Full text of "Commentarii ad Homeri Odysseam : ad fidem exempli romani editi"

See other formats

Digitized by the Internet Archive
in 2011 with funding from
University of Toronto

http://www.archive.org/details/commentariiadhom01 eust
1

E UU UNUS «ESIA C VES, BH .Άἅ

COMMENTA R I I

O D Y S8 S E A M.
PROSTANT

LUGDUNI BATAVORUM, aPup S. er J. Lveurwaws.
LONDINI, Pup Brack Youxc er Youso.

— — J. Bouw.

τΞ — "InEorTEL Fin. Er RICHTER,
MEDIOLANI, apup C, BgizzOLARA.

-- — Lb. DuwOULARD.

ROMAE , δρῦν Man. nr RowaNis.
PARISIIS, ἀρὺρ nE Bone FRATRES.

— — TnEuTTEL ET WURZ.
CANTABRIGIAE AMERICANORUM , aevo CuMMINGS HiLLIARD ET Soc.
FLORENTIIS , αἀρὺν G. PrarrI.

HAFNIAE, 4Pvo F. BRUMMER.
— — GYLDENDAL.
PETROPOLI, δον (€ GRAEFF.

AMSTELODAMI, aPvD MürrER Er Soc

pono xu p. Hh P
M T L2 Haec

ἂὲ Le UE: m F ELIUMLIN "s CA V ι
᾿ v ΡΥ pia "ANNE
- mE.
NT NN.
oue Ait end pues UM. Y E u^
* , Eos , FORME 49
᾿ τῶν sna E d d wv. TN
Αμραμ νης elei

JU LAORE orc 8
' " E^ E: M Mtf
E. ^ EE Νὰ
| Ue ἂν i "n Luci

Er dati :
Ἢ d An ν nillant es

E QUE TP XCUPH I

ARCHIEPISCOPI THESSALONICENSIS!

COMMENTARII

HOMERI ODYSSEA M.

EOX EOM POLI hRCG MUN N]g

LESE ΘΔ Ασα,
JUMTIRUS JOANN. AUG GOTTL WEIGEL
MDCCCXXY.
s PMPN SPARE P CR
LITTERIR GUILIELNI HAACK.

Quoa nunc Graecarum litterarum studiosis in manus tradimus volumen primum
commentariorum Eustathii in Homeri Odysseam, id noluimus in publicum emittere,
quin de ratione consilii, quod in eo describendo secuti sumus, quaedam praefaremur.
Atque illud quidem notum erit omnibus, id nos, quum negotium susciperetur, habuisse
propositum , ut exemplum Romanum, quanta maxima fieri posset cum fide, descri-
beretur. Quod quidem consilium ab initio operis ita secuti sumus, ut plane nihil,
quod ad criticam fidem et auctoritatem referendum esset, ne interpungendi quidem
rationem, mutare sustineremus, plane ut facere solent, qui codices primnm descriptos
legentibus fideliter repraesentant, atque ita, ut cuique singulorum locorum emendatio
integra conservetur. Neque enim putabamus, veterem illam scribendi rationem 115.
qui Graece didicissent, magnas allaturam esse molestias et difficultates, eorum autem,
qui vellent in criticum usum legere Eustathium, plurimum interesse judicabamus, ut
haberent exemplum ad fidem primae editionis ita expressum, nihil ut mutatum exlit-
beret, nisi quod manifesto fuisset vitiosum. Quocirca errores quidem typographicos,
qui multi sunt in editione Romana, plures etiam in Basileensi *), haud cunctanter
sustulimus, ac praeterea nomina propria, quae dicuntur, litteris initialibus majusculis
scribenda curavimus; sed intra hos fere fines, aliis etiam de caussis, operam
nostram continere consultum duximus.

Nihilo minus, quod ab initio captum ac diu servatum est consilium, ejus mox
poenitere nos coepit, ex quo voces doctorum quorundam hominum audissemus , qui
omnem libri rationem et formam ad nostrae aetatis consuetudinem accommodatam
mallent. Quorum quidem virorum judicia etsi adversari videbantur illi fidei, quam in
re critica plurimi faciendam esse omnes consentiunt — nimirum plane deerant nobis
emendationis adminicula —; tamen id apud nos valuerunt, ut inde ab extrema hujus
voluminis parte mediam quandam viam ingrederemur, hoc est eam, qua molestiis
antiquae ilius ac fere obsoletae scribendi rationis vitatis tamen nihil quidquam de
critica editionis auctoritate detraheretur. Itaque non modo inutilem illam interpun-

*) Ita quae p. 258. ed. Lips. ab v. 39. usque ad vers. 84. p. 260. leguntur in edit. Basil. temere omissa
sunt. Similis lacuna est p. 262. ab init. ed. Lips. ubi in Bas, omnia desunt. Alia plura tacemus.

ctionis, quae dicitur, frequentiam *) tollere, sed etiam quandam scribendi constantiam
et aequabilitatem **) observare coepimus, ita quidem ut, quantum fieri posset, nostram
rationem ad exempli Romani auctoritatem accommodaremus.

Ita igitur factum est, ut prior libri pars aliam quasi faciem referat, atque illae,
quae eam continuo excipiunt et porro sunt excepturae. Sed quemadmodum in uni-
versa rerum natura nihil est, quod, quum malum videatur, omni omnino careat
utilitate; ita ex ista consilii nostri mutatione inter alia hoc commodi redundaturum
esse speramus, ut qui editionis Romanae inspiciendae occasionem habeant nullam,
iis ex priore illa libri parte, quid in ceteris mutatum sit, probabili ratione conjicere liceat.

Notationem versuum Homericorum, ad quos commentatur Eustathius, quod ejus
verbis interposuimus, illud et per se gratum erit multis, et propterea etiam necessa-
rium videbatur, quod textum Homeri, quem adjectum habent editiones Romana et
Basileensis, omisimus, ut qui nihil habeat vel auctoritatis vel utilitatis. uo com-
modior autem esset usus nostrae editionis, in marginibus paginas editionis lhomanae
et Básileensis adnotavimus. Et Romani quidem exempli, quippe ad quod indices
Devariü aliquando accessuri respicerent, etiam versuum denorum intervalla stellulis
adjectis indicanda putavimus. Loca scriptorum vero, quae vel recitantur vel expli-
cantur, interpunctione a reliqua oratione separavimus: quae ut commode a quolibet
possint inveniri, index accuratissime confectus, quem addere constituimus, ita efliciet,
f criticorum studiis quam optime consulatur.

Ceterum etsi diligentissime curavimus, ut errores typographici vitarentur omnes;
tamen scripturae compendia, praesertim in prioribus plagulis, typothetis tantas obje-
cerunt difficultates, ut leviora quaedam nobis invitis relinquenda fuerint, quorum
indicem in fine voluminis secundi adjiciemus. Quae quemadmodum aequi lectores
condonabunt rei difficultati, quae profecto summa est; ita nos majore in dies dili-
zentia id agemus, ut opera nostra hominibus eruditis haud improbetur.

*) Interpunctio veterum codicum omnino magis ad recitandi usum comparata fuit, quam ad intelligendi
rationem. Atque hinc etiam factum est, ut ubi verbum ἐστέ omissum esset, χόμμα interponi soleret.
Multa tamen carent certa ratione hoc in genere.

**) Ita voculam τε ubique sine accentu scripsimus, quum vett «dítt. ubi accentum non recipit syllaba
praecedens, τὲ exhibeant, quod fuit nuper qui in vitiis typographicis numerandum putaret. Scilicet iste
ne legerat quidem Porsoni verba ad Eurip. Medeam v. 95.

ΒΡ ἌΡΗ veg monum qne uv

Pac.
"3 / ILooi τὴν ᾿Οδύσσειαν zc καὶ τὴν ᾿Ιλιάδα εἰλήχασι λογισταὶ , καὶ μᾶλλον ταύτην ἤ περ ἐχείνην δια- 1379
m P^* σπαράττουσι. δίδωσι δὲ λαβὰς ἐχείνοις τὸ καὶ ἐνταῦϑα πολὺ τοῦ μυϑώδους. καὶ τοῦτο διαβάλλον- v» Row.
τες ἐχεῖνοι, συνεχβάλλουσι τῷ μύϑῳ καὶ τὴν ἀλήϑειαν, διὰ τὸ τοῦ ψεύδους παρένλϑετον ὑπόπτως ς ἔχον- 10
τὸς χαὶ πρὸς τὴν ἱστορίαν αὐτήν. χρὴ δὲ οὐχ οὕτω ποιεῖν, ἀλλὰ τὸ ἔργον σχοπεῖν τῆς ποιήσεως,
ἐχεῖνο εἰδότας, ὡς ἄρα νόμος τοῖς ποιηταῖς μὴ γυμνὴν τὴν ἱστορίαν ἐκτίϑεσϑιαι, ἀλλὰ μύϑοις καταπυ-
χάξειν. ὧν τοὺς μὲν, Vm ἄλλων ἤδη πλασϑέντας ἀναλέγονται, τοὺς δὲ καὶ αὐτόϑεν προσανα-
πλάττονται. δέδοται γὰρ κατὰ τοὺς τεχνογράφους τῇ ποιήσει χαὶ τερατεύεσϑαι, ὡς ἂν ix τούτων
ἡδονὴν τὲ ἅμα τοῖς ἀχροαταῖς καὶ ἔχπληξιν ἐμποιήσειεν. οὕτω τοίνυν καὶ ὃ ποιητὴς πολλαχοῦ, ὥς
φασιν οἱ παλαιοὶ, τοῖς ἱστορουμένοις ὁμολογῶν, παραπλέχει καὶ μύϑους. καὶ τοῖς ϑρυλλουμένοις ἀλη-
10 ϑέσι, προστίϑησί τι καὶ τῶν οὐκ ἀληϑῶν. ἑκὼν ἑαυτῷ ἐνιστῶν τὴν τοῦ ὀδυνάτου γραφήν. καὶ οὐ
πάντῃ πρὺς πλάσμα διασχευάζεν καὶ μύϑους, ἀλλὰ xcr αὐτὸν φάναι, πολλὰ ψεύδεα λέγει ἐτύμοις
ὁμοῖα, ὅϑεν ἄν τις οὐδὲ ἴδοιτο. πολλὰ μέντοι χαὶ οὐ πάντα ψεύδεται. οὐ γὰρ ἂν ἔτι ἐτύμως ὁμοῖα ἡ
ποίησις φ᾿ϑέγγοιτο ἐὰν ψευδὴ πάντα εἴη συνείρουσα. αὐτίκα τῆς ᾿Οδυσσέως πλάνης τὸ πολὺ, περὶ Xi-
χελίαν γενέσϑιαι καὶ ᾿Ιταλίαν καὶ ἐπέχεινα τεϑρύλληται συμφώνως τῷ ποιητῇ. xci τοῦτο δηλοῖ δίχα
“πολλῶν ἄλλων, καὶ ὃ τῆς ἱστορίας “]1ατῖνος, καὶ ὃ Αὔσων, οἱ ἐξ Οδυσσέως καὶ Κίρκης κατά τινας. 20
οἱ καὶ τῆς ὑμωνύμου αὐτοῖς χώρας ἐκράτησαν, χαὶ ἀφ ἑαυτῶν τὰ ἔϑνη ἐχάλεσαν. ὁμολογεῖ δὲ τούτοις
καὶ ἡ ἐν ᾿Ιβηρίᾳ πόλις ᾿Οδύσσεια. καὶ ὃ ἐν παροιμίαις "Teuéatoe ἥρως 0 βαρύμηνις, εἷς τῶν ᾿Οδυσσεῖ
συμπλευσάντων ἑταίρων. ἐν “εμέσῃ τῇ ᾿Ιταλιχῇ τιμώμενος. καὶ οὕτω μὲν οὐχ ἔστιν ἀμφιβαλεῖν ὅτι
ἐχεῖ τὰ πλείω πεπλάνηται ᾿Οδυσσεύς. ὃ δέ γε ποιητὴς, ἔστιν € τῆς τοῦ Οδυσσέως πλάνης καὶ ἐξωχεα-
20 νίζων φαίνεται, ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς φανερῶς δειχϑήσεται. φυλάττων μὲν καὶ τὰ τῆς ἱστορίας, προστιϑεὶς
δὲ καὶ τερατολογίαν ποιητικήν. καὶ ποιήσεως νόμῳ, τὸ ψεῦδος τῇ ἀλιιϑείᾳ παραμιγνύς. καὶ τὰ μὲν
διδάσχων, τὰ δὲ ἐχπλήττων dj καὶ ψυχαγωγῶν. οὕτω δὲ καὶ τὸν “ἰύλον καὶ τοὺς Κιμμερίους καὶ τὰ
χατὰ τὴν Καλυνὼ ἐξ ἱστοριῶν ἀληϑῶν ἐρανισάμενος ὡς δειχϑήσεται, προσεπιτίἑ)ησί τι καὶ τερατολο-
γίας. πῇ uiv, ἐχτοπίζων τὰ ἱστορούμενα καὶ μεταχινῶν αὐτὰ ἐξ ἄλλων τόπων εἰς ἄλλους. πῇ δὲ,
τὰς ἰδιότητας τῶν ἱστορουμένων προσαύξων καὶ μετάγων εἰς τὸ παραδοξότε τέρϑρὶ ἐχτοπίζων μὲν, ὡς
ὕτε τοὺς Κιμμερίους τὸ ἀληϑῶς βόρειον ἔϑνος, εἰς τοὺς ἑσπερίους τόπους τοὺς "πρὸς τῷ iy μετάγει So
ψευδῶς. καὶ τὴν τῆς Καλιημοῦς δὲ νῆσον, εἰς ᾿χεαγνὸν μετατίϑησι. τὰς δὲ ἰδιότητας ΕΝ ὡς
ὕτε τοὺς “Ταιστρυγόνας ἀγρίους ἄλλως ὄντας, αὐτὸς xc ἀνϑρωποφαγοῦντας ποιεῖ. χαὶ τὸν roAov
δὲ τεχνίτην ὄντα τοῦ πλέειν, ἐγχατακλείειν τοὺς ἀνέμους φησίν. οὐ τνευδύμενος πάντῃ, ἀλλ ὑπερβάλ-
λων τὸ ἱστορούμιε γον. υεῦδος γὰρ ἁπλῶς διόλου τῆς Ὁμήρου, χαταγνῶναι ποιήσεως, πάντῃ ψευδὲς."
τεῦδος γὰρ τοιοῦτον, οὐδ᾽ αὐτὸς ἐρεῖ, εἴποι ἂν αὐτός. μάλα γὰρ πεπνυμένος ἐστίν. ἀχούσοι γὰρ ἂν,
0 xat ᾿δυσσεὺς παρὰ τῷ Πὐμαίῳ. τί σὲ χρὴ τοῖον ἐόντα, μιανμεδίως τεὐδεσϑαι; ὡς τύγε ἄλλως μὴ μα-
Ψιδίως ἀλλ᾿ £v δέοντι “ψεύσασϑαι j ἐπιτηδευτέον ποτὲ χαὶ οὐ ψεκτέον τοῖς γε ἐχέφροοσι. τὸν γοῦν Αὐτό-
λύχον, ὕρχῳ χεχοσμῆσίγαι φησίν. ὅὕ ἐστι, τὸ ψευδέσιν € ἐντέχνως ὕρχοις go ico. xci αὐτὸν δὲ τὸν
"Ὀδυσσέα. φανερῶξ εἰσόγει τμευδόμενον, ἔν τε τοῖς πρὺς τὸν Παιον τὸν δοῦλον λόγοις, καὶ ἐν ἄλλοις.
οὔχουν οὔτε πάντα τιευδόμενον ὑποληπτέον τὸν ποιητὴν, οὔτε μὴ» πάντα (f 36) γόμενον πρὸς ἀλήϑειαν.
ἀλλὰ τῷ cL χαὶ ινεύδους τι παραπλέκοντα, χαϊγλὰ χαὶ τῷ Π]ολυβίῳ δοκεῖ t ὃς τὴ τοῦ ᾿Οδυσσέως πλάνῃ
xa χαὶ τῷ Deo: πολέμῳ μιχρά φησι τὸν ποιητὴν -Süboeuudriras oos. χαὶ ταῦτα μὲν οὕτω. "Hü- áo

κωτέρα δὲ τῆς "Ihádag χατὰ τὴν παλαιὰν ἀλήϑειαν ἐστὶν ἡ Οδύσσεια 0 ἐστιν, γλυχυτέρα τὲ xa ἀφε-
Cox. ιν Opnxss. Tox. I. A

2 LL P0, OM LN

λεστέρα. ἤδη δὲ καὶ ὀξυτέρα διὰ τὰ ἐν φαντασίᾳ ἐπιπολαίου ἀφελείας βάϑη τῶν νοημάτων, ὡς οἱ
τεχνιχοὶ λέγουσι. τοῦτο γάρ ἐστιν ὀξύτης ῥητορικὴ, νοημάτων. βθαϑύτης ἐν ἑπιπολαζούσῃ ἁπλότητι.
᾿Ιστέον δὲ ὅτι πάνυ γλίσχρα τὰ τὴς ὑποϑέσεως ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ, καὶ ἄσπυρα, καὶ ὀλιγόδλα. χαὶ 4
εὐ μὴ 0 ποιητὴς ἐξεύρισχεν, οἷος αὐτὸς, μηχανὰς πλατυσμοῦ τῇ ποιήσει ἄλλοτε ἄλλας, οἷον, τὸν τοῦ
Τηλεμάχου πλοῦν. τὴν παρὰ τοῖς Φαίαξι μακρὰν ἀδολεσχίαν. τὰ παρὰ τῷ 2 ὑμαίῳ λαμπρὰ ψεύσματα
καὶ τὰ ἄλλα, ἐν στενῷ κομιδὴ ἔχειτο αὐτῷ τὰ τῆς χατὰ ποίησιν διασχευῆς. “Ὁ δ᾽ ἀλλὰ ταῦτα καὶ τοι-
«Ure πολλὰ τεχνασάμενος, τὴν στενὴν ἀτραπὸν τῆς τοῦ βιβλίου περιπετείας, εὐρύναι. πρὸς πεδιάδα
λογογραφίας ἐξίσχυσε. καὶ ὡς ἐκ χειμαῤῥώδους λιβάδος, πλήϑοντας ῥητορείας ἐξέῤῥευσε ποταμούς.
ὁποῖοι οὐχήκιστα χαὶ τὴν ᾿Ιλιάδα περιλιμνάζουσιν. εἰ καί τις Τιμόλαος, ὁ εἴ τε “Ἵαρισσαῖος εἴ τε
Μακεδὼν εἴ τε καὶ ἄμφω, λευψυδρίαν οἷον ἐχεῖ ἀμταγυφὶξβ TOU ποιητιχοῦ ᾿Ξἐκεανοῦ, ὠχετήγησε μισγαγ- vo
50 χείας τινὸς δίκην, σιέλους ὡσπέρ τινας ἢ μύξας Ἀτὰ παρ᾿ ἑαυτοῖ. λέγεται γὰρ ὕτι παρενέβαλε τὴ ᾿Ιλιάδι
ἐκεῖνος, στίχον πρὸς στίχον. ἐπι) γράψας τὸ σύγγραμμα, Tou. οἷον, μῆνιν ἄειδε ϑεὰ Πηληϊάδεω" Aye
Anog, ἣν ἔϑετο Xpvcov x: χολωμένος εἴνεκα χούρης. οὐλομένην; ἢ μυρί᾽ ᾿ἡἰχαιοῖς ἄλγε ἔϑηκε μαρναμέ-
νοις 0 τε Τρωσὶν ἄτερ πολέμιζον ἄνακτος. πολλάς δ᾽ ἀρϑίμους ψυχὰς δι προΐανψιεν, "Erogo 2»
παλάμῃσι δαϊζομένων ὑπὸ δουρί. χαὶ οὕτω μὲν ὁ εἰρημένος “Τιμόλαος τὴν ᾿ μηρικὴν Ιλιάδα, ὡς οἷον
ὀνϑθυλεύσας ἐλίπανε. “Τρυφιόδωρος δέ φασιν ἀνάπαλιν αὐτοῦ δραμὼν, ᾿Οδύσσειαν λειπογράμματον
ποιῆσαι ἱστόρηται, ἀπελάσας αὐτῆς τὸ σίγμα. τάχα μὲν, οὕτω τηνάλλως. ἴσως δὲ, xci ἵνα μὴ τνελλὺὸς
Qv, ἀχρειοῖ τὴν λαλιὰν δὲ αὐτοῦ. καϑὰ καὶ οἱ τραυλίζοντες, ἀπέχονται τοῦ ᾧ στοιχείου. ἵνα μὴ ὃ
τραυλισμὸς αὐτοὺς ἐλέγχη. ὕτι δὲ ὃ τοῦ σίγμα ἦχος καὶ ἄλλως λυπεῖν οἶδεν ἀκρόασιν διὰ τὸ συχνὸν
τοῦ σιγμοῦ ὕτε στοιβάζεται. ὡς ἐν τῷ, ἔσωσά σ᾽ ὡς ἔσασι χαὶ ἑξῆς τὸ τοῦ Πὺριπίδου, δηλοῖ καὶ ὃ 1 πρός 20
τινα ἐν διπλασιασμοῖς τοῦ τ ἀττικίξοντα, εἰπὼν, ὡς εὖ γέ σοι ὅτι ἀπήλλαξας ἡμᾶς τῶν σιγμάτων
Εὐριπίδου. καὶ ταῦτα μὲν τοιαῦτα. ὃ δὲ τοιοῦτος ποιητής. ὃ λόγῳ πλουτῶν. OV φράσαι ἀμέινων
6o οὐδείς. ὁ διασχευάσαι δεινότατος. ὃ διηγήσασίαι Ἀπιϑϑανώτατος. E πάσης τὴς ἐν λόγοις τέχνης xa-
ϑηγητής. ἐξ οὗ οἷά τινος ὠκεανοῦ, πάντες, ποταμοὶ χαὶ πᾶσαι λογικῶν μεΐλόδων πηγαὶ, ὕμως οὐδ᾽
αὐτὸς a υγε παρεγγράπτου ) φαφὴν συγγραφῆς. φασὶ γὰρ Δαυχράτην τιν ἃ ἱστορῆσαι, ὡς ἄρα (av-
τασία γυνὴ Μεμφῆτις, σοφίας ὑποφῆτις, Δικάρχου ϑυγάτηρ, συντάξασα τόν τὲ ἐν Ἰλιάδι πόλεμον καὶ
rjv Οδυσσέως πλάνην, ἀπέδετο τὰς βίβλους εἰς τὸ κατὰ Μέμφιν τοῦ “Π|φαίστου ἄδυτον. &ic τὸν ποιητὴν
ἐλϑόντα, Ac, Sev παρά τινος τῶν ἱερογραμματέων ἀντίγραφα, χὐχεῖϑεν συντάξαι τὴ Ιλιάδα καὶ τὴν
1380᾽ Ddogtingn. ὕτι δὲ ἢ p ifamd 0 ποιητὴς ἢ εἰς AiyvzTOY φοιτήσας ἐμαίγήτευσε τοῖς ἐχεῖ, ἱστοροῦσι τινές.
καὶ ἐν τῷ περὶ τῶν πλαγκτῶν δὲ λόγῳ ἐν τοῖς ἑξῆς τοῦ βιβλίου τούτου τεϑήσεταί τις ἱστορία τούτου 30
δηλωτική. σωφροσύν "j δὲ τῆς ποιήσεως ταύτης ὃ χε φαλαιωδέστατος σχοπύός. χαὶ φιλανδρίαν δὲ παι-
δεύει ἔννομον τὸ βιβλίον. τοῦτο, προϑέμενον τὴ" Πηνελόπην εἰς ἀμιοτέρων αὐῤχέτυπον. ἤδη δὲ χαὶ
ἀδικίας ἀπέχεσϑαι ὑποτίϑησιν, oig τοὺς μνηστῆρας οὐ δίχαια πλημμελοῦντας, ἀπαλλάττεσίλαι οὐχ
εὖ ἱστορεῖ. ὕσα δὲ καὶ ἄλλα σποράδην ὁ ποιητὴς παιδεύει νόμῳ οἰχείῳ, βιωελὴς γὰρ πᾶσα ποίησις,
τὰ χατὰ μέρος τοῦ βιβλίου διδάξουσιν. | even nooi δέ πὼς χαὶ rir ᾿Ιλιάδα ἡ βίβλος αὕτη. & γὰρ ὃ
ποιητὴς ἐχεῖ ἐνέλιπεν, ἐνταῦΐλα προσανεπλήρωσε. xci ἔστιν ἐνταῦϊγα δίχα τῶν ἄλλων, Lipid ing τὲ
ϑαάνατον εὑρεῖν τὸν ἐχεῖ σιγηϑέντα. καὶ “ἴαντος τοῦ τε μεγάλου καὶ τοῦ /ozgov ἅπερ ἐκεῖ ovx ἔγνωμεν.
xci ἀριστείαν Νεοπτολέμου. χαὶ δόλον ᾽Οδυσσέως Ort “Γρώων πόλιν κατέδυ. xci τὰ κατὰ τὸν δούρειον
10 ἵππον. xa ἄλλα ὧν οὐδὲν αῤιδήλως τῇ ᾿Ιλιάδι ἐντέϑειται. καὶ ὅλως, καρύχευμά τι τῷ "ποιητῇ ἐνταῦϑα
τὰ τῆς ᾿Ιλιάδος ἐστὶν ἐλλείμματα. ἔσται δὲ ἡμῖν χἀνταῦϑα ὡς καὶ ἐν τὴ Dac. τὴς μεταχειρίσεως ἡ ^o
ἐπιβολὴ ᾽ οὐ χατὰ ἐξήγησιν ἡ ἧς ἄλλοις ἐμέλησεν, ἀλλὰ xcr ἐκλογὴν τῶν χρησίμων τοῖς ἐπιτρέχουσι zc
μὴ ἐν εὐχερεῖ ἔχουσιν ἑαυτοὺς ἐπαφιέναι τῷ τῆς ποιήσεως πλάτει σχολαίτερον. πολλὰ δὲ τῶν τῇ
᾿Οδυσσείᾳ ἐγχειμέν ων ἐν ταῖς τοιαύταις παρεχβολαῖς σεσίγηνται, διὰ τὸ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα ἱκανῶς
εἰρῆσϑαι. περὶ αὐτῶν, ἀρχὴ δὲ τῶν ᾿δυσσειακῶν παρεχβολῶν ἐντεῦϑεν.

ΡΑΨΩΙΔ4Ι. A40 Υε.ι--. 03

THOOEZIEZ THXZX 4. OMHPOT OATZXZEIAZ.

Θεῶν ἀγορὰ γίνεται, περὶ τοῦ τὸν ᾿Οδυσσέα εἰς ᾿Ιϑάχην πεμφϑῆναι ἀπὸ τῆς Καλυψοῦς νήσου. 20
μεϑ ἣν r ᾿᾿ϑηνᾶ εἰς ᾿Ιϑάκην παραγίνεται πρὸς Τηλέμαχον, ὁμοιωϑεῖσα Μέντῃ βασιλεῖ Ταφίων. γένο-
μένης δὲ ὁμιλίας, παραινέσασα n αἰϑηνὰ T ηλεμάχῳ παραγενέσϑαι διὰ τὴν τοῦ πατρὸς ζήτησιν, ἐς
“Πύὐλὸν μὲν πρὸς Νέστορα, εἰς Σπάρτην δὲ πρὸς Διενέλαον, ἀπαίρει ἔμφασιν δοῦσα ὡς ϑεὸς εἴη, καὶ
τῶν μνηστήρων γίνεται εὐωχία.

ΟΣ SOSIEV X κι 0 M IP. Y P4 δ ας ΟΡ oho.

* τι ἡ μὲν ᾿Ιλιὰς, ὡς καὶ ἐν τοῖς ἐχεῖ ἐδηλώϑη, 2x τόπου τῆς ᾿Ιλίου ἔσχε τὴν ἐπιγραφὴν, ὡς τὰ κακὰ 30
περιέχουσα ὑπόσα ἐν τῷ καιρῷ τῆς μήνειδος περὶ τὴν Ἴλιον συνέπεσον οὐ μόνον τοῖς ᾿Ιλιεῦσιν, ἀλλὰ καὶ
μάλιστα τοῖς “"λλησι τοῖς μὴ τοσούτοις πρὸ τούτου πίπτουσιν, ὡς καὶ ὃ ποιητὴς ἐπισημαίνεται, λέ-
yov Y μυρί᾽ ᾿“Ιχαιοῖς &Ays ἔϑηκεν. εἰ καὶ ἄλλως νόμῳ πολέμου πολλαὶ ἔρϑιμοι ψυχαὶ καὶ Τρωϊκῶν
ἡρώων εἰς ἵδου ᾧχοντο. 1; δὲ᾿ Οδύσσεια, φανερῶς ἐξ ὡρισμένου προσώπου Ἀγοῦ Οδυσσέως δηλαδὴ, ἐπι- 4o
ἐπιγέγραπται. ὃς μόνος ἐνταῦϑα τὴν ὅλην ποίησιν συνιστᾷ. προπαροξύνεται δὲ ἡ λέξις, ὁμοίως τῷ
ἱερεὺς ἱέρεια. βασιλεὺς βασίλεια. εἰ χαὶ ἄλλως κατὰ λόγον χτητικοὺ παροξύνεσϑαι ὥφειλεν. ἠκολού-
ϑησε δὲ μάλιστα 0 τόνος τῆς Qn sione λέξεως, τῷ πατρόκλεια. δολώνεια. καὶ τοῖς ὁμοίοις. περὶ ὧν ἀχρι-
βϑέστερον ἐν τοῖς εἰς τὴν Ιλιάδα δεδήλωται. (V ers. 1.) “Ὅτι ὁμοιοσχήμων μὲν 1j τε τῆς Ιλιάδος εἰςβολὴ καὶ ἡ
τῆς Οδυσσείας, Μοῦσαν τὲ ἐπικαλουμένη, καὶ τὴν κλῆσιν προστακτιχῶς σχηματίζουσα. ἐχπέφευγε δὲ ἄλ-
λως πολυτρόπως τὸ τοῦ σχηματισμοῦ ὁμοειδές. ἐχεῖ μὲν γὰρ, ὃ ποιητὴς ἄειδε ϑεὰ, ἐνταῦϑα δὲ ἔννεπε
Μοῦσα φησίν. οὐ μόνον τοῖς ῥήμασι ποικιλλόμενος, ἀλλὰ καὶ φράζων σαφέστερον. ὃ γὰρ ἁπλούστε- 50
ρος ἀχροατὴς ζητήσῃ ἂν ἐν τῇ καταρχῇ τῆς ᾿Ιλιάδος, ποίαν“ Ὅμηρος λέγει ϑεάν. καὶ ἐὰν Μοῦσαν ἀκούσῃ,
πάλιν προσεχξητήσει ποίαν ταύτην ἐχ τῶν ἐννέα. διπλῆν ἀπορίαν προϊσχόμενος. evravÜ a μέντοι ἔν-
νέπε δ]οῦσα εἰπὼν ὃ ποιητὴς, χαὶ οὕτω τὴν τοῦ ἀκροατοῦ ἐκείνην ζήτησιν ἡμισεύσας, σαφέστερον. ἔφρα-
σεν. ἐπεὶ χαὶ προσεχέστερον τῷ ποιητιχῷ σχοπῷ τὸ δοῦσα ἤπερ τὸ ϑεά. ἧς δὴ Μούσης, παράγωγον
περιεχτιχὺν, τὸ μουσεῖον, "adt xci τῆς φδῆς, τὸ φδεῖον. καὶ τῆς σχολῆς, τὸ σχολεῖον. εἰ δὲ προϊὼν
ἐρεῖ, ϑεὰ ϑϑύγατερ Διὸς εἰπὲ καὶ ἡμῖν, σαφήνειαν ἔχει καὶ ἐχεῖ ὃ λόγος διὰ τὸ, ϑύγατερ Διὸς, ὡς ἐκεῖ
ῥηδ)ήσεται. τι καὶ ἄλλως διαιςρόρως ἐσχημάτισται τὰ τῶν βιβλίων προοίμια ἐν τῷ, μῆνεν ἄειδε, καὶ,
ἄνδρα ἔννεπε. xc ἡ διαφορὰ, οὐ μόνον χατὰ τὰ ῥήματα τὸ ἄειδε καὶ τὸ ἔννεπε. χαὶ κατὰ τὰ γένη,
τὸ μῆνιν xci τὸ ἄνδρα, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν δράσιν καὶ πεῖσιν. ἡ μὲν γὰρ μῆνις ἐκεῖ, δραστική. ἔϑηκε
γὰρ μυρία ἄλγεα. ὧδε δὲ, ὁ ἀνὴρ πολλὰ ἔπαϑεν ἄλγεα. Καὶ σημείωσαι ἐν τούτοις ὕτι ταυτὸν μυρία
εἰπεῖν ἄλγεα καὶ πολλὰ, ἢ μάλα πολλά. "Ere διαφέρουσι καὶ καϑότι ἐχεῖ μὲν, ἄειδε φησὶν ἁπλῶς, ἐν-
ταῦΐγα δὲ ὡς ὡρισμένως, Ervené μοι. ἴσϑι δὲ ὅτι τὸ μὲν ἄειδε, ἀφορμὴν δέδωκεν εἰς τὸ λέγεσϑαι ὠδὰς 60

«τὰ ποιήματα. ἐκ δὲ τοῦ ἔννεπε, ἀρχὴ ἐνδέδοται τοῖς καλοῦσι τοὺς ἡρωϊκοὺς στίχους, ἔπη. καὶ ἐποποιοὺς,

τοὺς ποιητάς. νεωτέρων δὲ ἡ τοῦ ἔπους χρῆσις ἐπὶ τῶν ποιητιχῶς μετρούντων. “Ὅμηρος γὰρ ὡς δὲ
ὅλης τῆς αὐτοῦ ποιήσεως φαίνεται, τὸν ἁπλῶς λόγον ἔπος φησίν. οἷον. ποῖόν σὲ ἔπος φύγε. καὶ τὸ, ἔπεα
πτερόεντα. “Ὅτι δὲ τὰ ἑξάμετρα οὐ πάνυ ἠξίουν ἔπη x καλεῖσαι, δηλοῖ ὁ ἐν ῥητοριχῷ λεξικῷ εἰπὼν ὡς
ἀντέχειτο ὃ ) énortarog τῷ μελοποιῷ. χαὶ ἡρῷα ἔλεγον οὐκ ἔπη, τὰ ἑξάμετρα. Σημείωσαι δὲ ὅτι κἀνταῦϑα
ὁ ποιητὴς "προγράνιας ϑεὰν τὴς ἑαυτοῦ ποιήσεως χαϊγὰ χαὶ ἐν ᾿Ιλιάδι, καὶ τῇ ταύτης ἐπικλήσει μου- 1381
σόληπτος ὑπονοηϑεὶς, καὶ φαντάσας ϑεύφϑεγκτα λαλεῖν, ἀφορμὴν ἐνδέδωκε τῷ καλῷ λυριχῷ, γνωμα-
τεύσασϑϑαι ὡς ἄρα χρὴ ἀρχομένου ἔργου, πρόσωπον ϑεῖναι τηλαυγές. οὕτω γὰρ καὶ αὐτὸς “Ὅμηρος, τη-
λαύγειαν τῶν αὐτῶν ποιήσεων προέγρανψμεν, οἷς τὲ ϑεῖα πρόσωπα τούτων προλάμπει, καὶ οἷς ἡρωϊχὰς
πράξεις, τὲ χαὶ ned καϊ)ιστορῆσαι προεξέϑετο. “Ὅτι ἀνὴρ παρὰ τοῖς" παλαιοῖς τετραχῶς, 0 ἤδη τέ-
λειος τὴν. ἡλιχίαν. xc ὁ συζευχί)εὶς γυναικί. καὶ ὁ ἀνδρεῖος. χαὶ ὃ φύσει. τουτέστιν ὃν ἐξανάγχης

οἶδεν Y φύσις ἀντιδιῃρημένον τῇ γυναικί, ἐνταῦδ᾽ οὖν ἐν τῷ ἄνδρα μοι ἔννεπε Μοῦσα, οἱ παλαιοὶ, ἄνδρα,

4 PoAÀAGM GDOIGIX.2..VYs1—2.

τὸν φύσει φασίν. ὡς εἴ τις εἴποι ἄνϑρωπον ἄῤῥενα. ἀνδρεῖον δὲ νοῆσαι, οὐ ϑέλουσι. λέγοντες Ori
ἐπὶ ἀνϑρώπων οὐδέποτε κεῖνται δύο ἀλλεπάλληλα ἐπίϑετα δίχα κυρίου Ἰ) προσηγορικοῦ. τίς γὰρ ἄν
ποτὲ εἴπῃ, σοφὸς δίκαιος ἄνευ κυρίου τοῦ ᾿“ριστείδης 1) τοιούτου τινός; τίς δ᾽ ἂν ἐρεῖ, τραχὺς ϑρα-
10 σὺς, δίχα προσηγορικοῦ τοῦ ἵππος τυχὸν ἢ) Πήγασος; οὕτως οὖν οὐδ᾽ ἐνταῦψνα ἀνδρεῖον "πολύτροπον
ἔστιν εἰπεῖν, διότι οὔτε ἄνϑρωπον ovre Οδυσσέω προσέϑηκεν. εἴρηται ὡς ἐπ᾿ ἀνϑιρώπων οὐ κεῖνται
δύο ἐπίϑετα, πρὸς διαστολὴν τοῦ ἐπὶ δαιμόνων. ἐπ᾽ ἐχείνων γὰρ, πολλάκις γίνεται στοιβὴ ἐπιϑέτων
δίχα κυρίου. oiov, ἐνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ. καὶ, χρυσηλάκατος κελαδεινή. καὶ, ὦ πόποι ἐννοσίγαιε ti-
ουσϑενές. αἴτιον δὲ, τὸ μονάζειν τὰ ϑεῖα ἐπίϑετα καὶ ἐπὶ ἑνός τινος ὡρισμένου χεῖσϑαι προσώπου
χαὶ διατοῦτο ἀντὶ κυρίων αὐτὰ διωνύμων λογίζεσϑαι. τὰ μέν τοι λοιπὰ ἐπίϑετα, xow& ὄντα πολλῶν
xci ἀορισταίνοντα, οἷον τὸ ὀξύς. ταχύς. ποδώκης. σοφός. Oc gov. ἀνδρεῖος. xci τὰ τοιαῦτα, οὐ δύ-
γψανται ἀλλήλοις ἐπιστοιϑασϑῆναι δίχα χυρίου ἢ πρσση)ουῦποῦ τοῦ ópiCovrog αὐτά. “Ὅτι δὲ ἀνὴρ
xara πέμπτον σημαινόμενον, χαὶ ὃ ἁπλῶς ἄνϑρωπος,. δῆλον χαὶ ex τοῦ, ἔσχατοι ἀνδρῶν. χαὶ ἐκ τῶν
ἀνδραποδιστῶν καὶ τῶν ἀνδραπόδων xci τῶν ἀνδροφόνων. ἐν αὐτοῖς γὰρ, τῷ τοῦ ἀνδρὺς ὀνόματι,
πᾶς ἄνϑρωπος δηλοῦσϑαι δύναται. εἰ καὶ ἄλλως λέγεται. ὡς ἐκ μέρους τοῦ ἀνδρὸς, xt τὰ λοιπὰ γένη,
σημαίνεσθαι. παραδείγματα δὲ τῶν προειρομένων τεσσάρων σημαινομένων, ἀρίδηλα παρὰ τοῖς
euet οἵ πρὺς ὑπόδειγμα νέου μὲν τελείου δὲ ἀνδρὸς, καὶ τὸν ἀνδρόπαιδα παραδιδόκισι.
"τῷ νεωτάτῳ zc πάντῃ ἀτελεῖ ἀποχληρώσαντες τὸν βούπαιδα. Σημείωσαι δὲ ὅτι σιωπᾷ τὸ τοῦ ᾿δυσ-
σέως ἐξ ἀρχῆς ὄνομα ὃ ποιητὴς. ἐξαίρων αὐτὸν σειινοῖς ἐπιϑέτοις χαὶ ἐγχωμίοις, χαὶ ἀναρτῶν τὸν
ἀκροατήν. καὶ ἄλλως δὲ εἰπεῖν, σεμνύτερον τοῦ κυρίου κρίνας ὀνόματος, τὸ ἐξ ὧν πολλῶν ἔτλη γνωρί-
σαι αὐτόν. δὶ καὶ ὡς ἑξαίρετόν τι παράσημον ἢν αὐτῷ. ὡς γὰρ ὃ τυχὸν εἰπὼν ἄνδρα μοι ἔννεπε Μοῦσα
ὃς ἀνελὼν "Exrooe τά δὲ τινα ἑποίησεν Ἰ) ἔπαϑε, τὸν ᾿“1χιλλέα δηλοῖ, οὕτω χαὶ τὸ εἰπεῖν, ic μοι
ἔννεπε Movoa 4 ὃς τὴν Τροίαν ἑλὼν τοιοῖς δέ τισι περιέπεσε, τὸν ᾿Οδυσσέα ἐδήλωσε χατ᾽ ἐξοχήν. χαὶ
διαφέρει καὶ οὕτως ἡ προοιμιακχὴ αὕτη ἔννοια, τῆς ἐν ᾿Ιλιάδι. ἐχεῖ μὲν γὰρ, αὐτὸς εὐθὺς ὥρισεν ὃ ποιη-
τὴς πρόσωπον τὸν ᾿Ἵχιλλέα οὗ χάριν ἐπικαλεῖται τὴν Διοῦσαν. ἐνταῦϑια. δὲ ἀορίστως εἰπὼν xai με-
τεωρίσας ἱχανῶς τὸν ἀχροώμενον, ταμιεύεται uer ὀλίγα τῇ Movoy τὸ τοῦ ᾽Οδυσσέως ὄνομα. ἔνϑα
ἐκεῖνον ἀντίϑεον ᾽Οδυσσέα ἐρεῖ. Τὸ δὲ ἐ ἔνγεπε, πλεονασμὸν ἔχει τοῦ ἑνὸς νῦ. καὶ δῆλον ἐξ ὧν πολλα-
χοῦ τὸ ἐνέπω δὲ ἑνὸς vU ἐκφέρεται, ἀπὸ τῆς ἕν προϑέσεως xci τοῦ ἔπω ἐξ οὗ χαὶ τὸ ἔπος. οὕτω xai
30 ἀπὸ τοῦ ἐνόϑω ἐγόσω τὸ Zw, τὸ μὲν ἐνοσίχϑων, δὲ ἑνὸς ἐκφέρεται vi. τὸ δὲ "ἐννοσίγαιος, διπλάζει
τὸ ἀμετάβολον. δῆλον δὲ ὅτι καιριώτερον ὡς ἐν ποιήσει, τὸ ἄειδε ἤπερ τὸ ἔννεπε. ἀείδειν μὲν γὰρ, τὸ
μετὰ μέλους, ὅϑεν καὶ ὠδαὶ τὰ ποιήματα. ἐννέπειν δὲ, χαὶ τὸ ἁπλῶς λέγειν, ὡς δηλοῖ uer ὀλίγα τὸ,
εἰπὲ χαὶ ἡμῖν. ταυτὸν ὃν τῷ ἔννεπε. τὸ μέν τοι ψάλλειν, ἀμφοῖν διαφέρει ὡς ca^ δηλοῦται.
“Ὅρα δὲ ὅτι τὸ μὲν ἐννέπειν, ἢ ἀντὶ τοῦ ἄδειν 3j ἀντὶ τοῦ λέγειν ἁπλῶς χεῖται. τὸ δὲ ἐξ αὐτοῦ ἐνίπτειν
xc ἐνίσσειν, οὐδέτερον ἐχείνων δηλοῖ , E ἐπίπλ ἡξι v χαὶ ἄμφω δηλοῦσι, τὴν διὰ λόγων μέντοι εἴτουν
δί ἐπῶν. "Ori τὸ πολύτροπον, ταυτόν ἐστι τῷ, εὐχίνητον. ποικίλον. πολύμητιν. πολύνουν. ἐπιχειρης-
ματιχόν. πολύβουλον. πολύστροφον. οὐχ ἐφ᾽ ἑνός ἑστῶτα οἷα γεγραμμένην εἰχόνα. τρεπόμενον δὲ
πολλὰς ὁδοὺς βουλευμάτων ὡς ᾿Οδυσσεῖ πρέπει, τῷ πολυμηχάνῳ, τῷ παντοίοις δόλοις κεχοσμημένῳ
κγαϑά φησιν ὃ ποιητής. ὡς τόν γε μὴ οὕτω πολύτροπον, ἀλλὰ στρύφιν κατὰ τὴν χωμῳδίαν, χαὶ ὡς οἱ
ue “Ὅμηρον σχώπτουσι πολύποδα, καχίζει ὃ ποιητὴς ἐν οἷς φησὶ μισεῖν ἄνδρα t ὃς ἄλλο μὲν χεύϑει dy
φρεσὶν ἄλλο δὲ βάζει. πολύτροπος οὖν, ὃ ΕΣ πολλὴν ἐμπειρίαν πολύ ἰύφρων ὡς ὃ ποιητὴς μετ᾽ ὀλίγα ἐρεῖ.
áo χαὶ ὡς Ev Uii ἄν εἴποι, ποιχιλόφρρων. * Eri δὲ πολλὰς ὡς ἐρῥέϑη ἀτραποὺς βουλευμάτων τρεπόμε-
vog , οὐ μὲν ὃ πρὸς πολλὰ ἤϑη μεταβαλλόμει voc zct ἄντιχρυς εὔριπος ἢ) χαμαιλέων τὸ ἦϑος. τρόπον
γὰρ, οὐχ οἶδε τὸ ἦϑος ὁ ποιητής. ὥς τε οὐδ᾽ ἂν λέ ἕγοι πολύτροπον, τὸν πολυήϑη͵ χαὶ τὰ εἴδη διάφο-
ρον. καὶ ὃ τὰ uc “ Ὅμηρον δὲ γράψας, τὴν λέξιν ταύτην ἐπί τε ποικιλίας γοεῖ ὡς ὅτε εἴπη αἶσαν πολύ-
qqunop. xci ἐπὶ δόλου, ἐν οἷς λέγοι ὑπεροπὴς πολύτροπον. καὶ ἡ Κίρχη δέ που, πολύτροπον τὸν
᾽Οδυσσέα καλέσει, δόλιον χαὶ φρόνιμον βουλομένη προσειπεῖν. “Ὅτι δὲ τὸ πολύτροπον, ἐπαινουμένην
τινὰ σημαίνει καὶ πολυειδὴ ἐνέργειαν, δηλοῖ χαὶ τὸ περὶ ἀηδόνος ὑπὸ τοῦ 'ποιητοῦ λεχϑέν, τὸ, τροπῶσα

ΡΑΨΙΩΙ417.4 4 YVsa2—95. 5

χέει πολυηχέα φωνήν. ἐν γὰρ τῷ, τροπῶσα πολυηχέα φωνὴν, πολύτροπον εἰς ὠδὴν τὴν ἀηδόνα φησίν.
᾿Ιστέον δὲ ὅτι ᾿Ομήρου πολύτροπον τὸν ᾿(δυσσέα γράψαντος, τῶν τις ὕστε ρον σχωπτικῶς παρῳδήσας,
ἔγραψε τὺ, ἄνδρα μοι ἔννεπε Μοῦσα πολὺ ύχροτον, ὑπέρ ἐστι, καχενεβεχῆ χαὶ μὴ ἁπλοῦν. δοχεῖ δὲ εἰρὴ-
σϑαι ἡ τοιαύτη λέξις, παρὰ τὸ TOU κωμικοῦ κρόταλον. ὅϑεν χαὶ τὸ χροταλίζειν ἐπὶ γέλωτι. ᾽Ὅμηρος
δὲ τὸ οὕτω γίνεσθαι κρότον τινὰ ὕτε ᾿ὅρματα κτυποῦσιν ἀνατρεπόμενα, ἀνακυμβαλιάζξειν εἰπεν EV τῇ
᾿Ιλιάδι. τῷ δέ γε κωμῳδιχῷ Ἀχροτάλῳ i igor δύναται, χαὶ τὸ περίτριμμα, χαὶ ἡ παιπάλη, ἔτι δὲ καὶ τὸ 50
FEMME χαὶ dj ἀπαιόλη. οὐχ ἀεὶ δὲ οὔτε ὃ κρότος χαὶ τὸ κροτεῖν κωμῳδοῖς ἐπιτρέπουσιν, οὔτε 1,
ἁπλῶς παιπάλη. καϑὰ οὐδὲ τὸ παιπαλόεν. καὶ εἰσὶ ταῦτα δῆλα ἐκ τῶν πολλαχοῦ χρήσεων. (Vers. 2 et 5 J Ὅτι
ἐπαινεῖ τὸν ᾽Οδυσσέα ὡς μάλα πολλὰ πλανηϑέντα καὶ πολλῶν ἰδόντα ἀνϑρώπων ἄστεα καὶ νόον γνόντα.

10 ὅ ἐστιν, ἦϑος. ἔϑος. διαγωγήν. οὗ τῆς πλάνης ivy, μέχρι καὶ τῶν ἐσχάτων τῆς Εσπερίας ᾿Ιβηρίας e ὡς
ἱστοροῦσιν οἱ παλαιοί. εἴη ἂν οὖν 0 Οδυσσεὺς διὰ ταῦτα, πολυίστωρ, πολυειδὴς τὴν ἐμπειρίαν. χαὶ ὡς
εἴρηται, πολίνους ; οἷα τοιαῦτα παϑὼν xci νοῦν τοσοῦτον ϑύραϑεν οἷον εἰσοικισάμενος. ἐπεὶ καὶ τῶν
ἡρώων φρονιμωτάτοις οἱ παλαιοὶ ἀπεραίνοντο, τοὺς ἀποδημήσαντας 1 ἢ πλανηϑέντας μακράν. χαὶ γὰρ
ἐν μεγάλῳ ἐτίϑεντο ἐχεῖνοι, πολλῶν ἀνϑιρώπων ἰδεῖν ἄστεα, καὶ νόον γνῶναι. ᾿Ἡρακλὴ ἧς ovv καὶ Διό-
vvGOg χατὰ τὴν ἱστορίαν μαχρὰς érioDulos ποιησάμενοι, μεγάλοι ἔδοξαν. σεμνύνεται δέ που καὶ ὃ
Νέστωρ διότι μετάπεμπτος TA τοῖς 1απίϑαις μαχρὰν 000r. ἐναβρύνεται δὲ ἐν τοῖς ἑξῆς τὴ πλάνῃ,
χαὶ ὃ Μενέλαος, ἔνϑα χαὶ πλείω τοὺ εἰχότος ἀλαζογεύεται. xc ems sp χαὶ ᾿Οδυσσεὺς , τὰ καϑ' ἑαυτὸν
"διηγούμενος. ἀλαζὼν γὰρ ὡς 0 γεωγράφος φησὶ, πᾶς ὁ πλάνην ἑαυτοῦ ἀφηγούμενος. καὶ ἐν Ἰλιάδι χαὶ 60
ὃ "nad πορίζεται σεμνότητα παραβολῆς, ἐκ τοῦ πολλὴν γὴν ene) ηλυϑότος. λέγων. ὡς δ᾽ Or cv

20 & ἀΐξῃ νόος ἀνέρος, καὶ τὰ ἑξῆς. Σημείωσαι δὲ ὃ ÜTL πλείω ἐμπειρίαν ὃ ποιητὴς ἐνταῦϑα τῷ ᾿Οδυσσεῖ ἐπε-
μαρτύρεται ἤπερ ἐν Ἰλιάδι τῷ Νέστορι. ἐχεῖνος μὲν γὰρ, μιᾷ ἐναβρύνεται ὁδῷ τῇ ἐκ τῆς Πύλου εἰς
τοὺς Θετταλικοὺς "Lentes. ᾽Οδυσσεὺς δὲ, πολλῶν ἀνϑρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω" πλὴν οὐκ ἤδη
τοῦ “Νέστορος i, ἦν ὁ Οδυσσεὺς ἐν ᾿Ιλιάδι σοφώτερος, οὔπω γὰρ ἣν τότε τοιοῦτος, ἀλλὰ μετὰ “Τροίας ἅλω- 382
σιν, γῆν τε μαχρὰν us, καὶ πολλὴν ἐμπειρίαν συνήγαγεν. οὐ μόνον πλανηϑεὶς, ἀλλὰ καὶ πολλὰ
καὶ οὐχ ἁπλῶς πολλὰ, ἀλλὰ xci μάλα πολλά. εἴη δ᾽ ἂν ὅμοιος τῷ ᾿Οδυσσεῖ, καὶ παλαιά τὲ πολλά
τε εἰδώς. καὶ ὃς γήραϊ uiv χυφὸς ἔην, πολλὰ δὲ ἤδει. οἷς ἀνάπαλιν ἔχει, ὁ ἄκοσμά τε πολλά τὲ
εἰδώς. “Ὅρα δὲ ὕτι τὸ ἔγνω, αἰτιατικῇ συνέταξεν ἀνομοίως τῷ, γνώτην ἀλλήλοιϊν. ᾿Ιστέον δὲ καὶ orc
γόον ἐνταῦϑα ἐστὶ νοῦσαι, οὐ μόνον τὸ χατὰ νοῦν τινὰ ϑέμενον ἔϑιμον καὶ νόμιμον ἐν ἔϑνεσι, καὶ τὸ
κατ᾽ ἦϑος καὶ διαγωγὴν παρ᾽ αὐτοῖς ἔννουν ἢ ἄλλως φυσικὸν xc 0 χαρακτηρίζονται ἀνδρικοὶ τυχὸν

30 ἢ ἀπόλεμοι: πανοῦργοι ἢ ἁπλοῖ. συνετοὶ ἢ εὐήϑεις. φιλόξενοι ἢ ἀπάνϑρωποι. λόγιοι ἢ) ἑτεροῖοι,
ἀλλὰ xci αὐτὸν τὸν τοῦ Οδυσσέως νοῦν. tva εἴπῃ, ὅτι πολλῶν ἀνϑρώπων ὁ ᾽Οδυσσεὺς ἰδὼν ἄστεα, νόον
ἔγνω. τουτέστι μαϑὼν, συνήγαγε νοῦν. xci οὕτως ἀπέβη τῇ συχνῇ ἱστορίᾳ πολύνους. καὶ ἐστί πως
ὅμοιον τοῦτο χατά γε τὴν φράσιν, πρὺς τὸ, μάλιστα δὲ αὐτὸς ἀνέγνω, ᾿Βνταῦϑα δὲ ἰστέον χαὶ ὕτι
τὸ μὲν πολλῶν ἀνϑρώπων, χυριολεχτεῖται sa o καὶ τὸ, πολλὰ πλόγχϑη. "xci τὸ, πολλὰ ἄλγεα. διω-
ρισμένου γάρ εἰσι ποσοῦ ὡς καὶ τὸ ἀρσενιχὺν αὐτῶν ἑνικὸν ὁ πολλός. οὗ πληϑυντιχὸν οἱ πολλοί. τὸ
δὲ πολλὸς γάρ τις ἔχειτο παρήορος &vÜ c καὶ ἔνϑια, ἑνὶ μὲν συνεχεῖ ποσῷ ἐπελαλήϑη. δηλοῖ δὲ ὅμως
καὶ αὐτὸ, πλῆϑος μελῶν πείριλ οτιμημένων ταῖς κατὰ τὸν χείμενον τρισὶ διαστάσεσι. “Τὺ δὲ πολὺς ἄν-
ϑρώπος xci εἴτι τοιοῦτον, οὐ κατὰ ταῦτα λέγεται ποσοῦ! δίκην, ἀλλὰ ποιότητα ἐμιφαίνειν δοκεῖ. καὶ
ταύτην, ἢ ἐπαινετὴν ὡς τὸ, 0 πολὺς τὴν ϑεολογίαν ταυτὸν δὲ εἰπεῖν περιττὸς xar τὸ, 07 περιττὸς

4o "Adpurelón , ἢ ψεχτὴν ὡς τὸ, οὐ μέγας τις χαὶ σοφὸς ταῦτα ἐρεῖ ἀλλὰ ὃ πολὺς ἄνϑρωπος. ἤγουν ὃ
χυδαῖος. ὑποῖον ἴσως χαὶ τὸ, πολλοὶ δέ μιν ἠρήσαντο φορέειν, βασιλῆϊ δὲ κεῖται ἄγαλμα, τοῦτο δὲ
Ó χωμιχὸς ἀστειότερον φράσας, τοὺς πολλοὺς εἴτουν τοὺς χύδην διακειμένους ἄνδρας, 2/4 ἁπλῶς εἶπε
πολλοὺς ἀλλὰ πολλοὺς τοῦ βολοῦ, ἐκ μεταφορᾶς δηλαδὴ τῶν εὐτελῶν xci εὐώνων εἰδῶν. “Ὅτι δὲ τοῖς
τοιούτοις ὕλοις πληϑυσμός τις ἐμφαίνεται ἀναγκαίως χαὶ ὑπὸ τὸ διωρισμένον ἀνάγονται ποσὸν, δῆλον
τοῖς ἐφιστῶσιν, ὡς δὲ xol νεκροῖς, προσφυὲς τὸ, οἱ πολλοὶ, xci τὸ, οἱ πλείους, δηλοῖ ὃ εἰπὼν τὸ, ἀπε-
λεύσομαι παρὰ τοὺς πλείονας. 0 ἐστι ϑανοῦμαι. πλείονας γὰρ, τοὺς τεϑνεῶλτας ἐχεῖνος ἔφη. “Ὅτι 20

6 Ῥ. 4. ΨΙΩ 7.4 δ 4. VY&35—4.

ὥσπερ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι εἰπὼν μυρία ᾿ἰχαιοῖς ἔϑϑηκεν ἄλγεα καὶ πολλὰς ἐρϑίμους ψυχὰς eiu προίαψεν, ἐνέ-

quve τοῖς ἀκροαταῖς ὡς ἐν προεχϑέσεως λόγῳ, ὡς ἔσται αὐτῷ VA τοὺ τὴς ποιήσεως πλατυσμοῦ, τὰ

κυρία ἄλγεα χαὶ ὃ τῶν πολλῶν ϑάνατος, οὕτω καὶ νῦν ἐν τῷ, μάλα πουλλὰ πλά; zou xci πολλῶν ἀνϑρώ-

mov ἴδεν ἄστεα, τὸν τρύπον προεχτίϑεται δι οὗ τὴν ποίησιν πλατυνεῖ. ἡ γὰρ πολύ ὑπλάνος τοῦ ᾿ωδυσσέως

περίοδος, πλάτος τῇ ποιήσει ἐνδαψιλεύσεται. xci ἔστιν ὃ τρύπος, οἷον προέκϑεσις. τὸ μέν TOL ἄνδρα μοι

ἔννεπε, τὸν τῆς Οδυσσείας σχοπὸν ᾿προλαλεῖ. ὡς τὸν τῆς Ἰλιάδος, τὸ μῆνιν ἄειδε pilis. "Orc λα-

Bov ἀφορμὴν χατὰ τοὺς παλαιοὺς ὁ ὃ ποιητὴς ἐκ τοῦ πολὺ, ὕπερ ἔγχειται τῇ λέξει τοῦ πολύτροπος, ἐπέ-

μεῖνε τῇ ὁμοιότητι τοῦ ὀνόματος. εἰπών. πολλὰ ἐπλάγχϑη. πολλῶν δὲ ἀνϑρώπων ἴδὲν ἄστεα. πολλὰ

δὲ ἔπαϑεν ἄλγεα 1ὺ δὲ πλά;) yz) ἀναύξητον ὃν, lacri προήνεκται ὡς φίλι ον “Ὁμήρῳ. χαίροντι μὲν καὶ

| ταῖς χοιναῖς ϑηματικαῖς αὐξήσεσιν, οὐχήκιστα δὲ καὶ ταῖς ἀναυξέσι τῶν" ῥημάτων χινήσεσιν. οἱ δέ γε
ὕστερον ἀττικίξοντες, οὐχ ἁπλῶς αὔξειν τοὺς παρῳχηβένους οἴδασιν, ἀλλὰ χαὶ ἀναδιπλοῦσι τὴν αὔξην

30 ἐν πολλοῖς. ὡς δῆλον ἐκ τοῦ ἡνέωξε zc ἠνώχλι σέν. ἔτι δὲ χαὶ ἐν τῷ ὠνοματοπεέποίη ται. καὶ ἐκδεὸδιη-

τημένος. καὶ ἄλλων μυρίων ὧν μνεία ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα γέγονε. τινὲς δὲ, χαὶ ἄλλως καινοπραγοῦ-

| σιν, αὔξοντες ep οἷς οὐχ ἐχρῆν. οἷον ἐν τῷ ἤμελλε, καὶ ἠδύνατο, χαὶ ἐν τῷ διηχόνησε. τροπὴ γάρ ἐν

τούτοις TOU € εἰς ἢ ἐκ τοῦ ἔμελλον ἐδύνατο διεκόνησεν, ὥγχωσεν εἰς πλέον τὴν συνηδη αὔξησιν. τὸ μὲν-

τοι ὥρωρεν, ἑτεροῖόν τι ἐστί. οὐκ αὐξῆσαν αὐτὸ, ἀλλὰ μεταϑέμενον τὴν ἔϑιεμον ᾿εΙττικοῖς παραληγουσαν

τὴν τοῦ ὦ μεγάλου, εἰς τὴν ἄρχουσαν. καὶ ταῦτα μὲν οὕτω. — "I0 δὲ ὡς ἐῤῥέϑι; ἐπλάγχϑη, ἀπὸ τοῦ πλάζω

γενόμενον, πλεονασμὸν ἔπαϑε τοῦ vU διὰ καλλιφωνίαν zat ὄγκον ἤχου. ὡς καὶ ἐπὶ τοῦ cup eiie ἐγένετυ.

καὶ ἐπὶ τοῦ ἄμβροτος. καὶ τεριυϑίμ, βροτος. zal τύμπανον. καὶ πίμπλημι. xci χοίμπτω. καὶ φαισιμβρο-

τος. καὶ λίγξε βιός. καὶ ἐπὶ τοὺ λα; γχάνω. xci λέλο) yat xci qu; evo. Üuyy«vo. ἐρυγγάνω. τυ) χάγω.

xci ἐπὶ ἄλλων πολλῶν. ἑρμηνεία δὲ τοῦ πλάζειν κοινῇ διαλέχτῳ, τὸ πλανῶν. ὃ κατὰ τοὺς παλαιοὺς,

ἀπὸ τοῦ ἄλη γίνεται προςϑέσει στοιχείων τοῦ π᾿ καὶ λάμβδα. ἢ ἀπὸ τοῦ πλαγιάζειν τῆς ὀρθῆς. εξ αὐτοῦ

δὲ, ὃ πλάνης καὶ ὃ πλανήτης, ἔτι δὲ xci ὁ πλάνος. τέχνην αὐτὸς ἔχων τινὰ καὶ τὸ ἀποπλανᾶν τοὺς ϑεω-

10 μένους. ὁ ποῖοι, Κηφισσύδωρός τις χαὶ Παντολέων, ἔτι δὲ χαὶ Ματρέας ἡ ὁ ᾿“λεξανδρεύς. ὃς χατὰ τὴν

ἱστοριαν τοῦ “ϑηναίου, ἔλεγε πρὸς αἴνιγμα, ϑηρίον τι τρέφειν ὕπερ αὐτὸ ἑαυτὸ ἐσϑίει. ὡς καὶ ζητεῖ-

fai φησι μέχρι τοῦ νῦν, τὸ Meroéov ϑηρίον. τὸ δὲ, ἢ ϑυμὸν ἴσως ἢ φϑόνον δηλοῖ ἢ λύπην ἢ καί τι

] κωμικώτερον ἐμιπαϑές. «Aq ct δὲ δοκεῖ ὃ ῥηϑεὶς τοῦ Maeroéov λύγος, ἢ ἐκ τοῦ, ὃν ϑυμὸν χατέδων,
ἢ ἐκ τοῦ πολύποδος ὃς ἑόν ποτὲ πόδα τένδει. “Ὅτι τὸ ἐπεὶ, οὐ μόνον σύνδεσμός ἐστιν αἰτιολογικὸς, ἀλλ

| ἐν πολλοῖς χαὶ χθονικὸν ἐπίῤῥημα, ὡς χαὶ ἐνταῦϑα. ἐπεὶ Τροίης πτολίεϑρον ἔπερσεν, ἀντὶ τοῦ ἀφ᾽ οὗ.

| ὕπερ, ἐξ οὗ φησὶν ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι ἐν τῷ, ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτη.- "ri τὴν “Γροίαν évreiÜ e i ἱερὰν

xad ὡς xci ἐν τῇ ἃ τῆς ᾿Ιλιάδος τοῦ ᾿Πετίωνος πόλιν τὴν Θήβην. τοῦτο δὲ xci ἐπ᾿ ἄλλων ποιεῖ πό-

λεων. καὶ ζητητέον τὴν αἰτίαν ἐν τοῖς γραφεῖσιν ἐχεῖ, ὧδὲ δὲ, καὶ μεὖὔϑύός τις ὕπεστι. λέγων, ὑπὸ ᾿απόλ-

lovog καὶ ΠΟυσειδῶνος χτισϑῆναι τὴν Ἴλιον. ὕϑεν καὶ ἱερὸν πτολίείλρον "gota, ὡς ϑεύκτιστον λέγεται.

ϑεραπεία δὲ τοῦ μύϑου κατὰ Παλαίφατον, ὅτι κειμήλια Ποσειδῶνος τὲ καὶ “Ιπόλλωνος, εἰς ἀνοιχισμὸν

50 τῆς ᾿Ιλίου ὑπὸ “αομέδοντος δεδαπάνητο. διὸ δοκοῦσι, τρύπον τινὰ ἡ)ητεῦσαι ὃ Ποσειδῶν καὶ ὃ * Ιπόλλων

ἐν τῷ τῆς Ἰλίου χτίσματι. τινὲς δὲ οἴονται ὕτι. ἀστείως τὸ κοινὸν παντὸς ἀτίσματος, ὁ μιἰὐΐλος διὰ σεμνό-

Tyra τῇ Τροίᾳ ἐξιδίωσε. παντὶ niv; γὰρ πολίσματι χαὶ ἁπλῶς οἰχοδομήματι, χρεία Ποσειδῶνος τὲ ἤγουν

ὑγρότητος δὲ ἧς ὃ τίτανος ἢ ὁ ἀηλὸὰ ἀρμόσει τοὺς λίϑους, καὶ ᾿Ἰπόλλωνος ἤτοι ἡερμότητος ἡλιακῆς

τὴς ἐν τῷ περιέχοντι, ὡς ἂν ἐξιχμαζόμενον συμπαγείη τὸ κτιζόμενον. ἡ δὲ μυϑολογία, τὸ χοινὸν τοῦτο.

| τῇ 'l'ooíc xat. ἐξαίρετον ἐδικζόντως ἀπένειμε. περίφρασις δέ ἐστι τὸ, “Γροίης πτολίιείγρον. ἀντὶ τοῦ Ἴ ροια.

Σημείωσαι δὲ καὶ Ort τὸ, "ote πτολίείδρον ἔπερσεν, ἀρχή ἐστι τῆς τοῦ πτολιπύόρϑου ' Θδυσσέως συν-

| ϑέσεως. διὰ γὰρ ταύτην ἐχεῖνος πτολίπορϑος ἐπωνόμασται. " Orc δὲ αὐτὺς εἶλε τὴν Τροίαν διὰ τὴς τοῦ δου-

ρείου ἵππου μηχανῆς, δῆλον. ἐρεῖ γὰρ ὃ ποιητής. σὴ δ᾽ ἥλω βουλὴ πόλις Πριάμοιο. (V evs. à.) "Ori πόντος

κυρίως τὲ καὶ κοινῶς, πᾶν πέλαγος. ὡς δηλοῖ χκανταῦϊλα τὸ, πολλά δ᾽ oy ἐν πόντῳ πάϑεν ἄλγεα. ἰδίως δὲ

πόντος παρὰ τοῖς ὕστερον, καὶ ὃ Εὔξεινος. ἐχπλήττων αὐτὸς τοὺς 'λληνας διὰ τὸ ἐχτετοπίσίγαι. διό qua

τοὺς ποντιχοὺς ἀνϑρώπους ἔλεγον εἴπου φαίνοιντο, ἐκ τοῦ πολλοῦ ἤκειν πόντου. ὡς εἴπερ ἔλεγον ἐξ ὁλέ-

PouHaugmIun4. 4 Ven 7

ϑρου. Ὅτι προσφυὲς εἰπεῖν ἐπὶ ἀνϑρώπου πολυπλάνου xci πε "ριοδευτοῦ, τὸ, μάλα πολλὰ πλάγχϑη. 60
πολλῶν δ᾽ ἀνϑρώπων ἔδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω. ἴσως δὲ καὶ τὰ ἑξῆς. Μάτρων δὲ ὁ πιαρῳδὸς ἐξ Ομή.-:"
gov λαβὼν, ἔφη ἐπὶ δείπνου τὸ δεῖπνά μοι ἔννεπε Movoa« πολύτροφα χαὶ μάλα πολλά. χαὶ ἑξῆς ὡς ἐχεῖ-
γος ἐπελέξατο. ἐν οἷς μέμνηται καὶ παρασίτου ὃς σχεδόϑεν nv φησι πεινῶντι. δώρῳ ὄρνιϑι ἐοικώς.. νῆστις.
ἀλλοτρίων εὖ εἰδὼς δειπνοσυνάων. Tent δ᾽ ἐν τούτοις ἐχεῖνος καὶ τοὺς ἐχίνους, καρηκομόωντας ἄχαν-
Suc. xci τὴν τρίγλη, “μιλτοπάρῃον. λάρῳ δ᾽ ἐχεῖνος εἴχασε τὸν παράρεβοθᾳ διὰ τὸ πληστεὐύεσίγ)αι
οἷς ἀπληστεύεται. ὡς ἀπὸ τοῦ λαρινεὐύεσύλαι ὃ ἔστι σιτιζεσήγαι X
ναιος. ὅϑεν xci βόες λαρινοί φησιν ὥσπερ χαὶ σύες. αὐτοὶ δὲ χαὶ ἄλλως καλοῦνται. λαρινοὶ, ἢ ἀπὸ
λαρίνης, ἠπειρωτικὴς κώμης, ἢ ἀπό τινὸς «“1αρίνου θουκολοῦντος αὐτάς. xci οὕτω μὲν ταῦτα. Τὺ δὲ
ἔδεν, ἀόριστός ἐστι δεύτερος, ἐξ οὗ χαὶ τὸ ἊΝ εἶν ἀπαρέμφατον. zc ἰδὼν μετοχῇ. ᾿΄στυ δὲ κοινῶς μὲν,
πᾶσα πόλις. Or καὶ ἀστεῖος κυρίως ἀνὴρ. ὁ ἐξ ἄστεος καὶ μὴ ἀγρότης. ᾿“ττιχοὶ δὲ, ἰδίως οὕτω τὰς
᾿ϑήνας ὠνόμαζον, κατά τι ἐξ ξαίρέτον. ὥσπερ xai οἱ ᾿“λεξανδρεῖς, πόλιν ἐξαιρέτως τὴν ᾿ἡλεξάνδρειαν.
ἔλεγον ovv ᾿“΄ϑηναῖοι, καὶ ἀστοὺς καὶ ἀστὰς ἄνδρας τὲ καὶ γυναῖκας, τοὺς c& AU jov. καὶ ἀστὴν dcc,
τὴν ἐχεῖϑεν. καὶ μάλιστα τὴν ἐξ ἀκροπόλεως τὴν καὶ ἱεράν. (Vers. 5.) “Ὅτι τὸ ἀρνύμενος ἣν τὲ ψυχὴν zc.
νόστον ἑταίρων 0 ἐστιν ἀντικαταλλασσόμενος. ἀπὸ μέρους εἴληπται τῶν πάλαι ποτὲ μεσιτευύντων ζώων τοῖς
συναλλάγμασι, τουτέστιν ἀπὸ τῶν ἀρνῶν, ἑνὸς εἴδους τῶν τετραπόδων. ἀφ᾽ ὧν ei Σοφοκλῆς ἄρνειον φό-
vov λέγει τὸν τῆς λείας ἁπάσης τῆς συμμίχτου. xci ὁ ποιητὴς τὸν Θυέστην ἐν ᾿Ιλιάδι, πολύαρνα ἔζη
ἀντὶ τοῦ πολυϊρέμμονα. zc ἐστὶ κυρίως μὲν ἄρνυσϑαι, τὸ, ἄρνα διδόντα ὡς ἐν χαταλλαγῇ . ἄντι-
λαμβάνειν τι ἕτερον χρήσιμον. χαταχρηστιχῶς δὲ, καὶ τὸ ἁπλὼς ἀντικαταλλάσσεσίγαι. ὥσπερ δὲ ἀπὸ
τῶν ἀρνῶν τὸ ἄρνυσδαι εἴληπται, οὕτω καὶ ἀπὸ τῶν ὑπὸ τοῖς ζῴοις πώλων, εἴρηται τὸ πωλεῖν. ἀρέσχει
δέ τισι καὶ ἀπὸ τῶν ὄνων κατὰ ἔχτασιν τὴς ἀρχούσης, τὸ ὠνεῖσϑαι παράγεσϑαι. Ὅτι δὲ τιμια ἡσαν τὰ
ϑρέμματα καὶ iv αὐτοῖς οἱ παλαιοὶ τὴν xc βίον εἶχον εὐϑέτησιν, δῆλον ix τῶν ἱστοριῶν. διὸ καὶ
τὴν περιουσίαν. πρόβασι v ἔλεγον διὰ τὸ ἐν ζῴοις περιουσιάζεσϑαι τοῖς αὐτόϑεν δυναμένοις προβαίνειν.
ὥσπερ δὲ τὸ ἄρνυσϑαι ἀπὸ τῶν ἀρνῶν zc τὸ πωλεῖν ἐκ τῶν πώλων xci τὸ ova ἀπὸ τῶν ὄνων ὡς
ix μέρους τὸ πᾶν, οὕτω καὶ τῶν γυναικῶν ci πολ ὑπροιχοι, ἀλφισίβοισι ἀπὸ τῶν βοῶν, εἴδους ἄλλου

τετραπόδων, ἀφ᾽ ὧν χαὶ σταΐ μοί τινὲς τιμημάτων ἦσαν, τὸ τεσσαράβοιον. τὸ δωδεχάβοιον. τὸ εἰχοσά-
βοιον. τὸ ἑκατόμβοιον. καὶ 0 Θηβαϊχκὺς δέ που πόλεμος, μήλων γενέσίγαι λέγεται τῶν rov (δίποδος.
£v νοεῖται ἀπὸ μέρους τῶν μήλων, τὰ τοῦ Οἰδίποῦος ἅπαντα πράγματα. ἄλλοι μέν TOL ἀρνύμενος,
φασὶν ἀντὶ τοῦ λαμβάνων χαὶ περιποιούμενος, ἀπὸ τοῦ αἴρω. τὴν δὲ τούτου παραγωγὴν, ζήτει ἐν τῷ
ἄλφα τῆς * Ducóos ἐν τῷ ἀχνύμενος. περὶ ov ἱτεροῖόν τι παραδιδοὺς ὁ καλὸς “Πραχλείδης, φησὶν ὅτι ἐκ
τοῦ δέχω, γίνεται δεχύω. χαὶ “ωριχῶς διχύνω. ἐξ οὗ καὶ καϑ' ὑπέρβασιν τοῦ v, δέχνυμαι. οὕτω καὶ
TOU ἄχω ἄχομαι, παράγωγον ἀχύω, ὡς ἄνω ἀνύω. “ωριεῖς δὲ ἀχύνω φασί. μεταϑέσει δὲ ὁμοίᾳ, γίνεται
ἄχνυμαι. ὡς εἰχὸς δὲ, οὕτω καὶ τὰ ὕμοια. “Ὅτι πολλὰ ἔπαϑεν ᾿Οδυσσεὺς τήν τε τνυχὴν ἀρνύμενος ἑαυτῷ,
καὶ τοῖς ἑταίροις vOOTOY. ἐχεῖνο μὲν, ὕτι φίλαυτον zai φιλόζωον ἐν τοῖς καιρίοις ὃ σπουδαῖος ἀνὥρω-
πος. τὸ δὲ δεύτερον, Ort οὐ περιορᾷ £V κινδύνοις τοὺς φίλ ους ὁ coq s. "Iaréov δὲ ὅτι πρώτη ἐνταῦϑα
παράφρασις τῷ ποιητῇ, ἐν τῷ, ἥν τε ἡνυχὴν, ἤγουν ἰδίαν. ὕπερ ἀνωτέρω ἔφη ὃν κατὰ ϑυμόν. (Vers. 6— 7. )
eyes δὲ xc ὡς ἐῤῥύσατο ἂν ἐχείνους, εἰ μὴ αὐτῶν σφετέραις ἀτασϑαλίαις ἀπολώλασι νήπιοι, οἱ ᾿βύας" Υπε-
θίονος ᾿Πελίοιο χατήσϑιον. τίνες δὲ οἱ τοῦ ᾿Πἰλίου βόες χαὶ τίς ἡ τοῦ λόγου τούτου ἀλλ ἡγορία, εἰρήσεται
ὕτε προϊὼν ὃ λόγος, ἐν Θρινακίᾳ ταῖς τοιαύταις ἐντύχῃ fovat. Σημείωσαι δὲ ὕτι ἑταίρους ᾿Οδυσσέως
ἐνταῦϑα λέγει xar ioioerov; μόνους τοὺς ἐν τὴ ἐκείνου νηΐ, τεσσαράχοντα ὄντας χαὶ τέσσαρας.
αὐτοὶ γὰρ xci τῶν τοῦ Hàiiov βοῶν εἰ ἔφαγον, μόνοι περιλ εἰρϑέντες τῷ ᾿Οδυσσεῖ. χαὶ αὐτοὶ “μόνοι σωϑῆναι
ἐδύναντο εἰ μὴ ἔφαγον. οἱ δὲ ἄλλοι, ἐν διαόροις καὶ τρύποις χαὶ τύποις, βιαίως προαπολώλασιν
ὡς διηγήσεται ὁ ο ποιητής. Τὺ δὲ σφετέραις, ἀντωνυμία ἐστὶ τρίτου πρυσώπονυ, ἀντὶ τοῦ ταῖς ἐχείνων.
χαὶ ἀεὶ οὕτω τίϑεται. εἰ χαὶ “Ἡσίοδος, ἐπὶ δευτέρου αὐτὸ ἔταξεν, ἐν τῷ σᾳέτερον πατέρα ὑμνείουσαι
ἀντὶ τοῦ ὑμέτερον. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τὸ, αὐτῶν σφετέραις crea et ίαις, ἀντὶ συνϑέτου χεῖται ἀντωνυμίας,
τῆς ἑαυτῶν. ἢ ἀντὶ τοῦ σφῶν αὐτῶν. ὑποίαις μάλιστα χαίρει ὁ ποιητὴς οἷα τὰς συνϑέτους μὴ εἰδώς.

χατὰ Σώφρονα ὡς παρασι"μιειοῦται᾿ 4“33)η-1383

«20

8 ΡαΨΏΙΜΤΙΑ, 4... Με. 8.--: 1,

᾿Ἵτασϑαλία δὲ, οὐ μόνον ἡ ταῖς ἄταις ϑάλλουσα ἀφροσύνη, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐν ϑαλίαις εἴτουν εὐωχίαις ἄτη dx
'παροινίας ὥς φησιν ᾿᾿ϑήναιος. (Vers. 8.) Ὅρα δὲ ὅτι ὥσπερ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι, οὕτω καὶ ἐν τῇ ᾿Οδυσσείᾳ τὸ νή-
πίοι, προαναφωνούμενον, ἀποτέλεσμα δηλοῖ οὐχ ἀγαϑὸν οἷς ἄν ἘΌΝ “Ὑπερίων δὲ ἥλιος, ἢ
πατρωνυμικῶς ὃ χατὰ Iivoagor ᾿ὑπεριονίδης, ἐξ οὗ Ὑπεριονίων ὁ τοῦ “Ὑπερίονος ὑιὸς καὶ κατὰ συγχο-
πὴν Ὑπερίων. οὕτω γὰρ αὐτὸν 0 μῦϑος γενεαλογεῖ. 1) ἐπιϑετικῶς » ὃ ὑπὲρ ἡμᾶς ἰών. χαὶ ὄφειλεν εἶναι
ὑπεριὼν ὀξυτόνως ὡς μετοχικὸν ὄνομα. μετέπεσε δὲ διὰ ἀποφυγὴν συνεμπτώσεως, εἰς καϑιαρὸν 0 ὄνομα,
ὁποῖον καὶ τὸ ᾿Αμφίων xci τὰ τοιαῦτα. οὕτω δὲ καὶ ἐκ τῆς ov μετοχῆς, iege d βαρύτονον παρὰ
40 Ἡροδότῳ χύριον ὄνομα. (Vevs. 9 J 'Ürc Ὅμηρος μὲν, ἤμαρ νόστιμον τὸ τῆς οἴκαδε ὕπο “στροφῆς λέγει. οἱ δὲ
μεϑ' “Ὅμηρον, καὶ βρῶμα φασὶ νόστιμον, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ δηλοῦται. καὶ νόστον δὲ, τὴν ἡδύτητα, διὰ
τὸ ἡδὺ τοῦ ᾿Ομηρικοῦ νόστου. ὅϑεν καὶ εὔνοστος, φαῦλον φασὶν ἀγαλμάτιον παρὰ τοῖς μήλωσιν. ἢ ὡς 10
ἐν ἑτέρῳ ῥητορικῷ λεξικῷ κεῖται, εὔνοστος, ϑεὸς ἐπιμύλιος, δοχοῦσα ἐφορᾶν τὸ μέτρον τῶν ἀλεύρων.
(Vers. 10.) Ὅτε e Ἰλιάδι μὲν αὐτὸς ὁ ποιητὴς ἐν προοιμίοις δρίζει πόϑεν ἀρχτέον τὴν Movoav, ὕτι δηλαδὴ
ἀπὸ τῆς ᾿Ἰχιλλέως μήνιδος, διὰ τὸ ἀόριστον ἐχεῖ TOU σχοποῦ τὴς ὑποϑέσεως. CrrevÓ c δὲ διὰ τὸ πάνυ πολλὰ
πάϑη τῆς πλάνης, τὴ Μούσῃ ἀνατίϑησι τὸ ἄρξασϑαι ὕὅϑεν ἂν αὐτὴ ἐκ τῶν πολλῶν βούλοιτο, εἰπών.
τῶν ἀμόϑεν γε ϑεὰ ϑύγατερ Διὸς εἰπὲ καὶ ἡμῖν. ὡς ἂν εἴη καὶ οὕτω ποικίλος ἐν τῷ τῶν προοιμίων ixa-
τέρων σχηματισμῷ. χατὰ δὲ e. ληγορίαν, τῇ ἑαυτοῦ γνώσει τὸ πᾶν ἀνατίϑϑησιν. ἣν Μοῦσαν μὲν, συνὴ-
cvs ὀνομάζει, ὡς ζητητικὴν ἐκ TOU μῶ τὸ ζητῶ. ϑεὰν δὲ, διὰ τὸ ὀξὺ καὶ ταχὺ, ὡς ἀπὸ τοῦ ϑέειν. ϑυ-
γατέραν δὲ Διὸς, ὡς νοὺς προβολὴν χαὶ ἐνέργειαν, Ζεὺς ak ὁ νοῦς. “Σημείωσαι δὲ χἀνταῦϑια ὡς καὶ
5o ἐν τῇ Ἰλιάδι, τὴν προσωπιχὴν σύστασιν xaÓ' ἣν ὃ ποιητὴς “ἑαυτὸν ὡς πάνυ λόγιον συνιστᾷ. ὡς γὰρ ὁ
πλατωνίζειν ἢ δημοσϑενίζειν φάμενος ἐμεαίνει ϑαῤῥεῖν σοφὸς εἶναι κατὰ Πλάτωνα ἢ “ημοσϑένην, οὕτω 10
xci ὃ ϑεὰν προχαλεσάμενος ἀείδειν ἢ ἐννέπειν, ἐνϑϑέαζειν οἷον τοῖς λόγοις ἐνέφῃνε. Τὸ δὲ auod cv, δηλοῖ
μὲν τὸ ποϑὲν καὶ ἀπὸ τινος ἑνὸς, σχηματίζεται δὲ οὕτως. cus λέγεται ὃ εἷς ἢ ὃ τίς, ᾿Ιωνιχῶς εἴτε καὶ
Δωριχῶς. ἐξ οὗ ἀμόϑεν μὲν, τὸ ποϑὲν καὶ ἀπό τινος ἑνός. οὐδαμόϊδεν δὲ, τὸ οὐδέποϑεν. εἰσὶ δὲ καὶ
ἄλλαι πολλαὶ κινήσεις £x τοῦ τοιούτου ἀμός. ἔστι γὰρ ἐξ αὐτοῦ κατὰ ἀπόφασιν ἄλλη τις εὐθεῖα, ὁ ov-
δαμὸς. ὃ ταυτόν ἐστι τῷ οὐδέ τις. ἀκ ov παρ᾿ “Προδότῳ τὸ οὐδαμοὶ, εὐϑεῖα πληϑυντική. ἀντὶ τοῦ οὐδέ
τινες. καὶ ϑηλυχὸν οὐδαμάς. ὅϑεν γενιχὴ, πρὸς οὐδαμῶν ἀνϑρώπων. ἐξ ov ἐπίῤῥημα μεσότητος τὸ
οὐδαμῶς, ἀντὶ τοῦ χατ᾿ οὐδένα τινὰ τρόπον. ἀφ᾽ οὗ τὸ οὐδαμῇ. οἷς ἰσοδύναμα, τὸ μηδαμῶς καὶ τὸ μη-
δαμὴ καὶ ταῦτα μὲν ἐκ τοῦ οὐδαμὸς ἀῤῥήτου ἑνικοῦ συνϑέτου ἀρσενικοῦ ὀνόματος. ἐκ δὲ τοῦ ἀμὸς πρω-
τοτύπου καὶ ix τῆς πληϑυντικῆς αὐτοῦ γενιχῆς, τὸ ἀμῶς ἐπιῤῥημια γίνεται, ὃ ἐστι μετριχῶς. ὥσπερ
δὲ οὐδαμῶς οὐδαμῇ. xci μηδαμῶς μηδαμῇ. καὶ πῶς πῇ. καὶ πάντως πάντῃ. καὶ ἄλλως ἄλλῃ, οὕτως 30
6o ἐκ τοῦ ἀμῶς γίνεται ἀμῇ. "ἐκ δὲ τούτων τῶν δύο ἤγουν ἐκ τοῦ ἀμῶς καὶ τοῦ ἀμῇ, κατὰ πρόςληψψιν
διπλῆς συνδετιχῆς παραπληρώσεως, συντίϑεται τὸ ἁμωςγέπως. καὶ τὸ ἁμηγέπῃ. τουτέστιν ἐπ᾽ ὀλίγον.
μετρικῶς. χατὰ ἕνα τινὰ τρόπον. οἷον. ἁμιωςγέπως Vero λύγου. ἁμηγέπῃ ἐφιλοσόφησεν ἀντὶ τοῦ κατά
τι καὶ ἐπὶ βραχὺ xc μετρικῶς. xci ὡς εἰπεῖν ἀμόϑεν. διὸ καὶ ὃ σοφὺς Θρᾷξ “ημοσθϑένης ἐν οἷς πα-
ρέφρασε τὴν ᾿Οδύσσειαν, τὸ ἀμόδ) νι, ἁμηγέπῃ; ἡρμήνευσε. (Jo δὲ καὶ ἡμεῖν, ἢ παρέλχον ἔχει τὸ χαὶ
καϑὰ πολλαχοῦ γίνεται, ἢ διὰ τὸ μέλλον εἴρηται. ὡς εἰχὸς ὃν, πολλοὺς ut “Ὅμηρον ἐγχειρήσειν
ι 9ϑ4τοιούτῳ ἔργῳ. ἴσως δὲ χαὶ "διὰ τὸ παρῳχημένον, εἴτις ἀναπολεῖ τὴν προεκτεϑειμένην ἱστορίαν, ὅτι
δηλαδὴ, “ιγυπτόϑεν ἡ λαβὴ τῆς ποιήσεως τῷ Ὁμήρῳ ὡς πρὸ ὀλίγου ἐγράφη. ἵνα λέγη ὅτι ὡς ἑτέροις φϑά-
σασα ELTE, εἰπὲ xen ἡμῖν. (Vers. 11.) ' "Ὅτι τὸ £yÜc οὐ μόνον τοπιχὸν ἐστιν ἀλλὰ καὶ χρονιχόν. ὡς τὸ ἔνϑ᾽
ἄλλοι μὲν πάντες ὅσοι φύγον αἰπὺν ὄλεϑρον. ἀντὶ τοῦ τότε. xc, οὐδ᾽ ἔνα meg vyucvog gev ἀέϑλων. 4o
Ὅρα δὲ τὸ, πάντες 000i φύγον i ᾧπερ ὕμοιον παρὰ “Τυχόφρονι, "S5 λέξω τὰ πάντα νητρεχῶς, ἅσσα
10 ϑυμῷ ἔχω. (Vers. va. ) Ὁτι τὸ εἰς οἶχον, ᾿“ ττιχοὶ μὲν, οἴχοι φασὶν "ἐπιῤῥηματικῶς χατὰ ἔλλειννιν. τὸ γάρ
ἐντελὲς, ἔνα εἰσὶν οἱ οἶχοι. ποιηταὶ δὲ, οἴχονδε φασί. τὸ δὲ κοινότερον ἀπ᾿ αὐτοῦ. οἴκαδε. ὡς φυγήνδε
φύγαδε. περὶ ὧν καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα εἴρηται. Ὅτι οὐδὲ ἐνταῦϑα τὴν ἀρχὴν τῆς τοῦ ᾿Οδυσσέως
πλάνης, ἀρχὴν τῆς ἑαυτοῦ ποιήσεως Ὅμηρος τίϑεται. ἀλλ ὥσπερ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι, οὕτω xci νῦν ἀπὸ
τῶν ἐγγὺς τοῦ τέλους ἄρχεται. ἡ γὰρ Καλυψὼ ἀφ᾽ ἧς ποιεῖται ἡ Μοῦσα τοῦ λόγου τὴν καταρχῆν.

PAÀACEQDIAIAÀ A —Vsa$—ai6. 9

κατάντημα γέγονε τῆς πλάνης τῷ ᾿Οδυσσεῖ. εἰς αὐτὴν γὰρ. ἐσώϑη χελητίζων οἷον ἐπὶ τῆς “τρόπεως. τὴν 20
μέντοι ἀρχὴν τῆς τοῦ ᾿θδυσσέως πλάνης εὑρήσεις ἐν τῇ U ῥαψῳδίῳ ἐν τῷ, ᾿Ιλιόϑεν ue φέρων ἄνεμος
Kuxóveoge πέλασσεν. ἐκεῖϑεν γὰρ ᾽Οδυσσεὺς εἰς πλάνην ἐξώχειλεν. (Vers. 13.) Ὅτι δύο ταῦτα λέγει, ὁ
ποιητὴς διὰ πόϑου μάλιστα εἰναι τῷ; ᾿Οδυσσεῖ τὴν vs πατρίδα καὶ τὴν σώφρονα γυναῖκα. φησὶ γάρ'
νόστου κεχρημένον ἠδὲ γυναικός. οἷα δὲ ἡ τοῦ ᾽Οδυσσέως χαὶ τὴς Πηνελόπης ἀναγωγὴ εἴτουν ἀλλη-
γορία, ἐν τοῖς ἑξῆς Seriem “Ὅρα δὲ ὅτι ἄλλως χρῆται ὁ ποιητὴς τῇ τὲ σημασίᾳ καὶ τῇ συντάξει τοῦ
κεχρημένος, ἤ meo ἡμεῖς. 3 "μεῖς μὲν γὰρ χρῆσϑαι φαμὲν, τὸ μεταχειρίξεσϑαι, καὶ δοτιχῇ πτώσει συν- 30
τάσσομεν. “Ὅμηρος δὲ, τὸν χρήξοντα χεχρημένον λέγει καὶ γενικῇ συντάσσει τὴν λέξιν. ἀπὸ τοῦ χρηΐξω ἢ
χρήζω κινηϑεῖσαν κατὰ ἔλλειψιν, τοῦ σίγμα. (Vers. ν4.)" Ὅρα δὲ καὶ τὸ γυναικὸς ἀστείως λεχϑὲν πρὸς τὸ
ἐφεξῆς, ὁ ὃ μὲν γὰρ κεχρημένος ἣν γυναικός. Καλυψὼ μὲν; ἐπὶ τῶν ἐνεσπαρμένων τῇ γῇ καὶ τοῖς φυτοῖς
καὶ τοῖς νάμασι φυσικῶν δυνάμεων τίϑεται, δὲ ὧν αἱ τῶν καρπῶν προϑέσεις ἐν καιρῷ γίνονται, κατὰ
τὸ νέον φαινομέναι, ἤτοι χατὰ τὸ ἔαρ. ὅϑεν καὶ ἡ νύμφη συντέϑειται. οἱονεὶ γεύμφη xci “ὠλιχῶς
νύμφη. ὁ δὲ μῦϑος χαὶ δαιμόνιά τινὰ γύμφας gna γεωχαρῆ καὶ σωματικώτερα, ὡς καὶ £v Duct
ἐῤῥέϑη. ὁποϊαίτινες αἱ ηΐδες. zc ᾿Ἱμαδρυάδες. χαὶ ““μαμηλίδες. καὶ ᾿Ορεστιάδες. χαὶ «Τεμωνιάδες
αἱ μυϑικαί. τοιαύτη τις καὶ 3 Καλυψὼ κατὰ τὸν μῦϑον. ἀλλὰ δὴ καὶ ἡ Κίρκη. ἐς xol αὐδηέσσας ὃ
ποιητὴς ἐρεῖ. 0 ἐστιν, ice καὶ τῇ κάτω καὶ καϑ' ἡμᾶς χρωμένας φωνῇ. τοῦτο γὰρ ἡ αὐδη;.. καὶ
αἱ xc ἡμᾶς δὲ νύμφαι, ἐξ ὁμοιότητος τῶν τοιούτων νυμφῶν, τὴν ἐπωνυμίαν εἰλήφασι. χαὶ αὐταὶ
γὰρ "ταπρὶν dufion oA ME véov φαίνονται ὕτε τὸ τῆς ἡλιχίας ἔαρ αὐταῖς ἐπανϑεῖ. ὅτι μέντοι οὐ
μυϑικαὶ νύμλφαι ἦσαν ἡ Καλυψὼ χαὶ ἡ Κίρκη, ἐχ τῶν ἱστοριῶν δῆλόν ἐστιν. εἰ χαὶ ὃ ποιητὴς διὰ 4o
τερατείαν ἄλλως μυϑολογεῖ τὰ περὶ αὐτῶν. δῆλον δὲ ὅτι χαὶ συγγενική ποτὲ λέξις ἐστὶ τὸ νύμφη.
ὡς δηλοῖ καὶ τὸ νύμφα φίλη. "Or; τὸ δῖα ἡ ἐνδοξοτάτη, διὰ τὸν “ία συντάσσεται ὑπερϑετικῶς μετὰ
γενικῆς. ἐπεὶ γὰρ ὑπερκεῖσϑιαι πάντων ἐδόκει ὁ Ζεὺς, διατοῦτο καὶ τὸ δῖος καὶ τὸ δῖα ἐκ τῆς Διὸς yen-
χῆς γινόμενα, ὑπερϑετιχὴν σύνταξιν & ἔχουσιν ὡς χαὶ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι πλατύτερον γέγραπται. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι
διὰ τὸ ὡς ἐῤῥέϑη ὑπεροχιχὸν τοῦ Διὸς, οὐ μόνον μέγαν ὃ ποιητὴς αὐτὸν λέγει. ὡς ἐν τῷ, Διὸς μεγάλ ου
ἐνιαυτοὶ, χαὶ, Διὸς μεγάλοιο ἕκητι, εἰ καὶ κατ᾽ ἄλλον λόγον μείζων ὃ Κρόνος χατὰ τὴν αὐτοῦ ὃς φασι
σφαῖραν, ἀλλὰ xci ἐπλήϑυναν αὐτὸν κατὰ τὴν χλ ίσιν οἱ peor Ὅμηρον, ὡς A208 Διονύσιος ἱστορεῖ,
Δίες γάρ φῆσι τὸ πληϑυντικὸν τοῦ “ιὸς. καὶ δρᾶμα οὕτως ἐπιγέγραπται. καὶ αἱ ἐφεξῆς πτώσεις, ov.
xci dut. καὶ Δίας. "Ert ἰστέον ὕτι χαϑὰ τὸ Bic οὐ παράγει σύγχρισιν, ἢ) ὑπέρϑεσιν διὰ τὸ φύσει τῆς
λέξεως ὑπεροχιχὸν, οὐδεὶς γὰρ λέγει διότερος 1; διότατος, οὕτως οὐδὲ τὸ ἀγαϑὺς, διὰ τὴν ἐν αὐτῷ τοῦ
ἄγαν ἐπίτασιν. φησὶ γοῦν Aog Διονύσιος, ὅτι ἀγαϑώτερος καὶ ἀγαϑώταϊτος παρ᾽ οὐδενὶ τῶν Βλλή- 50
vow κεῖται. ( Vers. 35.) Ort τὸ γλαφυρὸν κυρίως μὲν, ἐπὶ χειροχμήτου χοιλότητος, οἵαν οἱ λιϑοξόοι
χαὶ οἱ ξοανογλύφοι ἐντυποῦσι, παρὰ τὸ γλάφω τὸ κοιλαίνω γενόμενον, περὶ οὗ ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα ῥηϑή-
σεται. ἐπὶ δὲ σπηλαίου μεταφορικῶς λέγεται, χαὶ ἐπὶ νηὺς, διὰ τὸ ἁπλῶς χοῖλον Ὁ zci τοῖς γλαφομένοις
παρέπεται. ἤδη δὲ ἡ λέξ ξις ueri ze καὶ ἐπὶ νοημάτων. χαὶ λέγεται χαὶ νοήματα γλαφυρὰ, τὰ ἔχοντά τι
βαϑὺ, πλὴν μετὰ χαὶ χάριτος χαὶ διαιγανίας τινὸς χαὶ λαμπρότητος, ὡς μὴ πάνυ εἶναι διὰ τὸ βάϑος
σχοτεινά. εἰ δὲ χαὶ σπίνου στόμα γλαφυρὸν ἀχούσεις gogov τινὸς λέγοντος, ἐντεῦδ)έν noD ev νόει μέτη-
νέχίγαι τὴν λέξιν. ἀλλὰ χαὶ ὕτε τις λέχει φρίσσειν τὰ λήϊα γλ «φυρὸν, διὰ τὸ ἐπικυρτοῦσι)αι τοὺς στά-
χυας τοῦτο λέγει, καὶ γίνεσίγαί τινα οὕτω va ἐχείνοις κοιλότητα. “Ὅτι δυκεῖ μὲν ἀδιάφορα εἶναι ὃ πόσις
τε χαὶ ὃ ἀνὴρ, υϑορρκλῆ ἧς δὲ ἐν Τραχινίαις ὑπεμεραίνει, διαφοράν τινα τῶν λέξεων τούτων ἔνύγα δέδοι-
xev ἡ ὑπέρακμος “ηϊάνειρα, μή ποτε ὃ Hori αὐτῆς μὲν εἴη πόσις. τῆς δὲ νεωτέρας ᾿Ιώλης ἀνήρ.
παρωνόμασται δὲ ἀπὸ τῆς πόσεως ὃ πόσις ὡς δοχεῖ τοῖς παλαιοῖς, διὰ τὴν σπερματιχὴν ὑγρότητα.
ὡς χαὶ ὃ ἄρσην, ἀπὸ TOU ἄρδειν. καὶ ὃ υἱὸς ἀπὸ τοῦ ὕειν. "διὸ χαὶ τὸ ὀπυΐίειν, ἐντεῦθεν αὐτοῖς ἐδόχει 60
παράγεσίϑαι. οἱονεὶ τὸ διὰ τῆς ὀπῆς ὕειν ὅϑϑεν δ υἱός. ( Vers. 16 X) 'Üri τὸ περιπλ ομένων ἐνιαυτῶν ἐκ
τοῦ περιπελομένων γίνεται 0 ἐστι γενομένων ἢ) περιπολούντων, χατὰ συγκοπήν. "Ori δὲ τὸ néheac et καὶ
ἐπὶ τοιούτου λέγεται, δηλοῖ τὸ, ἤματα μαχρὰ πέλονται. ᾿Ινιαυτὸς δὲ ὡς χαὶ ἐν ᾿Ιλιάδι iot, ὁ

μαχρὸς χρόνος καὶ διατοιβὴν ἔχων moAAYv, παρὰ τὸ ἰαύω τὸ διατρίβω. διὸ καὶ ὃ κωμιχὸς ἐπιϑετικῶς
CoxMzxT. τιν Ορυ85. Tow. I.

10 P4 Ψ ΊΥΝΙ Δ «(τὰς εἴα, τὸ. -- ἡ.

αὐτὸ τίϑησιν ἐν τῷ ἐτῶν χρονίους ἐνιαυτούς. ᾿Ιστέον δὲ ore ἀπὸ μὲν τοῦ ἐνιαυτοῦ τὸ ἀπενιαυτίζειν γίνε-
Ι38ὅται. ἀπὸ δὲ τοῦ ἕτους, ἀμφιετιζεσϑαι τὸ κατ᾽ ἔτος πεκριέρχεσϑϑαι, καὶ ἐπίῤῥημα δὲ ἐντεῦϑεν παρὰ
τοῖς παλαιοῖς ἀμφιετεί. (Vers. 17.) Ὅτι τὸ ἐπεχλώσαντο ϑεοὶ, τροπικῶς ῥηϑὲν ὡς ἀπὸ τῶν κλωϑομένων
εἷρμόν τινα σημαίνει χαὶ κύκλον καὶ εἴλησίν τινα καὶ στροφὴν τῶν ἐν γενέσει πραγμάτων, οὐκ ἐχόντων
μένειν ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ. λαμβάνεται δὲ ἡ λέξις ἐπὶ ἀποβάσει πραγμάτων ἀγαϑῶν χαὶ μὴ τοιούτων. ἐπι-
κλώϑεσϑαι γάρ τισι φαμὲν, τά τε χρηστὰ χαὶ τὰ μὴ τοιαῦτα. αἱ μέντοι καταχλῶϑες ἐοίκασιν ἐπὶ
χαχοῦ λαμβάνεσθαι. διὸ καὶ βαρείας αὐτὰς ἐπονομάζει. ὃ ποιητὴς ἐν τῷ, κλῶϑες τε βαρεῖαι. καὶ ὃ τοῦ
Ἴ Ἰξίονος δὲ τροχὸς ᾧ ἐχεῖνος κατὰ τὸν αὐϑον συνδεδεμένος εἰλεῖται, τοιοῦτόν τι παραδηλοῖ. κλώσματος
γὰρ OrQoq) ἔοιχεν ἡ τοῦ τροχοῦ περιδίνησις. ( V ers. 18.) Ὅτι δὲ καὶ μοῖρα ἡ Κλωϊγὼ, καὶ ort ἐχεῖϑεν
ἡ λέξις εἴληπται, οἱ παλαιοὶ δηλοῖσιν. “Ὅτι εὐφωνίαν ἐν πολλοῖς τεχνώμενος ὁ ποιητὴς, καὶ ἄλλως VO
μὲν πολλαχοῦ τοῦτο ποιεῖ, ἔστι δὲ Ort καὶ διὰ προσϑήκης στοιχείου ἢ) ἀφαιρέσεως. προσϑήκης μὲν, ὡς
ἐν τῷ πλάγχϑη καὶ τοῖς ὁμοίοις xad προγέχρασέξοι, ἀφαιρέσεως δὲ, ὡς ἐν τῷ περυγμένος ἀέϑλων.

10 πεφευγμένος γὰρ ὀφείλων εἰπεῖν, ἐξώϑησε "τὸ € τῆς ip doy; '0v διὰ τὸ εὐφωνότερον. οὕτω xci ἐχ τοῦ
πεύϑω πεύσω πύστης ἡ δι ἀκοῆς μάϑησις. καὶ ἐκ τοῦ κεύϑω 1j κύστης. καὶ ἐκ τοῦ ἐρεύϑω, τὸ ἐρυϑρὸν
καὶ τὸ ἐρύϑημια καὶ ἰχϑὺς 0 ἐρυϑῖνος, καὶ ἐρυϑρόδανον. οὕτω καὶ τὸ ἀφρευκτον, ἄφυκτον λέγεται. χαὶ τὸ
πέπυσμαι πέτευσμαι. χαὶ τὸ ψευδηρὸν, ψευδρὸν καὶ ψυδρόν. χαὶ τὸ ἔπευστον ἄπυστον. xci ἔλευσις ἤλυσις.
καὶ εὔτευκτον EUTUXTOY. χαὶ τὸ τετεῦχίλαι τετύχϑαι. καὶ τὸ νευστάζειν νυστάζειν. οὕτω χαὶ ἐκ TOU τεύχω 12
τέχνη. καὶ τὸ γλυκὺ ἐχ τοῦ γλεῦκος. ὅϑεν καὶ γλεῦξις κατὰ Παυσανίαν, οἶνος πολὺ ἕψημα ἔχων, ὁ νῦν
φησι σίρενος. ὁ δ᾽ αὐτὸς, καὶ σίραιον οὐδετέρως. ᾿“έϑλους δὲ, σεμνῶς Ó ποιητὴς εἶπε τοὺς τοῦ Οδυσ-
σέως πόνους χαὶ οἷον ἀγῶνας. “Ὅτι δὲ χαὶ ἐπὶ ἀγωνισμάτων οἶδε τὴν λέξιν κειμένην, πολλαχοῦ φαίνε- 20
ται. πρός τινα δὲ ἀντίπαλον ἢν ἀεϑλεύων ὁ ᾿Οδυσσεύς. ἢ πάντως , πρὸς τὴν ἀντικειμένην αὐτῷ τύχην.
ἐνοήϑη δὲ πρός τινων τὸ ἀέϑλων, καὶ ἀντὶ τοῦ μόχϑων καὶ πόνων, παρὰ τὸ ἃ στερητικὸν x«i τὸ ἐϑέ-.
λειν, οὖς οὐκ ἄν τις ἐϑέλοι. ( Vers. 20.) Ὅτι n τοῦ Ποσειδῶνος ὀργὴ ἣν κατὰ ᾿Οδυσσέως τρέφει ἵνα
πέλαγος μύϑου πλατὺ, ᾿ἀλληγορίας zv μέτρήσωμεν, δυστυχίαν παραδηλοῖ τοῦ ἥρωος κατὰ ϑάλασ-

20 σαν. τὰ γὰρ περὶ γὴν εὖ "ἔχων τύχης, δυστυχῶς εἰχὲ τῶν κατὰ ϑάλασσαν. καὶ διατοῦτο δοκεῖ ἀσπερχὲς
μενεαίνειν αὐτῷ 0 τῆς ϑῥδαλάσσης ἐπιστατῶν Ποσειδῶν. Νέστωρ μέντοι ἐπιτυχὴς τοῦ πλοῦ γενόμενος, οὐ
μόνον qiLog Ποσειδῶνος λέ; γεται, ἀλλὰ καὶ εἰς συγγένειαν αὐτῷ εἰςποιεῖται παρὰ τοῖς ποιηταῖς οἷα
σχὼν εὐτυχῶς ὡς εἴρηται τὰ εἰς πλοῦν, ὡς ἐν τὴ γάμμα ῥανψιῳδίᾳ i ἱστορεῖται. ᾿“Ισπερχὲς δὲ, κατ ἐπίτασιν
τὸ πολυσπερχὲς uci ἐντρεχὲς χαὶ πολυσπούδαστον. Xoqoxinc δὲ αὐτὸ περισπερχὲς λέγει. οὗ ἀρσενικὸν

ὁ περισπερχής. xc ϑηλυχὸν ἡ περισπέρχεια. évreU ev δὲ καὶ ὁ Πολυσπέρχων κύριον στρατηγοῦ ὄνομα. 30
( Vers. 21.) Ὅτι παρασημειοῦνται, οἱ παλαιοὶ τὸν ποιητὴν ἐν μὲν ᾿Ιλιάδι πολλαῖς ἐπαναλήνεσι χρήσα-
σϑαι. ἐνταῦϑα δὲ, μιᾷ τὴ κατὰ τοὺς Αἰϑίοπας. ἐν ἡ φησὶν ὅτι “ἰϑίοπας μετεκίαϑε τηλόϑ'᾽ ἐόντας.
“ἰϑίοπας , τοὶ διχϑὰ δεδαίαται ἔσχατοι ἀνδρῶν 5 ἤγουν ἀνϑιρώπων ὡς προδεδήλωται. ὃ φαίνεται xat ἐν
τῷ, πατὴρ ἀνδρῶν τε ϑεῶν τε. χρῆται δὲ τῇ ἐπαναλήμψει ἐνταῦϑα, εἰς σύστασιν τοῦ ἔϑνους. δεικνύων
πάνυ πολλὴν ὡς ῥηϑήσεται γῆν ἐπέχειν αὐτούς. C Vers. 23.) ἔστι δὲ τὸ μὲν διχϑὰ καϑὰ χαὶ ἐν ᾿Ιλιάδὲ
τὸ τριχϑὰ xci ὁ τετραχϑὰ, “ωρικόν. “Πωριέων γὰρ, ἡ τοῦ ϑῆτα ἐν τούτοις ἐπένϑεσις. ὡς καὶ ἐν τῷ πονῷ

30 πονήσω πεπόκνηχα πέπονα καὶ πλεονασμῷ πέπον αα, πρός τινα ὁμοιότητα τοῦ πέποιϑα. οὕτω δὲ καὶ ἐν
τῷ μαλαχὸς μαλϑακός. xal χαμαλὴ χϑαμαλή. τινῶν δὲ εἰπόντων τὸ αὐτὸ yivtaÓ cu. καὶ ἐν τῷ 1,00 a, ὃ
Hoax εἰδὴς οὐχ ἀχούει. δοχεῖ δὲ καὶ ἐκ τοῦ ἔχειν. 0 πέρ ἐστιν ἐξέχειν, χοινῶν μὲν, γενέσιϑαι ἡ DI xagvaria
ὄχη. πρὸς διαστολὴν δὲ “ωρικῶς, ἡ τοῦ ποταιιοῦ ὄχϑη χαὶ ἐξ αὐτῆς ὄχϑος. ἔσως δὲ, χαὶ ὃ μόχϑος. ὡς 4o
ἔχ τοῦ ὀχλεῖν ὃ μοχλός. ὁμοίως καὶ ἐκ τοῦ ἄχος, τὸ ἄχϑος xci τὰ ἐξ αὐτοῦ. xcà ἐκ τῆς ὀχῆς δὲ 0 ἐστι
τροφῆς, ὃ παρὰ ᾿Πσιόδῳ εὐοχϑέων. αὐτὸ δὲ, xci ἐκ τοῦ ὄχϑου γίνοιτο ἄν. καὶ τοιάδε μὲν καὶ ταῦτα.
(Vers. 24.) Τὺ δὲ ἔσχατοι ἀνδρῶν, ἐφερμηνευτιχόν ἐστι τοῦ, τηλόϑι ἐόντας. ὥσπερ πάλιν καὶ τὸ, οἱ
μὲν δυσομένου ἡλίου, οἱ δὲ ἃ ἀνιόντος, διασαφητικόν ἐστι τὸ διχϑὰ μεμερίσϑαι. αὐτούς. Τὸ δὲ γήσῳ ἐν αμ-

V ἐρύτῃ, γῆσος δενδρήεσσα, οὐχ ἐπανάλιγμψις εἶναι δοκεῖ, διότι ovy ὁμοιοπτώτως ἔχει. τὰ γὰρ διὰ μιᾶς
λέξεως ἐπαναλαμ βανόμενα ταυτότητα δοκεῖ πτώσεως φυλάττειν. καί τοι ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι πολλαὶ ἦσαν

P4 ODIAIAÁ 4A. —YVs.22— 923. 11

ἐπαναλήμψεις ἀνομοιόπτωτοι. διὸ καὶ αὐτὸ εἴη ἂν τάχα ἐπανάληψίς τις. ῥηθήσεται δὲ καὶ μετ᾽ ὀλίγα
sut αὐτοῦ. ᾿Ενταῦϑα δὲ ὅρα ὡς ἐπίτηδες ὃ ὃ ποιητὴς ἄρτι ἐκτοπιζει τὸν Π]οσειδῶνα εἰς τοὺς «“ἰϑίοπας,

ἵνα πιϑανῶς ἐξαγάγῃ τὸν “᾿Οδυσσέα τῆς νήσου τῆς Δαλυψοῦς M μακρὰν ἀποδημοῦντος καὶ εὐωχουμένου '

roU Ποσειδῶνος ὃς ἐμενέαινε τῷ Οδυσσεῖ. δεισιδαίμονες δὲ ὡς εἰχὸς οἱ «Αἰϑίοπες. διὸ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι ὃ
Ζεὺς καὶ οἱ περὶ αὐτὸν, εἰς ἀμύμονας Αἰϑιοπῆας ἔβησαν, καὶ πολλὰς ἡμέρας διήγαγον. ( Vers, 23.)
"Iaréov δὲ ὅτι τὸ, τοὶ δεδαίαται, ἀντὶ τοῦ οἱ μεμερισμένοι εἰσὶ, Δωρίδι καὶ ᾿Ιάδι μεμέρισται διαλέκτῳ.
xci ἐστὶν ᾿Ιωνιχὸν μὲν, τὸ δεδαίαται κατὰ κανόνα δεδηλωμένον ἐν ᾿Ιλιάδι. Δωριέων δὲ, τὸ τοί. οὗ
νοητὴ μὲν, ἄῤῥητος δὲ εὐϑεῖα, τός. ὅϑεν ἐχβολῇ μὲν τοῦ ταῦ, ὃς, τὸ χοινόν. ἀπελεύσει δὲ καὶ TOU
σίγμα, 0. μετὰ σφοδρᾶς δηλαδὴ τογικῆς χρούσεως. καὶ εἰσὶν ἄμφω, ἰἠρυ μύρα ἄρϑρα. οἷον. ὃς ϑαλασ-
σης βένϑεα οἶδε. καὶ, ὃ γὰρ Bec χολωϑείς. ἀνεϑείσης δὲ τῆς ὀξείας τονώσεως, μένειν ἄρϑρον
προταχτιχὸν, τὸ ὀξυνόμενον ὡς ἐῤῥέϑη ἀντωνυμικὸν 0. τοῦ τοίνυν ὡς εἴρηται Δωρικοῦ ἄρϑρου τοῦ τὸς,
ἀχολουϑία πέφῃνε κλίσεως, τοῦ. τῷ. τόν. καὶ πληϑυντιχὰ, τοί. τῶν. τοῖς. τούς. ὁποία καὶ ἢ κίνησις τῆς
ληγούσης τοῦ, ἄρτος ἄρτου ἄρτῳ ἄρτον ἄρτοι. xci ἑξῆς. αὐτοὺ δὲ τοῦ πρωτοτύπου χλιϑέντος οὕτω,
ἀναλόγως καὶ τὸ ὃς καὶ τὸ ὃ συνε gnato, αὐτῷ. παραδέδοται δὲ καὶ ὅτι τὸ ἄῤῥητον ἄρϑρον ἄρσε-
γιχὸν τὸ TOG, ἀπελϑόντος τοῦ λήγοντος * σίγμα, ἐνεργεῖ “ωριχῶς ὡς προτακτιχὸν ἄρϑρον. καὶ δῆλον
φασὶν, ix τοῦ ϑάτερος. ὅπερ ἰσόν ἐστι τῷ, 0 ἅτερος. ἵνα ἢ, τὸ ἅτερος ἤγουν ὃ εἷς, εἶτα συναλοιρῇ xat
ἅμα τροπῇ τοῦ νυιλοῦ εἰς δασὺ, ϑάτερος. λόγῳ δὲ τοιούτῳ, καὶ ϑηλυκὴ eve, τὴ ἑτέρα ἤγουν 9 μία.
χαὶ κατὰ συναλοιρὴν xai ὁμοίαν τροπὴν, ϑατέρα ἡ ἑτέρα “Τωρικῶς. εἰ δὲ τὰ τοιαῦτα “ωρικὰ καὶ ἡ λοιπὴ
τούτων ἀνάλογος κίνησις ᾿Ἵττικοῖς γέγονε φίλα, καινὸν οὐδὲν εἴ τις ἐνϑυμοῖτο καὶ τὸ, ὦ “Ιάματὲρ τὸ ϑαυ-
μαστὸν ὃ χεῖται καὶ παρὰ τῷ κωμικῷ Δωρικὸν μὲν ὃν φιληϑὲν δὲ εἰς χουνὴν χρῆσιν τοῖς ᾿“ττιχοῖς. καὶ
τοιαῦτα μὲν ταῦτα. T0 δὲ διχϑὰ, ἐπιῤῥηματικῶς ἔχον κατὰ τὸ τριχϑὰ καὶ τετραχϑὰ τὰ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι,
ix τοῦ δὶς ἐπιῤῥήματος παρῆχται καϑὰ καὶ τὸ διχὴ καὶ τὸ δίχα καὶ τὸ δισσεύω καὶ ὅσα τοιαῦτα. δοκεῖ δὲ
προὐπάρχειν αὐτῶν, ἡ διᾶ πρόϑεσις δηλοῦσά ποτε αὐτὴ xe αὐτὴν, δυασμόν τινα. ὡς δῆλον καὶ 2x τοῦ δια-
τράλματος χαὶ ἐκ τοῦ διαυλεῖν xci ix τοῦ διαφαίνειν. διὸ χαὶ συντείγεῖσα μετὰ τοῦ δίχα, ἐπιτείνει τὸ
δίχασμα ἐν τῷ διάνδιχα, οἷον. διάνδιχα βουλεύεται. ἤγουν δυάξει τὴν βουλὴν ἐν τῷ ἄλλως καὶ ἄλλως
ἀναβουλεύεσίλαι. (Vers. 22.) Ὅτι ἀπὸ τοῦ αἴϑω ἐξ οὗ καὶ ὁ παρὰ τῷ κωμικῷ αἰϑὸς καὶ λέων αἴϑων καὶ
οἶνος αἴϑοιν, "καὶ οἱ “ὐἰϑίοπες λέγονται, διὰ τὸ Enuxexci eu τὴν ὄψιν ὑπὸ τοῦ Ἡλίου. ὃς φασι κατὰ
χάϑετον ὧν ἐν αὐἰϑιοπίᾳ, ἐπικαίει πλέον. Καὶ rt διχῶς παρὰ τοῖς παλαιοῖς ἡ ἑνικὴ τοῦ ἔϑνους εὐϑεῖα,
dibiow τὲ γὰρ xe “ἰϑιοπεὺς. xci Ort καὶ Διός ἐπίϑετον, αἰϊλίοψ'. ἴσως μὲν, χαὶ διά τι ἕτερον. ἴσως
δὲ, χαὶ διό τι φαίνεται μυϑιχῶς φιλῶν ἐπιχωριάξειν τῇ «“ἰϑιοπίᾳ. οὐχ ἀπεικὸς δὲ, χαὶ κατ᾽ ἀλληγο-
ρίαν οὕτω χαλεῖσϑαι αὐτὸν, ὡς φαεινόν. παρὰ τὸ αἴϑω τὸ λάμπω. ἀφ᾽ οὗ xci ὃ αἰϑὴρ Ζεὺς. χαὶ
αἰδερία ἡ κατ᾽ αὐτὸν uon καὶ τὸ αἴϑριον. καὶ ὃ ἀστὴρ δέ. χαὶ τὸ ἄστρον. καὶ αἴϑυια ὡς εἰκὸς παρὰ

θο

“Τυκόφρονι ᾿ϑηνᾶ, ἡ qo "agógog. ( Vers. 23 ) Καὶ ὅτι οἱ “ἰϑίοπες μεμερισμένοι δίχα οἰχοῦσιν ὡς εἴρη- 1386

ται. οἱ uiv, δυσομένου ἡλίου. οἱ δὲ, ἀνατέλλοντος. τοῦτο δὲ πολλὴν ἀμφιβολίαν ἐξηγήσεως ἔχει παρὰ
τοῖς παλαιοῖς. τοῖς μὲν γὰρ δοκεῖ, δέον εἶναι “ἰϑίοπας δέχεσίγαι, τοὺς παρ᾽ ὅλην τὴν μεσημβρινὴν
ὠχεανίτην γῆν διατείνοντας. χαὶ ἀπὸ ἡλίου ἀνίσχοντος, μέχρι δυομένου διήχοντας. οἱ δίχα διήρηνται
φυσιχῶς τῷ "Agoflio ἤτοι ᾿βρυϑραίῳ χόλπῳ. οἱ μὲν, ἔνιλεν χείμενοι τοῦ x0Àmov. οἱ δὲ, ἐκεῖϑεν.
ἀνατολιχοί τε, χαὶ ἐπὶ ϑάτερα δυτικοί. μεγίστη γὰρ 5 «ἰϑιοπία, καὶ μείξων φασὶν ἤπερ ἡ πρὸς Βοῤ-
ῥὰν ἀπεναντίας Σχυϑία. “ ϑιοπία γὰρ χαλεῖται, τὰ μεσημβρινὰ πάντα τὰ πρὺς τὸν Fixer ἀπὸ
ἀνατυλῶν χειμερινῶν 'παρήκοντα μέχρι δυσμῶν. xc ταῦτα μέν TIVI. "rigo δὲ ἀπεναντίας ἥκοντες
τοῖς δοξάζυυσε παρωκεωνίτας χαὶ νοτιωτάτους τοὺς “ἰϑίοπας even, μετάγουσιν αὐτοὺς τῇ ἱστορίᾳ xc
κατάγουσιν ἐπὶ τὰ πρὸς τῇ AiyUnro τῆς "hifi ἔσχατα ῥόρεια. ὧν μέμνηται χαὶ “Ἡρόδοτος, λέγων'
«Αἰϑίοπες οἱ ads ag Aiyimrov, xci τούτους εἶναι φασὶ τοὺς παρ Θμήρῳ ti iones. οἷς ἀκολου-
jov xai "loísrapyog, * αὐτοὺς γοεῖ ἰϑίοπας. μεμερισμένους μὲν δίχα, διότι σχίζων τὴν κατ᾽ αὐτοὺς

γῆν ὃ Νεῖλος, τοὺς μὲν ἀφίησι δυτιχωτέρους χεῖσίγαι. τοὺς δὲ ceo. ζει πρὸς τὸ ἀνατολιχώτερον. ἐσχά-
τους δὲ ἀνδρῶν, δηλαδὴ τῶν ἐν τοῖς ϑυρειοτάτοις μέρεσι τῆς ἀϊγύπτου τοῖς περὶ ϑάλασσαν. καϑὰ καὶ

12 P AOGE2IAI.A:A.:.Ys.23—25. 7

«Αἰσχύλος φησίν" ἔστι πόλις Κάνωβος ἐσχάτη χϑονός. καὶ αὐτὸς γὰρ τὴν Κάνωβον, ἐσχάτην χϑονὸς.
λέγει ὡς χειμένην βορειοτάτην ἐν τοῖς πρὸς τῇ ϑαλάσσῃ μέρεσι “Ἵ“ἰγύπτου. ἀλλ᾽ οὕτω μὲν καὶ οἱ περὶ
᾿Ιρίσταρχον. συντρέχει. δὲ τῇ τοιαύτῃ ἐννοίᾳ, καὶ 0 εἰπὼν ὕτι Y «Αἰδιοπία ἐπ᾿ εὐϑείας κεῖται τῇ “ἰγύπτῳ
στενὴ καὶ μαχρὰ καὶ ἐπίχλυστος. τὰ μέντοι ἔξω αὐτῆς, ἄνυδρα καὶ σπανίως οἰχούμενα. τὰ μὲν πρὸς
ἕω, τὰ δὲ πρὸς δύσιν κείμενα. ὕϑεν χαὶ δίχα διήρηνται οἱ ““ἰϑίοπες. οἱ uiv δυσομένου ἡλίου, οἱ δ᾽
ἀνιόντος. ἔτι σύμφωνα λέγει zc ὃ εἰπὼν, «ἰϑίοπας τοὺς ὑπὲρ «Τἰγύπτου καὶ ραβας καὶ τοὺς ἀπὸ
ἡλίου ἀνατολῶν. λέγων εὐϑύτριχας εἶναι. τοὺς δὲ ἐκ cine, τρίχωμα ἔχειν πάντων οὐλότατον. ὃ δὲ
γεωγράφος λέγει καὶ Ort, καὶ ἄλλως δὲ οἱ ἀπὸ τῶν στηλῶν καὶ τῆς ἐρυϑρᾶς παραπλεύσαντες τῷ Ωχεανῷ
20 τὴν «“Τιβύην τὰ τελευταῖα χωρία ἐφ᾽ & πλέοντες 400v , αἰϑιοπιχὰ προσηγόρευσαν. ὑπὸ τῆς τοιαύτης
οὖν φησὶν ἀχολουϑίας ἀχϑεὶς καὶ ὃ ποιητὴς ὡς εἰχὸς, δίχα διαιρεῖ τοὺς ὐἰϑίοπας. τοὺς μὲν πρὸς
ἀνατολὴν, τοὺς δὲ πρὸς δύσιν. "Ere δὲ, “ἰϑίοπες τὴν hifi ἐπελϑόντες μέχρι δύσεως, οἱ μὲν, αὐτοῦ
ἔμειναν, οἱ δὲ, καὶ τῆς παραλίας κατέσχον πολλήν. ἄλλοι δὲ νοοῦσι τὴν διαχεχαυμένην πᾶσαν ζώνην τὴν
πρὸς τῷ νότῳ, κατέχεσϑαι ὑπὸ “ἰϑιόπων μεσολαβοῦντος τοὺ ᾿ῷχεανοῦ. ἑτέρωϑεν δὲ αὐτῆς κεῖσϑαν
δύο εὐχράτους. μίαν μὲν, τὴν xc" ἡμᾶς ἐν τοῖς νοτίοις ἱστορουμένην χαὶ φαινομένην. ἑτέραν δὲ, ἡμῖν
ἀνιστύρητον τὴν ἐχεῖϑεν ἀντιπέραν TOU ᾿Οχεανοῦ καὶ ὡς εἰπεῖν, ὑπερνότιον. ὅϑεν χαὶ τοὺς “ἰϑίοπας
διχῇ μεμερίσύλαι λέγουσιν ὑπὸ τοῦ τοιούτου ᾿χεανοῦ. εἴς re rOlo παρ᾽ ἡμῖν μεσημιβρινοὺς “ἰϑίοπας
ἐσχάτους ὄντας πρὸς τῷ Ὠχεανῷ, χαὶ εἰς τοὺς ὡς εἰχὸς ἀντιχρὺ πέραν τοῦ ᾿Ωχεανοῦ. ἐσχάτους καὶ
αὐτοὺς κειμένους ἐν τῇ ἑτέρᾳ εὐχράτῳ T] ἀϑεάτῳ ἡμῖν. ὁ δὲ λόγος οὗτος εἰ καὶ πιϑανὸς, ἀλλ᾿ οὖν
τερατώδης διὰ τὴν μαϑηματικὴν ὑπόϑεσιν τῆς ἀντιπέραν εὐχράτου.᾽ διὰ ταῦτα τοίνυν τὸ ἔσχατοι
ἀνδρῶν, τριχῶς νοεῖται. ἢ διότι παρωκεανίται χατὰ μεσημϑοίαν εἰσὶν οἱ Αἰϑίοπες, ὧν ἀοίχητος ἡ
30 ἐπέκεινα διὰ καύματος ὑπερβολὴν. ἢ ἔσχατοι πρὸς τὰ βόρεια τῆς «Αἰγύπτου "κατὰ Apioreozov. ἢ κατὰ
τοὺς μαϑηματικοὺς, ἔσχατοι διὰ τὸ map. ἑκάτερα ὡς εἴρηται κεῖσίλαι τοῦ ᾿᾿χεανοῦ. οἱ μὲν νότιοι, oi
δὲ ἐχεῖϑεν ὡς ἂν εἴποι τις ὑπερνότιοι ὡς ἐν τοιαύτῃ τινὶ καταγραφῇ.
«Αἰϑίοπες ἀντικείμενοι τοῖς xc! ἡμᾶς μεσημβρινοῖς, οἰχοῦντες ἐν τὴ πέραν εὐχράτῳ κατὰ τοὺς
μαϑηματιχοὺς.
᾿Ωχεανὸς μεσημβρινὸς, περὶ ὃν 3j διακεχαυμένη ζώνη.
«Αἰϑίοπες μεσημβρινοὶ πρὸς αὐτῷ Νότῳ ἐν ““ιθύῃ ἔσχατοι τῆς ἡμετέρας ἐκεῖ εὐκράτου xara τὸν
γεωγράφον.
"idoneis ἕτεροι ἐν τῷ βορειοτάτῳ ἐσχάτῳ τῆς αὐτοῦ “ιβύης τῷ κατὰ iyvmrov καὶ ᾿Εσπερίαν
ϑάλασσαν ὡς ᾿4ριστάρχῳ δοκεῖ.
“Ὅτι δοχεῖ τισὶν ὃ ἐνταῦύϑα Θμηρικὸς Ποσειδῶν πρὸς τοὺς ἀνατολ ικωτέρους «ἰϑίοπας ἀπελϑεῖν, διὰ τὸ
λέγειν ἐν τοῖς ἑξῆς τὸν ποιητὴν Ori ὃ Ποσειδῶν πλέοντα τὸν ᾽Οδυσσέα εἶδεν ix “ολύμων ὀρέων ἅπερ
εἰσὶν ἐχεῖ ἀνατολικώτερα. ᾿Ιστέον δὲ ort Sirio δοχεῖ ὃ Ποσειδῶν τῇ τῶν “ἰδ ιόπων γῇ χαίρειν. αὐτοὶ
μὲν yàp, περὶ «1ι fnr. ἀπὸ «Τιβύων δὲ ἐξ ἀρχῆς κατὰ ᾿Πρόδοτον τὸ τοῦ Ποσειδῶνος ὄνομα ἦλϑεν εἰς
ἀσ “Ἕλληνας, «cóc xci τὸ τοῦ “Ἡρακλέος. ( Vers. 25. ) 'Üri ταύρων χαὶ ἀρνειῶν ἑχατόμ "f ro Ilosa-
δῶνι ἐϑύετο καϑὰ δηλοῖ xci 0 ποιητὴς ἐνταῦϑϑα, εἰπών. ἀντιόων ταύρων τὲ καὶ ἀρνειῶν ἑχατόμβης.
ταύρων μὲν, διὰ τὸ γόνιμον τοῦ ὕδατος τὸ ἐκ τοῦ ἄρδειν, εἴγε καὶ ἄρσην λέγεται ἀνὴρ ὡς προείρηται.
ἔτι δὲ xoi πύσις ὃ αὐτὸς, ὡς γόνιμος, καὶ ἄλλως δὲ, διὰ τὸ τοῦ ὕδατος ἔστιν ὅτε μυχητικὸν καὶ πλη-
χτιχκὸν τοῦ πελάζοντος καὶ ἑλιχτὸν δὲ δίχην κέρατος. ἀρνειῶν δὲ, διὰ τὸ ἐξ αὐτοῦ νεάζον καὶ «“δαλερόν.
xci διὰ τὸ οἷον εἰπεῖν, χειρόηϑες τῆς γαλήνης καὶ ἁπαλὸν ἐν εὐδίας καιρῷ. oréov δὲ ὅτε οὐ ταυτὸν
δηλοῦσιν οἱ ἄρνες καὶ οἱ ἀρνειοὶ, ἀλλὰ τελειότερόν ἐστι τοῦ ἀρνὸς ὁ ἀρνειὸς ὡς ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα
δειχϑήσεται. διὸ zci' Οδυσσεύς που ἀρνειῷ πηγεσιμάλλῳ εἰχάζεται. καὶ ἀρνειὸς. δὲ αὐτὸν σώζξει τὸν τηλι-
κοῦτον, ix τοῦ Αύχλωπος. Πίνεται δὲ ὃ ἀρνειὸς, ἐκ τοῦ ἀρνὸς. πλεονασμῷ τῆς εἴ διρϑόγγου. ὡς ἀδελεὸς
ἀδελφειὸς xci 00c τοιαῦτα. περὶ δὲ ἑκατόμβης, ἐν τῇ α τῆς ᾿Ιλιάδος vip ᾿Ιστέον δὲ ὡς οὐ μόνον
ἑχατόμβαι, ἀλλὰ καὶ τριττύες ἦσαν ὅ ἐστι τριῶν ζῴων ϑυσίαι, ὡς καὶ ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα φανήσεται,
κατὰ δὲ Παυσανίαν, καὶ δωδεκίδες ϑυσίαι δώδεκα ἱερείων, περὶ οὗ εὑρήσεται ἀλλαχοῦ, ὅτι. δωδεκῇ-

ῬΑ QAIAI.. 4 Vs. 27.etsqq. 13

δὲς, σὺν τῷ & γραπτέον. συνήρηται γάρ φασιν ὡς τὸ Βρισηΐδος Βρισῆδος. Κα" μηΐδος Καμῆδος καὶ τὰ 5o

ὅμοια. "Ex δὲ τῆς ἑκατόμβης, καὶ μὴν ᾿“Ιττιχὸς ᾿Εχατομβαιὼν, διὰ τὰς ὡς εἰχὸς τότε ἐπιφανεῖς ἑκατόμ-
Bes. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι πρὸς ὁμοίωσιν ἑκατόμβης τοιαύτης, ἱστόρηταί τις βασιλεὺς Παφλαγὼν πολυφαγῶν,
ὃς ἑκατόν φασι πάντα παρετίϑετο ἐπὶ τὴν τράπεζαν ἀπὸ βοῶν ἀρξάμενος. χαί πως ἑκατόμβην τινὰ
οὕτως ἑαυτῷ ἐσχεδίαξεν. εἰ δὲ σχῶμμα τοῖς πολλὰ πίνουσι προσφυὲς τὸ, 0t πίνουσι μόνον βατράχων
eid oid) ἔϑοντες ἤγουν ἐσϑίοντες οὗ χρῆσις καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι, ἀλλ᾽ ἐκεῖνος ὁ Παφλαγὼν, αὐτὸ μὲν
ἐξέφευγε. τὸ δὲ παμφάγος εἶναι, οὐχ ὧν ἔχοι διεκφυγεῖν. “Σημείωσαι δὲ ὅτι zer às καὶ ἀλλαχοῦ δεδήλω-
ται, χαταμόνας ἐκ τῆς ἀντί προϑέσεως γίνεται οὐ μόνον τὸ ἀντιόων, ἀλλὰ καὶ τὸ ἀντιάαν, καὶ ὃ
ἀντίος. ix δὲ τούτων, καὶ ἐναντίος. καὶ ἐναντιῶ. λόγῳ δὲ ὁμοίῳ, καὶ ἐκ τῆς περῖ προϑέσεως, ὃ Ilé-
ρίμος χύριον. χαὶ ἐκ τῆς ἀμφῖ, ὁ μφιος. χαὶ ῥῆμα τὸ ἀμφιέζω. καὶ ἐκ τῆς ὑπο, Ὕπιος ποταμὸς
Παφλαγόνος. εἰ δὲ ἐκ τῆς ἀνὰ προϑέσεως ὁ άνιος, ἀλλ᾽ αὐτὸ ὑπονοεῖται, ἄλλως γὰρ ἐκ τῆς ἀνίας
αὐτὸς παρωνομάσϑαι δοκεῖ. οἱ δὲ τὸν Δία ὕπερ ἐστὶν, ἀέρα, ἐθέλοντες ἐτυμολογεῖν παρὰ τὸ δὲ αὐτοῦ
τὰ χατὰ γῆν διοικεῖσθαι εἰς 0 δοχεῖ συντελεῖν αὐτοῖς καὶ τὸ, ἐκ Διὸς “ἀρχώμεσϑα καὶ ἑξῆς τοιοῦτόν τι
καὶ αὐτοὶ ἐπὶ τοῦ Διὸς βούλονται γοεῖν, ὡς τῆς Ote προϑέσεως ὀνομαζούσης αὐτόν.

(Vers. 27. et sqq-) Ὅτι τὸ GO 60. χαὶ ἀϑρόα καὶ ἀϑρόον, πρὸς διάφορον σημασίαν διαφόρως οἱ
᾿“ττικοὶ ἐπνευμότιζον. ἐπὶ μὲν τοῦ αἰφνιδίου, ψιλοῦντες αὐτὸ διὰ τὴν τοῦ ἃ στέρησιν. οἱονεὶ τὸ δίχα
ϑροῦ, τουτέστι ϑορύβου. ἐπὶ δὲ τοῦ ὁμοῦ, δασύνοντες διὰ τὴν ἔϑροισιν. ἀϑρόον γὰρ, τὸ ἅμα ϑρῷ
ἤτοι ϑορύβῳ. ἢ τὸ ἅμα ϑορὸν ἤγουν πηδῆσαν. τὸ δὲ ἀϑροιστιχὸν ὦ, δασύνεται. τὸ γοῦν ἁϑρόοι
ἦσαν, καὶ ἀϑρόα πάντ' ἀπέτισεν, ἐδασύνετο ᾿“ττικῶς τούτῳ τῷ λόγῳ διὰ τὴν ἀϑροιστιχὴν σημασίαν.

- c » " - 3.1 H H EH ] αὖ . “ J . 3 * '
οἱ δὲ νῦν ὕπως ἂν "ἔχοι, ψιλοῦσιν αὐτὰ διὰ τὸ πρὸ δασέος κεῖσθαι τὸ &. οἱ δ᾽ αὐτοὶ Arrizol, καὶ 101387

» ἣν Ἢ - , δὲν , r4 NS EK , 228 - , e^ ot το D M
αὔω ἐπὶ uiv τοῦ φαίνω, &wiAovv ἐξ ov xci ἡὼς ἡ ἡμέρα. ἐπὶ δὲ τοῦ ξηραίνω, ἐδάσυνον. ἐξ ov καὶ τὸ
ἀπαφαυάνϑην παρὰ τῷ κωμιχῷ, ἤτοι ἀπεξηράνϑην. καὶ τὸ εἴργω δὲ, ἐπὶ μὲν τοῦ κωλύω, ἐψίλουν. χαὶ

— Ὁ “ὦ - » * —- » , - * - « * , *
δῆλον ix τοῦ ἀπεῖρξεν. ἐπὶ δὲ τοῦ ἐγχλείω, ἐδάσυνον. ὡς δηλοῖ τὸ καϑεῖρξεν. ὅϑεν xci δασύνεται χαὶ

/ E 7 , 6 0 E
ε , , q*€ “ὦ P , n - "€ , ἢ e T ,

ἡ εἱρχτή. ἐν δὲ δητοριχοῖς λεξιχοῖς φέρεται καὶ ταῦτα. ἐκ τοῦ & 9002, γίνεται ἄϑρους. οἷον. ἄϑρους ἐπελ-
5 ᾿ , 5 et he "n , ε - ' ,
Üov ὃ στρατηγὸς, ἤγουν avv 0Ao τῷ στρατεύματι. χαὶ ᾿“ριστοφάνης. ἑστῶτας ὥσπερ τοὺς ὀρεωκόμους

: * Ls t asia. Aperte ; à DE uj

ἅϑρους. τοῦτο δὲ, ὁ ᾿σχαλωνίτης ἀξιοῖ περισπᾶν ἀτόπως, ἐπεί φησιν ἡ διαίρεσίς ἐστιν coc. ἡ δὲ

χρῆσις, παροξύνει. καὶ ζήτει πῶς ἀτόπως. δασύνεται δέ φησιν ᾿“ττικῶς τὸ ἄϑρους καϑὰ καὶ τὸ ἁϑρεῖν

ὅ ἐστι περισκοπεῖν καὶ uer. ἐπιτάσεως ὁρᾶν. παρὰ δὲ τοῖς παλαιοῖς καὶ τὸ ἄϑυρμά φασι διασύνεται. ὡς
xci Évog ὁ ἐνιαυτός. ὕϑεν ἄφενος, ὃ ἀπὸ ἐνιαυσίων γεννημάτων πλοῦτος καὶ τὸ ἕννη δὲ καὶ νέα,
δασεῖαν τότε εἶχε. χαὶ ἡ ἁμίς. καὶ ἡ ἅμαξα. ὅϑεν καὶ τὸ καϑημαξευμένως ὥς φησιν “ἴλιος Διονύσιος.
καὶ “ϑαμάξιον τὸ ἁμάξιον. χαίρουσι γάρ φησι τῇ δασείᾳ oi ᾿“ττιχοί. “Ὅτι δὲ τὸ Ομηρικῶς εἰπεῖν ἀϑρόοι
πρὸς δήλωσιν διαφόρου σημασίας παροξύνεται, δηλοῖ ὃ παραδοὺς ὡς ἄϑροος μὲν ὃ ἀϑόρυβος, προ-
παροξύνεται. ἁϑρόος δὲ ὃ συνηϑροισμένος, παροξύνεται. “Ὅτι πολιτιχώτερον ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι οὕτω κἀν-
ταῦϑα μεταχειριζόμενος “Ὅμηρος τὰ δαιμόνια, βουλὰς ϑεῶν χαϑίζει ἀνϑρωπικώτερον. xci πρῶτον
τέως Eyre a ἐν οἷς 0 Ζεὺς προχάϑηται καὶ προλογίζει φιλοσοφῶν ὡς αὐτίχα εἰρήσεται. παιδευτικὰ δὲ καὶ
ταῦτα τῶν τοῦ ποιητοῦ, ὡς δέον ὃν μηδὲν ἀπροβουλεύτως καὶ ἀπρονοήτως γίνεσϑαι. ᾿Πστείως δ᾽ ἐνταῦϑα
τὸ, ἔνϑ᾽ ὅγε τέρπετο δαιτὶ παρήμενος, οἱ δὲ δὴ ἄλλοι τοῦ δεῖνος ἐνὶ μεγάροισιν ᾿Ολυμπίου ἁϑρόοι ἦσαν,
ῥηϑήσεταί ποτε ὅτε πολλῶν τινῶν ἐς μεγάλου τινὸς ἰόντων, εἷς τις γίνεται τοῦ τρυφᾶν. Ἄ]έγαρον δὲ ὡς
ἐν ῥητοριχῷ φέρεται λεξικῷ, οὐ μόνως τὸ χοινῶς, ἀλλὰ xci ἰδικῶς μέγαρα, κατάγεια οἰχήματά φησι
ταῖν ϑεαῖν ἤγουν Δήμητρος χαὶ Περσεφόνης. «Ἵἴλιος δὲ Διονύσιος φησὶ καὶ ὅτι μάγαρον οὐχὶ μέγαρον,
εἰς ὃ τὰ μυστιχὰ ἱερὰ χατατίϑενται.

“Ὅτε οὐδ᾽ ἐν τῇ ᾿Οδυσσείᾳ ὃ ποιητὴς ὥσπερ οὐδ᾽ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι, ἐϑέλει μωμοσχόπος εἶναι χαὶ σιλ-

λὸς ὅ ὅτε μὴ πᾶσα ἀνάγκη. ἀμύμονα γοῦν ὀνομάζει νῦν τὸν ἀτάσϑαλον “ἴγισϑον ὁ ᾿Ομηρικὸς Ζεύς, 20

οὐχ ἐκ τῶν ἐχείνου καχῶν λαβὼν τὸ ἐπίϑετον, ἀλλ ἀφ᾽ ὧν ὡς εἰχὸς εἶχε καλῶν. εἶχε δὲ, τὸ εὐγενές,
τὸ εὐειδές. τὸ συνετὸν. καὶ εἴ τι που ἄλλο. ἄλλως δὲ, οὐδὲ ἐχρῆν τῷ μεγάλῳ dii φλύαρον ἦϑος προσα-
γαπλάσασϑαι τὸν ποιητήν. Περὶ δὲ Διὸς οὗ δήλωσις καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα, ῥητέον κἀνταῦϑα ὃ Urt

14 ΡΑΨΙΩΙ47.4 ^A Vs3a2—354.

πολλαχῶς λαμβάνεται. μυϑικός τὲ γὰρ, xci πρὸς ἱστορίαν, ἔτι δὲ καὶ ἀλληγορίαν. οὐ μόνον εἰς
εἱμαρμένην ἐχλαμβανόμενος, ἀλλὰ καὶ εἰς νοῦν τὸν τὲ xcT ἄνϑρωπον καὶ τὸν τοῦ χύσμου. καὶ εἰς
οὐρανόν. καὶ αιϑέρα. καὶ ἁπλῶς ἀέρα. καὶ εἰς ἥλιον. Καὶ ὅτι τῶν εἰς εὃς ὀνομάτων ὑπὲρ μίαν συλλαβὴν
ὄντων, μονήρης μένει ὁ Ζεὺς ὡς μονοσύλλαβος. καὶ ὅτι πολλαῖς εὐϑειαις παρὰ τοῖς παλαιοῖς ποικίλ-
λεται. dig γὰρ, οὗ γενικὴ Διὸς. καὶ Ζὴν, καὶ Ζὰν, καὶ Ζὰς, καὶ Ζὴς παρὰ Φερεκύδῃ καὶ Βοιωτικῶς,
Ζεὺς καὶ dev. καὶ ὅτι τοὺ Ζεὺς, ἔστι καὶ αἰτιατικὴ παρὰ Π]ολυχράτει τῷ σοφιστὴ μονοσύλλαβος, τὸν
Ζεῦν, περισπωμένη κατὰ τὸ λὶς λῖν, καὶ τὰ λοιπὰ τοιαῦτα μονοσύλλαβα. ἐν οἷς καὶ τὸ, τὴν ϑεῦν

3o “ρτεμιν. χράϑεν αὐτὸ ἀπὸ τοῦ, τὴν ϑεόν. (Vers. 32.) * Ὅτι τὸ ὦ πόποι, φανερῶς ἐνταῦϑια οὐκ ἐπὶ

Ügnvov κεῖται, ἐν τῷ, ὦ πόποι οἷον δὴ ϑεοὺς βροτοὶ αἰτιόωνται, ἀλλὰ σχετλιασμὸν δηλοῖ καὶ ἀγανά-
χτησιν. εἴρηται δὲ περὶ αὐτοῦ ἐν τῇ & τῆς ᾿Ιλιάδος πλατύτερον. εἰς δὲ τὸ βροτὸς, γράφουσιν οἱ παλαιοὶ
Ort ὃ οἷον μορτὸς, ἤγουν μὲμορμένος καὶ τὴ εἱμαρμένῃ ὑποπεπτωκώς. ὃ δὲ uv os, παρὰ τὸν Βρότον
παράγει τὴν λέξιν, ὅπερ ἐστὶ μολυσμὸς αἵματος, ἤτοι λύϑρον TO £z TOV μυϑευομένων γιγάντων. ἄλλως

40 δὲ χοινότερον, παρὰ τὸ ᾿ῥέω γίνεται Qotos ὁ ῥοὴ ὑποκείμενος , χαὶ πλεονασμῷ TOU B «“ιολικῶς, βροτός.

ὁμοίως τῷ, ῥάδιον, Bosw. ῥάκος Boexos. ῥόδον βρόδον. ῥιξα βοιζα. ἴσως δὲ, xci ῥῶ βρῶ. ἐξ οὐ Joc
σις ἡ οἷον ῥῶσις τῷ ζῶντι. οὕτω δὲ καὶ ῥυτὴρ βϑρουτὴρ o χαλινός. ὁ δ᾽ αὐτὸς, xci τροχίσκον dui
τὸν xci δόμβϑον χαλούμενον: ὃν τὐπτοντὲς ἱμᾶσι καὶ στρέφοντες, ἐποίουν δινεῖσύλαι καὶ ψνόφον ἀποτε-
Asiv. «Εὔπολις δέφασι, δύμβον αὐτὸν εἶπε διὰ τοῦ ὃ ψιλοῦ. ὁ δὲ διὰ τοῦ ὃ μικροῦ ῥόμβος, παρεσημειώϊλ)η
ἐν τοῖς τοῦ περιηγητοῦ. δοκῶν αὐτὸς καί τι ἐργαλεῖον εἶναι τοῦ ὑφαίνειν, ὡς δῆλον ἐκ τοῦ, ἱμάτια
πορφυρᾶ xci κρόχινα ῥόμβοις ὑφαινόμενα. ζήτει δὲ περὶ αὐτοῦ χαὶ ἐν τοῖς κατὰ τὸν Θεύχριτον.
(V ers. 34.) Ὅτι φιλόσοφον διὰ τοὺ dios ὁ ποιητὴς ἀνακινήσας ϑεώρημα Fs ἄρα ἐξ εἱμωρμένης αἱ χακω-
σεις τοῖς ἀνϑρώποις, jj ὑπὲρ μόρον ἤγουν ὑπὲρ τὴν μοῖραν ἐξ οἰχείας εἰσὶν ἀτασίλαλίας, λύει αὐτὸ κατά
rive λόγον ἀντιπαραστάσεως διὰ TOU καί συνδέσμου. λέγων ὡς οὐ χαϑόλου χαὶ ἀδιορίστως τὸ μοιρίδιον
αἰτιατέον τῶν χακῶν, ἀλλὰ ῥητέον ὕτι τὰ μὲν τῶν ἐν ἀνϑρώποις κακῶν διόδγεν εἰσὶν ἤτοι £x τοῦ πέπρω-
μένου. Ζεὺς y&Q, καὶ τὸ πεπρωμένον ὡς πολλαχοῦ φαίνεται. οἱ δὲ, χαὶ αὐτοὶ βλάπτουσιν ἑαυτοὺς

σᾳφῆσιν ἀτασίλαλίησιν ὑπὲρ μόρον ἀλγὲ ἔχοντες. οἷον. ᾿Ἱππόλυτος μὲν οὐ δικαίως ὑπὸ Κύπριδος καχὰ
παϑών. xci ᾿Πρακλὴς χόλῳ τῆς "Hoes ἐλαυνόμενος. καὶ Μελεροφόντης χατὰ τὸ γῆρας uc, αγχολῶν. χαὶ
Εὐχήνωρ ἐν “Γροίᾳ ϑνήσκων διὰ τὸ καὶ οἴκαδε ἀνάγχην εἶναι νόσῳ παραπολέσίγαι. καὶ ᾿δυσσεὺς ἐν τῇ
πλάνῃ μυρία πάσχων κακά. καὶ εἴ τινὲς ἄλλοι τοιοῦτοι, οὐχ ἐξ οἰχείας ἀτασίγαλίας πάσχουσι τὰ χακά.
ἐὰν δὲ Aus os “Ερμοῦ εἰπόντος μήτε τὸν ᾿“γαμέμνονα χτείνειν μήτε μνάασϑαι ἄκοιτιν, ἀπειϑῆ,
γήμας ἄλοχον τῷ βασιλεῖ μνηστὴν καὶ ἀναιρῆται. χαὶ οἱ ᾿Οδυσσέως ἑταῖροι τῶν ἀπειρημένων ἁψάμενοι
τοῦ Hiiov βοῶν. ἀπόλωνται. xci yit; δυνάμενος ἐν Gic διάγειν καὶ ἐπὶ μαχρὸν ζὴν, εἶτα
ἐλϑὼν ἐς Tooiev τελευτῷ. χαὶ ᾿“λέξανδρος τὸ Ἀμὲν Οἰνώνης λέχος περιφρονήσας τὴν δὲ ᾿Βλένην ἀρπά-
σας, πάϑοι χαχῶς. καὶ ᾿Βλπήνωρ οἴνῳ βαρούμενος, πέσῃ καὶ ἐκτραχηλισϑῇ, ἐξ οἰχείας ἀτασϑαλίας
οὗτοι πάσχουσιν. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι εὐλόγως τὸ σφῇσιν ἀντὶ τοῦ ἰδίαις, τῷ ἢ παραλήγεται, διὰ τὸ Oque;
εἰναι τὸ προὐποχείμενον, δμοίως τῷ αἷς ἦσι ταῖς ἰδίαις. τὸ μέν TOL σφίσιν ἀντὶ τοῦ αὐταῖς, οὐ καλῶς
παρὰ τοῖς ut Ὅμηρον διὰ τοῦ ἢ ἔχει τὴν παραλήγουσαν. Τὸ δὲ ὑπὲρ μόρον, συνϑέτως ἐν ἑνὶ μέρει
λόγου οἱ ἀκριβέστεροί φασι τῶν παλαιῶν, πρυπαροξύνοντες διὰ τὴν σύνϑεσιν. ᾿Ιστέον δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ

er - e , Tm. , "» e , ^ - , , 2 . -
13880r« τῆς ὑπὲρ προϑέσεως δηλούσης ἔστιν ὅτε ni" gerróriro, καὶ τοῦ μόρου λαμβανομένου ποτὲ ἀντὶ τοῦ

καϑήκοντος, νοεῖται δὲ αὐτὰ τὸ. ὑπέρμορον ἄλγεα πάσχειν, xci ἀντὶ τοῦ ὑπὲρ τὸ καϑῆκον. οὕτω δέ
φασι καὶ ὑπερηνορέων,, ὃ παρὰ τὸ χκαϑῆχον ἀνδριξόμενος. τῆς ὑπέρ, ἰσοδυναμούσης τὴ παρᾶ ἐν τοῖς
τοιούτοις. ὡς καὶ ἐν τῷ, ὑπερβασίαι ἀλεγειναί. χαὶ ἐν τῷ ὑπέρμετρον. ἐν μέν τοι τῷ ὑπερβαλλόντως
καὶ ἐν τῷ ὑπέρϑυμος χαὶ ἐν τῷ ὑπερήσει ἀντὶ τοῦ ὑπερακοντίσει καὶ τοῖς ὁμοίοις, οὐ Verri. ἀλλ᾽ ἐπαι-
γετὴν σημαίνει περιττότητα 5n ὑπὲρ 7 πρόϑεσις. (Vers. 32. εἰ 544.) Ev τούτῳ δὲ τῷ χωρίῳ σημείωσαι τὸ
τοῦ λόγου σεμνόν. ἀποφαντικῶς γὰρ 9 Ζεὺς λαλεῖ καὶ γνωμεκώτερον, χαὶ μέμφεται, τοὺς οὕτως εἰκῇ αἰτιω-
μένους τὸ ϑεῖον. εἰπών. ὦ πόποι, οἷον δὴ ϑεοὺς βροτοὶ αἰτιῶνται, ἐξ ἡμέων γάρ φασι καχὰ ἔμμεναι,
xci τὰ ἑξῆς. χεῖται δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ πίστις TOU καϑόλου € φητορικῶς μερικὴ £z παραδείγματος τὸ, ὡς καὶ

ΡΑΨΙΩΙ417.4. 4. Vs.358—45. 15

vir “Ζἴψισϑος ἐποίησε τό δέ τι. (Vers. 38.) Ὅτι ὃ πρὸς Διὸς μάλιστα δὲ ϑεόϑεν πεμπόμενος Ἑρμῆς
εὔσχοπος ἀργειφόντης ὃ τῷ Αἰ γέσϑῳ ὑποδεικνύων τὰ μέλλοντα, ὃ xc ἡμᾶς φυσικὸς λόγος ἐστίν. οὗ
16 πολλάκις παραδεικνύντος τὸ ὑπο ρωρυγμένον ὑμεῖς τυφλώττοντες, ὅμως περιπίπτομεν καὶ ἀπολλύμεϑα.
Ὅτι δὲ ὃ ἹἙρμὴς εἰς τὸν λόγον ἀλληγορεῖται, οὐδεὶς τῶν περὶ λόγους ἠγνόησεν. ἔστι δὲ τὸ περὶ τούτων
ἱθμηρικὸν ϑητὸν, τοιοῦτον. ἐπεὶ πρό οἱ εἴπομεν ἡμεῖς " Eoustav πέμψαντες εὔσχοπον ἀργειφόντην, μήτ᾽
αὐτὸν κτείνειν, μήτε μνάασίλαι ἄκοιτιν. καὶ τὰ ἑξῆς. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ, προείπομεν πέμψαντες “βρμῆὴν,
ὑποβάλλει, μὴ μόνον φυσιχὸν λόγον ἀλλὰ καὶ προφορικὸν ὑπονοεῖν τὸν ᾿βρμῆὴν. ἦν δὲ τοιοῦτος λόγος,
ὃ τοῦ ἀοιδοῦ. ὃν Ὅμηρος ἐν τῇ y ῥαψῳδίᾳ ἐρεῖ. ὃς φύλαξ ὧν τῇ Κλυταιμνήστρᾳ, κατεπῇδε τοῦ iyi-
σϑου ὡς εἰχὸς, & λέγει ἐνταῦϑια ὃ Ζεύς. (Ν εις. 39.) ἄκοιτις δὲ ἣν καὶ ἄλοχον ἀνωτέρω ἔφη, οὐ μόνον
10 ἡ ὁμόχοιτις, ἀλλὰ καὶ ἡ μὴ κοιτασϑεῖσα σὺν ἑτέρῳ ἀλλ᾿ ἐκ παρϑενίας λήφϑεῖσα. (Vers. 58.) Ὅρα δὲ
xci ὕτι ϑαυμασίως ἐνταῦϑα κεῖται τὸ εὔσκοπος καὶ τὸ ἀργειφόντης, περὶ οὗ ἐν ᾿Ιλιάδι εἴρηται. οὐ γὰρ
ὁ δόλιος ἡ Louie. ἢ ὃ χϑόνιος ἢ) ὃ στρόφις ἢ ὁ ἐμπολαῖος, ἤτις τοιοῦτος ἐπαίδευε τὸν iuo ov, ἀλλ᾽
εὔσχοπος, Ót οὗ προσχοπεῖσϑαι εἶχε τὰ μέλλοντα, καὶ ὁ ἀργειφόντης, , ὃς ἀργὸν φόνου ὑπετίϑει εἶναι
τὸν “ἴγισϑον καὶ μὴ κτείνειν τὸν ᾿“γαμέμονα. (Vers. 40.) Ὅτι ἐν τῷ, ἐκ γὰρ Θρέσταο τίσις ἔσσεται
᾿Ατρείδαο ómaór ἄρ᾽ ἡβήσει τε καὶ ἧς ἱμείρεται "αἴης, ὑποδηλοῖ ὃ ποιητὴς τὸν τῆς ἥβης καιρὸν ἀρχὴν 20
εἶναι τοῦ φρονεῖν τὰ βελτίω. τίς δὲ ἡ ἥβη καὶ πόϑεν γίνεται, ἐν τοῖς τῆς ᾿Ιλιάδος γέγραπται. ἐν τού-
τοις δὲ, καὶ ποιητική ἐστι παρίσωσις. πάρισα γὰρ τὸ, ᾿Ορέσταο ᾿Α“τρείδαο. ἤγουν ὁμοιοκατάληκχτα.
ἢ ὁμοιοτέλευτα. «Αἰολέων δέ εἰσιν αἱ τοιαῦται γενικαὶ ὡς καὶ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι γέγραπται. Φασὶ δὲ οἱ πα-
λαιοὶ, μὴ δεῖν ἐνταῦθα λέγειν ἐκ γὰρ ' Θρέσταο ᾿Ατρείδαο, ἤτοι τοῦ ἐγγόνου τοῦ ᾿Ατρέως. ἀλλὰ μᾶλλον,
20 ὅτι ἐξ Θρέστου, τίσις τουτέστιν ἐκδίκησις ἔσται τοῦ ᾿Ατρείδου ᾿“γαμέμνονος. λέγουσι γὰρ, τὸν Ὅμηρον
μὴ σχηματίζειν ἀπὸ πάππου πατρωνυμίαν, εἰ μὴ ὃ πάππος εὐϑὺς εἴη Διὸς υἱός. x«i ὃ λόγος, εὔλογος.
ἀπὸ γὰρ προσεχοῦς καὶ ἐγγυτάτω αἰτίου χρὴ γενεαλογεῖν, ὁποῖόν τι. ὃ πατήρ. 0 δὲ πάππος, πόῤῥω αἴτιον.
εἶ μέντοι πάνυ ἔνδοξος ὃ πάππος ὡς οἱ ἐκ τοῦ Διὸς, τότε δὴ χαραχτηριστέον χαὶ ἐξ αὐτοῦ τὸν ἀπόγονον,
οὐχ ὡς προσεχοῦς αἰτίου ἀλλ᾽ ὡς ἐπιφανεστάτου. ἐνταῦϑα δὲ ὃ τοῦ ἰθρέστου πάππος rosis , οὐχ
εὐϑὺς ἐκ Διός, Διὸ οὐδ᾽ ἐξ αὐτοῦ τῷ ᾿Θρέστῃ ἔσται πατρωνυμία. (Ν᾽ ογ5.4.1.) Τὸ δὲ ἧς αἴης ἀντὶ τοῦ
ἰδίας, συντελεῖ πρὸς τὸ ἀσφαλῶς οἰχείαν λέγειν τὴν πατρίδα. (Vers. 45." 'Οτι τὸ, νῦν δ᾽ ἁϑρόα πάντ᾽
ἀπέτισεν, οἰχεῖον λεχϑῆναι ἐπὶ τοῦ μίαν μὲν ἀλλὰ μεγάλην Óov*rog ποινὴν ἐπὶ πολλοῖς κακοῖς προὐπάρ- 30
ἕξασιν. (Vers. 44.) ᾿Επὶ δέ τινος ἀξίως ἀπολωλότος, χαλὸν εἰπεῖν τὸ, καὶ λίην κεῖνός ye ἐοιχότι χεῖται
ὀλέϑρῳ. ὡς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος ὃς τις τοιαῦτά γε ῥέζοι. Σημείωσαι δὲ ὅτι τὸ πάντα ἁϑρόα ἀποτίσαι,
30 μέτήνεκται παροιμιωδῶς ἐκ τῶν πολλὰ ὀφειλόντων xci μὴ xcT ὀλίγον ἀποτινόντων ἀλλ΄ ὁμοῦ πάντα
καταβαλλομένων βαρέως ἑαυτοῖς. λέγει δὲ “Ὅμηρος πάντα, τὴν τοῦ “ἰγίσϑου μοιχείαν. τὸ μὴ ὑπαχούειν
Ῥρμῇ καὶ τοῖς αὐτὸν στείλασι. τὸν TOU βασιλέως φόνον. xci τἄλλα. ὧν πάντων ἔχτισις, ἡ αὐτοῦ
ἀναίρεσις γέγονεν, ἧς ὀφειλέτης ἦν. (Vers.45.etsqq.) “ὅτι οὐκ ἀπαναινόμενος 0 ποιητὴς τὴν καί-
ριον ταυτολογίαν ὡς ἢ aee ἔδειξε, ποιῶν δὲ οὕτω καὶ iv ταύτῃ τῇ βίβλῳ, πλάττει ἐνταῦϑα τὴν
᾿᾿ϑηνᾶν, n προσφωνοῦσαν τὸν πατέρα 4ία, στίχῳ 1 πολλαχοῦ καὶ τῆς "Dados ἐχπεφωνημένῳ, εἰποῦσαν. Áo
ὦ πάτερ ἡμέτερε Ἀρονίδη. ὕπατε κρειόντων. “ἤλον δὲ ὅτι χαϑὰ τὸ ἄνερ, οὕτω καὶ τὸ πάτερ μὴ ὀξυ-
νόμενα ὁμοίως ταῖς αὐτῶν εὐθείαις, ἀπὸ “ἰολίδος διαλέκτου ἐμμεμενήκασιν, εἰπεῖν xa ᾿Ἡρῳδιανόν.
εἰχὸς δὲ χαὶ τὸ σῶτερ τούτοις συνεχδραμεῖν Aiolixoregov. ὁ δὲ “Πρῳδιανὸς, καὶ τὸ ϑυγατρὸς καὶ
ϑυγατρὶ καϊϑϑὰ καὶ τὸ γυναιχὸς γυναικὶ ὡς ἡμαρτημένα πρὸς ἀναλογίαν παρασημειούμενος, λέγει ὡς
17 οὐδεμία γενικὴ εἰς ὃς λήγουσα ὑπὲρ δύο συλλαβὰς, ὀξύτονός ἐστιν. ὁμοίως οὐδὲ δοτικὴ κε ς v περαιου- 50
μένη. σημειῶδες παρ᾽ αὐτῷ, xci τὸ ϑυγατέρος καὶ μητέρος, ὅτι πρὸ μιᾶς τὴν ὀξεῖαν ἔχει καὶ οὐ τρίτην
ἀπὸ τέλους κατὰ τὸ 'δημήτερος. εἰνάτερος. xci ἀρσενικὰ, ἐρίηρος. φράτερος. "On ἔϑος τῷ ποιητῇ πολ-
λαχοῦ, ix τῶν παρὰ πόδας ἀφορμῶν. ἁπλούστερον λαμβάνειν προοίμια, ὡς οἷα σχεδιάζοντι. χαϑά περ
καὶ ἐνταῦϑα τοῦ Διὸς μνησϑέντος τῶν κατὰ τὸν ““ἴγισϑον , αὐτόϑεν πορίξεται προοίμιον 5 ὡς χαὶ ἐν
᾿Ιλιάδι χεῖται γλαυχῶπις ᾿4ϑήνη. λέγουσα ὡς καὶ ἀνωτέρω ἔχκειται, ὅτι ἐκεῖνος μὲν ἐοικότι κεῖται
κὐλέϑρῳ, xci ἀπόλοιτο xci ἄλλος τοιαῦτα ῥέζων, ᾽Οδυσσεὺς δὲ διατὶ ἀγαϑὸς ὧν, πάσχει τὰ καὶ τά; θο

10 PodwiJl.a4lI.' 4. Vs. 48 --- 50.

καὶ καλοῦσιν οἱ τεχνιχοὶ xci τὸ τοιοῦτον, ἀπὸ καιροῦ προοίμιον. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τε τοῦ, ἡ γλαυκῶπις,
ἀρσενικὸν ὃ γλαυκώπης ὁμοίως τῶν ὃ κυνώπης οὗ κλητικὴ ἐν ᾿Ιλιάδι τὸ, ὦ χυνῶπα. καὶ ὅτι πενταχῶς
τὰ παρὰ τὸν ὦπα σχηματίζονται. ἤγουν τὰ μὲν, ἐξ αὐτὴς τῆς εὐϑείας ὀξυτόνως. οἷον γλαυχώψ, ocv
γλαυχῶπες δράκοντες. tbc, ὅϑεν εὐῶπες κόραι παρὰ “υχόφρονι. Jumepon!, οὗ χρῆσις παρὰ Φιλο-
ξένῳ ἐν τῷ, εἰς δ᾽ ἔφερον διπλόοι παῖδες, λιπαρῶπα τράπεζαν. uovonp, ὅϑεν τὸ, μουνῶπα στρατόν.

1389" τὰ δὲ, βαρυτόνως. ὁποῖόν τι ὃ Αὔκλωψ χαὶ ὃ Ἀέρχωψ χαὶ τὰ τοιαῦτα. τὰ δὲ, ἀπὸ τῆς χλίσεως τοῦ

ὠπὸς ἐν καταλήξει τῇ εἰς ης. τοιοῦτον δὲ, ὃ κυνώπης καὶ ὃ γλαυχώπης καὶ 0 ὀξύώπης. οἷον. ἐπεὶ ὃ Διο-
γύσιος οὐχ nv abuse. οὗ συγκριτικὸν καὶ ὑπερϑετιχὸν τὸ ὀξυωπέστερος καὶ ὀξυωπέστατος. τὰ δὲ τοῦ
τετάρτου τύπου, εἰς ὃς ὀξύτονον. οἷον. εἰσωπὸς εὐωπός. σχυϑρωπὸς, xci τἄλλα. ὃ δέ γε πέμπτος, ἀνάπαλιν
προπαροξύνει τὴν τοιαύτην παραγω γήν. οἷον. Μελάνωπος κύριον. ἄνϑρωπος τό, τὲ προσηγορικὸν, καὶ
τὸ χύριον. “ἴσωπος. καὶ αὐτὸς γὰρ, παρὰ τὸν ὠπὰ λέγεται, | ἵνα ὥσπερ παρὰ τὸ αἴϑω τὸ καίω τὸ
ὄπτω ὄψω παρῆχται ὃ “ἰϑίουν ὡς ἐπιχεχαυμένος τὴν ὄψιν, οὕτω παρὰ τὸ αἴϑω αἴσω τὸ λάμπω ἐξ οὗ
xci ὃ ἀστὴρ, εἴ ὃ “ἴσωπος ἀντιφραστιχῶς. τοῖς δὲ εἰρημένοις προπαροξυτόνοις ἀναλόγως ἔχει καὶ τὸ
πρόσωπον καὶ τὸ μέτωπον. σημειωτέον δὲ ἐν τούτοις, ὅτι παρὰ Σοφοχλεῖ τὸ, χρυσώπιδες ἑλλοὶ νήχοντο,
ὡς αἱ γλαυχώπιδες xA. καὶ ὅτι εὐῶπες, οὐκ ἐξ ἀνάγκης οἱ καλοὶ ἢ αἱ καλαὶ τοὺς ὦπας, ἀλλὰ καὶ oi

P - c D » - - [1 * » - ' AM - * ' 44^ -
10 roi; τῶν ὁρώντων ὀφϑαλμοῖς τοιοῦτοι. ὡς δῆλον *ix τοῦ χρυσὸς xci ἄργυρος xci τὰ πολλὰ TOV

&voq )άλιων τὲ καὶ σπανίων. τοῦτο δὲ καὶ ἄλλως ἂν νηϑείη τῷ ἐνϑυμουμένῳ χρύσεον ὄμμα δίχας. καὶ
δικαιοσύνας χρύσεον μέτωπον. τὰ ὑπὸ ἄλλων ῥηϑέντα ὡς ὃ δειπνοσοφιστὴς ἐχτίϑεται. Ἔτι ἱστέον καὶ
ὅτι ὡς ἡ γλαυχῶπις, οὕτω καὶ ἡ ἐλικῶπις χαὶ ἡ ἐριῶπις καὶ ἡ βοῶπις. (Vers. 48.) Ὅτι τὸ ἀλλά μοι
uq ᾿Οδυσὴϊ δαΐφρονι δαίεται ἤτορ, ἀντὶ τοῦ μερίζεται. O0 πὲρ καὶ μερμηρίξειν λέγεται. τὸ δὲ εἰπεῖν
χαίεταί μοι τὸ ἦτορ, ἀνοίχειον τῇ Avg κατὰ τοὺς παλαιούς. ἐρῶντος γάρ φασι προσώπου Ó τοιοῦτος
λόγος ἐστί. “Ὅρα δὲ τὸ ἀμφ ᾿Οδυσὴϊ δι ἐνὸς σίγμα yoeqírv. ὥσπερ γὰρ ἐν τῇ 'Taáós; οὕτως xci ἐν

᾿Οδυσσείᾳ τὸ ᾽Οδυσσεὺς ποτὲ μὲν διπλῶς σιγματίζεται, ποτὲ δὲ 0i ἑνὸς σίγματος εὑρίσχεται, ἴσως μὲν,

διὰ μέτρου ἀνάγκην. ἴσως δὲ καὶ διὰ αἰτίαν ἐχομένην λόγου. ἐπεὶ γὰρ ἐκ τοῦ ὀδύσσω τὸ ὀργίζομαι
παράγει αὐτὸ ὃ ποιητὴς οὗ ὃ μέλλων ὀδύσω, διὰ μὲν τὸν ἐνεστῶτα, ἐν τοῖς δυσὶ σ προαχϑῆσεται. διὰ
δὲ τὸν μέλλοντα, ἐν ἕξει g. ὕτι δὲ xci δασύνεται κατά τινας ἡ ἄρχουσα, ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι εἴρηται. Τὺ δὲ
δαϊίρρονι δαίεται ἦτορ, τρόπος ἐτυμολογίας ἐστίν. ἵνα χαὶ ἀναπτύσσηται τὸ δαΐφρων διὰ τοῦ δαίεται
ἦτορ, καὶ εἰς ταυτὸν ὄγηται ἡ φρόνησις ᾿᾿Ιϑηνᾶ, τῷ “φρονίμῳ ἀνδρί. καὶ γὰρ χαὶ ὃ ᾿Οδυσσεὺς ὃ συνε-
τὸς, δαίεται τὸ φρονοῦν τῆς ψυχῆς, μερμηρίζων καὶ μεριμνῶν. καὶ ᾿᾿ϑηνᾶ ὁμοίως δαίεται ἦτορ, πολύ-
Bovioz οὖσα. ἢ χαὶ ἄλλως, παρηχή σεως τὸ τοιοῦτον σχῆμα ἐστί. καὶ γὰρ τὸ Qe; ix τοῦ δαίω
παράγεται. ᾧ παραχείμενον τὸ δαΐεται ἤτορ, παρηχήσεως σχῆμα ἐνέφῃνεν. (Vers. 49.) “Ὅτι ἐπὶ δυστυ-
χοὺς ἀποδήμου οἰχεῖον τὸ, δύσμορος. ὃς δὴ One φίλων ἄπο πήματα πάσχει. ns δὲ δύσμορον, τὸν
δυστυχῆ. ὃς ἀλλαχοῦ χαὶ ἄμμορος καὶ αἰνόμορος λέγεται. ἔτι δὲ χαὶ κάμμορος 0 πέρ ἐστι κακόμοιρος
ἢ καγοϑάνατος. ὡς δὲ xci χαρίδας ἐστὶν οὗ 1j τοιαύτη λέξις σημαίνει, δηλοῖ dBsprasog ἐν τῷ, κάμμο-

got καί τι γένος καρίδων, ὑπὲ “Ῥωμαίων οὕτω χαλούμενον. καὶ ἴσως, ἐντεῦϑεν οἱ χυδαῖοι τοὺς καβού-

, r ' $24 , " ) , et , a f ,
ρους napéq «pev. (Vers. 50.) Ὅτι εἰπὼν νήσῳ £v ἀμφιρύτῃ 09i T. 0uqaLog ἐστι ϑϑαλάσσῃς , ἐπάγει
» , » T - N , v» 4 ἦρι. , - , « " ' -
ἀχατάλληλον εὐϑεῖαν. νῆσος δενδρήεσσα. καὶ ὥφειλε μὲν εἰπεῖν, νήσῳ δενδρηέσση ὡς καὶ πρὸ μιχροῦ
»»ἐν * - » -f " » « "e * * - LI , «rn
ἐῤῥέϑη, κατὰ σχῆμα &navelywies. ἔστι δὲ ἄλλως ὃ λόγος ἀποστατιχκὸς, ὡς ἀπὸ ἀρχῆς. ἵνα λέγῃ ὅτε
3 : τ Y up dtes w : 5 Soler τὰ ; va
νῆσος ἐστὶ δενδρήεσσα. τοιοῦτόν τι καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι τὸ, φημὶ κατανεῦσαι τὸν Aic ἀστράπτων ἐπιδέξια.

᾿ ὦ ᾿ » T D , , - , Li ' »
30 χαὶ ἐχεῖ γὰρ, ἀσυνδέτως κατὰ ἀπόστασιν ἄρχεται. οἷον, ἀστράπτων ἣν "ὃ Ζεὺς ἐπιδέξια. μάλιστα δὲ

τὸ, νῆσος δενδρήεσσα, συναπτέον τῷ, ὀμιαλὸς ϑαλάσσης. ἵνα λέγῃ ὅτι ὀμφαλὸς ϑαλάσσης νῆσος
δενδρήεσσα. οὕτω xci μετ᾽ ὀλίγα εἰπὼν Κύχλωπος κεχόλωται, καὶ μέλλων ἐπαγαγεῖν ἀντιϑϑέου 1]ολυςή-
μου, ὕμως ἤλλαξε τὴν σύνταξιν ὃ ὁμοιοπτότως τῇ ἐπεμιβολῇ. Αύχλωπος, ὃν ἀλάωσεν, ἀντίϑεον IHoAv-
φημον. Ὅρα δὲ ὅτι ἐν τῷ, νήσῳ ἀμειρύτῃ, δὲ ἑνὸς Q γράφει τὴν λέξιν ὃ ποιητὴς, διὰ τὸ μέτρον ἀφεὶς
- - τῶ ἡ »* pM Ed E , "2 ἃ - m
τὸν TOU D διπλασιασμόν. ποιεῖ δὲ τοῦτο καὶ ἐν ἄλλοις πολλοῖς. Τὸ δὲ δενδρήεσσα, οὐχ ἁπλῶς παρέρ-
Óuwev ὃ ποιητὴς, ἀλλὰ προοικονομῶν τὴν κατασχευὴν τῆς σχεδίας ἣν ὁ ᾿Οδυσσεὺς ἐκ τῶν ἐχεῖ δένδρων

PACEQQIAIAÀ Α. 5. 51---58. 17

συμπήξεται. χαὶ ἅμα, ἵνα ἡ νῆσος οἰχεία ἢ μυϑικῇ νύμφῃ 3 ἀλσώδης οὖσα. οὕτω δὲ καὶ τὸ, νήσῳ ἐν
ἀμφιρύτῃ παρεσημάνϑη, πρὸς πιϑανότητα τοὺ ἐπὶ τοσοῦτον ἀφύχτως εἶναι παρὰ τῇ Καλυφοῖ τὸν
πολυμήχανον. καλῶς δὲ καὶ τὸ ἀμφιρύτη, πρὸς διαστολὴν τῶν χεῤῥονήσων ὁποία καὶ ἡ Πελοπόννησος.
ἐκεῖναι γὰρ οὐκ Guqipvro. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὴν μὲν γὴν ὁ μῦϑος περί που τὴν Δελφικὴν χώραν λέγει
18 μεσάζεσϑιαι, ἀετοῖς μετρηΐϑεῖσαν ὑπὸ Διός. διὸ καὶ ὀμφαλὸς καὶ μεσόμφαλον γῆς ὃ πύϑιος τόπος ὃ
περὶ dehqovg ἐλέγετο. τὸν δὲ ὀμφαλόν ἤτοι τὸ μεσαίται ov*rue ἀτλαντιχῆς ἢ τῆς ὅλης ϑαλάσσης, 0 4o
ποιητὴς εἶναι πλάττει ἐχεῖ ὕπου ἡ νῆσος τῆς μυϑικῆς Καλυψοῦς. (Ν᾽ ογ5. 51.) Ὅτι τὴν Καλυψὼ εἰ μὲν
βασίλισσα ἣν καὶ νήσου ἐχράτει ἣν καὶ ob γεωγραφοῦντες παραδιδόασι, μικρὰ περιεργάζονται οἱ
παλαιοί. μεταπλάττουσι δὲ αὐτὴν τῇ ἀλληγορίᾳ εἰς τὸ zc ἡμᾶς σῶμα, ὡς συγκαλύπτουσαν ἐντὸς
10 δίκην ἐλύτρου τὸν ψυχικὸν μάργαρον. ἥτις xci αὐτὴ κατεῖχε τὸν φιλόσοιον ᾿Οδυσσέα ὡς ἄνϑρωπον
ἐνδεδεμέμον σαρκί. καὶ μυϑικῶς εἰπεῖν, ἐν ἀμφιρύτῃ γήσῳ ὄντα δενδρηέσσῃ à ἥτις ὀμφαλός ἐστι ϑαλάσ-
σης. τουτέστιν ἐν ὑγρῷ σώματι ὄντα καὶ ὡς ἂν ὁ HAcrov εἴπη, ἐπιῤῥύτῳ καὶ ἀποῤῥύτῳ. ἔτι 02, ὑλαίῳ
καὶ ἀμφιλαφεῖ τοῖς πάϑεσι. τοῖς τε ἄλλοις, καὶ τοῖς περὶ γαστέρα καὶ ὀμφαλόν. καὶ οὕτω μὲν ᾿Οδυσ-
σεὺς δυσαπαλλάχκτως εἶχε τῆς εἰρημένης Καλυψοῦς οἵα ὡς εἰχὸς φιλόξωος. “βρμοῦ μέντοι ὡς ἐν τοῖς μετὰ
ταῦτα αἰνίξεται O0 ποιητὴς μεσιτεύοντος 0 ἐστι λόγου, γέγονε τῆς κατὰ τὴν φιλοσοφίαν ποϑουμένης
πατρίδος, ἤγουν τοῦ νοητοῦ κόσμου. ὕς ἐστι χατὰ τοὺς 1]λατωνικοὺς, ψυχῶν πατρὶς eue. ὁμοίως,
γέγονε καὶ τῆς Πηνελόπης φιλοσοφίας, λυϑεὶς καὶ ἀπαλλαγεὶς τῆς τοιαύτης Καλυψοῦς. λέλυται γὰρ
τρόπον τινὰ TOU σώματος ὃ φιλόσοφος, καὶ ἀσχέτως τούτῳ "συνέχεται. καὶ ἔστιν οἰκεῖον εἰπεῖν τὴν 50
τοιαύτην Καλυινὼ πρὸς τὸν ἀπόδημον αὐτῆς τῇ διανοίᾳ φιλόσοφον, ὕτι ὃ νοῦς σου παρὼν, ἀποδημεῖ.
20 lGréov μέντοι Ort za ἱστορίαν ἦν τις νῆσος Καλυψοῦς. περὶ ἧς ὃ γεωγράφος φησὶν, ὅτι Σόλων
ἱστόρησε περὶ τῆς ᾿“τλαντίδος νήσου παρὰ τῶν Αἰγυπτίων ἱερέων, φοιτήσας ἐχεῖ. καὶ ἔμαϑεν ὅτι ποτὲ
οὖσα ἡ νῆσος οὐχ ἐλάττων ἠπείρου τὸ μέγεθος, ὕστερον ἠφανίσϑη).. χαὶ οὐ πλάττει αὐτὴν ὃ ποιητής.
(Vers. 52.) Τὸν δὲ “τλαντα ὃς πατὴρ εἶναι λέγεται τῆς σωματικῆς Καλυψοῦς χαὶ ϑαλάσσης πάσης
βένϑεα οἶδε, καὶ χίονας ἔχει αἱ γῆν τε ἐπὶ μέσου συνέχουσιν ze οὐρανὸν ἀνέχουσιν, οἱ uiv, ἀλληγο-
ροῦσι εἰς τὴν ἀκάματον καὶ ἀχοπίατον πρόνοιαν τὴν πάντων αἰτίαν. καὶ ὀλοόφρονα τὸν τοιοῦτον “͵τ-
λαντα νοοῦσιν, ὡς τὰ vaio ὕλων φρονοῦντα ἤγουν τῶν üLov φροντιστικόν. διὸ καὶ ὁ Κλεάνϑης ὥς φασιν,
ἐδάσυνε τὸ O τῆς ἀρχούσης. xci οὐδὲ ἡμεῖς καινοπραγοῦμεν, ψιλοῦντες αὐτό. οἵγε καὶ τὸ Ὄλυμπος
λέγοντες γίνεσίγαι παρὰ τὸ ὁλολαμπὴς, ὅμως ψιλοῦμεν “ιολικῶς αὐτὸ καὶ οὐ δασύνομεν. xci οὕτω μέν
τινες. “ἄλλοι δὲ ΄ἄτλαντα, τὸν νοητὸν ἄξονα νοοῖσι τὸν διὰ μέσης τῆς γῆς ἐληλαμένον. καὶ ἀπὸ τοῦ
30 βορείου εἰς τὸν νότιον πόλον χαϑήχοντα. περὶ ὃν ὡς καὶ vQ A*ocro δοχεῖ, οὐρανὸς εἰλεῖται. εὐϑεῖαν 60
ἀσώματόν τινα ὄντα χαὶ ἀόρατον, συνεχτικὴν τοῦ παντός. ὡς συνεχὴς μέν ἐστι κατὰ τὴν ὁλότητα χαὶ
εἷς. διὸ χαὶ Αἰσχύλος ἐν Προμηϑεῖ, κίονα εἶπεν ἑνικῶς xci οὐ κίονας. ἄλλως δὲ, εἰς δύο διαιρού-
μένος χατά τε τὸ ὑπόγαιον αὐτοῦ χαὶ τὸ ὑπέργειον, κιόνων πέμπει. τινὰ ταύτην φαντασίαν. ἐφ᾽ αἷς
χίοσιν ἡ γὴ τε οἷον βέβ βηκε, wc οὐρανὸς ὑπανέχεται. τοῦ τοιούτου δὲ ᾿ἥτλαντος ϑυγάτηρ xe ἕτερον
τρόπον ὑννηλότερον, ἡ Καλυψώ. τουτέστι τῆς τοῦ ἄξονος ταύτης ἐννοίας καὶ περὶ αὐτοῦ ὥεωρίας τὲ καὶ
μαϑήσεως, τέλος καὶ ἀποτέλεσμα καὶ οἷον εἰπεῖν "γέννημα, τὸ τὸν οὐρανὸν τὸν τὴν γῆν τὲ ἄνωϑεν1 390
καλύπτοντα ἤτοι. σχέποντα καὶ περιέχοντα πάντα ἔσω καὶ σφίγγοντα, τηρεῖν διὰ τῆς τοιούτου ἄξονος
μονιμότητος ἐν ταυτότητι χυχλοιφορικῆς κινήσεως καὶ κατακαλύινμεως καὶ περιοχῆς τοῦ παντός. ταύτῃ δὲ
rjj Καλυιμοῖ σύνεστι μὲν ὃ ἀποτελεσματιχὸς φιλόσοφος ᾿δυσσεύς. ὁ καὶ Πλειάδας τε γάδας τε ϑεωρῶν
4o xci σϑένος ᾿Ὡρίωνος κατὰ τὸν ποιητὴν xci τὰ ἑξῆς. ποϑεῖ δὲ ὕμως μάλιστα χαὶ τὴν μεϑοδικὴν xc zavo-
νικὴν φιλοσο(ίαν. ἀφ᾽ ἡ ἧς ὡς οἷά τινὸς πατρίδος ὁ ὁρμώμενος, εἰς ταῦτα ἦλϑε χαὶ εἰς ἐχείνην ἐπανα-
χάμπτειν γλίχεται ἡ ἧς χωρὶς οὐχ ἔστι qu. οσοιρεῖν. ὕτι δὲ τοιαύτη τις ἡ Πηνελόπη, δῆλον ἔσται ὅτε τὸν
ἱστὸν Viglirope τὸν VT αὐτῆς ὑφαινόμενόν τε καὶ avg ἀναλυόμενον. χαὶ ταῦτα μὲν τοιαῦτα. ἐπεὶ
δὲ ὁ τοιοῦτος ἄξων τὸ τοῦ παντὴς μέσον τέμνει, διατοῦτο καὶ τὴν τῆς ἱΚαλυιοῦς οἴκησιν ὁ μῦϑϑος ἐν
ὀμφαλῷ ϑαλάσσης ἱδρύει, ἀντὶ τοῦ μέσου. τοῦ παντὺς ἤτοι τοῦ χκοσμικοῦ λαβὼν τὸν τῆς i aid

ὀμφαλὸν, ἐπειδὴ χαὶ ὃ ὀμφαλὸς μεσάζει τὰ Cp. διότι δὲ τὸν ἔἥτλαντα ἐχεῖ που περὶ τὸν ὁμώλνυμον 10
CowMzNT. τιν Opvss. Tow. T. C

18 PA 2IA1I.A4 4. 8. 50 ---- 55. -

«Τιβυκὸν τόπον ἤγουν χατὰ τὸ ὄρος τὸν ArAevre ὃ μῦϑος κιονοφοροῦντα ποιεῖ, διατοῦτο καὶ τὴν τῆς
Καλυψοῦς νῆσον περὶ r0 ᾿“τλαντιχὸν 0 αὐτὸς ἐκτοπίζει πέλαγος, συμμετακινῶν πιϑιανῶς τὴν ϑυγατέρα
Καλ υψὼ, τῷ γεννησαμένῳ Ἴτλαντι. χαὶ οὕτω μὲν τὸν ArAavra χαὶ τοὺς ἀχϑοιρορουμένους ὑπ᾽ αὐτοῦ
κίονας εἰς τὸν κοσμικὸν ἔστι μεταλαμβάνειν ἄξονα. ὃν χίονα χαὶ ὃ Πλάτων καλεῖ, τὸ ὄνομα παρ᾽
“Ομήρου λαβών. ἡ δέ γε ἱστορία, "ivy ἄνδρα σοφὸν τὰ ἀποτελεσματικὰ τὸν IrAevrG παραδίδωσι,
πολλὰ τῶν μελλόντων ix τὴς τῶν οὐρανίων κινήσεως προσημειούμενον xci προλέγοντα. ὅϑεν καὶ ἀνέχειν
τον οὐρανὸν ἐμυϑεύϑη. ὡς οἷα μέχρι καὶ εἰς αὐτὸν οὐρανὸν ἀνήχων τῇ πολυδυνάμῳ σοφίᾳ. ὁ μέντον
περιηγητὴς “ιονύσιος ἀλλ ως ἐμφαίνεται. ϑεραπεύων τὸν uo. λέγων περὶ τὸ i, βυχὸν ὅρος τὸν ἴ4τ-
λαντα, κίονα χάλκεον ἀνέχειν εἰς οὐρανὸν ἀνατρέχοντα, πάνυ πολὺν τὸ ὕψος. ài καὶ δοχεῖν ἄχρις
οὐρανοῦ ἥκειν. Ἔστι. δὲ zai ἄλλως, εἰς τὸ ἁπλῶς πολὺ TOU χατὰ TO ᾿“Ιτλαντιχὸν C 0poc ὕψους, τὴν κιονι-
xiv φαντασίαν συμβιβάσασϑαι. οὕτω χαὶ Πίνδαρος οὐρανίαν κίονα λέγει τὴν ““ἴτνην. καὶ ὁ ποιητὴς
20 δὲ ἐν τοῖς ἑξῆς, τὸν τῆς Σ᾽ χύλλης σχόπελον, οὐρανὸν εὑρανὸν εὐρὺν ἱχάνειν φησί. *zc Αἰσχύλος δὲ,
ἀστρογείτονας τὰς τοῦ Καυχάσου λέγει χορυ(άς. καὶ Διόδωρος, ἄκραν τινὰ τῶν ᾿λπεων κορυφὴν τοῦ
σύμπαντος ὕρους δοκοῦσαν, οὐρανοῦ ῥάχιν ἱστορεῖ παρὰ τῶν ἐγχωρίων καλεῖσύγαι. xci τοιαῦτα μὲν
xci τὰ τῆς ἱστορίας. 'O δὲ μῦϑος, ἕνα τῶν Τιτάνων εἶναι τὸν ᾿ἥτλαντα βουλέται. ὕς ἐπ᾿ ὀλέϑρῳ
ἑαυτοῦ ἐπαναστὰς τῷ Διὶ, διὸ καὶ ὁλούφρων λέγεται, τιμωρίαν κατεχρίϑη τὸ τῶν χιόνων ἄχος. Φασὶ
δὲ τόν “ΗΙραχλὴ διὰ τὰ χρυσᾷ μῆλα εἰς “ιβύην ἐλϑόντα, ὑπελϑεῖν τὸν φόρτον διὰ φιλίαν, καὶ διαδέξα-
σϑαι τὸν ἄτλαντα πρὸς βραχύ. εἶτ᾽ αὖϑις ἐκείνῳ ἐπιτρέψαι τὰ συνήϑη πάσχειν. τὸ δ᾽ ἔστιν, ὅτι τῷ
σοφῷ ᾿ἄτλαντι μαϑητεύσας ὃ ᾿Πραχλῆς, προέλεγέ τινα καὶ αὐτὸς τῶν μελλόντων. χἀντεῦϑεν ἡ τοῦ
ἄχϑους ἐμυϑεύϑη διαδοχή;,. φησὶ γοῦν “ἰλιανὸς αὐταῖς λέξεσιν οὕτω. λόγος ἔχει, ArAavri φοιτήσαντα
τὸν “Πραχλέα, σπουδάσαι τὰ οὐρανία. ταῦτά TOL, χαὶ συγγε) γράφϑαι διαδέξασίλαι τὸν οὐρανὸν ἐν μέρει.
airibapéyonr τῶν συγγραφέων τὴν παράδοσιν τῆς σοφίας τοῦτον τὸν τρόπον. “Ὅτι δὲ τὸ ὄρος 0 Aree,
καὶ πληϑυντιχῶς προφέρεται "MdzAoyven ᾧ λόγῳ καὶ ἡ Διάλεια τὸ ὅρος χαὶ νῆσος ἡ Κρήτη Μάλειαι καὶ
3o Κρῆται λέγονται. καὶ ὅτι καὶ ὄνομα ἔϑνους τῷ τοιούτῳ παροιχοῦντος opa. οἱ ArAavres, πολλαχοῦ δια-
φαίνεται. καὶ ἴσως τοιαύτης ἐννοίας παρὰ τῷ δειπνοσοφιστῇ οἱ vIriavreg ἐν τῷ, περιέτρεχον τὴν ναῦν
"drAavreg ἐντὸς, ἑξαπήχεις. εἰ μὴ ἄρα ζώδια εἴτουν ἀνδριάντες ἦσαν αὐτοὶ ἐστηλωμένοι. πρὸς μίμησιν
ἤάτλαντος. οὗ τῆς χὰ λίσεως ὃ χανὼν, τοιοῦτος ze ᾿Πρῳδιανόν. τὰ παρὰ μετοχὴν εἰς ἃς δισύλλαβα, διὰ
τοῦ V T κλίνεται. οἷον. τλὰς, rias Ἄτλαντος. φὰς, Περίφας IHeotqevroz. τοιαύτῃ δὲ κλίσει ἐχεῖνος
ὑπάγει, xci ὕσα δὶς τὸ αὐτὸ σύμφωνον ἔχει. 1ἴγας Γἴγαντος. ηίμας Μίμαντος ὄρος. οὗ μνήσεταν
Ὅμηρος ἐν τοῖς ἑξῆς. Ἔτι ἱστέον ze Ort 0 περὶ Καλυψοῦς καὶ “τλαντος ἐνταῦϑα μῦϑος, οὐ μόνον
ἐγείρει τὸ ἀφηγηματιχὸν ὕπτιον ὡς τερατώδης, ἀλλὰ xci ἄλλον τρόπον ἀφελῶς ἔχει διὰ τὴν ᾿ϑηνᾶν
οὕτως Hx] ἀφηγουμένην τῷ ev εἰδότι πατρὶ τὰ κατὰ τὸν άτλαντα. “ῆλον δὲ καὶ ὡς thes λέγεται, ἢ
πρὸς στέρησιν τοῦ μὴ τάλας εἶναι, ἢ ἐπιτατιχῶς ὡς πολύτλας. εἰ δὲ χαὶ ἀνεγραμμάτισται ἀπὸ τοῦ
τάλας ὃ ὃ res, περίεργον | μὲν εἰπεῖν οὐ πάντῃ δὲ ὑπόχενον. δῆλον δὲ ὃ ὁμοίως χαὶ O0TL τὸ, ὃς ϑαλάσσης
πάσης βένϑεα οἶδε καὶ ἑξῆς d ἕως τοῦ, cumig ἔχουσιν, οὐ μαχρὰν ϑείας ἐννοίας ἐστίν. ὡς δὲ ϑάλασσα,
4o οὐ μόνον στοιχειαχὸν ὄνομα ἦν ἀλλὰ χαὶ i*ucrio προσυφαίνετο, δῆλον ἐκ τοῦ εἰπόντος. πορφυρᾶς
πιριβολὰς χαὶ t0 βαφεῖς zc vex vOivas χαὶ qu ογίνας καὶ ϑαλασσοειδεῖς. ἴσως δὲ καὶ ἀπὸ ἀχτῆς ϑαλασ-
σίας παρώνυμον ἣν τι φόρημα, ὡς δηλοῖ ὃ γράψας τὸ, φοροῦντες δὲ καὶ ἀκταίας. ἔστι δέ φασι τοῦτο,
σπαϑητὸν ἰσχύος καὶ κουφότητος χάριν. εἰ μή που ἐκ τοῦ ἄγω τὸ κλῶ ἡ εἰρημένη ἀχταία γίνεται, κατα-
χλῶνται γὰρ τὰ σπαϑώμενα. ( Vers. 50.) Ὅτι δὲ Ὅμηρος ὀμφαλὸν ϑαλάσσης vost τὸ μέσον ἀκολούϑως
τοῖς τολ μήσασι γῆς ὀμφαλὸν εἰπεῖν τὸ καὶ μεσόμεραλ ον γῆς παρὰ “Σοφοκλεῖ , δηλοῖ καὶ ὁ μεταβολεὺς “1η-
μοσϑέν neg. εἰπὼν ὡς ἐν νήσῳ ποι ὑπὸ μέσης τῆς ϑαλάσσης καὶ ᾽Οδυσσεὺς ἀπειλ ημένος ἦν ὑπὸ Καλυιννοῦς
τῆς ἄτλαντος. ὃν σύ φησιν ὦ Ζεῦ, τὴν τε ϑαλάσσης γνῶσιν ἐξεπίστασϑαι, καὶ τὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς ἕδραν
συνέχειν ἔταξας. ( Vers. 51.) Ὅτι τὸ, ϑεά δ᾽ ἐν δώματα ναΐει, καινότερον συντέταχται. εἴτε γὰρ εἴποι
τις ἐνναίει τὰ δώματα, οὐ πάνυ συνήϊγης ἡ σύνταξις. εἴτε εἴποι ἐν τὰ δώματα ναίει, “ωριχῶς συντέ-
ταχται, ὡς ἔστιν ἐκ τοῦ Πινδάρου μαϑεῖν. ( Vers. 53.) Ὅτι ϑηλυχῶς λέγει τὰς κίονας κατὰ διάλεκτον

PACK QIAIA A4. "09. 54---58. 19

᾿Ιωνιχήν. ἔστι δὲ τοῦτο καὶ τῶν drrixov. μυρία δὲ τοιαῦτά ἐστι παρὰ roig ποιηταῖς. ot rc« βοῦς λέγουσι.
xci τὰς ἵππους καὶ "τὰς ἡμιόνους. καὶ τὰς ἑλλούς. καὶ τὰς κύνας. καὶ τὰς Otg. καὶ ἕτερω. Αἴλιος δὲ Διο- 5o
νύσιος παρασημειούμενύς τινα ὕπως κατὰ γένη προφέρονται, φησὶν οὕτω. κακκάβη ϑηλυχῶς 0 χάχκα-
Bog. ὃ xci παρὰ τῷ ᾿ϑηναίῳ κεῖται ἐν τῷ, κακχάβα ξέουσα. οὕτω καὶ ἡ ἁρπάγη δὲ ἧς ἐκ φρεάτων
χάδδους ἀνάγουσιν. ἔτι xcd ἡ βῶλος. χαὶ ἡ ὕαλος. καὶ ἡ φάρυγξ, καὶ ἡ στρύχνος. καὶ ἡ χάραξ τὸ τῆς
ἀμπέλου ὑπόστημα. ὃ μέντοι χάραξ ἀρσενιχῶς, τὸ χαράχωμα τοῦ στρατοπέδου. ἔτι ϑηλυκῶς, καὶ ἡ
TUA) τὸ φύμα τὸ ἐπὶ τοῦ αὐχένος. χαὶ ἡ ὄμφαξ. καὶ ἡ ἄσβολος. καὶ ἡ ψύλλα. καὶ ἡ μείραξ. καὶ ἡ ϑόλος.
καὶ ἣ μήκων. Θουχυδίδης οὖν μήχωνα μεμελιτωμένην φησί. ταῦτα κατὰ γένος ϑηλυχόν. ἀρσενικῶς δὲ,
ὁ χοῦς. ὃ ὄροφος. ὁ ϑίς. Ó λιμός. ὃ σχότος. ὃ τάρας. ὁ ἀκράγας. οὐδέτερα δὲ, τὸ νῶτον. τὸ ζυγόν.
10 τὰ ἐπίδεσιια. τὸ στρωματόδεσμον. τὸ ϑύμον. τὸ σίαλον. τὸ κέδρον. τά ϑεμέλια. τὸ τέμεαχος. ἀρσενικὰ
δὲ καὶ οὐδέτερα. 0 τάριχος καὶ τὸ τάριχον. τὰ στάδια καὶ οἱ στάδιοι. δῆλον δὲ ὕτι᾿ “ττικῶς ταῦτα πάντα.
ἐπεὶ zc! “ττιχαῖς λέξεσιν ὃ ῥηϑεὶς Διονύσιος ἐπεξέρχεται. ἄλλως γὰρ καὶ ἡ ϑὶς λέγεται. ὕτι καὶ ἡ λιμός.
καὶ τὸ σχότος. χαὶ ἡ τάρας. χαὶ ἡ ἀχράγας καὶ ἕτερα τῶν τοῦ Διονυ σίου, ἑτέρως. ὁ χοῦς μέντοι τὸ 60
μέτρον, ἀεὶ ἀρσενιχῶς. ὃ δέ γε τῆς γῆς, καὶ ϑηλυχῶς εὕρηται παρὰ τῷ γεωγράφῳ.

(Vers. 54.) “Ὅτι ἐν τῷ γαῖαν καὶ οὐρανὸν ἔχουσιν, ἐλλέλειπται. ἡ tva πρόϑεσις. ἔστι γὰρ ἀντὶ τοῦ,
ἀνέχουσι χαὶ ἀναβαστάξουσι. πολλαχοῦ δὲ τοιαῦτα ποιεῖ Ὅμηρος, ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι φαίνεται. αλακοῖς
καὶ αἱμυλίοις λόγοις ἡ Καλυψὼ τὸν ᾽Οδυσσέα ἔϑελγεν ὕπως ᾿Ιϑάκης ἐπιλήσεται. εἶεν δ᾽ ἂν τῆς μὲν
ἱστορουμένης Καλυννοῦς αἱμύλιοι λόγοι, οἱ κατὰ ἔρωτα κολακείοντες. χαὶ οὖς ἂν εἴπη γυνὴ ἐρῶσα. καὶ
διατοῦτο κατὰ rov ΠΙσίοδον αἱμύλα χωτίλλουσα. τῆς δὲ ἀναγομένης εἰς qu Ἀλοζωΐαν σωματικὴν Καλυψοῦς 1391

20 αἱμύλα ῥήματα νοοῖντο ἄν, τὸ ἑαυτοῦ τινα κήδεσθαι. τὸ μὴ τὸν ϑυμὸν ἔδειν “μὲ ἐρίμναις. τὸ τὴν φύσιν,
τοῦ ἡδέος μᾶλλον στοχάζεσϑαι ἤπερ τοῦ λυπηροῦ. τὸ τὴν ἡδονὴν ἀοχλησίαν εἶναι σαρχός. τὸ μὴ πονεῖν
ἄγαν ὡς ἂν εἴη μαχρόβιος χαὶ μιχροῦ καὶ ἀϑάνατος. καὶ ὕσα τοιαῦτα. ἄλλως δὲ, μαλακοὶ καὶ αἱμύλιοι
λόγοι, οἱ κολαχευτιχοὶ καὶ προσηνεῖς. μαλακοὶ μὲν, πρὸς διαστολὴν τῶν ἀπειλητικῶν, σχληροὶ γὰρ

20 ἐκεῖνοι. αἱμύλιοι δὲ χατὰ τοὺς παλαιοὺς, δόλιοι, πιϑανοί. πλάνοι. ποιχίλοι. χαὶ ἄλλως δὲ"αἱμύλιοι,
οἱ ὡς εἰπεῖν γνήσιοι. χαὶ οἵους ἂν εἴποι τις τῶν πρὸς αἵματος. ἢ καὶ ἄλλως αἱμύλιοι, οἱ μὴ ψοφήσαν-
τες εἰχῇ περὶ τὰ τῆς ἀχοῆς πρόϑυρα, ἀλλ ἔσω παρεισδύντες χαὶ οἷον ἁψάμενοι αἵματος. ἢ ϑερμοὶ καὶ
ἐνεργοὶ » οὐ μὴν «νυχροὶ xci ἄπρακτοι. ὡς ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἐναίμων ζῴων & ϑερμότερα τῶν ἀναίμων
εἰσί. παράγωγον δὲ τοῦ αἱμύλος, ὁ αἰμύλιος ὡς δηλοῖ τὸ, αἱμύλα κωτίλλουσα. Τὸ δὲ Üchysv περὶ
οὗ ἀχριβῶς ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα ἐῤῥέϑη, οὐδ᾽ ἐνταῦϑα ἡδονὴν ἁπλῶς δὴλ οἵ, ἀλλὰ τὴν οὐχ ἐπ᾿ ἀγαϑῷ

3o χαὶ ἀπατηλήν. ὡς "δηλοῖ τὸ, ἵνα ᾿Ιϑάχης ἐπιλήσεται. οὐ γὰρ ἔϑελγε τὸν ᾿Οδυσσέα ἡ Καλυψὼ ἡδέως, τὸ
ἀλλὰ παρῆγεν οὗ ἐχεῖνος ἐπεϑύμει, τοῦ τὴν πατρίδα ἰδεῖν, εἰ καὶ μὴ ἔπειϑεν. ὅτι δὲ ἐκ τοῦ τοιούτου
ἡ)έλγειν οἱ Τελχῖνες, δηλοῦσιν οἱ παλαιοί. παρ᾽ οἷς καὶ ἡελγῖνες οἱ αὐτοὶ λέγονται. ἐν γοῦν ῥητορικῷ
λεξικῷ κατὰ στοιχεῖον προϊόντι, γράφεται. Osiyivig) γόητες. φαρμαχοί. ἐπίῤῥητον ἄρα τὸ ϑέλγειν ἐξ
οὗ περ οὗτοι παράγονται. (Ver rs. 58. ) Ὅτι ᾽Οδυσσεὺς οὕτω φιλόπατρις ἢν, ὡς χαὶ χαπνὸν μόνον
ἐφίεσϑιαι ἀποϑρώσκοντα νοῆσαι ἧς γαίης, ἤγουν τῆς ἑαυτοῦ γῆς. τουτέστιν εἰ μὴ αὐτὴς ᾿Ιϑάκης ἐπιβῆ-
ναι μέλλοι, χῶν γοῦν πόῤῥωϑθτέν ποΐϑϑεν αὐτὴν τεχμήρασϑαι. οἷς τὰ τοιαῦτα τεκμαίρονται ἄνϑρωποι.
τεκμαίρονται δὲ ὡς τὰ πολλὰ μαχρόϑεν, πυρὶ εἴτε χαὶ τῷ τοῦ πυρὸς σημείῳ, χαπνῷ. ὧν ὃ μὲν χαπυὺς,
ἐν ἡ ἡμέρᾳ μάλιστα χρήσιμος. ὁ δὲ πυρσὸς 4 τῇ γνυχτί. τείχεσι μέν TOL χαὶ οἰκημάτων ἐπάρσει, οὐχ ἔστιν
ἔκαϑεν ἀλλ ἐκ τῶν ἐγγυτέρω τεχμαίρεσθαι. hg δὲ Vy'og, οὐκ αὐτὴν τὴν πατρίδα πόλιν σημειοῖ μὴ

Áo ἄνω αὐτοῦ πεπολισμένην, ἀλλά τινα τῶν ; πέριξ. Καπνοῦ δὲ παράγωγον τὸ χαταπνίζειν 0 ἐστι ϑύειν ὡς
ἐχ παραχολουϑήματος, ἡ Ὅμηρος δηλοῖ ἐν τῷ, χάπνισάν τε κατὰ χλισίας. ἐκ τοῦ χαπνίζειν δὲ, χαπνιστὰ
χρέα παρὰ τῷ δειπνοσοιριστῇ. *" Ope δὲ οἷος τὰ ἐς δυστυχίαν ᾿Οδυσσεὺς ὁ πηνίκα ἐκ τῆς “Ἵλου νήσου 20
ἐπανιὼν καὶ ἐγγίσας τῇ πατρίδι χαὶ ji: πῦρ ἀνακαιόμενον βλέπων, ἐπλάγχϑεη ὀπίσω. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι σχῆμα
ἔστιν ἐνταῦϑα, δηλοῦν ix μέρους τὸ πᾶν. τῷ γὰρ ἡμερινῷ σημείῳ τῷ χαπνῷ, δεῖ συνεπινοεῖν χαὶ τὸ
ἐχ τοῦ πυρὸς νύχτερον σύμβολον. τί γὰρ διαφέρει εἴτε χαπνὸν ὁ ᾿Οδυσσεὺς ἴδοι τὸν ἐν ἡμέρῳ τὴν 1ϑά-
χὴν σημαίνοντα, εἴτε πυρσὸν τὸν ἐν vvxrí; εἰ μὴ ἄρα τοῦ χρείττονος μέμνηται. χάλλιον γὰρ ἐντατ)α ὃ

C 5

20 PA4CEIA41.. 4 Vs. 60—66.

καπνὸς, ὡς αἱ ἱφετωτέρου ὄντος τοῦ ἐν ἡμέρᾳ πλοῦ. ἡ δὲ ἀλλὴηγ ορία, χαπνὸν βούλεται γοεῖν, τὸ ἀνωφο- |
ρούμενον μὲν σχοτεινὸν δὲ ὕμως τῆς φιλοσόφου γνώσεως χαὶ οὔπω “λαμπρόν. ὕπερ xci αὐτὸ, στεέρατόν
ἐστιν Ore τῷ φιλολόγως διαχειμένῳ λογίζεται. εἰ γάρ τινι μὴ TOU τελειοτάτου ἐκφικέσίγαι δυνατὸν, τὸ |
yovv ἀμυδρῶς τῶν προτελείων γενέσϑοαι, αἱρετόν. χαὶ γὰρ χαὶ μέλιτος εἰ μὴ πρρεσεσθ αν οἷόν τε, ἀγα- |
πητὸν οὖν τὸ ἀπογεύσασϑαι. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ ἧς γαίης , οἱ ὕστε spon οἰχείας φασὶ ἐν ἁπλότητι λέξεως.
δηλοῦντες οὕτω, πατρίδα, 1 ὕπερ ix τοῦ οἰχεῖν χαὶ TOU οἴχου καὶ τοῦ ἐχ τούτων οἰχείου λεχϑὲν, πάνυ δια- ᾿
φέρει τοῦ, ἰδίας εἰπεῖν. διόπερ, οὐδεὶ is εὕρηται ὥσπερ οἰχείαν, οὕτω χαὶ ἰδίαν καταμόνας τὴν πατρίδα
So εἰπών. ᾿᾿Ἱστέον δὲ ὕτι τριῶν τούτων ὕντων αἰτίων γενέσεως τέκνοις, πατρός. μητρύς. τύπου. πατρὶ μὲν,
παρωνόμασται ἡ πάτρα, πολλαχοῦ κειμένη τῆς ποιήσεως , χαὶ τὸ ἐξ αὐτοῦ παρώνυμον D πατρίς. μητρὶ
δὲ, οὐχ ἡ μήτρα τοπικῶς. αὐτὴ γὰρ, μόριον ἀφώρισται Tjj τοῦ ἐμιβούου ἐνοικήσει. ἀλλὰ ἡ μητρὶς ποιη- 10
τιχώτερον. ἔτι δὲ, χαὶ ἡ μητρόπολις κάλλιον. οὕτω γάρ τις ἔφη τὰς Θήβας “ιονύσου μητρόπολιν ἤγουν
πόλιν τῆς ἐκείνου μητρὸς Σεμέλης. τύπου δὲ παρωνυμία, τὸ ᾿Ιϑαχήσιος. Θηβαῖος. ᾿Ιϑιηναῖος. χαὶ τὰ
τοιαῦτα. οὕτω δέ πως ἔχει καὶ τὸ, ὡς ἐῤῥέϑη, ἧς γαίης. ὃ περίφρασίς ἐστι τοῦ, οἰχείας. ὕπερ sun
κῶς, τὴν γὴν δηλοῖ. ταυτὸν δὲ εἰπεῖν, τὴν; ἢ πάτραν D πατρίδα 3, ἢ μητρόπολιν. "Er σημείωσαι xci ὅτι
"Οδυσσεὺς μὲν δίχα ψόγου κληρονομήσας ἔχει τὸ φιλόπατρις εἶναι. Κόδρος δὲ ϑανάτῳ ἑαυτὸν ἐπιδοὺς
ὑπὲρ τῆς τῶν πατριωτῶν vatem νίκης ὡς καὶ “Τυχόφρων ὑπολαλεῖ, ἐποίησε Κόδρους χαλεῖσίγαι τοὺς
Ór ἀρχαιότητα εὐήϑεις. ( Vers. 60.) "Or. ἐντρέπεσϑαι λέγει, τὸ ἐπιστρέφεσϑαι. τοῦτο δὲ καὶ ὀπίξζε-
oU ct λέγεται. ἀφ᾽ οὗ καὶ ὕπις ἡ ἐπιστροφή. ἐκ δὲ τούτου παράγεται τὸ ἐντροπαλίζεσϑαι ἐν "TA ic, ἤτοι
40 ἐν τῷ φεύγειν ἐπὶ τὰ ὀπίσω στρέφεσίλαι. δύναται δὲ καὶ ἄλλως νοεῖσϑιαι τὸ ἐντρέπεσϑαι, ἀντὶ "τοῦ
μετατρέπεσϑαι. “μεταβάλλεσθαι. To δὲ Cei t τα ἤγουν ἐπιστρέξεσϑαι, ἀλλαχοῦ μετατρέπεσϑαι 20
λέγεται. οἷον, οὔτι μετατρέπῃ οὐδ᾽ ἀλεγίξεις. ( Vers. 61.) “Ὅτι τὸ τῆς Ava ῥητὸν τὸ, ᾿Οδυσσεὺς
ἐχαρίξετο ἱερὰ ϑέζων ἐν Τροίῃ τί ovv οἱ τόσον ὠδύσαο Ζεῦ, παρήχησίς ἐστιν 3) μᾶλλον ἐτυμολογία ὡς
τοῦ ἡρόδυσξως ex τοῦ ὀδύσσω ἐτυμολογουμένου. ἀστεῖος δὲ ὃ λόγος. μονονουχὶ λεγούσης τῆς ᾿᾿ϑηνᾶς
μετὰ βαρύτητος, ὅτι φερωνύμως λέγεται Οδυσσεὺς οἷα σοῦ τοῦ “ιὸς ὀδυσσομένου αὐτῷ. κῶν ὃ πάππος
Τὐτόλυχος ᾿Οδυσσέα τοῦτον ὠνόμασε, διότι πολλοὶ ἐχείνῳ τῷ “ὐτολύχῳ ὠδύσσᾶντο. ᾿Ῥνταῦϑα δὲ
σημείωσαι ὡς và μὲν τὸν Οδυσσέα οὐχ ἐντελῶς ἐπαινεῖ. Ζεὺς δὲ οἷα τελειότερος πλεῖόν τι μετ᾽
ὀλίγα ἐρεῖ. αὕτη μὲν γὰρ, εὐσεβὴ τὸν " Οδυσσέα ἔφη. ὃ δὲ Ζεὺς, καὶ ἐπὶ συνέσει αὐτὸν σεμνυνεῖ. “Γὺ δὲ
ἐν Τροίῃ, ἐπίτασίς ἐστι τοῦ εὐσεβοῦς ἔργου. οὐ γὰρ ἐν ᾿Ιϑάκη ἔϑυεν ἔνϑϑα ἐπλούτει, ἀλλ᾽ ἐπὶ ξένοις.
ἔνϑα ὡς εἰχὸς, ἐχρῆν φείδεσίλαι. (Vers. 62.) To δὲ χαρίξετο, 7) ἀπολύτως νοητέον, ἢ) συνταχτέον τῷ
50 ἱερά. ( Vers. 64.) “Ὅτι τὸ, τέκνον ἐμὸν ποῖόν σὲ ἔπος φύγεν ἕρχος ὀδόντων, εἰ καὶ σχωπτιχόν ἐστι τῇ 30
ἐννοίᾳ, τῷ γοῦν σχηματισμῷ ἐπιχρύπτει τὴν πολλὴν σφοδρότητα. βούλεται μὲν γὰρ εἰπεῖν, ποῖον λόγον 21
παρέῤῥιψας χαὶ οὐδεόντως εἰπας. ὁ δὲ, πάνυ ἀστείως ἐσχημάτισε. ποῖος λόγος ἐξέφυγέ σου τὰ χείλη.
ὡς εἴπερ οὐχ ἑχούσιον ἢν τὸ χαχῶς λαλ ηϑέν. αἰνίττεται δὲ ὃ ποιητὴς, ὡς ἢ φύσις ἵνα μὴ πτερύεντες
ὄντες οἱ λόγοι προπετῶς ἔχοιεν τοῦ στόματος MSN, διπλῷ ἕρχει τὴν αὐτῶν διέξοδον ἐστεγάνωσε
θο τῷ τὲ τῶν δρόντων; τῷ TE τῶν χειλέων. καὶ τεῖχος οἷον ἐπὶ τείχει τοῦτο ἐμηχανήσατο. καὶ ὡς δεσμώ-
τας τοὺς λύγους lyxariziagev. ὃ τοίνυν μὴ καίριος λόγος, λέγοιτ᾽ ἂν, τυραννῆσαι τὴν ἔξοδον. καὶ
φυγὰς τοῦ τῶν ὀδόντων ἕρχους δεχπεσεῖν. ὅτι δὲ τὸ σιγᾶν ἐγκλεισμῷ λόγου ἔοικε, δηλοῖ καὶ “Σοφοκλῆς,
1309 εἰπών. εἰ ur γλῶσσαν ἀὐχὴ εἰαοὶ φόβος. Σημείωσαι δὲ ὕτι τὸ δηλωϑὲν βαρὺ τῆς ᾿4“3ηνᾶς ἦϑος ἐν
τῷ, τί οἱ τόσον ὠδύσσαο, ἀμείβεται ὃ Ζεὺς διὰ τοῦ ῥηϑέντος σχώμματος εὐφυῶς. ( Vers, 65.) "Ort
ὑπηνίχα τις ovata cir, ὡς ἐπιλησϑείς τινὸς ἐνδόξου, εἴποι ἂν καλῶς, τὸ, πῶς ἂν ἐγὼ ἔπειτα ἀνδρὸς áo
ϑείοιο λαίγλοίμην, € ὃς τοιόςδε ἢ 7j τοιύςδε ἐστί. Ael δὲ εἰδέναι ὅτι TO,. πῶς ἂν ἐγὼ τοῦ V δεῖνος λαϑοίμην, voie D e-
τὠώτερόν ἐστι τοῦ, οὐχ ἂν τοῦ δεῖνος λαϑοίμην. τοῦτο μὲν γὰρ, σεμνὸν διὰ τὸ ἀποιαντιχῶς ἐξάγεσιλαι. ἐχεῖνο
δὲ ἰδέας ἄλη Üovs διὰ τὸ τῆς ἐρωτήσεως ἀναντίῤῥητον. C Vers. 66 δ) τι δύο ταῦτα ὃ ποιητὴς ro Οδυσσεῖ
ἐπιμαρτύρεται διὰ τοῦ Διὸς ὡς προδεδήλωται. ἀγαϑὰ, ὅτι τὲ χατὰ νοῦν περίεστι 7 πάντων 0 ἐστιν ὑπερέ-
10 ἤχει, καὶ ὅτι περὶ τὸ “λεῖον εὐσεβεῖ. σύνεσις ἄρα zc εὐσέβεια μᾶλλον τῶν ἄλλων οἶδε χοσμεῖν τὸν ἄνϑρω-
πον. καὶ ἔστιν ἔπαινος ἀνδρὸς τοιούτου τὸ, ὃς περὶ μὲν νόον ἐστὶ ϑροτῶν, περὶ δὲ ἑερὰ ϑεῷ ἀϑανάτῳ

ἊΨ ἀπὰπὰν πὰ τἂν SÉ

PACEOIAZAI.A A4. Vs.68—609. 21

ἔδωχεν ὃς οὐρανὸν “εὐρὺν ἔχει. ἐν οἷς σημείωσαι ὅτι ᾿ϑηνᾶ μὲν τὸν ᾽Οδυσσέα, ἑερὰ ῥέξαι ἁπλῶς εἶπε.
Ζεὺς δὲ xci τοῦτο ἐπέτεινε. διὸ χαὶ ϑεῖον αὐτὸν εἶπε χαὶ πε φίνοιαν αὐτῷ ἐπεμαρτύρατο. χαί πως τῇ
᾿ϑηνῷ ἐπισχώπτει οὕτω λήϑην εἰ δύο τούτων ἀγαϑῶν ἐξαιρέτων ὄντων τῷ ᾿Οδυσσεῖ, ἐσίγησε τὸ ἕν
ἐκείνη ὡς οἵα λαϑομένη αὐτοῦ παιδευτιχὰ δὲ ταῦτα οὐ μόνον εἰς τὸ qui δέον εἶναι τοὺς ἄρχοντας λήϑην
πάσχειν τῶν εἰς αὐτοὺς χαρίτων, ἀλλὰ καὶ τὸ ϑεῖον, ἐπίστροφον. εἶναι τῶν σπουδαίων ἀνδρῶν. T0 δὲ
σχῆμα τοῦ περὶ μὲν νόον ἐστὶ βροτῶν, ἐξ᾿Ιλιάδος παρείλχυσται. ἤγουν ἐκ τοῦ, οἱ περὶ βουλὴ “αναῶν
περὶ δ᾽ ἐστὲ μάχεσϑαι. ἐν οἷς ὅρα τὸ περιεῖναι καὶ αἰτιατιχῇ καὶ δοτιχῇ καὶ ἀπαρεμφάτῳ ῥήματι συν-
τασσόμενον. ὡς δηλ οἵ τὸ νόον. καὶ τὸ βουλῇ ἢ. xc τὸ μάχεσθε, & ὀνόματι καὶ αὐτὸ ἐοικὸς ὡς ἀλλαχοῦ εἴρη-
ται. Σημείωσαι δὲ ὅτι ὁμώνυμον καὶ ὃ νοῦς. Παυσανίας γοῦν φησὶν ὕτι χέσκος, λιμήν που. ᾧ παρά-
χειται ποταμὸς νοῦς καλούμενος. ( Vers. 68.) “Ὅτι Ποσειδῶν γαιήοχος, ov μόνον διὰ τὸ ἐπὶ γαίης
"πὀχεῖσϑαι à ἢ διὰ τὸ συνέχειν τὴν γαῖαν Tjj ὑγρότητι ὡς ἀλλαχοῦ ἐδηλώϑη, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοῦ ὕχοις γαίξιν 20
0 ἐστιν ' ἅρμασι χαίρειν, ἵππιος γὰρ ὃ Ποσειδῶν. ᾿Ιστέον δὲ ὡς Ποσειδάων μὲν, κύριον. Ilogssov δὲ
μηνὸς ὄνομα. ἐχτείνει. δὲ ἀεὶ τὴν παραλήγουσαν Aro. ικῶς ὃ Ποσειδάων. ὡς καὶ αἱ γενιχκαὶ τὸ πυλάων
μουσάων vvuqceor καὶ ei λοιπαί. Σημείωσαι δὲ ὡς γαινήοχος μὲν, μοναχῶς διὰ διφϑόγγου. γεοῦχος δὲ
“χαὶ γηοῦχος, xc “Ηρῳδιανὸν μὲν «ci Δίδυμον, διὰ &€ ψιλοῦ παρὰ τὴν Ae Ad AUT ^id γέαν ἧς
συναίρεμα ἡ γῆ. ἄλλοι δὲ; διὰ τῆς αὖ Op oy yov παρὰ τὴν λοιπὴν γαῖαν ἐξ ἧς καὶ ὃ γαιήοχος.

“Ὅτι τὸ, ἀσχελὲς αἰὲν κεχόλωται , ἢ ἀντὶ τοῦ πάνυ σχληρὺν ἀπὸ τοῦ σχέλλω τὸ ξηραίνω ἐξ οὗ χαὶ
τὸ σχέλον χαὶ ὃ χατεσχληκὼς, καὶ ὃ σχελετός. ἢ καὶ ἄλλως ἀσχελὲς, τὸ ἀμετάβατον καὶ ἀμετακίνητον,
ἀπὸ στερήσεως τῶν σχελῶν. ἴσως δὲ, καὶ ἀντὶ τοῦ κατεσπευσμένον. καὶ πολυσπερχές. καὶ οἷον πολυ-
σχελές. χατὰ τὸ, ἥξει χαὶ πολύπους καὶ πολύ ἰύχειρ. τῇ δὲ παραγωγῇ TOU σχέλλω σχέλος, ἀνάλογον Ac
τὸ ἔπω ἔπος. βλέπω βλέπος παρὰ τῷ κωμιχῷ. ἔϑω ἔϑος. τρέφω τρέφος, zat ivelit TOU T, | βπφός;
(Vers. 69.) "Ort ἐν TO, ὀφϑαλι μοῦ HY πε ἐριττεύει τὸ ὀφϑαλ, μοῦ. χείμενον ἁπλῶς οὕτω διὰ σαΐ φή- 3o
veucv. ἄλλως γὰρ, καὶ χωρὶς TOU ὀφϑαλμοῦ γοεῖται τὸ ἀλόάωσεν ἐπὶ τυκρλότητος, εἴπερ ἀλαὺς ὃ μὴ λάων
ἤγουν ὃ μὴ βλέπων. οὕτω χαὶ ἀλλαχοῦ ποιεῖ πολλαχοῦ. ὡς καὶ ἐν τῷ γεχύων χατατεϑυειώτων. καὶ ἐκεῖ
γὰρ τὸ χατατεϊγνειώτων, 22 περισσοῦ χεῖσϑιαι δοκεῖ. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἐκ τοῦ ἀλάωσεν ὀφθαλμοῦ, χεῖται
ἐν ῥητοριχῷ λεξικῷ ἀλαωπὸς σύνϑετος Ó ἀφανής. o τυφλός. ὡς νυχτάλωψ ὃ νύχτωρ ἀλαὺς τοὺς
ὦπας. χαὶ νυχταλωπῶν ὃ νυστάζων. ix δὲ τοῦ ἀλάωσε, γίνεται ἀλαωτὺς ἢ τύφλωσις. Σημείωσαι δὲ
ὅτι "Ouinooz μὲν ὀφϑαλμοῦ Κύχλωπος μνησϑεὶς, οὐχ ἐπισημαίνεται εἴτε δυοῖν ποτὲ ὄντοιν αὐτῷ za
ἡ)ατέρου σβεσϑέντος, εἶτα ᾿ Οδυσσεὺς καὶ τὸν λοιπὸν ἠφάνισεν. εἴτε καὶ ἐκ γενετῆς ἕνα εἶχε. Θεόκριτος
δὲ ἀχκολουϑῶν οἷς φησιν “Ἡσίοδος περὶ τῶν μυϑιχῶν Κυχλώπων ὧν ἑκάστῳ χυχλοτὲ ρὴς ὀφϑαλ μὸς ἕεις
ἐνέχειτο μετώπῳ, φησὶν ὅτι τῷ Κύχλωπι ἕνα ἔχοντι γλ υχὺν ὀφϑαλμὸν o ὧ ἑώρα, ὀφρὺς μία ἐξ ἑτέρου
ὠτὸς εἰς ἕτερον τέτατο. ὕτι δὲ τὸ Κύκλωψ δριμέως ἤτοι) “λυχέως ἐῤῥέδψη καὶ ϑηλυκῶς ἐπὶ ὄψεως, δηλ οἵ
ὃ εἰπὼν αὐχλώπα κόρην. δῆλον δ᾽ ort ὥσπερ τὸ τίπτε ἀντὶ τοῦ, τί ποτε τὰ δύο ψιλὰ χανονιχῶς εἰς δύο
ἀντίστοιχα δασέα ἔτρεψεν ἐν τῷ, τίφϑ' οὔ T ἔστητε, ὁμοίῳ λόγῳ καὶ τὸ μόριον ὅϑεν τὸ ὀπτι᾿ χὺν ἅλλε- Áo
ται, ἀντὶ ὀπταλμοῦ, ὀφϑαλ, μὸς ἐῤῥέϑη. ὁμοιότης δὲ πρὸς ταῦτα καὶ ἐν τῷ, τέτυπται ἐτύφϑη, πέπλη-
ATL ἐπλήχϑη,. καὶ τοῖς ὁμοίοις. τούτοις ἐξηχολούδϑησε, καὶ τὸ παρὰ Θεοχρίτῳ ἐπιφϑύζειν ἀντὶ τοῦ
ἐπιπτύειν γοητευτικῶς. ἔτι δὲ, xci τὸ φῶ φϑάσω, ἐκ τοῦ πετῶ πτῶ πτάσω. τὸ γὰρ φϑάσαν. ἤτοι
προλαβὸν, ἐχπεπέτασται οἷον δοχεῖ. ὡς δὲ χαὶ ἄλλως “ψιλὸν «εἰς δασὺ ἕν ἀντιστοιχοῦν μεταχωρεῖ ἔτι δὲ
xe τὸ ἀνάπαλιν, zat oq Ἰλιὰς ἔδειξεν. “Ὅτι τὸ μὲν Kéxhow, viov ἐστι τῷ τοῦ Ποσειδῶνος υἱῷ,
κύριον δὲ τὸ Πολύφημος. εἰ μὴ ἄρα, ὥσπερ τὸ “ἰγύπτιος ἐν τοῖς ἑξῆς χύριον εὕρηται ὄνομα, οὕτω
καὶ τὸ Κύκχλωψ᾽ ἐξ ἐϑιυικοῦ εἰς κύριον μετέπεσεν, ἐξιδιωσαμένου τοῦ Πολυφήμου, τὸ χοινόν. ἐπεὶ ze
" Oungov κράτος ἐστὶν αὐτοῦ μέγιστον πᾶσι Κυχλώπεσσι. xci διατοῦτο ἐστὶ διώνυμος ὁ ἀνήρ. ὕπερ οὐκ
ἂν ἀφῆκεν ὃ ποιητὴς ἀνερμήνευτον, οἷα εἰωϑὼς τὰς διωνυμίας ἐπισημαίνεσί)αι, ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι ἔγνωμεν
ἐπί τε τοῦ «Ἵϊγαίωνος xai τοῦ Σχαμάνδρου καὶ ἄλλων. Σημείωσαι 02 t ὕτι εἰς ϑυμὸν ὃ τοιοῦτος Κύχλωψ
ἀλληγορεῖται ὦ ὡς ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα χατὰ τόπον οἰχεῖον ῥηϑήσεται. διὸ χαὶ Ποσειδῶνος αὐτὸν τοῦ ϑα-
λαττίου ὃ μῦϑος γενεαλογεῖ, ὡς ὑγρὸν καὶ εὐχύμαντον εἰς ϑυμόν. xcd που καὶ τῷ * gie τις ὡς 50

22 PAP OIAIX do Ys741—8;.

ὀργίλῳ προσονειδίζει Ort γλαυχὴ δέ σ᾽ true ϑάλασσα. ἕτι δὲ Ποσειδῶνος υἱὸν αὐτὸν ἡ ἀλληγορικὴ
μετάληψις νοεῖ, ἐπεὶ xci o Ποσειδῶν οὐσία τίς ἐστιν ὑγρά. xc ὃ ϑυμὸς δὲ ξέσις ἐστὶν αἱματηρᾶς
ὑγρότητος. (Vers, 71.) Θόωσα δὲ μήτηρ αὐτὸν γεννᾷ, διότι ϑοὸν λέγεται τὸ ὀξὺ ἐξ οὗ χαὶ ϑοῷσαι τὸ
ἀποξῦναι. τοιοῦτον δέ τι καὶ 0 ϑυμός. ὅϑεν χαὶ οἱ ϑυμιχοὶ, ὀξεῖς λέγονται. χαὶ τὸ εἰς ϑυμὸν δὲ χινῆ-
σαι, παροξῦναι. 1) καὶ ἄλλως ϑοὸν μὲν, τὸ ταχύ. ταχεῖς δὲ δρᾶν καὶ οἱ Üvuovucrot zc οὐχ εἰδότες
ἀναβολὴν συμβουλῆς. (Vers. 72.) Φόρκυνος δὲ ϑυγάτηρ ἡ τοιαύτη Θόωσα, ἴσως διὰ τὸ φέρεσθϑαν
κυνηδὸν τὸν ἄγαν παρωξυνϑέντα. διὸ xci ἐν ᾿Ιλιάδι, κυνῶπα τινὰ λέγει ϑυμούμενον ὃ ποιητής. καὶ
κυνὸς ὄμματα ἔχειν φησί. καὶ κύνεον ἀποχιρ εῖ. ( Vers. 75.) To δὲ ἐν σπηλαίοις γλαφυροῖς τῷ Ποσει-
δῶνε τὴν Θόωσαν μιγνυμένην γεννᾶν τὸν Κύχλωπα, οὐδὲν ἄλλ᾽ ἢ τὴν τοῦ ϑυμοῦ γένεσιν δηλοῖ. ἵνα '
λέγῃ τὴν τὴς καρδίας κοιλότητα, σπὲς γλ ἰαφυρὸν, £v ἡ) γίνεται ὃ ϑυμός. ζέσις ὧν τοῦ περὶ καρδίαν αἵμα- 10
τος. ἔνιοι δὲ Κύχλωπα uiv, rhv τῶν οὐρανίων νοοῦσι κατάστασιν διὰ τὸ ἐν χύκλοις ὀπτάνεσίγαι, ὑποῖος
0 ζωδιακός. ὃ ἰσημερινός. οἱ τροπιχοὶ, καὶ οἱ λοιποί. Θόωσαν δὲ, τὸ ϑοὸν χαὶ ταχὺ τῆς οὐρανίας
60 κινήσεως. διὸ xci Doo" zvvoc ἡ τοιαύτη Θόωσα τουτέστι. φορᾶς ὠκείας. καὶ Ποσειδῶνι μίγνυται, τῷ
τῶν ἀναϑυμιάσεων αἰτίῳ ὑγρῷ. ἐπεὶ ὡς πολλοὶ νομίζουσιν, ἐξ ἀναϑυμιάσεων ὃ οὐρανὸς ἔχει τὸ ἐνδόσιμον
τὴς ἀπαύστου χινήσεως. τὸν τοιοῦτον Κύχλωπα ἐχτυφλοῖ ὁ φιλόσοφος ᾿)δυσσεὺς, ἤγουν τῆς ϑέας καὶ
ϑεωρίας αὐτοῦ φιλοσόφως καϑιχνεῖται καὶ παραγίνεται. “Ὅτι ἁλὸς ἀτρυγέτοιο μέδοντα τὸν «Φφύρχυνα
εἰπὼν ὃ ποιητὴς, οὐκ ἀποστερεῖ τὸν Ποσειδῶνα τοῦ εὐρυμέδοντα εἶναι. ὡς οὐδὲ τὸν ᾿“Ιγαμέμνονα εὑρυ-
xo. εἰπὼν, ἀφείλετο τοὺς λοιποὺς ϑασιλεῖς τῶν “Ἀργείων, τὸ ÀéyeoÓ c τοιούτους. καὶ Τηλέμαχος
1303δὲ ἐν "τοῖς ἑξῆς αὐτὸς ὧν βασιλεὺς μετὰ τὸν πατέρα, πολλοὺς t ὅμως eive βασιλεῖς ἐν ᾿Ιϑάκῃ φησί. Διατί
δὲ ἀτρύγετος λέγεται GÀe, καὶ ὅτι καὶ ἐπὶ ἀέρος zc αἰϑέρος 5 λέξις κεῖται, ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα γέγρα- 20
πται. (Vers. 74.) Ὅτι συμβουλευομένῳ οἰχεῖον τὸ, ἀλλ ἄγεϑ᾽ ὑμεῖς οἵδε περιφραζώμεϑια πάντες,
ὕπως τό δέ τι γένηται. (Vers. 75.) Τὸ δὲ, οὐ γάρ τι δυνήσεται ἀντία πάντων ἐριδαίνειν οἷος, χρή- |
σιμὸν ῥηϑῆναι πρὸς τὸν μονοτονοῦντα χαὶ πᾶσιν ἀντιχαϑίστασίδαι ϑέλοντα. (Vers. 760.) Ev δὲ τῷ |
ἀλλ ἄγετε, δῆλον ὅτι οὐ τὴν χοινὴν σημασίαν ἡ λέξις δηλοῖ, ἀλλὰ παρακελευσματικὴν δύναμιν ἔχει.
διὸ χἂν εἰπεν ἄγε περμρραξώμεϑα, ὀρϑῶς ἂν ἔφρασεν. ὡς καὶ ὃ εἰπὼν, φέρετε ποιήσωμεν τόδε, ἢ φέρε
ποιήσωμεν. ἔχεις 77.) Ὅτι ἑρμηνεύων ἐνταῦϑ'α ri ἐστι νόστος, φησί. νόστον ὕπως ἔλθϑῃσιν ἤγουν
ἐπανέλθῃ. εἰπεῖν γὰρ Vv ἀνϑ' ἑνὸς, νόστος ἐστὶν, ἐπανέλευσις εἴτουν ἐπάνοδος εἰς τὰ οἰχεῖα δηλαδή.
Ὅτι τὸ μεΐϑλήσει τὸν χόλον, oi uci “Ὅμηρον ἀφήσει φασὶ, πρόϑεσιν ϑέντες ἀντὶ προϑέσεως, ἔστι δὲ
ugar, τὸ χαυνώσειν. ἀμελήσειν. ὅϑεν χαὶ ὃ μεϑήμων. καὶ uéchi Y χαυνοῦσα τὸν νοῦν. καὶ μέϑυ,
10 τὸ ταύτης αἴτιον. ( Vers. 85.) *" Ort ἐν τῷ ὕνδε δόμονδε ἀντὶ τοῦ εἰς τὸν ἴδιον δόμον, φαίνεται (φανε- 80
ρῶς ὡς οὐχ ἐξ ἀνάγκης τὸ δὲ ἀντὶ τῆς εἰς προϑέσεως λαμβάνεται. ἀλλὰ πολλάκις καὶ περιττόν τι ἐστὶν,
ὡς ἐπέχτασις ἢ ὡς ege. ἤρωσις. οὐδεὶς γὰρ ἂν εἴποι ὅνδε δόμονδε ἀντὶ τοῦ εἰς τὸν ἴδιον εἰς τὸν δόμον, 23
ἀλλὰ ὁμολογουμένως εἰ μὴ τὰ δύο δὲ, ἀλλὰ τὸ ἐν γοῦν ἐπεχτατιχόν ἐστι χαὶ οὐ λαμβάνεται ἀντὶ προ-
ϑέσεως. GY ers. 84.) Ὅτι τὸ, Epuciav uiv ἔπειτα διάκτορον ἀργειρόντην νῆσον ἐς ᾿Ωγυγίην ὀτρύνομεν -
20 καὶ ἑξῆς "fog τοῦ, νόστον ᾿Οδυσσῆος ταλασίφρονος ὥς xt νέηται, προέχϑεσίς ἐστιν ἀναιωνητικὴ τῶν
μετὰ ταῦτα, ἐπί τε λόγου εὐχρινείᾳ εὐρημένη,, καὶ παραμυϑίᾳ τοῦ ἀκροκτοῦ. Διάκτορος δὲ ἀργειφόν-

—— | — —— ——V—HE

της, 0 διάγων τὰς ἀγγελίας καὶ ἐναργῶς xci σαφῶς φαίνων τὰ ἐξαγγελλόμενα. ὥσπερ γὰρ φύλαξ φύλα-
xog καὶ ἐξ αὐτοῦ εὐϑεῖα ὃ φύλαχος ἀνατρεχούσης εἰς εὐϑεῖαν τῆς γενικῆς. καὶ Τρὼς Τρωὸς ὃ "Tooóg.
xci διὼς “δμωὸς 0 δμωός. οὕτω xci διάκτωρ διάχτορος ὃ διάχτορος. ἕτεροι δὲ, διάτορόν φασι καὶ
30 πλεονασιιῷ τοῦ x διάχτορον, ἤτοι τορὸν. Ἀχαὶ σαφῆ ἄγγελον. Περὶ δὲ ἀργειφόντου δεδήλωται ἀλλαχοῦ,
(V ers. 85. ) Syvyio δὲ κύριον ὄνομα τῆς κατὰ τὴν Καλυινὼ νήσου. ὠγύγια μέντοι ἁπλῶς οἷον καχὰ
ἤ τι ἕτερον, τὰ ἀρχαῖα. ἀπό τινὸς ᾿Ωγύγου φασὶ βασιλέως ἀρχαίου Θηβῶν. ( Vers. 86.) "Ev τούτοις δὲ
xci νύμφης εὐπλοκάμου ῥηϑείσης τῆς Καλυψοῦς, φασὶν οἱ παλαιοὶ, ὅτι πλοχμὸς μὲν, ἐπὶ ἀνδρῶν ὡς
ἐν ᾿Ιλιάδι. οἷον, πλοχμοὶ οἱ χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ ἐσφήκωντο. πλόκαμοι δὲ, ἐπὶ γυναιχῶν. xci ὅρα ὅτι
ἄμφω ἐκ τοῦ πλέχω παραγόμενα, ὅμως ἔχουσί τινα “διαφοράν. οὕτω δὲ καὶ ἠΐχομος μὲν ἐπὶ γυναικῶν.
χκαρηχομόωντες δὲ ἐπὶ ἀνδρῶν. (Vers. 57.) Τὸ δὲ νόστον ' Οδυσσῆος ταλασίφρονος ὥς κε νέηται, τρό-

1ο

3o
24 0

P4 IAIA 4. Vs 88—89. 23

πος ἐτυμολογίας ἐστίν. ἀπὸ τοῦ νέω γὰρ ὁ νόστος γίνεται, πλεονασμῷ τοῦ G πρὸς διαστολὴν τοῦ ἀνέ-
μου Νότου. οὕτω δὲ μετ᾽ ὀλίγα καὶ τὸ ἔγχος ἐτυμολογῶν, φησί. παλάμῃ δ᾽ ἔχε χάλκεον ἔγχος. ἀπὸ τοῦ
ἔχω γὰρ τὸ ἔγχος γίνεται. “Τὸ δὲ ταλασίφρων, οἰχείως ἐνταῦϑια προςρηϑὲν διὰ τὰ μυρία ὕσα Eri ὁ
ἥρως χαὶ ἔτι δὲ τλήσεται, δηλοῖ μὲν τὸν χαὶ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι τλήμονα ἤτοι πολύτλαν. γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ
ταλῶ ταλάσω ταλασίφρων. ὡς βλάψω βλαψίφρων. καὶ ὅσα τοιαῦτω. τοῦ δὲ ταλάσω μέλλλοντος ἡ χρῆ- 4o
σις, ἐν Dac. ὅϑεν καὶ ὁ τάλας γίνεται. καὶ ἡ ταλασία. καὶ τὸ ταλάσιον. καὶ ἡ, ταλασιεργία. περὶ ὧν
ἐν τοῖς ἑξῆς που ῥηϑήσεται. τὸν δὲ ταλασίφρονα τοῦτον ἥρωα, πρὸ βραχέων δαΐφρονα χαὶ πολίφρονα
εἶπεν. ( Vers. 89.) Ὅτι 0 προϑυμοποιῶν τινα, εἴποι ἂν τὸ, ὄφρα μᾶλλον ἐποτρύνω, καί οἱ μένος ἐν
φρεσὶ ϑείω. ( Vers. 88 ) Ὅτι τὸ τὴν ᾿“΄ϑηνᾶν εἰς Tyj. ἕμαχον χατελύϑεῖν ἐν ᾿Ιϑάχῃ χαὶ ὑποβαλεῖν τὰ ποιη-
τέα, τὴν τῆς φυσικῆς φρονήσεως ἐπιδημίαν, δηλοῖ. ἥτις ὡς μετὰ ταῦτα ἐρεῖ ὃ ποιητὴς, μένος τῷ Τηλε-
μάχῳ ἐνῆχε χαὶ ϑάρσος. χαὶ νῦν μᾶλλον ἤ πὲρ πρῴην ὡς εἰχὺς ὑπέμνησε τοῦ πατρός. καὶ ὀψέ ποτὲ
ἀναφρονήσαντα, κατὰ τῶν μνηστήρων ἠρέϑισε. καὶ εἰς ἀποδημίαν δέουσαν ἔστειλεν. ὀσσόμενον μὲν
ἀεὶ ἐν φρεσὶ τὸν πατέρα εἴ ποϑεν ἐλθὼν σχεδάσει τοὺς μνηστῆρας. ἄρτι δὲ κατὰ τὸν τῆς ᾿ϑηνᾶς λόγον.
μᾶλλον ἐποτρυνϑέντα. καὶ ἀπὸ τοῦ βουλεύεσϑαι, εἰς πρᾶξιν παρακινηϑέντα. δὲ ἧς καὶ περὶ τοῦ πατρὸς
ἐνόμισέ τι μαϑεῖν. καὶ κλέος ἐσϑλὸν σχεῖν ὡς φιλοπάτωρ. ἤδη γὰρ 0 Τηλέμαχος ἡλικίας ἐπέβη τελειοτέ-
ρας, καὶ φρονεῖν ἐχούσης, καὶ οἵα συνιέναι οἷα ὑπὸ τῶν μνηστήρων ἔπασχεν. ἡ δὲ εἰς Σπάρτην χαὶ εἰς
Πύλον ἀπέλευσις αὐτοῦ, καὶ ἄλλως ἐπιτετήδευται τῷ ποιητῇ εὐμεϑόδως, εἰς "πλατυσμὸν τῆς τε ποιή- 50
σεως, χαὶ εἰς διασχευὴν xci διατριβὴν λόγου χαρίεσσαν. xci εἰς πορισμὸν συχνῆς ἱστορίας ὡς μετὰ
ταῦτα φανήσεται. ἔτι δὲ καὶ εἰς πολλὴν ποιητιχὴν πιϑανότητα. νησιώτης γὰρ ὧν ὃ παῖς καὶ μηδὲν
εἰδὼς ἢ γρονῶν ἄξιον τοῦ πατρὺς ; μανύϑάνει ἐν τῇ τοιαύτῃ ἀποδημίᾳ πρὸς τῶν εὖ εἰδότων, πολλὰ χαὶ
καλὰ τῶν τοῦ δυσσέως. καὶ ὕτι λόγου μεγάλ 0v ἄξιος ὃ πατὴρ τά τε εἴς φρόνησιν τά τὲ εἰς πόλεμον. ac
οὕτως ἐν χαιρῷ τῷ πατρὶ πείίγεται, εἰς τὴν ἐπικίνδυνον μνηστηροχτονίαν παραχαλοῦντι αὐτόν. ᾿Ιστέον
γὰρ ὅτι ἐντεῦζγεν ὃ á ὃ ποιητὴς ἄρχεται τὰ κατὰ τὴν μνηστηροφονίαν τεκταίνεσίλαι, καὶ τῆς ἐπ᾿ αὐτὴ πιϑα-
γολογίας ϑεμελίους ἐχ μαχροῦ προχαταβάλλεσύγαι. αὐτὶ γάρ ἔστι τὸ σχοπιμώτατον τέλος τῆς ποιήσεως
ταύτης. καὶ τὸ τῶν πρόξεων τοῦ βιβλίου τούτου ἀνδρῶδες χαὶ ἡρωϊχὸν, αὐτόϑι κεῖται τῷ ποιητῇ. καὶ
τρόπον τινὰ, τὰ ἄλλα πάντα δὲ αὐτὴν πέπλασται. διὸ χαὶ αὐτὴν ἀνύσας ὃ ποιητὴς, συγχαταπαύει καὶ
τὸ βιβλίον. ἐπεὶ δὲ ἀπίϑανον ἂν ἴσως τισὶ τὸ πρᾶγμα δόξειε πῶς γὰρ ᾿Οδυσσεὺς ὁ ἄοπλος, ὁ εἷς, τῶν
τοσούτων χαὶ τοιούτων μνηστήρων e.t ΉΡησεξαι A πολλαχοῦ τὸ πιδανὸν εὐ sr aet zat οὕτω προ-
κατασχευάξει TY μνηστηροχτονίαν ὥς τε τὸν "ἀκροατὴν, χαὶ πρὸ τῆς πράξεως ὁμολογῆσαι ἂν δυνατὸν 60
εἶναι καταπραχϑῆναι αὐτὴν ὡς καὶ ὑπὸ μόνου ὧν ᾿Οδυσσέως ἀναιρεδῆναι τοὺς μνηστῆρας, ὀλίγον τι
ὕντας ὑπὲρ τοὺς ἑκατὸν, εἴγε xc πρὸς τριαχοσίους ἀξιόμαχος ἣν ὡς £v τοῖς ἑξῆς ἱστορηϑήσεται. εἰ δὲ
χαὶ μὴ μόνος αὐτὸς ἀντικατασταίη τοῖς μνηστῆρσι, καὶ οὐδὲ ἄοπλος ἀλλὰ χαὶ μεϑύουσιν ἐκείνοις ἐπι-.
τεί)είει. εἶεν δὲ χαὶ οἱ ὀϊστοὶ φαρμάχῳ ἀνδροφόνῳ κεχρισμένοι ὡς ἐν τὴ ῥαψῳδίᾳ ταύτῃ ἐρεῖ. ἔχοι δὲ καὶ
τὴν vay λίαν πάνυ peo» τὰ ὑπὲρ αὐτοῦ zc συμμαχοῦσαν ὡς καὶ τοῦτο δείκνυται, πολλῷ
μᾶλλον τὸ ἔργον πιϑανῶς ἀνυσϑήὔ σεται. οὕτως ἐξ αὐτῆς ἀρχῆς τοῦ βιβλίου τὴν μνηστηροχτονίαν ὡς 1394
ἔφαμεν προασφαλιζόμενος ὃ ποιητὴς . ῥᾳδιουργεῖ τὰ εἰς αὐτὴν συντείνοντα. Κἀχεῖνο δὲ ἰστέον rt εἶχε
μὲν χαὶ ἄλλως οἷα εἰχὸς ὁ ποιητὴς, τὸν ὄλεώρον τῶν μνηστήρων πλάσασίγαι ὡς καὶ αὐτὸς πολλαχοῦ
ἐμφαίνει. οἷον, διὰ τοῦ ἀμύντοράς ποϑεν προκαλέσασϑαι. ἢ) διὰ τοῦ τοῖς κρατῆρσι φάρμακον ἐμβαλεῖν
xc οὕτως αὐτοὺς πάντας ὀλέσαι. ἅπερ οἱ μνηστῆρες ἐπὶ Τηλεμάχῳ ὑποπτεύουσιν. οἵγε χαὶ ἄλλως, τὴν
ὑπὸ τῶν ᾿Ι)ακησίων ἐξέλασιν πτοοῦνται διὰ rhv σφῶν ἀδικίαν. ἀλλ Ó ποιητὴς οἷος αὐτὸς, τὸ τερατω-
δέστ ἮΡΕ ἐπελέξατο χαὶ ἀλ ηϑῶς δυσεξέργαστον. χαὶ ὕπερ εὐμεϑόδως μελετηϑὲν χαὶ ἀσφαλῶς ni cvoLo-
γηϑέν, ἔχοι ἂν ἐξελέγχειν τὴν ὃν λύγοις αὐτοῦ ἀρετήν. Ἔτι ἐστέον zc ὕτι Diva ἐνταῦτγα, καὶ Tj κατὰ
τὴν ᾿Θμηριχὴν δεινότητα μέϑοδός ἐστι, ell ἣν ὁ ποιητὴς ἐπινοεῖται τήν τε τῆς ᾿᾿ϑηνᾶς εἰς ᾿Ιϑάχην
χάϑοδον καὶ τὰ ἐπ᾿ αὐτῇ, χαὶ τὰ χατὰ τὸν uiv ἐπὶ τὴ Καλυινοῖ. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι ὀνειδισϑεῖσα Ἴδη
ἐφ᾽ οἷς ἐλάλησεν ἡ μυϑηκὴ᾽ “Ιϑηνᾶ, καὶ ἀκούσασα ὕτι οὐκ ἀγαϑὸν ἔπος διέδρα τὰ χείλη αὐτῆς, ἐνλταῦϑα 10
συστρέφει ἑαυτὴν εἰς νοῖν καὶ ἐντελῶς λαλεῖ ἅπερ χρὴ ποῆσαι τὸν Τηλέμαχον. καὶ μηδενὸς ἀντειπόντος,

24 PAGE IGI 4. Vs91—938.

εὐθὺς. χατάρχει ἔργου. Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτι σχῆμα καὶ ἐνταῦϑϑα προεκϑέσεως 1, ἢ προαναφωνήσεως, ἐν
οἷς ἡ nive Aga i ὅτι ἀπελεύσομαι εἰς ᾿Ιϑάκην xci ποιήσω τὰ xci τά. ἐπεὶ γὰρ μέγα ἐπεισόδιον μέλ.-
λει ποιήσειν ὃ ποιητὴς διὰ τῆς ἐχδημίας τοῦ Τηλεμάχου καὶ παρεκβῆναι εἰς p ovg πολλοὺς ᾿ φϑάνει
προαναφων ὧν χαὶ τοῦτο, ἵνα καὶ ὃ ἀκροατὴς ἐλπίζῃη, καὶ αὐτὸς μὴ δόξη ἀκαίρως χαὶ ἀτέχνως. ἀλλ
ἀναγχαίως ποιήσασίγαι τὴν προέχβασιν. ἔτι δὲ προεχτίϑεται τεχνικῶς, χαὶ τὴν μετ᾽ ὀλίγα τοῦ Ἵηλε-
μάχου δημηγορίαν, καὶ ὡς ἀπείπῃ τοῖς μνηστῆρσι. xci οὕτως εὐσυνύπτως διὰ σαφήνειαν χεραλαιοῦ-
ται τὰ ἐφεξῆς. (Vers. 93.) “Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτι νῦν μὲν, ἁπλῶς ἐχϑέμενος ἀπηριϑμήσατο, εἰπών.
niue ἐς Σπάρτην καὶ εἰς Ἰ]Πύλον. προϊὼν δὲ, καὶ τὴν τάξιν τῶν πραγμάτων ἐχτίϑεται. λέγων.
πρῶτα μὲν, εἰς Πύλον ἐλϑέ. ἐχεῖϑεν δ᾽ ἐς Σπάρτην. ὥς τε τὸ πέμψω εἰς Σπάρτην. χαὶ εἰς Πύλον,
σχῆμα ὑστερολογίας ἐστὶν, ἤτοι πρωϑύστερον. πρῶτον γὰρ εἰς Πύλον ἦλϑε Τελέμαχος εἶτα εἰς incom, 10

20 ὁμοίως πρωϑύστερον ἣν, χαὶ τὸ, “βρμείαν ὀτρύνομεν, αὐτὰρ ἐγὼν ᾿Ιϑάκην δ᾽ ἐλεύσομαι. πρῶτον "γὰρ
᾿ϑηνᾶ εἰς Ἡϑάκην χάτεισιν, εἶτα "Lpuijs εἰς τὴν Καλυψώ. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι ᾽Οδυσσεὺς Τηλέμαχον ὡς
εἰχὸς τὸν παῖδα ὠνόμασεν, ἐχϑυόμενος οἷον τὸ δυστυχές. ἵνα δηλαδὴ ἐπειδὴ πόλεμος ἤδη μέγας ὃ κατὰ
Τροίαν ἠλπίζετο εἰς ὃν ἐχρῆν ἀπελϑεῖν καὶ τὸν ᾿Οδυσσέα, μὴ διαβαίη χούόνῳ ποτὲ τὰ τῆς τύχης ταύτης
καὶ ἐπὶ τὸν υἱὸν, ἀλλ᾽ εἴ) τῆλε μάχης, zc ἡσυχίαν ζῶν. τάχα δὲ καὶ ἐκ μαντίας γνοὺς ὡς τῆλε χρόνου
παραταϑήσεται ὃ ᾿Ιλιαχὸς πόλ «uos , "To ἕμαχον ὠνόμασε τὸν υἱόν. “Σηκείωσαι δὲ χαὶ ὅτι παροιμία ἡ
λέγουσα Τηλειόχου χύτρα ἐπὶ τῶν διὰ πενίαν ἐν ὀσπρίοις 1) ὅλως εὐτελέσιν ἐδεστοῖς πολ ὑφαγούντων,
οὐκ ἐκ τοῦ ᾿Ὁμηρικοῦ εἴληπται ἡ ἥρωος . ἀλλά τινὸς ᾿“ττικοῦ Τηλεμάχου, ᾿Ἰχαρνέως τὸν δῆμον. ὕς φασι
χυάμων χύτραν ἀεὶ σιτούμενος ἣν. (Vers, 91. ) Ὅτι τὸ χωλύσαι καὶ λόγοις ἀποτρέψασϑαι, & ἀπειπεῖν ,
λέγεται παρὰ τῷ ποιητῇ. οἷον. πῶσι μνηστῆρσιν ἀπειπέμεν. λέγεται δέ ποτε ἀπειπεῖν, καὶ τὸ ἐν ἀγῶνι 20 ᾿
2 μάχη ᾿ἀπαγορεῦσαι καὶ ἀποχαμεῖν. 0 πέρ ἐστιν ἶσον τῷ ἀπαυδῆσαι καὶ ἀπε ἐρηκέναι zc ἀπαγορεῦσαι.
ἐν δὲ τῇ Ιλιάδι, τὸ ἀπειπεῖν ἀπομυϑεῖσϑαι ὃ Νέστωρ φησίν. (Vers. 93.)" τι ἐν τῷ, ui ἀδινὰ
σφάξουσιν; ἐχ μέρους χαὶ ἄλλα νοητέον ζῷα. ciy&g τε ὡς δηλώσει που ὁ Μελάνϑιος. καὶ σύας ὡς ἐκ

ὅο τοῦ "“δὐμαίου φανήσεται. ἵνα λέγῃ καὶ νῦν, μῆλα τὰ ϑρέμματα. ἐξ ὧν καὶ τὸ μηλαφῆσαι. περὶ οὗ
φασὶν οἱ παλαιοὶ, ὅτι μηλαφῆσαι, τὸ ψηλαφῆσαι. m ποτὲ δὲ ἐπὶ βοσκημάτων, οἷον μῆλα ἀφάσαι
4j ἀπὸ τοῦ μηλώσασϑαι ἤγουν βάψαι. ὅϑεν φασὶ χαὶ μήλωϑρα, τὰ βεβαμμένα € ἔρια. we δὲ, τὰ
πυχνὰ καὶ δαψιλῆ καὶ εἰς κόρον, ἀπὸ τοῦ ἄδην. ἢ ἀπὸ τοῦ ἄδος ἤτοι κόρος. ὡς τὸ, ἄδος TÉ μιν ἵχετο
ϑυμόν. ὅτι δὲ οἱ μὲν διπλοῦσι τὸ ὃ τοῦ ἄδην oi δὲ δὲ ἑνὸς αὐτὸ γράφουσι, χαὶ οἱ μὲν ψιλοῦσιν οἱ
δὲ δασύνουσιν, ἡ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ. καὶ ὅϑεν τὸ ἄδην ) γίνεται. ἐν δὲ ῥητοριχοῖς λεξικοῖς, φέρεται χαὶ ταῦτα.
ἄδην, ᾿“ττιχοὶ τὸ δαψιλῶς. ὅϑεν καὶ ἀδηφάγοι ἵπποι οἱ τέλειοι. zc ἀδηφράγον € ἅρμα, διὰ τοὺς κατ᾽ αὐτὸ 50
τελείους ἵππους, zc ἄδος, κόρος. πλησμογή. κάματος. ἀφ᾽ οὗ ἀδόλεσχος δὲ ἑνὸς δ᾽ ὁ χαὶ ἀδολέσχης. χαὶ
ἀδαῖον παρὰ “Σώφρονι, τὸ εἰς χόρον ἔργον. ἔτι δὲ, καὶ ori cou eot à ἵπποι, οἱ τέλειοι. τοῖς γὰρ πώλοις
«ησὶν οὐχ ἐδίδοσαν τροφῆς πλῆϑος. “υσίας δὲ, χαὶ ναῦν ἀδηφάγον «φησὶ, τὴν τὸν μισϑὸν λαμβάνου-
σαν ἐντελῆ. χαὶ λῴχνους ἀδηφάγους . τοὺς πύτας. ὑποῖος ὃ ἐν Δεφέλαις παρὰ τῷ ᾿Ἱριστοφάνει. “Ὅτι

4o ὡς περ. ἐλιξόχερως ἢ βοῦς, 0 στρεβλόχερως παρὰ τοῖς παλαιοῖς, οὕτω καὶ βόες εἰλίποδες, οἱ ἴτους πόδας
χατὰ τὴν πορείαν ἑλίσσοντες. Παυσανίας δὲ λέγει, xc γυναῖκας εἰλίποδας διὰ τὴν ἔνδεσιν τῶν μηρῶν.
Ἕλ 4XEg δὲ ὅτι ov μόνον βοῶν ἐπίϑετον δηλοῦν τοὺς μέλανας ἀλλὰ καὶ ψέλλια σημαίνει ἐστὶν ὕτε χαὶ
ἐνώτια, δηλοῦται αλλαχοῦ. ( Vers. 93.) Ὅτι ἐν τῷ, πέμψω δ᾽ ἐς “"πέρτην τὲ xcà ἐς Πύλον ἡμαϑόεντα,
τινὲς γράφουσιν, πέμυνω δ᾽ ἐς Ἀρήτην τὲ καὶ ἐς Πύλον. οὐκ ἀγαϑὴή δὲ 1; τοιαύτη γραφ ἡ. δίδωσι διὸ χαὶ δίχας
τοῖς παλ raois. “Πύλος δὲ, πόλις περὶ τὸ ἑσπέριον τῆς “Πελοποννήσου πλευρόν. 'Ὅτι δὲ τρεῖς ἦσαν Πύλοι. 4o
χαὶ ὕτι OU μόνον ϑηλυχῶς ἀλλὰ καὶ ἀρσενικῶς λέγεται ὁ Πύλος, ἐν ἄλλοις πλατύτερον y& ραπται, 25
ἑνταῦίγα μέντοι ἐπιτροχάδην ἐχεῖνο ἰστέον ὅτι τρεῖς εἰσὶν ἐν Πελοποννήσῳ Πύλοι. ὅϑεν χαὶ TO, ἐστὶ
Πύλος πρὸ Πύλοιο, Πύλος γε μέν ἐστι καὶ ἄλλη. εἰσὶ δὲ, ὃ Τριφυλιαχός. καὶ ὁ Μεσσηνιαχός. καὶ ἄδη-
40v ἐκ ποίου ὃ Δέστωρ. σπέυδουσι δὲ ὕμως ἕχαστος εἰς πατρίδα ἐγγράφεσϑαι τῷ Néarogt. Δεῖ δὲ εἰδέναι
xci ὕτι εἰ καὶ ἄλλοι χατὰ γένος ἀρσενιχὸν χρῶνται τῷ Πύλῳ, ἀλλ᾽ “Ὅμηρος οὐ δοχεῖ οὕτω φράζειν.
εἰ γὰρ {Πὖλον ἡμαϑόεντα φησὶν, ἀλλὰ τὸ ἡμαϑύόεις ϑηλυχοῦ γένους δοχεῖ. ὁμοίως τῷ, ὑλήεντι

P. 2141. 4. Vs. ο5--- τοι. 25

Ζαχύνϑῳ. τὶ δέ ἐστιν ἡμαϑόεις καὶ ὡς ποταμοῦ ἐστὶν ὄνομα, ἐν τοῖς "εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα xci αὐτὸ 50
γέγραπται. Σπάρτη δὲ, πόλις ἢ χωρίον “ακωνιχόν. ἐκλήϑη δὲ οὕτω, ἀπὸ τῶν μυϑευομένων μετὰ
τοῦ Κάδμου σπαυτῶν ἀνδρῶν. οἱ κατὰ τὴν παλαιὰν ἱοτορίαν ἐχεῖ ἐκπεσόντες, Σπάρτην ἀφ᾽ ἑαυτῶν
τὴν πόλιν ὠνόμασαν. ἱκανῶς δὲ περὶ αὐτῆς ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα γέγραπται. ᾿Ιστέον 02 ὕτι καὶ εἶδός
τι σχοινίου ὀνομάζεται σπάρτη ὡς ὃ χκωμιχὸς ἐμφαίνε L ἐν τοῖς Ὄσρνισι. τοῦτο δὲ, Ó ποιητὴς οὐδετέρως
λέγει. καὶ δὴ σπάρτα λέλυνται. ( Vers. 95. ) Ὅτι σχῆμα eu, θολίας τὸ, ἠδ᾽ ἵνα μὲν χλέος ἐσϑλὸν ἐν
c odor ἔχησι. δηλοῖ γὰρ, ἢ) ὅπου φήμη ἔχει εἰναι τὸν ᾿Οδυσσέα, }) ὕπως εὔχλεια € ἔχοι τὸν Ἴ᾽ηλέ-
μάχον ὡς κοπιάσαντα ὑπὲρ τοῦ πατρός. καὶ ἔστι χρείττων αὕτη ἡ ἔννοια. Κλέος δὲ ἐσϑλὸν, ἡ εὔχλεια.
ὡς εἴ τις εἴπῃ, φήμη ἐσϑλή, τὸ μέντοι μὴ ἐσθλὸν, δύσκλειά ἐστιν. οὕτω καὶ ἀοίδιμιος, μέσως ἔχει χαϑὰ
10 xai τὸ χλέος, ἕως ἐρεῖ τις ἀείδιμόν τινα ἐπὶ καλοῖς, 1) ἀοίδιμον ἐπὶ κακοῖς. ἐνταῦϊγα δὲ ἐμφαίνει καὶ
τὸ τῶν πραχτέων ἀμειῤῥεπὲς ὁ ποιητὴς ἐν τῷ ἤν που ἀχούσῃ νόστον πατρὸς ὁ Τηλέμαχος. οὐ γὰρ
οἶδεν ἡ τῆς ἀλληγορίας Ava ἡ παρὰ τῷ Τηλεμάχῳ, εἰ ἀποδημήσας, μαϑήσεται περὶ τοῦ πατρὸς τί
σαφές. (Vers. 96) *'Ürr διασχευάζων ὡς που ἐν ᾿Ιλιάδι. οὕτω xci ἐνταῦϑια ὃ ποιητὴς τὴν σχευὴν τῆς Go
ovas, φησίν. ὡς εἰποῦσα, ὑπὸ ποσὶν ἐδήσατο, χαὶ τὰ ἑξῆς ὡς εὐϑύς φανήσεται. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἐν
τῷ ὑπὸ ποσὶν ἐδήσατο mé Ae, τὸ ῥῆμα χεῖται, ἀφ᾽ οὗ τὸ ὑπόδημια γίνεται. ἐκ γὰρ τοῦ ὑποδεῖσϑαι τὸ. 3095
ὑπόδημα. ὥσπερ ix τοῦ ἀναδεῖσϑγαι καὶ διαδεῖσδγαι, τὸ ἀνάδημα καὶ τὸ διάδημα. δῆλον δὲ ὡς ἐπὶ
ποδῶν μὲν τὸ ὑποδεῖσίαι. ἀναδεῖσϑιαι δὲ καὶ ἀναδέσμη, ἐπὶ χεφαλῆς. τὸ μέντοι διὰ τοῦ σώματος,
διάδημα. Τὰ δὲ ῥηϑέντα πέδιλα, καλά φησιν. ἀμβροόσια. χρύσεια. λέγων, καὶ ὅτι αὐτὰ ἔφερον αὐτὴν
ἐπί τε ὑγρὴν ἐπί rt ἀπείρονα γαῖαν ἅμα πνοιαῖς ἀνέμου, ( Vers. 98.) ἤτοι ὁμοίως ἀνέμοις. δηλοῖ δὲ
20 διὰ τούτων ὁ ποιητὴς, τὸ ϑεῖον xci λαμπρὸν καὶ ὀξυκίνητον τῆς φρονήσεως. τὸ ϑεῖον μὲν, διὰ τοῦ 10
ἀμβρόσια. ϑεῖον κάρ τι ἀμβροσία ὡς πολλαχοῦ ἐφάνη. διὰ δὲ τοῦ χρύσεια, τὸ λαμπρόν. τὸ δὲ ὀξυ-
χίνητον, διὰ τῆς κατ᾽ ἄνεμον φορᾶς. προϊὼν δὲ καὶ ὡς ὄρνιν αὐτὴν ἐρεῖ διίπτασϑαι. Τὺ δέ ye ὑποδε-
δέσίγαι τὴν ᾿᾿ϑηνᾶν, τὸ τῆς φρονήσεως εὔοδον καὶ ἀπρόσχοπον ἐν τοῖς πραχτέοις ὑποδηλοῖ. "Ope δὲ
26 ὅτι οὐ φέρεσϑαι τὰ πέδιλα λέγει, ἀλλ αὐτὰ φέρειν καὶ κουφίζειν τὴν ᾿“ϑηνᾶν ὡς οἷον πτερόεντα. καὶ
ἔστι τοῦτο, τερατολογία τις ποιητιχή. ποδήλνεμον οἷον ποιοῦσα xci τὴν ᾿ϑηνᾶν. οὕτω δὲ καὶ τὸν 20
Aio ἐν ᾿Ιλιάδι τεραστείως ἐχούφιζον τὰ ὕπλα φορούμενα. (Vers. 97.) Ὅρα δὲ χαὶ ὕτι τὸ àg
ὑγρὴν 0 ἐστιν ἐπὶ ϑάλασσαν, ἔπεισε rovs μεϑ Ὅμηρον, ξηρὰν ὀνομάσαι τὴν γῆν. καὶ τοῦτο μὲν τοιοῦ-
τον. (Vers. 97: ) To δὲ τῆς Aves ἔγχος ἐγκωμιάξων, ἄλκιμον λέγει ἀκαχμένον ὀξέϊ χαλκῷ. βριϑύ.
μέγ ^. στιβαρόν. o δάμνησι στίχας ἀνδρῶν ἡρώων, τοῖσι τε χοτέσσεται ὀϑριμοπάτρη. δηλοῖ δὲ ταῦτα,
30 τὸ ἐνεργὸν χαὶ ἀνδρῶδες τῆς ᾿᾿ϑηνᾶς χαὶ δραστήριον. ἔστι δὲ τὸ μὲν ἄλκιμον, periyuévov ἃ ἀπὸ τοῦ
᾿χρωμένου ἀλχίμου προσώπου, εἰς τὸ σχεῦος. Ἰ) τὸ ἀλκιμοποιόν. ὡς χαὶ vw que νότος, ὁ PO QUAS 3o
χαὶ χαρηβαρικός. καὶ δέος χλωρὸν, τὸ χλωροποιόν. Io δὲ ἀχαχμένον ὀξέϊ χαλχῷ, τὸ λυποῦν τῇ ὀξύ-
Thr. τοῦ σιδήρου. ἀχαχεῖν γὰρ τὸ λυπεῖν. ἢ τὸ ἔχον ἀκὴν ἤγουν ἀκωχὴν δι ὀξέος σιδήρου, ἐντεῦϑεν
δὲ τὸ ἐστομωμένον νοεῖται. ( Vers. 100.) T0 δὲ ϑριϑὺ χαὶ τὸ μέγα zc τὸ στιβαρὸν, συγχροτοῦσιν ἄλληλα
εἰς ϑείου ἔγχους σεμνότητα. τούτων δὲ, grt e μὲν, τὸ πυχνὸν χαὶ στερεὸν, μετενεγϑὲν ἀπὸ τῆς
καταπεπατημένης γῆς καὶ διατοῦτο ; πεπυκνωμένης. στείϑω γὰρ κυρίως τὸ περιπατῶ χαὶ τὸ χαταπατῶ.
ὡς τὸ, στεῖβον δ᾽ ἐν βόϑροισι. καὶ ἐξ αὐτοῦ γίνεται, zc ἡ στιβάς. ἥτις ἐστὶ χυρίως εὐτελὴ Ὡς χαὶ κατα-
πεπατημένη στρωμνή. (Vers. 101.) Τὸ δὲ στίχας, τὸ πολὺ διλοῖ τῆς ῥωμαλεύτητος. οὐ γὰρ στίχα τινὰ
μίαν, ἀλλὰ στίχας ἀνδρῶν δάμνησι. τί δὲ ἡ στὶξ δηλοῖ, ἐν ᾿Ιλιάδι κεῖται. Τὺ δὲ ἡρώων, οὐδ᾽ αὐτὸ
áo μάτην πρόσχειται, ἀλλ ἕνα δείξῃ καὶ δὶ αὐτοῦ τὸ ἀν κδρεῖον τῆς Alves. οὐ γὰρ τοὺς τυχόντας áo
δαμάζει, ἀλλὰ Ἱ ἥρωας. οἷα τοὺς μὴ τοιούτους πειριφρονοῦδα,. ua χαὶ χύων φασὶν ᾿Ινδὴὸς λέοντι ἐπε-
ξιὼν χαὶ παρδάλει, λύχους ὑπερορᾷ καὶ ἀλώπεκας. Τὺ δὲ οἷς | κοτέσσεται, τὸ χριτιχὸν ἐμφαίνει. τῆς
᾿δηνᾶς. οὐ γὰρ εἰχὴ καὶ ἁπλῶς μαίνεται κατὰ ἡρώων, ἀλλ οἷς ἂν διακρινεῖ δέον εἶναι xoréataó au.
δῆλον δὲ ὕτι τὸ κοτῶ χοτέσω, τοῦ ἐγκοτεῖν ἐστὶ τὸ ἁπλοῦν. τὺ δὲ ὀβριμοπάτρη, μυϑιχῶς μὲν, τὸ τῆς
nivis ἐμφαίνει ἐξαίρετον. ὅτι δηλαδὴ πατέρα μόνον ἔχει ὄβριμον οὐ μὴν καί τινά μητέρα. διὸ οὐκ

ἂν καὶ ἡ ᾿Αφροδίτη ὀβοιμοπάτρη οὕτω λέχῃ είη. ἀλληγοριχῶς μέν τοι ὀβριμοπάτρη ᾿4ϑηνᾶ, ἡ πατέρα
ΟΟΜΜΈΝΤΟ IN Opnvss. Tow. I.

20 PAOUV(2IAI. A4. Ws. ιοῦ --- τοῦ

ὄβριμον ἔχουσα, τὸν γοῦν, οἷα φρύνησις. ὄβριμος δὲ πόϑεν γίνεται, τὰ o τὴν ᾿Ιλιάδα δηλοῦσι. xci mom
γὺν δὲ ῥητέον ὕτι παρὰ τὸ for ἐπιτατικὸν ἐξ οὗ καὶ βριαρὸς ὁ ἰσχυρὸς, γέται χατὰ πλεονασμὸν καὶ uri n
παραγωγὴν pras. ὅϑεν xci ὀβριμοεργός. ἐκεῖϑεν καὶ ὀβρίκαλα παρὰ {ἰσχύλῳ, λεόντων σχυμνία. ὑπὸ δα
τὰ δηλαδὴ καὶ ὄβριμα xci καλά. ἕτεροι δὲ «ρασὶν ὅτι τὲ ὄβρια καὶ ὀρίκαλα λεόντων καὶ λύχων gp 3
σχυμνία, xci ὅτι βρίκελοι διὰ διχρόνου, τὰ βορρμρλύκοῖαι Παυσανίας μέτοι περὶ τούτοι φησὶν. OTt quiis x
50 βρίχελα, προσωπεῖα βροτῷ ἴκελα. dj βοιξὶν ἴκελα. οὔ *ro δέ φησιν ἔλεγον τὺς βαρβάρους. ὃ δ᾽ αὐτὸς, —
καὶ θριμοῦσϑαι λέγει, τὸ μετά τιγος ἀπειλῆς ἐχφοβεῖν. καὶ Αἴλιος δὲ ym c σιος, βοιμοῦται φησὶν ἀντὶ im, sid
τοῦ ἀπειλεῖ. ee δὲ, βοιμᾶσϑαι φασὶν ἐν δευτέρῳ συζυγίᾳ τῶν περισπωένων. ταῦτα δὲ πάντα, 6x ΠῚ
TOU [joi ἐπιτατικοῦ παράγονται. ὅϑεν καὶ 1 Βριμὼ πεπλασμένον τι δαιόνιον q og οόν. ὅτι δὲ Βρί- ΒΞ
γὲς καὶ οἱ Φρύγες ἐλέγοντο, δηλοῖ ὃ γεωγράφος. ὡς ἕν τοῖς τοῦ mepujyite γέγ dyes γεγονότες ἴσως 10 Y
zai αὐτοὶ, ἐκ TOl βρῖ. ὅϑεν καὶ Βριάρεως κύριον τετρασυλλάβι βως. 0 δ᾽ τὸς, καὶ πεντασυλλάβως, fimm
᾿Οβριάρεως προσελεύσει TOU ὁ. καὶ τὸ βρίϑω δὲ ἀπ᾿ αὐτοῦ παρῆχται. CU οὗ xci τὸ βροῖϑος. καὶ ὁ ἐπα δεν
βοιϑύς. ὃς συντεϑεὶς, ἑτεροίας γίνεται καταλήξεως. οὐ γὰρ ὥσπερ τρύὺς ἄτραχυς. ὀξὺς χάτοξυς, on lin
οὕτω xci βοιϑὺς ἔμβριϑυς ἀλλὰ ἐμβριϑὴς. ὡς ἀπὸ τοῦ βρῖϑος, πρὸς μοιότητα τοῦ, ἡδὺς ἀηδὴς siis
διὰ τὸ ἤδος. xci γλυκὺς ἀγλευκὴς διὼ τὸ γλεῦχος. xci βαρὺς ἀβαρὴς δ᾽ TO βάρος. ἐνθϑυμητέον δὲ inii
καὶ ὅτι TOU, δόρυ βριϑὺ, ἐφερμηνευτικά εἰσι τὸ μέγα καὶ τὸ στιβαρόν. Ἶλον γὰρ ὅτι τὰ xc μεγάλα S
xci στιβαρὰ σώματα, βροιϑέα εἰσίν. (Vers. 105.) “Ὅτι δῆμος, τριχῶς «oc τοῖς παλαιοῖς. πλῆϑός ΗΝ ΒΞ
θο τὲ γὰρ ἁπλῶς, καὶ πολιτικὸν σύστημα ἐξ οὗ τὸ δημολχρατεῖσίϑαι εἴρηπι, καὶ τόπος τις ἐν ᾿Ιϑάκῃ ἜΝ
οὕτω καλούμενος ἔνϑα τὰ τοῦ Οδυσσέως βασίλεια. φησὶ γοῦν ὡς ἡ roov dva ἔστη ᾿Ιϑάκης ἣν n
ἐν. δήμῳ ἐπὶ προϑύροις ' Οδυσῆος. δύναταν δὲ καὶ ἄλλως τὸ ᾿Ιϑάκης ἐν up νοηϑῆναι, ἀντὶ τοῦ ἐν 20 Mey
τοῖς Ιϑακησίοις ὡς καὶ uer ὀλίγα ἐρεῖ, "Ti Τρώων ἐνὶ δήμῳ, ἤγουν ἐν sis Τρωσί. Tc δὲ πρόϑυρα, malia
προϊὼν ἑνικῶς λέγει. βὴ δ᾽ ἰϑὺς προϑύροιο. τοῦτο δὲ xcà οὐδὸν αὔλειο φησίν. εἰπὼν, ἐνὶ προϑύροις ὟΝ |
᾿Οδυσσῆος οὐδοῦ ix αὐλείου. '[0 δὲ στῆναι ἐπὶ προϑύροις, καὶ ϑύραις ρεστάναι λέγει. φησὶ δέ mov j :
GEEEU , ] ͵ m ; " SU S , - "ow
390xei ϑύρας πρῶτας, τὸ πρόϑυρον. (Vers. 105.) “Ὅτι Τάφος, νῆσος u Ἀτῶν Eywcóov νήσων τῶν id :
πρὸς τῷ ᾿“Ιχελῴῳ. περὶ ὧν εἴρηται xci ἐν τῇ Βοιωτίᾳ xci ἐν τοῖς εἰς ὃν περιηγητήν. λῃσταὶ δὲ oi " z.
Τάφιοι κατὰ τοὺς παλαιούς. ἐλέγοντο δὲ οἱ αὐτοὶ, καὶ Τηλεβόαι. 3) uv ληϊζόμενοι, τῆλε τοὺς βόας xh
ἀπῆγον. 1) ὅτι οὐ τοῖς πλησιοχώροις μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς τῆλε καὶ μακρὰν, βοὴν, ἤτοι. 'μάχην E I
συνίστων. 1) καὶ ὡς εὐρύφωνοι καὶ τῆλε τουτέστι μαχρὰν, βοῶν ἐξισχύετ τὲς. εἰς. τούτους ᾿Πμφιτρύων Bins
0 TOU “Ἡρακλέος πατὴρ ἐστρατεύσατο, ληϊσαμένους βόας τῆς γυναικὸς ᾿λκμήνης, ἔχων συστρατευόμε- " P
vov xci τινα Κέφαλον ἄνδρα φυγάδα ἐξ AOwnvOv. ἀφ᾽ οὗ χρησιμείαντός τι ἐν τῷ τότε πολέμῳ, 30 ῃ ' 1 -
Κεφαλληνία ἐν δυσὶ X ἡ χώρα ἐκλήϑη πρὸς διαστολήν. ἵνα τὸ ἐϑινικὸν 0 «τιραλλὴν, ἔχοι διαφοράν πρὸς Ps
ὩΣ ess v Ν
τὴν iv σώματι κεφαλήν. Κεῖται δὲ ὁ Κεφαλλὴν παρὰ Σοφοκλεῖ, ἐν τῷ,» ξεῖνε Κεφαλλήν. ἦρχε δὲ καὶ Mw
τῆς Κεφαλληνίας Οδυσσεὺς ὡς μετὰ ταῦτα φανήσεται. διὸ χαὶ ἄναξ eqeuA λήνων ὑπὸ τῶν ποιητῶν TI
λέγεται. χαὶ οὕτω μὲν ταῦτα. ' ᾿ὕμηρος δὲν ναυτικοὺς οἶδε reus Teg ws τούτοις, διὸ φιληθέτμους vas
10 αὐτοὺς ἐρεῖ ἐν τοῖς ἑξῆς. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι, ὃ γεωγράφος ταυϊτίζων τοὶ Teqiovs ii τοὺς Τηλεβόας "fs
ἐν τῷ, άφιοι οἱ καὶ Τλεβύαι. εἰπὼν δὲ καὶ ὅτι λῃσταὶ οἱ Τάφιοι αϑιὰ καὶ οἱ Τηλεβόαι, ὅπερ 27 NL
av Oc διαφοράν τινα £V. αὐτοῖς δηλοῖ, φησὶ χαὶ αὐτὸς τοὺς Regent 27 μᾶλλον Κεφαλλῆνας, ἀπὸ "wy
Κεφάλου τοῦ 4ηϊονέως κληϑῆναι. ον ἐξ ᾿ϑηνῶν φυγάδα παραλὰβ AV φιτρύων, χατέσχε φησὶ νῆσον "my
xal παρέδωκεν αὐτῷ. ἥτις ἐπιώνωμβα ἐχείνου. γέγονεν. “τι ὃ τῆς ἱστοίας Μέντης ᾿αΙγχιάλοιο παΐς, D μη
ἑταῖρος qv TO ποιητῇ. ὃν καὶ ἀμειβόμενος τῆς φιλίας ὁ ποιητὴς ὡς κα Ἡρόδοτος ἱστορεῖ ἐν τοῖς περὶ 40 Bs
Ομήρου γενέσεως, τῇ ποιήσει τὲ τὸ αὐτοϊμὄνομα ἐνέϑετο, καὶ τὴν Αἱ νῶν αὐτῷ εἴκασεν; ἀποσεμνύ- i D
νῶν οὕτως τὸν ἑταῖρον ὡς ἠδύνατο. καὶ ἄλλως μέντοι, οὐκ aou vos y ητὴς ἐπλάσατο, Ἱάφιόν ΔΝ ρὴ
τινα ῆέντην ἐλϑόντα ἐντυχεῖν τῷ Τηλεμάχῳ. καὶ εἰπεῖν ἀγαϑά. ὃν ὃ Mévrgv, xoi εἰς προσωπεῖον " ni
ποιεῖ τῇ 4ϑηνᾷ διὰ τὸ φρονίμως συμβουλεύσασϑαι οἷα ϑεόϑεν xercm t το. κωλύει γὰρ οὐδὲν, ἐν Ns

οὕτω μαχρῷ χρόνῳ, εὑρεϑῆναί τινα, ἑταῖρον ἀρχαῖον ὄντα τῷ Οδυσσεῖ «ct τοιαῦτα ὑπὲρ ἐχείνου ποιῆ-
σαι. 0 δὲ τοῦ τοιούτου Δήέντου πατὴρ yyiahog, ψιλοῖ φασὶ τὴν π᾿ λήγουσαν ὡς κύριον, καϑὰ

ala hin, x
ht Tio refuol 1.
ier (run.
Lrtur ταὶ itt
Fvetu qu, n
MW". o ἵ tif,
αὗται quia dn
te di aam, ἃ
yer, n di be
pnt ἴω!
sorradtlads,
y Apis. 101 0
; ἐδὲφ amit
si, ἡδὺς audis
ἐνϑυμητῶν δὶ
τὲ χαὶ μεγάλα
TUM πλῆϑος
sn ᾿Ιϑώῃ
an iem, Idea
ἐπὶ ro d 9
hi quot
T gifts
{6 ἡ πὸ
Jer nét Wl
s "NL
ni fils ; ἢ
β (m μα}
4 s gio
rye

ore πολέ, *

χαφορίν ^ qi
jn. Vert ü jd
) τῶν aoro
uo

aig Tit

10 *

Pod 2121.4 A4 VYs.105— 107. 27

χαὶ ὃ παρὰ τοῖς Φαίαξιν Ἔράλος. ὁ δὲ ey yt Aoc τόν πος χαὶ ἀμφίἁλος, δασύνουσι τὸ μέσον ἄλφα 20
χατὰ τοὺς παλαιούς. οὕτω ? καὶ ὃ πλησίἁλος. 0v χρῆσις, χατὰ τὸν ᾿᾿ϑήναιον, παρὰ “Ποσειδωνίῳ
ἐν τῷ, ὥδευον κατὰ τὸ πλησελον ταυτόν δ᾽ εἰπεῖν ἀγχίἁλον, νικήσαντες τὴν μάχην. περὶ δὲ τοιούτων
ἀρχαϊχῶν πνευματισμῶν, ὃν οἷς εἰς τὴν "Doce σαφῶς γέγραπται. δῆλον δὲ ὡς τὸ μὲν κύριον ὃ
᾿Αγχίαλος καὶ τὸ ἐπίϑετον CAyyi«Aog τόπος, καὶ πόλις δὲ Θρῴάχης ᾿“γχίαλος ἡ καὶ ᾿“4Ιγχιάλη, προ-
παροξύνονται. ᾿“ἰγχιαλὸς δέ ασι σχοῖνος πλοίου, ὀξύνεται. “Τὸ δὲ ᾿ἡγχιάλοιο, Θετταλικῆς γλώσσης
ἔστι, καὶ ὕσα χατ᾽ αὐτό. xc& καὶ ἡ ᾿Ιλιὰς ἐδήλωσε. δηλοῖ δ᾽ αὐτὸ, xci ὃ γράψας οὕτω. Μίδας
“Μίδου καὶ Γέτας P Yrov, xovog. Μίδα δὲ καὶ 1 fro Δωρικῶς. οὕτω δὲ καὶ “ἰνείας Αἰνεία. Atveleco δὲ,
Βοιωτῶν καὶ ἄλλων “ωριέωι ᾿“ττικῶν δὲ χαὶ ᾿Ιώνων, Μενέλεω, καὶ Αὐνείεω. Θετταλῶν δὲ, καλοῖο.
Ὅτι τὸν ᾿Οδυσσέα μὲν, εἰς ριλόσοφρον οἱ παλαιοὶ μεταλαμβάνουσι. τὴν δ᾽ ὑπ᾽ αὐτοῦ διωχομένην
Πηνελόπην, εἰς φιλοσοφίαν τλαμβάνονται. οὐ τὴν ἱστορίαν ἐξαφρανίζοντες, ἀλλὰ τὸ ταπεινὸν, φιλο-
σόφως ἀνάγοντες. καὶ χαρατηρίζοντες ἐκ τοῦ διώκοντος 0 φασι, τὸ διωκόμενον. ἤγουν £x τοῦ φιλο-
σόφου ᾽Οδυσσέως, ὑποδεικυΐτες καὶ τὴν vm αὐτοῦ διωχομένην ἤτοι ποϑουμένην γυναῖχα. καὶ φιλο- 30
σοφίαν εἶναι ὑπονοοῦντες ἐξ᾿χείνου, καὶ αὐτήν. τοὺς δέ γε μνηστῆρας, ἐραστὰς φιλοσοφίας νοοῦσιν.
ot πολλοὶ μὲν αὐτὴν, ἰνῶνται καὶ περὶ τὴν αὐτῆς κτῆσιν πογοῦνται. παρεμφερὲς δέτι τῷ φιλοσόφῳ μὴ
ἔχοντες Οδυσσεῖ μὴ δὲ τὸ ἐπγωγὸν κατ᾽ ἐκεῖνον πλουτοῦντες, αὐτῆς μὲν ἐχπίπτουσιν, ἄλλης δὲ συνου-
σίας γίνονται, ταῖς ϑεραπαιίσι πλησιάζοντες, 0 ἐστι ταῖς λοιπαῖς τῶν τεχνῶν συγγίνομενοι, ὧν τέχνη
ἐστὶν 3j φιλοσοφία καὶ ὡς δίποινα ὑπερχάϑηται. xci αὐτοὶ μὲν, οὕτω ταῖς ὑποδεεστέραις ὁμιλοῦσι
τέχναις. ἡ δὲ καλλίστη καὶ ἐς“ τέκτων, τῷ Ὀδυσσεῖ τεταμίευται μόνῳ, τῷ ὄντως φιλοσόφῳ. καὶ οὕτω μέχρι
τούτου τὴν ἱστορίαν ἀναγα) ὁτες οἱ παλαιοὶ, τὸ ἐντεῦϑεν καταβαίνουσι. καὶ μνηστηροφονίαν, καὶ Τηλεμά-
χου καὶ Εὐμαίου εὔνοιαν, καὶ )εραπαινίδων ϑάνατον, καὶ εἴ τι τοιοῦτον, «ψιλῇ ἀφιᾶσι τῇ ἱστορίᾳ. οὐχ ὅτι
ov δύνανταί τι λαλεῖν καὶ ἐν τύτοις, ἀλλ᾽ ὅτι περιττὸν ἡγοῦνται τοιούτοις ἐναδολεσχεῖν. (Vers. 106.) Ὅτι
τὸ ἀγήνωρ, οὐ μόνον imi 'ύγου λαμβάνεται ὅτε καὶ δηλοῖ τὸν ϑρασὺν καὶ ὑβριστὴν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ
ἐπαίνου. ὑπηνίκα τὸν ἀνδρὸν δηλοῖ, ὡς πολλαχοῦ τῆς Ιλιάδος εὕρηται. γίνεται δὲ ἀμφότερα ἐκ τοῦ
ἄγαν καὶ "τοῦ ἡνορέη, τουῖστιν ἀνδρία. διττὸν γὰρ τὸ ἄγαν. τὸ uiv, καϑ' ὑπερβολὴν ὕπερ καὶ ψέγε- áo
ται. διὸ καὶ παρήγγελται 9, μηδὲν ἄγαν. καὶ ἐκ τοῦ τοιούτου ἄγαν, γίνεται. ἀγήνωρ ὃ ϑρασύς. τὸ
δὲ, κατὰ μεσότητά ἐστιν ὄγν, καὶ ἐπαινετόν. ἔστι γάρ more καὶ τῷ λίαν κατὰ τὴν τραγῳδίαν χρᾶσϑαι
καλῶς. καϑ' ὃ σημαινόμενοι λέγομέν τινα ὑπερλίαν σοφόν. καὶ ἐκ τούτου τοῦ ἄγαν, ἀγήνωρ ὃ ἀνδρεῖος,
λέγεται. Καὶ ἄλλως δὲ «yino ὃ ἀνδρεῖος, ἀπὸ τοῦ ἄγειν ἄνδρας ἤτοι ἄρχειν ἀνδρῶν. ὥσπερ καὶ λοχαγὸς
χαὶ στρατηγὸς, ὃ ἄγων λό χοικαὶ στρατόν. ἢ χαὶ ἀπὸ τοῦ ἄγειν ἄνδρας ἢ ἤτοι Aytzeo c eu. δηλοῖ γ ἂρ χαὶ τοιοῦ-
τόν τι τὸ ἄγειν. οἷον, τὰ (ἱ ἢγε, τὰ δὲ ἔφερε παρὰ ᾿Ηροδότῳ. ἐν δὲ τῇ ᾿Ιλιάδι, καὶ κύριον ἣν ὄνομα ὃ
"Ayni avt. ἐν ἢ καὶ Μέντης ἕτρος παρὰ τὸν ἐνταῦζγα ἱ ἱστόρηται. δῆλον δ᾽ ὅτι χαὶ ὑπερήνωρ, δύναται ὃ ἀγή-
γνὼρ λεχϑῆναι. καὶ αὐτὸ, κα ἄμφω τὰς ons ίσας ἐννοίας, τήν τὲ ἐπαινετὴν καὶ τὴν ἡψμεχτήν. ὡς δηλοῖ τὸ,
χαχῶς vm ἐρηνορέοντες: διατελλὸ ἰομενον πρὸς τοὺς ὡς εἰχός ποτε καὶ εὐλό 0708 ὑπερηνορέ ἕοντας. ( Vers.
107. ) Ὅτι wrnorijoov ἔργο ὅτε μὴ περὶ τραπέζας εἶχον, τοῖς πάντῃ ἀναγκαίως uer ὀλίγα εἰθησομένοις
περὶ που τὸ τέλος τῆς δὲ ἧς ῥαψῳδίας πεσσοῖς, προπάροιϑε ϑυράων ϑυμὸν τέρπειν. ἔστι δὲ "τε, 50
xci ἐν τυχτῷ δαπέ δὼ γυμνώσίγαι, ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς ὃ ἐγ τες ἐρεῖ. πεττεύουσι δὲ ταυτόν δ᾽ εἰπεῖν κατὰ
τὸν ἰἀταβολέα ᾧ ῥήτορα, διαυβεύονται προπάροιϑε τῶν ϑυρῶν, διὰ δειλίαν. ἵνα μὴ λάϑῃ ἐξοδός τις
ἢ εἴσοδος ἄρρεν TUYO βλάβη αὐτῶν. ὃ δὲ πεσσὸς, παρὰ τὸ πεσεῖν ἐτυμολογεῖται, χατὰ διπλα-
σμὸν TOU c . πεσεῖν δὲ καὶ ὑυμπεσεῖν λέγεται, τὸ χατὰ τύχην συμβῆναί τι. ἐξ οὗ καὶ περιπέτεια, τὸ
τυχηρὸν σύμ δ ὅτι δὲν πεσσὸς τύχης ἐστὶν ἄϑυρμα καὶ αὐτῇ ἀνάχειται, ἴσασιν οἱ κατακυβευό-
μένοι. ἰστέον δὲ ὅτι φανεὶς διαφορά ἔστι κύβων καὶ πεσσῶν παρὰ τοῖς παλαιοῖς. κύβοι μὲν γὰρ, οἱ
καταῤῥιπτό, ὀμένοι, ἑξάπλευρς βόλοι, καὶ οἵονεὶ καταχυβ ἱστῶντες ἐν τῷ βάλλεσθαι. ἐξ ὧν καὶ τὸ xvfi-
κὸν παρωνόμασται σχῆμα. δὲ πεσσὸς, ἑτεροῖόν τι ἐστίν. Ἡρόδοτος οὖν φανερῶς διαφέρειν δηλοῖ κύβον
καὶ πεσσὸν; ἐν οἷς λέγειν 0. “Πυδοὶ τοὺς κύβους εὗρον. καὶ τοὺς ἀστραγάλους. καὶ τὴν σφαῖραν: xc
ἄλλα παίγνια. πλὴν πεσσῶ. Ἰστέον δὲ καὶ ὡς ποτὲ μὲν, ἐκ μέρους; κύβος ἡ ὅλη διάϑεσις τῆς πεδιᾶς.
2

28 P3 fIadI1. 4. Vs.1o;.

ποτὲ δὲ, πεσσός. καὶ ὕτι, βόλια κυβιστῶν τοὺς πεσσοὺς φασὶν οἱ παλαιοί. καὶ ὅτι καὶ πεσσὰ οὐδε-
6o τέρως οἱ πεσσοί. xci ort πεσσὰ, ὁμωνύμως καὶ 7 γραμμὴ καὶ ἡ ψῆφος. οἷον. καὶ πεσσὰ Ἄπεντά-
γραμμα. χαὶ ὅτι πέντε ἦσαν οἷς ἐχρῶντο. καὶ ὅτι ἐπὶ πέντε γραμμαῖς τὰς ψρους ἐτίϑουν. ὧν ἡ μέση,
ἱερὰ ἐκαλεῖτο. καὶ ὅτι διὰ τὰς πέντε ταύτας, xc πεττεία ἐδόχει κληϑῆναι ὡς οἱονεὶ πεντεία τις οὖσα. καὶ OTL
Παλαμήδης ὁ εὑρεῖν αὐτὴν λέγεται. οὗ παρώνυμον τὸ Παλαμήδειον ἀβάκιον. xci ὕτι πεσσὸς χαὶ πεττὸς,
ὁ πίπτων φασὶν ἐν τῷ βάλλεσϑαι, ὡς ἐχ τοῦ πέτειν τὸ πίπτειν. χαὶ OTL πεττεύειν, τὸ ταυλίζειν φασὶ
xci μετατιϑέναι καὶ παίζειν. καὶ ὅτι κύβος, πᾶσα ψῆφος τετράγωνος. xci ὕτι λέγοντος “Προδότου,

Es ε : m rs s : 3r : : τ
{307 ἐπὶ τυος εὑρεϑῆναι διὰ λιμὸν τὰς παιδιὰς, οὐκ ἐξ ἀνάγκης καὶ πεττοὶ Ἀσυννοοῦνται, οἷς ὁ ΠῈαλαμή-

δὴς εὗρε. καὶ ὅτι δοχεῖ TO κυβεύειν καὶ πεττεύειν, καὶ ἀστραγαλίζειν λέγεσϑαι. ὡς ὑπειιφαίνεται ἀπὸ
τοῦ, ἀστραγαλίζουσιν ἐν τῇ κατὰ τὴν Ὀδύσσειαν πολιτείᾳ καὶ ὀρχοῦνται καὶ σφαιρίζουσι. καὶ ὅτι συν-
τελεῖ πρὸς τὸ ῥηϑὲν, τὸ, ἀστράγαλος, τρία σημαίνει. τὸν ἐν σφυρῷ καὶ τὸν σπόνδυλον ἁπλῶς. zc
τὸν παιστιχὸν ἢ πεσσικὸν βόλον τὸ τοῦ ᾿“πίωνος. Καὶ ὅτι κύβος, ὁ χύχλωϑεν βάσιν ἔχων. ἢ ὃ χατέ-
στραμμένος. ἐχ τοῦ κυβῶ κυβήσω τὸ καταστρέφω. ὅϑεν καὶ κύβιτον. τὸ ὄγκωμα “Ῥωμαϊστί. καὶ zvfn-
στᾶν, τὸ ἐπὶ κεφαλὴ jr πίπτειν. τῆς δὲ λέξε ως τῶν πεσσῶν n ἐν δυσὶ σίγμα γραφὴ, ζητητέα εἰ φυλάσσε-
ται καὶ ἐν τοῖς παρὰ Αρχιγένει πεσοῖς. φάρμακα δέ εἰσιν ἰατρικά φασιν ἐχεῖνα,, οὐ γνωστὰ εἰ ἐν δυσὶ
66 γράφεται. 0 δὲ τὰ περὶ Βλληνικῆς παιδιᾶς γράψας, διαφορὰν καὶ αὐτὸς εἰδὼς κύβων χαὶ πεσσῶν,
χαὶ παλαιοτάτην εἰπὼν τὴν χυβευτικὴν παιδιὰν, παράγει Σοφοκλέους μὲν ἐκ Παλαμήδους ὁμωνύμου
τῷ ἥρωϊ δράματος τὸ, ἐκεῖνος ἐξεῦρε πεσσοὺς κύβους τὲ τερπνὸν ἀργίας ἄκος. Καὶ Πυφορίωνος τὸ,
10 πεσσὰ ναυπλιάδαο. λέγει δὲ καὶ "ἐν μὲν ᾿Ιλίῳ δείχνυσίλαι λίϑον iq? οὗ ἐπέσσευον oi cao, ἐν δὲ Apyers
τὸν λεγόμενον Παλαμήδους πεσσόν. Καὶ ὅτι Πλάτων τὴν τῶν πεσσῶν εὕρεσιν “ΤΠ ἰγυπτίοις ἀνατίϑησιν
ἐν Φαίδρῳ. λέγων, αὐτοὺς πρῶτον, ἀριϑμὸν καὶ λογισμὸν εὑρεῖν καὶ γεωμετρίαν καὶ ἀστρονομίαν.
ἔτι δὲ, πεττείαν τε καὶ χυβείαν. καὶ δὴ γράμματα. καὶ ὅτι οἱ τοῦ Πλάτωνος ὑπομνηματισταὶ, οὐ τὴν
παρ᾽ “Ἑλλησι πεττείαν σημιανϑῆναι φασὶ ὑπὸ Πλάτωνος, ἀλλὰ τὴν τοῦ λεγομένου πεττευτηρίου. κατα-
γράφεσϑαι γάρ τι πλιυϑίον ὥσπερ ἐν τῇ πεττευτιχῇ παιδιῇ 0 οὗ τὰ κινήματα τοῦ ἡλίου καὶ τῆς σελή-
νης ἔτι δὲ καὶ τὰ ἐλλειπτικὰ, πραγματένονται οἱ “ἰγύπτιοι. καὶ Ort ἐχρῶντο οἱ παλαιοὶ τρισὶ κύβοις.
καὶ οὐχ ὥσπερ οἱ νῦν, δυσί. ὅϑεν καὶ παροιμία ἐπὶ τῶν μηδὲν διὰ μέσου κινδυνευόντων, τὸ, ἢ τρὶς
Ἐξ ἢ τρεῖς χύδβους: ἀπὸ τοῦ μεγίστου καὶ ἐλαχίστου ἀριϑμοῦ ἧς μέμνηται Πλάτων ἐν νόμοις. εἰπών.
ἢ τρεῖς κύβους βάλλοντες. τουτέστι τρεῖς μονάδας. ZV, j Bow γάρ φασι, Βα ἔλεγον. αὐτό τε τὸ ἀναῤ-
ῥιπτούμενον, ὅϑεν παροιμία Toe ικὴ τὸ, ἀεὶ γὰρ εὖ πίπτουσιν oi dig κύβοι, καὶ τὴν ἐν αὐτῷ μονάδα.
ὅϑεν λυϑείη ἄν qot καὶ τὸ ζητούμενον ἐν τῷ παρὰ Apirog trove κωμῳδουμένῳ στίχῳ. βέβληρ ᾿ἡχιλ-
20 λεὺς δύο κύβω καὶ τέτταρα, καὶ ἑξῆς. λέγει γὰρ, δύο μονάδας xci τέτταρα. ἔκειτο δ᾽ ὁ στίχος ἐν τῷ
Εὐριπίδου Τηλέφῳ σὺν ἄλλοις ἰαμβικοῖς, rfe χυβεύοντας τοὺς ἥρωας εἰσήγαγε. περιηρέϑη δὲ φησιν
ὅλον ἐχεῖνο τὸ ἐπεισόδιον, χλευασϑέντος ἐπ᾿ αὐτῷ τοῦ ποιήματος. λέγει δὲ ὁ ταῦτα παραδιδοὺς, καὶ
ὡς οἱ τὴ παιδιᾷ ταύτῃ χρώμενοι, ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς κύβοις τρημάτων, τρηματίται ἐλέγοντο. παράγων
καὶ χρῆσιν Σώφρονος τὸ, δειπνήσας ὠστίζεται τοῖς τρηματιζόντεσσι. καὶ Ort ἐσπουδάζετο ἡ κυβεία,
οὐ μόνον παρὰ Σιχελοῖς ἀλλὰ καὶ ᾿41ϑηναίοις. οἵ καὶ ἐν ἱεροῖς ἀϑροιζόμενοι, ἐκύβευον. καὶ μάλιστα
ἐν τῷ τῆς σχιράδος ᾿ϑηνᾶς τῷ ἐπὶ σκίρῳ. ἀφ᾽ οὗ χαὶ τὰ ἄλλα χυβευτήρια, σχιράφεια ὠνομάζετο.
ἐξ
vet. τί μὲ σκιράφοις ἀτιτάλλεις; πεποίηνται δὲ qno xci προστάται τοῦ οὕτω παίζειν, “Ἑρμῆς καὶ
Πάν. χαϑὰ τῆς μουσιχῆς, "ἀπόλλων χαὶ Μοῦσαι. τοὺς δὲ πεσσοὺς λέγει, νους εἶναι πέντε. αἷς
ἐπὶ πέντε γραμμῶν ἔπαιζον ἑκατέρωϑεν, ἵνα ἕκαστος τῶν πεττευόντων ἔχῃ τὰς καϑ' ἑαυτόν. Σοφοκλῆς.
καὶ πεσσὰ πεντάγραμμα καὶ κύβων βολαί. παρετείνετο δὲ φησι δὲ αὐτῶν, καὶ μέση γραμμή. ἣν ἱερὰν
3o ὠνόμαζον ὡς ἀνωτέρω "δηλοῦται, ἐπεὶ ὃ νικώμενος, ἐπ᾿ ἐσχάτην αὐτὴν ἕται. ὅϑεν καὶ παροιμία,
χινεῖν τὸν aq ἱερᾶς , λίϑον δηλαδὴ, ἐπὶ τῶν ἀπεγνωσμένων cl ἐσχάτης βοηϑείας δεομένων. “Σώφρων,
χινήσω δ᾽ ἤδη καὶ τὸν ἀφ᾽ ἱερᾶς. ᾿Ἵλκαῖος δὲ φησιν ix πλήρους, νῦν δ᾽ οὗτος ἐπικρέκει χινήσας τὸν
πείρας πυχινὸν λίϑον. τοιοῦτον δὲ καὶ παρὰ Θεοχρίτῳ τὸ, τὸν ἀπὸ γραμμᾶς χινήσω λίϑον. Διοδώρου

7 * , ' , . ' , « , * » * - ΄
ὧν καὶ πᾶαντὰ τὰ jenes ore e διὰ τὴν» £v σχιραςείοις ὑκδιουργίαν, σκίρωγοι ἐχαλοῦντο. ᾿Ἱππώ-

1ο

PACE QIAIAÀ 4. Vs 108—110. 29

δὲ φησι ToU MeycoixoU ἐνάγοντος τὸν τοιοῦτον λίϑον εἰς ὁμοιότητα τῆς τῶν ἄστρων χορὲ είας, Κλέαρχος
τοῖς πέντε φησὶ πλάνησιν ἄναλο) νεῖν. λέχει δὲ χαὶ τοὺς ἄστρα) yc ovs οἱ zc ἄστριες zc ἄστριχοι λέγον-

ταί φησι, πτώσεις ἕκαστον ἔχειν τέσ ἑσσαρας zer ἀντίϑετον συγχε “μένας ὁμοίως χύβῳ. ἔχουσι δὲ φησιν
ἀντιχείμενα, μονάδα καὶ ἑ ξάδα, εἶτα τριάδα καὶ τετράδα. ἡ γὰρ δυάς φασι χαὶ πεντὰς ἐπὶ κύβων
μόνον παραλαμβάνονται ὡς ἐχόντων ἐπιφανείας ἕξ. xal ὅτι τῶν κατὰ τοὺς ἀστραγάλους πτώσεων,
αἱ μὲν, ϑεῶν εἰσιν ἐπώνυμοι. αἱ δὲ, ἡρώων. αἱ δὲ, βασιλέων. αἱ δὲ, ἐνδόξων ἀνδρῶν. αἱ δὲ, ἑταιρί-
δων. λέγεται δέ τις ἐν αὐταῖς φησι καὶ Στησίχορος. xci ἑτέρα, Εὐριπίδης. ἔτι λέγει pee ὁ τὰ περὶ
τῆς καϑ' “Ἕλληνας παιδιᾶς γρώψας, καὶ ὅτι τῶν κατὰ τοὺς ἀστραγάλους βόλων, ὁ μὲν τὰ ἐξ E δυνάμενος,
Κῷος ἢ χαὶ ἑξίτης ἐλέ yero. ὃ δὲ τὼ ἕν, Xios. ἔτι δὲ, καὶ κύων. ὅϑεν χαί τις παροιμία, Xiog παραστὰς
Κῷον οὐχ ἐάσω. ἧς μεμνηταί φησι Στράττις ἐν τῷ, Νῖος παραστὰς, Koov οὐχ ἐᾷ λέγ εἰν. Ἂν ϑϑα ἐνώυ-
μητέον χαὶ τὸ TOU κωμικοῦ. πέπτωχεν ἔξω τῶν κακῶν, οὐ Χῖος ἀλλὰ Kt: χαὶ γοητέον ὡς ἢ ἔσφαλ-
ται 5 γραφὴ τοῦ Κεῖος, ἢ ἀλλὰ παρῴδηται ὑπὸ τοῦ κωμιχοῦ. περὶ δὲ τοῦ εἰρημένου κυνὸς, κἀκεῖνο
λέγει αὐτὸς γραφὲν καὶ ἀλλαχοῦ, ὅτι εἶδός τι χυβείας, xci πόλις. ἐν gp ψήφων πολλῶν ἐν διαγεγραμ-
μέναις τισὶ χώραις κειμένων, ἐγίνετο ἀνταναίρεσις. καὶ ἐκαλοῦντο αἱ μὲν γραμμιχαὶ χῶραι, πόλεις
ἀστειότερον. αἱ δὲ ἀντεπιβϑουλεύουσαι ἀλλήλαις ψῆφοι, κύνες διὰ τὸ δῆϑεν ἀναιδές. "Ori δὲ καί τις
βόλος ᾿ς πραπιλκμμυ ἰφτὸς χύων ἐχαλεῖτο, προδεδήλωται. "Ert ἰστέον καὶ ὅτι κατὰ τὴν τοῦ δειπνοσοφι-
στοῦ ἱστορίαν, ᾿ ύδιοί τινὲς εἰς τοῦτο προέβησαν ἀσελγείας, ὡς καὶ κυβεύειν πρὸς ἀλλήλους περὶ γυναι-
κῶν ἐλευϑέρων ἀστραγάλοις, ἐλάττω 1) πλείω ᾿βάλλ οντές. ἐπιφανέστατα δὲ φησι ταῦτ᾽ ἔπαιζε σὺν C. λοις,
χαὶ ᾿“Ηγησίλοχος ὁ προστατεῖν τῆς πόλεως ἀξιῶν. εἰς δὲ τὸ προσεχῶς εἰρημένον ἀβάκιον, σημείωσαι ὡς
ὑποχοριστιχόν ἐστιν αὐτὸ τοῦ ἄθαχος. 0 ἐστι σανὶς, χαὶ φιλοσόφοις μὲν χρήσιμος ε εἰς διαΐ γράμματα.
καὶ πεττευτικὴ δέ. ἡ καὶ σηλία καὶ τηλία ὡς ἐν τοῖς τοῦ κωμικοῦ δηλοῦται καλουμένη παρὰ τὸ σήδλειν,

xe δηλοῖ τὸ, κυβὲ ὕων, εἶτα ὦσεν ὑπὸ τὴν κλίνην τὸν ἄβακα ὡς γράφει ᾿ϑήναιος. ἐτυμολ ᾿ογίαν δὲ
τοιούτου ἄβακος ὃς χαὶ κοινολεέκτε eire, ἐν τῷ μεγάλῳ ἔστιν εὐρεῖν ἐτυμολογικῷ. ( Vers. 108.) “Ὅτι
οὕτω βίαιοι oi μνηστῆρες, ὥστε OU μόνον χτὲ ἱνοντὲς τοὺς τοῦ Ὀδυσσέως βόας ἀπεχρῶντο τῇ ἐκεῖϑεν
τροφῇ, ἀλλ οὐδὲ τῶν Ms παρεχώρουν τοῖς ὑπηρέταις. φησὶ γοῦν ὅτι ἐπέττευον, ἥμενοι £v διγνοῖσι
βοῶν OUS ἔχτανον αὐτοί. Σημείωσαι δὲ ὅτι ἔχει, τι σχώμματος οὗτος ὁ λύγος. ὥσπερ γὰρ “Ἡρακλέος
ἐγκώμιον τὸ λέοντος ἔχειν δορὰν Ov ἔχτανεν αὐτὸς, οὕτω W'OyOg τῆς τῶν μνηστήρων τρυφῆς ἡ τῶν
ῥινῶν τῶν βοῶν χρῆσις ovs ἔτανὸν αὐτοί. (Vers. 109.) "Ort. ἐνδοξότεροι ϑιραπόντων, οἱ κήρυκες.
βασιλιχοὶ μὲν γὰρ ἄνδρες καὶ ϑεῖον γένος οἱ χκήρυ χες. οἱ δὲ ϑεράποντες, ἁπλῶς ὑπηρέται εἰσὶ «λοι, οὐ
μὴν κατὰ τοὺς δούλους. οἱ μέντοι γλωσσογράφοι , τοὺς Κρῆτας φασὶ, ϑεράποντα τὸν 0z20g0pov δοῦ-
λον καλεῖν. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι κήρυχα μὲν ὀτρηρὸν οὐ λέγει ὁ ποιητὴς, ϑεράποντα δὲ πολλαχοῦ καλεῖ
ὀτρηρὸν, παρὰ τὸ τρῶ τὸ dii vec 1) παρὰ τὸ ὀτρύνω. (Vers. 110.) ἡ ss ἐχφράξων. ὁ ποιητὴς ἐπι-
μέλειαν συμποσίου, (6t. Ἀχήρυχες δ᾽ αὐτοῖσι καὶ ὀτρηροὶ ϑεράποντες , οἱ μὲν, οἶνον ἔμισγον ἐνὶ χρη-
τῆρσι καὶ ὕδωρ. οἱ δὲ, σπόγγοισι πολυτρήτοισι τραπέζας γνίζον zc προτίϑεντο, ἰδὲ χρέα πολλὰ δατεῦντο.
τουτέστι δατέοντο. ΜῈ ἀφ᾽ οὗ ὁ δαιτρός. Καὶ € ὅρα εὐτέλειαν συμποσίου καὶ ταῦτα τῶν σπαταλώντων
μνηστήρων. τὰ γὰρ χαίρια μόνα προτίϑενται χαὶ οὗδὲν τι τῶν περιέργων τῷ συμποσίῳ παρεισχρίνουσι,
τοῖς ἀναγκαίοις ἀρχούμενοι. διὸ οὐδὲ ἀχρατοποτεῖν δοχοῦσιν, ὡς οἱ χρητῆρες δηλοῦσιν, οἷς τοὔνομα,
ἐκ τοῦ — ὁπωσοῦν. διάφορα γὰρ εἴδη χράσεων καὶ Ὅμηρος ἐγίνωσχεν. ὅϑεν χαὶ τὸν ᾿ἡχιλλέα ἑποίη-

σεν εἰπόν" τα τὸ, ζωρύτερον δὲ χέραιε ἢ κέραιρε, οὐχ ἂν πάντως διαστείλαντα εἰ μή τις ἦν καϑημερινὴ1 398

χρᾶσις ὡς φησιν ϑήνσιος. ort ààí ὕστερον οὕτως ὁ ἄχρατος piani, ὦ ὡς χαὶ ἀγῶνα τελεῖσί)αι ἄχρατο-
ποσίας, καὶ Exe Lov δὲ τῷ πλεῖστον πίοντε, δηλοῦσιν αἱ ἱστορίαι τῶν παλαιῶν. αἷς ἐνίσχεται χαὶ ὁ
μέγας ᾿“λέξανδρος, ὅϑλοϑθ δέηξ ἀγώνων τοιούτων προκωϑήμενος. λέγεται δὲ χαὶ Κλεομένης ὃ “71ακε-
δαιμονίων βασιλεὺς Σαύϑαις ὁμιλήσας καὶ ἀκρατοπύτης γενόμενος ὡς “ΤΠΙρόδοτος ἱστορεῖ, μανῆναι ἐκ
μάθης! ix δὲ τοῦ τοιούτου GzvÜizOD κακοῦ, τὸ ἀχρατέστερον πίνειν, ἐπισχυϑίζειν φασὶν οἱ «Τάκωνες.
εἴη δὲ ἂν τὸ τοιοῦτον πίνειν, ἀχοειοῦν τὴν iz τοῦ; οἴνου ὄνησιν, ἀφ᾽ ἧς ἐτυμολογεῖσϑιαι ὁ οἶνος δοχεῖ,
ὃν ὃ ὑπὲρ μέτρον ἐχπιὼν, ἄλλοις τὲ καλεῖται ὁ ὀνόμασιν οὐκ ἀγαθοῖς, καὶ ἔξοινος δὲ λέγεται. 0, ταυτόν

30 ῬΑ ΨΩΝΠΜ fA -Vs.31i1—2a2a1.

ἐστι τῷ. λίαν οἰγωύ είς. οὗ ϑηλυχὸν, ἡ ἐξοινία παρὰ τῷ ᾿ϑηναίῳ. οἷον. οἱ περὶ Πλάτωνα καὶ Σπεύ-
σιππον. οὐ χάριν ἐξοινίας τὰς συνόδους ἐποιοῦντο. ἀλλ ἵνα φαίνωνται χαὶ τὸ Ücsiov τιμῶντες, καὶ
10 φιλιχῶς ἀλλήλοις συμπεριφερόμενοι. εἰ δὲ ἔξοινος λέγεται ὡς τὰ πολλὰ ὁ ἀπηλλαγμένος "μέϑης, ἔχει καὶ
αὐτὸ εὐλογίαν διὰ τὴν ix πρόϑεσιν. δηλοῦσαν ποτὲ μὲν, τὸ ἔξω. ὅϑεν ὃ νηφάλιος ἔξοινος. ποτὲ δὲ,
ἐπίτασιν. ἣν πάσχει ὃ οἴνου ἔμφορτος ἔξοινος. (Vers. 111.) Tó δὲ ἔμισγον ἐν χρατῆρσιν οἶνον καὶ
ὕδωρ. ἀφορμὴ ἔστι τῆς τοῦ χρατῆρος ἐτυμολογίας. ὡς οὕτω καλουμένου, διὰ τὸ ἐν αὐτῷ τὰ τοιαῦτα
συγχερᾶσϑαι ἤτοι μίσγεσθαι. ὠνοματοπεποίηται δὲ τὸ μίσγειν. ἐξ οὗ χαὶ ἡ ἐν ᾿Ιλιάδι μιογάγκεια.
1 ργὸν δὲ σχῆμα τὸ, χήρυκὲς καὶ ϑεράποντες οἱ μὲν, ἐποίουν τόδε, οἱ δὲ, τόδε. “Ὅρα δὲ τὸ πολύτρη-
rov οἰχειότατον ὃν σπόγγοις ὥσπερ διχτύοις τὸ πολυωπόν. ὅτι δὲ τράπεζα κυρίως, οὐχὶ ἡ ἐπὶ τριῶν
ἱσταμένη. ἀλλ᾽ ὡς γράφει ᾿ϑήναιος ἡ κατὰ τεσσάρων, δηλοῖ χαὶ τὸ τῆς λέξεως ἔτυμον. τετράπεζα γὰρ.
καὶ συγκοπὴ 0t εὐξωνίαν, τράπεζα. ὥσπερ xci τετράδραχμον τέτραχμον κατὰ τοὺς παλαιούς. καὶ φύσησις.
φύσις διὰ τὸ ζωτικῷ πνεύματι διαφυσῶσίαι τὰ ζῶντα. εἰς δὲ τὴν τρίποδα, πέπαιχταί τι τοῖς πάλαι.
᾿Ἡριστοςάνους γοῦν φαμένου τράπεζαν ἡμεῖν φέρε τρεῖς πόδας ἔχουσαν τέτταρας δὲ μὴ ἐχέτω, λέγει ὃ
20 ἐπιταχϑεὶς, καὶ πόϑεν ἐγὼ τρίπουν τράπεζαν λήμψομαι; λέγει δέ φασι καὶ ᾿Επίχαρμος, οὕτω. τί δὲ τάδ᾽
ἐστί; δηλαδὴ τρίπους. τί μὰν ἔχει πόδας τέτταρας; οὐχ ἔστι τρίπους ἀλλλ οἶμαι τετράπους, ἔστι
δ᾽ ὄνοι αὐτὴ τρίπους. Ἀρατῖνος δέ φασι, Qux: Àj λέγει τὴν τρίπουν. εἰπών. τράπεζαι τρισχελεῖς σφεν-
δάμνιναι. ᾿Εν τούτοις δὲ ὅρα τὸ τέττορας Δωρικῶς λεχϑὲν, ov εὐϑεῖα κεῖται παρ᾽ “Ἡσιόδῳ. καὶ τὸ
σφενδόμνιναι. οὗ ἀρσενιχὸν, παρὰ τῷ χωμιχῷ ἐν τῷ, ἄνδρες μαραϑωνομάχοι σφενδάμνινοι. τουτέστι,
στερεοὶ χατὰ τὸ ἐχ τῆς σφενδάμνου εὐλ ον. ( Vers. 114.) Ὅτι τὸ τετιημένος ἦτορ ἤγουν τετιμωρημένος,
λ ifie ἐστὶ ποιητιχὴ, ἀπὸ ἀῤῥήτου ἐνεστῶτος TOU TLO τιήσω. τοιοῦτον δὲ καὶ τὸ θεθω μένος. καὶ τὸ Acun-
μένος ἀντὶ τοῦ ἐπιϑυμῶν. Τετιημένος δὲ ἦτορ, ὃ κατὰ ψυχὴν πάσχων. πρὸς διαστολὴν τοῦ χατὰ
σῶμα. “Ὅτι ἁπλῶς μὲν ὀσσόμενος, ὃ βλέπων, ὀσσόμενος δὲ φρεσὶν ὃ φανταζύμενος τὸ μὶ παρὸν, xc
χατὰ νοῦν αὐτὸ βλέπων χαὶ ἀνειδωλοποιούμενος. ὡς ὁ "Tuc ἐμαχος χάϑηται ὀσσόμενος φρεσὶ πατέρα
ἐσώλὸν, ἤγονν ὀνειροπολῶν ὡς ὃ παραφραστὴς 4Δημοσϑένης ἡρμήνευσε. καὶ τοῦτο ἣν 3j εἰς αὐτὸν οὐρα-
γόϊγεν ἔλευσις τῆς “΄'ϑηνᾶς. ἐνΔ)ουσιάσας γὰρ οἷον, χαὶ εἰς προϑυμίαν ἔννουν ἀναβαχχευϑεὶς j ποιήσει
τὰ ἐφεξῆς δηλωϑησόμενα. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι καὶ μαντικὴ λέξις ἔστιν Ore τὸ ὕσσεσϑιαι, ὡς ἐν τῷ κάκ᾽ ὀσσό-
So uevog εἶπον τινές. μάλιστα δὲ τοιαύτη λέξις, τὸ ὀττεύεσϑαι. ἐπεὶ καὶ πῦσσα xci ὄττα, οἰωνοσχοπία
φασὶν ἢ κληδών. “ἰολικῶς δὲ κατὰ ᾿Ηραχλείδην ἔχει τὸ ὕσσεσϑϑαι. τὰ γὰρ εἰς πτῷ φησὶ βαρύτονα,. oi
Aioksiz εἰς δύο σίγμα μετατιϑέασιν. οἷον. πέπτω πέσσω. ὡς καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα ἐῤῥέϑη. ὄπτω
ὄσσω. ἐνταῦϑα δὲ σημείωσαι ὡς εἰ χαὶ ἔχ τοῦ ὄπτω γίνεται τὸ ὄσσω. ἀλλ᾽ οὐχὶ καὶ ἐκ TOU κατοπτεύω
κατοσσεύω «φασὶν οἱ Αἰολεῖς. ὕμοιον δὲ τοῖς Qj eiat, καὶ τὸ ἐνίπτω ἐνίσσω. καὶ τὸ βλέπω ἐξ οὗ φησι τὸ
ἀβλεπτῶ, βλέσσω. ᾧ παρενείροντές φησιν ἰδίῳ ἔϑει τὸ V, παρέσει τοῦ βῆτα, λεύσω φασίν. ἴσως δὲ,
xci τὸ λίσσω, ἐκ τοῦ λίπτω ἤγουν ἐπιϑυμῶ γέγονεν. ἐπιϑυμεῖ γάρ πὼς καὶ ὃ λισσόμενος περί τινος.
(Vers. 116.) Ὅτι Τηλέμαχος μὲν σμικρολογεῖται περὶ τὰς ἐπὶ τῷ πατρὶ ἐλπίδας οἷα μὴ πεπειρα-
μένος τῶν xcT ἐχεῖνον. σχέδασις γὰρ μνηστήρων δὲ ἐχείνου φαντάζεται, ὡς μέγα καὶ τοῦτο τυγ-
χάνον εἰ ἀνυσίλείη. ὁ δὲ, ἐπανελίδὼν, οὐ σχεδάσει ἀλλὰ πάντας ἀνελεῖ. Σημείωσαι δὲ ὅτι νῦν μὲν,
φαίνεται σχεδῶ χαὶ σχεδάζω εἶναι ἀφ᾽ οὗ ἡ σκέδασις. ἑτέρωϑιε δὲ, χεδῶ δίχα τοῦ σίγμα. ὅϑεν παρά-
γωγον τὸ χεδαίω. οὕτω δὲ xct σχίδναται xci κίδναται. ( Vers. 120.) Ὅτε ἐξίστασθαι ϑύραις, τὸ
ἁπλῶς ἐπὶ ταῖς ϑύραις ἱστάναι. λέγεται δὲ πολλάκις χαὶ ἐπὶ τῶν ἐπαιτούντων ἡ λέξις. ὅϑεν καὶ ἐπι-
40 "στότης ὃ ἱχέτης. ἢ προσαίτης. ὡς τὸ, οὐ ovy ἂν ἐξ olov σῷ ἐπιστάτῃ οὐδ᾽ ἅλα δοίης. λέγεται δὲ τὸ
ἐφίστασϑαι καὶ ἐπὶ τοῦ προΐστασίϑαι. ἐξ οὗ ze τὸ, ἔργοις ἐπιστατεῖν. καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ, ποίμναις
ὀρείαις ἐπεστάτουν. ( Vers. 121.) Ὅτι τὸ τῆς δεξιᾶς χειρὸς ἅπτεσίγαι ὅπερ καὶ νῦν πολλοῖς τῶν ἐϑνῶν
ἐπιχωριάζει, δεῖγμα φιλοφροσύνης ἣν ἀσφαλέστατον. ὅϑεν καὶ δεξιοὶ λέγονται 0t ἀγαϑοί. καὶ δεξιοῦ-
GÜ'ct μέχοι νῦν, τὸ Lap λέγεται. ἀμέλει ἐν τοῖς ἑξῆς τοῦ ᾿Ἵντινόου παιγνιωδῶς ἁψαμένου
τὴς τοῦ 'Γηλεμάχου δεξιᾶς, ἐξέσπασε τὴν χεῖρα ὁ Τηλέμαχος μετὰ ϑυμοῦ, μὴ ἀνασχόμενος τὸ τίμιον
παίζεσϑαι. καὶ ᾿Αἀχιλλεὺς δὲ λαβὼν ἐπὶ καρπῷ χεῖρα Πριάμου δεξιτερὴν, οὐδέν τι κακὸν τὸν πολέμιον

P ACOPOfIA4I.4 4. Vs.121— 125. 31

γέροντα διατίϑεται. “Νέστωρ δὲ που σχετλιάξζων, ἐν πυρὶ γενέσϑϑαι τὰς βουλὰς εὔχεται καὶ τὰς δεξιὰς
cis ἐπεποίϑεισαν λληνες. eg μεγάλου καχοῦ γινομένου, ἐὰν αἱ δεξιαὶ παρορῶνται. λαιᾷ μέντοι χέιρι,
οὐχ ἐξὴν ἅπτεσϑαι ἀλλήλων τοὺς φιλομένους. διότι ἐν κακῇ μοίρᾳ οἱ παλαιοὶ ἐτίϑεντο τὰ μὴ δεξιά.
LI - , M * , , » * 3 , * » ,
ὕὅϑεν xci τὰ φαῦλα συμπτώματα, λαιὰ καὶ ἐπαρίστερα ἔλεγον. καὶ ἀμφαρίστερον, TO ἀμφοτέρωϑεν
» H m vr »* SU » , - v ἃ , -
οὐχ αἴσιον. ἀπεναντίας τῷ ἀμφιδεξίῳ. ἄλλως δὲ ὕμως εὐφημότερον χατακιρνῶντες τὴν “(φαυλότητα τοῦ
πράγματος χρηστότητι κλήσεως, ἀριστερά τὲ ἐχάλουν τὰ λαιὰ ἐκ τοῦ ἀρίστου ἽΕΤΟ αὐ ένα ξοιετερ αὐτώ.
ὡσαύτως χαὶ εὐώνυμα, διὰ τὸ ἀγαϑοὺ τυχεῖν ὀνόματος. τοῦ ἀρίστου δηλ «δὴ ἐξ ἐξ οὗ παρονομάζεται τὸ
, -— P H Ὁ B , B - e Mick ἣ
ἀριστερόν. χαὶ ἔστε τὸ σχῆμα, εὐφημισμός. ἀγαϑὴ κλήσει περιστέλλων τὸ φαῦλον. ὥσπερ καὶ τὰς
ες bp πος λεὺς δ ; - ph ον πα ΘΗ PAL
᾿Εριννῦς, Εὐμενίδας διὰ τὸ εὔφημον κατωνόμαζον, καί τοι δυσμενεῖς οὔσας. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ort διὰ τὸ
- - * - J . » x SE ν 39. U sj “τῷ 45 - j τ
τῆς δεξιᾶς χαὶ τοῦ κατ᾽ αὐτὴν δεξιώματος εὔφημον, καὶ διότι δεξιόϑεν ὡς ἐπὶ πολὺ τοῖς ποδωτοῖς
τῶν ζώων ἡ χίνησις, χαὶ οἱ παλαιοὶ μετρικοὶ τὴν ἐν τοῖς ἔπεσι NUN χώραν ἤγουν τὸν πρῶτον πόδα,
δεξιὰν χώραν ἔλεγον. καὶ ὅτι τῶν δεξιῶν χειρῶν 76 συμβολὴ ἡ, ἔοικεν ἐξ Fia» e ἐπιχωριάσαι τοῖς «Τατίνοις
μετὰ καὶ ἄλλων μυρίων ἐϑῶν. πολλοὶ γὰρ τῶν ᾿λλήνων οἱ μὲν ἑκόντες μετοικήσαντες εἴτουν ἀποική-
: M ' ' ΩΣ v. "8 » ' * Y , 3 n , , e
σαντες, οἱ δὲ καὶ μετὰ τὴν τῆς lAiov ἅλωσιν εἰς τὰ χατὰ τὴν ᾿Ιταλίαν διεκπεσόντες χωρία, τήν τὲ Guy
- Ἐν, ἰς »ν "7c ον ἀρᾶς 4» νὼ “ {γχ'ν wi par ἐν "e T cl
τῶν δεξιῶν ὡς εἰχὺς διέδωχαν τοῖς ἐχεῖ, καὶ ἄλλων δὲ £Ocv Βλληνικῶν ἐχείνοις μετέδωχαν. ov Ounoog
fy , -— ^ - S , , ry * ἔν - , M ,
μέμνηται 0 LLAár σοφός. ὑποῖόν τι χαὶ ἡ τῆς διαίτης ἁπλότης καὶ TO προπίνειν ἀλλήλοις Oc&uovut-
γους ἐκπώμασι. καὶ τὸ παγγύμνους vUzTOO χαϑεύδειν. xci τὸ ὑπὸ “γυναιχῶν λούεσϑαι. χαὶ τὸ τὰς
5 / 770) s E 7
πολλὰς TOV γυναικῶν, μὴ ἐδέλειν προιραίνειν τὰ πρόσωπα, ὄντα παρειάων zat αὐτὰς ἐχούσας λιπαρὰ
χρήδεμνα. καὶ τὸ τοὺς ἄνδρας, χλαίνας ἀμπέχεσϑ'αι τουτέστι μανδοειδὴ περιβλήματα oco πρὸς ἀπέχ-
J - ^ ^ » ν.ν , , - [i , - ,
δυσὶν μᾶλλον δὲ πρὸς ἀπόϑεσιν. διὸ φησί που Ort ἀπέϊλετο χλαῖναν qouuzósaocv. ὁμοίως τῷ, ἀπέϑετο
, * " « ἡ B b: - ῃ » H , «
δὲ ξίφος ὀξὺ ὥμων. ὡσαύτως ᾿Π"λληνικὸν xci τὸ, γονυπετοῦντας ἱχετεύειν εἴτε χαὶ χαϑημένους. ὡς
^ 9 -- ' E ἢ ,

» * D ν᾽ 5 s C T a 2 ^ ve - f$ a ν᾿ ' E , R - *
δυσσεὺς παρὰ “λῳ, ἐπὶ σταϑιμοῖς ἐπ᾿ οὐδοὺ ἱζόμενος. xci τὸ τὸν εὐρυχρείοντα δὲ, μιᾶς τινὸς

πόλεως ἄρχειν τοῖς ἄλλοις ἀφιέντα τὰς λοιπὰς, προφανῶς * Βλληνιχόν. ναὶ μὴν καὶ τὸ ἐν δημηγορίαις
πάντων καϑημένων τῶν συνειλεγμένων, ἕνα τινὰ δημηγορεῖν ἱστάμενον. καὶ τὸ τοῖς δεσπόταις συγκα-
ϑῆσϑαι τοὺς ϑεράποντας. ἴσως δὲ καὶ τὸ τὰς χεφαλὰς ἀκαταχαλύπτους ἔχειν. οὐδαμοῦ γοῦν ὁ ποιητὴς
εὕρηται οὔτε πιλου ἀσχητοῦ μεμνημένος τοῦ ze 'Hoiooov, οὔτε καυσίας. ἥτις κατὰ τὸν Παυσανίαν
πῖλος nv πλατὺς, ὃν οἱ Mexedorizot φησι βασιλεῖς ἐρόρουν λευχὸν αὐτῷ διάδημα περιειλοῦντες. οὔτε
ἄλλου περὶ τὴν κεφαλὴν καλύμματος. ἀλλὰ zai τὸν ᾿δυσσέα ἐν τοῖς ἑξῆς εἰς φαλάκρωσιν χωμῳδοῦσιν
οἱ μνηστῆρες, ὡς ἐχκειμένης τῆς αὐτοῦ φαλάχρας εἰς ϑέαν διὰ τὸ τῆς κεφαλῆς δηλαδὴ ἀκατακάλυπτον.
οὐ μόνον δὲ £i Πλληνικὰ τοῖς ἐκεῖ ἐπεπόλασαν, ἀλλὰ καὶ λέξεις Βλληνικαὶ πολλαὶ xat μάλιστα “ώριοι
ἐναπέμεινων. εἰ καὶ χρόνῳ ὕστερον ἀπηχρειώϑησαν τὰ ᾿Ελληνικὰ ὀνόματα παράχοπα γεγονότα καὶ
βάρβαρα. ὡς xci περὶ τούτου αὐτοῦ πραγματεῖαι ἀκριβεῖς τισὶ τῶν παλαιῶν ἐχπεπόνηνται. τὸ μέντοι
τῶν γυναιχῶν ἑλχεσίπεπλον, αἷς ὃ πέπλος ἐν τῷ βαδίζειν ἐφέλκεται διὰ τὸ βαϑὺ τοῦ ἱιιατισμοῦ, εἴη ἂν
χλῆρος τοῖς ᾿Ιτα"λοῖς ix τοῦ Τρωϊχοῦ ivetov. “1: λληνὴς γὰρ γυνὴ, ovre βαϑύπεπλος, οὔτε ἑλκεσίπεπλος
nap Ὁμήρῳ εὕρηται. εἰς δὲ τὸ περὶ δεξιᾶς καὶ τὸ κατ᾽ αὐτὴν σέμνωμα, συντελεῖ τι καὶ Ó γράψας ὕτι χαὶ
τὸ δέξασϑαι, παρὰ τὴν δεξιὰν Aun. φησὶ γὰρ ὅτι λαβεῖν μὲν, τὸ ἀνελέσίγαί τι μὴ διδόντος τινός.
οἷον. ἀλλὰ σύ y ἐν χερσὶ λάβ᾽ αἰγίδα ϑυσανόεσσαν, δέξασϑαι δὲ, τὸ παρά τινὸς mgoravonévov. ge
οἰσασϑαι. καὶ ἐσχημάτισταί φησι, παρὰ τὴν δεξιάν. οἷον. Θέμιστι δὲ χαλλιπαρήῳ δέχτο δέπας. ὃ δὴ
xci προπύσεως ἴδιον. ἣν ἱστορεῖ “Ὅμηρος ἐν ἄλλοις τὲ xci ἐν e περὶ “Ἰρήτης zc ᾿Οδυσσέως.
(Vers. 123.) Ὅτι ἔϑος ἦν ἐπιφωνεῖν τοῖς ξενιξομένοις τὸ, χαῖρε ξεῖνε. iE αὐτοῦ δὲ λαβὺν τὴν ἀρχὴν
τὸ χαῖρε, mos; ράφετο καὶ τῶν ἐπιστολῶν παρὰ τοῖς ὕστερον. οἷον. ὁ δεῖνα τῷ δεῖνι, χαίρειν, Ξένος
δὲ ἀεὶ παρὰ τῷ ποιητῇ, ὁ ἀπὸ ξενίας φιλιωϑείς, ὕτι δὲ καὶ 0 ποιῶν τὴν ξόμίαν καὶ 0 πάσχων αὐτὴν,
ξένοι ἀλλήλοις ἐλέγοντο, δηλοῦσι σαφῶς οἱ παλαιοί. “Ὅτι τὸ φιλεῖν παρὰ τῷ ποιητῇ, καὶ ἐπὶ ξενοδοχι-
χῆς φιλοφροσύνης τίϑεται. οἷον. χαῖρε ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι. ἀντὶ τοῦ ξενοδοχηϑήσῃ φιλικῶς.
τοιοῦτον καὶ τὸ, χρὴ ξεῖνον παρεόντα φυδεῖναι ( Vers. 1 24.) “Ὅτι δεῖπνον ἐνταῦζγα, φανερῶς τὸ πρωΐ-

399

νόν φησιν ἔμιβρωμα ἐν τῷ, δείπνου πασσάμεννος. διαφέρει δὲ τὸ πάσασϑαι τοῦ πάσσειν. τοῦτο "μὲν 20

39 P4 ΩΤ Δ 1 νυ. ε..1.5---χ80,

RM - , e v c» , 1 , , D
γὰρ, ἀντὶ τοῦ γεύσασϑιαι. δϑεν καὶ «πᾶστος ὁ ἄγευστος. πάσσειν δὲ, TO, τὲ ποιχίλλειν ὅϑεν καὶ ἢ
παστὰς, χαὶ τὸ ἐπιτιϑέναι ἅλας πρὸς ταριχείαν. ἀφ᾽ οὗ χαὶ τὰ παστὰ καὶ ἐπίπαστα. περὶ ὧν ἐν τοῖς εἰς
τὴν ᾿Ιλιάδα εἴρηται. “Ὅτι οὐχ ἀναμένει καιροῦ τριβὴν ὁ "Tyktueyos, ἀλλὰ ἐϑέλει πολυπραγμονῆσαι τὰ
χατὰ τὸν ξένον ἕμα τῷ πάσασϑλαι δείπνου ἐχεῖνον. εὑρεϑήσεται δὲ τοιαῦτα καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς. εἰ δέ που
ἐννέα ἐτρίβοντο ἡμέραι ταῖς ξενικαῖς ἐρωτήσεσιν, ἀλλ ἐχεῖνα οὐ τοιαῦτα, ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι φαίνεται, ὕπου
ἐννῆμαρ Eris ὃ ᾿Ἰοβάτης τὸν σεμνὸν Βελλεροφόντην, τῇ δεχάτῃ μετὰ ξενίαν ἤρετο. εἰς ὃ γράφει ὁ
᾿Ἰϑύήμιαιος τὸ, δοκεῖ γὰρ ἔχειν τι πρὸς φιλοσοφίαν ὃ οἶνος ἑλχυστιχὸν, παραϑερμαίνων τὴν ψυχὴν χαὶ
διαχέων. ( Vers. 125.) Ὅτι ἐν τῷ, ὡς εἰπὼν ἡγεῖτο ἢ δ᾽ ἔσπετο, τὸ ἡγεῖτο, ἀντὶ τοῦ, ἡγεμόνευε.
προεπορεύετο. τὸ δὲ ἡγεῖσθαι ἀντὶ τοῦ νομίζειν, σπάνιον παρὰ τοῖς παλαιοῖς. λέγεται δὲ Pul sv xc
ἀφηγεῖσθαι ὁδοῦ, τὸ προάρχειν. καὶ ἐξηγεϊσύναι. ἐν δὲ ῥητορικῷ λεξικῷ, ἡγεῖσίγαι, καὶ ἐπὶ γάμου πομπῆς. 10
καὶ προηγητὴρ φάσιν «m αὐτοῦ, καὶ προηγητὴς παρ᾽ ᾿Αττιχοῖς, ὁ τοῦ ζεύγους ἡγούμενος ἐν τοῖς
3o γάμοις. ἐλέγετο δέ φασι καὶ ἡγήτρια παλλάϑη τις, ἡ πρώτη πεμπομένη ἐν ταῖς πομπαῖς. παλάϑη δὲ
κυρίως ἐλέγετο, ἡ τῶν σύχων ἤτοι τῶν ἰσχάδων ἐπισύνϑεσις. ( Vers. 128.) “Ὅτι δουροδύκη ἐστὶ, ϑήκη
δοράτων χιογοειδῆς. 1) μάλιστα, εἰς κίονα ἐγγεγ Ἰυμμένη, ἐν ἡ πρὸς ὀρϑότητα τὰ δόρατα ἵσταντο. φησὶ
γοῦν ὅτι ἔγχος φέρων ἕστι)σὲ πρὸς χίονα μακρὴν, δουροδύκης &rroÜev ἐϊξόου. κατὰ δὲ ὁμοιότητα ταύτης
τῆς λέξεως, τὴν ξυροδόκην εἶπεν ὁ χωμιχός. γίνεται δὲ, ἀπὸ τοῦ δέκω ῥήματος ᾿Ἰωνικοῦ, ἐξ ov χαὶ ὁ
4o πανδοχεύς. αἱ δὲ λέξεις, χαὶ ᾿ΖΙττικαί εἰσι διὰ A πρὸς τοὺς Ἴωνας τῶν veter συγ" γένειαν. ᾿“ττιχὰ
γοῦν, 1 ξυροδύκη. χαὶ ἡ πανδοκεύτρια. χαὶ τὰ τοιαῦτα. (Vers, 129.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι καὶ ἐν τῷ βιβλίῳ
τούτῳ ἐπὶ ἀψύχων μὲν, τὸ φέρειν τίϑησιν. ἐπὶ ἐμψύχων δὲ, τὸ ἄγειν. οἷον. σῖτον δ᾽ αἰδοίη ταμίη
παρέϑηκε φέρουσα. χαὶ, ἔγχος μὲν ἔστησε φέρων. CVers. 130.) αὐτὴν δ᾽ ἐς ϑρόνον εἶσεν ἄγων. 30
ἔστι δὲ ἢ παρατήρησις αὕτη ὡς χαὶ ἀλλ αχοῦ ἐφάνη τῶν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον. τὴν γὰρ ᾿ϑηνᾶν ἔμψυχον 32
οὖσαν, τὰ πέδιλα φέρουσιν ἐπί τε ξηρὰν ἐπί τε ὑγράν. Eus v οὖν μᾶλλον τὸ μὲν ἄγειν λέγεσϑαι, ἐπὶ
50 τῶν βαδιζόντων. τὸ δὲ φέρεσθαι, ἐπὶ τῶν ὀχουμένων *ij βασταζομένων. ( Vers. 127.) "Opa δὲ ὅτι
ϑηλυχῶς xci ἐνταῦϑια τὴν κίονα εἰπεν, ἐν τῷ, ἔστησε πρὺς κίονα μακρήν. (Ver $.129.) ' 'Ürc ἐν τῷ,
ἔνϑιά nep ἄλλα ἔγχεα ᾽Οδυσσέως ταλασίφρονος ἵστατο πολλὰ, χυρίως εἴρηται τὸ ταλασίφρονος. ἅμα
γάρ τις αἰχμητὴς , ἅμα ταλασίφρων. κάλλους δὲ ἡ ὁμοιοκαταληξία τοῦ ἄλλα χαὶ τοῦ πολλὰ, κεῖνται
γὰρ ἐν τέλει στίχων. (Vers. 1350.) "Ori εἰ καὶ κυριολεχτεῖ i συνήϑως ἐν τῷ, αὐτήν δ᾽ ἐς ϑρόνον εἷσεν
ἄγων. καὶ, πῶς δέ Gt ναῦται ἤγαγον εἰς ᾿Ιϑάκην, ἐπὶ ἐμψύχου ; γὰρ κεῖται τὸ ἄγειν ὡς καὶ πρὸ βρα-
60 χέων εἴρηται, ἀλλ ova * ἀεὶ οὕτως ἡ λέξις τίϑεται. δίχα γοῦν τῶν ἄλλων, φησὶ χαὶ Παυσανίας ὅτι
ἄγειν xci ὑπάγειν, xci ἐπὶ τοῦ πίνειν λέγεται. Αἴλιος δὲ “ιονύσιος : φησὶν ἄγημα παρὰ Μαχεδόσι, 30
τάγμα ἀπόλεχτον ἱππέων καὶ ὁπλιτῶν. τοῦτο δὲ ἴσως οὐδὲ ἀπὸ τοῦ ἄγειν, ἀλλὰ διὰ τὸ ἀγητὸν εἶναι.
δῆλον δὲ ὅτι ἄγειν λέγεται, χαὶ τὸ χλᾶν. ὅϑεν χαὶ ἄγμα τὸ σύντριμμα, καὶ τὸ κατειργααμένον ἔριον,
1400r0 παρὰ Σοφοχλεῖ ἐν Τραχινίαις χάταγμα. Ὅτι ἐν ᾿Ιλιάδι μὲν, εἶπε καταπετάϊσας λῖτα ἀντὶ τοῦ σχε-
πάσας. ἐνταῦΐγα δὲ φησιν, ὑπὸ Aire πετάσας καλὸν δαιδάλεον, ἀντὶ τοῦ ὑποπετάσας , ἤτοι ὑκαπλώ-
σας καὶ ὑποϑέμενος εἰς καϑέδραν. ἔστι δὲ τὸ λῖτα, γένους οὐδετέρου, πτώσεως αἰτιατιχῆς ἱνιχῆς. οὗ
εὐθεῖα, τὸ λιτὸν. Aire δὲ, Vqeou& τι λιτόν. οἷον τυχὸν λίνεον. xci τοι τινὲς, ποικίλον μᾶλλον κατὰ
ἀντίφρασιν. τὸ Aire βούλονται εἶναι, διὰ τὸ τὸν ποιητὴν προσϑεῖναι, καλόν. δαιδάλεον. ἔστι δὲ ἡ
περιεργία, τῆς χλίσεως τοῦ Aire, τοιαύτη. λιτόν. λιτοῦ. λιτῷ. καὶ ἐν μεταπλασιιῷ, λιτί, ἀπὸ τελικῆς
δοτικὴς εἰς τελιχὸν τῆς αὐτῆς. οἷον. λιτὶ κάλυιμνε. καὶ αἰτιατικὴ κατὰ ἀχολουϑίαν δῆϑεν χλίσεως, λῖτα
ἐν ὁμοιότητι τοῦ. foi βύα.. ποδὶ πόδα. διὸ xci βαρύνεται. πᾶσα γὰρ αἰτιατικὴ ἑνικὴ δισύλλαβος εἰς áo
& λήγουσα, βαρύνεται. ἄλλως yt μὴν διὰ τὸν μεταπλασμὸν, ὀξύνεσϑϑαι ὥφειλεν. οἱ γὰρ μεταπλασμοὶ,
ere, βάζειν τοὺς τόνους οὐ βούλονται. χωρὶς τοῦ μητιέτης μητίετα “ἰορλικοῦ. καί τινων ἄλλων ὀλί (ov.
rely δὲ ὡς ἀεὶ τὸ λιτὶ xci τὸ Aire, ἐχτείνει τὴν παραλη) 'OVgay. χαὶ ὅτι ᾿ϑήναιος , παρὰ τῷ ποιητῇ
10 ὃν ϑαυμασιώτατον καλλεῖσϑαι λέγει καὶ ϑειότατον, Aire μὲν εἶναί φησι, λευχὰ καὶ μὴ βεβαμμένα ἢ
πεποικιλιιένα. τὰ περιστρώματα δὲ, ῥήγεα χαλὰ πορφύρεα. λέγων καὶ ὡς ἤκμασεν ἡ τῶν ποιχίλων ὑφὴ
παρὰ Κυπρίοις. ἔνϑια ἔντεχνοι περὶ αὐτὰ ὑφάνται ἦσαν ἔνδοξοι, ᾿αΑχεσᾶς καὶ υἱὸς αὐτοῦ ᾿Ελικὼν, ὡς

P4 4IA4l14 4 Vs 101—136. 33

ἐδήλου ἐπίγραμμα ἐν Πυϑοῖ ἐπί τινος ἔργου, τοιοῦτον. τεῦξ᾽ ᾿Ελικὼν ᾿χεσᾷ Σαλαμίνιος. ὧν ἐνὶ χερσὶ,
πότνια ϑεσπεσίην Has ἔτευξε χάριν, οἷα δηλαδὴ ἐπιστατοῦσα τῇ ὑφαντικῇ τέχνῃ. Σαλαμίνιος δὲ ὃ
ῥηϑεὶς λιχὼν, οὐχ ix τῆς ᾿Ελλαδικῆς ἀλλὰ τῆς κατὰ Κύπρον. “Σημείωσαι δὲ xol ὕτι εἰπὼν 0 ᾿48:η-
ναῖος Aire εἶναι πληϑυντιχῶς λευκὰ καὶ ἑ Sie; βούλεται βαρύτονον εἰναι ὡς ἔοιχε τὸ λῖτον, πρὸς δια-
στολὴν τοῦ ἁπλῶς xci χοινοῦ λιτοῦ. ἵνα ἢ, τὸ λῖτον τοῦ λίτου τῷ λίτῳ. καὶ κατὰ εἑταπλασμὸν, λιτί, ὧν
πληϑυντιχὸν, τὰ Lira. εἰ δὲ τῆς δοτικῆς τῷ λίτῳ βαρυνομένης, ees παραλόγως ὀξύνεσϑαι τὸ λιτὶ, dvÓv-
μητέον τὸ, ἐν μύρτου χλαδὶ τὸ ξίφος φορήσω ὥσπερ “φμόδιος καὶ᾿“ριστογείτων. ὡς γὰρ ἐκ τοῦ κλάδῳ
ἀναλόγου βαρυτόνου, μετεπλάσϑη τὸ κλαδὶ κατὰ κανόνα δισυλλάβων τοιούτων δοτιχῶν, οὕτω χαὶ ix
τοῦ λίτῳ γέγονεν ὁμοιοτόνως τὸ λιτί. (Vers. 131.) “αιδάλεον δὲ, τὸ ποικίλον, 1 τὸ τεχνυ" κὸν. ἀπὸ
τοῦ Κρητικοῦ “αιδάλου, 1 ἀπὸ γυναικός τινος “αιδάλης, ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι γέ) θαπται. Tt δέ ἐστι μετα-
πλασμὸς, ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα χαὶ αὐτὸ εἴρηται. “Ὅτι συνήϑως ὃ ποιητὴς τὴν ὑπὸ mood «ow, δοτιχῇ
χαἀνταῦϑα συντάσσει ἐν τῷ, ὑπὸ δὲ ϑρῆνυς ποσὶν ἦεν, ἤγουν ϑρῆνυς nv ὑπὸ τοῖς ποσί. δύναται δὲ zc
zc ὑπερβατὸν εἶναι, ὅτι ϑρῆνυς ὑπῆν τοῖς ποσίν. ὅτι δὲ ϑρῆνυς τὸ ὑπὸ τοῖς ποσὶ τῶν χαϑημένων. χαὶ
ὅτι παρὰ τὸ ϑορεῖν ἄνω γίνεται. ἢ κατὰ ᾿᾿Ιϑήναιον, ἀπὸ τοῦ ϑρῆσαι 0 ἐστι καϑίσαι, καὶ ἀλλαχοῦ
δηλοῦται. ἔοικε δὲ, παρὰ τὴν ϑρῆνυν γενέσϑαι παρωνύμως καὶ τὸ ναυτικὸν ϑράνος καὶ ϑρανίον ὅϑεν
0 ϑρανίτης ναύτης, χαὶ κῶπαι ϑρανίτιδες, αἱ τῶν ϑρανιτῶν. ( Vers. 152.) “Ὅτι κλισμὸς, εἶδός τι
θρόνου, ὅπερ καὶ ἀνάκλιντρον παρὰ τοῖς ὕστερον λέγεται. ἀντιδιαστέλλεται. γὰρ ὁ κλισμὸς τῷ ϑρόνῳ,
διὸ νῦν εἰπὼν, τῷ Mévty rr ven ϑρόνον τῷ δὲ “Τηλεμάχῳ χλισμὸν, σαφέστερον διακρινεῖ ἐν οἷς
πρωϊὼν ἐρεῖ, ἕζοντο κατὰ χλισμούς TE ϑρόνους Lc ὡς ἄλλό TL ὕντος ἴσως χλισμοῦ χαὶ er ϑρόνου.
osi δέ που καὶ χλισίαν εἶδος ϑρόνου. ἴσως μὲν, ταυτὸν τῷ χλισμῷ, ἴσως δὲ ὃ ἕτερον. “Ὅτι & ὥσπερ ἐχ TOU
His ν ἀπελ ϑόντος τοῦ G εὕρηται πολλάκις τὸ ὕπιϑεν, οὕτω καὶ ἐνταῦϑϑα τὸ ἔχτοϑεν ix τοῦ ἔχτοσϑεν,
ἐχδραμόντος τοῦ *g. διὰ ἀνάγκην μετρικὴν ἐν τῷ, χλισμὸν ϑέτο ποικίλον ἔχτοίϊγεν ἄλλων. (Vers. L0»)
"Ort ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι, οὕτω χαὶ ἐν τὴ ᾿Οδυσσείᾳ, ὀρυγμαδὸς οὐ μόνον συνηϑως ὃ κατὰ τὸ ὄρος χτύπος,
ἀλλὰ καὶ ὃ ἁπλῶς ϑόρυβος, τὸν γοῦν ὑπὸ τῶν μνηστήρων γινόμενον ὅμαδον, ὀρυμαγδὸν λέγει. μετα-
ϑεὶς τὸ γ ἐκ τῆς προπαραληγούσης. εἰς τὴν παραλήγουσαν, οὐ μόνον διὰ τὸ μέτρον, ἀλλὰ καὶ μᾶλλον
διὰ τὸ τραχυφωνότερον. ( Vers. 134.) "Ort τὸ, δείπνῳ ἀδήσειεν ἀντὶ τοῦ ἀηδισϑῆ , ἀπὸ τοῦ ἀηδοὺς
χέχραται. διὸ χαὶ ἐχτεταμένον ἔχει τὸ δίχρονον. καὶ ἴσως καὶ τὸ ἄδην ἐπίῤῥημα, ἐξ αὐτοῦ γίνεται.
οἷον, εἰωϑότες ἔδμεναι ἄδην. ἀπὶ αὐτοῦ δὲ xci ἀδος ὃ κόρος. ἔστιν οὖν ἀδῆσαι, τὸ ἀηδῶς ἔχειν, χατὰ
τοὺς δανλῶς καὶ εἰς κόρον ἀπολαύσαντας, τὸ μέντοι ἁδεῖν ἀντὶ τοῦ ἀρέσχειν, συστέλλει τὸ ἃ, ὡς μὴ
κεχραμένον ἀλλ ἐκ τοῦ ἥδω συσταλέν. οἷον ὡς ὄφελεν ϑάνατός μοι ἁδεῖν.
"Ort τὸ ὑπερφίαλος, μέση λέξις ἐστί. ποτὲ μὲν, τραχεῖαν ὕϑριν δηλοῦν ποτὲ δὲ, ἀνειμένην τινὰ
xci οὐ πάνυ σφοδράν. Ort μὲν γάρ που τοὺς Πριαμίδας ὑπε ρφιάλους χαλεῖ ὃ ποιητὴς, τραχὺ ἐχεῖ τὸ
τῆς ὕβρεως. βούλεται γὰρ, παρασπονδητὰς εἰπεῖν xci ὑπερβϑαίνοντας τὰς ἱερὰς τῶν ὅρκων φιάλας.

ἐνταῦθα δὲ τοὺς μνηστῆρας ὑπερφιάλους λέγων ἐν τῷ, αὐ ὑπερφιάλοισι μετελί)ὼν, οὐχ ἐπὶ τοιαύτης f

σημασίας τὴν λέξιν τίϑησιν, οὐ γὰρ ὑπόχεινται παρασπονδήσαντες οἱ μνηστῆρες. ἀλλὰ λέγοιντ᾽ ἂν
ὑπερφίαλοι, ὡς εἴ τις εἴποι, περιττοί. ἢ πάροιγοι. ἐχ μεταφορᾶς τῶν μὲγ ἄλων φιαλῶν. ἢ τῶν ὑπὲρ τὸ
δέον χρωμένων τῇ συμποτιχῇ φιάλῃ. ἐν μέντοι τῇ ( ῥαψῳδίᾳ, τοὺς Κύχλωπας φανερῶς ὑπερφιάλους
χαλεῖ, οὐχ ὡς ἀσεβεῖς. πῶς γὰρ ἀσεβεῖς οἵγε ϑεοῖς πεποιϑότες ὡς ὃ ποιητὴς λέγει γὴν ᾧχουν ἀρίστην;
ἀλλ ὑπερφιάλους ἐχεῖ λέγει, τοὺς μεγάλους, ὡς ἀρέσχει τοῖς παλαιοῖς. x«i ὅτε δὲ αὐτοὶ ἑαυτοὺς οἱ
μνηστῆρες ὑπερφιόλ ους scis ἐν τῷ, ὑπεριάλ οις ἡμῖν uerehóov, ἔπαινον πάντως ἡ λέξις δηλοῖ.
οὐ γὰρ δή που za. ἑαυτῶν ἐχεῖνοι λέγουσι. χαὶ σημαίνοι ὧν ἡ λέξις τηνικαῦτα, τὸ μέγα καὶ εὐμέγεϑες.
εἰ quii τις καὶ ἐκεῖ, ἐπὶ παροίνων καὶ ὑβριστῶν τὴν λέξιν “ϑέλει τάττεσϑαι ὡς εἰρωνικῶς λεχϑεῖσαν ὑπὸ
τῶν μνηστήρων, οἷα δῆθεν τοιούτων νομιζομένων τοῖς πολλοῖς. Ov xci uer ὀλίγα φησὶν € Μέντης,
ὅτι ὑβρίζοντες ὑπερφιάλως δοχοῦσι δαίνυσίαι οἱ μνηστῆρες. (To δὲ μετελθὼν, ἀντὶ τοῦ συνελίγών.
ὥσπερ καὶ πρὸ ὀλίγου, μνηστῆρσι μεϑήμενος ἔ ἔφη ἀντὶ τοῦ συγκαϑήμενος. οὕτω καὶ Ἡσίοδος, μετεῖναι,

τὸ συνεῖναι φησίν. (Vers. 136.) “Ὅτι "τραπέζης βασιλικῆς ἀρχαίας ἐχφράζων διάϑεσιν ὁ ποιητὴς, 5o

CowMEwT. 1N Opvss. Tow. I.

34 ῬΑ 58837.

οὕτω φράζει. χέρνιβα δ᾽ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα καλῇ χουσείῃ. ἤγουν κατὰ τὸν παραφρα-
στὴν, πρῶτον μὲν κατὰ χειρὸς ϑεράπαινα ἔφερε χρυσὴ πρόχῳ ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος, νύψασϑαι. παρὰ
δὲ Kerr ἐτάνυσε τράπεζαν, σῖτον δ᾽ αἰδοίη reu παρέϑηκε φέρουσα, εἴδατα πόλλ᾽ ἐπιϑεῖσα, χαριζο-
μένη παρεόντων. δαιτρὸς δὲ, κρειῶν πίνακας παρέϑηχεν ἀείρας, παντοίων. παρετίϑ)ει δὲ χρύσεα χύπελλα,
ὡς αὐτοῦ ἔργον καὶ τοῦτο ὄν. κῆρυξ δ᾽ αὐτοῖς ϑιάμἡ ἐπῴχετο οἰνοχεύων. οἵ δ᾽ ἑξείης ἕζοντο κατὰ κλισμούς
1: ϑρόνους τε. Καὶ ὅρα ὕπως ἄλλο τι ἔχει τὸν κλισμὸν καὶ ἄλλο τὸν ϑρόνον ὡς καὶ πρὸ μιχροῦ γέγρα-
πται καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς δὲ φανεῖται. “έγει δὲ ἀιιφίπολον, τὴν δούλην ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι. καὶ ζήτει ἐκεῖ. e
καὶ ὅτι τὸ (otv, ὃ πρόπολος. ἡ χρῆσις παρὰ τῷ χωμικῷ. καὶ ὕτι τύμβος λέγεταί που ἀμφίπολος, ὃ
χύχλῳ περιπολούμενος. φασὶ δὲ οἱ παλαιοὶ zc ὕτι ὥσπερ ἀμφίπολοι, οὕτω καὶ ἑπέται οἱ ϑεράποντες
παρὰ τὸ ἕπεσϑαι ὅπερ ἔοικε τῷ ἀμᾳιπολεῖν. (Vers. 167.) Χέρνιβα δὲ, τὸ κατὰ χειρὸς διδόμενον τὸ
ὕδωρ. ὕπερ τινὲς παροξυτόνως χερνίϑα λέγουσιν ὡς ἀπὸ τῆς coru ὀξυτόνου εὐϑείας. τὸ δ᾽ αὐτό τινὲς
60 ὕδωρ, xci Ἀχειρόνιπτρον φασίν. ὡς δηλοῖ ὃ γράψας ὅτι χειρόνιπτρα, τὸ χατὰ χειρὸς ὕδωρ. χαὶ τὸ χέρ-
γιβον, ὃ ἐνταῦϑα δηλαδὴ λέβης. ὃν ἡ κοινὴ γλῶσσα, χέρνιθιον λέγει. τὸ μέντοι μἑτάνιπτρον, οὐ τοιοῦτόν
τι ἐστὶν, ἀλλὰ κύλιξ ἢ πόσις διδομένη μετὰ νίπτρον ἤτοι μετὰ τὸ νἱψασίγαι. Πρόχοος δὲ ϑηλυχῶς, ὃ
ξέστης. παρὰ τὸ προχέειν. ὅϑεν καὶ τὸ προχοΐδιον, καὶ συναιρέσει προχοιδιον. ὡς βοΐδιον βοίδιον. τὸ
ἱμάτιον ϑοιμάτιον. ὑοΐδιον ῥοίδιον. καὶ ἄλλα δὲ διάφορα, ἐχ τοῦ χέω παράγονται. ὧν ἔστι καὶ 0 χοεὺς
1401 μέτρον τι. οἷον. στέφαν ov ἕκαστος ἀπέφερε χατὰ τὸ ἐν λίμναις τέμενος T) ἱερείᾳ περιϑεὶς εἰς τὸν ἑαυτοῦ
χοῶ. οὗ τὸ ἐντελὲς, χοέα. ὡς Πειραιέα Πειραιᾷ. ὃ δ᾽ αὐτὸς χοεὺς, καὶ χοὺς ἐλέγετο ὁμωνύμως τῷ κατὰ
γῆν, ὅϑεν xci δίχουν ποτήριον, τὸ χωροῦν δύο χοᾶς. ἔλεγον δὲ καὶ ᾿“ϑηναίων ἑορτὴν τινα Χοᾶς,
συναιροῦντες £x τοῦ Χοέας. ὡς δὲ zc χοὴ ἐπὶ νεκρῶν ἐκ τοῦ χέειν. zc χόανα τὰ ἐν ᾿Ιλιάδι. καὶ ἡ τῶν 40
ποταμῶν δὲ χοῦς. xci σύνϑετα δὲ, ὃ φυλλοχόος. χαὶ ὃ πολ ὕχους , ἀρχεῖ ἐς τόσον εἰπεῖν. ἐν δέ γε τοῖς
τοῦ ᾿ϑηναίου, τοιαῦτα περὶ τῶν εἰρημένων κεῖται. πρόχοος, ἀγγεῖον ἐν ᾧ τὸ ὕδωρ. χέρνιβα δὲ, τὰ εἰς
χειρὸς νίμμα χαταχεόμενα. οἷς πολλάκις, xci τι προσεδίδοτο καταρτιχὸν χειρῶν. κατὰ τὸ, δότω τις
δεῦρο ὕδωρ χαὶ σμῆμα ὡς φησιν rra eris. τὸ δὲ μετὰ τὴν ze eot καταπεσὸν ὑγρὸν, ἀπόνιπτρον
ἐχαλεῖτο, i /QvY χειρῶν καὶ ποδῶν ἀπόνιμιια. lows δέ φησι χαὶ τὴν λεκάνην οὕτως ἔλεγον iv ᾧ τρόπῳ
καὶ τὸ χειρόνιπτρον. ᾿Ιδίως δέ φασι καλεῖται παρ᾽ Irrizois ἀπόνιμμα, ἐπί τὲ χοῶν νεχρικῶν καὶ ἐπὶ ἐναγῶν
καϑαιρομένων. οἷον. ὄρυξαι βόϑρον πρὸς ἑσπέραν, καὶ τά δέτινα ποιήσας, λέγε. ὑμῖν ἀπόνιμμα οἷς
10 χρῆν καὶ οἷς ϑέμις. καὶ οὕτω μὲν ταῦτα. ὃ δὲ ἡμεῖς ἐν τὴ συλνηϑείᾳ χέρνιβον φαμὲν, ᾿Αττικοὶ χερνίιον
φασί. «1υσίας. χρυσοῖς χερνιβίοις ze ϑυματηρίοις. Εὔπολις δὲ, χειρόνιπτρον αὐτὸ λέγει. ᾿Επίχαρμος δὲ,
χειρόνιβϑα. παρὰ δὲ roc; azois χαὶ χωμιχοῖς. παροξυτόνως εὕρηται χερνίϑα. Πὺὐριπίδης, εἰς χερνίϑος 30
βάψειεν * Alesis γόνος. ἤγουν εἰς ὕδωρ £v Q ἀπέθαπτον δαλὸν ἐκ TOU ϑωμοῦ λαμβάνοντες καὶ τὴς
ϑυσίας. καὶ τούτῳ περιῤῥαίνοντες τοὺς παρόντας, ἤγνιζον. χρὴ μέντοι quoi, προπαροξυτόνως προφέ-
ρέσϑαι. τὰ γὰρ τοιάδε ῥδημιατιχὰ σύνϑετα εἰς TI λήγοντα φυλάττοντα παραλήγουσαν παρακειμένου
παϑητικοῦ δηλαδὴ λεγομένου διὰ τῶν δύο (ἴ ἐξ οὗ καὶ γεγόνασι, βαρύνονται. λέλειμμαι λέλειψαι,, αἰγί- 34
Au. τέτριμιιαι τέτρινμαι, οἰχότριψν, κέκλεμιίαι, βοόκλεψ,. βέβλεμμαι, χατώβλεψ. οὕτως οὖν καὶ νένιμ-
μαι, χέρνιψ'. χειμένου δ᾽ ἐν τούτοις καὶ ὅτι ὃ ἡμεῖς ἐν τῇ συνηΐϊλείᾳε χέρνι͵ jov φαμὲν, ἔστι ze zt
"Ouxoo v ᾿Ιλιάδι. oiov. ἡ δὲ, παρέστη χέρνιβον ἀμφίπολος πρόχοόν i ἅμα χερσὶν ἔχουσα, ζήτει ποῦ
τοῦτο. Ji: δὲ καὶ ὅτι τὸ χεῖρας γνἰπτεσίγαι ἀφ᾽ οὗ χέρνι, je καὶ χερνίπτεσύαε, ἡ πλείων χρῆσις, κατὰ
χειρὸς εἴωϑε λέγειν καὶ κατὰ χειρῶν. ᾿Ἰριστοφάνης δ᾽ 0 γραμματιχὸς, «φησὶ παρὰ τοῖς παλαιοῖς τὸ
20 μὲν πρὸ ἀρίστου καὶ δείπνου, λέγεσίλαι κατὰ χειρὸς "τὸ δὲ μετὰ ταῦτα, ἀπονμασύδαι. τοῦτο δὲ, παρ᾽ 4o
᾿ἱττιχοῖς ἴσως πειρύλαχται. ἐπείτοι “Ὅμηρος φησὶ, νίψασϑαι, παρὰ δὲ ξέστην ἐτάνυσε τράπεζαν. ἐν
καιρῷ δηλαδὴ δείπνου. ἤγουν πρωϊνοῦ ἐμβροώματος. τοῦτο δὲ εἴπομεν, ἐπειδή ποτὲ δεῖπνον λέγεται καὶ
τὸ δόρπον, ὡς που δηλοῖ ᾿ϑήναιος ἐν τῷ, ὃ τραγημιατισμὸς, ἐ ἐπιδορπισμός τις ἐστὶ καὶ δεῖπνον
ἕτερον. εἰρήσϑω μὲν δὴ ταῦϑ' οὕτω. ᾿Εν οἷς ὅρα χαὶ τὸ σμῆμα, ὡς ἀπὸ TOU Gu σμήσω. OU παρά-
γωγον τὸ σμήχω. ὡς χαὶ ToU YO νήσω, τὸ νήχω. To δὲ xai, ταυτόν ἐστι TQ, εὐειδής. ἐπὶ τοιούτου

γὰρ λαμβάνεται τὸ καλόν. οὗ τὸ ἐναντίον, αἰσχρόν. ὅίϑεν καλὸς μὲν ὁ Νιρεὺς, κάλλιστος δὲ ὁ ᾿«ἰχιλ-

ῬΑ 71.241..4. 4. Vs1357;7—4138. 30

λεὺς. ἤτοι καλὺς λίαν. οὕτω γὰρ ἔοικεν ἐτυμολογεῖσϑιαι χαὶ τὸ κάλλος. “ἴσχιστος δὲ ὁ Θερσίτης. διὸ
χαὶ 1)ὐριπίδης.. ἐν σχήματι ἀντιϑέτῳ φησί. διὰ χαλῶν γὰρ ὀμμάτων αἴσχιστα Τροίαν ds τὴν εὐδαί-
μονα ὡς τοῦ καλοῦ, ἀντιχειμένου τῷ αἰσχρῷ καὶ τῷ αἰσχίστῳ. χαλὸν οὗν, τὸ λαμπρὸν καὶ ὡς ἂν εἴποι
τις ἡλιῶδες . παρὰ τὸ XO) χαὶ τὸ ἥλιος. οἱονεὶ τὸ ἀναχείμενον ἡλίῳ. ἢ χαύμενον ὡς ἥλιος. διὸ καὶ ἐχτεί-
wa ἀεὶ τὸ δίχρονου παρὰ τῷ ποιητὴ ὡς ἀπὸ συναιρέσεως. τὸ μέν TOL αἰσχρὸν ἐκ τοὺ ἐναντίου, τῷ σχότει
ἀνάκειται. ὅϑεν καὶ τὸ ἐγγίσαν τὴ νυχτὶ τέλος τῆς καλῆς ἡμέρας, * coy olet καὶ αἰσχρίασμα λέγεται. ἐπεὶ 3o
τοίνυν xci 0 χρυσὸς ἡλίῳ ἀνάκειται κατὰ τοὺς παλαιοὺς, εἴη ἂν καὶ αὐτὸς χυρίως καλός. καὶ δὲ αὐτὸν,
χαλὴ χαὶ ἡ χρυσὴ πρόχοος. ὥσπερ ἐλέχϑη καλὰ πρὸ βοαχέων, καὶ τὰ τῆς ᾿ϑηνᾶς χρύσεια πέδιλα. “έβης
δὲ νῦν παρὰ τῷ ποιητῇ, τὸ παρ᾽ ἡμῖν λεγόμενον χερνίβιον χαϑ' οὗ νιπτόμεϑα, παρὰ τὴν λαβὴν ὥς φασιν
10 οἱ παλαιοί. ἢ μᾶλλον διότι λείβεται ὕδωρ εἰς αὐτόν. Καὶ σημείωσαι τὴν λέξιν &vre Xe. ἐν γὰρ ἄλλοις τόποις,
ἀλλοῖόν τι σχεῦος οἱ λέβητες λέγονται, ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι φαίνεται. ὅτι δὲ χοινῶς μὲν, διὰ τοῦ ἢ 0 λέβης,
χατὰ δὲ Βοιωτοὺς, διὰ διφ ϑόγγου ze χαὶ 0 πένης xci τὰ κατ᾽ αὐτὰ, 0 ᾿Πρακλείδης δηλοῖ. Aoyvosog
δὲ ὃ λέβης. ἢ πρὸς ποιχιλίαν ἵνα μὴ αὐτὸς χρυσοῦς εἴη. ἢ) Ort σπάνιον πάλαι Ó χρυσός. ἢ καὶ Ort ἐχρὴν
τὸ ὑποχείμενον τῇ ῥίψει, ὑποδεῶς ἔχειν πρὸς τὸ σχεῦος ἀφ᾽ οὗ τὸ ῥίπτον πρόεισι. Σημειοῦνται δὲ oí
παλαιοὶ Ort παρ᾿ Üunoo πρὸ τῶν βρωμάτων εὑρίσχονται νιπτόμενοι, ὡς ἂν εὐαγῶς ἐπὶ τὰς σπονδὰς
ἔλϑωσιν. εἰ δὲ καὶ μετὰ τὸ φαγεῖν ὡς εἰχὸς ἐνίπτοντο, σιωπᾷ ὃ ποιητὴς ὡς χαὶ ἄλλα πολλὰ, κατὰ
σχήμα τὸ καλούμενον σιωπώμενον, παρὰ δὲ τοῖς παλαιοῖς κεῖται καὶ Ort ἐν ᾿Ιλιάδι οὐδὲ πρινὴ φαχγεῖν,
ποιεῖ Ὅμηρος ἀπο" νιζοιένους. σχολαζόντων γὰρ βίος ὁ ἐν Ὀδυσσείᾳ, καὶ τρυφώντων ἐν εἰρήνῃ. διὸ καὶ ἐϑε- 4o
ράπευον τὸ σῶμα λουτροῖς ze κατανίσμασιν. οἵ γε καὶ ἀστραγαλίζουσιν ἐν τῇ κατ᾽ αὐτοὺς πολιτείᾳ, καὶ
20 σφαερίζουσι παίζοντες. εἰ δὲ Ἡρόδοτος ἐν λιμῷ evonjo c ca φησι τοιαύτας παιδιὰς ἐπὶ ἴάτυος, ἀλλὰ
πρεσβεύει φασὶ τοῖς χρόνοις τά ἡρωΐχά. Seréov.d' ἐμεοιθιὰ xoi T| Ὀύφωνος TO, χατὰ χειρῶν uiv, πρὸ
τροφὴς παρὰ τοῖς ὕστερον, νίφασϑαι δὲ, μετὰ τροφήν. ( Vers. 138.) Τράπεζαν δὲ τανύεσίγαι εἰπὼν,
dug αίνει μήπω κυχλοτερεῖς εἶναι τότε τὰς τραπέζας, ἀλλὰ τετανυσμένας εἰς μῆκος. ἔσως γὰρ ὕστερον
ἐπενοήϑησαν αἱ κυχλοειδεῖς » διά τε τὴν ἀνυπέρ, βλητον ἰσότητα, καὶ πρὺς ὁμοιότητα τῆς τροφοφύρου
ἅλωνος. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τὲ τῶν δαιτυμόνων ἑκάστῳ xar. ἄνδρα Hocienintos τράπεζαν οἴονταί τινὲς ὡς
χαὶ ἐνταῦΐλα ἐπὶ τοῦ «φαινομένου Διέντου γίνεται. καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς δὲ ἐπὶ τοῦ συθώτου. καὶ ὅτι αἱ ovra
πολυτελεῖς τρόπεζαι, χατηρε(έες παντοίων ἀγαθῶν πρός τινος τῶν παλαιῶν ἐῤρέϑησαν. καὶ ort τράπε-
ζαι παρὰ τοῖς παλαιοῖς, καὶ δεύτεραί τινὲς ἐκαλοῦντο. αἱ δὲ, ἦσαν, αἱ τῶν rQeynucrov. &, ὡς ἐν τοῖς
τοῦ Ünvetov κεῖται, καὶ τρωγάλια ἐλέγοντο. Πίνδαρος. δείπνου δὲ λήγοντος, γλυχὺ τρωγάλιον. ὃ δὲ
3o "χωμιχὺς, εἶδος τραγημάτων οἶδε τὸ τρωγάλιον. λέγει δὲ ᾿ϑήναιος, καὶ Ort ὄντως Ó τραγηματισμὸς, 50
ἐπιδορπισμός τις ἐστὶ καὶ δεῖπγον i ἕτερον. zc ἧσαν παρὰ τοῖς ἀρχαίοις αἱ δεύτεραι τράπεζαι, πολυτελῶς
πάνυ μεμεριμνημέναι. ἐν αἷς, λαγῶα καὶ κίχλαι καὶ μελίπηχτα καὶ ὠὰ προεφέροντο. διὸ, ἀστείως ᾿Αντι-
φάνης φησὶν ἐν ἐρωτήσει χαὶ ἀποχρίσει, ταῦτα. οἶνον Θάσιον πίνοις ἄν; εἴ τις ἐγχέαι. πρὸς ἀμυγδα-
λᾶς δὲ, πῶς ἔχεις ; εἰρηνιχῶς. μᾶλλον δί ὡς μέλιτι προσπαίζειν δέδοται. μελίπηχτω δ᾽ εἴσοι προσφέρει;
τρώγοιμ᾽ ἄν. flor δὲ; καταπίνοιμἐ ἄν. Er ἰστέον καὶ ὅτι. ἡ εἰρημένη ἀνυπέρβλητος ἰσότης, δηλοῦται
χαὶ ἐν τῷ, δαιτὸς ἐΐσης. δαὶς γὰρ ἐΐση, ἄλλως μὲν χοινότερον, ἡ ἰσύμοιρος. κατὰ δὲ Ζηνόδοτον, ἡ
ἀγαΐγή. ὡς ἱστορεῖ καὶ ves λέγων ὅτι ἐπεὶ ἡ τροφὴ τῷ ἀνϑρώπῳ ὀγαϑὺὸν ἀναγκαῖον, ἐπεχτείνας
εἴρηκεν ἐΐσην, vibes σημείωσαι τὸ ἐπεχτείνας, ὡς τοῦ Ζηνοδότου ἐπέχτασιν δοξάζοντος καὶ τὸ ἀντὶ τοῦ
ἴσην, εἰπεῖν ἐΐσην. τούτοις δὲ ἐπάγει χαὶ ὅτ: ἐπεὶ οἱ πρῶτοι ἄνϑρωποι. οἷς οὐ παρῆν ἄφϑονος τροφὴ,
4o ἄρτι φαινομένης. ἀϑρόον ἐπ᾽ αὐτὴν ἰόντες, βίᾳ ἥρπαζον. καὶ σὺν ἀχοσμίᾳ, ἐγίνοντο xci φόνοι. ἐξ ὧν
εἰχὸς λεγϑῆναι χαὶ ἀτασϑαλίαν τὴν ἐν ἱγαλίαις ἁμαρτίαν, τέως μὲν, οὐχ εἶχον. 9, TL "δράσουσιν. ὡς δὲ θο
παρεγένετο αὐτοῖς πολλὴ τροφὴ ix τῆς Δήμητρος, διένεμον ἑχάστῳ ἴσην. καὶ οὕτως εἰς κόσμον προῆλϑε
τὰ δόρπα, πόντων εἰς ἶσον διαμεμοιραμένων. á ὥς τε δαὶς ἐΐση ἡ carb pomi τροφὴ, παρὰ τὸ δατεῖ-
35 σϑαι 0 ἐστι διαμοιρᾶσϑαι ἐπίσης. καὶ οὐ χρέα μόνον. ἀλλὰ χαὶ olvov καὶ λοιπά. οὕτω δὲ καὶ δαιτρὸς,
ὁ ἴσην ἑχάστῳ μοῖραν δαιόμενος. ὅτι δὲ ἐπὶ μόνων ἀνϑρώπων ἡ δαὶς κἂν ὁ Ζηνόδοτος ἄλλο τι βούληται,
xai ἐν τοῖς εἰς τὴν Ιλιάδα δεδήλωται. σῖτον δὲ οὐδετέρως, ἐπὶ "ἄρτου. ὃ σῖτος γὰρ, ἀκατέργαστος.1 402

E 2

36 PACGDAIAIA 4. Vs.159—2146.

( Vers. 139. ) Ἰστέον δὲ, ὕτι παρὰ τὰ xad Ὅμηρον σῖτα, ἡ σπανοσιτία σύγκειται. Ξενοιρῶν. φοβού-
μενος τὴν σπανοσιτίαν. Ev δὲ τῷ λέγειν αἰδοίη ταμία, ὑποτίϑεται ὕτι χαὶ τὰς ἐν τοῖς τοιούτοις ὑπουρ-
γούσας ἀμφιπόλους, σώφρονας εἶναι χρή. οὕτω γὰρ οὐχ ἂν ὁ δεσποτικὸς αὐταῖς οἶχος ἐξαντλοῖτο.
(Vers. 140.) Μίδατα δὲ, τὰ ὄψα ἔοικε λέγειν κατ᾽ ἐξοχὴν, διαστέλλων αὐτὰ πρὸς τὰ σῖτα, ἤτοι πρὸς
τοὺς ἄρτους. Τὸ δὲ ἐπιϑεῖσα, γέγονε τοῖς παλαιοῖς ἀφορμὴ τοῦ εἰπεῖν ἐπιτραπεζώματα τὰ inei éucve
τραπέζαις βρώματα. εἰ δὲ ἐχρὴν τὰ αὐτὰ καὶ ἐπιϑήματα λέγειν διὰ τὸ ἐπιΐεῖσα, ὕμως ἤρεσε τοῖς ὄνο-
ματοϑέταις, σανιδίῳ τινὲ χαρίσασϑιαι τὸ τοιοῦτον ὄνομα. καὶ ζήτει εἰς τὸν ᾿“ϑήναιον. Χαριζομένη δὲ,
ἡ τὰ πρὸς χάριν καὶ ἡδονὴν ποιοῦσα, οὕτω γὰρ zci' Οδυσσεὺς, ἐχαρίζετο τῷ «Τὴ ἱερὰ ῥέζων. Παρεόντα
δὲ βρώματα λέγει, τὰ ἐν τῷ ταμείῳ ἀπόϑετα, ἤτοι ἕωλα. τὰ γὰρ πρόσφατα, ὃ δαιτρὸς παρατίϑησιν.
ἢ καὶ ἄλλως παρεόντα λέγει, τὰ ἐπὶ πολὺ παραμένοντα, ὁποῖα τὰ ἁλίπαστα. ᾿Ιστέον δὲ ὡς τὰ μὲν ze 10
10" Ὅμηρον παρεόντα ἤγουν τὰ ix τῆς χϑὲς τραπέζης ἕωλα λείψανα, μέτρια ὡς εἰχὸς ἂν ἦσαν. xc οἷα
δεῖσϑαι καὶ τῆς ἐπαύριον ἐν ἐδέσμασιν ἐπισκευῆς. οὐ μὴν τοιαῦτα καὶ τὰ τοῖς ὕστερον ἐχδιαιτήσεως.
Δημητρίου γοῦν φασὶ τοῦ Φαληρέως χαρισαμένου Μίοσχίωνι λείψιανα τραπέζης τῆς xer αὐτὸν, ὃ
Διοσχίων ἐξ ἐκείνων, ἐν ἔτεσι δύο τρεῖς συνοιχίας ἐωνήσατο. ( Vers. 1.4.1.) Πίνακες δὲ νῦν μὲν, τὰ ἐπὶ τρα-
πέζης ξύλινα. σχεύη. ἀλλαχοῦ δὲ, xc αἱ σανίδες οὕτω λέγονται, ὕπου νεῶν πίνακας ὃ ποιητὴς ἐρεῖ, λέγει
δέ που xal ὃ κωμικὸς, πιναχηδὸν ἀποσπῶν 0 ἐστι δίκην σανίδων. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι Ὅμηρος μὲν, πίνακας
οἶδε λέγειν καὶ κάνεα. οἱ δὲ ὕστερον, καὶ τρύβλια ἑτεροῖά τε καὶ ὀξύϑαφα. ἔτι δὲ, καὶ λεκάνας. we λέκα-
vite δέ. οἷον. τὰς χεῖρας πρὸς τὰ λεκανίδια προσῆγεν ἐν οἷς τὰ μαγειρεύματα. Ὅρα δὲ ὑποκατάβασιν
εἰς εὐτέλειαν, εὔταχτον. χρυσέα μὲν γὰρ, ἡ καϊϑαρείως ἔχουσα πρόχοος es χαὶ τὰ χὐπελλα. ἀργύρεος δὲ
ὁ λέβης διὰ τὸ τῶν χειρονίπτρων μὴ ἄῤῥυπον. ξύλινοι δὲ οἱ πίνακες, ὡς αὐτοὶ τοῦ συρφετοῦ ἤδη ὄντες 20
χαὶ μὴ πρέποντες ix τιμίας ὕλης εἶναι. ὡς δὲ μέχρι καὶ ἐσάρτι τῶν τινα dO vov καὶ οἱ zer. αὐτοὺς δὲ
ἄρχοντες χαίρουσι σχεύεσι ξυλίνοις & καὶ χάνεα λέγεται καὶ τραπεζώματα, δῆλον ἐστίν. (Vers. 142.)
2οὍρα δὲ καὶ τὸ, παντοίων, Ov ὧν εἰδέναι δηλοῖ ὁ ποιητὴς xci τὰς ποιχίλας τροφάς. ὡς xci ἐν τῷ,
ἐδωδὴν παντοίην. καὶ ἐν τῷ, ὄψα οἷα ἔδουσι διοτρεφέες βασιλῆες. Σημείωσαι δὲ καὶ Ort τὸ, δαιτρὺς
δὲ χρειῶν πίνακας παρέϑηκεν ἀείρας, διαγράφεσϑαι ἱστορεῖ ᾿ϑήναιος, ἐπειδὴ ἀπαρχεῖν δοκεῖ τὸ πρὸ
αὐτοῦ δίστιχον. εἰ γάρ φησιν εἴδατα παρέϑηκεν ἡ ταμίη χρεάτων ὄντα Acero, τὸν δαιτρὸν οὐχ ἔδει
παρεισφέρειν. καὶ μὴν καινὸν ἄλλως οὐδὲν τῶν τριῶν στίχων φυλαττομένων, τὴν μὲν ταμίην ἕωλα
παραϑέσϑαι, τὸν δ᾽ αὖ δαιτρὸν ἑτεροῖα παντοῖα πρόσφατα ποικιλίας τὲ χάριν χαὶ πρὸς φιλοφρο-
σύνης ἔνδειξιν. “Ὅτι δὲ οὐ μένον ὃ χρυσὸς πάλαι ποτὲ ἀλλὰ καὶ 0 ἄργυρος σπάνιόν τι χρῆμα ἦν, δηλοῖ
κατὰ τοὺς παλαιοὺς xci τὸ περιμάχητον χρυσόμαλλον ἀρνίον τοῦ ᾿“τρέως. 0 φασιν ἀργυρίδα εἶναι του- 30
τέστι φιάλην ἀργυρᾶν, ἧς ὁ πυϑμὴν ἐμπεπαισμένον εἶχεν ἀρνίον ἐπίχρυσον. Κύπελλα δὲ, ποτήρια
νεύοντα τοῖς χείλεσι καὶ ἐπικύπτοντα ἐντός. περὶ ὧν ἐν ᾿Ιλιάδι κάλλιον εἴρηται. (Vers, 1435.) Τὸ δὲ
ϑαμὰ οἰνοχοεύειν, οὐ πολυποσίαν ἐνταῦϑα χατηγορεῖ, ἀλλὰ φιλοφροσύνην ἐνδείχνυται. εἰχὸς δὲ καὶ
βραχέα εἶναι τὸ κύπελλα. (Vers. 145.) Τὸ δὲ οἰνοχοεύειν xai οἰνοχοεῖν, οὐ μόνον χιρνᾶν λέγεται. ἀλλὰ
3o καὶ ἐγκανάσσειν, 0 ἐστιν ἐγχέειν οἶνον, ὡς "τὸ, ἄχρατον ἐγκάναζόν μοι πολύν. ὅϑεν xai κάναστρον,
τρύβλιον. ὡς ἐν παλαιῷ κεῖται ῥητοριχῷ λεξικῷ. καὶ ἴσως ἔχει τοῦτο συγγενές τι καὶ πρὸς τὰ μετ᾽ ὀλί-
γον σιτοιόρα χκάνεα. (Vers. 146.) Ὅτι Τηλεμάχῳ μὲν καὶ τῷ σώφρονι ξένῳ, ἀμφίπολος χέρνιβα
φέρει, καὶ ἐπιχέει. τοῖς δὲ ἀτασϑάλοις μνηστῆρσι, κήρυκες ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν. οὐ γὰρ ἐχρῆν τοῖς
ὑβρισταῖς καὶ ἀκολάστοις, παιδίσχας διακονεῖν. “Ὅτι ὕπερ ἀνωτέρω περιφραστιχῶς εἶπεν ἐν δυσὶ στίχοις
τὸ, χέρνιβα δ᾽ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχεε χαὶ ἑξῆς, ἐνταῦϑα συντομώτατα ἔφρασεν ἐπὶ τῶν νηστήρων, 4o
ἐν τῷ, χήρυχες ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν. οὕτω δὲ καὶ τοῦ uiv σώφρονος Τηλεμάχου. τὴν τράπεζαν, διε-
σχεύασεν ἤδη ἐν στίχοις πλείοσιν, ἐναβρυνόμενος οἷον τῇ ἐχφράσει. τὴν μέντοι τῶν ὑπερφιάλων uvi-
στήρων, ἐπιτρέχων συντέμνει ἐν ὀλίγοις ἔπεσι. τάχιον οἷον σπεύδων αὐτῆς ἀπαλλάττεσϑαι. φησὶ γάρ.
τοῖς δὲ, κήρυχες μὲν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν. σῖτον δὲ δμωαὶ παρενήνεον ἐν κανέοισι. κοῦροι δὲ χρητῆ-
gag ἐπεστέψαντο ποτοῖο. οὕτως ἐν καιρῷ καὶ πλατύνει τὰς ἐννοίας καὶ ἐπιτέμνει ὃ ποιητής. ᾿Ιστέον
δὲ ὅτε κήρυχας οἱ μὲν πλείους Ὁμηρικῶς οἴδασι. Κλείδημος δὲ κατὰ τὴν τοῦ δειπνοσοιιιστοῦ ἱστορίαν,

P AW OQIGA4IM 4. Ws τ46--- 150. 37

χαὶ τοὺς μαγείρους οὕτω καλεῖ oO φησίν. ἐνταῦδνα δὲ owe, κήρυχας τοὺς οἰνοχόους εἶπεν ὁ ποιητής. 1ο
οὗς καὶ ἐπεγχύτας ἔλεγον οἱ ᾿Ελλησπόντιοι. ὡς δὲ καὶ γυναῖχες ἐῳωνοχύουν, 0 αὐτὸς ῥήτωρ δηλοῖ. λέγων
ὅτι Κλίνης γυναικός τινος οὕτω χαλουμένης τῆς οἰνοχόου Πτολεμαίου τοῦ βασιλέως, ἀνδριάντες ἵσταντο Φ
χατὰ πολλὰ μέρη τῆς πόλεως πονοχίτωνες, QvrOv κρατοῦντες ἐν ταῖς χερσίν. ἔστι δὲ ποτηρίου εἶδος τὸ
ῥυτὸν ὡς ἐν ἄλλοις δηλοῦται σαφῶς. Χρὴ δὲ μὴ δούλους νοεῖν τοὺς Ομηρικοὺς οἰνοχόους. δοῦλος γάρ
φασιν οὐδεὶς ἦν ἐν τοῖς τοιούτοις διαχονῶν. ἀλλ᾽ οἱ ἐλεύϑεροί φασι τῶν νέων, ὠνοχόουν. ὡς καὶ ὃ τοῦ
Μενελάου υἱὸς χαί τοι vete oz Qv, ἐν αὐτοῖς τοῦθ") "totg. “Ὅτι δὲ τὸ τὰς χεῖρας γίπτεσϑαι, κατὰ χει-
gos καὶ κατὰ χειρῶν ὕδωρ λαμβάνειν ἢ) διδόναι ἢ διδόσϑαι ἢ χεῖσίγαι ἐλέγετο, παραδιδόασιν οἱ πάλαι
ῥήτορες. παρ᾽ οἷς ἀδεταί τις “παράσιτος ἐγκωμαζόντων τινῶν μὲν, τὸ ἀπὸ λέρνης ὕδωρ κρήνης ᾿Ἡργείας,
τινῶν δὲ, τὸ ἀπὸ πειρήνης τῆς κατὰ Κόρινϑον, αὐτὸς εἰπεῖν, ἄριστον εἶναι τὸ κατὰ χειρῶν. ἤγουν τὸ
ἐν συσσιτίοις διδόμενον. Κερῶν δὲ eq οὗ xci ὃ χρατὴρ καὶ τὸ χιρνᾶν καὶ ὅσα τοιαῦτα,- οὐ μόνον οἴνῳ
προσαρμόττει, ἀλλὰ καὶ ἑτέροις ὑγροῖς. ὡς δῆλον xci ἐκ τοῦ μελιχρήτου. καὶ ἐκ τοῦ, ϑυμῆρες κερά-
gege Fuere χρατύς τε καὶ ὥμων. καὶ ἐξ ἄλλων δὲ διαφόρων. (Vers. 147.) Τὺ δὲ παρενήνεον,, λέξις 50
μέν ἐστι ποιητικὴ, καὶ τοῖς πεζολεχτοῦσιν ἀσυντελής. δηλοῖ δὲ τὸ σωρεὔειν, χαὶ ἐμφαίνει τὸν πληϑυσμὸν
τοῦ σίτου, ἀπὸ TOU YO τὸ σωρεύω. ἵνα ἢ κατὰ ἀναδιπλασιασμὸν, νανῶ. καὶ ἐχτάσει, vivo. ὅμοιον καὶ
τῶ, τητῶ. ἤτοι στερίσχω. τοιοῦτον χαὶ τὸ ἀνακηκίειν ἐν ᾿Ιλιάδι. ὅμοιον δὲ zc τὸ κηχάζειν. ὅϑεν ἐπι-
χήκαστον τὸ ἐπνείδισξον χαὶ καταγέλαστον. ὅτι δὲ καὶ τὸ κακάζειν ἐν χρήσει ἐστί, δῆλον. ἐπὶ ὀρνίϑων
ὀνοματοποιηϑέν. ( Vers. 149. n Oi δὲ Ono évrec κοῦροι, δῆλον ὡς χαὶ τρυφερῶς εἶχον καὶ πρεπόντως
τοῖς ὑπερφιάλοις μνηστῆρσιν, ὥς που καὶ ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα δηλωϑήσεται. καὶ οἱ uc “Ὅμηρον δὲ
οἰνοχόοι τῶν μεγάλων προσώπων, οὐκ ἄλλως διέκειντο. εἴγε xci χαϑιαρείως ἐνέχεον ὥς φησιν ὃ Xtvo-
φῶν. καὶ ἐν τοῖς τρισὶ δαχτύλοις ὀχοῦντες τὸ ποτήριον προσέφερον. ἦν δὲ πάντως τοῖς τοιούτοις ἀνάγκη,
χαὶ τὸν οἶνον ἐπιμελῶς χέειν ἐς τοὺς κρατῆρας. διὸ τῶν τις κούρων, φαύλως οἰγοχοῶν, ener,
ἀχούσας μὴ δεῖν τὸν οἰνέα πηλέα ποιεῖν. ὕπερ qv ἐξ ἡρωϊχῶν προσώπων ἀστεῖον αἴνιγμα, τοῦ μὴ χροῆς-
vet. ὑπόπηλον οἶνον κιρνᾶν. ᾿Επιστέφεσϑαι δὲ χρατῆρας ποτοῦ λέγει ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι, τὸ μέχρι τοῦ χείλους
ἐμπιπλᾶν. ἢ uaA*hov ὑπερχειλεῖς ποτοῦ τοὺς κρατῆρας ποιεῖν. ἐκ τούτον δὲ καὶ κρατῆρες ἐπιστεφέες 60
οἴνου παρὰ τῷ τὴν γλῶσσαν χρυσῷ. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ ἀνάπαλιν τοῦ ἐπιστέψαι, ἐχστέψιαι, ὃ Παυσανίας
φησίν. ἐχεῖνο μὲν γάρ ἐστι πληρῶσαι ποτοῦ. τοῦτο δὲ, ἐχχενῶσαι. ἐδήλου δέ φησιν ἐχστένψαι, καὶ τὸ
ἀποϑέσίγ αἱ τι, £x μεταφορᾶς τῶν τὰ στέμματα ἀποτιϑεμένων. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ οὕτω τοὺς κρατῆρας
ἐπιστέφεσίγαι ὡς διὰ τοῦ ποτοῦ ἐπιστεφανοῦσίγαι χαϑά φησιν Anais, ἔπρασσον οἱ παλαιοὶ πρὸς
οἰωνοῦ (φησι τιϑέμενοι, τουτέστιν οἰωνιζόμενοι. ἢν δὲ ἴσως τὸ οἰώνισμα, εἰς ἐντελὲς εὐδαιμονίας σύμ-
βολον καὶ πληρέστατον. ὕπερ "ἀπεναντίας τῇ κενεαγίᾳ ἐστί. τὸ γὰρ ὡς ἐῤῥέϑη ἐπιστεφρὲς, κυκλώματι 402
ἔοιχε σφαιροειδεῖ. τὰ δὲ τοιαῦτα σχήματα, καὶ τέλειά ἐστι καὶ πολυχώρητα, καὶ διατοῦτο, προσφυῆ
τῷ εἰρημένῳ οἰωνίσματι τῷ ἐπὶ βίῳ εὐδαίμονι. “Ὡς δὲ κοινὸν μὲν ὁ χρατὴρ ἐκ τοῦ χερῶ κεράσω συγχο-
πεὶς, ᾿Ιωνιχὸν δὲ ὃ χρητὴρ ἐκ τοῦ χρῶ χρήσω ἐξ οὗ καὶ ἐπικρῆσαι τὸ ἐπιχεράσαι. καὶ ὅτι παρὰ τὸ χέρας

αἱ τοιαῦται λέξεις γεγόνασι. χαὶ Ort ἐκ τοῦ κρατῆρος, καὶ χρατηρίζειν τὸ συμπίνειν, δῆλον ἐκ τῶν
παλαιῶν. δόξοι δ᾽ ἂν χαὶ ἡ Κρήτη χαὶ ὁ Κρὴς, τῷ τοιούτῳ ῥήματι συστοιχεῖν. ( Vers. 150. ) Ὅτι ἐπὶ
ἑτοίμου πανδαισίας λεχϑήσεται τὸ, οἵ δ᾽ ἐπ᾽ ὀγείαϑὰ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον 0 ἐστιν ἔπεμπον

ἢ ἔβαλλον. καὶ ἔστι τὸ ὕλον, περίφρασις τοῦ ἤσϑιον. γίνεται δὲ τὸ ὄνειαρ, ἐκ τοῦ ὀνέω τὸ ὠφελῶ,
πλεονασμῷ τοῦ €. ὡς ἔδω ἔδαρ εἶδαρ χαὶ ἔαρ εἶαρ. ὅτι δὲ ὀνήσιμον ἡ τροφὴ, δηλοῖ ὁ ὁ ποιητὴς ἔνϑα
λέγει, ἔπειτα δὲ καὶ αὐτὸς ὀνήσεαι πιών. ἐν δὲ τῷ cile τῆς ᾿Ιλιάδος, ἕτερόν τι 7 παρὰ τὸ βρῶμα δηλοῦ-
ται ἐν τῷ ποσοῦ δ᾽ ovde T ἔχοντα. χρήματα δηλαδή. To δὲ ἑτοῖμα, προπερισπᾶται: zc ἐνταῦζγα ὥσπερ
καὶ ἐν τῇ *" Ἰλιάδι, χαϑϑὰ χαὶ τὸ ἐρῆμα ἀντὶ τοῦ ἔρημα. To δὲ χεῖρας ἴαλλον, ἀστείως ἔχει ῥηΐγέν, ὡς εἴπερ 10
αἱ χεῖρες ἐπὶ ἔογον ἐπέμποντο οἷα καί τινες ϑεράπαιναι. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τοῦ, χεῖρας ἐπιίάλλειν, ἑτεροῖόν
ἐστι τὸ ἀπὸ χεῖρας, ἑάλλειν. ἐχεῖνο μὲν γὰρ, ταυτὸν ἐστι τῷ, εἰς βρῶσιν ἄγειν. τοῦτο δὲ, ἀνάπαλιν ἔχει.
ὡς δῆλον ἐ &x τοῦ, ἐν δὲ Θάσῳ, τὸν σχορπίον ὠνοῦ ἂν ἢ μὴ μείων πυγόνος. ut; γάλου δ᾽ ἀπὸ χεῖρας ἴαλλε,
ἤγουν ἄπεχε, ἄπαγε. Kai ὕρα τηλίχοι σχορπίοι ἐν Θάσῳ (ciego λένεται εἶναι. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὕτι τὲ

38 PoududIlnmdIridM ww Vs iboce1i52.

ἰάλλειν κατὰ μὲν τὸν κανόνα τοῦ! ἰὸς χαὶ ἑἰήϊος καὶ τῶν ὁμοίων. ὀρϑῶς «μιλοῦται. 0 δὲ Ounoixóg Equa-
της. ὑποβάλλει vOtY, ὡς χαὶ δασύνεται ἀπὸ τοῦ Üjut, ὅϑεν τὸ ἀφίει. χαὶ τὸ ἀφιέναι. χαὶ ὕσα
τοιαῦτα. βοηϑεῖ δὲ τῇ ἐνταῦ)α δασείᾳ, καὶ ἐκ τῶν τῆς χωμῳδίας τὸ, ἀλλ οὐχ ἀποδώσεις οὐδ᾽ ἐφιώ-
λεῖς οἱδ᾽ Ort, ἀντὶ τοῦ ἐπι, βαλεῖς. ὑρμήσεις. χαὶ εἰ uiv οὕτως 5 γραφὴ συναλείφεται, ἔχομεν τὴν ἀνά-
λογ ον δασεῖαν τοῦ ἰάλλειν. εἰ δὲ κατὰ τὸν Σουίΐδαν οὐκ ἔστι Tero Gvh La due ἑφιαλεῖς ἀλλὰ TOLGVÀ-
λάβως φιαλεῖς, ἀπὸ τῆς φιάλης. ἀντὶ τοῦ. μετ᾿ εὐχῆς ἕξη τοῦ πράγματος κατὰ τὸ, ταχέως ὕπεσχε τὴν

20 φιάλην ὕπως ἔργῳ que oUuer, τοῦτο uiv χρήσιμον ἕσται εἰς τὸ γοεῖν OTt ἐκ τῆς φιάλης zc "ῥῆμά ἐστι
τὸ φιαλῶ. εἰς δὲ τὸ δοχεῖν δασύνεσίγαι τὸ ἰάλλω, ἀρχέσει ὁ ᾿μαιάλτης. οὗπερ cv ἡ τνίλωσις, ὑπο-
φαίνεται ἐν τῷ ἐπίαλτος. ὃ καὶ αὐτὸ ἀλλ λαχόϑε δεδήλωται. xci μὴν ἄλλως οὐχ ἀναντίῤῥητον ὅτι ἐν TO,
ἔργῳ φιαλοῦμεν. τὸ τοῦ φιαλεῖν ἔγχειται ῥῆμα. δύναται χὰρ ὥσπερ ἀττικίζεται ὃ λύγος ἐν τῷ, τῷ ἐμῷ 10
τὠμῷ. οὕτως εἰναι κατὰ συναλοιρὴν. καὶ τὸ, ἔρ; γωφιαλοῦμε v. αντὶ τοῦ ἐφιαλοῦμεν xc ἐπιβαλοῦ-
μεν ἔργῳ. ἵνα κατὰ τὸ χεῖρας ἰάλλειν χρέασιν, οὕτω καὶ ἔργῳ ἐφιαλεῖν ἢ)» τὸ ἐ) γχειρῆσαι πράξει τινί,
(V ers. 150.) Ὅτι τὸ, πόσιος zc ἐδ τύος ἐξ ἔρον ἕντο, δηλοῖ μὲν: τὸ ἐξεπλήρωσαν τὴν ἔφεσιν, διεσα-
qud δὲ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τοῦ ἐδητὺς ἡ παραγωγὴ, ἀπὸ τοῦ ἐδῶ ἐδήσω γίνεται ἀῤῥήτου

30 ἐνεστῶτος. ὡς γὰρ ἐ ἐπὶ τῆς αἱ “δοὺς ἔστιν αἰδῶ αἰδήσω ἀφ᾽ οὗ ὁ αἰδήμων, χαὶ αἰδῶ αἰδέσω ὅϑεν τὸ
αἰδεσϑῆναι , οὕτω καὶ ἔδω βαρύτονον ἀφ᾽ οὗ 1j ioo. καὶ ἐδῶ πεοισπώμενον. οὗ ὃ μέλλων, οὐ μόνον
ἐδήσω τὸ παράγον riv ἐδητὺν, ἀλλὰ xci ἐδέσω ἀφ᾽ οὗ τὸ ἔδεσμα. Παυσανίας δὲ, παράγει χαὶ χρήσεις
τοιαύτας. Πλάτων σοφιστῇ ἐν τρισὶ πληγαῖς ἀπηδέσϑη τὸ ῥάμφος καὶ ἐν ἑορταῖς. χατηδέσίϑημεν ἐν χαὶ
nec or εὐϑύς. 0 δ᾽ αὐτὸς λέγει καὶ ὅτι ϑριπήδεστα ξυλήφια τὰ ὑπὸ ϑριπῶν βεθοωμένα, ὡς ἀπὸ
τοῦ ἔδω. οἷς ἐχρῶντο quei οἱ σφόδρα οἰχονομικοὶ ἀντὶ γλυπτῶν σφραγίδων. τινὲς δὲ, αὐτὰ, πεντει- 20
συλλάβως iudicis εἶπον. ἐκ TOU ἔδειν δὲ, χαὶ ἢ τερηδὼν ᾿ϑηρίδιόν φάσι ξυλοῳ ἄγον. οὗ ἡ χρῆ-

4o σις χαὶ παρὰ Aowroq eva ἐν ἱππεῦσι. τείρει γὰρ καὶ ἔδει τὸ παρα" πεσόν. ἐκ τοῦ αὐτοῦ δὲ ὁ ῥήματος, χαὶ
ὁ παρὰ Aio “ιονυσίῳ ἐδέατρος. περὶ οὗ λέγ ει ἐκεῖνος ὕτι τὸ μὲν ὄνομα, EAapuzóv. ἡ δὲ χρεία, περσικὴ.
zv δέ φησι προγεύστης. προεσϑίων τοῦ βασιλέως, εἰς ἀσφάλειαν. ὕστερον δὲ ἐνοιιἰσύλη, ἐδέατρον καλεῖν
TÓY ἐπιστάτι)ν τῆς ὕλης διακονίας χαὶ παρασκευῆς. δῆλον δὲ ὡς αὐτοῦ τοῦ £o θαρυτόνου ῥήματος, οὐ
φαίνεται κλίσις εἰς μέλλοντα χαὶ τοὺς ne goovovs , ort nj μόνον ἐπὶ τοῦ ἐδήδοκα παρακειμένου zc τοῦ
ἐδηδόχειν ὑπερσυντελίχου. οἱ γίνονται οὕτω. £u. ἔσω. ἦκα καὶ ᾿““ττικῶς ἔδηκα. χαὶ mAtovacuo, ἐδηδοκα.
ὑπερσυντέλιχος ἐδι)δόχειν. γίνεται δὲ ὁ πλεονασμὸς τῆς δὸ συλλαβῆς, Ive ἔχῃ 0 ττκὺς παρακείμενος τρί-
τὴν συνήϑως συνεσταλμένην παραλήγουσαν, ὡς, καὶ ἐπὶ τοῦ ἀγήοχα γίνεται: ἄγω γὰρ ἄξω. gy. χαὶ
κατὰ ᾿“ττικοὺς, ἄγηχα. καὶ πλεονάσμῳ, ἀγήοχα. (Vevs. 151.) Ὅτι οἰχεῖον ἐπί τινων τρυς ώντων εἰπεῖν τὸ, 30
τούτοις μὲν ἐνὶ φρεσὶν ἄλλα μέμηλε. μολπήτ᾽ ὀρχηστύς τε. τὰ, γὰρ ἀναήματα δαιτὸς ἐπὶ δὲ τῶν ἀλλο-
τρίοις καλοῖς ἐντρυφξώντων, χαλὸν εἰπεῖν τὸ, τούτοις μὲν, ταῦτα μέλει. χίϑγαρις καὶ ἀοιδή. ἐπεὶ
ἀλλότριον βίοτον νήποινον ἔδουσιν. ὡς εἴπερ δηλαδὴ μὴ ἀλλότρια ἤσϑιον ἀλλὰ ἐπονοῦντο περὶ κτῆσιν

50 οἰχείαν., οὐκ ἄν ἀπησχόλουν ἑαυϊτοὺς εἰς zt contar χαὶ λοιπὰ ὑπόσα συμποσίοις πρέπουσιν. Lore
δὲ τὸ μέιιλε, μέσου παρακειμένου, καὶ γίνεται χατὰ συγχοπὴν ἐκ τοῦ μεμέληκα. ὡς ἐκ τοῦ λελάληκα
τὸ λέληχκα. καὶ τοῦ βεβούληκα τὸ βέθουλα. πάνυ δὲ βαρέως ἡ λέξις ἔχει. οὐ γὰρ ἁπλῶς οἷά τι σύμβαμα
τὸ χαχὺν τοῖς μνηστῆρσι καί τις ποιότης παϑητικὴ, ἀλλὰ σπουδὴ καὶ ἄντιχρυς μέλημα. ὑγαμίζουσι
γοῦν ἐς Ὀδυσσέως οἱ ἀκόλαστοι, ὡς ἐς διδασχάλου, καὶ ὡς ἑχάστοτε τρυςῶσι. xci οὐκ ἔστιν αὐτοῖς
xcd τις εἶπεν, ἀποταχτὸς ἡμέρα οἰνῶσαι σῶμα ἀμέτροισι πότοις. (Vers. 152.) Καὶ ὅρα ἐνταῦϑα
τὸ. ἡ ἀποταχτὸς ϑηλυχόν. ὅμοιον ὃν τῷ, κλυτὸς Ιπποδάμεια. καὶ τῷ, τυτϑὸς κύλιξ. καὶ τῷ, ἀγγελ- áo
"εῖσά μοι γενναῖος. καὶ τῷ, ἡ -Ταὶς ἀργός ἐστι χαὶ πότις. καὶ τῷ. τιϊϑ)αασσὸς γέγονεν, ἡ αὐτὴ δηλαδὴ
"deis. Μολπὴν δὲ ἐνταῦϑά φησι, τὴν μετὰ Qro παιδιὰν τὴν τῷ μέλει ἑπομένην ὡς δοχεῖ τοῖς παλαιοῖς.
αιτὸς δὲ ἀναϑήματα ἡ μολπὴ xc ἡ OpynórUg, ἀντὶ τοῦ ὥσπερ ναοῖς ἀναϑήματα, οὕτω καὶ αὐτὰ
κόσμος Tig ἀναχείιενος τῇ δαιτί. δῆλον δὲ, ὅτι τῇ πολυτελεῖ. οὐ γὰρ τῆς τυχούσης ἁπλῶς δαιτός ἐστιν
ἀναϑήματα τὰ τοιαῦτα. τῆς γοῦν τοῦ Τηλεμάχου δαιτὸς, ἀναϊγήματα οὐκ εἰσίν. ὃς καὶ μέμεεται αὐτά.

60 ἔστι δ᾽ ἐνλταῦϑα εἰπεῖν, καὶ ὅτι τὸ τὴν μολπὴν ἀνάϑημα δαιτὸς εἶναι, παραποιήσεως λόγω ταυτόν ἐστε

φ
ων]

»ΗΨΩΙ 4Γὕ., us Ns 159—155. 39

» ὧὰν , 35 034 m 2 e « ,
τῷ, φύρμιγξ δαιτὶ ératpi) za Ὅμηρον. είς 0 γράφει dreuog, ὅτι ἀποδέδοται 7, φορμιγξ ταῖς
συνουσίας, ἑπανορϑδϑώσεως χάριν καὶ ὠφελείας. ἰατρεύει yp φησιν Vot xci ἀκοσμίαν ἡ μουσική.
xci αὐθάδειαν παύει. περιαιρουμένη γὰρ τὴν στυγνότητα, ποιεῖ πρᾳότητα καὶ χαρὰν ἐλευϑέριον. “Τὺ
δὲ κίϑαρις, ἀπὸ τοῦ κιϑάρα. ὡς ἀπὸ τοῦ χαρὰ χάρις. χαὶ δαμάλη δάμαλις. χαὶ CQ ἔχρις. ὡς TÓ,
ἄχριας ἠνεμοέσσας. ὧν i μὲν" τοῦ czon, czocic Hoc. ix δὲ τοῦ ἄκρις, ἄχριος Ζεύς. ( Vers, 160.)
"Ioréov δὲ, ὡς οἱ ἀλλότριον "iov ἔδοντες, ἀλλοτριος αγεῖν τὲ λέγονται, καὶ δειπνομανεῖς εἰναι. χρῆσις 1404
δὲ τοιούτων λέξεων, παρὰ τῷ δειπνοσοφιστῇ. eve ἱστορεῖ ἐκεῖνος ὡς ὑ παρῳδὸς "Tüucv Ὁμηρικὸν € ἔπος
τὸ οἰνοβαρὲς κυνὺς Ouucr ἔχων κραδίην δ᾽ ἐλάφοιο, παρυαποιήσας, ἔγραψε περί τινὸς ὠλλοτριυφάγου
ἴσως δὲ καὶ δυσμόριρου καὶ ἀτέγκτου τὸ ἦϑος , οὕτω. δειπνομανὲς νεχροῦ ὄμματ᾽ ἔχων χραδίην δ᾽ ἀχύ-

10 λίστον. ᾿Ιστέον δὲ διε ϊ Eppustrtog ὁ χωμιχὸς εἰπὼν ὡς ds βαλάνους καὶ ἀμύγδαλα σιγαλόεντα Παφλα-
γόνες παρέχουσιν, ἐπάγει ἱϑμηριχῶς τὸ, τὰ γὰρ ἀναϑήματα δαιτός. ἤγουν ἱερά τινα κειμήλια. κεῖται
γάρ φασι τὸ ἀνατιϑέναι zc καὶ τὸ ἀναχεῖσϑαι, ἐπὶ τοιούτων. διὸ οἱ ἐπὶ κατακειμένων λέγοντες τὸ
ἀνακεῖσϑαι, διεσύροντο. ὡς δηλοῖ “ίφιλος ἐν τῷ, ἐγώ δ᾽ ἕως μέν τινος, κατεκείμην, πρὺς ὃν δυσχε-
ραίνων ὁ ἀκούων, ἔφη. ἀνάκχεισο. ὡς εἴπερ εἶπεν, ἔσο ἄψυχος ἀνδριάς. πάλιν δέ τινὸς εἰπόντος,
δειπνῶν ἀεὶ ἀναχείμενος παρ᾿ αὐτὸν, ἐπιφέρει ὁ ἀκούσας. πότερον ἀνδριάντα εἱστία ; Eri ἰστέον χαὶ
ὅτι ὁ ἀλλοτριος αγῶν κατὰ τοὺς μνηστῆρας $ τεχνίτης εἶναι ὝΒΡΕΙ ὧν, τοῦ ἀσυμβόλως δει πνεῖν, ἤγουν 10

38 δωρεάν. δίχα συμβολῆς, ἤτοι δαπάνης τῆς οἴκοϑεν. ὕπερ 0 Χαλκιδεὺς Κτησίβιος εἰπεῖν λέγεται πρὸς τὸν
ἐρωτήσαντα τί περιγέγονεν αὐτῷ ἐκ φιλοσοςίας. ἀπεχρίνατο γὰρ ἐκεῖνος, τέχνην ἐκεῖϑιεν σχεῖν, τοῦ
ἀσυμϑόλως ὡς ἐῤῥέϑ δειπνεῖν. εὔστοχος ὦν (φασι καὶ χαρίεις περὶ τὸ γελοῖον. Χρῆσις δὲ ἀλλοτριοφά-

20 γίας μνηστῆρσι zat αὐτὴ πρέπουσα τοῖς καὶ ἐκ διαφόρων τόπων συγκεχροτη μένοις καὶ κολ σεως δὲ ἀξίοις
χαὶ τὸ, μαστιγίαι κέντρωνες ἀλλοτριοιράγοι. 0 δὴ ἐκ τῶν τοῦ “Σοφοκλέους εἰναι λέ) γεται. (V ers, 1595. )
Ὅτι τὴν τοῦ σοφοῦ (njuiov κίϑαριν, περικαλλέα φησί. καὶ ἀείδειν αὐτόν φησι παρὰ μνηστῆρσιν, ἀνάγκη.
τουτέστι βίᾳ zcà ἄκοντα. φιλόσοφος μὲν γὰρ ὁ (φρήμιος ze xci πᾶς ἀοιδός. ὑπερφίαλοι δὲ οἱ μνη-
στῆρες. χαὶ οὐδὲν ἑχουσίως χοινὸν ἀμφοτέροις. Tov δὲ (wor, ὴ παλαιὰ ἱστορία διδάσχαλον γενέσθαι
λέγει τοῦ ποιητοῦ, ἄνδρα σοφὸν zat μούσαις κάτοχον. διὸ καὶ τὸν ᾿Ιϑωκήσιον ᾿ἀοιδὸν à ὁ ποιητὴς, οὕτω
πλάττει χαλεῖσύργαι. ἐγκατατιϑέμενος τῇ ποιήσει, τὸ τοῦ διδασκάλου ὄνομα οἷα χενηρίῳ λαμπρῷ εἰς
χλέος ἀείμνηστον. «φασὶ δὲ καὶ Urt τὴν τοῦ ᾿ϑμήρου μητέρα Κρηϑιηῖδα ἐκεῖνος ὁ eig Φήμιος ἔπεισε
συνοιχκήσειν αὐτῷ. ἐπιμαρτύρεται δὲ ὁ ποιητὴς τῷ Φημίῳ τούτῳ, οὐ μόδνον σύνεσιν εἴπερ ἀνάγχῃ παρὰ 20
τοῖς μνηστῆρσιν ἀείδει, ἀλλὰ καὶ σοφίαν ἐν οἷς πολλὰ λέγει αὐτὸν εἰδέναι βροτῶν ϑελχτήρια. ὕλως γὰρ

30 ὁ ποιητὴς, σοιοὺς καὶ φιλοσόφους πλάττει τοὺς ἀοιδούς. καὶ αὐτοδιδάχτους εἶναι φησί. καὶ ὡς εἰπεῖν,
Üvuogor ovs. καὶ κατὰ Πίνδαρον, αὐτόδεν qua εἰδότας. καὶ ϑεοῖς φησὶ καὶ ἀνϑρώποις ἀείδειν αὐτούς.
χαὶ τὸν ϑεὸν αὐτοῖς ἐν «ρεσὶν, οἵμους παντοίας éuq iav. οὐ μόνον δὲ τὸ τοῦ Ψημίου ἐνταῦϑα ὄνομα ἐξ
ἀληϑοῦς τινος ΨῬημίου οἱ ἱστοροῦντες uerivézOca φασὶν, ἀλλὰ καὶ τόν ῥηϑέντα Mévrigv. ναὶ μέντοι καὶ
τὴν τοῦ μετὰ ταῖται ῥηδϑησομένου Mévropos χλῆσιν. (queat γὰρ καὶ αὐτοὺς, ἑταίρους «ἴλους γενέσύγαι τῷ
ποιητῇ. τὸν μὲν, ναύχληρον ὄντα. τὸν Ἡέντην. πεπαιδευμένον ἄνδρα καὶ πολυίστορα. ᾧ συμπλέων
ὁ ποιητὴς, ἱστορίαν συνῆγε. τὸν δὲ Διέντορα, ᾿Ιϑαχήσιον: παρ᾽ ᾧ χατελείς, ἵδη ze ἐνοσοκομήϑη ὃ
ποιητὴς ὅτε πλέων ἐξ᾿ ᾿Ιβηρίας μετὰ τοῦ Μέντου, δεινῶς ἐνόσησε τοὺς ὀφϑιαλμούς. xci διατοῦτο καὶ
αὐτοὺς ἀπεσέμνυνεν ὃ ποιητὴς, τῷ εἰς αὐτοὺς μετασχιμιατισμῷ τῆς ᾿““ϑηνᾶς. Ὅτι δὲ καὶ ὃ Θερσίτης καὶ
ὁ "Tvyios καὶ ὁ Ezerog ἐπὶ ᾿μήρου γίνόμενοι ἀνεχοονίσϑησαν ὡς πάλαι ποτὲ γεγονότες, ἐν ταῖς παλαιαῖς

4o ἱστορίας εὑρισχέτιει. (Νουα. 155.) Ὅτι τὸ, ἤτοι *0 φορμίζων ἀνε βάλλετο καλὸν ἀείδειν, ἐλλιπῶς ἔχει 50
ὡς καὶ τὸ, χέρνιβα ἐπέχευε γμασίγαι. λείπει γὰν τὸ ὥστε ἢ τοιοῦτόν τι. ἵνα λέγῃ Urt ὕδωρ ἐπέχεεν
ὥστε vule tu, χαὶ uv βάλλετο ὥστε χαλὸν ἀείδειν. “Πὺ δὲ ἤτοι, ἐἰσυδυναμεῖ (qoot TO μέν, διὸ χαὶ
iz παραλλήλου κεῖνται ποτέ. ὡς ἐν τῷ, ἤτοι μὲν τόδε χαλὺν ἀχουέμεν ἐστὶν ἀοιδοῦ. τίϑεταν ἰδὲ ἀεὶ ἐν
ἀρχῇ. ὡς καὶ ὁ ἀτάρ καὶ ὁ αὐτάρ καὶ ὁ ἠδὲ ἀντὶ τοῦ καῖ. οἱ χαὶ αὐτοὶ παραλληλίζονται ἐν TQ , noter
zai ᾧ παιδὶ κλέος ἤρατο. TO δὲ ἀνεβάλλετο, ἀντί τοῦ προανεχρούετο ὡς ἀσύμενος, ἤτοι προοιμιάζετο.
ἀναβολὴ γὰρ, οὐ μόνον ἐπὶ ἀργίας τίϑεται καὶ ἱἹματισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ προυιμίου, χαϑιὰ δηλοὶ xci

40 Ῥά ΨΩ, ἤει 4. Vsa56.

» Ae AN. $16 3 D et I ^ m - CT PDAS
ὁ χωμιχὸς ἐν τοῖς Ὄρνισεν. 1j TO ἀνεβάλλετο, ἀντὶ τοῦ πνεῦμα συνῆγεν ὡς (φασιν οἱ παλαιοί. ἢ μᾶλλον,
ἀντὶ τοῦ ἀνῆγεν. ἀναβάλλειν γὰρ, καὶ τὸ ἀνάγειν. οἱ γοῦν ὀρύσσοντες, ἀναβάλλειν χοῦν λέγονται.
xc ἡ τοιαύτη γῆ, ἀμβολὰς λέγεται. ἀναβάλλεται δὲ καὶ ὕδωρ, διὰ σωλήνων 1j κίονος ἢ οὕτω πως ἀνα-
βαῖνον, ἢ καὶ ἄλλως ἀναπηδῶν. ὡς δηλοῖ παρὰ Καλλιμάχῳ τὸ, κρήνη λευκὸν ὕδωρ ἀνέβαλλεν. ἄνα-
πιδύον δηλαδὴ καὶ ἀναβλύζον. καὶ μύρμηκες δὲ, ἀναβάλλουσι κάτωϑεν χοῦν. ὕπερ ἐναντίον τῷ καταβάλ-
^o λει» ἐστὶν, ἤτοι! κάτω βάλλειν τουτέστι ῥίπτειν. Σημείωσαι δὲ ὡς εἴπερ τὸ ἀνεβάλλετο, ταυτόν ἐστιν
ὡς εἴρηται τῷ ἀνῆγεν, ἰσοδυναμεῖ ἄρα τὸ ἀνεβάλλετο. πρὸς τὸ ἀνείκατο ἤγουν ἀνενήνεγκέν. οἷον. ἀνενεί-
χατο φώνησέν τε. χατὰ σύμμετρον δηλαδὴ ἀνάτασιν. οὐ μὴν ἐφ᾽ ὑποίᾳ qn ἐσχκώφϑη τις μεγαλοβόας,
ἀκούσας οὐκ ἐν τῷ μεγάλῳ κεῖσϑαι τὸ εὖ, ἀλλ᾿ ἐν τῷ εὖ τὸ μέγα. ὕπερ e ὑποδηλοῖ Ὅμηρος ἐν τῷ,
χαλὸν ἀείδειν. τὸ γὰρ εὖ τῆς χατὰ μουσικὴν φδὴς , τὸ καλὸν ἀείδειν ἐστίν. ᾧ συντρέχει, καὶ τὸ μέγα. 10
ἐπειδὴ ἀληϑῶς τὸ τῆς μουσικῆς καλόν, χαὶ εὖ ἔχει, zal μεγαλεῖον ἐστίν. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτε ποῦ ἄνη-
γέγκατο ταυτόν δ᾽ εἰπεῖν ἀνενείκατο ποιητιχῶς, χρῆσις παρὰ Αἰλιανῷ. εἰπόντι περὶ Ἀροίσου τὸ, ὃ δὲ,
ἀνηνέγχατο ἄρα ἤγουν ἐχ βάϑους ἐξεβόησε καὶ ἐς τρὶς i ἐχώλεσε: τὸν :Ξόλωνα.. “Ἔπω tovtov xai ὅτι χυρίως
μὲν βάλλειν, τὸ βίᾳ 1 ἢ) ἐκ βιοῦ 0 ἐστι τόξου ἰάλλειν ἢ ἅλλεσϑιαι τὸ ἀφιέμενον. ἐν δὲ ῥητορικῷ λεξικῷ
φέρεται, ὡς τρία σημαίνει τὸ βάλλειν. τὸ προέσϑϑαι. τὸ ῥίψαι. τό τρῶσαι. ἀφ᾽ ὧν κατὰ διαφόρους
κινήσεις τὲ καὶ ἐννοίας. ποικίλαι σημασίαι ἀναφαίνονται ἐν διαφόροις λόγου μέρεσι. τοιαῦτα γοῦν τινα
50 x τῶν σημαινομένων τοῦ βάλλειν γίνονται. τὸ βέλος. καὶ ἡ βολίς. καὶ 1, βολὴ ἡ ἐπιτυχὴς δηλαδὴ xc
εὔστοχος. ἀφ᾽ ἧς καὶ ἐπήβθολος, ὃ τυχὼν πράγματός τινος, οἷον παρ '"Üunoo, νηὸς ἐπήβολος. παρὰ
δὲ τοῖς ὕστερον, κατ᾽ ἐξοχὴν ὁ συνετός. οἱονεὶ ὃ τοῦ κυριοτάτου ἐπιτυχὴς, τοῦ φρονεῖν. ix τῆς βολῆς
δὲ, καὶ ὃ βολαῖος ϑύννος. καὶ ἡ βουλὴ ἐπενϑέσει τοῦ V. καὶ ἡ συμϑουλὴ τὸ ἐπιτυχὲς σύσκεμμα. τρία 20
δὲ σημαινόμενα τῆς βουλῆς. ὃ τύπος. οἱ βουλευταί. xci αὐτὸ τὸ περὶ οὗ ἡ σκέψις. βολῆς δὲ σύν-
Ücgig, ποιεῖ καὶ μεταβολὴν καὶ ὑπερβολὴν, τὰς ἐπαμφοτεριζούσας. οὔτε γὰρ ἡ ὑπερβολὴ ἀεὶ κακί-
ξεται, οὔτε nera, βολὴ πόντων ἡδὺ ἐξ ἀνάγκης κατ᾽ Εὐριπίδην. ἔτι ἀπὸ τοῦ βάλλειν, χαὶ βαλβίδες. οὐ
μόνον αἱ ἐπὶ ἀφέσεως δρομέων γραιιμαὶ χατὰ iur “ιονύσιον, ἀλλὰ καὶ ὕσαι ἐν φρέασι χαὶ ἄλλοις
τοιούτοις ἐγκοπαί φησι χαὶ ἐξοχαὶ OU ὧν χατίασιν εἰς αὐτά. αἷς βαλβίσιν, δμοιόν τι κατὰ ἔννοιαν, χαὶ
ὁ βατήρ. ὃς ἣν ἀρχή φησι τοῦ τῶν πεντάϑλων σχάμματος. ὅϑεν καὶ παροιμία, αὐτὸν κέκρουκας τὸν 39
βατῆρα τοῦ λόγου. ὡς οἷον εἰπεῖν, τὸ πρῶτον καὶ ἐπικαιρότερον. ἔτι ἐχ τοῦ βάλλειν ἢ τῆς βολῆς, καὶ
ὃ πρωτόβολος ἵππος. οὗ χρῆσις ἐν τῷ, τὰ τέλεια ἐπὶ πλείστων γενῶν καὶ χαεηρτυχότα, λειπογνώμονα
60 χαλεῖται, διὰ τὸ μηχέτι ἔχειν ὀδόντας τοὺς γνώμονας καλουμένους, οἷς ἐπι γινώσχουσιν οἱ ξιπειροι
τοὺς πρωτοβόλους. ὃ δὲ τοῦτο γράψας ᾿Ἡριστοφάνης, λέγει καὶ ᾿Αττικὴν τινὰ Judei δϑύεσϑαι Acyo- 30
μιέγ)}»" λειπογνώμονα, οἷον τελείαν. καὶ Ort ἔνιοι, τὸν δηϑέντα ὀδόντα, οὐ γνώμονα καλοῦσιν ἀλλὰ
γνῶμα, oiov, νέα δ᾽ ἔτ᾽ ἐστίν. οὐχ ὁρᾶς; χαὶ γνῶμα ἔχει. χαὶ πάλιν. γνῶμα γοῦν βέβληκεν ὡς ovc
ἑπτέτης. ἔστι δὲ τὸ γνῶμα, κατὰ τὸ βρώμη βρῶμα. οὕτω γὰρ καὶ iz τοῖ γνώμη, τὸ γνῶμα, ἔτι ἀπὸ
τοῦ βάλλειν xci τῆς βολῆς, καὶ 0 βολεὼν ᾿“ττικῶς 0 ἐστι χοπρὼν ἤτοι κοπροβολεῖον. οὗ χόπρος δηλαδὴ
140520wv βάλλεται ἤγουν ῥίπτεται. ἀχόλουϑον δὲ τοῖς βολεῶσι, καὶ τὸ βύλλιτον 1) βόβλιτον ἐπὶ κόπρου
νοούμενον. ἔτι ἡ βολὴ, καὶ τὸν βόλον παράγει τόν τε χκυβευτικὸν καὶ τὸν χατὰ ϑαλάσσης ἀφιέμενον.
εἴτε δικτύου ἐχεῖνος, εἴτε διὰ μολίβδου ἢ λίϑου. ἀφ᾽ ov xci βολίζειν τὸ σημειοῦσϑαι διὰ καϑέσεως
βόλου, εἰ βαϑὺ τὸ ὕδωρ. καὶ οὐ τὸ βολίζειν μόνον ἐχεῖϑεν, ἀλλὰ καὶ τὸ βολῶ βολήσω. ἐξ οὗ τὸ, πέν-
(e τὸ ἀτλήτῳ βεβολήατο, ἤγουν βέβληντο κατὰ συγκοπήν. τοιούτου δὲ ῥήματος σύνϑετον, καὶ ἄντι-
βολῶ τὸ συναντῶ καὶ παρακαλῶ, ἐκεῖϑεν καὶ τὸ παρ Ὁμήρῳ βλῆτρον. ὡς τὸ χολλητὸν βλήτροισιν. ix 4o
τοῦ βάλλειν, καὶ ὃ τοῦ ἄρτου βλωμός. ἐκ τοῦ αὐτοῦ δὲ σύγκειται χαὶ τὸ ἀβληχρόν. 0 δηλοῖ ποτὲ
μὲν, τὸν μὴ βαλλόμενον χροῦν. ποτὲ δὲ καὶ τὸν βαλλόμενον, ὡς πλεονάζοντος τοῦ &. τῆς βολῆς ἔργον,
χαὶ ὃ παλίμβολος. οὐ μόνον ὃ κοινότερον οὕτω λεγόμενος , ἀλλὰ xci ὃ ἐπὶ δούλου ἐν τῷ ᾿ παλίμβολος
τρίπρατος zc πολλάχις ἀπημπολημένος. ἴσως δὲ ὃ τοιοῦτος ἐχεῖϑεν γέγονεν OU ey καὶ ὁ μεταβολεύς.
ἵνα ἢ παλίμβολος δοῦλος. ὃν πάλιν καὶ πάλιν οἱ τῶν ἀνδραπόδων μεταβολεῖς ἤλλαξαν οἷα τρίπορατον.
10 ὅτι δὲ πραγιιατευτικὴ λέκξις ὃ μεταβολεὺς, δηλοῖ ὃ τῶν ἀλφίτων μεταβολεὺς καὶ τῶν ὀβολῶν χαὶ τοῦ

ῬΑΨΩΊΙΔΙ4Α A | Vsaib6. 41

χρυσίου. Ἔτι ἐκ τῆς βολῆς, καὶ ἡ τοῦ σίτου ἐκβολὴ παρὰ Θουκυδίδῃ. 0 ἐστιν, ἡ πρώτη ἐχ τῆς κάλυ-
xog τῶν ἀσταχύων ἔκφυσις. ἐχ τῶν ῥηθέντων, γίνεται χαὶ ὁ παρὰ τῷ χωμικῷ ἀρύβαλλος παρὰ τὸ
ἀρύεσϑαι καὶ βάλλειν. ἢ καὶ ἄλλως, ἐκ τοῦ ἀρύττειν καὶ βάλλειν ὦ ὡς ὁ ᾿Αϑήναιος γράφει. ὃς λέγει καὶ
ὅτι δύο σημαινόμενα τοῦ «ρυβάλλου. βαλάντιόν τὲ συσπαστὸν O χαὶ σημειωτέον εἰς τοὺς ἱππεῖς τοῦ
᾿Αριστοφάνου, καὶ ποτήριον δὲ, οὐ πόῤῥω ὃν ἀρυστίχου. κάτω μὲν, εὐρύτερον. ἄνω δὲ, συνηγμένον ὡς
τὸ ῥηϑὲν βαλάντιον. τοιοῦτον δέ τι χαὶ ἡ παρὰ τῷ αὐτῷ ῥήτορι βῆσα γραφομένη δέ ἑνὸς σίγμα καϑὰ
καὶ ἡ Ομηρικὴ πόλις ἡ ἐν τὴ Βοιωτίᾳ ἤτοι ἐν τῷ καταλόγῳ τῶν νηῶν. φησὶ γάρ. βῆσα, ποτήριον παρὰ
᾿ἡλεξανδρεῦσι. πλατύτερον £x τῶν χάτω μερῶν, ἐστενωμένον ἄνωϑϑεν. ἔτι ἐκ τῶν εἰρημένων παράγεται
χαὶ τὸ εὐϑυβόλως ἐπίῤῥημα. xci ὁ Bo, βὸς τὸ κατὰ γῆς κρομυῶδες » ὃ βίᾳ γῆϑεν &voflaAMduesnc χατὰ
το Ἡρῳδιανόν. καὶ ἡ ἀσβύλη, ἡ ἄσιν 0 ἐστι ῥύπον βάλλουσα κατὰ ὄψεως. καὶ ὄσπρια κερασβύλα παρὰ
Πλουτάρχῳ καὶ ἑτέροις, τὰ χαὶ ἀτεράμονα. χαὶ ὃ ἄβολος Ἱ ἵππος, ὁ μηδέπω φασὶν ἐχβεβληκὼς πῶλος
τὸν εἰρημιεῖνον γνώμονα ὀδόντα. ὁμοίως ἐχεῖϑεν, καὶ 0 τῆς νηὸς ἔμπροσϑεν ὀξὺς &uffolog. ἀφ᾽ οὗ καὶ 320
τὸ ἀνδρεῖον αἰδοῖον παρὰ τοῖς χωμιχοῖς, ἔμβολον χαὶ τριέμβολον. ἐχεῖϑεν καὶ ὑπόβολον οὐ μόνον τὸ
παρὰ νομικοῖς , ἀλλὰ καὶ τὸ ὑποβεβλημένον 3 ἤγουν ὑποκείμενον πρὺς δάνειον xci τόκον, εἴτε ἀγρὸς εἴτε
οἶκος εἴτε ἄλλο τί. Φερεκράτης. οὐχ ὁρᾷς τὴν οἰχίαν τὴν “Πολυτίωνος κειμένην ὑπόβολον; δῆλον δὲ ὅτι
καὶ ἕτερον ἣν ὑπώβολον à ἐχτεῖνον τὴν προπαραλήγουσαν, χαὶ δηλοὺν τὸ ὑποκείμενον ἐπὶ ὀβολιμαίῳ τόχῳ.
τοῦτο μέντοι, οὐκ ἀπὸ τῆς βολῆς 1 ἢ) τοῦ βύλου, ἀλλὰ £x τοῦ ὀβολοῦ. 0g xci αὐτὸς, ἐκ τὴς βολὴς καὶ
τοῦ βάλλειν γίνει αι καϑὰ καὶ ὃ ὀβελός. ὃς καὶ ἐς τοῦ βέλους δύναται, εἰναι πλεονασμῷ τοῦ O. eq ὧν
ἤτοι τοῦ ὀβολοῦ καὶ τοῦ ὀβελοῦ, τὸ Ὁμηρικόν. τὲ πειιπώϑολον, καὶ ἄρτος ὀβέλιας ὁ ἐπὶ τοῖς ὀβελοῖς
20 ὀπτώμενος. καὶ ἀχρωβελίας, ἄκρον ὀβολιαίου ἄρτου. xci ἐπωβελία, τὸ ἐπιδέκατον κατὰ τοὺς παλαιούς.
καὶ ἡμιωβολιαῖον, τὸ τιμώμενον ἡμίσεος ὀβολοῦ. καὶ τριώβολον, μισϑὸς διχκαστιχός. καὶ οἱ ἁπλῶς
τρεῖς ὀβολι οἱ, ἐξ ὧν τριωβολιμαῖος, 0 εὐτελής. καὶ τετρωβολίζειν, τὸ λαμβάνειν δικαστικὸν τετρώβολον.
ἐγένετο γάρ φασι καὶ τοσοῦτον ποτέ. καὶ τετρωβύλου βίος παρὰ Παυσανίᾳ, "ἀντὶ τοῦ στρατιώτου 30
μισϑὺς. καὶ ἀμφώβολά φασι παρὰ “Σοφοκλεῖ, αἱ διὰ σπλάγχνων μαντεῖαι. χαὶ τοιαῦτα μὲν ὡς ἐκ πολ-
λῶν ὀλίγα εἰπεῖν, τὰ τοῦ! βάλλειν παρακινήματο. ἐν οἷς τηρητέον, καὶ ὕτι ἐκ τοῦ βάλλω καὶ ἐν συγκοπῇ
βλῶ καὶ παραγωγῇ βλάζω, γίνεται βλὰξ βλαχὸς, ὃ καταβεβλημένος οἷον xci μὴ δυνάμενος 0o ovo ct
διὰ τρυφὴν ἢ) καὶ εὐήϑειαν. ὕϑεν φασὶ καὶ βλὰξ, (y vg τέλεον ἀχρεῖος ὡς μηδέν τι ζῷον cO teu αὐτοῦ.
καὶ βλακεύβεσίαι δὲ, τὸ μωραίνειν. καὶ βλακεύματα, αἱ εὐήϑειαι. Ξενοφῶν δὲ, βλακεύεσίλαι ἐ ἔφη τὸ
νωϑρεύεσϑαι. αὐτὸ δὲ τὸ βάλλειν ἐν ἁπλότητι μὲν, ἔστιν ὕτε δοκεῖ καὶ τὸ ἀπάγειν σημαίνειν. ὡς ἐν
3o τῷ, βάλλ ἐς κόρακας. ἤγουν ἄπαγε εἰς ὄρη xci χρημνοὺς, ὡς καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς mov χεῖται. xci βαλλ
ἐς μακαρίαν. ἤγουν ἄπαγε εἰς ὑλεῦζρον ἢ εἰς δου. ἐπειδὴ οἱ vexgoi μακαρίται λέγ ονται. ἢ καὶ ἄλλως,
ἐπεὶ ΔΙαχαρία ᾿Πρακλέος ϑυγάτηρ ore “ϑηναίοις ἐὐρυσϑεὺς ἐπεστράτε υσὲέν, ἑαυτὴν ἐπέδωχεν εἰς σφα-
γὴν ὑπὲρ σωτηρίας τῶν πατριωτῶν. ὅτε δὲ καὶ συντεϑῇ τὸ βάλλειν μετὰ ἱχάστης τῶν προΐϑ)έσεων, πλείω
τὴν ποικιλίαν ἐκφαίνει. ἐμβάλλειν οὖν κυρίως, τὸ εἰς pp GvunÀéxtGÓ e. ὕϑεν xci στρατοῦ ἐιιβολὴ ἢ
40 καὶ κυμάτων. xc ἡ παρεμβολὴ δὲ χαὶ τὸ παρεμβάλλειν, "λέξεις στρατιωτικαί. ἡ μέντοι ἐπεμβολὴ οὐ 4o
τοιοῦτόν τι, ἀλλὰ σχῆμα ῥητορικόν ἐστιν. ἀνάλογον δὲ αὐτῇ, καὶ τὸ ἐπεμβάλλειν, ἐξ οὗ γέγονε. δοχεῖ
δὲ, καὶ ἄλλο τι δηλοῦσθαι διὰ τοῦ ἐπεμβάλλειν. εἴτις ἐν) υμηϑείη τὸν ᾿ριστοτέλην, ἀπίους ἐμβολά-
δας εἰπόντα, τὰς ὡς οἱ πολλοί φασιν ἐγκεκεντρισμένας. ὡς εἰναι ἐπεμβάλλειν, καὶ τὸ ἐπὶ τὸ προύπαρ-
gov φυτὸν ἐντιίλέναι ἄλλου φυτοῦ κλαδίσχον, οὗ ὃ καρπὸς, ἐπεμβολὰς ἄν λέγοιτο, τὸ δὲ τοιοῦτον
Áo ἐπεμβάλλειν, ἐμφυλλίξειν καὶ ἐγκεντρίζειν ἡ κοινὴ γλῶσσα φησί. ἄλλως δέ y& ἀπὸ τοῦ ἐμβάλλειν, χαὶ
μῆνες ἐμβόλιμοι χαὶ ἐνιαυτοί. χαὶ ἔμβολος, ὃ κατωτέρω ἔχ, ολος. τὸ δὲ εἰςβάλλειν καὶ ἡ εἰςβολὴ,
ἀρχὴν τινα ἔργου ἢ πάϑους i ἢ) καὶ τοπικὴν, ἐμφαίνει. ὡς καὶ ὅτε εἰςβολὴν c ὕρους εἴποι τις. ἐχβάλλει δὲ
ποταμὸς εἰς ϑάλασσαν, ἤγουν in χαὶ ἀπὲ ἐρεύγεται ὃν κατασύρ: L συριρετόν. ἐξ αὐτοῦ δὲ, καὶ ὃ
ἔχβλητος παρ᾽ Εὐριπίδῃ. χαὶ 0 ἐπὶ ὀξέος ἀκρωτηρίου ἔχβολος. ὁποῖον καὶ τὸ ἀντικρὺ ῥόδου ὃ τριήρους
παραυγάζει, σχῆμα τοῖς πόῤῥωἹθεν βλέπουσιν. ὃς καὶ ἔμβολος λέγεται καϑ' ὁμοιότητα τοῦ ἀνωτέρω

ῥηϑέντος ἐμβόλου τῆς νεώς. καὶ τὸ συμβάλλειν δὲ, μάχιμόν ποτε καὶ αὐτὸ καὶ ἡ ἀπ᾿ αὐτοῦ συμ-
Οομμεντ. iN Opnvss. Tow. I.

42 Pob (21d LM. 45522156.

50 Box. ἔστι δ᾽ ὅτε καὶ τὸ ἁπλῶς ὁμοῦ ἰέναι δηλοῖ. oU*ro γὰρ ὕδατα συμβάλλειν λέγεται. ὅϑεν καὶ συμ-
βολὴ ποταμῶν ἣν καὶ ξύνεσιν ὁ ποιητὴς λέγει. καὶ παϑητικῶς δὲ συμβάλλεσϑαι, τὸ συγχροτεῖν καὶ
βοηϑεῖν ὁμοῦ ἰόντα. ὅϑεν καὶ συμβολὴ ἡ ἐπὶ ἐράνου. καὶ δεῖπνον ἐξ αὐτοῦ ἀσύμβολον παρὰ Aéro,
τὸ δωρεὰν καὶ δίχα ἐράνου. οὗ τις ὑστερήσας, καὶ τάξιν ἂν φασι λίποι. ἔτι συμβάλλειν, καὶ τὸ συναν-
τᾶν. ὅϑεν καὶ οἱ κατὰ μαντείαν ἐνόδιοι σύμβολοι, καὶ ἀνὴρ ἀξύμβολος παρὰ τῷ ᾿Πφροδισιεῖ ᾿“λεξάν-
δρῳ,, οἱονεὶ ὁ δυσοιώνιστος καὶ ἀπαίσιος. Ἰ) καὶ ἄλλως, ὁ ἀσυντελής. ἐκ τοῦ συμβάλλεσθαι τὰ εἰς
ὠφέλειαν. ὅϑεν χαὶ τὰ πολιτικὰ συμβόλαια. ἔκ τινος xci αὐτὰ γινόμενα συμβολῆς καϑ)ὰ καὶ ἡ συμ-
βουλὴ, πρὸς ὁμοιότητα ἐράνου, ἐπεὶ καὶ ἐν τῇ βουλὴ πολλῶν ἀγειρομένων καὶ συμβολήν τινα ποιησα-
μένων λογικὴν, κυροῦται τὸ δοκοῦν κράτιστον βούλευμα. ἐπεὶ δὲ ξυμβάλλειν καὶ τὸ συγχρίνειν. ἀκο-
λούϑως ἐξ αὐτοῦ, ἀξύμβλητος ὁ ἀσύγκριτος, ὁ xci ἀπαράβλητος. ἢ) xci ᾧ οὐχ ἔστιν ἀπαντῆσαι ὡς 10
“Σοφοκλῆς που φησίν. ἄπλαστον ἀξύμβλητον ἐξεϑρεινάμεν. χαὶ νοεῖν δέ ποτὲ τὸ συμβάλλειν. ἐξ οὗ
xci σύμβολα οὐ μόνον τὰ τεχμηριώδη ἁπλῶς, ἀλλὰ xci ἰδίως τὰ μαντικά. προβάλλειν δὲ, στάσεως

θο τινὸς xci αὐτό. οἷον, προσέβαλε τῷ τείχει. xci ὄνομα ἐκ "τούτου ἡ προσβολή. προβάλλειν δὲ, οὐ
μόνον τὸ προαφιέναι, ἀλλὰ καὶ τὸ προτιϑέναι. καὶ προβάλλεσθαι, τὸ προΐσχεσϑαι: ἀφ᾽ οὗ καὶ τὸ
προφασίζεσϑαι xe ὁμοιότητα τῶν τιϑέντων τι ἐπίπροσϑεν τῆς βολῆς ὅϑεν xci ὕπλον πρόβλημα.
xci προβλὴς πέτρα ἡ προβεβλημένη τῆς ϑαλάσσης. μᾶλλον δὲ, ἣν ἡ γῆ προΐσχεται πρόβλημα. οὗ
προβλῆτος ὃ σχηματισμὸς, ὅμοιος τῷ, ἐπιβλὴς ἐπιβλῆτος, ὃ δηλοῖ τὸν τῆς ϑύρας μοχλόν, xci ἀβλὴς
ἄβλῆτος ἐπὶ ὀϊστοῦ. ἐκ τοῦ προβάλλειν δὲ, χαὶ τὸ duree» πρόβλημα. καὶ τὸ κειράλκιον D, προβολή.

140θλεγομένη οὕτως, ἢ διὰ τὸ προτίϑεσϑαι τῶν ἄλλων, “ἢ ὡς πρὸ τῶν λοιπῶν κεφαλαίων βάλλουσα τὸν
διωχόιιενον. ὅμοιόν τι καὶ ὃ πρόβολος, ὡς οἷον πρόμαχος. ἀναβάλλειν δὲ, οὐ μόνον τὸ ἀνάγειν ὡς ἐν 20
ἀρχῇ τῆς προχειμένης ϑεωρίας ἐῤῥέϑη. ἐξ οὗ καὶ λέβης ἀμβολάδην ζέων, χαὶ ἀμβλήδην γοόωσα ὡς
xci ἐν ᾿Ιλιάδι χεῖται. xc ἀμιβλίσκειν, χαὶ ἀμβλῶσαι, ἀφ᾽ ὧν καὶ ἀμβλωϑρίδιον χαὶ ἄμβλωμα τὸ οἷον
eva, βληϑὲν x τῆς μήτρας, ὡς ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἐκ μυχοῦ ἀναβαλλομένων σωμάτων. καὶ τὸ ἀναβάλλειν
σφαῖραν ἄνω. καὶ ἡ αὐτῆς εἰς ὕψος ἀναβολή. xci τὸ εἰς ἵππον ἀνάγειν καὶ ἔποχον ποιεῖν, ὅϑεν xai
ἀναβολεὺς, οὐ “μόνον τὸ σιδήριον ᾧ τοὺς πόδας ἐγτειϑέντες vi ibn yivovrai r(so, ἀλλὰ καὶ ἄνϑρω-
πος ὃς εἰς τοιοῦτον ἔργον χαϑυπουρχγεῖ. οἷον, τὸν βασιλέα ἐπὶ τὸν ἵππον ἀνέβαλλεν ἤγουν ἀνεβίβαζεν,
ἀλλὰ καὶ τὸ ἐνδύεσϑαι, ἀναβάλλεσϑαι λέγεται. καὶ ὄνομα τούτου, ἡ ἀναβολὴ ἡ. ἀναβάλλεσϑαι δὲ, καὶ
τὸ ἀνατιϑέναι τὸ ἔργον. ἀντὶ τοῦ, ὀκνεῖν χαὶ ἀναδύεσθαι. ὅϑεν καὶ ἀναβολὴ ἡ ἀνάπτωσις. χαὶ ἀμβο-
Meg ὃς, ὁ ἀναπίπτων εἰς ἔργον. ἴσως δὲ καὶ ἀμβλὺ, τὸ ἀνάπαλιν τοῦ βάλλοντος ὀξέως. 0 δοχεῖ ἀνα-

10 ᾿βάλλεσίϑλαι οἷον τὴν ἐνδοτέρω τομήν. τὸ δὲ καταβαλεῖν, καταῤῥήψμαι ἐστίν. Ὁ δὴ συγχοπὲν, ποιεῖ τὸ 30
καββαλεῖν, ἴσως δὲ καὶ τὴν κοινῶς λεγομένην καβαλῖνα. zc ἣν ὃ Κοπρώνυμος, καβαλῖνος ἐ ἔσχωπται.
περὶ ἧς φέρεται, ὅτι καβαλὶς, δικατάληχτον. ἔγκειται δέ φασιν ἡ xem καὶ τὸ ἅλις ἤγουν αὐτάρκως.
περίττωμα γάρ ἐστι τῶν ἀπὸ κάπης ἐσϑιόντων ἀλόγων. οὔχουν κωλύει τὴν αὐτὴν οὕτω ῥηϑῆναι, χαὶ
παρὰ τὸ τῆς χάπης ἀποβάλλεσϑλαι. καταβάλλεσϑαι δὲ χαὶ καταβολὴ, ἐπὶ καταϑέσεως εἴτουν ἀποδό-
σεως. τὸ διαβάλλειν δὲ, οὐ μόνον συχοφαντιχὸν ἔχει νοῦν, ὅϑεν xci ἡ διαβολή. καὶ ὃ παρὰ τῷ llhw-
δάρῳ διάβολος ἄνϑρωπος. ὁμοίως δὲ καὶ παρὰ τῷ δειπνοσοφιστῇ ἐν τῷ, οἱ πολλοὶ τῶν τοῦ Ilrwwog
ge nro, rvocvvizot τινὲβ χαὶ διάβολοι γεγόνασι. καὶ ἐν τῷ, ὧν εἷς ἐβασίλευε φαῦλος ὧν καὶ διάβο-
λος, ἀλλὰ καὶ ἀντὶ τοῦ ἀπατᾶν καὶ παραλογίζεσίϑαι cionis παρὰ Covzvóion. παρὰ τῷ χωμιχῷ δὲ
ἐν τῷ, διέβαλέ με ἡ γραῦ So μεταβάλλειν δὲ, λέγεται μὲν χαὶ ἐπὶ 7 παραιρραστικῆς μεϑόδου. μεταβάλ-
Luv γὰρ λέγεται λέξεις, ὃ δίγλωσσος. ὅϑεν zai ὃ τὸ βιβλίον ὅλον τοῦτο παραφράσας Θρᾷξ 4ημοσϑένης, 4o

20 μεταβολὰς ᾿ὑδυσσείας τὴν τοιαύτην αὐτοῦ πραγματείαν ἐκάλεσεν. ἔστι δὲ καὶ λέξις ἐμ Ἀποριχή, ὅϑεν
μεταβολεῖς ὃ βολῶν ὡς ἐῤῥέϑη χαὶ ἀλφίτων χαὶ τῶν τοιούτων, οἱ αὐτὰ καταλλάσσοντες. παραβάλλειν
δὲ, οὐ μόνον τὸ ἐν παραϑέσει συγκρίνειν ὅϑεν χαὶ ἡ παραβολὴ παράϑε σις οὔσα ὁμοιωματικὴ d ἐπὶ
σαφηνείε τῶν ὑποχειμένων. καὶ τὸ παραβαλεῖν οὖς ἤγουν : πλαγιάσαι. ὑποκλίναι. ὑποϑέσϑεαι εἰς μεμε-
οιμνημένην ἀχοήν. xci τὸ παραβλήδην παρ Ounoo ἀντὶ τοῦ συγκριτικῶς ὡς οἱ πλείους ^r^ χατὰ 41
δὲ τὸν ουὔδαν, ἀντὶ τοῦ ἀπατητιχῶς. παραλογιστικῶς. παραβάλλεσθαι γάρ φησι καὶ τὸ ἐξαπατᾶν

4 ied

PAGE IGPÓOEG4 Α. Vs. 156---ιθ8. 43

ἐξ οὐ xci παραβαλέταιρος ὃ ἀπατῶν τοὺς φίλους, ἀλλὰ καὶ τὸ ἁπλῶς παρατιϑέναι. ἀφ᾽ οὗ χαὶ παρά-
βλημα κοινῶς, τὸ ζῴοις εἰς τροφὴν παρατιϑέμενον. ἐκεῖϑεν καὶ ὃ παράβολος ἄνϑρωπος ὁ κινδύνοις
ἑαυτὸν παραβάλλων ὃ ἐστι παρατιϑείς. καὶ πρᾶγμα παράβολον ὅπερ 0 τοιοῦτος ποιεῖ. ἀντιβάλλειν δὲ
δὲ τὸ ἀντιϑέναι οἷον λόγους ἤ τι τοιοῦτον. σύστοιχον δὲ τούτῳ, καὶ τὸ ὡς ἐῤῥέϑη ἀντιβολεῖν. καὶ
ἀντιβολία ἡ δέησις. Εὔπολις. xer ἀντιβολίαν δέκα τάλαντ᾽ ἀπετισάμην. τὸ δὲ ἐπιβάλλειν, πρόϑεσίν
τινα δηλοῖ xci περιττότητα ἐπιτευτικὴν. ἐπιβάλλει γοῦν τις νοήματι, 3) ἔργῳ. ἤγουν ἠκχριβωμένος
ἐγχειρεῖ καὶ ἐπιτυχῶς vos. 0 xci ἐπηβόλως φαμέν. λέγεται δὲ καὶ ἐπιβάλλλεσϑαι τὸ ἐπιϑυμεῖν. οἷον, 3o
μεγάλων ἔργων ἐπιβαλλόμενος. περιβάλλειν δὲ, τὸ περιττὰ τιϑέναι ἤτοι περισσὰ ἐμβάλλειν. ὅϑεν καὶ
περιβολὴ, λόγου ἰδέα. καὶ λόγος ἐμπερίβολος. λέγεται δὲ περιβάλλειν, καὶ τὸ ἐνδύειν. ὅϑεν καὶ περι-
10 βολὴ ἀφ᾽ ἧς περιβόλαιον τὸ ἔνδυμα ὡς χεφαλὴ κεφάλαιον. τὸ δ᾽ αὐτὸ, καὶ περίβλημα. καὶ περίβολος
δὲ οἴχου ἢ κήπου, ὃ περιβάλλων ἤτοι ἐνδύων τὰ φυλασσόμενα κύχλῳ. ὄϑεν xci πόλεως ἐσθὴς τὸ τεῖ-
gos. περιβάλλει δέ τις καὶ πέδην κατὰ τὸν Κίλικα ποιητήν. ἀμφιβάλλειν δὲ, οὐ μόνον τὸ ἐνδοιάζειν καὶ
ἀμφὶς βάλλειν ἤγουν ἀμφοτέρωσε ῥίπτειν τὸν νοῦν, ἀλλὰ καὶ τὸ ἑκατέρωϑεν βάλλειν. ὡς δῆλον ἐκ τοῦ
ἀμφίβολος. ὃς παρά re Αῤῥιανῷ xci ἑτέροις, τὸν ἀμφοτέρωϑεν βαλλόμενον σημαίνει. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ
περιβάλλειν ἤγουν κυκλοῦν. ὅϑεν τὸ ἀμφίβλ ἰηστρον. & ἀποβάλλειν δὲ, τὸ ἀποῤῥίπτειν.. ὅϑεν καὶ ὃ ἀπό-
βλητος. τὸ δὲ ὑποβάλλειν, ὑπουλότητά τινὰ ἐμφαίνει χαὶ δολιότητα. ὑποβάλλει γοῦν ὀφϑαλμοὺς, ὃ
ὑπούλως βλέπων καὶ ὡς εἰπεῖν ὑποβλὼψ xc ὁμοιότητα TOU παραβλώψ. ἔτι δὲ καὶ τοῦ βλοσυρός. ὃς
δηλαδὴ τὸ βλέμμα ὑποσύρει. ἐκ τοιαύτης ἐννοίας. καὶ ὑπόβλητος ὃ xci ὑποβολιμαῖος λόγος, ὁ μὴ τῇ
ἀληϑείᾳ ὅσα καὶ μητρὶ “γνήσιος. καὶ ὑποβολιμαῖον βρέφος, τὸ ὑποβληϑὲν λάϑρᾳ τῇ γεννώσῃ, οὐ μὴν áo
20 γεννηϑὲν vm αὐτῆς. καϑυποβάλλει δέ τις καὶ βλάβη τινὰ, ἤγουν λεληϑότως βλάπτει. λέγεται δὲ ὑπο-
βάλλειν, καὶ τὸ ὑποχρούειν 0 ἐστιν ἐμποδίζειν ἐν τῷ λέγειν, χαὶ τὸ Óv ἑρμηνέως λαλεῖν. ἐξ ὧν τὸ
ὑββάλλειν παρὰ τῷ ποιητῇ. καὶ ὑποβολεὺς. ὃ ἑρμηνεύς. ἐξ αὐτοῦ δὲ καὶ ὑπόβολον οὐ μόνον τὸ νομικὸν
ὡς ἐῤῥέϑη, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐπὶ τόκῳ ἐνεχυρασϑὲν ὡς καὶ αὐτὸ προγέγραπται. xci τὸ ὑποβλήδην δὲ λαλεῖν,
ἐξ αὐτοῦ προάγεται. ᾧ σύστοιχόν ἐστι καὶ τὸ, ὑποβαλὼν λόγον. ἀντὶ τοῦ, λαλήσας πρὸ τοῦ λαβεῖν
τέλος τὰ προυλαλούμενα. τοῦτο δὲ, xci ὑπολαβεῖν λέγεται. οἷον, ὑπολαβὼν δὲ ὃ δεῖνα εἶπεν, ὑπερβάλλειν
δὲ xci ὑπερβολὴ, κυρίως μὲν, ἐπὶ τοῦ ὑπεραχοντίζειν ἢ) ὑπεροϊστεύειν, ἢ ὑπὲρ μέτρον δισκεύειν. μετα-
φοριχῶς δὲ, καὶ ἐπὶ ἑτέρων ὑπεροχῶν ἢ καὶ ἐπὶ ἀσυμμετριῶν. καὶ ταῦτα μὲν τὰ περὶ τῆς πολυκινησίας
τοῦ βάλλειν. ἧς μέρος τι, καὶ τὸ ἀνεβάλλετο καλὸν ἀείδειν. εἰ δὲ τὸ ἀνεβάλλετο ταυτόν ἐστι τῷ ἀνε-
νέγχατο ὡς τὸ, ἀνενείκατο φώνησέν τε, τοσοῦτον ἄρτι χαὶ μόνον ῥητέον, ὕτι ταυτόν ἐστιν εἰπεῖν,
30 ἀνεβάλλετο καὶ ἀνενείκατο καὶ ἀνεφύσησε. μουσιχὴ γὰρ λέξις καὶ ἡ ἀναφύσησις. φησὶ γοῦν Πᾶαυσα-
νίας, ὅτι "γρόνϑων, ἀναφύσησίς τις ἣν πρώτως μανϑάνουσιν οἱ αὐληταί. τούτοις δὴ συνεπιλεκτέον 50
καὶ ὅτι τὸ βάλλειν, ποτὲ μὲν, φυλάσσει τὸ ἄλφα ἐν ταῖς «m. αὐτοῦ κινήσεσι. ποτὲ δὲ, ἀντ᾽ αὐτοῦ ἔχει
τὸ 0 ἴσως μὲν, τοῦ ἄλφα τραπέντος εἰς αὐτὸ, ἴσως δὲ καὶ προὐποχειμένου ἀῤῥήτου ῥήματος τοῦ βέλλω
ἐξ οὗ τὸ pepe παράδειγμα TOV uiv φυλασσόντων τὸ ἄλφα, ἡ βαλιὰ ἔλαφος. χαὶ τὸ ἀρσενιχὸν αὐτῆς
ὃ βαλιὸς ὁ ξυτόνως. καὶ βαλιὸς Ἱ ἵππος βαρυτόνως , 0 τοῦ ᾿Αχιλλέως. καὶ βαλάντιον. xci ἀρύβαλος ὃ
πρὸ βραχέων γραφείς. τῶν δὲ ἐχόντων ἀντεγκείμενον τὸ 0, ἡ βολὴ, καὶ ἡ βολὶς, xci ὃ ἔμβολ Og. καὶ
ὃ ἄνα) ἐγραμμένος διάβολος. χατὰ δὲ τὴν τοιαύτην ἀκολουσίαν τοὺ βάλλειν, καὶ τὸ λέπω, πὴ μὲν φυ-
λάσσει τὸ t, πῇ δὲ ἀντιπαρακείμενον ἔχει τὸ ὃ eee καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς φανεῖται. ὅτι δὲ τὸ ἃ εἰς ὁ μετα-
βάλλεται, δηλοῖ σὺν ἄλλοις χαὶ ἡ ἀσταφίς. λέγεται γὰρ καὶ ὀσταφίς. οὕτω δὲ καὶ ἡ μαλάχη, μολόχη
4o ὡς xci ἐν τοῖς τοῦ ᾿ϑηναίου κεῖται. οἷον, τρώγοντας μολόχης ῥίζαν. καὶ * πάμα, πρᾳύτερος ἔγωγε
μολόχης. ( Vers. 158.) Ὅτι μυστηριαζομένῳ οἰχεῖον τὸ, ἄγχι σχὼν κεφαλὴν ire μὴ πευϑοίαϑ᾽ οἱ ἄλλοι.
τὸ δὲ πευϑοίατο μετὰ τῶν ἐξφεξῆς τοῦ ἰδοίατο καὶ ἀρησαίατο, ποιητικὸν κάλλος ἐν παρισώσει ποιεῖ,
(Vers. 159.) "Ὅτι ὁ εὐλαβῶς σχώπτων, προοιμιάσαιτο ἄν ποτε πρὸς τὸν ἀκροατὴν, οὕτω. ξεῖνε 60
αᾳἴλε, εἰ xci μοι νεμεσήσεαι ὕττιχεν εἴπω; λέγει δὲ τοῦτο Τηλέμαχος πρὸς τὸν Μέντην, Ort πρινὴ
ἐρωτηϑῆναι ὑπὸ τῆς * ϑηνᾶς, σχώπτει τοὺς μνηστῆρας. ἐμεραίνοντος τοῦ ποιητοῦ, φορτιχὸν εἶναι 101407
42 ἁπλῶς κωμῳδεῖν. ( Vers. 162.) Ὅτι τὸ, βίον ἀνέρος οὐ δήπου λευκὰ ὀστέα πύϑεται ὄμβρῳ κείμενα
2

44 PAW 2141.4 A VYs.162— 173.

ἐπὶ ἠπείρου ἢ εἶν ἁλὶ zÜue κυλίνδει, σχῆιιά ἐστι περιφράσεως. βούλεται γὰρ εἰπεῖν, βίον ἀνδρὸς ὃς
ἐν πλάνῃ ϑανὼν, οὐκ ἐτάφη. τοῦ γὰρ τοιούτου ἀνδρὸς, ἢ ἐν χέρσῳ ἢ ἐν ϑαλάσσῃ τὰ ὀστᾶ. ᾿Ενταῦϑα
δὲ τὸ ἀνέρος, ἐχτείνει τὴν ἄρχουσαν ὡς χαὶ ἀλλαχοῦ. ἐν δὲ ἑτέροις τόποις, τὸ αὐτὸ καὶ συστέλλεται,
10 Τὺ δὲ δὴ που “νῦν μὲν τοπικῶς κεῖται. ἄλλως δὲ παρὰ τοῖς ὕστερον ᾿“Ιττιχοῖς, zc αὐτὸ καὶ τὸ δήπουϑεν,
βεβαιωτικά εἰσιν. ὥσπερ τὸ δηλαδή. καὶ τὸ πάντως. καὶ τὸ ἀμέλει. xci αὐτὸ γὰρ ὡς τὰ πολλὰ χαϑά-
πὲρ ἐν ῥητοριχῷ εὕρηται λεξιχῷ, ἀντὶ τοῦ πάντως λαμβάνεται, συγκατάϑεσιν δηλοῦν. τὸ μέντοι δῆϑεν,
ἀλλ αὐτὸ δισταγμοῦ ἐστιν ἐπίῤῥημα. «Τ]ευχὰ δὲ ὀστέα λέγει ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι λευχὸν ὀδόντα συὸς, κατὰ
χοινὸν ἐπίϑετον. καί τοι τινὲς ὑπώπτευσαν, πρὸς ἀντιδιαστολὴν λέγεσίγαι, διὰ τὸ καὶ μέλανα ὀστᾶ
20 φαίνεσθαι εἶναι χαϑά τιῖνες ἐν ᾿Ιλιάδι ἀνέγνων, ἀετοῦ μελανόστου ϑηρητῆρος, τουτέστιν ὀστῷ μέλανα
ἔχοντος. ὕπερ ἀντιλέγεται. οὕτω χαὶ χρῖ λευκὸν εἰπόντος τοῦ ποιητοῦ, δοχεῖ τισι, πρὸς διαστολὴν
χρίμνου μέλανος οὕτω ῥηθῆναι. ὡς ὄντος καὶ τοιούτου ἀληϑϑῶς ἔν τισι τόποις, οἷον καὶ τοῖς περί ““υκαο-
γίαν. ὃ δὲ ποιητὴς, ἔοικεν ἁπλοϊχῶς χαὶ τοῦτο εἰπεῖν, ἐπειδὴ τὸ xoiuvov οὗ παράγωγον ὃ χριμνίτης
πλαχοῦς χαϑὰ χαὶ σταιτίτης ὃ ἀπὸ σταιτὸς xci μέλιτος, σίτου λευχότερον. | (Vers. 106.) TO
κυλίνδω, ἀεὶ παρὰ τῷ ποιητῇ βαρύνεται. εἰ zc παρὰ τοῖς ὕστερον περισπᾶται. οἵ χυλινδεῖσϑαἱ φασι
χαὶ τὰ ὕμοια. Τὸ δὲ ἐν ἁλὶ, εἰν ἁλὶ ὃ ποιητὴς λέγει κατὰ συνήϑη, ἐπένϑεσιν τοῦ ἰῶτα. ᾿Ιστέον γὰρ orc
ἡ ἕν πρόϑεσις ταῖς μὲν δισυλλάβοις ἐξομοιοῦται προϑέσεσι, τῇ ἐπεχτάσει. οἷον, ἐνὶ προϑύροις Ὀδυ-
σῆος. ταῖς δὲ μαχραῖς μονοσυλλάβοις, τὴ ῥηϑείσῃ τοῦ ( ἐπενϑέσει. ταῖς δὲ λοιπαῖς, χαϑ' ἑαυτὴν
οὖσα. (Vers. 164.) Ὅτι προϊὼν μὲν δ᾽ ποιητὴς, ἐρεῖ. ὡς ἐὰν ᾿Οδυσσεὺς εἰς τὰ ἑαυτοῦ ἔλϑη, τὰ τοῦ
So οἴχου ϑύρετρα καὶ μάλα εἰς εὖρος ἀναπεπταμένα, στενοχοροῖντο ἂν τοῖς “μνηστῆρσι τεϑορυβημένως
φεύγουσιν. Ὀδυσσεὺς δὲ πρός τινα λαλῶν λέγει. μὴ σύγε τύχης ἐνταῦϑια Ore ᾽Οδυσσεὺς £A 0i. νῦν δὲ
ἄλλως φράζων τὴν ἐσοιιένην τῶν μνηστήρων ἀγωνίαν, φησίν. ( Vers. 164.) ἐὰν ἐχεῖνον ἴδοιεν νοστή-
σαντα, εὔξαιντο ἐ ἂν ἐλαφρότεροι πόδας εἰναι ἤπερ ἀφνειότεροι. γρυσοῦ re ἐσϑῆτός τε, καὶ ἔστιν ἀστεῖος
πάνυ ὃ λόγος οὗτος. ϑέλουσι μὲν γὰρ αὐτοὶ, βαρεῖσϑαι πολλῷ χουσῷ χαὶ ἐσϑῆτι. ἴσως μὲν, κειμη-
λίοις. ἴσως δὲ καὶ οἷς φοροῦσιν. ἀλλὰ τότε, οὐ μόνον αὐτὰ ἀποϑήσονται, ἀλλὰ καὶ ἄλλως ἐλαφρότεροι
γενέσϑαι εὔξονται ὡς ἂν ῥᾷον ἔχοιεν φεύγειν. ὅπως δὲ καὶ βαροῦνται χρυσῷ xci χαίρουσι τοῦτο πιάσχον-
τὲς οἱ τὸν ἀλλότριον πλοῦτον ἐπαχϑιζόμενοι, Ó τῆς ἱστορίας ᾿Ἡλχμαίων δηλοῖ. ὃς τὸν “υδῶν βασιλέα,
γέλωτος ἔπλησεν, ἰδόντα τὸ αὐτοῦ εἰδεχϑὲς χαὶ κατάπονον ὅτε TOU ϑασιλικοῦ σησαυροῦ E γέμων
χρυσοῦ. “Σημείωσαι δ᾽ ἐνταῦϑα ὅτι τὲ βάρος τι ὃ ποιητὴς εἶναι ὑπολαλεῖ ἐν τῷ ἄγαν ἀφνείον τινα
εἶναι, καὶ τὸ ἐλαφρότερον πόδας ὃ ἐστὶν ἑλαφηροὶ χαὶ ταχεῖς δίχην ἐλάφου, κυριολεχτεῖται μᾶλλον
μεταφοριχῶς, ἤπερ τὸ πλέειν ἐλαφρῶς. ὡς τὸ, τά οἱ πλώοιεν ἐλαφρῶς. καὶ war ἐχεῖνο οἰχειοῦται τῇ
4o ἐλάφῳ, οὐχ ὡς ταχυδρόμῳ μέντοι ἀλλ᾿ ὡς xov*qu νήχεσϑαι. (Vers. 167.) Ὅτι τὸ ἡμῶν καὶ ἡμῶν καὶ
καὶ ἡμᾶς, ἐγχλίνονται μὲν παρὰ τοῖς παλαιοῖς. οὐκ ἀναχλίνουσι δὲ ἑτέρᾳ λέξει τὸν τόνον, ἀλλ ἀνα-
πέμπουσιν εἰς τὴν οἰχείαν παραλήγουσαν. οἷον, ἥμιν, ἥμων,, luec. ὡσπερ xci ἐνταῦϑια πολλὰ τῶν &v-
τιγράφων ἔχουσιν. οὐδέ τις ἧμιν ϑαλπωρή. μονόχρονος μὲν o οὖν ποτε λέξις, ἐγκλιϑήσεται. οἷον τὸ
τίς. xai δίχρονος, οἷον τὸ τινές. χαὶ τρίχρονος , οἷον τὸ φηκιί. καὶ τὸ τινῶν. τετράχρονος δὲ λέξις, ovx
ἂν ἀπαλλα; εἰη παντελῶς τοῦ οἰχείου τόνου. ὡς διὰ τὸ βοιϑὺ τῆς τετραχρονίας, κωλουμένης τῆς προ-
παροξυτονήσεως. Ὅτι τὸ ἐν πλάνῃ τινὰ ϑανεῖν, οὕτω φράζει. νῦν δ᾽ ὃ μὲν, ἀπόλωλε χαχὸν μόρον.
xci, τοῦ δ᾽ ὥλετο νόστιμον ἤμαρ. Ὅτι ὃ ἀπελπίσας, εἴποι ἂν, οὐδέ τις ἡμῖν ϑαλπωρή, 0 γράφεται
χαὶ ἐλπωρή. (Vers. 168. ) Ἰστέον δὲ ὅτι τὴν χαροποιὸν ἐλπίδα ϑαλπωρὴν λέγει, ἐπεὶ ϑάλπει
τοὺς πολλοὺς ἡ τῶν ἀγαθῶν ἐλπίς. ὥσπερ «V πάλιν ἡ τῶν ἐναντίων, οὐ μόνον τύχει ἁπλῶς, ἀλλὰ
πολλοὺς xci ἀπονεχροῖ. καὶ ἡ τραγῳδία δὲ τὸν χενὴν ϑαλπωρὴν ἔχοντα, κεναῖς ἐλπίσι λέγει ϑερμαί-
νεσϑαι. καὶ ϑερμὴν ἐπὶ ψυχροῖσι καρδίαν ἔχειν. (Vers. 171.) Ὅτι πρὸς τὸν ἐξ ἀλλοδαπῆς νέον
5o ἐλϑόντα καὶ ἀγνοούμενον, οἰχεῖον τὸ, τίς πόϑεν εἷς ἀνδρῶν πόϑι τοι πόλις ἠδὲ τοχῆες. “καὶ τὸ, καί
μοι τοῦτ᾽ ἀγόρευσον ἐτήτυμον ὄφρ᾽ εὖ εἰδῶ, ἠὲ νέον μεϑέπεις ἤγουν εἰς ἡμᾶς ἥκεις, ἢ xci πατρώϊος
ἐσσὶ ξεῖνος. (Vers. 173.) Ἰστέον δὲ ὅτι ἐν τῷ, πόϑεν εἰς ἀνδρῶν, εἰ μέν περισπᾶται τὸ εἷς, δηλοῖ ἂν
τὸ ἥκεις, ἀπὸ τοῦ εἶμι ῥήματος ὃ δηλοῖ τὸ ἔρχομαι. εἰ δὲ δίχα τόνου ἐστὶν ὕπερ ἀρέσκει τοῖς ἀκριβεστέροις

!
[

PACE QIAIAÀ A Υ͂-. ιγ8--- 178. 45

τῶν παλαιῶν, ῥῆμά ἐστιν ἐγκλιτικὸν ὑπαρχτιχόν ἀπὸ τοῦ εἰμὴ ῥήματος τοῦ τὸ ὑπάρχειν δηλοῦντος.
Ψιλοῦται δὲ τὸ εἶμι καὶ τὸ εἰς ἀντὶ τοῦ πορεύ; li ἔρχῃ; διὰ τὴν ἐπένϑεσιν τοῦ ἰῶτα. ἄλλως γὰρ, δασύ-
νεσϑαι ὥφειλεν ἀπὸ τοῦ ἕω τὸ πορεύομαι ἀφ᾽ ov καὶ ἡ ὁδός. (Vers. 1 173.) Ὅτι ὡς ἐν Ἰλιάδι, οὕτω
xci ἐν ᾿Οδυσσείᾳ, εὔχεσθαι οὐ μόνον τὸ ϑεοχλυτεῖν, ἀλλὰ καὶ τὸ καυχᾶσϑιαι. ὅϑεν xci τὸ καύχημα,
εὐχωλή. καὶ τὸ λέγεσϑαι δὲ καὶ φημίζεσθαι, εἴχεσϑαι λέγεται. ἀφ᾽ οὗ καὶ τὸ, τίνες ἔμμεναι εὐχετόων-
ται ἤτοι ἔδονται, λέγονται. καὶ κατωτέρω δὲ ἐρεῖ, ᾿“γχιάλοιο εὔχομαι εἶναι υἱός. ἤτοι λέγομαι. χαὶ ξένοι
ἀλλήλων πατρώϊοι. εὐχόμεϑα εἶναι. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ ἔμμεναι, ὃ “Πραχλείδης, oU χατὰ τὴν δοκοῦσαν
τοῖς πλείοσιν ἀκολουϑίαν παράγει, ἀλλὰ τὴν προπαραλήγουσαν αὐτοῦ ἤγουν τὴν &u συλλαβὴν, ἀπὸ
^ op mid ἢ “7ένεσϑαι βούλεται συστολὴ καὶ διπλασιασμῷ, ἄλλως παρὰ τὸ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα
10 "γραφέν. φησὶ γὰρ οὕτως. μέγιστον τεχμήριον ἐν ἀιιρισβητήσει τόνων ϑεματικῶν, τὸ τηνικαῦτα περι- θο
σπᾶται τὰ ῥήματα, ὅτε τὸ ἀπαρέμφατον διὰ προπαραλήγοντος τοῦ ἢ λέγεται. τὸ γὰρ χυῶ περισπᾶται,
ὅτι κυήμεναι τὸ ἀπαρέμφατον. εἰ δὲ ἣν κύω βαρυτόνως, χυέμεναι ἂν ἣν κατὰ τὸ εὑρέμεναι.. οὕτω καὶ
φιλῶ φιλεῖν φιλήμεναι. xci νοήμεναι. καὶ φρονήμεναι, χαὶ τὸ ἀήμεναι δὲ, μαρτυρεῖ τῷ ἀῶ περισπω-
μένῳ. δῆλον οὖν φησιν ὡς χαὶ τὸ ἔμμεναι, ἀπὸ τοῦ ὦ περισπωμένου τῆς πρώτης συξυγίας οὗ χαὶ
Mero περισπᾶται, «Ἰἰολιστί φαμεν. &uuevet. καϑότι Αἰολεῖς χαὶ ἐν ϑέμασι τὸ προηγούμενον jj τοῦ
*u εἰς E μετατιϑέντες, διπλοῦσι τὸ uH. οἷον. πόϑημι nOD cup. φίλημι φίλεμμι. οὐχοῦν ὁ ᾿Ηρακλείδης 1408
φαίνεται εἰδὼς καὶ τὸ ἔμμεναι ἀπὸ τοῦ jvea γενέσθαι τοῦ παραλη) /ouérov τῷ ἢ. οὗ ϑέμα μὲν, τὸ ὦ
ἤγουν ὑπάρχω περισπωμένως. παρατατιχὸς δὲ, ?)Y. xac τὸ, φιλῶ ἐφίλην. γοῶ ἐνόην. χαὶ τὰ ὕμοια
Αἰολιχά. καὶ τοῦτο μὲν, τοιοῦτον zaó* “Ἡρακλείδην. To δὲ πατρώϊος ὕτι ἐκ τοῦ πατρὸς γίνεται, uer
20 ὀλίγα ῥηϑήσεται. (Vers. 174. ) "Ori πιζὸς, &x τοῦ πέδον γίνεται κατὰ συγγένειαν τῶν συμφώνων ὡς
ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη πλ «τύτερον. ἔστι γὰρ πεζὸς, ὃ ἐν τῷ πέδῳ βαίνων. διὸ οὐ πεζὸς ὃ ἔφιππος. ἀλλ᾿ οὐδὲ
ὃ πλέων. x«l γὰρ καὶ αἱ νῆες, ἵπποι ἁλὸς χατὰ τὸν ποιητήν. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι ἀφελὴς ἐνταῦθα καὶ
ἀστεῖος ὃ τοῦ Τηλεμάχου. λόγος ἐν τῷ, οὐ γάρ τί σὲ πεζὸν ὀΐομαι ἐνθάδε ἱκέσϑιαι. ἤγουν ἐν τῇ xa
ἡμᾶς γήσῳ. σπουδαῖον δὲ 0 λόγος ἔχει οὐδὲν, ὑποῖα τὰ τοῦ σχεδιασμοῦ. καὶ μάλιστα, ἐν τοῖς νέοις χαὶ
μήπω πεπαιδευμένοις λέγειν. ( Vers. 1 75. ) Ὅτι τὸ ἐτήτυμον ὥφειλε μὲν ὡς ἀναδιπλασιασμὸς τοῦ érv-
μος, συστέλλειν τὴν ic Lr HR ἤγουσαν. ἀλλ ὰ διὰ τὸ ἐπόάλλ ἡλον τῶν βραχειῶν, οὐ γέγονε τοῦτο. zc ϑά- 10
περ καὶ ἐν τῷ κηκάζω. καὶ ἐν τῷ ἐχήχιεν. οἷον. μέλαν δ᾽ ἀνεχήκιεν αἶμα. καὶ ἐν τῷ, σῖτον παρενήνεον
ἤτοι ἐσώρευον. καὶ ἐν ἄλλοις. Τοῦ δὲ ἔτυμος ἡ παραγωγὸς γραμματικὴ σχευωρία, τοιαύτη ἐστίν. ὡς
δίδωμι Jotüts τίϑημι ϑετός, οὕτω φασὶν εἰμὶ éróg. χαὶ ὡς ἔλος ἔλυμος εἶδος σπέρματος ἕλεσι χαίροντος,
30 οὕτως ἐτὸς ἔτυμος ὁ ὧν εἴτουν ἀλ aj ie. Ov χαὶ ἐτυμολογία, λόγος ἐπαληϑιζομένην δεικνὺς qaos τὴν
λέξιν τῇ φύσει τοῦ πρόγματος. εἶτα ὥσπερ ἀητρὸς ἀταρτηρὸς ἐπενϑέσει πλεοναστικὴ, οὕτω καὶ ἔτυμος
ἐτήτυμος. Ὅτι τὸ ἐσσὶ ἀντὶ τοῦ ὑπάρχεις, πλεονασμὸν ἐ ἔχει τοῦ ἔ, καὶ ἀλλύκοτόν ἐστι ῥῆμα. οὐδὲν γὰρ
εὕρηται λῆγον εἰς σι ῥῆμα δευτέρου προσώπου, δίχα τούτου. διὸ οὐδὲ ἐφελκυστικόν ποτὲ γίνεται τοῦ
νῦ. περὶ δὲ τῆς γενέσεως αὐτοῦ, ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι ἔρηται. ( Vers. 176.) Ὅτι φιλόξενος ἀνὴρ, εἴποι ἂν τὸ,
ἐπεὶ πολλοὶ ἴσαν ἀνέρες ἡμέτερον δῶ. ἤτοι πολλοὶ ἔγνων. ἔμαϑον. ( Vers. 178. ) To δὲ ἐπεὶ καὶ χεῖνος
ἐπίστροφος ἦν ἀνϑρώπων, ἁρμόττει ἀνϑρώπῳ φιλοξένῳ i 2) ἄλλως ἐνδόξῳ. ἔστι δὲ τὸ ἐπίστροφος, μέση
λέξις. πάϑος τὲ γὰρ δηλοῖ καὶ ἐνέργειαν. τὸ γοῦν ἐπεὶ χαὶ ἐχεῖνος ἐπίστροφος ἦν ἀνϑρώπων, 7: δρά-
σιν δηλοῖ. ὡς &v εἴη ἐπίστροφος ἀνϑρώπων, ὁ ἐνεργῶν χαὶ ποιούμενος τὴν εἰς ἄλλους ἐπιστρο "φήν. 20
9 ἐστι φιλόξενος καὶ πολλοὺς ,ξενοδοχῶν. ἢ παϑητιχὴν ἔννοιαν ἔχει ὡς πάσχων ix τῶν ἄλλων ἐπιστροφὴν
4o xol ἀγαπώμενος. ὕπερ καὶ κρεῖττον. ἐν ἄλλοις γοῦν ἐρεῖ ὅτι πολλοῖς ἔσχε φίλος. παῦροι γὰρ “Ἀχαιῶν
ἦσαν ὁμοῖοι. χαὶ ᾿δυσσεὺς δέ που λέγει t ὅτι εἰμὴ ᾿Οδυσσεὺς ὃς πᾶσιν ἀνϑρώποις néloped. ὃ ἐστιν ἐν
ἐπιστροιρῇ χαὶ μελήσει γίνομαι ἀγαπώμενος. οὕτω καί τις ποιητὴς λιμένα ἐπίστροψον λέγει, οὗ μόνον
τὸν στρογγύλον xe περιφερῆ κατά τινάς, ἀλλὰ καὶ τὸν ὑπὸ τῶν χαταίρειν ϑελόντων, ζητούμενον. Ὅρα
δὲ ὅτι δὶς ἐν τῷ τύπῳ χεῖται τὸ ime συναπτῶς ἐν δυσὶ στίχοις. ἐπεὶ πολλοὶ ἴσαν ἡμέτερον δῶ. ἐπεὶ χαὶ
κεῖνος ἐπίστροφος jv. (Vers.177.) Τὸ δὲ δῶ, ἀποχέχοπται ἐκ τοῦ δῶμα καϊϑὰ καὶ ἐκ τοῦ ἧλος τὸ ἡλ χατὰ
τὸν γεωγράφον. καὶ ἄλλα ὅμοια. καὶ ὡς τὸ παῦσαι, παῦ ἔλεγον μονοσυλλάβως κατὰ ΑἜἴλιον Διονύσιον.

40 ΡΑΨΙΩΙΔ417.,. 4. Vs 185—186.

( Vers. 183.) "Ori κατελϑεῖν, οὐ μόνον τὸ ἁπλῶς χάτω mov ἐλϑεῖν, ἀλλὰ καὶ τὸ εἰς λιμένα ἐλϑεῖν.
3o ὥσπερ καὶ χαταΐ βῆναι καὶ καταπλεῦσαι καὶ χαταχϑῆναι καὶ χατᾶραι, τὸ ἐλλιμενίσαι λέγεται. τὸ μέν- 44.
TOL ἀπᾶραι τοῦ λιμένος ἀνελϑεῖν καὶ ἀναβῆναι xci ἀναπλεῦσαι xal ἀναχϑῆναι λέγεται. χατάπλους
μὲν γὰρ, ἡ εἰς τὸν λιμένα ἔλευσις. ἀνάπλους δὲ, τὸ ἀνάπαλιν, ὡς τοῦ ϑαλαττίου ὕδατος ὑπερχειμέ-
vov γῆς. διὸ xci ὃ ποιητὴς μετ᾽ ὀλίγα φησί. πρὶν ἐς Τροίαν ἀναβήμεναι, ἤγουν διὰ ϑαλάσσης ἐχεῖ
ἀνελϑεῖν. ὅτι δὲ καὶ τὸ τὸν φυγάδα εἰς τήν πατρίδα ἐλϑεῖν, κατελϑϑεῖν λέγεται, δῆλον παρὰ roig usó
4o Ὅμηρον ἀττικίζουσι. λέγεται δὲ καὶ αὐλτὸ, κατά τινα χυριολεξίαν. ἐπεί πὲρ οἷα λιμὴν καὶ ἐκείνοις ἡ
πατρὶς ὑπόκειται κινδυνεῦσαι «ϑάσασιν. ἔχει δὲ παρ᾽ ᾿Θμήρῳ ἡ λέξις οὕτω. νῦν δ᾽ ὧδε ξὺν νηὶ κατή-
λυϑὸν ἤγουν κατέπλευσα. ἔστι δὲ τὸ ὧδε, ἀντὶ τοῦ οὕτως. ἁπλῶς δηλαδή. καὶ ὡς εἰπεῖν, αὕτως. οὐδέ-
ποτε γάρ φασιν ὃ ποιητὴς τοπικὸν οἶδε τὸ ὧδε. χαϑὰ χαὶ ἐν Ἰλιάδι σεσημείωται. ᾿Ιστέον δὲ ὕτε κατὰ τὴν τὸ
ὕστερον παρατήρησιν, ἡ τοῦ Mévrov πλαστὴ ναῦς, πλοῖον ovx ἂν λέγοιτο xc τις οἰήσεται. Δίδυ-
50 μος γάρ φασι διαφορὰν οἶδε πλοίου καὶ νηός. παραγαγὼν χρῆσιν "ταύτην. ᾿“λέξανδρος ὃ Μολοττὸς
μεταπεμιψαμένων “Ἵ αραντίνων ἐπὶ τὸν πρὸς τοὺς βαρβάρους πόλεμον, ἐξέπλευσε ναυσὶ uiv, πεντεχκαί-
δὲέχα. πλοίοις δὲ συχνοῖς ἱππαγωγοῖς καὶ στρατιωτικοῖς. γενιχῶς δὲ, νῆες αἱ μέν εἰσι στρογγύλαι αἱ
δέ φησι στρατιώτιδις. ( Vers. 184.) Ὅτι ὃ εἰς ἀλλοδαπὴν πλέων, εἴποι ἂν πλέειν ἐπὶ οἴνοπα πόντον,
ἐπ᾿ ἀλλοϑρύόους ἀνϑρώπους. “Ἰέγει δὲ οἴνοπα πόντον, τὸν μέλανα. ὡς ἔχοντα οἴνου ὄψιν μέλανος,
60 περὶ οὗ ἀλλαχοῦ; πλατύτερον εἴρηται. ᾿“λλόϑροοι δὲ ἄνϑρωποι, οἱ ἀλλόγλωσσοι. χαὶ ἄλλα ϑροοῦν"τες
ἤγουν λέγοντες παρὰ τὰ ᾿Βλληνικά. ἢ ἀγνώριστοι καὶ ὑπὸ ἄλλων ϑροούμενοι ἤτοι λαλούμενοι. οὗτοι δὲ
xc ἀλλόγνωτοι λεχϑήσονται. ( Vers. 185.) Ὅτι ἐν οἷς ὃ μυϑικὸς Μέντης λέγει ὡς πλέω ἐς Τεμέσην
1409uere χαλκὸν ἤγουν εἰς χαλκὸν ἢ διὰ χαλχὸν, ἄγω δ᾽ αἴϑωνα σίδηρον, T*u£onr ὃ ποιητὴς λέγει, τὴν 20
᾿Ιταλιχήν. τὸ νῦν ὡς τινές φασι Βρεντέσιον. ὃ γὰρ εἰς ταύτην ἐκ τῆς "Teqov πλέων, διέρχοιτο &v ἐκ
παρόδου xci τὴν ᾿Ιϑάκην. ἐπανιὼν δὲ ἐκεῖϑεν, διὰ τῆς ᾿Ιϑάκης ἔρχοιτο ἂν. καϑάπερ ὃ Μέντης ὑπι-
σχνεῖται ἐν τοῖς ἑξῆς. ᾿Εν δὲ τῇ τοιαύτῃ Τεμέσῃ, καὶ μέταλλα 3, ἤσαν χαλχᾷ. ὡς δηλοῖ τὸ, ἐς Τεμέσην
uere χαλκόν. ἄγω δ᾽ αἴϑωνα σίδηρον. ὡς τῶν ἐκεῖ, σπανιζόντων ἴσως σιδήρου. ἔστι δὲ xci Κύπρου
πόλις Τεμέση κατά τινας, χαλκοφόρος καὶ αὐτή. ὃ μέντοι. γεωγράφος, οὐ συνάγει εἰς ταυτὸν τὴν
᾿θμηρικὴν Τε μέσην καὶ τὸ Βρεντέσιον, ἀλλ᾽ ἰδίᾳ μὲν pec Τεμέσης γράφει. ἰδίᾳ δὲ περὶ Βρεντεσίου. καὶ
10 τὸ μὲν Βοεντέσιον, εὐλίμε vov εἶναι λέγει. καὶ χέρασιν κἐλάφου ἐοιχέναι φησὶ χατὰ τὸ σχῆμα, διὰ τὸ
εἰς πολλοὺς κόλπους ἐχείνου πολυσχιδὲς. xc ὁμοιότητά τινα ὡς εἰχὸς, TOU βιζαντίου χέρως. γλῶσσα
γάρ φησι Μιιεσαππίων. Βρεντέσιον τὴν τῆς ἐλάφου καλεῖ κερραλ ἦν. περὶ δὲ τῆς ΤἘμέσης, ἐχεῖνος γράφει.
ὅτι πόλις πρώτη Βρεττίας ἡ Teu£cij, ἡ ὕστερον Τέμινα κληϑεῖσα. ἡ )δόνων χτίσμα. ὕστερον δὲ, καὶ 3
“ιἰτωλῶν, ἐν à xci ἡρῶον ITokirov Ὀδυσσέως ἑταίρου, ἃ) γριελαίαις συνηρεφές. ὃς δολοφονηϑεὶς χαὶ 45
βαρύ μῆνις γενόμενος. . ἐδασιιολό óya τοὺς περιοίκους. ὅϑεν ἐπὶ τῶν ἀγριαινόντων ἔξω καιροῦ παροιμία
κεῖται , ὃ ἐν Τεμέσῃ ἡ ἥρως. ἤγουν ὃ ἐν οἷς οὐ δεῖ ἀγριώτατος. τὴν μέντοι ἐν Κύπρῳ Τιμέσην, Τάμασον
ἀξιοῦσι διὰ τοῦ ἃ οἱ παλαιοὶ λέγεσίαι, e ἧς zc παρὰ “Τυχόφρονι 6 0 Ταμάσιος χρατήρ. ἔνα κατὰ
τὸν γεωγράφον, χαὶ ὃ ἰὸς τοῦ χαλκοῦ πρὸς ἰατρικὴν δύναμιν χρήσιμος, καὶ τὸ χαλχανϑὲς Ov οὗ τὸ
γραφικὸν, μέλαν σχευάζεται. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἐκ τοῦ χαλκοῦ, χυβευτιχὴ τις παιδιὰ, ἐλέγετο χαλκισμός.
ἦν δέ φασιν αὕτη, ὀρϑοῦ νομίσματος 7 περιστροὴ σύντονος. ut ἣν, ἔδει τὸν παίζοντα ἐπέχειν
τῷ δακτύλῳ τὸ νόμισμα 0p Ov. καὶ — 0 τοῦτο xaropÓcces. “ἽἸέδωνα δὲ σίδηρον λέγει, τὸν «xa-
20 τέργαστον xci ἐπιτήδειον εἰς χαῦσιν *zai ἐργασίαν, ἐ ἐχ τοῦ αἴϑω τὸ καίω. ἢ τὸν κατειργασμένον. χαὶ
λαμπρὸν, ἐχ τοῦ αἴϑω τὸ λάμπω. ἢ καὶ τὸν ἁπλῶς μέλανα, ὅϑεν χαὶ goo ei ow ἡ μέλαινα. πάντα
δὲ τὰ εἰς ϑῶν, φυλάττουσι τὸ ὦ ἐπὶ γενικῆς. οἷον. αἴϑωνος. γρόνϑϑωνος. κώϑωνος. μόϑωνος. iind.
( Vers. 186.) Ὅτι τὸ ἦδε ἀντὶ τοῦ αὕτη, δεικτικὸν μὲν ὦ ὃν, παροξύνεται. ἀναφοριχὸν δὲ, προπερισπῶ-
ται ὥς φασιν οἵ παλαιοὶ, ὥσπερ ἐνταῦϑϑα. ναῦς δέ μοι ἡ δ᾽ ἕστηκεν ἐπὶ ἀγροῦ. ἀναφοριχὸν γὰρ τὸ ἦδε,
οὐ μὲν δειχτιχόν. οὐ γὰρ δείκνυται νῦν ἡ ναῦς ἀλλὰ ἡ διάνοια τοῦ Τηλεμάχου εἰς ἐκείνην ἀναφέρεται.
᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὲ τὸ ναῦς χαινὸν ὃν, Ὅμηρος διαλύσας xci τὴν παραλήγουσαν ἐχτείνας, vig pr xata
τὸ, γραῦς yonUc. καὶ Urt παρὰ roig ὕστερον ὥσπερ ἐκ TOU ναύτης κοινότερον TO ναυτιᾶν, οὕτω χαι-

PAGE QQIAIAÀ 4. Vs187—498. 47

νότερον ἀπὸ τοῦ ναῦς τὸ ναυσιῶν. ἔτι δὲ ξενίζον εἰς πλέον κατὰ τὴν τῶν παλαιῶν παράδοσιν, ἡ ἀναυ-
σία. ὅπερ ἐστι στέρησις τοῦ μὴ γαυσιᾶν ἤγουν γαυτιᾶν. xci OTt ὥσπερ τὸ ἥδε, πῇ μὲν δειχτιχόν ἐστιν
ὡς εἴρηται, πῇ δὲ ἀναφοριχὸν, οὕτω xci τὸ οὗτος, ἀναφορὰν μὲν δηλοῖ παρ᾽ ᾿Ησιόδῳ ἐν τῷ, οὗτος
μὲν πανάριστος καὶ ἑξῆς. δεῖξιν δὲ, mao Ὁμήρῳ ἐν τῷ, οὗτός τοι Διόμηδες ἀπὸ στθατοῦ. τὸ μὲν τοι
οἱτοσὶ, παραδέδοται ὑπὸ τῶν ὕστερον, Onxri χὸν εἶναι oU μὴν xci ἀναφορικόν. TO δὲ ἐπὶ ἀγροῦ 3o
νόσφι πόληος, ὅμοιόν ἐστι τῷ, ἐν ἐσχατιᾷ τινι τῆς νήσου. ( Vers. 187.) Ὅτι Ὁμήρου εἰπόντος ἵστα-
σϑαι νῆα ἐν λιμένι" Ρείϑρῳ ὑπὸ Νηΐῳ ὑλ ἤεντι, φασὶν οἱ παλαιοὶ ῥεῖϑρον xara κύριόν τι ὄνομα, χαλεῖ-
σϑαι τὸν ἐν᾽ ᾿Ιϑάχῃ λιμένα, διὰ τὸν εἰς αὐτὸν ἐκ τοῦ νηΐου καταῤῥέοντα χείμαῤῥον. To δὲ vijiov, ὅρος
᾿Ιϑάκης νηῶν δεχτιχύν. ὕϑεν χαὶ τὴν ᾿Ιϑάχκην ὑπονήιον ἐρεῖ ἐν τοῖς ἑξῆς. τῷ δὲ Νηΐῳ - ὑποχεῖ-
10 σϑαι τόν λιμένα λέγουσιν. ἔχει γὰρ ἡ ἱστορία οὕτως, Νήϊον, ὄρος ᾿Ιϑάκης χάϑυγρον. ὕπερ εἰς τὸν
ὑποκείμενον ἀποῤῥέον λιμένα, ἐκ τοῦ συμβαίνοντος τῷ λιμένι, ῥεῖϑοον προσαγορεύεται. Kai σημείω-
σαι ὅτε κατὰ ταύτην τὴν ἱστορίαν, καὶ τὸ ὑπερκείμενον τοῦ λιμένος, ῥεῖϑρον λέγεται καὶ οὐ μόνος
αὐτὲς λιμήν. ἄλλοι δὲ, οὕτω φασί. Νήριτον, ὄρος ᾿Ιϑάκης ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς φανήσεται. ᾧ τινι παρά-
χειται Νήϊον 0, ὅρος, οὗ τὰ τῶν νηῶν ἐξέδεον πείσματα. ὡς εἰναι κατὰ τοῦτον τὸν λόγον, μέρος τοῦ Νηρί-
του τὸ ΜΝήϊον. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι εἰς τὸ, λιμένι “Ρείϑρῳ, εἴπερ οὐδετέρου γένους ἐστι τὸ, "Padum, συμβάλ-
λεταί τι οὐ μικρὸν καὶ “Σοφοκλέους τὸ, ὁρᾷς παρὰ ῥείϑροισι χειμάῤῥοις, καὶ τὰ ἑξῆς. Τὺ δὲ ὑπὸ νηΐω,
οἱ μὲν, ὑφ᾽ ἐν ἀναγινώσκουσι, λέγοντες ὑπονηϊον τὸν λιμένα. οἱ δὲ, ἐν δυσὶ μέ κρέσιν, ὑπὸ τῷ Νηΐῳ 4o
ὄρει τῷ ὑλήεντι, ἤγουν τῷ δασεῖ. ὕπερ καὶ κρεῖττον. εἰ μὲν γὰρ ἐν μέρος λόγου τὸ ὑπονήϊον ὡς ἐπίΐ)ε-
τον τοῦ λιμένος, εἴη ἂν καὶ τὸ ὑλή ἥεντι,, ἐπίϑετον τοῦ λιμένος. ὕπερ ἐστι φορτιχὸν, οὐδεὶς γὰρ ἂν
20 ὑλήεντα εἴπῃ λιμένα. ἐὰν δὲ δύο μέρη λόγου εἶεν τὸ, ὑπὸ νηΐῳ, πολλῷ ἀκριβεστέρα ἡ γραφή. ἵνα λέγῃ
τὸν λιμένα κεῖσίγαι ὑπὸ τῷ Nui, ὄρει ὑλήε vrt. τινὲς μέντοι, ἐν λιμένε “βείϑρῳ ὑπὸ Ν "piro ἔγραφον.
διὰ τὸ καὶ τὸ Νήζον, τοῦ Νηρίτου μέρος εἶναι ὡς γέ ἔγραπται. ὃ δὲ γεωγράφος λέ e xci ὅτι JN; ἡζον, ἄδη-
λον εἴτε τὸ αὐτό ἐστι τῷ Νηρίτῳ, &ire καὶ éregov ὄρος ἢ χωρίον. (Vers. 188.) Ὅτι φιλίαν ἀρχαίαν
φράζει τὸ, ξεῖνοι δ᾽ ἀλλήλων ; πατρώϊοι εὐχόμεϑ᾽ εἰναι ἐξ ἀρχῆς εἴπερ τὸν δεῖναι εἴρηαι τουτέστιν ἐρω-
τήσεις ἐπελϑών. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ πατρῷος, κτητικὸν μ ἐν ἐστι. γίνεται δὲ ix. τῆς πατρὸς γενικῆς, πατροῖος
ὃ τοῦ πατρύς. ὡς παντὸς παντοῖος. καὶ ἐκτάσει TOU 0 εἰς ὦ, πατρῷος, μένοντος τοῦ ἰῶτα ἐν προσγραφῇ.
οὕτω δὲ καὶ τὸ μητρῷος γίνεται. χαὶ τὸ παππῷος. στιχϑέντος δὲ τοῦ προσγεγραμμένου ἰῶτα καὶ εὐϑὺς
ἐκφωνηϑέντος. γίνεται πατρῴῖος. μητρῴϊος. παππώζος. οὕτω καὶ ὁ μενῷος, μενώϊορ ἐχφονεῖται. καὶ
τὸ λῷον, λώϊον. χαὶ τὸ ὑπερῷον ὑπερωΐον. ὅϑεν τὸ ὑπερώϊοϑεν. παρὰ τῷ ποιητῇ. (Vers. 190. ) 5o
30 Ort ἐρημάζοντος δηλωτιχὸν τὸ, ὃν οὐχέτι φασὶ πόλινδε ἔρχεσθαι ὅπέρ ἐστιν ἀστυπολεῖν, ἀλλ ἀπά-
νευΐϑεν ἐπ᾽ ἀγροῦ πήματα πάσχειν. οἱ δὲ τοιοῦτοι ὁποῖος zc ὃ γέρων “Ταέρτης χαὶ οἱ ἄλλως δὲ κατὰ
τοὺς ἀμφὶ τὸν ὔμαιον ἐν ἐσχατιαῖς οἰχοῦντες, ἀ) γροιχοι 7 προπαροξυτόνως λέγονται, χαὶ ^ αὐτῶν οἴκησις,
ἀγροιχία κατὰ ἰδέαν δριμύτητος ἤγουν γλυκύτητος ὡς δηλοῖ ᾿“ϑήναιος ἐν τῷ, εἰς τὸ ὄρος ὁριιώμενοι,
τὰς ἀγροικίας κακοποιοῦσι πολλοὶ συναϑροισώξέντες. ἄλλως δὲ γε, ἀγροῖχος μὲν προπερισπωμένως, ὃ
ἀπαίδευτος. ἀγροικία δὲ κοινότερον σχωπτιχῶς, ἡ τοῦ τοιούτου ἀγροίχου φαύλ ῃ ἕξις, ἴσως δὲ, ὁ ἐν
παροξυνήσει ey ρότης, ὁ αὐτός ἐστι τῷ ἀχρεῖος. ὃ διὰ διφϑόγγου γράφεται χατὰ τὸ «py εἴος.
( Vers. 194.) Ὅτι ὃ γέρων “Ἰαέρτης εἰς τὴν πόλιν οὐχέτι ἤρχετο, ἀλλ ἀπάνευϑεν ἐπὶ c) ροῦ πήματα
ἔπασχε γρηϊ σὺν ἀμφιπόλῳ. ἥτις αὐτῷ βρῶσιν τὲ πόσιν τὲ παρετίϑει ὅτε ἂν αὐτὸν κάματος κατὰ
γυῖα λάβῃ, ἑρπύζοντα ἀνὰ γουνὸν ἀλωῆς οἰνοπέδοιο. οὗ ἡ σύνϑεσις, χατὰ τὸ στρατόπεδον. πλὴν,
4o oU ὥσπερ στρατὸς στρατόπεδον, οὕτω χαὶ οἶνος οἰνύπεδον, ἀλλὰ (OE o τιμὴ Τιμόδσεος, οὕτως ἂν
su xc otv οἰνόπεδος. (Vers. 193.) Σημείωσαι δὲ ὕπως οὐχ ἄλλως οὐδὲ τῷ γέροντι τροφὴ δίδοται
46 *& μὴ κάματος αὐτὸν Aa ^n ( Vers. 190. ) Ὅρα δὲ καὶ οἷον ἡ λύπη. τὸν y&Q | cada: «Ἱαέρτην, τὸ ἐπὶ 60
τῷ παιδὶ πέντϑγος εἰς τοὺς c; γροὺς μετώκιε. χαὶ inv οἰκτρῶς χαὶ οἷον δουλιχῶς ἀνέπεισε. καὶ βίον τρί-
βειν μονίαν καὶ κατηφῆ ὡς ὁ τὴν Ὀδύσσειαν παραφράσας ῥήτωρ y γράψει. ἴσως δὲ, χαὶ μὴ φέρων τὴν
ὕβριν τῶν μνηστήρων. ὁ σώφρων ; γέρων, ἐχτοπίζεται. χαὶ ἀντὶ ἀστοῦ, ἀγρεῖος γίνεται. ταυτόν δ᾽ εἰπεῖν
ἄγροικος. χρῆσις δὲ ἀγρείου τοιούτου, παρὰ τῷ εἰπόντε ὡς οἱ ἄγροικοι, καὶ χραδοφάγοι λέγονται χαὶ

48 PodwiJl4lI.£Z4 —4. Ys 195—200.

χραδοπῶλαι, ὡς ἀπὸ φύλλων καὶ δένδρων ποριζόμενοι. Σημείωσαι δὲ Ort ταῦτα μὲν, προεχϑετικὴ
141{0ὡσανεὶ κε φαλαίωσίς ἐστι τῶν ἐςύστερον περὶ «“Ἱαέρτου ῥηθησομένων. μετ᾽ ὀλίγα μέντοι, χαϑαρὰ
προΐχϑεσις φανεῖται ἐν τῷ, οὔτοι ἔτι. δηρόν ye φίλης ἀπὸ πατρίδος αἴης ἔσσεται, καὶ ἑξῆς. ᾿“Τπλότη-
rog δὲ ἡρωϊκῆς χαὶ cup eh ies, ἡ δὲ ἀμφιπόλου γραὸς ὑπηρεσία. ἧς εὐϑεῖα, οὐ μόνον γραῦς ὡς ναῦς,
καὶ γρηῦς ὡς νηῦς ἐξ ὧν τὸ νηὶ καὶ γρηὶ, ἀλλὰ χαὶ γρηϊς, ἔτι δὲ καὶ γραίς. ὅϑεν τὸ γραίδιον à ΠΌΧΟΘΙΒ
στικῶς. xc συνῃρημένως, γράδιον. οἷον, μετὰ γρᾳδίου βαρβάρου διατελῶν, (V ers. 195 .) Τὸ δὲ ὅτε
ἂν αὐτὸν κάματος κατὰ γυῖα λάβη, ἐντελέστατα εἴρηται. xal χρὴ ἔχειν αὐτὸ εἰς σαφήνειαν τοῦ, περὶ
ῥά ἑ χαλκὸς ἔλεψε φύλλα καὶ φλοιόν. χαὶ τῶν ὁμοίων. ᾧς λειπούσης καὶ ἐκεῖ τῆς κατὰ προϑέσεως. εἰ δὲ
ἦν, ὅτε ἂν αὐτὸν κάματος γυῖα λάβη, ἦν. ὧν χαὶ αὐτὸ ἐλλειπτικῶς ὅμοιον ἐχείνοις. (Vers. 194.)
“βρπύζειν δὲ λέγεται νῦν ὡς ἐκ μεταφορᾶς, τὸ ϑραδέως βαδίζειν, 1) διὰ γῆρας, ἢ καὶ διὰ λύπην πολλὴν 10
τὴν ἐπὶ τῷ φίλῳ vio καϑὰ καὶ ᾿Αχιλλεὺς ἐν ᾿Ιλιάδι ὁ σϑεναρώτατος, καὶ ὠχύτατος, ἐρπύζει περὶ τὴν
τοῦ ἑταίρου πυρκαϊάν. [ovróg δὲ, 0 γόνιμος τόπος καὶ χάρπιμος, ἀπὸ τοῦ γονὸς ὀξυτόνοιν ὀνόματος,
10 ἸΙωνιχῇ ἐπεν tcs τοῦ V. γόνος uiv γὰρ βαρυτόνως, ὁ γεννώμενος. γονὸς δὲ πρὸς διάφορον σημα-
σίαν ὀξυτόνως; ὃ ; γόνιμος. Aon δὲ, τριχῶς. ἢ), τὲ σιτοφόρος γῆ. καὶ ἡ δενδροφόρος. καὶ ἡ ἀμπελό-
φυτος. διὸ καὶ ὃ ποιητὴς ἀλωῆς εἰπὼν, ἐπήγαγε χαὶ οἰνοπέδοιο, | (re μὴ ἀσαφὴς ἡ λέξις ἢ, ἀορισταί-
γουσα διὰ τὸ πολυσήμαντον. ᾿ἰστέον δὲ ὕὃτι ἀλωή ποτε, xci ἡ ἅλως £4 τοῦ ἀλοίω τὸ τύπτω χαὶ συν-
τρίβω, ἐχτάσει τοῦ ὁ εἰς ὦ. ἔνϑα τρίθονται οἱ καρποί. ( Vers. 195.) Ὅτι ἐπιδήμιος ἁπλῶς μὲν, ὁ ἐξ
ἀλλοδαπῆς εἰς τὴν πατρίδα ἐλϑών. ἐνταῦϑα δὲ ἐπὶ Ὀδυσσέως, καὶ πλεῖόν τε ἡ λέξις. ἐμφαίνει. ἐπεὶ γὰρ
ἐν δήμῳ ᾿Ιϑάκης ἐστὶ τὸ τοῦ ᾿Οδυσσέως βασίλειον, λέγοιτο ἂν αὐτὸς ἐπιδήμιος εἶναι, xci ὡς εἰς τὸν
τοιοῦτον δῆμον ἐλϑών. ἐν δὲ ᾿Ιλιάδι ἐπιδήμιος πόλεμος, ὁ ἐμφύλιος. (Vers. 196.) Ὅτι βλάπτειν 20
ὁδοῦ ἢ κελεύϑου, τὸ κατέχειν xc κωλύειν. ἔστι δὲ xci βλάβω σεσιγημένος ἐνεστώς. ἐξ οὗ τὸ, βλάβεται
δὲ οἱ γούνατ᾽ ἰόντι. καὶ τὸ ἐβλάβθη. καὶ ὄνομα ἡ βλάβη. καὶ τὸ ἀπ᾽ αὐτῆς βλάβος παρὰ τῷ κωμιχῷ
πρὸς ὁμοιότητα τοῦ, δίννα δίψος xci τῶν ὁμοίων. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι χαϑὰ τὸ βλάπτω ἐν τῇ διφορήσει
ayer eren τὸ B οὕτω σὺν ἄλλοις καὶ TO στρέφω. χαὶ δῆλον αὐτὸ, ἔκ τὲ τοῦ στρεβλὺς, καὶ τοῦ ᾿στραι βϑὸς,
20 οὗ παρώνυμον ὁ Στράβων. ἔτι δὲ καὶ "ἐκ τοῦ ἀστρά; θη. ὃ σημαίνει σέλλαν καὶ Gc; γμάριυν. oiov. ἧπει-
λήσατο τῷ ὀνηλάτῃ, τὰ γύναια καταβαλεῖν σὺν τοῖς ὀναρίοις καὶ ταῖς ἀστράβαις. Ἴβτι ἰστέον καὶ
ὅτι βλάπτειν κυρίως τὸ ἐμποδίζειν τὸν τρίχοντα, cà οἱονεὶ βάλλειν 0 ἐστι ῥίπτε δ» χαὶ οὕτως ἰάπτειν.
ἐξ ὧν δοχεῖ τὸ βλάπτειν συγκεῖσϑϑαι. καὶ ἔστιν ὕμοιον, βλάπτειν εἰπεῖν καὶ og ais ἐν. οὗ τὸ ἀνάπαλιν,
ἀνασφάλλειν. ἤγουν ἀνίστασίδαι καὶ ὀρϑοῦσϑαι. καὶ Ὅμηρος οὖν οὐχ ἁπλῶς εἶπε βλάπτειν ἀλλὰ
βλάπτουσι χελεύϑου, ἤτοι ἐμποδὼν γίνονται εἰς ὁδόν. (Vers. 198.) Ὅτε τὸ, ἀλλ᾽ ἔτε που ζωὸς χατε- 30
ρύχεται εὑρξϊ πόντῳ, προϊών που ὁ ποιητής, παρῳδεῖ κατὰ τὴν τοῦ ἔπους ἀρχὴν, οὕτω. εἰς δ᾽ ἔτι που
ζωὸς κατερύχεταί εὑρξὶ πόντῳ, τοῦτο δὲ τις παρῳδήσας ἐν τῷ τέλει ἀστείως, ἐπὶ προσώπου ἀξιολόγου
ἐρεῖ. εἷς δ᾽ ἔτι που ζωὸς κατερύκεται εὐρέϊ κόσμῳ. οἱονεὶ λέγων ὅτι ὃ δεῖνα μόνος ἐναπέμεινε τῷ κόσμῳ.
xci προσφωνητικῶς δὲ ποτε ἐρεῖ πρός τινα. εἷς δ᾽ ἔτι που ζωὸς χατερύχεαι, καὶ ἑξῆς. Ὅτι τὸ ἀμφι-
ρύτη ὥσπερ ἐν τοῖς πρὸ τούτου, οὕτω καὶ ἐνταῦϑα διὰ τὸ μέτρον, ἕν ἔχει, ἄμε «τάβολον. ( Vers. 199.)
Ὅτι ὃ ποιητὴς χρησμοῦ μιμεῖται λοξότητα ἐν οἷς ὁ Διέντης πῇ μὲν, λίγει ὅτι ζῶν ᾿Οδυσσεὺς κατερύχε-
3o ται ἐν νήσῳ ἀμφιρύτῃ, ὕπέρ ἐστιν ἀληϑές. "πῇ δὲ, ὅτι χαλεποὶ δέ μιν ἄνδρες ἔχουσιν ἄγριοι, ὅπερ
οὐκ ἀληϑές. ἡ γὰρ τοιαύτη νῆσος, ἔχτοπος καὶ ἀοίκητος ἀνδράσι πλάττεται. Καὶ σημείωσαι ὅτε συνε-
πιπλέχονται ὧδε τὰ ἀληϑῆὴ τοῖς μὴ τοιούτοις, ὡς ἂν ἡ TOU μελλοντὸς γνῶσις ἀν ϑρωπίνως ταράττοιτο.
χαὶ ἵνα μὴ δὲ ἀπίϑανος 0 λύγος δοκοίη. πῶς γὰρ ὃ φαινόμενος οὗτος δ] ἐντης οἶδεν εἰ καὶ ἀοίχητος ἡ νῆσος 4o
ἐστὶν ἐν ἡ κατέχεται Ὀδυσσεύς ; ἄλλως τε, οὐδὲ ἀναγκαῖον ἦν, οὐδὲ συνέφερε γνωσθῆναι τῷ Τηλεμάχῳ τῷ
ἀληϑές. εἰ γὰρ ἔμαϑεν οὕτως ἐχτετοπίσϑαι τὸν πατέρα ἐν ἐρημίᾳ καὶ ὑπὸ ϑεᾶς δὲ κωλύεσθαι, ἀπέ-
γνω ἂν τὴν ἐχείνου ἐπανέλευσιν καὶ οὐκ ἂν ἀπεδήμησε Ot. ἐχεῖνον. καὶ συνέβαινεν ἐκ τούτου, ἐλλελεῖ-
qoi τὴ ποιήσει μυρίας χάριτας. (Vers. 200.) ᾿“γρίους δὲ ἄνδρας, ἡ μὲν κωμῳδία, ἐπὶ ἄλλης φαυ-
λότητος τίϑησιν. ὁ δὲ ποιητὴς, τοὺς λῃστρικοὺς οὕτω καλεῖ ὡς ψευδομένους τὴν κατ᾿ ἄνϑρωπον ἡμε-
ρότητα διὰ χαλεπότητα. διὸ ἐκ παραλλήλου γράφων, φησί. χαλεποὶ δὲ μὲν ἄνδρες ἔχουσιν ἄγριοι.

»»μΨΩΙ ΜΙ... 4 Vs 201—203. 49

( Vers, 201.) Ὅτι τὸ ἐνθυμεῖσθαι, ἐν ϑυμῷ βάλλειν φησί. καὶ ὕτι τὸ, ὡς ἐν ϑυμῷ ἀϑάνατοι
βάλλουσι καὶ ὡς τελέεσϑαι ὀΐω, στοχαστικὴν τέχνην εἰναι, δηλοῖ τὴν μαντευτικήν. ὡς δοκεῖ καὶ τοῖς

ue Ὅμηρον σοφοῖς. τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ, ὡς τελέεσϑιαι ὀΐω. ἤλγουν νομίζω. στοχάζομαι. Καὶ ἃ ὅρα τὸ áo

τελέεσϑϑαι ἀφ᾽ οὗπερ οὐ μόνον ἀτελὲς τὸ μήπω τελεσϑὲν, καὶ ἀτέλεστον τὸ ἀδύνατον τελεσϑῆναι , ἅπερ
ὁ ἐναλλάσσων ἀκυρολογεῖ κατὰ τοὺς παλαιοὺς, ἀλλὰ καὶ ἀποτελεσματικὴ σοφία λέγεται παρὰ τοῖς uei

cien xcà σοφοὶ ἀποτελεσματιχοί. Méuret δὲ καὶ ἐνταῦϑα ὡς ἀνωτέρω, τὸ ψεῦδος τῇ ἀληϑείᾳ.

ὕτι μὲν γὰρ ἐν ϑυμῷ ἀϑάνατοι βάλλουσι σωϑῆναι τὸν Οδυσσέα, ἀληϑὲς, τὸ δὲ τελέεσίγαι ὀΐω, ψευδές.
οὐ γὰρ ὀΐεται τὸ μέλλον ἀνϑροωπίνως ἡ τοῦ Διὸς ᾿4“ϑηνᾷ, ἀλλὰ οἶδε. Βάλλουσι δὲ, ἀντὶ τοῦ νοοῦσιν
ἐπιτυχῶς χαὶ ὡς εἰπεῖν, ἐπηβόλως. ἢ τιϑέασιν.

( Vers, 208.) Ὅτι ἐν μὲν τῇ ᾿Ιλιάδι εἰπὼν ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν 1j ἱερῆα ἢ ὀνειροπόλον, τῷ
τοῦ μάντεως ὀνόματι τὸν οἰωνοπόλον ἐδόχει δηλοῦν zar. ἐξοχὴν, ὡς ἐῤῥέϑη ἐκεῖ. ἐνταῦϑα δὲ λέγων ὅτι
οὔ τέ τι μάντις ἐὼν οὔ τὲ οἰωνῶν σάφα εἰδώς, ἤγουν χατὰ τὸν παραφραστὴν, οὐ βλέπων εἰς οἰωνοὺς
ἀλλὰ δηλ coii φησιν ὡς ὁ ϑεὸς κινεῖ καὶ αὐτὰ τὰ πράγματα ὑποβάλλει προϑεσπίζων, μάντιν μὲν εἰπεῖν
δοχεῖ γενικώτερον, τὸν ἁπλῶς ὑπωσοῦν μαντευόμενον. τὸν δὲ οἰωνοπόλον, ἰδίᾳ ὡς εἶδος τοῦ μάντεως
xg vica. οὕτω δὲ καὶ ἀλλαχοῦ £v τῇ ᾿Ιλιάδι μάντεως μνησϑεὶς., ἐπιφέρει τὰ εἴδη. τὸν Üvo*oxóov
xci τὸν ἱερέα. ἴσως δὲ ἐνταῦδ᾽α καὶ κατὰ πολυωνυμίαν, ταυτὸν δηλοῖ 0, τὲ μάντις, καὶ ὃ σάφα εἰδὼς
οἰωνῶν. εἰ γὰρ ὄρνις καὶ οἰωνὸς λέγεται πᾶν τὸ σημαντικὸν τοῦ μέλλοντος, ei ἂν ἐκ παραλλήλου
ϑέσεως, καὶ ὃ ἁπλῶς μάντις καὶ ὃ οἰωνοὺς εἰδὼς, ὃ αὐτός. καὶ ἄλλως δὲ μάντις μὲν, ὃ ἔνϑεος καὶ
ϑεοφορούμενος, παρὰ τὸ μαίνεσθαι : εἴπερ χαὶ ἡ μαντεία ϑεία μανία παρὰ τοῖς παλαιοῖς ἐδοξάζετο.
καὶ μανιχή τις 3j μαντιχή. Τὸ δὲ ἐὼν ἤγουν ὑπάρχων, κοινῶς μὲν, δοκεῖ ἀπὸ τοῦ jov δευτέρου ἀορίστου
γενέσϑαι, διὸ xci ἀναλόγως ὀξυτονεῖσϑαι. “Πραχλείδης δὲ, παραλόγως ὀξύνεσθιαι αὐτό φησι. καὺ
ἡμαρτῆσϑαι. λογιζόμενος αὐτὸ, οὐ μετοχὴν δευτέρου ἀορίστου ἀπὸ ϑέματος βαρυτόνου τοῦ ἕω, ἀλλὰ
χαὶ ἐκ περισπωμένου τοῦ ὦ ἤγουν ὑπάρχω. ἔτι δὲ λέγει σφοδρῶς, χαὶ ὅτι ἔγωγε ἄνοιαν καταδικάζω τῶν
οἰομένων ἐπέχτασιν τῆς Qv, εἶναι τὴν ἐὼν μετοχήν. οὐδεμία γάρ φησιν εἰς ὧν λήγουσα μετοχὴ, ἐπεκχτεί-
νεται δεὰ τοῦ τι εἶτα γράψας τὰ δοκοῦντα ἐν οἷς καὶ ὅτι πᾶσα μετοχὴ εἰς ὧν λήγουσα καϑαρὸν ὀξύτονος
τὸ i( ἔχει παραλῆγον. olov, πιὼν, χιὼν, ἰὼν, ἐπάγει. ὥστε ἄμεινον ἡμῶν, Βοιωτοὶ τὴν ἐὼν, ἰὼν λέγουσι.
μέμφεται δὲ χαὶ τὸν Σιδώνιον Διονύσιον , εἰπόντα διαλέχτῳ ᾿ατϑίδι πεποιῆσϑαι 0*c« πλεονάζει TO &
χαταρχάς. ὧν ἐστὶ καὶ τὸ ἐμῳνοχόει. xci τὸ iov, ἀγνοεῖ i δὲ φησιν ἐκεῖνος τὸ, ἔργων ἐέρων. x«l τὸ. ἕλπων
ἐέλπων. καὶ τὸ, ἀλλὰ σὐπέρ μοι ἔειπε ἀντὶ τοῦ εἰπέ. ὃ καὶ σημείωσαι ὡς καινόν. τὰ πλείω γὰρ τῶν Ὅμη-
ρικῶν ἀντιγράφων, ἀλλὰ σὑπέρ μοι εἰπὲ γράφουσιν. Οἰωνῶν δὲ εἰδὼς, ὁ τὰς ἐκ τῶν οἰωνῶν ἤτοι μαν-
τιχῶν σημείων. μεϑόδους ἔχων, καὶ τοῦ μέλλοντος ἐχεῖϑεν κατευστοχῶν τεχνικῶς. Ὅρα δὲ ὕτι ἐν μὲν

᾿Ιλιάδι, sb εἰδὼς τόξων ἔλεγε, καὶ τοιαῦτά Ti" ve κατὰ σύνταξιν γενικήν. ἐνταῦϑα δὲ, σάφα 20021411

οἰωνῶν. ἁπλῶς δὲ, τὸ εἰδὼς, εὕρηται yevuxi) συντάσσων ὃ ποιητὴς ἐν πολλοῖς. οὐχ ὡς μετοχὴν λαμβά-
wow αὐτὸ, ἀλλ ἀντὶ ὀνόματος TOU, τεχνίτης καὶ εἰδήμων καὶ ἐπιστήμων. ἢ ἀντὶ τοῦ, τέχνην ἔχων καὶ
εἴδησιν. ὁ δ᾽ αὐτὸς καὶ τὸ γνῶ, γενικῇ συντάσσει ἐν τῷ, γνώτην ἀλλήλοιν. ἤγουν γνώριμοι ἀλλήλοις
ἐγένοντο. Σημείωσαι δὲ ὅτι παραχειμένων ἀλλήλοις τριῶν τούτων. τοῦ οἰωνός. τοῦ ὄρνις. xci τοῦ
στρουϑός. οἰωνὸς μὲν χαὶ ὄρνις, λαμβάνονταί more καὶ εἰς μέλλουσαν σημασίαν. οἷον, οἰωνὸς ἢ ὄρνις
ἐπετάσϑη ἀετὸς τυχὸν ἢ ἱέραξ. καὶ ἦν αὐτὸς, οἰωνὸς αἴσιος. ἢ ὄρνις ἐναίσιμος. τουτέστι δηλωτιχὸς αἴσης
τοιᾶς δέ τινος. στρουϑὸς μέντοι, ἐπὶ τοιαύτης ἑρμηνείας οὐχ εὑρηταί που. αἴτιον δ᾽ ἴσως, ὅτι οὐδὲ
χαϑολιχὸν ὄνομα ὃ στρουϑὸς ἢ ϑηλυχῶς εἰπεῖν ἡ στρουϑὺς ἔστιν. εἰ γὰρ καί τις κωμιχὸς εἰπὼν ὡς ἐχο-
λάχκευσεν οὐ συμπιέσασα τὸ στόμα ὥσπερ πολέμιος, ἀλλὰ τοῖσι στρουϑίοισι χαυνοῦσα ὁμοίως, κοινοῦται
χαὶ ἄλλοις ὀρνέοις τοὔνομα τῆς στρουϑοῦ, ἀλλ᾿ αὐτὸ οὐχ ἔστιν ἀναντίῤῥητον. ἀρέσχει δὲ μᾶλλον, στρου-
ϑοὺς λέγεσϑαι ὡς ἐπὶ πο"λὺ τὰς ὑμοειδεῖς τῇ ᾿Ομηριχῇ, περὶ ὧν ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα δεδήλωται. οὖς
V πολλὴ μὲν εἴδησις, ὀχευτιχοὺς οἶδε. Τεριμικλῆς δέτις, καὶ τοὺς ἐμ αγόντας αὐτῶν, καταφόρους λέγει
πρὸς τὰ ἐς ᾿Ἡφροδίτην γίνεσϑαι. οἴδασι δὲ οἱ σοφοί: χαὶ ἑτεροίας στρουϑοὺς, οὐ μιχρὰς ἐχεῖνας ἀλλ ἀλη-
Üüg μεγάλας, ὡς δηλοῖ τὸ, μεγάλας στρουϑούς. ὧν γνῶσις ἦν καὶ τῷ χωμιχῷ. ἐλέγοντο δὲ αὗται, καὶ
ΟΟΜΜΕΝΤ. 1N Opnvss. Tow. I.

50 P4Wi.alzlI.:'Z4 4 Vs.205—0210.

"live στρουϑοί. xci στρουϑοὶ δὲ χαταμόνας. olov. ἀφείϑη ἐλεφάντων ἅρματα x d. συνωρίδες
τράγων, ἑξήκοντα. βουβαλίων «€. στρουϑῶν, ὀκτώ. ποτήριον δέ τι Περσικὸν στρουΐλίον καλούμενον
ὥς φησιν ᾿ϑήναιος, ἄδηλον ἐκ ποίων στρουϑῶν παρωνόμασται. τὸ μέντοι στρουϑιίζειν ὕ φησιν ὃ κωμι-
χὺς, ἐκ τῆς Ὁμηριχῆς παρῆχται στρουϑοῦ. Ὅτι ὅτε λέγει ὃ μυϑικὸς Διέντης ἤγουν ἡ ᾿ϑηνᾷ, ὡς μαν-
τεύσεται τὸ ἀληϑές οὔτε μάντις ἐὼν οὔτε οἰωνοὺς εἰδὼς, προσυπαχουστέον é&o tv τὸ, ἀλλὰ φύσει τὸ
μέλλον εἰδὼς ὡς ϑεὸς δῆϑεν xci αὐτομαϑής: ἐσχημάτισται, γὰρ xci ἐνταῦϊγα 0 λύγος ἐλλειπτιχῶς
πρὸς͵ ἐπίχρυψιν. χαὶ ἢ μὲν ἄρσις, ἐχφωνεῖται. ἤγουν τὸ οὔ. ἡ δὲ ϑέσις, ἐπεκρύβη. ἤγουν τὸ ἀλλὰ.
ὅμοιον δὲ τῷ σχήματι τούτῳ, καὶ τὸ, οὐ γὰρ σῖτον ἔδουσιν οὐ πίνουσιν cione οἷνον. καὶ ἐνταῦ γα
20 γὰρ Ἀέξωϑεν αἱ ϑέσεις γοοῦνται, τὸ ἀλλὰ ἀμβροσίαν ἔδουσιν. ἀλλὰ γέχταρ πίνουσιν. Ὅτι δὲ ᾿Ιαχόν
ἐστι τὸ ἐὼν 3j “ἰολικὸν ἢ “Ἰωρικὸν, πάντες γὰρ αὐτῷ χρῶνται, “Πραχλείδιης ἐγραψέ που. Dc ἔφη καὶ 10
Ort, ὡς ἐλϑὼν ἐλϑέτω καὶ τὰ ὕμοια, οὕτως ἐὼν ἐέτω. χαὶ ἀναλόγῳ κριίσει , εἴτω διὰ διφϑόγγου. ὡς
φιλείτω. πλείτω. καὶ “ωριχῶς ἤτω. “οριεῖς γὰρ, οὕτω μεταποιοῦσι τὰς τοιαύτας παραληγούσας, τὸ
φιλείτω νοείτω, φιλήτω καὶ νοήτω λέγοντες. (Vers. 204.) Ὅτι ὥσπερ ξεσμὸς Sue παρ᾽ ᾿“ττικχοῖς.
xci ἀσπασμὸς ἄσπασμα. καὶ βρεχμὸς βοέχμα, οὕτω καὶ δεσμὸς δέσμα. φησὶ γὰρ ὕτι πολυμήχανος ὁ
Ὀδυσσεὺς, καὶ φράσεται ὕπως ἂν εἰς τὴν πατρίδα νοστήσῃ εἴπέρ τὲ σιδήρεα δέσματα ἔχῃσιν. ὅμοιον
δὲ τοῖς δηϑεῖσι καὶ τὸ ἐχμὸς ἔχμα. ἀναιδέος ἔγχματα πέτρης. ἐνταῦ γα δὲ καὶ σχῆμα ἀμφιβολίας ἐστίν. ἢ
γὰρ δηλοῖ ὅτι ἐὰν χαὶ σιδήρεοι δεσμοὶ ἔχωσι τὸν δυσσέω ἤτοι ἐπέχωσιν, ἢ ἐὰν σιδηρέους δεσμοὺς ἔχη 48
ὁ ᾿Οδυσσεὺς ἤτοι φέρῃ περὶ αὐτόν. ὥσπερ xcd δαχτύλιον καὶ ἱμάτιον ἔχειν τις λέγεται. πῶς δὲ πολυ-
μήχανος ᾿Οδυσσεὺς, ἐν τοῖς ἑξῆς που δηλωϑήσεται. ( Vers. 206.) ᾿Ιστέον δὲ ὕτι περὶ ἀνδρὸς φυγάδος
μὲν τῆς πατρίδος δραστηρίου δὲ καὶ σοφοῦ καὶ ἐφιεμένου κατελϑεῖν, ῥηϑήσεται τὸ "Üunorzóv χωρίον 20
δοτὸ, οὔτοι ἔτι δη oóv γε φίλης ἄπο πατρίδος αἴης ἔσσεται οὐδ᾽ εἴπέρ τὲ σιδήρεα δέσματ᾽ ἔχῃσι. φράσ-
σεται ὥς χε νέηται, ἐπεὶ πολ υμήχανός ἐστι. Τὸ δὲ μηρικὸν δέσμα, δεσμὸν ἐν ἄλλοις ἔστιν εὑρεῖν κατὰ
γένους μεταπλασμόν. ὁποῖον καὶ τὸ ζυγόν. καὶ τὸ κέλευϑον. xci τό λύχνον. καὶ ἕτερα μυρία ὕσα. 4η-
λον δὲ, ὕτι ταυτόν ἐστι σιδήρεον δέσμα καὶ σιδηροπέδην ἢ) σιδηρῶν ποδοκάχην εἰπεῖν. τινὲς δὲ καὶ τὸ
ζητρεῖον ποδός φασι δεσμόν. Ὅτι δὲ τοῦ δεσμὸς καὶ τοῦ δέσμα,, ἔστι καὶ ϑηλυκὸν dj ϑέομη» δηλοῖ χαὶ
χρῆσις ᾿“λέξιδος ἐν τῷ, καὶ ϑύμου δέσμαϊ τινὲς. “Σηκείωσαι δὲ καὶ ὅτι TO, φράσσεται ὥς z€ νέηται χαὶ
ἑξῆς προέκκειται, προαναφώνησίς ἐστιν ἤτοι προέχϑεσις ϑητορική. ταυτὸν δ᾽ εἰπεῖν, ὑπόσχεσις παρά-
μυϑουμένη τὸν ἀχροατί". προλαλεῖ γὰρ, ὡς εἰ χαὶ ἀμήχανόν ἐστι τὸν Ὀδυσσέα ἐκ τῆς κατὰ τὴν Κα-
λυψὼ νήσου 7 πλεύσαντα νοστῆσαι οἴκαδε, ἀλλ᾽ ἐχεῖνος πολυμήχανος ὧν χαὶ διατοῦτο καὶ ναυπηγεῖν
εἰδὼς, νέηται ἤγουν γοστήσει εἰς τὴν πατρίδα. τὸ γὰρ τοιοῦτον νέεσίλαι, δῆλον ὅτι τὸν νύστον παρά- 30
γει. Τοῦ δὲ φράσσεται, πρωτότυπον τὸ go ἐξ οὗ πλεονασμῶ τοῦ 0, φρῶ. ὅϑεν τὸ φράζω. χαὶ περὶ
μὲν τοῦ φῶ καὶ τῆς κατ αὐτὸ ὁμωνυμίας, ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα ῥηθήσεται. τὸ δὲ φράζειν χαὶ φράζξε-
4o σϑαι, ὁμωνυ μίαν καὶ αὐτὸ ἔχει. χαὶ νῦν μὲν, τὸ βουλεύεσθαι δηλοῖ. eq οὗ χαὶ φοαδὴς γοῦς. ὡς τὸ,
φραδέος γύου τέτυχται. καὶ ἀριφραδὴς ὃ [n ἄγαν συνετός. οὗ διέσταλται κατὰ τόνον, ᾿“ριρράδης τὸ χύριον,
χαὶ φράδμων ὃ βουλευτής. οἷς ἐναντίον, ὃ ἀφραδής. τιϑέμενος καὶ ἐπὶ νεκύων κατὰ τὸν ἐξωτερικὸν
μῦϑον. ἔτι δὲ λέγεται φράζειν, καὶ τὸ λαλεῖν λεχτικῶς. ὅϑεν χαὶ φράσις χαὶ περίφρασις χαὶ παραφρά-
στὴς καὶ ὕσα τοιαῦτα. δοκεῖ δὲ ἔχ τινος ἑτεροσημάντου φῶ καὶ φρῶ, γίνεσϑαι τὸ φράσσω. ἀφ᾽ οὗ ὁ
κατάφρακτος στρατιώτης καὶ οἱ φραγμοὶ καὶ ὅσα τοιαῦτα. (Vers. 207.) Ὅτι ὡς χαὶ ἀλλαχοῦ φαίνε-
ται, τὸ ῥῆμα μὲν τοῦ λέγειν, οἶδεν ὃ ποιητής. ὡς καὶ ἐνταῦϑα ἐν TO , ἀτρεκέως χατάλεξον. τὸ δὲ
ἐξ αὐτοῦ ὄνομα τὸ λόγος, οὐχ οἶδεν, ἀλλὰ μῦϑον ἀεὶ τὸν λόγον φησίν. ἔστι δὲ πάντως τὸ κατάλεξον áo
ταυτὸν τῷ, ἀγόρευσον. διὸ xci ἐπάγεται τὸ, μάλ ἀτρεκέως ἀγόρευσον. (Vers. 209.) Ὅτι ἐκ τῆς
χεζρραλ js xci τῶν ὀμμάτων χαραχτηρίξεται ἡ τοῦ Τηλεμάχου πρὸς τὸν πατέρα ὁμοιύτης, ἐν τῷ, αἰνῶς
κεφαλήν τε καὶ ὄμματα καλὰ ἔοικας ἐχείνῳ. ὁ δὲ λό) Ὅς ἁρμόζει παντὶ ἔχοντι πρὸς τὸν τεχόντα ἐμφέ-
gua». ἐρεῖ δὲ τι ῬοιάΜτΟΝ x«i ἐν τοῖς ἑξῆς ὃ Διενέλαος ἃ ὃς ἔχ τὲ χειρῶν χαὶ ποδῶν καὶ ὀφϑαλι μῶν βολῆς
50 χαὶ χαίτης. τὴν πρὸς "τὸν Ὀδυσσέα τῷ Τηλεμάχῳ συνάξει ὁμοιότητα. ( Vers. 210.) Ὅτι κυρίως μὲν,
τὸ μίσγεσθαι λέγεται ἐπὶ ὑγρῶν. zeueppor γοῦν ἐν ᾿Ιλιάδι μίσγεσϑαι λέγονται, Ov καὶ ἡ μισγάγκεια.

. P3 IAIAd 4 Ys.211—222. 51

χαὶ κήρυχες οἶνον ἔμεσγον ἐν κρατῆρσι καὶ ὕδωρ. ἐνταῦϑα δὲ, φίλοι ἀλλ ἥλοις ϑαμὰ μίσγεσϑαι λέγον-
ται. συνακίρναται γάρ πὼς ἡ φιλία τοῖς b xcà ἔστι σωμάτων μὲν, τὸ παρατίϑεσϑαι. wvyov δὲ,
τὸ μίσγεσϑαι, συνανακιρναμένων φιλικῶς. δῆλον δὲ ὅτι καὶ ἐπὶ συνεύνων τὸ μίσγεσϑαι λέγεται. καὶ
ὡς οἰκεία 5 λέξις ἐπὶ μάχης xci ἔριδος. ὅϑεν καὶ τὸ ἐπιμὶξ μάχεσϑαι. οἴδασι δὲ καὶ φιλόσοφοι τὴν
αὐτὴν λέξιν ἐν τοῖς, x«T αὐτοὺς συλλογιστικοῖς σχήμασιν. ( Vers. 211.) Ὅτι ἀναβῆναι εἰς Τροίαν ὡς
καὶ προεγράφη, τὸ ἀναπλεῦσαι. δῆλον δὲ Ort καὶ βῆναι τὸ τοιοῦτον λέγεται, οὐχ ἁπλῶς μέντοι ἀλλὰ
μετὰ νηὸς, ὡς δηλοῖ τὸ, ἔνϑιά πὲρ ἄλλοι ᾿Αργείων οἱ ἄριστοι ἔβαν κοίλαις ἐπὶ νηυσί. xci ὅρα τὸ,
᾿“ργείων οἱ ἄριστοι OUS ὡς ἀρίστους ἥρωας ἐν ᾿Ιλιόδι καλεῖ ὁ ποιητής. (Vers. 214. ) Ὅτι τὸ πεπνυμένος

ὃ "oct ἀπὸ TOU πνύω ἐνεστῶτος γίνεται, αὐτὸ δὲ, ἢ ἀπὸ TOU πονῶ ΄πονύω χατὰ συγκοπὴν ὃ δηλοῖ
τὸ ἐνεργῶ. ἐνεργὴς γὰρ ὃ φρόνιμος, 1) ἀπὸ τοῦ πινύσσω τὸ φρονῶ. ἐξ oU καὶ ἀπινύσσειν τὸ ἀφραίνειν.
καὶ πινυτὸς ὁ φούνιιιος. ( Vers. 316.) κι Ὅτι λόγου μειραχιώδους χαὶ ἀφελοῦς τὰ τοῦ Τηλεμάχου 60
μιμητικῶς ὑπὸ ᾿Θμήρου γραφέντα. ἐν οἷς ἐρωτηϑεὶς εἰ τοῦ Οδυσσέως ἐστὶν υἱὸς, λέγει. ἁπλοϊχῶς Ort ἡ
μήτηρ uv φησιν ᾿Οδυσσέως ἐμὲ εἶναι υἱὸν, αὐτὰρ ᾿ἔγωγε οὐχ οἶδα, οὗ γάρ mo τις ἑὸν γόνον αὐτὸς 412
ἀνέγνω. ἤγουν n μήτηρ μὲν εὖ γινώσχουσα, TOU Ὀδυσσέως ἐμὲ υἱὸν εἶναι φησὶν , ἡ τινι πάντως χαὶ
πείϑομαι. ἐγὼ μέν τοι οὐχ οἶδα ἐξ ἐμαυτοῦ δηλονότι. ὅτι μὴ δὲ ἄλλος τις ἀφ᾽ ἑαυτοῦ ἔγνω πόϑεν
γέγονεν, & μὴ μάλιστα μὲν, ἐκ μητρὸς ἤδη, δὲ xci ἀπ᾽ ἄλλων εὖ εἰδότων. διὸ καὶ φησί. τοῦ uU ex φασὶ
γενέσϑαι, ἐπεὶ σύγε τοῦτο ἐρεείνεις. Καὶ ὕρα ὅτι οὐχ εἶπεν ἡ μήτηρ, μέν μὲ φησὶ τούτου εἶναι αὐτὰρ
ἐγὼ ov πείϑομαι, ἀλλὰ οὐχ οἶδα οἴχοϑεν. πείϑομαι δὲ δηλαδὴ τῇ μητρί. διὸ καὶ ἐπάγει, ὡς δὴ ἔγωγ᾽
ὄφελον μάκαρος δὴ τινὸς εἶναι υἱός. Ὀδυσσεὺς γὰρ ἀποτμότατος ἐγένετο ἂν * ovrt. ( Vers. 218.) 10
JHwrziwv ἄρα τῇ μητρὶ, ἀπεύχεται Ὀδυσσέα ἔχειν πατέρα. ἴσως δὲ, καὶ βαρυνομένης ψυχῆς ἡ φαινο-
μένη αὕτη ἀφέλεια, καὶ οὐχ ἐξ ὀρϑοῦ, ἀφελοῦς. ἐνάγει γὰρ αὐτὸν ἡ λύπη, εἰς τὸ μὴ ἂν ἔχειν ῥᾳδίως
πιστεῦσαι ὡς Ὀδυσσέως ἔστιν υἱός. τοῦ τηλικούτου. τοῦ οὕτω μεγάλου. (Vers. 221.) Τὺ δὲ τοῦ μὦ
ἐκ φασὶ γενέσίγαι, ὅμοιόν ἐστι τῷ ἐν ᾿Ι]λιάδι. τόν μὲ φασὶ γείνασϑιαι. ὅπερ ἐχεῖ ὃ ᾿ΑΙστεροπαῖος φησί.
καὶ τῷ, τὸν δὲ. ἐμὸν πατέρα φασὶ ἔμμεναι. 0 περὶ τοῦ Προτέως ἡ Εἰδοϑέα φησίν. ὅτι. δὲ τῇ μητρὶ
ἀνάχειται ἡ περὶ τῶν παίδων ἀχριβὴς εἴδησις , δηλοῖ καὶ Ευριπίδης. λέγων. μήτηρ, φιλότεκνος μᾶλλον
πατρός. ἡ này, γὰρ αὐτῆς οἶδεν ὄντα, 0 δ᾽ οἴεται. χαὶ “Μένανδρος. αὑτὸν γὰρ οὐδεὶς οἷδε τοῦ ποτ᾽ ἐγ
νέτο, ἀλλ ὑπονοοῦμεν πάντες 1) πιστεύομεν. ἡ γὰρ ἀχριβὴς εἴδησις ἐν τοῖς τοιούτοις, τῇ μητρὶ ἀνά-
χειται. διὸ καὶ ὃ 1ηλέ ἕμαχος πρῶτον εἰπὼν μήτηρ, μέν μὲ φησὶ τούτου εἶναι, ὕστερον ἐπάγει τὸ ἀπὸ τῆς
χοινῆς φήμης τῆς μὴ πάνυ ἀκριβοῦς. λέγων. TOU μ᾽ ἐκ φασὶ γενέσϑιαι. δοκεῖ δὲ χαὶ τῷ ᾿Αριστοτέλει τὰ
εἰρημένα ὀρϑ)ῶς ἔχειν, ὅς φησιν ὡς ἄριστα περὶ τῶν τέχνων κρίνουσιν αἱ γυναῖχες. διό φησι Π]επαρη-
δία τις γυνὴ μαρτυρήσασα οἰχεῖον τινὰ εἰναι παῖδα, ἔλυσε τὴν περὶ ἐχείνου ἀμφιβολίαν. καί ἕτεραι δέ
τινες, ὡς ἐν T] ῥητοριχῇ αὐτοῦ λέγει. ( Vers. 222.) ᾿Ιστέον δὲ χαὶ ὅτι τὸ φασὶν, sov ὃ ποιη- 20
τὴς ποτὲ μὲν, λέγειν ἐπὶ τῆς ἁπλῶς φήμης; ὡς ὕτε ὃ Αἰνείας λέγει πρὸς ᾿Αχιλλέα, ὅτι φασὶ σὲ μὲν,
“Π|λέος ἔκγονον. εἶναι. χαὶ vraie δὲ ὃ Mévryje περὶ τοῦ “Ἰαέρτου εἶπεν. ὃν οὐχέτι “φασὶ πόλινδε ἔρχε-
σίδαι. ἔστι δὲ ὅτε, καὶ ἐπὶ ὁμολογουμένων λέγει 0 ποιητὴς τὸ φασὶν, ὡς ὅτε εἴπῃ Ort τὸν ἀετόν φασιν
ὀξύτατα δέρχεσίλ αι. οὕτω δὲ καὶ τὸ φημὶ, ἐπὶ ἀχριβοῦς εἰδήσεως ἐν πολλοῖς τίϑε σεν. ὡς ὅτε ᾿“Ιχιλλεὺς
ἐρεῖ πρὸς τὸν Αἰνείαν, ἤδη μέν σε φημὶ χαὶ ἄλλο rt δουρὶ φηβῆσαι. χαὶ Ort ὃ Νέστωρ λέγει. φημὶ
κατανεῦται dte Κρονίωνα. ἐνταῦτγα οὖν τὸ μὲν 1j μήτηρ μὲν φησιν, ἐπὶ ὠκριβεστάτης εἰδήσεως νοηϑή-
σέται. εὖ γὰρ slBtio- ἢ Πηνελόπη, φησὶν ὕτι ὁ Τηλέμαχος υἱὸς τοῦ Ὀδυσσέως ἐστί. Τὸ δὲ ἐκ τούτου
μὲ φασὶ γενέσίγαι, τὴν φήμην δηλοῖ τὴν ἐκ τῶν πολλῶν. ( Vers. 217.) ΠΤ όνος δὲ viv, ἡ γονή. ἀφ᾽ ἧς
xci γίνεται ὥς που ἐν τῷ τέλει τῆς ῥαψῳδίας ταύτης ῥηϑήσεται. τὸ δὲ εἰπεῖν γόνον τὸν γεννήσαντα,
ἔσως οὐχ ὀρῶόν. ὥφειλε γὰρ ὀξυνϑῆναι, ὡς δηλοῖ τὸ γουνὸς, 0 σημαίνει τὸν γόνιμον τόπον. ᾿Ιστέον
δὲ ὅτι ἐκ τοῦ γόνος ἤτοι γονὴ, οὐ μόνον ὃ λάγνος, ἀλλὰ καὶ ὃ χατὰ τοὺς παλαιοὺς λόγνης, ὡς οἱονεὶ
λαγόνης, ἤγουν λίαν πολύγονος. χαὶ μέν τινὲς, παρὰ τὸ À& ἐλπιτατιχὼὸν χαὶ τὸ γυνὴ, τὰ τοιαῦτα 30
παρήγαγον. ἵνα εἴη ἁπλοῦν τοῦ λάγνου, ὃ γύνις, ἄλλό τι ὧν αὐτὸς παρὰ τὸν παρϑενοπίπην, καὶ τὸν
ἀῤῥενώπαν ὃς ἐδήλου τὸν ἀνδρόγυνον. καὶ παρὰ τὸν εἰδομαλίδην ἤγουν τὸν καλλωπίζοντα τὰ μῆλα τῆς

G 2

52 PA4WfhIZ4I.4 4. Vs.218— 220.

ὄψεως ὥς φασιν οἱ παλαιοί. ( Vers. 218.) Ὅτι ἀφελῶς ὁ Τηλέμαχος ἤτοι ἁπλοϊχῶς, μάκαρα ἄνδρα
δρίξεται, τὸν ἐπὶ τοῖς ἑαυτοῦ γηράσαντα κτήμασιν. εἰπών. ὡς δὴ ἔγωγ᾽ ὄφελον μάχαρος νύ τευ ἔμμεναι
υἱὸς ἀνέρος, ον χτεατέσσιν ἑοῖς ἐπὶ γῆρας ἕτετμε. νῦν δ᾽ ὃς, ἀποτμότατος γένετο ὥνητῶν ἀνϑϑρώπων.
οὐ μὴν ἀκριβῶς ἐκεῖνος λέγει, πολλῶν γὰρ πάντως χαὶ ἄλλων χρεία εἰς τελείαν εὐδαιμονίαν καὶ exe
ριότητα, καὶ οὐ μόνον τοῦ οἴχοι τινὰ τελευτῆσαι ἀνενδεῶς ζήσαντα. (Vers. 220.) Ὅρα δὲ ὅτι τῷ
μάχαρι τὸν ἄποτμον 0 ἐστι δύσποτμον ἀντέϑετο. οἱ μέντοι uet? Ὅμηρον, μακάριον τὸν εὐδαίμονα
χαλοῦντες, ἄϑλιόν φασι τὸν δυσδαίμονα. (Vers. 219.) Τὺ δὲ ὄφελον ταυτὸν ὃν τῷ ὥφειλον, ἀναυ-
ξησίαν τὲ ᾿Ιωνικὴν ἔχει, καὶ ἀπέλευσιν τοῦ v. T0 δὲ κτεάτεσσι, πλεονασμὸν ἔπαϑε τῆς τὲ συλλαβῆς χαϑὰ
καὶ τὸ στομάτεσσι παρὰ τὸ Ὀππιανῷ. "To δὲ ἔτετμεν, ἀχρεῖον μέν ἐστιν εἰς πεζὴν γραφὴν, δηλοῖ δὲ τὸ

4o χατέλαβε, xvgiog μέντοι τέτμειν, τὸ ἐν ἐπιτόμῳ καὶ συντόμως χαταλλαμβάνειν. xci γίνεται ἐκ τοῦ 10
τέμω τμῶ χαὶ κατὰ ἀναδιπλασιασμὸν τέτμω. ( Vers. 220.) ᾿“ποτμότατος δὲ ὃ δύσποτμος 0 ἐστι δυστυ-
χής. πότμος γὰρ, οὐ μόνον 0 ϑάνατος ἀλλὰ xci τύχη, παρὰ τὸ πετεῖν 0 ἐστι πεσεῖν ἀφ᾽ οὗ xc ἡ
περιπέτεια. τὰ γὰρ ἀπὸ τύχης, συμπίπτειν λέγεται, ἤγουν συμβαίνειν. ὅϑεν εὔποτμος μὲν, ὁ εὐτυχής.
πανάποτμος δὲ χαὶ ἀποτμύτατος, ὁ καχοτυχής. (Vers. 223.) Ὅτι πρέπει ἐνδόξῳ νέῳ ἐπειπεῖν τὸ,
οὐ μέν σοι γενεὴν ϑεὸς γώνυμον ὀπίσω ἔϑηγκεν, ἐπεὶ σέ ye τοῖον Àj μήτηρ ἐγείνατο. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι ὃ
ποιητὴς eov ἐπὶ μέλλοντος μὲν, τιϑέναι τὸ ὀπίσω. ἐπὶ δὲ παρῳχημένου χρόνου, τὸ ἔμπροσϑεν. ὅσα

50 μὲν γὰρ οἴπω ἐϑεάϑησαν ἢ ξ᾽γνώσθϑησαν, ὁπίσω ἡμῶν εἶναι δυχοῦσιν ὡς μὴ ἐλϑόντα ὕλως εἰς ὄψιν.
τὰ δὲ παρῳχημένα, ὡς ἤδη τεϑεαμένα, ἔμπροσθεν γενέσθαι λογίζονται. (Vers. 224.) Ὅτι ὥσπερ
“Ὑψιπύλη Ὑψικπύλεια, Περσεφόνη Περσεφόνεια, οὕτω xci Πηνελόπη Πηνελόπεια. καὶ Bigovixi δὲ 50
Βερονίχεια παρ᾿ ᾿Προδότῳ. παράγονται δὲ ὁμοίως καὶ ἄλλα πολλά. Ὅτι τοῖς ἀτάκτως uc ὕβρεως 20
εὐωχουμένοις χαὶ πολυτελῶς, £u εχϑήσεται ἂν τὸ, τίς δαὶς τίς δὲ ὅμιλος 00r. εἰλαπίνη ἠὲ γάμος.
ἐπεὶ οὐχ ἔρανος τάδε y ἐστίν. ὡς τέ μοι ὑβρίζοντες ὑπερφιάλως δοχέουσι δαίνυσϑαι. νεμεσήσαιτό zcv
ἀνὴρ σώφρων αἴσχεα πόλλ᾽ ὁρόων ὃς πινυτός γε μετέλίγοι. ἤγουν ὃς φρονῶν συνέλϑοι αὐτοῖς. ὁ γάρ

θοτοι κατ᾽ αὐτοὺς ἄφρων, οὐχ ἂν νεμεσήσαιτο. ( Vers. 226.) ᾿Ιστέον δὲ ὕτι κατὰ τρεῖς μάλιστα τρό-
πους συνέλϑοιεν ἂν πολλοὶ ἐπὶ εὐωχίᾳ, ἤγουν ἐν εἰλαπίνῃ. ἐν γάμῳ, καὶ ἐν ἐράνῳ. καὶ ὃ μὲν ἔρανος,
χόσμιον, zci οὐδὲ πολυτελὲς, ἀλλὰ xci φειδωλῶς ἤσϑιον ὡς τὰ πολλὰ οἱ ἐρανισταὶ, ὡς ὧν ἴδιον
ἐσϑίοντες ἕχαστος. ἔστι δὲ ἔρανος, ἡ ἀπὸ κοινῆς συμβολῆς ἤγουν καταβολῆς καὶ δαπάνης, πολλῶν
τινῶν εὐωχία. ὡς καὶ “ΠΙσίοδος. ἐκ κοινοῦ, πλείστη τὲ χάρις δαπάνη T ὀλιγίστη. εἰ μὴ ἄρα ποτὲ ἀφνειός
τις συντελοίη τὸν ἔρανον, ἀσύμβολον δεῖπνον καϑίζων οἷς ἐθέλει, τότε γὰρ πολυτελὴς ἔσται καὶ
αὐτός. ὥς που xci ὁ ποιητὴς ἐμφαίνει ἐν τῷ, καϑὰ σύες ἐν ἀφνειοῦ ἀνδρὸς 1j γάμῳ ἢ ἐράνῳ ἢ εἰλαμ- 30

141 3πίλνη σφαζόμενοι" καὶ τοιοῦτος μὲν ὃ ἔρανος. ὃ δὲ γάμος, δῆλον ὅτι ὁμίλου ἐστὶ συνέλευσις ἐπὶ νυμ-
φίων συναρμογῇ. ἡ δὲ εἰλαπίνη, εὐωχία ἐστὶ καὶ αὐτὴ πολυτελής, ἐν ἡ κατὰ εἴλας ὡς οἱ παλαιοὶ γρά-
φουσιν ἢ ὁμοῦ εἰλούμενοι πολλοὶ, ἔπινον. χαίροντος δηλαδὴ τοῦ δειπνοκλήτωρος. ὁ μέντοι ᾿“ϑϑήναιος,
ἐκ τοῦ λάπτειν τὴν λέξιν ἐτυμολογεῖ διὰ τὸ λαπτιχὸν τῆς τοιαύτης λαμπρᾶς παρασχευῆς καὶ διάπανον.
λαφύττειν γάρ φησι καὶ λαπάξειν ὥσπερ καὶ ἀλαπάζειν κατὰ πλεονασμὸν τοῦ &, τὸ ἐχκενοῦν καὶ ἀναλί-
σκειν ἐστίν. oDcv καὶ τὰ διαρπαζόμενα ἐν τῷ ἀλαπάζεσϑαι ἢ) ουν z0pU cio ct πόλιν, λάφυρα λέγεται
παρὰ τὴν λάφυξιν. λάπτειν δέ φησι, καὶ τὸ γίνεσίγαι λαγαρόν τινα, ἐχπεττομένης καὶ κενουμένης τῆς
τροφῆς. ὃ πὲρ ἡ γαστὴρ πάσχει καὶ διὰ βοτάνης λαπάϑου. γινομένης καὶ αὐτῆς ἀπὸ τοῦ λάπτειν.
ὅϑεν καὶ Y λαπάρα. ὡς καὶ ἀπὸ τοῦ λαγαροῦ ἡ λαγών. οἱ δὲ ταῦτα λέγοντες, παραπηγνύουσιν ἐνταῦϑα
καὶ ὅτι τὸ δαπανᾶν τὸ ἀπὸ τοῦ δάπτειν γινόμενον, τοῦ δαψιλοῦς ἔχεται xe καὶ τὸ λάπτειν. διὸ ἐπὶ áo
τῶν ἀπλήστως χαὶ ϑηριωδῶς ἐσϑιόντων, καὶ τὸ δάψαι τίϑεται, καὶ "τὸ ἐξ αὐτοῦ παράγωγον, τὸ δαρ-

10 δάψαι. τὰ τοίνυν κατὰ τοὺς μνηστῆρας, ἐράνῳ μὲν οὐχ ἐοίχασιν. οὐδὲ γὰρ ἔχουσιν οὔτε εὐτελὲς οὔτε
χόσμιον καὶ σεμνὸν, & δὴ δοκεῖ € ἔχειν 0 ἔρανος. γάμος δὲ οὐχ ἔοιχεν εἶναι. ποῦ γὰρ οἱ νυμφίοι καὶ ὅσα
γάμου ἴδια; λείπεται ἄρα εἰλαπίνη εἶναι. καὶ μὲν, οὐδὲ τοῦτο. 0 γὰρ τῆς εἰλαπίνης ἐπιστατῶν Τηλέ-
μαχος. οὐ χαίρει τοῖς γινομένοις, ἀλλ αἰτιᾶται τοὺς συμπότας, διότι ἀλλότριον βίοτον νήποινον
ἔδουσιν. ἐπεὶ οὖν οὔτε γάμος τελεῖται οὗ οἱ μνηστῆρες ἐφίενται, οὔτε εἰλαπίνη. ἔρανον δὲ οὐκ ἄν τις

Pod uWiIdl1i4 4 Vs 225—229; 53

οὐδὲ vouíaot TÓ γινόμενον, ὕβρις ἃ ἄρα ἐστὶ τὸ συμπόσιον τοῦτο. χαὶ ὑβρισταὶ οἱ τοῦτο τελοῦντες. διὸ
χαὶ ἐπάγει. συλλογιστιχῶς n Ἱθμηρικὴ nva. ὥστε μοι ὑβρίζοντες ὑπερφιάλως δοκοῦσι δαίνυσϑαι. Zu-
μείωσαι οὖν ὕτι χαὶ τὸ εἰλαπίνη ἡ ἠὲ γάμος βαρέως ἠρώτησεν ὃ ξένος xci οὐχ ὡς ἀλ ηϑῶς ἀπορῶν, ἔγνω
γὰρ ὡς οὔτε εἰλαπίνη οὔτε γάμος, ὥσπερ οὐδὲ ἔρανος. δαὶς ἄρα ὑβριστερ. γένος γὰρ τῶν τοιούτων
ἡ δαὶς καὶ τὸ δαίνυσϑαι , χαϑὰ uer ὀλίγα εὐϑὺς ῥηϑήσεται. Τὺ δὲ ὑβριστὰς εἶναι τοὺς μνηστῆρας,
δηλοῖ xci ὃ εἰπὼν ὅτι τὸ μὲν τῶν μνηστήρων συμπόσιον ἣν οἷον ἂν γένοιτο νεωνίσχων, μέϑιαις καὶ
ἔρωσιν ἀνολμμένων. τὸ δὲ τῶν Φαιάκων, εὐσταϑέστερον μὲν. τούτων, φιλήδονον δέ. ( Vers. 222.)

Σημείωσαι Ἀδὲ ἐνταῦϑα καὶ ὅτι ὥσπερ τῆς δαιτὸς παρώνυμον Δαίτων χύριον καὶ “αίτης, οὕτω xci ix 20

τοῦ κερᾶν. xci τοῦ εἰλαπινάζειν, ἣν τις Κεράων καὶ μαπιναστὴς χατὰ τὴν τοῦ ᾿᾿ϑιιναίου ἱστορίαν.
εἰπόντος Ort ἐν τῇ «Ἱακωνικῇ που λέγεται ἱδρύσϑαι ἥρωας, “αίτωνα καὶ Κεράωνα ὑπὸ τῶν ἐν τοῖς
φειδιτίοις ποιούντων μάζας διακόνων καὶ κεραννύντων οἶνον. χαὶ παρὰ “Τρωσὶ δέ φασι, deir
ἥρωα τιμᾶσϑαι. xci ἐν Αύπρῳ, Δία εἰλαπιναστὴν καὶ andaygorüjov. ὅτι δὲ τὰ φειδίτια συσσί-
τιον ἦν “Ἰαχωνιχὸν περιώνυμον μὲν οὐ πολυτελὲς δὲ, περιῴδεται τοῖς παλαιοῖς. εἰλαπιναστοῦ δὲ
ἀνδρὸς, χρῆσις καὶ ἐν Dac. (Vers. 226.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι γάμος μὲν, ὁμολογουμένως οὐκ ἔστι
τὰ παρόντα, οὐ μὴν οὐδὲ ἔρανος. εἰλαπίνη δέ τις ὕμως ἐστὶ βιαία ἐπὶ γάμου ἐλπίδι. διὸ χαὶ ὃ
ποιητὴς ἐν τοῖς ἑξῆς, εἰλαπίνην εἰναι τὸ πρᾶγμα ἐρεῖ, ἐν τῷ, ϑρῆνυν ᾧ ᾿αντίνοος ἐ ee πόδα εἰλαπινώ-
ζων. καὶ ἀλλαχοῦ δὲ, εἰλαπινάξειν τοὺς μνηστῆρας ἐρεῖ, ὡς xci ὁ Τηλέμαχος ἐν τοῖς ἑξῆς. “Σημείωσαι
δὲ ὅτι δαὶς uiv, ἡ ἁπλῶς εὐωχία ὡς ὄνομα κοινὸν καὶ γενικόν. 5 δὲ εἰλαπίνη καὶ ὃ γάμος χαὶ ὃ ἔρανος,
εἴδη εἰσὶ τῆς δαιτός. διὸ χαὶ ἡ ἐρώτησις οὕτω προάγεται. τίς 3 SNP CE δαίς; ἀρά γε εἰλαπίνη; D

γάμος; ἢ ἔρανος; ὡς καὶ ἐάν τις Ἀεἴποι, τί ζῷον τοῦτο; βοὺς; 5 ἢ ἔππος ; ἢ χύων; οὕτω δὲ γενικόν τι 30

ἐπὶ τῶν τοιούτων ὄνομα, καὶ ὃ προῤῥηἹϑεὶς ὅμιλος. ἀπὸ τῆς ἴλης ὧν καὶ TE. ἀφ᾽ ἧς καὶ ἡ εἰλαπίνη
χατά τινας. ὅτι δὲ ἡ γραφὴ τῆς ἴλης ἐδιφορεῖτο παρὰ τοῖς παλαιοῖς, δηλοῦσι καὶ οἱ ἐν ῥητορικχοῖς
λεξικοῖς παραδόντες, ὡς καὶ τὸ ἰστέον ἀντὶ τοῦ γνωστέον, διὰ διφϑόγγου εἴχε ποτὲ τὴν γραφὴν ἀπὸ
τοῦ εἴδω. καὶ τὸ ἴλη ἐπὶ τάγματος καὶ πλήϑους, παρὰ τὸ «AO. καὶ τὸ ἰλυσπᾶσϑαι, 0 ἐστιν ὁμοίως
ὄφει καὶ σχώληκι εἰλεῖσϑαι καὶ σπᾶσϑαι ἤγουν κινεῖσϑαι. ὅϑεν καὶ εἰλύσπωμα ἡ τοιαύτη κίνησις. καὶ
ἡ χλεισία δὲ καὶ τὸ κλείσιον χαὶ τὸ πέδειλ ov, διφορεῖται τοῖς παλαιοῖς. καὶ ἄλλα, ἐν οἷς καὶ ὃ χιλός.
Aog δὲ Διονύσιος , καὶ τοῦ ἰϑύφαλλος τὴν ἀρχήν, διὰ διφρϑόγγου γράφει. ὃ δηλοῖ φησιν, αἰδοῖον
ἐντεταμένον, καὶ ἄσμα Διονυσιαχὸν ᾿᾿ϑήνῃσι, καὶ ἑταιριχὸν δέ. τουτέστι φίλον ταῖς ἑταίρισιν. αἵ
xc ἀνασεισίφαλλοι φερωνύμως λέγονται παρὰ τῇ χωμῳδία, ὡς ἀνασείουσαι φησὶ τὸν φάλητα ὃς ἐστιν
αἰδοῖον ἀνδρός. Ταυσανίας δὲ διὰ διιρϑόγγου γράφων xci αὐτὸς, «φησὶν ὕτι εἰϑύφαλλος, αἰδοῖον.
χαὶ ὃ πρόχειρος εἰς συνουσίαν. καὶ oO» ὑπόκενος. Σημείωσαι δὲ ὅτι γενικώτερον τῆς δαιτὸς ὃ ὅμιλος,

* 4 ᾿ , ε , « ' , , ' e H - , 4 , 4€
εἰ καὶ κατὰ τρόπον ὑστερολογίας ἡ ποιητιχὴ “φράσις προτίϑησι τὴν δαῖτα ἐν τῷ, τίς δαὶς τίς δὲ ὕμιλος. ἡ

χρὴ γὰρ πρῶτον ὁμιλαδὸν γενέσϑαι τινὰς, εἶτα ἢ μάχην τυχὸν ἢ ἑορτὴν ϑέσϑαι. ἢ πανήγυριν. ἢ
xci δαῖτα. xci ταύτην, ἢν. ἐν γάμῳ 1] ἐν εἰλαπίνῃ ὡς ἐῤῥέϑη ἢ ἐν ἐράνῳ. ( Vers. 227.) Τὸ δὲ ὑβρίζον-
τες, πάνυ χυριολεχτιχῶς εἶπεν. ὕβρις γὰρ οὐ μόνον ἡ ἐν λόγοις ἀλλὰ καὶ ἡ κατὰ πᾶν ἔργον αἰσχρόν.
ὑβρισταὶ γοῦν : zc οἱ κακολογοῦντες. ὑβρισταὶ δὲ ὡς μάλιστα, ci οἱ αἰσχρουργοῦντες, ὑποῖοι καὶ oi
μνηστῆρες. οἷς δίχα τῶν ἄλλων ἤρκει πρὸς ὕϑριν, xc τὸ ἄμετρον τῆς τρυφῆς. τὸ γάρ τοι μέτρον
χαὶ τὸ παρώνυμον αὐτῷ μέτριον τὸ χαὶ ἄρκιον οὗπερ στοχάζεται σώφρων ἄνϑρωπος, χαὶ ἐν αὐταῖς
τραπέζαις ἀγαϑόν lou. ὡς δηλοῖ ὃ γράψας τὸ, τοῖς ὑπερβάλλουσι, δαπάνη πρόσεστιν ἡδονὴ δ᾽ οὐδ᾽
ἡτισοῦν. xci πάλιν. ὡς ἡδὺ πᾶν τὸ μέτριον. oU ὑπεργέμων ἀπέρχομαι νῦν, οὔτε χενὸς, ἀλλ᾿ ἡδέως
ἔχων ἐμαυτοῦ. καὶ πάλιν. δεῖ (φεύγειν ἁπάντων τὰς ὑπερβολάς. λέγεται δὲ καὶ Γοργίας ὁ “Τεοντῖνος ev
βαϑεῖ γήρᾳ ζήσας μετ᾽ αἰσϑήσεως ἤγουν ἐν τῷ καὶ τῶν αἰσϑήσεων ὑγιῶς ἔχειν. καὶ ἐρωτηϑεὶς τίνι
διαίτῃ χρώμενος οὕτω βιώσοι, φάναι ὡς οὐδὲν πώποτε ἡδονῆς ἕνεχα πράξας. Τι)ωνὸς μέντοι ἐπιϑυ-
μίαις οὕτως ἐμπεπλεγμένος ὡς ἀπὸ τῆς ἕω μὲν χοιμᾶσίϑαι μέδχρε δύσεων πρὸς ἑσπέραν δὲ τῇ ἐπιϑυμία
ἐπεγείρεσϑαι, λόγον εὗρεν, ἠοῖ συγχοιμᾶσϑαι. ἔχει δὲ ὁ ᾿ϑήναιος καὶ ἄλλα χρήσιμα εἰς συμμετρίαν
βρώσεως. δῆλον δὲ ὅτι καὶ ἐν δημηγορίαις χαὶ λοιποῖς λόγων εἴδεσι χρηστότατον τὸ μέτριον, διὸ

54 ῬΑΨΩΙΖΤΑ͂ A. Vs 229—243.

χαλῶς ὁ τοῦτο μὴ εἰδὼς Θερσίτης, ἀμετρεπὴς ἔσχωπται. ( Vers. 229.) "To δὲ αἴσχεα πόλλ᾽ ὁρόων,
ἀντὶ τοῦ πολλὰ βλέπων μὴ καλά. ἐναντίον γὰρ τὸ αἷσχος xci τὸ αἰσχρὸν, πρὸς τὸ καλόν, ( Vers. 251.)
Ὅτι ἐν τῷ, ξεῖνε ἐπεί μὲ ταῦτα μεταλλᾷς 0 ἐστι πολ υὑπραγμονεῖς, ἐχ τῶν μετάλλων φασὶν οἱ παλαιοὶ
τὴν λέξιν ληφϑῆναι, ἐπεὶ μηδὲν περιεργότερον μεταλλουργίας. μέταλλα δὲ, ἀπὸ τοῦ μετὰ τὰ ἄλλα
60 τὰ χατὰ τὸν βίον. τῶν γὰρ ἀναγκαιοτάτων εὑρεϑένλτων, εἶτα ἐπολυπραγμονήϑ'η" τὰ μεταλλιχά. Ξένος
δέ φασιν, οὐ μόνον ὃ καταγόμενος, ἀλλὰ καὶ ὃ ὑποδεχόμενος αὐτόν. ( Vers. 254.) Ὅτι ἐπὶ olov
ματαπεσόντος τῆς παλαιᾶς εὐτυχίας, οἰκεῖον εἰπεῖν τὸ, μέλλε μέν ποτὲ οἶχος ὅδε ἀφνειὸς χαὶ ἀμύμων

141 4εἶναι ἕως ἔτι ἐχεῖνος “ἀνὴρ ἐπιδήμιος jr. jj ἔζη. 3| ἁπλῶς ἕως τό δέ τι ἐγίνετο. νῦν δ᾽ ἑτέρως ἐβούλετο
“εὸς, ἢ ἐθάλλετο ἀντὶ τοῦ ἔῤῥιψεν, ὡς ἐχ μεταφορᾶς τῶν κύβων. ἀστείως Üuioov ἐνταῦΐλα εἰπόντος
τὸ, ἑτέρως ἐβάλοντο ϑεοὶ, ἤγουν οὐκ εὐ. χατὰ τὸ, τρὶς ἐξ βαλ οὔσης τῆς “ιὸς φουχτωρίας. οὐδὲ κατὰ 10
τὸ, αἰεὶ γὰρ εὖ πίπτουσιν οἱ "dioc χύβοι, ἀλλὰ δηλονότι, κατὰ τύχην ὡς εἰπεῖν παλίμβολον. χαὶ δῆλον

10 ὡς καλλίων ἡ τοιαύτη γραφὴ τοῦ, ἐβούλοντο. ἐχεῖνο γὰρ, οὐδὲ εὐμετρίαν ἔχει. Τὺ ᾿ὸὲ ἔμελλεν, ἀντὶ
τοῦ ἔοιχεν évreU D c κεῖται. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τοιοῦτον μέλλειν στοχαστικὸν καὶ αὐτὸ ῥῆμα ὃν, οὐ μόνον ἐπὶ
γενησομένου λέγεται πράγματος, οἷον μέλλει Cosa eu τόδε τι, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ παρῳχημένου μὲν ἀδήλου
δὲ, ὡς καὶ ἐνταῦϑα. στοχαζόμενος γὰρ ὃ “Γηλέμαχος, λέγει ὅτι ἔμελλέ ποτε ὃ οἶχος οὗτος, ἀφνειὸς
εἶναι. ᾿Ἰγαμέμνων δέ φησιν ἐν ᾿Ιλιάδι ἐπὶ ἐνεστῶτος, οὕτω που “ιὶ μέλλει φίλον εἶναι. ἀντὶ τοῦ, ὡς
ἔοιχεν οὕτω ϑέλει ὁ Ζεύς. ὥστε, τοῖς τρισὶ χρόνοις συντάσσεται. “Τὸ δὲ ἀμύμων, ἐνδείκνυται δεῖν εἶναι,

20 τῷ πλούτῳ μετεῖναι ἀρετῆς, ἵνα οὕτω ἀμύμων εἴη ὃ πλουτῶν. Ἀχαὶ ἄλλως δὲ, ὁ Τηλέμαχος προστίϑησιν 52
αὐτὸ, πρὸς δεῖξιν τοῦ μὴ καὶ τὸν Οδυσσέα ὑβριστὴν εἶναι κατὰ τοὺς νῦν τοιούτους μνηστῆρας.
(Vers. 242.) Ὅτι οὐ λυπεῖ τὸν “Γηλέμαχον ὁ τοῦ πατρὺς ἁπλῶς οὕτω ϑάνατος, 000v Ort αὐτὸν ἀχλεῶς 20
"Aonviei. ἀνηρείνψψαντο, καϑαπερεί τι τῶν ἐλαφρῶν σωμάτων καὶ κατὰ γῆς ἐῤῥιμμένων. καὶ ὅτι οἴχεται
ἄϊστος. ἄπυστος. ἐμοί δ᾽ ὀδύνας τέ φησι γόους τὲ χάλλιπεν. ὡς εἴγε φησὶν ἐν Τροίᾳ σὺν τοῖς ἑταίροις
ἐφϑάρη, 5n φίλων ἐν χερσὶν ἐπεὶ πόλεμον τολύπευσε, τύμβον τὲ ἂν αὐτῷ ἐποίησαν Παναχαιοὶ, καὶ τῷ
παιδὶ μέγα κλέος ἤρατ' ὀπίσσω. ἼἜἜστι δὲ τολυπεῦσαι κατὰ τοὺς παλαιοὺς, τὸ συγνεραλαιώσασϑαι χαὶ
χατεργάσασϑαι. ὅϑεν καὶ τὴν Πηνελόπην δόλους τολυπεύειν ἐρεῖ. γίνεται δὲ 1, ᾿ λέξις, ἀπὸ τῆς τολύπης,
ἥτις ἐστὶ κατειργασμένον καὶ ξανϑὲν ἔριον xci ἀσχηδϑὸν εἰς τὸ ΤΣ τὸ δὲ εἰπεῖν πολυπεύειν τὸ
χαχοπαΐδ)εῖν ὡς ἀπὸ βοτάνης ϑανασίμου τῆς τολύπης, πιϑανὸν μὲν, οὐχ ἀρέσχει δὲ τοῖς παλαιοῖς.

᾿Ιστέον δὲ ὡς ἡ τολύπη, καὶ ἄγμα λέγεται, τὸ καὶ κάταγμα παρὰ “Σοφοκλεῖ. εὕρηται γοῦν ἐν λεξικῷ
δητοριχῷ, ὅτι ὄγμα, οὐ μόνον σύντριμμα, ἀλλὰ καὶ κατειργασμένον ἔριον. ὅτι δὲ χαὶ βήρηξ ἡ αὐτὴ

3o ἐλέγετο; δηλοῖ ὁ εἰπών. βήρηκες, φυράματα μαζῶν, zc αὶ τολύπαι τῶν ἐρίων. ὅτι δὲ τολύπη καὶ 3o
μάζης ἣν εἶδος , δηλοῖ ὃ γράψας τὸ, χαρδαμύλη καὶ τολύπη καὶ ἀχίλλειον. ἐ ἔνίγαα ἐννοητέον, ὡς ὁμώνυ-
μος λέξις καὶ ἡ καρδαμύλη. πόλις τὲ γὰρ ἐν Ἰλιάδι, xci νῦν ἰδοὺ μάζα. καὶ ὅτι ἐξ ἀχιλλείων ἴσως χρι-
ϑῶν τῶν ἀλλαχοῦ δεδηλωμένων, ἐποιεῖτο ἡ μάζα τὸ ἀχίλλειον. To δὲ σὺν ἑταίροις καὶ φίλων ἐν χερσὶ
διαφορὰν ὑποβάλλει. ὡς ἑταίρων μὲν, τῶν συνήθων ὄντων. φίλων δὲ, τῶν ποὺς γένους. zac πολ-
λαχοῦ φαίνεται. (Vers, 241.) Ὅρα δὲ καὶ τὸ τύμβον ἐποίησαν, κοινότερον ῥηϑὲν, ὡς καὶ ἀνωτέρω.
xeivov uiv, ζϊστον ἐποίησαν. Τὺ δὲ Παναχαιοὶ, ἐμφαίνει μὲν πολλὴν ἐξ ἁπάντων πρὸς Ὀδυσσέα εὔνοιαν,
ἀρχὴ δὲ γέγονε τοῦ λέγειν τὸ Π]ανελλήγνιον ὅμοιον δὲ καὶ τὸ, Ἰ]ανίωνες καὶ Πανιώνιον, ἤτοι πᾶν τὸ
πλῆϑος τῶν ᾿Ιώνων ὡς xci ἀλλαχοῦ δεδήλωται. (Vers, 241.) 1ὺ δὲ τῷ παιδὶ μέγα κλέος ἤρατο,
ἀντί τοῦ ὕψωσεν ἂν τὴν εὔχλειαν τῷ υἱῷ. γέγονε δὲ χυρίου ὕστερον ὀνόματος τοῦ Μεγακλέους ἀρχὴ,
τὸ ἐνταῦϑα μέγα κλέος. “Αρπυιαι δὲ ali ηγορικῶς μὲν, ἄνειοι καταιγ ιδώδεις χαὶ ἁρπαχτιχοὶ χαϊϑϑὰ καὶ ἐν io
᾿Ιλιάδι δεδήλωται, χατεπιχειροῦντες χαὶ σωμάτων βαρέων xci αὐτῶν ἀνθρώπων ὡς τεϑεώρηται, καὶ

4o μετεωρίζοντες αὐτά. μυϑιχῶς δὲ ““ρπυιαι, δαιμόλκνιά τινα πτερωτά. οἷα καὶ ἀνϑρώπους ἁρπάζειν
βιαίως. ὅϑεν εἴ τις ἀφανὴς ἐγένετο, “Δρπυιαι τὸν τοιοῦτον ἀνερείπτειν ἐλέγοντο. τὸ δὲ ἀνερείπτειν,
ἀπὸ τοῦ ἐρέπτω γίνεται πλεονασμῷ τοῦ ἰῶτα. ἐρέπτω δὲ κυρίως μὲν, ἐπὶ τροφῆς ἀλόγων, τὸ ἀπὸ τῆς
ἔρας ἤτοι τῆς γῆς λαμβάνειν. ἔχει δὲ τινα καὶ ἄλλην ἑρμηνείαν ὡς δηλοῖ τὸ, κόνιν δ᾽ ὑπέρεπτε ποδοῖϊν.
(Vers. 245.) Τὺ δὲ ἔϊστος ἄπυστος, τὸν τελείως ἀφανῆ σημαίνει. περὶ οὗ μηδὲν ἴσησί τις. οὔτε

1ο

PAGE OQ IAIOG Α. Vs 246—256. ἘΞ

αὐτὸς ἰδὼν, οὔτε γνοὺς ἀπὸ πύστεως ἤτοι μαϑήσεως. ἔστι δὲ τοῦτο καὶ ἐφερμενευτιχὸν τοῦ, ἀκλειῶς

, ' ' , , Y S - "^ Uo» , - .
"Aonvi ἀνηρείψιαντο. ἀκλεὴς γὰρ πάντως ἀνήρειπται, οὗ μηδαμοῦ χλέος. ὃ ἐστι φήμη. τοιοῦτος δὲ,

ὁ ἄϊστος ἄπυστος. Τὸ δὲ ἐμοὶ ὀδύνας τὲ γόους τὲ χάλλιπεν, ἀστείως εἴρηται. οἱονεὶ γὰρ λέγει ὃ παῖς,
ὅτι ὁ πατὴρ εἰς κληρονομίαν, λύπας μοι χατέλιπεν. (Vers, 246.) Ὅτι διηγούμενος τὰ χατὰ τοὺς μνη-
στῆρας o0 Τηλέμαχος, οὕτω φησίν, ὕσσοι γὰρ νήσοισιν ἐπιχρατέουσιν ἄριστοι, “ουλιχίῳ τὲ Σάμῃ τὲ
xci vA, jevri Ζακύνϑῳ. ἠδ᾽ 0coL χραναὴν ᾿Ιϑάκην καταχοιρανέουσι. τόσοι μητέρα ἐμὴν μνῶνται, τρύ-
χουσι δὲ οἶκον. δέον ὃν μᾶλλον ἑδνοφορεῖν ὡς μνηστῆρας. ἡ δὲ, οὔτε ἀρνεῖται στυγερὸν γάμον, δέδοικε
γὰρ μὴ duod e), οὔτε τελευτὴν ποιῆσαι δύναται ὡς καραδοκοῦσα δηλαδὴ τὸν "᾽Οδυσσέα. οἱ δὲ φϑινύ-
ὑὕουσιν ἔδοντες, οἶχον ἐμόν. ὕπερ ἀνωτέρω τρύχουσιν εἶπε. τάχα δή μὲ διαῤῥαίσουσι καὶ αὐτόν. Καὶ
σημείωσαι ὅτι νῦν uiv, ἁπλή ἐστι τῷ I Wendy ἡ διύγησις. ἐν δὲ τῇ αὶ ῥαψῳδίᾳ, χαὶ ἐνδιασχεύως τὸ
αὐτὸ πρᾶγμα καὶ ἐγκατασχεύως προαχϑήσεται. καὶ Fri ἐμβοίϑειαν ἕξει δικανιχῷ λόγῳ πρέπουσαν.

LU/ P , «er δ - - , [y Η͂ ΝΠ ν " -» » , " Ns
Ὅρα δ᾽ ἐν τούτοις Ori τὸ ἐπιχρατεῖν, δοτικῇ συνέταξεν. ὡς καὶ τὸ ἄρχειν ἐν τῷ ἄρχευ ““ργείοισι. “Τὺ δὲ

ἄριστοι, πιϑανῶς ἔχει, ὡς τῶν τῆς Πηνελόπης μνηστήρων τοιούτων ὡς εἰχὸς ὄντων. TO δὲ
“ουλίχιον, νῆσος ἐστὶ μία τῶν ᾿᾿χινάδων. αἱ δὲ Πχινάδες, νῆσοι εἰσὶ πρὸς τὴ ἐκβολῇ τοῦ ᾿ἸΙχελῴου ποτα-
μοῦ. ἡ δὲ Σάμη, νῆσος περὶ Κεφαλληνίαν, λεγομένη καὶ Σάμος. καὶ ὃ πολίτης αὐτῆς, Xeuaiog.
ὁ uévrot τῆς ἑῴας Σάμου πολίτης, Σάμιος λέγεται. περὶ δὲ αὐτῆς γέγραπται χάλλιον ἐν τοῖς εἰς τὸν
περιηγητήν. Τὸ δὲ ὑλήεντι Ζακύνϑῳ, ὕμοιόν ἐστι τῷ, ἡμαϑόεντι HUAm ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη. "YAnas
δὲ, τουτέστιν ὕλην ἔχουσα. καὶ οὐ τραχεῖα χατὰ τὴν ᾿Ιϑάκην ἥτις χραναὴ λέγεται διὰ τὴν τραχύτητα.
(Vers. 247.) Τὺ δὲ καταχοιρανέουσι, δηλοῖ τὸ βασιλεύουσι. χαὶ ὡς ἀνωτέρω ἔφη, ἐπικρατέουσιν. ἢ
τὸ βασιλιχὰ δρῶσιν. ὡς καὶ Ὀδυσσεὺς ἐν ᾿Ιλιάδι, κοιρανέων διεῖπε στρατόν. ἤγουν δρῶν ἔργα βασι-
λικά. Καὶ σημείωσαι ὅτι παρὰ τοῖς παλαιοῖς οἱ ἔνδοξοι καὶ ἄριστοι, προςρήσεσιν ἐχοσμοῦντο βασιλι-
καῖς, ὡς καὶ μετ᾽ ὀλίγα φανήσεται. (Ν 6.85. 252.) Τὺ δὲ στυγερὸν γάμον, τὴν τῶν μνηστήρων αἰνίτ-
τέται βίαν. πῶς γὰρ οὐ πολλὴ βία καὶ πτοία, ἔνϑα οὐ [eem τις &ovciaU «t τὸ στυγερόν ; “Τελευτὴ δὲ
δὲ παρὰ τοῖς παλαιοῖς, τὸ τέλος τοῦ ἔργου. καὶ τελευτᾶν, τὸ εἰς τέλος τι ἄγειν. διὸ μετ᾽ ὀλίγα φησίν.
αὐτὰρ ἐπὰν πάντα τελευτήσης τὲ καὶ ἔρξῃς, ἤτοι ἀποπληρώσῃς. οὕτω δὲ καὶ τελευτῶν τις ἐποίει τό δὲ
τι, τουτέστιν ἐν τῷ τέλει τῶν βουλευμάτων. οἱ δέ γε μεϑ Ὅμηρον, πρῶτα uiv, καὶ τὸν ϑάνατον

5 *-- v^ * 4 - ᾿ , * - ἢ " " , .
τελευτὴν “ζωῆς ἔλεγον. καὶ τελευτᾶν τὸν (Mov. xci τοιαῦτά τινα ὕστερον δὲ κατεχράτησε, τὲ ελευτὴν1 415

ἁπλῶς τὸν ϑάνατον λέγεσθαι. To δὲ φϑινύϑειν, μέση λέξις ἐστί. καὶ irre μὲν δηλοῖ τὸ φϑείρειν,
χαὶ ἀπόλλειν. φϑινύϑουσι γὰρ οἱ μνηστῆρες τὸν οἶχον τοῦ '| ηλεμάχου. ἀλλαχοῦ δὲ, πάϑϑος δηλοῖ.
οἷον. τούςδε δ᾽ ἔα φϑινύϑειν ἕνα καὶ δύο. τουτέστι φϑείρεσϑαι καὶ ἀπόλλυσϑαι. "Τὺ δὲ τάχα,
σημειοῦνται οἱ παλαιοὶ, μηδέ ποτε παρὰ τῷ ποιητῇ δισταχτικὸν εὑρίσχεσύγαι, ἀλλὰ ἀντὶ τοῦ ταχέως
ἀεὶ παραλαμβάνεσίγαι. γενόμενον κατὰ συγκοπὴν ὡς σαφέα σάφα ἀντία ἄντα, οὕτω ταχέα τάχα. ὃ
καὶ ὅμοιόν ἐστι τῷ ταχύ. ταυτὸν γὰρ εἰπεῖν, τάχα μὲ διαῤῥαίσουσι, καὶ ταχὺ διαῤῥαίσουσιν. (Vers. 253.)

"Or » , δ᾽ , λ , 7. , It. λλ » Ἢ ἔσ P : Y à ' * , - » “Ὁ
t TO, τὸν ὃ ἐπαλαστήσασα προσέφη Παλλάς, οὐχ ἔστι παρηχησις διὰ τὴν ταὐτότητα TOU ἤχου TOU

ἐππαλαστήσασα καὶ Παλλὰς, ἀλλ᾿ ἁπλῶς οὕτως ἐκ τοῦ παρατυχόντος αἱ λέξεις συνέπεσον. πολλὰ δὲ χαὶ
ἄλλα τοιαῦτα ἐν τοῖς ἑξῆς εὑρεϑϑήσονται. Ὅμηρος γὰρ ἐν σπουδαίοις λόγοις τοιαῦτα παίζειν οὐχ εἴω-
ϑεν. ᾿Επαλαστεῖν δὲ λέγεται, τὸ δεινοπαϑεῖν ὡς ἐπὶ ἀλάστοις χαὶ ἀλαϑήτοις καχοῖς. οὗ τὸ ἁπλοῦν ἐν
᾿Ιλιάδι, ἔνϑϑα ὁ Aavog ἀλαστήσας, ἔπος ἤυδα. καὶ ϑεοὶ δὲ ἡλάστεον. ἐκ δὲ τούτου καὶ ὁ ᾿“λάστωρ
γίνεται οὐ μόνον τὸ χύριον, ἀλλὰ καὶ φϑονερὸν δαιμόνιον. χαὶ Ζεὺς ἀλάστωρ οὗ ἡ βλάβη ἄληστος. ἢ
ὃν οὐχ ἔστι λαϑεῖν. ἢ ὃ "ἐπαμύνων τοῖς ἄλαστα παϑοῦσι. λέγεται δέ φασιν ἀλάστωρ, καὶ ὃ τιμωρός.
καὶ ὃ φυγῆς ἄξια εἰργασμένος. τινὲς δὲ, γράφουσι παλαστήσασα. τουτέστι τῇ παλαιστῇ τῆς χειρὸς
ὠϑήσασα. Ὅτι δὲ εἰς πολυωνυμίας τρόπον ἄγουσί τινὲς τὴν παλαιστὴν καὶ τὸ δῶρον καὶ τὴν δόχμην ἢ
δοχμὴν, ἀλλαχοῦ δεδήλωται. ( Vers. 254.) Ὅτι σύγκρισις μιχροτέρου τινὸς πρὸς μείζονα βοηϑὸν τὸ,
7; δὴ πολλὸν ἀποιχομένου τοῦ δεῖνος δεύῃ. (Vers. 256. δ Ὅτι δόμου πρώτας ϑύρας, τὸ πρόϑυρον φησί.
διαλύσας τὴν σύνϑεσιν ᾿Ιωνιχῶς. οὕτω δὲ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι εὕρηται.

56 P. 3hI4I.Z 4. Vs 256—266.

30 (Vers. 256.) "Ὅτι σχευὴν στρατιωτικὴν Οδυσσεῖ πρέπουσαν λέγει, τὸ στῆναι. ἔχοντα πήληκα καὶ
ἀσπίδα καὶ δύο «δοῦρε. χαὶ ϑαῤῥεῖ ὁ Μέντης ἐὰν τοιοῦτος ἐπέλϑοι τοῖς μνηστῆρσιν ὁ Ὀδυσσεὺς, κατα-
πολεμηΐϑῆναι αὐτούς. φησὶ γὰρ ὡς εἰ τοιοῦτος ἐλϑὼν ὁμιλήσει τοῖς μνηστῆρσι, πάντες ἂν ὠκύμοροι
γενείατο πιχρόγαμοί τε. πολλῷ δὴ πλέον χαταπολεμηϑήσονται οἱ ἀναιδεῖς, εἰ xci μετὰ τοῦ υἱοῦ καὶ
τοῦ Εὐμαίου καὶ Φιλοιτίου ἐπιπέσοι αὐτοῖς. εἰ δὲ καὶ μεϑύουσιν ἐπίϑηται ὡς προείρηται καὶ μετὰ τῆς
᾿᾿ϑηνᾶς δὲ, οὐδεμία ἔσται δυσχέρεια εἰς "τὴν ἐχείνων ἀναίρεσιν. ( Vers. 266.) To δὲ ὁμιλήσει, πολε-

4o tui λέξις ὡς χαὶ ἐν ᾿Ιλιάδι, παρὰ τὸ ὁμοῦ τὰς στρατιωτικὰς ἴλας εἶναι μαχομένας. χαὶ οὐχ ἔστι
σύστοιχος ἡ λέξις αὕτη τῷ ὀλίγῳ τῷ πρὸ ὀλίγου ῥηϑέντι τῷ τῶν μνηστήρων, ἴσως δὲ xc παι-
χτιχῶς ἐῤῥέϑη, τοῦτο ὡς πρὸς ἐχεῖνον τὸν ὅμιλον ἵνα λέγῃ ὅτι ἔστι μὲν ὕμιλος οὗτος, εἰ δὲ ᾿Οδυσσεὺς
αὐτοῖς ὁμιλήσει, ἐξώλοντο. (Vers. 267.) Ὅρα δὲ τὸ πιχρόγαμοι, βαρέως καὶ ἀχραχόλως συντεϑὲν τὸ
διὰ τὸ πρὸς τοὺς καχογάμους καὶ ὑβριστὰς μνηστῆρας μῖσος. ἔχει δέ τι ὁμοίας τραχύτητος, καὶ τὸ
ὠχύμοροι. εἰ καὶ ἄλλως, τῷ τῆς ὁμοιοχαταληξίας κάλλει ἄμφω λεαίνεται. ( Vers. 259.) Ὅτι τὸ, τοῖος
ἐὼν οἷον αὐτὸν ἐνόησα οἴχῳ ἐν ἡμετέρῳ πίνοντά τὲ τερπόμενόν τε, ἀφορμή, τις ἐστὶ τοῦ £x τοῦ πίνειν

50 τοὺς φίλους ἔτυμο κλογεῖν. καὶ ἀπὸ συμποσίου λέγειν χτᾶσϑιαι αὐτούς, ( Vers. 260.) Ὅτι Ap voca χατὰ
ἱστορίαν διάφοροι, ὡς zai ᾿Ιλιὰς δηλοῖ. μία, ἐν Πελοποννήσῳ περὶ τὰ τῆς Αὐυλλήνης ὅρια. δευτέρα,
Σιακυωνίας, περὶ ἣν καὶ ποταμὸς Σελλήεις. τρίτη, ἐν Θεσπρωτίᾳ, ἔχουσα καὶ αὑτὴ RENE ποταμόν.
τετάρτη, ἕν «Αἰτωλίᾳ. zc οἱ ἐκεῖϑεν, "Eqvoot λέγονται. ov μὴν ᾿Εφυραῖοι ὡς οἱ ἐκ τῶν λοιπῶν. πέμπτη
Ἔφυρα, Θετταλικὴ ἕχτη, Κορίνϑου, ἐν jj xci αὐτῇ, Σελλήεις ποταμός. ἐκ ταύτης φαοί τινες τὸν
Ὀδυσσέα λαβεῖν ἀνδροφόνα φάρμακα. λέγοντες, φαρμαχοφέόρον ποτὲ γενέσϑγαι αὐτὴν, διὰ τὸ ἐχεῖ
κατοικῆσαι τὴν ήδειαν. ὅϑεν καὶ ἡ τοῦ Avy£ov ϑυγάτηρ φασὶ τοῦ βασιλέως τῶν Exaóv ἡ ἐν ᾿Ιλιάδε 20
κειμένη “Τγαμήδη, φαρμακὶς ἦν. ἔϑνος δὲ Πελοποννήσιον oi^ Exsot ὡς δηλοῦται πολλαχοῦ. ἄλλοι δὲ,
ἀπὸ τῆς Θεσπρωτικῆς ᾿Βρύρης φάρμακα λαβεῖν τὸν Ὀδυσσέα φασὶ, γενομένης καὶ αὐτῆς ποτὲ πολυ-
φαρμάχου διὰ τὴν Δηήδειαν, οἰχήσασαν zo ἐχεῖ πρὸς καιρόν. χαὶ ὅτε δὲ τόν Τηλέμαχον ὑποπτεύου-
σιν οἱ μνηστῆρες ἀφιχέσϑαι εἰς Eqvonv φάρμαχα ϑυμοφϑόρα κομισόμενον. οἱ μὲν, ταύτην. οἱ δὲ,
ἐκείνην φασί. περὶ δὲ ᾿Εφύρης, διαλαμβάνει καὶ ἡ ᾿Ιλιάς. ἐν ἡ καὶ περὶ φαρμάκων δηλοῦται τὰ ἀρκοῦντα

60 ἐκεῖ. νῦν "δὲ, τοσοῦτον ῥητέον, ὅτι φάρμακα, οὐ μόνον τὰ δηλητηριώδη καὶ ἄλλως δὲ τὰ ἀκεσώδυνα
ὡς μυριαχοῦ φαίνεται, ἀλλὰ καὶ ζωγράφων βάμματα. καὶ ἁπλῶς δὲ, βαφαί. ὅϑεν καὶ φαρμαχῶνες τὰ
βαφεῖα εὕρηται δὲ καὶ φαρμαχᾶν, τὸ μεστὸν εἶναι ἢ δεῖσθαι φαρμόκων. ζήτει δὲ ποίων. ὁ δὲ φαρμα-
χὸς ἤτοι τὸ χάϑαρμα, ἑτεροῖόν τι ἐμφαίνει φαρμάκου σημαινόμενον. ᾿Δριστοιράνης πόϑεν δ᾽ ἐγώ
σοι συγγενὴς ὦ φαρμαχέ; ὃ μέντοι φαρμακεὺς à κατὰ Πλάτωνα φαρμαχευτὴς ὁ φαρμάχοις ^ 3o
φϑείρων, TQ φαύλῳ φαρμάχῳ παρωνόμασται. ὥσπερ χαὶ ἡ φαρμακὶς χαὶ ᾿φαρμακεύτρια, γυνή.

1416" πἨπινὲς δὲ xci ἐπὶ ἄνϑους φασὶ τὸ φάρμαχον, ὡς δηλοῖ 0 φράσας ὅτι ἀφάρμαχον, TO ἄνευ
ἄνϑους. ἄνϑη γὰρ, τὰ φάρμακα. xci εὐφάρμαχον, τὸ εὔχροον. Ὅτι Ἶλος Μερμέρου παῖς τοῦ
Φέρητος τοῦ ᾿Ιάσονος καὶ Δηδείας, φαρμάκων ἣν σχευαστὴς ev ᾿ιαρύρῃ τῇ Θεσπρωτιχῆ, τῇ ὡς εἴρηται
πολυφαρμάχῳ, εἰς τοῦτον ἀπῆλϑέ more Ὀδυσσεὺς διξήμενος φάρμακον ἀνδροφόνον ὄφρα! οἱ εἴη ἰοὺς
χρίεσίϑαι χαλκήρεας. χαὶ ὃ μὲν Tos, οὐχ ἔδωχέ φησι ἐπεὶ ϑεοὺς νεμεσίζετο αἰὲν ἐόντας. ὁ δὲ Τάφιος
᾿Αγχίαλος, ἔδωκε, φ!λέεσχε γὰρ αἰνῶς. Καὶ ὅρα τὸ βίαιον τῆς ἀληϑοῦς φιλίας. ὃ μὲν γὰρ Hos, óc
εὐλάβειαν οὐκ es φάρμαχον. ὃ δὲ ᾿γχίαλος, διὰ φιλίαν ἔδωχε. μᾶλλον δὲ, 0 uiv Ἶϊχος μὴ εἰδὼς
ἀκριβῶς οἷος ὃ ζητῶν τὸ φάρμακον ᾿Οδυσσεὺς, οὐ δίδωσι. δέδιε γὰρ ἴσως, μὴ κατ ἀνϑρώπων οὐ
δικαίως τῷ φαρμάκῳ χρήσηται. ὃ δὲ ᾿4γχίαλος δίδωσιν, εἰδὼς τὴν χρείαν τοῦ φίλου, ὡς χρησομένου TQ 4o
φαρμάχῳ εἰς κυνηγέσιον. φίλος γάρ. διὸ καὶ ἀχριβῶς οἶδε τὸν φίλον ὦ ὡς ἑαυτόν. ὃ γὰρ φίλος, ἄλλος

10 αὐτός. “Ὅρα δὲ ὡς ὃ Μέρμερος χαὶ ὃ ἐξ αὐτοῦ Μερμερίδης χαϑὰ καὶ τὰ μέρμερα ἔ ἔργα, τὸ t τοῦ μερί-
ζειν ἐφύλαξαν. εἰ xci τὸ μερμηρίξειν xc ἡ μέρμηρα καὶ τὸ ἀμερμηρεὶ ὧν καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς ἔσται μνεία,
διὰ μέτρου ἀνάγχην τὸ t τοῦ μερίζειν εἰς ἢ ἔτρειναν. (Vers. 262.) “Σημείωσαι, δὲ ὡς εἰ χαὶ χατὰ συμ-
βεβηκὸς ἀνδροφόνον ἢν τὸ φάρμαχον, ἀλλ ᾿Οδυσσεὺς ὡς ϑηροφόνον αὑτὸ ἐξήτει. διὸ χαὶ δίδωσιν ὃ
᾿Ἵγχίαλος. προοικονομεῖ δὲ κἀνταῦϑα ἕκαϑεν πιϑανῶς τὰ τῆς μνηστηροφονίας ὁ ποιητής. καὶ βάπτεν

PACEQIAILA4 A4. Vs. 262—274. 57

τὰ τοῦ Ὀδυσσέως βέλη εἰς φάρμαχον οὐ μόνον ϑηριοχτόνον, ἀλλὰ τὸ αὐτὸ χαὶ ἀνδροφόνον. ὡς ἂν,
ἅμα βάλλοιντο ἐν τοῖς ἑξῆς οἱ μνηστῆρες , xci ἐκ πρώτης βολὴ us ἀγχηστῖνοι πίπτοιεν. ἄλλως γὰρ ἁπλῶς
ὁ Ὅμηρος, οὐ φαρμάττεν τοὺς ὀϊστούς. zc δῆλον φασὶν ἐξ ὧν ἐν ᾿Ιλιάδι πολλοὶ ἐκ τόξου βληϑέντες,
ἐπέζησαν. διὰ δὲ τὴν τοιαύτην οἰχονομίαν, καὶ τὸ τόξον τοῦ Ὀδυσσέως, ἀπόϑετον ἐν τῇ Icon φυλάσ-
Gs ὃ ποιητής. οἴκοι γὰρ βέλτερον εἶναι ἵνα ἐπανελϑὼν ἐκεῖνος ἔχῃ χρῆσϑαι αὐτῷ. ἐν γὰρ τὴ Τροίᾳ,
οὐ πάνυ ἔδει χρᾷσϑαι τόξοις, διὸ καὶ χρείαν ἐχεῖ τόξου σχὼν ᾿Οδυσσεὺς, τὸ τοῦ Μηριόνου ἔλαβε. καὶ
οὐδὲ πολλοὶ ἐχεῖσε ἦσαν τοξόται, ὕτι μὴ δὲ λίαν ἐκόμπαζον ἐπὶ τῇ τοξείᾳ οἱ παλαιοί. αἰτία μέντοι τῆς
τ ETT μονῆς χαὶ φυλακῆς τοῦ τόξου za ἱστορίαν, ἀλλαχοῦ παρὰ τοῦ ποιητοῦ ῥηϑησεται. ἔνϑα
Κἐρεῖ ξένειον εἶναι αὐτὸ xci διὰ τοῦτο φυλάσσεσϑαι εἰς κειμήλιον κατὰ ἔϑος ἀρχαῖον. Φάριιαχον δὲ 20
10 ἀνδροφόνον λέγει ὃ ποιητὴς, ὡς ἄν τις εἴπῃ ἀνϑρωποκτόνον. τοῦ ἀνδρὸς, ἐνταῦϑα ἀντὶ ἁπλῶς ἀνϑρώ-
που ληφϑέντος. ὥσπερ «v πάλιν χαὶ ἐν ᾿Ιλιάδι τὸ, γυναῖκα μαζὸν, “φασί τινὲς μαζὸν scu δηλοῦν
ἀνϑιρώπινον, ὡς ἀπὸ μέρους τῆς γυναικός. ᾿Ιστέον δὲ € ὅτι τὸ σημαινόμενον τοῦ ἀνδρὸς ἐξ οὗ σύγκειται
ὁ ἀνδροφόνος, συντίϑησι καὶ τὰ ἀνδράποδα. δὲ ὧν δοῦλοι σημαίνονται ὑποχείμενοι δεσπόταις, zc
ὄντες αὐτοῖς ὕπερ οἱ κατωτάτω πόδες ὕλῳ τῷ ἄνω σώματι. τοιούτῳ δὲ ἀνδρὶ συγκροτεῖται καὶ ὃ ἀνδρα-
ποδιστής. οὗ ἐν τοῖς μάλιστα οἱ ἄπιστοι Θετταλοὶ, ὧν καὶ ᾿Ιάσων, ἀνδραποδίσας τὴν Μήδειαν. ὁμοία
δὲ ἀνδρὸς σημασία, xci ἐν τῷ ἀνδραποδοχάπηλος, ὃ καὶ σωματέμπορος καὶ μεταβολεὺς ἀνδραπόδων.
πῶς δέ μοι χαὶ τὰ ὑποζύγια ἐχλήϑη ἀνδράποδα ὁμοίως τοῖς δούλοις, λογοπραγείσϑωσαν οἱ σοφοὶ ὀνο-
ματοϑέται. οἷς καλῶς αὐτὸ οὐκ ἤρεσε. “Τοῦ δὲ διζήμενος ἡ κίνησις, ἐν τοῖς “τὰ ταῦτά που διευκρινη-
55 ϑήσεται. Ὅρα δὲ καὶ τὴν χασμῳδίαν τοῦ, ὄφρά οἱ εἴη ἰοὺς χρίεσϑαι. οὐ γὰρ χατὰ τὸ, Ἴ]ριδι δίῃ καὶ
20 Φρόντιδι δίῃ, σέσηρεν ἐνταῦϑα ὃ ἀναγινώσκων, ἀλλ᾽ ὑπὲρ ἐκεῖνα καὶ ὕσα δὲ "ἄλλα τοιαῦτα. καὶ ὅμως 50
ἔχεται λόγου ἡ τοιαύτη ὡς εἰπεῖν ἀποστίγγρωσις, ἵνα τὸ φορτικὸν καὶ ἀηδὲς πρᾶγμα καὶ ἀγλευκεὺς ἡ
τοῦ ἀνδροφόνου φαρμάχου χρῆσις, ἀηδῶς φρασϑείη καὶ μὴ κατὰ κάλλους γλυκύτητα. (Vers. 264.)
Ὄστι νεμεσᾶν καὶ νεμεσίζεσϑλαι ὡς ἐπὶ πολὺ μὲν λέγεται, τὸ δικαίως μέμφεσθαι. οἷον. Ζιῦ πάτερ, οὐ
νεμεσίζῃ ὁρῶν τάδε ἔργα; καὶ, γνεμεσίσαιτό xcv. ἀνὴρ αἴσχεα πόλλ ὁρόων. ἐνταῦϑα δὲ ὃ Iioc "νεμεσίζε-
aeu ϑεὸν λέγεται, ἄντι τοῦ δεδιέναι καὶ δὲ ἐπιστροφῆς ἔχειν. '"Ioréov δὲ ὅτι τὲ πρωτότυπον xcà τοῦ
γεμεσῶ zc τοῦ νεμεσίζω, τὸ νεμῶ περισπώμενον. οὐ διχῶς ὁ μέλλων, νεμήσω ἐξ οὗ τὸ ἐνεμήσατο καὶ
τὸ διανενεμῆσίαι, ἔτι δὲ νεμέσω. οὗ ἀναχϑέντος εἰς ἐνεστῶτα, προάγεται τὸ νεμεσίζω νεμεσίσω ἐξ οὗ
ἡ νέμεσις ἀποβολὴ τοῦ ὦ. κατὰ τὸ ὑβρίζω ὑβροίσω χαὶ τὰ ὕμοια. καὶ Ort ὥσπερ νεμεσῶ καὶ νεμεσίζω ἐν
διφορήσει, οὕτω χαὶ φλυαρῶ καὶ φλυαρίζω οὕτω γοῦν λέων ἐχφλυαρίζει τοὺς αὐτῷ ἐπιόντας ὡς ἐν τὴ
3o ᾿Ιλιάδι γέγραπται. ἔτι δὲ καὶ οὐ μόνον βουχολῶ, ἀλλὰ καὶ βουκολίζω. οἷον, τοὺς «λώσοντας ἀποβου-
χολίζουσιν ἀποσχευάζονταί re τὸν κίνδυνον. σημαίνει δὲ ἡ λέξις, ἀπάτην. ὡς δὲ xci ἠρεμεῖν καὶ ἦρε-
μίζειν ἐστὶ, μαρτυροῦσιν αἱ χρήσεις. Ὅτι τὸ, εἰ δ᾽ ἄγε νῦν "vit, παραχελευσματικῶς ἔχον, δηλοῖ áo
τὸ εἰ δὲ βούλει, ἄγε ποίει τόδε. ἢ καὶ ἄλλως, εἴα δὴ ἄγε ποίει τόδε. ζήτει δὲ περὶ αὐτοῦ τὸ ἀκριβὲς ἐν
᾿Ιλιάδι. χρῆσις δὲ τοῦ εἴα παρακελευσματιχοῦ ἐπιῤῥήματος, παρά τὲ ἄλλοις καὶ παρὰ τῷ χωμικῷ.
(Vers. 268.) Ὅτι ἐπὶ πραγμάτων ἀποβάσεως ἀδήλου, οἰχεῖον εἰπεῖν τὸ, ταῦτα μὲν ϑεοῦ ἐν γούνασι χει-
ται, ἀντὶ τοῦ ἐν δυνάμει à ἢ) ἱκεσίᾳ ϑεοῦ, σὲ δὲ φράζεσθαι à ἄνωγα τό δέ τι. Ὅτι ἡ αὖ MASA πρὸ συμ-
«ώνου, τμιλοῦται, οἷον αὐτός. «voa. αὔριον. ἀμέλει χατὰ τοὺς παλαιοὺς τὸ αὕω τὸ ξηραίνω, δασύ-
γέται. nó à καὶ τὸ αὑαίνω παρὰ τῷ χωμικῷ, διὰ τὸ μὴ ἐπιρέρεσϑαι τῇ dup ϑόγγῳ σύμφωνον. αὔω
δέ φασι τὸ φωνῶ, ψιλοῦται, πρὸς σημασίαν διάφορον. Ὅτι καὶ τοὺς ᾿Ι)ακησίους ἴοως χαὶ τοὺς μνὴ-
στῆρας σεμνολογῶν ὁ χρηστολύόγος Ὅμηρος, ἥρωας ᾿ἡΙχαιοὺς ὀνομάζει. ( Vers. 274.) Ὅτι τὸ πέφραδε
ἀντὶ τοῦ εἰπὲ, 1) μέσος παρακείμενός ἐστι τοῦ φράζω, ἢ δεύτερος ἀόριστος φράδε, καὶ κατὰ διπλα-
σιασμὸν πέφραδε. οἷον. μὐΐλον πέρραδε πᾶσι τοῦτο δὲ παρῳδηϑέντος τοῦ ἔζε LE χρήσιμον Hs ἀνα-
φώνησιν. οἷον. αὐΐϑον πέφραδε πᾶσι. ὥεὺς δ᾽ ἐπιμάρτυρος ἔστω. χαὶ παρὰ τῷ ποιητῇ δὲ ὁ τόπος
οὗτος προεχϑετιχός ἐστι τῶν ἐφεξῆς γενησομένων. ἐν οἷς ἀπειπεῖν τοῖς μνηστῆρσι PTT ἅπερ ἐϑέλει 50
ὃ Τηλέμαχος. δῆλον δὲ i4 τῶν παλ αιῶν, ὡς 7 πρωτότυπόν i ἐστιν ὃ μάρτυρος. ἐξ οὗ ὃ μάρτυς χατὰ συγχο-

πὴν. διὸ οὐδὲ χλίνεται ὁ μάρτυς ὡς μὴ quaii φασιν ἔχων τὴν παραλ ajyovaav, αὐτοῦ μέντοι τοῦ, ὁ
CowMzwr. ΙΝ Opvss. Tow. I.

58 PAWf2IAIA 4. Vs.276—277.

μάρτυρος, πρωτότυπον ὁ “μάρτυρ δοχεῖ. διὸ τούτου μὲν πληϑυντικὸν, οἱ μάρτυρες, καὶ τὰ ἑξῆς ἄχο-
λούϑως. ἐκείνου δὲ, οἱ μάρτυροι aca ἡ ἐφεξῆς, ἀναλογία. εἰ μὴ ἄρα μεταπλασϑῆναί τις ἐρεῖ τὸ μάρτυ-
ρὲς ἐκ τοῦ μάρτυροι. τότε “γὰρ, οὐχ ἀνάγκη τὸ μάρτυρ εἶναι ἐν λόγῳ. ἐν τούτοις δὲ κεῖται συνήϑως τῷ
ποιητὴ ῥῆμα δυϊκὸν μετὼ ὀνόματος πληϑυντιχοῦ. φησὶ γάρ. μάρτυροι ἔστων ἤγουν ἔστωσαν.
(Vers. 276. ) Ὅτι σχῆμα. ἑκουσίου σολοικισμοῦ τὸ, μητέρα δὲ εἴ οἱ ϑυμὸς ἐφορμᾶται γαμέεσύγαι, cup
ἴτω ἐς μέγαρον πατρός. ἣν γὰρ τὸ ἀκόλουϑον καὶ ἀσόλοιχον, οὕτως εἰπεῖν χατὰ ὀρϑὴν xci εὐϑεῖαν.
μήτηρ δὲ εἰ βούλοιτο γαμέεσίϑαι, cir ἴτω. ἢ καὶ ἄλλως, μητέρα δὲ εἴ οἱ ϑυμὸς ἐφορμᾶται γαμέεσύλαι,
ἀπόπεμψον. o δὲ συνετὸς Μέντης ἐπίτηδες οὕτω σχηματίζει τὸν λόγον, διὰ αἰτίαν τοιαύτην. βϑουλευ-
σάμενος γὰρ εἰπεῖν ὕτι τὴν μητέρα ἀπόπεμψον, καὶ φϑάσας εἰπεῖν κατά τι αὐϑωρὸν ὡς ἐν σχεδιασμῷ

60 τὴν αἰτιατικὴν, εἶτα συνιδὼν ὡς ἴσως οὐ πείσει τὸν φιλομήτορα T ᾿γλέμαχον εἰπὼν τὸ Ἀἀπόπεμιμον, 10
σιγᾷ μὲν τοῦτο τὸ ῥῆμα ὡς οἷα ἐπιμηϑευσάμενος. μὴ ἔχων δὲ συντόμως ἄλλην λέξιν αὐτόϑεν ἐξευρεῖν
ἅμα καὶ τὴν ὀρϑὴν σύνταξιν σώζουσαν, καὶ τὸ δυσχερὲς τοῦ λόγου ἐκκλίνουσαν, ἐξανάγκης εἰς ἄλλο
ῥῆμα ἐχπίπτει. καὶ οὕτως ἐμπίπτει εἰς τὸ σολοικοφανές. εἰπὼν, ὑποχωρήσατο. ἵνα δῆϑεν αὐτὴ ἀπέρ-
χηται ϑέλουσα, καὶ μὴ ὃ παῖς αὐτὴν ἐχπέμπῃ ἀέκουσαν. xci οὕτω μὲν ὁ νουνεχὴς Διέντης τὸν λόγον
ἐσχημώτισε γ. ἀμφιδεξιῶς πάνυ ἀμφότερα ἐμφήνας, καὶ τὸ, ἀπόπεμιψον τὴ" μητέρα εἰ μὴ φιλεῖς αὐτὴν,

141 7χαὶ τὸ, ἡ μήτηρ ἂψ ἴτω εἰ μὴ σὺ ϑέλεις λυπῆσαι αὐτήν. ἐξ ὃ ἑκατέρων ἐννοιῶν ἀνὰ "μίαν λέξιν σιγήσας.
ἤγουν τὸ ῥῆμα μὲν τὸ προστακτικχὸν, ἐχ τοῦ, τὴν μητέρα ἀπόπεμψον. ix δὲ τοῦ, ἡ μήτηρ cap ἴτω, τὸ
τῆς εὐϑείας ὄνομα. καὶ οὕτως, οὐ μόνον καινοςτρεπὲς ἀπέθη τοῦτο τὸ σχῆμα δεὰ τὸ σολοιχοςανὲς,
ἀλλὰ xci γοργὸν καὶ ἐλλειπτιχόν. καὶ τοιοῦτος μὲν ὁ εὐλαβὴς Μέντης. 0 δὲ ἀτάσϑαλος καὶ ἀγήνωρ
᾿Αντίνοος ἐν τοῖς ἑξῆς, ἀσολοίκως μὲν, ἀπαιδεύτως δὲ μὴ παρακαλύψας, ἐρεῖ μητέρα ἀπόπεμψον. ἔνϑια 20
καὶ ἀντακούσει πρὸς TOU φιλομήτορος, ὅτι οὐκ ἔστι δόμων ἀέκουσαν ἀπώσασίγαι. (Vers. 277.) Ὅτι
καινοπρεπὲς σχῆμα καὶ τὸ, ἐλϑέτω εἰς μέγαρον πατρὸς μέγα δυναμένοιο. οἱ δὲ, γάμον τεύξουσι, καὶ
ἀρτυνέουσιν ἕεδνα πολλὰ μάλα. ὥφειλε γὰρ εἰπεῖν, ὃ δὲ ἤτοι ὃ πατὴρ γάμον τεύξει. ὁ δὲ ποιητὴς, οὐ
πρὸς ἕνα τὸν πατέρα τὴν σύνταξιν ἀπέδωκεν, ἀλλὰ πρὸς τινας πολλοὺς τοὺς ἀμφὶ τὸν πατέρα. οἵ τινες
ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς ἱστορεῖται, τὴν Πηνελόπην ἐκέλευον γήμασϑαι. Ὅρα δὲ καὶ ὅτι δυνατόν τὲ καὶ πλού-
σιον ὑπεμφαίνει ὃ ποιητὴς τὸν τῆς Πηνελόπης πατέρα ᾿Ιχκάριον. μέγα τὲ γὰρ δυνάμενον αὐτὸν εἶπε,

10 xci τὰ ἐξ αὐτοῦ τῇ ϑυγατρὶ ἕδνα, πολλὰ μάλα φίλῃ παιδὶ πρέποντα. “Πὺ δὲ ἀρτύνειν, ἀπὸ τοῦ ἀρτύω
γίνεται πλεονάσμῳ τοῦ v. ὥσπερ δύω δύνω. xci ϑύω ϑύνω τὸ δρμῶ καὶ χύω χύνω. “Εδνα δὲ νῦν μὲν 50
τὰ ἀπὸ τῆς γυναικὸς πρὸς τὸν ἄνδρα. τάχα δὲ καὶ τὸ ἀνάπαλιν. δύναται γὰρ ἀμφοτέρως ἡ ἔννοια
συμβιβάζεσίϑαι. οἱ δὲ ἀκριβέστεροι τῶν παλαιῶν, ἕδνα λέγεσϑαι χυρίως φασὶ, τὰ ὑπὸ τῶν νυμφίων 30
ἀλλήλοις διδόμενα. τὰ δὲ ἀπὸ τῶν πατέρων ἐπιμείλια φασὶν, ὡς ἐν τῇ Ιλιάδι γέγραπται. φερνὴ δὲ τὰ
τῆς νύμφης. τὰ δὲ ὑπὸ τῆς νύμφης, ἐπιφέρνια. δασύνεται δὲ τὸ ἕδνα, ὡς ἀπὸ τοῦ ἑδράζω κατὰ τοὺς
παλαιούς. ἕδρανόν τι ὃν, τὸ τὸν γάμον στηρίζον, καὶ ἐν συγκοπῇ ἕδνον. ἢ ἀπὸ τοῦ ἥδω, ἥδανόν τι
ὃν, τὸ ἡδύνον τοὺς λαμβάνοντας, καὶ ἐν συγχοπῇ καὶ συστολῇ τοῦ 5 εἰς 6, ἕδνον. χαϑὰ καὶ μύρον
ἑδανὸν ὀξυτόνως ἐν ᾿Ιλιάδι, τὸ ἡδύ. ὡσαύτως δασύνεται καὶ τὸ ἕεδνον, τῆς δασείας ἀναδραμούσης
εἰς τὴν ὀρχὴν, καὶ τὸ ἑεδνοῦσϑαι. ὡς ἐπὶ τοῦ ὥρων ἑώρων γίνεται καὶ ἐπὶ ἄλλων πολλῶν. ὅλως δὲ
κατὰ πᾶσαν κίνησιν, τὰ ἀπὸ τοῦ ἥδω δασύνονται, ὡς καὶ τὸ ἁἀνδάνω. χαϑὰ δηλοῖ τὰ παρὰ τῷ τρα-
γιχῷ ἀφανδάνοντα. χαὶ ἀφάδιον παρὰ Παυσανίᾳ, τὸ ἐχϑρὸν καὶ ἀπαρέσχον, καὶ ἦδος δὲ τὸ μὲν ὄφε-

ολος, ψιλοῦσιν οἱ πλείους, ὡς μεταπλασϑὲν *ix τῆς ἡδονῆς εἰς τροχαῖον. ἐπὶ δὲ ὄξους, δασύνουσιν.
Auc γοῦν Διονύσιος φησίν. ἧδος τὸ ὄξος, δασύνουσιν ᾿Αττιχοὶ καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, οἷον καὶ τὸν 4O
ἡδυλισμόν. ὃς εἶδός τι Κολῳποίος ἐστίν. ἀφ᾽ οὗ καὶ τὸ ἡδυλίξειν παρὰ “Μενάνδρῳ. Παυσανίας, δὲ εἰπὼν
ὅτι ἦδος τὸ ὄφελος χαὶ τὸ ὄξος, οὐδὲν τι περὶ πνεύματος ἔζη. ix τοῦ ἥδω δὲ γινομένη καὶ ἡ ἥβη χαὶ
τὰ ἐξ αὐτῆς ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη, εὐλόγως δασύνονται. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι ὃ ἀνωτέρω ῥηϑεὶς τῆς
ἸΠηνελόπης πατὴρ ᾿Ικάριος, ἀδελφὸς ἦν Τυνδάρεω τοῦ «Ἱάκωνος, τοῦ πατρὸς τῆς ᾿Ελένης. οἱ τῆς

οἰχείας ἐχπεσόντες ὑπὸ “Ἱπποκόωντος, ἦλθον εἰς Θέστιον Πλευρωνίων ἄρχοντα. χαὶ τὴν πέραν
᾿Αχελῴου συγκατεχτήσαντο. ὕστερον δὲ, Τυνδάρεως μὲν τὴν Θεστίου ϑυγατέρα «Τήδαν λαβὼν, ἐπανῆλϑεν.

ΛΙΙΑΨΙΩΙΖ41.4 4. Vs.281—281. 59

ἀφ᾽ ἧς ἐγένοντο αὐτῷ EXévi καὶ οἱ Διόσκουροι. ᾿Ικάριος δὲ ἐπέμεινε μέρος φασὶν ἔχων τῆς ᾿ἀκαρνανίας.
ἔνϑϑα xci τεχνωσάμενος 1Π]ηνελύπην ἐκ Πολυκάστης, τῷ Ὀδυσσεῖ πρὸς γάμον ἐξέδοτο. (Vers. 281.)
Ὅτι νῆα ἐεικόσορον ἐμφαίνων ἅμα καὶ ἐτυμολογῶν, φησί. vij ἄρσας ἐρέτῃσιν ἐείκοσιν. ὅϑεν δηλονότι
ναῦς εἰχόσορος. τί δὲ τὸ dicen, ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι δεδήλωται. Ὅρα δὲ τὸ, ἄρσας ἐρέταις. διττὸν γὰρ τὸ
ἄρσαι νῆα. τὸ μὲν, ἐπὶ ναυπηγίας. τὸ δὲ ἐπὶ ἐξαρτίλσεως τὴν εἰς πλοῦν ὥσπερ ἐνταῦϑα. “Ὅτι δὲ καὶ 30
εἴχοσι δίχα τοῦ Y λέγεται καὶ εἴκοσιν μετὰ TOU Y , ὡς xol πέρυσι πέρυσιν. καὶ ὡς ἐν συνϑέσει ποτὲ
uiv, “υλάττει TOU. ποτὲ δὲ αὐτὸ εἰς & τρέπει, οἷον, εἰχοσιστάδιον καὶ εἰχοσαστάδιον, Αἴλιος Διο-
νύσιος λέγει. οὕτω δέ φησι καὶ τὸ πέντε ἐν συνϑέσει φυλάττον τὸ ξ. οἷον. πεντέπηχυ. πεντέκλινον.
πεντέχαλκον. πεντέμηνον. πεντεσύριγγον ξύλον, ὅμως παρ᾽ ἑτέροις διὰ τοῦ ἃ λέγεται. πεντάπηχυ καὶ τὰ

10 λοιπὰ ὁμοίως. ὅμοιον δέ τι πάσχει καὶ ὃ ὀχτὼ ἀριϑμός. ( Vers. 284.) Ὅτι τὴν τοῦ Διὸς ὄσσαν ἐπαι-
νῶν, φησίν. 3 μάλιστα φέρει χλέος ἀνϑρώποισιν, ἤγουν φήμην καὶ ἀχοὴν τοῦ μέλλοντος. χλέος γὰρ
meo ἱθμήρῳ, ἡ φήμη. ἔστι δὲ ὅτε, καὶ ἡ τιμὴ ἐὰν προσϑήκην ὃ λόγος λάβῃ τινά. οἷον κλέος ἐσϑλόν.

ἢ χλέος μέγα. ἢ εὐρύ. λέγει δὲ τὴν ὄσσαν ἐκ Διὸς εἶναι, διότι πᾶσαν ὄσσαν καὶ ὀμφὴν, εἰς τὸν Δία
οἱ παλαιοὶ ἀνάγουσι, διὸ xc πανομφαῖος ἐλέγετο, χαϑὰ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι γέγραπται. “Διὸς δὲ ἡ ὄσσα,

ἢ ἡ τῆς προμιάντιδος εἱμαρμένης, δηλωτικὴ γάρ ἐστι τοῦ μέλλοντος, ἢ καὶ ἄλλως, ἡ τοῦ ἀέρος ] ὃς
αἴτιός ἐστι “φωνῶν διηχὴς τυγχάνων. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι παρ Ὁμήρῳ οὐχ ἁπλῶς ἡ φωνὴ er ὄσσα
x«& παρὰ τοῖς ὕστερον, ἀλλὰ καὶ ἡ ὅσσα καὶ ἡ κληδὼν καὶ ἡ ὀμφὴ χαὶ ἡ φήμη ὡς πολλαχοῦ * φανήσε- ἡ 40
ται, ϑεῖόν TL ἐστὶ καὶ σημωντονὸν τοῦ μέλλοντος. “Σημείωσαι δὲ ὅτι ἐπὶ μὲν ἀνϑρώπων, εἰπεῖν ἁπλῶς -
ἔφη ὃ ποιητὴς, ἐπὶ δὲ Διός, ὕσσαν. φησὶ γάρ. Tv τίς τοι εἴπησι βροτῶν. ἢ ὄσσαν ἀκούσῃς ἐκ Διός.

20 xci ἔστι τὸ εἴπησιν, ἀντὶ τοῦ λαλήσει ὡς οἷά τι εἰδώς. ἴσως δὲ, καὶ προσυπακουστέον τὸ ἔπος ἀπὸ
κοινοῦ. ἵνα λέγῃ, ἤν τίς τοι εἴπῃσιν ἔπος. ἢ καὶ ἄλλως, ἤν τίς τοι εἴπῃσι περὶ πατρός. Ἔτι ἰστέον
καὶ ὅτε τὸ ἤν τίς σοι εἴπῃ. ταυτόν ἐστι τῷ, εἴπως εἴπῃ. αὐτὸ δὲ, ἰσόν ἐστι τῷ, ὅπως εἴπῃ, κατὰ μετά-
Axwuv συνδέσμου εἰς σύνδεσμον. | (Vers. 285.) Ὅτι προαναφωνῶν xavreiÓc Ὅμηρος τὸ εἰς Πύλον
καὶ εἰς Σπάρτην ἐλϑεῖν τὸν Τηλέμαχον, πλεῖον σεμνύνει τὸν Νέστορα ἤπερ τὸν Μενέλαον. ἐχεῖνον μὲν
γὰρ, δῖον λέγει. ξανϑὸν δὲ ὡς καὶ £v ᾿Ιλιάδι, τὸν Msvé*Aaov. ὃς καὶ δεύτατός φησι τῶν ἄλλων ᾿Αχαιῶν 50
ἐνόστησεν ἐκ πλάνης. τουτέστιν ὕστατος ἐπανῆλϑε. διὸ καὶ ὃ Τηλέμαχος εἰς ἐχεῖνον ἐλϑῶὼν, πλείονα

56 ἱστορίαν καὶ ξενικωτέραν ἐξ αὐτοῦ συνάγει, ὡς ἀπὸ πολυχρονίου πλάνητος. καὶ περὶ τοῦ πατρὸς δὲ
ἀκριβέστερόν τι ἐξ ἐχείνου ἀκούει. D ἵνεται δὲ τὸ δεύτατος ἀπὸ τοῦ δεύω τὸ ἐλλείπω. ἐξ οὗ συγκριτικὸν,
δεύτερος 0 ἐλλιπέστερος. καὶ ὑπερϑετιχκὸν, δεύτατος ὃ ἐλλιπέστατος. ὥσπερ βασιλεύτερος βασιλεύτατος.

30 ( Vers. 289.) Ὅτι τὸ τρυχόμενός περ ἔτι τλαίης ἐνιαυτὸν, εἴπῃ ἄν τις ὅτε cvu* βουλεύεταί τινι ἐπὶ πολὺ θο
φερεπονεῖν. Ἔστι δὲ τὸ, τλαίης ἐνιαυτὸν, ὅμοιον τῷ, μείνατ᾽ ἐπὶ χρόνον. ἀορισταίνει γὰρ νῦν ἐπίτης-
δὲς καὶ αὐτό. Τὸ δὲ τλαίη, εὑρεθήσεται ἀλλαχοῦ καὶ τετλαίη ἐν ὀναδιπλασιασμῷ. ϑέμα δὲ αὐτοῦ,
τὸ τλῆμι. οὕτω δὲ zai ἐκ τοῦ vo" ϑνῆμι ἔϑνην vesc ϑυάντος , ϑναίην. xci χατὰ ἀναδιπλασιασμὸν, {418
τεϑναίην. ἄλλως δὲ, κλίσιν ὁμοίαν ἀδιπλασίαστον € ἔχουσι, τὸ χλῦϑι χατά τινας χαὶ τὸ δῦϑι. ἔτι δὲ
καὶ τὸ ἵληϑε ἐκ τοῦ ἵλημι ἀῤῥήτου ϑέματος. τὸ δέ yc δίδωϑε δέ μοι κλέος ἐσϑλὸν, ἐξ εὐχρήστου ἐνεστῶ-
τος προῆχται τοῦ, δίδωμι διδοὺς διδόντος δίδωσι. ἔχει δὲ ἀναγκαίαν ἔχτασιν τῆς παραληγούσης καϑὰ

χαὶ τὸ πιμπλὰς πιμπλάντος πίιπλαϑι καὶ τροπῇ πίμπληϑι. οὕτω δὲ καὶ ἵλαϑε ἵληϑι. τὸ δὲ ᾿τέϑναϑι 1o
οὗ τρίτον τὸ τεϑνάτω. γεγονὸς ἐκ τοῦ τεϑνὰς τεϑνάντος, ἐνέμεινε τῇ βραχείᾳ παραλήξει, ἐπειδὴ οὐκ
ἔσχεν ἀνάγκην τινὰ μετριχήν. τούτων δὲ διαφέρει τὸ, ἄλλος δὲ θιώτω ἤγουν ζήτω, ὡς Δωρικὸν. βιούτω

4o γὰρ τὸ χοινὸν, ὡς χρυσούτω, xci “ωριχῇ ἐναλλαγῇ τῆς οὐ εἰς ὦ, βιώτω. Περὶ δὲ ἐνιαυτοῦ ἰστέον
ὡς εἰ καὶ ταυτὸν ἐνιαυτὸν καὶ ἔνον εἰπεῖν, ἀλλ᾿ ἡ παραγωγὴ ἐν αὐτοῖς διάφορος. ἐνιαυτὸς μὲν γὰρ,
παρὰ τὴν £v πρόϑεσιν ze τὸ ἰαύειν 0 ἔστι διατρίβειν, ἕνος δὲ κατά τινας, παρὰ τὸ ἕν. διὸ καὶ εὐλό-

yog ἐδασύνετο χαϑὰ ue ἡ ἕνῃ. δῆλον δὲ αὐτὸ, χαὶ ἐκ τοῦ ἄφενος. ὕπερ ἀπὸ ἕνου érvuoAoyoU* σι τινὲς 50
ὡς καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα δηλοῦται. ἵνα καὶ ὃ ἕνος κατὰ τὴν ἕνην ἣν ϑεωρεῖ ὁ Πρόχλος, εἴη μόσγος
μονόχερως. τὸ uiv, διὰ τὸ ἀεὶ νεάζον χαὶ ὡς οἷον χατὰ βοῦς ἐργατιχὸν ἐν τοῖς περὶ γένεσιν. τὸ δὲ, διὰ
τὸ ἱνάδος δίχην μεμονῶσίαι τὰς τοῦ ὕλου ἐνιαυτοῦ ἐνεργείας ὡς οὐδεμιᾶς ἑτέρας τῶν ὡρῶν, δασύ-

00 PAG QIAIA A /Vs290 —301

vorro δ᾽ ἂν xci ἄλλως ὃ Évog, ἢ παρὰ τὴν ἐν αὐτῷ ἕνωσιν τῶν τεσσάρων ὡρῶν χαὶ τῶν zer αὐτὰς
ἀποτελεσμάτων , ἢ καὶ ὡς ἀπὸ τοῦ ἕω τὸ πληρῶ ἤγουν τελειῶ ἐξ οὗ καὶ ὕλος καὶ ὁλύτης. πληροφορεῖ
γὰρ τὰ καϑ' ἡμᾶς ὡς τελεσφόρος, ὃ ἐνιαυτός. (Ver 8.290. ) Ὅτι ἐν τῷ, εἰ δέ κε τεϑνειῶτος ἀκούσῃς
μὴ δέ T ἐόντος, περισσὸν χεῖται τὸ, μὴ ἐόντος. ἤρκει γὰρ τὸ τεϑυειῶτος μόνον, ἐπεὶ δῆλον ὡς ὁ
τεϑιυεὼς οὐχ ἔστι. καὶ ἄλλως δὲ, διορϑωτικόν ἐστιν αὐτὸ τοῦ πρὸ αὐτοῦ. οὐ γὰρ ἐξ ἀνάγκης πᾶς ὃ
ἠκουσμένος τεϑνάναι, ἤδη καὶ rrt aM , εἰ μὴ ἀληϑῶς ἀπέδανε. τότε γὰρ οὐχέτ᾽ ἔστιν. ἄλλως δὲ,
ἡ ἀχοὴ μόνη οὐκ ἀπήγαγεν αὐτὸν τοῦ εἶναι. (Vers. 292.) Ὅτι τὸ ϑάπτειν, σῆμα χεύειν λέγει ὃ ποιη-
τὴς ἤγουν τάφον χωννύειν, διότι πολὺν χοῦν οἱ παλαιοὶ ἐπειρόρουν τοῖς ὀστέοις τῶν τεϑυεώτων. ὅϑεν
xci χώματα ἐκάλουν τὰ σήματα, τουτέστιν ἀναχωματισμούς. Σῆμα δὲ ὁ τόφος, κατὰ σχῆμα εὐφη-

80 μισμοῦ, διότι σημεῖόν Ἀξστι τοῦ xeiGÓ ci τινα ἐκεῖ. ἐνταῦϑα δὲ, σῆμα τὸ χενήριον λέγει. οὐ γάρ ἐστι 10
χυρίως ταφῆναι χαὶ κυρίως τάφον ἔχειν τὸν ἐπ᾿ ἀλλοδαπῆς τεϑυνεῶτα. Ὅτι τὸ, κτέρεα κτερείξαι, οὐ
μόνον ἐτυμολογικῶς ἔχει, ἀλλὰ καὶ drrizov ἐστι σχῆμα Gvrezquvovu£vov ῥήματος καὶ συστοίχου ὀνόμα-
τος. ὡς καὶ ἐπὶ τοῦ, λόγον λέγει καὶ ὕπνον ὑπνοῖ. xci μυρίων ἄλλων ὁμοίων. Κτέρεα 02, χτέατα ἤτοι
χτήματα vexQuxc. ἢ κυρίως, τὰ κτεινομένοις προσήκοντα. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ταυτολογῶν ὃ ποιητὴς, οὐ
γὰρ ὀκνεῖ καὶ τοῦτο καιρίως ποιεῖν, ἀνωτέρω μὲν ἔφη ἕδνα πολλὰ μάλα ὅσα ἔοικεν. Eyre e δὲ, κτέρεα
πολλὰ μάλα ὅσα ἔοιχεν. οὕτω καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι δὶς εἰπε τὸ, τιμὴν ἀποτινέμεν ἣν τινα ἔοικεν. (V ers. 293.)
"Ev τούτοις δὲ καὶ χκαϑυποδειχνὺς δεῖν ὑπὸ τῷ ἀνδρὶ τὴν γυναῖκα εἰναι, φησί. χαὶ ἀνέρι μητέρα δοῦναι.
ὡς γὰρ πολλαχοῦ φανεῖται; γυνὴ ἀνδρὶ δίδοται ὅσα καὶ τι. δῶρον δισπόξεσϑαε, εἴτε χαὶ δουλικῶς 58
δάμνασθϑαι, ὅϑεν καὶ δάμαρ λέγεται. χαὶ γάμος, ὃ οἱονεὶ δάμος. αὐτὸς μέντοι χοινῶς ὧν ἀνδρὶ zat
γυναικὶ, ἀμφοτέρους ἀλλήλοις ὑποδεδμῆσϑαι εὐνοϊκῶς βούλεται. οὐ μὲν ὑπὸ τῇ γυναικὶ τὸν ἄνδρα 20
εἶναι. εἰ χαὶ τοῦτο καινοτομεῖν ποτὲ χρόνος ϑρασύνεται. Ecrit δὲ τὸ δοῦναι, ἀντὶ τοῦ δὸς προστακχτι-

4o χοῦ. χαϑὰ καὶ πρὸ αὐτοῦ τὸ χτερείξαι καὶ τὸ χεῦαι. περὶ δὲ τοῦ τοιούτου σχήματος ὕπως καϑίσταται
ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα ἐῤῥέϑη. (Vers. 294. ) Ὅτι ἐν τῷ, ἐπειδὰν ταῦτα τελευτήσῃς τε χαὶ ἔρξης, 8x
παραλλήλου ταυτὸν δηλοῦσιν αἱ λέξεις. ἢ μᾶλλρθι τὸ σχῆμα σκερολοχία, ἐστὶν, ἤγουν πρωϑύστερον.
πρῶτον γὰρ τὸ ἔρξης εἰτα τὸ τελευτήσῃς. ἔρξειν μὲν γὰρ, τὸ ἁπλῶς πράξειν. τελευτήσειν δὲ, τὸ καὶ εἰς
τέλος τὴν πρᾶξιν e ἀγαγεῖν. (Vers. 297.) Ori ὑποτίϑεται ἡ Ave φρόνησις τῷ Τηλεμάχῳ. ἐπεὶ οὐ τηλίκος
ἐστὴν ὡς ἔτι μειρακεύεσθαι φράσασϑαι i ὕπως μετὰ τὸ δοῦναι ἀνδρὶ τὴν μητέρα. χτείνῃ τοὺς μνηστῆρας
ἢ δόλῳ ἢ ἀμφαδόν. τουτέστιν ἢ κρύφα ἢ φανερῶς. εἶτα καὶ προπαροξύνει ῥητοριχῶς ἐν ὁμοιότητι
παραδείγματος , χαὶ τὸ τοῦ νέου en) OTVOY καὶ φιλότιμον ἐρεϑίζει, τῷ ἐπαίνῳ τοῦ ἰσήλικος xci βασι-
λικοῦς παιδὸς "Ogéctov. λέγουσα. ἢ οὐχ ἀΐεις οἷον κλέος ἔλλαβε δῖος Ὀρέστης πάντας ἐπ᾿ ἀνϑρώπους, 30
ἐπεὶ ἔχτανε πατροφονῆα Aiywoy δολόμητιν ὃ ὃς οἱ πατέρα χλυτὸν ἔχτα; καὶ σὺ ὦ φίλος ἄλκιμος ἔσσο.
xci τὰ ἑξῆς. Ὅρα δὲ ἐνταῦϑα, ὅτι τὸ ἀπὸ προσώπου ἐπιχείρημα τουτέστι τὸ τοῦ Üpécrov παράδειγμα,
οὗ πάνυ εὐσυμβίβαστον εἶναι δοκεῖ. οὐ γὰρ εἰς ταυτὸν ἔρχεται τὰ πράγματα τῷ τε Θρέστῃ καὶ τῷ Tu-

50 λεμάχῳ. χαὶ γὰρ Ὀρέστης *uiv, μοιχὸν ἀνεῖλε καὶ ἕνα, τὸν “ἴγισϑον, χαὶ “μοιχαλίδα μητέρα. τῷ δὲ
Τηλεμάχῳ οὔτε εἰς ὃ ἐχθρὸς ἀλλὰ πολλοὶ, καὶ οὔτε μοιχοὺὴ τῇ Πηνελόπῃ οὔτε πατροφονῆες. τῷ Tide
μάχῳ. χαὶ ἡ μήτηρ δὲ ἄλλως, οὐ μοιχαλὶς, ἀλλὰ καὶ λίαν σωφρονεστάτη. πολλὴ οὖν ἡ ἀνομοιότης
τοῦ παραδείγματος. ὅμως δὲ συμβιβάζεται οὕτω πως τὸ λεγόμενον" καλὸν βοηϑεῖν γονεῦσι, πατρὶ
δηλαδὴ καὶ μητρὶ. Ὀρέστης μὲν οὖν, ἔχει χλέος πατρὶ τιμωρήσας. σὺ δὲ ἀοίδιμος ἔσῃ, τῇ μητρὶ ἐπα-
μύνας. (Vers. 300.) ΦΣημείωσαι δὲ ὅτι πατροφονεὺς, οὐ μόνον ὁ ἑαυτοῦ ἀνελὼν πατέρα, ἀλλὰ καὶ
ὁ ἀλλότριον. διόπερ ὃ ποιητὴς πατροφονέα τὸν «ἰγισϑον εἰπὼν, ἐπεὶ “ἴγισϑος οὐ τὸν ἑαυτοῦ éq0- 4o
γευσεν ἀλλὰ τὸν τοῦ Ὀρέστου. ἐφερμηνεύων ἐπάγει, 0g ᾿Ορέστου πατέρα κλυτὸν ἔχτα. ἔσως δὲ καὶ δὲ
ὑπεξαίρεσιν τῆς Κλυταιμνήστρας κεῖται ταῦτα. ἵνα μὴ xci Τηλέμαχος προσερεϑισϑῇ καὶ κατὰ τῆς
μητρὸς, ὡς Ὀρέστης κατὰ τῆς πατροφόνου, τυχὸν δὲ, ἐκ περισσοῦ καὶ τοῦτο κεῖται ὡς ἐν ταυτολογίᾳ
χαϑὰ xci ἄλλα πολλά. (Vers.301.) Τὸ δὲ ἔχτα, βραχυκαταληχτεῖ ὡς ἀποχοπὲν ἐκ τοῦ ἔχτανεν.
Ὅτι ὃ παιδεύων τινὰ μὴ ἀφραίνειν, εἴποι ἄν. ovrt σὲ χρὴ νηπιάας ὀχέειν ἐπεὶ οὐχέτι τηλίκος ἐσσί.

60 ἤγουν οὐκ ἐνδέχεταί cc νήπια φρονεῖν, ἐπεὶ οὐκέτι "τοιαύτης ἡλικίας εἶ. τὸ δὲ νηπιάας ὀχέειν, ἀντί τοῦ

-—

ΡΑΨΩ 1 41.4. A. WVs30o2—321 . 61

γηπιοφροσύνας φέρειν. ὀχεῖν μὲν γὰρ, τὸ φέρειν τι καὶ βαστάξειν. ὀχεῖσϑαι δὲ, τὸ φέρεσϑαι καὶ βαστά-
ζεσϑαι. (Vers. 302.) Ὅτι ὁ εἰς ἀνδρίαν χαὶ σπουδὴν ὁ ὀτρύνων τινὰ τῶν κρειττόνων, ἐρεῖ ὅτι χαὶ σὺ
φίλος, μάλα γάρ σὲ ὁρόω χαλόν τὲ μέγαν τε, ἄλκιμος ἔσσο, ive τίς σὲ καὶ ὀψιγόνων εὖ εἴπῃ, τουτέ-
στιν εὐλογήσῃ. ᾿Οψίγονοι δὲ, οἱ ὀψὲ χαὶ εἰς τὸ μέλλον γενησόμενοι. τούτους δὲ καὶ ἐπιγόνους φαμέν.
Ὅρα δὲ εἰ τὸ καλόν τε μέγαν τε, ἰσόν ἐστι τῷ, ἠδν τὲ μέγαν, ὕπερ ning φησὶν ὃ ποιητής.
( Vers. 304.) Ὅτι τὸ, ἐπὶ νῆα ϑοὴν κατελεύσομαι ἤδη, δηλοῖ ὡς εὐλόγως τὸ ἐκ "τοῦ λιμένος ἀπαίρειν, 1419
ἀναβαίνειν zc ἀνέρχεσϑαι ὡς ἑξῆς φανεῖται, χαὶ ἀναπλέεινν λέγεται. “Τὸ δὲ ἤδη, ἀντὶ τοῦ νῦν, διὸ
χαὶ εὕρηται που ἐκ παραλλήλου κείμενα τὸ, ἤδη vir. (Vera. 306.) Ὅτι ὃ παραινῶν τινὶ εἰσαχου-
σϑῆναι ap οἷς ὑποτίϑεται, εἴποι ἂν τὸ, σοί δ᾽ αὐτῷ μελέτω χαὶ ἐμῶν ἐμπάξεο ᾿μύϑων. τουτέστιν ἐπι-
10 στρέφου. ὃ δὲ παραινούμενος εἰς ἀγαϑὸν, ἐρεῖ πρὸς τὸν παραινοῦντα, ὕτι ταῦτα φίλα φρονέων ἄγο-
ρεύεις ὥστε πατὴρ ᾧ παιδὶ καὶ οὔποτε γήσόμαι αὐτῶν. (Vers. $10.) Ὅτι ὃ κατέχων τινὰ φίλον ἐπὶ
ἀναπαύσει, εἴπῃ ἄν. ἄλλ᾽ ἄγε νῦν ἐπίμεινον ἐπειγόμενός meo ὁδοῖο. ὄφρα λοεσσάμενός τε, τεταρπόμε-
γός τε φίλον χῆρ, ἀπέλϑης χαίρων ἐνὶ ϑυμῷ. Καὶ ὅρα Ort τὸ ἐπειγόμενος, γενικῇ συνέταξεν ἐν τῷ,
ἐπειγόμενός περ ὁδοῖο. προϊὼν δὲ, λελαιόμενός πὲρ ὁδοῖο φησὶν, ἐν τῷ, μή μ᾽ ἔτι κατέρυκε λιλαιόμενόν
περ ὁδοῖο. ὅπερ ἐρεῖ ὃ σπεύδων μὲν εἰς 000v, κωλυόμενος δὲ φιλικῶς. (Vers. 91$. D Ὅτι ec: eya-
ϑοῦ δώρου, τὸ εἰπεῖν, δῶρον ἔχων: τιμῆεν, μάλα καλὸν, 0, TOL χειμήλιον ἔσται. οἷα φίλ οι ξεῖνοι Corr
διδοῦσι. καὶ παρακατιὼν δὲ, eie δῶρον izle χαλὸν ἄξιον ἀμοιβῆς. ( Vers. 14.) ' Iorcov δὲ ὅτι πρὸς 10
ἀχρίβειαν ἐῤῥέϑη τὸ, φίλου δεῦνου: οὐ γὰρ πᾶς ξεῖνος, φίλος. zc οὐδὲ πᾶς ἑταῖρος. ἀλλ ὃ γνησίως
ὑποδεχϑείς. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τὸ, δῶρον τιμῆεν | μάλα καλὸν, οὕτω μετέβαλεν ὃ Θρᾷξ “ημοσϑήνης. δῶρον,
20 οὗ τὸ uiv κεράλαιον, τιμὴ ἔσται. xci αὐτὸ δὲ iq? ἑαυτοῦ σοι ἴσως φανεῖται καλόν. (Vers. 321. sqq.)
Ὅτι ἐν τῷ ὄρνις ὡς ἀνόπαια διέπτατο Παλλὰς Avg, τὸ μὲν ὄρνις, κοινόν ἐστιν ὄνομα. “ωριεὺς δὲ
ἀνὴρ, ὄρνιξ ὄρνιχος κλίνει, ὡς χαὶ Πίνδαρος δηλοῖ, τροπῇ “ωρικῇ τοῦ G εἰς E, ὁποία γίνεται. χαὶ ἐν
50 τῷ ἁρπάσω — χαὶ τοῖς ὁμοίοις. Τὸ δὲ ἀνύπαια. εἶδός τινὲς ὀρνέου λέγουσιν ἀετώδους φήνῃ ἐοι-
χότος. xci ὃ προ" σεχῶς δὲ εἰρημένος μεταβολεὺς “ημοσϑένης, οὕτω τὴν λέξιν νοεῖ. p nen ὅτι 20
ᾧχετο ἡ ᾿4ϑηνᾶ, δύο τούτοις ὅτι ἦν ὑϑεὸς σημήνασα. τῷ τὲ εἰς ὄρνιΐα ἑαυτὴν μεταβαλοῦσα ἐξαίφνης
ἀφανισϑῆναι χαὶ τῷ ϑάρσους ὑποπλησϑῆναι τὸν Τηλέμαχον. οἱ δέ φασιν ὅτι διέπτατο ἀνύπαια
ἤγουν ἀνὰ τὴν ὀπήν τὴν ἐν μέσῳ T ὀροφῆς, ἣν καὶ κάπνην καὶ χαπνοδύόχην ἐχάλουν. ἢ) διὰ τῆς ὀπαίας
φασὶ χεραμίδος. ἔστι δὲ αὕτη, ἡ τὴν χάπνην φασὶν ἔχουσα. οἱ δὲ, τὸ ἀνόπαια, λέγουσιν ἀντὶ τοῦ.
ἀφανής, πόῤῥω τῆς ὄνψμεως. δοχεῖ δέ τισι, καὶ "ἀντὶ τοῦ, ἀνωφερὴς εἶναι, ὡρμημένοις ἐκ τῶν Eunc- 50
30 δοχλέους, εἰπόντος ἐπὶ πυρὸς τὸ, χαρπαλίμως δ᾽ ἀνόπαιον. ἐξ οὗ δῆλον, ὅτι καὶ οὐδετέρου γένους ἐστὶ
τὸ ἀνόπαιον. διὸ καὶ “ΗΠρῳδιανὸς τὸ ἀνόπαια, χαὶ οὐδέτερον οἶδε πληϑυντικὸν, καὶ προπερισπᾷ, καὶ
ὡς ἐπίῤῥημα λαμβάνει, ἀντὶ τοῦ ἀοράτως. καϑϑάπερ τὸ πυχνὰ ἀντὶ τοῦ πυκνῶς. καὶ καλὰ ἀντὶ τοῦ
χαλῶς. νοήσας ἐχεῖνος τὸ τοιοῦτον ἀνόπαια, οὐ μετὰ τῆς ἀνὰ προϑέσεως, ἀλλὰ στέρησιν τοῦ ὀπτά-
νεσϑαάι. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τὲ χαὶ ὕρος ἀνόπαια χατὰ “Πρόδοτον, καὶ ἀτραπὸς δὲ ἀνόπαια "περὶ τὴν Áo
“οχρίδα γῆν καὶ τὴν τῶν Διηλιέων, καὶ ὡς οὐ μόνον ἐνταῦϑια ὃ μῦϑος ἀλλὰ πολλαχοῦ, τὰ ϑεῖα πρό-
σώπα ὀρνέοις ἀπεικάζει ἐν ταῖς ϑείαις ἐναργείαις. καὶ ἡ αἰτία, v ᾿Ιλιάδι γέγραπται. Τοῦ δὲ ἔπτατο,
ἔστι καὶ δεύτερος μέσος ἀόριστος. οὗ χρῆσις παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν τῷ, περιχαρὴς δ᾽ ἀνεπτόμην, ἐξ αὐτοῦ
δὲ, καὶ πτέσϑϑαι ἀπαρέμεατον ἐν (δίποδι τῷ τυράννῳ. χαὶ παρ᾽ Ὁμήρῳ δὲ ἐν τῷ, χαϑ' ὅμιλον ἐπι-
πτέσϑαι μενεαίνων. i4 μέντοι τοῦ ἔπτατο, πτάσϑαι εἶπεν 1ὺὐριπίδης. οἷον εἴϑ᾽ ὥφελ ἀργοῦς μὴ δια-
40 mre σκάφος. πόϑεν δὲ ἡ "Παλλὰς, χαὶ ὅτι οὐ μόνον πάλλας, ὃ νέος, ἀλλὰ καὶ πάλλαξ ἐξ οὗ 50
χαὶ παλλακὴ, xc παλλάχια δὲ κατὰ “ἴλιον Διονύσιον οὐ παλλήκια οἱ παῖδες, ἔστιν εὑρεῖν παρὰ τοῖς
παλαιοῖς Ot xci διχαστήριον ἱστοροῦσιν EDITT) ἐπώνυμον τῆς Παλλάδος. ᾿Αριστοφάνης. ἄχων
χτενῶ σε τέχνον. 0 δ᾽ ὑπεχρίνατο. ἐπὶ παλλαδίῳ, παρ᾽ o πάτερ δώσεις δίχην. ἐδίχαζον δὲ χατὰ Παυ-
σανίαν ἐχεῖ ἀχουσίους φόνους οἱ ἐφέται. ᾿Αργεῖοι γάρ φησιν ἀπὸ ᾿Ιλίου πλέοντες, ἡνίχα προσέσχον
Φαλήροις, ὑπὸ ᾿“ϑηναίων ἀγνοούμενοι ἀνῃρέϑησαν. ὕστερον δὲ ᾿Ἵκάμαντος γνωρίσαντος xci τοῦ στο-
ρουμένου παλλαδίου εὑρεϑέντος κατὰ χρησμὸν, αὐτόϑιε τὸ δικαστήριον ἀπέδειξαν, Κλειτόδημος δέ

62 . Pod I1. A4, Vs. $20—326.

quu, "dyeutuvovog σὺν τῷ παλλαδίῳ προσενεχϑέντος ταῖς ᾿ϑήναις, diuoqovre τὸ παλλάδιον
ἁρπάσαι. καὶ πολλοὺς τῶν διωκόντων ἀνελεῖν. τοῦ δὲ ᾿Αγαμέμνονος δυσχεραίνοντος. κρίσιν αὐτοὺς
ὑποσχεῖν ἐπὶ πεντήκοντα “Ιϑηναίων xci τοσούτων ᾿Αργείων. οἷς ἐφέτας χληϑῆναι, διὰ τὸ παρ᾽ ἀμφο-
τέρων ἐφεϑῆναι αὐτοῖς περὶ κρίσεως. καὶ τὸ δικαστήριον, ἐπώνυμον τῇ ΠΠ]αλλάδι γενέσίϑγαι. (Vers. 320.)
θο Ὅτι τὸ τὴν "A Onvav ἀποβῆναι ἤγουν ἀποχωρῆσαι τοῦ Τηλεμάχου, οὐ τὸ ἄφρονα ἐχεῖνον ἐγκαταλει-
φϑῆναι δηλοῖ, ἄλλ ὅτι βουλευσάμενος πρῶτον xcÓ' ἑαυτὸν καὶ σχοπήσας χαὶ στήσας τὸν σχοπὸν,
παύεται. καὶ οὐκ ἔτι σχέπτεται, ἀλλὰ φρεσὶ γνοὺς οἷα φρονίμως ἐνόησε χαὶ ἀποδεξάμενος ἑαυτὸν τοῦ
DoD sv σχέμματος xci ϑαμβήσας κατὰ ϑυμὸν τὸ ἀξιόλογον τοῦ βουλεύματος, xci μένος καὶ ϑάρσος 60
ἀναλαβὼν, τοῦ βουλευϑέντος ἔργου γίνεται, ὑποχωρούσης ἐξ αὐτοῦ τῆς προτέρας ᾿Ιϑηνᾶς ἤτοι σκέ-
ψεως. (Vers. 522.) Τί δὲ ἐστι τὸ μένος καὶ τὸ ϑάρσος, ἐν τῷ & Ἰλιάδος γέγραπται. ( Vers. 324.) 10
1420 Σ ημείωσαι δὲ ὅτι οὐ μόνον 0 Τηλέμαχος ᾿ἐνταῦϑα ἐϑαύμασε κατὰ ϑυμὸν ὡς εἴρηται, ἀλλὰ καὶ ἡ μήτηρ
μετ᾽ ὀλίγα, τοῦ παιδὸς ἀκούσασα, ἐϑάμβησε. καὶ τὸν αὐτοῦ μῦϑον πεπνυμένον ἐνέϑετο τῇ ψυχῆ.
ϑαυμάζουσι δὲ προϊόντες καὶ οἱ μνηστῆρες, ὅτε ἀγορεύοντος αὐτοῦ ἀκούσουσι. καὶ οἱ λαοὶ δὲ ἐν τοῖς ἑξῆς,
“ϑηεῦντο τὸν Τηλέμαχον ἐπερχόμενον. οὕτω πάνυ ἀξιοϑαύμαστος ὃ νεανίσκος διὰ τὴν ἐνδημίαν τῆς
ἀλληγορουμένης ᾿α'ϑηνᾶς, γέγονε. καὶ ἴσως καὶ διατοῦτο, συμβολικῶς καὶ ἀστείως ὃ ποιητὴς τὴν τῷ Τηλε-
μάχῳ ἐπιφοιτήσασαν ᾿Ιϑηνᾶν, ἡγήτορι Ταφίων ἀπείκασε, διὰ τὸ ἐκϑαμβητικὸν δηλαδὴ τῆς ἐν αὐτῷ
φρονήσεως. Τάφος γὰρ ἡ νῆσος, ὁμωνυμίαν ἔχει πρὸς τὸ ϑάμβος Ore καὶ αὐτὸ τάφος λέγεται. ὡς τὸ,
τάφος δ᾽ ἕλε πάντας. ἤγουν ϑάμβος καὶ ἔκπληξις. ἐξ οὗ καὶ τὸ, ταφὼν δ᾽ ἀνόρουσεν ᾿αἰχιλλεύς. ἤτοι
ἐχπλαγείς. οὕτω δὲ xci ἀλλαχοῦ ὃ ποιητὴς, ὕμοιόν τι ποιεῖ. καὶ ἐξ ὀνόματος τοπιχοῦ πορίζεται
ἀστεῖον νόημα 0 που ἄνδρα πένητα ἐξ AiroMes εἶναι πλάττει, αἰνιττόμενος ἐπαίτην ἐχεῖνον εἶναι. 30
τοῦτο rào βούλεται σημαίνειν ἐχεῖ 0 “ἰτωλὸς, ὡς ἀπὸ τοῦ αἰτῶ τὸ ζητῶ. xci ἐνταῦϑα οὖν διὰ τοπι-
10 χοῦ ὀνόλματος τῶν Ταφίων, τάφον ἕτερον ὑπῃνίξατο ὑφ᾽ οὗ δηλοῦται ἡ ἔχπληξις ὡς προείρηται.
( Vers. 322.) Ὅτι τῷ ϑεόϑεν ἃ ἀναμιμνησχομένῳ τινὸς χαὶ ἀνδριζομένῳ, i ἐπιῤῥηθήσεται ταῦτα. τῷ
δ᾽ ἐνὶ ϑυμῷ ϑῆκε μένος χαὶ ϑάρσος, ὑπέμνησέ τε τοῦ δεῖνος, μᾶλλον ἔτι 1) τὸ πάροιϑεν. ( Vers. 524. )
Ὅτι ἐπὶ ἀνϑρώπου μαϑόντός τι καὶ ϑαυμάσαντος, οἰχεῖον εἰπεῖν τὸ, ὁ δὲ, φρεσὶ γοήσας, ϑάμθησε κατὰ
ἁυμόν. Σημείωσαι δὲ ὅτι τὸ ἐϑάιιβησε κατὰ ϑυμὸν ἤτοι κατὰ ψυχὴν, πρὸς ἀντιδιαστολὴν εἴρηται
τῶν ϑαμιβουμένων πρὸς τὰ βλεπόμενα. ϑάμβος δὲ λέ ἐγέται, τὸ διὰ τῆς ϑέας ἐμβιβαζόμενον.
( Vers. 326.) Ὅτι τὸν Φήμιον, ἀοιδὸν λέγει περιχλυτὸν ἤτοι ἐξάκουστον. καὶ τὸ αὐτοῦ μέλος, ϑέ-
σπιν ἀοιδήν. ἤτοι ϑείαν καὶ ὡς ὑπὸ ϑεοῦ ἐσπομένην ἤτοι λεγομένην. τοῦτο δὲ συνϑέντες οἱ uci
Ὅμηρον, ϑεσπιῳδεῖν λέγουσιν, 0 δηλοῖ τὸ μαντεύεσθαι. ϑεσπιῳδεῖν δὲ πάντες ἐδόκουν οἱ ἀοιδοὶ, So
χαϑιὰ xc αὐτὸς ὃ AUNEHE , ἀοιδὸς ὧν xci αὐτός. ὅτι δὲ καὶ Üunoo μέτεστι μαντικῆς, χαὶ ἐν ᾿Ιλιάδι
φαίνεται. καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς δὲ που φανήσεται. ( Vers. 326.) Ὅτι τοῦ Φημίου ἄδοντος τὰ κατὰ τοὺς
“Ἕλληνας ὕπως ἐκ τῆς Τροίας ἐνόστησαν, σιωπῇ ἐχάϑηντο οἱ μνηστῆρες ἀκούοντες. ἴσως μὲν, κατα-
20 χηλούμενοι τῇ γλυκύτητι τῆς ὠδῆς. τάχα δὲ, καὶ καραδοκοῦντες τὸν τοῦ κ᾿ Οδυσσέως ἀκοῦσαι ϑώνα-
rov iz τοῦ ἀοιδοῦ, ὅπερ xci αἴτιον γίνεται πιϑανῶς τῇ 1]ηνελόπῃ, τοῦ κατελϑεῖν ἀναγκαίως εἰς τοὺς
μνηστῆρας χαὶ ταῦτα ὑποβεβρεγμένους τῇ μέϑῃ, ὡς ἂν παύσῃ τὸν Φήμιον τῆς τοιαύτης ὠδῆς. δέδιε
γὰρ 5 γυνὴ, μή ποτὲ ze" ὁδὸν τῇ 03; βαίνων ὃ Φήμιος, ἐμπέσῃ καὶ εἰς τὰ κατὰ τὸν Ὀδυσσέα xci
τυχὸν εἴπῃ ἐχεῖνον ἐν νύστῳ ϑανεῖν. χαὶ ovx ἔτι φυχτὰ ἔσται αὐτῇ. οὐδ᾽ ὃ γάμος ἐπὶ πλέον ἀναβλ 5-
ϑήσεται. οὐδὲ γὰρ nv ϑέμις τὸν (φήμιον ἀοιδὸν € ὄντα, arevaect et, διὰ τὸ ΔΨΑΨΕΝ ὑποχεῖσίγαι εἶγαι
τοὺς ἀοιδοὺς χαὶ μουσοτραφεῖς χαὶ ϑεόϑεν ἐμπνεομένους ζδειν καὶ οὕτως εἰς ταυτὸν ἥκειν τοῖς 4o
μάντεσιν. Ort δὲ τοιοῦτοι οἱ ἀοιδοὶ, ἐν τοῖς περὶ “ημοδόχου μετὰ ταῦτα φανήσεται. Σημείωσαι δὲ ὅτι
δεξιώτατα ὃ ποιητὴς ἀναοτήσας τὸν ἀκροατὴν, εἶτα παύει τὴν περὶ τοῦ νόστου τῶν Ελλήνων ἀοιδήν.
᾿Ιστέον γὰρ ὅτι κἄν τε προϊὼν ὃ Φήμιος περιεῖναι τὸν Ὀδυσσέα εἶπε κἄν τε μὴ, ovx εὔοδος ἦν ὃ λόγος
τῷ ποιητῇ. ἐπεὶ γὰρ ἐκ ϑεοῦ λαλοῦσιν οἱ ἀοιδοὶ, τεϑυεῶτος μὲν Ὀδυσσέως, βιάσονται τὴν Πηνελόπην
οἱ μνηστῆρες. ζῶντος δὲ, ἀποστήσονται xci οὐχ ἀναιρεϑήσονται, ἅ ἅπερ ἡ ἱστορία οὐχ ἔχει. ἐπεὶ οὖν
30 οὐ συνέφερεν εἰς πιϑανότητα λόγου τὸ τέλος τῆς ἀοιδῆς, εἰχότως ὃ ποιητὴς τῇ ἐπι" στασίᾳ τῆς Πηνε-

ῬΑ ΨΩ 1.41.4. Ἡ.} Ys.3526—334. 63

λόπης παύει αὐτήν. ἔχει δέ τι καὶ ἄλλως ἀστεῖον ἡ κάϑοδος τῆς Πηνελόπης, ἀναψυχούσης ἐπίτηδες τοὺς
μνηστῆρας , ὡς καὶ μετ᾽ ὀλίγον εὐϑὺς ῥηϑήσεται. ( Vers. 341.) Σημείωσαι δὲ χαὶ ὅτι ἐπίτηδες ὁ 0 ποιη-
τὴς ἐνέκοψε τὴν τοῦ Φημίου ἀοιδὴν, ἑαυτῷ πάντως xci τῇ xaT αὐτὸν ἀοιδὴ ἀνατιϑεὶς τὰ κατὰ TÜV
νόστον. οὗ μνείαν ποιήσεται, ὦ ἐρξάμενος ἐχ: τῆς γάμμα ῥαψῳδίας. ἐμφήνας OU ὡς καὶ διὰ TOU φη-
μίου εἶχεν εἰπεῖν τὰ τοῦ νόστου, ὅμως ἔχρινε δέον αὐτὸς ἀοιδὸς τούτων γενέσϑιαι ἐν τοῖς ἑξῆς.
(Vers. 326.) Ὅτι ἐγκώμιον ἀοιδοῦ τὸ, τοῖσι δ᾽ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτὸς , οἱ δὲ, σιωπῇ εἴατο ἀκούον-
τες. ἔνϑα σημείωσαι ὡς οὐ μόνον ἡ χατὰ τοιαύτας ἀοιδὰς ἀκρόασις, ἀλλὰ καὶ ἁπλῶς ἡ χατὰ axonv
ἡδονὴ καϑὰ καὶ ἐν τοῖς τοῦ ᾿᾿ϑηναίου κεῖται, πολλὰ τῶν παϑῶν ἐπέχει, ἀπασχολοῦσα τοὺς ἀχκροωμέ-
vovg εἰς ἑαυτήν. ᾿Ἡγήμων οὖν φησιν ὃ παρῳδὸς ó ὃ ἐπιλεγόμενος qz σφόδρα εὐδοκιμῶν ἐν τῷ παρῳ-
10 δεῖν xal μάλιστα παρ᾽ ᾿᾿ϑιηναίοις, οὕτως ἐχείνους ἐκήλησέ ποτὲ ἕν τῇ τῆς γιγαντομαχίας παρῳδίᾳ,
ὥστε τὴν ἡμέραν ἐκείνην πλεῖστα αὐτοὺς γελάσαι, καί TOL ἀγγελϑέντων αὐτοῖς ἐν τῷ ϑεάτρῳ τῶν περὶ
Σικελίαν ἀτυχημάτων. καὶ οὐδεὶς ἀπέστη. χαὶ ταῦτα σχεδὸν πᾶσι τῶν οἰκείων ἀπολωλότων. καὶ ἔκλαιον
μὲν ἐγχκα λυψάμενοι, διέμειναν δὲ ἀχροώμενοι. ἵνα μὴ γένωνται διαςρανεῖς τοῖς ἀπὸ τῶν ἄλλων πόλεων áo
ϑεωροῦσιν, ἀχϑόμενοι τῇ συμφορᾷ. καὶ μὴν, τότε χαὶ αὐτὸς ὃ παρῳδὸὺς ὡς ἤκουσε, σιωπᾶν διέγγωκε.
x«i ὅμως ἤνυστο ἢ ὅλη ἀχρύασις διὰ τὴν ἐκ τῆς παρῳδίας ἡδονὴν τῶν πλειόνων. Τὺ δὲ ἀοιδὸς ἄειδε,
τρόπος χαὶ αὐτὸ ἐτυμολογίας ἐστὶν ὡς καὶ τὸ κτέρεω χτερείξαι. ἀπὸ γὰρ τοῦ ἀείδω, γίνεται ἀοιδός
ἐξ αὐτοῦ δὲ καὶ τὸ ἀοιδιῶ ῥῆμα παρ᾽ Ὁμήρῳ, καὶ 0 ἀοίδιμος. | ( Vers. 528.) Ὅτι τὴν αἰτίαν τοῦ ἐν
τῷ νόστῳ δυστυχῆσαι τοὺς ᾿ἡχαιοὺς ἥτις ἦν 3 τοὺ «“Ἱοχροῦ “ἴαντος ἀσέλγεια ἐνώπιον τοῦ τῆς Παλλά-
61 δὸς ἀγάλματος, σιωπᾷ ὃ ποιητής. χόλῳ μὲν ᾿ϑηνῶς λέγων χαχκῶς ἀπαλλάξαι τοὺς ἑἙλληνας ἐν τῷ τοῦ
20 νόστου χαιρῷ, τὴν δὲ αἰτίαν οὐ διατυπούμενος. φησὶ γάρ. ᾿“Ιχαιῶν νόστον λυγρὸν ἃ ὃν ἐχ Τροίης ἐπε-
τείλατο Παλλὰς ᾿4ϑήνη. ἐρεῖ δὲ καὶ ἀλλαχοῦ, ὅτι πολλοὶ vas μήνιδι, κακὸν οἶτον ἐπέσπον. ἔνϑϑα
καὶ αἰτίαν μέν τινα ἐρεῖ οὐ πάνυ δὲ σαφῆ. σημειωτέον οὖν ὅτι οὐ βούλεται ὁ ποιητὴς ταῖς τῶν στο-
ριῶν ἀσέμνοις ἐμπλατύνεσίαι. To δὲ ἐπετείλατο ᾿4᾿ϑηνᾶ, ἀντὶ τοῦ ἐνετείλατο. ἐπέτρεψε. χαὶ ἔστιν οὐ
πόῤῥω ἀστείου τὸ νόημα. ὅμοιον ὃν τῇ ἐννοίᾳ τοῦ ἀποκαρτερεῖν καὶ ταῖς λοιπαῖς τῶν ἀρχόντων ἐπιτα-
yeis. οἵ πολλάκις τοῖς καταδίκοις * αὐτοῖς Donjon ἐπετέλλοντο καὶ ἐχεῖνοι ἔϑνησχον. Ὅτι τὸ ὑπερῷον 80
προργεγραμμένον ἔχει τὸ ἰῶτα, ὡς δῆλον ἐκ τοῦ, ὑσεροϊόϊ)εν φρεσὶ σύνϑετο έσπιν ἀοιδήν. οὕτω δὲ
χαὶ τὸ ζῷον, ὡς δῆλον ἐκ τοῦ, ζωΐδιον χύχλον. συνεξακολουϑοῦσι γὰρ τῷ, πατρῷος μητρῷος χαὶ τοῖς
τοιούτοις. «“Τέγεται δὲ ὑπερῷον, τὸ ὑπερκείμενον οἴχημα. Qe γὰρ xara γλῶσσαν, τὰ οἰκήματα. διὸ
xat κλίμαχος δέεται ὑψηλῆς ἐνταῦϑια ἡ τοῦ ὑπερῴου ὥνοδδο τὲ καὶ χάϑοδος. ὡς δηλοῖ τὸ, χλίμαχα
30 δ᾽ ὑψηλὴν κατεβήσατο. (Vers. 329.) TO δὲ σύνϑετο φρὲσὶν, ἀντὶ τοῦ ἐπιμελῶς ἤκουσε. γοὺς γὰρ
ὥσπερ ὁρᾷ, οὕτω καὶ ἀκούει. “Ὅτι σύνηϊϑες ἦν τὸ παλαιὸν, φοιτᾶν τὰς γυναῖκας εἰς τὰ τῶν ἀνδρῶν
συμπόσια. ὡς καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς ἡ EAéviy ἐπιδημεῖ Tjj εὐωχίῳ τοῦ ἀνδρὸς, μετὰ τῶν ἐπιξενωϑέντων βασι-
λιχῶν παίδων. καὶ ἡ piri δὲ τῷ συμποσίῳ τῶν “Φαιάχων πάρεστι. χαὶ ἡ Ναυσικάα ἡ ϑυγ Eri coris.
xci ἡ Πηνελόπη οὖν, σωφρύνως ἐ ἐνταῦϑα καὶ αἰδημόνως ἐφίσταται τῷ τῶν μνηστήρων συμποσίῳ, οὐχ
ἔχουσα ἱλαρῶς τοῦ προσώπου, ἀλλὰ δαχρύουσα. οὐδὲ τὸ κάλλος ἐκφαίνουσα. ὥντα δὲ παρειάων σχο-
μένη λιπαρὰ κρήδεμνα. τουτέστι χρηδέμνῳ χαλ ero én τὰς παρειάς. ἔχουσα δὲ xc ἀμφιπόλους δύο
ἐφεπομένας συνετάς. καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς δὲ, συχνὰ ἐπι φαίνεται τοῖς μνηστῆρσι, ψυχαγωγοῦσα χαὶ διαπε- 60
ταννύουσα τὰς ἐχείνων “ψυχὰς, χαὶ μετεωρίζουσα τεῖς ἐλπίσιν. ἵνα μὴ τῷ ἄγαν ἔρωτι ἐνισχόμενοι χαὶ μὴ
δὲ πρὸς μόνην ὑϑέαν τῆς ἐρωμένης ἐπαπολαύοντες, παράβολόν TL TOÀ. μήσωσι. χαὶ ὕτε οὖν μελετᾶν μάϑ)οι
4o τοὺξ μνηστῆρας τὸν τοῦ παιδὸς ϑάνατον, φησὶν 0 ποιητής. ἡ δὲ, ἄλλο ἐνόησε. μνηστήρεσσι gaveivan.
xci Οδυσσέως δὲ ἐλ ϑόντος, ἐπεραίνεται. xci δῶρα παρέλκει τῶν μνηστήρων. καὶ Ὀδυσσεὺς χαίρει τῷ
ἔργῳ. "Iaríov δὲ ὅτι τὸ, ἄντα παρειάων σχομένη λιπαρὰ κρήδεμνα, παραφράσασα ἡ τραγῳδία, ἔφη.
οὐ προχαλυπτομένη βοστρυχώδεος ἁβρὰ "παρηΐδος. ἤγουν οὐ καλύψασα τὴν τοῦ προσώπου ἁβρότητα. 1424
( Vers, 234.) Ὅτι ἐν τῷ, ἔστη παρὰ σταϑμὸν τέγεος, Gre nuóv μὴν λέγει τὴν παραστάδα, ἢ τὴν
βάσιν τοῦ οὐδοῦ. τέγος δὲ, τὸν ὅλον δόμον ἀπὸ μέρους ἀναγκαιοτάτου τοῦ στέγους. ὅπερ οἷον κε αλὴ
ἐστιν οἴχου. καϑὰ καὶ τὸν ἄνϑρωπον ἀπὸ τῆς κειραλῆς λαλεῖ, οὐ μόνον ἐν τῷ, Τεῦχῥε φίλη κεφαλὴ,

64 P AÀ4CEH O£IudI.4. Vs 334—844.

xci ἐν TQ, φίλης κεφαλῆς ὀλετῆρα, καὶ, Exrogéne κεφαλῆς ἄποινα, ἀλλὰ καὶ ἐνταῦϑια ἐν τῷ, τοίην
γὰρ κεφαλὴν ποϑέω. ἤτοι τὸν Ὀδυσσέα. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι arai uo λέγεταί ποτε, χαὶ οἴχημα εὐτελὲς
ἀγροτικόν. καὶ ζωοστάσιον. καὶ ὄργανον σταϑγμήσεως. Καὶ ὅτι τὸ τέγος, κατ᾽ ἔλλειιμίν ἐστι τοῦ
σίγμα, ὥσπερ τὸ σμιχρὸν μιχρόν: ἡ δὲ χρῆσις TOU τέγους, καὶ παρὰ Θουχυδίδη. ἀναβάντες ἐπὶ τὸ
τέγος χαὶ διελόντες τὴν ὀροφὴν, ἔβαλλον τῷ κεράμῳ. εἰχὸς δὲ καὶ ἄλλως, «aO τοῦ τέγγω γίνεσίγαι
τέγος. εἶτα πλεονασμῷ, στέγος. τέγγεται γὰρ ὑετοῖς πρὸ τῶν ἄλλων τὸ στέγος. οὕτω δὲ προὐπόκειται
καὶ ὃ μικρὸς καϑὰ καὶ ὃ μικός. eire. ἐπιτείνεται. διὰ τοῦ ξμικρός ἤγουν ζαμικρός. xc διὰ τὸ εὐσύνταχ-

10 TOY τῶν στοιχείων, σμιχρός. ( Vers, $35.) Ὅτι ἐν τῷ, ἄντα παὶ ρειάων σχομένη ὡς ἐῤῥέϑη λι παρὰ
χρήδεμνα, ἐμφαίνεται ὡς οὐ μόνον δεσμός ἐστι κεφαλῆς τὸ χρήδεμνον, ἀλλὰ χαὶ καταπέτασμά τι
πλατὺ, εἴπερ καὶ εἰς παρειὰς καϑέλκεται καὶ ἐπικαλύπτει αὐτάς. Τὺ δὲ σχομένη, μέσου ἀορίστου 10
δευτέρου ἐστὶν ὡς ἀπὸ τοῦ ἔσχον ἔνεργητικοῦ. ᾿Ιστέον δὲ Ore τὲ τὸ, ἄντα παρειάων σχομένη κρήδεμνα,
ταυτὸν ἐστι τῷ, παρακαλυψαμένη ὑπὸ αἰδοῦς. καὶ ὅτι τοῦ σχομένη, ἐν χρήσει ἐστὶ ze ὁ μέσος ὁ, ἐσχό-
μην. ἐξ οὗ καὶ τὸ σχέσϑαι καὶ ἀνασχέσϑαι. αὐτῶν δὲ προὐπάρχει, τὸ σχεῖν. ᾧ πολλαὶ προϑέσεις
κολλώμεναι, ἀποτελοῦσι διάφορα σημαινόμενα χρηστὰ τοῖς ῥητορεύουσι. “ιπαρὰ δὲ λέγει, τὰ λευχὰ
ὥς φασιν οἱ παλαιοὶ καὶ λεῖα καὶ εὐαςῦ, xc" ὁμοιότητα τοῦ λίπους. ἢ) λιπαρὰ, ὑποῖα φοροῖεν ἂν
αἱ λιπῶσαι τουτέστιν αἱ τρυφῶσαι xci μὴ κατ᾽ ἄλλον λόγον νήλιποι. τὸ γὰρ λιπαρὸν, καὶ ἐπὶ τρυφών-
των τίϑεται. ὡς ἐν τῷ, αἰεὶ δὲ λιπαροὶ κεφαλὰς καὶ καλὰ πρόσωπα. τρυφῶντας γάρ τινας ἱστορῶν,
τοῦτο φησὶν ὃ ποιητής. Κρήδεμνον δὲ, ἔστι μὲν κεφαλῆς Of, ἢ δέμνιον. λέγεται δέ που καὶ κεφρα-
λῆς ἐπίκρανον ᾿τραγικώτερον. ὡς δὲ χαὶ πίϑου χρήδεμνον λέγεται, τὸ περὶ αὑτὸν πῶμα, δηλώσει Ὅμη-

20 pog ἐν τοῖς ἑξῆς. ἡ δὲ τραγῳδία, Acl τειχέων λέγει χρήδεμνα, τὰς περὶ αὐ τὰ στεάνας. τροπιχὰ δὲ 20
ταῦτα. πίϑου τὲ γὰρ κεφαλὴ ὥσπερ καὶ χείλη, τὰ ἐχείνου ἄνω ἄχρα, καὶ τείχους δὲ ὁμοίως. οὕτω
δὲ χαὶ γυναιχός. διὸ προσαρμόττει τούτοις, ἡ τοῦ κρηδέμνου λέξις. τῷ δέ γε τείχει, καὶ αἱ στεςάναι
ὡς οἱ στέφανοι τῇ γυναικί. ( Vers. 336.) Ὅτι ἀμφίπολος κεδνὴ, ἡ συνετὴ χαὶ κηδεμονική ἀπὸ τοῦ
χύδω χηδανὴ καὶ συστολῇ καὶ Gvyxom, κεδνή. οὕτω δὲ καὶ φίλοι κεδνότατοι ἐν ᾿Ιλιάδι, οἱ ὡς αὐτὸς
ἀλλαχοῦ λέ) ye, κήδιστοι. οὐ μόνον δὲ ἀμφίπολος κεδνὴ ὡς καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς ἢ μὐρύκλεια, ἀλλὰ xol
γυνὴ χεδνή. ὡς τὸ, ἰσα δέ μιν κεδνῇ ἀλόχῳ τῖε, τὸ δὲ κε δνὴ, xci χεδνὰ εἰδυῖα μετ᾽ ὀλίγα ἐρεῖ, περι-
φράσας. τὴν δ᾽ αὐτὴν καὶ πυχιμήδεα ὀνομάζει. 0 σύστοιχόν ἐστι TQ, πυχινὰ καὶ πεπνυμένα μήδεα
εἰδέναι. ( Vers. 538.) Ὅτι οἰχεῖον δηϑῆναι πρός τινα λόγιον πένϑιμα λαλοῦντα τὸ, πολλὰ γὰρ ἄλλα
βοοτῶν ϑελκτήρια οἶδας, τούτων ἕν τι ἄειδε. ταύτης δ᾽ ἀποπαύεο ἀοιδῆς λυγρῆς. ἣ τέ μοι ἐν στήϑεσσι
φίλον χῆρ τείρει. ὅπερ ὃ μὴ πάσχων, ἀτεράμων ἐστίν. ἤγουν μὴ τειρόμενος τὸ χῆρ. Ὅρα δὲ ἐνταῦϑα 30
ὅτι τὲ ἐν ἀρχὴ λόγου τὸ yaQ ἔϑετο συνήϑως ἑαυτῷ ὃ ποιητὴς ἐν τῷ, πολλὰ γὰρ ἄλλα ἀντὶ τοῦ ἐπειδὴ

So πολλὰ ἄλλα, xci Ort τὸ ϑέλγειν ἡδονῆς rt ἔχειν δοκεῖ. ὡς καὶ πρὸ ὀλίγου τὸ, ἀεὶ δὲ μα" λακοῖς καὶ 62
αἱμυλίοις λόγοις ϑέλγει. ὡς ἐπὶ πλεῖστον δὲ, ϑέλγειν παρὰ τῷ ποιητὴ ὡς πολλαχοῦ φανήσεται, τὸ οἷον
ἐξεστηκέναι καὶ τῆς κατὰ φύσιν ἐνεργείας ὑφίεσϑαι. ( Vers. 339.) Ὅτι τὸν ὁρισμὸν τῆς φιλοσοφίας
τὸν λέγονττε ὡς φιλοσογία ἐστὶ γνῶσις ὑείων καὶ ἀνϑρωπίνων πραγμάτων, Ὅμηρος πρῶτος ὑπενόησεν
ἐν oig περὶ τοῦ ἀοιδοῦ ἤτοι mu. ἰοσόφου «ημκίου, λέγει ὡς πολλὰ εἶδεν ἔργα ἀνδρῶν τε ϑεῶν τε. ἐκ μὲν
γὰρ τοῦ οἶδεν, ἡ γνῶσις δηλοῦται τοῦ φιλοσόφου. ἐκ δὲ τοῦ ἀνδρῶν τε ϑεῶν τε, τὸ ἀνϑρώπινον xc
Seiov παρωνόμασται. Ὅτι δὲ οἱ ἀοιδοὶ φιλοσόφων τάξιν ἐπεῖχον ἐν τοῖς ἑξῆς φανήσεται. Ὅτι τὸ,

& κλείουσιν ἀοιδοὶ, ἀντὶ τοῦ ϑείως φημίζουσι. καὶ ἔστιν ἕτερον παρὰ τὸ, τὴν γὰρ ἀοιδὴν ἐπικλείουσιν
ἄνϑρωποι. ἐκεῖνο γὰρ, ἀντὶ τοῦ τιμῶσιν εἴληπται. — (Vers. 541.) Ὅτι τὸ, οἱ δὲ σιωπῇ οἶνον πινόν- 4o
των, ἀντὶ τοῦ πινέτωσαν εἴρηκε. πολλὰ δὲ τοιαῦτα καὶ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι σχήματα. καὶ εἴρηται περὶ τούτων
ἐχεῖ. Ὅρα δὲ ὅτι μνησϑεὶς οἴνου μόνου, ἐσιώπησε τὸ ἐσϑίειν. οὕτω δὲ χαὶ τὸ συμπόσιον ἐκ μέρους τῆς
πόσεως παρονομασϑὲν. ἀφίησι καὶ τὴν βρῶσιν συνεπινοεῖν. ( Vers. 543.) Ὅτι Ὅμηρος μὲν ἐν τῷ,
ἐπεί μὲ μάλιστα καϑίκετο πένίϑος ἄληστον, τὸ καϑίχετο, ἀντὶ τοῦ ἴκετο καὶ κατέλαβε λέγει. οἱ δὲ ὕστερον,

4ρ ἐπὶ τοῦ χκαϑάψασϑαι τὴν Aw τιϑέασι, καὶ yeux» συντάσσουσιν, οὕτω γὰρ καὶ óc τις xeu

κέσϑαν τινὸς λέγεται. — ( Vers. 544.) Ὅτι ϑαυμάζουσα ἡ Πηνελόπη, τὸν ἄνδρα φησί. τοίην κεραλὴν

ΡῬΑΨΙΩΙΔΙΑ Α. Υϑ.347---5ή9. 65

ποϑέω. μεμνημένη αἰεὶ ἀνδρὸς οὗ κλέος εὑρὺ καϑ' “Ελλάδα καὶ μέσον άργος. κεφαλὴν δὲ, ἢ τὸν ἄνδρα
φησὶν ἤτοι τὸν ανϑρωπον ἀπὸ τοῦ τιμιωτάτου μέρους ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι, Τεῦχρε φίλη κεφαλὴ, διὸ καὶ
ἐπάγει, μεμνημένη ἀνδρός. ἢ χεραλὴν, τὴν ψυχὴν λέγει, ὡς καὶ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι εἰπὼν" ἐφρϑίμους ψυχὰς
Ἴδε προΐαψεν, ἀλλαχοῦ φησὶν ἀφρϑίμους κεραλὰς i προϊάψειν, ὡς ἀδιάφορον ὃν οὕτως ἢ
οὕτως εἰπεῖν. Ὅρα δὲ ὅτι ἀφελῶς ἡ 7" Πηνελόπη λαλεῖ, zc στενοχωρεῖ τὸ τοῦ Ὀδυσσέως ἐγκώμιον καὶ
σμιχρύνει τὸν ἔπαινον. τί γὰρ μέγα εἰ μόνον χαϑ' Ελλάδα, καὶ μέσον ἴάργος à ὃ τοσοῦτος Ὀδυσσεὺς
χλείζεται; yog μὲν γὰρ συνήϑως, ἡ ὅλη Πελοπόννησος. “λλὰς δὲ, πόλις ὑπὸ τῷ llhjksü καὶ τῷ
᾿Αχιλλεῖ. ὡς εἶναι περὶ τὸ τοιοῦτον "Apoyo καὶ τὴν τοιαύτην Ελλάδα, τὸ τοῦ ᾿Οδυσσέως κλέος. μερι-
χὸς οὖν ὃ ἔπαινος εἴληπται καὶ οὐ πρὸς ἀξίαν τοῦ δυσσέως. οὐ μόνον διότι τὸ τοῦ ἀνδρὸς ἠγνόει πολυ-
10 γνώριστον j γυνὴ ἀλλὰ καὶ ὅτι ἔπρεπε γυναικὶ τὸ εὐτελὲς καὶ ἡ τοιαύτη τοῦ ἐγκωμίου ἀφέλεια. καὶ
ταῦτα ἐξ αὐτοσχεδίου χαὶ παρὰ μέσῳ "τῷ τῶν μνηστήρων συμποσίῳ. ἄλλως γὰρ, πολυγνώριστος 050
᾿Οδυσσεὺς, ὃ πᾶσιν ἀνϑρώποις μελλόμενος ὡς ἀλλαχοῦ λέγεται. ὃς ἐπίστροφος ἣν ἀνϑρώπων ὡς
προείρηται. ὃ πολυπλάνητος. xci οὕτω μὲν ἡ γυνὴ περὶ Ὀδυσσέως. αὐτὸς μέντοι τὴν Πηνελόπην που
ἐπαινῶν, λέγει ὅτι σοῦ τὸ κλέος οὐρανὸν εὐρὺν ἱκάνει. καὶ τὰ ἑξῆς. εἰ δέ τις ὡς ἀπὸ μέρους τοῦ Ἄργους
ἐξ o0 παρὰ τῷ ποιητῇ ᾿Αργεῖοι πάντες οἱ ᾽᾿“Ιχαιοὶ, ἔτι δὲ καὶ ἀπὸ τῆς ᾿Βλλάδος ἀφ᾽ ἧς τὸ τῶν ᾿Βλλήνων
ὥρμηται ὄνομα, κατὰ πάντας εἴπῃ διήκειν τοὺς “Ἕλληνας τὸ τοῦ ᾿Οδυσσέως κλέος, καὶ οὐχ ἁπλῶς κλέος,
ἀλλὰ xci εὐρὺ, λέγει μέν τι κάλλιον, οὔπω δὲ μέγα. Ὀδυσσέως γὰρ, ἕως xci εἰς ᾿Ιβηρίαν, ἴχνη τοῦ κλέους.
οἶδε αὐιτὺν καὶ ἡ Menden χώρα. νοὶ οὖν ἠγνόει δὲ οὐδ᾽ 5 τῶν «ὐσόνων. ἡ δὲ Τρωϊκὴ, οὐδὲν ἔλατ-
τον. ὁμοίως καὶ ἄλλοι τόποι πολλοί. οὔκουν οὐδὲ οὕτω πάνυ μέγα τὸ ἐγκώμιον τὸ ἀπὸ τῆς γυναικός.
20 ὡς νῦν γε εἴτινα τῶν λόγου ἀξίων & ἐξᾶραί τις τῷ λόγῳ ϑέλων, εἴπῃ εὐρὺ τὸ κλέος. αὐτοῦ καϑ' ' Βλλάδα
καὶ μέσον άργος, οὐδὲν ἂν εἴπῃ σεμνόν. aM xai μᾶλλον ἀποφήσας, ἐρεῖ ὡς οὐ καϑ' Ελλάδα μόνον
χαὶ μέσον "Aoyos peor, ἀλλὰ καὶ περὶ πᾶσαν ὕσην ἥλιος περιδέδρομεν. οὕτω xci ufus ἐν τοῖς
εἰς τὸν ᾿Ιουλιανὸν * σχηματίξει τὸ, ἢ μέγα πένϑος Aout γαῖαν ἱκάνει, y γράψας οὐχ eid μόνον, 6o
χαὶ τὰ ἑξῆς. τάχα δὲ ἡ “Πηνελόπη οὐχ ἀφελῶς οὕτως ἐλάλησεν, ἀλλὰ τὸ ἐκ βαρβάρων κλέος οὔτε εὐρὺ
οὔτε σεμνὸν ἡγουμένη, τὴν Ἑλληνικὴν τῷ ἀνδρὶ μόνην ἐπεμαρτύρατο εὔκλειαν. χαὶ ταῦτα μὲν οὕτω.
Πηνελόπη δὲ λέ; γέται, ἢ παρὰ τὸ névea ΕΣ περὶ λόπος. λόπος δὲ ἐστὶν ὕφασμα λεπτὸν χατὰ χρομύου
λοπὸν 0 φησιν 9 ποιητὴς, ἐξ οὗ κατὰ ἔχτασιν, λώπιον. χαὶ ὃ ἐπιβουλεύων αὐτῷ λωποδύτης. ἢ παρὰ
τὸ πηνίον ἑλεῖν. πηνίον δέ ἐστιν, ὃ μίτος. ἐξ οὗ χαὶ χρυσεοπήνιτον ἄμφιον. χαὶ ἐχπηνίζω ῥῆμα παρὰ
τῷ κωμιῦ χῷ, καὶ ἐκπηνιεῖται 0 ἐστι μηρύσεται. καὶ κατὰ Παυσανίαν, ἐξειλήσει εἰς πηνίον. καὶ ἔστι! 422
30 χατὰ τὴν ἐτυμολογίαν ταύτην τὸ Πηνελόπη, κλῆσις ἱστουργῷ γυναικὶ πρέπουσα. τὸ μέντοι διαπηνικί-
ζειν 0 ἐστι διακεφαλαιοῦν χαὶ ἀπατᾶν, οὐχ ἐντεῦϑέν ποϑεν 7 παρῆχται, ἀλλ᾿ ἀπὸ τῆς πηνήκης ἢ περι-
neq aduer δηλοῖ περίϑε ὅτον ἔχ τριχῶν. οὐ μόνον γυναιξὶν ἀλλὰ καὶ γυναικιζομένοις ἀνδράσι χρηστὴν ot
τριχῶν ἐννίλωνται. γίνεται δὲ ἡ τοιαύτη πηνήκη), χατὰ τροπὴν παρὰ τὴν φενάχην ἐπειδὴ φενακίζει
τοὺς ὁρῶντας. χαὶ τοῦτο μὲν, τοιοῦτον. τὴν δὲ Πηνελόπην, Δίδυμος φησὶν ᾿Ἱμειράκην ἢ ᾿Αρνακίαν
κυρίως χαλεῖσῶϑαι. Ναυπλίου δὲ ῥίψαντος αὐτὴν εἰς ϑάλασσαν διὰ τὴν τοῦ υἱοῦ Παλαμήδους ποινὴν,
ὑπὸ πηνελόπων ὀρνέων σωϑεῖσαν ὧν 15 εὐϑεῖα mins οὕτω μετονομασϑῆναι. ( Vers. 347.) Ὅτι
TÓ Ooviiy κἀνταῦϑα, ἐπὶ κωλύσεως καὶ μέμλιψεως τίϑεται. φησὶ γάρ. τί φϑονέεις ἐρίηρον ἀοιδὸν, 10
τέρπειν ὕπῃ οἱ νόος ὄρνυται; χαὶ ἐν τοῖς ἑξῆς δὲ, ἐπὶ τοιούτου σημαινομένου "n λέξις εὑρεϑήσεται. οὕτω
63 xoci Εὐριπίδης YOOY , φησίν. ὡς ἀποχτείγνειν φϑόνος γυναῖχας ἑἰς τὸ “πρῶτον οὐκ ἐχτείνατε. φϑόνον
Áo γὰρ, τὴν μέμιμιν λέγει. χαὶ ᾿Βρμογένης δὲ, ᾿ἀνεπίφϑονόν που φησὶ τὸ ἄμεμπτον. Τὸ δὲ ἐρίηρος, δηλοῖ
μὲν τὸν ἐναρμονίως ἄδοντα, παρὰ τὸ ἀρῶ τὸ ἁρμόζω. μετηνέχϑη δὲ καὶ εὶς φιλίαν; ὅϑεν ἐρίηρες
ἑταῖροι λέγονται. ἀπὸ δὲ τοῦ ἀρῶ, καὶ ἄρος τὸ ὄφελος παρ᾽ “ἰσχύλῳ ἐν Ιχέτισι. βρόλτεος ἄρος, ἄτα. 20
ἤτοι τὸ εὖ τῶν βροτῶν χαὶ τὸ ὄφελος, ἄτη ἐστίν. (Vers. 549. ) Ὅτι τὸ, οὐ δὴ ἀοιδοὶ αἴτιοι ἀλλά ποϑι
Ζεὺς αἴτιος, ἀντὶ τοῦ οὐ χεῖνται ὑπὸ αἰτίωσιν οἱ ἀοιδοὶ, τὰς δυσπραγίας τῶν ἀνϑρώπων ἄδοντες. οὐ
γὰρ διότι αὐτοὶ ἄδουσι, διατοῦτο τοιῶςδε ἀπέβη τὰ πράγματα. ἀλλὰ ἔμπαλιν τοιῶρδε συμπεσόντα, οἱ

ἀοιδοὶ ἄδουσι. καὶ ἔστιν ὅμοιον τούτῳ, χαὶ τὸ “Σοφόκλειον. τὸ, τὰ ἔργα τοὺς λόγους εὑρίσκεται.
Cowwzx. IN Onvss. Tow. I.

άρ τιχῶς, ἐπάγει. ἑκάστῳ. ἴδε δὲ καὶ τὴν τάξιν καινοτέραν

66 PAGO JIAIA4 4. Vs 850—655;

" Iu , 3 «4 € "
᾿Ιστέον δὲ ὅτι αἴτιον ἀεὶ παρ Ὁμήρῳ, τὸ τὴν αἰτίαν τοῦ γινομένου ἔχον. οἱ δὲ μεϑ᾿ Ὅμηρον καὶ ἐπὶ

80 ὑπευϑύνων τὴν λέξιν τιϑέα σιν ὡς δηλοῖ ὃ γράψας τὸ, αἴτιος ὁ γρώψας eura Καλλιμάχου, ἤγουν

ὑπεύϑυνος καὶ κολάσεως ἄξιος. (Vers. 550.) Ὅτι ἁρμόσει ἐπὶ ϑεοῦ 1) βασιλέως εἰπεῖν τὸ, ὃς δίδωσιν

ἀνδράσιν ἀλφηστῇσιν i ὕπως ἐϑέλῃσιν ἑ ἑκάστῳ, ᾿Ιστέον δὲ ὅτι καὶ ἐνταῦζγρα τῷ τῶν ἀνδρῶν ὀνόματι, καὶ
τὸ ϑῆλυ γένος συνυπαχούεται. χαὶ ὕτι ὠλφησταὶ κοινῶς , οἱ ἄνϑρωποι ὡς ἐφευρετικοὶ καὶ ἐπινοητικοὶ
τεχνῶν τὲ χαὶ μηχανῶν xal βουλευμάτων. καὶ ἑτέρων ὧν τοῖς ἀλόγοις οὐ μέτεστιν. ἀλφῶ γὰρ τὸ εὑρίσκω.
ἐξ οὗ τὸ ἀλφαίνειν παράγωγον, xci τὸ τιμαλφεῖν. χαὶ τὸ τιμαλφές. τούτου ὁ μέλλων, οὐ μόνον
ἀλφήσω ἐ ἐξ οὗ ἀλφηστὴς, ἀλλὰ xat ἀλφέσω, ἐξ οὗ ἀλ φεσίβοιαι. ὡς δὲ καὶ ἰχϑύων ὄνομα οἱ ἀλφησταὶ,
ἱστόρηται. διὸ πρὸς διαστολὴν ἴσως γραψεν Ὅμηρος, τὸ ἀνδράσιν ἀλφηστῇσιν. Ὅρα δὲ χαὶ τὸ ἑχάστῳ
ὅπως ἐπιμεριστικόν ἐστι πλήϑους καὶ διαιρετιχὸν TOU χκαϑόλου εἰς μερικόν. εἰπὼν γὰρ ἀνδράσι πλ ηϑυν-
Ἀρύσαν. ἡ μὲν γὰρ συνήϑεια φησὶν ἀνδρῶν
ἑκάστῳ, οὗτος δὲ φησὶν ἀνδράσιν ἑχάστῳ. ὡς ταυτὸν ὃν ἀνδράσι πληϑυντικῶς καὶ ἑκάστῳ ἑνικῶς,
διὰ τὴν τοῦ πλήϑους εἰς τὰς οἰχείας uovádeg ὅλας διαίρεσιν. (Vers. 351.) ' Ὅτι χατὰ τὸ, οὐ νέμεσις
Tou; δ᾽ ἀμφὶ γυναικὶ μάχε ἐσύλαι ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι κεῖται, φησὶ καὶ ἐνταῦϑα τούτῳ δ᾽ οὐ νέμεσις “αναῶν
κακὸν οἶτον ἀείδειν. ἤγουν τὴν EAA vox κακοτυχίαν. ( Vers. 352.) Ὅτι γνωμιχῶς λέγει τὸ, ταύτην
ἀοιδὴν μᾶλλον ἐπικλείουσιν ἄνϑρωποι. Ἵ χὲν ἀκουόντεσσι vera, “ἀμφιπέληται. παράδειγμα δὲ τοῦ
λόγου, καὶ ᾿᾿ϑηναῖοι. οἷς ἀεὶ ἔφεσις ἢν χαινόν τι ἀκούειν. Καὶ ἃ ὕρα τὸ, μᾶλλον. καὶ τὸ, γεωτάτη.
χαίρουσι μὲν γὰρ καὶ ἁπλῶς ταῖς ἀοιδαῖς ἄνϑρωποι. μᾶλλον δὲ τῇ νέῳ. «ΟἹ μάλεστα τῇ νεωτάτῃ.
ἐνταῦϑα δὲ χρήσιμον καὶ τοῦ Μινδάρου τὸ, αἴνει παλαιὸν μὲν οἷνον ἄνϑεα δ᾽ ὕμνων νεωτέρων.
ἐπαινεῖ γὰρ καὶ ἐκεῖνος ὃ χατὰ τοὺς MEUS μεγαλοφωνότατος, τὴν “εωτάτην ἀοιδήν. Πὔβουλος δέ
φασιν ὃ κωμιχὸς, ἀντὶ νέας ἀοιδῆς ἄνδρα μεταλαβὼν, παίζει οὕτως. ἄτοπόν γε τὸν μὲν οἶνον εὐδοχι-
μεῖν παρὰ ταῖς ἑταίραις τὸν παλαιὸν, ἄνδρα δὲ μὴ τὸν παλαιὸν ἀλλὰ τὸν νεώτερον. λέγεται δὲ καὶ

» , » , er , ^ , 4 € , , e
50 AAs&ig σχεδόν τι ἀπαραλλάχτως οὕτω γράψαι. χαὶ Τιμόϑεος δέ φασιν ὃ Μιλήσιος, “γράφει οὕτως.

οὐχ ἀείδω τὰ παλαιά. χαινὰ γὰρ χρείσσω. νέος ὁ Ζεὺς βασιλεύει. τὸ παλαιόν δ᾽ ἦν Κρόνος ἄρχων.
ἀπίτω μοῦσα παλαιά. τὸ δ᾽ αὐτὸ καὶ ἐπὶ καινῶν ἐγχειρημάτων ἐγνωματεύϑη. φησὶ γοῦν ᾿Αντιφάνης.
ἕν χαινὸν ἐγχείρημα κἂν τολμηρὸν ἢ, πολλῶν ἐστι παλαιῶν χρησιμώτερον. συντελεῖ δέ τι ἐνταῦ c καὶ
τὸ, ἢ δρῶν τι φαίνου καινὸν παρὰ τοὺς QuzmgocÜv , 3j μή μὲ κόπτε. τῇ δὲ Ὁμηριχῇ ἐννοίᾳ σύμφω-
νος καί ἡ κατὰ τὸν Εὔπολιν. εἰπόντα ὡς 7 μουσιχὴ, πρᾶγμ ἐστὶ βαϑύ τι καὶ καμπύλον, ἀεί TE καὶ-
vOv ἐξευρίσχει τι τοῖς ἐπινοεῖν δυναμένοις. ᾿Αναξίλας δὲ ὃ κωμικὸς ὑποπαίζων πρὸς ὁμοιότητα τούτου,
ἔφη, ὅτι ἡ μουσικὴ ὥσπερ «Τιβύη ἀεί τι καινὸν xar ἐνιαυτὸν τίχτει ϑηρίον. ὑποπαίζειν δὲ οὗτος
ἐῤῥέϑη, ἐπειδὴ οὐ καϑαρῶς ἐπαινεῖ τὰς ὡς ἑκάστοτε νέας ἀοιδάς. ἀλλὰ διὰ τὸ ἐργῶδες, ὡς εἰς ϑὴ-
piov ἀνάγει τὸ πρᾶγμα εἰχόνα. ( Vers, 554.) Ὅτι παρηγορητικὸν ἀνϑρώπου ἐπὶ ἀποιήμῳ ἀκοῇ τὸ,
σοὶ δ᾽ ἐπιτολιιάτω κραδίη καὶ ϑυμὸς, ἀκούειν. ( Vers. 355.) Ὅτι παραμυϑία τις τῷ δυσπραγοῦντι, τὸ
πρὺς ἄλλους ὁμοιοπαϑές. διὸ “παραμυϑούμενος ὁ Τηλέμαχος φησὶ τῇ μητρὶ, τλῆναι διότι οὐ μόνον
Ὁλνααεὺς ἀπώλεσε νόστιμον ἡμαρ ἐν Τροίᾳ. πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι φῶτες ὄλοντο. τὸ δὲ ἐν δυσπρα-

θο γίαις "μονῆρες, οἴχτιστόν ἐστι. διὸ χαὶ ἡ τραγῳδία φησί. τὸ γὰρ εἰρλεύσειν οἰχεῖα πάϑη μηδενὸς

1499

ἄλλου παραπράξαντος, μεγάλας ὀδύνας ὑποτείνει. ( Vers. 8575.) Ὅτε τὰ γυναικεῖα ἔργᾳ στενοχω-
ρεῖ χἀνταῦϑα ὁ ποιητὴς εἰς ταλασιουργίαν καὶ εἰς τὸ ταῖς ἀμφιπόλοις ἐπιτάσσειν. μῦϑον μέντοι, μὴ
πρέπειν φησὶ γυναιξὶν, siye χατὰ τὸ ὑμνούμενον, γυναιξὶ κόσμον 5 σιγὴ φέρει. φησὶ γοῦν ὁ Τηλέμα-
χος τῇ μητρί. εἰς οἶχον ἰοῦσα, τὰ σαυτῆς ἔργα χόμιζε. ἱστόν T ἠλακάτην τε. καὶ ἀμφιπόλοισι χέλευε
ἐποιχέεσϑαι. μῦϑος δ᾽ ἄνδρεσσι μελήσει πᾶσι, μάλιστα δ᾽ ἐμοί. τοῦ γὰρ χράτος ἐστ᾽ ἐνὲ οἴκῳ.
᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ νόημα "τοῦτο μετεχειρίσατό που καὶ ὃ “Εχτωρ πρὸς ᾿ἀνδρομάχην αὐταῖς λέξεσι, τὸ
τέλος μόνον παραλλάξας. καὶ ἀντὶ τοῦ μῦϑος, εἰπών. πόλεμος δ᾽ ἄνδρεσσι μελήσει. διδάσκοντος τοῦ
ποιητοῦ, ὕπως παρῳδητέον τὰ ἔπη. ( Vers. 357. ) ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι τὸ εἰς οἶχον ἐἕναι, ταυτόν ἐστι
τῷ οἰχουρεῖν. Ov οἰχούρια παρὰ τοῖς παλ αἰοῖς ὡς οἷον οἰχοφυλάχια, τὰ ὑπὸ μητέρων παιδίοιρ ὑπο-
λειπόμενα παίγνια. ἐκ δὲ τοῦ οἴκου, καὶ οἰχίσκος παρὰ ᾿Αριστοφάνει, περδιχοτροφεῖον. olov. τί δὲ

40
64

350

4o "

P AW ILI. A. Vs.358— 563. 67

τὸν ὀρνίϑειον οἰχίσκον φέρεις ; καὶ οἰχεὺς παρὰ τοῖς παλαιοῖς ᾿4ϑηναίοις, ὁ οἰκογενὴς οἰχέτης. zc
οἰχέται, οἱ κατὰ τὴν οἰχίαν πάντες. χαὶ οἰχοπορεῖα, τὰ κατ᾽ οἰχίαν σκεύη. καὶ οἰχόσιτος, ὃ οἴχοϑεν
ἤτοι τὰ ἑαυτοῦ ἐσθίων. ἢ ἢ μισϑωτὸς τρέφων ἑαυτόν. καὶ οἰχοτρύβλιον, οἰκογενὲς παιδάριον. ταῦτα
πάντα τῶν παλαιῶν. οἵ φασιν, ὡς ἐχεῖϑιεν καὶ οἰχουρὸς δράκων φύλαξ τῆς Πολιάδος. “ἤγουν ἐν τῷ
νεῷ τῆς 1]ολιάδος διαιτώμενος. ὃ τινὲς προπερισπῶσι xc ὁμοιότητα τοῦ μῶρος , ἵνα à οἰχοῦρος ὡς
μῶρος. ( Vers. 358.) ᾿Ηλαχάτη δὲ λέγεται, τὸ ἐριουργὸν ἐργαλεῖον παρὰ τὸ ἡλάσχω τὸ ἐν πλάνῃ εἰλοῦ-
μαι, περὶ ἣν τὸ ἔριον ἠλάσχει. ὃ ἑρμηνεύει "τὴν ταλασίαν καὶ τὸ ταλάσιον. κατὰ τὸν εἰπόντα Havac-
νίαν, Ort ταλάσια τὰ ἐριουργικά. καὶ ταλασία ἡ ἐριουργία. ἠλάκατα μέντοι οὐδετέρως, τά τὲ περὶ
τὴν ἠλακάτην ἔρια ὡς καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς δῆλον ἔσται, καὶ τὸ τόξα. ὅϑεν ors χρυσηλάκατος. οἱ δὲ
ἠλαχατῆνες ὕϑεν γίνονται, ζητητέον. ἰχϑύες δὲ οὗτοι ϑαλάσσιοι κωβιώδεις, ταριχευόμενοι ὡς φησι
Παυσανίας. ὅτι δὲ ἡλακάτη καὶ ἱστοῦ μέρος ἐστὶν οὐχὶ ὑφαντικοῦ, ἀλλὰ τοῦ κατὰ πλοῖα, δῆλον
ἐντεῦϑεν. ἱστοῦ τὸ μὲν κατωτέρω, φασὶ, πτέρνα καλεῖται. τὸ δὲ εἰς μέαον, τράχηλος. τὸ δὲ πρὸς τῷ
τέλει, piapdóaum ᾧ ἐπίχειται τὸ λεγόμενον ϑωράκιον, τετράγωνον ὃν καὶ ἐπὶ αὐτοῦ, ἀνήκουσα εἰς
ὕψος ὀξεῖα, 1) λεγομένη ἡλαχάτη. ὃ δὲ ταῦτα γράψας ᾿Ιϑήναιος, λέγει ὅτι καὶ ποτήριον ἦν ἐπίμηκες
καρχήσιον λεγόμενον. συνηγμένον εἰς μέσον ἐπιεικῶς. ὦτα ἔχον μέχρι τοῦ πυϑιμιένος καϑήκοντα. καὶ
τάχα φησὶ διὰ τὸ ἀνατετάσϑαι πρὸς ὁμοιότητα τοῦ κατὰ νῆας χαρχησίου, ὠνόμασται καὶ αὐτό. οὗ
μέμνηται χαὶ ὃ χατὰ τὴν ᾿Δλκμήνην μῦϑος. φάμενος, τοιοῦτον καρχήσιον δῶρον αὐτὴν λαβεῖν πρὸς
“ιὸς ὅτε πρῶτον εἰς «“«ὑτὴν ἦλιεν. ἐσυμῶλορ κεῖ δὲ αὐτὸς τὸ εἴτε TOU πλοίου χκαρχήσιον eire τὸ ποτήριον,
ἐκ τοῦ τραχύσματα ἔχειν y χροειδῆ. καὶ "εἴρηταί φησι xar. ἐναλλαγὴν TOU ὃ πρὸς τὸ ἃ, ἀντὶ TOU κερ-
χήσιον. βούλεται δὲ, οὕτω πως καὶ Ὅμηρον καρχαλέους λέγειν τοὺς ὑπὸ δίψους κρατοὐμένους. χαὶ
οὕτω μὲν ταῦτα. Τὸ δὲ ἀμφιπόλοισι χελεύειν τὴν γυναῖχα, οἰχονομικόν ἐστιν, coéoxov xci Θεο-
φράστῳ, παράγγελμα. ὡς δέον ὃν διὰ τὸ τοῦ ζήλου ὑπερόριον, τὸν μὲν ἄνδρα ὡς τὰ πολλὰ μὴ ἐπιστα-
τεῖν δουλίσι, τὴν δὲ γυναῖκα καὶ αὐτὴν, τῶν ϑεραπόντων μὴ ἐν χρῷ προΐϊστασίϑαι. 0 δὲ ἔργον ἐποί-
χεσϑαι, δοχεῖ μὲν ὅμοιον εἶναι τῷ, μνηστῆρας ἐπῴχετο. μᾶλλον δὲ ὁμοιοῦται, πρὸς τὸ, ἱστὸν ἐποιχο-
μένην. Μῦϑον δὲ, οὐ τὸν ἁπλῶς λόγον ἐνταῦθα φησίν. οὐ γὰρ χρὴ ἄλαλον πάντῃ τὴν γυναῖκα μένειν,
AojixOV καὶ ἄλλως δὲ εἰπεῖν λαλητὸν ζῷον xc αὐτὴν οὖσαν, παρὰ δὲ τοῖς ὕστερον xci ῥητορεύειν καὶ
φιλοσοφεῖν ἐπιβαλομένην ὡς αἱ ἱστορίαι δηλοῦσιν, ἀλλὰ τὸν ἐν μέσῳ ἀνδρῶν. ὃ γὰρ δημηγορικὸς
λόγος, ἀνδράσι μελέτω. γυναιξὶ δὲ, οὐ πρέπον ἐστιν. Ort δὲ οὐ πρέπει μῦϑος καϑ' Ὅμηρον γυναιξὶ,
δηλοῖ καὶ Σοιοκχλῆς ἐν τῷ, γύναι γυναιξὶ κόσμον ἡ σιγὴ φέρει. χρήσιμον δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ Ξενάρχου τὸ,
εἶτ᾽ εἰσὶν οἱ τέττιγες οὐχ εὐδαίμονες, ὧν ταῖς γυναιξὶν οὐδ᾽ ὁτιοῦν φωνῆς ἔνι; ὡς δηλαδὴ τῶν ϑηλέων
τεττίγων, ἀφώνων ὄντων, καϑϑὰ πολλαχοῦ δηλοῦται. ἀστεῖον δ᾽ ἐνταῦϑϑα τὸ, γυναῖχας ῥηϑῆναι κωμι-
χώτερον, τοὺς ϑήλεας τέττιγας. ἀφορμὴ δὲ τῆςδε τῆς ἀστειότητος, τὸ εἰς ἐντροπὴν παρειλῆφϑανι
γυναιχῶν τὴν τοιαύτην ἔννοιαν. ag ἐπιστρέφει πρὸς ἐχεμυϑίαν, καὶ ὃ τὴν λάλον χαραχτηρίσας γυναῖκα
ἐπὶ σχώμματι τῶν τοιούτων. ἴσως δὲ, zc τὸ τὸν ἄνδρα «φῶτα λέγεσίαι ἀπὸ τοῦ φῶ τὸ λαλῶ, κατά τι
ἐξαίρετον. οὗ γυναιξὶν οὐ μέτεστι. — ( Vers. 3560. ) To δὲ, τοῦ γὰρ χράτος ἔστ᾽ ivt οἴκῳ, ἀντὶ τοῦ ἐγὼ
γὰρ οἰχοδεσποτῶ. ὃ κατωτέρω σαφέστερον φράξει, λέγων. ἀτὰρ ἐγὼ ἄναξ οἴχου ἔσομαι ἡμετέρου.
(Vers. 3561 p Ort Πηνελόπη τοῦ παιδὸς ἀνωτέρω ELTTEV, ἀκούσασα εἰπόντος ἅπερ ἀνεχώρησε ϑαμβήσασα.
παιδὸς γὰρ μῦϑον πεπνυμένον ἔνϑετο ϑυμῷ. εἰ δὲ τοῦτο οὕτως ἡ μήτηρ ποιεῖ, σχεπτέον οἵους εἶναι δεῖ
τοὺς παῖδας τοῖς γονεῦσι τὰ εἰς εὐπείϑειαν ἐφ᾽ οἷς παραιτοῦνται τὰ δέοντα οἱ γονεῖς. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι oi ue
ὕμηρον, καὶ ἐπὶ τροφῆς τὸ ἐνϑέσϑαι φασὶν ᾿“ττιχῶς. καὶ ἔνϑεσιν. τὴν τροφήν. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ
δένδρων ἔνϑεμα, τὸ e λεγόμενον ἐμφύλλιον. Κ᾿ Vers. 563.) Ὅτι ἐς ὑπερῷα ἀναβᾶσα Πηνελόπη
σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξ ξὴν ἔχλαιε τὸν Ὀδυσσέα ὄφρά οἱ ὕπνον ἡδὺν ἐπὶ βλεφάροις ἔβαλεν ᾿᾿ϑηνᾷ.

Ὅρα δὲ ὅτι δυνάμενος ὃ ποιητὴς εἰπεῖν ὄφρά οἱ ὕπνον vi* Óvuov ἐν βλεφάροις ἔβαλεν, ὅμως οὐκ ἐποίησε 4o

τοῦτο. ἴσως μὲν, διότι ταυτόν ἐστιν ἡδὺν εἰπεῖν χαὶ γήδυμον. μάλιστα δὲ, διότι νήδυμος μέν ἐστιν,
z , , - D , ?e « , , ᾿ X
0 βαϑύς. ἐν δὲ τοιούτοις καιροῖς xcà πάϑεσιν, οὐ δύναταί τις νήδυμον ὑπνώττειν ἤγουν βαϑὺ καὶ
ἀνέκδυτον. Ὅρα δὲ χαὶ ὅτι ἀμφίπολοι χκἀνταῦϑϑα κλαίουσιν, Ὀδυσσέα πρόφασιν, ὥσπερ ἐν ᾿Ιλιόδι

68 PA WIAIA 4. Vs.366—379.

ἕτεραι, “Πάτροκλον πρόφασιν. ᾿᾿ϑηνᾶ δὲ κοιμίζει τὴν Πηνελόπην, ἐπειδὴ συνετῶς ἐχείνη βουλ ευσαμένη,
χλαίειν μὲν ἀφῆκεν. ἀνεκλίϑη δὲ ὡς τὲ καταδραϑεῖν. (Vers, 566 ) Ὅτι μετὰ τοὺς λόγους τοῦ Τηλεμάχου
χαὶ τὴν ἀναχώρησιν τῆς Πηνελόπης , οἱ μνηστῆρες ὁμάδησαν ἀνὰ μέγαρα σκιόεντα. πάντες δ᾽ ἠρήσαντο

50 παραὶ λεχέεσσι κλιϑῆναι. x«l αὐτοὶ μὲν οὕτω, ϑαυμάξοντες τοῦ κάλ" λους τὴν ΤΠ νελόπην. ὃ δὲ παῖς, οὐκ
ἀνέχεται. ἀλλὰ μητρὸς αὐτοὺς προσειπὼν μνηστῆρας, eire ὑπέρβιον αὐτοὺς ὕβριν ἔ ἔχειν φησί. καὶ ἐξελέγχει
τὰ ἐφεξῆς. " Eort δὲ ὑπέρβιος ὕβρις, ἡ ἐκ μὲ) “αλοδυνάμων ἀνδρῶν, καὶ ἡ ὕπερϑεν πάσης δυνάμεως. (Vers.
567 .) ᾿Ιστέον δὲ ὕτι σεμνῶς μὲν ἐλέχϑ' ij παρὰ τοῦ ποιητοῦ τὸ πάντες δ᾽ ἠρήσαντο παραὶ λεχέεσσι κλυϑῆναι. 65
οὔτε γὰρ αἰσχρόν τι Eyre e κεῖται ῥῆμα, χαὶ τὸ ἠρήσαντο δὲ, πάνυ ἔνδοξον o Mi ἐπὶ ϑείου τινὸς ; πράγματος
διὸ οὐχ εἶπεν ἵμερον ἔσχον. ἢ ἡϑέλησαν. i τι τοιοῦτον, ἀλλὰ ἠρήσαντο. ἢ ἤγουν ηὔξαντο. ὕμως μέντοι,

θο ὁ φιλομήτωρ Τηλέμαχος οὐκ ἀρέσχεται τῇ ἐχείνων εὐχῇ», ἣν χαὶ ὅμαδον i ἔφη ὑ ποιητής. CVers. 370.) 10
Ὅρα δὲ καὶ ort μικρὸν ἀνῆκεν ὁ κιϑαρῳδὸς καὶ οἱ μνηστῆρες, οὐ φέρουσιν ἀτρεμεῖν. διὸ xc ὁ Τηλέμαχος.

{454δαίνυσίϑαι αὐτοὺς xc ἡσυχίαν, ἐϑέλει. χαὶ "τέρπεσϑαι τῇ ἀοιδῇ. καὶ μὴ εἰναι βοήν. ἄμεινον ἡγού-
ἱένος αὐτοὺς ταῦτα ποιεῖν, ἢ οὕτω σχολάζξειν ἐπὶ ὕϑρε et καὶ ὁμάδῳ. Σ᾽ χιόεντα δὲ μέγαρα, ἢ τὰ μεγά-
Av σχιὰν ἀποτελοῦντα διὰ τὸ πολὺ τοῦ ὕψους χαϑ' ὃ xci Ιὐγύπτιαι πυραμίδες ἐσημειώϑησαν, ἢ τὰ
χάριν σκιᾶς γεγονότα. οὐ γὰρ μόνον χειμῶνος cA ἑωρὴ τὸ μέγαρον, ἀλλὰ καὶ καύσωνος. Ὅτι δ᾽ ἐντεῦ-
Üev λαβὼν ᾿Ησίοδος καὶ τὰ μέγαρα τὴν χώραν σχιόεντα ἔφη, ὁ Πορφύριος δηλοῖ. ( Vers. 371.) Ὅτε
κατευναστιχὸν ἐπὶ τραπεξίου βοῆς τὸ, νῦν μὲν δαινύμενοι, τερπώμεϑα, μὴ δὲ βοητὺς ἔστω. ἐπεὶ τό,
yt χαλόν. εἰς δὲ ἐ ἐγκώμιον ἀοιδοῦ 1j ἁπλῶς λογίου ἀνδρὸς, χωλὸν εἰπεῖν τὸ, ἐσεὶ τό γε καλὸν ἀκουέμεν
ἐστὶν ἀοιδοῦ τοιοῦδε, οἷος ὕ δ᾽ ἔστι ϑεοῖς ἐναλίγκιος αὐδὴν. 1) μάλιστα χατὰ παρῳδίαν, μούσαις ἐνα-

10 λίγκιος. Καὶ ὅρα ὕπως εἰς ταυτὸν ἤγαγε τὴν ἀοιδὴν xci τὴν αὐδήν. ἔστι * γὰρ χαὶ 3j ἀοιδὴ, τῷ γένει 20
αὐδή. Τὸ δὲ βοητὺς, ὅμοιόν ἐστι τῷ eris. ταυτὸν δὲ ὕὅμαδος καὶ βοητύς. ὥσπερ αὖ πάλιν ὅμαδος καὶ
ἀλαλητός. (Vers. 374.) Ὅτι καινός τις εἶναι δοχεῖ σχηματισμὸς τὸ, ὕφρα ὑμῖν μῦϑον ἀπηλεγέως
ἀποείπω ἐξιέναι μεγάρων, ἄλλας δ᾽ ἀλεγύνε τε δαῖτας. ἐχρὴν μὲν γὰρ εἰπεῖν, ἄλλας δ᾽ ἀλεγύνειν δαῖ-
τας. ϑυμούμενος δὲ 0 ταῦτα λέγων Τηλέμαχος, οὐχ ἔχει χρατεῖν τῆς συντάξεως. ἴσως δὲ καὶ τὸ ἐξιέναι,
οὕτω νοητέον, ἀντὶ τοῦ ἐξέλ ϑέτε. Vvee λέγῃ. ἐξέλθετε καὶ ἀλεγύνατε. ὃ χαὶ κρεῖττον. ἐν γοῦν τῇ 8 ῥαψῳ-
δίᾳ, ἐρεῖ. ἔξιτέ μοι μεγάρων. καὶ ἑξῆς. σύνηϑες δὲ πολλαχοῦ τοῖς ποιηταῖς ὥσπερ καὶ τοῖς πεζολεχτοῦ-
σιν ᾿Δττικχοῖς, χρῆσϑαι τοῖς ἀπαρεμφάτοις ἀντὶ προσταχτιχῶν. ( Vers. 575.) 10 δὲ ἀλεγύνω, παράγω-
γόν ἐστιν ἐκ τοῦ ἀλέγω. ὡς πλήϑω, πληϑύνω. καὶ δηλοῖ τὸ ἀρτύσαι. σχευάσαι. ἐχ δὲ τούτου κατὰ Gvyxo-
πὴν, τὸ ἀλγύνω. ἤγουν αἴτιος τινὶ γίνομαι τοῦ ἀλεγύνειν. δῆλον δέ, ὅτι ἔχει τι παρηχήσεως τὸ ἀπηλε-
γέως καὶ τὸ ἀλεγύνατε. καὶ ὅτι ὥσπερ τὸ ἐπήβουλος καὶ τὰ κατ΄ αὐτὸ, οὕτω χαὶ τὸ ἀπηλεγέως 30
πλεονασμὸν ἔχει τοῦ ἢ. οἱονεὶ τὸ ἀπὸ τοῦ λέγειν. ἢ μάλιστα, τέτραπται ἀπὸ τοῦ ἀλέγειν. ἵνα ἢ ἀπὴη-

20 λεγέως, τὸ ἀφροντίστως xci ἄπο τοῦ ἀλέγειν. ( Vers. 376.) Ὅτι παρὰ τοῖς παλαιοῖς κῆσαν χατὰ
οἴκους συμπόσιά τινα £Z τῶν S ἑκάστοις κειμηλίων og δηλοῖ 0 ποιητὴς ἐν τῷ, ἄλλας ἀλεγύνετε δαῖ-
τας ὑμὰ χτήματ' ἔδοντες, ἀμειθόμενοι κατὰ οἴκους. xci ἣν xci τοῦτο ἔρανος, εἰς ὃν ὃ Τηλέμαχος προ-
τρέπεται τοὺς μνηστῆρας. οἱονεὶ λέγων, ὡς ἐὰν διὰ φιλίαν ὁμονοητικὴν καὶ φιλαλληλίαν ποιῆσϑϑε τὰς
συνελεύσεις, ἔστιν ὑμῖν ἄλλως τοῦτο ποιεῖν ἐκ τῶν ὑμετέρων. αἱ δὲ τοιαῦται δαῖτες, κοινωνίαν ἐποίουν
τὴν τῶν καλουμένων δαιταλέων. οἵ πέρ εἰσι, δαιτυμόνες. ϑιασῶται. συμπόται. (Vers. 577.) To δὲ
ὑμὰ, ἔστι μὲν ἀντωνυμία χτητικὴ ἀντὶ τοῦ ὑμέτερα. ἔχει δὲ χαὶ ϑηλυχὸν παρασχηματιμὸν ἐν τῷ, εὖ
γναιομένην πόλιν ὑμήν. Ὅτι ὁ ἀδικούμενος καὶ ἱκετεύων xci μὴ πείϑων τοὺς βλάπτοντας ἡσυχάσαι,
καταιδέσῃ ἂν ἐχείνους, εἰπὼν τὸ, εἰ δ᾽ ὑμῖν ἢ ὕμμιν δοκέει τόδε λωΐτερον xci ἄμεινον εἶναι ἀνδρὸς 4o
ἑνὸς βίοτον νήποινον ὀλέσϑαι, κείρετε. ἐγὼ δὲ ϑεὸν ἐπιθώσομαι αἰὲν ἐόντα. αἴχε δώσει παλίντιτα
ἔργα γενέσϑαι. νήποινοί xev ἔπειτα δόμων ἔντοσϑεν ὄλοισϑε. Τὸ δὲ λωΐτερον, ἐξειρώνησεν ἐκ τοῦ
λῷον τὸ προσγεγραμμένον ἰῶτα. ὡς τὸ ῥηΐτερον καὶ τὰ τοιαῦτα. ποιητιχὸς δὲ Ó τοιοῦτος σχηματισμός.

30 ὡς καὶ τὸ χειρότερον. τὸ γὰρ κοινὸν, λῷον. καὶ ῥᾷον. xcà χεῖρον. Τὸ δὲ zeípr*re, τὸν κόρον ποιεῖ
καὶ τὸ κὴρ, 0 δηλοῖ ϑανατηφόρον μοῖραν. (Vers.379.) Τὸ δὲ ἐπιβώσομαι, κατὰ χράσιν γέγονεν ἐκ
τοῦ βοήσομαι. ὡς καὶ Ηρόδοτος τὸ νοῆσαι νῶσαι λέγει. καὶ ἕτερός τις τὰ ὀγδοήκοντα ὀγδώκοντα. 66

ΡΑΨΙ71Μ“1. 4 Vs.380—3g: 69

οὕτω δὲ xci ix τοῦ συγχοπὴ, γέγονεν ἡ σιωπή. xci τὸ δῶμα ἐκ τοῦ δόμημα κραϑέντος ToU ὃ καὶ ἢ εἰς
ὦ μέγα. Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα ὁμοίως κέκρανται ὡς πολλαχοῦ δηλοῦται. ὧν ἐστὲ xci τὸ βωστρεῖν, ὃ ἐν
τοῖς μετὰ ταῦτά που χεῖται. καὶ τὸ χλωρόν. ὡς γὰρ οὐ μόνον νοσερὸν ἀλλὰ καὶ νοσηρὸν, οὕτως οὐδὲ
μόνον χλοερὸν ἀλλὰ xci χλοηρόν. ἐξ οὗ κατὰ χράσιν τὸ χλωρόν. (Vers. 380.) Τὸ δὲ δῶσι, ἐκ τοῦ
δῶς γέγονε πλεονασμῷ τοῦ (Ore. ὁμοίως τῷ, τίϑης τίϑησι καὶ τοῖς λοιποῖς. τινὲς δὲ, ἀπὸ τοῦ δῶ
τρίτου προσώπου φασὶ, πλεονασμῷ τῆς 60 συλλαβῆς ᾿Ιωνικῶς. οὕτω δὲ καὶ τὸ ἔλϑῃσιν. ἔχῃσι. Achat.
καὶ τὰ ὅμοια ᾿Ιωνιχά. T0 δὲ παλίντιτα, ἀλλαχοῦ ἄντιτα λέγεται ἀντὶ τοῦ ἀντίτιτα. ἤγουν ἀντίποινα.
ἔστι δὲ παλίντιτον, οὗ ἡ τίσις, πάλιν ἤγουν ὕστερον, ἐν τῷ μέλλοντι γίνεται. (Vers. 3882.) Ὅτι
ἐμφῦναι λέγεται, τὸ Geo «t γενναίως, καὶ ἐμπλακῆναι. καὶ οἷον εἰς ἐν γενέσϑαι. ὡς ὃ τέ τις πολύ-
10 ποδα ἐμφῦναι λέγει πέτρᾳ. ἢ naida τραχήλῳ μητρός. οὕτω δὴ xci ἐμφῦναι χειρὶ τὸ, χειρὶ χειρὸς
ἅψασϑαι. καὶ τὸ ὀδὰξ οὖν "ἐν χείλεσι φῦντες, ἀντὶ τοῦ ἐμπλακέντες μετὰ δαγμοῦ τοῖς χείλεσιν, ἤγουν áo
ἐνδακόντες τὰ χείλη. ὑπέρ ἐστι σχῆμα ϑάμβους zc ἀπορίας. καϑὰ καὶ ἐνταῦϑα τοὺς μνηστῆρας ἐξέ-
πληξεν ὃ ἐπὶ τοσοῦτον μὲν χοόνον ἡσυχάσας Τηλέμαχος, νῦν δὲ οὕτω σφοδρῶς ἐπιτεϑεὶς, καὶ ϑαρσα-
λέως. ἀγορεύσας, καὶ τὸν λύγον ἐνδιαϑέτως βαρύνας ὡς ἐπὶ μεγίστοις ἀδικήμασι. διὸ καὶ ᾿ΑἸντίνοος,
ὑιναγόρην αὐτὸν ἐρεῖ. τουτέστι πιϑανολόγον. μεγαλοῤῥήμιονα. τὰ μιχρὰ καὶ ταπεινὰ ὑψηλῶς ἀγορεύοντα.
Ἔνϑα σημείωσαι ὕτι τε τὸ, ὀδὰξ ἐν χείλεσι φῦντες, παλαιός τις, ὀδὰξ ἐνδεδηχότες γράφει. καὶ ὅτι τὸ
ὑψαγόρης, εἰ xci τὸν μεγαληγόρον σημαίνει καὶ δεινὸν εἰπεῖν, ὅμως ovx ἂν ἐπὶ ἐπαίνου ὀρϑῶς δηϑείη
πρός τινος. δηλοῖ γὰρ μᾶλλον τὸν ψεύστην καὶ συκοφάντην, σχηματισϑὲν εὐφημότερον καὶ σεμνότερον.
᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἐπὶ ἀπτοήτου καὶ φοβεροῦ δημηγόρου., καλὸν εἰπεῖν τὸ, οἱ δ᾽ ὥρα πάντες ὀδὰξ ἐν χείλεσι
20 φῦντες ἐθαύμαζον ὃ ϑαρσαλέως ἀγόρευε. Σημείωσαι δὲ ὅτι καὶ ϑυμοῦ πολλάκις ἔνδειξις τὸ ὀδὰξ ἐν
χείλεσι φῦναι. ὡς δηλοῖ καὶ ὃ κωμιχὸς ἐν ᾿“Ιχαρνεῦσιν. εἰπών. Vm ὀργῆς τὴν χελύνην ἐσϑίων, 0 ἐστι
δάκνων Gquyzros τὸ χεῖλος. ἔστι δὲ ὀδὰξ, τὸ δηχτικῶς καὶ μετὰ δαγμοῦ ὡς προείρηται. ὡς γὰρ λήλγω 5o
λήξω λὴξ καὶ ἐν συστολὴ λὰξ, οὕτω δήχω τὸ δάχνω δήξω δὴξ xci δάξ, χαὶ κατὰ πλεονασμὸν ὀδάξ.
ὥσπερ δὲ τὸ ὀδὰξ ἐ ix τοῦ δῆξαι 0 ἐστι δαχεῖν, οὕτω χαὶ αὐτοδὰξ, τὸ παραχρῆμα. ἔοικε δὲ κωμιχωτέωι
ἡ τοιαύτη λέξις εἶναι. Ὅτι Εὐπείϑης μὲν βαρυτόνως, κύριον ὄνομα, εὐπειϑὴς δὲ ὁ ὀξυτόνως , τὸ ἐπίϑε-
τον. ὕμοιον δὲ καὶ ὃ Διοπείϑης καὶ εἴ τι ἄλλο τοιοῦτον. καὶ ὁ “ημοκήδης δὲ, ὡς χύριον βαρυτονεῖται.
ἄλλως γὰρ, ὠξύνετο ἄν. (Vers. 584.) Ὅτι τοῦ τῶν μνηστήρων ὄχλου προέχουσιν "Avrivoog καὶ
Εὐρύμαχος οἱ E Ιϑάκης. διὸ καὶ ἀρχοὶ μνηστήρων λέγονται. ἱστορεῖ δὲ αὐτοῖς ὃ ποιητὴς διάφορα τὰ
qn. ᾿Αντίνοος μὲν γὰρ, χαλεπὸς xci ἄγριος τῷ Τηλεμάχῳ καὶ τοῖς περὶ αὐτὸν ὅσοι τοῦ Ὀδυσσέως
3o χκήδον ται. Εὐρύμαχος δὲ, χρηστότερος καὶ ὑπουλότερος. διὸ καὶ ἐνταῦϑα τοῦ Τηλεμάχου τραχύτερον 6o
μεταχειρισαμένου τὸν λύγον, ὃ uiv - ᾿Αντίνοος, οὐ μάλα ὑπείχει. ὃ δὲ Εὐρύμαχος, ὑπενδίδωσιν ἐπὶ συμ-
φέροντι. ὡς Gy ὑπαγάγηται χολακικῶς τὸν Τηλέμαχον. (Vers. 385.) Ἴστι δὲ "ἡ τοῦ Arrivóov δημη-1495
γορία τοιαύτη. T ηλέμαχε, ἢ μάλα δή σὲ διδάσχει ϑεὸς αὐτὸς Vweyógnv T ἔμμεναι. καὶ ϑαρσαλέως
ἀγορεύειν. χαὶ ἔστιν ὁ λόγος οὗτος, σχωπτικὸς ἐπὶ ἀμαϑίᾳ. μονονουχὺ λέγοντος τοῦ ᾿ΑΙντινύου, Ort
ὑπ ἀνϑρώπου μὲν, οὐχ ἐδιδάχϑης, ἴσως δὲ ὑπὸ ϑεοῦ, εἶτα καὶ ἐπαρᾶται λέγων, μὴ σέγ᾽ ἐν ᾿Ιϑάχῃ
Dos βασιλέα ποιήσειεν, ὕ TOL γενεῇ πατρώϊόν ἐστι. Καὶ οὕτω μὲν βαρέως ὁ Avrivoog ἐπαρᾶται. ὑπο-
δειχνὺς χαὶ ὡς βίαιός ἐστιν εἰ τὸ ἐκ γενεῆς πατρώϊον τῷ Τηλεμάχῳ, Ἀἀφελέσϑιαι σπεύδει. “Τηλέμαχος 10
δὲ δεινότατα ἤτοι δεξιώτατα τὸν λόγον μετιὼν, χαὶ ἀμβλύνων τὴν ὀξύτητα τοῦ ᾿Αντινόου ἵνα μὴ ἐπὶ
πλέον ἐχτραχυνϑεὶς ποιήσῃ τι καχὸν, χαϑυφίησι. καὶ ὡς οἷα μὴ νενοηκὼς τὴν ἀρὰν ἐπὶ καχῷ εἶναι,
4o εἰς εὐχὴν αὐτὴν ἐκδέχεται. ὡς δῆϑεν τοῦ ᾿Αντινόου, εὐνοϊχῶς καὶ οἷον πατριχῶς ἀπευξαμένου τὸ βασι-
67 λεῦσαι αὐτὸν, διὰ τὸ ἐμμέριμνον xal ἐπαχϑὲς δοκεῖν καὶ κάκιστον τὸ βασιλεύειν. ἔδει γὰρ ὡς εἰχὸς τὸν
᾿Αντίνοον οἷα μνηστῆρα τῆς IT ηνελόπης καὶ πατρῳὸν Τηλεμάχου, ἀγαϑά τῷ προγόνῳ ἐπεύίχεσϑαι, xa
που χαὶ αὐτὸς ἐρεῖ ὁ Τηλέμαχος. 3 μου χαλὰ κήδεαι ὡς πατὴρ υἱοῦ. διὰ. ταῦτα τοίνυν δεξάμενος ὃ ὃ
Τηλέμαχος τὴν τοῦ ᾿Αντινόου κατευχὴν ὡς εὐχὴν ἀγαϑὴν, φησίν. εἰ καί μοι νεμεσήσεαι ὅττι χεν εἴπω,
xci χεν τοῦ v. ἐϑέλοιμι ϑεοῦ γε διδόντος ἀρέσϑϑαι. τουτέστι x&v σὺ ἀπεύχῃ, ἀλλ ἐγὼ ϑέλω τὸ ϑεόσδο-
rov χαλόν. (Vers. 591.) Ὁ δὲ Ὁμηριχὸς οὗτος λόγος, χρήσιμος τῷ ζητοῦντι μέγα τι ἀγαϑόν. εἶτα

70 ΡΑΨΙΩΙΔΙΑ AC Vs$9a—399

m (€ ^ » ' - , y. 723 ἢ , , ' ' »
ἐπάγει ὃ Τηλέμαχος. ἢ φῇς τοῦτο κάκιστον ἐν ἀνϑρώποισι rervyO cis ov μὲν γάρ Tt κακὸν βασιλευέ-
20 ἐν. τουτέστιν, ἢ λέγεις οὐκ ἀγα Ov εἶναι τὸ βασιλεύειν ze διατοῦτο ἀπεύχη τὸ βασιλεῦσαί μὲ; ἀλλὰ
μὴν, οὐ κακόν ἐστι. 0 καὶ ἀποδεικνύων, φησίν" (Vers. 593.) “““ἤψα τέ οἱ, ἤγουν τῷ βασιλεῖ τὸ
δῶμα ἀφνειὸν πέλεται, καὶ τιμηΐστερος αὐτός. ( Vers. 595.) Σημείωσαι δὲ χαὶ ὕπως τὸ μὲν χάκιστον,
τῷ λόγῳ τοῦ ᾿ντινόου ἔδωχεν 0 1 λέμαχος, ὡς τοιοῦτον ἡγουμένου δῆϑεν τὸ βασιλεύειν. αὐτὸς δὲ
μετρίως εἶπε καὶ ἐπιειχῶς ἐν τῇ λύσει οὐχ Ort κάλλιστον ἢ ἄριστον ὅ πὲρ ἀντέχειτο πρὸς τὸ κάκι-
στον, ἄλλ ὅτι οὐ χαχόν ἐστι διάτε τὸν πλοῦτον δηλαδὴ καὶ διὰ τὴν τιμήν. T0 δὲ ὀνψαγόρης ὕτι οὐκ
ἔπαινός ἐστι, χαὶ τί δηλοῖ, πρὸ μικροῦ εἴρηται. (Vers. 588.) Τὺ δὲ 0, rot γενεὴ πατρώϊόν ἐστι,
ψόγος ἐστὶ Τηλεμάχου. ὡς μηδὲν ἄλλο δηϑεν ἔχοντος ἀγαϑὺν πρέπον εἰς βασιλείαν, ἀλλὰ μόνον τὸ
εἶναι γένους βασιλικοῦ. ὡς εἴ τις £x τοιούτου ἔϑους καὶ τὸν τοῦ μάντεως παῖδα, μάντιν χαϑίστα. καὶ τὸ
τὸν τοῦ χήρυχος, χήρυχα. χαὶ τὸν τοῦ αὐλητοῦ, αὐλητήν. ὡς xci “Πρόδοτος ἱστορεῖ. (Vers. 5095.)
“Ὅρα δὲ ὅπως ἀπὸ ῥήματος τοῦ βασιλεύειν, ὄνομα ἐχβαίνει ἀπὸ χοινοὺ τὸ, ὃ βασιλεύων 1) 0 βασιλεύς.
οὗ αἱ ἀντωνυμίαι κεῖνται ἐνταῦϑα, οὕτως. οὐ μὲν γάρ τι κακὸν βασιλεύειν, cipe τέ οἱ ἀφνειὸν τὸ
δῶμα, τῷ βασιλεῖ δηλαδή. καὶ τιμηέστερος αὐτὸς, ἤγουν ὃ βασιλεύς. ὃ δὲ λόγος οὗτος, γνωμιχός
80 ἐστιν. *"Evó'e. καὶ σημιείωσαι ὅτι τὸ τέλος τῆς βασιλείας, ἐν πλούτῳ καὶ τιμὴ τίϑησιν ὁ Τηλέμαχος.
(Vers. 392.) "Iaréov δὲ ὅτι τοιοῦτόν τι. ἐστὶ σχῆμα καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι ἐν τῷ, διχάσω, ἰϑεία δὲ ἔσται, ἡ
δίκη δηλονότι. νοουμένη κοινῶς £x τοῦ δικάσω ῥήματος. Ὅρα δὲ καὶ τὸ ἐναγώνιον καὶ γοργὸν καὶ ue
λεχτιχὸν τοῦ 1 ηλεμάχου, συντομώτατα καὶ ἀπορήσαντος ὡς ἐν ἀντεϑέσει καὶ λύσαντος. ἔστι δὲ τὸ μὲν,
ἢ φὴς τοῦτο κάκιστον, ἀντίϑεσις, τὸ δὲ, οὐ μὲν γάρ τι χαχὸν βασιλεύειν, λύσις. τὸ δὲ ewe τέ οἱ
δῶμα ἀφνειὸν πέλεται καὶ τιμηέστερος αὐτὸς, χατασχευὴ τῆς λύσεως. (Vers. 595.) Ὅτι ὁπηνίχά τις 20
πολλῶν ὄντων ὁμοίων, ἀντιποιεῖται ἀρχῆς, πρέπει εἰπεῖν τὸ, ἀλλ ἤτοι βασιλῆες εἰσὶ xci ἄλλοι, νέου
ἠδὲ παλαιοί. Ὅτι ἔχει τινὰ μυχτῆρα χαὶ ὃ τοῦ Τηλεμάχου λόγος, οὐ μόνον ἐν τῷ τὴν βαρεῖαν ἀρὰν τοῦ
LAvrivóov δέξασϑαι ὡς εἴρηται ἀφελῶς εἰς εὐχὴν xci διαλογικῶς ἀντειπεῖν, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ εἰπεῖν ὅτι
βασιλεῖς ᾿“Ιχαιῶν εἰσὶ χαὶ ἄλλοι πολλοὶ £v ᾿Ιϑάχῃ, νέοι ἡδὲ παλαιοί. εἰ γάρ εἰσι νέοι πολλοὶ βασι-
λείας ἄξιοι, οὐχ ὥρα μόνος ἐστὶν Ó ᾿Ἡντίνοος ὡς ἐχεῖνος οἴεται. εἰ δὲ xci παλαιοὶ, οὐχ ἄρα μόνοι ot
νεώτατοι μνηστῆρες ὡς αὐτοὶ νομίζουσιν. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τοῦ βασιλεὺς τὸ ϑηλυχὸν, οὐ μόνον βασίλεια,
40 ὡς ἱερεὺς ἱέρεια, ἀλλὰ χαὶ βασίλλισσα κατὰ Ἅ4Ἵἴλιον Διονύσιον ᾿“ττικῶς. βασίλινναν. δὲ φησι Mévav-
δορὸς λέγε:. ἐλέγοντο δὲ χαὶ ὑποδήματά τινα, βασιλίδες. xci τε μύρου εἶδος, ἑπταβασίλειον. χαὶ βασι-
λίνδα, παιδιά τις βασιλέας τινὰς ἀποδειχνύουσα. xc βασιλειᾶν καὶ διαβασιλίζεσϑαι, τὸ βασιλείας
ἀντιποιεῖσίγαι. ἣν δὲ φασι χαὶ βασιλεὺς ἀρχή τις ᾿“ϑήνῃσι. καὶ ἡ ἐκείνου, βασιλίς. καὶ βασίλειος ἐκεῖ 30
στοὰ, πλησίον τῆς τοῦ ἐλευϑερίου Jug στοᾶς. (Vers. 598.) Ὅτι τοῦ ᾿Αντινόου εὐξαμένου, μὴ ἐν
᾿Ιϑάκῃ ποιηϑῆναι πρὸς Διὸς βασιλέα Τηλέμαχον, ὃ Τηλέμαχος ἐντρέπων ὡς ἐῤῥέϑη ἐκεῖνον, qua ὡς
ἐν μὲν ᾿Ιϑάκῃ πολλοί εἰσι βασιλεῖς, ἤγουν ἄνδρες προσήχοντες τῇ βασιλείᾳ. αὐτὰρ ἐγὼ οἴχοιο ἄναξ
ἔσομαι ἡ μετέρου, καὶ δμώων οὕς μοι ληίΐίσατο Οδυσσεύς. μονονουχὶ λέγων, ὅτι εἰ zc εἰς βασιλείαν οὐ
πρέπω πατριχὴν καὶ δὲ αὐτὸ ἐχπίπτω τῆς κοινῆς ἀρχῆς, ἀλλὰ τὴς πατριχῆς χληρογνομίας πάντως οὐχ
ἐχθληϑήσοιαι. Σημείωσαι δὲ ὅτι οὐ μόνον Ὅμηρος βασιλεῖς λέγει τοὺς ἐνδόξους χαὶ ϑασιλιχοὺς, ἀλλὰ
καὶ οἱ uer αὐτόν. παρὰ Σοφοχλεῖ γοῦν ἡ ᾿Ιοχάστη τοὺς ἐν Θήβαις εὐγενεῖς, χώρας ἄνακτας λέγει. χαὶ
“Ἡσίοδος δὲ τοὺς δικαστὰς, βασιλεῖς λέγει ἐν τῷ, αἶνον βασιλεῦσιν ἐρέω. Ὅρα δὲ χαὶ ὅτι ὡς καὶ ἐν
δο᾽ Ἰλιάδι, οὕτω χαὶ ὧδε ἄναχτα, "τὸν οἰχοδεσπότην λέγει σεμνῶς, διὰ τὸ δοκεῖν τὸν οἶχον, πόλιν εἶναι
μιχράν. ὥσπερ αὖ πάλιν τὴν πόλιν, oixov μέγαν. (Vers. 599.) Τὸ δὲ αὐτὰρ ἐγὼν οἴχοιο ἄναξ ἔσο- &o
μαι ἡμετέρου xc δμώων, ἐρεῖ ἂν ὃ κωλυόμενος ποιεῖν τὰ οἰχεῖα, πρὸς τῶν ἀμετόχων. Tov δὲ διιώων ἡ
κλίσις, ὡς Τρώων. λέγει 02 Πρῳδιανὸς ὕτι ὡς δμὼς δμωὺς, τρὼς τρωὸς, ϑὼς ϑωὺς, οὕτω καὶ πλὼς πλωὸς
εἶδος ἰχϑύος. ὃ δὲ χαϑ' Ὅμηρον ἐπιπλὼς, μετοχή ἐστιν ἀντὶ τοῦ ἐπιπλεύσας. "Τὺ δὲ οὕς μοι ἐληΐσατο
᾿Οδυσσεὺς., οὐ μόνον φόβον τινὰ λεληϑότως ἐπισείει τῷ ᾿Αντινόῳ διὰ τὸ τὸν “Γηλέμαχον οἷα εἰχὸς &Ax-
μὸν εἶναι ὡς ἐχ πατρὸς πολεμιχοῦ, ἀλλὰ χαὶ κληρονομιαίους εἶναι τοὺς δμῶας δηλοῖ. καὶ τὴν λῃστείαν
σεμνολογεῖ ὡς οὐχ ἀνεπιτήδευτον οὖσαν τοῖς ἥρωσι χαϑὰ καὶ ἐν τοῖς ἐφεξῆς ῥηϑήσεται. Πόϑεν δὲ

Pd QE 04 E 0. V8. 401 —404. 71

γίνεται τὸ ἄναξ, δηλοῦται. μὲν καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα. ῥητέον δὲ καὶ ἐνταῦϑα, ὅτι παρὰ τὸ ἀνακὲς
0 ἐστιν ἐπιμελὲς γίνεται. ἔστι γὰρ ἐν χρήσει τὸ ἀναχῶς, ἀντὶ τοῦ φροντιστικῶς. ἐπιμελῶς. πεφυλαγ-
μένως. cci xai Tig οἰχίην Ts ἀναπλασσάσϑω καὶ σπορᾶς ἀνακῶς ἐχέτω. ἔστι δὲ καὶ Dea λέξις
τὸ ἄναξ, ὡς ἀπὸ τῶν διοσχούρων. gufiiapc yovv Διονύσιος, ἀναχοὺς τοὺς διοσχούρους φησὶ λέγεσίλαι,
ὡς αἰακούς. καὶ κατεύχονταὶ φησιν Ἀἀναχοῖν διοσχούροιν. Παυσανίας δὲ λέγων καὶ αὐτὸς τὸ ἀνακῶς 60
ἀντὶ τοῦ φυλαχτῶς χαὶ προνοητιχῶς παρά τὲ ᾿“Ηροδύτῳ χαὶ Θουκυδιίδῃ, φησὶ χαὶ ὅτι ἀνάχεια, ἑορτὴ
διοσχούροιν ἀνακοῖν. ὡς σοφοῖν. τριττυίαν δέ φησι τὴν ϑυσίαν ταύτην εἶναι συμβαίνει, διοσκούροις
καὶ “Ἑλένῃ δὲ ἣν εἰς τὴν ᾿Αττικὴν ἐμβαλόντες ἐκεῖνοι, οὐχ ἠδίκησαν οὐδένα τῶν ἐγχωρίων. ᾿Ιστέον δὲ
ὅτι καϑὰ οἴχου τις ἄναξ ἐστὶν ὡς οἰχοδεσποτῶν, οὕτω χαὶ χειρὸς ὡς εἰχός. ὅϑεν σύνϑετον, ὃ χειροά-
68 vai. xci συνελόντα φάναι, χειρώναξ. εἶεν δ᾽ ἂν ἡξιρείοιομίβρό οἱ καὶ χειρομάχα πληϑὺς λέγονται παρὰ
τοῖς παλαιοῖς. εἰ δὲ μὴ ὥσπερ ἐκ τοῦ ἀν δρῶν ἄναξ συνετέϑη ᾿Ανδρώναξ τὸ κύριον. οὕτως ἔδοξέ τισιν1 4.90
εἰπεῖν καὶ ἐκ τοῦ, οἴχου ἄναξ οἰχώναξ πρὸς ἀναλογίαν τοῦ ἹΪππώναξ IlAuorovaS καὶ τῶν τοιούτων,
λογοπραγείσϑω ἡ χρῆσις. Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτι τὸ ἄναξ ἄνακτος προςλαβόν ἐν τῇ κλίσει τὸ Y , διεσά-
φησεν ἑαυτὸ xa ὑπεξαίρεσιν ἀμφιβόλου ἐννοίας. εἰ γὰρ ἣν ἄνακος ὡς ϑώραχος, ὑπωπτεύετο ἂν στέ-
ρησιν ἄκους δηλοῦν. οὐκοῦν ἐπὶ Διοσκούρων ἡ τοῦ T ἐξαίρεσις, τὸ ἄκος παρειςκρίνει. ἐκεῖϑεν γὰρ οἱ
ἀναχοὶ καὶ τὸ αὐτῶν ἐπίῤῥημα τὸ ἀνακῶς. ὠξυτόνυνται δὲ οἱ ἀνακοὶ, ἀναγκαίως. ἵνα μὴ διδοῖεν
ἔμφασιν ὡς ἐκ τοῦ ἀνάσσειν xci ἐκ τοῦ ἄναξ παρήχϑησαν, εἴη δὲ ἂν ὁ τόνος αὐτῶν, κατὰ τὸ φαρμαχοί.
(Vers. 401.) Ὅτι ᾿“ντίνοος uiv καϑϑὰ καὶ προείρηται, axAngoregog τὸ ἦϑος ἐστὶ Ót ὕλης τῆς ποιήσεως.
Εὐρύμαχος "δὲ, χολακικωτέρου ἤϑους εἶναι πέπλασται καὶ ἁπαλωτέρου. ὅϑεν zc τοῖς πολλοῖς μάλι-
20 στα ἐπίδοξος 5v ἀγαγέσϑαι τὴν Πηνελόπην 1 λόγῳ τοιούτῳ. ἱστορεῖ ὃ δειπνοσοφιστὴς ᾿᾿ϑήναιος ὅτι
Anio ὃ ὃ ᾿Αλεξανδρεὺς ἀκηκοέναι λέγει πρὸς τοῦ " θα τ σέμε Ἀτήσωνος, τὴν τῶν μνηστήρων πὲ ἑττείαν,
οἷα ἦν. ἣν δὲ τοιάδε. ὀχτώ | qot καὶ ἑκατὸν ὄντες, διετίϑεσαν ψήφους ἐναντίας ἀλλήλαις ἴσας πρὸς
ἔσας τὸν ἀριϑιμὸν ἃ ὅσοι πὲρ ἦσαν αὐτοί. εἶναι οὖν ἑκατέρωϑεν τέσσαρας xci πεντήχοντα ψήφους. ἀνὰ
μέσον δὲ τούτων, διαλείπειν τι χεκνόν. καὶ ἐν τῷ μεταιχμίῳ τούτῳ, μίαν τιϑέναι ψῆφον. καλουμένην 20
μὲν Πηνελόπην. σχοπὸν δὲ οὖσαν, τῷ βαλόντι nip ἑτέρᾳ. xci χληρονμένων ἐχείνων, στοχάζεσϑαι
ταύτης, τὸν λαχόντα. καὶ εἴτις τύχοι καὶ ἐχκρούσειε πρόσω τὴν ψῆφον “Πηνελόπην, emori cca. τὴν
ἑαυτοῦ εἰς τὴν χώραν τῆς βὰ ηϑείσης χαὶ ἐξωσμένης ψήφου. χαὶ στάντα ἐχεῖ, πάλιν βάλλειν. καὶ εἴπερ
ἐπιτύχοι μηδεμιᾶς τῶν ἄλλων ψαύσας, τότε δὴ νικᾶν τὸν τοιοῦτον μνηστῆρα, χαὶ πολλὰ ἐλπίζειν γαμή-
σειν τὴν Πηνελόπην. τὸν δὴ Εὐρύμαχον, πλείστας εἰληφέναι τοιαύτας νίκας ταύτῃ τῇ παιδιᾷ, καὶ
30 εὔελπιν εἶναι τῷ γάμῳ, ἐπίδοξον ὄντα λαβεῖν τὴν βασιλείαν, ὥστε δῆλον ἐκ τούτων, ὡς χαλῶς prts
προδεδήλωται., καὶ ἀστραγαλίζειν τὸ πεττοῖς xad Ὅμηρον τέρπεσϑαι , λέγεται. μέχρι, γὰρ xc ἐσάρτι,
οὕτως ἀστραγαλίζουσι χαὶ μάλιστα ὁ ὀνείοις, οἱ τοιαῦτα πεττεύοντες εἴτε παίζοντες. Ó τοίνυν εἰς τὸν 30
τῆς Πηνελόπης γάμον ἐπίδοξος i ἥρως οὗτος, καὶ νῦν ὑπούλως τὸν λύγον μεταχειριζόμενος, πρῶτον μὲν
συνετῶς προοιμιάζεται ὅτι ἐν ϑεοῦ γούνασι κεῖται ὃς τις ἐν ᾿Ιϑάχῃ βασιλεύ ύσει. εἶτα, καὶ ἐπεύχεται τῷ
Τηλεμάχῳ i ὅτι «κτήματα δ᾽ αὐτὸς ἔχοις zc δώμασιν οἷσιν ἀνάσσοις, κατὰ τὸν σὸν λόγον. μὴ γὰρ ὅγε
ἐλύγοι ἀνὴρ 0g σὲ ἀέκοντα βίη κτήματ᾽ ἀποῤῥαίσει, ᾿Ιϑάκης ἔτι ναιεταώσης. καὶ οὕτω προοιμασάμενος,
ἐπάγει ὡς δῆϑεν εὔνους, ἀλλὰ ϑέλω σε φέριστε, περὶ ξείγνοιο ἔρεσϑαι. Καὶ σημείωσαι ὕπως τοῦ Ty ἐμά-
χου ἀνωτέρω ἐνδειξαμένου ὦ ὡς εἴρηται Ort οὐκ ἀνάγκη πᾶσα τινὰ τῶν μνηστήρων βασιλεῦσαι, εἰχὸς γὰρ
καὶ ἄλλῳ τινὶ τὴν βασιλείαν ταμιεύεσθαι, εἰπόντυς δὲ χαὶ ὡς εἰ χαὶ τὴς βασιλείας ἐχπέσῃ, τοῦ γοῦν
4o οἴχου ἄναξ ἐσεῖται τοῦ πατριχοῦ, ὁ Τὐρύμαχος πρὸς ἄμρω ἀπαντᾷ, τὴν μὲν βασιλείαν, ἐν cov γού-
νασι χεῖσίγαι εἰπὼν, οἷα μὴ ϑέλων ἀλαζονεύεσϑαι. τὸ δὲ τοῦ οἴχου ἄνακτα γενέσθαι τὸν Τηλεμάχον,
εἰς εὐχὴν ϑέμενος διὰ τὸ δῆϑεν δυσχερές. οἱονεὶ λέγων. ὅτι οὐ μόνον οὐ βασιλεύσεις ὠ Τηλέμαχε , ἀλλ
εὐχταῖον σοι καὶ τὸ τὰ σὰ ἔχειν. ( Vers. 404.) To δὲ εἰπεῖν μὴ γὰρ ἔλίγοι ἀνὴρ 0g τις ποιήσει τάδε,
ἐσχημάτισται χαὶ αὐτό. δοχεῖ μὲν “γὰρ λέγειν Urt μὴ γένοιτο ἀδικηϑῆναί σε. AE" yeu δὲ ἀληϑῶς, ὕτι μηδεὶς 4o
ἄλλος El oL βλάψων σε. ὡς ἡμῶν δηλαδὴ τῶν ᾿Ιϑαχησίων ἀρχούντων εἰς rovro. “Τὺ δὲ ἀέκοντα καὶ τὸ
jig, ἐκ παραλλήλου ϑέσεως ταυτὸν σημαίνουσι. Τὸ δὲ ἀποῤῥαίσει κτήματα, δηλοῖ μὲν τὸ φϑερεῖ

72 , ΡΑΨΩΙΔ41.4. d. Vs407—À26.

δαπανήσας. γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ ῥῶ ῥαίω ἀφ᾽ οὗ xc ῥαιστὴρ ἡ σφύρα. καϑὰ xci πέτω τὸ πίπτω, καὶ
ἐν συγκχοπὴ καὶ παραγωγῇ πτῶ πταίω τὸ προσκόπτω. οὕτω δὲ καὶ λῶ λαίω ἐξ οὗ τὸ λιλαίω. καὶ κεδῶ
χεδαίω τὸ σκεδάξω. xai κλῶ κλαίω. καί χῶ καίω. ἐκ δὲ τοῦ ῥαίω, xci ῥαϊστὴς ἐξ οὗ κυνοραϊστὴς καὶ
ϑυμοραϊστής. τὸ “Μέντοι, ῥῶ, τὸ γάμμα προφλαβὸν, τὴν γρώνην ποιεῖ. χαὶ τὴν γράστιν. χαὶ τὴν
γραῖαν. Ὅτι εὐχὴ dy c “πρὸς οἰχοδεσπότην τὸ, χτήματα δ᾽ αὐτὸς ἔχοις καὶ δώμασιν οἷσιν ἀνάσσοις.
( Vers. 407. ) Ὅτι ὁ ἐρωτῶν περὶ ἀγνοουμένου ξένου, ἐρεῖ. ὑππόϑεν οὗτος ἀνὴρ, ποίης δ᾽ ἐ εὔχεται
εἶναι γαίης, ποῦ δὲ vU οἱ γὲν em καὶ πατρὶς ἄρουρα. ( Vers. 410.) Καὶ σημείωσαι ὕτι τὸ πατρίς
ἄρουρα ἐντελῶς νῦν εἴρηται. ὡς καὶ τὸ, πατρίδα γαῖαν. καὶ παρὰ HuvócQo, ἄρουραν πατρίαν. ὅτε
δὲ μόνον τις εἴπῃ τὸ πατρὶς, ἐλλιπῶς εἶπεν. Ὅτι τὸ ἐξλδεσϑαι, τὰ πλείω μὲν ὡς καὶ ἐνταῦϑα ἐνέρ-
γειαν δηλοῖ. ἔστι δὲ ὅτε, χαὶ παϑητικὴν ἔννοιαν ἔχει, ὡς καὶ iv ᾿Ιλιάδι. νῦν rov ἐελδέσϑω "πόλεμος,
ἀντὶ τοῦ ἀγαπάσϑω. τοιαῦτα δὲ καὶ τὸ μορμολύττομαι χαὶ βιάζομαι καὶ ἄλλα μυρία, μέσως ἔχοντα.
( Vers. 411.) Ὅτι τὸ ἀναμεῖναι καὶ καρτερῆσαι, ὑπομεῖναι λέγει. φησὶ γάρ. οἷον ἤγουν ὕπως ἀναΐξας,
οἴχεται οὐδ᾽ ὑπέμεινε γνώμεναι.. οἰχεῖος δὲ ὁ λόγ ος, ἐπὶ ταχείας ξένου ὑποχωρήσεως. (Vers. 412.)
Ὅτι κάλλους δηλωτικὸν τὸ, οὐ γάρ τι χαχῷ εἰς ὦπα ἐῴχει. οἱ τοῦ κάλλους δὲ γνώμονες μνηστῆρες τοῦτο
φασὶν, ἀπὸ τῆς ὄψεως τὸν φανέντα Μέντην χαραχτηρίζοντες. ὠπὰ τὸ ὕλον εἰπόντες πρόσωπον ἀπὸ
τοῦ τιμιωτάτου μέρους. ἀφ᾿ οὗ xci τὸ πᾶν παρωνόμασται πρόσωπον, οἱονεὶ τὸ πρὸς τοῖς ὀρϑαλμοῖς.
τὸ γὰρ μετὰ τοὺς ὠπας, μέτωπον. "Ioréov δὲ ὅτι τὸ οὐ μὲν γάρ τι καχῷ εἰς ὦπα ἐῴκει, οὕτως ἡ
παλαιὰ μεταβολὴ φράξει. ὅσα μὲν γὰρ ἰδεῖν, σφόδρα ἐ ἐῴκει τῶν γεννικῶν εἶναι. Ἔνϑα ὅρα ὅτι τὸ, yev-
νιχῶν,, ἑτεροῖόν ἐστι τῆς παρὰ τῷ κωμικῷ σημασίας xci ijv ἐκεῖνος γεννικὸν κρέας φησὶ, τὸ γενναῖον
διὰ πάχος. (Vers. 4 414.) Ὅτι ἐπὶ φιλικῆς ἀποδημίας ἀνελπίστου, εἴποι τις ἄν. νόστος ἀπώλετο τοῦ
δεῖνος, οὔτ᾽ οὖν ἀγγελίαις ἔτι πείϑομαι & ποϑὲν ἔλϑοι, οὔτε ϑεοπροπίης ἐμπάζομαι. — ( Vers. 416.)
᾿Ιστέον δὲ ort ϑεοπρόπος μὲν ἁπλῶς, ὃ μάντις. ϑεοπροπία δὲ, ἡ τέχνη αὐτοῦ. ϑεοπρύπιον δὲ, τὸ χρη-

145 7σμῴδημα. ὃ xci λόγιον ἔλεγον οἱ ᾿ἡττικοί. (ὕω. 415. 2 Ἔτι ἰστέον "χαὶ ὅτι τὸ, εἴποϑεν ἔλϑοι, ἐλλέ-

. AC

λειπται τῇ φράσει. τὸ γὰρ πλῆρες, οὕτως ἔχει. οὔτε ἀγγελίαις ἔτι πείϑομαι εἴποϑεν ἔλϑϑοι ἀγγελία
δηλαδὴ ἀγαϑὴ περὶ τοῦ Ὀδυσσέως. 3j ἄγγελος ἀγαϑὸς περὶ τῶν ἐχείνου. καὶ τοῦτο μὲν, τὸ χρεῖττον.
δύναται δὲ καὶ γενικὴ ἑνικὴ εἶναι τὸ ἀγγελίης. ἵνα λέγῃ ὅτι οὔτε ὑπὸ ἀγγελίας ἔτι πείϑομαι εἴποϑεν
ἔλθοι ἀγγέλλουσά τι τῶν χατὰ τὸν Ὀδυσσέα. τὸ δὲ εἰπεῖν ὅτι τὸ ἔλϑοι ταυτόν ἐστι τῷ, ἔλϑοιεν ὦ ἄγγε-
λίαι δηλαδή τινες, Πινδάρῳ μὲν καὶ τοῖς κατ᾽ ἐλχεῖνον δωρίζουσι, φιλεῖται. οὔχουν δὲ καὶ Ὁμήρῳ εἰ
χαὶ ἐν τῷ, γοῦνα καὶ κνῆμαι παλάσσετο ἤγουν ἐπαλάσσοντο τουτέστιν ἐμολύνοντο, σχῆμα τοιοῦτον
Ἰωριχῶς παρεμφαίνεται. Τὸ δὲ οὔτ᾽ οὖν, ταυτόν ἐστι τῷ, οὔτε δή. οὐ γὰρ ἀεὶ αἰτιολογεῖ ὁ οὖν σύν-
δέσμος, ἀλλ᾽ ἐν μυρίοις καὶ παραπληροῖ. ( Vers. 418. ) Ὅτι ἔστιν Ec rie τινὰ ἑχόντα iv τῷ
αὐτῷ 20; ῳ καὶ ψεύδεσιϑαι 3 ἀσχηματίστως. ἄλλως μέντοι καὶ ἄλλως. ὡς ἐνταῦϑα Τηλέμαχος ametis
μὲν λέγων αὐτὰ ἐχεῖνα ὅσα ἤκουσεν ἐκ τῆς ᾿Αϑηνᾶς, ἤγουν ὅτι Μέντης Tequos p γχιάλου υἱὸς πατρῷος
ἑταῖρος ἔστιν ὃ ξένος. ἄλλως μέντοι ψεύδεται. φρεσὶ γὰρ οἶδεν, ὅτι ᾿᾿ϑηνᾷ ἐστὶ xci οὐ Μέντης ὁ
αὐτῷ ἐμφανισϑείς. ( Vers. 422. ) Ὅτι ἴδια τρυφώντων, χαὶ ταῦτα. οἵδ᾽ εἰς ὀρχηστύν τε καὶ ἱμερόεσ-
σαν ἀοιδὴν τρεψάμενοι, τέρποντο. (Vers. 423.) ' Ope δὲ μή ποτε ὁ ποιητὴς ἐπίτηδες διὰ κάλλος λόγου
τὰ ῥήματα, ταῦτα παρέϑετο τὰ παρηχοῦντα ἐκ τοῦ τέρπω καὶ τρέπω. (Vers. 4 24.) Ὅτι ὥσπερ χολὴ
χόλος. ὠνὴ ὦνος. δίνῃ δῖνος. διαλογὴ διάλογος. βολὴ βόλος ὅϑεν xci τὸ βολίζειν. ῥοὴ 060g. γονὴ
γόνος. οὐ γάρ πω τις ἑὸν γόνον αὐτὸς ἀνέγνω. χοίτη χοῖτος. κοίτου τε ᾿μέδηται. πύλη πύλος. ἐν πύλῳ
ἐν νεχύεσσι. no») noD oz. βία βίος, οὕτως ἑσπέρα ἕσπερος. οἷον. τοῖς δὲ, τερπομένοις, μέλας ἐπὶ
ἕσπερος ἦλϑε. τοῦτο δὲ πρέπει λεχϑῆναι xai ἐπὶ τῶν τρυφώντων δὲ ὅλης ἡ ἡμέρας ἕως νυχτὸς, χαὶ ἐπὶ
τῶν σπαταλώντων ὀλέϑρια. ἔχει γάρ τι καὶ αἰνιγμαι ὥὧδες οἶτος ὁ λό) Ὅς. ὡς τῶν μνηστήρων. ἐν τῷ τρυ-
φᾶν, σφαγέντων χαὶ σχότῳ 7 παραπεμῳ ϑέντων ix αὐταῖς ταῖς τραπέζαις ἐν βαϑείᾳ ἑσπέρᾳ. ὡς à. σύνη-
ϑες ἦν τοῖς παλαιοῖς xoà xci τοῖς ὕστερον, xci πόῤῥω νυχτῶν συμποσιάξειν, οὐχ ἔστιν ᾿ἀμφιβαλεῖν.
σωφρονέστερον δὲ τοῦ τοιοῦδε συμποσίου, τὸ πρὸ νυχτὸς λύον τὴν τοιαύτην πανήγυριν. ὡς δηλοῖ xci
τὸ, τοῦ πότου προϊόντος καὶ τῆς ὥρας ὑποσκιαζούσης. Ἔνϑα ὅρα τὸ ὑποσχιαζούσης, φιλοσόφως

ῬΑΨΙΩΣΥΔΙ. A Vs 426 —434. 73

λεχϑὲν ἀντὶ τοῦ, ἠρέμα οὔσης γυχτέρου. — γὰρ ἐνταῦϑα, οὐχ ἁπλῶς ἀλλ ἡ τὴν γύχτα ὁρίζουσα.
εἴγε κατὰ τοὺς σοφοὺς σχιὰ τῆς γῆς ἡ νὺξ ὡς ἐχεῖνοι ἀκριβῶς ἐϑεώρησαν. μνηστέον δ᾽ ἐνταῦϑα χαὶ
περὶ τῆς λοιπῆς ἐν ἡμέρᾳ guae j ὡς αἴνιγμα ἐπὶ αὐτὴ παλαιὸν ἐκτέϑειται ἀπεναντίας ἔχον οἷς Ὅμηρος
ἐποίησεν ἐπὶ τῇ "Ende. αὐτὴ uiv γὰρ τὰ πρῶτα, ὀλίγη vA sition χάτω, εἶτα οὐρανία αἴρεϊαις ὁ δὲ ἐπὶ
τὴ σκιᾷ γρῖφος εἶναί τινα φύσιν φησὶν, 57 παρὰ τὴν γένεσιν xci "φϑίσιν μάλιστα ἐστὶ μεγίστη, ἤγουν 30
περὶ ἀνατολὴν ἡλίου xci δύσιν, περὶ δὲ τὴν ἀκμὴν ἐλαχίστη. ὅτε δηλαδὴ κατὰ κάϑετον 0 ἡλιος
70 τοῖς περὶ γὴν σώμασι γίνεται. Μέλας δὲ ἕσπερος εἴρηται ἣ πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ ἑσπέρου ὃς κάλλι-
στος ἐν οὐρανῷ ἵσταται ἀστήρ. (Vers. 426.) Ὅτι ὁ τοῦ Τηλεμάχου ϑάλαμος ὑψηλὸς δεδόμητο
περικαλλέος αὐλῆς: περισχέπτῳ ἐν χώρῳ. ὃ δὲ περίσχεπτος χῶρος καὶ περιωπὴ ῥηϑείη ἂν καὶ σκοπία
10 x«i τύπος ἄποπτος. Ὅρα δὲ ἃ ὅτι παρὰ μὲν Ὁμήρῳ, ϑάλαμος xci ἀνδρεῖος οἶκος λέγεται. οἱ δὲ ned
Ὅμηρον, τὴν “γυναιχωνίτην οὕτω καλοῦσιν. (Vers. 428. at] Ὅτι moA* Ae φρεσὶ μερμηρίξων, ὕμοιόν ἐστι áo
TO, δαίεται ἤτορ. μερίξειν γάρ ἐστι καὶ τὸ δαίεσϑαι καὶ τὸ μερμηρίζειν. τούτοις δὲ ὅμοιόν ἐστι ἐν
μιᾷ λέξει, τὸ δαΐφρων ," ἤτοι" δαιόμενος τὰς φρένας τρόπῳ συμβουλῆς. ( Vers, 429.) “Ὅτι ὁ ποιητὴς
μὲν, φησὶν αἰϑομένας δαΐδας οἱ δὲ παλαιοὶ, φασὶ καὶ ὅτι δᾷς, ἡ ἐκ δάδων λαμπάς. φανὸς δὲ ἡ τῶν
χληματίδων. 2; καὶ πανὸς ἐλέγετο χαϑὰ ἐν ἄλλοις δεδήλωται. ( Vers. 430. ) Ὅτι σύνηϑες πολλαχοῦ
τῷ ποιητῇ, εἴπου πρόσωπόν τι χρησιμεύσειν μέλλει αὐτῷ, συνιστῶν αὐτὸ καὶ ἐγγράφειν οἷον τῇ ψυχῇ
τοῦ ἀχροατοῦ, διὰ "τοῦ εἰπεῖν τι διεξοδικώτερον περὶ αὐτοῦ ἰδικῶς. ὅπερ ἐποίησε x«i ἐπὶ Νέστορος ἐν 50
Ἰλιάδι. "καὶ ἐπὶ Κάλχαντος. καὶ ἐπὶ ἄλλων. καὶ ἐνταῦϑα δὲ λέγει τὰ χατὰ τὴν δούλην Εὐρύκλειαν,
χαΐϑγάπερ κατωτέρω ῥηϑήσεται. χαὶ αὐτὴ γὰρ χρησιμωτάτη ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ ἔσται τῷ ποιητῇ. διὰ
30 τὴν αὐτὴν δὲ αἰτίαν γενεαλογήσει ἀλλαχοῦ καὶ τὸν δοῦλον Εὔμαιον. ἐρεῖ δέ τι ὁμοίως καὶ ἐν τῇ [f
ῥαψῳδίᾳ διὰ τὸν γέροντα “Τἰγύπτιον. “Ὅτι ὧψ ὠπὸς ὀξυτόνως ὁ ὀφϑαλμός. Ὧψ δὲ κύριον "Oros,
ϑαρυτόνως. διὰ τὸ πρὸς τὸν ὀφιϑαλμὸν ἀσυνέμπτωτον, ἤγουν πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ ὀφϑαλμοῦ.
οἷον. Εὐρύ" κλεί mos ϑυγάτηρ. (Vers. 454.) Ὅτι τὴν Εὐρύκλειαν πρωϑήβην ἔτι οὖσαν, ὃ Zfato- θο
τῆς ἐπρίατο. ἐεικοσάβοινν, δ᾽ ἔδωχεν. doc δέ μὲν χεδνῇ ἀλόχῳ ἐτίμα ἐν μεγάροισιν. εὐνῇ δ᾽ οὔποτ᾽
ἔμιχτο, τὸν τῆς γυναιχὸς φυλασσόμενος χόλον. ὡς εἰ μὴ τοῦτο ἣν, τάχα xci αὐτὸ ἐποίησεν Gv.
᾿Ιστέον δὲ ὅτι Ὁμήρου εἰπόντος, χόλον δ᾽ ἀλέεινε γυναιχὸς, φασὶν οἱ παλαιοὶ τὸν δὲ σύνδεσμον
ἐνταῦϑια αἰτιολογικῶς κείμενον, ἰσοδυναμεῖν τῷ γάρ. οἱ καὶ ἀντὶ τοῦ καὶ νοοῦσιν αὐτὸν ἐν τῷ, εἰ δὲ
σὺ χαρτερός ἐσσι ϑεὰ δέ σε γείνατο μήτηρ. ἀντὶ τοῦ, καὶ ἐγέννησε σὲ ϑεώ, λαμβάνεται δέ φασι καὶ
ἀντὶ τῆς εἴς ἐν τῷ, οἴχονδε φίλη» ἐς πατρί δα γαῖαν. οἱ δ᾽ αὐτοὶ καὶ περὶ τοῦ δὴ συνδέσμου φασὶν 0r11428
So μετάβασίν τε σημαίνει, χαὶ τὸν καὶ σύνδεσμον, καὶ παραπληροῖ. Ὅρα δὲ ἐνταῖϑϑα ἐποχὴν ἐπιϑυμίας
δὲ εὐλάβειαν ἔμφρονα. ταῦτα δὲ προεχτίϑεται ὃ ποιητὴς, ἵνα πιϑανὸν ποιήσῃ τῆς γραὸς δούλης περὶ
τοὺς δεσπότας ἄχραν εὔνοιαν. εἰ γὰρ καὶ ἄλλως σπάνιον δοῦλος περὶ τὸ μέγιστα καὶ ἀναγκαιότατα
τοῖς δεσπόταις εὐνοῶν ἀλλὰ ἡ Εὐρύκλεια εὔνους ἂν εἴη ὡς εἰχός, ἥτις ἐγήρασεν ἐν οἴκῳ. τιμωμένη
μὲν ἄγαν ὑπὸ “αέρτου. ὃς τύχῃ μὲν, ἐδέσποζεν αὐτῆς. προαιρέσει δὲ, ὡς ἀλόχῳ προσεφέρετο. ϑρε-
τναμένη δὲ τὸν “αερτιάδην Οδύσσεια ἐπὶ μαζῷ οἷα παῖδα οἰχεῖον. διακειμένη δὲ φιλίως περὶ τὸν Τηλέ-
μάχον, ἥτις αὐτὸν μάλιστα δμωάων φιλέεσκε καὶ ἔτρεφε rvrÜOY ἐόντα. ὕϑεν ἡ τοιαύτη, οὐδ᾽ iv
μοίρᾳ κείσεται δούλης. ἀλλ ὅσα χαὶ μήτηρ, κηδομένη ἔσται τοῦ Ὀδυσσέως χαὶ τοῦ Τηλεμάχου. χαὶ
τῷ τῶν μνηστήρων φόνῳ συμπρόάξει ὕσα δέον ἐστί. “Σημείωσαι δὲ ὅτι εἰ χαὶ τοιαύτη ἐστὶν ἡ, γραῦς
αὐτῆς, ἀλλ οὖν ὀννέ ποτε ἀναγωρισϑήσεται χαὶ αὐτῇ ὁ Ὀδυσσεὺς, χαὶ οὐδὲ ἑχών. ἔτι δὲ ὀψιαίτερον
40 αὐτῆς, *Ev “ὑμαίῳ τῷ δούλῳ € ὅταν ἤδη γένηται πρὸς τοῖς ἔργοις. οὐ γὰρ ἁπλῶς πιστευτέον μὴ ὅτι γε δού- 10
λοις, ἀλλ᾿ οὐδὲ ἐλευϑέροις δίχα βασάνου πολλῆς καὶ ἀχριβοῦς. Σημείωσαι δὲ xci ὅτι οὐχ ἁπλῶς
5 Εὐρύκλεια μάλιστα ἐφίλει τὸν Τηλέμαχον, ἀλλὰ μάλιστα τῶν δουλίδων. χαὶ οὐ δή που, μᾶλλον xci
αὐτῆς τῆς μητρός. Ὅρα δ᾽ ἐνταῦϑα ὃ ὅτι ᾽Οδυσσεὺς μὲν χαὶ πρὸ αὐτοῦ ὁ πατὴρ “αέρτης, γυναικὶ δούλῃ
διοιχονομούμενα τὰ κατὰ τὸν οἶχον ἔχουσι. τῶν τις δὲ ped?" Ὅμηρον παίζων ἀστείως χατὰ βίου γλίσχρου,
παράγει παῖδα, οὐδὲ τὸ φαυλότατον ἐπιτρέποντα οὐδ᾽ αὐτῇ τῇ μητρί. ὄρνιν γάρ φασιν ἕψων ᾿“νταγό-

71 ρας οὐκ ἔφη βαδιεῖσίϑαι εἰς τὸ βαλανεῖον, μή ποτε οἱ παῖδες τὸν ζωμὸν ἐχροφήσωσιν. εἰπόντος δέ τινος
CowwzNT. ΙΝ Opvss. Tox. I.

74 ΒΑ ΦΌΣΟΙ ΦᾺ Ἂς 4 Ψα 458 -- 438.

ὡς ἡ μήτηρ τηρήσει, ἔγωγ᾽ οὖν εἶπε, τῇ μητρὶ ὀρνίϑειον ζωμὸν πιστεύσω; (γον, 432.) Τὸ δὲ πρωϑ-
ἥβην, καινότερον ἐπὶ ϑιηλυκοῦ διὰ τοῦ ἢ δοχεῖ 6 ἔχειν τὴν λήγουσαν. χαὶ γὰρ τὸ ἀρσενικὸν, ὁ 'πρωϑή-
Bus, xci τὴν A ad ἔχει εἰς οὐ. τὰ δὲ τοιαῦτα, εἰς τς ἔχει τὸ ϑιηλυχόν. οἷον ὁ δεσπότης τοῦ δεσπό-
του ἡ δεσπότις. ὃ τοξύτης τοῦ τοξύτου ἡ τοξότις. οὕτως οὖν ὥφειλεν εἶναι καὶ ἡ πρωϑῆβις. ἔοικε δὲ
ἢ ὁμοιοφωνεῖν χαὶ Opto; ραφεῖσϑαι ᾿Αττικῶς τῷ ἀρσενιχῷ, ἢ καὶ ἄλλως ὥσπερ ὁ εὐποίητος ἡ εὐποιήτη,
20 ὃ ἀϑάνατος ἡ ἡ ἀϑα᾿νάτη, οὕτως ὃ πρώϑηβος ἡ npud. χαὶ ἡ αἰτιατικὴ τὴν πρωϑήβην. τὸ δὲ πρώ-
ϑηβος, ὅμοιον τῷ ἔφηβος. ἄνηβος. ἄκρηβος παρὰ τῷ Θεοχρίτῳ. χαὶ ἔξηβος. παρὰ lio. (goce δὲ
οὕτω πὼς xMyete καὶ παρ Evo τὸ, τῆς πατροφόντου μητρός. χαὶ παρ᾽ “Προδότῳ δὲ τὸ, ἐδϑελον-
τὴν τὴν ᾿Ιὼ τοῖς Φοίνιξι συνεκπλεῦσαι. jj καὶ ὁμοίως κλίνεται. τοῖς αὐτῶν ἀρσενικοῖς.. 4 τὴν κλίσιν
ἔχει τῆς τιμῆς.. ᾿Βεικοσάβοιον δὲ, 5j σταϑιμός τις ὕλης μεταλλιχῆς δὲ ov εἴκοσι βύας ἢν ὠνήσασϑιαι 10
ὁποῖόν rt xci τὸ τετράθοιον. καὶ δωδεκώβοιον. καὶ ἑκατόμβοιον ὡς καὶ ἐν τῇ ᾿Ιλεάδιε εἴρηται. ἢ διά-
φοροί τινὲς ὕλαι πραγμάτων, δὲ ὧν καὶ αὐτῶν ἐξωνοῦνται βόες τοσοὶ δέ τινες. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι καινῶς
ἐσχημάτισται. τὸ ἐεικοσάβοιον. ὥφειλε γὰρ ἐεικοσίβοιον εἶναι, ὡς ἀπὸ τοῦ ἐείκοσι. προείρηται δὲ
περὶ αὐτοῦ. ἔχει δὲ πλ ᾿εονασμὸν TOU i Arrixós , ὡς πρωτοϑέτου ὄντος τοῦ εἴκοσι. τοῦτο δὲ παράγουσί
τινὲς ἀπὲ τοῦ ἱεκάς. ἤτοι δεχὰς ἑχάς. τουτέστι δευτέρα δεχάς. xc κατὰ μετώϑεσιν. zc συναίρεσιν,
εἰχάς. τοῦ ἰῶτα στοιχείου τὴν δεκάδα δηλοῦντος. ὥσπερ καὶ ἐν τῷ ἁπλῶς χαὶ ἐν τῷ ἀμαζὼν, χαὶ ἐν.
ἄλλοις, τὸ ἃ στοιχεῖον ἀντὶ povédog λογίζεται. ἁπλοῦν 740; TÓ iv πέλον. καὶ ἀμαζὼν, ἡ μογνόμαζος.
30 (Vers. 454. X: Ὅρα δὲ σεμνῶς ῥη ϑὲν τὸ, εὐνῇ δ᾽ οὔποτ ἔμικτο. οὗ πρὸς ὁμοιότητα ἔφρασε ue “Ὅμη-
ρον, καὶ ὃ εἰπὼν τὸ μίγνυσϑιαι, ἐπιπλέκεσϑαι. οἷον. “Αἰγυπτίαν ὠνησάμενος ϑεράπαιναν, ἐπεπλέχετο
αὐτῇ. πρὸς διαφορὰν δὲ εἴρηται τὸ, εὐνῇ οὔποτ᾽ ἔμιχτο. ἔστι γὰρ καὶ ἄλλως πολυτρόπως μίγνυσϑαι. 20
μίγνυται γοῦν στρατεύματα κατὰ ἐπιπλοκὴν μάχιμον. μίγνυται ὕδατα ἐς μίαν μισγάγκειαν. μίγνυν-
ται ἀϑληταὶ, Πινδαριχῶς εἰπεῖν, νίχαις. αἱ δὲ τῶν παλαιῶν σοφῶν περιᾳδόμεναι συνουσίαι εἴτουν
ἑμιλίαι, καὶ ὃ τοῦ Διὸς ὀαριστὴς ἤγουν ὁμιλητὴς Μίνως, μίξιν ἑτεροίαν σπουδαίαν παραλαλοῦσι. καὶ
αὐτὸ δὲ τὸ εὐνῇ μίγνυσθαι, ὁμωνυμίαν ἔχον, μίαν μὲν δηλοῖ μίξιν, τὴν παιδοποιόν. ἑτέραν δὲ ἀλλοίαν,
τὴν τῶν συγχοιμωμένων ἔγγιστα κατώ τινα βίου περιπέτειαν. ταῖς δὲ σεμνῶς πεφρασμέναις δυσὶν
ἐννοίαις τῇ τοῦ εὐνῇ μίγνυσϑιαι καὶ τῇ τοῦ ἐπιπλέκεσϑαι τῇ ϑεραπαίνῃ, ἀντίχειταί πως τὸ, ἀλλή-
λοις ἐπανίστασϑαι. σεμνῶς μὲν τῇ φράσει προενεχϑὲν, δηλοῦν δὲ φαυλοτάτην ἑτεροίαν ἔννοιαν.
δῆλον δὲ ὅτι xci τὸ συνεῖναι zc ἡ συνουσία, εἰς τοιαύτας ὁμωνυμίας σχίξεται. σύνεστι γοῦν τις,
γυναιχί, χαὶ φίλοις δέ. οἱ δὲ σοφοὶ, χαὶ τὰς ἐν λόγοις ὁμιλίας συνουσίας φασίν. ( Vers. 435.) Ὅτι
áo τῷ Τηλεμάχῳ δᾷδας αἰϑομένας ἡ ἢ τροφὸς Εὐρύκλεια φέρει εἰς ὕπνον (ἰόντι. ὃ δὲ, ἕζετο ἐν λέκτρῳ. μαλα-: 30
κὸν δ᾽ ἔχδυνε χιτῶνα. ὃν καὶ γραίης πυκιμήδεος ἔβαλεν ἤτοι ἐνέϑετο χερσί. καὶ αὐτὴ uiv, πύξασα
xci ἀσχήσασα χιτῶνα, πασσάλῳ ἀγκχρεμάσασα παρὰ τρητοῖς λεχέεσιν, ἔβη ἐκ ϑαλάμοιο. ϑύρην δ᾽
ἐπέρυσε χορώνη ἀργυρέη. ἐπὶ δὲ, τούτεστιν ὕστερον χαὶ ἐπὶ πᾶσι, τὴν κληῖδα ἐτάνυσεν ἱμάντι. ἅπερ
ἐπέτεμεν ὃ μεταβολεὺς γοργῶς ἐν τῷ, ἐπισπασαμένη τὴν ϑύραν καὶ ἐπικλείσασα. ( Vers, 444.) Ὁ δὲ,
παννύχιος κεχαλυμμένος οἰὸς ἀώτῳ τουτέστιν ἐξ ἐρίων σχεπάσματι, καὶ ἑξῆς. (Vers. 458, sqq.) Καὶ
σημείωσαι καὶ ἐνταῦϑα τὸ τοῦ ἡρωϊχοῦ βίου ἀφελές τε καὶ ἄσκευον. δίχα γὰρ τῆς ἐπιφαινομένης ἀργυ-
ρέας κορώνης, ἰδιωτικὰ πάντα τῷ βασιλικῷ ἥρωϊ. αἱ τοῦ κοιτῶνος δᾷδες. ἡ μόνης τῆς γραὸς προπομπὴ
xci ὑπηρεσία. ὃ τὸν χειτῶνα φέρων πάσσαλος. τὸ καλύπτον αὐτὸν ἐρεοῦν ἄωτον. καὶ αὐτὸς μὲν, οὕτως
εὐτελὴς τῇ σχευῇ. τὸν δὲ περὶ αὐτοῦ λόγον, χοσμεῖ παρίσοις ὃ ποιητὴς τῷ, πτύξασα. ἀσχήσασα.
ἀγχρεμάσασα. ἀγλαΐζων τῇ φράσει τὸ τοῦ mc; “ματος ἀφελές. Σημείωσαι δὲ ἐνταῦϑα ἐν τῷ, 4o
ἔχδυνε χιτῶνα, ὅτι εἰ μὲν χιτών ἐστι τὸ ἐπικάμισον, γυμνὸς ἄρα κατὰ ἔϑος ἀρχαίον κοιμᾶται ὃ
So Τηλέμαχος. εἰ δὲ καί μετὰ τὴν τοῦ χιτῶνος ἀπόδυλσιν τυχὸν οὐ γυμνὸς κοιμᾶται, οὐκ ἄρα χιτῶνα
γοητέον ἀεὶ τὸ ἐπικάμισον. Τραῖα δὲ, νῦν μὲν τὸ κοινόν. ὁ δὲ μῦϑος οἷδε καί τινα δαιμόνια ϑαλάσ-
σια, γραίας καλούμενα. πλάττων ἐχείνας πολιὰς 8x γενετῆς, εἰς αἴνιγμα ὅποῖον καὶ τῇ πολιᾷ ϑαλάσσῃ
ἐμφαίνεται xci τῷ γέροντι ΟΝηρεῖ. χοινῆς δὲ φράσεως ἡ γραῖα. ἡ μέντοι γραῦς, ᾿4τϑίδος γλώσσης
ἐστί. λαμβανομένη κατὰ τὴν χρῆσιν TOU κωμιχοῦ, καὶ ἐπὶ ἀφροῦ ν πρῤφμαγάλ αι χύτρᾳ ζεούσῃ. ἐν δὲ

PAÁACEQIALAÀ 4. Νεξαήο -- 445. 75

τῷ δειπνοσοφιστῇ χεῖται καὶ γάλακτι ἐφεστηκυῖα τοιαύτη γραῦς. ( Vers. 440.) Ἰὺ δὲ πυκενομήδεος,
συγχοπὴν ἔπαϑεν ix τοῦ Mili μήδευ,, οὐ γάρ ἐστιν εἰπεῖν 7 πρὸς ἀκρίβειαν, ὡς ἐκ τοῦ πύκα σύγκειται.
"daxnooct δὲ, τὸ ἐπιμελείας ἀξιῶσαι, παρὰ τὸ ἀκησασίγαι ἤγουν ϑεραπεῦσαι, “πλεονασμῷ TOU G.
ὅϑεν xci ἄσκησις ἡ τοῦ σώματος ϑεραπεία. ἐν ταῖς τροιαῖς. τοιοῦτοι γὰρ οἱ nao LAAnow ἀϑληταί.
σωμάτων ἀσκηταί. χρέασι κατὰ τὸν ᾿4λεξάνδρου λόχον ἀνοιχοδομοῦντες ἑαυτούς. καὶ ὁ ἀσχησϑὴς δὲ,
τοιοῦτόν τι ἔοικε δήλοῦν. οἱονεὶ τεϑεραπευμένος wc ἀβλαβής. ᾿Εν δὲ τῷ πασσάλῳ ἀγχρεμάσασα, ὅρα
ὡς οὐ πάντα τὰ ἐκ πασσάλου δὲ ἀμέλειαν ἀνατίϑεται. ἀλλὰ τὰ πλείω, ἐπιμελῶς. ἐνταῦϑα τὲ οὖν
τοῦτο φαίνεται. x«i ὕπου δὲ ἡ τοῦ Δημοδόχου φόρμιγξ Ἀπασσάλου ἀπῃώρηται. ᾿᾿ϑήναιος δὲ, x«i θο
᾿βρμίππου τοῦ κωμιχοῦ παράγει τὸ, χία δὲ κύλιξ ὑψοῦ χρέμαται περὶ πασσαλύφιν. περὶ ἧς ὅτε χατε-
10 veg éx τοῦ πασσάλου, παίζει ὁ Φερεχράτης ἐπὶ διαβολῇ γυναιχῶν, τὰ ἐν τοῖς ἑξῆς που δηλωϑησό-
μενα. εἰ δὲ Haiodog οἶδὲ πηδάλιον ὑπὲρ χαπνοῦ τιϑέμενον ὡς ἐν ἀπαιωρήσει ἑτεροίᾳ , 'ϑηϑήσεται καὶ
περὶ τούτου ἐν τοῖς ἑξῆς. ὡς δὲ ὃ πάσσαλος, πάσσαξ ὑπυκοριστιχῶς παρὰ τοῖς κωμικευομένοις", oi
τῷ παλαιοὶ παραδιδόασι. Τρητὰ δὲ λέγη πρὸς διαστολὴν τῶν στιβάδων, τὰ τεχτονηϑέντα. αἱ γὰρ στιβά-
δὲς ἐιχαίως πεποιημέναι, οὐδέν τι τοιοῦτον πάσχουσι. (Vers. 442.) "Κορώνη δὲ ἀργυρέα, ἤ τὸ xopa-1429
xiv, ἢ μᾶλλον χατὰ τοὺς παλαιοὺς, ὁ χρίχος ᾧ ἐστὶ τὴν ϑύραν ἐπερύσαι. ἔγουν ἑλκύσαι. ἐπισπά-
σϑαι. ὅϑεν καὶ 0 ἐπισπαστὴρ παρὰ Ἡροδότῳ ἐν τῷ, ἐπιλαβόμενοι τῶν ἐπισπαστήρων. ὃς καὶ ῥόπτρον
ἐλέγετο. καϑὰ δηλοῖ καὶ ὃ εἰπών. ῥόπτρον, ἐπίσπαστρον (vocc. Lic δὲ τὸ χορώνη, φασὶν οἱ παλαιοὶ καὶ
ταῦτα. κορώνη, τοῦ τόξου τὸ ἄκρον. καὶ ϑύρας ἐπισπαστρον. καὶ ὃ κόραξ. καὶ ἡ αἴϑυια. καὶ 0 λάρος. καὶ
στεφάνου εἶδος. καὶ γένος ἐμπλοκῆς. καὶ πᾶν τὸ ἐπίκεκαμμένον. ὅϑεν χαὶ κορωνίδες νῆες. (Vers. 443. )
20 Τὺ δὲ κληῖδα ἐτάνυσε, τὴν κλεῖδα παρήγαγεν ἑρμηνεύουσιν͵ οἱ παλαιοί. Κληῖδα δὲ λέγει, οὐ σκεῦος
ἀπὸ σιδήρου, ἀλλὰ μοχλόν. ἐντὸς μὲν τῆς ϑύρας ἐξημμένον, καὶ ἐπὶ τὰ χάτω καϑειμένον, ἤτοι Cad
λασιιένον. ἱμάντι δὲ ἔξωϑεν σπώμενον καὶ ἀνελκόμενον καὶ ἐπιζυγοῦντα τὴν ϑύραν. οὕτω δὲ καὶ ἐν
act κλεῖδα ϑυρῶν ὠνόμασε, τὸν ἐπιβλῆτα ἤγουν τὸν μοχλὸν χαὶ ὀχέα τῶν τοῦ tog ϑυρῶν.
ὅτι δὲ ἡ κληϊς ἐκτείνει τὴν παραλήγουσαν. χαὶ ὅτι καὶ ἐπὶ νηὸς μέρους. " λέξις τίϑεται OU ev. καὶ vies
πολυχλήιδες, ἐν δὲ ᾿Ιλειάδι δεδήλωται. (Vers. 444.) δίωτον δὲ oig, τὸ ἐξ ἐρίων κὕφασμα. οὐ τὸ 10
ἁπλῶς, ἀλλὰ τὸ ἀνϑ)ηρὸν, ἐκ μεταφορᾶς. ἄωτον γὰρ, χυρίως τὸ ἄνϑος, παρὰ τὸ ἄω τὸ πνέω, οὗ
ἡδύ τι ἀποπνεῖ. ὡς γὰρ εἴδω εἴδωλον κατὰ πρόςλιμμιν συλλαβῆς, οὕτως ἄω ἄωτον. ἐκ τούτου δὲ, πολλὰ
τῶν ἀνϑηρῶν πραγμάτων καλοῦνται. οἷον τὸ ἀπὸ λίνου κάλλιστον ἔργον, λίνοιο λεπτὸν ἄωτον λέγε-
ται. ἤγουν λίνου ἀπάνϑισμα. καὶ οἰὸς ἄωτον ὁμοίως, τὸ ἐξ ἐρίων ἀπανϑισϑέν. οὕτω δὲ xci ὕπνον
3o ἀωτεῖν ἐν ᾿Ιλιάδι, τὸ ὑπνοῦν ὕπνον ἡδὺν καὶ ἀφρόντιδα xci ὡς εἰπεῖν ἀνϑηρόν. καί τις δὲ τῶν
συγγραιρέων, ἄχρον ἄωτον ἐν λογίοις «φησὶ, τοὺς ἐν λόγοις οἷον ἀνϑοῦντας καὶ Θεόκριτος τοὺς
᾿ἠργοναύτας, ϑεῖον ἄωτον ἡρώων φησί. Καὶ Πίνδαρος δὲ τὴν μουσιχὴν ἐπιστήμην ἤτοι λυρικὴν,
μουσιχῆς ἄωτον λέγει. xci πατέρων δὲ ἄωτον quoi. xci ἄλλα τοιαῦτα. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἐν τοῖς περὶ
τοῦ Κύχλωπος λόγοις, ὃ ποιητὴς καὶ αὐτὸ τὸ ἁπλῶς ἔριον, ἄωτον. ἐρεῖ. φησὶ γάρ. ἀώτου ϑεσπεσίοιο
εἰχύμην. χαὶ τοῦτο; εὐλόγως. ἔστι γὰρ τὸ ἔριον, δέρματος οἷον ἄνϑος. οἱ δὲ εἰπόντες ἄωτον
παρᾶ στέρησιν τοῦ ὠτὸς οἱονεὶ τὸ “μὴ ἀκουόμενον δὲ ἁπαλότητα ἐν τῷ πίπτειν, καινὸν μέν τι φασί.
δοχοῦσι δὲ ὑπαχϑῆναί ποϑεν. εὕρηται γὰρ ἐν λεξικῷ παλαιῷ ἐχφερομένῳ χατὰ στοιχεῖον, ὅτι
ἄωτοι οἱ νεχροί. ὕπερ εἴληπται ἐκ τοῦ, κωφὴν δὴ γαῖαν ἀεικίζεις. ἐκεῖ δὲ χεῖται καὶ ὕτι ἀωτεύειν,
τὸ ὑζαίνειν καὶ ὑπνοῦν. τοῦτο μὲν ix "τοῦ, πάννυχον ὕπνον ἀωτεῖς, ἐχεῖνο δὲ, ἐκ τοῦ ὑφαινο- 20
4o μένου. ἀώτου "ἐρίου δηλαδὴ ἢ λίνου. ἐν δὲ τοῖς τοῦ ᾿᾿ϑηναίου εὕρηται χαὶ ποτήριον ἄωτον,
ἤτοι τὸ. οὖς οὐχ ἔχον. (Vers, 445. ) Ὅτι τὸ Bovieósathen, ὁ ποιητὴς ἔν re τῇ ᾿Ιλιάδι καὶ ᾿Οδυσ-
cti κατὰ ἐνεργητικὴν προάγει. φωνὴν. ἔν τε τῷ; βουλὰς βουλεύει. - xci, βούλευε φρεσί, καὶ ἐν
ἄλλοις πολλοῖς. ὁμοίως δὲ καὶ τὸ συμβουλεύειν, χατὰ φωνὴν δραστιχὴν ἤτοι ἐνεργητικὴν οἱ
παλαιοὶ τῶν ῥητόρων προάγουσιν. ὕστερον δὲ, τὸ παϑητιχὸν ἐπιπύλασεν. οὕτω δὲ καὶ τὸ σέβε-
GÜcL καὶ μεταχειρίζεσίγαι χαὶ δρέπεσϑαν»" οἱ παλαιοὶ ἐνεργητικῶς προξρερον. φησὶ γοῦν Σοφυκλῆς.
μαϊγησόμείγας δ᾽ ᾿Α“τρείδας σέβειν, καὶ ᾿Ηρόδοτος, ὁρέπειν φησί. καὶ λόγον δώσεις ὧν «μετεχείρισας
K 2

70 Ῥω, ΧΡ D EA. T tos B

, τ' , as , 33.1 » € «t - , » ΡΥ 2
χρημάτων. «Σημείωσαι δ᾽ ἐν τούτοις, xci Ort οὐδὲ ὃ ὕπνος τῷ σπουδαίῳ ἀνδρὶ ἄφροντις, Τηλέ-
poc. γοῦν, παννύχιος βούλευε φρεσὶν ἃ ὑπέϑετο αὐτῷ ἡ ᾿Αϑηνᾶ. ἐχεῖνο φρονῶν xci αὐτὸς, ὡς
οὐ χρὴ παννύχιον εὕδειν βουλιχρόρον ἄνδρα.

3o 5
T ΕΣ ΠΗ δ ΜΗ ΒΟΥ

Tn. 28 ΣΕ n AE

v D , , , , - : - or - 3.5 35e ,
«Συναγαγὼν ἐχχλησίαν “Τηλέμαχος, παραγγέλλει τοῖς μνηστῆρσιν ἐξιέναι τῆς οἰχίας τοῦ Ὀδυσσέως. 73
καὶ λαβὼν παρὰ μὲν Εὐρυχλείας τὰ πρὸς τὴν ἀποδημίαν ἐπιτήδεια, παρὰ δὲ τῆς ᾿Ιϑηνᾶς ἑταίρους
τὲ χαὶ ναῦν, εἰς πλοῦν ἀνάγεται ἡλίου δύναντος.

4ο OAÁYZXEIAZ"B.OMHPOY: ΠῊ ΨΟΣΜ] ZA.

Ὅτι τῆς B ῥαψῳδίας ἐπιγραφὴ, αὕτη. ᾿Ιϑακησίων ἐκκλησία καὶ Τηλεμάχου. Ὅτι ὅτε μέν που 10
χροχόπεπλον ἠῶ τουτέστι πρωΐαν λέγει ὃ ποιητὴς, διὰ τοῦ ἀρόκου , τὸ πολὺ μὲν τῆς νυχτὸς ὀλίγον δὲ
τοῦ φωτὸς αἰνίττεται. 3) μέντοι ῥοδοδάκτυλος ᾿Ηὼς ἤγουν πρωΐα, τὸ πλεῖον μὲν τῆς ἡμέρας ἔλαττον

50 δὲ τῆς νυχτὸς ὑποδηλοῖ. ὡς πάσης Hoc προηγεῖσθαι μὲν τὴν κρο᾿ χόπεπλον , μετ᾽ αὐτὴν "δὲ εἶναι τὴν
ῥοδοδάχτυλον. ἄλλως δέ γε μυϑικῶς χαὶ κατὰ σῶμα, χροχόπεπλον μὲν, ἡ κρόκεον ἤτοι κιῤῥὸν πέπλον
φοροῦσα, ῥοδοδάκτυλος δὲ, ἧς οἱ δάκτυλοι ῥόδεοι ὡς δόδοις à ἐοικότες. αἵματος φυσικοῦ χυμῷ χαλῷ
ἐρευϑόμενοι. χαϑὰ καὶ ἡ Σαπφὼ τοὺς τῶν μυϑιχῶν χαρίτων πήχεις γυμνοῦσα;, ϑόδοις εἰκάζει. ὡς
εἶναι αὐτὰς ῥοδοπήχεις. εἰεν δὲ ἄν "Hove δάχτυλοι χατὰ ἀλληγορίαν, αἱ τοῦ ἡλίου ἀκτῖνες. ὃς zat ἕκα-

θο τόγχειρ ἀλληγορικχῶς ἐν ᾿Ιλιάδι ἐῤῥέϑη. ὕπου δὲ χεῖρες, οὐκ ἀπεοικῶς ἐχεῖ καὶ δαχτύλους "τὴν ἀλληγο-
ρίαν προσφύειν. ὡς καὶ αὐτὸ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα δηλοῦται. χαὶ τοιαῦτα μὲν ἡ κροκόπεπλος xai
ἡ ῥοδοδάχτυλος. ἡ δὲ ἠριγένεια Hoc, ἔστιν οἱονεὶ ἠεριγένεια. ἤγουν ὑπὸ ἠέρος γεννωμένη. ἀὴρ γὰρ 20
meqoriGu£vog ἡ ἡμέρα. ὁ δὲ πλείων λόγος καὶ καϑωμιλημένος, ἠριγένειαν λέγει, τὴν ἐν τῷ ἦρι ἤτοι Τά
14ϑ0τῷ ὄρϑρῳ γεννωμένην. ὡς "γὰρ τὸν ἡμερινὸν ἁπλῶς “Τπόλλωνα εἴτουν HA ἡ «Ἱητὼ γεννᾷ τουτέστιν
ἡ νὺξ ὡς xci Σοφοκλῆς ἐν Ἰ αχινίαις ἀλληγορεῖ, οὕτω καὶ τὴν τῆς ἡμέρας ἀρχὴν, ὃ τὴν νύχτα περα-
τῶν ὄρϑρος ποιεῖ. δύναται μὲν οὖν ᾿Πριγένεια ῥηϑῆναι καὶ ἡ τὸν ὄρϑρον γεννῶσα. μάλιστα δὲ,
παϑητιχὸς ὃ τῆς λέξεως ταύτης σχηματισμὸς, ὡς ἡ ᾿Ιφιγένεια δηλοῖ καὶ ἡ Τριτογένεια. αἱ γεννηϑεῖσαι
δηλαδὴ ἡ μὲν, ἀπὸ ἰσχυροῦ xci βασιλικοῦ γένους. ἡ δὲ ἀπὸ τριτοῦς 0 ἐστι χειραλῆς. 150 δὲ ὃ ὄρϑρος
λέγεται, ἢ ἀπὸ τοῦ αἴρω, τότε γὰρ αἰρόμεϑα χαὶ εἰς ἔργον. ὀρϑούμεϑα ὅϑεν χαὶ ὄρϑρος ἡ τοιαύτη
ὥρα λέγεται. ἢ μάλιστα παρὰ τοῦ ἔαρ, πρὸς ὃ ἀναλογίαν σώξει ὁ ὄρϑρος. μικρὸς γάρ τις ἐνιαυτὸς
5» ἡμέρα. ἧς οἷα uiv ἔαρ, ἢ πρωΐα, διὰ τὸ τηνικαῦτα εὔχρατον. ᾿ϑέρος δὲ οἷον, τὸ τῆς ἡμέρας
μέσον. φϑινοπώρῳ δὲ τὰ περὶ δείλην ἔοικε. χειμῶνος δὲ δίκην, σχυϑρωπάζει τὰ πρὸς ἑσπέ- 3o
ραν καὶ ἐπέκεινα. ἡ δὲ χρῆσις τοῦ 5o ἤτοι ὄρϑρος, καὶ ἀλλαχοῦ μὲν, καὶ ἐν τῇ V δὲ τῆς ᾿Οδυσ-
σείας. Δῆλον δὲ ὅτι τὲ πρωΐας ἐπίϑετα ὡς καὶ ἐνταῦϑα καὶ ἡ ἠριγένεια nci ἡ ῥοδοδάχτυλος καϑά
1ο xal ἣ κροχόπεπλος. καὶ ὅτι ἑξαχῶς λέγεται ἡ ἠώς. χαὶ “γὰρ, ἡ πρωΐα. χαὶ αὖϑις, τὸ ἐξ αὐτῆς
μέχρι μέσης ἡμέρας. καὶ πάλιν, τὸ ἐχ πρωΐας ἕως ἑσπέρας. καὶ τὸ πρωΐϑεν δὲ, ἕως ἑτέρας πρωΐας,
0 ἐστι νυχϑήμερον. λέγεται δὲ ἠὼς, καὶ ἡ ἀνατολή. ἔτι δὲ, καὶ ἡ σωματοειδὴς ϑεά. ἣν ὃ μῦϑος ἔπο-
yov ἅρματι ἢ χελητίζουσαν ἐπὶ τοῦ “Πηγάσου, "ἔτι δὲ καὶ λαμπαδηφόρον, πλάττει. καὶ ταῦτα μὲν YÉ
τῆς ἠοῦς σημαινύμενα, ὧν πάντων αἱ χρήσεις παρὰ τῷ ποιητῇ. ὅτε δὲ εἴπῃ ἐν τῇ Q ῥάψῳδία δείελον
ἦμαρ ὃ ποιητὴς, δίδωσι γοεῖν ὅτι καϑάπερ ἡ ἡγπρωΐα ἠὼς λέγεται; οὕτω καὶ τὸ δειλινόν. ὡς εἶναι σὺν τούτῳ,
ἑπτά σημαινόμενα" τῆς ἠοῦς. Ὅτι δὲ χανονικῶς ὀξύνεται ἡ "Hoc, δηλοῖ Ó γράψας ὡς τῶν εἰς ὥς
τὰ μὲν ὑπὲρ μίαν συλλαβὴν, βαρύνεται... τῶν δὲ μονοσυλλάβων, ἕν ὀξύνεται, μένον xal ἄκλιτον, 9 áo
δὼς, 0 ἔστιν ἡ δωρέα. τὰ δ᾽ ἄλλα, περισπῶνται καὶ κλίνονται. Κρῶς πόλις. Τλῶς ὁμοίως. Koc νῆσος

|]
ῬΑΨΙΩΙΔ47Ι.Α B. Ys3$—11. 77

xci πόλις. (Vers. 3.) Ὅτι τὸ, εἵματα ἑσσάμενος, τρόπος ἐτυμολογίας ἐστίν. ἀπὸ τοῦ ἕω γὰρ τὸ cuc
γίνεται, ἀπὸ δ᾽ αὐτοῦ, τὸ ἱμάτιον. γράφεται δὲ διὰ διφϑόγγου τὸ εἷμα, ἢ ἀπὸ τοῦ ἕμα προςλήψει
τοῦ ἰῶτα, ἢ ὡς φυλάξαν τὴν τοῦ πρωτοτύπου παρακειμένου αὔξησιν. 0 καὶ ἡ ἐγρήγορσις ἔχει. καὶ ἡ
πεποίϑησις. χαὶ ἢ ὀπωπή. χαὶ ἡ ἀντιπεπόνϑησις. Ὅρα δὲ ὅτι "ἐν ἄλλοις πλατύτερον φράσας ὃ ποιη- 20
τὴς τὴν τῶν ἡρώων ἐξ ὕπνου ἔγερσιν. οἷον, μαλακὸν ἔνδυνε χιτῶνα, περὶ δὲ μέγα βάλλετο φᾶρος.
χαὶ ἑξῆς. ἐνταῦϑα ἐπὶ Τηλεμάχου; γοργότατα ἔφη ἐν δυσὶ λέξεσιν. ὄρνυτο ἐξ εὐνῆς εἵματα ἑσσάμε-
γος. Σημείωσαι δὲ ὅτε ἐνταῦϑα μὲν ἁπλῶς eue ἔφη ὃ “ποιητὴς. ὅτε δὲ μέγα φᾶρος εἴπῃ, παροιμίαν
ποιεῖ τὴν λέγουσαν, ἐπὶ χεῖρας φέρειν, ἤγουν. ἔνδοξον εἶναι. ὡς ἀπὸ τῶν μεγάλ e φασὶν ἱμάτια ἐχόντων
ὡς μείζονα εἰναι τὴν ἐπιβολὴν. Ἀρατῖνος. εὐπρόσωπος jo ὀνόματος οὐδὲν ἐπὶ χεῖρας φέρων, ἤγουν
10 οὐ μέγα ἔχων ὄνομα. οὐδὲ φαινόμενος κατὰ τοὺς οὕτω μεγαλοείμονας ὡς καὶ ἐπὶ χειρῶν φέρειν τὰς
ᾧας. (Vers. 4.) Ὅτι λιπαροὺς πόδας ὥσπερ ἑτέρων τινῶν ἀλλαχοῦ, οὕτω κἀνταῦϑα τοὺς τοῦ γυμνα-
στικοῦ. Τηλεμάχου καὶ τρυφεροῦ λέγει. οὗ τὸ ἀνάπαλιν, πόδες νήλιποι, οἱ αὐχμηροὶ καὶ ἀλιπεῖς.
᾿Ιστέον δὲ ὅτε κατά τινα ὁμοιότητα τῶν ἐκ τρυφῆς λιπαρῶν ποδῶν, λέγονται παρὰ τοῖς παλαιοῖς ἀρχο-
λίπαροι οὐ μόνον οἱ λίπαροῦντες ἵνα ἄρξωσιν, ἀλλὰ καὶ οἱ λιπαινόμενοι ἐκ τοῦ ἄρχειν. ( Vers. 5.) Ὅτι
εὐμεγέϑους xci ϑεοειδοῦς ἀνδρὸς δηλ ὠτιχὸν τὸ, βὴ δ᾽ ἔμεν ἐκ ϑαλάμοιο ϑεῷ ἐναλίγκιος ἄντην, τουτέ-
στιν ἄντικρυς. (Vers. 6.) Ὅτι ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι, οὕτω χἀνταῦϑα κελλευσϑέντες κήρυχες “λιγύρϑο) 7οι
κηρύσσειν ἀγορήν δεκαρηχομόωντας ᾿ἡχαιοὺς, οἱ μὲν, ἐκήρυσσον, οἱ δὲ, ἠγείροντο μάλ ὠκὰ δὲ εὐπει-
ϑείαν. εἰπὼν δὲ καὶ ὅτι ἤγερϑεν oí cuo j ἑρμηνεύει αὐτὸ ὡς καὶ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι, διὰ τοῦ, ὁμηγερέες τ
ἐγένοντο. (Vers. 7.) ᾿Ιστέον δ᾽ ὅτι ἀγορὰ ἐν τούτοις, Ó τόπος εἰς ὃν ἀγείρονται ὃ λαός. καὶ γίνεται
20 ἡ λέξις ἐκ τοῦ ἀγείρω. ἐξ αὐτῆς δὲ, οὐ μόνον ἀγύρτης κατὼ τοὺς παλαιοὺς, ὁ ἀγείρων ὄχλον καὶ ἀπατεὼν
χαὶ ἀλαζὼν, καὶ ὄνομα δὲ βόλου κυβευτικοῦ, ἀλλὰ καὶ ἄγυρις. αἰολίζουσα οὐ μόνον τῇ τροπῇ τοῦ ὃ εἰς
V, ἀλλὰ καὶ τῷ τόνῳ. ὡς γὰρ ἑορτὴ ἕροτις «Ιἰολικῶς. οὕτω καὶ ἀγορὰ ἄγυρις. ἐξ οὗ χαὶ ὁμήγυρις. ἣν δέ
φασι καὶ ἀγορὰ Κερκώπων ᾿αΑ΄ϑήνησι πλησίον ᾿Πλιαίας, ἔνϑα τὰ κλοπιμαῖα ἐπωλοῦντο, τοιοῦτοι γὰρ
za οἱ χέρχωπες περιάδονται. κλέπται δηλαδὴ καὶ πανοῦργοι. λέγεται δὲ κατὰ “ἴλιον Διονύσιον ᾿“λικαρ-
νασέα, ἀγείρειν, καὶ τὸ περιέναι καὶ περινοστεῖν ἐπὶ νίκῃ ἢ ἑτέρῳ τινί φησι τοιούτῳ. ὅϑεν ἴσως καὶ ὁ
ἀγύρτης. Πλάτων δὲ ἐν πολιτικοῖς, καὶ τὴν ἄϑροισιν, ἀγυρμόν φησιν. εἰπὼν συναγυρμὸν φρονήσεως.
ὅτε δὲ οἱ “Ιἰολεῖς τὸ 0 εἰς V τρέπουσι, μυριαχόϑεν δῆλον. οὐ μὴν δὲ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοῦ ῥοφεῖν.
9 ῥυφεῖν λέγουσιν ἤἸωνες καὶ “ωριεῖς, κατὰ τοὺς παλαιούς. “ἴλιος δὲ Διονύσιος, ῥόφειν φησὶ λέγε- ἡ
σϑαι ὡς γράφειν. χαὶ ῥόφουσιν ὡς γράφουσιν. (Vers. 10.) Ὅτι ὃ Τηλέμαχος εἰς ἀγορὰν ἰὼν, ξίφος
3o ὀξὺ óér ὥμῳ, παλάμῃ δ᾽ ἔχε χάλκεον ἔ; 7χος. τούτων δὲ τὸ πρῶτον xci ᾿“γαμέμνων ἐν ᾿Ιλιάδι ποιεῖ
κατὰ ἔϑος ἀρχαῖον. za 0 xci ᾿“Ιχιλλεὺς ἐκεῖ ξίφος φορεῖ ἐν τῇ ἃ ῥαψῳδία δημογορῶν. εἰ καὶ ὕστε-
gov ἐξεχόπη ἀναγκαίως τὸ Eos, ὡς καὶ ἡ κατὰ τὸν Ζάλευχον ἱστορία δηλοῖ. ( Vers, 11.) Τὴν δὲ δορυ-
φορίαν φόβῳ τῶν μνηστήρων ἔοιχε ποιεῖν ὁ Τηλέμαχος. οὐ γὰρ δὴ πουϑὲν ἀντὶ σχήπτρου τὸ δόρυ
φέρει xe τις àv Ιλιάδι ποιεῖ. σχῆπτρον γὰρ, ἐν τοῖς ἑξῆς λήψεται ἀπὸ κήρυκος. εἰ δὲ καὶ οἱ μνη-
στῆρες ἢ καί τινες ἕτεροι ἐξιφηκρόρουν ἐν ταῖς ἀγοραῖς, σιωπᾷ Ὅμηρος. εἰχὸς δὲ οὕτω γίνεσθαι. καὶ
9 τοιαῦτα μὲν ταῦτα. 0 δὲ Τηλέμαχος, οὐ μόνος φησὶ προΐει, ἀλλ᾿ ἅμα τούτῳ, χύνες πόδας ἀργοὶ
ἕποντο. οὐ μόνον ὅτι, φιλακόλουϑον τὸ ζῷον, xci μάλιστα ἐπὶ δεσπόταις, ἀλλὰ καὶ ὅτι οὐκ ἔχει ὃ
εὐγενὴς νεανίας ἑτεροίους ἀκολούϑους διὰ τὴν τῶν μνηστήρων ἐπιβουλὴν, δ ἣν μεμόνωται. χαὶ ἔχει
χαταιδέσειν οὕτω τοὺς iv' ᾿Ιϑάκῃ ὁ 9 γέος. εἴγε κύγες μὲν οὐχ ἀφίστανται τοῦ δεσπότου. αὐτοὶ δὲ, τοῦ
40 βασιλέως Οδυσσέως ἐπελάϑοντο ὃ ὃς xe Ὅμηρον 2 ἐν αὐτοῖς βασιλεύων, πατὴρ ὡς ἤπιος ἦν. ἔτι inodo: 50
ὡοῦσι τῷ Τηλεμάχῳ χύνες, καὶ διὰ τὸ ἀγροικικώτερον τοῦ ἡρωϊχοῦ βίου, χαὶ ὡς κυνηγῷ δὲ, καϑ'
ὁμοίαν τῷ πατρὶ ἐπιτήδευσιν τῷ καὶ περὶ τὸν "Aoyov κύνα ἐσπουδαχότι. ὡς ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα φαγήσε-
ται. καὶ ᾧ σύμβολον σώματος εἰς ἀναγνωρισμὸν, ἡ ἀπὸ τοῦ κυνηγεσίου οὐλή. οὗ Ὀδυσσέως, καὶ ἐν τῇ
χλανίδε παρὰ προτέροις ποσὶ, χύων εἶχε ποικίλον ἑλλόν. ἄδηλον δὲ εἴτε ϑηρευτιχοὶ οἱ δηϑέντες χύνες
xci διὰ τοῦτο πόδας ἀργοὶ 0 ἐστι ταχεῖς, εἴτε τραπεζῆες 0Ug ἀγλαΐης ἕνεχεν χομέουσιν ἄνακτες, οἵους
καὶ ᾿αἰχιλλεὺς Uv" Dade ἔτρεφεν. οἱ πόδας ἂν ἀργοὶ λέγοιντο, ἀντὶ τοῦ, νωϑροὶ xci οὐ ταχεῖς κατὰ

οι
o

js:

78 PACGPJJIAIA B. Vs12—416.

τοὺς ϑηρατιχούς. ὅτι δὲ ÓUvevred ποτὲ πόδας ἀργοὶ κύνες λέγεσθαι xci οἱ λευχόποδες, δηλοῖ καὶ τὸ ἐν
᾿᾿ϑήναις Κυνόσαργες χωρίον, οὕτω χληϑὲν ἀπὸ κυνὸς λευχοῦ ϑῦμά τι ὀφαρπάσαντος καὶ ἐχδραμόντος
ἐχεῖ. ὅϑεν, οὐδὲ ἀνόσιον πρόφρημα τὸ, ἐς Κυνόσαργες. ἀλλ᾽ ἰσον τῷ, ἐς κόρακας. ὕτι δὲ εὐθεῖα τὸ Κυνό-
σαργεὲς; δῆλον ix τῆς δοτικῆς. ἐν Κυνοσάργει γὰρ εὕρηται. ix δὲ τοῦ, πόδας ἀργοὶ, καὶ οἱ ἀργίποδες
σύγκεινται ἐπὶ ποδῶν λευκότητος. παρὰ δὲ τὸ ἀργὸν, οὐ μόγον ὃ ἐναργὴς γίνεται, χαὶ ὃ λέπαργος βοῦς
60 ἤτοι Ó λαπάρας ἔχων λευκὰς, ἀλλὰ καὶ λέπαργός φασιν ἡ χιὼν παρὰ "τὸ λευκαίνειν τὸ λέπας. xal ἄργε-
μος, vOOg ὀμμάτων. ἀφ᾽ οὗ ἄργεμα χατὰ “ίδυμον, τὰ ἐπὶ ὀφϑαλμῶν λευχώματα. ὧν μνήμη τῷ
“αἰσχύλῳ ἐν τῷ, πρόσϑεν ὄντ᾽ ἐπάργεμα. ἐχεῖϑεν, καὶ ἀργᾶντες ταῦροι παρὰ Πινδάρῳ xc ἀργαίνειν,
τὸ λευκαίνειν παρ᾽ Εὐριπίδῃ ἐν ᾿“Πλκμαίωνι. χαὶ ταῦρος ἀργιμήτης ἤγουν λευκός φασι παρὰ Φρυνίχῳ,
ὃ διακομίσας τὴν Πὐρώπην. “Σημείωσαι δὲ ὅει ἔχει τι πάϑος ὃ περὶ τῶν κυνῶν λόγος ἐνταῦϑα τῷ 10
ποιητῇ, εἴγε Πηνελόπη μὲν, ἔρχεται οὐχ οἴη ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι δύο. Τηλέμαχος δὲ οὐχ οἷος
1491ἀλλ ἅμα τῷ jt κύνες οὐ μὴν οἰχέται ἢ ἑταῖροι τινές. "Ev τούτοις "δὲ ὅρα καὶ ort ἀρετὴ χανταῦϑα κηρύ-
χων, τὸ λιγύφϑογγον. ot xci παρὰ τὸ γαρύειν καὶ τὴν γῆρυν ἐτυμολογοῦνται. χαὶ ὅτι ἐπιμονὴν ποιεῖ
τὸ, κηρύχεσσι χαὶ κηρύσσειν zat ἐκήρυσσον, διὰ τὸ τῆς λέξεως χαίριον. ( Vers. 12.) Ὅτι ϑεσπίην ἄρα
τῷ Τηλεμάχῳ χάριν κατέχευεν AUi, εἰς ἀγορὰν ἰόντι. τὸν δ᾽ ἄρα πάντες λαοὶ ἐπερχόμενον ϑηεῦντο,
τουτέστιν ἐϑαύμαζον. οὐ μόνον τῆς ἔξω χάριτος, ἀλλὰ x«i τῆς συνέσεως ἣν Ὅμηρος αἰνίττεται διὰ τῆς
᾿᾿ϑηνᾶς, ἐλϑὼν δέ φησιν, ἕζετο ἐν πατρὸς ϑώχῳ. εἶξαν δὲ γέροντες, διὰ τὸ τῆς βασιλείας δηλονότι
γεραρὸν πρεςβεῖον. ἄλλως γὰρ, οἱ νέοι τοῖς πρεςβυτέροις ὑπανίσταντιιι ὡς πολλαχοῦ δηλοῦται. “Ὅρα
δὲ τὸ κατέχευεν, ἀντὶ τοῦ, διὰ παντὸς τοῦ σώματος περιήγαγε, ᾿καὶ ἔστι κχαιριωτάτη ἡ λέξις ὡς ἐπὶ
ὑγροῦ περικεχυμένου ῥηϑεῖσα , διὰ τὸ quie τῆς TOU νέου ἐπιφανείας. ( Vers. 13.) Ὅρα δὲ καὶ ὡς δὶς 20
εἶπε τὸ ἄρα, ἐν δυσὶ στίχων ἀρχαῖς. Σημείωσαι δὲ xc OTL καὶ ἄλλως ϑηητὸς 0 νεανίας ἔδοξεν. ἐπειδὴ
οὐδέ ποτε ἀγορὴ ἐγένετο ἐν ᾿Ιϑάχῃ οὔτε ϑόωχος ἐξ οὗ ᾿Οδυσσεὺς εἰς Τροίαν ἔπλευσεν. ὅϑεν ϑαυμάζεται
106 μετὰ τοσούτους ἐνιαυτοὺς ἄρτι χαϑίζων ἀγολράν. Τοῦ δὲ ϑηεῦντο, ϑέμα, “ηέω. ἐξ οὗ τὸ ϑηητόν.
πρόεστι δὲ τοῦ ϑηέω, τὸ ϑεῶ ἤγ ovr βλέπω. ϑέα γὰρ ἐμβιβάζει τὴ ψυχὴ ὡς τὸ ϑάμβος, οὕτω καὶ
τὸ ϑαῦμα χαὶ τὸ ϑηεῖσϑαι. εἰ δὲ ἐχρῆν ἐκ τοὺ ϑεῶ, προφληψει τοῦ ἰῶτα γενέσϑαι Duo τὸ ϑαυ-
μάζω, ἀλλ᾽ ἐπεὶ προκατελήφϑη ἡ ἢ τοιαύτη γραφὴ ἐν τῷ ϑειῶ τὸ ϑυμιάζω οὗ χρῆσις ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα,
ἐτράπη τὸ € τοῦ ϑεῶ πρὸς διαστολὴν, εἰς nre. xc οὕτω πεποίηται τὸ, ϑηῶ ϑηήσω. (Vers. 15.) Ὅτι
χατάρχει τῆς νῦν δημηγορίας “ἰγύπτιος ἀνὴρ, οὕτω χατὰ χυριωνυμίαν χαλούμενος ἐξ ἐϑυνιχῆς λέξεως
ὡς xci προδεδήλωται. ὃς δὴ γήραϊ κυφὸς ἔην. (Vers. 16.) Καὶ μυρία ἤδη, τουτέστιν ἠπίστατο. Καὶ
20 ὕρα χἀνταῦϑα ὕτι πολυπειρία εἴτουν μυρία εἴδησις τὴ τῶν γερόντων “ἡλικίᾳ παρέπεται. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι 30
εὕρηται καὶ ἐν᾿Ιλιάδε κύριον, ἀνὴρ μβριος ὁμωνύμως τῷ τῆς Ἴμβρου τοπιχῷ. καὶ ἔστιν ὅμοιον πρὸς
τὸ Αἰγύπτιος κύριον. εἴη δ᾽ ἂν τοιοῦτόν τι καὶ 0 ἐκ Τροίας Πριαμίδης Πολίτης. τὸ δὲ τὸν ὑπέργηρων,
καὶ πολύνουν εἶναι, ἀπαιτεῖ πάντως ὁ κατὰ φύσιν ὀρϑὸς λόγος, ὡς ὕγε ἑτεροῖος γέρων, ἀκούσοι ἄν 76
ποϑεν τὸ, μὴ φευρεϑῆς ἄνους τὲ xci γέρων ἅμα. Σημείωσαι δὲ καὶ ὕτι λόγιος ὧν ὁ ποιητὴς καὶ εἰδὼς
So ὡς κατάρξαι λόγου τὸν νεωτέρον παρὰ τοῖς εὖ εἰδόσι δυσχερὲς, προλογίζοντα ποιεῖ τὸν γέροντα Ai* γύ-
πτιον, καὶ ἐρωτῶντα. εἶτα τὸν “Τηλέμαχον, δεύτερον εἰς λόγους ἥχοντα καὶ λαλοῦντα πρὸς τὸ ἐρωτη-
fir. ὁᾷον γὰρ τοῦτο ἤπερ τὸ πρωτολογεῖν. τοιοῦτον δέ τι ποιήσει καὶ ἐν τῇ γάμμα ῥαψῳδίᾳ. ἔνϑα τοῦ
Νέστορος ἐρωτήσαντος, ἀρχὴν τοῦ λέγειν λαβὼν, ἀπολογήσεται ὁ “Γηλέμαχος. (Vers. 16.) Τὺ δὲ
γήραϊ κυφὸς, πρὸς διαστολὴν εἴρηται τοῦ γυροῦ. ἐχεῖνος γὰρ, φύσει τοιοῦτος. ὡς τὸ, γυρὸς ἔην ὥμοισιν,
᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὲ τὸ μυρία εἰδέναι διὰ γέρως πολυπειρίαν, οὐκ ἀεὶ ἐπαινεῖται, διότι ἐπί τινων, φυσᾷ xc ἤἄο
40 ἐπαίρει φρένας. ὅϑεν τυφογέκροντες οἱ τοιοῦτοι καὶ τῦφοι καὶ τυφεδανοὶ σχώπτονται. εἰ καὶ ἄλλως τὰ
τοιαῦτα συμβιβάζονται διὰ τὸ δεῖν εἶναι ἤδη τύφεσθϑαι τοὺς τοιούτους, ἤγουν καίεσϑιαι νεχρικῶς.
Oev καὶ τυμβογέροντες οἱ αὐτοὶ καὶ σορόπληκτοι xci σοροπλῆγες. καὶ ὅτι ἐκ τοῦ κυςὸς οὗ πρωτύτυ-
πος ὃ κέκυφα παρακείμενος, λέγεται σχωπτιχῶς χατὰ συγγένειαν τοὺ α΄ πρὸς τὸ β΄, χυβάλης ὁ ὡσπερεὶ
χυφὸς, ἐκ TOU καταχύπτειν συχνῶς. ὃν καὶ ἡμίανδρον xc ἡμιγύναικα καὶ σποδόρχην ἐβλασφήμουν.
ἐχ τοῦ αὐτοῦ δέ φασι κυφοῦ, xci Κυβήβα διὰ τοῦ ἃ ἢ Αυβήβη διὰ τοῦ ἢ, ἡ Péc. ἢ φασιν ὃ κατεχό-

ΡΑΨΙ 7141.4 B. Vs19g—33. 79

μενος ἢ καὶ ἄλλῳ δαίμονι καταχρηστικῶς, κύβηβος ἐλέγετο. ὃ καὶ σάβος χαὶ σαβάξιος χαὶ βάχχος xci
βαβάκτης καὶ βάραξ xci ἐμμανὴς καὶ φλεδών. ὡς δὲ ἐκ τοῦ κυφὸς γένεται xai 0 χύβος, δηλοῦσιν οἱ
παλαιοί. καὶ οὕτω μὲν Ἀγάδε. Περὶ δὲ τοῦ ἤδη 0 ἐστιν ἠπίστατο, ἐν ᾿Ιλιάδι “7έγραπται ἱκανῶς. 80
( Vers, 19.) Ὅτι cric πιϑανὴν τοῦ πρωτολογῆσαι τὸν «ἰγύπτιον προβάλλεται ὁ ποιητὴς, τὴν τοῦ
παιδὸς ᾿Αντίφου μνήμην. οὗ συστρατευσαμένου τῷ Οδυσσεῖ καὶ ἀπολωλότος μνησάμενος ὁ πατὴρ,
λαλεῖ τὰ εἰχότα. ( Vers. 18.) Ὅτι εὔπωλον ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι τὴν Τροίαν λέγει, ἢ ἀντὶ τοῦ εὔζῳον.
ἢ εὔιππον ὡς ἀπὸ μέρους. ἢ τὴν εὔγεων καὶ εὐβωλοστρόφητον. ἢ τὴν εὖ περιπολουμένην, χατὰ ἔχτα-
σιν τοὺ ὃ. ἤτοι τὴν εὐδαίμονα καὶ εὐοίχητον. ( Vers. 20.) Ὅτι τρεῖς τῷ “ΤΠἰγυπτίῳ ἐγένοντο παῖδες. ὧν
ὁ μὲν, μνηστῆρσιν ὡμίλει, ὃ Εὐρύνομος. μείζω τοῦ γένους φρονῶν. δύο δὲ, αἰὲν ἔχον πατρώϊα ἔργα,

10 τὴν x«T αὐτοὺς 0 φασιν ἑλῶντες. καὶ αὐτὸς οὐχ οὕτω τοῖς περιοῦσι παισὶν ἔχαιρεν, 0cov ἐπὶ rigo
ἤχϑετο. ὃν συστρατευσάμενον Ὀδυσσεῖ, ἄγριος ἔκτανε Κύχλοψ. πύματον δ᾽ ὡπλίσατο ἤγουν ἐσκεύασε
δόρπον. Καὶ ὁρα Ort οὐ ποσότης παίδων ἁπλῶς εὐφραίνει πατέρα, ποιότης δὲ ἀγαϑή. εἴγε καὶ ὁ «ὦ
γύπτιος οὐκ ἀγαπᾷ τρεῖς ἔχων, ἀλλὰ ποϑεῖ καὶ τὸν ἕνα τὸν αἰχμητὴν ἼἌντιφον. χαὶ οὐ λήϑεται ὀδυ-
ρόμενος καὶ ἀχεύων. (Vers. 22.) Ὅρα δὲ τὸ αἰὲν, τὸ iati arie δηλ οὖν τῆς τῶν παίδων τοῦ «“ἰγυπτίου
σπουδῆς ἐπὶ τοῖς πατρῴοις ἔργοις. ἅπερ ὃ ποιητής τίνα "ἣν, οὐκ ἐπεξειργάσατο, οἷα μὴ ϑέλων τοῖς Go
περιττοῖς ἐμοιιλοχωρεῖν. ὅτι δὲ τὰς πατρῴας οἱ παῖδες ἐξεδέχοντο τέχνας ὡς καὶ ἐν τὴ ᾿Ιλιάδι ἐδηλώϑ᾽,,
Ἡρόδοτος ἱστορεῖ. αὐλητοῦ γὰρ αὐλητής. καὶ μαγείρου φησὶ μάγειρος. καὶ χῆρυξ κήρυκος. (Vers. 20.)

Τὸ δὲ πύματον δόρπον, yes εἰρῆσϑαι δοκεῖ πρὸς ἀστειότητα ὡς ἐν σχήματι ἀμφιβολίας. ἢ γὰρ πύμα-
τος ἣν 0 ἄντιφος τῶν ἐξ rov ᾿Οδυσσέως ἑταίρων oU; ὁ Κύχλωψ᾽ ἐϑοινήσατο πρὸς ἑσπέραν, 1) πύματος

20 ἀνϑρώπων εἴτε καὶ ἁπλῶς πάντων ὧν εἰς γαστέρα ὁ Κύχλωψ κατέσπα. ὃς δόρπος εἴη ἂν καὶ xe ἕτερον
τρόπον, ὡς πρὸς ταῖς τοῦ βίου δυσμαῖς καὶ πρὸς τῷ ἐν τρο πολογίᾳ μέλανι ἑσπέρῳ ϑοινηϑείς. οὐχέτι1 432
γὰρ ὃ Κύχλωψ ἔφαγε, συναποβαλὼν τῷ φωτὶ xci τὸ Cv ὡς λέγεται. ᾿Ιστέον δ᾽ ὅτι τρισὶ τροφαῖς
ἐχρῶντο οἱ παλαιοί. ὧν τὸ πρῶτον, ἐχαλεῖτο ἄριστον, γινόμενον πάνυ πρωὶ ἅμ᾽ ἠοῖ φαινομένῃφι,
ἄρεος ἱσταμένου. ὡς καὶ ἡ τοῦ ὀνόματος ἐτυμολογία δηλοῖ. εἶτα, τὸ δεῖπνον usd! 0 ἔδει πονεῖν, 0 καὶ
ἄριστον φασί τινες, τρίτον δὲ, δόρπος. ἐναντίον ἀρίστῳ. ἡνίχα δόρυ παύεται. ὅπερ ἡμεῖς παρὰ τὸ
δεῖν τότε ὕπνου, δεῖπνον καλοῦμεν. διὸ καὶ “Ἰἰσχύλος τάττων, μετρεῖ, ἄριστα. δεῖπνα. δόρπαϑ᾽
αἱρεῖσϑαι, τρία. (Ort δὲ τοῦτο αἰτιῶνταί τινες, ἐν τῇ Ιλιάδι ἐῤῥέϑη. δῆλον δὲ, καὶ ὅτι δεῖπνον μὲν
οἱ πλείους, τὸ πρωϊνόν φασιν ἔμβρωμα. ue 0, πόνου δεῖ. ἄριστον δὲ, τὸ κοινῶς λεγόμενον γεῦμα.
οὐ παρὰ τὸν ἄρην ἀλλὰ παρὰ τὸ ἀρίστως ἔχειν κατ᾽ ἐξοχήν. δόρπον δὲ, οὐδεὶς ὃς ἀμφέϑαλε μὴ ἀπονε-

30 νεμῆσίϑαι τῇ ἑσπέρᾳ. (Vers. 26.) Ὅτι ὥσπερ φῶς φόως κατὰ πλεονασμὸν, οὕτω καὶ ϑῶκος ϑόωχος,
ἐν τῷ, οὐδὲ ποϑ' ἡμετέρη ἀγορὴ γένετο οὐδὲ ϑόωχος ἤτοι συνέδριον, ἐξ οὗ τόδε προέβη. οἰχεῖος δὲ

ΤΊ ὃ λόγος, ἐπὶ ἀργίᾳ πολιτιχῶν συνελεύσεων. ὅτε δέ τις ἀνολπίλστως τὴν τοιαύτην ἀργίαν εἰς ἔργον

προαγάγηται, οἰχεῖον εἰπεῖν τὸ, νῦν δὲ τίς ὧδ᾽ ἤγειρε. τίνα χρειὼ τόσσον ἵχει, ἠὲ νέων ἀνδρῶν ἢ οἱ

προγενέστεροί εἰσι. ( Vevs. 30.) Καὶ ὕρα τὸ, ot προγενέστεροί εἰσιν. ἐνήλλαχκται γὰρ διὰ ποικιλίαν,
ἀπὸ γενιχῆς. ἦν γὰρ τὸ ἀκόλουϑον, ἠὲ νέων ἀνδρῶν ἢ προγενεστέρων. TO δὲ χρειὼ, χρεῖος ἐρεῖ προϊών.

Ὅτι δὲ τὸ ἵχει ἀντὶ τοῦ ἔρχεται ἀεὶ ὃ ποιητὴς διὰ τοῦ γράφει ἐξ οὗ καὶ τὸ ἱκάνω γίνεται, οὐκ ἔστιν

ἀντειπεῖν. ἐπεὶ δὲ οἱ μεϑ Ὅμηρον διὰ τοῦ ἢ ἔγραψαν αὐτὸ, ἔδοξε τοῖς μετ᾽ αὐτοὺς, συμβῆναι εἰς τὸ,

τὰ μὲν ἐνεργητικὰ τοῦ Mao, ἐν τῷ ἢ γράφεσθαι. τὰ δὲ παϑητιχὰ, ἐν τῷ ἰῶτα. (Vers. 30.) Ὅτι
αἰτία κοινῆς ἀγορᾶς, ἢ τὸ ἀγγελίαν τινὰ ἐϑέλειν σάφα εἰπεῖν τοῖς πολίταις ὅτε τις πρότερός γε πύϑοιτο,

4o ἢ τὸ ἐϑελῆσαι δήμιόν τι ἄλλο πιφαύσχεσϑαι. χαὶ ἔστι τὰ τοιαῦτα, συστατιχὰ πολιτείας ὡς μάλιστα.
( Vers, 31.) "Eort δὲ τὸ πύϑοιτο, ἀντὶ τοῦ μάϑοι. σημαίνει δέ ποτὲ χαὶ τὸ ἐρωτήσοι. ( Vers. 52.) Τοῦ
δὲ πιφαύσχεσϑαι διττοῦ ὄντος ; δηλοῖ γὰρ xci τὸ δεικνύειν ὡς τὸ, πιραυσχόμιενος τὰ ἃ κῆλα, χαὶ τὸ
λέγειν, ἑρμηνεύων ἐνταῦϑα τὴν λέξιν, quot. πιφαύσχεται ἠδ᾽ ἀγορεύει. μονονουχὶ λέγων ὅτι νῦν τὸ
πιφαύσχεται, ἀντὶ τοῦ λέγειν χεῖται. οὕτω δὲ καὶ μετ᾿ ὀλίγα ἐν τῷ, πιφαύσκομαι ἠδ᾽ ἀγορεύω. καὶ
μνηστῆρσι πιφαυσχόμενος τάδε εἴρω. ( Vers. 33.) Ὅτι τοῦ ᾿Ιϑακησίου “ἰγυπτίου εἰπόντος ὡς ἐσϑλὸς 20
μοι δοχεῖ εἶναι. ὀνήμενος. εἴϑε οἱ αὐτῷ Ζεὺς ἀγαϑὸν τελέσειεν, 0, τι φρεσὶν ἧσιν μενοινᾷ, τουτέστιν

80 PACEQIAILA B. VYs35-4o.

ὁ τὴν ἀγορὰν ἀϑροίσας, ἀγαϑόὸς μοι δοκεῖ, καὶ ὀνήμενος εἴη τουτέστιν ὄναιτο ταύτης. ( Vers, 55.)
Καὶ εἰς ἀγαϑὸν τελεσϑείη ὕπερ ἐϑέλει, ἔχαιρε τῇ φήμῃ 0 Τηλέμαχος. ἔστι δὲ φήμη, λόγος δηλωτικὸς
μέλλοντός τινος ἐξ αὐτομάτου λαλούμενος. xci τοίνυν τὴ» τοιαύτην φήμην τοῦ γέροντος εἰς ἀγαϑὸν
δεξάμενος οἰωνὸν, ἀνέστη δημηγορήσων. οὕτω xci ἐν ᾿Ιλιάδι τῆς ᾿Αφροδίτης εἰπούσης τῇ Ἥρᾳ, οὐδέ
δὲ φημὶ ἄπραχτον yevéeaO at, ὕ, τι fecal σῇσι μενοινᾷς, φήμην ἢ εἰν τ τὸ πρᾶ) γμα γοεῖ. χαὶ τῇ ἀπάτῃ
τοῦ Διὸς ἐγχειρεῖ, xci ἐπιτυγχάνει. καὶ Ὀδυσσεὺς δέ που ἐν τοῖς ἑξῆς, τέρας μὲν ἔξωϑεν ζητήσας ἐκ
Διὸς, φήμην δὲ ἔνδοϑεν ἐκ τῶν ἐν τῷ αὐτοῦ οἴκῳ, ἀκούει φήμην ἀγαϑὴν καὶ ϑαῤῥεῖ ἐφ᾽ οἷς ἀνδρίσε-
ται. φέρεται δὲ λόγος, καὶ πόλιν ᾿Ιταλικὴν ἐκ τοιαύτης αἰτίας χλῆσιν εὑρεῖν. ἡ μὲν γὰρ, ἐπολιοχρεῖτο.
ἀνὴρ δὲ πολέμιος πελάσας, χαῖρε ἤκουσε πρός τινος τῶν ἐπὶ τοῦ τείχους. κἀκεῖνος οἰωνίσατο. χαὶ ἡ
πόλις νιχηϑεῖσα, Καῖρε ἐκλήϑη δι ἐκεῖνο τὸ χαῖρε, βαρβαρισϑεῖσα κατὰ τὴν ἐγχώριον γλῶσσαν. ᾿Ιστέον
δὲ ὅτι τὸ ὀνήμενος, κοινότερον *uiv, ἐκ τοῦ ὀνῶ ὄνημι παρῆχται. ὁμοίως τῷ, διζῶ δίζημι, ὅϑεν TO,

et FA & * T , D * 24 € ^ τω 3 ὦ » ᾿
ἵππους διξήμενος. καὶ τῷ, φιλῶ φίλημι ὅϑεν τὸ φίλατο παρ Ὁμήρῳ. καὶ τῷ, αἰνῶ αἴνημι. ὡς τὸ,

οὔ μιν &yoy αἴνημι. καὶ ἄλλοις μυρίοις. ὁ δὲ ᾿ἡλεξανδρεὺς ἢ Π]ρακλὲ «(Oe , χαινήν τινα περιεργίαν ére-
otav ὑποβάλλει ἐν οἷς γράφει οὕτως. ὃ ἐνεργητικὸς παρατατικὺς ὅτε τὸ ϑεματικὸν ὦ ὦ εἰς τὴν οὐ δίφϑογ-
γον μεταϑὴ, πλεονάζει τὸ y ἐπὶ τέλους. οἷον. ἡχῶ ἤχουν, οἰχῶ χουν ὀκνῶ ὥκνουν. οὐχοῦν ἀπὸ τοῦ
ὦ ἐνεργητικοῦ ἡ προ περιοῦ ϑέματος, εἴη ἂν ὁ ᾿ἐνεργητικὸς maet amis, οὖν ἀντὶ τοῦ ὑπῆρχον. χαὶ παϑη-
τικὸς οὔμην. ἐξ ὧν “ἰολικῶς ὃ οὗν, γέγονεν ἦν. καὶ 0 οὔμην, ἤμην. «Αἰολεῖς γάρ φησι τὴν ov δίφϑογγον
παρατέλευτον οὖσαν ἐν τοῖς τοιούτοις, εἰς ἢ μετατιϑέασιν. οἱ καὶ τὸ ἐκαλούμην καὶ ἐνουύμην καὶ ὅσα
ὕμοια τῆς πρώτης συζυγίας τῶν περισπωμένων, ἐκαλήμην καὶ ἐνοήμην λέγουσι. χαὶ ἐπὶ μετοχῶν, χαλήμε-
γος χαὶ γοήμενος. μεταπιπτούσης τῆς οὐ διφϑό ὄγγου εἰς τὸ ἤτα. δίδωσιν οὖν ὃ εἰρημένος Hoax εἰδης, καὶ

᾿ τοῦ ὀνήμιενος «Αἰολέ ἔων διαλέκτῳ ἀρχὴν εἰναι τὸ ὀνούμενος. δῆλον δ᾽ ὅτι ix τοῦ ὡς ἐῤῥέϑη c ὄνημι, καὶ τὸ

ὥνητο διὰ τοῦ ἦτα estet xci τὸ ὥνατο. xci τὸ OvcGÓct. καὶ ὠνάμην. χαὶ ὀνάμενος. zc εἴτι ἀλλο
τοιοῦτον. (Vers. ὅθ: Ort με τὰ τὴν ῥηθεῖσαν φήμην μενοινήσας ὁ ηλέμαχος, ἔστη ἐν μέσῃ ἀγορᾷ. σύνη-
Des ποιῶν. ὡς ἂν ἐξ ἴσου πάντοϑεν ἀκούοιτο. ᾿4γαμέμνων μέντοι ἐν "Daci ἅπαξ ποτὲ κατ᾿ ἀνάγκην μὴ
οὕτω ποιήσας ἀλλ᾿ αὐτόϑεν ἐξ ἕδρης λαλήσας, ἀπολογεῖται ὑπὲρ τούτου ὡς ἐχεῖ γέγραπται. ( Vers. 57.)
(0 σκῆπτρον δὲ τῷ Τηλεμάχῳ ἐνέβαλε χειρὶ κῆρυξ Πεισήνωρ, οὐ γὰρ ἣν ϑέμις ἄλλως δημηγορεῖν
τοὺς βασιλεῖς. ὡς οὐδὲ χήρυξι ϑεμιτὸν ἄνευ χηρυχείου προϊέναι. διὸ καὶ ἐν τῷ ἐπιταφίῳ, Μενέλαος
διαπλ ηκτιξύμενος πρὸς ᾿ΑἸντίλοχον ὡς ἐν δίχῃ, σχῆπτρον χειρίζεται. οἰχεῖον δὲ ὄνομα κήρυκι τὸ Πεισή-
νωρ, ἔργον γὰρ τῷ τοιούτῳ, πείϑεν ἄνδρας ὑπακούειν. (Vers. 39. ) Ὅτι ἐν τῷ, πρῶτον ἔπειτα
γέροντα χαϑιατιτόμενὸς προσέειπε, χαϑάπτεσϑαι λέγει τὸ ἀμείβεσθαι ἢ ἀποτείνεσϑαι ἁπλῶς διὰ
λύγου πρός τινα. ἐπεὶ καὶ ἅπτεσϑαι τινῶν, οὐ μόνον σωματικῶς "m καὶ dv λύγοις λεγόμεϑα. οὕτω
χαὶ τὸ καϑαπτόμενος φίλον ἦτορ. ἀντὶ τοῦ ἑαυτῷ λαλῶν. παρὰ μέντοι τοῖς ὕστερον, καϑόπτεσϑαι
λέγεται τὸ τραχύτερον ἐν λόγοις προσηγέρεσϑαι, καὶ μετὰ γενικῆς. (Vevs. 40 et sqq.) * Orc ὁ ζητούμε-
vog πρὸς τινος καὶ ϑαῤῥαλέος προπηδῶν, εἴποι ἂν, οὐχ ἑκὰς οὗτος ἀνὴρ, τάχα δ᾽ εἴσεαι αὐτός. Ὅτι
ἡ τοῦ Τηλεμάχου δημηγορίᾳ κριτὰς μὲν οἷον καϑίζει τοὺς ᾿Ιϑακησίους. προοίμιον δὲ κατὰ Oungizijv

: . rs LE ; ; « Y eo ; » ; dee
uéDo0or ἔγει, ἀπὸ τῶν προχειμένων λόγων ovs δηλαδὴ ὁ ᾿Ἰϑακησιος «“ιγύπτιος προεχειρίσατο. καταφξ-

ρέται δὲ τῶν μνηστήρων. καὶ βίας αὐτοὺς ἑλεῖν σπεύδει, οἷς τῇ T€ μητρὶ οὐκ ἐϑελούση ἐπέχραον. καὶ ἐν
ἀλλοτρίῳ οἴκῳ βοὺς ἱερεύοντες χαὶ Oig καὶ πίονας αἰγας, εἰλαπινάζουσι. πίνουσί τε αἴϑοπα οἶνον

* J *5t * c J Dc δὴ "ὦ , 2 » à. , c 3j Lf A bow j δὲ F
bo uen ως. ἐστι OUV τὰ τῆς Ont οριας οὐχ (7TOOCLZTUZC, ὡς ἕπι OHO oyovué e € πράγματι ἐπιλο-

γική ἐστι καὶ καταιρορικὴ καὶ αὐξητική. διὸ zc ἡ διήγησις ἔχουσά τι χαὶ ἐκφραστικῆς διασκχευῆς, οὐ

1453διδάσκει οὐδ᾽ ἁπλῶς διηγεῖται τὴν μνηστείαν, ἀλλὰ τὴν βίαν ἐπαύξει iu "βριϑῶς. ἔχει δὲ χαὶ ἐλέου εἰς-

βολὴν ἐν τῷ, vc μεσήϑητε καὶ αὐτοί. ἄλλους T αἰδέσϑητε ἀνϑρώπους, οἱ περιναιετάώουσι. ϑεοῦ δ᾽ ὑπο-
δείσατε μῆνιν. μὴ τι μεταστρέψῃ ἀγασάμενος κακὰ ἔργα. λίσσομαι ϑεοῦ τε ᾿θλυμπίου καὶ Θέμιστος.
4T ἀνδρῶν ἀγορὰς ἠμὲν λύει ἠδὲ καϑίζει. σχέσϑε φίλοι. καί μὲ οἷον 0 ἐστι μόνον, ἐάσατε. οὐχ ὥστε
δηλαδὴ τρυφᾶν, ἀλλὰ πένϑεϊ λυγρῷ τείρεσϑϑαι. πάντως γὰρ ἔλεον προκαλεῖταί τινα σὺν αἰδοῖ καὶ

10 δέει τὸ, νεμεσήϑιητε. αἰδέσϑϑητε. ὑπο᾿δείσατε ϑεόν. λίσσομαι. σχέσϑεε φίλοι. ἐπὶ δὲ τούτοις αἰτιώμενος

PACGPIQIAI.A B. Vs 46-- 49. 81

καὶ τοὺς ὡσανεὶ χριτὰς ᾿Ιϑαχησίους, φησὶν. εἰ μή που τι πατὴρ ἐμὸς ἐσϑλὸς Ὀδυσσεὺς χαχὸν ἔρεξεν.
ὧν με ἀποτινύμενοι, xaxa oere, τούτους ὀτρύνοντες καὶ τὰ ἑξῆς, ἐν οἷς καὶ ἐρεϑίέξει τοὺς ᾿Ιϑακησίους
κατὰ τῶν μνηστήρων, ἢ) γὰρ ὀτρύνουσι τούτους ποιεῖν ἃ ποιοῦσιν ἐν τοῖς τοῦ Ὀδυσσέως, χαὶ τρόπον
τινὰ πατραλοῖαι εἰσὶ θασιλέα βλάπτοντες ἃ ὃν 7 πατρὸς δίκην εἶναι ἤπιον φησίν. ὃ οὐδ᾽ αὐτοὶ ἂν ἀπαρνή-

σωνταῖι. οἵγε τοῦ Τηλεμάχου ἐσϑλὸν αὐτὸν εἰπόντος xci οὐχ ἀ πεοιχότα πατρὸς εἰς αὐτοὺς ἐδέξαντο 20

τὸν λόγον ἐφησυχάσαντες. ἢ τοίνυν ὀτρύνουσι τοὺς μνηστῆρας ,, καὶ τετάξονται εἰς πατραλοίας. 7j οὐχ
ὀτρύνουσε, καὶ δεῖ ἐξελάσαι αὐτούς. ὅπερ ἴσως καὶ εὐλαβηϑέντες οἱ μνηστῆρες καὶ μάλισϑ' ὅτι ἐν τοῖς
ἑξῆς xci ὃ “Μέντωρ ὑπὲρ τοῦ Ὀδυσσέως δημηγορήσας μέμιμεται τοὺς ᾿Ιϑακησίους ὡς πολλοὶ ὄντες οὐ
παύουσι τοὺς dieron: μνηστῆρας, λύουσιν ὡς δηλωθήσεται τὴν ἀγορὰν ἣν οὐχ ἐχάϑισαν. ἐπὶ δὲ

τούτοις Ó νεανίας ἐπαύξων τὸν ἔλεον καὶ οἶχτον πλείω προκαλούμενος, τὸ σκῆπτρον Bax An πρὸς τῇ 50

γῇ, δάκρυα ἀναπρήσας. 0 ἐστι διὰ τοῦ ἐγκεφάλου ἀναπεράσας. ἤγουν σὺν ὁρμῇ ἐξαγαγὼν καὶ οἷον ἐχφυ-
σήσας . παρὰ τὸ πρήϑω τὸ φυσῶ. ποιεῖ δὲ τοῦτο καὶ ᾿Αχιλλεὺς ἐκ ᾿Ιλιάδι δίχα γε τοῦ δακρύσαι. εἶτα
ἐπὶ πᾶσι μετὰ τὴν δημηγορίαν δεικνύων ὃ ποιητὴς ὡς ἔλεον τὰ τοιαῦτα εἰσάγευ τοῖς ἀκροαταῖς χαὶ οἰχτί-
ζξεσϑαι ποιεῖ καὶ μάλιστα τὸ δαχρύειν, φησίν. οἶκτος, δ᾽ ἕλε λαὸν ἅπαντα. καὶ τοιαύτη μὲν ὡς ἐν
ὀλίγῳ εἰπεῖν, ἡ τοῦ Τηλεμάχου δημηγορία ἧς τὰ κατὰ μέρος λελέξεται. οἵα δὲ καὶ ἣ τῶν ᾿ μνηστήρων,
ἐν τοῖς ἐφεξῆς δηλωϑήσεται. Σημείωσαι δὲ τὴν Ἔν Τηλεμάχου σύνεσιν. εἰ xci νέος ὧν, οὕτω καταδη-

μαγωγεῖ τὸν ᾿Ιϑακήσιον ὄχλον. ἐστοχασμένος οἷα "εἰχὸς, εὐχατάσειστον εἶναι τὸν δῆμον καὶ εὐρίπιστον á

ὡς ῥᾷον ὑπανάσετεσίθαιι εἰς ϑϑυυμὸν πιυρόεντα. ὅπερ 7 πολλοὶ δηλοῦσιν οἱ διὰ πολιτικὰς ἔχϑρας ἠτύχησαν
χόλῳ τοῦ δήμου. ἐν οἷς καὶ οἱ Μιλήσιοι. παρ᾽ οἷς καὶ ἀλοητὸς τέχνων ἐγένετο, ἐπιϑεμένου τοῖς πλου-
σίοις τοῦ δήμου. εἰ καὶ αὖ πάλιν οἱ πλούσιοι καταπίστωσιν ἐποίησαν. τῶν δημοτῶν ot γέργηϑες ἐκα-
λοῦντο, καὶ καῦσιν εὐέξαπτον διὰ τὴν πίσσαν. ὅτε φασὶ καὶ ἐλαία ἱερὰ ἐξανήφϑη αὐτόματος. καὶ τὸ
, 5 ὴ Ὁ 5 4 ( μ
« » , B - ) - € , - - , , . - - , Η͂ pa (ἃ
Üeiov ἐνειέσησεν αὐτοῖς ἐν χρησμῷ, ὑπέρ τε τοῦ τῶν γεργήϑων φόνου καὶ τοῦ πισσηροῦ μόρου καὶ τοῦ ἄει-
μ d Z " E , 7n -*.ie ig / »
- , P d « M , » - - 2 - A ,
XaAoUs; δενδρέου. "EvÓO« ὅρα τὸ δενδρέου, σύνηϑες ὃν τοῖς ποιηταῖς. οὗ ἡ εὐϑεῖα, τὸ δένδρεον «vav-
s 0 0 ἢ ] 0
γεν ' " ' ' , , , 3 , ' » , -
τιῤῥήτως. τὸ δέ γε πληϑυντιχὸν τὰ δένδρεα, διχόϑεν πρόεισιν. οὐ μόνον γὰρ ex τρισυλλάβου TOU
δένδρεον τὸ τοιοῦτον πληϑυντιχὸν δοκεῖ qveatkat, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ δισυλλάβου εὐϑείας τῆς δένδρος ὡς
, * "A , , e P , , - , - » »
βέλος. διὸ καὶ ὡς βέλεα βέλη, οὕτω καὶ δένδρεα δένδρη παρὰ τῷ ᾿4“ϑηναίῳ ἐν τῷ, τὰ δὲ δένδρη τὰν
- - ΕΣ - , , * , * -
τοῖς ὄρεσι, χορδαῖς ὀπταῖς ἐριφείοις φυλλοροήσει καὶ τευϑιδίοις, καὶ ἑξῆς.
( Vers. 46.) Ὅτι ἐν τῷ, κακόν μοι ἔμπεσεν οἴχω δοιὰ, οἱ μὲν, τὸ δοιὰ, ἐπίῤῥημα νοοῦσιν, ἀντὶ

τοῦ διχῶς, τὸ μὲν, πατέρα ἐσϑλὸν ἀπώλεσα. ὕς mor ἐν ὑμῖν τοΐςδεσσι βασίλευε, πατὴρ 0 ὡς 1 706 50
τ

ἦεν. νῦν δ᾽ αὖ, καὶ πολὺ μεῖζον. ἡ τῆς μητρὸς δηλονότι βία καὶ τὰ ἑπόμενα ταύτῃ κακά. ἕτεροι δὲ,
ἐπιδιόρϑωσιν φασὶ τὸ δοιά. εἰπὼν γὰρ xczóv ἑνικῶς, εἶτα ἐπιλογισάμενος ὡς οὐχ ἕν ἐστι τὸ καχὸν,
ἐπιδιορϑοῦται. εἰπών. καὶ τί λέγω xaxov; οὐχ ἕν μοι ἐστὶ τὸ χαχὸν, ἀλλὰ δύο. πατρὸς ἀπώλεια καὶ
βία κατὰ μητρός. ( Vers. 48.) "Ev τούτοις δὲ ὅρα οἷόν τε τὸν κυρίως βασιλέα εἶναι χρή. ὅτι δηλαδὴ
πατέρα ὥςπερ τῶν ἀρχομένων, καὶ μὴ κατὰ τὸν ἔχετον, βασιλέα βροτῶν δηλήμονα πάντων. xci ὅπως
ὑψοῖ ὃ ῥήτωρ Τηλέμαχος τὸ κατὰ τοὺς μνηστῆρας κακὸν, καὶ μεῖζον αὐτὸ λέγει τοῦ χατὰ τὸν πατέρα.
καὶ οὐχ ἁπλῶς μεῖζον, ἀλλὰ καὶ πολὺ μεῖζον. οὐκ ἀληϑεύων, ἀλλὰ ῥητορικῶς τὸν λόγον ὑψῶν. διὸ
χαὶ πάλιν ὁ Lwrivoog ὑψαγόρην αὐτὸν ἐρεῖ ὡς μεγαληγοροῦντα ἐν μὴ τοιούτοις. αἰτίαν δὲ ἐρεῖ τοῦ
πολὺ μεῖζον εἰπεῖν αὐτὸ, ταύτην. ὃ δή φησι τάχα ἤτοι ταχέως οἶχον ἅπαντα πάγχυ διαῤῥαίσει. βίοτον
δ᾽ ἀπὸ πάμπαν ὀλέσσει. χείρω “γὰρ ταῦτα δοχεῖ τοῦ χατὰ τὸν Ὀδυσσέα, παρόσον εἰ καὶ μὴ πατέρα.
τὰ τοῦ πατρὸς γοῦν ἔχεν ἐξ ὧν αὐτῷ 7 πατρικὴ “μνήμη ἐζωπυρεῖτο. νῦν δὲ, καὶ αὐτὰ οἰχήσονται.
Ὅρα δ᾽ ἐν τούτοις καὶ τὸ, οἶχον ἅπαντα. zc τὸ, πάγχυ τουτέστι πάνυ διαῤῥαίσει. χαὶ τὸ, ἀπὸ

πάμπαν ὀλέσει. αὐ᾿ξητιχὰ ὄντα καὶ κατασχευαστιχὰ TOU, πολὺ μεῖζον. Ὅρα δὲ καὶ τὰ ἐν σχυϑρωπό- 6o

τητι λύγου ὑπομειδιῶντα πάρισα, τὸ διαῤῥαίσει, καὶ ὀλέσσει. (Vers. 4g.) To δὲ τοΐςδεσσιν, ᾿]Ἰωνι-
xóv. τῇ μὲν προφορῷᾷ, ἐοιχὸς μεταπλασμῷ. τῷ δὲ xar ἀρχὴν περισπωμένῳ τόνῳ, πλεονασμὸν δηλοῦν
τῆς τελευταίας συλλαβῆς. Σημείωσαι δὲ εἰς τὸ, πατὴρ ὡς ἤπιος ἦν, xci τὸ τοῦ Ἡροδότου, τὸ, Καμ-

βύσης μὲν δεσπότης, Κύρος δὲ, πατήρ. ὃ μὲν, ὅτι χαλεπὸς ἦν καὶ ὀλίγωρος. ὃ δὲ, ὅτι ἤπιος xci
CowMrNT. ΙΝ Opvss. Tow. I. L

82 . P ACE I414 B. VWs.50— 68.

ἀγαϑὰ σφίσιν ἐμηχανίσατο, ἤτοι τοῖς Πέρσαις. Ὅρα δὲ καὶ τὸ πάμπαν συσταλὲν ὡς τὸ ἄγαν καὶ
1454λιαν. xci χαινὸν οὐδὲν, εἴγε καὶ τὸ Ἀὥπαν, ὄνομα ὃν, Ἴωνες συστέλλουσι χαὶ ὁ ποιητής. οἷον. τῶν
δ᾽ ἅπαν ἐπλ ἤσϑη πεδίον. ᾿“ττιχοὶ δὲ χατὰ «ἴλιον “ιονύσιον, ἐχτείνουσι τὴν ὑστέραν τοῦ ἅπαν. ἕτερος
δὲ ῥήτωρ ἐν οἰχείῳ λεξικῷ, γράφει ὅτι, ὃ λόγος βραχύνειν ἀξιοῖ τὸ ὥὕπαν. τὰ γὰρ παρασχηματιζόμενα
τοῖς εἰς ἄς οὐδέτερα, ϑραχύνονται. οἷον. μέλαν. τάλαν. οὕτως οὖν καὶ ἅπαν. εἰ δὲ ταῦτα, πολλῷ
πλέον τὸ πάμπαν ἐπίῤῥημα συσταλ ἤσεται. ( Vers. 50.) Ὅτι χαὶ ἐν τῷ μητέρι μοι μνηστῆρες ἐπέχραον
οὐχ ἐϑελούσῃ, τῶν ἀνδρῶν φίλοι υἷες, οἱ ἐνθάδε y εἰσὶν ἄριστοι, “ψεύδεταί mos ὁ ΤΠ πηλέμαχος. οὐ
γὰρ πάντες οἱ μνηστῆρες, ᾿Ιϑαχήσιοι, ἀλλὰ δώδεχα μόνοι. σχοπὸς δὲ τῷ ῥήτορι , τούτους παῦσαι. ὡς
συγκαταλυϑησομένων αὐτοῖς χαὶ τῶν λοιπῶν. υἱοὶ γάρ εἰσιν ἀνδρῶν, ot ἐνώϑ)άδε φησὶν ἄριστοι. ὧν
᾿Αντίνοος χαὶ Εὐρύμαχος, ἀρετῇ ἔξοχ ἄριστοι χαὶ εὐέλπιδες τὴν Πηνελόπην γῆμαι. To δὲ ἐπέχραον, 10
ἀντὶ τοῦ ἐν χρῶ ἐγένοντο. ἐπέπεσον. ἐβάρυναν. ix τούτου δὲ καὶ τὸ χραῦσαι πλεονασμῷ τοῦ V. ἤδη
δὲ χαὶ ὃ ζαχρηής. ἐχ τούτου χαὶ παρ᾽ “Ἡροδότῳ καὶ τὸ; ἐνέχραεν ἐς τὸ πρόσωπον τὸ σχῆπτρον, ἤγουν
10 ἔπληξε τῷ σχήπτρῳ. ( Vers. 52.) Ὅτι ἐν τῷ ἀπεῤῥίγαϊ σιν 0 δηλοῖ τὸ δειλιῶσι καὶ φρίσσουσι, περιττὴ
ἡ ἀπὸ. ὡς καὶ ἐν τῷ ὠπεμνήσαντο. xci ἐν τῷ, ἐμεῦ ἀπομηνίσαντος. μέσος δὲ παρακείμενος τὸ ἔῤῥιγα,
συγκοπεὶς ἐκ τοῦ ἐρῥίγηκα ὁμοίως τῷ βέβουλα χαὶ τοῖς τοιούτοις. (Vers. 532)" Ὀτι ἐν τῷ, αὐτὸς ἑεδνώ-
σαιτο ϑύγατρα, ἕδνα ἐμφαίνεται, τὰ ἀπὸ γυναικὸς τῷ νυμφίῳ. χρήσιμον δὲ εἰς ϑέλημα πατρικὸν ἐπὶ
γάμῳ τὸ, ὡς αὐτὸς ἐεδνώσαιτο ϑύγατρα. δοίη δ᾽ ox ἐϑέλοι χαί οἱ κεχαρισμένος ἔλϑοι. Καὶ i ὅρα
ἐνταῦϑα ὅτι λείπε ες τὸ ὃς ἀπὸ χοινοῦ ληφϑὲν | ἵνα λέγῃ, καὶ ὃς αὐτῷ κεχαρισμένος ἔλθοι. τοιοῦτον μετ᾽
ὀλίγα καὶ τὸ, ᾧ ᾧ πατὴρ κέλεται χαὶ ἀνδάνει αὐτῇ. ἤγουν χαὶ ὃς ἀρέσχει αὐτῇ. ( Vers. 56.) Ὅτι i ἱερεύειν,
οὐ μόνον τὸ ϑύειν, ἀλλὰ χαὶ τὸ ἁπλῶ ὥς σφάξειν. ἱερεῖον γὼρ ἐσειχρ , τὸ σφαγιαξόμενον ζῷον. φησὶ 20
γοῦν. βοῦς ἃ ἑερεύοντε te, ὡς χαὶ προεγράφη. ἐν οἷς ci εἰλαπίνην λέγει Τηλέμαχος ὡς καὶ προεδηλώδη,
τὴν iv τῷ αὐτοῦ olo δαῖτα τῶν μνηστήρων. εἰλαπίναζειν γὰρ λέγει αὐτούς. ( Vers. 58.) Ὅτι πρωτό-
τυπον TOU ἀνύω, τὸ ἄνω. φησὶ γοῦν. τὰ δὲ πολλὰ κατάνεται. ἤγουν ἀνύεται. τελειοῦται. ὄλλυται.
τὰ δὲ πολλὰ ταῦτα ὁμολογῶν ᾿Αντίνοος χαὶ ἑρμηνεύων ἐν τοῖς ἑξῆς, πολὺν βίοτον φησί. 1ηλέμαχος δὲ, 80
30 πολλά τὲ cà ἐσθλὰ χτήματα. ᾿Ιστέυν δὲ ὅτι τὲ τοῦ ἄνω, χρῆσις καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς ἐν τῷ, ἦνον ὁδὸν
ἤγουν. ἤνυον. καὶ ὅτι xc Ἡρακλείδην, ἄμεινον λέγειν ἀνύω ἤπερ ἄνω, ἵνα μὴ παραλόγως μηκύνη-
ται τὸ ἄλφα. οὐδέποτε γάρ φησι μηκύνεται προηγουμένου τοῦ νυ ἐπὶ τῶν εἰς νῷ. σχοπητέον δὲ εἴπερ
ἠχρίβωται οὗτος ὃ λόγος ἐπὶ πάντων. χαὶ ἐνϑυμητέον τὸ ἱκάνω, ἐχτεῖνον ἐν πολλοῖς τὴν παραλήγου-
σαν. (Vers. 61.) Ὅτι ἐπὶ ἀπροστατεύτῳ οἴχῳ, οἰχεῖον εἰπεῖν τὸ, οὐ γὰρ Et ἀνὴρ οἷος ὑ δεῖνα ἔσχεν
ἀρὴν ἀπὸ οἴχου ἀμῦναι. οἱ δὲ μὴ ἔχοντες ἑαυτοὺς ἐχδικεῖν, εἴποιεν ἂν τὸ, ἡμεῖς δ᾽ οὐ τοῖοι ἀμυνέμεν, 30
οἷα λευγαλέοι καὶ οὐ δεδακηκότες ἀλκήν. 3T ἀμυναίμην & μοι δύναμίς γε παρείη. οὐ γὰρ ἔτ᾽ ἀνσχετὰ
ἔργα τετεύχαται. Εἰσὶ δὲ λευγαλέοι, οἱ πρόχειροι εἰς λοιγόν. 3] εἰς τὸ λέγεσϑαι 0 ἐστι zou e νήγρε-
τον. τινὲς δὲ, καὶ τοὺς φεύγειν ἑτοίμους ἐνόησαν. Δεδαηκέναι δὲ ἀλκὴν, τὸ σχεῖν ἐκ μαϑήσεως. διδα-
ταὶ γὰρ αἱ ἀρεταί. ὧν μία καὶ ἡ ἀλκὴ, 0 ἐστιν ἀνδρεία. ἡ μέντοι ῥώμη, οὐ τοιοῦτον. οὐδὲ ὁ ῥωμα-
λέος. αὐτὰ γὰρ, φύσεως καὶ μόνης. (Vers. 63.) Τὸ δὲ ὠνσχετὰ, συγκέχοπται ὡς καὶ τὸ ἀμφαδὸν
καὶ τὸ ἄμπαλος ἤτοι ἀνάπαλος, ἤγουν ἀνάδασμος, ὃ ἐκ δευτέρου πάλος 0 ἐστι χλῆρος, ὡς καὶ ἐν τοῖς
εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα ἐγράφη. Ὅτι νέμεσις κυρίως, ἡ ἐξ ἑτέρων μέμψις πρὸς τὸν xexóv τι πράσσονλτα, εἴτε
So διορϑοῖτο ἐχεῖνος εἴτε καὶ μή. αἰδὼς δὲ, ἡ διὰ νέμεσιν νενομένην ποός τινῶν εἴτε χαὶ ἐλπιζομένην, ἐπι--
στροφὴ καὶ διόρϑωσις τοῦ κακοῦ. καὶ εἴτις δὲ ἑαυτῷ νὲἐμεσῶν διορϑοῖτο, καὶ 4j τοιαύτη véntGte τῆς
ἐλπιζομένης ἐξ ἑτέρων νεμέσεως ἤρτηται, καὶ εἰς αἰδῶ ἀποτελευτῷ. a ταῦτα δηλοῖ Ὅμηρος εἰπών. 4o
νεμεσσήϑητε χαὶ αὐτοὶ, ἄλλους T αἰδέσϑητε περιχτίονες ἀνϑρώπους. εἶτα ἑρμηνεύων τίνες οἱ περικτίο-
veg, ἐπάγει. οἵ περιναιετάουσιν. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι xci ' Ἡσίοδος ἄμφω ταῦτα αἰδῶ "καὶ νέμεσιν, τὸν
ἀνϑρώπινον βίον οἶδε συνιστῶν. ὧν οἰχομένων, λείινεταί φησι. χατὰ βίον ἄλγεα λυγρά. xci ὅτι ἐν
συνοικίᾳ μὲν, γείτονας αἰδεστέον ὡς χαὶ ᾿ Ἡσίοδος βούλεται. νῆσὸς δὲ καὶ πόλις, τοὺς ἀνάλογον γεΐί-
τονας ΓΈΡΑΣ οἵ πέρ εἰσιν, οἱ περίοικοι. (Vers. 68.) Ὅτι ἐν τῷ, λίσσομαι ἠμὲν Ζηνὸς λυμπίου
708 Θέμιστος, λείπει πρόϑεσις ἡ ἡ ἐπὶ ἢ πρὸς. ἵνα λέγ Ἢ, λίσσομαι πρὸς Διὸς καὶ Θέμιστος. ἢ ὡς ἐπὶ

ΡΑΨΑΔΙ ΔΙ. B. Vs 69—84. 83

dios. jj τι τοιοῦτον. (Vers. 69.) "Iaréov δὲ ὡς μέτεστι καὶ τῷ Διὶ τῆς ἀργορᾶς, οἷα πανομφαίῳ χαὶ
φήμης, αἰτίῳ χαϑὰ προεδηλώϑη. διὸ καϑ' ᾿Ηρόδοτον, χαὶ Διὸς ἀγοραίου βωμὸς περὶ Σιχελίαν.
Ὅτι τὸ, D Θέμις ἀνδρῶν ἀγορὰς λύει, ἠδὲ καϑίξει γνωμικῶς ῥηϑὲν, σχῆμα 0 ἐστι τρόπον ὕστερολο-
γίας ἤγουν πρωϑυστέρου ἔχει. πρῶτον γὰρ τὸ καϑίζειν τοῦ λύειν. δηλοῖ δὲ ἡ γνώμη, τὸ διὰ C ζήτησιν 40
τὰς ἐχκλησίας γίνεσίαι. τινὲς δὲ ἄγαλμα Θέμιδος ἐνόμισαν. τοῖς ἐκχλησιάξουσιν εἰς χομίζεσϑαι, πρὸς
ὃ καὶ κάϑηνταί φασι καὶ ἐγείρονται. ( Vers, 73.) Ὅτι τοῦ δυσμεναίνω ῥήματος oU χρῆσις παρὰ τοῖς
ne) Ὅμηρον, προὔπάρχει τὸ δυσμενέω, χαὶ δῆμοι αὐτὸ ἐξ᾽ Θμηρικῶν ἐνταῦϑα μετοχῶν τοῦ, ἐσϑιλὸς
᾽Οδυσσεὺς δυσμενέων χάχ ἔρεξε. xci τοῦ, χαχὰ ϑέξετε δυσμενέοντες. φαίνεται δὲ ὅτι ἀναλόγως τῷ δυσμε-
γέω οὗ συναίρεμα ὡς εἰκὸς τὸ δυσμενῶ, εἴη ἂν xci εὐμενέω εὐμενῶ, ἐξ οὗ καὶ εὐμενέτης. ὡς καὶ εὐχέ-
της. ἀπὸ σεσιγημένου ῥήματος τοῦ εὐχῶ. χαὶ ναέτης ἐκ τοῦ γναῶ. σύστοιχα δὲ πάντως ὡς ὃ εὐμενέων
xal 0 εὐμενὴς, οὕτω καὶ ὁ δυσμενέων χαὶ ὁ δυσμενής. οὗ πρὸς ἐχϑρὸν διαφορὰ παρὰ τοῖς παλαιοῖς,
αὕτη ἐχϑρός φασιν, ὃ πρότερον φίλος. δυσμενὴς, ὃ ὁ πρὸς τὸν ποτὲ φίλον dp gar τηρῶν καὶ δυςδιάλ-
λάχτος. πολέμιος δὲ, ὁ δ ὅπλων χωρῶν πρὸς τὸν πέλας. Τὸ δὲ κάχ ἔρεζε δὲ ἑνὸς 9 κοινόν ἐστιν.
᾿4ττικὸν μέντοι, τὸ ἔῤῥεζε. τούτου δὲ, πάντως καὶ μέσος κοινὸς παρακείμενος, ἔρογα. ἀφ οὗ ἐν μεταΐϑ)έ-
σει, τὸ ἔοργα (Vers. 7 4.) Ὅτι πρὸς «Τοὺς ὀτρύνοντας βλάπτεσθαι xci δαπανᾶσϑαι τὰ ἀλλότρια.
ἐρεῖ ὧν ὁ προσήκων, τὰ ὑπὸ Τηλεμάχου * “πρὸς τοὺς ᾿Ιϑακησίους λέχϑέντα. ἐμοὶ δέ χε κέρδιον « sin ὑμέας 50
ἐσϑέμεναι χειμήλιά τε πρόβασίν τε. εἰχ ὑμεῖς φάγοιτε, τάχ (V ποτε καὶ τίσις εἴη. τόφρα γὰρ ἂν κατὰ
ἄσευ ποτιπτυσσοίμεϑα μύϑῳ, χρήματ ἀπαιτίζοντες, ἕως X ἀπὸ πάντα δοϑείη. νῦν δέ μοι ἀπρήκτους
ὀδύνας ἐμβάλλετε ϑυμῷ. “Σημείωσαι δὲ ὡς ἡ ῥηθϑεῖσα ἔννοια, λύσις ἐστὶν ἀντιϑέσεως. ἐπεὶ γὰρ εἰχὸς
τσὺς ᾿Ιϑαχησίους εἰπεῖν ὡς ἡμεῖς οὐδὲν δαπανῶμεν, λύων, ὃ ὁ Τηλέμαχος, κέρδιον αὐτῷ εἶναι τοῦτο φησίν.
εἶτα καὶ κατασκευάζει τὴν τοιαύτην πρότασιν. ( Vers. 75. ) “Σημείωσαι δ᾽ ἐν τούτοις ὅτι κειμήλια μὲν
ἔφη, τὰ κείμενα. ὅ ἐστι τὰ παρ᾽ ἡμῖν ἀκίνητα. πρόβασιν δὲ, ἅπερ ἡμεῖς φαμὲν αὐτοκίνητα, τὰ διὰ
ποδῶν προβαίνοντα. ἐξ οὗ ἰδίως κατά τινὰ ἐξοχὴν, ἐχλήϑησαν τὰ πρόβατα. ( Vers. 77-) Προσπτύσσε-
TT μύϑῳ, τὸ λύγοις συμπλέκεσθαι. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν πτυσσομένων σωμάτων, οἷς πελάζοντά εἰσιν
ἀλλήλοις τὰ μόρια. ἔσως δὲ καὶ κλόνον τινὰ δικαστικὸν αἰνέττετει rà προσπτύσσεσιϑαι. οὕτω γὰρ κεὰ ἔγχεα
πτυσσόμενα ἐν ᾿Ιλιάδι ἔφη ὃ ποιητής. οἱ δέ γε μεϑ Ὅμηρον, ἐπὶ φιλήματος ἢ ἢ σωματικῆς περιπλοπῆς
τιϑέασι τὸ προςπτύσσεσϑιαι. ( Vers. 78. ) Τὸ δὲ ἀπαιτίζω, παραγωγὴν ἔχει. ὁποίαν xci τὸ νεμεσίζω
χαὶ πολεμίζω. διαφέρει δὲ τοῦ αἰτεῖν τὸ ἀπαιτεῖν, ὡς καὶ τοῦ ᾿διδόναι τὸ ἀποδιδόναι. αἰτεῖ μὲν γάρ τις Go
καὶ δίδωσι, τὸ μὴ χρεωστούμενον. ἀπαιτεῖ δὲ ἢ ἀποδίδωσι, χρέος. ὡς καὶ ἐνταῦϑα Τηλέμαχος này,
ἀπαιτίζοι ἄν. ᾿Ιϑακήσιοι δὲ, ἀποδοῖεν ἂν πάντα. τοῖς μέντοι. κωμικοῖς οἷα ἐχρήγησε παίγνια τὸ δημο-
σϑενικὸν ἀποδοῦναι, ἱστορεῖ σὺν ἑτέροις, καὶ ὁ ᾿Ιϑήναιος. ᾿απρήχτους δὲ ὀδύνας λέγει, ἐφ᾽ αἷς οὐκ
ἔστιν ἐχδίχησις. αἱ καὶ μαψιδίως λέγοιντο ἂν γίνεσϑιαι. χατὰ τὸ, εἰλαπινάξουσι ἱπίνουσί τε αἴϑοπα
οἶνον μαψιδίως. ἤγουν ἐφ᾽ οἷς οὐκ ἔστι τίσις 0 ἐστιν ἀπόδοσις. (Vers. 84. sqq.) "Ὅτι ἐν τῷ, ἄλλοι1 435 5
μὲν πάντες ἀκὴν ἔσαν, οὐδέ τις ἔτλη Τηλέμαχον αὐϑοισιν ἀμείψασϑαι χαλεποῖσιν c ὕπερ ἀναντίῤῥητον
εἶναι δηλοῖ τὴν ἐχείνου δημηγορίαν, χεῖταί πως καὶ ἐτυμολογία τοῦ ἀκήν. εἰ γὰρ μηδεὶς ἔτλη ἐ ἐχεῖνουν
ἀμείψασίδαι, οὐκ ἔχανεν ἄρα λαλῆσαι ἀλλ᾽ ἔμεινεν ἀχανής. ἐντεῦϑεν δὲ τὸ ἀχήν. γίνεται γὰρ ἐκ τοῦ
ἃ στερητικοῦ καὶ τοῦ χαίνειν, ἀχήν. καὶ τροπῇ τοῦ δασέος εἰς τϑιλὸν, ἀκήν. οὐ μόνον ᾿Ιωνικῶς, ἀλλὰ
καὶ ἵνα μὴ προσχρούῃ συνεμπίπτον πρὸς τὸ ἀχὴν, ὃς ἐστιν “ὁ πτωχὸς παρὰ τὸ μὴ ἔχειν. “Ὅτι εἰ χαὶ 10
ἀναντίῤῥητος 7 τοῦ Τηλεμάχου τοῦ ϑυμοσόφου ῥήτορος δημηγορία, ἀλλ ὁ ᾿Ιϑαχήσιος μνηστὴρ Avri-
γνοὺς τὸν ὑπὲρ πάντων μνηστήρων ἀναδεξάμενος λόγον, καὶ δείξας ἔργοις αὐτοῖς ὡς οἱ ᾿Ιϑακήσιοι μνηστῆ-
ρες τὸ πᾶν δύνανται, καὶ μάλιστα τῶν ἄλλων αὐτοὺς ἔτι δὲ καὶ Liginayog ὦ ὡς καὶ μετ᾽ ὀλίγα δειχϑήσεται.
ὃ τοίνυν ἐξ᾿ Ιϑάκης ᾿ΑΙντίνοος ἐπὶ τῇ προβολῇ τοῦ Τηλεμάχου καὶ αὐξήσει τῇ κατὰ πηλικότητα, μεϑιστᾷ τὴν
αἰτίαν εἰς τὴν Πηνελόπην. λέγων ὅτι τοῦ παραμένειν αὐτοὺς τῷ οἴκῳ τοῦ "Τηλεμάχου, οὐχ οἱ μνηστῆ- 20
ρὲς αἴτιοι, ἀλλὰ φίλη μήτηρ. ἣ πέρι κέρδεα οἶδεν οὐ ϑέλουσα γήμασίγαι ὡς αὐτὸς ἀφηγεῖται. χαὶ
τοῦτο uiv, ἀληϑές. οὐ προφλογίζεται δὲ ὃ βίαιος ᾿αΙντίνοος, εἰ καὶ καλῶς ἡ Πηνελόπη ἀπαρνεῖται τὸ
γήμασϑαι. καὶ μὴν, πᾶσα γυνὴ μὴ ὑπαχούουσα ἐν τῷ βιάζεσϑαι, αὐτὴ αἰτία ἐστὶ τοῦ οὕτω πάσχειν,

84 PAWOIAIA B Vs85—89

οὐ μόνον διὰ κάλλος ἀλλὰ μάλιστα διά τι ἕτερον καλὸν ὃ αὐτὴ ἔχει. καὶ οὐ δήπου ψεχτέον τὸ τῆς γυναι-
80 χὸς χαλὸν, ἀφέντας τὸν βιαζόμενον. οὕτω καὶ ἡ χαλὴ ΤΠ]ηνελόπη αἰτία τοῦ μὴ γήμασϑαι, διὰ "τὸ
σῶφρον. xci οὐ μωμητέον τὴν σωφροσύνην, ἀλλὰ τὸν ἐπικείμενον πρὸς βίαν. οὔκουν ἡ τοῦ ᾿Αντινόου
ἐπιχείρησις γενναία, μή ποτε δὲ χαὶ εἰς τὸ ἐναντίον AGajfev ἑαυτῷ τὴν δικαιολογίαν περιτρέπων ὁ dv-
τίνοος. οἷς γὰρ ἐρεϑίζει τὸν Τηλέμαχον κατὰ τῆς μητρὸς, ἀνάπτει αὐτῷ τὴν πρὸς ἐχείνην στοργήν.
εἰ γὰρ καλῶς ἡ φίλανδρος μήτηρ διὰ σωφροσύνην ὀκνεῖ τὸν γάμον, στερχτέα ὥρα. ὃ μέντοι Avrivoog
χαὶ τοῦτο διαβαλεῖν πειρᾶται. παραλαλῶν, ὡς οὐ διὰ σωφροσύνην ἡ Πηνελόπη διατρίβει τὸν γάμον,
4o ἀλλὰ διὰ τῦφον γυναικεῖον. ἐρεῖ γάρ. ὡς μέγα μὲν κλέος ἑαυτῇ ποιεῖται, σοὶ δὲ ποϑὴν πολλοῦ βιό-
του. Καὶ ὅρα ὕπως ἐφ᾽ ἑχάτερα μελετῷ ὃ ποιητής. τὸν μὲν Τ᾽ ηλέμαχον ποιήσας καταφερόμενον τῶν
μνηστήρων σφοδρῶς ὡς εἴρηται. τὸν δὲ dvr(voov ἀντιπαραγαγὼν, ἐναγωνιώτερον c0. ογούμενον. οὗ
πὲρ ὃ ἀγὼν, δύο κεφαλαίων ἀπόδειξιν € ἔχει. τοῦ τὴν "Πηνελόπην αἰτίαν εἶναι. καὶ τοῦ διὰ μόνην οἰχείαν
εὔχλειαν ἀναβάλλεσϑαι τὸν γάμον. Σημείωσαι δὲ ὅτι Ὅμηρος μὲν χαὶ οἱ χαϑ Ὅμηρον, σώφρονα ἐν
50 ταῖς μόλιστα ἱστοροῦσι τὴν 1]Πηνελόπην. ““υκόχφρων δὲ καὶ εἴ τις ἄλλος τοιοῦτος, κασσωρίδα τὴν
χαλὴν Πηνελόπην παραδιδόασι, καὶ τὸ πάντῃ ἀπίϑανον, καὶ πᾶσι τοῖς μνηστῆρσιν αὐτὴν καϑυπά-
γουσι. καὶ ἐκ τοιαύτης ὑποϑέσεως, τὸν μυϑικὸν γεννῶσι Πᾶνα. ἕτεροι δὲ σεμνότερον ληροῦντες,
'"Eous; συνευνάζουσι τῇ ΠΠηνελόπῃ, ὅϑεν ὃ Πάν, ὃν καὶ κατάρξαι τῆς ὑφαντικῆς φασί τινες. ὅϑεν
καὶ τὸ πανίον παρῆχται. ᾿ΤΙιρόδοτος δὲ ἄλλον τινὰ Πᾶνα ἱστορῶν, φησὶν Ort Πὰν ἀρχαιότατος

παρ᾿ “ υπτίοις, ἕτερος παρὰ τὸν ἐκ Πηνελόπης καὶ ' Eouov. ( Vers. 85.) Ὅτι πρὸς τὸν ἐφ᾽ οἷς οὐδεῖ

αἰτιώμενόν τινας, εἴποιεν ἂν ἐκεῖνοι τὸ τοῦ ᾿ΑἸντινόου πρὸς Τηλέμαχον. οἷον. ὦ δεῖνα ὑψαγόρη, μένος
60 ἄσχετε, ποῖον ἔειπες ἡμέας αἰσχύνων, ἐϑέλεις δέ κε" μῶμον ἀνάψαι. τίς δὲ ὁ ὑψαγόρης, προείρηται
σαφῶς. To δὲ μένος ἄσχετε, εἰρώνευται. ϑάρσος μὲν γὰρ, ἐνδείχνυται ὃ ὁ fi ἠγλέμαχος. μένος δὲ, οὔπω.
Τὸ δὲ ἔειπες, ἔχει τις γράψαι καὶ ἔειπας. φησὶ γὰρ «ἴλιος Διονύσιος ὅτι εἶπον καὶ εἶπα, ἀμφότερα
παρὼ ᾿“ττικοῖς. μᾶλλον δὲ, τὸ πρότερον. zal τὰ 7 προσταχτιχὰ δὲ, ἀμφοτέρως, εἰπὲ καὶ εἰπὸν. ὀξυ-
τόνως. καὶ αἱ μετοχαί, ὃ εἰπὼν καὶ ὃ εἴπας. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι χαϑάπερ εἶπον καὶ εἶπα, οὕτω χαὶ ἤνεγκα
καὶ ἤνεγκον. καὶ μᾶλλον τοῦτο. ὡς ὃ κωμικὸς ἐν «Τυσιστράτῃ. τάλαιν᾽ ἐγώ, τὸ ῥόδιον ἤνεγκον μύρον.
143θτοῦ δὲ ἑτέρου, χρῆσις meo Εὐριπίδῃ. ἤνεγκα κἀξέσωσα. (Vers. 86.) "Τὸ δὲ αἰσχύνων, ἀναιδῶς
ἐῤῥέϑη. δηλοῦντος ᾿Δντινόου, ὡς οὐκ ἐπιστρέφονται τῆς αἰδοῦς οἱ κατ᾽ αὐτόν. Τὸ δὲ ἀνάψαι, ἢ ἀπὸ τοῦ
ἅπτειν ἐξ οὗ καὶ ὃ ἥφαιστος. ἵνα λέγῃ ἐκφῆναι καὶ ἐχφλογῶσαι μῶμον δίχην φανοῦ. ἢ) ἀντὶ τοῦ προ-
σάψαι καὶ οἱονεὶ ἐκδῆσαί. ze ὃν λόγον καὶ πεῖσμα νηὸς, ἐκ πέτρας ἀνάπτεσϑαι λέγεται. ἑρμηνευτικὸν
δέ ἐστι τοῦ αἰσχύνων, τὸ μῶμον ἀνάψαι. αἰσχύνει γάρ τινὰ ὃ μῶμον ἐκείνῳ ἀνάπτων. (Vers. 89. )
Ὅτι. διηγούμενος ἐνταῦϑα τὰ χατὰ τὴν 7]ηνελόπην ὃ ὃ "Avtívoog , λέγει. ἤδη γὰρ τρίτον ἐστὶν ἔτος τάχα

δ᾽ εἶσι τέταρτον, ἐξ οὗ παρέλκει τὸν γάμον. πάντας μέν ῥ᾽ ἔλπει καὶ ὑπίσχεται ἀνδρὶ ἃ ἑκάστῳ ἀγγελίας
προϊεῖσα, νόος δέ οἱ ἄλλα μενοινᾷ. τοῦτο δὲ ἁρμόζει ἐπὶ παντὸς εἰπεῖν δολίου μὲν λόγοις δὲ ϑέλγον-
τος. (Vers. 89. sqq.) Τὺ δὲ τάχα δὲ εἶσι τέταρτον, ἀντὶ τοῦ, ταχὺ ὅσον οὔπω δίεισι καὶ συμπληροῦ-
ται καὶ τὸ τέταρτον, ὡς ὃ ποιητὴς μετ᾽ ὀλίγα ἑρμηνεύσει. εἶτα ἐχτιϑεὶς τὰ κατὰ τὸν ἱστὸν τῆς 1Π]}ηνε-
λόπης, φησίν. ἡ δὲ, δόλον τόν δ᾽ ἄλλον ἐνὶ φρεσὶ μερμήριξε. στησαμένη μέγαν ἱστὸν ἐνὶ μεγάροισιν,
τὸ ὕφαινε, λεπτὸν zc) περίμετρον. πλασαμένη , χρῆναι μένειν ἡμᾶς ἐπειγομένους τὸν “αὐτῆς γάμον ἕως
φῶρος ἐχτελέσει “]αέρτῃ ἥρωϊ ταφήϊον. μή μοι φησὶ μεταμώλια νήματα ὄληται. ἔνϑα καὶ ἑρμηνεύων τὸ
ταφήϊον, φησίν. ὅτε ἂν αὐτὸν μοῖρα καϑέλῃ ϑανάτου 0 ἐστι χκαταῤῥίψῃ. ὃν ϑάνατον, xci τανηλεγέα
ἐνταῦϑα λέγει ὡς καὶ ἀλλαχοῦ. πρὸς διαστολὴν τοῦ ἀδελφοῦ ὕπνου. ὁ μὲν γὰρ, ὡς οἷον εἰπεῖν, μικρο-
λεγής. ὡς ιἐπὶ μικρὸν λέγων 0 ἐστι κατακοιμίζων τὸν ἄνϑρωπον. ὃ δὲ ϑάνατος, ἐπὶ μακρὸν παρατείνει
τὸ τοιοῦτον λέξασϑαι. λέγει δὲ καὶ ἄλλην πρόφασιν τῆς Πηνελόπης, τοιαύτην. μὴ τις μοι φησὶ κατὰ
δῆμον ᾿ἀχαιΐδων νεμεσήσῃ αἴκεν ἄτερ σπείρου χεῖται ὃ γέρων πολλὰ κτεατίσσας ἤτοι χτέατα σχών. ὡς
εἶναι τρία ταῦτα τῇ ITivelom τὰ εἰς ἀφορμὴν τοῦ ἱστοῦ. τὴν ἐκ τῶν σωφρόνων γυναιχῶν νέμεσιν. καὶ
τὸ ἁπλῶς ὕσιον. τὸ χρῆναι δηλαδὴ τῷ rc vert ὁσιοῦσϑαι ἐντάφιον. xci τὸ μὴ ἐϑέλειν ὀλέσϑαι τὰ
νήματα τῇ εἰς πλέον ἀναβολῇ. ἐφ᾽ οἷς καὶ ἐπείσϑησαν οἱ ἀγήνορες. Oe καὶ ἡματίη μέν φησιν ὑφαί-

P AW 2IA414 B. Ys.g1—gy. 85

γεσχὲ μέγαν ἱστόν. νύχτας δ᾽ ἀλλύεσχεν ἐπὴν δαΐδας παραϑείη. ὡς τρίετες uiv ἔληϑε δόλῳ καὶ ἔπει-
ϑὲν ᾿Ιχαιούς. ἀλλ ὅτε τέτρατον ἦλϑεν ἔτος καὶ ἐπήλυϑον ὧραι, καὶ τότε δή τις ἔειπε γυναιχῶν
ἢ σάφα ἤδη. καὶ τήν y ἀλλύουσαν ἐφεύρομεν ἀγλαὸν ἱστόν. “Ὡς τὸ “μὲν, ἐξετέλεσε καὶ οὐκ ἐϑέλουσ᾽ 20
ὑπὶ ἀνάγκης. «Σοί δ᾽ ὧδε μνηστῆρες ὑποχρίνονται ἵν εἰδῇς «ὐτὸς σῷ ϑυμῷ, εἰδῶσι δὲ πάντες ᾿“Ιχαιοί,
Μητέρα σὴν ἀπόπεμιψον, ἄνωχϑιε δέ μεν γαμέεσϑαι Τῷ, ὕτεῴ τὲ πατὴρ κέλεται καὶ ἀνδάνει αὐτῇ.
Εἰ δ᾽ & ἀνιήσει γε πολὺν χρόνον υἷας ᾿Αχαιῶν. Té, φρονέουσ᾽ ἀνὰ ϑυμὸν, & οἱ περιδῶχεν ᾿“δήνη.
Ἔργα 7 ἐπίστασϑαι περικαλλέα καὶ φρένας ἐσϑλάς. Κέρδεά ϑ' οἷα οὕπω τίν᾽ ἀκούομεν οὐδὲ παλαιῶν
Τάων, αἵ πάρος ἦσαν mL οχαμῖδες ᾿ἡχαιαί. Τυρώ T Axunvy τε ἐὐπλόκαμός τε Μυκήνη. Τάων οὔτις
83 ὁμοῖα νοήματα Πηνελοπείῃ Hi ἀτὰρ μὲν τοῦτό ἐναίσιμον οὐχ ἐνόησεν. “Τόφρα γὰρ οὖν βίοτόν τε
10 τεὸν xci χτήμαϑ'᾽ ἔδονται, Ὄφρά χὲ κείνη τοῦτον ἔχῃ γόον ὕντινά οἱ νῦν “Εν στήϑεσσι τιϑεῖσι ϑεοί.
μέγα μὲν κλέος αὐτῇ Ποιεῖτ᾽. αὐτὰρ σοί γε, ποϑὴν πολέος βιότοιο. Ἡμεῖς δ᾽ οὔτ᾽ ἐπὶ ἔργα πάρος y
ἔμεν, οὔτε πῃ ἄλλῃ, Iotv y. αὐτὴν γήμασϑαι ᾿Αχαιῶν e oz ἐϑέλῃσιν. Καὶ t ὅρα ἐν τούτοις ὕπως Τηλέμα-
χος μὲν, ἐν πάνυ στενῷ ἐδήλωσε τὰ κατὰ τὴν Πηνελόπην. εἰπὼν τοῦτο καὶ μόνον. μητέρι μοι ανηστῆ-
Qt ἐπέχραον οὐχ ἐϑελούσῃ. ἁπλοῦν γὰρ ἡ ἀλήϑεια. καὶ οὐ δεῖται ποικίλων ἑρμηνευμάτων τὸ δίχαιον
ὡς 7 τραγῳδία δηλοῖ. ᾿ΑἸντίνοος δὲ πλατὺ διηγούμενος, δείχνυσι * μὲν δῆϑεν καὶ ὃ προέϑετο, ὅτι δηλαδὴ 30
αἰτία ἐστὶν ἡ Πηνελόπη. ὁμολογεῖ δὲ καὶ τὴν βίαν ἀριδηλότητα., ὡς ἐν τοῖς κατὰ μέρος φαίνεται. χαὶ
οὐ μόνον ἐν τῇ πολυετεῖ ὑπερἥΐσει, ἀλλὰ καὶ μάλιστα ἐν τῷ ἐκτελέσαι τὸν ἱστὸν ὑπ᾽ ἀνάγκης. ἔτι δὲ
χαὶ ἐν τῷ ποιεῖν τῷ Τηλεμάχῳ mov πολλοῦ βιότου. xci ἐν τῷ ἐνίστασϑααι, μὴ ἂν ἀποτραπέσϑαι τοῦ
Olzov, πρὶν γήμασϑαί τινὶ τὴν Ἰ]ηνελόπην. ὃ δὴ καὶ πρὸς xaxoU πάντως ἔσται τοῖς μνηστῆρσιν, οἷς
20 ἐξὸν ὦ ὃν pura ἄλλην τραπομένοις, ὅμως πάντες ὁμοῦ εὑρεϑέντες, πανωλεϑρίαν ἔπαϑον. καὶ εἴη ἂν
ὁ τελευταῖος τοῦ Ἵντινόου λόγος, ὡς οἷα τις χατὰ τῶν μνηστήρων. προεχϑε eruta, ἀναφώνησις. (Vers. 91 Jj
᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ ἔλπει, ταυτόν ἐστι τῷ. εἰς ἐλπίδας ἄγει. καὶ ὅτι ὥσπερ ὀχῶ ἄλλον ὀχοῦμαι δὲ αὐτός.
xci πορεύω ἕτερον πορεύομαι δὲ ἐγὼ , οὕτω καὶ ἔλπω τὸ εἰς ἐλπίδας ἄγω καὶ ποιῶ εὐέλπιδα. ἔλπομαι δὲ
δὲ αὐτὸς ἤτοι ἔχω ἐλπίδας. τοιοῦτον χαὶ τὸ ψεύδω. οἷον. ἔψευσάς με τῆς ἐλπίδος. καὶ δηλοῦσι τὰ τοι-
cure ῥήματα, δύο ἐνεργείας προσώπου ἑνός. τὴν μὲν, αὐτοῦ zc ἑαυτὸ ἐν φωνῇ na: ἡτιχῇ. οἷον. ὀχοῦ-
μαι. πορεύομαι. ἔλπομαι. ψεύδομαι. τὴν δὲ, ἀπ᾿ αὐτοῦ εἰς ἄλλο κατὰ φωνὴν ἐνεργητικήν. οἷον. ὀχῶ
χαὶ πορεύω xci ἔλπω καὶ τνεύλδω ἄλλον. "Τὺ δὲ ὑπίσχεται, πρωτότυπόν ἐστι τοῦ ὑπισχνεῖται. ὡς γὰρ ἀο
ἵχω ἱχνῶ, οἴχω οἰχνῶ, οὕτως ὑπίσχω ὑπισχνῶ. Τὸ δὲ στησαμένη μέγαν ἱστὸν, τρόπος ἐτυμολογίας
ἐστί. τὸ δὲ μέγαν ἱατὸν ἐν μεγάροις, ἔχει τι παρηχήσεως χατὰ τὸ μέγα. Μέγαν δὲ ἱστὸν εἰπὼν, προσέ-
30 ϑέετο καὶ λεπτὸν χαὶ περίμετρον, ἵνα εἴη πιϑανὸν τὸ πολ υχρόνιον τῆς αὐτοῦ κατασχευῆς, διὰ τὸ δυστή-
θητον τῆς προχοπῆς τοῦ λεπτοῦφοῦς χαὶ περιμέτρου ἔργου. ἐπίτασις δὲ πάντως τοῦ μεγάλου ἱστοῦ, τὸ
περίμετρον, ἐπαύξει δὲ τὸν χρόνον, καὶ τὸ ἀγλαὸν εἶναι τὸν ἱστόν. ὃ ταυτόν ἐστι τῷ, περικαλλὲς
ἔργον. (Vers. 94.) Τοῦ δὲ ὑφαίνειν ἐξ οὗ τὰ ὑφαντὰ, πρωτότυπον οὐ χρηστὸν τὸ ὑφῶ. αὐτὸ δὲ,
προὕπάρχει καὶ τοῦ ὑφάζω, ἀῤῥήτου καὶ αὐτοῦ ϑέματος. ἀφ᾽ οὗ τὸ ὕφασμα. ἐκ τοῦ ὑφῶ δὲ, χαὶ τὸ
ὕφος. ἔτι δὲ χαὶ ἡ παρυφή. ἔστι χαὶ αὕτη κατὰ τὸν ᾿4“΄ϑήναιον, κόσμου εἶδος ἐν ἱματίῳ, οὐχ εὐδιάρ-
ϑρωτος πάνυ σαφῶς. ὑποῖα ἴσως τὰ λεγόμενα ἐξεμπλωτὰ xci πλουμιστά. ἔοιχε δὲ μὴ δὲ εἶναι oe πρό-
ϑετος διὰ τοῦτο ἡ napi. ἀλλά τι κάλλος συνυφασμένον περί τινὰ μέρη, οὐ μὴν χατὰ διηνεκὲς ποί-
κιλμα ὁ ὁποία ἡ τῆς “Βλένης δίτλαξ. χρῆσις δὲ τῆς λέξεως, ἔν τε ἄλλοις καὶ ἐν τῷ, ἐφόρουν. παρυφὴν δια-
φανῆ πάντες οἷς νῦν ὁ τῶν γυναικῶν. ἁμβρύν γέται βίος. φανερόν δ᾽ or. ἐκ τῆς παρυφῆς, εὐπάρυφος 5o
4o στολὴ ἐν βραχείᾳ τῇ παραληγούσῃ. ὥσπερ ix τοῦ ὕφους ἢ τῆς ὑφῆς, “μακροπαράλ nzrog ὁ zc ἡ εὔυφος.
χαὶ ὅτι τοῦ ὑφάξω καινὸς Arrixóg παρακείμενος κα. ὑφυφασμένος. ὑπὲρ οὗ λαλοῦσιν οἱ τεχνιχοὶ τὰ πεί-
Üorra. ὅτι ὥσπερ τὸ ὕφασμα διὰ τοῦ σίγμα οὕτω καὶ μετοχή ἐστιν ὑφασμένος, ᾿Ἡρῳδιανὸς δηλοῖ. ὃς
xci ᾿Αττικῶν αὐτό φησιν εἶναι. οἵ καὶ μεμολυσμένος φασὶ καὶ μεμαρασμένος. εἰ καὶ ἄλλως ὥσπερ
αἰσχύνω ἠσχυμμένος, οὕτως ὄφειλεν εἶναι χαὶ μολύνω μεμολυμμένος καὶ μαραίνω μεμαραμμένος.
(Vers. 97-) “Ῥᾶρος δὲ νῦν, ἢ τὸ ἁπλῶς i ὕφασμα παρὰ τὸ τῇ ὑφῇ ἀρηρέναι. διὸ χαὶ προπερισπᾶται
διὰ τὴν συναίρεσιν ἀνάπαλιν πρὸς τὸ τοπιχὸν, ἢ τὸ ἁπλῶς ὑφαινόμενον ὡς γενέσϑαι ὕστερον 0v. αὐτοῦ

86 P4cCGDÓIA41. B. Vs 98—2109.

φᾶρος εἴτουν ἱμάτιον. τοῦτο δὲ, xci σπεῖρον παρακατιὼν φησὶν, ἢ ὡς ὕφασμα δυνάμενον σπειροῦν
0 ἐστι σπαργανοῦν καὶ περιέχειν τὸν αὐτὸ περιτιϑϑέμενον, Ἰ) καὶ ὡς λυσιτελοῦν εἰς ἱμάτιον. σπεῖρον γάρ
που καὶ τὸ ἱμάτιον. ὡς τὸ, σπεῖρα x&x ἀμφ ὥμοισι. (Vers. 98.) Διεταμώλια δὲ ἢ) μεταμώνια,
ποιητὴς μὲν, χαίρει γράφων. πεζογράφος δὲ ῥήτωρ ἐξαϑερίζει καὶ αὐτὸ zaD καὶ τὸ ἀτέμβει ϑυμόν.

6o ἤγουν εἰς ἄτην ἐμβιβάζει. στερίσκει. γίνεται δὲ τὸ μεταμώλνια, παρὰ τὸ μὴ ὀνεῖν, μηόνια. καὶ κατὰ
χρᾶσιν xci σύνϑεσιν μεταμώνια, ὁμοίως τῷ ἐπιβοήσομαι ἐπιβώσομαι ὡς προεγράφη. καὶ ᾿Αττικῶς,
μεταμώλια. ὡς καὶ νίτρον λίτρον, καὶ πνεύμων πλεύμων. ὅϑεν χαὶ πλευμονία. χαὶ παρ᾿ ᾿Θμήρῳ.
πάγη δ᾽ ἐνπλεύμονι χαλκὸς xcÓc τις γράφει τῶν παλαιῶν. Τὰ δὲ ἀπόϑετα νήματα, συντελεῖ πρὸς τὴν
προδηλωϑεῖσαν ἐτυμολογίαν τῆς Πηνελόπης. γίνεται δὲ τὸ νῆμα, παρὰ τὸ νήϑω. ἢ μᾶλλον παρὰ τὸ
γῶ ἐξ οὗ xci τὸ νήϑω παρῆχται. ὡς ἐκ τοῦ κνῶ, τὸ χνήϑω. καὶ ἐκ τοῦ μῶ ἤτοι ζητῶ, τὸ μήϑω. ὅϑεν 10

14376 Προιμηϑεύς. χρῆσις δὲ τοῦ νῶ, παρ᾿ “Πσιόδῳ. (Vers.99.) Τὸ δὲ ταφήϊον, "xc ὁμοιότητα
παρῆκται τοῦ πολεμήϊον. ἤγουν κατὰ πλεονασμὸν τοῦ ἢ, οὐ χατὰ διάλυσιν ὡς τὸ πρεσβήϊον.
(Vers. 100.) Τὸ δὲ μοῖῤ ὀλοὴ, πρὸς διαστολὴν εἴρηται τῆς εὐμοιρίας. ὡς που zat μοῖραν λέγει δυσώ-
γυμον., κατὰ διαφορὰν τῆς μὴ τοιαύτης. “Τὺ δὲ καϑελεῖν καὶ ἡ χκαϑιαίρεσις, ὡς ἐπὶ ταπεινώσεως λέγε-
ταί τινος καὶ καταῤῥίψεως, ἀριδηλότατόν ἐστι. 1 υναιχῶν δὲ νέμεσιν ὑφορᾶται ἡ Πηνελόπη, καϑά
που χαὶ ἄνδρες ἀνδρῶν. ἴσως δὲ καὶ διὰ τὸ μειψιμοιροτέρας αὐτὰς τῶν ἀνδρῶν εἶναι ὡς καὶ ἀλλαχοῦ
δηλοῦται. Σ:πεῖρον δὲ νῦν, οὐκ ἐξ ἀνάγκης εὐτελὲς ὕὑφασμά τι, ἀλλὰ οἷον ἐπιπρέπειν τῷ ἥρωϊ «Ταέρτῃ.
φασὶ ) γοῦν τριχῶς τὸ σπεῖρον. πολυτελὲς ἱμάτιον. ῥάκος. καὶ ἱστίον. ὅϑεν δὲ ἡ τοῦ ὄφεως σπεῖρα καὶ
τὸ σπειρᾶσϑαι ἤτοι σπαργανοῖσίαι, συσφίγγεσϑαι, ἐχεῖϑεν χαὶ τὸ σπεῖρον. “Τὸ δὲ ὑφαίνεσχε xci 84
dades ἐν ἀντὶ TOU ἀνέλυε, ποιητικά εἰσι πάρισα πρέποντα τῷ περὶ spicis ἐνταῦϑα λόγῳ, τῆς 20
καλῆς καὶ περίφρονος. Τὐτελείας δὲ καὶ ἐνταῦϑια ἡρωϊκῆς δηλώξιδὴ 7 τῶν δαΐδων τὴ Πηνελόπῃ παρά-

10 ϑέσις. Τὸ δὲ τρίετες ὥσπερ καὶ τὸ τετράετες καὶ τὰ ὕμοια "“προπαροξύτονα, χρόνου εἰσὶ δηλωτικὰ οἷα
χρονικὰ ἐπιῤῥήματα. τὸ μέντοι τριετὲς ἢ τετραετὲς οἷον παιδίον ἢ ἄλλό τι, ὀξύνονται πρὸς διαφο-
ράν. ἄχρι βέστερον δὲ ὅπως τονίζονται τὰ παρὰ τὸ éroc, ἐν τῇ τῆς ᾿Ιλιάδος Βοιωτίᾳ δηλοῦται. Τὸ δὲ καὶ
ἐπήλυϑον ὧραι, συμπληροῦσϑαε τὸ τέταρτον ἔτος δηλοῖ. οὐ γὰρ μία ἐπῆλϑεν ὧρα. ἀλλ ὡς ἔοιχέν, ἢ
ὕλαι ἢ αἱ πλείους. πρὸς ὃ συμφωνεῖ χαὶ τὸ, τάχα δ᾽ εἶσι τέταρτον, ἤγουν δίεισιν ὡς zc πρὸ ὀλίγου
εἴρηται. ( Vers. 108.) Ἐν δὲ τῷ, ξειπέ τις γυναικῶν, ἡ δουλικὴ ἀπιστία δηλοῦται. εἴγε ἡ ἐπὶ τῷ ἱστῷ
ἀνάγκη τῇ 1Πηρ!ελόπῃ, διὰ τὴν κατειποῦσαν δούλην ἐπήνεκται. καλῶς ἄρα αἱ τοιαῦται ὕστερον μετὰ τὴν
μνηστηροχτονίαν χρεμασϑήσονται.. (Vers. 109.) 70 δὲ ἐφεύρομεν, ἄστε ίως ἐῤῥέϑη, ὡς οἷον ἐν
ἀνιχνεύσει t εὑρεθέντος, τοῦ δόλου τῆς Πηνελόπης. Τὸ δὲ ἀγλαὸν εἰναι τὺν ἱστὸν, συμβαλλεταί τι ὡς 30
ἐῤῥέϑη καὶ αὐτὸ, πρὸς τὴν διατριβὴν. τοῦ ἔργου xci τὸ λεπτὸν xc περίμετρον. (Vers. 110.) 70 δὲ
οὐκ ἐϑέλουσα καὶ τὸ ὑπὶ ἀνάγκης, τὴν τῶν μνηστήρων ὡς χαὶ προείρηται βίαν ἐνδείκνυται. c τοι-
cire uv ἔχοις ὧδε τὰ κατὰ τὸν ἱστὸν τῆς Πηνελόπης. τὸν. εἴτε ὡς ἐν ὑποϑέσει, εἴτε καὶ xceif ἱστορίαν
ἀλη ϑῆ. 5 μέντοι ἀλληγορία κατὰ ἀστειοτέραν ἀναγωγὴν, φιλοσοφίαν μὲν καὶ πάλιν τὴν Πηνελόπην

20 vod. ἱστὸν δὲ ὑπ αὐλτῆς ὑφαινόμενον, τὴν φιλόσοφον τῶν προτάσεων ἐπισύνϑεσιν. ἐξ ὧν αἱ συλλο-
γιστιχαὶ ὑφαινόμεναι γίνονται συμπλοχαί. ἀνάλυσιν δὲ ὑπ ἀνάγκης γινομένην τοῦ τοιούτου ἱστοῦ
ὑπονοεῖ, τὴν οὕτω παρὰ τοῖς φιλοσόφοις λεγομένην τῶν ἐξ ἀνάγκης πλεχομένων συλλογισμῶν ἀνάλυσιν.
ἧς οὐκ ἐπαΐουσιν οἱ σπάταλοι καὶ παχεῖς μνηστῆρες τῆς ἸΠ]ηνελόπης., οἷα μὴ δὲ ἐξευρεῖν οἴχοϑέν τι
λεπτὸν ἐξισχύοντες. Ücior γὰρ ἀληϑῶς τὸ τοιοῦτον ἔργον. διὸ καὶ ἡ “]ηνελόπη λέγει που ἐν τοῖς ἑξῆς,
ϑιὸν ἐμπνεῖσαι αὐτῇ τὰ κατὰ τὸν τοιοῦτον ἱστόν. καὶ οὕτω μὲν οἱ τρυφηταὶ μνηστῆρες οὐδὲν οἴδασι. 4o
ϑεράπαινα δέ τις τῶν ἔνδον, ἐχεραίνει τὸ ἔργον. εἴη δ᾽ ἂν αὕτη, ἡ τῇ φιλοσόφῳ ταύτῃ ὑφαντιχῇ προσ-
τετηχυῖα χαὶ ταύτην φιλοπονοῦσα, ἀναλυτικὴ συλλογιστικὴ μιέϑοδος. εἰ καὶ oi ἀμέϑοδοι καὶ οὐ
ποϑοῦντες τὴ» τοιαύτην ὑφαντιχὴν. ταχὺ παύουσι τὸ φιλόσοφον ἔργον, χύβοις αὖϑις ἑαυτοὺς
ἐπιῤῥίπτοντες καὶ αἰγανέαις παραβάλλοντες. καὶ νῦν μὲν ὦ οὗτος, οὐκ οἶδας εἴπερ καλῶς ἢ ἡμῖν ἀνῆχται
0 λόγος ὃ περὶ τοῦ ἱστοῦ, ἔτι γὰρ τῶν εἰσαγωγικῶν εἰ προϑύρων. ὅτε δὲ εἰς μνηστῆρα τῆς φιλοσόφου
Πηνελόπης ἐγγραψάμενος καὶ αὐτὸς, τὸν ἱστὸν περιεργάσῃ τοῦτον, καὶ σοὶ τὰς τῆς γνώσεως δαΐδας

PA4HF(21214 B. Vs. 111—430. 87

ἡ Πηνελόπη φιλοσοφία καϑ' ἡ συχίαν ὑπανάψασα τὴν ἀνάλυσιν τοῦ τοιούτου ἱστοῦ ὑποιρήνῃ, γνοίης ἂν 3o
ὅτι καλῶς αὐτῇ συνυιράναμεν τὰ τῆς τοιαύτης ἀναγωγῆς. καὶ τοιοῦτον μὲν xci τοῦτο. (Vers. 111.)
Τὸ δὲ μνηστῆρες ὑποχρίνονται, ἀντὶ τοῦ ἀποκρίνονται ᾿Ιωνιχῶς καϑὰ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι. καὶ ὑποκριτής
φασιν. ἐντεῦζηεν, ὃ ἀποκρινόμενος τῷ χορῷ. λέγει δὲ καὶ ᾿Ηρόδοτος. οἱ μὲν, ταῦτα ὑποκρινάμενοι, ἀπηλ-
λάττοντο. δοχεῖ δὲ καὶ ᾿“Ιττικὴ ἡ λέξις εἰναι. φησὲ γοῦν Θουκυδίδης. οὐδὲν v ὑπεχρίνοντο. Ὅρα δὲϊ ὕπως
0 ᾿Αντίνοος ἑαυτῷ τοὺς ὕλους μνηστῆρας προςλογίζεται, ὡς αὐτὸς ὧν οἱ πάντες. διὸ αὐτὸς λαλῶν, ὅμως
φησί aot. δ᾽ ὧδε μνηστῆρες ὑποχρίνονται. καλῶς ἄρα πρὸ πάντων αὐτὸς πεσεῖται ὑπὸ ᾿Οδυσσέως βληϑείς.
(Vers. 114.) Τὸ δὲ ᾧ πατὴρ κέλεται xci ἀνδάνει αὐτῇ, πρὸς ἀκρίβειαν ἐῤῥέϑη πολιτικήν. οὐ γὰρ
δουλιχῶς ὃ πατὴρ τῇ ϑυγατρὶ τὰ τοιαῦτα κελεύσει, ἀλλ αἱρήσεται καὶ αὐτή. Σημείωσαι οὖν Ort καὶ
πρὸ ὀλίγων ἐν τῷ, δοίη δ᾽ ᾧ καὶ ἐϑέλη καί οἱ κεχαρισμένος £13, τὸ μὲν δοίη o ἂν ἐϑέλῃ, διὰ τὸν
πατέρα κεῖται. τὸ δὲ καί οἱ κεχαρισμένος ἔλϑῃ, διὰ τὴν ϑυγατέρα. ἵνα λέγῃ, καὶ ὃς ἂν τῇ Πηνελόπῃ
χαρίεις δόξῃ. — (Vers. 115.) 70.02 εἰ δ᾽ ἔτ᾽ ἀνιήσει ye πολὺν χρόνον υἷας ᾿αἰχαιῶν, 1) ἀναπόδοτον
ἔμεινε χαϑὰ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδε τὸ, ἀλλ εἰ μὲν δώσουσι γέρας ᾿᾿“Ιχαιοί,. ἀγωνιῶν γὰρ ὁ vrivoog , ἐπέσχε áo
τὴν συνταχτικὴν ἀπόδοσιν εἰς τὸ, οὔτις ὁμοῖα νοήματα τῇ Πηνελόπῃ ἤδη μετὰ στίχους ἑπτά. ἴσως δὲ
χαὶ μὴ ἔχων εἰπεῖν τι ἐξ αὐτοσχεδίου καίριον. ἢ μετὰ δώδεχα στίχους ἀποδίδωσι τὴν σύνταξιν, ἐν τῷ,
ἡμεῖς δ᾽ οὔτ᾽ ἐπὶ ἔργα ἔμεν. ἵνα λέγῃ ὅτι εἰ δὲ καὶ εἰσέτι ἡμᾶς ἀνιᾷ ἡ Πηνελόπη, ἡμεῖς δὲ οὐκ ἀπαλ-
λαττόμεϑα πρὶν αὐτὴν γήμασϑαι ᾧ ἂν ἐϑέλῃ. δύναται δὲ ὀρϑῶς ἀποδίδοσϑαι καὶ μετὰ στίχους δέκα
ἐν τῷ, μέγα μὲν κλέος αὐτῆς. καὶ ἔστι καὶ τοῦτο, παράδειγμα μακροῦ ὑπερβατοῦ. ( Vers. 117. sqq.)
Ὅρα δὲ καὶ ὅτι ἐν τῷ ῥηϑέντι Ὁμ ηρικῷ χωρίῳ; δῶρα λέγεται iras, τὸ ἔργα ἐπίστασϑαι περικαλλῆ. καὶ
φρένες ἐσϑλαί. καὶ κέρδεα. 0 ἐστιν ἐπίνοιαι. μηχαναί. ὧν μετεῖναι τῇ Πηνελόπῃ 0 ᾿αἱντίνοος λέγει
εἴπέρ τινι ἄλλῃ τῶν παλαιῶν ἡρωΐδων. ὁποία zc ἡ Μυχήνη. ἧς ἐπώνυμος ἡ ἐν "oye πόλις Μυκήνη.
χαὶ ἡ Τυρὼ περὶ ἧς ἐν τοῖς ἑξῆς που ῥηϑήσεται. χαὶ ἡ ᾿“λκμήνη ἡ ἡ τοῦ “ΠΙρακλέος μήτηρ. ὧν καὶ μόνων
ἐμνήσίϑη ᾿Δντίνοος, κατ᾽ ἐξοχὴν ἀρέσχουσαν αὐτῷ κατὰ τὸ αὐτοσχεδίως ἐπελϑόν. ᾿Ιστέον δὲ, ὅτι ἔργα
ἐπίστασϑαι δίδωσιν ᾿4“)ηνᾷ, ἐπεὶ χατὰ “Παυσανίαν ἐργάνη λέγεται, ὡς ἔργοις ἐπιστατοῦσα. αὐτὴ γὰρ
εὗρε τὰς τέχνας. ( Vers. 119.) Ὅρα δὲ καὶ ὅτι κἀνταῦϑα ἐπὶ γυναικῶν ὃ πλόχαμος, ὅϑεν "καὶ Mu-
χήνη εὐπλόχαμος. zc εὐπλοκαμῖδες yeu. χαὶ ὅτι ὥσπερ ἡ κληϊς xal: σφραγὶς καὶ ἡ κνημὶς χαὶ 50
ἡ 9» ψηφὶς, οὕτω xci ἡ εὐπλόχαμις ἴσως δὲ καὶ ἡ πλοχάμις, ἐχτείνει παραλήγουσαν, ὡς δηλοῖ τὸ, αἱ
πάρος ἤσαν εὐπλοκαμῖδες ᾿αχαιαί. ὃ μετρεῖται κατὰ δάχτυλον. σχοπητέον δὲ μή more φαῦλα τῶν ἀντι-
γράφων ἐν οἷς ὀξύνεται 1j εὐπλοκαμίς. δέον γὰρ, ὥσπερ κρηπὶς μελαγκρήπις. ψηφὶς πολυψήφις ὡς τὸ
85 πολυψήφιδα meo ὅρμον. χνημὶς εὐχνήμις, οὕτω καὶ πλοχαμὶς εὐπλοχάμις. καὶ πληϑυντικὸν εὐπλο-
χάμιδες. ( Vers. 1 21.) Νοήματω δὲ Πηνελόπης λέγει, ἅπερ ἀνωτέρω ἔφη κέρδεα. ἔνϑια καὶ ἑρμηνεύει
τὸ περίφρων. πῶς γὰρ οὐ περίφρων Πηνελόπη, ἡ τοιαῦτα νοήμιατα εἰδυῖα οἷα οὐδεμία τῶν ἡρωΐδων ;
(Vers, 125.) Aivirrereu δ᾽ ἐνταῦϑια καὶ ϑεόσοιρον τὴν "Πηνελόπην ὃ ᾿Αντίνοος εἰ τὸν νοῦν ὃν ἔχει
ἐν στήϑεσιν αὐτῇ ϑεοὶ τιϑέωσιν. ἐπίτηδες δὲ ταῦτα 0 μνηστὴρ λαλεῖ, εἰπὼν γὰρ ἐν τῇ δημηγορίᾳ πολλὰ
οὐ πρὸς ἡδονῆς ἐσόμενα τῇ ΠΠηνελόπῃ, καὶ ὑποπτεύσας λύπην ἐχείνης, μεταλαμβάνει ἐγκώμιον αὐτῆς
πρέπον γυναιχὶ ἀγαϑῇ. ( Vers, 128.) “Σημείωσαι δ᾽ ἐν τούτοις καὶ φήμην ἐσχηματισμένην ἡ φύγεν
ἕρκος ὀδόντων τῷ ᾿Αντινόῳ:. τὸ γὰρ οὐδαμοῦ πάρος ἔμεν πρὶν αὐτὴν γήμασίγαι ᾿ἡχαιῶν ᾧ (0A ἐϑέλῃσεν,
ἀληθῶς οὕτως ἀπέβη. οὐδαμοῦ γὰρ ἀπῆλϑον οἱ μνηστῆρες ἕως ἐλθὼν Ὀδυσσεὺς ᾧ ἐχείνῃ yid et Go
γϑεῖεν, ἐποίησεν ἅπερ ἐποίησεν. ἐπαινιτέος οὖν xal τῶν τοιούτων ὃ ἀστειότατος ποιητής. "Ev δὲ
áo τῷ, ποιεῖταί σοι ποϑὴν πολέος βιότοιο, χατὰ τῆς ὡς αὐτὸς εἰρωνικῶς ἔφη φίλης μητρὸς ἐρεϑέξει τὸν
Τηλέμαχον: οὐ γὰρ Gv εἴη φίλη μήτηρ, ἡ οὕτω ξημιοῦσα τὸν υἱόν. ( Vers. 130.) Ὅτι riviiino
xci συντομίαν xci ἰσχὺν νοημάτων ἐνδείκνυται 0 “Γηλέμαχος ἐν οἷς ἀντιλέγει ᾿ντινόῳ * εἰπόντι 1438
μητέρα σὴν ἀπόπεμψον. φησὶ γὰρ, οὐ πρὸς καλῶν αὐτῷ εἶναι ἀπώσασϑαι τὴν τεκοῦσαν καὶ ϑρε-
ψαμένην. zc ταῦτα, ἀέχουσαν. ὕπου γε χαὶ ἄδηλον εἴτε ζὴ ὁ πατὴρ ἐπ᾽ ἀλλοδαπῆς εἴτε τέϑνηχε,
πρὸσέτι δὲ χαχόν qno, ze χρήματα πολλὰ χαταϑέσϑαι τῷ πάππῳ ᾿Ικαρίῳ, καὶ καχὰ πρὸς ἐχεί-
vov παϑεῖν, nto ἑχών φησιν αὐτὴν ἐχπέμιψω, καὶ ϑεῷ δὲ ἀπεχϑὴς διεχπεσεῖν, ὑποστέλλεται δὲ

88 PACP fIA4IA4 B. Vs 151—4146.

10x«i τὰς ᾿Εριννῦς. χαὶ τὴν ἐξ ἀνϑρώπον ὑφορᾶται νέμεσιν. καὶ πείϑει ἑαυτὸν, μὴ " μόνον οὐχ
ἀπώσασθαι τὴν μητέρα, «AX οὐδὲ μῦϑον τοιοῦτον εἰπεῖν πρὸς αὐτὴν ἣν φϑάσας xc ὁ ἐχϑρὸς
'dvrivoog ἐπαίνοις ἐσέμνυνεν. εἰπὼν αὐτὴν καὶ φίλην μητέρα τῷ “Τηλεμάχῳ ὡς εἴρηται. ἔστι δὲ
ἡ Ὁμηρικὴ φράσις, τοιαύτη. Ayrivo, οὔπως ἐστὶ δόμων ἀέχουσαν ἀπῶσαι, X μ᾽ Cg d μ' ἔϑρεψε.
πατὴρ δ᾽ ἐμὸς ἄλλοϑιε γαίης ζώει, 0 y ἢ τέϑνηκε, χακὸν δὲ μὲ πόλλ: ἀποτίνειν ᾿Ικαρίῳ, ci
αὐτὸς ἑκὼν ἀπὸ μητέρα πέμψω. Ex γὰρ τοῦ πατρὸς χακὰ πείσομαι. ἀλλα δὲ δαίμων docu, ἐπεὶ
0 μήτηρ στυγερὰς ἀρήσετ᾽ ἐριννῦς Οἴκου ἀπερ᾿ χομένη. νέμεσις δέ μοι ἐξ ἀνϑιρώπων᾽ σσεται. ὡς οὐ τοῦ-
τον ἐγὼ ποτὲ μῦϑον ἐνίψω. καὶ τὰ ἑξῆς ὡς προεγράφη ἐν τῷ ἐξιέναι μεγάρων ἄλλας δ᾽ ἀλλέγύνετε δαῖ-
τας. ἀπαραλλάχτως γὰρ τὰ ἐχεῖ ῥηϑέντα, κεῖνται κἀνταῦϑα. ὀκνοῦντος χαὶ ἐν τούτοις τοῦ ποιητοῦ,
τὰ εὑ πεποιημένα μεταποιεῖν. πλὴν ὕσον, εἰπὼν ἐκεῖ ἐξιέναι μεγάρων, ἐνταῦϑια ἔξιτέ μοι μεγάρων 10
φησὶ, κοινότερον καὶ σαφέστερον. ( Vers. 151.) ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τὸ 3j u. ἔϑρεψεν, ἐπίτασιν δηλοῖ γνη-
σιότητος. εἰσὶ γὰρ μητέρες, αἱ τίκτουσι μὲν, οὐκ ἐχτρέφουσι δὲ, ἀλλ ὡς εἰπεῖν, ἐχτιϑέασι ταῖς τιϑη-
γοῖς. οἷα μὴ δὲ φιλοῦσαι τίκτειν αἱ πολλαί. ἀλλὰ τὴν μὲν γαμήλιον στέργουσαι, ἀποστέργουσαι δὲ
πορνιχῶς τὴν γενετυλίδα διὰ τὴν οὐκ ἄπονον )Ἰλείϑυιαν. ᾿Επαναφορᾶς δὲ σχῆμα γοργὸν, τὸ, Nw.
ἔτεχεν, ju. ἔϑρεψε. Τὺ δὲ ἀέκουσαν ἀπῶσαι, πληρέστερον ἂν ἣν εἴπερ εἶχε προσχείμενον xcà τὸ ἑκόντα.
ἵνα ἔφη. ὡς οὔπως ἐστὶν ἑκόντα μὲ δόμων ἀέκουσαν ἀπῶσαι τὴν μητέρα. διὸ μετ᾽ ὀλίγα φησίν. ἑχὼν
ἀπὸ μητέρα πέμψω. σίγησας τὸ ἀέκουσαν ὡς ἤδη ῥηϑέν. Καὶ ὕρα ὅτι, ταυτόν ἐστιν ἀπῶσαι καὶ ἀπο-
πέμψαι. ἅπερ οἱ μεϑ' Ὅμηρον παϑητικῶς ἀπώσασϑαι φασὶ xc ἀποπέμψασθαι. ( Vers. 1553.) Τὸ δὲ
30 εὐλαλβεῖσϑαι πολλὰ ἀποτίνειν ᾿Ικαρίῳ, σμιχρολογίας αἰτίαμα φασὶν οἱ παλαιοὶ τῷ Τηλεμάχῳ προσά-
πτειν. διὸ καὶ ϑέλουσιν οἱ τοιοῦτοι στίζειν τελείαν ἐν τῷ πολλ ἀποτίνειν" καὶ νοοῦσιν αὐτὸ, οὐχ ἐπὶ
χρημάτων ἀλλ᾽ ἐπὶ τῆς ϑεόϑεν ποινῆς. κατὰ τὸ, σύν τὲ μεγάλῳ ἀπέτισαν σὺν σφῇσι κεφαλαῖς καὶ ἑξῆς.
ἵνα λέγῃ ὅτι καχὸν δέ με πόλλ ἀποτίνειν 0 ἐστι ϑεόϑεν ποινηλατεῖσϑαι ἐὰν αὐτὸς ἑκὼν τῷ ᾿Ικαρίῳ
ἀποπέμψω ἀέκουσαν τὴν μητέρα. (Vers. 154.) Ποῖα δὲ πολλὰ ἀποτίσει; ἐκ τοῦ πατρὸς κακά quat
πείσομαι, 0 ἐστιν ἐκ τοῦ Οδυσσέως εἰ τυχὸν énavéAÓO ot. οὕτω γάρ τινὲς καὶ οὐκ ἐπὶ τοῦ Ixagiov νοοῦσι 86
τὸ πατρός. ἄλλα δὲ δαίμων καὶ ἐριννύες δώσουσι. περὶ ὧν ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα διείληπται, διατί τὲ
ἐριννῦς καλοῦνται, καὶ διατί στυγεραί. Ἔνϑα, σημείωσαι καὶ ὅτι τὸ ἐριννῦς ἀρήσεται, 1j ὕλως ϑεόν
τινα, ἐπιϑεάζειν ἔλεγον οἱ παλαιοί, ἀντὶ τοῦ, καταρᾶσίλαι. προφέροντες καὶ χρῆσιν «Ῥερεχράτους ταύ-
την. ὕστερον ἀρᾶται καὶ ἐπιϑεάζει τῷ πατρί. ( Vers. 136.) Ὅρα δὲ xci ὅτι ὥσπερ ἡ μήτηρ εὐλαβεῖται
τὴν E ἀχαιίδων νέμεσιν, οὕτω xci ὃ υἱὸς 'Γηλέμαχος τὴν ἁπλῶς ἐξ ἀνϑρώπων, πλατυτέραν οὗτος ἔχων
εὐλάβειαν. Τὸ δὲ ἐνίψω, οὐχ ἁπλῶς avri τοῦ εἴπω, ἀλλὰ μετὰ σφοδρότητος χαὶ ἀπειλῆς, ὡς καὶ ἡ 3o
40 ἐνιπὴ “δηλοῖ. “Ὥσπερ δὲ ἀπὸ τοῦ ῥέπω γίνεται τὸ ῥίπτω, καὶ ἀπὸ τοῦ πέτω τὸ πίπτω, οὕτω xci ἐνέπω
ἐνίπτω. (Vers. 146.) Ὅτι μέλλοντι μὲν δημηγορῆσαι τῷ Τηλεμάχῳ, φήμη ἐλαλήϑη ὡς προεῤῥέϑη
ϑιαῤῥύνουσα. παυσαμένου δὲ τῆς δημηγορίας, αἰετοὺς δύο Ζεὺς ὑψόϑεν ἐκ zogvgijs ὄρεος προέηκε πέτε-
σϑαι. δηλοῦντας καὶ αὐτοὺς τὸ μέλλον ὡς ῥηϑήσεται.

( Vers, 148.) Οἱ ἕως μὲν, ἀντὶ τοῦ τέως καὶ
μέχρι τινὸς, ἐπέτοντο μετὰ πνοιῆς ἀνέμοιο, 1]λησίω ἀλλήλοισι τιταινομένω πτερύγεσσιν, ALI. ὅτε δὴ

δ0 μέσσην ἀγορὴν πολύφημον ἱχέσϑην, Ενϑ᾽ ἐπιδινηϑέντε, τιλναξάσϑην πτερὰ πολλά. ^L. δ᾽ ἰδέτην
πάντων χεραλάς. ὄσσοντο δ᾽ ὕλεϑρον δρυψαμένω δ᾽ ὀνύχεσσι παρειὰς ἀμφί τε δειρὰς, “εξιὼ ἤϊξαν διά
T οἰχία καὶ πόλιν αὐτῶν. Θάμβησαν δ᾽ ὄρνιϑας ἐπεὶ ἴδον ὀφϑαλμοῖσιν. ( Vers. 156.) “Ὥρμηναν δ᾽
ἀνὰ ϑυμὸν, ἅπερ τελέεσϑαι ἔμελλον. 0 δὴ οἰκεῖον εἰπεῖν τῶν ἐπὶ στοχαζομένων rov μέλλοντος, καὶ ταῦτα
μὲν τὰ τοῦ Ὁμήρου. εἰωϑύότος καὶ τοιούτοις ἐνασχολεῖν ἐνιαχοῦ τοὺς λόγους διὰ ποικιλίαν φράσεως καὶ 4o
πολυμάϑειαν. (Vers. 146.) Εἰσὶ δὲ ἀετοὶ, ᾿Οδυσσεὺς καὶ Τηλέμαχος. διόϑεν μὲν ἥχοντες, ἐπεὶ ὡς
καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι ἐφάνη, τῷ Διὶ ἀνάχεινται τὰ τοιαῦτα. ἐκ κορυφῆς δὲ ὄρεος πετόμενοι, ἐπειδὴ ἀγρόϊ)εν
ἥξουσι τὰ κατὰ τῶν μνηστήρων ἀρτύσαντες. καὶ τέως μὲν, πρὸς ἄνεμον ἁπλῶς πέτονται, ὡς ἡσυχὴ τὰ

60 πρῶτα τὸ ἔργον διαχειριζόμενοι. καὶ πλησίοι ἀλλήλοις, ἐπεὶ οὐκ ἀποσταλτοῦσιν ἀλλήλων ταῖς βουλαῖς.
Orr μέντοι πρὸς τοῖς μνηστῆρσι γένωνται oUg νῦν ἡ ἀγορὰ ἔχει, τότε δὴ ἐπιδινηϑέντες, τινάσσονται
οἰχεῖα πτερὰ πολλά. ἢ διότι ἐπανελϑόντες πολλοὺς ἀποβαλοῦνται καὶ τῶν ὑπηχύων μνηστῆρας δηλαδὴ

PAGE IA14 B. Vsi5—a55. 89

xci κήρυχας καί τινας τῶν τοῦ οἴχου, ϑανατώσαντες χαὶ αὐτόν. T xci διότι ϑανατώσουσι τοὺς ὕλους
μνηστῆρας, ὀϊστοὺς ἐπαφιέντες πτερόεντας. εἰσιδόντες δὲ πάντων χειραλὰς καὶ δρυψάμενοι ἑαυτοὺς
ὄνυξιν, ἀπελεύσονται. ἐπειδὴ οὐ μόνον μνηστῆρσιν, ἀλλὰ καὶ πολλοῖς ἄλλοις τῶν ᾿Ιϑαχησίων ἔσται
καχόν. xcl πολλοὶ τὰς παρειὰς ἐπὶ αὐτῷ δρύψονται. τὰ γὰρ χελφαλικὰ τῶν ᾿Ιϑακησίων κακὰ, ἐν ἑαυ- 1439
τοῖς ἐνδείχνυνται οἱ ἀετοί. καὶ τοιαῦτα μὲν δηλοῦσιν οἱ οἰωνοί. πόϑεν δὲ γίνεται ἀετὸς καὶ ὅτι τῷ udi
ἀνάκειται ἐκ γενετῆς, ἐν τῇ Ιλιάδι δηλοῦται. (Vers. 154.) Τὺ δὲ πλησίω, ἀπὸ εὐϑείας xéx)utat τῆς
ὁ πλησίος ὡς καὶ ἀλλαχοῦ πολλαχοῦ φαίνεται, οὗ καὶ ϑηλυχὸν εὕρηται ἡ πλησία. ἧς χρῆσις καὶ παρὰ
Σοφοκλεῖ ἐν τῷ, παρούσης τῆςδε πλησίας ἐμοί. “Τὺ δὲ τιταινόμενοι πτερύγεσσι, γραφιχῶς ἐῤῥέϑη, ὡς
οὕτω τοῦ πέτεσϑαι γινομένου. Ἴνϑα καὶ ὅρα Ort πτέρυγες ἢ ᾿πτερύγες χατὰ ᾿Αρίσταρχον, μέρος ἐστὶ
10 σώματος περὶ ὃ τὰ πτερὰ τὰ τινασσόμενα κατὰ τῶν ἐν τῇ ἀγορᾷ. οὐ γὰρ πτέρυγες £x τῶν ἀετῶν ἀλλὰ
πτερὰ ῥίπτονται κάτω. Πολύφημον à à ἀγορὰν λέγει, ἐν ἡ, πολλαὶ ἐνίοτε φῆμαι λαλοῦνται, ἤγουν καν-
τιχοί τινες λόγοι, ὁποία τις φήμη καὶ ἐν τῇ σήμερον δημηγορίᾳ παρά re τοῦ ᾿ΑἸντινόου προσεχῶς ἐλα-
λήϑη καὶ παρὰ τοῦ Αἰγυπτίου ὡς εἴρηται. φήμην δὲ εἰπεῖν τὸν ἁπλῶς λόγον, οὐκ ἔστιν Ὁμηρικόν.
( Vers. 151.) T5 δὲ ἐπιδινηϑέντες, πιϑανότης ἐστὶ τῆς ἐχτινάξεως τῶν πτερῶν, ἄλλως γὰρ οὐχ ἦν
γενέσϑαι. ( Vers, 152.) To δὲ πάντων κεφαλὰς, κοινὴν βλάκβϑην δηλοῖ ὡς καὶ ἀνωτέρω γέγραπται, 10
διὰ τὸ μηδὲ ἀναιτίους εἶναι μηδὲ τοὺς ᾿Ιϑαχησίους, ὡς δηλώσει χαὶ Τηλέμαχος ἐν οἷς ἐρεῖ ὡς τάδε
διατρίβουσιν Agel μάλιστα δὲ μνηστῆρες. ὄλεϑρον μὲν οὖν οὐ πάντων JU ὕσσονται οἱ ἀετοὶ,
ζημίαν δὲ καὶ λύπην εἰ χαὶ μὴ πάντων. τῶν γοῦν πλείονων. διὸ καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς Ono aerea i ὕτι τοῖς
μνηστῆρσι μέγα πῆμα χυλίνδεται πᾶσι. πολλοῖς δὲ καὶ ἄλλοις κακὸν ἔσται. " EvÓc« καὶ ὅρα τὸ κυλίν-
20 δέεται, συντελοῦν εἰς γνῶσιν τοῦ, ix κορυφῆς ὄρεος καταπτῆναι τοὺς ἀετοὺς, ὕπερ ἔοικε δηλοῦν τὸ
ἄνωϑεν κυλινδόμενον πῆμα. δῆλον δὲ ὅτε ὀρϑαλμὸς Μούσης διαχρίνει, τοὺς ἀετοὺς ἀπερεῖσαι τὸ ὀπτι-
xv εἰς πάντων κεφαλάς. ἄλλως γὰρ οὐκ ἔστιν εὐδιάκριτον. ἴσως δὲ καὶ τοῦ δήμου πεπυχνωμένου, μό-
87 veu χειαλαὶ τοῖς ἀετοῖς ἐβλέποντο. ᾿Ιστέον δὲ χαὶ ὅτι μνηστήρων μὲν κεφαλὰς ἐσίδον, ἐπ᾽ ὀλέϑρῳ. οἱ
σὺν σῇσι κεφαλαῖς ἀπέτισαν. ὥς παραϑέμενοι κατὰ τὸν ποιητὴν, ἐδαπάνων τὰ τοῦ Οδυσσέως. τὰς δὲ
τῶν λοιπῶν ᾿᾿Ιϑακησίων, ἐπὶ μόνῃ ζημίᾳ καὶ χρημάτων 3) κτημάτων ἐκτίσει. (Vers. 153.) “ρύπτεσϑιαι
δὲ ὡς xci ἐν Duct ἐδηλώΐδη, τὸ ξέεσίλαι. κατὰ μεταφορὰν τῶν ἐχδερομένων ξύλων. ὡς ἀπὸ τοῦ δόρυ
δορύπτω χαὶ δρύπτω. Τὺ δὲ παρειὰς, καταχρηστικῶς ἐῤῥέϑη ἐπὶ ἀετῶν. ὡς καὶ τὸ χεῖλος ἐν τῷ, 20
ἀγκυλοχείλης. ῥάμος γὰρ ἐπὶ ὀρνέων τὸ χεῖλος ὥσπερ ἐπὶ συῶν τὸ δύ; γχος. τινὲς μέντοι, βιαζόμενοι τὴν
κυριολεξίαν ἀπιίϑγάνως μὲν λέγουσι δ᾽ οὗν, Ort παρειὰς καὶ δειρὰς, οὐ τὰς ἑαυτῶν, οἱ ἀετοὶ ἐδρύψαντο.
30 ἀλλὰ τὰς τῶν ἐν τῇ ἐχαλησίᾳ, ὡς βαϑύναντες τὴν πτῆσιν xci κατ αὐτῶν δρομήσαντες ὡς ἐνῆν. καὶ
τοιούτῳ ἔργῳ ϑρασύτερον ἐπιτολμήσαντες. χρεῖττον δὲ τὸ πρῶτον. ἐπεὶ καὶ ᾿Ιάμβλιχος οἷδε τοιούτους
ὄρνιϑας, οἵ ἀποῤῥήσσουσιν αὐτοὶ ἑαυτοὺς, χαί που ἀναιροῦσιν ἐ ἐπὶ δηλώσει μέλλοντός τίνος. ὕπερ οὐ
χατὰ φύσιν εἰναι φησὶν, ἀλλ ὑπερφυές. (Vers, 154.) Δεξιοὶ δὲ ἤϊξαν, ἀντὶ τοῦ ἀνατολιχοὶ, ὡς αἴσιοι.
δηλοῦντες ὕτι ᾿δυσσεὺς μὲν xci “Γηλέμαχος νικήσαντες, ὑπὸ φωτὶ ἔσονται. μνηστῆρες δὲ ὑπὸ ζόφῳ
γενήσονται. Ori δὲ δεξιὰ τὰ ἀνατολικὰ, δηλοῖ ὃ ποιητὴς ἐν οἷς φησὶν, εἴτ᾽ ἐπὶ δεξιὰ ἴωσι πρὺς ἠῶ T
ἠέλιόν τε, εἴτ᾽ ἐπ᾿ ἀριστερὰ ποτὶ Coqov ἠερόεντα. (ἰχία δὲ καὶ πόλιν, καλὸν μὲν ἐπὶ τῶν ᾿Ιϑακησίων
γοεῖν ὡς διὼ μέσης τῆς πόλεως ὑποχωρισάντων τῶν οἰωνιστιχῶν ἀετῶν. ἕτεροι δὲ, τὴν τῶν ἀετῶν κατά-
παυσιν, διὰ τιμὴν τοῦ βασιλικοῦ τούτου ζῴου, οἰχία καὶ πόλιν ἐνόησαν. xe ὁμοιότητα τοῦ, ὁ κύμα, T
οἰχῶν ὄρνις. καὶ τῶν ὁμοίων. ὡς τῶν ἀετῶν ἐπαναστραφέντων ἔνϑα ᾧχουν ὃ καὶ ἐδήλου, ὡς καὶ 3o
4o ᾿ἰδυσσεὺς καὶ Τηλέμαχος ἀνελόντες τοὺς μνηστῆρας αὖϑις εἰς ἀγροὺς ἀπελεύσονται ὡς ἱστορήσει
0 ποιητὴς ἐν τῷ τοῦ βιβλίου τέλει. χαὶ ἔστι καὶ ὃ τοιοῦτος νοῦς ἀγαϑύς. ἐπεὶ χαὶ ἐν ᾿Ιλιάδι οἰχίᾳ
χαὶ δόμος ἐπὶ σφηχῶν χαὶ μελισσῶν λέγεται. καὶ φίλα οἰχία, ἐπὶ ἀιτοῦ. ( Vers. 155.) Ὄρνιϑας δὲ χαὶ
νῦν λέγει, οὐχ ἁπλῶς τὰ πτηνὰ χατὰ κοινὴν γλῶσσαν ἀλλὰ τοὺς μηνύοντάς τι μέλλον. 0Ug καὶ ἐναι-
σίμους ἐρεῖ ὁ ποιητής, ἤγουν αἶσαν τινὰ δηλοῦντας. ἀφ᾽ ἧς, τινὲς μὲν, αἴσιοι. ἕτεροι δὲ, ἀπαίσιοι
λέγονται. ἐξ ὧν ὀρνίϑων, χαὶ εὐορνιϑία χατὰ τοὺς παλαιοὺς παρὰ Σοφοκλεῖ, τὸ ἀγαϑὸν οἰώνισμα.

χαϑὰ χαὶ εὐερμία, τὸ διὰ τὸν Equi ἀγαϑὸν ἕρμαιον 0 ἐστιν εὕρημα. οὗ καὶ ῥῆμά ἐατι τὸ εὐερμεῖν.
ConxzwT. IN Opvss. Tow. I.

90 ῬἸΑΨΙΩ.Ι417.4 B. Vs 157—178.

ὅτι δὲ Arrixóv. μὲν τὸ ὄρνις “Δωρικὸν δὲ τὸ ὄρνιξ , δηλοῦσιν οἱ παλαιοί, Τὺ δὲ ἐπεὶ ἴδον ὀφϑαλμοῖσιν,
ἐτυμολογίαν᾽ παρεμφαίνει τοῦ ϑαμβεῖν, ὃ παρὰ τὴν ϑέαν ὡς προεῤῥέϑη γίνεται χαϑὰ xci τὸ ϑηεῖσίαι
ἀρ χαὶ τὸ ἐξ αὐτοῦ ϑηητόν. (Vers. 157.) 'Ürc γνησιώτῃ ἁλιευτιχῷ ἀνδρὶ πρέπον ὄνομα τὸ * “λιϑέρσης,
οἱονεὶ ὃ ἐν τῇ ἁλὶ ϑερόμενος ὑπὸ ἡλίου. παρὰ μέντοι τοῖς ναυτικωτάτοις νησιώταις Φαίαξιν, ἐχφανέ-
orare πλεονάζει τὰ ἁλιευτικὰ ὀνόματα. ὁ ᾿Ἰχρόνεως. ὁ ᾿χύαλος. ὃ Ναυτεύς. ὃ ᾿ἡμφίαλος. ὁ Εὐρύα-
Aog καὶ οἱ λοιποί. καὶ τοιοῦτος μὲν ὁ ᾿Αλιϑέρσης. ( Vers. 158.) Ὁ δὲ Maarop, ζητητικοῦ ἀνδρὸς ὄνομα,
παρὰ τὸ μῶ ἢ μαίω τὸ ζητῶ. ἀφ᾽ οὗ καὶ ἡ μαῖα. μαστορίδην γοῦν τινὰ ὃ ποιητὴς ᾿Αλιϑέρσην, πλάτ-
τει δεξιὸν ἐχξητήσεως πάντως χαὶ μαϑήσεως, ὄρνιϑας γνῶναι καὶ ἐναίσιμα μυϑήσασϑαι. ὃς zc λύων
5o κεφαλαιωδῶς τὸ χα "τὰ τοὺς ῥηθέντας ἀετοὺς ἑρμήνευμα οἰωνοσχοπητιχῷ τρόπῳ, λέγει τοῖς μνηστῆρ-
σιν, ὅτι τι μέγα πῆμα ὡς ἐῤῥέϑη κυλίνδεται αὐτοῖς, xci ὕὃτι Ὀδυσσεὺς οὐχ ἐπὶ πολὺ ἀπάνευϑε τῶν
αὐτῷ φίλων ἔσεται. ἀλλά που ἤδη ἐγγὺς QV , ὡς ἐδήλου τὸ πλησίον ἀλλήλων τοὺς ἀετοὺς πέτεσϑαι,
«νον τούτοις xci κῆρα ὡς καὶ προε) ράφη φυτεύει πάντεσσι. πολέσι δὲ xci ἄλλοισι κακὸν ἔσται οἵ
γεμόμεϑ ᾿Ιϑάκην εὐδείελον, ἤγουν εὐπεριόριστον, ἢ εὖ πρὸς δείλην κειμένην ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς που
60 ῥηϑήσεται σαφέστερον. (Vers. 157.) Ἰστέον δὲ ὅτι τὸν διειλημένον ᾿Δλιλϑέρσην, γέροντα οἶδεν ὃ
ποιητὴς, τοιούτων γὰρ ἀνδρῶν 7 πολυπειρία. χαλεῖ δὲ αὐτὸν χαὶ ἥρωα, τῆς παῤῥησίας χαὶ μαϑήσεως
ἀποδεξάμενος. (Vers. 158.) Ὄρνιϑας δὲ χαὶ νῦν ἔφη, τοὺς οἰωνοὺς, ἐξ ὧν οἱ κατὰ τέχνην οἰωνοπόλοι
«ci ὀρνιϑοσχόποι λέγονται. καὶ ἐναίσιμα δὲ, τὰ τῆς κατὰ τὸ μοιρίδιον αἴσης δηλωτιχά. δῆλον δὲ ἃ ὕτι

1Δ4Δρλέγεται xoi "ἐπὶ δικαίου zai πρέποντος πρόγματος τὸ ἐνείσεμον, ὡς δηλοῖ τὸ, ἀεὰρ τοῦτό γ᾽ ἐναίσι-
7 0 ς 7C! i j e "

μον οὐχ ἐνόησε, πρὸ ὀλίγου διὰ τὴν ΤΠ]ηνελόπην ῥηϑέν. (Vers. 165.) Τὸ δὲ φυτεύει, ἀντὶ τοῦ, ἐπι-
μελῶς κατηργάζεται. ὅϑεν οἱ ὕστερον λαβόντες ἀρχὴν, ὑπορύττειν φασὶ τὸ δολιεύεσϑϑαι. 0 xci αὐτὸ,
τοῖς φυτεύουσι παρέπεται. ᾿Ιστέον δὲ ὡς εἴ τις τῷ φυτεύοντι κῆρα, συντάξει xci τὸν συχο(άντην, γλυ-
κερῷ μὲν φυτῷ παρωνυμούμενον χατὰ τὸ συκαῖ τὲ γλυχεραὶ κηραίνοντα δὲ τὰ εἰς τέλος οὐ γλυχύπικρον
ἀλλὰ πευχεδανὸν, οὐχ ἀφυῶς ἂν ἐπιβαλεῖ, ( Vers. 167.) 'Ev δὲ τῷ, νεμόμεϑα, καὶ ἑαυτὸν ὃ «Αλιϑέρ-
σῆς διὰ τὸ φιλάλ ηϑὲες xci ἀνεπαχϑὲς συνεισόγει τοῖς καχωϑῆναι μέλλουσι. καὶ ταῦτα, εἰδὼς αὐτὸς
πταῖσαι μηδέν. Ὅρα δὲ τὰ ἐν τῷ τραχεῖ λόγῳ roU “λιϑέρσου ἱλαρὰ ποιητικὰ πάρισα ἐν δυσὶ κείμενα
στίχοις. τὸ, τοῖςδεσι. πάντεσσι. πολέσιν. ἄλλοισιν. ἜΠΟΣ χαὶ πρὸς ὀρνιϑοϑήραν τεχνικὸν, ἀστείως
ἂν ῥηϑείη τὸ, ὃ γὰρ οἷος ὁμηλικίην ἐχέκαστο ὄρνιϑας γνῶναι. ὕπερ δύο ἐλλείψεις ἔχει. μίαν μὲν, προ-
ϑέσεως. ἑτέραν δὲ, ἄρϑρου. λέγει γὰρ ὅτι μόνος κατὰ τοὺς ὁμήλικας ἐχέκαστο τῷ εἰδέναι ὄρνιϑδας.

᾿οὍτι ὁ διὰ *zowóv φόβον ἐϑέλων παῦσαί τι κακὸν, καλῶς ἂν εἴποι τὸ, ἀλλὰ πολὺ πρὶν φραζώμεσϑ'
ὥς κεν χαταπαύσομεν. οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ, ἤγουν οἱ ἄτακτοι, παυέσϑων. καὶ γάρ σφιν ἄφαρ τόδε λώϊόν
ἐστιν ὑπερβατῶς δὲ ἐφράσϑη. τὸ γὰρ ὀρϑὸν, οἱ δὲ, καὶ αὐτοὶ παυέσϑων ἄφαρ ἤγουν εὐϑέως καὶ ὡς
εἰπεῖν. συναπτῶς, ὡς ἀπὸ τοῦ ἅπτω. οὗ παρακείμενος, ἦφα. ἐξ οὐ ἄφαρ, ἐπίῤῥημα ψιλούμενον «Αἰο-
λικῶ c. (Wers 170.) Ὅτι ὃ πεποιϑότως προλέγων, ἐρεῖ τὸ, οὐ γὰρ ἀπείρητος μαντεύσομαι ἀλλ
εὖ εἰδώς.

( Vers. 171.) Ὅτι ὃ ῥηϑεὶς ““λιϑέρσης ἑαυτὸν συνιστῶν ἐπὶ μαντικὴ τέχνῃ, φησί. καὶ γὰρ ἐκείνῳ
τουτέστι τῷ Οδυσσεῖ, φημὶ τελευϑῆναι ἅπαντα. “Ὡς οἱ ἐμυϑεόμην ὅτε Ἴλιον εἰσανέβαινον ᾿“ργεῖοι, μετὰ
δέ σφιν ἔβη πολύμητις Ὀδυσσεύς. Div, χαχὰ πολλὰ παϑόντ᾽ ὀλέσαντ᾽ ἄπο πάντας ἑταίρους, άγνω-
στον πάντεσσιν ἐειχοστῷ ἐνιαυτῷ οἴχαδ᾽ ἐλεύσεσϑαι. (Vers. 174.) Καὶ ὅρα σύνοψιν τῆς Ὀδυσσείας
ἐνταῦϑα ἐν οὐδὲ ὕλοις τρισὶ στίχοις. συνελόντα γὰρ φάναι, ἡ τῆς Ὀδυσσείας περιοχὴ οὐδὲν ἄλλο ἐν
καιρίῳ ἱστορεῖ, ἀλλ᾿ ἢ τὰ ἐπελευστιχῶς ἐνταῦϑα ῥηθέντα. Τί δὲ τὸ εἰς Ἴλιον ἀναβαίνειν, πολλαχοῦ
δηλοῦται. Ὅρα δὲ τὸ, καὶ γὰρ ἐχείνῳ φημὶ, ὡς καιρίως λεχϑέντες τοῦ φημί. ἀξιωματικῶς γὰρ εἴρηται

20 τὸ φημί. κατὰ τὸ, αὐτὸς ἔφατο, τὸ Πιυϑαγολρικόν. ἐπεὶ γὰρ οὐδὲν ὧν φησὶ προειπεῖν, δόξοι ἂν τελευ-
τᾶσϑαι i, ἤτοι τελεῖσϑιαι ὡς κατωτέρω φησὶ, διατοῦτο λέγει ὅτι φημί. “μονονουχὶ λέγων, ὡς ἐγὼ ὦ προορῶν
χαὶ εὖ εἰδὼς , gui ἐχεῖνα πάντα τελευτᾷσϑαι. (Vers. 1 78. ) Ὅτι ὃ καταλαζονευόμενος γέροντος προ-
λέγοντός τι ὡς αὐτὸς χρεῖττον εἰδὼς, εἴποι ἂν, ᾿Ὦ γέρον. εἰ δ᾽ ἄγε δὴ μαντεύεο σοῖσι τέκεσσιν Οἴκαδ᾽
ἰὼν, μή που τι χακὸν πάσχωσιν ὀπίσσω. ταῦτα δ᾽ ἐγὼ σέο πολλὸν ἀμείνων μαντεύεσϑαι. ἔστι δὲ κἀν-

Pe A4ACEOQIAIA B. Ys180— 19o. 91

ταῦϑα τὸ, εἰ δ᾽ ἄγε δὴ, παρακελευσματικὸν ὡς πολλαχοῦ ἐφάνη. (Vers. 181.) Ὅτι τὴν οἰωγοσχοπη-
τικὴν διαβαλεῖν ἐθελήσας ὁ τοῦ Qui" ρου Εὐρύμαχος, ῥιζόϑεν μὲν αὐτὴν οὐκ ἐκσπᾶ, ἐδόχει. γὰρ ἐπι- 3o
στήμη τις εἶναι ἀκριβὴς, ἐπί τι δὲ αἰτὴν διασείει. εἰπών. ὕρνιϑες δέ τε πολλοὶ ὑπ᾽ αὐγὰς ἠελίοιο φοι-
TOG. οὐδέ τὲ πάντες ἐναίσεμοι. Καὶ ὃ ὅρα ὕπως ἣν ἐξαίρει πανταχοῦ οἰωνοσχοπίαν ὃ ποιητὴς» ὕμως
vv διαλεχτικώτερον ἐπιχειρῶν, καταῤῥιπτεῖ. δηλῶν, ὡς παντὶ λόγῳ λόγος παλαίει. καὶ τὸ ἀμφοτερό-
γλωσσον ἐξασχῶν. λέγει δέ τι τοιοῦτον ἐν ἀλλοίῳ σχήματι καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι 0 ᾿“ἔχτωρ. χαὶ ὃ βουλόμενος
ζητείτω ἐχεῖνο. κατεπιχειρεῖ δὲ καὶ ἡ παρὰ τῷ Σοφοκλεῖ" Ἰο χάστη τῆς μαντικῆς, Ὁμηρικῷ ζήλῳ. χαὶ áo
ζητητέον τῷ ἐϑέλοντι. Σημείωσαι δὲ καὶ ὡς ἀστείως ἐνταῦϑα παρείληπται τὸ, ὄρνιϑες πολλοὶ, ἵνα εἰ μὲν
ὄρνιϑας νοήσοι τις ἁπλῶς τὰ πτηνὰ, εἴη ἀληϑὲς ὡς οὐ πάντες ἐναίσιμοι. εἰ δὲ ὄρνιϑες νοηϑεῖεν οἱ τοῦ
μέλλοντος δηλωτιχοὶ xc ὃ σημαινόμενον εἴρηται τὸ, ϑάμβησαν δ᾽ ὄρνιϑας ἐπεὶ ἴδον ὀφρϑαλμοῖς,
τ"εύδηται ὁ Εὐρύμαχος. πάντες γὰρ οἱ τοιοῦτοι ὄρνιϑες, ἐναίσιμοι. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι παρὰ τοῖς παλαιοῖς
ὄρνιϑες κεῖνται χαὶ αἱ ἰδικῶς οὕτω καλούμεναι. καὶ φέρεται εἰς τοῦτο χρῆσις ἐκ * Mevavógov, εἰπόντος. 50
ἀλεχτρυών τις ἐχεχράγει μέγα, οὐ σοβήσετ᾽ ἔξω τὰς ὄρνιϑας ἀφ᾽ ἡμῶν ; καὶ ὅτι οὐ μόνον ἀρσενικῶς οἱ
ὄρνιϑες ὡς ἐνταῦϑα,, ἀλλὰ καὶ ϑηλυκῶς. οἷον, ὄὕρνιϑιε λιγυρῇ. καὶ Ort οὐ μόνον ὄρνιϑες, ἀλλὰ χαὶ
ὄρνις. χαὶ αἰτιατικὴ ἐνικὴ οὐ μόνον ὄρνιν, ἀλλὰ καὶ ὄρνιϑα. καὶ ὅτι “ωριεῖς τὸ ὄρνις ὄρνιξ λέγοντες,
κλίνουσιν αὐτὸ διὰ τοῦ z ὄρνιχος. Τὸ δὲ ὑπ αὐγὰς, συντίϑησι τὸν παρὰ roig uc? Ὅμηρον ὕπαυγον.
αὐτὸ δὲ τὸ ὑπ᾽ αὐγὰς ἠελίοιο, περίφρασίς ἐστι τοῦ, ὑφ᾽ ἠελίῳ ἢ ὕφ᾽ ἥλιον. (Vers. 182.) Τὸ δὲ ἐναί-
σιμοι, ἀντὶ τοῦ, πεπρωμένον τι δηλοῦντες. ἀλλαχοῦ δὲ ἡ λέξις, σὲ ασμιότητα ἐμφαίνει τὴν κατὰ τὸ 60
καϑῆκον. ὡς ἐν τῷ, γῆρας γὰρ, ἐναίσιμον ἄνδρα τίϑησιν. “Ὅρα δὲ τὴν ἀλαζονείαν τοῦ Εὐρυμάχου
ἐν τούτοις, εἴγε τοῦ ᾿“λιϑέρσου ὃς εὖ οἷδε τὰ εἰς μαντικὴν y ἐπιστημιονικώτερος εἰναι βρενϑύεται. εἰπών.
ἄγε δὴ μαντεύεο σοῖσι τέχεσι. καὶ τὰ ἑξῆς ὡς πρὸ βραχέων ἐγράφη. xci οὐ τοῦτο μόνον, ἀλλὰ καὶ
ἐπαρᾶται καταφϑίσϑαι σὺν τῷ Ὀδυσσεῖ τὸν ᾿Αλιϑέρσην. (Vers. 185.) Ὀνειδίζει δὲ καὶ δώρων λῆψιν
τῷ γέροντι ἐκ τοῦ Τηλεμάχου. καὶ ϑῳὴν ἐπιϑήσειν ἀπειλεῖται εἰ "τὸν Τηλέμαχον ἀνήσει 0 ἐστιν ἀνα-1 441}
πείσει χαλεπαίνειν. ϑῳὴν εἰπὼν ἐτυμολογικῶς, τὴν ἐπιτεϑειμένη»ν τινὶ ζημίαν. ὅϑεν zc ἀϑῷος ὃ μὴ
ϑῳὴν πάσχων. Ὅτι δωροδοκίαν φράζει τὸ, σῷ οἴκῳ δῶρον ποτιδέγμενος eit πόρῃσιν ἤγουν παράσχῃ.
οὗ μέλλων τὸ πόρσω. ἐξ οὗ τὸ πορσύνειν. ( Vers. 180. ) Ὅτι 0 qi «ccs εἶπεν ἐπὶ “ἰγυπτίου ὡς μυρία
ἤδη, σαφέστερον ἐνταῦϊλα ἐπὶ ᾿4λιϑέρσου φησί. παλαιά τε πολλά τε εἰδώς. Ὅτι ἀπειλὴ κατὰ τοῦ ἐρέ-
ÜiZovrog νεώτερον τινὰ εἰς ὀργὴν αὕτη ἀπὸ ἐνδόξου τινός. Αἴχεν νεώτερον ἄνδρα παλαιά τε πολλά τε
εἰδὼς, Παρφάμενος ἐπέεσσιν ἐποτρύνῃς χαλεπαίνειν, org μέν οἱ πρῶτον ἀνιηρέστερον ἔσται. σοὶ δὲ
γέρον, ϑῳὴν ἐπιϑήσομεν, 0 ἐστι ζημίαν ὡς ἐῤῥέϑη. ἣν ἐνὶ ϑυμῷ τίνων, ἀσχάλλοις. χαλεπὸν δέ τοῦ
ἔσσεται ἄλγος. ἔστι δὲ τὸ παρφάμενος, ἀντὶ τοῦ παραπείσας. ἐξ οὗ καὶ ἡ παραίφασις γίνεται. δηλοῖ δὲ
viv ἡ λέξις, οὐ τὴν ἁπλῶς πειϑὼ ἐκ παραινέσεως, ἀλλὰ τὸ παράγειν λόγοις, 0 ἐστι παραλογίζεσϑαι.
Τὸ δὲ ἐποτρύνειν, καὶ ἀνιέναι εἶπεν ὁ ποιητὴς, ὕπερ ἐστί φασι λέξις κυνηγετικὴ, ὅτε τις κύνα τοῦ
δεσμοῦ ἀνεὶς, ἀφήσει κατὰ ϑηρός. λέγει δὲ ἐποτρύνειν, "τὸ ἐπὶ τῇ φυσικῇ ὀτρυντύϊ, ἐπιβάλλειν, xc τὸ
ἑτέραν ἐρεϑιστιχῶς. (Vers. 190.) Τὸ δὲ ἀνιηρέστερον, ὥφειλε μὲν εἰναι ἀνιηρότερον, uér μέτρου δὲ χάριν,
οὕτω λαλεῖται. ὡς καὶ τὸ αἰδοιέστερον. xci λοιπὰ τοιαῦτα. ἐν οἷς καὶ τὸ ἀμορφέστατος γυνὴ παρ᾽
“Προδότῳ ἐν ἀχριβεστέροις ἀντιγράφοις. καὶ τὸ ποδηγέστερον ἐκ τοῦ ποδηγὸς, ἀντὶ τοῦ, δδηγητικώτε-
ρον. ὕπερ ἐν τοῖς τοῦ Σουΐδα κεῖται. πλεονάζει δὲ τοιαύταις παραγωγαῖς xci ὃ Πίνδαρος. οἱ δὲ παλαιοὶ
xci ταῦτα φασίν. εὕρηται zc δικαιέστερον. χαὶ ἀκρατέστερον ix τοῦ ἄκρατος. ᾿Επίχαρμος δὲ καὶ
ἀλλοιέστερον λέγει. καὶ ἐπιηρεστέραν. καὶ ἀναγκαιέστατον. καὶ ὡραιέστατον. Στησίχορος δε, ὑπερϑυμέ-
στατον ἀνδρῶν. "Exaraiog δὲ, οἱ Βιαντίδαι, ἄνδρες σπουδαιέστατοι ἐγένοντο. xai ᾿Ἡρόδοτος , τὰ
σπουδαιέστερα τῶν πραγμάτων. Δημόκριτος δὲ, ἐπιτηδειέστατον φησί. καὶ Δεινόλοχος ; γενναιέστατον.
᾿Δντίμαχος δὲ, ὅτι ἀφνειέστατος ἔσχεν. Εὔπολις δὲ, πόλιν ϑεοφιλεστάτην οἰχοῦσιν ἀφϑονεστάτην τε
χρήμασι. Πίνδαρος, ἀπονέστερον, “Σέλευκος δὲ, παρ᾽ Ὁμήρῳ φησὶ τὴν ᾿Δριστοφάνειον γραφὴν ἔχειν,
᾿“τρείδη κύδιστε φιλοκτεανέστατε πάντων. εἰ δέ T9 δοκεῖ χρῆναι τοιούτου τύπου ϑέσϑαι καὶ Σοφο-
χλέους τὸ καχοπινέστατον ἄλημα στρατοῦ. ἵνα ἢ ἐκ τοῦ πῖνος ὁ ῥύπος, κακοπε. "vórarog καὶ ἐκεῖδεεν 20

M a2

02 PAP 2141. B. Vs. 186—206.

χαχοπινέστατος, ἴστω μὴ ἀκριβῶς λέγων. ἐκεῖνο ydo, οὐκ ἐξ ἁπλοῦ τοῦ ntvov γέγονεν, ἀλλ᾿ ἀπὸ συν-
ϑέτου τοῦ χακοπινοῦς. ἵνα γίνοιτο χαϑιὰ ἐκ μαχροχαταλήχτου τοῦ εὐγενὴς, 0 εὐγενέστερος, οὕτω καὶ
καχοπινὴς κακχοπινέστερος καὶ κακοπινέστατος. χοῆσις κακοπινοῦς, παρὰ τῷ δειπνοσοιριστῇ ἐν τῷ,
συνεσπασμένοι καὶ καχοπινεῖς, οὐ μόνον τοῖς ἤϑεσιν ἀλλὰ καὶ τῇ ἕξει. ὥσπερ δέ φασι διὰ τοῦ ἐς σχη- 90
ματίζουσιν ᾿Αττιχοὶ, οὕτω καὶ διὰ τοῦ 4c. ποτίστατον γάρ φασιν ᾿Αριστοφάνης. ὡς τὸ, ὦ ϑερμό-
ταται γυναῖχες ὦ ποτίσταται. οὕτω καὶ λαγνίστατον. χαὶ ΣΡ ον: καὶ λαλί ἰἴστερον εἴρηχά σὲ ὡς
καὶ λαλίστατον. καὶ πολὺ πτωχίστερος. καὶ ψευδίστατος. xci ὅσα τοιαῦτα ἐξ ὑπερϑετικῶν τῶν εἰς
στῦς, ὑπερϑετικὰ ἢ συγκριτικά. καὶ Πλάτων δὲ Κλεοφῶντι, ἵν ἀπαλλαγῶμεν ἀνδρὸς ἁρπαγιστάτου.
xci πληχτίστατος δὲ λέγουσιν. ἔστι δὲ Πλάτωνος xci τὸ, ἡδονὴ ἁπάντων ἀλαζονίστατον. τοῦ δὲ
ἀχρατίστερος, οὐχ εὕρηται ὑπερϑετικόν. οἷον, οὔτ᾽ ἀκρατίστερον οὔτε λιχνότερον οὔτε δοῦλον μᾶλ- 10
λον, τῶν ἡδονῶν. εἰσὶ δέ φασι σχηματισμοὶ, καὶ διὰ τοῦ αἴ. ἰσαίτατον γάρ φασι καὶ προὐργιαίστερον.

So Πλάτων δ᾽ ἐν πρώτῳ πολιτείας, ἀσμεναίτατα λέγει. καὶ ἰσαίτερον. χαὶ ἐν Χαρμίδῃ, ἡσυχαίταλτα.
ἔστι δὲ καὶ πλησιαίτερον. Ξενοφῶν δὲ, καὶ φιλαίτατον ἐν ἑβδόμῃ φησί. τοῦτο δὲ καὶ φιλώτατον ἔν
πολλοῖς τῶν ἀντιγράφων εὕρηται. τὸ μέντοι φίλτατος, £4 τούτων συγκοπὲν, περιεῖλε τὰς ἀμφιβόλους
ἐχείνας γραφάς. ἐν δὲ τῷ, σοὶ δὲ γέρον ϑῳὴν ἐπιϑησομεν, τὸ μὲν γέρον, οὐχ ἔπαινον ἔχει. ὥσπερ
οὐδὲ τὸ, ὦ γέρον μαντεύεο σοῖς τέχνοις. οὐδὲ τὸ, ἣν σὺ γηραιὲ μυϑέαι ἀκράαντον. ταῦτα δὴ τὰ τοῦ
Εὐρυμάχου. ἄλλως λέγοντος ἤπερ Ὅμηρος ἔφη τὸ, γέρων ἥρως ᾿4λιϑέρσης ὡς προεγράφη. καὶ ἐν τοῖς
ἑξῆς τὸ, πείϑεσϑαί τε γέροντι. ( Vers. 186.) Τὺ δὲ ϑῳὴν ἐπιϑήσομεν, τρόπος ἐτυμολογίας ἐστίν.
ἀπὸ τοῦ ϑέσϑαι γὰρ ἡ ϑῳή. Τὸ δὲ μυϑέαι, παροξύτονον ὡς καὶ τὸ πωλέαι 0 ἐν τῷ τέλει τῆς δέλτα
ῥαψῳδίας χεῖται. Ὅτι τὸ περὶ Πηνελόπης; ᾿Α΄ϑηνᾷ μὲν ἐσχημάτισεν ὅτε εἶπεν ἐς μέγαρον ἴτω πατρὸς καὶ 20
ἑξῆς. ᾿Αντίνοος δὲ πρὸς αὐτὸν τὸν Τηλέμαχον ἔφη, μητέρα σὴν ἀπόπεμψψον. Εὐρύμαχος δ᾽ ἐνταῦϑα
φησί. μητέρα ἣν ἐς πατρὸς ἀνωγέτω ἀπονέεσϑαι. καὶ τὰ ἑξῆς ὡς καὶ ἡ dra εἶπεν. οὕτω πολυσχή-
μων ὃ ποιητής. ( Vers. 200.) Ὅτι Avrivoog μὲν, ὑψαγόρην τὸν Τηλέμαχον προσεῖπεν, ἀπὸ ποιότητος
λόγων σχώψας ὡς προεδηλώϑη. Εὐρύμαχος δὲ, πολύμυϑον αὐτὸν λέγει. 0 ταυτόν zog ἐστὶ τῷ, ἄκρι-

4o τόμυϑον. είς ποσότητα γὰρ λόγου τὸ σκῶμμα. λέγει δὲ καὶ ἀργαλέαν τὴν τῆς Πηνελόπης μνηστείαν.
εἰπών. οὐ γὰρ πρὶν παύσασϑαι ὀΐομαι υἷας ᾿“χαιῶν μνηστύος ᾽4ργαλέης, ἐπεὶ οὔ τινα δείδιμεν ἔμπης.
χαὶ ἔστιν εὐλαβέστερον τὸ οὐ πρὶν παύσασϑαι ὀΐομαι τοῦ, ἡμεῖς δ᾽ οὔτ᾽ ἐπὶ ἔργα πάρος ἔμεν οὔτε 7h
ἄλλῃ πρὶν αὐτὴν γήμασϑαι. χαὶ ἣν χαλὸν εἴπερ χαϑὰ νῦν ἔψῃ οὐ πρὶν nuDéagO ὀΐομαι, οὕτω καὶ
ἀνωτέρω ἔφη, τὸ δὲ, καὶ τελέεσϑαι οἵω. νῦν δὲ εἰπὼν, τόδε καὶ τετελεσμένον ἔσται, οὐ σωφρόνως εἶπεν.
ἀποφῃνάμενος ἀνενδοιάστως ὃ οὐχ ἐγίνωσκεν. (Vers. 199. ) ᾿“ργαλέαν δὲ τὴν τῆς Πηνελόπης μνηστὺν 3o
λέγει, ἢ ὡς μέχρι νῦν δυσκατέργαστον, ἢ κατά τινα φήμην καὶ αὐτὸ χαὶ μαντείαν ἀκουσίαν νόμῳ τῆς
πολυφήμου ἀγορᾶς. τῷ ὄντι γὰρ ἀργαλεωτάτη ἀπέβη τοῖς μνηστῆρσιν, οὔτε ἀνύσασιν οὗδὲν, xai
προσαπολέσασι χαὶ τὸ ζῆν. τὸ μέντοι οὔ τινα δείδιμεν. ϑρασύτερον τοῦ ᾿ΑἸντινόου Εὐρύμαχος εἶπεν.
ὥσπερ «v πάλιν τὸ, οὔτε ϑεοπροπίης ἐμπαζόμεϑ᾽ ἣν σὺ γεραιὲ λαλεῖς ἀχράαντον, λειότερόν. ἐστι τοῦ,
Ὄρνιϑες δέ τε πολλοὶ ὑπ᾽ αὐγὰς ἠελίου φοιτῶσιν, οὐδέτε πάντες ἐναίσιμιοι. τοῦτο μὲν γὰρ, κατὰ τῆς οἰω-
o dde ἐῤῥέϑη. ἐχεῖνο δὲ, κατὰ τοῦ γέροντος ὡς ψεύστου ἐφ᾽ οἷς δοχεῖ μαντεύεσθαι. ἔτι ᾿“Ιντινόου

80 εἰπόντος ὡς "οἱ τῆς ΙΤηνελόπης ἀκχισμοὶ ποιοῦνται αὐτῷ ποϑὴν πολέος βιότοιο, Εὐρύμαχος μεταποιῶν
φησι πλατύτερον. ( Vers. 203.) Χρήματα δ᾽ αὖτε χαχῶς βεβρώσεται. οὐδέ ποτ ἴσα ἔσσεται, ὄφρα
xtv Nye διατρίβησιν ᾿ΑΙχαιοὺς ἃ ὃν γάμον. "Eri ᾿ΑΙντινόου ἐ ἐπαινέσαντος πλ ατύτερον ὡς ἐῤῥέϑη τὴν Πηγε-
λόπην, Εὐρύμαχος i ἐπιτόμως διὰ μιᾶς λέξεως ἐπαινῶν, φησίν. ἡμεῖς δὲ εἵνεχα τῆς ἀρετῆς ἐριδαίνομεν. áo
χαὶ ὅλως, ἡ τοῦ Εὐρυμάχου δημηγορία τὰ πλείω μὲν ταὐτὰ λέγει τῷ ᾿ΑἸντινόῳ παραφράξουσα ποικίλως,
ὀλίγα δέ τινα καὶ προσείϑησιν: Ὅρα δὲ τὸ καχῶς βεβρώσεται, ὁμολογοῦντος χαὶ Πυρυμάχου τὴν βίαν.
Τὸ δὲ βεβρώσεται καὶ ἔσσεται, χαίρια καὶ ἄπρα) μάτευτα πάρισα. Τὸ δὲ οὐδέ ποτε ἶσα ἔσσεται,
ἀστείως εἴρηται ἀντὶ τοῦ ἀεὶ ἐλαττωϑήσεται. εἰ γὰρ μὴ toc, πολλῷ μᾶλλον oU μείζονα. ἔσται ἄρα ἐλάτ-
τονα. ( Vers. 204.) διατρίβειν δὲ γάμον, τὸ Agovoroij ϑεῖν χαὶ ἀναβάλλισϑαι. ὡς τὸ, τὰ δὲ, πάντα
διατρίβουσιν ᾿Δχαιοί, προϊὼν 02, γενιχῇ συντάσσει τὸ ῥῆμα. εἰπών, ἀλλ᾿ ἄγε δὴ μὴ διατρίβωμεν ὁδοῖο,

ΡῬΑΨΙΩ 1417. B. δ. Ἀ07 --- 225. 93

τινὲς δὲ τὸ ὡς ἐῤῥέϑιη χρονοτριβεῖν μεταβαλόντες, τριψημερεῖν τὸ διατρίβειν ἑ ἑρμηγνεύουσι. λέγοντες καὶ
ὅτι τρυψημερεῖν λέγεται, τὸ στραγεύεσϑαι χαὶ παρέλκειν τὴν ὥραν. ὃ στρεύγεσϑϑαι χατὰ συγκολπὴν 60
Ὅμηρος ἔφη. δῆλον δὲ ὅτι τὸ διατρίβειν οὐ μόνον χθονοτριβεῖν λέγεται aci τριψημερεῖν xci ἀναβάλ-
λεσϑαι, ἀλλὰ καὶ ὑπερβάλλεσϑαι. ὡς δηλοῖ παρὰ ᾿Ἡροδύτῳ τὸ, κελεύοντες ὑπερβαλέσϑαι. χαὶ μὴ
οἰδούντων τῶν πραγμάτων ἐπιτίϑεσϑαι. Ὅτι ἐν τῷ, οὐδὲ d ἄλλας touc? Gg ἐπιεικὲς ὀπυιέμεν
ἐστὶν ἑκάστῳ, ἐπιειχὲς, τὸ εἰχὸς καὶ πρέπον λέγει. τὸ μέντοι ἐπὶ πρᾳότητος αὐτὸ λέγεσθαι, τῆς ὕστερόν
ἐστι χρήσεως. (Vers. 207.) ' Ori δὲ τὸ Xe ἑαυτοὺς χηδεύειν τινὰς, ἄριστόν ἐστι. χαὶ ὅτι τὸ Omviev
ἐπὶ ἐννόμου γάμου χεῖται. καὶ ὅτι παρὰ τὸ δὲ ὁ ὀπῆς ὕειν ἐτὺμολογεῖται. καὶ ὅτι δίφϑογγον ἔχει τὸ ὀπυίω
ἐν τῇ Ἀπαραληγούσῃ τὴν διὰ τοῦ ὃ καὶ t. x«i ὅτι διατοῦτο οὐδὲ εἰς μέλλοντα χλίνεται, οἱ παλαιοὶ. 442
10 δηλοῦσιν. (Vers. 208.) Ὅτι τὸ ἀντίον ἤυδα, ὅπου meo ὧν ῥηϑείη, μυριαχοῦ δὲ κεῖται, ταυτόν ἐστι
91 τῷ ἀντικρὺ xci ἄντην πρὸς ἅπερ ἤκουσέ τις ἐχ τοῦ προλαλήσαντος. χαὶ ἔστι πως ὕμοιον τῷ ὑπαντὰξ,
οὗ μέμνηται «Ἴλιος Διονύσιος, λέγων ὡς δηλοῖ τὸ ἐξεναντίας. φέρων εἰς χρῆσιν ἐξ ᾿Δριστοφάνους τὸ,
ἔφευγε. κἀγὼ τῆς ὑπαντὰξ εἰχόμην. (Vers. 210.) Ὅτι λαλήσας ὁ Τηλέμαχος ὅσα ἔδει καὶ ἀκούσας
ὅσα οὐχ ἐχρῆν, καὶ εἰπὼν ὡς ταῦτα μὲν ovy ὑμέας τοὺς μνηστῆρας ἔτι λίσσομαι οὐδ᾽ ἀγορεύω, ἤδη 10
γὰρ ταῦτα οἶδε ϑεὸς χαὶ πάντες ᾿“Ιχαιοὶ oí ᾿Ιϑακήσιοι δηλαδὴ, τότε δὴ αἰτεῖται χοινῶς, νῆα καὶ εἴκοσιν
ἑταίρους, μεϑ ὧν πλεύσας , ἀπελεύσεται καὶ ποιήσει ἅπερ αὐτῷ εἶπεν ὃ ἐν τῇ ἄλφα ῥαψῳδίᾳ ἤδη φα-
γνεὶς Μέντης. καὶ ὃ μὲν, οὕτω ξητήσας, ἐκαϑέξετο. Μέντωρ δὲ τις ἀναστὰς λέγει τὰ αὐτῷ δοκοῦντα.
ἔχει δὲ λύπην εἰ μὴ δ᾽ ἐπὲ T οὕτως εὐτελέσιν εἰσακούεται. ὃ Τηλέμαχος πρός γε τῶν μνηστήρων. τῶν
τινες μέντοι ᾿Ιϑακησίων ὡς *uer ὀλίγα φανεῖται, πληροῦσι. τὴν αὐτοῦ αἴτησιν. νομίσαντες ὡς εἰχὸς 20
20 πρὸς αὐτοὺς τὸν λόγον ἀποτείνεσϑαι διὰ τὸ, ταῦτα μὲν οὐχ ὑμέας ἔτι λίσσομαι. χαὶ χρίναντες, ἄτοπον,
εἰς Τροίαν μὲν τοσούτους ἀποστεῖλαι ἅμα νηυσὶ διὰ τὸν βασιλέα, τῷ δὲ βασιλικῷ παιδὲ μὴ δοῦναι
μίαν ἐεικόσορον εἰς ἀναψηλάφησιν τοῦ βασιλέως Ὀδυσσέως. 0 καὶ τοὺς ᾿Ιϑακησίους ἐντρέπει ὡς τοῦ
πλόου διὰ τὸν ἀγαϑὸν βασιλέα γενησομένου, καὶ τοὺς μνηστῆρας ἐπιστρέφει ὡς τοῦ Τηλεμάχου δὲ
ἐχείνους πλεύσοντος, ἵνα τὸν Ὀδυσσέα τεϑνάναι μαϑὼν ὡς ἌἈξχεῖνοι οἴονται, δοίη τινὶ αὐτῶν τὴν μητέρα: 3o
( Vers. 225. 2 Ὅτι δὲ ὃ ποιητὴς χαίρει τῷ τοῦ Μέντορος ὀνόματι, ὡς ἑταίρου φίλου. χαὶ ὡς διατοῦτο
ἐνέϑετο αὐτὸν τῇ ποιήσει πρὸς μνήμην, προείρηται ἐφ᾽ ὅσον ἔδει. ᾿Ιστέον δὲ ὡς ovg ὃ Τηλέμαχος ζητεῖ
ἑταίρους, βοηϑοὺς ἁπλῶς νοητέον xci ὑπηρέτας, οὐ μὴν χατὰ τοὺς χυρίως, ot καὶ ἑταῖροι φίλοι λέγον-
ται. καὶ κεῖται πολλαχοῦ τὸ ἑταῖρος, καὶ ἐπὶ τοιούτου σημαινομένου. ( Vers. 214.) ᾿Εν τούτοις δὲ
ὧν ἀρχὴ τὸ, εἶμι γὰρ ἐς Σπάρτην καὶ ἑξῆς ὡς ἡ AUnv& προπαρήγγειλε, κεῖται καὶ παλιλλογία ἄπαρα-
30 ποίητος αὐτὰ ἐκεῖνα λαλοῦσα ὅσα πρὸ τούτων ὃ δῆϑεν Τάφιος Διέντης τῷ Τηλεμάχῳ ὑπέϑετο. οἷα áo
τοῦ ποιητοῦ μυριαχοῦ χαὶ αὐτοῦ ποιοῦντος τοῦτο, καὶ ἑτέρους διδάσκοντος ποιεῖν ivÓ« δέον ἐστί.
Τοῦ δὲ εἶμι, E jAov ὡς προὔπάρχει τὸ ἔω τουτέστι πορεύομαι, μαχρᾷ παραληχϑὲν καὶ βαρυνϑὲν , τῷ
λόγῳ τῶν εἰς ju. οὗ περ ἔξω πίπτει τὸ εἰμὶ ἤγουν ὑπάρχω, διὰ τὴν ὀξυτόνησιν. ἔτι δὲ χαὶ διὰ τὴν
τῆς διφϑόγγου παράληξιν ἣν ἔπαϑε καὶ τὸ εἶμι. ὠϑήσαντος εἰς τοῦτο ἀμφότερα, τοῦ nui ὕπερ ἐστὶ
φημί. προχαταλαβόντος γὰρ αὐτοῦ τὸ ἦτα ἐν τῇ TE ἀναγκαίως ἡ εἴ OiqÜoyyog ἀπεχληρώϑη
τούτοις, τῷ μὲν, μετὰ βαρυτονήσεως. τῷ δὲ, μετὰ τόνου ὀξέος. 0 δὲ Ἡρακλείδης ὑποβάλλει Βοιώτια
γοεῖν xci τὸ εἶμι xai τὸ εἰμὶ, ἐν οἷς λέγει ὅτι οὐδὲν τῶν εἰς p περαιουμένων δίφ. ϑογγον ἔχει ἐν τῇ
παραληγούσῃ, ὅτι μὴ Bowrizóv καϑέστηχεν, ἤγουν εἰ μὴ Βοιώτιον εἴη. ἐπεὶ γάρ φησι δὲ ἔϑους Βοιω-
τοῖς μηδέ ποτε τῷ ἢ χρῆσϑαι ἐπὶ τῆς οἰχείας δυνάμεως ἀλλ᾿ ἑχάστοτε είς εἴ δίφϑογγον μετατιϑέναι, 50
92 διατοῦτο καὶ τὰ τοιαῦτα διὰ τοῦ εἴ προφέρονται. τίϑειμι. κίρνειμι. ἵστειμι. καὶ πάνϑ᾽ ὁμοίως. καὶ τὸ
εἰμὶ γοῦν, τῆς αὐτῆς ἔχεται διαλέχτου. ὁ δὲ τοιοῦτος λόγος τοῦ Ἡρακλείδου, βοηϑεῖ καὶ τοῖς παρα-
διδοῦσι Βοιώτιον εἶναι τὸ τέϑειχα καὶ τέϑειμαι καὶ τεϑεῖσϑαι καὶ τεϑειμένος καὶ τὰ κατ᾽ αὐτά. καὶ
ἔστι ἀληϑῶς ἀνάλογον τοῦ τίϑειμι παραλ ἡγουμένου τῇ εἴ διφϑόγγῳ, φυλάττεσϑαι αὐτὴν καὶ ἐν ταῖς
εἰρημέναις ἐκεῖϑεν κινήσεσιν, (Vers. 225.) Ὅτι Μέντορι ἀνδρὶ ᾿Ιϑακησίῳ ἰὼν ἐν νηυσὶν εἰς Τροίαν
᾿Οδυσσεὺς ἐπέτρεπεν οἶχον ἅπαντα, Πεἰϑεσϑαί τε γέροντι, καὶ ἔμπεδα πάντα φυλάσσειν. οὗτος γοῦν
ἐγδιαϑέτως ἄρτι δημηγορῶν, φησὶ πρὸς τοὺς ᾿Ιϑακησίους τάδε, ὦ ᾿Ιϑακήσιοι, Μήτις ἔτει πρόφρων

94 P4] IA4I4 B. Vs.2260—241.

ἀγανὸς, καὶ ἤπιος ἔστω “Σκηπτοῦχος βασιλεὺς, μὴ δὲ φρεσὶν αἴσιμα εἰδώς, ἀλλ αἰεὶ χαλεπός T εἴη, καὶ
αἴσυλα ῥέζοι. ὃς οὔτις μέμνηται Ὀδυσσῆος ϑείοιο λαῶν οἷσιν ἄνασσε. πατὴρ δ᾽ ὡς ἥπιος ἦεν.
Lire σφοδρότερον καταιερόμενος τῶν αἰτίων, φησίν. ἀλλ᾽ ἤτοι μνηστῆρας ἀγήνορας οὔτε μεγαίρω " Ep-
δειν ἔργα βίαια, καχοῤῥαφίησι γόοιο. Σ)γὰς γὰρ παρϑέμενοι χεραλὰς, κατέδουσι βιαίως Oixov Ὀδυσ-

60 σῆος. τόν δ᾽ oUx ἔτι φασὶ νέεσίγαι. INUv δ᾽ ἄλλῳ δήμῳ νεμεσίζομαι, οἷον ἅπαντες Ho" ἄνεῳ. ἀτὰρ "οὔτι
χαϑαπτόμενοι ἐπέεσσι, Παύρους μνηστῆρας κατερύκετε πολλοὶ ἐόντες. Καὶ ὅρα δημηγορίαν ταύτην,
οὐδέν τι δικαιολογιχὸν ἔχουσαν, ἀλλ εἰς τὸ πᾶν καταφοριχὴν χαὶ ἀγαϑῷ ἐπιτρύπῳ πρέπουσαν.

( Vers; 226.) Τὸ δὲ ἐπέτρεπεν οἶχον, ἐπίτροπον τῶν κατὰ Τηλέμαχον εἶναι δηλοῖ τὸν Μέντορα.
ὃ ἐστι προνοούμενον. οὕτω καὶ πόλεως ἐπίτροποι, οἱ αὐτῆς φροντισταί. x«i 0 βασιλεὺς δὲ, ἐπὶ μαλ-
λον ἐπίτροπος, ϑεόϑεν τοῦτο εἰληχώς. χατὰ τὸ, ᾧ λαοί T ἐπιτετράφαται. ( Vers. 227. ) Τὺ δὲ πεί- 10
ϑεσϑαι) γέροντι 0 ἐστι τῷ «Ἱαέρτῃ, φιλοπατορίαν Ey o el ὡς γὰρ οἱ κατ᾽ οἶχον τῷ Μέντορι, οὕτως
1443αὐτὸς τῷ τοῦ Ὀδυσσέως πατρὶ "πείσεται. (Vers. 251.) Τὸ δὲ σχηπτοῦχος, χατὰ φύσιν ἐῤῥέϑη παρὰ τὸ
ἔχειν σκῆπτον, ὃ σχᾶπτον Πίνδαρος λέγει. ἐξ οὗ τὸ σκῆπτρον προςφλήιμει τοῦ g. (Vers. 230.) Τὸ δὲ
μὴ τις ἔτι ἀγανὸς καὶ ἤπιος ἔσεω καὶ ἑξῆς, κατά τι ἐξεναντίου ἐπιχείρημα ὥρμηται. ἵνα λέγῃ ὡς ἐὰν
τοῦ ϑείου καὶ ἠπίου βασιλέως οὐ μέμνηνται, τοῦ ἀπεναντίας αὐτῷ χαλεποῦ καὶ αἰσυλοεργοῦ μεμνήσον-
ται. (Vers. 232.) Τὸ δὲ εἴη καὶ ῥέζοι, οὐ χυρίως εὐχτικά. βαρέως δὲ ἀντὶ προσταχτιχῶν ἐσχημάτε-
σται τοῦ ἔστω χαὶ ῥεζέτω. «“ἴσυλα δὲ, καὶ νῦν τὰ ἄδικα καὶ τῆς αἴσης ἤτοι τοῦ καϑήκοντος σεσυλημένα,
ὡς συγκεκόφϑαι ἀπὸ τοῦ αἰσόσυλα. (Vers. 253.) Τὸ δὲ ᾿Οδυσσῆος Ü'&oto, ἐπίτασίς ἐστι τοῦ, πατὴρ
ὡς ἥπιος ἢν. πλεῖον γάρ τι τὸ ϑεῖον δηλοῖ τοῦ, ὡς πατέρα εἶναι. πατέρες μὲν γὰρ πολλοί, δύςνοοι
παισὶν ἐφάνησαν. ϑεὸς δὲ, οὔ. ὃ μέγας πατήρ. εἰχὸς δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ ἐμφαντιχῶς εἰρῆσίγαν τὸ 20
ϑείοιο. ἵνα λέγη, ὅτι μέινηνται μέν τινες Ὀδυσσέως xci καὶ οἱ μνηστῆρες, πλὴν οὐχ ὡς ϑείου βασι-
λέως, ἀλλ᾽ ὡς γυναῖχα εὐειδέα ἔχοντος. ὡς ἀφνειοῦ. ὡς ἁπλῶς βασιλέως. καὶ σπεύδουσι χυριεῦσαι τῶν

10 ἐχείνου. οἱ δὲ τοιοῦτοι, οὐκ ἂν μνήμην ἐχείνου ὡς χρὴ ἔχειν λέγοιντο, "ἀλλά τινα ἴσως μνείαν. ὧν
πολλὴ δὴ που διαφορά. εἴπερ μνήμη μὲν κατὰ τοὺς παλαιοὺς, οὐ πάντως καὶ μνεία. μνεία δὲ,
εὐθέως καὶ μνήμη. καὶ μνήμη μὲν γενικῶς, τύπωσις ψυχῆς. μνεία δὲ, λόγος φασὶ κατὰ ἀνανέωσιν
λεγόμενος. καὶ μνήμη μὲν, ἡ τῷ μνημονιχῷ συνοικοῦσα. μνεία δὲ, προγεγονότος τινὸς ὑπόμνησις εἰς
ἰσον ἥκουσα τῇ ἀναμνήσει. ( Vers. 235.) Μεγαίρω δὲ, τὸ μέμφομαι. ἐπεὶ καὶ φϑονεῖν, τὸ μέμφε-
σϑαι ὡς ἐν τῇ ᾶ ῥαψῳδίᾳ ἐφάνη. (Vers. 236.) Κακοῤῥαφία δὲ λογισμοῦ, ἡ καχοσυνϑεσία καὶ ἄναρ-
μοστία, πρὸς διαστολὴν τοῦ φρενήρους ὃς ἀραρυίας ἔχει τὰς φρένας. ἔτι δὲ, καὶ ἡ καχοβουλία. ὅπερ
ἀλλαχοῦ διαλύσας ὃ ποιητὴς, xaxa ῥάπτειν qu. ἐπὶ ἑτέρας ἐννοίας. ( Vers. gon ) Τὸ δὲ παρϑέμε: 3o
YOL κεφαλὰς, ἀντὶ τοῦ προτείναντες. ἢ ὡς ἐν ἐπιξήνῳ ἤτουν ἐπιχόπῳ, ἤτοι ἐπικορμίῳ ϑέντες ὥστε
χοπῆναι. οἱ δὲ παλ αιοὶ, οὕτω φασίν. ὡς μὴ ἐπικείμενον τὰς ἑαυτῶν φασὶ zeqaLeg ἀλλὰ παρατεϑειμέ-
vo. προϊὼν δέ που 0 ποιητὴς, καὶ ἐπιϑαλαττίων λῃστῶν τοῦτο ἐρεῖ. (Vers. 239.) Τὸ δὲ olov ἅπαν-
τες, ϑαυμαστιχῶς εἴρηται, ὡς xci πρὸ τούτου τὸ, οἷον ἀναΐξας ἄφαρ οἴχεται, καὶ, οἷον δή νυ ϑεοὺς
βροτοὶ αἰτιύωνται. (Vers. 240.) Aveo δὲ, οἱ ἄφωνοι, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ χεῖται. ἀπὸ τοῦ ἄνω ἄναυος,

.ὁ ἄναος. καὶ ArrixOg, ἄνεως ὡς Δενέλεως. xci mA ἡλϑυντιχὸν, ἄνεῳ. εὕρηται δέ που, καὶ ἀντὶ ἐπιῤῥή-
ματος. To δὲ χαϑαπτόμενοι ἐπέεσσιν, αἰσχύνει τοὺς ᾿Ιϑακησίους εἰ μὴ δὲ λόγοις ἅπτονται τῶν βιαίων
μνηστήρων. τοῦτο δὲ διέσταῖλται τοῦ, χερσὶν ἅπτεσθαι, ὡς δυσχερεστέρου ὦ ὄντος. ὁμοίως ἐντρέπει, zc
τὸ, πολλοὶ ἐόντες. (gov γὰρ δοκεῖ τοὺς πλείους τῶν ἡττόνων περιγενέσϑαι. ( Vers, 241. sqq.) Ὅτι
cuo ὃ ποιητὴς ἐν ταῖς τῶν μνηστήρων δημηγορίαις, τὸν μὲν Avrivoov, ἁπλούστερον δημηγοροῦντα 4o
πεποίηκε xci ἀφελέστερον. τὸν δὲ Εὐρύμαχον, ἐμβριϑέστερον ἐχείνου καὶ αδρότερον. ἐνταῦϑα δὲ

«Ἱειώκριτόν τινα μνηστῆρα βραχύλογον μὲν πλά ertet, ϑρασύτερον. δὲ ἐχείνων. ὃς οὐ μόνον τὸν Ὀδυσσέα

30 ἐξευτελίλσει, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀγορὰν ταχὺ λύσει ἣν οὐχ ἐχάϑισεν αὐτός. ὥστε εἶναι εἰπεῖν, ὡς εἰ χαὶ τὰς
τῶν ἄλλων ἀνδρῶν ἀγορὰς xarà τὸν ποιητὴν θέμις λύει χαὶ χαϑίζει, ἀλλὰ τὴν σήμερον ἐν ᾿Ιϑάχῃ ταύτην, 93
Θέμις μὲν ἐκάϑισεν, ἀϑεμίστου δὲ ἀνδρὸς ὕβρις ἔλυσε. δημηγορεῖ δὲ ὁ Πειώκριτος, οὕτω. Μέντορ
ἀταρτηρέ. φρένας ἠλεξ. ποῖον ἔειπες, Ἥμέας ὀτρύνων χαταπαυέμεν; «p; “αλέαν δὲ ἀνδράσι zat

ῬΑΨΩΙΔΥΙΑ B. Vs.242—261. 95

πλεόνεσσι μαχήσασϑαι περὶ δαιτί. Et πὲρ γάρ X Ὀδυσσεὺς ᾿Ιϑακήσιος αὐτὸς ἐπελϑὼν 4αινυμένους
χατὰ δῶμα ἑὸν μνηστῆρας ἀϊγαυοὺς ᾿Εξελάσαι μεγάροιο μενοινήσει ἐνὶ ϑυμῷ, Οὔ χέν οἱ κε ἐχάροιτο γυνὴ, 4o
μάλα περ χατέουσα, ἐλθόντι, ἀλλά xcv αὐτοῦ ἀεικέα πότμον ἐπίσποι, LX πλεόνεσσι μάχοιτο. σύ δ᾽
oU κατὰ μοῖραν ἔειπες. L4AX ἄγε λαοὶ μὲν σχίδνασϑ᾽ ἐπὶ ἔργα ἕκαστος, Τούτῳ δ᾽ ὀτρυνέει Μέντωρ
ὁδὸν ἠδ᾽ ᾿ἡλιϑέρσης. Οἱ ἐξ ἀρχῆς αὐτῷ πατρώϊοι ἑταῖροι. ἐφ᾽ οἷς εἰπὼν ὡς δηϑὰ καϑήμενος ἐν ᾿Ιϑάκη,
ἀγγ ελιῶν πεύσεται, τελέει δ᾽ ὁδὸν οὔποτε ταύτην, λῦσεν ἀγορὴν αἰψηρήν. καὶ οἱ μὲν ἄλλοι, ἕκαστος
εἰς τὰ ἑαυτοῦ ἐσχίδναντο. Μνηστῆρες δ᾽ ἐς δώματ᾽ ἴσαν ϑείου Ὀδυσσῆος. (Vers. 246.) Καὶ ὅρα τὸ
ϑείου, ὡς Ὅμηρος μὲν, οὕτω τὸν Ὀδυσσέα ἠξίωσεν εἰπεῖν. ὃ δὲ ἀλαζὼν “Ζειώχριτος, ὡς ἕνα τῶν rvyOv-
των, ᾿Ιϑακήσιον αὐτὸν ἐχάλεσεν. Ἔτι ὅρα χαὶ ὡς ἀντεπιχειρῶν τοῖς τοῦ Mé&* τορος ὃ «Ἱειώκριτος, 5o
10 ἀργαλέον τε λέγει τοὺς ᾿Ιϑακησίους ἀντικαταστῆναι χαὶ πλέονας ὄντας C δαινυμένοις τοῖς μνηστῆρσιν,
ὕπερ ἐστι κεφάλαιον τοῦ ἀδυνάτου, καὶ εἰς τὸν Ὀδυσσέα περιτρέπει, αὐτὸς τὸ τοῦ Μέντορος. vonua,
εἰπὼν τοὺς μνηστῆρας μᾶλλον περιγενήσεσϑαι, τοῦ Οδυσσέως ὡς αὐτοῦ πλείονας. τὰ δ᾽ ἄλλα ἡ δημη-
γορία τῷ “«Τειωχρίτῳ, πάντῃ ὑπόκενος. οὔτε γὰρ δίχαιον οὐδὲ μὴν : πιϑανὸν ἢ εὐφυὲς λέγει οὐδέν. ϑρα-
σὺς ὧν μόνον χαὶ λύσαι τὴν ἀγορὰν ἀναγκαίως προϑέμενος. ἀγερωχίαν μέντοι ἔχει τινὰ ὃ λόγος αὐτοῦ,
ἐν τῷ, ἀργαλέον ἀνδράσι χαὶ πλεόνεσσι μαχέσσασϑαι. (Vers. 249.) Νοουμένων ἀνδρῶν, τῶν ἀνδρείων.
xci ἀντιτιϑεμένης ποιότητος ἀνδρικῆς, πρὸς τὸ ἁπλῶς πλῆϑος. ἵνα λέγῃ, ὅτι ἀργαλέον καὶ τοῖς πλεό-
νέεσσι, μαχέσσασϑαι πρὸς ἀνδρείους ἡμᾶς. (Vers. 345. ) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ὁ μὲν «Ἱειώκριτος εἴη ἂν
τοῦ λεὼ ἔχκριιος «ure à upoAoyeni]y ἀνάπευξεν. καὶ ἦν μὲν γράφεσϑαι τὴν ἄρχουσαν διὰ τοῦ 7j καὶ ὃ
χατὰ τὴν αὐτὴν ἔννοιαν, ὡς ix τοῦ ληὸς ὃ λαός. οὗ μέμνηται “Ἡρακλείδης xc ὁμοιότητα τοῦ νηὸς
20 ναὺς xci παὸς πηὸς ὁ ἐξ ἀγχιστείας προςγενὴς, οὔπω δὲ ἣν ἐπὶ Ὁμήρου ἐν χρήσει τὸ ληὸς $ λαός.
γραφῆναι δὲ αὖϑις “ειόκριτον διὰ τοῦ ὃ μικροῦ κατὰ τὴν προπαραλήγουσαν ὡς τὸ τῆς λείας "“ἔκκρι- 60
τον xaT ἀνδρίαν λαμβάνοντα, οὐκ ἤρεσεν οὐδ᾽ αὐτὸ τοῖς παλαιοῖς. (Vers. 243. ) To δὲ ἠλεὲ, εἴλη-
πται μὲν ἀντὶ τοῦ, ἡλίϑιε. πεπλανημένε τὸν νοῦν. οἱονεὶ ἀλεὲ παρὰ τὴν ἄλην. εὕρηται δὲ ἐ ἐν ᾿Ιλιάδι
χαὶ δισύλλαβον ἐν τῷ, φρένας ἠλὲ διέφϑορας. x«i οὐκ ἔστι διακρῖναι εἴτε πρωτότυπον μὲν ὁ ἡλὸς
ἐξ οὗ xar ἐπένϑεσιν ὃ ἡλεὸς ὡς κενὸς χενεὸς, εἴτε ἀνάπαλιν προτερεύει μὲν ὃ ἠλεὸς, ἐξ αὐτοῦ δὲ
συγκέκοπται ὁ ἡλός. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι ἐν τῷ μεγάλῳ ἐτυμολογικῷ, εὕρηται κατά τινα γλῶσσαν, καὶ πα-
λεὸς ὃ μάταιος πλεονασμῷ τοῦ T. ὁμοίως τῷ, ἤγανον πήγανον. Ὅτι δὲ τὸ διέῳ ϑορας οὐ μόνον ἐνέρ-
ἤγειαν δηλοῖ | ἵνα λέγῃ ὅτι τὰς φρένας διέφϑειρας, ἀλλὰ xci πάϑος νόμῳ μέσου παρακειμένου ἄχραι- 1444
qos , uv E λέγων ὡς διεφϑάρης τὰς φρένας, δεδήλωται χαὶ ἀλλαχοῦ. xci ἐγ χρίνεται μάλιστα τοῖς
30 παλαιοῖς ὃ παϑητιχὸς οὗτος νοῦς. (Vers, 246.) Τὸ δὲ περὶ δαιτὶ, πρόσχειται, ἐπεί περ οἴονται οἱ ἐν
δαιτὶ, ἀνυπόστατοι εἶναι τὴν ἀλκὴν, τοῦ οἴνου σρατηγοῦντος αὐτοῖς. τὸ δὲ τοιοῦτον νόημα σαφέστερον
ἐμφαίνει ἐν τῷ, εἰ γὰρ αὐτὸς ἐπελϑὼν ᾿δαινυμένους κατὰ δῶμα μνηστῆρας ἐξελ άσαι τοῦ μεγάρου ἐθέλει,
οὐχ ἂν αὐτῷ ἡ γυνὴ κεχάροιτο. ἅμα γὰρ ἐπανελϑόντα ἰδοῦσα, στερήσεται αὐτοῦ. TO δὲ πε spl δαιτὶ, και-
vór&gov συντέταχται. δηλοῦν ἢ τὸ περὶ δαιτὸς, ἢ τὸ ἐν δαιτί. (Vers. 247.) Ayavóg δὲ κατὰ τοὺς παλαιοὺς,
σεμνός. καλός. λαμπρός. χόσμιος. ὕὅϑεν πλεονασμῷ, καὶ Ó ἀγαυρός. εἰ δὲ τι μετέχει τοῦ τοιούτου
ἀγαυροῦ τὸ ἀγαύρισμα ὅπερ ἐστι πάλης εἶδος, οὐχ ἂν εἴη ἀκριβῶς ἀποφήνασϑαι. ὥσπερ ἴσως οὐδὲ εἰ
τὸ ἀγαυρὺς μὴ ἀπὸ τοῦ ἀγαυὸς ἀλλ ἀπὸ τοῦ γαῦρος γίνεται. εἰ γὰρ ἐχεῖνο μὲν ovx ἔχει ἀπορίαν ὡς τῆς
ἐπενϑέσεως τοῦ Q μὴ ἀναγκαζούσης προπαροξυτόνησιν, τοῦτο δὲ ἀπορηϑείη ἄν, εἰ τὸ μὲν ἁπλοῦν τὸ
βαρύνεται ἤγουν τὸ γαῦρος, τὸ δὲ σύνθετον ἀγαυρὸς, ὀξύνεται, δέον ὃν προπαροξύνεσϑαι. ἀλλὰ καὶ
o τοῦτο ἔχει λόγον, διὰ τὸ συναχολουϑῆσαι τῷ ἀφαυρὸς, xci τῷ ἀμαυρὸς καὶ τοῖς ὁμοίοις. ( Vers. 257.)
"verat. δὲ ἀγορὰ, ὡς ἀπὸ δεσμοῦ τινὸς ἀφ᾽ οὐ 0 δῆμος παρῆχται. ΑΑὐψηρὴν δὲ εἶπεν, οὐκ ἐπιϑετι-
94 χῶς. οὐ γὰρ αἰψηρή ἐστιν ἀγορὰ πᾶσα, ἐπιῤῥηματικῶς δὲ μᾶλλον ἀντὶ τοῦ ταχύ. καὶ ἔστιν ὅμοιον τῷ,
τότε μοι zcYOL εὐρεῖα χϑών. ἀντὶ τοῦ, εὐρύ, "loríov δὲ καὶ ὅτι ἔνδειξις τῆς τῶν μνηστήρων βίας.
μᾶλλον μὲν οὖν λυπηρὸν ὡς μάλιστα, τὸ τοὺς μὲν ἄλλους εἰς τὰ ἑαυτῶν σκίδνασϑαι, τοὺς δὲ μνηστῆ-
ρας ἐς δώματα Ὀδυσσέως. ( Vers. 261.) Ὅτι καὶ εὔξασϑαι μέλλων ὃ Τηλέμαχος, τὰς χεῖρας νίπτεται.
καϑὰ καὶ Πρίαμος ἐν τῷ τέλει τῆς ᾿Ιλιάδος. καὶ Πηνελόπη δὲ ἐν τοῖς ἑξῆς, ὑδρηναμένη κα “ϑαρὰ χροὶ 20

96 »ΑΨΙ 141 M B. Vs 265 —27á.

iore ἑλοῦσα, εὔχεται. ὡς ἀεὶ χαϑαριεύειν ἐ ἐν τοῖς ϑείοις χρεὼν ὄν. (Vers, 263.) Ὅτι πόντον ἤεροει-
δέα ji χατὰ τοὺς παλαιοὺς, 1j τὸν μέλανα δίκην ἀέρος, ἢ τὸν βαϑύν. ἢ τὸν ἀναπεπταμένον χαὶ πλα-
τὺν ἐξ ob μόνος ἀὴρ καϑορᾶται τοῖς πλέουσιν. Ὅτι τῷ ῥηϑέντι Δέντορι Ava εἰχαϑεῖσα λαλεῖ τε
τὰ ἐφεξῆς εἰχότα, καὶ νῆα στεῖλαι φησὶν αὐτῷ, τουτέστιν εὐτρεπίσαι. ἀφ᾽ οὗ ῥήματος, χαὶ ὁ στύλος
γίνε egt. χαὶ αὐτὸς ὑπισχνεῖται ἅμα ἕψεσϑαι. xci ποιεῖ οὕτως. ἀνγ 0 τις o» , ὡς εἰχὸς ; ouv κάτο-
3o; χος. 0 ἐστι συνετός. χαὶ quoo* γῆσας τὸ δέον. ov μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ ζηλώσας iq? οἷς ὁ «Ἱεώκχριτος εἶπε
σχώπτων, ὡς ὀτρυνέει τῷ Τηλεμάχῳ Μέντωρ ὁδόν. δεινότητος 0U Ομηρικῆς xci ταῦτα, ἵνα μὴ τὸν βασι-
λικὸν παῖδα εὐτελῶς ἃ ἀπασχολήσῃ πρὸς νηὸς ὕπλισιν zc ἐντυχίαν ὑπὲρ αὐτῆς πρὸς τοὺς πολίτας.
( Vers. 270. ) Ὅτι πρὸς παῖδα εὖ γεγονότα, ῥηϑήσεταί ποτε τὸ, οὐδ᾽ ἜΤΕΙ χαχὸς ἔσσεαι οὐδ᾽ ἃ ἀνοή-
μῶν». εἰ δή τοι σοῦ πατρὸς ἐνέσταχται μένος «V. οἷος ἐκεῖνος ἔην, τελέσαι ἔρχου τὲ ἔπος τε. ἤγουν
^o οἷος uv ἔργῳ καὶ λόγῳ. Ἔστι δὲ ἔργον μὲν τελέσαι, τὸ ἀπαρτίσαι τὸ MI A *onÓév. λόγον δὲ τελέ-

σαι, τὸ ἐντελῶς εἰπεῖν χαὶ ἀμέμπτως. οὗ τὸ ἀνάπαλιν, ἀτὰρ οὐ τέλος ἵχεο μύϑων. ( Vers. amas

Τὸ δὲ ἐνέστακται, εἴρηται, μὲν ἐχ μεταφορᾶς τῶν ὑγρῶν. ὡς εἴτις εἴπῃ, & σοι ἐνέσταχται TOU 7 πατρικοῦ
μέλιτος. οὐχ ἔστι δὲ μαχρὰν κακοξζήλου διὰ τὸ μὴ προσχεῖσϑιαί τι σύστοιχον κατὰ ἀκολουϑίαν τροπῆς.
ὅμοιον καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ τὸ, σύμπλουν ἐμαυτὴν τοῦ πάϑους ποιουμένη. 0 ἐστι συγχοινωνόν. οὐδ᾽
ἐνταῦθα γὰρ χεῖται ϑαλασσία τις λέξις συγγενὴς πρὸς τὸ σύμπλουν. οὐχ ἀπέοιχε δὲ τούτων οὐδὲ τὸ,
50 ἀλλ ἔμπης “καλάμην γέ σε ὀΐομαι εἰσορόωντα, ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς mov φανήσεται. πολλὰ δὲ χαὶ ἄλλα
τοιαῦτα. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἔστιν εἰπεῖν ὡς τὸ ἐνέστακται ἔοικεν ἠρτῆσθαι τῆς ἀργικῆς σπερματιμῆς τοῦ
εἶναι δυνάμεως, ἵνα οὕτω πως κυριολεχτουμένη ἡ λέξις, ἐκφύγῃ τὸ κακόζηλον. προϊὼν δὲ, παραφρά-
ζει τὸ, πατρὸς μένος ἐνέσταχται. εἰπών. οὐδέ σὲ μῆτις Οδυσσέως προλέλοιπεν. ( Vers. 270.) ᾿“νοή-
μων δὲ, ὃ ἀνόητος. οὗ τὸ ἀνάπαλιν, νοήμων. ὡς τὸ, ἐπεὶ οὔτι νοήμονες οὐδὲ δίκαιοι. Σημείωσαι
θο δὲ ὅτι τὸ χωρίον τοῦτο οὗ ἀρχὴ μὲν τὸ, οὐδ᾽ ὄπισϑεν καχὸς ἔσσεαι οὐδ᾽ ἀνοήμων, ὡς προσεχῶς
ἐγράφη,, τέλος δὲ τὸ, ἐλπωρή τοι ἔπειτα τελευτῆσαι τάδε ἔργα, ὡς εἰρήσεται, στρυςνότερον προῆχται
τῷ ποιητὴ κατὰ ἀντιϑετικὴν ἀκχολουϑίαν. ἤτοι χατὰ σχῆμα ῥητορικὸν ἀντίϑετον. ἔχει δὲ τινα χαὶ
ἕτερα ἐμπερίβολα, οἷον νοήματος μετάταξιν τοῦ κατὼ τὴν ἀρχήν. οὐ γὰρ προτίϑησι τὸν εἴ σύνδεσμον
ἐν τῷ, εἰ δήτοι καὶ ἑξῆς, ὡς ἐν ἀντιϑέτῳ σχήματι σύνηϑες, ἀλλ ὑποτίϑησιν ἐν τῷ δευτέρῳ στίχῳ.
ἔτι δὲ, καὶ διὰ μαχροῦ ἀποδίδωσι τὸ ἐπειδή. μετὰ στίχους γὰρ ὀχτώ. ἐπεμβάλλει δὲ καὶ γνωμιχὸν,
1445" λόγῳ σεμνότητος. ἐν o περὶ διαϑέσεως παίδων φιλοσοφεῖ. παραμέμιχται δὲ τῇ τοιαύτῃ γνώμῃ, καὶ
αἰτία τις ὡς χατωτέρω ῥηϑήσεται. ἔχει δὲ καὶ ἑτέραν ἐπεμβολὴν, τὸν τοῦ ᾿Οδυσσέως ἔπαινον ὡς καὶ
λογίου καὶ πραχτιχοῦ. ταῦτα δὲ πάντα, περιβολῆς ἴδια. καὶ λόγον ποιεῖ ἐμπερίβολον ᾿ϑηνᾷ φρονήσει
πρέποντα τῇ καὶ coq] xci πρὸς παῖδα φιλοσόφου λαλούσῃ τὸν Τηλέμαχον. ἔστι δὲ τὸ σαφῶς ὀρϑὸν
τῆς ὅλης τοῦ χωρίου φράσεως, τοιοῦτον. εἰ δή σοι ὦ Τηλέμαχε μένος ἔνεστι τοῦ ἐνεργεστάτου πατρὸς
Ὀδυσσέως, οὐκ ἂν εἰς τὸ μέλλον ἔσῃ καχὸς, οὐδὲ ἀτέλεστα πλεύσεις. εἰ δὲ μὴ ἐκείνου καὶ τῆς Πηνελόπης
ἐξέφυς, οὔ μοι ἐλπὶς ἐπὶ σοὶ ἀγαϑή. αἴτιον δὲ μοι οὐχ ἀπεικὸς τοῦ διστάζειν ἐπὶ τῇ σῇ πρὸς τοὺς ἀγα-
")οὺς γονεῖς ὁμοιότητι, τὸ πλείονας εὑρίσκειν παῖδας ἀνομοίους τῇ πατριχῇ ἀγαϑύότητι. ἐπεὶ δὲ ὡς ἡ
δημηγορία σου ἔδειξεν, οὐ πάνυ προλέλοιπέ σε ἣ τοῦ πατρὸς ἀρετὴ xci διατοῦτο οὐδὲ χαχὺς χαὶ ἀνοή-
μῶν ἔσῃ, ἐλπὶς τελευτηϑῆναί σοι τὰ τοῦ σχοποῦ. xci ἔστιν ὡς ἐν ἐπιτόμῳ εἰπεῖν τὸ πᾶν τοῦ λόγου
10 τοιοῦτον. εἰ πατρῴζεις, ἀγαϑὸς ἔση, καὶ οὐ μάτην ὁδεύσεις. μὴ τοιοῦτος "δὲ ὦν, ovx ἀνύσεις & ϑέλεις.
ἀλλὰ μὴν, πατρῴζεις μὴ κακὸς Ov, μὴ δὲ ἀνοήμων, ἔστιν ἄρα ἐπὶ σοὶ ἐλπὶς ἀγαϑή. ( Vers. 274.)
Ὅρα δὲ ὅτι τὸ κατὰ γένεσιν πρεσβεῖον ὃ ποιητὴς τῷ 1 πατρὶ διδοὺς, ἐμνήσϑη μὴν καὶ τῆς Πηνελόπης,

ἀνέχαμψε δὲ avis εἰς μόνον τὸν Οδυσσέα, ἐν τῷ, παῦροι γὰρ παῖδες δμοῖοι πατρὶ. καὶ, παῦροι πατρὸς

ἀρείους. καὶ, οὐδὲ σε μῆτις Ὀδυσσῆος προλέλοιπεν. ἔστι δὲ ὃ νοῦς τοῦ εἰρημένου Ὁμηρικοῦ cvriérov,
τοιόςδε. Ty ἐμαχε & σοι ἐνέσταχταί τι πατρικῆς ἀρετῆς οἷος ἐχεῖνος ἦν δὲ «ιγὸς ἐπιτελετὴς ὧν ἤϑελεν,
οὐχ ἂν εἰς κενὸν ὁδεύσης à ἄρτι. εἰ δὲ ψεύδῃ τὸ ἐξ Ὀδυσσέως καὶ Πηνελόπης εἶναι, χαχὸς αὐτὸς ὧν c
μὴ xer ἐκείνους ἀγαϑὸς ὅ δὴ πολλοὶ τῶν παίδων πάσχουσιν, οὐχ οἶδα εἰ τελευτήσεις ἅπερ ἐϑέ-
λεις. ἄλλὰ μὴν πατρῴζεις τά τε ἄλλα καὶ τὰ εἰς νοῦν, οὐκοῦν ἐλπωρή τοι τελευτῆσαι τάδε ἔργα.

PAGE IA4IA B. Vs275—29o. 97

( Vers, 273.) Ὅτι ἐν τῷ, Οὔτοι ἔπειϑ᾽ ἁλίη ὁδὸς ἔσσεται οὐδ᾽ ἀτέλεστος, ἀστείως 7 πρόσκειται, τὸ οὐδ᾽
ἀτέλεστος. ἄλλως μὲν γὰρ, ἁλία ἔσται τῷ Τηλεμάχῳ ἡ ὁδὸς, ὡς διὰ ϑαλάσσης πλεύσοντι. ἧς ἐπὶ ϑινὶ
χιὼν, χεῖρας ὡς ἐῤῥέϑη ἐνίψατο. οὐ μέντοι κατὰ τὸ ἀτέλεστον ἁλίη ἔσται ὕπερ ἐστὶ ματαία. ᾿Ιστέον δὲ
ὅτι ix τῆς ὁδοῦ, οὐ μόνον ὁδοιδοχεῖν τὸ ὁδοσχοπεῖν, ἀλλὰ χαὶ ὅδουροι χατὰ τοὺς παλαιοὺς, οἱ κακοῦρ-
ἄγοι ὁδοφύ ὑλαχες. (V ers. 275.) Ὅτι ἐπὶ uiv δυσελπίστου οἰχεῖον εἰπεῖν τὸ, οὔ σὲ ἔπειτα ἔολπα τελευ- 20
τήσειν G μενοινᾷς. ἐπὶ δὲ τοῦ ἀνάπαλιν τὸ, ἐλπωρὴ τοι ἔπειτα τελευτῆσαι τάδε ἔργα. εἰ δὲ καὶ συνετός
ἐστιν ἐχεῖνος πρὸς ὃν τοῦτο ῥηϑήσεται, χαλὸν εἰπεῖν καὶ τὸ, ἀλλ ἐπεὶ οὐδ᾽ ὄπιϑεν κακὸς ἔσσεαι οὐδ᾽
ἀνοήμων, ἐλπωρὴ τοι ἔπειτα. καὶ τὰ ἑξῆς. (Vers. 278.) Τὸ δὲ ἀνοήμων ἐφερμηνεύων φησίν. οὐδέ σε
πάγγυ γε μῆτις πατρικὴ προλέλοιπεν. (Vers. 276.) Ὅτι γνωμικῶς λαλεῖ τὸ, παῦροι γάρ τοι παῖδες
ὁμοῖοι. πατρὶ πέλονται. οἱ πλέονες κακίους. παῦροι δέ τε πατρὸς ἀρείους. ὑποῖος δηλαδή ὃ Ἡρακλῆς
πρὸς ᾿ΔἈμφιτρύωνα zc ᾿Αχιλλεὺς πρὸς Πηλέα καὶ Ἕκτωρ πρὸς Πρίαμον. καί τις δὲ Κοπρέως υἱὸς ἐν
᾿Ιλιάδι, εὕρηται μέγ ἀμείνων οἰχείου πατρός. οὐ περὶ φαύλων δὲ πατέρων ὃ λόγος, ἀλλ ἀγαϑῶν.
διὸ χαὶ ἐδέησεν εἰπεῖν ὡς οἱ πλείους υἱοὶ, καχίους. ( Vers. 277.) Τὸ δὲ πατρὸς ἀρείους, πρὸς ἑρμη-
νείαν ἑπῆχται. τοῦ, Ouoiot πατρί. ἄλλως γὰρ, ὁμοῖοι καὶ οἱ ὁμονοητιχοὶ καὶ φίλιοι, ὡς ἐν ᾿“ΠΙσιόδῳ
δηλοῦται. (V ers. 382.) Ὅτι ἀφραδέας τοὺς μνηστῆρας εἰπὼν, ἑρμηνεύει εὐϑὺς τὴν λέξιν διὰ τοῦ,
ἐπεὶ οὔτι γοήμονες οὐδὲ δίχαιοι. πάλιν δὲ διασαφῶν. τὸ, οὔτι νοήμονες , ἐπάγει. οὔδε τι ἴσασι Üavarov.
Καὶ νῦν μὲν, ἀφραδέας ἤτοι καχο “φράδμονας χαὶ καχοβούλους τοὺς μνηστῆρας ἔφη. ἐν δὲ τοῖς ἑξῆς, 30
καὶ ἐπὶ τῶν ἐν “δου σχιοειδῶν ψυχῶν τὴν λέξιν τίϑησιν. Ὅρα δὲ χαὶ ὅτι ἀφραδέας ὀνομάσας τοὺς
μὴ νοήμονας μὴ δὲ δικαίους, ἐνέφηῃνε, τῇ φρονήσει τὴν δικαιουύνην ἀκολουϑεῖν. ἐν τούτοις δὲ κεῖται
χαὶ ἀναφώνησις περὶ μνηστήρων πάνυ γοργὴ ἐν τῷ, ϑάνατος δήσφιν σχεδόν ἐστιν ἐπὶ ἤματι πάντας
ὀλέσϑαι. (Vers. 285.) Ὅτι προϑυμοποιὸν εἰς ὁδὸν τὸ, σοί δ᾽ ὁδὸς οὐχέτι δηρὸν ἀπέσσεται ἣν σὺ
μενοινᾷς. φίλου δὲ ἀρχαίου ἔνδειξις τὸ, τοῖος γάρ τοι ἑταῖρος ἐγὼ πατρώϊός epu ( Vers. 289.) Ὅτι
ἑτοιμασίας ἐφοδίων φραστιχὸν τὸ, ὕπλισόν T ἤϊα καὶ ἄγγεσιν ἄρσον ἅπαντα. οἶνον ἐν ἀμφιφορεῦσι,
χαὶ ἄλφιτα μυελὸν ἀνδρῶν, δέρμασιν ἐ ἐν πυχινοῖσιν. ἔστι δὲ ὁπλίσαι μὲν , συνήϑως τὸ ἑτοιμάσαι. ὡς
χαὶ ναῦς ὁπλίζεται κατωτέρω, ἤτοι σχευάζεται εἰς κέλευϑον ἐν τῷ, ὦχα δ᾽ ἐφοπλίσαντες, ἐνήσομεν
εὐρέϊ πόντῳ. 0 ἐστιν, ἐμβαλοῦμεν. ἐπαφήβομσᾳ, "Hic δὲ νῦν, τὰ ἐφόδια. 0 ἐστι βρώματα εἰς ὁδὸν
ἐπιτήδεια, παρὰ τὸ ἰέναι. κατὶ ἔλλειψιν τοῦ ἐξ ἀρχῆς ἰῶτα διὰ τὸ εὐφωνότερον. χεῖται δέ που ἡ λέξ Su,
xci ἐπὶ ἁπλῶς βρωμάτων παρὰ τῷ ποιητῇ, ἔτι δὲ καὶ ἐπὶ ἀχύρων. ἃ καὶ αὐτὰ λέγονται οὕτως, ἢ ὡς
ἁπλῶς βρώματα ζώων δηλαδή. ἢ παρὰ τὸ ἰέναι, "ὡς κοῦφα καὶ οἷα κινεῖσϑαι πάσῃ πνοῇ. εἰ δὲ καὶ
ῥῆμα ἐστὶν ἤϊα δηλοῦν τὸ ἐπορευόμην ὡς τὸ, ἤϊα γουνούμενος, ἑτέρου τοῦτο λόγου. οἱ δὲ παλαιοὶ, φασὶ
χαὶ τοιαῦτα. ἤϊα κυρίως κατὰ ᾿Ερατοσϑένην, ὀσπρίων καλάμαι. χαὶ δισυλλάβως ἐν συναιρέσει, Te ὡς
xci ΨΦερεχράτης. τὴν γαστέρ᾽ ἤων χαὶ ἀχύρων σεσαγμένους. Ὅμηρος δὲ τὰ ἁπλῶς βρώματα, ἤϊα λέγει.
δηλοῖ δὲ χαὶ τὸν εἰς ναῦς ἐπισιτισμόν. Τὸ δὲ ἄγγεσιν ἄρσον, ἀντὶ τοῦ γέμισον, ὡς ἐκ τοῦ παραχολου-
ϑοῦντος, ἥρμοσται γὰρ τὸ πληροῦν τῷ πληρουμένῳ. ToU δὲ ἅπαντα, ἑρμηνεία τὸ, οἶνον καὶ ἄλφιτα.
( Vers, 290.) Οἱ δὲ ἀμφιφορεῖς, χεραμειοῖ ἦσαν, ἀμφοτέρωϑεν φερόμενοι. 0 ἐστιν, ἄμφωτοι. δίωτοι,
τούτοις ἀστείως ἄν τις εἰχόσῃ, τοὺς εὐριπίστους καὶ ῥᾷον ἀναπειϑομένους χολαχείαις ἢ διαβολαῖς. οὖς
ἀράμενος τῶν ὥτων ὁ χολαχεύων ἢ διαβάλλων, οἴχεται. καὶ μᾶλλον εἴπερ οἱ τοιοῦτοι φιλοῦσιν οἴνου
ἔμφορτοι γίνεσίλαι. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι πίϑου μὲν εἴη ὧν ἐλάττων ὁ ἀμφιφορεύς. βίχου δὲ οὐκ ἐξ ἀνάγκης.
τὸ γοῦν οἴνου φοινικίνου βίκος τις ὑπανεῴγνυτο, οὐ πάνυ βραχὺ ἀγγεῖον τὸν βίχον εἶναι δηλοῖ. ὁ δὲ
παρὰ Atvoqovr ἐν ἀναβάσει καί τισιν ἄλλοις, δόξει ἂν ἶσος λαγύνῳ εἶναι. Ὅρα δὲ ἐν τῷ, οἴνου φοι-
γιχίνου, ὅτι χαὶ φοινίκων. ἀπεϑλίβετο οἶνος. οὕτω δὲ καὶ λωτοῦ. κ᾽Ιστίον δὲ ὅτι xci ὁμοιότητα τοῦ 50
ἀμφιφορέως, λέγεται παρὰ τοῖς παλαιοῖς xci ἀμφίδουλος ὁ ἐξ & ἀμφοτέρων γονέων δοῦλος. χαὶ ἀμφίβο-
λοι παρὰ ᾿Αῤῥιανῷ, καὶ ἑτέροις, οἵ ἀμφοτέρωϑεν βαλλόμενοι. χαὶ παῖδες ἀμφιϑαλεῖς, οἷς ἄμφω περίει-
σιν οἱ γονεῖς, τὸ μέντοι ἀμφισβητεῖν καὶ ἀμφίσβαινα ὄ ὄφις ἑκατέρωϑεν. βαίνων, ἐκ τοῦ ἀμφὶς ἐπιῤ-
ῥήματος γίνεται. οὗ χρῆσις xci ἐν τῷ, ἀμφὶς φράζονται. ὡς δὲ χαὶ χρύσεοι ἀμφιφορεῖς ἦσαν, δηλοῖ

ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι ὃ ποιητής. ᾿4λφιτα δὲ οὐχ αὐτόχρημα πάντως ἄλευρα. «φησὶ γοῦν ᾿ Ἡρόδοτος ἄλευρά τε
Cowwzwr. 1N Onpvss. Tow. I. N

98 ῬΑ J2I4I4 B. Vs à91—301.

καὶ ἄλφιτα. χαὶ εἴη μὲν ἂν χαὶ ἑτέρα τις τούτων διαφορά. δοχεῖ δὲ τὸ ἄλφιτον, εὐτελέστερον ἀλεύρου
εἶναι. εἰ δὲ οἱ μεϑ' Ὅμηρον ἐπὶ χρυϑίνων ἀλεύρων 3j καὶ ἐπὶ πιτύρων τὸ ἄλφιτον τιϑέασι παρὰ τὸ
ἄλφεσϑαι (rete ὃ ἐστιν εὑρίσχεσθϑαι πτωχοῖς δὲ εὐτέλειαν, ἀλλ᾽ ὃ 7 ποιητὴς οὐχ᾽ οὕτως ἐχδέχεται. ἀλλὰ
τὸ ἁπλῶς ἄλευρον, ἄλφιτον λέγει διὰ τὸ ἐν τῷ ἀλεῖσϑλαι, φάειν, ἤγουν φαίνειν χαὶ λευκαίνεσϑαι, ἢ
φονεύεσθαι. ὅϑεν xci αυλήφατον ἄλφιτον, ὅπερ 0 τι οὐχ ἐξ ἀνάγχης πίτυρον ἢ) πιτυρῶδες ἐστὶ,
δηλοῦσι χαὶ τὰ τῶν τρυφώντων ψναιστὰ, ἄλφιτα ὄντα κατὰ “Παυσανίαν, Ens χαὶ ἐλαίῳ μεμαγμένα
θο ἢ δεδευμένα. ὁμοίως χαὶ ἡ ᾿Ἰχίλλεια nece, ἔχουσά τι ὡς εἰχὸς ἐξαίρετον. "ἧς Apa ἐλέγετο τὰ
ἄλφιτα. ὧν μνημονεύειν χαὶ τὸν χωμιχὸν ἐν ἡἹππεῦσι, φασί τινες. Μηυελὸν δὲ ἀνδρῶν τὰ ἄλφιτα λέγει,
ἀντὶ τοῦ μυελοποιά. Sesrriza. τοῦτο δὲ εἶπε, διὰ τοὺς οἰομένους μὴ μετέχειν χαὶ τὰ ὀστᾶ δυνάμεώς
τινος ψυχικῆς ξωτικῆς. διὸ ἔφη που καὶ τὸ, λίπε δ᾽ ὀστέα ϑυμός. καὶ ἔοιχεν ὥσπερ χροῦν καὶ χρῶτα 10
τὸ πᾶν σῶμα λέγειν ἀπὸ μέρους τῆς ἐπιφανείας δηλαδὴ, οὕτω χαὶ ἐνταῦϑα διὰ τοῦ ἐνδομυχοῦντος jror-
λοῦ, τὴν ὅλην παραδηλοῦν τοῦ ϑρεπτικοῦ ἐνέργειαν. ὁμοίως δὲ χαὶ iv τῷ, λίπεν ὀστέα ϑυμὸς. ἐχ
144θμέρους τῶν ὀστῶν, τὸ πᾶν UEM σῶμα. ἵνα ὥσπερ τοῦτο παντελὴ "δηλοῖ φϑορὰν σώματος ᾽ οὕτω
καὶ σύστασιν αὐτοῦ τὸ, μυελὸς ἀνδρῶν. ( Vers. 391. ) Δέρματα δὲ πυχινὰ λέγει "E ἁπλῶς τὰ στερξώ,
ἢ τὰ συνεῤῥαμμένα καλῶς. κακοῤῥαφία μὲν γὰρ, τὸ μὴ πυχινὸν δηλοῖ. πυχινὸν δὲ, τὸ εὐραφές. διὸ
προϊὼν, εὐραφέα δέρματα ἐρεῖ τὰ εὐάρμοστα. ἔνϑα παραφράσας τὸ, δέρμασι πυχινοῖς, ἐρεῖ εὖρα-
φέεσσι δοροῖσιν. ὧν ζητητέον τὴν κλίσιν. ἅπερ ἐν μιᾷ λέξει κώρυχος λέγεται παρὰ τὸ χωρεῖν. ἔτι δὲ καὶ
ϑύλαχος. ἴσως δὲ καὶ φασχώλιον, ὡς δηλοῖ ὁ εἰπών. φασχώλιον. δερ)νότενον Bebewrior. otov, θυ-
λάκιον. καὶ φάσχωλος, ἡ ἱματιοφορὶς, ὥς φησιν uoc Διονύσιος. εἰ δὲ καὶ τὸ φασχώλιον é ἐπὶ ἄλλου
μάλιστα σημαινομένου τίϑεται, ἀλλ αἱ agr 0 ἐστι κίσται, ἹΠερσικὰ μέτρα ἦσαν. ἐν οἷς ἀπετί- 20
ϑέεντο ἐπισιτισμοὶ τοῖς ϑεωροῖς, ὡς xci ἐν τοῖς é S που δηλωϑήσεται. οἱ δὲ παλαιοὶ χαὶ τὸν παρὰ τῷ
κωμικῷ σάχταν, ϑύλαχον ἑρμηνεύουσι ὡς δηλοῖ ὃ εἰπών. σάχτας, ϑύλαχος. μάρσιππος. γίνεται δὲ
αὐτὸς ἀπὸ τοῦ σάττω Ocio τὸ φορτίζω. Ὅρα δὲ καὶ ὅτι ἀρχαῖον ἔϑος δέρμασιν ἀντὶ σάχκων χρῆσϑαι
το εἰς ἀλφίτων φυλακὴν, ἵνα μηδὲν ἐχεῖϑεν διαϊρορῆταϊ * στεγούσης τῆς πυκνότητος. ( Vers. 292.) Ὅτι οὖς
οἱ μεϑ' Ὅμηρον ἑκουσίους καὶ ἐϑελουσίους φασὶ καὶ μάλιστα ἑχοντὰς καὶ ἐϑελοντὰς ᾿“ττικῶς, ἐϑελον-
τῆρας φησὶν ὃ ποιητῆς. εἰπών. ἐγὼ δ᾽ ἀνὰ δῆμον ἑταίρους ἐϑελοντῆρας συλλέξομαι. ( Vers. 293.)
Ὅτι πολύναυς ἡ ᾿Ιϑάχκη, ὡς δηλοῖ τὸ, εἰσὶ δὲ νῆες πολλαὶ iv ἀμφιάλῳ ᾿Ιϑάκη, νέαι ἠδὲ παλαιαί.
Καὶ ὅρα ὡς τὸ νέον καὶ παλαιὸν, καὶ ἐπὶ νηῶν τίϑεται. ὅϑεν ὃ χωμιχὸς λαβὼν ἀρχὴν, παίζει. τὰς
μὲν μήπω πλευσάσας, παρϑένους λέγων, καὶ μήπω ἀνδρῶν ἄσσον ἐλϑούσας. τὰς δὲ παρ᾽ Ὁμήρῳ
παλαιὰς, γραίας ἀποκαλῶν. (Vers. 294.) Ὅτι τὸ ἐπιόψομαι νῆα ἥτις ἀρίστη, ἀντὶ τοῦ πάνυ προ- 30
σεχτῶς περιβλέψω. χαὶ ἐπαινεῖται ἡ λέξις, καὶ δηλοῖ ἐπίτασίν τινα ἡ πρόϑεσις. κεῖται δέ τι καὶ ἐν
᾿Ιλιάδι τοιοῦτον. (Vers. 299. ) Ὅτι ἐκφραστιχὸν ; γοργὸν δαπάνης τῆς τῶν μνηστήρων τὸ, εὗρε δ᾽
ἄρα Buenas ἀγήνορας ἐν μεγάροισιν αἰγας ἀνιεμένους, σιάλους ϑ' εὕοντας ἐν αὐλὴ ἢ. (Vers. 300.)
20 Ἔστι δὲ * τὸ μὲν εὕειν, ἀρχαῖον, οὔπω ἐπινοηϑέντος TOU μαδᾶν ὕδατι C ζέοντι. χαὶ γίνεται ἀπὶ αὐτοῦ 97
xci ἡ εὗστρα, ὡς δηλοῖ καὶ ὁ χωμιχός. ἥπερ ἐστὶν, ἐργαστήριον ἐν ᾧ χοῖροι χαὶ τοιαῦτα εὕονται. οἱ δὲ
παλαιοὶ, φασὶν οὕτω. εὗστρα, βόϑρος ἐν ᾧ περιφλέγουσι τὰς τῶν ὑῶν τρίχας. χατὰ Παυσανίαν δὲ,
τὸ ἐκ σταχύων χαυϑέντων ἔδεσμα τοὺς ἀνϑέρικας ἀποβαλόντων, ἤτοι ὃ περικεχαυμένος στάχυς. ἕτεροι
δὲ, ὅτι ἡ ὡρίμη κριϑὴ, 5 καὶ ἀμφίκαυστις παρὰ Alio Διονυσίῳ. χωμικχοὶ δὲ, καὶ ἐπὶ γυναικείου
80 μορίου φασί. Κρατῖνος δὲ τὴν ὀσφὺν οὕτως ἔφη. ἀπὸ δὲ τοῦ εὕειν καὶ μάλιστα ἴσως τοῦ λάμπειν,
χαὶ τὸ σταϑεύειν ἤτοι χλιαίνειν, χαὶ ὃ ἐσταϑευμένος. χαὶ ὃ παρ᾿ Αἰσχύλῳ σταϑευτὸς ἡλίου q yi. 4o
Τὸ δὲ ἀνιεμένους, ἀντὶ τοῦ ἐκδέροντας, ὡς ἀπὸ τοῦ συμ βαίνοντος. ix τῶν χάτω γὰρ ἐπὶ τὰ ἄνω ἴενται
οἱ τοιοῦτοι. ἡ τοιαύτη οὖν ὁμοιότης, χαὶ ἐν ᾿Ιλιάδι λέγει τὴν ᾿Εχάβην κόλπους ἀνιεμένην, ἀντὶ τοῦ
γυμνοῦσαν. διὸ ἐπάγει ἐχεῖ τὸ, ἑτέρη δὲ μαζὸν ἀνέσχε. Σημειοῦνται δ᾽ ἐνταῦϑα οἱ παλαιοὶ παρατῆ-
ροῦντες ὡς οὔτε σπένδοντας οὔτε εὐχομένους ϑεοῖς Ὅμηρος τοὺς μνηστῆρας ποιεῖ. Ὀδυσσεὺς μέντοι
δὶ ὕλης τῆς ποιήσεως οὐ τοιοῦτος φαίνεται. ὅπου γε οὐδὲ ὃ Σωχράτης φασὶ παρῆκε τὸ ἐπὶ τοῖς
τοιούτοις εὐσεβές. Σίαλος δὲ, ὃ σιτευτὸς χοῖρος, παρὰ τὸ σιτεῖσϑαι ἅλις. (Vers. 301.) Ὅτι παντοῖος

P 4W42l1l41.4 B. Ws 50 --΄ 315, 909

ὧν τὴν ῥητορείαν ὁ ποιητὴς, ἀλλάσσει νῦν τῷ πρῴην σφοδρῷ ᾿Αντινόῳ τὸ ἦϑος. καὶ ἱλαρώτερον ποιεῖ
αὐτὸν μετὰ τὴν ἀγορὰν προσφερόμενον τῷ Τηλεμάχῳ, τρέψαντα τὸν ϑυμὸν εἰς ἄχαιρον Ἀγέλωτα. γελάσας 4o
yco φησιν, ἰϑὺς ἔχει. (Vers.503.) Καὶ ἐμφὺς τὴ χειρὶ. καὶ ὑψαγόρην αὖϑις προσειπὼν καὶ μένος ἄσχετον,
λέγει ἃ καὶ πᾶς ἂν εἴποι, ᾿ϑυμοῦ μὲν ἀποτρέπων τινὰ τρυφᾶν δὲ παρακελευόμενος. φησὶ γάρ. μή τι
τοι ἄλλο ἐν στήϑεσσι χαχὸν μελέτω ἔργον τε ἔπος τε. (Vers. 304.) "Enos μὲν, ὁποῖα ἐμβριϑῶς εἶπας.
ἔργον δὲ, ὁποίοις ἐγχειρήσειν μελετᾷς. ἀλλά μοι ἐσϑιέιιεν καὶ πινέμεν ὡς τὸ πάρος περ. ταῦτα δέ τοι
μάλα πάντα τελευτήσουσιν 0 ἐστιν ἐχτελέσουσιν, οἱ δεῖνα. Καὶ ὅρα ὡς παροίνου ἀνδρὸς φϑέγγεται
ῥήματα. ἴσως δὲ καὶ ἐπικερτομεῖ τῷ μείρακε ὡς μέχρε μὲν ἄρτι ὄντι τοιούτῳ καὶ ἀφελῶς ἀσωτευομένῳ,
vir δὲ αἴφνης ἐκ τοῦ σχολάζειν γαστρὶ, πειρωμένῳ μεταβάλλεσθαι. "Ev δὲ τῷ, ἀλλά μοι ἐσϑιέμεν,

10 περισσὴ κεῖται συνήϑως ἡ ἀντωνυμία. ( Vers. 305.) Ὅτι λόγος ἐνταῦϑα τῷ ᾿Αντινόῳ εἰρωνικὸς ἀπο-
τελευτῶν εἰς μαντιχὴν φήμην τὸ, ταῦτα δέ τοι μάλα πάντα τελευτήσουσιν ᾿“Ιχαιοὶ, νῆα, καὶ τὰ ἑξῆς.
οὕτω γὰρ ἀληϑῶς ἀπέβη. ( Vers. 508.) ' Ev τούτοις δὲ καὶ ἡ Πύλος ϑηλυχῶς λέγεται ἐν τῷ, ἐς Πύλον
ἠγαϑέην. (Vers, 310.) "Ὅτι ὃ μὴ συναναπαυόμενος ἀνδράσι τρυφῶσιν, εἴποι ἂν τὸ τοῦ Τηλεμάχου. ὡς 50
οὕπως ἐστὶν ὑπερφιάλοισι ue ὑμῖν δαίνυσϑιαί T ἀέκοντα, xci εὐφραίνεσθαι ἕκηλον. ( Vers. 512.)

Ὁ δὲ ἀπειλούμενος βλάβην παλαιοῖς ἐχϑροῖς δαπανηροῖς τῶν αὐτοῦ, δύναται εἰπεῖν τὸ, ἢ οὐχ ἅλις
ὡς τὸ πάροιϑεν ἐχείρετε πολλὰ καὶ ἐσϑλὰ χτήματ᾽ ἐμὰ, ἐγὼ δ᾽ ἔτι νήπιος ἧα. νῦν δ᾽ ὅτε δὴ μέγας
εἰμὶ, καὶ ἄλλων μῦϑον ἀκούων πυνϑάνομαι, xci δή μοι ἀέξεται ἔνδοϑι ϑυμὸς, πείρησω ὡς y ὕμμι
κακὰς ἐπὶ vlr ὠΐλω. Τηλεμάχου δὲ xei ταῦτα λόγοι πρὸς * Avrivoov. ᾿Ενώγα ὅρα ὅτι καὶ ὁμολογεῖ 6o

O8 πως τὰ κατὰ τὸν Μέντην ὡς ἐξ ἐχείνου ἀκούσας τὸ ποιητέον, οὐ μὴν ϑεόϑεν διδαχϑεὶς ὡς "Avrivoog

20 φϑάσας ἐπέσκωψεν. ἐν τούτῳ δὲ, καὶ διδαχτὴν εἶναι e τὴν φρόνησιν, ὃ δὴ καὶ τῶν λοιπῶν ἄρε-
τῶν ἐστὶν ἴδιον. ( Vers. 312. ) Τὺ δὲ * χείρειν, συνήϑ'ης λέξις τῷ ποιητῇ ὡς προδὲ ἐδήλωται, ὕπερ σημαί- 1447
yet τὸ εἰς κόρον δαπανᾶν. T0 δὲ πολλὰ καὶ ἐσϑλὰ, ἐπίτασις τοῦ χκαχοῦ. ἣν γὰρ ἂν φορητὸν εἰ πολλὰ

μὲν ἔχειρον οὐκ ἐσϑλὰ δέ. ἢ ἐσϑλὰ μὲν, οὐ πολλὰ δέ. νῦν δὲ καὶ κατὰ ποσὸν χαὶ κατὰ ποιὲν ἐπήυξη-
ται. (Vers. 313.) Κτήματα δὲ καὶ νῦν λέγει, οὐ μόνον τὰ ἐν οἴκῳ ἅπερ οἱ us Ὅμηρον καὶ χρή-
ματα παρὰ τὴν χρῆσιν καλοῦσιν, Aio» τὸν ἅπαντα βίοτον, τὸν ὡς ποιητὴς ἔζη. πολύν. (Vers. 314.)
Lia δὲ τὸ, μέγας &tul, ἀφελῶς ὃ ἅμα καὶ "ἐμφαντικῶς ῥηϑὲν, χρήσιμον ἐτυμολογῆσαι τὸ μέγας. ὃ σύγκει-
ται ὥσπερ τὸ μάκαρ £x τοῦ μὴ στερητικοῦ καὶ τοῦ κὴρ " ϑανατηφόρυς μοῖρα ὁ μὴ κηρὶ ὑποκείμενος, οὕτω
xci αὐτὸ ἐκ τοῦ τοιούτου μῆ χαὶ TOU γῆ. ἵνα ἢ μέγας, ὃ μὴ πρὺς γὴ ὧν ἀλλ ὑπεραναβὰς τὴν γῆν.
οὐχοῦν λέγει ὁ T! ἠλέμαχος, οὐχέτι ταπεινὸς εἶναι χαὶ ὡς οἷον πρόςγειος καὶ πεδινὸς, ἄλλ ὑπέργειος

30 χαὶ ὑψηλὸς, καὶ αὐτὸ δὴ τοῦτο, μέγας. ἡλικίας τε μεγέϑει χαὶ ἀδίας ποιότητι ὡς βασιλέως αἱὸς, καὶ
διατοῦτο uj προσήκων ἀτιμίαις. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ὁ μέγας οἷα συγχον πεὶς ἐχ τοῦ, ὃ μεγάλος, οὗ χλητικὴ 20
μὲν ἑνιχὴ παρ᾽ ioa £v τῷ, ὦ μεγάλε Ζεῦ, αἱ δὲ λοιπαὶ πλάγιοι πά; χθηστοι, ἄκλιτος, μένει διόλου.
καϑϑὰ χαὶ ὃ Διέγας τὸ κύριον. ἐξ οὗ πατρωνυμιχὸν, ὁ Μεγάδης. τοιούτῳ δὲ λόγῳ κατά τινας, οὐδὲ

ὃ μάρτυς διαβαίνει εἰς κλίσιν, ἐπειδὴ συντέτμηται ix τοῦ μάρτυρος. ᾿Ηρῳδιανὸς δὲ, καϑάπαξ ἡμαρ-

τῆσϑαι τὸ μέγας περὶ τὴν εὐϑεῖαν γράφει καὶ διατοῦτο μηδὲ σχεῖν ἀκόλουϑον κλίσιν, μέγας γὰρ με-
γάλου φαμέν. ἑτεροχλίτως δηλαδή. ἡμάρτηται δὲ zer ἐχεῖνον, ἐπείπερ ἢ βραχὺ ἔχον τὸ ἄλφα, ὥφει-
λὲν ὀξύνεσθαι. κατὰ - ἀρχάς. φυγάς. ἢ βαρυνόμενον, ἐχτείνειν τὸ ἄλφα. ὧν οὐϑέτερον ἔχει.
( Vers. 315.) Τὸ δὲ ἀέξεται θυμὸς, οἱ μὲν, ἐπὶ ὀργῆς ἐνόησαν. ἵνα λέγῃ ὡς ἔμαϑον ἤδη ϑυμοῦσύϑαι,
xci μὴ διὰ τέλους ἀόργητος εἶναι. αὐξηϑέντος τοῦ δυνάμει εἰς τὸ κατ᾽ ἐνέργειαν. ἕτεροι δὲ, ἐπὶ ψυχῆς

40 τὸν ϑυμὸν ἐχλαμβάνονται, χ χρώμενοι συνηγόρῳ τῷ 1 αληνῷ, εἰπόντι ἐν τοῖς εἰς “Πμαιον, ὕτι αὐξανο-
μένῳ τῷ σώματι, συναυξάνονται καὶ τῆς λογιχῆς ψυχῆς αἱ δυνάμεις. λέγει δὲ καὶ ' Ἡρόδοτος ὅτι αὖ-
ξομένῳ τῷ σώματι, συναυξάνονται χαὶ αἱ φρένες. γηράσχοντι δὲ, συγγηρόσχκουσιν, ὃ δέ ye πάραρος
Σαρδανάπαλος παρανοήσας τὸν ἐνταῦϑα ᾿μηρικὸν ϑυμὸν ἤγουν χύλον, "ἔρη, εὖ εἰδὼς Ure ϑνητὸς 30
ἔφυς, σὸν ϑυμὸν ἄεξε τερπόμενος ϑαλίησι καὶ ἑξῆς ὡς παρὰ τῷ δειπνοσοφιστῇ κεῖται. ϑυμὸν ἀέξειν
ἐχεῖνος νοήσας, οὐ τὸ χολοῦσϑαι ἐφ᾽ οἷς χρεὼν, ἀλλὰ τὸ τὴν ψυχὴν τελειοῦσίγαι εἰς τὸ τὰ σπουδαῖα
ἐνεργεῖν, καὶ τὸ πρὸς ἐπιδδυμίαν ζῆν. παραφέρει δὲ ὁ αὐτὸς σοφιστὴς καὶ ἑτέρους ὅμοια τῷ Σαρδανα-

100 ΡΑΨΏΩΏΙ ΔΙ B. Υ9.318:::510.

πάλῳ ληροῦντας. ἐν τούτοις δὲ διὰ τὴν τοῦ ϑυμοῦ διπλόην, ἐνϑυμητέον καὶ τὸ, ἀνεϑυμιᾶτο πάλιν τὸ
προὐπάρχον μῖσος, ἤγουν ἀνεγεοῦτο. ἴσως μὲν ῥηϑὲν ὡς ἀπὸ ϑυμοῦ τοῦ κατὰ τὴν ὀργήν. μάλιστα
δὲ, ληφϑὲν ἀντὶ τοῦ, ἐκ δευτέρου εἰς «“νυχὴν ἤρχετο. ἐπειδὴ καὶ δευτέρωμά ἐστιν Ore, ἡ eva πρόϑεσις
δηλοῖ. “Τὸ δὲ ἀκούων πυνϑάνομαι, ἀντιστρόφως εἶπεν ἀντὶ τοῦ, πυνϑϑανόμενος ἀκούω. ( Vers. 516.)
Τὸ δὲ πειρήσω, ἔχει καὶ παϑητιχὴν κίνησιν ἐν ἄλλοις παρὼ τῷ ποιητῇ, ὡς πολλαχοῦ δηλοῦται. Τὺ δὲ
ἐπὶ κῆρας üjÀo, ἀντὶ τοῦ ἐπιβαλῶ, ἐπιπέμιψω ϑάνατον. ϑυμοῦ δὲ προβϑολὴ ὁ λόγος οὗτος 1 λεμάχῳ. -
πλευσεῖται μὲν γὰρ εἰς Πύλον, οὐ πειράσεται δέ τι τοιοῦτον. οἷα διὰ μόνην πλεύσας πατρὸς ἀκουὴν,
οὐ μὲν ὥστε βλάψαι ἠὲ Πύλον δ᾽ ἐλϑὼν ἢ αὐτοῦ τῷ δ᾽ ἐνὶ δήμῳ. (Ν 6.5, 517.) "Ere καὶ ὅρα τὸ,
E ; à : Ἐν τα σαί δα d ET UST E
4o τῷ ὃ ἐνὶ δήμῳ » πρὸς sagit θηϑὲν τοῦ αὐτοῦ, ὁπὲρ ἐστὶ χρονικὸν ἐπίφρημα nte 0v ἔλλευλιψιν.
ἔστι γὰρ τὸ αὐτοῦ, ἀντὶ τοῦ, ἐπὶ τούτου τοῦ χώρου ἢ τοῦ τόπου ἢ τοῦ δήμου. τούτοις δὲ ταυτόν ἐστι τὸ
τὸ, τῷ δ᾽ ἐνὶ δήμῳ. ὅμοιον γὰρ, εἰπεῖν ém αὐτοῦ τοῦ δήμου. καὶ ἐν τούτῳ τῷ δήμῳ. ( Vers. ái 9. .) Ὅτι
ἔμπορον ὃ ποιητὴς, τὸν ἀλλοτρίας νηὸς ἐπιβαίνοντα λέγει ὡς αὐτὸς ἑρμηνεύει, εἰπών. εἰμι ἔμπορος.
οὐ γὰρ νηὸς ἐπήβολος οὐδ᾽ ἐρετάων γίνομαι. τοῦτον δὲ οἱ uc Ὅμηρον, ἐπιβάτην φασίν. ὡς ἐμπόρου
παρ᾿ αὐτοῖς λεγομένου, τοῦ μεταβολέως καὶ ὡς εἰπεῖν πραγματευτοῦ. καὶ μάλιστα τοῦ διὰ ὃ «λάσσης
περῶντος. παρὰ τὸν πόρον. καὶ τοιοῦτος μὲν ὃ παρ Ὁμήρῳ ἔμπορος καὶ ὃ παρὰ τοῖς ut Ὅμηρον
ἐπιβάτης. ᾿4ττιχοὶ δὲ τοὺς ἐν ταῖς τριήρεσι κωπηλάτας ἐπικώπους λέγοντες, ἐπιβάτας καλοῦσι τοὺς
μαχητάς. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι ἀπορίαν ἔχει πῶς δή ποτε ὃ μὲν ἔμπορας χαὶ ὁ μεγαλέμπορος προπαροξύνον- 09
ται τῆς ὀξείας τοῦ πόρος ὠναστελλουμένης 2 ἐν αὐτοῖς ὡς που φοάζει ὃ T ούφων. ὃ δὲ λογεμπόρος παρὰ
τοῖς ὕστρον ; κατεβίβασε τὸν τόνον εἰς τὴν παραλήγουσαν. ὅμοιον δὲ εἰς ἀπορίαν, χαὶ τὸ ἤπιος ὀξυν-
ϑὲν ἐν τῷ ᾿“Ισχληπιός. ix τοῦ ἠπίου γὰρ ἔγνωσται συγκεῖσϑλ αι ὃ ἀσχληπιός. ἀπορηϑήσεται δὲ τὰ εἰς 20
τόνον, καὶ τὸ γαῦρος εἰ ἐκ βαρυτόνου, ὀξύνεται μετὰ σύνϑεσιν ἐν τῷ ἀγαυρός. ἔτι δὲ καὶ τὸ ἁβρὸς,
50 εἴπερ ἐκ τοῦ ἃ στερητικοῦ χαὶ τοῦ βάρος βαρυτόνου, δασυνϑὲν ᾿“ττιχῶς καὶ συγκοπὲν, ὠξυτονήϑη.
ἴσως δὲ καὶ τὸ ἀμυδρὸς, διὰ τὸ μύδρος. οὕτω δὲ καὶ τὸ ἀϑρόος, διατὶ μὴ ἐξ ὀξείας καὶ βαρείας ἀϑροῦς
γέγονε, περισπασϑὲν ὡς διπλόος διπλοῦς, ἀλλὰ ἄϑρους. xci ὅμοιον δὲ λόγον καὶ διατί μὴ ἐκ τοῦ
ὄϊς ὄϊος, τὸ συναίρεμα τῆς nb οἷος γέγονεν ὡς λάαος λᾶος, οἷον, λᾶος ὑπαὶ ῥιπῆς, ἀλλὰ οἷός.
ὁμοίως καὶ διατὶ ὃ μωρὸς ὀξύνεται καὶ μὴ ἐκ τοῦ μὴ ὁρᾶν γινόμενος μήορος κατὰ χράσιν συνήϑη,
προπερισπᾶται ὡς τὸ μήαλλον μᾶλλον, ἀλλὰ ὀξύνεται. χαὶ τὸ τετράορον δὲ τέτρωρον, εἵλοντό τινες
προπερισπᾶν, διὰ τὴν ἐν τῷ ἁπλῷ τῆς παραληγούσης ὀξεῖαν zc τὴν ἐφεξῆς βαρεῖαν. Τούτων οὕτως
ἠπορημένων, τὸ μὲν τέτρωρον, ἐχνιχᾷ προπαροξύνεσϑαι χαὶ μετὰ κράσιν, διὰ τὴν ἄναγω) ὺν τοῦ τόνου
σύνϑεσιν. τὸ δὲ μωρὸς, πάλαι ποτὲ ὀρϑῶς εἶχε τοῦ προπερισπᾶσϑαι. ὡς τὸ, ὦ μῶρε μῶρε μὴ ϑεῶν 30
κίνει φρένας. χαὶ τὸ, ὦ πλεῖστα μῶροι χαὶ φρενῶν τητώμεγοι. ὕστερον δὲ, συνεξέδραμε τῷ πυλωρὸς
ϑυρωρὸς χαὶ τοῖς ὁμοίοις. ὡς καὶ τὸ ἀγαυρὸς χαὶ ἁβρὸς χαὶ ἀμυδρὸς, τῷ ἀφαυρός. ἀμαυρός. ἀγρός.
ἁδρός. καὶ εἴπου τι ἕτερον τοιοῦτον xcÜa xci πρὸ ὀλίγου ἐῤῥέϑη. τὸ δὲ ὕϊος οἰὸς, ὠξυτονήϑη ὡς
θο ὀκνῆσαν “περισπασϑῆναι, ἵγα μὴ συνεκδράμῃ τῷ οἷος ὃ μόνος. περὶ δέ γε τοῦ ἀϑρόος, προρείρηται
μὲν ἐν τῇ α ῥαψῳδίᾳ. ἔστι δὲ καὶ νῦν εἰπεῖν ὡς οὐκ εὐλόγως παροξυνϑὲν iv τῇ ἁπλότητι, ὥφειλε γὰρ
ὡς ἄλλως σύνϑετον ᾿ παροξύνεσθαι, εἰχότως μετὰ τὴν χράσιν βαρύνεται ὡς τὸ χειμάῤῥους, ἵνα à ὡς
χειμάῤῥοος χειμάῤῥους - οὕτως ἀϑρόος ἄϑρους. χαὶ ἀπολάβῃ, ἐν γοῦν τῇ συναιρέσει, τὴν ὀφειλομέ-
γὴν ὀξεῖαν τῇ ἀρχούσῃ πρὸ συναιρέσεως. τὸν δὲ παραλόγως ὀξύνεσθαι δοκοῦντα ᾿“σχληπιὸν, ὃ 4ημο-
σϑένης ἐθεράπευσεν, oxi ἤπιον προπαροξυτόνως τολμήσας προφέρειν αὐτὸν ὡς χαὶ Πλούταρχος
1448icrops. καὶ οὕτω μὲν "ταῦτα. τὸ δὲ λογεμπόρος διατί παροξύνεται χαὶ μὴ πρὸ δύο συλλαβῶν E ἔχει τὴν ήο
ὀξεῖαν κατὰ τὸ συνέμπορος χαὶ μεγαλέμπορος, λύσῃ ἂν ἕτερός τις εὖ εἰδὼς ἢ κατὰ “ημοσϑένην ἢ καί
πως ἑτέρως. τοῦ δὲ χοινότερον λεγομένου ἐμπόρου, χρῆσις καὶ παρὰ τῷ δειπνοσοφιστῇ ἐν τῷ, στὠᾶχας
ἐμπόρους λῆρου λόγων καὶ παιδοπίπας. ἔνίγα στώακες μὲν ὑποχοριστικῶς, οἱ στωϊχοί. παιδοπίπαι δὲ,
οὺς ἀγρίους ἔφη σεμνότερον ὃ κωμιχός. σύγκειται δὲ ἡ λέξις, πρὸς ὁμοιότητα τοῦ παρϑενοπίπα, ὃ xei-
ται ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι. ᾿Ἐπήβολος δὲ, οὐ ποιητικὴ λέξις, ἀλλὰ ᾿Αττικὴ κατὰ τοὺς παλαιούς. οἵ καὶ προφέ-
ρουσι. Σοφοκλῆς. εἴϑ' εὖ φρονήσαντ' ἐσίδοιμι φρενῶν ἐπήβολον καλῶν σε. Πλάτων ἐν πρώτῳ νόμων.

PACGÉDIODIAIA B. Vs3a1—841. - 101

ἐπήβολον γεγονότα ὥστε τυχεῖν τῆς καλλίστης παιδείας. Ξενοφῶν iv τετάρτῳ Παιδείας. γίνονται κατὰ
νόμον ἐπήβολοι. “Ὑπερίδης κατὰ “ημάδου. μή T€ πόλεως μήτε πολ «τείας ἐπηβόλους γενέσίλαι. "Agios.
ἐγενόμην χρημάτων ἐπήβολος. χαὶ οὕτω μὲν οἱ παλαιοί. παρὰ δὲ τοῖς ὕστερδν » ἡ λέξις ἠμέληται. γίνε-
ται δὲ παρὰ τὸ βάλλειν τὸ τυγχάνειν σχοποῦ, βύλος, ἤβολος, καὶ m0. ος κὸ ἐπιτυχής. ὡς χαὶ ἀλλα-
χοῦ ἐδηλώϑη οὐ πρὸ πολλῶν. ἕτεροι δέ φασιν οὕτως. ἐπήβολος, ἐπιτυχής. ἐγκρατής. ἀπὸ τῆς βουλῆς
ἢ βολῆς καὶ τοῦ βάλλειν. Πορφύριος δὲ μάλιστα τὴν ἐτυμότητα παρέδειξε τοῦ τοιούτου ὀνόματος.
δοκεῖ δὲ ἀπὸ τοῦ ἐπιτυχῶς βάλλειν, οὐ μόνον ὁ ἐπήβολος παρῆχϑαι, ἀλλὰ χαὶ ὃ βελτίων, ἔτι δὲ καὶ
ἀβέλτερος ὃ ἀνόητος φασὶ καὶ εὐήϑϑδης μετὰ χαυνότητος. ( Vers. 521.) Ὅτι σχῆμα ἀμφιβολίας τὸ, ἐκ χει-
ρὸς χεῖρα σπάσεν ᾿Αντινόοιο ῥεῖα. ἄδηλον γὰρ εἴτε τὴν ἑαυτοῦ ὁ “Τηλέμαχος χεῖρα τῆς ᾿Αντινόου ἐξέ-
σπασεν, εἴτε ἀνάπαλιν. διατί δὲ ἐξέσπασεν ; ἢ διότι γελῶν ὃ Avrivoog ἐδεξιώσατο ἐμφὺς τῇ τοῦ Τηλε-
μάχου χειρὶ ὡς προείρηται, ἢ καὶ ὡς δεδιὼς μὴ ἐπιβούλως ἅπτηται τῆς χειρός. Τὸ δὲ ῥεῖα, τὴν τοῦ
γεανίου ἐμφαίνει δωμαλεώτητα. Σημείωσαι δὲ ὅτι καὶ iv ᾿Ιλιάδι, ἐκ χειρῶν, ἀμφιβολίας γίνεται σχῆμα.
ἐν τῷ, χεῖρας ἐπ᾿ ἀνδροφόνους ϑέμενος στήϑεσσιν ἑταίρου. ἐνϑα οὐ σαφὲς εἴτε τὰς ἑαυτοῦ χεῖρας ὁ
Mus. τοῖς τοῦ ΠΠῺατρύόχλου ἐπέϑετο στήϑεσιν, εἴτε χαὶ ἀνάπαλιν τὰς ἐχείνου τοῖς ἑαυτοῦ.
(Vers. 323.) Ὅτι δηλωτιχὸν ὕβρεως τὸ, οἵ δ᾽ ἐπελώβευον ze χερτόμεον ἐπέεσσιν. ἔστι δὲ λώβη, ἡ ἐν
χοινῷ ὕβρις, οἱονεὶ Ach, ἡ μέσον λαοῦ ἐπειμιβαίνουσά τινι. ἢ) παρὰ τὸ λώπιον, ἡ μετὰ ἔχδυσιν ἐπα-
7o o*uém γυμνῷ τινι. ( Vers. 324.) Ὅτι μερίζει ὡς ἐν ἡϑοποίᾳ κατὰ προσωπικὴν ἀοριστίαν ὃ ποιητὴς
τοὺς μνηστῆρας. καὶ τοὺς μέν τινας ποιεῖ δεδιότας, χαὶ λέγοντας. ἢ μάλα Τηλέμαχος φόνον ἡμῖν
μερμηρίζει. ἢ ἐκ Πύλου ἀγαγὼν ἀμύντορας, ἢ χαὶ “ πάρτηϑεν, ἐπειδὴ πρὸ Verc αἰνῶς. ἢ καὶ εἰς "Eqv-
onv Au πίειραν. ἄρουραν ἐλϑεῖν, ὕφρ᾽ ἔνϑεν ϑυμοφϑόρα φάρμακ iux, 0 ἐστιν ἐνέγκῃ. ἐν δὲ
βάλῃ χρητῆρι, χαὶ ἡμέας πάντας ὀλέσσῃ. (V ers, 531.) ' Erépove δὲ, ϑιαρσαλέωτερον διακειμένους
πλάττει, ἐν τῷ λέγειν. τίς δ᾽ οἶδεν εἰ xci αὐτὸς πλεύσας, τῆλε φίλων ἀπόλ gren ἀλώμενος ὥσπερ "Qóvc-
σεύς. (Vers. 334. ) Eire ποιεῖ αὐτοὺς προστιϑέντας χαί τι ἀστεῖον. ὡς οὕτω χεν LE μᾶλλον ὀφέλ-
λειεν πόνον ἄμμεν- τίς δὲ ὃ πόνος ; χτήματα γάρ xev πάντα δασαίμεϑα. οἰχία δ᾽ αὖτε, τούτου μητέρι
δοῖμεν ἔχειν, ἠδ᾽ ὅς τις ὀπυίει. (Vers. 335.) Καὶ 0p« ὕπως Dopo μόνον παραχωρῆσαι ϑέλουσιν
μνηστῆρες τῇ Πηνελόπῃ, ὅτι μὴ xci αὐτὰ εἰλαπινάσαι. δύνανται. “Σημείωσαι δὲ χαὶ ὅτι δεξιώτατα

ὁ ποιητὴς ὑποβάλλει τῷ ἀχροατῇ ἐπινοεῖν ὕλην γραφῆς. χαὶ ἃ ογίσασϑαι, ὡς ἐνῆν τῷ ποιητῇ πλάσαϑαι,

100 τὸν Τηλέμαχον iz Πύλου λαβεῖν τὰ πρὸς ἄμυνὰάν. ἢ ἀπὸ Σπάρτης. ἢ χαὶ ἀπὸ "Eiorie τῆς προϊστορη-

ϑείσης, τῆς διὰ Μήδειαν πολυφαρμάκου ὡς ἱστοῦ ρεῖ ᾿Ἵπολλόδωρος ὃ 0 ᾿Ιϑηναῖος. ἀφῆκε δὲ τὰ τοιαῦτα,
τὸ δυσχατεργαστότερον ἐπιλεξάμενος. ἐπεὶ μὴ δὲ € εἶχεν ἀπὸ τῆς ἱστορίας ἐνδεδομένον τοιοῦτόν τι συμπλά-
σαι. Ὅρα δὲ χαὶ οἷον οἱ χαχοί. ἐν φόβοις ἀεὶ ὄντες, -χαὶ ἀνειδωλοποιούμενοι τὰ δεινά. Τὸ δὲ ἵεται
αἰνῶς, σεμνότερον εἴρηται. ὡς ἶσον τῷ, ὁρμαίνει. δέον ὃν εἰπεῖν, χολοῦται ἢ μαίνεται ἡ τι τοιοῦτον.
᾿Ερύρην δέ φασι, τὴν iv Θεσπρωτίᾳ Mya. οὐχ ὡς ἔνιοι τὴν Κόρινϑον. ἐκείνη γὰρ καὶ μετωνομάσϑη
φασὶ Κίχυρος. Εἰς δὲ τὸ πίειρα, ἔστιν εἰπεῖν ὡς χαὶ ἡ ῥηϑεῖσα ᾿Εφύρη πολλὰ μὲν φύει λυγρὰ, τὰ
ϑυμοφϑόρα δηλαδὴ φάρμακα, πολλὰ δὲ καὶ ἐσϑλὰ, ἐξ ὧν δηλαδὴ ἔζων οἱ ἐχεῖ, Θυμοφϑύόρα δὲ, τὰ
φϑαρτιχὰ λογισμοῦ κατὰ τοὺς παλαιοὺς καὶ ἀναιρετικά. ( Vers. 554.) Τὸ δὲ ὀφέλλειεν ἀόριστος πρῶ-
τος ἐστὶν εὐχτιχὺς TOU ὥφελα. za ὁμοιότητα τοῦ τύψειε ποιήσειε xci τῶν ὁμοίων. Πόνον δὲ, εἰρωνι-
χῶς τὴν ἐνέργειαν λέγει, ἤτοι τὸ κατὰ τὴν μνηστείαν ἔργον. ὡς εἴ τις ἐν τρυφῇ ἀκκιζόμενος ; μόχϑον
εἴπῃ τὸ τρυφᾶν, ᾧ χαίρειν μάλιστα οἶδεν ἀπόνως αὐτός. χαὶ ἄλλως δὲ, ὃ πόνος οὗτος, τὸν πολὺν βίο-
TOV ἐμφαίνει τοῦ ᾽Οδυσσέως. ὃν δάσασίξαι, δύσεργον ἂν τοῖς ἐριστϊχοῖς μνηστῆρσι γένοιτο καὶ ὡς αὐὖ-

, , , D » , er * * , - , * J
TOL φασι, πόνος ἠυξημένος. ᾿Ιστέον δὲ Ort καὶ τὸ ἀλεγύνεται δαῖτας, "τοιούτου πόνου ἐστὶν ἐνδεικτι- 4o

χὸν, εἴπερ ἐκ τοῦ ἀλεγύνειν τὸ ἄλγος γίνεται, ὕπερ ἐστὲ πόνος. “Τὸ δὲ δοῖμεν, ἀποβολῇ τοῦ ui
τὸ δοῖεν γεννᾷ. πολλὰ δὲ χαὶ ἄλλα τοιαῦτα. (Vers.337.) Ὅτι ϑάλαμος ἦν ὑψόροφος τῷ Ὀδυσσεῖ
εὐρὺς, 0f. νητὸς χρυσὸς καὶ χαλ χὺς ἔκειτο. ἐσϑής T ἐν χηλοῖσιν, GA τ᾽ εὐῶδες ἔλαιον. ἐν δὲ πίϑοι
οἴνοιο παλαιοῦ ἡδυπότοιο iom ἄχρητον ϑεῖον ποτὸν ἐντὸς ἔχοντες. ( Vers. 341. ) Καὶ ὅρα ἔπαι-
vov ἀγαϑοῦ οἴνου. ἵσταντο δὲ ἑξείης ποτὶ τοῖχον ἀρηρότες, ἵνα τὸ μέσον τοῦ ϑαλάμου εἴη ἄλλως χρήσι-

102 PAGE J2IA414/ B. Vs. $37 — 3ág.

50 gov. ἐφυλάσσετο δὲ ὃ οἶνος εἴ more φησὶν "᾿ Ὀδυσσεὺς οἴχαδε νοστήσειε, χαὶ ἄλγεα πολλὰ μογήσας.
κληϊσταὶ δ᾽ ἔπεσαν σανίδες πυκινῶς ἀραρυῖΐαι. δικλίδες. ἐν δὲ γυνὴ ταμίη νύχτας τὲ χαὶ ἦμαρ ἔσχεν.
( Vers. 546.) ἣ πάντα φύλασσε ψόου πολυιδρείησιν. ὃ δὴ περιφραστικὴ ἑρμηνεια ἐστὶ τοῦ κεδνή. χαὶ
κεδνὰ εἰδυῖα. καὶ πυχιμήδης. ἣν δὲ ἡ ταμία, Δὐρύκλεια.. ἣν καὶ μαῖαν μετ᾽ ὀλιγα προσιρωνεῦ 0 Τηλέ-
μαχος. ἔνϑα καὶ ἡδὺν οἷνον ἐρεῖ καὶ λαρόν. Καὶ ὅρα οἷά τε τὰ ἡρωϊκὰ ταμεῖα, καὶ ὡς οἰκονομικὴν
μέϑοδον ivre va παραδίδωσιν ὃ ποιητὴς, διδάσχων xeipios τοὺς οἰχοδισποτοῦντας y κειμήλια ἔχειν
60 εἰς χρῆσιν τὴν ἐν καιρῷ. (Vers: 557.) Θάλωμον δὲ, τὸ τα "μεῖον λέγει, ἐνδοτάτω πάντως ὃν χαὶ αὐτό,
x«i διατοῦτο τὴν τοῦ ϑαλπεινοῦ κλῆσιν εἰληχός. Vwopoqov μὲν ὄντος, διὰ τὸ ἴσως ὑπερῷον καὶ οὕτω
ἀνεπιβούλευτον. εὐρέος δὲ, διὰ τὸν βασιλικὸν πλοῦτον πολὺν ὄντα. Π|όϑεν δὲ ὄροφος, ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι
δηλοῦται. ᾿Ιστέον 02 ὕτι ἐντεῦϑεν ὁ ὁροφίας ὃ ἐν ταῖς οἰκίαις “μυοϑήρας t oua. Νητὸς δὲ χρυσὸς, ὁ GtGO- 10
ρευμένος εἰς πλῆϑος, παρὰ τὸ νῶ νήσω. ἐξ οὗ χαὶ τὸ ἐπενήνεον περὶ οὗ προδεδήλωται. ὁμώνυμον δὲ τῷ
ῥηϑέντι và γήσω, χαὶ τὸ παρ᾽ “Ησιόδῳ oki tat TOU joo. ὃ χαὶ αὐτὸ, σώρευσίν τινα δηλοῖ τῶν
1Δ44ϑνηϑομένων σωμάτων. ὡς εἶναι xc ἐκεῖ τὰς κλω ϑομένας ivec, νητάς. ( Vers. 3359.) Χηλὸς δὲ, γίνε-
ται μὲν ἀπὸ τοῦ χῶ χήσω τὸ χωρῶ, ἐξ οὗ χαὶ ὁ χηραμός. ὃν οἱ τῆς “ΖΙωριέων γῆς ἄρτι, χηλαμὸν φασὶν
ἰδιωτικῶς. λέγεται δὲ κατὰ τοὺς παλαιοὺς, καὶ ἀντίπηξ. καὶ κιθωτός. χαὶ λάρναξ. καὶ σωρός. Εὐῶ-
δὲς δὲ ἔλαιον, ἴσως μὲν καὶ τὸ ἐκ τῆς ἐλαίας. εἰχὸς δὲ καὶ ἐσχευάσϑαι τιμιώτερον ὁποῖον καὶ τὸ παρὰ
τοῖς παλαιοῖς ἔρινον ἢ σαμψύχινον ἢ εἴτι τοιοῦτον ἐλαιῶδες μῦρον. ὁποίοις ἐχρῶντο οἱ βασιλεῖς.
(Vers. 644.) Κληϊσταὶ δὲ σανίδες, αἱ ϑύραι. πρὸς διαστολὴν τῶν ἁπλῶς σανίδων. ( Vers. 345.)
Δικλίδες δὲ, διχόϑεν χλειόμεναι. δίϑυροι. περὶ ὧν ἐν τοῖς εἰς τὴν Ἰλιάδα εἴρηται ἀκριβῶς.
( Vers. 540.) Üivov δὲ παλαιὸν Ὁμήρου εἰπόντος, οἱ ὕστερον ἀστείως μεταλαβόντες, γέροντα τὸν 20
τοιοῦτον εἶπον. οἷον. γέρων Θάσιος οἶνος. ὅπερ ἡδύτερον 0 χωμιχὸς Ask φράζων, φησίν. οἶνος καὶ
μάλα πολύς γε. ὀδόντας οὐχ ἔχων. ἤδη σαπρός. γέρων δαιμονίως. τοιοῦτον δέ posed παλαιὸν ἡδύποτον
οἶνον τοῖς κωϑωνιζομένοις δίδωσιν Ὅμηρος. εἰχὸς δὲ τὸν εἰρημένον ) γέροντα καὶ σαπρὸν οἶνον, καὶ 101
σαπρίαν ἀρσενιχῷ γένει λεχϑῆναι. οὗ χρῆσις, ἐν τοῖς τοῦ ᾿Ιϑηναίου. παρ᾽ ᾧ ἐπαινῶν τις οἶνον Ov
10 "qe χαλέουσι σαπρίαν, ἐπάγει. οὗ καὶ ἀπὸ στόματος στάμνων ἀνοιγομένων,, ὄζει ἴων, ὄζει δὲ ῥόδων,
ὄζει δ᾽ ὑακίνϑου ὀσμὴ ϑεσπεσία. κατὰ πᾶν δ᾽ ἔχει ὑιψερεφὲς δῶ, ἀμβροσία καὶ νέχταρ. τὸν δὲ τοιοῦ-
τον, ὑπονοητέον ἀνϑοσμίαν εἶναι. οὗ τὸ σχευαστικὸν ἄὄρτυμα, παραδίδωσιν ὃ δειπνοσοφιστής. γνω-
στοῦ πάνυ τοῖς τότε ὄντος. ὃν διαλύσας ᾿Ιωνικῷ τρόπῳ Duty ὁ μελωποιὸς, ἄνϑεος ὕσδοντα ἔφη. ὡς
δὲ καὶ παρέφρασέ τις τὸν παλαιὸν οἶνον ἐν τῷ, ἐὰν ἢ πολλαῖς. πρεσβεύων ἑτέρου οἴνου περικαλ-
λέσιν ὥραις, ἐν τοῖς τοῦ ᾿4ϑηναίου κεῖται. ὡς δὲ Ó παλαιὸς οἶνος, χαὶ γεραὸς χαὶ πολιὸς ixi 3o
πρὸς τινῶν. χαὶ ὅτι ὀμφακίας παραδέδοται οἶνος μετὰ πολλοὺς χρόνους ἀκμάξων. xci ὡς ἱἰταλιχὸς οἶνός
τις ἦν μέλας μὲν τὴν ἀρχὴν, μετὰ πολλὰ δὲ ἔτη λευκὸς γινόμενος, κοῦφος λίαν ἐχεῖνος καὶ τρυςερὸς,
ὃ ᾿᾿Ιϑήναιος ἱστορεῖ. λέγων, καὶ ὅτι Ó παλαιὸς, οὐ πρὸς ἡδονὴν μόνον, ἀλλὰ xc πρὸς ὑγείαν προσ-
φορώτερος.. πέσσει τε γὰρ “μᾶλλον τὰ σῖτα, καὶ λεπτομερὴς ὧν, εὐανάδοτός ἐστι. δύναμίν τὲ τοῖς
σώμασιν ἐμποιεῖ. xci τὸ αἷμα ἐνέρευϑες ποιεῖ καὶ εὐανάδοτον. xci τοὺς ὕπνους ἀταράχους Mii am
20 é ἐπιδέχεται δὲ ze πλείω χράσιν, διὰ τὸ μάλιστα ϑερμὸς γίνεσϑαι παλαιούμενος. λέγει δὲ ὃ αὐτὸς, "καὶ
αἴϑοπα τὸν μέλανα. ὡς δυναμικώτατον διὰ ϑερμότητα καὶ μένοντα ἐν ταῖς ἕξεσι τῶν πινόντων πλεῖ-
στον χρόνον. ὃ γὰρ λευχὸς, ἀϑενής φησι καὶ λεπτός. παρὰ Χίοις δέ φασι πρώτοις ἐγένετο μέλας οἶνος.
ot πρῶτοι xci φυτεύειν καὶ ϑεραπεύειν ἀμπέλους μαϑόντες παρὰ Οἰνοπίωνος υἱοῦ Διονυσίου τοῦ xci
συνοιχίσαντος τὴν νῆσον, τοῖς ἄλλοις ἀνϑρώποις μετέδωχαν. κεῖται δὲ παρ αὐτῷ καὶ ᾿“λέξιδος τὸ, áo
οὐδὲν ἔοι ἄνϑρωπος οἴνῳ τὴν φύσιν. ὁ μὲν, γὰρ ἀπογηράσχων, ἀηδὴς γίνεται. οἶνον δὲ, τὸν παλαιό-
τατον σπουδάξομεν ὅτι ov δάκνει ἀλλ ἱλαροὺς ἡμᾶς ποιεῖ. (Vers. 545.) Ὅρα δὲ καὶ τὸ γύχτας τε χαὶ
ἥμαρ. ἑνικῶς γὰρ τὸ ἦμαρ, ἐπεὶ οὐχ ἀφῆκε τὸ μέτρον πληϑυνϑῆναι καὶ αὐτό. Παιδευτιχὸν δὲ εἰς οἰχο-
νομίαν χαὶ τὸ, πολύϊδριν τὴν ταμίαν εἶναι 0 ἐστι πολύ ὑπειρον. συνετήν. διὰ διφϑόγγου δὲ ἡ πολυϊδρεία,
ὡς καὶ ἡ ἀϊδρεία. ἀπὸ τοῦ ἴδρις ἔδρεως. ὡς καὶ ἡ ἐλεγχεία, διὰ τὸ, τά δ᾽ ἐλέγχεα λέλειπται.
3o ( Vers. 349.) Ὅτι εἰς παρασκευὴν συμποσίου χρήσιμον τὸ, ἄγε "δή μοι οἶνον ἐν ἀμφιφορεῦσιν ἄφυσ-

PAGE QIAIA B. Vs3550—575. 103

cov ἡδύν. ἤγουν ἐκ πίϑου ἀπάντλησον εἰς ἀμφιφορεῖς. (Vers. 350.) Ὅτι παιδεύων ὁ ποιητὴς ἄχρι
xci τῶν σμιχροτάτων τιμαλφεῖν τοὺς γονεῖς, ποιεῖ τὸν Τηλέμαχον ἐπιτάσσοντα τῇ μαίᾳ περὶ οἴνου
ὅς φησε μετὰ τὸν λαρώτατος. ὃν σὺ φυλάσσεις, κεῖνον ὀϊομένη τὸν κάμμορον. τὸν πατέρα ᾿Οδυσσέα
δηλαδή. τὴν δὲ μαῖαν ταύτην, προϊὼν Ὅμηρος, τροφὸν ἑρμηνεύσει ἐν τῷ, κώχυσεν δὲ φίλη τροφός.
Ὅρα δ᾽ ἐνταῦϑα ὅτι ἢ lcseiveras τὸ ὦ TOU λαρώτατος κατὰ τὸν χανόνα τῶν διὰ τοῦ ὦτατος ἵνα
χατάρξη δαχτύλου πολδὸς, καὶ πάντως ἔσται ἡ πρὸ τοῦ ὦ συλλαβὴ, συνεσταλμένη , τουτέστι τὸ A, Ao
xc μεσολαβήσει ἐν ἡρώῳ στίχῳ τροχαῖος, χαὶ οὕτω χωλεύσει τὸ ἔπος. ἢ ἐν ἐκτάσει “μένει τὸ λᾶ, ὡς τοῦ
λαρὸς ἐχτείνοντος τὸ δίχρονον, xci γίνεται κατὰ τὸν ῥηϑέντα. χανόνα συστολὴ τῆς o συλλαβὴς τοῦ
λαρότατος, χαὶ οὕτως εὑρεϑήσονται συλλαβαὶ βραχεῖαι τρεῖς ἐφεξῆς, ἤγουν τρίβραχυς πούς. καὶ ἔστι

10 μὲν οὐδὲ τοῦτο ἀγαϑὸν ἐν μένῳ δακτυλικῷ. κρεῖττον δὲ ὅμως τοῦ προτέρου. ὡς τῆς ἐπικειμένης ὀξείας,

102 δυναμένης τὸν βραχὺν z00*vov μηκῦναι τοῦ ὃ. χαϑὰ καὶ ἐπὶ τοῦ, Τρῶες δ᾽ ἐῤῥίγησαν ὕπως ἴδον αἰό- 50
Aov ὄφιν. ὥστε τοῦ λᾶ ἐχτεταμένου μένοντος, ἐχταϑήσεται τὸ Q0 συνήϑως διὰ τῆς ὀξείας. ὡς καὶ ἐν
τῷ, Τηλέμαχ οὔτις σεῖο καχοξεινότερος ἄλλος: (Vers. 551.) TO δὲ, κεῖνον διομένη, ἀντὶ τοῦ ἐλπί-
ζουσα. 0 ταυτόν ἐστι τῷ, νομίζουσα ἐλϑεῖν. (Vers. 553.) Ὅτι ἐφοδίων συσχευῆς φραστικὸν τότε
οἶνον ἀφύσσειν ὡς πρὸ βραχέων ἐγράφη, καὶ τὸ, τόσους ἔμπλησον ἀμφορεῖς, καὶ πώμασιν ἄρσον
ἅπαντας. ὕπερ ἐστὶ περίφρασις TOV πωμάζειν. χαϑ' ὁμοιότητα λεχϑὲν τοῦ, ἄγγεσιν ἄρ᾽ σον ἅπαντα. 60
ἔν δέμοι ἄλφιτα χεῦον ἐὐῥῥαφέεσσι δοροῖσι. περὶ ὧν πρὸ ὀλίγων ἐγράφη. τόσα δ᾽ ἔστω μέτρα μυληφά-
του &Aqírow ἀχτῆς. περὶ OU χαὶ αὐτοῦ εἴρηται οὐ πρὸ πολλῶν. Τηλεμάχου. δὲ zci ταῦτα. ὃς τοὺς μὲν
ἀμφιφορεῖς τοῦ οἴνου, εἰς δώδεκα μετρεῖ. τὰ δὲ "μέτρα τοῦ ἀλφίτου, εἰς εἴχοσιν. .( Vers. 556. sqq.)1450

20 “᾿σφαλιζόμενος δὲ αὐτὸς καὶ ἐπισπεύδων τὴν γραῖαν μαῖαν, ἐπάγει. αὐτή δ᾽ οἴη ἔσϑι. τάδ᾽ ἀϑρόα
πάντα τετύχϑω. ἑσπέριος γὰρ ἐγὼν αἱρήσομαι. ὅτε δηλαδή τὴν μητέρα λήσεται κοίτου μεδομένην ἐν
ὑπερῴοις. 0 ἐστιν, ἐπὶ ὕπνῳ κοιταζομένην. προϊὼν δὲ, καὶ ὅρκον τῆς γραὸς λαμβάνει μὴ τάδε μυϑή-
σασϑαι τῇ μητρὶ πρίν y ὅτ᾽ ἂν ἐνδεχάτη ve δυωδεχάτη τὲ γένηται, Ἰ) αὐτὴν ποϑέσαι καὶ ἀφορμηϑέντος
ἀχοῦσαι. τότε γὰρ, οὐ ψευστεέον τῇ δεσποίνῃ. διὰ τί δὲ ταῦτα; ὡς ἂν μὴ κλαίουσα κατὰ χρόα καλὸν
ἰάπτῃ. Καὶ ἡ γραῦς ἡ καὶ ὀλοφυραμένη καὶ χωχύσασα ἐπὶ τῇ ἀποδημίᾳ τοῦ τροφίμου δεσπότου, πεί-
ϑέται. καὶ ϑεοῦ μέγαν ὕῤκον ἀπόμνυσιν ὡς ceno. βιωτικὰ δὲ καὶ ταῦτα τοῦ ποιητοῦ χαὶ χοινω-
νίας ἀνϑρώπων cvara*rize. ( Ver s. 554.) Ὅρα δὲ τὸ ἄλφιτα χεῦον, ὡς καὶ κατωτέρω πάλιν ἄλφιτα
χεῦε, xe ὁμοιότητα ῥηϑὲν τοῦ, τύμβϑον χεῦε, καὶ τῶν τοιούτων. ἐπεὶ καὶ χοῶδες οἷον τὸ ἄλφιτον,
xc διατοῦτο χυτὸν χαὶ αὐτὸ, χαϊϑὰ καὶ ἡ χυτὴ γῆ. Τὸ δὲ δοροῖσιν οἵου γένους ἐστὶν, οὐ πάνυ δῆλον.

So ἔστι δὲ πάντως ταυτὸν, δοροῖς εἰπεῖν ποιητικῶς. ἔτι δὲ καὶ χωρύχοις. xci κοινότερον, ϑυλάχκοις. ὧν
χρῆσις πολλὴ κατά τε τὸ ἁπλοῦν, καὶ κατὰ τὸ ὑποχοριστιχὸν δὲ, οὐδὲν ἥττον. οἷον. πτίσσε πτίσσε τὸν
᾿ΑἸναξάρχου ϑύλακον. καὶ πάλιν. «φιλοσοφίας ὄφελος τὸ, μηδὲν ἡγεῖσθαι δεινὸν ἀναχωρῆσαι τοῦ ϑυλα-
χίου τῶν χρευλλίων, ἤγουν τοῦ σώματος. οὕτω δὲ πάντως νοεῖται καὶ ὃ τοῦ ᾿“ναξάρχου ϑύλακος.
(Vers, 555.) ΜΈέτρα δὲ ἀλφίτου λέγεσίϑϑαι, καινὸν οὐδὲν, εἴγε καὶ οἴνου μέτρα φασὶν οἱ πολλοί. zc
ὁμοιότητα τοῦ, εἴκοσι μέτρα ὕδατος. ὕπερ ἐν τοῖς περὶ Κύκλωπος κεῖται. ὥστε τὸ μέτρον, ἐπί re ξηρῶν ἐπί
τε ὑγρῶν λέγεται. err δὲ ὲ ἀλφίτου, ἡ δωρεὰ κατὰ τοὺς παλαιοὺς, παρὰ τὸ προάγεσϑαι 1 ἢ προσάγεσϑαι.
ἢ τὸ χλάσμα, παρὰ τὸ ἄγω τὸ χλῶ. οὗ ἔμφασιν ἔχει οὐ μόνον τὸ ἄλφιτον ὡς προεδηλώϑη, ἀλλὰ καὶ
τὸ ᾿μυλήφατον. ὃ δηλαδὴ ramis ὑπὸ μύλης. ἔστι γὰρ ἡ TOU μυληφάτου παραγωγὴ, ὁμοία τῇ τοῦ προσ-
“άτου νεκροῦ χαὶ ἀρηϊφάτου Ἀχαὶ τῶν τοιούτων. εἴρηται, δὲ περὶ τούτου κρεῖττον. ἐν τοῖς εἰς τὴν 20

4o ᾿Ιλιάδα. ἐν 5 n zai diuxrpos ἀχτὴ ἐῤῥέϑη που μετωνυμικῶς, ὡς γὰρ, μετωνυμία ἦν, εἰπεῖν ἀντὶ πυρὸς
“Ἥφαιστον. τὸν ἐπιστατοῦντα τῷ πυρὶ, οὕτω μετωνυμικόν ἐστι xc τὸ ἀντὶ ἀλφίτου ἀχτῆς, εἰπεῖν ἀχτὴν
Δήμητρος 1 ἣ τῶν ἀλφίτων αἰτία ἐστί. κατὰ τοιοῦτον τρόπον, xci τὸν ἄρτον ᾿Ὀρππιανὸς Δήμητραν λέγει
ἐν τῷ, τυρὸν ὁμοῦ “Ἕήμητρι μεμιγμένον. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ, ἀλφίτου ἀχτῆς , ϑηλυχοῦ οἶδε γένους τὴν
ἀχτήν. ὅϑεν οὐδὲ εὐοδοῦται ὁ ἐν “Ἡσιόδῳ τὸ. Δήμητρος ἀκτὴν, χατὰ γένος νοήσας ἀρσενικόν.
(Vers. 3561:) Τὺ δὲ ἑσπέριος αἱρήσομαι, ἀντὶ τοῦ λήμψομαι, εἰ χαὶ ἄλλως τὴν λέξιν οἱ ue Ὅμηρον
ἐπὶ βουλήσεως τίϑενται. (| Vers. $75.) Jo δὲ ποϑέσαι ἀντὶ τοῦ ποϑῆσαι, δοχεῖ μὲν ποιητιχὸν, ἔστι

104 ΡΆΑΨΩΙ ΔΙᾺ B. Vs 365—377.

δὲ ἀληϑῶς ᾿“ττικόν. εἴγε καὶ Πλάτων ἐν τῷ περὶ ψυχῆς, φησὶ, παρεσχευασάμην ὡς οὐχέτι ποϑέσων
ἄλλο εἶδος αἰτίας. λέγεται τοίνυν ἑκατέρως, καὶ ποϑῆσαι καὶ ποϑέσαι. ἀφ᾽ οὗ xc ἀπόϑεστος χύων ἐν
τοῖς ἑξῆς, ὃ ἠμελημένος καὶ ἀπόϑητος. ᾿Βνταῦϑια δὲ καὶ σχηματὸός ἐστι καινύτης. ἣν γὰρ, εἰπεῖν τὸν ποιη-

τὴν οὕτω. πρίν y ὅτ᾽ ἂν τοσήδε ἡμέρα γένηται ἢ αὐτὴ ποϑέσῃ καὶ ἀφορμηΐδ)έντος ἀχούσῃ. ὁ δὲ ἀσυνή-

So ϑὼς ἐσχημάτισε διὰ τὴν τοῦ πρὶν ἐπιῤῥήματος δύναμιν. ὕπερ “μετὰ μὲν τοῦ ὅτ᾽ ἂν ὑριστικῷ συντάσσε-
ται ῥήματι. οἷον. πρὶν ὅτ᾽ ἂν τόδε γένηται. αὐτὸ δὲ καϑ' αὐτὸ, ἀπαρεμιάτου ζητεῖ σύνταξιν. οἷον.
πρὶν τόδε γένεσϑθαι. (Vers. $76. "Ev δὲ τῷ, χρόα καλὸν, τὴν ὕλην διαρτίαν δηλοῖ τοῦ σώματος. ^
oU πάσχοντος ἐντὸς, ἰάπτεται καὶ ὃ καλὸς χοῦς, ἤγουν τὸ ἐπιραινόμενον τοῦ σώματος. ὃ καὶ χρὼς
λέγεται. ἀπὸ δὲ τοῦ χροῦς, καὶ ἡ ἐν χρῷ χουρὰ, ἡ ψιλὴ κατὰ “ἴλιον Διονύσιον χαὶ πρὸς τὸν χρῶτα.
xai ἐν χρῷ δὲ χουρίας, ὁ οὕτω χειρόμενος. καὶ πλοῦς ἐν χρῷ, ὁ γῆς ἐγγύς. Θουκυδίδης. ἐν χρῷ παρα- 10
πλεῦσαι τὰς ναῦς. «m αὐτοῦ δὲ, καὶ τὸ χρίμπτω. καὶ τὸ χρίω. ἔτι δὲ καὶ τὸ ἐγχρίω τουτέστι παίω.
ὅϑεν ἐνχρίσαι κατὰ τὸ αὐτὸν Διονύσιον, τὸν παῖσαι κέντρῳ σχορπίον ἢ σφῆκα ἢ τι τοιοῦτον, Ὅρα δὲ
ὡς ἐνταῦϑα φανερῶς ἰάπτειν, τὸ διαφϑείρειν. καὶ βλάπτειν λέγεται, οὐ μὴν ὡς ἀλλαχοῦ δοκεῖ τισι, τὸ
προπέιιπειν. (Vers. 577: ) Ev δὲ τῷ, μέγαν 0pxOV , σεμνότης τοῦ ὕρχου τὸ μέγαν διὰ τὸ ϑεῖον 0 τις
ἐπόμνυται. ὡς μὴ δέον ὃν τὸν μέγαν ὅρκον τῷ ψεύδει καταῤῥιπτεῖν. ᾿Απομνύναι δὲ, διαζέρει τοῦ ἐπομ-
γύναι κατὰ τοὺς παλαιούς, xc or. ἐπόμνυσθαι μέν ἐστι, τὸ καταφατικῶς ὀμγύειν. οἷον. μὰ τὸν, ἢ

áo μὰ τὰς, ποιήσω τό δέ τι. ἀπόμνυσϑαι δὲ, τὸ ἐν ὅρκῳ ἀποφάσχειν. οἷον. μὰ τοὺς, ἢ μὼ τά δε, oU
ποιήσω οὕτως. xe καὶ ἐνταῦϑα ὀμνύει ἀπωμοτικῶς " Eipbzh.aua ὡς οὐ μυϑϑήσεται τὴ δεσποίνη τὰ
χατὰ τὸν υἱὸν πρὶν ἂν τόσωε ἡμέραι διέλύϑειεν ἢ αὐτὴ ζητήσῃ. “Σημείωσαι δὲ ὅτι ὥσπερ διαφέρει τὸ
ἐπομνύναι καὶ ἀπομνύναι, οὕτω διαφέρει κατὰ «“ἴλιον Διονύσιον, καὶ τὰ ὁρκωματικὰ ἐπιῤῥήματα. τὸ 20
μὲν γὰρ vn τὸν, καὶ ναὶ μὰ τὸν, κατωμοτιχά qaom. ἐξ Ὁμήρου οἶμαι λαβὼν τὸ ναὶ μά τὸν, εἰπόντος, 103
ναὶ μὰ τόδε σχῆπτρον. ἀπωμοτικὰ δὲ τὸ, μὰ τόν, καὶ οὔ μὰ τόν. Ert σημείωσαι χαὶ ὅτι γραῦς χοι-
γῶς μὲν, ἡ παλαιὰ γυνὴ καὶ πολιὰ τῷ χρόνῳ. ἄλλως δὲ καϑ' ὁμωνυμίαν, γραῦς χαὶ τὸ ἐπαφρίζον ἐν
ταῖς χύτραις χαϑὰ δηλοῖ καὶ ὃ χωμικός, καὶ ἡ ἐπὶ τοῦ ζωμοῦ. αὕτη δὲ, καὶ ἐπίπαγος κατὰ Ἰ]αυσανίαν
χαλεῖται. ( Vers. 363.) Ὅει ὃ ἀποδημήσων ἀποδημίαν οὐχ ἀγαϑὴν, ἀκούσῃ ἂν πρὸς τοῦ φιλοῦν-
τὸς τοιαῦτα. τίπτε δέ τοι φίλε τέκνον ἐνὶ φρεσὶ τοῦτο γόημα ἔπλετο. πῇ δ᾽ ἐϑέλεις ἰέναι πολλὴν ἐπὶ
γαῖαν. ἀλλὰ μέν αὐϑ' ἐπὶ σοῖσι καϑήμενος.. οὐ δέ τι σὲ χρὴ κακὰ πάσχειν, οὐ δ᾽ ἀλάλησϑαι.

( Vers. 864.) Et δὲ καὶ υἱὸς ὃ ἀποδημῶν, ἁρμόσει εἰπεῖν, πῇ δ᾽ ἐϑέλεις ἰέναι πολλὴν ἐπὶ γαῖαν, μοῦ-
γος ἐὼν ἀγαπητός. ( Vers, $72. ) Ὁ δὲ ταῦτα ἰβκούσσᾷ , εἴποι ἂν ἴσως τὸ oce, ἐπεὶ οὔτι ἄνευ ϑεοῦ

50 ἣ δέ γε βουλή. ( Vers. 567. ) Ev τούτοις δὲ xei*rea καί τις πρὸς Τηλέμαχον προαναιώνησις. εἰπούσης 30
τῆς μαίας Εὐρυκλ εἰας, ὡς οἱ μνηστῆρες αὐτίκα ἰόντι αὐτῷ κακὰ φράσονται ὀπίσω. ὃ xc γέγονεν. "Ev
οἷς σημείωσαι xci ὅτι τὸ αὐτὸ γόημα πρὸς μὲν τοῦ Muivéon ῥηϑὲν, δυσμενῶς ἐλέχθη. παρὰ δὲ τῆς
μαίας, οὐχ οὕτως. τὸ γὰρ μένειν τὸν Τηλέμαχον αὐτόϑι ἐπὶ τοῖς αὐτοῦ καϑήμενον xci μὴ χρῆναι
πλέειν, ὑπελάλησε πρὸ βραχέων xc ὃ κακόνους ᾿Αντίνοος. οὐ κατὰ διάϑεσιν μέντοι τὴν τῆς τροφοῦ
Εὐρυκλείας. ( Vers. 363. ) Ὅρα δὲ xci τὸ, φίλε τέκνον, rtu νῦν ῥηϑὲν χαϑά mov ῥηθήσεται
χαὶ ἐν τοῖς ἑξῆς. ὡς ἐὰν εἰπε, φίλε υἱέ. ἢ φίλε Τηλέμαχε, τὸ δὲ εἰπεῖν qiAov τέκνον, εἰ καὶ σύνηϑες,
ἀλλ ἰδιωτικόν. ᾿Εν τούτῳ δὲ τῷ τόπῳ, πυχνὰ καὶ γοργὰ 5 τροφὸς Πὐρύκλεια προβάλλεται νοήματα
πρὸς Τηλέμαχον λέγουσα. πῇ ᾿ϑέλεις ναι. xci ταῦτα, πολλὴν ἐπὶ γῆν. ( Vers. 365.) Καὶ μόνος
ὧν τῇ μητρὶ, ὡς ἐν σοὶ πᾶσαν εἰναι τὴν τοῦ οἴχου διαδοχήν. χαὶ ἔτι, ἀγαπητὸς αὐτῇ. ἤδη δὲ καὶ τῇ
τροφῷ χαὶ τοῖς λοιποῖς. διατοῦτο γὰρ ἀορίστως ἔφη τὸ ἀγαπητός. xci μὴν ὃ πατὴρ ὥλετό που &AÀ0- 4ο
γνώτῳ ἐνὶ δήμῳ, τουτέστι μαχράν. ἀλλὰ καὶ οἱ μνηστῆρες ὡς p προιγράφη, αὐτίχα ἰόντι καχὰ geá-

60 σονται. (Vers. 567. ) Τὰ δὲ δ᾽ αὐτοὶ πάντα δάσονται. εἰ δὲ ἡ τροφὸς οὕτω λέγει κωκύουσα Ἀσὺν
ὀλοφυρμῷ, τί οὐκ ἂν ἡ μήτηρ ἔδρασε τὸν τοῦ παιδὸς ἀπόπλουν μαϑοῦσα. προμηϑέστατα οὖν Τηλέμα-
χος λαϑὼν ἐ ἐκείνην ἀπέπλευσε. (Vers. 366.) Δῆμος δὲ ἀλλόγνωτος, ἢ ὃ πολέμιος, ἢ ὃ ἄλλα γινώσκων
ἤπερ ἡμεῖς, ἢ ὃ ἄλλοις χαὶ οὐχ ἡμῖν γινωσχόμενος. ἐκ τοῦ γνωτὸς δὲ σύγκειται ὃ ἀλλόγνωτος. ὃν

γνωστόν φασιν οἱ ὕστερον. δοχεῖ δὲ ἀλλόγνωτος μᾶλλον εἶναι, ὁ ἄλλοις γνωτὸς, ἤγουν κατὰ γένος

P434 2IA41.4 B. VYs.570—403. 105

οἰχεῖος. παρὰ τοὺς γνωτοὺς ἤτοι ἀδελφούς. ἄλλως γὰρ, οὐχ ἐχώλυε τὸν ποιητὴν εἰπεῖν ἀλλογνώστῳ ἐνὶ
δήμῳ. za" ὁμοιότητα τοῦ, ἄγνωστον πάντεσσιν ὡς πρὸ ὀλίγου ep. ὅτι δὲ ὕμως καὶ γνωτὸν λέγεται
τὸ γνω"σξὸν, δηλοῖ xci Σοφοχλῆς ἐν τῷ, γνωτὰ X οὐχ ἄγνωτά μοι προσήλϑεϑ ἱμείροντες.1 451
(Vers.370.) Τὸ δὲ ἀλάλησϑαι, προπαροξύνουσιν οἱ παλαιοί. xci ἔστιν ἴσως, cAcaU c. ὡς yea at
ἔρασϑαι. ἀπὸ τοῦ ἄλαμαι καὶ ἄγαμαι ἤτοι ϑαυμάζω, καὶ ἔραμαι ἤγουν ἐπιϑυμῶ. καὶ ἐξ αὐτοῦ κατὰ
τροπὴν χαὶ πλεονασμὸν τῆς GÀ συλλαβῆς, ἀλάλησϑαι, (Vers. 378. ) Ὅτι v TO, ἐπεὶ ὄμοσέν. τε τελεύ-
τῃσέν τε τὸν ὅρχον, ὀμόσαι μέν ἐστι, τὸ εὐτεῖν τι ϑεῖον ὄνομα, οἷον. νὴ τοὺς λόγους. ἢ μὰ τὴν σὴν
ἱερὰν κεφαλη ἦν. ἢ ἄλλο τι. τελεύτησε δὲ € ὅρκον, τὸ πληρῶσαι χαὶ ἀποδοῦναι τὸν ἔνορκον λόγον ἢ ἢ ἐπω-
μοτιχῶς ὡς προείρηται, οἷον ποιήσω τόδε, ἢ ἀπωμοτικῶς , οὐ ποιήσω. ( Vers. 383. ) “Ὅτι τὸ τὴν
10 vv Τηλεμάχῳ εἰχυῖαν κατὰ πτόλιν οἴχεσϑαν πάντῃ, καὶ ἑκάστῳ φωτὶ παρισταμένην. ᾿φάσϑαι 10
μῦϑον χαὶ οὕτως ἀγείρειν τοὺς ἐκείνῳ συμπλεύσαντας, τοιοῦτόν τι αἰνίττεται, ὡς ἕκαστος τῶν ᾿Ιϑακη-
σίων τὴν τοῦ véov δημηγορίαν ἐπὶ νοῦν φέρων, χαὶ τὸν τοῦ βασιλέως ἀνειδωλοποιούμενος παῖδα οἷον
map αὐτοῖς ἱστάμενον, xci κρίνων δίκαια ἐχεῖνον εἰπεῖν καὶ eiriocaü ct, ἀμῦναι μὲν οὐ ϑαῤῥοῦσι. διὰ
τὸ κινδυνῶδες τοῦ ἔργου, ποιοῦσι δὲ τὸ εὐμαρέστερον. χαὶ δέον λογίξονται, vie δὲ δοῦναι καὶ αὐτῶν
τινὰς εἰς ἐρέτας ngocmidoipon, χαὶ μᾶλλον, οἱ δερμότεδοι καὶ προσήκοντες τῷ Τηλεμάχῳ χαρίζεσϑαι
104 ὡς ὁμήλικι. jai * γάρ φασιν ἥλικα τέρπει. διὸ καὶ ἐθελοντῆρες συνάγονται ἐσϑλοὶ ἑταῖροι ἀϑρόοι, 20
ϑεᾶς ὁ ὀτρυνούσης ἕχαστον. ᾿ϑηνᾶς δηλαδὴ τῆς ἐν ἑκάστῳ φρονήσεως. καὶ ὡς ἐν τῇ γάμμα ῥαψῳδίᾳ

ἐρεῖ, φιλότητι νεώτεροι ἄνδρες ἕ ἕπονται. πάντες ὁμηλικχίῃ Τηλεμάχοιο φρονήσαντες τὸ δέον ὡς εἰχός.
(Vers. 386.) Πάνυ δὲ ἀστείως καὶ ὃ τὴν νῆα δοὺς, δοήμων χατὰ κυριονυμίαν καλεῖται, χαὶ Φρονίου

20 υἱός. πάντως γὰρ ἂν ἐκεῖνος δέδωκε νῆα, Ó μὴ κατὰ τοὺς μνηστῆρας ἀφραδὴς καὶ ἀνοήμων ἐπὶ τοῖς
μέλλουσιν. ἀλλὰ νενοηχὼς χαὶ πεφρρονηκὼς δίκαιον τὸ αὐ τηϑέν. ὃν Νοήμονα, καὶ φαίδιμον λέγει, 30
χαϑὰ χαὶ τοὺς ἐέρτας τοῦ Τηλεμάχου, ἐσϑλοὺς ἑταίρους. σεμνύνων, οἷς φιλεῖ αὐτοὺς τῆς εὐηκοΐας.
λέγει δὲ, καὶ ὡς αἰτηϑεὶς γῆα ὁ Νοήμων, πρόφρων ὑπέδεχτο, ἤγουν ἐϑελοντὴς ὑπεδέξατο καὶ ὑπέ-
σχέτο. διὸ xc νὺξ τῷ ἔργῳ ἐπιλέγεται. χαὶ τὴν vijc ἐκεῖνος ἅλαδε ἐρύσας, πάντα ἐν αὐτῇ ὕπλα ἐτίϑει.
(Vers. 391.) "Ecrugot δ᾽ ἐπὶ ἐσχατιῇ λιμένος. φρονήσεως χαὶ ταῦτα. χαϑὰ xci τὸ τοὺς ῥηϑέντας
ἑταίρους πρὸς τῷ αἰγιαλῷ κατελϑόντας ἢ μένειν. καὶ xe act ἐπηρέτμους , τὴν. xoti Τηλεμάχου ποτι-
δεγμένους ὁρμήν. ( Vers. 390.) Καὶ ὅρα ὅτι ὕπλα κἀνταῦϑα λέγει, τὴν σχευὴν "τῆς γεώς. διὸ καὶ ἡ
ἵνα μή τις αὐτὰ voi, στρατιωτιχά, ἐπάγει. τώ τε νῆες ἐύσελμοι φορέουσι. Καὶ προϊὼν δὲ φησὶν
ὅτε, Τηλέμαχος ἐχέλευσεν ὕπλων ἅπτεσίϑιαι. τοί δ᾽ ὀτρύνοντος ἄκουσαν. ἱστόν δ᾽ ἔστησαν καὶ τὰ ἑξῆς,

30 ἃ δὴ ὅπλα νηός. ὡς δηλοῖ καὶ τὸ ἐπαγόμενον. δησάμενοι δ᾽ ἄρα ὕπλα. ᾿μύσελμος δὲ ναῦς, παρὰ τὸ
σέλμα, 0 δηλοῖ ζυγὰ νηῶν καὶ ζυλίνων χλιμάχων βαϑμοὺς κατὰ τοὺς παλαιούς. ( Vers.Sg1.) Xnusto-
σαι δὲ καὶ τὸ, ἐσχατιῇ λιμένος, διὰ τοὺς λέγοντας ἐσχατιὰν εἶναι, χωρίου ἔσχατα ᾧ γειτνιᾷ φασι τύπος
ἔρημος. ἰδοὺ γὰρ ἐνταῦϊγα, τοιοῦτον οὐκ ἔστιν. ἀλλ᾿ ἁπλῶς ἐσχατιὰ, τὸ τοῦ λιμένος ἄκρον ue" ὃ ἡ
θάλασσα. (Vers. 403.) ᾿βπήρετμοι δὲ, οἱ ἕτοιμοι ἐρέσσειν καὶ ἐπ᾿ αὐτοῖς ὄντες ἐρετμοῖς. καὶ ᾿“Ιττικῶς
εἰπεῖν, ἐπίχωποι. Σημείωσαι δὲ ὃ ὕτι εἰπὼν Ὅμηρος ὡς ἡ Avi ἑκάστῳ φωτὶ παρισταμένη φάτο μῦϑϑον,
οὐ πλάττει χαὶ τί ἂν ἑκάστῳ εἶπεν ἐχείνη, ἀπαξιώσας λαλεῖν τὰ μὴ καίρια. zat ἄρμσθας τοῖς δημηγο-
ρηϑεῖσι κοινῶς ὑπὸ τοῦ φίλου τῇ ᾿41ϑηνᾷ Mévrogos. μόνην δὲ τὴν τοῦ μύϑου ἀξίωσιν λέγει, ἤγουν
TOU χατὰ τὴν ᾿ϑηνᾶν. πρὸς ἕχαστον λόγου. τὸ, ἑσπερίους ἐπὶ vic ϑοὴν ἀγέρεσϑαι. (Vers. 395. )
Ὅτι ἐπὶ i ἑσπερινῆς ἐγχειρήσεως λεχϑήσεται τὸ, ἑσπερίους ἀγέρεσϑαι ἀνώγει. δύσσετό T ἠέλιος, σκιύωντό

40 τὲ πᾷσαι ἀγυιαί. χαὶ τότε ἐχίνετο "τό δέ τι. Καὶ ὕρα ὅτι φιλοσόφως τὴν νύχτα σκιὰν εἶπε, γῆς 50
δηλαδή. γινομένην, ὅτε ἥλιος ὑπὸ γῆν γένηται. (Vers. 395.) Ὅτι ἄλλο νοήσασα ἡ ᾿4“ϑηνᾶ, μνηστή-
ρέσιν ἐπὶ γλυκὺν ὕπνον ἔχευε. maze δὲ πίνοντας. χειρῶν δ᾽ ἔχθαλλε κύπελλα. Οἱ δ᾽ εὕδειν ὥρνυντο
κατὰ πτόλιν. οὐχέτι ἐπὶ πλεῖον χαϑῆσιγαι ἔχοντες, ἐπεί σφισιν ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἔπιπτεν. μέϑης
δὲ ἔργον. διασκευάξει, ὃ ποιητὴς ἐν τούτοις ἣν ἡ nva τιχνᾶται. ἴσως γὰρ, ἐπίτηδες λόγῳ φρονήσεως
ἐνεδαιψιλεύετο οἶνος τῷ πότῳ ὑπὲρ τὸ σύνηϊγες ὡς ἂν οἱ μνηστῆρες pe) ὕσχωνται πίνοντες. ὡς εἰ μὴ

τοῦτο ἦν, τάχα ἂν χαὶ διενυχτέρευσαν ἐν τῷ πότῳ. ἵνα καὶ ἑωλοχρασίαν ἔϑεντο. ἣν χατεσχεδάννυσαν
CowMrxT. 1N Opnvss. Tow. I. O0 .

x
o

100 ΡΑΨΩΊΙΔΊΙΑ B Vs 396—420.

gaci TOV καταχοιμηϑέντων οἱ διαπαννυχίσαντες ἐν τῷ πίνειν, χϑιξὴν χράσιν οὖσαν, ἤτοι λείψανον
τοῦ χϑὲς κρατῆρος. ὁ τῇ ὑστεραίᾳ τῶν μὴ κρατερῶν τοῦ πίνειν κατεχέετο. Τὺ δὲ ἔχευε, τὸ ὑγρὸν τοῦ
ὕπνου χἀνταῦϑα δηλοῖ. (Ν οι5, ὅς 96. ) Τὸ δὲ πλάζειν, ἐλλειπτικῶς κεῖται, ἀντὶ TOU, παρεπλάνα τοῦ
ἐγρηγορέναι ἢ) τοῦ φρονεῖν ἢ τῆς κατὰ φύσιν ἐνεργείας. ὡς δηλοῖ τὸ, χειρῶν δ᾽ ἔχβαλλε xin. δῆλον
γὰρ ὡς ἀπεπλανᾶτο τοῦ συμποτιχοῦ σχοποῦ ἡ τὸ κύπελλον ἀποβάλλουσα χείρ. Τὸ δὲ ἔπιπτε, βά-
θορος ὕπνου δηλοῖ, ταχὺ τὰ βλέφαρα κλείοντος. (Vers. 598.) ᾿Ιστέον δὲ "ὕτι οὐκ ὀχνήσας ταυτολο-
γῆσαι ὃ ποιητὴς, δὶς ἐνταῦϑα εἶπε τὸ, 1j δ᾽ «vr. ἄλλ᾽ ἐνόησε ϑεὼ γλαυκῶπις ᾿“ϑήνη. πολλαχοῦ δὲ ἐπαι-
γετὸν ἡ καίριος ταυτολογία. Τὸ δὲ ἄλλο νοεῖν ποριμότητα νοημάτων δηλοῖ. Ὅτι δὲ ἀπὸ τοῦ γλαυχῶ-
TQ, γλαυχώπιον ἡ rro; ἐλέχϑη ἀκρόπολις ἢ καὶ ἡ ἁπλῶς, δηλοῦσιν οἱ παλαιοί. παρ᾽ οἷς καὶ ἡ
γλαῦξ περισπᾶται. 01 καὶ ὀξύνεσϑαι μὲν λέγουσι τὸ γλαὺξ, πλὴν 4ωρικῶς. ἐνταῦθα δὲ παρασημαντέον 10
εὐχρινείας χάριν, ὡς τὸ λεγόμενον γλαυχίον, οὐκ αὐτόχρημα γλαύξ ἐστιν, ἀλλ᾽ ἑτεροῖον. νησσοειδὲς
1452γάρ φησιν ἐκεῖνο. νήσσης μιχρότερον. καλούμενον ἀπὸ τῆς “τῶν ὀμμάτων γλαυχότητος. ( Vers. 404.)
Ὅτι ἐπισπευστικὸν εἰς ὁδὸν τὸ, ἀλλ᾿ ἴομεν μὴ δηϑὰ διατρίβωμεν ὁδοῖο. εὐσεβῆ δὲ ἄνϑρωπον σεμνυνεῖ
τὸ, 0 δ᾽ ἔπειτα uer. ἴχνια βαῖνε ϑεοῖο. ( Vers. 410.) Ὅτι δημαγωγικῶς ὃ Τηλέμαχος φίλους τοὺς συμι-
πλόους ᾿Ιϑακησίους χαλεῖ, κολακεύων εὐκαίρως ἐν τῷ, δεῦτε φίλοι ia φερώμεϑα. καὶ ὃ μὲν, ἐπιτάσ- 105
σει. οἱ δὲ, πάντα φέροντες χατατιϑέασιν ἐπὶ vui ὡς M ἐχέλευσεν. εἶεν δ᾽ ἂν οἱ τοιοῦτοι, οὐχ

10 ἁπλῶς φίλοι, ἀλλὰ χαὶ συνϑέτως, ἑταῖροι φίλοι. ὧν τὸ μὲν, * Ὅμηρος αὐτοὺς ἐχάλεσεν ἐν τῷ, ἐσϑλοὲ
ἑταῖροι. (Vers. 409.) Τὸ δὲ, νῦν ὃ Τηλέμαχος. ὃν περιφοάζων. «ησίν. icon ἔς Τυλεμόχοιο. cegvó-
T£QOY τοῦτο εἰπὼν ἤπερ τὸ, Bi “ΕΙρακλ ηος, ἀντὶ τοῦ “Ἡρακλῆς. "Uoc. δὲ καὶ τὸ φέρειν, ἐνταῦϑια κυριο-
λεκτούμενον. ἐξ οὗ χαὶ τὸ φορεῖον. καὶ ὃ φόρτος. καὶ τὸ φοράδην i ἐπίῤῥημα. χαὶ φορμὸς ὃ χό quoc. 20
xci φορμίσχος κατὰ Παυσανίαν, λεπτόν τι ἀγγεῖον. ἕτεροι δέ φασιν. οὕτω. ἐκ τοῦ φέρω, φορμὸς ἤγουν
πλέγμα. σπυρίς. ἐν o xci σῦχα ἔφερον. ἐχεῖϑεν δέ φασι καὶ φορητὸς, φρύγανα. χόρτος. κοπρία.

20 ( Vers, 416.) αἱ Ὅτι ἐν τῷ, &v δ᾽ ἄρα Τ)λέμαχος γηὸς βαῖνε, γενικῇ συντέταχται τὸ ἀναβαίνειν
δὲ ἔλλεαψιν προϑέσεως. τὸ δὲ πλῆρες χαὶ ὀρϑὸν, ἀνέ; ἴβαινεν ἐπὶ νηός. xci ἄλλως δὲ τὸ ῥηϑὲν, ἀντὶ
τοῦ ἄνω τῆς γηὺς ἔ, ἔβαινεν εἴρηται. «Ἱέγει δὲ καὶ ἐνταῦϑα ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ἐν πολλοῖς, ἄρχειν τὸ προη-
γεῖσϑιαι ὁδοῦ ἢ ἔργου. ὃ πρὸ βραχέων, ἡγήσατο Παλλὰς ᾿“ϑήνη ἔφη. ( Vers. 418.) Ὅτι πρυμνήσια,
τὰ πρὸς τῇ γῇ δεσμοῦντα i είν τὴν ναῦν. G καὶ πείσματα λέγονται, ὡς τῆς νηὸς πειϑομένης αὐτοῖς.

So ( Vers. 420.) Ὅτι τὸν ἐξ ᾿Ιϑάκης πλοῦν τοῦ Τηλεμάχου "διασχευάζων" Ὅμηρος, φησίν. τοί δὲ πρυ-
qaot ἔλυσαν. ἂν δὲ καὶ αὐτοὶ βάντες, ἐπὶ κληῖσι κάϑιξζον. τοῖσιν δ᾽ ἴκμενον οὖρον ἵει γλαυχῶπις
᾿ϑήνη, τουτέστιν ἡ κατὰ τοὺς ναυτίλους ἐμπειρία χαὶ φρόνησις. ot στοχασάμενοι χαιροῦ ἔπλευσαν. 30
ἔχμενον οὖρον ἵει, ἀχραῆ ζέφυρον, χελάδοντ᾽ ἐπὶ οἴνοπα πόντον. Τηλεμάχου δὲ κελεύσαντος ὕπλων
ἅπτεσϑαι, αὐτοὶ ὀτρύνοντος ἄκουσαν. ἱστόν δ᾽ εἰλάτινον χοίλης ἔντοσϑε μεσόδμης στῆσαν ἀείραντες,
χατὰ δὲ προτόνοισιν ἔδησαν. ἕλχον δ᾽ ἱστία λευκὰ ἐὐστρέπτοισι βοεῦσιν. ἔπρησεν δ᾽ ἄνεμος μέσον ἱστίον.
ἀμφὶ δὲ χῦμα στείρῃ πορφύρεον μὲγ "ἀλ ἴαχε νηὸς ἰούσης. ἡ δ᾽ ἔϑεεν κατὰ κῦμα διαπρήσουσα χέλευϑον.

4o δησάμενοι δ᾽ ἄρα ὅπλα *Óonv ἀνὰ νῆα μέλαιναν, στήσαντο χρητῆρας ἐπιστεφέας οἴνοιο. λεῖβον δ᾽
ἀϑανάτοισι eoi αἰειγενέτῃσιν. ( Vers, 433.) Ἔχ πάντων δὲ μάλιστα Διὸς γλαυχώπιδι κούρη. ἤγουν
τῇ uve. Ἔνϑα ὅρα τὴν διπλὴν αὔξησιν. ἐπίτασιν γὰρ δηλοῖ χαὶ ἡ EX πρόϑεσις, χαϑὰ xci τὸ
μάλιστα. εἶτα συμπλ ηρῶν, λέγει. (Vers. 434.) Παννυχίη μέν δ᾽ ἥγε, καὶ ἠῶ πεῖρε χέλευϑον. Κληῖδες
μὲν οὖν τίνες εἰσὶν, ἡ Tae ἐδήλωσεν. (Vers. 420.) Ἴκμενον δὲ καὶ νῦν οὖρον, jj τὸν ὑγρὸν λέγει
παρὰ τὴν ἰκμάδα ὃ ὃ καὶ ἀρέσκει τοῖς παλαιοῖς ἐπεί περ ἀλ λαχοῦ ἀνέμων μένος v; γρὸν ἀέντων φησὶν, ἢ τὸν áo
φορὸν καὶ εἰς τὸ ἱκέσϑαι ἐπιτήδειον, ὡς οἱονεὶ ἱκόμενον. θὗρον δὲ, τὸν εὐδιεινὸν ὡς δὲ αὐτοῦ ὀρούειν
0 ἐστιν ὁρμᾶν τὴν ναῦν. ἀφ᾽ οὗ χαὶ ὃ ἐξουρίας πλοῦς, ἤγουν ὃ ἐκ πνοῆς εὐδιεινῆς. ὃ καὶ πληϑυντιχῶς
λέγεται ἐξ οὐρίων, ἤγουν ἐξ εὐδιεινῶν πνευμάτων. ἐχεῖϑεν καὶ οὐρίσαι, τὸ ἀποκαταστῆναι εἰς οὔριον,
ὥς φασιν οἱ παλαιοί. καὶ κατουρίζειν ῥῆμα τραγικῶς. ὃ μέντοι οὐρὸς ὀξυτόνως, ἄλλο τι ἐν τῇ Daaót
δηλοῖ. ᾿Ιστέον δὲ Urt οὐ μόνον πνοὴ οὐρία λέγεται, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ἱστορίαν TOU δειπνοσοφιστοῦ,
καὶ ὄρνεόν τι οὕτω καλεῖται. ὕπερ οὐ πολύ φασι λείπεται νήττης. τῷ χρώματι, ὑποχέραμος. ἔχουσα

PAÀACEQIAIA B. Ὑι: ἀδι --- ἀδή. 107

ῥύγχος μακρόν τὲ xci στενόν. (Vers, 421.) Aperi δὲ λέγει , τὸν ἄχρως ἀέντα “ἤτοι πνέοντα. οἱ 92,50
γράφουσιν εὐχραῆ. ὥς τε δύναταί τις ἀκραῆ λέγειν, καὶ τὸν μὴ κεχραμένον ἀλλ ἀχριβὴ ἢ ξέφυρον. Κελά-
δοντα δὲ, οἱ μὲν, τοῦ ζεφύρου ἐπίϑετον ἐκδέχονται. οἱ δὲ, τοῦ πόντου. ἐπεὶ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι οἱ παλαιοὶ,
100 ἵππον ἐγκέλαδον τῷ Ποσειδῶνι παραδιδόασιν, ὡς ἐν τῇ V. ῥαψῳδίᾳ ἐγράφη. Ὅπλα δὲ τίνα λέγει, πρὸ
ὀλίγων εἴρηται. (Vers, 454.) Τὸ δὲ ἱστὸν στῆσαν, ἐτυμολογίας τρόπος καὶ αὐτὸ καϑὰ καὶ τὸ στησα-
μένη μέγαν ἱστόν. “Ὅρα δὲ ὅτι ἐνταῦϑα uiv, ἱστὸν στῆσαν ἔφη. κατωτέρω δὲ, παϑητικῶς στήσαντο
χρατῆρας. ὑποῖόν τι καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι κεῖται. “Γὺ δὲ εἰλάτινον, τεχνικῶς εἶπεν. ὡς δέον ὃν τοιοῦτον
εἶναι τὸν τῆς νηὸς ἱστόν. “Μεσόδμη δὲ, ἡ ὀπὴ δὲ ἧς ὁ ἱστὸς ἐνείρεται. λεχϑεὶς οὕτω, παρὰ τὸ μέσον
τῆς νηὸς δεδομῆσϑαι. μέση γὰρ τοῦ τοιούτου πλείου ἔστι. (Vers. 425. ) Προτόνους δὲ ἢ προτόνα
10 οὐδετέρως χατὰ μεταπλασμὸν λέγει, σχοινία δὲ ὧν ὃ ἱστὸς ἀποδεσμεῖται ὡς ἂν ἔχῃ βεβαίως ἵστασϑαι.
οἱ δὲ παλαιοὶ, προτόνους φασὶ, χάλωας ἀπὸ τοῦ καρχησίου εἰς πρώραν καὶ πρύμναν διατείνοντας.
εἴρηται δὲ περὶ προτόνων, καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι ἐν τῷ, προτόνοισιν ὑφέντες. ἐπίτονος μέντοι, δέρμα φασὶν
ᾧ πλοίου ἱστὸς κατασφαλίζεται. καὶ ἔοικε διωφέρειν : προτόνου εἴ τις ἐξακριβοῖτο αὐτόν. (Vers, 4 26. )
Τὰ δὲ λευχὰ ἱστία λινᾷ εἶναι Ἀδοχεῖ. διὸ χαὶ λίνα τὰ τοιαῦτα λέγονται ὁμωνύμως τοῖς δικτύοις. ὧν 7 60
κλῆσις, μέχρι καὶ νῦν φέρεται παρά τε ἄλλοις καὶ τοῖς περί που τὴν Παμφυλίαν. oi λινάριά τε καλοῦσι
τὰ ϑηρατικὰ δίχτυα. καὶ ὅτε δὲ ζῶον ἐμπεσὸν αὐτοῖς ἐχφύγῃ, ἐκλινίσαι φασὶν αὐτὸ, ῥητορικῶς quo«-
ζοντες. ὅτι δὲ τὰ λευχὰ ἱστία καὶ εἰς οἰωνὸν ἦσαν ἀγαϑὸν, ἐδήλωσε Θησεὺς οἷς τεκμήριον δυσπραγίας
ἔϑετο πλείων εἰς Κρήτην διὰ τὸν Διινώταυρον, εἴπερ ἡ κατ᾽ αὐτὸν ναῦς ἐχεῖϑεν εἰς ᾿᾿ϑήνας ἐπαινιοῦσα,
μέλανι ἐπιταχύνεται ἱσείῳ χαὶ μὴ λευχῷ. 4o δὲ ἐὐχερότευγαν βοεῦσιν ἕλχεσίλαι τὰ ἱστία, χρήσεως
20 ἀρχαίας ἐστί. χκαϑ' ἣν Ἀχαὶ νῦν οἱ περί που τοὺς ταύρους ἀρχτιχοὶ, φωχῶν δέρμασι χαί τισι τοιούτοις1458
τὴν τῶν σχοίνων χοείαν ἀποπληροῦσι. λέγει δὲ βοέας xci ἐν συναιρέσει βοεῖς, τοὺς ἐκ βοείων. ἱμάντων
χάλωας. OUg, καὶ κάλους οἱ ὕστερον φασίν. οἱ καὶ τὸν λαγὼν συστέλλοντες χαὶ τὸ πληϑυντικὸν λαγ, ovs
λέγοντες. Τὸ δὲ εὐστρέπτοις , ἀντὶ TOU εὐμαλάκτοις ἢ εὐκλώστοις. οὕτω γὰρ μάλιστα οἱ ἱμάντες χρήσι-
μοι ἐγίνοντο. ἀφ᾽ ὧν xc ἱμονιὰ χατὰ “ϊλιον Διονύσιον, ἱμάς. σχοινίον. ᾧ ὕδωρ ἀντλοῦμεν. καὶ ἐμᾶν,
τὸ ἀνελεῖν, ἐχεῖϑεν δὲ καὶ τὸ ἀνιμᾶσϑαι χάτωϑεν δηλαδὴ ἄνω. καὶ τὸ ἀνάπαλιν καϑιμᾶσϑαι, οἷον.
γύχτωρ πολλοὺς διὰ τῶν τειχῶν αὐτοὺς χαϑιμήσαντας, φεύγει ὡς δὲ χαί τινὲς φλοιοὶ χαὶ αὐτοῖ δὲ
σχοῖνοι τὸ φύτον, ἀνεπλήρουν i ὅσα καὶ οἱ xa Ὅμηρον βοέες, οὐκ ἄδηλόν ἐστι. καὶ σχοίνοις μὲν τοῖς
χατὰ τὸ φυτὸν, τὰ κοινότερον σχοινία παρονομάζονται ὡς καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα ἐῤῥέϑη. ὁ δ᾽
ἐκ φιλύρας φλοιὸς, πολλὴν ἃ ὅτι μάλα εἰς τὰ τοιαῦτα ὅλην. συμβάλλεται. ᾿Α΄ϑήναιος δὲ ἱστορεῖ παρά
30 τινος, καὶ ὅτι εἰς “σχοινία, ἡτοιμάσατο λευχέαν μὲν, ἐξ ᾿Ιβηρίας. χάνναβιν δὲ, ἐκ τοῦ ᾿Ηριδανοῦ
ποταμοῦ. εἴη "δ᾽ ἂν ἴσως λευχέα, δέρμα λεύκης παρόμοιον τῷ ἐκ φιλύρας. καὶ τοιάδε μὲν καὶ τάδε" 10
οἷς προσϑετέον, καὶ ὅτι "dta τοὺς ἱμάντας, βειέλοπας ἐχάλουν. ὁ δὲ τοῦτο γράψας τεχνικὸς, λέγει
χαὶ ὅτι παρ᾽ ἐχείνοις βείδιοι οἱ ἄρχοντες. ἀμφοῖν δὲ τούτοιν αἱ ἄρχουσαι, διὰ τῆς εἴ διφϑόγγου παρα-
δέδονται. (ers 427.) Τὺ δὲ ἔπρησεν, ἄντὶ τοῦ ἐφύσησεν, ἐκ τοῦ πρήϑω. ἀφ᾽ οὐ zc πρηστήρ.
(Vers. 428.) “Σ τεῖραν δὲ τὴν τρόπιν λέγει, διὰ τὸ στεῤῥὰν αὐτὴν ὀφείλειν εἶναι. Τὺ δὲ πορφύρεον,
ὠκείωται τῇ ϑαλάσσῃ. ὅϑεν ἁλιπόρφυρα παρὰ τοῖς παλαιοῖς, ἁλίκλυστα. ἁλουργά. πορφυρά. Τὸ δὲ
ἔαχεν, ὠνοματοπεποίηται. τραχύτερον ὃν τοῦ ἤχου. Τὸ δὲ ἐπιστεφέας οἴνου 0 ἐστι πλήρεις, παρέξεσται
ἀπὸ τοῦ, κρατῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο. ( Vers. 434.) "Ev δὲ τῷ, παννυχίη καὶ ἠῶ, ὥφειλε μὲν ὀρϑῶς,
ἑῴα εἰπεῖν ἤ τι τοιοῦτον. δηλοῖ δὲ ἡ ἠὼς αὕτη, τὸν ὕρϑρον, ὃς εὐϑὺς μετὰ τὴν νύχτα ἐπιτέλλει. Τὺ δὲ
4o ἔπειρεν, ἀντὶ τοῦ διεπέρα, οὗ ὁ μέλλων μεταχϑεὶς εἰς ἐνεστῶτα, ποιεῖ τὸ περῶ. ἐξ οὗ ὁ πόρος. τούτου
ἡ μετοχὴ ἐν τῷ, ἀλεγεινά τε κύματα πείρων. Σημείωσαι δὲ ὅτι πρῶτος ἂν ῥηϑείη πλοῦς, ὁ ὑπὸ τοῦ
Ὁμήρου ὡς ἐῤῥέϑη φρασϑείς. εἴγε δεύτερος πλοῦς λέγεται, ὕτε ἀποτυχῶν τις οὐρίου, κώπαις πλέει
χατὰ Παυσανίαν.

108 ἘΜ ΨΩΣ Δ δ PI. Vsi—];.

Tab Ὁ. 6G. X. Eq WUM Sus 0M. B.PRULGU 107
P4wDIAI.^zZz.

Τηλέμαχον ἐλϑόντα cov ᾿4ϑηνζ ξενίζει Νέστωρ, καὶ διηγεῖται. αὐτῷ τὰ συμβεβηκότα τοῖς “Ῥλλησι,
χαὶ τὸν ἐκ Τροίας ἀπόπλουν. πυϑόμενος δὲ τὰ περὶ τοὺς μνηστῆρες, χαὶ γνωρίσας τὴν ᾿᾿ϑηνᾶν ἀπιοῦ-
σαν, ϑυσίαν αὐτῇ ἐπιτελεῖ. λαβὼν δὲ ὃ Τηλέμαχος ὃ ἅρμα σὺν “Πεισιστράτῳ “Νέστορος υἱεῖ, εἰς Σ᾽ πάρτην
ἀπαίρει. γυχτὸς δὲ ἐπιγενομένης ξενίζονται παρὰ Διοκλεῖ ἐν dujoais.

3o
OWYZXSETIACG T0WMIÁÓHPOY PAUDEMXI A.

Ὅτι τῆς γάμμα ῥαψωδίας ἐπιγραφὴ, ἄφιξις Τηλεμάχου εἰς Πύλον. Ὅτι τὸ, ᾿Πέλιος δ᾽ ἀνόρουσε
λιπὼν περικαλλέα λίμνην, Οὐρανὸν ἐς πολύχαλκον, ἵν ἀϑιανάτοισι φαείνη. Καὶ ϑνητοῖσι βροτοῖσιν
4o ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν, περίφρασίς ἐστιν, ἀντὶ τοῦ, ἐγένετο “ἡμέρα. ὥσπερ δὲ τὸ ὕδωρ ἀγλαόν mOV 10
φησὶν, οὕτω καὶ περικαλλέα λίμνην τὸν ᾿Ωχεαγνὸν, ἀφ᾽ οὗ δοχεῖ ἀνατέλλειν ὃ ἥλιος. χρεῖττον δὲ,
λίμνην λέγειν τὸν ᾿χεανὸν ἤπερ ποταμόν. ποταμοῦ γὰρ ἀνάγκη τάς τὲ πηγὰς δοῦναι zci τὸ
τῆς ἐχβολῆς κατάντημα. ᾿Ξκεανὸς δὲ οὐχ ἂν ἔχῃ ταῦτα. διὸ οἱ σοφοὶ ᾿Ωκεανὸν ϑέλοντες εἰπεῖν,
τὴν ἔξω ϑάλασσαν φασίν. ὕτι δὲ μέρυς τι του τοιούτου χεανοῦ ἤτοι τῆς ὡς ἐῤῥέϑη περικαλλέος
λίμνης, ᾿Αχεανὸς ἐλέγετο 7 ποταμὸς ἐκεῖνος àv, iv roig ἑξῆς που ῥηϑήσεται. Ὅρα δὲ καὶ τὸ ἀνόρουσεν

50 ἐπὶ ᾿Ηλίου κλεχϑὲν, ὡς οἷον ἀναπηδῶντος εἰς ἀνατολήν. uer ὀλίγα δὲ κυριολεχτῶν, ἐρεῖ ot δ᾽ ἀνόρου-
σαν εὐκνήμιδες ᾿Αχαιοί. (Vers. 2.) Οὐρανὸς δὲ πολ ὕχαλκος , μυϑιχῶς μὲν, διὰ τοὺς ἐχεῖ τοιούτους
οἴκους οὺς Ἥζαιστος χαλκεύει. διὸ καὶ χαλκοβατὲς 4s λέγεται δῶμα. χατὰ δὲ λόγον ἄλλον, πολύχαλ-
x02, ὃ στερεός. καὶ μὴ λυτός. μὴ δὲ χυτὸς ὡς ὕδωρ. 1; κατὰ τὸν ἀέρα ῥυτός. δῆλον γὰρ ὅτι τὸ χάλ-
χεον, καὶ ἐπὶ στερεότητος ἐν πολλοῖς λαμβάνεται. διὸ καὶ σιδήρειόν που λέγει τὸν οὐρανόν. To δὲ iv 108
ἀϑανάτοισι φαείν, μεριχεύων ἀλλαχοῦ, φησὶν ἐπὶ τῆς ἠοῦς, Ζηνὶ φόως ἐρέουσα ἤγουν ἀνατολὴν
σημαίνουσα. ὑπηρετικόν δ᾽ ἐν τούτοις τὸν ἥλιον τοῖς ϑεοῖς ὑποτίϑεται ᾿χαϑάπερ καὶ τὴν ἠῶ.

( Vers. 2.) Ὅτι εἰπὼν ὡς οἱ περὶ Τηλέμαχον Πύλον ἶξον, ἐπάγει. τοί δ᾽ ἐπὶ Duk ϑαλάσσης ἱερὰ ῥέζον,

τουτέστιν οἱ Πύλιοι, ot νοοῦνται διὰ τῆς Πύλου. πόλις γὰρ, οἱ πολίται. εἴγε χατὰ τὸν τραγιχὸν,
θο οὐδὲν οὔτε πόλλις οὔτε ναῦς ἔρημος ἀνδρῶν τῶν ἔσω. Τὸ δὲ ἶξον, οὐκ εὔχρηστον τοῖς πεζογραφοῦσι.

προπερισπᾶται δὲ, ὡς διὰ τὴν αὔξησιν φύσει μηκυνϑείσης τῆς παραληγούσης. Θῖνα δὲ ϑαλάσσης λέγει,

πρὸς διαστολὴν ἑτέρων ϑινῶν. ἔστι γὰρ ϑὶς κατὰ τοὺς παλαιοὺς, ὄχϑος. βουνός. ἄμμος. δῆλον δ᾽ ἐκ

τῶν παλαιῶν, ὅτι ϑὲὶς ἐπὶ αἰγιαλοῦ uiv, ϑυλυχοῦ γένους ἐστίν. ἀρσενικοῦ δὲ, ἐπὶ χρημάτων καὶ λέϑων.

« » 3 * , «r , - * ^ * 2 * ΕΣ , * , * - € , ,
οἱ δ᾽ αὐτοὶ, λέγουσιν Urt ἐν τῷ, ϑὶν χαὶ Óig. ἀκτὶν ἀκτίς. δελφὶν δελοίς. καὶ τοῖς ὁμοίοις δικαταλήκτοις
1454οἰχειοτέρα καὶ ἀνάλογος ἡ εἰς V κατάληξις. xci δῆλον αὐτὸ ἐκ τῶν πλαγίων ἐν αἷς φυλάσσεται "τὸ vv. 30

λέγουσι δὲ καὶ ὡς μετάϑεσις “ωρικὴ γέγονε τοῦ Y εἰς G ἐν αὐτοῖς. ὡς xci ἐν τῷ λέγομες καὶ τοῖς

ὁμοίοις. ᾿᾿γαϑὸς δὲ τῷ Τηλεμάχῳ οἰωνὸς, εὑρεῖν τοὺς Πυλίους ϑύοντας ὡς φανήσεται. (Vers. 6.)

ἡ δὲ ϑυσία, ταῦροι παμμέλανες τῷ Ποσειδῶνι. τά τε ἄλλα ὡς ἐν ἄλλοις ἐῤῥέϑη, καὶ διὰ τὸ τοῦ ὕδατος

μέλαν. 0 δηλοῦται ἐν τῷ, πορφύρεον χῦμα. καὶ πόντον μέλανα. xc ἠεροειδέα. xci ἰοειδέα. ὃ xai

αὐτὸ, ταυτόν ἐστι τῷ, πορφυροῦν, μέλανα. διὸ εὐφυῶς ἐπῆχται τὸ, ἐνοσίχϑονι κυανοχαίτῃ. οἰχεῖον

γὰρ τὸ μέλαν τῷ κυανοχαίτῃ. Καὶ ὅρα τὸ παμμέλανας. οὐ γὰρ ἐπί τι μέλανας, ἀλλὰ παμμέλανας. οἱ

δὲ ταῦροι ἀργᾶντες 0 ἐστι λευχοὶ ἐν Πινδάρῳ ϑύονται τῷ Ποσειδῶνι. δύναται μὲν καὶ τοῦτο εἶναι διὰ

τὴν πολιὴν ἅλα. οἱ δὲ παλαιοὶ, ἀργᾶντας ἐκεῖ τοὺς διὰ λίπος ἤτοι πιμελὴν λευκοὺς, γοοῦσι. xc ór.

χαὶ κρήδεμνα λιπαρὰ, τὰ λευχὰ καὶ λεῖα. ὕτι δὲ οἰχεῖον ϑύμα τῇ ϑαλάσσῃ ὃ ὃ ταῦρος, δηλοῖ xci .Ηρό-

δοτος ἐν τῷ, σφαγιασάμενοι τῇ ϑαλάσσῃ ταῦρον. ( Vers. 7.) Ὅτε ἐννέα soi llviiowg ἦσαν ἕδραι. 4o
10 πεντηχόσιοι δ᾽ ἐν ἑκάστῃ ἕἴατο. καὶ προὔχοντο ἑκάστοϑι Phe ταύρους. 1j "yovv παρεῖχον. προεβάλ-

P4 4211.4 Id. Vs.&—aá. 109

Aovro. πρὸ ἑαυτῶν εἶχον ὥστε σφάξαι. ὃ χαὶ προΐσχοντο λέγεται. χρῆσις δέ τις καὶ παρὰ τῷ κωμιχῷ
ἐν Νὲ ἐφέλαις χεῖται τῆς τοιαύτης λέξεως. Ὅρα δὲ ὡς χἀνταῦϑα συνήϑως xa καὶ ἐν DN εὐεπίφο-
ρός ἐστιν ὃ ποιητὴς εἰς τὸν ἐννέα ἀριϑιμόν. οἱ δὲ παλαιοὶ φασὶν ἐννέα ΠῸυλίοις ἕδρας εἶναι διὰ τὸ καὶ
πόλεις τοσαύτας ὑπὸ ἐξουσίαν χεῖσϑαι τῷ Νέστορι. Πύλον. ᾿Αμφιγένειαν. Πτελεόν. hos. 4opuov. xc
λοιπὰς τὰς ἐν τῇ Βοιωτίᾳ. ὡς ἑκάστης ὐθλε ἑως, ἕδραν εἶναι. Τὸ δὲ πεντηκόσιοι ἐν ἑκάστῃ, τὸν ἀριὥ-
μὸν ὑπεμφαίνει τῶν συστρατευσαμένων τῷ Νέστορι. νηῶν γὰρ οὐσῶν αὐτῷ ἐνενήκοντα, ὕντων δὲ ἐν
ἑχάστῃ ἀνὰ πεντήκοντα, εἰς τετρακισχιλίους καὶ πεντακοσίους συνάγεται ὃ στόλος αὐτῷ ἐκεῖνος ὁ
περὶ Τροίαν, ὕσοι καὶ οἱ ἐν ταῖς ἐννέα καϑέδραις. ὧν ἔοικε τὸν ἀριϑμὸν τιμῶν ὁ Νέστωρ χαὶ μετὰ
τὸν νόστον. ὡς καὶ «Ταχεδαιμόνιοι τὸν ἀριϑμὸν τῶν τριακοσίων μετὰ τὰ Περσικά, ( Vers. 8.) ᾿Ιστέον
10 δὲ ὡς ἡ προχειμένη ϑυσία τῶν ὀγδοήκοντα βοῶν καὶ τοῦ ἑνὸς, οὐκ ἂν λέγοιτο ἑκατόμβη κυριολεχτικῶς.
ἦν δὲ τῷ ὄντι καὶ οὐ ψευδωνύμως ἑκατόμβη σὺν ἄλλαις, καὶ ἣν Κόνων τῇ περὶ Κνίδον ναυμαχίᾳ γνεκης
σας «“Ἰαχεδαιμονίους, ἔϑυσεν. ἐξ ἑκατὸν οὐσαν βοῶν. ὁ τοίνυν, ὡς που xci ἐν ᾿Ιλιάδι ἐσημειώϑη, (v
ἑκατόμβην εἰπὼν, παίζων χὠνόμασεν. οὕτω δὲ χαὶ ὃ ᾿Ἡκραγαντῖνος ᾿βαιπεδοκλῆς τὸν βοῦν ἐψεύσατο, 20
ἡνίκα ἵπποις ᾿Ολύμπια νικήσας, βοῦν πλασϑέντα ἐκ σμύρνης χαὶ λιβανωτοῦ καὶ “ἑτέρων φασὶν ἄρω-
μάτων πολλῶν, διένειμιε τοῖς ἐν τῇ πανηγύρει. ποιήσας οὕτω, διὰ τὸ ἐμψύχων αὐτὸς ἀπέχεσϑαι. 5v
δέ τις αὐτὸ μίμησις δῆϑεν ᾿Αλκιβιάδου. ὃς ἐν Ὀλυμπίᾳ ϑύσας ἐπὶ vixi du ᾿Ολυμπίῳ, τὴν πανύγυριν
πᾶσαν εἱστίασε. xc φασι xci ὃ Χῖος lov τραγῳδίᾳ γνυκήσας ᾿ϑήνησιν, ἑκάστῳ τῶν ᾿Ιϑηναίων
ἔδωχε Χῖον κεράμιον. ἀλλὰ ταῦτα μὲν, φιλοτιμίας ἔργα. τὸ δὲ καὶ μυίαις λυμπίαζε βοῦν ἐν τῇ πανη-
γύρει χαταχόπτεσίλαι, φιλότιμον μὲν οὐχ ἂν εἴη, ἀργαλεότητα δὲ τοῦ ζωὐφίου δηλοῖ πολλήν. ἧς ἕνε-
20 zcv ἐχμειλίσσεσϑαι αὐτὸ ἤϑελον διὰ τοὺς ἀγηγερμένους. Ὅτι δὲ οὐ μόνον ἑκατόμβαι ἀλλὰ καὶ χιλιόμ-
βαι ἦσαν παρὰ τοῖς παλαιοῖς ὡς χαὶ ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη, δηλοῖ ὁ γράψας ὕτι ἐν τῇ Μιλτιάδου γίχῃ
χιλίας χιμαίρας ᾿᾿ϑηναῖοι Tj ἀγροτέρᾳ Aprés ἔϑυσαν. ἧς καὶ ὃ χωμικὺς ϑυσίας μέμνηται. καὶ
ἔϑυον δέ φασι χατὰ ἕχτην Θαργηλιῶνος μηνός. xc ὃν δὴ μῆνα, πολλὰ τοῖς ᾿4'ϑηναίοις ἐγένοντο
ἀγαϑά. ὅτι δὲ τὸ zac Lie ὑποσχέσϑγαι, κατὰ χιλίων εὔξασίλαι ἐφράζετο, δηλοῦσι χρήσεις παλαιαί,
οὕτω δὲ ὡς εἰχὸς xci κατὰ ἑκατὸν βοῶν χαὶ λοιπῶν. (Vers. 4.) Τὴν δὲ Πύλον, χτίσμα Δηλέως 1j 30
ἱστορία ἔχει. φασὶ γοῦν zci τὸν ᾿Βλλάνιχον ἱστορεῖν, ὅτι Νηλεὺς Πελίᾳ τῷ ἀδελφῷ μαχεσάμενος, ἦλϑεν
ἐξ * loàxo εἰς τὰ χατὰ Μεσσήνην, καὶ ἔχτισε Πύλον, τῶν Μεσσηνίων μοῖραν τινὰ τῆς χώρας χαρι-
σαμένων αὐτῷ. (Vers. 9. ) Ὅτι ὀκνήσας ὃ ποιητὴς ἐνταῦϑα διασχευάσαι ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι τὰ κατὰ τὴν
ϑυσίαν τοῦ Νίστορος, ἀρκεῖται στίχῳ παραλαλήσας ἑνὶ, πολύ ὕστιχον ἐκείνην διασχευήν. (Vers. 10,}
$o Φησὶ γάρ. εὖϑ' οἱ ᾿σπλάγχνα πάσαντο, ϑεῷ δ᾽ ἐπὶ μηρία καῖον, οἵ δ᾽ ἰϑὺς κατάγοντο. ἤτοι ἐνελιμενί-
ζοντο. εἶτα εὐθὺς ἐπάγει διασχευὴν σύντομον ἐλλιμενισμοῦ, ἰδ᾽ ἱστία νηὺς ἐΐσης στεῖλαν ἀείραντες. τήν
δ᾽ ὥρμισαν. ἐκ δ᾽ ἔβαν αὐτοί. Ti δέ ἐστι τὸ σπλάγχνα πάσασϑαι χαὶ τὸ καίειν μηρία. καὶ ὕτι τὸ ἰϑὺς,
καὶ δίχα τοῦ σ᾽ λέγεται LO. καὶ ὅτι La) λέγεται ᾿“ττικῶς ἡ ἴση καὶ ἰσύπλευρος. 1) ἡ πορευτικὴ ἀπὸ τοῦ
ἐίω τὸ OpuO. (Vers.11.) xci τίς ὃ ὅρμος. καὶ ὅτι ὁρμεῖ μὲν ναῦς, δρμίζει δὲ ἄλλος νῆα, δεδήλωται
ἀλλαχοῦ. Τὸ δὲ ἔστειλαν, ἀντὶ τοῦ συνέστειλαν. Καὶ ὕρα ὕτι ἄλλως μὲν στέλλει νῆα ϑοὴν ὁ Διέντωρ,
100 ἀντὲ τοῦ, εὐτρεπίζει γάρ. ἄλλως δὲ στέλλουσιν ἱστία οἱ ἐρέται, συστέλλουσι γάρ. Τὸ δὲ ἀείραντες, πρὸς
διαστολὴν εἴρηται τοῦ καταῤῥίψαι. συνέστειλεν γὰρ τὰ ἱστία, οὐ zero" ῥίψαντες, ἀλλ ἀναδήσαντες πρὸς áo
τῷ κέρατι τῆς νηός. ( Vers. 14.) Ὅτι εὐφυῶς πλάττει “Ὅμηρος έντην τινὰ καὶ Μέντοραν, συνετοὺς
ἄνδρας, ἑταίρους τῷ βασιλιχῷ παιδὶ Τηλεμάχῳ. ἐπειδὴ αὐτοὶ μὲν, καὶ συνετοὶ xci ἀπὸ τοῦ μένος
4o δοκοῦσιν ἐτυμολογεῖσϑιαι, ἢ ἀπὸ τοῦ μένω. ἵνα ἢ ἐκ τοῦ μένω μὲν, ὁ Μέντης. ὡς ὁ ὀφέλτης ἐκ τοῦ
ὀφέλλω. ἐκ δὲ τοῦ Méívruc, ὃ Μέντωρ. ὡς καὶ ἐκ τοῦ ϑηρητὴς καὶ ἡγητὴς, ὁ ϑηρήτωρ καὶ ὁ ἡγήτωρ.
Τηλεμάχῳ δὲ καὶ αὐτῷ ϑεόϑεν φρονοῦντι μένος τε χαὶ “ϑάρσος ἐδόϑη, καὶ πατρικὸν ἐνέσταχται 50
μένος, xc ἄσχετος τὸ μένος εἶναι δοχεῖ. «c anat δὲ τοιούτῳ φανέντι, συμπαρέπεται ὁ Μέντωρ, του-
τέστιν 3j ἐμφανιζομένη αὐτῷ uva. χαὶ συμπλέει. καὶ τὰ πρακτέα ὑποτίϑεται. καὶ δὴ καὶ ἐν τῇ
Πύλῳ παραινεῖ τῷ μαϑητῇ Τηλεμάχῳ, μὴ αἰδεῖσίλαι τὴν πρὸς τὸν γέροντα Νέστορα ὁμιλίαν. λέγουσα.
Οὐ μέν σε χρὴ ἔτ’ αἰδοῦς οὐ δ᾽ ἠβαιόν. ἵνα δηλαδὴ μὴ ἐν κενοῖς ὁ πλοῦς γένηται. καὶ ἣν τῷ ὄντι συστο-

110 PaA4GERQIAIA. D. Vs.a15—24.

60 λῆς αἴτιον zc αἰδοῦς, ἐντυχία τηλικούτου γέροντος ἀτελεῖ μείρακι, χαὶ ὡς 0 Τηλέμαχος ἐρεῖ, αἰδὼς
véoy ἄνδρα ὃς μήπω gi ore πεπείραται πυχινοῖς, dion γεραίτερον ἐξερέεσϑαι. διὸ χαὶ ἐρωτᾷ ὃ νεανίας
τὴν διδάσκαλον ᾿ϑηνῶᾶν, πῶς ἂν ἔλϑοι καὶ προσπτύξηται τὸν γέροντα 0 ἐστιν ὁμιλήσῃ. προσαγορεύσῃ.
xal ἡ διδάσκαλος, τὸ μὲν πὼς ἂν ἔλϑοι, διδάσκει. προηγησαμένη αὐτῷ τῆς ὁδοῦ. γενήσεται δὲ χαὶ
εὐχῆς αὐτῷ μετ᾽ ὀλίγον χαϑηγητὴς, εὐξαμένῳ χαϑὰ χαὶ ἡ dva. ἐρεῖ γάρ. ὡς δ᾽ αὕτως ἠρᾶτο χαὶ
ἑξῆς. μεϑόδους μέντοι δημηγορίας, οὐ δίδωσιν. οὐ γὰρ προτίϑεται. 0 ποιητὴς τέχνας διδάξαι ᾧ ϑητορι-

τ4δδριχάς, Κἐρεῖ δὲ, ὡς ἄλλα μὲν αὐτὸς ἐνὶ φρεσὶ σῆσι νοήσεις, ἄλλα δὲ xci δαίμων ὑποίϑήσεται. χαὶ τὸ
ἑξῆς. xai τοίνυν ἐρωτήσαντος Νέστορος ὦ ξένοι τίνες ἐστὲ καὶ τὰ λοιπὰ, πορίζεται αὐτόϑεν ὃ vea-
γίας ἀφορμὴν τῆς πρὸς τὸν Νέστορα ὁμιλίας ὡς Ὁμήρῳ σύνηϑες. καὶ ϑάρσος Deo ev λαβὼν, xa
ἀρξάμενος τῆς πρὸς τὴν ἐρώτησιν ἀποκρίσεως Ἶ περαίνει οὕτω τὴν ὁμιλίαν. ᾿Εν τούτοις δὲ τὸ, οὐ μέν σε 10
χρὴ ἔτι αἰδοῦς, ἀντίπτωσίς ἐστιν ἀρχαϊκὴ GvrnÓuns. ἀντὶ τοῦ οὐ μήν σοι χρεία αἰδοῦς. Ἴστι γὰρ κἀν-
ταῦϑα, ἡ μὲν αἰδὼς, πρὸς ἀνολβίῃ. τὸ δὲ ϑάρσος, ὄλβιον. Τὸ δὲ οὐδ᾽ ἠβαιὸν, ἀντὶ τοῦ, οὐδόλως.
χαϑ' ὁμοιότητα τοῦ ἧττον ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς. χαὶ τοῦ, τί βαιὸν, οὕτως παρὰ “Σοφοκλεῖ: χαὶ TOU, ὀλί-
γον οἱ παῖδα ἐοιχότα γείνατο Τυδεύς. Tov δὲ προσπτύξασϑαι χρῆσις κεῖται καὶ ἐν roig φϑάσασι.
(Vers. 23.) Τὸ δὲ πεπειρῆσϑαι, πρὸ ὀλίγων ἐνεργητικόν εἰχε τὸ πειρήσω χαϑὰ προδεδήλωται.
( Vers. 24.) Τὸ δὲ, αἰδώς δ᾽ «v νέον ἄνδρα γεραίτερον ἐξερέεσϑιαι, γνωμιχῶς μὲν ἐῤῥέϑη. σχῆμα δὲ
ἀμφιβολίας ἔχει. οἰήσεται γάρ τις; ἀμφίβολον εἰναι εἴτε αἰδὼς, νέον ἄνδρα ἐρώτησιν διδόναι ἀνδρὶ

10 γέροντι. εἴτε χαὶ ἀνάπαλλιν. τοιαῦτα γὰρ ὑποβάλλουσι νοεῖν αἱ συνεχεῖς δύο αἰτιατικαί. ὡς καὶ ἐν
τῷ, ὦ Ζεῦ, δὸς χκαταβαλὲ εἶν τὸν σὺν duc.

(Vers. 15.) Ὅτι τὸ, πόντον ἐπέπλως, ἀντὶ τοῦ ἐπέπλευσας, ἢ ἀπὸ τοῦ πλῶμι γίνεται ὡς 22 τοῦ 20
δίδωμι τὸ ἐδίδως. ἢ μᾶλλον χατὰ τοὺς παλαιοὺς, ἀπὸ τοῦ ἐπέπλωσας χατὰ ἀποκοπήν. (Vers. 16.)
"Orc ἀσαφῶς εἰπὼν τὸ, ὕπου χύϑε γαῖα τὸν Ὀδυσσέα i ἤγουν ἔχρυψε, ἐπάγει ἑρμηνείαν τὸ, xci ὃν τινα
πότμον ἐπέσπε. δῆλον γὰρ ὅτι ὃν 1j yi ἔχρυψεν, ἐχεῖνος καὶ πότμον ἐπέσπεν. ᾿Εστι δὲ τὸ μὲν χύϑε,
δεύτερος ἀόριστος τοῦ κεύϑω. τοῦ δὲ ἐπέσπε, σύστοιχα, τὸ ἐπισπεῖν. καὶ ἐπεσπώμενος. "καὶ ἐφρέψει. καὶ
τὰ τοιαῦτα. Ὅτι ϑέλ jou TOU μαϑεῖν βουλὴ jv τὸ, εἴδομεν ἣν τινα μῆτιν ἐνὶ στήϑεσσι κέχευϑε. Καὶ ὅρα
τὸ εἴδομεν. ἐνεστὼς γάρ ἐστι κἀνταῦϑα οὐκ εὔχρηστος τοῖς "i; φάφουσι ποιητικῶς. (Vers. 18.) Ὅτι
ἐν τῷ, λισσεσϑαι δέ μιν αὐτὸν ὕπως γημερτέα εἴπῃ, τὸ μὲν αὐτὸν, οὐ χεῖται ὡς ἀλλαχοῦ, ἀντὶ συνϑέ-
του ἀντωνυμίας ἤγουν ἀντὶ τοῦ ἑαυτὸν, ἀλλὰ χατ᾽ ἐξοχὴν εἴρηται τὸ αὐτόν. ὡς εἴ τις εἴποι, αὐτὸν “ἐχεῖ-
vov xci μή τινα τῶν αὐτοῦ. ἐν μέντοι τῷ, αὐτόν μιν πληγῇσιν ἀειχέλίῃσι δαμάσας. τὸ αὐτόν μεν,
φανερῶς ἀντὶ τοῦ ἑαυτὸν κεῖται. CVere. 20.) Ὅτι γνωμικὴ 7 παίδευσις εἰς ἀλήϑειαν τὸ, ψεῦδος δ᾽ ovx 30

20 ἐρέει, μάλλα γὰρ πεπνυμένος ἐστί. ἐπεὶ καὶ ἐνταῦϑα, οὐδὲν τὸ πεῖϑον τὸν Νέστορα, ψεύσασϑαι πρὸς 110

Τηλέμαχον. ὕτι δὲ ἄλλως ψεύσεται χατὰ καιρὸν ὃ σοφὺς, δῆλον. eye χαὶ “Ἡρόδοτος φησὶν, ἔνϑα τι
δεῖ τυεῦδος λέγεσϑαι, λεγέσϑω. ὃ γοῦν Ὀδυσσεὺς ἐν τοῖς ἑξῆς πλασμάτων τὴν ποίησιν ἔπλησε. καὶ ἐπαι-
νεῖται. διότι πολλὰ λέγει ἐτύμοις ὁμοῖα. οἷς τούς τε Φαίακας ὡς φίλ οτοιούτους ἐφέλκεται, χαὶ τοὺς xcT
οἶχον ἐν καιρῷ ἀπατᾷ. καί πως, οὕτω συλλογίζεται ὁ ὃ ποιητής. ὃ Νέστωρ, πεπνυμένος ἐστίν. ὃ πεπνυ-
μένος , οὐ ψεύσεται. ὁ Νέστωρ ἄρα οὐ ψεύσεται. ὅτι δὲ οὐ πάντῃ πάντως ψεκτὸν τὸ ψεῦδος, καὶ lco-
χράτης δηλοῖ ἐν τῷ Παναϑηναϊχῷ γράψας οὕτως. πολλῆς μὲν ἐμπειρίας γέμοντα xci φιλοσοφίας,
παντοδαπῆς τὲ “μεστὸν ποιχιλίας χαὶ ψευδολογίας, οὐ τῆς εἰϑισμένης μετὰ κακίας βλάπτειν, ἀλλὰ τῆς
δυναμένης μετὰ παιδείας ὠφελεῖν ἢ τέρπειν τοὺς ἀκούοντας. Ἔνϑα σημείωσαι «“"ευδολογίαν ἐπαινετὴν
ὁποία ἐναβρύνοιτ' ἂν καὶ ὃ τῶν μύϑων χαϑά τις ἔφη “Ὅμηρος ἢ Πλάτων ἢ ἢ 4ημοσϑένης; «Ἵἴσωπος. εἰ 4o
δὲ ἀσύνηϑες τὸ οὕτω νοῆσαι ἄψογον ψευδολογίαν, ἐνθυμητέον ὡς ὃ αὐτὸς ῥήτωρ πολλὴν ἄνοιαν χαὶ
ὅ0 μωρίαν χαταγνοὺς τῶν τὴν ἀδιχίαν πλεονεξίαν εἶναι νομιζόντων, βούλεται, τὴν πλεονεξίαν ἐπὶ εὐλπο-
ρίας νοεῖν, ἀσυνήϑως πάντως. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸν (ϑμηρικῶς εἰρημένον λόγον ὃς τῇ ᾿ϑηνᾷ ἐνταῦϑα
προσπλάττεται, καὶ ὃ συνετὸς Νέστωρ ἀπαραποιήτως ἐν τοῖς ἑξῆς ἐρεῖ τῷ Τηλεμάχῳ, εἰς Μενελάου
στέλλων αὐτόν. δηλοῦντος τοῦ ποιητοῦ, ὡς οὐδὲν διαφέρει ᾿᾿“ϑηνᾶν εἰπεῖν καὶ φρόνησιν χαὶ ἄνδρα
φρόνιμον, ταυτόν δ᾽ εἰπεῖν, πεπνυμένον, καὶ πυχινόν. ἔτι δὲ καὶ δρεμύν. Εὐριπίδης γὰρ, ἐπὶ συνετοῦ

ΡΑΨ.141].4 D 9. 2} --- 57. 111

εἰρηχε τὸ δριμὺ ὡς Mya ᾿Αφιστοφάνης ὃ γραμματικός, ἃ γοῦν ᾿ϑηνᾶ φρόνησις ἐνταῦϑα ὑποτίϑεται
τῷ νεανίᾳ, τὰ αὐτὰ ὑποϑήσει καὶ ἸΝέστωρ ὁ φρόνιμος. ( Vers. 22.) Ὅτι ἀπειρίαν ἐπὶ φιλιχῇ συντυ-
χίᾳ δηλοῖ τὸ, πῶς T ἄρ ἴω. πῶς T p προςπτύξομαι αὐτόν. οὐδέ τι πω μύϑοισι πεπείρημαι πυκινοῖ-
σιν. περὶ δὲ τοῦ προςπτεύξομαι. καὶ τοῦ πεπείρημιαι y προδεδήλωται. ( Vers. 26.) Ὅτι πεποίϑησις δίς
τὸ ϑεῖον τὸ, ἄλλα μὲν αὐτὸς ἐνὶ φρεσι σῇσι νοήσεις. ἄλλα δὲ καὶ ϑεὸς ὑποϑήσεται. Καὶ ὅρα ὅτι νοεῖν
μὲν, τὸ αὐτόϑεν καὶ οἴχοϑεν. ὑποϑέσϑαι δὲ, τὸ ἐκ παραινέσεως νοῦν ἐμποιεῖν. ὅϑεν xci τὸ νουϑετεῖν
σύνϑετον. χαὶ ὑποϑήκη ἡ παραίνεσις. τὸ δὲ ὑποθϑήσεται, καὶ ὑποϑήσει λέγεται ἐνεργητικῶς.
( Vers. 28.) Ὅτι ἐν τῷ, οὐ γὰρ ὀΐω οὔ σε ϑεοῦ ἀέχητι γενέσϑαϊ τε τραφέμεν τε, φασὶ τινες λέγειν τὸν
ποιητὴν, ὡς οὐχ οἴομαι νόϑον cc εἶναι τῇ "Πηνελόπῃ. οἷα τῶν νόϑων, μὴ ϑείως γεννωμένων διὰ τὸ 4o
10 τῆς μίξεως οὐκ ἔνϑεσμον. cv φασὶ τεϑεῖσϑαι καὶ τὸ νόϑος ὄνομα, παρὰ τὴν γὸ στέρησιν χαὶ τὸ
ϑεῖον. ἵνα à γόϑος, ὁ τοῦ ϑειοτέρου ἐστερημένος. 0 ἐστι τῆς ἐξ ἐννόμου γάμου γεννήσεως. εἰ δέ γε
σχοτίους τινὰς καὶ παρϑενίους παῖδας ἡ ποίησις περιφέρει σεμνόν τι ἔχοντας, χαὶ τῷ Πριάμῳ δὲ πλείους
τῶν γνησίων οἱ νόϑοι, ἔχει τι καλὸν καὶ περὶ τῶν τοιούτων λέγειν ἀνὴρ λόγιος. aue δὲ ἀέκητι ϑεοῦ
γενέσϑαί τις xai τραφῆναι λέγεται, εἰ διὰ βίου ἄϑλιος e xci ϑεῷ ἀνεπισχόπητος. Τὸ δὲ γενέσϑαί τε
τραιρέμεν τε, ὀρϑῶς χεῖται. ἀνάπαλιν δὲ ἀλλαχοῦ ὡς πρωϑύστερον τὸ, τράψεν ἠδὲ γένοντο.
(Vers, 30.) Ὅτι ἐπί τινος ϑείου ἀνδρὸς ῥηϑηήσεται τὸ, 0 δ᾽ ἔπειτα μετ᾽ na βϑαῖνε ϑεοῖο.
( Vers. 31.) Ὅτι ἀκολούϑως τῷ, ἐννέα δ᾽ ἕδραι ἔσαν, εἴρηται καὶ τὸ, 'I&ov δ᾽ ἐς Πυλίων ἀνδρῶν 5o
ἄγυρίν τε χαὶ ἕδρας. τί δὲ ἡ ἄγυρις, προδεδήλωται. ὅϑεν χαὶ ἡ ὁμήγυρις. "Ex δὲ τῆς ἕδρας, καὶ
ἑδριάασϑαι μετ ὀλίγα ἐρεῖ, ὕϑεν δὲ ἡ ἕδρα, ἐκεῖϑεν καὶ τὸ, ἵδρυοε παρὰ δαιτί. (Vers. 33.) Ὅτι
20 δαψίλειαν ἡρωϊκὴν εὐτελοῦς τροφῆς δηλοῖ τὸ, ἀμφί δ᾽ ἑταῖροι δαῖτ᾽ ἐντυνόμενοι, κρέα ὥπτων, ἄλλα δ᾽
ἔπειρον. ἔστι δὲ ἐντύνεσϑαι μὲν, ὃ συνήϑως 0 ποιητὴς ὁπλίζεσθαι λέγει. ἐπεὶ καὶ ἔντεα, τὰ ὅπλα.
111 Τὸ δὲ ὀπτᾶν, πρωτότυπόν ἐστι τοῦ ὀπτοῦ, 0 cvyutzomrat ἀπὸ τοῦ ὀπτητοῦ. ὡς καὶ τὸ iq Ov ἀπὸ τοῦ
ἑινητοῦ. ἄλλως γὰρ τὸ ἀπαϑὲς ὑπτὸν, τὸ “ϑεατὸν δηλοῖ, ὡς xci ὁ ᾿ἀϑήναιος ἀστείζεται ὕπου λέγει 60
ὀπτὸν ὠμὸν (yÜ Uv. 1ΤΙείρειν δὲ, πρὸ βραχέων μὲν, τὸ περᾶν ἐῤῥέϑη. νῦν δὲ, ἄλλως. ὅϑεν καὶ ἡ περόνη.
καὶ τὸ περονᾶν. xci ὃ πόρπαξ. καὶ τὸ πόρπημα. καὶ ὅσα τοιαῦτα. (Vers. 54.) Ὅτι φιλοξένων
ἀνδρῶν ἴδιόν ὅτι ποιοῦντες οἱ Πύλιοι, ὡς ξείνους ἴδον, ἀϑρόοι ἦλϑον ἅπαντες. χερσίν T. ἠσπάζοντο, 1456
χαὶ ἑδριάασϑαι ἄνωγον. πρὸ δὲ τῶν ἄλλων, ὃ Πεισίστρατος ἐγγύϑεν ἐλϑὼν Τηλεμάχου τε καὶ τοῦ
φαινομένου Μέντορος ) ἀμφοτέρων ἕλε χεῖρα, καὶ ἵδρυσε παρὰ δαιτί. κώεσιν ἐν μαλαχοῖσιν, ἐπὶ qa-
μάϑοις ἁλίῃσι. παρά τε χασιγνήτῳ xci πατρί. Μέντορα μὲν, ὡς γέροντα δεξιωσάμενος. Τηλέμαχον
30 δὲ, ὡς ὁμήλεκα. καὶ ὅμως, προτέρῳ τῷ Mévtogt δοὺς σπλάγχνων μοίρας καὶ ἐγχέας Folvov χρυσέῳ δέ- 10
met ὡς ἂν σπείσῃ, τιμῶν τὸ γῆρας. (Vers. 55.) Καὶ ὅρα τὸ, χερσὶν ἠσπάζοντο, ἀντὶ τοῦ ἐπεσπῶντο
xci εἷλκον διὰ δεξιώσεως εἰς ἑαυτούς. καὶ τοιοῦτον ἀεὶ τοῖς παλαιοῖς κυρίως ὃ ἀσπασμός. ἔστι δὲ καὶ
νῦν πολλοὺς τῶν ἐξ ἐϑνῶν ἰδεῖν, ἐν τῷ ἀλλήλοις συναντᾶν, διαπεταννῦντας τὼ χεῖρε. xci τά τε στήϑη
πελάζοντας. καὶ τὰς χεῖρας ἐπικυρτοῦντας. καὶ εἰς κύκλον περιάγοντας. καὶ περιπλεγνυμένους ἠρέμα.
καί ἐστι τοῦτο αὐτοῖς Ó ἀσπασμός. γενομένης τῆς λέξεως, ἀπὸ τοῦ σπᾶσϑαι κατὰ πλεονασμὸν τοῦ ἃ.
xci εἴρηται τὸ χερσὶν ἀσπάζεσϑαι, πρὸς διαστολὴν τῶν λόγοις ἀσπαζομένων. ἐπὶ γὰρ αὐτοῦ δὴ τοῦ
χείλεσι φιλεῖν, οὔπω τότε ἡ λέξις ἐλέγετο. ἀλλ εἴ που καὶ ἔδει τοιοῦτον σημῆναι, οὕτως οἱ παλαιοὶ ἔλε-
yov. ἀσπάσασϑε ἀλλήλους φιλήματι. ( Vers. 357.) Τὸ δὲ ἀμφοτέρων ἕλε χεῖρα, εἶχε μὲν εἰπεῖν δυϊχῶς,
χεῖρε. ἀλλὰ διὰ τὸ καινότερον, οὕτως εἶπε. καὶ νοητέον ὡς ἢ ἰδίῳ τὴν ἑκατέρου ἔλαβε χεῖρα ἑκατέραις
4o ταῖς ἑαυτοῦ χερσὶν ὡς" ἔν τινε τύπῳ χοροῦ, ἢ μίαν καὶ μίαν ἐξ E ἑκατέρων τὰς δεξιὰς, τῇ ἑαυτοῦ δεξιᾷ
δηλαδή. λαιᾷ γὰρ οὐχ ἦν ἅπτεσθαι ὡς καὶ προγέγραπται. "Ev δὲ τῷ κώεσιν, ὕρα ἡρωϊκὴν εὐτέλειαν,
0 γὰρ τοῦ βασιλέως Νέστορος παῖς, ἵδρυσε παρὰ δαιτὶ τοὺς ξένους, οὐχ ἐπὶ ἁλιπορφύρων ταπήτων, 20
ἢ ἄλλης τινὸς περιέργου στρώμνῆς τιμωμένης πολλοῦ, ἀλλ ἐπὶ ψάμμου ἐν δέρμασι, μαλαχοῖς “μέντοι.
δῆλον δὲ ὅτι τὸ χώεσιν, οὐχ ἐκ TOU κῶας γίνεξαι, ἦν γὰρ ἂν κώασιν ὡς κρέασιν, ἀλλ ἐκ τοῦ κῶος.
κατὰ τὸ, βέλος βέλεσῖν: ἵνα διφρορῆτᾶι. χαϑὰ καὶ τὸ, ὅδας ὕδος χαὶ γῆρας γῆρος. ἐξ οὗ καὶ ὁ παρὰ
τῷ Σοιοχλεῖ γηδοβοσχός. καὶ τὸ γυροτροφεῖν. καὶ τὰ ὕμοια. ὕτι δὲ καὶ νάκος τὸ χῶας ἐλέγετο, δηλοῖ

112 PA^VUf2IAIA Τ΄ὄ Vs.áo—7;o.

ὃ σχώψας ϑυρσοδέψην τινὰ διὰ τοιαύτης λέξεως. ἀφ᾽ οὗ βυρσέως ἀκούσας ἐκεῖνος τὸ, ὦ χαχόδαιμον,
ἀντέσκωψεν εἰπὼν τὸ, ὦ ναχόδαιμον. εἰ δὲ τὸ τοιοῦτον νάχος, τὸ κναχὺν ϑρέμμα παρήγαγε, ζητη-
τέον ἄλλοϑεν. ᾿“Ιλίας δὲ ψαμάϑους λέγει, διαστέλλων τῶν ποταμίων αὐτάς. Ὅτι δὲ τοὺς IvAiove
εὗρε περὶ ϑϑάλατταν ϑύοντας Ποσειδῶνι ὃ Τηλέμαχος, μαρτυρεῖ χαὶ ὁ γεωγράφος. εἰπὼν ὕτι ἐν ἱερῷ
Σαμίου Πωσειδῶνος cos ᾿Γηλέμαχος τοὺς Πυλίους ϑύοντας. (Vers. 40.) 1ὺ δὲ, δῶχε δ᾽ ἄρα
σπλάγχνων μοίρας, ἐν δ᾽ olvov ἔχευε χρυσέῳ δέπαϊ, ἁρμόσοι ἂν χατώ τινα ἐννοίας παραφϑορὰν, ἐπί
τινος σπλαγχνιζομένου εἰς ἔλεον πτωχιχόν. (Ν᾽ ογ5, 49.) Σημείωσαι δὲ καὶ ὡς εἰ χαὶ λυπεῖν ἴσως εἶχε

30 τὸν βασιλιχὸν παῖδα “Τηλέμαχον τὸ "“προτιμηϑῆναι τὸν Mévrooe, ὕμως παραμυΐϊλεῖται τὸ πρᾶγμα ὃ
δεξιωσάμενος “Νεστορίδης ἐν τῷ, ἀλλὰ νεώτερός ἐστιν ὁ “Πηλέμαχος δηλαδὴ, ὁμηλιχίη δ᾽ ἐμοὶ αὐτῷ.
διὸ εἰ καὶ προτιμήσασίαι τὸν ὁμήλικα ϑιέλει ὁ Νεστορίδης, ἀλλ᾽ αἰδεῖται τὸ γῆρας τοῦ Mérrogog 10
χαϑιὰ καὶ τὸ τοῦ πατρὸς “Νέστορος. καὶ ἔστι καὶ τοῦτο παιδεία Ὁ μηρική. Τὺ δὲ διηλικίη, ἢ ἔλλειψιν
ἔγχει λέξεώς ϑηλυκοῦ ὀνόματος ἵνα λέγῃ ὅτι ἡλικία ὁμηλιχία. ἢ) κατάστασις OU AU (C. ἢ ἄλλο τι τοιοῦ-
τον. ἢ εἴληπται ἀντὲ τοῦ διιοία ἡλικία. "Ev τούτοις δὲ καὶ δαίτην guine βαρυτόνως τὴν δαῖτα φησί.

( Vers. 48.) yes δὲ βιωτιχῶς ἅμα καὶ γνωμικῶς, καὶ τὸ ἐπεὶ χαὶ τοῦτον ὀΐομαι ϑεῷ εὔχεσθαι.
πάντες δὲ ϑεοῦ χατέουσ' ἀνϑρωποι. φησὶ δὲ καὶ χρύσειον ἄλεισον κατὼ λύγον πολυωνυμίας, τὸ ἄνω-
τέρω ῥηϑὲν χρύσειον δέπας. (Vers.51.) Καὶ οἶνον δὲ νῦν ἡδὺν λέγει, ὃν φϑάσας μηλιηδέα ἔφη.
Ἔν τούτοις δὲ καὶ τὸ ἤντησε δοτικῇ συντάττεσίϑαι εἰωϑὸς, μετὰ γενικῆς συνέταξεν, εἰπών. δαίτης
ἠντήσατε. ὃ ἐστιν ἐτύχετε. ἄντην ἤλϑιετε. τοιοῦτον καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς τὸ, ἤντησας ὀπωπῆς. (Vers, 52.)

4o Ὅτι τὸ τῆς τιμῆς ἐπαγωγὸν παραδεικνὺς κἀνταῦϑα 0 ποιητὴς, πλάττει τὴν ἐν τῷ δ]έντορι ᾿“Ιϑηνῶν,
χαίρουσαν οἷς προτέρω ἐδεξιώϑη πρὸς τοῦ Νεστορίδου Πεισιστράτου. φησὶ γάρ. χαῖρε δ᾽ ᾿“Ιϑηναίη 20
πεπνυμένῳ ἀνδρὶ δικαίῳ, Οὕνεκά οἱ προτέρῃ δῶχε χρύσειον ἄλεισον, τὸ ἀνωτέρω ῥηϑέν. Σημείωσαι
δὲ ὡς οὐ μόνος Ὅμηρος ᾿“ϑηναίαν λέγει τὴν ᾿“΄ϑηνᾶν, ἀλλὰ xci τῶν uir αὐτὸν πεζολόγων πολλοὶ 112
᾿Αττικοὶ, ὡς “ημοσϑένης ἐν τῷ κατὰ ᾿“ριστοχράτους. οἱ σύμμαχοι, ἀριστεῖον τῇ “ϑηναίᾳ ἀνέϑεσαν.

50 χαὶ Π]λάτων Εὐϑυδήμῳ,, ἑρκεῖος Ζεὺς "xci φράτριος καὶ ᾿41ϑηγναίη φρατρίω. φασὶ δὲ οἱ παλαιοὶ ὡς
ἐπειδὰν ἤρξαντο “ϑηναῖαι γυναῖχες λέγεσθαι ἀντὶ ἀστῶν, καὶ ᾿Δττικῶν, ὡς Φερεκράτης, ᾿᾿Ιϑηναίαις
αὐταῖς τε καὶ ταῖς συμμάχοις, τό τε ἤρξατο ἐχείνη λέγεσϑαι τρισυλλάβως ᾿ϑηνᾷ. περὶ δὲ τούτων,
εἴρηται καὶ ἐν τῇ ἃ τῆς 1A ιάδος. Ὅρα δὲ τὸ ἔχαιρεν ᾿᾿ϑηνᾶ πεπνυμένῳ ἀνδρὶ δικαίῳ. πιστωτιχὸν Ov
χαὶ αὐτὸ τοῦ χαίρειν τῷ ὁμοίῳ τὸ ὅμοιον. ᾿΄ϑηνᾶ γὰρ φρόνησις, ἀγαπῴη ἂν ἄνδρα τὸν κατ᾽ αὐτήν.

θοί Vers. 55. ) Ὅτι ἐπισπευστικὸν ἱκετείας τὸ, χλῦϑιε μὴ δὲ μεγήρῃς ἡμῖν εὐχομένοισι, τελευΐ τῆσαι τάδε
ἔργα. περὶ ὧν δηλαδὴ τὸ ἱχετεύειν. ἡ μυϑικὴ δὲ ᾿4΄ϑηνῷ τοῦτο φησίν. εἰδυῖα ὡς οὐκ ἂν χαίροι ὁ IToat- 30
δῶν οἷς AO và ὑπὲρ τοῦ Ὀδυσσέως ποιεῖ, διὸ καὶ αὐτὴ τελευτᾷ τὴν εὐχὴν, ὡς uer. ὀλίγα φασὶν Ὅμη-
ρος οἷα τοῦ Ποσειδῶνος μὴ ἂν τελέσαντος αὐτήν.

1457 (Vers. 57.) * Ότι τῷ Νέστορι μὲν χαὶ τοῖς υἱοῖς, ὁ φαινόμενος "Μέντωρ χῦδος μόνον ἐπεύχεται.
τῶν γὰρ ἄλλων ἁπάντων b ie eye. πλοῦτος γάρ φασιν av αὐτῷ. χρόνου μῆχος. εὐπαιδία. μεγάλων
πράξεων εὐτυχία. φρόνησις. ἀκμὴ λόγου. τοῖς μέντοι ἄλλοις Ilviiong δοϑῆναι χαρίεσσαν ἀμοιβὴν
τῆς ἑκατόμβης. εὔχεται. μὴ ὁρίσας τὸ τῆς ἀμοιβῆς εἶδος, ἀλλ᾿ ἀρκεσϑεὶς εἰς μόνον τὸ, χαρίεσσαν.

( Vers. 62.) “Ὅτι ἐπὶ τοῦ προςποιουμένου μὲν εὔχεσϑαί τι, δυναμένου δὲ ποιεῖν δὶ εὔχεται, οἰχεῖον
τὸ, ὡς ἂρ ἔπειτ᾽ ἠρᾶτο, καὶ αὐτὸς ἢ αὐτὴ πάντα τελεύτα, ( Vers. 65.) Ὅτι τὸν χρυσὸν συνήϑως τῷ τοῦ
χαλοῦ ἐπιϑέτῳ χοσμῶν., -χαλὸν δέπας καὶ ἐνταῦϑα φησὶν, ὃ φϑάσας εἶπε χρύσειον δέπας καὶ χρύσειον

10 ἄλεισον. ( Vers. 65.) Ὅτι ἐν τῷ, ὥπτησαν. κρέα ὑπέρτερα 0 καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς που "χεῖται., 1j τὰ νωτιαῖα 4ο
οὕτω καλεῖ, ἢ τὰ ὑπεράνω χείμενα τοῦ πυρός. τινὲς δέ φασι, χαὶ τὰ ἔξωϑεν τῶν ἔνδον. πρὸς διαστο-
λὴν εἰπόντες τοῦτο τῶν “σπλάγχνων ἅπερ προήσϑιον. ( Vers, 66. ) Ὅτι τὸ, μοίρας δασσάμενοι, δαί-
yvy T ἐρικυδέα δαῖτα, εὐσχήμονι τραπέζῃ ἐπιλεχϑήσεται. ὅτε δὲ καιρός. τινος ἐρωτήσεως, χαλὸν εἰπεῖν
τὸ, νῦν δὴ χάλλιόν ἐστι μεταλλῆσαι καὶ ἔρεσϑαι. (Vers. 69.) Νέστωρ δὲ F'sgijytog ἱππότα, τοῦτο
φησὶν, αὐϑωρὸν τοὺς ξένους ἐρωτῶν... καὶ οὐκ ἀναμένων. τὴν ἐν ἄλλοις ἱστορουμένην ἐνναήμερον.
(Vers. 70.) δἰ δὲ καὶ δαιτός ἐστι χαιρὸς, καλὸν ἐπαγαγεῖν καὶ τὸ, ἐπεὶ τάρπησαν ἐδωδῆς. ἤγουν

PAX QIAIA T. Vw68—7]2. 113

vir ἐρωτητέον αὐτοὺς ἐπεὶ ἔφαγον. Καὶ ὅρα ὡς διὰ σαφήνειαν τοῦ νῦν, ἐπήνεγκε τὸ, ἐπεὶ τάρπησαν.
ἵνα μὴ τὸ vir, πλατικὸν vouó 3. To δὲ τάρπησαν, & ἀντὶ τοῦ ἐχορέσϑησαν. 3j μᾶλλον ἐτέρφϑησαν δὲ
ἐδωδῆς. ἣν πρὸ ὀλίγων δαίτην εἶπε κατὰ πολυωνυμίαν. ἔστι γὰρ αὐτὴν xai ἐδητὺν εἰπεῖν. χαὶ δαῖτα.
καὶ βρώμην. χαὶ βρῶσιν. ὡς τὸ, oor ἀμφίπολοι βρῶσιν τὲ πόσιν τε. Περὶ δὲ τοῦ 1 ρήνιος, ἐν τοῖς
εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα δεδήλωται. (Vers, 68.) Καὶ περὲ τοῦ ἱππότα δὲ, ποιητικῆς ταύτης εὐθείας τῶν ἑνιχῶν.
ἣν χαὶ ὕσαι δὲ κατ᾽ ciniv , ὃ ξαξότα: ὁ ἱππηλάτα, καὶ τὰς ὑμοίας, εὐδαίμων à ὃ Πηλουσιώτης,

Διαχεδόνων γλώσσης εἶναι λέγει. οἱ τρέπουσιν εὐθειῶν χλινομένων διὰ τῆς οὔ, τὸ ἧς εἰς ἄλφα, ive 20

μὴ ἀπαραμύϑηος ἀμφίμακρος πέσῃ ἐπὶ πολλῶν. οἷς συνεξηκολούϑεησε xci τὸ, Θυΐςτ᾽ ᾿Ἡγαμέμνονι λεῖ-

πεν. ὁρῶται δὲ τοῦτο χατὰ τὴν ἐχείνου παρατήρησιν, οὐ μόνον ἐπὶ εὐθειῶν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ ἄλλων πτώ-

σεων. "perros yovv φησὶ, πρότεροι πόδες i ἱππότα φηρύς. ἤγουν ἱππότου. mee; eu δὲ ἐ ἐκεῖνος χαὶ ᾿Ἴλλυρι-
χὸν ὄνομα ἐν ἐπιγράμματι τὸ, πατὴρ δέ μ ἔφυσε Κύπαινα. ἤτοι o Κοπαίνης. καὶ “Συρακούσιον τὸ
ὁ Μύριλλα. οὗ μεμνῆσϑαι λέγει τὸν Σώφρονα. ἱστορῶν καὶ Ort τοῦ Συραχουσίου τούτου χύριον,
“Δημόκοπος jv ἀρχιτέκτων. ἐπεὶ δὲ τελεσιουργήσας τὸ ϑέατρον, μύρον τοῖς ἑαυτοῦ ὕ πολίταις διένειμε, μὺΣ
Qua ἐπεκλήϑη. πάντως δὲ roig εἰρημένοις ὀνόμασι τοῖς ὡς ἄλλοι φασὶν “Ιἰολικοῖς, συντέτακται καὶ τὸ,
ὁ νεφεληγερέτα. Αἰολικὰ δὲ καὶ τὸ, ὃ μητίετα καὶ ὃ ἀκάχητα. (Vers. 69.) ᾿Ιστέον δὲ xci ὅτι τὸ
μεταλλῆσαι καὶ ἔρεσϑαι, διασαφεῖ ὡς οὐ κυριολεχτεῖται ἐν τούτοις τὸ ἔρεσϑαι, ἀλλὰ πολυπραγμοσύ-
γὴν δηλοῖ προσήκουσαν τῷ πυνϑάνεσϑαι. ὧν τὴν διαφορίαν. τὴν παρὰ πολλοῖς χαϑιστῶντες εἰς τι ὡρι-

σμένον οἱ παλαιοὶ πολλὰ «ἂν xci ἄλλα «φασὶν ἐν δὲ ἐχείνοις χαὶ ταῦτα. ἐρωτῶν ἐστὶ, τὸ ἐϑέλειν
u , q 4 ,
κεραλαιώδη λαβεῖν ἀπόφασιν πεέρε ὕποχειμένου *7 Quse); Ol0V, ξησξιον Sous dee, εἰμὲν, ἐγὼ δέ κέ τοι

113 χαταλέξω. καὶ, ἀλλ Ui νῦν Πάτροκλε Διὶ φίλε Νέστορ' ἔρειο. πυνϑάνεσίλαι δὲ, τὸ διεξοδικῶς ἀκούειν

ἐρωτήσεως δίχα, τὰ ὑπὸ τινων λεγόμενα, οἷον, vir δ᾽ ὅτε δὴ μέγας εἰμὴ καὶ ἄλλων μῦϑον ὦ ἀκούων πυν-
ϑάνομαι. καὶ, πυνϑανόμην ᾿Ιϑάκης. καὶ οὕτω μέν τινες. φιλοσόφως μέντοι j ἐρώτησίς ἐστι, φοάσις
συμβολικὴν ἀπόκρισιν ξητοῦσα. οἷον. ἀρά γε οὕτως ἔχει; πρὸς 0 ἐπαχϑὲν τὸ ναὶ ἢ οἱ ἢ τὸ ἀναμφιβό-

| λωὼς, ἢ τοιοῦτόν τι συμβολικὴν ἀπόφανσιν ἐποίησε. τοιοῦτον δὲ καὶ τὸ, σαφές. ἢ ἄδηλον. xci τὰ

τοιαῦτα. ἔστι δ᾽ ὅτε φασὶ zc ἑτέρως ἀποκρινόμεϑα πρὸς ἐρώτησιν. οἷον. ἡ μέρα ἐστίν; ἔστιν, ἢ οὐχ ἔστι;
zc τοιοῦτον μὲν ἡ ἐρώτησις. mete δέ ἐστι, φράσις πρὸς ἣν οὐχ ἔστι συμβολιχῶς ἀποκχρίνασίγαι. οἷον.
ποῦ χατοιχεῖ ὃ δεῖνα; ἐρεῖ γὰρ ὁ ἐρωτηϑεὶς, t ὕτι ἐν τῷδε τῷ τόπῳ. καὶ πῇ ἔβη ᾿ἀνδρομάχη; ἐπὶ πύργον μέγαν
᾿Ιλίου. καὶ οὐχ ἔστιν ἐν τούτοις εἰπεῖν συμβολικῶς , ναὶ ἢ οὔ. καὶ ἄλλως δέ φασιν, ἐρώτησις μέν ἐστιν,
ἡ σύντομον ἀπόχρισιν ἀπαιτοῦσα. πεῦσις δὲ, μαχρᾶς πράξεως ἀπαγγελία. ( Vers. 70.) Ὅτι τὸ, ὦ
ξεῖνοι, τίνες ἐστέ; πόϑεν nA ὑγρὰ χέλευϑα; 1) τί χατὰ πρῆξιν ἢ μαινιδίως ἀλάλ ἡσϑε, οἷά τε ληϊ-
cios. ὑπὲρ ἅλα, τοί T ἀλόωνται ψυχὰς παρϑέμενοι, καχὸν "ἀλλοδαποῖσι φέροντες. τὰ τοίνυν TOL-
«rec ἔπη κεῖνται χαὶ ἐν τοῖς χατὰ τὸν Κύκλωπα. (Vers. 71.) Aa δὲ χέλευϑα ὑγρὰ, διαστέλλων
τῶν χατὰ ξηράν. κέλευϑος γὰρ, χαὶ ἐπὶ γῆς. ὥσπερ αὖ πάλιν καὶ ἐπὶ “αλάσσης ὁδός. δεδήλωται δὲ
za ἐν τοῖς εἰς τὴν Ιλιάδα 0 τοῦ κάππα πλεονασμὺς, ἐν τῷ κέλευϑος. xci ἐν τῷ χαυλωνία. παρὰ τὸν
αὐλῶνα γὰρ ἐχεῖνο λέγεται καὶ ἐν τῷ ἀνϑήλια χανϑήλια dig φάσιν. οἱ παλαιοί. Τοῦ δὲ ἐστὲ, πρωτό-
τύπος κίνησις, ἐχ τοῦ εἰμὶ, ἐμὲν, iré. χαὶ ἄλλως μὲν προσϑέσει TOU ἰῶτα, εἰμέν. εἰτέ. 4ωρικῶς | μέν-
TOL, ἐσμὲν ἐστέ, ἡμάρτηται δὲ nel “Πρακλείδην" τὸ ἐστέ. ὡς γὰρ- ov λέγομεν δείχνυστε 3j φαστὲ, οὕτως
οὐδὲ ἐτὲ ἐστέ. ἔτι δὲ καὶ χαϑότι ὀξύνεται, οὐδὲν γὰρ τῶν εἰς Té "ληγόντων ὀξυτονεῖται, ἡμαρτημένον
τοῦ φατέ. ze ᾿Δρίσταρχος ἁμαρτάνει φησὶν. ἐγκλίνας ἐν ᾿Ιλιάδιε τὸ, ὑμεῖς μάρτυροὶ ἐστε. οὐ γὰρ ἀνῆ-

4o eure TL μὴ πρότερον. ὀξυτονούμενον.. εἰ δὲ ἀνήρηται τὸ ὀξυτονούμενον, ἄτοπός not χαὶ ἡ ἔγχλισις.

οὕτω. δὲ. χαὶ περὶ τούτων γράψας, ἑτέρωϑι λέγει ὅτι τὸ ἐσμὲν, ἐστὲ εἰσὶν & καὶ ἡ ἡμάρτηταν ὀξυτονούμενα,
ὕμως ἔπαϑον τοῦτο, διὰ τὰ ἑνιχὰ οἷς ὀφείλουσιν ὁ ομοτονεῖν. εἶτα ἐπερέρων χαὶ χρῆσιν τοῦ ἐμὲν ὕϑεν

jürtrou τὸ ἐσμὲν, λέχει ὕτι “Ὅμηρος μὲν, σὺν τῷ (Gre ἔφη ἀπήμονες εἰκμέν. τὸ δὲ ἀνάλεγον, παρὰ Καλ- 50

διμάχῳ ἐν τῷ, γρῆες ἐμέν, ἤγουν γραῖαι ἐσμέν, ( Vers. 72. ) Ὅρα δὲ καὶ ὅτ, τοὺς πορευομένους
ἢ ἄλλως. oif. ἐπὶ χαχῷ πλέοντας, χατὰ πρῆξιν πλέειν φησί. τοὺς δὲ ληϊστῆρας ὁ J ἐστι πειρατὰς y μων:

δίως. 0 καὶ ἐπὶ τῶν βικίων μνηστήρων (oot. λέγει δὲ καὶ ἀλᾶσθαι τοὺς ληϊστῆρας, τὸ ὥσχοπον vei
ΟΟΜΜΕΝΤ. ΙΝ Opnvss. Tox. I. P

114 PAG RQIAIA D ΝᾺ γ8᾽ - σά.

ἀόριστον τοῦ σφῶν πλοῦ ἀπειχάζων πλά ey. ( Vers. 74.) To δὲ ψυχὰς παραϑέμενοι, χεραλὰς ἐπὶ τῶν
μνηστήρων εἶπεν. ὡς ταυτὸν ὃν οὕτως ἢ) οὕτως εἰπεῖν. καϑὰ χαὶ αὐτὸ προείρηται. "Ev δὲ τῷ ἀλλοδα-
πὸς xaD a καὶ ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη, ἔγχειται τὸ ἔδαφος. Tre ἢ ἀλλοδαπὸς, ὁ ἀπὸ ἄλλου ἐδάφους. τραπέν-
τος ᾿Ιωνικῶς τοῦ ψιλοῦ εἰς δασύ. τοῦτο δὲ οἱ παλαιοὶ παρέλκουσι καὶ εἰξ' τὸ ἡμεδαπὸς καὶ ἐνδαπὸς χαὶ
εἴ τί που ὅμοιον. τῶν τινὲς δὲ παλαιῶν εἶπον ὡς ἀλλοδαπὸς, ὁ ἀπὸ ἄλλου δαπέδου. χαὶ τὰ σύστοιχα
δὲ τούτου, ὁμοίως. (Vers. 73.) To δὲ ὑπὲρ ἅλα ἀλῶνται O δὴ χαὶ παρηχεῖται, εἰς ἑρμηνείαν mr GL
τοῦ ληϊστῆρες. ἵνα οὕτω μὴ χερσαῖοι νοηϑῶσι λῃσταὶ ἀλλὰ κατὰ ϑάλασσαν. ᾿Ιστίων δὲ ὕτι τέγνη᾽ τοῖς
παλαιοῖς καὶ τὸ πειρατεύειν, xci οὐ πάνυ ἐπίψογον οὐδ᾽ αἰσχρὸν ὡς xci Θουκυδίδῃ δοχεῖ, οὐδὲ ἄδο-
"Eov, τὸ ληϊζεσίϑϑαι. ToMénoyos οὖν φησίν. οὕς μοι ἐληϊσατ' Ὀδυσσεύς. καὶ Δέστωρ δὲ νῦν ἐρωτᾷ
6o rov; “ξένους, εἰ χατὰ πρῆξιν ἢ μάτην. ἀλῶνται οἷα ληϊσταί, ὡς ἐκείνων ἀποχρινουμένων ἐν ἐξ izeré- τὸ
ρων. πῶς δ᾽ ἂν ἀπεχρίναντο λῃσταὶ εἶναι εἴπερ φαῦλον ἐδόκει τὸ ἐπιτήδευμα; καὶ τοιοῦτοι φωραϑέν-
τες, ἔμελλον ἁλόντες ὝΕΣ δίκην. ἱστορεῖ δὲ χαὶ “Ἡρόδοτος τῶν τισὶ παλαιῶν χαὶ μάλιστα τοῖς περὶ
Θρῴχην, γῆν μὲν ἐ ἐργάξεσϑαι, ἄτιμον εἰναι. ζὴν δὲ ἀπὸ πολέμου καὶ λῃστείας, χάλλιστον. G συμφωνεῖ
δὲ τοῖς ταῦτα λέγουσι xal ὃ ἱστορήσας ὅτι βίος τῶν “1:λλήνων τοῖς πρώτοις ἀπὸ ληιστείας τὸ πολὺ ἐπὸ-
ρίζετο. xcd ὅτι τὸ ἀπὸ λῃστείας βιοτεύειν, τοσοῦτο ἀπεῖχε τοῦ αἰσχύνην φέρειν, ὡς χαὶ ἐν καλῷ μᾶλ-
145820v τι καϑε" στηχέναι. χαὶ ἕδνα ταῖς νύμεραις οἱ νυμφίου τὰ ληϊσϑέντα σὺν κλέϊ ἔφερον. χαὶ οὕτω
μέν τινὲς. ᾿Αρίσταρχος δὲ μοχϑηρὸν τὸ λῃστεύειν ἡγεῖται" διά τὰ συμφραζόμενα. ἐν oig ὁ ποιητὴς
μαψιδίως nierio αι φησὶ, ψυχὰς παραϑέμενοι. χαχὸν ἀλλοδαποῖς φέροντες. ἀλλ οὐδ᾽ ᾿ἀχιλλεύς
φησιν ἢ ἄλλος τῶν dO re evp ext Uni). εἰ δὲ τῆς ληΐδος 0 {Πηλείδης ἄρχει ὡς ἐρεῖ ὃ ποιητὴς μετ'
ὀλίγων, QAM οὐχ 100 τοῦτο λῃστεύειν ἐστίν. εἰ δὲ χαὶ ᾿4ϑηνᾶ ληῖτις ἐκ τῆς ληΐδος λέγεται, ἀλλ οὐ 20
ταυτὸν ji xc ληὶς 0 ἐστι λαφυραγωχγία. C Viers, 81.) Ὅτι τὴν ᾿Ιϑάκην ὑπονηϊον ἐνταῦϑια φησίν.
εἰπών. ἡμεῖς ἐξ ᾿Ιϑάκης ὑπονηΐου ἤλίγομεν. καὶ ἐγ ράφη περὶ τούτου ἐν τῇ α ὑαψῳδία. ( Vers. 82. - Ort
10 ἀντιδιέσταλΐται τὸ ἴδιον τῷ δημίῳ πράγματι, χαϑὰ δῆροῦ τὸ πρῆξις δ᾽ δ᾽ in ov δήμιος. ἐξ ὧν oí
uel? Ὅμηρον τὸ ἰδιωτιχόν φασι καὶ δημόσιον. Ὅρα δὲ ὡς λέξις χρηστὴ ἐπ᾿ ἀγαϑῷ παρὰ τοῖς παλαιοῖς, 114
ὕστερον εἰς ἑτεροίαν σημασίαν μετέπεσε, κολαστὴς γὰρ ὃ δήμιος παρὰ τοῖς uc" “Ὅμηρον. (Vers. 83.)
Ὅτι τὸ μετελϑεῖν xci τὸ μετέρχεσίϑδαι, οἱ μὲν ὕστερον ἐπί τινος φασὶν ἐχδικήσεως, ἔτι δὲ καὶ μεταζει-
οίσεως. Ὅμηρος δὲ εἰπὼν διὰ τοῦ Τηλεμάχου ὕτι πατρὸς ἐμοῦ κλέος εὐρὺ μετέρχομαι, οὐχ οὕτω νοεῖ,
30 ἀλλ ἁπλῶς φησὶν ὡς δὲ ἀκοὴν ἔρχομαι τοῦ πατρός. οὗ *xci ἔπαινον ἐπιπλέχει τὸ, δίου καὶ ταλασί-
φρονος. Καὶ σημείωσαι ὅτι κάλλιον εἶπεν ἄρτι ὁ Τηλέμαχος ἤπερ πρῴην ἡ Πηνελόπη. αὐτὴ μὲν γὰρ
ἐστενοχώρησε τὸ τοῦ ἀνδρὸς κλέος κατὰ “Ῥλλάδα καὶ oyog. ὃ δὲ, διὰ μιᾶς λέξεως τοῦ εὐρὺ, ἐπλά- 30
τυνε τὸν τοῦ πατρὸς ἔπαινον. ἀδιορίστως εἰπὼν καὶ μὴ ἐμπεριγράνψνας αὐτὸν τόπῳ ῥητῷ. (Vers, 88.)
᾿Ἱστέον δὲ ὅτι τὸ, χλέος εὐρὺ, ἐσϑλὸν ἐλέγχϑη ἐν τῷ, ἤδ᾽ ἵνα μὲν κλέος ἐσϑλὸν ἐν ἀνϑρώποις ἔχει.
Ὅτι ἀπευϑὴς ἀλλαχοῦ μέν, ὃ μηδέν τι μαϑών. ἐνταῦϑα δὲ, ὃ μὴ ἀκουσϑείς. φησὶ γοῦν τὸν τοῦ Ὄδυσ-

30 ἀσέως ὄλεϑρον, ἀπευϑέα, ἤγουν ἀνήκουστον. ὅπερ καὶ αὐτὸς Ὅμηρος ἡρμήνευσε διά τε τῶν εὐϑὺς
πρὸ αὐτοῦ καὶ τῶν αὐτίκα κειμένων uer αὐτό. φησὶ γάρ. ἄλλους μὲν γὰρ πάντας πευϑόμεϑια ὅποι ἕχα-
στος ἀπόλωλεν. ἐχείνου δὲ 0 ὄλεϑρος, ἀπευϑής. οὐ γάρ τις δύναται σάφα εἰπεῖν. ἐξ οὗ δηλαδὴ πεὺυ-
σόμεϑα. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἐκ τοῦ τοιούτου πεύϑω, γίνεται καὶ πευϑὴν πευϑῆνος ὡς σωλὴν σωλῆνος,

ὁ στελλόμενος iy ᾧ τὰ τῶν πολεμίων πεύϑεσθαι. καὶ πολλὴ τῆς λέξεως ταύτης χρῆσις παρὰ τοῖς
παλαιοῖς. ( Vers. 91.) Ὅτι zc ἐνταῦϑα ἡ nere πρόϑεσις » Ἀδοτικῇ συντάσσεται: quoi γὰρ. ἐν πελα-
ye μετὰ κύμασιν ᾿Αμφιτρίτης. περὶ ἧς μῦϑος ὃ ὅτι ἐν Νάξῳ τὴν ᾿Δμφιτρίτην χορεύουσαν ἰδὼν ΤΠΠοσειδῶν 4o
ἥρπασεν. (Vers, 92. λ΄ Ὅτι τὸ γουνάξεσϑαι περιφράζων ἅμα καὶ παρεφράζων, φησί. τοὔνεκα νῦν τὰ
σὰ γούναϑ' Ἱκάνομαι. ὅ ἐστιν, ἵχω. ἱχετεύω δηλαδή. ( Vers. 94. ) Τὸ δὲ ἐὰν εἶδες ἢ ἤκουσας περιφρα-
στικῶς προάγων, λέγει, εἴπου ὅπωπας ὀφϑαλιοῖσι τεοῖσιν ἤγουν σοῖς, ἢ ἄλλου μῦϑον à ἄχουσᾶς. Καὶ
ὕραι τὸ τεοῖσι, ῥηϑὲυ πρὸς ἀχρίβειαν, ἐ ἐπεὶ ἔστι βλέπειν χαὶ ἑτέρων ὀφϑαλμοῖς. ὁποῖοι καὶ οἱ κατὰ τοὺς
ἱστορικοὺς ὀφϑαλμοὶ τῶν βασιλέων. "Ex δὲ τοῦ ὕπωπα, κεῖται μετ᾽ ὀλίγα ὄνομα ῥηματικὸν ἡ ὁπωπὴ
μετὰ τῆς TOU οἰχείου παρακειμένου αὐξήσεως. ἣν ἔχει καὶ ἡ ἀντιπεπόνϑησις. καὶ ἡ ἐγρήγορσις. καὶ

ΦΑΨΙΩΩΙ417., ΤΣ. Vs9g2a—112. {18

ἡ πεποίϑησις. ( Vers. 93. ) "Ex δὲ τοῦ δηϑέκερο fno, εὕρηται καὶ ἀφίκτωρ παρὸ τοῖς παλαιοῖς ὃ ἱχέ-
σιος. ( Vers, 96.) Ὅτι ὃ ὃ τὰ ἐπὶ λύπην μαϑεῖν ἀξιῶν ἔχ τινος, εἴποι ἂν, μὴ δέ τι ud «ἰδόμενος μειλίσσεο
μὴ δ᾽ ἐλεαίρων. ἀλλ᾽ εὖ μοι κατάλεξον. Καὶ ὕρα τὸ κατάλεξον. οὗ τὸ παράγωγον ὃ λόγος οὐκ ἔγνω-
σταὶ φασι τῷ ποιητῇ ὡς πολλαχοῦ ἐσημειώϑη. ( Vers. 96.) Τὸ δὲ μειλίσσεο, οὐ δηλοῖ συν ως τὸ
καταπράνε, ἀλλ ἐπὶ τοῦ λέγειν τὰ μείλιχα e. ἡπταῖι. (Vers. 94.) Ὅτι στοχαζόμενος ὃ Τηλέμαχος τοῦ
εἰχότος,. qu ai πρὸς ΜΔέστορα, εἴ ποτέ τοι πατὴρ ἐμὸς ἐσϑλὸς Ὀδυοσεὺς, ἢ) ἔπος, ἢ ἔτι ἔργον ὑποστὰς 50
ἐξετέλεσσε δήμῳ, à Ἰρώων, ὅϑι πάσχετε πήματ᾽ Agel. τούτων ἄρτι μνησϑεὶς, νημερτές μοι εἰπέ.
χάριν ταύτην ἀντιδιδοὺς ἀνεπαχϑῆ. καὶ νῦν μὲν, οὕτω δεξιῶς à ἔφη. φϑάσας δὲ, καὶ ἄλλως προεϑώ-
πεῦυσε τὸν γέροντα, εἰπών. ὃν ποτέ φασι σὺν σοὶ μαρνάμενον Τρώων πόλιν ἐξαλαπάξαι, ὑπασπιστὴν
10 αὐτοῦ τρόπον τινὰ τὸν πτολίπορϑον Ὀδυσσέα ποιῶν. ὡς εἴ τις καὶ τὸν διηριόνην σὺν τῷ ᾿Ιδομενεῖ
μάχεσίαι εἴπῃ. ἢ σὺν τῷ ᾿Ἰχιλλεῖ τὸν Πάτροκλον. (Vers. 98.) Τὸ δὲ ἐσθλὸς Ὀδυσσεὺς, οὐ παρέῤ-
ῥίπται EI ἀλλ᾽ ἐν ἔργῳ. εἰ γὰρ dad. ὃς ὡμολόγηται, πάντως χαὶ ἔπραξεν ἄντι πρὸς χάριν τῷ Νέστορι.
Ὅτι δὲ ὑφίστασϑαι τὸ ὑπισχνεῖσϑιαι Ó ποιητὴς οἶδε καὶ διὰ τί, ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι ἐῤῥέϑ:). ' lozéov. δὲ ὅτι τὸ,
115 δήμῳ ἐνὶ Τρώων ὅϑι πάσχετε πήματ᾽ ᾿Αἰχαιοὶ, παραφράζων αὐτίχα ὁ Νέστωρ, φησίν. ὀϊζύος ἣν ἐν
ἐχείνῳ δήμῳ ἀνέτλημεν μένος ἄσχετοι υἷες ᾿Αχαιῶν. τοὺς μὲν ᾿“Ιἰχαιοὺς, καὶ ἐπαίνῳ σεμνύνας. τὸ δὲ
πάσχειν, ἀνατλῆναι εἰπών. τὰ δὲ πήματα, ὀϊζύν. (Vers. 103.) "Ὅτι τὸ ἐπεὶ, ὡς πολλαχοῦ, οὕτω 60
χαὶ ἐνταῦϑα ἢ ἀναπόδοτον τέϑειται κατὰ ἔλλειψιν ἐν τῷ, ὦ gk, ἐπεί w^ ἔμνησας ὀϊξύος , χαὶ τὰ
ἑξῆς, ἢ μετὰ δέχα στίχους ἀποδίδοται ἐν τῷ, τίς xtv ἐχεῖνα πάντα γε μυϑήσαιτο ἢ) καὶ κατωτέρω
αὐτοῦ, ἐν τῷ, οὐδ΄ εἰ πεντιξεῖῦ τὲς καὶ ἐξάετες." τὰνστε και μα οὺ πη πτήσει χαὶ ἑξάετες, 40097 ὁμοιότητα! 459
20 παραχϑέντα τοῦ τρίετες περὶ οὗ προγέγραπται. χαὶ τοῦ αὐτόετες ὃ ἐν τοῖς ἑξῆς ποῦ λεχθήκαεται. χαὶ
τοῦ εἰνάετες ὃ uer. ὀλίγα κεῖται παρὰ τῷ ποιητῇ. Ὅρα δὲ τὸ ἔμνησας yevixij συνταχϑέν. τοιοῦτον δὲ
χαὶ τὸ ἀνέμνησας, ἤγουν εἰς μνήμην ἤγαγες. δὴλ ον δὲ ὕτι ἐκ τοῦ ἔμνησα γίνεται αὐτοπαϑῶς τὸ ἔμνη-
σάμην. ὡς τὸ, μνήσατο Aiyiaó oi. καὶ μετοχή, μνησάμενος. τοῦ δὲ ἀμνήσας ὃ μέλλων, ἐν τῷ, μνή-
σει δέ σε καὶ "ϑεὸς αὐτός. Ὅτι ἀνεπιερϑόνως ὁ γέρων Νέστωρ ἐνταῦϑα priequouroAoyi, οὐ καταμόνας 10
ἑαυτὸν σεμνύνων, ἀλλ ἐν τῷ ἀράν εἰπὼν οὕτω πως. ὦ φίλε, ἐπεί μ᾽ ἔμνησας ὧν ἐν Τροίᾳ ὑπέστη-
μὲν μένος ἄσχετοι Agel y xci τὰ ἑξῆς. (Vers. 105.) Ἐν οἷς dvd τὰ TOU πολέμου, φησίν. ἡμὲν
ὅσα ξὺν νηυσὶν ἐπὶ Γεροειδέα πόντον πλαξόμενοι κατὰ ληΐδ᾽ ὕπῃ ἄρξειεν ᾿Ἱχιλλεὺς, ἠδ᾽ ὅσα καὶ περὶ
ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἄνακτος μαρνάμεϑα. περὶ γῆν καὶ eu ÜcAecocr i ἱστορῶν εἰναι τὸν Ἰρωϊκὸν
πόλεμον ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι δεδήλωται. ὅτι δὲ χαὶ τῆς κατὰ χέρ Ἄσον μάχης ἦρχεν 0 ᾿“ἰχιλλεὺς ὡς πολέ- 20
ὅ0 μαρχος χαὶ τῆς λοιπῆς, ἱστόρηται καὶ αὐτὸ ἐν πολλοῖς. καὶ ὅτι ἄστυ μέγα ἦν ἡ Τροία, καὶ ὅτι δὲ τὸ
τῶν ληϊξομένων ἔργον, πλόνῃ ἔοιχεν ὡς δηλοῖ καὶ τὸ, ληϊστῆρες ὑπὲρ ἅλα ἀλόωνται, χαὶ τὸ, πλαζό-
μένοι χατὰ ληΐδα,, οὐχ ἄδηλόν ἐστιν. ὥσπερ οὐδὲ τὸ, τοὺς μὲν τῶν dani»: παραμένειν τότε τῇ Τροίᾳ,
τοὺς δὲ πλάζεσίϑαι περὶ ληΐδα σὺν τῷ Anis. ( abs 108.) Ὅτι Νέστωρ ἐξαριϑμούμενος ἐν ἐπιτομῇ
ἄνδρας ἐν τῷ Τρωϊχῷ πολέμῳ τρωϑέντας ἀρίστους, χαὶ οὕτω καταποικίλλων τὴν Ὀδύσσειαν τοῖς ἐξ
᾿Ιλιάδος κἰλλείμμασι, χοῆται σχήματι ἐπιμονῆς. εἰπών. ἜἜνϑα δὲ χκατέκχταϑεν ὅσσοι ἄριστοι. &y Oa 3o
μὲν «“1ἴας κεῖται ᾿“ρήϊος. ἔνϑα δ᾽ Apes. ve δὲ Πάτροκλος. ἔνϑα δὲ ᾿Αντίλοχος. πεντάχις εἰπὼν
τὸ ἔνδα. ἔχει δὲ ὁ τόπος οὗτος καὶ γοργότητα οὐ μόνον τῇ ἐπιτομῇ τῶν ἱστοριῶν, ἀλλὰ καὶ τῇ ἐλλεί-
yeu τὸ «o χεῖται, ἀπὸ χοινοῦ τρὶς λαμβάνεται. ( Vers. 109. )' Ὅρα. δὲ καὶ ὡς ἐν τῇ ἀπαριϑιμήδσει
ταύτῃ τῶν Ἱστοριῶν, τὸν μὲν ᾿Αχιλλέω, ψιλὸν 6 ἄτερ ἐπιϑέτου ἐχφωνεῖ, τῆς μήνιδος à ἴσως αὐτῷ ἐγκοτῶν,
AO χαὶ ὅτε μὴ ἔπεισεν ὑποτιθέμενος μὴ ἐρίζειν τῷ βασιλεῖ. τοὺς δὲ λοιποὺς, ἐπανεῖ. εἰπών. ioc 1 Apiiog-
116 “Πάτροκλος ϑεόφιν μήστωρ ἀτάλαντος, ἀ ἀποδέχεται γὰρ τὸν ἄνδρα, ἐπειδὴ ἔπεισε τὸν pda ὁ Διὰ μέσου
αὐτοῦ, ἀποϑέσίαι τὴν μῆνιν. τὸν μέντοι ᾿Αντίλοχον ὡς πρόσϑεν αὐτοῦ στάντα ὅτε βαεὺς ὃ αἰϑίοψ,
Μέμνων ἐπέκειτο καὶ τὸν Ücvarov προαρπάσαντα χαὶ ὕλως ὡς ἀγαϑὸν παῖδα, οὕεω q ράζει, ἐμὸς
«φίλος υἱὸς ἅμα κρατερὸς χαὶ ἀμύμων, ᾿Αντίλοχος. περὶ μὲν ϑείειν ταχὺς ἠδὲ μαχητής. ( Vers. 112. )
“Καὶ ὅρα và περὶ μὲν Dun» ἐξ ov ὃ “Πηερίϑοος. καὶ πλεονασμῷ" TOU 6 καὶ συναιρέσει, Πειρίϑους τὸ"
χύριον. ἐπεὶ δὲ οἱ δηϑέντες ϑάνατοι, ὀλίγοι παντελῶς εἰσὶν, "ἐπιφέρει ὁ γέρων ῥήτωρ τὸ, ἄλλα Tt Áo
Tis

" πον

116 PACGPGIAIZA4 I. Vs.li|—a20, "

πόλλ ἐπὶ τοῖς, πάϑομεν χαχά, εἶτα πάλιν τοῦτο ἐπαύξων ὡς ἔδει ῥητοριχώτερον, quot. τίς xcv ἐχεῖνα πάντα
ys μυϑήσαιτο χατὰ ϑνητῶν ἀνϑρώπων ; 5 p οἷς δρίζων χατὰ “χρόνον τὰ πολλὰ κακὰ, ἐπάγει. οὐδ᾽ εἰ
πεντάετές ye wed ἑξάετες παραμίμνων, ἐξερέοις ἤγουν ἐρωτᾷς ὕσα xt πάϑον χαχὰ δῖοι ᾿ἡχαιοί, πρίν
χὲν ἀνιηϑεὶς σὴν πατρίδα γαῖαν ὕἵχοιο. οἷα δηλαδὴ xci τῆς πολυλογίας καὶ πολυηχοίας, ἀνίαν τῷ
χόρῳ ποιούσης. ἐπεὶ δὲ οὔ που σαφῶς τὰ πολλὰ καχὰ ἐδήλωσε, λέγει πρὸς ἐνάργειαν, χαὶ τὰ ἐφεξῆς:
εἰνάετες γάρ σφιν κακὰ ῥάπτομεν ἀμφιέποντες, παντοίοισι δόλοισι. χαὶ τὰ (Ens. εἰ δὲ οἵτω καχὰ εὐνάε-
τὲς ἐῤῥάπτοντο τοῖς Τρωσὶ, τίς ἂν ἐννέα ἐτῶν παντοίους δόλους ῥᾳδίως φράσειεν; ; οὐ μάτην οὖν ὁ ποιη-
τὴς ἐν ᾿Ιλιάδι τὰ ix τοῦ πρώτου ἔτους Τρωϊκοῦ πολέμου παραλιπὼν διὰ τὸ δυσεξίτητον, μόνων τῶν
περὶ τὸ δέχατον ἔτος ἐγένετο. χαὶ ἐκείνων, οὐ πάντων. ἀλλὰ τῶν χαιριωτάτων. ( Vers. χιι.} ᾿Ιστέον
δὲ ὅτι ὃ υἱὸς ὡς ἀλλαχοῦ δεδήλωται, εἴτε ἀπὸ τοῦ ὕω τὸ βρέχω γίνεται κατὰ τοὺς παλαιοὺς εἴτε ἀπὸ 10
τοῦ φύω τὸ γεννῶ, διὰ μόνου τοῦ U ψιλοῦ ὥφειλεν εἶναι. διὸ καὶ οἱ παλαιοὶ ᾿“ττικοὶ, οὕτως ἔγραφον
50 ὥς φασιν οἱ τεχνικοί. ἐγράφη δὲ ὕμως διὰ τοῦ V "ψιλοῦ καὶ ἰῶτα ἐν διφϑόγγῳ, πρὸς διαστολὴν τοῦ
ὃς ὑὸς ὃ χοῖρος. (Vers. 114.) "Ev δὲ τῷ, χατὰ ὕνητῶν ἀνϑρώπων, περιττεύειν δοχεῖ ἡ πρόϑεσις.
ὁποῖα καὶ ἄλλα παρασημειοῦνται πολλά. Τὺ δὲ τίς xcv ἐχεῖνα πάντα γε μυϑήσαιτο καὶ ἑξῆς ἕως τοῦ,
πατρίδα γαῖαν ἵχοιο, δύναταί mors παρῳδηϑῆναι πρός τινος, ἐπὶ ἀφηγήσεως πολλῶν δυσχερῶν.
( Vers. 118.) Σημείωσαι δὲ ὅτι τὸ μὲν κακὰ ῥάπτειν διαλελυμένως λεχϑὲν, οὐκ ἐπὶ ψόγῳ ἐτέϑη. τὸ
μέντοι σύνϑετον ἡ κακοῤῥαφία, ἐπίψογον. ὡς δηλοῖ καὶ τὸ, κακοῤῥαφίῃσι vOOLO. οὕτω χαὶ τὸ, δίχην
μὲν ἐν χερσὶν εἶναι, ἀγαϑόν ἐστιν. ὁ δὲ χειροδίχης, qc "λότητα ἔχει. ὡς 'Hoioóos. δηλοῖ. nois δὲ
καὶ τὸ μὲν ὑπὸ σκιᾷ μαγούνιε.:» yer σηλοι οὐδέν. οὐ μέντοι καὶ τὸ σύνϑετον τὸ σκιαμαχεῖν. “Τὸ
δὲ ἀμεριέσοντες. ἢ ἀντὶ τοῦ, χυχλοῦντες ὡς xci ὅτε τρίποδα πῦρ ἀμφ έπει. ἢ βλαπτιχῶς ἐνεργοῦντες. 20
ὡς τὸ, τοὺς, δέρον ἀμφί ϑ'᾽ ἔπον. (Vers. 119.) Ev δὲ τῷ, παντοίοις δόλοις, ἐπαινετοὺς δόλους ὃ
γέρων λέγει, ὁποῖοι καὶ οἱ κατὰ πόλεμον. διὸ καὶ τὸν ᾿Οδυσσέα ἐπαινέσει, ὡς μάλα πολὺ νιχῶντα παν-
τοίοις δόλοις ὡς αὐτίχα λεχϑήσεται. Ὅτι EM ὁ Νέστωρ πρὸ βραχέων ἐν στίχοις τρισὶ
60 τὸν Τρωϊκὸν πόλεμον ἔνϑα ἔφη τοὺς ᾿ΑΙἰχαιοὺς πολλὰ ξὺν νηυσὶ παϑεῖν ἐπὶ πόντον πλαζον μένους κατὰ
ληΐδα χαὶ περὶ ἄστυ μέγα Πριάμου μαρναμένους, ἐνταῦϑα ἐν δυσὶν ἔπεσι τὸ αὐτὸ ποιεῖ, εἰπών. εἰνάετες
γάρ σφιν χαχὰ ῥάπτομεν ἀμφιέποντες, ὡς ἐῤῥέϑη,, παντοίοισι δόλοισι. μόγις δ᾽ ἐτέλεσσε Κρονίων.
ἤγουν. τὸ τέλος ἐπήγαγεν οὗ ἕνεχεν ὃ Τρωϊχὸς πόλεμος. (Vers. 120.) Ὅτι Νέστωρ τὸν ᾿Οδυσσέα
ἐπαινῶν, φησίν. ἔρνϑα τουτέστι κατὰ Τροίαν, οὔτις ἐχείνῳ ποτὲ, μῆτιν ὁμοιωϑήμεναι ὦ ἄντην ἤϑελεν
0 ἐστι ἠδύνατο, καϑὰ καὶ ἀλλαχοῦ ἐφάνη. ἐπεὶ μάλα πολλὸν ἡνίχα δῖος Ὀδυσσεὺς, παντοίοισι δόλοισι
πατὴρ τεός. jones 123.) Eire ἐνδοιάσας εἰ ἐτεόν ys κείνου ἔγγονός ἐστιν, ἐπάγει ὅτι σέβας uw. ἔχει S0
14θ0εἰσορόωντα, "τὸν τῆς μορφῆς δηλαδὴ χαραχτῆρα. καὶ τοὺς αὐτοῦ λόγους τοῖς τοῦ Ὀδυσσέως εἰχάζει.
(Vers, 124.) Εἰπὼν ὅτι re μῦϑοι ἐοιχότες τοῖς τοῦ πατρὸς δηλαδὴ, καὶ ὅτι οὐκ ἂν φαίης ἄνδρα νεώ-
τέρον ὧδε ἐοιχότα μυϑήσασϑαι, 0 ἐστι καϑήχοντα. Καὶ 0pe Ort ἐν τόπῳ ἑνὶ, ἐπὶ δύο σημαινομένων
τὸ ἐοικέναι ἔϑετο ἤγουν ἐν τῷ, μῦϑοι ἐοιχότες. χαὶ ἐν TQ , ἐοικότα μυϑήσασϑαι. Σημείωσαι δὲ καὶ
ὅτι ὃ μὲν Τάφιος Μέντης, κεφαλὴν καὶ ὄμματα καλὰ ἐοικέναι τὸν Τηλέμαχον τῷ πατρὶ λέ ἐγει. Exin
δ᾽ ix τοῦ εἴδους στοχασαμένη, ἐρεῖ οὕπω τινὰ γενέσϑαι ἐοικότα οὕτως οὔτε ἄνδρα οὔτε γυναῖχα, ὡς αὐτὸς
᾿Οδυσσεὺς υἱῷ ἔοικε. χαὶ ὃ Μενέλαος δὲ, οὕτως εἴπῃ νοεῖν. ἐκείνου γάρ φησι τοιοίδε πόδες τοιαί δέ τε χεῖ-
ρες ὀφθαλμῶν τε βολαὶ χεφαλή v ἐφύπερϑέ τε χαῖται. ὃ μέντοι ῥήτωρ Νέστωρ, οἰχείως ἐκ τοῦ λόγου
αὐτὸν εἰς ὁμοιότητα τοῦ πατρὸς ἐξειχόνισε. Καὶ ὕρα τὸ τοῦ Ὁμήρου πλούσιον καὶ ποικίλον καὶ ἐν τοῖς
τοιούτοις εἰκασμοῖς. ( Vers. 126. ) “Σηκείωσαι δὲ χαὶ ὅτι ὃ Νέστωρ εἰπὼν ὡς ἐν Τροίᾳ, οὐδεὶς βουλεύε- 4o
σϑαι ἣν ὅμοιος τῷ ᾿Οδυσσεῖ, καὶ οὕτω πάντων ὑπερεξάρας ἐχεῖνον ἤδη δὲ xci ἑαυτοῦ, ὕστερον λεληϑύό-
10 rad Ἀξαυτὸν εἰς ἶσον ἄγει τῷ Ὀδυσσεῖ φειδόμενος τοῦ μείζονος διὰ τὸν ἀκροατὴν Τηλέμαχον. καὶ φησὶν
ὅτι ἐγὼ καὶ Ὀδυσσεὺς d ἐν Τροίᾳ οὔ τὲ ποτ' εἰν ἀγορῇ δίχα βάζομεν, οὔτ᾽ ἐνὶ βουλῇ, ἀλλ ἕνα ϑυμὸν
ἔχοντε, γύῳ καὶ ἐπῖφρονι βουλῇ φραζόμεϑα ὃ ὅπως ὄχ ἄριστα γένηται. φιλίας δὲ πάντως χαρακτὴρ τὸ
* οὕτως ἐφ᾽ ἅπασι ΟΡ νεῖν, Ὅρα δὲ Urt οὐχ εἶπεν ὃ Νέστωρ ὡς καὶ ἐν πολέμῳ συμπαρέμενε: τῷ Ὄδυσ-
cti, ἀνδρεῖος γὰρ ἐκεῖνος, ὡς οὐ πέμπελος κατὰ τὸν IN ἔστορα. (Vers, 120.) ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι ὁμοιω-

Po4LOPB 401 4}Ὶ 43. T). Vs.122— 188, 117

ϑῆναι ἄντην ἔφη, ἀντὶ τοῦ ἄντικρυς καὶ αὐτόχρημια. τὸ γὰρ ἄλλως ἁπλῶς ὁμοιωϑῆναι, οὐκ ἀδύνα-
τόν ἐστιν. οὐχ ὁμοιοῦται δέ τις ἄντην, τῷ λίαν κρείττονι. διὸ ἔφη, ἐπεὶ μάλα πολλὸν ἐνίκα δῖος OOvc-
σεύς. (Vers. 122.) TU δὲ εἰ ἐτεόν γε χείνου ἔκγονός ἐσσι, πάνυ γοργῶς ἔφρασε καὶ οὐδὲ χατὰ τὸν
Τάφιον Μέντην. ἐχεῖνος γὰρ, ἠρώτησεν εἰ δὴ ἐξ Ὀδυσσέως τόσος πόϊς ὁ Τηλέμαχος. ἔργον ϑέμενος τὴν
117 ἐρώτησιν. Νέστωρ δὲ, ὡς ἐν παρέργῳ καὶ ἔχ παρόδου ἐνεδοίασε. ( Vers. 123.) TO δὲ éxyovog, τινὰ
τῶν ἀντιγράφων ἔχουσιν. ἔγγονος. χαὶ τοῦτό ἐστι τὸ τὴν ἀμφιβολίαν εἰσαγαγὸν τοῖς ὥστερον, τινῶν
μὲν λεγόντων, ἔγγονον τὸν υἱὸν, ὡς ἐγγὺς γόνον. ἔχγονον δὲ τὸν υἱωνὸν, ὡς ἐκ γόνου ὄντα. ἑτέρων δὲ,
τὸ “ἀνάπαλιν. ἔχγονον μὲν, τὸν υἱόν. ἔγγονον δὲ, τὸν "ἐκ παιδός. ὃ καὶ χρατεῖ μάλιστα. 20
( Vers. 1236.) "Er τούτοις δὲ, κεῖται καὶ τὸ ἕως ἀντὶ τοῦ τέως, scc καὶ ἀλλαχοῦ. φησὶ γάρ. ἔνϑ'
10 ἤτοι coz μὲν, ἐγὼ zeit Ὀδυσσεὺς ταῦτα ἐποιοῦμεν. (Vers. 1.8.) Τὸ δὲ ἕνα ϑυμὸν ἔχοντες, ἀντίϑετόν
ἐστι πρὸς τὸ δίχα βάζειν δῆλον γὰρ ὡς οἱ δίχα βάζοντες, οὐχ εἰσὶν ὁμόψυχοι. ἡ δὲ ᾿Ιλιὰς καὶ ἐπὶ
ἀνδρείων δύο ἑταίρων τὸ, ἕνα ϑυμὸν ἔχειν, ἔφρασε. μεταποιήσασα τὸ ἕνα εἰς ἶσον πρὸς πλείω ἔμφασιν
ὁμοιότητος ἀνδριχῆς. τοιοῦτον γὰρ τὸ ἔχειν ἶσον ϑυμόν. (Vers. 127.) Τὸ δὲ νόῳ xcà ἐπίφρονι βουλῇ,
διαστολή ἐστι πρὸς τοὺς ἀφρόνως καὶ ἀβούλως ὁμοψυχοῦντας. Ὅρα δὲ καὶ ὡς διέστειλεν ἀγορὰν καὶ
βουλήν. ἀγορὰ μὲν γὰρ ὡς πολλαχοῦ ἐφάνη, σύναξις κοινή. βουλὴ δὲ, ἡ κατὰ σύγκλητον. (Vers. 1352.)
Ὅτι λυγρὸς ᾿“Ιργείοις ἐγένετο νόστος κατὰ μῆνιν ᾿“ϑηνᾶς, ἐπεὶ οὔτι νοήμονές φησι οὐδὲ δίκαιοι πάντες
ἔσαν. (Vers, 135.) Ἢν δὲ μῆνις τῆς 4“ϑηνᾶς, ὅτι μὴ ἐκολάσϑη κοινῶς ὁ "Ζοκρὸς Alias j ἐνυβρίσας 30
τῇ Κασάνδρᾳ χατὰ πρόσωπον τῆς ϑηνᾶς. Καὶ ὅρα ὡς ὁ γέρων οὐχ ἐνύβρισε δέ αἰσχροῤῥημοσύνης
ve veo τῷ “Τοχρῷ ἥρωϊ, ἀλλ ἐν τῷ καϑόλον διέβαλεν: εὐθνυνόν.... τοὶ : ni) πάντες νοήμονες. οὐ μὴν,
20 ἐπεὶ οὐ νοήμων ὃ «“Ἱοχρός. ἴσως δὲ μὴ νοήμονας εἶναι φησὶ, E τοὺς μὴ χολάσαντιις τὸν Τοχρόν.
( Vers. 136.) Ὅτι δεικνύων ὁ ποιητὴς κἀνταῦϑα ὡς ἡ μὲν ὁμόνοια τῶν ἀρχόντων. μέγα τι ἀνύει, φϑο-
ρᾶς δὲ αἴτιον ἡ διχόνοια, χαὶ μάλιστα εἰ κατὰ ϑεομηνίαν γίνοιτο, ἱστορεῖ ὡς ἡ τῆς ᾿“Ιϑηνᾶς μῆνις
ὀλοὴ, ἔριν ἀμφοτέροις τ ᾿Ἵτρείδαις, ἔϑηκεν ἐν Τροίᾳ μετὰ τὴν ἅλωσιν. (Vers. 157 ) Οἱ δὲ, καλεσσά- áo
μένου ἐς ἃ ἀγορὴν τὸν λαὸν μὰψ, «rio οὐ κατὰ κόσμον ἐς ἠέλιον χαταδύντα. οἵ δ᾽ ἦλϑον οἴνῳ βεβα-
θηότες, υἷες Aye. μῦϑον μυϑείσϑην, τοῦ εἵνεχα λαὸν ἄγειραν. ἔνϑα Μενέλαος μὲν, ἀνώγει
νόστου μιμνήσχεσθαι (Vers. 142.) ἐπ᾿ εὐρέα νῶτα ϑαλάσσης. χκαχόν τι ὡς εἰχὸς προορώμενος,
ϑεομηνίαν τυχὸν ἢ καὶ στρατοῦ ἐπέλευσιν. (Vers. 143.) Οὐδ᾽ Ayeu£uvove πάμπαν ἑήνδανε. ido-
Aero γάρ φησιν ἐπισχεῖν τὸν λαὸν ῥέξαι τε τὰς ἱερὰς ἑκατόιιβας, ὡς τὸν ᾿᾿ϑηναίης δεινὸν χόλον ἐξακέ-
118 σαιτο. γήπιος. οὐδὲ "τὸ, ἤδη 0 οὐ πείσεσίγαι ἔμελλεν. (Vers. 147.) Ov γάρ T αἶψα ϑεῶν τρέπεται. 50
$o νόος αἰὲν ἐόντων, οὐχ Ort ἀκαμπὴς τὸ ϑεῖον, στρεπτοὶ γὰρ καὶ ϑεοὶ αὐτοὶ ὡς ἐν Dacos ἐρῥέϑη, ἀλλ
ὅτι οὐ ταχὺ μετατρέπονται. ὃ δὴ χαὶ ἀνϑρώπων μεγαλοψύχων ἴδιον. εἶτα ἱστορεῖ ὁ ποιητὴς καὶ ὡς
ἐπεὶ χαλεποῖσιν ἠμείνμαντο ἐπέεσιν ἀλλήλους οἱ ἀδελφοὶ βασιλεῖς ἑστῶτες ἀγορᾶς νόμῳ, ἀνορούσαντες
μετὰ ἤχου οἱ ᾿“Ιχαιοὶ, ἐμερίσϑησαν, xci οἱ μὲν, παρὰ τῷ ᾿ἡ“γαμέμνονι ἔμειναν. οἱ δὲ λοιποὶ; ἀπέπλευ-
σαν. οἱ xci ἐλϑόντες εἰς Ἵξνεδον, E vaav. οἴχαδε ἱέμενοι. ἡδέος δ᾽ οὔπω μήδεν το vócrov , ὃς ἔριν 60
ὦρσε χαχὴν ἐπὶ δεύτερον αὖτις. xe ἣν οἱ μὲν ἀμφὶ τὸν Ὀδυσσέα, ἔβησαν ἀποστρέψαντες ἐπ᾽ ᾿4τρείδῃ
᾿Δγαμέμνονι ij "oc φέροντες. Νέστωρ δὲ καὶ οἷς αὐτὸς ἀπαριϑμεῖται, ἔφευγον. ( Vers. 146.) "Eze φησι
γίνωσκον & δὴ κακὰ μήδετο δαίμων. πόϑεν δὲ καὶ πῶς ἐγίδνωσχεν, ovx ἀφηγεῖται. οἷα μὴ ϑέλοντος 401
τοῦ ποιητοῦ λαλῆσαί τι rre e σημεῖον ἢ τέρας. τέως γε μὴν δηλοῖ ὁ γέρων, εἰδέναι τεκμαίρεσϑαι
τὰ μέλλοντα. ( Vers, 136.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ, ἔριν ᾿“τρείδαις ἔϑηκχεν, οὐ φύσει ἀλλὰ ϑέσει δηλοῖ τὴν
40 χαχὴν ἔριν εἶναι, ( Vers. 138.) Τὸ δὲ ἐς ἠέλιον καταδύντα, ἀντὶ τοῦ περὶ δύσιν ἡλίου. ἐν μέντοι τῇ
᾿Ιλιάδι, τὸ ἕως ἡλέου δύσεως δηλοῖ, φησὶ γάρ. πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον χαταδύντα. ᾿Ιστέον δὲ ὡς οὐ
ψέγει ἁπλῶς ὁ ποιητὴς τὸ ἐς ἥλιον δύντα ἐπ᾽ ἀγορὰν ἐλϑεῖν τοὺς 4“) χαιούς. τοῦτο γὰρ χαϊωῶς ἄν ποτε 10
γένοιτο, zc καὶ τὸ ἐν νυκτὶ, ὡς ἐν πολλαῖς τῶς ἱστοριῶν χαὶ ἐν ταῖς Ὁ μηρικαῖς δὲ νυχε ἐγερσίαις εὕρη-
ται. οὔχουν ὡς ἐῤῥέϑη, ἐς τὸ πᾶν ἀπαρέσχεται ὃ ποιητὴς τῇ πρὸς ἑσπέραν ἀγορᾷ, ἀλλ᾽ ὅτε οὐ κατὰ
κόσμον ἦλθον, οἴνῳ βεβαρημένοι. διὸ καὶ ἀκόσμως στασιάσαντες, ἐμερίσϑησαν. ἴσως δὲ καὶ ἄλλως,
γὺξ μὲν ἀγαϑὴ ἐν τοῖς τοιούτοις, εἴ γε καὶ ἐν νυχτὶ βουλὴ κατὰ τὴν παροιμίαν, καὶ εὐφρόνη δὲ διὰ

118 P ACE 2IAIA4 Y): ΜΆ. 130 -- 188.

20 roUro ἡ νύξ. ἥλιος δὲ δύνων, οὐκ εὔϑετος εἰς βουλὴν τοῖς ἀπομάχοις, 0t μάχης μὴ ἐπιχειμέκνης εἰς
κόρον ἐμβρωματίξονται. ἔτι δὲ καὶ ἐντεύξεσι μὲν, πρέπων ἂν εἴη 0 τοιοῦτος καιρὸς ἐπὶ τῶν ὑποπινόντων,
οὐ μέντοι χαὶ ἀγορᾷ. ἐπεὶ καὶ ᾿Σχύϑαι χατὰ τὴν ἱστορίαν, ὕσα κατὰ πότον βουλεύονται, χυροῦσιν
ἕωϑεν νήφοντες. ( Vers. χός 9.) 46 δὲ οἴνῳ βεβαρῆσϑαι, χαὶ καρηβερεῖν εἴη ἄν, ὕπερ xci χαραι-
βαρῶν» λέγει Φερεχάτης , ὥς φησιν. Aog Διονύσιος. ὃς λέγει καὶ ὅτι καρηϑαοῶν τὸ ἱλιγγιᾶν χαὶ πεπλη-
οῶσϑαι τὴν neq an ὑπὸ χραυγῶν. (Vers. 140.) Τὸ δὲ οἴνῳ βαρεῖσίαι, χαὶ οἰνοβαρείειν ἀλλαχοῦ

3o συνϑέτως λέγεται. ᾿Γὺ δὲ οὔϑον μυϑείσϑ' ἢν, σύκνηϑες καὶ αὐτὸ ᾿“ττικοῖς ὡς χαὶ ἄλλα μυρία ὅμοια.
ἐν οἷς καὶ τὸ, δαίτην δαινύμε sYOUL. χαὶ παρὰ “Σοφοκλεῖ τὸ πῶς δῆτα, λέγω λύγον ἄῤνητον. χαὶ ἕτερα,
(9.5, 148. ) Τὸ δὲ ex τῆς δηϑείσης μέϑεης χαχὸν τὲ καὶ ἄκοσμον δηλοῖ ὑ ποιητὴς $ A) «ησὶν ὡς
ἔτι τῶν βασιλέων ἱσταμένων xc λὸ ογομαχούντων, ἀνορούσαντες uera nus ὑ λαὺς ἀσυντάκτως , ἔλυσαν
αὐτοὶ τὴν ἀγορὰν ἣν οὐκ ἐχάϑισαν. ( Vers. 142.) Δ ῶτα δὲ ϑαλάσσης ὥσπερ χαὶ πεδιάδος, ἡ ἐπι-
φάνεια. ἐχ μεταφορᾶς τῶν ἐπὶ γῶτα χειμένων ζῴων καὶ πατουμένων £v τῷ κεῖσ ctt πρηνῆ. ὑπτία μέν-

ἀστοι ϑάλασχσα ἡ γαληνιῶσα, ἐκ τῶν ἄλλως ἐπὶ ἀναπαύσει κατακεκλιμένων ὑπτίων. καὶ πεδίον δὲ ὕπτιον
ἐντεῦϑεν λέγεται. καὶ λειμὼν ὕπτιος. ( Vers. 145.) 70 δὲ δεινὸν χόλον -dOnveüjes- πεϑϑανολογεῖ τὸ
βαρύμηνι χαὶ δυσμετάτρεπτον αὐτῆς εἰς τὸ ἄχολον. ( Vers. 146.) 10/02 é£azéocuro, νόσον δηλοῖ καὶ
τὸν δεινὸν χόλον ἀκέσεως δαιόμενον. Τὸ δὲ νήπιος, συνήϑως καὶ γῦν ἀναφϑέγγεται. ὡς τοῦ βασιλέως
μικρόϑυμιον τὸ ϑεῖον ἡγησαμένου καὶ ῥᾳδίως παλίντροπον. ὕπερ οὐδὲ ᾿Ιάμβλιχος παραδέχεται ὕπου
περὶ εὐχῆς φιλοσοφεῖ. “Τὺ δὲ πείσεσίλαι, μέσως ἔχει. δηλ οἵ γὰρ καὶ τὸ πείσειν τὴν ᾿᾿Ιιϑηνᾶν καὶ τὸ πει-

5o σϑῆναι τὴν ἀϑηνᾶν; (Vers. XAR 22792 χ-λεποῖς ἔπεσιν, οὐχ ἠρμηνεῦσεν ὃ ποιητὴς» ἵνα un
ἐνταῦϑα 6 -"Néovw0 400407101], ὃ μὴ δὲ τὴν του ὕ ox oov «Ἵΐαντος φράσας χαχίαν ὡς πρὸ ὀλίγων ἐῤῥέϑη).
( Vers. 160. ) To δὲ τρέπεται νόος, ταυτὸν ἐστι τῷ πείϑεται. “Πὺ δὲ οἴχαδε Ἰεσϑααι, ὅμοιον τῷ νοστῆ-
σαι. διὸ εἰπὼν οἴχαδε ἱέμενοι, ἐπάγει. Ζεὺς δ᾽ οὔπω μήδετο γόστον. Ὅρα δὲ καὶ ore ὃ μὲν ἐν ᾿Ιλιάδι
φιλοβασιλεὺς Νέστωρ, τοῦ συμφέροντος στοχασάμενος ; ᾧχετο qb; Ὧν, qu καὶ πειραϑείη τῶν ἐκ δαίμο-
γὸς χαχῶν, καὶ ἅμα δόξ, 2] χαὶ αὐτὸς νήπιος χατὰ τὸν roiv. ὃς πολλαχοῦ τῆς Ἰλιάδος εἰπὼν τὸ
φεύγωμεν , ἐνταῦϑα μένειν ἔκρινεν. οὔτε ἐχεῖ. φϑεγγόμενος εὐγενῶς, καὶ νῦν δὲ, κρίνας κακῶς. Ὄδυσ-
σεὺς δὲ τῷ βασιλεῖ ἐπὶ χαχῷ οἰχείῳ χαρίξεται. τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ, ἦρα φέρειν ὅ ἐστι χάριν. ὕπερ
ἐπίηρα φασὶν οἱ ὕστερον. γίνεται δὲ τὸ ἦρα κατὰ τοὺς παλαιοὺς, ἀπὸ τοῦ ἐρῶ ἤρανὸν τὸ ἐπιϑυμη τόν,
ὡς κόπτω χόπανον. πληϑυντικὸν, ἤρανα. καὶ ἀποκοπῇ, ἤρα. (Vers. 167.) To δὲ φεῦγον, σπου-
δαῖον δηλοῖ πλοῦν τὸν εἰς ἀποφυγὴν χαχοῦ. διὸ χαὶ τὸν “Διομήδην φεύγειν ἐκ T, θοίας τότε φησὶν, ἐπι-
μεινας τῇ λέξει. Τὸ δὲ, φεῦγον ἐπεὶ γίνωσκχον ὃ δὴ καχὰ μήδετο δαίμων ἐρεῖ ἂν ἅπας προμηϑευσά-

60 μένος φυγεῖν ex δαιμονίου χαχοῦ. ὥσπερ στάσεως ἐριστιχῆς δηλωτιχὸν "τὸ, ὡς οἱ μὲν χαλεποῖσιν ἀμειβό-
μενοι ἐπέεσσιν, ἔστασαν. οἱ δ᾽ ἀνόρουσαν ἠχῇ ϑεσπεσίῃ. δίχα δέ σφισιν ἥνδανε βουλή. ( Vers. 150.)
Καὶ ὅρα τὸ ἥνδανε χοινότερον ἐνταῦϑα λεχϑέν. πρὸ βραχέων γὰρ, ἑήνδανε ᾿Α΄ττικῶς ἐφράσϑη.
( Vers. 151.) Ὅτι ἀέσαμεν, ποιητικὴ ἐνταῦϑα λέξις ἀντὶ τοῦ, ἀνεπνεύσαμεν. ἐκοιμήϑεημεν. ὅϑεν οὐ
μόνον ὑγρὸν ἀέντες ἤγουν πνέοντες ἄνεμοι, ἀλλὰ καὶ ἀεσίφρων ὃ οἱονεὶ κατὰ φρένας χοιμώμενος καὶ
ἐναντίος τῷ νηφραλίῳ xci ἐγρηγορότι. (Vers. 152.) Ὅτι Ὁμήρου εἰπόντος πῆμα, χαχοῦ ἐν τῷ, ἐπὶ
γὰρ Ζεὺς ἤρτυε πῆμα κακοῖο, λαβὼν ἐντεῦϑεν ὃ ζηλωτὴς αὐτοῦ “οφοκλῆς, πῆμα ἄτης φησίν. ὕ ἐστιν

1469 ἄτη περιφραστικῶς. ᾿Αρτύει δὲ πῆμα κακοῦ ὃ Ζεὺς, χαϑὰ καί τις ἀρτύει πῶμα χηλοῦ, ἤγουν ἀραρό-
τως ἐπιτίϑησιν. ἢ καὶ ἄλλως, ἀπαρτίζει. καϑά mov καὶ Εὔμαιος ἀράρισχε πέδιλα. (Wers. 154.)
Ὅτι βαϑυξώνους γυναῖκας τὰς Τρώας φησὶν, ἀντὶ τοῦ εὐστόλους. αἱ βάρβαροι γὰρ, τοὺς ὑποδύτας
φασὶν, εἰς βάϑος ἐπισύρουσιν. εἶεν δ᾽ ἂν ἡποδύται, οἱ τοῖς ἐπενδύταις ὑποκείμενοι.

(Vers. 155.) Ὅτι σχῆμα ἐπαναφορᾶς τὸ, ἡμίσεες λαοὶ ἐρητύοντο μένοντες παρ᾽ ᾿4τρείδῃ ᾿4γα-
μέμνονι. ἡμίσεεᾳ δ᾽ ἀναβάντες, ἐλαύνομεν. τὸ μέντοι ἀναβάντες ἐλαύνομεν, αἱ δὲ μάλ ὠχα ἔπλεον,
ἐστόρεσεν δὲ ϑεὸς μεγαχήτεα πόντον, εὐδίας δηλωτιχόν. | (Vers. 156.) Ἔνϑα ὕρα τὸ, μένοντες
παρὰ ycutuvow. ἐτομολογικὸς γάρ τις τρόπος ἐστὶν, ὡς τοῦ ᾿Δγαμέμνονος παρὰ τὸ μένειν ἐτυ-
μολογουμένου. (Vers. 153.) ᾿ἀναβῆναι δὲ καὶ νῦν, τὸ ἀναπλεῦσαι ἐκ τοῦ λιμένος. (Vers. 158.)

10
119

PaAOGE QIAIO I? τὖῦϑ. 158 --- 170. 119

Τὸ δὲ στορέσαι, πρωτότυπόν ἐστε τοῦ στρῶσαι καὶ καταστρῶσαι, ἀφ᾽ οὗ τὰ στρώματα. εἰ γὰρ
xoti erit ϑεύϑεν πόντος, εἰχότως καὶ καταστορεσϑῆναι λεχϑείη ἄν. διὸ καὶ ᾿Ηρόδοτος εὐδίαν
φράζων, φησίν. ἐπαύσατο ἄνεμος καὶ τὸ κῦμια ἔστρωτο. διὸ εὔλογον καὶ εὐνὰς ἐντεῦϑεν τὰς ἀγκύρας
λέν γεσϑαι. καὶ εὐνάξζεσϑιαι κλύδωνα. λέγει δὲ ὁ ποωιτὴς στορεσϑ᾽ ἤναι τὸν πόντον, πρὸς πιϑϑανότητα 10
τοῦ - ΑΕΒ s. πεσύντος γὰρ ἀνέμου χαὶ στορϑ σϑὥέντος τοῦ πόντου. ἀναγκαῖον ἐλαύνειν. ὃ πέρ ἐστι
δεύτερος πλοῦς. ὃ μέντοι πρῶτος πλοῦς, μετ᾽ ὀλίγα ἔσται ὅτε λιγὺς 0 οὔρος erect καὶ αἱ νῆες μάλ ὦχα
διαδραμοῦνται. “Ἴστεον δὲ καὶ ὅτε τῶν περὶ ϑάλασσαν ζῴων εἰς ἰχϑύας διαιρουμένων καὶ εἰς χήτη,
Ὅμηρος δὲ αὐτὰ, ποτὲ uiv ἰγϑυύεντα πόντον φησὶν, 7, ἰχϑυόεντα κέλευϑα ὡς μετ᾽ ὀλίγα ἐρεῖ. ποτὲ δὲ,
eye ree πόντον ὡς ἐνταῦϑα. ( Vers, 161.) Ὅτι ὥσπερ ἐν τοῖς ἑξῆς σχέτλιον ὕπνον φησὶ κατὰ λόγον
10 βαρύτητος, τὸν βλάψαντα, οὕτω xci ἐνταῦϑα “ία σχέτλιον. τοῦτο δὲ καὶ ἐν Ιλιάδι εἶπε. χαὶ ἡ αἰτία
ἐγράφη ἐχεῖ. ( Vers. 1363.) Ὅτι τὸν Ὀδυσσέα, ἄναχτα δαΐφρονα ποικιλομήτην ὁ “Νέστωρ καλεῖ, ϑερα-
πεύων τὸν ἀκροατὴν Οδυσσείδην Τηλέμαχον. ποιεῖ δὲ τοῦτο, ἵνα μὴ 0 y καὶ αὐτὸν, χαϑὰ καὶ τὸν
βασιλέα, νήπιον ἔχειρι ὡς εἰς ἐχεῖνον ἐπαναστραφέντα. διὸ οὐδὲ ῥητῶς εἶπεν ὅτι ἀπέστρειψε τὰς νῆας
ὁ ᾿Οδυσσεὺς αὐτὸς ἐκεῖνος, ἀλλ οἱ ἀμφ᾽ Ὀδυσσῆα. Ὅρα δὲ ὅτι δυνάμενος ὁ ποιητὴς ποικιλομήτην
Ὀδυσσέα εἰπεῖν ur τῷ, εὔμητιν χαὶ πολύμητιν, ὅμως οὐκ ἔγραψεν. οὕτως. ἐνδεικνύμενος, ἐξεῖναι
190 xci οὕτω φράξειν "καὶ οὕτως. τὸ μὲν δηλᾳδὴ, ἐκ τοῦ μῆτις ἡ βουλή. τὸ δὲ, ἀπὸ κινήσεως τοῦ μήδω 20
ῥήματος ἐξ οὗ χαὶ ὃ ἀγκυλομήτης. (Vers. 168.) Ὅτι τῷ δέστορι. ἐκ Τροίας οἴκαδε 0 πλοῦς διὰ "Léaflov
ἐγένετο καὶ τῶν ἐφεξῆς γήσων. φησὶ γὰρ ὁ Νέστωρ € ὅτι OWé εἰς ἡμᾶς ἐλϑὼν “Μενέλαος, ἐν “Τέσβῳ ἔχιχε
δολιχὸν πλόον ὁρμαίνοντας, ὃ ἔστιν δυμῶντας. ἢ DL hoy ve pena dic τὸ; ὥρμηνε δ᾽ ἀνὰ ϑυμόν'
20 εἶτα ἑρμηνεύων. τί ὥρμαινον, φησίν. (Vers. 1 70. ) ἢ καϑύπε «oe Χίοιο νεοίμεϑα παιπαλοέσσης. γήσου
ἐπὶ ἱυρίης, αὐτὴν ἤγουν τὴν. Χίον ἐπ᾽ ἀριστέρ' ἔχοντες. ἢ ὑπένερϑε Χίοιο παρ᾽ ἠνεμόεντα Miuevra.
τοῦτο δὲ, ἐμπειρικῶς λέγει. ὡς δυνατὸν ὃν xci οὕτως, χαὶ οὕτω πλεῦσαι. δῆλον δὲ ὡς ὕπερϑε μὲν
Χίου πλέει, ὃ ém ἀριστερὰ ἐκείνην ἀφείς. ὑπένερϑε δὲ, ὃ παρὰ τὸν Φιίμαντα. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἡ μὲν
“Ἱέσβος, νῆσος πεντάπολις. ἔχυυσα πόλεις, «Ἰέσβον ἀφ᾽ ἧς zc ὠνόμασται. Ἄντισσαν ἢ Ἴσσαν.
Πύῤῥαν. Μήϑυμναν. χαὶ “Μιτυλήνην ἐξ ἧς ἡ γῆσος ἔχεν ἄρτι τὸ ὄνομα ὥσπερ πάλαι ποτὲ ἐχ τῆς
“έσβου. περὲ ἧς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι τὰ δέοντα εἴρηται. ταύτης παρώνυμον. καὶ τὸ “έσβιον ποτήριόν τε καί
τι λουτρόν. μνεία δέ τις “έσβου ἀρκοῦσα χεῖται χαὶ ἐν ταῖς κατὰ τὴν P nuin λιταῖς. (Vers. 169.)
Τὸ δὲ πλόον εἰ καὶ συναιροῦσιν ἄλλοι ὡς ἂν μὴ παράλληλα. τὰ αὐτὰ σύμ" φωνα εἴη χκαϑ' ᾿Ἡρωδιανὸν 30
εἰπεῖν, ὃ δὴ γίνεται καὶ ἐν τῷ » Σαπφόος χαὶ ἄλλοις μυρίοις εἰ συναλείφονται εἰς τὴν οὔ , δίφϑογγον, ἀλλ
20 Ὅμηρος “ἀναλόγως φράζει χαὶ οὐδὲ πόῤῥω σεμνότητος. xc καὶ τὸ νόον καὶ ῥόον. ἀφιεὶς, ἄλλα παρ᾽
ἄλλοις εἶναι καλά. Χίος δὲ κατὰ τὸν γεω) ράφον περὶ ἧς καὶ ἐν τοῖς τοῦ περιηγητοῦ ἐγράφη, περίπλουν
ἔχει σταδίων ἐνακοσίων. ναύσταϑιμος δὲ αὐτῇ, νηῶν ὀγδοήκοντα. εἶχε δέ φησι καὶ ἄλσος φοινίχων. ὅτι
δὲ ἀμφισβητοῦσιν Ὁμήρου Χῖοι, ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι γέγραπται. ἀπὸ ταύτης δὲ καὶ παροιμία τὸ, Χιαστὶ
τίλλειν. ὡς τῶν “Χίων παρατιλλομένων χατὰ τοὺς παλαιούς. χαὶ ἑτέρα παροιμία κειμένῃ mag Linó-
λεδι τὸ, Χίος δεσπότην ὠνήσατο, ἐπὶ τῶν βλαπτομένων ἔχποϑεν προσώπων μεμισϑϑωμένων ἐπὶ ὠφελείᾳ.
Χίοις γάρ φασι πρώτοις χρησαμένοις ὠνητοῖς ἀνδραπόδοις, ἐμήνισε τὸ δαιμόνιον. διὸ zl ἐβλάβησαν
πολλὰ ὑπὸ δούλων ἀποστάντων xci ἐπαναστάντων αὐτοῖς. ὅϑεν δὲ αἱ ῥηϑεῖσαι παροιμίαι, δύο, ἐκεῖ
ἕλεν χαὶ Διὸς λόφος, τὸ ἀποτιλϑῆναι φασὶ τὴν κεφαλὴν τὸ μέσον. ὡς οἷον, λόφον ἅπολ ἱπόντων. ὅτε
δὲ χαὶ τὸ κίβδηλον. «mó Χίας ἱστορίας εἴληπταν: ὡς oiove χίβδηλον, " ἐτυμολόγοι δηλοῦσιν. ἦν μὲν
4o γὰρ καιρὸς ort ᾿᾿ϑηναῖοι προσεῖχον. «τοῖς Χίοις. ὥστε καὶ ϑύοντες, ηὔχοντο ἀγαϑὰ yevéac'au αὐτοῖς áo
καὶ τοῖς Χίοις. ἔπεσε δέ ποτε αὐτοῖς. καὶ ἄλλως τὰ τῆς τύχης , χαὶ ἐμισοῦντο ὑπὸ Alpen οἱ .Xiot.
ὅτε "καὶ τοῦ χαράγματος ὕσον ἀχρεῖον. ἦν ἐν ᾿“ϑήναις, χιάζοντες οἱ πολῖται τουτέστι τὸ χ στοιχεῖον ἔντυ-
πούμεγοι, ἐσημειοῦντο οὕτως τὴν τοῦ χέρματος φαυλύτητα. αἰνιττόμενοι ὡς οὕτως ἀποβάλλονται xat
τοὺς Χίους ὧν χατάρχει Th y. χαὶ ὠνομιάξετο. τὸ τοιοῦτον γόμισμα, χίβδηλον ᾿Ιωρικώτερον, ὡς οἱονεὶ
χίδηλον. ὅ ἐστι δηλούμενον διὰ τοῦ y. πλεονάσαντος TOU βῆτα, διὰ φωνῆς ὄγκον. ὡς καὶ ἐν τῷ
ἁλυβδήσασα παρὰ dvxóq oov. χαὶ ἐν ἑτέροις πολλοῖς. Ὅτι δὲ τῇ Χίῳ νἤσῳ παρωνόμασται καί τις

120 »ΑΨΩΙ ΔΙᾺ T. Vs376—3187.

βύλος πεττευτικὸς οὗ μέμνηται χαὶ ᾿Πριστοφάνης ἐν τῷ, πέπτωχεν ἔξω τῶν καχῶν οὐ Xioc ἀλλὰ Κῷος
ἢ κατά τινὰς Κεῖος, ἐν τῇ ᾶ ῥαψῳδίᾳ 7 προγέγραπται. ἐβυρία δὲ, νησίδιον, Níov φασὶν ἀπέχον bradiove
ὀγδοήκοντα. λιμένα ἔχον veov εἴχοσι. λέγεται δὲ χαὶ οὐδετέρως τὰ ἱμύρα. ὡς ᾿Ἱλκμάν. παρά τε ἱερὸν
σχόπελον 7 παρά τὲ voe τὸν Διόνυσον ἄγοντες. ἤγουν ὡς οἷον ἐν οὐδενὶ τιϑέμενοι τὸν Διόνυσον. xci
ἔστι παροιμία τὸ, ἱθύρα τὸν Zdióvvoov. διὰ τὴν τῆς γήσου λυπρότητα. ὁ δὲ γεωγράφος λέγει p
50 ὕτι τὰ Wvoe χύχλος osadiny τεσσαράκοντα καὶ πόλις ἐν αὐτῇ ὁμώνυμος. * Minas δὲ, ὅρος φασὶ
χατέναντι Niov, μεταξὺ ᾿δρυϑρῶν χαὶ τοῦ ὑποκρήμνου. ἀπὸ Mipavroc γίγαντος ἐν αὐτῷ κειμένου. ἔστι
δὲ εὔϑηρον καὶ πολύδενδρον AC ἡνεμόεν ἤγουν ὑψηλόν. μέση δέ φασι ἱθύρων καὶ Μίμαντος ἡ Xiog
χεῖται. Ori δὲ οὐ λιπαρὰ ἡ n ioc, δηλοῖ ὃ ποιητὴς εἰπὼν αὐτὴν παιπαλόεσσαν. παροξύνεται δὲ τὸ Χίος
ἐπὶ τῆς νήσου. χαϑὰ καὶ los ἡ νῆσος. ὁ μέντοι Xiog ἀνὴρ ἢ οἶνος ἤ τι τοιοῦτον, προπερισπᾶται διὰ 10
τὴν συναίρεσιν τὴν ix τοῦ Χίϊος. (Vers. 176.) Ὅτι λιγὺς οὖρος ἐνταῦϑα,, ὁ ὀξὺς διὰ τὸν ἦχον. ὕπερ'
ταυτόν ἐστι TO, Ζέφυρον χκελάδοντα. «Σοφοκλῆς δὲ, εἰς ἐν ἄγει ἄμφω ἐν τῷ, ὀξὺν χέλαδον ἐνσείσας δὲ
ὦτων. (Vers. 177.) Ὅτε T4 αιρεστὸς, λιμὴν Μυβοίας. περὶ ἧς καὶ αὐτῆς ἐγράφη ἀλλαχοῦ. ἐς ταύτην
ἐννύχιαι κατήγοντο αἱ τοῦ Νέστορος γῆες. ἤγουν διὰ “μιᾶς; γυχτὸς κατέστησαν εἰς τὸν ἐχεῖ λιμένα. ὡς
δηλοῖ ὁ μεταβαλὼν οὕτω. εὐπλοίᾳ ϑαυμαστῇ χρησάμενοι χαὶ πλοῦν ἀμύϑηπτον χατανύσαντες καὶ διὰ
finos 1 αιρεστῷ προςσχόντες. κεῖται δὲ χατὰ τὸν yeny Qeq or ἐπικαιρίως τὸ χωρίον τοῖς διαίρουσιν
E ᾿Ασίας εἰς τὴν Arta, πλησιάζον τῷ ΦΣουνίῳ. ἔχει δέ gniow ἱερὸν “Ποσειδῶνος ἐπισημότατον.
ioc xci ϑύσαι περὶ TOV βωμὸν, δοκεῖ ταύρων πολλὰ μηρία τῷ 1]οσειδῶνι ὁ “Νέστωρ. ἔστι δὲ χαὶ
60 “κατοικία φησὶν ἀξιόλογος. τὰ AT JeesrÜT, Epérowe DN μέγιστ φησὶ τῆς Βοιωτίας μετὰ

Χαλκίδα. - 20
(Were 179. ) Ὅτι τὸ, πέλαγος μέγα μετρήσαντες ᾽ ἀντὶ τοῦ διαπεραιωσάμενοι. ὅϑεν λέγεται καὶ

ἐν τοῖς ἑξῆς τὸ τὴν χάρυβδιιν ἀναμετρῆσαι. εἴλ meon δὲ ἡ λέξις ἐκ τοῦ παραχολουϑοῦντος. δῆλον γὰρ,
ὡς 0 ὁδεύων μετρεῖ ὅσον ὥδευσεν. ἴσως δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ μεταίρειν ἡ λέξις παρῆχται. μεταίρει γάρ ποϑέν
ποι ὥσπερ ὃ ὁδεύων, οὕτω" καὶ ὁ πλέων.
(Vers. 180.) Ὅτι τριῶν μερῶν πλοῦν NUM μετρεῖν ὃ ποιητὴς τὸν ἀπὸ Τροίας εἰς “Ζργος. λέγων
1ἀθϑὕὅτι τέτρατον jue ἔην ὅτε ἐν "Ap* γεὶ αἱ τοῦ Διομήδους iiec χατέστησαν. οὕτω καὶ ἀλλαχοῦ μετρεῖ ὁδὸν
ἐν τῷ, ἔνδιοι ἱκόμεσϑ᾽ ἱερὸν ῥόον ᾿Αλφειοῖο. οἱ γὰρ £& ρήνης νυκτερεύσαντες, ἔνδιοι c 0 ἐστι μεσημι-
θορινοὶ χατὰ τὸν γεωγράφον, ἀφικνοῦνται εἰς ᾿ἡλφειόν. ( Vers. 182.) Ὅτι ἐν τῷ, αὐτὰρ ἔγωγε Πύλονδ᾽
ἔχον, τὸ ἔχειν, ἀντὶ τοῦ ἐλαύνειν; πλὴν οὐχ ἁπλῶς, ἀλλὰ ναυτιχῶς. κατὰ τὸ, ἡμίσεες δ᾽ ἀνα-
βάντες ἐλαύνοιιεν. ἄλλως δὲ, τὸ ἔχειν. χαὶ ἐπέχειν, καὶ ἐπὶ σχοποῦ χεῖται. ὅϑεν χαὶ παρὰ Πινδάρῳ τὸ, 30
ἔπεχε σχοπῷ τόξον. διὸ καὶ οὕτως οἰχεῖον ἐπὶ γηὸς "τὸ ἔχειν zai τὸ ἐπέχειν, χαϑὰ χαὶ τὸ βάλλειν. ὡς 121 -
τὸ, ἐς Φηρὰς ἐπέβαλλεν, ἡ ναῦς δηλαδή. τουτέστιν ἐπιτυχῶς xci εὐστόχως ἔϑεεν. Ὅτι ἐν τῷ, οὐδὲ
mor ἔσβη οὖρος, οὐ κακοζήλως οὕτω καὶ ψυχρῶς ἐῤῥέϑη τὸ ἔσβη. ἀλλ ἐπειδήστερ ἡ τῶν ἀνέμων ὕλη
ἀτμίς ἐστιν οὐ μόνον ὑγρὰ, ἀλλὰ zc ξηρὰ; μάλιστα, ταυτὸν δὲ εἰπεῖν καπνώδης χαὶ Dou», διὸ τὸ
μὲν ὑγρὸν ὃ ποιητὴς δηλοῖ ἐν τῷ, ixpevog οὖρος. καὶ ἀνέμων μένος ὑγρὸν ἀέντων. τὸ δὲ καπγῶδες zc
οὕτω ϑερμὸν; ἐν τῷ, οὐδέ ποτ ἔσβη οὖρος. διαρκῆ. δὲ ἄνεμον οὔριον δηλοῖ τὸ οὐδὲ ποτ᾽ ἔσβη οὖρος,
10 ἐπειδὴ πρῶ τα Doc προέηκεν. ἀῆναι. Τὸ δὲ ποτὲ, τὸ οὐ διηνεκὲς χαὶ ἐνταῦϑα δηλοῖ ἀλλὰ πρὸς χαιρόν.
( Vers. 1 83. ) Τοῦ δὲ ἀῆναι τὸ ϑέμα οὐχ εὔχρηστον. ἀαίνω γὰρ ὡς τὸ φοραίνω ὑδραίνω zc τὰ τοιαῦτα.
τοῦτο δὲ, ἀήμεναι ἀνωτέρω ἔφη ὃ ποιητής. ( Vers. 184. :) Ὅτι ὥσπερ ἡ Δὐρύκλεια πρὸ τούτων, οὕτω
xci ἐνταῦϊγα φίλε τέκνον ᾿Ἵττικῶς ὃ ῥήτωρ Νέστωρ τὸν Τηλέμαχον προσφωνεῖ εἰπών. ὡς ἦλϑον φίλε 4o
τέκνον ἀπευϑής. ἐπεὶ δὲ πρὸ μιχροῦ ἀπευϑὴς ὕλεϑρος ἐῤῥέϑη ὃ ἀνήκουστος o περὶ οὗ οὐδεὶς οἶδε
πυϑόμενος, ἐνταῦϑα δὲ ἄλλως κεῖται τὸ ἀπευϑὴς, ἑρμηνεύων ὃ ποιητὴς τοῦτο, φησίν. οὐδὲ τι οἶδα.
xci τὰ ἑξῆς. ἵνα ἢ νῦν ἀπευϑὴς, ὃς οὐδὲν οἶδεν. ἤγουν ὃς οὐδὲν ἐπύϑετο. (Vers. 187.) Διὸ ἐπάγει.
ὅσσα δ᾽ ἐνὶ μεγάροιαι χαϑήμενος πεύϑομωι, ἡ ϑέμις ἐστὶ δαήσεαι. οἱονεὶ λέγων, ὅτι τῶν ἄλλων μὲν,
ἀπευϑῆς εἶμι. τὰ δὲ ἐπεξῆς πεύϑομαι οἴκοι καϑημενος. To δὲ dj ϑέμις ἐστὶν, ἀντὶ ToU. χαϑά «ἐστι
δίχαιον. χρὴ γὰρ μὴ μαψιδίως οὕτω ψεύδεσϑαι εἰς οὐδὲν. δέον. Σηκμείωσαι. δὲ ὅτε ἐπίτηδες ἀναρτᾷ

ῬΑΨΙΩΙΔΜΔΙ,, Dn Vs188—202. 121

κατὰ TOUS παλαιοὺς τὸν λόγον 0 ποιητὴς ἐπὶ Νέστορος, ἵνα τὼ λοιπὰ δὲ ἄλλου χωρίου δηλώσῃ. τὸ γὰρ
ἑνὶ ἀνϑρώπῳ πάντων φησὶ τῶν περὶ τὸν »όστον τὴν ἐμπειρίαν περιϑεῖναι, οὐ πιϑανόν. ἐν μέρει δὲ
δηλουμένων, ἀξιόπιστον γίνεται τὸ πᾶν. "οὐχ ἄλογος οὖν φασὶν οὐδὲ ἡ πρὸς Μενέλαον ἐχπομπή. 20
ἵνα σὺν ἄλλοις, xc τὰ περὶ “Ἐλένης ἐνταῦϑα διατυπωϑ) ἢ.

( Vers. 188.) Ὅτε προσιστορῶν ὃ Νέστωρ καὶ ἕτερα τῶν μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Τροίας, φησίν. εὖ
μὲν M υρμιδόνας φασὶν. ἐλϑεῖν ἐγχεσιμώρους, οὺς ἄγ Ay Aog μεγαϑύμου φαίδιμος υἱός. ὃν οἱ vewrepot
φασιν ἐλϑεῖν εἰς τὴν οὕτω καλουμένην ἤπειρον, ὡς χαὶ κατωτέρω ῥηϑήσε ται. εὑ δὲ Ψιλοχτήτην Ποιάν-
τιον ἀγλαὸν viov. πάντας δ᾽ ᾿Ιδομενεὺς Κρήτην εἰσήγαγ᾽ ἑταίρους, οἱ φύγον ἐκ πολέμου. ᾿Δτρείδην δὲ,
χαὶ αὐτοὶ ἀχούετε. ὥστε ἦλϑεν, GT “ἴγισϑος ἐμήσατο χαχὸν ὄλεϑρον. Καὶ ὅρα τὴν ἐν τῷ χωρίῳ

10 τούτῳ γοργότητα, καὶ τὸ τῆς ἱστορίας ἐπίτροχον. ἔτι δὲ καὶ τὸ ᾿πολύσχημιον τὸ, εὖ μέν φάσιν ἐλϑεῖν τοὺς
diva πληϑυντιχῶς. εὖ δὲ τὸν δεῖνα. πάντας δὲ ὃ δεῖνα τοὺς μετ᾽ αὐτοῦ περιεποιήσατο. τὸν δὲ δεῖ eive, καὶ
αὐτοὶ ἀκούετε τί πέπονϑε. συμβάλλεται δέ τι πρὸς πολυσχημοσύνην, καὶ τὸ τοὺς μὲν ἄλλους ὀνομάσαι,
τὸν δὲ Νεοπτόλεμον καὶ τὸν ᾿Ἱγαμέμνονα, πατρόϑεν δηλῶσαι διὰ τὸ ἄγαν ἄλλως ἐπισήμους εἰναι. ἀνα-
φέρεται δὲ τὸ μὲν τῶν Μυρμιδόνων καὶ τὸ τοῦ Φιλοχτήτου, εἰς ἀόριστον ἱστορίαν, ὡς δηλοῖ τὸ φασί. τὸ
δὲ τοῦ ᾿Ιδομενέως, εἰς εἴδησιν ἀκριβῆ. ἀποφαίνεται γὰρ ὃ Νέστωρ, ἐπανελϑεῖν οἴκοι αὐτόν τὲ καὶ πάν- 3o
τας οὐ τοὺς ἐξ ἀρχῆς αὐτῷ συμπλεύσαντας, ἀλλ᾿ ὅσοι οὐκ ἔπεσον ἐν μάχῃ. τὸ δὲ τοῦ ᾿Ατρείδου, εἰς
ἀκουὴν ὡρισμένην τε καὶ ἀόριστον ὡς δηλοῦται διὰ τοῦ καὶ αὐτοὶ ἀκούετε, ἤγουν καὶ ὑμεῖς καὶ ἕτεροι.
᾿ἐγχεσίμωροι δὲ ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι, οἱ αἰχμηταί. οἱ περὶ ἔγχη μεμορημένοι 0 ἐστι καχοπαϑοῦντες, κατὰ
ἔχτασιν τοῦ Ὁ. ἢ ἐγχεσίωροι, ὡς ὥραν ἔχοντες τῶν ἐγχέων, πλεονασμῷ τοῦ μ΄ ( Vers. 189. ) Υἱὸν δὲ

20 Ἀχιλλέως, τὸν Νεοπτόλεμον λέγει ἃ ὃν xai Πύῤῥον φασὶ κληϑῆναι. ὡς καὶ Σοφοκλῆς διὰ τοῦ Φιλοχτή-
του αἰνίττεται ἐν τῷ, ὦ πῦρ σύ. περὶ οὗ φασί τινες, xc Ort ᾿Νεοπτόλεμος ἐπειδὰν τὸ μέχρι Θεττα-
λίας διεμέτρησε πέλαγος, ἐνέπρησεν a εἶχε σκάφη , συμβουλῇ Θέτιδος. καὶ χρησϑεὶς ὑπὸ EAcvov, μένειν
ὅπου ἂν οἴχῳ ἐντύχῃ ϑεμελίους μὲν ἔχοντι σιδηροῦς τοίχους δὲ ξυλίνους καὶ ὄροφον ἐρεοῦν, καὶ πεζὸς
ἐλϑὼν εἰς τὴν παμβῶτιν λίμνην ἠπείρου, εὑρέ τινας ἐκεῖ δόρατα πήξαντας καὶ χλαίνας καταπετάσαν-
τας ἄνω, χαὶ οὕτω σκηνοῦντας ac συμβάλλει. τὸν χρησμόν. καὶ οἰχεῖ ἐκεῖ. καὶ ἴσχει υἱὸν τὸν Mooc-
σὸν ἐξ ᾿νδρομάχης τῆς γυναικὸς Ἕκτορος, ἀφ᾽ οὗ Μολοσσία ἡ χώρα. (Vers. 190.) Τὸ δὲ Ποιάντιον
διὰ διφρϑόγγου ὀφεῖλον γραφῆναι ὡς χτητιχὸν, ἀποβολὴν ἔπαϑε τοῦ t διὰ μέτρον. ὡς καὶ τὸ, "αἰπύ- áo
τιον παρὰ τύμβον ἐν ᾿Ιλιάδι. χαὶ τὸ, «Αἰολίη νῆσος ἐν τοῖς ἑξῆς. καὶ ἄλλα δὲ διάφορα. Ὅρα δὲ χαὶ νῦν
τὴν ᾿μηρικὴν εὐλογίαν ἐν τοῖς ἐπιϑέτοις. τούς τε γὰρ “Μυρμιδόνας ἐπήνεσεν ὡς ἐῤῥέϑη, χαὶ τὸν καλὸν

So τοξότην Φιλοκτήτην. καὶ τὸν ᾿Αχιλλέα. χαὶ τὸν αὐτοῦ υἱόν. τὸν δέ γε ᾿Ιδομενέα, οὕτως ἁπλῶς ἐξερώ-
γῆσε, διὰ ποικιλίαν καὶ τοῦτο γραφῆς. ἐποίησε δὲ καὶ κάλλος κομματικὸν ἐν τῷ, ὥστ᾽ ἦλϑεν ὥστ᾽
“γισϑος. ( Vers. 195.) Ὅτι ἀμύνης δηλωτιχκὸν τὸ, ἀλλ ἤτοι κεῖνος μὲν ἐπισμυγερῶς ἀπέτισε. περὶ
"Aiyiatov δὲ ὃ λόγος, παϑόντος οἷα ἔπαϑεν ἐφ᾽ οἷς τὸν "ros ἀνεῖλε. " Ear δὲ ᾿σμυγερῶφι, τὸ ἐπιπό-
vug. ὀδυνηρῶς. καὶ ὡς εἰπεῖν, χκαυστιχῶς. ἀπὸ TOU σμύχω τὸ καίω. ὕϑεν τὸ, σμύξαι πυρὶ νῆας. τοῦ δὲ
σμύχω, δεύτερος ἀόριστος, ἔσμυγον. ὅϑεν τὸ σμυγερόν. Ti δὲ ἀπέτισεν “ἴγισϑος; ἢ πάντως ὕπερ
ὥφειλε. τόδε ἦν, τὸ μὴ ϑανεῖν ἁπλῶς ἀλλὰ σμυγερῶς. (Vers. 190.) Ὅτι γνωμιχὸν τὸ, ὡς ἀγαϑὸν
zc παῖδα καταφϑιμένοιο λιπέσϑαι ἀνδρός. ἐν ᾧ ἀπὸ κοινοῦ γοητέον τὸ, ἀγαϑὸν παῖδα. τί γὰρ ἄλλως
ἀγαϑὸν ἐὰν ἐξώλης υἱὸς πατέρα ἀγαϑὸν διαδέχοιτο. οὕτω xci ἐν τῷ, ἀγαϑιὴ παραίφασις ἑταίρου, τὸ
ἀγαϑοῦ ἀπὸ χοινοῦ συνεπινοεῖται. ire λέγῃ ἀγαϑὴν παραίφασιν, τὴν τοῦ ἀγαϑοῦ ἑταίρου.

122 (Vers. 199.) Ὅτι χρήσιμον "εἰς προτροπὴν εὐγενοῦς τὸ, καὶ σὺ φίλος, μάλα γάρ σ᾽ ὁρέω καλόν τε 5ο
μέγαν τε. χαὶ ἑξῆς, , ὡς ἐν τῇ ἃ ῥαψῳδίῳᾳ ἡ ἡ A0: nva ἔφη. ταυτὰ εἰποῦσα οἷς ἐνταῦϑα ὁ γέμων ᾿ϑηνᾶς
Νέστωρ, φησίν. ὡς xci ἀλλαχοῦ πεποίηταί τι ὕμοιον. ( Vers, 202.) Ὅτι χρηστολογηϑεὶς ὁ Τηλέμαχος
ἐν οἷς πρὸ μικροῦ πατρῴξειν ἐν λόγοις ἤκουσε πρὸς τοῦ Νέστορος, χαὶ ϑαῤῥήσας, καὶ ἐν φρεσὶν ἤδη
γοῶν ὡς 3j ᾿ϑηνᾶ εἶπε, χατά τινα δαιμονίαν ὑποϑήκην λαλεῖ πρὸς τὸν ῥήτορα Νέστορα, ὕσα ὁ ποιη-
τὴς δηλοῖ. προϑεὶς ἔπαινον τοῦ γέροντος τὸ, ὦ Νέστορ Νηλαιάδη μέγα κῦδος ᾿᾿χαιῶν. εἶτα μακχαρίξει

τὸν ᾿“γαμεμνονίδην Ὀρέστην. εἰπών. "καὶ λίην χεῖνος μὲν ἐτίσατο, καὶ οἱ Agel οἴσουσι κλέος εὑρύ. 6o
ΟΟΜΜΈΕΝΤ. 1N Opvss. Tow. I.

122 P ACE QIAI.A Γι ὺ Vs. 208 — 230.

χαὶ ἑρμηνεύων τί τὸ εὑρὺ, ἐπάγει. ( Vers. 204, ) xcà ἐσσομένοισι πυϑέσϑιαι. ἢἢ χατὰ ἑτεροίαν γραφὴν,
καὶ ἐσσομένοισιν ἀοιδήν. ὡς εἰναι χλέος εὑρὺ, τὸ πλατυνόμενον χαὶ εἰς τὰς ἔπειτα γενεξς. '( Vers. 203.)
1464 TO δὲ κεῖνος, ἔοικε κατ᾽ ἐξοχὴν εἰρῆσϑαι. οὐ γὰρ ἔφϑη μνησϑῆναι πρὸς ὄνομα τοῦ "Üpé*orov. ὥσπερ
οὐδὲ πρὸ ὀλίγων ἐν τῷ, ἐπεὶ καὶ κεῖνος ἐτίσατο πατροφονῆα. τοιοῦτον xci παρὼ τῷ κωμικῷ τὸ αὐτὸ
ἐπὶ Σωκράτους ῥηϑέν. καὶ τὸ, αὐτὸς ἔφα τὸ ὑπὸ τῶν Π]Πυϑαγορικῶν ἐπὶ τῷ διδασχάλῳ λεγόμενον.
( Vers. 205.) Ὅτι εὐχὴ ἐπὶ ἀμύνῃ τὸ, αἰ γὰρ ἐμοὶ τοσσήν δὲ ϑεὸς δύναμιν παραϑείη τίσασϑαὶ τοὺς
δεῖνα ὑπερβασίης ἀλεγεινῆς. οἵ τέ μοι ὑβρίζοντες ἀτάσϑαλα μηχανόωνται. (Vers. 208.) “υστυχίαν
δὲ μετὰ καὶ παραμυϑίας φράζει τὸ, ἀλλ᾿ οὔ μοι τοιοῦτον ἐπέκλωσαν ϑεοὶ ὄλβον πατρί T ἐμῷ καὶ ἐμοί.
viv δὲ, χρὴ τετλάμεν ἔμπης. ( Vers. 206.) “2 δὲ ὑπερβασία, καὶ παραιβασία καλεῖται. εἴληπται δὲ
τὸ μὲν, ἀπὸ τῶν ὑπερβϑαινόντων δροϑέσια τυχὸν ἢ τοιαῦτά τινα. τὸ δὲ, ἀπὸ τῶν παρὰ τὴν εὐϑεῖαν 10
βαινόντων. Τὸ δὲ ὑπερβασίας ἀλεγεινῆς, ἀντίπτωσίς ἐστι. τὸ γὰρ ὀρϑὸν ἦν, τίσασϑαι μνηστήρων
ὑπερβασίαν. ἔχει οὖν τὸ ἕνεκεν προςυπαχουόμενον, καὶ ἔστιν ὅμοιον τῷ. 0 τὸ ῥόδον ϑαυμάζων τοῦ
10 κάλλους. xci τοῖς τοιούτοις. ( Vers, 211.) "Ὅτι τοῦ ἀνέμνησας, αἰτιατιχῇ ἐνταῦἑγα συντάσσει, εἰπών.
ὠ φίλ᾽ ἐπειδὴ ταῦτα w ἀνέμνησας. πρὸ μέντοι βραχέων, ἄλλως ἔφη ἐν TO, τῶν μνῆσαι καί μοι γημερ-
τὲς ἔνισπε, γενιχῇ συντάξας κοινότερον τὸ μνῆσαι. ἐν δὲ τῇ Ιλιάδι, καὶ αὐτὸ μετὰ αἰτιατικῆς ἔταξεν.
εἰπών. μέμνημαι τόδε € ἔργον, zc ἑξῆς. ἔνϑϑα δοκεῖ μνημογνικὸς εἶναι ὃ Νέστωρ, εἰ xci μὴ κατὰ Σιμω-
νίδην i ἔσως τὸν ἱστορούμενον ἐν τοῖς ὕστερον, 1) κατὰ τὸν διϑιρίδμιον Τυανέα. ὃς οὕτω φασὶ διαμνημο-
30 γιχὸς ἢν», ὡς ἐκατοντούτης γενύμενος, ἐῤῥῶσϑαι τὸ μνημονικὸν “ὑπὲρ τὸν Σιμωνίδην. ( Vers. 214.)
Ὅτι ϑαυμαστὸν ἡγησάμενος ὃ Νέστωρ εἴπερ οἱ τῆς Πηνελόπης μνηστῆρες ἔχοντος Τηλειάχου zaza
μηχανῶνται, ἐρωτᾷ οὕτως. εἰπέ μοι ἢ) ἑχὼν ὑποδάμνασαι, ἢ) σέγε λαοὶ ἐχϑιαίρουσ᾽ ἀνὰ δῆμον ἐπισόμε- 20
vov ϑεοῦ Ong i, τουτέστι χϑησμῷ. πολλάκις γάρ φασι; μεϑίστασαν τοὺς βασιλεῖς, μαντείας ἐπιγινομέ- 123
νης. διὸ καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς που εἰπών τις δεινὸν εἶναι γένος βασιλήϊον χτείνειν, Au, πρῶτον ϑεῶν
εἴρεσϑαι βουλάς. ( Vers. 216.) Ὄτι ϑαῤῥύνων τὸν Γηλέμαχον ὁ '᾿Νέστωρ ἐπὶ τῷ πατρὶ, καὶ συνιστῶν
30 αὐτῷ ἐχεῖνον "ὡς ἀνδρεῖόν τε ἅμα καὶ ἀνθρώπων ἐπίστροφον εἴτουν πολύφιλον, quot. τίς δ᾽ οἶδεν εἰ
καί ποτὲ τοῖς μνηστῆρσι βίας ἀποτίσεται ἐλϑών, ἢ ὅγε μοῦνος ἐὼν, ἢ καὶ σύμπαντες yet.
(Vers. 218.) Eire κατασευάξων ὃ γέρων πῶς ἂν εἷς μόνος ᾿Οδυσσεὺς τῶν τοσούτων μνηστήρων περι-
γένοιτο, αἰτιᾶται τοῦ μεγάλου τούτου ἔργου, τὸ τοῦ ἥρωος ϑεοφιλές. φησὶ γὰρ εὐχόμενος εἰ γάρ σε
ὡς ἐϑέλοι φιλέειν ἡ ᾿4ϑηνᾶ ὡς Ὀδυσσέως ἐχήδετο ἐν τῇ “Τροίᾳ. ὃ ὅπερ διασαφῶν, ἐπάγει. οὐ γάρ πω
ἀρ ἔδον ὧδε ϑεοὺς ἀναφανδὰ φιλεῦντας, ὡς χείνῳ ἀναφανδὰ παρί Ἄστατο 1] αλλὰς Aoi. eg οὕτως
ἐϑέλει φιλέειν κήδοιτό τε ϑυμῷ ἢ τῷ κέν τις κείνων γε καὶ ἐχλελ ἐλθοὑεὸ γάμοιο. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ, εἴ γάρ 30
σὲ ὡς ἐϑέλοι φιλέειν ona, οὐχ E ἀλλ ἐνδοιαστιχῶς πρός τινὸς ληφϑὲν χαὶ ἐπεμβολὴν παϑὸν
τοῦ, οὐ γάρ πω ἴδον ὧδε ϑεοὺς καὶ ἑξῆς, εἶτα ἐπαναληφϑὲν ἐν τῷ, εἴσ᾽ οὕτως ἐϑέλει φιλέειν, ἀποδέ-
δοται ἐν τῷ, ἐκλελάϑοιτο ἄν τις ἐχείνων τοῦ γάμου. ( Vers, 217.) Ὅρα δὲ καὶ ort ἐν τῷ, ἢ xci σύμ-
παντὲς geo, παρεμφαίνει, ὃ ποιητὴς ὡς εἴπερ ἐπανελϑὼν Ὀδυσσεὺς ἱκέτευσε, σύμπαντες ἂν ᾽Αχαιοὶ
σὺν αὐτῷ τοὺς μνηστῆρας ἐτίσαντο. χαὶ ov μόνον οἱ “Πύλιοι καὶ οἱ Σπαρτιάται ὡς πρὸ τούτου οἱ μνὴ-
στῆρες ὑπώπτευσαν. καὶ ἦν μὲν εὐχερὲς ᾿θμήρῳ ποιῆσαι τοῦτο πλασαμένῳ. ἐπιλέγεται μέντοι τὸ ἐναγω-
5o γνιώτερον, τὸ, μόνον αὐτὸν ϑειότερον περιγενέσϑαι τῶν μνηστήρων καὶ τερατωλδέστερον. ( Vers. 221.)
Τὸ δὲ ἀναφανδὰ, δηλοῖ μὲν τὸ ἐναργῶς. ἐλέχγϑη δὲ δὶς διὰ τὸ καίριον. ἐσχημάτισται δὲ πληϑυντικῶς
ἐκ τοῦ ἀναφανδὸν ἐπιῤῥηματικοῦ ὀνόματος. (Vers. 224.) Τὸ δὲ ἐκλελάϑοιτο γάμοιο, τὸ πολὺ τοῦ
φόβου δηλοῖ εἰ δὲ αὐτὸν τοῦ τοσούτου λάϑοιτό τις ἔρωτος. Ἰστέον δὲ ὅτι τὸ τίς, πολλάκις οὐχ ἕνα 4o
δηλοῖ ἁπλῶς ἀλλὰ πόντας, À ηρϑὲν ἀντὶ τοῦ, εἷς ἕχαστος. οὕτως παρὰ “Σοφοκλεῖ λέγουσιν ὃ χορὸς
οἱ Σαλαμίνιοι, ὡς νῦν χαιρός τινι ποδοῖν xhonay ἀρέσϑαι. ἤγουν ἄρτι χαιρὸς ἡμῖν φυγεῖν λάϑρα.
οὕτω χἀνταῦϑα ἐχλελάϑοιτό τις γάμου. 0 ἐστιν, ἕκαστος τῶν μνηστήρων. ἄλλως γὰρ, οὐδὲν λυσιτε-
λὲς τῷ Ὀδυσσεῖ, εἴπερ τῶν τοσούτων εἷς τις δειλανδρήσειεν. , (Vers, 226. ) Ὅτι ᾿ἀπογνόντος ἀνϑρώπου
λόγος τὸ, οὕπω τοῦτο ἔπος τελέεσϑαι ὁ ὀίω. λίην γὰρ μέγα εἶπες. ἄγημ ἔχει. οὐχ ἂν ἔμοιγε ἐλπομένῳ
τὰ, γένοιτο. οὐ δ᾽ εἰ ϑεὸς ὡς ἐθέλοι. (Vers. 2350.) ᾿Επεὶ δὲ ὃ λόγος οὗτος οὐ πόῤῥω βλασφημίας διὰ

PAÁACGVQIAZIA Γ. Vs2352— 252. 193

ἀφέλειαν τοῦ εἰπόντος Τηλεμάχου, ἐπανορϑοῦται ὁ ποιητὴς διὰ τοῦ κατὰ τὴν ᾿ϑηνῶν Μέντορος, τὸ
ὑπερβολικῶς xai ἡϑιχῶς ῥηϑέν. εἰπών. Τηλέμαχε, ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων; ῥεῖα Deos
y ἐϑέλων καὶ τηλόϑεν ἄνδρα σαώσαι. οὕτω δὲ καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς 0 Μενέλαος διορϑοῦται τοὺς βασιλικοὺς 60
παῖδας εἰπόντάς τι τῶν "μὴ δεόντων. ὥσπερ δὲ τὸ, ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων εἰχὸς λέγειν
ὅτε ἀκούσοιέν τι ἀϑέλητον πρός τινος, οὕτως ἐπὶ ϑεοῦ τὸ, ῥεῖα ϑεός γ᾽ ἐϑέλων τό δέ τι ποιήσει. “Πὸ
δὲ Τηλέμαχε ποῖόν σὲ ἔπος φύγε, λαγαρότητα ἔπαϑε κατὰ τοὺς παλαιοὺς, διὰ τὴν λήγουσαν τοῦ “Γηλέ-
nae. ἥτις διὰ τὴν ἐν μέσῳ στίχου βραχεῖαν κατάληξιν, λαγόνα οἷον ἐνϑεῖσα τῷ στίσχῳ, λαγαρὸν
ἐποίησε καλεῖσίϑαι. ὕπερ ἡ χυδαία γλῶσσα, λαγρὸν λέγει. ὅτι δὲ κοιλότητά τινὰ ἡ λαγαρότης σημαίνει,
δῆλον ἐχ TOU λαγαρόκυχλος λύρα ἡ ἢ κιϑάρα. τοιοῦτος δὲ στίχος xci τὸ, αἴχε χκαχὸς &, νόσφιν ἀλυ-
10 σχάζω πολέμοιο. ὅμοιον "δὲ καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς τὸ, βῆν εἰς Αἰόλου κλυτὰ δώματα. xci ἐκεῖ γὰρ ἡ παρα-1 40
λήγουσα τοῦ «Τἰόλου, λαγαρὸν τὸν στίχον ποιεῖ ὡς οἷον σφίγγουσα. ϑεραπεία δὲ αὐτῆς ἡ ὀξεία, ὡς δυνα-
μένη ἐχτείνειν. ivre μέντοι ϑεραπεύει τὴν λήγουσαν τῆς κλητικὴς τοῦ Τηλεμάχου, οὐ μόνον
ἢ στιγμὴ καὶ τὸ ἐπαγόμενον. m, ἀλλὰ καὶ ἡ πε ἐρισπωμένη τοῦ, ποῖόν σὲ ἔπος φύγεν. ὡς ἡ δύναμις € ἔχει
τῆς κοινῆς συλλαβῆς. xc ἣν δύναμιν, καὶ 1; στι γμὴ χαρίξεταί τι χρόνου τῷ πρὸ αὐτῆς βραχεῖ 1 ἢ βρα-
χυνομένῳ φωνήεντε, χαὶ τὰ ἐν ἀρχὴ λέξεων ἄφωνα ὡς περυκότα διπλοῦσθιαι: ὧν ἕν καὶ τὸ π. καὶ ἡ
περισπωμένη δέ. ἧς τόποι τρεῖς ἐχτάσεως. δυναμένης ἐχτείνειν ὥσπερ τὸ φωνῆεν ᾧ ἐπίχειται, οὕτω
xci τὸ utr αὐτὴν, καὶ τὸ πρὸ αὐτῆς δὲ, ὡς ἐνταῦϑα. περὶ δὲ τούτων καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα
δεδήλωται. ἥτις ἔδειξεν οὐ μόνον τοὺς τόνους ἐχτατιχοὺς ἔστιν Ore βραχέων φωνηέντων οὐδὲ μόνα τὰ
διπλᾷ ἔτι δὲ καὶ τὰ κατὰ σύνϑεσιν διπλούμενα cquva, ἀλλὰ σὺν τῇ στιγμῇ, καὶ τὴν δασεῖαν. "δὲ αὐτὴν
20 δὲ, xci τὰ παρώνυμα ταύτῃ δασέα. ἐν γοῦν τῷ, αἰόλον ὕψιν, ἤρεσε τοῖς παλαιοῖς, εἰπεῖν ὡς ἀρ χεῖν 10
ὃ ποιητὴς ἡγήσατο τὸ πνεῦμα πρὸς ἀναπλήρωσιν χρόνου ἐν τῷ ὕφιν. τάχα γάρ φασι τοῦ q^ δασέος
ὄντος, ἤσϑετο ἐχφώνησιν πλείω ἔχειν τὸν ἕχτον πόδα. ἵνα δηλαδὴ καταλογισϑείη ὁ πυῤῥιχιζόμενος
ὄφις ἐν τῷ, αἰόλον ὄφιν, ἀντὶ τροχαίου. ἐπεὶ καὶ ᾿Ηλιοδώρῳ δοκεῖ, ἐπὶ πολλῶν τὴν δασεῖαν πλέον τι
124 νέμειν χρόνου δηλονότι. ὃ δὴ φαίνεται καὶ ἐν τῷ, ζεφυρίη πγείουσα. καὶ ἐν αὐτῷ γὰρ, ἡ δασύτης τοῦ
q, ἔνειμέ τι τοιοῦτον τῇ GE συλλαβῆ. Σημείωσαι δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ ὅτι οὐκ ἐξανάγκης πᾶσα τάσις ἐχτεί-
var δύναται τρόπῳ χοινῆς συλλαβῆς. ἀλλὰ οἱ τόνοι μὲν μουσιχῆς ὄντες ἀπηχήματα ὡς φάσιν oi
παλαιοὶ, ἔχουσι τοιαύτην δύναμιν. ἔστι δέ τι φασὶ τοιοῦτον χαὶ ἐν πνεύμασιν. ἔτι δέ χαὶ ἐν πάϑϑεσι.
πλὴν ἀδυνατεῖ τὰ πάϑη κοινὴν ποιεῖν συλλαβήν. ἤγουν ἡ ἀπόστροφος καὶ ἡ ὑφὲν καὶ ἡ ὑποδιαστολή.
ἔστι δέ φασι μουσικὴ ἀπήχησις καὶ ἐν τούτοις. οὕτως. ἔν χουφισμῷ μὲν, φωνῆς ὑπέρβασις. ἐν δὲ τῇ
ὑφὲν ποιότης ἑτεροία φωνῆς ἐν τῇ τῶν ἡνωμένων λέξεων σημασίᾳ. ἐν ὑποδιαστολῇ δὲ, τῷ τῶν λέξεων
χωρισμῷ. ( Vers. 252.) Ὅτι παραμυϑούμενος ὃ κατὰ τὴν ᾿“ϑηνᾶν Διέντωρ τὸν διὰ μαχροῦ χρόνου
γόστον Ὡδυσσέως, συγχρίνει αὐτὸν τῇ τοῦ ᾿“]Ϊγαμέμνονος ταχείᾳ ἐπανόδῳ. ἀποφαινόμενος οὕτω σεκμνῶς 20
κατὰ ἐπίχρισιν. "βουλοίμην δ᾽ ἂν ἔγωγε χαὶ ἄλγεα πολλὰ μογήσας, οἴχαδέ T τ᾿ ἐλϑέμεναι χαὶ νόστιμον
ἦμαρ ἰδέσϑαι. ἢ ἐλϑὼν, ἀπολέσϑαι ὡς ᾿Δ4γαμέμνων ὥλετο ἐφέστιος. otovet λέγων, ὡς οὐ χρὴ δυσχεραί-
iouid ἐπὶ διατριβῆς χρόνου. οὐδὲ γὰρ οὐδ᾽ ᾿“γαμέμνονι, τὸ ταχὺ νοστῆσαι συνήνεγκεν. ( Vers. 236.)
Ὅτι ὥσπερ νεῖχος ἀλλαχοῦ καὶ γῆρας xci πόλεμον ὁμοίϊον, οὕτω καὶ ϑιάνατον ὁμοίίϊον ἐνταῦϑϑα λέγει,
ἢ τὸν ὁμοίως πᾶσιν ἀποκείμενον ϑνητοῖς. ἢ τὸν ὁμοίως πᾶσι φορτιχόν. ἢ περὶ οὗ πόντες ὁμοίαν ἔχουσι
δόξαν. χαὶ οὐχ οἱμὲν ταύτην οἵδ᾽ ἐκείνην. ἐνταῦίγα δὲ ἀπο αἰνεσίγαι δοκεῖ ὁ ποιητὴς, ὁτι ϑάνατον. μὲν
τὸν ὡς ἐρῥέϑη ὁμοίϊον, οὐδὲ ϑεὸς καὶ φίλῳ: ἀνδρὶ δύναται ἀλαλκεῖν. τὸν δέ γε εἰς καιρὸν, ἀλάλκοι
v ἐϑέλων. ὥσπερ e πάλιν, ἐπιτέμοι ἂν τὸ ζῆν ἐν χαιρῷ. καὶ εἰσὶ παρά TE τοῖς αύϑοις καὶ ταῖς ἱστο-
ρίαις, οὐκ ὀλίγα τούτων παραδείγματα. ( Vers. 240.) Ὅτι δυσελπιστία ἐπὶ νόστῳ ἀνδρὸς codi aov τὸ,
μηχέτι ταῦτα λεγοίμεϑνα κηδόμενοί περ. κείνῳ δ᾽ οὐχ "ἔτι νόστος ἐτήτυμος, ἀλλώ οἱ ἤδη φράσατο ϑεὸς 30
“δάνατον καὶ κῆρα μέλαιναν. ( Vers. 242. ) ᾿Βυταῦϑια δὲ χεῖται καὶ σώφρων παρήχησις τὸ, ἀλλά οἱ
ἤδη φράσσαντ' a avaro, V &verov. (Vers, 240.) Ὅρα δὲ καὶ τὸ λεγοίμείγα, οὗ τὸ ῥδηματικὸν ὁ λόγος,
οὐκ ἔστι παρὰ τῷ ποιητῇ ὡς πολλαχοῦ σησημείωται τοῖς παλαιοῖς. 1Ὸ δὲ κηδόμενοί περ ἐνάντιωματι-
κοῦ ληφρϑέντος τοῦ πὲρ συνδέσμου, ravróv ἐστι τῷ βλαπτόμενοι καὶ οὕτω λυπούμενοι καὶ δηλαδὴ

Q 2

4o c

124 PACE 2212414 I. Vs 245—262:

ἐχφοροῦντές τι τῆς λύπης ἐν τῷ προφέρειν "τὰ ϑλίβοντα. ( Vers. 243.) Ὅτι rà ἐρωτῶντι συνετόν τινα,
4o οἰχεῖον *ró, νῦν ἐϑέλω ἔπος ἄλλο μεταλλῆσαι καὶ ἔρεσϑαι, ἐπεὶ περίοιδε δίχας ἠδὲ φρόνιν ἄλλων. ἤτοι
περισσότερον τῶν ἄλλων δίκαιός ἐστι καὶ φρόνιμος. φρόνιν γὰρ γῦν μὲν, ἐπὶ τῆς φρονήσεως τίϑησιν.
ἐν δὲ τῷ, κατὰ δὲ φρόνιν ἤγαγε, δοκεῖ καὶ τὴν καταφρόνησιν οὕτω καλεῖν ὡς ἐχεῖ ῥηϑήσεται. οὐ πάνυ
δὲ δῆλον εἴτε πρωτότυπον ἡ φρόνις, εἴτε συγχέκοπται ἀπὸ τοῦ φρόνησις. ( Vers. 245.) Ὅτι παραφρά-
cov “συντόμως ὃ sowie τὸ ἐν ᾿Ιλιάδι περὶ “Νέστορος πλατύτερον ἱστορηϑὲν, τῷ δ᾽ ἤδη δύω μὲν γενεαὶ
μερόπων χαὶ τὰ ἑξῆς » φησί. τρὶς γὰρ δὴ μιν φασὶν ἀνάξασίγαι γένε ἀνδρῶν. 0 ἐστι βασιλεῦσαι κατὰ
τὰς ἀνδρῶν γενεάς. ( Vers, 246.) sire σεμνύνων τὸ πολυχρόνιον, φησίν. 6g τέ μοι ἀϑανάτοις ἰνδάλ-
λεται εἰσοράασϑαι. τουτέστι ϑεῷ ἔοικε διά τε τὸ ἄλλως μαχρὸν τοῦ χρόνου. καὶ διὰ τὸ ἐν βασιλείᾳ
50 πολυχρόνιον, ὡς ϑεῖον ὃν τὸ “τοιοῦτον πολυετές. Καὶ ὅρα τὸ ἐνδάλλεται. οὐ γὰρ ϑεὸς ἄντικρυς ὁ ἐπὶ
μακρὸν βιοὺς, ἀλλὰ ϑεοῦ ἴνδαλμα. καὶ λέγει ἂν τοιοῦτόν τι ὁ Τηλέμαχος. ϑεοῦ ἴδιον, τὸ μαχρὸν τοῦ
εἰναι. μαχρόβιος δὲ ὃ Νέστωρ, ὥςτε καὶ ἰνδαλμά τι ἔχει πρὸς ϑεόν. (Vers. 245.) TO δὲ τρίς ἀνάξα-
σϑαι γένεα, πλατύτερον μὲν ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι ἐῤῥέϑη). γῦν δὲ, ἀρκέσει τοσοῦτον εἰπεῖν. ὡς δύο μὲν ἦλι-
χίαι ἀνδρῶν i ὑπηκόων τῷ “Νέστορι ἐκ γέων ἀκμάσασαι καὶ παραχμάσασαι, ἔφ Duro, αὐτὸς δὲ τρίτης ἦρχε
γενεᾶς. ( Vers. 248.) Os σύντομος zc σαφὴς ἐρώτησις χαὶ ποικίλη τὸ, πῶς ἔϑιανεν ᾿“γαμέμνων.
ποῦ ΛΊ᾽ενέλαος ἔην. τίνα δ᾽ αὐτῷ μήσατ' ὄλεϑρον .«Δἴγισϑος. ἢ ovx ἄργεος ev ᾿“χαιϊκοῦ, ἀλλά πῃ ἄλλῃ
πλάζετο. ἔοιχε δέ πως καὶ συνήϑεν προεχϑέσει ἡ τοιαύτη ἐρώτησις, ὑπισχνουμένη, διδαχϑήσεσίγαι
πάντα τὰ ἐρωτηϑέντα. (Vers. 250.) 'Ev τούτοις δὲ καὶ δολόμητιν εἰπὼν τὸν “ἴγισϑον, ἐπάγει. ἐπεὶ
ἔχτανε πολλὸν ἀρείω. ὡς δῆϑεν τοῦ δόλου ὑπὸ τῶν ἀσϑενεστέρων τεχγνωμένου. ἴργος δὲ Aycizóv τὴν
Πελοπόννησον λέγει, πρὸς διαστολὴν ἑτέρων μὴ ᾿“Ιχαϊκῶν. οἷον τοῦ “μφιλοχικοῦ, τοῦ Θετταλιχοῦ. τοῦ
Κιλικίου. τοῦ κατὰ Nicvoov. τοῦ Δῆίακεδονιχοῦ, τοῦ Τροιζηνίου. καὶ ἄλλων. τὸ δὲ τοιοῦτον 4oyos,
60 ἐχκληϑη ποτὲ καὶ ἱππόβοτον ὡς χαὶ μετ᾽ ὀλίγα δηλοῦται, διὰ τὸ εἰς Ἀνομὴν ἵππων ἀνεϑῆναι τῷ Ποσει-
δῶνι. καὶ ἔασον δὲ, ἀπὸ ᾿Ιάσου τινὸς ἥρωος. ἐρεῖ γοῦν ἐν τοῖς ἑξῆς ὃ ποιητὴς, εἰ πάντες σὲ ἴδοιεν ὕσοι
ἀνὰ iecov “Ιργος. Ὅτι δὲ genii uiv οἱ παλαιοὶ ; γράφουσιν, ᾿“Ιἰχαϊχὸν δὲ οἱ uci Ὅμηρον, δεδήλωται
καὶ ἀλλαχοῦ ἱκανῶς. ᾿Εν δὲ τῷ, ἢ οὐχ Aoytoc ἦεν ᾿“Ιχαϊχκοῦ. ἢ πρόϑεσις λείπει ἵνα λέγῃ ὅτι οὐκ ἦν ἐπὶ
τοῦ ἴάργους ὁ Μενέλαος, ἢ ἀπὸ κοινοῦ νοητέον τὸ πῇ. oiov οὐκ ἢν πῃ τοῦ ἄργους, ἀλλὰ πῃ ἄλλῃ.
1466( Vers. 253.) “Ὅτι 1 ερήνιος ἱππότα Νέστωρ κἀνταῦϑα, ὥσπερ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι. καὶ ζητητέον τὰ ἐκεῖ:
πολλὰ γὰρ τῶν ἐνταῦϑα σιγῶνται ὡς ἐκεῖ γραφέντα. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι δύο τούτων ταυτοσήμων λέξεων
τοῦ, Ó ἱππότης καὶ ὃ ἱππότα, ὃ μὲν ἱππότης, ἄχρηστος εἰς μέτρον τῷ ποιητῇ διὰ τὸ ἀμφίμακρον. ὃ δὲ
ἱππότα, χρηστὸς διὰ τὸ δαχτυλικῶς ποδίζεσϑαι. (Vers. 358.) Ὅτι ὥσπερ ὃ τραγιχὸς Κρέων, τοῦ
ΤΙολυνείχους, οὕτω καὶ ὃ (Θμηριχκὸς Νέστωρ, τοῦ Αἰγίσϑου τὸ, καὶ ἄταφον καὶ ἄκλαυστον ῥιφῆναι
10 "χαταψηφίζεται. ἐν οἷς φησὶν ὅτι, εἰ ζώοντ᾽ ἀἰγισϑον ἐνὶ μεγάροις ἔτετμεν ἐκ Τροίας ἰὼν ξανϑὸς
Μενέλαος, οὐδὲ ϑανόντι χυτὴν ἂν ἐπὶ γαῖαν ἔχευαν. ἀλλ᾿ ἄρα τόν γε κύνες τε καὶ οἰωνοὶ κατέδαψαν κεί-
μένον ἕν πεδίῳ ἑχὰς ἄστεος. οὐδ᾽ ἂν τίς μὲν ἔκλαυσεν ᾿““Ιχαιίδων. ( Vers. 261.) διὰ τί; μάλα γὰρ μέγα
μήσατο ἔργον. ποῖον γὰρ ἐκεῖνο; ἢ τὸ ἀνελεῖν τὸν βασιλέα. ἢ τὸ τῇ βασιλείᾳ ἐπιϑέσϑαι καὶ κρατῆσαι.

ἢ τὴν τῆς Ἀλυταιμνήστρας μοιχείαν. ἢ πάντα. ἵνα καὶ γοργὸς οὕτως εἴη xci σεμνὸς 0 λόγος οὗτος τοῦ
20 Νέστορος. καὶ νῦν μὲν, ἐμήσατό φησι μάλα μέδγα ἔργον. μετ ὀλίγα δὲ ἐρεῖ, ἐκτελέσας μέγα ἔργον.
προσϑεὶς ἐ ἐχεῖ ἀντὶ τοῦ μάλα τὸ, ὃ οὔποτε ἔλπετο ϑυμῷ. (Vers. 256.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ μὲν ἔτετμεν,
ἀπὸ τοῦ τέμω γίνεται ἀφ᾽ οὗ καὶ ἡ συντομία. ἵνα ἢ ὡς καὶ ἐν ἄλλοις δηλοῦται, τέμω τμῶ, καὶ ἀναδι-
πλασιασμῷ, τέτμω. ὅϑεν τὸ ἔτετμεν. ἤτοι κατέλαβεν. εὗρε xaT ἐπιτομὴν δηλαδὴ ὁδοῦ. ποιηταῖς δὲ
μόνοις φιλεῖται ἡ λέξις, (Vers. 258.) Χυτὴ δὲ κἀνταῦϑα γαῖα, χοώδης. ἡ λυτὴ εἰς ξηρὸν χοῦν. ἀφ᾽ ἧς
τὰ τῶν τύμβων χώματα, ἤγουν ἀναχωματισμοὶ τάφων. ( Vers. 259.) Τὸ δὲ δάπτειν, πρωτότυπόν ἐστε
30 τοῦ δαρδάπτειν. ὡς καὶ τὸ μαίρειν, τοῦ μαρμαίρειν. ἀπὶ αὐτοῦ δὲ, καὶ "δαπταὶ αἱ μυῖαι παρὰ ZIvxo-
φρονι. Αἱ δὲ ᾿Αχαιϊάδες, καὶ τετρασυλλάβως ᾿“Ιχαιΐδες λέγονται. ὡς δηλοῖ καὶ τὸ, ᾿“Ιχαιίδα γαῖαν
ἱκάνω. . ( Vers. 262.) Ὅτι ὑπὸ στρατηγῶν πολυπόνων ῥηϑήσεται τὸ, ἡμεῖς uiv xe πολέας τελέον-
τες ἀέϑλους ἥμεϑ᾽. ὅδ᾽ εὔκηλος ἐποίη τάδε, Καὶ ὅρα ὡς ἀέϑλους ἔφη τοὺς ἐν πολέμῳ πόνους διὰ τὸ

PA a mIald4 rn VYsa635—2a7o. ; 125

ἐναγώνιον, (Vers. 263.) Ὅτι μυχὸν άργεος ἱπποβύτου, τὰς Μυχήνας λέγει, ὧν ὃ ᾿ἡγαμέανων ἡ ἦρχε.
προϊὼν οὖν ἐρεῖ πρὸς σαφήνειαν, ὡς ἑπτάετες ἤνασσε πολυχρύσοιο Μυχήνης. δηλοῖ δὲ ὃ μυχὸς, τὸ μὴ ἐν
ἄκρῳ Πελοποννήσου χεῖσϑλαί που τὰς Muxijvag ἀλλ ἐν βάϑει. (Vers. 264.) Ὅτι πολλὰ «ἀἴγισϑος τὴν ἀγα-
μεμγονέην ἄλοχον ϑέλγεσκεν ἔπεσιν. ἡ δὲ, τὸ πρὶν μὲν, ἀναίνετο ἔργον ἀειχὲς δῖα Κλυταιμ νήστρη, φρεσὶ
γὰρ χέχρητο ay ache. ἢ καϑ' ἑτέραν γραφὴν, χέχρητο. ἤγουν συνεχέκρατο, ἀναμέμικτο. πὰρ γὰρ ἔην
χαὶ ἀοιδὺς ἀνὴρ, ᾧ πόλλ ἐπέτελλεν ᾿“τρείδης Τροίηνδε χιὼν, εἴρυσϑαι ἄκοιτιν. ἀλλ Ore δὴ μὲν μοῖρα
ὑϑεῶν ἐπέδησε δαμῆναι, δὴ τότε τὸν μὲν ἀοιδὸν, ἄγων ἐς νῆσον ἐρήμην, κάλλιπε ἐν οἰωνοῖσιν ἕλωρ xai
126 zvoue γενέσϑαι. τὴν δ᾽ ἐϑέλων ἐθέλουσαν Cy sait ὃν δὲ δόμον δὲ. Καὶ ὅρα τὸ ἀνήγαγεν ἁπλῶς οὕτω
λεχϑὲν ἀντὶ τοῦ ἤγαγε. (Vers. 264.) Τὸ δὲ΄, Ἰγαμεμνονέην ἄλοχον, -σχωπτιχῶς viv εἶπε, διαβάλλλων 4o
10 εὐφήμως ἐπὶ μοιχείᾳ τὸν iyd ov. Περὶ δὲ τοῦ ϑέλγειν, καὶ ἐν τῇ ἃ ῥαψῳδίᾳ ἐῤῥέϑη καὶ ἀλλαχοῦ.
( Vers. 265.) δὲν δὲ τῷ, ἡ δὲ ἀναίνετο, ἡ τοῦ «“ἰγίσϑου δηλοῦται ἀναίδεια καὶ τὸ ἐν κακίᾳ παράμο-
γον, εἴγε xci δύσελπις ὧν, ὅμως ἐπέμενεν. Ὅρα δὲ καὶ οἷον ἡ διὰ λόγων πολιορχία, εἶγε τὴν Κλυται-
μνήστραν ἀναινομένην ἔργον ἀειχὲς. καὶ φρένας ἔχουσαν ἀγαϑὰς, διὸ καὶ δῖαν αὐτὴν ὁ ποιητὴς λέγει,
παρεστήσατο προσεδρείᾳ λόγων 0 iyu oc. πλὴν οὐκ ἄλλως, ἀλλ᾿ ἐκ ποδῶν ποιησάμενος τὸν λόγιον
ἀοιδὸν ὡς λύγοις ἑτέρωϑεν ἀντιπράττοντα. Ἔργον δὲ ἀοικὲς, τὴν μοιχείαν λέγει κατὰ σχῆμα σεμνότη-
rog. (Vers. 569.) Τὸ δὲ ἀλλ ὅτε δή μιν μοῖρα ἐπέδησε δαμῆναι, τριπλῆν ἔχει ἔννοιαν. ἢ) γὰρ λέγει
ὅτε μοῖρα ἣν ϑανεῖν τὸν ἀοιδόν. ἢ ὕτε ἐχρῆν ἀποϑανεῖν τὸν Αἰγισϑον. ἢ ὅτε μοῖρα ἦν, τὴν Κλυται-
μνήστραν ὑπὸ τῷ Αἰγίσϑῳ γενέσϑαι, 0 καὶ κρεῖττον. διὰ τὸ δαμῆναι. ἀφ᾽ οὗ xci ὃ γάμος γίνεται δάμος
τις ὦν. (Vers. 270.) Τοὺς δὲ ἀοιδοὺς οἱ παλαιοὶ 0 ἐστι τοὺς περὶ μουσικὴν καὶ ποιητικὴν, ἐν μοίρᾳ
30 φιλοσόφων ἔταττον, xci διδασχάλοις ἐχρῶντο. διὸ zc τῇ Κλυταιμνήστρᾳ φύλαξ ἀοιδὸς ἦν.
( Vers. 267.) χεχρημένη μὲν καὶ φρεσὶν ἀγαϑαῖς, χρῃζούσῃ δὲ καὶ τούτου. διὸ ἔ ἔφη. πὰρ γὰρ ἔην
xci ἀοιδός. οὔτε γὰρ ἀγαϑὴ φρὴν ἀνενδεὴς ἀοιδοῦ τοιούτου, καὶ ὃ "ἀοιδὸς δὲ, ἀγαϑὰς ἂν φρένας 50
διδάξῃ. ἀποσεμνύνει δὲ ὃ ποιητὴς ἐνταῦϑα τὴν xar αὐτὸν τέχνην, εἴγε καὶ αὐτὸς ἀοιδός ἐστιν. ἀπο-
λύτως δὲ ἀοιδὸς ὁ τοιοῦτος λέγεται, κατὰ τρόπον ἐξοχῆς. οἱ μέντοι ἀοιδοὶ τῶν ϑρήνων καὶ οἱ περὶ
γάμους καὶ εἴ τινες τοιοῦτοι, ἑτεροῖόν τι γένος ἦσαν ἀοιδῶν. τινὲς δὲ ἀοιδὸν, τὸν εὐνοῦχον παρενόη-
σαν, ὡς αἰδοῖα μὴ ἔχοντα. οἱ δὲ παλαιοὶ περὶ τοῦ Ὁμηρικοῦ τούτου ἀοιδοῦ, γράφουσι καὶ τοιαῦτα.
τὸν ἀοιδὸν τὸν παρὰ τῇ Κλυταιμνήστρᾳ, οἱ uiv “Χαριάδην οἴδασι χαλεῖσϑαι. οἱ δὲ 4ημόδοκον. οἱ
δὲ ΤΠ λαῦχον, ὃ δὲ Φαληρεὺς Δημήτριος ἱστορεῖ ὅτι Μενέλαος ἅμα Ὀδυσσεῖ iv εἰς Δελφοὺς ἤρετο
περὶ τῆς εἰς Ἴλιον στρατείας ἀγωνοϊϑεροῦντος Κρέοντος τὸν ἐνναἑετηρικὸν ἀγῶνα τῶν ΠΠυϑίων. ἐν ᾧ
30 ἐνίχα 4ημόδοκος non , naris Μυχηναίου «Αὐτομήδους τοῦ δὲ ἐπῶν γράψαντος τὴν ᾿Αμφιτρύωνός
τε μάχην πρὸς Τηλεβύας, χαὶ τὴν ἔριν Κιϑιαιρῶνος καὶ Βλικῶνος. ἀφ᾽ ὧν τὼ ἐν Βοιωτίᾳ ὕρη ἐχλήϑη-
σαν. ἦν δέ gau καὶ αὐτὸς μαϑητὴς Περιμήδους "Aoyeiov, διδάξαντος αὐτόν τε καὶ τὸν δηϑέντα υχη-
ναῖον «Δὐτομήδην. καὶ “Ζικύμνιον τὸν Βουπρασιέα.. καὶ Φαρίδαν τὸν “άκωνα. καὶ Πρόβολον τὸν Σπαρ-
τιάτην. τότε δὴ Μενέλαος μὲν τῇ προνοίᾳ ᾿“΄ϑηνᾷ τὸν τῆς ᾿Βλένης ὅρμον ἀνέλϑηκεν ἐν Δελφοῖς. ᾿4γα- 60
μέμνων δὲ, τὸν 4ημόδοκον εἰς Μυκήνας ἀκολουϑῆσαι πείσας, ἔταξε, τὴν Κλυταιμνήστραν τηρεῖν.
ἐτίμα γὰρ λίαν φησὶ τοὺς ἀοιδοὺς, ὡς διδασκάλους τῶν τε tv xci ἀνϑρωπίνων. δηλοῖ δέ φησι καὶ
Ἀλυταιμνήστρα τὴν εἰς αὐτὸν τιμήν. οὐ γὰρ φονεύειν ἀλλ᾽ ἀφορίζειν αὐτὸν eque. Τιμόλαος δὲ, τὸν
ἀοιδὸν τοῦτον, ἀδελφὸν ἱστορεῖ τοῦ Φημίου. ὃν. ἀκολουϑῆσαι φησὶ τῇ Πηνελόπῃ εἰς ᾿Ιϑάκην φύλακα.
διὸ καὶ βίᾳ 7 παρὰ τοῖς μνηστῆρσιν c ἄδει. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι καὶ ὁ ᾿ϑήναιος ἀποσεμνύνων τοὺς ἀοιδοὺς καὶ
4o βιωφελὲς εἶναι τὸ xcT αὐτοὺς. φῦλον παραδιδοὺς, λέγευ ὕτι σῶφρον. ἦν τι τὸ τῶν ἀοιδῶν γένος, καὶ 467
φιλοσόφων διάϑεσιν ἐπέχον, ὃ βασιλεὺς οὖν ἀοιδὸν καταλείπει τῇ γυναιχὶ φύλακα καὶ παραινετῆρα.
ὃς πρῶτις μέν. φήσειν, ἀρετὰς γυναικῶν διερχόμενος καϑὰ δηλαδὴ pias ἄειδε κλέα ἀνδρῶν, ἐνέ-
βαλλέ τινα τῇ βασιλίδι φιλοτιμίαν εἰς καλοχαγαϑίαν. εἶτα διατριβὴν παρέχων ἡδεῖαν, ἀπεπλάνα τὴν
διάνοιαν φαύλων ἐπινοιῶν. διὸ “ἴγισϑος οὐ πρότερον διέφὑειρε τὴν γυναῖκα » πρινὴ τὸν ἀοιδὸν ἐχ-
ποδῶν ἔϑετο. τοιοῦτος καὶ 0 παρὰ τοῖς. "μνηστῆρσι Φήμιος ὃ ὃς ἤειδεν ἀνάγκῃ», τοὺς ἐφεδρεύοντας τῇ
Πηνελόπῃ βδελυττόμενος. χοινῶς δὲ που πάντας τοὺς, ὠιδοὺς,, “ ᾿Ιδοίους ἀνϑρώπους εἶναί, φησι καὶ

126 P 4o WT.l..I.. Vs?270—279.

Μουσῶν μαϑητὰς x«i φίλους. εἰ δὲ ὁ παρὰ Φαίαϑξι Δημόδοκος μοιχείαν “ἄρεος cet. ἐπὶ "Ag oodíry,
οὐχ ἀποδεχόμενός φησιν ἄδει,. ἀλλ᾽ ἀποτρέπων αὐτοὺς παρανόμων ὀρέξεων, εὐδίδ ἐν τρυφερῷ βίῳ
τεϑραμμένους. χἀντεῦϑεν ὕμοια τοῖς τρόποις αὐτῶν inopiae xe χαὶ τοῖς μνηστῆρσον ὁ Φήμεος,
πρὸς τὴν αὐτῶν βουλὴν 6 ἄδει νόστον ᾿“ἰχαιῶν. οὕτω δὲ xci αἱ Σειρῆνερ: τῷ Ὀδυσσεῖ, τὰ τέρψοντω, ὡς
10 οἰχεῖα τὴ αὐτοῦ φιλοτιμίῳ xci movere. εἰ δέ τι χρὴ zci ἐξ cut yov. ὕλης ἀποσεμνύναι ἀοιδὸν,
ἰστέον ὕτι ᾿Αλεξάνδρου τοῦ μεγάλου κατασχάπτοντος τὸς ἑπταπύλους Θήβας, ἐνέϑετό τις ὡς ὃ ᾿4ϑή-
γαίος ἱστορεῖ, 7 χρυσίον εἰς ἱμάτιον χοῖλον ἀνδριάντος Ἀλέωνος Θηβαίου ἀοιδοῦ. συνοικιξομένηφ δὲ τῆς
πόλεως ὕστερον ἐπανελϑὼν, εὗρε τὸ χρυσίον. μετὰ ἔτη τριάκοντα. λογιστέον δ᾽ ἐνταῦδγα καὶ ὡς ἀοιδὸν
uiv ἄνδρα σοφὸν ἀπεχϑῶς ἔχειν πρὸς μοιχείαν, χαινὸν οὐδέν. ἐχεῖνο δὲ ξενίζει ὡς μάλιστα, εἰ χαὶ
ἀλόγῳ ζῴῳ τοιαύτη ἀρετὴ ἐμφαίνεται. πορφυρίων ? γοῦν φασι τὸ ὄρνεον ὃς λίϑυς μέν ἐστιν ἱερὸς δὲ τῶν τὸ
ἐχεῖ ϑεῶν καϑὰ καὶ ἡ (he, λέγεται διαιτώμενος ἐν οἰχίαις τηρεῦν τὰς ὑπάνδρους τῶν γυναικῶν, πιχρῶς
ἔχων τοιαύτην αἴσϑησιν φασὶν ἐπὶ ταῖς μοιχενομέναις, ὥς ϑ' ὕταν τοῦ Ü' ὑπονοήση., προσημαίνει
φασὶ τῷ δεσπότῃ c; ἀγχόνῃ τὸ ζῆν περιγ' ράψας. ἔχε εἰ δέ φασιν ὁ τοιοῦτος ὄρνις μέγεθος κατὰ ἀλεχτρυόνα.
ἐχϑαίρων δὲ τοὺς προσιόντας αὐτοῦ τῇ τροφῇ; λαμβάνει τροφὴν ἐν σχότῳ καταδυόμενος. χαλεῖται δὲ
πορφυρίων, διὰ τὸ τοῦ ῥύγχους φοινικοῦν. Ἔνϑα ὅρα ὡς οὐ μόνον ὁάμφος ἐπὶ ὀρνέων, ἀλλὰ καὶ
0v; aos. εἰ xat τινὲς ἐπὶ συῶν αὐτὸ ἰδιάζουσι. δῆλον δὲ ὡς οὐδέν τι χοινὸν δίχα μόνης ἐχφωνήσεως ἔχου-
20 σιν ἡ ἤθη καὶ ἡ (ia ὡς οὐδὲ ἡ Hoy καὶ n Ἴρις. (Vers. 270. ) To δὲ ἐ ἐρήμην, οὐ μόνον ποιητεκκόν ἐ ἐστιν,
ἀλλὰ καὶ ἄλλως ᾿4ττιχόν. ὡς δηλοῖ xci ὃ γράψας τὸ, ἐρήμην αὐτὴν ἄνεμοι χαταπνέουσιν. οὕτω δὲ
᾿Δττικῶς πέφρασται καὶ τὸ, ὃ δεῖνα ἐρήμην ἑάλω. ἤτοι κατεδικάσϑη. ὅπερ ἐλλειπτικῶς δηλοῖ χατὰ
τὸ ἀπὸ κοινοῦ σχῆμα, ὅτι 0 δέ τις ἐρήμην δίκην κατεδικάσϑ᾽ ; ἤγουν. ἐρήμην ἑαυτοῦ, οἷα ἐν τῷ ἀπεῖ- 127
vet καταδεδικασμένου. ( Vers. 271.) Τὸ δὲ χῦρμια, ταυτόν ἐστι τῷ, εὐτυχὲς εὕρημα. ἢ ἁπλῶς ἐντυ-
χία. χαϑ' ὁμοιότητα τοῦ κατὰ συγκυρίαν: ( Vers, 270.) " [créov δὲ ort ῥηϑεὶς ὁ τοῦ ἀοιδοῦ εἰς γῆσον
ἐρήμην ἀφορισμὸς, μύσους xai ἄγους ἐστὶν ἔκκλισις , χαὶ οἷον εἰπεῖν, ἀφοσίωσις. ὡς δῆϑεν μὴ χαχοῦ
τινὸς γενομένου τῷ ἀοιδῷ εἰ ζῶν ἐξετέϑη ἐν γήσῳ. οὕτω καὶ οἱ τραγικῶς τὴν ᾿Αντιγόνην χαταχώσαντες,
ἀφωσιώσαντο μὴ ἐναγεῖς εἶναι, συγκατορύξαντες αὐτῇ καί τι τροφῆς. τὸ δ᾽ ἦν ᾽ συνϑάψαντες.
( Vers. 262.) Τὸ δὲ ἐϑέλων ἐϑέλουσαν, διευχρινεῖ ἄριστα ὁ “Πορφύριος. ἐχϑεὶς τὸν ἐϑέλοντα μὴ
ϑελούσῃ μιγνύμενον. xci τὸν, μὴ ἡγλέλοντα ἐϑελούσῃ, χαὶ τὸν, ὃς ἐθέλων ἐθέλουσαν ἀνήγαγε τὴν
βασιλίδα εἰς τὰ ἑαυτοῦ. μὴ ϑέλων γάρ τις μὴ ϑελούσῃ, οὐκ ἂν συνέλθοι. ὅτι δὲ τὸ ἐϑέλειν, ἀεὶ τρι-
συλλαβεῖ παρὰ τῷ ποιητῇ, ἐκδηλότατον. (Vers.273.) Ὅτι πολλὰ μηρία ΑἌἴγισϑος ἔχηε ϑεῶν ἱεροῖς
30 ἐπὶ βωμοῖς. πολλά δ᾽ ἀγάλματ᾽ ἀνῆψεν, ὑφάσματά Ἂψε χρυσὸν τε; ἐκτελέσας μέγα ἔργον, 0 οὔποτε 30
ἔλπετο ϑυμῷ. ταῦτα δὲ παρῳδηϑήσεταί ποτὲ εἴς τινὰ μέγα τι ἀνύσαντα ὡς οὐχ ἤλπιζεν. Ὅρα δὲ ὡς
ἀχρεῖαι ϑυσίαι καὶ αὗται ὅτι μάλιστα xa) χαὶ πρὸ μικροῦ αἱ τοῦ ᾿Αγαμέμνονος. ἱεροὶ δὲ βωμοὶ, πρὸς
διαστολὴν ἕ ἑτέρων μὴ τοιούτων. ὁποῖοι ἐν ᾿Ιλιάδι ἐφ᾽ ὧν ἕρματα τίϑενται. καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς δὲ, οἱ εὔδιμη-
τοι παρὰ Φαίαξι βωμοὶ € p ὧν ἵστανται χρύσειοι κοῦρον δαΐδας ἐν χερσὶν ἔχοντες. ( Vers. 274. ) yeh
uere δὲ παρὰ uiv roig ὕστερον, τὰ ξόανα. παρὰ δὲ τῷ 7 ποιητῇ, πᾶν ᾧ τις ἀγάλλεται, ὡς καὶ ἐν τοῖς
μετὰ ταῦτα φανεῖται. διὸ εἰπὼν ἀγάλματα, ἐπάγει. ὑφάσματά τε χρυσόν τε. οὕτω καὶ 'Βχάτης ἀγάλ-
ματα, αἱ κύνες. ταύτῃ γάρ φασι ϑύονται. ἣν καὶ κυνοπρύσωπον διαπλάττονται. ᾿Αριστοφάνης. καὶ
χύων ἐχράχολος ᾿Βχάτης ἄγαλμα φωσφόῤου γενήσομαι. . Τὸ δὲ ἀνῆηψεν, ἀντὶ τοῦ, ἐξέδησεν. &vé
Vero. ἐξήρτησεν. Ov καὶ τὸ, βρόχον ἀνῆψε παρὰ τῷ χρυσῷ τὴν γλῶτταν. τὸ μέντοι περιῆηψε; δηλοῖ
uiv xci αὐτὸ τοιοῦτόν τι. ὅϑεν xci τὸ περιάπτον. μάλιστα δὲ περιάπτειν, τὸ περιειλίσσειν λέγεται. qo
4o ( Vers. 2459 ) Ὅτι τὸ φιλοῦντες περιφράξων, φησί. φίλα εἰδότες ἀλλήλοισιν. (Vers. 272.) Ὅτι τὸ
Σούνιον, ρὸν ἄκρον ἤγουν ἀκρωτήριον ᾿᾿ϑηναίων φησί. χαὶ ἴσως ἑερὸν αὐτό φησιν, ἐπεὶ Ζεὺς Σου-
γιεὺς ἐτιμᾶτο ἐχεῖ. ὃν διϑυραμβικῶς παίζων ὃ κωμικὸς, καλεῖ σουνιάρατον. ( Vers. 279.) Ὅτι πλέον-
rov ἅμα ἐκ Τροίας Μενελάου τὲ καὶ Νέστορος, xci χατασχόντων περὶ τὸ ῥηϑὲν Σούνιον, ἐνταῦϑα
χυβϑεονήτην Μενελάου Φοῖβος ᾿Απόλλων οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐπιχόμενος κατέπεφνε, πηδάλιον μετὰ
50 χερσὶ ϑεούσης νηὸς ἔχοντα; Φρόντιν Ὀνητορίδην, ὃς ἐκαίνυτο φῦλ ἀνϑρώκπων νῆα κυβερνῆσαι ὁπότε

Po4CH3 0141. B. Vs 280—3oo. 127

σπέρχωσιν ἄελλαι, ὕπερ ἴδιον ἀρίστου κυβερνήτου. τὸ γὰρ ἐν νηνεμίᾳ κυβερνᾶν, oU πολλῆς ἔργον τέχνης.
( Vers. 280.) Ὅρα δὲ καὶ ὅτι ἐν τὴ Ὀδυσσείᾳ τοὺς τῶν ἀνδρῶν αἰφνιδίους ϑανότους ᾿“πόλλωνι ἀνατί-
ϑησιν. ἐν δὲ τοῖς ἑξῆς, Αρτέμιδι τοὺς τῶν γυναικῶν, 0 ἐστιν ἡλίῳ καὶ σελήνῃ. ἐνταῦϑια γοῦν ἀναιρεῖ τὸν
ῥηϑέντα κυβερνήτην ᾿“πόλλων βέλεσσιν ἀγανοῖς, οὐ προὐποτεϑέντα γοσεῖν ἀλλὰ πηδάλιον μετὰ χερσὶ
γηὸς ϑεούσης ἔχοντα. αἴφνης, ἄρα ἐκεῖνος vé vijaé, χαὶ βέλη. μὲν ἐν ᾿Ιλιάδι ἐχεπευχῆ ἀφίησιν ὁ ᾿“Ιπόλ-
λων, ἐπεικδὴ ἐπώδυνα τὰ τοῦ λοιμοῦ. (e μέντοι, ἀγανὰ τὰ βέλη. ὃ ἐστιν ἡδέα. προσηνῆ: ἀνεπαίσϑης- 60
τοι γὰρ ὀδύνης οἱ αἴφνης ϑνήσκοντες. Σημείωσαι δὲ ὅτι τὸ οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχόμενος κατέ-
πέρνε, προσαρμόσοι ἄν ποτὲ ὑπούλῳ ἐχϑρῷ ἐπιλεχϑῆναι. ὃς ἐν σχήματι φιλίας ἀναιρεῖ τὸν Onücv
φιλούμενον. ( Vers. 282.) Ὁ δὲ Φρόντις χαὶ 0 αὐτοῦ πατὴρ 0 δήτωρ, πέπλασται i ἴσως. ἢ καὶ φερώ-
10 νύμος xc ἱστορίαν ἣ κλῆσις. φροντιστικός. τὲ γάρ ἐστιν ἅπας χυβερνήτης, x«i ὀνεῖν ἐπαγγέλλεται.
Ἀχὺὴ δὲ ἐχαίνυτο, ποιητιχὴ λέξις, ἐκ τοῦ χκαίνυμι. εἴληπται δὲ ἀντὶ τοῦ πάνυ ἐνίκα. κυριολεχτεῖται 061468
φασιν, ἐπὶ τῶν ἐν πολέμῳ νιχώντων, ὡς ἐκ τοῦ καίνειν ὃ δηλοῖ τὸ κόπτειν. δοκεῖ δ᾽ ἐντεῦϑεν καὶ ἡ
198 τῶν ἐδιωτευόντων γλῶσσα παρελκέσαι τὴν ἀποχοπτὴν viv, ἐπεὶ xci ταυτὸν τὸ χαίνυσϑαι καὶ τὸ
χόπτειν. Ὅτι περὶ ἑτάρου ταφὴν πονούμενος ὃ “Μενέλαος χατὰ τὸ δηλωϑὲν Σούνιον, τῇ — πλοῦν
δυστυχίᾳ περιέπεσε. ϑάψας γὰρ ἐκεῖνον καὶ χτέρεα ἐπὶ αὐτῷ κτερείσας εἶτα πλεύσας, ὡς ἷξε ϑέων
μαλειάων ὦ ὄρος. αἰπὺ, τότε δὴ στυγερὴν ὁδὸν ὁ ὁ Ζεὺς 0 ἐστιν ὁ ἀὴρ; ἐφράσατο.. λιγέων ἀνέμων ἐπ᾽ ἀϊτμένα
χεύας, χύματά re τροφέονταω πελώρια ἴσα ὄρεσσιν. ἔνϑα διατμήξας, τὰς μὲν τῶν νηῶν Κρήτῃ ἐπέλασ-
σεν, ἦχι Κύδωνες ἔναιον, ᾿Ιαρδάνου ἀμφὶ ῥέεϑρα. καὶ αὐτὰς μὲν, ποτὶ σπιλάδεσσιν ἔαξαν κύματα.
σπουδῇ δ᾽ ἤλυξαν ὄλεϑρον ἄνδρες. πέντε δὲ λοιπὸς νῆας κυανοπρωρείους, «Ἵϊγύπτῳ ἐπέλασσε, φέρων
20 ἄνεμός τε χαὶ ὕδωρ." Med ὧν πλέων ὁ Μενέλαος, ἐπλανᾶτο καϑὰ xci ἐν τοῖς ἑξῆς δηλωϑήσεται.
(Vers. 287.) ᾿Ιστέον δὲ ὕτι ἐκ Μαλειῶν ὅϑεν ἐξώσϑη Μενέλαος εἰς Κρήτην καὶ περὶ “ἃς ἐδυστύχησεν 10
ὃ ᾿Αγαμέμνων εἰς τὸν πλοῦν ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς εἰρήσεται, παροιμία κεῖται τὸ, αλείας δὲ κάμψας, ἐπι-
λάϑου τῶν οἴκαδε. οὐ γὰρ εὔπλους φασὶν € τόπος. λέγεται δὲ aai Meu ἑνικῶς χαὶ MA πληϑυντι-
κῶς πρὸς ἔμφασιν τοῦ κατὰ τὸ ἀκρωτήριον μεγέϑους. οὕτω δὲ καὶ own xci Κρῆται. καὶ ἄλλα πολλά.
ἡ δὲ Μάάλεια, καὶ “Μαλέας κοινῶς λέγεται. (Vers. 288.) Ὅρα 0? r0, ἴξε ϑέων. διὰ γὰρ τὴν ϑοὴν vie
ur λέγεται wed ὁ ἐν αὐτῇ. ὅϑεν καὶ ϑοὸν εἰρεσίας ζυγὸν φησὶ “Σοφοκλῆς. (Vers. 289.) Τὸν δὲ
ciru£va , σπανίως ἔστιν εὑρεῖν. 7 aru, γὰρ iv χρήσει πλείονι. 'Tó δὲ χεύας, ὑγρότητα δηλοῖ ἀντ-
μῆς." “κατὰ τὸ, ἀνέμων μένος ὑγρὸν ἀέντων. (Vers. 290.) To δὲ τροφέοντα, γράφετάι zc Tpo-
φόεντα. ἔστι δὲ τροφόεν αῦμα; ὕπερ ἀλλαχοῦ τρύφι ἐῤῥέϑη ἀπὸ εὐϑείας τῆς, ὃ τρύφις. οὗ αἰτιατικὴ
80 μὲν παρὰ ᾿Οππιανῷ ἐν τῷ, ἱερὸν τρόφιν ἐννοσιγαίου. εὐϑεῖα δὲ πληϑυντιχὴ παρὰ Hoobóro, ἐν τῷ,
ἐπὰν γένωνται τρόφιες, ἤγουν τέλειον ἄνδρες. Φοβερὸν δὲ χωρίον χαὶ ἀγριότητα ϑαλάσσης φράζον γορ-
γῶς τὸ, κύματα τροφέοντα πελώρια ἶσα ὄρεσσιν. ὃ καὶ σημείωσαι διὰ τὴν εὔκταχτον παραύξ ἤξησιν. μεῖ-
ζον μὲν γὰρ φρικὸς, τὸ ἁπλῶς τροφόεν κῦμα. πλεῖον δὲ, τὸ πελώριον. ἔτι δὲ μεῖζον, τὸ ἶσον ὔὄρεσσι
καὶ ὡς "ἂν εἴποι τις, πέλας 0 .0povc. ἐξ οὗ δύξοι à ἂν: εἶναι καὶ τὸ πελώριον, χραϑὲν τὴν παραλ ἡγουσάν 20
ἀπὸ τοῦ ἃ καὶ ὃ. ἐπεὶ οὐδὲ ἡ n πρυμνώρεια χαὶ ἡ ὑπώρεια ἐστέρηνται κράσεως. ( Vers. 289. ) * Ioréov δὲ
ὅτι ἐν τῷ, &ruéva χεύας κύματά τε τροφόεντα, οὐ προσυπακουστέον ἀπὸ κοινοῦ τὸ χεύας καὶ ἐπὶ
τῶν κυμάτων » ἀλλ ἐξ ἀναλόγου γοητέον τὸ ἐγείρας ἢ ἢ κορυφώσας. οὕτω χαὶ ἐπὶ τοῦ, σῖτον καὶ οἶνον
ἔσϑων, ἡ ἀκολουϑία, τὴν τοῦ πίνειν μετοχὴν ἔξωϑεν τῷ οἴνῳ κομίζει. ὡς τοῦ ἔσϑων, τῷ σίτῳ προσα-
φηρότος. τοιούτου δὲ σχήματος χαὶ τὸ, καπνὸν ἐλεύσσομεν χαὶ φϑογγήν. φϑογγὴ γὰρ, οὐ λεύσσιται
4o πάντως, ἀλλ ἐξακούεται. ὡς χρῆναι νοεῖν ἐντελῶς, Ort χαπνὸν ἐλεύσσομεν xci φϑογγὴν ἠκούομεν.
εἰ καὶ σεσίγηται τὸ τῆς ἀκοῆς ἀφελῶς ἢ γοργῶς. (Vers. 292. ) Κύδωνες δὲ, Κρήτης ἔϑνος καὶ Κυδω-
γὶς, πόλις αὐτόϑι ποταμὸν ἔχουσα ᾿Ιάρδανον. εἰ δ᾽ ἐκ τοῦ τοιούτου Κρητιχοῦ τόπου xci τὰ Κυδώνια
παρωνόμασται “μῆλα, οὐκ ἔστι βεβαίως εἰπεῖν. ὁμοίως δὲ ἀβέβαιον καὶ τὸ φάναι ἀπὸ Κύδωνος αὐτοὺς
ὠνομάσϑαι τοῦ πάνυ φιλοξένου, περὶ οὐ παροιμία χεῖται τὸ, ἀεί τις ἐν Αὐδωνος. ( Vers, 298.) Xm-
λάδες δὲ ὡς οἱ παλαιοί oce; αἱ παράλιαι πέτραι παρὰ τὸ σπιλοῦσϑαι τῇ ἄχνῃ. (Vers. $00.) c
yvmrov δὲ ἀρσενιχῶς τὸν Νεῖλον φησὶ, ὡς πολλαχοῦ ἐν τοῖς ἑξῆς φανήσεται, ἀφ᾽ οὗ καὶ ἡ χώρα “4Ἵἰγυ- 3o

198 ῬΡῬΑΨΙΙ ΔΙ Α͂. P. Vs 295—302.

πτος. δῶρον οὖσα τοῦ ποταμοῦ κατὰ τοὺς παλαιοὺς ὡς καὶ μετ᾽ ὀλίγα ῥηϑήσεται. τὴν «ϊγυπτον δὲ
ϑηλυχῶς, οὐκ οἶδεν ὃ ποιητής. ἐν δὲ τῷ, φέρων ἄνεμός τὲ χαὶ ὕδωρ, ἀπὸ κοινοῦ νοητέον xci οὐδέτε-
ρον τὸ φέρον, διὰ τὸ ὕδωρ. ἐκ δὲ τοῦ τοιούτου φέρειν, καὶ φορὸς ἄνεμος κοινότερον, ὁ τὴν νῆα φέρων.
( Vers. 298.) Ὅρα δὲ ὅτι τοὺς ναύτας τῶν νηῶν τοῦ Mevel«ov ἃς τὰ κύματα ἕαξαν, σιωπᾷ ὁ ποιητὴς
εἴτε τῇ Κρήτῃ ἐσαπέμειναν εἴτε καί τινὲς τῷ Μενελάῳ συνεισέβϑησαν εἰς τὰ πέντε σχάφη. ( Vers. 297.)
"Ev τούτοις δὲ, ὅρα καὶ τὸ, σπουδὴ ἤλυξαν ὄλεϑρον, συντελοῦν εἰς τὸ, μὴ μὰν ἀσπουδεί γε νεῶν ἐπι-
βαῖεν, ἤτοι ἀπόνως. (Vers. 299.) Τὸ δὲ κυανοπρωρείους, 4j κατὰ πλεονασμὸν τῇ εἴ διφϑόγγῳ παρα-
λήγεται, ἢ ὡς κτητικὸν ὅμοιον τῷ, ἡμετέρειος. ( Vers. 293.) Ὅτι καὶ ἐνταῦϑα καϑὰ καὶ πολλαχοῦ
3o τῆς ᾿Ιλιάδος, σχήματι ἀφηγηματικῷ χρῆται ἀρχομένῳ ἀπὸ "τοῦ ἔστι ῥήματος. εἰπών. ἔστι δέ τις λισσὴ
αἰπεῖά τε εἰς ἅλα πέτρη ἐσχατιῇ 1 ὄρτυνος, ἐν ἠεροειδέϊ πόντῳ. ἔνα Νότος μέγα κῦμα περὶ σκαιὸν ῥίον 10
ὠϑεῖ ἐς Φαιστόν. μικρὸς δὲ λίϑος μέγα κῦμ ἀποέργει. (Ν᾽ ον5. 290.) ὅπερ ἀστεῖον εἰπεῖν, ὅτε τις
λιϑάριον δοὺς τίμιον, ἐκφύγῃ μεγάλην ἐπήρειαν. τοπογραφικὰ δὲ ταῦτα πρὸς ἱστορίαν ἀληϑὴ ὁποῖα 129
πολλὰ παρυφαίνει Ὅμηρος τὴ ποιήσει. (Vers. 293.) “Ζισσὴ δὲ πέτρα, ἢ) ἡ λείᾳ, 3) ὀνοματικῶς οὕτω
λεγομένη κατά τι κύριον ὄνομα. παρὰ δέ γε τοῖς Κρησὶ, βλισσὴ σὺν τῷ βῆτα κατὰ τοὺς παλαιούς. ἔστι
4o δὲ ἀκρωτήριον "τῆς 1 ρτυνίας. Κράτης δέ φασι, σὺν τῷ v γράφει βλισσήν. καὶ δοκεῖ κατὰ εὐϑεῖαν
πτῶσιν ἀρσενικῶς προφέρειν ὁμοίως τῷ, σωλὴν καὶ τοῖς τοιούτοις. ToU δὲ εἰς ἅλα, σαφέστερον τὸ, ἐν
ἠεροειδέ πόντῳ. (Vers. 204.) ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὡς Ὅμηρος μὲν [0grvv Πύρτυνος κλίνει, τινὲς δὲ τῶν
ὕστερον, Τορτύνην φασί. xci εἴρηται περὶ αὐτῆς ἐν τοῖς τοῦ περιηγητοῦ. (Vers. 295.) Σ,χαιὸν δὲ
ῥίον, τὸ δυτικόν. 0 καὶ μιχρὸν λίϑον φησὶν, ὡς πρὸς σύγκρισιν ἄλλων ἐκεῖ μειζόνων. ἀχρωτηρίων.
50 γοητέον δὲ ὅτι τῷ οὕτω νοουμένῳ σχαιῷ ὡς δηλαδὴ ἀριστερῷ, T0 δεξιὰν ἀντίκειται. δ" πέρ ἐστιν ἄνατο- 20
λικόν. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι σχαιὸν ἄνϑρωπον ᾿Αττικοὶ, τὸν ἀπαίδευτόν φασι καὶ ἀνόητον, ὡς δηλοῖ σαφῶς
καὶ ὃ κωμιχός. ἀκολούϑως δὲ καὶ σχαιὸν πρᾶγμα, τὸ μὴ χατὰ νοῦν ἀποβεβηκός. γίνεται δέ φασι
παρὰ τὸ σχάζειν. ἵνα ἢ σχαιὸς, ὃ σχάζων εἰς μάϑησιν ὡς ἀνόητος, ἐξ αὐτοῦ δὲ, καὶ σκαιοσύνη. καὶ
140θσχαιο" Serv, τὸ σκαιῶς καὶ ἀῤῥύϑιμως βαίνειν. εἰχὸς δὲ ἀπὸ τοῦ εἰρημένου σχάζω οὗ δοκεῖ προῦπάρ-
χειν τὸ σκῶ κατὰ τὸ σχῶ σχάζω, δῶ ῥάζω τὸ ῥαίνω xci τὰ ὅμοια, γενέσϑγαι καὶ τὸ ἀσκεῖν κατὰ στέρη-
σιν τοῦ περί τι σχάζειν. ἴσως δὲ, ἐκεῖϑεν καὶ ἀσκηϑὴς 0 ἀβλαβὴς καὶ μὴ πάσχων τὸ σκάζειν τὰ εἰς ἐνέρ-
γειαν. ἐπισημαντέον δὲ καὶ ὡς εἴπερ σκαιὸν λέγεται καὶ τὸ ὡς ἐῤῥέϑη, ἀριστερὸν, λέγοιτ᾽ ἂν. σκαιὸς καὶ
100 παρ᾽ ᾿ἀττιχοῖς, ἐπαρίστερος, 0 δὴ ἀλλαχοῦ ἐγράφη. ὅτι δὲ καὶ σκαιαὶ πύλαι Towi* καὶ καὶ Σααιὸς
χύριον, ἡ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ. Τὸ δὲ ὠϑεῖν, οἰκεῖον ἐπὲ Νότου. ὥσπερ ἐπὶ Βορέου τὸ κυλίνδειν. xa καὶ ἐν
Dac pani. ( Vers. 296. ) Φαιστὸς δὲ, ov μόνον πόλις Κρήτης, ἀλλὰ χαὶ ἀκρωτήριον Τύρτυνος. 30
ἀπὸ μὲν τῶν ἄλλων μερῶν, κύμασι κλυζόμενον καὶ εἰ ᾿ βραχεῖά τις φασὶν αὖρα γένηται. ἀπὸ δὲ μεσημ-
βοίας, οὐ δόλως: xci τοι τοῦ Νότου μέγιστα ἐγείροντος χύματα. αἴτιον δὲ, τὸ κατὰ τοῦτο φασὶ τὸ
μέρος προηχούσαις εἰς ϑάλασσαν πέτραις προσαράσσεται τὰ κύματα καὶ οὕτω λύεσϑαι καὶ μὴ κυμαί-
γειν τὰ ἔξω. Eig δὲ τὸ, μικρὸς δὲ λίϑος, γράφουσιν οἱ παλαιοὶ ὅτι τὸ κῦμα τοῦ Νότου ἐποίει ἂν τὴν
«αιστὸν ἀλίμενον εἰ μὴ προχείμενος ὃ λίϑος ἐκώλυε μέγα κῦμα ἐντὸς γίνεσϑαι καταγνυμένων τῶν
20 χυλμάτων περὶ αὐτόν. γράφεται δέ φασι, καὶ Λιαλείου δὲ λίϑος, MaAuov γὰρ ὠνομάζετο τὸ πρὸ τοῦ
λιμένος τῶν Φαιστίων ἀκρωτήριον. ᾿ΑἸντιϑέτου δὲ σχήματος τὸ, μιχρὸς δὲ λίϑος μέγα κῦμ ἀποέργει.
ἐπεὶ καὶ ἀντίχειται ἀλλήλοις τὸ μιχρὸν καὶ τὸ μέγα. Ὅτι δὲ ὃ ὡς εἴρηται μικρὸς λίϑος ὁ κατὰ Ψαιστὸν,
τετελεσμένος ἣν πρός τινος MaAéov. καὶ ὡς ἀνιερώϑη Ποσειδῶνι πρὸς τὸ μὴ τὰ κύματα πελάζειν τῇ
Ψαιστῷ,, ἐν τοῖς τοῦ Σουίδα κεῖται. 40
(Mem 301.) Ὅτι τὸ ἐπὶ Μενελάου ῥηϑὲν, ὡς ὃ μὲν πολὺν βίοτον χαὶ χρυσὸν ἐμπείρων ἠλᾶτο κατ᾽
ἀλλοϑρόους ἀνϑρώπους, παντὶ ἀγείροντι προσαρμόττει. εἰ δὲ πρόσκειται xci τὸ ξὺν νηυσὶν, οἷον,
ἠλᾶτο ξὺν νηυσὶν, ἐμπορευομένῳ τινὶ ἐξ ἀλλοδαπῆς χώρας οἰκεῖος 0 λόγος. Καὶ ὅρα τὸ ἀγείρων ἐξ οὗ
ἀγύρτης ὡς xci προείρηται. (Vers. 302.) Σημείωσαι δὲ ὅτι dx τῶν τοῦ Λῆενελάοι ἀγυρτικῶν τούτων
χτημάτων ἅπερ ἐπὶ νεῶν πλέων ἔφερεν, ἔστιν εὑρεῖν τὴν τῶν ἐπίπλων ἐτυμολοχίαν. ἔπιπλα γὰρ κατὰ
Παυσανίαν, τὰ μὴ ἔγγαια κτήματα, ἀλλ ἡ κατὶ οἶκον κτῆσις ἡ δυναμένη πλεῦσαι. ὥσπερ δὴ καὶ παρὰ

PAWJJIALAÀ4 FP. ο. 5οὅ--: 5.18. 129

τῷ Μενελάῳ ἔπλεε τὰ τοιαῦτα. καὶ μὴν ἄλλως ἔπιπλα χαϑ᾽ ἑτέρους; ἐκ τῆς ἐπιπολῆς, τὰ οἱονεὶ ἐπι-
πολάζοντε ἐν τῷ προφαίνεσθαι. 30

( Vers. 503.) Ὅτε καὶ πάλιν σεμγοῖς ὀνόμασι φράζων ὁ Νέστωρ τὰ χατὰ τὸν ἡϊγισϑον, φησί.
τόφρα! δὲ, ταῦτα ἐμήσατο οἴχοϑιε λυγρὰ, κτείνας ᾿Ζτρείδην. οὐχ ἡϑέλησε γὰρ ὃ )έδων ἄσεμνα εἰπεῖν, χαί
τοι τοῦ πράγματος ἐνδιδόντος ἀφορμάς. ὕς γε χαὶ τὴν Κλυταιμνήστραν φρεσὶν ἀγαϑαῖς εἶπε χεχρῆ-
σϑαι. ὅτε δὲ καὶ ἔχρινε κατειπεῖν τῶν τοιούτων, ἠρχέσϑη τὸν ἐμέν. «“ἴγισϑον, δολόμητιν xci ἄναλχιν
εἰπὼν, orvyeorv δὲ τὴν KA υταιμνήστραν. Cv 305.) Ὅτι ἑπτάετες ἤνασσε τῆς Μηυχήνης "iua oc.
ἣν xci ἐνταῦϑα, πολύχρυσον λέγει. τῷ δέ oi ὀγδοάτῳ, χαχὸν ἤλυϑε δῖος Ὀρέστης, ἂψ am ᾿4ϑηνάων.
χατὰ δ᾽ ἔχτανε καὶ ἑξῆς. Καὶ σημείωσαι ὡς ἐχ τῆς ἑρμηνείας τοῦ ἑπτάετες ὃ δηλοῖ τὸ ἐπὶ ἑπτὰ ἔτεσιν,
ἔλαβεν ἀπὸ χοινοῦ τὸ ἔτει. εἰπὼν. τῷ δέ οἱ ὀγδοάτῳ. δηλαδὴ τῷ ὀγδόῳ ἔτει. οὕτω καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι εἰπὼν
ἐννῆμαρ 0 ἐστιν ἐπὶ ἐννέα ἡμέραις, ἐπάγει," τῇ δὲ ἑχάτῃ δέ. ἡμέρᾳ δηλαδή. ἣν ἔλαβε χατὰ χοινοῦ ἐκ
τῆς ἀναπτύξεως τοῦ ἐννῆμαρ. (Vers. 306.) T9 δὲ ὀγδόατον y παραγωγὴν ἔπαϑεν ὑποίαν τὸ τρίτατος,
τέτρατος, ἑβδόματος. (Vers. 307.) Τὸ δὲ ἂψ cm ᾿ϑηνάων, τινὲς γράφουσιν cy ὁπὸ ΦΦωκήων, ὡς
ἐχεῖ ὄντος παρὰ τῷ ϑείῳ Στροφίῳ τοῦ Ὀρέστου. ϑεραπεύουσι μέντοι καὶ τὸ ἀπ᾿ ᾿Αϑηνῶν οἱ παλαιοί.
λέγοντες ὡς ἀπὸ Φωχίδος εἰς ἀϑήνας χατὰ ζήλτησιν σταλεὶς ᾿Θρέστης μαϑήσεώς τε καὶ παιδεύσεως, áo
ἐκεῖϑεν χατελϑὼν οἴκοι, ἐποίησεν ἅπερ ἐποίησεν. ἵνα εἶεν δύο καταγώγια τῷ Ὀρέστῃ Φωκὶς μὲν, ἐπὶ

ἀναστροφῆ. AO vet δὲ, ἐπὶ παιδείᾳ. (Vers. ὅ $09. ) Ὅτι καϑ' ἣν ἡμέραν Ὀρέστης δαίνυ τάφον ᾿40-
γείοισιν ἤγουν ἐτέλει τὸ νεχοικὸν δεῖπνον ὡς ἐκτείνας «“ἴγισϑον χαὶ τὴν μοιχαλίδα, αὐτῆμαρ ἦλϑεν ἐκ
πλάνης Μενέλαος πολλὰ κτήματ᾽ ἄγων, ὕσά οἱ νέες ἄχϑος ἄειραν. Καὶ ὃ ὅρα ὕπως αὔξοι τῇ ἀοριστίᾳ
τὸ τῶν χτημώτων πολυπληϑές. οὐχ ἀρχεσϑεὶς τῷ πολλὰ εἰπεῖν ἀλλὰ προσϑεὶς καὶ τὸ, ἄχϑος αὐτὰ
εἶναι ταῖς ναυσίν. οὐχ ἔχει γὰρ ἐκϑέσϑαι ὡρισμένον ἀριϑμόν. ᾿Εν τούτοις δὲ ἔστε νοῆσαι, ὡς ἑχὼν
ἴσως ó Μενέλαος ἐπλανᾶτο ἐπὶ μακρὸν, ἀγείρων οὕτως ὡς προεῤῥέϑη χτήματα. οὐ γὰρ πᾶσα πλάνη,
χατὰ τὴν τοῦ Ὀδυσσέως ἀκουσία ἐστίν. εἴγε καὶ ληϊστῆρες πλανῶνται, πάντως ἑχόντες διὰ xenon
σμόν. ᾿Ιστίον δὲ ὅτι τε τὸ τῆς νηὸς ὦχϑος, φόρτος ἐλέχϑη τοῖς ὕστερον, ὅϑεν xci ναῦς φορτηγ ὀς.
χαὶ ὅτι ὃ αὐτὸς φύρτος, χαὶ γόμος λέγεται, ὡς δηλοῖ xcd 4ημοσϑένης ἐν τῷ, τὴν μὲν ναῦν εἰς “Ῥόδον
χατεχόμισε, καὶ τὸν γόμον ἐχεῖσε ἐξελόμενος ἀπέδοτο. xci ὅτι φόρτος μεταφορικῶς, χαὶ ἡ ἐπί τινι
πράγματι φορτιχύτης λέγεται. χρῆσις δὲ αὐτοῦ, παρὰ τῷ χωμικχῷ. Ἀ αὶ ὅτι ὡς ὃ βαρὺς λίϑος ἀνδρὸς 50
ἄχϑος λέγεται ὅϑεν σύνϑετος ὃ ὃ ἐν τοῖς ἑξῆς που ἀνδραχϑής. χαί τις ἀνὴρ ἀεργὸς, γῆς ἐτώσιον ἄχϑος.
οὕτω χαὶ νηὸς ἄχϑος, ὃ ἐν αὐτῇ πολὺς γόμος. Τάφος δὲ νῦν ἡ ἐπὶ vexoQ δαδᾷν οὐ διὰ τὴν ἔχπληξιν
ἣν ó τῶν ϑαπτομένων ἔχει τάφος, ἀλλ ὕτι ἐπὶ τάφῳ ἢ ταφῇ ἀνϑρώπου γίνεται. περὶ δὲ τούτου,
σαφέστερον ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα δεδήλωται. χαϑὰ καὶ περὶ τοῦ, πόσα σημαινόμενα τάφου. πολλὰ
γάρ τινὰ ἡ λέξις δηλοῖ. (Vers. 513.) Ὅτι ὃ παραινούμενος μὴ ἐπὶ πολὺ τῶν οἰχείων ἀποδημεῖν ἵνα
μὴ πρὸς τῶν ἐχϑραινόντων ζημιοῖτο, ἀκούσοι ἂν πρὸς τοῦ παραινοῦντος τὸ, καὶ σὺ φίλος, μὴ δηϑὰ
δόμων ἄπο τὴ ἀλάλησο χτήματά τε προλιπὼν ἄνδρας T ἐν σοῖσι δόμοισι οὕτως ὑπερφιάλους, μή
τοι κατὰ πάντα φάγωσιν. ὕ ἐστι καταφάγωσι. καταδαπανήσωσιν. ἡ γὰρ xar πρόϑεσις, ἔμφασιν ἔχει
δαπάνης πολλῆς. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ, χαὶ σὺ φίλος, ἶσον ὃν τῷ, χαὶ σὺ ὦ φίλε ᾿Αττιχόν ἐστι. χαὶ Ort
ἀνὴρ ᾿4ττιχὸς ἐρεῖ ἂν, καὶ σὺ φιλότης. οὐ γὰρ ἀεὶ mA ἦϑος L φιλότης δηλοῖ, ἀλλά ποτε καὶ κατὰ ἑνός
τινὸς 3j τοιαύτη χεῖται λέξις. Σημείωσαι δὲ Ore χλητιχὴ μὲν ἑνικὴ, οὐχ «v ποτε ἀντὶ εὐϑείας ληφϑείη.
εὐϑείαις δὲ ἀντὶ κλητικῶν. καταχέχρηνται οἱ ᾿᾿ϑηναῖοι. ὦ Mag λέγοντες. ἀντὶ τοῦ *ó Ziev. ὡς mapa 60
τῷ Σοφοχλεῖ κεῖται. καὶ ὃ παῖς ὃ Ξανϑίας παρὰ τῷ κωμιχῷ, ἀντὶ τοῦ, ὦ παῖ καὶ ὦ Ξανϑία.

(Vers. 316.) Ὅτι λέξις ἐνταῦϑϑα κεῖται «φορτιχὴ λύγῳ πεζῷ, τὸ, σὺ δὲ τησίην ὁδὸν ἔλθῃς.
ἔστι δὲ ἡ τῆς λέξεως σχευωρία, τοιαύτη. δεύω τὸ ὑγραίνω. δεύσω. δευσίη. καὶ xcre διάλυσιν καὶ &ra-
σιν τῆς ἀρχούσης, δηδσίη. ὥσπερ αὔχομος ἠύκομος. χαὶ ταύγετον τηὔγετον ὄρος ᾿Αρκαδικόν, χαὶ τροπῇ
τοῦ δ᾽ εἰς T, rial. φιλεῖ δὲ τὸ δέλτα τοιαύτην τροπήν. ὡς δηλοῖ καὶ τὸ, χάρις χάριδος χάριτος.
ϑέμις ϑέμαδοᾷ ϑέμιτος. χαὶ πλεονασμῷ ϑέμιστος. καὶ οὐδέτερον οὐϑέτερον. καὶ ἐξουδενῶ, ἐξου ϑενῶ.1470

καὶ ἔστι λοιπὸν τηϊσίη ὁδὸς, ἡ ὑγρὰ κέλευϑος, καὶ ἁλία. καὶ κατὰ μετάληψιν, ματαία. περὶ δὲ
ΟΟΜΜΈΝΤ, 1N Opvss. Tow. I.

130 PA4CEG GO L4dXd. X. Vsdi;—4332.

τοιαύτης μεταλήψεως, ἐν τὴ ᾿Ιλιάδι γέγραπται. ( Vers, 517. λ' Ὁτι τὰ τῆς ᾿᾿ϑηνᾶς συμ βουλευόμενος
xci ὃ Νέστωρ τῷ Ἰηλεμάχῳ, φησί. ἀλλ᾽ ἐς μὲν Μενέλαον, ἐγὼ χέλομαι καὶ ἄνωγα LO dv. χεῖνος γὰρ
véov ἄλλοϑεν εἰλήλουϑεν ἐκ τῶν ἀνθρώπων, ὅϑεν οὐκ ἔλποιτό yc ϑυμῷ ἐλϑέμεν ὃν τινα πρῶτον ἀπο-
σφήλωσιν ἄελλαι ἐς πέλαγος μέγα τοῖον, ὅϑεν τέ περ οὐδ᾽ οἰωνοὶ αὐτόετες οἰχνεῦσιν, ἐπεὶ μέγα τε δει-
γνόν r&. ἐνταῦϑα δέ φασιν οἱ παλαιοὶ ὡς οἱ μὲν πολλοὶ τῶν ἀνϑρώπων μὴ ἔχοντες ὠφελῆ JGct, κωλύουσι
καὶ τὸ map ἄλλων μαϑεῖν. ὁ δὲ Νέστωρ, οὐ τοιοῦτος. δεῖ γάρ φασι τὸν συνετὸν, ἄλλων ἄλλοις
μαϑημάτων παραχωρεῖν. οὗτος δέ φασιν 0 τόπος, διὰ τὸν μὲν σύνδεσμον ἀνίπεισε τὸν γραμματιχὸν
Ζηνόδοτον ἐν τῇ ἃ ῥαψῳδίᾳ, γράψαι ὡς καὶ πιροεδηλώϑη, πέμψω δ᾽ ἐς Ἀρήτην τὲ καὶ ἐς Πύλον. καὶ
πρῶτα μὲν ἐς Πύλον ἐλϑὲ, κεῖϑεν δ᾽ ἐς Ἀρήτην map ᾿Ιδομενῆα 6 ἄνακτα. ὃς γὰρ δεύτατος ἦλθεν. οἴε-

10 ται γὰρ ὃ Ζηνόδοτος, χατὰ τὸ σιωπώμενον ἀκηκοέναι τὸν Νέστορα παρὰ τοῦ ΩΝ "λ «uev Ort καὶ "ἀλλα- 10
400€ παρεσκεύασται πλεύσειν, οἷον, καὶ ἐς Κρήτην, ὅϑεν ἐχείνου μὲν τοῦ πλοῦ, ἀποτρέπει. μάλιστα 131
δὲ προτρέπει. ἐλϑεῖν εἰς τὸν Δενέλαον. ὃς νέον ἐλϑὼν, δεύτατος ἦλϑεν ὡς προδεδήλωται. ἵνα "λέγῃ
ὁ Νέστωρ, ὅτι ἐφ μὲν Διενέλαον κέλομαι ἀπελϑεῖν, εἰς Κρήτην δὲ οὔ. εἰ δὲ τοῦτο καλῶς ὑπενόησεν
ὃ Ζηνόδοτος, εἴη v ὃ Νέστωρ τῆς μυδϑικῆς μέλημᾶς συνετώτερος. Ὅρα δ᾽ ἐν τούτοις ἐν τῷ, ἐγὼ χέλο-
μαι xci ἄνωγα. τὸ μὲν ἐγὼ, ἐπιχριτικῶς λεχϑὲν ἀξιωματιχώτερον. τὸ δὲ χέλομαι xci ἄνωγα, παραλ-
ληλίαν ταυτολογιχὴν ἔχοντα κατά τι καὶ αὐτὰ ἀξίωμα. (Vers.520.) Τὸ δὲ ἀποσφήλωσιν ἄελλαι;
ἀντὶ τοῦ ἀποπλανήσωσιν ὁδοῦ. εἴωϑε γὰρ τὸ σφάλλειν ἐμπόδιον ὁδοῦ σημαίνειν. οὗ διόρϑωσις, τὸ
ἀνασφάλλειν. (Vers.322.) Τὸ δὲ αὐτόετες. ἀντὶ τοῦ Óv ὅλου ἔτους. ἐν ὑπερβολῇ ἢ δὲ ὁ λόγος, διὰ
τὸ τοῦ πελάγους ἀχανές. ἀληϑῶς γὰρ οὐκ ἀπέραντον ixdvo, εἴγε κατὰ τὸν ποιητὴν Perésie ἀπὸ
Κρήτης πεμπταίους τινὰς «ϊγυπτον ἱκέσϑιαι. ἔοικεν οὖν τὸ ἀδυνάτως, οὕτως λεγϑὲν, ἐπὶ ἐχπλήξει τοῦ 20
μείρακος λεχϑῆναι. πῶς γὰρ δὲ ὕλου ἔτους οἰωνὸς ἐξαρκέσει, πετόμενος ἄπαυστα ὡς ἂν ἐξ ἄκρου εἰς
ἄχρον ἵκηται. οἱ δὲ παλ auos φασὶ χαὶ OTL τῇ ταχυτῆτι TOU οἰωνοῦ προσέϑετο μῆκος χρόνου ὁ “Νέστωρ,

20 ὑπὲρ τοῦ ἐμφῆναι τὸ πολὺ "τοῦ πελάγους διάστημα. τοῦτο δὲ ποιεῖ, διὰ τὸ ἀκμήν φασι ξενικὰ τὰ
χωρία ταῦτα εἰναι τοῖς “λλησιν. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι ἔσται πιϑιανὸς χαὶ δυνατὸς ὁ ῥηϑεὶς λόγος, εἰ τοιαύτην
ἔχει ἔννοιαν. ὅτι οὐκ ἄν τις παρατηρῶν δὲ ὕλου ἔτους, ἴδοι ἂν οἰωνὸν διὰ τοῦ τοιούτου πελάγους πετό-
μένον, διά τε τὸ μέγα, καὶ μάλιστα διὰ τὸ δεινόν. ὡς εἰναί πως τῷ τοιούτῳ λόγῳ , καὶ τὴν ϑάλασσαν
ταύτην ἄορνον. (Vers. 323.) Ὅτι ἐμεαίνει ἐνταῦϑα ὃ ποιητὴς ἐν τῷ, ἀλλ ἴϑιε νῦν σὺν νηὶ εἰ δὲ ϑέλεις
πεζὸς μετὰ δίφρου καὶ ἵππων, ὡς ἠδύνατο μὲν καὶ εἰς Σπάρτην διὰ ϑαλάσσης πλάσαι ἀπελϑεῖν τὸν
Τηλέμαχον. ἐπελέξατο δὲ τὸ διὰ ξηρᾶς, χάριν ποικιλίας καὶ ἐξαλλαγῆς ῥητορικῆς. καὶ ἵνα τι χαὶ τοπο-
γραφήσῃ. ἔχει δὲ ταῦτα καὶ προαναφώνησιν τῶν ἐφεξῆς. ( Vers. 329. ) Ὅτι ἑσπέραν φράζει τό, ἠέλιος 30
δ᾽ ἂρ ἔδυ καὶ ἐπὶ ἀνέρας ἦλϑε. συντομώτερον δὲ μετ ὀλίγα TO, ἤδη γὰρ φάος οἴχεδ᾽ ὑπὸ ζόφον. πλα-
τύτερον δὲ τὸ, δύσετό T ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί. ( Vers. 5352.) Ὅτι ἐν τῷ, ἀλλ ἄγε τάμνετε

So μὲν γλώσσας, κεϊράασϑε δὲ οἶνον, ἔϑος παλαιὸν δηλοῖ ὃ ποιητής. μέλλοντες γὰρ uy μετὰ
ϑυσίαν οἱ παλαιοὶ, ἔϑυον τὰς τῶν ἱερείων γλώσσας κατὰ ἔϑος ᾿Ιώνων ἢ rro, βάλλοντες ἐν πυρί.
ἀπένεμον δὲ αὐτὰς ὁσιοῦντες ϑεοῖς, ἢ τῶν δυσφημιῶν καϑαίροντες ἑαυτούς. jj ὅτι χράτιστον τῶν μελῶν
5 γλῶσσα. ἢ) καὶ ὅτι τὰ ῥηθέντα, ϑεοῖς ἀνετίϑεσαν ὡς ἐπιμαρτύρων αὐτῶν λαληϑέντα. ἀμέλει καὶ κατὰ
τὸ οὖς τῶν ἐχπωμάτων ἔσπενδον, τὴν ϑείαν οἰωνιζόμενοι ἀκοήν. ἢ καὶ διότι χρὴ τὰ ἐν συμποσίῳ σιγᾶν.

^o ὅϑεν καὶ παροιμία, μισῶ μνάμον γα συμπόταν. ὃ ἐστι τὸν τὰ ἄξια σιγῆς ἐν μνήμῃ ἔχοντα καὶ ἐχκαλύ-
πτοντα. ἄλλως γὰρ, ἐπαινετέος ὃ τῶν ἀξίων σπουδῆς μεμνημένος συμπότης. καὶ ἀντὶ τῆς χϑιζῆς ἑωλο-
χρασίας, σπουδαίους λόγους ἐξερευγόμενος oUg χϑὲς τὸ συμπόσιον εἶχε τῷ κρατῆρι συμμεμιγμένους. xci 4o
ἑτέρως δὲ γλῶσσαι ϑύονται, ive qvia άττοιτο τῇ γλώσσῃ ἐχεῖϑεν μόνον τὸ κατ᾽ αὐτὴν καλλιστεῖον, καὶ 132
μὴ ἔχοι ACT αὐτῆς ὡς ἐπαμεοτεριξούσης, αὐχεῖν ὁ ἐπιχρίνας αὐτὴν δύναμιν εἶναι, διὰ τὸ ἐν πολλοῖς

50 τῶν ἀνϑρώπων ἀμφοτερύγλωσσον. ἦν δὲ "ἐχεῖνος, ὁ eris τὸ ἐν τοῖς ἱερείοις χάλλιστον καὶ ἀπο-
στείλας γλῶσσαν. ara προξεπιζητηϑεὶς τὸ ἐν τοῖς ἱερευομένοις κάκιστον, καὶ πάλιν ἐχπέμψας γλῶσ-
σαν. ὅπερ αἴνιγμα ἦν, τοῦ, πολλοὺς τῇ γλώσσῃ καὶ ὠφελεῖν χαλλιστεύοντας, καὶ βλάπτειν δὲ χαχύνον-
τας. ὃ δὴ ἔργον διαβολῆς. δίστομον γὰρ οἷόν τι ξίφος ἡ ἡ γλῶσσα, δύναμιν καὶ αὐτὴ τῶν ἐναντίων

ΡΑΨΩΙ ΔΙΑ I| Vs355a-— 534) 131

*
ἔχουσα, τοῦ τε χαχύνειν δηλαδὴ χαὶ τοῦ ἐπωφελεῖν. χαὶ ἄλλως δὲ τὰς γλώσσας ὡσίουν ϑεοῖς πρὸς ἑσπέ-
ραν, ὡς ἤδη σιγήσοντες , καὶ τὴν γλῶσσαν ἀπόϑετον q via οντες. διὸ xcd “βομῇ αὐτὰς ἀνετίϑουν oo 00 —
λόγου δοτῆρι. ἔσως δὲ, χαὶ διότι πάσης χαϑά τις ἔφη λογοδιαῤῥοίας ἀπηλλάγησαν, τραπεζοῤῥήτορες
ὄντες, ὡς τὰ πολλὰ συμπίπτει τοῖς συμποσιάζουσιν. Ὅτι δὲ zcà δίχα γλωσσῶν “Ἑρμῇ πυμάτῳ σπένδε-
σκον οἱ ᾿ἡχαιοὶ ὅτε μνησαίατο χοίτου, δηλοῖ χαὶ αὐτὸ Ὅμηρος. xc ἴσως τοιούτου χαιοοῦ ἦν καὶ
ὁ παρὰ τοῖς ὕστερον πότμος Eouijs περὶ οὗ ἱστορῶν ὁ δειπνοσοφιστὴς , λέγει ὅτι ἑρμῆς, eios: πόσεως
παρὰ Σ τράτιδι. ὡς δὲ ἡ, ἐπὶ Διονυσίῳ σπονδὴ ἰσον ἴσῳ κεκραμένον οἶνον ὕδατι κατὰ τὸν κωμικὸν εἶχεν,
"δέρωϑι δεδήλωται. ἑτεροία πάντως οὖσα παρὰ τὰς xe" Ὅμηρον εἰπεῖν, ἀκρήτους ἤγουν ἀκράτους. .1471
εἰ, δὲ πρὸς τὰς τοιαύτας, διάφοροί τινὲς ἦσαν αἱ κατ᾽ «Ἱἰσχύλου σπονδαὶ χαλίκρητοι, ζητητέον. τοιαῦ-
10 τάε δὲ, αἱ ἐπὶ Διονυσίῳ κραϑεῖσαι. χάλις γάρ φασιν, ὃ Διονύσιος. ἐξ ἐχείνου δὲ, καὶ ὁ ἄκρατος οἶνος.
ὅϑεν xci χαλιμὰς γυνὴ κατὰ τοὺς παλαιοὺς, ἡ ὑπὸ μέϑης χαλωμένη τὸ σῶμα. καὶ ταῦτα μὲν οὕτω.
1 λώττης δὲ, οὐ μόνον τὸ καταγλωττίξεσϑαι παράγωγον, ἀλλὰ καὶ ὁ ἐγγλωτογάστωρ, ἤγουν ἀπὸ γλώο-
σὴς διατρεφόμενος, πρὸς τινα ὁμοιότητα τοῦ ἢ) γχειρογάστορος. ἔτι δὲ καὶ ὃ γλώσσασπις. ἤτοι ὁ τῇ
γλώσσῃ ὑποίᾳ καί τινι προβολῇ χρώμενος διὰ τὸ στωμύλλεσϑαι ἀναιδέστερον. 0 δ᾽ αὐτὸς φασι, καὶ
χρότημα ἐλέγετο. χαὶ κρόταλον. x«l δοῖδυξ. xci τορύνη. χαὶ βορβοροτάραξις. καὶ πολυκυλίνδητος.
χαὶ τρύπαγον. ὕπερ ἐμφαίνει xal ᾿Αριστοφάνης ὕπου τρύμην ϑηλυχῷ γένει τὸν τοιοῦτον ἄνδρα ἐ ἔφη.
Σημείωσαι δ᾽ ἐν τούτοις, ὕτι τε τὸ τρύπανον, χαὶ κίναιδον σχώπτει. ἐν τῷ, τρύπανον αἰπολιχὸν, ὃ
παρὰ Καλλιμάχῳ κεῖται. καὶ ὅτε οὐ μόνον κυλίνδω βαρυτόνως χαϑ' Ὅμηρον ὡς πολλαχοῦ φαίνεται, 10
ἀλλὰ καὶ περισπωμένως κυλινδῶ κυλινδήσω. ὅϑεν ὁ ὡς ἐῤῥέϑη πολυχυλίνδητος. Ὅτε δὲ ἐκ τῆς ζωϊχῆς
20 γλώσσῆς μετηνέχϑϑησαν καὶ αἱ κατὰ τοὺς αὐλοὺς γλῶσσαι, καϑωμίληται. ἐπὶ τούτοις, πάλιν ἰστέον ὅτι
ὡσιοῦντο γλῶσσαι, καὶ We φήμας ἀκούωσιν ἀγαϑὰς αἷς λαλουμέναις ἡ γλῶσσα καϑυπουργεῖ. “Πρμῇ
δὲ αὐτὰς ἔϑυον, ὡς τοῦ λέγειν ἐρόρῳ. διὸ καὶ 0 κωμιχὸς δύσφημά τινα τοῦ “ρμοῦ εἰπόντος, ἐξονειδίζει
λέγων. ἡ γλῶσσα, τῷ κύρυχι τούτων γίνεται. ὅπερ ὅμοιόν ἐστι τῷ, εἰς μάτην αἱ γλῶτται ϑύονται τῷ
τὰ τοιαῦτα χηρύσσοντι. ἐν δὲ παλαιῷ ὑπομνηματισμῷ φέρεται καὶ συμβολικῶς εἰρῆσϑαι τὸ, ἀλλ᾽ ἄγε
τάμνετε μὴν γλώσσας. ἵνα λέγῃ, ἀλλ ἄγε σιγῶμεν πεισϑέντες νυχτί. εὔηϑες γάρ φασι τὸ λέγειν, gvy-
τέμε τοὺς λόγους. ὕϑεν διὰ τοῦ ἐϑίμως τέμνειν γλώσσας, ἠνίξατο χαὶ αὐτό. λέγει δὲ καὶ τὸ σχόλιον
ἐχεῖνο, χαὶ ὡς ἐπὶ μόνης τῆς Νέστορος ϑυσίας εἴρηκεν ὃ ποιητὴς τὸ ἔϑιμον. καὶ ὕτι Arrizóv τὸ ἔϑος,
λαβὸν τὴν ἀρχὴν ἐντεῦϑεν. ὃ δὲ δειπνοσοφιστὴς εἰπὼν Ort αἱ γλῶσσαι νέμονται τῷ “Ἑρμῆ διὰ τὴν ἑρμη-
γείαν, καὶ ort ἔσπενδον οἱ παλαιοὶ ἀπὸ τῶν δείπνων ἀναλύοντες, 7 προσιστορεῖ xci OTL τὰς τοιαύτας
ὅο σπονδὰς ἐποιοῦντο "Eti, zat οὐχ ὡς ὕστερον, Διὶ τε Ἀλείῳ. δοχεῖ γὰρ, “βρμῆς ὕπνου προστάτης εἶναι. 20
Ἔτι ἰστέον καὶ ὅτι ἔχει τις ποτὲ ἀστεϊζόμενος ἐπιτραπέζια, εἰπεῖν, τὸ, ἀλλ᾽ ἄγε τάμνετε μὲν γλώσσας
κεράασϑε δὲ οἶνον, καὶ ore τυχὸν γλῶσσαι ταριχευταὶ χελεύονται παρατίϑεσϑαι. Τάμνετε δὲ γλώσσας;
ἀντὶ τοῦ ϑύετε. ᾿Ιώνων δὲ ἡ λέξις ὡς καὶ ἡ DA ἐδήλωσεν. " Ὅτι δὲ xe ἐκαίοντο αἱ ῥηθϑεῖσαι γλῶσσαι
μετὰ σπονδὴς δηλοῖ τὸ, γλώσσας δ᾽ ἐν πυρὶ βάλλον 0 ἐστιν ἐτίϑουν. ἀνιστάμενοι δ᾽ ἐπέλ ιβον. ὡς δ᾽
ἡ ζωϊχὴ γλῶσσα καὶ μάλ, (GTC ἡ χατ᾽ ἄνθρωπον, ἀπομερίζει ἑ ἑαυτῆς τὴν χατὰ διάλεκτον ὡς τὸ, γλῶσσ᾽
ἐμέμιχτο, δηλοῖ zc ὃ γράψας ἐν τῷ περὶ τῶν πέντε διαλέχτων, ὅτι γ λῶσσα ἐστὶν, ἰδίωμα διαλέχτου.
τὰ δὲ ἐκ τῆς γλώττης οἷον 3; γλωσσαλγία. τὸ χαταγλώττισμα. αἱ τῶν αὐλῶν γλῶτται. ὁ ἐγγλωττογάστωρ.
καὶ τἄλλα, εἰς χοινὴν χρῆσιν τετρίφαται. Ὅτι δὲ λείβειν, ταυτόν ἐστι τῷ σπένδειν, δηλοῖ inay αγὼν
εὐϑὺς τὸ, αὐτὰρ ἐπεὶ σπεῖσάν T. ἔπιόν ^ ὕσον ἤϑελε ϑυμός. τοῦτο δὲ, al πόσεώς ἐστιν αὐτάρκους
^o δηλωτικόν. δῆλον δὲ πολλαχόϑεν, ὡς ταυτόν ἐστι, λείβειν καὶ ede. καὶ ὡς ᾿Ιώνων καὶ AtoAéov dari
τὸ Hur i τοῦ λείβειν, χαϑὰ χαὶ τὸ αἰψηρὸς ix τοῦ λαιιμηρός. xci ὡς ἐκ τοῦ λείβθειν udv , λείβηϑρα
τόπος ὕδασι κατάῤῥυτος χοηστοῖς. "οὗ ἐϑυνιχκὸν οἱ λειβήϑριοι. ἐκ δὲ TOU εἴθειν, εἴβιμος ὃ στάζων. 3o
χαϑὰ καὶ ἐκ τοῦ ἀμείβειν, ϑηλυχὸν ἡ ἀμειβώ. ἑτεροιουμένη πρὸς τὴν ἀμοιβὴν καὶ τὰ xar αὐτὴν ὅσα
τὴν οἵ δίφϑογγον ἔ ἔχουσιν. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι καὶ δίχα τῆς ἐπὶ ταῖς γλώσσαις σπονδῆς καὶ πόσεως, ἦν τι
ποτήριον ὡς ἱστορεῖ "Aiaog Ζιονύσιος, ἀγαϑιοῦ ϑαίμονος λεγόμενον, τὸ μετὰ ἄρσιν τραπεζῶν προσφε-
ρύμενον, καὶ ἄλλως δὲ ἣν φασὶν ἀγαϑὸς δαίμων, ᾧ μετὰ ἄρσιν τραπεζῶν ἔπινον, : (Vers. 534.) Ὅτι
Ra

132 PACOPQIAGI. SI :Vs 884.--.555)

παραχέλευσμα εἰς ὕπνον τὸ, κοίτοιο μεδώμεϑα , τοῖο γὰρ ép. δηλοῖ δὲ ὃ zoiroc μὲν τὴν χοίτην.
αὐτὴ δὲ, τὴν ἀνάχλισιν δὲ d ὕπνος περιγίνεται. (Vers, 336.) Ὅτι ἐν τῷ, οὐ δὲ ἔοικε δηϑὰ ϑεῶν ἐν
δαιτὶ ἁαασσέμεν, ἤγουν οὐ χρὴ ἐπὶ μαχρὸν ἐν ϑυσίᾳ καϑῆσϑαι καὶ διατρίβειν τὸ συμπόσιον, αἴτιον
τοῦ λόγου, εὐλάβεια μὴ καὶ εἰς κακόν τι ἐξενεχϑῶσιν οἱ πίνοντες μεϑυσϑέντες καὶ τὴν ϑυσίαν αἰσχύ-
γαντεξ. ἐν μὲν γὰρ ἑορταῖς εἴϑισταί φασι καταπαννυχίξειν. ἐν δὲ ϑυσίαις, ovy ἥρμοσε, διατρίβειν 133
γύχτωρ πίνοντας, μὴ τοῦ πότου προχκόπτοντος συμβῇ τι ἄτοπον. λέγεται δὲ χαὶ ὅτι τοῖς ἐπουρανίοις
pe ἡμέραν ἔϑυον. διὸ τὰς δειλινὰς ϑυσίας οἱ μάντεις παραιτούμενοι, ἀνίσχοντος ἡλίου ἐπετέλουν
4o αὐτάς. ᾿ϑήναιος δὲ γοργῶς εἰπὼν ὡς καὶ νῦν δὲ νόμος ἔκ τινων συσιῶν πρὸ "ἡλίου δύνοντος ἀπιέναι,
λέγει καὶ ὅτι διδάσχει ἡμᾶς Ὅμηρος, δεῖν τοὺς κεχλημένους ἐφ᾽ ἑστίασιν, παρακαλεῖν τοὺς κεχληγότας
ἀπανίστασϑαι, ὡς Τηλέμαχος ποιεῖ πρὸς MtvéAaov. xci ᾿ϑηνᾶ προςποιουμένη Mérro εἶναι πρὸς 10
Νέστορα. εἰσηγουμένη γνωμιχῶς, ὡς ἐν ϑεῶν ἑορταῖς οὐχ ὕσιον πλέον χρόνον παραμένειν.
( Vers. 345.) Ὅτι καὶ ἐνταῦϑα τὸ, χαϑαπτόμενος ἐπέεσσιν, ἀντὶ τοῦ φιλοφρονούμενος. ὕπερ ἐντελέστε-
ρον ἔχει ἐν τῷ, μαλακοῖς καϑαπτόμενος ἐπέεσσιν. ( Vers. 546.) Ὅτι τὸ, ϑεὸς τό γ᾽ ἀλεξήσειεν, ὅμοιόν
ἔστι τῷ, μὴ γένοιτο. ὅπερ ἐν ἄλλοις ἐρεῖ, μὴ τοῦτο ϑεὸς τελέσῃ. Σημείωσαι δὲ ὅτι ὁ Νέστωρ ἐνταῦϑα
εἰπὼν, Ζεὺς τό y ἀλεξήσειε καὶ ἑξῆς, ἐνστατιχῶς ἀπείπατο, ἐάσαι τὸν Τηλέμαχον εἰς τὴν νῆα ἐλϑεῖν.
Ὁμήρου καὶ τοῦτο καταστήσαντος εὐμεϑόδως εἰς τὸ καὶ πιϑανὸν χαὶ ἔνδοξον. οὔτε γὰρ ἐχρῆν τοὺς βασι-
λικοὺς παῖδας ἐάσαι κοιμηϑῆναι ἐπὶ τῶν τῆς νηὸς ἰχρίων ὡς αὐτὸς ἐρεῖ, ἀλλὰ μαλαχὰς εὐνὰς ὑποστρῶ-
σαι εἰς πλούτου ἐπίδειξιν. καὶ τὸν τῆς ᾿αΑ'ϑηνᾶς δὲ τεράστιον ἀφανισμὸν ἐν σχήματι quie, ἔδει οὐχ ἐν
ἀπανϑρώπῳ γενέσϑαι τόπῳ, ἀλλ᾿ ἐπὶ πολλῶν καὶ ἀξιολόγων ἀνδρῶν. οἱ καὶ ϑαμβήσουσι xci ὕλην
50 ἀξίαν λόγου τῷ ποιητῇ δώσουσι. Τὺ δὲ Ζεὺς τό y ἀλεξήσειε καὶ ἀϑάνατοι ϑεοὶ ἄλλοι, οὕτω “γὰρ ἡ 20
Foros φράσις ἔχει, ἀρχήν τινα ὑποβάλλει τοῦ ἀλεξίκαχον τὸ ϑεῖον λέγεσϑαι. (Vere. à 348. ) Ὅτι
νείμονος. nm πενιχροῦ εἰπὼν εἶτα ἑρμηνεύων τὰς λέξεις, φησίν. ᾧ οὔτε χλαῖναι χαὶ ῥήγεα πόλλ à
οἴχῳ, οὔτ᾽ αὐτῷ μαλακῶς οὔτε ξείνοισιν ἐνεύδειν. Καὶ ἔστι ταῦτα δρισμὸς ἀνείμονος καὶ πενιχροῦ.
τοιοῦτος γὰρ πάντως ὃ μὴ ἔχων χλαίνας καὶ ῥήγεα πολλὰ, ὡς αὐτόν τε καὶ τοὺς ξεναγωγουμένους,
μαλακῶς ἐγκοιμᾶσϑαι. τούτων μέντοι τὸ ἀνάπαλιν δηλοῖ 0 ΪΝέστωρ ἐν τῷ, αὐτὰρ ἐμοὶ πάρα μὲν χλαῖναι
xci ῥήγεα καλά. (Vers. 5349.) Ῥῆγος δὲ, τὸ βαπτὸν ἱμάτιον ἢ ὕφασμα. 3) καὶ ἄλλως ῥήγεα, τὰ
περιστρώματα καὶ πάντα τὰ βαπτὰ, παρὰ τὸ ῥῆξαι 0 ἐστι βάψαι κατὰ γλῶσσαν ὥς φασιν οἱ παλαιοί.
( Vers. 550.) Τὸ δὲ μαλακῶς ἐνεύδειν, ἑτεροῖόν ἐστι τοῦ ἐπὶ στιβάδος εὕδειν. ἐχείνη γὰρ ὡς τὰ πολλὰ
οὐ μαλακή. ᾿Ιστέον δὲ, ὡς εἰ καὶ ὃ Νέστωρ αὐχεῖ χλαίνας ἔχειν χαὶ ῥήγεα καὶ λοιπά τινα τοιαῦτα,
ὕπερ εἰκὸς zc ἄλλοις εἰναι εἰπεῖν τῶν χατ αὐτὸν ἡρώων, ἀλλὰ Τελλίας ὃ ᾿ἰχραγαντῖνος, πολλῷ 30
τῶν τοιούτων ἁπάντων ὑπερφέρει. 0g φασι φιλόξενος ὦν, πενταχοσίοις ἱππεῦσι χαταλύσασιν ὡς αὐτὸν
χειμῶνος ὥρᾳ, ἔδωχεν dm χιτῶνα χαὶ ἱμάτιον. Καὶ σημείωσαι χἀνταῦϑα ὡς ἔστι διαφρορὰ χιτῶνος
θο καὶ ἱματίου. ἔτι ἰστέον "ὡς εἰ καὶ ὁ Τελλίας οὕτως ἦν ὡς εἴρηται πολυτελὴς, ἀλλὰ οἱ παλαιοί quos
στρωμνὰς εἰδέναι διαπρεπούσας, τὴν "Agir xai τὸν “Νέστορα. ἱστοροῦντες, χαὶ ὡς εὐφρόρει zai Κό-
gurÜoc περὶ τὰ στρώμματα. οἷς σύστοιχόν ἐστι καὶ τὸ ὄνομα τοῦ στρώτου. ὃς πάλαι μέν ποτε ἁπλού-
στερον iuégssso εἴ τε ἀνὴρ ἣν εἴτε γυνή. παρὰ δὲ τοῖς ὕστερον, πάνυ ἐσπούδαστο. πρῶτοι δὲ φασι Πέρ-
σαι στρώτας ἐφεῦρον ἵνα κόσμον ἔχῃ ἡ στρῶσις καὶ εὐάφειαν. χαὶ τοῦτο δῆλον ἐκ πολλῶν i ἱστοριῶν. χωρί-
ζεται δέ φασιν ἡ τῶν στρωμάτων σύνϑεσις, περιβολῇ ἢ καὶ ὑποβολῇ. ἤγουν τοῖς ὑποστρώμασιν ἃ ὑπο-
βάλλονται, xci τοῖς ἐπικειμέλνοις σχεπάσμασιν. Ὅτι ἴχρια νῦν μὲν, καταστρώματα νηός. ταυτόν δ᾽
147 εἰπεῖν σανιδώματα, ὡς δηλοῖ τὸ, νηὸς ἐπὶ ᾿χριόφιν καταλέξεται. λέγονται δὲ ἴχρια, καὶ τὰ ἐγκοίλια 4o
τῆς νηός. καὶ τοῦ καταστρώματος δὲ τὸ ἐν τῇ πρύμνῃ μέρορ, ἔνϑα ὃ τοῦ χυβερνήτου τόπος. καὶ ὃ
ἱστὸς δὲ τῆς νηός. ὅϑεν τὸ χέρας ἐπίχριον. δῆλον δὲ, ὡς οἱ ναυτικοὶ ἐπὶ τῶν ῥηθέντων: καταστρωμά-
rov χοιμῶνται. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἴχρια προπαροξυτόνως ἐλέγοντο καὶ τὰ ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀφ᾽ ὧν ἐϑεῶντο τὸ
παλαιὸν τοὺς Διονυσιακοὺς ἀγῶνας πρινὴ σκευασϑῆναι τὸ ἐν Διονύσου ϑέατρον. ὕτι δὲ τὰ τοιαῦτα ϑέα-
τρα ϑάλασσα κοίλη ἐλέγοντο, Παυσανίας δηλοῖ. (Vers. 355. ) Ὅτι "Arrixóv τὸ, ξείνους ξενίξειν , 0g
τις ἐμὰ δώμαϑ' ἵχηται. ὡς μετ᾿ ὀλίγα τὸ, κρητῆρα ἐχέρασε xci κρητῆρα χεράσατο. καὶ ὅλως ἡ συνεχ-

PAÁACE QQIAIA I. Vs357—83;8. 133

φώνησις τοῦ ῥήματος καὶ τοῦ ἐξ αὐτοῦ γινομένου ὀνόματος. Τὸ δὲ LS τις ἵχηται, ἀσφαλῶς ἐπῆκται.
j γάρ ἐστι πάντας ξενίζειν ἀνθρώπους, «AX ἀγαπητὸν εἰ καὶ ὃς ἂν ἵχηται. (Vers. 357.) κι Ὅτι ἔπαι- 10
yog εὖ εἰπόντος γέροντος τὸ, εὖ δὴ ταῦτά γ᾽ ἔφησϑα γέρον φίλε. (Vers, 558.) Ὁ δὲ παρακαλῶν εἰς
πειϑὼ, εἴποι ἂν ὡς ἔοικε πείϑεσθϑαι, ἐπεὶ κάλλιον οὕτως. (Vers, 364.) Ὅτι τῷ Τηλεμάχῳ φιλότητι
γεώτεροι ἄνδρες ἕπονται. πάντες ὁμηλικίῃ μεγαϑύμου͵ Τηλεμάχοιο, ἡλιξ γάρ φασιν ἥλικα τέρπει. καὶ
134 τοῦτό ἐστι τὸ ἐξαρτύσαν τὸν πλοῦν τῷ Τηλεμόχῳ, ἡ τῶν ἡλικιωτῶν ὡς καὶ προεδηλώϑη φιλία. ἦσαν
δὲ ἂν αὐτοὶ οὐδὲν, εἰ μὴ καὶ ὁ γέρων Μέντωρ ἐφείπετο, ὁ εἰπὼν ἐνταῦϑα ὅτι οἷος μετὰ τοῖσι γεραίτε-
ρος εὔχομαι εἶναι. ὃς τὴν £a" κόσορον κατεκέρασεν εἰς φρόνησιν, εἷς αὐτὸς τοῖς εἰκοσιν ἀναμιγεὶς κατὰ 20
τὸ ἐν τοῖς ἐφεξῆς χράμα τοῦ Μᾶαρωνείτου οἴνου. ὃ ἑνὲ μέτρῳ, εἴκοσιν ἀνὰ ὕδατος μέτρα ἐκίρνα.
10 ( Vers. 566.) Ὅτε εἰς Καύχωνας τοὺς Πελοποννησίους δηλαδὴ, πλάττεται νῦν ἀπελεύσεσθϑαι ἡ τοῦ
μύϑου ᾿4ϑηνᾶ, os καὶ μεγαϑύμους καλεῖ. ἔνϑα χρεῖός μοι, φησὶν, ὀφέλλεται οὔτι, νέον γε οὐδ᾽ ὀλίγον,
ἵνα δηλαδὴ ἀμελήσω τούτου ὡς ἢ ἔναγχος ἐχδανεισϑέντος ἢ ὀλίγου ὄντος. (Vers, 567.) Τὺ δὲ ὀφέλ-
λεται, ἁπλούστερον μὲν, νοεῖται ἀντὶ τοῦ ὀφείλεται, ἔτι δὲ νοῆσαι, καὶ ἀντὶ τοῦ καὔξεται, 0 πέρ ἐστι So
τοῦ τόχου ἀφορμή. πάντως γὰρ τὸ χρέος ὀφελλόμενον ἐγκυμονεῖ ὥσπερ τὸν ἐρύστερον τόκον. τοῦ δὲ
ὀφέλλειν ἔστι καὶ ὄνομα παρὰ τῷ ᾿Οππιανῷ, τὸ, ὀφέλλιμος. 0 τινες ὀφέλσιμος ἔγραψαν «Αἰολικώτερον.
ἕτεροι δὲ περὶ Καυκώνων φασὶν, ὕτι ἀπὸ Καύχωνος τοῦ ᾿ἡρκάδος ἐκλήϑησαν, οὗ μνῆμα ἦν ἐν τῇ .1ε-
πρεατιχῇ, κείμενοι ἐν τῇ Τριφυλίᾳ μεταξὺ Ηλείας καὶ Πύλου. ὁ δὲ γεωγράφος εἰπὼν ὅτι τὸ τῶν Καυ-
χώνων γένος ἐξέφϑαρται νῦν πάντοϑεν τελέως, προσιστορεῖ καὶ ὅτε ποταμός ἐστιν ἐν Φυμαίᾳ Καύκων
λεγόμενος ϑηλυχῶς, ἀφ᾽ οὗ οἱ Καύχωνες. πλάνητες τὸ ἔϑνος τοῦτο χαϑὰ καὶ τὸ Πελασγικὸν φῦλον.
20 ἔτι δὲ καὶ τὸ τῶν οὕτω χληϑέντων «Τελέγων, διὰ τὸ συλλέκτους εἶναι φασὶ καὶ μιγάδας. ἢ ἀπὸ «Τέλεγος,
οὗ ϑυγατριδοῦς ὃ Τηλεβόας, ᾧ παῖδες εἰκοσιδύο γενέσϑαι λέγονται. Ὅτι δὲ πλάνητες καὶ οἱ Καύκωνες,
δῆλον. καὶ ὅτε οὐ μόνον ᾿Αἀρχαδιχοὶ οὗτοι Καύκωνες, ἀλλὰ καὶ ἐκ Παφλαγωνίας, Τρώων σύμμαχοι, 4o
ὅμοροι Μαριανδινοῖς, ἐφεξῆς τῇ ἐκεῖ παραλίᾳ μέχρι παρϑενίου ποταμοῦ. καὶ τῶν τοιούτων Καυκώνων,
ἔστι πόλις τὸ Τήϊον. Ovx ἐϑέλει δέ φασιν ἡ ᾿4ϑηνᾶ συναφιχέσϑαι τῷ Τηλεμάχῳ εἰς Σπάρτην, διότι
γάμους ἐτέλει 0 Μενέλαος τοῦ υἱοῦ καὶ τῆς ϑυγατρός. ἀλλοτρία δέ φασι τούτων ἡ ᾿4“ϑηνᾶ. ( Vers. 571.)
Ὅτι ἔπαινο ἵππων τὸ, ἵππους οἵ τοι ἐλαφρότατοι ϑείειν καὶ κάρτος ἄριστοι. ( Vers. 372.) Ὅτι ἀετώ-
δὴς ἡ φήνη ὡς δηλώσει ἐν τοῖς ἑξῆς που καὶ ὁ ποιητὴς ἐν τῷ, οἰωνοὶ φῆναι αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες.
ἀετοῦ γὰρ εἶδος οἱ αἰγυπιοί. ταύτῃ τὴν ᾿ϑηνῶν ὁ ποιητὴς εἰχάζει ὅτε ἀπέβη ἐκ τῆς Πύλου. καὶ
ἔστι σεμνότερον τοῦτο τοῦ, ὄρνις δ᾽ ὡς ἀνόπαια διέπτατο. φήνη γὰρ παρὰ τὸ φαίνειν ἔοιχε πα-
3o ρῆχϑαι. φωσφόρος δὲ ἡ ᾿4ϑηνᾶ. ὅτι δὲ καὶ φιλότεκνον ἡ φήνη, δηλοῦσιν οἱ παλαιοί. Ὅτι ἐκπλήξεως
παραστατιχὸν τὸ, ϑάμβος δ᾽ ἕλε πάντας. ϑαύμαζεν δ᾽ ὃ γεραιὸς ἐπεὶ ἴδεν ὀφϑαλμοῖσιν. ἔστι δὲ
καὶ μέχρι νῦν λέγειν πρὸς τὸν αἴφνης ἀσυντάχτως ὑποχωροῦντα, ὡς ovy οὕτως ἡ Ὁμηριχὴ ᾿ϑηνᾶ
φήνης ἀναλαβοῦσα πτερὼ ἐξ ὀρϑαλμῶν ᾧχετο, ὡς σὺ σεαυτὸν ἠφάνισας ἐξ ἡμῶν. (Vers. 375.) "Ὅτι 50
τὸ, ἃ φίλος, OU σε ἔολπα κακὸν καὶ ἄναλκιν ἔσεσϑϑαι εἰ δή τοι νέῳ ὧδε ϑεὸς πομπὸς ἕπεται, ϑεοφιλεῖ
ἀνδρὶ ἐπιλεχϑήσεται παρῳδηϑέν. τὸ μέντοι Ὁμηρικὸν, ϑεοὶ πομπῆες ἕπονται. λέγει γὰρ ᾿Ιωνιχῶς πομ-
πεὺς, ὃ πομπός. ὥσπερ ὁ Αἰϑίοψ, Αἰϑιοπεύς. καὶ ὁ ἄριστος, ἀριστεύς. χαὶ ὃ ἡνίοχος, ἡνιοχεύς.
καὶ ὃ ἡγεμὼν, ἡγεμονεύς. ( Vers. 373.) Θαυμάζει δέ φασιν ὁ γέρων, οὐ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς -AO1vac,
πολλὰς γὰρ ὡς εἰκὸς ἐναργείας ϑεῶν ἑώραχεν, ἀλλ ὅτι οὕτω νεωτέρῳ τῷ Τηλεμάχῳ παρῆν ϑεός.
(Vers. 375. ) To δὲ ἔολπα, γίνεται ἀπὸ τοῦ "“ἔλπω Go, μέσος παρακείμενος ὄλπα κατὰ κανόνα τὸν 60
Áo τρέποντα TO £ τοῦ δισυλλάβου μέλλοντος εἰς ὃ ἐν τῷ μέσῳ παρακειμένῳ. εἶτα κατὰ ᾿Αττικὸν πλεονασμὸν,
ape. ἵνα σχῇ 0 παρακείμενος αὔξησίν τινα. τὸ δ᾽ ὅμοιον, καὶ ἐπὶ τοῦ ἔοργα ὡς ἀπὸ τοῦ ἔργω ἐνεστῶ-
τος. "avro μέντοι xai ἄλλως χανονίζουσιν οἱ παλαιοί. ῥέζω γάρ φασι ῥέξω. μέσος παρακείμενος ἔρογα.1473
καὶ μ ἐταϑέσει, ἔοργα. καὶ ταῦτα μὲν, ποιητιχώτερα. ὥσπερ xci τὸ ἧχεν ἕηκεν. ὕϑεν τὸ ξυνέηχε καὶ
ἐφέηχε. τὸ δὲ ἔοιχεν, ἐξορϑοῦ κοινὸν ᾿“ττικόν. Ὅτι δὲ τὸ ἔοργα καὶ ἐκ τοῦ ἐέργω κανονίζουσέ τινες,
ἀλλαχοῦ ἐδηλώϑη. xci εἰχὸς οὕτω παρῆχϑϑαι καὶ τὸ ἔολπα ὡς ἀπὸ τρισυλλάβου ἐνεστῶτος τοῦ ἐέλπω.
( Vers. 578,) Ὅτι ὡς ἐν "Diii, οὕτω καὶ ἐνταῦϑα ἡ ᾿4ϑῆνα ἀγελείη μὲν, ἡ ἄγουσα "λείαν, ὡς ληῖτις 10

{34 ῬΑΨΙΩΣΙΜΖΙ͵,Ι.Α I. Υ᾿. 88ο-- 91.

ὁ ἄγουσα λεὼν; τουτέστι λαὸν. Τριτογένεια δὲ, ἢ ὡς ἐκ τριτοῦς κατὰ Κρῆτας € 0 ἐστι χειραλῆς τῆς τοῦ
4g γεννηϑεῖσα. ἢ ὡς ἐν τρίτῃ μηνός. ἢ ἐκ Τρίτωνος «Ζιβυκοῦ ποταμοῦ, ἢ καὶ ἄλλως ὡς ἐν Ἰλιάδι
γέγραπται. ὅτι δὲ οἱ περὶ τὴν Τριτωνίδα λίμνην τῇ ᾿ἀϑηνᾷ μάλιστα ἔϑυον, ἐγράφη καὶ τοῦτο ἐκεῖ. 1 ὁ
δὲ. ἀγελείη Τριτογένεια, γράφεται καὶ κυδίστη. Τριτογένεια, ὑφ᾽ ἧς ὁ Νέστωρ τὸν ᾿Οδυσσέα τιμᾶσϑαι
φησίν. ὃν καὶ V^ τούτων ἀναφανδὰ ϑεοῖς εἶπε φιλεῖσϑιαι. ὕπερ τὸ ϑεοφιλές τε δηλοῖ τοῦ ἀνδρὺς,
20 χαὶ τὴν ἄκραν Ἀσύνεσιν, ἣν καὶ ἡ ᾿Ιλιὰς ἐ ἐπεμαρτύρησεν. ἐντεῦϑεν δὲ μίμησιν ὃ “Σοφοκλῆς λαβὼν πλάτ-
τει ὡς καὶ ἐκ μόνης φωνῆς. Ὀδυσσεὺς ἐ ἐγνώριζε τὴν ᾿“Ι'ϑηνᾶν. ( Vers. 380. ) Ὅτι ᾿εὐχτιχὸς λόγος πρὸς μέγα
πρόσωπον τὸ, ἀλλὰ ἄνασσ᾽ ἵληϑι, ἢ ἀλλὰ ἄναξ. δίδωϑιε δέ μοι κλέος ἐσθλόν. τοῦ δὲ ἵληϑιε, ὃ χαὶ ἵλαϑι
λέγεται, οὐκ ἀπέοικε τὸ ἱλήκοις, ἀντὶ τοῦ, ἵλεως, εἴης. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι στρυφνῶς μὲν καὶ ὑποδυσκόλως,
ϑούλεται δ᾽ οὖν ὃ δειπνοσοφιστὴς τὸ ἵληϑὲ χαὶ τὰ τούτῳ σύστοιχα τὸν ἱλαρὸν. καὶ τὸν ἵλεων, χαὶ ὅσα
τοιαῦτα, παρὰ τὸ ἕσϑαι παῤῆχϑ' αν; οὗ σύνϑετον τὸ μεϑέεσϑαι, γράφων οὕτω. παρὰ τὸ μεϑίεσϑαι
τοὺς παλαιοὺς εἰς εὐφροσύνην χαὶ ἄνεσιν ἐν τῷ τιμᾶν τὸ ϑεῖον, τὸ μὲν ποτὸν, ἐχαλεῖτο μέϑυ, καϑ'
0 δηλαδὴ μεϑεέμεϑα. χαὶ ὃ τοῦτο δοὺς ϑεὸς, μεϑυμναῖος. καὶ λυαῖος. καὶ εὐΐος. καὶ ἤϊος. ὡς καὶ ὃ μὲ
σχυϑρωπὸς καὶ σύννους, ἱλαρός. διὸ καὶ τὸ δαιμόνιον, ἵλεον ἠξίουν εἶναι, ἐπιφρωνοῦντες ἱὴ hj, ὕὅϑεν
χαὶ ἱερὸν, ὃ τόπος ἐν ᾧ τοῦτο ἔπραττον. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ ἵληϑιε δόξοι μὲν ἂν ϑέμα ἔχειν ἀνέξοιστον
80 τὸ ἵλημι, ὅϑεν yc*vour! ἂν, ὥσπερ φὰς φάντος φάϑι. βὰς βάντος βάϑι, οὕτω καὶ ἱλὰς ἱλάντος, ἵλαϑι.
καὶ τροπῇ, ἵληϑὲ ὡς βᾶϑι βῆϑι. δύναται δὲ καὶ ἄλλως ἀπὸ τοῦ (Act ἵλαον L eg ἵλαεν, ὅϑεν τὸ προσ-
ταχτιχὸν ἵλαε γενεσϑ'αν j λόγῳ μεταπλασμοῦ, ἵλαϑι. Ὅϑεν τὸ ἵληϑι. ἵνα ἢ ὡς κλῦε κλῦϑι, οὕτω καὶ
ἵἕλαε ἴλαϑι. οὐκ ἄδηλον δὲ ὅτι τοῦ ἱλάω πολλά εἰσι παρά) ωγα. ἱλαρός. ἵλαος. καὶ εἴ τι ἄλλο. χαὶ
αὐτὸ δὲ τὸ ἱλάσκω. οὗπερ οὐκ ἔστι κίνησις ἑπέχεινα παρατατικοῦ, χαϑὰ οὐδὲ τῶν ἄλλων ᾿ϑεμάτων ὕσα 20
λήγουσιν εἰς τὴν XO συλλαβὴν ἣ ἧς πρόκειται τὸ σίγμα." δῆλον γὰρ ὅτι καϑὰ τὰ διὰ τοῦ ἄνω ῥήματα,
οὕτω καὶ τὰ διὰ τοῦ ἄσχω χαὶ ἤσχω διὰ TOU ἦτα, καὶ ἴσκω διὰ τοῦ ἰῶτα, μέχρι παρατατικοῦ χινοῦν-
ται πανταχοῦ. οἷον μανϑάνω. ἐμάνϑανον. διδάσκω ἐδίδασκον. ϑνήσκω ἔϑνησχον. ἐΐσχω ἤϊσκον, καὶ
οὕτω μὲν ταῦτα. (Vers. 581.) Τὸ δὲ δίδωϑι, ἔχτασιν ἔχει συνήϑη τῆς παραληγούσης. ἄλλως γὰρ ὡς
ἀπὸ τοῦ διδοὺς διδόντος συστέλλεσϑαι ὥφειλεν. ἐνταῦϑα δὲ εἰ καὶ δῶρα γάμου ἔχει ὃ εὐχόμενος, προσ-
ϑήσει χαὶ τὰ ἐφεξῆς » αὐτῷ χαὶ παίδεσσι καὶ αἰδοίῃ παρακοίτι. εἰ δὲ δεισιδαίμων ἐνταῦϑά τὲ καὶ
ὅλως ἐν τοῖς τοιούτοις ὃ ποιητὴς καϑὰ μυριαχοῦ φαίνεται, ὅμως γοητέον, ὕτι ἐνθύμιον € ἔχει ϑείας
4o àv* νάμεως. ὃ δηλοῖ ἀριδήλως χαὶ ἐν τῷ, πάντες δὲ ϑεῶν χατέουσ᾽ ἄνϑρωποι. εἰ δὲ ἐν τοῖς ὕστερον
ἄϑεοι ἀπέβησαν Διαγόρας ὃ Μιλήσιος. καὶ Μὐήμερος ὃ ὃ Μεσσήνιος. καὶ Διογένης 6 Φρύξ. καὶ ἽἽππων.
zc “Σωσίας. xci Enixovooe, διδότωσαν εὐθύνας ὁποίας ovx ἂν ἁλωτὸς εἴη Ὅμηρος. (Vers. 582.) 3o
Ὅτι ὁ Νέστωρ i ὑπισχνεῖται ῥέξειν τῇ ᾿ἡϑηνᾷ, βοῦν ἡ ἤν». εὐρυμέτωπον. ἀδμήτην. τουτέστιν ἀδάμαστον.
xci ὡς ὃ Ὅμηρος ἐνταῦϑα φησὶ, τὴν οὔπω ὑπὸ ξυγὸν ἡ ἤγαγεν ἀνήρ. ἵνα μή τις γοήσῃ ἀδμήτην, ἣν
οὔπω ταῦρος ἐπιβὰς ἐδάμασεν. 5 δὲ τοιαύτη καὶ ἠχέστη ἐν ἄλλοις ὕ ἐστιν ἀκέντητος. καλοῦσι γὰρ
χατὰ Παυσανίαν βόας ἠκέστας, φορβάδας. ἀδαμάστους. νομάδας. ( Vers, 384.) Θύσει δὲ τοιαύτην
βοῦν, χρυσὸν χέρασαι περιχεύας. ἵνα εἴη οὕτω χρυσόκερως ἡ τοιαύτη βοῦς. ( Vers. 382. 26 Hyww δὲ, τὴν 136
ἐνιαυσαίαν λέγεις τὴν ἐνὸς μόνου ἔνου. e οὗ καὶ ἡ διὰ τοῦ ἢ “γραφὴ χατὰ τροπὴν τοῦ i. ἄλλως ἤπερ
ἔχει 5 παρὰ “Τυχόφρονι. παρὰ τὴν iva ivig ἤγουν υἱός, οἰχεία δὲ ἡ τοιάδε βοῦς τῇ καὶ ἀεὶ νεαζούσῃ ᾿ϑηνᾷ
καὶ ἄξζυγι. τὸ δὲ ἤνιν ὅτι ἐκτείνει τὴν λήγουσαν ᾿Δττικῶς γοὸ μετρικὸς δηλοῖ ποδισμός. TO δὲ εὐρυμέτω-
πον, χοινὸν ἐπίϑετον βοός. (Vers. 386.) Ὅτι. οὐ μόνον ἄρχειν ὁδοῦ καὶ ἡγεῖσϑαι, ἀλλὰ καὶ ἥγεμο-
50 γεύξιν φησὶν ὁ ποιητής. Νέστωρ γοῦν ἐνταῦϑα * ἡγεμονεύει τοῖς ἑαυτοῦ, ἑὰ πρὸς δώματα καλὰ, ἃ καὶ áo
ἀγαχλυτὰ λέγει; λέγεται δὲ χαὶ ἡγεμὼν ὀδοῦ. ὅϑεν τὸ ῥηϑὲν κἡ ῥῆμα γίνεται. ( Vers. 390.) Ὅτι ἀνὰ κρατῆρα
ὁ Νέστωρ t ἐχέρασσεν οἴνου ἡδυπότοιο. τὸν, ἐν δεχάτῳ ἐνιαυτῷ cue ταμίη καὶ ἀπὸ χρήδεμνον ἔλυσεν. oixo-
voutzor δὲ καὶ τοῦτο τοῦ ποιητοῦ. ὡς οὐδὲν ἀπεικὸς ὃν, καὶ οἶνον ταμειουχεῖν. ὡς ἀπὸ τῆς κατὰ γλεῦχος
γεύτητος εἰς γῆρας ἥκειν καὶ αὐτόν. Τὸ δὲ ἀνὰ χρατῆρα ἐκέρασεν, ἀντὶ. τοῦ, ἀνεχέρασε χρατῆρα σπονδῆς,
ἤτοι δὶς ἐχέρασεν. ἐχεράσϑη γὰρ χαὶ πρὸ P βραχέων ὅτε τὰς γλώσσας ταμόντες ἔχαυσαν. TO δὲ χέρασε,
κατωτέρω χεράσατο λέγει. καὶ ἔστιν ὅμοιον τῷ, στῆσε χρατῆρα καὶ στήσατο. (Vers. 91.) Τὸ δὲ ἐν

PAGE QIAYPA ΓΤ. Υϑ-ε. 391 -- τά. 135

exero ἐνιαυτῷ, ἀμφίβολον εἴτε ἐν τῷ ἑνδεχάτῳ ἵνα οὕτω δασύνηται ἡ ἄρχουσα, εἴτε ἐν τῷ δεκάτῳ,
ἵνα ἔχῃ ψιλὴν ὡς πρόϑεσις. καὶ ἴσως οὕτω χρεῖττον. zc ὁμοιότητα τοῦ, οὐδέ χεν ἐς δεκάτους ἐνιαυ-
τούς. ( Vers. 392.) TO δὲ οἶνον ee, καταχρηστικῶς ἐῤῥέϑη ὡς ἐν σχεδιασμῷ. πίϑος γὰρ ὁ περιέχων
ἀνοίγεται ἢ ἀμεριρορεύς. χρήδεινον δὲ νῦν, τὸ τοῦ πίϑου πῶμα za ὁμοιότητα τοῦ γυναιχείου
χόσμου. Καὶ ὅρα ὡς οὐ μύνον πόλεων κρήδεμνα χατὰ μεταιορὰν, ἀλλὰ καὶ ἀγγείου κρήδεμινον. ἔστι
δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ σχῆμα πρωϑύστερον € ἐστιν ὕστερο Ἀλογία. οὐ γὰρ πρῶτον οἶνος οἴγεται ELT CC κρήδεμινον θο
λύεται, ἀλλὰ τὸ ἀνάπαλιν. ᾿Ιστέον δὲ zai ὕτι τῷ χρηδέμνῳ φανερῶς τὸ ἀγγεῖον συνεπινοεῖται οὗ πέρ
ἐστι τὸ χρήδεμνον. Σημείωσαι δὲ καὶ ὡς εἴπερ οὐ μόνον χείλη ποτηρίων φαμὲν ὅϑεν τὸ ἐπιχειλὲς καὶ
ὑπερχειλὲς, ἔτι δὲ καὶ κεφαλὴν ἀγγείου ὡς τὸ, ὑπὲρ κεφαλ ἧς τὸν ἀμολγέα πληροῖ, οὐ πάνυ σαληρὸν,
10 xal χρήδεμνον σχέυους εἰπεῖν, τὸ σχέπασιια. εἰ δὲ τοῦτο οὕτω λεαίνεται, ἔχοι ἂν λόγον καὶ τὸ, xoc-
τῆρες ἐπιστε(έες οἴνοιο. καὶ τὸ, κρατῆρας ἐπεστέινναντο ποτοῖο. σύστοιχον γάρ πὼς καὶ οἰχοῖον ἔνϑια
xeg adj καὶ χρήδεμνον, ἐχεῖ καὶ TO "στέφεσϑαι. "Erw ἰστέον χαὶ ὅτι ἀντίϑετον κρηδέμνῳ τὸ ἔλυσεν.1474
εἰ γὰρ χρήδεμνόν ἐστι δέιια κεφαλῆς, οἰχεῖον εἰπεῖν λύεσϑαι καὶ τὸ τοιοῦτον δέμα, 0 ἐστιν ἀφαιρεῖς-
σϑαι. (Vers. 594.) Ὅτι ὥσπερ ἀπομηνείειν τὸ ἁπλῶς μηνίειν, οὕτω xai ἀποσπένδειν ἐνταῦϑα, τὸ
ἁπλῶς σπένδειν. διὸ εἰπὼν yer ἀποσπένδων, ἐπάγει. αὐτὰρ ἐπεὶ σπεῖσαν. (Vers. 597. ) "Orc
xcà ἐντεαῦϑα τὸ, ἐχοίμησεν ἄλλον, διὰ τοῦ ἢ γράφεται ἐν τοῖς ἀχριβεστέροις τῶν «Vtt. ράφων. φησὶ
γάρ. τὸν δ᾽ αὐτοῦ χκοίμησε “Νέστωρ. Καὶ ἐῤῥέϑη περὶ τούτου xai ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα ὅσα ἐχρῆν.
(Vers. 399.) Ὅτι αἴϑουσαν ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι οὕτω καὶ ὧδε λέγει τὴν ἐξωτάτω ἐν μεγάροις οἴκησιν, τὴν
εὐθὺς μετὰ τὴν αὐλήν. ὥσπερ τὴν ἐνδοτάτω, ϑάλαμον χαὶ μυχὸν δόμου. Νέστωρ μὲν οὖν, ἐν τῷ
20 τοιούτῳ μυχῷ ἀνακλίνεται νῦν. Τηλέμαχος δὲ καὶ Πεισίστρατος, vx αἰϑούσῃ ἐριδούπῳ. ἢ συμβέβηκεν
ὑπὸ ἡλίου τε αἴϑεσθαι ὅϑεν αἴϑουσα λέγεται, καὶ ἀνέμοις καταπνέεσϑαι. διὸ καὶ ἐρίδουπος καὶ
ἐρίγδουπος, ἡ προβεβλημένη ἀνέμοις τὲ χαὶ ἡλίῳ. (Vers. 401.) “Ὅτι ἡΐϑεος τῶν παίδων nv τῷ
Νέστορι, ὃ Πεισίστρατος. ὄνομα δὲ ἡλικίας ὃ ἠΐϑεος. τοῦτο ἐν ἀνδράσιν αὐτὸς ὧν, ὅπερ 7] Ἀπαρϑέ- 10
vog ἐν γυναιξὶν, ὡς ἐν καὶ ᾿Ιλιάδι δεδήλωται. ( Vers. 403.) Ὅτι τὸ τὴν yvveiza τῷ ἀνδρὶ συγκαϑευ-
δῆσαι σεμνῶς φράζων ὡς ἐν ποιήσει, φησί. τῷ δ᾽ ἄλοχος δέσποινα λέχος πόρσυνε καὶ εὐνήν. καὶ ἔστι
σεμνότερον τοῦ, ἐμὸν λέχος ἀντιόωσαν. ἐχεῖνο μὲν γὰρ διὰ τοῦ, ἀντιόωσαν, ἔχει πλείω ἔμφασιν.
ἐνταῦϑα δὲ τὸ πορσύνειν, ὑπηρετικώτερον εἴρηται. “έσποιναν δὲ, τὴν τοῦ Νέστορος ἄλοχόν φησι,
σεμνῶς ὀνομάσας. ἡ δὲ ἣν, Εὐρυδίκη πρέσβα Κλυμένοιο ϑυγατρῶν, ὡς utr ὀλίγα ἱστορεῖ ὃ ποιητής.
«Ἱέχος δὲ xci εὐνὴ, τὸ αὐτό ἐστιν. (Vers. 404.) Ὅτι ξεστοὶ λίϑοι ἔσαν τῷ Νέστορι προπάροιϑε
30 ϑυράων buo, λευχοί. ἀποστίλβοντες ἀλείφατος. ἐφ᾽ οἷς πρὶν μὲν Νηλεὺς ἐκάϑητο. νῦν δὲ Νέστωρ,
σχῆπτρον ἔχων. καὶ ποιεῖται τὴν ἐπὶ dvi ϑυσίαν. Καὶ ὅρα κἀνταῦϑα τὴν ἡρωϊκὴν εὐτέλειαν. οὐ 20
γὰρ ἐξ ὕλης τιμίας οἱ ἄλλως ἀγλαοὶ ϑρόνοι συγκεχρότηνται, ἀλλ᾽ εὐπόριστος ὕλη βαρβάρου λίϑου
αὐτοὺς ἀποτελεῖ. ( Vers. 408.) στίλβοντος, ἢ ἐξ ἐπιτεχνήσεως, ἢ ἐκ τοῦ τρίβεσϑαι ὑπὸ τῶν ἐκ παλαιοῦ
137 ἐπικαϑημένων. Τὸ δὲ ἀποστίλβοντες ἀλείφατος., ἀντὶ τοῦ ὡς ἐλαίου. λείπει γὰρ κἀνταῦϑα τὸ ὡς. ὡς
x«i ἐν τῷ, ἐμάχοντο δέμας πυρὸς, ἀντὲ τοῦ ὡς πῦρ. καὶ ἐν ἑτέροις πολλοῖς olg ἡ ᾿Ιλιὰς ἔχει.
( Vers. 413.) Ὅτι τὰ ὀνόματα τῶν υἱῶν τοῦ Νέστορος, ταῖς τοῦ πατρὺς ἀρεταῖς παρωνόμασται. ὁ μὲν
᾿Εχέφρων ἐχαπλεῖτο παρὰ τὸ ἔχειν φρόνησιν. ὃ δὲ, Στρατίος παροξυτόνως, διὰ τὸ ἐν ᾿Ιλιάδι ῥηϑὲν 30
τρίβραχυ. (Vers. 414.) ἕτερος, Περσεὺς, διὰ τὸ χατὰ τὸν γέροντα ἦν ὅτε “πτολίπορϑον. ἄλλος, "Mon-
τος. παρὰ" τὸν "Aonv, ἐν ᾧ εὐδοκιμῶν ἣν ὃ πατήρ. ὃς "Ἄρης, χαὶ διὰ τοῦ τὸς κλίνεται Ἴάρητος ὡς λέχη-
4o τος. dd οὗ ᾿Δρητιάδης χαϑὰ καὶ ἀλλαχοῦ ἐγράφη. ἐξ ἧς γενικῆς ἀναδρομῇ τῇ εἰς εὐθεῖαν, ὁ Aprroc.
ὁ δὲ πέμπτος υἱὸς τῷ Νέστορι, Θρασυμήδης. ὃν xcà ἀντίϑεον ὃ ποιητὴς verd xci μενεπτόλεμον xc
ὑπέρϑυμον. (Vers, 415.) Ὁ δὲ λοιπὸς i ἕκτος, Πεισίστρατος. ὃν ἔοιχε ὃ πατὴρ φιλῶν, ἑταιρίζειν τῷ Áo
T y|enetgo. καϑ)ὰ δείξει καὶ ἡ εἰς τὴν Σπάρτην ὁδός. "Iaríov δὲ ὅτι καὶ τῷ ὕστερον τυράννῳ Πεισιστράτῳ,
ἐχ τοῦ τοιούτου “Νεστορίδου ἸΠεισιστράτου δόξοι ἂν ἴσως ἀπομνημονευϑῆναι ἡ κλῆσις. ἐπειδὴ ἀνέχα-
ϑὲν xe “Ἡρόδοτον, Πύλιοι xci Νηλεῖδαι ἦσαν οἱ Πεισιστρατίδαι. (Vers. 4ιά.) Τὸ δὲ ἼἌρητος,
πρὸς διαστολὴν προπαρωξύνϑη τοῦ ἀρητὸς οὐ μόνον ὁ ἐπάρατος καὶ βλαβερὸς κατὰ τὸ, ἀρητὸν γόον,

136 ὃ Pud3OaIAoI.Zd n.Ys421—.438.

ἀλλὰ xci ὃ εὐχταῖος. τοιούτου δὲ τονικοῦ λόγου, καὶ ἡ ᾿Ἱρήτη. σύνϑετον δὲ "Aorirov, ὃ παρὰ Hoo-
50 δύτῳ 4ημάρητος. δῆλον *j ὅτι Ó παρ᾽ Ὁμήρῳ Ἤρητος, Ἴἥρατος, παρὰ τοῖς μεϑ' Ὅμηρον.
( Vers, 4 21.) Ὅτι τὸ, ἐναργὴς ἦλϑεν ἀντὶ τοῦ, κατ᾽ ὄψιν ἐφάνη σωιιατιχῶς. χαὶ ἀργῶς 0 ἐστι. λευ-
κῶς καὶ φανερῶς καὶ ὡς εἰπεῖν ἀναφανδά. διὸ καὶ ἥλιος χαὶ σελήνη, ἐναρ) εἴς ἐλέγοντο τοῖς πάλαι ϑεοί,
Ὅτι δαῖτα ϑάλειαν προπαροξυτόνως φησὶ κατὰ ἐπίϑετον. αὐτὴ μέντοι καταμόνας, παροξύνεται καὶ 138
διὰ τοῦ ἰῶτα γράφεται. παράγουσα τὴν ἀτασϑαλίαν ὡς προδεδήλωται. ὕτι δὲ καὶ Movoa Θάλεια κατὰ

60 χυριωνυμίαν, δῆλόν ἐστιν. ( Vers. 422.) Ὅτι διακόνοις ὃ Νέστωρ εἰς ϑυσίαν τοῖς "υἱοῖς χρᾶται, οὐ
μόνον διὰ τὸ τίμιον, ἀλλ᾿ ὅτι καὶ ἄλλως αὐτουργοῦσιν οἱ ἥρωες ἐν πολλοῖς τῶν ἔργων, ὡς πολλαχοῦ
φαίνεται. μαχαριστὸς δέ φασιν οἶχος οὐχ οὕτως ὁ ἐξανδραπόδων., ὡς ὁ ὑπὸ παίδων τούτων ὑπηρετού-

147ῦὅμενος. (Vers. 423.) Ὅτι τὸ, βοῦν χατὰ σπουδὴν ἀγ αγεῖν, "ἐλάσαι φησίν. εἰπών. ὄφρα τάχιστα 10
ἔλϑῃ, ἐλάσει δὲ βοῶν ἐπι βουκόλος ἀνήρ. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ χροῦσαι ἡ λέξις. ἐρεῖ γοῦν μετ᾽ ὀλίγα. ἤλασεν
ἄγχι παραστάς. τουτέστι, πελέχει. ἔπληξε. χεῖται δέ ποτε xe. ἐπὶ τεχτονήσεως σιδήρου. χαὶ ἐπὶ ἐκτάσεως
τειχισμοῦ καὶ ἀνορύξεως. ὡς τὸ, τεῖχος ἤλασε. καὶ τάφρον ἤλασε. καὶ ἐπὶ ζῴου συντόνου κινήσεως.
ὅϑεν xci τὸ ἱππηλατεῖν καὶ βοηλατεῖν zeli στρατηλατεῖν. τοιοῦτον δέ τι xci ἐπὶ νηῶν τὸ ἐλαύνειν χαὶ

το χωπηλατεῖν. τὸ δὲ κατήλασεν, "ἄλλο παρὰ τὰ εἰρημένα ἐστί. σημαίνει γάρ τι οὐ σεμνόν. ὡς ἐν ἄλλοις
ἐδηλώϑη. Ὅτι δὲ ἐν τῷ, βοῶν ἐπιβουκόλος ἀνὴρ ἐκ περισσοῦ κεῖται τὸ βοῶν ὡς καὶ ὃ οἶνος ἐν τῷ, oivov
ἐνοινοχοεῦντες ἐνὶ χρυσέοις δεπάεσσιν 0 uer. ὀλίγα φησὶν ὃ ποιητής. xci τὸ ποδῶν, ἐν τῷ, ποδάνιπρα
ποδῶν ὡς ἐν τοῖς μετὰ ταῦτά που λέγεται. xod ὅτι ἐν τῷ ἐπιβουκόλος, παρέλχει ἡ πρόϑεσις ὡς καὶ ἐν
τῷ ἐπίουρος καὶ ἐν ἄλλοις, δεδήλωται ἐν τοῖς εἰς τὴν Ιλιάδα ἱκανῶς. ( Vers, 426.) Ὅτι Aatozte χρυ-

20 σοχόον ὃ ποιητὴς ἐνταῦϑια φησὶν, ἢ ἐπιϑετικῶς τὸν λαοῖς ἐ"παρχοῦντα, 0 ἐστι τῷ δήμῳ. διὸ καὶ 20
δημιοεργοὶ λέγονται οἱ χειροτέχναι. ἢ καὶ κατὰ χυριότητα ὀνόματος φερωνύμου. ᾿Ιστέον δὲ ὡς εἰ μὲν
εἴη κύριον, βαρυνϑήσεται ὡς τὸ acoge. εἰ δὲ ἐπίϑετον, ὃ ξυνϑήσεται ὡς τὸ εὐερκής. "Ert ἱστέον καὶ
ὅτι δύναται ὥσπερ 0 Jafoxüe, οὕτω xci ὃ “ΖΠαέρτης, παρὰ τὸν λαὸν εἶναι. ὡς τὸν ὑπ αὐτὸν λαὸν
ἀείρων ἤγουν ὑψῶν. τῇ εὐη) "εσίᾳ. οἱ μέντοι παλαιοὶ, παρὰ τὸν λᾶαν ὃ ἔστι λίϑον, τὸν ““αέρτην συντι-
ϑέασι. καὶ ἔστι κατ᾿ αὐτοὺς “Ἰαέρτης, ὃ λᾶας ἤγουν λίϑους ἀερτάζων 0 ἐστιν αἴρων. κουφίζων. ὅϑεν

30 *zai ἀέρδην ἐπίῤῥημα τὸ, βαστακτικῶς. CVers. 427.) Ὅτι ἐτυμολογικοῦ τρόπου τὸ, χρυσοχόον
ἐλϑεῖν c ὄφρα Boos χρυσὸν χέρασι περιχεύῃ. ἀπὸ τοῦ χεύειν γὰρ χρυσὸν ὁ χρυσοχόος λέγεται. καὶ μετ᾽
ὀλίγα, γέρων χρυσὸν Blüxev 0:0" Enters χρυσὸν xépact περιχεῦεν ἀσκήσας, ἵν ἄγαλμα ϑεὰ χεχάροιτο
ἰδοῦσα. "EvÓ« xci ὅρα τὸ ἀσχήσας, ἀντὶ TOU, οὐχ ἁπλῶς περιχεύας ἀλλ ἐπιμεληϑεὶς, ὡς καὶ
ἀλλαχοῦ εἶπε. καὶ τὸ ἄγαλμα, ἀντὶ τοῦ Syapidua, Ü πρὸ μιχροῦ ἔφη. διὸ καὶ ἐπήγαγεν ἐτυμολογικῷ 30

4o τρόπῳ, τὸ χεχάροιτο. TOU*TÉGTUY ἀγαλλιασϑείη, ἐξ οὗ τὸ ἄγαλμα. διλοῖ δὲ ἀστείως ὃ τόπος οὗτος, ὡς
ἐπαγωγόν ἐστι καὶ ϑειοτέρων 7 προσώπων τὸ τιμᾶσϑαι πολυτελῶς. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τοῦ κέρας, παράγω-
γον ἡ κεραία. ὁμοίως τῷ. πέρας περαία. εἰ καὶ ἄλλως ἡ περαία ἐκ τοῦ πέρην δοκεῖ γίνεσθαι. οἷον
πέρην ENS ἢ καὶ ἀπὸ τῆς πέρης 0 πέρ ἐστι γῆς, ἧς ἡ αἰτιατικὴ πέρην οὖσα, εἰς ἐπιῤῥήματα τὸ
πέρην xci πέραν μετέπεσεν. (Vers.429.) Ὅτι παρασχευὴν φράζει δαιτὸς τὸ, εἴπατε δ᾽ εἴσω δμωαῖς,
δαῖτα πένεσϑαι ἕδρας τε ξύλατ' ἀμφὶ καὶ ἀγλαὸν οἰσέμεν ὕδωρ. Καὶ ὅρα οἷα τὰ τῶν δουλίδων ἐν τοῖς
τοιούτοις ἔργ α. (Vers. 430.) movie δὲ ὑ ὑπηρετικῆς δηλωτιχὸν τὸ, ὡς ἔφαϑ', oi δ᾽ ἄρα πάντες ἐποί-
πνυον, 0 ἐστιν ἐπόνουν. περὶ οὗ εἴρηται ἀλλαχοῦ ὡς ἐκ τοῦ πονῶ πονύω γίνεται xara ἀναδιπλασιασμὸν,
xci ἐπένϑεσιν τοῦ ἰῶτα. ὁμοίως τῷ ποιφύσσω καὶ τοῖς τοιούτοις. ( Vers. 429.) ᾿Δγλαὸν δὲ ὕδωρ, ἢ
τὸ χρηναῖον χαὶ ἀπόῤῥυτον, ἢ τὸ φύσει αἰγλῆεν ὡς διαφανές. ἐχτείνει δὲ τὸ ὕδωρ ἐνταῦϑα τὴν maga- áo
λήγουσαν ὡς καὶ ἐν ἄλλοις. ἐν πολλοῖς δὲ, καὶ συνεσταλμένον εὑρίσκεται. (Vers. 431.) Ὅτι σχῆμα
γοργὸν τὸ, ἦλϑε piv βοῦς ἐκ πεδίου. ἦλϑον δὲ Τηλεμόχου ἕταροι. ἦλϑε δὲ χαλκεύς, ἦλϑε δ᾽ AO nv.

50 ἔχει δὲ ταῦτα, καὶ κάλλος διὰ τὰς ἐπαναφορὰς τοῦ ἐλϑεῖν. καλὸν δὲ καὶ ἡ ἐπι" μονὴ τῆς αὐτῆς λέξεως.
(Vers. 433.) Χαλχεὺς δὲ, ὃ πρὸ βραχέων χρυσοχόος, χατὰ ὄνομα γενιχόν. ἀπὸ τοῦ πρώτου φανέντος 139
μετάλλου. διὸ xe ὁ Ἥφαιστος, χαλκεὺς ἐλέγετο. καὶ χαλκεύειν τὸ οἱανοῦν ἐλατὴν ὕλην σφύρᾳ παίειν.
xe τὰ εἰς αὐτὸ δὲ ὕπλα, χαλυήϊα λέγει. καὶ πείρατα τέχνης. 0 ἐστι περατωτιχά. OU ὧν ἡ χαλκευτικὴ

ΡΑΨΙΩΣΥΔ47.4 1, VYs4355—445. 137

τέχνη περατοῦται. c καὶ ὀνομάξων. j φησίν. ἄκμονά τε ᾿σφῦράν τε, εὐποίητόν τε πυράγρην. οἷσίν τὲ
χρυσὸν εἰργάζετο. ἤγουν καὶ τὰ, οἷς ἐχώνευεν. € καὶ εἰπεῖν ἔχων ἐν μιᾷ λέξει χόανα, ὅμως ἐπίτηδες
περιέφρασεν. ( Vers. 436.) Ὅτι δὲ τὴν πυράγραν χαὶ χαλκχευτιχὸν καρκένον οἱ παλαιοὶ ἔλεγον, οὐκ
ἄδηλον.. ᾿Ιστέον δὲ ὡς "πρὸς ὁμοιότητα τοῦ πυράγρα, καὶ ἢ χρεάγρα παρῆκχται." ἡ δὲ γε χειράγρα χαὶ
ἡ ποδάγρα, ἑτεροίως ἔχει. (Vers. 433.) Σημείωσαι δὲ ὃ ὅτι χαλκεὺς, xci ὄνομά ἐστιν ἰχϑύος ὡς ὃ δει-
πνοσοφιστὴς ἱστορεῖ ἐν οἷς λέγει ὅτι ἰχϑὺς, ἡ χαλαίς. οἷον. χαλκίδες τὰς καλέουσι καὶ σαρδίνους. αὐταὶ
δὲ καὶ χαλκιδικαὶ ὀνομάζονται. διάφοροι φησὶν οὔσαι πρὸς τοὺς χολχέας , οἱ ἐν τῇ τῶν Κυζικηνῶν χώρᾳ,
περιερεῖς εἶναι λέγονται ,χαὶ χυχλοειδεῖς. (Vere. 436.) Τὺ δὲ E δ᾽ AO nva, τὸ τῆς ϑυσίας εὔλογον
δηλοῖ. ὡς οἷς μὲν ὁ Ayeu£urov ἔϑυε καὶ οἷς ὁ iyw oc, μὴ ἐξὸν ὃν προσχεῖν τὸ ϑεῖον. ἐνταῦϑα "δὲ θο
10 εἰς τὸ καλὸν, ἐλϑούσης τῆς drag. παρὰ δὲ τοῖς παλαιοῖς, χεῖτιιι καὶ ταῦτα, οἱ ἀρχαῖοι εἰδότες μὲν
ἀχάϑεχτον τὴν ἐπὶ τὰς ἀπολαύσεις δρμὴν προϑέμενοι δὲ χοσμίως ἐδϑίζειν ταύταις χρῆσϑαι τοὺς τότε,
χρόνους ἀφορίσαντες, χαὶ ϑυσίας προϑύσαντες, χαὶ τὸ ϑεῖον ἀνϑρωποειδὲς ὑποστησάμενοι, οὕτω
μεύλῆκαν ἑαυτοὺς εἰς ἄνεσιν. ἵνα ἕχαστος ἡγούμενοι ϑεοὺς ἥκειν ἐπὶ τὰς ἀπαρχὰς χαὶ σπονδὰς, αἰδοῖ
τὴν συνουσίαν ποιῶνται. Ὅμηρος οὖν φησὶν, ἦλϑε δ᾽ ᾿4ϑήνη ἱρῶν ἀντιόωσα. χαὶ Ζεὺς χϑιζὸς ἔβη μετὰ
δαῖτα. xv ἄνϑρωπος δέ που παρῇ τῇ προαιρέσει σπουδαῖος, αἰδοῦνται ἀσχημονεῖν. ὡς δηλοῖ καὶ
πῇ ἔπίχαρμος εἰπών. ἀλλὰ καὶ σιγὴν ἀγαϑὸν ἐ ὄχχα παρέοντι κάῤῥοντες. ἤγουν σιγᾶν ἀγαϑόν ἐστιν ὅτε 470
πάρεισί τινὲς κρείττονες. ἤγοντο τοίνυν αἱ ἑορταὶ κοσμίως, οἷα ϑεῶν αὐταῖς παρόντων. διὸ οὔτε χατε-
χλίνοντο ἀλλὰ δαίνυνδ᾽ ἑζόμενοι, οὔτε εἰς μέϑην ἔπινον. ἀλλὰ πιόντες χαὶ σπείσαντες ὅσον ἤϑελε
ϑυμὸς, ἔϑαν οἴχονδε ἕχαστος. οἱ δὲ νῦν ὅτε ϑύουσι, καταρῶνται. λοιδοροῦνται. πλήττουσιν. ἀπει-
20 λοῦσι. μονονουχὶ λέγοντες, ἔρχεσϑ᾽ ἐπὶ δεῖπνον ἵνα ξυνάγωμεν "Apua. ( Vers. 457.) Ὅτι ὥσπερ ὃ ἱππό-
της ἀσυντελὴς ἐδείχϑϑη πρὸ ὀλίγων εἰς μέτρον διὰ τὸ ἀμφίμακρον, οὕτω χαὶ τὸ ἱππηλάτης οὐκ tÜyOn- ν
στεῖται εἰς μέτρον δαχτυλιχὸν, διὸ ἱππηλάτα φησὶν αὐτὸ ὃ ποιητής. οἷον. γέρων ἱππηλάτα Νέστωρ.
ὅπερ ὕμοιον τῷ, Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ. (Ν᾽ εν5. 441.) Ὅτι ἐν τῷ, χέρνιβα δὲ ἐν ἀνϑεμόεντι λέβητι
ἦλϑε φέρων ὁ δεῖνα ἑτέρῃ δ᾽ ἔχεν οὐλὰς ἐν χανέῳ, ἔοικε μὲν λέγειν λέβητα, τὴν πρόχοον, ἤτοι τὸν ἰδιω-
τιχῶς λεγόμενον ξέστην, περιέχοντα χέρνιβα, 0 ἐστιν ὕδωρ κατὰ χειρῶν. τόδ᾽ ἐστὶν, οὐχ οὕτως ἔχον.
ἀρέσκει γὰρ τοῖς παλαιοῖς λέβητα, χαἀνταῦίγα νοεῖν, τὸ zc ἡμᾶς χερνίβιον. ἐντὸς δὲ αὐτοῦ χεῖσίϑαι
*rüv πρύχοον, φέρουσαν χέρνιβα. ὃ μέντοι ποιητὴς ἀπὸ μέρους τὸ πᾶν δηλῶσαι aca, χέρνιβα μὲν 10
εἶπε, τουτέστι τὸ περιεχόμενον ὕδωρ. τὸ δὲ περιέχον ἐσίγησεν ἤγουν τὴν πρόχοον. ἀλλαχοῦ δὲ ἐντελέ-
στερον «φράζων, ἔφη. χέρνιβα δ᾽ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα. (Vers. 442.) Οὕτω καὶ οὐλὰς
So μετ᾽ ὀλίγα εὐδὺς τοὺς οὐλοχύτας χαλεῖ χατὰ ἁπλότητα, ix μέρους τῶν οὐλῶν 0 ἐστι χριϑῶν, δηλώσας
τὸ πᾶν ὑποχατιὼν δὲ, καὶ συνϑέτως προφέρει τὴν λέξιν ἐν τῷ, οὐλοχύτας προβάλοντο. χαὶ οὐλοχύτας
χατήρχετο. περὶ ὧν ἡ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ. (Vers. 441.) ᾿“νϑεμόεις δὲ λέθης ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι, ὃ ἀναϑεματι-
χὸς ἢ ἀνϑηρός. xci ζητητέον exei, (Νεν5. 443.) Ὅτι διασκευὴ ϑυσίας καὶ αὕτη. πέλεκυν δὲ ὃ δεῖνα
ὀξὺν ἔχων ἐν χερσὶ παρίστατο, βοῦν ἐπιχόψων. ὃ δεῖνα δ᾽ uvtov εἶχεν. ὃ δεῖνα δὲ ἤγουν ó Νέστωρ, χέρ-
γιβά T οὐλοχύτας τε κατήρχετο. πολλά δ᾽ εὔχετ᾽ ἀπαρχόμενος, χεφαλῆς τρίχας ἐν πυρὶ βάλλων. μετὰ
δὲ τὴν εὐχὴν χαὶ τοὺς οὐλοχύτας, ὃ δεῖνα ἤλασεν ἄγχι παραστάς. πέλεχυς δ᾽ ἀπέκοψε τένοντας αὐχε-
γίους. λῦσε δὲ βοὸς μένος. αἱ δὲ γυναῖχες ὀλόλυξαν. οἱ μὲν ἔπειτ᾽ ἀνελόντες ἀπὸ χϑονὸς εὑρυοδείης,
ἔσχον, ἀτὰρ σφάξεν ὁ δεῖνα. τῆς δ᾽ ἐπεὶ ἐκ μέλαν αἷμα ῥύη λίπε δ᾽ ὀστέα ϑυμὸς, αἷψ' ἄρα μιν διέχευαν,
ἄφαρ Ἀδ᾽ ἐκ μηρία τάμνον πάντα κατὰ μοῖραν. εἶτα λέγει ὅτι τε «νίσσῃ αὐτὰ ἐχάλυιψαν, δίσττυχα 20
4o ποιήσαντες, χαὶ ὡς ὠμοϑέτησαν im αὐτοῖς καϑὰ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι. χαὶ τὴν ἐπὶ σχίξαις χαῦσιν. καὶ τὴν
δὲ οἴνου σπονδήν. xci τὰ πεμπώβολα. xc ὡς ἐπάσαντο σπλάγχνα μετὰ τὸ χαῆναι τὰ μηρία. καὶ ὡς
μίστυλλον T ἄλλα καὶ ἀμφ᾽ ὀβελοῖσιν ἔπειραν. χαὶ ὡς ὥπτων ἀχροπόρους ὀβελοὺς ἐν χερσὶν ἔχοντες.
ἤγουν ὀξεῖς, χατὰ τὸ ἄκρον πείροντας. χαὶ τοιαύτη μὲν 7 ῥηϑεῖσα διασχευή. ᾿Βνταῦϑα δὲ T ἐπισημῇ-
νασίγαι, ὡς εἰ χαὶ τὸ λείβειν χαὶ τὸ σπένδειν ταὐτά ποτε εἶναι δοχοῦσιν, ἀλλὰ χαὶ οὕτως εὕρηνται
παραγωγαὶ αὐτῶν, ἔχουσαί τινα διαφοράν. τὸ γοῦν ἐχ TOU λείβω λοιβάσιον, x«i τὸ ἐκ τοῦ σπένδω

σπονδεῖον, διαφέρουσιν ἀλλήλων κατὰ τὸν εἰπόντα ὡς λοιβάσιον μὲν, ᾧ ἔλαιον ἐπισπένδουσιν ἱερεῖς.
CowMzENT. IN Opvss. Tox. I. 8

138 PAÁACGDFJQ2IA414 P Vs 454—457.

σπονδεῖον δὲ, ᾧ τὸν oivov. ὅτι δὲ οὐδὲ ἀεὶ ταυτὸν τὸ λείβειν καὶ τὸ σπένδειν, πολλαχόϑεν δῆλον.
δάχρυσι γοῦν λείβεταί τις, οὐ μὴν καὶ σπένδεται. λείβονται δέ ποϑεν καὶ ὕδατα, ὅϑεν καὶ τὰ λείβηϑρα
τόπος. χαὶ τοπιχὸν, λειβήϑριοι. xai οὐδὲ τοῦτό ἐστι σπένδεσίγαι. ἔτι σπένδεταί τις ἐπὶ φιλίᾳ, οὐ μὴν
λείβεται.. τοῦ δὲ κοινῶς λεγομένου λείβειν, παράγωγον χαὶ ἡ κελέβη, ὡς οἷον χελείβη, παρὰ τὸ χέειν

30 λοιβὴν εἰς Καὐτό. ἢ καὶ ἄλλως, παρὰ τὸ χέειν καὶ λείβειν. χαὶ ἔστι χρῆσις αὐτῆς, ἐν τῷ, στέψον τὰν
κελέβαν. ᾿᾿ϑήναιος δὲ, παράγει χαὶ ᾿Ανακρέοντος τὸ, ἄγε δὴ φέρ᾽ ἡμῖν ὦ παῖ κελέβην i ὕπως ἄμυστιν
προπίω. τὰ μὲν δέχ ἐγχέας ὕδατος, τὼ πέντε δ᾽ οἴνου, κυάϑους. τίς δὲ ἡ ὄμυστις καὶ ὅτε παρὰ τὸ μὴ 140
μύειν γίνεται ὃ δὴ τῶν χανδὸν χαὶ ὃ φασιν ἀμυστὶ πινόντων ἴδιον, ἐν ἄλλοις δεδήλωται. (Vers. AAA.)
Ὅρα δὲ τὸ ἢ βοῦν ἐπιχόψων, ἀντὶ τοῦ ἐπάνω τοῦ τραχήλου πλήξων. Ov καὶ ἐπίχοπον παρὰ τοῖς
παλαιοῖς τὸ ἐπίξηνον. i ὅπερ ἰδιωτικῶς ἐπικόρμιον λέγεται. ( Vers, 445.) Τὺ δέ γε ἀπέχοψε τένοντας, 10
ἄλλο TL παρὰ τὸ ἐπικόψαι. δηλοῖ γὰρ τὸ ἀπέτεμεν. Auviov δέ φασιν ὡς πηνίον παροξυτόνως, τὸ τοῦ
αἵματος 0 ἐστι τοῦ ἀποσφάγματος δεχτιχὸν ἀγγεῖον. ἀμένιόν τι ὄν. τουτέστι μένους ἤγουν αἵματος
στερητικόν. Κρῆτες δὲ, ἄμνιον φασὶν, ἀγγεῖον εἰς 0 τὸ αἷμα τῶν ἱερείων ἐδέχοντο. αἹμνιόν TU
ὃν παρὰ τὸ αἷμα. Πόρσιλ ος οὖν ὁ ἱεραπύτνιος, ἱστορεῖ φασι͵ παρὰ τοῖς ἱεραπυτνίοις ἔτι σώζεσίλαι τὴν
φωνήν. αἵμνιον δασέως μετὰ τοῦ κατ᾽ ἀρχὴν ἰῶτα “προφερομένην, παρὰ τὸ αἷμα. φησὶ δὲ xci ᾿“πολ-
λόδωρος, ὡς εἰχὸς ἣν καὶ παρὰ τῷ ποιητῇ οὕτως αὐτὸ προφέρεσϑααι, περικιρεϑῆναι δὲ τὸ ἰῶτα ὑπό τινων.

40 Δίχανδρος δὲ, χαὶ Θεοδωρίδας, "δάμνιον. ἀναγινώσχουσιν ἀσυνδέτως , παρὰ τὸ δάμνασίλαι τὸ σφαζώ-
μένον ἔῷον. ᾿Α“ττιχοὶ δὲ, σφάγιον τὸ τοιοῦτον ἀγγεῖον ἐχάλουν. εἰς ὃ πρῶτον αἷμα δεχόμενοι, τῷ βωμῷ
ἐπέχεον. ἅπαξ δέ φασι παρὰ τῷ ποιητῇ εὕρηται τὸ εἴτε ἄμνιον, eire ἀμνεῖον, εἴτε αἵμνιον, εἴτε δάμνιον.
(Vers. 446.) TO δὲ χέρνιβα zc οὐλοχύτας κατήρχετο, οὐ συνήϊη) σύνταξιν ἔχει. ὡς οὐδὲ παρὰ «“10υ- 20
χόφρονι ἐν τῷ, στρόμβῳ τὸν αἱματηρὸν κατάρχων γόμον. γενιχῇ γὰρ οἱ uci Ὅμηρον συντάσσουσι τὸ
κατάρχισϑαι. καιρία δὲ αὕτη ἡ λέξις. ὥσπερ καὶ τὸ, οὐλοχύτας “προβάλοντο. εἴγε προϑύματα οἱ
οὐλοχύται ὡς zai ἐν ᾿Ιλιάδι δεδήλωται. οὕτω δὲ ἀπαρχή τις εἴτε καταρχὴ χαὶ πρόϑυμα καὶ προβολὴ,
καὶ ὃ τιλ ἐμὸς καὶ n καῦσις τῶν τριχῶν τῆς TOU ἱερείου κεφαλῆς, γινόμενος καὶ αὐτὸς ὡς καὶ ἐν τῇ Ιλιάδι
ἐῤῥέϑη, πρὸς ἀνάμνησιν τῆς παλαιᾶς ἐκ τριχῶν χαὶ δορῶν ἐνδύσεως. ὡς xc οἱ οὐλοχύται, τῆς πα-
λαιᾶς τροφῆς ἀνεμίμνησκον » τῆς ἐκ τῶν οὐλῶν ὕὅπέρ ἐστι τῶν χριϑῶν. διό χαὶ τοὺς οὐλοχύτας τῶν τις
παλαιῶν, χριϑὰς 1, ἡρμήνευσεν. εἰπόντος γάρ τινος, τοὺς οὐλοχύτας φέρε δεῦρο, ἐρωτᾷ τις. τοῦτο δ᾽
ἔστι τί; ἕτερος δέ τις ἀποχρινόμενος, UN ὅτι κριϑαί. δηλῶν καὶ ἐκεῖνος παρὰ τῷ δειπνοσο-

50 φιστῇ, ἐχ μέρους τὸ πᾶν. εἰ δὲ χαὶ ὃ γέ "gov βασιλεὺς αὐτοδξακονεῦ ἐν τούτοις, οὐ ϑαυμαστίον. ἐν τῷ
ἀφορᾶν χαὶ εἰς ᾿Αντίγονον, ὃς πρὸς τὸν υἱὸν βίαιον ὄντα τοῖς ὑπηκόοις, οὐχ οἶσϑα εἶπε τὴν βασι- 30
λείαν ἡμῶν, ὦ παῖ, δουλείαν ἔνδοξον εἶναι; «ὐχενίους δὲ τένοντας εἶπε, πρὸς διαστολὴν i ἑτέρων τε, “καὶ
τῶν περὶ τοὺς πόδας. (Vers. 451.) Τὸ δὲ λύσε βοὸς μένος, ἀντίχειται πρὸς τὸ δέμας. τὸ μὲν γὰρ ζῶν,
συνδέδεται. λέλ ivre δὲ τὸ φονευϑέν. καὶ ἄλλως δὲ, λύεται μένος τῷ ζῴῳ, ἐν τῷ ἀψυχῆσαι τῇ vexQui-
G& τὰ ἅψεα. ὦν ἐτυμολογία, τὸ ὥπτεσϑαι. ὕπερ ἑτεροῖον ἐστὲ τοῦ λελύσϑαι. διὸ ἐν τοῖς ἑξῆς ἐρεῖ,
λύϑεν δὲ οἱ ἅψεα. Τὸ δὲ ὀλολύζειν ὕτι ἐπὶ γυναικείας εὐχῆς λέγεται, δεδήλωται ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα

σαιρῶς. οἱ μέντοι μεϑ' Ὅμηρον, ἐπὶ τοῦ χλαίειν τὴν λέξιν τιϑέασι. (Vers. 4 54.) Τὺ δὲ ἀνελόντες
ἤτοι ἀναβαστάσαντες, ἐναντίον τῷ χκαϑελόντες. Χϑὼν δὲ εὐρυοδεία, 3 μεγαλάμφοδος χατὰ τοὺς
παλαιούς. ( Vers.455.) To δὲ σφάξαι, ἄλλό τι ἐστὲ παρὰ τὸ ἐλάσαι καὶ πελέκει τοὺς τένοντας ἀποχό-
ψαι. ταῦτα μὲν γὰρ παϑοῦσαν τὴν βοῦν χαὶ πεσοῦσαν, ἀνελόντες ἀπὸ χϑονὸς, ἔσχον. ἔσφαξε δὲ
αὐτὴν Πεισίστρατος. ὅ ἐστιν, εἰς τέλος ἀπέτεμε. xc τομῆς μέγα χάσμα ἤνοιξεν. ὅϑεν καὶ ἡ διασφὰξ 4o
τῆς διασφάγος. 0 παρ ἄλλοις τε χεῖται, χαὶ παρὰ τῷ rmv. Cres 457. ) To δὲ διέχευαν,

60 "ἀντὶ τοῦ, εἴς μέλη ἁδρὰ τὴν βοῦν διέτεμον. καὶ συνεχῆ οὖσαν, οἱονεὶ ἔχεον τῇ εἰς πολλὰ τομῇ. τὸ
μέντοι μιστύλλειν, λεπτότερον τοῦ διαχέειν. 7 δηλοῖ γὰρ τὸ εἰς μεῖστα ἤγουν βραχύτατα, μόρια τέμνειν.
καὶ ὡς εἰπεῖν, εἰς μερίδας. καὶ τοιοῦτον μὲν τὸ μιστύλλειν ὡς xc ἐν ᾿Ιλιάδε ἐῤῥέϑη. αἱ δὲ y μυστίλαι
ὧν 5 μὲν ἄρχουσα, διὰ τοῦ U ἡ δὲ mec, ἤγουσα. διὰ τοῦ ἰῶτα, τωμοὶ εἰσὶ κοῖλοι. οἷον μύστρα χατὰ
"Afüiov . “ιονύσιον. τουτέστι μυστρία, εἰπεῖν ἰδιωτιχῶς. καὶ μυστιλᾶσίδαι φησὶ, τὸ οὕτως ἐσϑίειν. κατὰ

»»Ψ.Ω141.4. FP. Υϑ. 457 ---ά85. ͵ 139

δὲ ἄλλους, τὸ κοιλαίνειν "psu. (Vers. 457.) Τὸ δὲ μηρία τάμνον πάντα, &vrl TOU ὅλα. 0 ἐστιν
ὁλόκληρα. ἄλλως γὰρ, “περιττόν τὸ πάντα, ἐπὶ δύο μόνον μηρῶν κείμενα. Τὺ δὲ δίπτυχα ποιῆσαι,1477
λέγεται μὲν χαὶ ἄλλως. ἀρέσκει δὲ τοῖς παλαιοῖς μάλιστα, νοεῖν͵ ἀντὶ τοῦ, τὰ κνίσσῃ φασὶ διπλᾷ ϑέντες,
ἕν ἄνω τῶν μηρῶν καὶ ἕν κάτω. ἐφ᾽ ὧν ὠμοϑέτουν, τῶν λοιπῶν μερῶν ἀπαρχόμενοι. ( Vers. 461. )
Te δὲ πεμπώβολα», δῆλον ὅτι κατά τι μίμημα τριαίνης ἢ χαὶ χειρὸς ἦσαν. καὶ ᾿ἐῤῥέϑη ἐν τοῖς εἰς τὴν
᾿Ιλιάδα καὶ περὶ αὐτῶν; ὧν ἡ μὲν σύνϑεσις, ἐν δυσὶν 0 ὡς ἀπὸ τοῦ ὀβολοῦ. τὸ δὲ ἁπλοῦν, διὰ τοῦ
0 καὶ $, ὀβελοὺς γάρ φησιν ἐν χερσὶν ἔχοντες. ( Vers. 465.) Ὅτε χαϑά περ ἐν Ἰλιάδι ἡ Ἤβη λούει τινὰ,
οὕτω χἀνταῦϑα καλὴ 1Πολυχάστη Νέστορος οπλοτάτη ϑυγάτηρ. ἔλουσε τὸν "Γηλέμαχον καὶ ἔχρισε
Am ἐλαίῳ, ἀμφὶ δέ μιν φᾶρος χαλὸν βάλεν. ἠδὲ χιτῶνα. ὃ δὲ, ἐκ τῆς ἀσαμίνϑου ἔβη δέμας ἀϑανά-
10 τοῖσιν ὁμοῖος. χρὴ δὲ νοεῖν ὡς χελεύσαντος τοῦ πατρὸς κατὰ τὸ σιωπώμενον, ἔλουσε τὸν νεανίαν n βασι-
λιχὴ παῖς. 1Πασίσερατον δ᾽ ἐν τοῖς ἑξῆς καὶ αὐτὸν δὲ Τηλέμαχον, αἱ δμωαὶ τοῦ Δῆ]ηενελάου ὁμοίως
λούουσι, καὶ ἣν ἔργον fsvstirt τὸ τοιοῦτον ὀνεπιφϑόνως τότε γινόμενον. Ὅμηρος γὰρ , ἔϑη καταλέγει
οὐ μόνον ὕσα πολιτείας Figriv ἀστείας χαὶ ἀπηκριβωμένης καὶ ἐμβριϑοῦς, ἀλλὰ xci ὕσα ἐπεχωρίαζε 10
τοῖς τύτε. εἰ καὶ ἁπλουστέρως ἔχοντα, πρὸς ἐκλογισμὸν τοῖς ὕστερον ἔκχεινται. χαὶ τὸν Ὀδυσσέα δὲ,
ἔλουσαν ἂν ἐν Φαιαχίᾳ γυναῖκες, εἰ μὴ αὐτὸς αἰδεῖσϑαι εἶπε κούραις εὐπλοκάμοις μετελϑών. Πολυ-
χάστη δὲ, ἀναλογεῖ; μὲν πρὸς τὸ Ἰοκάστη. δηλοῖ δὲ, τὴν πάνυ κοσμίαν ἢ) πολυχκόσμητον. ( Vers. 466.)
Ὅρα δὲ τὸ, ὁπλοτάτη ϑυγάτηρ. εἶ γὰρ καὶ κυριολεχτεῖται ἡ λέξις ἐπὶ ἀνδρῶν, «AX ἰδοὺ καὶ ἐπὶ γυναι-
χὸς χεῖται. ( Vers. 467.) 'ó δὲ λίπα, ἐκ τοῦ λιπαρόν ἀποχέκοπται. "Lao δὲ ἐχρίοντο οἱ λουσάμενοι,
141 ἐμπλάττοντες τοὺς σωματιχοὺς πόρους ὡς ἂν μετὰ λουτρὸν στέγοιεν τὴν ὑγρότητα. ( Vers. 468. ) Τὺ δὲ
30 φᾶρος χαλὸν βάλεν ἠδὲ “Ζιρῶνα) ὑστερολ oylec τρύπον ἔχει. πρῶτον γάρ τις χιτῶνα περιδύεται εἶτα φᾶρος.
ὁμοίου δὲ τρόπου ἐστὶ καὶ τὸ, ἐπεὶ φιἄρος καλὸν ἀμφέβαλεν αὐτὸν ἡ παῖς καὶ χιτῶνα, ἔκ Ó ἀσαμίν-
ὅου ἔβη. — ἐξέβη τῆς κατὰ τὸ λουτρὸν πυέλου. πρῶτον γάρ τις ἔξεισι τῆς Sabi εἶτα ἐνδύεται.
διὸ ἐν τῇ ἑξῆς ῥαψῳδίᾳ; φησὶν ὃ ποιητὴς οὕτως. ἔς δ᾽ ἀσαμίνϑους βάντες ἐὐξέστας, λούσαντο. τούς
δ᾽ ἐπεὶ δμωαὶ λοῦσαν χαὶ ἔχρισαν ἐλαίῳ. ἀμφὶ δ᾽ ἄρα χλαίνας οὔλ ας βάλον, ἠδὲ χιτῶνας. ( Vers. 471.)
Ὅτι καὶ ἐνταῦϑα, κρέα ὑπέρτερα λέγει" ὡς καὶ πρὸ μικροῦ. xci Ort ὡς xci πρὸ ὀλίγων δεδήλωται, 20
οἶνον ἐνοινοχοεῖν φησὶν, οὐ πρὸς διαστολήν. οὐ γάρ ἐστι καὶ ὕδωρ οἰνοχοεῖν. PY. ἁπλούστερον ἀντὶ
τοῦ ἐγχέειν. ὡς xcl ὅτε εἴπῃ νέχταρ ἐῳνοχόει. καὶ μὴν, ἐχεῖνο χατὰ παράχρησιν ἐῤῥέϑη ὡς καὶ τὸ,
ἵπποι ἐβουκολοῦντο ἀντὶ τοῦ, ἁπλῶς ἐνέμοντο. χαὶ ἕτερα ὅμοια χαϑϑὰ καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα σεση-
μείωται. ἔστι δὲ ἡ περὶ τοῦ, οἶνον οἰνοχοεῖν “φράσις, αὕτη. ἐπὶ δ᾽ ἀνέρες ἐσϑλοὶ ὄροντο, οἶνον ἐνοι-
3o »οχοεῦντες ἐνὶ χρυσέοις δεπάεσσι. δῆλον δὲ ὅτι περιττὴ ἐνταῦϑα πρόϑεσις, ἢ τοῦ ἐνοινοχοεῖν ἢ τοῦ
ἐν δεπάεσσιν. "Loo ovs δὲ ἀνέρας λέγει, τοὺς ἀλλαχοῦ κήρυκας. (Vers. 475.) Ὅτι ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι, οὕτω
xci ἐνταῦϑα τὸ ἔρμα πληϑύϑῶ σεμνότερον. χαὶ ἡρωϊκώτερον, εἰπών. ἔζευξαν vq ἅρμασιν ὠχέας
ἵππους. τὸ δὲ ἀνωτέρω rov" rov CevEe ὑφ᾽ Goucr ἄγοντες , οὐ πάνυ “δῆλον εἴτε ξεύξατε ὑ ὑφ᾽ ἅρματα, 30
εἴτε zc ἑνικῶς ὑπὸ τῷ ἅρματι. ὃ χαὶ χρεῖττον δοχεῖ. εὑρίσκεται γὰρ χαὶ ἑνικῶς παρὰ τῷ ποιητῇ τὸ ἅρμα,
εἰ χαὶ σπανίως. Keitas δ᾽ ἐνταῦϑια καὶ τὸ πρήσσειν ὁδοῦ, ἐπὶ ξηρᾶς. χαὶ οὐ cr τὸ, διαπρήσσουσα
χέλευϑον. ( Vers. 480.) Ὅτι πολυτελείας ἔνδειξις τὸ, ἐν δὲ γυνὴ ταμίη σῖτον xci οἶνον ἔϑηκεν, Oye
τε οἷα ἔδουσι διοτρεφέες βασιλῆες. ( Vers. 483.) ἑμπιχείας δὲ διασκευὴ τὸ, ἐς δίφρον ἀνέβαινε καὶ
ἡνία λάζετο χερσί. μάστιξε δ᾽ ἐλάαν. τώ δ᾽ οὐκ ἄχοντε πετέσϑην ἐς "πεδίον. C Vers. 480.) ᾿Ιστέον δὲ 4o
ὅτι ὄψα λέγονται τὰ TOU σίτου ἡδύσματα, παρὰ τὸ ὀψέ. xc τοῦτο, διχῶς. ἢ γὰρ ὕτι ὀψὲ ὥρας εἰς δόρπον
4o προσεφέροντο αὐτὰ παυσάμενοι, ἤδη τῶν ἔργων. 1) ὅτι ὀψὲ χρόνου ἐξευρέϑησαν μετὰ τὰς ἀναγκαίας ἐξ
ἀχροδρύων xci σπορίμων τροφάς. ὅτι δὲ κατά τινα ἐξοχὴν ἡ λέξις xA ἠρωϑεῖσα τοῖς ἰχϑύσι παρήγαγε
τὸ ὀψάριον, ὁ ᾿᾿ϑήναιος δηλοῖ. To δὲ οἷα ἔδουσι βασιλεῖς, ἔμφασιν ἔ ἔχει», μὴ κοινὰ εἶναι ταῦτα καὶ
συνήϑη τοῖς πλείοσιν Ore, βασιλεῦσι δὲ πρέποντα. Ὅρα δὲ ὡς ἐπὶ Τηλεμάχου μὲν πλ ἰατύτερον διεσχεύα-
Ἄσε τὰ περὶ τῶν ἐφοδίων, ἐνταῦϑα δὲ στενῶς εἶπε, διὰ τὸ δυσὶ μόνοις στίχοις ἐπιμετρηϑῆναι τὰ εἰς 50
ὁδόν. οὕτω καὶ δῶρα βασιλικὰ προϊὼν μὲν, ἐξονομάσει. ἐνταῦδγα δὲ, μετ᾽ ὀλίγα ἐπὶ ᾿Θρτιλόχου, ἀρχε-
σϑήσέται εἰπὼν ὡς τοῖς ἐνδημήσασι νέοις πὰρ ξείνια ϑῆχε. ( Vers, 485,}) ITO δὲ μάστιξε δ᾽ ἐλάαν καὶ
8.9

140 Pb HG QI4124 DL. Vs486—49,.

ἑξῆς, δὶς λέγει ἐνταῦϑα ταυτολογῶν. (Vers. 486.) Τὸ 02 ἐς πεδίον, ἀσφαλῶς πρόσκειται εἰς διαστο-
λὴν τῶν ἐν ἀέρι πετομένων. δῆλον δὲ ὡς τὸ οὕτω πέτεσϑαι, ἡ μάστιξ ἐνεποίησε τοῖς ἵπποις. οἵ ἄλλως
μὲν, οὐκ ἀέκοντες ὥδευον. ὑπὸ δὲ μάστιγος, καὶ ἐπέτοντο. εἰ δὲ οὗτοι παραβολικῶς πέτεσίγαι λέγον-
ται, οὐχ ἂν, οὐδὲ ὁ τοῦ Βελλεροφόντου πήγασος, ἄλλως πέτοιτο.

( Vers. A87. ) Ὅτι τὸ, πανημέριοι σεῖον ξυγὸν ἀμφὶς. ἔχοντες, ἀντὶ τοῦ, ἐῤῥωμένως ἐχινοῦντο.
καὶ εἴρηται ἀπὸ τοῦ παραχολουϑοῦντος. ἕπεται γὰρ τοῖς οὕτω κινουμένοις ζῴοις, σείειν τὸν ζυγὸν ὑ ὑφ᾽
ὃν εἰσί. καὶ φασὶν οἱ παλαιοὶ ὃ ὅτι παρεκδοχικῶς ἐῤῥέϑη ἀπὸ τοῦ παρεπομένου τὸ sigony οὔμενον, ἀντὶ

θο τοῦ ὥδευον. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι τὸ πανημέριοι, παρὰ ἑτέροις ποιηταῖς; εὕρηται πα νήμεροι ὁμοίως τῷ

ἐφήμεροι, ex A ηϑέντος τοῦ Ὁμηρικοῦ ἰῶτα. ὥσπερ αὖ πάλιν τὸ Ὁμηρικὸν νήδυμος, νηδύμιος λέγεται
προςλήψει τοῦ ἰῶτα. ὡς δηλοῖ παρὰ τῷ Ὀππιανῷ τὸ, πνοιὴ νηδυμίῃ. - (Vers, 489.) Ὅτι Φεραὶ μὲν,
πόλεις Θεσσαλίας. «Ῥειαὶ δὲ Ἤλιδος αἱ καὶ Dei. Φηραὶ δὲ, τῆς «““ακωνικῆς. εἰς ταύτας ἵχοντο χατὰ
πρώτην ἡμέραν ἐφ᾽ ἅρματος ὃ Τηλέμαχος καὶ ὁ Νεστορίδης Πεισίστρατος. χαὶ ἀναπαυσάμενοι τὴν νύχτα
ΖΔιοκλῆος ποτὶ δῶμα υἱέος ᾿Ὀρτιλόχοιο , τὸν ᾿Αλφειὸς τέχε παῖδα ὡς που χαὶ ἡ ἰλιὰς δηλοῖ, χαὶ “ξένια

1478λαβόντες ἀπὶ αὐτοῦ, ἅμα ἡμέρᾳ ἵππους T ἐξεύγνυντο, ἀνά τὲ ἅρματα ποιχίλα ἔβαινον. Ἀχαὶ ἐξελάσαν-

τες mod goto , ἦλϑον ἐς πεδίον πυρηφόρον τὸ ἐγγὺς «Ἰακεδαίμονος. λεγόμενον οὕτως, ἢ ὀνομαστικῶς,
2) ὡς εὔφορον σίτου. ἐχεῖϑεν δὲ, eue ἦνον óÓov. τοῖον γὰρ ὑπέκφερον ὠχέες ἵπποι. δύντος δὲ ἡλίου,
εἶχεν ἡ «Ἰαχεδαίμων αὐτούς. δευτέραν ἡμέραν ἐκ Πύλου ἐλϑόντας ἐκεῖ. (Ν 6.5. 497.) Καὶ ὅρα τὸ
ἦνον, ἐκ τοῦ ἄνω ῥήματος. ἐξ οὗ ἐν τῇ ἃ ῥαψῳδία τὸ πολλὰ κατάνεται. πλὴν ὕσον ἐκεῖνο uiv, τὸ
χαταδαπανᾶν δηλοῖ χαὶ εἰς ὄλεϑρον τελειοῦν, καϑ' ὁμοιότητα τοῦ καταφαγεῖν. καὶ Pu cv τὸ εἰς
ὄλεϑρον ἀνύειν. ὡς τὸ, ἡ ϑήν σ᾽ ἐξανύω γε καὶ ὕστερον ἀντιβολήσας. ἐνταῦϑα δὲ τὸ ἦνον, τὸ ἁπλῶς
ἤνυον καὶ ἐτελείουν δηλοῖ. Τὸ δὲ τοῖον ὑπέκφερον, σπουδαῖον δρόμον σημαίνει. ἔστι δὲ τὸ ὑπέχφερον,
ἀντὶ τοῦ ἐκινοῦντο, ἐκ τοῦ φέρω. ἀφ᾽ οὗ καὶ φυρὰ ἡ κατὰ τόπον κίνησις. “Ὅτι δὲ τὸ ἐκφέρειν, καὶ
ἐχχομιδὴν δηλοῖ ἑτεροίαν τέ τινὰ καὶ venuti δὲ ὅϑεν καὶ ἐχφορὰ ἡ ταφὴ, πολλαχοῦ φαίνεται.
σημαίνει δέ ποτὲ χαὶ αὔξησίν τινα. οὕτω γὰρ τὸ μικρὸν, μέγα τι ἐχφέρει ἔστιν ὅτε. ᾿Ἱστέον. δὲ
xci ὅτι ἐν τῷ ὑπέκφερον, ἐπίτασιν ἡ ἐχ πρόϑεσις ἐμφαίνει χαὶ ὑπεροχήν. ἵνα ἢ, ὕτι ὄντες ὑπὸ "τῷ
ζυγῷ οἱ ἵπποι, λίαν ταχὺ ἐκινοῦντο. χαὶ ὡς εἰπεῖν, ὑπερφερῶς. Τοῦ δὲ σπουδαίου δρόμου τῶν τοιού-
των ἵππων, δηλωτιχὸν ἐν τοῖς ἑξῆς καὶ τὸ, ἔλυσαν ἱδρώοντας. ᾿Ενταῦϑα δὲ κεῖται uc σχῆμα πρωϑύ-
στερον ἐν τῷ, ix δ᾽ ἔλασαν προϑύροιο καὶ αἰϑούσης ἐριδούπου. οὐδεὶς γὰρ προεξελαύνει προϑύρου εἶτα
αἰϑούσης, ἀλλὰ ἀνάπαλιν.

JOH COVOUE REUS ΟΣ ΤΟ ΤΣ HERES) ΟΡ LE :
PAW90IAI.Ax.

Παρὰ Μενελάῳ ξενισθεὶς σὺν Πεισιστράτῳ “Τηλέμαχος, € ἀπαγγέλλει τὰ κατὰ τὴν ᾿Ιϑάκην ὑπὸ
τῶν μνηστήρων “πραττόμενα. ἔπειτα ἐξηγεῖται αὐτῷ ὃ Μενέλαος, περὶ τοῦ νόστου τῶν "EA; von, x«i τῆς
“Πρωτέως μαντείας, δὲ ἧς ἔγνω τὸν ᾿Δγαμέμνονος ϑάνατον, χαὶ ὡς Ὀδυσσεὺς παρὰ Kakvyoi εἴη. βουλὴ
δὲ γίνεται τῶν μνηστήρων περὶ τοῦ τὸν Τηλέμαχον ἀνελεῖν. παραμυϑεῖται δὲ ἡ ᾿4ϑηνᾶᾷ δὲ ὀνείρου τὴν
“Πηνελόπην ἐπὶ τῇ τοῦ παιδὸς ἀποδημίᾳ δυσχεραίνουσαν, διὰ εἰδώλου ὁμοιωθεῖσα ᾿Ἰφϑίμῃ τῇ τῆς
“Πηνελόπης ἀδελφῇ, ἢ.

O4YZZEIAX 4. OMHPOY Put ΨΩΥΔῬΆ:

(Vers. 1. 5qq.) Ὅτι ἐπιγραφὴ ro) ; ράμματος τούτου,. αὕτη. Ty euiqop. ἄφιξις εἰς Σπάρτην.
Ὅτι κοίλην τὴν “Τακεδαίμονα χαλεῖ xal κητώεσσαν. ἐχεῖνο μὲν, διὰ τὸ κύχλῳ μακροῖς ὄρεσι mut
λῆφϑαι, ὥσπερ καὶ ἡ κοίλη Συρία δὲ ὁμοίαν αἰτίαν τὴν τοιαύτην κλῆσιν εἴληχε. κητώεσσαν δὲ, ὡς

30
143

»ΑΨΩΣΙ ΔΥᾺ 4 VYsj-a10. 141

μεγάλην. παρὰ τὸ κῆτος. τινὲς δὲ ὧν καὶ Ζηνόδοτος, καιετάεσσαν γράφουσιν. ὕὅϑεν παρὰ Καλλιμάχῳ
τὸ, ἵππους καιετάεντας am Εὐρώταο χομίσεαι. ποταμὸς δὲ «“]ακωνικὸς ὁ Εὐρώτας ὡς καὶ ὁ περιηγὴ-
τὴς δηλοῖ. εἰ δὲ καί τι μόριον σώματος εὐρώτας λέγεται, δηλοῖ 0 γράψας ἐλεγεῖον τὸ, οὐχ *0Aov4o
εὐρώταν ἀλλ ὅσον ἠδύνατο. φασὶ δὲ λέγεσϑαι καιετάεσσαν, τὴν καλαμινϑώδη, ἢ τὴν πολλοὺς ἔχου-
σαν καιετοὺς, 0 ἐστι σχισμὰς καὶ ῥωχμοὺς ἀπὸ σεισμῶν. εὔσειστος γὰρ ἡ «“Τ]ακωνική. ἀπὸ δὲ τῆς τοιαύ-
τῆς λέξεως, καὶ δεσμωτήριόν τι σπηλαιῶδες παρὰ “άχωσιν ὁ καιέτας, ἢ διὰ τοῦ ἃ καιάτας. οἱ δὲ,
χκώους φασὶ καλεῖσίλαι τὰ τοιαῦτα κοιλώματα. ὅϑεν καὶ τὸ, φηρσὶν ὀρέσκῴοις παρ᾿ Ὅμηρῳ εἰρῆσϑαι
οἴονται. ὁ δὲ τὰ ἐϑνικὰ γράψας, ἱστορεῖ Ort χῶς, ὄρυγμα ἐν Κορίνϑῳ, ὕπου φῶρας χαὶ δραπέτας
χαϑείργνυον. καὶ οἱ ἐν αὐτῷ "τραφέντες, κῶες ἐλέγοντο. κώους γὰρ, τὰ κοιλώματα τῆς γῆς καὶ πᾶν σπή- 50
10 λαιὸν ἔλεγον. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι παρὰ τὸ χῶ τὸ κεῖμαι γίνεται οὐ μόνον τὸ προσεχῶς ῥηϑὲν ὕρυγμα, ἀλλὰ
xci ὃ καιέτας καὶ 0 κῶος. οὗτος μὲν, κατὰ πρόςληψιν συλλαβῆς, ὡς τὸ, ζῶ ζῷον. ἐκεῖνος δὲ, ἀπὸ τοῦ
χῶ χαίω ὡς χλῶ κλαίω. ἵστανται μὲν γὰρ, τὰ ὑπερκείμενα. κεῖνται δέ πως, τὰ κάτω χαὶ ταπεινά.
144 ( Vers. 8.) Ὅτι εὐτυχῶς χαταλύει Τηλέμαχος παρά. τε Νέστορι δύοντα ἐχεῖνον ἐφευρηκῶς, παρά τε
Μενελάῳ, ὃν εὗρε δαινῦντα ) γάμον πολλοῖσιν ἔτῃσιν "vios ἠδὲ ϑυγατρός. τῆς "Egutóvijg δηλαδή. ὧν θο
τὴν μὲν, τῷ τοῦ ᾿Αχιλλέως υἱῷ ἔπειιπεν ἔνϑ᾽ ἵπποισι καὶ Gouact Μυρμιδόνων προτὶ ἄστυ. ὡς ἐν Τροίᾳ
πρῶτον οὐχ ἁπλῶς ὑπέσχετο ἀλλὰ καὶ “κατένευσε δώσειν. τοῖσι δὲ ϑεοὶ γάμον ἐξετέλειον. τῷ υἱῷ Meya-
πένϑει “Σπάρτηϑεν * ᾿Ἱλέκτορος ἤγετο κούρην. ἐγχωρίαν δηλαδὴ. οὐκ ἂν οὐδὲ τὴν “Ἑρμιόνην ᾿πέμψων 1479
εἰς ΔΙυρμιδόνας, εἰ μὴ φϑάσας ὑπέσχετο xci κατένευσε. λέγει δὲ καὶ ὡς ὃ ΔΙεγαπένϑης, τηλύγετος αὐτῷ
ἐκ δούλης ἐγένετο. ᾿Ελένῃ 02, ϑεοὶ γόνον ova ἔτ᾽ ἔφαινον ἐπειδὴ τοπρῶτον ἐγείνατο, παῖδα ἐρατεινὴν
20 ἱβομιόνην. ἵνα φασὶν ἐπὶ πλέον ἀκμάζῃ μὴ δαπανωμένη πρὸς τέκνων τροφήν. 1j καὶ ἵνα ἐξ ᾿Αλεξάνδρου
παῖδα μὴ σχῆ πρὸς ἐπιγονὴν ἀναμνηστικὴν τῆς ἁρπαγῆς. καὶ οὕτω μὲν ὁ ποιητής. οἱ δὲ ὕστερον, καὶ
υἱὸν τῷ ΔΙενελάῳ γενεαλογοῦσι, Νικόστρατον. καὶ ᾿4λεξάνδρου καὶ ᾿ Τλένης, Κόριϑόν φασιν υἱὸν ἢ
“Ἕλενον. γέγραπται δέ τι περὶ τούτων, καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα. οἱ δὲ παλαιοὶ, γράφουσι καὶ τοι-
αὔτα. ᾿Α4γαμέμνονος ᾿Αχιλλεῖ ϑυγατέρα ὑποσχομένου ἐν ταῖς λιταῖς, διέπεσεν ὃ γάμος ἀποϑανόντων
ἀμφοτέρων. συνέπεσε δὲ ἄλλλως τὸ πρᾶγμα, ᾿ Ἑρμιόνης τῆς Μενελάου εἰς γάμον ἐκδοϑείσης ΝΝέοπτο- 10
λέμῳ τῷ τοῦ Apis υἱῷ. Σοφοκλῆς δέ φασιν ἐν Epuitóvy ἱστορεῖ , ἐν Τροίᾳ ὄντος ἔτι MeveAaov,
ἐχδοϑῆναι τὴν “Φρμιόνην ὑ ὑπὸ τοῦ Τυνδάρεω τῷ Ὀρέστῃ. εἶτα ὕστερον ἀφαιρεϑεῖσαν αὐτοῦ, ἐκδοϑῆναι
τῷ Διεοπτολέμῳ κατὰ τὴν ἐν Τροίᾳ ὑπόσχεσιν. αὐτοῦ δὲ Πυΐϑοῖ ᾿ἀναιρεϑέντος ὑπὸ Μαχαιρέως ὅτε τὸν
᾿Ἵπόλλω τινύμενος τὸν τοῦ πατρὸς ἐξεδίκει φόνον, ἀποκαταστῆναι αὖϑις αὐτὴν τῷ Ὀρέστῃ. ἐξ ὧν
30 γενέσϑαι τὸν Τισαμενόν. φερωνύμως οὕτω κληϑέντα, παρὰ τὴν μετὰ μένους τίσιν. ἐπεὶ ὃ πατὴρ 'Üpé-
στης ἐτίσατο τοὺς φονεῖς τοῦ ᾿Δγαμέμνονος. ( Vers. 9.) Ὅρα δὲ καὶ ἐν τῷ ῥηϑέντι χωρίῳ τὸ ἐπαινετι-
κὸν εἶδος. ἐν ᾧ περικλυτὸν μὲν λέγει τὸ τῶν Μυρμιδόνων ἄστυ, 0 ἐστιν ἴσως, ἡ Φϑία. χρατερὸν δὲ,
τὸν Μιχαπένϑην. τὴν δὲ Ερμιόνην, οὐ μόνον ἀμύμονα, ἀλλὰ καὶ περικαλλεστάτην. φησὶ γάρ. ἡ
εἶδος ἔσχε χρυσῆς "Aquoóírus. (Vers. 8.) Τὸ δὲ πέμπειν, πρωτότυπόν ἐστι τῆς ϑριαμβικῆς πομπῆς.
καιρία δὲ ἡ λέξις. διὸ χαὶ δὶς αὐτὴν ἐνταῦϑα εἶπεν ὃ ποιητής. πρῶτον μὲν, ἁπλῶς εἰπὼν τὴν μὲν
ἔπεμπεν. εἶτα xci περιφραστικῶς, ἐν ἵπποισι καὶ ἅρμασι πέμπε νέεσίλαι. ὃ καὶ μάλιστά ἐστι πομπή:
"Eva καὶ ὕρα τὸ νέεσϑαι, οὐ νόστον δηλοῦν ἀλλὰ πορείαν, ἁπλῶς. (Vers. 7.) Τὸ *0 ϑεοὺς τὸν 20
γάμον ἐκτελεῖν, σύνηϑες ἐπὶ εὐδαιμόνων γάμων τῷ μύϑῳ, οὕτω γὰρ καὶ οἱ τοῦ Πηλέως ycevécÓat
μυϑεύονται. Καὶ ὅρα ὅτι τὸ ἐξετέλειον, τελετὴν εἶναί τινα καὶ τὸν γάμον ἐμφαίνει. ( Vers, 10.)
4o Ὁ δὲ ῥηϑεὶς ᾿Πλέχτωρ, "Aoyeiov γενεαλογεῖται τοῦ Πέλοπος χαὶ ᾿Ἡγησάνδρας τῆς utu. ϑυγάτηρ
δ᾽ αὐτοῦ, ᾿Ιφιλόχη φασὶν ἢ Εχέμηλος. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τὸ ἀλέχτωρ, ἐπὶ ὀρνέου οὐκ ἔστιν εὑρεῖν παρὰ
τῷ ποιητῇ. ἐπὶ δὲ ἡλίου, δοχεῖ αὐτὸ εἰδέναι μετὰ ἐκτάσεως τῆς ἀρχούσης. ᾿Ἡλέκτωρ γάρ. δῆλον δ᾽ ἐκ
τῶν παλαιῶν, ὅτι τοῦ ἀλέκτωρ Ó ὄρνις ὃς οὕτω λέγεται διὰ τὸ ἐκ τοῦ λέχτρου ἡμᾶς ἐγείρειν, ἔστι καὶ
ϑηλυκὸν ἡ ἀλεκτορίς. ἤδη δὲ καὶ ἡ ἀλεχτρύαινα ὡς ἐμφαίνει ὁ κωμικός. καὶ ὅτι xc ὃ ὄρνις καὶ ἡ
ὄρνις διγενῶς, οὕτω διχῶς καὶ ἀλεκτρυών. χαὶ τοῦ μὲν ἀρσενιχοῦ, χρήσεις πολλαί. τοῦ δὲ ϑηλυχοῦ,
αὗται παρὰ τῷ ᾿Αϑηναίῳ. πολλαὶ τῶν ἀλεκτρυόνων ὑπηνέμια τίκτουσι, καὶ, αἱ δ᾽ ἀλεκτρυόνες ἅπα-

142 PaAGVOIAIA Z4 Ws 10—aa.

σαι καὶ τὰ χοιρίδια τέϑνηχεν. "lov. δὲ ὃ τραγικὸς, ἀλέχέορα τὸν αὐτὸν εἶπε, διὰ τὸ ἡδύ. oU χάριν, οὐκ
ἔχει 0 ἀκροατὴς Lyco et ἤγουν κοιμᾶσϑαι. ἄλλῳ δὲ λόγῳ, ἀλέκτωρ καὶ ἡ ὁμόλεχτρος xci καὶ ἀγά-
στωρ, ὃ ὁμογάστριος. ἄλλως δὲ πάλιν, παρϑένος ἀλέκτωρ, ἡ μὴ πειραϑεῖσα λέκτρου. κατὰ τὸ,

80 γενέϑλιός ἐστι "τῆς ἀλέκτορος ᾿“ϑηνᾶς καὶ ἄδικος, ἡ τῆτες ἡμέρα. γριφώδεις δὲ λέξεις αὗται, δριμύτη-
τος ἰδέαν ὑποκοριζόμεναι. διὸ οὔτε τὸ, ἀλέκτωρ iva τέτριπται, οὔτε τὸ, ἄδικος ἡμέρα we ἣν οὐ
κροτεῖται δίκη. τοιοῦτον δὲ καὶ τὸ, ἐκ “Δελφῶν ἐπανῆχεν ἄχρηστος. ἤγουν μὴ λαβὼν χρησμόν. καὶ τὸ,
γαῦται δὲ, μηρύσαντο νηὸς ἰσχάδα. ἤγουν ἄγκυραν δὲ ἧς ἔσχεται jj ves. πρὸς ὕπερ ὁμόστοιχον, χαὶ
τὸ εἰπεῖν τὰς ἀγκύρας, Ἵχτορας πλημυρίδος ἤγουν χύματων ἐφεκτιχάς., τούτων δὲ γλυκύτερον, τὸ εἰπεῖν
ἰοχέαιραν, τὴν ἀσπίδα τὸ ζῷον. χαὶ ταῦτα μὲν οὕτω εἰρήσύγω.. μνηστέον δὲ χαὶ ᾿“δαίου ὃς περιώνυμος
ἣν ἐν τοῖς Φιλίππου ξένοις, Urt ἀλεχτρυὼν ἐπεκαλεῖτο. περὶ οὗ 1 Ἰραχλείδης 0 κωμιχὸς παίζων ὡς περὶ 10
ὄρνιϑος, λέγει ὅτι ἀλεχτρυόνω τὸν τοῦ Φιλίππου λαβὼν ἀωρὶ κοκκύζοντα zai πλανώμενον, κατέκοιψεν,
οὐ γὰρ εἶχεν οὐδέ πω λόφον. κάτα χόννας, μάλα συχνοὺς ἐδείπνισε Χάρης ᾿᾿ϑηναίους. ὕτε δηλαδὴ ὁ
τοιοῦτος “Χάρης τοὺς ᾿᾿ϑηναίους ἐν τὴ ὀγορᾷ εἱστίασε; ϑύσας ἐπινίχια μόχης τῆς πρὸς τοὺς (Ῥιλίππου
ξένους, ὧν ὃ ῥηϑεὶς E ἡγεῖτο. ἔστι δὲ τὸ μὲν ἀωρὶ χοχχύζειν τὸν “Ιδαῖον ἀλεχτρυόνα, τὸ enel

4o καιρὸν ἐπιβαλεῖν τῇ μάχῃ. τὸ δὲ μήπω λόφον ἐ ἔχειν, τὸ ἄοπλον ἔτι ὄντα περιπεσεῖν χινδύνῳ. ὡς "δὲ τὸ
ὄρνεον ὃ ἀλεχτρυῶὼν, καὶ os ἀνέκειτο ὥς που καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς φανεῖται, καὶ ὡς ἐν ἱεροῖς ἀνετίϑετο,
οἱ παλαιοὶ δηλοῦσεν. ἱστορεῖται δὲ καὶ ὅτι ἀλεκτρυὼν εἰσιὼν οἱανδή τινα ϑύραν, ἐπικλίνει τὸν λόφον.
οὗ δὴ ἀλέκτορος χαϑὰ καὶ ἀλεχτρυόνος, καὶ mag ἄλλοις μὲν πολλοῖς χρῆσις. xct mapa "or: δέ 145
φασιν ἐν τῷ, κοχκύζειν τὸν ἀλεχτρυόνα ovx ἀνέχονται. ἤγουν iav ὡς αὐτῷ ἔϑος. ἐξ οὗ δὴ κοχκύζειν,
xci ὃ παρ᾿ “Ησιόδῳ κόκκυξ. xe ἐπίῤῥημα xóxxv παρὰ τῷ κωμιχῷ. ὑποβάλλει δὲ τοιοῦτον νοῦν καὶ 20
Σοφοχλὴς φασὶν ἐν τῷ, κοκκοβόας ὄρνις. ἐναργέστερον δὲ, Δίφιλος ἐν τῷ zc νὴ AU ὄντως εὐϑὺς eC
πειπέ ue ὀρϑριόκοχκυξ ἀρτίως ἀλεχτρυών. καὶ Πλάτων δὲ ἐμφανῶς φασὶν ὁ χωμιχὸς ἐν τῷ, σὲ δὲ κοχκύ-
ζων ἀλέκτωρ προχαλεῖται. Ὅρα δὲ ὅτι τῶν ἐκ τοῦ λέγω τὸ χοιμῶμαι γεγονότων, ἐνεργητιχοῦ μὲν παρα-
χειμένου, τὸ λέχος διὰ € χαὶ ἡ λεχώ, διὰ δὲ τοῦ ὃ, ἡ ἄλοχος καὶ τὸ λοχεύειν. παϑητιχοῦ δὲ τρίτου
προσώπου, τὸ λέκτρον καὶ ὃ ἀλέχτωρ ἴσως δὲ καὶ ἡ ᾿Πλέκτρα. καὶ ὃ ἀλεχτρυὼν δέ, TO δὲ ἤγετο χούρην,
πάνυ σύνηϑες ἐπὶ γάμου λέγεσϑαι. τοιοῦτον γὰρ καὶ τὸ, ἠγαγόμην γυναῖχα. εἰς τὸ πᾶν δὲ εἰπεῖν,

50 τὸ ἄγειν καὶ τὰ ἐξ αὐτοῦ, σεμναὶ λέξεις εἰσίν. εἰ δὲ ψιεχτὸν ὄνομα ὁ προα γωγὸς ἔτι δὲ καὶ τὸ προαγω-
γεύειν, πάντως γὰρ οὐκ ἐπαινετὰ ταῦτα εἰσὶν, ἄλλ αὐτὸ τὸ προάγειν, σεμνότητα ἔχει. ὥσπερ καὶ ἡ
προαγωγή. τιμὴν γὰρ αὐτὴ δηλοῖ. οἷον. ὑποδραμὼν τὸν βασιλέα, τῶν «φίλων ἐγένετο μεγίστης τυχὼν
προαγωγῆς. (Vers. 11.) Περὶ δὲ τοῦ τηλύγετος, ἱκανῶς ἡ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ, νῦν δὲ εἰς τοσοῦτον ῥητέον. 3o
ὡς τηλύγετος παῖς παρὰ τοῖς παλαιοῖς, οὐ μόνον μεϑ᾿ ὃν οὐχ ἔστι τεκνώσασϑαι, 1] ὃ μόνος υἱὸς ὡς ὁ
Διεγαπένϑης ἐνταῦϑα τῷ Μενελάῳ, ἀλλὰ καὶ ὃ τῆλε ὄντι τῷ πατρὶ γεννηϊ)εὶς, ἢ καὶ αὐξηϑεὶς μετὰ
γέννησιν. παράδειγμα τοῦ πρώτου, "iAéyovog ὃ ἐκ Κίρχης TIAÉ που γεννηϑεὶς τῷ Ὀδυσσεῖ. ὅϑεν χαὶ
τοὔνομα ἔσχε. τοῦ δὲ δευτέρου, ᾿Θρέστης τε ὃ ᾿4γαμεμνονίδης καὶ ὁ τοῦ Ὀδυσσέως “Γηλέμαχος. o τοὔ-
vou οὕτως ἔπεσεν, ἐπειδὴ τῆλε μαχομένου τοῦ πατρὸς ἐτράφη. (Vers. 12.) ᾿Ιστέον δὲ ὡς ἐπειδὴ τῇ
“Ἑλένῃ γεννησαμένῃ τὴν ' Egutóviy. οὐκ ἔτι γόνος ἐφαίνετο, εἴη ἂν καὶ αὐτὴ τηλυγέτη τοῖς τεκοῦσιν,
οἷα μόνη ϑυγάτηρ. ὡς χαὶ ὃ Μεγαπένϑης, μόνος υἱός. "Erw ἰστέον, χαὶ ὡς ἐν τούτοις καινόσχημόν
ἐστι κατὰ σύνταξ τιν τὸ, vié δὲ 1 ἤγετο κούρην ὃς oi τηλύγετος γένετο κρατερὸς Μεγαπένϑης. τὸ γὰρ κοι-
γῶς ἀκόλουϑον 5v, υἱέϊ κρατερῷ Μηεγαπένϑει. ὃ δὲ, καινότερον. ἀπέδωχεν αὐτὸ πρὸς τὸ, ὃς. m

60 rog γένετο. Τὴν Ἀδὲ διαλ ηφϑεῖσαν δούλην, Ζευξίππου τέ τινος εἶπον ϑυγατέρα, xci κύριον αὐτῆς ἐξέ. 4o
ϑέεντο ὕ ovopa. οὗ τὸ ἀκριβὲς, ἀφανὲς ἐν τοῖς παλαιοῖς ὑπομνήμασιν. καὶ ὃ τῶν νόστων δέ φασι ποιητὴς,
χύριον ὄνομα λέγει τὸ, δούλης. διὰ τὸ μηδέ ποτε λέγειν τὸν ποιητὴν δούλας τὰς ϑεραπαίνας, ἀλλὰ
δμωὰς ἢ δμωΐδας. διὸ καὶ τὸ, εἰσόχέ σε ἢ ἄλοχον ποιήσεται ἢ oye δούλην, ἀϑετεῖται χατὰ τοὺς παλαιούς.

( Vers. 11.) Ὅρα δὲ καὶ ὡς εἰ καὶ μὴ ἐφαίνετο τῇ “βλένῃ γόνος ἐπεὶ ἐγείνατο τὴν ᾿Βρμόνην, ἀλλ᾽ ἐκ τῆς
δούλης ἀνεπληρώϑη τὸ ἐχ τῆς ἱἙλένης ἐλλεῖπον τῷ Μενελάῳ. ἔσχε γὰρ ἐξ ἐχείνης υἱὸν τὸν Μεγαπένϑην. ὃς
145θξἔοιχεν & ἁρπα" γείσης τεκνωϑῆναι τῆς Ελένης. διὸ καὶ φερωνύμως ὠνομάσϑαι διὰ τὸ μέγα πένϑος εἶναι

PACEDIGÓgILAÁA 4“. Vs 106—245. 143

τότε τῷ TOU Μενελάου οἴκῳ. " Ert ὅρα καὶ ὡς ἦν μὲν διὰ πλεῖον κάλλος, ἄπαιδα μεῖναι. τὴν " Ἐλένην.
inà δέ φασι δύσδαιμον ἡ ἀτεκνία, γεννᾷ εἰσάπαξ, , χαὶ οὐκ εἰς δεύ ἑύτερον, ἵνα τὸ κάλλος αὐτὴ ὡς ἐῤῥέϑη
φυλάττηται. ϑηλυχονεῖ δὲ, ὡς ἂν ἔχῃ χαίρειν αὐτὴ τῷ ὁμοίῳ. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι κατὰ Πορφύριον, χαὶ
ἕτερος Μιεγαπένϑης ἦν παλαιὸς, ἀπόγονός φησιν «Αἰγύπτου ἀδελφοῦ Δαναοῦ. χληϑεὶς οὕτω, διὰ τὸ
πενϑῆσαι τὸν IIpoirov ἐπὶ τῇ μανίᾳ τῶν ϑυγατέρων. ἃς ὁ Μελάμπους χαϑήρας, ἔλαβε τὰ δύο μέρη
τῆς ἐχείνου βασιλείας, καὶ τῷ ἀδελεῷ Βίαντι ἔδωχεν. ἔσται δέ τις μνήμη τῆς τοιαύτης ἱστορίας, καὶ ἐν
τοῖς ἑξῆς. ( Vers, 16.) Ὅτι ἐν τῷ, δαίνυντο γείτονες 1,08 ἔται MeveAaov τερπόμενοι, διαφορὰ δηλοῦ-
ται τῶν λέξεων. γείτονες μὲν γὰρ, οἱ πλησιασταὶ μόνοι. ἔται δὲ, οἱ καὶ ἄλλως συνήϑεις. δῆλον δὲ ὅτι
χαὶ ὃ γείτων ὡς ἐϑὰς, ἔτης ἂν εἴη καὶ αὐτός. διὸ πρὸ βραχέων ἐν τῷ, δαινῦντα γάμον πολλοῖσιν ἔτῃσιν,
10 οἱ ἔται, καὶ τοὺς γείτονας περιεῖχον εἰ καὶ ἐνταῦίδλα διωρίσϑησαν. ψιλοῦται δὲ τὸ ἔτης καλτὰ τοὺς πα- 10
λαιοὺς, εἴτε ἐπὶ πολίτου εἴτε ἐπὶ ἑταίρου λέγεται. δῆλον δὲ καὶ ὅτι ἀπὸ τοῦ ἔϑους, οὐ μόνον ὃ ἑταῖρος καὶ ὃ
ἔτης, ἀλλὰ φανερῶς καὶ ὁ ἐδ άς. ὃν τινὲς, καὶ ἠϑάδα λέγουσιν ὥς φησιν Aog Διονύσιος. ὅτι δὲ ψιλοῦται
τὸ ἔτης, κάλλιον ἐν τῇ ᾿Ιλιάδιε γέγραπται. (Vers. 18.) Ὅτι ἐν τῷ τοῦ Μεγαπένϑους γάμῳ, τοῖς
δαινυμένοις ἐμέλπετο ϑεῖος ἀοιδὸς φορμίζων. δοιὼ δὲ χκυβιστητῆρε κατ᾽ αὐτοὺς μολπῆς ἐξάρχοντες,
ἐδίνευον κατὰ μέσσον. 0 ἐστι κατὰ δῖνον ἐστρέφοντο. “Καὶ ὅρα ort τε ϑεῖόν τι κἀνταῦϑα ὃ ἀοιδὸς, xci
ὡς οὐδέν τι φορτιχὸν καὶ ἀπᾷδον οὐδ᾽ ἐν τούτοις ὁ βασιλικὸς ἔχει γάμος, ἀλλ ἀρκεῖται ὀρχήσει xa
μολπῇ. TO δὲ ἐμέλπετο χαὶ τὸ μολπὴ τρύπος ἐτυμολογίας ἐστίν. ᾿Βνταῦϑα δὲ, σημείωσαι τὰ τοῦ
᾿4ϑηναίου. εἰπόντος ἐν τῇ κατὰ τὸν ΔΙῆΊενέλαον γαμοποιΐῳ μὴ συνέντες οἱ περὶ ᾿Αρίσταρχον Ort τῶν
ἀχμαίων ἡμερῶν παρεληλυϑυιῶν τοῦ y&uov, μονάζοντες διητῶντο οἱ βασιλεῖς. ἀλλ ἐξαπατηϑέντες
20 ὑπὸ τοῦ πρώτου στίχου λέγοντος, τόν δ᾽ εὗρον δαινύντα γώμον πολλοῖσιν ἔταισι, προςσυνῆψαν τοιαῦτα
ἔπη. ὡς οἱ μὲν δαίνυντο. xci ἑξῆς πέντε στίχους τούτους. παραγράψαντές gue ix TOU Kauguxqi
χοροῦ τῆς ἐν ᾿Ιλιάδι ὁπλοποιΐας σὺν αὐτῷ τῷ περὶ τὴν λέξιν ἐμειρξήματῃ, οὐ γὰρ ἐξάρχοντές Ἄφησιν οἱ 20
κυβιστητῆρες ἀλλὰ πάντως ἐ ξώρχοντος τοῦ φδοῦ, ὠρχοῦντο. τὸ γὰρ ἐξάῤχειν, τῆς φόρμιγγος ἴδιον. διὸ
“Ἡσίοδος iv ἀσπίδε φησί. ϑεαί δ᾽ ἐξῆρχον ἀοιδὴς Μοῦσαι. Καὶ Στησίχορος δὲ, καλεῖ τὴν Μοῦσαν
ἀρχεσίμολπον. καὶ Πίνδαρος, ἀγησίχορα τὰ προοίμια. ἔτι φησὶν ἐν τοῖς ῥηθεῖσιν, ἀνίατον παντά-
mat τὸ ἐξάρχοντες, μὴ δυναμένης τῆς ἐπὶ τὸν Ov ἀναφορᾶς σώζεσϑαι. κεῖται δέ φησιν κρεῖττον ἐν
᾿Ιλιάδι, προηγουμένου τοῦ, πολύς δ᾽ ἱμερόεντα χορὸν περιΐσταϑ᾽ ὅμιλος. Διόδωρος δέ φησιν ὁ ᾿ἥριστο-
φάνειος, ὕλον τε τὸν γάμον περιγράφει. ἤγουν cer. ἐκβάλλει. καὶ κελεύει γράφειν, δοιὼ δὲ κυβι-
146 στητῆρε xc αὐτούς. σολοικίξειν φησὶν ἀναγκάζων ὁ ῥηϑεὶς δηλαδὴ Διόδωρος. τὸ μὲν γὰρ xar
30 αὐτοὺς, χατὰ σφᾶς ἔστιν αὐτούς. τὸ δὲ λέγειν ἑ ἑαυτοὺς, σόλοιχον. Καὶ ὅρα ὕτι λελήϑασι σολοικίζοντες
ὡς AO nvetoz βούλεται, οἱ λέγοντες ἑ ἑαυτοῖς καὶ ἑαυτοὺς χαὶ ἑαυτῶν. αἴτιον δ᾽ ὕτι ἐν ἑνικοῖς μὲν, τὸ
ἑαυτοῦ καὶ ἑαυτῷ καὶ ἑαυτὸν, ἐκ δύο ἕκαστον ὁμοιοπτώτων γενικῶν σύγκεινται. οἷον ἕο αὐτοῦ. oi
αὐτῷ. Ἑ αὐτόν. ὑποῖόν τι καὶ τὸ, Ἑ ἕδ᾽ αὐτὸν ἐποτρύνει μάχεσϑαι. συναιρεϑέντα δὲ, ποιοῦσι τὸ ἑαυ-
τοῦ ἑαυτῷ ἑαυτὸν. ἐπὶ δέ γε πληϑυντιχῶν πτώσεων τοῦ, αὐτῶν αὐτοῖς αὐτοὺς, οὐχ ἔχει χώραν συν-
Vates "ἡ ἀντωνυμία τὸ ἑ. ἀλλ᾽ ὁ προσϑέμενος αὐτὴν ἀνομοιόπτωτον. οὖσαν τοῖς τοιούτοις πληϑυντι- 30
χοῖς, ov ποιεῖ xc “Ελληνας. ὥσπερ οὐδὲ 0 τολμήσας εἰπεῖν ἐμαυτοὺς ἢ σαυτῶν ἤ τι τοιοῦτον. διὸ χάλ-
λιον ἐν τοῖς τοιούτοις ἀρκεῖσίλαι τῇ τῆς ἀρχούσης δασείᾳ. καὶ ἀντὶ τοῦ, ἑαυτοῖς καὶ ἑαυτοὺς, δασύνειν
τὸ ἄλφα πρὸς διασευλὴν τῶν χατ᾽ ἄλλην ἔννοιαν ψιλουμένων. 0 δὴ ποιοῦσιν ἀξιολόγως, οἱ γράφοντες
TO xa αὑτοὺς χαὶ ua αὑτὸ χαὶ χαϑϑὸ αὑτά. xci ὅσα τοιαῦτα. πλὴν ἐπειδὴ πολλῶν χαὶ πολλοῦ λόγου
4o ἀξίων ἀνδρῶν χρωμένων zet ταῖς εἰρημέναις συνϑέτοις πληϑυντικαῖς ἀντωνυμίαις, οὐχ ἔστι σολοικίαν
καταλέγειν ἁπάντων, ῥητέον ὅτι οὐχ ἀναμεριλέχτως σύνϑεσις ἀντωνυμιῶν δύο προήγαγε τὸ, ἑαυτῶν
ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς. ἀλλ ὡς ἁπλαὶ λογίζονται μετὰ πάϑους πλεονασμοῦ, δοχεῖ γὰρ δασυνϑέντων ὡς ἐῤῥέϑ' ἢ
τοῦ, αὑτῶν αὑτοῖς αὑτοὺς, προκαϑεσϑῆναι πλεονάσαν τὸ £. χαὶ αὐτίχα ἐφελκύσασϑαι εἰς ἑαυτὸ τὴν
δασεῖαν τῆς αὖ διρρϑόγγου πρὸς ὁμοιότητα TOU, ὥραχα ἑώραχα. καὶ τῶν ὁμοίων. καὶ οὕτω παῤῥησιά-
σασίγαι ὁμοίως ταῖς ὡς λέλεχται δασυνομέναις δισυλλάβοις ἀντωνυμίαις, καὶ τὰς τρισυλλάβους.
( Vers, 24.) Ὅτι βιωτιχὸν χαὶ ἀφελὲς τὸ διὰ ϑεράποντος αὐτῷ δὴ τῷ βασιλεῖ ἀγγελϑῆναι τὴν "τῶν áo

144 PACGEQOIAIA 4 Vs27—á5.

&vov ἔλευσιν. φησὶ γὰρ ὕτι χρείων ᾿δτεωνεὺς ὀτρηρὸς ϑεράπων MeveAcov ἔβη ἀγγελέων ποιμένι λαῶν.
ἀγχοῦ δ᾽ ἱστάμενος ταυτὸν δὲ εἰπεῖν παριστάμενος, ἔφη. ξείνω δή τινὲ τώ γε διοτρειρὲς ὦ Μενέλαε
ἄνδρε δύω καὶ ἑξῆς. ποιεῖ δὲ καὶ ποιχιλίαν ἡ ἢ διὰ τοῦ ᾿Μτεωνέως ἀγγελία. ἵνα τῷ Νέστορι μὲν, αὐτόμα-
τοι ἐντύχωσιν οἱ νέοι. τῷ Λιενελάῳ δὲ, δὲ ἀναφορᾶς. Καὶ ὅρα εἰςβολὴν λόγου ᾿διηγηματοοὴν ἀφελῆ, ἐν
τῷ, ξείνω δή τινὲ τώ yt Κρείοντα δὲ τὸν ῥηϑέντα ϑεράποντα λέγει, ὡς βασιλικὸν 93: ἢ καὶ og
τῶν συνϑεραπόντων, ὑπερέχοντα OUg χέχλεται μετ᾽ ὀλί γα, σπέσϑαι αὐτῷ. δηλοῖ δὲ ἡ λέξις φανερῶς, καὶ
μὴ δὲ δοῦλον εἶναι τὸν ϑεράποντα. οὐ γὰρ ἂν εἴη κρείων ὁ δοῦλος. καὶ μὲν ἄλλως, οὐ καινὸν χρείοντα
εἰρῆσϑαι ϑεράποντα, εἴγε καὶ δοῦλος ἐν τοῖς uere ταῦτα πιστὺς, ὄρχαμος ἀνδρῶν λεχϑήσεται, ἤτοι
χρείων. οὗ παραγ γὴ, à» τοῦ χρατῶ χρατείω. xai φασι χαὶ γαμείων, ἐκ τοῦ γαμείω. ( Vers. 27.)
Τὸ δὲ δύω, περιττὸν χαὶ ἐνταῦϑα κεῖται, ὡς καὶ ἐν τῷ, δύω χοσμήτορε. καὶ ἐν ἄλλοις. ἴσως δὲ, καὶ 10
διὰ σαφήνειαν. ἵνα τὸ, ξείνω τώ γε ἄνδρε, zc pg νοηϑῶσι δυϊχά διὰ τὸ ἔστιν οὐ χαὶ ἐπὶ πληϑυντι-
χῶν τὰ τοιαῦτα λαμβάνεσθαι. καϑὰ καὶ τὰ πληϑυντιχκὰ, πολλάκις κεῖνται ἀντὶ δυϊχῶν.

50 Ὅτι τὸ μὲν rnv ἐν ᾿Ιλιάδι, ἀπὸ ὑπερσυντελίχου qv, διὸ xci ἀμοιβὴ τοῦ ὃ εἰς ἢ προήνεχτο.
ἐνταῦϑα δὲ τὸ, γενεῇ Διὸς μεγάλοιο üxrov, παρακειμένου ἐστὶ χρόνου τρίτον δυϊχόν. διὸ χαὶ δμοφω-
γεῖ τῷ δευτέρῳ. ἔστι δὲ πρῶτον ἑνικὸν τούτου, τὸ εἶχα xci κατὰ διάλυσιν i ἔϊκα. οὐχ ἂν δὲ πεζογραςφῶν
τις, ἐρεῖ οὔτε τὸ ἔϊχτον, οὔτε τὸ ἐΐχτην. ( ἜΣΘ 8.) Ὅτι τὸ καταλύσομεν ὠχέας ἵππους, ἀντὶ τοῦ,
ἀποζεύξομεν. λύσομεν τοῦ ἅρματος. ὅϑεν μετηνέχϑη καὶ τὸ καταλύειν ἀντὶ τοῦ 5evodoy Ho d zc
ὁ τὴς ξενίας δὲ τόπος, ἐντεῦζ)εν λέγεται χατάλυμα, ἐν ᾧ δηλαδὴ τὰ ὑποζύγια ἢ τὰ φορτία λύονται.
διὸ μετ᾽ ὀλίγα φησὶν, ἀλλὰ λύε ἵππους, τοῦ ζυγοῦ δηλαδή. ἄλλως γὰρ, δεϑήσονται αὐὖϑις πρὸς ταῖς
φάτναις. | (Vers. 51.) Ὅτι ,ὥσπερ Πάνϑοος κύριον ἐξ οὗ Πανϑοΐδης πατρωνυμιχὸν zc ἐν συναιρέσει 20

θο Πανϑοίδης Πολυδάμας. οὕτω χαὶ ὧδε Βοηϑοΐδης Βοηϑοίδης ὃ Βοηϑόου * υἱὸς ' Ereoveva. ὁμώνυμος
δὲ λέξις ὃ βοηϑόος. ἄνδρα rc γὰρ δηλοῖ μάχιμον ἐξ οὗ καὶ βοηϑόον ἅρμα ἐν ᾿Ιλιάδε, καὶ κύριον δὲ
ἐνταῦϑα ὄνομα, ὃ συγκοπὲν, τὸν παρὰ τοῖς ὕστερον βοηϑὸν ἐποίησεν. 'O δὲ ᾿Ετεωνεὺς, ᾿Βτεωνῷ πόλει
παρωνόμασται. n ἧς ἡ Βοιωτία δηλοῖ.

1481 C Vers. 82.) "Urt. ἐπὶ συνετοῦ μὲν ἀνάξια δὲ λέγοντος ὧν yQn, οἰχεῖον εἰπεῖν τὸ, οὐ μὲν νήπιος
ἦσϑα τοπρίν. ἀτὰρ μὲν νῦν γε παῖς ὡς νήπια βάζεις. πρὸς ᾿Βτεωνέα δὲ τὸν ϑεράποντα φησὶν ὁ Me- 147
γνέλαος τοῦτο, ἐρωτῶντα εἰ τοὺς ξένους εἰσακτέον. ( Vers. 5.3.) ““έγων καὶ Urt ἡμεῖς ξένια πολλὰ φαγόν-
τες ἄλλων ἀνϑρώπων, δεῦρ᾽ ἱκόμεϑα. λόγος δὲ οὗτος εὐχαρίστου voirie Ó ὁμολογοῦντος τὴν ξενίαν.
(Vers. $5.) Boogtiow δὲ ὃ Μενέλαος καὶ TO, αἴχε moUi Ζεὺς ἐξοπίσω msg παύσει ὀϊζύος. ἔοικε γὰρ

10 εἶναι δύσελπις “ἕως τὴν ' Ἐλένην ἔχει. ( Vers. |; Ae» Ἰστέον δὲ ὅτι τὸ, οὐ μέν τι νήπιος ἦσϑα ὦ δεῖνα, 30
ἀπεναντίας ἐσχημάτισται πρὸς τὸ, νήπιος εἷς ὦ ξεῖνε. 0 ἐν τοῖς μετὰ ταῦτά ποὺ κεῖται.

( Vers. 55.) Ὅτι φιλοξένου λόγος τὸ, ἀλλὰ λύεἵππους ξείνων. ἐς δ᾽ αὐτοὺς προτέρω ἄγε ϑοινηϑῆναι.
ἔστι δὲ τὸ προτέρω ἀντὶ τοῦ προσωτέρω. (Vers. 39.) Ὅτι καταλύσεως ξενικῆς φραστικὸν τό, οἵ δ᾽ ἵπ-
πους λῦσαν ὑπὸ ξυγοῦ ἱδρόωντας. χαὶ τοὺς μὲν χατέδησαν ἐφ᾽ ἱππείῃσι χάπῃσι. "Tide δ᾽ ἔβαλον C ces.

20 &v& δὲ xoi τουτέστι χρίμνον λευχὸν ἔμιξαν. ἅρματα δ᾽ ἔχλιναν 7 πρὸς ἐνώπια παμφανόωντα. αὐτούς δ᾽
εἰσῆγον ϑεῖον δόμον. τοιοῦτος δ᾽ ἐνταῦϑα ὃ τοῦ Μενελάου. διὸ καὶ ἰδόντες, ϑαύμαζον κατὰ δῶμα οἱ
ξένοι ἐφ᾽ οἷς ἑρμηνεύων πῶς ϑεῖος ὃ ῥηϑεὶς δόμος ἐπάγει, ὥςτε γὰρ ἠελίου αἴγλη πέλεν ἠὲ σελήνης
δῶμα xci ὑψερεφές. προιὼν δὲ σαφέστερον ἑρμηνεύσει τὸ τοῦ δόμου ϑεῖον, εἰπὼν τοιαύτην εἶναι τὴν
τοῦ Διὸς αὐλήν. ἐχϑϑήσει δὲ χαὶ τὴν ἐχτιμίας ὕλης τοῦ δόμου λαμπρότητα. καὶ τοιαῦτα μὲν ταῦτα. ἐν
δὲ τῷ, λῦσαν ὑπὸ ζυγοῦ ἀντὶ τοῦ ὑπέλυσαν, ὕρα Ort 0 φϑάσας εἶπε λύειν ἵππους xa καταλύειν, τοῦτο 4o

30 καὶ κὑπολύειν ἔφη. ( Vers. 40.) 'Inzsieg δὲ κάπας φησὶ, πρὸς διαστολὴν τῶν βοείων. κάπη δὲ ἡ
φάτνη, παρὰ τὸ χάπτω τὸ χανδὸν ἐσϑίω, ὅϑεν καὶ τὸ ἀνέκαψε παρὰ τῷ κωμικῷ. ἀφ᾽ οὗ, ἔγκαφος ὃ
ψωμὸς, ἤτοι βλωμός. ὡς Εὔπολις. οὐ γὰρ λέλειπται τῶν ἐμῶν οὐδ᾽ ἔγκαφος. οἱ χυδαῖοι δὲ, τὸ τοιοῦ-
rov κάπτω, χάπτω φασί. (Vers. 41.) Περὶ δὲ τοῦ κρῖ λευχὸν καὶ τοῦ, ἐνώπια παμφανόωντα, δηλοῖ
τὰ εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα, ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τοῦ παραβαλεῖν. Τὸ δὲ ζειὰς ἀναμιγνύειν xou?)7, ἔϑος ἱπποκομι-
xov. (Wers. 45.) Τὸ δὲ ἡλίου αἴγλη ἢ σελήνης, σημειοῦνται οἱ παλαιοὶ, διὰ τὴν ἀπὸ συγκριτικοῦ

ΡΑΨΙΩΙΔ4174 4. δε. 46-- 62. 145

ὕψους κατάβασιν πρὸς τὸ ταπεινότερον. ἔδει γάρ φασι σελήνην εἰπεῖν πρῶτα, εἶτα εἰ τὸν ἥλιον i ἐπα-
ναβῆναι, ὡς ἂν προχύπτῃ τὰ τῆς συγκρίσεως. ἔστι δ᾽ εἰπεῖν, ὕτι πιϑανῶς ὃ ποιητὴς “ἐκ τοῦ μείζονος ἄρ
εἰς τὸ ἧττον κατέβη, ὡς ἂν μᾶλλον ὃ λόγος πιστεύοιτο. ( Vers. 46.) Τὸ δὲ ὑψερεφὲς, κατὰ φύ-
σιν γέγραπται χαϑὰ xai ὃ ἐρετμός. ὅτε μέντοι γράφοιτο ὑψηρεφὲς, ἐχτέταται ὡς τὸ ἐπήρετμοι.
(Vers. 47. ) Ὅτι ἐπὶ τῶν μετὰ ϑέαν λουομένων εἶτα δαινυμένων, καλὸν εἰπεῖν τὸ, αὐτὰρ ἐπεὶ τάρπη-
σαν ὁρώμενοι ὀφθαλμοῖσιν, ἔς ῥ᾽ ἀσαμίνϑους βάντες ἐνξέστας, λούσαντο. τούς δ᾽ ἐπεὶ οὖν αἱ δεῖνα
λοῦσαν ἀμφὶ δ᾽ ἄρα χλαίνας οὔλας βάλον, ἠδὲ χιτῶνας, ἔς óc ϑρόνους ἕζοντο xci τὰ ἑξῆς. φιλόφρο-
γος δὲ ἀνδρὸς λόγος: τὸ, σίτου ἅπτεσϑον xcà χαίρετον. αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου παυσαμένω ; εἰρησόμεϑα.
ἔστι δ᾽ ἐν τούτοις τὸ κατὰ σιωπὴν σχῆμα, xc λούονται οἱ βασιλικοὶ ξένοι κατὰ σιωπηρὰν τοῦ βασι-
10 λέως χέλευσιν. Ὅρα δὲ τὸ, τάρπησαν ὁρώμενοι ὀφϑαλμοῖς, ἀντὶ τοῦ ὁρῶντες. menos ῥηϑὲν xc
ὁμοιότητα TOU, ϑνήσχοντας. ὁρᾶτο. διττὸς δὲ ὁ νοῦς. ἢ γὰρ ἐτάρπησαν ἐν ὀφϑαλμοῖς. ἢ ὁρῶντες
τοῖς ὀφϑαλμοῖς. (Vers. 48.) "Aodivoc δὲ, ü πύελος ἤτοι λεχάνη, παρὰ τὸ τὴν ἄσιν 0 ἐστι τὸν
ῥύπον μινύϑειν ἤγουν ἐλαττοῦν. τὴν δὲ ἄσιν, ἧς ἡ χρῆσις ἐν ᾿Ιλιάδι, διφοροῦσιν οἱ παλαιοί. καὶ διὰ
διχρόνου γράφοντες καὶ διὰ τοῦ ἢ. καὶ ἔχει καὶ ἡ διὰ τοῦ qe γραφὴ λόγον, διὰ τὸ ἄλφα τὸ κείμενον
ἐν τῇ προπαραληγούσῃ τοῦ ἀσάμιν ϑος δωρικώτερον. ὅσον γὰρ ἐχ τοῦ ἄσις, ἀσίμινϑος ὥφειλεν εἶναι. 50
ὅτι δὲ χαίρουσι Δωριεῖς τῇ τοῦ ἡ εἰς ἃ μεταποιήσει, δῆλον μὲν xci ἐξ ἄλλων. οὐ μὴν δὲ, ἀλλὰ καὶ ἐκ
148 τῶν “ἰλίου Διονυσίου. ὃς ἀχέτην ἐχτίϑϑησι τὸν ἠχητικὸν τέττιγα. καὶ κάλην τὴν χήλην. χαὶ καλήτην
φησὶν οὐχὶ κηλήτην. εἰ δὲ αὐτὸς ᾿Αττιχὰ ταῦτα εἰναι φησὶν, ἀλλὰ τὸ δᾶμος ἐπὶ δήμου καὶ χλᾶρος ἐπὶ
κλήρου xci ὅσα τοιαῦτα φανερῶς 4ωρικά. Ὅρα δὲ ὡς οὐ παρεσημήνατο μὲν ὃ ποιητὴς ἐνταῦϑα ὁποίῳ
ὕδατι λούονται οἱ βασιλικοὶ παῖδες, εἴτε δηλαδὴ ϑερμῷ εἴτε ψυχρῷ. ὑποβάλλουσι δὲ αἱ κατ᾽ οἶχον ἀσά-
20 pavor, ϑερμὰ voc λουτρὰ, ὁποίοις ὡς μάλιστα οἱ Φαίακες € ἔχαιρον, ψεκτοῖς᾽ γε οὖσιν ὡς τὰ πολλά,
ὡς δηλοῖ xc ᾿᾿ϑήναιος ψόγον γράφων τοῦ ϑερμολουτεῖν: ἱστορῶν δὲ zt ὡς τὰ βαλανεῖα, οὐδ᾽ ἐντὸς
τῆς πόλεως joe ον εἶναι οἱ παλαιοί. αὐτὸς δὲ καὶ εἰς ἔπαινον ἄλλως λουτροῦ στρέφων τὴν γλῶσσαν, λέγει
ὅτι ἴσασιν ἥρωες καὶ λουτρὰ ἄχη πόνων, παντοῖα. χόπον uiv, ϑαλάττῃ λύοντες. ἢ) μάλιστα τοῖς γεύροις
ἐστὶ πρόσφορος. ἀναχαλῶντες δὲ ταῖς ἐμβάσεσι, τὰς τῶν μυῶν συντάσεις. εἶτα ἐπαλείφοντερ λίπα πρὸς
τὸ un ξηρανϑέντος τοῦ ὕδατος ἀπεσχληρύνϑαι τὰ σώματα. ὡς οἱ ἀπὸ τῆς σχοπιᾶς ἐπανελϑόντες ἐν
᾿1"λιάδι ποιοῦσι. λύει δὲ κάματον, χαὶ καταιόνησις ἡ κατὰ κεφαλῆς. οἷον ϑυμῆρες κεράσασα χατὰ θο
χρατός τε χαὶ ὥμον. αἱ γὰρ ἐμβάσεις : περιχεχυμένου πάντοϑεν τοῖς πόροις τοῦ ὕδατος, φράττουσι τὴν
τῶν ἱδρώτων ἔχκρισιν. xa περ ἂν εἴ τις ἡϑμὸς εἰς ὕδωρ Bii? διέξεισι γὰρ οὐδὲν, εἰ μή τις αὐτὸν
3o μετεωρίσας, ἀναψυχὴν τοῖς πόροις zc διέξοδον εἰς τὰ ἔξω 7 παράσχῃ. Ὅτι δὲ τὸ λούειν καὶ λοέειν διαλε-
λυμένως λέγεται χαϑὰ χαὶ τὰ λουτρὰ λοετρὰ, χαὶ ὃ τόπος αὐτῶν οὐ μόνον. βαλανεῖον ἀλλὰ καὶ λου-
p ai οὗ γενικὴ λουτρῶνος τύπῳ περιεχτιχῷ κοινέ τερον, δῆλον. ἐκ τῶν παλαιῶν. (Vers, 51.) Οὔλαι δὲ
heit vat τίνες οἰσὶ, καὶ ἀλλαχοῦ δηλοῦται. ὅτι δηλαδὴ αἱ ὑγιεῖς. παρὰ τὸ ὕλον. ἢ τριχωταὶ, παρὰ 482
τὸ τῆς τριχὸς οὗλον. ἢ εὔχλωστοι παρὰ τὸ εἰλεῖν. Gg ἀμφιβάλλονται οἱ Ὁμηρικοὶ ἄρτι νεανίαι ἤγουν
ἐνδύονται. ἄλλως γὰρ τὸ ἀμφιβάλλειν ἐπὶ ἐνδοιασμοῦ, οὐχ οἶδεν ὃ ποιητής. Θρόνος δὲ ὅτι ἐλευϑέ-
Quós ἐστι καϑέδρα σὺν ὑποποδίῳ. καὶ ὕτι ϑρῆνυν τὸ ὑποπόδιον καλοῦντες, ἐντεῦϑεν καὶ τὸν ϑρόνον
ὠνόμασαν, τοῦ ϑρήσασϑαι χάριν ὕπερ ἐπὶ τοῦ καϑέξεσϑαι λέγουσιν, ὁ ᾿ϑήναιος λέγει. παρ᾽ 9 xc
χρῆσις Φιλήτα, τὸ ϑρήσασϑαι δὲ πλατάνῳ γαίη ὕπο. ὁ δέ γε κλισμός φησι, περισσοτέρως χεχύσμη-
ται ἐπὶ ἀναχλίσει. διορισμὸς δὲ τούτων, iy τῷ, χατὰ κλισμούς τε ϑρόνους τε. τούτων δ᾽ εὐτελέστερον,
4o ὁ δίφρος. τῷ γοῦν ᾿Οδυσσεῖ ἐπαίτῃ δοχοῦντι, δίφρος ἀειχέλιος παρατίϑεται ὀλίγη τε τράπεζα. ἴσως δὲ
ἐχεῖ τὸ ἀεικέλιος , διαστολήν τινὰ δηλοῖ. ὡς ὄντος δίφρου χαὶ μὴ ἀεικελίουι (Vers. 59.) Ev τούτοις δὲ
κεῖται ὡς χαὶ ἀλλαχοῦ, τὸ δείχνυσϑαι ἀντὶ τοῦ δεξιοῦσίαι, ἀπὸ τοῦ δέχω δέξω ὕϑεν καὶ ἡ δεξιά. φησὶ
γάρ. ἕω καὶ δεικνύμενος, προσέφη Μενέλαος. ( Vers. 62. Ὅτι φυσιογνωμικῶς ἀπὸ τοῦ εἴδους στο-
χάζεται *ó Μενέλαος, εὐγενεῖς εἶναι τοὺς παραβαλόντας γεανίας. εἰπών. οὐ γὰρ σφ ὧν ye, γόνος ἀπό- τὸ
λωλε τοχήων. ἀλλ ἀνδρῶν γένος ἐστὲ διοτρειρέων βασιλήων σκηπτούχων. ἐπεὶ οὔ κε κακοὶ τοιούςδε

τέχοιεν, ἐπὶ eb δὲ γεγονότων καὶ περιφανῶν ἁρμόζει ὁ λόγος. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἐν τῷ οὐ yàg σφῷν γε,
ΟΟΜΜΕΝΤ. 1N Opvss. Tox. I.

ι40 P4 cH 1IAIA d Vs65—275.

βούλονται οἱ παλαιοὶ σὺν τῷ ἰῶτα γράφειν τὸ σφῷν, ἵνα δηλοῖ τὸ σφῶϊν δυϊκὸν. ἐν δὲ τῷ, οὐχ ἂν χαχοὶ
τοιούςδε τέχνοιεν, χαχοὺς λέγει, τοὺς δυσγενεῖς. ( Vers. 65.) Ὅτι νῶτα βοὺς παρὰ πίονα ϑῆκε τοῖς
βασιλικοῖς νέοις ὃ Μενέλαος ὕπτ᾽ ἐν χερσὶν ἑλὼν, τὰ ῥά οἱ γέρα πάρϑεσαν αὐτῷ. ἐνταῦϑα δέ φασιν
οἱ παλαιοὶ, ὅτι ἔοικε, τοῖς βασιλεῦσι μείζων μοῖρα magari c. εἰς γέρας. ἀφ᾽ ἧς εἶχον ἂν καὶ ἄλλοις
20 ἐπιδιδόναι, ὡς "νῦν ποιεῖ ὃ Μενέλαος, τοῖς ξένοις παρατιϑεὶς τὸ ἑαυτοῦ γέρας. καὶ dyautuvov δὲ ἐν
᾿Ιλιάδι νώτοις γεραίρει τὸν Αἴαντα. ὅϑεν καὶ “Τ2υκοῦργος τοῖς «Τακεδαιμονίων βασιλεῦσι διμοιρίαν
ἐνομοϑέτησε δίδοσϑαι, παρελκύσας φασὶν ἐξ Ὁμήρου τὸ νόμιμον. Ὅρα δὲ καὶ νῦν εὐτέλειαν δαιτὸς
βασιλικῆς. οὐ γάρ τι χλιδανὸν αὐτῷ παρατέϑειται, ἀλλὰ νῶτα βούς. χαϑὰ x«i meg ἄλλοις γίνεται. 149
πίονα μέντοι, ὡς ἂν τοῦτό γε τρυφερὸν γέρας εἴη τῷ βασιλεῖ, (Vers. 66.) Ὡς δὲ τὰ uiv ἑφϑὰ ἐκ
3o τοῦ ἕπω γίνεται , ἵνα εἶεν ἑπτὰ τὰ περιἐπόμενα χάριν "βρώσεως , χαὶ διὰ συνεμπτώσεως ἀποφυγὴν τῆς 10
πρὸς τὸν ἑπτὰ ἀριϑμὸν, ἐφϑὰ, τραπέντος τοῦ T εἰς Ü xci αὐτίχα καὶ τοῦ π᾿ εἰς q à ἵνα δασὺ δασέος
ἡγῆται χατὰ γραμματιχὸν κανόνα, τὰ δὲ ἑψητὰ ἐκ τοῦ ἕπω ἕψω γίνεται μεταπεσόντος εἰς τὸ £o
ἑψήσω, τὰ δέ γε ὀπτὰ ἐκ τοῦ ὀπτητὰ συγχέκοπται, δηλοῦται zat ἀλλαχοῦ. δῆλον δ᾽ ὅτι οὐ μόνον ὀπτοῖς
ἀλλὰ καὶ ἑφϑοῖς ἐχρῶντο κρέασιν οἱ ἥρωες, καὶ φαίνεται αὐτὸ, ἔκ τε τοῦ λέβητος ὃς ἐν παραβολῇ ζέει
40 ἕψων ἁπαλοτρεφέα σίαλον, καὶ ἐκ τοῦ βοείου ποδὸς ὃς ἀφείϑη κατὰ τοῦ "Ὀδυσσέως ἐπιτραπέζιος κεί-
μένος. πόδα γάρ φασι βόειον οὐδεὶς ὀπτᾷ. Πρὸς δὲ τὸ ὡς ἐῤῥέϑη, ἑπτὰ εἶτα iq ὁμοιότητα περισώξει
καὶ τὸ τίφϑ' οὕτως ἀντὶ τοῦ τί ποτε οὕτως. χαὶ τὸ ἐπιφϑύξειν παρὰ Θεοκρίτῳ, γενόμενον ix τοῦ
πτύειν. χαὶ τὸ ἐτύφϑην ἐ ἐκ τοῦ τύπτω. καὶ τὸ ἐβλάφϑην ἐ ἐκ τοῦ βλάπτω, κατ ἄλλον. δὲ λόγον, χαὶ τὸ
τέϑριπτον. χαὶ τὸ φροίμιον. χαὶ ὃ φροῦδος. ac ἡ φρουρὰ καὶ ἄλλα μυρία ὕσα. ὧν ἀπέοιχεν ὥσπερ
ἡ μητρυὰ οὕτω xci ὃ πατρυός. ἀλλ αὐτὸς μὲν, ἐχπέφευγε τὸ ἀνόμοιον, παρὰ τοῖς λέγουσιν αὐτὸν 20
πατρῳόν. οὔχουν δὲ καὶ ἡ μητρυιά. τάχα οὖν ἀστείως εἰπεῖν, καἀνταῦϑα μητρυιὰ τῷ υἱῷ ἡ τοιαύτη.
δὲ ὃν συγχεϑεῖσα, ἐλάϑετο τῆς. χατ αὐτὴν χοινῆς ἀναλογίας. χαὶ παρεκκλίγασα εἰς τοὺς ψιλωτικοὺς
“Αὐοεῖς, μητρυιὰ ἐξεφωνη cri μηϑρυιᾶς. ( Vers. 70.) Ὅτι ὡς ἐν τῇ ᾶ ὁαψῳδίᾳ τῷ ΔΙέντῃ ὡμί-
δολησὲ τὴν ἀρχὴν ὃ Τηλέμαχος, οὕτω καὶ νῦν, ἄγχι σχὼν xe *gehnv ἵνα μὴ πο οἱ ἄλλοι.
(Vers. 79.) ὡς ἂν μὴ χολαχεύειν δοκοίη ἀγεννῶς Ἰ) καὶ ἀφελὴς εἶναι διὰ τὸ πολὺ τοῦ ϑαύματος, φησί.
φράζεο Νεστορίδη τῷ μῷ κεχαρισμένε ϑυμῷ, χαλκοῦ τὲ στεροπὴν καὶ δώματα ἠχήεντα. χρυσοῦ T
ἠλέχτρου τὲ χαὶ ἀργύρου ἠδ᾽ ἐλέφαντος. & δηλαδὴ τὸν τοῦ βασιλέως Μενελάου δόμον ἐχόσμουν, τεχνι-
κῶς παραχείμενα. (Vers. 7 4.) are συγκρίνων, φησί. Ζηνός που τοιήδε γ Ὀλυμπίου ἔνδοϑεν αὐλή.
Καὶ ὃ ὅρα ὡς τὸ ἶσον συνάγει ev τῇ συγκρίσει. οὐ γὰρ ἣν τὸ ἔλαττον ἀποδοῦναι τοῖς τοῦ Διὸς δώμασιν,
ἔνϑα χαὶ τὸ ἶσον, αὔϑαδες. διὸ καὶ ἔφη τὸ, Ζηνός που τοιήδε αὐλὴ, ἀντὶ τοῦ ἴσως τοιαύτη ἐστίν. 30
ὃ καὶ δέδωχε ϑάρσος μετ᾽ ὀλίγα τῷ Μενελάῳ, εἰς τὴν κατὰ τὸ μεῖξον σύγκρισιν. ἐρεῖ yaQ ἐκεῖνος οὐχέτι
ῥητορικώτερον ἀλλ ὡς πρὸς ὠλήϑειαν, ἀϑάνατα εἶναι τὰ ϑεῖα. καὶ διατοῦτο οὐ τοιάδε οἷα τὰ τοῦ ϑυνη-
τοῦ Μενελάου. χαὶ ἄλλως δὲ φράσαι κάλλιον κατὰ τοὺς παλαιοὺς, τὸ μὲν εἶναι πλούσιος, οὐχ ἀρνεῖ-
ται ὃ βασιλεύς. περιελὼν δὲ χἀνταῦϑα τὸν gy καὶ ὡς οἷον εἰπεῖν ἐκϑυσάμενος αὐτὸν, stole
φησι παϑὼν, ἔχει πλοῦτον. οὐ μήν φησι καὶ ἀξιοῖ ϑεῷ συγκρίνεσθαι ϑνητὸς αὐτὸς ὦν. (Vers. 71. )
“Σεμνύνει δὲ πάντως τοὺς βασιλικοὺς παῖδας τὸ, πρῶτον ἐν ἀλλοτρίᾳ οἰχίᾳ ἐλϑόντας εἰς δεῖπνον, μὴ
θο γαστρισαμένους Ἀεὐϑὺς τοῦ συμποσίου γενέσϑαι ὅλους, ἀλλά τι δοῦναί qage πρότερον τῷ φιλοϑεά-
μονγε ἐν τῷ κατανοεῖν τὴν οἰχίαν. διὸ ποιεῖν δοκοῦσι καὶ αὐτοὶ, 0 φασι καὶ ὃ παρὰ ᾿Αριστοφάνει παῖς,
ὃς ῥυϑμίσας γέροντα ὡς δεῖ χαταχλίνεσϑαι ἐπάγει τὸ, ἐπαίνεσόν τι τῶν χαλκωμάτων. C Vers. 75. )
"Eai δὲ τούτοις αὔξων τὸ ϑαῦμα ὁ Τηλέμαχος, ἐπάγει. ὅσα τά δ᾽ ἄσπετα πολλά. σέβας p. ἔχει εἰσο-- ÁO
ρόωντα. οὐχ ἂν δ᾽ ἐνταῦϑα τοὺς βασιλικοὺς οἴκους εἴπῃ τις παροιμιακῶς ϑαῦμα μωροῖς διὰ τὸ ἐν
ϑαύματι χεῖσϑαι τοῖς εὐγενέσι νεανίσκοις. αὐτὸ γὰρ ἐχωμικεύσατό. τις εὐφυῶς χατὰ τῶν ἀχριβούντων
1483rí ποιοῦσιν οἱ ἐρϑίερ: πῶς "χοιμῶνται. πῶς διαιτῶνται. χαὶ τὰ ἑξῆς ὡς γράφει ᾿ϑήναιος. Τριπλῆ
δ᾽ ἐνταῦϑα ἡ [ αὔξησις διὰ τριῶν ἀορίστων ἐξοχῶν, τοῦ ὕσσα. τοῦ ἄσπετα. καὶ τοῦ πολλά. ὧν ἐκ
παραλλήλου ἡ ἢ αὐτὴ σημασία, ποσότητα μόνην δηλούντων, ὡς τῆς ποιότητος τοῦ κόσμου φανερᾶς
οὔσης ἐκ τῶν ὀνομάτων. τίμια γὰρ, ὃ ἀστράπτων χαλχός. ὃ χρυσός. χαὶ τὰ λοιπά, τὴν γὰρ στεροπὴν,

ΡΑΨΩΣ417.44 4. Vs.72—895. 147

ὥσπερ τῷ χαλκῷ οὕτω χαὶ ταῖς ἑξῆς ὕλαις ἐπεμέρισε δίχα ye τῶν δωμάτων. αὐτὰ γὰρ εἰ καὶ συνεξέλαμ-
mov διὰ τὰς ἀστοαπτούσας περὶ ἐχεῖνα ὕλας, οὐκ εἶχε συμφράσαι χατὰ πτῶσιν γενικὴν, διὰ τὸ κωλύε-
σϑαι τῷ μέτρῳ. διὸ χαὶ σχηματίσας αὐτὰ κατὰ γενικὴν πτῶσιν, οὐ τὴν συννοουμένη» στεροπὴν ἀλλὰ
τὸ ἠχῆεν αὐτοῖς ἀπεκλήρωσε. Καὶ οὕτω μὲν πρὸς οὖς ἐλάλει ὁ νεανίας. (Vers. 76. ) ᾿Επεὶ δὲ περίερ-
γός ποτε καὶ € συνετὸς ἐν δέοντι, παραβαλὼν δεξιῶς ἀκοὴν ὃ βασιλεὺς, ἀκούει τὸ ψιϑυρισϑὲν
καὶ λαλεῖ τὰ ἐφεξῆς. φησὶ γὰρ ὃ ποιητής. τοῦ δ᾽ ἀγορεύοντος ξύνετο ξανϑὺὸς ἹΜενέλαος. χαὶ εἶπε.
τέχνα φίλα, Ζηνὶ ἢ τος βοοτῶν οὐχ ἄν τις ἐρίξοι. ἀϑάνατοι γὰρ τοῦ γε δόμοι καὶ κτήματ᾽ ἔασιν. ἀνδρῶν
δ᾽ ἤ κέν τις μοι ἔπ ρίσσεται ἠὲ καὶ οὐχὶ, κτήμασιν. ἃ δὴ xci δηλῶν ὕπως περιῆλϑον αὐτῷ, ἐπάγει. b γὰρ,
πολλὰ παϑὼν xci πόλλ ἐπαληϑεὶς ἠγαγόμην ἐν νηυσί. καὶ ὀγδοάτῳ ἔ ἔτει ἦλϑον. ὃ xci ὃ Νέστωρ πρὸ

10 ὀλίγων i ἱστόρησεν. ( Vers. 83.) Kite χαὶ τὸ πολλὰ ἐπαληϑεὶς ἀορίστως λεχϑὲν, ὁρίζων ἱστορικῶς, ἐπι-

ἔρει. Κύπρον Φοινίκην τε χαὶ «1 ὑπτίους ἐπαληϑείς. Αἰϑίοπάς ϑ' ἱκόμην. καὶ Σιδονίους. zc Lotu-
CASA Ὁ 7 ot

150 govc. xci hifi t ἵνα T ἄρνες ἄφαρ, χεραοὶ τελέϑουσι. τρὶς γὰρ τίχτει μῆλα τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτόν.

ἔνϑα μὲν οὔτε ἄναξ ἐπιδευὴς, οὔ τέ τὶ ποιμὴν τυροῦ χαὶ χρειῶν οὐδὲ γλυκεροῖο γάλακτος. ἀλλ᾽ αἰεὶ
παρέχουσιν ἐπηετανὸν γάλα ϑῆσϑαι. καὶ τὰ ἑξῆς. Καὶ 0pc ἐξ αὐτῆς καταρχῆς; ὡς ἱστοριῶν χορηγία
τῷ ποιητῇ γέγονεν ὃ τοῦ Τηλεμάχου εἰς τὴν Σπάρτην : πλοῦς. ἐν αἷς οὐ μόνον ξενικὰ ἐχτεϑήσεται διηγή-
ματα, ἀλλὰ καὶ Τρωϊχὰ καὶ "λληνιχά. πάνυ οὖν δὲ etie ἔπλασεν Ὅμηρος εἰς καλὸν τῇ ἑαυτοῦ ποιήσει
ὡς καὶ προδεδήλωται, τὸν τοῦ Τηλεμάχου πλοῦν. δὲ οὗ πολλὰ ποικίλματα 7 Ὁμηρικὴ Movoc τῷ τῆς
ποιήσεως ταύτης πέπλῳ ἐνέπασεν. (Vers. 72. ) Ἰστέον δὲ ὅτι τὸ στεροπὴν, μίαν ταύτην λέξων, ἡρκέ.
σϑὴ προσαρμόσας ὃ ποιητὴς, τῷ χαλκῷ. τῷ χουσῷ. τῷ ἠλέχτρῳ. τῷ ἀργύρῳ. xci τῷ ἐλέφαντι. οὐχ
ὡς ἀπορῶν mÀaó* vov δειϑέρων; ἀλλὰ xctà λύγον γοργύτητος. ὡς χαὶ ἐπαναπαυσάμενος. τῇ λέξει διὰ
τὸ αὐτῆς σειινόν. ᾿Ἤχήεντα δὲ δώματα τὰ μεγάλα. τοῖς γὰρ Μιχροῖς, οὐχ ἔστι; προσαρμόσαι τὸ ἐπί-
Ücrov, τϑεύσεται γὰρ ἐπιλεχϑέν. ὀνοματοποιεῖται δὲ ὃ ἦχος xci τὸ ἠχεῖν καὶ 5 Xy» ὅϑεν τὸ ἠχῆεν. ὡς
δηλοῖ καὶ ἡ ἠχήεσσα ϑάλασσα. λέγεται δὲ ἡ λέξις καὶ ἐπὶ ζῴων. ὅϑεν καὶ ἠχέτα τέττιξ. Ὅτι δὲ τῶν
ἡρωϊχῶν οἴχων τοὺς μείζους Ὅμηρος δώματα χαλεῖ χαὶ μέγαρα καὶ χλισίας, οἱ δὲ νῦν, ξενῶνας zc
ἀνδρῶνας, ἐν roi; τοῦ ᾿4“1ϑηναίου δηλοῦται. ( Vers, 73.) Ἤλεχτρος δὲ, ἴσως μὲν, καὶ ὕλη τις κατὰ τοὺς
πολλοὺς, χαλχώδης ἰδιαιτάτη παρὰ τὸν ἁπλῶς χαλχόν. μάλιστα δὲ, μίγμα τι χρυσοῦ χαὶ ἀργύρου. δοχεῖ
δὲ χαὶ ὁ λοιπὸς δηλοῦσθαι vvv ἤλεκτρος. | ὃν ὃ μῦϑος διὰ τὸ οἷον ἡλιῶδες τῆς χρόας δάκρυον εἶναι τῶν
ἡλιάδων λέγει. à ἀφ᾽ οὗ χαὶ λαβαὶ μαχαίραις γίνονται ἀχύρων ἐπισπαστικαί. εἰχὸς γὰρ, καὶ τοιοῦτον
παρεντείεῖσί αι τοῖς τοῦ Μενελάου δόμοις εἰς δαίδαλμα. “Σοφοκλῆς μέντοι ἐτόλμησε χαὶ αὐτὸν τὸν
χρυσὸν ἤλεκτρον εἰπεῖν ἐν τῷ, κερδαίνετ᾽ ἐμπολᾶτε τῶν πρὸς σάρδεων ἤλεκτρον. xci δόξοι ἂν ἐκ τοῦ
τοιούτου zc ἡ βασιλιχὴ ϑυγάτηρ ! Hi£eroe χληϑῆναι. καϑὰ καὶ ἀδελφὴ αὐτῆς ἑτέρα, Χρυσόϑεμις.
καὶ ἤλλεχτρα δὲ τὰ κατὰ aov Διονύσιον ἐν χλίναις ποικιλλόμενα, ἐκ τοῦ ἠλέχτρου φαίνεται λέγεσίλαι.
ἃ χαὶ ϑηλυχῶς προάγονται ὡς δηλοῖ τὸ, ἐχπιπτουσῶν τῶν ἠλέκτρων. ὧν ἡ εὐθεῖα, αἱ ἤλεκτροι κατὰ
τοὺς TOU χκωμικοῦ σχολιαστάς. οἵ φασι, x«i Ort αἵ ἀρχαῖαι κλίναι, τοὺς πόδας εἶχον κατησφαλισμέ-
νοῦς ἄνϑραξι χαὶ ἠλέπτροις. ἡ δὲ τῶν ἰδιωτῶν γλῶσσα βερονίκην λέγει τὸ ἤλεκτρον. ἠλέχτωρ. μέντοι
ὁ ἤλ ιος εἴπερ xc αὐτὸς οὕτω πως παράγεται, οὐχ ἔστι βεβαίως εἰπεῖν. δοχεῖ γὰρ καὶ ἀλέχτωρ εἶναι ὡς
μὴ ἐῶν ἐν λέκτροις χεῖσίγαι ἀλλ ἐξεγείρων εἰς ἔργα. ᾿Ελέφαντα δὲ χαὶ νῦν ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι, τὰ τοῦ
ἐλέφαντος λέγει ὀστῶ, ix τοῦ ὕλου χαλέσας τὸ μέρος. “Ὅτι δὲ ἡ Aufer, περὶ ἣν καὶ αὐτὴν ὁ Μενέλαος
ἐπλανήϑη, μήτηρ ἐλειξάντων ἦν, δηλοῖ καὶ ὁ γρόψας “Ἐρμιππος τὸ, ἡ δὲ χαλὴ Κρήτη, πυπάριττον
τοῖσι ϑεοῖσιν, n "gon δ᾽ ἐλέφαντα πολὺν παρέχει χατὰ πράσιν. χρῆσις δὲ ᾿θμηρικοῦ ἐλέφαντος, καὶ
ἂν τῷ, ἀσπίδα εἶχεν ἐχ χουσίου χαὶ ἐλέφαντος. ὃ δὲ τοιοῦτος ποιητικὸς τρόπος, χαὶ βοῦν, τὸ δέρμα
λέγει τοῦ βούς. ( Vers. γά. ) Τὸ δὲ Ζηνὸς αὐλὴ, ὡς ἐπὶ βασιλέως ἐῤῥέϑη. ὕϑεν xci «Αἰσχύλος λαβὼν,
ἔφη. ὕσοι sud Διὸς αὐλὴν οἰχνεῦσι. Σημείωσαι δὲ ὅτι τῷ τῆς αὐλῆς ὀνόματι, τὰ δώματα δηλοῖ. οὐ

γὰρ Gv αὐλὴ "χρυσῷ χαὶ τοιούτοις χοσμοῖτο. δηλοῖ δέ που τοῦτο καὶ ᾿᾿ϑήναιος. παρ᾽ ᾧ καὶ στίχος 4o

τὶς ἐνταῦϑα μεταγεγραμμένος φέρεται. λέγει γὰρ ὕτι βέλτιον γράφειν κατὰ Σίλευχον, Ζηνός που
τοιαῦτα δόμοις ἐν χτήματα κεῖται. ἢ ὡς ᾿Δρίσταρχος, Ζηνός nov τοιήδε γ᾽ Ὀλυμπίου ἔνδοϑεν αὐλή.
T 3.

148 ΡΑΨΩΙΜΔ4Ι. 4... Vs75—82.

οὐ γὰρ τῆς οἰκίας φησὶ τὸ χάλλος ἀποϑανμάξουσιν οἱ ξένοι. ἐπεὶ μὴ δὲ ἦν ἤλεκτρος χαὶ ἄργυρος χαὶ
ἐλέφας ἐν τοίχοις. ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν δωμάτων εἶπον, ὡς ἔστιν ἠχήεντα. τοιαῦτα δὲ, τὰ ὑψιόροφα καὶ

μεγάλα. (Vers. 7$. ) “Περὶ δὲ τῶν σχευῶν, τὸ, χρυσοῦ καὶ ἠλέχτρου καὶ ἀργύρου καὶ ἐλέφαντος. οἷς
ue ἐπάγεται τὸ, Ζηνός mov τοιαῦτα δόμοις ἐν χτήματα κεῖται. 000€ τάδ᾽ ἄσπετα πολλώ,
(Vers. 74.) Τῷ δὲ Ζηνός ποὺ τοίη αὐλὴ, οὐχ ἔστιν ἀκόλουϑον ἐπειπεῖν, ὕσσα τάδ᾽ ἄσπετα. σόλοι-
xov ὄν φησι τῷ ἀσυνήϑη τῆς ἀναγνώσεως. ἀλλ᾽ οὐδὲ ἡ αὐλή φησιν ἁρμόττει ἐπὶ τοῦ οἴκου. ὃ γὰρ
διαπνεύμενος τύπος, αὐλὴ λέγεται. καὶ διαυλωνίζειν φαμὲν χωρίον, τὸ δεχόμενον ἐξ ἑκατέρου πνεῦμα.
ἔτι δὲ, αὐλὸς, ὄργανον ᾧ ᾧ διέρχεται πνεῦμα. τοιαῦτα δὲ γράψας ὁ ᾿ϑήναιος, ἐν οἷς καὶ Ort Ὅμηρος
τὴν αὐλὴν ἀεὶ ἐπὶ ὑπαίϑρου ied τόπου, λέγει καὶ ὅτι νῦν δὲ, τὰ βασίλεια λέγονται αὐλαὶ, ἢ διὰ τὸ

5o μεγάλους ἔχειν τοὺς πρὸ τῶν ol*xov ὑπαιϑρίους τόπους, ἤ τὸ παραυλίζεσϑαι χαὶ παραχοιμᾶσϑαι 10
τοὺς δορυφόρους τοῖς βασιλείοις. ἐπιφέρει δὲ καὶ Διφίλου χρῆσιν ταύτην. αὐλὰς ϑεραπεύειν βασιλικὰς
δηλαδὴ, ἔστι» ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, ἢ φυγάδος ἢ πεινῶντος ἢ μαστιγίου. ἐν τούτοις δὲ ὃ ῥηϑεὶς ῥήτωρ,
αὐλών φησι χαλεῖσϑαι ὡς καὶ ἐν ἄλλοις παρεσημάνϑη,, καὶ τὸ διατεταμένον εἰς εὐϑύτητα σχῆμα,
ὁποῖον τὸ στάδιον. ὃ καὶ συνϑέτως δίαυλος ὀνομάζεται. καὶ τὸν χρουνὸν δὲ τοῦ αἵματος. οἷον, αὐτίχα
δ᾽ αὐλὸς ἀνὰ ῥίνας παχὺς ἦλϑεν. ἐντεῦϑεν δὲ xci τὴν περικεφαλαίαν ὕταν ἐκ τοῦ μέσου ἀνατείνῃ,
αὐλῶπιν φαμέν. λέγονται δέ φησι καί τινες ἱεροὶ «αὐλῶνες ᾿ϑήνησιν. ἀρσενιχῶς δέ φησιν ὃ αὐλὼν
παρὰ Θουχυδίδη καὶ τοῖς καταλογάδην συγγραφεῦσι. παρὰ δὲ ποιηταῖς, ϑηλυχῶς. ἐκδεχτέον οὖν φησὶ
xci τὸ παρὰ ᾿ρατοσϑένει βαϑὺς αὐλὼν, ϑηλυχῶς εἰρῆσϑαι. ὁποῖον δηλαδὴ xci τὸ, ϑῆλυς ἑέρση.
xai τὸ, ἡ πουλύς. καὶ τὸ, ἡδὺς ἀὐτμή. καὶ ὕσα τοιαῦτα. (Vers. 78.) Ὅτι δὲ ὁ Τηλέμαχος oU
δώματα μόνον ἀλλ᾽ ὁμοῦ οἶχον χαὶ χτήματα ἐπήνεσεν, ἑρμηγεύει ὃ βασιλεὺς ἐν τῷ, τέκνα φίλα. Ζηνὶ 20
μὲν, οὐκ ἄν τις ἐρίζοι. οὗ ἀϑάνατοι δόμοι καὶ χτήματά εἰσιν. ᾿Εν τούτοις δὲ τῶν τοῦ Ὁμήρου, πα-

60 ρασημειοῦνται οἱ παλαιοὶ ὡς καὶ τὴν περὶ τοὺς oi" xovo οἶδεν Ὅμηρος πολυτελείαν. καϑὰ καὶ ἐν τῇ (51
τῶν Φαιάκων γῇ. καὶ ἐν ᾿Ιϑάκῃ δέ, Πολύβιος γοῦν ὁμοίαν rj τοῦ Μενελάου οἰχίᾳ ὑφίσταται θηρός
τινος βασιλέως λαμπρότητα οἰχήσεως. ὃν xci ἐζηλωχέναι λέγει τὴν τῶν Φαιάχων τρυφήν. ἐκείνῳ
μέντοι τῷ Ἴβηρι ἐπὶ χρατῆρσιν ἀργυροῖς καὶ χρυσέοις, οἶνον ἱστορεῖ κρίϑινον. ( Vers. 75.) «Σέβας δὲ,
συνήϑως τὴν ἔχπληξιν λέγει. Τὸ ξύνετο, ἀντὶ τοῦ, ἤσϑετο. συνήϑης δὲ ἡ τοῦ ξυνιέναι σύνταξις μετὰ
γενικῆς. γράφεται δὲ χαὶ ξύνϑετο, ἴσως δὲ τοῦτο οὐ καλῶς. (Vers. 78.) Τὺ δὲ ἐρίζειν ἐνταῦϑια, ἐπὶ

(484συγαρίσεως εἴληπται. (Vers. 80.) Τὸ δὲ ἢ ἤ τίς μοι ἐρίσσεται ἠὲ καὶ οὐχὶ, xc ὁμοιόκτητα ἐῤῥέϑη τοῦ,
&v χράτος ἠὲ φερείμην. ἵνα ὥσπερ ἐχεῖ ἀμφήριστος ἡ vizi, οὕτω καὶ ὧδε ὃ πλοῦτος. ϑρύπτεται δέ
φησιν ἐν τούτοις ὁ Μενέλαος, μετὰ ἤϑους ἐχφέρων ὡς τὰ αὐτοῦ ἀμφήριστα τοῖς ἀνϑρώποις. 80
(Vers. 81.) Τὸ δὲ κτήμασιν. ἐπιεικῶς ἐῤῥέϑη. οὐ γὰρ ἐπὶ ἀνδρίᾳ φησὶν ἢ ἄλλαις ἀρεταῖς ἀλλ ἐπὶ
πλούτῳ. (Vers. 82. ) To δὲ ἠγαγόμην, ἐπὶ χτημάτων ἀντὶ τοῦ ἔφερον κεῖται. προσυπαχούεται δὲ καὶ
ἔνταῦϑα E κοινοῦ τὸ πολλά. ἵνα λέγῃ ὡς πολλὰ παϑὼν χαὶ πολλὰ πλανηϑεὶς, "0218 ἠγαγόμην κτή-
ματα. καὶ ἔστιν ὕμοιον τῷ, οὐ δεινὰ, πάσχειν δεινὰ τοὺς ἐρ) “ασμένους, δεινὰ δηλαδή. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι
ἐχ τοῦ τοιούτου ἄγεσϑαι, καὶ τὸ ἀγώγιμον ἐπὶ φορτίου νηῶν λέγεται. καὶ ὃ “παρὰ τῷ “ημοσϑένει ἀγώ-

γιμος Tjj rav ᾿ϑηναίων πολιτείᾳ. Ὅρα δὲ ὡς ὁμολογεῖ τουτέστι συμφωνεῖ ὃ Mevélaos τῷ “Νέστορι ἐφ᾽
οἷς ἐκεῖνος εἶπε τοῦτον ἀλᾶσϑαι, πολὺν βίοτον χαὶ χρυσὸν ἀγείροντα. οὐ μόνον γὰρ πολλὰ ἔφη ἀγαγέ-
σϑαι, ἀλλ ὑποχατιὼν, λέγει καὶ αὐτὸς ἐχεῖνο τὸ τοῦ γέροντος ὡς δηλωϑήσεται. ἀλλὰ τί ἂν ἔσχεν ἀγεῖ-

10 oet ὃ ᾿Ἑλληνιχός βασιλεὺς Δῆενέλαος ; πηλίχον δ᾽ ἂν περιεβέβλητο πλοῦτον, ἄντι "παρατιϑέμενος πρὸς
τοὺς ὕστερον ; ἐν οἷς τῶν ἄλλων πλούτων σιωπωμένων, βασιλικὴ περσικὴ περιῴδεται ἄμπελος. οὐ κατὰ áo
τὴν ᾿μηρικὴν ἣν ἐχεῖνος τημελεῖ φυτεύσας ἐν τῇ τοῦ φίλου ᾿Αχιλλέως ἀσπίδι. ἐκείνη μὲν γὰρ, σωφρόνως
ἐφάνταζε τὰ xar αὐτήν, ἡ δὲ τοῦ Περσῶν βασιλέως, λιϊλοχόλλητος χρυσῆ τὸν βασιλικὸν ἐχόσμει κοι-
τῶνα. ὑπὲρ τῆς αὐτοῦ φασι χλίνης οὖσα. ἔχουσα δὲ xci βότρυας ἐκ τῶν πολυτελεστάτων ψήφων συν-
τεϑειμένους, λίαν πάνυ πολὺ κατεπλούτει τὸ ὑπερήφανον. χαϑὰ xci τὸ καλούμενον βασιλιχὸν προρκε-
φάλαιον. οἴχημά τι ἐκεῖνο πεντάκλινον. ἐν o χρυσίου πεντακισχίλια διὰ παντὸς ἔχειντο τάλαντα. ἔτι
δὲ καὶ τὸ προσαγορευόμενον βασιλικὸν ὑποπόδιον. ἕτερον αὐτὸ πρὸ ποδῶν οἴκημα τρίκλιγου, οὗ τάλαντα

PAWJQQIAIA 4. Vs85—84. 149

τρισχίλια ἔχειντο ἀργυρίου, ὁ δὲ ταῦτα γράψας ᾿ϑήναιος, ἐπέκεινα τῶν ἄλλων παμπλουσίων, λέγει
χαὶ ὡς Νῖνος ὃ ᾿Ισσύριος χατὰ τὸν Ἀολοφώνιον Φοίνικα, χρυσίου τάλαντα, εἶχε πολλῷ πλείονα Κα-
σπίης ψάμμου. ἔστι δὲ o λόγος οὗτος, μέρος τῆς χατὰ τὸν ᾿“χιλλέα ἐν ταῖς Ὁμηρικαῖς ΡΞ ΤᾺ ὑπερβι -
λῆς. ἐν ἡ χεῖται τὸ, οὐ δ᾽ ὅσα ψάμαϑός τὲ χόνις τε. (Vers, 83.) Περὶ δὲ Αύπρου καὶ Φοινίκης χαὶ
τῶν ἐφεξῆς ἐϑνῶν, ἐγράφη μὲν x«i ἐν τοῖς τοῦ περιηγητοῦ. ᾿ῥηϑήσεται δὲ χαὶ νῦν, ὡς xotow, τὰ 20
ἀρκοῦντα. Αύπρος μὲν γὰρ ὅτι ἀνεῖται τῇ Ἀφροδίτῃ, καὶ διὰ τί τοῦτο, καὶ ri Κύπρις ἐντεῦϑεν ἐκείνη
ὥσπερ καὶ Παφία ἐκ Πάφου. Κυπρίας πόλεως, πολλαχοῦ δηλοῦται. ( Vers. 84. ) "Ev δὲ τῷ, Φοινίκην
χαὶ Σιδονίους, τῷ γένει τὸ εἶδος ἐ ἐπήνεγκε. μᾶλλον δὲ, τῷ ὕλῳ τὸ μέρος. μέρος γὰρ (οινίχης, ἡ Σιδών.
ὡς χαὶ ὃ γεωγράφος σημειοῦται. οὕτω καὶ ἐν τῷ, "Tog τὲ χαὶ Ἕκτορα, τῷ ὅλῳ τοῖς Τρωσὶ τὸ μέρος
10 à "Exrop συνεχφωνεῖται. χαὶ ἐν τῷ, οὐχέτι θίνῆος μεγαλήτορος υἱέες ἦσαν, Oye δὲ ξανϑὸς “Μελέαγρος.
ὃς μέρυς nv τῶν Θἰνειδῶν. xci ἐν τῷ Ἴδην ἵχανον 1 « ἄργαρον. τῆς γὰρ Ἴδης τὸ 1 ἄργαρον ὡς xci τῆς
Εὐβοίας ἡ Χαλκὶς χαὶ ἡ ᾿ξφέτρια, ἐν τῷ, οἵδ᾽ Τύβοιαν ἔχον. XaAxióe T μἰρέτριάν τε. (Vers. 83.)
Ὅτι δὲ καὶ ἀπὸ Φοίνικος ἀνδρὸς ἢ καὶ παρὰ τὸ Φοινικοῦν χρῶμα ἡ φοινίχη, ἐδηλώϑη καὶ αὐτὸ ἀλλα-
χοῦ. ὥσπερ καὶ ὅτι πονηροὶ. οἱ 4ἰγύπτιοι. ὅϑεν αἰγυπτιάσαι καὶ αἰγυπτιάζειν, οὐ μόνον τὸ ἐπιχαῦσαι.
οἷον. χρόαν δὲ τὴν σὴν ἥλιος λάμπων φλογὶ αἰγυπτιάσει, ἀλλὰ καὶ τὸ πανουργεῖν καὶ κακοτροπεύε-
σϑαι; ὡς ὃ κωμιχός φασι Κρατῖνος δηλοῖ. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὕτι ἐν τῷ, «Ἱ γυπτίους ἐπαληϑεὶς, τινὲς τὸ
ἐπαληϑεὶς, εἰς δύο μέρη λόγου διαλύσαντες, γοοῦσιν ὅτι ἐπὶ τοὺς «Αἰγυπτίους τοὺς ἀληϑεῖς. τοῦτο Ἀδὲ, 3o
διὰ τὴν ἐκείνων μαντικήν. ἐφ᾽ ἦ γεγόνασι περίπυστοι. ἔοικε δὲ χαίρειν ὁ Μενέλαος τῇ Gne. οὗ καὶ
ὁ οἰκεῖος ϑεράπων, ᾿Ετεωνεὺς ὡς προείρηται. παρὰ τὸ ἐτεὸν καλούμενος. ἀφ᾽ οὗ χαὶ ᾿Βτεωνὸς κύριον.
20 οὗ πόλις ὁμώνυμος ἐν Βοιωτίᾳ ἡ ᾿Ετεωνός. ὡς ἐοικέναι ὅτι καϑὰ πομπὸς πομπεύς. οἷον ϑεοὶ πομπῆες
ἕποντο. (Vers.84.) Οὕτω καὶ ᾿δτεωνὸς ᾿βτεωνεύς. χαὶ οὕτω μὲν ταῦτα. Lis δὲ τὸ, AiDionac ἱκό-
μην xc Σιδονίους, λέγει ὃ γεωγράφος xci ὅτι τοὺς ἐν τῷ Περσικῷ χατά τινας κόλπῳ, λέγει. ὧν
ἄποικοι οἱ περὶ ἡμᾶς. ὡς χαὶ Τυρίους τινὰς ἐχεῖϑεν ἱστοροῦσι καὶ ᾿Αραδίους. ὧν ἄποικοι φησὶν οἱ παρ᾽
ἡμῖν. ἤγουν οἱ ἐκ τῆς za ἡμᾶς Τύρου καὶ ᾿Δράδου. Δῆλον δὲ ὅτι εἰς τοὺς νωτίους “«ἰϑίοπας iov
ὁ Μενέλαος εἴγε καὶ εἰς rovg" Ερεμβοὺς 10e. μέρος γὰρ ἐκείνων oi Βρεμβοὶ, πολλῷ πρότερον εἰς τοὺς λοι-
ποὺς “ἰϑίοπας ἀφίχετο οἷς ὁμόρους “1ἰγυπτίοις ᾿Ηρόδοτος ἱστορεῖ. παρ᾽ οἷς δηλαδὴ τοῖς “Τἰγυπτίοις, καὶ
διαφερόντως τιμηϑῆναι δοχεῖ 0 MevéAaog. εἴγε καὶ οἱ “]ακεδαιμόνιοι οὕτω τίμιοι περὶ τὰ ἐχεῖ γεγόνασιν,
ὥστε xc ᾿Ηρόδοτον ἐν “ἰγύπτῳ οἱ ἐγχώριοι νεώτεροι, μόνοις “Ελλήνων «Τακεδαιμονίοις τοῖς πρεσ-
βυτέροις συντυγχάνοντες, ὁδοῦ r& εἴχουσι xci ἐχτρέπονται. καὶ ἐπιοῦσιν, ἐκ τῆς ἕδρης ἀνίστανται.
3o ᾿Εν ϑυμητέον δ᾽ ἐν τούτοις, καὶ τὸν γράψαντα τὸ, Αἰϑίοπες οἱ ὑπὲρ «Ἱἰγύπτου καὶ peg. καὶ ἰο
προσεννοητέον ἀκολούϑως τοῖς προγραφεῖσιν, ὡς οὐ μόνον εἰς τούτους τοὺς “ἥραβας καὶ «Ἰἰϑίοπας τοὺς
ἡμῶν ἐγγυτέρω ἐπλανήϑη Μενέλαος, ἀλλὰ zci εἰς τοὺς βαϑυτάτους, ὧν μέρος οἱ ᾿Τρεμβοί. λέγει δὲ
152 0 γεωγράφος, καὶ ὅτι πλησιαίτεροι ἦσαν ταῖς Αἰ γυπτίαις Θήβαις οἱ τότε ὅροι τῶν «“ἰϑιόπων. καὶ ὁ εἰς
Θήβας ἀφιγμένος, οὐ πόῤῥω ἣν “ἰϑιόπων. καὶ ὕτι Διενέλαος πρὸς «ἰϑίοπας ἦλϑε κατὰ μέν τινας,
περιπλεύσας τὸν ᾿Ωχεαγνὸν διὰ τῶν 1 αδείρων μέχρι τῆς ᾿Ινδικῆς. οἱ δὲ, πλησίον «“ἰγύπτου εἶναι. φασὶ
τούς τε Ἴραβας χαὶ τοὺς “δ δίοπας εἰς οὖς ἐκεῖνος ἐπλανή δ). ὁ δ᾽ αὐτὸς γεωγράφος παραμυϑούμενος
χαὶ τὰς ἐν τοῖς τοιούτοις ἀμφιβολίας, λέγει ὕτι οὔτε ὁ ποιητὴς ἕχαστα ἀκριβῶς ἐπύϑετο, οὔδ᾽ ἡμεῖς
παρ᾽ ἐχείνου ζητοῦμεν τὸ ἀχριβές. ᾿Ιστέον δὲ χαὶ ὕτι τὸ ϑηλυχὸν τοῦ “«Ιἰϑίοψ, ἰδιωτικῶς μὲν, “ἰϑιό-
πισσα. ἄλλως δὲ περιφραστικῶς, ἡ ἐξ “ἰϑιόπων. λέγεται δὲ καὶ ὁμοφώνως τῷ ἀρσενιχῷ κατὰ τοὺς
4o παλαιούς, Aib tora pp quan “φωνὴν ὐσχύλος λέγει καὶ, πότερα γυνή τις Ai ioy φανήσεται;
οὕτω δέ φασι καὶ ἄλλα ἐξ ἀῤῥενικῶν ἐπὶ uva μεταφέρονται, ὡς τὸ Küat δὲ χώρα καὶ “Σηρῶν *i7t- 5o
στροι αἰ. χαὶ Ὅμηρος. Üeci δ᾽ ἐπιποιμένες εἰσί. χαὶ Φερεκράτης. ἡγούμεϑα τῆς πόλεως εἶναι ταύτας
σωτῆρας. καὶ “Σοφοκλῆς. τύχῃ γε τῷ σωτῆρι. χαὶ Θουκυδίδης. αἵ ἔτυχον φύλακες τῆς Μιλήτου. καὶ
"Adpioroq avi. μετὰ τῆς γραμματέως συγγράψομαι., xci τοιαῦτα μὲν xci τὰ περὶ domo, περὶ ὧν
xci ἐν τῇ ἃ ῥαψῳδίᾳ διείληπταί τι. Σιδονίους δὲ νοοῦσι τενὲς ὡς καὶ πρὸ ὀλίγων εἴρηται, οὐ τοὺς τὴν
παράλιον Συρίαν οἰχοῦντας. ἀλλά τινας, ἐντεῦϑεν εἰς τὴν ᾿Ερυϑρὰν μετοιχήσαντας. ἢ ὧν ᾿Ιρυϑραίων

150 PoudunhhO TAX 4 Vs 84— S8.

ὄντων, οἱ χατὰ Φοινίχην ταύτην ὄποιχοι. ᾿Ἡλέξανδρον μὲν γάρ, φῶσιν, ἔδει παραπλεῦσαι ταύτην τὴν
Σιδῶνα μετὰ τὴν ἁρπαγὴν τῆς ᾿Βλένης ἐπίτηδες περιοδεύοντα. Μενέλαον δὲ οὔτε εἰχὸς ἦν πλάνηϑῆ:
ve περὶ τήνδε τὴν «Ῥοινίχην,. καὶ οὐδὲ εὖ ἔχει πρὸς ἀλληλουχουμένην ἁρμονίαν χωρογραφίας, τὸ “ὦ.
γυπτίους Aib ions τὲ καὶ Σιδονίους καὶ * Epsu, Bove , εἰ τοὺς “Σιδονίους ἀποσπάσαντες Ιἰϑιόπων καὶ
᾿Βρεμβῶν, εἰς τὴν νῦν Σιδώνα ἐξώσομεν. δοκεῖ γὰρ φυλάττειν εὔταχτον ἀχολουϑίαν τοπογραφικὴν χαὶ
ὧδε ὃ ποιητὴς ἐν τῷ, Αἰϑίοπας καὶ Σιδονίους χαὶ ᾿βρεμβοὺς, βαϑυτέρους ὄντας. ὥσπερ καὶ ἐν τῷ;
θο Ὄσσαν im Ὀλύμπῳ μέμασαν ϑέμεν. αὐτὰρ ἐπὶ Ὄσσῃ, Πήλιον. xci ἐν τῷ, "Hoc 0) ἔλιπεν Ὄκλυιι-:
πον. περίην δ᾽ ἐπιβᾶσα καὶ Tuc; ἐρατεινὴν, Veer. ἐπὶ Θρῃκῶν ὄρεα. ἐξ O00 δ᾽ ἐπὶ πόντον ἐδύ-
σατο. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι καὶ οἱ νοοῦντες ἐνταῦϑα Σιδονίους τοὺς χατὰ Φοινίχην τὴν ἡμῶν γνώριμον, ἐξ
Ὁμήρου ὁρμῶνται- εἰπόντος κατευϑὺ, Κύπρον Φοινίκην τὲ χαὶ “Τἰγυπτίους. ἧς «Ῥοινίχης μέρος καὶ 10
ὴ Σιδών. ὃ δὲ γεωγράφος φησὶ xci ὅτι Σιδόνιοι καὶ "Ἐρεμβοὶ, οἱ Ἴβραβις γὺν λέγονται. ὅϑεν τινὲς
ἀντὶ τοῦ, ᾿Βρεμβοὺς" "gafas τὲ γράφουσιν, οἱ οὕτως ὀνομάζονται, ἀπὸ “ράβϑου τινὸς ὡς ᾿ Hotodog ἐν
τῷ ἑαυτοῦ καταλόγῳ φησί. χαὶ ἄλλως δέ πως, ὡς ἐν τοῖς τοῦ περιηγητοῦ διείληπεαι. τινὲς δὲ ᾿Ἔρεμ-
14δοβοὺς, * τοὺς Ἰνδοὺς γοοῦσι παρὰ τὸ ἔρεβος. διὸ ᾿Βρεμνοὺς γράγει ὁ Κράτης, ὃ ἐστι μέλανας. ὃ δὲ
γεωγράφος ἀπόγων ἐντεῦϑεν τὴν τοιαύτην γραφὴν, λέγει ὅτι ᾿Βρεμβϑοὶ δὲ, ζητοῦνται εἴτε τρωγλοδύται
εἴτε ᾿Ἴραβες. τὸ δὲ ᾿Βρεμνοὺς γράφειν, οὐ πιϑανόν. ἰϑιόπων γάρ φησι τοῦτο μᾶλλον ἴδιον. οἱ δέ γε
πρὸς τὸ σαφέστερον μεταλαμβάνοντες τοὺς ᾿ρεμβοὺς, τρωγλοδύτας αὐτοὺς καλοῦσι. καὶ ἔστι τοῦτο
uiv, παρὰ τὸ εἰς τρώγλας δύεσθαι. ἐχεῖνο δὲ ὡς καὶ ἀλλαχοῦ εἴρηται, παρὰ τὸ εἰς ἔραν ἐμβαίνειν διὰ
τὸν ἐν τῷ περιέχοντι χαύσωνα. "Αρίσταρχος δέ φασι χαὶ αὐτὸς ᾿Ερεμνοὺς τοὺς "oes νοεῖ,
( Vers. 85.) Ὁτι δὲ τὴν Σιδόνα Ὅμηρος μὲν συστέλλει ἐν τῇ παραληγούσῃ ἐχτείνων τὴν ἄρχουσαν, οἱ 20
δὲ μεϑ' Ὅμηρον ἀνάπαλιν χρῶνται, σεσημείωται ἀλλαχοῦ καὶ αὐτό. xe xci περὶ “Ζιβύης, ὅτι ἢ ἀπὸ
γυναιχὸς ὁμωνύμου ἐχλήϑη, ἢ ἀπὸ τοῦ λιπέσϑαι ὑετοῦ. ἢ παρὰ τὸν lia. χαὶ εἴ τι δὲ καὶ ἄλλο καίριον.
Τὸ δὲ cquo χεραοὶ τελέϑουσιν, ἀντὶ τοῦ, εὐθὺς ἅμα τῷ γεννηϑῆναι κεράτων φυὴν προβάλλονται. καὶ
συντελεῖ πρὸς τοῦτο xci ὁ τοῦ ΤΙροδότου λόγος, εἰπόντος ἐξεναντίου κατὰ ἰδιότητα ψυχροῦ τόπου, ὡς
10 *ov φύει χέρατα ἐν Σχυϑίᾳ τὸ γένος “τῶν βοῶν. ὀρϑῶς οὖν φησιν εἶπεν Ὅμηρος τὸ, “ιβύην ὅϑι T
ἄρνες ἄφαρ χεραοὶ δελϑούδιῶι ἐν τοῖς ϑερμοῖς γὰρ, ταχὺ παραγίνονται τὰ χέρατα. ἐν δὲ τοῖς ἰσχυ-
gois ψυύχεσιν, ἢ) οὐ φύει κέρατα τὰ χτήνεω τὴν ἀρχὴν, ἢ φύει μόγις. Καὶ ὅρα τὸ, ταχὺ παραγίνονται
τὰ κέρατα. τὸ γὰρ Üurovzóv ἄφαρ. ὑπερβολήν τινα ἔχει, καὶ πρὸς τεραϊτῶϑες εἴρηται. Σημείωσαι δ᾽
ἐνταῦϑα μάλιστα τὸ τοῦ ᾿Αριστοτέλους. εἰπόντος, ὡς £v ifi τὰ χερατώδη, εὐϑὺς γίνονται χέρατα
ἔχοντα. ἕτεροι δὲ τὸ, ἄρνες ἄφαρ χεραοὶ τελέϑουσιν, οὕτω νοοῦσιν. ἔνϑια οἱ μετ᾽ ὀλίγον ἐσύμενοι κεραοὶ, 50
ἄφαρ γίνονται. ἤγουν εὐθὺς xc ταχὺ xci ἄλλοι ἐπ᾿ ἄλλοις, διὰ ϑερμότητα τόπου. (Vers. 85.) 0 zal
ἑρμηνεύων σαφέστερον, ἐπάγει. τρὶς γὰρ τίχτει μῆλα τελεσφόρον εἴς ἐνιαυτόν. τοῦτο δὲ πάλιν, διχῶς.
ἢ γὰρ ὅτι μῆλα εἰσὶν ἐχεῖ τινα ὧν γόνος ἑκάστου ἔτους ἀνὰ τρίς γίνεται. τουτέστι διόλου ἀνὰ τρὶς αἱ
αὐταί ὄϊς τίχτουσιν. ἢ καὶ ὅτι περὶ τρεῖς ὥρας τοῦ ἐνιαυτοῦ γεννῶσι τὰ μῆλα, καὶ ovy ὡς παρ᾽ ἡμῖν
μόνῳ τῷ ἦρι. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι δίχα τόπων ἄλλων ot καὶ ἐχεῖνοι ἐπὶ πολλοῖς ἀγαϑοῖς ϑαυμάζονται, λέγε-
ται παρ᾿ ᾿“΄ϑηναίῳ, καὶ ἐν “Ζυσιτανίᾳ χώρᾳ τῆς Ἰβηρίας ἣν Ῥωμαῖοι Σπανίαν ὀνομάζουσι, καὶ τὰ ζῷα
20 πολύλγονα εἶναι διὰ τὴν αὐτόϑι τοῦ ἀέρος εὐχρασίαν, καὶ οἱ καρποὶ οὐδέ ποτὲ φϑείρεσϑαι. καὶ ῥόδα
ἐχεῖ καὶ λευχόϊα καὶ ἀσπάραγοι καὶ τὰ παραπλήσια τούτοις, οὐ πλείω διαλείπειν μηνῶν τριῶν. λέγει δὲ
ἐκεῖνος ἐν τούτοις, καὶ περὶ ϑαλασσίου ὄψου χαὶ λοιπῶν. ἐν οἷς σημειωτέον κείμενον χαὶ τὸ, βοῦς
ξύγεμος. δΔημοσϑένης δὲ 6 τὴν Ὀδύσσειαν μεταβαλὼν, λέγει ὅτι "vin, χὼρίον εἰς προβατείαν ὧν 4o
οἶδα ἐγὼ, εὐφυέστατον. χυΐσχεταί τε γὰρ τρὶς ἐπὶ ἔτει ἑκάστῳ τὰ πρόβατα, καὶ αὔξεται ῥᾳδίως. Τελεσ-
φόρος δὲ ἐνιαυτὸς, πρὸς διαστολὴν τῶν ὡρῶν. τελειωτικὸς γὰρ αὐτὸς μάλιστα τῶν κατὰ φύσιν ὡς
περιεχτιχὸς ἑκάστης ὥρας. λέγεται δὲ τελεσφορεῖν ὡς καὶ πληροφορεῖν, καὶ τὸ ἁπλῶς εἰς τέλος ἄγειν.
ὅϑεν xci δίχη τελεσφόρος ἔτι δὲ καὶ ἐλπίς. (Vers. 87.) "dvaE δὲ καὶ ἐνταῦϑα, οὐκ ἐπὶ βασιλέως, 153
ἀλλὰ τοῦ ἁπλῶς δεσπόζοντος. (Vers. 88.) Τὸ δὲ γάλα Ort γλυχερὸν, xci ὃ τῶν μυιῶν ἑσμὸς δηλοῖ ct
τὴν Ὁμηρικὴν ἐν ᾿Ιλιάδι ποιοῦσι παραβολήν. ὡς δὲ γάλα οἱ πολλοὶ καὶ τὸν τῆς συχῆς λέγουσιν 0ntv διὰ

ῬΑ Ω1 41 41 4 Vs. 88 --- 89. 151

τὸ τῆς χρύας λευχὸν, ἔτι δὲ καὶ τὸν τοῦ τιϑυμάλλου, ἐξ οὗ γάλατος παρωνομάζουσιν ἐχεῖνοι αὐτὸ,
ἡ ταπεινὴ διάλεχτος. δηλοῖ, ὡς δὲ καὶ ὀρνίϑων γάλα χατὰ ᾿Δναξαγόραν τὸ ἐν τοῖς ὠοῖς, Ó ᾿4ϑ..-
γαιος παραδίδωσιν. H ἤχει δὲ χαὶ ὃ χωμιχὸς χρῆσιν αὐτοῦ. καὶ ἔστι παροιμία ἐπὶ εὐδαιμονίας, τὸ, ὀρνί- 30
Dur γάλα. ἐν δὲ τοῖς τοῦ ᾿᾿ϑηναίου φέρεται xci ὅτι ὀπίας τυρὸς παρ᾽ Εὐριπίδῃ, ὁ δριμύς. ὁ πηγνύμε-
γος ὑπῷ συχῖς τῷ εἰρημένῳ. οἷον. καὶ τυρὸς ὀπίας ἐστὶ xci Διὸς γάλα. (Vers. 89.) Enijetevv δὲ
τὸ πολὺ καὶ ἐφ᾽ ὅλον ἔτος, διὰ τὸ τρὶς ἐχεῖ τίχτειν τὰ μῆλα, τούτου δὲ y salée i ui. xci τὸ αἰεί,
ἔφη γάρ. ἀλλ᾽ αἰεὶ παρέχουσιν ἐπηετανόν. Τὸ δὲ γάλα ϑῆσϑαι, τὸ ἐν τοῖς ἑξῆς γαλαϑηνὸν συντίϑησι.
ϑῆσϑαι δὲ, οὐ μόνον τὸ ϑηλά ἄξειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ἀμέλγειν, ὡς νῦν. ἀμφότερα παρὰ τὴν ϑηλήν, τοῦ
δὲ ϑῶ ϑήσω τὸ ϑηλάζω, παράγωγα καὶ ἡ τήϑη χαὶ ἡ τηϑὶς ὡς ἐν ἄλλοις ἐῤῥέϑη, χαὶ τὰ τήϑεα.
10 περὶ ὧν κειμένων ἐν τῇ Ιλιάδι καὶ ἀξιωϑέντων λόγου, ἰστέον καὶ ὅτι εὐϑεῖα τούτων παρὰ ᾿Αριστοτέλει,
τὸ τῆϑος. οἷον. πίννη ὕστρεον. μῦς. κτείς. κόγχη. λεπάς. τῆϑος. βάλανος. καὶ πάλιν ὃ μὲν χτεὶς,
τραχεύστραχος ῥαβδωτός. τὸ δὲ τῆϑος, ἀῤῥάβδωτον. λειόστραχον. ἔστι δὲ καὶ πληϑυντιχὸν τούτου
συνῃρημένον παρὰ ᾿᾿ϑηναίῳ. οἷον. τὰ δὲ τήϑη, παραπλήσια τοῖς προειρημένοις, καὶ πρληξρρορώτρρα:
ἐπεὶ δὲ καὶ γενικὴ τούτου ἐστὶν ἀναλό ἰόγως τηϑέων τηΐτῶν κατὰ τὸ στηϑέων στηϑῶν, παίζει nac τοῦτο
"Ἀριστοφάνης ἐν «Τυσιστράτῃ, εἰπών. ὦ τηϑῶν "ἀνδρειοτάτη χαὶ μητριδίων ἀκαληφῶν. παραλαλῶν áo
ἐχεῖνος τὸ παίγνιον, ὡς πρὸς φιλουμένας τροφοὺς καὶ μητέρας.͵ ὧν τροφοὶ μὲν καὶ ὡς οἷον τῆϑαι, τὰ
τήϑεα. μητρίδιᾳ δὲ, αἱ κατὰ ϑάλασσαν ἀκαλῆφαι. ὁμώνυμοι ᾿αὗται ταῖς περὶ γῆν βοτάναις, ὡς καὶ
χνίδας φαμέν. ὧν τοὔνομα, xr εὐφημισμὸν ἀντιφράσεως. οὐ γὰρ ἔχει τι ἀκαλὸν αὐταῖς ἤγουν πραὺ
xci ἁπαλὸν, 5 ἁφὴ τραχεῖα οὖσα καὶ ἀηδής. καὶ ἡ μὲν χερσαία οἷα δρᾷ κνίζουσα, οἴδαμεν. ἡ δὲ ϑα-
20 λασσία, τοὺς ϑηρεύοντας καὶ αὐτὴ ἀνιᾷ, κνησμὸν ἐμποιοῦσα τοῖς συνάγουσιν, εἰ μὴ προαλείνψμονται.
διὸ καὶ αὗται κνίδαι λέγονται. ὡς δὲ τοιαύτην ἐτυμολογίαν ἔχει καὶ ἐν ᾿Ιλεάδε Τρωϊκὸς ἐπίχουρος
Laxaheqos πλεονασμῷ τοῦ σίγμα διὰ τὸ ἀπρόφρψαυστος xci ἀνέπαφος εἶναι κατ ἀνδρίαν, exe ἐδη-
λώϑη. ὅτι δὲ τῶν ἀνωτέρω εἰρημένων πίννης μὲν τὸ ἐντὸς, μήχων καλεῖται κατὰ Βπαίνετον. 0 δὲ μῦς
παραφϑείρεται τοῖς πολλοῖς εἰς ὁμύδιον. ὁ δὲ κτεὶς, καὶ ἐπὶ χρυφίου σωματικοῦ λέγεται, τὴν κλῆσιν
ἔχων διὰ τὰ περὶ αὐτὸν ῥαβδώματα. καὶ ὅτε βάλανος οὐ μόνον καρπὸς δρυὸς ἀλλὰ καὶ καυλοῦ τοῦ
x«t ἄνδρας ἄχρον, ἰδοῦ δὲ xci ὀστράκου εἶδος, οὐ λανϑιάνει τοὺς εἰδότας. οὕτω δὲ οὐδ᾽ ὅτι σωλὴν
ἄλλως. μὲν, τὸ κατὰ βίον σχεῦος. "ἐχεῖϑεν δὲ, χαὶ ὁ ϑαλάσσιος. οὗ καὶ ἄλλα ὀνόματα ἐξ ὁμοιότητος, 50
κατὰ τὸν εἰπόντα. σωλῆνες, οἱ καὶ αὐλοὶ καὶ δόνακες καὶ ὄνυχες, ὧν τὸ μὲν αὐλοὶ καὶ δόνακες, πρὸς
τὸ στενὸν ἴσως καὶ ἐπίμηκες. τὸ δὲ ὄνυχες, πρὸς τὸ στεγανόν. ἔτι δὲ καὶ τὴν χρόαν τοῦ περιέχοντος.
3o " L'r« ἰστέον za Ort ἐκ τοῦ εἰρημένου ϑῶ, γίνεται καὶ ὁ τιτϑὸς καὶ τὸ τιτϑίον. ἴσως δὲ, καὶ ἀπὸ τοῦ
rw τὸ τίϑημι, διὰ τὸ ἐντίϑεσϑαι τοῖς βρεφικοῖς στόμασι. xc ὕτι περὶ γαλαϑηνῶν ζῴων φέρεται
λόγος, ἐν Βαβυλῶνι ἐπὶ τοῦ χρυσοῦ βωμοῦ μὴ ἐξεῖναι ϑύειν εἰ μὴ γαλαϑηνὰ μόνα κατὰ ᾿Ηρόδοτον.
Φάλαρις δέ φασιν ἐς τοῦτο ἤλασεν ὠμότητος, ὡς γαλαϑηνὰ ϑοινᾶσϑαι ϑρέφη. ὁ δὲ ῥηϑεὶς Βαβυλώ-
γιὸς νόμος, ἀπεναντίας τῷ Linien ÉZELTO, ὃς κηδόμενος τῆς τῶν ᾿ϑρεμμάτων ἐπιγονῆς, ἐχώλυσεν οὐ
μόνον τὴν τῶν γαλαϑηνῶν σφαγὴν, ἀλλὰ καὶ τὸ ἄπεκτόν geom ἢ ἄτοχον πρόβατον ϑύεσϑαι. xci τὴν
ἱέρειαν δὲ τὴς “ϑηνᾶς ἔϑος ἡ nw, φασι, μὴ ϑύειν ἀμνήν. “ημειωτέον δὲ καὶ τὴν γραφὴν. τοῦ ϑῆσϑαι
διὰ τοῦ ἦτα φερομένην ὁμοίως τῷ χρῆσύλαι. χρῆσις δὲ σύστοιχος αὐτῷ, χαὶ τὸ ᾿ϑήσατο μαζὸν ἐν ᾿Ιλιάδι.
ὅϑεν καὶ nia; zal. “ηλάξειν. uA δέ ἐστι, τὸ ἀκρότατον τοῦ μαστοῦ. ἡ παρὰ τοῖς ἰδιώταις ὁὰξ
ϑηλυκῶς ἀπὸ τῆς κατὰ τὴν σταφυλὴν ῥαγὸς οὐ "μὴν ῥωγός. ῥὼξ γὰρ εἰπεῖν, βαρβαρισμὸς καὶ σολοικε- 60
4o σμός ἐστιν ὡς φησιν «Ἵδιος Διονύσιος. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὁ τῶν εἰρημένων μετάλλων περιουσιασμὸς ἐκ τῶν
ποῤῥωτέρω βαρβαρικῶν τόπων, οὐκ ἀπιϑιάνως ἐπὶ τῷ Μενελάῳ πλάττεται. εἴπερ ἀληϑὴς, ἀληϑὴς δὲ
πάντως, ὃ ἱστορήσας ὕτι ἐν ἐσχατιαῖς οἰχουμένης, καὶ ποτάμια τὰ τυχόντα, ψήματα χρυσοῦ καταφέ-
ρει. καὶ τὰ μὲν ᾿Ινδιχὰ, σιγάσϑω. ἐχεῖνος δὲ λέγει ὡς τὰ πάλαι μὲν ῥιπαῖα ὄρη τῆς 4 ἀλατίας, ὕστε-
gov δὲ ὄλβια, νῦν δὲ ἄλπια καὶ ἄλπεις, quoi Ποσειδώνιος, αὐτομάτως ὕλης ἐμπρησϑείσης, ἀργύρῳ
διαῤῥυῆναι. οὗ τὸ πολὺ, βαϑείαις καὶ "χαχοπάϑοις μεταλλείαις εὑρίσκεται χατὰ τὸν Φαληρέα 4ημη-1480
τριον. ἐλπιζούσης φησὶ τῆς πλεονεξίας, ἀνάξειν ἐκ μυχῶν γῆς αὐτὸν τὸν Πλούτωνα, καὶ σημείωσαι εἰς

52 ΡΑ͂ΨΟΩΣ 41. Δ. Vs.90—111.

ἀλληγορίαν. δηλοῖ γὰρ, ὡς ὃ τοῦ μύϑου πλοῦτος ὑπόγειος πλάττεται. εἶναι, οὐχ ὅτι κατά τινάς, ψυ-
χαῖς πλουτεῖ, ἀλλ᾽ ὅτι πλουτίζειν οἷδε τοῖς £x γῆς μετάλλοις. τοῖς τὲ τιμιωτέροις, xci ὅσα δὲ, μὴ πολ-
λοῦ τιμῶνται. ( Vers. 90.) ἡ Ὅτι ἐπαναληπτιχῶς μνησϑεὶς ὃ Μενέλαος ὧν προεῖπεν; ἔτι δὲ χαὶ xera-

στατιχῶς, φησίν. "Log ἐγὼ ot χεῖνα πολὺν βίοτον συναγείρων ἠλώμην, τείως μοι ἀδελφεὸν ἄλλος 154

10 ἔπεφνε λάϑρῃ ἀνωϊστί. δόλῳ οὐ “λομένης ἀλόχοιο. Καὶ ὅρα ὅτι Suo χαὶ λύπῃ ὁ ὁ ἥρως ἐχόμενος χαὶ
μισῶν τὸν μοιχὸν ϊγισϑον, οὐδὲν ὀνομάσαι αὐτὸν εἵλετο. ἀλλ εἰπὲν ἀορίστως ὡς ἄλλος αὐτὸν ἔπεφνε.
( Vers. ὃ 92. ) Καὶ ovx ὠνόμασε μὲν οὐδὲ τὴν Κλυταιμνήστραν. ὕμως δὲ δύο γοῦν λέξεις 7 προσφυεῖς ἐδα-
πάνησεν εἰς αὐτήν. τὸ, οὐλομένης. χαὶ τὸ, ἀλόχοιο. Σημείωσαι δὲ ὕτι Νέστωρ μὲν, πλεῖόν τι περὶ
᾿Δγαμέμνονος ἀφηγήσατο πρὸ βραχέων, ἔνϑα καὶ περὶ ἀοιδοῦ τινος ἱστόρησε. Μενέλαος δ᾽ ἐνταῦϑα
20 μνήμην ἐχείνου ἐν στενῷ ἔϑετο ἐν οὐδὲ ὕλοις δυσὶ στίχοις, οἷα Ἀϑαρυνόμεγος, χαὶ οὕτω πολυλογεῖν
ὀκνῶν. διὸ οὐδὲ πρὸς ὄνομα ἐμνήσϑη ὥσπερ οὐδὲ τοῦ “Ιἰγίσϑου, οὕτως οὐδὲ τοῦ ᾿“γαμέμνονος. «AE
ἠρχέσϑη, ἀδελφεὸν αὐτὸν προσειπών. οἱ δέ ye συνέβη περὶ τὸν ᾿Δγαμέμνονα, ταμιεύεται ὃ ποιητὴς
αὐτῷ ἐκείνῳ τῷ βασιλεῖ ἐν ἄδου, ἔνϑα ἡ ἐχείνου ψυχὴ καταλέξει πάντα τῷ Ὀδυσσεῖ. ἐρεῖ δέ τι πρὸ
αὐτοῦ καὶ ὃ Πρωτεὺς i ἐν τοῖς ἑξῆς, ὡς μάντις. Καὶ t ὅρα ποικιλίαν: “γραφῆς. τέτρασι γὰρ τύποις κατα-
μερίσας ὃ ποιητὴς τὰ κατὰ τὸν ᾿“Ιγαμέμνονα, ἑχάστῳ τὸ οἰχεῖον ἀπένειμε. ( Vers. 9o.) Τὸ δὲ κεῖνα,
50 "τοὺς τόπους δηλοῖ οὖς ἀνωτέρω ἐτοπογράφησεν. "Ev δὲ τῷ, πολὺν βίοτον ἀγείρων, ἐσίγησε τὸν παρὰ
τῷ “Νέστορι χρυσόν. ἐκεῖνος γὰρ ἔφη, βίοτον καὶ χρυσὸν ἀγείρων, ποιεῖ δὲ Ὅμηρος οὕτως, οἷα τοῦ
χρυσοῦ πρὸ βραχέων μνησϑείς. ὃς οἷα ἡλίου αἴγλη τοῖς βασιλικοῖς ἐναπήστραπτε δώμασιν. "Iaréov δὲ
x«i ὅτι ὃ uds ex mice ἀγυρμὸς ἐχ πόνου δηλοῖ κατὰ τοὺς παλαιοὺς ὴ πεπλουτηκέναι τὸν Μενέλαον,
μείζω χτησάμενον ὧν ἔσχεν ἔχ προγόνων. Τὸ δὲ relos , xc ὁμοιότητά ἐστι τοῦ zig ἕως. δηλοῖ δὲ τὸ
40 τοσούτῳ. Τὸ δὲ λάϑρῃ, ταυτόν ἐστι τῷ ἀνωϊστί. "τουτέστιν ὡς οὐχ ἄν τις ὀΐσαιτο. ἀμφοτέρων δὲ
διασαφητιχὸν τὸ, δόλῳ ἀλόχου. πᾶν γὰρ ὃ λάϑρα καὶ ἀνωϊστὶ γίνεται, δόλῳ γίνεται. (Vers. 93.)
Ὅτι ὃ μετὰ λύπης πλουτῶν, εἴπῃ ἂν ὡς οὔτι χαίρων τοῖςδε χτεάτεσσιν ἀνάσσω. δϊενέλαος δὲ τοῦτο
λέγει Ac ὑπημένος ἐπὶ τῷ ἀδελφῷ. (Vers. 94.) Ὁ δὲ ἀναπέμπων εἰς ἀκοὴν γονέων & λέγει πρός τινας,
ἐρεῖ ἂν τὸ, χαὶ πατέρων τάδε μέλλετ' ἀκουέμεν, οἵ τινὲς Var εἰσί, δυστυχήσαντος δὲ ἀνδρὸς τὸ,
ἐπεὶ μάλα πόλλ ἔπαϑον᾽ καὶ ἀπώλεσα οἶχον εὖ μάλα veaereovra χεχανδότα πολλὰ καὶ ἐσϑλά.
( Vers. 97. ) Ὁ à? προτιμώμενος ὀλίγα σχεῖν ἀπόνως ἐκ πολλῶν ὧν ἔσχεν ἐπικινδύνως, δύναται φάναι
χαὶ αὐτὸς, οὕτως. ὧν ὄφελ ΟΥ τριτάτην περ ἔχων ἐν δώμασι μοῖραν, γαΐειν. xci μὴ παϑεῖν τό δέ τι.
Μενελάου δὲ λόγοι καὶ ταῦτα. ὃν τίς φασιν οὐχ ἂν ἀγαπῴῃ τά τε ἄλλα, καὶ ὅτι περ ὑποκατιὼν, οὕτω
φιλίως διάχειται περὶ τοὺς χινδυνεύσαντας ὑπὲρ αὐτοῦ, χαὶ μάλιστα πε ρὲ ἕνα τὸν Ὀδυσσέα; ὃν ὑπεξαι-
50 ρεῖ τῶν &A* Lov, ἵνα μὴ δόξῃ χοιγὸς ἐπίσης εἶναι πρὸς πάντας τοὺς εὐνοήσαντας. ( Vere: 113.) Διὸ
καὶ φιλοτιμεῖται. μηδενὸς τῶν τοῦ Ὀδυσσέως παραμελεῖν, ἐν τῷ μεμνῆσϑαι πάντων αὐτῶν πρὸς ὄνομα.
ἤγουν τοῦ πατρὸς “Ἰαέρτου. τῆς γυναικὸς Πηνελόπης. καὶ τοῦ υἱοῦ Τηλεμάχου. ᾿Εν οἷς ὅρα. τὸ, ἀπώ-
λεσα οἶχον, ἀμφιβόλ ὡς λεχϑέν. (Vers. 99. ) Δύναται γὰρ ὃ βασιλεὺς δηλοῦν χαὶ τὸν ἑαυτοῦ χαὶ τὸν
τοῦ Πριάμου. καὶ συμβιβάζεται χαὶ τὰ ἐφεξῆς πρὸς ταῦτα, διχῶς. ἵνα λέ ἔγῃ ὅτι ἀπώλεσω οἶχον ἐμὸν,

ἔχοντα πολλὰ ὧν ὄφελον τριτάτην μοῖραν ἔχων ἐξ ἀρχῆς καὶ μὴ μετασχὼν τηλικαύτης, εὐδαιμονίας μὴ 155

τοσούτους ἰδεῖν ὀλωλότας ἐν “Γροίᾳ, μὴ δὲ στρατεύσασϑαι ὕλως ἐχεῖ. ἢ) καὶ ἄλλως, ἀπώλεσα οἶχον τὸν
τοῦ Πριάμου, χεχτημένον πολλὰ ὧν ὄφελον τὰ τρίτα χκτησάμενυς χατά τινα ϑετέον συμβίβασιν ὡς
εἰχὺς, μὴ προσμεῖναι τῇ ἁλώσει τῆς Τροίας περὶ ἣν τοσοῦτοι ὥλοντο, ἐνταῦϑα δὲ, προσεχτέον καὶ τῇ
τοῦ παραφραστοῦ Δημοσϑένους μεταβολῇ, ἐχούσῃ οὕτως. ἀντί γε τῶν ἀνδρῶν τῶν ἀπολωλότων, οὐχ
ἂν ἐδεξάμην τὰ πάντων χρήματα πάντως, εἰ καὶ τὴν τρίτην μοῖραν τῶν νῦν ὄντων uot, ἔχειν τις προῦὔ-
τεινὲν ἐφ᾽ ᾧ τε σώζεσϑαι τοὺς ἐν Τροίᾳ ἀπολωλότας. ἼΕνϑα ὅρα τὸν τῇ σύνδεσιιον rris πλεονάσαντα
θοτὸ παρέλλχον, ὡς ἐν καὶ τῷ, ἄλλως τε xci εἰ οἷον τε. (Vevs, 96.) Τὺ δὲ ναιετάοντα, ovrijdog ἔφη
ἀντὶ τοῦ οἰχούμενον. συνηϑέστερον δὲ τὸ, εὖ ναιομένην πόλιν. ἔπερ ἔπαινός ἐστιν εὐνομουμένης χαὶ εὐδαί-
uovog πόλεως. ὥσπερ εὐτειχίστου, τὸ, ἐὐχτίμενον πτολίεϑρον. δοκεῖ δὲ τὸ γναιέτάειν, προῦὐποκείμενον
ἔχειν Dua, οὐ βαρύτονον τὸ ναίω, ἀλλὰ τὸ vat ναιέσω. ἐξ οὗ καϑὰ αἰνῶ αἰνέσω αἰνέτης καὶ αἰνετὸς,

»»ΗΨἉΜΨΩΙ 41..4. 4 Vs 100—107. 153

οὕτω καὶ ναιῶ γαιέσω, γαιέτης ὃ ἄλλως γαέτης. ἀφ᾽ οὗ ῥῆμα τὸ ναιετῶ. ὃ δὲ εἰρημένος. γαέτης,
ὑποβάλλει νοεῖν, ὅτι ὥσπερ χλαίω κλάω καίω κάω, οὕτω δύναται καὶ ναίω νάω εἶναι ἀφ᾽ οὗ ὃ ναέτης.
ἴσως δὲ, ἀχρηστίαν "ἐκύρωσε τοῦ νάω τὸ οἰχῶ, ἡ κοίνωσις τοῦ νάω τὸ ῥέω. εἴποι δ᾽ ἄν τις, τούτων. 437
κατάρχειν ὑϑειιατιχὸν μονοσύλλαβον ῥῆμα τὸ, νῶ νήσω τὸ σωρεύω. ἐξ οὗ ὅλα τὰ τοιαῦτα. καὶ γὰρ xc
οἱ ναίοντές που, σεσωρευμένοι εἰσί. xci πηγῆς δὲ ὕδωρ ἄϑρουν σωρευϑὲν, οὕτω vc. ἀπόῤῥυτον. ἢ za
ἄλλως , στατὸν μὲν, ἀένναον δέ. ἐκ τούτων δὲ, πολλὰ παρῆχται καὶ διάφορα. ὁ ναὸς ἐν ᾧ πολλοὶ συσ-
σωρεύονται. ἡ ναῦς εἴτε νῆυς v σωρὸς ἐγκείμενος βαρύνει. τὸ νᾶμα. αἱ νηΐδες. zal ἕτερα. TO δὲ
κεχανδότα, πλεονασμὸν ἔχει τοῦ V μετρικῶς. φύσει γὰρ, δίχα τοῦ Y ἐστὶν ὡς δηλοῖ τὸ χέχαδεν. οὐ
γὰρ ἀπὸ τοῦ χαίνω ἀλλ ἐκ τοῦ χάζω, γίνεται. χρῆσις δὲ τοῦ κέχαδεν, ἐν τῷ, "Hon δ᾽ ov κέχαδε χόλον
10 ϑυμύς. εἰ γὰρ καί τινες βούλονται γράφειν ἔχαδε λόγῳ δευτέρου ἀορίστου, ἀλλ᾽ ἡ πλείων χρῆσις. τῶν
ἀντιγράφων, κέχαδεν αὐτὸ οἶδεν. (Vers. 100.) Ὅτι μνησϑεὶς ὁ Μενέλαος τοῦ ᾿Οδυσσέως, λέγει ἅπερ
ἄν τις παρῳδῆσας € ἐν καιρῷ προσαρμόσῃ ἀνδρὶ φίλῳ χρησίμῳ 3v ὅτε. τῷ τέως δὲ, ἐπὶ μακρὸν ἀποδήμῳ.
εἰσὶ δὲ ies πάντας μὲν ὀδυρόμενος χαὶ ἀχεύων, πολλάκις ἐν μεγώροισι χαϑϑήμενος ἡμετέροισιν,
ἄλλοτε μέν ὅτε γύῳ φρένα τέρπομαι. ἄλλοτε δ᾽ αὖτε παύομαι. αἰψηρὸς δὲ χόρος χρυεροῖο γόοιο. τῶν 10
πάντων, οὐ τόσσον ὀδύρομαι ἀχνύμενός: περ ὡς ἑνὸς, ὅς τέ μοι ὕπνον ἀπεχϑαίρει xat ἐδωδὴν μνωο-
μένῳ. ἐπεὶ οὔτις ᾿᾿χαιῶν TÓGG ἐμόγησεν, 000 Ὀδυσσεὺς ἐ ἐμόγησε καὶ ἤρατο. τῷ δ᾽ ἂρ ἔμελλεν αὐτῷ χήδὲ-
ἔσσεσϑαι. ἐμοί δ᾽ ἄχος αἰὲν ἄλαστον κείνου. ὕπως δὴ δηρὸν ἀποίχεται. οὐδέ τι ἐδμενὶ ἃ ζώει Oy ἢ we"
zo. ὀδύρονται γὺ που αὐτὸν «Ἱαέρτης Ü ὁ γέρων χαὶ ἐχέφρων Πηνελόπεια. Τηλέμαχός τε. καὶ ἑξῆς.
Καὶ ὅρα ὕπως ὃ ποιητὴς πολυσχήμων ὦν, τὸν μὲν Νέστορα, ἔπλασεν ἐρωτήσαντα χαὶ οὕτω μαϑϑόντα
20 τίνες οἱ παραβαλόντες ξένοι. τὸν δὲ Μενέλαον, ποιεῖ δίχα. τοῦ ἐρωτῆσαι, γνόντα τοὺς ξενισϑέντας.
ἅμα γὰρ μνήμη τῶν τοῦ πατρὸς περιῆλϑε τὸν Τηλέμαχον ἐξ ὧν ὃ Μενέλαος € ἔφη, καὶ εὐθὺς δακρύσας,
γνωρίζεται. ὡς φανήσεται χατωτέρω. ἐν τούτοις δὲ χαὶ πίστις λαμπρὰ τῷ νεανίᾳ γίνεται τοῦ, πάνυ
τὸν Ὀδυσσέα i ὑπὸ Μενελάου φιλεῖσθαι. οὐ γὰρ μαϑὼν τίνες οἱ ξένοι, εἶτα. ἐλάλησεν ἔπαινον τοῦ Ὄδυσ-
σέως. ἢ γὰρ ἂν ἔδοξε πρὸς χάριν ἐπαινεῖν. ἀλλ ἁπλῶς οὕτω ἀνέπλευσαν καϑ' Ἡρόδοτον εἰπεῖν; τοιοῦ-
τοι "λόγοι τῷ Μενελάῳ διὰ φιλίαν ἄκραν καὶ μνήμην παλαιῶν χαρίτων. ἧς ὀφειλέται οἱ evyc*vejg ὅτε 20
πρός τινὸς εὖ γώϑσιδνν (Vers. 106.) Ὅρα δ᾽ ἐν τούτοις τὴν τῆς πολλῆς φιλίας. αἰτίαν. τὸ πολλὰ μογῆ-
σαι ὑπὲρ τοῦ φίλου. χαὶ ὡς μετ᾽ ὀλίγα φησὶ y πολλοὺς μογῆσαι ἀέϑλους. οὐ μὴν τὸ πολλὰ συμφαγεῖν
χαὶ συμπιεῖν, οἷς οἱ φορτικοὶ φίλοι κρίνονται. κατὰ τὸ, οἷόν μιν ἐγὼ ἐνόησα οἴκῳ ἐν ἡμετέρῳ πίνοντά
τε τερπόμενόν τε. T0 δὲ φρένα τέρπομαι, ἡδονήν τινα προσεῖναι καὶ τῷ δακρύειν δηλοῖ. Τὸ δὲ αἰψης-
3o pog κόρος γόου, γνωμιχῶς ἐῤῥέϑη. δηλοῖ δὲ οὐ παντελῆ παῦσιν ὥρήνου τοῦ ἐπὶ τοῖς φίλοις. ἀλλ ὅτι
ταχὺ κορεννύμενοι τοῦ “σφοδρῶς γοᾶσϑαι, εἶτα διαλιπόντες, ἀναλαμβάνομεν αὖϑις γόον. ὡς ἐδήλωσε
χαὶ τὸ, ἄλλοτε μὲν γόῳ τέρπομαι ἄλλοτε δὲ παύομαι. οὕτω χαὶ ἐδωδῆς αἰψηρός ποτὲ χόρος, ὡς
ἄλλοτε μὲν ἐσϑιόντων ἄλλοτε δὲ παυομένων. τῷ γὰρ κόρῳ, ἀντιπίπτει ἔνδεια, οὐ μὴν παῦσις παντε-
λής. ἔτι δὲ, κάματός τις καὶ γύος. τοῦ δὲ καμάτου, τάχιον ἡ φύσις. χορέννυται. (Vers. 102.) Ὅρα
δὲ ὅτε τὸ σχυϑρωπὸν τοῦτο χωρίον ἐκαλλώπισε διά τε ἐπαναφοθᾶς τοῦ ἄλλοτε μὲν ἄλλοτέ δέ. καὶ διὰ
παρίσων τοῦ τέρπομαι παύσομαι. χαὶ, αἰψηρὸς κόρος. καὶ, κρυεροῖο γόοιο. (Vers. 104.) Τὸ δὲ οὐ
τύσσον ὀδύρομαι, χαὶ τὸ ἀχνύμενός περ, δηλωτιχὰ χαὶ αὐτὰ τοῦ μὴ σβέσιν τελείαν γίνεσίλαι γόου. μὴ
δὲ ταχὺν οὕτω χόρον, "ὡς εἰς τὸ πᾶν παύεσϑαι τὸ ϑρηνεῖν. ἰδοὺ γὰρ τοῦ μὲν Ὀδυσσέως, i ὑπε ραλγεῖ 50
αἰὲν ἄλαστα ὃ βασιλεύς. ἐπὶ δὲ τοῖς ἄλλοις εἰ καὶ μὴ τόσσον ὀδύρεται, ἀλλ᾿ οὖν ἄχνυται. ὁ δὲ τύπος
οὗτος, ἔχει τε καὶ ὑπερβολῆς ἐν τῷ, τῶν πάντων, οὐ τύσσον ὀδύρομαι. οὐ γὰρ δήπου καὶ τοῦ ἀδελ-
φοῦ "Ayenéuvovog πλέον ὃ Μενέλαος ὀδύρεται τὸν Οδυσσέα. ἴδν ει8. 105.) Τὸ δὲ ἐχϑαίρει, οὐ δηλοῖ
ἄρτι τὸ μισεῖ, ἀλλὰ τὸ, μισητὸν ποιεῖ. ὕπερ, ἐχϑραίνειν φασὶν. οἱ μεϑ ἡ Ὅμηρον. Τὸ δὲ ᾿ἐμόγησε » δὶς
ἔφη συναπτῶς διὰ τὸ τῆς λέξεως καίριον. ( Vers. 107.) Τὸ δὲ 1 ἤρατο, οὐ μόνον ἀντὶ τοῦ 7 ὑπέμεινε χαὶ
ἐβάστασεν οἱ παλαιοὶ νοοῦσιν, ἀλλὰ καὶ ἀντὶ τοῦ ἐπολέμησε, περὶ τὸν "Aonv φασίν. εἰ δὲ εἶχε καὶ τὴν tv
πρόϑεσιν, ἣν ἄν σαφέστερον, δοχοῦν τότε ἀπὸ τοῦ ἐναίρειν γενέσϑαι ἀφ᾽ οὗ καὶ ἔ ἔναρα τὰ λάφυρα.

Ev δὲ τῷ, ζῴει Oy ἢ τέϑνηκε, λείπει σύνδεσμος. ἵνα λέγῃ ἐνδοιαστιχῶς ὅτι οὐκ ἴδμεν εἴπερ ζῇ ἢ τέϑνη-
ΟΟΜΜΕΝΊ, iN Opxss. Tox. I. U

154 PouACE GIA! A. Vsaíaye—az:.

κεν, ἢ) καὶ ἄλλως, οὐκ ἴδμεν 1) ζῇ ἢ τέϑνηκχεν.. ὥσπερ κατωτέρω ἐρεῖ, ἢ πατρὺς ἐάσει μνησϑῆναι,
ἢ πρῶτα ἐξερέοιτο. Τὺ δὲ ὀδύρονται ὁ δεῖνα χαὶ ὁ Τηλέμαχος, ἐπιτυχῶς εἶπεν ὁ Μενέλαος. πίστις γὰρ
αὐτῷ τοῦ λόγου, τὰ εὐϑὺς προλεχϑέντα τῷ Τηλεμάχῳ δάχρυα. ( Vers. "3 4.) "Ore δαψιλῆ δηλοῖ χλαυὕ-
4o μὸν τὸ, δάχρυ δ᾽ coo βλεφάρων. χαμάδις βάλε “πατρὸς κάκούωΐ. uer ὀλίγα δὲ τὸ αὐτὸ ἄλλως ἐρεῖ.
αὐτὰρ ὃ, πυκνὸν vm ὀφρύσι δάκρυον aider. Ὅτι δὲ πολυπενϑὴς ὁ χαμαὶ βάλλων 0 ἐστι ῥίπτων
δάκρυα, χαὶ ἡ Ἰλιὰς ἔδειξεν, (Vers. 117.) Ὅει προσεκτιχὸν ἡ μακρὰ ἐχ πλάνης πολυπειρία τὸν Me-
γέλαον ἔϊλετο. διὸ οὐ μόνον ἡσυχῆ λαλῶν πρὸ βραχέων ὁ Τηλέμαχος οὐ διέλαϑεν αὐτὸν, ἀλλὰ χαὶ νῦν
ἐκεῖνος μὲν " ἐδάχρυε, χλαῖναν πορφυρέην ἄντ᾽ ὀφϑαλμοῖσιν ἀνασχὼν eui οτέραις χερσί. “Μενέλαος δὲ
νοήσας αὐτὸν, ἐϑουλεύετο ἢ ἐάσει τὸν παῖδα μνησϑῆναι τοῦ πατρὸς, }) πρῶτα ἐρωτήσει. ἐν τοσούτῳ
δὲ τὴς “Δλένης ἐξελϑούσης ὡς εὐϑὺς εἰρήσεται , γίνεται ὃ ἀναγνωριδμὸς δεξιώτερον. πορφυρὰν δὲ χλαῖς
γαν ὃ ποιητὴς πλάττει τῷ Τηλεμάχῳ, o οἷα βασιλέως υἱῷ. ἀνέχει δὲ αὐτὴν πρὸ ὀφίγαλμῶν, αἰδούμενος
E δακρύων φαίνοιτο ἀνὴρ ὦν. ( Vers. 121.) Ὅτι τὴν τῆς ᾿ Βλένης ἔξοδον φράζων ἐνδιασχεύως, φησίν.
50 ἐκ δ᾽ Lin ϑαλάμοιο ϑυώδεος ὑψορόφοιο ji virer A oréudt χρυσηλακάτῳ εἰχυῖα. τῇ δ᾽ ἂρ Donor
κλισίην ἐύτυχτον ἔϑηκεν. ᾿Αλκίππη δὲ, τάπητα “φέρεν μαλακοῦ ἐρίοιο. DvAe δ᾽ coy ὕρεον τάλαρον
φέρε, τόν οἱ ἔδωχεν ᾿“λκάνδρη IHoAv ow δάμαρ. ὃς ἔναιεν ἐνὲ Θήβης “Τἰγυπτίῃς. ὅϑι πλείστα δόμοις
ἐνὶ χτήματα χεῖται. ὃς Μενελάῳ δῶχς δύ᾽ ἀργυρέας ἀσαμίνϑους. δοιοὺς δὲ τρίποδας, δέκα δὲ χρυσοῖο
τάλαντα. χωρίς δ᾽ αὐϑ' ᾿δλένῃ, ἄλοχος πόρε χάλλιμα δῶρα. χρυσὴν v ἠλακάτην, τάλαρόν ϑ᾽ ὑπόκυ-
60 xAor ὅπασσεν ἀργύρεον, χρυσῷ δ᾽ ἐπὶ χείλεα κχεκράαντο. ἤγουν. ἐπὶ χρυ σῷ τὰ χείλη ἀπήρπιστο χαὶ τετε-
λείωτο. ἔχ τοῦ χραιαίνω. 1) τὰ χείλη χρυσῷ ἐκέχρατο. τοῦτον ἡ vio τὸν τάλαρον παρέϑηκε φέρουσα,
γήματος ἀσχητοῖο θεβυσμένον αὐτὰρ ἐν αὐτῷ, ᾿ἡλαχάτη τέτάνυστο ἰοὗνεὲ spi εἶρος ἔχουσα. Καὶ ὅρα ἐν
1488rovroic περιουσισμὸν ΘηβαὶΝ zie ὕλης τιμίας. ἧς βραχύ τι ἀποῤῥυὲν εἰς τὸν MevéLeov, ἔπεισεν εἰπεῖν,
πολλά T& ἀγαγέσϑαι καὶ ἀμφήριστον ἐν ἀνϑρώποις ἐπὶ κτήμασιν εἶναι. ὅτι δὲ πολὺς ἐν ταῖς “Ιἰχυπτίαις
Θήβαις ὃ πλοῦτος , καὶ ἡ ᾿Ιλιὰς ἐδήλωσεν. ( Vers, 1233.) Ἐν δὲ τῷ περὶ τῶν δουλίδων ἐνταῦϊα λόγῳ,
φασὶν οἱ παλαιοὶ ὡς ἄλλαι μὲν v! Dacót ϑεράπαιναι τῇ ᾿Βλένῃ. ἄλλαι δὲ νῦν. οὐ γὰρ ἔδει φασὶ τάς
μετασχούσας τοῦ ἁμαρτήματος, ἐᾶν συνεῖναι τῇ γυναικί, ( Vers. 121. ) Θυώδης δὲ ϑάλαμος , ὁ εὐώ-
10 δὴς. zc ὃ ὁμοιότητα Ἀτοῦ ἐν ᾿Ιλιώδι ϑυόεντος νέφους. χαὶ ἔστι τοῦτο σαφέστερον τοῦ, κηώεις. ᾿Ιστέον
δὲ Ort ἐκ τοῦ, τὸ ϑύος ἢ τὸ ϑύον, οὐ μόνον τὸ ϑυώδης καὶ τὸ ϑυόεν γίνεται, ἀλλὰ καὶ ῥῆμα vo
ϑυσώσω, συγγενές τι δοχοῦν εἶναι τῷ ϑειῶ ϑειώσω. ἐξ οὗ τό. ϑειώσωμεν μέγαρον ἐν τοῖς ἑξῆς. ἐκ δὲ
τοῦ προῤῥηθέντος ϑυῶ τοῦ διὰ μόνου διχρόνου, καὶ ϑυώματα παρὰ ᾿Προδότῳ, τὰ εὐώδη ϑυμιάματα.
φησὶ γάρ. σμύρνης ἀχηράτου χαὶ κασίης καὶ τῶν ἄλλων ϑυωμάτων. ( Vers, 121.) orit δὲ χρυ-
30 σηλακάτῳ τὴν “βλένην ὃ ὃ ποιητὴς εἰχάζει, διὰ τὴν χατὰ σῶμα φυήν. ἐντεῦϑεν δὲ κλαβόντες ἀρχὴν, οἱ
ue Ὅμηρον διὰ τὸ εἰς σελήνην ἀλληγορεῖσϑαι τὴν ἼἌρτεμιν, σελ jede ἄνϑρωπον τὴν “βλένην ἐπλώ-
σαντο. ὡς ἐκ τοῦ κατὰ σελήνην κόσμου πεσοῦσαν. καὶ αὖϑις δὲ ἄνω ἁρπαγῆναι. αὐτὴν ἐμυϑεύσαντο,
ἐπειδὰν OU ἐχείνης αἱ τοῦ Διὸς ἠνύσϑησαν βουλαί. xci τὴν ΤΠηρελόπην δὲ "Agrip iv roig ἑξῆς που
εἰκάζει. ἔτι δὲ χαὶ ᾿Αφροδίτῃ. τὸ μὲν, διὰ σωφροσύνην. τὸ δ᾽ ὅτι οὐχ ἀδμὴς ἀλλ᾿ ὑπὸ ἄνδρα nv. ὕλως
δὲ, φιλεῖ καὶ τὴν “βλένην à ὁ ποιητής. ἧς καὶ ἐν πολλοῖς ὑπεραπολογεῖται. φιλεῖ δὲ καὶ τὴν Πηνελόπην
οὐχ ἥκιστα. ἐξ ὧν αὐτῷ ἡ τῶν ἀξιολόγων ποιήσεων ἀφορμή. διὸ καὶ τοιούτοις αὐτὰς Eni éroug κοσμεῖ.
(Vers. 131.) Σημείωσαι δὲ καὶ ὡς εἶ καὶ διαλελ υμένως χρυσὴν ἡλαχάτην τὴν ἐκ τῆς εἰρημένης ᾿σπλκάν-
3o δρης ἡ “Ἑλένη * μεταχειρίξεται, ἀλλ οὐχ ἂν ὃ ποιητὴς τολμήσῃ καὶ χρυσηλάκατον. συνϑέτως εἰπεῖν.
τοῦτο γὰρ, ἀποκχεκλήρωται τῇ "Apréudi ὡς ἐργατιχῇ καὶ τοξικὴ κατὰ τοὺς παλαιούς. Iivó«gog δὲ,
ἐϑάῤῥησε συνϑέτως ἐντεῦϑεν χρυσηλάκατον ᾿“μφιτρίτην εἰπεῖν, οὐ κατὰ τὴν dorem. αὐτὴ uiv γὰρ
χρυσᾷ ἠλάκατα ἔχει 0 ἐστι τόξα. Auguroiri δὲ, χρυσὴν ἠλαχάτην ὁμοίως τῇ Βλένῃ. ᾿Ενταῦϑα δὲ umj-
στέον ζητήσεως λόγῳ, εἴπερ ἀπὸ τῆς ἠλακάτης εἴτε τῶν ἡλαχάτων οἱ παρὰ τῷ δειπνοσοφιστῇ ἠλακα-

τ
σι
o

157

- 3 r »'t» .«ἐὖ ' ΔΨ [0 3 , a 6 , - E] ^ - NT. ἢ ἃ
τηνὲς ἰχύγυες ἐῤῥέϑησαν. περὶ ὧν μυϑιχὸς λόγος, ὅτι IyÓOvog χαὶ ᾿Πσυχίας τῆς ἀδελφῆς, 1 αλήνη καὶ

Μύραινα καὶ ᾿Ηλαχατήν.. ὧν ὁμώνυμα τὰ κατὰ ϑάλασσαν. "ga δὲ καὶ ὅτι οὐ μόνον ὡς εἴρηται ὁ τοῖ
4 3 - » ' [i » ᾿ ur - « - - MA tct '» ιν. * UA
Μενελάου oixoc περιττῶς ἐσχεύασται ὡς οὐδεὶς ἕτερος τῶν ᾿ 1: λληνιχῶν, ἀλλὰ καὶ ij An) πολλὴν ἐξήρτη-

Pub QQIAI 4^ δεριαϑ --ἰ δα 155

ται πολυτίλειαν, τρυφὰς τραγικῶς εἰπεῖν ἔχουσα τρωϊχάς. ἡ καὶ ὁ ἀργύρεος τάλαρος χαὶ 5 χρυσὴ
ἠλαχάτη καὶ τὸ ἀσκητὸν νῆμα, πομπιχῶς ἐχφέρονται. πρὸς φαντασίαν ταλασιουργίας χαὶ πλούτου ἐπί-
δειξιν. οὐ γὰρ παραδέδοται νήϑουσα τῷ τέως, εἰ μὴ ἄρα κατὰ τὸ σιωπώμενον ὡς ἔϑος τῷ πδιη τῇ.
( Vers. 1 25. ) Ἀλισίαν δὲ εὔτυχτον xci ἐνταῦϑα; τὸν προλε ἐχϑέντα χλισμὸν λέγει. ἤγουν ϑρόνον ἢ ἔχοντά
Ἄχ; ἀνάκλιντρον. ᾧ xci τάπης ἐξ ἐρίου ἐπίχέιται, προὐχεάλαιον δηλαδή. λέγει γοῦν ὑποχατιών ero 4o
δ᾽ ἐν κλισιιῷ ᾧ zc ϑρῆνυξ ὑπέχειτο. περὶ δὲ κλισίας Ort τὲ ἐδιφορεῖτο χατὰ m ᾿ἄρχουσαν' xul Ort ὡς ἐπὶ
πολύ σχηνὴν δηλοῖ, ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι ἐῤῥέϑη. ῥηϑήσεται δέ τι χαὶ ἐν τοῖς ἑξῆς περὶ αὐτῆς. ἔχει δὲ ἡ
᾿Ιλεὰς καὶ περὶ ταπήτων καὶ δαπίδων, τὸ ἀρκοῦν. (Vers. 1.24.) Τὸ δὲ φέρειν, καϊρία λέξις ἐπὶ
βαστάγματος οὖσα, τρὶς ἐνταῦϑια xat ἐπιμονὴν εἴρηται. ἀπὶ αὐτοῦ δὲ σὺν ἄλλοις τοῖς ἀλλαχοῦ δηλου-
10 μένοις, καὶ φερέπονος. οὕτω δὲ xci φερέχαχος ὃ καρτεριχός. καὶ φερνὴ ἡ προῖξ. ἣν καὶ φέρνην τινές
qe βαρυτόνως. χαὶ φέρτρον, κλίνη νεχριχὴ ἐν ᾿Ιλιάδι. καὶ φορεῖον. 0 χαὶ φέρεϑρον φασί τινες λέγε-
σϑαι, ὡς ῥέεϑροον χαὶ πύρεϑρον. οἷον φέρεϑρα ἔ ἔχοντα εἰκόνες βασιλέων. ἔν τινι δηλαδὴ πομπῇ βασι-
Aux. ev ers. 126.) Ὅρα δὲ καὶ Ure Πόλυβος οὐ μόνον ὄνομα ᾿Ελληνιχὸν, ἀλλ᾽ ἰδοὺ καὶ Αἰγύπτιον.
Καὶ ὅτι ἐν μὲν 37977 ἔφη τι πλατύτερον πὲ epi τοῦ Θηβῳχοῦ πλούτου. xc ὅλως, περὶ" «1 γυπτίων
653ov. CV ers, 127.) ᾿Ενταῦϑα δὲ, ἠρχέσϑη ἐν ὀλιγίστῳ ^ εἰπεῖν, ὡς πλεῖστα ἐχεῖ δόμοις ἔν χτήματα
χεῖται. ὅπερ ἂν εἴη χειμήλία. πολὺν πλοῦτον οὕτω δηλώσας τῆς πόλεως. οὐ μὴν καὶ δύναμιν ὡς ἐκεῖ
ἐποίησεν. Ὅρα δὲ καὶ ὅτι τὸ "Αἰγυπτίαις, συστέλλει τὴν προπαραλήγουσαν διὰ μέτρον ὡς καὶ ἐν τοῖς 50
ἑξῆς, χαϑὰ καὶ πρὸ βραχέων. ἐν τῷ παράκοιτις Θῶνος “Ἱδυπτίη. χαὶ Atyvztiove ἐπαληϑείς. αἰτία δὲ
τῆς τοιαύτης συστολῆς τοῦ V, οὐ μόνον ἡ ἀσϑένεια τῶν uet αὐτὸ χειμένων δύο ψιλῶν συμφώνων
40 χατὰ τοὺς παλαιοὺς, ἀλλὰ μάλιστα ἡ ἀνάγκη τοῦ μέτρου. οὐ γὰρ ἦν ἄλλως ποδίξεσθαι τὰ ἐξ “Πἰγύπτου
ταῦτα παράγωγα, εἰ μὴ ἐν συστολῇ τοῦ ῥηϑέντος διχρόνου. αὐτοῦ δὲ συσταλέντος, γίνεται δάκτυλος.
ἡ τοιαύτη δὲ ἀνάγχη, καὶ τοῦ Σ᾽χαμάνδρου καὶ τῆς Ζελείας, ἀφείλετο τὸ δύνασϑαι ἐχτείνειν τὰ πρὸ
αὐτῶν βραχέα ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι ἐφάνη. (Vers, 128.) 4i δὲ ἀρ) γύρεαι ἀσάμινϑοι καὶ τὰ ἐφεξῆς, τῶν κει-
μένων ἐν Θήβαις χτημάτων δείγματα, οἷα ἐχεῖϑεν εἰς Σπάρτην ἐλϑόντα. (Vers. Yagr) Περὶ δὲ
ταλάντων, πολλαχοῦ διείληπται. (Vers. 150.) Τὸ δὲ χωρὶς, ἀντὶ τοῦ, ἰδίᾳ καὶ ἐν μέρει. ἀγαϑὸν δὲ
πάντως τοιαύτη ἔρις γυναισὸς πρὸς ἄνδρα, δωρεῖσθαι καὶ αὐτὴν ὁμοίως τῷ ἀνδρὶ, ὡς εὐεργετιχοὺς
ἀμφοτέρδυς εἶναι χαὶ οὕτω τὴν κατὰ βίον atio cc πορείαν αὐτοῖς. ( Vers; 131.) Τάλαρος δὲ, ὡς
μὲν γίνεται ἀπὸ τοῦ τάλας xci τοῦ αἴρειν οἱονεὶ ὃ τλήμων φέρειν τὰ ἐν αὐτῷ, δῆλον. dip δὲ λεχϑείη
ὄν ποτε χαὶ κάλαϑος. εἰ χαὶ ἄλλως, δημητρειαχοῖ! καρποῦ συγχομιστὴς ὃ ἀὐλϑυδ d ὡς "καὶ ὃ παρὰ τῷ 60
30 Καλλιμάχῳ δηλοῖ. ἦν ν δέτις φασὶ Τάλαρος, zc τυροχομεῖον λεγόμενος. ἐν δὲ τοῖς τοῦ δειπνοσοφιστοῦ,
φέρεται ὅτι Τίμων ὃ σιλλογράφὸς xci τὸ μουσεῖον τάλαρόν που φησίν; ἐπισχώπτων τοὺς ἐν αὐτῷ
τρεφομένους φιλοσόφους t ὅτι ὡς ἐν πανάγρῷ τινὶ σιτοῦνται. xe m oi πολυτιμότατοι ὄρνιϑες πολλοὶ
μὲν βόσκονται ἐν “ἰζύπτῳ πολυφύλλῳ βυβλιακῇ χαραχίται ἀπείριτα δηῤιόωντες μουσάων iy ταλάρῳ.
τοῦτο δὲ χρήσιμον καὶ εἰς τό ἀπογώλιος, ὕπερ ἐν τοῖς ἑξῆς που doi Ὅμηρος" oí γὰρ ἐν τοιούτῳ τἀλάρῳ
158 τοιοίδε ὄργεϑες, προσφυῶς cv χαὶ ἐν gii | μουσῶν εἶναι 2εγδ μένδι, ἀποφώλιοι à ἂν εἶεν εἴπερ ἀποῤῥι- 1489
ἡρεῖεν᾽ ὡς ὅπῳδοί tiyte “αὶ πάράμουσοι. ὑπόχυχλος δὲ tia pog, ὁ περίτροχος χαὶ περὶ φρόῤητος τοῖς ὑπο-
χότω τροχίλοις, 7 κυκλοτερής. ( Vers. 134.) Niiua δὲ ἀσχητὸν, τὸ πεφιλοχαλημένον χαὶ ἐπιμεμελὴ-
μένον. ἔστι 0? wed ἔριον εἰπεῖν ἀσκητὸν; ὡς ix τοῦ ἥσχειν out χαλά, ᾿χαὶ χιτῶνα δὲ, διὰ τὸ, πτύξασα
χαὶ ἀδχήσασα χιτῶνα: χαὶ λέχος δὲ πού ἀδκητὸν ἐῤεῖ" Ὁμὴήρος ?y τοῖς μετὰ ταῦτα. χυριολελτεῖται δὲ μά-
lo λιστὰ τὸ ἀσχεῖν, ἐπὶ ἀνδῥῶν᾽ ἀϑλητῶν ὦ ὡς χαὶ ἐν ἄλλοις δεδήλωται. ᾿Βεβυσβένος δὲ, ὁ γέμων καὶ μετὰ
᾿ὠδϑίσμοῦ τινος “μεστὸς, παρὰ τὸ δύω. ὅθεν χἀὶ ὁ χωμιχός φησιν, τὸ στόμ ἐπιϑύσας κἐρμασὶ , τῶν
— en. χαὶ ξύλα δὲ οὕτω πάραβύει τις ὑποχαιόμενα, τρίποδι. ἐντεῦθεν χαὶ παράβυστος t ὃς ἑαυτὸν
παρέδυσε τόπῳ τινὴ ἐπιχρύηιας. “;αὶ τὸ ἐν παρεβύστω, ἀντὶ τοῦ ἐν τί πῳ χαὶ γονίᾳ ᾧ τις οὕτω πως m
βέβυσται. καὶ ὠτίον δὲ βλαβϑὲν" τοῖς πόρους, βιβύσϑαι λέγεται μέχρι καὶ νῦν παρά τισι τῶν ὑπὲρ Σινώ-
πὴν ᾿“πευχοδύδων. ἐχεῖϑεν δὲ χαὶ ἢ ἀχροβυστία χαὶ ὁ ἀχρόβυστος. T) δὲ τετάνυστο, δηλοῖ μὴ ὀρϑὴν
ἵστασϑαι τὴν ἠλαχότην, ἀλλὰ περὶ τὸν “τάζαρον χεῖσϑαι ἀπὸ χείλους εἰς γεῖλος διήχουσαν. ἴσως δὲ 10
U 2

150 PA 2IA414 4. Vs.135— 59.

χαὶ μῆκος αὐτῆς ἡ λέξις δηλοῖ. ( Vers. 135.) ᾿Ιοδνεφὲς δὲ, τὸ μέλαν φασίν. ἢ πορφυροῦν. ἢ τὸ λεγό-
μένον κατὰ παλαιοὺς, ἰάνϑιενον. σύγκειται δὲ κατὰ πλεονασμὸν τοῦ δ᾽ ἀπὸ ἴου καὶ νέφους. ἀμφοτέρων
μελάνων σωμάτων. Τὺ δὲ εἰρὸς, πρωτότυπόν ἐστι τοῦ εἰρίον ὡς τειχίον. ὅϑεν ἔριον ὡς ἴχνιον. παρα-
βλητέον. δὲ τὴν ἐνταῦϑα τῆς ἡρωΐδος ᾿Βλένης ταλασιουργίαν, τῇ τοῦ ἐπιτρίπτου βασιλέως Σαρδανα-
πάλου. ἡ μὲν γὰρ εὐγενῶς προῆλϑε ἐπιδεικνυμένη τὰ γυναιξὲ προσήκοντα, καὶ λαλεῖ σπουδαῖα καὶ
ϑαυμάζεται. ὃ δὲ, ἐψιμυϑιώμενος φασὶ καὶ κεχοσμημένος γυναικιστὶ, μετὰ τῶν παλλακίδων ἔξαιγνε
πορφύραν, γυναιχείαν στολὴν ἔχων, καὶ κατεξυρημένον πώγωνα, καὶ καταχεχκισσηρισμένον. ἦν δέ φασι
χαὶ γάλατος λευχκότερος, xc ὑπογέγ θαπτο τοὺς ὀφϑαλμούς. ( Vers. 141.) Ὅτι οὕτω πρὸς Ü cv προ-
σώπου περίεργος, à “Βλένη καὶ μνήμων ὄψεως , ὥστε πολλῶν εἰχασμοὺς ἐναποκειμένους φέρειν τῇ Ψυχῇ.
φησὶ γοῦν, ὡς οὔπω τινά φημι ἐοικότα ὧδε ἰδέσϑαι ovr. ἄνδρ᾽ οὔτε γυναῖκα, σέβας μ ἔχει εἰσορόωσαν; 10
ὡς 0y Ὀδυσσῆος υἱῷ ἔοικε Γηλεμάχῳ. τοῦτο δὲ, ἀφελῶς ἐῤῥέϑη καὶ ἐνδιαϑέτως. ἢ καὶ ὡς εἰπεῖν, ἐκ
20 περισσοῦ. ἤρκει γὰρ εἰπεῖν μόνον. τὸ, ᾿Οδυσλσέως υἱῷ ἔοικεν. ἐπεὶ οὐχ ἁπλῶς Τηλεμάχου σημεῖα τὰ
ῥηϑέντα. υἱοῦ δὲ Οδυσσέως. εἰχὸς δὲ πάντως , τὴν οὕτως ἐρωτικὴν" “λέ ἕνην πολ λὰς μορφὰς ἐναπομώ-
ξεσϑαι τῇ ψυχῇ. ᾿᾿ϑήναιος δὲ ἄλλως τὸ τοιοῦτον πιϑανευόμενος ἤγουν. τὸ τὴν "λένην ἐκ τὴς ὁμοιό-
τητος τεχμαίρεσθϑαι, λέγει ὅτι πάνυ αἱ γὕναϊῖχες διὰ τὸ παρατηρεῖσϑαι τὴν ἀλλήλων σωφροσύνην, δει-
wei εἰσι τὰς ὁμοιότητας τῶν παίδων πρὸς τοὺς γονέας ἐλέγξαι. ἐν τούτοις δὲ χκαϑὰ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι,
-χαταλέγει ἑαυτῆς. (Vers. 145.) εἰποῦσα, ὡς ἐμεῖο κυνώπιδος εἵνεχ cuoi ἤλϑεϑ' ὑπὸ Τροίην,
πόλεμον ϑρασὺν ὁρμαίνοντες. παραμυϑουμένη οὕτω τὸν ἄνδρα τῆς εἰς Τροίαν ἑκουσίου ἀπελεύσεως.
ὅτι δὲ ἑκοῦσα ἡρπάγη; αὐτὴ ἐρεῖ σαφῶς ἐν τοῖς ἑξῆς. ἡ δὲ εἰςβολὴ τοῦ λόγου τῇ “Ελένῃ, κατ᾽ ἐρώτησιν.
(Vers. 339. Y" ἴδμεν δὴ οἵ τινὲς οἵ δὲ ἀνδρῶν εὐχετύωνται, ἱκανέμεν ἡμέτερον δῶ; τοῦτο δὲ δύναται λέγε- 20
σϑαι ὕτέ τινε ἀγνοούμενοι ἐνδημήσουσί που. ὥσπερ αὖ πάλιν στοχαξόμενός τις ἐρεῖ τὸ, ψεύσομαι,
ἢ ἔτυμον ἐρέω. κέλεται δέ μὲ ϑυμός. (Vers, 146.) Τὸ δὲ ὑπὸ Τροίην, τὸ ταπεινὸν τοῦ ναυστάϑμου
ἐμφαίνει, χειμένου ὑπὸ τὴν ἠνεμόεσσαν Τροίαν. Πόλεμον δὲ ϑρασὺν, τὸν ἀναιδῆ λέγει. ἐκ τῶν ϑρα-
συνομένων στρατιωτῶν ὀνομάσας τὸ ἔργον αὐτῶν. (Vers. 148.) Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτι τῆς ᾿ Ελένης
30 "ἀρχὴν ἐνδούσης ἀναγωρισμοῦ, ἀνακινήσας τὸ φανταστικὸν τῆς ψυχῆς ὁ Μενέλαος χαὶ πορισάμενος
ἐπὶ τῷ Τηλεμάχῳ πλείω τεχμήρια, φησίν. οὕτω νῦν xci ἐγὼ νοέω γύναι ὡς σὺ xag. κείνου 79;
τοιοίδε πόδες. τοιαί δέ τε Ζεῖρες. ὀφϑαλμῶν τε βολαί. κεφαλή T, ἐφύπερϑέ τε χαῖται. ὧν μηδὲν
ὁ ῥήτωρ Νέστωρ ἐν τοῖς πρὸ τούτων παρασημηνάμενος, ἐκ τῆς ἐν λόγοις μάλιστα ὁμοιότητος πατρῴζειν
ἔγνω τὸν Τηλέμαχον, ἐμφήνας ἠρέμα καὶ αὐτὸς τὸν ἐκ μορφῆς γνωρισμὸν ἐν τῷ, σέβας uw ἔχει εἰσο-
θόωντα. ὃ δέ γε Μενέλαος , τοῖς ῥηϑεῖσι προσεπιτίϑησιν εἰς σημεῖον, καὶ τὸ πρὸ βραχέων δάκρυον 30
τοῦ Τηλέμαχου, ὅτε μνήμη τοῦ Ὀδυσσέως ἐγένετο. Ενϑα σημείωσαι ὅτι δίκην ἀγαϑοῦ ζω) ράφου,
πάντῃ ἐξομοιῶν Ὅμηρος τῷ πατρὶ τὸν υἱὸν Τηλέμαχον, πεποίηκεν ἀμφοτέρους τὸν μὲν, ἐνταῦϑα τῷ
Μενελάῳ, ἐχεῖνον δὲ παρὰ Φαίαξι τῷ ᾿“λκινόῳ , διὰ δαχρύων γνωριζομένους. ὅτι δὲ xci τὸν Ὀδυσσέα
μόνη ἀνέγνω ἡ ᾿ Βλένη περὶ Τροίαν, ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα φανεῖται. ( Vers. 141.) “Σημείωσαι δὲ ὅτι xara
τὴν τοῦ ᾿“ριστοτέλους ἱστορίαν, ἔστι. πλέον ἀνδρῶν εἰς μνήμην ταῖς γυναιξί, φησὶ γὰρ ὅτι γυνὴ, ἀνδρὸς
ἐλεημονέστερον. καὶ ἀρίδαχρυ μᾶλλον. ἀπατητιχώτερόν τὲ καὶ μνημονικώτερον. εἰ δὴ τοιαύτη καὶ ἡ
4o “Ἑλένη, ἔστιν ἐν τῇ ῥαψῳδίᾳ ταύτῃ ϑεωρεῖν. ( Vers, 14g.) ᾿Ιστέον δὲ ὡς ὁ μὲν κανὼν τῆς, ἐκφράσεως
ix xem ἧς εἰς πόδας προάγει τὸν ῥήτορα. ἐνταῦϑα δὲ, ἀνάπαλιν ἔφρασεν ὁ Μενέλαος, ἐπεὶ μὴ λαλεῖ
πρὸς ἔκφρασιν. (Vers. 158.) Ὅτε πεπαιδευμένου ἀνδρὸς i ἔπαινος καὶ σιωπηλοῦ ἐν τοῖς καιρίοις καὶ
μάλιστα ἕ ὅτε σοφὸς παρείη τις ἄνϑρωπος, τὸ, ἄλλὰ σαόφρων ἐστί, νεμεσσᾶται δ᾽ ἐνὶ ϑυμῷ ὧδ᾽ ἐλϑὼν áo
τοπρῶτον, ἐπεσβολίας ἀναφαίνειν ἄντα σέϑεν. οὗ ϑεοῦ ᾿ ὡς τερπόμεϑ' αὐδῇ. ( Vers. 139.) Encofokias 159
δὲ λέγει φασὶν, ἢ τὰς τῶν ἐπῶν εἰσβολὰς καὶ ἀρχὰς, οἷον ὅτι διὰ “σωφροσύνην οὐ βούλεται προχατάρ-
50" quw. λόγου. ἢ τὰς χατὰ τῶν βιαίων μνηστήρων ὕβρεις, ἢ τὰς nag ἐκείνων εἰς τὸν οἶκον τοῦ Ὀδυσσέως
καὶ εἰς τὸν αὐτοῦ υἱὸν γινομένας φλυαρίας. ἢ μᾷλλον καιριώτερον εἰπεῖν, λοιδορίας χαὶ βλασφημίας.
ἐπειδὴ ὥσπερ λοιδορία, λόγος ὡς δόρυ πλήττων. χαὶ βλασφημία, βολὴ τις ἐν φήμαις , οὕτω καὶ ἐπεσ-
βολία, τὸ ἔπεσι βάλλειν. καὶ ἔστιν εἰπεῖν, ὕτι καϑάπερ τὸ ποταίψιον καὶ τὸ πρόσφατον ταυτά εἰσιν

PeoAÀAGEIGAdI 4. Υϑ: ιθι--- χδι. 157

iv ἰσοδυναμίᾳς τῶν συντεϑεισῶν λέξεων, οὕτω ταυτὰ καὶ ; ἐπεσβολία χαὶ ἡ βλασφημία καὶ ἡ λοιδορία,
ὡς γὰρ ἡ πῦτι “πρόϑεσις ἡ αὐτὴ οὐσώ τῇ πρὸς καὶ ὃ αἶνος ὅμοιος ὧν τῷ, φατὸς λόγος, ποιεῖ ποταί- 60
viv, ὕπέρ ἐστι πρόσφατον. περὶ οὗ δηλαδὴ ἐγγὺς καὶ προσεχῶς ἐλέγετό τι, οὕτω ταυτὸν χαὶ ἔπος καὶ
φήμη χαὶ λόγος. ἃ συντεΐέντα μετὰ τοῦ δόρυ χαὶ φήμη, χαὶ βολὴ : ἐποίησαν τὴν Ἀἐπεσβολίαν χαὶ τὴν. 400
βλασφημίαν καὶ τὴν λοιδορίαν. ἔστι γὰρ λοίδορος μὲν, Ó λόγοις οἷον καταδορατίζων. ἐπεςβύλος δὲ χαὶ
βλάσφημιος, ὃ ἔπεσι ᾿βάλλων καὶ φήμαις. ἔστι δὲ καὶ ἄλλως εἰπεῖν, ὕτι οὐχ ὥσπερ τὸ ποταίνιον χαὶ τὸ
πρόσφατον, οὕτω xaT εὐϑὺ καὶ αἱ τοῦ ἐπεσβόλου καὶ τοῦ βλασφήμου ἰσοδύναμοι λέξεις κεῖνται, ἀλλὰ
ἀναστρόφως. ἐν μὲν γὰρ τῷ ἐπεσβόλος, πρόκειται τὸ ἔπος. ἐν δὲ τῷ βλάσφημος, ἡ ἰσοδύναμος τῷ ἔπει
λέξις, ὑστέρα κεῖται. τὸ δὲ ὅμοιον γίνεταί "nog xci iv rQ, βλάσφημος χαὶ λοίδορος. τοιοῦτον καὶ τὸ 10
10 ἀρχιερεὺς xci ἱεράρχης, καὶ ἄλλα τοιαῦτα. ἐν οἷς καὶ ὃ ἀλεξίκακος xci ὃ κηραμύνϑης παρὰ “Τυκόφρονι.
ταυτὸν γὰρ τὸ ἀλεξῆσαι xexóv rt καὶ ἀναστρόφως εἰπεῖν, κῆρα ἀμῦναι. οὐκ ἀπέοιχε δὲ τῶν τοιούτων,
οὐδὲ τὸ ϑυμοραϊστὴς xc ῥαϑυμία ἡ ῥαΐζουσα τὸν ϑυμόν. οὐδὲ τὸ ἀλεξάνεμος χλαῖνα χαὶ χειμάμυνα.
ἐπεὶ καὶ ὅμοια, ἀλέγειν ἄνεμον χαὶ χειμῶνα. ἀμύνεσϑαι. οὕτω δέ πως καὶ ἐκ τοῦ πάλαι ἀρχαιρεσιάξειν,
παραπεποίηται ὕστερον τὸ αἱρεσιαρχεῖν. ὕμοιον καὶ τὸ, ἀελλόπους p ποδήνεμος. χαὶ φερένικος καὶ
γικικρόρος. χαὶ Εἰδοϑέα καὶ ϑεοειδείς. Iaréov δὲ καὶ ὡς ἡ λοίδορος ἐπεσβολία εἴτουν βλασφημία, καὶ
αἰσχρὰ ἔπη λέγοιντ᾽ ἂν Ὁμηρικῶς. ἐξ ὧν οἱ ὕστερον, τὴν αἰσχροῤῥημοσύνην καὶ τὴν αἰσχρολογίαν συνέ-
ϑέντο. δῆλον δ᾽ Urt χατὰ τὰς ἐχτεϑειμένας προσεχῶς μεταϑέσεις ἢ ἀναστροφὰς τῶν συνϑέτων ἰσοδυνάμων
- λέξεων, καὶ τὴν ἐχενηΐδα, ναυχράτην ἔγραψέ τις. τοιαύτη καὶ ἡ τοῦ γίγας καὶ γηγενὴς σκευωρία,
γηγενὴς μὲν γὰρ, 0 "ἐκ γῆς γεγονὼς, ὅϑεν καὶ διὰ τοῦ ἢ ἡ ἄρχουσα. γίγας δὲ, παρὰ τὸ γίνεσθαι καὶ 20
20 τὴν γῆν, διὸ χαὶ διὰ διχρόνου ἔχει τὴν παραλήγουσαν. ὁμοίου δὲ τρόπου καὶ τὸ γακίνας ὁ σεισμὸς
xci σεισίχϑων ὃ Ποσειδῶν. καὶ τὸ χρονοτριβεῖν καὶ τριαψημερεῖν περὶ οὗ προεγράφη χαὶ τὸ, πόδας
ἀργοὶ καὶ ἀργίποδες. καὶ τὸ, γυναικάνδρεσσι ποϑεινοί. x«i τὸ, ἀνδρογύνοις. οἱ καὶ ἀῤῥενόπαιδες
λέγονται ὡς καὶ αὐτὸ ἐδηλώϑη ἀλλαχοῦ. τὰς δὲ ἐπεσβολίας, ἐπιστομίας 0 Ζηνόδοτος γράφει, ὡς φασιν
οἱ σχολιασταί. (Vers. 161.) Ὅτι Τηλέμαχος μὲν, ix “περινοίας ἐγνωρίσϑη τοῖς βασιλεῦσιν. ὁ 02 Νεστο-
ρίδης μήτε ἐρωτηϑεὶς μήτε ἄλλως γνωρισϑεὶς, ἑαυτὸν ἀναφαίνει,. εἰπών. αὐτὰρ ἐμὲ προέηκε “Νέστωρ.
xci τὰ ἑξῆς. ἵνα xav τούτῳ ποικίλως γράψῃ ὃ ποιητής. (Vers. 164. ) Ὅτι γνωμικῶς ἐῤῥέϑη τὸ, πολλὰ
γὰρ ἀλγὲ ἔχει πατρὸς παῖς οἰχομένοιο, ἐν μεγάροις. ᾧ μὴ ἄλλοι ἀοσσητῆρες ἔωσιν, 0. ἐστι βοηϑοὶ
σπουδαῖοι, μὴ ἀναμένοντες ὄσσαν εἰς τὸ βοηϑῆσαι. ἦν γὰρ ἔϑος, ἐρωτᾶν τὸ ϑεῖον. xci βοηϑεῖν μὲν,
100 εὐ προτραπείη τις. ἡσυχάξειν δὲ, εἰ κωλύεται. τοὺς δὲ σπουδαΐους βοηϑοὺς, ἄλλως μάλιστα ἐδήλωσεν
30 'Haiodog ἐν τῷ. ἄζωστοι κίον. σπουδαιότεροι γὰρ ἀοσσητήρων οἱ προϊόντες εἰς ἄμυναν ἄζωστοι. τοὺς δὲ
ἀοσσητῆρας ἑρμηνεύων 0 ποιητὴς, ἐ"πάχγει. οἱ ἀλάλκοιεν κακότητα. ( Vers. 166.) Ὅτι στέρησιν ἀγα- 30
ϑοῦ οἰχοδεσπότου δηλοῖ τὸ, ὁ μὲν, οἴχεται. οὐδὲ οἱ ἄλλοι εἰσὶν, οἱ κατὰ δῆμον ἀλάλκοιεν κακότητα.
(Vers. 169.) Ὅτι πρὸς υἱὸν φίλου εὐεργέτου ἐνδημήσαντα , καλὸν εἰπεῖν τὸ, ἢ μάλα δὴ φίλου ἀνέρος
υἱὸς, ἐμὸν δῶ χεϑ ὃς cive. ἐμοῖο πολεῖς ἐμόγησεν cé ovs. ( Vers. 171. ). ἐπὶ δὲ φίλῳ ἀγαϑῷ ἀπο-
δήμῳ ἐπὶ μαχρὸν, ἔχοι ἄν τις εἰπεῖν κατὰ ὕρον φιλίας ἀληϑοῦς τὸ, καί μὲν ἔφην ἐλϑόντα, φιλησέμεν
ἤτοι φιλοφρονήσεσϑαι, ἔξοχον ἄλλων. (Vers, 179.) Καί xev Dau. ἐνθάδ᾽ ἐόντες ἐμισγόμεϑια. 0 ἐστι
συνῆμεν. οὐδέ κεν ἡμέας ἄλλο διέκρινε φιλέοντέ τε τερπομένω τε, πρίν γ᾽ ὅτε δὴ ϑανάτοιο μέλ αν νέφος
ἀμερεκάλυψεν. ivre δέ τινος παλαιοῦ γράψαντος ὕτι γηράναι ἤϑελεν. ὁ Μενέλαος μετὰ ᾿Οδυσσέως
ἤγουν εἰς γῆρας ἐλϑεῖν πρὸς ὁμοιότητα τοῦ δειπνάναι καὶ ἀριστάγναι περὶ ὧν καὶ ἑτέρωϑι δηλωϑήσεται.
40 προσενϑυμηπέον xai ' Hawóov τὸ, qovreoct τοχεῦῖσιν. ὧν ϑέμα. σεσιγημένον, τὸ γήρημι κατὰ τὸ
αἴτημι. οὗ χρῆσις παρὰ Πινδάρῳ ἐν τῷ, τί ἔρδων, φίλος σοί τε καρτεροβρόντα Κρονίδα, qi2og δὲ Μοί-
m εὐθυμία τε μελῶν εἴην; τοῦτ᾽ αἴτημί σε. καὶ τοῦτο uiv, τοιόνδε. ( Vers. 181.) Ὅμηρος δὲ τοῖς
οειρημένοις ἐπάγει. καὶ τὸ, ἀλλὰ τὰ μέν που ἔμελλεν ἀγάσσεσϑαι Dog αὐτός. "ὃς κεῖνον δύστη- áo
Yes ἀνόστιμον ἔϑηκε. Καὶ t ὅρα τὸ ἀνόστιμον, κατὰ στέρησιν ῥηϑὲν τοῦ νοστίμου, οὐ τοῦ ἡδέος ἀλλὰ
τοῦ γοστήσαντος ὃς ἐν ἄλλοις ὑπότροπος λέγεται. CVers, 180.) 70 δὲ εἰρημένον ἦϑος τοῦ MeveAdov
ἐϑέλοντος εἰς ἑαυτὸν μετοικίσαι τὸν φίλον Ὀδυσσέα, ἔχοι. ὧν ὁμοιούμενον καὶ τὸ τοῦ ZrrixoU Θεμιστο-

158 Pod C QIA4IAÁA: A4 Vs 175—190.

χλέους. ὃς τρἰχλινόν φασιν οἰχοδομησάμενος περιχαλλέστατον, ἀγαπᾶν ἔφησεν e τοῦτον φίλων. πληρώ-
σειὲν. οἱ δὲ ὕστερον ἄνϑρωποι, τοιοῦτον μὲν οὐδὲν φιλήσουσιν. εὔξαιντο δ᾽ ἂν μὴ δ᾽ αὐτοὶ zar. οἴχους
εἶναι εἶ uóvov πλησϑεῖεν ἀργύρου καὶ χρυσοῦ καὶ λοιπῆς φλυαρίας βιωτικῆς. Τὸ δὲ νέφος ἀμφεχάλυ-
vcr, ὅτι χαὶ ἐπὶ δικτύων λέγεται χαλυπτόντων ὄρνιϑας Q xci νερῤέλας λέγει ὃ κωμικὸς, ἐν ἄλλοις
δηλοῦται. (Vers. 181.) Τὸ δὲ ἀγάσεσϑαι,. ταυτόν ἐστι τῷ ἀγαίεσϑαι xci μεγαίρειν χαὶ φϑονεῖν,

' Ev δὲ τῷ, διέχρινε φιλέοντα; ὕρα Ort xci ὁμοιότητα τοῦ εἴρειν ἐξ οὗ ποτὲ μὲν, ἡ φαύλη ἔρις ποτὲ

δὲ ἡ ἀγαϑὴ ἔρις καὶ ἡ εἰρήνη. οὕτω δὴ xci τὸ διακρίνειν, io ὅτε μὲν, φιλητῶς idibus un ὡς Ort
διαχρίγνει τις μάχιμον συμπλοχὴν καὶ νείχεα. ποτὲ δὲ, ἀνάπαλιν. ὡς ὅτ᾽ ἂν, φιλιχήν τις ἕνωσιν ἅπα-
γαγὼν; διαχρίνει τοὺ φιλοῦντας χωρίσας «m ἀλλήλων. ἡ γὸρ τοιαύτη διάχρισις, οὐχ ἂν φιλοῖτο.
50 παρὰ δέ ye τοῖς Vorc"oov, ἐπαινεταὶ λέξεις τὸ διαχρίνειν καὶ ἡ διάκρισις. ἀντίκεινται γὰρ, πρὸς τὸ συγ-
χρίνειν ἤγουν συγχέειν καὶ πρὸς τὴν σύγχυσιν. ( Vers. 1 74. ) Ὅτι φιλίαν πολλὴν πρὸς ᾽Οδυσσέα ὃ ΜΕνέ-
λαὸς ἐνδεικνύμενος, λέγει ὡς ἐβούλετὸ μετοικίσαι αὐτὸν τῆς ᾿Ιϑάκχης καὶ εἰς τὴν χατ' κὐτὸν γῆν ἀγαγεῖν.
φησὶ γὰῤ καὶ χέν οἱ "Aoyet νάσσα πόλιν καὶ δώματ᾽ ἔτευξα ἐξ ᾿Ιϑάκης ἀγαγὼν σὺν κτήμασι xci τέχεϊ ᾧ
χαὶ πᾶσι λαοῖσι τοῖς OIZELCZOLG δηλ c, ἢ ὅσοις ἤϑελεν ὁ ᾿Οδυσσεὺς, μίαν πόλιν ἐξαλαπάξας αἵ περιναιε-
τάουσιν, ἀνάσσονται δ᾽ ἐμοὶ αὐτῷ. χρὴ δὲ voci ὡς p τοιαύτη μετοίχησις ἐφύλαττε τῷ Ὀδυσσεῖ καὶ τὴν
αὐτοῦ βασιλείαν. τὸ γὰρ ἄλλως μετοικῆσαι, ὅμοιον ἦν φασι φυγῇ. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι Ἄργος χἀνταῦϊγα qnoi»
ἢ τὴν Πελοπόννησον. 1) καὶ τὴν ὑπὸ τῷ Μενελάῳ χώραν. ὅϑεν xav Ελένη Aoysic ἔν τε ᾿Ιλιάδι καὶ μετ᾽
ὀλίγα δὲ, ἡ ἄλλως μὲν, “άκαινα, κατὰ δὲ τὸ ὅλον, Πελοποννησία. Τὸ δὲ νώσσα, ἀντὶ τοῦ κατώκισα.
"οὗ γὰρ ναίω μόνον, ἀλλὰ καὶ νάω. ὅϑεν χαὶ ναέτης ὁ ἐγκάτοικος. χαὶ τοιοῦτον μὲν, τὸ νάω νάσω,

τὸ μέντοι νάξαι, ἄλλό τὶ ἐστίν. ὥς που ἐν τοῖς ἑξῆς φανήσεται. (Vers. 176. .) Τὸ δὲ ἀλ «πάξαι, ἀντὶ

τοῦ ἁπλῶς ἐχχενῶσαι εἴ, MUS viv. ov γὰρ ἂν ὃ Μενέλαος ἐχπορϑήσοι πόλιν 1 ὑφ᾽ ἑαυτῷ οὖσαν. ἐχχενώ-

60 cet μέντοι εἰς μετοικίαν Ἀὕτέ τι κατεπεῖγον εἴη." ὅτι δὲ τὸ ἀλαπάξαι πλεονασμὸν ἔχει τὸ ἄ, εὕρηται γὰρ καὶ
λαπάζειν, εἴρηται καὶ ἐν ἄλλοις. ὥσπερ καὶ OTt παρὰ τὴν λάπαϑον παρῆκται δὲ ἧς χενοῦται γαστήρ.
ἀμέλει φασὶ: ; Δημόκριτος τοὺς βόϑρους oc οἱ χυνηγοὶ σχάπτοντες, φρύγανα χαὶ χόνιν ἐπὶ αὐτοῖς ἐπι-

βάλλουσιν à ἵγα τὰ ϑηρία ἐμπίπτωσι. , λαπάϑους καλεῖ. διὰ τὸ χεχενῶσϑιαι ὀρυχϑέντας. ( Vers. 1 77: )

Τὸ δὲ ἀνάσσονται δ᾽ ἐιιοὶ αὐτῷ, πρὸς ἀκρίβειαν κεῖται καὶ δαφήνειτιν τοῦ ὡς ἐῤῥέϑη ἀλαπάξαι. περίοι-

xov μὲν γὰρ πόλιν ἐχϑρὰν, ἀλαπάξοι τις ἂν ἐκπορϑητιχῶς, οὐ μὲν καὶ ἧς αὐτὸς ἀνάσσει. ( Vers. 383.)

1491" Ὅτι περιπαϑῶς εἰπόντος τοῦ Μενελάου τὰ χατὰ τὸν Ὀδυσσέα καὶ oixrov κινήσαντος, τοῦτο γὰρ δηλοῖ
τὸ, πᾶσιν ὑφ᾽ ἵμερον ὦρσε γόοιο, χλαῖε μὲν ἀργείη Ἑλένη. κλαῖε Τηλέμαχος καὶ ΔἹενέλαος. οὐδ᾽ ἄρα
Νέστορος υἱὸς ἀδαχρύτω ἔσχεν ὄσσε. μνήσατο γὰρ κατὰ ϑυμὸν, ἀμύμονος ᾿“ντιλύχοιο. ὃν δὴ Hove
ἔχτεινε qais ἀγλαὸς υἱός. 0 “ἰϑίοψ δηλαδὴ Méuvom. περὶ οὗ λέγει τι καὶ ὃ περιηγητής. ὡραιότητα

10 δὲ οὐ μόνον toU δέμνονος αἰνίττεται τὸ, Hovs αὐτὸν υἱὸν λέγεσϑαι, κἀλλὰ καὶ τοῦ Τιϑωνοῦ. o μιγεῖσα -

ἡ Hos, τεχεῖν τὸν Mé£uvove λέγεται. πολὺς δὲ ὃ περὶ Τιϑωνοῦ λόγος τοῖς παλαιοῖς. Ὅρα δὲ ori φαει-

νῆς μητρὸς, ἀγλαὸς ἦν οἰχείως οὗτος υἱὸς ὡς ἡλιώδης τὴν ϑέαν. (Vers. 184.) ᾿στέον δὲ rv Ελένη

μὲν πρῶτον χλαΐει, ἐπειδὴ κάρτα φιλοίκτιστον γυνὴ κατὰ τὴν τραγῳδίαν. ( Vers. 185.) Τηλέμαχος δὲ

utr ἐκείνην, ὡς υἱὸς πατέρα, καὶ ὡς τοῦ πάϑους πρωτοστατῶν. pe os MevéAeoc, ἐπειδὴ) οὐδ᾽ αὐτὸν

ἐχρῆν εἶναι ἀδάχρυτον ἐπὶ i πάνυ πεφιλημένῳ. (Vers. 1 86. ) ὁ δὲ ὡς ἐν δορυφορήματος (ασὶ τρόπῳ

20 παρὼν Διεστορίδης εἰ χαὶ μὴ zer. ἐχείνους ἴσως ἔχλαιεν, ἀλ οὖν οὐχ ἣν ἀδάχρυτος. παρείλετο δὲ αὐτῷ τοῦ

x αὐϑμοῦ, τὸ πόλὺ. διότι τὲ οὐχ ἐξορϑοῦ χαὶ αὐτὸς ἀλλ Ὀδυσσέα πρόφασιν" ἔχλαιε, χαὶ ὅτε οὐδὲ συνή-
ϑης ἣν τῷ ἀδελφῷ ἐ ἐν Τροίᾳ πεσόντι, αὐτὸς ἐν ἸΤύλῳ τραφείς. καὶ διότι δὲ εὐχλεῶς ἐχεῖνος᾽ ἀπέϑανεν.

ἀπαϑέστερον οὖν ὑποτίϑεται τὸν “Πεισίστρατον ὃ ὃ ποιητὴς, ὡς cv ἔχοι" προχατάρξαι παῤαμυϑέας, εὐϑὺς

γὰρ αὐτὸς παύει τὸν χλαυϑμὸν εἰπὼν φίλα καὶ ἐπαινετὰ τῷ Mevilco. “Ὅρα δὲ χαὶ τὴν ἐξαλλαγὴν τοῦ
ὀχήματος, εἰπὼν γὰρ ἔχλαιε μὲν ᾿Ελένη. ἔχλαιε δὲ ὃ δεῖνα zai ὃ δεῖνδῥι -ἐσχημάτισεν ἀποφαντιχῶς, οὐδ᾽

ἄρα Νέστορος υἱὸς ἀδάκρυτος ἔμενεν. οὐ διατρίβων δηλαδὴ ἐν TO ᾿ἀλαίειν ἀλλὰ πρὸς βραχὺ δα-

χρύων. Joni δὲ ἀγνώριστος ἦν δ᾽ Νεστορίδης ὀὗτος τῷ ἀδελφῷ ᾿αντιλόχῳ, δηλώσει ὑπυγατιὼν, ἔνϑα

58 didt avr" oat φησὶν ἐκείνῳ ὀῦτε Duy. (Vers 190.) "Ori γρησιμόν mOft Hz φρονίμου ἔπαινον τὸ,

ΑΨ 47... 4. Vs. 19$—210. 159

*
περὶ μέν Ge βροτῶν πεπνυμένον εἶναι ἔφασκεν ὁ δεῖνα or ἐπιμνησαίμεϑα σεῖο. τὸ δὲ xci νῦν εἴ τι που ἔστι
πίϑοιό μοι, καλὸν εἰς παραίνεσιν. ( Vers. 194.) ^ Ὅτι -γνωμικῶς λέγεται τὸ, οὐ γὰρ ἔγωγε τέρπομαι
ὀδυρόμενος μεταδόρπιος. ἤγουν ἐπ αὐτῷ τῷ δόρπῳ ἐν ᾧ ἀνέσεως μάλιστα χρεία. ἀλλὰ χαὶ ἠώς φησιν
ἔσσεται. τὴν δὲ αἰτίαν, ἐν ἄλλοις ἐρεῖ 0 ποιητής. ἵνα δηλ αδὴ μήτις νεμεσήσηται καὶ εἴπῃ δαχρυπλώειν
βεβαρημένον τὰς φρένας οἴνῳ. ( Vers. 195.) εἶτα ἵνα μὴ δόξῃ ἀποτρέπειν. καϑόλου τοῦ κλαίειν. ἐπὶ
γεχροῖς, φησίν. νεμεσσῶμαι γέ μὲν οὐδὲν, κλαίειν ὕς κε ἡγάνῃσι βροτῶν καὶ πότμον ἐπίσπῃ. τοῦτό νυ
χαὶ γέρας οἷον βροτοῖς. κείρασϑιαὶ rs κόμην βαλέειν v ἀπὸ δάκρυ παρειῶν, οὔχουν χαϑιάπαξ ἀναιρεῖ
ὁ Νεστορίδης τὸ ἐπὶ τεϑνεῶσι κλαίειν. ἀλλὰ μεταληπτικῶς, συγχωρεῖ μὲν τὸ πρᾶγμα, μέμφεται δὲ τὸν
χαιρόν. ἤτοι τὸ ὀδύρεσίϑλαι τινὰ ἐνδόρπιον. (Vers. 196.) Τὸ δὲ κλαίειν ὅς xe ϑάνῃησιν, ἔχει τι üuqu-
10 βολίας σχεδιαστιχῆς. ὕμως δὲ οὐκ ἂν λέγοι ὡς χρὴ τὸν ϑγανόντα κλαίειν ἤτοι κλαυϑιμὸν motigÜ «t,
ἀλλ ὅτι ἡμᾶς χλαυστέον ἐπὶ τῷ ϑανόντι. Τὸ δὲ ϑιανεῖν καὶ πότμον ἐπισπεῖν ὃ πολλαχοῦ λέγεται, τὴν
αὐτὴν ἔννοιαν παλιλλογεῖ. (Vers. 107.) Τὸ δὲ γέρας οἷον, “ἢ ϑαυμαστιχῶς εἴρηται καὶ δασύνειν τὸ 4o
οἷον, ἢ ἴσως xci ἀντὶ τοῦ μόνον, Orc xci ψιλωϑήσεται. (Vers. 199.) Ὅτι ὥσπερ v ᾿Ιλιάδι τὸ, οὐ
γάρ μὲν ἀφαυρότατος βάλεν ᾿χαιῶν, τῷ ἀποφατιχῷ κατάφασιν δηλοῖ ἀνδρικὴν ἵνα λέγῃ οὐκ ἀφαυ-
ρότατον, τὸν πάνυ ἀνδρεῖον. οὕτω καὶ ἐνταῦϑ'α τὸ, ἐμὸς τέϑνηκεν ἀδελφεὸς οὔτι κάκιστος oyetov, ἀντὶ
τοῦ ἀνδρειότατος εἴληπται. Πεισίστρατος δὲ περὶ ᾿ΑΙντιλόχου τοῦτο φησὶ τοῦ ἀδελφοῦ. λέγων καὶ ort
περὶ ἄλλων φασὶ γενέσϑαι ἐκεῖνον. ( Vers. 202.) “Περὶ μὲν ϑείειν ταχὺν 19? μαχήτην. ὡς οἷον ἕρμη-
γεύων τὸ, οὔτι κάκιστος. εἰ δὲ ὁ Νέστωρ πρὸ τούτων ὡσαύτως ἐπαινέσας τὸν ᾿“ντίλοχον, εἶπεν ἐκεῖνον
καὶ χρατερὸν καὶ ἀμύμονα, ἔχει καὶ ὁ υἱὸς Πεισίστρατος ἐνταῦϑα εἰπὼν ἀντὶ τοῦ κρατερὸς, τὸ, οὔτι
20 χάχιστος ᾿Ἡργείων. ᾿Ἵμύμονα δέ γε, αὐτὸς ὁ ποιητὴς πρὸ ὀλίγου εἶπε τὸν dicem ( Vers. 204.)
Ὅτι καϑάπερ ἐν. τῷ, ὦ φίλ' ἐπεί ui ἔμνησας ὀϊζύος, μακροαπόδοτος ἡ σύνταξις χαὶ ὑποδύσκολος,
Ἀοὕτω καὶ νῦν ἐν τῷ, ὦ φίλ ἐπεὶ τόσα εἶπες καὶ ἑξῆς. μετὰ ὀχτὼ yao στίχους ἀποδέδοται τὸ ἀκόλουϑον τῆς 50
102 συντάξεως ἐν τῷ, ἡμεῖς δὲ χλαυϑμὸν μὲν ἐάσομεν. νοουμένου τοῦ δὲ συνδέσμου, ἀντὶ τοῦ δή. ᾿Ιστέον
δὲ ὅτε κατὰ παλαιὰν παρατήρησιν, ἐν πολλοῖς εὑρίσκεται καὶ μάλιστα παρὼ τῷ ποιητῇ, ὁ ime σύν-
δέσμος δυσαπόδοτος χατὰ σύνταξιν, Orc καϑὰ xci ἄλλαι λέξεις, οὕτω xci αὐτὸ χεῖσϑαι δοκεῖ ἔχ
περισσοῦ.
( Vers. 205. 2 Ὅτι καλὸν εἰς ἐγκώμιον τὸ, τόσα εἶπες 0G ἂν πεπνυμένος ἀνὴρ εἴπῃ καὶ ῥέξειε, καὶ
ὃς προγενέστερος κεΐη. Καὶ ὅρα ὡς ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν χαὶ γέρων, εἶπε περιφράσας τὸ, καὶ ὃς eei 60
ρος εἴη. πρὸς Πεισίστρατον δὲ ὁ λόγος. Og ἔφη τὲ μὴ χρῆναι δακρύειν ἐπιδόρπια, καὶ ἔρεξε πρῶτος
30 αὐτὸ τοῦτο, παύσας αὐτίχα τὸ δάκρυον. εἰ δὲ καὶ πατέρα ἔχει ἀγαϑὸν ὃ ἐπαινούμεκνος καὶ ἑτέρους a&u-1402
παίνους υἱοὺς, προσαρμόσει xci τὰ ἐφεξῆς. τοίου γὰρ καὶ πατρός. ὃ καὶ πεπνυμένα βάζεις. ῥεῖα δ᾽
ἀρίγνωτος γόνος ᾧ ϑεὸς ὄλβον ἐπικλώσει γαμέον τί τε γεινομένῳ τε. ὡς νῦν τῷ δεῖνι ἔδωκεν οἷον τῷ
Νέστορι διαμπερὲς ἤ ἤματα πάντα. αὐτὸν μὲν λιπαρῶς γηρασχέμεν ἐν μεγάροισιν, υἱέας αὖ, πινύτους
τε καὶ ἔγχεσιν εἶναι ἀρίστους. ἤγουν φρονίμους τὲ καὶ ἀνδρείους. ( Vers. 206.) "Icréov δὲ ὅτι τὸ, τοίου,
γὰρ πατρὸς, οἱ γλωσσογράζοι, ἀντὶ τοῦ ἀγαϑοῦ φασιν ὡς τὰ παλαιὰ σχόλια "λέγει. (Vers. 208.) 10
Τὺ δὲ γαμέοντί τε γεινομένῳ τε, τὸ πεπρωμένον παραλαλεῖ, διά ve τὰ γενεϑλιαχὰ, καὶ τὴν μετὰ τὸν
γάμον ζωήν, 3a ἔστι πρωϑύστερον. πρῶτον γάρ τις γεννηϑεὶς, εἶτα εἰς γάμον ἥκει. κρεῖττον δὲ κατὰ
τοὺς παλαιοὺς, νοεῖν τὸ, γεινομένῳ, ἀντὶ τοῦ γεννῶντι. τεχνοποιοῦντι. περὶ τούτου γὰρ καὶ 0 λόγος.
τέως γε μὴν, οὐ δὲ τῷ γαμέοντι, ἐστέρηται τῆς τοιαύτης ἐννοίας. Τὸ δὲ ἀρίγνωτος γόνος, γράφεται
áo xci ἀρίγνωτον γένος. (Vers. 209.) Tov δὲ διαμπερὲς, ἑρμηνεία τὸ ἤματα πάντα. ive χρονικῶς δηλοῖ,
163 τὸ μέχρι πέρατος καὶ δι ὕλου βίου. GA* hog δὲ, καὶ σωματικῶς λέγεται τὸ διαμπερές. οὕτω γάρ τις διαμ- 20
περές που βέβληται. “Τὺ δὲ ἤματα τϑιλοῦται, οὐ μόνον ὡς ἀπὸ τροχαϊχοῦ τοῦ ἤμαρ, ἀλλὰ καὶ πρὸς
διαστολὴν τοῦ ἥματα τὰ ἀχοντίσματα. ( Vers. 210.) Eig δὲ τὸ λιπαρῶς γηράσκειν ἐξ οὗ καὶ γῆρας
λιπαρὸν, συμβάλλεταί τι καὶ τὸ, λιπαροὺς πόδας. καὶ τὸ, λιπαρὸν χρήδεμνον. ἔστι. δὲ λιπαρῶς γηράσ-
xtv, τὸ εὐδαιμόνως καὶ ὡς ἄν τις εἴπῃ, τρυφερῶς. ἀνενδεῶς. ὡς ἐκ μεταφορᾶς τῶν λιπώντων ζῴων,
καὶ ἄλλως δὲ λιπαρῶς γηράσκει, ὁ ix γενετῆς ὄλβιος. 0 ἐδηλώϑη πρὸ “βραχέων ἐν τῷ, ὄλβον. ἐπικλώ- 50

100 ΡΑΨΙΩΙ41.4᾽ 4 Vs. 208—924o.

Get γεινομένῳ. xeie περ τὸ υἱοὺς ἔχειν πινυτοὺς καὶ ἔγχεσιν ἀρίστους, ὄλβος ἐστὶ τῷ γάμῳ ἐπικλωσϑ είς.
ὃ χαὶ αὐτὸ δεδήλωται ὁμοίως ἐν τῷ, ὄλβον ἐπικλώσει γαμέοντι. C Vers, 208.) Ὅρα δὲ ὅτι τὲ τὸν κατ
ἀνϑρώπους βίον εἰς δύο διεῖλεν ἐν τῷ, γαμέοντί τὲ γεινομένῳ τε. ἤγουν εἰς ἀγαμίαν τὴν μετὰ γέννησιν
χαὶ εἰς τὸν uere, ταῦτα γάμον. καὶ ὡς ἄλλην τινὰ βίου ἀρχὴν τὰ μετὰ τὸν γάμον νοεῖ. xci Ort χαλῶς
εἶπεν ὁ ΔΙενέλαος ὡς Νέστορι δῶχε ϑεὸς ἃ λέγει δοϑῆναι μετὰ γάμον. αὐτῷ γὰρ τῷ Μενεχάῳ γενο-

4o “μένῳ μὲν, ἐπεκλώσϑη ὄλβος, οὐ μὴν καὶ γαμέοντι εἴγε μετὰ γώμον ἕως ἄρτι κακῶς πάσχει. (Vers, 212.)
Ὅτι ἐπὶ κωλύσεως κλαυϑμοῦ ἐπιδορπίου, καίριον εἰπεῖν τὸ, ἡμεῖς δὲ χλαυϑιμὸν μὲν ἐάσομεν ὃς πρὶν
ἐτύχϑη. δόρπου δ᾽ ἐξαῦτις μνησώμεϑα. μῦϑοι δὲ καὶ ἠῶϑεν περ ἔσονται.

( Vers, 213.) Ὅτι δοκοῦσιν οἱ παλαιοὶ, καὶ μετὰ κλαυϑμὸν amovimrioÓ εἰς ἀποτροπιασμόν
τινα. οἱ γοῦν βασιλικοὶ ξένοι ἐνταῦϑα καίτοι νυψάμενοι πρὸ ὀλίγων, πάλιν ἐπὶ τῷ χλαυϑιμῷ ποιοῦσι 10
δοτοῦτο. φησὶ γοῦν ὁ “Νεστορίδης. Χερσί δ᾽ ἐφ᾽ ὕδωρ χευάντων, ἤτοι χεάτωσαν ᾿“ττιχῶς. οὐ "μὲν δὲ
ἀλλὰ καὶ ἐλλειπτικῶς. οὐ γὰρ ἐχφωνεῖ καὶ τίνες χεύωσιν ὕδωρ. (Vers, 215.) Ὅτι διαειπεῖν κεῖται
ἐνταῦϑα, τὸ διεξοδικῶς εἰπεῖν. καὶ εὕρηται καὶ παρ᾽ ἄλλοις οὕτως ἡ λέξις. ὁποῖον καὶ τὸ, δίειπέ μοι
ὄφρα δαείω.
( Vers. 216.) Ὅτι AaqaAMov ἐνταῦϑα πλάττεται ὁτρηρὸς ϑεράπων Mevehtov, προσφυὲς ὄνομα.
ὃν οὐ χρὴ σφάλλεσθαι τοῦ δέοντος πρὸς τὸν δεσπότην. ὥσπερ καὶ τεωνεὺς πρὸ αὐτοῦ, ὃν ἀληϑεύειν
χρεών. (Vers. 219. ) Ὅτι ὥσπερ πρὸ τούτων ἦν τὸ, in «vr ἀλλ᾽ ἐνόησεν AdÜwuv&, οὕτω κἀνταῦϑα,
ed ἄλλ ἐνόησ' “Ἑλένη. τί δὲ ἐνόησεν; αὐτίκ ἄρ᾽ εἰς οἶνον βάλε φάρμακον ἔνϑεν ἔπινον οἱ συμπόται.

60 nj “πενϑές T ἄχολόν τε. χαχῶν ἐπίληϑον ἁπάντων. οὗ καὶ παραδιδοὺς τὴν δύναμιν, σαφέστερόν quow.
ὃς τὸ, uarepoEsev ἐπὴν κρατῆρι μιγείη, οὐκ ἂν ἐφημέριός ye βάλοι κατὰ δάχρυ παρειῶν. οὐδ᾽ εἴ ol κατα- 20
τεϑναΐη μήτηρ τε πατήρ τε. οὐδ᾽ εἴ οἱ προπάροιϑεν ἀδελφεὸν, ἢ φίλον υἱὸν χαλχῷ δηϊόφεν 0 δ᾽ ὀφϑαλ-
μοῖσιν δρῷτο. (Vers. 222.) ὑπερβολικὰ δὲ ταῦτα. μεγεϑύνοντα εἰς ὑπερβάλλουσαν αὔξησιν, τὴν τοῦ
φαρμάχου δύναμιν. ( Vers. 227.) εἶτα καὶ διὰ πληϑυσμοῦ μεγαλεῖον ἐπάγων τῷ τοιούτῳ τῆς" Ἐλένης
φαρμάκῳ, φησί. τοῖα Διὸς ϑυγάτηρ ἔχε φάρμαχα μητιόεντω. ἐσϑλά. τά οἱ Πολύδαμνα πόρε Θῶνος

1403 "παράχοιτις, “Ιἰγυπτίη. τῇ, πλεῖστα φέρει ζείδωρος ἄρουρα φάρμακα. πολλὰ μὲν ἐσθλὰ μεμιγμένα,
πολλὰ δὲ λυγρά. (V ers. 231. ) οἷς ἱστορίαν ἐπιπλέχων αἰγυπτιακὴν, φησίν. ἰητρὸς δὲ ἕχαστος ἐπιστά-
μενος περὶ πάντων ἀνϑρώπων. ἡ γὰρ, Παιήονός εἰσι γενέϑλ ης. (Vers. 233.) ἐπεὶ δὲ τοιοῦτον ἐνέηκε
φάρμαχον ἡ “Ἐλένη τῷ χρατῆρι ἐχέλευσέ τε οἰνοχοῆσαι, τότε δὴ ἀνυποστόλως μνήμη τοῦ Ὀδυσσέως ἐγέ-
wero. χαὶ ὃ Τηλέμαχος οὐχέτι ἔκλαιε διὰ τὸ φάρμακον. ὅπερ ἴσως μὲν καὶ xe ἱστορίαν ἐκδεχτέον,
ὡς καὶ τοιούτων ὄντων παρ «“ἰγυπτίοις ναρχωτιχῶν τινων ἢ ϑελχτηρίων φαρμάχων. μάλιστα δὲ, συμ- 30
βολικώτερον ἐχληπτέον αὐτὸ, εἰς τὸ, καϑὰ x«l μετὰ ταῦτα φανεῖται, λαϑικηδὲς τῆς ἐν συμποσίοις
φιλικῆς ὁμιλίας. ἧς ἀνακιρναμένης τῷ φιλοτησίῳ κρατῆρι καὶ εἴτε σπουδαῖα εἴτε καὶ ἄλλως ἡδέα xci
ἀστεῖα ζητήματα ὑποκινούσης, οὐκ ἔστι τὸν συμποσιάζοντα, μνησϑῆναί τινος τῶν ἔμπροσϑεν χακῶν,
οἷα χανδὸν ἐμπιπλάμενον οὐχ οὕτω τοῦ περισοβοῦντος χρατῆρος, ὅσον τοῦ τῆς ὁμιλίας γλεύχους ὑφ᾽

10 ἧς πᾶν λυπηρὸν τῆς τοιαύτης ἐπικυλικίου ἡδύτητος ἐξωστράκισται. ( Vers. 240.) xai ἡ τοῦ λόγου πίστις,
παρὰ πόλδας 0 φασι. κινήσασα γὰρ τοὺς περὶ Ὀδυσσέως ἐγκωμίους λόγους 7j! Ελένη καὶ λοιπὰς διηγήσεις,
καὶ τῷ ᾿᾽συμποσίῳ αὐτὰς λαϑικηδὲς οἷον φάρμακον παραμίξασα, τὸ δάκρυόν τε τοῖς συμπόταις ἔστησε,
καὶ τὲν ἀκμὴν τῆς λύπης ἐκχρουσαμένη, ἀπήμβλυνε. καὶ τοίνυν ὁ Τηλέμαχος τὰ δάκρυα συστείλας,
δίδωσιν ἑαυτὸν τοῖς λαλουμένοις. καὶ δαίνυται χαϑήμενος. xci uUo τέρπεται. ὕπερ ἡ “Ελένη vexe-
λεύσατο ἀρχομένη τῆς διηγήσεως τῶν κατὰ τὸν Ὀδυσσέα. Καὶ ὅρα ὅπως ἀναγχαῖον τῷ ποιητῇ ἐνταῦϑϑα 4o
τὸ τῆς ᾿ Ελένης ἐπεισόδιον. δίχα γὰρ τῶν ἄλλων, ἔχει καί τινα δὲ αὐτῆς ἱστορῆσαι, ἅπερ οὐδεὶς ἄλλος
ἐγίνωσχεν. ὥσπερ καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς ὁμοίως διὰ τοῦ Μενελάου. Σημείωσαωι δὲ καὶ ὅτι διὰ μὲν τὸν τῆς
᾿Ἐλένης τοῦτον κρατῆρα, οὐχ ἂν ἐφημέριός τις βάλοι δάκρυ χατὰ παρειῶν. οἱ δὲ ὕστερον ῥήτορες τῇ 164
τῶν παραμυϑητιχῶν μεϑόδων εὑρέσει, παντελῶς ἐξαιροῦνται τὸ πάϑος. ὡς διὰ βίου μὴ δακρύειν τὸν
τοῦ παραμυϑητιχοῦ δεόντως ἐπαΐοντα. (Vers. 220.) ᾿Ιστέον δὲ ὕτι ἐν τοῖς τοῦ ᾿4΄ϑηναίου, περὶ τῶν

B B Δα y , - c δ ᾿ Y , & ' - 3 » or i
κατὰ τὴν ' Βλένην φέρεται ταῦτα, ' Ἑλένη Διὸς οὖσα ϑυγάτηρ καὶ παρὰ τῶν ἐν “ϊγύπτῳ σοφῶν utua-

Pu 2124I.: d. Ys221—2328. 161

ϑηχυῖα, πολλοὺς λόγους εἰς τὸν οἶνον ἐμβάλλει παναλκὲς τῷ ὄντι φάρμακον. ἁπτομένη μεταξὺ χαὶ
"ταλασιουργίας, οὐ δὲ ἀρέσκειαν , ἀλλ ὡς οἴκοϑεν ἔχουσα τὴν τοιαύτην αἵρεσιν. ᾿Αφροδίτη γοῦν 20
μετὰ τὸ μονομάχιον, γρηὶ εἰκυῖα εἰροκόμῳ τῇ ἐκ «Ἱακεδαίμονος, προσεῖπεν αὐτὴν. ἔοιχε δὲ καὶ αὐτὴ τὴν
ἑαυτῆς φιλοτεχνίαν συνορᾶν. τῷ γοῦν Τηλεμάχῳ πέπλον δωρουμένη ἐν τοῖς ἑξῆς, φησί. δῶρόν roc
xci ἐγὼ δίδωμι xci τὰ χαϑεξῆς. εὕρηται δὲ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι περὶ ἱστὸν ὑφαίνουσα. καὶ ποικίλλουσα
δίπλαχα. καταμηνύει οὖν φησι τὴν σωφροσύνην τῆς ᾿ Βλένης, ἡ αὐτῆς φιλεργία. ἱστορεῖ δὲ ὃ αὐτὸς
σοφιστὴς, καὶ ὅτι ᾿ Ελένη τις ὕστερόν more χρόνου γέγονε δεινὴ πλεῖστα ἐσϑίειν. “Τὺ δὲ εἰς οἶνον βάλε
φάρμαχον, ἀντὶ τοῦ ἐνέβαλεν. ἐνέϑετο. Τὸ δὲ ἔνϑεν ἔπινον, ἀσφαλῶς ἐῤῥέϑη. οὐ γὰρ ἄλλως ἁπλῶς
ἐνήργει τὸ φάρμαχον, ἀλλ οἴνῳ ἐμβαλλόμενον. ἤγουν ἐνιέμενον. διὸ φησίν. ἐπεὶ ἐνέηκε χέλευσέ τε otvo-
io χοῆσαι. (Vers. 521.) Δηπενϑὲς δὲ, οὐ μόνον τὸ ἐστερημένον πένϑους, «Ak ἰδοὺ ἐνταῦϑϑα καὶ τὸ
στερίσχον πένϑους. 0 ἐστιν ἄλυπον. ἴάχολον 02, τὸ ἀόργητον. ἄλλως μέντοι, χαὶ ἄχολα ζῷα τὰ μὴ
ἔχοντα σωματικὴν χολήν. Τὸ δὲ ἐπίληϑον, ᾿Ἡρίσταρχος μὲν προπαροξυτόνως γράφει, ὡς ὄνομα. οὐδέ-
τερον, ὃ δηλοῖ τὸ ἐπιληστιχόν. ὁ δὲ ᾿“Ισκαλωνίτης, ὡς μετοχήν φασιν οὐκ &U προπεριθπᾷ, ἵνα ἢ, τὸ
ποιοῦν ἐπι λανϑάνεσίλαι. ἡ Ὅρα δὲ ὅτι ἐν μὲν τῷ ἐπίληϑον καϑιὰ καὶ ἐν τῷ Ja καὶ λῆστις zc ἐπιλησ- 30
μοσύνη καὶ zijro, φυλάσσεται τὸ ἢ τοῦ λήϑω ἐνεστῶτος, ἐν ἄλλοις δὲ, ἀντ᾽ αὐτοῦ τὸ ἃ κεῖται ὡς ἀπὸ
τοῦ ἔλαϑον δευτέρου ἀορίστου. τοιοῦτον τὸ λάϑρα σὺν τοῖς ἐξ αὐτοῦ. καὶ τὸ λαϑικχηδές. καὶ ὃ λάϑαρ-
γος. ἕτερος ὧν αὐτὸς παρὰ τὸν διὼ τοῦ ἢ λήϑαργον. ὃς λάϑαργος, πλεονασμῷ τοῦ (Orc γινόμενος
λαίϑαργος, δηλοῖ μὲν, κύνα. τροπικῶς δὲ, σημαίνει καὶ ἐπίβουλον ἄνϑρωπον κρύφα βλάπτοντα. καὶ
ἔστιν ἐκεῖνος, ὡς περ εἴ φασιν λαϑροδήκτης, ἀπὸ κυνῶν. “Σοφοκλῆς. σαίνουσα δάκνεις καὶ κύων λαί-
20 ϑάαργος εἶ, Τὸ δὲ καταβρόξειεν, ἀντὶ τοῦ καταπίη, παρὰ τὸν βρόχϑον ὃς ἐστι λαιμός. ὅϑεν καὶ κατα-
βροχϑίζειν τὸ καταπίνειν. ὀνοματοποιίας δὲ ταῦτα τρόποι. (Vers. 222.) Τὸ δὲ ἐπὴν κρητῆρι μιγείη,
παρατετηρημένως ἐῤῥέϑη καὶ αὐτό. οὐ γάρ ἐστιν ἁπλῶς νηπενϑὲς καὶ τὰ λοιπὰ, εἰ μὴ καὶ κρητῆρο
guys. (Vers. 223.) Τὸ δὲ ἐρημέριος, δηλοῖ μὲν τὸ, ἐν ἣ ἂν ἡμέρα πίνοιτο. παρῆχται δὲ ὁμοίως τῷ
πανημέριος. (Vers. 226.) Τὸ δὲ δηϊόωεν, ἐπίτηδες χασμᾶσαι τῇ τῶν φωνηέντων ἐπαλληλίᾳ. ἵνα τῇ
ἀργίᾳ τῆς ἐχφωνήσεως, δηλώσῃ παράτασιν ἀναιρέσεως. Τὺ δὲ ὀφϑαλμοῖσιν ὁρῷτο , πρὸς ἀσφάλειαν
λόγου ἐγράφη. οὐ γάρ ἐστι. πενίγεῖν 1) zoAot*afke, τοσοῦτον, εἰ μή τις καὶ ὀφϑιαλμοῖς ὁρᾷ τὸν σφαττό-ἦο
μένον. διὸ καλῶς εἴρηται τὸ, τῶν δὲ πραχϑέντων, τὰ μὲν ἄλγιστ᾽ ἄπεστιν, ἡ γὰρ ὄψις οὐ πάρα. ᾧ σύμ-
φωνον xci παρὰ τοῖς πολλοῖς, τὸ μὴ πονεῖν τὴν καρδίαν ἐπὶ πράξεσιν αἷς μὴ ἐπέθαλον ὀφϑαλμοί.
(Vers. 227.) Φάρμαχα δὲ μητιόεντα, ἢ τὰ κατὰ σύνεσιν εὑρημένα. ἢ τὰ δραστικὰ καὶ ὡς εἰπεῖν μέρ-
So μέρα. τουτέστι, βουλῆς δεόμενα εἰς &moqvynv. (Vers. 228.) Τὸ δὲ ἐσθλὰ, διὰ σαφήνειαν κεῖται.
ἵνα φάρμαχα νοοῖντο ταῦτα, ὡς εἰς μόνον καλόν. οὐ μὴν κατὰ τὰ ἐφεξῆς. ἐν οἷς, πολλὰ μὲν ἐσϑλὲ
πολλὰ δὲ λυγρά. Πολύδαμνα δὲ, ἢ κατὰ γένος οὐδέτερον ἐπιϑετιχῶς τὰ πολλοὺς δαμάζξοντα φόρμαζα.
7i κύριον γυναικὸς diy vzriag ἡ Πολύδαμνα ὡς ἡ Μήδυμνα, zcü καὶ ὐφορίων φησί. βλαψίφρονω
φάρμαχα ὅσσ᾽ ἐδάη Io ὕδαμνα, κυταῖς ὕσα Μήδεια τουτέστι φάρμακα, ὧν (pig ἦν ἡ Aiyunria Ho-
λύδαμνα, καὶ Μήδεια ἡ ἐκ Κυταίας πόλεως, ἧς καὶ “Τυκύόφρων μέμνηται. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι. χατὰ ᾿Αῤῥια-
νὸν, ἐξφξαρμάχου μὲν οἶνον καὶ ἡ παρ αὐτῷ Κροχοδίχη, οὐκ ἐφ᾽ ὁμοίοις δέ. φησὶ γὰρ ἐκεῖνος ὅτε ἡ qeo-
μακὶς Κροχοδίχη οἶνον νέμουσα κατὰ τέλη τῇ τοῦ πατρὺς στρατιᾷ, ἐμβάλλει εἰς τοὺς κρατῆρας ῥίζας,
Ang καὶ ὕπνου φάρμαχα. οἱ δὲ, ἔκειντο ἡμιϑιανεῖς κὑπὸ τοῦ πόματος, καὶ ἐφϑάρησαν ὑπὸ τῶν 50
πολεμίων. δὲ ἔρωτα Πριηνέως νεανίου. ἔοικε δὲ μᾶλλον τῷ τὴς Livi χρατῆρι, TO παρὰ τοῖς ue μη»
4o gana τρηχόρσιον. ἐπειδὴ χαὶ νηφάλιοι ϑυσίαι ἤσαν ἐν αἷς οἶνος οὐχ ἐσπένδετό φασιν ἀλλ᾽ ὕδωρ μελίκρα-
^ μάλεστα δὲ ὁμοιότερον πρὸς τὸν δηϊγέντα Ὁμηρικὸν χρατῆρα, τὸ παρὰ iio Διονυσίῳ παῦυσι-
——ÀÀ εἴτε. βρῶμα φησὶν εἴτ ἄλλο τοιοῦτον. Τὺ δὲ παυσινύσταλον, ὕμοιόν φασι τῷ, ἐγρηγόρσιον.
6 δηλοῖ τὸ ποιοῦν ἐγρηγορέναι χαὶ ὡς εἰπεῖν, “γηφάλιον. Tov δὲ Θῶνος εὐδεῖα, ἢ Θόων ᾿Θόωνας
xt τοὺς παλαιοὺς χαὶ dv συγχοπῇ Θῶνος, ἢ μᾶλλον Gong Θώνιος. καὶ κατὰ συγκοπὴν Θῶνος.
φασὶ δὲ αὐτὸν, βασιλέα εἶναι τοῦ κατὰ Κάνωβον ΜΔειλῴου στόματος, εὑρετὴν ἰκτριχῆς παρ᾽ “γυπτίοις,

καὶ πρὶν μὲν ἰδεῖν τὴν “Πλένην, φιλοτίμως διακεῖσθαι πρὸς “ήηενέλαον. ἰδόντα δὲ καὶ περιἐργασάμενον,
ΟΟΜΜΕΝΤ. IN ΟὔΥδ8., ToM. I. X

102 ΡΑΨΩΙ41.4. 4. Vs 228—244.

κατεπιχειρῆσαι αὐτῆς πρὸς βίαν. xci τὸν Μενέλαον γνόντα, ἀνελεῖν αὐτόν. ἀφ᾽ οὗ καὶ πόλιν Θῶνιν
ὀνομασϑῆναι. καὶ τὸν παρ᾽ “ἰγυπτίοις δὲ πρῶτον μῆνα τὸν ϑὼϑ᾽, ἀπ᾿ αὐτοῦ κληϑῆναι. Αἰλιανὸς δὲ laro-
oci παραϑήκην γενέσθαι Θώνεδι, τὴν “Ἑλένην πρὸς Μενελάου, ἀνιόντος εἰς “ἰϑίοπας. καὶ ὡς ἠράσϑη
θο αὐτῆς ὁ Θῶνις. καὶ ὡς ἐζήλωσεν ἡ Πολυδάμα ἢ Πολύδαμνα, *xcf ἑτέρους. ei ὡς ἐξέϑετο τὴν EXC
γὴν εἰς φάρον οἴχτῳ καὶ ζήλῳ. δοῦσα καὶ βοτάνην ἐχϑρὰν τοῖς ἐχεῖ πολλοῖς ὄφεσιν ἢ φυτευϑεῖσα καὶ
βλαστήσασα ; * FAÉviOP ἐχλήϑη. ὃ δὲ γεωγράφος λέγειν ὅτι περὶ τὸν Κανωβικὸν πλοῦν, Θῶνις ποτέ τις
ἣν πόλις, ἐπώνυμος βασιλέως δεξ ξαμένου Μενέλαον xc Ἐλένην. Ἡρόδοτος δὲ ἱστορεῖ ὕτι Θῶνις, φύ-
λαξ ἦν τοῦ “Κανωβικοῦ στόματος. ὃς καὶ ἀνήνεγκεν εἰς Πρωτέα τὴν ἀδικίαν τοῦ ᾿Αλεξάνδρου ὕτε xc 165
ἀφῃρέϑη τὴν ᾿ Ελένην, ἀρέσκεται γὰρ “Πρόδοτος, μὴ εἶναι τὴν ' Βλένην ἐν τῇ Τροίᾳ, ὡς καὶ ἐν ἄλλοις
1494εἴρηται. 0 δ᾽ αὐτὸς λέγει χαὶ ὅτι ἐν τῷ ῥηϑέντι Κανωβικῷ στόματι, ἱερόν ἐστιν ΠΙραχλέος, εἰς 0 & 10
τις καταφυγὼν ἐπιβάληται στίγματα ἱερὰ δοὺς αὑτὸν τῷ ϑεῷ, οὐχ ἔστι τούτου ἅψασϑαι. ὁ δὲ Πρω-
τεὺς τίς ἐστιν, ἐν τοῖς ἐφεξῆς inns ST CL. (Vers. 229. ) To δὲ «Ἱιγυπτίη , ἢ κατὰ δοτικὴν γοητέον Tre
λέγῃ € ὅτι ἐν τῇ .«“ἰγυπτίᾳ χώρᾳ ἕνϑα πλεῖστα φάρμακα. ἢ χατὰ ὀρϑὴν χαὶ εὐϑεῖαν. ἵνα ἢ Θῶνος παρά-
χοιτις ἡ ἐξ Aiyónrov, ἡ πλεῖστα γῆ ἐδίδου φάρμακα ὡς περὶ αὐτὰ ἠσχολημένη. ( Vers. 250.) Τὰ δὲ
τοιαῦτα φάρμακα, μέσος εἴρηται, διὸ χαὶ ἐπήγαγε. πολλὰ μὲν ἐσθλὰ πολλὰ δὲ λυγρά. ΦΣημείωσαι δὲ
ὅτι τὸ, φάρμακα ἔχειν πολλὰ μὲν ἐσθλὰ μεμιγμένα, πολλὰ δὲ λυγρὰ, καὶ περὶ ἀνϑρώπου λεχϑείη ἂν
ἔχ τὲ ἀγαθῶν τινων συγκροτουμένου, χαὶ εἰς ἐναντία δὲ ὡποχλίνοντος. (Vers. 231.) To δὲ ἰητρὸς
δὲ ἕκαστος καὶ ἑξῆς, ἐγκώμιον τῶν ““ἰγυπτίων ὦ ὡς τοιούτων ὄντων. τοῦτο δὲ, πρὸς πιϑανότητα ἐῤῥέϑη
τοῦ ἐγνῶσϑαι τὰ ἐκεῖ πολλὰ φάρμακα. ἅπερ οὐχ ἂν διέγνωστο εἰ μὴ ἰατροὶ ἦσαν ἀκριβεῖς ὁ ἅπαντες. τὸ
παράδοξον. ὡς δὲ καὶ ἄλλως πολλὴ σοφία τοῖς χατ' «Ἄϊγυπτον ἐπεχωρίαζεν, αἱ ἱστορίαι δηλοῦσιν. αἵ 20
10 xai κακοήϑειαν αὐτοῖς ἐπιμαρτυρόμεναι τὴν xci ἐν ἄλλοις δηλουμένην, λέγουσιν ἐξ καὐτῶν xc αἰγυ-
πτιάζειν τὸ πανουργεύεσϑαι. συλλαλεῖ δὲ εἰς τοῦτο, xal? παροιμία αὕτη. δεινοὶ πλέχειν τοι μηχανὰς “γύ-
πτιοι. ( Vers, 252. ) Παιήων δὲ, ϑεῶν ἰατρὸς ὡς καὶ ἡ ᾿Ιλιὰς μυϑεύεται. ἕτερος ὧν ᾿Απόλλωνος ὡς καὺ
“Ἡσίοδος δηλοῖ. εἰπών" εἰ μὴ ᾿Απόλλων Φοῖβος ἐ ἐκ ϑανάτου σώσει ἢ Παιήων ὃς πάντων φάρμακα οἶδε.
τινὲς δὲ τὸν Τἰαιήονα, τὸν αὐτὸν ὑπέλαβον εἶναι χἀνταῦϑα τῷ ᾿Απόλλωνι. δῆλον δὲ xci ὕτι xc
ὕμνος εἷς ᾿Απόλλωνα ὃ Παιήων. Ov παίανα φασὶν οἱ Be) Ὅμηρον. CV ers. 257. ) Ὅτι γνωμικὸν τὸ
“τεὸς ἄλλο τε ἄλλῳ ἀγαϑόν τὲ χακόν τε διδοῖ. δύναται γὰρ ἅπαντα. Καὶ ὅρα τὴν πρωτοτυπίαν τοῦ διδοῖ.
ix τοῦ διδῶ γάρ. ἐξ οὗ τὸ δίδωμι. (Vers. 238.) 'O δὲ λέξων τί σπουδαῖον ἐπὶ τραπέζης, ἐρεῖ ἂν
τοῖς ἀχροαταῖς τὸ, ἤτοι νῦν δαίνυσϑε καϑήμενοι ἐν μεγάροισι καὶ μύϑοις τέρπεσϑε, ἐοιχότα γὰρ
χαταλέξω. ( Vers. 340.) Et δέ τις ἐν ἐγκωμίῳ προοιμιάζεται, προσφυῶς ἂν εἴπῃ ὡς πάντα μὲν οὐχ ἂν 30
ἐγὼ μυϑήσομαι οὐδ᾽ ὀνομήνω, ὕσσοι τοῦ δεῖνος ταλασίφρονός εἰσιν ἄεϑλοι. ἀλλ᾽ οἷον τόδ᾽ ἔρεξε χαὶ
ἔτλη καρτερὸς ἀνήρ. ' EAévij δὲ καὶ τοῦτο φησίν. ἔνϑα xe ὑποβθολήν φασι διηγεῖται ἡ nio. σχήματι
χρησαμένη πρὸ τοῦ διηγήματος , παραλειπτιχῷ τὲ καὶ ϑαυμαστιχῷ. παραλειπτικῷ μὲν, ἐν τῷ, πάντα
20 μὲν ovx ἂν ἐγὼ μυϑήσομαι t ὅσα ὁ ᾿Ὀδυσσεὺς κὠἐϑλεὺσεν. ἐνδιαϑέτῳ δὲ κατὰ ϑαυμασμὸν, ἐν τῷ ἀλλ οἷον
τόδ᾽ ἔρεξε δήμῳ ἐνὶ Τρώων. εἶτα ὑποβαλοῦσα τὸ Mu αὐτόν μιν πληγῆσε: δαμάσας χαὶ ἑξῆς.
( Vers. 239. ) Ὅρα δὲ ἐν τοῖς ῥηϑεῖσι xcà τὸ χαταλέξω. ἀφ᾽ οὗ μετ᾿ ὀλίγα τὸ, πάντα νόον κατέλεξεν.
οὗ φασὶν ὃ ποιητὴς τὸ ὄνομα οὐχ οἶδεν ἤτοι τὸν λόγ ον ἢ τὸν ramon ὥσπερ xci τὸ ἔτυχε καὶ ἐτύ-
χῆσεν εἰδὼς, τύχην οὐ λέγει. (Vers. 240.) Τὸ δὲ ovx ἂν ἐγὼ μυϑήσομαι, πρὸς διαστολὴν κεῖται.
ἄλλος μὲν γάρ τις μυϑήσεται i ἴσως. ἐγὼ δὲ οὔ. (ει, 242.) Τὸ δὲ πάντα οὐχ ἂν μυϑήσομαι ὅσσοι
Ὁδυσσῆος ἄεϑλοι, καινότητα ἔχει ἐν τῷ πάντα καὶ ἐν τῷ ἄεϑλοι. ἀπὸ γὰρ οὐδετέρου μετέβη ἄναχο- áo
λούϑως εἰς ἀρσενικόν. Τὸ δὲ ἔρεξε, ar ἑνὸς γράφεται. Ἢ oU κατὰ ᾿Αττικοὺς ἀλλὰ φύσει. Τὸ δὲ ἔτλη,
καλὸν εἰς ᾿Οδυσσέα τὸν ταλασίφρονα καὶ πολύτλαν καὶ τλήμονα. (Vers. 244.) Ὅτι Ὀδυσσεὺς κατὰ
τὴν τῆς “Ἑλένης ἱστορίαν αὐτόν μιν n. ηγῇσιν ἀεικελίῃσι δαμάσσας σπεῖρα κάκ ἀμφ᾽ ὥμοισι βαλὼν οἰχῆϊ
ἐοικὼς, ἀνδρῶν δυσμενέων. χατέδυ πόλιν εὐρυάγυιαν. τὴν Τροίαν δηλαδή. ἄλλῳ δ᾽ αὐτὸν φωτὶ χατα-
χρύπτων, ficuc. δέχτῃ, ὃς οὐδὲν τοῖος ἔην ἐπὶ νηυσὶν gea, τῷ. ἔχελος Τρώων κατέδυ πόλιν. οἵδ᾽
5o ἀβάκησαν πάντες. ἐγὼ δέ μιν οἴη ἀνέγνων τοῖον ἐόντα. καὶ ἀνειρώτων “φησὶν αὐτόν. ὁ δὲ, κερδο-

PAGE QIAIA 4. Υϑ 246-280. 103

σύνῃ ἀλέεινε, ἀλλ ὅτε δή φησιν αὐτὸν ἐγὼ &ovov, xci ἔχριον ἐλαίῳ. ἀμφὶ δὲ ἑἵματα ἕσσα καὶ ὥμοσα
καρτερὸν ὅρκον μὴ πρὶν αὐτὸν ἐν Τρώσιν ἀναφῆναι πρὶν εἰς νῆας ἀφικέσϑαι , χαὶ τότε δὴ μοι πάντα
γόον κατέλεξεν ᾿Ἰχαιῶν. πολλοὺς δὲ Τρώων χτείνας ταναηκέϊ χαλχῷ, ἦλϑε μετ ᾿Αργείους. κατὰ δὲ
φρόνιν ἤγαγε πολλήν. ἔνϑ' ἄλλαι Τρωαὶ, Ai ἐκώκυον. αὐτὰρ ἐμὸν κῆρ χαῖρ᾽ ἐπεὶ ἤδη μοι κραδίη
τέτραπτο νέεσϑαι ἄψ' οἶχον. ἄτην δὲ μετέστενον, ἣν ᾿Αφροδίτη ἔδωχεν ὕτε wu ἤγαγε κεῖσε φίλης ἄπο
πατρίδος αἴης. παῖδα T ἐμὴν νοσφισαμένη. θάλαμόν τε. πόσιν τὲ οὔ τευ δοράμονοα, οὔ τε φρένας
οὔτέ τι εἶδος. Καὶ ὅρα ὅτι τὲ εἰς ἔπαινον TOU “ἀνδρὸς ὃ λόγος τῇ ἡρωΐδι κατέληξε. καὶ ὕπως ἐπὶ Tjj
ἁρπαγῇ μεταμέλεται. ὁμολογοῦσα zai ὡς ἑκοντὶ ἀφήρπαστο eye τέτραπτο αὐτῇ ἡ ψυχὴ παλιννοστῆσαι
χαὶ μετέστενε τὸν φαῦλον ἔ ἔρωτα. Ὅρα δὲ xci τὴν ἱστορίαν ταύτην ἣν οὐδεὶς ἀκριβέστερον τῆς ᾿Ελένης
10 οἶδεν. ὡς μὴ μάτην αὐτὴν παραχϑῆναι εἰς ϑέαν τοῖς ξένοις ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ. (Vers. 244.) Τὺ δὲ
αὐτόν μιν ὅτι ἀντὶ συνϑέτου ἀντωνυμίας κεῖται δηλοῦν τὸ ἑαυτὸν, xci ἐν ἄλλοις ἐῤῥέϑη. Πληγαὶ δὲ
ἀειχέλιαι, δὲ ὧν σῶμα αἰχίζεται. ὁποῖαί τινες καὶ αἱ ὕστερον τοῦ Σίνωνος. ὃς κατεμήνυσεν "ὡς δῆϑεν áo
πρὸς καλοῦ ἐσόμενον τοῖς Τρωσὶ τὸν δούρειον ἵππον. ὡς δὲ καί τινὲς τῶν ὑστερογενῶν, ἐπ᾿ ἀγαϑῷ τῶν
ὁμοφύλων ἑαυτοὺς ἠκίσαντο κατὰ Ὀδυσσέα xci Σίνωνα, δηλοῖ καὶ ὃ Πέρσης Διεγάβυζος, κολοβώσας
ἑαυτὸν καὶ ἄλλως αἰχίσας χάριν τοῦ δεσπότου βασιλέως. ἑτέρου δὲ βασιλέως Περσῶν ϑεράπων 0 καλού-
μένος Φίλος ὡς ὁ δειπνοσοφιστὴς ἱστορεῖ, ἄλλον τρόπον οὕτως εἶχεν. ὃς τραπέζης μέν φησιν οὐκ ἐκοι-
γνώνει,, χαμαὶ δὲ ὑποχαϑήμενος, τὸ παραβληϑὲν κυνιστὶ ἐσιτεῖτο. καὶ πολλάκις διὰ τὴν τυχοῦσαν αἰτίαν
ἀποσπασϑεὶς τοῦ χαμαιπετοῦς δείπνου, ῥάβδοις καὶ ἱμᾶσιν ἀστραγαλωτοῖς ἐμαστιγοῦτο. καὶ γενόμε-
166 νος αἱμόφυρτος, πεσὼν εἰς ἔδαιρος, προσεκύνει τὸν τιμωρησάμενον ὡς εὐεργέτην. καὶ τοιοῦτον μὲν καὶ
20 τοῦτο. Τὺ δὲ δαμάσας καὶ ἀμφιβαλὼν καὶ ἐοικὼς, συχναὶ ἀσύνδετοι μετοχαὶ οὐκ ἀσυνήϑεις τῷ ποιητῇ.
( Vers. 245.) Τὰ δὲ σπεῖρα περὶ ὧν καὶ προεγράφη;, πτωχιχά εἰσιν ἀμφιβλήματα. ἤτοι ῥάκη. ὅϑεν
ὁ μὲν υευδοδέχτης Ὀδυσσεὺς σπεῖρα χαχὰ ἀμφιβέβληται. τὸν δὲ ἀληϑὴ Ὀδυσσέα, ἀμφὶ εἵματα ἕσσεν
ἡ ᾿ Ελένη. ἐνταῦϑα δὲ φασὶν οἱ παλαιοὶ xci ὕτι ὃ νῦν σπεῖρα κακὰ φορῶν xal ἀγνοούμενος τῇ “Ἑλένῃ
καὶ τοῖς ἄλλοις, πιϑανῶς ἂν λάϑοι καὶ τοὺς μνηστῆρας, τοιοῦτον ἔχων σχῆμα. ὁ δὲ καὶ Ἀπληγάς φασι 50
καρτερήσας ὑπὲρ τῶν κοινῇ συμφερόντων, πῶς τῶν ἰδίων οὐ προστήσεται; καλῶς οὖν oí «Ἰάκωνες
ἐπαίδευον τοὺς νέους τὴν μαστίγωσιν, ἐϑίζοντες καρτερεῖν. τὰ δεινά. Τοῦ δὲ χατέδυ πόλιν, οὐχ ἔχεν
ὡς ἐν σχεδιασμῷ καιριωτέραν φράσιν ὃ ποιητής. διὸ εἰπὼν δυσμενέων κατέδυ πόλιν, μετ᾽ ὀλίγα ἔφη,
Ἴρώων χατέδυ πόλιν. Τὴν δὲ πολλαχοῦ εὐρυάγυιαν Τροῖαν, ἀλλαχοῦ εὐρεῖαν φησὶν ἐν ἁπλότητι. τὸ
δὲ χαταχρύπτων, πάνυ τὸ οἰχεῖον πρὸς κατέδυ πόλιν. ὁ γὰρ καταδὺς, κρύπτεται. (Ν᾽ εγ5. 347.) Δέκτην
80 δὲ, Aoiaragzog μὲν, τὸν ἐπαίτην λέγει, παρὰ τὸ δέχγεσϑαι. ὃ δὲ κυχλιχός φασιν ἤγουν ὃ τῶν κυχλίων
ποιητὴς ὀνοματιχῶς ἀχούει τὴν λέξιν. Δέχτην τινὰ χατὰ κυριολεξίαν εἰπὼν παρ᾽ οὗ τὸν ᾿Οδυσσέα
λαβόντα τὰ ῥάχη, ἀμφιβαλέσϑαι. πανδήμιον ἴσως τοῖς ἐν Τροίᾳ “Πλλησιν ὄντα πτωχόν. ὁποῖος ἦν xai
τοῖς ᾿Ιϑακησίοις ὃ ρος. ( Vers. 248.) Τὸ δὲ ὃς οὐδὲν τοῖος ἔην ἐπὶ νηυσὶν ᾿Αχαιῶν, διττὴν ἔχει
ἔννοιαν. ἢ γὰρ ὅτι τοιούτῳ Δέκτῃ Ὀδυσσεὺς εἰκάσϑη οἷος Δέχτης δηλαδὴ οὐχ ἦν ἄλλος ἐν τοῖς ἐχεῖ κατ᾽,
οὐδέν. ἢ ὅτι Δέκτῃ ἑαυτὸν εἴκασεν Ὀδυσσεὺς ὁ κατὰ μηδὲν τοιοῦτος ἐν τῇ Τροίᾳ. ἀλλὰ δηλαδὴ εὐσχή-
pov καὶ λαμπροφόρος xci ὕλως εἰπεῖν, ἡρωΐχός. (VWers.249.) Τὸ δὲ ἀβάχησαν, ἅπαξ μὲν καὶ αὐτὸ
ἐῤῥέϑη παρὰ τῷ ποιητῇ. ἔστι δὲ ἀβαχεῖν, τὸ "ἀγνοεῖν καὶ διατοῦτο μὴ ἔχειν τε βάζειν, «AX ἀπορεῖν 60
ἐπὶ τῷ βλεπομένῳ. καὶ γίνεται xe ὁμοιότητα τοῦ ἀτακχτεῖν ὡς οἱ ἐτυμολόγοι φασί. τὰ μέντοι ἐναντία
TOU ἀβακεῖν, βάβαξ, ἤτοι λάλος. μαινόμενος ἄσωτος γάλλος, κατὰ τοὺς παλαιούς. οὗ χρῆσις xci
4o παρὰ «Τυχόφρονι. 0 δ᾽ αὐτὸς, καὶ βαβάκτης ix τοῦ βάζειν. ὅϑεν χαὶ βάκχος φασὶν ὁ μανιώδης χαὶ
ἀκρατής. ὁ μέντοι. ἄβαξ, ἀνάπαλιν ὡς ἐν ῥητορικῷ κεῖται λεξικῷ, τὸν ἄλαλον δηλοῖ καὶ ἀσύνετον καὶ
ἄπειρον, παρὰ τὸ μὴ βάξειν. δῆλοι δέ φασι. χαὶ σανίδιον ὁ ἄβαξ, ὅϑεν ἀβάκιον ἐφ᾽ οὐ ψηφίζουσι.
δῆλον δὲ ὅτι οὐχ ἂν χρήζοι. τῆς λέξεως τοῦ & "βακεῖν, ὁ καταλογάδην γράφων. ( Vers. 250,}) Τὸ δὲ! 495
ἐγώ p" οἴη ἀνέγνων, τὸ πρὸς μορφὰς περίεργον τῆς ᾿ Ελένης δηλοῖ ὡς xci προδεδήλωται. καὶ κεῖται τὸ
ἐγὼ κἀνταῦϑα, πρὸς διαστολὴν, ὡς καὶ πρὸ ὀλίγων ἐν τῷ, οὐκ ἂν ἐγὼ μυϑήσομαι. λέγει γὰρ ἡ Βλένη,
ὡς ἐγὼ μόνη καὶ οὐδεὶς ἄλλος xci τοι τοιοῦτον σχηματισϑέντα τὸν ᾿Οδυσσέα, ἐγνώρισα. πῶς δὲ οὐχ
X 3

164 PA4CVJII4IA4 4d Vs 251—204.

ἔμελλεν αὐτὸν ἐχεῖνον τὸν Ὀδυσσέα γνῶναι ὃν μυριώκις εἶδεν, ἡ τὸν 1 )λέμαχον. γνοῦσα ὃν εἶδεν οὐδέ-
ποτὲ; εἰς γὰρ πιϑανότητα τοῦ παρόντος ἐπλάσατο ἐκεῖνο ὃ ποιητής. Καὶ ὕρα ὅτι πολὺ πιϑανώτερος
ὁ Ὁμηρικὸς οὗτος ὑπὸ μόνης “Ἑλένης ἀναγνωρισμὸς , "mto ὃ κατὰ Πὐριπίδην ἐν ᾧ χαὶ τῇ Ex fo χατεῖ-
mev ἡ ᾿ Βλένη. (Vers. 251.) Τὸ δὲ εἰρώτων, διὰ διφϑόγγου à ἄρχεται ὡς ἀπὸ TOU εἰρωτῶ. οὗ ἡ χρῆσις
ἐν τοῖς ἑξῆς. -Ἀερδοσύνην δὲ, τὴν ἐπικερδὴ λέγει βουλήν. οἱ δὲ ὕστερον, καὶ τὴν δολιότητα, ὡς ἀπὸ
τῆς χερδοῦς ἢ ἣ ἐστιν ἀλώπηξ. To δὲ λούειν, ὅρα χανταῦϊζα γυναικῶν ἴδιον. φησὶ γὰρ ὴ ᾿Μλένη ὡς ἐγὼ
τὸν ᾿Οδυσσέα ἐλόευν. οὗ ἐνεστὼς τὸ de ἐξ οὗ τὸ λοετρόν. Τούτων δὲ συναίρεσις, τὸ λούειν χαὶ τὸ
10 λουτρόν. “Σ᾽ οπητέον δὲ € εἴπερ ὃ ποιηλτὴς πολλαχοῦ ἐπιτηδεύεται ἱστορεῖν ὑπὸ γυναικῶν ἄνδρας λούε-
σϑαι, i ἵνα καὶ τὸ κατὰ τὴν ᾿ Βλένην ἐνταῦϑια λουτρὸν δόξ Ey 1 πιϑανόν. λούει δέ φασιν ' "λένη τὸν ὌὈδυσ-
σέα ἐπίτηδες, ἵνα τῇ γυμνώσει τῶν ῥακέων, ὠπελέγξῃ ἀρνούμενον. καὶ ἴσως μάλιστα ἐκ τῆς περὶ τὸν 10
μηρὸν οὐλὴς, ἣν ἀπὸ πληγῆς εἶχεν ἀγρίου συὸς, εἰς λαμπρὸν παράσημον ὡς φανήσεται. ἄλλως γὰρ,
ἦν καὶ ὑφ᾽ ἑτέρων αὐτὸν γυναικῶν λουσϑῆναι. (Vers. 254.) Τὺ δὲ ἀναφῆναι, δηλοῖ μὲν τὸ δεῖξαι
τὸν ὡς ἐῤῥέϑη καταχρυβέντα. γέγονε δὲ ἀρχὴ δικαστικῆς λέξεως παρ᾽ ““ττικοῖς, τοῦ φαίνειν ὡς ἐν
κατηγορίᾳ. ὅϑεν xci τὸ συχοφαντεῖν γίνεται. φαίνει γὰρ χαὶ ὃ συκοφάντης τοὺς συχοχλέπτας, ὡς ἡ
ἱστορία λέγει. ᾿Εν δὲ τῷ, μὴ πρὶν Ὀδυσσέα Τρωσὶν ἀναφῆναι πρὶν αὐτὸν ἐς νῆας ἱχέσϑαι, εἴπερ μὴ
δοχεῖ πιϑανὸν ἢ “εὐλόγιστον τὸ ἀναφῖῆναι ὕλως τὸν Ὀδυσσέα Τοωσὶν, ἐνθυμητέον τὴν δύναμιν τοῦ. μὴ
πρὶν ποιῆσαι τό δέ τι πρὶν ἂν τόδε γένηται. ἥτις ἐν τῇ ἃ ῥαψῳδίᾳ τῆς ᾿Ιλιάδος κεῖται. χαὶ φανεῖταὶ
ἐκεῖϑεν, ὡς ovx εἰχὸς τὴν ᾿ Ελένην εἰπεῖν τοῖς ᾿Ιλιεῦσι περὶ τοῦ Ὀδυσσέως οὐδὲ ὅτε εἰς νῆας χαὶ κλισίας
ἀφίχετο αὐτός. (Vers. 250.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἐν μὲν τῷ, ἀνέγνων, οὐ md GLK ἀναγκαίως κεῖται
30 ἡ πρόϑεσις ὡς καὶ ἐν τῷ ἀνανεῦσαι καὶ ἀναδικάσαι καὶ τοῖς ὁμοίος, ἐν δὲ "τῷ ἀναφῆναι παρέλκει ? 20
πρόϑεσις. ( Vers. 256. ) "Ev δὲ τῷ, καὶ τότε » μοι, περιττὸς κεῖται ὃ καὶ σύνδεσμος. "Ev δὲ τῷ, πολ-
λοὺς δὲ 1 τείνας, δοκεῖ παρ LAE νης λαβεῖν τὸ ξίφος ὁ Ὀδυσσεὺς χατὰ τὸ σιωπώμενον. οὐ γὰρ δήπου αὐτὸς
εἶχεν ὁ ἐπαίτης ὁ ῥακενδύτης. οὕτω xci πρὸ ὀλίγων διμωαὶ τοὺς ξένους ἔλουσαν, χκελευσϑεῖσαι ὑπὸ Meve-
λάου. εἰ καὶ Ὅμηρος ἐσίγησε τοῦτο διὰ τὸ μὴ ἀναγκαῖον τοῦ λόγου. (Vers. 258.) Τὸ δὲ κατὰ δὲ φρόνιν
ἤγαγε πολλὴν, ἤγαγε πολλὴν, 3) κατά τι ὑπερβατὸν γοητέον ἵνα λέγῃ ὅτι κατήγαγεν εἰς τοὺς “λληνας φρό-
γεν 0 ἐστι φρόνησιν πολλὴν συνετώτατος δόξας. ἢ χαὶ ἄλλως, ἤγαγε »ατειρρύνησιν τῶν Ἰρώων πολλήν.
τήν re λένην ὡς εἰχὸς ἀναπείσας. χαὶ τὸ τεῖχος ἀναμετρήσας. καὶ τὰ Τρωϊχὰ μαϑὼν βουλεύματα. καὶ
τὰς πύλας δὲ γνοὺς διὰ τὸν μηχανηϑησόμενον δούρειον | ἵππον, ὅσον εἶχον διάστημα. 1) καὶ τὸ πρλλθδιον
ἁρπάσας περὶ οὗ χκαὶ ὃ -Τυκόγρων i ἱστορεῖ. ταῦτα γὰρ αἴτια φασὶ τοῦ καταδῦναι τὸν Ὀδυσσέα λάϑρα εἰς
"Tooicv. αἰκισάμενον ἑαυτὸν ἵνα ὡς ἐχϑραίνων τοῖς ᾿ἹΙχαιοῖς χαὶ τῷ βασιλεῖ, προσδεχϑείη τοῖς πολεμίοις. 30
συλλαλεῖ δὲ τῇ κατ᾽ ἀμφιβολίαν δευτέρᾳ Ἱϑμηριχῇ ἐννοίᾳ καὶ ὃ τῶν Ὀδυσσειακῶν μεταβολεὺς “ημοσϑένης. 167
3o εἰπὼν ὅτι Ὀδυσσεὺς ὕσα ἐθουλήϑη διαπραξάμενος καταφρονητικῶς πάδνυ, οὕτως ἐπανῆλϑεν εἰς τὸ στρα-
τύπεδον τῶν" Ελλήνων. οἱ μέντοι νεώτεροι, φρόνιν τὴν λείαν ἀπεδέξαντο. ἵνα καὶ ληϊσάμενός τι νοοῖτο
ἐχ τῆς Τροίας ὃ Ὀδυσσεύς. ᾿Ιστέον δὲ ὡς ἐκ τοῦ, κατήγαγε φρόνιν ὡς προσεχῶς ἐῤῥέϑη, ἔλαβον ἀρχὴν
οἱ uc “Ὅμηρον λέγειν, χατήγαγεν ὃ δεῖνα ϑρίαμβον. ἤγουν προῆλϑε μετὰ ϑριάμβου. ( Vers. 260.)
Τὸ δὲ νέεσϑαι Cw olov , συντετηρημένως ἐγράφη πρὸς δήλωσιν τοῦ νοστῆσαι. ἄλλως γὰρ, νέεσϑαι
λέγεται ὡς καὶ πρὸ ὀλίγων ἐφάνη, τὸ ἁπλῶς πορεύεσϑιαι. (Vers, 261.) Τὸ δὲ μετέστενον. ὕμοιόν ἐστι
τῷ μετανοεῖν. (Vers. 262.) TO δὲ ἤγαγε κεῖσε περὶ ᾿“Ιφροδίτης εἶπεν ἡ ᾿ Ελένη σεμνύνουσα ἑαυτήν. ὀκνεῖ
γὰρ μνησϑῆναι τοῦ ἀληϑῶς ἀγαγόντος αὐτὴν εἰς Τροῖαν Πάριδος. ( Vers. 263.) Τὸ δὲ νοσφισαμένη,
γράφεται μὲν καὶ αἰτιατικὴ, διὰ τὴν ᾿ Ἐλένην. δηλοῖ δὲ τὴν νόσφι καὶ χωρὶς ποιησαμένην. ἐπὶ γὰρ τοῦ áo
tOtoztotcig eu, οὐδαμοῦ παρὰ τῷ ποιητῇ κεῖται τὸ νοσφίζεσϑαι. ἔστι δὲ χρῆσις καὶ v ᾿Ιλεάδι τῆς τοιαύ-
τὴς λέξεως. ᾿Εν τούτοις δὲ, σημείωσαι καὶ ὅτι Πηνελόπη μέν που ἐρεῖ τὴν Tooiew κακχοΐλιον οὐχ ὁνο-
μαστήν. ᾿Ἐλένη δ᾽ ἐνταῦϑα οὐδὲ ὀνομάζειν ὅλως αὐτὴν ἐϑέλει. ἀνωτέρω μὲν γὰρ, δυσμενέων πόλιν
εὐρυάγυιαν εἶπεν. εἶτα Τρώων πόλιν. ἐνταῦϑα δὲ, ὅτε με ἤγαγε κεῖσε. ἤγουν εἰς Τροῖαν. ἴσως ovr, ἀπώ-
4o uorov ἔχει τὴν τῆς "πόλεως ταύτην κλῆσιν. (Vers. 264.) Lig δὲ τὸν ἐκ τῆς Ελένης ἔπαινον τοῦ Meve-
λάου, φασὶν οἱ παλαιοὶ ὅτι οἱ ἄνδρες οὐχ οὕτως ἐπὶ φϑοραῖς γυναικῶν ἀγανακτοῦσιν, ὡς ἐπὶ ταῖς

Pouutfl141.4 4 ὸ. 266—277. 165

αἱρέσεσιν. ὅτε δηλαδὴ αἴσϑονται bm ἄλλων mao εὐδοχιμούμενοι παρ᾽ αὐταῖς. ὅϑεν ' Πλένη ἐπαινεῖ τὸν
ἄνδρα τὸ εἰς εἶδος εἰς ὃ ἐξημαρτηκέναι διαβάλλεται ὡς ἡττηϑεῖσα τῆς τοῦ Πάριδος εὐμορφίας.
( Vers. 266.) Ὅτι διαδεξάμενος τὸν τῆς γυναικὸς ᾿Ελένης λόγον ὃ Μενέλαος, λέγει τε χαὶ αὐτὸς περὶ
τοῦ Ὀδυσσέως μεμιγμένον ἔχ τὲ μόνων. ὧν αὐτὸς εἶδε, καὶ ἐξ ὧν δὲ ἡ Livi μόνη. χαὶ ἔτι ἀφ᾽ ὧν ἤδεισαν
ἀμφότεροι. xci τέως μὲν, συναινεῖ τῇ συγγραφῇ τῆς γυναικός. εἰπών. ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα γύναι
χατὰ μοῖραν ἔειπες. 0 "παρῴδηται ἀπὸ τοῦ, ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα γέρον. (Vers. 267.) εἶτα καὶ 50
αὐτὸς ὁμοΐως τῇ Βλένῃ προοιμιασάμενος, ὑποβάλλει διήγημα τὸ κατὰ τὸν δούρειον ἵππον. χρησάμενος
χαὶ στίχῳ ἑνὶ ἀπαραποιήτως ὡς ἐλάλησεν ἡ γυνὴ μὴ μόνον τὴν τοῦ εἰπεῖν μέϑοδον ἐξ ἐχείνου χερδήσας,
ἀλλὰ καὶ ἔπος ἀκέραιον. ἡ δὲ προοιμιακὴ τοῦ Μενελάου ἔννοια, ἔπαινός ἔστι καὶ αὐτὴ ἀνδρὸς ἁπλῶς
10 ὠἀγαϑοῦ μέγά τι ἄϑλον ἐργασαμένου. ἔχει δὲ ὃ λόγος τῷ Μενελάῳ, οὕτως. ἤδη μὲν πολέων ἐδάην βου-
λήν τε νόον τὲ ἀνδρῶν ἡρώων. πολλήν δ᾽ ἐπελήλυϑα γαῖαν. "ἀλλ᾽ οὔπω τοῖον ἐγὼν ἴδον 0q ϑιαλμοῖσιν, Go
οἷον Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος ἔσχε φίλον χῇθ (Vers. ἃ 7}: ) εἶτα ϑαυμαστικῶς ἐπὸ «σβάλλων τῷ διηγή-
ματι χατὰ τὴν “Ἑλένην χαὶ αὐτὸς, φησίν. οἷον χαὶ τό δ᾽ ἔρεξε χαὶ ἔτλη καρτερὸς ἄνὴρ ἵππῳ ἐνὶ ξεστῷ,
QV ἐνήμεϑα πάντες ἄριστοι ᾿Αργείων, Ἀχρώεσσι φόνον xci κῆρα φέροντες. ἦλϑες ἔπειτα σὺ κεῖσε,1400
χελευσέμεναι δέ σ᾽ ἔμελλε δαίμων, ὃς Τρώεσσιν. ἐβούλετο χῆδος ὀρέξαι. καίτοι Δηΐφοβος “ϑεοείχελος
ἔσπετ᾽ ἰούσῃ. τρὶς δὲ περίστειξας χοῖλον λόχον ἀμφαφύωσα. ἐκ δ᾽ ὀνομακλήδην “αναῶν ὠνόμαζες ἀρί-
108 στους, πάντων or ἑίων φωνὴν ἴσχουσ ἀλύχοισιν. «Αὐτὰρ ἐγὼ καὶ Τυδείδης χαὶ δῖος Ὀδυσσεὺς, ἥμε-
vor ἐν μέσσοισιν , ἀκούσαμεν ὡς ἐβοήσας. καὶ ἡμεῖς μέν φησιν ἀμφότεροι, μενεήναμεν ὁδρμηϑέντες,
ἢ ἐξελϑέμεν vct 3j ἔνδοϑεν ep ὑπαχοῦσαι. 0 ἔστιν ἀποχριϑῆναι. ὅπερ ὑποχρίνεσϑαί φησιν ἀλλαχοῦ 10
20 ὃ ποιητής. ἀλλ ᾿Οδυσσεὺς χατέρυχε καὶ ἔσχεϑεν ἱεμένους περ. εἶτα διηγεῖται xci ὡς οἱ μὲν ἄλλοι πάν-
τες ἡσύχως ἦσαν ἔσω. ᾿άντιχλος δὲ μόνος ἀμείψασθαι λόγοις τὴν “Ἐλένην ἤϑελεν. ἀλλ Ὀδυσσεὺς ἐπὶ
μάσταχα χερσὶ πίεζε χρατεραῖς, σάωσε δὲ πάντας ᾿“ὶχαιοὺς κατέχων. ἕως ἀπήγαγέ σε 1 xav. τουτέ-
στιν ἡ παρὰ σοὶ φρόνησις. ἐϑέλει γὰρ 0 Μενέλαος ἐπαινεϑεὶς ὑπὸ τῆς γυναικὸς, ἀντεπαινεῖν αὐτὴν
ὡς καὶ προμηϑῶς ὑποχωρήσασαν, καὶ τὴν ἀρχὴν δὲ, βίᾳ ἐλϑοῦσαν εἰς τὸν δούρειον ἵππον καὶ λαλή-
σασαν. τοῦτο γὰρ ἐδήλωσεν ἐν τῷ εἰπεῖν, ὡς ἔμελλε τουτέστιν ἐῴχει δαίμων τις ἐπίκουρος Τρώων ἀγαγεῖν
σε ἐχεῖ, ἄλλως γὰρ, οὐχ ἐχρὴν τοιοῦτόν τι ποιῆσαι οἴχοϑεν τὴν ' Ἐλένην. ἧς ἡ καρδία τέτραπτο οἴκαδε
παλιννοστῆσαι μεταστενούσης τὴν ἐξ ᾿Αφροδίτης ὥτην. (Vers. 279.) Καὶ ἔστιν ὁ Ὅμηριχὸς οὗτος
τόπος λυτικὺς πολλῶν ἀποριῶν. ἡ εἰς τὸ δαιμόνιον δηλαδὴ μετάστασις τῆς αἰτίας τοῦ κακοῦ. αἰτιῶν-
ται γὰρ ἄλλως οἱ παλαιοὶ τὴν τῆς ἱστορίας ταύτης διάϑεσιν, ἀπίϑανον εἰπόντες εἶναι τὸ τὴν * Ελένην 20
30 οὕτω στρογγύλλεσθαι τὴν φωνὴν καὶ μεταβάλλειν πρὸς τοσαύτην μίμησιν. καὶ ἄλλως δέ φασι, πῶς
jj πρὸ μιχροῦ εἰποῦσα ὡς ἤδη μοι ϑυμὸς ἐτέτραπτο νέεσίλαι εἰς τὴν πατρίδα, οὕτω δολερῶς κεράννυσι
τὴν φωνὴν, ὡς παρὰ βραχὺ ἂν σχεδιάσαι κακὸν τοῖς ᾿ΑΙἰχαιοῖς ὕπερ οὐδὲ ὃ δεκαἑετὴς κατειργάσατο
πόλεμος ; πῶς δὲ καὶ ἐπίστευον οἱ ἐν τῇ πολεμίᾳ γῇ, ὡς πάρεισιν αὐτῶν αἱ γυναῖχες. γελοῖα οὖν φασιν
ἡ τῶν «φωνῶν μίμησις καὶ ἀδύνατος. λύεται δὲ ὡς ἐῤῥέϑη, τὸ ἄπορον, ἐκ τοῦ, δαίμονα ἐχϑρὸν τοῖς
᾿Ἰχαιοῖς μεσολαβῆσαι. χαὶ τοῦτο μὲν ῥητορικώτερον. ὁ δέ γε μῦδος φωνόμιμον παραδίδωσι τὴν
Πλένην. ὅϑεν χαὶ ἠχώ φασι χαλεῖσϑιαι αὐτήν. zc δῶρον αὐτὸ λαβεῖν ἐξ ᾿“φροδίτης Ure εἰς γάμον
ἐξεδόϑη τῷ Μενελάῳ, ὡς ἂν εἴποτε πρὸς ἄλλην ὁ ἀνὴρ ἀπονεύσει, ἐξελέγχειν ἔχῃ αὐτὸν τῷ τῆς φωνῆς
εἰχασμῷ, ὑποχρινομένη τὴν ἐρωμένην. καὶ τοιοῦτον μὲν καὶ τοῦτο. ( Vers. 272.) ἽΠππον δὲ ὃ ξεστὸν, τὸν
δούρειον λέγει 0 ἐστε τὸν ξύλινον. ξύλου δὲ ἴδιον τὸ ξέσσϑιαι, ze καὶ λίϑου. ὅϑεν xci τὸ, ξεστοῖσι
4o Abffowt. καὶ τὸ, ἀσαμίνϑους ἐνξέστας. ἐπεὶ δὲ χαὶ τὸ ξύεσϑαι ἐπὶ ξύλου λέγεται, εἰχότως καὶ δόρυ
ξυστὸν φαμέν. Τὸ δὲ ἐνήμεθϑα πάντες ἄριστοι, ἀνεπαχϑῶς ἐῤῥέϑη διὰ τὸ τοῦ ἐπαίνου κοινόν, χαϑὰ
Aye Νέστωρ ἐμεϑώδευσεν ἐν τῷ, ἀνέτλημεν μένος ἄσχετοι ᾿χαιοί. Τὸν δὲ “Πηΐφοβον νοητέον ἀκολου- 30
δεῖν τῇ “Πλένῃ, ὡς ἂν εἴ τις ἔνδοϑεν φωνήσοι, μὴ ἔχοι χρύψαι τὸ γενόμενον ἡ ᾿ LAéri.. φασὶ δὲ αὐτὸν
Üavóvrog 1] άριδος ἀγαγέσίλαι τὴν ᾿ Πλένην, ὡς τῶν περιλειγ ϑέντων ἀδελφῶν κρείττονα. ὃ καὶ Mevé-
Aaog δηλοῖ, ϑεοείκελον ὀνομάσας αὐτόν. οὐ γὰρ ἔχει χρύπτειν τὸ ἀληϑές. (Vers. 277.) Τὸ δὲ περί-
στειξας, ἀντὶ τοῦ περιῆλϑες. περιώδευσας. Κοῖλον δὲ λόχον, ἀστείως εἶπε τὸν δούρειον ἵππον, ἕτερος

1606 ΡΑΨΙ 141... 4 Vs 79 --- 297.

μέντοι τολμηρῶς ἐϑέλων φράζειν, χαὶ Bad δόλον προσεῖπεν ἂν αὐτόν. xc “Διδου ἕ ἕρχος. χαὶ εἴ τι
τοιοῦτον. ἀστείως δὲ καὶ “Σοφοκλῆς , ὃς λέγεται ὕπουλον εἰπεῖν τὸν δούρειον | ἵππον, παρενεγκὼν αὐτὸ
ἐχ τοῦ σχωπτικῶς λεγομένου ὑπούλου ἤϑους τοῦ κατ΄ ἄνϑρωπον μὴ ὑγιῶς ἔχοντα τοῦ τρόπου, ὡς
ἀπὸ ἑλχῶν ἃ δοχοῦντα υγιᾶσϑαι, οὐχ εἰς παντελές φασι χαϑαρεύει. ἀλλὰ δηλ αδὴ ὑπὸ τὴν προφαινο-
μένην οὐλὴν, χαχόν τι χρύπτει ὁ δὲ τοιοῦτος ὕπουλος , χαὶ σχοτομήδης ὑπὸ τῶν παλαιῶν σχώπτεται.
xci χϑόνιος, ὡς διὰ δόλον στυγνὸς ὧν χαὶ χατηφῆς. καὶ σχοτοιβόρος, ὡς ὑπὸ σχότῳ βιβρώσκων τὸν
πολεμούμενον. αὐτὸ μέντοι, δύναταί ποτὲ δηλῶσαι καὶ τὸν κρύφα μονοφαγοῦντα. ἵνα ἢ τότε αὐτὸς,
4o συ ζυγῶν τῇ παρ᾽ “Ησιόδῳ δειπνολόχῳ γυναικί. ἀναλογία δὲ πάντως τοῦ σχοτοιβόρος, πρὺς τὸ ὁδοιπό-
ρος, ὁδοιδύκος, xci τὰ ὅμοια. ( Vers. 279.) Ἐν δὲ τῷ, πάντων .4oy εἰων, ἢ ἔοιχε παρέλχειν τὸ
πάντων διὰ τὸ καὶ ἀπίϑανον χαὶ ἀδύνατον εἰναι τὸ λέγομενον. ἢ καὶ ἄλλως πάντας o; /&ioUg χἀνταῦϑα
λέγει, οἷς καὶ ἀνωτέρω εἶπεν iv τῷ. ἐνήμεϑα πάντες ἄριστοι καὶ κατωτέρω δὲ ἐν τῷ, ἔνϑ᾽ ἄλλοι μὲν
πάντες ἀκὴν ἔσαν. ἔχει δέ τι καὶ ἀμφίβολον ὃ τόπος οὗτος. οὐ γὰρ μόνον δύναται νοεῖσϑαι φωνὴ
ὁμοία ταῖς ἀλόχοις πάντων ᾿Αργείων, ἀλλὰ καὶ ἄλλως, ὅτε ὠνόμαζες ἀρίστους πάντων ᾿Αργείων. ' Ev
τούτοις δὲ, ὅρα τὸ ἀλόχοισιν, ἁπλοϊκῶς ὡς ἐν σχεδιασμῷ ῥηϑέν. ἐσχειιμένως γὰρ εἰπεῖν, ovx ἀλόχοις
φωνὴν ἤϊσκεν ἡ Ἐλένη, ἀλλὰ πάντως ταῖς τῶν" Βλληνικῶν ἀλόχων φωναῖς. ὑποχρινομένη δηλαδὴ κατὰ
φωνὴν εἰ καὶ μὴ κατὰ σχῆμα. ἔστι γὰρ κατὰ τοὺς παλαιοὺς ὑπόχρισις, διάϑεσις φωνῆς καὶ σχήματος,
πιϑανή. πρέπουσα τῷ ὑποκειμένῳ προσώπῳ καὶ πράγματι. Αντιχλον δὲ, ὃ μὲν 'Ομηριχὸς οὐχ ἔχεν
χατάλογος ὡς εἶναι αὐτὸν γνώριμον κατὰ ἡγεμονίαν, ἀγαϑὸς δὲ ἄλλως ἔοικεν εἶναι ἀνὴρ τὰ πολεμιχὰ,
5o διὸ καὶ ἐνεχρίϑη εἰς λόχον. ὡς μὴ κατὰ ἡγεμόνας ἐπιλεγέντων ἀλλὰ ἀριστίνδην τῶν ἐν τῷ δουρείῳ “ἵππῳ
ἐνεδρευσάντων. (Vers.287.) Διάσταξ δὲ, οὐ μόνον ἡ τροφὴ ὡς καὶ ἐν ἄλλοις, ἀλλὰ καὶ τὸ στόμα
ὡς ἐνταῦϑα. παρὰ τὸ μαστᾶσϑαι δὲ γίνεται καὶ ἀμφότερα. τινὲς δὲ, καὶ τὸ χεῖλος οὕτω φασὶν. ἐν δὲ
ῥητορικῷ λεξικῷ εὕρηνται καὶ μάστακες αἱ ἀκρίδες , «aL λέγεται χεῖσϑαι τοῦτο παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν dura.
ἐχεῖ δὲ, ἐμφέρεται καὶ ὅτι μάσταξ αἱ ἐπὶ τοῦ ἄνω χείλους τρίχες. πάππος δ᾽, αἱ ἐπὶ τοῦ κάτω. ΓΕνϑα
σημείωσαι ὡς ὃ παρὰ τοῖς ἄλλοις κοινῶς λεγόμενος μύσταξ διὰ τοῦ U, μάσταξὲ ἐχεῖσε διὰ τοῦ & γράφε-
ται. Αἴλιος δὲ Διονύσιος. xci μασταρύζειν φησὶ τὸ καχῶς μασᾶσϑαι καὶ βλακιχῶς. (Vers. 288.)
T0 δὲ χερσὶ χρατεραῖς, ἐνταῦϑα μάλιστα ξαιρμάξραρα, ἔνϑα ἐγκρατῶς πιέζουσι. Τὸ δὲ σάωσε δὲ πάντας

᾿

᾿Αχαιοὺς, τὸ καίριόν ἐστι τοῦ διηγήματος, ὃ ἔρεξεν ὃ χρατερὸς Ὀδυσσεύς. οὗ μὴ ῥεχϑέντος, κίνδυνος 149

qv, xci τοῦ δορείου ἵππου βοὴν ἐξηχηϑῆναι τότε ὀλέϑριον, ἄλλον τρόπον ἤπερ ἐπὶ τοῦ ταύρου χατὰ
6o τὸν Φάλαριν λέγεται. (Ν εἴ5. 292.) Ὅτι ὃ μαϑὼν οἰχείου τινὸς ἀνδραγαϑίας μεγάλας μὲν οὐχ ἀλε-
ξικάχους δὲ, δυνήσεται εἰπεῖν ὅτι, ἄλγιον. οὐ γάρ οἵ τι τά γ᾽ ἤρκεσε λυγρὸν ὄλεϑρον, οὐδ᾽ εἴ οἱ κρα-
δίη γε σιδηρέη ἔνδοϑεν ἦεν. Τηλέμαχος δὲ τοῦτο λέγει ἐφ᾽ οἷς ἔμαϑεν ἀνδραγαϑίσασϑαι τὸν κρατερὸν
1497 πατέρα. Τὸ δὲ ἄλγιον, κατὰ τελείαν στιχϑὲν, ἐλ᾿λειπτικῶς εἴρηται ἀντὶ τοῦ, ἀλγεινόν ἐστι τὸ πρᾶγμα.
(Vers. 293.) Ὅρα δὲ ὅτι πολλαχῶς τὴν φωνὴν στρέφων ὁ ποιητὴς, τὸ ἐν ἄλλοις χάλκεον καὶ σιδή-
θέον ἦτορ, ἐνταῦϑα καρδίαν σιδηρέην ἔφη, δοχῶν εἰς ταυτὸν ἄγειν τὸ ἦτορ τῇ καρδίᾳ. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι
χρατερὰς χεῖρας εἰπόντος Μενελάου τὰς τοῦ Ὀδυσσέως, ὡς πρὸς αὐτό φησιν ὃ Τηλέμαχος τὸ, χραδίην
σιδηρέην. μονονουχὶ λέγων, ὡς οὐ μόνον ὥὦνησεν & κρατερόχειρ ἣν ἔχε Hivog , ἀλλ οὐδὲ εἰ σιδηροχάρδιος.
10 ( Vers. 291.) Ὅτι προτρεπτιχὸν εἰς ἀνάπαυσιν, "τὸ, ἀλλ ἄγετ᾽ εἰς εὐνὴν τράπεϑ'᾽ ἡμέας. ὄφρα καὶ
ἤδη ὕπνῳ ὑπὸ γλυκερῷ ταρπώμεϑα χοιμηϑέντες. Καὶ ὅρα καὶ νῦν τὸ τράπετε καὶ τὸ ταρπώμεϑϑα, κάλ-
λός τι ποιοῦντα τῇ παραϑετιχῇ παρηχήσει. ( Vers. 297.) Ὅτι τὸ τῶν βασιλικῶν ξένων παρὰ Mtve-
λάῳ στρῶμα, οὕτω καϑίσταται. δέμνέ ὑ Vx αἰϑούσῃ ϑέμεναι. στορέσαιτ' ἐφύπερϑε τάπητας. καὶ ῥήγεα
χαλὰ πορφύρεα ἐμβαλέειν. χλαίνας T ἐνθέμεναι οὔλας καϑύπερϑεν ἔσασϑαι. εἰ δὲ ὃ ποιητὴς μετὰ τὰ
20 δέμνια ἐπάγει, τὸ, ῥήγεα ἐμβαλεῖν, εἶτα τὸ, “στορέσαι τάπητας, χατὰ τρύπον ὑστερολογίας * τοῦτο ποιεῖ.
ὑπόχεινται γὰρ τοῖς ῥήγεσιν οἱ τάπητες ὡς ἡ ἐτυμολογία δηλοῖ ἐν ἄλλοις ῥηϑεῖσα. παρὰ τὸ πατεῖς
σϑαι γὰρ γίνονται. εἰ δ᾽ ἴσως τὰ ῥήγεα OU χαλά ποτε λαμπρότεροι δὲ οἱ τάπητες , τότε στορεσὥ εἴεν à ἄν
τὰ ῥήγεα ὑπὸ τοὺς τάπητας, ὕπερ ἐνταῦϑα οὐκ ἂν εἴη. καλὰ γὰρ τὰ ῥήγεα ὄντα xci πορφύρεα, οὐχ
ἂν χρύπτοιντο ὑπὸ τοὺς τάπητας. Tig δὲ ἡ αἴϑουσα καὶ τὰ ῥήγεα καὶ οἱ τάπητες καὶ αἱ οὐλαι χλαῖναι,

PA "2021414 4. — Vs3502—355. 167

δεδήλωται ἀλλαχοῦ. (Vers. 302. .) Ἰστέον δὲ ὅτι στορέσασϑαιε δέμνια αἱ δμωαὶ, οὐχέτι πάρεισι τοῖς
ξένοις. ἀλλ αὐτοὺς μὲν ἐξάγει κήρυξ. αὐτοί δ᾽ ἐν προδύμῳ δόμου κοιμῶνται. ( Vers. 500;) Καὶ ὃ ὅρα
ὡς καλὸν σχῆμα τὸ ἐν προδόμῳ δόμου ὡς καὶ ἀνωτέρω τὸ, ὑπ αἰϑούσῃ ϑέμεναι καὶ χλαίνας ἐνθέμε-
γαι. καὶ ὅτι πρόδομον λέγει, τὴν αἴϑουσαν. ᾿Εν τούτοις δὲ, καὶ τὸ ἐκ λαμπάδων ἤτοι δάδων “φῶς,
δάος λέϑγει. εἰπὼν, δάος μετὰ χερσὶν ἔχουσαι. ὡς εἴ τις εἴποι φάος. ( Vers. 304.) Ὅτι ταυτὸν τὸ 30
χαϑεύδειν xat τὸ λέγεσθαι ἀφ᾽ οὗ τὸ λέχτρον. φησὶ γοῦν. ᾿᾿τρείδης δ᾽ ἐκάϑευδε. πὰρ δ᾽ ᾿ Ἐλένη τανύ-
πεπλος ἐλέξατο. ( Vers, 505.) ανύπεπλον δέ φασι λέγει, τὴν εὐτραφῆ καὶ πλ ἤϑουσαν. τετανυσμένου
γὰρ οὕτω “τοῦ σώματος, ἀνάγχη συνεύχημδείσθαι καὶ τὸν πέπλον. ἄλλως μέντοι τὸ τανύπεπλον, βαρ-
βαρικὸν εἶναι φησί. καὶ ἴσως, οὐ κωλύει ἐκ τοιούτων ἥκουσαν τὴν “ λένην, τοῖς ἐχείνων εἰσέτι παρα-
μένειν ἔϑεσιν. (Ν 6γ5. 312.) Ὅτι πρὸ ὀλίγων εἰπὼν ὃ Μενέλαος ὡς δείπνου πασαμένους ἐρωτήσει τοὺς
10 ξένους, ὁ δὲ, τῇ ὁμιλίᾳ παρασυρεὶς καὶ ἐχλαϑόμενος, ἕωϑεν ἐρωτᾷ, οὕτως. τίπτε δέ σε χρειὼ δεῦρ᾽
ἤγαγε Τηλέμαχ ἡ ἥρως ἐς “ακεδαίμονα δῖαν; δήμιον ἢ ἢ ἴδιον; οὐχ ἐρωτᾷ δὲ τοὺς δύο, ἡ ἢ ἐπεὶ ἔγνω μηδέν & ἔργον
170 ἔχειν εἰς αὐτὸν τὸν ΝΜεστορίδην. Τηλεμάχου δὲ χάριν ἐλϑεῖν. Ὅρα δὲ ὅτι τὸ χρειὼ ἐνδεξώμενος ὡς ταὺυ-
τὸν τῷ χρίος οὐδετέρῳ ὃ ὀνόματι, πρὸς αὐτὸ συνέταξεν ᾿“ττικῶς τὸ τίπτε, καὶ τὸ δήμιον ἢ ἴδιον, τουτέστι
δημόσιον ἢ ἢ ἰδιωτιχόν σου τὸ πρὸς ἐμὲ χρέος. τοῦτο γὰρ ἡ χρειώ. Σημείωσαι δὲ ὅτι ἐνταῦϑα μὲν τὸ τί ποτέ
σε χρειὼ ἤγαγεν εἰς «Ἰακεδαίμονα, καὶ ἐντελῶς εἴρηται χαὶ “σαφῶς. Ore δέ που ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι, αὐτὸ κεῖ-
ται μόνον τὸ, "τίπτε δὲ σε χρειὼ, ὑποδύυσχολόν ἐστι διὰ τὸ, ἢ ἀντιπτὼτιχῶς εἰρῆσϑ' αι ἢ ) ἐλλειπτικῶς. καὶ 40
ἐλλειπτικῶς μὲν, ἐπειδὴ χαὶ ῥῆμα λείπει ἐχεῖ χαὶ ἔννοια τοπικχή. ἵνα λέγῃ, τίπτε δέ σε χρειὼ ἤγαγεν εἰς
τόνδε τύπον, ἀντιπτωτιχῶς δέ, διότι ἔστι νοῆσαι τὴν σε αἰτιατικὴν ἀντωνυμίαν, ἀντὶ τοῦ σοί. ἵνα d, τί
20 ποτέ σοι χρεία. εἰς ὅπερ χρησιμεύει xci “ἰσχύλου τὸ, αὐτόν 0s δεῖ προμηϑέως, ἤγουν αὐτῷ σοι χρεία
ἐστὶ προμηϑεύσασϑαι. ἴσως δὲ ὕπεστι χανταῦϑά τις ἔλλειψις χατὰ πρόϑεσιν. οἷον. τί ποτὲ εἰς σὲ
χρεία. “Γὺ δὲ ἐς “1αχεδαίμονα, ταυτὸν τῷ, ἐς Σπάρτην. κατὰ τὸ, πέμψω δ᾽ ἐς Σπάρτην τε καὶϊ ἐς
Πύλον. (Vers. 317.) Ὅτι τὸ ἐν ἄλλοις περὶ ᾿Οδυσσέως κλέος, χληηδόνα ἐνταῦϑα φησί. λέγεν γάρ.
ἤλυϑον εἴ τινά μοι αληηδόνα p s ἐνίσποις. Καὶ ἔστι ταυτὸν χλέος καὶ κλῃδὼν καὶ κληηδών. ὧν
ἑρμηνεία, ἡ φήμη xai ἡ ὄὕσσα *xci ἡ ὀμφὴ χαὶ ὃ μαντιχὸς λό; oc. ἐπειδὴ ἐχ τοῦ zog TÓ κλεΐξω. ἀπ᾿ 5o
αὐτοῦ δὲ χατὰ ἔχτασιν, τὸ χληΐζω. χαὶ ἐν συνειρέσεν, χλήζω. ὡς χρέος χρηΐζω καὶ χρήζω. ἡ δὲ χρῆσις
τοῦ χλήξειν, παρά τε ἄλλοις, χαὶ παρὰ τῷ κωμιχῷ, ἐν τῷ, xAncov τὴν πόλιν ταύτην. διὸ ἀπὸ τοῦ
χλήζω ἡ ἢ χληδών. ἀπὸ δὲ αὐτοῦ, ἡ κληηδών. χαϑ' ὁμοιότητά τινα τοῦ κρῆναι zal χρηῆναι. “Ὅτι ἀπολο-
γεῖται ὃ Τηλέμαχος πρὸς τὴν τοῦ Μενελάου ἐρώτησιν, ὀλίγα μὲν τοῦ ποιητοῦ ἐκ χαινῆς εἰπόντος. τοὺς
30 πλείονας δὲ στίχους, mage κύσαντος ἑτέρωϑεν συνήϑως ix "τῶν ἑαυτοῦ. (Vers. 5318.) Καὶ ἡ μὲν εἰφ- 6o
βολὴ τοῦ λό) γοῦ τῷ νεανίᾳ ῥήτορι, γοργὴ xal κομματιχὴ, κατὰ σχῆμα ϑυμιχὸν ἐνδιάϑετον. φησὶ γάρ.
ἐσϑίεται μοὶ οἶχος. ὄλωλε δὲ πίονα ἔργα. δυσμενέων δ᾽ ἀνδρῶν πλεῖος δόμος. εἶτα ἐχτραγῳδεῖ ἐ ἐν ὀλίγῳ,
μήλων χαὶ βοῶν εἰλιπόδων ἀπώκλειαν. χαὶ τοὺς μνηστῆρας ὑπέρβιον ἦτορ ἔχειν φησί. καὶ ἱκάνεσϑαι1 498
τὰ βασιλικὰ γούνατα, οὐ περί τινος μεγάλου, ἀλλ ἐφ᾽ ᾧ εἰπεῖν τὸν τοῦ πατρὸς ὄλεϑρον, εἴπερ εἶδεν ἢ
ἤκουσε. xal μὴ διὰ αἰδῶ ἢ μείλεχον ἔλεον ἐπικρύνψαι τὰ χατὰ τὸν πατέρα. μνησϑῆναι δὲ χαὶ εἴπερ
ἐχεῖνός ποτε ἐν Τροίᾳ ἐλυσιτέλησέ τι τῷ Μενελάῳ. εἰ χαὶ εἰς ἀντίχαριν, εἰπεῖν ἄρτι πρὸς τὸν υἱὸν ἐχεί-
vov, τὸ ἀληϑές. (Vers, 325. ) Καὶ ὅρα Ort χέντρωνος τρόπου ἐῤῥαψῴδησε τὰ ἐνταῦϑα ἔπη ὁ Ὁμηρι-
χὸς “Τηλέμαχος, i teg opo τύπων συλλεγέντων ἐνταῦϑα τῶν στίχων τῷ ποιητῇ. ὡς εἶναι αὐτὸν ἐφευ-
ρετὴν χαὶ τῶν ὕστερον λεγομένων ὁμηροχέντρων ἐφ᾽ οἷς οὐχ ὀλίγος. τισὶ μόχϑος ἐγένετο. (Vers. 338. )
4o Ὅτι ἐπὶ τοῖς μνηστευομένοις ἀναξίως γυναῖκα τιλνὸς ἀριστέως, οὐκ ἀπᾷδον ῥηθῆναι τὸ, ὦ πόποι ἦ ιο
μάλα δὴ χρατερόφρονος ἀνδρὸς ἐν εὐνῇ ἤϑελον εὐνηϑῆναι ἀνάλχιδες αὐτοὶ ἐόντες. ἐτυμολογιχὸν δὲ
τὸ, ἐν εὐνῇ ἤϑελον εὐνηϑῆναι. Μενέλαος δὲ τοῦτο λέγει περὶ τῶν τῆς Πηνελόπης μνηστήρων. ὃς καὶ
171 λαβὼν ἀφορμὴν ἐκ τοῦ χαρτερόφρονος, καὶ ix τοῦ ἀνάλκιδες. (Vers. 535.) ὧν τὸ uiv, οἰχεῖον λέοντι.
τὸ δὲ, προσφυὲς ἐλάφοις, πορίζεται παραβολὴν ταύτην. ὡς δ᾽ ὑπότ᾽ ἐν ξυλόχῳ ἔλαφος χρατεροῖο.
λέοντος, νεβροὺς χοιμήσασα νεηγενέας γαλαϑηνοὺς, κνημοὺς ἐξερέῃσι καὶ ἄγκεα ποιήεντα, βο" σχομένη. 20
ὅ δ᾽ ἔπειτα ἑὴν εἰσήλυϑεν εὐνήν, ἀμφοτέροισι δὲ τοῖσιν ἀειχέα πότμον ἐφῆκεν, ὡς ᾿Οδυσσεὺς κείνοισιν

163 ^ PAGE II. 4 Vs 335—846.

ἀειχέα πότμον ἐφήσει. Καὶ ὕρα κἀνταῦϑα ταυτολογίαν καίριον τοῦ, ἀεικέα πότμον. ἐφρῆχε καὶ ἀεικέα
πότμον ἐφ joe “ιδυμοτόκον δὲ ὑποτίϑησιν ἔλαφον, ἵνα μὴ παρεικάσῃ νεβρῷ ὃ ἑνὶ τοὺς τοσούτους μνη-
στῆρας. οὐ γὰρ ἔδει. ἔλαφοι δὲ οὐχ ἀπεικότως ἂν γοηϑεῖεν οἱ τῶν μνηστήρων γονεῖς. οἱ ἀγνάλκιδες
αὐτοὶ ὕντες, ἀγεννεῖς τούτους νεβροὺς ἀφῆκαν εἶναι παρὰ τῷ τοῦ ᾿Οδυσσέως οἴκῳ. διὸ xci ὕστερον
80 χτεινομένοις, οὐκ “λἐπαμύνουσι, CYers, ὅ S55. ) ZA ἰοχος δὲ, ἀλλαχοῦ μὲν, ἀπολύτωρ. ἐνταῦΐλα δὲ,
λέοντος ξύλοχος. ὡς εἴτις εἴπῃ; κοίτη. τύπος. ὀρεινὴ χατάδυσις. ( Vers, 556.) Νεβροὶ δὲ, οἱ ἀτελεῖς
ἔτι ἔλαφοι. διὸ ἡρμήνευσεν ἐπαγαγὼν τὸ, γεηγενέας. καὶ ἔτι σαφέστερον τὸ, γαλαϑηνούς. Πάνυ δὲ
ἐξευτελίζει τοὺς μνηστῆρας οὐ μόνον τῇ πρὸς ἁπλῶς ἐλάφους παραβολῇ τὰς φυξακινὰς τὰς ἀναλκίδας,
ἀλλὰ καὶ ὅτι οὐδὲ τελείαις ἐλάφοις εἰχάσϑησαν, ἀλλὰ νεβροῖς. ὧν ἐτυμολογία, ἐκ τοῦ, νέον βορᾶς ἢ
πορείας ἄρχεσϑαι. ἢ παρὰ τὸ ἐστερῆσϑ'αι βορᾶς ἔτι διὰ τὸ ϑηλάζειν. ἢ καὶ παρὰ τὸ μήπω ἔχειν πο- 10
ρεύεσϑαι. δῆλον δ᾽ ὅτι γὲ βροῦ παράγωγον Σ γέβρειος. χαὶ οὐ μόνον ποὺς ü ἄλλό TL τοιοῦτον, ἀλλὰ zc
αὐλός. ἐγίνοντο γὰρ ὥσπερ. OY&LOU καὶ ἐλάφειοι, οὕτω χαὶ νέβρειου αὐλοί. ὡς δῆλον χαὶ ἐκ τοῦ, νεβρείων
ὅσον σάλπιγξ ὑπερίαχεν αὐλῶν, καὶ ἑξῆς. ἐν ᾧ τοιοῦτός ἐστιν ὃ νοῦς. ὅσον ἡ σάλπιγξ ὑπερφωνεῖ τοὺς
γνεβρείους αὐλοὺς, τοσοῦτον χαὶ D ἐμμέλεια Tlo0s τῆς ποιήσεως οἷον τῆς py Ὅμηρον 7 ἢ "Howvav, τὴν
4o τοῦ δεῖνος. Τὸ δὲ κοιμήσασα, διὰ τοῦ 7 ὡς Ἀτῷ ποιητὴ σύνηϑες, γράφεται. Τὸ δὲ “γεηγενέας, ταυτόν
ἐστι τῷ νεογνοὺς, ἔτι δὲ καὶ τῷ γεογιλούς. OL νεογινοὶ ὄντες, τροπὴν ἔπαϑον τοῦ Ψ'. εἰς Fn ὡμοίως τῷ,
γίτρον λίτρον. καὶ πνεύμων πλεύμων. Τὸ δὲ γαλαϑηνοὺς, ἐκ τοῦ γάλα ϑῆσϑαι ὃ πρὸ ὀλίγου ἐ ἐγράφη,
συντέϑειται. (Vers. 3357.) Κνημοὶ. δὲ ὡς ἀκριβέστερον ἐν τῇ Βοιωτίᾳ ἐδηλώϑη, ὀρεινοὶ τόποι, οἱ
μετὰ τοὺς πρόποδας à ἀνωτέρω. Τὸ δὲ ἐξερέῃσιν, ἀντὶ τοῦ ἐρωτᾷ. χαὶ ἔστι γλυχεῖα λέξις ὡς ἐπὶ λογικοῦ
τινος, ῥηϑεῖα. ἢ μᾶλλον ἀντὶ TOU, ἐξερευνᾷ., πρωτότυπον γὰρ τὸ ἐρέειν, τοῦ ἐρευνᾶν. ἔστι γὰρ ἐρέω, 20
ἐξ οὗ xaT ἐπένϑεσιν, ἐρεύω ὡς χέω χείω. ἀφ᾿ οὗ τὸ ἐρευνῶ. ὡς οἴχω οἰχνὼ t ἵχω ἱχνῶ. «Ἵγκεα δὲ τόποι
ὀρεινοὶ ἀνακείμενοι 0 ἐστι χϑαμαλοί. ταπεινοί. καὶ ὡς οἱ παλαιοὶ φασὶ, φάραγγες. χοίλοι τόποι. κλί-
ματα ὁρῶν. ἐν οἷς ὑγρότητος συλλειβομένης, πόαι φύονται εἰς λέχος εἴ τις ἐπ αὐτῶν ἀνάκειται. ἀφ᾽ ἧς
ἐννοίας, καὶ λεχέποίης ποταμὸς y οὗ, εἰς λέχος n ποίη σχεδιασϑήσεται τῷ ἀναχεισομένῳ. Καὶ t ὕρα τὸ
κλίματα ὁρῶν, οὗ πρὸς ὁμοιότητα γέγονε καὶ τὰ ἄγκεα. χεχλίσϑαι γὰρ καὶ ἀνακεῖσίγαι, ταὐτά. ἐξ ὧν
τὰ χλίματα καὶ τὰ ἄγκεα. £x τοῦ ἀνακεῖσϑαι γὰρ τὸ ἄγκος συγκέκοπται. ( Vers. 338.) Eri δὲ ἐλάφου,
δοὴ διατριβὴ καὶ ὡς εἰπεῖν͵, κοίτη- ὕϑεν E ϑηρες ὑλη" κοῖται. ( Vers. $42.) Ὅτι εὔχεται "Μενέλαος,
τοιοῦτον τὸν ᾿Οδυσσέα ἐπανελϑεῖν, οἷός ποτὲ ἐν «Μέσβῳ ἐξ ἔριδος Φιλομηλείδῃ ἐπάλαισεν ἀναστάς.
( Vers. 3844.) Ka δ᾽ ἔβαλλεν ἤτοι κατέῤῥιψε, κρατερῶς ᾿χαὶ οὐχ ἐκ μηχανῆς. κεχάροντο, δὲ πάντες
᾿Αχαιοί. (Vers. 346.) Καὶ λέγει ὃ αὐτὸς Mevé «toc ὡς xci πρὸ τούτων ἕτερός τις, ὡς εἰ τοιοῦτος ἐλϑὼν 30
μνηστῆρσιν ὁμιλήσειε Ὀδυσσεὺς, πάντες ἂν ὠκχύμοροι χαὶ πιχρύγαμοι ) γένωνται. Φιλομηλείδην δὲ, οἱ
μὲν τὸν Πάτροκλον ἤκουσαν πατρωνυμικῶς, οἷα Φιλομήλας υἱόν. οἷς οὐ μόνον 5 γραφὴ ἐναντιοῦται,
πῶς γὰρ διὰ διφϑόγγου ἔσται ὴ παρατέλευτος; ἀλλὰ καὶ ὃ πατρωνυμικὸς τύπος. οὐ γὰρ eue σχη-
ματίζειν πατρωνυμίαν ὃ ποιητὴς ἐχ μηπέρων, ἀλλ ἐκ πατέρων. ὡς τὸ καίριον. τῆς γενέσεως ἀνατιϑεὶς
τῷ πατρὶ διὰ τοῦ τοιούτου πατρωνυμιχοῦ σχὴμ ᾳτισμοῦ, μυστικῶς xci σιωπηρῶς κατὰ τὸν παρὰ γραμ-
ματικοῖς συλλογισμόν. ὕπερ Πυριπίδης ἐκλαλῆσαι Dea; ἡσας χαὶ τὴν Ὁμηρικὴν σκιαγραφίαν ἐκφανέστε-
gov χοῶσαι ἐν οἷς φησὶν, ἄνευ δὲ πατρὸς τέχνον οὐκ ἂν γένοιτ᾽ ἄν, περιεσυρίχϑὴ ϑεατρικῶς, ἀκούσας
τὸ ἀδόμενον τὸ, ἄνε v δὲ μητρὸς, ὠ κάϑαρμ᾽ Login, χαὶ eu cv οὕτως ἐχεῖνος, ἐᾶν τὰ Ὁμήρου χατὰ
60 χώραν κεῖσίλαι. ὕπερ οὖν ἔφαμεν, οὔτε σχηματίζει ὁ ποιητὴς ἐκ μητέρων, καὶ Aene δὲ ἴσως ἐξ i s ἔρις
δὸς παλαίσας ᾿Οδυσσεὺς κατέβαλε τὸν Πάτροκλον, οὐκ ἂν ἐχάρισαν Leo πεσόντος TOU ᾿Δνηέος. 0g 4o
κατὰ TOV ποιητὴν.» πᾶσιν ἠπίστατο μείλιχος εἰναι. φασὶν οὖν οἱ ἀκριβέστεροι “Πέσβου βασιλέα τὸν (βι-
λομηλείδην. ὃς τοὺς παριόντας εἰς πάλην προσχαλούμενος, ἐποίει τὸ αὐτὸ καὶ εἰς TOUS ᾿“Ιχαιοὺς ἐχεῖ
προσορμισϑέντας. καὶ ὡς uiv κατεπαλαίσϑη, ἡ Ὅμηρος ἐνταῦϑα ἱ ἱστορεῖ. ἕτεροι δέ φασι, καὶ Ὀδυσσεὺς
χαὶ Διομήδης δόλῳ ἀνελόντες αὐτὸν, καταγά) γιον ξένων τὸν αὐτοῦ τάφον ἐποίησαν. προφέρεται δὲ ἧ 172
1499rovrov παραλ ἡγουσα διὰ διφϑύγγου, ἔσως ἀπὸ τοῦ (ιλομηλεὺς, ὡς καὶ τὸ E *greéóno κύριον καὶ τὸ
Βασιλείδης, ἐκ τοῦ ἀριστεὺς καὶ βασιλεύς. (Vers. 544.) Τὸ δὲ χεχάροντο πάντες yaoi, τὴν τῶν

PACEQIAIAÀ 4 | Ys345—351. 169

ἀγώνων φύσιν δηλοῖ, ἐν οἷς οἱ φυλέται χαὶ ἄλλως οἰκεῖοι, χαίρουσι τὸ χλέος ἐξιδιούμενοι τοῦ νικήσαν-
τος. (Vers. 345.) Τὸ δὲ ὁμελεῖν i ὅτι οὐ “μόνον φιλικὴ λέξις ἀλλὰ καὶ πολεμικὴ ὡς ἐνταῦϑα, πολλαχοῦ
δεδήλωται. (Vers. 348.) Ὅτι ἐν τῷ, οὐκ ἂν ἔγωγε ἄλλα παρὲξ εἴποιμι παρακλιδὸν οὐδ᾽ ἀπατήσω,
παραχλιδὸν λέγει τὸ παρατετραμμένως χαὶ χατ' ἔχκλισιν TOU ἀληϑοῦς, ἐκ τοῦ oed. xaÜ ἐκ TOU
διακρίνειν xci νοσφίξειν, τὸ διακριδὸν γίνεται καὶ νοσφιδόν. καὶ ἔστι ταὐτὰ τὸ παρὲξ εἰπεῖν καὶ τὸ
παραχλιδὸν εἰπεῖν καὶ τὸ ἀπατῆσαι. εἴρηται δὲ ἀλλαχοῦ. ἱκανῶς περὶ τοῦ παρέξ. νῦν δὲ εἰπεῖν ἀρχεῖ,
ὅτι ποτὲ μὲν τοπικῶς νοεῖται ὡς ἐν τῷ, παρὲξ ἅλα. ποτὲ δὲ, κατά τινα ποιότητα, ὡς ἐνταῦϑα καὶ
ἐν τῷ, παρὲχ νόον ἤγαγε. δηλοῖ δὲ καὶ νῦν τὸ παρὲξ, ἐγγύτητα μὲν, διὰ τῆς παρᾶ προϑέσεως. διά-
στασιν δὲ, διὰ τοῦ εξ. καὶ ἔστι παρὲξ μὲν εἰπεῖν, τὸ ἔξω μὲν ἀληϑείας, ἐγγὺς δὲ ὅμως αὐτῆς πιϑανό-
τητι. ὑποῖόν τι καὶ τὸ παρακλιδόν. δὲ οὗ δηλοῦται τὸ ἐκκλίνειν μὲν τινα τὸ ἀληϑὲς, πα᾿ραλαλεῖν δὲ
ὕμως αὐτὸ πιϑανολοχικῶς. ὅμοιον δέ τι καὶ τὸ ἀπατᾶν. ὕὅπέρ ἐστι κυρίως, τοῦ πάτου ἤτοι τῆς τρίβου
παρατρέπειν τὸν ὁδεύοντα. μὴ παρὲξ δὲ μὴ δὲ παραχλιδὸν εἰπεῖν μηδὲ ἀπατῆσαι, τὸ "i πιϑανολογῆ-
σαι μὴ δὲ παρεκκλίναι. τοῦ ἀληϑοῦς, μὴ δὲ ἀπαγαγεῖν τῆς opis. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι οἱ γράφοντες τὸ
παραχλιδὸν διὰ τοῦ 5 ὡς ἐπίῤῥημα ἐκ τοῦ δηϑέντος χλήζω ἢ ὡς ὄνομα ἵνα ἢ χατὰ κουφισμὸν ἤτοι
ἔχϑλεψιν παρὰ τὴν χληδόνα, οὐχ εὐοδοῦνται οὔτε κατὰ μέτρον οὔτε κατὰ νοῦν. ( Vers, 350.) Ὅτι ἐν
τῷ, οὐδέν τοι ἐγὼ κρύψω ἔπος οὐδ᾽ ἐπικεύσω, ἄδηλον εἴ τις ἐστὶ διαφορὰ τοῦ κρύψαι καὶ τοῦ ἐπικεῦσαι.
(Vers. 351. sqq.) Ὅτι ἀντεστραμμένως καὶ ἐνταῦϑα ὁ ποιητὴς διηγεῖται ἐν τοῖς κατὰ τὸν Δ᾽Ίενέλαον.
ἡ μὲν γὰρ φυσικὴ τάξις, ἔχει ὡς ἐκ τῆς Φάρου ὃ Μενέλαος ἀπῆλ᾽ ὃε παλίμπλους εἰς τὸν Aiyvarov ὃ
ἐστιν εἰς τὸν Νεῖλον. ὅδ᾽ ἀπὸ τοῦ Νείλου ἀρξάμενος καὶ εἰπὼν ὡς, Αἰγύπτῳ μὲ ἔτι δεῦρο ϑεοὶ μεμαῶτα
γέεσϑαι ἔσχον, ἤτοι κατέσχον. καὶ ϑεὶς xci αἰτίαν κατὰ λόγον ἐγκατασκεύου διηγήματος, τὸ, ἐπεὶ
οὔ σφιν ἔρεξα τελειέσσας ἑκατόμβας. καὶ ὅτι οἱ ϑεοὶ αἰεὶ βούλοντο μεμνῆσϑιαι ἐφετμέων, ὑποβάλλει
ἁπλοῦν διήγημα, λέγων οὕτω περὶ τῆς Φάρου xci τῶν ἑξῆς. νῆσος ἔπειτά τις ἐστὶ πολυκλύστῳ ἐνὶ
πόντῳ, “ἰγύπτου προπάροιϑε. Ψάρον δέ ἑ χιχλήσχουσι. τόσσον ἄνευΐγεν, ὕσσον τὲ πανημέρίη *yAa-
φυρὴ νηῦς ἤνυσεν, ἢ λιγὺς οὖρος ἐπιπνείησιν ὄπισϑεν. ἐν δὲ λιμὴν εὔορμος. ὅϑεν νῆας εἰς πόντον βάλ-
λουσιν ἀφυσσάμενοι μέλαν ὕδωρ. ἔνϑιά μ᾽ ἐείχοσιν ἤματ᾽ ἔχον ϑεοί. οὐδέ ποτ᾽ οὖροι πνείοντες φαίνονϑ᾽
ἁλιαέες, οἵ νηῶν πομπῆες γίνονται. xci δή φησιν wie πάντα xeréqÓuro χαὶ μένε ἀνδρῶν ; εἰ μή τις

173 ϑεὸς ὀλοφύρατο χαί u ἐσάωσε. Πρωτέος ἀρϑίμη ϑυγάτηρ ἁλίοιο γέροντος {ἰδοϑέη. jj μοι ἔῤῥοντι

συνήντετο vÓGQuY ἑταίρων. οἵ περὶ νῆσον ἀλώμενοι, ἰχϑυάασκον γναμπτοῖς ἀγκίστροισιν. ἔτειρε δὲ

γαστέρα λιμός. ἡ δέ uot ἄγ᾽ χι στᾶσω, νήπιος εἷς ἔφη ὦ ξεῖνε λίην τόσον, ἠὲ χαλίφρων, ἢ ἑχὼν ἡ

μεϑίης, καὶ τέρπεαι ἄλγεα πάσχων. ὡς δὴ δηϑὰ ἐν νήσῳ ἐρύχεαι καὶ ἑξῆς. Καὶ ἡ μὲν, οὕτως ἔφη,
ἐγώ δ᾽ ἔφην ὡς οὔτι ἑκὼν κατερύχομαι, ἀλλά ποὺ μέλλω ϑεοὺς ἀλιτέσίγαι. ἀλλὰ σύ πέρ uot εἰπὲ,
ϑεοὶ δέ τε πάντα ἴσασιν, ὕς τις μὶ ἀϑανάτων πεδάα καὶ ἔδησε χελεύϑου. καὶ ὕπως οἴκαδε νοστήσω.
χαὶ τοιαῦτα μὲν τὰ τοῦ Μενελάου 700g τὴν Μμιδοϑέην ὅτε αὐτὸν ἐκείνη φχτίσατο. & δὲ αὐὖϑις
ἐχείνη καὶ εἴπῃ καὶ ὠφελήσει, ἐν τοῖς ἑξῆς εἰρήσεται. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι ἴτε τὸ ἀλλὰ σύ; πέρ μοι εἰπὲ, ἔειπε
γράφεσθαι" Τραχλείδης φησὶν ὡς zc προγέγ ραπται ἐν τῇ & ῥαψῳδία. xci ὕτι τὸν εἰρημένον Aiyvntov
καὶ αὐτὴν δὲ Aiyvarov, παρὰ τὸ αἶγας πιαίνειν ἐτυμολογοῦσι τῶν τινὲς παλαιῶν, xci ὅτι ὡς ἐξ δρμη-
τηρίου τοῦ Νείλου μέλλων ὁ ὁ Μενέλαος εἰς τὰ οἰχεῖα παλιννοστῆσαι τὴν ἀρχὴν εἴπε ἐρ ἑχατύμβας ócsot,
xai πάλιν à ὕστερον ix Φάρου πλεύσας εἰς τὸν ΝΝεῖλον χατὰ τὴν ἐκ Πρωτέως μαντείαν, κἀχεῖϑ: » οἴχοι
ἀναπλεύσας Zr ὀρϑὴν κέλευϑον, εἰχύτως πρὸ τοῦ διηγήματος μνησϑεὶς τοῦ Νείλου, εἶτα ὑπέβαλε
τὴν ἀφήγησιν, καὶ μάντιν οὕτω τὸν τοῦ «“ἰγύπτου λόγον προέϑετο. ἀλλὰ μνήμην αὐτοῦ ὡς τόπου και-
ρίου ἐγκατατιϑεὶς τῇ τνυχῇ τοῦ ἀχροατοῦ διὰ πλείω σαφήνειαν. οὗ δὴ Αἰγύπτου ἤτοι Νείλου, τὰ μὲν
ἄλλα σεμνώματα ἐχϑέσίαι, μυρία τις ἔστι λόγου τριβή. ἀρκέσει δὲ πρὸς τὸ παρὸν ἐν μετρίῳ φάναι,
ὅτι τε τὸ νειλῷον ὕδωρ πολυγονώλτατον χαὶ γλυκύτατον. εἰ χαὶ μὴ πᾶν γλυχὺ ὕδωρ πολύγονόν ἐστι ἀλλ᾽
ἔνια τῶν γλυκέων ὑδάτων, καὶ ἄγονα. xc ὅτι λύει τὰς χοιλίας τῶν πινόντων, μίξιν ἔχον νιτρώδη,.
χαὶ ὕτι χατά τινας, τοῦ χατὰ τὸν Νεῖλον à ὃ ἐν τοῖς ἐχεῖ βασιλεὺς μόνου ἔπινεν ὕδατος. ὃ δὴ ἄλλοι καὶ

περὶ rOoL Σουσίου ἱατόρησαν. φάμενοι ὡς ἅμαξαι τετράχυκχλοι ἡ μεόνειαι χομίζουσαι ἐν oy totg ἄργυ-
CowwxNT. ΙΝ Opvss. Tow. I.

170 PACGH II 4. Vs.3551—365.

θέοισιν ὕδωρ, ἀπεψημένον ἀπὸ Χοάςπεω τοῦ παρὰ Σοῦσα ϑέοντος, ἐχόμιξον τῷ βασιλεῖ, μόνῳ ἐχεῖϑεν
πίνοντι. τοῦτο δὲ τὸ σεμνὸν, x«i τις οἶνος εἶ; ᾿εἰχέν. ἱστόρηται γὰρ, ὅτι ὃ Περσῶν βασιλεὺς τὸν χαλυ-
150098w»iov μόνον οἶνον ἔπινεν, ἐν 4αμασχῳ τῆς "Συρίας γενόμενον. ἹΠερσῶν αὐτόϑι καταφυτε ευσάντων
ἀμπέλους. ἠν δέ φασι βασιλεῖ ἐξαίρετον, xci τὸ ἀπ iyUnrov ἅλας ἀμμωνιαχὸν αὐτῷ πέμπεσϑαι. vel
μὴν χαὶ τὸ ἐλαίῳ ἀκανϑίνῳ χρῆσϑαι μετὰ λουτρόν. περιῴδεται δὲ καὶ ὁ ἐν τοῖς ἐκεῖ πλοῦτος. τὸν γοῦν
ἐν ᾿““λεξανδρείᾳ fani ικὸν πάνυ πολὺν πλοῦτον περιηγησάμενός τίς, ἐπάγει. ποία γοῦν βασιλεία οὕτω
πολύχρυσος; μόνος γὰρ ὡς ἀληϑῶς Ó χρυσοῤῥύας καλούμενος Νεῖλος, μετὰ τροφῶν ἀφϑόνων, χαὶ
χρυσὸν ἀκίβδηλον καταφέρει ἀκινδύνως ᾿γεωργούμενον, ὡς πᾶσιν ἐξαρχεῖν ἀνϑρώποις, δίκην Τριπτο-
λέμου πεμπόμενον πᾶσαν γῆν. διὸ χαὶ ὃ Βυζάντιος ποιητὴς Παρμένων ἐπιχαλούμενος αὐτὸν, Adige
Ζεῦ φησι Νεῖλε εἰς ταυτὸν ἄγων, Δία xci Νεῖλον, διὰ τὸ ζωογόνον τὸ ἐξ ἀμφοῖν. τοπιχὰ δὲ παράγωγα τὸ
Νείλου ὅτι οὐ μόνον Νείλιος χαὶ Νειλῷος ἀλλὰ χαὶ Νειλώτης, δῆλυν ix τοῦ, οἱ δὲ ΝΝειλῶται ἐχϑύες
δηλαδή τινὲς, γλυχεῖς εἰσιν. O0 χεῖται παρὰ τῷ δειπνοσοφιστῇ. (Vers. 351.) Ὅρα δὲ καὶ νῦν τὸ ἔρεξε
δὲ ἑνὸς 0 γυαφέν. ( Vers. € Τὸ δὲ αἰεὶ βούλεσθαι τὸ ϑεῖον μεμνῆσϑαι Aperuéov, γνωμικῶς

10 ἐῤῥέϑη. ἐπεὶ xci ϑεοὶ τιμαῖς εἴκουσι. HoAvxAvarov δὲ πόντον zer ἐνάγειαν ἱστορικὴν λέγει. ἢ τὸν 4.
γυπτιαχὸν 0 ἐστι τὸν προπάροιϑεν “ἰγύπτου τουτέστι τοῦ Νείλου, ὡς τοιοῦτον ἀληϑῶς ὄντα κατὰ
τὴν πεῖραν τῶν χαὶ ἰδόντων χαὶ παϑόντων. (Vers. 555.) Περὶ δὲ Φάρου, ἱστορία φέρεται χατὰ

τοὺς παλαιοὺς παρὰ ᾿Αντικλείδῃ, ὡς ᾿ Βλένη πόϑῳ Μενελάου λάϑρα ἐξελϑοῦσα τῆς πόλεως i ὅτε χατέ-
σχεν αὐτὴν ὃ Πρωτεὺς ὡς per ὀλίγα ῥηθήσεται χαὶ Καρικὸν εὑροῦσα πλοῖον, ἔπεισε τὸν ναύκληρον
Φάρον ἀποκαταστῆσαι αὐτὴν εἰς «Τακεδαίμονα. χειμῶνος δὲ 2 ἐπιγεγονότος, ἐλϑεῖν αὐτὸν εἰς “ϊγυπτον.
ἔνϑα, τὸν Φάρον ὑπὸ ὄφεως τγδανεῖν. τὴν δὲ, ϑάψασαν αὐτὸν, οὕτω τὴν νῆσον ἀπὶ ἐκείνου ὀνομάσαι. 20
παράμ ηχες δέ φασι νησίον 7] Φάρος πρὸς ἔσχατον τῇ ἠπείρῳ. στάδια δὲ εἰς αὐτὴν ἀπὸ τοῦ Κανωβικοῦ,
ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα. ὁ δὲ γεωγράφος φησὶ καὶ ταῦτα περὶ Φάρου. τὴν Φάρον πελαγ "ctv ὃ ποιητὴς
λέγει. τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ, νῆσος πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ. καὶ ταῦτα, “πρύργειον viv οὖσαν διὰ τὴν πρός-
χωσιν. οἷα ἐξηπειροϑείσης τῆς μεταξὺ ϑαλάσσης. ὃ πωϑοῦοα χαὶ ἡ «“ἴγυπτος, δῶρον εἶναι τοῦ Νείλου
λέγεται. διὸ καὶ τοῦ ὀνόματος τῇ χώρᾳ οἷς ἐδωρήσατο, E ὁμωνύμως χληϑείσῃ καὶ αὐτῇ, «“ψύπτῳ.

20 ἐπεὶ χαὶ ὃ Νεῖλος, ““ἴγυπτος ὀνομάξεται. φασὶ δὲ καὶ Ἀπανημέριον πλοῦν τὴν Φάρον ἀπέχειν τῆς Aiyv-
πτιακῆς γαυκράτεως χατὰ τοὺς ἡρωϊχοὺς χρόνους. εἶτα ἀπογαιωϑῆναι τῇ (UC τοῦ Νείλου, ποταμόχω-
στος γὰρ " Aiyvaroc κατά τε ἄλλους καὶ κατὰ Hoodorov. ἣν δὲ τὸ ἐιιπόριον τῆς “ΤΠἰγύπτου, περὶ Φάρον
ἢ περὶ ΝΝαύχρατιν. ἔνϑα τὸν Δῆ]ενέλαον ὑπονοοῦσι τὸν ἐκ “Ψάρου πλοῦν ἀνῦσαι. εὐλίμενον δὲ καὶ εὔῦ-
δρον ὁ ὁ ποιητὴς τὴν ΨῬάρον ἱστορεῖ. λέγων καὶ τὸ, ὅϑεν νῆας ἐς πόντον βάλλουσι ; περιφραστικὸς ἀντὶ 30
τοῦ, ὕϑεν ἀποπλέουσι. ( Vers. 359.) Τὺ δὲ λιμὴν εὔορμος, ὅλον μὲν εἶναί τι' δηλοῖ τὸν λιμένα. μέρος
δὲ αὐτοῦ, τὸν ὅρμον ἔνϑα μετὰ τὸ ἐλλιμενισϑῆναι, ἡ ναῦς δρμεῖ. "TO δὲ ἀφύσσασϑαι , χυριολεξία ἐστὲ
τοῦ, ἄφενος καὶ πλοῦτον ἀφύξ tay. ἐχεῖνο γὰρ, τέτραπται. (Vers, 361.) Τὸ δὲ ἁλιαέες, ἐπιτομή ἐστι 174
TOU, ἀνέμων μένος ὑγρὸν ἀέντων. εἴρηται δὲ πρὸς διαστολὴν ἑτέρων τοπιχῶν ἀνέμων, οἱ οὐ πνέουσι διὰ
ϑαλάσσης. γίνεται δὲ παρὰ τὴν ἅλα καὶ τὸ ἄω τὸ πνέω. ἐξ οὗ οὐ μόνον ἀήτης ἐπὶ ἀνέμου, καὶ ἀήσυρον
χατὰ τοὺς παλαιοὺς τὸ κοῦφον, ὅϑεν χαὶ ἀήσυροι μύρμηκες 7 παρ᾽ Aic, ἀλλὰ καὶ ἀΐτης διὰ διχρύ-
νου, Q ἐρώμενος ἤγουν ὃ εἰςπνέων τῷ ἔρωτι τὸν ἐραστήν, εἰςπνεῖται γάρ φασι τῆς μορφῆς τι καὶ τῆς

3o ὥρας. ὅϑεν χαὶ εἰςπνίλαι ; παρὰ y mn" oí ἐρασταί. xci ταῦτα μὲν, Ἀξγν τιν ῥητοριχῷ λεξικῷ. ἐν
ἑτέρῳ δὲ, ὃ ῥηϑεὶς ἀΐτης ἤγουν ἐρώμενος, διὰ διφϑόγγου φέρεται. “Σημείωσαι δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ ὅτι ἐν
&ánAorqti μὲν, cg ἀέντος, διὰ τοῦ y T. Og δῆλον ἐκ τοῦ, ὑγρὸν ἀέντων. ἐν συνϑέσει δὲ, ἁλιαὴς 40
ἁλιαέος ὡς εὐγενέος εὗσει βϑέος. οὕτω καὶ δυσαὴς δυσαέος. καὶ ζξαὴς ζαέος. καὶ παρὰ “Σοφοκλεῖ εὐαὴς
ὕπνος. ( Vers. 362. ) Τὺ ot νηῶν πομπῆες, ἔοικεν ἑρμηνεία εἶναι τοῦ, οὖροι πνείοντες. οὖρος γὰρ,
παρὰ τὸ ὀρούειν o ἐστι παρορμᾶν xci προπέμπειν τὴν νῆα. τοῦ δ᾽ αὐτοῦ ἑρμηνευτιχὸν xci τὸ ἁλιαέες.
ὅμοιον γάρ τι τὸ, οὖροι πνείοντες, καὶ τὸ ἁλιαέες. (Ver s. $65. ) "Hia δὲ xci νῦν ὡς καὶ προδεδήλω-
ται, τὰ ἐφόδια. (Ver s. 365.) Περὶ δὲ Πρωτέως, ἱστόρηται ὅτι ἀνὴρ ἦν τις Μεμφίτης, ᾧ κατὰ “1λ-
λήνων γλῶσσαν, ὄνομα Πρωτεύς. οὗ χαὶ τέμενος ἐν Δηέμφῃ χατὰ Ἡρόδοτον, κάρτα χαλὸν xci εὖ

Peo4CB (221214 4 — Vs.366—397. 171

ἐσχευωασμένον. ὅτι δὲ ὃ προῤῥηἹθεὶς Θῶνις φύλαξ ὧν τοῦ Κανωβικοῦ στόματος ἀνήνεγκεν εἰς τοῦτο τὸν
Πρωτέα τὴν ἀδικίαν τοῦ ἅρπαγος Πάριδος, καὶ es ἀφῃρέϑη τότε τὴν LAévnv ἐχεῖνος, «c ὡς ἀρέ-
σχονταῖι οἱ πλείους μὴ εἶναι τὴν ᾿ ΒΕλένην ἐν Τροίᾳ, οὐ γὰρ φρενοβλαβεῖς ze? ' HoóYorov οἱ ᾿Ιλιεῖς ὡς
περὶ πάντων κινδυνεύοντες μὴ ἀποδοῦναι τὴν EXéviv ἢ ἑκόντος τοῦ ᾿4λεξάνδρου ἢ ἄκοντος, ἐν ἄλλοις
δεδήλωται. (Vers. 866.) Τὴν δὲ "Εἰδοϑέαν, Τὐρυνόμην φασὶ γράφει 0 Ζηνόδοτος. ἣν καὶ ἰρϑί- 4o
μὴν ὃ ποιητὴς φησὶν, ὥς rov καὶ τὴν Πηνελόπην δαΐφρονα. | ( Vers. 507.) "T0 δὲ ἔῤῥοντι, ἀντὶ τοῦ,
ἐπιπόνως ζῶντι. κατὰ τὸ, ἐνθάδε ἔῤῥων. ὅπερ ᾿Αχιλλεὺς ἐν ᾿Ιλιάδε φησὶ περὶ ἑαυτοῦ. Τὸ δὲ γόσφιν
ἑταίρων, πιϑανῶς πέπλασται. ἵνα σχῇ οὕτως ἄδειαν ἡ Εἰδοϑέα καταμόνας ἐντυχεῖν αὐτῷ. χαϑὰ xci
ἐν ᾿Ιλιάδε ἀχιλλεὺς ἑτάρων νόσφι λιασϑεὶς, ὡμίλησε τῇ ϑαλασσίᾳ μητρὶ Θέτιδι. ( Vers, 568.) Ὅρα
10 δὲ ὡς oi περὶ Διινέλαον ἐν τῇ Φάρῳ ἰχϑυῶνται ἀγκίστροις, λιμοῦ τὴν γαστέρα τείροντος. ἄλλως γὰρ,
οὐ ϑέμις ἁλιεύειν τοὺς ἥρωας, οἱ ἐχρεωφάγουν ὡς τὰ πολλά. διὸ xci ἐν Toiwexie οἱ περὶ Ὀδυσσέα,
λεμώττοντες ἐζρεῖπον ἀναγκαίαν ἄγραν. (Ue. ὄρνιϑάς τε. φίλας ὕ, τι χεῖρας ἵκοιτο. Οἰχείως δὲ τὸ
ἀλώμενοι ἔφη ἐπὲ τῶν ἰχϑυαασχόντων.,᾿ καϑὰ καὶ ἐπὶ πειρατῶν. οὐ γάρ rt μίην ὁδὸν ἵσταται ἰχϑὺς κατὰ
τὸν εἰπόντα. πλανώμενος. δὲ, συμπλανᾶσϑαι ποιεῖ καὶ τὸν ἀσπαλιέα. ( Vers. 569.) Τὸ δὲ γναμπτὸν
ἄγκιστρον, καϑ' ὅμοιον λόγον καὶ περιηγές που λέγεται. περιάγεται γὰρ ἤτοι περικλᾶται ze γνάμι-
πτεέταιῖ 0 ἐστι κάμπτεται. (Vers, 571.) ᾿Ιστέον δὲ χαὶ ὅτι τριχῶς ἀμελεῖ τις τοῦ συμφέροντος χατὰ
τὸν ποιητή». ἢ νήπιος ὦν. ἢ χαλίφρων. ἢ ἑχὼν μεϑιεείς. ἔστι δὲ νήπιος "μὲν, ὃ ἔτι χατὰ παῖδα φρο- 50
νῶν. χαλίφρων δὲ, ὁ μὴ παῖς μὲν, ἄλλως δὲ μή πυχνὸς ἀλλὰ χαῦνος καὶ τὰς φρένας χεχαλασμένος.
( Vers. 372.) ἑκὼν δέ μειϑ)ιεὶς ἤτοι μεϑήμων, ὃ τούτων μὲν μηδέτερον, ἄλλως δὲ ἡμελημένος καὶ ῥάϑυ-
20 μος. Τὸ δὲ λώγν τόσον, διπλῆ ἐπίτασις. ὅμοιον τῷ, λίαν πάνυ xc τοῖς τοιούτοις. (Vers. 371.) 76
δὲ μεϑίης, κοινῶς μὲν, διὰ τοῦ ἡ. ὡς γὰρ τίϑημι τίϑης, οὕτω μεϑίημε μεϑίης. ἄλλως δὲ, κατ
ἐναλλαγὴν χρόνου γράφεται καὶ διὰ διφϑόγγου. ὡς γὰρ τίϑημι ἐτίϑη» ἐτίϑεις ἐτίϑει, οὕτω ue ut
μεϑίην μεϑίεις μεϑίει. ὡς καὶ Vut ἵην ἵεις ἵει. Τὸ δὲ τέρπεαι ἄλγεα πάσχων παρὰ φύσιν εἴρηται πρὸς
ἔνδειξιν τοῦ μεϑήμονος. ὃς δέον ὃν λυπεῖσθαι ἐφ᾽ οἷς ἀλγεῖ πάσχων, ὁ δὲ, τέρπεται. (Vers.377.)
Τὸ δὲ οὔτι ἑκὼν κατερύχομαν συντομωτάτη ἀπόκρισις. δὲ ἧς ἀποφήσας ὃ Μενέλαος τὸ μὴ ἑκὼν μεϑϑιιέ-
vv, συνεξέβαλε καὶ τὸ νήπιος εἶναι, καὶ τὸ χαλίφρων. (Vers. 579.) Τὸ δὲ ϑεοὶ δέ τε πάντα ἴσασιν
ἑνικῶς ῥηθὲν, ὀρϑὸν ἔσται γνωμικόν. τοιοῦτον γὰρ τὸ, ϑεὸς δέ τε πάντα ἴσησι. Τὸ δὲ πεδῶ, δευτέρας
ἐνταῦϑα συζυγίας τῶν περισπωμένων εὕρηται, ὡς δηλοῖ τὸ πεδάα. ὕμοιον ὃν τῷ βοάα καὶ ὁράα. τὸ
μέντοι πρὸ βραχέων ὁηϑὲν ἀνειρώτευν. ἀνάπαλιν ἐκ δευτέρας συζυγίας εἰς πρώτην ἤλϑεν. ὅμοιον γάρ
So ἐστι τῷ "ἐποίευν. καίτοι οἶδε καὶ τὴν δευτέραν συζυγίαν ὁ ποιητὴς, ὡς πρὸ θραχέων δηλοῖ τὸ, ἅ , && 6o
εἰρωτῷς καὶ λίσσεαι οὕτω καὶ τὸ ἔλουον βαρύτονον, ἐλόευν ἔφη, ἀπὸ ϑέματος τοῦ λουέω. καὶ τὸ πιέζον
δὲ, πιέζευν λέγεται. τοῦτο δὲ καὶ οἱ πολιτιχοὶ ῥήτορες. ἐπεὶ xc Πλούταρχος, πιεζοῦντες φησί, χαὶ
ἕτεροι δὲ ὁμοίως αὐτῷ, χρῶνται τῷ τοιούτῳ ῥήματι. ( Vers. 584.) κὍτι προδιδοῦσα ἐπίτηδες 11501
ὀηϑεῖσα Εἰδοϑέα τὸν πατέρα Πρωτέα ἵνα γνωστὸς διὼ Μενελάου πολλοῖς γένηται, λέγει πρὸς τὸν ἱχέ-
τὴν Δενέλαον τὰ ῥηθησόμενα. πωλεῖταί τις δεῦρο γέρων ἅλιος νημερτὴς, ἀϑάνατος, Πρωτεὺς “1γύ-
175 πτιος, ὕςτε ϑαλάσσης πάσης βένϑεα οἶδε. ἸΠοσειδάωνος ὑποδμώς. τόν δ᾽ ἐμόν φασι πατίρα ἔμμεναι
ἠδὲ τεχέσϑϑαι. εἶτα λέγει καὶ ὡς ἐἴπως αὐτὸν σὺ δύναιο λοχησάμενος λελαβέσϑαι, εἴποι ἄν σοι ὁδὸν καὶ
μέτρα κελεύϑου καὶ νόστον. εἴπῃ δὲ ἂν ei*z ἐθέλῃσθα, ὅττι τοι ἐν μεγάροισι καχόν T ἀγαϑόν rc τέτυχ- 10
ται οἰχομένοιο GC tv δολιχὴν ὁδὸν, ἀργαλέην τε. ( Vers. 595.) Καὶ οὕτω μὲν αὕτη. ὁ δὲ Μενέλαος
Áo εὐλαβηϑεὶς πρὸς τὸ, εἴ πως σὺ δύναιο λοχησάμενος λελαβίσίγαι, φησίν. αὐτὴν νῦν φράζευ σὺ λόχον
ϑείοιο γέροντος, μήπως ue προϊδὼν ἠὲ προδαεὶς, ἀλέηται. (Vers. 397.) Εἶτα ἐπάγει γνωμιχόν dgyc-
λέος γάρ T ἐστὶ ϑεὸς θροτῷ ἀνδρὶ δαμῆναι. "Evytba ὕρα ὅτι τὸ ϑείοιο, εἰς ταυτὸν ἤγαγε τῷ, ϑεοῦ. Oy
γὰρ ἀνωτέρω ϑεῖον ἔφη γέροντα, τοῦτον ivravika iiv εἶπεν. ἐπὶ δὲ τούτοις ἡ {ἰδού ξα ὠφελῆσαι προ-
Ἀϑεμένη τὸν Μενέλαον ἐπὶ τιμῇ καὶ τοῦ πατρὸς, ὑποτίϊγησιν ὕπως λοχηϑήσεται ὃ Προτεὺς, ὡς μετ᾽ 20
ὀλίγα εἰρήσεται. Ὅρα δὲ ὡς σαιὲς μὲν τὸ σχῆμα τοῦ διηγήματος ἐν τῇ εἰς βολῇ ἥτις ἐστὶ τὸ, πωλεῖταί
τις δεῦρο καὶ ἑξῆς. ἡ δὲ ἔννοια, συχνὴν ἔχει περιβολήν. — μὲν γὰρ, 0 Πρωτεύς, πρᾶγμα δὲ,
2

172 ' PACEAVLIAI SM 4 Ve 5386 — 418.

πωλεῖται. ποιότητες δὲ προσωπικαὶ;, τὸ «Ἰἠύπτιος, ἀπὸ χώρας. τὸ ἅλιος, ἀπὸ τοῦ προσιχεστέρου τύπου.
τὸ γέρων. £x τὴς ἡλικίας. τὸ νημερτὴς; ἐξ ἀρετῆς ἢ à μαντικῆς τέχνης. τὸ ἀϑάνατος, ix τοῦ τῆς
ζωῆς εἴδους. xci ὡμοίωταί πως πρὸς τὴν τοιαύτην γραφὴν», x«i τὸ προοίμιον τῆς τοῦ Θουκυδίδου συγ-

γραφῆς. τὸ, Θουκυδίδης 0 ᾿᾿ϑηναῖος συνεγράψατο χαὶ τὰ ἑξῆς. Tovro τῷ Πρωτεῖ ὅτι παῖδες μὲν
ἦσαν καχόξενοι, καὶ τῷ 7 πάτρὶ δυσπειϑεῖς διὸ χαὶ ἀπώλοντο, ἢ δὲ ϑυγάτηρ Εἰδοϑέα καὶ εἰσέτι παρέμε-

30 neve ὡς ἀγαϑὴ, xci ἐξ Μὺὐρώπης ἐπαλιννόστησεν εἰς ^ Aiyvnrov ὁ Π]|ρωτεὺς, ἱστορεῖ ὃ “Τυκόφρων.
᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὲ τὸ, πωλεῖταί τις δεῦρο γέρων ἅλιος, τῶν τις ὑστερογενῶν, παρῴδησε κατά τινος
φαύλου. γηραλέου σχωπτικῶς εἰς τὸ, «γέρων ἄϑλιος. χαὶ ὅτι δίχα παρῳδίας, ἠδύνατο ἐχεῖνος χρήσα-
σϑαι τῷ ἅλιος, ἀντὶ τοῦ μάταιος. ὃ καὶ αὐτὸ, ἐκ TOU ἅλς ἁλὸς παρῆκται ὡς ἀλλαχοῦ δεδήλωται. καὶ
ὅτι πολλῶν ὄντων ἅπερ παρὰ τὴν ἅλα γίνονται, ἐκεῖϑεν γίνεται xai ἡ πάραλος ναῦς Artixn. xci τὸ 10
ἐκ τοιαύτης λέξεως παράγωγον, παράλιον: ᾧπερ ὁμώνυμος ἑορτὴ παλαιὰ, τὰ παράλια. ἡ ὕστερον
Ῥωμαία ὡς ἱστορεῖ ᾿ϑήναιος. (Vers. 386.) Τὸ δὲ ϑαλάσσης πάσης βένϑεα οἶδὲ, καὶ τῷ ArLavre ἐν
τοῖς πρὸ τούτων ἡ μηρικὴ Μοῦσα ἐπὲ ἐμαρτύρησεν. εἴη δὲ ἂν ἴσως ϑαλάσσης βένϑεα, περιφραστιχῶς
ἡ ϑάλασσα. ὅτι δὲ οἶδε τὴν ϑάλασσαν ἅπασαν ὁ Πρωτεὺς, ἔσταί πως δῆλον iv τοῖς ἑξῆς. τὴν γοῦν
γῆσον τῆς Καλυψοῦς οὐ μόνον οἶδεν ἀλλὰ καὶ εἶδεν ὡς αὐτὸς ἐρεῖ. ( Vers. 387. ) Ev δὲ τῷ, ὑποδμὼς,
περιττὴ ἡ πρόϑεσις. ὡς καὶ ἐπὶ ἄλλων πολλῶν γίνεται. Τὸ δὲ ἐμόν φασι πατέρα εἶναι, ὅμοιον τῷ, τοῦ
εὖ ἐκ φασὶ γενέσϑαι. καὶ προεῤῥέϑη περὶ τούτου τὸ ἀρκοῦν. Τὸ δὲ πατέρα εἶναι ἠδὲ τεκέσϑϑαι, ἀχρι-

ἀο βῶς ἐῤῥέϑη. ἐπειδὴ πολλοὶ καὶ μὴ τεκόντες, ὅμως πατέρες λέγονται. ὡς ὃ Ζεὺς, πατὴρ ἀνδρῶν. "καὶ
Αὔμαιος δὲ ξεῖνε πάτερ τὸν Ὀδυσσέα προσφϑέγγεται. ὁμοίως δὲ καὶ (Φιλοίτιος. καί τις ἐν «Ῥαιακίᾳ,
δεῦρ ἄγε καὶ σὺ ξεῖνε πάτερ. (Vers. 588.) Τὸ δὲ εἴπως σὺ δύναιο λοχησάμενος λελαβέσϑαι, οἰχεῖον 20
εἰπεῖν ποτὲ περί τινος δυσκατεργάστου ἀνδρὸς 1) καὶ ζῴου ἁπλῶς. (δ εγ5, 589.) Τὸ δὲ εἴπῃ ὁδὸν καὶ
μέτρα χελεύϑου καὶ 0, τι ἐν μεγάροισι καχὸν καὶ τὰ ἑξῆς, μάντεως ἀρίστου ἔνδειξις. To δὲ μέτρα κελεύ:
Üov, καλὸν ἐστι πρὸς σαφήνειαν τοῦ, τὴν ὀλοὴν ἀναμετρήσαιμι χάρυβδιν. καὶ τῶν ὁμοίων. οὐ μόνον
δὲ μέτρα ὕδατος καὶ οἴνου χαὶ μυληφάτου ἀκτῆς, ἀλλ᾽ ἰδοὺ xci ϑαλάσσης. ( εγ8. 591.) Τὸ δὲ cix
ἐθέλῃσθα, δεινότης καὶ αὐτὸ τοῦ ποιητοῦ προεκϑετικῶς οἰχονομοῦσα τὴν τοῦ Δῆηενελάου ἐρώτησιν οὐ
μόνον περὶ τοῦ οἰχείου νόστου, ἀλλὰ καὶ περὶ ἑτέρων. | (Vers. 605.) Τὺ δὲ δολιχὴν ὁδὸν ἀργαλέην τε,
viv μὲν, ἅπασαν δηλοῖ τὴν ἐν τῇ MeveAa&ov πλάνῃ. uer ὀλίγα δὲ ἰδίως οὕτω καλέσει τὸν ix Ψάρου
πλοῦν εἰς Δἴγυπτον. ( Vers. 595.) Τὸ δὲ φράζευ σὺ λόχον ϑείοιο γέροντος καὶ τὸ ἑξῆς, ἀχούσοι ἂν
πρός τινος, ὃ πίπτων μέσος καὶ παριστῶν αὐτὸν ἀνδρὶ γεραρῷ πρὸς οἰχείωσιν. ( Vers. 596.) ἔστι δὲ τὸ

50 μὲν προϊδὼν, αἰσϑήσεως τῆς χατὰ ϑέαν. τὸ δὲ προδαεὶς, εἰδήσεως προγνωστικῆς. ( Vers. 400.) * Ort 3o
μηχανωμένη ὡς ἐῤῥέϑη τὰ πρὸς κλέος τοῦ πατρὸς ἡ Εἰδοϑέα ἣν καὶ ᾿Ιωνικῶς οἴδαμεν Εἰδοϑέειαν καλου-
μένην, ὑποτίϑεται προεχϑετιχῶς τὸν διὰ φωχῶν λόχον τοῦ γέροντος. εὐχλεῶς προδιδοῦσα τὸν τεχόντα τῷ 176
βασιλεῖ ΔΙενελάῳ, ἀρξαμένη οὕτως. oc δ᾽ ἠέλιος μέσον οὐρανὸν ἀμφιβεβήκει, ὅτε μεσημβρίας καιρὸς
δηλονότι, τῆμος ἂρ ἐξ ἁλὸς εἶσι γέρων ἅλιος νημερτὴς, πνοιῇ ὑπὸ ζεφύροιο, μελαΐνῃ qua καλυφρϑείς

6o ἐκ δ᾽ ἐλϑὼν, κοιμᾶται ὑπὸ σπέσι γλαλφυροῖσιν. ἀμφὶ δέ μιν φῶχαι νέποδες καλῆς -Ἰλοσύδνης, ἀϑρόαι
εὕδουσι. πολιῆς ἁλὸς ἐξαναδῦσαι. πικρὸν ἀποπνείουσαι ἁλὸς moAv(sevÓ cog ὀδμήν. ἔνϑά σ᾽ ἐγὼν ἀγα-
γοῦσα ἅμ a ἠοῖ φαινομένηφι , εὐνάσω ἑξείης. ( Vers. 408.) &r« συμβουλεύει τῷ Μενελάῳ, κρίνασϑαι

1δ0ϑ ἑτέρους τρεῖς ἀρίστους. καὶ ἐκϑεμένη πάντα ὀλοιρώϊα τοῦ γέροντος. ὅτι δηλαδὴ, φώχας μὲν πρῶτον
ἀριϑιμήσει καὶ ἔπεισιν. ἐπὴν δὲ πάσας πεμπάσεται λέξεται ἐν μέσσῃσι νομεὺς ὡς πώεσι μήλων, μεϑο-
δεύει τὸν λόχον. εἰποῦσα, C Vers. 414.) ὡς ἐπὰν moro κατευνηϑέντα ἔδῃσϑε, xci τότ ἔπειϑ' ὕμμεν 40
μελέτω κάρτος τε βίη r6, αὖϑι δ᾽ ἔχειν μεμαῶτα καὶ ἐσσύμενόν περ ἀλύξαι. (Vers. 41 7: ) εἶτα ἐπιφέ-
ρουσα τὸ A adio ὀλοιρώϊον τοῦ γέροντος, φησί, πάντα δὲ γινόμενος πειρήσεται, ὅσσ᾽ ἐπὶ γαῖαν

10 ἑρπετὰ γίνονται. καὶ ὕδωρ. ( Vers. 418.) Kei ϑεσπιδαὲς πῦρ. ἤγουν καιόμενον zc λάμπον χατὰ
τὸ ϑεόϑεν πεσόν. ὅ ἐστι κατὰ τὸ χεραύνιον πῦρ ὃ καὶ ϑεείου ὄζειν λέγεται. ὑμεῖς δ᾽ ἀστεμφέως ἐχέμεν,
μᾶλλόν τε πιέζειν. ἀλλ᾽ ὅτε xtv δή σ᾽ αὐτὸς ἀμείβηται ἐπέεσσι,. τοῖος ἐὼν οἷόν xe κατευνηϑέντα ἴδῃσϑε.
xci τότε δὴ. σχέσϑαί τὲ βίης, λῦσαί τε γέροντα. εἴρεσϑαι, καὶ τὰ ἑξῆς, (Vers. 416.) Καὶ 0p« -

PaAÁACERIAIAÀ 4. Ws 400—418. 173

συχνὰ ἀπαρέματα ληφϑέντα ὡς προσταχτκιά. τὸ κάδδ᾽ ἔχειν ἀντὶ τοῦ κατέχετε. χαὶ ἐφεξὴς ὁ ὁμοίως, τὸ
᾿ ἀστεμφέως ἐχέμεν. τὸ πιέζειν. τὸ σχέσϑαι. τὸ λῦσαι. καὶ τὸ εἴρεσϑαι. Cv 400.) Τὺ δὲ ἦμος δ᾽ ἠέλιος,
ἢ τὸν δὲ σύνδεσμον ἀντὶ rov δὴ ἔχει, ἢ ὥσπερ τῆμος τῆμοςδε, οὕτω χαὶ ἦμος ἦμοςδε. ὁμοίως τῷ τηνίχα
τηνιλχάδε xci ἔνϑα ἐνθάδε. κεῖται δὲ ὁ τοιοῦτος στίχος xci ἐν ᾿Ιλιάδι. (Vers, 401.) Τὸ δὲ γέρων 20
ἅλιος νημερτὴς, εἰποῦσα καὶ ἀνωτέρω ἡ Εἰδοϑέα, ὕμως λέγει καὶ νῦν. οὐ ϑέλουσα τοῦ πατρικοῦ ἐπαί-
γου ἀποσχέσϑαι. (Vers. 402.) Τὸ δὲ μελαίνῃ goi καλυφϑεὶς, ἔοικε δηλοῦν, ἢ ἐν σχήματι νηχο-
μένου ἐξιέναι τὸν Πρωτέα εἰς αἰγιαλὸν, ἢ ὡς οἷα νέφει τινὶ καλυπτόμενον ἐν ἀγχάλῃ κύματος. ἐνταῦϑα
δὲ, xci σέμνωμά τι ἐστὶ τοῦ ζεφύρου ὡς τοῦ Πρωτέως αὐτῷ χαίροντος. περὶ δὲ φρικὸς, ἔχει σαφήνειαν
τά τε τῆς Ἰλιάδος καὶ τὰ τοῦ περιηγητοῦ. ( Vers. 404.) Προοίμιον δὲ ἡ φροίξ. i δὲ φῶκαι Ort μὲν χρή-
10 Gio; πρὸς μαγικὰς γοητείας, φασὶν οἱ σχολιασταί. διὸ χαὶ τὸν Πρωτέα χαίρειν αὐταῖς. JN. ἐποδὲς δὲ
αὗται, οὐ κατὰ τοὺς ἰχϑύας ὡς ἄποδες, ἀλλ ὡς ὀλιγόποδες ἤτοι μιχρόποδες καὶ διατοῦτο ἐγγὺς ἀπό-
δων. καὶ ἐπιπολάζει τοιοῦτον στερήσεως εἶδος καὶ παρὰ τοῖς «Τυχίοις μέχρι καὶ νῦν. οἱ | χελιδόνας τινὰς
ἃς οἱ ἰδιῶται πετροχελιδόνας φασὶν, ἐκεῖνοι καλοῦσιν ἄποδας, οὐ διὰ παντελῆ στέρησιν ποδῶν ἀλλ᾽
ὀλιγότητα ἤτοι σμικρότητα. δῆλον δὲ ὅτι τὸ ἃ καὶ ἐπὶ ὀλιγότητος λέγεται. τινὲς δὲ νέποδας φώκας φασὶ,
παρὰ τὸ ποσὶ νέειν 0 ἐστι νήχεσϑαι. ἵνα εἶεν φῶχαι νηξίποδες. Περὶ δὲ ᾿4λοσύδνης, γέγραπται μὲν
xci ἐν τῇ δ᾽ τῆς ᾿Ιλιάδος. ῥητέον δὲ καὶ νῦν Ort ὁ μῦϑος, μίαν οἶδε ταύτην τῶν ΝΝηρηΐδων. διὸ καὶ 50
χαλὴν αὐτὴν λέγει προσωπικῶς. ἄλλως μέντοι καλὴ ““λοσύδνη, ὡς καὶ ὕδωρ ἀγλαὸν λέγεται. ἕτεροι δὲ,
᾿Ἡμφιτρίτης ἐπίϑετον αὑτὸ νοοῦσι. καὶ οὐδὲ παρὰ τὸ ὕδωρ ἐτυμολογοῦσι τὴν λέξιν, ἀλλὰ παρὰ τὸ ἐν
ἁλὶ σύεσϑαι 0 ἐστιν ὁρμᾶν. ἄλλοι δὲ, καὶ πληϑυντικῶς φασὶν ᾿ “λοσύδναι. 0 ἐστιν ἐν ἁλὶ δευόμεναι.
20 ἢ εἰς ἅλα δύνουσαι. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι ὡς χτῆμα τῆς “Δ“λοσύδνης αἱ φῶκαὶ πλάττονται. εἴτε quxag ᾿“41λο-
σύδνης αὐτὰς ἀναγνώσει τις, εἴτε νέποδας ᾿“λοσύδνης. διὸ καὶ ἔφη τὸν Πρωτέα ἐν μέσαις αὐταῖς κεῖ-
σϑαι, ὡς νομέα ἐν πώεσι μήλων. εἰ δὲ καὶ αὐτὰ, ἀνδρῶν χτήματα. τινὲς δὲ ἡἠρέσϑησαν, τρόπῳ συγ-
γενικῷ οὕτω φρασϑῆναι. νέποδες γάρ φασι ϑαλάσσης αἱ φῶχαι, 0 ἐστι τέκνα. νέπους γὰρ κατά τινα
177 γλῶσσαν, ὃ ἀπόγονος. ( Vers, 406.) Τὺ δὲ πικρὸν ὀδμὴν, ᾿“ττικῶς ἐῤῥέϑη. ὡς uer ὀλίγα τὸ, φωχάων
ὀλοώτατος ὀδμή. μυρίὰ δὲ xci ἄλλα τοιαῦτα παρεσημειώϑη πολλαχοῦ. ὧν ἐστι xci τὸ, πάντων δὲ
χαλεπώτατον, στρατιὰν ἀργὸν τρέφειν. ὅτι δὲ ἀργαλέον ἡ φώκη ὄζει, δηλώσει σαφέστερον ὑ ποιητὴς
ἐν τοῖς ἑξῆς. (Vers. 408.) Τὺ δὲ χκρίνασϑαι καὶ τὸ χρινάμενος, ᾿“Ιττιχώτερα. εὕρηται δὲ πολλαχοῦ
καὶ ἐνεργετικῶς. ὅϑεν καὶ τὸ ἐπιχρίνειν. xai τὸ, zoi*v ἄνδρας. xci, χρίνας T ἀνὰ δῆμον ἀρίστους.
( Vers. 410.) "ÜZoquic δὲ κυρίως, τὰ ὀλεϑρευτικὰ φωτῶν ἤτοι ἀνδρῶν. ἢ ἅπερ ὄλλυσιν ἐν τῷ φανῆς
80 vat. νῦν δὲ ἄλλως, ἀντὶ τοῦ, δεινὰ καὶ ἐχφροβητιχά. p γὰρ, οὐκ ἂν ἐξεφρόβει 0 Πρωτεὺς ὅτε πῦρ καὶ
λέοντα ἐφάνταζε xci δράχοντα καὶ ἕτερά τινα φοβερά. (Vers. 411.) Τὸ δὲ ἔπεισιν, ἐνεστώς ἐστιν
ἀντὶ μέλλοντος τοῦ ἐπελεύσεται. οὕτω γὰρ ἀπαιτεῖ ἡ σύμφρασις τοῦ, ἀριϑμήσει. (Vers.412.) ᾿άριϑ-
μεῖ δὲ τὰς φώχας 0 Πρωτεὺς, ὡς ἴσως καὶ τοῦτο συντελοῦν αὐτῷ. 1) καὶ πρὸς πιϑανότητα τοῦ νομεὺς
ὡς πώεσι μήλων. μετρεῖ γὰρ καὶ ὃ νομεὺς τὰ va αὐτόν. Πεμπάζειν δὲ ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι ἐδηλώϑη, τὸ
κατὰ πέμπε ἤγουν πέντε ἀριϑϑμεῖν. “ἰολικὴ δὲ λέξις τὸ πέμπε. ὅϑεν καὶ πεμπάδαρχον οἱ παλαιοὶ καὶ
πεμπάδα φασίν. ὕτι δὲ ταυτὸν πεμπάζειν χαὶ ἀριϑμεῖν, δηλοῖ καὶ ὃ ποιητὴς εἰπὼν, ἀριϑμήσει εἶτα
ἐπαγαγὼν τὸ πεμπάσεται. ( Vers. á13.) Τὸ δὲ νομεὺς ὡς πώεσι μήλων, παραβολὴ σύντομος. ἐπεὶ οὐκ
ἐχρῆν ἐνταῦϑα, παραβολικῶς ἐμπλατύνασϑαι παὶ συ) "χέαι σπουδαῖον διήγημα. Ὅτι δὲ ἀπὸ τοῦ πῶ τὸ
χτῶμαι τὸ TOU, ἐξ οὗ καὶ πηὸς ὃ ἐξ ἀγχιστείας ἐπίχτητος συγγενής. καὶ παμπήδην ἐπίῤῥημα, καὶ
4o παμπησία ἡ παγκτησία, δῆλον ἐστιν ἐκ τῶν παλαιῶν καὶ αὐτό. (Vers. 415.) ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὡς ἡ
Ὁμηριν κὴ αὕτη παραβολὴ ἢ, ἀφορμὴ γέγονε τῶν τινῶν uel Ὅμηρον ποιητῶν, βοτὰ πόντου ὃ ἐστι βο-
σκήματα τὰ χήτη εἰπεῖν, To δὲ μελέτω ὑμῖν κάρτος TE Bin τε χαὶ ἑξῆς ἕως τοῦ πειρήσεται, dini 5o
κὸν εἰς ἐπιμονὴν κατασχέσεως βιαίου τινὸς ἀνδρός. ἢ καὶ εἰς πειϑὼ σχληρυνομένου ἢ καὶ ἀχκιζομένου τενός,
( Vers. 417. ) Ὅρα δὲ τὸ πειρήσεται, δηλοῦν ὡς οὐ διὰ χαχίαν ἀλλὰ πεῖραν ὁ Πρωτεὺς μετεβάλλετο.
( Vers. 418.)* Ἐρπετὰ δὲ, ἀπὸ μέρους τὰ ζῶα δηλοῖ. ἐν γὰρ τοῖς ἐφεξῆς εἰς πολλὰ “μορφούμενος ὁ Πρω-
τεὺς, ἑνὶ μόνῳ τῶν ἑρπετῶν εἰχάσϑη, δράχοντι. μεταβληϑεὶς ἄλλως ἐκεῖ xc εἰς λέοντα χαὶ εἰς πάρ-

174 PÀAUVQIAIA 4 Vsáo.

OeAuv xci εἰς μέγαν σὺν. Ὅρα δὲ τὰ ἑρπετὰ ὡς χαὶ τὰ ἑρπηστικὰ, οὐχ ἀπὸ τοῦ ἕρπω βαρυτόνου παρη-
7 “μένα οὗ παράγωγον τὸ ἑρπετὸν xara | Apirorélnv , ἀλλ ἀπὸ περισπωμένου ἀῤῥήτου τοῦ ἑρπῶ. ἵνα ἢ
ὡς τελῶ τελέσω T&ÀEOTOY , οὕτως ἑρπῶ ἑρπέσω ἑρπεστόν. καὶ ἐχδρομῇ ἢ τοῦ σίγμα ἑρπετόν. χαὶ αὖ πάλιν
ὡς ποιῶ ποιήσω ποιητικὸν, οὕτω xci ἑρπῶ ἑρπήσω ἑρπητιχόν. καὶ ἐπενϑέσει τοῦ σίγμα, ἑρπηστικόν.
ὡς δὲ μυρία τῶν ῥημάτων πολυφοροῦνται ταῖς χλίσεσι, πολλαχοῦ δεδήλωται σαφῶς. ἐτυμολογία δὲ τοῦ
ἕρπειν οὗ παράγωγον τὸ ἐρπύξειν, τὸ χατὰ τὴν ἔραν σπᾶσϑαι. Θεσπιδαὲς δὲ πῦρ, τὸ κατὰ φαντα-

6o σίαν τοιοῦτον. xe νῦν μὲν, ὃ ποιητὴς ἀπεστένωσε τὰ ὡς ἔφη ὀλοφώϊα τοῦ Πρωτέως, προϊὼν δὲ χαὶ
διαπεταννὺς τὸ νόημα καὶ τοῖς μεριχοῖς διασαφῶν, λέγει ὡς πρώτιστα λέων ἐγένετο. εἶτα δράκων. zc
πάρδαλις. καὶ σῦς. καὶ ὕδωρ. καὶ δένδρον. φαντασιωδῶς πάντως xci ταῦτα. οὐ γὰρ ἄλλως οὕτω πολυ-
μἐτάβλητος ἣν ὁ Πρωτεύς. ἼΕνϑα καὶ σημείωσαι σιγηϑὲν τὸ ἐνταῦϑα ῥηϑὲν ϑεσπιδαὲς πῦρ. καὶ ὡς τὸ
πληϑυντικῶς ἑρπετὰ ἐνταῦϑα εἰπὼν, ἐν ἐκεῖ μόνον ἐχφρωνεῖ τὸν δράκοντα. Ὅρα δὲ καινοτροπίας μυϑι-
xcc δὲ ὧν οὐ μόνον κεφαλαῖς καὶ ὄμμασι καὶ χερσὶ πληϑύονται τυφῶνές τινες καὶ ὕδραι καὶ "ἄργοι

1508" καὶ ᾿Ἐχατόγχειρες ἤδη δέ που καὶ αὐτὸς “Ἑρμῆς, ἀλλὰ καὶ μεταπτώσεσι ταῖς GT ἄλλων εἰς ἄλλα σώματα.
ὁποῖα παρὰ μὲν τοῖς ὕστερον ἡ πολύμορφος Εμπουσα ἧς μέμνηται, χαὶ ὃ κωμιχός. παρὰ δὲ τοῖς παλαιω-
τέροις, ὃ τεράστιος Πρωτεύς. ( Vers, 401.) Ὅτι δὲ καϑάπερ οὗτος ἔχει τινὰς ϑεραπείας δὲ ὧν ἀναχύ-
πτει ἀληϑείας ἔμφασις, οὕτω καὶ τοῖς ἀνωτέρω ῥηϑεῖσι πλ ἑονασμοῖς τῶν μελῶν χαὶ μερῶν ὕπεστι λόγος
τις ἀληϑευτιχὸς, uer ὀλίγα κατ᾿ ἐπιτομὴν ῥηθήσεται. γῦν δὲ πρὸς ἀμυδρὰν i ἔμφασιν, μνηστέον τοιοῦ-
δέ τινος ἀνδρὸς, τοῦ φάγου δηλαδὴ Aoc. περὶ ov ἐῤῥέϑη τὸ, ἑφϑὸς ὃ κάλλιχϑυς. γῦν ἔμβαλε τὴν
βαλανάγραν, ἔλϑῃ μὴ Πρωτεὺς Ayig ὃ τῶν nme γίνεῶ ὕδωρ xci πῦρ xci ὃ βούλεται. ᾿Ιστέον
δὲ καὶ ὅτι τὰ κατὰ τὸν πολυειδὴ τοῦτον Πρωτέα, οἱ μὲν, ἀνάγουσι πρὸς ἀρχεγονίαν ἄλλ ηγορίας, σοφὴν 30
μὲν, ἀσυμβίβαστον δ᾽ ἄλλως : πρὸς τὴν ἀνὰ χεῖρας. ὑπόϑεσιν. φάμενοι, Πρωτέα τὴν πρωτόγονον εἶναι
ὕλην, τὴν τῶν εἰδῶν δεχάδα. τὴν ἐνεργείᾳ μὲν οὐσαν μηδὲν τῶν εἰδῶν. δυνάμει δὲ, τὰ πάντα. στοι-

το sie δὲ δηλαδὴ ἃ διά τοῦ πυρὸς αἰνίττεται καὶ διὰ τοῦ ὕδατος καὶ διὰ τοῦ ᾿γεωχαροῦς δράκοντος
xci διὰ τοῦ ἀεροδρόμου ὑψιπετήλου δένδρου. καὶ ov στοιχεῖα μόνον, ἀλλὰ xci ζῷα. καὶ ἕτερα
τὰ χατὰ κόσμον. ὃν δὴ Πρωτέω, καλῶς λέγεται ἡ Εἰδοϑέα ἐχφαίνειν διὰ τῆς ἐκ τοῦ δυνάμει εἰς
ἐνέργειαν προαγωγῆς. ἤγουν ἡ κίνησις ἡ εἰς εἶδος ϑέειν αὐτὸν xci κινεῖσθαι μηχανωμένη. ἕτεροι δὲ
φασὶ τὸν ποιητὴν συμβολικῶς παραδηλ οὖν διὰ τοῦ κατὰ τὸν Πρωτέα εὐϑου, τὰ κατὰ τὴν ἀλ no φιλίαν.
ἥτις οὐκ αὐτόϑεν ϑηρατέα παρά γε τοῖς ἐχέφροσιν, ἀλλὰ μετὰ πεῖραν λίαν πάνυ συχνήν. ὁ 'γάρ TOL
ϑεώμενός τινα προσφερόμενον αὐτῷ χατὰ φιλίας πρόφασιν, οὐ ὁᾳδίως χαί ἀπραγμόνως ἐκεῖνον προσή-
σέται. ὑποῖόν TL ὃ Μενέλαος ποιήσας εἰς Ἥλεξανδρον, ἔπαϑε τὰ ἱστορούμενα. τὴν γὰρ ἀδοκίμαστον 30
φιλίαν zc ἀδιαφόρως καὶ εἰχῇ 7 πρὸς ove ἂν χαὶ τύχη γινομένην, ἄλλοι τὲ καὶ ὃ Πλάτων πόῤῥω που
τῶν τῆς ἀλ ηϑοῦς φιλίας. ὅρων βάλλουσιν. ὅς καί ποτε καταλύσας παρά τινι ξένῳ χαὶ χαριέντως ἐπιξε-
νωδϑεὶς καὶ τὸν ἄνδρα τῆς φιλοφροσύνης ἀποδεξάμενος, εἶτα χαὶ ἄλλους ἐπὶ AMO: ἰδὼν ἥκοντας χαὶ
ἀνεξετάστως χαὶ αὐτοὺς φιλουμένους, διέδρα τὸν ξένον. καὶ τοὺς ἄλλους ἔσω πον ἀφεὶς, αὐτὸς τὴν

20 ἀπείραστον ξενίαν διέφυγεν. οὕτω καὶ iv^ Πιάδι περί τινὸς εἰπὼν ὃ ποιητὴς ὡς Ἀπάντας φιλ ἕεσχεν 000 178
ἔπι οἰχία ναίων, ἐπάγει, ὡς οὐδὲν αὐτῷ ἤρχεσε τοῦτο εἰς ὄλεϑρον. ὡς μὴ ὃν ἀγαϑὸν, οὕτω πάντας
χαὶ τοὺς τυχόντας φιλοφρονεῖσθαι. δοχιμάσει τοίνυν ὃ ἐχέφρων τὸν AU ice μή more κόλαξ εἴη.
μὴ ἄρα ἐχϑοός. μὴ κε ρδαλέος. μὴ ἐπὶ καταγέλωτι. πειράσεται δὲ πῶς; καὶ ὕδωρ δηλαδὴ γινόμενος
0 ἐστι, σπεύδοντι ποδὶ χαὶ ὡς ὃ ποιητὴς φησὶ διερῷ, διολισϑαίνων τῷ doxeiv, τὴν μετ αὐτοῦ φιλίαν.
χαὶ εἰς πῦρ δὲ μεταπίπτων, 0 ἐστι ϑυμιχῶς προςέρεσίγαι προςποιούμενος. καὶ εἰς δράκοντα ἑλιττόμε- áo
vog, τῷ τῶν χατὰ ψυχὴν κινημάτων ὑγρῷ xci mokvehixro. καί που καὶ ϑηριωδίαν τῷ δῆϑεν ἀπροσίτῳ
τοῦ ἤϑους ἐπεγκαλούμενος. xai ὕλως, παντοῖος εἰς πεῖραν προιραινόμενος τῷ τὴν αὐτοῦ ϑηρωμένῳ
φιλίαν. κἀπειδὰν ἐκεῖνον ἴδοι δραττόμενον αὐτοῦ ἐγχρατῶς, c ἐχόμενον ἀστεμιῶς τετληότι ϑυμῷ,
et προσιμένοντα, καὶ πιίζοντα, χαὶ τὴν φιλίαν αὐτοῦ προχαλούμενον, τότε δὴ xci αὐτὸς ἡδέως ἐχεῖ-
vov προσήσεται. χαὶ μετὰ μακρὰν πεῖραν, ὁμιλήσει αὐτῷ ἱλαρῶς πρὸς ὀρϑύτητα. τοιοῦτος ὧν οἷος
ἦν πρὸ τῆς πείρας κατά γε τὸ ἀποίχιλον. διὸ καὶ ὃ ποιητὴς φησί, πάντα δὲ γινόμενος; πειρήσεται,

P4umlIZ14 4 Ys419—435;. 175

xci τὰ ἑξῆς. ὡς δέον Ov, πείρᾳ τὴν φιλίαν ποιεῖσϑαι. xci οὕτω μὲν καὶ οὗτοι. τινὲς δὲ, τῆς τῶν ϑαυ-
"ματοποιῶν τέχνης χαὶ τὸν ' εἰρημένον Πρωτέα ἔϑεντο. καϑ' ἣν ἐθαυμάζετο καὶ μὰ dini: ὁ Φλιά- 30
σιος. ὃς πῦρ τέ φασιν αὐτόματον cvéq aye, xci ἄλλα ἐτεχνᾶτο φάσματα oc ὧν ἀνϑρώπων ἐξίστα διά-
γοιαν. ἣν δὲ τοιοῦτος, καί τις "as καὶ Σκύμνος ὁ T Ὡραντῖνος. χαὶ Φιλιππίδης ὁ Συραχούσιος.
χαὶ ὃ 6x Μιτυλήνης. ἱἩράχλειτος. xci Νυμφόδωρος ὁ πρῶτος “Ῥηγίνους εἰς δειλίαν σχώιμας. ἄλλοι δὲ,
πρὸς τῇ λοιπῇ σοφίᾳ» χαὶ ὀρχηστὴν τὸν “ΠἸιγύπτιον τοῦτον Πρωτέα παρέδοσαν, εὐλύγιστόν τινα. χαὶ
πολυσχημάτιστον. καὶ ὑγρὸν τὴν κίνησιν. καὶ κοῦφον xci ἁλτικόν. διὸ καὶ ἡ ποίησις, τὴν εἰς διάφορα
σώματα μεταβολὴν αὐτοῦ ἐπλάσατο. καὶ ὕμοιά τινὰ ἔφη ταῖς ποιαῖς ἐχείνου χινήσεσιν. “Ὅτι δὲ καὶ
εὐγενεῖς ὀρχηστικαὶ ἦσαν παρὰ τοῖς παλαιοῖς, δηλοῦσιν οἱ ἱστορικοί. xci εἴρηταί τι καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι
10 περὶ τοιαύτης ὀρχήσεως. ῥητέον δ᾽ ἐνταῦϑα οὐ παρέργως, καὶ ὡς ol φϑάσαντες πολυτρόποις ἤδη δὲ καὶ
χαχοήϑεσι πολυειδῶς ἀνϑρώποις προσαρμόσαι τὸ τοῦ Πρωτέως ὄνομα, τοιούτῳ εἴκασαν καὶ τοὺς κόλα-
κας καὶ δηλοῖ γράψας ᾿ϑήναιος, ὅτι xar. ἀλήϑειαν ὃ χόλαξ ἔοιχεν εἶναι τῷ Πρωτεῖ 0 αὐτός. γίνεται
οὖν παντοδαπὸὺς οὐ μόνον κατὰ τὴν μορφὴν, ἀλλὰ καὶ κατὰ τοὺς λόγους, οὕτω ποιχιλόφωνός ἐστι.
( Vers. 419.) Τὸ δὲ ἡμεῖς κδ΄ ἀστεμφέως ἐχέμεν μᾶλλόν τε πιέζειν, καὶ ἐπὶ ἁπλῶς ἀντοχῆς τινος οἰχεῖον 4o
εἰπεῖν. (Vers. 422.) Τὸ δὲ λῦσαι γέροντα, ἐπὶ ἀφέσεως ἐῤῥέϑη, οὐ γὰρ προῦὐπόκειταί τις δεσμός.
( Vers. 428. ) Ὅτι πορφύρειν, τὸ βαϑέως διαλογίξεσϑαι. ἢ κυμαίνεσθαι διαλογισμοῖς, ὡς ἀπὸ ϑα-
λάσσης. ἐφ᾽ ἧς καὶ τὸ πορφύρειν, καὶ τὸ ἰοδνεςρὲς καὶ τὸ μέλαν χαὶ τὰ τοιαῦτα, λέγονται. τὸ δ᾽ αὐτὸ,
zc καλχαίνειν. & ἀπὸ τῆς κάλχης ὃ πορφύραν δηλοῖ. φησί γοῦν καὶ νῦν καὶ μετ᾽ keit πολλὰ δέ uot
«πραδίη πόρφυρε κιόντι. τουτέστι διενοεῖτο. ἐτάραττετο. οὐχ ἀεὶ δὲ βαϑὺν ταραγλμὸν τὸ πορφύρειν 50
20 σημαίνει, ἄλλά mors καὶ ἠρεμαῖον, ὡς δηλοῖ τὸ, εὔδια πορφύροντα. (Vers. 429. ) Ὅτι ναυτικῆς
εὐτελοῦς διαίτης τὸ, ἐπεὶ ἐπὶ νῆα κατήλυϑον ἠδὲ ϑάλασσαν δόρπον ϑ᾽ ὁπλισάμεσϑα ἐπί τ᾽ ἤλυϑεν & ἄμ-
βροσίη γνὺξ, δὴ τότε χοιμήϑημεν ἐπὶ ῥηγμῖνι ϑαλάσσης. Καὶ ὅρα ὡς διασαφεῖται κἀνταῦϑια ὃ δύρπος
ἐν τῷ, ἐπῆλϑεν ἀμβροσία νύξ, τὸ γὰρ τηνιχαῦτα ἔμβρωμα, δύρπος λέγεται. (Vers. 454)" Ὅτι τρεῖς
170 ἑταίρους κατὰ τὸν τῆς Εἰδοϑέας λόγον εἰς τὸν τοῦ Πρωτέως λόχον Μενέλαος é ἑταιρισάμενος, ἢ) "£y. οἷς
μάλιστα πεποίϑει πᾶσαν ix "ἠϑύν. 0 ἐστιν ἐπὶ πᾶσαν ὁρμὴν πράξεως, Καὶ ὅρα οἵους εἶναι χρὴ τοὺς 6o
εἰς λόχον ἐπιχρινομένους. ( Vers. 457.) Ὅτι νεόδαρτα τέσσαρα φωκάων à πόντου δέρματα Εἰδοϑίη
ἐνεγχοῦσα, καὶ εὐνὰς ἐν ψαμάϑοισι διαγλάψασα, ἧστο μένουσα τοὺς περὶ τὸν Μενέλαον. ἐλϑόντας
δὲ, ἑξείης “εὔνησε, βάλεν δ᾽ ἐπὶ δέρμα ἑκάστῳ. EvÓ κεν αἰνότατος λόχος ἔπλετον, τεῖρε γὰρ αἰνῶς qu-1504
χάων ἁλιτρεφέων oAoorrarog ὀδμή. τίς γὰρ ἂν εἰναλίῳ παρὰ κήτεϊ κοιμηϑ'είη; ἢ πάντως οὐδεὶς δηλαδή.
3o ἀλλ᾽ αὐτὴ ἐσάωσε καὶ ἐφράσσατο μέγ᾽ ὄνειαρ. ἀμβροσίην ὑπὸ ῥῖνα ἑκάστῳ ϑῆχε φέρουσα, ἡδὺ μάλα
πνείουσαν. ὥλεσσε δὲ κήτεος ὀδμήν. εἴη δὲ ἂν ἀμβθροσία ἐνταῦϑα, ἡ ἀγαϑὴ ἐλπίς. τὸ διὰ τοῦ τοιού-
του λόχου ἐλπίζειν εἰς τὴν πατρίδα ἐπανελϑεῖν. μυϑικῶς δέ γε, νῦν οὐ Ügs*zrrixóv ἀλλ εὐῶδές τι τὸ
ἡ τοιαύτη ᾿ἀμβροσία. ( Vers. 457.) Ὅρα δὲ καὶ ἐνταῦϑα σχῆμα τὸ χατὰ τὸ σιωπώμενον. ὡς μὲν γὰρ
γνεύδαρτα ἦσαν τὰ δέρματα, λέγει. τίς δὲ αὐτὰ ἐξέδειρεν, οὐ λέγει. “Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτι νῦν uiv, gu-
χάων δέρματα ἔ ἔφη ἐντελῶς. μετ᾽ ὀλίγα δὲ, φώχας αὐτὰ εἶπεν ἐν τῷ, φωκάων᾽ ὀλοώτατος ὀδμή. τῷ τοῦ
ὕλου ὁ ὀνόματι τὸ μέρος καλέσας. ὡς καὶ ὅτε ἐλέφαντος λέγει, ὀστοῦν, ac βοῦν δὲ, τὴν βύρσαν. Eivàg
δὲ, τὸν τόπον φησὶν ἔνϑα ἔστιν εὐνασϑῆναι. Πλάφειν δὲ ὅτι τὸ χοιλαίνειν δηλοῖ καὶ ὡς λειότερόν ἔστι
τοῦ γρά ^q κατὰ τὴν ᾿ἐχφώνησιν, ἐδηλώϑη zc ἀλλαχοῦ. xci Ort ἐπὶ λογικῆς τινὸς γραφῆς ἔστιν Ort 20
TiO er t , ὡς δηλοῖ παρὰ Παυσανίᾳ τὸ, τὸν ἄνδρ᾽ ἀπωσάμην Té X ἀπεγλαψάμην. οἷονεϊ, ἀπέξεσα zai
Ao ἀπήλευψα ὡς ἀπὸ βιβλίου. δῆλον ᾿δὲ καὶ ὅτι ἀπὸ τοῦ τοιούτου ῥήματος γίνεται τὸ γλαφυρὸν σπήλαιον:
χαὶ τὸ, γλάφυ πετρῆεν. ἤδη δὲ χαὶ αὐτὸ τὸ Mar, μᾶλλον μὲν οὖν, ὥσπερ προὔπόκειται τὸ γρῶ
τοῦ j| παραγώγου γράφω, οὕτω καὶ τὸ γλῶ, TOU γλάφω τε καὶ τοῦ γλύφω. ἔστι δὲ ὁμοιότητα τῆς τοῦ
γράφω καὶ γλάφω, τοῦ μὲν τραχυιξωνίας , τοῦ δὲ λειότητος , ἐὑρεῖν καὶ ἐν τῷ χρώξειν καὶ κλώζειν. rQa-
χύτερον γὰρ ὁ “ρωγμὸς TOU κλωγμοῦ. ὦν, xQuy uos μέν ἐστιν, ὁ τῆς κορώνης ἦχος. κλωγμὸς δὲ χατὰ
τοὺς παλαιοὺς, ὁ ἐν ϑεάτρῳ διὰ στόματος πρὸς τὸν οὐρανίσχον ἀποτελουμενός {σι ψόφος. ᾧ πρὸς 50
τὰς ἐχβολὰς ἐχρῶντο τῶν ποιητῶν. χαὶ χλώζειν, τὸ οὕτω ἐχβάλλειν ἐκ τῶν ϑεώτρων, xci ἔστιν ἕτερον

170 PAGE JÀIA414 4. Vs.439— 463.

συριγμοῦ ὁ κλωγμὸς, ὡς δηλοῖ καὶ τὸ περικλώζεσϑαι καὶ περισυρίττεσίγαι. τὸ μέντοι ἐρηρέδαται καὶ
ἐληλέδαται, ἑτεροῖον μέν τι φανήσεται ἐν τοῖς ἑξῆς. λειότερον δὲ ὅμως καὶ ἐκεῖ τὸ ἐληλέδαται.
(Vers. 439.) Τὸ δὲ ἧστο μένουσα, εὐεργετικὸν ἡϑος ὑπογράφει. οὐ γὰρ οἱ περὶ Μενέλαον, προλα-
βόντες ἀνέμενον. &AX ἡ Πδοϑέα, ἐχείνους. ἡ καὶ τὰς εὐνὰς φϑάσασα διαγλάνψιαι. (Vers. 441.) TO
δὲ ἔνϑια «ἰνότατος λόχος, ἀντὶ τοῦ, ἐνταῦϑα περὶ τὴν τῶν δερμάτων ἐπιβολήν. τὰ γὰρ ἄλλα ἡδὺς ὧν,
τοῦτό γε αἰνότατος zv διὰ τὴν ὁλοώτατον καὶ πικρὸν ὀδιμήν. ( Vers, 441.) Ὅρα δὲ ὅτι διγενὲς καὶ τὸ 7
ὀλόωτατος. OU γὰρ μόνον χοινότερον ἀρσενιχὸν, ἀλλὰ καὶ ϑηλυχὸν ἰδοὺ ᾿“ττιχῶς. ὡς δὲ πολλὰ xc
ἄλλα τοιαῦτα, πολλαχοῦ παρεσημάνϑη. ὧν καὶ τὸ, ἡ πηλὸς κατὰ τὸν γραμματικὸν Διόδωρον. καὶ

ἡ λιμός. καὶ τὸ, ἡ σχώληξ. xci τὸ, ἡ μαργαρίτις λίϑος. καὶ τὸ, ἡ χοῦς παρὰ Στράβϑωνι καὶ iré-
ροις. Τὸν δὲ λόχον, καὶ δόλον προέφη ἐν τῷ, δόλον δ᾽ ἐπεμήδετο πατρὶ ἐπαινετὸν δηλαδή. Tis δὲ τὸ

ἀο κατὰ Δωριεῖς ὀδμῆς, προὐὔπάρχει τὸ ὄζειν. ἐξ οὗ χατὰ παλαιὰν *udv ἐχφώνησιν, ὀζμὴ διὰ τοῦ C.
χατὰ δὲ ὑστερογενῆ προφορὰν, ὀσμὴ διὰ τοῦ G. τούτων δὲ, τῆς uiv ὀδμῆς, οὐδέν τι πρόεισιν εἰς πα-
θαγωγήν. τὴς δὲ ὀσμῆς, παράγω, ὦν ἐστι τὸ ὀσμηρόν. Νίκανδρος. σισύμβροιον ὁσμηρόν. καινότερον
δὲ τούτου τὸ, ὕδωρ νοσηρόν. ἐχεῖνο γὰρ, ἀναλογεῖ τῷ, ζωὴ ζωηρόν. ( Vers. Á 43.) Τὸ δὲ εἰναλίῳ κήτεϊ,
περιφραστικῶς φώκην δηλοῖ, οὐ μὴν τὸ ἁπλῶς χῆτος. (Vers, 446.) Τὸ δὲ ὥλεσε χήτεος ἐδμὴν, ἀντὶ
τοῦ ἠλλοίωσεν ἢ ὀλίγωσεν. οὐ γὰρ ἦν αὐτὴν ἄλλως ἀπολωλέναι τέλεον. | ( Vers, 447. ) Ὅτι ἐν τῷ,
πᾶσαν joi μένομε ἐγ τετληότι ϑυμῷ, ἠοίαν λέγει, τὴν ἀπὸ πρωΐας ἕως ἕχτης ὥρας ἡμέραν. ὁμοίως τῷ
ὄφρα μὲν ἠὼς ἣν καὶ ἀέξετο ἱερὸν ἡμαρ. ταυτὰ γὰρ ἐχεῖ τὸ ἠὼς καὶ ἐνταῦϑια τὸ ἡἠοίη- πλὴ iv ὅσον. éxcivo
piv, πρωτότυπον xal ἀνελλισεές: τοῦτο δὲ, παράγωγον καὶ zcr ἔλλειψιν νοούμενον. ἀπὸ γὰρ τοῦ
ἠὼς ἠόος, γίνεται ἠοῖος ὃ πρωϊνός. ὡς τὸ, πρωΐ Ó vm ἠοῖοι. ἔτι δὲ καὶ ὁ ἀνατολικός. ὡς τὸ, οἴχονιτα 180
πρὸς τοὺς ἠοίους τῶν λιβύων. xcii, πρὸς ἠοίων Ἰ) ἐσπερίων ἀνϑρώπων. ix δὲ τοῦ ἠοῖος, ἠοίη
ἐλλειπτικῶς, 7j τὴς ῥηϑείσης ἠοῦς κατάστασις ἢ αὔξησις ἤτι τοιοῦτον. Ὅτι χατὰ τὸν Ἰ]ρωτέα οὕτω
φράξει. νότος δ᾽ ὃ γέρων ἠλϑ᾽ ἐξ ἁλός. εὗρε δὲ φώχας ζατρεφέας. πάσας δ᾽ ἂρ ἐπῴχετο λέκτο δ᾽ ἀριϑ-

50 μόν. ἐν δ᾽ ἡ "μέας πρώτους λέγε κήτεσσιν. dE τι ϑυμῷ ὠΐσϑη δόλον εἶναι. ἔπειτα δὲ λέχτο χαὶ αὐτός.
(Vers, 454.) ἡμεῖς $ ἰάχοντες ἐπεσσύμεϑα, διὰ τὸ φοβερώτερον, ἀμφὶ δὲ χεῖρας βάλλομεν. οὐδ᾽
o γέρων δολίης ἐπελήϑετο τέχνης. ἀλλ ἤτοι πρώτιστα, λέων yéver ἠγένειος. αὐτὰρ ἔπειτα δράχων
χαὶ πάρδαλις ἠδὲ μέγας σῦς. γίνετο δ᾽ ὑγρὸν ὕδωρ, καὶ δένδρεον ὑψιπέτηλον. περὶ ὧν προεῤῥέϑη τὸ
χατὰ τύπον ἀρχοῦν. (Vers. 450.) ᾿Ενταῦϑα δὲ, προσϑετέον εἰπεῖν, ὅτι καϑάπερ ἐκεῖ τὸ τοῦ μύϑου
χαχεχτοῦν εὑρέ τι ϑεράπευμα, οὕτω καὶ τὰ ἐκεῖσε “παραπεπηγότα τέρατα τὸ πολυχέζφαλον τὸ μυριό- :
φϑαλι μον καὶ τὸ τῶν ízcT0; γχείρων, ἔχουσι χαὶ αὐτὰ τοὺς ϑεραπεύοντας. ὁποῖοί τινες, ὁ Παλαίφατος. 20 4
ὁ “Πράκλειτος οὐχὶ 0 σχοτεινὸς ἀλλ ἕτερός τις ὃ τοῖς ἀπίστοις προϑέμενος ἐμιρῆναι πίστιν. ὃ λάραξ,
χαὶ ἄλλοι. καὶ οἱ μὲν πολλοῖς ὀφϑαλμοῖς βλέπον τοῖς διὰ παντὸς δηλαδὴ σώματος, ὀξυωπίᾳ σεμνύνεται.
xci περιέργου δὲ ὄψεως ἁλίσκεται. ὃ δὲ χερσὶ πολλαῖς πεπλουτισμένος, εἰς πολυδύναμον ἢ) καὶ ἄλλως |
πραχτιχώτατον ὑπενοήϑη καϑὰ xci» ᾿Ιλιὰς ἔδειξεν. ἡ δὲ τῶν πολυχεράλων ϑεραπεία, πλατεῖαν τὲ
σ᾽ λορχίαν ὑποβάλλει νοεῖν, καὶ τὸ ἐν σχέμμασι πολύβουλον. xc τὸ ποικίλον ἐν μηχαναῖς. χαὶ μάλιστά I

60 qe σι ταῖς καχοποιοῖς. φαντάξει δέ που, καὶ χόλακας ἐπιτρίπτους. ot ὅσα zai τινες χεφραλαί φασιν
ἀρχικαὶ, τοῖς αὐτῶν ἡττωμένοις ἐπίχεινται. τοιοῦτον γάρ τι ὡς εἰχὸς, ὃ τυφὼς καὶ ἡ ὕδρα. χαϑὰ τὸ
ἐς πολυμορφίαν, εἰς ὅμοιον ἥκουσι Πρωτεύς rc καὶ Lumovgoa. ᾿Ῥρμῆς δὲ τρικέφραλος, ἄλλως τὸ τριτ-
τὸν τοῦ φιλοσόφου λόγου αἰνίττεται. δοκοῦσι δὲ πολυχέφαλοι, καὶ οἱ μεϑύοντες καὶ οἷον πολλὰ βλέπον-
τὲς τῇ συγχήσει τῆς ὕρασεως. ἔμπορος γοῦν τις μέϑυσος παρὰ Μενάνδρῳ παίζει κατὰ τὴν ἱστορίαν 4o

1505roV Ναυχρατίστου coqov, οὕτως. ὕλην ἐπίνομεν τὴν νύχτα. xci σφόδρα ἄχρατόν μοι δοκῶ. cvi*orauct
γοῦν τέσσαρας κεςαλὰς ἔχων. ὅτι δὲ τὰς Ow ὃ οἶνος πλανᾷ ὡς φησι Τίμων, δειχϑήσεταί που ἐν τοῖς
ἑξῆς. χαὶ οὕτω μὲν xci ταῦτα. ( Vers. 460.) Ὅμηρος δὲ τὴν τοῦ Πρωτέως δολίαν τέχνην 00 ὀλίγων φρά-
σας. εἶτα ἐπάγει καὶ ὡς ἐπεὶ ἀστεμφέως εἶχον αὐτοὶ καὶ ὃ γέρων ἀνίαζε, καὶ τότε δὴ γνοὺς μαντικῶς τὸν
λοχήσαντα, ἀνείρετο. τίς δή τοι .droéog υἱὲ ϑεῶν συμιράσατό φησι βουλὰς, ὄφρά p ἕλοις ἀέκοντα
λοχησάμενος; ὅπερ δύναται παρῳδῆσαι εἰς ἑαυτὸν, ὁ πρός τινος ἐπιβουλευϑείς. ( Vers. 465,) Καὶ

: 177
Vs. 450 — 477.

£4 152uvAR

Po4G.

: ἐχώτατον Ilooz
2 - TOY uavr : a ,
tQ εἰκὸς ἀγνοεῖν ^», εἰ δὲ χαὶ μὴ
τηϑέν. οὐ γὰρ εὐκὸς d; ϑάμβος ῥηϑέν. εἰ Oa T
LI e »
; v δὲ ἄγνοιαν igo Ἰλλ ἁπλῶς οὕτω κατὰ ϑάμ οὐκ ἂν οὖν εἴη μὴ - ja
, ^ ,
ὅρα τὸ, τίς συμφράσατο, ὃν id jus qas ap U γὰρ προεσκέψατό φασι '$ Μενέλαος φησίν. oia ὸς
900 t ασάμενος : ἰναι δοκεῖ, ὁ » δε. διὸ xci ; xci αὕτος,
; Te guy o v οὐδὲν εἰναι "s ὃν οὔπω εἶδε. Ἵ ἱὸν ᾿Αγιλλέα. 4
τέα τις , χαινον ]ενέλαον Ὁ : - vOv «ἄχ 25.944 7:606
0S, , α εν. er (TC TOV J ov ἐλϑόντα
vo ἐλλοχώμεν fog τὸν λοχήσαντ ; ὁμὼς éQoTC ' ἤτοι TOV ἐ b. Rec
προέγνω ἐλλοχώ ᾿άτρέος τὸν λοχήσα ιγώσχουσα, Opto βρινὸν, ἤτ ἵνα εἴ) ἔν-
nupo , tva
ε πὼν viov » ἐν Ἰλιάδι » - iv TOV μὲσ πονῶν, cr ZGLOVTOG , )
0 προει: ἡ ἡ Θέτις ἔνδιος, δηλοῖ μ ἱδροῦν ἡλίου vord καὶ
ὕτω χαὶ ἡ ὺ δὲ ἔνδιος, δὴ ἰδίειν 0 ἐστιν, ἱδρο ἴδει ἐν αἰνοτάτῳ.
ἔρον. οὕτω 50 ) To AS δίεεν ὁ € : τ ἴδει ὁ ia 5 HEIL IO
7*00 B Vers. 4 . : *ódré ἐστιν 4 : ΄ €. οἷον, : e τ ος ὃ H τὸς
Σ ησι- ( , 2 ajv , 9 H Ov ZCTCOT jt ων. OTL UI *
οἰσϑα qm τ τὴν Uto | τὸ ϑεριν τ προειπὼν, e περὶ
; » ταῦ y» ασὲ T ὑτὸς Ὅμηρος. ὑρανὸν “Ἥλιος,
(tv, ὥρα ὅϑεν xci ἴδος Ὁ 3 ἡλωσεν αὐτὸς us & μέσον οὐρανὸν e
PE M itd (Qwog. ὅϑε ἐνὸς, ἐδήλω ἰσι δὲ ἀμφὶ μέσον οὖρο rng εἰπὼν
ove ἐν, - ὁ μεσημβρινὸς, ἐδήλι εἶσι Hu ὃς, ἔνδια πέτρ a.
διος, ὃ οἱ 0r. δὲ ἔνδιος ὃ μὶ ὃς εἶσιν ὃ γέρων. À | Ὀππιανὸς, à jo, àyd-
id ἰδάλιμον. ὅτι à , ἁλὸς εἰσιν ES " δηλοῖ D ἢ ὃ Πρωτεὺς, ἐν
uis τ d ἀμφιβαίνει, 3A τ ς λέγεται καὶ ἡ der aa εἰπεῖν ἐναέριον. yt : jor, Aris
, » ΟΦ '
» ovocr v y οὐδετέρῳ ὕσαι χαὶ τὸν - ὴς T TOL «epos Je m
10 μέσον. οὔρανον δὲ ἔνδιον ἔνδιον ἑρμηνεῦσαι, καὶ Ure ἐνδιὸς ἤ Lo τὸν κατ᾽ αὐτὴν
: LY. OTL Σ ἔπάδοι. ἔνδιον 9 , ως τηνίκαὺ Á ἢ ἣν χαὶ TO Ἐς n
μισηβ βρίαν;; /x ἂν δὲ ἀπᾷδοι, * περὶ μεσημιβρίαν, à, ἀλλ᾽ αἱ πρὸς y x ) ἐξ ἁλὸς xal
a (Bac. οὐκ ἄν. δὲ, τὰ περὶ μεσημι διατριβαὶ, c óg ἄλληλα τὸ ἐξ ee
τὰς διατριβας. ov ἔνδιος δὲ, ἱ ὕπου δήποτε διατρ ὃς ἔχει πρὸς ἀλλ᾽ ἕ ἘΟ ΕΣ τῷ
iv, τὰ πρῳῆν. Dy ἁπλῶς αἱ ὕπου m ἀντιϑετιχῶς decis £vótoc, 2
λιος μὲν, T ἡ ἔνδια οὐχ ἁπλῶς p 4i. ὥστε, tvaloy οὖν i χαὶ ὅτι
; ε ἐνθια * 7 0t)T CL τῷ - ἔγονεν. ἄνα n ἱ παλαιοὶ x
t. διὸ ze ὃς ἡ ἀρχὴ xexAnpo , ἔνδιος yéy ; ασὶν οἱ ic τὸν
TON ϑιχῶς ἡ ἀρχὴ * dvaMov, i : mou δὲ, q | φασὶν εἰς τὸ
25 ϑα μυσι ; * ἁλίου ἑίτουν » LC. ἐν TOU "o ποιξι φα (. 20
«toa. ἐν d ; ὅτι ἐξ 4. der kane ἐστιν ἑυαεὲρ : ε αἱ ἸΠοωτεὺς 3 ὕϑα χεί-
ὁ ἔνδιος. ἵνα λέγῃ τ χὸν εὐδία ὃ ἐ o» ἄλλῃ. ὡς x TOME OEQONEPRAE τ
TO ἔνδιος. * w οὗ ϑηλιχο lu» ἄλλοτε E sux δὲ τί τὸ X , 1 vrog
ὦ . - cL μὴ P Ὅρα δὲ ὃ : Ὁ χαὶ ἃ
» vv εὐαέριος ; ἄσϑαι x y TTOY. e τὸ δὲ AtzT ;
εὔδιος εἴτουν “μένῃ. διαίτῃ χρᾶσϑ' s oscar se acit pa oe ἠρίϑμησε. ), ἐπελύϑετο
b. Ὃν τεταγμέν) ἣν συνήϑω κα ^ ὃν, ἀντὶ TOU ἦς , ἕως τοῦ, ἐπε :
δεῖ τὸν e en ἑτρῶν ; ᾿ἀριϑιμὸν, ἢ ὑμεϑα € » ἢ
n exe μ xo Àéxro δ᾽ ἀρ » ἑπεσσυμ tor οὐ πρὸς
»κἋ , uy καὶ qo ' v γαρ λέχτ εἰ τῶ δ᾽ ἐαχοντὲς νι δὲ} υγένειος, S
αὑτὸν τόπον ícy ἔχει. τὸ μὲ Τὺ δὲ ἡμεῖς 56,) Τὸ i T Ain
jv ἑρμηνείαν Ey 454.) To - Vers. 456, 4 etg πο
διττὴν ἑρμὴ ih ( Vers. ἐν roig δεινοῖς. ( : ζατρεφέας, af
"0 μένον, er, ὃς εἰς ὕπνον. ἐτρέστου ἐν τοῖς ΡΟ ΈΨΕΝ ὠχᾶς ? , ἐῤῥέϑη.
3. παι" τὰ, «gu ὡς , ἀτρέστο Üc καὶ τὸ, φ ὺ πιϑανότητα dóé
ἀντὶ τοῦ εὖν ἤναι ἐπὶ γέροντος ὑνηται. χα ^ διὰ πι APER
MIR αὐ ἔπι γ. M PATE oim c τηλον, ὥστ οὐ μόνο
: χεῖον nO Tv Ἑπλῶς ἴδιον ἐχ!; ) δένδρεον ὑψιπέ Ζ ὑγρὸν ὕδωρ,
τέχνης, ΟἱΧ E óc A6 ἁπλῶς E n δένδρε Τὸ δὲ ὑγρ MNA,
. ovrog o. χαὶ TO 458 ) 0 vóoo
ἀλλ ὡς λέ ys ^e σῦς, E Vers. Ἑ AES τολμηρῶς, ὰ
τε φοβερὸν ΤῸ 0E γε μέγας ai ἐκφοβεῖν, ( V. ὃς ῥηϑείη ἂν í ὰρ
, Vers, 457.) un τἑαυὸν ὃ ϑέλων ΧΟ d U παγετοῦ. ὃς ὁ ἴται, λέγεται y
πιμελή. ( F εἰχάζη ἑαύυτο RU δόξει TOU ζοδαλις δὶ "ρείταν) 4 ,
X ἢ L 005 i rv δαλις δὶς ) οἶσϑα γέρον,
e " ς μιχρὰ τινα . λὴν εἰρῆσϑια Ὅτι δὲ ἡ μὲν πάρ “ Ὁ οἰσϑα y
ἵνα μῃ πρὸς μ ied m ὃς διαστολὴ 457.) Ὅτι os rs. 465.) Ὅτι c isa oto So
ἐφελῶς οὕτω, ἀλλὰ καὶ mp ἦν. (Vers. 457.) Ὅτι δὲ: (Vers. ; apa Aoi en et.
ἀφελῶς οὕτω, ΕΣ ὃς, γάλα ξηρόν. la Aoi καὶ ἡ Dco. ὃν ἐϑέλοντα παρ " ó
, t xci ὃ τυρὸς, y εν διὰ ποῦ d, 0n ὺς ἄνδρα συνετὸ ἕων ἐνιαυτὸς.
ξηρόν. χαϑϑὸὰ χα λέῃ ἀεὶ διὰ τοῦ , z € πρὸς «voo - περιτρίοπ ,
ig ἡ δὲ παρδαλέη Gd λεχϑησεταί mor * ὁμοιότητα τοῦ, Ἰκουσίως βραδύ-
; υσίως
xci πόρδαλις, ἡ ἔων ἀλγορεύεις, λὲχ * ν xq ὃμ ἐμ δ' ἕν τόπω. ὦχο WT
ω ἑῶν c*y00 e χται μὲ 6 Orc 0 € μας , ευρεῖν
παρατροπ' ων. O παρῇ s. 46 9.) vo£rL TEXIULOQ
181 τί us ταῦτα : SE ατροπέων. jv. (Vers. ἐρύχομαι, οὐδέτ
, Ὁ παρατρ λανῶν. ; ἐρύχομαι, 473.)
- TL δηλοῖ τ à ἴον παρᾶπ d » ὃ υδήποτε 0 Ν Nr ( Vers. T
80 τοιοῦτον νυ ralip ἔπων καὶ οἱ ὃν ἢ πόλει ἢ ὃπο you. àq? οἷς ἐπλανῶτ' NEC ἐλ áo
» i TOU παρατρ. 4; , τυχὸν ἢ 7t : - λόγοι ep o Ἀσὶ γάρ. ἀλλὰ μ
κεῖται δὲ ἀντὶ og δὴ δηϑὰ ἐν νήσῳ tov δὲ ταῦτα , n'ct γαρ. 2T
ἴποι ἂν τὸ, ὡς δὴ δὴ ; ἑλαου e ἐναπλέειν. qn 5.474.) Καὶ
Y TO, ὡς Mey ἐστιν ἄνα ; Vers. 47
VOV, εἴποι & : ἔνδοϑεν ἡτορ. ; :veytg at ὃ Tue" πλέων. ( πα ναΣν
, v. δέ uot ' 5 U λιμένος ΜΡ" ΠΟ τρίδα ἵχοιο » πατρίδα po
δύναμαι, μεν ἐγταῦϑα, τὸ ἐκ τοῦ ἃ , σὴν ἐν πατρ P ὶ ἐν ἄλλοις, )
" | ἐνγταῦϑα, » Zt0T(c Gi ὃ ς χαὶ ἐν xo Y xai
Ὅτι ἀναβαίνειν τίν p" ἀχαβαιόέμεν, ὄφρα TON oig ἑξῆς ἐντελέστερον 93 ἰχέσϑαι οἶχον εὐ is )
$n f zc » 04. V τοις ἐξ * ἰδέειν χαὶ d Vers. :
» ἐερ - Ü ve δ᾽ ἐ ; ἰδέειν 2» δ δ ( € :
ὠφρελες ῥέξας 3e £l ἡπλῶς. εὖ iv μοῖρα φίλους T ἐπανελϑεῖν οἴκαδε, λα ΟΣ ΣΝ
b ἰδα εἶπεν G7 du & πρὶν μοῖρα: φιλους a ἔνου ἐπανε iv οἱ παλαιοὶ,
vvv uiv, πατρ 6.) ov γάρ rot 7 alor andis εὐοδουμ 4 αἱ φασὶν oi παλ U- 50
* - [i * "rs
- - Vers. 476, Sae ἐπὶ TOU μη: ἠῥέϑη Νεῖλον. x τές, TOLOU-
ἐρεῖ ἑειπῶν. ( τ. e (20 ἑίπειν €7 : ' c προερρεη . ον τὸ διΐπ. S t E
e de t neis iu) νι owe ἤγουν τὸν ὡς hte γάρ euo t δὲ τοιοῦτος ὃ διΐ-
Ὅν δι ἑτῇ ποταμὸν λέγει, vi ἔπέρ τῳ ἄλλλω. ierit ὥς τινες ἐδόξαζον. ὅτι ὃ ἐχπίπτοντος ἐκ
L Ot. " 7 2 Νεί ων, δι] 1 ἣν πληοοῦσίλαι ἡλίοιο τοῦ τ p
ev TO 1 4 - "v TANO x Ii ἡλίοις »- ὩΣ ἢ ποτα-
“Ὁ διαπεεὲς προσαρμόττειν ἐξ ὄμβρων δοκῶν dign ομένου τοῦ ὕδατος τοῖς ν ἀέρος, ποιεῖ my; vi
' sog πως xci 9 Νεῖλος 4 oc Drs λέγει ὡς ane div d. δωρ ix cst ed ἀναβάσεως, — 6o
" 29s καὶ ὃ γεωώγραζος 5 . ἧς TO ἐχπίπ vy j τῆς ν Ὄ νἀ τῶν à
δηλοῖ χαὶ ; , «p ὡς zi V, πὲρ / ἐκ γὰρ
πετῆς ὃ | soU υὐδνυνίσυ δῆλον yop Σ ὥρρπολχῶν εἰπόντων, τῷ πληρούμενον. " 9d λέναν-
τοῦ Διὸς, mot ἴς παλαιοῖς, φέρεται χα ; αὐτόν. 0 ἐστιν ' λης καὶ Ῥδοξός q
μόν. παρὰ δὲ τοῖς r4 i erij προσαγορεύσας «Ui ὡς καὶ ᾿“ριστοτέλη
És * ἍΝ E LT. v - Oovr«t "
πρῶτος τὸ αληϑὲς m: D. σφοδρῶν ὑετῶν, πληρ
, , μένων ἐροῦὺς
"Lione yw

z
CoxMzNT. 1N Opvss. Tow. I.

178 PAWJ2121.4 A4 Vs.480—51r.

τὲς πεπύσϑαι τοῦτο, ἀπὸ τῶν ἐν “Αἰγύπτῳ ἱερέων. ( Vers. 480.) Ὅτι πρόῤῥησις εἰς εὐοδίαν τὸ, χαὶ
τότε τοι δόσει ὁδὸν ϑεὸς ἣν σὺ μενοινᾷς. ἀνδρὸς δὲ δυσχεραίνοντος ἐπὶ ὁδῷ μαχρᾷ, λόγος τὸ, αὐτὰρ
ἔμοιγε κατεχλάσϑη φίλον ἢ ἤτορ, οὕνεχά μὲ αὖϑις ἄνωγεν ἱέναι δολιχὴν ὁδὸν ἀργαλέην τε. τοιαύτην δὲ
15066 Ὁμηρικὸς “Μενέλαος λέγει τὴν es τὸν Αἴγυπτον. τοιάνδε "οὖσαν ὡς ὃ γεωγράφος ἱστορεῖ, διὰ τὸ
ἄξενον καὶ ἀλίμενον. μὴ δὲ γὰρ τὸν ὄντα φησὶ λιμένα τὸν πρὺς τῇ Ψάρῳ , ἀνεϊσίγαι. φρουρεῖσϑαι δὲ ὑπὸ
βουκόλων λῃστῶν, ἐπιχειμένων τοῖς προσορμιζομένοις. ( Vers. 485.) Ὅτι πειϑὼ δηλοῖ τὴν πρός τινα ἔντι
μον, τὸ ταῦτα μὲν οὕτω δὴ τελέω γέρον, ὡς σὺ χελεύεις. (Vers, 489.) Ὅτι καὶ ἐνταῦϑα ὄλεϑρος ἀδευ-
κὴς, οὐ μόνον ὁ ἀγλευκὴς, ἀλλὰ καὶ ὃ ἀδόκητος, ἐκ τοῦ δέκω πλεονασμῷ τοῦ V. οὐ φιλητέα δὲ τοῖς μὴ Y Qui-
ζουσιν ἡ λέξις. ( Vers, 492.) Ὅτι ὁ τῷ ἐρωτῶντι. μέλλων εἰπεῖν τινὰ δυσχερῆ, ἐρεῖ ἂν, τί us ταῦτα διεί-
ρεαι; οὐδὲ τί σε χρὴ ἴδμεναι οὐδὲ δαῆναι ἐμὸν νόον. οὐδέ σε φημὶ δὴν ἄκλαυτον ἔσεσϑαι ἐπὴν εὖ πάντα 10
τὸ πύϑηαι. (Vers. 494.) Καὶ ὅρα τὸ ἄκλαυτον, ov πά ϑος δηλοῦν ἀλλ ἐνέργειαν. λέγει γὰρ, οὐ συνή- 182
ϑὼς τὸν μὴ χλαιόμενον κατὰ τὸ, ἄκλαυτος, ἔἄϑαπτος. ἀλλὰ τὸν μὴ κλαίοντα. Τὸ δὲ ἴδμεναι καὶ τὸ
δαῆναι, διαφέρει. ἔδμεναι μὲν γὰρ, τὸ οἴχοϑεν εἰδέναι. δαῆναι δὲ, τὸ ἑτέρωϑεν. (Vers. 495. ) Ὅτι τὸ
πολλοὶ μὲν τούτων ἔϑανον πολλοὶ δὲ λίποντο, μέϑοδός ἐστι, πλάτος περιποιουμένη τῇ γραφῇ. ὡς τοῦ
ποιητοῦ δυναμένου ἂν πολλὰ περὶ τοῦ νόστου τῶν ᾿βλλήνων εἰπεῖν, εἰ δέον αὐτὸ ἐνταῦϑα ἔκρινεν.
( Vers..4 96.) Ὅτι ἐν τῷ νόστῳ, δύο μόνοι ἀρχοὶ ἀπώλοντο λόγου δηλαδὴ τοῦ νῦν ἄξιοι. χαὶ μαχρὰν
ϑοτρε βὴν ἔχοντες διηγήματος καὶ αὐτοὶ, καϑὰ καὶ ὃ εἷς ὃ ἔτι περιών. φησὶ γάρ. ( Vers. 498.) εἷς δ᾽,
ἔτι που ζωὸς κατερύχεται εὑρέ πόντῳ. ῥηθήσεται δ᾽ ἐν τοῖς ἑξῆς, ᾿Οδυσσεὺς οὗτος εἶναι. ἄλλως γὰρ.
τί ἔδει διατρίβειν ὠκριβολογούμενόν φασι περὶ ἀδόξων ἀνδρῶν; (Vers. 496.) τίνες δὲ ἀρχοὶ; ;Ó Aya-
μέμνων μὴ φϑάσας τὸν οἶκον ἰδεῖν μὴ δὲ TOU υἱοῦ ἐμπλησϑῆναι. καὶ ὃ “Τοκρὸς img. ὃς ταῖς γυραῖς 20
πέτραις πελάσας καὶ τέως περισωϑεὶς, εἶτα ἀπώλετο. caes γὰρ ὅτι γυρῇσί μιν πρῶτα Ποσειδάων
80 ἐπέλασε πέτρῃσι μεγάλῃσι καὶ ἐξεσάωσε ϑαλάσσης. χαὶ δὴ ἂν Ἀξχφυγε κῆρα καὶ ἀχϑόμενός περ ᾿᾿Ιϑήνῃ,
εἰ μὴ ὑπερφίαλον ἔπος ἔκβαλε καὶ μέγ᾽ ἀάσϑη. φῆ o ἀέκητι ϑεῶν φυγέειν μέγα λαῖτμα ϑαλάσσης. τοῦ
δὲ Ποσειδάων μεγάλ ἔχλυεν αὐδήσαντος. (Vers. 506. ) Ari rere τρίαιναν ἑλὼν χερσὶ στιβαρῆσιν,
ἣν ἀεὶ δοκεῖ φέρειν ἐν χερσὶν, ἤλασε γυραίην πέτρην. ἀπὸ δ᾽ ἔσχισεν αὐτήν. χαὶ τὸ μὲν, αὐτόϑε μεῖνε.
τὸ δὲ τρύφος, ἔμπεσε πόντῳ. τῷ, Ἅϊας τὸ πρῶτον ἐφεζόμενος, μέγ᾽ ἀάσϑη. τόν δ᾽ ἐφόρει χατὰ πόντον
ἀπείρονα βυμαίνοννα; (Vers. 511.) Eire συμπλ bigàv τὸ διήγημα, φησίν. ὡς ὃ uiv, Ev! ἀπόλωλεν
Áo ἐπεὶ πίεν "ἁλμυρὸν ὕδωρ. τοῦτον δὲ τὸν στίχον φασὶν οἱ παλαιοὶ, ἐν οὐδεμιᾷ ἐχδόσει, φέρεσθαι, διὰ 183
τὸ λίαν εὐτελές, διὸ ϑαυμάξουσι πῶς ἔλαϑεν ᾿Αρίσταρχον ὀβελίσαι αὐτόν. ἔχει δ᾽ εὐτέλειαν ὃ στίχος
οὐ διὰ τὴν φράσιν, ἀλλὰ διὰ τὸν νοῦν. μὴ χρῆναι γὰρ δοχεῖ ἀπαϑῶς οὕτω τὸν Πρωτέα φράσαι xci 80
οἷον ὡς ἐν ἀστεϊσμῷ. ἀστείως γὰρ πάντως xc οὐ κατά τι σπουδαῖον, ἐῤῥέϑη ἔξω καιροῦ τὸ, ἐπεὶ πίεν
ἁλμυρὸν ὕδωρ. ἁλμυρὸν δὲ, οὐ μόνον τὸ φύσει a aida ἀλλὰ xci τὸ πρὸς αὐτὸν τὸν πιόντα. οὗ
50 ἀνάπαλιν οἱ Σικελοὶ ἀστεϊζόμενοι, γλυκεῖαν ἐν τοῖς ὕστερον τὴν παρ᾽ αὐτοῖς εἶναι, ϑάλασσαν ἔλεγον,
χαίροντες τοῖς παρ᾽ αὐτῆς ἐδέσμασιν. 0 καὶ σημείωσαι εἰς τὸ ᾿Ιάνειρα. ὕπερ ὄνομά ἐστι Νηρηΐδος. ἐν
᾿Ιλιάδι » ταυτοδύναμον τῷ ᾿Ιάνασσα, ὡς ἀπὸ τοῦ (evo) τὸ εὐφραίνω εἴτουν γλυκαίνω. δῆλον γοῦν ὅτι
ᾧ λόγῳ γλυχεῖα ϑάλασσα Σικελικῶς φάναι, οὕτω καὶ ἰαίνουσα ἤγουν εὐφραντικὴ κατὰ τὰς εἰρημένας
ποιητικὰς ὀνοματοϑεσίας. ὅτι δὲ ἅλμη λ αμβάνεταί ποτε καὶ ἐπὶ ἀγαϑοῦ, δηλοῖ παροιμία εἰποῦσα τὸ,
θο ἅλμη οὐκ ἔνεστιν αὐτῷ. ἤγουν ἀγλευκὴς ἐστι καὶ ἀηδής. ταυτὸν δ᾽ εἰπεῖν, οὐ νόλστιμος. ἡ δὲ τοιαύτη ἅλμη,
ἐκ τοῦ παρ Ὁμήρῳ ϑείου ἁλὸς παρῆχται. ἀφ᾽ οὗ καὶ ἁλίαρον παρὰ τοῖς παλαιοῖς, τὸ ἠρτυμένον ἅλα τι.
οὗ ἡ σύνϑεσις, κατὰ τὸ ἁλίμιχτον καὶ ἁλίπαστον. παλαιὸς δὲ τις ἁλμίων ἐπικαλούμενος, παρὰ τὴν πι-
χρὰν ἅλμην οὕτως ἐσχώπτετο. καϑότι καὶ i χολὴ ὴ ὃ αὐτὸς ἐπεχαλεῖτο. τοιαύτης δὲ σύνϑεσις ἅλμης, καὶ παρὰ
Σωπάτρῳ ἐν τῷ, ier ἅλμη. ἔνϑα τὸ δηξίϑυμος, ταυτόν ἐστι τῷ δαχέϑυμος οἷον δαχέϑυμος ἄτη-
1507 τινὲς δὲ, χαὶ τὸν κὲν τοῖς ἑξῆς που ῥηθησόμενον ἄναλτον, £x τοῦ ἁλὸς ὡς ἐχεῖ i ῥηθήσεται, “παρήγαγον.
ὅτι δὲ παρὰ τὴν ἅλμην σύγκειται χαὶ ὃ μυσάλμης καὶ τί ποτε αὐτὸς δηλοῖ, ῥηθήσεται ἐν τῷ, οὐδ᾽ ἃ
δοίης. ( V ers, 497. ) Τὸ δὲ ἐν νόστῳ ἀπώλοντο, πρὸς διαστολὴν ἐῤῥέϑη τῶν ἐν τῷ Τρωϊκῷ πολέμῳ.
διὸ χαὶ ἐπήγαγε. μάχῃ δὲ καὶ σὺ παρῆσϑα. ὅ ὅπερ ἀνάμνησίς ἐστιν Θμηρική. ὡς οἷα λέγοντος τοῦ ποιη-

»ῬΡΑΨΩΙΩΙ41]1.,4ι 4. Ws501—536. {79

τοῦ, ὅτι τῶν Τρωϊκῶν τὰ μὲν τῆς μάχης, φϑάσας εἶπον ἤδη. τὰ δὲ μετὰ τὸν πόλεμον ἐν τῷ γόστῳ,
οὐ δέον κρίνω πάντα εἰπεῖν. ( Vers. 500.) Ὅρα δὲ ὅτι τὲ κοσμεῖ παρίσοις τὸ διήγημα, τῷ, ἐπέλασεν,
ἐξεσάωσεν. ἔτι δὲ τῷ, γυρῇσι πέτρῃσι μεγάλῃσι. καὶ ὅτι τὰς γυρὰς ταύτας, καὶ γυρέην πέτρην ἔφη
ἑνικῶς. ὁμοίως τῷ, ᾿“Μάλειαν καὶ Maias. καὶ τῷ Κρήτη τις νῆσος ἐστί. καὶ Κρητάων γένος εὔχομαι
εἶναι. καὶ ἑτέροις τοιούτοις. ἐν οἷς xai τὸ, er cm Aper. καὶ, ᾿Ιϑήνην εὐρυάγυιαν. δῆλον δὲ ὡς
ἐχ τοῦ γυρῆ, παράγωγον ἡ γυραία. ὡς ἀρχὴ ἀρχαία. ἀνάγκη ἀναγκαία. σελήνη σεληναία. πέτραι δέ
φασι περὶ Μύχονον εἰσὶν αἱ γυραί. ΙΝῆσος δὲ κυχλὰς ἡ Μύχονος. εἰχὸς δὲ xc στρογγύλην εἶναι τὴν
πέτραν. xci οὕτω κεκλῆσϑαι γυρήν. ( Vers. 502.) Τὸ "δὲ καὶ ἐχϑόμενός neo ᾿ϑήνῃ, ἐμμαρτύρως 10
ἔχει. οὔτε γὰρ ᾿᾿ϑηνᾷ ἐάσει ἀπολωλέναι τὸν Ὀδυσσέα εἰ χαὶ Ποσειδῶν αὐτῷ κεχόλωται, οὐδ᾽ &v ὁ IIo-
10 σειδῶν ἀφῆκε κινδυνεῦσαι τὸν "doxgüv. εἰ καὶ ὀργὴν εἶχεν, αὐτῷ ἡ ! Aónva. yUv δὲ εἰπὼν, ἀέκητι ϑεῶν
φυγεῖν, καὶ λυπήσας οὕτως ἐν τῷ κοινῷ καὶ τὸν περισωσάμενον Ποσειδῶνα, ἐξόλωλεν. (Vers. 501.)
Ἔστι δὲ τὸ, ἐξεσάωσε ϑαλάσσης τὸν “Δοκρὸν ὁ ὁ Ποσειδῶν, οὐδὲν ἄλλο ἢ ὅτι κύμασιν ἠρεμαίοις φερόμε-
γος καὶ προςπελάσας ἐχεῖνος ταῖς πέτραις xat ἀναβὰς, περιεποιήνη. ἀπώλεια δὲ αὖϑις αὑτοῦ ὑπὸ τοῦ
Ποσειδῶνος, τὸ προφραγῆναι βαρὺ κῦμα Tjj πέτρᾳ καὶ ϑρύψαι τι μέρος αὐτῆς δυστυχῶς τῷ «“ἴαντι. οὗ
ἐμπεσόντος τῷ πόντῳ, συγκατέδυ χαὶ ὃ "doxoós. * (Vers. 503.) To δὲ ἔκβαλε, πάνυ ἀστείως ἐῤῥέϑη).
οὐ γὰρ εἶπεν ἀλλ ἐξέβαλεν ἔπος ὑπερφίαλον, 0 ἔστιν ἐξέῤῥυψε, καὶ δοκεῖ ὅμοιον εἶναι τοῦτο πρὸς τὸ
ἐχφεύγειν ἔπος ἕρχος ὀδόντων. Τὸ δὲ μέγ ἀάσϑη, σκληρὸν μὲν λόγῳ πεζῷ, χρηστὸν δὲ εἰς ποίησιν.
διὸ καὶ δὶς ἐνταῦϑα ἐῤῥέϑη. δύναται δὲ χαὶ ἄσϑη δισυλλάβως εἶναι διὰ τὸ, ἀσέ με δαίμονος αἶσα.
καὶ ἀάσϑη τρισυλλάβως διὰ τὸ, ἄτη ἣ πάντας ἀᾶται. (Vers. 505.) Τὸ δὲ μεγάλα αὐδῆσαι τουτέστιν
89 ὑπερηφανεύσασϑ' αι, πεποίηκε μὲν τὴν παρὰ τοῖς ὕστερον μεγαλοῤῥημοσύνην. ταυτὸν δέ ἐστι τῷ, ὑπερ-
φίαλον ἔπος ἐχβαλεῖν. πλὴν ὅσον, σφοδρὸν μὲν "τὸ ὑπερφίαλον , λεῖον δὲ καὶ σεμνὸν τὸ μέγα. 20
(Vers. 512.) Τὸ δὲ τρύφας, ἐπὶ ἄρτου μὲν λέγεται, δύναται δὲ καὶ ἐπὶ ἄλλων, ὡς δηλοῖ τὸ, τριχϑὰ
καὶ τετραχϑὰ διατρυφὲν, ἔχπεσε χειρός. τὸ γὰρ διατρυφὲν, τρύφος ἂν εἴη. Ὅτι ἐκ παραλλήλου ταὺυτο-
δύναμοι καὶ ἐνταῦϑα κεῖνται λέξεις τὸ ἐκφυγεῖν xci τὸ ὑπαλύξαι. φησὶ γάρ. σὸς δέ που ἔκφυγε docs
ἀδελφεὸς ἠδ᾽ ὑπάλυξεν. ( Vers. 513.) Ὅτι ἐπισυνείρων τῷ τοῦ "doxgoU διηγήματι τὸ χατὰ τὸν yc-
μέμνονα , φησὶν ὡς ἐν νηυσὶ μὲν, οὐδὲν ἔπαϑε κακὸν, σάωσε δὲ πότνια “Ἥρη. τουτέστιν ἀλληγορι-
χῶς, ὃ ἀὴρ εὔκρατον πνέων. (Vers. 519 544.) ἀλλ᾽ ὅτε δὴ ἔμελλε δαλειάων ὄρος, αἰπὺ ἵξεσθαι, τότε
δή μιν ἀναρπάξασα ϑύελλα, πόντον ἐπὶ ἰχϑυόεντα φέρεν βαρέα στενάχοντα, ἀγροῦ ἐπὶ ἐσχατιήν.
ὅϑι δώματα ναῖε Θυέστης τοπρίν. τότε δὲ, “Ἄϊγισϑος. ἀλλ ὅτε δὴ καὶ κεῖϑεν ἐφαίνετο νόστος ἀπήμων,
3o ἂψ δὲ ϑεοὶ οὖρον τρέψαν καὶ οἴκαδ᾽ ἵκοντο. αὐτὸς μὲν, χαίρων ἐπεβήσετο πατρίδος αἴης. καὶ χύνει
ἀπτόμενος ἣν πατρίδα. πολλά δ᾽ cm αὐτοῦ δάκρυα ϑερμὰ χέοντο, ἐπεὶ ἀσπασίως ἔδε γαῖαν" οὗτοι δὲ
οἱ τρεῖς στίχοι, ἐπὶ παντὸς ἁρμόττουσιν ὃς χρόνιος παλιννοστήσει ποϑὲν μετὰ κινδύνους συχνούς.
C Vers. 524.) Eire διασαιρῶν ὃ ποιητὴς καὶ ὕπως κδολόμητις ἦν ὃ «Ἵϊγιστος, ἱστορεῖ ὕτι τὸν βασιλέα 30
ἀπὸ σχοπιῆς εἶδε σκοπὸς, ὃν καϑεῖσεν “ἴγισϑος δολόμητις ἄγων. ὑπὸ δ᾽ ἔσχετο μισϑὸν, χρυσοῦ δοιὰ
τάλαντα. (Vers. 927. ) φύλασσε, δὲ εἰς ἐνιαυτὸν, μή ἑ λάϑοι παριὼν, μνήσαιτο, δὲ ϑούριδος ἀλκῆς.
ἤγουν ἀντιχατασταίη ἀνδριχῶς τῷ σὺν γυναιξὶ ποιουμένῳ κατὰ τὴν τραγῳδίαν τὰς μάχας, “Ἱψίσϑῳ,
ἐδὼν δὲ τὸν βασιλέα ὦ ὡς ἐῤῥέϑη ὃ 0 σχοπὸς , ἔβη ἀγγελέων πρὸς δώματα. ποιμένι λαῶν. αὐτίχα δ᾽ “ἴγι-
σϑὸς δολίην € ἐφράσατο: τέχνην. κρινάμενος χατὰ δῆμον ἐείχοσι φῶτας ἀρίστους, εἶσε λόχον. ἑτέρωϑι δ᾽
ἀνώγει δαῖτα πένεσέγαι. αὐτὼρ ὃ, βὴ καλέων ᾿᾿γαμέμνονα ποιμένα λαῶν, ἵπποισι καὶ ὄχεσφιν.
4o ἀεικέα μερμηρίζων. τόν δ᾽ οὐχ εἰδότ᾽ ὄλεϑρον, ἀνήγαγε. xci κατέπεφνε δειπνίσσας, ὥς τίς τε xaré-
18άπεφνε βοῦν ἐπὶ φάτνῃ. (Vers. 536.) Ζἴτα ἐμιραίνων ὡς εἴπερ ἐμνήσϑη ϑούριδος ἀλκῆς ὁ βασιλεὺς
οὐχ ἂν ἀπώλετο, ἐπάγει, οὐδέ τις ᾿4τρείδεω i ἑτάρων λίπετο οἵ οἱ ἕποντο, οὐδέ τις Αἰγίσϑου, ἀλλ ἔχτα-
Yev ἐν μεγάροισιν. εἰ δὲ τοιοῦτοι καὶ μετὰ δόλον οἱ περὶ τὸν βασιλέα, τίνες ὧν ἐγένοντο εἰ καὶ προή-
σϑοντο; Καὶ ὅρα ὅτι σαφέστερον τῶν φϑασάντων ἔφρασε διὰ τοῦ Πρωτέως, τὰ χατὰ τὸν ycuc-
μνονα ὃ ποιητής. ὁ μέντοι τοῖς nic , ἄλλως τὴν τοιαύτην ἱστορίαν μεταχειρίσεται ATO τε οἴχτου
*meüos καὶ ποικιλίαν οἷος αὐτὸς χαὶ τὰ τοίαῦτα δεινὸς. ( Vers. 515.)' Ὅρα δὲ τὸ, ἀναρπάξασα 4o

480 ΡῬΑΨΩΙΩΙΔ414, 4. Νε. 510 --- 545.

ϑύελλα. ὅμοιόν τι ὃν τῷ, ““ρπυιαι ἀνηρείψιαντο, ( Vers, 916.) Τὸ δὲ ἔφερεν ἐπὶ πόντον, νῦν μὲν,
ἐπὶ ϑυέλλης εἶπε. πρὸ βραχέων δὲ, ἐπὶ “Ποσειδῶνος, ἐν τῷ, τόν δ᾽ ἐφόρει κατὰ πόντον. ταυτὸν “γὰρ
ἐν τούτοις τὸ φέρειν καὶ τὸ φορεῖν. ( Vers. 51 T ) ὁ δὲ ῥηθεὶς à ἀγρὸς, φασὶν οἱ παλαιοὶ ὕτι κατὰ τὸν
ἱστορικὸν Ἄάνδρωνα, ὑφίσταται περὶ Κύϑηρα εἶναι, ὕπου φασὶν ἡ τοῦ Θυέστου οἴκησις. ( Vers. 515. )
To δὲ ἐφαίνετο γόστος ἀπήμων, ἑρμηνεύει ὃ ποιητὴς διὰ στίχου ἀκεραίου, τὸ μὲν γόστος, διὰ τοῦ
χαὶ οἴκαδ᾽ ἵχοντο, ( Vers. 920.) Τὺ δὲ ἀπήμων, διὰ τοῦ, ἂψ δὲ ϑεοὶ οὐρον τρέψαν. ἢ στρέψον; ἀντὶ
τοῦ μετήλλαξαν ἀπὸ ϑυέλλης εἰς πνεῦμα εὐδιεινόν. ἄλλως γὰρ , 0 τοῦ TAS γόνος νόστος οὐχ ἦν ἀπή-
μων. ( Vers. ὅ 51, ) Τὸ δὲ πατρίδος αἴης διαλύσας ὃ ποιητὴς εὐϑὺς ἰδίᾳ καὶ ἰδίᾳ εἰς ὀνόματα δύο,
ἐπάγει. nv πατρίδα. (Vers. 522.) Καὶ ἀσπασίως ἔδε γαῖαν. Ἔνϑα καὶ ὕρα ὅτι πατρίδα, τὴν χώραν
ἔφη. τῆς γὰρ πατρίδος Μυχήνης πόλεως οὐχ ἔφϑη ἐπιβῆναι ὁ βασιλεύς. hà xal ἐν τῷ γόστῳ λέγεται 10
ἀπολέσϑαι, ὡς μὴ τῆς Rien πατρίδος émufec. Τὸ δὲ κύνει, ἀντὶ τοῦ ἐφίλει, ἢ προσεκύνει. χατὰ
ἦϑος ἀφελές. ὡς εἰ καί τις ἐξ ἀποδημίας ἐλθὼν, χυνεῖ τοὺς τεκόντας. δῆλον δὲ ὡς ἐκ τοῦ χύω τὸ φιλῶ

50 οὗ ᾿χρῆσις παρ᾽ Ὁμήρῳ ἐ ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα ὅϑεν καὶ ὁ κύων, γίνεται τὸ χκυνῶ. ἔστι δὲ σημειῶδες." δέον
γὰρ ὃν βαρύνεσϑαι χατὰ τὸ δύω δύνω, ϑύω ϑύνω τὰ βραχυπαράληκτα, τὸ δὲ περιεσπάσϑη κατὰ τὸ
ἵχω ἱχνῶ, οἴχω οἰχνῶ, τὰ μαχροπαράληχτα. ἤδη δὲ; καὶ κατὰ τὸ κίω κινῶ. (Vers. 524.) Τὸ δὲ ἀπὸ
σχοπιῆς εἶδε σχοπὸς, ἐτυμολογικῶς ἐῤῥέϑη. πλεονάξει δὲ τὸ i ἐν τῇ σχοπιᾷ, καϑὰ καὶ ἐν τῇ ὁρμιᾷ xci
ἀχυρμιᾷ. ( Vers. 531.) Τὺ δὲ καϑεῖσεν, ὡς ἐχ τροχαϊκοῦ ῥήματος προπερισπᾶται. ὡς γὰρ εὗδε
καϑεῦδεν, οὕτω τὸ καϑεῖσεν ix τοῦ εἷσεν. ὡς τὸ, εἷσε λόχον. αὐτὸ δὲ, ix τοῦ ἕω τὸ χάϑημαι. 0 και-
ριώτατα σύγκειται τῷ λόχῳ, γινομένῳ ex TOU λέγεσϑαν ὃ δηλοῖ τὸ χκαϑῆσϑαι καὶ κεῖσϑαι. διὸ καὶ
ὃ λόχος, ἐνέδρα ἑρμηνεύεται διὰ τὴν τοῦ λόχου πρὸς τὰ τοιαῦτα συγγένειαν. ( Vers, 525.) Τὸ δὲ div 20
σϑος ἄγων, ἀντὶ τοῦ, ὑπάγων καὶ ὑποκλίνων οἷς ἐκέλευε, καὶ ἔστιν ἑτεροῖον τοῦ, τὸν ἀοιδὸν ἄγων ἐς
γῆσον ἐρήμην. ἐκεῖνος γὰρ, βιαίως c ἄγεται. (Vers. 528.) Ὅρα δὲ καὶ ὅτι ποιμένα λαῶν ἐν τοῖς ῥηϑεῖ-
σιν, OU μόνον τὸν “Ἵγαμέμνονα εἶπεν, ἀλλὰ καὶ τὸν “ἴγισϑον. εὐφήμως τοῦτον οὕτω προσειπών. τὸν

60 ἐ ἐπίῤῥητον, xci οὐ ποιμένα λαῶν. ἢ δὲ *Abxov ἢ τύραννον. εἰ μὴ ἄρα φονεύσας τὸν Ἀγαμέμνονα, εἶτα
ἐσχηματίζετο πρᾷος εἶναι. Eig δὲ τὴν δαῖτα ἣν ὃ υἤγισϑος πένεται 0 ἐστιν ἐνεργεῖ ἐλλοχῶν τῷ :4γα-
μέμνονε, ἔστιν εἰπεῖν ὡς καὶ τοῦτο λεχϑείη ἂν ᾿Αγαμεμνόνειος δαὶς ἢ τράπεζα παροιμιαχῶς, ἐπὶ τῶν
ἐπ᾿ ὀλέϑρῳ εὐωχουμένων. ἄλλον τρόπον τοῦτο ἤπερ ὃ Σοφοκλῆς ἱστορεῖ. ἐχεῖνος y&Q , ᾿Αγαμεμνόνειον
δαῖτα λέγει, τὴν xcT ἔτος. γινομένην ὅτε τὸν ᾿Ἵγαμέμνονα ἔῤῥιψαν οἱ ἀνελόντες αὐτόν. ( Vers. 534. )
Τὸ δὲ ἀνήγαγε, πε ἐρισσὴν ἔχει τὴν πρόϑεσιν. ἀρκεῖ γὰρ εἰπεῖν, εἰς ὄλεϑρον ἤγαγε. τὸ δὲ εἰπεῖν ὡς ἐφ᾽

1σοϑύψηλόν τινα τόπον ἀναγαγὼν ἐφόνευσεν, ἀμάρτυρόν "ἐστι. (Vers. 555.) Τὺ δὲ δειπνίσας, ἴσως 3o

γενιχῶς ἐῤῥέϑη ἀντὶ τοῦ, δαίσας. ὡς za δεισενολόχη γυνὴ λέγεται, ἡ ἁπλῶς ἐνεδρεύουσα τοῖς βρώμασι.
( Vers. 536. ) Τὸ δὲ κατέπεφνεν ὡς βοῦν ἐπὶ φάτνῃ, οὐχ ἐπὶ σχώμματι ἀλλὰ πάνυ σεμνῶς ἐῤῥέϑη-
καὶ οὐχ ἢν σεμνοτέρᾳ χρήσασϑαι παραβολῇ ἐ ἐπὶ βασιλέως οὕτως ἀνδρείου ἀναιρεϑέντος ἐν τῷ δειπνεῖν.
ὅτε μὲν οὖν ἐν ᾿Ιλιάδι ἐξῆλϑεν εἰς μάχην ἐμπρέπων τοῖς ἥρωσι, ταύρῳ αὐτὸν εἴχασεν ἀγέλης ἐξάρχοντι.
νῦν δὲ, foi αὐτὸν ὡμοίωσεν, ᾧ μὴ ὑϑιαῤῥῶν τις συμμίξαι, δείπνῳ δολώσας ἐπικεκυφότα τῇ φάτνῃ

ἀνέλη. (Vers. 536.) Τὸ δὲ oi οἱ ἕποντο, ἀσφαλῶς πρόσκειται. οὐ γὰρ πάντες ἔπεσον οἱ τῷ βασιλεῖ
συμπλέοντες, ἀλλ οἱ συνε επόμενοι αὐτῷ εἰς τὴν δαῖτα. ἀνδρείως μέντοι ἔπεσον ὅτι μάλιστα. ἄοπλοι
γὰρ ὄντες ὡς εἰχὸς χαὶ οὐδὲ γήφοντες. ὅμως συγκατέῤῥιψγαν πάντας τοὺς τοῦ ““ἰγίσϑου vg ὧν ἔπιπτον.

10 ( Vers. 538.) Ὅτε πένϑους παραστατιχὸν τὸ, αὐτὰρ ἔμοιγε χα "τεκλάσϑη φίλον ἦτορ. κλαῖον δὲ χαϑή-
μενος. οὐδέ νυ μοι xijg ἤϑελ ἔτι ζώειν καὶ ὁρῶν φάος ἠελίοιο. αὐτὰρ ἐπεὶ κλαίων τε κυλινδόμενός, τε áo.
χορέσϑην, ἐγένετο τὸ δέ τι. (Vers. 543.) “Παραμυϑητικὸν δὲ τὸ, μηκέτυ πολὺν χρόνον ἀσκελὲς οὕτω
χλαῖε, ἐπεὶ οὐκ ἄνυσίν τινὰ δήομεν, ἀλλὰ τάχιστα πείρα ποιεῖν τάδε. (Vers. 545.) Καὶ ὅρα τὸ πείρα
ἐνεργητιχῶς λεχϑὲν κοινότερον. "Arrixóg γὰρ ἀνὴρ, πειρῶ ἂν εἴπῃ. οὕτω κοινὸν καὶ τὸ πειρᾶν ἀντὶ τοῦ 185
᾿Δττικοῦ TOU πειρᾶσϑαι. οἷον, πειρᾶν. δ᾽ ὡς χεν Τρῶες ᾿Αχαιοὺς βλάψειαν. ἄλλως μέντοι drrixag

20 εὕρηται πειρᾶν ἐκνεργητικχῶς, τὸ πειράζειν ἐρωτιχῶς γυναῖχα, ὡς δηλοῖ xci ὃ χωμιχὸς ἐν vro , πειρᾷ
μὲν ovy ἴσως σε χαὶ τῶν τιτϑίων à ἐφάπτεται. | ( Vers, 538.) Ὅρα δὲ τὸ, κατεχλάσϑη φίλον ἢ 1TOQ, METE-

POAGVQIA4IAÀ 4| Ve5i—559 181

᾿, "ἃ , » , e , , - 9 B Ww € V3 -
γεχϑὲν ἀπὸ ξύλου ἤ τινος τοιούτου ἃ καταχλώμενα στέρονται τοῦ ἀτενῶς ἔχειν. ὡς καὶ ἐνταῦϑα ἡ
τοῦ xÀeiovrog ψυχὴ, οὐκ ἔχει σταϑερῶς, ἀλλ᾿ οἱονεὶ κατακλᾶται. ὃ δὴ καὶ ἐτυμολογίαν παραλαλεῖ τοῦ
κλαίειν, ἐγγὺς αὐτίχα χειμένου. ix τοῦ κλῶ γὰρ, τὸ χλαίω. κατὰ τὸ, ῥῶ, ῥαίω ἀφ᾽ οὗ Ó ῥαιστήρ.
( Vers. 543.) Τὸ δὲ ἀσχελὲς τύ σημαίνει, . ἐδηλώϑη ἐν τῇ ἃ ῥαψῳδίᾳ. ( Vers, 544.) Φιλικὸν ᾿δὲ τὸ 50
δήομεν, ὡς κοινοποιουμένης τῆς συμφορᾶς. (Vers. 941.). Xrusiocat δ᾽ ἐν τούτοις ὕπως κλαίοντος
xai χυλινδομένου toU ΔῆΊενελάου. ἕως ἐκορέσϑη, παρέμενεν ὃ Πρωτεὺς, καίτοι ἐνὸν ὃν ὑποχωρῆσαι.
ποιεῖ δὲ τοῦτο, οἷα χκαϑάπαξ φιλίαν ϑέμενος. καὶ ἀνϑρωπίνως εἴξας φιλικῇ ἐπιϑυμίᾳ καὶ δοὺς και-
ρὸν ἀποχλαῦσαι τὸν ἀδελφόν. οὕτω δὲ xci ἡ ϑυγάτηρ Εἰδοϑέα ϑερμὴ τὰ εἰς φιλίαν. ἔφρϑη γὰρ καὶ
αὐτὴ ὡς καὶ προεῤῥέϑιη, ἀὐαμέμούσει τοὺς ἀμφὶ τὸν Μενέλαον ὕτε τὰ τῶν poni ἤνεγκε δέρματα,
10 Οὐχ ἄδηλον δὲ ὅτι τὸ ἀσκελὲς. ὥς “περ καὶ TO σχέλος, ἐχ τοῦ σχέλλω γίνεται. ἀφ᾽ οὗ τὸ σκελίζω παράγω- 4o
γον. συγκοπὲν. δὲ, ἐκεῖνο, γίνεται: σηλῶ ἐξ ÓU TO χατεσχληκέναι. τοῦ δὲ σχλῶ παράγωγον, σχλαίνω.
ὅϑεν παρὰ ᾿Αλκίφρονι τὸ, κατασκλῆναν κινδυνεύω λιμῷ. (Vers. 5460.) Ὅτι πρὸς ἔνδειξιν τοῦ ἐχγὺς
ἥκειν ἀληϑείας τῆς nb τῷ μέλλοντι. OU μὴν εἰς αὐτὴν ἄντικρυς ἀλήϑειαν ἀεὶ τοὺς μαντιχκοὺς, λέγει
πρὸς τὸν Mivélaov ὃ Ὁμηριχκὸς Πρωτεὺς περὶ «ἰγίσϑου τὸ, ἢ γάρ μιν ζωόν γε κιχήσεαι ἤ κεν Ὀρέστης
χτεῖνεν ὑπορϑάμενος. ( Vers, 547.) Σὺ δέ xev τάφου ἀντιβολήσαις. ἤγουν τύχοις τοῦ ἐπὶ τῷ νεχρῷ
περιδείπνου ὡς χαὶ προϊστόρηται. ἢν δὲ ἂν ἀχριβοῦς ἐπιστήμης, ἕν τι εἰπεῖν ὡρισμένως ἐκ τῶν δύο, καὶ
μὴ ἀορίστως ἢ τόδε ἢ τόδε. αἴτιον δὲ τοῦ μαντικοῦ τούτου ἐνδοιασμοῦ, τὸ παραβραχὺ ζῶντα ἂν εὗρε- 50
veu τὸν “ϊγισϑον. ( Vers. 548.) Ὅτι παραμυϑίαν. ἐπὶ λύπῃ φράζει τὸ, αὐτὰρ ἐμοὶ κραδίη χαὶ
ϑυμὸς, αὖτις ἐνὶ στήϑεσσι καὶ ἀχνυμένῳ, περ, itv. ἢ Καὶ i ὅρα ὡς νῦν μὲν, ἰαίνεται καρδία. ὕτε δὲ
20 ἄλλως πάσχει, τότε τὸ καρδιώττειν ἐπὶ αὐτῆς λέγεται. ὅπερ δηλοῖ κατὰ «Αἴλιον Διονύσιον τὸ ναυτιᾶν
xal ἀλγεῖν τὴν καρδίαν. ( Vers. 551.) Ὅτι εἰ καὶ τὸ ἐξονομάζειν ἀδηλίαν ἔχει σημασίας, οὐ γὰρ ἐξα-
γάγκης δηλοῖ τὸ ἐξ ὀνόματος καλεῖν ὡς καὶ τῷ Πορφυρίῳ δοκεῖ, ἀλλ οὖν τὸ ὀνομάζειν, ἐνταῦϑα φανε-
ρῶς τὸ ἐξ 0 ὀνόματός τινα δηλοῦν σημαίνει. Μενελάου γοῦν εἰπόντος ὡς τούτους μὲν δὴ οἶδα, σὺ δὲ τρί-
τον ἄνδρ᾽ ὀνόμαζε P ὕς τις ἔτι ζῇ ὡς προδεδήλωται, φησὶν ὁ ἐρωτηϑεὶς Πρωτεύς, υἱὸς dis καὶ τὰ
ἑξῆς. ὡς εἶναι ταυτὸν ἐνταῦϑα τὸ ὀνομάζειν » τῷ ἀλλαχοῦ ὀνομαίνειν, οὕτω χαὶ πρὸ τούτων ἐξονομα-
χκλήδην ᾿Ελένη ὠνόμαζεν, ἤγουν ἐξ ὀνόματος ἐκάλει τοὺς τῶν ᾿Αργείων ἀρίστους. Ὅρα. δ᾽ ἐν τούτοις,
καὶ ὡς Νέστωρ uiv, φϑάσας ἀμφέβαλεν ἐνδοιαστικῶς. εἰπὼν, τίς δ᾽ οἶδε καὶ τὰ ἑξῆς περὶ Ὀδυσσέως.
ἐκ δὲ τοῦ Μηηνελάου σαφέστερόν τι pero ava. ὃ Τηλέμαχος. (Vers. 557.) ᾿Ενταῦϑα δέ τινες, ἐχτο-
πισμὸν σημειοῦνται τῆς : κατὰ τὴν Καλυψὼ νήλσου. διότι γάρ φασι MevéAaog ἀκούσας τοῦ Φαρίου θο
3o Π])ρωτέως ἐπαγαγόντος ὅτι τὸν Ὀδυσσέα ἴδον ἐν νήσῳ ϑαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντα νύμφης ἐν μεγάροισι
Καλυψοῦς, καὶ ὕτι αὐτὸν ἐχείνη ἀνάγκη ἴσχει 00. οὐ δύναται νοστῆσαι, οὐ γάρ οἱ πάρα νῆες ἐπήρετμον
186 καὶ ἑταῖροι χαὶ τὼ ἑξῆς, οὐ μεϑώδευσεν ἀναπληρῶσαι τῷ φιλ ουμένῳ τὸ λεῖπον, D αὐτὸς πλεύσας ἢ πέμ-
ψας ναῦν περισωσομένην. τὸν φίλον ὃ ὃν ἔφη ἐϑέλειν μετοικίσειν ἐξ᾿Ιϑάχης εἰς ἑαυτόν. ἢ), δῆλον i ὅτι ἐχτε-
τύὐπισται ἡ νῆσος. εἰ δὲ τὴν οὕτως ἔχτοπον οἰ σὰ; εἶδεν ὃ Πρωτεὺς δίχα γηὺς, οὐχ ἄνϑρωπος 6 ἄρα ϑνητός
ἐστιν εἰπεῖν μυϑικῶς, (Vers, 551. ) Jaréov δὲ "ὅτι μετὰ τὸ, σὺ δὲ τρίτον ἄνδρ᾽ ὀνόμαζε καὶ τὸ, 0g τις ἔτι 1509
ζωὸς κατερύχεται εὐρέϊ πόντῳ ὕπερ πρὸ ὀλίγων ὁ Πρωτεὺς ἔφη» ἐπάγει ὁ Μενέλαος, ἠὲ ϑανών. καὶ
δοχεῖ ἐκ περισσοῦ εἰπεῖν τοῦτο ἀφελῶς, οἷα συγχεϑεὶς ὑπὸ λύπης. ὁ “γὰρ Πρωτεὺς ; οὐχ εἶπεν οὕτως,
ἀλλὰ μόνον ὅτι ζωὸς κατερύχεται. εἰ μή τι ἄρα τοῦτο ἔρη» πρὸς τὸ χατερύχεται εὐρέϊ πόντῳ. ὡς τοῦ
κατερυκομένου, y. ϑαλάσσῃ,. μὴ ζῶντος ἀλλὰ ϑανόντος. χαὶ εἰ τοῦτο ἁληϑὲς, σημείωσαι ὡς ἡ ὁμωγυ-
4o μία αἰτία τοῦ ovrog . εἰπεῖν. Πρωτεὺς μὲν γὰρ ; ἐπὶ κωλύσεως ἁπλῶς ἔφη τὸ, κατερύχεται πόντῳ.
ἔσως δὲ, χαὶ διὰ τοῦ περιέχοντος πόντου, τὴν περιἐχομένην γῆσον τῆς Καλυψοῦς ἐδήλωσε. Μενέλαος
δὲ, ἁπλοϊκῶς ἐπὶ τοῦ ἐνειλῆφϑ αι ϑαλάσσῃ τὸν Ὀδυσσέα, ἐνόησε τὸ λεχϑέν. "Iaríov δὲ καὶ ὅτι τὸ,
ἄνδρ᾽ ὀνόμαζε ὃς ἔτι ζωός που κατερύκεται ἠὲ ϑανὼν, ἐϑέλω δὲ καὶ ἀχνύμενός me ἀκοῦσαν, οἰχεῖον
ἐπὶ ἀνδρὸς λεχίγῆναι δυσελ πιστουμένου τοῖς ἑαυτοῦ εἰ ἐπανέλϑῃ. (Ν᾽ 6.5. 559.) ᾿δπήρετμοι δὲ, ἐν μὲν
τῇ β ῥαψῳδίᾳ, ἑταῖροι im αὐτοῖς ὄντες ὡς ἐῤῥέϑη τοῖς ἐρετμοῖς, ἐνταῦθα δὲ, νῆες ἐπήρετμοι αἷς
εἰσὶν ἐρετμοί, ἴσως δέτις καὶ ἐνταῦϑα Ἀτολμήσει ψυχρότερον συμβιβάσαι τὸ ἐπήρετμοι, πρὸς τὸ ἑταῖροι. 10

182 P4wd4lzal.d.2A4..Vs 560—567.

συντάξας ἀναστρύφως ἐπήρετμοι καὶ ἑταῖροι. δ ἐστιν, χαὶ ἑταῖροι ἐπήρετμοι. ὅμοιον τῷ, διοτρεφὲς ὦ
Μενέλαε. καὶ τοῖς τοιούτοις. δῆλον δὲ ὕτι τοῦ ἐρέσσειν αἱ παραγωγαὶ, ποτὲ μὲν, φυλάττουσι τὴν τοῦ
ῥήματος ἄρχουσαν, ὡς ἐν τῷ ἐρέτης καὶ ἐρετμός. ποτὲ δὲ, καὶ τὸ ἰῶτα προφλαμβάνουσιν, ὡς ἐν τῷ
εἰρεσίᾳ. ἔστι δὲ ὅτε καὶ εἰς ἢ ἢ) εἰς ὃ ἐκείνην μεταβάλλουσιν. εἰς ὃ μὲν, ἐν τῷ ἐεικόσορος καὶ τοῖς ὁμοίοις.
εἰς ἢ δὲ, ἐν τῷ ὑπηρεσία: καὶ ἐπήρετμος. καὶ διήρης: καὶ τοῖς τοιούτοις. ἐν οἷς καὶ εὐῆρες κυρίως μὲν,
πλοῖον καὶ ἐρετμός. τροπιχῶς δὲ, καὶ τὸ ἁπλῶς εὐάγωγον. (Vers, 560.) Ὅτι φϑάσας εἰπεῖν ὃ ποιη-
τὴς ϑεοὶ πομπῆες, καὶ ἀλλαχοῦ τοῖός TOL ἐγὼ πομπὸς, ἐνταῦϑα τὸ ῥῆμα τῶν τοιούτων ὀνομάτων
λέγει ἐν τῷ, ἑταῖροι πέμποιεν ἐπ᾿ εὐρέα νῶτα θαλάσσης. ἐκ δὲ τοῦ τοιούτου πέμπειν, καὶ πομσίλος
ἰχϑὺς, ὡς καὶ ᾿Οππιανὸς ἐτυμολογεῖ. ( Vers. 561.) "Orc τὴν μὲν ἄνοδον ᾿ Ἐλένης τῆς εἰς τὸν σεληναῖον
τόπον, οἱ μεϑ' Ὅμηρον ἐλήρησαν. αὐτὸς δὲ “Ὅμηρος περὶ Μενελάου λέγει, ὡς 0 Πρωτεὺς ἔφη αὐτῷ 10
τοιαῦτα. σοί δ᾽ οὐ ϑέσφατόν ἐστι διοτρεφὲς ὦ Διενέλαε ἴάργει ἐν ἱπποβότῳ ϑανεῖν. ἀλλά οἱ ἐς ᾿Ηλύσιον

20 πεδίον καὶ πείρατα γαίης, ἀϑάνατοι πέμπουλσιν ὅϑι ξανϑὸς Ῥαδαμάνϑυς. τῇ meo, ῥηΐστη βιοτὴ
πέλει ἀνθρώποισιν. οὐ νιφετὸς, οὔτ᾽ do χειμὼν πολλύς. ἀλλ᾽ αἰεὶ Ζεφύροιο λιγὺ πνείοντας ἀήτας fiusa-
γὸς ἀνίησιν ἀναψύχειν ἀνϑρώπους. ( Vers. 569.) Kei? αἰτία. μυϑικὴ καὶ αὐτή. οὕνεκά φησιν ἔχεις
“Ελένην καὶ Διὸς γαμβρός ἐσσι. καὶ τοιοῦτος μὲν ὁ τοῦ μύϑου λῆρος. σεμνύνων ovg ἔδει καὶ ἐγκαλύπτε-
σϑαι. (Vers. 563.) ᾿“Πλύσιον δὲ πεδίον, περί που τὰ κατὰ δύσιν πέρατα τῆς γῆς. 0 καὶ νῆσοι μαχά-
ρων παρὰ τοῖς ὕστερον λέγεται. νῆσοι μὲν, ὅτι περὶ τὴν ἔξω ϑάλασσαν εἰσίν. 0 ἐστι, περὶ αὐτὸν
τὸν ᾿Ωχεανόν. μακάρων δὲ, διὰ τὸ τοῦ τόπου εὔδαιμον καὶ μακάριον. 0. τοῖς πᾶσι τεϑρύληται. φησὶ
γοῦν καὶ ὃ γεωγράφος Urt τὰς τῶν μακάρων γήσους, ἴσμεν οὐ πολὺ ἄποϑεν οὔσας τῶν ἄχρων τῆς M«v-
ρουσίας τῶν ἀντιχειμένων Γαδείροις εὔπνους δέ φησιν ὃ τόπος xci εὐάερος διὰ τὸν Ζέφυρον. λέγει δὲ, 20
xci τὸν Ὅμηρον ἐμφανίζειν τὴν εὐδαιμονίαν τῶν ἑσπερίων ἀνδρῶν, πεπυσμένον ὡς εἰχὸς τὸν περὶ τοὺς
τοιούτους πλοῦν. ὕπου καὶ τὸ ᾿Ηἰλύσιον πεδίον ποιεῖ. ὕπερ οὕτω καλεῖσϑαι δοκεῖ, διὰ τὸ ἐν αὐτῷ τὰς
ψυχὰς διάγειν κατὰ μῦϑον, ἀλυούσας 0 ἐστι χαιρούσας. 7) λελυμένας σωμάτων. τινὲς δὲ, ἀπό τινος

30 Ἡλυσίου εὐσεβεστάτου ἀνδρὸς, τοῦ, ἐν ἐλευϑῆρι τόπῳ, χληϑῆνναι εἶπον πεδίον "HAvcuov. ἄλλοι δὲ,
ἀπὸ ἀλύτως ἔχειν τοὺς ἐχεῖ. 0 ἐστιν ἀφϑάρτως. ἀϑανάτως. ᾿Απίων δὲ κατασκευάζει τὴν περὲ Κάνω-
Bov καὶ Ζεφύριον πεδιάδα, οὕτω χληϑῆναι παρὰ τὴν τοῦ Νείλου ἰλύν. ἣν πολλὴν καταφέρων ἐχεῖνος
προσέχωσε τὴν χάτω χώραν κατὰ Ηρόδοτον πᾶσαν, πάλαι ποτέ πέλαγος οὖσαν. ὡς δῆλον φησὶν ἐκ
τῶν ἐχεῖ εὑρισχομένων κογχυλίων καὶ λεπαδίων, ὡς καὶ περὶ Μέμφιν. καὶ σκοπητέον εἰ μὴ ó τοιοῦτος
τοῦ ᾿ἀπίωνος λόγος, διὰ τοῦ v γράφει τὴν τοῦ ᾿Πλυσίου ἄρχουσαν, ὡς ἀπὸ τῆς ἰλύος. ὁ δ᾽ αὐτὸς,
λέγει καὶ ὅτι πείρατα γαίης ὃ ποιητὴς ἐνταῦϑα φησὶν, οὐ τὰ πρὸς ᾿Ὠχεανὸν, ἀλλὰ τὰ ἐκεῖ πρὸς τῇ So
xcrà Νεῖλον ϑαλάσσῃ. καϑὰ καὶ «Αἰσχύλος. εἰπών. ἔστι "πόλις Κάνωβος ἐσχάτη χϑονός. πᾶσα γὰρ
ἀγχίαλος, ἐσχάτη χϑονός. διὸ καὶ Μενελαΐτης γομὸς ἐχεῖ, ὡς τῆς τοιαύτης γῆς ὑπὸ δενελάῳ ποτὲ γενο-
μένης. “Ἡρόδοτος δέ φησιν ὅτι οἱ περὶ Ὄασιν πόλιν Σάμιοι, ἀπέχουσιν ἑπτὰ ἡμερῶν 000v ἀπὸ Θηβῶν διὰ
ψάμμου. ὀνομάζεται δέ φησιν ὃ χῶρος οὗτος κατὰ ᾿ Ελλήνων γλῶσσαν, μακάρων νῆσοι. οὐκ ἄρα οὖν
χαινὸν εἰ Σάμιοι Κυδωνίαν τὴν ἐν Κρήτῃ ἔκτισαν, οἱ καὶ εἰς βαϑὺ τῆς “ιθύης οἰκήσαντες. Ὅτι δὲ

Ao καὶ περὶ Θήβας τὰς ἑπταπύλους ἐφιλοτιμήσαντό τινες νήσους “μακάρων εἰπεῖν διὼ τὸ κατὰ χώραν
εὔδαιμον, οἱ τοῦ ““Ζυχόφρονος δηλοῦσιν ὑπομνηματισταί. ( Vers. 664.) Τὸ δὲ ξανϑὸς “Ῥαδάμανϑυς, 187
πρὸς ἡδονὴν Μενελάῳ πέφρασται. ξανϑὸς γὰρ καὶ αὐτός. Περὶ δὲ Βαδαμάνϑυος ὃς ἀδελφὸς ἦν Mi-
γωος, εἴρηται καὶ ἀλλαχοῦ. (Vers. 565.) Τὸ δὲ ῥηΐστη βιοτὴ, τὴν ἔμφρονα καὶ αὐτὸ ῥᾳστώνην
ἐμφαίνει τῶν ἐν ταῖς μακάρων νήσοις. 'γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ ógov, οὐ μόνον τὸ ῥήϊον καὶ ῥηΐδιον καὶ τὸ 4o
ῥὁάδιον, ἀλλὰ καὶ τὸ ῥήϊστον ὑπερϑετικῶς. ἐκ μέντοι τοῦ ῥάδιον ὁφδιουργὸς χατὰ “Ἕϊλιον Μιονύσιον, ὃ κα-
χοῦργος. καὶ ῥὁᾳδιουργία φησὶν, ἡ περὶ πᾶν ὀλιγωρία καὶ ϑρασύτης. Ξενοφῶν δὲ, καὶ ἐπὶ εὐκολίας ἐχρὴ-
σατο τῇ λέξει. λέγεται δὲ καὶ δίων, 0 ἐκ νόσου ὑγιής. καὶ ὁᾳίζειν, τὸ ἀπὸ νόσου ἀνασφάλλειν. Τὸ δὲ
ὅπου ῥηΐστη βιοτὴ καὶ οἱ ἐφεξῆς τρεῖς στίχοι, ἀγαϑοῦ εἰσι τόπου ἐγκώμια. (Vers. 566.). Τὸ δὲ οὐ
χειμὼν πολὺς, παρατετηρημένως ἔφή. πολὺς μὲν γὰρ χειμὼν οὐχ' ἄν mov ἴσως γένοιτο. οὐ μὴν οὐδὲ χεῖ-
μὼν ἁπλῶς. οὐ γὰρ εἰχὸς ὑπεξαιρεϑῆναι τὴν τοῦ χειμῶνος ὥραν; τοῦ ἐνιαυτοῦ. ( Vers, 567.) Τὸ δὲ

POoACEQI414 41. Vs5;0—599. 183

Ζεφύροιο ἀήτας, καϑ' ὁμοιότητα εἴρηται. τοῦ, Νότοιὀό re δεινὰς ἀήτας καὶ τῶν ὁμοίων. ἀρσενικὸν μέν-
τοι τὸ ἀήτας ἐνταῦϑα, ὡς δηλοῖ τὸ, πνείοντας ἀήτας. τὸ δέ γε Νότοιό τὲ δεινὰς ἀήτας map Ἡσιόδῳ,
χατὰ ϑῆλυ γένος προῆκται 4ωδρικώτερον. Ἂν δὲ τῷ ἀναψύχειν, σημείωσαι ὅτι οὐ μόνον γόνιμον οἴξ- 50
ταί που τὸν Ζέφυρον ὃ ποιητὴς καὶ πολύχαρπον, εἰπὼν, Ζεφυρίη πνείουσα τὰ μὲν, φύει ἄλλα δὲ πέσ-
σει, ἀλλὰ καὶ πρὸς ἐπίπνοιαν ζωτικὴν συντελεῖ. οὕτω δὲ καὶ Βοῤῥᾶς, ἐζώγρει που τὸν Ἔχτορα λειπο-
ϑυμοῦντα, ἐπανάγων αὐτῷ τὴν Ψυχήν. Unio ἐστιν, ἀναψιύχων. ταυτὸν δέ πως εἰπεῖν, ψυχαγωγῶν,
(Vers. 570. ) Ὅτι χολυμβητοῦ τὸ, ὡς εἰπὼν ὑπὸ πόντον ἐδύσατο κυμαίνοντα. περὶ δὲ Πρωτέως ὃ ὁ λόγος
οὗτος τῷ ποιητῇ. (Vers. 574.) Ὅτι δηλῶν ἑσπερινὸν ἔμβρωμα εἶναι τὸν δόρπον, φησί. δόρπον ὅπλι-
σάμεϑα, ἐπί τ ἤλυϑεν Gu* βροσίη νύξ. ( Vers, 577. ) Ὅτι καὶ ἐνταῦϑα διασχευὴ πλόου σύντομος Go
παρὰ Μενελάου ῥηθϑεῖσα, ἐν τῷ, νῆας μὲν πάμπρωτον ἐρύσαμεν εἰς ἅλα δῖαν. ἐν δ᾽ ἱστοὺς τιϑέμεϑα
καὶ ἱστία. (Vers. 580.) Καὶ ἑξῆς ἕως rov, ἑξῆς δ᾽ ᾿ἑξόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς. Καὶ ὅρα τὸ
τύπτον οὐ μόνον ὅτι ἐπὶ ἀψύχου ἐλέχϑη, ἀλλὰ καὶ ὅτι ἐκ πρώτου πλη ϑυντιχοῦ προσώπου τοῦ, ἱστοὺς. 510
τιϑέμεϑα, εἰς τρίτον μετεκλίϑη. ὅτε μὴ δὲ ἦν, τὸν βασιλέα MevéAaov κοινωνὸν γενέσϑαι χαὶ τοῦ κωπη-
λατεῖν. οὐ μόνη δὲ ἡ πλευστικὴ διασχευὴ ἐνταῦϑα ἐστενοχώρηται, ἀλλὰ χαὶ τὰ ἐφεξῆς. τὰ γὰρ
ἀπὸ "diyvnrov ἕως καὶ TOU εἰς τὴν Σπάρτην κατάπλου, πέντε καὶ μόνοις στίχοις ἐμπεριείληπται.
(Vers. 581.) Ὅτι Arrixóv τὸ, εἰς «Αἰγύπτοιο διϊπετέος ποταμοῖο στῆσα νέας. δηλοῖ γὰρ τὸ, εἰς τὸν
τόπον τοῦ “Τἰγύπτου, 0g ἐστι ᾿Νεῖλος ὡς καὶ προεῤῥέϑη. ὃν “Ὅμηρος μὲν, *oVro καλεῖ. “Ἡσίοδος δὲτο
ὡς ἂν νεώτερος, “Νεῖλον ἤδη »* A730 οἶδεν αὐτόν. περὶ oU καὶ iv τοῖς TOU περιηγητοῦ χρήσιμά τινὰ
γεγράπται. Ὅτι δὲ καὶ πλημύρει ἐ ἐξ ὄμβρων ὁ Νεῖλος πληρούμενος καὶ διατοῦτο διϊπετὴς καλεῖται, πρὸ
ὀλίγων ἐδηλώϑη καὶ αὐτό,

Ὅτι ϑεραπείας ϑείας φράσις τὸ, αὐτὰρ ἐπεὶ κατέπαυσα ϑεοῦ χόλον αἰὲν ἐόντος. Εὐπλοίας δὲ τὸ,
ταῦτα τελευτήσας γεόμην. ἔδωκε δέ μοι οὖρον ϑεὸς , ὅς μὲ ὦχα φίλην ἐ ἐς πατρίδ᾽ ἔπεμψε. Κεῖται δ᾽ ἐν

188 τούτοις καὶ ὁ τύμβος ἐπὶ κενηρίου. voa φησὶν ὁ Mevé*Aaog ὅτι χεῦ᾽ ᾿ἡγαμέμνονυ τύμβον Ἱ ἵν ἄσβεστον 20

κλέος εἴη. τουτέστι χυτὴν γὴν ἀνέστησα εἰς χῶμα πρὸς κλέος τῷ ἀδελφῷ. εἰ δέ τῷ δοκοίη χαχόζηλον
τὸ, ἄσβεστον χλέος, ὥσπερ χαὶ τὸ, οὐδέ ποτ᾽ ἔσβη οὖρος ἔδοξεν ἐ ἐν τοῖς πρὸ τούτων κακοξζήλως λεχϑῆ-
ναι, εἴποι ἄν τι καὶ εἰς τοῦτο ῥήτωρ ἀγαϑὸς ἀνήρ οἷον, ὕτι οὐ κατὰ τὴν νεχρικὴν ψυχρότητα, ἔσταν
xci τὸ ἐπὶ τῷ ϑανόντε βασιλεῖ κλέος, ἀλλ᾽ αὐτὸ τ)ερμὸν ἔσται, διὰ τὸ ἐνδιαϑέτως γίνεσϑαι. ἢ καὶ ὅτι
τὸ οὐράνιον ἢ αἰϑέριον κλέος, ἄσβεστον εἰχότως λέγοιτ᾽ ἂν, διὰ τὸ τοῦ αἰϑέρος ἔνϑερμον. ( Vers, 587.)
Ὅτι Διενέλαος φιλοφρονούμενος τὸν Τηλέμαχον, φησίν. ἀλλ ἄγε νῦν ἐπίμεινον vi μεγάροισιν ἐμοῖσιν.
ὄφρά xtv ἑνδεχάτη τε δυωδεκάτη τε γένηται. καὶ τότε σ᾽ εὖ πέμψω, δώσω δέ τοι ἀγλαὰ δῶρα. τρεῖς
ἵππους. xci δίφρον ἐὔξοον. αὐτὰρ ἔπειτα, δώσω καλὸν ἄλεισον. οὐχ ὡς οἰνόφλυγι, ἄλλ ἵνα oa πένδῃ-
σϑα ϑεῷ ἐμέϑεν μεμνημένος ἤματα πάντα. Καὶ ὅρα τὸ, ἐμοῦ μεμνημένος ἤματα πάντα, εἰς ἀγα-
ϑὸν δηλαδή. οὗ μάλιστα ἐρίενται οἱ ἀγαϑοί. xci οὕτω μὲν ὁ Μηενέλαας. Ort δὲ ὁ Τηλέμαχος ἀπαναί-
γέται τοὺς ἵππους xc διατί, μετ᾽ ὀλίγα εἰρήσεται. M Co adt δέ φασι καὶ παρήορον ἕνα ὁ βασιλεὺς τῷ
Τηλεμάχῳ ὑ ὑπισχνεῖται δοῦναι, τέϑριππα γὰρ οὔπω κήσαν. (Vers. 589.) TO δὲ δώσω δῶρα, ἐτυμο- 30
λογίας τρύπος ἐστίν. ( Vers. 894. ) "Ori £ ἔπαινος εἰς ἄνδρα σοφὸν ὁδοῦ κωλύοντά τινα σπεύδοντα, TO,
μὴ δέ με πολὺν χρόνον ἐνϑϑάδ᾽ ἔρυχε. zai γάρ χ᾽ εἰς ἐνιαυτὸν ἐγὼ παρὰ σοὶ ἀνεχοίμην ἥμενος. οὐδέ xe
μ οἴχου ἕλοι πόϑος οὐδὲ τοκήων. αἰνῶς γὰρ μύϑοισιν ἔπεσσί τε σοῖσιν ἀχούων τέρπομαι ἀλλ ἤδη μον
ἀνιάξουσιν ἑταῖροι. ( Vers. 599.) Σὺ δέ με χρόνον ἐνθάδ᾽ ἐρύχεις, πολὺν δηλαδὴ, ὡς προσεχῶς
ἔλεγεν. ὅτε μέντοι Ὀδυσσεὺς ἐν Jua ἔ ἔφη» μείνατ' ἐπὶ χρόνον, τὸν ὀ"λίγον παρεδήλου. (Vers. : 595.) 4o
“Σημείωσαι δὲ ὅτι ὁ εἰς ἐνιαυτὸν ἃ ἀνεχόμενος παρά τινι καϑῆσϑαι. χαὶ ἀχούειν ὧν λέ; ety οὐ μακρὰν τοῦ
τῶν “Σειρήνων μέλους τὰ ἐχείνου τίϑεται. Ὅρα δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ ὅτι τὸ τῆς ΓΕ λένης φάρμακον τὸ λαϑι-
κηδὲς ὅπερ ἐχείνη τῷ συμποτικῷ κρατῆρι. ἐνέβαλεν; ἔδρασέ τι γενναῖον. οὐ γὰρ μόνον ἐφημέριος; ὁ Tuc
μᾶχος ἐδ έλει ἀνέχεσϑαι ἡ ἥμενος καὶ ἀχούων τοῦ Μενελάου καὶ μὴ ἔχων Ὁ πόϑον οἴχου ἢ τοχήων, ἀλλὰ χαὶ
εἰς ἐνιαυτὸν à ὑπισχνεῖται τοιοῦτος εἶναι. (Vers. 697.) ' Ev δὲ τῷ, μύϑοισιν ἔπεσσί τε, οὐ δοκεῖ δια-
φορά τις εἶναι. ὡς οὐδὲ πρὸ "ὀλίγων ἐν τῷ, κέλομαι καὶ ἄνωγα. ( Vers, 598.) Τὺ δὲ ἀνιάζειν ἐκ τοῦ 50

184 PACK QD IAIA 4. Vs 602—612.

ἀνιῶ xe ὁμοιότητα τοῦ ἀμφαγαπάξειν χαὶ τῶν ὁμοίων. Ὅτι παρακλητιχὸν εἰς μεγαλεῖον δώρου, τὸ
δῶρον' δ᾽ ὅττι xé μοι δοίης, κειμήλιον κα ἔστω, τοῦτ᾽ ἔστιν ἀπόϑετόν τι. λέγει δὲ τοῦτο Τηλέμαχος, παραι-
τούμενος τοὺς ἵππους. ὡς καὶ ὃ πατὴρ ᾿Οδυσσεὺς ἐν ᾿Ιλιάδι παρῃτήσατο τοὺς ἐκ τῆς χκατασχοπῆς φασιν
ἵππους. οἱ οὐκ ἂν κειμηλιωϑήσονται. φησὶ γάρ. ἵππους δ᾽ εἰς ᾿Ιϑάκην οὐχ ἄξομαι, ἀλλὰ σοὶ αὐτῷ
θο ἐνϑιάδε λείψω ἄγαλμα. εἶτα ῥητορικῶς ἐγκωμιάζων μὲν τὴν “αν κωγικὴν, κατατρέχων δὲ φιλαλήϑως τῆς
πατρίδος χαὶ οὕτω ϑεραπεύων τῇ συγκρίσει τὸν “Ἰάχωνα βασιλέα χαίροντα οἷς ἐξαίρεται τὰ τῆς x«r 189
αὐτὸν γῆς, φησὶ. σὺ γὰρ πεδίοιο ἀνάσσεις εὐρέος, ᾧ ἐν μὲν λωτὸς πολὺς ; ἐν δὲ χύπειρον, leido τὲ,
1511 Σειαί τε. ἠδ᾽ εὐρυφυὲς κρῖ λευκόν. ἐν δ᾽ ᾿Ιϑάχῃ, oUr do δρόμοι εὐρέες οὔτε τι λειμών. αὐ γίβοτος.
χαὶ μᾶλλον ἐπήρατος ἱπποβότοιο. οὐ γάρ τις νήσων ἱππήλατος οὐδ᾽ εὐλείμων, c! ἁλὶ χεκλίαται.
᾿Ιϑάκη δέ τι καὶ περὶ πασέων. Καὶ σημείωσαι ὅτι τοῦτό ἐστιν οὗ ἕνεκεν ἡ ᾿Ιϑάχη λέγεται χραναή.
( Vers. 608.) Ὅρα δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ τὸ φιλάληϑες τοῦ ᾿Ιϑακησίου ῥήτορος. οὐ μόνον γὰρ οὐχ ἐξῆρε τὴν
᾿Ιϑάχην, ἀλλὰ καὶ ὑπήγαγεν αὐτὴν ἐλαττώσας πρὸς τὰς ἄλλας νήσους. zc ὅμως, ἐπήρατον αὐτῷ τὴν αἰγί-
βοτον ᾿Ιϑάκην λέγει μᾶλλον τῆς ἱπποβύτου, διότι κοινὸν πρὸς τὰς ἄλλας γήσους τὸ αὐτῆς δυσχλήρημα.
δύναται δ᾽ ἐνταῦϑα τὸ ἱπποβύτου χαὶ οὐδετέρου γένους εἶναι. ἵνα λέγῃ ὅτι φίλη μοι ᾿Ιϑάχη, μᾶλλον
τοῦ σοῦ ἱπποβότου "Apyovs. ive ug: nu, ὡς οὐδ᾽ ἂν Ὀδυσσεύς ὃ φιλόπατρις ἐπείσϑη Μενελάῳ ἐκ τῆς
᾿Ιϑάκης αὐτὸν εἰς τοιοῦτον "Aoyog μετοικίξειν. ἐθέλοντι. (Vers. 602.) Ὅρα δὲ καὶ ὅτι ἄγαλμα τοὺς
ἵππους ἔφη κατὰ τὴν πρὸ βραχέων ῥηϑεῖσαν ἐ ἔγνοιαν. (Vers. 603.) Τὸ δὲ, ἐν μὲν λωτὸς ἐ ἐν δὲ κύπει-
gov, σχῆμα Ὁμήρῳ σύνηϑες. ὕμοιον τῷ, ἐν δ᾽ ἵμερος ἐν δ᾽ ὀαριστὺς χαὶ τοῖς τοιούτοις. “Ἰωτὸς δὲ,
10 βοτάνη τις καὶ οὐχ οἷος ὃ τοὺς λωτοφάγους παρονομιάζων. καὶ κεῖται ἡ λέξις αὕτη χαὶ ἐν ᾿Ιλιάκδι. δῆλον
δ᾽ ὡς ἱπποτροφοῦντος ἀνδρὸς εἴδησις τὸ, λωτὸν εἶναι τοῖς ἵπποις ἡδὺν καὶ κύπειρον καὶ πυροὺς περὶ 20
ὧν ἐν τῇ "Dac ἐῤῥέϑη, χαὶ ζειὰς τὰς πρὸ ὀλίγων ῥηϑείσας, χαὶ κρῖ λευχὸν περὶ οὗ καὶ αὐτοῦ "
᾿Ιλιὰς δηλοτ. ὅπερ ἀποχοπὲν ix τοῦ χρίμνον, ἄλλα τέ τινὰ παράγει, xol τὸν κρίβανον. ὅς ἐστι κρί-
ϑῶν βαῦνος τουτέστι κάμινος κατὰ ov Διονύσιον. ὃς καὶ κλίβανος λέγεται za ὁμοιότητα TOU,
χεραλαργία κεφαλαλγία. ὡς δὲ βαῦνος καὶ ἡ ἑστία λέγεται ὕ ἐστι κάμινος ἀφ᾽ ἧς ὡς ἀλλαχοῦ ἐφάνη,
χαὶ ὃ βάναυσος ; 7 “ωρικὴ ἐν Πελοποννήσῳ 7 γλῶσσα μέχρι καὶ νῦν δηλοῖ. Εὐρυφυὲς δὲ λέγει τὸ κρῖ, πα-
φατηρημένως. ὡς τοιοῦτον ὃν κατὰ τὴν ἔχφυσιν. (Vers. 605.) Τὸ δὲ δρόμοι εὐρέες, τὸ χρήσιμόν
ἐστιν οὗ χᾶριν ἐμνήσϑη ἀνωτέρω τοῦ εὐρέος πεδίου. “ειμὼν δὲ καὶ νῦν, τὸ κοινότερον λεγόμενον λιβά-
διον. ὃ ϑρέψοι ἂν ἵππους καὶ ποιήσοι γῆν ἱππόβοτον. (Vers. 606.) Τὸ δὲ αἰγίβοτος, UAE
pue ὡς οἱονεὶ λέγων, Ort αἰγίβοτος γάρ ἐστιν. ἡ δὲ τοιαύτη, οὐκ ἔχει λειμῶνας. (Vers, 608.) T.
δὲ νήσων αἵ ἁλὶ χεκλίαται ἤτοι περιέχονται; ἢ πρὸς διαστολὴν εἴρηται, χεῤῥονήσων ὧν καὶ ἡ Helonóv- 30
γησος περὶ ἣν ἄρτι ἐστὶν ὃ Τηλέμαχος, αἵ δὴ χεῤῥόνησοι, καὶ ἕτεραί εἰσι τῶν ἀμφιάλων γήσων. ἢ ἅλα
20 Vorréov, τὴν ἐγγὺς τῆς Ιϑάκης. ἵνα “λέγῃ, ὡς οὐδεμία νῆσος ἱππήλατος ἐκ τῶν περὶ τὴν xc ἡμᾶς
ϑάλασσαν. εἰ δὲ καὶ ὡς ἴδιον πάσης νήσου τοῦτο εἶπεν, οὐ δὲ τοῦτο καινόν. ἴσως δὲ καὶ πρὸς διαστο-
λὴν τῶν μὴ ϑιαλασσίων. πολλαχοῦ γὰρ εἰσὶ καὶ ποτάμιοι νῆσοι. ( Vers. 609. ) Ὅτι rov Tyj. ἐμάχου γορ-
γῶς ἤδη xe ποικίλως καὶ ἀμριδεξιῶς λαλήσαντος χατὰ λόγον γλυχύτητος, ὃ Μενέλαος τὸ ἀστεῖον τῆς
ῥητορείας ἀποδεξάμενος, ἐμείδησέ τε ὡς εἰχὸς, χαὶ χειρὶ χαταρέξας, φησίν. αἵματος. εἰς e; 7C 010
φίλον τέχος. οἷ ἀγορεύεις. εἶτα χαὶ ὑπισχνούμενος ἄλλα δῶρα δοῦναι, φησί. τοιγὰρ, ἐγώ τοι ταῦτα
μεταστήσω. δύναμαι γάρ. ὡς τοῦ δυναμένου, ἐχείνου καὶ δωρουμένου. πένης γὰρ οὐχ ἂν εἴη μεγαλόδω-
ρος. δώρων δ᾽ 00d ἐν ἐμῷ φησὶν οἴχῳ κειμήλια χεῖται, δώσω 0 κάλλιστον καὶ τιμιέστατόν ἐστι. δώσω
TOL χρητῆρα τετυ) γμένον. ἀργύρεος δέ ἐστιν ἅπας, χρυσῷ δ᾽ ἐπὶ χείλεα κεχράανται. 0 καὶ ὃ τῆς “λένης 40
ὑπόχυχλος τάλαρος ege. ἔργον δ᾽ Ἡφαίστοιο. πόρεν δέ ἑ, φαΐδιμος i ἥρως Σιδονίων βασιλεὺς 0 ἑὸς
δόμος ἀμφεκάλυψεν, ἤγουν περιέσχε xci ἐσχέπασέ με. ὃ ταυτόν ἐστι τῷ, OTt εἰς τὸν ἐκείνου δόμον
εἰσήλϑον. Καὶ ὅρα ὡς πληροῖ ἐν τούτοις 0 MevéA«og τὴν αἴτησιν τοῦ Τηλεμάχου. εἰπόντος. δῶρον δὲ
30 ὃ ἄν μοι δοίης, κειμήλιον ἔστω. (Vers. 610.) Τὸ δὲ xarípc" ξε τί ποτε δηλοῖ. καὶ ὅτι TO, αἵματος
ἀγαϑοῦ, ἀντὶ τοῦ, σπέρματος χεῖται, ἡ ᾿Ιλιὰς ἐδήλωσε. ( Vers. 612.) Τὺ δὲ μεταστήσω, ἀντὶ τοῦ,
μἑταλλάξω. μετασταϑμήσω. ἢ ἀνταλλάξω. ἀντιδώσω. ix μεταφορᾶς τῶν διὰ σταϑμοῦ ἀντιχαταλλασ-

- PA DIAIA 4 —Ws6015—0237. 185

σόντων. (Vers. 613.) Τὸ δὲ δῶρον δὲ ὅσα, δύναται διχῶς γράφεσϑαι. ἢ γὰρ δώσω δῶρον, ἢ δώσω
τῶν δώρων τὸ τιμιώτατον. (Vers. 614.) To δὲ xad χεῖται; τρόπος ἐτυμολογίας ἐστί. Τὸ δὲ
κάλλιστον χαὶ τιμηέστατον, ἀρετὴν ὑπογράφει δωρεᾶς. ὡς γὰρ ϑεῷ κειμήλια xa ϑύματα τεληέστατα,
οὕτω καὶ φίλοις τὰ κάλλιστα δοτέον καὶ τιιτηέστατα. ( Vers. 61 δ) Τὺ δὲ κρατῆρα τετυγμένον, cyri
τοῦ εὖ χαὶ ἐπιτυχῶς κατεσχευασμένον. ( Vers. 617.) Τὸ δὲ ἔργον δ᾽ ᾿Ἡψαΐστοιο, πρὸς ὑπερβολὴν εἴρη-
ται, χατὰ τὸν γεωγράφον εἰπεῖν. ὥσπερ λέγεται χαὶ ᾿Αϑηνᾶς ἔργα; τὰ καλά, (Wers.618.) Τὸ δὲ
φαίδιμος ἥρως, ἄδηλον κατὰ τοὺς παλαιοὺς εἴπερ χύριόν ἐστιν ὄνομα. τινὲς δὲ, Σώβαλον αὐτὸν,
ἕτεροι δὲ, Σέϑλων ἱστόρησαν. ὅτι δὲ πλούσιοι καὶ οἱ Σιδόνιοι, ἡ ἱστορία λέγει. ὅτι δὲ καὶ καλλίτεχνοι
χατὰ τὸν γεωγράφον, δηλοῖ καὶ ὃ ἐν ᾿Ιλιάδι κρατὴρ τοῦ o Εὔνεω. "Ev τούτοις δὲ σημειοῦνται oi παλαιοὶ
io ὡς ὁ Λιενέλαος μὲν καίτοι χαλὴν (oi qoa εὐρὼν, ὅμως οὐχ ἐϑέλει τὴν τοῦ φιλτάτου Ὀδυσσέως
γυναῖκα δὲ ἐπιχουρίας περισώσασϑαι ἐφ᾽ ὁ "μόίοις εὐεργετηϑ eis , ἐπεὶ οὐδὲ ἐδεήϑ᾽) xarà τῶν μνηστήρων ήο
ὃ Τηλέμαχος. δεῖ δὲ φίλοις συντελεῖν, εἰς ἃ βούλονται. Τηλέμαχος μέντοι οὐ προκαλεῖται τὸν Mevé-
λαὸν βοηϑεῖν ὦ ὥσπερ οὐδὲ TOv: Νέστορα, ἐπεὶ" ἔχει μαϑὼν ἄρτι τὴν τοῦ Ὀδυσσέως ζωήν. πεπληροφύρη-
ται δὲ ἤδη πρὸ τούτων, καὶ ὡς οὐχ ἐπὶ πολὺ ἀπέσται Ὀδυσσεὺς οὐδ᾽ εἴπερ αὐτὸν σιδήρεα δέσματὶ
ἔχησιν. ὥςτε τὸ πᾶν εἰπεῖν, οὔτε ζητεῖ ἐπιχουρίαν'", οὔτε βοηϑεῖται. ἀλλ εἰς μόνον ἐπαρκεῖται ὕπερ
190 ἠϑέλησεν. ( Vers. 621. sqq. ) Ὅτι ἀφεὶς τὸν Τηλέμαχον ὃ ποιητὴς ἐν Σπάρτῃ, ἀπασχολεῖ τὸν λόγον εἰς
τοὺς μνηστῆρας, xci quoi. δαιτυμόνες δ᾽ ἀνὰ δώματα ἴσαν ϑείου βασιλῆος. οἵδ᾽ ἦγον μὲν μῆλα. φέρον
δ᾽ εὐήνορα οἶνον. σῖτον δέ σφ᾽ ἄλοχοι χαλλιχρήδεμνοι ἔπεμπον. καὶ τὰ μὲν ἔσω, οὕτως κεῖχον. μνηστῆ- 30
ρες δὲ πάροιϑεν οἴκου, δίσκοισι τέρποντο χαὶ αἰγανέῃσιν ἱέντες ἐν τυχτῷ δαπέδῳ ὅϑιε περ πάρος ὕβριν
20 ἔγεσχον. ᾿ΑἸντίνοος δὲ χαϑῆστο xe Εὐρύμαχος ϑεοειδὴς, ἀρχοὶ μνηστήρων. ἀρετῇ δ᾽ ἔσαν ἔξοχ) ἄριστοι.
εἶτα λέγει χαὶ ὅτι ὃ τῆς κατὰ Τηλέμαχον νεὼς ναύκληρος Νοήμων ὁ τοῦ Φρονίου ἐγγύϑεν ἐλϑὼν, εἴρετο
τὸν ᾿Δντίνοον ὁππότε Τηλέμαχος νεῖται ἐκ Πύλου νῆα ἄγων. εἰπὼν, καὶ ὅτι χρεώ μοι γίνεται αὐτῆς εἰς
Ἤλιδα διαβῆναι. ἔνϑιά μοι φησὶν ἵπποι δώδεχα ϑήλειαι. ὑπὸ δ᾽ ἡμίονοι ταλαεργοὶ ἀδμῆτες. τῶν XP
T^y ἐλασσάμενος δασαίμην. xci οὕτω μὲν ὃ Νοήμων. οἱ δὲ μνηστῆρες; ἀνὰ ϑυμὸν ἐθάμβεον, οὐ γὰρ 60
ἔφαντο ἐ ἐς Πύλον οἴχεσίϑαι, ἀλλά που ἀγρῶν, ἢ μήλ OLGL παρέμμεναι ἠὲ συβώτῃ. τῷ εὐνουστάτῳ δηλαδὴ
Εὐμαίῳ. τῶν γὰρ τοῖς μήλοις ἐπιστατούντων, οὐχ ἀξιοῖ ὀνομάσαί Ti*ve νῦν ὃ ποιητής. ὧν εἷς qa-1512
γεῖται zc ὃ καχύνους Μελάνϑιος. ( Vers. 621.) Ἰστέον δὲ ὅτι δαιτυμόνες ἐνταῦϑα κατὰ παλαιὰν
παρασημείωσιν, οὐχ οἱ φίλοι, ἀλλ ol τὴν δαῖτα ἑτοιμάζοντες. οὗτοι γὰρ πάντως τά τὲ μῆλα ἦγον καὶ
τὸν οἶνον ἔφερον. oí γὰρ μνηστῆρες, ἔπαιζον. Ὅρα δὲ καὶ ort αὐτὴ ἡ Ὁμηρικὴ Μοῦσα, ϑεῖον βασιλέα
30 τὸν Ὀδυσσέα φησίν. ὃν πρὸ τούτων, iov Ὀδυσσέα ἔφη. καὶ ὅτι φανερὰ ἐνταῦϑα διαφορὰ τοῦ ἄγειν
καὶ τοῦ φέρειν ἐν τῷ, ἦγον μὲν μῆλα ὃ 0 ἐστι ϑρέμματα. ἔφερον δὲ οἶνον. ὡς τοῦ ἄγειν μὲν ze à ac ἡ
᾿Ιλιὰς ἐδήλωσεν, ἐπὶ ἐμιψύχων τὰ πολλὰ λεγομένου. τοῦ δὲ φέρειν, ἐπὶ ἀννύχων. Orr δέ ποτὲ καὶ ταυτί-
ζονται τὸ «φέρειν zai τὸ ἄγειν, καὶ ἐξ ἄλλων μὲν δῆλον. οὐχ ἥκιστα δὲ, ἐπὶ κυχλοτερῶν σχημάτων. ἐφ᾽ ὧν τὸ
λέγεται τὸ περιρερὲς καὶ τὸ περιηγ μένον. καὶ d; περιφέρεια wed. ἡ περιαγωγή. οὕτω c περιηγὲς ἄγκι-
στρον, 0 περιάγεται, ταυτόν δ᾽ εἰπεῖν, περιγέρεται. (Vers. 622.) Τὸν δὲ οἶνον εὐήνορα λέγει τουτέ-
στιν ἀνδρίας περιποιητιχὸν, εἰ πίνοιτο συμμέτρως. ὁ γὰρ ἄμετρος καὶ οὐδὲ ἐν χαιρῷ προσφερύμενος,
ἀπογνῶσαι τὲ ἔχειν. χαὶ ἀνήνορις ϑέσϑϑαι. xci μένεος καὶ ἀλχῆς λαχέσδαι ποιεῖ ὡς ἡ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ,
ὡς "δὲ καὶ χαλκοῦ ἤτοι σιδήρου ἐπίϑετον. 0 εὐήνωρ, δηλοῦται ἀλλαχοῦ. (Vers. 623.) ᾿“λόγους δὲ,
τὰς τοῦ ᾿Οδυσσέως ζέγει Duero. ὡς τοῖς μνηστῆρσιν εἰς ταυτὸν λέχος ἰούσας. παραχρώμενος τῇ λέξει.
4o ὅτι δὲ μάχλοι ck τοιαῦται δουλίδες, ἐν τοῖς ἑξῆς: δηλωθήσεται. | ( Vers, 626.) Ὁ δὲ δίσχος, ἐκ λίϑου
φασὶν ἢ ἣν, καί more χαὶ σιδήρεος, ἱμάντε περὶ τὸ μέσον ἐνειρμένῳ, στρεφόμενος χαὶ ἀφιέμενος. Ἢ δὲ
αἰγαγέω, εἶδος à ἀχοντίου ἐπιτηδείου εἰς αἰγῶν ϑήρᾶν: χαὶ γίνεται παρὼ τὸ Ἱεσίγαι κατὰ αἰγῶν, ἢ καὶ
παρὰ τὸ ἄγαν Ἱεσίλαι. οἱ δὲ παλαιοὶ, φασὶ καὶ ὅτε αἰγανέα γρόσχος. μιχρὸν ἀχόντιον. καὶ ζητητέον
μή ποτε ἔσιξαλται τὸ γρόσχος. γρύσφος γὰρ μάλιστα εὕρηται διὰ τοῦ α΄. εἰ μὴ ἄρα μηχανιχὴ μὲν λέξις
ὁ yoóoqog. ὁ δὲ γρύσχος, ἀχόντιον, TO δὲ lévreg, καιρίως εἴρηται. ἵενται γὰρ χαὶ οἱ δίσχοι "καὶ αἴ 20

αἰγανέαι, ὥσπερ καὶ οἱ ὀϊστοί. διὸ καὶ ἰοὶ λέγονται. ( Vers, 627.) Τυχτὸν δὲ δάπεδον, ἢ τὸ εὔτυχτον
ΟΟΜΜΈΝΤ, ΙΝ Opvss. Tox. I. Aa

180 ῬΑΨΙΩΙΜ41.4. 4. | Vs 629—667.

xa ὁμοιότητα τοῦ, χρητῆρα τετυγμένον. ἢ τὸ μὴ φύσει τοιοῦτον, ἀλλὰ σχευασϑὲν εἰς γυμνάσιον.
οὐδὲ γὰρ οὐδ᾽ οἱ σπάταλοι μνηστῆρες ἀνέχονται μὴ γυμνάζεσθαι. 4Δάπεδον δὲ τί τέ ἐστι καὶ πόϑεν
γίνεται, ἡ ᾿Ιλιὰς παριστᾷ. Τὸ δὲ ὕβριν ἔχοντες, παιδευτικῶς ἐῤῥέϑη. ἐπειδὴ τῶν ὑβριστῶν καὶ τὰ

γυμνάσια, οὐ σπουδαῖα. ὕβρις δὲ ἄντικρυς, οὔκουν σπουδαῖοι αὐτόχρημα οἱ μνηστῆρες οὕτω γυμναζό- 191

μένοι, ἀλλὰ ἔμφασιν μόνην ἐσχίαζον τοῦ πρὸς ἀνδρίαν ἡρωϊχὴν γυμνάζεσθαι. (Vers. 629.) ᾿“ρχοὶ
δὲ μνηστήρων Εὐρύμαχος καὶ ᾿Αντίνοος, κατὰ ἀνδρίας πρόσχημα. τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ, ἀρετῇ ἄριστοι.
διὸ καὶ εἷς αὐτῶν ὁ ᾿Αντίνοος, ναυαρχήσει μετ ὀλίγα κατὰ τοῦ Τηλεμάχου. φασὶ δ᾽ ἐνταῦϑα οἱ παλαιοὶ,
ὡς οὐδὲ οἱ κάκιστοι ϑέλουσιν ἄναρχοι διάγειν. αἱρήσονται δὲ οἱ μὲν ἀγαϑοὶ, ἀγαϑόν. οἱ δὲ φαῦλοι,
τὸν φαυλότερον. Ici δὲ Πλιδὸς καὶ ἡ Βοιωτία ἱστορεῖ. “Τὺ δὲ ταλαεργὸν, ἰδίως ἡμιόνοις ἀποκεκλήρω-
ται. (Vers. 637.) Ὅρα δὲ τὸ ἀδμῆτες. οὗ εὐθεῖα ἐστὶν, οὐκ ἀδμήτη, ὡς πρὸ τούτων ἐλέχϑη, βοῦν
ἀδμήτην. ἀλλὰ ἀδμὴς ἀδμῆτος. οὗ συνήϑως ἀναδραμόντος εἰς εὐϑεῖαν, γίνεται ἄδμητος ἀρσενικόν.

ϑοῦϑεν καὶ τὸ κύριον, ἐχεῖϑεν δὲ ἀναλόγως ἡ ἀδμήτη. Τὸ δὲ ἐλασσάμενος, λέγεται. μὲν καὶ ἐλάσας. οὐ
δηλοῖ δὲ ὁποῖόν τι τὸ, οὐ γάρ mor ἐμὰς βοῦς ἤλασσαν. ἀλλὰ τὸ ἀπελάσαι καὶ χωρίσαι τῶν μητέρων.
3) ἁπλῶς τῶν συννόμων. τοιοῦτόν τι καὶ τὸ, ἐλάσει δὲ βοῶν ἐπιβουκόλος ἀνήρ. Τὸ δὲ ἀδμῆτες καὶ τὸ
δαμασαίμην, ἐτυμολογικῶς ἐῤῥέϑη. ἐκ τούτου δὲ τοῦ δαμάζειν, χαὶ ὁ πωλοδάμνης. ( Vers, 642.)
Ὅτι ὁ ἀπορῶν ἐπὶ λαϑραίᾳ τινὸς ὁδῷ, ἐρωτήσοι ἄν τινα, οὕτω νημέρτές μοι ἔνισπε πότ᾽ ᾧχετο. x
τίνες αὐτῷ κοῦροι ἕποντο ἐξαίρετοι. ἢ ioi αὐτοῦ, ϑῆτές τε δμῷές τε. δύναιτό γε καὶ τὸ, τελέσσαι.
ϑαυμαστικὸν δὲ τοῦτο μετὰ βαρύτητος. οἰκεῖον ὃν λέγεσϑαι ὅτε τις μέγά τι ἔργον παραδόξως ἀνύσει.

4o (Vers. 643.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἐνλταῦϑα χούρους ᾿Ιϑάκης ἐξαιρέτους ὃ Ὁμηρικὸς ᾿Αντίνοος λέγει, τοὺς ἐκ
τῶν ἄλλων αἱρεϑέντας, ὅ ἐστιν ἐπιχριϑέντας, οἵ καὶ ἔξαιτοι λέγονται κατὰ συγκοπήν. οἷον, ἐξαίτους
ἐρέτας. οὖς καὶ ἑταίρους φϑάσας εἶπεν ὁ ποιητής. καὶ σχοπητέον, μή ποτε ἐκ τοῦ αἱρετὸς ὅϑεν ὃ ἐξαί-
ρέτος, γίνεται ὃ ἑταῖρος κατὰ στοιχείων μετάϑεσιν ὁποία τις καὶ πρό τούτων ἐῤῥέϑη. διὸ καὶ δασύνεται
5 ἄρχουσα κατὰ ἀναδρομὴν τῆς δασείας πολλαχοῦ γινομένην. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι ἑρμηνεύων ὁ ποιητὴς

50 τὸ, κοῦροι ἐξαίρετοι, φησὶν ὑποκατιών. κοῦροι οἱ κα τὰ δῆμον ἀριστεύουσι. καὶ, κρίνας ἀνὰ δῆμον
ἀρίστους.

(Vers. 646.) Ὅτι σχῆμα καινὸν τὸ, ἤ σε βίῃ ἀέκοντος ἀπηύρα ἤτοι ἀφείλετο νῆα μέλαιναν, ἀντὲ
τοῦ ἀέκοντα. αἴτιον δὲ τῆς καινότητος, ὅτι πλαγιασμὸς οὐκ οἶδε σολοικίζειν. δύναται δὲ ὃ τοιοῦτος
λόγος ἐντελῶς ῥηϑῆναι μετὰ τῶν ἐφεξῆς αὐτοῦ xar ἐρώτησιν, πρὸς τὸν ἐπιβαρῶς χαρισάμενόν τινι.
οἷον. ἤ σε fiy; ἀέχοντες ἀπήυρα τό δέ τι, ἢ ἑκὼν οἱ δῶκας ἐπεὶ προσπτύξατο μύϑῳ; ὁ δὲ δούς τι μέγ Ψ
πρὸς χάριν ἀνδρὶ μεγάλῳ, εἴποι ἂν τὸ, αὐτὸς ἑκών οἱ δῶκα. τί χὲν ῥέξειε καὶ ἄλλος ónaór ἀνὴρ

60 "τοιοῦτος ἔχων μελεδήματα Dvud , αἰτίζει. χαλεπόν χεν ἀνήνασϑαι δόσιν εἴη. ὥσπερ δυσχερὲς ἣν καὶ
τῷ ᾿Ιϑακησίῳ ᾿Νοήμονι μὴ ὑπακοῦσαι τῷ τοῦ βασιλέως υἱῷ “Γηλεμάχῳ αἰτοῦντι νῆα. καὶ ἔστιν ἐντρέπτις-
151ϑκὸς 0 λόγος πρὸς τοὺς βιαίους μνηστῆρας. (Vers. G4 7.) Ὅρα δὲ τὸ, προς" πτύξατο μύϑῳ. ἀντὲ sou
ὡμίλησε τὰ πρὸς πειϑώ. τὸ μέντοι πρὸ τούτων ῥηϑέν που ὑπὸ τοῦ Τηλεμάχου, ποτιπτυσσοίμεϑα μύϑῳ,
ἐριστικὴν καὶ οὐ φιλιχὴν ἐδήλου πρόςπτυξιν. (Vers, 650.) Τὸ δὲ ἀνὴρ τοιοῦτος, ἐν μιᾷ λέξει μέγαν
ἔπαινον ὑπεμφαίνει. δηλοῖ γὰρ, ὕτι βασιλέως υἱός. καὶ βασιλέως, ἀγαϑοῦ. ἀγαϑὸς καὶ αὐτός. καὶ
ἀδικούμενος. καὶ οὐδὲ ζητήσας τι βαρὺ οὐδὲ ἄδικον. Διελεδήματα δὲ, ci φροντίδες καὶ αἱ λύπαι,
το παρὰ τὸ τὰ μέλη ἔδειν. ὕϑεν zai αἱ μελεδῶνες. — ( Vers, 651.). Τὺ δὲ χαλεπὸν, ἀκριβῶς κεῖται. λυτι-
κὸν ὃν τῆς ἀπορίας. οὐ γὰρ ἀδύνατον. ἣν ἀπειϑῆσαι τῷ Τηλεμάχῳ, ἀλλὰ μόνον χαλεπόν. ( Vers. 658.)
Ὅτι ἐχπλήττει ὥσπερ τοὺς ἄλλους, οὕτω καὶ τὸν ᾿Αντίνοον, τὸ, ἐκ τόσσων ἀέκητι νέον ὄντα παῖδα τὸν
Τηλέμαχον, οἴχεσθαι νῆα ἐρυσάμενον χρίναντά τε ἀνὰ δῆμον ἀρίστους. διὸ καὶ ἄχνυται, καὶ μένεος
αὐτῷ φρένες ἀμφιμέλαιναι πίμπλανται. χαὶ οἱ ὀφϑαλμοὶ πυρὶ λάμπονται. (Vers. 665.) Καὶ σχετλιά-
ζων φησὶν ἄλλά τε καὶ, ὦ πόποι. 3; μέγα ἔργον ὑπερφιάλως ἐτελέσϑη Τηλεμάχῳ ὁδὸς ἥδε. (Vers, 664.)
20 Φάμεν δὲ οἱ οὐ τελέεσϑαι, ὅτε δηλαδὴ "pene υχτηρίζοντες, rovro δ᾽ ῤτρυνέει Μέντωρ ὁδὸν "ἠδ᾽
"e 79, μ ἡριξςοντζες , C. e κ MN.
“λιϑέρσης. (Vers. 666.) “έγει δὲ ὁ ᾿Αντίνοος χαὶ ὅτι, ἄρξει καὶ προτέρω κακὸν ἔμμεναι.
(Vers. 667.) Era καὶ ἐπαρᾶται, εἰπών. ἀλλά oi αὐτῷ Ζεὺς ὀλέσειε βίην πρὶν ἡμῖν πῆμα φυτεῦσαι

192
3o

P A4ACUEQDOIAI.A ΜΖ. Vs.668—684. 187

( Vers. 668.) ᾿Ενήχϑη δὲ εἰς τοῦτο ᾿Αγτίνοος, πτοηϑεὶς ἐξ ὧν φϑάσας ὁ ᾿Νοήμων εἶπεν. ὡς ἀρχὸς ἔβη
τῷ Τηλεμάχῳ τῆς γηὸς, Διέντωρ 7, ἢ ϑεός. καὶ τὰ ἑξῆς. διὸ χαὶ χατεύχεται τοῦ Τηλεμάχου ὡς ἐῤῥέϑη),
ὅ τις εὔξεται κατὰ ἐχϑροῦ, παρῳδήσας τὸ Ζεὺς εἰς τὸ ϑεός. (Vers. 669. ) Kei ἐπὶ τούτοις, ζητεῖ
καὶ αὐτὸς νῆα ϑοὴν xci εἴχοσιν ἑταίρους ὥς τε λοχήσασϑαι xci φυλάξειν ἐν πορϑμῷ ᾿Ιϑάκης τε Σα-
μοιό τε παιπαλοέσσης. ὡς ἄν φησιν ἐπισμυγερῶς ναυτίλλεται εἵνεκα πατρός. καὶ οὕτω μὲν ὁ ᾿Αντί-
voog. ϑαῤῥῶν ὡς μετὰ εἴκοσιν ἐνόπλων, τοσούτων ἀόπλων τῶν μετὰ Τηλεμάχου περιγενήσεται. οἵ δ᾽
ἄρα πάντες ἐπήνεον ἠδὲ κέλευον. τί δὲ ἐκέλευον οὐ λέγει ὃ ποιητὴς, ὡς αὐτόϑεν δῆλον ὄν. ( Vers. 673.)
᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἐπίτηδες πλάττει τοὺς μνηστῆρας ἐλλοχῶντας ὃ ποιητής, διά τε τὸ ἐναγωνιώτερον
τῆς ποιήσεως καὶ μὴ ὕπτιον, καὶ εἰς εὐπορίαν γραφῆς ἤγουν πλατυσμὸν ποιήσεως. ἐπανελεύσεται
10 μέντοι ἀκίνδυνος ὃ Τηλέμαχος, καὶ εἰς χενὸν οἱ μνηστῆρες πλευσοῦνται, διά τε τὸ πιϑανόν. οὐ γὰρ ἦν
τοὺς ἀμφὶ Τηλέμαχον ἀόπλους, ὡπλισαμένοις τοῖς μνηστῆρσιν ἀντιτάξασϑαι. καὶ ὅλτι τὰ τῆς μάχης So
ὁ ποιητὴς ἐν ὑστέρῳ ταμιεύεται. ἀναίσχυντος δέ φασιν ἐν τούτοις ὃ ᾿ΑἸντίνοος, σχετλιάζων ὡς δεινὰ
παϑὼν εἰ Τηλέμαχος ἀπεδήμησεν. οὐδενὶ & φασὶν ἐγκαλεῖν T τῇ ἑαυτοῦ ῥᾳϑυμίᾳ. (Vers. 667.) Τὲ
δὲ ἄρξει καὶ προτέρω χακὸν εἶναι, ἀντὶ τοῦ ἀρχὴν ἀπὸ τοῦ νῦν ποιήσει εἰς τὸ xc προσωτέρω χαὶ ἐπὶ
τὰ ἑξῆς κακῶσαι ἡμᾶς. (Vers, 671.) Ὁ δὲ ῥηϑεὶς πορϑμὸς, τοπογραφιχῶς ἐδηλώϑη. χείμενος μεταξὺ
᾿Ιϑάκης xci τῆς περὶ τὴν Κεφαλληνίαν Σάμου τῆς καὶ Σάμης. περὶ ἧς πολλαχοῦ δηλοῦται.
(Vers. 671.) Ὅτι δὲ περὶ ᾿Αστερίαν νῆσον ὃ λόχος γέγονε, δηλωϑήσεται ἐν τοῖς ἑξῆς. Περὶ δὲ τοῦ σμυ-
γερῶς, mooyér ραπται. Πολλαχοῦ δὲ δηλοῦται χαὶ ὃ πορϑμὸς, στενὴ ϑάλασσα εἶναι μεταξὺ δύω γεῶν.
ἀνάπαλιν πάντως τῷ ἰσϑμῷ ὃς δύο μεσιτεύει ϑαλάσσαις. CVers. 678. ) Ὅτι τὸ ἀπευϑὴς ἤτοι μηδὲν
20 μαϑὼν ὃ ὃ πρὸ τούτων ἐῤῥέϑη, ἄπυστος ἐνταῦϑα φησίν. εἰπών. οὐδ᾽ ἄρα Πηνελόπεια πολὺν χρόνον
ἦεν ἄπυστος μύϑων οὺς μνηστῆρες ἐνὶ φρεσὶ βυσσοδόμευον. Καὶ ὃ ὅρα ὅτι διττὸν καὶ τὸ ἄπυστος καϑὰ χαὶ
τὸ ἀπευϑὴς. καὶ νῦν μὲν, ὅμοιόν ἐστι πρὸς τὸ, ὡς ἦλθον φίλε τέκνον ἀπευϑής. ἐν δὲ τῷ, οἴχετ᾽ ἄϊστος
ἄπυστος, ἰσον δύναται τῷ, κείνου ko xci ὄλεϑρος ἀπευϑής. Τὸ δὲ οὐδ᾽ ἄρα ὁ δεῖνα πολὺν χρόνον ἦεν
ἄπυστος μύϑων ove οἱ δεῖνα ἐνὶ φρεν σὶ βυσσοδόμευον, μυστηρίου. φράζειν going. ἔστι δὲ τὸ βυσ- áo
σοδομεύειν χαϑὰ καὶ τὸ μῆτιν ὑφαίνειν, olov, οἵδ᾽ ἔνδοϑι μῆτιν ὕφαινον, καὶ τὸ πῆμα. φυτεύειν οἷον
πρὶν ἡμῖν πῆμα. φυτεῦσαι, τολμηρά. καὶ. ἐγγὺς, seco Cr un διὰ τὸ μεμονῶσϑαι καὶ μὴ ἔχειν καί τινας
ἑτέρας. λέξεις συστοίχους συγχροτούσας τὴν τροπήν. γοργότητα μέντοι ἄλλως ἔχουσι καὶ ποιητικὸν ὄγκον.
Jaréov δὲ xci ὅτι οἰχεῖον τὸ βυσσοδομεύειν, ταῖς ἐπικεκρυμμέναις βουλαῖς. ῥηϑὲν παρά τε τὸν βυσ-
σὸν, ἐπεὶ xci πορφύρειν λέγεται τὸ ἐν βάϑει διαλογίξεσϑαι, καὶ παρὰ τὸ δομεύειν, ὃ ἔχοι ἂν ὕμοιό-
$0 τηταὰ πρὸς τὸ ὑφαίνειν, ἐπεὶ καὶ ἄμφω στοιβή τινα ἔχουσι τὸ μὲν, νημάτων. τὸ δὲ, ὕλης ἑ ἑτέρας ἑξῆς οἱ
δόμοι. 4ῆλον δὲ ὅτι χαϑὰ ἐκ ϑαλάσσης τέτραπται τὸ βυσσοδομεύειν χαὶ τὸ πορφύρειν, οὕτω χαὶ τὸ
καλχαίνειν ὡς καὶ προείρηται. χαὶ ὕτι ἐκ TOU βυσσοδομέειν xcr ἐπένϑεσιν τοῦ V γέγονε τὸ βυσσοδο-
μεύειν πρὸς χρησιμύτητα μέτρου ἡρωϊχοῦ, ὁμοίως τῷ ἡνιοχεύειν χαὶ ἀμφιπολεύειν χαὶ τοῖς τοιούτοις.
( Vers. 675.) Ὅτι κήρυξ ὁ Μέδων αὐλῆς ἐκτὸς ὧν xci ἀκούσας τῶν μνηστήρων βουλευομένων χατὰ
193 Τηλεμάχου, ἤγγειλε τὸ καχὺν τῇ Πηνελόπῃ. ὕμοιον δέ τι καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς που ποιήσει. πάνυ ydo εὔνους
ὁ ἀνὴρ τῷ τοῦ ᾿Οδυσσέως οἴχῳ. διὸ καὶ περισωϑήσεται. Καὶ ὅρα ὡς οὐκ "ἀδύνατον χαϑὰ ἐν πολλοῖς
ἀγαϑοῖς εὑρίσκεσθαι καί τινα μὴ τοιοῦτον, οὕτω χαὶ ἐν ὁμίλῳ κακῶν ἀνδρῶν, παρεμεμίχϑαι χαὶ ἄγα-
ϑούς, ὁποῖοι χαὶ ἐν ᾿Οδυσσείᾳ τῷ βασιλικῷ οἴχῳ, Εὐρύκλεια. “Εὐρυμέδων. Μέντωρ. χαὶ ἕτεροι. οὐ γὰρ
μόνον. χατὰ τὴν τραγῳδίαν ἐν χορείαις οὖσα σώφρων οὐχ αἰσχύνεται, ἀλλὰ χαὶ ἀνὴρ σώφρων φαύλοις
4o συνὼν χατά τι ἀναγκαῖον, οὐχ ἂν αἰσχρὲς εἴη. ( Vers. 680.) Ὅτι τὸ κατ οὐδοῦ βῆναι, ἀντὶ τοῦ, τῇ
ϑύρᾳ ἐγγίσαι. ἢ καὶ εἰσελϑ εἴν. λέγεται δὲ καὶ ὁδὸς ἀρσενικῶς, ὁ οὐδός. ὥς που καὶ ἐν ᾿Ιλιάδε ἐῤῥέϑη.
( Vers, 682.) Ὅτι πρόχλησις εἰς τρυφὴν. τὸ, εἰπέμεναι ἔργων παύσασϑαι, σφίσι δ᾽ αὐτοῖς δαῖτα πένε-
σϑαι. ἔργα δὲ χαὶ ἐνταῦϑα, τὰ γυναικεῖα φησίν. ὡς καὶ ἐν τῷ, τὰ σαυτῆς ἔργα κόμιζε, Καὶ t ὕρα ὡς
τὸ δαῖτα πένεσθαι, "οὐχ εἰς λόγον ἔργου τίϑεται. ( Vers. 684. ) Ὅτι ἐνδιάϑετος ἀρὰ L τῆς Πηνελύπης 60
χατὰ τῶν μνηστήρων τὸ, μὴ μνηστεύσαντες, μὴ δ᾽ ἄλλοϑ᾽ ὁμιλήσαντες, ὕστατα καὶ πύματα νῦν ivócor

δειπνήσειαν. τινές δ᾽ iral α δύο τελείας ἐννοίας ἐνόησαν. μίαν μὲν ἐλλειπτιχὴν, ἐν τῷ Ἀπρώτῳ στοίχῳ. 1511
Aa2

€^
^
ς

188 PAÀACE QIAIAÀ 4. Υρ. 688 -- γοά.

ἕνα λέγῃ; " μνηστεύσαντες εἶεν, καὶ ἑξῆς," ἑτέραν δὲ τὸ, ὕστατα δειπνήσειαν. χαὶ ἔστι φασὶν. ἡ τοῦ
πρώτου στίχου ἔλλειψις, συγκεχυμένης χαὶ ἀγωνιώσης ψυχῆς. Τὸ δὲ ὁμιλήσαντες, ἀντὶ τοῦ ὅμιλον
ποιήσαντες. ὡς τὸ, τίς δαίς. τίς ὅμιλος. (Vers. 685,) "Ib δὲ ὕστατα χαὶ πύματα, λέξεις εἰσὶν ἰσο-
δύναμοι. ἵνα λέγη τὴ ἐκ παραλλήλου ϑέσει, ὡς πάνυ ἔσχατα δειπγνήσαιεν. χαὶ ὡς εἰπεῖν, ἔσχατα ἐσχά-
τοτων. Τὸ δὲ ἐνθάδε, ἐπιεικῶς ἐῤῥέϑη ὡς μὴ ἁπλῶς ἐπαρωμένης τῆς Πηνελόπης ἔσχατον τοῦτο
δεῖπνον τοῖς μνηστῆρσιν εἰ καὶ ἄλλοϑι δειπνεῖν ἐϑέλουσιν. ἐφεξῆς δὲ, κεῖται ἄλλο σχῆμα ἐνδιαϑέτου
λόγου κατὰ ὀργὴν τὸ, οἱ ϑάμ ἀγειρόμενοι, βίοτον κατακείρετε πολύν. οὐδέτι ἀχούετε χαὶ τὰ ἑξῆς. οὖ-
κέτι γὰρ πρὸς τὸν ίέδοντα ὃ λόγος, ἀλλ ὡς πρὸς παρόντας χαὶ ἀκούοντας χαὶ αὐτοὺς δὴ τοὺς μνη-
στῆρας ] TG τοιαῦτα φησὶ σχετλιάζουσα, ἤγουν τὸ χείρετε χαὶ τὸ ἀχούετε. ἐν τούτοις δὲ, καὶ τὸν
ἄνδρα ὡς ἀναϑὸν βασιλέα ἐπαινεῖ. ( Vers. 687. ) Ὅτι ὀνειδισμὸς πρὸς ἄνδρας ἀπροσεκτοῦντας τῇ τῶν τὸ
παλαιῶν πράξεων μαϑήσει τὸ, οὐδέ τι πατέρων ἡμετέρων τὸ πρόσϑεν ἀκούετε παῖδες ἐόντες, οἷος ὁ
δεῖνα ἦν. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι ὥσπερ ϑυγατέρων ϑυγατρῶν, ὡς τὸ Τριάμοιο ϑυγατρῶν, οὕτω χαὶ πατέρων
“πατρῶν. ὃ καὶ μετὰ ταῦτα χεῖται ἐν τῷ ἐξ ἔτι πατρῶν. ( Vers, 689. ) Ὅτι ἔπαινος βασιλέως xci ἀγα-
ϑοῦὺ δὲ ἁπλῶς ἀνδρὸς, τὸ, οἷος ὃ δεῖνεν ἔσχεν, οὔτέ τινα ῥέξας ddp οὔτέ TL εἰπὼν ἐν δήμῳ. ἡ τ
ἐστὶ δίκη ϑείων βασιλήων. ποία δὲ ἡ τοιαύτη δίκη; ἄλλον x ἐχϑαίρησι βροτῶν, ἄλλον χε φιλοίη. κεῖνος
20 δ᾽ οὔποτε πάμπαν ἀτάσϑαλον ἄνδρα ἐ ἐώργει. περὶ Ὀδυσσέως" δὲ ᾿ταῦτα. Ov ἄλλως φϑάσας ἐπήνησε
πάνυ “γοργῶς κατὰ ὁμοίαν ἔννοιαν, ἐν τῷ, πατήρ δ᾽ ὡς ἤπιος ἦεν. εἴη δὲ ἂν οὕτως ἤπιος ὃ μή τινα βλά-
ψας ἢ ἔργοις ἢ) λόγοις. (Vers. 690.) ᾿δξαίσιον δὲ, τὸ ἔξω τοῦ «(oiov ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι κεῖται. οὕτω δὲ καὶ
ἔχδικον παρὰ τοῖς παλαιοῖς, τὸ ἔξω τοῦ δικαίου, τὸ μέντοι μὴ τοιοῦτον, ἔνδικον λέγεται καὶ ἐναίσιμον. οὕτω
καὶ ἔχτιμον παρὰ “Σοφοκλεῖ ἐ ἐν Hiero, TÓ ἔξω τιμῆς. ἑτεροῖον ὃν παρὰ τὸ ἔντιμον. ὅτι δὲ τὸ ἐκ τούτου 20
ῥῆμα τὸ ἐχτιμᾶσϑαι, τιμῆς ἐπίτασιν δηλοῖ, ὃ αὐτὸς ἐν ἄλλοις ἐ ἐκφαίνει. ( Vers. 691.) Τὺ δὲ ἥτις ἐστὶ
δίχη, ἀντὶ τοῦ ὕπέρ ἐστι δίκαιον xai οἱονεὶ νόμος ἢ ἔϑος. περὶ δὲ τοῦ τοιούτου σχήματος , διείληπται
xci ἐν τῇ Ἰλιάδι. ὡς καὶ περὶ τοῦ, ὃς νόμος τῷ δεῖνι καὶ ὃς τρύπος τοῦ δεῖνος, To δὲ ϑείων βασιλήων,
παιδευτιχῶς ἐῤῥέϑη. ὡς τῆς βασιλικῆς ϑειότητος μηδέν τι ἀλλοιουμένης εἰ καί τι ῥέξουσιν ἐξαίσιον
ἐχϑαίροντες. ἐπεὶ καὶ κατὰ τὸν τραγικὸν. “Σοφοκλέα, τὸν τύραννον εὐσεβεῖν οὐ ὁάδιον. 0 ἐστιν" ἀεὶ
δικαιοπραγεῖν ὦ ὡς πᾶσιν ἀρέσκειν. xe ὡς εἰπεῖν, σεβαστὸν εἰναι: (Met 693.) Τὸ δὲ ἀτάσϑαλον ἐώρ-
ys, ἐφερμηνευτικόν. ἐστι τοῦ, ῥέξας ἐξαίσιον. ταυτὸν γὰρ ἑξαίσιόν τι ὁέξειν χαὶ ἀτάσϑαλόν τι ἐοργέναι,
3o ᾿Ἀρχαϊκὸν δὲ τὸ, oU ποτὲ ἀτάσϑαλον ἄνδρα ἐώργει; λείπει γὰρ πρόϑεσις. ἵνα ἢ» ὡς οὐχ "ἐποίησέ τι
χαχὸν εἰς ἄνϑρωπον. ( Vers, 694. ) Ὅτι ἀχαριστίας ἔνδειξις τὸ, ἀλλ ὃ μὲν ὑμέτερος ϑυμὸς καὶ ἄει-
κέα ἔργα, φαίνεται. οὐδέ τις ἐστὶ χάρις μετόπισϑ' εὐεργέων, ἤγουν τῶν εὐεργετῶν. κεῖται δὲ τὸ εὐερ- 194
γὴς καὶ ἐπὶ ἑτεροίου Uvpaavopévou: παϑητικῶς ὡς δηλοῖ τὸ, εὐεργέα λώπην. xci τὸ, εὐεργέος ἔχπεσε
δίφρου. ( Vers. 695.) Τὸ δὲ φαίνεται, ἀντὶ τοῦ φανερώτατός ἐστιν. ἐκ τοῦ φάω φῶ. ἐξ οὗπερ, οὐ
μόνον τὸ φαείνω zc τὸ ἐ ξεφαάνϑη, ἀλλὰ χαὶ τὸ φαίνω, ὡς χρῶ χραίνο. ῥῶ δαίνω: καὶ τὰ τοιαῦτα.
( Vers. 697.) Ὅτι τὸ, αἱ yde δὴ, βασίλεια; τόδε πλεῖστον κακὸν εἴη; ἀλλὰ πολὺ μεῖζόν τε χαὶ ἀργαλεώς-
τερον ἄλλο ΡΘΗ͂ φράζονται 0 μὴ τελέσειε Κρονίων. παρῳδηϑησεταί ποτε ὕτέ τινος ἐπὶ μιχρῷ
40 τινι ἀγαναχτοῦντος, Ἀμεῖζόν τι μέλλει καχὸν inel ey. ὁ Μέδων δὲ καὶ rovro τῇ δεσποίνῃ λέγει ἐφ᾽ οἷς
οἱ μνηστῆρες ἐπιβουλεύονται τῷ υἱῷ. Τὸ δὲ βασίλεια, dn καὶ βασίλισσα παρὰ τοῖς ὕστερον λέγεται
xci βασίλιννα. προγέγραπται. ὅτι δὲ καὶ ὡς ἱερεὺς ἱέρεια οὕτω καὶ βασιλεὺς fois, xci ὡς drri-
χόν ἐστι, δῆλον xci αὐτό. ( Vers. 795. ) Ὅτι καὶ ἐνταῦϑα ῥηϑὲν τὸ, Πύλον ἠγαϑέην, δηλοῖ καὶ ἐν
τῷ, Πύλον ἡμαϑόεντα, ϑηλυχῶς αὐτὴν λέγεσϑαι. áo
( Vers. 703.) Ὅτι λύπην μεγάλην φράζει τὸ, τῆς δ᾽ αὐτοῦ λύτο γούνατα χαὶ φίλον ἦτορ. δὴν δέ
50 μὲν ἀμιξασίη ἐπέων: Ἀλάβε. τὼ δὲ οἱ ὕσσε δαχρυόφιν nAnoócv. ϑαλερὴ δέ οἱ ἔσχετο φωνή. ὀψὲ δὲ ἔπεσ-
σιν ἀμειβομένη προσέειπε. Πηνελό ὁπὴ δὲ οὕτως ἔπαϑε, μαϑοῦσα τὴν κατὰ τοῦ παιδὸς ἐπιβουλήν. Τὸ
δὲ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ, ἐπὶ ὕπνου uer ὀλίγα παραφράσας, ἐρεῖ. λύϑεν δέ οἱ ἅψεα πάντα.
( Vers. 704.) ἡ à? ἀμφασία, πλεονασμὸν & ἔχει τοῦ ν διὰ φωνῆς ὄγκον ὡς προδεδήλωται. Δοκεῖ δὲ ἐκ
περισσοῦ κεῖσϑαι τὸ ἐπέων. καὶ δίχα γὰρ αὐτοῦ, ἀμφασία νοοῖτ ἂν ἡ τῶν ἐπῶν σιγὴν εἰ μὴ ἄρα

PuCÉH fl4dld 4. Vs 707 --- 722. 189

πρὸς διαστολὴν ἔσως κεῖται τῆς τῶν στεναγμῶν βοῆς. Τοῦ δὲ * ἀμφασίη ἐπέων λάβε. ς σαφὴς παραποίη- 6o
σις τὸ, ϑαλερὴ δέ οἱ ἔσχετο, φωνή. (Vers. 707.) Τὸ δὲ τῆς φωνῆς ϑαλερὸν, οἰχεῖον ἐπὶ γυναιχός,

195 καὶ μάλιστα τοιαύτης. Ὅτι ἀπορήσασα Πηνελόπη τίς χρείᾳ τῷ υἱῷ vio ἐπιβαίνειν «iU ἁλὸς Ἱπποι 515
ἀνδράσι γίνονται, περόωσι δὲ πουλὺν i*q? ὑγρὴν, λύει εἰποῦσα. ἢ ἵνα μὴ δ᾽ ὄνομ᾽ αὐτοῦ ἐν ἀνϑρώ-
ποισι λίπηται. οὕτω δὲ καὶ πρὸ ὀλίγων ἐρωτήσασα, κῆρυξ τί ποτε ἤλϑες, λύει οὕτως. ἡ εἰπεῖν δμωαῖς
ἔργων παύσασϑαι. Καὶ σημείωσαι ὡς καὶ τοῦ τοιούτου τῶν λύσεων σχήματος, Ὅμηρος κατῆρξε τοῖς ἐσύ-
στέρον. καὶ ἔστιν ὅμοιον ὡς εἴ τις εἴποι, τί δή more ϑνητὸς ὃ ἄνϑρωπος. ἢ ὅτι καὶ γενητός.
(Vers. 708.) Σ,χοπητέον δὲ εἰ κατὰ καιρὸν εἴρηται τῇ Ἰ]ηνελόπῃ ἡ ἀπὸ τῶν ὠχυπόδων ἵππων ἐπὶ τὰς
ὠκυπόρους νῆας μεταφορά. καλῶς "uiv γὰρ μετηνέχϑη. οὐκ ἂν δὲ ἴσως εἴπῃ τις, τῇ οὕτω πενϑούσῃ 10

10 ἄδειαν εἶναι τοιαύτῃ τροπῇ ἐνευχαιρεῖν καὶ ἀστείζεσϑαι. Ὅρα δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ τὸ τῆς φράσεως ἄσφα-
λές. οὐ γὰρ εἶπεν, ci ἁλὸς ἵπποι εἰσὶν, ἵνα μὴ ψυχρεύσηται. εἰ γάρ που χαὶ ϑαλάσσης ἵπποι κατὰ
τοὺς ποταμίους, ζῷα εἶεν ἂν καὶ αὐτοί, ἀλλὰ ἵπποι φησὶ ϑαλάσσης γίνονται τοῖς ἀνϑρώποις. ὡς ἂν
εἴη λέγων ἐλλειπτιχῶς, ὕτι αἱ νῆες ὡς ἵπποι ἁλὸς γίνονται τοῖς ἀνϑρώποις. δμοίως τῷ, δέμας πυρὸς

ο΄ &vri τοῦ ὡς πῦρ. ἢ καὶ ἄλλως, ὡς ἵπποι ἐπὶ ἁλός. ὅϑεν ὥσπερ “ἀναβάται κατὰ τοὺς ἐπὶ γῆς ἵππους, 20
οὕτως ἐπιβάται ἐπὶ τῶν νηῶν. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἐντεῦϑεν λαβὼν, Εὐριπίδης, ναΐαν ἀπήνην τὸ πλοῖον ἔζη.

o δὲ ἕρμα εἰπὼν αὐτὸ, ἐξ Ὁμήρου καὶ αὐτὸς τὴν λέξιν ἐχέρδανεν. ὃς ἐν τοῖς ἑξῆς, νῆα Φαιακικὴν
τετρόρῳ εἰχάζει ἀσφαλῶς ϑέοντι. πόδας δὲ εἰπεῖν ἀνδρῶν τὰ πλοῖα, Ὁμηρικήν τινα καὶ αὐτὸ ἔχει μέ-
ϑόοδοὸν δηλωϑησομένην ἐν τοῖς ἑξῆς. ἐξ οὗ ναυσίποδες οἱ νησιῶται παρὰ τοῖς παλαιοῖς, ὡς ναυσὶ χρώ-
μενοι πρὸς τὸ διὰ ϑαλάσσης ὁδεύειν, ὅσα καὶ ποσί. φανερὸν δὲ, ὅτι καὶ πόδες νηὸς λέγονται οὐ μόνον

20 οἱ τῇ τάσει τοῦ ἱστίου συντελοῦντές τι ὡς τὸ, ἐν δ᾽ ὑπέρας τε πόδας τὲ, ἀλλὰ καὶ αἱ κῶται. ὅϑεν καὶ
ποδήρης ναῦς χατὰ ἰδέαν δριμύτητος, ἡ ἐρεσσομένη ποσὶν 0 ἐστι κῶπες. Τὸ δὲ πουλὺν *iq? ὑγρὴν, Io- 30
νιχῶς πέφξρασται. ᾿Ιώνων γὰρ, W πολύς. ὡς xci τὸ, ϑῆλυς ἑέρση. (Vers. 709.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ,
περόωσι πουλὺν ἐφ᾽ ὑγρὴν, ἔοιχε πρὸς τὴν τροπὴν εἰρῆσϑαι τοῦ, αἵϑ' ἁλὸς ἵπποι ἀνδράσι γίνον-
ται. ὠχύτατον γὰρ καὶ ἵππος ἐν ζῴοις, καὶ πολλὴν ἔχων περιϊέναι γῆν ὠχυπορῶν, διὸ καὶ Ἡλίῳ
ἀνάχειται. ὡς ταχυτάτῳ φασὶ, ταχύτατος. (Vers. 712.) Ὅτι ἀμφιβάλλων πῶς ἐπεχείρησέ τις πα-
ραβόλῳ ἔργῳ, εἰποι ἂν τὸ, οὐκ οἶδ᾽ εἴ μιν ϑεὸς ὥρορεν T2 καὶ αὐτοῦ ϑυμὸς ἐφωρμήϑη ποιῆσαι τόδε,

ὁ Ὁμηριχὸς δὲ Διέδων τοῦτο περὶ Τηλεμάχου φησὶ πάνυ καλῶς, εἰς ἀλληγορίας αἴνιγμα, μυϑιχῶς μὲν
γὰρ, và ὥρινεν αὐτόν. ἀληϑῶς δὲ, οἴχοϑεν ἐφωρμήϑη ἀποπλεῦσαι. Ὅρα δὲ ὡς καὶ ἐνταῦϑα τὸ
ὦρορε, μετάϑεσιν αὐξήσεως ἔπαϑε διὰ μέτρου ἀνάγκην. (Vers, 714.) Ὅτι ἐν τῷ, ἢ νόστον ἢ Üv

30 τινὰ πότμον ἐπέσπε, περιφραστικῶς ὁ λύγος ἀντὶ τοῦ, ἢ νόστον ἢ ϑάνατον. ( Vers. 716.) Ὅτι πολ-
λὴν γυναιχὸς ἀδημονίαν δηλοῖ ἐπὶ λύπῃ μεγάλῃ τὸ, τήν δ᾽ ἄχος ἀμφεχύϑη ϑυμοφϑόρον. οὐδ᾽ ἂρ ἔτι
ἔτλη δίφρου ἐφέζεσϑαι, πολλῶν κατὰ οἶχον ἐόντων. &AX ἂρ ἐπὶ οὐδοῦ ἷξε πολυχμήτου ϑαλάμοιο οἴκτρ᾽
ὀλοφυρομένη. ( Vers. 720.) Περὶ δὲ δμωαὶ μινύριξον. mis ὅσαι κατὰ δώματ᾽ ἔσαν νέαι ἠδὲ παλαιαί,

Καὶ ὃ ὅρα χαὶ νῦν τὸ τῶν γυναιχῶν φίλοικτον. συγκλ αίουσι "γὰρ τῇ δεσποίνῃ αἱ δμωαί. καὶ τὴν αἰτίαν 4o
σιγήσας ὃ ποιητὴς, ἀφίησε γοεῖν, ὡς φιλοῦσαι τὴν δέσποιναν κοινοῦνται τὸν ϑρῆνον. (Vers. 722.)
διὸ καὶ αὐτὴ οὕτως αὐτὰς προσφωνεῖ. χλῦτε «φίλαι καὶ τὰ ἑξῆς. ἀπᾷδον δὲ οὐδὲν, φίλας κληϑῆναι τὰς
εὔνους ϑεραπαινίδας, εἴγε διὰ τὴν δεσποτικὴν εὔνοιαν χαὶ ὃ δοῦλος ΤῬύὔμαιος, δῖος ἐν τοῖς ἑξῆς
ῥηθήσεται. ᾿ἐλεινὸς δὲ ὃ πρὸς τὰς δουλίδας οὗτος λόγος. οἱ γὰρ διὰ δυστυχίαν καταβαίνοντες éx τοῦ
ἀξιωματιχοῦ εἰς τὸ ταπεινὸν, πολὺν ἐκ τῶν ἀκροατῶν ἴσχουσιν ἔλεον. xc νῦν μὲν, φίλας ἔφη τὰς
áo δμωὰς ἡ δέσποινα. ὅτε δὲ καὶ προϊοῦσα κατ' αὐτῶν᾽ ᾿ἀγανακχτεῖ, ἀρκεῖται εἰποῦσα, σχέτλεαι οὐδ᾽ ὑμεῖς
ἐν φρεσὶν ἔϑεσϑε, καὶ τὰς ἑξῆς. "EvÓ χαὶ σημείωσαι ὅτι τὸ οὕτω διατίϑεσϑαι ὡς σχέτλιον τινὰ
λέγειν, τοῦτό ἐστι τὸ σχετλεάξειν, ( Vers. 716. ) Ἰστέον δὲ καὶ ὡς εἴποι ἐκ τοῦ ἃ ἐπιτατιχοῦ καὶ τοῦ
χῶ τὸ χέω γίνεται ἄχος ἡ ἄγαν δηλαδὴ σύγχυσις, τῆς ψυχῆς; ἔχοι ἄν τι ἐτυμολογίας καὶ παρηχήσεως,
τὸ, ἄχος ἀμφεχύϑη. (Vers. 717. ) d δὲ, οὐ μόνον ὁ τοῦ ἅρματος, ἀλλ ἰδοῦ καὶ ϑρόνου xaT
olxov εἶδος ἐοιχὸς ἴσως τῷ τοῦ ἅρματος δίφρῳ. ἔχει δέ ποτε χαὶ εὐτέλειαν ὁ τοιοῦτος. Fine ovv ἐν

τοῖς ἑξῆς, δίφρον εἶλεν ἔνϑα δαιτρὸς ἐφῖζε χρέα πολλὰ δαιόμενος. καὶ τῷ Ὀδυσσεῖ δὲ, ἡ Εὐρηνόμη

190 »ΑΨΙΩΙΜΔΜΙΑ Δ. —Vs]8—735.

50 δίφρον ἔφερε "xcà κῶας im αὐτοῦ, ᾿Εν δὲ παλαιῷ δητορικῷ λεξιχῷ εὕρηνται χαὶ, σχολύϑρια,
διφρίω βραχέα. καὶ ἄλλως δὲ, σχόλυϑρα, διφρία ταπεινά. χαὶ ἔστι τὸ μὲν διφρίον ἐχεῖ, ὡς χένος.
τὸ δὲ σχόλυϑρον 1j σκολύϑριον, ὡς εἶδος. ἡ δὲ χρῆσις αὐτοῦ ἀναφέρεται εἰς Πλάτωνα ἐν μὐδυδήμῳ. ἐν
τούτοις δέ φασιν οἱ παλαιοὶ, καὶ Orc περιπαϑὲς τὸ ἐπεισόδιον, εἰ τὸν Ὀδυσσέα ϑρηνοῦσα ἡ Πηνελόπη,
τὴν ἐπὶ τῷ παιδὶ ἀγωνίαν προςλάβοι. “Τὺ δὲ πολλῶν χατὰ οἶχον ἐόντων, ἁπλῶς οὕτω παρενετέϑη πρός
τὲ ἀναπλήρωσιν στίχου, xci πολυχτημοσύνης ἔνδειξιν. ( V ers, 718. ) Τὸ δὲ im οὐδοῦ ἷζεν οὐ μακρὰν
μέν ἐστι τοῦ χαμᾶζε χκαϑεσϑῆναι. προσφυῶς δὲ ἔχει Tj πενϑούσῃ ἐπὶ τῇ ἐξόδῳ τοῦ υἱοῦ xci ἐϑελούσῃ
τὴν αὖϑις ἐκείνου εἴσοδον. (Vers. 719. ) Τὸ δὲ μινυρίξειν, καὶ ἀλλαχοῦ ἐδηλώϑη ἐπὶ ὑφειμένου χλαυ- 196
ϑμοῦ τίϑεσϑαι, ὡς ἀπὸ τοῦ μινυὸν ὃ δηλοῖ τὸ μικρόν. (Vers. 720.) "I0 δὲ νέαι ἠδὲ παλαιαὶ, πρὸς
ἑρμηνείαν ἐπῆχται τοῦ πᾶσαι. (Vers, 722.) Ὅτι γυνὴ πενϑοῦσα καὶ ἐπὶ ἀνδρὸς ἀγαϑοῦ ἀπωλείᾳ καὶ 10
ἐπὶ ὁμοίῳ φόβῳ τῷ περὶ παιδὸς , εἴποι ἂν τῶν Ὁμήρου ταῦτα. περὶ γάρ μοι Ὀλύμπιος ἄλγεα δῶχεν ἐκ
πασέων ὅσσαι μοι ὁμοῦ τράφεν ἠδ᾽ ἐγένοντο. ἡ dw uiv, πόσιν ἐσϑλὸν ἀπώλεσα ϑυμολέοντα, παν-
60 τοίῃς ἀρετῇσι κεκασμένον. ἐσϑλόν. τοῦ κλέος * εὐρὺ xa “ἐλλάδα καὶ μέσον "Apoyos. viv δ᾽ αὖ, παῖδ᾽
ἀγαπητὸν ἀχλέα ἐκ μεγάρων κίνδυνος ὀλέσϑαι. 1]ηνελόπης δὲ λόγοι ταῦτα, σοφώτερον ἐπαινούσης
ἄρτι τὸν ἄνδρα ἤπερ Ure τὸν ἕνα μόνον εἶπε στίχον τὸ, οὗ κλέος εὐρὺ καὶ ἑξῆς. (Vers. 724.) Τὸ δὲ
ϑυμολέοντα, κάλλιον εἶπεν αὐτὴ , ἤπερ ὃ Μενέλαος λέοντι τὸν Οϑυσσέα φϑάσας εἴχασεν ἐν παρα-
βολῇ. λέων μὲν γὰρ, οὐκ ἂν εἴη Οδυσσεὺς ὅτι μὴ μόνον παραβολικῶς, ϑυμολέων δὲ, πιϑανῶς ἂν
εἶναι λεχϑείη. ( Vers. 726. ) Τὸ δὲ ἐσθλὸν, δὶς &raDÓ c εἶπε, μιμούμενος γυναῖχα σχεδιάβούσαν καὶ
151 μὴ ἐνευχαιροῦσαν εὑρέσει ἐπιχύσεως διαφόρων λέξεων. (Vers. 728.) Τοῦ δὲ ἀχλεὴς, ἡ *uiv xou «i-
τιατιχὴ, GxÀtíc καὶ ἀχλεῆ. ὡς τὸ, ὑγιέα ὑγιῆ. Καὶ εὐφυέα εὐφυῆ. ἡ δὲ ᾿Δττικὴ, εὐκλεᾶ κατὰ τὸν 20
ὑγιᾷ καὶ τὸν εὐφυᾶ. τὸ μέντοι ἀκλέα, συγκοπὴν ἔπαϑεν ἐκ τοῦ ἐκλεέα ὁμοίως τῷ, δυσχλέα Apyog ἱχέ-
σϑαι. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ᾿Ιωνικώτερον ἔχει τὸ ἀκλέα. καὶ ὅτι εἰ καὶ ἀκλεᾷ ἐγράφη ᾿ἀττικῶς, εἶχε συμβιβάζε-
σϑαι καὶ τοῦτο εἰς μέτρον οὐ μόνον σπονδειακῶς χατὰ συνίζησιν, ἀλλὰ καὶ δακτυλικῶς διὰ τὴν εἰς qu-
γῆεν περαίωσιν καὶ τὴν utr αὐτὸ ϑέσιν τοῦ ἐπα) μένου φωνήεντος. φησὶ γάρ. ἀποχτεῖναι μεμάασιν
ἀκλέα ἐκ μεγάρων. τούτου δὲ καλλίων ἐστὶν ἑτέρα γραφὴ τὸ, ἀνηρείψαντο ϑύελλαι ἀκλέα ἐκ μεγάρων.
ὅπερ ἀστείως ἔχει λεχϑὲν, διὰ τὸ τὸν παῖδα πλεύσαντα, ἐπιτρέψαι ἀνέμοις ἑαυτόν. ( Vers, 729.) Ὅτι
τὸ, οὐδ᾽ ὑμεῖς ἑκάστη, ταυτὸν μὲν τῷ, ὑμῶν ἑκάστη. ᾿Αττικώτερον δὲ τοῦτο. καὶ ἔστιν ἐκ παραλλή-
λου ταυτὸν τὸ ὑμεῖς χαὶ τὸ ἑχάστη.
(Vers. 752.) Ὅτι ἐνταῦϑα δείχνυται ὡς χαλῶς τὸν Τηλέμαχον ἐποίησεν Ὅμηρος. ἀποπλεύσαντα
λάϑρα τῆς μητρός. ὃ μὲν γὰρ ἀπέκρυψε τὲν πλοῦν ἵνα μὴ χλαίουσα χρόα χαλὸν ἰάπτῃ. αὐτὴ δὲ, 50
10 φησίν. ὡς εἴπερ ἐγὼ πυϑόμην ταύτην ὁδὸν δρμαίνοντα, *rgxs μάλ ἤ κεν ἔμεινε καὶ ἐσσύμενός περ
ὁδοῖο, 5 χέ με τεϑνηκυῖαν ἐ ἐνὴ μεγάροισιν ἔλιπε. Χρήσιμος δέ ποτε ὁ λόγος, παντὶ μεταμελομένῳ ap
οἷς φίλος τις λαϑὼν ἀπεδήμησε. (Vers. 735.) Τὸ δὲ καὶ ἐσσύμενος περ ὁδοῖο, ὅμοιον τῷ, ἐπειγόμε-
vóg mo ὁδοῖο. Ὅτι “Τολίος " παροξύτονον τρίβραχυ κύριον ἐνταῦϑα. δοῦλος δὲ οὗτος 7 προικῷος τῇ Πη-
γελόπῃ. φησὶ γάρ. ὅν μου δῶχε πατὴρ ἔτι δεῦρο κιούσῃ. καί μον χῆπον ἔχει πολυδένδρεον. τοῦτον ἐϑέλει
στεῖλαι ἡ ἡ Πηνελόπη τῷ «“Ἰαέρτῃ ὡς ἂν μαϑὼν ἐχεῖνος ἔλϑῃ καὶ “λαλήσῃ ἐν τῇ πόλει τὰ ὑπὲρ Τηλεμάχῳ.
ὃν αὐτοῦ τὲ xci τοῦ ᾿δυσσξὼς ; γόνον χαλεῖ, ὡς Ὀδυσσέως μὲν, ἔχγονον. ἐχείνου δὲ ἔγγονον. “Σημείωσαι
δὲ ὅτι ὁποῖα καὶ ἄλλα τοιαῦτα ποιεῖ Ὅμηρος, ἐλαλήϑη μὲν πρὸ τῆς Πηνελόπης, κληϑῆναι τὸν κηπου-
ρὸν Δολίον, ovy εὕρηται δὲ τοῦτο πραχϑὲν, διὰ τὸ χωλυϑῆναι ὑπὸ τῆς Αὐρυκλείας uit ὀλίγα. ἐπεὶ μὴ
δὲ ἐχρῆν, τὸν γέροντα σχυλμὸν παϑεῖν ovx εὔχρηστον τῷ ποιητῇ. xc οὐδὲ τὰ ὑπὸ τῶν δεσποτῶν ἀσχέ- áo
πτως ἐπιταττύμενα, πληροῦσϑαι χρεών. ᾿Ενταῦϑα δὲ προσϑετέον ἐκ τῶν uei? Ὅμηρον, xci ὅτι πᾶσα
ὴ Ilavooutrig τῆς Σικελίας χῆπος προσηγορεύετο διὰ τὸ πλήρης εἶναι δένδρων ἡμέρων. ὅτι δὲ καὶ
207 Συράχουσα κῆπον εἶχε πολυτελῆ * ὃς ἐκαλεῖτο μῦϑος ἐν ᾧ “Ἰέρων χρηματίζων ἦν, xci ἐν τοῖς εἰς τὴν
᾿Ιλιάδα ἐδηλώϑη. ἐχαλεῖτο δ᾽ ἂν ἴσως μῦϑος ὃ χῆπος ἐχεῖνος, διὰ τὸ μὴ ἂν δᾳδίως ἐ ἐξ ἀχοῆς πιστεύε-
σίλαι τοιοῦτος εἶναι ἀλλὰ μυϑιχῶς πεπλάσϑαι. παραδέδοται δὲ χαί τι κουρᾶς εἶδος, κῆπος λέγεσϑαι.
ἢ δὲ μανιύκηπος γυνὴ τουτέστιν ἡ περὶ μίξεις μεμηνυῖα, χήπῳ τῷ κατ᾽ αὐτὴν οὕτω σχώπτεται. περὶ ὃν

PACK J2IAIAÀ 4 —VYs758$—763. 191

δηλαδὴ μέμηνεν ἀποφραγνῦσα roig ἐϑέλουσι τὴν τῆς ρας ὀπώραν ὀρέπεσϑαι. (Vers. 737.) Τὸ
δὲ πολυδένδρεον, διαστέλλει λειμῶνος τὸν κῆπον. ὁ γὰρ λειμὼν οὐκ ἐξ ἀνάγκης πολύδενδρος.
( Vers. 743.) Ὅτι ϑρεψαμένη τὸν Ὀδυσσέα ἡ γραῦς δὐρύκλεια καὶ ὡς. im υἱῷ ἐκείνῳ διακειμένη),
γύμφην προσφωνεῖ τὴν καὶ δέσποιναν xc βασίλειαν ἐν τῷ, νύμφα φίλη. ὡς εἴπερ εἶπε, νύμφη τοῦ
υἱοῦ “μου. κεῖται δὲ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδιε τὸ, νύμφα φίλη. Ὅρα δὲ ὅτι φίλη κληϑεῖσα πρὸ ὀλίγων xci ἡ 30
γραῦς ἐν τῷ, κλῦτε φίλαι, αὐτὸ τὲ νῦν ἀνταποδίδωσι, καὶ πλεῖον δέ τι προστίϑησιν ἐν τῷ, νύμφα
197 φίλη. Ὅτι ὁ ἐπιχρύψας ἀποδημίαν ἀνδρὸς ἐπαχϑῶς τινε μεγάλῳ προσώπῳ εἶτα ἐξομολογούμενος, δύνα-
ταί ποτε εἰπεῖν τὸ, σὺ μὲν ἄρ με χατάχτανε νηλέϊ χαλκῷ, ἢ ἔα ἐν μεγάρῳ. μὖϑον δέ τι οὐκ ἐπιχεύσω.
óc ἐγὼ τάδε πάντα. πόρον. δέ οἱ ὕσσ᾽ ἐχέλευε. σῖτον καὶ μέϑυ ἡδύ. ἐμεῦ δ᾽ ἕλετο μέγαν ὅρκον, μὴ
πρίν σοι ἐρέειν πρὶν τοσήδε ἡμέρα γένηται. Ἀλέγει δὲ ταῦτα Εὐρύκλεια τῇ δεσποίνῃ, προστιϑεῖσα καὶ 4o
τὸ αἴτιον οἷα ὑπὲρ αὐτῆς OY. ὡς ἂν μὴ χλαίουσα ὡς καὶ προεῤῥέϑη, χατὰ χρόα καλὸν ἰάπτῃ.
(Vers. 750.) Lira καὶ gvupovisierau. τὸ ποιητέον. εἰποῦσα τοιαῦτα. ἀλλ᾽ ὑδρηναμένη xai coc χροὶ
εἵμαϑ᾽ ἑλοῦσα εἰς ὑπερῷ᾽ ἀναβᾶσα, εὔχεο τῇ ϑηνᾷ. (Vers. 793.) Vg e&üs δὲ ϑείαν παριστῶσα
δύναμιν, ἐπάγει. ἢ γάρ xcv ἔπειτα xc ἐκ ϑανάτοιο σαώσαι. ὃ παρῳδηϑείη ἂν, ἐπὶ ϑεοῦ. χρήσιμον
ὃν xci εἰς ἔπαινον φρονήσεως ἣν ᾿“ϑηνᾶ αἰνίττεται. Τὸ δὲ υδρηναμένη, ἀντὶ τοῦ λουσαμένη διὰ καϑα-
ρύότητα. ὡς καὶ ἐν τῇ *& ῥαψῳδίᾳ ἐγράφη. ὕπου καὶ Τηλέμαχος εὔξασϑαι μέλλων, ἐνίψατο.
( Vers. 751. ) Ὅρα δὲ τὰς ἀσυνδέτους κἀνταῦϑα μετοχὰς καὶ τὰ γοργὰ χομματιχά. τὸ, ὑδρηναμένη. 50
καϑαρὰ εἵματα ἑλοῦσα. εἰς ὑπερῷ ᾿ ἀναβᾶσα. Παραινεῖ δὲ, καὶ σὺν ταῖς ἀμφιπόλοις εὔχεσϑαι. αἷς
χαὶ συνέχλαιε. xci ποιεῖ οὕτως ἡ βασίλεια. (Vers. 754.) Ὅτι παροιμιῶδές τι καὶ γνωμικὸν τὸ, μὴ δὲ
20 γέροντα χάχου κεκαμωμένον. Εὐρύχλεια δὲ καὶ τοῦτο λέγει, χωλύουσα σκυλϑῆναι τὸν γέροντα “Ταΐρτην.
οἷα κηδομένη τοῦ παλαιοῦ ὡς ἡ ἃ ῥαψῳδία ἐδήλωσεν, ἐραστοῦ. ( Vers, 7.55.) Ὅτι ἐλπίδος ἀγαϑῆς ἐπὶ
διαδοχῇ γίνους ὕτε Ó πρόγονος δυστυχεῖ τὸ, οὐ γὰρ ὀΐω πάγχυ ϑεῷ γονὴν τὴν τοῦ δεῖνος ἔχϑεσϑαι.
ἀλλ᾽ ἔτι ποῦ τις ἐπέσσεται ὃς κεν ἔχῃσι δώματά DÀ θεψέα καὶ ἀπόπροϑι πίονας *ay gov. (Vers. 156. ) 6o
Τὸ δὲ ἐπέσσεται, ἀντὶ τοῦ μετὰ ταῦτα ἔσται. καὶ ὡς εἰπεῖν, ἐπιγενήσεται. ὕϑεν καὶ ἐπίγονος ὃ γένους
διάδοχος.
( Vers, 756.) Ὅτι ἐκ τοῦ ἀρκέω ἀρκέσω τὸ ἐπαρκῶ, ἀρκέσιος, καὶ πλεονασμῷ, ᾿ἀρχείσιος κύριον
ὁ τοῦ Jatorov πατήρ. διὸ ᾿Αρχεισιάδην αὐτὸν ἐνταῦϑια φησίν. οὗ ὁ τύπος, ὅμοιος τῷ, Φημιάδης,
ὁ τοῦ Φημίου. ᾿Ηλιάδης 0 τοῦ ᾿Ηλίου. χαὶ τοῖς τοιούτοις.
(Vers. 758. ) Ὅτι εὔνησε γόον εἰπὼν ἀντὶ τοῦ ἔπαυσε τὸν ϑρῆνον, ἐπάγει πρὸς ἑρμηνείαν τὸ,
30 σχέϑε δ᾽ ὕσσε γόοιο. ἤτοι τοῦ μετὰ δακρύων ϑρήνου. ἄλλως γὰρ, οὐ γοᾶται ὀφϑαλμός. ὡς δηλοῖ. χαὶ
τὸ, χκλαυϑμοῖο γόοιό τε δακρυόεντος. ἀπὸ δὲ τοῦ εὐνῶ εὐνήσω, "παράγωγον τὸ εὐνάζω. ὡς ἐκ τοῦ! 517
σχεδῶ τὸ σχεδάζῳ. καὶ τοῦ σχιῶ τὸ σκιάζω, (δ εἴ8. 261.) Ὅτι χατεύξασϑαι μέλλουσα τῶν μνη-
στήρων ἡ Πηνελόπη, οὐλοχύτας μόνους κανέῳ ἐνέϑετο καὶ ἤυχετο τῇ ᾿Ἵτρυτώνῃ, xai ἀντὶ βωμοῦ μὲν,
τῷ χανῷ καϑιεροῖ τὰς χριϑὰς. ἀντὶ δέ γε ϑυσίας ζῴων, χρᾶται τῇ ἀναμνήσει τῶν ποτὲ ϑυσιῶν τοῦ
ἀνδρός. εἰποῦσα. (Vers. 7163.) Ei ποτέ τι πολύμητις ἐνὶ μεγάροισιν Ὀδυσσεὺς ἢ βοὺς ἢ) ὕϊος κατὰ
πίονα μηρί ἔχηε, τῶν, νῦν μοι μνῆσαι. καί μοι φίλον υἷα σάωσον. μνηστῆρας δ᾽ ἀπάλαλχε xaxos
ὑπερηνορέοντας. ix τούτων δὲ δύναται παρῳδία τις γενέσϑϑαι χρησίμη ὅτε τις ὑπερεύχεται υἱοῦ κινδυ-
γεύοντος ὑπό τινων ἐπιβούλων. (οι, 103. ) ᾿“τρυτώνη δὲ Ana, 5 ἄτρυτος ὕ ἐστιν ἀτειρής. ὡς
ἀπὸ τοῦ τρέω τρῶ, ἐξ οὗ χαὶ τὸ τείρω χαὶ τὸ τρύω. ἀφ᾽ οὗ χαὶ τρυτάνη ἐπὶ ξυγοῦ, ἡ τειρομένη τῷ
40 βάρει τῶν ὄγκων. ἀπὶ αὐτοῦ δὲ, χαὶ τρύμη παρὰ τῷ κωμικῷ, ὁ πανοῦργος χαὶ ἐτητικὸς xci xaT ἐκεῖ-
vov εἰπεῖν, ἴτης 0 ἐστιν ἱταμός. it αὐτοῦ δὲ, καὶ τρύσιππον 0 τοῖς τετρυμμένοις καὶ ἀχρήστοις ἵπποις
ἐπιβάλλεται: ἢ χατὰ iov Διονύσιον, τρυσίππειον τετρασυλλάβως, ἔγκαυμα ἵππου γεγηρακότος, ἐπὶ
τῆς *yvachov ὃ ὅμοιον τροχῷ. φέρει δὲ αὐτὸς καὶ χρῆσιν “ὐπόλιδος ταύτην, ἀλλ᾽ ὥσπερ ἵππῳ μοι ἐπιβιε- 1ο
λεῖς τρυσίππειον. ἔοικεν οὖν τὸ εἴτε τρύσιππον εἴτε τρυσίππειον, ϑεραπεία 7 σημεῖον εἶναι γηραιοῦ
ἵππου δὲ ἐγκαύσεως. ἐκ δὲ τοῦ τρύω, καὶ ἄτρυτος ἐν πόνοις λέγεται ὃ ὃν πόνοι οὐ τείρουσιν. ἐχεῖίνεν δὲ
καὶ ἡ τρυμαλιὰ ἐκ τῆς τρύμης παρηγμένη. (Vers. 263.) Τὸ δὲ εἴποτέ τοι πολύμητις ᾿Οδυσσεὺς, xad"

192 PACGPOIAIA 4 Yw&76)—79.

ὁμοιότητα ἐσχημάτισται τοῦ, εἴ ποτέ TOL πίονα μηρί᾽ ἔχηα. ὕπερ ἐν ᾿Ιλιάδε ὁ Χρύσης ἤυξατο,
( Vers. 767. ) Ὅτι εὐχῆς ἐνεργοῦς ἔνδειξις τὸ, ὡς εἰποῦσ ὀλόλυξε. ϑεὸς δέ οἱ ἔκλυεν ἀρῆς. Ὅτι δὲ
γυναικεία εὐχὴ λιγύφωνος «0 ὀλολύζειν, προδεδήλωται. (Vers, 768.) Ὅτι ὁλολυξούσης ἐπὶ εὐχῇ τῆς
20 Πηνελόπης ὃ ἐστιν ὡς ϑέμις γυναικί, γεγωνότερον ἀναβυώσης -αἰσύγόμενοι οἱ μνηστῆν ες; ὁμάδησαν. 108
6i δέ τις ἂν εἶπεν. (Vers. 279.) p μάλα δὴ γάμον ἄμμι πολυμνήστη βασίλεια ἀρτύνει. Ü γάρ τις
φασὶ βούλεται τοῦτο καὶ οἴεται. διὸ xcl αὐτοὶ γάμον αὐτοῖς ἀρτύεσϑαι οἴονται, ἀπατώμενοι. ἐπεὶ μὴ
ϑρηνούσης ἀλλ᾽ εὐχομένης ὡς ἐῤῥέϑυ τὴς δεσποίνης ἤκουον. Καὶ ὁ ὅρα ὡς δυνώμενος ὃ ὁ ποιητὴς χαὶ νῦν
ποιῆσαι τὴν 1Πηνελόπην ἐπιφαινομένην τοῖς μνηστῆρσιν, ὅμως οὐ ποιεῖ οὕτω, διὰ τὸ ἀνήνυτον,
ταμιεύεται δὲ αὐτὸ τοῖς ἑξῆς ἐν ἑτέρᾳ ἐπιβουλὴ μελετωμένη κατὰ Τηλεμάχου, ἐκκλίνων τὸ ὁμοειδές,
3o Καὶ σημείωσαι ὅτι zv ταῦϑα βραχυλόγος ἡ κοινὴ ἠϑοποιία ἐστί. δίστιχος γάρ.

( Vers. 772.) Ὅτι ἀστοχίαν δηλοῖ νοήματος τὸ, ὥς ἄρα τις εἴπεσχε, Tw δ᾽ οὐκ ἴσαν ἤτοι ἔγνων
ὡς ἐτέτυχτο. "Lore δὲ τὸ ἴσαν, παρατατικὸς TOU ἴσημι. (Vers. 7 74.) Ὅτι παίδευσις εἰς τὸ ταχὺ ἐχτε-
λέσαι τὸ μυστηριωδῶς βουλευϑὲν, τὸ τοῦ Ὁμηρικοῦ ᾿Αντινόου, τὸ, δαιμόνιοι. μύϑους μὲν ὑπερφιάλους
ἀλέασϑε πάντας ὁμῶς, μήπου τις Cz γείλῃσι, καὶ εἴσω. (Vers. 116. 2 ἀλλ ἄγε σιγῇ τοῖον ἤγουν
οὕτως ὡς ἔχομεν ἀναστάντες, τελέωμεν μῦϑον ὃ δὴ καὶ πᾶσιν ἐνὶ φρεσὶν ἤραρεν ἡμῖν. ( Vers. 777: .)

ἀο Ἰστέον δὲ ort τὸν ὃς ἐν φρεσὶν ἤραρεν, ἀντὶ τοῦ ὅσπερ ϑυμήρης ἡμῖν. ταυτὸν γὰρ ϑυμῆρες εἰπεῖν
χαὶ φρεσὶν ἀραρύς. xci Ort ἐκ τοῦ φρεσὶν ἄραρε, χαὶ ὃ φρενήρης σύγκειται. (Vers. 718. ) Ὅτι πρὸ
βραχέων ἐνεργητικῶς εἰπὼν, κρίνας ἀνὰ δῆμον ἀρίστους , ἐνταῦϑα παϑητικῶς φησίν. ἐχρίνατο ἐείκοσι
φῶτας ἀρίστους: διφορεῖται γὰρ χαὶ ἡ τοῦ ῥήματος τούτου διάϑεσις ὡς πολλαχοῦ φαίνεται.
( Vers 780. ) Ὅτι τὴν εἰς ἀνάπλουν ἑτοιμασίαν, συντόμως οὕτω φράζει ὃ ποιητής. νῆα μὲν οὖν πάμ- 20
ρθουν ἁλὸς βένϑοςδε ἔρυσσαν. ἐν δ᾽ ἱστόν τε τίϑεντο καὶ ἱστία νηΐ μελαίνῃ. ἠρτύναντο δ᾽ ἐρετμὰ
50 *roozois ἐν ,δερματίνοισι. τεύχεα δέ σφ᾽ ἤνεικαν ὑπέρϑυμοι ϑεράποντες. ὑψοῦ δ᾽ ἐν νοτίῳ τήν δ᾽ ὥρμι-
σαν. Καὶ ὅρα τὸ ἀρτύνειν πλεονασμῷ τοῦ v γεγονὸς ix τοῦ ἀρτύειν ὅπερ ἀνωτέρω εἶπεν Ὅμηρος.
(Vers. 782.) Τὸ δὲ ἐρετμὰ, μεταπέπλασται: ἔστι γὰρ καὶ ἀρσενικὸν Ó ἐρετμός. Τροποὶ δὲ ὀξυτόνως
ἤτοι κοινότερον εἰπεῖν τροπωτῆρες; ἱμάντες οἷς ἡ κώπη πελάζουσα ἐνείρεται τῷ ἰδιωτικῶς λεγομένῳ
σχαλμῷ. ἐν δὲ λεξικῷ ῥητορικῷ; χεῖται καὶ ὅτι ο ῥηθεὶς ἱμὰς, καὶ ἐπικωπητὴρ λέγεται. γίνεται δὲ παρὰ τὸ 199
60 τρέπεσϑαι ὁ ἐστι στρέφεσϑαι. χάμπτεϊσϑαι. κλώϑεσϑαι. εἰλεῖσϑαι. γυροῦσϑαι. ὥσπερ δὲ τρύχος μὲν
xar τοὺς παλαιοὺς, ὃ ἄγγελος ἔτι δὲ χαὶ ὃ δρόμος. τροχὸς δὲ ὀξυτόνως ἐπὶ ἅρματος χαὶ ἀπήνης καὶ
τῶν τοιούτων. οὕτω καὶ τρόπος μὲν βαρυτόνως, ἐπὶ ἤϑους. τροπὸς δὲ, ὃ ῥηϑεὶς i ἱμάς. ὃν διεσάφησεν
15186 ποιητὴς ἐν τῷ, τροποῖς ἐν δερμαντίνοις, (Vers. 285.) Τὺ δὲ ὑψοῦ ἐν νοτίῳ, δηλοῖ διττὸν κεΐναι 30
τὸ iq? ὕψους δρμίξεσϑαι. τὸ μὲν, ἐπὶ ξηρᾶς τῆς ὑπερκειμένης. τοῦ παραιγιαλίου ὕδατος ἔνϑα ἡ ναῦς
δρμεῖ χαταπλέουσα καὶ παυομένη TUU πλοῦ. τὸ δὲ, ἐπὶ ὕδατος ὑ ὑπερκειμένου: γῆς. ἐν ᾧ ἡ ναῦς δρμίζεται
&vanitovoc. καὶ τοῦτό ἐστι τὸ ὑψοῦ ἐν νοτίῳ. τουτέστιν ἐν ὑγρῷ. ὥσπερ ἐχεῖνο, ὑψοῦ ἕν ξηρῷ. του-
τίστιν ἐπὶ τοῦ κατὰ τὴν ξηρὰν eu "^G&ÀOU. ὥστε τὸ, ὑφοῦ ἐν voro ὥρμισαν, πρὸς διαστολὴν εἴρηται
τοῦ ἐπὶ γῆς δρμισϑῆναι. ὕπερ ἣν, ὑοῦ ἐν ξηρῷ. (Vers. 786.) Ὅτι ὀψὲ μὲν ὥρας μετὰ δείλην ὁ δόρ-
πος, οὐ μὴν νύχτερος, ἀλλὰ πρὸ ἑσπέρας, ὡς δηλοῖ τὸ, δόρπον ἕλοντο, μένον δ᾽ ἐπὶ ἕσπερον ἐλϑεῖν,
ἥτοι τὴν ἑσπέραν ὡς καὶ προηρμήτευται.. ( Vers. 789. ) Ὅτι καὶ ἐνταῦϑια ἐν δυσὶ τύποις, TO ὁρμαί-
yu κεῖται ἐπὶ τοῦ διαλογίζεσθαι χαὶ μήπω καταστῆναι ἢ) στῆσαι τὸ βούλευμα, ἀλλ ἐν κινήσει ἔτι
zc δρμῇ εἶναι. ( Vers. 788.) Ὅτι λύπης παρασταστικὸνὶ τῆς ἐπὶ κινδύνῳ υἱοῦ ὑπὸ χϑρῶν τὸ, κεῖτ᾽ ἂρ
ἄσιτος ἄπαστος ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος, ὁρμαίνουσα ἢ δρμαίνων εἴ οἱ ϑάνατον φύγοι υἱὸς ἀμέμων, ἢ ὅγε 4o
ὑπὸ τοῖς δεῖνα βείον ὐλοίσι δαμείη. Τὸ δὲ ἄπαστος ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος, διασαιητικόν ἦστι τοῦ ἄσι-
10 τος. Tre: μὴ νοοῖ *ro ἐπὶ μόνης ἀσιτίας. ( Vers. 791.) Ὅτι πάνυ ἀποσεϊινύνει τὴν “Πηνελόπην ὁ ποιη-
τὴς, λέοντι παραβαλὼν αὐτὴν ἐν οἷς φησίν. ὅσσα δὲ μερμήριξε λέων ἀνδρῶν ἐν ὁμίλῳ δείσας ὁππότε
μιν δόλιον περὶ κύχλον ἄγωσι, τὸν ix διχτύων δηλαδὴ ἢ ἀνδρῶν περιχυχλούντων, τόσσά μιν δρμαί-
γουσαν; ἐπήλ υϑὲε νήδυμος ὕπνος. χαὶ ἰδοὺ κατὰ τὸν πρὸ βραχέων ϑυμολέοντα ᾿Οδυσσέα, τοιαύτη τις
καὶ ἡ γυνὴ Πηνελόπη. Καὶ ὅρα ὅπως οὐ λέοντι αὐτὴν εἴκασε ϑρασυνομένῳ καὶ βλεμεαίνοντι καὶ

- , »Α ΨΩ 47... 4, Ws796&6—811. 193

ἀνδρικά τινα δρῶντι, τοῦτο γὰρ ὑπὲρ γυναῖχα, καὶ ἀνδρὸς ἄντιχρυς ϑυμολέοντος, ἀλλὰ λέοντι παρα-
βώλλει αὐτὴν, δεδιότι, καὶ δι᾿ αὐτὸ μερμηρίζοντε, καὶ ἀπρακτοῦντι. Τὸ δὲ ἐπήλυϑεν, Ὅμηρος μὲν
αἰτιατιχῇ συνέταξεν. οἱ δὲ μεϑ' Ὅμηρον, δοτικῇ. (Vers. 794.) Ὅτι ὕπνου βαϑέος φραστιχὸν τὸ, εὖ
δ᾽ ἀναχλινϑεῖσα. λύϑεν δέ οἱ ἅψεα πάντα. περὶ οὗ προγέγραπται.

( Vers. 795.) Ὅτι διδάσκαλος 0 ποιητὴς Φημοκρίτῳ γέγονε καὶ τοῖς κατ᾿ αὐτὸν, τοῦ, κατὰ εἴσκρι-
σιν καὶ ἔμπτωσιν εἰδώλων τενῶν ἔξωϑεν τοὺς ὀνείρους γίνεσϑιαι. εἴδωλον οὖν φησι ἀμαυρὸν ποίησεν
ἤτοι ἔτευξεν ἡ ᾿4“ϑηνᾶ. δέμας δ᾽ ἤϊκτο γυναικὶ ἰρϑίμῃ κούρῃ μεγαλήτορος ᾿Ικαρίοιο. τὴν, Εὔμηλος ὄπυιε
(epis ἔνε οἰχία ναίων. πέμπε δέ μιν εἰς Ὀδυσσέως εἴως Πηνηλόπην παύλσειεν ὀδυρομένην γοόωσαν. 20
( Vers. 802.) Ὅτε δὲ σωματοειδὲς τὸ μυϑικὸν τοῦτο εἴδωλον, λεπτὸν μέντοι ὡς ἀεροειδὲς καὶ οἷον εἰπεῖν

10 λεπτόσωμον ἐναπομεμαγμένον τῷ ἀέρι κατὰ τὰς ἐν Zfiüov Ομηρικὰς ψυχὰς, δηλοῖ τὸ, ἐς ϑάλαμον δ᾽
εἰσῆλϑε παρὰ κληῖδος ἱμάντα. ἤγουν κατὰ τὴν ὀπὴν ἧς διείρηται ὃ τῆς ϑύρας ἱμὰς, περὶ οὗ ἐν τῇ ἃ
ῥαψῳδίῳ δεδήλωται. (Vers. 803.) at; δ᾽ ἂρ ὑπὲρ κεφαλῆς. καὶ τὸ, ὡς εἰπὼν, σταϑμοῖο παρὰ κληῖ-
δ᾽ ἐλιάσϑη ἐς πνοιὰς ἀνέμων. καὶ τὸ, ἐναργὲς ὄνειρον ἐπέσσυτο. τουτέστι φανερόν. διὸ καὶ ἰάνϑη τῇ
“Πηνελόπῃ τὸ χῆρ διὰ τὴν τοιαύτην ἐνάργειαν τοῦ εἰδώλου. 0 ἐστι, διὰ τὴν σαφήνειαν καὶ τὸ μὴ ἔχειν
τε λοξόν. ἀλλὰ φανερῶς λέγειν τὸ ἐσόπενον χατὰ τὰ οὕτω καλούμενα ἰδίως ὁράματα xcl μὴν ἔχει
τι λοξότητος xci ὃ τοιοῦτος ὄνειρος ὡς μετ᾽ ὀλίγα ῥηθήσεται. ( Vers. 296.) Ὅρα δὲ τὸ, εἴδωλον ποίησε.
τὸ μὴ ὃν δηλαδὴ πρότερον. (Vers. 798.) Ὅτι δὲ ἀδελφὴν 1Πηνελόπης ὥπυιεν ὃ ἀδόμενος Φεραῖος
Εὔμηλος, αἱ ἱστορίαι δηλοῦσιν. εἰ δὲ καὶ κύριον αὐτῆς ἡ ἰφρϑίμη, ἀλλὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἀναντίῤῥη-
τον. (Vers. 801.) 70 δὲ £g ἸΠηνελόπην παύσειε χχαυϑμοῦ, ἀντὶ τοῦ, ὕπως. καὶ γίνεται ἀπὲ τοῦ

20 ὥς, πλεονασμῷ ἕως καὶ duc. καϑὰ καὶ ἀλλαχοῦ ἐφάνη. ὡμώνυμον ἄρα τὸ εἵως καὶ τὸ ἕως. χρόνον τε
γὰρ δηλοῖ ποτε, καὶ ὡς σύνδεσμος “αἰτιολογικῶς ἔστιν ὅτε λαμβάνεται. (Vers, 802.) Τὺ δὲ παρὼ 30
χληῖδος ἱμάντα, καὶ τὸ, σταϑμοῖο παρὰ κληῖδα, τὴν αὐτὴν ἔχουσιν ἔννοιαν. (Vers. 803.) Τὸ δὲ
στῆναι ὑπὲρ κειρραλῆς τὸν ὄνειρον, καὶ ἡ lug ἔχει ἐν τῇ κατὰ τὴν β΄ ῥαψῳδίᾳ. καὶ ἐῤῥέϑη ἐκεῖ
ἅπερ ἐχρῆν.

( Vers. 800.) Ὅτι παραμυϑίαν ϑρήνου δηλοῖ τὸ, ὅπως τὸν δεῖνα ὀδυρόμενον γοόωντα, παύσειε
χλαυϑμοῖο γόοιό τε δακρυόεντος. ( Vers. 801.) Ἰστέον δὲ ὅτι τὸ, δαχρυόεντος γόου, πρὸς ἀκρίβειαν
“χεῖται λόγου. ἔστι γάρ ποτε δάκρυον χαὶ χλαυϑμὸς, οὐ πρὸς γόον ἀλλὰ διάχυσιν χαρμονικήν. τοιοῦ-
TOY χαὶ μετ᾽ ὀλίγα τὸ, οὐδὲ ἐῶσι ϑεοὶ κλαίειν οὐδ᾽ ἀχάχησϑαι. διασαφεῖται γὰρ καὶ ἐκεῖ τὸ λυπηρῶς
χλαίειν, διὰ τοῦ, οὐδ᾽ ἀκάχησϑαι. ἔστι γὰρ ἄλλως κλαίειν τινὰ, καὶ μὴ ἀκαχήμενον. ( Vers. 804.) Ὅτι

So παρηγορητιχὸν ἐπὶ νύστῳ ἀγαϑοῦ υἱοῦ ἀποδήμου τὸ, εὕδεις ὦ δεῖνα φίλον τετιημένη ἢ τετιημένος ἦτορ,
οὐ μέν σ᾽ οὐδ᾽ i ϑεὸς ῥεῖα ζώων, κλαίειν, οὐδ᾽ ἀκάχησϑαι. ἐπεί ῥ᾽ ἔτι νύστιμός ἐστι σὺς πάϊς. οὐ μὲν
γάρ τι ϑεὸν ἀλιτήμενός ἐστι. τουτέστιν οὐκ ἐφάμαρτός ἐστιν εἰς τὸ ϑεῖον. Καὶ ὅρα ὡς παιδεύει 0 ποιη-
τὴς, οὐδὲ ἀγαϑοῦ νόστου τυγχάνειν τοὺς ἀλιτρούς. ὃ δὴ καὶ ὃ “οχρὸς Αἴας παϑεῖν προϊστόρηται.
(Vers. 805.) ἹῬεῖα δὲ ζώειν, τὸ ἀπόνως, καὶ οὐχ ὑποδυσχόλως, ἀλλὰ κατὰ ἔμφρονα ῥᾳστώνην.
(Vers. 809. ) ἈὍτι τὸ ὑπνώττειν βαϑὺ, ἡδὺ μάλα χνώσσειν φησὶν ἐν ὀνειρείῃσι πύλῃσιν. ὡς τῶν 40

200 οὕτω ρα τυ καὶ ὀνείροις ὡς εἰχὸς ἐντυγχανόντων. Πύλας δὲ ὀνείρων λέγει ὥσπέρ που Acl δῆμον
ὀνείρων ἐν τοῖς ἑξῆς, ἐγγὺς δου ἔξω τοῦ ᾿Ωχεανοῦ. ὥστε τὸ ἐν πύλαις ὀνείρων ὑπνοῦν τινά, ταυτόν
ἐστι τῷ, ἐοιχέναι ὑλανόντι τὸν οὕτως ὑπνοῦντα, xe" ὁμοιότητα τοῦ, ὕπνος ϑανάτῳ ἄγχιστα ἐοικώς,
τῷ ἀδελφῷ δηλαδὴ κατὰ τὸν πολλαχοῦ δηλωϑέντα μῦϑον. Περὶ δὲ πυλῶν ὀνείρων, Ἀξρεῖ τὰ δοκοῦντα 50

4o 0 ποιητὴς ἐν τοῖς ἑξῆς. ( Vers. 810, ) Ὅτι πρός τινα ξένον παρήγορον ἐν πόνοις, ἐρεῖ τις τὸ, τίπτα
δεῦρ᾽ ἤλϑες, οὔτι πάρος γε πωλέαι, ἐπεὶ μάλα πολλὸν ᾿ἀπόπροϑι δώματα γαΐίεις. xc μὲ κέλῃ παύσα-

o a ὁ ὀϊζύος ἠδ᾽ ὀδυνάων πολλέων, αἵ μ ἐρέϑουσι χατὰ φρένα xci κατὰ ϑυμόν. Καὶ ὕρα τὸ ἐρέϑου-
σιν ἀντὶ τοῦ ἐρέϑίζουσι. πρωτότυπον γὰρ τὸ ἐρέϑειν, ὡς δηλοῖ χαὶ τὸ, Gyr n, μή εὐ ἔρεϑε,
(Vers. 811.) Τὸ δὲ πωλέαι, lx τοῦ πωλεῖται ᾿Ἐρίτου προσώπου γίνεται xar ἔνδειαν τοῦ T καὶ ἀπέλευ-
σιν χαὶ τοῦ ἰῶτα. διὸ καὶ παροξύνεται, χαϑὰ "καὶ ἐν τῇ β ῥαψῳδίᾳ τὸ μυϑέαι, εἰ μή τις ἴσως καὶ τοῦτο 60

χαὶ ἐχεῖνο προπαροξύνειν QA, ὡς ἀναδραμόντα εἰς ὁμοιότητα TOU τύπτεται λείβεται καὶ τῶν ὁμοίων.
CoxwENT. ιν Opvss. Tox. I. bb

194 PÀACE J2I414 4. Vs. 81θ--- 841,

Ὅτι δὲ τὸ πωλεῖν οὐκ οἷδε γράφειν Ὅμηρος διὰ τοῦ μικροῦ 0, ἐκδηλότατόν ἐστιν. X Vers. 814.) Ὅτι
xci χοιμωμένη ἡ Ἰ]ηνελόπη πενϑεῖ τὸν Ὀδυσσέα £v ὀνείρῳ, μεμνημένη χαὶ λέγουσα i ὅσα καὶ πρὸ μικροῦ
ἐγρηγορυῖα. ( Vers. μα δον ) Θυμολέοντά τε πόσιν ἀπολέσαι εἰποῦσα παντοίας ἀρετὰς ἔχοντα, καὶ εὐχλεῆ
15619καϑ' ᾿βλλάδα καὶ μέσον *" Joyoc, ὃ 0 ἐστι κατὰ Θετταλίαν καὶ Πελοπόννησον. óc μάλιστα γνωρίζεται
ὡς καὶ προδεδήλωται. (Vers. 819. ) Eire xc τοῦ ἀγαπητοῦ παιδὸς μᾶλλον ὑπεῤπαϑεῖν φησὶν ἤπερ
τοῦ ἀνδρός. ἀεὶ γὰρ καὶ αὐτὴν ἡ τοῦ παρόντος ἀχϑηδὼν xcxoU τρύει χατὰ τὸν παρ᾽ Aion 11ρο-
μηϑέα. “Σημείωσαι δὲ ὡς καὶ » “Πηνελόπη ἐνταῦϊγα τῶν nof ovu£vov μέμνηται καὶ ἐν ὀνείροις: διὸ
ἔφη αὐτὴ ἀλλαχοῦ, ὡς εἴπερ τὸ τοῦ Ὁδυσσέως καλὸν δῶμα λείψει, μεμνήσεται αὐτοῦ ἔν περ ὀνείρῳ.
( Vers. B7. ) Ὅτι περὶ πολεμίαν γῆν ἐχδημοῦντι υἱῷ ἀγαϑῷ παναπάλῳ, i ἐπιφωνηϑήσεται τὸ, παῖς
ἀγαπητὸς ἔβη νήπιος, οὔτε πόνων εὖ εἰδὼς, οὔτ᾽ ἀγοράων. τοῦ δὴ ἐγὼ. χαὶ μᾶλλον ὀδύρομαι. τοῦ δ᾽ 10
ἀμφιτρομέω καὶ δείδια μή τι πάϑησι. δυσμενέες γὰρ πολλοὶ ἐπ᾿ αὐτῷ μηχανόωνται ἱέμενοι χτεῖναν
πρὶν πατρίδα γαῖαν ἱχέσϑαι. Ὅρα δὲ ὡς γήπιος νῦν ὃ Τηλέμαχος, οὔτε παιδικῶς, οὔτε ὡς ἄφρων,
ἀλλ ὡς τῶν zcT ἄνδρα πράξεων ἐ ἔτι ἄπειρος. μητρικῆς δὲ ἀφελείας ἡ 9 τοιαύτη λέξις ἐστίν. ἴσως δὲ χαὶ
ἐνταῦϑια τὸ γήπιος, ἐδίᾳ xc ἑαυτὸ icut ivo λέγηται γήπιος ὁ Τηλέ ἕμαχος χατά τι σχῶμμα,

10 ὡς οὐκ ἐμφρόνως τὸν πλοῦν στειλάμενος. * ( Vers. 825. P Ort ϑάρσους ποιητιχὸν τὸ, ϑάρσει μὴ δέ τι
πάγχυ μετὰ φρεσὶ δείδιϑιε λίαν. τοίη γάρ τοι πομπὸς ἅμ᾽ ἕσπεται, ἣν vt καὶ ὥλλοι ἀνέρες ἠρήσαντο
παρεστάμεναι. δύναται γάρ. Τὸ δὲ μὴ δείδιϑι λίαν, πάνυ ἀσφαλῶς ἐῤῥέθη: ἀχολούϑως τῷ, μηδὲν
ἄγαν. Ὡς δὲ ἀγαϑόν ποτὲ καὶ τὸ δεδιέναι, δηλοῖ ὃ γράψας τὸ, ἀλλ ἐστάτω μοι καὶ δέος τι καίριον.
Τὸ δὲ ῥηϑὲν ὃ ἔπος, παρῳδηϑήσεται, καὶ εἰς ἄνδρα δυνατὸν ὠφελεῖν. ( Vers. 831.) Ὅτι ὃ ϑέλων ϑεό-

20 ϑὲν γνῶναι περί τινος εἴτε ζῶν ἐστιν εἶτε χαὶ μὴ, δύναται "εἰπεῖν τὸ, εἰ μὲν δὴ «oio ἔχλυες αὐδῆς, 20
εἰ δ᾽ ἄγε μοι καὶ κεῖνον ὀιζυρὸν κατάλεξον εἴ που ἔτι ζώει, χαὶ ὁρᾷ φάος ᾿Πελίοιο. ἢ ἤδη τέϑνηκε χαὶ εἰν
"Aic δόμοισιν, ἐστὶ δηλαδή. ὁ δέ γε ἀπολογούμενος μὲν πρὸς τοιαύτην ἐρώτησιν οὐ μὴν εἰδὼς ἀχρι-
βῶς, εἴποι ἂν, ὡς οὐ μέντοι κεῖνόν ye διηνεκέως ἀγορεύσω, ζώει Oy ἡ τέϑνήκε, κακὸν δ᾽ ἀνεμώλια
βάζειν. τοῦτο δὲ “)νωμικῶς doen. Koi t ὅρα ἐν τούτοις ὅτι τὲ τρεῖς στίχοι ἐφεξῆς ἀπὸ τοῦ εἴ ἄρχον-
ται. ὁ εἷς, εἰ μὲν δὴ ϑεός ἐσσιν. ὃ δεύτερος, εἰ δ᾽ ἄγε μοι. καὶ ὃ τρίτος, εἴ που ἔτι ζώει.

So(Vers. 832.) Καὶ ὅτι "τὸ, εἴδ᾽ ἄγε, φανερῶς ἐνταῦϑα κεῖται ἀντὶ τοῦ, εἴα δὴ ἄγε χατὰ ϑέσιν πα-
ράλληλον ταυτοδύναμον. τὸ γὰρ εἰπεῖν, εἴδ᾽ ἄγε ἀντὶ τοῦ εἰ δὲ βούλει ἄγε, ἀδιανόητόν ἐστι.

( Vers. 8553. ) Τὸ δὲ xci ὁρᾷ φῶς "Hitov, Ov. ὀρϑότητα ἐννοίας χεῖται. ὡς δυνατὸν ὃν ζῆν μὲν μὴ
βλέπειν δέ. οὕτω δὲ καὶ τὸ, εἰν Aio δόμοισι, πρὸς ἀχρίβειαν λόγου ἐῤῥέϑη. χατὰ γὰρ τὸν ἐν τοῖς
ἑξῆς δηλωϑθησόμενον " λληνικὸν μῦϑον, οὐ πᾶς τεϑνηχὼς, καὶ ἐν "fiov γίνεται εἰ μὴ καὶ πυρᾷ gudp 30

4o χαϑὰ καὶ ὃ τοῦ Εὐριπίδου ἐμφαίνει “Πολύδωρος. (Vers. 834,) ὥςτε τὸ, 3j ἤδη τέϑνηγκε xci είν
᾿Αΐδαο δόμοισιν, ἀντὶ τοῦ ἢ ἤδη τέϑνηκε χαὶ τέϑαπτε. ( Vers. 8356.) Τὸ δὲ διηνεκέως, τὴν ἀληϑῆ
δηλ οἵ ἀπόφανσιν, τὴν δὲ ὅλου 7 mod “ματός τινος ἥκουσαν. ὡς ἐκ μεταφορᾶς τῆς διηνεκοῦς ὁδοῦ. ἤγουν
δι᾿ ἧς ὀρϑῆς οὔσης χαὶ ὡς εἰπεῖν ἀτραπιτοῦ, ἔστιν ἀσφαλῶς ἐνεχϑῆναί τινα. τὸ γὰρ, φάναι ζώει ὅγε 201
ἢ Té Ix v, OU διηνεκές ἐστιν, ἀλλὰ διαχοπήν τίνα ἔσχεν. ἣν δ᾽ ἂν διηγνεχὲς, εἰ μόνον ἔφη τὸ ζώει,

ἢ μόνον τὸ τέϑνηκεν. οἱ μέντοι μεϑ' Ὅμηρον ἄλλως χρῶνται τῷ τοιούτῳ ἐπιῤῥήματι, καὶ τοῖς αὐτοῦ
συστοίχοις ὀνόμασιν. (Vers. 8357.) ἸΙστέον δὲ ὅτι τὸ, ζώει oy ἢ τέϑνηκεν, ὑπὸ τοῦ ὀνείρου ῥηϑὲν,
λοξῶς ἔχει ὡς ἐν A0; "(0 “χρησμοῦ. πλάττει δὲ ὃ ποιητὴς τοῦτο, πάνυ δεξιῶς. εἰ γὰρ ἠλήϑευσε τὸ εἴδωλον
εἰς Qujvexis καὶ εἶπε ζῆν τὸν Ὀδυσσέα, οὐ συνέφερε Tjj ποίησει, ταύτῃ. σύστασις γὰρ αὐτῆς, τὸ ἀγνοεῖ-
σϑαι τὸν Ὀδυσσέα ὑ ὑπὸ πάντων, καὶ μάλιστα ὑπὸ τῆς γυναιχὸς, ὡς καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς φανεῖται σαφῶς. 40
T0 δὲ ἀνεμώλια Ort ix τοῦ ἀνεμοόλια χέχραται, ἀλλαχοῦ δηλοῦται. ( Vers. 835.)* 0r τὸ, τὴν δ᾽ ἀπα-
μειβόμενον προσέφη εἴδωλον ἀμαυρὸν ἤγουν ὃ ὄνειρος, δὶς ἐνταῦῖϑα φησὶν ὃ ποιητής. ὅπερ εἴποι τις

50 ἂν, ἐπὶ προσώπῳ ἰσχνῷ τινι καὶ L- ais (Vers. 838.) Ὅτι τὸ, ἐλιάσϑη ἐς πνοιὰς vé* μῶν, προ-
σώπῳ ἂν ἐπιλεχϑείη ἀφαντωϑέντι οὐκ ἀξ £o λόγου. CVers. 841.) Ὅτι χεῖται καὶ ἐνταῦϑα TO, νυχτὸς
ἀμολ. γῷ, καϑὰ χαὶ ἐν Ἰλιάδι. καὶ ἁρμόττει καὶ ὧδε τὰ ῥηθέντα ἐ ἐκεῖ. ἀσφαλέ ἔστερον δὲ ἴσως νοῆσαι ἀμολ-
γὸν νυχτὸς, οὐ τὸν eq ἑσπέρας ἀλλὰ μᾶλλον τὸν πρὸς τῇ ἡμέρᾳ, ὅτε καὶ εἰχὸς ἀληϑεύειν τὸν ἐνταῦϑα

ΡΑΨΩΙΔΊΙΑ 4. Vs844—847. 195

φανέντα ὄνειρον. ὅτι γὰρ ἀληϑεῖς οἱ τοιοῦτοι , καὶ ἡ ᾿Ιλιὰς ἐδήλωσεν. (Vers. 844.) Ὅτι Suiyei iret
χάἀνταῦϑα συνήϑως ὃ ποιητὴς ἀρχόμενος οὕτως. ἔστι τις νῆσος καὶ τὰ ἑξῆς. σύντομον δὲ αὐτῷ τὸ διή.-
γημα, νῆσον γὰρ ἱστορεῖ τινα λυπρὰν ᾿“Ιστερίδα εὐλίμενον. μέσην κειμένην ὡς καὶ προεῤῥέϑη, Σάμου τε
χαὶ ᾿Ιϑάχκης. εἰπών. ἔστι δέ τις νῆσος μέσση ἁλὶ | πετρήεσσα. μεσσηγὺς ᾿Ιϑάχης τὲ “Σάμοιό τὲ παιπαλοέοσ-
σης, τῆς πρὸ βραχέων ῥηϑείσης. ᾿“Ιστερίς. οὐ μεγάλη. λιμένες δ᾽ ἔνι ναύλοχοι αὐτῇ, ἀμφίδυμοι.
"Evo τὸν Τηλέμαχον ἔμενον λοχῶντες ᾿ΑΙχαιοί. τολμήσαντες τὸ κακόν. κατὰ τὴν παροιμίαν τὴν λέγου-
σαν πάντα χαχοὶ τολμῶσι. Τὸ δὲ μέση ἁλὶ, πρὸς διαστολὴν καὶ αὐτὸ εἴρηται τῶν χεῤῥονήσων, ἢ τῶν
ἐγγὺς τῆς γῆς. Τὸ δὲ πετρήεσσα, οὐκ ἀν εἴη πόῤῥω τῆς παιπαλοέσσης. 'H δὲ ᾿Αστερὶς, ἔσχε κατὰ
τὸν γεωγράφον καὶ πολίχνην. ἐχλίϑη δὲ πρός τινων καὶ ᾿Αστερία. “ιμένες δὲ ναύλοχοι, ἢ παρὰ τὸ

7. » ^ ω - Φ (X * , M ' -— ε' 3
10 λέλχος ἐν αἷς δηλαδὴ sbvaZovrat νῆες ὧν καὶ ἄγκυραι εὐναὶ λέγονται ἢ κατὰ πλεονασμὸν τοῦ X. ἵνα εἶεν Go

202

, » - - * , —- 14 Mg 23 * , -
γναύλοχοι, ἐν οἷς ὀχοῦνται νῆες. κατὰ τὸ, καὶ λιμένες νηῶν ὄχον βαρυτόνως ἢ ὀχοὶ ὀξυτόνως, 0 iv τῇ

ἐξ, « ϑὲ - ». ^ ὕδλ ' ' λό H Te 5.3 λ - 5 3.13 JP ' , "n
ἑξῆς ῥα ψψῳδίᾳ κεῖται. ἢ καὶ ἄλλως, παρὰ τὸν λόχον. ἐν αἰς ἣν λοχῆσαι. διὸ ἐπήγαγε τὸ, τὸν γὲ μένον
, , ^ , , 1 ^ , - P *
λοχόωντες ᾿“χαιοί. ( Vers. 8&7.) Τὸ δὲ ἀμφίδυμοι, καϑ' ἱστορίαν εἴρηται καὶ αὐτό. δηλοῖ δὲ, τοὺς
T , . 3. 2548 , , Y 2 , , 2 - , V , 84 6
olov διδύμους διὰ τὲ ἐξ ἑκατέρου μέρους ἔχειν εἰςδύσεις. ταυτόν δ᾽ εἰπεῖν, καταγωγάς. (Vers. 846.)

᾿Ιστέον δὲ ὅτι λιμὴν παρὰ τὸ λίαν μένειν γίνεται, πρός τε τὸν κυμαίνοντα πόντον διαστελλόμενος, καὶ

πρὸς τοὺς ἐγγὺς τῆς γῆς εὐρίπους.

ILI M SEN IH δ, O.H.H ΡΟ Γ'

PAWO2oIAIAZ
᾿Εχχλησίαν τῶν ϑεῶν δευτέραν ποιησάμενος ὃ Ζεὺς, ' Eougv πρὸς Καλυψὼ πέμπει, χελεύων ἀπο-
πέιπειν τὸν ᾿Οδυσσέα. ἡ δὲ, τὸ κελευσϑὲν ποιεῖ. τῇ δὲ ὀκτωκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ ἰδὼν αὐτὸν ὁ Ποσειδῶν

καὶ χαλεπήνας, λύει τὴν σχεδίαν. ᾿Ινὼ δὲ αὐτῷ δίδωσι κρήδεμνον, ἐντειλαμένη ἐπιβάντι τῆς γῆς,
ἀποῤῥίψαι αὐτό, ci πολλὰ παϑὼν, εἰς τὴν τῶν Φαιάκων χώραν ἔρχεται διασωϑείς.

OAYZZEIAZ FE OMHPOY PAWOIAIA.

Ὅτι ἡ ἐπιγραφὴ τῆς ῥαψῳδίας ταύτης, αὕτη. ἀπόπλους Ὀδυσσέως παρὰ Καλυψοῦς. ἄρχεται δὲ

1520

ἀπὸ συνήϑους τῷ ποιητῇ περιφράσεως. Urt δηλαδὴ Hog ἐκ λεχέων παρὰ Τιϑωνοῦ ὄρνυτο ἀϑανάτοις.

φόως φέρουσα καὶ βροτοῖς. περὶ οὗ ἱκανῶς μὲν ἐῤῥέϑη ἐν ᾿Ιλιάδι. νῦν δὲ ἀρχέσει εἰπεῖν, ὡς ἡ μὲν ἕννοια
τοῦ ῥη τοῦ, δηλοῖ τὸ, ἐγένετο ἡμέρα. Τιϑωνὸς δὲ, καϑ' "ἱστορίαν μὲν, ἀδελφὸς ““αομέδοντος, ᾧ φασι
τὴν ἡμέραν συνοιχεῖν διὰ κάλλος, ἀλληγοριχῶς δὲ, ὃ ἥλιος ὃ πανταχοῦ γῆς τιταίνων τὰς ἀκτῖνας.
᾿᾿ϑάνατος δὲ, τὰ στοιχεῖα τοιαῦτα νομιζόμενα τοῖς “Βλλησιν, ἃ xci αὐτὰ, τῇ ἡμέρᾳ φωτίζεται. Διὰ
δὲ τῶν ἀνϑρώπων ὡς ἐκ μέρους χαιριωτάτου, πάντα δηλοῦται τὰ ἔιυψυχα, οἷς ὁ "HAwg ἐπιλάμπει.
( Vers. 5.) Ὅτι ἐν μὲν τῇ ἃ ῥαψῳδίᾳ, ἐχκλησία ἣν τοῖς Ὁμηρικοῖς ϑεοῖς, περὶ TOU σώζεσϑαι τὸν
Ὀδυσσέα. ἐνταῦϑα δὲ περὶ τοῦ πῶς. καὶ *ixei μὲν, Ζεὺς ἐδίδου ἀρχὰς λόγου τῇ ᾿ϑηνᾷ προλογίσας
αὐτός. (Vers. 8.) ὧδε δὲ, αὐτὴ κατάρχει. δημηγορίας κήδεα πόλλ᾽ Ὀδυσσῆος. χαὶ λαλοῦσα κατὰ τῶν

203 πολιτῶν τῆς ᾿Ιϑάκης, ὕσα καὶ πρὸ τούτων 0 Μέντωρ. ἐν οἷς ἐκεῖνος ἔλεγε κατὰ ἦϑος βαρύτητος, μηκέτι

χρῆναι βασιλέα ἤπιον εἶναι ἀλλὰ χαλεπὸν χαὶ ἑξῆς. σεμνολογῶν δὲ xci τὸν τοῦ μύϑου Aic, φησί. Ζεὺς
ὑψιβρεμέτης οὗ τε κράτος ἐστὶ μέγιστον. «Ἱέγει δὲ χαὶ τὸ ἐχκλησιάζειν, ϑῶκονδε καϑιζάνειν. xc
ὁμοιύτητα TOU, οὐδέ πο ἡμετέρη ἀγορὴ γένετο οὐδὲ ϑόωκος. ( Vers. 13.) Ὅτι * ὡς ἐν ᾿Ιλιάδε τὸν pde ἡ
λέα μηνίοντα xci ἀπραχτοῦντα κεῖσίϑαι εἶπεν ὡς τοῦ ἀπρακτεῖν μικρόν τι ἀπεοικότος τοῦ χκεῖσύγαι, οὕτω
xci τὸν ᾿Οδυσσέα ἡ Ava χκεῖσϑιαι φησὶν ἐν τῇ τῆς Καλυψοῦς νήσῳ. φησὶ γάρ. ἀλλ ὃ μὲν, ἐν νήσῳ
χεῖται χρατέρ᾽ ἄλγεα πάσχων, χαὶ ἑξῆς στίχους ἑπτύ. διττολργοῦντας διὰ τὸ ἐκ τῶν φϑασάντων
ἐνταῦϑα παρειλκύσίϑϑαι. ( Vers, 23.) Ὅτι πρός τινα ἀξιοῦντα περί τινος ἅπερ αὐτὸς δύναται ποιῆσαι,

Bb2

190 ΡΑΨΙΩΙΔ417.4 E Vs. αἰ--ὅο.

ῥηϑήσεται ἐρωτηματιχῶς τὸ, οὐ γὰρ δὴ τοῦτον μὲν ἐβούλευσας νόον αὐτὸς ὡς ἤτοι χεῖνος ἐλϑὼν ποιήσει τό
50 δέ τι; (Vers. 21,) πρὸς δέ τινα δυνάμενον σῶσαι, "ῥηϑήσεται τὸ, τὸν δεῖνα δὲ σὺ πέμψον ἐπισταμέ-
γως. δύνασαι γὰρ, ὡς xs μάλ᾽ ἀσχηϑὴς ἵκεται. Πόϑεν δὲ γίνεται ὁ ἀσχηϑὴς, πολλαχοῦ ἐδηλώϑη.

( Vers. 27.) Ὅτι ὥσπερ ἐρέτας που ἔφη ἐπιτηδὲς ἀντὶ τοῦ ἐπιτηδεῖς ἀποβολῇ τοῦ ἰῶτα ἢ καὶ συγκοπῇ
ἀπὸ τοῦ ἐπιτηδέας. ὁμοίως δὲ καὶ ἀκλεὲς ἀντὶ τοῦ ἀκλεεῖς, οὕτω καὶ νῦν τὸ, μνηστῆρες ἐν νηὶ παλιμ-
πετὲς ἀπονέωνται, ἀντὶ τοῦ παλιμπετεῖς, ἤγουν πεσόντες ἀνάπαλιν τοῦ σχοποῦ. καὶ ἔστιν ἔκ πεσσῶν
607 μεταφορὰ πιπτόντων ὕπως ἂν τύχῃ. δύναται δὲ καὶ ἐπίῤῥημα τοῦτο εἶναι, καλῶς ὀξυνόκμενον. τὰ
μὲν γὰρ ἐκ τοῦ πέτεσϑαι γινόμενα, βαρύνονται. οἷον ἀετὸς ὑψιπέτης. καὶ τὰ τοιαῦτα. τὰ δὲ ἀπὸ τοῦ
πεσεῖν, ὀξύνονται. oiov, παλλάδιον ὑψιπετές. ( Vers. 29.) Ὅτι πρὸς ἄγγελον ἔργον αὐτὸ τοῦτο ἔχοντα,
1531ὁηϑήσεται τὸ, ὦ δεῖνα σὺ γὰρ αὖτε τάτ' ἄλλα περ ἄγγελός ἐσσι εἰ "πεῖν τῷ δεῖνι 0. ἐστιν εἰπὲ γημερ-
τέα βουλήν. οἷον, νόστον ὥσχε νέηται. Ἵνα ἢ ἢ ἑρμηνεία βουλῆς μὲν, ὁ νέστος. νόστου δὲ, τὸ ὥς κε νέη-
ται. (Vers. 39. ) 0n Eouiic ἄγγελος νύμφῃ εὐπλοχάμῳ τῇ Καλυψοῖ στέλλεται διὰ τὴν Ὀδυσσέως 2 ἐπά-
γοδον. ἧς ἡ ἀλληγορία ἱκανῶς ἐν τῇ ἃ ῥὁαψῳδίᾳ προεχτέϑειται. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι “Ἑρμῆς μὲν, ἅπαξ
ἐνταῦϑα ὃ ὁμοίως δὲ xci ἐν ᾿Ιλιάδι, διακονεῖ. ἡ δὲ Ἶρις; ἐν ᾿Οδυσσείᾳ μὲν οὐδόλως. ἐν δὲ τῇ ᾿Ιλιάδι,
10 πολλάκις. εἰ δὲ ψυχὰς Ἑρμῆς ἐν τοῖς ἑξῆς ἐχκαλεῖται, ἀλλ ἐχεῖλνο, οὐ στελλόμενος ποιεῖ. ἀλλ᾿ ὡς
οἰχεῖον ἔργον αὐτόνομος ἀποτελεῖ. "Ert ἱστέον xci ὡς δοκεῖ πλάσαι οὐ τὴν low ἀλλὰ τὸν ᾿ Ἑρμῆν
ἐνταῦϑα σταλῆναι, διὰ τὸ τῆς ῥηθείσης ἀλληγορίας εὐυπονόητον xci πιϑανόν. ᾿Τρμῆς γὰρ λόγος,
λύσει τὸν Ὀδυσσέα ἐκ τῆς κατεχούσης Καλυψοῦς. εἰς τοῦτο δὲ, οὐκ εὐοδοῦται ἡ τῆς Ἴριδος ἀποστολή.
Ἔτι ἰστέον καὶ ὅτι σχῆμα ἐνταῦϑα χεῖται προαναφωνήσεως ἤτοι προεχϑέσεως τῶν μετὰ πολλοὺς λόγους
ἐχβησομένων. ἤγουν ὡς ὁ ταλασίφρων Ὀδυσσεὺς νοστήσει οὔτε ϑεῶν πομπῇ οὔτε ϑνητῶν ἀνθρώπων ὡς

ὃ Ζεὺς λέγει τουτέστι τὸ πεπρωμένον, ἀλλ᾿ 0y ἐπὶ σχεδίης πολυδέσμου πήματα πάσχων, ἤματι εἰχοστῷ
Σ,χερίην ἐρίβωλον ἵκοιτο Φαιήκων ἐς γαῖαν, οἱ ἀγχίϑεοι. γεγάασιν. οἵ μιν περὶ κῆρι ϑεὸν ὡς τιμή-

, , δ᾽ , , - € - , , »
σουσι. πέμψουσι δ᾽ ἐν νηὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν. χαλχόν τὲ χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτά τε δόντες. πόλλ᾽ 204

00 ἂν οὐδέ ποτε Τροίης ἐξήρατ᾽ Ὀδυσσεὺς, εἴπερ ἀπήμων ἦλϑε λαχὼν ἤτοι κληρωσάμενος ἀπὸ ληῖδος
αἶσαν. εἴτα δειχνὺς ὃ ποιητὴς ἀλληγορικῶς τίνα Δία ἐνταῦϑα εἶπε, καὶ ὅτι ἀχολούϑως τοῖς πεπρωμέ-
γοις ἐξετέϑη καὶ ἡ ῥηϑεῖσα ἔχϑεσις, ἐπάγει. ὡς γὰρ οἱ μοῖρα ἐστὶν ἐλϑεῖν εἰς τὰ ἑαυτοῦ. καὶ ἔστιν
20 ἡ ῥηϑεῖσα προέχϑεσις, ὀχτὼ ῥαψῳδιῶν συγχεφ.αλαιωτική. ἐν αἷς τὰ ῥηθέντα συμβήσεται, “ὡς ἐν τοῖς
ἑξῆς ἔσται δῆλον. (Vers. 32.) Ὅρα δ᾽ ἐν τούτοις τὸ, οὔτε ϑεῶν πομπῇ ovr ἀνϑρώπων, περὶ μόνου
τοῦ πλόου λεχϑέν. ἀπὸ γὰρ τῆς κατὰ τὴν Καλυψὼ νήσου ἕως zc εἰς Φαίακας, οὐδεὶς τὸν Ὀδυσσέα
ἔπεμψεν. εἰ καὶ ἄλλως αὐτὸν ἡ «Τευχοϑέα ἐν τῷ μέσῳ περιεποιήσατο. ἐκ μέντοι τῆς τῶν Φαιάχων γῆς
εἰς ᾿Ιϑάκην, πομπὴ ἀνϑρώπων τὸν ᾿Οδυσσέα ἤγαγε. Σχεδία δὲ χυρίως μὲν, ἡ μονόξυλος ἢ ἡ ὀλιγόξυ-
Aog οὕτω χαλ ἰουμένη, διὰ τὸ σχεδὸν i ἤγουν ἐγγὺς καὶ οἷον αὐϑωρὸν συμπεπῆχϑαι αὐτοσχεδίως zal μὴ
ἀναβεβλημένως. ἡ δὲ ῥηθϑεῖσα τοῦ Οδυσσέως σχεδία ἡ πολύδεσμος, οὐχ ἢν φασι σχεδία κυρίως, ἡ μὲν
γὰρ σχεδία, πηδάλιον οὐχ ἔχει. αὐτὴ δὲ, ἕξει. πλὴν σημειωτέον ἐνταῦϑα ὡς ovx ἤδη διατοῦτο καὶ ci
xc Ὅμηρον Φαιακικαὶ νῆες, σχεδίαν ἂν λεχϑεῖεν οἷα μὴ διοιχούμεναι πηδαλίοις ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς φα-
γήσεται. ἐχεῖναι γὰρ, τερατώδεις εἰσί τινὲς ὡς ἐχεῖ λεχϑήσεται. "Ioréov δὲ καὶ ὕτι λείπει τὸ ναῦς ἐν τῷ
σχεδία, Ἷ tva λέγῃ ὃ ποιητὴς, ἐπὶ σχεδίης νηός. γίνεται δὲ ἡ σχεδία ὡς ἐῤῥέϑη, ἐκ τοῦ σχεδόν. χαϑὰ
καὶ ἐκ τοῦ ἀμφαδὸν ἀμφάδιος χαὶ ἀμφαδία. Io. ὕδεσμος δὲ, ἡ πολλοῖς ἐνδεδεμένη γόμφοις. ὕπερ οὐδ᾽
αὐτὸ ἡ κυρίως σχεδία € ἔχει. Τὸ δὲ πήματα πάσχων, ἀντίχειται πρὸς τὸ, ἀπήμων ἦλϑε. ( Vers. 34.)
30 Σχερία δὲ πάδλαι ποτε, ἡ τῶν (Φαιάκων νῆσος. τὸ δὲ ἀρχαιότατον, Δρεπάνη φασὶν ἐχαλεῖτο. ὕστερον
δὲ, ἐκλήϑη Κέρχυρα. περὶ ἧς ἐν τοῖς τοῦ περιηγητοῦ γέγραπται. κεῖται δὲ ἡ Σ,χερία πρὸς τῷ ᾿Ιονίῳ
κέλπῳ. φέρεται δὲ μῦϑος περὶ αὐτῆς, τοιοῦτος. “ήμητρα φοβουμένη μή ποτε οἱ ἐκ τῆς ἠπείρου ἄντι-
χκρὺ τῆς νήσου ταύτης ῥέοντες ποταμοὶ, προχώσαντες αὐτὴν χεῤῥονησιάσωσιν, ἐδεήϑη Ποσειδῶνος ἀπο-
στρέψαι καὶ ἐπισχεῖν τὰ τῶν τοιούτων ποταμῶν ῥεύματα. ὧν καὶ ἐπισχεϑέντων, ἀντὶ “ρεπάνης Xye-
ple ἐκλήϑη παρὰ τὴν τῶν ῥευμάτων ἐπίσχεσιν. Ὅτι δὲ ἐρίβωλος καὶ ἄλλως δὲ εὐδαίμων ἡ τῶν Φαιάκων,
«i ἱστορίαι λέγουσιν. Ἢ δὲ κλῆσις τῶν Φαιάκων, ἀπό τινος ἐνδόξου Φαίακος. Κέρχυραν γάρ φασι τὴν

ΡῬΗΨΩΏ 1 ΔΙΑ ΒΕ. Vs.86—47. 107

᾿Ασωπίδα Τί|οσειδῶν ἀγαγὼν εἰς Σχερίαν καὶ μιγεὶς, ἴσχει παῖδα Φαίακα, ἐξ οὗ οἱ Φαίακες. οἷς ἀ) χι-
ϑέους ἡ ποίησις λέγει, ἢ κατὰ 7γένος. ex Meqeoy. xit 2: ydo. ὡς ἐῤῥέϑη ὃ ὁ πρόγονος αὐτῶν Φαίαξ, διὸ χαὶ
συνδιάγουσιν αὐτοῖς ϑεοὶ ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς μυϑεύεται. ἢ διὰ τὴν εὐδαιμονίαν τὴς xaT αὐτοὺς γῆς.

ἢ διὰ τὸ φιλόξενον xci τὴν λοιπὴν ἀρετήν. 0 xci κρεῖττον εἶναι δοχεῖ. ἐρεῖ γὰρ ὁ Φαίαξ ᾿Τλκίνοος,
ἃς ἐγγὺς ἐσμὲν τῶν ϑεῶν καϑάπερ Κύκλωπές τε καὶ ἄγρια φῦλα Τιγάντων. ἤγουν οὕτως ἐσμὲν φίλοι
ϑεοῖς, ὡς ᾿ῳκείωνται ἀλλήλοις οἱ Κύκλωπες χαὶ οἱ Τἴγαντες οἱ λῃστριχοί. λαβὼν ἐκεῖνος τὴν ὁμοιό- 4o
τητα, ἐκ τῶν ἐναντίων μὲν, ὁμοίων δὲ ὅμως κατὰ σχέσιν ποιότητος. ὡς καὶ εἰ, τις εἴποι, τόσον ἡδὺ τὸ
μέλι , ὅσον ἀηδὲς τὸ ἀψίνϑιον. τοιοῦτον σχῆμα καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ , ἐν τῷ, ἐμοὶ πιχρὸς τέϑνηκεν 3 ἢ
χείνοις γλυκύς. ' Iaréov δὲ ὡς οἱ ὕστερον Φαίακες εἰ καὶ ναυτικοὶ, ἀλλ οὐ χατὰ τοὺς ὉὉμηρικοὺς ἀγα-

10 ϑοὲ καὶ ὁδ ϑοὶ τὴν φιλίαν. οἵ ἐν τοῖς Περσικοῖς ἑ ἑξήκοντα γῆας πληρώσαντες, μόγις TE ἀνήχϑησαν ὡς
ἡ ἱστορία φησὶ, χαὶ σκῆψιν δὲ ὕστερον ἐποιήσαντο ὑπὸ ἐτησίων ἀνέμων κωλυϑῆναι. καὶ οὕτω διεκρού-
σαντο τοὺς “Ελληνας. μελετήσαντες, καὶ τὸν Πέρσην ἄλλως πως παραχρούσασϑαι. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὡς
ἐν τοῖς ἑξῆς καὶ ἀνϑρώπους διοτρεφεῖς. τοὺς Φαίακας ἐρεῖ. χαὶ ἔστι xci αὐτὸ ἑρμηνεία τις τοῦ ἀγχί-
ϑεοι. Ὅρα δὲ κάλλος παρισωτικὸν ἐν τῷ, γεγάασι. τιμήσουσι. πέμψουσι. (Vers. 38.) To δὲ ἐσθῆτα,
προσηγοριχῶς ἐῤῥέϑη; ἀντὲ τοῦ, ἐσθῆτας. ἄλλως γὰρ οὐχ ἦν ἡ λέξις εἰς δάχτυλον “χρήσιμος.
( Vers. 39.) Τὸ δὲ πολλὰ, ὡς ἐπὶ χτημάτων εἶπε. χτήματα γὰρ ὁ gas xc τὰ ἑξῆς ὕσα ἐκ πῆς
λείας ἔλαχεν 6 ἄν Ὀδυσσεύς. ἤγουν ἐκτήσατο διὰ -συνήϑους λαχμοῦ. Τὸ δὲ ἐξήρατο, ἢ ἀντὶ τοῦ ἐξαίρετ'
ἔλαβεν. ἡ ἢ ἐξ " Aotog ij ἤτοι πολέμου & ἔσχε. κατὰ τὸ, ἐμόγηἶσε καὶ ἤρατο. ἢ) καὶ ἁπλῶς ἀντὶ τοῦ, ἦρε. αὶ 50
σημείωσαι δύο τούτους ἥρωας ἐν πλάνῃ πλουτήσαντας ἄλλως μέντοι καὶ ἄλλως , τὸν ᾿Οδυσσέα δηλαδὴ
20 xci τὸν Λενέλαον. (Vers. 44. ) Ὅτι καὶ τῷ ᾿Ἑρμῇ χαϑὰ καὶ τῇ ᾿᾿ϑηνᾷ πρὸ τούτων, χαλὰ πέδιλα ὃ
μῦϑος δίδωσιν. ἀμβρύσια. χρύσεια. ἐρ αὐτὸν ἔφερον ἐπί τε ὑγρὰν ἐπί τε ἀπείρονα γαῖαν, ὁμοίως
ἀνέμου πνοαῖς. οὐ μὴν ὁμοίως πτεροῖς “ἐξ ὧν οἱ κατὰ τὸν “Ἑρμῆν. λόγοι παρωνυμοῦνται. πτε τροῦ γὰρ
205 ταχύτερον ἄνεμος. προϊὼν μέντοι, xci πέτεσϑαι αὐτὸν ὃ ποιητὴς ἐρεῖ ῥάβδον μετὰ χερσὶν ἔχοντα.
“ὅπερ οἰκειότερον ' Epui διὰ τοὺς πτερόεντας λόγους. δῆλον δὲ ὅτι ὥσπερ τοὺς χατὰ σπουδὴν τρέχον- θο
τας οἱ πόδες φέρειν λέγονται, οὕτω καὶ ὧδε τὸν ᾿ρμῆν τερατωδέστερον ὡς χαὶ ἀλλαχοῦ τὴν ᾿᾿Ιϑηνᾶν,
τὰ χρυσᾶ φέρει πέδιλα. ὡς δὲ ἐκ τοῦ περὲ πέδον εἰλεῖσϑαι γίνελται τὸ πέδιλον καὶ ὡς διὰ τῆς 66 1529
διφϑόγγου τὴν αὐτοῦ παραλήγουσαν οἱ παλαιοὶ €, ἔγραφον, δεδήλωται καὶ ἀλλαχοῦ. εἰς δὲ σύμβολον τοῦ
χατὰ τὸν “Ῥρμὴν τάχους, καὶ ὃ sei τὴν αὐτοῦ κεφαλὴν πλαττόμενος πέτασος εἴληπται. χατὰ τὸν
εἰπόντα ὡς “Ἑρμῆς πέδιλα εἶχε καὶ κηρύκειον ἐν χειρὶ , xc πέτασος αὐτῷ 5v περὶ τὴν κεφαλήν.
30 γενικὴ δὲ λέξις τὰ πέδιλα, λεγόμενα καὶ ἐπὶ (7υν μκῶν. εἴδη δὲ αὐτῶν μυρία ἐπί τε ἀνδρῶν ἐπί τε
γυναικῶν. οἷον διάβαϑρον. γυναικεῖον δὲ αὐτὸ Ἀφόρημα. ὡς τὸ, διώβαϑρον λεπτὸν φορεῖ. βαυκί- 10
δες. ὡς τὸ, φελλός ἐν τοῖς βαυχίσιν ἐγκεκάττυται. ἀρβύλαι αἱ xci ἀρβϑυλίδες. ἀσχέραι. περσιχαί,
ὧν χρῆσις καὶ παρὰ τῷ κωρεκῷ. Ὅτι ἴδια φορήματα παρὰ τῷ ποιητῇ, ᾿᾿ϑηνᾶς μὲν, δόρυ. Ποσειδῶ-
vog δὲ, τρίαινα. ἣν φέρει καὶ εἰς Αἰϑίοπας ἀπιών. δι᾿ ἧς ποιεῖ τὰ εἰς τὸν ᾿Οδυσσέα καχά. * Epuov
δὲ φόρημα, ῥάβδος. φησὶ γοῦν Ὅμηρος. εἵλετο δὲ ῥάβδον τῇ τὶ ἀνδρῶν 6 ὄμματα ϑέλγει ὧν ἐϑέλει.
τούς δ᾽ αὖτε καὶ ὑπνώοντας ἐγείρει. τὴν, μετὰ χερσὶν ἔχων, πέτετο χρατὺς ἀργειφρόντης. *0 ἐστι χρα- 20
ταιός. ( Vers, 47. ) ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τὴν τοῦ "Louov ῥάβδον χρυσῆν vraie uii εἰπὼν, ὅμως ὧν τοῖς ἑξῆς
χρυσόῤῥαπιν αὐτὸν προσειπὼν, ἐμφαίνει τὸ τῆς ῥάβδου χρύσεον. ode γάρ φασιν, ἡ ῥάβδος. eq ἧς
“Ἑρμῆς χρυσόῤῥαπις. ὃν ἐχρῆν ἔχοντα χρυσᾶ πέδιλα, καὶ χρυσόῤῥαπιν εἶναι. ἀλληγορία δὲ τῆς τοιαύ-
4o τῆς “Βρμαϊκῆς ῥάβδου ἐ ἐνεργημάτων, τὸ τοὺς μὲν νήφοντας, κηλεῖν. τοὺς δὲ καϑῃρημένους δί ἔχλυσιν,
διεργείρειν. ἢ χαὶ ἄλλως ὡς ϑέμις λόγῳ, τοὺς μὲν ὀρϑίους πλέον ἢ δεῖ χαὶ ἀγήνορας» aga va διὰ
πειϑοῦς. τοὺς δὲ χαλίφρονας, μεριμνηλτὰς ποιεῖν ὡς τοῦ λόγου τοιαῦτα δυναμένου ἐν οἷς πῇ μὲν 30
200 ἐπιειχεύεται καὶ παραμυϑεῖται καὶ μειοῖ τὰ ἐγκλήματα ἢ καὶ τέλεον ἐξαιρεῖ αὐτά, πῇ δὲ, ἐχτραχύνει καὶ
σφοδρύνει καὶ itn καὶ αὔξει. ταῦτα δὴ τὰ τῆς ᾿Τρμαικῆς ῥάβδου τῆς ῥητοριχῆς δηλονότι mac ovs.
εἴρηται δὲ περὶ τῆς τοιαύτης ῥάβδου, καὶ ἐν᾿Ιλιάδι. Τὸ δὲ ϑέλγειν νῦν ἀντὶ τοῦ κοιμίζειν λέγεται ὥς
φασιν οἱ παλαιοί. καὶ οὐδὲ νῦν ἡ λέξις ἐπ᾿ ἀγαϑῷ κεῖται, ἀλλὰ στέρησιν δηλοῖ τοῦ νήφειν. οὗ ἀνάπαλιν,

108 PAOPOIAIA E Vs.50—54.

4o TO ὑπνώοντας ἐγείρειν. Tov δὲ χρατὺς, οὔτε κλίσις πα ρὰ τῷ ποιητῇ κεῖται, οὔτέ τις ἑτεροία nep
γωγὴ ἀπ αὐτοῦ. (Vers. 50.) ' Ὅτι Ὁμήρου εἰπόντος ὡς Πιερίην ἐπιβὰς ὃ ' Eouijs , && αἰϑέρος ἔμπεσε
πόντῳ, οὐχ ἂν ἀπειχότως “Ἡσίοδος δοκοίη i ἐχ Πιερίας τὰς Δούσας ἐπιχαλέσασίαι διὰ τὸ κατ᾽ ἄλληγο-
ρίαν ἐπίηρον τοῦ λόγου τοῦ κατὰ τὰς Διούσας. ἄλλως δὲ xc ἱστορίαν, ὕρος παρώνυμον Iitoóg τινος
ἥρωος ἡ Πιερία, Διακεδονιχόν. ἱερὸν Movoov. περὶ οὗ χαὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν Ιλιάδα εἴρηται. Ὅρα δὲ τὸ
μὲν Πιερίην ἐπιβὰς, ἐπὶ γῆς οἰχείως ῥηϑέν. Τὸ δὲ ἔμπεσεν, ἐπὶ πόντου χαιρίως χαὶ αὐτό. Σημείωσαι
δὲ τὸ ἐπιβὰς αἰτιατικῇ συνταχϑέν. ἕτερον ὃν παρὰ TÓ, ἐπιβὰς ἵππου ἢ ἅρματος. ( Vers. 51.) Ὅτι τὸν

50 Eouiiv ὁ ποιητὴς ἐς Καλυψὼ ᾿Ἄτλαν" ris ὡς εἰς συγγενῆ σταλέντα, Acoo εἰκάξει. ποιητικῶς μὲν, διὰ
τὸ κατὰ ϑυμὸν εὔπλαστον. τοιούτῳ γὰρ ἔδει ὄρνιϑι παραβαλεῖν τὸν τῇ ϑαλ ἄσσῃ ἑαυτὸν ἐπαφέντα, οὐ
μὴν ἀετῷ ἤ τινι τοιούτῳ. ταῦτα γὰρ εἰ καὶ εὐγενῆ, ἀλλὰ οὐ πυχνόπτερα χαὶ οἷα νήχεσϑαι. ἀλληγορι- 10
χῶς μέντοι, λάρῳ εἴκασται δ΄ Ῥιομῆς, διά re τὸ λευκὸν καὶ ὡς εἰπεῖν ἐναργὲς ἀφ᾽ οὗ χαὶ ᾿Ἡργειφόντης
χαλεῖται. ὡς λόγος ἐναργῶς φαίνων τὰ χατὰ ψυχὴν, καὶ διότι δὲ ὃ λάρος παρηχεῖταί πως τῷ λαρῷ
τουτέστι τῷ γλυκεῖ, ὡς καὶ iv ᾿Ιλιάδι ἔκκειται. τοιοῦτος γὰρ ὃ ᾿ρμῆς λόγος, πολὺ ἔχων τὸ λαρόν.
᾿Ιστέον δὲ, ὅτι τὸν λάρον, τῇ εὐηϑείᾳ ἡ ὕστερον προσοχὴ rogos da ἀποχληροῖ. ὅϑεν, καὶ λάρους
τοὺς εὐήϑεις φαμέν. οὕτω δὲ καὶ Κέπφους , ἀπὸ κούφου ὡς quapt οἱ παλαιοὶ ὀρνυϑαρίου χαὶ εὐμετα-
χειρίστου χαϑὰ καὶ παρὰ τῷ κωμικῷ ἔστιν εὑρεῖν. καὶ ὦτοι δὲ οἱ αὐτοὶ, ἀπὸ ὀρνέου μιμηλοῦ χαὶ εὐεξα-
πατήτου. ὡς ἀλλαχοῦ σαφῶς δηλοῦται. διὸ καὶ ἡ κωμῳδία σχά πτουσα τοὺς ᾿Ιϑηναίους, ὦ μόνοι ὦτοι
τῶν ᾿ Ελλήνων, ἔφη. λοιδοροῦσα ἐ ἐκείνους, ὡς ógov ἀπατωμένους οἷς ἀκούουσιν. ( Vers. δῶν ) ἔστι δὲ
ἡ περὶ τοῦ καϑ' ᾿ Βρμὴν λάρου φράσις, αὕτη. σεύατ' παι ἐπὶ κῦμα, λάρῳ ὄρνιϑι ἐοικώς. ὥςτε κατὰ

60 PUT κόλπους ἁλὸς, ἰχϑῦς ἀγρώσσων, πυχινὰ TUTO Ἀρὰ δεύεται ἅλμῃ. τοῦτο δὲ, ἴδιον τῶν ἐναλίων 20
ὀρνίϑων. οἷα τῆς φύσεως ὥς φησι Πίος, τὴν πύχνωσιν παρεσχημένης τοῖς ἐξ ὑγρῶν ionge TÓ
ζῆν, ἵνα μὴ ócÓtoc πρὸς τὴν σάρκα διϊκνούμενον τὸ ὑγρὸν, πημαίνῃ αὐτήν. (Vers. 54.) Εἶτα τὴν
παραβολὴν ἀποδιδοὺς, φησί. τῷ, ἴχελος, πολέεσσιν ὀχήσατο κύμασιν "Eowne. τοῦτον δὲ, παρένϑε-
τον οἴονταί τινὲς τὸν στίχον καὶ ὀβελίξουσιν ἤτοι ἀϑετοῦσιν, ὡς ἐπεβληϑέντα, χαὶ τὸ τῆς πτήσεως
ἀχρειοῦντα τάχος. βραδύτερον γάρ qaot πορεύσεται “Ἑρμῆς χύμασιν ἐποχούμενος χαὶ μὴ ὑπερφερόμε-

1523vos αὐτῶν καὶ οὕτω κατὰ τὴν S λέξιν πετόμενος ἢ ἅμα πνοιαῖς "ἀνέμων φερόμενος. οἱ δὲ τοῦτο
ποιοῦντες, τί ἂν ἐροῦσι πρὸς τὸ, ἐξ αἰϑέρος ἐ ἔμπεσε πόντῳ. εἰ γὰρ πέτεται, πῶς ἔμπεσε πόντῳ; ἢ δη-
λονότι, ὡς ὃ παραβολιχὸς λάρος, οὕτω δὲ καὶ τοσόνδε διαδραμεῖν ἁλμυρὸν ὕδωρ 0 Βρμῆς ἐρεῖ. εἰ δὲ
χαὶ ἴσως δόξει διὰ τὰ εἰρημένα, ὃ λάρος “Ερμῇ ἀνακεῖσϑαι, ἀλλὰ μάλιστα ᾿Ἡρακλεῖ φχείωται ἢ ὃ
ἁπλῶς, ἢ ὃ λεγόμενος βουφάγος, ἐπεὶ τοιοῦτος καὶ ὃ “Ἡρακλῆς. «““επρεὺς γάρ φασιν Ἡρακλεῖ: ἐρίσας 3o
δίσχῳ, καὶ ὕδατος ἀντλῆσαι, καὶ ὃς τις ἀναλώσει ϑᾶττον ταῦρον, λείπεται πάντα. ἤγουν ἡττᾶται
i "Hooziéoz εἰς τὰ εἰρημένα πάντα. εἶτα ϑωρηχϑιεὶς, προκαλεῖταν “Ἡρακλέα, χαὶ ϑνήσκει ἐν τῇ μάχῃ-
οὕτω γράφει, u£v ᾿“ϑήναιος. πρὸ αὐτοῦ δὲ, ἱστοροῦσι xci ἕτεροι. ὡς δὲ οὐ μόνος “Ἡρακλῆς βουϑοίνας
ἦν ἀλλὰ xci ἄλλοι, ἐκ τῶν ἱστοριῶν δῆλον. ἐστί. Θεαγένης γοῦν φασιν ó Θάσιος αὐλ ητὴς, ταῦρον κατέ-
φαγε μόνος. ὃς καὶ φησὶ παρά τινι ποιητῇ, ὡς ἔφαγον Miyoviov βοῦν ἡ ἥγουν. "vov. πάτρη γὰρ βρώμην
οὐχ ἂν ἐπέσχε Θάσος. περὶ δὲ Μίλωνος τοῦ Κροτωνιάτου φησὶ “ωριεὺς, Ort ὃν ἐπόμπευσε βοῦν εἰς

10 χρέα τόνδε κόψας, πάντα χατ' οὖν μοῦνος "δαίσατό vcr. καὶ Τίτορμος δέ φασιν ὁ ᾿Ιταλὸς Mtoipbo s
ἑαυτῷ βοῦν ὡς καὶ αὐτὸ ) γράφει ᾿ϑήναιος. ὅτι δὲ ῥωμαλεώτερος Διίλωνος € Tíroguos, ἐξ ἄλλων ἔστι
γρῶνκει χαὶ τοιαῦτα μὲν ταῦτα. δεινοὺς δὲ χόλ πους λέγει ὃ 0 ποιητὴς , τοὺς χατὰ τὸ προῤῥηθδὲν μέγ
χαὶ δεινὸν πέλαγος. (v ers. 52.) Τὺ δὲ ὀχήσατο, ὡς ἐπὶ 0zov 0 ἐστιν ἅρματος, ἐῤῥέϑη. ἐπὶ γὰρ τοιού- áo
των κυριολεκτεῖται τὸ ὀχεῖσϑαι. ( Vers. 54.) Ὅτι ὥσπερ μέγα δῶμα ἐπὶ ἀνθρώπων, οὕτω μέγα σπέος
λέγει τὸ τῆς Καλυψοῦς. ἣν πολλαχοῦ νύμφην συνήϑως καλεῖ. ἐρεῖ δὲ μετ᾽ ὀλίγα, καὶ εὐρὺ τὸ τοιοῦτον
σπέος. εἶτα καὶ πλ ηϑυνεῖ αὐτὸ ἐν τῷ, ἐν σπέσι γλαφυροῖσιν. εἶτα διασκευάξων τὰ κατ᾽ αὐτὴν ἤγουν TL
εὗρεν αὐτὴν ποιοῦσαν ὃ “Ἑρμῆς, xci οἷα τὰ τοῦ σπηλαίου πέριξ, οὐ γὰρ ἤρκει πρὸς σεμνότητα μόνον
τὸ μέγα εἶναι αὐτὸ εἰ μὴ καὶ ἔκφρασις τῶν ἐχεῖ καλῶν ἐπακολουϑήσει, ἃ δὴ τηλαυγὲς ὡς εἰπεῖν τὸ τοῦ
σπηλαίου ἐτίϑετο πρόσωπον, φησί. πῦρ μὲν ἐπὶ ἐσχαρόφιν μέγα καίετο. τηλόϑι δ᾽ ὀδμὴ κέδρου T

»ΑΨΩΥΙΜΜΙΑ E Vs59—78. 199

εὐχεάτοιο ϑύου T ἀνὰ γῆσον ὀδώδει δαιομένων. ἥδ᾽ ἔνδοϑεν ἀοιδιάουσα ὀπὶ καλῇ, ἱστὸν ἐποιχομένη,
χρυσείῃ κερχίδ᾽ ὕφαινεν. εἶτα ἐκφράζων, φησίν. ὕλη δὲ σπέος ἀμφιπεφύχει τηλεϑόωσα. χαὶ ἑρμηνεύων
τίς ἡ ὕλη. ἐπάγει. κλήϑρη T αἴγειρός τε καὶ εὐώδης κυπάρισσος. ἔνϑα δέ T ὄρνιϑες τανυσίπτεροι
εὐνάξοντο. σχῶπες T ἔρηχές τε τανύγλωσσοί τὲ χορῶναν εἰνάλιαι. τῇσι τε ϑαλάσσια ἔργα. μέμηλεν. ἢ δ᾽
αὐτοῦ τετάνυστο περὶ σπείους γλαφυροῖο , ἡμερὶς ἡβώωσα. τεϑήλει δὲ σταφυλῇσι. χρῆναι δ᾽ ἑξείης
πίσυρες, cov ὕδατε λευχῷ πλησίαν ἀλλήλων. τετραμμέναι. ἄλλυδις ἄλλη. ἀμφὶ δὲ Agente μαλαχοὶ LOU

207 ἠδὲ σελίνου ,οϑήλεον. ( Vers. 73.) Τούτοις δὲ ὃ ποιητὴς ἐπάγων. ἐπιφωνηματικὴν αὔξησιν, φησίν.

Epio καὶ ἀϑάνατός nep ἐπελϑὼν ϑηήσαιτο ἰδὼν καὶ τελεφ ϑείη φρεσίν. ὕπερ ἔπαϑε καὶ ὃ “βρμῆς , οὐ
μόνον ϑαυμάσας ἀλλὰ καὶ τερφϑιείς. ὃ δὴ οὐκ ἀεὶ συμβαίνει , ἔστι γὰρ ϑυρίσασϑαι, xci οὐ πρὸς τέρ-
ver ἀλλὰ πρὸς μόνον ϑάμβος. Καὶ ὅρα ἐνταῦϑα ἐπιμονὴν ῥήματος διὰ τὸ καίριον. ϑηήσαιτο γὰρ
εἰπὼν, ἐπιφέρει. Eva στὰς, ϑηεῖτο. “καὶ, πάντα ϑηήσατο ϑυμῷ. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ovy oiov ἀληϑῶς ἐστι
τὸ τῆς Καλυψοῦς σπήλαιον, ἱστορεῖ ὃ ποιητής. ἀλλ οἷον ἂν ὡς εἰχὸς εἴη τὸ καλῶς ἔχον εἰς ἐνδιαίτημα
ἐνδόξου “προσώπου. ( Vers. 59. ) ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι Ámed μὲν. τῷ ποιητῇ, ἐσχάρα, τόπος ἐστίν ἐφεστίου
πυρὸς ὡς καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς φαίνεται ὅπου ᾽Οδυσσεὺς ἕζεται ἐπ᾽ ,"ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσι. πὰρ πυρί. οἱ δὲ πα-

λαιοὶ, φασὶ χαὶ ἐσχάριον, ᾿ϑυμιατήριον κοῖλον. δῆλον δ᾽ ort ἐσχάραν χαὶ τὸ γυλναικεῖον ἐχάλουν 30

μύριον. ὡς δὲ χαὶ ἕλκους ἐσχάρα λέγεται, δῆλόν ἐστι. Τὸ δὲ πῦρ καίετο, τὴν πυρκαιὰν συντίϑησιν.
ἀρχαῖον δὲ ἡ τοῦ πυρὸς χρῆσις παρὰ τοῖς ἐνδόξοις. ἣν καὶ ὁ τῆς τραγῳδίας Φιλ οχτήτης ἐπαινῶν, φησὶν
ὅτι οἰκουμένη στέγη πυρὸς μέτα, πάντ᾽ ἐχπορίξεν αὐτῷ & ἐχεῖνος νοεῖ. (Vers. 60.) Τὸ δὲ τὴν κέδρον
xai τὸ ϑύον καὶ τὴν χυπάρισσον. εὐώδη εἶναι, ἱστορία ἐστὶ περὶ φυτῶν. μάλιστα δὲ ἡ κυπάρισσος εὐώ-
One. δάφνης δὲ τοιαύτης xci αὐτῆς οὔσης, οὐχ ἠἡϑέλησε μνησϑῆγαι. Ὀππιανὸς δέ που, εὐώδη χαὶ
αὐτὴν χαλεῖ. πρὸς διαστολὴν δὲ τῶν προσεχῶν χλήϑρου τὲ καὶ αἰγείρου ; εὐώδη, κυπώρισσον εἶπε. Τὸ
δὲ εὐχέατον, orm κέδρου. ὡς οὕτω λεγομένηρτς παρὰ τὸ χεάσαι ῥᾷον. ὃ ἐστι χλάσαι. σχίσαι.
ὡς xci ἐν τοῖς ἑξῆς ῥηϑήσεται. ἵνα πλεονάξῃ χαὶ ἐπὶ τῆς κέδρου τὸ ὃ΄. Ὅρα δὲ τὸ ϑύον, δένδρον ὃν
ἐνταῦϑα ἀναντιῤῥήτως. εἰ δὲ ὃ καρπὸς αὐτοῦ εὐώδης ἐστὶ χατὰ τὸ ϑύον ἢ) ϑύος ὅϑεν σύνϑετον μὲν
ὃ ϑυοσχόος, παράγωγον δὲ τὸ ϑυόεν νέφος, ζητητέον. ἑτέρωϑεν. Tov δὲ ὀδώδει μέσου ὑπερσυντελίκου
τὸ κανόνισμα, τοιοῦτον. ono ὀξήσω παρὰ τῷ κωμιχῷ ἐν Σφηξίν. οὗ xci ἄλλως, ὀζέσω χρῆσις pe
πρὸς ὁμοιότητα τοῦ, αἰνῶ αἰνήσω καὶ αἰνέσω καὶ τῶν ὁμοίων. ὀζῶ οὖν ὀζήσω. ὃ παρακείμενος ὥζηλχα,
ἐνεργητικὸς καὶ μέσος, ὦξα δισυλλάβως. ἐν γὰρ τοῖς περισπωμένοις ῥήμασι, μιᾷ συλλαβὴ ἐνδεῖ τοῦ
ἐνεργητιχοῦ παραχειμένου ὃ μέσος, οἷον. ὀλῶ ὀλέσω ὥλεχα, ὦλα. ὅϑεν ᾿4ττικὸν ὄλωλα. ὥζηκα τοίνυν,
0 μέσος ὦζα. χαὶ ᾿“ττιχῶς, ὦ ὄὕζωζα. καὶ τροπῇ 4“ωρικῇ τῶν δύο ζῆτα εἰς δύο δέλτα ὡς καὶ ἑτέρωϑι δηλοῦ-
ται, ὕδωδα. ὑπερσυντέλεκος ὠζώζει καὶ ὠδώδει μετὰ δύο ᾿Δττιχῶ ς αὐξήσεων. καὶ ᾿Ιωνιχῶς ὀδώδει. συστολῇ
τῆς ἀρχούσης. τοιοῦτον δὲ καὶ ner ὀλίγα, τὸ ὀρώρει. ὀρῶ γὰρ τὸ διεγείρω. μέλλων, ὀρήσω. ἐξ οὗ
ὥρηκα. μέσος, ὦρα καὶ ᾿4“ττιχῶς ὦ ὄρωρα. ὅς ὑπερϑέσει χρονικῇ, rd ὥρορα, ὑπερσυντέλικος χοιγὸς,
ὠρώρειν. καὶ ᾿Ιωνικῶς ὀρώρειν. οὗ τρίτον, ὀρώρει δ᾽ οὐρανόϑεν γύξ, δῆλον δ᾽ ὅτι οὐ μόνον ταπεινοῦν-
ται μυριαχοῦ χρονιχαὶ αὐξήσεις Iovizog, ἀλλὰ καὶ ἐκ βραχέων μηκχύνονται Aro, ὡς ἐν τῷ, ἠβου-
λόμην. ἠδυνάμην. ἤμελλον. ἤδη δὲ καὶ ἐν τῷ διηκόνουν, εἰ καὶ ἄλλως αὐτὸ ἐκ τοῦ διαεχόνουν χεχρά-
σϑαι δοχεῖ. (Vers. 6.) Τὸ δὲ ἱστὸν ἐποίχεσθαι xci ᾷδειν, οὐκ ἀγεννὲς ἐνδόξοις γυναιξίν. ὡς χαὶ ἡ
Κίρκη, δηλώσει ἐν τοῖς ἑξῆς. Ὅρα δὲ xci ἐνταῦϑια τὸ, ἱστὸν ἐποίχεσϑοι. σύνηϑες ὃν οὕτω φράξειν τῷ

ποιητῇ. καὶ ὅτι πολυτελὴς ἡ 5n κερκὶς τῇ Ke vyoi. ἀπὸ χρυσοῦ γάρ. xc Ort οὐχ εὐτελὴς ὁ ἱλστός. οὐ γὰρ 50

ἂν ἐποιχομένη οὕτως ἐκέρκιξεν. ὠνοματοπεποίηται δὲ ἡ κερχὶς ὥσπερ καὶ τὸ κρέκειν. ἐξ οὗ καὶ αὐτὴ καὶ
ὄρνεόν τι ἡ χρὲξ, παράγονται. € Vers, 64.) 'H. δὲ χλήϑρη, φυλάσσει μέχρι act νῦν τοὔνομα, ὑποβαρ-
βαριζομένη διὰ προσϑήκης τοῦ G. iyupog δὲ, ταπολλὰ uiv, ἐρημάζει. φυλάττουσα μέχρι χαὶ νῦν
πολλαχοῦ τὸ ὄνομα. ἡ δὲ ἱστορία, ἔχει καὶ ἐν ᾿ϑήναις αἴγειρον ἐπιμεληϑεῖσαν. ὃ πάσχει παρὰ τοῖς gue
λοχάλοις καὶ ἡ κυπάριττος. ἢν γοῦν rue αἴγειρος ᾿ϑήνῃσιν € ἐπάνω τοῦ ϑεάτρου ἀφ᾽ ἧς ἐϑεώρουν οἱ μὴ
ἔχοντες τύπον. ὕϑεν xci " em αἰγείρου à P ée ἐλέγετο. χαὶ παρ᾽ αἵ; γειρον ϑέα, ἡ ἀπὸ τῶν ἐσχάτων. καὶ
Av φασιν εὐωνοτέρα ἡ παρ᾽ αἴγειρον ϑέα. ( Vers, 65.) Τὸ δὲ τανυσίπτεροι χοιγὸν ἐπίϑετον πτηνῶν «

900 ΡΡΑΨΩΙ 4,1 Δ, Vs 66 --- 68.

πετόμενα, τανύουσι, τὰ πτερά. C Vers, 66.) “Σ:κῶπες δὲ, ἢ παρὰ τὸ σχαιὰν ὕπα ἔχειν, καχόφωνοι γάρ.
ἢ παρὰ τὸ ἐν σχιῷ 0 ἐστι νυχτὶ, ἀφιέναι ὄπα. ἢ ἄλλως, παρὰ τὸ ἐν τοιαύτῃ σκιᾷ ὦπα ἔχειν. ἐνεργὸν,
νυχτὸς γὰρ μάλιστα βλέ ἕπουσι. xci δοχοῦσι σκῶπες εἶναι, Gg xovxov as | ιοΐ “Ῥωμαῖοι φασίν. ἕτεροι δὲ,
παρὰ τὸ ἐοικέναι οἷον σχώπτουσι διὰ τὸ διάφορον τῶν σχηματισμῶν , οἷς τὸ ζῷον φυσικῶς διατίϑεται.
τινὲς δὲ χῶπας γράφουσι δίχα τοῦ σίγμα. iv δὲ τοῖς τοῦ ᾿᾿ϑηναίου, φέρεται, ὅτι xai & οἱ ὦτοι τὸ ὄρνεον
θο ὧν μνεία Ἀχαὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα χεῖται, οὕτω καὶ οἱ σχῶπες, ὀρχήσει ἁλίσκονται. καὶ Ort χαὶ γένος
ὀρχήσεως ἀπὶ αὐτῶν καλεῖται σχώψ, λαβὼν τοὔνομα, ἐκ τῆς περὲ τὸ ζῷον ἐν τῇ κινήσει ποιχιλίας. χαὶ
ὅτι χαίρουσιν οἱ σχῶπες καὶ ὁμοιότητι. χαὶ ἀπὶ αὐτῶν, σχώπτειν φαμὲν. τὸ συνεικάξειν καὶ καταστο-
χάξεσϑαι τῶν σχωπτομένων, διὰ τὸ τὴν ἐκείνων ἐπιτηδεύειν προαίρεσιν. ἴσως δὲ τούτων παρώνυμοι zai
oi παρὰ τῷ Τίμωνι σχωπαῖοι, παρὰ dex ἐ ἐπιχωριάζοντες. ἀνϑρωπάρια ἐχεῖνοι μιχρά. καλούμενά 10
qe παρά τισι, στίλπωνες. οὗς οὐχ ἄν τις πάνυ ἀπεοιχέναι εἴποι τοῦ Πιυδαρικοῦ πίϑωνος. ὃν χαλὸν
594ἐχεῖ νος ἐπονομάξει χατά τινὰ ὁμοιότητα στίλπωνος. ἐν δὲ τοῖς τοῦ ᾿᾿ϑηναίου, φαίνεται χαὶ ὅτι σχὼν,
ἴσως δὲ χαὶ σχώπευμα, σχῆμα ἦν ὀρχήσεως ὡς καὶ ἐδηλώϑη. σχὼψ γάρ φησι, σχῆμά TE τῶν ἀποσχο-
πούντων, ἄκραν τὴν χεῖρα ὑπὲρ τοῦ μετώπου κεκυρτωχότων. λέγεται δέ φησιν ὃ σχὼψ, μιχρότερος
εἶναι γλαυκχὸς, χαὶ ἐπὶ μολιβδοφανεῖ χρώματι, ἔχειν ὑπόλευχα στίγματα. δύο τὲ ἐκ τῶν ὀφρύων παρ᾽
ἑχάτερον κρόταφον ἀναφέρειν. πτερά, ἕτεροι δὲ, δύο φασὶ γένη σκωπῶν. χαὶ οἱ μὲν, φϑέγγονται οἱ δὲ
οὔ. καὶ καλοῦνται οἱ μὲν, σχῶπες. οἱ δ᾽ ἀείσκωπες. ἄλλοι δέ φησι τοὺς mag Ὁμήρῳ, χῶπας ὡς καὶ
ἀνωτέρω κεῖται χωρὶς τοῦ σίγμα φασί. Τὸ δὲ σχῆμα τοῦ, σχῶπες ἴρηχές τὲ, σώφρων παρίσωσις, Ὁμήρῳ 208
πρέπουσα. ὃς ἀεὶ μετρίως καὶ ἡρωϊκῶς καλλωπίξει, οὐ μὴ χατὰ τοὺς ὕστερον μὴ ξηλοῦντας αὐτόν. ὧν
χαὶ οἱ κωμιχοί. πρὸς γέλωτα τὴν γραφὴν ὡραΐζοντες. ὁποῖος καὶ ὃ γράψας τὸ, πᾶς δὲ κατ᾽ οἴκους, 20
μάττει. πέττει. τίλλει. χόπτει. εὕει. χαίρει. παίξει. πηδᾷ. δειπνεῖ. πίνει. σκιρτᾷ. λορδοῖ. χεντεῖ. βινεῖ.
τὸ οἷς ἐπάγει ἐχεῖνος x«i τὸ, μολπά. xay ya. ὀσμὴ σεμνὴ μυχτῆρα Oo*va, λιβάνου. σμύρνης. χαλά-
μου. στύραχος. λίνδου. κίνδου. μίνϑου. ἐν οἷς τὸ μὲν λορδοῦν, σχηματισμὸν δηλοῖ σώματος, οὐ
σεμνόν. λίνδος δὲ, ἀνϑηρόν τι εὐῶδες ὃ ὁμώνυμον Zlivào τῇ “ΡῬοδίᾳ πόλει. μίνϑος δὲ, οὐ πάντως κόπρος
ἡ παρὰ τῇ κωμῳδίᾳ, m«Q ὑπόνοιαν. ἀλλ΄ ἡ λεγομένη διαλελυμένως μὲν, καλὰ μἰνϑη. συνϑέτως δὲ
καλαμίνϑη. περὶ ài κίνδου, ζητητέον. ὁμοιοχαταληξία δὲ παιγνιώδης χαὶ τὸ τυρὸς χλωρός. τυρὸς
ξηρός, τυρὸς κοπτός. τυρὸς ξυστός. τυρὸς τμητός. " Eri δὲ καὶ τὸ, αἷξ οὐρανία, κριὸς τομίας. “κάπρος
ἐχτομίας. ve οὐ τομίας. xai οὕτω μὲν καὶ ταῦτα. Τὸ Oii ἴἔρηκες, ᾿Ιωνιχῶς ψιλοῦται, ὡς χαὶ ἡ ᾿Ιλιὰς
ἐδήλωσεν. oU μὲν οὕτω πνευματισϑήσεται, χαὶ ὃ ἱέραξ. ἈΚορῶναι δὲ εἰνάλιαι χατὰ τοὺς παλαιοὺς, αἱ
αἴϑυιαι. ἃς καὶ τανυγλώσσους λέγει, κατά τι ζωϊχὸν ἴδιον. Τοῦ δὲ εἰνάλιαι, περίφρασις τὸ, αἷς ϑαλάσ- 30
σια ἔργα μέμηλεν. οὐ πρὸς σαφήνειαν ῥηϑὲν τοῦ εἰνάλιαι, ἀλλὰ πρὸς ἔνδειξιν πλείω τοῦ, κορώνας τὰς
αἰϑυίας εἰπεῖν. ᾿ΗΙμερὶς δὲ χατὰ μὲν πολλοὺς, ἡ ἥμερος ἄμπελος πρὸς διαστολὴν τῆς ἀγριάδος. ἣν καὶ
τεϑηλέναι φησὶ σταφυλαῖς, ὡς οἷα τοῦ καιροῦ ἐχείνου qs on ὄντος. διὸ καὶ Νότος ἐτηρήδϑη τῷ
20 Ὀδυσσεῖ τηνικαῦτα ὡς φιλοσόφῳ πολυήμερος χαϑὰ ἐν τοῖς ἑξῆς δηλωΐ ϑήσεται. ὃς δὴ Νύτος, πολὺς
τηνιχάδε πνέει καιροῦ ὡς καὶ ᾿Ησιόδῳ δοκεῖ. — ( Vers. 68.) Τετάνυστο δὲ ἡ τοιαύτη ἡμερὶς, διὰ τὸ μὴ
δὲ χλαδᾶσϑαι ὡς εἰχός. διὸ xa σπαργῶσα ἢν καὶ διατοῦτο πλατυνομένη. ὅϑεν καὶ ᾿ἀνάχαρσις ἐν Xzv-
ϑϑαις τὰ ἑλλαδιχὰ διηγούμενος, φησὶ φυτὸν καϑ' “Ελλάδα εἶναι, ὃ παραταϑῆναι ἂν, ἕως καὶ εἰς Σχύ-
ϑας εἰ μὴ xar ἔτος ἐτέμνετο. τὴν ἄμπελον ἐχεῖνος αἰνιττόμενος οὕτω. καὶ ὧδε μὲν περὶ τῆς ἡμερίδος
οἱ πλείους. ἐν δὲ ὑπομνήμασι παλαιοῖς τοῖς εἰς τὸ ξ΄ τῆς ᾿Ιλιάδος, εἶδος λεπτοφλοίου δρυὸς ἡ ἡμερὶς
λέγεται. καὶ ὃ καρπὸς αὐτῆς, σταφυλή. φασὶ γὰρ ὡς αἱ μὲν ἄκαρποι καὶ πλαττύφυλλοι δρύες, ἐρί- 4o
φλοιοι χαλοῦνται παρὰ Περγαμηνοῖς. αἱ δὲ λεπτόφυλλοι καὶ χαρποφόροι, ἡμερίδες. καὶ τοὺς ἐπ᾿ αὐτῶν
εὐθηνοῦντας βότρυς, σταφυλὰς καλοῦσιν. ἐξ ὧν xci ὃ (Sg γίνεται. ἡ γὰρ ἄκαρπος, κηκιδοφόρος ἐστί
διὸ zcà τὸ, δρυσὶν ὑψικόμοισιν ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι, ἰξοφόροις γράφει ᾿“γαϑοχλῆς. καὶ ταῦτα μὲν οἱ παλαιοί.
λέγονται δὲ μέχρι καὶ εἰς ἡμᾶς ὡς xai ἀλλαχοῦ ἐδηλώϑη,, δρύες τινές, ἡμερίδες περί που τὴν Θράκην.
᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτε xe ὁμοιότητα τῆς κατὰ τὴν ἄμπελον σταφυλῆς, σταφυλὴ λέγεται zai ὃ ἐν τῷ στύ-
S0 ματι χίων. ὅτι δὲ τὸ βαυύτονον 7j; σταφύλη τεχτονικὸν ἐργαλεῖον ἐστὶν, ἡ ᾿Ιμὰς δηλοῖ. ᾿Ιστέον δὲ καὶ

PAÁACERAQIAIA E Vs69—8i 201

ὅτι εἴπερ ἄμπελός ἐστιν ἡ ῥηϑθεῖσα ἡ ἡμερὶς, εἰκὸς αὐτὴν καὶ αὐτύματον εἶναι χατὰ τὰ ἐν τῇ γὴ τῶν Κυχλώ-
πων. ἔτι δὲ καὶ ἀναδενδράδα. οὐ γὰρ χαμαὶ εἷρπε ταῖς ὄσχαις 0 ἐστι τοῖς που ρυῤδῆ χλήμασιν, ἀλλὰ
τετάνυστο περὶ σπείους. καὶ εἴη ἂν καὶ αὐτὴ, ἁμάμαξυς. κατὰ τὸν εἰπόντα, ἁμάμαξυς, ὀταυλῆς γένος.
οἱ δὲ, ἀναδενδράδα φασίν. ὅτι δὲ καὶ ᾿διάφορα εἴδη ἀμπέλων, οἱ παλαιοὶ δηλοῦσιν. “ὃν αἷς καὶ ἡ ξυστὰς,
εἰχῇ φασι πεφυτευμένη ἄμπελος. καὶ ἡ σταχὰς, ἡ κατὰ στοίχους δηλαδή. (Vers. 69.) Τὸ δὲ ἡβώωσα,
μετήνεχται ὅϑεν καὶ τὸ, ἡβηδὸν ἀνελεῖν, &vri τοῦ κατὰ ἥβην 0 ἐστι πάντας τοὺς ἡβῶντας. ( Vers. 70.)
«Αἱ δὲ κρῆναι προὐπόχεινται, ἵνα πιϑανεύσηται τοὺς λειμῶνας ὁ ποιητής. οἷς χρεία ὕδατος τοιούτου.
«Τευχὸν δὲ ὕδωρ τὸ χρηναῖον τοῦτο, διὰ τὸ ἀβαϑές. τὸ γὰρ βαϑὺ μέλαν φαίνεται. ὡς δὲ τοῦ λευχοῖ
παράγωγον τὸ λευκαίΐνειν, αὐτοῦ δὲ ἡ λεχάνη, ἐς τοσοῦτον εἰρήσϑω. (Vers. 71.) Τὸ δὲ πλησίαι, ὡς
10 ἀπὸ ἀρσενικοῦ εἴρηται, ὃ᾽ πλησίος. 0 καὶ ἀλλαχοῦ, φαίνεται. οὗ ἡ αἰτιατικὴ παρήγ αγε τὸ πλησίον
ἐπίῤῥημα. ( Vers. 72.) ““ειμῶνες δὲ μαλακοὶ, ἐν οἷς ἐστι pudicitia ἐνεύδειν. ἀφ᾽ ἧς ἐννοίας χαὶ λεγε:
ποίης που λέγεται ποταμύς. ἅμα δὲ xci πρὸς διαστολὴν τῆς χραναῆς γῆς: ᾿ἐχείνη yap. οὐ μαλαχή.
To "δὲ ἴ ἴου, σίου τινὲς γράφουσιν, ὃ χαὶ κρεῖττον. ὡς x«i πολλοῖς ἀρέσχει τῶν παλαιῶν. ἴα; γὰρ ἐν λει- 4o
μῶσιν οὐχ εἰσὶν, ἀλλὰ σία, ὡς μέχρι. γῦν φαίνεται. οἷς καϑὰ καὶ τοῖς σελίνοις, “χρεία δαψιλοῦς ὕδατος.
ϑάλλουσι γὰρ πλέον ἐν αὐτῷ. διὸ καὶ πηγὰς προανέῤῥηξεν ὑδάτων ὡς ἐῤῥέϑη ὧν χωρὶς οὐχ ἔστι ϑαλ-
Aav αὐτά. εἰ δ᾽ ἔστιν ἐνταῦϑια lov μνεία, ἰστέον ὅτι τὲ εἰ καὶ μὴ ἐν μέσοις ὕδασιν, ἀλλ᾽ οὖν. ἔνϑεν
που καὶ ἐχκεῖϑεν εἰχὸς ἣν παραπεφυχέναι ἴα. ὧν yoo&, οὐ μόνον πορφυρέα καὶ κιῤῥὰ, ἀλλὰ καὶ λευχὴ
δι᾿ ἣν λευχόϊα τὰ τοιαῦτα καλοῦνται. καὶ ὅτι τὸ ἴον, ἔκ τινων ᾿Ιάδων νυμφῶν ἔσχε τὴν χλῆσιν, χαρι-
σαμένων αὐτὸ "Iovi πρώτῳ, καὶ ἐκλήϑη ἐντεῦϑεν ἴον, παρωνύμως ταῖς τε not καὶ τῷ λαβόντι τήν
20 χάριν Ἴϊωνι. καὶ ὅτι καὶ τὸ κρίνον τὸ καὶ λείριον κατά τινας ἴον im ἐνίων ἐκαλεῖτο, καὶ ταῦτα “μὲν,
περὶ ἴου. Περὶ δὲ σελίνου, ἐῤῥέϑη μὲν χαὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα. ἐν τοῖς προχειμένοις 'δὲ, εἰπεῖν ἄρχέ:
σει ὅτι τὸ μὴ βραχὺ ἀλλ εὐγενὲς ἢ καὶ εὐμέγεϑες ἢ παχὺ σέλινον, ἱπποσέλινον ἐλέγετο. οἷα τοῦ ἵππου
πρὸς ἔνδειξιν μεγέϑους χειμένου χαϑὰ καὶ ἐν τῷ ἱππομανὴς tere ἤγουν ὃ πάνυ μανιώδης." τοῦτο δὲ,
πρὸς ὁμοιότητα, τοῦ βοῦς ἐπενοήϑη, ἐπεὶ καὶ ὁ βοῦς ἐ ἐπιτείνει ἐν τῷ βοῦ ἐ ἐπιτατικῷ μορίῳ. εἴρηται γὰρ 5o
χαὶ ἐν τοῖς κατὰ τὴν ᾿Ιλιάδα, ἐκ βοὸς εἰλῆφϑαι τὸ τοιοῦτον ἐπίῤῥημα, διὰ τὸ τοῦ ζῴου μέγεϑος. 0
περ ἅπτεται xcà ὃ εἰπὼν τὸ, μέγας δὲ πλευρὰ βοῦς. ὅτι δὲ Πτολεμαῖος “Αἰγύπτου βασιλεὺς ὃ ὃ εὐεργέτης,
ἠξίωσε γραφῆναι map Ὁμήρῳ τὸ, λειμῶνες μαλαχοὶ σίου ἠδὲ σελίνου, οὐ ᾿ μὴν ἴου, ἔα γὰρ μετὰ σελίνων
209 μὴ φύεσθαι ἀλλὰ σία, ὁ ᾿4ϑήναιος ἱ ἱστορεῖ. λέγων καὶ ὅτι τὰ σία, φυτὸν σελίνῳ ἑλείῳ τὸ φύλλον. ἔου-
χός. Τοῦ δὲ ϑήλεον, μέλλων ϑηλήσω, ἀπὸ περισπωμένου γὰρ χέχλιται ῥήματος, χαὶ οὐκ ἀπὶ αὐτοῦ
δο δὴ τοῦ ϑάλλειν βαρυτόνρυ. "Ev δὲ τῷ, χαὶ ἀϑάνατος ἰδὼν ϑηήσαιτο καὶ ἑξῆς, "εριαυτθ θγεῖ ὃ ποιη-
τὴς ἀποδεξάμενος ἑ ἑαυτὸν τῆς ἐχφράσεως. καὶ ἐχφράσει μὲν ἐν τοῖς ἑξῆς" Ὅμηρος, xci τὰ τοῦ 4Àxt-
γόου σεμνὰ ἔνϑα στὰς ὁ Ὀδυσσεὺς πάντα ϑηεῖται. οὐ μὴν. ἐρεῖ καὶ Δγεοῖς εἶναι ϑηητὰ ἐκεῖνα.
(Vers. 77.) Ὅτι πιϑανὸς ὅτι μάλιστα ὧν ày τοῖς πλάσμασιν ὃ ποιητὴς, ἐν μὲν ϑνητοῖς προσώποις
παρ᾽ oig xci ἄγνοια, οἶδεν ἐρωτᾶν τίς πόϑεν εἷς ἀνδρῶν. xcd πορίξεσϑαι οὕτω λόγων. λαβάς.. παρὰ δὲ
ἀϑανάτοις , οὐχ ἔχει οὕτω ποιεῖν. διὸ φησὶν ἐνταῦϑα ὡς ἡ Καλυψὼ οὐκ ἠγνοίησεν ἰδοῦσα τὸν ἱΒρμῆν.
οὐ γάρ T ἀγνῶτες ϑεοὶ ἀλλήλοισι πέλονται ἀϑϑάνατοι. οὐδ᾽ εἴτις ἀπόπροϑι δώματα voie. τοῦτο δὲ
δύναται παρῳδηϑῆναι καὶ εἰς ἄνδρας ἐνδόξους ot τῇ φήμῃ 7νωρίζονται καὶ εἰ μαχράν που οἰκοῦντες τυγ- 6o
χάνουσιν. C Vers. 81.) Ὅει δεινῶς μεϑοδεύει ὁ ὃ ποιητὴς, μὴ εἶναι τὸν ᾽Οδυσσέα ἔνδον παρὰ τῇ Καλυψοῖ
ὅτε εἰς αὐτὴν ἤἦλϑεν" Ἑρμῆς. ποιεῖ δὲ τοῦτο; ἵνα 7 πρόφρασσα χατὰ τὸν ποιητὴν δόξῃ χαρίσασϑαι αὐτῷ
"Ao ἡ Καλυιννὼ τὸν πλοῦν ἀπ᾽ ἑαυτῆς, καὶ ὀφλήσῃ ἐκεῖνος χάριν αὐτῇ. φησὶ γοῦν Urt ἐπὶ ἀχτῆς κλαῖε χα-
᾿ϑήμενορ' ἔνϑα πάρος γε. δάχρυσι χαὶ στοναχῇσι zc ἄλγεσι ϑυμὸν ἐρέχϑοων; 0 ἐστι διατέμνων. Óte-
σχίζων. 2E οὗ καὶ τὸ tgeizew. χαὶ φυτὸν ἐρείχη. καὶ ὄσπρια ἐρειχτά. ἢ, ἐρέϑων, ἀντὶ τοῦ ἐρεϑίξων.
πλεονασμῷ τοῦ 7. προϊὼν δὲ, περὶ Ὀδυσσέως ἐρεῖ καὶ ὡς οὐδέ mor ὄσσε δαχρυόφιν τέρσοντο. xeret-1525
Bero δὲ γλυχὺς αἰὼν, νόστον ὀδυρομένῳ ἐπεὶ οὐκέτε αὐτῷ ἤνδανε νύμφη. καὶ Urt νύκτας μὲν, lave xai
ἀνάγκῃ ἐν σπέσι γλαφυροῖς map οὐκ ἐϑέλων ἐδϑελούσῃ τῇ Kaanpoi. ἤματα δ᾽ ἐν πέτραις καϑιίζων

du ἀχτῇ, δάχρυα ἔλειβε πόντον ἐπὶ ἀτρύγετον δερκόμενος, εἰ γὰρ καὶ αἰψηρὸς ὁ τοῦ γόου κόρος, ἀλλὲ
CowwxNT. 1N Opxas. Tox. I. Cc

202 ῬΑΨΙ147.4. E Vs85—9;.

τῷ Ὀδυσδεῖ οὐδέποτε ὕσσε δαχρυόφιν τέρσογτο διὰ τὸν τῆς πατρίδος πόϑον. Βλέπει δὲ ἐπὶ πόντον
'O3vcasüc χαϑὰ καὶ Aid eos ἐν ' Daci , ὡς δι᾿ αὐτοῦ. τε χαταπλεύσας, καὶ δι᾿ αὐτοῦ ἐϑέλων ἀναχϑή-
σεσϑαι. xol φιλῶν μὲν αὐτὸν, μισῶν δὲ τὴν ἐφ᾽ ἧς διάγει. (Vers. 835.) Τὸ δὲ δάκρυσι καὶ στοναχῇσι
χαὶ ἄλγεσι, κάλλος μὲν ἔχει διὰ τὰ πάρισα. ἐντελῶς δὲ φράζει λύπην μεγάλην. ἐν à xci δακρύει τις
καὶ στενάζει χαὶ ἀλγεῖ παϑαινόμενος τὴν ψυχήν. ( Vers. 84.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι χοινοῦ μὲν ὄντος τοῦ λεί-
βειν" Ἰωνικοῦ δὲ τοῦ εἴβειν περιαιρέσει τῆς ἀρχῆς 0 δὴ ϑεωρεῖται καὶ ἐν τῷ, σῦς χαὶ ὑς xaO “Ηρῳδια-
vov, ἀμφοῖν κεῖται χρῆσις ἐν τοῖς εἰρημένοις, τὸ μὲν γὰρ δάκρυα λείβων, κοινόν ἐστιν. ᾿Ιωνιχὸν δὲ,
10 τὸ, χατείβετο αἰών. Περὶ δὲ τοῦ ἀν δάνειν, εἴρηται μὲν xci ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα. ῥητέον δὲ καὶ
ἐνταῦϑα τὰ τοῦ ᾿Ηρακλείδου. ᾧ δοκεῖ, ἀπὸ τοῦ ἅδω γενέσϑαι αὐτὸ xc ὁμοιότητα, τοῦ λάβω λαμβάνω
καὶ τῶν ὁμοίων. οὗ δὴ ἅδω, χρῆσις καὶ παρ᾽ Ὁμήρῳ ἐ ἐν τῷ, ἅδε δ᾽ “ἔχτορι μῦϑος ἀπήμων, ἤγουν ἤρε- 1o
OX&Y. εἰπὼν γὰρ ὅτι τὸ δάκνω συγκοπήν τινές φασιν εἶναι τοῦ δαγκάνω, ἐπάγει ὡς τὸ, δάχω μάϑω
Ae rm giro xai ὅσα τοιαῦτα ὑποτακτικὼ, τρισὶ γράμμασιν ὑστερεῖ καὶ μιᾷ συλλαβῇ, τῶν ἐξ. αὐὖ-
τῶν ὁριστικῶν ὧν τὸ ἄλφα παρατέλευτον. τοιοῦτον γὰρ τὸ φύγω ὑποταχτικὸν πρὸς τὸ φυγγάνω. xc
ἐρύγω πρὸς τὸ ἐρυγγάνω. χαὶ τὸ δάκω μάϑω λάχω ἅδω, πρὸς τὸ δαγκάνω perd ano λαχ χάνω ἁνδάνω.
ταύτῃ TOL καὶ τοῦ ἁμαρτάνω, ὑποτακτικόν φησιν εἶναι φαμὲν ] ἁμάτω δίχα τοῦ Q, ὕπως καὶ αὐτὸ τρισὲ
γρόμμασιν ἐχείνου λείπηται. διὸ ἀναλογώτερον, τὸ κι) χάνω καὶ ἱγκάνω, τοῦ κιχάνω χαὶ ἱκάνω. ἵνα
xai αὐτὰ λείπωνται τρισὶ γράμμασι, TOU χίχω καὶ (xo. (Vers. 87.) Ὅτι χρυσόῤῥαπιν 0 ἐστι χρυ-
σεὀῤῥαβδον Ὁμήρου ὡς καὶ προεῤῥέϑη πλασαμένου τὸν “Ἑρμῆν, ἐντεῦϑεν οἱ ὕστερον ὁρμηϑέντες,
κηρύχειον αὐτῷ διδόασιν, ὁποίῳ καὶ τὸ ϑεῖον γένος οἱ ἐξ EouoU χήρυκες ἐχρῶντο εἰς παράσημον. Ὅτι
20 ἔνϑια μὲν ἡνία λέγει καὶ εἵματα σιγαλόεντα, ἔστιν ἐχεῖ νοῆσαι τοιαῦτα, καὶ τὰ εὐαφῆ καὶ ἁπαλά. νῦν 20
δὲ ἐν τῷ, ἐν ϑρόνῳ ἱδρύσασα φαεινῷ σιγαλόεντι, οὔχουν τοιοῦτος ὃ σιγαλόεις ϑρόνος, ἀλλ ἢ ὃ ποι-
κίλος. διὰ τὸ κατεστιγμένος εἶναι. ἢ ὃ σιγὴν ἐμποιῶν διὰ τὸ ἀξιοϑέατον. Ὅτι φιλοξένου καὶ φιλόφρονος
ἐρωτήσεως τε καὶ ὑποσχέσεως τὸ, τίπτε μοι εἰλήλουθας αἰδοῖός τε φίλος τε; αὔδα ὅ, τι φρονέεις. τελέ-
σαν δέ με ϑυμὸς ἄνωγεν. εἰ δύναμαι τελέσαι γε καὶ εἰ ᾿πρλλαμέκομα ἐστί. περὶ οὗ ὅτι πρωϑύστερόν ἐστι,
καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα δεδήλωται. πρῶτον γὰρ ἐξεταστέον εἰ τετελεσμένα ζητούμεϑα, εἶτα χαὶ εἰ
τελέσαι δυνάμεθα. οἰχεῖον δὲ ἐν ὑπερϑέσει τοιαύτῃ, ἐπαγαγεῖν καὶ τὸ, ἀλλ᾿ ἕπεο προτέρω, ἤτοι πρὸ
καὶ ἐπὶ τὰ ἔμιπροσϑεν ἢ καὶ προσωτέρω, ἵνα τοι πὰρ ξείνια ϑείω. .( Vers, 90.) Ὅρα δὲ ὅτι τετελεσμέ-
γον, oU τὸ ἤδη τελεσϑὲν φησὶν, ἀλλὰ τὸ τελεσϑῆναι πεφυχὸς xci δυνάμενον. ( Vers. 93.) Ὅτι παρέ-
ϑηχε τράπεζαν ἡ Καλυψὼ τῷ μυϑικῷ Ἑρμῇ, ἀμβροσίης πλήσασα. χέρασε δὲ νέχταρ ἐρυϑρόν.
So καὐτὰρ 0 πῖνε καὶ ἦσϑεν. αὐτὰρ ἐπεὶ δείπνησε καὶ ἤραρε ϑυμὸν ἐδωδῇ, καὶ τότε δὴ προσεῖπε τὴν Ka- 30
λυψὼ ἀφελῶς οὕτως. (Vers. 97. ) ἐρωτᾷς wu ἐλϑόντα ϑεὰ ϑεὸν; αὐτὰρ ἐγώ τοι νημέρτέως τὸν μῦ- 210
Jov ἐνισπήσω. χέλεαι γάρ. εἴπομεν δὲ ἀφελῶς, ἀκολούϑως τοῖς παλαιοῖς. οἵ φασιν ὅτι εὐτελεῖς οἱ δύο
στίχοι οὗτοι χαὶ κατὰ συνϑήκην καὶ κατὰ διάνοιαν. (Vers. ο5.) Σημείωσαι δὲ € ὅτι τὸ ἐπιτραπέξιον
τοῦτο νέκταρ, καὶ ἡ ἀμβροσία, τὴν φιδατήσιον αἰνίττεσϑαι δύνανται ὁμελίαν τὴν συμποτικήν. "ἢ ἀμ-
4o βροσίας ἂν εἴη zc νέκταρος ἀποῤῥώξ, Τὸ δὲ κέρασε γέκταρ, οὐ δηλοῖ κρά "μά τι, ἀλλ ἀντὶ τοῦ ἐνέχεε
χεῖται ὡς ἀπὸ παλαιᾶς χρήσεως. καϑ' ἣν ὡς καὶ ἀλλαχοῦ σαφῶς ἐδηλώϑη,, κέρασι ζῴων ἐγχέοντες ἔπι-
γον. ᾿Ερυϑρὸν δὲ νέκταρ καϑ' ὁμοιότητα, TOU, οἰνος ἐρυϑρός. ἴσως δὲ σχεύασμά τι χαὶ τὸ νέχταρ ἦν
χαϑὰ καὶ ἡ ἀμβροσία. καὶ γὰρ οὐδ᾽ αὐτὴ κατὰ “μόνην ἀλληγορίαν ὑφίσταται, ἀλλὰ καὶ ἄνϑος τι
ἀμβροσία ἐλέγετο κατὰ Παυσανίαν. ὃς λέγει χαὶ ὅτι ἀμβροσία, γένος τι συνϑέσεως ἐξ ὕδατος ἀχραι-
φνοῦς xci μέλιτος καὶ ἐλαίου παγκαρπίας. (Vers. 95. ) Τὸ δὲ ἤραρε Üvuov ὡς καὶ ἐν ἄλλοις. ἐδη- 4o
5o λώϑη, τὸ ϑυμῆρες ἢ ἐμφαίνει. χαὶ ἄλλως δὲ κατὰ τὸ, ἄγγεσιν ἄρσεν ἅπαντα , λέγεται καὶ τὸ, ἤραρε
ϑυμὸν ἐδωδῇ. t ἵνα χαὶ αὐτὴν ἄρσῃ ὁ ἐσϑίων ὡδπερ ἄγγει τινὶ, τῷ σώματι. ( V ers. 97- ) Τὸ δὲ ϑεὰ
ϑεὸν, ἐντρεπτιχῶς εἰρῆσϑαι δοκεῖ. εἶγε ϑεὰ ϑεῷ λαλοῦσα προςποιεῖται ἀγνοεῖν. Τὺ δὲ ἐνισπήσω,, και-
νότερον ἐχ τοῦ ἐνισπῶ. τὸ μέντοι κοινότερον, ἐνίπτω ἐνίψω. πλὴν, τοῦτο μὲν ἔχει τι καὶ σφοδρότητος.
τὸ δὲ ἐνισπήσω, ἀντὶ τοῦ, ἁπλῶς εἴπω. ( Vers. 92.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἀχολούϑως Ὁμήρῳ εἰπόντι τὸ, πα-
ρέϑηχε τράπεζαν, ἔλεγον καὶ οὗ per. αὐτὸν, παραϑέσϑαν τραπέζας ἐν. καταρχῇ δαιτός. τὸ μέντοι

PA4WoIA41.4 E Ys.100—116. . 903

αἴρειν αὐτὰς, βαστάξεσϑαι ἔφασκον. ἐβαστάζοντο δέ φασι τράπεζαι, δοθείσης χράσεως ἀγαϑοῦ δαί-
μονος. ἤγουν Ἀμετὰ τὸ δοϑῆναι χράμα τὸ οὕτω καλούμενον ἀγαϑοῦ δαίμονος, ἤ ἤτοι ἀγαϑῆς τύχης. 60
πρὸς ὃ παίξας Διονύσιος ὃ Σικελιώτης ἀσεβῶς χαϑὰ ὁ δειπνοσοφιστὴς ἱστορεῖ, ἀνακειμένης ᾿Ασκληπιῷ
χρυσῆς τραπέζης ἐν Συρακούσαις, προπιὼν αὐτῷ ἄχρατον ἀγαϑοῦ δαίμονος , ἐχέλευσε βασταχϑῆναι
τὴν τράπεζαν. ( Vers. 100.) Ὅτι χρήσιμον εἰς πλοῦν μαχρὸν ῥηθῆναι τὸ, τίς ἂν ἑκὼν τοσόνδε διαδρά-
μοι ἁλμυρὸν ὕδωρ ἄσπετον; οὐδέ τις ἄγχι βροτῶν πόλις. λέγει δὲ ταῦτα ὁ Ὁμηρικὸς “Ἑρμῆς ἐχτετοπί-
σϑαι δηλῶν τὴν νῆσον τῆς Καλυψοῦς. ᾿““λμυρὸν δὲ ὕδωρ ἄσπετον, τὴν ϑάλασσαν λέγει περιφράσας.
ἄλλως γὰρ, οὐχ ἂν οὔτε "τὸ ἁπλῶς ὕδωρ εἴη ἂν ϑάλασσα, οὔτε τὸ ἁλμυρὸν ὕδωρ. εἰ γὰρ καὶ ὃ “οχρὸς1 520
«Αἴας ὕδωρ ἁλμυρὸν πιὼν ἀπόλωλεν, ἀλλ᾿ οὐ ϑάλασσαν ἐξέπιε, βραχὺ δέ τι αὐτῆς. ὁμοῦ τοίνυν τὸ,
10 ἄσπετον ἁλμυρὸν ὕδωρ, εἴη ἂν ϑάλασσα. Τὸ δὲ βροτῶν πόλις, ἢ παρέλκον ἔχει τὸ βροτῶν, ἢ τὴν
χατοιχουμένην δηλοῖ xai μὴ ἁπλῶς οὕτω καὶ ὁμωνύμως πόλιν. ( Vers. 104.) Ὅτι τὸ περὶ Διὸς ἐνταῦϑα
ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ ᾿Ερμοῦ, ἔστι παρῳδηϑὲν οὕτως ἰὀρϑῶς ῥηθῆναι. ἀλλὰ μάλ oUmeg ἐστὶ ϑεοῦ νόον
οὔτε παρὲξ ἐλϑεῖν τινα, οὔϑ'᾽ ἁλιῶσαι. ἔστι δὲ παρὲξ ἐλϑεῖν μὲν, τὸ μερικῶς παραβῆναι. καὶ Ὅμηρι-
κώτερον εἰπεῖν, παρὲκ Διὸς νόον ἐλϑεῖν, ἁλιῶσαι δὲ, τὸ παντελῶς ματαιῶσαι καὶ ἀφεῖναι διεχπε-
σεῖν ἄπραχτον. (Vers. 105.) Ὅτι τὸ μὲν οἰζυρὸς ἐκτείνει κοινῶς τὸ παραλῆγον δίχρονον, οἷον, ἐπεί
μὲν ὀϊζυρὸν τέχε μήτηρ. ἐνταῦϑα δὲ τὸ ὀϊζυρότατος, δοκεῖ μὴ ἐκτείνειν τὴν CU συλλαβήν. ὡς δηλοῖ τὸ
ἄνδρα παρεῖναι ὀϊζυρώτατον ἄλλων. ὕπερ ἐκτείνει τὴν ἀπὸ τέλους τρίτην συλλαβὴν κατὰ τὸ ὀχυρώτατος.
εἰ δὲ καὶ νῦν ἐχτείνεται τὸ U συνήϑως ὥσπερ δὴ καὶ ἐκτέταται, καὶ Óv αὐτὸ συστέλλεται ἡ προπαρα-
λήγουσα τοῦ ὀϊζυρότατος « ὡς ἰσχυρότατος, ζήτει πάϑος € ὅμοιον xai ἐν τῷ λαΐ “θώτατος, χαὶ ἐν τῷ καχο- 10
20 ξεινώτερος. περὶ ὧν ἐν τῇ β θαψῳδίᾳ., προδεδήλωται. (Vers. 106.) ' Ὅτι πάνυ γοργῶς ὃ ποιητὴς συν-
τεμὼν τὰ τοῦ Τρωϊχοῦ πολέμου ἕως τῶν κατὰ τὸν δυσσέα xai τὴν Καλυψὼ, φησίν. ἀνδρῶν, οἱ ἄστυ
περὶ Πριάμοιο μάχοντο" εἰνάετες. δεκάτῳ δὲ, πόλιν πέρσαντες, ἔβησαν οἴκαδε. ἀτὰρ ἐν νόστῳ ᾿4ϑη-
ναίην ἀλίτοντο. 3j σφιν énoog. ἄνεμόν τε κακὸν, καὶ κύματα μακρά. ὅτε οἱ μὲν ἑταῖροι τοῦ Ὀδυσσέως,
ἀπέφϑιϑον. τὸν δὲ, ἄνεμός re φέρων zai κῦμα, ἐπέλασεν ἐκεῖ. (Vers. 108.) Ὅρα δὲ ὡς καὶ νῦν
σεμνῶς ἐῤῥέϑη τὸ, ᾿᾿ϑηναίην ἀλίτοντο. σεσίγηται γὰρ ἡ τοῦ «Ἰοκροῦ ἀσέλγεια καϑὰ καὶ ἐχρῆν. "Tov δὲ
ἔφϑιϑον πρωτότυπον ἐν χρήσεσι χείμενον, τὸ φϑίω. ἐξ οὗ κατὰ πλεονασμὸν, οὐ μόνον τὸ φςϑίϑω, ἀλλὰ
2f1 καὶ τὸ φϑίνω. οὗ περ αὖϑις, τὸ φϑινύϑω παράγωγον. (Vere. 113.) Ὅτι ἐλπίδος ἀγαϑηῆς ἐπὶ ἀποδήμῳ
τὸ, οὐ γάρ οἱ αἶσα φίλων ἀπὸ νόσφιν ὀλέσϑαι. ἀλλ ἔτι οἱ μοῖρ᾽ ἐστὶ φίλους τ᾿ ἰδέειν καὶ ἱκέσϑαι οἶκον ἐς
Vwópoqov χαὶ ἑὴν ἐς πατρίδα γαῖαν. πρωϑύστερον δὲ καὶ τοῦτο. πρῶτον γάρ τις εἰς πατρίδα εἶτα καὶ
80 εἰς οἶχον ἱχνεῖται. Ὅρα δὲ ὅτι Ὁμήρου ταυτὰ ἔχοντος τὴν αἶσαν καὶ τὴν μοῖραν ἐπὶ τοῦ πεπρωμένου, ἐχεῖ-
«v δὲ τὰς αὐτὰς λέξεις τιϑεβένου xc ἐπὶ χαϑήκοντος, ὡς δηλοῖ τὸ αἴσιον καὶ τὸ κατὰ μοῖραν, μετα-
Ἀλαβόντες οἱ ὕστερον, xci ἐπί τινος τάξεως αὐτὰ τιϑέασι. λέγοντες ἐν μοίρᾳ ἢ αἴσῃ τοιᾷδε, τετάχϑαί 20
τινας. ( Vers. 116. ) Ὅτι ἀκούσασα Καλυψὼ & εἶπεν Βρμῆς, ἐῤῥίγησε μή ποτέ φασι χληϑεὶς ἀνὴρ
αὐτῆς ἀναιρεϑείη πρὸς Διὸς χαὶ ϑάνατον τοῦ γάμου ἀλλάξηται ὡς καὶ ἄλλοι ἔπαϑον oUg καὶ ἀπαριϑ-
μήσεται. λέγει δὲ ἡ αὐτὴ πρὸς τὸν ἱΕρμῆν, xci ὡς εὐεργέτησε περισωσαμένη τὸν Ὀδυσσέα, οὐκ ὀνειδί-
ζουσα iq οἷς eV πεποίηκε. χρὴ γὰρ ὡς τὰ πολλὰ τὸν μὲν εὐεργετοῦντα ἐπιλελῆσϑαι. τὸν δὲ ὠφε-
ληϑέντα, μεμνῆσθαι. καὶ μὴ ἀποῤῥεῖν αὐτοῦ τὴν *uviunv τοῦ εὖ παϑεῖν, ἀλλ ἀποδεικνῦσα δίκαιον 30
εἶναι, τὸν εὖ παϑόντα συνεῖναι αὐτῇ. καὶ συνάγουσα ὡς ὁ ἀποσπῶν αὐτῆς τὸν εὖ πάσχοντα, οὐ κήδε-
ται αὐτοῦ. Ὀδυσσεὺς δέ γε ἐν τοῖς ἑξῆς μαϑὼν τὰ ix τῆς Καλυψοῦς ἐῤῥίγησε, διά τὸ τὸ δύσελπι τῆς
4o πορείας, καὶ διὰ τὸ τῆς ὥρας χατάστημα ὡς ἢ χειμέριον ἢ οὐ μακρὰν χειμῶνος ὄν. παρά τε γὰρ τῇ
Καλυψοῖ πῦρ ἐπὶ τῆς ἐσχάρας καίεται, καὶ παρὰ τοῖς «Ῥαίαξι δὲ xai τῷ δούλῳ Εὐμαίῳ. καὶ παρὰ τῇ
Πηνελόπῃ δὲ πυρὸς ὁ ᾿Οδυσσεὺς δέεται διὰ τὸ ἐν τῷ περιέχοντι ψύχος. οὖ δηλωτιχὰ ἐν "τοῖς ἑξῆς, καὶ áo
ἡ ἑώα στίβη. καὶ αἱ ἀϑέσφατοι νύκτες. εἰ δὲ ἀπείϑανον, ἄμπελον ἡμερίδα τηνιχαῦτα τεϑηλέναι στα-
φυλαῖς, ἀλλ ἐγράφη ἑτέρα ἔννοια, ἡ περὶ τῆς ἰξοφόρου ἡμερίδος. ὅτι δὲ Καλυψὼ διὰ τὸ περὶ τῷ
᾿Οδυσσεῖ δέος ἐῤῥίγησε ϑάνατον αὐτοῦ πρὸς Διὸς ὑποπτεύουσα, δηλώσει μετ᾽ ὀλίγα εἰποῦσα xci) αὐτὴ
ὡς ἐπεὶ οὐχ ἔστι τὸν τοῦ Διὸς νοῦν παρὲξ ἐλϑεῖν οὔϑ᾽ ἁλιῶσαι, 93s εἴ μιν κεῖνος ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει.
c2

204 PAUQOIAIA E Vs1i18—aao.

τουτέστιν, ὀλλύσϑω. φϑειρέσϑω κατὰ τὸ βούλημα τοῦ Διός. Ὅτι δὲ τὸ ἔῤῥειν ἐκ τῆς ἐν προϑέσεως 919

5o γίνεται xci τοῦ “ῥεῖν διὸ καὶ ἐν δυσὶ ῥῶ γράφεται τραπέντος τοῦ v εἰς ο΄, δῆλόν ἐστι, καὶ ὅτι τὴν Κα-
λυψὼ καϑὰ καὶ τὴν Io, Καλυψοῦν καὶ ᾿Ιοῦν οἱ πλείονες Ἴωνες γράφουσι. τὴν Καλυψὼ δὲ εἰπεῖν, xal
τὴν ᾿Ιὼ ᾿Αττικόν ἐστιν. ἐν δὲ τοῖς ἑξῆς που ἑτεροία σχευωρία δηλωϑήσεται τῆς τοῦ ἔῤῥειν παραγωγῆς.
(Vers. 118.sqq. ) Ὅτι δεινῶς πιϑιανολογῶν 0 ποιητὴς τὸ κατὰ τὴν Καλυψὼ x«i τὸν Ὀδυσσέα μυϑικὸν πλά-
σμα ὡς δηλαδὴ οὐχ αὐτὸς μόνος τοιοῦτον ἐπλάσατο, saga. ὁμοίως ἔρωτας τὸν τῆς Ποῦς καὶ τοῦ ᾿βρίω-

60 γος καὶ τὸν τοῦ ᾿Ιασίωνος καὶ τῆς Δήμητρος. οὕτω καὶ "ἐν Ἰλιάδι τὸν περὶ ᾿Αφροδίτης καὶ Ἴλρεος μῦ-
ÜDov ὅτε ἐτρώϑησαν, παραμυϑεῖται ὁμοιότητι μύϑων πεπλασμένων. πρὸ τῆς Ὁμηρικῆς ποιήσεως. ἔτι δὲ
xoi ἄλλως τὸ τῆς Καλυψοῦς δέος ὡς εὔλογον συνιστῶν, δηλοῖ ἐν τούτοις καὶ ὅτι οὐκ ἂν ἔξω λόγου

1527arooiro ἢ εὖ εἰδεῖα Ἀῤς ᾿ϑρίων μὲν. διὰ τὴν 'Ho ἀνήρηται, ᾿Ιασίων δὲ διὰ τὴν Δήμητραν. ὡς μηδὲν τὸ
λοιπὸν ἀπεικὸς εἶναι, καὶ τὸν Ὀδυσσέα οὕτω παϑεῖν ὑπὸ Διὸς διὰ τὴν Καλυψώ. ἐπεὶ xci τὸν ᾿Ιασίωνα,
Ζεὺς ἐκεραύνωσεν. ἔχει δὲ ἡ Ὁμηρικὴ ἐν τούτοις φράσις, οὕτω. σχέτλιοί ἐστε ϑεοὶ ζηλήμονες ἔξοχον
ἄλλων οἵτε ϑεαῖς ἀγάασϑε παρ᾽ ἀνδράσιν εὐνάξεσϑαι ἀμφαδίην. ἥτις τε φίλον ποιήσετ᾽ ἀκοίτην. ὡς
μὲν ór ᾿“ρίων᾽ ἕλετο ῥοδοδάκτυλος ᾿Ηὡὼς, τόφρά οἱ ἠγάασϑε ὃ ἕως μιν ἐν Üprvytn χρυσόϑρονος "Apre-

10 μὲς ἁγνὴ, "οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν: ὡς δ᾽ ónór ᾿Ιασίωνι ἐὐπλόκαμος Δημήτηρ
ᾧ ϑυμῷ εἴξασα μίγη φιλότητι χαὶ εὐνῇ veu ἐνὶ τριπόλῳ, οὐδὲ δὴν ἦε ἐν ἄπυστος Ζεύς. ὃς μιν κατέ-
neqve βαλὼν ἀργῆτι sione τουτέστι ταχυτάτῳ ἢ φαιδρῷ. ὡς δ᾽ αὖ νῦν μοι ἄγασϑε ϑεοὶ, βροτὸν
ἄνδρα σιαρεῖναιι εἶτα καὶ ὡς εὖ πεποίηκε τὸν ᾿Οδυσσέα χαϑὰ χαὶ πρὸ βραχέων ἐῤῥέϑη ἐχτιϑεμένη,
φησί, τὸν μὲν ἐγὼν ἐσάωσα περὶ τρύπιος βεβαῶτα οἷον. ἐπεί οἱ νῆα ϑοὴν ἀργῆτε κεραυνῷ Ζεὺς ἔλσας,

20 ἐχέασσε μέσω ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ. χαὶ τὰ ἑξῆς. *iv οἷς ἡ Καλυψὼ παραλαλεῖ, ὡς οὐκ ἂν ὃ Ζεὺς ἐπὶ εὐνοίᾳ 20
τὸν Ὀδυσσέα τῆς Καλυψοῦς ἀπάγοι τῆς οὕτω περιποιησαμένης. καὶ μὴ τοῦτο μόνον, ἀλλὰ xci μελετώ-
σης ἀπαϑανατίσαι αὐτόν. φησὶ γάρ. τὸν μὲν ἐγὼ φίλεόν τε καὶ ἔτρεφον, ἠδὲ ἔρασχον ϑήσειν ἀϑάνα-
γατον χαὶ ἀγήραον ἤματα πάντα. ὅπερ δύναται παρῳδηϑῆναι περέ τινος. Ort λίαν πάνυ φιλεῖται πρός
τινος. καὶ μάλιστα εἰ καὶ λογίως ἀνατρέφοιτό τις. ἡ δὲ ἀλληγορία, χαὶ τὸν τοιοῦτον λόγον τῆς Καλυ-
ψοῦς εὖ συμβιβάζουσα πρὸς ἀκολουϑίαν τῶν ἐν τῇ “πρώτῃ ῥαψῳδία ἀλληγορημένων, ὑπονοεῖ ἐν τούτοις
τὴν κατὰ σῶμα χολαχείαν. vg ἧς δελεαζόμενος ὃ φιλοσοφῶν πείϑεται προςτετηκέναι τοῖς σωμάτια
κοῖς, ὑφορώμενος μὲν τὸ καματηρὸν χαὶ ἐπίμοχϑον διὰ τὸ φιλοσώματον ds «ρόμενος δὲ" περεεργότε-
ρον ἐπὶ πραγματείᾳ ὑγείας, ὡς μὴ ἐξὸν συνεστάναι ἄλλως καὶ φιλοσοφεῖν. χαὶ τοιοῦτον μὲν καὶ τοῦτο.

3o ( Vers. 118.) Τὸ δὲ ζηλήμονες, γράφεται μὲν καὶ δηλήμονες ὃ 0 ἐστι Bie ATUZOL γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ
ζηλῶ ζηλήσω, ὕπέρ ἐστιν εἶδος οὐκ ἐλλόγου ϑυμοῦ. τὸ δέ γε ζηλώσειν, οὐκ οἶδεν ὃ ποιητής. ὡς δὲ καὶ 30
ἄλλα εἰσὶ ῥήματα πρὸς διαφόρους σημασίας ὑπαγόμενα διαφόροις συζυγίαις, ἱκανῶς ἐν τῇ ᾿Ιλιάδε
δεδήλωται ὧν ἐστι-καὶ τὸ χηλῶ χηλώσω. ἐξ οὗ xci τὰ παρὰ “Τυχόφρονι κηλωστά. χαὶ τὸ κηλῶ κηλήσω.
eg οὗ ὃ iy τοῖς ἑξῆς aniio uos. ( Vers. 119.) Σημείωσαι δὲ Ort ἑρμηνεύων ὁ ποιητὴς τὸ ξηλῆσαι,
ἐπήγαγε δὶς τὸ ἀγάασϑε. τουτέστι, φϑονεῖτε. μέμφεσϑε. ὥςτε καὶ ζηλήμονες, οἱ φϑονεροί. χαὶ ὡς μὲν
ὃ χυδαῖος φησὶν ἄνϑρωπος, οἱ ζηλευταί. ὡς δὲ ὃ λό) γέος, οἱ ξηλότυποι. λέξις αὕτη, οὐχ ἐπαινετή. ὡς
δηλοῖ καὶ ὃ παραδοὺς διαφορὰν ζήλου καὶ ζηλοτυπίας. ὃς λέγει ὅτι ζηλοτυπία μὲν, ἐπὶ μίσους. ζηλοτυ-
πεῖ γοῦν Hoa χατὰ Σεμέλης. ζῆλος δὲ, μίμησις χαλοῦ. οἷον. ζηλοῖ δέ τε γείτονα γείτων. ( Vers. 119.)

Τὸ δὲ ἀγάασϑαι, φασὶν οἱ παλαιοὶ τρία σημαίνειν. τὸ ϑαυμάζειν. τὸ φϑονεῖν. τὸ μισεῖν. Ὅμηρος
δὲ τὸ ἄγασϑε, xcà ἀγάασϑε εἶπεν, ὡς ταυτὰ ὄντα. ἔστι δὲ τὸ ἀγάω πρωτότυπον, τοῦ ἀγαίω, ὅπερ
ἀλλαχοῦ κεῖται. ( Vers. 120.) Τὸ δὲ ἀμφαδίην, ἢ ἐπίῤῥημά ἐστιν ὀνοματικὸν, 4j ἄντικρυς ὄνομα ἐλ- 213
λειπτιχὸν, λείπει. γὰρ τὸ εὐνὴν, ληφϑὲν κατὰ κοινοῦ ἐκ τοῦ εὐνάζεσϑαι. φησὶ γάρ. εὐνάζεσϑαι aua

5o δίην. *ryovv εὐνὴν φανεράν. Τὸ δὲ ἥτις ποιήσεται ἀχοίτην, πρὸς ἀκρίβειαν ἐῤῥέϑη. οὐ γὰρ πᾶσαι
ξηλοῦνται, ἀλλ ἡ ποιησαμένη ἀχοίτην ϑνητόν τινα. τοῦτο δὲ χαὶ ἀπορίαν λύει. τί γὰρ δή ποτε οὐ πάν-
τας ὃ μῦϑος τιμωρεῖ ὅσοι ϑνητοὶ ϑεαῖς εὐνήϑησαν; ἢ ἢ πάντως, ὅτι οὐκ ἔσχον αὐταὶ ἀκοίτας ἐχείνους.
Ὅρα δὲ τὸ, ποιήσεται ἀχκοίτην. δοϑεὶς μὲν γὰρ ϑνητὸς ϑεῷ εἰς ἄνδρα ὡς Πηλεὺς Θέτιδι, οὐ πείσεται
χαχὸν, ζηλωϑ εἰς. ποιηϑεὶς δὲ εἰς ἄνδρα) τιμωρηϑήσεται, καὶ ἔστιν ὃ ποιητὸς οὗτος ἀχοίτης, ϑετός. xad.

Ῥφ4ΨΩΙΜ4Ι.4 E. Vs. 121—125. 205

ὁμοιότητα τοῦ, εἰςποίητος παῖς. ,( Vers. 121.) Τὸ δὲ ὡς μὲν, καὶ ὡς δὲ, xai ὡς δ᾽ αὖ, ταυτὸν ἐστι
τῷ ὡσαύτως. Περὶ δὲ ᾿Ωρίωνος ὅτι τὲ χυνηγέτης ἄριστος ἦν, καὶ ὡς οὐκ ἐκ τοῦ ὡραῖος εἶναι ἀλλ ἐξ
οὔρου ἢ ὥρας ἤτοι φροντίδος παρῆχται διὸ καὶ Ψιλοῦται ὡς δηλοῖ xci τὸ, 0r ᾿Ορίωνα, χαὶ ὡς ὑπὸ
σχορπίου πληγεὶς τέϑνηχεν, ἄλλοι τε δηλοῦσι, x«i οἱ τοῦ ᾿Αράτου i ὑπομνηματισταί. Ὅμ "ngog δὲ, ϑάνα-
τον αὐρνίδιον αὐτοῦ ἱστορεῖ. τοιοῦτον "γάρ τοι δηλοῖ τὰ τῆς ᾿Αρτέμιδος ἀγανὰ θέλη οἷς αὐτὸν κατέπεφ-
ψὲν ὡς πλημελοῦντά τι φασὶν εἰς αὐτήν. ἄλλως γὰρ οὐκ ἀναιρεῖ Ἴρτεμις ἀῤῥμιος ὡς καὶ προσέση-
μείωται. διὸ καὶ ἠϑέτησάν τινὲς τὸν Ὁμηρικὸν τοῦτον τύπον διὰ τὸ τῆς πράξεως ἄηϑες. ἢν δὲ χάλ-
λιστος ἀνδρῶν χατὰ τὴν ἑστορίαν ὃ ᾿Ωρίων καϑὰ χαὶ ὃ Τιϑωνός. δοχεῖ δὲ καὶ πρὸ ὥρας ἁρπαγῆναι 50
τοῦ βίου xar ἐκεῖνον. διὸ xci iv αὐτῷ ἐφημίσϑη ἃ ὃ καὶ ἐπὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς xcr αὐτόν. φασὶ γὰρ ὅτε
τοὺς τοιούτους γέους ἅμα ἡμέρᾳ ἐξωσίουν ταφῇ οἱ προσήκοντες ὡς μὴ ἀνεχτὸν ὃν, ἡλίῳ ϑεαϑῆναι τοιοῦ-
τον καχόν. διὸ καὶ ἐλέγετο ἁ ἁρπάζειν αὐτοὺς ἡ ἡμέρα. ἣν ῥοδοδάκτυλον λέ e σωματικώτερον, εἰ μὴ ἄρα
χἀνταῦϑα ᾿Ηὼς ἡ πρωΐα .»οηϑῇ χατὰ τὴν ῥηϑεῖσαν ἱστορίαν. τότε γὰρ οὐ πρὸς σῶμα ἀλλὰ πρὸς
ἀλληγορίαν προσαρμόσει αὐτῇ τὸ ῥοδοδάκτυλον ὡς xci προδεδήλωται. εἰ γὰρ καὶ 1 ἀλληγορία εἰς ταυ-
τὸν ἄγει τὴν ἡμέραν χαὶ τὴν ἠῶ, ἀλλ ἡ ποίησις, διαφόρους αὐτὰς λαλεῖ. “Ἡσίοδος γοῦν τὴν μὲν ἡμέ-
ραν, νυ::τὸς μητρὸς γενεαλογεῖ ἐν τῷ, νυχτός δ᾽ cur αἰϑήρ rs καὶ ἡμέρη. τὴν δὲ Ho, Θείας ὑποτίϑε-
ται ϑυγατέρα. εἰπὼν. Θεία δ᾽ ᾿Ηξλιόν τε μέγαν λαμπράν τε Σελήνην ᾿Πῶ d. ἢ πάντεσσιν ἐπιχίλονίοι-
σιν φαείνει, γείνατο. περὶ δὲ Hos ὡς σωματοειδοῦς, λαλεῖ καὶ τὸ, ἀλλ ἤτοι Ἀλεῖτον χρυσόϑρονος
ἥρπασεν Hos. ᾿Ιστέον δὲ ὡς οὐ μόνον τὸ ἄνϑος τὸ ῥόδον φκείωται τῷ “Ἡλίῳ οὗ ἔργον ἡ ῥοδοδώκτυ-
Aog ᾿Ηὼς, ἀλλὰ καὶ L “Ῥόδος ἡ νῆσος, διὰ τὴν πρὸς τὸ ἄνϑος ὁμωνυμίαν. * Hàiov γὰρ ἱερὰν τὴν ᾿ όδον
20 ἄλλοι τέ φασι xci ὃ IHívóagos.. εἰ δὲ ἐκ. "τοῦ ῥόδου xal ἡ ῥοδάνη γίνεται, οὐχ ἔστιν εἰπεῖν σταϑε- θο
ρῶς. ἧς ἡ χρῆσις ἐν λέξεσιν εὕρηται ῥητορικαῖς, οὕτω, κρόκην “λεκτέον οὐχὶ ῥοδάνην. ἐξ οὗ xci τὸ
ῥοδανίξειν xotvóregov. δοχεῖ δέ τι συμβάλλεσϑαι εἰς τὸ γνῶναι τὴν τοιαύτην λέξιν τὸ, ῥοδανονδονακχῆα,
ὅπερ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι κεῖται. περὶ δὲ ᾿“ρίωνος, χαὶ ἐν τοῖς χατὰ τὴν vexvíav δηλωϑήσεται ὡς ἐγχωρεῖ.
Τιϑωνοῦ δὲ εἰ χαὶ μὴ ἐμνήσϑη ὃ 0 fourüo ἐνταῦϑα, ὕμως ἱστόρησεν ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι ἐπιτροχάδην αὐτὸν
χαϑὰ, xai ἔδει περὶ οὗ ἱστέον, ὅτι ἐξ αὐτοῦ ὡς ὑπεργηράσαντος , οἱ λίαν πρεσβύται, "li ovow ἐσχώ-
πτοντο. ὡς καὶ ἀπὸ τοῦ ᾿Ιαπετοῦ καὶ Κρόνου, οἱ αὐτοὶ, κΑρόνοι re xci Ιαπετοί. ληροῖ δὲ ὃ μῦϑος1 528
περὶ Τιϑωνοῦ, καὶ ὅτι διὰ γῆρας, ἐν ταλάρῳ ἢ καρτάλῳ τῷ δηλουμένῳ ἐν τοῖς τοῦ κωμικοῦ, ἐκρεμάσϑη.
ὡς ἂν δηλαδὴ μὴ φαίνοιτο τοῖς πολλοῖς. ἢ εἰς τέττιγα μετεβλήϑη. (Vers. 123.) Τὸ δὲ ἕλετο, ταυ-
τὸν τῷ, ἐξείλετο, προέχρινεν. Ὀρτυγία δὲ κατὰ τοὺς πλείονας, 5 Δῆλος, μία τῶν Κυχλάδων περὶ ἧς
So φασὶ καὶ οἱ τοῦ “υχόφρονος σχολιασταὶ ὡς παρωνυμουμένης ὕρτυγι δαιμονίᾳ τινί. ἢ) καὶ παρὰ τοὺς
ix πελάγους εἰς τὴν Δῆλον καταίροντας ὄρτυγας ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς που φανεῖται. ““γνὴν δὲ τὴν dort
ὡς παρϑένον καλεῖ. ὕπερ ἡ ᾿“φροδίτη οὐκ ἂν ἔχοι. ( Vers. 125.sqq.) Τὸν δὲ ᾿Ιασίωνα » γεωργὸν ἡ
xarà τὸν ' "λλάνιχκον ἱστορία ἔχει Κρῆτα τὸ γένος. Διὸς υἱὸν καὶ Ἡμέρας, mag ᾧ μετὰ κατακλυσμὸν
εὑρέϑη φασὶ σπέρματα, ὅϑεν καὶ ἡ Δημήτηρ κατὰ τὸν μῦϑον ἐφίλει αὐτὸν ὡς καὶ Ἡσιόδῳ δοκεῖ. καὶ
μίγνυται, οὐκ ἐν ϑαλάμῳ ἀλλ ἐν vao ἐρίρρλῳ; ἣν ὁ αὐτὸς ᾿ σίοδος ἐξαίρει ἀλεξιάρην καλέσας καὶ
παίδων εὐκηλήτειραν, xci ἐκ τῆς τοιαύτης μίξεως ὁ πλοῦτος γεννᾶται. ὁ ὡραῖος δηλαδή. ὃν eie
φέρει Δημήτερος à ἀχτήν. ὁ δὲ τῷ ᾿Ιασίωνι τούτῳ ἐνσχήνμας xtoav Ἀγὸς, εἰς πολὺν αὐχμὸν γοεῖταί, ὃς οἷα
ὀλέϑριος ἀπεναντίας ἥκει τοῖς γεωργοῖς re γένηται. ( Vers. 125.) Τὺ δὲ ὅλον p^, ἐπεὶ γεωργιχώ-
τατος 0 ᾿Ιασίων, δόξαν ἔσχε, “ήμητρι συνῳκχηκέναι χαὶ τὸν πλοῦτον τεχεῖν καϑ ' Hotoóor. δοκεῖ δὲ
4o xci προσφυῶς κληϑῆναι ᾿Ιασίων, ὡς παρὰ τὸ ἵημι διὰ τὴν τῶν σπορίμων ἕσιν 0 ἐστι πέμιμιν κατὰ τῆς
γῆς. ὁ δὲ ᾿Αὐῤῥιανὸς i ἱστορεῖ καὶ ὅτι ᾿Ιασίων, ἀδελφὸς ᾿Δετίωνος xci Δαρδάνου πρύγονος Πριάμου, ἐκ
Δήμητρος xai Κόρης κάτοχος γενόμενος, εἴς τε Σιχελίαν ἦλϑε , καὶ ἐπὶ πολλὴν ἄλλην γῆν ἐπλανήϑη
τὰ ἐχείνης o ὄργια δεικνύων. διὸ λόγον ἔσχεν , ὡς Δημήτηρ αὐτῷ μίσγεται. τούτου φησὶν υἱὸς, Πάριος.
ó ἐπώνυμον, τὸ dv! Ἑλλησπόντῳ Πάριον ὡς οἰχιστῇ. Ott δὲ ἡ Δημήτηρ εἰς γῆν ἀλ Any ορεῖται ὡς οἵα τις
γῆ μήτηρ, τεϑρύληται. εἴη δὲ ἂν ἡ τοιαύτῃ εὐπλόχαμος, διὰ τοὺς ἐξ ἀνϑέων στεφάνους οἷς κόμη καλ-
λύνεται. “Σημείωσαι δὲ ὕτι εἰ καὶ ταυτόν ποτε πλόχαμος χαὶ πλοχαμὶς, ἀλλ᾽ οἱ παλαιοὶ, καὶ χύόσμον

206 ΑΨ 47. E Ὑι. 117 --- 162.

γυναιχεῖον τὴν πλοχαμῖδα εἶναι δηλοῦσιν. ἣν καὶ κορυφαίαν. φασὶν, ἤγουν χορυφήν. τὴν δ᾽ αὐτὴν, καὶ
σχόλλυν xci χρέκαν μετὰ TOU Y ἢ καὶ χωρὶς TOU v. χεῖται γοῦν ἐν ὑράωρι λεξικῷ, ταῦτα. κρέχαν καὶ

20 XopvqaícY, τὸ αὐτό. καὶ σχόλλυν. μάλιστα δὲ ᾿“ττικοὶ πλοχαμῖδα. καὶ ἔκ σὼς ἐντεῦϑεν καὶ εὐπλοχα-
μῖδες ᾿Αχαιαὶ, ὡς εὐχόσμητοι. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὡς ἐκ τοῦ πλέκω μὲν , αἱ εἰρημέναι λέξεις παρήχϑησαν,
ἐκ δὲ τοῦ πέπλεχα, οὐ μόνον οἱ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι πλοχμοὶ, ἀλλὰ καὶ τὸ πλόχανον. ἔστι δὲ αὐτὸ, πλέγμα
τι χατὰ τοὺς παλαιοὺς ; ᾧ χαϑαίρεται σῖτος. xci δοκεῖ κοσχινοειδές τι ἐχεῖνο εἶναι. οὗ ἀναλογία xara 214
τὸ, ὄχανον. κόπανον. Edcyov. &pavov. ἤρανον. ἐξ οὗ πληϑυντικὸν κατὰ συγχοπὴν, ἦρα καὶ ἐπίηρα.

Πλοχμῷ δὲ ἀνάλογον, ὀχμύς. οὗ ὄνομα παράγωγον ἀνάττικον μὲν τὸ νεοχμός. ᾿Δττικὸν δὲ, ὃ συνεο-
χμὸς οὗ καὶ παρ᾽ Ὁμήρῳ χρῆσις. ὧν ϑέμα, τὸ ἔχω. ἀφ᾽ οὗ λόγῳ μὲν παρακειμένου ἐνεργητικοῦ ἀῤῥή-
του τὸ, πέτρης ἔχμα, Ὁμηρικῶς. ἤγουν χράτημα. συνοχή. μέσου δὲ παραχειμένου τολμήσαντος οὐδ᾽ 10
αὐτοῦ ἐχφωνηθϑῆναι, τὸ πρόεγμα διὰ τοῦ γάμμα στοιχείου, καϑ' ὁμοιότητά τινα τοῦ, βρεχμὸς χαὶ
βρέγμα. ἔστι, δὲ πρόεγμα ὡς δηλοῖ 6 ὁ Σουΐδας, στήριγμα. ὡςτε εἶναι ἀπὸ τοῦ ἔχω, τὸ ἔχμα τὸ πρόεγμα.
τὸν ὀχμόν. οὗ ῥῆμα ὀχμάζειν παρ᾽ Εὐριπίδῃ. xci τὸν συνεοχμόν. χαὶ τὸν νεοχμόν. τοῦ ἔχειν δὲ πάντως
ἐξέχονται, χαὶ ἡ ἐν ἄλλοις ῥηϑεῖσα t Oyn τὸ ὕρος. καὶ τὸ ὕχα καὶ ἔξοχα. καὶ τὸ ὀχεῖν καὶ ὀχεύειν. xci τὸ

So ὀχεῖον. xci ἄλλα. καὶ ταῦτις μὲν οὕτω λελέχϑω χαὶ ἐς τοσοῦ τον. ( Vers, 127.) Τὸ δὲ ᾧ ϑυμῷ εἴξασα
τουτέστι τῇ οἰχείᾳ ἐπιϑυμίᾳ, παντελῶς i ἑτεροῖόν ἐστι τοῦ, ᾧ ϑυμῷ μεγαλήτορι τέρα ἐχεῖνο lyao ἐπὶ ϑυ-
μοῦ ἐν ᾿Ιλιάδι κεῖται. Τὸ δὲ μίγη φιλότητι, πρὸς διαστολὴν ἑτέρων φησὶ μίξεων. μίγνυνται γὰρ͵ καὶ
ὑγρὰ πρὸς ἄλληλα. χαὶ στρατεύματα δὲ ἐν μάχῃ. Τὸ δὲ χαὶ εὐνῇ, ἐφερμηνευτικόν ἐστι τῆς ἐνταῦθα
φιλότητος. ἵνα μὴ ἡ ἁπλῶς φιλία γοηϑείη. Τρίπολος δὲ νειὸς, ἡ τρίτον ἐστραμμένη. πωλεῖν γάρ φασι
τὸ ἀναστρέφειν. Καὶ ὅρα ὅτι τὸ μὲν πωλεῖν, διὰ τοῦ ὦ μεγάλου παρὰ τῷ ποιητῇ ὥσπερ χαὶ τὸ πωλέσχω, 20
καὶ ἡ εὔπωλος γῇ. ἡ δὲ τρίπολος, διὰ τοῦ ὃ μιχροῦ. (Vers, 130.) Τὸ δὲ περιτρόπιος βεβαῶτα, ἀντὶ
τοῦ περιβάδην ἐποχούμενον τῇ τρόπει δίκην κέλητος. ὡς ἐν ἄλλοις ἐρεῖ ὃ ποιητής. ( Vers. 1238.) oye
δὲ χεραυνὸς ὀξυτόνως πρὸς διαστολὴν βαρυτόνου κυρίου μυϑικοῦ, τοῦ Ἴάργης. ᾧπερ ἀδελφὸς ἦν, Βρόν-
τὴς χαϑ' ' Ἡσίοδον. ἐσκεύαζον δέ φασι αὐτοὶ τῷ Διὶ ὃ μὲν κεραυνοὺς δ δὲ βροντάς. βέλη ταῦτα δίϊα.
οἷς ὃ βλαβεὶς, διόβλητος nv. εἰχὸς δὲ μηχανιχοὺς ἀνϑρώπους αὐτοὺς εἶναι. τεχνωμένους ὁμοίως oye
μήδει, τὰς δι᾿ ἐνόπτρων ὡς olov ἀστραπαίας καύσεις οὗ μιμητὴς xci ᾿Ανϑέμιος ὃ παρὰ τῷ A, αϑίᾳ.

4o Ert δέ, τεχνικῶς χτυποῦντας βροντῶδες. ὁποῖος ὑπονοεῖται καὶ ὃ Σαλμωνεύς. Κεραυ νὸς δὲ γίνεται,
παρὰ τὸ κείρειν καὶ αὔειν. ὃ φϑείρων δηλαδὴ ἐν τῷ καίειν. Τὸ δὲ νῆα ἔλσας, ἀντὶ τοῦ ἐλάσας. χρού-
σας. πλήξας. (Vers. 152.) Τὸ δὲ ἐκέασεν, ἀντὶ τοῦ διέσχισεν ὡς καὶ πρὸ ὀλίγων ἐγράφη. ἴσως δὲ καὶ
τὸ ἐχέδασεν ἐκ τούτου γίνεται πλεονασμῷ τοῦ ὃ. ἵνα πὼς εἴη ταυτὸν τὸ ἐχέασε χαὶ τὸ ἐχέδασεν, ἤδη δὲ 30
καὶ τὸ ἐξετίναξε. διὸ ἐν τοῖς ἑξῆς, τὴν αὐτὴν σχεδίαν τὸ χῦμα διατινάξει. οὐ μὴν δὲ, ἀλλὰ καὶ δούρατα
μαχρὰ διασκεδάσει. "Ἰστέον δὲ καὶ ὅτι ἐκ τοῦ χεάσαι, εὕρηνται χαὶ ἀκέανοι, σπορίμου εἶδος. περὶ οὗ
φησίν «Αἴλιος Διονύσιος, ὅτι ἀχέανοι, τὰ ἐν φακοῖς ᾽στρο) γύλα zai δυσχάταχτα ὄσπρια. φέρων xat
χρῆσὶν Φερεχράτους, ταύτην. κυάμους. φακῆν. ζείας. αἴρας. ἀκεάνους. ( Vers. 137.) Ὅτι ὃ διὰ
φύβον μεγάλου προσώπου καταφρογῶν τοῦ σῶσαί τινα, εἴποι ἂν ὡς ἐπεὶ οὕπως ἐστὶ τὸν τοῦ δεῖνος νόον
οὔτε παρὲξ ἐλϑεῖν οὔϑ᾽ ἁλιῶσαι. ἐῤῥέτω, εἴ μιν κεῖνος ἐποτρύνει. χαὶ ἀνώγει. τί δὲ τὸ παρὲξ ἐλϑεῖν καὶ
τὸ ἁλιῶσαι. πρὸ ὀλίγων εἴρηται. (Vers. 142.) Συμβούλου δὲ ἀγαϑοῦ τὸ, αὐτάρ οἱ πρόφρων ὑποϑή-
σομαι οὐδ᾽ ἐπικεύσω, ὥς χε μάλ ἀσκηϑὴς ἣν πατρίδα γαῖαν ἵχηται. (Vers. 146.) Προϑυμοποιὸν δὲ
εἰς τοιαύτην βουλὴν τὸ, οὕτω νῦν ἀπόπεμπε. ϑεοῦ δ᾽ ἐποπίζεο μῆνιν μήπως τοι μετόπισϑε χοτεσσάμενος

50 χαλεπήνῃ. ἐν τούτοις δὲ "καὶ τὴν ὕπιν ἐτυμολογεῖ, ἥτις ἐστὶ τῶν μετόπισϑεν ἤτοι τῶν μελλόντων ϑεία 4o
ἐπιστροφή. (Vers. 160.) Τὺ δὲ, χάμμορε μή μοι ἔτ᾽ ἐνϑάδε ὀδύρεο μὴ δέ τοι αἰὼν φϑινέτω, παρα-
μυϑητικοῦ λόγου ἐστίν. αἰῶνα δὲ λέγει, τὴν ζωήν. ἢ φϑίνει τοῖς μαχροῖς ϑρήνοις. οὕτω xci ἀνωτέρω
τούτων τὸ, κατείβετο γλυχὺς αἰὼν. ὅ ἐστιν ἐν δάκρυσι λειβόμενος κατετήχετο. (Vers. 151.) ' Ev τού-
τοις δὲ καϑὰ καὶ ἀλλαχοῦ, καὶ ἐρημία δηλοῦται τῆς κατὰ τὴν Καλυψὼ νήσου ἐν τῷ, μήτε νῆὰς παρεῖ-
vat μήτε τοὺς τὸν Ὀδυσσέα πέμψοντας ἑταίρους. iv οἷς πιϑανολογεῖται τὸ τὸν Ὀδυσσέα μονήρη nAd-
σαι. (Vers. 162.) Ὅτι λέξις ναυπηγιχὴ, τὸ ἁρμόξεσϑαι. φησὶ γοῦν ἡ Καλυψὼ πρὸς ᾿Οδυσσέα.

PAWJ2IA41.4 E Vs ι68 --- 185. 207

ἀλλ᾽ ἄγε δούρατα μαχρὰ ταμὼν, ἁρμόξεο χαλχῷ εὑρείην σχηεδίην. ἐχ τοιαύτης δὲ ἐννοίας, xc -4o-
μονίδης Φερέκλου πατὴρ τοῦ τὰς ἀρχεκάκους νηΐας τῷ Παάριδι τεχτήναντος. ( Vers. 163.) Ὅρα δὲ τὸ,
εὐρείην σχεδίην. δι' οὗ δηλοῦται, ὡς οὐ κυρίως αὕτη σχεδία εἴπερ εὐρεῖα. οὐ γὰρ αἱ χυρίως σχεδίαν
τοιαῦταί εἰσιν. ὅτι μὴ δὲ πολύδεσμοι ἐχεῖναι. ἐπιφέρει δὲ ἡ Καλυψὼ χαὶ τὸ, αὐτὰρ ἴχρια πῆξαι ἐπ᾽
αὐτῆς ὑψοῦ, ὡς σε φέρῃσιν em ἠεροειδέα πόντον. λέγει δὲ ἴκρια vov, ὀρϑὰ ξύλα τὰ καὶ . propa.
ὧν ἄνω, τὰ καταστρώματα τῆς γηός. Τὸ δὲ πῆξαι ἐπὶ αὐτῆς ὃ ἐστὶν ἐπὶ τῆς σχεδίας "νηός, οὐ 60
παραλόγως ἂν ῥηϑείη ἀγαγεῖν εἰς νοῦν ὕστερον τὸ χαϑ' ἱστορίαν τῆς ναυπάχτου ὄνομα. (Vers. 602.)
Τὸ δὲ ὑψοῦ, ἢ τοῖς ὄπισϑε συντακτέον ἵνα ἢ πῆξαι ἐπὶ αὐτῆς ἴκρια ὑψοῦ. ἢ τοῖς μετ᾽ αὐτό. ἵνα λέγῃ,
ὥς σε φέρῃσιν ὑιμοῦ. τουτέστιν, ἐπὶ ἠεροειδέα πόντον. πρὸς ὁμοιότητα τοῦ, ὑψοῦ ἐν νοτίῳ.
10 ( Vers, 165.) Ὅτι φιλοξένου ἀνδρός λόγος τὸ, αὐτὰρ ἐγὼ σῖτόν τε καὶ οἶνον ἐρυϑρὸν ἐνθήσω μενοευς
κέα, ἃ χέν τοι λιμὸν ἐρύκοι, diera T ἀμφιέσω , καὶ τὰ ἑξῆς δὲ, χρησιμεύσει ἐὰν ,“παρῳδηϑῇ, οἷον.
ὡς &v ἀσκηϑὴς οἴχαδε ἵχοιο αἴχε ϑεὸς ἐϑέλῃ ὃ ὃς οὐρανὸν εὐρὺν ἔχει. Üg μεὺ φέρτερός ἐστι νοῆσαί τε.
ἤγουν κρᾶναι xai τελειῶσαι τὸ νοηϑέν. ἃ ὃ πλείονός ἐστι δυνάμεως. πολλοὶ γὰρ, νοοῦσι μὲν οὐ χραί-1529
γουσι δὲ, ὡς μὴ ἰσχύοντες. δῆλον δὲ ὅτι xai πᾶς ὁ καὶ εἰπεῖν καὶ πρᾶξαι δεινὸς, φέρτερος ἂν λεχϑείη
νοῆσαί τε κρῆναί τε. Ey τούτοις δὲ, ἡ μυϑικὴ Καλυψὼ, κρείττους ἑαυτῆς εἶναι ὁμολογεῖ τοὺς οὐρανίωνας.
C Vers. 166.) To δὲ ἃ λιμὸν ἐρύχοι, ἐφερμηνευτικόν ἐστι τοῦ μενοεικέα. ἐπεὶ, καὶ ταυτόν ἐστι βρῶμα
215 τὸ ἐπαρχοῦν μένει χαὶ τὸ ἐρύκον. λιμόν. ( Vers. 173.) Ὅτι ó μὴ πιστεύων ὑπισχνουμένῳ τινὶ, ἐρεῖ ἄν.
ἄλλό τι δὴ σὺ τόδε μήδεαι. καὶ εἴτι δὲ ἄλλο χρήσιμον τῶν ἐφεξῆς. ( Vers, 174.) Ὅτι τὸ, κέλεαι σχεδίῃ
περάαν μέγα λαῖτμα ϑαλάσσης, εἴ ποι ἄν τις παροιμιακῶς, ὅτε μι Ἀχρῷ λόγῳ, μεγάλα τινὰ διελϑεῖν βού- 10
20 Aera. (Vers. 175.) Ὅτι τὸ κατὰ τὴν γῆσον τῆς Καλυψοῦς πέλαγος, ὁ Ὀδυσσεὺς δεινόν T ἀργαλέον
τε λέγει. τὸ δ᾽ οὐδ᾽ ἐπὶ νῆες ἐΐσαι ὠκύποροι περόωσιν ἀγαλλόμεναι Διὸς οὔρῳ. Καὶ ὅρα τὸ ἀγαλλόμε-
ναι ὡς ἐπὶ ἐμψύχων τῶν νηῶν λεχϑέν. Ἱ ἵνα καὶ αὐταῖς ἄγαλμα εἴη ὃ τοῦ ἀέρος οὖρος. ( Vers. 1 76. ) To
δὲ ὠκύποροι περόωσι, χατὰ τρόπον ἐτυμολογίας πέφρασται. Τὸ δὲ οὐδὲ νῆες, διαστέλλει τῶν νηῶν τὰς
σχεδίας. γῆες μὲν γὰρ, ἁπλῶς καὶ ἀσυνϑέτως. σχεδίαν δὲ, νῆες σχέδιοι. χαὶ ναῦς μὲν, οὐκ ἂν λεχϑ εἰη
σχεδία. τῇ σχεδίᾳ, δὲ, προσυπαχούεται καὶ ἡ ναῦς. ( Vers. 178. ) Ὅτι Ὀδυσσεὺς μὲν οὐχ ἔχων : πιστεῦ- 20
σαι εἴπερ ἀληϑὴς ἡ τῆς Καλυψοῦς πομπὴ, ἐϑέλει τλῆναι αὐτὴν μέγαν üpxor ὀμόσσαι, μήτι αὐτῷ πῆμα
χαχὸν βι ευσέμεν ἄλλο, οἷα ὀδυρομένῳ καὶ ἀπαναινομένῳ αὐτήν. ἡ δὲ, μείδησέ τὲ χειρί τέ μιν κατέρεξε.
ταῦτα δὴ τὰ πολλαχοῦ ῥηθέντα. ( Vers. 1382.) Καὶ εἰποῦσα. 7 δὴ ἀλ ᾿ιτρός ἐσσι καὶ οὐχ ἀποφώλια εἰδώς,
καὶ, οἷον δὴ τόνδε μῦϑον ἐπεφράσϑης à ἐζῤελβκ εν ὄμνυσι γῆν καὶ οὐρανὸν καὶ τὸ τῇ, στυγὸς ὕδωρ, μηδέν
3o τι πῆμα χαχὸν βουλευσέμεν ἄλλο καὶ τὰ "ίξῆς.ς (Vers. 1 79. ) Καὶ ὅρα τὸ ἄλλο, δηλοῦν τὴν ἑτερότητα 30
τοῦ χαχοῦ πρὸς τὸ ἀγαϑόν. ( Vers. 184.) Ὁ δὲ ὅρκος τῇ Καλυψοῖ ὡς καὶ ἀλλαχοῦ, τοιοῦτος. toro
vUv τόδε γαῖα καὶ οὐρανὸς εὐρὺς ὕπερϑε. χαὶ τὸ κατειβόμενον στυγὸς ὕδωρ, Ogre μέγιστος ὕρχος δεινό-
τατός τε πέλει ϑεοῖς. Ὅτι δὲ τοιοῦτος ὁ τῆς στυγὸς ὕρχος, καὶ ὡς ἐκ πέτρας iv ἄδου κατείβεται, χαὶ
ὡς xa ἱστορίαν, πηγή ἐστιν ἡ Στὺξ ἐν τῇ ᾿Ἡρχαδικῇ φενεῷ, καὶ ὡς ἐξ αὐτῆς τὸ στυγεῖν καὶ τὸ στυ-
γητὸν χαὶ τὸ στυγνὸν, ἀλλαχοῦ δηλοῦται ἱκανῶς. ῥηϑήσεται δέ τι χαὶ ἐν τοῖς ἑξῆς περὶ αὐτῆς.
(Vers. 182.) Τοῦ δὲ ἀλιλτρὺς, προὔπόκειται ἐνεστὼς ἀλείτω τῇ εἴ διφϑόχγῳ παραληγόμενος. οὗ ἠο
210 δεύτερος ἀόριστος, ἤλιτον. ὅϑεν ἀλιτηρός, ἴσως δὲ, καὶ ἀλιτήριος. xci συγχοπῇ, ἀλιτρός. ἐκεῖϑεν δὲ
καὶ ὁ Ὁμηρικὸς ἠλιτόμηνος, ὁ nap ἑτέροις διὰ τοῦ κατ᾽ ἀρχὴν ἄλφα, ἀλιτόμηνος, χαὶ ἀλιταίνω τὸ
ἁμαρτάνω. χαὶ ἀλιτεύω δέ φασιν ὁμοίως, Ac ἀλίτρια 7 ἁμαρτίᾳ. χαὶ ἀλιτήμων ὁ ἐφάμαρτος. xci ἀλί-
áo τημα, ἁμάρτημα. καὶ ἀλιτήμωρος ὁ ὁ παράφρων. χαὶ ταῦτα μὲν ἐκ τοῦ ἤλιτον καὶ ἀλιτῶ. ἤγουν ἐκ τοῦ
δευτέρου ἀορίστου καὶ τοῦ δευτέρου “μέλλοντος., 2x δὲ τοῦ ἀλείτω ἐνεν στῶτος, ἀλείτης Ó ἁμαρτωλός. οὗ 50
ἀναλογώτερον παρὰ «Τυχόφρονι, ὁ ἀλοιτός. "To δὲ ἀλιτρός ἐσσι καὶ οὐχ ἀποφώλια εἰδὼς, ἀντὶ τοῦ
ἤλιτες καὶ οὐκ εἶπας τὸ ἀλ Dig καὶ ταῦτα μὴ ἀπαίδευτος ὦν. ἀποφώλιος γὰρ, ὃ ἀπαίδευτος χαὶ ἀδί-
δαχτος ἐπειδὴ goto παρὰ τοῖς ἀρχαίοις ἐλέγοντο τὰ παιδευτήρια. ἢ καὶ ἄλλως, ὁ ἀπεῤῥιμμένος καὶ
μη ἄξιος λόγου, ὡς, ἀπὸ τῶν ὀρνέων ἃ τῶν φωλεῶν ἀποβάλλεται. CY er? 184.) Τὸ δὲ ἴστω, καινότε-
ρον κατὰ τριῶν ὀνομάτων κεῖται, τοῦ γαῖα, τοῦ οὐρανὸς, καὶ τοῦ στύξ. (Vers, 185.) Τὸ δὲ ὅς τε

208 PAGG ΩΤ Α1Α E Ys188—2234.

6o μέγιστος 0px02 , irri ἐῤῥέχλϑη. τὸ ydo κοινὸν, ὃ μέγιστος ὅρκος πέλει, ( Vers. 188. ) Ὅτι ἀληϑοῦς
φιλίας τὸ, ἀλλὰ τὰ μὲν γοέω xci φράσσομαι. ἅσο᾽ ἂν ἐμοί περ μηδοίμην ὅτε μὲ χρειώ TÓGOY ὕχοι.
τουτέστιν G νοῶ ἐκεῖνα καὶ συμβουλεύσομαι, ἃ ἃ καὶ ἐμοὶ φρασαίμην ἂν Ort εἰς τοσοῦτον χφείας ἔλϑω.

1580 Προσώλπου δὲ συστατιχὸν τὸ, καὶ γὰρ ἐμοὶ νόος ἐστὶν ἐναίσιμος. οὐδέ μοι αὐτῷ ϑυμὸς ἐνὶ στήϑεσσε
σιδήρεος ἀλλ᾽ ἐλεήμων. C Versi 196.) Φιλοξενίας δὲ ἔνδειξις τὸ, ἐτίϑει παρὰ πᾶσαν ἐδωδὴν ἔσϑειν
xci πίνειν, οἷα βροτοὶ ἄνδρες ἔδουσιν. ( Vers. 195.) ' Ev τούτοις δὲ χεῖται καὶ ὡς ἔνϑα καϑέζετ ini
ϑρόνου Ὀδυσσεὺς, ἔνϑεν ἀνέστη “Πρμείας. 0v οὗ ἔστιν ὑπονοῆσαι ἀλληγορικῶς, περὶ τὸ αὐτοῦ ὑπο-
κείμενον ἱδρύσϑαι τόν τὲ λόγον καὶ τὸν αὐτοῦ μετέχοντα φιλόσοφον ἄνδρα ὁποῖος xci Ὀδυσσεύς. ἔχοι
δ᾽ ἄν τις τὸ τοιοῦτον εἰπεῖν ῥητὸν, καὶ Ore λογίου ἀνδρὸς σχολὴν, ἕτερος ὅμοιος αὐτῷ διαδέξεται.

( Vers. 197. ) To δὲ τὴν Καλυψὼ ἐνταῦϑα τῷ uiv Ὀδυσσεῖ παραϑεῖναι οἷα βροτοὶ ἔδουσιν αὐτὴν δὲ 10

10 ἄλλως τρυφᾶν, λαβὰς δίδωσι κατὰ γυναι χὸς τρυφώσης ὑπὲρ τὸν ἄνδρα. (Vers. 199.) φησὶ γάρ. τῇ,
δὲ παρ ἀμβροσίην διιωαὶ καὶ »έχταρ ἔϑηκαν. ὧν δηλαδὴ ἐὰν μετελ cuve xci Ὀδυσσεὺς, ἀϑάνατος ἡ ἣν
ἂν κατὰ τὴν Καλυψὼ, τὴν καὶ βουλομένην αὐτὸ χαϑὰ ἐκείνη πρὸ ὀλίγων ἔφη. δῆλον δὲ ὡς ἀρέσχει τῷ
μύϑῳ, ἀϑανατίζεσϑαι τὸν γευσάμενον ἀμβροσίας χαὶ νέκταρος. ἔχει δέ τι καὶ κολακείας ὃ τοιοῦτος
τόπος ἐν ᾧ ἡ μὲν Καλυψὼ παρατίϑησι τῷ Ὀδυσσεῖ, αἱ δὲ δμωαὶ τῇ Καλυψοῖ. (Vers. 204.) Ὅτι πρὸς
φίλον ἐπικινδύνως οἴχαδε ἀπιόντα, εἰχὸς ῥηθῆναι. τὸ, οὕτω νῦν οἴχονδε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν αὐτίχα
viv ἐϑέλεις ἐέναι., σὺ δὲ χαῖρε χαὶ ἔμπης. εἴγε μὲν εἰδείης σῆσι φρεσὶν ἅσσα τοι αἶσα κήδε ἀναπλῆ-
σαν ἐνθάδε αὖϑι “μένων παρ ἐμοὶ, τόδε δῶμα φυλάσσοις. (Vers, 215.) Πρὸς ταῦτα δὲ ὃ φιλοπά
τρις εἴποι Gy, οἶδα xci αὐτὸς πάντα μάλα. ἀλλὰ καὶ ὡς ἐθέλω καὶ ἐέλδομαι ἤματα πάντα οἴκαδέ
T ἐλϑέμεναι καὶ νόστιμον ἤμαρ ἰδέσϑαι. εἰ δ᾽ αὖ ῥαίῃσι ϑεὸς, τλήσομαι ἐνὶ στήϑεσσιν ἔχων ταλαπενϑέα 20
ϑυμόν. εἰ δὲ καὶ πολύτλας ὃ τοιοῦτος ἐστὶ, προσϑήσει καὶ τὰ ἐφεξῆς. ἤδη γὰρ μάλα πολλ ἔπαϑον καὶ
πόλλ ἐμόγησα κύμασι καὶ πολέμῳ, μετὰ xci τόδε τοῖσι γενέσθω. ᾿Οδυσσέως δὲ ταῦτα λέγοι.

20 (Vers, 223.) ὃς xci ἐκ τούτων τλήμων συνάγεται, ὃ καὶ συντεμὼν ῥητο"ρικῶς ἐν δυσὶ λέξεσι τὰ xaT
αὐτὸν μυρία πάϑη. (Vers. 224.) Τὸ γὰρ χύμασι καὶ πολέμῳ, τὸ μὲν τὰ περὶ Τροῖαν δηλοῖ, τὸ δὲ,
τὰ κατὰ ϑάλασσαν. (Vers. 207.) Ὅρα δὲ τὸ αὐτίκα νῦν, παραλλήλως δηλοῦντα τὸ αὐϑωρόν. ἔστι
0? ταυτόνοια καὶ ἐν τῷ, ἐνθάδε αὖϑι. ὃ αὐτὸς γὰρ νοῦς ἐν ἀμφοῖν. (Vers. 208.) ὅμοιον δὲ καὶ τὸ,
ἐϑέλω καὶ ione. καὶ τὸ, οἴκαδε ἐλϑεῖν καὶ νόστιμον ἦμαρ ἰδέσϑαι. εἰχὸς δὲ ἀγωνιῶσαν τὴν; Καλυψὼ
μὴ ἐνευχαιρεῖν ἐπιχύσει νοημάτων, ἀλλὰ συχνὰ ταυτολογεῖν. ὃ μέντοι ῥήτωρ ᾿Οδυσσεὺς τοσοῦτον ἀπέ-
χει τοῦ οὕτω πολυλογεῖν. ὥςτε καὶ τὰς ἀμυϑήτους πράξεις τε καὶ πάϑας, δυσὶν -ἐμφῆναι ὀνόμασι τῷ,
χύματα, xci τῷ, πολέμους. (Vers.206.) Τὸ δὲ εἰδείης, ἐκ τοῦ εἴδω εἴδοιμι γίνεται, χατὰ μεταπλα- 30
σμᾶν. ὁμοίως τῷ περιπατοῖμι περιπατοίην, καὶ τοῖς ὁμοίοις. ( Vers. 208.) Τὸ δὲ τόδε δῶμα φυ-
λάσσοις, ἀστείως ἐῤῥέϑη ἀντὶ τοῦ ἐπιμελῶς αὐτὸ χατέχοις καὶ χατὰ σπουδὴν δίχην φύλακος.
(Vers. 221.) Τοῦ δὲ pate 0 ἐστι φϑείρειν, πρωτότυπον τὸ ῥῶ. ὡς καὶ τοῦ κλαίειν καὶ καίειν, τὸ
χλῶ xci XO.

( Vers. 2311.) "Ort βαρυνομένη ἣ ἢ Καλυψὼ ἐ ἐφ᾽ οἷς ἱμείρεται Ὀδυσσεὺς ἰδέσϑαι τὴν αὐτοῦ ἄλοχον
ἧς αἰὲν ἐέλδεται ἤματα πάντα, φησί. οὐ μέν ϑὴν 7, ἤγουν" οὐ μὴν δὴ , χείνης γε χερείων εὔχομαι εἶναι, οὐ 217

So δέμας οὐδὲ φυήν. ἔπαινος δὲ γυναικὸς ἀγαθῆς ταῦτα "ὡς xci ἐν Daaot χεῖται. (Vers. 212.) Εἶτα
ἐπάγει πρὸς λόγου κατασχευὴν τὸ, ἐπεὶ οὕπως οὐδὲ ἔοικε ϑνητὰς, ἀϑανάταις δέμας καὶ εἶδος ἐρίζειν.
διὸ χαὶ μέγας ἔπαινος γυναιχὸς τὸ, Ütaig εἰς ὦπα ἐῴκει. (vuv 213.) Ὅρα δ᾽ ἐνταῦϑα τὸ, “δέμας
«ci εἶδος ταυτὸν ἴσως ὃν ὡς εἴπερ ἔφη δέμας καὶ φυήν. zal οὕτω μὲν ἡ Καλυψὼ μετριώτερον. ήο
( Vers. 215.) Ὀδυσσεὺς δὲ ,παραιτησάμενος συγγνώμην ἐφ᾽ οἷς προαιρεῖται οἴχαδε νοστῆσαι, φησί.
πότνα ϑεά. μή uoi τόδε χώεο. οἶδα καὶ αὐτὸς πάντα μάλ οὕνεχα Gto περίφρων Πηνελόπεια εἶδος
ἀκιδνοτέρη μέγεϑῦς τὲ εἶς ὦπα T ἰδέσϑαι. ἡ μὲν yàp βροτός ἐστι. σὺ δ᾽ ἀϑάνατος xci ἀγήρως. ἀλλὰ
xci ὥς ἐθέλω xci ἐέλδομαι χαὶ τὰ ἑξῆς ὡς προσεχῶς ἀνωτέρω ἐγράφη. Καὶ t ὅρα τὴν διὰ παντὸς
τοῦ λόγου δεινότητα. τὸ τραχύ τε γὰρ TOU λύγου ἐλέανε ζητήσας ὡς ἐῤῥέϑη συγνώμην, καὶ τῷ χαταρ-
τιχῷ ἐπιϑέτῳ ixokdxsvos. πότναν Θεὰν προσειπὼν τὴν Καλυψώ. καὶ τῇ συντόμῳ συγκρίσει am

ῬΑΨΙΩΙ1417.4 E Ys211—258. 209

γνωσε τὴν “Πηνελόπην. (Vers. 216.) ὅμως μέντοι ἄλλως λεληϑότως ἐσέμνυνεν ἐκείνην, παραῤῥίψας
ἔπαινον τὸ, περίφρων “Πηνελόπεια. οὗ ἕνεχεν δοκεῖ ἐχείνην φιλεῖν, μονοννουχὶ φάμενος, ὡς εἰ χαὶ τὰ
ἄλλα σοῦ ἀκιδνοτέρα, τὰ γοῦν χατὰ νοῦν περιττή ἐστι. (Vers. 220.) “Σημείωσαι δὲ χαὶ ὡς ἐπὶ πλέον
νεραπεύων *rüv Καλυψὼ, οὐδὲ λέγει ὡς ἐϑέλω καὶ ἐέλδομαι εἰς τὴν γυναῖχα ἐλϑεῖν, ἀλλ᾿ οἴκαδε ἁπλῶς 4o
ψοστῆσαι. (Vers, 211.) Τὸ δὲ χερείων, τῇ εἴ | διφϑόγγῳ παραλ Ἰηγόμενον ἐν τῇ συγκρίσει, τῷ ἰῶτα μόνῳ
παραλήγεται ὡς τρισύλλαβον ὃ ὁμοίως τῷ ἀρείων ἄριστος, ἐν τῇ ὑπερϑέσει. τὸ γὰρ φυλάσσειν αὐτὴν χαὶ
ἐν τοῖς ὑπερϑετικοῖς , τῶν ᾿δισυλλάβων ἐστίν, ὁποῖον TO, πλείων πλεῖστος μείων μεῖστος. (Vers. 212.)
Φυῆς δὲ ὅτι παράγωγον εὐφυὴς πτελέα καὶ μηροὶ εὐφυεῖς, ἡ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ. οἱ δὲ ὕστερον, εὐφυῆ καὶ τὸν
χατὰ νοῦν δεξιὸν εἶπον. ᾿Αττιχοὶ δὲ, τὸν σχωπτικὸν εὐφυὴ ἐκάλουν κατά τινας. (Vers, 417.) Τὸ δὲ
10 εἶδος μέγεϑός τε, οὐκ ἂν εἴη ἑτεροῖον τῶν προειρημένων. τοῦ, δέμας καὶ εἶδος. καὶ δέμας χαὶ φυήν.
᾿Ακιδνοτέρα δὲ κατὰ τοὺς γλωσσογράφους, ἡ ἀσϑενεστέρα ἢ εὐτελεστέρα. - περὶ οὗ ἐν τοῖς ἑξῆς που
χρεῖττον ῥηϑήσεται. To δὲ εἰς ὦπα ἰδέσϑαι, δοχεῖ σφοδρότητός τι ἔχειν. ὡς τὰ μὲν εἰς ὄψιν, ἀκιδνο-
τέρας οὔσης τῆς Πηνελόπης οὐ μὴν καὶ τάγε εἰς τὸ περίφρονα εἰναι. ( Vers. 218.) Ὅρα δὲ χαὶ ὅτι τὸ
βροτὸς ἀντέϑηχε πρὸς τὸ ἀϑάνατος. ἐπειδὴ καὶ κυρίως βροτὸς ὃ ἐν ῥοῇ καὶ ῥευστὸς, ἤτοι φϑαρτός.
ᾧ ἀντίϑετον τὸ ἄφϑαρτον. (Vers. 219.) Τὸ δὲ ἐϑέλω καὶ ἐέλδομαι, τῇ παραλλήλῳ ϑέσει, τὸ πολὺ
δηλοῖ τῆς ἐφέσεως. τάχα δὲ καὶ ἐπίτασις τοῦ ἐϑέλειν τὸ ἐέλδεσϑαι. ( Vers. 227.) "Ὅτι τὸ, τερπέ- 5o
σϑην φιλότητι παρ᾽ ἀλλήλοισι μένοντες, σεμνῶς πέφρασται ἐπὶ τῆς viera συγκαϑευδήσεως. τῆς Καλυ-
ψοῦς xci τοῦ Ὀδυσσέως. ( Vers. 320. ) μεϑ' ἣν διασχευάζων τὰ τὴς ἐ ξεγέρσεως, φησὶν ὡς ἅμα mota,
ὃ μὲν, χλαῖνάν τὲ χιτῶνά τε ἕννυτ᾽ Ὀδυσσεύς. (Vers. 230.) αὐτή δ᾽ ἀργύφεον ἤτοι λευχοῦφὲς φᾶ-
20 008 μέγα ἕννυτο νύμφη. λεπτὸν καὶ χαρίεν. περὶ δὲ ζώνην βάλε v ir καλὴ ἣν χρυσείην, κεφαλῇ ἢ δ᾽ ἐπέ-
Dux καλύπτρην. ταὐτὸν δὲ εἰπεῖν, κρήδεμνον. (Vers. 230.) Καὶ ὅρα ὅτι δὶς ὁ ἔφη τὸ ἕννυτο διὰ "τὸ θο
καίριον. οἱ δὲ ὕστερον, μετὰ προϑέσεως ἀμφιέννυσθαι τὸ τοιοῦτον ῥῆμα φασί. Τὸ δὲ μέγα φᾶρος, εὖμε-
γέϑη συλλογιστιχῶς ἐμφαίνει τὴν Καλυψώ, ἧς ἀκιδνοτέρη τὸ μέγεϑος ἡ Πηνελόπη προσεχῶς εἴρηται.
(Vers. 231.) Lig δὲ τὸ ἰξύϊ, γράφουσιν οἱ παλαιοὶ τοιαῦτα. ὁάχις χαλλεῖται τὸ ὅλον. ἡ σὐμπηξις1 531
218rov 1» “σφονδύλων. ὧν οἱ πρῶτοι ἑπτὰ συμπληροῦσιν ἄνω τὸν τράχηλον. οἱ δὲ τελευταῖοι δέκα καὶ
πέντε, τὴν ὀσφῦν. οἱ δὲ μέσοι δώδεκα, τὸν νῶτον. ὃν iiv ὃ D ποιητής φασι λέγει, ἐπεὶ ἔστιν ἀνϑρώ-
ποις ξύσαι αὐτὸν καὶ κνήσασϑααι. ἐπὶ μέντοι ἀλόγων, χυρίως ἄκνηστις λέγεται. ὡς τὸ, κατ᾽ ἄκνηστιν
μέσα νῶτα. εἰ δὲ τοῦτό ἐστιν ἐξὺς, ὅρα ὕπως ἱστορεῖ ὃ ποιητὴς οὐ συνήϑως περὶ τὴν ὀσφῦν ζώνυ-
σϑαι τὴν Καλυψώ. xai OTL OUX ἠρκχέσϑη φᾶρος ἁπλῶς καὶ ζώνην εἰπεῖν, εἰ μὴ καὶ ἐπιϑέτοις αὐτὰ το
So ἐχόσμησε. τὴν δέγε καλύπτραν, οὕτω δόξαν αὐτῷ, δίχα ἐπιϑέτου προήγαγεν. ( Vers. 234.) Ὅτι iv
TQ, δῶχε μέν οἱ πέλεχυν μέγαν ἄρμενον. ἐν παλάμῃσι χάλκεον ἀμφοτέρωϑεν ἀκαχμένον. αὐτὰρ ἐν αὐτῷ,
στειλειὸν περικαλλὲς ἐλάϊνον εὖ ἐναρηρός. δῶχε δ᾽ ἔπειτα σχέπαρνον ἐὔξοον. ( Vers. 246.) Kai πάλιν
per ὀλίγα. τόφρα δ᾽ ἔνειχε τέρετρα “Καλυψώ, ( Vers. 258.) Καὶ αὖϑις uer οὐ πολλά. τόφρα δὲ qot
ἔνεικε Καλυψὼ, «Ῥασὶν οἱ παλαιοὶ ὕτι ἐνῆν μὲν ἅπαντα ὑφὲν κομίσαι. ἡ δὲ, ἀλλὰς πολλὰς εὐρίσκχει
ἀφορμὰς τοῦ συ" χνὰ ἐντυγχάνειν τῷ Ὀδυσσεῖ οἷα κατακόρως αὐτοῦ ἐϑέλουσα σχεῖν ἤδη μέλλοντος ἀπο- 20
πλεῖν, (Vers. 234.) Ὅρα δὲ ὡς προέϑετο καὶ νῦν xaÜ a zai ἀλλ αχοῦ, ἐργαλεῖα τεχνικὰ εἰπεῖν. πέλε-
xwv. σχέπαρνον. στάϑμην τὲ χαὶ τέρετρα. δι᾿ ὧν zc πολυπειρίαν τῷ ἀχροατῇ ἐργάζεται, καὶ πλατύνεν
ἀφελῶς τὴν ποίησιν. οὐ διασαφεῖ δὲ καὶ ποῦ εὗρεν ἡ Καλυψὼ τὰ ναυπηγικὰ ἐργαλεῖα χαὶ τὰ λοιπὰ,
οἷα μὴ ϑέλων περὶ τοιοῦτόν TL χαχοζήλως καὶ E βιμρολο) γικῶς ἀπασχολῆσαι rV ποίησιν. ᾿“ρετὴν δὲ τὲχ-
4o γέτου ἐμεραίνει, πέλεχυς ἄρμενος παλάμαις. "ὃ γὰρ μὴ τοιοῦτος, ἀχρειοῖ ἐχεῖνον. οὕτω δὲ χρὴ καὶ τὸ 80
στειλειὸν ἐναρηρέναι τῷ πελέχει διὰ τὸ εὔχρηστον. ἵνα ϑάτερον μὲν ἄκρον τοῦ στειλειοῦ ἐναρήρῃ τῷ
πελέχει. τὸ δὲ ἕτερον, τῇ τοῦ τεχνίτου παλάμῃ. (Vers, 235.) Τὸ δὲ ἀμφοτέρωϑεν ἀκαχμένον ἤτοι
ϑλίβον τῇ τομῇ, τὸ ἀμφίστομον δηλοῖ. 0 καὶ ἀμφίχοπον λέγεται. ( Vers. 356.) Στειλειὸν δὲ οὐδετέ-
ρως τὸ ἐνιέμενον ξύλον εἰς τὴν ϑηλυχῶς λεγομένην στειλειὰν ἤγουν εἰς τὴν ὀπὴν τοῦ σιδήρου. xai φυλάσ-
σεται μέχρε τοῦ νῦν ἡ λέξις, στειλειάριον λεγομένη παρὰ τοῖς πολλοῖς. ἣν στειλὰν ἤγουν ὀπὴν, οἱ μὲν
πα"λαιοὶ, καὶ τρῆμα ἑρμηνεύουσι. τρητὸν δὲ μέχρι καὶ νῦν, οἱ περὶ «Τυχίαν. Τὸ δὲ περικαλλὲς, 140
CoxxT. iN Opvss. Tox. I. d

210 PAG QIAI.A4 E VYs2216—246.

&nAoixog παρέῤῥιπται, ἢ χαὶ Ort εἰκὸς περί που τὸ ἄκρον ἔχειν τινὰ γλυφῆς ὡραϊσμόν. (Vers, 236.)
Τὸ δὲ ἐλάϊνον, παρατηρήσας, ἔφη. ὡς ἔϑος ὃν, τοιοῦτον εἶναι. “Σκέπαρνον δὲ ἐύξοον, δύναται χαὶ
κατὰ ἐνεργητικὴν σημασίαν εἶναι τὸ εὖ ξέον. ὥς που καὶ βέλος ὠκύμορον, τὸ ὠχὺ ϑανατοῦν. διὸ χαὶ
τὴν ἐνέργειαν αὐτοῦ φράζων xai τὴν τοῦ πελέκεως, φησί. πελέχκησε δ᾽ ἄρα χαλκῷ, ξέσσε δ᾽ ἐπισταμξ-. 919

5o Yos, xci ἐπὶ στάϑμην ἴϑυνε. δῆλον δὲ ὡς οἱ uet" Ὀμηρον διϑυραμβογραφοῦντες, σχέπαργνον δριμέως
φράζοντες, ἄλλως ἐπὶ ἐρίου τίϑενται ὃ σχέπει ἄρνα. ες Vers, 244.) T0 δὲ πελέκχησε, διὰ μέτρον
διπλάζει τὸ χάππα. ὡς καὶ ἀλλαχοῦ τὰ ἡμιπέλεκκα. ὅτι δὲ πελεχῶ μὲν, ἐπὶ ξύλων, πελεκίζω δὲ ini
προβάτων καὶ βοῶν καὶ ὅλως ζῴων, χαϑωμίληται τοῖς γραμματικοῖς. Ὅτι δὲ καὶ ἡ πέλλα οὐ τοπικὸν
ἀλλὰ τὸ σχυφοειδὲς ἀγγεῖον ὃ πυϑμένα ἔχει πλατύτερον εἰς ὃ ἤμελγον γάλα, ix τοῦ πελεχῶ γέγονεν ὡς
ξύλινον, οἱ παλαιοὶ δηλοῦσι. χρῆσις δὲ αὐτῆς, χαὶ ἐν τῷ, περιγλαγέας χατὰ πέλλας. ὅϑεν καὶ πελλὶς 10
xcd ὑποκχορισμόν. Ἁ“ππώναξ. ἐκ πελλίδος πίνοντερ" οὐ γὰρ ἣν αὐτοῖς κύλιξ. ὃ παῖς γὰρ ἐμπεσὼν, κα-
τήραξεν, εἰ δέ τις Φοῖνιξ πελλίδα φησὶ χρυσὴν ἤτοι φιάλην, σημείωσαι τὸ, πελλίδα χρυσῆν, χρήσι-
μον ὃν καὶ αὐτὸ καϑὰ καὶ τὸ πίνειν ἐξ ἀργυρίδων χρυσῶνς εἰς τὸ, ἵπποι ἐβουκολοῦντο. χαὶ εἰς τὸ,

Govéxrag ἐωλνοχόει. καὶ εἰς τὸ, ἐχειρονόμησε σχέλεσι. καὶ ὕσα δὲ ἄλλα τοιαῦτα ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα
παρασεσημείωται. ( Vers. 245.) Περὶ δὲ στάϑμης, ἐγράφη ἀκριβῶς ἀλλαχοῦ. ἥτις ἐνταῦϑα, κανών
ἐστι τεκτονιχός. ἤτοι σχοινίον μεμιλτωμένον ὡς τὰ πολλά. οὗ ἔργον, τὸ ἰϑύνειν. οὐκ ἀεὶ δὲ μιλτοῦται
ἡ σχοῖνος ἀλλὰ καὶ μελαίνεται. σπάνιον δὲ ἡ λευκὴ, διὰ τὸ xar αὐτὴν ἐν τοῖς ὑπολεύχοις τῶν σωμά-
των ἄσημον καὶ οὐκ εὐδιάρϑρωτον εἰς ἀπόρϑωσιν γνώσεως. ὅϑεν καὶ παροιμία τὸ, λευκὴ στάϑμη. φησὶ
γὰρ Αἴλιος Διονύσιος, οὕτω. λευχὴ pecu δ μηδὲν διακρίνων μηδὲ διαγινώσκων. περὶ ἧς καὶ ἑτέ-

1δϑϑρωϑι ἐγ, ράφη. (Vers. 246.) Τὸ δὲ τέρεν ἵτρον 0 δέλ ἱετρον καὶ τέλετρον ἀσιανὴ, τις γλῶσσα φησὶ παρα- 20
φϑείρουσα, ὠνοματοπεποίηται παρὰ τὸν ἤχον τὸν ἐν τῷ τρυπᾶν ἀποτελούμενον. γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ τερῶ
τερέσω τὸ τρυπῶ. ὃ καὶ αὐτὸ, μίμησιν ἔχει ἤχου. χαϑὰ καὶ τὸ τρῶ. οὗ παράγωγ ον ὥσπερ τὸ τρύχω,
οὕτω καὶ τὸ τρύω ἐξ οὗ καὶ τρύμη 5 παρὰ τῷ κωμιχῷ. χαὶ τρυμαλιὰ i ἢ ὀπὴ τῆς βελόνης. καὶ ζυγοῦ τρυ-
τάνη χαὶ rovrov ᾿Ιϑηνᾷ. χαὶ τὸ τρυπᾶν καὶ τὰ ἐξ αὐτοῦ. ἐν οἷς, καὶ ἐχτρυπῆσαι xar Παυσανίαν,
τὸ μετὰ βίας ἐξελϑεῖν. Αἴλιος δὲ Διονύσιος, εἰςτρυπᾶν καὶ ἐχτρυπᾶν φησὶ, τὸ παρεισελϑεῖν καὶ λάϑρα
μετὰ βίας ἐξελϑεῖν. ἐκ δὲ τοῦ τοιούτου τρῶ, καὶ τὸ τρίβω. ὡς ϑλῶ ϑλίβω. xci τὸ τετραίνω, 0 ἔργον
ἐστὶ τῶν T: ἐρέτρων. φησὶ γάρ. τέτρηνε δὲ ἄρα πάντα καὶ ἥρμοσεν ἀλλήλοις. ἔστι γὰρ τρῶ ὡς ἐῤῥέϑη, ἐξ
οὗ τραίνω τὸ παράγωγον τοῦ τρανὸς xci τρανές, χαὶ κατὰ ἀναδιπλ «σιασμὸν, τετραίνω. ὡς τρέμω τρε-
μαίΐνω τετρεμαίνω. ἔοικε δὲ γίνεσϑαι τὸ τρῶ , ἐχ τοῦ τείρω χατὰ συγκοπήν. ἢ ἐχ τοῦ τορῶ. ἀπὸ δὲ τοῦ

τοιούτου xpo, καὶ τὸ τρώγειν. ὅϑεν ó ὁ τράγος. μίμημα ὃν χαὶ αὐτὸ τοιούτου ἤχου. ἔτι δὲ, xc T, γρώνη 30

10 τετρυπημέλνη οὖσα πέτρα xci ὡς οἱ παλαιοί φασι, toon τίς. εἰ δὲ χαὶ τὸ τρῶσαι ὅπερ ᾿Ιωνικῶς τὸ
βλάψαι δηλοῖ, σύστοιχον τοῖς τοιούτοις ἐρεῖ τις, οὐχ ἂν ἀπειχότως εἴποι. ἐχ δὲ τοῦ τορῶ ἐξ οὗ χαὶ «v-
τοῦ ὡς ἐῤῥέϑη, δοκεῖ συγκεκόρϑαι τὸ τρῶ, καὶ ὃ τορὸς λόγος καὶ ὃ τεχτονιχὸς τόρος καὶ τὸ τορεύειν
καὶ ὃ τόρνος, γίνεται. ἐχεῖϑεν δὲ κεκίνηται χαὶ τὸ ἀντετόρησεν. ὅπερ ἐν ᾿Ιλιάδι κεῖται, ὡς δὲ τοῦ τεί-
ρειν αὖϑις ἴδιαί τινες εἰσὶ κινήσεις, δῆλον ἔχ Té ἄλλων, xci ix τοῦ Τειρεσίου. ἀπὸ τοῦ j τείρω γάρ τινὲς
ἐτυμολ oy οἷσι zc αὐτόν. χαϑὰ χαὶ τὰ τείρεα, ὅπέρ ἐστιν ἄστρα. baicy δὲ, xci τὰ κατ᾽ οἴχους τέραμνα.
ὡς τειρόμενα εἰς γλυφὴν, xac δηλοῖ τὰ τρίγλ ga. χαὶ ἡ τερηδὼν τὸ ζωύφιον ὃ καὶ ξύλοις ἐ ἐμφίεται a xci
ὀστοῖς. καὶ ὃ τέρην. οὗ περ οὐδέτερον μὲν, τέρεν ἢ δάκρυον 3 ἢ εἴτι ἄλλο. ϑὴλ υχὸν δὲ, répema. oiov.
πάρεισι μόσχων τέρειναι σάρκες. 3 ουν ἁπαλαί. τοῦ δὲ τείρειν στέρησις ὥσπερ ὃ ἀτειρὴς, οὕτω χαὶ
τὸ ἀτέραμνον ἤγουν δυσέψητον € ὄσπριον. ἐξ οὗ καὶ ἦϑος ἀτέραμνον, τὸ ὠμὸν xci ἀνύπειχτον. χαὶ áo
ὕδατα δὲ ἀτέραμνα, τὰ πυχνοῦντα χαὶ οὕτω σχληρύνοντα. Φάρεα δὲ, εἰ καὶ ὧν ἄλλοις χοινότερον
τὰ συνεῤῥαμένα εἰς ἔνδυσιν, ἀλλὰ νῦν τὰ σπεῖρα ἔφη. ταυτόν δ᾽ εἰπεῖν τὰ λίνα ὧν χρεία τοῖς πλέουσι.

20 Tov δὲ "τόφρα, σημασίαι φασὶ πέντε. τὸ εὐθέως. τὸ ἕως. τὸ ἡνίχα. τὸ ὄφρα. "xci τὸ ἐν τοσούτῳ ὡς
ἐνταῦϑα. (V ers, 237.) Ὅτι τὰ τῆς γαυπη) "ie TOU Ὀδυσσέως ἐργαλεῖα ὡς πρυεῤῥέϑη φϑάσας 0 ποιη-
τὴς, χορηγεῖ ἐχείνῳ καὶ ξύλα, λέγων οὕτως. ἦρχε δ᾽ ὁδοῖο L Καλυψὼ νήσου ἐπὶ ἐσχατιῆς ὅϑι δένδρεα
μακρὰ πεφύχει. χλ ἡϑρὴ T αἴγειρός τε περὶ ὧν καὶ προεγράφη. ἐλάτη T ἦν οὐρανομήχης. αὖα πάλαι,

PA4CERQIAZAI.A E Vs.238—202. 211

περίχηλα. τά ol πλώοιεν ἐλαφρῶς. (Vers. 243.) Εἶτα τὴν τῆς σχεδίας κατασκευὴν φράζων ἣν καὶ πο-
λύδεσμον οἷδε xci εὐρεῖαν, φησίν. αὐτὰρ ὁ τάμνετο δοῦρα. ϑοῶς δέ οἱ ἤνυτο ἔργον. εἴχοσι δ᾽ ἔχβαλε
πάντα. πελέχκησέ τε ὡς προσεχῶς ἐῤῥέϑη. καὶ ἔξεσε. καὶ πρὸς στάϑμην ἔϑυνε. xci τερέτροις τέτρηνε
πάντα ὡς χαὶ αὐτὸ ἐγράφη. χαὶ ἥρμοσεν ἀλλήλοις. ( Vers. 248.) 0 καὶ διασαφῶν ; ἐπάγει. γόμφοισι
δ᾽ ἄρα τήν γε καὶ ἁρμονίῃσιν ἄρῃρεν. οἷς ἐπαγαγὼν χατὰ τρόπον. ἐπεμβολῆς τὸν κοαρὸν δι᾽ οὗ ἀπηρ-
τίσϑη τὸ ἔργον οἷα ἑρμηνεῦσαι ϑέλων οὕτω τὸ, ϑοῶς δέ οἱ ἤνυτο ἔργον. καὶ εἰπὼν ὅτι 0000Y τίς T
ἔδαφος γηὺς τορνώσεται ἀνὴρ φορτίδος εὐρείης εὖ re? τεκτοσυνάων, τόσσον ἐπὶ εὐρείην σχεδίην ποιή-
gar Ὀδυσσεὺς, ἐπιφέρει τὰ ἑξῆς τῆς κατασχευῆς ὡς ἐξ ὑπαρχῆς, καὶ φησίν. (Vers. 252.) ἴχρια δὲ
στήσας, ἀραρὼν ϑαμέσι σταμίνεσσι, ποίει. ἀτὰρ μαΐκρῇσιν ἐπηγκενίδεσσι τελεύτα, ἐν δ᾽ ἱστὸν ποίει 30
10 χαὶ ἐπίχριον ἄρμενον αὐτῷ. πρὸς δ᾽ ἄρα πηδάλιον ποιήσατο ὄφρ᾽ ἰϑύνῃ. φράξε δέ μιν ῥίπεσσι διαμ-
περὲς οἰσυίνῃσι. κύματος εἶλαρ ἔμεν. πολλήν δ᾽ ἐπεχεύατο ὕλην, τόφρα d δὲ φάρεα ἔνεικεν ἤγουν ἤνεγκε
Ἀαλυνψὼ ἱστία ποιήσασϑαι. (Vers. 258. ) ὅδ᾽ εὖ τεχνήσατο xc τὰ, οἷα δηλαδὴ πολυμήχανος. ἐν δ᾽
ὑπέρας τε κάλους τε πόδας T ἐνέδησεν ἐν αὐτῇ. ἃ δηλαδὴ καὶ αὐτὰ ἡ Καλυψὼ i ἤγαγε σιωπηρῶς. μοχ-
λοῖσι δ᾽ ἄρα τήν 7γε κατείρυσεν εἰς ἅλα δῖαν. ἐξ οὗ καὶ “μηχανικὸν σοφὸν σημειωτέον πλάττεσϑαι τὸν
220 Ὀδυσσέα παρὰ τῷ ποιητῇ. τοιαύτης γὰρ ἐπιστήμης εὕρημα τὰ μοχλευτιχά. καὶ οὕτω μὲν ἡ σχεδία
ἐχπεπόνηται τῷ σοφῷ ἀρχιτέκτονι ποιητῇ. (Vers. 262.) 0g xci τὸν χαιρὸν σαφέστατα φράζων τῆς
τοῦ ἔργου ἀπαρτίσεως, φησί. τέτρατον ἦμαρ ἔην, καὶ τῷ τετέλεστο ἅπαντα. τῷ δ᾽ ἄρα πέμπτῳ, πέμ-
πεν ἀπὸ νήσου αὐτὸν ἡ Καλυψώ. ( Vers. 238.) τὰ δέ γε πρὸς μέρος τοῦ χωρίου τούτου, ἔχουσιν οὕτω.
"Ex ἐσχατιᾶς μὲν 0 ἐστιν ἐπὶ ἐσχάτων μερῶν τῆς γήσου εἰσὶ τὰ τμηϑησόμενα ξηρὰ δένδρα, διὰ τὸ τὰ
20 ἐγγὺς τοῦ σπηλαίου ἐπιλιπεῖν τῇ συχνῇ πρὸς τὸ πῦρ χρήσει. Τὸ δὲ μακρὰ δένδρεω, τεχνικῶς κεῖται.
τὰ τοιαῦτα γὰρ εἰς ναυπηγίαν χρήσιμα. προϊὼν δὲ, δοῦρα ταῦτα φησίν. ἐν δὲ τοῖς ἑξῆς, δούρατα
"μακρά. ᾿Ενταῦϑα δὲ παρασημειοῦνται οἱ παλαιοὶ, ὅτι τὰ μὲν χαρποφόρα δένδρα οἷον ὄχνας καὶ áo
ῥοιὰς χαὶ μηλέας, καλὰ προσαγορεύει ὃ ποιητής. μαχρὰ δέ, τὰ εἰς ξυλείαν εὔϑετα, τοῖς ἐπιϑέτοις τὰς
χρήσεις διαστέλλων. (Vers. 259. ) Τὴν δὲ ἐλάτην οὐρανομήκη φησὶν, ὑπερβολικῶς διὰ τὸ πάνυ πολὺ
τοῦ ὕψους, συντερατευόμενος TQ μύϑῳ. ὃς τὴν μηκίστην ἐλάτην ἐχείνην, εἰς τὸ φυτὸν τοῦτο μετα-
βάλλει τὴν τῶν ἀλοειδῶν ἀδελφὴν, πενϑοῦσαν ἐπὶ τῷ ῥηϑησομένῳ ἐν τοῖς ἑξῆς ὀλέϑρῳ τῶν ἀδελφῶν.
᾿Ιστέον δὲ ὅτι ταυτὸν τὸ, ἐλάτη οὐρανομήκης, καὶ ἐπίτυς βλωϑρὴ, 0 ἐστι μολοῦσα εἰς αἰϑέρα. διὸ
ἐλάτας Bub oes λέγει Ὁππιανὸς, ὡς ταυτὸν ὃν τῷ, οὐρανομήχης. (Vers. Δ40.) Τὸ δὲ αὖα πάλαι
περίχηλα, ταυτὸν μὲν ἐκ παραλλήλου δηλοῦσι. τὸ δὲ χρήσιμον αὐτῶν, ἵνα κατὰ τὸν ποιητὴν πλώοιεν
So ἐλαφρῶς. 0 πρὸς ὁμοιότητα ἐῤῥέϑη τοῦ τρέχειν ἐλαφρῶς. ἐπὶ ἐμψύχων γὰρ κυρίως τὸ ἐλαφρόν. ἐπεὶ
xci ἀπὸ τῆς ἐλάφου παραχϑὲν συγχέχοπται. Τὸ δὲ πάλαι, τὴν πολλὴν δηλοῖ ξηρότητα διὰ τὸ πολυ-
χρόνιον. διὸ οὐδ᾽ ἠρκέσϑη αὖα εἰπὼν ἀλλὰ προσέϑηκε καὶ τὸ περίκηλα. 0 ἐστι περισσῶς κατεσχλη-
χύτα. ἢ ἄγαν ἐπιτήδεια εἰς τὸ jen, xai εἰσὶ ταυτὰ τὸ cU πάλαι, xci τὸ περίχηλα. ( Vers. 241. )
Ὅρα δ᾽ ἐν τούτοις καὶ ὅτι μυρια χοῦ ἐν καιρίῳ ταυτολογῶν ὃ ποιητής, παρέϑετο xci ἐνταῦϑια δὶς τὸ 50
ὅϑι δένδρεα μακρὰ περύχει. C Vers, 243.) Τὺ δὲ ϑοῶς ἀνυσϑῆναι τὸ ἔργον, ἐν δυσὶν ἡ ἡρμήνευσε τό-
ποις, ἑνὶ μὲν ἀορίστως. ἔνϑα ὡς ἐῤῥέϑη ἔ ἔφη ἐπὶ τοσοῦτον τὴν σχεδίαν ποιηϑῆναι ὅλην, ἐφ᾽ ὅσον ἔδα-
φός τις τορνώσεται φορτίδος εὐρείας. ἑτέρῳ δὲ ὡρισμένως, ἐν ᾧ ἔφη, τετάρτῳ ἤματι τελεσϑῆναι
αὐτήν. (Vers. 244.) Τὸ δὲ εἴκοσιν ἔκβαλεν, ἀντὶ τοῦ, ἔῤῥιψεν. ἢ τῆς οἰχείας στάσεως ἔξω ἔϑετο. ὁ δὲ
τοιοῦτος ἀριϑμὸς τῶν ξύλων, βεβαιοῖ τὸ τὴν σχεδίαν τοῦ δυσσέως, καὶ εὐρεῖαν εἶναι καὶ πολ ύδεσμον,
4o (Vers, 245.) Τὸ δὲ ἐϑύνειν, οὐ μόνον στάϑμης., ἀλλὰ καὶ πηδαλίου. ὡς δηλοῖ τὸ, πηδάλιον ποιή-
σατο ὄφρ᾽ ἰϑύνῃ. τουτέστιν εἰς ὀρϑὸν πλοῦν ἀπευϑύνῃ. ( Vers. 246. ) Τὸ δὲ τέρετρα καὶ τὸ τέτρη-
γεν, ἐτυμολογικὸν ἔ ἔχει τρόπον. τύπου δέ ἐστι τὸ τέρετρα, ὁποίου xci τὸ ϑύρετρα. (Vers. 2á 8. ) o-
μονίαι δὲ, ἄδηλον οἷαι τῇ σχεδίᾳ πεποίηνται. εἰχὸς δὲ ἀπὸ φυτῶν τινῶν γενέσιϑαι, δι᾿ ὧν ἦν ἀνα-
πληροῦσϑαι τὴν τῶν στυππείων χρῆσιν. ἐπεὶ xai τοιούτοις τὸ παλαιὸν αἱ νῆες ἡρμόττοντο. χαϑὰ
δηλοῖ καὶ ἱΗρόδοτος ἐν τῷ, παχτοῦσι τὰς ἁρμονίας, βύβλῳ. τουτέστι κατασφαλίξονται. ὡς δηλοῖ καὶ 60

“Σοφοχλῆς ἐν τῷ, δῶμα πάκτου. καὶ ὃ κωμικὸς ἐν τῷ, κἀπακχτώσαμέν γε τὰς ϑύρας ἀντὶ τοῦ, καὶ ἐπαχ-
pda

212 ῬΑΨΙΩΊΙΔΙ.Α E Vs2509—252.

60 τώσαμεν. ἼἜἜτυ “μολογίας δὲ τρόπος χαὶ τὸ, ἁρμονίησιν ἄρηρεν. (Vers. 249. ) ἼἜδαφος δὲ νηὺς, τὸ
κατωτάτω περὶ αὐτὴν γῆν... ὕπερ ἰδιωτικῶς πλέουσα λέγεται χαὶ γάστρα. περὶ ἣν χαὶ τὸ ἄντλον συῤ-
ῥέει. ἔοιχε δ᾽ ἐντεῦϑεν λαβεῖν ἀφορμὴν, ὃ τὴν νῆα εἰπὼν “μεταφορητὸν οἶχον. εἰ γὰρ: χαὶ μὴ ἔνϑια ἔδα-
qos ἐχεῖ xci οἶκος, ἀλλ ἔνϑα γοῦν οἶκος, ἐκεῖ χαὶ ἔδαφος i ὑπόχειται. παράγεται δὲ ἀπὸ τοῦ ἔδος , TO
ἔδαφος. ὡς ἀπὸ τοῦ κροτεῖν χατά τινας ἢ τοῦ χρότου, ὃ κρόταφος. καὶ ἔστιν αὐτοῦ ὑποκοριστιχὸν, τὸ
ἐδάφιον. καϑ' ὁμοιότητα τοῦ, ξυλάφιον ξυλήφιον χαὶ χρυσάφιον καὶ ξυράφιον. τῇ δὲ Ὁμηρικῇ εὐρείᾳ

169ϑἐνταῦϑα σχεδίᾳ προσεπινοητέον “καὶ βάϑος. εἰ γὰρ καὶ μὴ πλοῖον αὕτη, ἀλλ᾿ οὖν πλοιοειδής ἐστιν. εἰ
xc ὕστερον ἀβαϑεῖς ἐπενοήϑησαν σχεδίαι μόνῃ πλατύτητι διοικούμεναι. γινόμεναι ἀμφότεραι πάντως,
ix τοῦ σχέδην. ἤγουν ix τοῦ σχεδὸν xo ἐ) γγὺς χατὰ χρόνον. xai ὡς εἰπεῖν αὐϑωρόν. ὕτι δὲ διαφορά ἐστι
πλοίου καὶ σχεδίας, δηλοῖ ὁ γράψας, ὡς λόγος ἼἸανον διπρόσωπον γεγονέναι. τὸ μὲν, ὀπίσω τό δ᾽ 10
ἔμπροσϑεν ἔχοντα πρόσωπον. οὗτος εὗρε πρῶτορ, στέφανον καὶ σχεδίας καὶ πλοῖα. χαὶ νόμισμα χαλ-
χοῦν πρῶτος ἐχάραξε. διὸ τῶν χαϑ' ᾿Ελλάδα καὶ ᾿Ιταλίαν καὶ Σικελίαν πολλαὶ πόλεις, ἐπὶ τῷ νομί-
σματι ἐνεχάραττον πρόσωπον δικέφαλον. xci ἐκ ϑατέρου μέρους, ἢ σχεδίαν ἢ στέφανον ἤ πλοῖον.
“Πάνυ δὲ δεξιῶς ὃ ὃ ποιητὴς, οὐ πλοίου ἀλλὰ σχεδίας ποιήσει τὸν λόγον ἐναπησχόλησε 5 πρός τὲ πιϑανό-
τητα, καὶ ἵνα μὴ πολυλογῇ ἐφ᾽ οἷς οὐχ ἐχρῆν. πλοίου δὲ αὖϑις καὶ γηὺὸς διαφορὰ , «c ἐν τοῖς εἰς τὴν
᾿Ιλιάδα δεδήλωται. Τὸ δὲ τορνώσεται, ἀντὶ τοῦ, περιγράψει, μᾶλλον μὲν οὖν, κατασχευάσει τορνοει-
δὲς ἤτοι στρογγύλον καὶ οὐ κατὰ τὰς ἰδίως λεγομένας μαχρὰς ναῦς. Ioréov δὲ ὡς οἱ πλείους μὲν, rav-

10 "τὸν οἴδασι τόρνον καὶ τόρον. εὕρηται δὲ παρὰ τοῖς παλαιοῖς ὃ τόρος, xci ἐργαλεῖον φρεωρυχικόν. ἢ
λιϑοχοπιχόν φασι σχεῦος. καὶ προάγουσι xci χρῆσιν Φιλυλλίου τινὸς ταύτην. προέδωκεν αὐτὸν ὃ τόρος,
ἦν γὰρ ἀσϑενὴς. ἐξ ὀνοματοποιῖας δὲ καὶ ὃ τόρος καϑὰ καὶ προείρηται. χαὶ ὃ τόρνος δὲ. ix τοῦ τόρος
ὧν πλεονασμῷ TOU Y, ὁμοίως τῷ, πόρνος καὶ τοῖς τοιούτοις. (Vers, 250.) Τὺ δὲ φορτίδος, ἐλλιπτι-
κῶς χαὶ αὐτὸ ἔχει. λείπει γὰρ τὸ νηός. λέγεται δὲ φορτὶς, ἡ πρὸς ἐμπορικὸν φόρτον ναυπηγηϑεῖσα.
Τὸ δὲ εὐρείης χαὶ τὸ εὖ εἰδὼς τεχτοσυνάων, πρὸς διαστολὴν κεῖνται φορτίδων, αἵ μικραὶ μὲν οὖσαι,
οὐχ ἂν εὐρεῖαι χληϑεῖεν. παρὰ δὲ ἀτέχνου τέχτονος συμπαγεῖσαι, οὐκ ἂν οὐδὲ ταχὺ κατὰ τὴν τοῦ
᾿Οδυσσέως ναυπηγηϑεῖεν εὐρεῖαν σχεδίαν. Ὅρα δὲ καὶ ὅτι τὴν ναυπηγικὴν, γενικώτερον τεχτοσύνην Eq
ἐπεὶ καὶ τέστων ὃ ναυπηγὸς ὀνόματι γενικῷ. δύναται δέ ποτε τὸ εὖ εἰδὼς τεχτοσυνάων, καὶ ὁᾳδιουργῷ 221
τινι ἐπιλεχϑῆναι ἀνδρὶ κακῶν τέκτονι. (Vers. 251.) Τὺ δὲ σχεδίην ποιήσατο καὶ πηδάλιον ποιήσατο καὶ
ἱστία ποιήσασϑαι, δύναται καὶ ἐνεργητιχῶς ῥηϑῆναι ὡς δηλοῖ τὸ, ἀραρὼν σταμίνεσσι, ποίει. καὶ τὸ,
ἐν δ᾽ ἱστὸν pen οὕτω καὶ δούρατα ἁρμόζεο χαλ χῷ χαὶ ἥρμοσεν ἀλλήλοισι, παϑητιχῶς xc ἐνεργητικῶς,

20 ( Vers. 292. 27 Ἴκριον δὲ ὡς καὶ Rodi Sem, τό, τε ἐπὶ πρύμνης κατάστρωμα ἐφ᾽ οὗ ὃ κυβερνήτης ἱχνεῖ- ὅ0
ται ὡς καὶ ἡ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ, καὶ τὸ ἐφεξῆς δὲ κατάστρωμα τῆς νηός. περὶ ὃ οἱ ναῦται χαὶ i(xvoUrrat χαὶ
κοιμῶνται κατὰ χαιρόν. δοχεῖ γὰρ οὐ μόνον ἀπὸ τοῦ &zoov ἀλλὰ καὶ παρὰ τὸ ἱχνεῖσϑαι γίνεσθαι τὸ
ἴκριον. ἐνταῦϑα δὲ, ἴχρια δοχεῖ τὰ ἐγκοίλια λέγεσίδλαι.

piov. ἐνταῦϑα ; ; « ὡς δηλοῖ τὸ, ἴκρια στήσας. αὐτὰ γάρ εἰσιν

ὁρύδα οὐ μὴν τὰ καταστρώματα. 4Ἔῆλον δὲ ὅτι τοῖς ὀρϑοῖς ἰχρίοις οἷα καί τισι κρόχαις, περιτιϑέμεναι
πυχναὶ σταμῖνες ἐχτὸς δίσην στημόνων, ἁρμόττουσι τὴν ναῦν. δοκοῦσι γὰρ αἱ σταμῖνες, παρὰ τὴν
στάσιν καὶ σύστασιν γίνεσϑαι ἀφ᾽ ἧς καὶ οἱ στήμονες. ἀπὸ δὲ τῶν Ὁμηρικῶν τούτων σταμίνων, καὶ τὰ
τεχτονικὰ φαίνεται παρῆχται στημονάρια. ὡς εἴ τις εἴποι σταμινάρια. δῆλον δὲ ὅτι δικατάληχτον 7,
σταμίν. χαὶ ὕτι οἱ παλαιοὶ ἑρμηνεύοντες, ἐπιμήχη ξύλα τὰς σταμῖνας φασίν. & στήμονος τρόπον
ἔχοντα, παρατιϑέμενα τοῖς ἰχρίοις ἑκατέρωϑεν, ἑστάναι ποιοῦσιν αὐτά. τινὲς δὲ, χαὶ ὀρϑὰ ξύλα τὰς
σταμῖνας εἶπον, οἷς φασι τὰ πηδάλια προσεμιπήσσεται. οἱ δέ φασιν, ὅτι σταμῖνες, τὰ ἐν τῷ χείλει τοῦ 4o
πλοίου ἐξέχοντα ὀρϑὰ ξύλα τοῦ κατὰ τὸ περίτονον τόπου, καὶ φέρεται 7 λέξις μέχρι καὶ νῦν ἐν “υχίᾳ,

3o ἔνϑα σταμινάρια τὰ τοιαῦτα λέγονται. καὶ ταῦτα μὲν περὶ σταμίνων. οἷς προσϑετέον, ὅτε καὶ πεζο-
λογικῶς εὕρηνται σταμῖνες παρὰ τῷ ᾿4“ϑηναίῳ, ἐν τῷ, γόμφους τε ἡτοιμάσατο χαὶ ἐγκοίλ Le καὶ σταμῖ-
veg. ὅτι δέ τινες ὑπώπτευσαν ἴχριον λέγεσθαί ποτε χαὶ τὸν ἱστὸν, προὔπεδηλώϑη χαὶ αὐτό. συντελεῖ δέ
πὼς εἰς τὸν τοιοῦτον νοῦν, χαὶ τὸ, ἴκρια πῆξεν ἐπὶ αὐτῆς ὑψοῦ. τὸ γὰρ τοιοῦτον ὑψοῦ, πρὸς διαστο-
λὴν κεῖσϑαι δοκεῖ τῶν μὴ ὑψοῦ ὄντων ἰχρίων. τῶν δὲ δηλωϑέντων ἰχρίων καινότερον τι χεῖται παρὰ τῷ

ῬΑαΑΨΙΩΙ 41Ι.4 E Vs. 255—260. 213

δειπνοσοφιστῇ. ἔνϑα φησὶν ὅτι Δημήτριος ὃ ὃ τοῦ Φαληρέως ἀπόγονος, τὴν Κορινϑίαν ἕ ἑταίραν Apiora-
γόραν ἔχων καὶ πάνυ φιληδῶν αὐτῇ ὡς καλλίστῃ, ἐν Παναϑηναίοις ἵππαρχος ὧν, ἴχριον ἔστησε τῆς
᾿Αρισταγόρας πρὸς τοῖς ἑρμαῖς, μετεωρότερον τῶν ἑρμῶν. ἔστι δὲ τὸ τοιοῦτον ἴχριον, σχηνιχὸν ὄρϑωμα
καὶ πανηγυρικόν. χρήσιμον ἐν ϑεάτρῳ, τοῖς ἀπὶ αὐτοῦ ᾿ϑεωμένοις. ὁποῖα ἴσως ὕστερον τὰ ἰδιωτικῶς λεγό-
perve σχαλωσίαι. Χρῆσις δὲ τοιούτων ἰχρίων, xci παρ᾽ ἄλλοις ῥήτορσιν. ἐξ ὧν ἐκρίων, χαὶ τὰ καλούμενα
ϑεωριχὰ συνήγοντα, χρήματα. (Vers. 253.) Τοῦ δὲ ϑαμέσι, δοκεῖ εὐϑεῖα εἶναι ὁ ϑαμὴς διὰ τοῦ ἢ.
ἢ διὰ διχρόνου, ἡ θῦμα: ᾿Επηγκενίδες, δὲ, σανίδες ἐκ 7 θώρας εἰς πρύμναν τεταμέναι χαὶ ἐπενηνεγμέναι-
ὅϑεν καὶ ἐτυμολογεῖ " ται. παρὰ γὰρ τὸ ἐπενεγκεῖν, ἐπενεγκὶς γίνεται. καὶ κατὰ μετάϑεσιν ; ἐπεγκενὶς 4o
xai κατὰ ἔχτασιν, ἐπηγκενίς. ἔστι δὲ ἐπηγκενὶς ἢ xc ἣν οἱ σκαλμοὶ πήγνυνται, ἢ ὕπερ κοινῶς περί-
10 TOYOY λέγεται παρὰ τὸ διόλου τείνεσίγαι. παρὰ δὲ τοῖς παλαιοῖς φέρεται, xci ὅτι ἐπηγκενίδερ, μακρὰ
ξύλα τῆς σχεδίας. ἢ τὰ παραϑέματα. (Vers. 254.) Enizoiov δὲ ἄρμενον τᾷ ἱστῷ, τὸ κέρας
λέγει xa xai προεῤῥέϑη, ὡς ἐπὶ τῷ ἰχρίῳ ὄν. δηλαδὴ τῷ προδεδηλωμένῳ ἱστῷ. σχοπητέον δὲ xai
μὴ ποτε ἡ Ὁμηρικὴ αὕτη, χλῆσις τοῦ ἀρμένου τῷ ἱστῷ ἐπιχρίου, παρήγαγε τοὺς πολλοὺς, ἄρμενα ἰδιω-
τικώτερον μὲν ὅμως δὲ οὐχ ἀλόγως, τὰ ἱστία καλεῖν: (Vers. 255.) Τὸ δὲ πηδάλιον ὅτι xai ἐφόλκιον
λέγεται, δηλοῦσιν οἱ παλαιοί. τὸ αὐτὸ δὲ παρά τισι καὶ αὐχὴν, ὡς δηλοῖ τὸ καϑωμηλημένον αὐχένιον.
ἔτι δὲ χαὶ Olai, κεῖται γοῦν ἐν ῥητοριχῷ λεξιχῷ, ταῦτα. οἴαξ, πηδάλιον. αὐχήν. Διογενιανὸς δέ φη-
σιν, οἴακας λέγει, οἷς τὰ πηδάλια ἐπιστρέφουσιν. ἤγουν κανόνας καὶ κρίκους δὲ ὧν ἱμάντες διείρονται-
καὶ φέρεται μέχρι καὶ νῦν. ἡ τῶν οἰάκων λέξις, οὐκ ἐπὶ ὅλου τοῦ πηδαλίου. λέγεται γὰρ τοῖς ναυτικοῖς
οἰάκια, ξυληφιώ τινὰ 0c ὧν στρέφουσι τεχνικῶς τὸ πηδάλιον. (Vers. 256.) Τὸ δὲ φράξε, πάνυ προσ-
20 qvas εἶπε. χατάφραχτος γὰρ ἡ σχεδία τρύπον τινὰ, ὑπὸ τῶν ῥιπῶν γίνεται. ἢ καὶ οἷόν τινὰ φραγ- 50
μὸν αὐτὰς ἔχει. Pi ἵπες δὲ, πλέγμα φασὶ καλάμου πλατὺ ὡς ψίαϑος. χαὶ ἔοιχεν ἐντεῦϑεν τοῖς ναυτικοῖς
καλαμωτὴ λέγεσϑαι ὃ ὃ ἑκατέρωθεν περὶ τὰ χείλη, τῶν πλοίων φραγμός. ἐτυμολογεῖται δὲ ὥσπερ παρὰ τὸ
ῥέπω ῥωπήϊον καὶ ῥῶπες, οὕτω xci παρὰ τὸ ῥέπω ῥίπτω, 3j ῥίψ. εὐρίπιστος οὖσα καὶ εὐλύγιστος καὶ
οἷα ῥέπειν τὲ καϑὰ χαὶ αἱ ῥῶπες, καὶ ῥίπτεσϑαι δὲ gov. καὶ ψιαϑῶδες δέ τι xe ὁμοιότητα πλέγμα,
αἱ ῥῖπες. ἐξ οὗ xci πείρινϑϑα μέρος ἁμάξης ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι εἴρηται. ὕλη δὲ τῶν ἐνταῦϑα Ὁμηρικῶν ῥιπῶν
ἐξ ὧν χαὶ τὸ punica ἡ οἰσύα. ὅϑεν χατὰ τοὶς παλαιοὺς , x«l κόφινος μέγας οἰσύϊνος, καλούμενος
τάρπη. ὕϑεν ἴσως καὶ τὸ περιφερόμενον ταρπίον παράγεται. μέμνηται δὲ οἰσύας ἧς à ἀναλογία χατὰ
τὴν ὀξύαν, καὶ ᾿4ἀϑήναιος ἐν τῷ, ἐκ τῶν καλάμων τῶν τὲ οἰσυΐνων, ἐπεβάλλετο σκηνὰς χωρούσας ἀνὰ
τετρακοσίους ἄνδρας. Δἴλιος δὲ Διονύσιος, οἶσον φαίνεται λὲγειν τὸ τοιοῦτον φυτόν, γράψας ὅτι ἀπὸ
30 οἴσου,, κόφινοι ἄῤῥιχοι καλούμενοι, οὺς Ἴωνες μὲν, ἀρσενικῶς προφέρουσιν. ᾿4ττικοὶ δὲ, ϑηλυχῶς.
“Παυσανίας δὲ ἱστορεῖ: χαὶ ὡς τούτοις τοῖς ἀῤῥίχοις σταφυλ αἱ συνεχομίξοντο ἐξ ὧν δοχεῖ γίνεσθαι xci
TÓ ἀναῤῥιχᾶσϑαι. ἐν δὲ ᾿ῥητορικῷ λεξικῷ φέρεται, xai Ort οἰσύα, ἀκανϑώδης βοτάνη ἐξ ἧς πλέχονται 60
σχοινία. ἀφ᾽ ἧς ἀσπὶς οἰσυΐνη. εἰ δ᾽ dx τοιαύτης οἰσύας xci οἰσύϊνον ὡς εἰκὸς δόρυ, οὐχ ἂν εἴη ἀπι-
σχυρίσασϑαι, ἐν δὲ τοῖς σχολιασταῖς γράφεται χαὶ ὅτι ὁῖπες οἰσύϊνοι, οἱ ἀπὸ κλάδων ἐ ἐτέας. καὶ ὅτι
φυτὸν ἱμαντῶδες ἡ οἰσύα. Τὸ δὲ κύματος εἶλαρ, ἀντὶ τοῦ πρὸς ἀσφάλειαν χαὶ πρὸς τὸ ἀπείργειν τὸ
χῦμα λυόμενον ἐχεῖσε εἰς ἀφρόν. ix δὲ τοῦ τοιούτου εἶλαρ χαὶ τοῦ κατ᾽ αὐτὸ ῥήματος, καὶ ἡ ἐξούλης
222 δίχη : mag ᾿“ττιχοῖς. γινομένη ὅτε τις ἐκκλείετοι καὶ ἀπείργεται ὧν νέμεται. ( Vers. 257. ) ἡ δὲ πολλὴ
ὕλη ἡ ἣν τῇ σχέδίῳ ᾽Οδυσσεὺς ἐνεχεύατο, συρ" φετὸς ἦν ἐκ ψάμμου τυχὸν ἢ χαχλήχων καί τινων τοιούτωνΊ 534
εἰς ἕρμα τῇ νηΐ. ὡς ἂν βαρουμένη μὴ εἴη εὐρίπιστος καὶ ἀνέμοις εὐπερίτρεπτος. χαὶ ἡ μὴ ἔχουσα τὰ
4o τοιαῦτα ναῦς, ἀνερμάτιστος λέγετάι, (Vers. 258.) Ψάρεα δὲ καὶ νῦν ἁπλῶς τὰ ὑφάσματα ἐξ ὧν ἀπαρ-
τισϑείη ἂν ἱστίον. τὰ δ᾽ αὐτὰ χαὶ σπεῖρα ἐρεῖ ἐν τῷ, τηλοῦ δὲ σπεῖρον τε καὶ ἐπίκριον ἔμπεσε, πόντῳ.
(Vers, 260.) Ὑπέρας δὲ λέχει, σχοινία οἷς τὸ κέρας nerayetat, ἢ ) μᾶλλον σαφέστερον, τὰ ἄνω εἰς ἄκρον
τοῦ κέρατος ἑκατέρωϑεν δύο σχοινία οἷς οἱ γαῦται τὸ χέρας μετάγουσιν. οἱ δὲ παλαιοὶ τὴν ὑπέραν σχοινίον
ἑρμηνεύσαντες κέρατος τοῦ κατὰ τὸν ἱστὸν ᾧ ἀνίεται χαὶ διατείνεται, προφέρουσι χαὶ παροιμίαν ἐπὶ τῶν
€ μὲν δεῖ & ἔχειν ἀφιέντων, ἃ δὲ μὴ δεῖ κρατούντων, τὸ, ἀφέντες τὴν ὑπέραν, τὸν πόδα διώχουσιν. ἤγουν
ἀφιᾶσι μὲν τὰ ἀναγκαῖα, προτιμῶνται δὲ τὰ μὴ προέργου. οἱ δ᾽ αὐτοὶ καὶ ἄλλως, ὑπέρας φασὶν, ἢ τὰ

214 PoA4GEIA I E Vs 262—268.

ix τοῦ ἄκρου τῆς ὀϑόνης ἐξημμένα σχοινία, ἢ τοὺς τροχίλους. Κάλους δὲ, olg τὸ ἱστίον συσπᾶται xci
ἀνίεται. τὸ δὲ σαφέστερον, οὕτω. χάλοι, τὰ ἐν μέσῳ τοῦ χέρατος ἀνάγοντα καὶ χαλῶντα τὸ ἱστίον.
10 χληϑέντα οὕτω, παρὰ "τὸ χαλᾶν. Καὶ ὅρα ὅτι 0 κάλος, οὐκ ἐχτείνει τὴν λήγουσαν παρὰ τοῖς παλαιοῖς
εἰ καὶ ὕστερον ᾿Αττιχῶς μεγεϑύνεται xci περιττοσυλλάβως δὲ ὡςταπολλὰ κλίνεται. οὕτω δὲ σὺν ἄλλοις,
καὶ ὃ λαγὼς τεϑεώρηται διφορούμενος ὡς ἑτέρωϑι ἐγράφη, ἔτι δὲ καὶ ὁ πλέως. εἰ xat οἱ ὕστερον ᾽άττι-
xoi μόνον ἐξογκοῦσιν αὐτὰ τῇ διὰ τοῦ ὦ μεγάλου γραφῆ. ὁμοίως δὲ καὶ τὰ παρὰ τὸ χρέως. ὡς δηλοῖ καὶ
Πολύβιος i ἐν τῷ, κατάχρεοι ἐγένοντο. ἔστι δέ φασιν ᾿Ιωνιχὸν μὲν, ὃ λαγὸς ὡς ναός. ᾿Δττιχὸν δὲ λα-
γὼς διὰ τοῦ ὦ ue; /&Àov ὡς νεώς. ἐχτίϑεται δὲ ὃ δειπνοσοφιστὴς χαὶ πληϑευντικὸν “Σοφόκχλειον τὸ, λαγοί.
οἷον. γλαῦκες. ἱκτῖνες. λαγοὶ, τὸ ᾿Ιωνικόν. xai ἄλλως, οἱ λαγὼ κατὰ LvnoAw. οἷον. βατίδες καὶ λαγὼ
xci γυναῖχες εἰλίποδες, τὸ ᾿4ττικὸν. λέγει δὲ καὶ ὅτι τὸν ᾿Ιωνικὸν λαγὸν, Ξενοφῶν ἐχτείνων ἐν κυνηγε- 10
τικοῖς, χωρὶς τοῦ Y προάγει περισπωμένως. ἀλόγως μέντοι. δεῖ γὰρ ὀξύνειν τὴν λέξιν φησὶν ἀχκολούϑως
δηλαδὴ τῇ Ιωνιχῇ εὐϑείᾳ. τὰ γὰρ εἰς ὃς λήγοντα ὀνόματα, ὁμότονά εἰσι x&v μεταληφϑῆ εἰς ὦ μέγα.
ἵνα ἢ ὡς ναὸς νεὼς καὶ τὰ λοιπὰ, οὕτω xci λαγὸς, λαγώς. ὅϑεν λαγὼν, ὡς νεών. λέγουσι δὲ καὶ τὸ
λαγωὸς εἰ μὲν ἐκ τοῦ ᾿Ιωνικοῦ ἐστι, π ἱεονασμὸν ἔχειν τοῦ o μεγάλου ἐν τῷ μέσῳ. εἶ δὲ ix τοῦ ᾿Αττικοῦ,
20 "πλεονάσαι τῷ 0 μιχρῷ ἐν τῇ ληγούσῃ. ὅτι δὲ κάλος διὰ τοῦ 0 μικροῦ βαρυτόνως ἐλέγετο κατὰ διάλεκ-
τον xci τὸ κοινὸν ἐπίϑετὸν ὃ καλὸς, δηλοῦσιν οἱ παλαιοί. λέγοντες ὅτι «Αἰολεῖς, τὸ καλὸς καὶ σοφὸς
xci δεινὸς καὶ δυνατὸς, κάλος φασὶ καὶ σόφος x«l δεῖνος καὶ δύνατος. οὕτω δὲ xci τὰ κατ᾿ αὐτά. βα-
ρυντιχοὶ γὰρ εἰσί. διὸ καὶ τὰ εἰς ες ἀρσενικὰ δίχα τοῦ Ζεὺς μονοσυλλάβου ὄντος, ἐβάρυνον. βασί-
λεὺς καὶ ΠΠήλευς λέγοντες, xai τὰ λοιπὰ ὁμοίως. Πόδες δὲ, τὰ κάτω δύο σχοινία. οἷς πρὸς πρώραν χαὶ
πρύμναν δεσμεῖται τὸ ἱστίον. καλοῦνται δὲ πόδες, διὰ τὸ χάτω εἶναι. ἀπεναντίας ταῖς προῤῥηϑθείσαις 20
ὑπέραις ὡς οἷον ὕπερϑεν χεφραλαῖς τοιούτων ποδῶν. ἐξ ὧν ῥῆμα ποδῶ ποδώσω. ὡς δηλοῖ καὶ ὃ “1υχό-
φρων ἔνϑα ποδωτὰ λίνα τὰ ἱστία φησίν. οἱ δέ παλαιοὶ φράζουσι καὶ οὕτω. πόδες πλοίου, σχοῖνον
χάτωϑεν συνέχοντες τὴν ὀϑόνην. ἢ οἱ μεταγωγοὶ τοῦ κέρατος. ἢ κατὰ ἄλλους, οἷς συνέχεται ἀπὸ πρώ-
ρας xot ἀπὸ πρύμνης ὃ ἱστός. ἢ τὰ ἑχατέρωϑέν φασι προςδεδεμένα τοῖς ἀρμένοις σχοινία. ἐν τού-
τοις δὲ, σημειωτέον, τὴν ἹὉμηρικὴν συντομίαν. οὔτε γὰρ ὕλην ὑπέϑετο ἀφ᾽ ἧς αἱ ὑπέραι χαὶ τὰ ἐφεξῆς
ϑοαύταῖς, οὔτε εἶπεν ὡς. χαὶ αὐτὰ ἡ Καλυψὼ ἤνεγκεν. ἀλλὰ τοῦτο μὲν, ἐσίγησεν ὡς κἤδη φανερόν. τὴν
δὲ ὕλην αὐτῶν οὐχ εἶπεν ὥσπερ οὐδὲ τὴν τῶν φαρέων διὰ τὸ μὴ ἀναγκαῖον. Τὸ δὲ πόδας ἐνέδησεν,
ἔχει τι ἀστεῖον, ὡς εἰ χαὶ εἶπε πόδας ἐπέδησεν ἤγουν ἔδησε. (Vers. 263.) Τὸ δὲ τῷ δ᾽ ἄρα πέμπτῳ
n£um ἀπὸ γήσου, ἔχει τι σώφρονος παρηχήσεως. (Vers. 262. ) Τὸ δὲ σημειώσασϑαι ἡμᾶς νῦν ἐπὶ
᾽Οδυσσέως τὸ τέταρτον que ὡς ἐνδεικτικὸν τῆς ἐχείνου φερέπονίας xci τοῦ xcT αὐτὸ κινδυνώδους, εἴη 80
ἂν, ἢ περίεργον ἢ ἀπειρόχαλον. δοκεῖ γὰρ ἡ τετρὰς, ἔχειν τι βαρύτητος. ὡς ἡ κατὰ τὸν Ἡρακλέα
ἱστορία δηλοῖ. ὃς ἡμέρᾳ τετάρτῃ γεννηϑεὶς, δυστυχὴς ἀπέβη. ὅϑεν καὶ παροιμία τὸ, τετράδι γέγονα.
ἤγουν ἑτέροις πονῶ. οἱ γὰρ ἐν ταύτῃ φασὶ τῇ ἡμέρᾳ γεγονότες ὡς “Ἡρακλῆς ἱστορεῖται, ἄλλοις δοχοῦσι
ταλαιπωρεῖν. ὡς xci νῦν Ὀδυσσεὺς ϑαλάσσῃ καὶ ἀνέμοις, οἵ τὴν σχεδίαν ἀπήγαγον ὕστερον.
( Vers. 263.) Ὅτι τὸν ᾽Οδυσσέα ἔπεμψε Καλυψὼ, εἵματά Y. ἀμφιέσασα ϑυώδεα καὶ λούσασα. ἐν δέ οἱ
ἀσχὸν ἔϑηχε μέλανος οἴνοιο, τὸν ἕτερον. ἕτερον δ᾽ ὕδατος μέγαν. ἐν δὲ xci diia κωρύκῳ. ἐν δέ οἱ ὄψα
τίϑει μενοεικέα πολλά. (Vers. 268.) x«i ταῦτα uiv ἀνϑρωπίνως. τό δ᾽ ἐφεξῆς, οὐ τοιοῦτον. φησὶ
γάρ. οὖρον δὲ προέηκε ἀπήμονά τε λιαρόν τε. Καὶ ὅρα τὸ λιαρὸν οὖρον συντελοῦν εἰς τὸ, οὐδέ mor
ἀρ οὖρος ἔσβη. περὶ οὗ προγέγραπται. ( Vers. 264.) Ὅρα δὲ ὅτι οὐ uá*yoy oixog ϑυώδης ὡς προδεδή-
λωται, ἀλλ᾽ ἰδοὺ xci ἑἵματα ϑυώδεα. Τὸ δὲ ἀμφιέσασα καὶ λούσασα xal ὧδε πρωϑύστερόν ἐστι, 4o
πρῶτον γάρ τις λουσάμενος, εἶτα ἀμφιέννυται. (Vers. 265.) Τὸ δὲ ἀσκὸν οἴνου τὸν ἕτερον, ἕτερον
δ᾽ ὕδατος, φανερῶς δηλοῖ, ἐπὶ δύο τὸ ἕτερον λέγεσϑαι ὡς καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς φανήσεται. ὅϑεν xai ἕτε-
ρόφϑαλμος, ὃ δυεῖν ὀφϑαλμῶν i ἔχων τὸν ἕτερον. (Vers. 266.) To δὲ ἕτερον δ᾽ ὕδατος μέγαν, παι-
δευτιχῶς ἐῤῥέϑη. ὡς δέον ὃν, πλεῖον ὕδατος i ἤπερ οἴνου μετέχειν. μέγας. γὰρ οὐχ ὁ τοῦ οἴνου «AX ὃ
τοῦ ὕδατος ἀσχός. Τὸν δὲ ἐνταῦϑα. μέλανα οἶνον, πρὸ ὀλίγου ἐρυϑρὸν 5j Καλυψὼ εἶπε. καὶ εἴη ἂν,
ἄμφω ταυτά. χαϑὰ καὶ τὸ μέλαν αἷμα εἰπεῖν, ταυτόν ἐστιν ὡς εἰ καὶ ἐρυϑρὸν εἴπῃ τις. Hie δὲ ὅτι

ΡΑΨΩΙΔΙΑ E. Vs267—275. 218

τὰ ἐφόδια λέγεται; καὶ πρὸ τούτων διδήλωναλ. ἔοικε δὲ, ἄλφιτα μόνα λέγειν ἄρτι, οὐ μὲν πάντα κοι-
223 νῶς τὰ ἐφόδια. τὰ γοῦν ὄψα ἰδίᾳ Eie κατά τινα ἴσως ἐν ἐφοδίοις ἐξοχήν. ( Vers. 267. ) Κώρυ-
xov δὲ, τὸν ϑύλακον λέγει ὃν καὶ δέρματα πυχινὰ φϑάσας ἔφη. καὶ εὐραφέα δὲ, ἐν τῷ ἐὐῤῥαφέεσσι
δοροῖσιν. οἱ δὲ παλαιοί, καὶ πωρυλῖϑα τὸ τοιοῦτον σχεῦος χαλοῦσι. παράγοντες χαὶ ᾿Αριστοφάνους
χρῆσιν ΟΝ σπυρὶς οὐ μιχρὰ καὶ χωδυχὶς ἢ xci τοὺς μάττοντπς ἐγείρει. τὸν δὲ ϑύλαχκον, καὶ ϑυ-
λάχιον V “ποχοριστικῶς φασιν οἱ ἀρχαῖοι: xci μόρσιππον. οὐ μὴν δὲ, ἀλλὰ καὶ κυνοῦχον.. ὡς δηλοῖ 0 50
γράψας ὅτι χυνοῦχος, ϑυλάχκιον. μάξσιπρον. "Παυσανίας δὲ, xci φάσχολον i ἑρμηνεύει τὸν ϑύλαχον.
εἰπὼν ὅτι ᾿ϑύλαχος , ῥαπτὸς φάσχωλος. περὶ οὗ χαὶ προγέγραπται. ὁ δὲ τοιοῦτος ῥαπτὸς φάσχωλος,
χρήσιμος εἰς τὸ, ἐυῤῥαφέεσσι δοροῖσι. δῆλον δὲ Ori τὲ παρὰ τὸ χωρεῖν ᾿Ιωνικῶς ὃ κώρυχος γίνεται,
10 xci ὅτε οὐδέν τι κοινὸν τῷ τοιούτῳ χωρύχῳ, πρὸς τὸ ) κωρύχιον ἄντρον, ἢ πρὸς τὴν κώρυχον, ἐξ ἧς πα-
pouute τὸ , τοῦ δ᾽ ἂρ ὁ κωρύκιος E mpi ἧς ἐν τοῖς τοῦ περιηγητοῦ δεδήλωται. ( Vers. 268.)
Τὸ δὲ οὖρον. προέηχεν ἀπήμονά Tt λιαρόν τε, πλοῦν δηλοῖ οὔριον μετὰ τῶν ἐφεξῆς. ἐπάγει γάρ. yn-
ϑόσυνος δ᾽ οὔρῳ πέτασεν ἱστία Ὀδυσσεύς. αὐτὰρ ὁ πηδαλίῳ ἰϑύνετο τεχνηέντως ἥμενος. οὐδέ οἱ ὕπνος
ἐπὶ βλεφάροισιν ἔπιπτεν. Ex. τούτου δὲ λαβὼν ὃ ὁ Τυχόφρων, ἄϊπνον τέχνην λέγει τὴν κυβερνητικήν.
“Τιαρὸν δέ φασιν οἱ παλαιοὶ ἄνειιον ἐνταῦϑα, τὸν νότον λέγεσϑιαι. τοιούτου γὰρ ἔδει ἀνέμου τῷ Οδυσ-
σεῖ ἐκ τῶν νοτίων εἰς τὴν εΕλχώδα πλέοντι. ὅϑεν xci σημειώτέον; ὡς πρὸς διαστολὴν τοῦ χλιαροῦ τού-
του ἀνέμου, αἰϑρηγενέτην τὸν Βορέαν ἐν τοῖς ἑξῆς ἐρεῖ. ἤγουν αἶϑρον ποιοῦντα κατὰ τοὺς παλαιούς.
τουτέστι, τνυύχος. πα" γετόν. ὃς καὶ νύχτα ἐπάγει, πηγυλίδα ὡς ἐν τοῖς μετὰ ταῦτά που ἐρεῖ! ὁ ποιητής. θο
(Vers, 269.) Τὸ δὲ ἐπέτασεν ἱστία, μετενεχϑὲν ἃ ἀπὸ ὀρνέων, δηλοῖ, οὐχ ἔξω λόγου πτίλα νηὸς τὰ ἱστία
20 λέγεσθαι. διὸ καὶ ὃ ποιητὴς τὰς κῶπας, πτερὰ νηὸς καλέσει ἐν τοῖς ἑξῆς πιροσψυδάτερον. ( Vers. 270. )
Τὸ δὲ ἰϑύνετο, ἀντὶ τοῦ ἴϑυνεν εἴληπται, ᾿Αττικῶς ῥηϑέν. Τὸ γὰρ ἐπὶ στάϑμην ἴϑυνε, καὶ 0qQ
ἐϑύνῃ, κοινότερον πρὸ ὀλίγων ἐῤῥέϑη. (Vers. 271.) Ὅτι δὲ τὰ βλέ ἰέφαρα γλέφορα φασὶν οἱ “4ωρεεῖς,
δηλοῖ xc Πίνδαρος. «Αἰτίαν δὲ᾽ Ὅμηρος ἀποδιδοὺς, τοῦ μὴ πίπτειν ὕπνον ἐπὶ τοῖς βλεφάροις τοῦ ἥρωος,
ἐπάγει. Πληϊάδας T ἐσορῶντι χαὶ τὰ ἑξῆς ὡς αὐτίχα εἰρήσεται. ἈΤῸ δὲ μὴ ἐπιπίπτειν βλεφάροις 535
ὕπνον, τὸ βαρέως ὑπνοῦν Gao axe. βάρους γὰρ τὸ ἐπιπίπτειν. τοιοῦτον δὲ καὶ τὸ, ὕπνον ἐπὶ βλε-
φάροις ἱζάνειν, 0 τὸν ἀναπαύσιμον ὕπνον δηλοῖ. Ὅτι τὸν Οδυσσέα ἐνταῦϑα ὃ. ποιητὴς καὶ κυβερνήτην
ἄριστον ἱστορεῖ xci τλήμονα καὶ ἐπὶ πολὺ ἄῦπνον zc περὶ ἀστέρων δὲ ϑεωρίαν καταγινόμενον. πολλὰς
γὰρ ἡμέρας ἄγρυπνος διατελῶν, ΠΠληϊάδας τὲ εἰσορᾷ, xai ὀψὲ δύοντα Βοώτην. χαὶ Ὠάρκτον. τὴν xc ὡς
ἐν ᾿]λιάδι περιφραστικῶς ἐῤῥέϑη, ἄλουτον᾽ ᾿ξκεανῷ, ἤγουν ἄδυτον. xci αὐτοῦ στρεφομένην, ἤγουν εἰλου-
50 μένην, καὶ δοχεύουσαν τὸν ᾿Ὡρίωνα. περὶ οὗ καὶ αὐτοῦ καϑὰ καὶ περὶ Πλ ηϊάδων καὶ Ἄρκτου, ἐν τοῖς εἰς τὴν
᾿Ιλιάδα γέγραπται. οὐχ ἧττον δὲ xci ἐν τοῖς τοῦ ᾿“ράτου. (V ers. 274.) διὸ νῦν περὶ uiv "AMoxrov yj καὶ
ἅμαξα —— tig τοσοῦτον ῥητέον. ὅτι ἄρκτος μὲν, χατὰ ζωϊχὸν δοχεῖ μυϑικῶς ἀστροϑέτημα λέγε-
γεσίλαι. ἅμαξ fe δὲ, οὐχ οὕτως. ἀλλ ἀπὸ τῆς κατὰ τοὺς γεωργούς. ἐπεί φασιν ἐξ ἑπτὰ σύγκειται
ἄστρων. ὧν τέσσαρες μὲν ἐν πλινϑίου κεῖνται ϑχημανν; οἱ δ᾽ ἐφεξῆς τρεῖς, ὥσπέρ τι ῥυμοῦ ἀποτελοῦσι
σχῆμα. τοῦτο δὲ, τοῖς πλείουσιν οὐχ εὐαραστεῖ "ται παρὰ τῷ ποιητῇ. τοιαύτη μὲν γὰρ, ἡ μικρὰ ἄρκτος 10
ἢ Κυνόσουρα. ἣν οὐχ εἰχὸς ἐπὶ Ὁμήρου ἠστροϑετῆσϑαι , ἀλλ xil οὗ οἱ Φοίνικες σημειωσάμενοι
ἐχρῶντο αὐτῇ, ἔχτοτε παρελ ϑεῖν εἰς “Βλληνας τὴν τῆς τοιαύτης ἁμάξης δόχησιν. πρὸ δὲ αὐτῆς ,3 ἑλίκη
ἔγνωσται ἡ μεγάλη ἄρκτος ἐξ ἧς χαὶ geo ἑλίχωπες, ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι δηλοῦται. χαὶ ταύτην φασὶν
ἐνταῦϑεα λέγεσθαι ἄρχτον ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ, ix πλειόνων ἀστέρων συγκειμένην xci οὐχ ἐξ ἑπτὰ μόνων
4o χατὰ τὴν Κυνόσουραν. Ὅτι δὲ καὶ οὐ μόνον ἄρκτος τὸ ζῷον λέγεται. σὺν T ἀλλὰ καὶ ἄρκος διὰ μόνου
τοῦ X, διείληπται καὶ ἀλλαχοῦ. χαὶ ὡς τὰ ἀπ αὐτῆς, δίχα τοῦ T ἐν πολλοῖς εὕρηται δι᾿ εὐφωνίαν,
ὅϑεν, καὶ ἄρκιλοι τὰ τῶν ἄρχτων εἴτουν ἄρχων νεογνὰ ὡς ἐν τοῖς περὶ Κύκλωπος φανεῖται. καὶ ἀρκὰς,
τό, τε ἐϑνιχὸν χαὶ τὸ κύριον. καὶ ἀπαρχίας ἄ ἄνεμος. ὡς ἐν ῥητοριχῷ κεῖται λεξικῷ. καὶ ἡ αὐτοῦ πνοὴ,
ἄρκιος, καὶ ἄ ἄρχυὲς, λίνα περιτιϑέμενα ϑηρίοις, οὗ τὸ πρωΐόϑετον ὡς ὁ Παυσανίας φησὶν, ἀπὸ τῶν
ἄρχων. ὅτι δὲ χαὶ iJadivovto ᾿“ττιχῶς αἱ 6 ἄρκυες, οὐχ ἄδηλον. καὶ φέρεται χρῆσις Εὐπόλιδος εἰς τοῦτο,
τοιαύτη. σὺ δὲ τὰ χαλώδια ταῦϑ' ἁρχυώρει. ὅ ἐστε, φύλασσε, ἐπεὶ καὶ ἁρχυωρὸς, ὁ τῶν ἁρκύων

216 PAGE JIAIA E Vs272—276.

20 φύλαξ. eq οὗ τὸ ἀρχυωρεῖν, ὁμοίως τῷ ἡμερωρεῖν *6 ἐστιν ἡμεροφυλακεῖν, καὶ ταῦτα μὲν, εἰς TO-
σοῦτον. ἀλλαχοῦ γὰρ καὶ ἕτερα γέγραπται. εἰ δὲ τοῦ ἄρχτου ὑπεξαιρεϑέντος τοῦ T ὡς εἴρηται, οὐ γέ-
γονε σημασίας ἐναλλαγὴ οὐ μὲν οὐ δὲ γελοιασμὸς, ἀλλ᾿ ὃ κωμικὸς TO χάππα ἐξελὼν, γέλωτα ἐκίνησεν,
εἰπὼν οὕτω. ψελλόν ἐστι. καὶ καλεῖ τὴν ἄρχτον, ἄρτον. τὴν δὲ Τυρὼ, τροφαλλίδα. τὸ δ᾽ ἄστυ, σῦχα.
ταῦτα δὲ τί δηλοῖ " περιττόν ἐστι φράσαι. ἀρχεῖ δὲ μόνον ἐπισημήνασϑαι, ὡς οὐ ψελλὰ τὰ εἰρημένα,
κυρίως. εἰ μή τις πᾶν παιδίον μὴ σαφῶς διαλεγόμενον, ψελλίζεσϑαι λέγει , ὑποῖόν τι καὶ «ἰσχύλος
φαίνεται δηλοῦν ἐν τῷ, ψελλόντι καὶ δυσεύρετον. καὶ τοιοῦτον μὲν zc; τοῦτο. (Vers, 272.) Περὶ
δὲ Πλειάδων εἰς 3 "Dxaé ἐδήλωσε, λεχϑήσεταί τι καὶ ἐν τῷ περὶ πλαγκτῶν πετρῶν Ὁμηριχῷ λόγῳ. αἷς
δὴ Πλειάσιν ἐξ ἀστέρων ἑπτὰ οὔσαις, δύο ὕστερον ὁμώνυμοι 1]λειάδες συνεξέλαμψαν. τραγικοί τε γάρ
τινὲς ἑπτὰ λόγου πολλοῦ ἄξιοι, Πλειὰς ἐλέγοντο. καὶ ἕτεροι δέ τινες ἄλλως σοφοὶ, περιώνυμοι οὐχήκιστα 10
xci αὐτοί. καὶ ὡς εἰπεῖν, τηλεφανεῖθ: ὃ δὲ Βοώτης καλούμενος καὶ ᾿Δρχτοῦρος 0 ἐστιν ἀρ; “τοςύλαξ,
λέγεται διὰ τὴν ἄρκτον τὴν καὶ ἅμαξαν διώνυμος εἶναι. ἀρχτοῦρος μὲν δηᾷ αδὴ διὰ τὴν ἄρκτον. βοώ-

So rye δὲ, διὰ τὴν ἅμαξαν. οὕτω γὰρ χαλεῖται ὁ ἁμαξηγός, χαὶ λαλοῦσι "xci εἰς τοῦτο πολλά τινα οἱ 924
ἐξηγηταὶ τοῦ ᾿Αράτου. ὃς ἑρμηνεύει. καὶ πῶς ὀψὲ δύων ἐστὶν ὁ βοώτης τὸ ἄστρον, ἐν οἷς λέγει ὡς τέτρασι
μοίραις ἄμυδις χατιόντα βοώτην ᾿ξἐκεανὸς δέχεται. συγκαταφρέρεται, γάρ φασι Ξέρρασι ζωδίοις. , 9xog-
mío, cq οὗ ἄρχεται δύεσθαι. τοξότῃ. αἰγοκέρωτι. ὑδροχόῳ, ἀφ᾽ οὗ λήγει. καὶ ἐξαρκεῖ αὐτὸς εἷς, ἕως
τὰ τέσσαρα ταῦτα δύνωσι ζώδια, καὶ λέγεται ὀψὲ δύων, τουτέστι μετὰ πολὺν χρόνον φασὶ τῶν συνώ-
γατειλάντων. καὶ ἔστιν ὥσπερ χρήσιμος τοῖς πλευστικοῖς ἡ ἄδυτος ἅμαξα, οὕτω χαὶ βοώτης ὃ ὀψὲ
δύων. τινὲς δὲ ἄλλως ταπεινότερον xat ὡς οἷον αἰνιγματικῶς γοοῦντες τὸ, ὀψὲ δύων βοώτης, φασὶν ὅτι
6 ὀψὲ ὑποδυόμενος. τὴν οἰχίαν. τουτέστι πρὸς ἑσπέραν καὶ 0 φασι περὶ βουλυτὸν, ἀφιεὶς τὸ περὶ τοὺς 20
βόας πονεῖσϑαι. μεταβιβάζοντες οἱ τοιοῦτοι τὸ τοῦ γηΐνου βοηλάτου, ἀστείως ἐπὲ τὸν ἐν οὐρανῷ.
ἕτεροι δὲ, ὀψὲ δύοντα ββοώτην φασὶν, ἔπειδη τότε μάλιστα τοῦ ἔργου ἀπολύονται οἱ βόες. οὗτοι δὲ,
οὐδὲν εὐδιανόητον φράζουσι. δοχεῖ δέ Sit ὃ Βοώτης ovrog, ὃ ᾿Ικάριος εἶναι. καὶ λέγεσθαι Βοώτης,
διότι ἐπὶ ἁμαξῶν. παρεκόμιξε τὸν oivov, ἄλλως δὲ Βοώτης τὸ χατὶ οὐρανὸν ἄστρον. χαὶ ὕτι χατὰ τὴν

40 ἐπιτολήν φασιν αὐτοῦ, βοηλατοῦσιν ἀροτριῶντες. ταῦτα καὶ περὶ * Boorov ἐνταῦϑα. ( Vers. 274.) 4ο-
χεύει δὲ ἄρχτος ᾿ξδίωνα, ὡς ϑηρίον κυνηγέτην μυδεκῶς χατά τι δέος. εἴϑισται δὲ μᾶλλον ἄλλως χυνὴ-
γέτης δοχεύειν ϑῆρας. ἔσται δὲ Ὁμήρῳ καὶ ἐν τῇ ἑξῆς που γεκυίᾳ, μνεία ᾿Ωρίωνος,, ὃς χεῖται χαὶ ἔν
τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα. οὗ τὴν ἐτυμολ Ἰογίαν ὡς xci ἐν ἄλλοις ἐγράφη, μῦϑος μὲν ληρεῖ, ὡς ἀπὸ τοῦ οὐρῆ-
σαι. τοιαύτη γὰρ γένεσις τῷ ἥρωϊ προσπλάττεται. μὴ ὀκνούντων τῶν μυϑογράφων ἀνεμώλια βάζειν.
οἱ δὲ ἀνϑρωπίνως ἐτυμολογοῦντες, τὴν μὲν βύρσαν καὶ τὸ δαιμόνιον οὔρημα ἐξ ὧν ὅσα καὶ γαστρὸς 30
χαὶ σπέρματος μυϑικὴ ἐρεσχελία. τὸν ᾿βρίωνα ἐβρέφωσε, μυσάττονται ὡς ἐχρῆν. ἵνα μὴ τὸν κάλλιστον
ὡς » Ὁμηρική φησιν ἱστορία, αἰσχύνωσι τῇ γενεϑλιαλ ᾿ογίᾳ. λέγουσι δὲ οἱ μὲν, αὐτὸν κληϑῆναι ᾿ξρίωνα
παρὰ τὸ ὥρα 0nég ἐστιν ἡ εὐμορφία, n παρὰ μὲν ᾿ϑηναίοις Cyri E Ed ἄλλως δὲ ἀναλόγως ψιΔοῦ-
σϑαι χαὶ αὐτὴ ὀφείλουσα ὁμοίως τῇ ὥρᾳ ἤγουν τῇ φροντίδι ὕϑεν xci ὠρακιᾶν τὸ φροντίζειν. zc
ὠρεῖν τὸ φυλάσσειν. ἀφ᾽ οὗ πολλὰ ῥήματα σύνϑετα. ἔστι γὰρ ὁρῶ τὸ βλέπω μετὰ δασέος πνεύματος.
καὶ Tow ἐπενϑέσει TOU V, οὐρῶ ἄχρηστον, μετὰ ψιλῆς. χατὰ τὸ, 0 ὅρος 0 ovgoc ἐπὶ περιόρου γῆς.

50 εἶτα ὥσπερ χύρος κοινὸν xci κοῦρος ᾿Ιωνικῶς xcà “κῶρος Aiojuxos ὃ ἅμα, καὶ “ωρικῶς ὃ νέος, *ovro καὶ
ἐχ τῶν προλαβόντων τοῦ, δρῶ οὐρῶ, γίνεται ὠρῶ τὸ προκατάρχον τοῦ ᾿ξρίωνος. Πίνδαρος δὲ ἐν τῷ,
ὀρίαν ἢ ὀριᾶν Πελειάδων μὴ τηλόϑι θαρίωνα νεῖσϑαι à ἢ κεῖσϑαι, ἐμφαίνει ὡς ὃ apio, παρὰ τὸ ὀαρί-
ev γένεται χράσει τοῦ e xci 0 εἰς ὦ μέγα. ἵνα ἦ ὥσπερ ὁ Μίνως ὀαριστὴς Διὸς ἤγουν ὁμιλητὴς ἐκ τοῦ 4o
δαρίζω τὸ ὁμιλῶ περὶ οὗ πολλαχοῦ δηλοῦται, οὕτω χαὶ ᾿Ὡρίων εἴτουν ᾿θαρίων, ó ἄξιος ὁμιλίας τῆς E
τῶν σπουδαίων. ἐπεὶ. δὲ τὰς Πελειάδας ἤγουν τὰς ὡς χαὶ ἐν τοῖς ἑξῆς που φανεῖται, ΤΠλειάδας ὧν xai
πρὸ βραχέων ἢ ἣν λόγος, ὀρίας ἔφη o Πίνδαρος, ἰστέον ὡς οὐχ ἀἄλλοϑέν ποϑεν αὐτὸ ἐποίησεν, ἀλλὰ
παρωνύμως τῇ οὐρᾷ κατὰ regala TOU V. σύνεγ γυς γὰρ ὃ ᾿βρίων τῆς ἀστροϑεσίας τῶν Πλειάδων
ὥς φησιν ᾿ϑήναιος. ἵνα ἢ φασι τὸ Spies, ἐν ἴσῳ τῷ οὐρίας. Ἔξνθα σημείωσαι ὅτι οὐρία, οὐ μόνον
πνοὴ ἀνέμου, ἀλλ ἰδοὺ καί τι ἕτερον ἐξ οὗ καινότερον ἡ ὀρία πελειὰς 7] ῥηϑεῖσα. (Vers, 276.) “Περὶ

PA4M421241.4 E Vs 276—283. 217

δὲ τῆς ῥηϑείσης ἄρχτου, λέγει ὁ ὃ ποιητὴς ὡς ταύτην ἄνωγε Καλυψὼ τὸν ᾽Οδυσσέα ποντοπορευέμεναι ἐπὶ
ἀριστερὰ ἔχοντα, 0 xci ἐποίει. ἐκεῖνος. “Ὅτι δὲ ovy οἱ ποντοποροῦντες μόνον ἀλλὰ xc οἱ πεζῇ βαδίον-
τες, πρὸς ἄστρα τοῦτο ἐποίουν, δηλοῖ καὶ “Σοφοκλῆς. οὐ μὴν cin καὶ ἡ παροιμία τὸ, ἄστροις. ση-
δμειοῦσϑαι ὁδόν. ἤγουν μακρὰν ὁδὸν βαδίζειν καὶ ἐρήμην, ὡς ἀπὸ: τῶν πλέοντων. ἐνταῦϑα δὲ παρα- θο
πηκτέον εἰς πίστωσιν τῆς ἡρωϊκῆς μονοπλοίας, καί τι τῶν τῆς. ὕστερον γενεᾶς, gp γὰρ Παμφύλιος τῶν
᾿Ατταλέων πόλις, οἰχίαν περιέχει ἐπικαλουμένην ἐξ ὁμοίου τρόπου, μονοναυτικήν. ami μὲν γὰρ τῶν
τις ἐχεῖϑεν αἰχμάλωτος εἰς τὴν «“1ἰγυπτίαν valeur, καὶ ἔτρενψνεν ἐνιαυτούς τινας ἐκεῖ. ὡς δὲ τὸ τὴς πα-
τρίδος φίλτρον ὥχλει πρὸς τὸν οἴχαδε νόστον, προςποιεῖται ϑαλαττεὺς ἐκεῖνος εἶναι. καὶ πιστεύεται
ἁλιάδα. καὶ γίνεται δοῦλος ἁλιεύς. χαὶ ϑεραπεύων τοὺς δεσπότας, ἀφίεται ἐναλύειν τῷ ἔργῳ πρὸς
“ἄδειαν. xc δὴ συσχευασώμενος τοῖς (re ἄλλοις καὶ ἱστίῳ συμμέτρῳ, δράττεταν παιροῦ ἐνδαψιλευσα-"
μένου πόμπιμόν τε "καὶ διαρκῆ οὖρον. χαὶ ϑάρσος. ἀναλαβὼν xci ἀναπετάσας ἱστίον εὐτυχῶς, 530
“καὶ διαχυβερνῶν ἑαυτῷ, τέμνει μαχρὰ ἐχεῖνος πελάγη. xci εἰς τὰ οἰχεῖα ἐπανασώξεται χαινὴ Déc καὶ
οἵα μὴ ἂν ἐλπισϑῆναι. χἀντεῦϑεν ὑπαλλάξας τὸ παλαιὸν ἐπίϑετον, εἰς μονοναύτην ἀμείβθεται. χαὶ
ἔχει τὸ ἐχείνου γένος, ἕως καὶ ἐσάρτι τὸ τοιοῦτον ἐπώνυμον εἰς εὐτυχίας παράσημον. (Vers. 278.)
Ὅτι ἐν τῷ, ἑπταδεκαίδεκα μὲν πλέεν ἥματα πονποπορεύων ὀχτωχαιδεχάτῃ δ᾽ ἐφάνη ὄρεα σκιόεντα γαίης
Φαιήκων, ὅϑι τ ἄγχιστον nés τῷ Ὀδυσσεῖ, ἐμφαίνει ὃ ποιητὴς ἐχτοπισμὸν τῆς γήσου τῆς Καλυψοῦς
εἴγε τοσαῦτα νυχϑήμερα πλέων ὁ ᾿Ὀδυσσεὺς ἐλαφρῶς καὶ φορῷ χεγρημένος ἀνέμῳ, μόλις ἡ ἤγγισε τῇ τῶν
Φαιάκων νήσῳ, χαὶ εἰς τοσοῦτον, ὥς τε φαίνεσύθ᾽αι αὐτὴν τῷ Ὀδυσσεῖ κατά τι σμικρότατον: φησὶ γάρ.
εἴσατο δ᾽ ὡς ὅτε ῥινὸν ἐν ἠεροειδέει πόντῳ. (Vers. 283.) Τὸ δὲ εἴσατο, 7] ἀντὶ τοῦ Apáviy Tre 5]
20 εὐϑεῖα πτῶσις οὐδετέρα τὸ ἐπαγόμενον, ἢ ἀντὶ τοῦ ἔδοξε καὶ ἐνόμισεν ὃ Ὀδυσσεύς. ἵνα τὸ ἐφεξῆς, εἴη
πτώσεως αἰτιατικῆς. συνηγορεῖ δὲ τῇ πρώτῃ συντάξει τὸ, εἴσατο γάρ οἱ πόντον ἐπιπλείων. μετ ὀλίγα
χείμενον "εὐθύς. ᾿Ενταῦϑα δὲ οἱ μὲν, ῥινὸν εἶπον, 0 ἐστι βύρσαν. ὡς τὸ, ὑπὸ δ᾽ ἔστρωτο ῥινὸν βοός. 1o
225 ἵνα λέγῃ ὅτι ἔδοξε βλέπειν ὡς δινὸν Ὀδυσσεὺς ἤγουν ἀσπίδω ἢ βύρσαν ἁπλῶς, περὶ μέσην τὴν ϑάλασ-
σαν ἐφηπλωμένην. ἕτεροι δὲ, γράφουσιν ἐρενόν. 0 ἐστι χαρπὸν ἀγρίας συχῆς. τοῦτο δὲ, ἐγγύς ἐστι
γελοίου. τώ τε ἄλλα, καὶ διὰ τὴν βραχύτητα τοῦ καρποῦ. ᾿Δρίσταρχος 02, ἐρινὸν γράφει, αὐτὴν τὴν
συκῆν. ἵνα φαίνηται τηλόϑεν ἡ ἡ νῆσος, ὠσεὶ xci τοιαύτη τίς συχῆ. φασὶ δὲ οἱ παλαιοὶ καὶ ὅτι ἀρσενι-
χῶς μὲν, ἐρινὸς λέγεται τὸ δένδρον. οὐδετέρως δὲ, ὃ χαρπύς. Ot καὶ ἣ χέδρός φασι ϑηλυχῶς, τὸ
φυτόν. τὸ κέδρον δὲ, ὃ καρπός. οἱ δ᾽ αὐτοὶ, φασὶ χαὶ ὅτι ῥινὸν ᾿Ιλλυριοὶ λέγουσι; τὴν ἀχλύν. ἐφάνη
γοῦν τῷ Ὀδυσσεῖ, ὡς ἀχλὺς ἡ γῆ. εἰ δὲ προὔπάρχει ὁ ἐρινὸς τοῦ ἐρινεοῦ ὡς ὁ παρὰ “Τυκόφρονι συφὸς
Zo τοῦ συφεοῦ, οὐχ ἔστι σταϑερῶς φάναι. μνεία δέ ἐ ἐρινεοῦ; καὶ ἐν τῇ Dac. μνηστέον δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ
τοῦ εἰπόντος παλκισῦ, ἦν δ᾽ αὐτὸς 0 Φιλόπονος, Ürt ἐρινεὸς μὲν, τὸ δένδρον. ἐρίνεος δὲ προπαροξυτό-
vYO3, χαρπός. (Vers. 278.) ᾿Εν; 'δὲ τῷ, ἑπταδεχαίδεκας, τὸ δὲ, ἀντὶ τοῦ δὴ ἐπλεύνασεν ἵνα δάκτυλος
γίνηται χεὼ μὴ χωλεύσῃ τῷ ἐξ ἀρχῆς, vgogaip TÓ uéroov. ( Vers, 79 ) Ὅρα δὲ καὶ τὸ ποντοπορεύειν
δὶς λεχϑὲν χατὰ συνέχειαν, διὰ τὸ ὡς ἐν ποιήσει καίριον "τῆς λέξεως. χαὶ τὸ, ὄρεα σκιύεντα. μέτρου 20
γὰρ μὴ χρήξοντος, οὐχ ἐῤῥέϑη ᾿Ιωνικῶς οὔρεα σκιόεντα. (Vers. 283.) "Ori ix Σολύμων ὀρέων
ὃ ΤΠοσειδῶν εἶδε τὸν δυσσέα πλέοντα ἐν τῷ ἐξ “ἰϑιόπων ἀνιέναι. τῶν ἀνατολικῶν δηλαδὴ ὡς
ἐν τῇ ἃ ῥαψῳδίᾳ ἐγράφη. ὁ γὰρ ἐκ τοιούτων ἰϑιόπων ἐρχόμενος, διὰ “Σολύμων ἔρχεται, ὀρέων
ἀνατολιχῶν ὁ ὁμωνύμων τῷ τῶν Σολύμων ἔϑνει. ὁ δὲ γεωγράφος, λέγει ὅτι" τὸ, ἐξ Ιἰϑιόπων ἀνιὼν ἐκ
“Σολύμων ὀρέων ἰσόν ἐστι τῷ, ἐκ τῶν μεσημβρινῶν τόπων. “Σολύμους δέ quow, oU τοὺς ἐν Πισιδίῳ
4o λέλγει 0 ποιητὴς, ἀλλὰ πλάττει τινὰς ὁμωνύμους ἐχείνοις. ὁ δ᾽ αὐτὸς γεωγράρος καὶ ἐν τῷ, εἰς 4 3o
ϑίοπας χϑιζὸς ἔβη ὁ Ζεὺς εἰς ᾿Ωχεανὸν, λέγει, ὡς κοινότερογ᾽' ᾿Ωχεανὸς λέγεται ὁ καϑ' ὕλον τὸ μέσημ-
βοινὸν κλίμα; τεταγμένος. χαὶ οὕτω μὲν ὁ γεωγράφος περὶ τῶν Ὁμηρικῶν “ὐἰδϑιόπων καὶ τῶν ἐν-
ταῦϑα ᾿Σολύμων. χυρίως δὲ οἱ Σόλυμοι ὡς χαὶ τοῦτο ὃ αὐτὸς ἱστορικὸς λέγει, οἱ περὶ τὰ (xoc
τοῦ ταύρου τὰ περὶ “υχίαν ἕως Πισιδίας εἰ χαὶ Ὅμηρος ἐξωχεανίζει φησὶν αὐτούς. διελήφϑη
δὲ περὶ τούτων χαὶ iv Ἰλιῶϑι: 0r. 08 0i τερατείαν, Ἀχαὶ τὴν τῶν «Φαιάχων γῆν ἐχτοπίσει ὡς ἄλλο. Ao
τι νοεῖν. τοὺς πολλοὺς περὲ αὐτῆς παρὰ τὰ ἱστορούμενα, ἐν τοῖς ἑξῆς δηλωθήσεται. Ὅρα δὲ ὕπως
ΟΟΜΜΕΝΤΟ ΙΝ Opxss. Tow. IL Ec

10:

218 PA cCVyP0141.4 E Vs 285—292.

ἔπλασε τὸν Ποσειδῶνα βραδύναντα παρ᾽ Aid ion μέχρι τῆς νῦν ῥαψῳδίας, ἵνα εὐαφόρμως πιϑϑανολο-
γηϑῇ ὃ ὃ τοῦ Ὀδυσσέως κίνδυνος. ὥσπερ πρὸ αὐτοῦ, καὶ ὃ ἀπόπλους. ( Vers. 285.)* Or ϑυμοῦ ἔνδειξις 226
τὸ, κινήσας δὲ κάρη προτὶ ὃν μυϑήσατο ϑυμόν. " Evó« σημείωσαι ἃ ὕτι τὸ κινῆσαι κάρη χαὶ τὸ σεῖσαι

So κάρα, διαφέρον ἂν, εἴτι, ᾿ προσεκτέον τῷ Σοφοχλεῖ ἐν τῷ, κάρα σείοντες οὐδ᾽ ὑπὸ ξυγῷ νῶτον eil qu
εἶχον. ζυγομαχίαν γὰρ ἡ φράσις ἐχεῖ ΤΩΣ (Vers. 386.) Καινὸν δὲ μετάμελον φράζει τὸ, ὦ πόποι
ἢ μάλα δὴ μετεβούλευσαν ἄλλως. ἐνεργητικῶς δὲ εἴωϑε λέγειν" Ὅμηρος τὸ βουλεύειν χαὶ τὰς ἀπὶ αὐτοῦ
“κινήσεις. ( Vers. 290. ) ᾿“΄πειλὴν δὲ ἐκφαίνει μελλούσης κακώσεως. τὸ, ἀλλ ἔτι μέν μιν φημὶ ἄδην
ἐλάαν κακότητος, ἤγουν λέγω χαταχόρως αὐτὸν κακῶσαι. ὃ συντάσσεται xc ὁμοιότητα τοῦ, ἅλις
ἔχειν κακότητος. δῆλον δὲ, ὅτι ἐλάαν καὶ νῦν, τὸ πλήττειν λέγει. Ὅρα δὲ xci τὸ ἄδην δι᾿ ἑνός à,

60 καὶ συστολῆς τῆς ἀρχούσης. Urt δὲ "καὶ ἐδασύνετο, οἱ παλαιοί φασι. Σημείωσαι δὲ ὅτι προαναφωνή-
σας νῦν ὃ ποιητὴς διὰ τοῦ Ποσειδῶνος ὡς ἄδην Ὀδυσσεὺς κακωϑήσεται, ἐπαγωνίσεται τοιοῦτον ἐπὶ τῷ
᾿Οδυσσεῖ φιλοτίμως φράσαι κίνδυνον, ἵνα μὴ ταπεινώσῃ τῇ φράσει τὴν ϑεομηνίαν. διὸ καὶ μέγα πλά-
σει τὸ ἐπὶ τῷ Ὀδυσσεῖ κακόν. διαλύσει μὲν γὰρ τὴν ^ aun κῦμα δεινὸν xci ἀργαλέον καϑάπερ à ἄνε-

15374oc σφοδρὸς ἀχύρων ϑημῶνα τινάξει. xci Ὀδυσσεὺς μόλις ἰσχύσει χἂν γοῦν ἀποδῦναι τὰ βαρύνοντα
ἱμάτια. εἶτα κινδυνεύσει, νηχόμενος δύο νυχϑήμερα χαὶ ἐγγίσας δὲ ὀψέ ποτὲ τῇ ξηρᾷ, παραβραχὺ
παντελῶς ἐλεύσεται τοῦ καχῶς παϑεῖν. ὅτε καὶ κήτους φόβος αὐτὸν ὑπελεύσεται. χαὶ περισωϑ εὶς δὲ,
πτοήσεται εἰ μὲν ἐν ποταμῷ τὴν γύχτα φυλάξει, τά δέ τινα παϑεῖν δεινά. εἰ δὲ καὶ εἰς τὴν παρακειμές-
γὴν ὕλην ἀναβῆ, μὴ τάδε τὰ κακὰ ἐπισυμβαίη αὐτῷ. καὶ οὕτω φοβερὸν ὅλον τὸ τοῦ κινδύνου χωρίον.

30 X«L ἡ ἐκ ἹΠοσειδῶνος χάχωϊσις, παϑεῖν τὲ ἀφόρητος χαὶ εἰπεῖν δυσμίμητος. ὅϑεν εἰδὼς 0 ποιητής ὡς
πάνυ “μεγαλοφώνως τὸν λόγον ὕψωσε χαὶ εἰς ὕσον ἐνεχώρει. προήγαγε τὴν κινδυνώδη περιπέτειαν, πλά-
σει τὸν Ποσειδῶνα εἰπόντα πρὸς Ὀδυσσέα. ὡς οὔ σε ἔολπα ὀνόσεσϑαι κακότητος. οἱονεὶ λέγων πλαγίως,
ὡς οὐδείς μοι. ἐπιμέμψεται οἷα κακῶς καὶ μικροπρεπῶς πλάσαντι καὶ φράσαντι κολασϑῆναι τὸν Ὄδυσ-
σέα. τῆς δὲ τοιαύτης κακώσεως τοῦ Ὀδυσσέως τὰ μὲν αὐτὸς λέγει ὃ ποιητής. τὰ πλείω δηλαδή. τινὰ δὲ,

20 xci τὸν Ὀδυσσέα ποιεῖ ὡς ἐν ἡϑοποιίᾳ "λέγοντα. εἰ δὲ χρὴ τὰ τοιαῦτα πάντα ὁμοῦ ἐκ τῶν σποράδην
χειμένων συναγαγόντα εἰπεῖν, ἔστιν ἐν τούτοις ἡ Ὁμηρικὴ φράσις τοιαύτη. "fog εἰπὼν ὁ 1Π]οσειδῶν δη-
λαδὴ, σύναγε γεφέλας. ἐτάραξε δὲ πόντον; ( Vers. 292i ) χερσὶ τρίαιναν ἑλών. ἣν φόρημα φασὶν
εἰχὲν ἀχώριστον. πάσας δ᾽ ὀρόϑυνεν a£ALag παντοίων ἀνέμων. σὺν δὲ νεφέεσσι κάλυψε γαῖαν ὁμοῦ καὶ
πόντον. ὀρώρει δ᾽ οὐρανόϑεν νύξ. σὺν δ᾽ Εὐρός τε Νότος ἔπεσε Ζέφυρός τε δυσαής, καὶ Βορέης αἰϑρη-
γενέτης μέγα χῦμα κυλίνδων. εἶτα φησὶν ἀκολούϑως Ὀδυσσεύς. ᾧμοι ἐγώ, οἵοισι νέφεσσι περιστέφεν
οὐρανὸν εὐρὺν Ζεύς. ἐτάραξε δὲ πόντον. ἐπισπέρχουσι δ᾽ ἄελλαι παντοίων ἀνέμων. καὶ utr. ὀλίγα πά- 30
λιν ὃ ποιητής. ὡς ἄρα μιν εἰπόντ' ἔλασε μέγα κῖμα xaT ἄχρης, δεινὸν ἐπεσσύμενον. περὶ δὲ σχεδίην
ἐλέλιξε, τῆλε δ᾽ ἀπὸ σχεδίης αὐτὸς πέσε. πηδάλιον δὲ ἐκ χειρῶν προέηκε. μέσον δέ οἱ ἱστὸν ξαξε δεινὴ
μιςγομένων ἀνέμων ἐλϑοῦσα Dv Le. τηλοῦ δὲ σπεῖρον καὶ ἐπίχριον ἔμπεσε πόντῳ. τὸν δ᾽ ἄρ ὑπόβρυχα
ϑῆχε πολὺν χρόνον. οὐδὲ δυνάσϑη apa 2 ἀνσχεϑέειν μεγάλου ὑ ὑπὸ χύματος ὁρμῆς. dinero γάρ ῥ᾽
ἐβάρυνεν. ὀψὲ δὲ δὴ ἀνέδυ. στόματος δ᾽ ἐξέπτυσεν ἅλμην πικρήν. ἥ οἱ πολλὴ ἀπὸ χρατὸς χελάρυζεν.

30 ἀλλ οὐδ᾽ ὡς σχεδίης ἐπελήϑετο ruo" μενός περ. ἀλλὰ μεϑορμηϑεὶς ἐν κύμασιν ἐλλάβετ' αὐτῆς. ἐν
μέσσῃ δὲ »aó dics. τήν δ᾽ ἐφόρει μέγα κῦμα χατὰ ῥόον ἔνϑα καὶ ἔνϑα. ὡς δ᾽ or ὠπορινὸς Βορέης φορέη-
σιν ἀκάνϑας &v πεδίον, πυχιναὶ δὲ πρὸς ἀλλήλῃσιν ἔχονται, ὡς τὴν, ἂν πέλαγος ἄνεμοι φέρον ἔνϑα
χαὶ ἔνϑα. ἄλλοτε μέν τε, ANóroc ἀντιπνέοντι Βορέῃ προβάλεσκε φέρεσθαι. ἄλλοτε δ᾽ αὐτὶ Εὖρος
(Vers. 5 332.) Ζεφύρῳ εἴξασκεν ἤγουν παρεχώρει , διώχειν. ἐξ ὧν πολυχυμία ἠγείρετο. χαὶ ὡς ἄν τις 40
χαιρίως εἴποι, τετραχυμία. οἷα τεσσάρων ἀνέμων τῶν ῥηϑέντων, ταρασσόντων τὴν ϑάλασσαν. εἶτα
μὲ ea στίχους οὐκ ὀλίγους 9» φησίν. ὦρσεν ἐπὶ μέγα κῦμα Ποσειδῶν δεινόν τ ἀργαλέον τε, χατηρεφές. 227
ἤλασε δ᾽ αὐτόν. ὡς δ᾽ ἄνεμος fers ἠΐων ϑημῶνα τινάξει καρφαλέων. τὰ μὲν, ἄρτε διεσχέδασεν ἄλλυ-
δὶς ἄλλα, ὡς τῆς, δούρατα μακρὰ διεσχέδασε τὸ μέγα. δηλαδὴ κῦμα. ῥᾷον διασχεδασϑείσης οἷς δεινὸν
μέγα χῦμα φϑάσαν ἐλέλεξεν αὐτήν. ᾿ὈΟδυσσεὺς δὲ, ἀμφ᾽ ἑνὶ δούρατι βαῖνε κέληϑ᾽ ὡς ἵππον ἐλαύνων, ὡς
ἂν οὕτω ἰσχύσῃ ἐκδύσασϑαι. εἵματα δ᾽ ἐξαπέδυνεν, αὐτὸς δὲ πρηνὴς &A κάππεσε χεῖρε πετάσσας, νη-

PAUYDIAIM ἜΣ s 291: 219

χέμεναι μεμαώς. ὑποχατιὼν δέ, τοὺς μὲν ἄλλους ἀνέμους ΑΨ λέγει χελευσάσης τῆς τοῦ Διὸς
᾿᾿ϑηνᾶς, xcd εὐνηϑῆναι ἃ ἅπαντας, μόνον᾽ κδέφησιν ὦρσε χραιπνὸν Βορέην. εἶτα ἐπάγει. (Vers, 388 2 ἔνϑα 4o
δύω νύχτας δύο T ἤματα, κύματι πηγῷ πλάξετο. πολλὰ δέ οἱ χραδίη προτιύσσετ' ὄλεϑρον. ἀλλ᾿ ὅτε δὴ
τρίτον juco ἐὐπλόκαμος τέλεσ' ἠὼς, καὶ TOT ἄνεμος μὲν ἐπαύσατο, ἠδὲ γαλή ivi) ἔπλετο γηνεμίη,. ὁ δ᾽ ἃ, ἄρα
σχεδὸν εἴσιδε γαῖαν, ὀξὺ μάλα προϊδών, μεγάλ ov ὑπὸ κύματος ἀρϑείς. νῆχε δ᾽ ἐπειγόμενος ποσὶν ἠπεί-:
ρου ἐπιβῆναι. ἀλλ ὅτε τόσσον ἀπὴν ὕσσόν τε γέγωνε βοήσας, χαὶ δὴ δοῦπον ἄχουσε ποτὶ σπιλά-
δεσσι ϑαλάσσης. ῥόχϑει γὰρ μέγα χῦμα ποτὶ ξερὸν ἡ ἠπείροιο δεινὸν ἐ ἐρευγόμενον. εἴλυτο δὲ πάντ᾽ ἁλὸς
ἄχνη. οὐ γὰρ ἔσαν λιμένες νηῶν ὀχοὶ, οὐδ᾽ ἐ ἐπιωγαί. ἀλλ᾽ ἀκταὶ προβλῆτες € ἔσαν, σπιλάδες τε, πάγοι
τε. χαὶ τότ᾽ Ὀδυσσῆος λύτο γούνατα καὶ φίλον ἢ ἥτορ. xci ἦν ἀληϑῶς τὸ τοιοῦτον τῶν φϑασάντων ἐπι-
10 χενδυνότερον. ἐπεὶ γὰρ γαῖαν ἀελπέα δῶχεν ἰδέσϑοαι ϑεὸς, (Vers. 4 10.) ἔκβασις οὔ πῃ φαίνεϑ᾽ ἁλὸς πολιοῖο
ϑύραζε. ἔχτοσϑεν μὲν γὰρ, πάγοι ὀξέες, ἀμφὶ δὲ κῦμα BéBovye ῥόϑιον. λισσή δ᾽ ἀναδέδρομε πέτρη. ἀγ-
χιβαϑής τε ϑάλασσα. καὶ οὕπως ἐστὶ πόδεσσι στῆναι ἀμφοτέροισι καὶ ἐκφυγέειν κακότητα. διὸ χαὶ
δεδοικέναι φησὶν ὁ Ὀδυσσεὺς, μήπως Uu ἐκβαίνοντα βάλῃ λίϑακι ποτὶ πέτρῃ, xus μέγ ἁρπάξαν,
μελέη δέ μοι ἔσσεται ὁρμή. εἶτα καὶ GA* Aog αὐτὸν ἐξεϑρόει φόβος, τοιοῦτος. εἰ γάρ ἔτι προτέρω φησὶ 50
παρανήξομαι ἤν που ἐφείρω ἠϊόνας τε παραπλῆγας λιμένας τε ϑαλάσσης, δείδω μήμ᾽ ἐξαῦτις ἄναρ-
πάξασα ϑυελλα πόντον ἐπὶ ἰχϑυόεντα φέρῃ βαρέα στενάχοντα. ( Vers. 4 21.) ἢ ἔτι μοι καὶ κῆτος ἐπὲσ-
σεύῃ τουτέστιν ἐφορμήσῃ ἐπιπέμψῃ μέγα, δαίμων" ἐξ ἁλός. οἷά τε πολλὰ τρέφει χλυτὸς ᾿Αμφιτρίτη. ἐν
τοσούτῳ δὲ αὐτὸν μέγα κῦμα φέρε τρηχεῖαν ἐπὶ ἀχτήν. Ova x ἀπὸ ῥινούς τε δρύφϑη σὺν δ᾽ ὀστέ᾽
ἀράχϑη, εἰ μὴ γρονήσεως ᾿Αϑηνᾶς ἐν φρεσὶ ϑεμένης, ἀμφοτέραις χερσὶν ἐπεσσύμενος λάβε πέτρης.
20 τῆς ἔχετο στενάχων , Aug μέγα κῦμα παρῆλθε. χαὶ τὸ μὲν, Og ὑπάλυξε. παλιῤῥόϑιον δέ μιν αὖτις
πλῆξεν ἐπεσσύμενον, τηλοῦ δέ μιν ἔμβαλε πόντῳ. ὡς δ᾽ ὅτε πουλύποδος ὑ)αλάμης ἐξελκομένοιο, πρὸς κοτυ-
λυδονόφιν πυχιναὶ λάϊγγες ἔ ἔχονται. (Vers. 434 .) ὡς τοῦ, πρὸς πέτρησι ϑρασειάων ἐ ἐπὶ χειρῶν δινοὶ ἀπέ-
δρυζϑεν. τὸν δὲ, μέγα Vu ἐκάλυψε. καὶ τότε δή qot δύστηνος ὑπὲρ μόρον ἂν ὥλετο, εἰ μὴ ἐ ἐπὶ φρεσὶν
ἔϑηχεν ᾿4ϑηνᾶ, τί δὲ ἔϑηχε; κύματος ἐξαναδὺς τά T ἐρεύγεται ἤπειρόνδε, γῆχε παρέξ, ἐς γαῖαν ὁρώ-
μένος, εἴπου ἐφεύροι ἠϊόνας πάραπλῆ Mir eec, λεμένας τε. χαὶ μόλις ἐ ἐν ποταμῷ σωϑεὶς, οὐδ᾽ οὕτω διήγαγε
τὸ ἐφεξῆς τοῦ ζῆν, ἀέϑλων δίχα ὡς ἡ ἱστοκρία δηλοῖ. πολλὰ γὰρ xol πάλιν παϑὼν, πλανήσεται φέρων θο
τὸν δηλωϑησόμενον ἐν τοῖς ἑξῆς ἀϑηροιλοιγόν. χαὶ οὐδὲ καϑ' ἡσυχίαν ϑανεῖται ὕστερον ὡς ἱστοροῦσιν
οἱ μεϑ' Ὅμηρον. Καὶ τοῦτο μὲν οὕτως. ὃ δὲ ποιητὴς τῇ τοῦ ᾿Ὀδυσσέως δυσπραγίᾳ προσυφαίνων καί
τινὰ ἔκφρασιν ναυαγοῦ ζῶντος, φησὶν ὕτι ἐπεί ἐ ἐς ποταμὸν ἐσώϑη, ὅμως ἔτι ἁλὶ δέδμητο φίλον xno
30 ὦδεε δὲ χρόα πάντα. ϑάλασσα δὲ κήκιε πολλὴ , ἂν στόμα τε ὁῖνας τε. 00 ἂρ ἄπνευστος χαὶ ἄναυδος
χεῖτ᾽ ὀλιγηπελέων. χάματος δέ μὲν αἰνὸς Trev. ἀλλ᾽ Ore Óno ἄμπνυτο xcà ἐς φρένα ϑυμὸς ἀγέρϑη,
τότε εἶχε ψύχους τὲ δέος καὶ μὴ ϑήρεσσι * περιπέση ὡς προεδηλώϑη. καὶ τοιαύτη μὲν ἡ τοῦ κατὰ τὸν1 538
Ὀδυσσέα κινδύνου φράσις ex διαφόρων. τύπων Ὁμηρικῶν ἀϑροισϑεῖσα καὶ συμφρασϑεῖσα εἰς ἕν πρὸς
ἔνδειξιν τοῦ, φοβερὰ εἶναι xci ἐν τῷ πεῖραν ἔχειν χαὶ ἐν τῷ φράζεσϑαι οἷα πάνυ δεινῶς xci μεγαλο-
φώνως διεσχευασμένων τοῦ τὲ ἐνταῦϑα χειμῶνος καὶ τῶν ἐπὶ αὐτῷ ἐφ᾽ οἷς ἤϑλησεν ᾿Οδυσσεύς. ocv
οὐχ Y τις μωμήσαιτο τὰ Ὁμηρικῶς πεφρασμένα, au à Δορίων i ὕστερον ἐπί τινι ἔπαιξεν. ὃς καταγε-
λῶν χειμῶνος ὃν διεσχεύασέ τις Τιμόϑεος ἔ ἔν τινι ποιήματι αὐτοῦ ἐπιλεγομένῳ γαυτίλῳ, epi. ἐν χαχ-
κάβᾳ ζεούσᾳ μείζονα ἑωραχέναι χειμῶνα. ( Vers. 291. ) Ἔν δὲ τοῖς κατὰ μέρος ϑεωρητέον ὕτι τὸ
σύναγε γνερέλας, νεερεληγερέτην καὶ τόν IHoacócve εἶναι ὑποδηλοῖ. ἐπειδήπερ ὕδωρ ὕλη τοῖς νέφεσιν,
40 εἰς 0 μεταλαμβάνεται 0 Ποσειδῶν. ὀκνεῖ δὲ € ὅμως ὁ ποιητὴς τὸν τὰς νεζρέλι ας συνάγοντα Ποσειδῶνα, xa
γεξεληγερέτην. συνϑέτως εἰπεῖν. ἀπεχληρώϑη γὰρ τοῦτο Διὶ τῷ ποιητικῷ τῶν νεελῶν αἰτίῳ, ᾿Ιστέον
δὲ ὅτι τὸ συνάγεσϑαι γερέλας ἄνω διὰ “Ποσειδῶνος τοῦ εἰς ὑγρότητα μεταλαμβανομένου, σκυϑρωπό-
τητὰ δηλοῖ ἀερίαν. xai συμβάλ"λεταί τι ἐς τὴν ἐν ᾿Ιλιάδι χατάνευσιν τοῦ Διὸς διὰ κυανέων ὀφρύων, 10
δῆλον γὰρ ὡς al ἄνωϑεν διοσημίαι, ἐν καταστάσεσι τοιαύταις xc γερῶν πυχνότητι καὶ συναγωγαῖς,
διεχφαίνονται. ἃς 0 μῦϑος χυανέαις Διὸς ὀφρύσι κατανευούσαις ἀστείως εἴχασεν. ἐπεί TOL χαὶ κατ᾽

ἀνϑρώπους, ἐξ ὀφρύων καὶ γαλήνη προσώπων ἀναψαίνετωι καὶ τὸ ὀνάπαλιν. τοξοποιεῖ γοῦν τὰς ὀφρῦς
Ee 2

220 - ΑΨ, 414. E Vs29g2—4313.

χαὶ δεσμεῖ χαὶ cvveyet, ὃ σχυϑρωπάζων, λέγει δέ mov καὶ “Σοφοκλῆς τὸ, τηροῦντα τοὺς λέγοντας καὶ
συνάγοντα τὰς ὀφρῦς καὶ τὰς ἀκάνϑας ἐπεγείροντα. εἰπὼν τοῦτο ἐκεῖνος, ὡς ἀπὸ ἰχϑύων οἱ τὰς ἀκάν-
ὅλας ὀρϑοῦσι καιρῷ ϑυμοῦ, ὡς οἱ σαργοὶ παρὰ τῷ Ὀππιανῷ. καὶ οὕτω μὲν αἱ ὀφρύες τοξοποιούμεναι
xci συναγόμεναι, χειμῶνα δηλοῦσι. ψυχῆς. (Vers. 292.) ἄλλως δὲ περίδρομοι στεφανούμεναι, ἀταρα-
ξίαν διεκφαίνουσι ψυχικὴν, xv ὦσιν ἠερόεσσαι καὶ οὕτω πως κυάνεαι. Τὸ δὲ ὀροϑύνη Urt ἐκ τοῦ ὄρω
καὶ ϑύνω γίνεται καὶ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι ἐῤῥέϑη: ὙΤρίαινα δὲ διατὶ τῷ Ποσειδῶνι. φορεῖται, ἡ Ἰλιὰς δηλοῖ. 998
(Vers. 294.) Τὸ δὲ ὀρώρει δ᾽ οὐρανόϑεν νὺξ, γέγονε μὲν ἀφορμὴ τοῦ, μέλαιναν ἡμέραν λέγεσϑαι, τὴν δυ-
στυχὴ καὶ ϑαγάσιμον. 1] καὶ ἀποφρὰς ἐῤῥέϑη, ὡς μὴ οἵα τε οὖσα φράζεσϑαι. εἴρηται"δὲ, ἀντὶ τοῦ κατε-

20 σπεύσϑη ἐξ ἀέρος ὡς οἷά τις νύξ, ἤλγουν ἀορασίᾳ καὶ σκότωσις οὐ διὰ τοὺς ἀνέμους ἁπλῶς ἀλλὰ διὰ τὰς
τῶν ἀνέμων πάντων ἀέλλας. καὶ ἔστιν ὑποτομή τις φωτὸς ἡ τοιαύτη νὺξ χαϑϑὰ καὶ ἡ ἐκ πυχνότητος βελῶν 10
γινομένη σχιό ποτὲ χαὶ σχότωσις, ὡς ὑποβάλλει νοεῖν ὁ εἰπὼν Ort ἐχ συνϑήματος ἀφιεμένων τῶν βελῶν,
τὸ φῶς ὑπετέμνετο. (Vers. 295.) T0 δὲ συμπεσεῖν, οὐκ ἐπὶ μόνων ἀνέμων, ἀλλὰ καὶ στρατευμάτων
λέγεται. λαμβάνεται δὲ ἡ λέξις ἔστιν Ure καὶ ἐπὶ συμπτώσεως τυχηρᾶς. Δυσαὴς δὲ Ζέφυρος, ἢ ὁ δύς-
ἄπνους, ἢ ὃ 2x δύσεως πνέων. ἢ καὶ διπλοῦς φασι χατὰ τὸ πνεῖν. καὶ γὰρ χαρποτροφῶν, ἀναψύχει καὶ ^

“τοὺς ἀνθρώπους. οἱ δὲ οὕτως ἑρμηνεύσαντες τὸ δυσαὴς, ἐοίκασι διὰ τοῦ ἰῶτα γράφειν τὴν προπαρα-
λήγουσαν ὡς ἀπὸ τοῦ δὶς ἐπιῤῥήματος. Τὸ δὲ NNórog ἔπεσεν ἢ μᾷλλον συνέπεσεν ἤγουν. εἰς ἐν ἠλϑεν
ἑτέρῳ ἀνέμῳ, φρανερῶς διαφέρει τοῦ ἁπλῶς πεσεῖν ἄνεμον 0 ἐστι παύσασϑαι. (Vers.296.) Bo-
ρέης 02, ὀρϑῶς γέγραπται δι᾽ ἑνὸς Q παρὰ τὴν βορὰν ὡς καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν Ιλιάδα ἐγράφη. τοῦτο δὲ,
διχῶς. ἢ γὰρ διότι ἁδρύνων τοὺς ἀστάχυας, τὰ πρὸς τὸ ζὴν φέρει ὅϑεν χαὶ ὃ Ζέφυρος παρά τισι- καὶ
οὕτω βορᾶς αἴτιος γίνεται, 3) καὶ ἄλλως διὰ τὸ εἰς θορὰν ἐρεϑίζειν. τῇ κατ᾽ αὐτὸν ψυχρότητι. ὥσπερ 20

So καὶ ὕδωρ θορὸν παρὰ ᾿᾿σκληπιάδῃ τὸ βοροποιὸν διὰ ψυχρότητα χαὶ τὴν ἐντεῦϑεν συμπίληνμιν τοῦ

αἵματος, καὶ τὴν ἐχεῖϑεν χενεαγγίαν. καὶ οὕτω μὲν ἄῤῥοιζον κοινότερον τὸ τρισύλλαβον ὁ βορέης. ὁ δὲ

Βοῤῥᾶς, ἑτέρῳ λόγῳ ἐδίπλασε τὸ ἀμετάβολον, σεμνότερον. τοιοῦτόν τι χαὶ τὸ στερεὸς, διπλάζων τὸ

0 ἐν τῷ στεῤῥός. ᾿Ιωνιχὸν δὲ τὸ Βορέης καϑὰ χαὶ τὸ χυματίης ποταμὸς παρὰ ᾿ΠΙροδότῳ. κοινὰ δὲ ye,

ὁ Βορέας καὶ ὃ χυματίας. Τὸ μέντοι ποδέας Ποδῆς σωσέας Σωσῆς, ovx ἂν ἴσως εἶεν ᾿Ιωνικὰ ὡς οὐδὲ

τὸ ἑρμέας “Ἑρμῆς. ἀλλὰ κρᾶδιν ἔπαϑον τοῦ τ καὶ ἃ εἰς η. ἦν, δ᾽ ἂν τοιοῦτον καὶ τὸ βορῆς εἴπου ἐν χρή-

cet εὕρητο. ἰϑρηγενέτης δὲ, οὐ μόνον ὃ αἶϑρον ὅ ἐστι ψύχος ποιῶν ὡς καὶ προεῤῥέϑη, ἀλλὰ καὶ 0g

ἔστιν εὐδίας αἴτιος. 1) χαὶ ἄλλως, 0 ἐξ αἰϑέρος γινόμενος 0 ἐστων ὑψόϑεν πνέων. διὸ καὶ κῦμα κυλίν-
δειν λέγεται. ἵνα ἢ αἰϑρηγενέτης. Βοῤῥᾶς, ὁ, εὐδίαν 1j ψύχος ποιῶν ἢ ἐξ ὕψους καταπνέων, ᾿Ιστέον δὲ

ὅτι τε πασίδηλον, οἰχεῖον εἶναι ᾿ὠνέμῳ DBogóg τὸ κυλίειν κῦμα καϑὰ Νότῳ τὸ ὠϑεῖν ὡς πολλαχοῦ φαί- 80

Vere. χαὶ ὅτι πρωτότυπον TOU κυλίνδειν, τὸ χυλίειν. καὶ Ort ἐκ τοῦ κυλίειν ἀποβολῇ τοῦ κάππα καὶ

τροπῇ τοῦ V εἰς ἃ γίνεται τὸ ἀλίω ἐξ οὐ τὸ, ἄπαγε τὸν ἵππον. ἐξαλίσας, οἴκαδε. οὕτω δὲ καὶ ἐκ τοῦ

4o χυλίνδω, γίνεται ἀλινδῶ ὅϑεν ἀλινδήϑρα ἡ Ἀχογίστρα, ἀπὸ δὲ τοῦ πρωτοτύπου κυλίειν, γίνεται καὶ
ἢ κύλιξ, παρὰ τὸ κυλίεσϑαι τῷ τροχῷ εἴτε τῷ κεραμειχῷ εἴτε τῷ χαλκευτικῷ. διό φασι καὶ τὴν ἰατρι-
χὴν πυξίδα, χυλικίδα ἐχάλουν οἱ ᾿᾿Ιϑηναῖοι διὰ τὸ χεκυλίσϑιαι τόρνῳ. ὡς δὲ ἐκ τοῦ κυλίω καὶ στέφανοί
τινὲς ἐλέγοντο χυλιστοὶ, δηλοῖ φασὶν 0 κωμικὸς LüffovAos ἐν τῷ, κυκλούμενος ὥσπέρ τις κυλιστὸς στέ-
φανος. Νίκανδρος δὲ, ἐχκυλίσιοι φησὶ στέφανοι, χαὶ μάλιστα οἱ ἐκ ῥόδων. εἶεν δ᾽ ἂν ἴσως οὗτοι, οἱ
διὰ μέγεϑος καὶ ἀδρότητα οἷοί τε ὄντες χυλίεσίϑαι στρεφόμενοι. (Vers. 299.) Τὸ δὲ ᾧμοι ἐγὼ, σύνης
ϑὲς Ὁμήρῳ ϑρηνῴδημα. πολλῶν δὲ καὶ ἄλλων τοιούτων ὄντων, οἶδεν ὃ Σουΐδας καὶ τὸ Oi, κοινότερον
μὲν ὃν τοῦ ὠή. ἐπιφϑεγγόμενον δὲ ὑπὸ δυσχεραινόντων καὶ φοβουμένων καὶ ὀδυρομένων. ( Vers. 203.) 4o

To δὲ νεφέεσσι περιστέφει οὐρανὸν, σφαιροειδὴ αἰνίττεται εἶναι τὸν οὐρανόν. σφαῖραν γὰρ ποιεῖ περιε- "-
λιχϑεὶς 0 κατὰ στέφανον κύχλος. ( Vers, 31 3.) Τὺ δὲ ἤλασε. xaT. ἄκρης, ἀντὶ τοῦ. ἔπληξε κατὰ κεφα-
λῆς, οὕτω καὶ ἐν Ἰλιάδι τὸ, ὥλετο πᾶσα πόλις κατ᾿ ἄχρης,, «vri τοῦ; κατὰ κειραλῆς. κειραλὴ δὲ πός
λέως, ἡ ἀχρύπολις. Ὅτι δὲ ὁμώνυμον τὸ ἤλασε, δηλοῖ καὶ ἡ ᾿Ιλιάς. ἔνϑα, ὡς ἐπὶ πολὺ. λέξις ἱππικὴ

50 τὸ ἐλάσειν. ὅϑεν ἀνήλατός φήσει παρὰ ᾿Αναχρέοντι, ὁ ἀπειϑής. ἀπὸ ὑποζυγίων. ὥσπερ "xoà στόμις
map «Αἰσχύλῳ, ὃ ὥσπερ στόματι ἀντερείδων χαλινοῖς. εἰκὸς δὲ τοὺς τοιούτους καλεῖσϑαι οὕτω, καὶ διὰ

ΡῬαΨ RQIAIA E Ve.51]—3n. 291

σχληρότητα, ὡς ἀπὸ στομάτων ἤγουν στομωμάτων δυσχερῶς ἐλαυνομένων ἐν τῷ χαλκεύεσϑαι.
(Vers. 316.) Τὸ δὲ ἔαξεν, οὐ μόνον ἐπὶ ἱστοῦ ἐν τῷ, μέσον ἱστὸν ἔαξεν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ κύματος ὡς τὸ,
πρὸ δὲ κύματ ἔαξεν. (Vers.317.) Oi δὲ μισγόμενοι ἄνεμοι, καὶ συμπίπτειν ἂν λέγοιντο κατὰ τὸ,
σὺν δ᾽ Εὖρος τε Νότος v ἔπεσε. (Vers. 318.) Xaeigov δὲ καὶ ἐπίκριον ὅτι τὸ κατὰ τὸ ἱστίον φᾶρος καὶ τὸ
κέρας λέγει, προδεδήλωται. (Vers. 319.) Τὸ δὲ ὑπόβρυχα, ἢ ἐκ τοῦ ὑπόβρυξ ὑπόβρυχος γίνεται, 3j
ἐκ τοῦ, ὃ ὑπόβρυχος. οὗ αἰτιατικὴ τὸν ὑπόβρυχον. καὶ κατὰ μεταπλασμὸν, ὑπόβρυχα. ὡς ἐκ τοῦ
οἶχον γίνεται τὸ οἴκαδε, ἴσως δὲ καὶ ἐπιῤῥηματιχόν ἐστιν ὄνομα. ἵνα λέγῃ Ort. ἔϑηκεν αὐτὸν κατὰ τὰ
ὑπόβρυχα. ὠνοματοπεποίηταε δὲ ἡ λέξις ὡς δηλοῖ καὶ T0, ἀμφὶ δὲ κῦμα βέβρυχε. Τοῦ δὲ δυνάσϑη ὃ
ἐνεστὼς, δυνάζω ἄχρηστος μὲν πάντως. ποιητικώτερος δέ. γενόμενος ἐκ τοῦ δύνω ἀφ᾽ οὗ καὶ τὸ δύνημι.
10 οὗ παϑητιχὸν, τὸ δύναμαι. οὗ ὄνομα, δύναμις. χαϑὰ καὶ ἐκ τοῦ πέτω ἢ πετῶ, τὸ πετάζω ὅϑεν ὁ
πέτασος, καὶ τὸ πέτημι ἐξ οὗ τὸ πέτανται. πάντως δὲ τῆς ἐκ τοῦ δυνάζειν συστοιχίας εἰσὶ, καὶ ὁ δυνά-
στης καὶ τὸ δυναστεύειν καὶ “ἡ δυναστεία. ( Vers. 320.) Τὸ δὲ ἀνσχεϑέειν,, Ἰ) ἀντὶ τοῦ ἀνασχεῖν ἤτοι ὃο
ἀναδῦναι ἀνελϑεῖν καὶ ὡς εἰπεῖν ἀνατεῖλαι, ὕπερ ὅμοιόν ἐστι τῷ ἀνέδυ, καὶ κύματος ἐξαναδὺς, ἢ ἀντι-
σχεῖν, κατὰ συγκοπήν. ὡς καὶ ἄντιτα ἐν ᾿Ιλιάδι ἔργα, τὰ ἀντίτιτα. (Vers.322.) Τὸ δὲ ἅλμην πι-
χρὴν, κοινῶς ἐῤῥέϑη καὶ οὐ κατὰ τὸ, πικρὸν ἀποπνείουσαι ὀδμὴν, ὃ ἐπὶ τῶν φωκῶν ἐλέχϑη. ἐκεῖνο
γὰρ ᾿Ιωνικὸν xcà ᾿Δττικόν. ὡς καὶ τὸ, οἷα τρέφει κλυτὸς ᾿“μφιτρίτη. ( Vers, 523.) Τὸ δὲ κελαρύζειν,
ὠνοματοπεποίηται, ἦχον δηλοῦν ὑγροῦ ἠρέμα ῥοιζοῦντος ἐν τῷ καταῤῥέειν. καϑ' ὅμοιον δέ τε ὠνοματο-
229 πεποίηται καὶ ἡ τοῦ “Ησιόδου λακέρυζα. (Vers, 324.) Τὸ δὲ τειρόμενός περ, τὸ στεῤῥὸν τοῦ " Ὀδυσ-1 539
σέως δηλοῖ, ὃς καὶ οὕτω διαταραχϑεὶς ovx ἔσχε λήϑην τοῦ συμφέροντος. ( Vers. 525.) Τὸ δὲ ἐλάβετο,
20 καὶ ἔλαβεν εἰπὼν, ὕμως καὶ αὐτὸ γενικῇ συντάσσει. ἔφη γὰρ, pir αὐτῆς, ἤγουν τῆς σχεδίας, καὶ
λάβε πέτρης, τουτέστιν ἥψατο. (Vers. 526.) Τὸ δὲ μέσῃ ἐχάϑιζεν, αὐτοπαϑῶς ἐῤῥέϑη. ὥςτε οὐκ ἀεὶ
χαϑίζει τις ἄλλον, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς καϑίζει. 0 ταυτόν ἐστι τῷ ἕζεται. ( Vers. 527.) Τὸ δὲ φορεῖν, ταὺυ-
τὸν τῷ φέρειν. διὸ εἰπὼν τήν δ᾽ ἐφόρει μέγα κῦμα. καὶ ( Vers, 328.) Βορέης φορέῃσιν ἀκάνϑιας, ἐπι-
φέρει. ἄνεμοι φέρον. καὶ προβάλεσκε φέρεσθαι. τὸ μέντοι κατὰ τάχος φέρειν, καὶ διώκειν λέγει. οἷον.
Lioos Ζεφύρῳ εἴξασχε διώκειν. — ( Vers, 332.) Τὸ δὲ χατὰ ῥόον, παροιμίαν ποιεῖ τὴν λέγουσαν qépt-
σϑαΐ τι κατὰ ῥοῦν ἤγουν εὐτυχῶς πλέειν ἢ ὅποι τύχῃ. τοιοῦτον γάρ τοι καὶ τὸ, ἔνϑα καὶ ἔνϑια κατὰ
QoUv φέρεσϑαι. ᾧ ὅμοιον καὶ τὸ, ἀνὰ πέλαγος ἄνεμοι φέρον £a καὶ ἔνϑα. ( Vers. 528.) Ὀπωρινὸς
δὲ Βορέης, 0 ἐτησίας κατὰ τοὺς παλαιούς. Πάνυ δὲ ἀσφαλῶς τὰς ξηρὰς σανίδας τῆς σχεδίας καὶ δια-
τοῦτο ἐλαφρὰς οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ εὖ ἀραρυίας, ἀκάνϑαις εἰχάζει ϑεριναῖς αἵ πρὸς ἀλλήλαις ἔχονται
80 ὅτε ἄνεμος αὐτὰς ἐππείγει χατ ἀλλήλων, ὡς ἡ κατὰ ϑέαν πεῖρα δηλοῖ (Vers. 568.) κατὰ ὕμοιον δὲ 10
λόγον καὶ ἡ ἐφεξῆς ταύτῃ παραβολὴ, χαρφαλέων ἀχύρων ϑημῶνι εἰχάζει τὴν τῶν αὔων καὶ περικήλων
ξύλων παράϑεσιν. ἃς ὁμοίως τοιούτοις ἀχύροις διασκεδάζει 0 σφδορὸς ἄνεμος. ᾿Ενϑα σημείωσαι ὅτι
δοκεῖ ταυτὸν εἶναι ϑημὼν καὶ ϑωμός. φησὶ γάρ τις παλαιὸς, ὅτε ϑωμοὶ ἐν τῷ ὦ οὐχὶ ϑημοὶ, οἱ τῶν
σπερμάτων σωροί. ἴσως δὲ xc ὁμοιότητα ϑωμοῦ, καὶ ϑώμιγξ τὸ σχοινίον λέγεται. Τὸ δὲ πρὸς ἀλλή-
λαις ἔχονται, ἀντὶ τοῦ, ἀλλήλαις συνέχονται. ( Vers. 53.1,}) Τὸ δὲ Nórog Βορέῃ προβάλεσχε φέρεσίλαι,
ἀντὶ τοῦ, προεβάλλετο. παρέῤῥιπται. ( Vers. 307.) Κῦμα δὲ κατηρεφὲς, οὐ μόνον τὸ ὑψηλὸν ἁπλῶς,
ἀλλὰ χαὶ τὸ καλύπτον δίκην ὀρόφου, ἤτοι ἐοικὸς ὀρόφῳ. (Vers. 368.) Ζαὴς δὲ ὅτι ὁ πολύπνους ἄνε-
μὸς ( Vers. 568.) καὶ ὅτε ἤϊα τὰ ἄχυρα, καὶ ὅτι ὁ ϑημὼν χαὶ ϑημωνία λέγεται, καὶ ὅτι ( Vers. 569.)
καρφαλέον τὸ κατάξηρον ὡς ἀπὸ τοῦ κάρφους 0 ἔστι ξηρὸν ξυλήφιον, πολλαχοῦ δηλοῦται ( Vers. 368.)
4o νῦν δὲ ὅρα ὅτι καὶ ἐπὶ ἀχύρων λέγεται ϑημών, καὶ οὐ μόνον ἐπὶ σπερμάτων. Τὺ δὲ τινάσσειν, καιρίᾳ
λέξις ἐπὶ τοῦ ἀνασαλεύειν. διὸ καὶ δὶς αὐτὸ κεῖται διὰ τὸ καίριον. ὥσπερ καὶ (Vers. 560.) τὸ διεσχέ-
δασεν ἀντὶ τοῦ διεσχύρπισε. συναπτῶς γὰρ αὐτοῦ dv δυσὶ στίχοις κεῖται. (Vers. 571,) Κέλητα δὲ
ἵππον "λέγει, τὸν ἄζυγα, τὸν καταμόνας ἐλαυνόμενον. (Vers. 371.) "Eva ὕρα τὸ καὶ ἀστεῖον καὶ 20
συντομώτατον τῆς παραβολῆς. κέλητι γὰρ ἱππότῃ παρεικάζει, τὸν μιᾷ σανίδι ἐν ϑαλάσσῃ ἐποχούμενον.
εἴληφε δὲ ἴσως ἀφορμὴν ἡ παραβολὴ αὕτη ἐκ τοῦ καὶ τὰς νῆας ἁλὸς ἵπποὺς πρὸ τούτων ῥηΐϑῆναι.
ἀλλ ἐκείνας μὲν, διὰ τὸ πολυσύνϑετον,, τετρώμου ποιοῖισι παραβολὴν, καὶ ἅρμασιν εἰχάξονται, τὸ δὲ

222 | PAÁACEQIAIA E Vs374—395.

ῥηθὲν Tv ξύλον, χέλητα olov ποιεῖ τὸν ἐπὶ αὐτοῦ ὀχούμενον. ὅτι δὲ καὶ πλοίου εἶδός Tt ὁ χέλης;
δηλοῖ ὃ εἰπὼν πέντε κέλητας πεντασχάλμους. ἔνϑα ὅρα. χαὶ ὅτι σχαλμὸς διὰ τοῦ À. ἔτι δὲ δηλοῖ,
τὸ αὐτὸ, xci ὃ γράψας οὕτως. ἐπαχρίδες, αἱ ἁλιάδες. ἐπακτρεῖς γὰρ oi κυνηγοί. ἐπαχτροχέλης δὲ
σπλοῖον "λῃστρικὸν μεταξὺ ἐπακτρίδος καὶ κέλητος. εἰ xc αὐτὰ, πλοιάρια ἐστί, llevaaviag δέ qoc χαί
τινας ἵππους, ἁμίππους. εἰπὼν ὅτι ἅμιπποι, ἵπποι ἐζευγμένοι χωρὶς δίφρου. κληϑέντες οὕτως ἐπεί
φησιν ἐπὶ δύο χέλητας ἀνέβαινον ὃ 0 μὲν, ἡνιοχῶν. ὃ δὲ, ὁπλίτης. ἀπὸ τοίνυν τοῦ ἅμα ἀμφοτέρους
καϑίξεσθιαι εἰ χαὶ ἰδίᾳ φησὶν ἑκατέρους, ὥμιπποι οἱ τοιοῦτοι ἐλέγοντο. ἢ δὲ χρῆσις τοῦ ἅμιππος, zal
παρὰ “οφοκλεῖ ἐν ᾿Αντιγόνῃ. ἀλλ᾽ οἱ μὲν ἅμιπποι, ἑτερεῖου πρὸς τὸν κέλητα. ὃ δὲ μόνιππος ἀνὴρ,
S0 ὅμοιος τῷ κελλητίζοντι. φησὶ. γὰρ ὃ αὐτὸς Παυσανίας , οὕτω. μόνιππος, ὁ ἐπὶ ἑνὸς ἵππου ἀγωνιζόμε-
μένος δρόμῳ. ᾿Ιστέον δὲ ὡς οἶδε μὲν Ὅμηρος τὸν κέλητα καϑὰ xci ἐν τοῖς ἑξῆς τὸ τέϑριππον οὗ χρῆσις 10
ἐν τῷ, ἕξιππα καὶ τέϑριππα καὶ ξυνωρίδας. οὐ ποιεῖ δὲ ἥρωας χρωμένους αὐτῷ, εἰ μὴ ἄρα xar ἀνάγ-
χὴν τινὰ ὡς ἐν τῷ δολωνείᾳ ὃ Διομήδης δοχεῖ ποιεῖν, χελητίζει γὰρ ἐκεῖνος ἐκεῖ, ὅτι δὲ πολυώνυμον ὃν
τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον ἄμβων τὲ γὰρ λέγεται καὶ χοῖρος καὶ ἐσχάρα xci δέλτα, τὸ αὐτὸ καὶ χέλης χα-
λεῖται παρὰ τοῖς κωμικοῖς, οὐκ ἄδηλόν ἐστι. (Vers. 374.) TO δὲ χεῖρε, πετάσας, προσφυῶς ἐῤῥέϑη.
ὁποῖα γάρ τι πτηνὸν τανυσίπτερον, καὶ ὁνηχόμενος διαπεταννύει τὰς χεῖρας. ( Vers. $75. ) Τὸ δὲ νη-
χέμεναι, ἐνεργητικῶς, καϑὰ καὶ τὸ, γῆχε δ᾽ ἐπειγόμενος. καὶ νῆχε παρέξ. λέγεται δὲ τὸ αὐτὸ καὶ πα-
ϑητιχῶς ὡς δηλοῖ τὸ, προτέρω παρανήξομαι. (Vers. 5384.) ᾿“ϑηνᾷ δὲ Διὸς ϑυγάτηρ ἀνέμους τοὺς
μὲν παύει, τοὺς δὲ ἐγείρει, διὰ τὸ καὶ αὐτὴ ἀλληγορεῖσϑαι εἰς ἀέρα περὶ ὃν οἱ ἄνεμοι ὡς καὶ ἐν Ἰλιάδι
δεδήλωται. (Vers. 585.) Ὁ δὲ Βοῤῥᾶς ὅπως συντελεῖ τῷ ᾿Οδυσσεῖ καταστῆναι εἰς τὴν τῶν Ψαιάχων
40 γῆν, o οὐχ εὔπορον καταλαβέσϑαι εἴπερ ἐκεῖνος ἐχ τῶν νοτίων ἐπάνεισιν. ἴσως οὖν πλαγιάσας ὃ ἥρως ἐξ 20
ἀνέμων ἀντιπνοίας, δέεται Βορέου εἰς τὸν κατ εὐϑὺ "πλοῦν. Kina δὲ πηγὸν - ἢ τὸ εὐτραφὲς χαὶ ὡς
προεῤῥέϑη τροφύεν ἢ τροφέον, ἢ τὸ εὐπαγὲς xc ὁμοιότητα ὀρεινοῦ πάγου." ὡς που καὶ ἵπποι πηγοὶ;,
οἱ στεροί. πῶς γὰρ οὐχ εὐπαγὲς χῦμα,, τὸ, ὡς 0 ποιητὴς ἔφη, κατηρεφές. ἢ καὶ ἄλλως κῦμα πηγὸν,
τὸ μέλαν κατά τινὰ γλῶσσαν. ὅϑεν καὶ κριὸς ἐν ᾿Ιλιάδι πηγεσίμαλλος. ᾿Εν δὲ τῷ δύο καὶ μᾶλλον c ὕτε
διὰ τοῦ ὦ μεγάλου y. γράφεται, ἀπορία ὕπεστιν οὐχ ἀνεύλογος χαϑὰ καὶ ἐπὶ τοῦ ἄμφω, διότι μὴ ἄνα-
λόγως βαρύνονται αἱ ἐξ αὐτῶν γενικαὶ ἵνα ἦσαν δύοιν χαὶ ἄμφοιν, ἀλλὰ περισπῶνται. δυοῖν γάρ pu^
μὲν χαὶ eugoiv. ἔτι δὲ, καὶ διατὶ τὸ δυοῖν, οὐ παραλήγεται τῇ ot διφϑόγγῳ ὡς ἀπὸ τοῦ δοιώ. οἷον
δοιώ δ᾽ οὐ δύναμαι ἰδέειν. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὡς εἰ δύο νύκτας καὶ ἤματα ἐπλάζετο κύματι ᾽Οδυσσεὺς μετὰ
τὰς ἑπτακαίδεκα ἡμέρας τῷ δὲ τρίτῳ γαλήνη γέγονεν, ὀρϑῶς ἄρα ἐρεῖ ἐν τοῖς ἑξῆς Ὀδυσσεὺς, εἰκοστῷ
ἤματι τὸν πόντον ἐκφυγεῖν. ( Vers. 390. ) Ἔν δὲ τῷ, τρίτον ἤμαρ ἐτέλεσεν ἠὼς, σωματικῶς ἡ ἠὼς 230
ἐλέχγϑη. ἧς ἀποτέλεσμα τὸ ἦμαρ, οἷα ϑεᾶ stg τινος μυϑικῆς ῥηθήσεται δέ που τοῦτο καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς.
Τοῦ δὲ εὐπλόχαμος ἠὼς καὶ τοῦ χατ' αὐτὴν πλοκάμου, προὔπάρχει ὃ drin οὗ χρῆσις παρὰ “1υχό-
50 Φρονι. (Vers. 591. ) Τὸ δὲ γαλήνη ἔπλετο vivent, οὐχ ἁπλῶς φράν ζεται, ἀλλὰ πρὸς ἀκρίβειαν.
διττὴ γὰρ ἡ γαλή ἤνη. ἢ μὲν, τὸ καταστορεσϑῆναι, τὰ κύματα τέλεον, ὅπερ οὔπω γέγονεν. ἡ δὲ, τὸ παύ-
σασϑῶαι τὸν ἄνεμον, 0 νῦν γέγονε. κύματα γὰρ ἔτι αἴρονται. (Vers. 393.) διὸ φησὶν ὅτι μεγά-
λου ὑπὸ κύματος ἀρϑεὶς ᾽Οδυσσεὺς, ὀξὺ μάλα προεῖδε τὴν τῶν Ῥαιάκων. χαὶ ἔστι τὸ τοιοῦτον
χὕῦμα, κωφόν. χαὶ ὡς ὃ χωμιχὸς λέγει, κολόκυμα, ü ἐστι, χολοβὸν κῦμα. O0 διχῶς γίνεται. ὁπηνίκα
τὲ ἀνέμου λήξαντος, αὐτὸ ἔτι αἴρεται. χαὶ ὅτε δὲ ἀνέμων πνευσόντων ὕσσεται κέλευϑα. ὅτι δὲ
ταυτὸν κολόχυμα xci κωφὸν κῦμα, δηλοῖ ὃ γράψας. κολόκυμα, χωφὸν κῦμα xc ἐπικαχλάζον. égun-
γεύουσι δὲ χωφὸν ἐνταῦϑα οἱ παλαιοὶ, τὸ ἄψοφον χαὶ διατοῦτο μὴ δὲ ἐξακονομένην ἔχον τὴν áo
nw 5 παρῳνυμεῖται ἡ ἠχήεσσα ϑάλασσα. οὕτω καὶ βέλος, ἐν ᾿Ιλιάδο κωφὸν, τὸ ἄῤῥοιζον. χοινῶς
μιέντοι κωφὸς ^ ὃ μὴ φϑεγγό Ὄμενος: ὃ xci ἐνεός. οὗ πρὸς ὁμοιότητα, xal κῦμα ἐῤῥέϑη zu ov. καὶ βέλος
χωφόν. διὸ ἡ Πυϑία χρήσασα τὸ, χαὶ χωφοῦ ξυνέηει χαὶ οὐ λαλέοντος ἀκούω, ,παραλληλίσασα διεσά-
qoc. παρὰ δέ γε τοῖς ὕστερον κοινότερον, κωφὸς ὃ τὴν ἀχοὴν βεβλαμμένος. οὗ ῥῆμα ἔγνωσται οὐ μό-
60 vov χωφῶ κωφήσω ὡς τὸ, πρὸς κάλλος ἐ ἐκκεχώφηνται ξίφη, ἀλλὰ καὶ nuu χατὰ κοινὴν διάὔλεχτον,
Ἢ δὲ ὑπὸ κύματος ἄρσις, ὡς οἷον meme mes γένεεαν τῷ Ὀδυσσεῖ. οὐ γὰρ εἶχεν ἐξ ἐπιπέδου γαλήνης

ΡΑΨΩΏΙΜ474.4 E Υϑβ. 40οο-- 4οϑ. 223

τὴν τῶν Φαιάχων πόῤῥωθεν καϑορῶᾶν. δῆλον δὲ ὡς ἀπὸ τοῦ γάλατος y γαλήνη. ὅϑεν καὶ γαλερὸν
χατὰ Παυσανίαν, τὸ γαληνὸν καὶ ἥσυχον καὶ προσηνές, Τὺ δὲ ὀξὺ μάλα προϊδὼν, ὀξυωπίαν προς-
μαρτυρεῖ τῷ Ὀδυσσεῖ. (Vers, 400.) Τὸ δὲ γέγωνε βοήσας, ἀντὶ τοῦ, ἐξάκουστον ἐβόησεν. ἵνα λέγῃ
ὕτε βοήσας ἐγνώσϑη ἄν. οὐ γὰρ τὸ γεγωνέναι καὶ τὸ γεγωνεῖν καὶ γεγωνίσκειν καὶ τὰ τούτοις σύστοιχα,
βοὴν ἁπλῶς δηλοῖ, ἀλλὰ τὸ ἀκουσϑῆναι. καὶ ἄλλως δὲ εἰπεῖν, τὸ γέγωνεν. οὐκ αὐτὸ μόνον δὲ ἑαυτοῦ
δηλοῖ τὸ "ἠχούσϑη, ἀλλ᾿ ὁμοῦ μετὰ τοῦ βοήσας. καὶ βοῆσαι μέν ἐστι, τὸ κραυγάσαι. γεγωνέναι δὲ, τὸ 540
χαὶ γνωστῶς χραυγάσαι. ἔστι γὰρ παρακείμενος μέσος τὸ γέγνωα. ἐξ οὗ κατὰ μετάϑεσιν τοῦ à, γέγωνα
χατὰ τοὺς παλαιούς. πολλαχοῦ δὲ τῆς ϑμηρικῆς ποιήσεως κεῖται τὸ, γέγωνε βοήσας. ἐκ τούτου δὲ, οὐ
μόνον ἐπίῤῥημα τὸ γεγωνὸς ἀντὶ τοῦ μέγα, ἀλλὰ καὶ λόγος γεγωνὸς παρὰ Φίλωνι, ὃ προφορικός. ὃν
10 χαὶ χλίνας ἐχεῖνος εἰς γενικὴν, τοῦ γεγωνοῦ λόγδυ φησὶν, 0 ἐστι τοῦ τρανοῦς ἤδη δὲ καὶ μεγάλου πρὸς
διαστολὴν τοῦ ἐνδιαϑέτου. καὶ πάντως ἐκ τοῦ τοιούτου γίνεται καὶ τὸ γεγωνότερον, οὐ μὲν ἐκ τοῦ οὐδέ-
τέρου τῆς μετοχῆς. ( Vers. 402.) Τὸ δὲ ῥοχϑεῖν, ὠνοματοπεποίηται. καϑὰ καὶ τὸ ξερόν. καὶ τὸ ἐρευ-
γόμενον. καὶ τὸ παλιῤῥόϑιον. καὶ τὸ βέβρυχε. καὶ ὃ δοῦπος. ἐχρὴν γὰρ ἐπίτηδες πρᾶγμα δύσηχον τὴν
τῶν κυμάτων εἰς τὰ ἔξω πρόῤῥηξιν, συχναῖς τραχείαις ἐξαγγεῖλαι φωναῖς. τραχυφωνότερον δὲ τὸ
ῥοχϑεῖν τοῦ τε ῥοθίου καὶ τοῦ παλιῤῥοθίου. ἔτι δὲ zci τοῦ μυϑικοῦ “Αλιῤῥοθίου. ποιεῖ δὲ τὴν
πλείω τραχύτητα ἡ τῶν δασέων ἐπαλληλία. Τὸ δὲ ξερὸν ἠπείροιο, καὶ τρηχεῖαν ἔφη ἀκτήν. συνέσταλ-
ται δὲ ἐκ τοῦ "ξηροῦ τὸ ξερόν. τοιοῦτον δὲ καὶ τὸ νοσηρὸν νοσερόν. εὕρηται γὰρ διχῶς. συνηγοροῖτο τὸ
δ᾽ ἂν, ἢ καϑ' “Ηρακλείδην εἰπεῖν, παρηγοροῖτο τὸ ξερὸν, x«i ἀπὸ τοῦ ξέω. εὐφυῶς γὰρ ἔχει πρὸς
ξέσιν λείαν τὰ ξηρά. μυριαχοῦ δὲ τὸ ἦτα εἰς € μεταπίπτει σὺν λόγῳ, καϑὰ καὶ ἐν τῷ ῥῶ ῥήσω ἔῤῥη-
20 uc ἐῤῥέϑην. διὰ μὲν γὰρ τὸ ῥῶ ῥήσω, καλῶς ἔχει τὸ ἔῤῥημαι καὶ τὸ ἐξ αὐτοῦ εἴρημαι. διὰ δὲ τὸ ῥέω
ϑέμα, εὖ ἔχει καὶ τὸ ἐῤῥέϑην. τὸ δ᾽ αὐτὸ νοητέον καὶ ἐπὶ τοῦ σχῶ σχήσω ἔσχηκα ἔσχημαι ἐσχέϑην.
καὶ τὸ νοσηρὸν δὲ καὶ νοσερὸν, οὐδ᾽ αὐτό ἀλόγως ἔχει. ἀλλὰ τὸ μὲν, τῷ ἦτα παραλήγεται, ὡς ἀπὸ τοῦ
νοσῶ γοσήσω μέλλοντος. τὸ δὲ, τῷ t παρασπίζεται, ὡς ἀπὸ ὁλοκλήρου ἤγουν ἐντελοῦς ῥήματος τοῦ
γοσέω. xc οὕτω μὲν ἔλλογον συλλαβικὴν συστολὴν ἢ ἔχτασιν τὰ τοιαῦτα πάσχει. ἄλογον μέντοι συστο-
λὴν χρονιχὴν χαὶ ἔχτασιν παραδιδόασιν οἱ παλαιοὶ, ἐν τῷ, φίλε κασίγνητε. καὶ, ἀνέρες ἐστὲ φίλοι.
καὶ ἐν τῷ, ᾿κρες Mpeg βροτολοιγέ. καὶ ἐν τῷ, δαὴρ «UT. ἐμός. καὶ, " Exrop ἐμῷ ϑυμῷ δαέρων φίλτατε, καὶ
οὕτω μὲν ταῦτα ὡς ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ξερὸν κατὰ συστολήν. ἴσως δὲ καὶ ἄλλως τὸ ξερὸν ἐκταϑὲν ἐποίησε
ΡῈ ξηρόν. (Vers. 403.) Τὸ δὲ εἴλυτο, ἢ ἐκ τοῦ εἴλυμι γίνεται, ἢ ἐκ τοῦ εἰλύω ἐξ οὗ τὸ ἐπειλύω. x«l
εἰλυὸς ὁ φωλεός. ἵνα ἢ συγκοπὲν *ix τοῦ εἰλύετο. ἐκ δὲ τοῦ ῥηθέντος εἰλύω ἢ) εἴλυμι, γίνεται μαὶ εἴλυ- 20
80 μα τὸ χάλυμμα. olov. εἴλυμα σπείρων, 0 ἐν τοῖς ἑξῆς που κεῖται. "Log δὲ ἄχνη πόϑεν γίνεται,
7» Ἰλιὰς ἱχανῶς ἐδήλωσε. δηλοῖ δὲ τὸ λεπτὸν καὶ ἀφρῶδες τοῦ ἔξω προςρηγνυμένου χύματος.
( Vers. A04.) Zftu£veg δὲ νηῶν ὄχοι βαρυτόνως ἢ ὀχοὶ ὀξυτόνως, οἱ φυλακτικοὶ τῶν νηῶν, ὡς συνέχον-
τὲς αὐτάς. ἢ ἐφ᾽ ὧν νῆες ὀχοῦνται καὶ ἀναπαύονται. δοχοῦσι δὲ καὶ οἱ ναύλοχοι λιμένες ὡς προδεδήλω-
ται ἐκ τοῦ νηῶν ὄχοι λέγεσϑαι συνϑέτως πλεονασμῷ τοῦ Χ. ᾿Επιωγαὶ δὲ, ἐξοχαὶ κατὰ τοὺς παλαιοὺς
καὶ πλατεῖς αἰγιαλοί. μάλιστα δὲ, τόποι ἀνέμου σχέπην ἔχοντες, ἔνϑα καὶ ἰωὴ τουτέστι πνοὴ ἄγνυταν
μὴ δυναμένη δηλαδὴ προϊέναι. xci! ὁμοιότητα δὲ τούτου, καὶ χυματωγὴ παρ᾽ “Ἡροδότῳ ἡ ἀκτὴ ἔνϑα
δηλαδὴ τὰ κύματα ἄγνυνται. (Vers, 405.) Τάς δὲ ἀχτὰς, χαὶ ῥαχίας οἱ ᾿Δττιχοὶ καλοῦσι. καὶ τὸν
τύπον δὲ ᾧ προσαράττει τὸ κῦμα, ῥαχίαν λέγουσιν ὡς ἐν ῥητορικῷ εὕρηται λοξικῷ. καὶ ῥάχοι δὲ καὶ ὑαχίαι,
παρατείνουσα καὶ τραχεῖα ἠϊών, εὕρηνται δὲ καὶ ῥάχοι, καὶ ἀκανϑώδεις καὶ τραχεῖαι ῥάβδοι. ΤΠροβλῆτες
4o δὲ ἀκταὶ, ἁπλῶς μὲν, αἱ προβεβλημέναι καὶ μὴ κρυπτόμεναι. τοῦτο δὲ πρὸς διαστολὴν τῶν Ἀμένων
καὶ Te ἐπιωγῶν. ἐκεῖ γὰρ οὐ noofC* Barras εἰς ἐμφανὲς ἡ ἀκτὴ. καὶ ἔστε μὲν οὐδὲ ἡ ἁπλῶς προβλὴς 30
251 ari) ἀγαϑὸν ὡς πρὸς λιμένος σύγκρισιν. εἰ δὲ καὶ σπιλάδες εἰσὶ περὶ αὐτὴν καὶ πάγοι, ἀλλὰ τοῦτο
χείριστον, καὶ εἰσὶν αἱ τοιαῦται προβλῆτες ἀχταὶ, τόποι πετρώδεις, προνεύοντες εἰς “ἡάλασσαν. Περὶ
9 ond, προεγράφη. λέγουσι δὲ τὰ σχόλια, χαὶ ὅτι σπιλάδες πέτραι εἰσὶ κοῖλαι διεσχισμέναι τῇ
PL —-— κυμάτων πλήξει., Πάγοι δὲ, πετρώδεις ἐξοχαί. ἢ εἰς ὕψος ἀνέχουσαι ὀξεῖαι πέτραι... ὡς
παχϑὲν τὸ, πάγοι ὀξέες. ( Vers. 408.) Ἰυῦ δὲ ὠελπέω ἡ óQUE, ἀελπήρ. καὶ ἔστι σημειῶδες

224 P ACIAIA4 E Vs áog—áS2o,

εἴγε τὸ μὲν ἁπλοῦν, ἐλπὶς ἐλπίδος. τὸ δὲ σύνϑετον, ἀελπὴς ἀελπέος. ἔστι 01 περὶ αὐτοῦ εἰπεῖν ὅτι ix
μὲν τοῦ ἐλπὶς, ὁ εὔελπις γίνεται zal ὃ δύσελπις. ἐκ δὲ τοῦ ἔλπω ῥήματος, ὃ ἄελπος καὶ ὃ ἀελπής. ὡς
ix τοῦ τέρπω, ἡ παρ᾿ 'Üpnoo ἄτερπος ὀϊζὺς xci Ó ἀτερπὴς χῶρος. χαὶ τοῦτο. μὲν, τοιοῦτο.
(Vers. 409.) «“έγει δ᾽ ἐνταῦϑα ὃ ποιητὴς καὶ τὸ πλεῦσαι καὶ διανήξασϑαι, διατμῆξαι κῦμα. εἰπών.
xc δὴ τόδε λαῖτμα διατμήξας ἐπέρησα. ( Vers. ἀτο.). Τὺ δὲ ἁλὸς πολιοῖο, τῆς παλαιᾶς καὶ αὐτὸ
᾿Ατϑίδος. χαϑὰ καὶ τό, κλυτὸς ᾿᾿μφιτρίτη. ᾿Δλλαχοῦ δὲ, πολιὴν ἅλα φησὶν ᾿Ιωγικῶς. δηλοῖ δὲ ὡς
4o χαὶ ἐχεῖ ἐῤῥέϑη, T] τὴν ἔντιμον. ἢ τὴν λευκὴν διά τε τοὺς Ἀἀφροὺς καὶ πρὸς ὁμοιότητα τοῦ, λευχὸν
ὕδωρ. Τὺ δὲ ἁλὸς ϑύραζε, ἀντὶ τοῦ ἁπλῶς ἔξω, πολλαχοῦ φησιν ὃ ποιητής. λέγει δὲ αὐτὸ, ὡς ἐπὶ
οἴκου. ἐπεὶ καὶ οἴκησις Ποσειδῶνος καὶ ϑαλαττίων δαιμόνων ἡ ϑάλασσα. (Vers. 412.) Τὸ δὲ ῥό-
Üuov , ἐπίϑετον κύματος δοϑοῦντος κατὰ ὀνοματοποιΐαν. οἱ δὲ cb? Ὅμηρον, τὸ ῥεῦμα οὕτω καλοῦ- 10
σιν. οἱ δὲ ὕστερον ᾿“ττιχοὶ, τὴν σύντονον εἰρεσίαν οὕτω φασί. καὶ ῥοθιάζειν τὸ ἐρέσσειν εὐτόνως. ἐλέ-
yero δὲ ῥοϑιάζειν,, καὶ ὅτε οἱ ναῦται ἐπὶ χώπαις δέκα τυχὸν ἢ καὶ πλείοσι παίοντες, εἶτα ἅμα παυσά-
μενοι, ὡς £x συνϑήματος ἅπαξ ἀνεφώνουν, ὡς καὶ νῦν ποτε γίνεται. χαὶ ἔστι τοιοῦτον παρὰ ᾿ἄριστο-
qve τὸ, αἴρεσϑ' αὐτῷ πολὺ τὸ ρόϑιον. παραπέμψατ' ἐφ᾽ ἕνδεκα κώπαις. τουτέστι, εὐφημήσατε τὸν
δεῖνα δοϑιάζοντες ναυτικῶς. Τὸ δὲ ἀναδέδρομεν, ὑψιλοὺς εἶναι ὡς καὶ ἐῤῥέϑη, τοὺς ῥηϑέντας πάγους
δηλοῖ. ἵνα οἱ αὐτοὶ, καὶ πάγοι ὀξέες εἶεν καὶ πέτραι ἀἄνατρέχουσαι. Γλυχέως δὲ ὡς ἐπὶ ἐμψύχων ἀνα-
βαινόντων, λέγεται τὸ ἀνατρέχειν ἐπὶ πετρῶν ὑψηλῶν. χαϑὰ καὶ τὸ, ἀναδέδρομε πέτρη. μέσος δὲ
παραλείμενος τὸ ἀναδέδρομεν, ὡς ἀπὸ ἀῤῥήτου ἐνεστῶτος τοῦ δρέμω ἀφ᾽ οὗ καὶ ὃ δρόμος. ( Vers. 415.)
5ο᾽ 4γχιβαϑὴς δὲ ϑάλασσα, ὃ βαϑὺς αἰγιαλός. καὶ μὴ ἄντιχρυς λιμὴν ἢ ἀκτὴ ἀλ᾿λὰ ἄγχι βάϑους ὧν ὡς
μὴ δύνασθαί τινα ἐν χινδύνῳ πόδεσσι. στῆναι ἀμφοτέροις xci σωϑῆναι. καὶ νῦν μὲν, οὐκ ἐπαινετὸν τὸ 20
ἀχιβαϑές. ὃ μέντοι ἀγχιβαϑὴς λιμὴν, ἐπαινεῖται. (Vers. 415.) Τὸ δὲ βάλῃ λίϑακι ποτὶ πέτρῃ, ἀντὶ τοῦ,
προςρίψει, πέτρᾳ τινὶ ἐχούσῃ προβολὰς ὀξείας πολλὰς, τοιαύτη γὰρ ἡ λίϑαξ πέτρα. εἰ δέτις τὰς οὕτω λίϑα-
aae, καὶ πάγους ὀξέας εἴποι, οὐ φαύλως ἐρεῖ. Καὶ σημείωσαι ὅτι εἰ χαὶ παρατετήρηται μὴ εἶναι ὑποχο-
ρίσμα παρὰ τῷ ποιητῇ, ἀλλὰ τὸ AM «E τοιοῦτον εἶναι δοκεῖ. ὡς γὰρ νέος νέαξ νξακος, καὶ ὥσπερ σχύλαξ
σχύλαχος, οὕτω καὶ λίϑαξ ἡ καὶ λάϊξ, ἔστι γὰρ πέτρα λίϑαξ, ἥτις αὐτὴ μὲν μεγάλη ἀνέστηκεν. ἔχεν δὲ
περὶ αὐτὴν λιϑιδίων ἐκφύματα. (Vers. 4 18,) Παραπλῆγες δὲ ἠϊόνες κατὰ τοὺς παλαιοὺς, πάραλο;,
πλησσόμεναι ὑπὸ ἁλός. μάλιστα δὲ, αἱ μὴ ἀπεναντίας ἀλλ ἐκ πλαγίων πλησσόμεναι κύμασιν. αὐ κῶς
ποιοῦσι τόπον εὐλίμενον πλαγιαζόμενον τοῖς κύμασι. διὸ καὶ ἐπάγει, λιμένας Tt ϑαλάσσης. ὡς τῆς
παραπλῆγος ἠϊόνος, ἀγαϑῆς οὔσης ἐλλιμενίσαι. καὶ οὕτω μὲν ὃ ποιητής. οἱ δὲ ὕστερον, παραπλῆγο
φασὶ, «τὸν ἀπαίδευτον καὶ ἄμουσον καὶ ὡς εἰπεῖν, ἀπῳδὸν, ἐξ ὁμοιότητος τῶν ἀτεχνῶς πληττομένων So
60 χορδῶν. ἡ χρῆσις παρὼ τῷ χωμικῷ. τοιούτῳ δὲ παραχπλῆγι σύστοιχον, xci τὸ παραπλῆγα λύτταν —
C Vers. 419.) "Er δὲ τῷ, δείδω μή με ἡ ϑύελλα τό δέτι βλάψη, ἀνελλιποῦς οὔσης τῆς φρασεῶς, δῆλον
ὅτι πρὸ ταύτης τὸ, μή πως uw. ἐκβαίνοντα βάλῃ ποτὶ πέτρῃ, ἐλλιπές ἐστι ῥήματος τοιούτου. ἵνα λέγῃ
ὅτι δέδοιχα μὴ προσχρουσϑῶ τῇ ῥαχίᾳ. καὶ tot καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι πολλὰ τοιαῦτα σχήματα. ὅμοιον δὲ καὶ
παρ᾿ «Δἰσχύλῳ τὸ, ὅπως μὴ σαυτὸν οἰχτοῖς ποτε. ἤγουν δέδιϑι μὴ πάϑῃς οἴκτου ἄξια. (Vers. Á 19.)
Τὸ δὲ ἀναρπάξασα ϑύελλα, οὗ πάνυ πόῤῥω φράζεται τοῦ, ἀνηρείψαντο ὥρπυιαι. εἰ καὶ ἄλλως μὲν
1541 ἐκεῖνο, ἑτέρως δὲ τοῦτο νοεῖται. (Vers. 421.) Ὁ δὲ τοῦ μεγάλου χήτους φόβος καὶ ὃ “τῶν ἐν opm
ϑηρῶν, oby ἱστορικῶς ἀλλὰ κατὰ τὸ εἰχὸς ἔπεισι τῷ Ὀδυσσεῖ, τὰ μὲν τῶν καχῶν πάσχοντι, τὰ δὲ,
ὑποπτεύοντι. ( Vers. 426.) Τὸ δὲ δρύπτεσθϑαι καὶ ἀράσσεσϑαι ὡς τὸ μὲν ἀπὸ τοῦ δόρυ; τὸ δὲ ἀπὸ
τοῦ Aon γίνεται, ἀλλαχοῦ δηλοῦται. εἰσὶ δὲ O0 καὶ ταῦτα ὠνοματόπεποιῆσϑαι φασί. τραχυφονάα δὲ -
οἰκείως τῷ παρόντι τόπῳ, καὶ τὸ Open, καὶ τὸ ἐδρύφϑη ; καὶ ro ἀράχϑη. (Vers. 450.) Παλεῤ-
ῥόϑιον δὲ κῦμα, τὸ δοθοῦν καὶ κατὰ τὴν παλίῤῥοιαν. ἦν μὲν γὰρ ἐχεῖνο ῥόϑιον, καὶ ὅτε ἐπιδραμον
παρῆλϑε τὸν Ὀδυσσέα. γέγονε δὲ παλιῤῥόϑιον, ὅτε διαύλου τρόπον εἰς ϑάλασσαν αὐϑις ἐκ τοῦ αἰγιας
λοῦ ἀποκαϑίστατο. οὕτω δὲ σφοδρὸν ἦν, ὥςτε τῆς πέτρας ἀποσπάσαν τὸν Ὀδυσσέα οὐχ ἁπλῶς ἐγερέν
ἔσω θαλάσσης. ἀλλὰ τηλοῦ ἔβαλε πόντῳ. τοῦτο δὲ πρὸς ἀγαϑοῦ γέγονε τῷ Ὀδυσσεῖ. ἐκεῖϑεν eo
πλαγίως νηχόμενος εὗρε τόπον ἀκίνδυνον τὸν πρὸς τῷ ποταμῷ, (Vers. 452.) “Ὁ δὲ πολύπους, Mut

ῬΑΨΟΩ 1474 E Vs 482. 225

τρηται μὲν τοὺς πόδας εἴπερ ὀχτάπους καλεῖται κοινότερον, δόξαν δὲ οὕτω τοῖς ὀνοματοϑέταις, πολύ-
πους λέγεται. χαϑὰ καὶ ἡ τρίαινα, πολυγλώχιν. ἐν ἄλλοις δὲ, τὸ ἀνάπαλιν γίνεται. ἤγουν ἀντὶ τῆς
κατὰ τὸ πολὺ ἀοχριστίας, ὡρισμένος τις ἐχφωνεῖται ἀριϑμός. Κρήτη γοῦν ἑκατόμπολις ἐν τοῖς ἑξῆς το
ῥηθήσεται, ἀντὶ τοῦ πολύπολις καϑά τινές φασιν. οὕτω δὲ καὶ τῇ τῆς ᾿Αϑηνᾶς αἰγίδε, ἑκατὸν
ϑύσανοι προσυφαίνονται, ἤγουν πολλοί. ὁμοίως καὶ ἑκατὸν δούρατ᾽ ἀμάξης ᾿ Ησίοδος ἔφη. καὶ ἑκατὸν
ἔτεα παῖδα παρὰ μητρὶ ἀτιτάλλεσϑαι. σὺν ἄλλοις δὲ, καὶ ὁ ᾿Θμηρικὸς ἑκατόγχειρ τοιαύτην ἔννοιαν
ὑποβάλλει. ἵνα ἢ ἑκατόγχειρ, ὁ πολύχειρ. ᾿Η δὲ κατὰ τὸν πολύποδα παραβολὴ, ἐναντιότητα δοκεῖ
232 ἔχειν πρὸς τὸ προχείμενον πρᾶγμα. 0 μὲν γὰρ πολύπους τῆς ϑαλάσσης ἐξελχόμενος, ἀνασπᾷ λάϊγγας
0 ἐστι λιϑίδια πρὸς ταῖς κοτυληδόσιν ἐχόμενα. Ὀδυσσεὺς δὲ ἀφῆχέ τι τοῦ σώματος πρὸς ταῖς πέτραις.
10 φασὶ γοῦν οἱ παλαιοὶ, ὅτε ἡ παραβολικὴ ἐνταῦϑα ὁμοίωσις πρὸς μόνον γίνεται τὸ στεῤῥὸν τῆς ἄντο-
χῆς. ὡς γὰρ ὃ πολύπους αἴρει τι τῶν λίϑων ἀντεχόμενος, οὕτως ÜÓvogevs ἀφέησί τι τοῦ κατὰ τὰς χεῖ-
θας ῥινοῦ πρὸς. τῇ πέτρᾳ. xci μία αἰτία ἀμφοῖν τοῖ τὲ ἀφεῖναί τι πρὸς ταῖς πέτραις, καὶ τοῦ ἀποσπᾶ-
σαΐ τι ἀπ᾽ αὐτῶν, Y βιαία δηλαδὴ ἀντοχὴ τῶν κοτυληδόνων καὶ τῶν χειρῶν. δῆλον δ᾽ ἐκ τῶν παλαιῶν,
χαὶ ὡς δύσριγον ὁ ὃ πολύπους. χαὶ ὡς ἀντέχεται τῆς οἰχείας ϑαλάμης, ἵνα ϑερμαίνων, ἀντιϑάλπηται
vx αὐλτῆς χατά τινὰ φερωνυμίαν. ἐπειδὴ ἀπὸ τοῦ ϑάλπειν δοχεῖ γίνεσϑαι ἡ ϑαλάμη καϑὰ καὶ ὃ ϑά- 20
λαμος. * Ὅρα δὲ ὡς ἐν τοῖς κατὰ τὸν Ὀδυσσέα ἐφιλοτιμήσατο δι᾿ ἐνέργειαν ταῖς παραβολαῖς ὃ ποιητής.
τέσσαρες γὰρ ἐν τοῖς εἰρημένοις κεῖνται παραβολαί. Τὸν δὲ πολύποδα, πούλυπον μὲν Lrrixoí φασιν
ὡς ἐν ῥητορικῷ εὕρηται λεξικῷ, καὶ πολύπουν. Ἴωνες δὲ καὶ Δωριεῖς χαὶ «Αἰολεῖς, πώλυπον. ὅτι δὲ xc
πώλυψ, ὁ ὁ αὐτὸς παρὰ τοῖς τοιούτοις, ἐδηλώϑη καὶ ἀλλαχοῦ. ὅτι δὲ καὶ ἀμφίβιος ὃ ὃ πολύπους, καὶ OTt
20 xci τῇ ἐλαίᾳ χαίρει, καὶ συχέαις δὲ φιληδεῖ προρπεφυχυίαις ϑαλάσσῃ, καὶ ὡς ἐφωράϑησαν πολύποδες
καὶ τῶν σύχων ἐσϑίοντες, δῆλον ἐκ τῶν παλαιῶν. παρ᾽ οἷς κεῖται, καὶ OTt γόμος παρὰ Τροιζῆνα, οὔτε
τὸν ἑερὸν καλούμενον πολύπουν οὔτε τὸν κωπηλάτην πολύπουν ᾿ϑηρεύειν. ἀπεῖπον γάρ φασι, τούτων τε
καὶ τῆς ϑαλαττίας χελώνης μὴ ἅπτεσϑαι. πολλῶν δὲ ὄντων ἃ “φέρεται περὶ πολύποδος , ἐχεῖνα ἐπι-
τμητέον, ὅτι ὃ ποὺς μὲν, οὐκ ἔχει μονοσύλλαβον αἰτιατικὴν κατὰ τὸν βοῦν καὶ τὸν νοῦν, τὸ δὲ σύνϑε-
τον ἔχει, τὸν πολύπουν γάρ φαμεν, καὶ τὸν Οἰδίπουν καὶ τὸν τρίπουν. λέβητα παρ᾽ ᾿Αἰσχύλῳ. χαὶ ὅτι
τὸν ὡς ἐῤῥέϑη «Ἱλικὸν ze. “ωρικὸν διὰ τοῦ ὦ μεγάλου πώλυπον, παρὰ ᾿Επιχάρμῳ ἔστιν κεὺρεῖν., ἔστι 30
γάρ φασι παρ᾽ ἐχείνῳ παϑητιχὸν πώλυποι. παρὰ δὲ Σιμωνίδῃ τὸ, πώλυπον διζήμενος. καὶ ὅτι τὰ μὲν
ἄλλα μαλάχια, εὔϑετα πρὸς ἡδονήν ἁπλῶς καὶ ἀφροδίσια, μάλιστα δὲ οἱ πολύποδες. καὶ ὅτι ϑολὸν
χαὶ ὁ πολύπους ἔχει ἐ ἐν τῷ λεγομένῳ pij οὐ μέλανα χατὰ τὴν σηπίαν, ἀλλ ὑπένυϑρον. xai ὅτι ὃ
$o ῥηθεὶς μήκων ὃν καὶ σηπία, ἔχει. ὕρα δὲ τὸ, ὁ μήκων ἀρσενικὸν, χεῖται ἐπάνω τῆς κοιλίας, olovet
κύστις. καὶ ὅτι ᾿ λέγεται ἐ ἂν ἀπορήσῃ τροφῆς ς αὐτὸν χατεσϑίειν. ὅϑεν εἴρηται τὸ, ἔδωδ᾽ ἐμαυτὸν ὡς
πολύπους. καὶ ὅτι τοῦτο τασί τινες τνεῦδος εἶναι. ὑπὸ γὰρ τῶν γόγγρων διωχόμενον, ἀδικεῖσϑαι τοὺς
πόδας. καὶ ὅτι λέγεται ὦ ὡς εἴτις ταῖς ϑαλάμαις αὐτοῦ ἅλας σπείρῃ, εὐϑέως ἔξεισι. καὶ ὅτι φεύγων, με:
ταβάλλει φόβῳ τὰς χρόας, ἐξομοιούμενος τοῖς τόποις ἐν οἷς κρύπτεται. διὸ Ἀλέαρχός τις ἔφη. πουλύπο-
δός μοι τέχνον ἔχων νόον ᾿Δμφίλοχ᾽ ἥρως , τοῖσιν ἐφαρμόξζου ὧν χκεδῆμον à ἵχηαι. ὁ δὲ τοιοῦτος γοῦς τὸν
πολύτροπον πολύποδα σχώπτει. χαὶ ὅτι εἴπερ ἱστορεῖται ὁ πολύπους λίαν ἀνόητος εἶναι, διωκόμενος
τε γὰρ ἔστιν ὕτε οὐ φεύγει, zc πρὸς τὴν “χεῖρα δὲ τῶν διωκόντων βαδίζει ὅϑεν εἴρηται τὸ εἶναί τινὰ
ἠλίϑιον νοῦν τε πολύποδος £ ἔχοντα, οὐχ ἄρα τὴν ᾿συνεξομοίωσιν τὴν πρὸς Ἀτοὺς τόπους φρονίμως αὐτὸς áo
ποιεῖ, ἀλλ ὁ φόβος ἀληϑῶς αὐτὸν ἀλλοιοῖ. καὶ ὅτι λέγεται μηδὲ γίνεσθαι πολύποδας περὶ “βλλήσπον-
40 τον. χατὰ δέ rivos , μηδὲ περὶ τὸν Εὔξεινον. ψυχρὰ γάρ φασιν ἡ ϑάλασσα αὕτη xci ἧττον ἁλμυρά.
ταῦτα δ᾽ ἄμφω, πολέμια πολύτιοδε. χαὶ ὕτι ὃ τραγικὸς Ion μεμφόμενος τὸ τοῦ πολύποδος εὐμετάβλη-
τον, ἀχολούϑως δ᾽ αὐτῷ χαὶ τὸν παλίμβολον ἄνϑρωπον, λέγει. τὸν πετραῖον πλεχτάναις ἀναίμονα
στυγῶ μεταλλαχτῆρα πολύ ὕπουν, χροός. Ὅρα δὲ τὸ, "ϑαλάμης ἐξελχομένου, τότε γὰρ ἀντέχεται ὁ πο-
λύπους μάλιστα. ὡς εἰ καί τις πατρίδος βιαίως ἀπάγοιτο ἢ οἴκου. δῆλον δὲ, ὡς ϑάλαμος μὲν, ἐπὲ
λογιχῶν. "ϑαλάμη δὲ, ἐπὶ ἀλόγων. ὅτι δὲ ϑαλάμη μὲν, ἀεὶ βαρυτόνως ὡς παλάμη, τὸ δὲ πληϑυντικὸν
αὐτῆς πρὸς διάφορον σημασίαν ὠξυτονήϑην δηλοῖ ὁ ᾿στοςύσσο ““ λαμὰος ἐν ὀξείᾳ ome. νοὶ εὐτὼν ὅτε
Οομμαντ, 18. Opvss. Tow. 1. Ff

220 ΡΑΨΙΏ41.Α͂. E —Vs.á54—457, 299— 306.

ϑαλαμὰς ὡς ἀγαθὰς, Διοσκούρων ἱερὸν σημαίνει. ϑαλάμας δὲ βαρυτόνως ὡς μεγάλας, καταδύσεις
μηνύει. Μινηστέον δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ ὅτι ϑαλάμη οὐ τῷ πάλαι καὶ Ὁμηρικῷ ἀλλὰ τῷ παρὰ τοῖς ὕστερον
νυμφικῷ, παρωνόμασται ὃ ἐπιϑαλάμιος λόγος. περὶ οὗ γράφεται ὅτι ἐπιϑαλάμιον μὲν, τὸ ἐπὶ
50 ϑαλάμῳ τῆς γαμουμένης γραφέν. γαμήλιον δὲ, *0 οὐ περιώρισται. χρόνῳ. τάττεται δὲ ἡ λέξις
φασὶ, καὶ imi δωρεᾶς ἐν γάμῳ διδομένης. Ori δὲ ϑαλάμου παρώνυμος καὶ ὃ τριηρικὸς ϑαλάμαξ,
οἶδεν ὃ μαϑών. Κοτυληδόνες δὲ αἱ τοῦ πολύποδος πλεχτώναι , ἀπὸ μέρους τουτέστιν ἀπὸ τῶν βρα-
χυτάτων κοτυληδόνων αἱ πρανεῖς ταῖς πλεχτάναις ὑπόκεινται, ὅμοιαι οὖσαι κοτυλιδίοις κοίλοις ἀφ᾽
ὧν χαὶ παρονομάζονται. δῆλον δ᾽ ὅτι ταύταις 0 πολύπους ἀντέχεται τῶν πετρῶν κρατερῶς. ὧν ἑκάστη
συσπῶσα ἑαυτὴν καὶ προσφυομένη τῇ τῆς πέτρας ἐπιφανείᾳ κολλητιχῶς, Creo et ποιεῖ τὸν πολύποδα
τοῦ ὑποχειμένου, ὅσα καὶ κισσὸν δρυὸς ἤ τινος ἄλλου. ( Vers. 434.) Θρασείας δὲ χεῖρας νῦν τὰς τοῦ 10
᾿Οδυσσέως ἔφη, διὰ τὸ οὕτω τλῆμον χαὶ ἡϑαῤῥαλέον αὐτοῦ. (Vers. 458.) Τὸ δὲ κύματος ἐξαναδὺς ἃ
ἐρεύγεται εἰς ἤπειρον, καινῶς μὲν ἐσχημάτισται, ἐχρῆν γὰρ εἰπεῖν, O0 ἐρεύγεται. πλὴν οὐκ 1v ἄλλως
εἰπεῖν, εἰ γὰρ καὶ ἑνὸς κύματος ἐξανέδυ Ὀδυσσεὺς, ἀλλ οὐχ ἕν κῦμα ἔξω ἠρεύγετο. ἔχει γοῦν τὸ σχῆμα
ἐλλιπῶς. τὸ δὲ τέλειον, οὕτως. κύματος ἐξαναδὺς ἐχείνου ἑνὸς τῶν πολλῶν ἃ ἐρεύγεται ἤπειρόν δέ,
( Vers. 459.) Τὸ δὲ νῆχε παρὲξ, ἀντὶ τοῦ, οὔτε πάνυ πόῤῥω τῆς γῆς, δέδιε γὰρ μήπως αὐτὸν αὖϑις
60 ἀναρπάξῃ ϑύελλα. οὔτε αὖϑις iv χρῷ "τῆς γῆς, ἵνα μὴ ταῖς πέτραις προσαραχϑῇ. καὶ δηλοῖ συνήϑως
xavrav0« ἡ μὲν πᾶρα;, ἐγγύτητα τὴν πρὸς τῇ γῇ. ἡ δὲ τξ ἄπωσιν τὴν ἐν ϑαλάσσῃ. Ὅρα δὲ ὕτι παρὲξ 233
ἔφη, μὴ συντάξας τὸ ἐπίῤῥημα πτώσει τινὲ ὡς ἐν ἄλλοις ἐποίει. οἷον παρὲξ ἅλα. καὶ, παρὲκ νόον.
(Vers. 455.) Τὸ δὲ ᾧδεε γρόα, ἀντὶ τοῦ, ἐξώγκωτο. ἐκ τοῦ οἰδέω οἰδῶ. εὕρηται δὲ ἐν παλαιοῖς
βιβλίοις καὶ ἀντὶ τοῦ ὥζεεν, ὡς ἀπὸ τοῦ ὀζῶ τροπῷ συνήϑει τοῦ C εἷς δ΄. τοῦ δὲ ὀζῶ χοινῶς μὲν, ὃ. 20
μέλλων διὰ τοῦ 2, ὀξέσω ydp. ὃ δὲ χωμιχὸς ἐν ταῖς σφηξὶν, ὀζήσω φησὶ διὰ τοῦ 5. Τὸ δὲ ϑάλασσα
o κήκιεν, ἀντὶ τοῦ, ὕδωρ ϑαλάσσιον κατέῤῥεν. ὥσπερ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι, ἱδρὼς κήκιε. (Vers. 457.)
1542 Τοῦ δὲ ὀλιγηπελέων, ἔστι καὶ ὄνομα ἐν τοῖς ἑξῆς ἡ ὀλιγηπελία, ὅ ἐστιν ὀλιγοψυχία. ἔστι γὰρ Κόλιγη-
πελέειν., τὸ ὀλίγον τινὰ πέλειν. ἢ ὀλιγοῦσϑαι τὸ εἶναι Out τι πάϑος φϑοροποιόν. ὁποῖον καὶ ὁ αἰνὸς
κάματος. (Vers. 299.) Ὅτι χαταποικίλλων πανταχοῦ πολυειδῶς καὶ τὴν ποίησιν ταύτην “Ὅμηρος πα-
θαπλέκει τῷ τοῦ Ὀδυσσέως κινδύνῳ καὶ ἡϑοποιΐας τινάς. φησὶ γοῦν ἐν προοιμίοις τοῦ κακοῦ, ὅτι ὀχϑη-
σας δ᾽ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα ϑυμόν. ᾧμοι ἐγὼ δειλός. τί νύ μοι μήκιστα γένηται. λέγει δὲ vt
δεδιέναι μὴ νημερτέα ἡ Καλυψὼ εἴπῃ, φαμένη ἐν πόντῳ αὐτὸν πρὶν εἰς τὴν πατρίδα ἐλϑεῖν, ἄλγε
ἀναπλησειν. ἐχφοβεῖ δὲ αὐτὸν χαὶ τὸ végeot περιστέφεσίλαι — ( Vers. 505.) τὸν οὐρανὸν ἤτοι τὸν ἀέρα
ὡς προγέγραπται. καὶ τὸ ταράσσεσϑαι τὸν πόντον. καὶ τὰς ἀέλλας τῶν ἀνέμων ἐπισπέρχειν. καὶ So
φησί. (Vers. 505.) νῦν μοι σῶς αἰπὺς ὄλεϑρος. O χεῖταί που καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι." χαὶ ὅτι. τριεμάκαρες da-
ναοὶ καὶ τετράκις, οἱ TOT ὄλοντο Τροίῃ ἐν εὐρείῃ χάριν ᾿Ατρείδησι φέροντες. «cà δὴ ἔγωγ᾽ ὄφελον ϑα-
νέειν xc πότμον ἐπισπεῖν ἤματι τῷ, Ort μοι ( Vers. 310.) πλεῖστοι χαλχήρεα δοῦρα Τρῶες ἐπέῤῥεψαν
περὶ Π]ηλείωνε ϑανόντι. ὕτε δηλαδὴ Ὀδυσσεὺς μὲν, ἐβάστασε τὸν ᾿Α΄χιλλέα νεκρὸν, Aiag δὲ ὑπερήσπιζεν.

10 οὕτως ἂν ἔλα "χόν φησι κτερέων, καί μευ κλέος ἦγον ᾿Αχαιοί. νῦν δέ uc (Vers, 512.) λευγαλέῳ ϑα-
γάτῳ 0 ἐστιν ὀλεϑρίῳ παρὰ τὸν λοιγὸν ἢ ϑανασίμῳ παρὰ τὸ λέγω τὸ χοιμίζω εἵμαρτο ἁλῶναι. ὁποῖος
δηλαδὴ σὺν ἄλλοις χαὶ ὃ ἐν ϑιαλάσσῃ. Ὅρα δὲ τὸ, πρὸς ὃν μεγαλήτορα ϑυμόν. τὸ γὰρ ἐναγώνιον, ovx
ἐδίδου καὶ ἐκλαλεῖσϑιαι τὰ κατὰ ϑυμόν. ἡ μέντοι Ὁμηρικὴ Διοῦσα οἶδεν αὐτὰ κἂν εἰ μὴ ἐξεβοῶντο. ἐν
δὲ τοῖς ἑξῆς τὸ » εὔξατο ὃν χατὰ ϑυμὸν, ἄλλον ἔχει λόγον. ἐκεῖ γὰρ καὶ τὸ ὕδωρ προσπελάζο» τοῖς ytl-
env, οὐκ ἀφίησι προφοριχῶς εὔχεσϑιαι. πρὸ δὲ τούτων ὃ Ποσειδῶν μυϑιχῶς “νΐσας τὴν κεραλὴν áo
προςτέ ὃν μυϑήσατο ϑυμὸν; διὰ τὸ μόνος εἶναι xoi oj ἔχειν τινὰ Q ὧν μυϑήσεται. (Vers. 299-)
To δὲ Quo, ἐγὼ δειλὸς, καινότερον ἐσχημάτισται. τὸ γὰρ κοινὸν καὶ οὐδὲ ἔμψυχον, Quot τῷ δειλῷ.
To δὲ τί νύ μοι μήκιστα γένηται, ἀντὶ τοῦ, τίνα μοι κακὰ μείζω γενήσεται. εἰ δὲ γράφεται μήχιστα,
ἐρωτᾷ τί ἄν μοι γέγοιτο μῆχος ἤτοι μηχανή. (Vers. 302.) Τὸ δὲ ἄλγε᾽ ἀναπλήσειν, ἀντὶ τοῦ ἐντελῶς
παϑεῖν καὶ πληρέστατα. γράφεται δὲ καὶ ἀνατλήσειν. ( Vers. 306.) Τὸ δὲ καὶ τετράκις, ἀφελῶς —
TOM, καὶ τερὸς οὐδὲν pfpo. ἐν μὰς σῷ Tre] ges y καὶ τὸ τετράχις καὶ τὰ ἐφεξῆς νοοῦνται. οὐ γὰρ ὡρι-

PaAÀUQIAIA E Ὗο. 3οῦ---558. 097

gre. τὸ τριςμάχαρες, ἀλλ᾿ ἀντὶ τοῦ πολυμάκαρες λέγεται. κεἰ μὴ ἄρα κατὰ Πιυδαρικὴν ἔννοιαν oi 20
ἐξηγηταὶ δηλοῦσιν ἐκεῖ, τὸ τριςμάχαρες xac καὶ τὸ τρισάϑλιοι, τριαδικὸν αὐτὸ δὴ τοῦτο μόνον δη-
λοῦσιν ἀριϑμόν. εἰ δὲ καὶ τοῦτο, ἀφελῶς πάλιν εἴρηται τὸ τετράκις καὶ οὐδέν τι μεγαλεῖον ἔχει, οἷα
ἐν κινδύνῳ ἀσχέπτως ῥηϑέν. μεῖζον γὰρ ἦν, πεντάκις ἢ δεκάκις ἢ τοιοῦτόν τι εἰπεῖν. “Σημείωσαι δὲ
xci ὅτι ἀπὸ συνϑέτου τοῦ, τριςμάκαρες, ἰδίᾳ λαβὼν ἔϑετο τὸ, χαὶ τετρώκις. ὡς εἴπερ καὶ ἐχεῖ τὸ τρὶς
μὲν ἰδίᾳ ἔκειτο ἰδίᾳ δὲ αὖϑις τὸ μάκαρες. ὅμοιόν τι καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς τὸ διοϑανέες ὅτε ἅπαξ ϑνήσκουσ᾽
ἄνϑρωποι. “Σημείωσαι δ᾽ ἐν τῷ τριςμάκαρες y οὕτω δὲ καὶ iy τῷ, νῆσοι μακάρων, καὶ τῷ, μαχάρεσι
ϑεοῖσιν, ὅτε τὸ μάχαρ, οὐκ ἔσχεν ἀποκοπὴν ἐκ TOU μαχάριος. οὐ γὰρ ἄν ἀποχοπὲν ἐχλίνετο. τὰ γὰρ
οὕτω παϑόντα μένουσι τοῦ λοιποῦ ἀμετάβατα εἰς κλίσιν, ὡς οἷα ποδῶν ἐκοπέντα τῶν ἐν αὐτοῖς τελευ-
10 ταίων συλλαβῶν αἷς αἱ μεταβάσεις τῶν κλίσεων γίνονται. τὸ γοῦν δῶ καὶ τὸ κρῖ καὶ ὁ παρὰ τῷ γεο-
γράφῳ ἣλ δαιμόνιος ἀποχεχομμένα ἐκ τοῦ δῶμα καὶ χρίμνον καὶ ἧλος, οὐχέτι κινοῦνται. οὕτω δὲ xal
τὸ νίφα καὶ σχέπα τὰ τοῦ ᾿Ησιόδου καὶ τἄλλα. οὔχουν ὁ μάκαρ ἀπεκόπη £x τοῦ μακάριος, ἀλλὰ πρω-
τότυπον αὐτὸ ἐχείνου ἐστί. διὸ ὡς Καίσαρ καί σαρος καισάριος, οὕτω μάχαρ μάκαρος μαχάριος. ἐξ So
οὗ κατὰ συγκοπὴν ὁ μάκαρς, πρὸς ὁμοιότητα τοῦ ἃλς ὃ ἐκ ϑαλαττίου ὕδατος συμπαγεὶς, οὗ προῦπάρ-
χει ὃ ἅλιος. διὸ καὶ κλίνεται ὥσπερ ὃ Ag τοῦ &ÀTOg, καὶ ἐξωϑήσει τοῦ T ἁλὸς διὰ κανόνα γραμματι-
χὸν, οὕτω καὶ μακάρς μάχαρος. ἀφ᾽ οὗ μακάρτατος μακαριώτατος. εἰ μή τι ἄρα καὶ αὐτὸ ἐκ TOU
μαχαριώτατος συγχέκοπται. TC δὲ οἱ τότ᾽ ὄλοντο, πολὺν μὲν ἔχει νοῦν. γοργότατα δὲ εἴρηται. πότε γὰρ
τότε; ὕτε πάντως ᾿Ἐλένη μὲν ἡρπάγη. ᾿σχαιοὶ δὲ ἔπλευσαν. καὶ τὰ, καὶ τὰ ἐγένετο... ἐν οἷς καὶ τὸ τοῦ
᾿Αχιλλέως πτῶμα καὶ τὰ im αὐτῷ. αἴτιον δὲ καὶ τῆς γοργότητος ταύτης ὃ κινδυνώδης καιρὸς, οὐκ ἐφιεὶς
20 πολυλογεῖν. Σημείωσαι δὲ ὑποῖόν τι ὁ ἄνϑρωπος ἐν τοῖς χατὰ τὸν βίον. xci ὡς πρὸς τὰς τύχας, τὰς
φρένας κέκτηται. Ὀδυσσεὺς γὰρ ὁ ἐν Τροίᾳ ἐξ ἅπαντος τρόπου ζωὴν ἑαυτῷ περιποιούμενος, μακα-
ρίους ἐνταῦϑα ἡγεῖται τοὺς ἐκεῖ ϑανόντας ὅϑεν αὐτὸς ἐῤῥύσθη. μυρία δὲ καὶ ἄλλα ὁσημέραι τοιαῦτα
παλίντροπα ἤϑη παραφαίνονται κατὰ τὸ πάντῃ ἀναγκαῖον. οὕτω καὶ Πτολεμαίου τοῦ βασιλέως περιᾷ-
δέεται τὸ, ὦ τάλας ἐγὼ τὸ μὴ δὲ τούτων ἕνα γενέσϑαι με. εἶπε δὲ τοῦτο ἐκεῖνος, ὅτε ποδαγρῶν καὶ ἰδὼν
«ἀἰγυπτίους περὶ τὸν ποταμὸν ἐπὶ τῆς ἄμμου ἐῤῥιμένους ἀριστοποιουμένους ὥς φησιν ᾿ϑήναιος καὶ áo
τὰ τυχόντα προσφερομένους, ἐπαϑήνατο. Καὶ σημείωσαι τὸ σχῆμα τοῦ βασιλικοῦ λόγου. ὅπερ ἐστι,
234 τὸ μὴ δὲ τούτων ἕνα γενέσϑαι. ἤγουν Ort μὴ δὲ τούτων εἷς ἐγενόμην. ληφϑὲν ἐκ τοῦ κωμικοῦ εἰπόντος
ἐν νεέλαις. τὸ δὲ μὴ χυνὴν ἐλϑεῖν ἐμὲ τὸν ταπεινὸν ἔχοντα. ἤγουν ὅτι μὴ ἦλθον ἔχων οἴκοϑεν σχέ-
πασμα κειαλῆς. καὶ ἔστιν ἐλλειπτιχόν. οἷον λέγῃ ὃ μὲν βασιλεὺς, ὡς δυστυχὲς γέγονέ μοι τὸ μὴ δὲ
80 τούτων ἕνα γενέσϑϑαι. ὁ δὲ τῆς κωμῳδίας ἄνϑρωπος, ὅτι ἀπρομήϑευτόν μοι συνέβη τὸ μὴ φέρειν κατιι-
κάλυμμα κεραλῆς ἐπὶ ὑετῷ. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι αἱ συνϑέσεις τοῦ τρὶς ἐπιῤῥήματος, ποτὲ μὲν ὡς καὶ
ἀλλαχοῦ ἐδηλώϑη, αὐτόχρημα τριάδα δηλοῦσιν, ὡς ἐν τῷ τριςμάκαρες καὶ τετράχις καϑὰ εἴρηται.
ποτὲ δὲ, πλῆϑος σημαίνουσιν. ὡς ἐν τῷ, τριςγαρμύριοί εἰσι παρ᾽ ᾿ Ἡσιόδῳ. καὶ ἐν τῷ, ἀλλ᾽ ὦ τρισχε-
κορημένε ΣΙ μερδίῃ παρὰ ᾿ΑἸναχρέοντι. ἤγουν πολλάκις ἐκσεσαρωμένε. καὶ Θάσον δὲ τὴν τρισοιξυρὴν
πόλιν παρὰ ᾿ἀρχιλόχῳ. ἤτοι τὴν λίαν ὀϊζυράν. οὕτω δὲ καὶ ὁ γράψας ὅτι στίχων καὶ πέδων δοῦλος E
στιγματίας. καὶ πεδήτης παρὰ Apiroqéve. μετ᾿ ὀλίγα λέγει ὅτι τριπαίδων, ὃ τρίδουλος. καὶ ὡς ποὺ
προεγράφη, Toiztoa*roc. “Ἱππώναξ δὲ ὑπεραναβὰς τοῦτο, φησίν ἀφέω τοῦτον τὸν ἑπτάδουλον. τοῖς δὲ 50
ἀνωτέρω ῥηϑεῖσιν, ὅμοιον καὶ τὸ τρισεξώλης. ὕτι δὲ τὸ αὐτὸ τρὶς, οὐκ ἀεὶ φυλάσσει τὸ σίγμω συν-
τεωὲν ἀλλ᾿ ἀποβάλλει αὐτὸ, δῆλον ἐκ τοῦ τρίπαλαι. καὶ τρίπους. καὶ τρίδουλος. xc aA Adv μορίαν,
4o (Vers. 307.) Τὰ δὲ χάριν φέροντες εἶπεν iv τῇ j ῥαψῳδίᾳ. (Vers. 310.) Tov δὲ δοῦρα ἐπέῤῥιιψαν,
οὐκ ἔστι καιριωτέραν λέξιν εὑρεῖν. χρεῖττον γάρ ἐστι καὶ. τοῦ ἀφῆκαν. ἐπὶ μέντοι ὀϊστῶν, οὐκ ἄν PT!
καίριον. ἀλλὰ μᾶλλον οἰχεῖον ἐχεῖ τὸ &qiyxev.. éd χαὶ ἀπὸ τοῦ jut γίνεται ὃ τοιοῦτος τὸς. TO δέ γε
βάλλειν, ἕτερόν ἐστι τοῦ ἐπιῤῥίσπτειν χαὶ ἀφιέναι. αὐτὸ γὰρ, ἀντὶ τοῦ, ἐπιτυχεῖν λέγεται. 70 δὲ περὶ
Πηλείωνε, ὅμοιον τῷ, ἀμφ᾽ Ὀδυσσῆϊ ὅπερ ἀνωτέρω κεῖται. (Vers. 511.) To δὲ ἔλαχον xr&Qéov, iei
τοῦ, ἔτυχον ὡς xci iv ἄλλοις πολλαχοῦ κεῖται. οἱ δὲ μεϑὶ Ὅμηρον, αἰτιατικῇ συντάσσουσι τὸ λαχεῖν.

C Vers. 333.) κὍτι ἐϑὰς ὧν ὃ ποιητὴς τοῦ ἐν μεγόλοιο χαὶ 3 ara ἐπικινδύνοις πράγμασι ela ἐἰσά- 6o
"f3

— 846. .
PAWRAOIAIA . Vs. 239
228

TN ὑτὸ, ποιεῖ
δ CUTO, 7t
NY ὃ χαχοῦ ἢ καὶ παντελῶς ἀπάγειν τὸ; I
ἂν ἀγαϑῶ τινι τὸ cKoGTOP TO 4 S vuo» ἄντῃ ἄφυχτον, πλάττει v
, 1 cvyxipyov cycvo , )v ἦν τῷ Ὀδυσσεῖ καὶ π : ς 7 τὲ τῷ
M α τὸ TOU κινδύνου κακὸν T Dunlivom Devo fiowéjaama. ὠδυμή ?
YD i ἐπεὶ μέγ τ , ὶ τὰ δυνατὰ 7t - διὰ TOU χατ
vU Gt YyvV. XC E , «ror xat 3 ' ἢ. ἡγεῖ δὲ, τὰ '
A34 bs Dir» ἀναφανεῖ σαν ἐκ μέσων ecd ia Ὀδυσσέα προλιπεῖν ἀβοήϑητον. E τε γὰρ ξενικὴν
15 εὐχὸ HA ἵν, μή τε τὸ ας ἐπεισόδιον. ἃ ΤῊΣ i
zs αντιπεσεῖν, μ E ἡ TO “ευκοϑέας ἐπεισ Στὸ τ ὥκορον. χύεις
(Uy. παντελῶς ARE CD στεῖον δὲ τὸ . ; . xc τὸ ἄπορ
Jlooe : € καὶ εξῆς ῥηϑησεται. « T 1 P ica ομένῃ 7t000007t0Y As . P λό Ἂς
ὑτὴν χρηδέμνου ὡς €» zur Ànoot, ϑεῖον ἐν κινδύνῳ € 5 ( Bis. πε ἡ τῆς “ευκοϑέας 7o
P σάγει,, καὶ Ὁμηρικὸν ἔϑος π isi M πέτραις προσαραχϑείς. ἔστι / Ha now này ép feotila
ἕσπει , 1 CLE έ τι δεινὸ AT E , tUZOUtn. ἢ » ?
τοῦ πῶς Ὀδυσσεὺς vs di Κάδμου ϑυγάτηρ καλλίσφυρος "ἢ 3s or ἐλέησεν ἀλώμενον ἄλγε 285
τ s A
* 0r ἑιοὲ v" EA HS. αὐτῇ τὸν ἘΞ vÓov.
LATO jT), OvTOG. T 3 ἐξέ μορὲ τιμῆς. ; λυδέσμου. εἰπέ τὲμ
τῷ ποιητῇ)», A EM yeoct, ϑεῶν ἐξέμ 5 nir aM πολυδέσμου, ;
10 )v δ᾽ ἁλὸς ἐν πελαγεσ' , 4 its δ᾽ ἐπὶ σχεθιίὴῆς 7 X ' ὕει
wm viv δ᾽ ἁλὸς Cue λίμνης. ἷζε δὶ ζ * κακὰ πολλὰ φυτεύει.
αὐδήξσσα. S eo ἀνεδύσατο λίμ PESE ὅτι σοι XC Ἐξ
56..᾽ vue ποτΊ); ἐς , 3 ἑχπάγλως, τ ὃ OL
ἔχοντα. αἰϑύιῃ δ᾽ εἰχ ds cs 1ΠΠ]|οσειδιίων ὠδύσατ ? ἡ δὲ κατὰ τὴν dvo ir
X 339.) χκάμμορε. τίπτέ τοι Ej σικάκως πάσχει πρός τινος. ἡ ἥσασα ἔσχε παῖ-
CV ers. 9:7 o δέ ἐστι παρῳδῆσαι, Oré τις Due *ríc ἐστιν. ^ Ipo ᾿ϑάμαντι Air TM Proin
τ δι vr 4 11€ 5 vrn S . : Ld ,
«ai ἑξῆς. TO , ἢ γυνή, TOLG xw "H, τας φρένας
, $ [ Lorvuos yep ἢ y , € unvuv ρας , -
p. oor qp vision Uaec peu epis Ho MEN MerhbicaiEr AME
, -
v χαὶ 2 ἐπεὶ δὲ xci TOV à “5 ὃ, οὐσα. O
δὰς ἹΜελικέρτη: x RANA din JOY. £76 , 9. «60€ 0 ἔστι peu 2
ναιρεῖ τὸν 0 5 ; :: αρίδος ϑεύσ WEIT RINT
ἔϑρεψε τὸν Διόνυσον, * β E διὰ τοῦ λευκοῦ πεδίου τῆς Meyao δὲ ἐς ϑάλασσαν. καὶ ἰσόϑεον ἔλαχε
57: EE (Q. ? d » : αι : At e -
στάζει αὐτὸν ἡ poreno Iv Tct Bpesqiatase βασταζομένῳ π λαμβαλνεσϑαί τι τοῖς ἁπλῶς πα-
xci “ευχκοϑέα ἐκλήϑη, Mice μὰ p διὰ τὸ κατὰ τὸν μῦϑον συλ a ἄν nsi xoti niani
m É Π]αλαίμονι ; ἡ τὰ YCVTUXQ. ἐπε e Y. x
' ν Q, χκληϑέντι 3 HE υμένοις πὲρ Ε τ ἘΌΝ zt περὶ 20
Sos" bes Coa pee dares παλαίουσιν, ὁ ἐστι πονουμέν ϑυγάτηρ δὲ ἡ ᾿Ινὼ τοῦ Κάδμου, ὃς περ
λαίφυσι ἢ τοῖς κατὰ 1 εὑρίσκεται παρὰ τοῖς παλαιοῖς. id j δὲ μανεῖσα, διεσπάσατο TOV
᾿ αλαιμοσύνη γραφομένη Air iE ele λέχϑη κεραυνῷ. Ayevi, δὲ μανεῖσι δυσσέα ἢ ὡς ἄν-
gov ἐπε , 2 l σε, “Σεμέλη μὲν γαρ:᾽ dE x my δέ φασιν αὐτῇ τον 0 vo k »* ^ 9
τὰς ϑυγατέρας Mioecan à ; ϑάλασσαν ἥλατο. οἰχτίζεται δέ φ Üj. ϑαλάσσῃ γὰρ καὶ αὐ" τὸς εἰ
οἷς 5. , : «vxodiéc » ἑἰς ; » » L ὡς δμοιοπα 1). ͵ , * (-
oii oisi τέ. ἢ καὶ ὡς φιλογύνην ὄντα. ἢ καὶ res (Vers. 337.) oix EE eei etas ὑετῷ
"μένη ποτε. ἢ Χὶ ἐλλ οὖν δυστυχῶς ἐγκυβιστᾷ. ζει τὸ χρήδεμνον ; ἀλλὰ τῷ
4o ϑρωπος γεν Ἴ ὡς &xtlym , ἀλλ οὖν δυσ χ Ἰ AR E (Geb TO χρηδέμγον ; 3
xol μὴ ἑχὼν ἐμπέπτωκεν ὡς Ae ur ὺρ λαλεῖ, πῶς δὲ καὶ φορεῖ ἢ καὶ ze 5 CONST οἰδὲν
εἰς αὐτὸ τοῦτο αἴϑυιαν. eye Ux ἐναντιοῦται δέ φασι τῷ Ilocaé TS καταφϑίσει τὸν
σιν UMEHUCCEHMIN TS ES αἴϑυιαν. b" ἀρηρ δώ νς δι᾿ αὐτῆς ὃ ποιητὲς ὡς οὐ Venti δα οι δέ:
ω x , ) . ὃ
δ μος rede σωϑῆναι τὸν Ὀδυσσέα. een il δὲ, ἢ ἡ διαβόητος κατὰ τοὺς "done n ἄνϑρω-
ei oor 4.) Αὐδήεσσα , E νην ἢ χρωμε
- s. 334.) : ^, τοςανην, ?] ZG Bib
Ὀδυσσέα ὁ Ποσειδῶν. n ἢ ἡ ἔνδοξος, εὐγενὴς γάρ. ἢ EE iae i EA didbipe ciis
rà αὐτῇ συιιβάντα. 5 Η͂ 7 )0Y λοιπῶν . p "
5o Mog διὰ τὼ ἐπὶ αὐτῇ ἘΠ ἰεντὲς οἱ ἄνϑρωποι πρὸς διαστολὴν τῶν ᾿Αριστοτέλους δέ φασι —
πίνῃ φωνῇ. οὕτω γὰρ αὐδή ug γὰρ ἣν καὶ οὐκ ἐκ τῶν ΘΗΘΡΘΙΣΘΛΟΝΑ es λέγῃ ὅτι πετομένῃ αἰϑυίῃ
ς 4 ἐπί" 5. TU ^ n: ij y ἐκ). 1 , " v -
δήεσσα τουτέστιν GR: M (abein 337.) Τὸ δὲ ποτῇ, ἢ κατὰ ER fiM ἐκ ϑαλάσσης ἀνέδυ
, c TN yocqu. "E^ « , ,, c. Ἤγουν 7 " A o "
PRECES eeu ὥσιν, ἵνα ἢ ποτὴ ἀνεδύσατο ἐφ ομν τον ὅτι ἐοικυῖα αἰϑυίη χατὰ kiurar ci)
ἐοικυῖα. ἢ κατὰ εὐϑεῖαν Ξἷς de 0 δηλοῖ τὴν πτῆσιν. ὡς ἂν D ϑέα, αἰϑυίᾳ εἰχάσϑη. ὡς xa
, 3 Ey ^. 2» 4 [4] . ^ * € vxo ; Á À ;
Ak σευ τονε; iig , ux)» αὕτη dc ἀξ τας, τον
^c CH E Y» τὴν Ó0 um xc ἀπαλλαττομένῃ δὲ e ^ i Vers, 540.) Τὸ δὲ ipae: tac ὸ
σιν ἤγουν κατὰ PIMhP pun διέπτατο. καὶ φήνῃ εἰδομένη. ( aci Y Ne UM po cam αὐτὸς
ἡ nva, ὄρνις ὡς ἀνόπαια διέ Ls /rov ῥήματος ὡς xci προγέγρ - ὃς uqurotry.
7i ΠΡΟΣ OON - ov Oóvocza 2x τοῦ τοιουτου Qu τ ἌΜΑ τῷ χλυτὸς ug 0 d
ἰδ τοῦ ἐτυμολο: eio cu TOV x ot &LOG, ὁ TCUTOY € , A δὲ χαχὰ
prisa xev Urs old. ide μοι ὀδώδυσται κλυτὸς ἐννο — κται. (Vers. 541.) Τὸ δὲ xax
ἐν τοῖρ ἑξῆς, λέχει ED ὑδώδυσται κατά τι ὕμοιον TOU οραρυχι *^ys v δόλο» £v τοῖς ἐφεξῆς. 4o
ι 2 τὸ ὁ ' ; αἱ ;
diyocie là 2 s ἰεσϑαι καὶ νῦν δηλοῖ. καϑὰ xci τὸ $a. μάλα περ μενεαίνων. "παραυ-
' , O/ALCUEG A , “χ) ον ν , »
Me 542.) '0 ín μυϑία ἐπὶ βουλῆς τὸ, οὐ uiv δή σε xaraq: 0 ἐστιν ἀφραίνειν zai pm
c i Üx ἀπινύσσειν. » v Y
Vers. 342.) Ὅτι nen TO xr tue δέ uoc οὐχ ἀπινύ 5225 ᾿ 7 ς ἔργοις τὸ
- : " οἰκείοις 60) 2
2 ὁ, ἀλλὰ μάλ ὧδ᾽ ἔρξον.. δοχέεις Menon PN αὐῤεῖν ἀλλὰ τοῖς ᾿ c i
PPAR SAP A" (Y rs 344 ) παίδευσις δὲ τοῦ μὴ Ἑτεβοίς ϑ Me ἤτοι ἐπιϑύμει. ἐπιμελοῦ,
τοῦ πινυτὸς εἶναι. ( ^ ϑ t κάλλιπ. ἀτὰρ χείρεσσι γέων, punappt ατὰ στόμα ἷξε νέων. ἔχει δὲ
" 3 , [4 LLL . o ^ x . — Zz ! - » 2
σχεδίην μὲν ἀνέμοισι φερὲσ : , 7 ἐν xci ἐν TQ, ποταμοῦ : ς (e δίδωσι τῷ
ide ) μαίω τὸ ζητῶ. Τὸ δὲ νέων, χεῖται μ j46 "us zgrócuvov ἡ eevxodía
ἐκ TOU μῶ μαίω τὸ — ὗ τὸ νήχω παράγωγον. . ( Vero, 246, )
» 5: ) μέ €. ἐξ οὗ τὸ
€VEOTOTO τὸ γέξω Y 5

ΡΑΨΙΩΣΤΖΙΑ E Vs3$50—396. 229

Ὀδυσσεῖ ὡς ἂν "ὑπὸ στέρνοιο τανύσας αὐτὸ OQ καὶ ἄβροτον λέγει, μηχέτι παϑεῖν δέος ἔ ἔχῃ μὴ δ᾽ ἀπολέ- 1544
σϑαι. ἔοιχε δὲ τὸ τοιοῦτον κρήδεμνον » περίαπτόν τι ποϑὲν περιγενέσϑιαι τῷ Ὀδυσσεῖ, φυλακτήριον
ϑαλαττίου καχοῦ χαϑά mov καὶ τὸ μῶλυ πρὸς ἀποτροπὴν φέρει χαχοπιοῦ ἀλογίας. ἔοικε χὰρ εἰδέναι
καὶ τὴν φύσιν τῶν περιάπτων ὁ ποιητὴς ὡς δηλοῖ καὶ τὸ φόρημα τοῦ κεστοῦ. καὶ ἄλλως δὲ τὸ ῥηθὲν,
236 αἴνιγμά tri ἐστὲ τοῦ εἶναι τὸν Ὀδυσσέα τλημαμέστάϊον) διά τὲ τὸ φύσει ἀγχίνουν, xai τὸ τλησικάρ-
διον. διὸ κρήδεμνον μὲν, τὸ φυλαχτήριον. καὶ διατοῦτο φρονήσεως. σύμβολον. περὶ τὰ στέρνα δὲ
τίϑεται, κατὰ τὸ, τέτλαϑιε xoadir. ὃ xci ἀλλαχοῦ λέγει αὐτός. καὶ ἄλλως δὲ τὸ αὐτὸ εἰπεῖν, τὸ
οὐδέ τι σοι παϑεῖν δέος, τοῦτό ἐστι τὸ περὶ τὰ στέρνα ϑεῖν κρήδεμνον, 3 ἤγουν τὸ μὴ τὴν καρδίαν
δέος παϑεῖν διὰ τὸ ἀχανὲς τοῦ πελάγους. ἀλλὰ ϑαῤῥαλέως ἔ ἔχειν διὰ τὸ φύσει καὶ ἐξ ἀρετῆς δὲ τλησί-
10 movov, Ἐν τούτοις δὲ χαϑὰ καὶ ἀλλαχοῦ ἐν πολλοῖς, ἡ δευτέρα φροντὶς, κρείττων τῆς προτέρας ἄπεχ-
βαίνει. πρῶτα μὲν γὰρ ὡς εἰκὸς, βουλεύεται ᾿Οδυσσεὺς ἀφεὶς τὴν σχεδίαν, χερσὶ νήχεσθαι. εἶτα μετα-
Bov* serai, παραμεῖναι τῇ νηΐ, ἕως ἂν αὐτὴν τὸ χῦμα διατινάξῃ. σεμνύνει, δ᾽ ἐν τούτοις τὸν ᾿Οδυσ- 10
σέα ἐπὶ πλέον ὃ uid oz, εἴπερ ἡ μὲν “ευκοϑέᾳ ὑποτίϑησιν αὐτῷ ἀμελῆσαι μὲν τῆς σχεδίας, ἐπιτρέψαι
δὲ τὴν σωτηρίαν τῷ νήχεσϑαι. ὁ δὲ, ἄλλως ἐ ἐπικρίνει φρονῶν κρεῖττον αὐτῆς. συμβουλεύει δ᾽ ἐνταῦϑα
ἡ μυϑιχή «Ἱευχοϑέα τῷ Ὀδυσσεῖ, καὶ ἐπειδὰν αὐτὸς χερσὶν ἐφάψηται ἠπείρου ἀποδύσασϑαι τὸ χρή-
δέμνον καὶ βαλεῖν εἰς πόντον πολλὸν ἀπ ἠπείρου. ( Vers. 350. ) αὐτὸν ἄπο νόσφι τραπέντα. ὃ ἐστιν,
ἔμπαλιν βλέποντα. ὃ xat ποιήσει ἐκεῖνος χατά τι παρατήρημα ἐν τοῖς ἑξῆς. τί γὰρ καὶ ἐχρὴν πλάσα-
σϑαι φοβεῖν; αὐτὸν τὸ μηκέτι ἐσόμενον χρήσιμον ; ( Vers. 348. ) ἔστι δὲ τὸ ἠπείρου χείρεσιν ἐφάψασθαι,
ταυτὸν τῷ, ἐπὶ χέρσου γενέσϑαι, κολυμβῶντα δηλαδή. τοῦ γὰρ νηχομένου, αἱ χεῖρες πρῶται Gmrov-
20 ται γῆς. ( Vers. 347.) Ὅτι παραμυϑιχὸν τὸ, οὐδέ τι τοι παϑεῖν δέος οὐδ᾽ ἀπολέσϑαι. (Vers, 350.)
Ὅτι δύσελπιν ἐπάνοδον δηλοῖ τὸ, ἐπεὶ ἑκὰς γαῖα ὅϑι μοι φάτο φύξιμον εἶναι. — (Vers, 345) Βουλευ-
ruxoU δὲ ἀνδρὸς τὸ, ἀλλὰ μάλ ὧδ᾽ ἔρξω » δοκέει δέ μοι εἶναι ἄριστον. ( Vers. 361.) Ὅτι ὁ τέως μὲν
μεταχειριζόμενός τι λυσιτελὲς μελετῶν δὲ κατ᾽ ἀνάγκην καί τι ἕτερον δυσχερὲς ποιήσειν εἰ ἔλϑοι καιρὸς,
ἔχει πρὸς παράδειγμα τὸν Ομηρικὸν Ὀδυσσέα λέγοντα. Ὄφρ᾽ ἂν “μέν xev δούρατ᾽ ἐν ἁρμονίῃσιν ἀρήρῃ, 20
τόφρ᾽ αὐτοῦ μενέω καὶ τλήσομαι ἄλγεα πάσχων. αὐτὰρ ἐπὴν δή μοι σχεδίην διὰ κῦμα river, νήξομαι.
ἐπεὶ οὐ μέν τι πάρα προνοῆσαι ἄμεινον. ( Vers, 564.) δῆλον γὰρ ὡς ὅτε καιρὸς, ἐγχειρητέον xci τοῖς
μὴ καλοῖς. καὶ ἄλλως δὲ εἰπεῖν, παράδειγμά ἐστι τὸ τοιοῦτον, τῷ μετὰ ἀπορίαν μεγάλης βοηϑείας
πεποιϑύότι ἐπὶ μικροῖς. (Vers. 361.) Τὸ δὲ ἀρήρη, Ot τοῦ 7j ἔχει τὴν λήγουσαν ὡς ὑποταχτιχὸς πα-
ρακείμενος TOU ἄρηρα. ὁποῖον xai τὸ ὀλώλῃ ἐκ τοῦ ὄλωλα ἐν τῷ, ür ἄν mor ὀλώλῃ "Dog.
$o (Vers. 563.) Τὸ δὲ σχεδίαν διατινάξῃ, παραβολῆς ἤρτηται τῆς εἰπούσης, iov ϑημῶνα τινάξει.
(Vers. $78. ) Ὅτι ὃ χαίρων ig οἷς προήγαγέ τινα Hg χάκωσιν πολλὴν, ἐρεῖ ἂν τὸ, κινήσας δὲ κάρη,
ἔφη. οὕτω νῦν κακὰ πυλλὰ παϑὼν ἀλόω εἰσόχεν γένηται τό δέ τι. ἀλλ οὐδ᾽ ὥς σε ἔολπα ὀνόσσεσϑαι
κακότητος. ( Vers. 375.) ἔστι δὲ ὀνόσοεσθαι νυχότητος, τὸ ἐξευτελίσαι τὴν κάκωσιν ὡς καὶ προείρη-
ται; ὕπερ εἰώϑασι πολλοὶ ποιεῖν, βαρυνόμενοι ἐπὶ τοῖς βραχέα sanripquost., οἱονεὶ μεμφόμενοι ὅτε
ἀτεχνᾶς καὶ οὐ βαρέως ἐχαχοποίησαν καὶ οὐχ ὡς ἐπεϑύμουν, ( Vers. 381.) "Ὅτι τὰς Αἰγὰς περὶ ὧν 30
προεῤῥέϑη, τόπον ἱερὸν τῷ Ποσειδῶνι εἶναι λέγει c 0 ποιητής. εἰπών. ἵχετο δ᾽ εἰς «ἰγὰς ὅϑι οἱ κλυτὰ
δώματ᾽ ἔασιν. Ὅτι δ᾽ ἐκ τῶν τοιούτων ὡς ἐπισήμων χαὶ τὸ Αἰγαῖον ἐχλήϑη πέλαγος, διείληπται ἀλλα-
χοῦ. Καὶ ὅτι διὰ τὸ ἐχεῖσε πολὺ βάϑος, ἱερῶσϑαι τῷ Ποσειδῶνι ὁ τόπος δοχεῖ ὡς οἷόν τι ἄδυτον.
( Vers. $83.) Ὅτι εὐδίας φράσις τὸ, ἤτοι τῶν ἄλλων ἀνέμων κατέδησε κελεύϑους, παύσασίϑαι δ᾽ ἐχέ-
Áo λεύσε καὶ εὐνηϑῆναι ἅπαντας. ὦρσε δ᾽ ἐπὶ χραιπνὸν βορέην, πρὸ δὲ χύὐματὶ ἔαξε. Καὶ ὅρα τὸ, κατέ-
δησεκχελεύϑους. ὕϑεν ἡ κοινὴ γλῶσσα, ὁδοῦ δέματα λέγει, ἔνϑα ὕλη τεϑεῖσα, χωλύει τοὺς ὁδεύοντας. áo
( Vers, $84.) “Τοῦ δὲ εὐνηϑῆναι ὃ ἐνεστὼς, εὐνῶ. ἐξ οὗ τὸ εὐνάζειν παράγεται. ( Vers, 385.) Τὸ δὲ
237 δὲ nud late τὰ τῶν ἄλλ ων δηλοῖ ἀνέμων. ἐπεί τοι καὶ ὁ βοῤῥᾶς ἐ ἐγείρει χύματα. ( Vers, 594. .) Ὅτι
ἐθέλων ὃ ποιητὴς δηλώσειν ἑ ὕπως Ὀδυσσεὺς διετέϑη ὑπηνίχα μεγάλου ὑπὸ κύματος ἀρϑεὶς εἶδε τὴν τῶν
Φαιάκων, φησίν. ὡς δ᾽ or ἂν ἀσπάσιος βίοτος παίδεσσι φανείη πατρὺς, ὃς ἐν γούσῳ κεῖται xga-
τέρ ἄλγεα πάσχων (Vers. 590.) δηρὸν τηχόμενος. τηρεδόνος yàg αἰτία ἡ νόσος. ᾿σευγερὸς δέϑο

230 POACE 2I 4414 E. Vs. $98— 460.

οἱ ἔχραε δαίμων, ἀσπάσιον δ᾽ ἄρα τόν ye Ütóg καχότητος ἔλυσεν, ὡς Ὀδυσσὴ ἀσπαστὸν ἐείσατο γαῖα
καὶ ὕλη. (Vers. 598.) καὶ ἔστιν ἡ παραβολὴ, πρὸς μόνον τὸ πολὺ τῆς ἡδονῆς. ἄλλως γὰρ, ἀνομοίως
ἔχει τῷ πράγματι. ἐχεῖ μὲν γὰρ, οἱ μηδὲν παϑόντες παῖδες, χαίρουσιν ἐπὶ τῷ πεπονϑότι πολλά. ἐν-
ταῦϑα δὲ, ὃ πολυπαϑὴς Ὀδυσσεὺς χαΐρει γῆν ἰδὼν τὴν ἐπ᾿ αὐτῷ ἀπαϑῆ. οὐκοῦν πρὸς μόνην τὴν. πολ-
λὴν χαρὰν ἡ παραβολή. ( Vers, 397.) Καιρία δὲ λέξις ἐπὶ τοιούτου πράγματος τὸ ἀσπάσιος. ἡ ἰσο-

60 δύναμον τὸ ἀσπαστόν. διὸ καὶ ἐπέμεινεν αὐτῇ. “Ἔχει "δέ τι ἀστεῖον ἡ παραβολὴ xci ἐν τῷ, μὴ πατέρα
ἐπὶ παισὶν ἀλλ᾿ αὐτοὺς ποιῆσαι “χαίροντας ἐπὶ πατρὶ ἀπαλλαγέν τι ὀλεϑρίας γύσου. χαὶ Ὀδυσσεὺς γὰρ
τὴν πατρίδα γὴν ἀναπολήσας ἣν ὡς ἐξ αὐτοῦ ἀπολωλυῖαν ἐλογίζετο, ἐχάρη, Óv αὐτὸ, ἰδὼν τὴν γῆν.

1545 Τὸ δὲ φανείη, Ἀτινὰ τῶν ἀντιγράφων ἐν δυσὶν ἦτα γράφουσιν. ἵνα ἢ φανῇ, χαὶ κατὰ πλεονασμὸν
gevin. ἢ ἐκ τοῦ φανείη κατὰ τροπὴν τῆς παραληγούσης εἴ διφϑόγγου εἰς τὴν ἢ δίφϑογγον. ἃ 0 γέγονε 10
xci ἐπὶ τοῦ καλλιπάρῃος ἐκ τοῦ παρειά. (Vers. 596.) To δὲ στυγερὸς ἔχραε δαίμων, ἀντὶ τοῦ φριχτὴ
ἢ ϑανάσιμος ἐπεβάρησε τύχη. (Vers. 308.) Τὸ δὲ Ὀδυσσὴ᾽ ἀσπαστὸν, φίλον ἂν φανείη τοῖς νοημα-
τίζουσι σχεδιακῶς. ἐξὸν γὰρ Ὀδυσσεῖ γράψαι διὰ διρϑόγγου, συνείληπται ὅμως, ἐκ τῆς Οδυσσῆϊ δοτι-

το χῆς Ἰωνικῆς. Τὸ δὲ “ἀσπαστὸν ἐφάνη γαῖα καὶ ὕλη, δυνάμενος εἰπεῖν ἀσπασταὶ ἢ ἀσπαστὰ, 0108 ὡς
ἐπὶ ἁπλῶς ἑνὸς πράγματος ἠρέσϑη οὕτως εἰπεῖν. (Vers. 441.) Ὅτι ποταμοῦ στόμα καλλιρόου φησὶ
μεταφορικῶς. ἐντεῦϑεν δὲ, καὶ στόμια ποταμῶν λέγονται. οἷς ἀχκόλουϑον, καὶ τὸ λέγειν ἐρεύγεσϑαν
ποταμοὺς εἰς ϑάλασσαν. λέγονται δὲ καὶ ἐκβολαὶ ποταμῶν τὰ τοιαῦτα στόματα, διὰ τὴν ῥηθεῖσαν ἐρυ-
γήν. ἄλλως γὰρ, εἰσβολὰς ἔδει λέγεσϑαι διὰ τὸ εἰςβάλλειν εἰς ϑάλασσαν. “Τὺ δὲ καλλίροον, οὐ δὲ-

20 πλάξει τὸ p. διώ τὲ τὸ μέτρον, χαὶ φυσικῶς δέ. οὕτω *xok uer. ὀλίγα ἐν τῷ, ἔγνω δὲ προρέοντα ἤγουν 258
ἐπὶ τὰ ἔμπροσϑεν à ῥέοντα, οὐ διπλάξεται μετὼ τὴν ᾿πρόϑεσιν συνήϑως τὸ ῥῶ. (Mers. 442. ) Ὅτι Aus 20
γος δηλοῖ ἀγαϑοῦ κατάστημα. τὸ, ἔνϑα χῶρος ἄριστος. λεῖος πετράων. xc ἐπὶ σχέπας ἠν ἀνέμοιο.
τοῦτο δὲ ἀλλαχοῦ. ἰωγὴν ἔφη, ὡς πρὸ ὀλίγων ἐδηλώϑη. Τὸ δὲ λεῖος πετράων, πρὸς διαστολὴν χεῖται
τῆς τρηχε seo ἀκτῆς. ἐναντία γὰρ λειότης καὶ τραχύτης. ( Vers. 445.) Ὅτι ἱκετευτικὸν τὸ, κλῦϑι ἄναξ
ὅς τις ἐσσί. πολύλλιστος δέ G ἱκάνω, φεύγων τὰς τοῦ δεῖνος ἐνιπάς. δύναται δὲ καὶ τὰ ἐφεξῆς εἰς

30 “τοιοῦτον παρῳδηϑῆναι νοῦν, οὕτως. αἰδοῖος μέν T. ἐστὶ πᾶσιν ἀνδρῶν ἃ 0g τις ἵκηται ἀλώμενος. ὡς χαὶ
ἐγὼ νῦν σὰ γούναϑ᾽ ἱκάνω πολλὰ μογήσας. ἀλλ᾽ ἐλέαιρε ἄναξ. ἱχέτης δέ τοι εὔχομαι εἶναι. ᾿Οδυσσεὺς
δὲ ταῦτα λέγει πρὸς τὸν Φαίακα ποταμόν: εὐχόμενος οὔτε βαρεῖαν εὐχὴν, ἀλλὰ καὶ δικαίαν.

( Vers. 451.) διὸ καὶ ἀκούσας δῆϑεν ἐχεῖνος τὸ, σόν ve ὁόον σά τε γούναϑ᾽ ἱκάνω, παῦσεν ἑὸν ῥόον.
ἔσχε δὲ κῦμα. πρόςϑε δέ οἱ ποίησε γαλήνην. τρία ταῦτα κῶλα ἰσοδύναμα. τόν δ᾽ ἐσάωσεν ἐς ποταμοῦ 259

5o προχοάς. ταῦτα δὲ χρήσιμα ποτε χαὶ εἰς "ναυαγὸν σωθέντα ἐκ κινδύνου. (Vers. 445.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι 30
τὸ πολύλιστος, γράφεται xe, πολύλιστον δέ οἱ ἱκάνω. ὅϑεν μεταλαβὼν ὁ ὃ περιηγητής τριλίστους Ἴβη-
ρας quot. (Vers. 440.) To δὲ ἱκόγω xc τὸ ἵκηται, ἐπὶ ἱχεσίας ἐλήφϑη me. ἐδήλωσεν ὃ ποιητὴς διὰ
τοῦ, ἱχέτης δέ τοι εὔχομαι εἶναι. (Vers. 453.) "Ih δὲ ἐς ποταμοῦ προχοὰς, jj ἀντὶ τοῦ εἰς τὰς ἑαυτοῦ
προχοάς. ἢ εἰς τὸ σῶμα τοῦ ποταμοῦ. ὡς αὐτὸς ἄλλος ὧν ὃ ἱκετευόμενος καὶ μὴ τὸ ποτάμιον ὕδωρ.
οὕτω καὶ ᾿Ωχεανὸς, τό, τε ὕδωρ αὐτὸ, καὶ ὃ μυϑευόμενος ὡς ϑεός. ὃν ὃ τραγικὸς «Αἰσχύλος ἐπὶ γρυ-

50 πὸς χαϑίζων, ἐξάγει “πρὸς ϑέατρον. ἐνταῦϑα δὲ, χρήσιμον καὶ τὸ, ἐπεὶ δὲ σηκῶν περιβολὰς ἠμείψα-
μὲν ὕδωρ τε ποταμοῦ σῶμα διεπεράσαμεν. 0 δὴ Χαιρήμονος λέγεται εἶναι τοῦ τραγικοῦ. Ὅτι μετὰ τὴν
μαχρὰν νῆξιν εἰς γῆν περισωϑεὶς Ὀδυσσεὺς, ἔχαμψε τὰς χεῖρας χαὶ τοὺς πόδας, φιλοσόφῳ λόγῳ. ἵνα
μὴ τῇ πολυημέρῳ τάσει τῶν νεύρων ἀπολέσωσι τὰ μέλη τὸ εἶναι γναμπτὰ καὶ οὕτως εἰς ἀχρηστίαν ἐλά-
σωσι. διὸ περιάγων αὐτὰ καὶ τῇ ἀνέσει καὶ αὖϑις κάμψει εἷς τὸ κατὰ φύσιν ἀποκαϑιστῶν, γναμπτὰ áo

60 ὡς ἐξ ὑπαρχῆς ποιεῖ, ὕπέρ ἐστιν ἀρετὴ “μελῶν. ἔστι δὲ ἡ ᾿Ομηριχὴ φράσις, αὕτη. ὅ δ᾽ ἂρ ἄμφω γούνατ
ἔχαμψε, χεῖράς τε στιβαράς. ἁλὶ γὰρ δέδμητο φίλον κῆρ. (Vers. 460.) Ὅτι ἁλιμυρήξεντα ὡς xoi ἐν
᾿Ιλιάδι ποταμὸν λέγει, τὸν εἰς ἅλα μυρόμενον. ἤγουν κατά τινα ποιὸν ἦχον ῥέοντα. £x δὲ τοῦ τοιούτου

454θμύρεσϑαι, χαὶ τὸ “μορμύρειν γίνεται. ὡς καὶ 2x τοῦ μαίρειν, τὸ μαρμαίρειν παράγεται. δοκεῖ δ᾽ ἐκ τοῦ
αὐτοῦ γίνεσϑαι χαὶ τὸ λαμυρόν. εἴγε λαμυρόν φασιν οἱ παλαιοὶ, εὔλαλον. εὐτράπελον. καὶ ὕστερον δέ,
μύρεσϑαι τὸ χλαίοιν ἐῤῥέθυι πωρὼ “τὸ αὐτὸ αἴτιον, ἔνα ἢ μύρεσθϑαι, τὸ κατὰ ῥοῦν τινα προχέξιν δώ-

ΡΑΗΨΩΥΔΙΑ Kk Vs. 462—481 231

xova. ἢ καὶ ἄλλως, ὑπηχεῖν χατὰ ἤχου τινὸς ὁμοίου ποιότητα. ( Vers. 462.) Ὅτι ἐκ ποταμοῦ λια-
ἀϑεὶς Ὀδυσσεὺς, σχοίνῳ ὑπεκλίνϑη, τῇ αὐτοφυῶς ἐν ὑδρηλοῖς φυομένῃ) τόποις. (Vers, 463.) χύσε δὲ
ζείδωρον ἄρουραν. ὃ ἐστιν, Ἀἐφίλησε τὴν γῆν ὡς χαὶ ᾽Αγαμέμνων πρὸ τούτου ποιῆσαι δεδήλωται. 10
"Ἰστέον δὲ ὅτι τὸ κύειν καὶ κύσαι χαϑὰ xci τὸ φιλεῖν, ταπολλὰ μὲν, συμβολὴν χειλέων δηλοῖ ox χαὶ ἐν-
ταῦϑα καὶ ἑτέρωθι πολλαχοῦ. καὶ διάϑεσιν δὲ ψυχικὴν ὅϑεν ὁ κύων τὸ ζῷον παρῆχται xci τὸ χυνεῖν
xci προσκυνεῖν. λαμβάνεταν δὲ ἀποτελέσματός τινος λόγῳ καταχρηστικῶς, xci ἐπὶ γεννήσεως. μετὰ
μέντοι τῆς ἐν προϑέσεως xci τῆς ὑπὸ, σύλληψιν βρέφους ἡ λέξις δηλοῖ. τοιοῦτον γὰρ ἡ ἔγκυος. καὶ
τὸ ἐγκυμονεῖν. χαὶ τὸ, ἥδ᾽ ὑποχυσσαμένη τέκε. καὶ κἄλλως δέ ποτε δίχα προϑέσεως, χύειν λέγεται 20
τὸ χατὰ γαστρὸς ἔχειν. ὅτι δὲ καὶ κυῶ χυήσω περισπωμένως λέγεται τὸ γεννῶ, oi κυήτορες δηλοῦσι
10 καὶ τὸ ἐχύει ἤγουν ἐγέννησε, καὶ ἡ κύησις. (Vers. 466.) Ὅτι καὶ σωϑέντι τῷ Ὀδυσσεῖ, ἀμηχανεῖν
ἔπεισιν ὡς & μὲν ἐν ποταμῷ δυσκηδέα φησὶ νύχτα φυλάξω, mam ἄμυδις στίβη τε κακὴ καὶ ϑῆλυς ἑέρση
ἐξ ὀλιγηπελίης δαμάσῃ κεκαφηότα ϑυμόν. αὔρη δ᾽ ἐκ ποταμοῦ ψυχρὴ πέλεται ἠῶϑι πρό, εἰ δέ κεν ἐς
χλιτὺν ἀναβὰς καὶ δάσκιον ὕλην, ϑάμνοισι πυχινοῖσι καταδραϑῶ, & μὲ μεύϑϑέει oi "yos καὶ κάματος $o
γλυχερὸς δέ μοι ὕπνος ἐπέλϑῃ, δείδω μὴ ϑήρεσσιν ἕλωρ καὶ κῦρμα γένωμαι. οὕτω δὲ αὐτῷ φρονοῦντι,
δοάσατο τουτέστιν ἐδόκησε χέρδιον εἶναι, (Vers. 44. ) βῆναι εἰς τὴν ὕλην, κἀκεῖ καταδραϑεῖν. τοῦτο
γὰρ εὐπλαστότερον πιϑανῶς ἔδοξ, & τῷ ποιητῇ. ἐπεὶ καὶ κρεῖττον τοῦ ὁμολογουμένου χαχοῦ; τὸ ἄδηλον.
τὸ ῥῖγος uiv γὰρ καὶ ὃ ἐκεῖϑεν xajcrog, ἐκδηλότατα. TO δ᾽ ix τῶν ϑηρίων χαχὸν, οὐχ οὕτως. εὗρε
δὲ τὴν τοιαύτην ὕλην, σχεδὸν ὕδατος, ἐν (Vers. 476.) περιφαινομένῳ ἤγουν ἐν περιόπτῳ τόπῳ. οὔτε
γὰρ ἔδει ἐρευνᾶν ποῦ ἂν εὕρῃ τοιοῦτον τόπον, οὔτε μαχρὰν ἀπελϑεῖν γυμνὸν τε ὄντα καὶ ὀλιγηπελέοντα
20 ὡς ἐῤῥέϑη καὶ ἐχπεπνευχύτα μικροῦ τὴν, “ψυχήν: ( Vers. 468.) τοῦτο γὰρ δηλοῖ ὡς xci ἀλλαχοῦ ἐλέχϑη,

; τὸ, κεχαφηότα ϑυμόν. χαφῶ γὰρ καφήσω, τὸ ἐχπνέω. ἐκ τοῦ κάμπτω χάψω xéxaqa. ὅϑεν καὶ xm
ὡς "“προεῤῥέϑη, ἡ φάτνη. καὶ κάφος, τὸ πνεῦμα. ἐξ οὗ mol χῆπος, ὃ ὑπὸ ἀνέμων φασὶ χαταπνεόμε- Áo
μενος: ( Vers. 466.) “υσχηδέα δὲ νύχτα λέγει, τὴν δυσφύλακτον καὶ δυσφρόντιδα. πρὸς διαστολὴν
τῆς ἀγναπαυσίμου. ( Vers. 467. ) Τὸ δὲ μή wc ἄμυδις στίβη καὶ ἑέρση δαμάσῃ, ἐλλειπτικῶς εἴρηται.
λείπει γὰρ τὸ δείδω ἤ τι τοιοῦτον. διὸ ἐντελῶς ἔχει τὸ, εἰ δὲ ἐς κλιτὺν ἀναβὰς καταδράϑω, δείδω μὴ
ϑήρεσσιν ἕλωρ καὶ κῦρμα γένωμαι. ἅπερ χεῖται καὶ ἐν τῇ y ᾿ ῥαψῳδίᾳ. ἔνϑα ὃ σώφρων ἀοιδὸς ἐν νήσῳ
ἐρήμῃ κατελείφϑη οἰωνοῖσιν ἕλωρ καὶ χῦρμα γενέσϑαι. Στίϑη δὲ ὥς mov καὶ ἐν. τοῖς ἑξῆς, ἡ ἑωϑινὴ
πάχνη. παρὼ τὸ στείβω τὸ καταπατῶ xci πυχνοποιῶ. ὅϑεν καὶ στίβος ἡ ἐν τῷ καταπατεῖσίαι πυχνου-
μένη ὁδός. πυχνοῦται γὰρ ἡ δρόσος παχνουμένη. ᾿Βέρση δὲ uera δασέος πνεύματος ᾿Αττικῶς, 3) δρόσος.

3o ὡς ἐν τῇ Ιλιάδι δεδήλωται ἱκανῶς. ἡ λεγομένη καὶ δισυλλάβως € ἔρση, ὡς δηλοῖ τὸ, λωτόν ὥ᾽ ἱρσήεντα.
Θῆλυς δὲ, ἡ 5 ϑρεπτικὴ τῶν φυτῶν. ἐκ μεταφορᾶς τῶν ζῴων ἐν οἷς τὰ ϑήλεα ϑιρεπτιχά εἰσι τῶν νεογνῶν,
μᾶλλον ἤπερ τὰ ἄῤῥενα. ποιητιχῶς δὲ εἶπε τὸ ϑῆλυς ὁμοίως τῷ, πουλὺν ἐφ᾽ ὑγρήν. τοιοῦτον χαὶ τὸ,
ϑῆλυν τε μέλαιναν. χαὶ τὸ, ϑῆλυς ἀὐτμή. (Vers. 4θρ.) Τὸ δὲ ἠῶϑι πρὸ, ἀντὶ τοῦ πρὸ ἠοῦς ὅ ἐστι
πρωΐας. ( Vers. 470. ) Τὺ δὲ ἐς κλιλτὺν ἀναβὰς, ὑψηλὴν πρόσβασιν ὄρους δηλοῖ τὴν κλιτὺν εἶναι, διὰ 50

240 τοῦ ἀναβάς. κουνῶς δὲ, τὰ παρὰ τὸ κλίνω, ὕψός τι δηλοῖ. οἷον. ἡ ἐπὶ ϑρόνου χλισία. καὶ ὃ κλισμός.
xci ἡ κλίνη. xci τὸ ἀνάκλεντρον. χαὶ 5 κλίμαξ. ἴσως δὲ καὶ τὸ κλίτος. uH δὲ δάσχιος ὕλη, ἐπίτηδες
ἐξερωνήϑ' ἢ. τοιαύτη γὰρ περισώσεται τὸν Ὀδυσσέα. (Vers. $72 ) Τὸ δὲ ῥῖγος, πρωτότυπόν ἐστι τοῦ
ῥίγιστος. ὡς "καὶ τὸ κάλλος χαὶ τὸ κράτος, τοῦ κάλλιστος καὶ τοῦ κράτιστος. (Vers. 476.) Ὅτι δὲ ἡ
δάσκιος ὕλη ἐχρησίμευσε τῷ Ὀδυσσεῖ, δηλοῖ ὁ ποιητὴς γράψας οὕτω δοίους δ᾽ ἂρ ὑπήλυϑε ϑάμνους

4o ἐξομόϊνεν πεφυῶτας. ὁ uiv, φυλίης. ( Vers. 477.) 9 δ᾽ ἐλαίης. ἀγρίας δηλαδή. τοὺς μὲν ἂρ, οὔτ᾽
ὄμβρος περάασχε διαμπερές, ὡς ἄρα we ἀλλήλοισιν ἔφυν ἐπαμοιβαδύς. χαὶ οὐχ ἐψεύδοντο. οὔτε τὸ
δάσχιον εἶγε ἀνήλιοι ἢ ἦσαν, οὔτε τὸ )άμνοι εἶναι διὰ τὸ ϑαμὰ πεφυκέναι. (Vers. 481.) ovg vx. Ὀδυσ-
σεὺς δύσετο. O ταυτόν ἐστι τῷ, ὑπήλυϑεν. ἄφαρ δὲ, ὕλην ἢ μάλιστα εὐνὴν ἐπαμήσατο χερσὺ φίλῃσιν.
εὐρεῖαν. φύλλων γὰρ ( V ers. 483. ) ἔην χύσις ἤλυϑα πολλή. εἶτα ἑρμηνεύων τὸ πολλὴ, φησίν. ὕσσοντ'
ἠὲ δύω ἠὲ τρεῖς ἄνδρας ἔρυσϑαν & ὥρη χειμερίῃ εἶ χαὶ μάλαπερ χαλεπαίνει. τὴν μὲν ἰδὼν γήϑησε πολύ-
τλος δῖος Ὀδυσσεύς. ἐν *0' ὥρα μέσσῃ λέκτο. χύσιν. δ᾽ ἔγυεχεύννεο φύλλων. στηβύδι τούτην ἁπαλὴν εὐτυ- 60

232 PACEQIAIAÀA E VYs476—482.

χῶς εὑρηκὼς χαὶ τεχνησάμενος ἑαυτῷ. ἣν στιβάδα, 7 μὲν κοινὴ χρῆσις χαὶ εἴδησις, ἄλλως παραδίδω-
σιν. ὃ δὲ γράψας ὅτι χατέχειτο ἐν σπηλαίῳ στιβάδας ἐντετμημένας ἔχοντι, χατὰ τὴν πέτραν, ἢ τὰ
κοινότερον λεγόμενα πεσσούλια, στιβάδας εἶπεν. ἢ συνεχδοχικῶς, καὶ τὰς im αὐτῶν στιβάδας. αἵτινες
ἢ φύλλων χύσις πολλὴ, ἢ ῥῶπες δασεῖαι εἰσὶν ἀπὸ λύγων ἤ τινων τοιούτων. (Vers. 426.) Ὅρα δὲ
καινὸν σχῆμα ἐν τῷ, δύο ὑπῆλϑε θάμνους. ὁ μέν, φυλίης. ὃς δ᾽ ἐλαίης. ἐχρὴν μὲν γὰρ εἰπεῖν, τὸν μὲν,
1547qvàinz. τόν δ᾽ ἐλαίης. ὁ δὲ στίξας Ἀτελείαν ἐν τῷ, (Vers. 477- ) ἐξομόϑεν πεφυῶτας. εἶτα ὡς ἐξ
ὑπαρχῆς , ἐπάγει κατὰ ἔλλειψιν. ὑπαρκτικοῦ ῥήματος τὸ, ὃ μέν. ὃ δέ, ἵνα λέγῃ ὡς 0 μὲν ἦν qne,
ὁ δὲ ἣν ἐλαίης. τοιοῦτον καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι ἐφάνη τὸ, φημὶ χατανεῦσαι Δία, ἀστράπτων ἐπιδέξια, Ac
ἕτερα δὲ πολλά. Τὸ δὲ ὑπήλ υϑε, νῦν μὲν ἀντὶ τοῦ ὑπέδυ ὡς ἀνωτέρω ἐδηλώϑη. παρὰ δὲ τοῖς ὕστερον,
χαὶ ἐπὶ ἀπάτης καὶ δόλου ἡ λέξις τίϑεται. οἷον. ὑπῆλϑεν ὁ ὁ δεῖνα τὸν δεῖνα. τουτέστιν, ἠπάτησεν. "Ev 10
δὲ τῷ ἐξομόϑεν, n πλεονάζει r πρόϑεσις καϑ' ὁμοιότητα τοῦ, ἀπουρανόϑεν xci τῶν τοιούτων. ἢ καὶ
προρνέμεταν τῷ πεφυῶτας, ἵνα ἢ» ὁμόϑεν ἐκπεφυῶτας. ἤγουν φυέντας ἐχ γῆς. H δὲ φυλία, εἶδος καὶ
αὐτὴ ἀγρίας ἐλαίας ἐχούσης φύλλα ὅμοια μυῤῥίνῃ. φυλάττουσα μέχρι xci νῦν παρὰ πολλοῖς τοὔ-
γομα. (Vers. 478. )' Τὸ δὲ μήτε ἀνέμους διαπνέειν τοὺς τοιούτους ϑάμνους μήτε ὑλίου αὐτοὺς ἀχ-
τῖσι βάλλεσϑαι μή τε ὄμβρῳ διαπερᾶσϑαι, τὸ λίαν πυχνὸν τῆς ἐχεῖσε ὕλης δηλοῖ, ἔτι καὶ τὴν πολλὴν
χύσιν τῶν φύλλων. εἰ μὲν γὰρ οὐκ ἀνέμων διάει βέπιος αὐτοὺς, ἄρα τὰ φύλλα ἔσω ἔμενε πίπτοντα.
10 εἰ δὲ χαὶ ὄμβρῳ ἢσαν ἀνεπιβούλευτοι, οὐχ ἄρα é ᾿σήποντο. εἰ δὲ χαὶ ἡλίῳ ἄβλητοι, οὐχ ἄρα
ἐφρύττοντο. δαψιλῶς ἄρα εἶχε τοῦ στρώματος τῆς εὐνῆς ὁ Ὀδυσσεύς. καὶ μάλιστα εἰ μὴ ivi μόνῳ
ἄρκιος ἢν ἡ ὕλη ἀλλὰ καὶ δυσὶν ἀνδράσι καὶ τρισίν. ᾿Ιστέον δὲ ὡς χατά τινα μίμησιν Ὁμηρικὴν
τὴν τῶν ἐνταῦϑα, χεῖται “Σοφοκλεῖ τὸ, φυλλάδα μυριόκαρπον ἀνήλιον ἀνήνεμόν τὲ πάντων χει- 20
μώνων. Τὸ δὲ ἀνέμων ὑγρὸν ἀέντων, ἐτυμολογικῶς ἐ ἐγράφη. ἐκ τοῦ ἄω γὰρ ὁ ἄνεμος ἐπενϑέσει TOU Y.
καιρία δὲ αὕτη λέξις πολλὰ ποιοῦσα. ἐν οἷς καὶ Ζήτης καὶ Κάλαϊς οἱ τοῦ Βορέου παῖδες. ὃ μὲν,, οἷονεὶ
ζαήτης t 0 ἐστι σφοδρὸς ἀήτης Βοῤῥᾶς. 0 δὲ, καλὸν ἢ ἀκαλὸν ἤγουν ἥσυχον ἄημα Βορέου δηλαδή. Ὅτι
δὲ ὑγρόν εἰσιν οἱ ἄνεμοι ἀέντες ἤτοι πνέοντες, “πολλαχοῦ φαίνεται καὶ λέλεχται. Τοῦ δὲ ἀέντων πρω-
τότυπον, τὸ ἄημι. οὗ παρατατικὸς μὲν, τὸ ἄην. ὡς τὸ, τίϑημε ἐτίϑην, καὶ τρίτον, ἄξει καὶ διάξειν
ὡς ἐτί ϑ ει καὶ διετίϑει. καὶ 7 μετοχὴ ] cag ἀέντος ἀέντων ὡς τιϑίντων. Τοῦ δὲ ἄημι. πρωτότυπον τὸ
ἄω. ἀφ᾽ οὗ οὐ μόνον ἀήτης ἣ πνοὴ τοῦ ἀνέμου xci ὃ ἄνεμος, ἀλλὰ καὶ ἀΐτης ὃ ἐρώμενος κατὰ τοὺς
παλαιοὺς, διὰ τοῦ ἰῶτα. ὃ εἰςπνέων ὡς χαὶ προεγράφη, τῷ ἔρωτυν τὸν ἐράψαμε εἰρπνεῖται γάρ
20 φασι τῆς μορφῆς τι καὶ τῆς ὥρας. ὅϑεν καὶ εἰςπνῆλαι διὰ διχρόνου ἢ ἢ ἐν τῷ ἡ; “παρὰ ““άκωσιν ot
égaor αἰ. ὅτι δὲ ἀΐτης ὁ ἐρώμενος zc διὰ διφϑόγγου γράφεται, οὐχ ἔστιν ἀμφιβαλεῖν. ix δὲ τοῦ ῥηϑέν- 3o
τος (0, AC ἀήσυρον τὸ χοῦφον. Ov. zc παρ᾽ «Αἰσχύλῳ μύρμηκες ἀήσυροι. ( Vers. 480.) Τὸ δὲ
φαέϑων, καιρίως πρόσχειται. βάλλει μὲν γὰρ xci τοὺς τοιούτους ϑάμνους ἥλιος, πλὴν οὐ φαέϑων,
ὥσπερ καὶ ὄμιβοος, περᾷ μὲν οὐ διαμπερὲς δέ. ( Vera. 481.) Τὸ δὲ ἀλλήλοις ἐπαμοιβαδὶς, πιϑανεύε-
ται τὴν τῶν 'ϑάμνων πυχνότητα. ἐπιπεπλεγμένοι γὰρ ἀλλήλοις, ἐπιμᾷλλον πυχνοῦνται. αἴτιον δὲ τῆς
τοιαύτης ἐπιπλοκῆς, τὸ ἐξομόϑεν πεφρυχέναι ὡς εἴρηται. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τὲ ποιητιχὸν μὲν, τὸ ἀμοιβαδὶς
χαϑὰ χαὶ τὰ ἐπαμοιβὰ ἱμάτια. κοινὸν δὲ, τὸ ἀμοιβαδόν. καὶ ὅτι οὐ ταυτὸν, ἀλλήλοις εἰπεῖν καὶ éav-
τοῖς. τὸ μὲν γὰρ ἑαυτοὺς ὥς φασιν οἱ παλαιοὶ, ἐπὶ τῶν xa αὑτὰ λεγομένων τέϑειται. οἷον. Aag καὶ
ΜΜενοιχεύς φασιν ὃ Κρέοντος; ἑαυτοὺς ἀνεῖλον. ἤγουν ἑκάτερος ἑαυτόν. τὸ δὲ ἀλλήλους, ἐπί τινων
συμπεπλεγμένων κεῖται. οἷον. οἱ τοῦ Οἰδίποδος παῖδες ἀλλήλους ἀπέκτειναν. ἤτοι ἕτερος τὸν ἕτε-
ρον. Μένανδρος οὖν φασιν ἁμαρτάνει λέγων, οὐκ ἠρχέσαμεν ἑαυτοῖς. ἐχρὴν γὰρ, ᾿ ἀλλήλοις εἰπεῖν. 40
(Vers. 482.) Τὸ δὲ ἐπαμήσατο χερσὶ φίλῃσιν, ἀντὶ τοῦ συνέλεξεν. ἐκ μεταιρορᾶς τῶν ἀμώντων, οὕτω
30 χαὶ κόνιν τις ἐπαμᾶται χερσὶ καὶ “τέφραν. κεῖται δὲ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι ἡ λέξις. φέρεται δὲ αὐτῆς χρῆσις καὶ
ἐν τῷ συμβολικῷ τοῦ ἹἹπποχράτους, τοιαύτη. δοκὸς ἐπὶ στέγει. τεϑησομένη, κακόν. τεϊλεῖσα γὰρ γῆν
ἐπαμᾶται. ὃ ἐστι συνάγει. τοιαῦτα γὰρ τὰ λεγό ὀμενα δώματα ὡς xci νῦν φαίνεται. δηλοῖ δὲ τὸ ἐχτεύϑευ-
μένον ἱπποκχράτειον ῥητὸν, ὡς ἰατρῷ ἀπιόντι ἔς τινα δεινῶς ἀῤῥωστοῦντα, χαχοῦ σύμβολόν ἐστι τὸ
ἅμα ἰδεῖν δοχὸν ἐτευτείθεμεοινγον. οεεναι σεν διύμεευς, σημαίνειν γὰρ ἡ ϑέα, ὅτι ταφήσεται ὕσον ov ἤδη 241

Po HII. E Vs 484—493. 233

ὃ ἐπισχερϑησόμενος, καὶ οὕτω καλυφϑήσεται χώματι, καϑὰ μιχρὸν ὅσον χαὶ ἡ εἰρημένη δοκός, τὸ δὲ
χερσὶ φίλῃσι καὶ τὸ, φύλλων γὰρ ἔην χύσις, δοκεῖ παρηχεῖν κατὰ τό, Φυλέα φίλον μαχάρεσσι ϑεοῖς.

- - » - ἐὉ- , - - Te ,
ὁποῖα τοιαῦτα ἐν roig ἑξῆς που ἐκτεϑήσεται. μάλιστα δὲ τοῦτο ἐμφανὲς ἐν τῷ, εὗδον ἐν φύλλοισι φίλον

, τ M , 3 -- , »6r D ,
τετιημιένος ἦτορ. (Vers. 485.) Τὸ δὲ χαλεπαίνειν, ἀφελῶς καὶ γλυχέως ἐῤῥέϑη ἐπὶ χειμερίας ὥρας.

» πρό MN VY . ^ ; , , EL 3 , :
ὡς εἴπερ xc αὐτὴ ἔμψυχος ἦν, (Vers. 487.) Τὸ δὲ χύσιν ἐπεχεύατο, ἐτυῤιδλογικῶς ἐστι τρύπος. δὶς
δὲ εἶπε τὸ, φύλλων χύσις, διὰ τὸ καίριον. τῶν λέξεων. (Vers. 488.) Ὅτι τὴν ἐν τοῖς ῥηϑεῖσι φύλλοις

, «ὦ , ' . - 5 p c Σ - - , € «
κατάχρυψιν τοῦ Ὀδυσσέως διὰ παραβολικῆς ἐνεργείας ὃ ποιητὴς διαζωγραφῶν, φησίν. ὡς δ᾽ ὅτε τις

5^ CON ἃ , , ἐν ἣν - Σ ^ , , » , * 5j
δαλὸν σποδιῇ ἐνέκρυψε μελαίνῃ ἀγροῦ ἐπ᾽ ἐσχατιῆς, X) μὴ παρα γείτονες αλλοι, σπέρμα πυρὸς σώζων áo

ἵνα μή ποϑὲν ἄλλοϑεν αὔοι, ὡς Ὀδυσσεὺς φύλλοισι καλύψατο. καὶ ἔστιν ἀστεία ἡ παραβολή. τὸν γὰρ,
ἤδη λειποψυχοῦντα καὶ βραχὺ ἔχοντα τὸ ζωτικὸν καὶ οἷον σβεννύμενον, ζωπύρῳ εἰχάζει καὶ σπινϑῆρι
τῷ κατὰ σποδίαν. ἐξ οὗ οἷα καὶ σπέρματος, πολὺ καρπούμεϑια πῦρ. «Αἰσχύλος δὲ Προμηϑεῖ, τὸ τοιοῦ-
τον xci πυρὸς εἶπε πηγήν. ὡς οἷον ἀρχήν. καλῶς δὲ οὐ σπινϑῆρα ἤ τι τοιοῦτον εἶπεν ὃ ποιητὴς τὸ ἐν τῇ
σποδιᾷ χρυπτόμενον ἀλλὰ δαλὸν, διὰ τὸ σεμνότερον, ἵνα μὴ τοιαύτῃ TU λέξει κατασμιχρύνῃ τὸν ἐν
τοῖς φύλλοις ἥρωα. Πεῤιεχτικὴ δέ τις λέξις ἡ σποδιὰ καϑὰ καὶ ἀχυρμιά. εἰ δὲ μὴ χαταχύρως βαϑὺ
τὸ τῆς σποδιᾶς μέλαν, ὕμως δοχεῖ χαὶ τὰ τερρρώδη καὶ τὰ φαιὰ, ὑπὸ τὸ μέλαν ἀνάγεσθαι. οὕτω δὲ γενι-
κῶς χαὶ γῆ μέλαινα λέγεται, καὶ αἷμα μέλαν τὸ καὶ ἐρυϑρόν. ὁμοίως δὲ καὶ οἶνος μέλας. καὶ ὕδωρ δὲ
μέλαν τὸ xar ἄλλον λόγον, λευχόν. (Vers. 489.) Τὸ δὲ ᾧ μὴ πάρα γείτονες ἄλλοι, πρὸς πιϑανό-
τητα παραβολικὴν κεῖται. οἱ γὰρ τοιοῦτοι ζωπυροῦσιν ἀναγκαίως τὴν χρύψιν τοῦ δαλοῦ. ἴσως δὲ διὰ
τοὺς τοιούτους, καὶ σπέρμα ἔφη πυρὸς τὸ ζώπυρον. ἀγροτιχὸν γὰρ J, τῶν σπερμάτων σύγχρυψις.

(Vers. 490.) Τὸ. δὲ σπέρμα πυρὸς σώζων ἵνα μή ποϑὲν ἄλλοϑεν αὔοι, κἐχρησίμευσέ τινι τῶν χαϑ' 5o

ἡμᾶς διδασχάλων, εἰς εὐχὴν τὴν περὶ τοῦ μαϑητοῦ ἰϑαγενοῦς. εὐξαμένῳ συντηρεῖσϑϑαι αὐτῷ οἰχείους
μαϑητὰς ἵνα μὴ ἀλλοτρίων χρήζοι ποϑέν. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ὥσπερ ἐνταῦϑα τροπιχῶς ἐῤῥέϑη σπέρμα
πυρὸς, οὕτω τέτραπται καὶ τὸ σπερμολογεῖν, ἐπὲ τῶν ἀλοζονευομένων ἀμεϑόδως ἐπὶ μαϑήμασιν ἔχ τι-
vov παραχουσμάτων, καϑὰ ἐμφαίνειν Εὔπολις λέγεται τὸν φυσικὸν Πρωταγόραν διαχωμῳδῶν ἐν τῷ,
ὃς ἀλαζονεύεται μὲν ἀλιτήριος περὶ τῶν μετεώρων, τὰ δὲ χϑαμᾶϑεν ἐσϑίει. 0 δὲ κυρίως φασὶ σπερμολό-
γος καὶ σπερμονόμος, εἶδός ἐστιν ὀρνέου λωβώμενον τὰ σπέρματα. ἐξ οὗ οἱ ᾿“ττικοὺὶ σπερμολόγους ἐκάλουν
τοὺς περὶ ἐμπόρια καὶ ἀγορὰς διατρίβοντας, διὰ τὸ ἀναλέγεσϑαι τὰ ἐκ τῶν «φορτίων φασὶν ἀποῤῥέοντᾳ
καὶ διαζῆν. ἐκ τούτων δὲ, τὴν αὐτὴν ἐλάγχανον κλῆσιν, καὶ οἱ οὐδενὸς λόγου ἄξιοι. lev δὲ κυρίως,
τὸ καίειν, ὕὅϑεν καὶ βάναυσος ὃ cov τὸν ἐν ἄλλοις ῥηθέντα βαῦνον. ἐξ οὗ καὶ 0 κρίβανος. ἵνα ἢ
βαύνασος, χαὶ δι᾽ εὐφωνίαν, βάναυσος. ix δὲ τοῦ τοιούτου αὔειν, καὶ αὖον φασὶ, τὸ zelv χαὶ ἀφϑὲν
ξύλον. χαὶ τὸ ὀπτῆσαι. ἐξαῦσαι. Πλάτων ἑορταῖς. ὃ δὲ, τὸν ἐγχέφαλόν τις ἐξαύσας, καταπίνει, ἐχεῖς-

Ütv δὲ xci αὐστηρὸν, τὸ ξηρὸν χαὶ αὐχμηρόν, λέγει δὲ "χαὶ ᾿“λχμάν. τὰν μοῦσαν καταύσεις. ἀντὶ θο

τοῦ ἀφανίσεις, εἰ δὲ τὸ μὲν αὖσαι δασύνεται φασὶ τὸ δὲ καταῦσαι τνιλῶς προιξέρεται, πολλὰ καὶ οὕτως
ἐχφέρουσιν οἱ Arrixot. Ὅτι δὲ τὸ αὕειν δασύνεται, προδεδήλωται. ὡς δηλοῖ χαὶ τὸ ἀπαφαυαίνειν παρὰ
τῷ κωμιχῷ. δῆλον δὲ Ort αὖσαι χατὰ τοὺς παλαιοὺς, καὶ τὸ ϑιγεῖν καὶ ἔψασϑαι. ὅϑεν xal χραῦσαι
τὸ τοῦ χροὺς αὖσαι. ἀπὸ δὲ τοῦ ἱτέρου αὔειν, καὶ πυραύστης. ζωύφιον πτηνὸν ἐναλλόμενον τῷ φωτὶ

“ «ὦ , [I * , Mes; - D * v. , , H , 1 548
“αὶ Dov καταχαιόμενον, ὅϑεν χαὶ παροιμία ἐπὶ τῶν ἑχοντὶ καὶ ῥᾳδίως ϑνησχκόντων, τὸ, πυραύστου] ὁ

μόρος. ἐχεῖίγεν δὲ καὶ πύραυνος κατὰ τοὺς παλαιοὺς, ὁ πῦρ "ivevoutvog, (Vers. 488,) Τὸ δὲ ἐγκρύ-
Ψ τ B » , , à D * τ - , ^ *
"rtv δαλὸν σποδιᾷ χαὶ τὸ, Ὀδυσσέα φύλλοις καλύψασϑαι, ταυτὸν εἰναι δηλοῖ τὸ χρύψιαι καὶ τὸ

4o καλύψαι. δῆλον δὲ xci ὡς 0 τοῦ Ὁμηρικοῦ ἐγχρύπτειν, ὃ ἐγκρυφίας ἄρτος παρῆχται, (Ν᾽ ἐνδ, 495.)

Ὅτι ἔπαινος ὕπνου τὸ, ὕπνον im ὄμμασι χεῦεν ἵνα μιν παύσειε τάχιστα δυσπονέος καμάτοιο qiia

βλεροφ ἀμφιχαλύψας. σωματιχῶς δὲ ἐπὶ ὕπνου ἐτέϑη τὸ, ἀμφιχαλύψας βλέφαρα. ὀφϑαλμὸς μὲν

ye βλεφάρυ.- νχαλύπτεται. βλέφαρα δὲ ὕπνῳ ἐπιπεπτωχότι αὐτοῖς, σωματοειδῶς μυϑικώτερον. δύνα-

puo δὲ τὸ, βλέραρα ἄμιριμαλύψμας, γνοηϑῆναι καὶ ἀντὶ τοῦ, κάλυμμα τοῖς ὀφϑαλμοῖς τὰ βλέφαρα

ϑέμενος. Yen 495.) Li δὲ δυσπονέος καμάτοιο παύει ὃ ὕπνος, εὐφυῶς ἄρα ἐτυμολογοῦσιν αὐτὸν

τινὲς, παρὰ τὸ λύειν πόνους ἵνα ü λύπονός τις χαὶ ἀφαιρέσει καὶ συγχκοπῇ, ὕπνος. εὐϑεῖα δὲ τοῦ δυσ-
CoxwzxT. r5 Opvss. To. I. pos σε

234 PA"POIZAIA Z' VWVs1—a2.

πονέος ἀσυνήϑης, ὃ δυσπονής. ὡμοίωται δὲ πρὸς τὸ ἀτερπής. ὡς γὰρ ἄτερπος ἀτερπὴς, οὕτω xci
δύσπονος δυσπονής. TquoUrov δὲ xci τὸ πρὸ ὀλίγων ἄελπος ἀελπής. "m
2
10

PI. 0390. E Σοῦ δ. ΟἿ Τὰ GÀ (usu Mud
PUICGDQ'IT DA4 2

᾿ϑηνᾷ ἐπιστᾶσα ὄναρ Nevovxce τὴ Ahxwoov ϑυγατρὶ κελεύει αὐτῇ τὴν ἐσϑῆτα ἐπὶ ποταμὸν
ἀγαγούσῃ πλύνειν, πλησίον y& αὐτῇ εἰναι τὸν γάμον. ἡ δὲ, τὸ χελευσϑὲν ποιεῖ. ἔπειτα παίζει μετὰ
τῶν ϑεραπαίνων. ἀκούσας δ᾽ αὐτῶν ὁ ᾽Οδυσσεὺς ἐξυπνίζεται, καὶ δεηϑεὶς Navoixaag ἐσϑῆτα καὶ τρο-
qv παρ᾽ αὐτῆς λαβὼν ἕπεται αὐτῇ εἰς τὴν πόλιν.
20
O4YXXEIAEX Z OMHPOY PAWDOIAIA.

Ὅτι Ὀδυσσέως μὲν ἄφιξις εἰς Φαίακας, ἡ ζῆτα ῥαψῳδία ἐπιγέγραπται. πλάττει δ᾽ ἐνταῦϑα ὃ mouj- 10
τὴς τὴν βασιλικὴν ϑυγατέραν “Ναυσικάαν γενομένην ἐπὶ αν; ἀγαϑῷ τοῦ Ὀδυσσέως, οὐχ ἄνευ A07-

30 νᾶς. xci ἔστιν εἰπεῖν οὐχ ἀφυῶς τὸν Οδυσσέα ὥσπερ φιλλογύναιον διὰ τὴν ἄλοχον ἸΠηρελόπην, o οὕτως
ἄλλον τρόπον. γυναικοφίλαν, ὡς τοιούτοις προσώποις φιλούμενον, καὶ ὑπ᾿ αὐτῶν ὠφελούμενον. οὐ
μόνον γὰρ πρὸς αὐτοῦ ἐστι Κίρκη uci Καλυψὼ ἐρωτικῶς, ἀλλὰ καὶ ἡ ᾿ϑηνᾷ τρόπον ἕτερον κηδεμονυ-
κῶς, διὰ τὸ χαίρειν τῷ ὁμοίῳ οἷα συνετῷ καὶ σοφῷ. ἔχει δέ τι καὶ τῆς ᾿Βλένης ἐν Τροίᾳ ἀπονάμενος
ὁ Ὀδυσσεύς. καὶ νῦν δὲ, εἰς τὰ μέγιστα συντελέσει αὐτῷ ἡ Ναυσιχάα ὡς φανήσεται. ἡ δὲ ΤΠ νελόπη
ὅτι ἔπαϑλον αὐτῷ κεῖται τῶν μυρίων ἀγώνων, ἐκδηλότατον. (Vers. 2.) Ὅτι συλληπτιχὸν ἐνταῦϑα

4o “σχῆμα τὸ, καϑεῦδε πολύτλας Ὀδυσσεὺς, ὕπνῳ xc καμάτῳ ἀρημένος, καμάτου γὰρ βλάπτοντος, ὃ δὲ,
συνέβαλε χαὶ τὸν ὕπνον ὡς τοιοῦτον. τινὲς δὲ, στίξαντες τελείαν ἐν τῷ ὕπνῳ, φασὶν ὡς ἐχάϑευδεν
ὑπνῶν καί τοι καμάτῳ παρεϑείς. ἕτεροι δὲ δασύναντες τὸ ἁρημένος, νοοῦσιν ἀντὶ τοῦ, ὕπνῳ καὶ κα- 30
μάτῳ χεχρατημένος. “Πάνυ δὲ προσφυῶς ἐνταῦϑα ( Vers. 3. ) πολύτλαν i ἔφη τὸν τοσαῦτα χαχὰ τλάντα 343
προσεχῶς Ὀδυσσέα. ἵνα λέγῃ ὡς ὃ πολλὰ τλὰς, μόλις νῦν ὑπνῶν ἀναπαύεται. Διατί δὲ τὸ καϑεῦδε

50 προπερισπᾶται, Ἀὲν ἄλλοις εἴρηται. Ὅτι τῇ φρονήσει ᾿Αϑηνᾷ τὰ κατὰ τὴν ῥηθεῖσαν Ναυσικάαν ὃ
ποιητὴς ἀνατίϑησιν, ὡς πάνυ σοφῶς αὐτὸς xci συνετώτατα τὸ τοιοῦτον πλάσμα μεταχειρισάμενος.
ἢν μὲν γὰρ αὐτῷ χαὶ ἄλλως πὼς ἐνδῦσαι τὸν γυμνὸν Ὀδυσσέα ἐν τῇ ἐσχατιᾷ, διὰ ὑλοτόμου τυχὸν ἢ
ἀγρότου ἢ EDS : ἢ ὁπωσοῦν ἑτέρως. ὃ δὲ, τὸ ἐνδοξότατον ἐπελέξατο, τὸ διὰ τῆς βασιλικῆς νεάνιδος
τοῦτο ποιῆσαι. ὑφ᾽ ἧς καὶ εἰς τὰ βασίλια δώματα ποδηγηϑήσεται. xci οὕτω τὸ πλάσμα εὐοδώτερον

θο ἔσται καὶ πιϑανώτερον. ἔσται δὲ ἣ τῆς κα V Ὅμηρον ᾿4ϑηνᾶς μέϑοδος, ὄνειρος ἐρεϑίζων εἰς ἔργα τὴν
Ναυσικάαν ὡς ἐν τοῖς ἐφεξῆς δηλωϑήσεται.

(Vers. 4.) Ὅτι οἱ Φαίακες πρὶν μέν ποτ᾿ αἴνεον ἐν εὐρυχόρῳ Ὕπε ££], ἀ) χοῦ: Κυχλώπων, ἀνδρῶν ὑ vazt- 3o
1549onvogeóvrov. ot σφεας σινέσκοντο. βίη δὲ φέρτεροι ἦσαν. ἔνϑεν “ἀναστήσας, ἄγε ΝΝαυσίϑοος ϑεοειδής.
εἶσεν δ᾽ ἐν Σχερίη; ὃ ἑχὰς ἀνδρῶν ἀλφηστάων. ἀμφὶ δὲ τεῖχος ἔλασσε πόλει καὶ ἐδείματο οἴχους. καὶ γηοὺς
ποίησε ϑεῶν, καὶ ἐδάσσατ'᾽ & ἀρούρας. ἀλλ ὃ μὲν, ἤδη Κηρὶ δαμεὶς, ᾿Αἰδόςδε βεβήκει. ᾿Δλκίνοος δὲ τότ᾽ ἦρχε.
(Vers. 2.) ϑεῶν ἄπο μήδεα εἰδώς. ἤγουν ϑεύόσοφος. χαὶ νῦν μὲν, ἁπλῶς οὕτω Ναυσιϑόου xci ᾿4λχινόου
ἐμνήσϑη. προϊὼν δὲ, γενεαλ ᾿ογήσει ἀχριβέστερον. καταμερίσας καὶ τὴν ἱστορίαν ταύτην διὰ ποικιλίαν,

10 τύποὶς διαφόροις. (Vers. 1.) Ὅρα "δὲ c ὡς κοιμίσας τὸν Ὀδυσσέα μετὰ τὸν οὕτω πολὺν κίνδυνον εἶτα τῶν
ἐφ ἑξῆς γινόμενος, ἱστορίαν παρενέπλ tEcv, οὐχ ἀναγκαίαν μὲν ἄλλως j ὅμως δὲ γοργῶς ποιχίλλουσαν καὶ
ἐξαιροῦσαν τὸ τῆς γραφῆς μογνοειδές. ἔστι δὲ καὶ χρήσιμος 7 ἱστορία xci ἀξία aA ( Vers, 4.)

Tiv δὲ ῥηθεῖσαν Ὑπέρειαν, πόλιν Σικελίας τινές φασι τὴν ὕστερον Καμαρίναν. οἱ δὲ, νῆσον πλη-
σίον τῆς τῶν Κυχλώπων χώρας. εἰ δὲ καὶ εὐρύχορος αὕτη οἶδεν ἡ Ἱθμηρικὴ "Μοῦσα. E δὲ παρ᾽ Ὁμήρῳ 4o
εὐρύχορος, συστέλλει τὴν παραλήγουσαν. ἔνϑα δηλαδὴ ἔστιν εὐρὺ χορεύειν. ive ἢ χώρας εὐδαίμονος

PATDPIOIAIA Z Vs5—a2a5 - 235

ἐπίϑετον τὸ οὕτως εὐρύχορον. τὸ δέ γε παρὰ τοῖς ὕστερον εὐρύχορον, πλάτος μόνον χώρας δηλοῖ.
(Vers. 5.) Σημείωσαι δὲ ὅτε οὐ συντρέχειν δοχοῦσι τῷ ποιητῇ οἱ τὴν Ὑπέρειαν νῆσον. λέγοντες. πῶς γὰρ
ἂν νησιῶται ὄντες οἱ ἐν αὐτῇ, ὑπὸ Κυκλώπων ἐβλάπτοντο οἷς γῆες οὐκ ἦσαν κατὰ τὴν ἹὉμηρικὴν ἱστο-
ρίαν; ἐν δὲ τῷ, ἀγχοῦ, Κυκλώπων, ϑεωρεῖταί τι ἀστεῖον. τό δέ ἐστιν, ὡς ἀγχίϑεοι ὄντες οἱ Φαίακες,
χαλῶς ἔφυγον τὸ ἀγχοῦ Κυκλώπων εἶναι τῶν κἀϑεμίστων. οἵ καὶ ὡς ὑπερήνορες ἦσαν, δηλώσει τὰ ἐφε- 20
Bis. ( Vers. 6.) Τὸ δὲ οἱ σφέας σινέσχοντο, ἀσαφὲς uiv χατὰ τὸ, τίνες τίνας ἐσίνοντο. ἐχ δὲ τοῦ
ὑπερηνορεόντων δῆλον ὡς οἱ Κύχλωπες τοὺς Φαίακας ἐλύπουν. ὑπερηνορεόντων γὰρ ἀνδρῶν τὸ οὕτω
ποιεῖν. “λον δὲ ἐκ τοῦ σινέσχοντο, ὅτι δύνανται σίντιες καὶ σίνται λέγεσϑαι καὶ οἱ Κύκλωπες. ὃ δὴ
οὐ λῃστῶν μόνον χλῆσις, ἀλλὰ καὶ κλεπτῶν. ὡς δηλοῖ καὶ Ὁππιανὸς ἐν τῷ, σίντῃσι μέγαν πόνον, ὅ
244 ἐστι τοῖς κλέπταις. Τὸ δὲ βίη δὲ φέρτεροι ἦσαν, μαλϑακοὺς ἐμφαίνει τοὺς Φαίακας εἶναι τὰ εἰς μάχην,
ἐπεὶ καὶ τοιοῦτοι οἱ ἐν τρυφαῖς. ( Vers. 7.) Τὸ δὲ ἀναστήσας, νῦν μὲν, ἀντὶ τοῦ ἀπαναστήσας, μετοι-
κίσας. δηλοῖ δέ ποτε καὶ τὸ ἁπλῶς ἀναστατῶσαι. (Vers. 8.) Τὸ δὲ εἷσεν iy Σχερίῃ, ἀντὶ τοῦ, ἵδρυ-
σεν. ἀπὸ τοῦ ἕω ἐξ οὗ χαὶ τὸ ἕξω χαὶ τὸ ἕδος. περὶ δὲ Σχερίης ἐ ἐγράφη οὗ πρὸ πολλῶν" ἀλλαχοῦ δὲ,
χαὶ περὶ ἀλφηστῶν ἀνδρῶν. Τὸ δὲ ἑκὰς ἀνδρῶν ἀλφηστάων, ἐχτοπισμόν τινὰ τῆς Σ;,χερίας παραλαλεῖ
ὡς εἴπερ μὴ ἦν ἡ νῦν Κέρκυρα ἡ γνωριζομένη, ἀλλά τις ἄγνωστος κατὰ τὴν ᾿Ωγυγίαν. Ὅτι δὲ τοιοῦτόν
τι βούλεται καὶ περὶ τῆς φαιακικῆς “ΣΣχερίας ὃ ποιητὴς, ἐν τοῖς ἐφεξῆς δηλωϑήσεται σαφέστερον. ὕς γε,
φασὶν, οὐδὲ ὠνόμασε Κέρκυραν τὴν Xycoiav, ἵνα μὴ ἐλέγχοιτο ὑᾳ" δίως Ore τῆς καϑ' ἡμᾶς οἰχουμένης 30
ἔξω πλάττει αὐτήν. (Vers. 9.) “Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτι ἐν μὲν ᾿Ιλιάδι πόλεως ἀφανισμὸν ἐξέφρασεν ἐν
δυσὶν ἔπεσιν. ἐνταῦϊϑα δὲ, τοὐναντίον ἐν διστίχῳ φράσει πόλεως ἐδήλωσε κατασχευὴν ἐντελῆ. εἰπών.
20 ἀμφὶ δὲ τεῖχος ἔλασσε πόλει καὶ ἑξῆς ὡς προσεχῶς γέγραπται. ἴΕνϑα ὅρα τήν τε ἐν τοῖς ῥήμασι καίριον
εὐπορίαν, καὶ τὴν τῶν λέξεων ὁμοιοχαταληξίαν καϑ' ὑπαλλαγὴν, τὸ ἔλασε καὶ ἐποίησε. καὶ τὰ ὑποτε-
ταγμένα τούτοις, τὸ ἐδείματο καὶ ἐδάσσατο. ἔστι δὲ τὸ ἤλασεν, ἀντὶ τοῦ περιέτεινε. μετενεχϑὲν ἀπὸ
τοῦ ἐλαυνομένου ἵππου ἢ σιδήρου. (Vers. 10.) T0 δὲ ἐδάσσατο ἀρούρας, ἀνάδασμον γῆς εἰπεῖν ἐχο-
ρήγησε τοῖς ὕστερον. (Vers. 12.) Τὸ 02 ϑεοῦ ἄπο μήδεα εἰδὼς ὥσπερ καὶ τὸ ϑεοειδὴς, ϑείου τινός
καὶ σοφοῦ ἀνδρὸς ἔπαινός ἐστιν. ( Vers, 15.) Ὅτι κυριολεκτῶν καὶ ἐνταῦϑα τὸν ϑάλαμον ὃς ἣν κοι-
τὼν ἐνδοτάτω, φησί. βῆ δ᾽ (uev ἐς ϑάλαμον πολυδαίδαλον ᾧ ἔνι κούρη κοιμᾶτο. 1; τοῦ ᾿“λκινόου δη-
λαδὴ ϑυγάτηρ. ἣν καὶ ἀϑανάτῃσι φυὴν καὶ εἶδος ὁμοίαν ἱστορεῖ. (Vers. 18.) ἐπαινῶν καὶ τὰς παρ᾽
αὐτῇ ἀμφιπόλους, ἐν οἷς φησί. πὰρ δὲ δύ᾽ ἀμφίπολοι Χαρίτων ἄπο κάλλος ἔχουσαι 0 ἐστι χαλαὶ καὶ οὐ
δουλοπρεπεῖς , ara oit ἢ ἤσαν ἐκάκεῤθεν. (Vers. 19. ) ϑύραι δ᾽ ἐπέχειντο φαειναί. 0 ἐστι κεκλεισμέ-
30 ναι ἦσαν. ἐφάνη γὰρ ἀλλαχοῦ, Ἀἀναχλίνειν τὸ ἀνοίγειν, ὡς τὸ, ἀνακλῖναι πυκινὸν νέφος. ᾧ ἀχόλου- 4o
Xov ἐπὶ τοῦ χλείειν, τὸ ἐπικεῖσθαι καὶ τὸ ἐπιϑεῖναι. διὸ ἔφη ἐκεῖ Ὅμηρος, ἀνακλῖναι πυχινὸν végog
ἠδ᾽ ἐπιϑεῖναι. (Vers. 19.) '"Iartov δὲ ὅτι προϊὼν ὃ ποιητὴς ἐπὶ πλέον σεμνυνεῖ καὶ τὴν δέσποιναν καὶ
τὰς ἀμφιπόλους. αὐτὰς μὲν, διὰ τοῦ Ὀδυσσέως νύμφαις ἀγρονόμοις εἰχάσας. τὴν δὲ νεᾶνιν, ᾿Αρτέμιδι
κυνηγετούση. TO? ἀμφίπολοι σταϑϑμοῖὲν ἑκάτερϑϑεν 0 ἐστιν ἑκάτερωϑεν τῶν παραστάδων, ἐκ τῆς ἃ ῥαψῳ-
δίας παρείλκυσται. ἔνϑϑα κεῖται τὸ, ἀμφίπολος ἑχκάτερϑεν παρέστη. Τὺ δὲ σχῆμα τοῦ, Χαρίτων ἄπο κάλ-
Aog ἔχουσαι, ὅμοιον τῷ, ϑεῶν ἄπο μήδεα εἰδώς. (Vers. 20.) Ὅτι τὸ, ἡ δὲ ἀνέμου ὡς πνοιὴ ἐπέσσυτο δέιι-
τ wur κούρης, στῆ δ᾽ ἂρ ὑπὲρ κεφαλῆς καί μιν πρὸς μῦϑον ἔειπε. λέγεται μὲν περὶ τῆς ὀνειροποιουμέ-
νης 4“ϑηνᾶς. δύναται δέ ποτε παρῳδηϑῆναν. καὶ εἴς τινὰ ταχυτάτην ὁδόν. ( Vers. 24.) oréov δὲ ὡς καὶ
τῇ Ναυσικάᾳ ὄνειρος ἐπιφαίνεται ἐναργὴς 0 ἐστιν αὐτόχρημα ὅραμα, περὶ ὄρϑρον, ὕτε μάλιστα, ot
40 ὄνειροι δοκοῦσιν ἀληϑεύ εἰν ὡς καὶ ἀλλαχοῦ φαίνεται. ἐρεῖ γοῦν, ὡς αὐτίχα μετα τὸν ὄνειρον ἠὼς ἦλ-
2m ἐύϑρονος, 1j μὲν ἔγειρεν. ἄφαρ δ᾽ ἀπεϑαύμασ' ὄνειρον. ὁμοιοῦται δὲ ὥσπερ ὁ ἐν ᾿Ιλιάδιε βασιλικὸς
ὄνειρος Ὑελουμένῳ προσώπῳ τῷ Νέστορι, καὶ πρὸ τούτων δὲ ὁ τῆς Πηλνελό ὑπῆς, γυναιχὶ συγγενεῖ, οὕτω 50
καὶ ὃ παρὼν, χυύρῃ τινὶ, ἢ ὁμηλίχη μὲν ἣν τῇ νεάνιδι ( Vers. 23.) κεχάριστο δὲ ϑυμῷ. ἤγουν ἐζιλεῖτο
αὐτῇ: χατὰ τὸ, Νεστορίδι τῷ μῷ κεχαρισμένε ϑυμῷ. εἰ δὲ ἐριλεῖτο ἡ τοιαύτη κόρη τῇ βασιλίδι, πιϑα-
νῶς ἄρα χαὶ ἀνειδωλοποιεῖτο ἐν ὕπνοις. λέγει δὲ (Vers. 25.) τὸ ᾿ῥηϑὲν ὅραμα παραινετιχῶς, ὅσα ἄν
τις ὀνειδίσῃ εὐγενεῖ παρϑένῳ μεϑήμονι, ὅ ἐστιν ἀμελούσῃ τῶν E οἴκου, εἰσὶ δὲ ἐχεῖνα τοιαῦτα. τί νύ
82

236 3 PACPIAIA Z Vs28—745.

σὲ ὧδε μεϑήμονα γείνατο μήτηρ; ἑἵματα μέντοι χεῖται ἀχηδέα σιγαλόεντα, σοὶ δὲ γάμος σχεδόν ἔστιν.
ἵνα χρὴ καλὰ μὲν αὐτὴν ἕννυσϑαι. τὰ δὲ, ( Vers. 28.) τοῖσι παρασχεῖν οἵ ze 6 ἄγωνται, ἔϑος γάρ φα-
σιν ἣν, Ts νύμφας τοῖς τοῦ νυμφίου, ἐσϑῆτας ἐν τῷ τοῦ γάμου καιρῷ χαρίξεσϑαι. εἶτα (Vers. 29.)
καὶ τὸ χρήσιμον τῆς τοιαύτης ἐπιμελείας ὃ 0 ὄνειρος ἐκτιϑεὶς, λέγει ἐ éx γάρ TÓL τούτων γάτις ἀνϑρώπους
ἀναβαίνει ἐσϑλή. “χαίρουσι δὲ πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ. εἶτα ἴομεν φησὶ πλυνέουσαι dw ἠοῖ φαινο-
μένῃφι. καίτοι ἐγὼ συνέριϑος (Vers. $4.) 6 ic ἕψομαι. δι᾿ ἔργου τάχος. ἐπεὶ οὔτοι ἔτι δὴν παρϑένος
ἔσσεαι. ἤδη γάρ σε, μυῶνται ἀριστῆες κατὰ δῆμον ὅϑι TOL γένος ἐστὶ χαὶ αὐτῇ. τοῦτο δὲ, πρὸς εὖ-
γενὴ παρϑένον πρέπει ῥηϑῆναι. ( Vers. γά.) καὶ ποιήσει οὕτως ἡ «Ναυσιχάα διδοῦσα ἑαυτὴν εἰς ὕπερε-

60 σίαν εὐτελῆ κατὰ ἡρωϊχὴν ἀφέλε τῶν χαὶ ἁπλότητα, δι᾿ ἣν "καὶ ψυχρολουτεῖ ἐν τοῖς ἑξῆς. καὶ φέρει ἐκ
ἡγαλάμου ἐσθῆτα φαεινην. καὶ κατατίϑησιν ἐ ex ἀπήνης. χαὶ μάστιγα καὶ ἡνίον λα βοῦσω, μαστίζει τὰς 10
ἡμιόνους. καὶ ἐν τῷ ἐκ τοῦ ποταμοῦ ἐπανιέναι ζεύξασω τὰς ἡμιόνους, πτύσσει τὰ εἵματα. καὶ τοιαῦτα
μὲν ταῦτα. CVers. 26.) Σιγαλύεντα δὲ Since εἴπερ. λέγει τὰ μὴ σχλ nod μηδὲ κτυποῦντα διὰ τὸ ἀντι-
τυπεῖν ἀλλὰ τὰ ἁπαλὰ, γλυκέως λέγει καὶ ἀφελῶς.. τὸ γὰρ σιγᾶν, κυρίως ἐπὶ ἐμψύχων. μᾶλλον δὲ, ἐπὶ
λογικῶν. ( Vers. 30: ) Τὸ δὲ ἐκ γάρ τοι τούτων φάτις ἀναβαίνει ἐσϑλὴ ἡ, γνωμιχὸν μὲν οὐχ ἄν εἴη, χρή-

Τόδοσιμον δὲ ἄλλως ἐστὶ τοῖς ὀτρύνουσι τινὼ εἴς τι σπουδαῖον. «(Ῥάτις δὲ, "i φήμη; ἀπὸ τοῦ πέφαται-
ὡς ἀπὸ τοῦ πέφασαι D] φάσις χαὶ ἐχ TOU πέραμαι 7 φάμα “ωρικῶς καὶ ἡ φήμη κοινῶς. To δὲ ἀναβαί-
γε» “ἀναστροφὴν δοκεῖ ἔχειν. re λέγῃ; ὅτι φάτις ἀνὰ τοὺς ἀνϑρώπους βαίνει. ἢ) καὶ ἄλλως, ὁμοιό-
τητά τινα ἔχει πρὺς τὸ ἀναδέδρομε. Τὺ δὲ ἐσϑλὴ, πρὸς ἀκρίβειαν λόγου κεῖται καὶ διαστολήν. ἔστν
γὰρ καὶ φάτις ἀναβαίνουσα οὐκ ἐσϑλὴ, ὥσπερ καὶ ἀοιδή, τοιαύτη δὲ ψάτις, ἡ χαίρουσιν οἱ οἰχεῖοι-
καὶ μάλιστα πατὴρ. καὶ πότνια μήτηρ. (Vers, 32) Συνέριϑος δὲ κυρίως ὥσπερ καὶ ἔριϑος, ἡ συνερ- 30
γαζομένη ἔριον. καταχρηστιχῶς δὲ, καὶ ἡ ἁπλῶς συνεργαζομένη. | ( Vers. 56.) Ὅτι ἐπίτηδες ἡ ἐν ὀνεί--
θοις αυϑικὴ Ana πλυνέουσαν τὴν βασιλικὴν παῖδα ἐς ποταμὸν προκαλεῖται: ire οὕτως ἐνδύσῃ. δι᾿
αὐτῆς ὃ ποιητὴς τὸν γεγυμνωμένον ναυαγὸν Ὀδυσσέα. διὸ αὐτὴ μὲν, συμβουλε ὑεῖ τῇ παιδὶ, ἐποτρύναι 245
AAxiroov τὸν πατέρα ἠῶϑι πρὸ, ἡμιόνους καὶ ἅμαξαν ἐφοπλίσαι. ἣ ἄγοι &v, ζῶστρά τε καὶ πέπλους
χαὶ ῥήγεα σιγαλόεντα. πολλὸν ro φησιν ἄπο πλυνοί εἰσι πόληθοει ἡ δὲ παῖς , πείϑεται. wei λαλεῖ τῷ

10 πατρὶ οὕτω. καὶ ἐκεῖνος ὑπαχούει ἐν τοῖς ἑξῆς. xal κελεύει “ἐφοπλισϑῆναι αὐτῇ ἀπήνην ὑψηλὴ jv εὔχυ-
χλον, ὑπερτερίῃ ἀραρυῖαν. χαὶ οἱ χε ἐλευσϑέντες ὁμῶς -ῷ ἐπε ίϑοντο χαὶ ὅμαξαν ἐύτροχον ἡμιονείην
ὕπλεον. ἡμιόνους δ᾽ ὕπαγον. ( Vers. 73. ) ζῦξαν δ᾽ vx ἀπήνῃ. ἤγουν ὑπέξευξαν τῇ ἀπήνῃ. ὃ ταυτόν
ἐστι τῷ, ἤγαγον ὑπὸ ζυγόν. ἐξ οὗ χαὶ ξυγῶσαι τὸ ὑπὸ ζυγὸν ἀγαγεῖν τι τῶν ὑποζυγίων. καὶ ix τούτου
ζύγωθῥον, μοχλὸς συνέχων τὰς δύο ϑύρας. ὃ καὶ oy: εὺς ἐν ᾿Ιλιάδι. ( Vers. ὅ7. ) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ταυτὸν 30
ἅμαξαν καὶ ἀπήνην εἰπεῖν. καὶ ὅτι 274 ἁπλῶς ἅμαξα ἡ τῶν ἡμιόνων, ἀλλὰ χρὴ προσχεῖσϑαι χαὶ τὸ,
ημιονεία, χαὶ ὕτι πλείων ἡ ἢ χρῆσις τοῦ ἀπήνη ἐνταῦϑα 1, ἤπερ τοῦ ἅμαξα, διὰ τὸ χαιριώτατον. ἅμαξαν
μὲν γὰρ, δὲς. λέγει. ἀπήνην δὲ, πλεονάκις. τὸ μέντοι ἅρμα, ἐπὶ ἵππων μόνων Hioc e λέγεσϑαι. Τοῦ δὲ
δὲ ἐφοπλίζειν, ἐφοπλέε ιν» ἐστὶ τὸ πρωτότυπον, καϑὰ καὶ τοῦ ἀφρίζξειν, τὸ ἀφρέειν, ὡς ᾧ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ,
φησὶ γοῦν. ἅμαξαν ὅπλεον. (Vers. 38.) Τὺ δὲ ὁ ἄγειν», οὐ κυρίως μὲν. ὕμως δὲ, ἐπὶ ἀψύχων κἀνταῦϑα
ἔϑετο. τοιαῦτα γὰρ τὰ ξῶστρα καὶ οἱ πέπλοι xcà τὰ ῥήγεα. " Eq δὲ ζῶστρα ἐνταῦϑα εἰσάπαξ, τὰ πρὸς
τὴν ζώνην ἐπιτήδεια οἷς ἔστι ζώσασϑαι. Πέπλοι δὲ καὶ νῦν dad, γυναικεῖα περιβλή ἤματα. διὸ καὶ

20 ἐπὶ γυναικῶν μόνων τὸ εὔπεπλον λέγεται. ῥήγεα δὲ, πιϑανότητος “χάριν παρείληπται, ἵνα ἐξ αὐτῶν
ἐνδύσηται ὃ ᾿Οδυσσεύς. πέπλον γὰρ οὐχ ἂν ἀμφιέσηται γυναιχιχῶς. ( Vers. 40.) IIXvvoi δὲ παρὰ μὲν
ἄλλοις, σχάφαι τινὲς χρήσιμοι πλύνειν. παρὰ δὲ Ὁμήρῳ, βόϑροι ἐ ἐν οἷς ἔπλυνον. διὸ προϊὼν φησίν’ 4o
ἐσφόρεον μέλαν ὕδωρ. στεῖβον δ᾽ ἐν βόϑροισι Pn ÜrtxvUG, ὡς ταυτόν ἐστι βόϑρους εἰπεῖν καὶ πλυ-
ψούς. ὧν ἡ χρῆσις καὶ παρὰ τῷ κομιχῷ. ( Vers. 58.) EvzvxAog δὲ ἀπήνη ὡς ὃ ποιητὴς εὐϑὺο ἑρμη-

eet, ἡ εὔτροχος ἅμαξα. ἐπεὶ καὶ κύχλα λέγονται οἱ τροχοί. ὅϑεν χαὶ κυχλήσειν ἐν 125“ δ» τὸ ἐφ᾽ ut
ξῶν ἀγαγεῖν. (V. ers. 70.) “Ὑπερτερία δὲ, τὸ ἐπικείμενον τετράγωνον πλινϑίον εῷ ἄξονι, mapa τὸ ὑπερκεῖς-
σϑαι αὐτοῦ. ἐν δὲ ᾿[λιάδι, πείρινϑε τοῦτο εἶπεν ὁ ποιητής. “Σημείωσαι δὲ ὅτι τὸ τοιοῦτον ὄνομα φέρεταί
πῶς καὶ ἕως ἄρτι, ἐϑνικοὶ γὰρ ᾿Ιταλικοὶ παραχόπτοντες βερτέρην ταύτην φασὶ κατὰ παραφϑοράν,

PA WOIA414 Z Υ͂Ξ. 537 .--- 55. 237

(Vers. 37.) Τὸ δὲ ὑπερτερίῃ ἃ ἀραρυῖαν, βούλεται δηλοῦν, ὡς εὖ ἥρμοσται ἡ ὑπερτερίη τῷ ἄξονι εἶτε χα:
ταμόνας οἱ τροχοὶ κινοῦνται", εἴτε συστρέφονται τῷ ἄξονι. ( Vers. 73. ) Τὸ δὲ δίελε χαὶ τὸ ὁπλίζε-
σϑαι, λέγοιτο à ἂν καὶ dvriéveaD at. ὡς δηλοῖ τὸ, συνέριϑος 6 Gu. ἕψομαι ὄφρα τάχιστα (Vers. 33. ) ἐντύ-
γεαι. ἐπεὶ χαὶ ἔντεα, τὰ ὕπλα, ἐξ ὧν τὸ ἐντύνεσϑαι. ( Vers, 39.) Ὅτι χρήσιμον εἰς προτροπὴν τοῦ
πλεῦσαι, ἢ ἐφ᾽ ἵππου ἢ ἁμάξης "ὁδεῦσαι, τὸ, καὶ δὲ σοὶ ὧδε πολὺ χάλλιον ἠὲ πόδεσσιν ἔρχεσϑαι. 30
᾿4ϑηνᾶ δὲ τοῦτο λέγει τῇ βασιλικῇ χόρῃ. ἔνϑα ἔστιν ἰδεῖν οὐ μόνον τὸ σεμνὸν τῆς πορείας, ἀλλὰ χαὶ
τὸ πιϑανὸν τοῦ χατὰ τὴν ἀπήνην πλάσματος. μαχρᾶς. γὰρ οὔσης τῆς ἐς τὰς nA υνοὺς ὁδοῦ πολλῶν δὲ
xci τῶν πλυϑησομένων πέπλων τὲ xcà λοιπῶν, χρεία ἣν χαὶ ἁμάξης τοιαύτης πρός TE φύρτον χαὶ πρὸς
ἔντιμον πορείαν τῆς βασιλίδος. διὸ καὶ δουλίδες αὐτῇ ἕπονται. τοῦτο δὲ, καὶ ἄλλου χάριν. ἵνα δηλαδὴ
10 παίζουσαι καὶ ἔδουσαι, ἀφυπνίσωσι τὸν Ὀδυσσέα οὗ χάριν ταῦτα. καὶ οὕτως, εἰς ἱκετείαν ἐχκαλέσων-
ται. ὅτι δὲ καὶ νῦν πρώτως 7, κόρη ἄπεισιν ἐς ποταμὸν πλυνέουσα, δηλώσει αὐτὴ uer ὀλίγα πιϑιανῶς,
εἰποῦσα τὸ, τά δ᾽ ἐμὴ φρενὶ πάντα μέμηλε. δήλη δὲ ἐν τοῖς τοιούτοις ἡ ἡρωϊχὴ ἀφέλεια καὶ εὐτέλεια.
εἵματα γὰρ φοροῦσιν οἱ βασιλεῖς πλυνόμενα καὶ οὐχ ἁπλῶς, ἀλλὰ καὶ ἐν ποταμῷ καὶ οὐδαμοῦ χρυσὸς
ἐνταῦϑα ἤ τι ἕτερον ἀπρόσιτον ὕδατι, ἀλλ᾿ ἔχαιρον χαϑαρὰ φοροῦντες νεόπλητα. (Ν᾿ οὐ8. A1.) Ὅτι
σεμνολογῶν ὃ ποιητὴς τὰ οὐράνια, φησὶν ὡς "ἀπέβη ᾿4“ϑήνη Οὔλυμπόνδε. ὅϑι φασὶ ϑεῶν ἔδος ἀσφά- áo
λὲς αἰεὶ ἔμμεναι. οὔτ᾽ ἀνέμοισι τινάσσεται. οὔτέ ποτ᾽ ὄμβρῳ δεύεται. οὔτε χιὼν ἐπιπίλναται ἀλλ᾿ αἴϑρη
πέπταται ἀννέφελος. λευχή δ᾽ ἐπιδέδροιμιεν αἴγλη. TQ ἔνι τέρπονται μάχαρες ϑεοὶ ἤματα πάντα.
( Vers. 42.) zc τοιοῦτος μὲν ὃ Ὄλυμπος τά γε ἄνω. τὰ γάρ τοι χάτω καὶ μετὰ τὰ νέφη, ἀγάννιφός που
λέγεται. (Vers, 44.) Τὸ δὲ αἴϑριον τοῦ ᾿Ολύμπου καὶ ἀνέφελον καὶ αἰγλῆεν, εὔλογον. διότι οὐδὲ
246 ἀναϑυμίασις ἄνεισιν ἕως τῶν ὑψηλοτάτων, ᾿Ιστέον δὲ ὡς πολλὰ xci ἄλλα ὄρη μὴ γνειελοῦσϑαι τὰς
Ἀχορυγὰς ἱστόρηνται, γνωσϑέντα à ἐκ πείρας ϑυτικῆς. ϑύσαντες γὰρ καὶ τῇ σποδῷ ἐντυπώσαντες γράμ- 80
ματα, εἶτα εἰς ἕτος ἀνελϑόντες, εὗρον αὐτὰ πάλιν διηρϑρωμένα καὶ εἰς τὸ πᾶν ἀσχέδαστα:; οἱ δὲ πα-
λαιοὶ φασὶ καὶ ἐπουράνιον χαλεῖσϑαι τὴν τοῦ Δαχεδονικοῦ Ὀλύμπου κορυφήν. σημειούμενοι καὶ ὅτι
οὐρανός ἐστι καϑ' Ὅμηρον, τὸ ἀπὸ νεφῶν ἕως τοῦ κατηστερισμένου τόπου διάστημα. συνωνύμως τῷ
καταστερισμένῳ. καλούμενον καὶ αὐτὸ οὐρανός. (Vers. 42.) Ὅρα δὲ ὅτι τὸ μὲν εἶναι ϑεῶν ἔδος τὸν
Ὄλυμπον, ἐνδοιαστιχῶς εἶπεν. ἔφη γάρ. ὅϑε φασὶ ϑεῶν ἕδος εἶναι. τὰ δὲ ἑξῆς ἤγουν τὸ μὴ ἀνέμους
ἔχειν μηδὲ ὄμβρους μηδὲ χιόνα αἴϑρην δὲ καὶ αἴγλην, ἀποφαντιχῶς προήγαγεν. ἐκεῖνο μὲν γὰρ, θο
μυϑιχόν. ταῦτα δὲ, ἀληϑῆ. ἄλλως δέ γε καὶ τὸ μυϑιχὸν ϑεραπεύεται, εἰ ϑεοὶ ὑπονοηϑεῖεν οἱ ἀστέρες
x«i τὰ προσεχῶς UT αὐτοὺς καὶ xcT αὐτούς. τότε γὰρ τὸ φασὶν, οὐ κατ᾽ ἐνδοιασμὸν κείσεται, ἀλλὰ
So κατὰ κοινὴν δόξαν. αἰγλήεντα γὰρ τὰ ἐχεῖ καὶ μεστὰ αἴϑρης, καὶ νεφέλαις ἀσχίαστα. (Vers, 43.)
Τεχνικῶς δὲ τὸ χωρίον κατὰ γοργότητα προῆχται καὶ κάλλος. ὡράϊσται γὰρ παρίσοις τῷ, τινάσσεται.
δεύεται. πίλναται. πέπταται. τούτων δὲ τῶν τεσσάρων τὰ μὲν δύο, ἄλλως παϑητικῶς λέγονται, τὸ
τινάσσεται καὶ τὸ δεύεκται. τὸ δὲ πίλναται καὶ τὸ πέπταται, ἑτέρως κατὰ μόνην φωνὴν παϑητικήν.δδ1
(Vers. 44.) οὐ πελάζει γὰρ περὶ τὸν οὐρανὸν χιὼν, ἀλλὰ αἴϑρη ἥπλωται. xci εἴρηται τοῦτο μὲν,
χατὰ ϑέσιν. ἐχεῖνα δὲ τὰ τρία, κατὰ ἄρσιν. 1ἵνεται δὲ τὸ πίλναται, ἀπὸ TOU πελῶ μεταβληϑέντος
TOU * εἰς ἴ ἅμα τῇ ἐπενϑέσει τοῦ Y. ὁμοίως τῷ κεδῶ xiva. καὶ ἑτέροις πολλοῖς. Αἴϑρη δὲ, φανερῶς
ἡ εὐδία. ὅϑεν δοκεῖ καὶ Βορέας αἰϑρηγενέτης γίνεσϑαι. (Vers. 45.) Τὸ δὲ πέπταται ἀντὶ τοῦ ἐξή-
πλωται, ἀπὸ μικροπρεποῦς λέξεως εἰς μέγα πρᾶγμα τέτραπται. κυρίως γὰρ ἐπὶ πτηνῶν ἡ λέξις. i»:
ταῦϑα δὲ ἁπλῶς τὸ χύμα τῆς ἄνω αἰϑρίας “δηλοῖ. Τὸ δὲ ἀννέφελος, εἰ καὶ μὴ ἐδίπλαζε τὸ v, ὅμως εἶχα
4o xci ἄλλως ἐκτείνειν τὴν ἄρχουσαν, ὡς τὸ ἀκάματος καὶ ἀϑάνατος. "Τὺ δὲ ἐπιδέδρομεν, ἀντὶ τοῦ ἐπι-
τρέχει. ἐπιπολάξει. χαὶ ἔχει διαφορὰν πολλὴν πρὸς τὸ ἀναδέδρομεν. ὅπερ οὐκ ἔστιν οἰχεῖον évravÓ ce
λεχϑῆναι. οὐ γὰρ zero) £v ἀναδέδρομεν εἰς λυμπον αἴϑρη οὗ γειελώδη τὰ χάτω, ἀλλ ἐπιδέδρομεν
ὡς εἴρηται. (Vers. 52.) Ὅτι ἀφελῶς ἡ ἡ δέσποινα ἐνταῦϑα ἐπ᾽ ἐσχάρῃ κάϑηται, ἴσως διὰ τὸ προῤῥη-
ϑὲν woyos. οὕτω δὲ καθημένην καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς, ᾿Οδυσσεὺς ἱκετεύσει αὐτήν. κάϑηται δὲ νῦν σὺν ἀμ- 10
φιπόλοισι γυναιξὶ, ἠλάκατα (Vers. 53.) argo ad ἁλιπόρφυρα, τουτέστι μέλανα κατὰ τὸ ἰοδνεφὲς εἶρος
0 πρὸ τούτου εἶχεν ἡ ᾿ Ελένη. καὶ ἄλλως δὲ εἰπεῖν , ἀλιπόρφυρα, τὰ ὕμοια πορφυρούσῃ ἁλί, ἢ τὰ ἐκ

238 ῬἘΑΨΨΙΩΗΝ ΔΊΣ Z νὰ. δα... 08,

ϑαλασσίας πορφύρας. (6.5. 55.) Τὸ δὲ ἀμφιπόλοισι γυναιξὶ, διὰ τὸ σαφὲς οὕτως ἐφράσϑη. οὐ μό-
vov διότι χαὶ τύμβοι ἀμφίπολοι λέγονται ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ἐγράφη, ἀλλὰ καὶ ὡς εἰχὸς ὃν, καὶ ἐπὶ ἀν-
δρῶν γοεῖσϑαι τὸ τοὺς δεσπότας ἀμφιπολεῖν. (Vers. 53.) ᾿Πλάκατα δὲ, ὅτι τὰ ἔρια, πολλαχοῦ δη-
λοῦται. xci ὅτι στρωφᾶν, τὸ στρέφειν ἤτοι doit λέγεται. ( Ver 's. 54.) "Ort ξυμβαλέσϑαι at
ξυμβαλεῖν, οὐ μόνον τὸ νοῆσαι zai τὸ κατὰ μάχην συμμίξαι, ἀλλὰ χαὶ τὸ ἀντιβολῆσαι ἤτοι συναντῆσαι.
οἷον. τῷ δὲ ϑύραζε ἐρχομένῳ ξύμβλητο ἐς βουλὴν, ἵνα μιν κάλεον οἱ δεῖνα. (Vers. 55.) Καὶ ὅρα
τὸ κάλεον. ἐξ οὗ ἡ σύγκλητος βουλή. κεῖται δὲ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι τὸ, (Vers. 54.) ξύμβληντο βασιλῆες,

20 ἤγουν συνήντησαν. ( Vers, 57. ) Ὅτι τὸ παππάζειν ὕπερ ἐν ᾿Ιλιάδι κεῖται, ἐκ τοῦ κἐνταῦϑα ῥηθέντος
πρὸς τὸν πατέρα ᾿Αλκίνοον ὑπὸ τῆς ϑυγατρὸς, παρῆκται. φησὶ γὰρ ἐκείνη οὕτω ἀφελῶς. πάππα φίλε,
οὐκ ἂν δή μοι ἐφοπλίσειας ἀπήνην ὑψηλὴν εὔχυχλον ἵνα κλυτὰ εἵματ' ἄγωμαι ἐς ποταμὸν πλυνέουσα, 10

τά μοι ῥερυπωμένα κεῖταις ἔστι δὲ ὃ πάππας, συγγενιχκὴ λέις, προσφωνουμένη ex παιδὸς πρὸς πα-
τέρα ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι, καλῶς γέγραπται. Τὸ δὲ ἐφοπλίσειας, y χράφετοι χαὶ ἐφοπλίσειαν. δμῶες γὰρ 4
30 ὀλίγα κελευσϑέντες ὡς καὶ προιγράφη, ὃ ὁπλέουσι τὴν ἅμαξαν. ἔστι δὲ ἀστειότερον zara ἀφέλειαν 247
γεωτεριχὴν, τὸ ἐφοπλί ἰσειας. ὅϑεν ὃ γέρων πατὴρ διορϑούμενος τὸ ἀφελὲς ; ἐρεῖ ὕτι δμῶες ἐφοπλίσειαν
ἀπήνην, ov μὴν ἐγὼ δηλαδή. CVers. 58.) Τὸ δὲ εἵματ ἄγεσϑαι, ταυτὸν τῷ, ἐσϑῆτα φέρειν. ὕπερ
xc ἐν τῇ ἐφεξῆς ῥαψῳδίᾳ καὶ μετ᾽ ὀλίγα δὲ, κεῖται. καὶ ἔστιν ὅμοιον ἐσθῆτα ἑνικῶς προσηγοριχῷ λόγῳ
εἰπεῖν, καὶ εἵματα πλ ηϑυντικῶς, ὡς καὶ uer ὀλίγα ῥηϑήσεται. “Σημείωσαι δὲ ὅτι τε παϑητικῶς ἔφη
τὸ ἄγωμαι, xci ὅτι &vri τοῦ φέρω δοχεῖ αὐτὸ εἰπεῖν ὡς ἐπὶ ἐμψύχων. πλὴν ὅσον οὐκ αὐτὴ ἀλλ 7
40 ἅμαξα φέρει τὰ εἵματα. (Vers. 59. ) "Τὸ δὲ ῥερυπωμένα, κοινότερον ἐῤῥέϑη. τὸ yep ᾿Αττιχὸν ἐῤῥυ-
πωμένα. προετιμήϑη δὲ τὸ χοινὸν, ἵνα μὴ χωλόν ἀϑεράπευτον διὰ τοῦ ᾿Ἵττικισμοῦ τὸ ἔπος γένηται. 20
ὅλως γὰρ, οὐχ ἔστιν ἐν δαχτυλικῷ μέτρῳ ἢ τὸ ἐῤῥυπῶσϑαι εἰπεῖν, ἢ τὰς ἀπὸ τοῦ τοιούτου παραχει-
μένου χινήσεις, διὰ τὸ παρασπίξισϑαι τὴν àv ϑροχεῖαν συλλ αβὴν, ἑχατέρωϑεν μαχραῖς λέξεσι. δῆλον
δὲ ὅτι ᾿“ττιχοὶ μὲν, εὐφωνίας στοχάζονται ἐν τῷ, ἐῤῥητορευχὼς καὶ ἐὀῥηχμένος χαὶ ἐῤῥυπωμένος.
50᾽ Ὅμηρος δ᾽ ἐνταῦϑα, τῆς καλλιφωνίας τὴν κανογνιχὴν ὀρϑότητα 7 προέκρι" Ἄγε, ῥερυπωμένα εἵματα εἰπών.
αἱ γὰρ δύο ἄρχουσαι λέξεις τοῦ ἐῤῥυπωμένα, ποδιξόμεναι μετὰ τῆς μοῖ ἀντωνυμίας τῆς ὕπισϑεν αὖ-
τῶν κειμένης, ἢ ἀμφίβραχυν ἐποίησαν ἂν λόγῳ χοιγνῆς συλλαβῆς ἄδεκτον Ow) μέτρῳ, ἢ παλιμβακ-
χεῖον ἀκάϑαρτον ὡς φασιν οἱ παλαιοὶ, ὕπέρ ἐστιν ἀϑεράπευτον ὡς μὴ οἷόν τὲ συμβιβασϑὴ ἤναι μέτρῳ
ἡρωϊκῷ. ἔστι δὲ παλιμβακχεῖος 1 ἢ προπαροξυτόνως παλιμβάκχειος, πὲ ντάχρονος ποὺς, ἐκ δύο μακρῶν
χαὶ βραχεί ἰας. οἷον Ἥφαιστος. ἀνάπαλιν i ἔχων τῷ βαχχείῳ, πενταχρόνῳ ὄντι ἐκ βραχείας χαὶ δύο na
χρῶν. oiov νοήμων. ἔχοντι τὴν κλῆσιν, ἀπὸ τοῦ ᾿Βάχχου Διονύσου. ᾧ ὕμνους ἐκ τοιούτου μέτρου ἦδον 3o
οἱ διϑυραμβοποιοί. ( Vers. 60.) Ὅτι κοσμίῳ ἀνδρὶ προφρηϑήσεται τὸ, χαὶ δέ σοι αὐτῷ ἔοικε, μετὰ πρώ-
τοισιν ἐόντα βουλὰς βουλεύειν, καϑαρὰ χροὶ cur. &ovra. ὅ ἐστι μὴ δερυπωμένα. διὸ ἀκολούϑως ἀλλα-
χοῦ κεῖται τὸ, κάϑηρε δὲ ῥύπα. 0 ἐστι τὰ ἐῤῥυπωμένα. ἵνα εἶεν xa epe εἵματα καὶ νεόπλυτα δὲ, ἅτις κα-
θο ϑήρειε. Τὸ δὲ μετὰ πρώτοισιν ἐόντα, “γράφεται καὶ ἐόντι xa*rà πτῶσιν δοτικήν. καὶ εἰσὶ καὶ ἄμφω ἀσο-
λοίχιστα. τό, τε εἰπεῖν ἔοικέ GOL πρώτῳ ὄντι βουλεύειν. xci, ἔοικε βουλεύειν σε πρῶτον ἐόντα. τὸ γὰρ
βουλεύειν, ἐσαγώνο ἐστι πτώσεως αἰτιατικῆς. (Vers. 61.) Τὸ δὲ βουλὰς βουλε ύειν, ᾿Δττιχόν ἐστιν ὡς
καὶ τὸ ξείνους E Size. xci ἕτερα μυρία. ( Vers, 63.) Ὅτι τοὺς ἠϊϑέους διαστέλλει xci ἐνταῦζδ α πρὸς
τοὺς ὀπυίοντας, εἰπών. οἱ δύο ὑπυίοντες. τρεῖς δ᾽ ἠΐϑεοι ϑαλέϑοντες. ὡς εἶναι ἠΐϑεον, τὸν μήπω
γάμῳ ἐχδοϑέντα. Ὅρα δὲ ὡς ϑαλέϑοντας εἶπε τοὺς ηϊϑέους. οἱ γὰρ ὀπυίοντες, ἤδη που φϑίνουσι.
{553διὸ xci τῶν τις παλαιῶν, φίλον χϑὲς μὲν ἄζυγα σήμερον δὲ γυναικὶ ἐχδοϑέντα οἰχτι σάμενος, οἴμοι ἔφη, 40
χϑὲς ἔζη, ὡς δῆϑεν σήμερον τεϑνεώς. (Vers. 65.) Ὅτι τρυφῆς δηλωτιχὸν τὸ, ἠΐϑεοι ϑαλέϑοντες. οἱ
αἰεὶ ἐθέλουσι γεύπλυτα εἵματ ἔχοντες ἐς χορὸν ἔρχεσϑααι. περὶ τῶν ᾿Δλκινόου δὲ πέντε φίλων viov
ὃ λόγος. Ἔνϑα ὅρα ἐν μὲν ᾿]λιάδι, τοὺς υἱοὺς ὃ Πρίαμος ἡρωϊκὰ φρονῶν, μέμφεται eg χοροιτυπίαις
ἀρίστους. ἐνταῦϑα δὲ παρὰ τῷ (Ῥαίακι βασιλεῖ ἐ ἐπεὶ ἄλλα nep ἄλλοις χαλὰ, ἐπαινοῦνται οἱ παῖδες ὡς
αἰεὶ χορεύειν ἐθέλοντες. χαὶ αὐτὸς ἀχούων ἀνέχεται. τρυφηταὶ γὰρ οἱ Φαίακες καὶ οὐ κατὰ τοὺς
Τρῶας ἀρειμάνιοι. — ( Vers. 66.) Ὅτι σώφρονος παρϑένου ἦϑος δηλοῖ τὸ, αἴδετο γὰρ ϑαλερὸν γάμον

ῬΑΨΙΩ 417. Ζ. Vs 74—85. 239

ἐξονομῆναι A φίλῳ. Ναυσικάα δὲ ἡ τοῦτο ποιοῦσα. ἣ τὴν μὲν. δι᾿ ὀνείρου ὑποτεϑεῖσαν πλύσιν
τῶν ἱματίων, ἐξέφῃνε. τὸ δὲ σοὶ δὲ γάμος σχεδόν. ἐστιν, ἐσίγησε χατὰ λόγον αἰδοῦς. ὁ μέντοι. “πατὴρ,
πάντα ἐνόει φησί. διὸ χαὶ πεισϑεὶς, λέγει. οὔτε τοι ἡμιόνων φϑονέω τέχος, οὔτε τευ ἄλλου. ὥςτε δη-
λαδὴ οὐδὲ γάμου ὃν σὺ αἰδουμένη σεσίγηκας. οὐχ ἁπλῶς δὲ οὕτω, τὰ περὶ γάμου παραῤῥιπτεῖ᾽ Ó ποιη-
τὴς, ἀλλὰ πρὸς πιϑανότητα τῶν ἐς ὕστερον, ἔνϑα καὶ ἡ κόρη εὔξεται, τὸν Ὀδυσσέα σχεῖν "ἄνδρα χαὶ 10
ὃ πατὴρ δὲ ᾿“λχίνοος γαμβρὸν αὐτὸν εὐτυχῆσαι, διὰ τὸ ὡραίαν δηλαδὴ γάμου τὴν παῖδα εἶναι. ταῦτα δὲ,
φίλον τὸν ᾿Οδυσσέα τοῖς βασιλεῦσι ποιεῖ, ὅπερ αὐτὸς εὔξατο. xci οὕτω πιϑανολογεῖται τὰ εἰς αὐτὸν
i τῶν Φαιάχων ἀγαϑά. (Vers. 7 4.) Ὅτι ἐν τῷ, χούρη δ᾽ ἐκ ϑαλάμοιο φέρεν ἐσϑῆτα φαεινὴν, ἐσθῆτα
λέγει κατὰ τρόπον προσηγορίας τὰ πολλὰ ἱμάτια ὡς χαὶ πρὸ ὀλίγων ἐῤῥέϑη. χαὶ ἔστιν ἡ τούτου χρῆσις
248 πολλὴ ἐν τοῖς xarà τὴν ΝΝαυσικάαν. ἔστι δὲ τοιαύτη ἐσθὴς, ὡς μὲν iy ἀνϑ᾽ ἑνὸς εἰπεῖν, εἵματα κατὰ
τὸν ποιητήν. ἄλλως δὲ κατὰ τὸν αὐτὸν, ζῶστρα καὶ πέπλοι χαὶ ῥήγεα. ᾿Εσϑῆτα δέ φασι φαεινὴν
λέγει, τὴν φύσει τοιαύτην. ἄλλως γὰρ, ἐῤῥύπωτο. εἰχὸς δὲ, καὶ τὴν λεπτὴν οὕτω λέγεσθαι. ὡς δὲ ἡ
ἐσϑῆς καὶ τὸ ἔσϑος τὰ ψιλούμενα , ἐχ TOU δασυνομένου ἕ ἕω γίνετάι ἀφ᾽ οὗ καὶ τὰ cuere ϑαύννόμενά λόγῳ
ἄλλῳ καὶ αὐτὰ ὁμοίως τῷ ϑήματι, δῆλον ἐκ τῶν παλαιῶν. (Vers. 76.) Ὅτε ἐφόδια τρυφερὰ ἤτοι δεί-
πνου λαμπροῦ s παρασχευὴ φράξεται, ἐν τῷ, μήτηρ δ᾽ ἐν κίστῃ ἐτίϑει μενοεικέα ἐδωδὴν παντοίην. ἐν δ᾽
ὄψα τίϑει. ἐν δ᾽ οἶνον ἔχευεν ἀσχῷ ἐν αἰγείῳ. δῶχε δὲ χφυσέῃ ἐν ληκύϑῳ ὑγρὸν ἔλαιον, dug χυτλώσαιτο
σὺν ταῖς δεῖνα. κίστη δὲ παρ᾽ * Ártixoiz ; ἐδεσματοϑήκη, ὡς ἑρμηνεύουσιν οἱ παλαιοί. καὶ “σώζεται μέ- 20
χρι νῦν ἡ τοιαύτη λέξις παρὰ πολλοῖς. οὐχ ἄποϑεν δέ φασιν ἐστὶ τοῦ ἐγχεῖσϑαίΐ τι ἐν αὐτῇ» τουτέστιν,
ἔοικεν ἡ λέξις ἐτυμολογεῖσϑαι. παρὰ à τὸ χκεῖσϑαι. (Vers. 77.) Τὸ δὲ ἐδωδὴν παντοίην, ποικιλίαν ἄρτων
20 δηλοῖ xci τοιούτων τινῶν. τὰ γὰρ ὄψα, ἰδίᾳ ἐ ἐχπεφώνηται. (Vers. 78.) iyuov δὲ ἀσχὸν κἀνταῦϑια,
παρατετηρημένως εἶπεν. ὡς τοιούτου δεξιοῦ ὄντος εἰς οἴνου ὑποδοχήν. (Vers. 79.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ix
τοῦ ἀσχοῦ φέρεται παροιμία τὸ, ἀσχῷ φλαυρίξεις. οἷον. κενῷ σώματι φλυαρεῖς. “1ήκυϑος δὲ, ἀγγεῖον
ἐλαιοδόχον, παρὰ τὸ ἔλαιον χεύϑειν. ἵνα ἢ ἐλαιὀόχυϑός τις. Ὅτι δὲ ἡ λήκυϑος καὶ ὄλπη λέγεται, φέρει
χρῆσιν ᾿Ιϑήναιος ἐξ s eov γλαφυροῦ φησι ποιητοῦ. λέγων καὶ ὅτι λήκυϑοι χαὶ ἐκ τιμίας ἐγένοντο
ὕλης. οἷον. στέφανοι καὶ διλήκυϑον μύρου χρυσοῦν καὶ ἀργυροῦν. δοχεῖ δὲ ἡ ῥηϑεῖσα ὄλπη γίνεσθαι,
παρὰ τὸ ἔλαιον πεπάσϑαι ἤγουν χεχτῆσϑαι. " Exciov δὲ ὑγρὸν οὐ μόνον ὡς χαλαστικὸν καὶ ὑγροποιὸν
καὶ διατηροῦν τὸ ἀλιφὲν σῶμα ἐν ὑγρότητι ὡς μὴ σχελετεύεσϑαι, ἀλλὰ καὶ ὅτι οὐκ ἀποχρυσταλοῦται
τῷ ψύχει διὰ τὴν ἐν αὐτῷ ποιότητα οὐ μὴν ἁπλῶς ὑγρότητα. εἰ δὲ τὸ ἔλαιον ᾧ χρῆται ἡ βασιλικὴ νεᾶνις
ἔχει τι ξενίζον , οὐχ ἔσειν ἀποφήνασϑαι σταϑερῶς. ἴσως γὰρ ὕστερον τὰ τοιαῦτα intvonü y. ὧν πο-
30 λυειδῶν ὄντων, ἐγίνετό ὅτι καὶ ἐξ ἀκάνϑης. ὡς δηλοῖ ὃ γράψας τὸ, ἐν Καρμανίᾳ ἱστορεῖ Κτησίας, ἔλαιον 30
γίνεσϑαι ἀχάνϑινον, ᾧ χρῆσϑαι τὸν βασιλέα. Ὅτι δὲ ὥσπερ σπηλαίου καὶ προσκεφραλ αἰου καὶ τυχαίου
ὑποχοριστιχὰ σπηλάδιον προςχεφαλάδιον τυχάδιον οὕτω χαὶ ἐλαίου ἐλάδιον, δηλοῦσιν οἱ τεχνικοί. χεῖ-
ται οὖν παρὰ τῷ δειπνοσοςιστῇ, ἐλαδίου χοτύλη. (Vers. 80.) Τὸ δὲ εἵως χυτλώσαιτο, ἀντὶ τοῦ ὕπως
μετὰ λουτρὸν χυλωϑείη ἀλεινναμένη. ἐντεῦϑεν δὲ χαὶ χύτλ « ἁπλῶς τὰ λουτρὰ πλεονασμῷ τοῦ T. κοινῶς
γὰρ μέχρι χαὶ τῶν ἄρτι, χυλοῦσϑαι , τὸ ἐξ ὑετῶν τυχὸν Uy ραίνεσϑιαι. χαὶ ὁλόχυλος, ὃ λίαν τοῦτο
παϑών. οἱ δὲ παλαιοὶ, φασὶ καὶ ort χύτλα, τὸ μεϑ' ὕδατος ἔλαιον, ὕϑεν τὸ χυτλώσασϑαι. Ὅρα δὲ τὸ
ἑίως χἀνταῦϑα, γενόμενον πλεονασμῷ τοῦ & καὶ ἐπενϑέσει τοῦ ἔ, τὸ γὰρ ἁπλοῦν ἐστιν, ὡς χυτλώ-
σαιτο. (Vers. 82. ) Ὅτι τὸν τῶν ἡμιόνων ἐν τῷ συντόνως χινεῖσϑαι ἢ ἤχον, εἰς χαναχὴν ὀνοματοποιεῖ,
φησὶ γάρ. μάστιξε δ᾽ ἐλάαν, καναχὴ δ᾽ ἦν ἡμιονοτῖῖν. αἵ δ᾽ ἄμοτον τανύοντο. τουτέστιν εὐτόνως ἐχι-
40 νοῦντο. ( Vers. 83.) "Auorov δὲ ὅτι τὸ ἐντελὲς κυρίως χαὶ πληρέστατον ix μεταφορᾶς σωμάτων ἢ τραυ-
μάτων μὴ δεομένων μότου, za ἐν ἄλλοις ἐῤῥέϑη. ( Vers, 85.) "Ὅτι τὴν τοῦ πλύνειν διασχευὴν, οὕτω 40
προάγει ὁ ὁ ποιητής. αἵ δ᾽ Ort δὴ ποταμοῖο ῥόον περικαλλέ ἵχοντο. "Ev. ἤτοι πλυνοὶ ἧσαν ἐπηετανοὶ,
πολὺ δ᾽ ὕδωρ καλὸν ὑπεχπρορέει μάλα περ ῥυπόωντα καϑῆραι, ἔνϑα ἡμιόνους μὲν, ὑπεχπροέλυσαν
ἀπήνης. καὶ τοὺς μὲν, σεῦαν ποταμὸν παραδινήεντα, τρώγειν ἄ; ρωστιν μελιηδέα. αἵ δ᾽ am ἀπήνης
εἵματα χερσὶν ἕλοντο, καὶ ἐσφόρεον rud ὕδωρ. στεῖβον δ᾽ ἐν βόϑροισι θοῶς ἔριδα προφέρουσαι. αὖ-
τὰρ ἐπεὶ πλῦνάν τε κάϑηράν τε ῥύπα "πάντα. ἕξείης πέτασαν παρὰ Üiv' ἁλός. ἦχι μάλιστα λάϊγγας 50

240 Ῥ»Ὴ ΨΩ, 4 4 Z Vs.85—100.

ποτὲ χέρσον ἀποπλύνεσχε ϑάλασσα. τὰ μέντοι ἐφεξῆς στενολεσχῶν, ἐπάγει, αἱ δὲ, λοεσσάμεναι χαὶ
ἀλειψάμεναι Am ἐλαίῳ δεῖπνον uU εἵλοντο παρ᾽ ὄχϑῃσι ποταμοῖο. ( Vers. 198. ) εἵματα δ᾽ ἠελίοιο 249

μένον τερσήμεναι αὐγῇ. τουτέστι ξηρανϑῆναι. ἡλίῳ μὲν γάρ φασι, ξηραίνεταί: τι χαὶ τέρσεται zc.

Ὅμηρον. ἀνέμῳ δὲ, ψύχεται καὶ ἀναψύχεται. ( Vers. 85.) Πιρικαλλέα δὲ ῥοῦν ποταμοῦ λέγει, in

60 x«i τὸ ὕδωρ ὑποκατιὼν, χαλὸν ἔφη ἐν τῷ, πολύ δ᾽ ὕδωρ χαλόν. ὕπερ τὸν ποταμὸν περιφραστιν χῶς

δηλοῖ. καϑὰ xci τὸ πολὺ ἁλμυρὸν ὕδωρ, τὴν ϑάλασσαν. (Vers. 86.) Tov δὲ πλυνῶν ἡ ἐτυμολογία,

ἐν τῷ, αὐτὰρ ἐπεὶ ἔπλυναν. βόϑροι δὲ, οἱ πλυνοὶ ὥσπερ καὶ προεῤῥέϑη, τουτέστιν ὀρύγματα. διὸ ἐπηε-

1553ravov; αὐτοὺς εἶπεν, ὡς δι᾿ ὕλου ἔτους κοίλους μένοντας, καὶ μὴ ᾿άναπλ ηρουμένους οἷα εἰχὸς πάσχειν

τά βεβοϑρευμένα δι᾿ ὀρύξεως, ἕτερος δέ που ποταμὸς, λαΐνους ἔχει πλυνούς. εἰχὸς δὲ, ἀλλαχοῦ καὶ
ξυλίνους εἶναι. οὐκ ἐξ ἀνάγκης δὲ πλυνὸς ἔνϑα τι πλύνεται, εἴγε λάϊγγας ποτὶ χέρσον ἀποπλύνει ϑά- τὸ

λασσα. ᾿Εν δὲ τῷ, πολὺ ὕδωρ χαὶ ἐςφόρεον μέλαν ὕδωρ, ἐχτείνεται τὲ V. ἀλλαχοῦ δὲ, οὐχ οὕτως.

οἷον ἐν τῷ, γίνετο δ᾽ ὑγρὸν ὕδωρ. καὶ, ἐπεὶ πίεν ἁλμυρὸν ὕδωρ. "Ev δὲ τῷ (Vers. 87.) ὑπεχπρορέει,

10 xci ( Vers. 88.) ὑπεχπροέλυσαν ἀπήνης, οὐκ ἀλόγιστος ἡ “ὁμοιότης τῆς τῶν ἐπαλλήλων προϑέσεων

συνϑέσεως. ἐν μὲν γὰρ τῷ ὑπεχπρορέειν, ἡ μὲν ὑπο, τὴν κάτωϑέν ποϑὲν ἀνάδοσιν δηλοῖ τοῦ ὕδατος.

ἡ δὲ € ἕκ, τὴν ἔξοδον αὐτοῦ. ἡ δὲ προ, "τὴν αὐτοῦ πρόοδον, οὕτω δὲ καὶ ἐν τῷ, ὑπεχπροέλυσαν ἀπήνης,

λέγει ὅτι τοὺς ἐζευγμένους ἡμιόνους ὑπὸ τῇ ἀπήνῃ, ἔξω ζυγοῦ ἀγαγόντες, προέρχεσϑαι ἀφῆκαν εἰς

γομήν. (Vers. 87.) Ev δὲ τῷ, μάλα πὲρ ῥυπόωντα χαϑῆραι, ὕδατός φασι μέμνηται ὃ ποιητὴς ῥυ-

πτιχοῦ. λέγοντες καὶ ὅτι Πινδάρου τὸ ὕδωρ ἄριστον πάντων εἰπόντος, Ὅμηρος ἄλλως αὐτὸ σεμνύνων,

20 τρο φιμώτατόν τε οἶδεν ἐκεῖνο ἐν οἷς αἰγείρων ὑδατοτροφέων ἄλσος λέγει. καὶ τὸ διαυγὲς αὐτοῦ ἐπαινεῖ
ἐν τῷ, κρῆναι πίσυρες ῥέον ὕδατι λευκῷ. καὶ τὸ κοῦφον, ἱμερτὸν καλεῖ, ὡς τὸν Τιταρήσιον ὃς τῷ 1Π]η- 20
γειῷ ἐπιτρέχει. τὸ γλυχερόν τε ὕδωρ φιλεῖ, καὶ τὴν τοῦ χλιαροῦ φύσιν ἀγαϑὴν oiós πρὸς τραύματα.
διὸ τὸν Εὐρύπυλον τοιούτῳ καταιονεῖ πρὸς παρηγορίαν ὀδύνης. ὅπου γε εἰ ἐπισχεῖν φασιν ἔδει αἱμοῤ-
ῥαγίαν, τὸ ψυχρὸν ἐπιτήδειον ἦν, ὡς συστρέφον χαὶ συσφίγγον. Τοῦ δὲ ῥυπόωντα ἡ συζυγία, δευτέρα
τῶν περισπωμένων ἐστὶν ὅτε χοινογραφεῖται, ὡς δῆλον ἐχ τοῦ, τί ποτε οἰόμεϑα τοὺς πάλαι ποτὲ Πυ-

3o ϑαγοριστὰς ῥυπᾶν. ὁ ᾿ϑήναιος δὲ οὕτω γράφει, ὅτι δὲ "aci ῥυπῶ ῥυπώσω ἐστὶν ἐν τρίτῃ συζυγίᾳ,

ἐδήλωσεν Ὅμηρος ἐν τῷ, τά μοι ῥερυπωμένα κεῖται. ( Vers. 89.) Δινήεις δὲ ποταμὸς, ὁ καὶ αὐτὸς
ὡς πολλαχοῦ φαίνεται δινούμενός που χαϑὰ καὶ ἡ ϑάλασσα, ἤτοι δίνας ἔχων. διὸ ἐρεῖ. βαϑείῃ δ᾽ ἔμ-
βαλε δίνῃ. (Vers. 90.) Τὸ δὲ τρώγειν, ὠνοματοπεποίηται ἐπὶ ἀλόγων, τραχύτητα ἔχον καὶ ἑτερότητα
πολλὴν πρὸς τὸ ἐσϑίειν ὕπερ ἐπὶ λογιχῶν μάλιστα λέγεται. δῆλον δὲ ὡς ἐκ τοῦ τρώγειν οὗ δεύτερος ἀό-
θιστος, τὸ ἔτραγον, χαὶ τράγος γίνεται, ζῷον τοῦτο βορώτατον, ὡς ἡ ἐνάργεια δηλοῖ. ἵνα ἢ τράγος, 20
ὃ ὡς εἰπεῖν φά) Ὅς. παράγωγα δὲ τοῦ τρώγειν χαὶ τοῦ τραγεῖν, καὶ τὰ τρωγάλια xci τὸ τράγημα χαὶ τὸ
αὐτοῦ ὁῆμα τὸ τραγηματίζω, περὶ ὧν προδεδήλωται. ἀναλογία δὲ τραγήματος. ὡς φαγήματος. ἵνα
ἢ τραγῶ τραγήσω τράγημα. ὡς φαγῶ φαγήσω genua. o σύστοιχον, καὶ D] ἀλλαχοῦ φαγησιποσία,
( Vers. 91.) Ἢ δὲ ἃ) γρωστις βοτάνη ἣν ἀγρίαν ἡ κοινὴ ) ΡΣ φησὶν, ὅτι μηλιηδής ἐστιν 0 ἐστι γλυ-
«eic, δῆλον. ἔστι δὲ καὶ διουρητική. xci φιλεῖται τοῖς ἀλόγοις ζῴοις. ᾿Εσφόρεον δὲ ὕδωρ, ἀντὶ τοῦ
ἔφερον ἔσω τῶν πλυνῶν. ἐναντίον δὲ πρὸς τοῦτο, τὸ ἐχφορεῖν. (Vers. 92.) Τὸ δὲ στεῖβον, ἀντὶ τοῦ,
ἐπάτουν. ἔτριβον τοῖς ποσίν. ὅϑεν καὶ στίβος ἡ ὁδὸς ἡ καὶ τρίβος ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ἐδηλώϑη. καὶ στι-

4o βὰς, ἡ καταπεπιλημένη στρωμνή. * Tü. δὲ ϑοῶς ἔριδα προφέρειν, δοκεῖ ἐτυμολογία εἶναι τῆς ἐρίϑου 250
xci συνερίϑου. εἰ γὰρ καὶ παρὰ τὸ ἔριον ἐῤῥέϑη γίνεσϑαι ἡ ἔριϑος, ἀλλ οὐκ ἀπίϑανον, ἔριϑον λέγε-
σϑαι καὶ τὴν “προφέρουσαν ϑοῶς ἔριδα. (Vers. 9 Ph ) To δὲ ῥύπα, μεταπλασμὸν acr, ὡς y&Q 4o
ὃ ξυγὸς τὸ ζυγὸν χαὶ τὰ ὅμοια, οὕτω χαὶ ὃ ῥύπος τὸ ῥύπον. οὗ ἡ εὐϑεῖα παρὰ Θεοκρίτῳ, εἰπόντι., ἅπαν
ῥύπον. λέγει δὲ ῥύπα, τὰ ῥύπου μετέχοντα. ( Vers. 94. ) Τὸ δὲ πέτασαν, δηλοῖ μὲν πάλιν τὸ ἥπλω-
σαν. ἔστι δὲ ἴσως χαιριώτερον τοῦ. αἴϑρη πέπταται. ἐχεῖνο γὰρ, , ἐπὶ “μεγίστου πράγματος τέτραπται.
(Vers. 95.) λάϊγγας δὲ λέγει, τὰ σμιχρά λιϑάρια τὰ πρὸ τῶν χειλέων τοῦ ποταμοῦ. (Vers. 96. )
Τὸ δὲ ἀλειψάμεναι Aim ἐλαίῳ, ταυτόν ἐστιν ὡς xci εἴπερ εἶπε, χυτλωσάμεναι ὑγρῷ ἐλαίῳ, τὸ πρὸ
ὀλίγων ῥηθέν, χαϑὰ καὶ τὸ λίπα ἔλαιον, xaO. ὁμοιότητα ἐῤῥέϑη τοῦ, ὑγρὸν ἔλαιον. ( Vers, 100.) Ὅτε

ΡῬΡΑΨΙΩ 141... Z 3. ιοο--- 118. 241

παιξούσας πλάττων τάς περὶ τὴν βασιλικὴν νεάνιδα, φησί. σφαίρη ταί T ἂρ ἔπαιζον ἀπὸ χρήδεμνα βα-
λοῦσαι, 0 ἐστιν ἀποῤῥίψασαι. χαὶ γυμναῖς ἀφελῶς παίξουσαι ταῖς κειραλαῖς. ταῖς δὲ, ( Vers. 101. 2
Ναυσικάα λευχώλενος ἤρχετο, μολπῆς.“ eire xc ἀποσεμνύνουσα ἡ Ὁμηρικὴ (Vers. 102, ) Μοῦσα οἷα
εὖ εἰδυῖα τὴν τὲ δέσποιναν καὶ τὰς ἀμφιπόλους, χατὰ σεμνοτέραν παραβολὴν, ἐπάγει. οἵη δ᾽ “Ἄρτεμις
εἶσι xaT οὔρεος ἐρλχέαιρα ἢ xara 1 ὔγετον περιμήκετον D ᾿Ερύμανϑον. τερπομένη χάπροισι καὶ ὠκείῃς 50
ἐλάφοισι. τῇ δὲ, ἅμα νύμφαι κοῦραι Διὸς αὖ γιόχοιο ἀγρονόμοι παίζουσι. γέγηϑε δέ τε φρένα “1ητώ.
πασάων δ᾽ ὑπὲρ 1j γε κάρη ἔχει ἠδὲ μέτωπα. ῥεῖα δ᾽ ἀριγνώτη πέλεται, χαλαὶ δέ τε πᾶσαι, ὡς ἣ γ ἀμφι-
πόλοισι μετέπρεπε παρϑένος ἀδμής. (Vers, 110.) ἐπὶ δὲ τούτοις δεικνὺς καὶ διατί παίζειν τὰ γυναι-
χάρι ἔπλασεν, ἐπάγει. ἀλλ ὅτε δὴ ἔμελλεν ἡ ἢ Beo. ικὴ παῖς πάλιν οἴχονδε νέεσϑϑαι ζεύξασ᾽ ἡμιόνους

10 πτύξασά τὲ εἵματα χαλά. τότε δὴ ᾿4“΄ϑηνᾷ νοήσασα, ὡς Ὀδυσσεὺς € ἔγροιτο, ἴδοι τὲ τὴν β βασιλικὴν χόρην
ἡγησομένην αὐτῷ εἰς ᾿Δλκινόου, ἐποίησε τάδε. ( Vers. 115.) Σφαῖραν ἔπειτ᾽ ἔῤῥιψε uer ἀμφίπολον
βασίλεια. ἤγουν ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη, ἡ δέσποινα. ἀμφιπόλου μὲν ἅμαρτεν, ἤγουν ἀ ἀπέτυχεν, ἡστό-
χησε, ( Vers. 116.) PaO e δ᾽ ἔμβαλε Otvy.. δινήεις γὰρ ἤδη πέπλασται ὁ ποταμός. αἵ δ᾽ ἐπὶ “μακρὸν
ἄῦσαν. ὃς δὴ νόμος γυναικῶν ἐπὶ τοῖς καινοτέροις. (Vers, 117.) ὃ δ᾽ ἔγρετο δῖος Ὀδυσσεύς. οὐχ᾽ οὕτω
τῇ μολπῇ ὅσον τῇ μακρᾷ βοῇ, ἀφυπνισϑείς. (Vers.118.) ἑζόμενος δ᾽ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ
χατὰ ϑυμὸν, τὰ αὐτῷ δοκοῦντα. ( Vers. 116.) Καὶ σημείωσαι Ort διαβεβύηται τοῖς παλαιοῖς τὸ
χωρίον τοῦτο ἐπὶ συντομίᾳ ὡς οὕτω τάχιστα καὶ οὐ διὰ περιττολογίας ἀφυπνίζει τὸν Ὀδυσσέα. “ἐν οἷς θο
ἐπαινεῖται xal τὸ, βαϑείῃ δίνῃ. xar, μαχρὸν &Uccv ἵνα αἱ μὲν γυναῖχες, ϑορυβηϑῶσι διὰ τὸ μὴ
πρὸς ὄχϑαις ἀλλ᾽ εἰς βάϑος τὴν σφαῖραν πεσεῖν, χαὶ διὰ τοῦτο βοήσωσιν. ᾽Οδυσσεὺς δὲ, ἀνεγερϑὴ διὰ

20 τὸ μαχρὸν τῆς βοῆς. (Vers. 119. :) * Ev τούτοις δὲ, πρῶτα μὲν ὁητέον ὡς καὶ πάλαι ποτὲ τὸ ἀφαιρῶν
διὰ σπουδῆς ἤγετο. οὐχ ἁπλοῦν ὦ ὃν οὐδὲ αὐτὸ, ἀλλὰ διαφορὰς ἔχον ῥηϑησομένας ἐν τοῖς ἑξῆς. μάλι-
στα δέ φασιν ἐπεμελήϑησαν ὕστερον σφαιριστικὴς ; πόλεων uiv 2 κοινῇ «Ἱαχεδαιμόνιοι. βασιλέων δὲ,
ὃ μέγας ᾿Αλέξανδρος. ἰδιωτῶν δὲ, “Σοφοκλῆς. ὃ ᾿τραγικός. ὃς καὶ, ὅτε φασὶ τὰς πλυντρίας. ἐδίδασχε,
τὸ τῆς Ναυ"σικάας πρόσωπον σφαίρῳ παιζούσης ὑποχρινύμενος, ἰσχυρῶς εὐδοκίμησεν. εἶτα ἰστέον! ὅδ4
xai Ort παρὰ τὴν σφαῖραν. j παρώνυμον 0 ᾿βμπεδύκλειος σφαῖρος, πέπαιχταί τινι παλαιῷ εἰς ἄσωτον
βραχνυήλιχα τὸ, Χαρίδης ὃ 0 μικρὸς, ἐν πένϑ᾽ ἡμέραις σφαῖραν ἐποίησε τὴν πατρῴαν οὐσίαν. οὕτω συ-
γνεστρόγγυλ Εν ἰταμῶς καὶ ταχύ, ᾿Ιστέον δὲ καὶ Ort σφαῖρα μὲν γίνεται, ἢ παρὰ τὸ σπῶ τροπῇ τοῦ ψυ-
λοῦ εἰς δασὺ, ἡ συνεσπαμένη χαὶ εἰς ἑαυτὴν συνεστραμμένη καὶ κυκλοτερῶς , ἢ παρὰ τὸ αἴρω χατὰ τοὺὶς
παλαιοὺς, ἡ εἰς Vwog ἀειρομένη. ἐξ αὐτῆς δὲ, τὸ σφαιρομαχεῖν καὶ σφαιρίζειν παρὰ Πλάτωνι.

30 (Vers. 101.) T0 δὲ Ναυσιχάα, σημειῶδες, ἐπεὶ τὸ μὲν ἁπλοῦν, νηυσὶ διὰ τοῦ ἢ παρὰ τῷ ποιητῇ. τὰ
δὲ σύνϑετα, διὰ τοῦ &. Ναυσιχάα. “Ναυσίϑοος. Ναυσίκλυτος. χαὶ τὰ ὅμοια. (Yers. 102.) TO δὲ
εἶσι κατ᾽ οὔρεος, Artur 6 ἔχει σύνταξιν. ὡς χαὶ τὸ, κατὰ ania; gov iae & ξίφος. καὶ τὸ, ὁρᾶν xat
γῆς. καὶ τὸ, κατὰ δὲ χειραλῆς οὔλας ἧχε κόμας. ὅτι δὲ καὶ μετὰ αἰτιατικῆς δύναται ἡ τοιαύτη συντα-
χϑῆναι πρόϑεσις, δηλοῖ ἐπάχϑὲν. εὐϑὺς τὸ, ( Vers. 105. ) ἢ κατὰ Tiyerov ἢ L φύμανϑον. ὧν τὸ μὲν
Τηΐγετον ij ἤγουν Ταύγετον περὶ οὗ "πολλαχοῦ δηλοῦται, ὕῤος ἐστὶ «Ἱ]αχωνικόν. περὶ οὗ φησὶν ὁ γέωγ ρά-
φος, ὕτι τε ὅρος τὸ Ταύγετον, ὑιμηλὸν χαὶ ὄρϑιον, μικρὸν ὑπὲρ τὴς «Ἱακωνικὴς ϑαλάσσης, συνάπτει
δὲ πρὸς ἄρχτον ταῖς ᾿Ἡρκαδικαῖς ὑπωρείαις. χαὶ ὕτι ὔρος Ταύγετον, ᾧ ὑποπέπτωκε “Σπάρτη ἐν μεσογ eio
aci ᾿“μύχλαι ὋὉ δὲ᾽ Εἰ φύμανϑος, ὄρος τε χαὶ ποταμὺς περὶ ᾿“ρκαδίαν, ἔνίγα ὁ ᾿Βρυμάνϑιος κάπρος 0
κατὰ ᾿Πραχλέα. φαίνεται δ᾽ L4 τούτοις. κάπρους μάλιστα τρίφεσϑαι χαὶ ἐλάφους. περιῴδεται χουν χαὶ

áo ὃ ᾿Ερυμάνϑιος κάπρος, ἐξ οὗ ληφϑὲν εἴρηται τὺ, ᾿βρυμάνϑιοι. τῷ ὄντι σύαγροι περιεφέροντο, σιβύναις
ἀργυρέαις τα ΡΜ pU Καὶ ὅρα τὸ σύαγροι, ὕπερ Ἴων ἀνὴρ διαλύσας, σύες ἄγριοι ἐρεῖ. καὶ τὸ,
σιβύναις οὐ μὴν ξιβύνες κοινότερον διὰ τοῦ ζῆτα. ( Vers. 102.) ᾿Ἰοχέαιρα δὲ ὡς καὶ ἐν ἄλλοις δεδήλω-
ται, ἢ 3j χαίρουσα tois , ἢ μᾶλλον ἡ χέουσα tovs, χατὰ τὸ, βέλεα στονόεντα χέοντο. τοῦτο δὲ, χαὶ
ἀσπίδος ἐπίϑετον τῆς ἰοφόρου, παρὰ τοῖς ὕστερον. ( Vers. 105.) Κοῦραι δὲ Διὸς τουτέστιν ἀέρος,
νύμφαι αἱ χατ᾽ ᾿ἀλληγορίαν τὴν πολλαχοῦ ῥηϑεῖσαν, διὰ τὸ ἐξ ἀέρος ἐνδίδοσίγαι τῇ γῇ τὸ ϑιρεπτιχὸν ἐν

φυτοῖς καὶ γόνιμον, εἰς ὃ αἱ νύμφαι ἀλληγοροῦνται ὡς καὶ μετ᾽ ὀλίγα ῥηθήσεται. ( Vers. 106.) ᾿ώγρο-
CowxENT. 1N Opxss. Tox. I. Hh

E]
͵

242 ᾿ PAÁACGE OIAIAÀ Ζ. Vs107—4128.

20 νόμοι δὲ παροξυτόνως μὲν, αἱ τὰ ἄγρια νέμουσαι ἢ ἐν ἀγρῷ viuov*acu. εἰ δὲ χαὶ παροξύνεται ἴσως ἡ
λέξις, πάϑος ἂν εἴη δηλοῦσα καϑ'᾽ ὁμοιότητα τοῦ προτότοκοι καὶ τῶν ὁμοίων. δοχεῖ δὲ ἀπεμφαίνειν 3
τοιαύτη σημασία. οὐ γὰρ ἂν αἱ νύμφαι νέμεσϑαι λεχϑεῖεν dv, εἰ μὴ ἄρα τὸ νέμεσϑ'αι vore ἀντὲ
τοῦ ἁπλῶς διάγειν καὶ οἰκεῖν. οὗ χρήσεις, ἐν τῇ Ὁμηρικῇ Βοιωτίᾳ ἱκαναί. Τὸ δὲ παίζειν, σεσημείωται
ὡς μὴ ἀναλογοῦν. λέγεται γὰρ ὕτι τὰ εἰς ζῶ εἰ παραλήγονται τῇ αὖ διφϑόγγῳ, ἀνεκφώνητον ἔχουσι 251
τὸ i. οἷον. σφαδᾷάζω. βορᾷζω τὸ ἐσθίω. ματῴζω τὸ μάταια φρονῶ. τὸ παίζω φασὶν ἐχ τοῦ παῖς παιδὸς
παιδίζω συγκέκοπται. (Vers. 107.) Τὸ δὲ γέγηϑε δέ τε φρένα "ijr, παρῳδίαν ἔχει τοῦ, γίγηϑε δέτε
φρένα ποιμήν. (Vers. 108.) Τὸ δὲ πασῶν ὑπερέχειν χάρη καὶ μέτωπα χαὶ ἀριγνώτην εἶναι, ἐγ:
χὸς χαλῆς ἔπαινος. ἰδίᾳ τῶν μετώπων ἐκφωνηϑέντων ποιητιχῷ τρόπῳ μετὰ τὸ κάρη. (Vers. 100.) "fi
δὲ καλαὶ δέ τε πᾶσαι, οὐ περιττῶς κεῖται, ἀλλ᾽ οἷον ἐπιφωνηματιχῶς. ἵνα οὕτω σὺν τῇ δεσποίνῃ πῃ 10
τὰς ἀμφιπόλους σεμνύνῃ. Lune δὲ, νῦν μὲν παρϑένου ἐπίϑετον. πρὸ δὲ τούτων, χαὶ βοὸς ἀδαμά-
στου. ijv δηλαδὴ οὔπω ταῦρος ἐδάμασε. ὥςτε, καλῶς καὶ ἀταύρωτος γυνὴ λέγεται ἡ ἄζυξ καὶ παρ-
ϑένος. ἣν καὶ ἀταυρώτην λέγει ὃ κωμιχός. (Vers. 111.) Τὸ δὲ πτύσσειν εἵματα 0 ἐστι διπλοῦν, συν-

So τελεῖ xai *etg νόησιν τοῦ περιπτύσσεσϑαι. καὶ τοῦ, μύϑοις προςπτύσσεσθϑαι ὕπερ πρὸ τούτων ἔφη
ὃ ποιητής. (Vers.115.) Τὸ δὲ σφαῖραν ἔπειτ᾽ ἔῤῥιψε βασίλεια, Διονυσόδωρος λέγεται γράψαι, πάλ-
λων ἔπειτ᾽ ἔῤῥιψεν. ὡς ταυτὸν ὃν εἰπεῖν σφαῖραν καὶ πάλλαν ἀπὸ τοῦ πάλλεσϑαι. “Ῥωμαῖοι μέντοι,
πίλαν τὴν σφαῖραν φασὶν, ὡς ἐν .«Τατινικῷ εὕρηται λεξιχῷ, χατά τινα συγγένε αν TOL ( πρὸς τὸ ἄλφα.
ἐπεί τοι καὶ πῖλος παρὰ τοῖς ἀρχαίοις ΜΥ͂Σ Σουΐδας γοῦν i^g ἃ & , φησίν. ὡς 7 “«Ἱάρισσα σφαι-
gitovae πίλῳ, ὥλισϑεν εἰς τὸν Πηνειόν. σχοπητέον δὲ εἴπερ, 5 xara σφαῖραν αὕτη παιδιὰ, ἡ λεγο-
μένη ἐφετίνδα ἐστί. τοιαύτη δὲ λέγεται παρὰ τοῖς παλαιοῖς, ὅταν ἄλλῳ προςδείξαντες τὴν σφαῖραν, 20
ἄλλῳ ἐφῶσιν. ἡ δ᾽ αὐτὴ χαὶ φεννὶς ἐλέγετο. ἔστι γάρ qaot φεννὶς, LET» διὰ σφαίρας. ὁπηνίκα
ἑτέρῳ προδεικνύντες, εἶτα ἄλλῳ ἀφιᾶσι τὴν σφαῖραν; ὥσπερ φενακίξοντες. (Vers. 119.) Ὅτι ἀπο-
ρῶν τις ποῦ ἐστι χαὶ δεδιὼς, ἐρεῖ ἂν κατὰ τὸν ᾿Οδυσσέα ᾧμοι ἐγώ. τέων αὖτε βροτῶν ἐς γαῖαν ἱκάνω;

7 θ᾽ οἵγε ὑβρισταί τὲ καὶ ἄγ Quot οὐδὲ δίχαιοι. ἠὲ φιλόξενοι καί σφιν γόος (Vers. 121.) ἐστὶ ϑεουδής.

- ὃ ἐστι ϑεοειδής. ἤτοι προσηνής, ἢ ϑεοῖς ἀδῶν ὃ ἐστιν ἀρέσχων, εἰ δὲ καὶ (Vers. 122.) λεπτῆς τινὸς

4o ἐκεῖνος ἀκούσει φωνῆς, οἰχεῖον ἐπενεγκεῖν καὶ τὸ, ὡς τέ μι χουράων ἀμφήλυλϑε ϑῆλυς ἀτή. Καὶ
ὅρα ὡς ἐπὶ φωνῆς καινότερον τὸ ϑῆλυς ἔϑετο καϑὰ καὶ | προεμνημονεύϑ᾽η. ( Vers. 1 25.) Ὅτι αἰνιττό-
μενος. ὃ ποιητὴς νύμφας εἶναι ἀλλ ηγορικῶς τὰς περὶ γὴν φυσικὰς δυνάμεις τὰς τῶν φυτῶν αὐξητικὰς
ὡς καὶ ἐν ἄλλοις ἐῤῥέϑη, φησί. χουράων Vut coy αἵ ἔχουσ᾽ ὀρέων αἰπεινὰ κάρηνα, zc πηγὰς ποτα-
μῶν καὶ πίσεα ποιήεντα. ““ἔγει δὲ πίσεα ὡς χαὶ ἐν ἄλλοις ἐδηλώϑη, τοὺς ὑγροὺς τόπους xci δυναμένους 30
πίσαι τουτέστι ποτίσαι. οὗ ἡ χρῆσις παρὰ Πινδάρῳ. οἱ δὲ παλαιοὶ, ἑρμηνείουσιν οὕτω. πίσεα, ἕλη.
πεδία. λειμῶν tg. ποτίστραι. οἱ δ᾽ αὐτοὶ λέγουσιν ὅτι καὶ Πἴὔπολις ἐν δήμοις, πίσει φησὶν ἀντὶ τοῦ πο-
τιεῖ. ἐξ οὗ χαὶ πίστρὰ ἡ ποτίστρα. χαὶ πιστὸν τὸ πινόμενον. οὗ χρῆσις παρ ““ἰσχύλῳ, εἰπόντι.
φάρμακα, τὰ μὲν χριστὰ τὰ δὲ πιστά. (Vers. 122.) Κοῦραι δὲ χατὰ rov ποιητὴν αἱ ῥηϑεῖσαι
νύμφαι , διὰ τὸ ἀεὶ νεάζειν κατὰ φύσιν καὶ μὴ γηρᾶν. διὸ xai Hin ci αὐταὶ καλοῦνται, διὰ τὸ ἀεὶ
γέον. ἢ κατὰ τὸ νῦν φαῖνε ἐσϑαι ὡς zc ἀλλαχοῦ ἐδηλώϑη. 0 χαὶ συμβιβαστέον πρὸς τὸ, ἀεὶ νέον ἐρχο-
μενάων, τὸ ἐν ᾿Ιλιάδι κείμενον. (Vers. 125.) Ὅτι ὥσπερ ἀλφισταὶ ἄνϑρωποι zara ἐπίϑετον ἰδιχὸν,
οὕτω xd αὐδήεντες ὦ doc πολλ αχοῦ δεδήλωται. «φησὶ γοῦν Ὀδυσσεὺς : μετὰ χίνδυνον γνοὺς τὰς γυναικικάς

50 φωνάς. 5 δήπου ἂν "ϑρώπων εἰμὶ σχεδὸν αὐδηέντων. ὡς εἴπερ εἶπεν, ὕτι οὐχέτι πλανῶμαι, ἀλλ᾽ οἰχου-
μένης ἐπέβην. ( Vers. 126.) δύναται δὲ εἰπεῖν αὐτὸ xci ὃ ix βαρβάρου γῆς εἰς μὴ τοιαύτην ἐλϑών. ^o
Ὅτι ἐπιβολὴ πείρας ἀκριβοῦς τὸ, ἀλλ ἄγ ἐγὼν αὐτὸς πειρήσομαι χαὶ ἴδωμαι. ( Vers. 127.) Ὅτε
κοινῶς μὲν, τὸ ὑποδύεσϑαι, χρύψιν τινὰ δηλοῖ καὶ αἰτιατιχῇ συντάσσεται. οἷον. τάφον ὑπέδυ. 3) ϑάμνους

ὑπέδυ. ὃ δὲ ποιητὴς ἐνταῦϑα, Ücurov ὑπεδύσετο φησὶν Ὀδυσσεὺς, ἀντὶ τοῦ, ὑπεξῆλθεν ἐχ τῶν ϑάμνων.
χαινότερον τοῦτο φράσας zat ἀσυνήϑως τοῖς ὕστερον. (Vers. 1 28)' Ὅτι ix πυκιγης ὕλης ᾿Οδυσσεὺς πτόρ-
ϑὸν χλάδσε χειρὶ παχείῃ, φύλλων ὡς ῥύσαιτο περὶ χροὶ μήδεα φωτός. αἰδεῖται γὰρ γυμνοῦσϑαι χούρῃσιν
ἐὐπλοχάμοισιν ἐπελϑὼν, ὡς μετ ὁλί (ya ἐρεῖ. Πυκινὴν δὲ ὕλην λέγει, τὰς προσεχῶς εἰρημένας ϑάμνους. ei

€

ῬΑΨΙΩ1474.44 Z δε. τλ0---τάι. 243

252 παρὰ τὸ ϑαμὰ 0 ἐστι πυχνῶς, ἐτυμολογοῦνται. ὁ δὲ πτόρ"ϑος, ἔοιχε κλάδος, εἶναι πλατύς TE καὶ ἐπιμή-1 58
tie καὶ δοκεῖ. οὕτω λεχϑῆναι,, παρὰ τὸ διαπετάσαι xai τὸ ὄρϑιον. οἱονεὶ ὃ διαπετασμένος εἰς ὀρϑόν.
οὐ ψιλὸς δὲ οὗτος, ἀλλὰ πτόρϑος φύλλων οἷος συγκρύψαι τὰ μὴ οἷά τε ὁρᾶσϑαι. εἰκὸς δὲ χαὶ ἐξ ἀειϑα-
λοῦς φυτοῦ εἶναι τὲν πτόρϑον. ἄλλως γὰρ, ὑπερβῆναι τὸν φυλλοχόον μῆνα φαίνεται ὃ χαιρὸς, ὡς καὶ
προεσημειώϑη. δύναται δὲ χαὶ ἐκ μὴ ἀειϑαλῶν δένδρων εὑρεϑῆναί τις πολύφυλλος πτόρϑος ἐν ὕλῃ
πυχνῇ. Τὸ δὲ κλᾶν, ὄνο “ματοποιεῖται. χαϑὰ καὶ τὸ ϑλὰν xci τὸ ϑραύειν καὶ ὕσα τοιαῦτα. Τὸ δὲ το
χειρὶ παχείῃ, νῦν μὲν, χαὶ ἐν ἄλλοις δὲ ὁμοίοις τόποις, καλῶς χεῖται. ἐπὶ δὲ Πηνελόπης ὕτε ῥηϑ εἴην,
ἀχύρως τεϑὲν παρέλχει. ὅτι δὲ καὶ ἄλλα τινὰ προςτίϑησιν ἀκύρως 0 ποιητὴς, ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα
σεσημείωται. (Vers, 129.) Mise δὲ τὰ αἰδοῖα, παρὰ τὸ μέδειν ὡς καὶ ἑτέρωϑι ἐδηλώϑη. ἀρχὴ γάρ
τις ἐν τοῖς ζῴοις xai αὐτά. ᾿Ησίοδος δὲ καὶ ἄλλοι, μέζεα ταῦτα φασὶ, συστολῇ τῆς ἀρχούσης καὶ
τροπῇ συνήϑει τοῦ δ᾽ εἰς ζῆτα. (Vers. 130.) Ὅτι τὸν Ὀδυσσέα γυμνὸν ὄντα, καὶ δυρπρύσιτον δια-
τοῦτο φανῆναι, μετὰ βλοσυρότητος μέλλοντα ταῖς κόραις, λέοντι παραβάλλει. εἰπών. βὴ δ᾽ ἴμεν ὥστε
λέων ὀρεσίτροφος ἀλκὶ πεποιϑώς. ὕστ᾽ εἶσ᾽ ὑόμενος καὶ ἀήμενος. ἐν δέ οἱ ὄσσε δαίεται. αὐτὰρ ὃ 20
βουσὶ μετέρχεται ἠὲ ὀΐεσσιν. v2 μετ ἀγροτέρας ἐλάφους. κέλεται δέ é γαστὴρ μήλων πειρήσοντα, καὶ
ἐς πυχινὸν δόμον ἐλϑεῖν. ὡς ᾿Οδυσσεὺς κούρῃσιν ἔμελλε μίξεσθαι γυμνός mi ἐών. χρειὼ γὰρ ἵκανεν.
(Vers. 137.) εἶτα δεικνὺς ὡς οὐ πρὸς τὴν Ὀδυσσέως ἀνδρίαν ἡ παραβολὴ ἀλλὰ πρὸς ἔκπληξιν iv ἐξ
αὐτοῦ αἱ γυναῖχες ἔπαϑον, ἐπάγει. σμερδαλέος δ᾽ αὐτῇσι φάνη κεκακωμένος ἅλμῃ. εἰ γὰρ καὶ τὴν ἅλμην
ἀποπλυνάμενος κάλλεϊ καὶ χάρισι στίλβει, ἀλλὰ νῦν διὰ τὴν πολυήμερον κάκωσιν, πολὺ τὸ σμερδαλέον
ἔχει ἄλουτος ὥν. ( Vers. 138.) οὗ δεῖγμα, ὃ τῶν ἀμφιπόλων φόβος. φησὶ γάρ. τρέσσαν δ᾽ ἄλλυδις
20 ἄλλῃ ἐπ᾽ ἠϊτόνας προυχούσας. πλάττει δὲ ταῦτα Ὅμηρος κατὰ τὸ εἰχός. xci πᾶσα μὲν γάρ (φασι νεύτης,
διὰ ἀπειρίαν ἔμφοβος. ἡ δὲ ϑήλεια, μᾶλλον. μάλιστα δὲ, αἵ ἐν τρυφῇ διὰ τὸ ἄηϑες καταπλήττονται.
( Vers, 139.) ἡ μέντοι Ναυσικάα μόνη ἔμενεν οὐδέν τι ἀγεννὲς παϑοῦσα, διὰ σύνεσιν. διὸ λέγει 0 ποιη-
τὴς ὡς ἡ ᾿᾿ϑηνᾶ ταύτῃ ϑάρσος ἐνὶ φρεσὶ xe , xci ix δέος εἵλετο γύων. ( Vers. 141. ) στὴ δ᾽ ἄντα
σχομένη,, L^ 'ovY zocr) iac ἢ ἐπισχοῦσα ἑαυτὴν τῆς φυγῆς. λογί (Cere γὰρ φρονίμως, ὡς οὐδέν τι ἔχει
φοβερὸν ἡ νῆσος χαϑάπερ αὐτὴ κατασχευάσει ἐν τοῖς ἑξῆς. ὥστε οὐδὲ "φοβητέον τὸν βλεπόμενον. 50
Ὁμήρου δὲ καὶ τοῦτο δεινότης διὰ τὸ εὐπλαστότερον. εἰ γὰρ ἡ τοῦ βασιλέως ϑυγάτηρ ἔφυγεν, εἰς κα-
χόζηλον ἐνέπιπτεν ἡ ᾿Ομηρικὴ πλάσις καὶ οὐχ ἣν καλῶς πιϑανεύσασϑαι τὰ ἐφεξῆς. ὥςτε καὶ τὸ Ὅμηρι-
κὸν εὐμέϑοδον εἴη ἂν, ἡ τὴν χόρην ποιοῦσα μένειν Ova. εἶχε μὲν γὰρ Ὀδυσσεὺς ἐν τῷ τὰς γυναῖχας
φυγεῖν, αὐτὸς λαβὼν ἐνδύσασίϑαι χαὶ γενέσϑαι τῆς πόλεως. πολλαὶ δὲ ἂν οὕτω τῶν ϑμηρικῶν Χαρί-
30 των ἐπέλιπον ἐνταυϑοῖ. διὸ κατά τινα ᾿4“ϑηνᾶν, τὸ εὐπλαστατότερον φρονίμως ἐπελέξατο. Ὅρα δὲ καὶ
ὡς ἐν τῇ ῥηϑείσῃ παραβολῇ στρέψας ὁ ποιητὴς τὸ νόημα, τὰς κόρας Cg guasoe νύμφαις ὁ εἴκασεν ἐρε-
σιβίοις, τὰς αὐτὰς χατὰ νοῦν ἄλλον, βουσὶ χαὶ ἐλάφοις ἐνταῦϑα καὶ μήλοις ἐξομοιοῖ αἷς ἐπέρχεται
λέων. τοιαῦτα δὲ xci ἐν ἄλλοις ποιεῖ. ὡς καὶ Ort τὸν ᾿“γαμέμνονα πῇ μὲν, τρισὶ ϑεοῖς εἰχάζει ἐν
Jut. πῇ δὲ ταύρῳ ἀγέλης ἐξάρχοντι. κατὰ διαφόρους ἐννοίας τὰ τοιαῦτα ποιῶν. καὶ οὕτω μὲν
ταῦτα. (Vers.1350.) Τὺ δὲ ἀλκὶ πεποιϑὼς, πολλαχοῦ κεῖται καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι παρὰ τῷ ποιητῇ. καὶ δεδή-
λωται περὶ αὐτοῦ τὸ ἀρκοῦν. (Vers, 131.) Τὸ δὲ ὑόμενος καὶ ἀήμενος, δι᾿ ὁμοιότητα ἐτέϑη) πλείω,
ἵνα μὴ λέοντι ἁπλῶς ὃ τῇ ἅλμῃ χεχαχωμένος εἰχάζηται, ἀλλὰ χειμαζομένῳ καὶ οὕτως ἐπὶ "πλέον ἀγριου- áo
μένῳ. (Vers. 132.) Τὸ δὲ ὄσσε δαίεται τουτέστι πυρόεν βλέπει, συντομώτατα μὲν ἐῤῥέϑη. ἀλλαχοῦ
yap, πυρὶ λαμπετόωντι ἐοίκασιν οἱ τοιοῦτοι ὀρφϑαλμοί. δοκεῖ δὲ καί rt ἀστειότητος ἔχειν ἀντεϑετικὴς.
4o ἵνα λέγῃ ὡς αὐτὸς μὲν, πρόεισιν ὑόμενος. οἱ δὲ ὀφϑαλμοὶ αὐτῷ, χαίονται. ὡς τοῦ πολλοῦ ὑετοῦ ἀνάπ-
τοντὸς αὐτῷ τὸν ϑυμόν. “Ὅτι δὲ οὐ μόνον. λέων καὶ σῦς ἄγ Quos ὄσσε δαίεται καὶ πῦρ δέδορχεν ἀλλὰ καὶ
δράχων, δηλοῖ ὁ γρώ Weg τὸ, δράκοντες 7 πῦρ ὁρῶντες οἷον ὀξύτατον. ( Vers. 135.) To δὲ βουσὶ μετέρ-
χέται, κρεΐττυν γοάφειν, ἐπέρχεται. d θότεραι δὲ xai ἐνταῦϑια ἔλαφοι, οὐ μόνον αἱ ἄγριαι, ἀλλὰ xc
αἱ ἀγηρότεραι, xci χατὰ τὴν ζωϊκὴν ἱστορίαν, πολυχρόνιοι. Τὸ δὲ κέλεται γαστὴρ, συντελεῖ καὶ αὐτὸ
πάνυ εἰς τὴν παραβολήν ὦ ὡς γὰρ τὸν λέοντα ἡ γαστὴρ πείϑει xai ἐς πυκινὸν δόμον dv κατὰ τὸν παρὰ

τῷ oro μονόλυχον, οὕτω καὶ Ὀδυσσεὺς φανεῖται ἀναγκαίως e κόραις. χρειὼ γὰρ ἵκανεν. Ex δὲ
Hh2

244 PACPRIAIAÁ Z Ys, 156— 21062.

TOU, χέλεται γαστὴρ λαβόντες οἱ ue Ὅμηρον, δέσποιναν ἐφίστασϑαι τοῖς τὴν ζῴοις γαστέρα εἶπον.
(Vers. 136.) Τὸ δὲ χούρῃσι μίξεσϑαι, οὐ παιγνιῶδες χατὰ τὸ, μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ. καὶ, ἀνδράσι
μίσγεται ἀμφαδίην πρὶν γάμον ἐλϑεῖν ἀλλ᾿ ὥσπερ καὶ Φαίαξιν ἐπιμίσγεται ἀντιϑίέοισιν ὁ ᾿Οδυσσεύς,

50 οὕλτω καὶ ἐνταῦϑα ταῖς χόραις. (Vers. 138.) Τὸ δὲ ἔτρεσαν, ἐπὶ φυγῆς ἐνταῦϑα. εἰ xci οἱ μεϑ 253
Ὅμηρον ἄλλως χρῶνται τῇ λέξει. ᾿Ηίονες δὲ προὔχουσαι, «i προχείμεναι. ἵνα xo" ὃν λόγον προβλῆτες
πέτραι λέγονται, οὕτω καὶ αἰγιαλοὶ προὔχοντες. ΣΟ ΟΣ δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ τὸ, ἀσχοῦ προὔχοντα πόδα.

ἐντεῦϑεν δέ ποτε μεταφορικῶς xci προέχειν τὸ ἀξιωματικῶς ὑπερέχειν. (Vers. 139.) T0 δὲ μένειν καὶ
ϑάρσος ἔχειν, οὐ μαχράν ἔστι τοῦ μένος χαὶ ϑάρσος σχεῖν. ( Vers. 140.) Tó δὲ ϑάρσος ἐνὶ φρεσὶ
ϑῆχε, χαὶ τὸ, ἐκ δέος εἵλετο γυίων, ἐκ παραλλήλου δηλοῦσι τὸ αὐτό. ἡ γὰρ τοῦ “ϑάρσους ἔνϑεσις,
δέους ἐστὶν ἐξαίρεσις. (Vers. 141.) Τὸ δὲ σχομένη, ἐνταῦϑα μὲν, μέσως ἐῤῥέϑη ὡς ἀνωτέρω ἡρμη- 10
γεύϑη. ἐν δὲ τῷ, σχομένη λιπαρὰ χρήδεμνα, ἐνέργειαν δηλοῖ ὡς προδεδήλωται. ( Vers. 143.) Ὅτι μερ-
μηρίξας Ὀδυσσεὺς ἢ γούνων λίσσοιτο λαβὼν εὐώπιδα κούρην ἢ αὔτως ἤγουν οὕτως ὡς ἔχει ἐπέεσσιν
ἀποσταδὰ μειλιχίοισι. λίσσοιτο εἰ δείξειε πόλιν xci cure δοίη, ἔχρινε κέρδιον εἶναι, λίσσεσϑανι
ἐπέεσσιν ἀποσταδὰ μὲ ειλιχίοισι. Καὶ ὅρα ὡς παρὰ τρεῖς λέξεις, δὶς τὸν αὐτὸν ἔφη στίχον, τὸ ἐπέεσσιν
ἀποσταδὰ μελι χίοισι, διὰ τὸ τῶν λέξεων καίριον xci τὸ τῆς συνϑήχης εὐάρμοστον. ( Vers. 147. ) αἰτία ,
δὲ τῆς κερδίονος κρίσεως, αὕτη. 10) οἱ φησὶ γοῦνα λαβόντι χολώσαιτο φρένα κούρη, διὰ τὸ ἐνταῦϑα

60 *igwg μὴ τοιοῦτον ἔϑος εἶναι. πῶς δὲ τὸ τοιοῦτον σχέμμα χέρδιον τῷ Ὀδυοσεῖ, αὐτίχα uer ὀλίγα δηλω-
ϑήσεται. Καὶ ὅρα ὕτι τὸ λαβεῖν καὶ γενικῇ συνέταξεν ἐν τῷ, γούνων λαβὼν, χαὶ αἰτιατικῇ ἐν τῷ, γοῦνα
λαβόντι. οἱ δὲ ned "Ou; jgov, λαβέσϑαι φασὶ μετὰ γενικῆς. ὅτι δὲ τὸ, γούνων λαβὼν ἀντὶ τοῦ ἁψάμε-
vog ἐστι, δηλοῖ μετ ὀλίγα τὸ, δείδια γούνων ἅψασϑαι. (Vers. 143.) Τὸ δὲ ἀποσταδὰ 0 ἐστι πόῤῥω 20
χαὶ ἐκ διαστήματος, κατὰ τὸ ἀναφανδὰ ἐσχημάτιοται, ὡς γὰρ ἀναφανδὸν ἀναφανδὰ, οὕτως ἀποστα-
δὸν ἀποσταδά. “Πρωτύτυπον δὲ μειλ yov λόγου, ὃ μείλιχος. ᾧ ἀνάλογον ἔχει, ὁ Φρύνιχος. ὃ τάριχος.

15566 κοψιχος ὅπερ "ἐστὶ κόσσυφος, ὃ δόλιχος, ὀσπρίου εἶδος. ὃ Θευδέριχος. ὃ ITA MM (Vers. 144.) Τὸ
δὲ εἰ δείξειε πόλιν, ἀντὶ τοῦ εἴπως δείξει, αὐτὸ à3, ταυτόν ἐστι τῷ ὅπως, κατὰ μετάληγψιν συνδέσμων ὥς
φασιν οἱ ῥήτορες. ( Vers. 149.) Ὃτι μερμηρίξας ᾿Οδυσσεὺς ὡς ἐῤῥέϑη τὸ κέρδιον, αὐτίχα μειλίχιον χαὶ
κερδαλέ ov (φάτο μῦϑον. τὴν βασιλίδα παῖδα κολακεύων λόγοις ἐ ἐπαινετηρίοις. ὧν οἱ πλείους, χρήσιμοι
ἐγκωμίοις παραπλέχεσϑαι γυναικῶν. λέγει δὲ τοιαῦτα ὃ ᾿Θμηρικὸς πολύμητις ῥήτωρ. γουνοῦμαί σὲ
ιοᾶνασσα, ϑεὸς νύ τις, ἤ βροτός ἐσσι. εἰ "μέν τις ϑεός ἐσσι, TOL “οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, ᾿Αρτέμιδί σε
( Vers. 157.) ἔγωγε Διὸς χούρῃ μεγάλοιο εἰδός τὲ μέγεϑός τε φυήν T ἄγχιστα ἐΐσχω, τοῦτο δὲ, ἢ διὰ
τὸ εὑρεϑῆναι ὀρειφοῖτιν χαὶ ταύτην, ἢ) καὶ ὡς εἰχὸς διὰ τὸ ἀπὸ ζω) ραφιχῶν, ἐχτυπώσεων ἐμφερές. 3o
(Vers. 153.) εἰ δέ τις ἐσσὶ ϑροτῶν ot ἐπὶ χϑονὶ ναιετάουσι, τριςμάκαρες μὲν σόίγε πατὴρ χαὶ πότνια
μ rn. τριςμάχκαρες δὲ κασίγνητοι. μάλα που σφίσι ϑυμὸς αἰὲν eU θοσύνῃσιν ἰαίνεται εἵνεχα σεῖο, λευσ-
σόν νεῶν τοιόνδε ϑάλος χορὸν εἰσοιχνεῦσαν. ( Vers. 158.) κεῖνος δ᾽ αὖ περὶ κῆρι μακάρτατος ἔξοχον
20 ἄλλλων, ὃς zi σ᾽ ἑέδνοισι βρίσας, οἰχονδ᾽ ἀγάγηται. εἰ δὲ ToU. οὕτως ἔχει, τίς ἂν εἴει Ὀδυσσεὺς περι-
φρονήσας τοιαύτην γυναῖχα; οἵα δὲ καὶ ἡ ΤΙηνελόπη i ἣν τῆς τοιαύτης κόρης ( Vers. 160.) προτίϑησιν;
εἶτα Vipür τὸν ἔπαινον συγχριτιχῶς, ἐπάγει. οὐ γάρ πω τριοῦτον ἴδον βροτὸν ὀφϑαλι μοῖσιν οὔτ᾽ ἄνδρὰ 254
οὔτε γυναῖχα. σέβας wu. ἔχει εἰσορόωντα. (Vers, 162. ) ὡς re ἀσυγχρίτου τῆς κήρης οὔσης ὡς πρὸς
τοὺς ὁμοειδεῖς ἀνϑρώπους , ἐξ ἀνάγχης εἰς τὸν χαϑά περ Τὐριπίδης φησὶ, πρωτόγονον Δήλιον φοίνικα
3o ἃ ἀφορᾷ, ᾧ οὐδὲν φυτὸν ὅμοιον εἰς κάλλος. χαὶ ἄλλως δὲ εἰπεῖν, * sio μὲν 55; προσώπῳ εἰχάσας αὐτὴν,
ἀνϑρώπῳ δὲ παραβαλεῖν οὐχ i χων, ζῴῳ δὲ ἀλόγῳ σμικροπρεπὲς κρίνας ὁμοιῶσαι, παρατίϑησιν αὐτὴν 4o
ἔρνει εὐγενεῖ: ὃ ϑάλος ἐνταῦϑα εἶπεν 0 ποιητής. καὶ συγκχρίνας ἢ ἐχεῖνον τῇ κόρῃ ἢ ταύτην ἐχείνῳ διε
τὸ eg vig xci κατὰ σῶμα εὐσταλὲς χαὶ ὄρϑιον. καὶ εὔμηκες. μᾶλλον μὲν οὖν ᾿ἀντεξετάδας oH τῷ
φοίνικι ϑαῦμα καὶ τὸ ἐπὶ τῇ όρῃ, ἄγει αὐτὰ πρὸς ἴσον. xci λέγει ἐπίσης ἄμφω, atl tQ , ἵγὰ πι-
4o ϑανῶς δόξῃ χαὶ καλῶς v ἀσύγκριτον vU Quote ἔφη» ἐξισάξειν οὕτω τῷ φοίνιχι. Ἀϑείῳ τινὶ χαὶ
αὐτῷ εἰναι δοκοῦντι ὡς αὐτίχα ῥηϑήσεται ἐν τοῖς ἐφεξῆς. viv γοῦν τέως φησί. Δήλῳ δή ποτε τοῖον
" 4nÀ Aevog παρὰ βωμῷ, φοίνικος νέον ἔρνος ἀνερχόμενον ἐγόησὰ, ἦλθον γὰρ κἀκεῖσε. πολὺς δέ μοι

PAÁAGVIOIAIA Z Vs148—285. 245

ἕσπετο λαὺς τὴν ὁδὸν, 1 δὴ ἔμελλεν ἐμοὶ κακὰ κήδε᾽ ἔσεσϑαι. ὡς δ᾽ αὕτως χἀκχεῖνο ἰδὼν, ἐτεϑήπεα
ϑυμῷ δήν. ἐπεὶ οὔπω. τοῖον ἀνήλυϑεν ἐκ δόρυ γαίης. ὥς σὲ γύναι ἄγαμαί τε, τέϑηπά τε. δείδια δ᾽
αἰνῶς γούνων cie at. χαλεπὸν δέ uc πένϑος ἱκάνει. εἶτα εἰπὼν ὡς χϑιζὸς ἐεικοστῷ ἔχφυγον ἤματι
τὸν πόντον. C Vers. 173.) x«i &ULc Pelo «t προσεπειπὼν μή που καὶ ko πάϑοι χαχὸν, ἐπιφέρει τὰ
εἰς ἱχετείαν, καὶ φησίν. ἀλλὰ ἄνασσ᾽ ἐλέαιρε. σὲ γὰρ κακὰ πολλὰ uo* γήσας, ἐς πρώτην ἱκόμην. τῶν 50
δ᾽ ἄλλων οὔ τινα οἶδα ἀνθρώπων, οἱ τήνδε πόλιν καὶ γαῖαν ἔχουσιν, ἄστυ δέ μὸν δεῖξον. δὸς δὲ ῥάκος
ἀμφιβαλέσϑαι εἴτι που spud σπείρων ἔσχες ἐνθάδ᾽ ἰοῦσα. (Ν᾽ εγ8.1 80) ἐφ᾽ οἷς ἐπιτείνων Ὀδυσσεὺς
τὸ τοῦ λόγου μειλίχιον, zal τὴν τοῖς ἀποροῦσιν εὐπόριστον ἀμοιβὴν τὴν εὐχὴν δηλαδὴ, προτείνων τῇ
νεάνιδι, φησί. σοὶ δὲ ϑεὸς τόσα δοίη ὕσα φρεσὶ dior μενοινᾷς. (Vers. 181.) εἶτα ὡς οἷον ὑπειπὼν
10 αὐτὸς ἑαυτῷ τί δὲ ὦ Ὀδυσσεῦ εἴ σοι χακὰ μενοινᾷ ἡ κόρη αὕτη ὥς που καὶ ἡ τοῦ ᾿Αντιφάτου κορίσκη,
περὶ ἧς ἐν τοῖς ἑξῆς δηλοῖ ὃ ποιητὴς ὡς ἐπὶ χαχῷ τοῖς τοῦ Ὀδυσσέως ἐχείνη εἰς τὸν τοῦ πατρὸς
οἶχον ἡγήσατο, ἐπιφέρει διὰ σαφήνειαν, διάρϑρωσιν τῆς εὐχῆς. εἰπών. voa Te χαὶ οἶχον καὶ ὁμο-
φροσύνην ὀπάσειεν ἐσθλήν. ( Vers, 182.) ὃ δὴ καὶ ἐξαίρων, γνωματεύει οὕτως. οὐ μὲν γὰρ τοῖ γε
κρεῖσσον χαὶ ἄρειον ἢ) ὅϑ' ὁμοφρονέοντε νοήμασιν, οἶχον ἔχητον ἀνὴρ ἠδὲ γυνή. πόλλ᾽ ἄλγεα δυσμενέεσσι.
χάρματα δ᾽ εὐμενέτησι. (Vers. 185. ) μάλιστα δ᾽ ἔχλυον αὐτοί. τουτέστιν ἐξάκουστοι ἐγένοντο. χαὶ
ταῦτα μὲν ὃ Ὀδυσσεύς. ἡ δὲ χόρη, αὐτὸν εὔξεται ἄνδρα σχεῖν. οὐ τῷ Ὀδυσσεῖ ἔχφορον ϑεμένη τὸν
λόγον, οὐδὲ γὰρ ἐχρῆν» ἀλλὰ ταῖς ἡλικιώτῃσιν ἀμφιπόλοις ἠρέμα καϑ' ἑαυτάς. τοῦτο δὲ, ἐπαινεῖ.
φασιν "FEqogos, λέγων εὐφυῶς πρὸς ἀρετὴν wwezás εἰναι τὴν παῖδα. καὶ διατοῦτο τοῦ ὁμοίου χατα- 60
στοχάσασϑαι καὶ εὔξασϑαι τυχεῖν αὐτοῦ. ( Vers. 148.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι μειλί ἐίχιοι. μὲν οἱ τοῦ ᾿Οδυσσέως
20 λόγοι, διὰ τὸ ἐγκωμιαστιχὸν εἶδος. cio uev γὰρ οἱ πολλοὶ, τοῖς εἰς ἡμᾶς αὐτοὺς ἐπαίνοις χαίροντες,
μειλίσσεσϑαι. -χερδαλέοι δὲ, διότι μικρὰ αἰτήσας, δὸς γάρ φησι ῥάκος καὶ ἄστυ δεῖξον, χερδαίνει 'μὲ-
γάλα i τῆς βασιλικῆς παιδός, ὑπαχϑείσης οἷς ἐπαινέϑη χαὶ διακρινάσης τὸ δέον. ἵνα μὴ δὲ ὃ Ὅδυσ-
σεὺς μίλεον ἐνταῦϑα αἶνον ἐρεῖ ἔνϑα διδάσκει. ὃ ποιητὴς τοὺς αἰτουμένου)" μὴ εἰς τοὺς λόγους τῶν αἱ-
τούντων ἀλλ εἰς τὴν χρείαν ἀφορᾶν. ἰδοὺ γὰρ ἡ Ναυσικάα μέτρια Ἀζητηϑεῖσα, μεγάλα 240421557
ποιεῖ πρὸς τὴν τοῦ αἰτησαμένου ποιότητα. ὃ τοιοῦτος λογισμὸς, τὸ τοῦ κυνιχοῦ Διογένους ἐξέρῃνε
σκῶμμα. ὃς δεξιωϑεὶς πρὸς βασιλέως ὀστέοις ὡς χύων, X κυνῶν μὲν ἔφη τὸ βρῶμα οὐ βασιλιχὸν δὲ ὕμως
τὸ δῶρον. ὡς χρεὼν ὃν, τοὺς μεγάλους χαὶ μεγαλοδώρους εἶναι. ἐντεῦϑεν πε ριάδεται βασιλεὺς ὃς ἄνδρὲ
ταπεινῷ δούς τινα ϑωρεὰν χαὶ ἀκούσας πολλὴν αὐτὴν εἶναι, εἶπε, τῷ λαβόντι τοιαύτην φανῆναι, αὐτῷ
δὲ ὡς βασιλεῖ ᾿ μικρὰν εἶναι. ἱστορεῖ δέ που xci Πλούταρχος μεγάλην βασιλικὴν δωρεάν. ἣν χωλύοντος
So τοῦ βασιλιχοῦ ταμιούχου, ὃ βασιλεὺς δυσανασχετήσας, ἐπλήϑυνεν ἐπιβαλὼν πλέον ἀργύριον. ἐπαινεῖται
δὲ zal ὃ ἐπὶ ἑρμαίῳ ἤτοι sorori ϑησαυροῦ προσενιχϑέντι. παραχωρήσας τῷ εὑρηκότι, χρᾶσϑαι τῷ
τῆς τύχης καλῷ. ὡς δὲ ὃ εὑρὼν ἐπέμενε πλεῖον εἶναι τὸ εὑρημένον ἢ κατὰ τὴν αὐτοῦ ἀξίαν, ἐπιτάξας
χαὶ παραχρᾶσϑαι οἷς εὕρηχεν. " Ert ἰστέον καὶ ὅτι ἐν τῷ, μειλίχιον χαὶ κερδαλέον φάτο μῦϑον, τὴν
τοῦ κατὰ τὸν Ὀδυσσέα λόγου ἰδέαν ϑεωρητιχῶς χαρακτηρίζει ὁ ποιητής. μονονουχὶ λέγων, ὡς ἐμβρι-
Üis οὐδὲν ἔχει κατὰ Ἀτὰς ἐν ᾿Ιλιάδι ἐχείνου δημηγορίας. μόνα δὲ λαλεῖ ὅσα πρὸς κέδρους αὐτῷ ἔσται. 10
255 διὸ χαὶ τὸ ἐπὶ τῇ xópn ϑάμβος , πολύ. χαὶ ὃ ἔπαινος, οὐ μέτριος. χαὶ ἡ εὐχὴ δὲ, πρὸς δ φοασὶν. χαὶ
ἄλλως δὲ φράσαι, ῥητορικῶς ϑεωρεῖ Ó ποιητής. ἑρμηνεύων ὡς οἱ ἐνταῦϑα τοῦ ᾿Οδυσσέως λόγοι j δεινῶς
μεϑοδεύονται χατὰ λόγον 7λυχύτητος. τοιοῦτος γὰρ ὃ μειλίχιος λόγος. διὸ χαὶ αἱ συγκρίσεις αὐτῷ,
ἡ μέν, τολμηρὰ, ἡ 7 πρὸς τὴν " Aoreucv. 5 δὲ, γλυχέως ἀφελής. 7 πρὸς τὸν Φοίνικα. ἔχει δὲ καὶ ἐπίδει-
40 Ey σοφίας τὸ περὶ ὃ ὁμοφροσύνης. γγήωμιχόν. καὶ ὅλως, ἡ λαλιὰ πᾶσα πρὸς τὸ χερδαλέον rw
ἐπεὶ x«i τοιούτου λόγου 1, ἣν καιρός. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τὸ δριμύτερον τῶν νοημάτων, ἐπίτηδες προέταξε, τὴν
“πρὸς εὸ Doy δηλαδὴ σύγχρισιν. χερδαλεώτατα καὶ τοῦτο ποιήσας. καὶ 6 ἁρπάσας οὕτω τὴν τῆς
κόρης γνώμην ὑπὲρ ἑαυτοῦ. xci ἔστι μὲν μειλίχιον τὸ, 7ουνοῦμαί σε ἄνασσα, εἰς πλέον δὲ τὸ, ἀλλ
&racc ἐλέαιρε. (Vers. 1 4g. ) Τὸ δὲ γουνοῦμαι, δῆλον ὡς οὐκ ἐμεργείᾳ ἐνταῦϑα, προαιρέσει δὲ μόνῃ.
ἄλλως γὰρ ἐρεῖ δεδιέναι γούνων ἅψασθαι. ““Σημείωσαι δὲ καὶ ὅπως Ὅμηρος τὸν ῥήτορα Ὀδυσσέα,
πλάττει ἐκεῖνο εἰπόντα, 0 xai αὐτὸς ἔφη πρὸ μικροῦ, ἐκεῖνός τε γὰρ ἐν παραϑολῇ, ᾿Ἀρτέμιδε τὴν κόρην

240 P4 πρὸ ΧΡΑ, Μ Z Ys.152—4163.

20 εἴκασε, χαὶ Ὀκδυσσεὺς δὲ ὁμοίως λέγει. (Vers, 152.) Φυὴν δὲ zc νῦν οἱ παλαιοὶ λέγουσι, τὴν ἐκ
πάντων τῶν τῶν μελῶν ἃ ἀναλογίαν. ὃ δὴ κάλλους ἐστὶν ἴδιον. “Τὸ δὲ ἄγχιστα ἐΐσχω, ἀντὶ τοῦ, σχεδὸν
ἤτοι ἐγγὺς, οὐ μὴν αὐτόχρημα. οὐ γὰρ ἣν σύγκρισις. Θάλος δὲ, ὡς ἐπὶ φυτοῦ εἶπε. καὶ ἔστι τοῦτο
ἀφορμὴ καὶ ἀρχὴ τῆς ἐφεξὴς πρὸς φοίνικος ἔρνος συγκρίσεως. ἐπεὶ καὶ ταυτὸν ἔρνος χαὶ ϑάλος. ὁ δέγε
παρὰ τοῖς ὕστερον ϑαλλὸς ἐν δυσὶ λάμβδα καὶ ὀξυτόνως, δηλοῖ uiv χαὶ αὐτὸς πᾶν τὸ ϑάλλον χαϑὰ
καὶ 10 ϑάλος, ἐϑέλει δὲ ἔχειν προσϑήκην. διὸ κατὰ «Αἴλιον Διονύσιον, προστιϑέασιν, ἐλάας ἢ ἄλλου
τινός. καὶ ϑαλλοφόροι δὲ τινὲς ἦσαν ἐν ᾿α΄ϑήναις. τοιοῦτοι δὲ ἐν τισιν ἑορταῖς οἱ γεραίτατοι.
(Vers. 156.) Σιημείωσαι δὲ καὶ τὸ, σφίσι ϑυμὸς ἰαίνεται λευσσόντων, δοκοῦν σολοίκως ἔχειν, λεύσσουσι
γὰρ ὥφειλεν εἰπεῖν. ἔστι δὲ τοιοῦτον σχῆμια καὶ ἐν τοῖς κατὰ τὸν Κύκλωπα, Ore εἴπῃ, ἡμῖν δὲ χατεκλά-
o φίλον ἦτορ δεισάντων ςφϑόγγον βαρύν. καινοπρεπὲς γὰρ καὶ αὐτό. σόλοικον δὲ, οὐκ ἄν. ᾿Ιστέον
γὰρ ὅτι δυσχερές ἐστι σολοιχίσαι τὸν πλαγιάζοντα. χρηστέον δὲ τοιούτοις σχήμασιν, ὅτε τι συγχέει πά-
Sog τὴν ψυχήν. ὡς ἐνταῦϑα μὲν τὸν Ὀδυσσέα τὸ πολὺ σέβας ὡς αὐτὸς λέγει, τουτέστιν ἡ ἔχπληξις,
50 ἐχεῖ δὲ, τὸ δέος, ὡς δηλοῖ τὸ, δεισάντων. οὐκ ἔχει "γὰρ χρατεῖν τῆς κατ᾽ ὀρϑὸν φράσεως 0 τε ταραγ-
μένος τὴν ψυχήν. Τὸ δὲ εἰσοιχνεῦσαν, ἄδηλον εἴτε οὐδέτερόν ἐστιν εἴτε ϑηλυκὴ μετοχὴ ἀντὶ τοῦ, εἰσου-
χνέουσαν. δύναται γὰρ καὶ οὕτω χατὰ σχῆμα ᾿Ἵττικόν. ᾿Αττικίζει γὰρ πάντως ὃ εἰπὼν ἐνταῦϑα,
τοιόνδε ϑάλος, χορὸν εἰςπορευομένην. ταυτὸν ὃν τῷ, τοιάνδε ϑαλερὰν κόρην χορεύουσαν. τοιοῦτον
δέ τι καὶ τὸ, φίλε τέκνον, ἀντὶ τοῦ, φίλε υἱέ, ᾿Ιστέον δὲ ὡς δυνατὸν ὃν εἰσοιχνοῦσαν εἰπεῖν κοινότερον;
ὅμως ὁ ποιητὴς εἵλετο τὸ καινότερον ὡς φίλον αὐτῷ χαϑὰ xci ἄλλοι προαιροῦνται. οὕτω Δωριεῖς ἐν
TQ, λεξεῖται ποιησεῖται ἐσσεῖται, μεταϑέντες τὴν παρατέλευτὸν εἶ δίφϑογγ ον εἰς τὴν οὔ, παρενϑέσεν
TOU Y, ποιησοῦντι φασὶ xcl τελεσοῦντι καὶ ἐσσοῦντι. πᾶς γὰρ μέλλων xc “Ἡρακλείδην τοιοῦτος ἐπὶ
τρίτου πληϑυντικοῦ, Δωρικῶς εἰς τὸ TU λήγει τῆς OU eras παραληγούσης. οὕτω δὲ χαὶ ἐπὶ τοῦ
ποιοῦντι ἀντὶ τοῦ ποιοῦσι χαὶ ὀρϑοῦντι ἀντὶ τοῦ ὀρϑοῦσι χαὶ τῶν ὁμοίων ϑεμάτων τῆς πρώτης
καὶ τρίτης, τῶν περισπωμένων. ἔτι δὲ καὶ τῶν μελλόντων. ποιησοῦντι γὰρ xci ὀρϑωσοῦντι xci τὰ
ὅμοια. ἐπὶ μέντοι δευτέρας, διὰ τοῦ & μηκυνομένου χαὶ τοῦ ν. γελασοῦντι γὰρ καὶ γελᾶντι. καὶ βοα-

4o σοῦντι. βοᾶντι. ἐπὶ δὲ βαρυτόνων, ἡ ὃν συλλαβὴ ἐν τούτοις πα" ρατελευτᾷ. οἷον. λέγοντι ἀντὶ τοῦ

λέγουσι. καὶ τὰ ὅμοια. τῶν δ᾽ αὐτῶν Δωριέων, καὶ τὸ φρονοῦσι xci νοοῦσι, φρονεῦντι λέγειν καὶ
γοεῦντι ἐπὶ περισπωμένων δὴλ αδή. ἅπερ ἐξάρσει τοῦ v λεγόμενα, ἰολικά ἐστιν. οἷον. φρονεῦτι. ἔτι δὲ
χαὶ εὖτι ἀντὶ τοῦ, εἰσίν. ὕπερ ἄλλως ἐντὶ Ayer: “ὥώριον ὁμοῦ ὃν zat «Ιἰολικὸν. “ώριον͵ μὲν φησὶ, διὰ
τὸν xci τὸ T. .dioJaxóv δὲ, διὰ τὴν παράληξιν τοῦ ξ. τὰ γὰρ εἰς Gi περαιούμενα τρίτα πληϑυντικὰ
ϑέματα τῇ εἴ διφϑόγγῳ παραληγόμενα, μετατιϑέασι τὸ μὲν ἰῶτα εἰς V Δωριχῶ ς, τὸ δὲ σίγμα εἰς T.
τιϑεῖσι τιϑέντι. ἱεῖσιν ἱέντι. οὕτω δὲ καὶ «Ἱἰολικῶς, οἴχεντι φίλεντι ἐ ἤγουν οἰχοῦσι φιλοῦσι. τοιοῦτον
δὲ χαὶ τὸ εἰσὶν Ort γένοιτο ἐντί. τοιαῦτα ὁ Πραχλείδης εἰπών. εἶτα καὶ ὕτι ἔνιοι ἀκέραιον τὸ εἰσὶ δω-
ριζόμενον ἐντὶ γενέσϑαι φασὶν, ἐπάγει ὡς αἰολικεύοντές τινὲς αὐτὸ παρατίϑενται εἰς πίστιν τὸ, τιϑεῖσι
τιϑέντι καὶ τὰ ὅμοια. ΑΙἰολικὰ ὄντα ταῦτα δίχα μυρίων ἄλλων. παρὰ τὸ πολλοὺς χαίρειν ταῖς ξενιζού-
σαις τῶν λέξεων μᾶλλον ἤπερ ταῖς συνήϑεσι. (Vers. 158.) To δὲ περὶ κῆρι μακάρτατος ἔξοχον ἄλλων,
τρεῖς ἐπιτάσεις ἔχει, τὸ περῖ, τὸ μαχάρτατος. καὶ τὸ ἔξοχον πρὸς ἔνδειξιν πάνυ πολλῆς μακαριότητος.
50 ὁποία ἡ τοῦ τρισμάκαρος. (Vers. 159.) Τὸ δέ βρίσας, ἀντὶ "τοῦ, νικήσας, ἕδνων πλήϑει τοὺς ἄλλους
μνηστῆρας διὰ τὸ τῆς κόρης δηλαδὴ περιμάχητον. (Vers. 162.) χαὶ ἔστιν ἡ μεταφορὰ, ἐκ τῶν σταϑ-
μιξομένων ῥοπῶν. Lis δὲ τὴν Δῆλον Ort παρέβαλον οἱ “Ἑλληνες εἰς Τροῖαν πλέοντες, χαὶ ὃ “υκόφρων
ἑστορεῖ: ὡς δὲ ἱερὰ ἡ δῆλος ᾿Απόλλωνος 0 ἐστιν “Ἡλίου δι᾿ οὗ δηλα γίνεται τὰ περὶ γῆν, ἐν ἄλλοις

ἐγράφη. ὡς δὲ καὶ πρῶτον ἐχεῖ φοῖνιξ ἐκ γῆς evi ge, ἐῤῥέϑη παρ᾽ Εὐριπίδη τε καὶ ἑτέροις. ὡς δὲ xai
δάφνη πρωτογόνος ἔφυ ἐχεῖ διὰ τὴν nra καὶ ὡς ἀμφοτέρων ἁψαμένη δάζρνης τε ταύτης καὶ φοίνικος
τοῦ ῥηϑέντος t Ore ὥδινε, μαῖα γάρ φασιν οὐκ ἣν, ἐγέννησεν "Moreau zai n0) Lava, πολαιὸς χαὶ τοῦτο
μῦϑος φησί. Tov δὲ ῥηϑέντα βωμὸν, οὐχ ἐν ναῷ ἀλλ αἴϑριον ὑπονοητέο». οὐ γὰρ εἰχὸς περιῳχοδο-

μῆσϑαι τὸν λεχϑέντα φοίνικα. τοιοῦτος δὲ ἦν χαὶ ἐν ᾿Ιλιάδι βωμὸς περὶ | ὃν 1j καλὴ πλατάνιστος zai τὸ 2956

ἀγλαὸν ὕδωρ. (Vers. 165.) Τὸ δὲ φοίνικος, βραχὺ iv τῇ εὐϑείᾳ ἔχον τὸ δίχρονον ἢ γοῦν ἀλλὰ

PAG 2IAIA4 Z Vs162—31487. 247

Oan μαχρὸν, ἐνταῦϑα φύσει μαχρὸν αὐτὸ ἔχει, ᾿Ενταῦϑα δὲ ἰστέον ἕτι τε χαϑὰ ἐλαία ἔτι δὲ xci
λωτὸς, λέγεται αὐτὰ τὲ τὰ φυτὰ xci ὃ “καρπὸς δὲ αὐτῶν, οὕτω καὶ φοῖνιξ, τὸ φυτὸν χαὶ τὸ αὐτοῦ
τρόφιμον. xai ὅτι σημασίαι φοίνικος, οὐ μόνον τὰ εἰρημένα δύο, καὶ κύριον ὄνο μα, καὶ ὁ πυῤῥοῦ Go
μετίσχων χρώματος ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι φοῖνιξ ἵππος δηλοῖ, ἀλλὰ καὶ ἕτερα ὡς uer ὀλίγα εἰρήσεται. "L'ovog
δὲ, ov μόνον τὸ εὐϑδαλὲς | φυτὸν ὡς ἐῤῥέϑη, ἀλλά ποτε καὶ τὸ ἄνϑος κατὰ τοὺς παλαιούς. Τὸ δὲ ἀνερ-
χόμενον, γλυχέως καὶ αὐτὸ ἐπὶ ἔρνους κεῖται xci χαὶ τὸ ἀναδέδρομεν ἐ ἐπὶ πέτρας, δηλοῖ δὲ, ταχεῖαν
φυτοῦ αὔξησιν. ᾿Ιστέον δὲ ὡς Ὅμηρος μὲν, ἠρέμα ' HAiov ἀνῆχε τὴν εὐγενὴ βασιλικὴν κορίσκην διὰ
μέσου τοῦ κατὰ τὸν Δήλιον φοίνικα ἔρνους. ὕπερ ᾿“πόλλωνι ἀνεῖται “Ἡλίῳ κατὰ τὸν uvÓor, ὁ δὲ πανὴη-
γυρικὸς χορὸς ὃς cuv ποιήματα εἰς τὸν «Φαληρέα “ημήτρηον, ἡλιόμορφον ἐχεῖ "yov ἐξόχως τε εὐγενέ-1 558
10 ταν προσηγόρευσε, ϑρασύτερον εἰς τὸν ἄνδρα ἐλάλησε τὸ ἡλιόμορφος. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι περὶ ᾿“΄πόλλωνος
Δηλίου ἤγουν γεννηθέντος ἐν Δήλῳ τῇ νήσῳ, αἴνιγμα φέρεται ἐοικὸς τοῖς τοῦ Θεοχρίτου σχληροῖς,
τοιοῦτον. ἐν qavepa γενόμην. πάτρην δέ μου, ἁλμυρὸν ὕδωρ ἀμφὶς ἔχει. μήτηρ δ᾽ ἔστ᾽ ἀριϑμιοῖο
πάϊς. ἤγουν ἐν τῇ Δήλῳ ἐγεννήϑην. μητέρα δ᾽ € ἔχω, Zire τὴν παῖδα τοῦ Κοίου. ὃς ὁμώνυμός ἐστι τῷ
παρὰ Διαχεδόσι χοίῳ τουτέστι τῷ eoru. "Ert ἰστέον ci ὅτι Φοῖνιξ οὐ μόνον κύριον, καὶ ὀρνέου δὲ
ὄνομα, zc δένδρου, καὶ καρποῦ τοῦ ἐξ αὐτοῦ πρὸς ὁμοιότητα ἐλαίας καὶ ῥοιᾶς, ἀλλὰ καί τις βαφὴ , χαὶ
ἵππου δὲ ὡς ἐῤῥέϑη ἐπίϑετον. πρὸς δὲ τούτοις, καὶ ἔϑνος. χαὶ μουσικόν τι ὄργανον. οἷον. φοίνιχες.
πηκτίδες. μαγαδίδες. σαμβύκαι. χαὶ ἑξῆς παρὰ τῷ ᾿Αϑηναίῳ. ἐν οἷς καὶ σκινδαψιοί. Ὅτι δὲ Ae: 162 )
μία τῶν Κυχλάδων ἡ Δῆλος, ἡ ἱστορία διασαφεῖ. λέγουσα zai ὡς Ὀρτυγία ἐκλήϑιη χατά τινας ἐξ ὀρτύ-
γων. ὧν τὰς ἀγέλας φερομένας » ἐκ τοῦ πελάγους, ἱζάνειν εἰς τὴν νῆσον διὰ τὸ αὐτῆς εὔορμον ὡς ἐν
20 τοῖς τοῦ ᾿ϑηναίου κεῖται. ὃ δέ ye μῦϑος, ἄλλα περί τε “ήλου καὶ 'Üorv*. γίας, βούλεται. κείμενα καὶ
ἐν τοῖς τοῦ «Τυκόφρονος. (Vers, 164.) Τὺ δὲ πολδε! δέ μοι ἕσπετο λαὸς, τίμιον τὸν ᾿Οδυσσέα παριστᾷ.
ἵνα μὴ φορτηγός τις εἶναι φασὶν ἢ κωπηλάτης δοκοίη. * Ev δὲ τῷ, ( Vers. 167.) οὔπω τοῖον ἀνήλῦϑεν
ix δόρυ γαίης, τὸ μὲν ἀνῆλϑεν, ἀφελῆ ) “λυχύτητα ἔ ἔχει ἐχφύσεως λεχϑὲν φυτοῦ. δόρυ δὲ, ἢ ξύλον ἁπλῶς
λέγει, ἢ μάλιστα, ξυλῶδες φυτόν. δύναται δὲ τὸ ῥηϑὲν, σχωπτιχῶς προσαρμόσαι xci ἀνδρὶ ἀνοήτῳ
xci a ag vei. Τὶς rovg δὲ ἐνταῦϑα γυναικείους (ϑμηρικοὺς ἐπαίνους, σημείωσαι παλαιὸν i ὕστερον οὐδέν τι
ἐοιχὸς τοῖς ϑμήρου, τὸ κάλλει καλῆ ἧς. μεγέϑει μεγάλης. τέχνῃ σοφῆς. καλὸν δὲ ὅμως καὶ αὐτό. ἔτι δὲ,
καὶ Φιλοξένου τοῦ V Κυϑηρίου τὸ, ὦ καλλιπρόσωπε χρυσεοβόστρυχε χαριτόφωνε: χάλλος ἐρώτων. ἅπερ ἐχεῖ-
νος εἶπεν ἐπὶ Γαλατείᾳ τῇ Νηρηΐδι, ἐπαινῶν αὐτὴν ὡς ἐρωμένην. ἐφ᾽ οἷς παίζων τις ὕτι μὲ καὶ ὀφϑαλ-
μοὺς ἐχείνης ἐπήνησε, φησί. τυφλὸς ὃ ἔπαινος, καὶ xaT οὐδὲν ὕμοιος ᾿Ιϑυχείῳ ἐχείνῳ TQ, γλαυχέων
So χαρίτων ϑάλαμος καλλιχόμων μελέδημια. σὲ μὲν, Κύπρις Gr Feet ii ge Hao, ῥοδίέοισιν ἄνϑεσι
ϑρέψαν. οὐ δὲ τῷ, λάμπεις ἐπὶ πορφυραῖς παρειῆσι φῶς ἔρωτος. Σημείωσαι δ᾽ ἐν τούτοις xci ὅτι
ὅμοια νοούντων ἀλλήλοις τοῦ ἀνελϑεῖν τοῦ ἀνέρχεσίλαι τοῦ ἀναδραμεῖν, "ὧν χρήσεις τοῦ μὲν ἀνήλυϑε 20
xci τοῦ ἀνέρχεσθαι, ἐν τῷ προκειμένῳ χωρίῳ, τοῦ δὲ λοιποῦ, ἐν τῷ, & ἀνέδραμεν i ἔρνεϊ ico y ᾿Ἡρόδο-
τὸς τὸ ἀναδραμεῖν φαίνεται «ιλεῖν. (Vers. 168.) Ὅρα δὲ xe τὸ, σέβασιμ ἔχει, χαὶ τὸ ἄγαμαι , χαὶ
τὸ τέϑηπα, ἐπικεχυμένα ἀλλήλοις χατὰ σημασίαν ἰσοδύναμον. (Vers. 177.) "Ev δὲ τῷ, οἱ τήνδε
πόλιν ἔχουσιν, οὐ δειχτιχὸν τὸ τήνδε ἀλλ ἀναφορικόν. οὐ γὰρ ἔχει δεῖξαι ᾿Οδυσσεὺς δαχτύλῳ τὴν
τοιαύτην πόλιν. ὅτι δὲ ταυτὸν πύλιν εἰπεῖν καὶ ἄστυ, δηλοῖ ἐπαγαγὼν εὐϑύς. ἄστυ δέ μοι δεῖξον.
(Vers. 1.78,}) χαὶ ῥάχος δὲ καὶ σπεῖρον ἐνταῦϑα εἰς ταυτὸν ἄγει. εἰπών. δὸς ῥάκος εἴτι που εἴλυμα
σπείρων ἔχεις. 0 ἐστι κάλυμμα ῥάχους. (Vers. 181.) Ὁμοφροσύνη δὲ, τὸ τὰ αὐτὰ βϑουλεύεσϑθαι.
4o 0 σπάνιον ἐν ταῖς xar ἀνθρώπους συζυγίαις. οἱ πλείους γὰρ ζυγομαχοῦσι. κατὰ τὸν βίον. Τὸ δὲ ἄλγεα
δυσμενέεσσι. τοὺς φϑονεροὺς διαζω͵ αγεῖ. οἱ ἀλγοῦσιν ἐπὶ τοῖς ἑτέρων ἀγαϑοῖς. ὥσπερ αὖ πάλιν οἱ
εὐμενέται, χάρμα ἔχουσιν. ( Vers. 184.) Ὅρα δὲ καὶ ὅτι δυνάμενος. εἰπεῖν εὐμενέεσι ze ὁμοιότητα
TOU δυσμενέεσιν, ὅμως οὐχ ἠϑέλησεν ἐπιβούλως. χαλλωπίσαι. ἵνα μὴ ἀχρειώσῃ τὸ τοῦ λόγου πιϑανὸν
τῇ πρὸς χάλλος ἐπιβουλῇ. πάντως δὲ ovx ἐξ ὀνόματος τοῦ μένος, γίνεται ὥσπερ ὃ δυσμενὴς οὕτω
χαὶ ὃ εὐμενέτης, ἀλλὰ ἀπὸ ῥήματος περι "σπωμένου μὲν οὐχ ἐν χρήσει δὲ συνήϊγει χειμένου. ὡς ἔστι 30
γοεῖν καὶ ἐκ τοῦ ὑπομενετέον. οὐ χρῆσις παρὰ τοῖς σοφοῖς. ( Vers. 187.) Ὅτι ἔπαινος ἀγαϑοῦ ἀνδρὸς

248. P4 42IA41.4 Z Vs. 188 — 209.

τὸ, ξεῖν᾽, ἐπεὶ οὔτε κακῷ οὔτ᾽ ἄφρονι ἀνδρὶ ἔοικας. λέγει δὲ καχὸν ἐνταῦϑα, τὸν δυςγενὴ πρὸς Ὀδυο-
σέα δὲ ὃ τοιοῦτος λόγος ἐκ τῆς κόρης. "Ev σημείωσαι ὡς γυναιχεῖον ἠΐγος μιμεῖται Ὅμηρος, διὸ πολλὰ 257
ἐξ Ὀδυσσέως τοῦ ῥήτορος ἀκούσασα Hg εἰχασμὸν, οὐκ ἔχει αὐτὴ καλόν τι εἰπεῖν οἷα κορίσχη ἁπαλή.
4ο ἀλλ ἀρκεῖται, εἰποῦσα τὸν αὐτῆς ἐπαινέτην μὴ ἐοικέναι ἀνδρὶ κακῷ ἢ ἄφρονι, ἀλ᾽λὰ φρονίμῳ δηλαδὴ
xci δεινῶς λαλήσαντι τὰ εἰς συμφέρον αὐτῷ. ἄλλως μέντοι ( Vers. 188.) φιλοτιμουμένη καὶ αὐτὴ,
γνωματεύει ὕτι ϑεὸς αἴτιος τοῦ τε ὀλβίους τινὰς εἰναι καὶ τοῦ μὴ τοιούτους. παραμυϑομένη οὕτω τὸν
᾿Οδυσσέα. φησὶ γοῦν. Ζεὺς αὐτὸς γέμει ὄλβον ᾿θλύμπιος ἀνθρώποισιν ἐσϑιλοῖς ἠδὲ καχοῖσιν ὕπως
ἐθέλῃσιν ἑχάστῳ. xal που σοὶ τάγ᾽ ἔδωχε. ( Vers. 190.) σὲ δὲ χρὴ τετλάμεν ἔμπης. παραμυϑητικὸς δὲ
ὃ λόγος πρὸς δυστυχῆ ἄνϑρωπον. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ, ( Vers. 189.) ἐσϑιλοῖς ἡδὲ καχοῖς, οἱ μὲν, ἐπὶ ἀν-
50 ϑρώπων γοοῦσι τῶν ὀλβιξομένων. οἱ δὲ, οὐδέτερα ταῦτα κὀνόματα ἐκδέχονται. λέγοντες ὕτι νέμει ὄλθον 10
ϑεὸς ἔν τε ἐσϑλοῖς πράγμασι καὶ ἐν κακοῖς. δοκοῦσι δὲ οὐ πάνυ χαλῶς λέγειν. οὐ γὰρ ὧν εἴη τις ὄλβιος
ἐν χαχοῖς. ὡς τοῦ ὄλβου, ἐπὶ εὐδαιμονίας λεγομένου. εἰ μὴ ἄρα τις βαρυνόμενος 3j ἀστεϊζόμενος τὸ
τοιοῦτον εἴπῃ. ὡς x«i Οἰδίπους παρὰ Σοφοκλεῖ, κάλλος κακῶν ἑαυτὸν ἀποχαλεῖ. τουτέστιν ἐν κακοῖς
χάλλιστον. εἰ δὲ καὶ ὄλβον τὸν ἁπλῶς εἴπῃ τις πλοῦτον ὡς τὸ, ὄλβῳ τὲ πλούτῳ τε, εἴη ἂν καὶ οὕτω τις
θο ὄλβιος ἐν χαχοῖς, τουτέστι πλούσιος. δύναται δὲ καὶ ἄλλως χατὰ τὴν Ὅμι ρικὴν δόξαν ὄλβιός τις εἶναν
οὐκ ἐν μόνοις ἐσϑλοῖς ἀλλ ἐν ἐσϑλοῖς ὁμοῦ καὶ κακοῖς, ἀναμὶξ χορηγουμένοις ἐχ τῶν παρὰ τῷ Διὶ πίϑων
ovs ἡ ᾿Ιλιὰς ἐδήλωσεν. ἐξ ὧν κεράννυται τὸ ἐν ἀνϑρώποις εὔδαιμον. ὡς μὴ ἐξὸν ὃν ἄκρατον εἶναί τινν
1δϑϑάγαϑὸν,. ἀλλὰ κατά τι κέρασμα Ἀϑεύσδοτον. (Vers. 195. ) Ὅτι ταλαπείριον ἱκέτην λέχει 7j τὸν ταλαί-
πωρὸν, ἢ τὸν τῆλε περάσαντα. καὶ νῦν μὲν ἢ pen οὕτω καλεῖ τὸν Ὀδυσσέα. iv roig ἑξῆς δὲ, αὐτὸς
ἐρεῖ τὸ, xai γὰρ ἐγὼ ξεῖνος ταλαπείριος τηλόϑεν ἐξ ἀπίης γαίης. 0 πέρ ἐστιν ἐτυμολογία τοῦ ταλαπεί- 20
ριος. οἱ δὲ παλαιοὶ, γράφουσι καὶ οὕτω. ταλαπείριον, τραγικοὶ τὸν ταλαίπωρον. Ὅμηρος δὲ, τὸν πόῤ-
ρωϑεν ἀφιγμένον. (Yers 193. ) Ὅτι διήγημα ἐνταῦϑα σύντομον τὸ, dieanerc μὲν τήνδε πόλιν καὶ
10 γαῖαν ἔχουσιν. eui δ᾽ ἐ Ἀγὼ ϑυγάτηρ μεγαλήτορος ᾿Αλχινόοιο. τοῦ δ᾽ ἐκ Φαινήκων ἔχεται, κάρτος τε
βίη τε. Ὀδυσσέως δὲ ὥσπερ τὸ γνωματεύσασϑαι οὕτω καὶ τὸ γοργῶς διηγήσασϑαι ἀπώνατο ἡ κόρη. καὶ 258
ἐκεῖνος γὰρ , τὴν μαχρὰν χάκωσιν οὕτως ἐπέτεμε. χϑιζὸς ἐειχοστῷ φύγον ἤματι οἴνοπα πόντον, τόφρα
δέ uw. αἰεὶ κῦμα qot χραιπναί τε ϑύελλαι νήσου Gm yvy. τρισὶ γὰρ καὶ αὐτὸς ἔπεσιν ἐμπεριγρά-
yas τὸ XCT αὐτὸν διήγημα. εἶτα ἐπήγαγεν ἠἡϑιχῶς τὸ. νῦν δ᾽ avide κάββαλε δαίμων, ge, ἔτι που
καὶ τῇδε πάϑω καχόν. οὐ γὰρ ὀΐω παύσασϑαι. (Vers. 195.) ᾿Ιστέον δὲ ἢ ὕτι τὸ εἰπεῖν ὡς ἐξ ᾿Αλκινόου
ἔχεται ἤτοι ἐξέχεται χαὶ ἤρτηται τοῦ AAxwóov ἡ τῶν Φαιάκων ἀρχὴ 0 δὴ καὶ ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα ῥη-
ϑήσεται, βασιλέα ὑποβάλλει φαιάχων νοεῖν τὸν ᾿“Ιλκίψοον. ἐν δὲ τοῖς ἑξῆς, ἀριστοχρατία ἐμφαίνεται 30
παρὰ (Ῥαίαξιν ἔνϑυα τριςχαίδεκα ἱστορηϑϑήσονται βασιλεῖς. καὶ ἔστιν οἷον peer ἐν τούτοις, βασι-
λείας τε καὶ ἀριστοχρατίας. ὅπαβίρι τι χαὶ περὶ .«“ακεδαίμονα ὕστερον τὸ κατὰ τοὺς ἐφόρους χαὶ τοὺς
20 βασιλεῖς. εἰ δὲ ὑπερέχει μὲν "τῶν ἄλλων ὃ ᾿Δλκίνοος αὐτὸς δὲ πείϑεται ὡς φανεῖται οἷς ἡ γυνὴ Aor
βούλεται, εἴποι ἄν τις καὶ γυναιχοχρατεῖσϑαι τὴν γὴν τῶν Φαιάκων. (Vers. 199. ) Ὅτι ἐκφαίνων
ὃ ποιητὴς πῶς D ᾿᾿ϑηνᾶ ἐλέχϑη ϑάρσος ἐμβαλεῖν Tj Ναυσιχάᾳ ὥςτε μεῖναι φανέντος τοὺ Ὀδυσσέως.
χαὶ δηλῶν ὡς κατὰ σύνεσιν γενέσϑαιιτοῦτο φαίνεται χαϑὰ zc ἐλέχϑη, πλάττει τὴν κόρην ϑαῤῥύνου-
σαν χαὶ τὰς ἀμφιπόλους ὡς μηχέτι φεύγειν ἀλογίστως ἀλλὰ στῆναι οἷα μηδέν τι χαινὸν ἰδούσας ἀλλὰ
ἁπλῶς ἄνϑρωπον. χαὶ αὐτὸν δύστηνον. ἀλήτην. χομιδῆς ἄξιον. φησὶ γάρ. στῆτέ μοι ἀμφίπολοι.
σόσε φεύγετε φῶτα ἰδοῦσαι; ἢ μὴ που τινὰ δυσμενέων φάσϑ᾽ ἔμμεναι ἀνδρῶν. οὐκ ἔσϑ᾽ οὗτος ἀνὴρ
διερὸς βροτὸς οὐδὲ γένηται, ὅς xtv Φαιήχων ἀνδρῶν ἐς γαῖαν ἵκηται δηϊοτῆτα φέρων. οἰχέομεν δ᾽ ἀπά- 40
γευϑὲ πολυχλύστῳ ἐνὶ πόντῳ. ἔσχατοι. οὐδέ τις ἄμμι βροτῶν ἐπιμίςγεται ἄλλος. (Vers. 206. ) εἶτα
ἐπὶ πλέον ἐξαιροῦσα τὸ τῶν ἀμφιπόλων δέος, xci ϑάρσος αὐταῖς ἐν φρεσὶ τιϑεμένη, ἐπάγει. ἀλλ 9 δέ
τις δύστηνος ἀλώμενος ἐνθάδ᾽ ἱκόνει, ὃν νῦν χρὴ κομέειν. πρὸς γὰρ Διὸς εἰσὶν ἅπαντες ξεῖνοί τὲ πτωχοί
τε. δόσις δ᾽ ὀλίγη τε φίλη τε. ἐφ᾽ οἷς ἐχπληροῦσα καὶ τὴν τοῦ ξένου ἱκετείαν, ἐπιφέρει. (Vers. 209.) ἀλλὰ
30 00r ἀμφίπολοι ξ ξείνῳ βρῶσιν τε πόσιν τε. λούσατέ T ἐν ποταμῷ 0 ἐπὶ σχέπας ἔστ᾽ ἀνέμοιο. ᾿Νοητέον δὲ
ὅτι κατὰ τὸ σιωπώμενον, χαὶ εἵματα ἐκέλευσε παραϑεῖναι τῷ ᾿Οδυσσεῖ, 0 ἐστι φᾶρος τε χιτῶνα τε, καὶ

ΡΑΨΙΩ141.4 2: γί. 201 --- 207. . 249

χρυσέῃ ἐν ληκύϑῳ ὑγρὸν ἔλαιον. 0 καὶ ἐποίησαν ἐχεῖναι. διὸ μετ ὀλίγα ἐρεῖ. Hiero & οἱ πόρε παρϑένος
ἀδμής. Ὅρα δὲ τὴν σύντομον τῆς κόρης ἀντίϑεσιν χαὶ τὴν ἐπὶ αὐτῇ λύσιν ἐν τῷ, ἢ μή τινα δυσμενῆ
φατὲ εἶναι ἄνδρα. οὐκ ἔσϑ' οὗτος ἀνὴρ, καὶ τὰ ἑξῆς. ἐπεὶ γὰρ εἰχὸς εἰπεῖν ἀντιπαρασταστιχῶς τὰς ἀμ-
φιπόλους ὡς εἰ καὶ φῶτα βλέπομεν καὶ μή τι ἄγριον, ἀλλὰ δυσμενὴς ὁ ἀνὴρ, ϑεμένη τοῦτο ἡ κόρη,
ἐπιφέρει εὐθὺς λύσιν ὡς οὔτε ἐστὶν οὔτε γενήσεται ϑνητὸς ὃ ὃς ἂν ἵκηται πολεμήσων Φαίαξιν. ὃ μιμησά-
μενος Ἡρόδοτος, σχηματίξει x«i αὐτὸς ποὺ ἐν τοῖς κατ' αὐτὸν, οὕτως. οὐχ ἔστιν οὗτος ἀνὴρ ᾧ ἐστι
δύναμις τοσαύτη, ὡς τό δέ τι ποιῆσαι. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἐκπλαγῆναι μὲν τὰς δμωὰς φῶτα ἐδούσας, οὐ
χαινόν. ἐπεὶ χαὶ Galaxie ἐν τοῖς ἐξ ξῆς ἄνεῳ γίνονται φῶτα ἰδόντες. τὸν Ὀδυσσέα δηλαδή. τὸ δὲ xci
τρέσαι ἰδούσας, ἀλλὰ τοῦτο γυναικικὸν χαὶ ἀγενές. καὶ τοῦτο μὲν, τοιόνδε. ἡ δὲ κόρη τὴν ῥηθεῖσαν κατα-
10 σχευάζουσα πρότασιν, φησί. (Vers. 203.) μάλα γὰρ φίλοι ἀϑανάτοισιν. οἰχέομεν δ᾽ ἀπάνευϑε. μο-
γονουχὶ λέγουσα ὡς εἰ καὶ μὴ πολεμισταὶ οἱ Φαίακες οἷς οὐ "μέλει βιὸς οὐδὲ φαρέτρη ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς 4o
λεχϑήσεται οὐδὲ εἰσὶν ἀπροσπέλαστοι δι᾿ ἀνδρίαν, ἀλλ ὅμως ϑεοφιλεῖς ὄντες, οὐχ ἂν τι χαχὸν ἐκ πο-
λεμίων πάϑοιεν. ἄλλως τε xc πάνυ ἐκτετοπισμένοι ὄντες, xci οὔτινας ἐγγὺς ἔχοντες ὡς ἐν τοῖς ἐφεξῆς
mov xai αὐτὸ εἰρήσεται. καὶ οὕτω μὲν ἡ κόρη ἔλυσε τὴν ἀντίϑεσιν. (Vers. 201.) TO δὲ οὐκ ἔστιν οὐδὲ
γένηται, ἐπιτείνει τὴν Gxpav τῶν Φαιάχων ἀσφάλειαν πρὸς ἔχπληξιν δῆϑεν τοῦ ναυαγοῦ ξένου. Διε-
ρὸς δὲ βροτὸς ὁ ζῶν καὶ ἐῤῥωμένος. τὴν μὲν γὰρ ζωὴν, ὑγρότης καὶ ϑερμότης συνέχει. τὸν δὲ ϑάνα-
TOY, τὰ ἐναντία ποιεῖ. ὅϑεν χαὶ νεχροὶ ἀλίβαντες οἱ ζωτικῆς λιβάδος ἄμοιροι. καὶ ὃ κωμικὸς δὲ παίζων,
αὐαίνου λίϑον iv (ov εἶναι πλάττει. ἀπὸ τοῦ αὐαϊνωϑεὶς τοὔνομα. Πλούταρχος δὲ ἐν τοῖς xav. αὐτὸν
συμποσιαχοῖς φησὶν οὕτως. ὑγρότητι χαὶ ϑερμότητι τεϑήλασι τὰ ζῷα. ἡ δὲ ψυχρότης καὶ ξηρότης, ὀλέ-
20 Que. διὸ χαριέντως Ὅμηρος διερὸν βροτὸν καλεῖ. xci τὸ μὲν χαίρειν, ἑαίνεσϑεαι λέγει. ὡς καὶ χαλκός
ἐκίνεται πυρί. ῥιγεδανὸν δὲ χαὶ χρυερὸν, τὸ λυπηρὸν xci φοβερόν. ὃ δὲ ἀλίβας καὶ ὃ σχελετὸς, Pm .
γνεχρῶν λέγονται. λοιδορουμένων τῶν παλαιῶν, τῷ ὀνόματι τῆς ξηρότητος. καὶ τοιαῦτα μὲν καὶ τὰ
ToU Πλουτάρχου. ὃ δὲ ἐν τοῖς τοιούτοις διαλ ηφϑεὶς ἀλίδβας, βαρύνεται καϑ' ὁμοιότητα τοῦ ἁλίχρας. 5o
ἔστι δὲ ἁλίχρας χατὰ Ἄἴλιον Διονύσιον, ὃ ϑαλάσσῃ μεμιγμένος. χαϑὰ καὶ gaAxónola, ὃ χαλχῷ φησι
χεχραμένος. τὰ δὲ ῥηθέντα ἐνταῦϑα εἰς τὸ, διερὸς βροτὸς, χρήσιμα καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς εἰς τὸ, διερῷ ποδί.
ὅτι δὲ ὁ ὑγιὴς ναὶ ἡ ὑγίεια 22 τοῦ; ὑγροῦ παράγεται; ἐν ἄλλοις δεδήλωται. ( Vers, 203. ) Τὸ δὲ δηϊο-
τῆτα φέρων, πρὸς διαστολὴν κεῖται. ἄλλως γὰρ, ἔπλεόν τινὲς ἴσως εἰς «(φΦαίακας. ἐξ ὧν χαὶ τὰς ἀμφι-
πόλους εἶχον ὡς εἰχὸς οἱ ἐν τῇ νήσῳ. Τὺ δὲ μάλα φίλοι ἀϑανάτοισι παιδευτικῶς € ἔχει. ὡς τῶν ϑεοφιλῶν,
οὐ πειρωμένων δηϊοτῆτος. “Τὸ δὲ οἰχέομεν ἐναλλαγὴν ἔχει σχήματος. ὥφειλε γὰρ ἀκολούϑως τοῖς ἀἄνω-
30 τέρω εἰπεῖν. οἰχέουσι δ᾽ ἀπάνευϑεν. ὅμως δὲ κοινοῦται τὸν λόγον ἡ κόρη ὡς καὶ αὐτὴ Φαίαξ. Τοῦ δὲ
259 ἀπάνευϑεν, ἑρμηνεία εὐϑὺς τὸ ἔσχατοι. καὶ τὸ, ( Vers. 205.) οὐδέ τις ἡμῖν ἐπιμίσγεται. ἐχτετοπίσϑαι
γὰρ ὃ ποιητὴς βούλεται τὴν «Ῥαιαχίαν ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς φανήσεται. χαὶ μὴν οἱ Κερκυραῖοι φαίακες,
κατέναντι κεῖνται τῆς ᾿ Π[πείρου, ὡς καὶ Ὅμηρος ὕστερον παραδηλοῖ ἐν τοῖς χατὰ τὸν Giove. οὐδὲν δὲ
καινὸν ἐὰν οἱ Κερχυραῖοι ἁπλοϊκώτερον ἑαυτοὺς ἐχτοπίζωσιν οὐχ ἀληϑῆ λαλοῦντες, εἰ καὶ τὸν ᾿“χελῷον
μέγιστόν που εἶπεν ὁ Apis ἐν ποταμοῖς. ἁ"πλούστερον λέγων, καὶ ταῦτα, ἑτέρων ἐχόντων τὲ 60
τοιοῦτον σεμνολόγημα. οὕτω καὶ “Αἰσχύλος φησὶ τερατωδέστερον χαὶ τραγικώτερον, τὸ, ἔστι τις πόλις
Κάνωβ, "0g ἐσχάτη 1Oovóc. τερατευόμενος χαὶ αὐτός. οὐ γὰρ ἐσχάτη γῆς ἁπάσης ἡ Κάνωβος, ἀλλ ἢ μόνης
τῆς ἐχεῖ ὡς ἀγχίαλος. Σημείωσαι δὲ ὕτι οὐκ αὐτὸς Ó ποιητὴς ἀναιδῶς οὕτω τὴν τῶν Φαιάκων ἐχτοπί-
ζει γῆν, «AX ἡ Ὁμηριχὴ κόρη καὶ οἱ λοιποὶ δὲ Φαίακες. οὐχ οὕτως οὐδ᾽ αὐτοὶ εἰδότες, οὐδὲ πρὸς ἀλή-
&o ϑειαν λαλοῦντες, ἀλλ ἐϑέλοντες τοιοῦτοι δοχεῖν τοῖς πολλοῖς, διὰ τὸ ἀνεπιβούλευτον. ἵνα δηλαδὴ μὴ
πολεμοῖντο φϑονούμενοι διὰ τὸ τῆς χώρας εὔδαιλμον, ὃ πολλαχοῦ γίνεται. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι ἀστείως 560
ἡ κόρη τὸ ψεῦδος σοφίζεται. οἰχοῦσι μὲν γὰρ ἀπάνευϑε τῶν χύχλων οἱ Φαίακες πολυχλύστῳ ἐνὶ πόντῳ
χκαϑὰ νησιῶται, καὶ ἔσχατοι ἐχεῖ πρὺς τῇ ἠπείρῳ. χαὶ οὔτις αὐτοῖς ἐπιμίσγεται ἁπλῶς δίχα τοῦ πλεῦ-
oat. βοίλονται δὲ, ταῦτα xctl ὑπερβολὴν γοηϑῆναι ὡς ἐπὶ πολλῷ ἐχτοπισμῷ. Ὀδυσσεύς δὲ, γελῴη
ἂν ἐπὶ τούτοις οἷα τὴν χόρην ψευδομένην εἰδώς. (Vers. 206.) 7ὺ δὲ ἐνθάδ᾽ ἱχάνει, τόδ᾽ ἱκάνει ἐν τοῖς

ἑξῆς ἐρεῖ ὁ ποιητὴς, ὡς ἐκεῖ φανεῖται. (Vers, 207.) Τὸ δὲ κομέειν,, λέγεται καὶ κομέξειν, μετ᾽ ὀλίγα
CowMrNT.r€ Oprss. Tox. I. li

250 P ACD 42 I4 I 4 Z .Vs.208—226.

at , ᾿ , - 92e ' "T 1 Xue 9 J^ EO C) « 4
γοῦν, πλαχϑέντα χομίσσατο ἐρεῖ, παραγώγως. ὅϑεν καὶ κομιδὴ ἡ ἐπιμέλεια, καὶ εὐκόμιστος χατὰ τοὺς
παλαιοὺς, ὁ ἐπιμελείας τετευχώς. “Τὺ δὲ πρὸς ϑεοῦ εἶναι τοὺς ξένους καὶ τοὺς πτωχοὺς χαὶ τὰ ἑξῆς,
(Vers. 208.) φιλοξένου ἤϑους λόγος ἐστί, ξένοι δὲ καὶ πτωχοὶ, διαφέρουσιν. οὔτε γὰρ ἅπας ξένος,
πτωχός ἐστιν. οὔτε Ó πτωχὺς, ξένος, & μὴ xe ἐπι ξενωϑῆ. 'H δὲ πρὸς τοὺς τοιούτους δόσις, ὀλίγη
μέν τι τῷ διδόντι, πολλὴ δὲ τῷ λαμβάνοντι. ἀρκεῖται γὰρ ἐνδεὴς εὐγνώμων, καὶ ὀλίγον λαβών, ἱτεροῖον

10 δὲ πάντως τὸ ἐνταῦϑα ὀλίγον τὲ φίλον τε, παρὰ τὸ ἐν luxe. ᾿ἐχεῖ μὲν γὰρ, γέρας ᾿Πχιλλεὺς ἔρχεται
ἔχων τὸ τοιοῦτον. ἐνταῦϑα δὲ Οδυσσεὺς, δῶρον πτοχικόν. παρὲξ ξεσται δὲ ὕμως ἡ ὀλίγη τὸ φίλη τε δόσις
ἐκ τῶν ἐχεῖ. (Vers. 209.) .4i δὲ ἀμφίπολοι , σεμνὴ λέξις ἤπερ τὸ, δμωαὶ χαὶ δμωΐδες χαὶ δουλί-
δὲς καὶ δοῦλαι. διὸ χαὶ Ὀδυσσεὺς ϑαῤῥεῖ εἰπεῖν, ἀμφίπολοι στῆϑ᾽ οὕτως ἀπόπροϑεν. σεμνὸν δὲ
οὐδὲν 5j προ χαὶ τὸ παῖς καὶ παιδίσκη, ἀντὶ τοῦ, δοῦλος καὶ δούλη. αἴτιον δὲ, ὅτι οὔτε τὸ τοῦ παιδὸς 10
ὄνομα ἐξ ἀνάγκης δοῦλον σημαίνει, οὔτε τὸ τῆς ἀμφιπόλου, ὡς πολλαχοῦ δηλοῦται. οὕτω δὲ οὐδὲ
ὃ πρόςπολος δουλικὸν ἀεὶ ὄνομά ἐστιν, οὐδὲ μὴν ὃ πρόςπολος. διόπερ ὁ γράψας τὸ, πίνειν ὃ πόσον
χὲν ἔχων ἀφίχοιο οἴχαδε ἄνευ προπόλου, ἀσαφῶς ἔγραψε: πρύπολον εἰπὼν, 1j δοῦλον, ἢ τὸν ἁπλῶς
προοδεύοντα εἰς χειραγωγίαν ὁδοῦ. χρῆσις δὲ προπόλου, ἔν τε τῷ τοῦ κωμικοῦ Πλούτῳ, καὶ ἐν τῷ, ἀλλ᾽
ὦ Δελφῶν πλείστας ἀχονῶν Φοῖβε μαχαίρας καὶ προδιδάσκων τοὺς σοὺς προπόλους. (Vers.21 5. ) Τὸ
δὲ ὑγρὸν ἔλαιον O xci λίπα φησὶν ἐλλειπτικῶς, ἔν τὲ τῷ, ἀλευψάμε eau. Ai ἐλαίῳ, καὶ λοέσσατο zal
Aur ἄλειψε, προϊὼν χαὶ ἀλοιφὴν λέγει ἐν τῷ, ἀμφὶ δ᾽ ἐλαίῳ χρίσομαι, à γὰρ δηρὸν ἀπὸ χροός ἐστιν
30 ἀλοιφή. ὡς εἶναι ταυτὸν χατὰ ψοληρι μέν, ἔλαιον xc E Ἰοιφὴν καὶ λίπα. δῆλον δὲ ἐκ τῶν ἐνταῦϑα
λεγομένων, ὡς χαὶ ἐψυχρολούτουν. οἱ παλαιοί. ὅτι δὲ καὶ ϑερμοῖς ἐχρῶντο λοετροῖς , ἐν ἄλλοις δηλοῖ
ὃ ποιητής. Ὅτι δὲ οὐχ ἁπλῶς ἐλαίῳ πρὸς ϑεραπείαν «ἱ “ατρικώτερον οἱ παλαιοὶ ἐχρίοντο συνήϑως χαϑὰ 20
μυριαχοῦ δείκνυπαι, ἀλλά τινὲς καὶ πολυτελεῖ ἐχρῶντο ἐλαίῳ, δηλοῖ ὁ γράψας τὸ, τοῖς μὲν γυμνασίοις
ὡς βαλανείοις χρώμενοι, ἄλε «φόμενοι δ᾽ ἐλαίῳ πολυτελεῖ καὶ μύροις. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὡς κοινότερον μὲν
τὸ λίπ᾿ ἐλαίῳ, ἀποχεχόφϑαι δοκεῖ ἐκ τοῦ λιπαρῷ. ἵνα ἢ λιπαρὸν ἔλαιον, οὐ πρὸς διαστολὴν ἑτέρου μὴ
τοιούτου, ἀλλὰ τὸ ἁπλῶς φύσει τοιοῦτον Vy ρόν. “Ἡρῳδιανὸς μέντοι ἄλλως αὐτὸ σχηματίζων, φησὶν
ὕτι τοῦ ἄλειφα χαὶ λίπα ἡ κατάληξις, ovx ἀήϑης. ἀλλὰ τὸ μὲν ἄλειφα; ὥσπερ ϑένω ϑέναρ χαὶ χείρω
χέρας, οὕτω καὶ αὐτὸ ix τοῦ ἀλείφω, ἄλειφαρ ἢ ἄλειφας. καὶ ὑποστολῇ «τοῦ Q0 ἢ τοῦ σίγμα, ἄλειφα.
τὸ δὲ λίπα, ἐξ ἀναλόγου ἀντιπαραϑέσεως ἐγένετο. ὡς γὰρ χῶος χῶας, ὕδος ὕδας, γῆρος γῆρας,
οὕτω χαὶ λίπος λίπας ἐξ οὗ τὸ λίπα, ἵνα ἢ γένος μὲν τὸ λίπα, εἶδος δὲ τὸ ἔλαιον. — ( Vers, 216.) Ὅτι
τὸ, λοῦσϑαι ποταμοῖο ῥοῆσιν 0 ἐστι ῥείϑροις, ἀπὸ τοῦ λόεσϑαι γίνεται. ἀφ᾽ οὗ καὶ λοετρόν. ὅϑεν καὶ
30 παρὰ τῷ χωμιχῷ τὸ, ψυχρῷ ϑαλάττῃ λούμενος. οὕτω γὰρ οἱ Zrrixot, οὐ μὴν λουόμενος. χαὶ προϊὼν 30
δὲ λοέσσομαι λέγει ἐν ἁπλότητι. χαὶ ἀπολούσομαι κατὰ συναίρεσιν. ὅτι δὲ χαϑὰ Aog. λοῦσϑαι
οὕτω καὶ λοετρὸν xci λουτρὸν, δῆλόν ἐστι. λοῦτρον μέντοι μοναχῶς, τὸ ἀπόλουμα βαρυτόνως. ὃ γλίτ-
rov ἄλλοι φασὶν, ὡς δηλοῖ ὃ ἐπιμερίσας οὕτω, γλίον τὸ εὔτονον. γλία, ἡ κόλλα. γλιᾶσϑαι, τὸ παί-
Cuv ἢ) προϑυμεῖσϑαι. γλίττων ὃ ἐν ταῖς ἐμβάσεσι γινόμενος ῥύπος. καὶ σημείωσαι τὰς ἐμβάσεις.
(Vers. 221.) Ὅτι σώφρονος ἀνδρὸς λόγος τὸ, ἄντην οὐκ ἂν ἔγωγε λοέσσομαι αἰδέομαι γὰρ γυμνοῦ-
σϑαι, χούρῃσιν ἐὐπλοκάμοισι μετελϑών. αὐτὸ δὲ ( Vers. 223.) “μόνον τὸ αἰδέομαι γὰρ γυμνοῦσϑαι.
Ὀδυσσεὺς δὲ καὶ ταῦτα φησὶ xci ἕτερά τινα ἐν στίχοις πέντε. ἃ μὴ D. ων ὃ ποιητὴς δισσεῦσαι διὰ τῶν
δουλίδων πρὸς τὴν Ναυσικάαν, φησὶ χομματιχῶς χαὶ πάνυ 70; ὥς, εἶπον δ᾽ ἄρα κούρῃ, τουτέστιν 200
ἐξεῖπον τῇ ueniam τοὺς τοῦ Ὀδυσσέως λόγους. ( Vers. 224.) "Orc λούματος φραστικὸν τὸ, αὐτὰρ
4o ὃ χρόα γίζεντο ἅλμην ἡ i οἱ νῶτα xci εὐρέας. ἄμπεχεν ὥμους. ἐκ κεφαλῆς δ᾽ ἔσμηχεν ἁλὸς χνόον ἀτρυγέ- áo
τοιο. " Eari δὲ τὸ μὲν ἀμπέχειν, ὅμοιον τῷ περιέχειν, ἤτοι ἐνδύειν. καὶ ὡς εἰπεῖν, ἀμφιέχειν. τροπῇ
τοῦ 9 εἰς τὸ ἀντίστοιχον πὶ κατὰ Ἴωνας. OU cv xai τὸ ἀμπίσχειν. χαὶ ἡ ἀμπεχόνη. χαὶ τὸ ἀμπέχονον. ὅτι
δὲ τοῦ ἀμπέχω χαὶ μέλλων ἐστὶν ἀμφέξω ἀντὶ τοῦ ἐνδύσομαι. ὃ ᾿᾿ϑήναιος δηλοῖ, (Vers. 226.) ios
δὲ χνόος, ἡ ἀχαϑαρσία χατὰ τοὺς παλ αιοὺς, ἤγουν ἡ ἐν ἄλλοις, ἁλὸς ἄχνη. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τὸ, χρόα
80 γίζετο ἅλμην, ἀντίπτωσιν πάσχει. ἢ γὰρ, τὸν χρόα ἔσμηχεν * ix τὴς ἅλμης. ἢ μᾶλλον, τὴν ἅλμην ἐκ
τοῦ χροός, κατὰ τὸ, ἐκ κεφαλῆς ἔσμηχεν ἁλὸς χνόον. καὶ, ἅλμην ὦὥμοιυϊν ἀπολούσομαι. ἔνϑια τὸ ἅλμην

PA4CH QIA41.4 Ζ. Ys.227— 244. 251

τὴν τὸ σῶμα δηλαδὴ δριμύττουσαν, πρὸς διαστολὴν ἐῤῥέϑη τῶν τε διὰ ῥύπου ἀπέλευσιν λουομένων, xci
τῶν ἄλλως διὰ τημέλειαν σώματος. καὶ τοῦτο μὲν, λοῦμα τῷ τληπαϑεῖ Ὀδυσσεῖ, κατ ἀνάγκην. ἀλλα-
χοῦ δὲ γυνή τις ϑυμῆρες ἐκέρασε κατὰ κρατός τὲ χαὶ ὥμων. καὶ χαίρει μὲν καὶ Ὀδυσσεὺς ϑερμοῖς λοε-
τροῖς. πλὴν καὶ ἄλλως οἶδεν ὑπομένειν ὥσπερ ἀσιτίαν καὶ ῥύπον καὶ pi*yog καὶ γυμνότητα, οὕτω xci 60
ἀλουσίαν. φάναι τὸ τοῦ λέξι δὸς. ἐντούτοις δὲ κειμένου x«i τοῦ (Vers, 227. ) αὐτὰρ ἐπειδὴ πάντα
λοέσσατο καὶ Ait ἄλειψεν, ἰστέον Ort πάντα ue τὸν ' χρόα ὅλον εἰπεῖν δοκεῖ τὸν προειρημένον. τὸ δὲ
λίπα, οὐ σαφῶς φράσαι , διὰ τὴν xar αὐτὸ ἀπο" χοπήν. ἄδηλον γὰρ, εἴτε λιπαρὸν ἔλαιον ἤλευψε χατὰ 501
πάντα τὸν χρόα εἴτε λιπαρῷ ἐλαίῳ πάντα ἤλοιψεν. " Ert ἰστέον καὶ ὅτι ἰσοδυναμούντων κατὰ νοῦν τοῦ
τε χρίω xci τοῦ ἀλείφω, τὸ μὲν χρίω, παρὰ τὸν χροῦν ἐῤῥέϑη ὃ ὃς χρίεται. τὸ δὲ ἀλείφω, παρὰ τὸ ἄλέω
10 xci τὴν ἐξ αὐτοῦ ἀλέαν 0 ἐστι ϑερμασίαν, ἐπενϑέσει τοῦ ἢ. ὅπερ, ἐστὶν ὅτε μονάζει ἐκδραμόντος ἐν
ταῖς ἐκ τοῦ ἀλείφω παραγωγαῖς τοῦ φυσικοῦ ἃ γίνεται δὲ αὐτὸ οὐ μόνον ἐν τῇ συναλιςρῇ τῇ δηλούσῃ
xod xat συναίρεσιν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ ἄλλων. τὰ γάρ φασιν ἐχ τοῦ ἀλείφω ὀνόματα διὰ μὲν τοῦ 7t
T ὄντα, φυλάττει τὴν δίφϑογγον ὡς καὶ ἐν ἄλλοις δηλοῦται. οἷον ἀλειπτόν. ἀνήλειπτον. ἀναπάλειπτον.
διὰ δὲ τοῦ φ, μόνον τὸ ἰῶτα “ἔχουσιν. οἷον. ἀνηλιφὴς ναῦς ἡ μὴ ἀλερεῖσα πίσσῃ. καὶ πισσαλιφὴς,
ἡ πεπισσωμένη. τὸ ἄλειαρ 1 ἢ ἄλειφα δίχα τοῦ Q, οὐ σύνϑεκτον κατὰ ταῦτα καὶ κατὰ τὴν Duval, 10
διὸ xci φυλάσσει τὴν ϑεματικὴν OiqÜoyyov. ὕτι δὲ ἄλλως ἐκ τοῦ ἀλείφω καὶ ἡ ἀλοιφὴ γίνεται καὶ ὃ
ἀλοιμὸς, ἑτέρωϑι γέγραπται. ( Vers. 230.) Ὅτι λουσάμενον τὸν Ὀδυσσέα, ἔϑηκεν ἡ Aba μείζονά
T εἰσιδέειν, καὶ πάσσονα. κὰδ δὲ χάρητος οὔλας ἧχε χόμας ( Vers. 231.) ὑακινϑίνῳ ἄνϑει ὃ ὁμοίας. ὃ ἐστι
μελαίνας κατὰ τὸν ὑάκινθον τὸ ἄνϑος, ὁποίας χαὶ τοῖς ᾿Ινδοῖς ὃ περιηγητὴς χρώξει τὰς χύμας. οὐ
30 γὰρ ἔχει πιϑανῶς ξανϑὰς πλάσαι τρίχας τῷ ὁμογέροντι καϑὰ τῷ Μενελάῳ xci τῷ “Ῥαδαμάνϑυϊ. καὶ ἐν
201 τοῖς ἑξῆς δέ που, χυάνεαν γίνονται τῷ Ὀδυσσεῖ γενειάδες πρὸς τῆς "vas. xai ὅμως, ἐναντιοῦται
πρὸς ταῦτα τὸ, ξανϑάς δ᾽ ἐκ κεφαλῆς ὕλεσε τρίχας. ἴσως οὖν, ἐνταῦϑα τὸ χρόνιον. τῆς κακώσεως τὴν
μελανίαν ἐ ἐποίησε τῶν τριχῶν. ἢ καὶ ἄλλως, οὐ χατὰ μελανίαν 7 πρὸς ὑάκινϑον τῆς κόμης ὁμοίωσις,
ἀλλὰ πρὸς τὸ οὖλον αὐτῆς, ἤγουν πρὸς τὸ οὐλότριχον. εἶτα παραδηλῶν ὡς φύσει χαλὸς ὧν 0 Ὀδυσσεὺς,
ἐξηλλάγη πρὸς τὸ κάλλιον. (Vers. 252.) καὶ ὡς τοῦ μὲν καλὸν εἶναι, ἡ φύσις, τοῦ δὲ τοιοῦτον δοκεῖν,
Y ϑεύόϑεν χάρις αἰτία, εἰχάζει αὐτὸν ἀργύρῳ χρυσωϑέντι. εἰπών. ὡς δ᾽ Ort τις χρυσὸν περιχεύεται ἀρ-
γύρῳ, ἀνὴρ ἴδρις. 0v Ἤφαιστος δέδαε καὶ Παλλὰς ᾿“ϑήνη τέχνην παν" τοίην, χαρίεντα δὲ ἔργα τελείει, 20
ὡς ἄρα τῷ, κατέχευε χάριν χειαλῇ τε καὶ ὦμοις ἢ ᾿᾿Ιϑηνᾶ. (Vers. 236.) τοῦτο δὲ χαὶ ἄλλως φρά-
ζων, ἐπιφέρει. ἕζετ ἔπειτ᾽ ἀπάνευϑε κάλλεϊ καὶ χάρισι στίλβων. ϑηεῖτο δὲ χούρη. τά δ᾽ αὐτὰ ῥητῶς
30 περὶ Ὀδυσσέως πλάττει, καὶ Ort τῇ Πηνελόπῃ evt νωρίσϑη. ἔνϑϑα μετὰ τὸ ie ety τὸν ᾿Οδυσσέα
φᾶρος χαλὸν καὶ χιτῶνα, ἐπάγει ὅτι κατὰ κεφαλῆς χεῦε πολὺ κάλλος ᾿ϑήνη καὶ τὰ ἑξῆς. (Vers. 230.)
δηλοῖ δ᾽ ἐν τούτοις ὁ ποιητὴς, ὡς τὸ σῶμα λουτροῖς τὲ τημελούμενον, κάλλιον γίνεται. καὶ ἱματίων δὲ
λαμπρῶν περιϑέσει, εἰς τὸ καλὸν ἐξαλλάττεται. ὥσπερ αὖ πάλιν αὐχμοῦ πιναρότης καὶ κακὰ σπεῖρα,
τὸ λαμπρὸν εἶδος ἀφανίζουσιν. ἀμέλει, χαὶ ἡ ᾿΄ϑηνᾷ οὕτω τὸν Ὀδυσσέα ἐπιχρύψει καὶ ποιή-
σει πᾶσιν ἄγνωστον. ὑποχατιὼν δὲ ὃ ποιητὴς, εἰς πλέον αὔξει τῇ κόρῃ τὸ ἐπὶ Ὀδυσσεῖ ϑαῦμα. καὶ
Τηλέμαχος μὲν iv τοῖς εἰσέπειτα περὶ ᾿Οδυσσέως μεταβληΐλέντος εἰς τὸ φαιδρότερον, ἀλλοῖος μοι ξεῖν᾽
ἐφάνης ἐρεῖ καὶ τὰ ἑξῆς. ( Vers. 242.) 5 δὲ Geuezixin νεᾶνις ταῖς εὐπλοχάμοις χαὶ λευχωλένοις ἄμφι-
πόλοις ἐχκαλύπτουσα ὡς καὶ προελέχϑη τὸν ἔρωτα, λέγει. ὡς πρόσϑε μὲν δή μοι ἀειχέλιος ἐδόκει εἶναι,
νῦν δὲ ϑεοῖσιν ἔοιχε τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, αἴ γὰρ ἐμοὶ τοιόσδε πόσις xxi μένος εἴη ἐνίγάδε So
4o νεαιτάων, ( Vers. 245.) χαί οἱ ἄδοι τουτέστιν ἀρέσχοι, αὐτόϑε μένειν. Καὶ ὅτι τῷ μὲν ᾿δυσσεῖ (quj
5 xóp αὐτὸ δὴ μόνον ὡς οὔτε χαχῷ οὔτ᾽ ἄφρονι φωτὶ ἔοιχε. (Vers. 243.) ταῖς δ᾽ ἀμφιπόλοις κατ᾽ ἰδίαν
λαλοῦσω, ἐϑάῤῥησεν οὐ Yep ἑνί τινε αὐτὸν εἰχώσαι ὡς ἐκεῖνος αὐτὴν τὴ Morin, ἀλλὰ ϑεοῖς, χαὶ οὕτως
ἐνδιαϑετώτερον ἀντέδωχε τὴν σύγκρισιν. οὐδὲ γὰρ ἀχούοντος ἐκείνου ἔχη, ἀλλ᾿ ἰδίᾳ ὄντος. ὁ δέ γε
πολὺς πόϑος, ἐν τοῖς ἑξῆς πείσει τὴν χόρην, εἰπεῖν πλαγίως πως καὶ πρὸς τὸν Ὀδυσαΐω τοιοῦτόν τι χαὶ
ἀντεπαινέσαι, ὡς κατὰ τύπον (nj ϑήσεται. χαὶ τοιόνδε μὲν χαὶ τοῦτο. ( Vers, 250.) Τοῦ δὲ κάρητος,
εὐθεῖα τὸ κάρηαρ, οὗ γενιχὴ;, χαρήατος. καὶ ἐν συγκοπῇ, —]1 (Vers, 351.) Οὐλαι δὲ χόμαι
19

252 ΡῬΑΨΏ.1417.4. Ζ. να: 5321 --- 7.

αἱ συνεστραμμέναι, παρὰ τὸ εἰλεῖν ἢ) καὶ εἴλειν βαρυτόνως. “ἀμφοτέρως γὰρ λέγεται. ᾿Ιστέον δὲ ὅ ὅτι ὡς
ἀπὸ τῶν τοιούτων τριχῶν, στρεψίκαλλος ἄνϑρωπος κατὰ τοὺς παλαιοὺς, ὃ μὴ ἁπλοῦς ἀλλ᾽ ὡς εἰπεῖν
στρέφις. ὡς ἀπὸ ἐρίων δηλαδὴ ἐχόντων συνεστραμμένους τοὺς μαλλούς. οἱ δὲ παλαιοὶ, φασὶ καὶ ὕτι
οὐ μόνον ovAct ἀλλὰ καὶ ἐπιστροφίδες, αἱ συνεστραμμέναι τρίχες. (Vers. 232.) Τὺ δὲ καϑῆχε κόμας,
στοιεῖ παρὰ τοῖς ue)" Ὅμηρον ῥήτορσι. καὶ γένειον καϑειμένον, τὸ βαϑύ,. ( Vers. 253.) Τὸ δὲ χρυσὸν

40 περιχεύεται., τὸν χρυσοχόον συντίϑησι. “σέδαε δὲ, ἀντὶ τοῦ ἐδίδαξε. διὸ οἱ nel Ὅμηρον σοφισταὶ
λαβόντες οἶμαι ἐντεῦϑεν, τὸ ἐκ τοῦ μανϑϑάνειν γράμματα σόφισμα ἔπλεξαν. ὥσπερ γὰρ δέδαεν οὐ μόνον
τὸ ἐδιδάχϑη, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐδίδαξεν, οὕτω xci τὸ μανϑάνειν, ἄμφω ταῦτα δηλοῖ. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι

σεμνὸν μὲν τὸ εἰπεῖν ἀνδρὸς ἔργα ὃν Ἥφαιστος xci Ava ἐδίδαξε τέχνην παντοίην χαλκευτικὴν δηλαδὴ
καὶ χρυσοχούχήν. Ἥφαιστος μὲν, διὰ τὴν ἐν πυρὶ τῶν τοιούτων ἐργασίαν. ᾿᾿ϑηνᾶ δὲ, διὰ τὸ ἐπιστα- τὸ
τεῖν τοῖς χειρώναξι. τὸ δέ γε εἰπεῖν τι ἔργον “Πφαίστοιο ἢ ᾿4ϑηνᾶς, πρὸς τῇ σεμνότητι, καὶ ὑπερβολὴν
ἔχει ὡς οἱ παλαιοί φασιν. οὕτω γοῦν καϑ' ὑπερβολὴν πέπλασται xci ἡ τῶν AyiuAuoY ὅπλων παρὰ
τοῦ “Ἡφαίστου ἐν ᾿Ιλιάδι ποίησις. (Vers. 236.) Τὸ δὲ ἔζετ᾽ ἔπειτ᾽ ἁἀπάνευϑε κιὼν, ix τοῦ ἐν ᾿Ιλιάδε
Kr ἔπειτ ἀπάνευϑε νεῶν, παρῴδηται. (Vers. 245.) Τὸ δὲ τοιόςδε πόσις ἐνθάδε νεαιτάων, ov περὺ
«Φαίακος τινὸς n χόρη εὔξατο, ἀλλὰ περὶ τοῦ Ὀδυσσέως. ἵνα τοιόςδε μένων χαὶ μὴ μεταβληϑεὶς zc
προσμείνας τῇ γύσῳ,, εἴη αὐτῇ πόσις. διὸ καὶ ἑρμηνεύων Ὅμηρος τὸ ἐνϑάδε νεαιτάων ἵνα μὴ περί τινος
τῶν Φαιάχων vooiro, ἐπήγαγε τὸ, καὶ οἱ ἄδοι αὐτόϑι μίμνειν. οἱονεὶ λέγων, ἐνθάδε νεαιτάων καὶ ἀρε-

50 σχόμενος αὐτόϑε μένειν. ( Vers. 240.) ἐν τούτοις δὲ καὶ πρὸς ϑεοῦ πεμ ρϑῆναι τὸν ᾿Οδυσσέα 3j κόρη
λέγει, ἐν οἷς φησιν ὡς οὐ πάντων ἀέκητι ϑεῶν (Φαίαξιν ἐπιμίςγεται. εἰ γὰρ καὶ Ποσειδῶνι τυχὸν ἀπέ-
χϑεται ἢ Νηρηΐσιν, ἀλλ εἰσὶν ἕτεροι πρὸς αὐτοῦ. (Vers. 245.) Τὸ δὲ ἄδοι, ἀντὶ τοῦ ἀρέσχοι, ἔοιχεν 20
᾿Ιωνιχὸς δεύτερος ἀόριστος εἶναι τοῦ ἥδω. διὸ συστέλλει μὲν ὡς δεύτερος ἀόριστος τὴν παραλήγουσαν,
ψιλοῦται δὲ ᾿Ιωνικῶς. κεῖται δ᾽ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ (Vers. 242. ) χαὶ τὸ δέατο, ἀντὶ τοῦ ἐδόχει. λέξις
ἀχρηστοτάτη τοῖς πεζολύγοις xadà χαὶ τὸ ῥηϑὲν ἄδοι, ᾧ χοινὸν σύσ τοιχον τὸ ἀδεῖν.

(Vers. 240.) Ὅτι χαρὰν ἐπὶ ἐνδημίᾳ ξένου δηλοῖ παρῳδηϑὲν τὸ, οὐχ ἀέκητι ϑεοῦ ὃς Ὄλυμπον
ἔχει, ἡμῖν 00 ἀνὴρ ἐπιμίςγεται.. ( Vers. 248.) Ὅτι καὶ παρὰ τῷ ποιητῇ ἐπιτραπέζιος λέξις πολλαχοῦ
τὸ παραϑεῖναι. οἷον. πὰρ δ᾽ ἂρ Ὀδυσσεῖ ϑέσσαν βρῶσιν τὲ πόσιν τε. (Vers. 249. ) Ὅτι ἔπινε καὶ 202
ἦσϑε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς, ἁρπαλέως. δηρὸν γὰρ ἐδητύος ἦεν ἄπαστος. τοῦτο δὲ, παντὶ οὕτω

60 πειναλέῳ ἀνδρὶ προσαρμόζει. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι Σιχελῶν κατὰ τὴν ᾿ Πρακλείδου παράδοσιν τὸ £ ᾧ ἔπεται
τὸ σίγμα, μετατιϑέντων εἰς ἰῶτα οἷον ἑστία ἱστίη ὡς καὶ uer. ὀλίγα εἰρήσεται, δοκεῖ τὸ ἔσϑω ἡμαρτη-

15θϑ μένον εἶναι. γενόμενον μὲν ἀπὸ τοῦ ἔϑω προςλήψει τοῦ σίγμα. μὴ τρέψιαν δὲ τὸ € εἰς 0 κα "τὰ τὸ ἔχω 80
ἔσχω καὶ τὰ ὅμοια. αὐτὸ δὲ τὸ ἔϑω οὗ χρῆσις ἐν τῷ, ἔϑων Οἰνῆος ἀλωὴν, ἀπὸ τοῦ £o λέγει ὃ ᾿ΤΙρακλεί-
δης παρῆχται Δωριέων ἔϑει. οἱ φησὶ καὶ τὸν μαδὸν, μασϑὸν λέγουσι. καὶ τὸ ψεῦδος ψύϑος, ἄραντες
τὸ & Τὸ δὲ ἁρπαλέως πάνυ ἀστείως ἔχον, τὸ πολὺ δηλοῖ τῆς εἰς τὸ ἐσϑίειν. σποῦδης. (Vers. 253.)
Ὅτι οὐ μόνον ἵπποι χρατερώνυχες οἱ καὶ χαλκόποδες ἐν ᾿Ιλιάδι, ἀλλὰ καὶ ἡμίονοι ἐνταῦϑα. φησὶ γοῦν.

10 ζεῦξαν δ᾽ ἡμιόνους χρατερώνυχας. Ὅτι δὲ καὶ λύκοι λέγονται κραλτερώνυχες, ἀλλαχοῦ δηλοῦται. ἐν
τούτοις δὲ, κεῖνται καὶ στεναὶ προαναφωνήσεις τῶν ἐφεξῆς. (Ν᾽ εγ5, 250.) Ὅτι ἔργα zer ἐξοχὴν
ἐνταῦϑα. τὰ γεωργικὰ ἐν τῷ, ἀγροὺς ἴομεν καὶ ἔργ ἀνϑρώπων. Καὶ ὅρα καὶ νῦν τὸ ἴομεν συστέλλον
τὴν παραλήγουσαν χαϑ' ὁμοιότητα TOU τίομεν καὶ κυλίομεν xci τῶν ὁμοίων. (Vers, 261.) Ὅτι τὸ
ἡγεμονεύειν 0 ἐστι προ) εἴσϑαι ὁδοῦ, αἰτιατικῇ συντάξας κἀνταῦϑα᾽ Ὅμηρος y φησίν. ἔρχεσϑον. ἐγώ
δ᾽ ὁδὸν ἡγεμονεύσω. ἤ) ovv προηγήσομαι εἰς ὁδόν. (Vers. 262.) Ὅτι ἐπιβαλὼν ὃ ποιητὴς ἐκφράσαι 40

20 διὰ τῆς χόρης τὴν τῶν cic *xov πόλιν, περὶ μὲν αὐτῆς ἐχείνης, οὐδέν τι πλέον φησὶν, ἢ ὅτι περὶ αὖ-
τὴν πύργος ὑψηλός. (Vers. 265,} περιηγεῖται δὲ τὰ τοῦ λιμένος μάλιστα, λέγων. χαλὺὸς δὲ λιμὴν, ἐχά-
τερϑε πόλ noc. λεπτή, δ᾽ εἰσίϑμη. νῆες δ᾽ ὁδὸν ἀμφιέλισσαι εἰρύαται. πᾶσι γὰρ, iníarióv ἐστιν ἑκάστῳ.

ἔνϑα δ᾽ αὐτοῖς ἀγορὴ καλὸν ποσιδήϊον cugíc. ῥυτοῖσι λάεσσι κατωρυχέεσο᾽ ἀραρυῖα. ἔνϑα δὲ νηῶν
ὅπλα μελαινάων ἀλέγουσι, σπείσματα χαὶ σπεῖρα, καὶ ἀποξύνουσιν ἐρετμά. οὐ do Φαιήκεσσι μέλειν
βιὸς οὐδὲ φαρέτρη. ἀλλ᾽ ἱστοὶ καὶ ἐρε ττμὰ νηῶν καὶ νῆες ἐίσαι. (Vers, 272.) jou ἀγαλλόμενοι, πο-

PAGO QIAlIA Z Ys 26$ — 967. 253

λεὴν περόωσι ϑάλασσαν. ᾿προαναφωνεῖ δὲ ταῦτα ὃ ποιητὴς, ἵνα πιϑανολογηθῇ ὁ διὰ Φαιακικῆς νηὸς
εἰς ᾿Ιϑάκην σωτήριος τοῦ ᾿Οδυσσέως πλοῦς. (Vers. 264.) Aperi) δὲ λιμένος καὶ ἡ λεπτὴ εἰσίϑιμη,
Ἀζουτέστι ἡ στενὴ δίοδος εἰς αὐτὸν, παρὰ τὸ εἰσιέναι γινομένη ᾿πλεονασμῷ τοῦ ϑῆτα. οὕτω καὶ τοῦ 30
κατὰ “Ταιστρυγόνας λιμένος, ἀραιὴ λεχϑήσεται εἴσοδος. 'Lv οἷς ὅρα ὡς τῆς μὲν ἐνταῦϑα εἰσίϑιμης,
μετάληψις. ἐχεῖ τὸ εἴσοδος. τῆς δὲ ἐκεῖ ἀραιᾶς, ἑρμηνεία ἐνταῦϑα ἡ λεπτή. ( Vers; 265.) ' Enioriov
δὲ, τὸ ὡς ἄν τις εἴποι ἐποίχειον. ᾿Ιώνων δὲ ἡ λέξις, διὸ καὶ ψιλοῦται: χαϑὰ καὶ τὸ “Ζεὺς χαϑάρσιος. καὲ
ἐπίστιος παρὰ Ἡροδότῳ , ἀντὶ τοῦ ἐφέστιος. χαὶ ᾿᾿ϑηναίων ἐπίστια. γίνεται δὲ ἀπὸ τῆς ἱστίας. ἥτις
ὁμοίως τῇ ἑστία δασύνεται. αὐτὴ μὲν, ἀπὸ τοῦ ἵστασϑαι. ἀπὸ τοῦ ἑστάναι δὲ, ἡ ἑστία. λέγεται δὲ τὸ
ἐπίστιον, xci νεώριον. καὶ νεὼν περιεκτιχῶς. χαὶ νεῶν οἶχοι. καλοῦνται δὲ καὶ οἱ αἰγιαλοὶ, γεῶνες καὶ
263 οἶχοι νεῶν. Αἴλιος δὲ Διονύσιος, λέγει ἃ ὕτι Ἴωνες μὲν, νεῶνας φασίν. ᾿Αττιχοὶ δὲ, νεωσοίχους xci νεώ-
Que. οἱ δ᾽ αὐτοὶ, καὶ νεωρεῖν φασι τὸ ναυφυλαχεῖν. ὅτι δὲ ψιλωτιχοὶ τῶν δασυνομένων οἱ Ἴ]ωνες,
δηλοῖ καὶ i τὸ, λεύχιππος Περσεφόνη παρὰ Πινδάρῳ. χαὶ τὸ αὐτόδιον, 0 ἐστι κατὰ τὴν ὁδόν. καὶ ὃ ἀν-
τήλιος, ἤγουν παρήλιος. χαὶ ὃ ἀπηλιώτης. χαὶ ἔπηλιςὴ ἐπὶ τοῦ προσώπου μελανία: χαὶ τὸ πῶμα τῆς
λάρνακος ἁ ὥς φασιν οἱ παλαιοὶ κατὰ τὸν Σοφοκλῆν. ἡ δ᾽ αὐτὴ, καὶ ἔφηλις χοινῶς ὡς ἀπὸ τοῦ iov.
λέγονται δὲ ᾿Ιωνικῶς, καὶ ἀντήλια τὰ "χαὶ παρώπια ἤγουν τὰ περὶ τὰς ὄψεις τῶν ἵππων ὡς φησιν áo
Aog Διονύσιος. ᾿Ιστέον δὲ ὡς εἰ καὶ ᾿Ιώνων ἐστὶν ἡ ψίλωσις τοῦ ἐπίστιον, ἀλλ᾽ αὐτὴ ἡ λέξις τοῦ
ἱστίου χαϑὰ καὶ ἡ ἱστία, Σιχελῶν εἶναι πρὸ βραχέων ἐῤῥέϑη καϑ' ᾿Πραχλείδην. ὃς εἰπὼν ὡς Σικελοὶ
τὸ ἀρκχτικὸν tQ ἕπεται τὸ σίγμα εἰς ἢ μετατιϑέασιν, ἐπάγει ὅτι οὕτω τὴν τοιαύτην ἀχολουϑίαν ἐχεῖνου
σώζουσιν, ὥστε κἂν μὴ ἕπηται τὸ σίγμα φύσει ἀλλ᾽ ἔξωϑεν παρεισπέσῃ, ὁμοίως ποιοῦσι. τὸ γοῦν ἔχω,
20 ἴσχω φασί. xai τὸ ἕπω, ἵσπω xci ἐνίσπω. οὕτω δὲ καὶ τὸ o ὕϑεν τὸ καϑέζομαι, ἵζω λέγουσι διὰ τὸ
φύσει ἑπόμενον σίγμα τὸ ἀρχτιχὸν τῆς συνϑέσεως. τὸ γὰρ ζῆτα, i τοῦ σῴμα καὶ δέλτα σύγκειται,
ταύτῃ τοι τὸ ἔσϑω γραφόμενον φησὶ. διὰ TOU E, ἁμαρτάνεται. ὡς οἷα ὀφεῖλον, ἴσϑω εἶναι. χαὶ οὕτω
μὲν τοῦτο. 'Iaréov δὲ καὶ ὡς εἶ χαὶ τὸ ἐπίστιον ᾿Ιωνιχόν ἐστι καὶ Σικελικὸν, ἀλλὰ τὸ “ἐφέστιον, ἀττιχί-
ζεται. Τὸ δὲ ἑκάστῳ, πρὸς λόγου ἀσφάλειαν πρόσκειται. οὐ γὰρ πᾶσι χοινὸν ἦν ἕν μόνον ἐπίστιον,
( Vers, 266.) ἀλλ᾽ ἰδίᾳ ἑκάστῳ. ταυτὸν δὲ, ἑνὶ ἑκάστῳ xci πᾶσιν εἰπεῖν. ἸΠοσιδήϊον δὲ, τὸ τοῦ Ποσει-
δῶνος ἱερόν , οὗ ἡ προπαραλήγουσα, διὰ τοῦ ἰῶτα γράφεται; ὡς ἀποδραμόντος ix τῆς διφϑόγγου τοῦ
εἰ χαϑὰ ἐν τοῖς τοῦ περιηγητοῦ γέγραπται. ἁπλοῦν δὲ τοῦ "ποσιδήϊον παραγώγου ὀνόματος, 7) τὸ ποσι- 50
δεῖον προπερισπωμένως ὡς τὸ ᾿Ισεῖον καὶ εἰδωλεῖον καὶ ᾿Ἡρακλεῖον ἃ δηλοῖ ναὸν Ἴσιδος xc εἰδώλων καὶ
“Ἡρακλέους E προπαροξυτόνως Ποσείδιον. ὥσπερ φασὶ χαὶ ᾿“πολλώνιον βραχέως , ἱερὸν ᾿“Ἰπόλλωνος.
30 xai 1]}οσειδώνιον, τὸ τοῦ Ποσειδῶνος. xci 4“ϑήναιον, τὸ τῆς ᾿᾿ϑηνᾶς. ἐχρὴν δὲ τοὺς ix Ποσειδῶνος
χατάγοντας ὡς 5 ἐφεξῆς Vopasie δηλώσει ἔτι δὲ χαὶ ναυτιχωτάτους xci νησιώτας, ἱερὸν Ποσειδῶ-
vog τιμᾶν xer ἐξαίρετον. “Σημείωσαι δὲ ὅτι πολλὰ περιεκτικὰ διεροροῦνται, παρὰ τοῖς παλαιοῖς. ὧν καὶ
τὸ ῥηϑὲν ᾿α“Ππολλώνιον διὰ τοῦ (. κατά τινας δὲ, διὰ διφϑό) γου xcr& τὸ ᾿ Πράκλειον. καϑ' ἑτέρους δὲ,
᾿Απολλωνεῖον c ὡς ᾿Ισεῖον. οὕτως οὖν ἴσως ἀδιάκριτον χαὶ τὸ Ποσιδεῖον ἢ ἢ ΠΠΙοσίδειον. ἐξ οὗ χατὰ διάλυσιν
xai ἔχτασιν τὸ ποσιδήϊον. εἰς δὲ τὰ καινὰ 7 περιεχτιχὰ, ταχτέον xci τὸ ἐν τοῖς τοῦ A nvatov χορηγεῖον
τοῦ Διονύσου. ἔτι δὲ καὶ τὸ παρ᾽ ἄλλοις, ὥλειον. ὕπερ ἦν Ἡλίου ἱερὸν κατὰ ῥοδίους. deut, δέ qua
σιν ἡ τοιαύτη φράσις. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ εἰρημένον ῥοδιακῶς ἅλειον, κοινῶς ἡλεεῖον. λέγεται ὡς δηλοῖ ὁ
γράψας ὅτι ᾿Ἡφαιστεῖον zci' Ἡλιεεῖον, ἱερὸν lor ang xci Ἡλίου. ἐκεῖνος δὲ καὶ τὸ προῤῥηθὲν ᾿᾿ϑή-
ναίον ὕποπτον ποιεῖ ἐν τῷ εἰπεῖν Ἥραιος μὲν, κύριον. ἡ ραῖος δὲ, vog Ἥρας. δόξοι γὰρ ἂν ἴσως οὕτω, 6o
Áo καὶ τὸ rcov προπιρισπᾶσϑϑαι. οὐ καλὸν μέντοι τοῦτο. ἀλλ᾽ ὃ μὲν ἡραῖος γαὺς, ἑτέρῳ λόγῳ προ-
περισπασϑήσεται. τὸ δὲ ἀϑήναιον, τονώσει ὁμοίως ἑαυτῷ, τὰ ἥραια. xci οὕτω μὲν ταῦτα. 'Ὁμοιό-
τῆς δὲ ὁπελεύσεως τοῦ ἐ ψιλοῦ ἐκ τῆς εἴ διφρϑόγγου ὁποίαν ἔπαϑεν ἡ μετὰ τὴν ἄρχουσαν. δευτέρα συλ-
λαβὴ τοῦ ποσιδήτον, ὡς ἐκ πολλῶν ὀλίγα παραϑέσθϑαι, καὶ ἐν τῷ ἰχόνιον ὡς ἐκ τῆς εἰχόνος. καὶ τῷ
χιράδες ix τοῦ χεὶρ χειρός. χιράδες γὰρ, αἱ ἐκ τῶν “χειρῶν ῥαγάδες. καὶ τῷ λιμὸς ἀπὸ τοῦ λέλειμμαι,
καὶ τῷ χίδρα, ὡς χειρὶ δρεπόμενα χαὶ ψωχόμενα. ὑποῖα τὰ *ix ληΐων χαὶ λοιπῶν σπορίμων, xui 503
δέ φασι χίδρα οἶδε, τοὺς ἑρϑοὺς πυρούς. (Vers.267.) Τὸ δὲ ἀμφὶς, ἀντὶ τοῦ κύχλῳ, ἵνα ἡ ἀγορὰ

254 PAGE 212414 Ζ. Ws 269—289.

εἴη πάντοϑεν καλὴ διὰ τὸ ἐσχευάσϑαι εἰς ποσιδήϊον. “Ῥυτοὶ δὲ λίϑοι, οἱ ἑλκυστοὶ διὰ τὸ μέγεϑος. Κα-
τωρυχέες δὲ, οἱ κατορωρυγμένοι, ὃ ἐστιν εὖ τεϑεμελιωμένοι. ἢ ὧν τὸ μὲν, κατορεί ρυχται. τὸ δὲ, ὑπερ-
φαίνεται. (Vers. 269.) Ta δὲ τῶν νηῶν. ὅπλα i ἑρμηνεύων, ἔφη πείσματα περὶ ὧν καὶ προεῤῥέϑη. καὶ
σπεῖρα, ἤγουν ὑφάσματα ἐξ ὧν τὰ ἱστία. ἣ σπεῖρας δὲ ὧν αἱ σπεῖρας. δι᾿ ὧν αἱ νῆες ἕλκονται. ἢ δὲ
ὧν οἱ τροχίλοι δεσμοῦνται.. Τὸ δὲ καὶ ἀποξύνουσιν i ἐρετμὰ, δύναται μὲν ταυτὸν τῷ λεπτύνουσιν ἢ ἢ χαὶ
ἀποξίουσι. σχήματος δὲ ἔχει ἐναλλαγήν.. εἶχε γὰρ εἰπεῖν, πείσματα χαὶ σπεῖρα καὶ ἐρετμά. ὁ δὲ,
ἀνελπίστως ἔφρασε μετὰ χαὶ ῥήματος, περιαιρῶν τὴς φράσεως τὸ ὁμοειδές. ( Vers. 271.) Ev δὲ τῷ,
ἀλλ ἱστοὶ, ὅρα ὡς ἣν μὲν τῷ ποιητῇ, φράσαι καλῶς ὅτι οὐ μέλλουαι τοῖς Φαίαξιν ὀϊστοὶ ἀλλ ἱστοί. ó
δὲ, τὸ σεμνότερον ἐπιλεξάμενος , εἶπεν ὡς οὐ “μέλει αὐτοῖς βιός. ἵνα μὴ κάλλος ἐπιτηδεύσητο ἄκαιρον.
(Vers. 256.) Σ᾽ ημείωσαι δὲ xci ὡς εἴπερ οὕτως οἱ «Φαίακες ἀπόλεμοι, οὐδ᾽ ἂν ἡ βασιλιχὴ παῖς δαΐ- 10
τοφρονα τὸν πα τέρα χαλοίη, ὡς δαΐα φρονοῦντα. ὡς φρόνιμον δὲ ἀπὸ μαϑήσεως καὶ συνεϑισμοῦ.
(Vers. 272.) Τὸ δὲ αἷς ἀγαλλόμενοι, ἀγάλματα καὶ τοῖς Φαίαξι τὰς νῆας ὑποβάλλει κατὰ τὸ 'Ομηρι-
χὸν ἔϑος εἰπεῖν. (Vers. 276.) Ὅτι μιμούμενος ὃ ποιητὴς τὸ τοῦ δήμου ἀτάσϑαλον βωμολόχον xc ὡς
αὐτός φησιν ὑπερφίαλον, κωμικεύεται κατὰ τὴς Νιαυσικάας. πλάττων αὐτὴν χατὰ ἠϑοποιίαν, λέγου-
'σαν ὡς εἴποι ἄν τις (Vers. 275.) κακώτερος ἤγουν κακὸς δυσγενὴς ἀντιβολήσας. τίς δ᾽ 0 δὲ Ναυσιχάᾳ

20 ἕπεται καλός τε μέγας τε ξεῖνος. ποῦ δέ μιν εὗρε, πόσις γύ οἱ ἔσσεται αὐτῇ. ἢ τωνά που noy" χϑέντα 204
χομίσσατο ἧς ἀπὸ νηὸς ἀνδρῶν qu εδαπῶν, ἐπεὶ οὔ τινες ἐγγύϑεν εἰσίν. ἢ τίς οἱ εὐξαμένη πολυάρητος
ϑεὸς ἦλϑεν οὐρανόϑεν καταβάς. ἕξει δέ μεν ἤματα πάντα. βέλτερον εἴ κ᾽ αὐτή neg ἐποιχομένη πόσιν εὗ-
pev ἄλλοϑεν. ἢ γὰρ τούς δέ γ᾽ ἀτιμάζει χατὰ δῆμον Φαίηκας » τοί μιν μνῶνται πολέες τὲ χαὶ ἐσϑλοί.
(Vers. 385.) Καὶ ταῦτα εἰποῦσα ἡ κόρη, ἐπάγει. ὡς ἐρέουσιν. ἐμοὶ δ᾽ ἂν ὀνείδεα ταῦτα γένοιτο. τὰ 20
δὲ τοιαῦτα ὀνείδη, xc φῆμιν ἀδευχέα πρὸ τούτων εἶπε καὶ μῶμον. ἔφη γάρ. τῶν ἀλεείνω (Vers. 275. )

So φῆμιν ἀδευχέα μή τις 07060. μωμεύῃ. μάλα δ᾽ εἰσὶν ὑπερφίαλοι κατὰ δῆμον. Καὶ ὅρα ἐν τούτοις τὸ
φῆμιν. οὗ καϑὰ xci ἐν ἄλλοις ἐγράφη, διὰ τοῦ ἰῶτα τὸ τέλος ὡς ἀπὸ εὐϑείας τῆς, 3| φῆμις ὡς ἡ μῆνις.
᾿Αδευχὴς δὲ καὶ νῦν, ἢ ἡ ἀδόχητος παρὰ δέκω, ἢ ἡ δαχνηρὰ τὸ καὶ πιχρά. ἵνα λέγηται φῆμις ἀδευκὴς
ὡς καὶ καπνὸς ἀδευχής. (Vers. 277.) Τὺ δὲ εὗρεν, ἀστείως ἔχει ῥηϑὲν ὡς ἐπὶ ἑρμαίου τινός. εὕρημα
γὰρ, τὸ κατὰ τύχην ἀγαϑόν. δὶς δὲ τοῦτο ἔφη ἐνταῦϑια, διὰ τὸ καίριον. Καὶ ὅρα ὡς ἐντεῦϑεν ἡ κόρη

4o ἀρξαμένη, ἀντισεμνύνει τὸν δυσσέα ἐφ᾽ οἷς πρὸς ἐχείνου προεπηνέ Py. xci εἰποῦσα εὐτυχῶς αὐτόν
εὑρεῖν εἰς ἄνδρα. tire καὶ ϑεῷ αὐτὸν εἰχάζει, ὡς ἐκεῖνος αὐτὴν ϑεᾷ τῇ ᾿Δρτέμιδι. (Vers. 276.) xai
χαλὸν καὶ μέγαν τὸν Ὀδυσσέα λέγει, ὡς ἐχεῖνος αὐτὴν τοῦ εἴδους καὶ τοῦ Ü μεγέϑους. καὶ τῆς gis ἐϑαύ-
μασε. μετ᾽ ὀλίγα δὲ, χαὶ ἥρωα προσφωνεῖ. xci οὕτως ὃν ἔρωτα εἶχεν εἰς γοῦν, ἀνεχάλυνψε χατὰ ϑαυ- $0
μασίαν μέϑοδον ὡς ἄλλου τινὸς δῆϑεν τοιαῦτα ἐροῦντος. ἄλλως γὰρ, ἀνέκφορος ἦν ἤδη δὲ καὶ ἑαυ-
τὴν πάνυ συνιστᾷ εἰ οὕτως ἐστὶν ἀξιέραστος ὡς μὴ μόνον πολλοὺς αὐτὴν μνηστῆρας Φαίακας ἔχειν

50 ἀλλ ἔχειν ἔτι καὶ ϑεοῦ ἐφολκχόν. ( Vers. 279.) Τὺ δὲ οὔ τινες ἐγγύϑεν εἰσὶ, πρὸς ϑάμβος καὶ τερα-
τείαν ἐῤῥέϑη. ἄλλως γὰρ, ἀντιχρὺ τῆς Ἠπείρου χείμενοι, ἐγγυτάτω εἶχον τοὺς ᾿Ηπειρώτας οἱ Φαίακες.
Σημείωσαι δὲ χαὶ ὡς ἀφόρητον καχὸν τοὺς τοῦ δήμου καὶ ἡ βασιλικὴ αὕτη παῖς οἶδε, μὴ δὲ τῶν μειζό-
vuv φειδομένους ἐν χαιρῷ. ( Vers. 286.) Ὅτι γνώμη παιδευτιχὴ τὸ, καί δ᾽ ἄλλῃ νεμεσῶ ἥτις τοιαῦτά
yt ῥέζοι, τουτέστιν. dr ἀέχητι (φίλων πατρὸς χαὶ μητρὸς ἐόντων, ἀνδράσι μίςγεται 0 ἐστι σύνεστι,

6o ( Vers. 288.) πρίν y ἀμφάδιον γάμον ἐλϑεῖν. ἤγουν πρὶν φανερῶς ἄνδρα λαβεῖν. ἐπεί *row μετὰ γάμον,
οὐ χεκώλυται καὶ ἑτέροις ἀνδράσι μίσγεσθαι ἐμφανιζομένας, ὃ καὶ ἡ ᾿ Ελένη πρὸ βραχέων ἐποίησε. καὶ 205
ἡ Πηνελόπη δέ, χαὶ ἄλλως δὲ, μιχϑήσονται 0 ἐστι παρέσονται καὶ παρϑένοι ἀνδράσιν ἐνώπιον γονέων. 4o
ὡς ἡ Ναυσιχάα ἐν τοῖς ἑξῆς παρέσται καὶ ἐν ἐπηκόῳ προσφωνήσει τὸν Ὀδυσσέα, ἕτερον μέντοι τοῦτο
μίσγεσϑαι. 0 δὲ ποιητὴς ἐνταῦζγ α φησὶν ἀνδράσι μίσγεσθαι οὐχ ἂν τολμήσῃ παρϑένος, ὄντω» ὅδ᾽ ἐστι

15θ4ςώντων τῶν τεχόντων. οἷς φίλους χατ ἐξοχὴν χκαϊλλέσας, ἐπήγαγε πρὸς ἑρμηνείαν τὸ, πατρὸς καὶ μη-
τρύς. (Vers. 2386.) Τὸ δὲ νεμεσῶ, νῦν μὲν, ἐνεργητικῶς ἐξεφωνήϑη. τὰ πλείω δὲ, παϑητικῶς λέγε-
ται. ( Vers. 289.) Ὅτι ὃ συμβουλευόμενός τινι περὶ τῆς οἴκαδε πομπῆς, ἐρεῖ. ξεῖνε, σύ δ᾽ ὧδ᾽ ἐμέϑεν
ξυνίει ἔπος ὄφρα τάχιστα πομπῆς καὶ νόστοιο τύχης. Καὶ ὅρα τὸ, ξυνίει ἔπος, αἰτιατικῇ συνταχϑέν.

»ῬΑΜΨΩΙΪΔ7.4 Z ΝΞ. 291 --- δ18, 255

δῆλον δ᾽ ὕτι xcà. γενιχῇ συντάσσεταί nore “ττιχῶς. (V« ers, 291 ) Ὅτι ἀγλαὸν ἄλσος ᾿᾿ϑηνᾶς ὑπογρα-
φων, οὕτω φησί. δήομεν ἀγλαὸν ἄλσος ᾿ϑήνης, αἰγείρων. ἐν δὲ κρήνη vat, ἀμφὶ δὲ λειμών. ἔνϑια
τεϑαλυῖαν ἀλωὴν χαὶ τέμενος εἶναι τοῦ “Ιλκινόου ἡ κόρη φησὶν , ἐγγὺς τῆς πόλεως. (Vers, 293.)
ἼΣστι δὲ τέμενος, ἰδιαίτατος τόπος περιωρισμενός καὶ οὕτως ἀποτετμημένος τῶν ἐγγύς. τέμενος γὰρ ἐπὶ
γαοῦ, oi μεϑ “Ὅμηρον οἴδασιν. ὁ δὲ ποιητὴς οὐδὲ ἱερὸν ἁπλῶς τόπον λέγει τὸ τέμενος, ἀλλὰ τὸν χατὰ
ἀποτομὴν ὄντά τινος. (Vers. 291.) Τὸ δὲ ἄλσος, «ἰολικὴ λέξις ἀπὸ τοῦ ἄλλω ἄλσω. διὸ καὶ ψιλοῦ-
ται. ψιλωτιχοὶ γὰρ ὥσπερ loves, οὕτω καὶ “Ἰἰολεῖς. ᾿Εν δὲ τῷ, ᾿άἀϑήνης, λείπει τὸ ἱερόν. προϊὼν οὖν
φησὶν ἐντελῶς, χκλειτὸν ἄλσος ἵκοντο ἱρὸν ᾿4ϑηναίης. «ἐγείρων δὲ τὸ ἄλσος, ἐποὶ "κατὰ τοὺς σοφοὺς 10
μεγαλοπρεπέστερον τὸ τῶν ἀειϑαλῶν καὶ ἀκάρπων φυτῶν χτῆμα. (Vers. 292.) Τὺ δὲ vea, πρωτότυ-
10 πόν ἐστι τῶν Νηΐδων καὶ τοῦ νάματος καὶ τοῦ Νηρέως καὶ τῶν τοιούτων. Ev δὲ τῷ, ἀμφὶ δὲ λειμὼν,
λείπει τὸ ἐστίν. οὐ γὰρ δήπου τὸ νάειν προσαρμύόττει καὶ τῶ λειμῶνι. ( Vers. 299.) Ὅτι κεῖται xai ἐν-
ταῦϑα χρόνος ἐπὶ ὀλιγίστου ἐν τῷ, ἔνϑα καϑεζόμενος, μεῖναι χρόνον εἰσόκεν ἡμεῖς ἄστυδε ἔλίϑγωμεν,
ὃ πάνυ 5v ἐγγυτάτω. - (Vers. 297.) Ὅτι ἐν τῷ, ἐπὰν ἡμᾶς ἔλπῃ ποτὶ δώματ᾽ ἀφῖχϑαι, ἀντὶ τοῦ στο-
χάζεσϑαι κεῖται τὸ ἔλπεσϑαι. ( Vers, 500.) Ὅτι ἐνδόξου ἀνϑρώπου δώματα ὑπογράφει τὸ, ῥεῖα δ᾽
ἀρίγνωτ᾽ ἐστί. xci ἂν πάϊς ἡγήσαιτο νήπιος. οὐ μὲν γάρ τι ἐοικότα τοῖσι. τέτυχται τὰ τῶν ἄλλων.
τοῦτο δὲ ὡς οἷον προαναφωνητιχῶς εἶπε. νεάνιδι γὰρ εἰχασϑεῖσα ἡ ᾿4ϑηνῶ, δείξει τῷ Ὀδυσσεῖ τὰ τοῦ
βασιλέως δώματα. οὕτω γὰρ ἐχρῆν, ἵνα μὴ τελείῳ προσώπῳ περιτυχὼν ὁ ξένος xci ἀλήτης, λόγους
δώσει τῷ ποιητῇ ἔξω χαιροῦ. διὸ οὐδὲ ἡμέρας οὔσης εἰσέρχεται τὴν πόλιν Ὀδυσσεὺς, ἀλλὰ μετὰ δύσιν
ἡλίου, ὡς ἂν μή τινι περιτυχὼν ἢ “ϑεαϑεὶς, πράγματα ἕξει ἐν μὴ δέοντι. κερτομούμενος. χατὰ τὸν
20 ποιητὴν ἢ ἐρωτώμενος. Τὸ δὲ καὶ ἂν πάϊς ἡγήσαιτο, ᾿Αττικὸς ἀνὴρ συναλείψας, χἂν maig ἐρεῖ. καϑὰ
καὶ Σοφοκλῆς τὸ, χαὶ ἂν ᾿ἐξέπραξεν. εἰ κατημέλησ' ἐγὼ, xav ἐξέπραξεν ἔ ἔφη. (Vers, 303.) Ὅτι τὸ Ore 20
εἰσέλϑῃς περιφράζων, φησίν. ἀλλ᾿ ὁπότ᾽ ἄν σε δόμοι κεκύϑωσι καὶ αὐλή. ἔστι δὲ τὸ κεκύϑωσιν ἤτοι
χρύψωσιν, ἢ δεύτερος ἀύριστος ἐκ τοῦ xev ἔκυϑον καὶ ᾿Ιωνικῶς κέχυϑον, ἢ μέσος παραχείμενος τοῦ
αὐτοῦ ῥήματος zc ὁμοιότητα τοῦ ἐληλύϑωσιν. ( Vers. 505.) Ὅτι ὡς καὶ προεγράφη ἀφελῶς κατὰ
ἀρχαϊσμὸν ἡ ᾿“ρήτη κάϑηται ἐπὶ ἐσχάρῃ ἐν πυρὸς αὐγῇ, ἠλακάτα στρωφῶσα, ὡς καὶ τοῦτο προεδηλώϑ᾽η,
ἁλιπόρφυρα. ϑαῦμα ἰδέσίϑαι. κίονι κεκλιμένη. δμωαὶ δέ οἱ clar ὄπισϑεν. ἔνϑα καὶ ὃ τοῦ AAxaóov
ϑρόνος ποτὶ κέκλιται αὐγῇ ἢ αὐτῇ. TQ, 0 γε οἰνοποτάζει ἐφήμενος (Vers. 509.) ἀϑάνατος ὡς, κατὰ
τὸν τῆς κόρης λόγον. 3] μηδὲν ὑψηλὸν φρονοῦσα, ἀϑανάτῳ εἰχάζει τὸν τρυςῶντα πατέρα ὡς δῆϑεν
ϑεῖον ὃν τὸ τοιοῦτον. (Vers. 505.) “7}ὐγὴν δέ φασι πυρὸς λέγει, τὸν φωτιζόμενον τόπον ὑπὸ πυρός.
30 ( Vers. 307.) Τὸ δὲ κεχλίσίγαι ὕτι οὐ μόνον ἀνάκλισιν ἀλλὰ καὶ περιοχήν τινα δηλοῖ, πολλαχοῦ τῆς
ποιήσεως φαίνεται. (Vers, 305.) Περὶ δὲ ἐσχάρας ἢ παρώνυμος ὁ χοινῶς παρεσχαρίτης λεγόμενος,
δηλοῦται μὲν καὶ ἐν ἄλλοις. ἐνταῦϑα δὲ, μνηστέον τοῦ εἰπόντος Ort βωμὸς μὲν, 0 προσβάσεις ἔχων.
ἐσχάρα δὲ, ἡ πρὸς βιωτικὴν γινομένη χρῆσιν ἐπὶ γῆς. τὰ δὲ πολυτελῆ φησιν, ἑστίαι. μέγαρον δὲ, *ne- 5o
ριῳχοδομημένον ἐστὶ, καὶ σημαίνει οἶχον, γράφεται δὲ καὶ ἱστία διὰ τοῦ (re ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς φανεῖ-
ται, καὶ διὰ τοῦ ξ. ὕϑεν ὃ ἄοικος, ἀνέστιος. ' Lorie δέ φησι, καὶ σωματοειδὴς ϑεὰ, ἡ καὶ διὰ τοῦ C
οἷον. “Ἰστίην καὶ Δήμητραν καὶ ᾿ριν χρυσοπέδιλον. Νεάνϑης δέ φασιν ὁ Κυζικηνὸς, λέγει ὡς βωμοὶ
μὲν, δαιμόνων. ἐσχάραι δ᾽, ἡρώων. “Σοφοκλῆς δὲ, καὶ ἀντὶ βωμοῦ οἶδεν ἐσχάραν. λέγει δὲ καὶ Μὐρι-
πίδης, μηλοσφαγεῖ τε δαιμόνων ἐπὶ ἐσχάραις. ὕτι δὲ καὶ ἕλκους ἐσχάρα τροπιχῶς, ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑεη,.
καὶ ὕτι αἱ εἰρημέναι προσβάσεις, ἐτυμολογοῦσι τοὺς βωμούς. xai ὕτι ἡ πρόςγειος ἐσχάρα, xci βαῦνος
áo λέγεται εἰσέτι χαὶ νῦν, ἀφ᾽ ἧς ὁ βάναυσος. εἰ δὲ ἡ ϑυτιχὴ ἐσχάρα παρὰ τὸ ἔχειν ἀρὰς παρῆκται,
ζητητέον χαὶ αὐτὸ ἑτέρωϑι. οἰχονομιχῶς δὲ πλάττει Ó ποιητὴς iz ἐσχάρῃ νῦν χαϑῆσϑαι ἀπεριέργως. τοὺς
βασιλεῖς, ἵνα αὐτόματος ἐ ἐπελϑὼν ᾿Οδυσσεὺς, ἐντύχῃ αὐτοῖς χαὶ ἱκετεύσῃ. παραμευψώμενος μὲν κατὰ τὴν
συμβουλὴν τῆς vox, τὸν ; πατέρα (V ers. 310.) μητρὸς δὲ περὶ γούνασι χεῖρας βαλών. 0 ἐστι περιφραστι-
κῶς, γουνασάμενος. tva j ησὶ, , ψόστιμον qup inen χαίρων, χαρπαλίμως. εἰ καὶ μάλαπερ τηλόϑεν ἐσσί.
Καὶ ὅρα ὡς τῇ γυναιχί, ἐφ' οἷς δέον ὁ ᾿“λκίνοος εἰς τὰ μάλιστα πείϑεται, ὡς δὲ χαὶ τιμᾷ ἐκεῖνος τὴν γυ-
γαῖχα καὶ "ὡς εὐλύγως, ἡ ἐφεξῆς ῥαψῳδία ἐρεῖ, ( Vers, 518.) Ὅτι ἐν τῷ, αἱ δὲ, τουτέστιν αἱ ἡμίονοι εὖ Áo

256 P4 01414 Z Vs320—230.

μὲν τρώχων εὖ δὲ πλίσσοντο πόδεσσι, τὸ μὲν τρώχων, ἀντὶ τοῦ ἔτρεχον, ἀπὸ τοῦ τρωχῷ. οὗ ἡ γραφὴ, 206
ὁμοία τῷ στρωφῶ xai τρωπῶ xci τοῖς ὁμοίοις, To δὲ πλίσσοντο, λέξις μέν ἐστιν ᾿Ιωνιχή. κατὰ δὲ τοὺς
πλείονας, Δωριχή. δηλοῖ δὲ, τὸ βηματίζειν καὶ μεταφέρειν σχέλος παρὰ σχέλος. ὅϑεν καὶ πλὶξ, τὸ
50 βῆμα. τὸ δ᾽ αὐτὸ, καὶ πλίγμα. καὶ πλίξας, ὃ θηματίσας. καὶ περιπεπλιγμέδνον, τὸ περιβεβηκός, καὶ
ἀπεπλίξατο, τὸ ἀπέβη, παρὰ τῷ κωμικῷ ἐν ᾿Αἀχαρνεῦσι. καὶ “Ἱπποκράτης δέ φασι πλίγμα λέγει, τὸ
μεταξὺ τῶν μηρῶν διάστημα. ὅϑεν χαὶ διαπεπλίχϑαι, τὸ περιπλέκειν τοὺς πόδας. ἔστι δὲ τὸ μὲν τρο-
χάζειν, συντόνου κινήσεως. ἑτεροίας δὲ, τὸ πλίσσεσϑαι πόδεσσιν. ἵνα λίγῃ τὰς ἡμιόνους, ἀγαϑὰς
εἶναι καὶ τρέχειν καὶ ἄλλως δὲ ἁπλῶς βαδίζειν. (Vers. 520.) Ὅτι νόῳ ἐπέβαλλεν ἱμάσϑλην ἡ κόρη;
τουτέστι, φρονίμως ἡνιόχευεν ὕπως ἅμα ἕποιντο οἱ πεζοί. καὶ ἄλλως δὲ ἡ κόρη γόῳ ἱμάσσει, ὡς με-
βοτροῦσα τὴν ὥραν. Five πρὸς ἑσπέραν εἰς τὴν πόλιν ἔλϑῃ ὡς καὶ μετ᾿ ὀλίγα ῥηθήσεται. Η δὲ ἱμάσϑλη, 10
γίνεται μὲν παρὰ τὸν ἱμάντα ἐξ οὗ ἴσως κατὰ ἀφαίρεσιν τῆς ἀρχούσης, καὶ ὃ μεμαλαγμένος λῶρος.
λέγεται δὲ πολυωνυμίας λόγῳ, καὶ μάστιξ ἡ αὐτὴ, ἔτι δὲ xai κέντρον. ἀφ᾽ οὗ ἵπποι κεντρηγεχέες.
ἀνάπαλιν αὐτοὶ ὄντες τοῖς δίχα κέντροιο ϑέουσι. τοιούτου δὲ κέντρου, σύνϑετον καὶ τὸ βούχεντρον, ἕτε-
1565ooiov μέντοι παντελῶς αὐτό. πρὸς ὕπερ ὃ ἀντιβαίνων βοῦς, λακτίζειν πρὸς "κέντρα λέγεται. δῆλον δ᾽.
ὅτι καὶ ἐπὶ ἀνδρείου μορίου κωμικεύεται τὸ κέντρον, ὡς δηλοῖ τὸ, εἰς οὐχ ὁσίην τρυμαλίην τὸ κέντρον
ὠϑεῖ. (Vers. 5:24.) Ὅτι πρὸς τὸν δυσωπούμενον ἄρτι γοῦν ἐλεῆσαι εἰ καὶ μὴ πρὸ τούτου ἐπείϑετο,
εἰχὸς δηϑῆναι τὸ, κλῦϑί μοι ὁ δεῖνα. νῦν δή πὲρ μου ἄκουσον, ἐπεὶ πάρος οὔποτ᾽ ἄκουσας ῥαιομένου,
ὅτε uc ἔῤῥαιεν ὃ δεῖνα. δὸς δέμε φίλον ἐλϑεῖν ἠδ᾽ ἐλεεινόν. 0 δὲ τις xc ἐν ᾿Ιλιάδι ἱκετεύων εὔξατο, ἐϑέ-
λων χαὶ φιληϑῆναι καὶ ἐλέους τυχεῖν. ( Vers. 325.) Ὅτι τὸ, οὔπω φαίνετο ἐναντίη, ἀντὶ τοῦ, οὐ πα-
ρίστατο ἐναργὴς, ἀλλὰ πόῤῥωθεν ἐβοήϑει. περὶ ᾿4Ιϑηνᾶς δὲ 0 λόγος. (Vers. 330.) Ὅτι τὸ ζαφελῶς 20
μενεαίνειν, ἐχρῆν μὲν βαρύνεσθαι ὡς ἀπὸ βαρυτόνου ὀνόματος τοῦ ζάφελος, καϑϑὰ καὶ ἐν Ἰλιάδι γέγρα-
πται. ἐπεχράτησε δὲ ἡ τοῦ ᾿Δριστάρχου ἐπὶ τῷ περισπασμῷ ἀρέσχεια. διατί δὲ τῷ Ποσειδῶνι ζαφελῶς
μενεαίνοντι κατὰ Ὀδυσσέως ἡ 4ϑηνᾶ ovx ἀντέστη, Εὐριπίδης ἐξ' Ὁμήρου χκερδήσας, λύει σαφέστερον ἐν
τῷ κατ αὐτὸν ᾿Ιππολύτῳ. ἔνϑα ἡ [άρτεμις ἔϑος εἶναι ϑεοῖς φησι, μὴ ἀντικαϑίστασϑαι ἀλλήλοις ὅτέ
10 give βλάπτουσι, κἂν ὁ φίλτατος ἀνθρώπων εἴ, χαϑὰ καὶ αὐτὴ οὐκ ἀντέπραλξε τῇ ᾿Αφροδίτῃ ἐφ᾽ οἷς
ἐϑανάτου τὸν φίλον ᾿Ιππόλυτον.

267
DIH.Q AR EG DET HJ S Be ΓΟ ΟΥ

pPdw oI]I4147.

Ναυσικάα εἰς τὴν πόλιν ἀφικνεῖται. χαὶ uir ὀλίγον ὃ Ὀδυσσεὺς ἱκετεύει ᾿4ρήτην ᾿“λκινόου τοῦ
βασιλέως γυναῖχα. καὶ μετὰ τὸ δεῖπνον πυνϑανομένης ὁπόϑεν τὴν ἐσθῆτα ἔσχεν, ἐγνώρισε γὰρ αὐτὴν, 50
τὰ συμβάντα αὐτῷ κατὰ τὸν πλοῦν ἄπο τῆς ᾿Ωγυγίας μέχρι τῆς τῶν Φαιάκων γῆς διηγεῖται.

30
O4YZZXEIAZ H. OMHPOY PAWOIAIA.

( Vers. 4.) Ὅτι Οδυσσέως εἴσοδος πρὸς ᾿Δ4λκίνοον, ἡ παροῦσα ᾿ἐπιγράφεται ῥαψῳδίᾳ. πεζεύει δὲ
ἡ ταύτης χαταρχὴ τὴν Ναυσιχάαν ἐκ τῆς ἡμιονείας ἀπήνης. καὶ οἱ κασίγνητοι ἀμφίστανται αὐτὴν,
jo ἀϑανάτοις ἐναλίγκιοι, ὕτι καὶ ἀγχίϑεοι ὡς προγέγραπται. ὑπὶ ἀπήνης δὲ ἡμιόνους λύουσιν ἐσϑῆτά τε
εἰσφέρουσιν ἔσω, τουτέστι τὰ πλυϑέντα ἑἵματα. αὐτὴ δ᾽ ἐς ϑάλαμον ἤϊε. δαῖε δέ οἱ πῦρ φωτὸς χάριν
γρῆυς ἀπειραίη ϑαλαμηπόλος Εὐρυμέδουσα. ἥν ποτε ἀπείρηϑεν νέες ἤγαγον, ἢ μάχης νόμῳ. ἢ κατὰ
ἐμπορίαν. ᾿Αλκινόῳ δὲ γέρας ἔξελον, οὕνεκα (Vers. 11.) πᾶσι Ψαιήκεσσιν ἄνασσε. ϑευῦ ὃ ὡς δῆμος
ἄκουεν. ἣ τρέφε Νιαυσικάαν, καὶ ἑξῆς. Καὶ ὅρα ὡς φανερῶς ἄνακτα Φαιάκων λέγει τὸν ᾿“λκίνοον,

εἰ xci ἄλλως ἀριστοχρατεῖσϑαν ὡς καὶ προελέχϑη, φαίνονται οἱ Φαίακες. καὶ ὕτι ἀγαϑὸς βασιλεὺς 4o
&o *0 ᾿Αλκίνοος εἴγε ὡς ϑεοῦ αὐτοῦ ἤκουον οἱ τοῦ δήμου, ( Vers. 6.) Τὸ δὲ ἐσφέρειν, διαφέρει στάντως

ΙἴῈΗΨΙΩΙΜΔ41Ι7Α4Α͂ H δ. 7-- 36. 257

τοῦ ἐχφορεῖν. ὡς γοῦν ἐσφόρεον πρὸ τούτων μέλαν ὕδωρ εἰς τὰς πλυνοὺς αἱ ἀμφίπολοι, οὕτως ἐσφέ-
ρουσι καὶ οἱ βασιλικοὶ παῖδες ἐσϑῆτα ἔσω. ἐκφορεῖται δὲ ναῦς. xci ἐχφέρεται λόγος, ὁ καὶ ἔχφορος
268 διατοῦτο λεγόμενος. "Ev δὲ τῷ, dragon γραῦς οὗ ἑρμηνευτικὸν τὸ ᾿Απείρηϑεν, “σημείωσαι. rt ὁ πολ-
λαχοῦ τὴν Φαιαχίαν ἐχτοπίζειν ἐθέλων, διὼ τὸ τερατωδέστερον, ἐνταῦϑα ἐνέφῃνε τὴν ἀληϑῆ ϑέσιν αὑτῆς.
πλάσας τὴν βασιλικὴν ϑαλαμηπόλον " γραῦν, ἐχεῖϑέν ποϑὲν αἰχμαλωτισϑεῖσαν ἐ ἐχ τῆς ἀντιπέραν γῆς, 5o
ἰδίως οὕτω καλουμένης. "Hasigov ὡς xci ἐν ἄλλοις ἐγράφη, ὁμωνύμως τῇ ὅλῃ γῇ: Καὶ ὅρα ὡς οὐ διὰ
τοῦ ἦτα siio χατὰ τοὺς ὕστερον ἀλλὰ διὰ ἄλφα ἔ ἔφη ἼΑπειρον τὴν ἰδίως οὕτω καλουμένην χώραν.
καὶ τὴν ἐξ S Ἠπείρου γραῦν, ᾿Δπείρηϑεν ὃ ὁμοίως τῷ ἀϑήνηϑεν Θήβηϑεν. σεμνότερον δὲ τοὔνομα τὴ γραὶ,
τοῦ δὲ σποινιχοῦ. τοιοῦτον γὰρ τὸ Εὐρυμέδουσα πρὸς τὸ Ναυσικάα. (Vers. T. ) Τὸ δὲ she ἔδαιε,
πῦρ ἀνέχαιε κατωτέρω λέγει ἐν τῷ, πῦρ ἀνέχαιε καὶ C Vers, 13. ) εἴσω δόρπον ἐκόσμει. τουτέστιν, εὐ- 60
πρεπῶς ἔταττεν. οὗ ἡ παῦλα, ἀποκοσμεῖν λέγεται, ὡς δηλοῖ τὸ, ἀμφίπολοι δ᾽ ἀπεκόσμεον ἔντεα δαι-
τός. Τὸ δὲ ἐξελεῖν ἃ ὕτι ἀντὶ τοῦ δοῦναί τι ὡς ἀδιόφσεον γοεῖται ὡς ἐπὶ πολὺ, ἡ "Ἰλιὰς πολλαχοῦ ἐδήλωσε.
Φανερὸν δὲ, καὶ ὡς πᾶν γέρας, xara τι ἐξαίρε *rov δίδοται. ( Vers. 8.) Καὶ ori Ὅμηρος μὲν, "Απειρονί 500
πρὸς διαστολὴν τῆς ὕλης γῆς, oi δὲ μεϑ' Ὅμηρον, Ἤπειρον, τὴν χώραν φασίν. ἀφ᾽ ἧς καὶ ὃ περιᾳδό-
μένος ᾿Ππειρώτης Πύῤῥος. καὶ βόες αἱ ᾿Ηπειρώτιδες. (Vers. 15.) Ὅτι Ὀδυσσέως ὦ ὄντος εἰς τὴν Φαιά-
χων πόλιν, ᾿ϑήνη πολλὴν ἠέρα χεῦεν, οὐκ ἐπὶ κακῷ μέντοι, ἀλλὰ φίλα φρονέουσ᾽ ᾿Οδυσσῆϊ. ἔστι δὲ
τοῦτο ἀλληγορικῶς, 1j προῤῥηθεῖσα φρόνησις. δι᾿ ἧς περὶ δύναντα ἥλιον γέγονεν ἡ εἰς τὴν πόλιν εἴσο-
δὸς τῷ ᾿Οδυσσεῖ. ὡς ἂν μή τέ τις Φαιήκων ἀντιβολήσας ἐρωτῴη xai κερτομέοι ὡς εἰχὸς ἐπέεσσιν οἷα
γεάνιδι ἀκολουϑοῦντα, καὶ ἵνα αἴφνης. inpol τοῖς βασιλεῦσι, Üavuc* σϑείη). εἰ δέ τις ἀποροίη πρὸς τὸ
20 τὸ Φαιακικὸν φιλόξενον ἀ ἀφορῶν, εἰ κέρτομοι οἱ κατὰ Ῥαιακίαν, λύσει uer ὀλίγα τὸ ἄπορον ὁ ποιη-
τὴς, κατειπὼν τοῦ δήμου χαχοξενίαν ὡς τῶν ἀρίστων μόνων φιλοξένων ὄντων οὐ μὴν χαὶ τῶν λοιπῶν.
ἐοίκασι γὰρ κατὰ τὴν Ounovayv πλάσιν, εὐλαβεῖσθαι εἰ παραβάλλοντές τινες καὶ τὸ ἐν αὐτοῖς εὔδαι-
μον μαϑόντες, ἐπιβουλεύσουσι. διὸ καὶ ἐπέχκρυπτον ἑαυτοὺς καὶ ἐξετόπιζον καὶ πάντα ἐποίουν δι᾿ ὧν ἂν
ἀγνοοῖντο τοῖς παραβάλλουσιν. ὅϑεν καὶ τὸν Ὀδυσσέα, νυχτὸς ἐπανεσῴσαντο οἴχοι, φόβῳ ἐπιβουλῆς.
ὡς ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα δηλωθήσεται. He δὲ καὶ ἐνταῦϑα, τὴν ἀορασίαν φησί. ϑηλυχῶς σχηματίζων
κατὰ ἔϑος ᾿Ιωνικόν. ( Vers. 18.) Ὅτι τὸ εἰσελϑεῖν εἰς πόλιν, δύσεσϑαι πόλιν φησί. πρὸ δὲ τούτων, χαὲ
πόλιν χατέδυ Ἰρώων ᾿Οδυσσεύς. ὡς πολέμιος μέντοι ἐχεῖ, (Vers. 22.) Ὅτι παρϑενικῇ εἰχυῖα νδήνιδε
χάλπιν ἐχούσῃ, ἡγεῖτο ᾿ϑηνᾷ τῷ ᾿Οδυσσεῖ δόμον ᾿“Ιλχινόου ἤγουν εἰς δόμον ὡς καὶ προεδηλώϑη. τοιοῦ-
τον χαὶ uet ὀλίγα τὸ ( Vers. 28. ) ἐγώ δ᾽ ὁδόν ἡγεμονεύσω, σαφέστερον. δὲ τούτων τὸ, δόμον i ὅν μοι
3o κελεύεις, δείξω. (Vers. 20.) Παρϑενικὴ δὲ, ἡ παρϑένος χατὰ τύπον ὡς χτητικὸν οὐ μὴν αὐτόχρημα
χτητιχύόν. χαϑά που καὶ ὀρφανικοὶ παῖδες; οἱ ὀρφανοί. 'H δὲ χκάλπις, οὕτω φασὶ λέγεται, ὡς xa-
λοῦλσα πιεῖν. ( Vers, 24.) Ὅτε ἀλλοδαποῦ ξένου λόγος τὸ, χαὶ γὰρ ἐγὼ ξεῖνος ταλαπείριος ἐνθάδ᾽ ἱκάνω 20
τηλόϑεν ἐ ἐξ ἀπίης γαίης. τῷ οὔ τινα οἶδα ἀνθρώπων, οἱ τήνδε πόλιν χαὶ ἔργα γέμονται. (Vers. 28. .)
ὁ δὲ τοιοῦτον ἄνδρα. ὁδηγῶν εἰς ὃν ἐκεῖνος οἶχον ζητεῖ, δἴποι ὧν τὸ, τοιγὰρ, ἐγώ TOL ξεῖνε πάτερ δόμον ὅν
μοι κελεύεις δείξω. ὥσπερ χαὶ τὸ, οὗτος δή τι ξεῖνε πάτερ δόμος t ὅν μοι χκελεύδις πεφραδέμεν. ἴσως δέποτε
200 προσαρμόσει καὶ τὸ, ἀλλ᾽ Uu σιγῇ τοῖον, ἀντὶ τοῦ, αὕτως ὡς νῦν ἔρχῃ σιγῶν. ἢ ϑαυμαστικῶς ἀντὶ τοῦ
λίαν, κατὰ τὸ, τοῖον γάρ ὑπέκφερον. ὠκέες ἵπποι. ( Vers. 50.) ἐγὼ δ᾽ ὁδόν qo ἡγεμονεύσω. μὴ δέ τινὶ
ἀνϑρώπων προτιύσσεο πρόςβλεπε μὴ δ᾽ ἐρέεινε. ( Vers. 51.) χαλῶς δὲ τὸ, μηδέ Tw ἀνϑρώπων. ὃ γὰρ
ταῦτα παραγγελλόμενος Ὀδυσσεὺς, ἀνϑρήσονς μὲν οὔ, λιμένας δὲ καὶ νῆας καὶ τοιαῦτα ὁρῶν, ϑαυ-
4o μάσεται. εἰ δὲ καὶ ( Vers. $a.) καχόξενοί εἰσιν οἱ τοιοῦτοι ἄνϑρωποι " προσφυὴ αὐτοῖς χαὶ τὰ ἐφεξῆς,
οὐ γὰρ ξείνους οἵδὲ μάλ ἀνϑρώπους ἀνέχονται ἤτοι ἀνέχουσι XO τιμῶσιν. οὐδ᾽ ἀγαπαζόμενοι φιλέουσ,
ὅς x ἄλλοϑεν Uo, (Vers. 54.) εἰ δὲ καὶ ναυτιχὸν τὸ τοιοῦτον φῦλον, οὐχ ἀπᾷδόν ἐστιν. εἰπεῖν" ἐπὶ
αὐτοῖς καὶ τὸ, νηυαί ϑοῇσι τοίγε πεποιϑύότες ὠκώῃσι, λαῖτμα μέγ᾽ ἐχπερόωσιν, ἐπεί σφισι δῶχε Ü cog.
τῶν, (Vers. 36.) véeg: ὠχεῖαι ὡσεὶ πτερὸν ἠὲ, νόημα. πρὸς Ὀδυσσέα δέ φησι" καὶ ταῦτα ἡ d nva, 3o
ϑαῤῥύνουσα ἐπὶ τῷ νόστῳ οἷα. ταχυγαυτούντων, τῶν, Φαιάχων, μᾷλλον μὲν οὖν, Ὁμηρικῆς ταῦτα Μιού-
σης μέϑοδοι, πιδανολογούσης τὸν ἄπονον οἴχαδε τοῦ ᾿Οδυσσέως πλοῦν καὶ ταχὺν ἐκ τῆς τῶν ναυτικω-
CoxwxxT. iN Opyss. Tox. I. Kk

258. C PACEKARIAIAÀA H. Veüh-5o.

τάτων «Ῥαιάχων πομπῆς. εἰ γὰρ xci πάνυ ἐχτετόπισται ἡ τῶν Φαιάχων γῆ, ὕμως οὐδέν τι τέρας
οὐδ᾽ ἀπίϑανον, ἐν μιᾷ γυχτὶ χατᾶραι τὸν ᾿Οδυσσέα εἰς ᾿Ιϑάκην νηὶ ταχείῳ κατὰ πτερὸν ἠὲ νόημα.
Καὶ ὅρα ὅτι οὐχ ὡς ἐν τῷ, ἠελίου αἴγλη πέλεν ἠὲ σελήνης, ἐκ τοῦ μείζονος ἐπὶ τὸ ἔλαττον κατέβη,
οὕτω καὶ ἐνταῦϑα ποιεῖ. ἀλλὰ προσϑεὺς τὸ ἧττον ἤτοι τὸ πτερὸν, ἐπήγαγε τὸ κατὰ πολὺ μεῖζον εἰς
τάχος, δηλαδὴ τὸ νόημα. ὃ “ϑείας ἐστὶ ταχυτῆτος ἔνδειξις, διὰ δὲ τοῦ πτεροῦ, ὄρνιν πάντως δηλοῖ.
χαὶ αὐτὸν, ταχύτατόν τινα ὡς εἰχὸς, καὶ ὡς εἰπεῖν. ὠχυπέτην. (Vers. 24.) Ταλαπείῤιος δὲ τίς λέγε-
ται, προεγ ράφη. τὸ δὲ ταλαπείριος xci τὸ τηλόδσεν ἐξ ἃ ἀπίης γῆς, ἐτυμολογικῶς εἰρῆσϑαι δοχεῖ, ἐκ TOU
τῆλε γὰρ ὡς προεῤῥέϑη , καὶ ὃ ταλαπείριος. ( Vers. 25.) ἡ à? ᾿]λιὰς ἐδήλωσε τὴν ἀπίαν γῆν, ἐν τῇ
& ῥαψῳσδίᾳ. Τὺ δὲ ot τήνδε πόλιν νέμονται, σημείωσαι ὡς χρήσιμον εἰς τὰς ἀγρονόμους νύμφας. οὖδὲν :
4o γὰρ ἀπεικὸς εἴπερ, ἐχεῖ ἀγρόνομοι προπαροξυτόνως νύμφαι λέγονται, ὡς οὕτω xci αὐ"ταὶ νέμονται 10
ἀγρούς. Τὸ δὲ οὐκ ἀνέχονται ξείνους οὐδ᾽ ἀγαπαζόμενοι φιλέουσι, περὶ τοῦ χατὰ Φαίακας ναυτιχοῦ
ὄχλου λέγεται, ἤγουν. τοῦ δήμου, ὡς xci πρὸ ὀλίγων ἐῤῥέϑη. εἰ γὰρ καὶ ἀγχίϑεοι γεγάασιν οἱ Φαίακες,
ἀλλ οὐ πάντων τοῦτό ἐστι τὸ σεμνόν. μόνου δὲ τοῦ βασιλικοῦ γένους. διὸ zai ἡ μυϑικὴ γεάνις ἡ τοῦ
Διὸς ᾿᾿ϑηνᾶ, ἐνταῦϑα τῷ Ὀδυσσεῖ ἀστείως λέγει t Ort ᾿“Ιλκίνοος πατρός μοι ἀμύμονος ἐγγύϑι vetet, οὐ
μόνον διὰ τὸ εὐγενὲς καὶ βασιλικὸν, ἐπεὶ χαὶ διοτρεφέες καὶ διογενεῖς οἱ βασιλεῖς, ἀλλὰ χαὶ διὰ τὸ κατὰ
φιλοξενίαν ἀγχίϑεον. πρὸς γὰρ Διός εἰσι καὶ οἱ ξεῖνοι. χαὶ ἔστιν οἷον ἀνδρείκελον Διὸς ᾿“λκίνοος
χαὶ οἱ χατ αὐτὸν ἀγαϑοὶ ἐχεῖσε ἄνδρες. ἴσως δὲ καὶ ἐπίτηδες xaT ἐκφόβησιν ἡ JH ᾿ϑηνᾷ τῷ Ὀδυσσεῖ λα-
λοῦσα, καταψεύδεται τῶν Φαιάχων. τὸ δὲ ὡσεὶ πτερὸν ἠὲ νόημα περὶ οὗ γῷ Qe GL προσεχῶς; ὑπερ-
βολῆς χρὴ ἔχειν παράδειγμα. ὅτε δὲ καὶ οἷον ἐμιψύχους καὶ λογικὰς τὰς αὐτῶν πλάσονται νῆας οἱ Φαία-
κες, οὐχέϑ᾽ ὑπερβολικὸς ὃ τοιοῦτος λόγος, ἀλλ ἤδη τερατώδης ἄντικρυς. ὕϑεν οὐδὲ ψεκτέος ᾽Ὅδυσ- 20
σεὺς, ἀντιφιλοτιμούμενος | παρὰ τοιούτοις ἀνδράσι τερατολογεῖν ἐν οἷς διηγεῖται πρὸς τὸν ᾿Αλκίνοον.
50 στοχασάμενος γὰρ οἷα εἰχὸς καὶ ἀφ᾽ ὧν ἔλεγον ἐγνωχὼς τοιούτοις χαί" θοντας, ἀντυψεύδεται χαὶ αὐτὸς
ἐν τοῖς χαϑ' ἑαυτόν. Σημείωσαι δὲ χαὶ ὅτι παραῤῥίψας ἐνταῦϑα ὃ ποιητὴς διὰ τῆς ᾿Αϑηνᾶς τὸ, ὡσεὶ
πτερὸν ἠὲ νόημα, καὶ δελεάσας τῷ ἀστείῳ τοῦ γοήματος τὸν ἁπλούστερον ἀχροατὴν, ἤδη δὲ χαὶ διὰ
τὴν συντομίαν λαϑὼν, οὕτω τερατεύσεσθιαι τολμῷ ἐν τοῖς ἑξῆς διὰ τοῦ ἐλ δουΐ xci ἐχέφρονας εἶναι
τὰς ἐχεῖ νῆας ὡς φανήσεται. καὶ δοκεῖ σχεῖν τὸ ἀσφαλὲς ἐχεῖνος ὃ λόγος, διὰ τοῦ καὶ ἐνταῦϑα εἰπεῖν
αὐτὰς ὠχείας εἶναι ὡσεὶ γόημα. ἐντεῦϑεν δέ τινὲς ὁρμηϑέντες, καὶ τὴν παρὰ τῷ “Ἡσιόδῳ Αὐτονόην,
εἰς νῆα μετέλαβον ἀλληγορικῶς, ἀκολούϑως τῇ Φαιακιχῇ ταύτῃ τερατείᾳ. τὸ. ài γηυσὶ 'ϑοῇσι τοίγε
πεποιϑότες λαῖτμα ἐχπερόωσιν, ἀσυνδέτως ἔφη, ἐξιστῶν ὥσπερ τῷ νοήματι , οὕτω χαὶ τῷ σχήματι
τὸν ἀκροατήν. ( Vers. 59. ) Ὅτι λαϑραίου εἴσοδον δηλοῖ τὸ, τὸν δ᾽ ἄρα οἱ δεῖνα οὐχ ἐνόησαν ἐρχό- 3o
60 μένον κατὰ ἄστυ ἢ τυχὸν κατὰ δῶλμα, διὰ σφέας. οὐ γὰρ ϑεὸς εἴασεν ὃς ῥά οἱ ἀχλὺν ϑεσπεσίαν xa-
τέγευε φίλα φρονέων αὐτῷ. ἣν δὴ ἀχλὺν ἠέρα πρὸ ὀλίγων ἐκάλεσεν. (Vers. 59.) Ὅτι ἐν τῷ, Φαίαχες
γναυσιχλυτοὶ, ὀξύνεται τὸ ναυσιχλυτοὶ, κατὰ τοὺς παλαιούς. χαὶ οὐδὲν ἀπώνατο τῆς συνϑέσεως εἰς τὸ
1δ07λπαροξύνεσίϑϑαι. δῆλον δὲ χαϑὰ xe προεγράφη, ὅτι τὸ ναυσὺν ἰδίᾳ χείμενον, διὰ τοῦ ἢ προφέρεται
οἷον. οἱ μὲν, παρὰ νηυσὶ ϑοῆσι πεποιϑότες, ὅτε δὲ συντεϑῇ, διὰ τοῦ ἃ λέγεται. (Vers. 41.) Τὸ δὲ
ἀχλὺν ϑεσπεσίην κατἔχε eue , παρῳδηϑέν που, ἐποίησετὸ, τῷ δ᾽ ἄρα ϑεσπεσίην χάριν κατέχεῦεν. Ὅτι
διδάσκαλος ὃ ποιητὴς xci τοῦ ἐκφράζξειν γενόμενος τοῖς μετ᾽ αὐτὸν, περιηγήσεται μὲν προϊὼν ἐχφρα-
10 στιχῶς, τὰ κατὰ τὸν βασιλιχὸν οἶχον. τέως δὲ, ἀρξάμενος ἐκ τοῦ περιέχοντος χατὰ τὸν ix "qoae
χὸν χανόνα, ποιεῖ τὸν Ὀδυσσέα ϑαυμάζοντα τὰ πρὸ τῆς πόλ ἑῶς πρινὴ εἰσελϑιεῖν, ἐχεῖ. φησὶ γοῖν. ϑαύ-
μαζεν δ᾽ ᾿Οδυσσεὺς Διμένας καὶ νῆας ἐΐσας. αὐτῶν ϑ᾽ ἡρώων ἀγορὰς καὶ τείχεα μακρὰ, ὑψηλά, σχολό- 4o
πεσσιν ἀρηρότα. 9 ἐστι, ματησφαλισμένα, ϑαῦμα ἰδέσϑαι. ( Vers. 44.) Καὶ ὅρα" τὸ ἡρώων, ἀδιώ-
φόρως χκἀνταῦϑα ῥηθὲν ἐπὶ τοῦ κοινοῦ λαοῦ, ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι, πολλαχοῦ γίνεται. (ΟΥ̓́ οτ8. 45.)
“Σ χόλοπες δὲ καὶ νῦν, ξύλα ὀρϑά. οἱ καὶ "e" εἰ δὲ ὑψηλὰ οὕτω τὰ τείχη xc axonóntoct δὲ ἥρμο-
20 GTC, σχοπητέον εἰ ἀπάνευϑεν ἀνδρῶν οἰχοῦσιν οἱ "Φαίακες, καὶ εἰ κηδεὶς εἰς Φαίακας i ἵκηται δηϊοτῆτα
φέρων. εἰ γὰρ ταῦϑ' οὕτως, τίς χρεία τοιούτων τειχέων τοῖς Φαΐίάξι. τερατεύόνται. ἄρα τὰ περὶ TOV xar
αὐτούς. ( Vers. 50.) Ὅτι εἰποῦσα ἡ μυϑικὴ ᾿ἀϑηνᾷ πρὸς Ὀδυσσέα; σὺ δ᾽ ἔσω χίε μὴ δέ τὶ ϑυμῷ τάρ-

PACE 21241. H. Ys 54---θ5. 259

Ba, ἐπάγει γνωμιχόν, ϑαρσαλέος γὰρ ἀνὴρ, ἐν πᾶσιν ἀμείνων ἔργοισι τελέϑει, εἰ καὶ ποϑεν ἄλλοϑεν
ἔλϑοι. τουτέστιν εἰ καὶ ἀλλοδαπὸς εἴη ξένος. τοῦτο δὲ εἴρηται, πρὸς τὸ μὴ χρῆναι παρὰ τὸ δέον αἰδεῖ-
σϑαι. ἐπεὶ περ ἔστι ποτὲ αἰδὼς μὲν, πρὸς ἀνολβίῃ ϑάρσος δὲ, πρὸς ὄλβῳ. καὶ τοῦτο "μὲν, ϑαῤῥυντι- 30
xóv ἐστι τῷ Ὀδυσσεῖ ix τῆς μυϑικῆς ᾿Αϑηνᾶς. ἐφεξῆς δὲ ; xai τὸ ποιητέον ὑποϑηΐσεται αὐτῷ, ci τοὺς
βασιλεῖς αὐτὴ γενεαλογήσει. καὶ τὴν "Agra ἐπαινέσει ὡς ὁμοίαν τῇ ᾿Αϑηνᾷ κατά ye τὸ ἀνενδεὲς γόου
ἐσϑλοῦ. ἅπερ οὐχ jr ἄλλως γνώριμα εἶναι τῷ ᾿Οδυσσεῖ περὶ Qué τῶν ἐχτετοπιασμένων, εἰ μὴ
᾿ϑηνᾷ τὰ τοιαῦτα ὡς εὖ εἰδυῖα ἱστόρησε, ᾿χαὶ οὕτω γίνεται σεμνὸν τὸ τῆς ᾿ἰϑηνᾶς ἐπεισόδιον καὶ με-
γαλοπρέπὲς, χαὶ ὠφέλεμον τῷ «Ἱκερτιάδῃ. ὡς εἴγε διὰ μόνον τὸ γνωρίσαι τὰ βασιλικὰ δώματα D» AB
διάσϑη, πάνυ *av ἣν τὸ “Ὁμηρικὸν τοῦτο ᾿ πλάσμα, σμικροπρεπὲς καὶ ποιητικῆς μεγαλονοίας οὐχ ἄξιον. 4o
( Vers. 53.) Ὅτι χιχήσεσϑαι ἐνταῦϑα, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ἱκέσϑαι, οὐ τὸ καταλαβεῖν ἁπλῶς ἀλλὰ τὸ
ἐπὲ ἱκεσίᾳ.. φησὶ γάρ. δέσποιναν μὲν πρῶτα κιχήσεαι ἐν μεγάροισι. (Ν᾽ εγ8. 54.) περὶ ᾿“ρήτης δὲ ὃ
λόγος. ἣν καὶ γενεαλογῶν εὐδϑὺς, ἐπάγει. ᾿πρήτη δ᾽ ὕνομ᾽ ἐστὶν ἐπώνυμον. ἐκ δὲ τοχήων τῶν αὐτῶν;.
οἵπερ τέκον ᾿δλχίνοον βασιλέα. ( Vers. 56,}) Ναυσίϑοον μὲν. πρῶτα Ποσειδάων γείνατο καὶ Περίβοια,
γυναιχῷν εἶδος ἀρίστη. ὁπλοτάτη ϑυγάτηρ μεγαλήτορος Εὐρυμέδοντος. ὕς ποϑ' ὑπερϑύμοισι γιγάν-.
τεσσι βασίλευεν. ἀλλ ὃ μὲν, ὥλεσε λαὸν ἀτάσϑαλον. ὥλετο δ᾽ αὐτός, τῇ δὲ, Ποσειδάων ἐμίγη χαὲὶ
ἐγείνατο παῖδα Ναυσίϑοον μεγάϑυμον, ὃς ἐν Φαίηξιν ἃ ἄνασσε. Mere 63. ) ΜΝαυσίϑοος δ᾽ ἔτεκε Ῥη-
ξήνορά vs Δλχίνοόν τε. τὸν μὲν, ἄχουρον ἐόντα, βάλ ἀργυρότοξος ᾿“πόλλων νυμφίον ἐν μεγάρῳ, μίαν
οἴην παῖδα λιπόντα, ᾿ρήτην, ἣν ᾿Δλκίνοος ἐποίησατο ἄκοιτιν. Καὶ ὅρα τὸ ἐποίησατο. “λεχϑὲν ἀντὶ 50
τοῦ, ἔσχεν ἢ & ero. .] Ὀργότητα δὲ πεποίηκεν “Ὅμηρος καὶ τὲ τῆς γραφῆς περιεῖλεν ὕπτιον, γενεαλογίαν
ταύτην ἐπειιβαλὼν οὐκ ἄκομψον ὡς τὰ κατὰ μέρος δηλώσει. αὐτίχα γοῦν. v0, ᾿“ρήτη δ᾽ ὄνομ᾽ ἔστιν ἐπώ-
γύμον, ἱστορίαν τε ὑπολαλεῖ, καὶ τρόπον ἐτυμολογιχόν, ὡς τῆς “ρήτης παρὰ τὸ ἀράσασϑιαι κληΐ εἰ-
σης. ἵνα ὥσπερ «αιδρὸς ἐπίϑετον ἐξ οὗ Φαῖδρος κύριον καὶ γυνὴ Φαῖδρα,. οὕτω καὶ ἀρητὸς ἐπίϑετον,
ὡς τὸ, πένϑος ἀρητόν. ἐξ οὗ άρητος κύριον. ὅϑεν ὁ παρὰ τοῖς ὕστερον ᾿ἄρατος. καὶ ϑηλυκὸν ᾿“ρήτη.
ὡς εἴτις εἴποι εὐχταία τοῖς γονεῦσιν. ὥσπερ καὶ “ημάρατος ὁ «“Ἱάκων, ὡς πολύευχτος οὕτως ἐχλήδγη.
εὐξαμένων γὰρ xci Ἡρόδοτον πανδημεὶ “Σπαρτιατῶν, ἐγένετο ixeivog τῷ πατρὶ ᾿Αρίστωνι. ᾿βπώνυμον
δὲ παρὰ. τοῖς ἀρχαίοις, τὸ παρὰ τοῖς ὕστερον φερώνυμον. ) ἤγουν ἔνϑα τὸ ὄνομα “ἐμφερὲς τοῖς πράγ-
μασι. διττῶς δὲ ὡς ἐπὶ πολὺ τὸ ῥηθὲν ἐπώνυμον. ἢ τὸ αὐτομάτως τεϑὲν τὴν» ἀρχὴν ὕστερον δὲ ἐπαλη-
ϑεῦσαν ὡς εἴπερ ix προνοίας ἐτέϑη. οἷον. 0. ῥήτωρ Δημοσθένης ἐπωνύμως aj, ἐπεὶ σϑένος τοῦ
τῶν ᾿ϑηναίων δήμου γέγονεν ὕστερον. καὶ τῷ «“ἴαντι δὲ τὸ ὄνομα ἐπώνυμον ἐξηνέχϑη τοῖς αὐτοῦ xa-
κοῖς κατὰ τὴν τραγῳδίαν, διὰ TO cl, ὡς ἄξια αἰαγμάτων παϑόντος αὐτοῦ. ἢ γοῦν οὕτως “ἐπώνυμον 60
τὸ ἀπὸ γενέσεως ἁπλῶς οὕτω τεϑὲν, ἢ τὸ ἐκ μελέτης εἴτουν προνοίας, ὡς τὸ Ὀδυσσεύς. περὶ οὗ ὁ πάπ-
πος φησί. τῷ δ᾽ Ὀδυσσεὺς ἔστω ὄνομα οὕνεχά μοι πολλοὶ ὀδύσαντο. "τοιοῦτον ἐπώνυμον xci τὸ ᾿“ρήτη
ἐῤῥέϑη,.. καὶ τὸ Τημάρατος ὃ καὶ Δημάρητος... καὶ ἡ “Πημαρέτη δέ που. ἀφ᾽ ἧς τὸ δημαρέτειον
γόμισμα. (Vers. 65.) Τὸ δὲ £x τοκήων τῶν αὐτῶν οἱ τέκον ᾿“Πλκίνοον, ἔπεισέ φασι τὸν ' Hotodov,
ae LA vóov τὴν ormiv ὑπολμβεῖν. Ὅμηρος δὲ τὸ, τῶν αὐτῶν τοχήων, ἀντὶ προγόνων ἔλαβεν.
Ὅρα δὲ τὸ γείνατο χαὶ τὸ ἔτεχεν ἐν τῷ ῥηϑέντι χωρίῳ, ἐπὶ πατέρων κείμενα. εἰ καὶ τῶν τινες nti Ὅμη-
"ρον διώρισαν τὸ μὲν, ἐπὶ πατρὸς τὸ δ᾽ ἐπὶ μητρός. ὡς πατρὸς μέν φασι yevvüvros , μητρὸς δὲ τικ-1 508
τούσης. ὕπερ οὐχ ἂν οὕτως ἔχον εἴη συνήϑως. γεννῶσι μὲν γὰρ ἄμφω ἐπεὶ καὶ γεννήτορες. καὶ τίχτου-
σιν, ἐπεὶ xe» τοχῆες. χύουσι δέγε, οὔ. ἀλλὰ μητρὸς μόνης τοῦτο κυρίως, τῆς καὶ ἐγκυμονούσης. xal
ἥτις οὐ σπείρασα, ὑποχυσαμένη δὲ, τέχε τέχνα. ἐκ τοῦ χύειν γὰρ, χαὶ τὸ ἐγκυμονεῖν χαὶ τὸ ὑποχύσα-
σϑαι, "Ev δὲ τῷ, μεγαλήτορος Εὐρυμέδοντος , σχοπητέον τὴν ἐν τοῖς παλαιοῖς ἁπλότητα. ἰδοῦ γὰρ, οἱ
Φαίακες βασιλεῖς οὐχ ὥχνησαν τὴν ὡς προδεδήλωται γραῦν ᾿Ἵπειραίην ϑαλαμηπόλον, L ὑρυμέδουσαν
ὀνομάσαι παρωνύμως τῷ αὐτῶν moo; vo. βασιλεῖ Εὐρυμέδοντι. Ev δέ γε τῷ, ὑπερϑύμοισι γιγάντεσσιν,
ὅρα τὸ τοῦ Ὁμήρου καὶ τῆς χατ᾿ αὐτὸν ᾿᾿ϑηνᾶς ἀβλάσφημον; ὡς γὰρ τὸν ἐν αὐτοῖς βασιλέα Liov-
μέδοντα," μεγαλήτορα εἶπεν οὐδὲν σχώψιας,. οὕτω χαὶ αὐτοὺς ὑπερϑύμους, ὡς εἴπερ εἶπεν ἀγήνο-
ρας. ὕπερ οὐ πάνυ τραχύ. καὶ ἄλλως γὰρ εἴη (v τὸ ὑπέρϑυμον ταυτὸν τῷ μεγάϑυμον ὃ περὶ Ναυ-
Kk2

200 PAGP,IAIA Η. Vs 66—84.

10 σιϑόου εἶπεν. ἐπεὶ δὲ ἔδει καὶ σφοδρότερον τῶν τοιούτων καϑάψασϑαι οἵ καὶ "τῷ di ἀνταίρειν κατὰ
τὸν μῦϑον προηνέχϑησαν, λέγει καὶ ἀτασϑάλους αὐτοὺς ἐν τῷ, AX ὁ uiv, ὥλεσε λαὺν ἀτάσϑαλον.
ὥλετο δ᾽ αὐτός. περὶ οὗ ὡς βασιλέως φείδεται βαρύ τι εἰπεῖν ὡς ἴσως καὶ φιλοφαίαξ οὖσα, διὰ τὸν
᾽Οδυσσέα τε καὶ διὰ τὸ κοινῶς τῶν Φαιάκων φιλόξενον. ' Ev τούτοις δὲ ὕρα καὶ ὡς οὐκ ἀδύνατον φαύ-
λων γονέων ἀγαϑὸν ἀποτεχϑῆναι γόνον. ᾿“ρήτη γὰρ ἐκ τοιούτων χατάγουσα ϑαυμαστὴ ἀπέβη, ὡς
δηλώσει τὰ ἐφεξῆς. Σημείωσαι δὲ χαὶ ὕτι τὸ, ὁ μὲν, ὥλεσε λαὸν ἀτάσϑαλον, ὕμοιόν ἐστι τῷ, Κροῖ-
σὸς μεγάλην ἀρχὴν καταλύσει. ἔστιν οὖν ἀστείως εἰπεῖν, ὡς εἴγε τὸ Ὁμηρικὸν τοῦτο ἀνηνέχϑη ποϑὲν
τῷ Κροίσῳ, οὐκ ἂν ἐκεῖνος ἐδυστύχησε νοήσας πρὸς ἑαυτοῦ τὸ, μεγάλην ἀρχὴν καταλύσει τὴν τῶν ἹΠέρ-
σων. ἀλλ ἔγνω ἂν τὴν ἐκυτοῦ καταλυϑησομένην. Τὸ δὲ ἹῬηξήνωρ, ἐξ ἀνδρικοῦ ἐπιϑέτου μετήνεχται
γῦν εἰς κύριον. ἔστι δ᾽ εἰπεῖν ὅτι ἐκ τοῦ “Ῥηξήνωρ ἐπινενόηται καὶ ἡ τοῦ ““υσάνδρου σύνϑεσις. ῥῆξας γὰρ 10
ἐν ἠνορέῃ χαὶ λύσαι ἐν ἀνδρίᾳ φάλαγγας, ταυτόν ἐστι. Vers. 64.) Τὸ δὲ ἄκουρον, &yri τοῦ ἄπαιδα
χούρου 0 ἐστιν ἄῤῥενος. ϑυγατέρα γὰρ ἔσχε τὴν ᾿ρήτην. αἴφνης δὲ δοκεῖ ϑανεῖν ὃ “Ῥηξήνωρ. τοῦτο

20 γὰρ ἡ τοῦ ᾿Απόλλωνος αἰνίττεται βολὴ, ὡς φαίνεται πολλαχοῦ. Νυμφίον δὲ νῦν λέγει, τὸν οὐ "πολὺ
ἐπιβιόντα μετὰ τὸν γάμον. οὐ μὴν τὸν ἐπὶ αὐτῷ τῷ νυμφῶνι ϑανόντα, εἴγε παῖς ἐξ αὐτοῦ γέγονε.
τρίτος δὲ κατὰ τὴν ῥηθεῖσαν γενεαλογίαν ἐκ Ποσειδῶνος ὃ ᾿“λκίνοος. τετάρτη δὲ ἡ ᾿““ρήτη. “Ὅτι ἀπο-
σεμνύνων τὴν δέσποιναν “ρήτην ὃ ποιητὴς, ἄρχεται οὕτως. τὴν δ᾽ ᾿Αλκίνοος ποιησάμενος ἄχοιτιν, ἔτισεν
ὡς οὔτις ἐπὶ χϑονὶ τίεται ἄλλη, ὕσσαι νῦν τε γυναῖχες Vt ἀνδράσιν οἶχον ἔχουσιν, ὡς κείνη περὶ Κῆρε
τετίκηταί T6 καὶ ἐστὲν, ἔχ τε φίλων παίδων ἔκ v αὐτοῦ Aluwóoto καὶ λαῶν, οἵ μὲν ϑεὸν ὡς εἰσορόωντες,
δειδέχαται. ὅ ἐστι δεξιοῦνται μύϑοισιν ὕτε στείχησιν ἀνὰ ἄστυ: εἶτα χαὶ αἰτίαν λέγων τῆς τοσαύτης τιμῆς
ἐπάγει. οὗ μὲν γάρ τι νόου καὶ αὐτὴ δεύεταν ἐσθλοῦ, οἷσι T εὖ φρονέησι καὶ ἀνδράσι veizee Χύει. του- 20
τέστιν οἷς ἂν ἀνδράσιν εὖ φροονοίη , λύει τὰ νείκεα. ἵνα 7 τοῦτο, δεῖγμα τοῦ μὴ ἀπ ασθδη αὐτὴν. γόου
ἐσϑλοῦ. τινὲς δὲ, χαριέστερον γράφουσι κατὰ γένος ϑηλυχὸν, ἧσι T εὖ φρονέουσι καὶ ἀνδράσιν." ἤγουν
αἷς γυναιξὶ φιλ ηδεῖ χαὶ οἷς ἀνδράσι 7 προσέχει, λύει τὰ νείχεα. φέρεται δὲ καὶ τρίτη γραφὴ αὕτη. ἦσιν
εὐφροσύνῃσιν, ἤγουν ἰδίαις φρονήσεσι,. λύει δικαστικῶς τὰ νείκεα. ἔπαινοι δὲ ταῦτα βασιλίδι πρέπον-

ὅοτες. ὧν τὸ ἐξαίρετον, τὸ δικαστιχὴν εἶναι τὰ νείκεα λύουσαν. ᾿Ομήρου καὶ ταῦτα πλάτλτοντος, ἵνα
σεμνύνῃ τὴν ᾿“Ἰρήτην ὡς περισοσαμένην τὸν Οδυσσέα, ὑπὲρ οὗ τὴν τοῦ βιβλίου τούτου πραγματείαν ἐνί-
στησιν Ὅμηρος. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ, γυναῖχες vx. ἀνδράσιν οἶχον ἔχουσι, τὰς μεϑ' Ὅμηρον ὑπάνδρους
συνέϑετο. Τὺ δὲ δειδέχαται, τοῦ δέδεκται παϑητικοῦ παρακειμένου ἔστι τρίτον ᾿Ιωνικὸν πληϑυντιχὸν
xar ἐπένϑεσιν τοῦ ἰῶτα ἀναγκαίαν τῷ μέτρῳ. δέχεσθαι δὲ μύϑοις, ταυτὸν πάντως, τῷ εὐφημεῖν καὶ
εὐλογεῖν. Τὸ δὲ οὐ μὲν νόου γε καὶ αὐτὴ ἐπιδεύεται ἐσϑλοῦ, δηλοῖ μὲν τὸ, οὐδ᾽ αὐτὴ δέεται φρονήσεως. 30
ἔστι δὲ περίφρασις τοῦ περίφρων, ἵνα λέγῃ Ort περίφρων ἐστὶν ἡ βασιλὶς καϑὰ καὶ ὃ βασιλεὺς, ᾧ καὶ
τοὔνομα ἐκ τοῦ νόου σύγκειται. A χίνοος γὰρ χαλ εἴται, ὡς ἄν τις εἴποι δαΐφρων. ἐπεὶ καὶ συγγενὲς ia]
καὶ δαΐς. καὶ πάλιν, νόος xai φρόνησις. Ὅτι σύστασις προσώπου πρὸς ξένον ἱκέτην, τὸ, εἰ μέντοι
κείνη γε φίλα φρονέησιν ἐνὶ ϑυιιῷ, ἐλπωρή τοι ἔπειτα τό δέ τι ποιῆσαι. οἷον, φίλους T ἰδέειν καὶ ἐς

4o πατρίδα ἱκέσϑαι. (Vers. 78.) Ὅτι τὰς ᾿᾿“ϑήνας φίλην χώραν Ὅμηρος Sugei*vav. εἶναι τῇ AÓ»vG,
φησίν. ἔλιπε μὲν γλαυχῶπις ᾿“ϑήνη Σχερίην ἐρίβωλον ἢ ἐρατεινὴν, 0 ἐστι τὴν Φαιακίαν ὡς καὶ προγέ-
γραπται. ἵκετο δ᾽ ἐς ΛΙαραϑῶνα καὶ εὐρυάγυιαν ᾿“ϑήνην. δῦνε δ᾽ ᾿Βρεχϑῆος πυκινὸν δόμον. (Vers. 80.)
ἔστι δὲ δΔΙαραϑὼν, δῆμος ὕστερον τῆς “Τεοντίδος φυλῆς. διγενὴς δὲ ἡ λέξις, καὶ ἡ Μαραϑὼν γὰρ λέγε-
ται καὶ ὃ λαραϑών. ἔνϑα καὶ τὸν λεγόμενον Μαραϑώνιον ταῦρον Θησεὺς χατεπάλ αἰσεν, Εὐρυάγυιαν
δὲ ᾿᾿ϑήνην ἑνικῶς τὰς ᾿ϑήνας A5 8L s πρὸς διαστολὴν τῆς ὁμωνύμου ᾿4ϑηνᾶς, ἐξ ἧς καὶ καλεῖται. 4o

50 ἐχείνη γὰρ γλαυκῶπις tini. χαὶ ἔχει τι 2 UXU τὸ εἰπεῖν ὡς ᾿᾿ϑήνη ἵκετο ᾿ἀϑήνην, διὰ τὸ ἐξ ὃ ὁμῶνος
μίας ἀστεῖον. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ὃν τρόπον Aotog τέμενος τά χατὰ Θράκην. xc Αύπρος, ᾿Αφροδίτης ἑερά:
χαὶ dniog, ἀνεῖται ᾿“πόλλωνι. οὕτω χαὶ τῇ ᾿ϑηνᾷ ἡ πόλις ᾿ἀϑηνῶν, ἧς ἐβασίλευσέ ποτε ' Epe-
χϑεύς. περὶ οὗ xci ἡ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ. ἐξ οὗ καὶ οἱ ᾿Αττικοὶ ᾿Ερεχϑεῖδαι, χαὶ δόμος ᾿Ερεχϑέως 5 Arrian.
ἐπεὶ xara τὴν τραγῳδίαν τοῦ κρατοῦντος ἡ πόλις νομίζεται. Τὸ δὲ δῦνε δόμον ᾿Εριχϑέως, ὅμοιον τῷ,

60 πόλεν δύσεσϑαι. ( Vers. 84,) Ὅτι τὸ τοῦ Μενελάου δῶμα εἰπὼν ἐοικέναι * Ἡλίου ἢ Σεμήνης αἴγλῃ,

PÀACE QIAIA H Vs86—aid2 261

λέχει χαὶ νῦν ἐπὶ AAxivoov ἀπαραλλάκτως τὸ αὐτό. ὑπαλλάξας μόνον τὸ κύριον ὄνομα καὶ τὸ αὐτοῦ.
ἐπίϑετον. ἀντὶ γὰρ τοῦ, Μενελάου κυδαλίμοιο, λέγει ἐνταῦϑα μεγαλήτορος ᾿Ἱλκινόοιο. διδάσχων
ὕπως χρὴ παρῳδεῖν. πλὴν ἐκεῖ μὲν, Ἀρὺχ ἐπεξειργάσατο ἐπὶ πλέον τὸ νόημα. (Vers. 86. ) ἐνταῦϑαϊ509
270 δὲ χαὶ ἔχφρασιν ἐπάγων, φησί. χάλκεοι μὲν γὰρ τοίχοι ἐρηρέδατ' eva καὶ ἔνϑα, ἐς μυχὸν ἐξ
οὐδοῦ. περὶ δὲ ϑριγκὸς χυάνοιο. χρύσειαι δὲ ϑύραι πυκινὸν δόμον ἐντὸς -ἔεργον, 0 ἐστι συνέκλειον:
χαϑὰ καὶ ὃ δόμος (Vers. 88. ) ἐντὸς καλύπτεν τινά. κατὰ τὸ, OU ἑὸς δόμος ἀμφεκάλεψε, χαὶ,
οὐδὸς ἀφήτορος ἐντὸς ἐέργει. ἀργύρεοι δὲ σταϑμοὶ dv: χαλκέῳ ἔστασαν'" οὐδῷ. ἀργύρεον δ᾽ ἐφυπερε |
ϑύριον. χρυσέη δὲ κορώνη. χρύσειοι δ᾽ ἑκάτερϑε καὶ ἀργύρεοι Κκύνες ἦσαν, ovg “Ἥφαιστος érEU- 10
Ew ἰδυίησι πραπίδεσσι, δῶμα φυλασσέμεναν μεγαλήτορος Axiwvoot0, ἀϑανάτους ὄντας καὶ “ἀγή-
ρῶς ἤματα πάντα. ἐν δὲ ϑρόνοι περὶ τοῖχον ἐρηρέδατ' ἔνϑα xci ἔνϑα ἐς μυχὸν ἐξ οὐδοῦ διαμπερές.
Ev! ἐνὲ πέπλοι λεπτοὶ ἐΐννητοι βεβλήατο ἔργα γυναιχῶν. ἔνϑα δὲ Φαιήκων ἡγήτορες ἑδριόωντο;
πίνοντες xci ἔδοντες. ἐπηετανὸν γὰρ ἔχεσχον. χρύσειοι δ᾽ ἄρα χοῦροι ἐὐδμήτων ἐπὶ βωμῶν ἕστασαν ιαὐ-
ϑομένας δαΐδας μετὰ χερσὶν ἔχοντες, φαίνοντες γύχτας κατὰ δῶμα δαιτυμόνεσσι. πεντήκοντα δ᾽ ἔσαν
Ἀδμωαὶ κατὰ δῶμα γυναῖκες. αἱ piv, ἀλετρεύουσαι μύλης. ἔπι, μήλοπα καρπόν. αἵδ᾽ ἱστοὺς ὑφόωσε 20
xc ἠλάκατα στρωφῶσιν, ἥμεναι οἷά τε φύλλα μαχεδνῆς αἰχείροιο. χαιροσέων δ᾽ ὀϑονέων ἀπολείβεται
ὑγρὸν ἔλαιον. τόσσον Φαίηκες περὶ πάντων ἴδριες ἀνδρῶν νῆα ϑοὴν ἐνὶ πόντῳ ἐλαυνέμεν, ὡς δὲ, γυ-
γαῖχες ἱστὸν τεχνῆσαι. περὶ p σφισι δῶχεν Av ἔργα T ἐπίστασϑιαι περικαλλέα, καὶ φρένας.
ἐσϑλάς. ἔχτοσϑεν δ᾽ αὐληῤ μέγας ὕρχατος ἄγχι ϑυράων τετρώγυος. περὶ δ᾽ ἕρκος ἐλήλαται ἀφοτέρωϑεν.
ἔνϑα δὲ δένδρεα μα χρὰ. πεφύκει τηλεϑόωντα 1 ὄγχναι χαὶ ῥοιαὶ καὶ μηλέαι ἀγλαόκαρποι. συχαῖ re 3o
γλυκεραὶ zal ἐλαῖαι τηλεϑόωσαι. τῶν, οὔ ποτε καρπὸς ἀπόλλυται, οὐδ᾽ ἀπολείπει | χείματος οὐδὲ ϑέρευς
ἐπετήσιος. ἀλλὰ μάλ αἰεὶ Ζεφυρίη πνείουσα, τὰ μὲν, φύει. ἄλλα δὲ, πέσσει. ὄγχνη ἐπὶ ὄγχνῃ γηρά-
σζχει. μῆλον δ᾽ ἐπὶ μήλῳ. αὐτὰρ ἐπὶ σταφυλῇ σταφυλή. σῦχον δ᾽ ἐπὶ σύχῳ. (Vers. 1X6, y Ἤρνϑα ὅρα
τὸ ὑπωροφόρον τοῦ τόπου περὶ 0 ἡ τοῦ ᾿αλκινόου νῆσος εὐδοκιμεῖν ἄδεται. 0 δὴ καὶ μέχρι νῦν καϑιστο-
ρεῖται μάλιστα ἐπὶ τὰ ἔξω αὐτῆς. καὶ ἔστι καὶ τοῦτο μέϑοδος ἐξ *' Ὁμήρου ἐνδεδομένη τοῖς μετ᾽ αὐτὸν ἱστο- Áo
271 ρικοῖς. οἵ μυρία παραδιδόασι χωρικὰ ἰδιώματα “πρὸς ἐξοχήν τινα, 1) φυόμενα γῆϑεν, ἢ ἄλλως γινόμενα.
ὁποῖον τὸ, πολλὴ κυπάριττος ἐν τῇ Κρήτῃ. xci τὸ, Ῥόδος, ἀσεαφίδας. παρέχει δηλαδή. καὶ ἰσχάδας
ἡδυονείρους. χαὶ τὸ; αὐτὰρ Gm Ev fotus, ἀπίους zc puc μῆλα: περὶ ὧν ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη. xci τὸ, ᾿4ρ-
χαδία, ἐπικούρους. Φοινίκη δ᾽ αὖ, καρπὸν φοίνικος καὶ σεμέδαλεν. Καρχηϑὼν, δάπιδας χαὶ ποι-
κίλα προςχειάλαια. οὕτω δὲ καὶ Σχύριαι ἐς ἄμελξιν γλάγους αἶγες ἐξοχώταται λέγεται. εἶναι. ὅπλα
80 δ᾽ ἀπ᾿ LAoytog. ἅρμα Θηβαῖον, τέως μέντοι, Ὅμηρος προσιστορεῖ καὶ τάδε, ἔνϑϑα δέ οἱ ( Vers, 122.)
πολύχαρπος ἀλωὴ ἐῤῥίζωται. τῆς, ἕτερον μὲν, ϑειλόπεδον λευρῷ ἐνὶ χώρῳ τέρσεται ἠελίῳ. ἤγουν
ἕτερον μέν τι μέρος τῶν χατ' αὐτὴν σταφυλῶν, ἐν ϑειλοπέδῳ εἰληϑερεῖται. ἑτέρας δ᾽ ἄρα τε, τρυγόωσιν.
ἄλλας δὲ τραπέουσι. πάροιϑε δέ T ὄμφακές εἰσιν cv og ἀφιεῖσαι. ἕτεραι δ᾽ ὑποπερχάζουσιν. (V ers, 127.)
ἔνϑα δὲ χοσμηταὶ ἤτοι εὔτακτον “ἰασίοὶ παρὰ νείατον ὄρχον παντοῖαι περύασιν, ἐπηετανὸν γανόω-
σαι. ἐν δὲ δύω χρῆναι. ἡ μέν T ἀνὰ "χῆπον ἅπαντα σχίδναται. ἥδ᾽ ἑτέρωϑεν Vm αὐλῆς οὐδὸν ἵησι 50
πρὸς δόμον ὑινηλὸν, ὕὅϑεν ὑδρεύονται πολῖται. (Vers. 132.) εἶτα συμπεραίνων τὴν ἔχφρασιν, φησίν.
ToU ἂρ ἐν ᾿Αλχινύοιο ϑεῶν ἔσαν ἀγλαὰ δῶρα. ἔνϑα στὰς, ϑηεῖτο πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς. n προσήκων
αὐτὸς ὧν τῷ ϑαυμάζειν, μᾶλλον, ἤπερ ὅτε τὸ τῆς Καλυψοῦς σπήλαιον ἐθαύμαζεν ὁ Ἑρμῆς. Ὅρα δὲ
ὅσα χαλὰ τῇ τῶν Φαιάκων πόλει ἐπιμαρτύρηται 5 ῥηϑεῖσα ἔκφρασις, πλοῦτόν τε γὰρ. πολὺν ἱστορεῖ τὸν
4o dy. χρυσῷ χαὶ ἀργύρῳ xal χαλκῷ. καὶ τέχνην τὴν περὶ τὰς τοιαύτας ὕλας. καὶ ἐπιστήμην ταλασιουργι-
χήν. χαὶ καρπῶν εὐθηνίαν. καὶ γεωργικὴν ἐμπειρίαν. xci γῆς εὐδαιμονίαν, χαὶ ἀέρα εὔκρατον. καὶ
τοιαῦτά τινα ἕτερα ὑποίοις οὐχ εἶχεν ἀγλαΐσαι τὴν ἡρωϊκὴν ᾿Ιλιάδα, διὰ τὸ ἐκεῖ ἐμβριϑὲς καὶ ἀπανηγύ-
ριστον. εἰπεῖν δὲ χαὶ αἱμοχαρές. ὅτι δὲ συναγλαΐξει χἀνταῦϑα τὴν φράσιν τοῖς πρά) uc zal yÀwxéug
φράζει τὰ χαλὰ, δηλόν ἐστιν. ἃ δέ Tig εἴποι, τὰ κατὰ μέρος τῆς ἐχφράσεως περιϊὼν τοιαῦτα ἐστι.
(Vers. 86.) Χάλκεοι μὲν οἱ τοῖχοι, πρὸς ἀσφάλειαν. ἐς μυχὸν ἐξ οὐδοῦ ἡρμοσμένοι. τουτέστιν οὐχ ἐπι-
πολῆς ἔχοντες πέταλα περίϑετά τινα ἐκ χαλκοῦ, ἀλλὰ ὕλῳ τῷ πάχει κεχαλχωμέγοι, To δὲ ἐρηρέδαται,

262 PACDPAIÁA4IAÁA H, We 86—9g:.

6o ἔστι μὲν ᾿Ιωνιχόν, γίνεται δὲ ἀπὸ "τρίτου ἑνιχκοῦ τοῦ ἐρήρεισταιγ ἀποβολῇ τοῦ σίγμα τῆς ληγούσης καὶ
πλεονασμῷ τῆς δᾶ συλλαβῆς, ὁμοίως τῷ, ὠνόμασται ὠνομάδαται. χαὶ συστολῇ τῆς προπαραληγούσης.
τοιαῦτα δὲ, καὶ τὸ πέφρασται πεφράδαται. καὶ ἐσχεύασται ἐσχευάδαται παρὰ “Προδότῳ. οἷον. τὰ προ-
πύλαια ἐσχευάδαται. εἰ δὲ γράφεται ἐληλέδαται, οὕτω γὰρ ἔχουσι τῶν ἀντιγράφων τινὰ, καὶ λέγεται καὶ
ἐπὶ τοιούτου σημαινομένου ἡ λέξις. ὡς. τὸ, καὶ ἕρκος ἐλήλαται, καὶ ἀμφὶ δὲ τεῖχος ἤλασε πόλει, ἐκ τοῦ
ἐλήλαται τηνικαῦτα γίνεται παϑητικοῦ παρακειμένου τὸ ἐληλέδαται, ἐπεντέϑεντων πρὸ τοῦ ἃ τῆς παρα-

ἡ δ7ρληγούσης, τοῦ € "καὶ τοῦ δ᾽ ὁμοίως τῷ ἀκηχέδαται ἤγουν. λελύπηνται, καὶ τοῖς τοιούτοις. περὶ ὧν καὶ

ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι γέγραπται. ᾿Ενταῦϑα δὲ σημειωτέον χείμενον παρὰ τῷ ᾿᾿'ϑηναίῳ τὸ, τὰ σώματα ἐχέχριντο

μίλτῳ καὶ χρώμασιν ἑτέροις. δοκεῖ γὰρ αὐτὸ καινότερον διὰ τοῦ v προφέρεσθαι. ὡς ἀναλογώτερον ὃν,
ἢ ἐχέχριστο εἶναι, ἢ) κεχρίδατο ᾿Ιωνικῶς. (Vers. 86.) ᾿Ἰστέον δὲ ὅτι. ἐρείδειν, οὐ μόνον κοινότερον ἐπὶ τοῦ 10
ἑδραιοῦν, ἔτι δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀντιβαίνειν, ὡς ἐν τῷ, ἔπος πρὸς ἔπος ἤρειδον, ἀλλὰ καὶ σχωπτιχόν. ὡς δηλοῖ
᾿Αριστοφάνης ἐν τῷ, ὕς τις ἐν ἡδυόσμοις στρώμασι παννυχίζων, τὴν δέσποιναν ἐρείδεις. τοῦτο δὲ σεμνῶς
πάντως πέφρασται ὡς ἑξῆς. καϑὰ καὶ τὸ ἐνεργεῖν ἐν τῷ, οἷός τε ἦν, τὴν «ψάλτριαν ἐν ὀφϑαλμοῖς
ες πάντων ὡρώντων ἐνεργεῖν. ἐν δὲ τούτοις, ἰστέον καὶ ὅτι τὸ μὲν ἐρηρέδαται, ϑεματικὸν ἔχει τὸ δέλτα
ix τοῦ ἐρείδω. ἑξῆς δὲ τὸ, ὠνομάδαται πεφρράδαται ἐσχευάδαται, ἀπὸ συγγενείας ὥρμηνται τῆς τοῦ
ξῆτα πρὸς τὸ δέλτα ὡς ἀπὸ τοῦ ὀνομάζω φράζω σχευάζω. τῆς δὲ τοῦ ζῆτα καὶ δέλτα πρὸς ἄλληλα με-
χοταχωρήσεως παραδείγματα μυρία. ὧν κατὰ τοὺς παλαιοὺς καὶ τὸ ὀζμὴ ὀδμή. ἰζμεν ἴδμεν do iac.
φράζω ἀφραδής. ἀναλόγως δὲ, ἀριφραδὴς τὸ ἐπέϑετον. καὶ ᾿“ριφράδης βαρυτόνως πρὸς διαστολὴν,
τὸ χύριον. ἔτι δὲ καὶ ἐρίζω ἐρίδω ἄχρηστον. ἀφ᾽ οὗ ἐν χρήσει, τὸ ἐριδμαίνω καὶ τὸ ἐριδαίνω. καὶ γυμ-
γάζω γυμνάδω. καὶ διπλασιασμῷ «Αἰολικῷ καὶ Δωρικῷ γυμνάδδω. ὡς τὸ, γυμνάδδομαί τε καὶ ποτὶ
πυγὰν ἅλλομαι. (Vers. 87.) Ὁ δὲ ϑριγκὸς ἤγουν ἡ τῶν τοίχων χόμη ἢ στεφάνη ἢ στεφάνωσις, παρὰ
τὴν τρίχα γίνεται, τριχός. καὶ ἐπενϑέσει τοῦ Y πρός τε καλλιφωνίαν καὶ διαφορὰν τῆς τριχός, γίνε-
ται τριγχός. ἀλλαγέντων δὲ τῶν ἀφώνων εἰς τὰ ἀντίστοιχα τούτοις, γίνεται ϑριγχός. ἤγουν φραγμὸς
ὑπερκείμενος καὶ οἱονεὶ τριχῶν δίκην κοσμῶν. ἔχει δὲ ἡ λέξις καὶ ἀναδρομὴν γενικῆς τῆς τριχὸς, εἰς
εὐθείαν τὴν, ὃ τριγχός. ἐξ οὗ ὃ ϑριγκός. ἔχει δέ τι καὶ ἀστειότητος. ἵνα εἴη ὅπερ τῇ κεραλῇ αἱ κυάνεαι
τρίχες, τοῦτο τῷ ἕρκει ὃ κυάνεος τριγχός. καὶ ἤϑελον μέν τινες. τριγχὸν γράφειν ὀρϑότερον. οἱ δὲ
παλαιοὶ οὐχ ἐθέλουσιν οὕτως. ὅτι δὲ πολλαὶ τοιαῦται ἀφώνων τροπαὶ γίνονται ᾿Ἰωνικῶς, δηλοῖ πρὸς
ἄλλοις χαὶ τὸ ἐνθεῦτεν, καὶ ὃ βάϑρακος, τὰ περὶ τῷ "leve “Προδότῳ. ὅλως δὲ, πολλὴ μεταλ-
λαγὴ δασέων χαὶ ψιλῶν συμφώνων πρὸς ἄλληλα Ov ἀποφυγὴν δυσφωνίας. ἀπὸ τοίνυν τοῦ φρίσσω,

20 πα ριιχείμενος οὐκ ἀναλόγως φέφριχα ἀλλὰ πέφρικα. ὅϑεν καὶ ἡ φρίκη. τοιοῦτον καὶ τὸ κεχραμμένον $o
ἐχ τοῦ χραίνω. καὶ τὸ περρασμένον ἐκ τοῦ φράζω. καὶ ἄλλα μυρία. τοιαύτης δὲ ἐφόδου καὶ τὸ, ϑρὶξ
τριχός. ἐπεὶ δὲ καὶ τὰ ψιλὰ καϑὰ καὶ τὰ δασέα δυσιρωνεῖ καὶ αὐτὰ κατά τινα ἐπαλληλέαν , γίνεται καὶ
iv αὐτοῖς ἐξώϑησις, καλλιφωνίας χάριν καὶ εὐαρμοστίας λεχτικῆς ἣν φιλοῦμεν ἄνϑρωποι τοιοῦτον τὸ
πέφϑακχε καὶ τὸ κεχάλχευται. ἅπερ ᾿“τεικοὶ ἔφϑακε φασὶ καὶ ἐχάλχευται. καϑὰ καὶ ὃ ποιητὴς, ἐχτῆ-
Gc. λέγει τὸ χεχτῆσϑαι. ὅμοιον δὲ τούτοις, καὶ τὸ βεβούλευχεν, Ore λεχϑῇ ἐβούλευχεν. ἀποσχευάξον-
ται δὲ ὁμοίως γλυχείας ἀπηχήσεως χάριν τὸ τῆς αὐξήσεως κατάρχον σύμφωνον, καὶ τὸ εἰλημμένος ἐκ
τοῦ λήβω. xci τὸ εἰρημένος, ἐκ τοῦ ῥῶ ῥήσω. χαὶ τὸ ἐῤῥυπωμένοι, ἐκ τοῦ ῥυπῶ ῥυπώσω. καὶ οὕτω
χαρίζονται τοῖς φωνήεσι, περιάδειν ἀκωλύτως ὡς μὴ ἀχρειοῦσϑιαι αὐτοῖς τὸ τῆς ἐκφρωνήσεως εὐγενές. 279
εἰσὶ δὲ οἵ τὸν ϑριγχὸν, περίβολον οἰχίας κοσμητὸν, ἑρμήνευσαν. Ὁ δὲ κύανος, χρῶμά τι μέλαν ἐξ
οὗ τὸ κυάνειον μετουσιαστιχῶς. ἀφ οὗ χυάνεον καὶ κυανοῦν. κυάνεος δὲ νῦν ὁ ϑριγκὸς τῷ τείχει, ὡς 4o

3o ἂν οὕτως ἄεροειδὲς τὸ μετέωρον φαίνοιτο. (Vers, 89.) αἱ μέντοι προφαινόμεναι ϑύραι, *xci οἱ περὶ
αὐτὰς σταϑμοὶ 0 ἐστιν αἱ παραστάδες, καὶ τὸ ὑπερϑύριον ἤγουν τὸ ἐπικείμενον ταῖς ϑύραις εἰς P φασιν
ei ἄνω στρόφιγγες ἁρμόζονται, ἔτι δὲ καὶ ἡ κορώνη τὸ κριχίον δηλαδὴ ᾧ ἐπισπᾶταί res θύραν ὡς καὶ
ἐν τῇ ἃ ῥαψῳδίᾳ ἐγράφη, (Wers.Qi.) καί τινὲς κύνες, ἀπὸ χρυσοῦ εἰσὶν, ive 5 πολυτελὴς ὕλη,

; : mi ν : nib * «uU
πρώτη προσπίπτῃ τῇ i4 ad xol ἔχη ἐξαλλαγὴν πρὸς τὸν ϑριγκὸν ὡς καὶ οἱ ἄργύρϑον κύνες πρὸς, τὰ
χρυσᾶ. καὶ οὕτω ποικιλία ἐν τῷ τηλαυγεῖ τοῦ ἔργου προσώπῳ εἴη πρὸς πανήγυριν ὀφϑαλμοῦ yonrtvo-

P4 21414 H. “νῷ 96-- 102. 203

μένου οἷς βλέπει καὶ τῇ αὐτῶν ἐντρυφῶντος ποικιλίᾳ. ἐν οἷς οἱ παλαιοί φασιν, ὁ μὲν φιλόπλουτος, τὴν
ὕλην ϑαυμάσεται. ὃ δὲ φιλόχαλος, τὴν τέχνην. ὁ δὲ σπουδαιότερος, τὴν ιχθείαν, διὸ καὶ Ὀδυσσεὺς,
οὐχ ἀπειχύτως τὰ τοιαῦτα ϑαυμάζων ἑστήξεται. ( Vers. 90.) “Κορώνη δὲ, οὐ μόνον ἐπὶ ϑύρας ὡς ἄνω-
τέρω. κεῖται, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τόξου ἐν ἄλλοις. καὶ ἐπὶ πλοίου πρύμνης, καὶ μέρος δέ ἐστι σώματος ἐπὶ τοῦ
ἀγκῶνος, ὡς φασι Φιλόξενον εἰπεῖν ἐν τοῖς περὶ “Ῥωμαίων διαλέκτου. εἴληπται δὲ ταῦτα ἐκ τοῦ ζῴου
τῆς χορώνης λυγίζειν εἰωθυίας τὸν τράχηλον. (Vers. 92. ) τὸ δὲ ἐδύῃσιν, εἰ μὲν wiotlipii ῥηϑλείη,
ἔτευξ εἰδυίησι studies 3 ἔχοι ἂν διὰ διφϑόγγου τὴν ἄρχουσαν. εἰ δὲ ! γράφεται ἔτευξεν ἰδυίησι προι-
πίδεσσι, δῆλον ὅτι διὰ * τοῦ 6 γράφεται. οὐχ ὡς μετοχὴ μέντοι ἀλλ ὡς ὄνομα μετοχικόν. ἐξ οὗ καὶ áo
ἰδύους τοὺς ἴδμονας μάρτυρας φασὶν οἱ παλαιοὶ ὡς γέγραπται: ἀλλαχοῦ. (Vers. 91.) Τοὺς δὲ zov-
10 σοῦς καὶ ἀργυροῦς χύνας, ἐμψύχους xci ἀΐπνους πλάττει, εἴγε φυλάσσουσι τὸ δῶμα, ( Vers. 94. )
"Aynpog δὲ zai ἀϑανάτους , οὐ μόνον πρὸς ἐγκώμιον χρυσοῦ χαὶ ἀκιβδήλου ἀργύρου οἱ οὐκ οἴδασιν ἰῷ
φϑείρεσϑαι, ἀλλ᾽ ἔστι καί τις μῦϑος ὑπὲρ αὐτῶν, ληρῶν i ὅμοιά τινα. ὃν περιττόν ἐστιν ἐκϑέσϑαι. ὃς
δὲ οὐ μαχρὰ ληρεῖ, τοιοῦτός ἐστι. Kiveg οὗτοι, oi; "Hoa. δέδωκε Ποσειδῶνι, συλλαβεῖν αὐτῇ πρὸς
τὴν ἐν ᾿]λιάδι δηλουμένην ἐπίϑεσιν κατὰ τοῦ Διός. οἱ περιῆλϑόν φησιν εἰς ᾿Αλκίνοον, ἄλλως δὲ, δοχεῖ
τὸ τοιοῦτον ἔμψυχον τῶν χυνῶν zc τὸ ἀϑάνατον, τὸ μὲν, δηλοῦν τὸ ὡς ἀὐῥέθῃ ἀνίωτον. τὸ δὲ, τὸ
ἔντεχνον χαὶ εὐσχημάτιστον ὡς εἰς φυλακὴν οἴχου. διὸ καὶ ἽἭφαισεος αὐτοὺς τεῦξαν λέγεται. 0 δὴ τοῖς
πυρὸς τεχνικοῖς ἔργοις εἴωϑεν ἐπιλέγεσϑιαι ὡς ἐν πολλοῖς φαίνεται. τινὲς δὲ τοὺς ῥηθέντας χύνας, οὐ
ζῷα νοοῦσιν, ἀλλὰ ἥλους. ὅϑεν φασὶ καὶ κυνάδας φαμέν. ἢ καὶ ἄλλως φασὶ, τοὺς διπλοῦς ἥλους. τοῦτο
δὲ ἴσως, διὰ τὸ ἐν τοῖς ἥλοις δηχτιχὸν “καὶ οἷον αἀρχαρῦν: ( Vers. 93. ) Τοὺς δὲ ϑρόνους,. οὐ λέγῳ
20 μὲν ποίας ὕλης εἰσίν. οἷα χρυσοῦς μὲν 3j ἀργυροῦς ὀχνῶν *eizreiv, διὰ τὸ ἐν τῷ οὕτω πολλῷ τῆς τιμίας 50
ὕλης ἀπίϑανον. ἐχ λίϑων. δὲ, ovx ἐϑέλων λαξεῦσαι αὐτοὺς, ἵνα μὴ ταῖς πολυτίμοις ὕλαις παραϑήσει
μὴ τοιαύτην ἧς δαψιλῶς εἶχε χαὶ ὃ ἀπέριττος Πύλιος Νέστωρ. μή ποτὲ δὲ xci αὐτοὺς χαλκοῦς δίδωσι
γοεῖν, osi ri αὐτόϑεν τοῖς τοίχοις. διὸ χαὶ ὥσπερ ἐκεῖ ἔξρη χαλκέους τοίχους ἡρμόσϑαι ἔνϑα
xai ἔνϑα εἰς μυχὸν ἐξ ξ οὐδοῦ, οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν ϑρόνων φησὶν ὡς ϑρόνοι περὲ τοῖχον ἐρηρέδωτο. χαὶ ἑξῆς.
ὅϑεν οὐδὲ ἠϑέλησεν εἰς πλέον ἀποσεμνῦναι. αὐτούς. ὡς εἴγε ἐκ μαρμάρου λίϑου ἦσαν ὥχνησε εἰ κἂν. καὶ
περὶ αὐτῶν εἰπεῖν τε σεμνὸν, ὡς ἐπὶ τῶν ἐν Πύλῳ λιϑίνων τοίχων ἐποίησε. (Vers. 96. ) “Πέπλους δὲ
| Hoo γυναικεῖα λέγειν περιβλήματα, ἐνταῖϑα τὸ ἁπλῶς i ὕφασμα οὕτω καλεῖ, οὐ γὰρ εἰχὸς γυναικείους
πέπλους ὑπεστορέσϑαι τοῖς καϑιημένοις. ἄλλ ἁπλῶς ὕφασμά τι λαμπρὸν μὲν καὶ ἐπιπρέπαν, Ov ἐτυ-
μολογεῖται ὃ 0 πέπλος, πρέπαλός τις ὧν χατὰ τοὺς παλαιούς. χφησιμεῦον δὲ εἰς τάπητα ϑρόνου. οὕτω
30 χαὶ τὸ φᾶρος καὶ τὸ σπεῖρον eto ore ἐπὶ ἱ ἱματίων λέγεσϑαι $ ὅμως ἔστιν οὗ ὃ ποιητὴς imi ἁπλῶς bqa-
σμάτων τίϑησιν. ( Vers. 97: ) Εὔνητοι δὲ, οἱ εὖ γενησμένοι χατὰ τοὺς παλαιοὺς, O ἐστιν εὔχλωστοι.
διαλυϑέντες δὲ, ἐὔννητοι γίνονται διπλωϑέντος τοῦ v. οὕτω "δὲ καὶ οἱ εὔδμητοι βωμοὶ, ἐύδμητοι χατὰ 60
διάλυσιν. Τὺ δὲ ἔργα γυναιχῶν, προαναιζωνητικῶς οἷον iré ἵνα εὐαφόρμως ἐπάγῃ τὸ, πεντήκοντα
δ᾽ ἔσαν δμωαὶ γυναῖκες, ( Vers. 98.) Τὸ δὲ ἐδριόωντο πίνοντες x«i ἔδοντες, ἐπηετανὸν γὰρ ἔχεσχον, ἐπὶ
πλουσίων τρυκρώντων. yon λέγεσϑαι. ( Vers. 99.) 10 δὲ ἔδοντες, σημείωσαι xai αὐτὸ εἰς παράδειγμα
τῆς TOU δέλτα χαὶ τοῦ (ἢ φιλίας. ὡς γὰρ οὐδέτερον οὐϑέτερον, χαὶ χάριδος χάριτος, xci ἄλλα ὕσα ἐδὴ-
Au), οὕξω xci ἔδω ἔϑω. ὡς τὸ, ἔϑων Οἰνῆος ἁλωήν. καὶ πλεονασμῷ TOU σίψμα, ἔσϑω καὶ ἐσϑίω.
CVers. 100.) Boot δὲ ἁπλῶς, ἀνάβαϑμοι ἐνταῦϑα, ἐφ᾽ ὧν λυχνοφόροι κοῦροι "ἵσταντο χρύσεοι καὶ 1571
αὐτοί. γέγονε δέ τίς μνήμη καὶ ἀλλαχοῦ τῶν τοιούτων θωμῶν. (Vers, 101.) Τὺ δὲ αἰϑομένας δαΐδας
4o ἔχοντες “,χαὶ (Vers. 102.) τὸ ψαίνοντες j παρακείμενα ἀλλήλοις συναπτῶς, παρήγαγε τὸν φανὸν ὃς καὶ
πανὸς Dg παρὰ τοῖς ὕστερον ὡς καὶ αὐτὸ ἐν ἄλλοις ἐγράφη. καὶ τὸ φανίον δὲ τὸ ἐκ φανοῦ παρά-
Lir id. ab ἡ χρῆσις παρὰ Μενάνδρῳ. οὗ φανίου τὸ ὑποχόρισμα, παράγει χαὶ τὸ ἰδιωτικῶς λεγόμενον
«vagi. QuxviAoy δὲ xcrd τὴν παράδοσιν TOU δειπνοσοφιστοῦ, τὰς λαμπάδας δᾷδας χαλοῦντος
ἀχολούϑως δηλαδὴ τῷ ποιητῇ, ᾿᾿ϑηναίων δὲ χατὰ τὸν γλωσσογράφον Σιληνὸν, φανοὺς ὀνομαζόντων
τὰς λαμπάδας, ἔστι συναγαγεῖν, ταὐτά τινὰ πολυωνομίας λόγῳ εἶναι, δᾷδας φανοὺς καὶ λαμπάδας.
Τιμαχίδας δέ φησι, δέλετρον χαλεῖ τὸν φανὸν c ὃν oi νυχτερευύμενοι τῶν νέων "ἔχουσι. Νεάνθης δέ

264 P AW KfIAI.A H. Vs.101—104.

φασιν, ἑλάνας τὰς λαμπάδας ἔφη παρὰ τὴν ἕλην ἥτις ἐστὶν εἵλη, ἀφ᾽ ἧς πολλὰ γίνονται. ὧν χαὶ τὸ
εἰληϑερεῖν. xci ϑειλόπεδον ὡς μετ᾽ ὀλίγα φανεῖται. παρὰ δὲ Δικάνδρῳ φησὶν Am , ὃ ἐκ καλάμων

τὸ δεσμός. εὕρηται δὲ καὶ λυχνοῦχος καλούμενος ὁ ὁ φανύς. Ἴἄλε"ξις γοῦν φῆσιν, ὁ πρῶτος εὑρὼν μετὰ
λυχνούχου περιπατεῖν τῆς γυχτὸς, ἢν τις κηδεμὼν τῶν δακτύλων. ὁ δ᾽ αὐτὸς ἐν, ἄλλοις ἔφη. ποῖός ἐστι
φανὸς τοιοῦτος, οἷος ὃ γλυχύτατος ἥλιος; ἔστι δέ φασι φανὸς, ἡ ἐκ ξύλων τετμημένων δέσμη. καὶ δηλοῖ
αὐτὸ Φιλιππίδης ἐν τῷ, ὃ φανὸς ἡμῖν οὐχ ἔφᾳινεν οὐδέν.. πρὸς 0 λέγει ὃ ἀκούσας. ἔπειτα φυσᾶν δυστυ-
γὴς οὐχ ἠδύνω. Καὶ ὅρα τὸ, ὁ φανὸς οὐκ ἔφαινεν ἐτυμολογικῶς ῥηϑέν. Ὁμήρου κατάρξαντος τοιαύ-
τὴς μεϑόδου ὡς εἴρηται. δοχεῖ δὲ τῶν εἰς φανὸν τεμνομένων ξύλων ἕν εἶναι zc τὸ καλούμενον γρά-
βιον, πρίνενον αὐτό φασιν ἢ δρύϊνον ξύλον. ὃ ἐϑλασμένον 3 ἢ κατεσχισμένον, ἐξάπτεται χαὶ φαίνει τοῖς
ὁδοιποροῦσι. μή more δὲ ἄρα δάδων εἶδός τι καὶ τὸ τοιοῦτον γράβιον εἴγε πίσσαν καταστάζειν ἔχεν ὡς 10
δηλοῖ Θεοδωρίδας ὁ Συρακούσιος, ἐν τῷ, πίσσα δ᾽ ὑπὸ γραβίων ἔσταζεν. ὅτι δὲ καὶ πυρσὸς 0 φανὸς 273
ἐχαλεῖτο, οὐκ ἔστιν ἀμφιβαλεῖν. τὴν δὲ ἐκ ξύλων τετμημένων σύνϑεσιν τοῦ, εἴτε φανοῦ εἴτε λύχνου, δηλοῖ
φᾶσι καὶ ᾿Αριστοφάνης ἐν τῷ, τῶν ἀκοντίων συνδοῦντες ὀρϑὰ τρία, λυχνίῳ χρώμεϑα ἤγουν λυχνίᾳ.
τὴν γὰῤ νῦν φασι λυχνίαν, λυχνίον ἐχάλουν ὡς «Μερεχράτης. πανοῦ δέ φασι χρῆσις τοῦ βραχέων εἰρη-

20 μένου, καὶ παρὰ Διφίλῳ. οἷον. ἀλλ ὃ πανὸς ὕ"δατός ἐστι μεστός. ἤτοι ὃ φανὸς ξύλα € ἔχει χλωρότατα
xui διατοῦτο ὑδατηρά. ὃ δὲ παρὰ ᾿Αλέξιδι ξυλολυχνοῦχος, τάχα φασὶν ὕμοιός ἐστι, τῷ παρὰ θεο-
πόμπῳ ὀβελισκολύχνῳ. οὐ παλαιὸν δὲ εὕρημα ὃ 0 λύχνος. λέγει δὲ ὃ ῥηθεὶς Navxpasirns ὑ ῥήτωρ, xci ὅτι
λυχνοκαυτίαν ἔφη Κηφισόδωρος. ἣν οἱ πολλοὶ, λυχναψίαν. κεῖται δὲ παρ᾽ αὐτῷ καὶ κανδήλας χρῆ-
σίς. οἷον. ἀσσαρίου κανδήλας πρίω. ἤγουν ἐξώνησαι. λέγει δὲ χαὶ τὰ λίχνα οὐδετέρως χατὰ Ἡρόδοτον.
(Vers. 101. ) δῆλον δὲ καὶ ὅτι αἰϑομένας δαΐδας ὃ ποιητὴς ἔφη, τὰς σὺν τῷ καίεσϑαι, καὶ ἀναλαμ- 20
πούσας. ἐξ οὗ περ αἴϑειν καὶ αἰϑὴρ καὶ ἄστρον xci ἀστήρ. πολλῶν δὲ παραγομένων ix τοῦ αἴϑειν,
παραδέδοται az αὐτοῦ, καὶ ἡ παρὰ τῷ Σουΐίδᾳ αἴϑρακος. ἡ καὶ ἀνδράχλη ὡς ἐκεῖνος λέγει. δηλοῖ δὲ,
τὸ ἰδιωτικῶς γυναικεῖον ποδαρούλιον. ἐνθυμητέον δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ τὰς παρὰ τῷ Σουΐδᾳ πυρσουρίδας.
φανοὺς δηλαδὴ, βαρβάρων ἔλευσιν προσημαίνοντας. ὧν ἴσως ἡ παραγωγὴ, κατὰ λαμπουρίδας. ἕτε-

* eic? μέντοι παρὰ τὴν ἐν τῷ -Τυκόφρονι. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τῶν εἰρημένων δαΐδων ἡ εὐϑεῖα, διαλέλυται
πρὸς διαστολὴν τοῦ δαὶς ἡ εὐωχία. καὶ ὅμως ὅτε ἡ τοιαύτη δαὶῖς δὰς λεχϑείη ἐν προςγραφῇ τοῦ ἰῶτα,

30 διφ ϑογγίξζεσϑαι λογίζεται. ᾿Ἡρῳδιανὸς οὖν παραδοὺς τὰ *ug Gg übírova διὰ τοῦ Ó χλίνεσϑαι, οἷον
στιβάδος ἰσχάδος πελιάδος, ἐν μόνων ἐχ τούτων εἰς αἷς φησὶ λέγειν, τὸ, δᾷς. Πεντήκοντα δὲ δμωαὶ
τῷ “λκινόῳ, καϑὰ καὶ τῷ Ὀδυσσεῖ ἐν ᾿Ιϑάκῃ ποτέ, ( Vers. 104.) Τὸ δὲ ἀλετρεύουσι ἐπὶ μύλης μή-
λοπα καρπὸν, ἔχει μὲν ἀσυνήϑη παρήχησιν ὁδποῖαί τινὲς xci ἄλλαι προεγράφησαν, χατὰ τὸ μύλης xci 50
τὸ μήλοπα. γοῦς δὲ αὐτῷ διττός. οἱ μὲν γάρ φασιν, ὅτι στρέφουσαι xal τρίβουσαι ἐπὶ τῆς μύλης
ἢ ἐστιν ἄκρον μηροῦ τοῦ κατὰ τὴν ἐπιγουνίδα, καρπὸν μήλοπα. 0 ἐστιν ἐκ προβάτων. ἔριον. οἱ δὲ
τοιοῦτοι ἀντιλέγονται. οὔτε γάρ φασι ποιεῖ Ὅμηρος γυμνουμένας ἕως μηρῶν γυναῖχας αἵ τῇ χειρὶ τὴν
χρόχην ἔνηϑον, ὡς Εὔπολις. τῇ χειρὶ voc μαλϑακωτάτην χρόκην. οὐδὲ μύλιν οἶδε τὸ γόνυ ὃ ποιη-
τῆς. ψυχρὸν δὲ xci τὸ, καρπὸν προβάτου εἰπεῖν τὸ ἔριον. καὶ τὸ e δὲ, κακοσύνϑετον. μήλου γάρ
ἔστι δῶρον τὸ ἔριον οὐ μὴν ὄψιν ἔχον μήλου. ἕτεροι δὲ κρειττόνως ἐξηγούμενοι, φασὶ τὰς ῥηϑείσας γυ-
γαῖχας, ἀλήθειν ἐ ἐν μύλωνι σῖτον. χαὶ ἀλετρεύειν μὲν, τὸ ἀλήϑειν xci ἀλετὸν ποιεῖν. ὅϑεν xai γυναῖ-
κες ἀλετρίδες ὡς ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα φανήσεται. αἵ χαὶ μυλωϑροὶ καὶ μυλωϑρίδες, παρὰ τὸ μύλον

4o ἀϑρεῖν ἐν συναιρέσει. ἢ περὶ μύλωνα ϑορεῖν ἐν συγχοπῇ. μύλην δὲ, ἐν A τρίβονταν *oi πυροί. ὡς τὸ
μύλην στήσασα. μήλοπα δὲ χαρπὸν, τὸν σῖτον ὡς μηλοειδὴ τὴν χρόαν. ὅ ἐστι κιῤῥὸν. καὶ ξανϑόχλουν. 4ο
ὅϑεν καὶ Δημήτηρ ξανϑὴ λέγεξαι. καὶ Ὅμηρος μὲν, οὕτω σεμνῶς ἔφρασε παρὰ τὸ μῆλον. "αὶ τὴν ὁπω-
πὴν 0 ἐστι ϑέαν. οὐ μῆλον ἀγλαὸν τῇ ἐρυϑρότητι παραλαβὼν, ἀλλὰ ἐοικὸς ὄψει πέπονος ἀστάχυοο: τῶν
τις δὲ μεϑ' Ὅμηρον, τὸ μὲν μῆλον δωρίσας εἰς μᾶλον τὴν δὲ ὄψιν εἰς εἶδος uet a aa «ci uera ds
τὰς λέξεις, ᾿Αλκαῖος δὲ ἦν ἐκεῖνος ὃ κωμιχὸς, εἰδομαλίδην & ἔφη σχωπτιχῶς τινὰ διὰ τὸ καλλωπίξεσίλαι
τὰ μῆλα τῆς ὄψεως. ἐρευϑόμενον δηλαδὴ χομικώτερον. οὗ meo ἀνάπαλιν ἔχοι ἂν ὃ παρὰ τῷ Κρατίνῳ
αὐῥενώπας. τὰ μὲν ἄλλα, γύνις ὦν. ἔχων δέ τι ἀνδρόμορφον, οἱ δὲ τοιοῦτοι, καὶ ἀνδρόγυνοι λέγονται.

Pod E14 1.2 0H. Ys 106—129. 265

(Vers. 106.) Φύλλοις δὲ αἰγείρου τὰς δμωὰς εἰκάζει, διὰ τὸ εὐκίνητον καὶ συνεχὲς τῆς αὐτῶν ἐργασίας.
εὐκράδαντα, γάρ φασι χαὶ τὰ τῶν αἰγείρων φύλλα διὰ τὸ ὕψος. μακεδνὴ γὰρ ἡ αἴγειρος. ἤγουν ἐπιμή-
χης. μαχρά. παρὰ τὸ μᾶκος μακεδανὴ xal μακεδνή. ὡς ϑοὶξ ψεδανὴ ψεδγή. ὁμοίου δὲ τύπου καὶ τὸ
ἀλαπαδνὸν καὶ ὀλοφυδνὸν καὶ παιδνόν. δῆλον δὲ ὅτι ix τοῦ ἱμᾶκος, καὶ n μακερὰ γίνεται. καὶ ἐν gvy-
χοπῇ μαχρά. ἕτεροι δὲ εἰς τὸ, levet οἷα φύλλα" αἰγείρου » "γράφουσιν ὡς ἡλιοτροπίου τάξιν ἐπεῖχον 5o
xai uvas ϑεατρικῶς, ἔστι δὲ ἀσαφὴς ὃ τοιοῦτος λόγος. "Hi«orgózuov μὲν γὰρ μανϑάνομεν χαὶ τὴν
τῶν φύλλων τοῦ τοιούτου φυτοῦ τροπὴν πρὸς ἀνίσχοντα χαὶ δύοντα ἥλιον. ἐπὶ δὲ αἰγείρου τοιοῦτόν τι
γοῆσαι, δοχεῖ δυσχερές. φαίνεται. δὲ ὕμως καὶ τὰ φύλλα τῆς αἰγείρου τὰ τῶν ἡλ ᾿οτροπίων πάσχειν,
ὡς δηλοῖ ὁ ὃ γράψας οὕτω φύλλα d ἤτοι διὰ τὸ πλῆϑος τῶν ὁμωΐδων 4 ἢ διὰ τὸ εὐκίνητον τῶν χειρῶν ἐν
10 τῷ στρέφειν τὴν χρύκην, ὡς καὶ τὰ φύλλα; τῆς ct )είρου ᾿ἀντεστραμμένα ἀλλήλοις χαὶ εὐχίνητα. εἰσὶ
δὲ οἱ τὸ ἥμεναι οἷα φύλλα αἰγείρου εἶπον ἀντὶ τοῦ, χαϑὰ πεπύκνωται τὸ δένδρον τοῖς φύλλοις,
(Vers, 107. ) To δὲ καιροσέων ὀϑονέων, ἀντὶ τοῦ, εὐυφῶν, εὖ κεχαιρωμένων. ἤτοι ἀγαϑὸν ἐχουσῶν
χαίρωμα, d. ἐστι μίτωμα. καῖρος δέ φασι καὶ καίρωμα, τὸ διάπλεγμα C 0 οὐχ ἐᾷ τοὺς στήμονας συγχέο-
σϑαι. ἐξ οὗ καὶ καιρωστρίδες ἢ καιρωστίδες γυναῖκες παρὰ Καλλιμάχῳ, ἀντὶ τοῦ ὑφράγτριαι. οὗ δὴ
Καλλιμάχου xai τὸ, ὑδάτινον καίρωμα ὑμένεσσιν ὁμοῖον. 0 δὲ εἰπὼν τὸ χαιροσέων ἀντὶ τοῦ, χροσσω-
τῶν ϑυσανωτῶν, λέγει καὶ ὕτι χαῖρος, σειρὰ δι᾿ ἧς οἱ στήμονες καϑίενται. Καὶ ὅρα ἐν τούτοις τὸ καῖρος
βαρυνϑὲν. πρὸς διαστολὴν χρονικοῦ τοῦ καιρύς. ἔτι δὲ κατὰ ἄλλους καὶ ἑτέρως "καίρωμα ἡ δια- 60
πλοκὴ τοῦ διάσματος ἐν ἡ οἱ στήμιονες χαϑίενται. καὶ ἄλλως δὲ, τὸ διαπλεχόμενον παρὰ τὸν μίτον
ὡς ἂν οἱ στήμονες μὴ συγχέωνται. μίτος δὲ, δι᾿ οὗ τοὺς στήμονας ἐναλλάσσουσιν εἰς πλοκὴν τῆς κρό-
20 joie. οἱ δὲ φασὶν ὅτι καῖρος αὐτὸς ὃ μίτος ἐστίν ἐξ οὗ. 'παράγωγον, ὃ καιρόεις. οὗ ϑηλυκὸν, χαι-
ρόύεσσα. γενικὴ πληϑυντικὴ, Ζαιροέσσῶν,. καὶ συγχοπῇ;, καιροσσῶν. καὶ ᾿Ιωνιχῶς καιροσέων. ἢ, xa
274 ἄλλως, “καιροεσσῶν, ὡς εἴρηται, χαὶ μεταϑέσει, καιροσέων. ὃ ἐστιν εὐμίτων. ἄλλοι δὲ, εὐθεῖαν εἶπον
ἡ καίροσα μονήρη λέξιν ὡς ἄτοσσα. ὅϑεν γενικὴ πληϑυντικὴ, καιροσῶν, χαὶ καιροσέων ᾿Ιωνιχῶς, ἐπεὶ
*ài φέρεται ἐν ῥητορικῷ λεξικῷ χαὶ ὅτι μεσάχμων, τὸ τῷ χανόνι ὑποδεδεμένον ἃ ὃ καλεῖται καῖρος, σχο-572
πητέον εἴτι καὶ αὐτὸ εἰς τὸ, καιροσέων ὀϑονέων συμβάλλεται. ποιητικὴ δὲ παρίσωσις τὸ, χαιροσέων
ὀϑονέων. To δὲ ἀπολείβεται ὑ ὑγρὸν ἔλαιον, ἢ τὸ τῶν ὑφασμάτων τρυφερὸν κατὰ τοὺς παλαιοὺς δηλοῖ
ὡς δοκεῖν ἔλαιον ἀποῤῥεῖν. ἢ τὸ πυχνὸν, ὡς μὴ δὲ ἔλαιον εἶναι δι᾿ αὐτῶν ἐλϑεῖν. d) καὶ τὸ στίλβον. διὰ
λευχότητα. ἴσως δὲ, χαὶ ἄλλως στίλβειν αἱ τοιαῦται λέγοιντο ἂν ὀϑόναι, ὡς εἴπερ ἔλαιον αὐτῶν ἀπε-
λείβετο διὰ τὸ στιλπνὸν χρῶμα τῶν νεοῦφράντων καὶ ἔτει ἀπλύτων ὑφασμάτων. Ὅτι δὲ καὶ ϑρόνοι λίϑε-
So vou οὕτω στίλβουσιν ἐκ τῆς κατὰ συχνὴν παράτριψιν λειάνσεως, οἱ κατὰ 1Πύὐλὸν μαρμάρεον ϑρόνοι ἐδή-
λωσαν. (Vers.108,) Πάνυ δὲ ἐπιστήμονας τὰ εἰς ἱστουργίαν ἡ Ομηρικὴ σύγκρισις τὰς Φαιακίδας
δηλοῖ deg ὕσον. οἱ «Φαίακες ναυτικοὶ, τοσοῦτον. αἱ γυναῖχες τεχνικαὶ ὑφαίνειν. ἴδριες δὲ ἐκεῖνοι περὶ
πάντων ἀνδρῶν, οὕτω δὲ καὶ αὗται πασῶν γυγαιχῶν. ὡς εἶναι αὐταῖς τρία ταῦτα χαλά. ἐπιστήμην περὶ
ἔργα. χαὶ κάλλος. καὶ φρένας ἐσϑλάς, ἅπερ ἐξ ϑηνᾶς ἔχειν λέγονται, ὡς ἐξόκρου τῶν. τοιούτων πρός 10
TÉ ἀλληγορίαν χαὶ μυϑικῶς. ( Vers, 1 10.) Τὸ δὲ τεχνῆσαι, ἀλλαχοῦ -παϑητιχῶς χεῖται. ὡς καὶ ἐν
τῷ, μὴ τεχνησάμενος μὴ δ᾽ ἄλλό τι τεχνήσαιτο. ( Vers. 112.) Ὄρχατος δὲ, δένδρα ἐπίστιχα χατὰ
φυτείαν ἀμπέλου. διὸ ἐπάγει. ἔνϑα δὲ δένδρεα μακρά. ὃ δ᾽ αὐτὸς, (Vers. 129.) x«i χῆπος ἐν τῷ
τέλει τῆς ἐχρράσεως. καὶ ἐν: τοῖς μετὰ ταῦτα δὲ κατὰ ᾿Ιϑάκην, κῆπον ἐρεῖ πολυδένδρεον. ὃς δὴ κῆπος
ner ἀληφϑ εὶς ὑπὸ χωμιχοῦ σκῶμμα ἐποίησε, γυναῖκα γάρ τις μανιόκηπον εἶπε, τὴν μεμηνυῖαν περὶ μές
40 ἕξεις. κῆπον ἐκεῖνος ὑποϑέμενος εἶναι, τὸ παρὰ “Τυκόφρονι ἐπείσιον. τῇ δὲ τοιαύτῃ γυναιχὶ φίλα φρο-
νεῖν εἶδεν, D εἰς κιναιδίαν σκωπτόμενος. γίνεται δὲ ὁ ὄρχατος, ἢ παρὰ τὸ ἔρχω, ὃ εὔτακτος καὶ οἷον ἐρχό-
ραν ἤτοι στείχων, ἐντεῦϑεν γὰρ καὶ ἐπίστιχος φυτεία λέγεται τὰ τοιαῦτα. ἢ παρὰ τὴν ὀρυχὴν T ἣν ἐν τῇ
φυτείᾳ.. re ἢ ὀρύχατος χαὶ ἐν συγκοπῇ ὄρχατος. ἢ παρὰ τὸν ὥρεχα t παρακείμενον, ὁ ἐπὶ πολὺ ὀρεγμέ-
γος 5 ἐστιν ἐ ἐχτεινόμενος. ἔστι δὲ ἡ 7j λέξις παράγωγος ἐχ τοῦ ὄρχος. ὁμοίως τῷ, τρίτος τρίτατος c τοῖς
τοιούτοις, ( Vers. 113. ) Τετράγυος δὲ, οὗ ἑκάστη τῶν τεσσάρων πλευρῶν γύην εἶχεν. ve lis τετρά-

πλεϑιρός φασι. τετράγωνος. ἰσύπλευρος. γύη δὲ ἢ γύης ἀρσενιχὸν, μέτρον γῆς, οἱ δὲ παλαιοὶ, qaot
ΟΟΜΜΕΝτ. ιν Opyss. Tow. I. LI

266 PA BIAIA H VYsiib—n6.

20 καὶ i ὅτι γύης, καὶ μέτρον γῆς χαὶ “μέρος ἀρότρου. ὥςτε ἀρσενικὸν ὁ γύης. "Epxog δὲ καὶ νῦν ὑ φραγ-
μὸς, ὡς καὶ ἐν τῷ, ἕρκος ὀδόντων. ἀλλαχοῦ δὲ ἐ ἐγράφη ἕρκη λέγεσϑαι παρὰ τοῖς κωμικοῖς, χαὶ πλεχτά
τίνα ἐχ τριχῶν. ὅϑεν xc ἑρχάνη φασὶν ὁ φραγμύς. Tó δὲ ἐλήλαται ἀμφοτέρωϑεν, ἀντὶ τοῦ πάντο-
ϑὲν. λαμβάνει γὰρ Ὅμηρος ὡς ἕν μὲν, τὰς δύο παραλλήλους τοῦ τετραγώνου πλευράς. ὡς £v δὲ, τὰς
λοιπὰς δύο. καὶ οὕτὼ τὸ ἀμφοτέρωθεν, τετραχόϑεν γίνεται. δὶς y&p αἱ συζυγίαι τῶν πλευρῶν τοῦ
τετραγώγοὺ, τέσσαρές εἰσι πλευραί. χαὶ τὸ διχῶς, τετραμερῦς ἐνταῦϑια ἐστί. κἀντεῦϑεν τό τε τετραχό-
ϑὲεν, οὐδὲν ἄλλο ἐστὶ ἢ τὸ πάντοθεν. τοιούτῳ δὲ λόγῳ χαὶ ἀμφίαλος γῆσος, ἡ πανταχόϑεν ἅλας ἔχουσα,

ὅ ἐστιν ἀμφοτέρωϑεν. χατὰ δεξιὸν δηλαδὴ καὶ ἀριστερὸν μέρος καὶ puedo: καὶ ὕπισϑεν. ἕπέρ ἐστι,
πάντοϑεν. (Vers.115.) Τὸ δὲ o ὄγχναι χαὶ ῥοαὶ καὶ μηλέαι xci τὰ ἑξῆς, χατὰ σχῆμα κάλλους ἐξήνεχται
ὁμοιοχατάληκτον. συνεξωραϊξομένης τῆς ἀπαγγελίας τῷ᾽ κάλλει τῶν φραζομένων. χαλὰ δὲ xci τὰ 10
ἐπίϑετα. παρατετηρημένως γὰρ ὃ ποιητὴς ἑκάστου δένδρου ἐπίϑετον ἐχτίϑεται κατὰ φυσικὴν ἰδιότητα.
καλὸν μὲν γὰρ, τὸ μῆλον. xci ὡς αὐτός φησι, καρπὸς ἀγλ «Og. διὸ καὶ ἀγλ αὐκαρπος ἡ μηλέα ὡς αὖ-
δοτίκα εἰρήσεται. γλυκὺ δὲ ὑπερβαλλόντως τὸ σῦχον ἐν ὀπώραις. ἀειϑαλὴς δὲ ἡ ἐλαία. Ὄγχνη δὲ χυρίως
χατὰ τοὺς παλαιοὺς, ἡ ἀγρία ἄπιος, ἤτοι ἡ ἀχράς. διὰ τὸ ἄγχειν τὸν προσιέμενον. διὸ καὶ ἅπιος λέγε-
ται ὡς μὴ ἔχουσα πιότητα. καταχρώμεϑα δὲ ( ὅμως τῇ λέξει, μέρ ἐπὶ τῶν ἡμέρων. xc" ὁμοιότητα δὲ
τοῦ, ἄρχαμος, ὄρχαμος, γίνεται χαὶ ἀπὸ τοῦ ἄγχειν n ὄγχνη. '"Poic δὲ, γῦν μὲν τὸ δένδρον. λέγεταν
δὲ ὃ ὁμωνύμως αὐτῇ ῥοιὰ, καὶ τὸ αὐτῆς καρποφύρημα. ὥσπερ χαὶ im , αὐτό TE τὸ φυτὸν xai ὃ χκαρ-
πός. αὐτὸς δὲ, μάλιστα δίχα τοῦ (. ἐλάα γὰρ ᾿ἡττιχῶς, ὃ τῆς ἐλαίας καρπός. ὕϑεν ἀστείζεται τὸ,
μάστιξε δ᾽ ἐλάαν. καὶ, τίς τῆς ἐλάας παρέτραγε; δῆλον δὲ ὅτι καὶ ῥόα λέγεται ὃ ὁμοίως τῷ, χροιὰ χρόα.
ὅτι δὲ δοιαὶ ὁμωνύμως τῷ δένδρῳ χαὶ αἱ περὶ αὐτὰς μυϑιχαὶ νύμφαι, δηλοῦται χαὶ ἀλλαχοῦ. Καρπὸς 20
δὲ παρὰ τὸ atop γίνεται ᾿]Ιωνιχῇ τροπῇ τοῦ δασέος εἰς ψιλόν. ὃς δηλαδὴ πεπανϑεὶς ἤδη κάρφεται
μηκέτι αὐξόμενος 1 ὑγροῦ ἐπεισροῇ. ὁμώνυμος δὲ ἡ λέξις. καρπὸς γὰρ, καὶ μέρος ἤτοι ἄρϑρον χειρὸς
μεταξὺ βραχίονος χαὶ Hag , ἀφ᾽ οὗ παράγεται τὸ μετακάρπιον. χαὶ ὃ κοινῶς λεγόμενος χαρπόχειρ.
χαὶ ἡ su τοῖς ἰδιώταις ἐξώκαρπος πάλη. "Ioréov δὲ ὅτι μῆλον ov μόνον τὸ συνήϑως οὕτω λεγόμενον
40 τὸ χαὶ ἃ “ληϑῶς ἀγλαὸν οἷς ἐρεύϑεται ὡς εἰς ἄγαλμα φύσεως, ἀλλὰ καὶ τὸ τῆς περσέως παρὰ τοῖς ὕστε-
θον.᾿ ἔτι γε: μὴν, χαὶ τὸ κιτρίον. ὃ δὲ κίτρον ἱΡωμαῖοι χαλοῦσιν ὡς φησι Πάμφιλος ἐν τῷ περὶ γλωσ-
σῶν. λέγων ὅτι τὸ δένδρον αὐτοῦ φέρει τὰ μῆλα πᾶσαν ὥραν. τὰ μὲν γὰρ, ἀφήρηται, τά δ᾽ ἀνϑεῖ,
τά δ᾽ ἐχπέττει. καλεῖται δέ φασι τὸ χιτρίον παρὰ «Τίβυσι, μῆλον ἑσπερικόν, ἀφ᾽ ὧν THoaxiii jg ἐκόμισεν
εἰς τὴν “}λλάδα σταλεὶς ὑπὸ Εὐρυσϑέως τὰ διὰ τὴν ἰδέαν χρύσεα λεγόμενα μῆλα τὰ τῶν “Ἑσπερίδων.
ἅπερ εἰς ἀστέρας ἀλλ ἡγοροῦνται ὅτε ὁ Ηραχλῆ ἧς εἰς ἥλιον μεταλαμβάνεται. παραϑετέον δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ 80
μῆλα Φιλίππου, ὡς λεγομένου φιλίως περὶ αὐτὰ διακεῖσίϑαι. - ἔτι δὲ καὶ τὰ τοῦ φιλομήρου υἱοῦ αὐτοῦ

᾿Δλεξάνδρου. ὃς καὶ φιλόμηλος ὡς ἔοικεν ὧν, κάλλιστα μῆλα εὑρὼν περὶ τὴν Βαβυλωνίαν χώραν τού- 275
τῶν τὲ πληρώσας τὰ σχάφη, μηλομαχίαν ἀπὸ τῶν νεῶν ἐποιήσατο; ὡς τὴν ϑέαν ἡδίστην γενέσϑαι.
ὡς δὲ χαὶ ἐρωτιχὰ τὰ μῆλα, δηλοῖ καὶ ὃ γράψας τὸ, μῆλα ἔρωτες ἰδοὺ τρυγῶσι. xci ὁ εἰπὼν τὸ, μήλῳ
ὑπὸ πορνιδίου βληϑείς. γνωστέον δ᾽ ἐνταῦϑα, καὶ τροπιχὰ χρυσᾷ μῆλα. ἐξ ὧν 3j τῶν μηλοφόρων αὐλὲ

50 παρὰ τῷ δειπνοσοφιστῇ. δορυφόροι δὲ ἦσαν οὗτοι Πέρσαι, πάντες ἔχοντές φασιν ἐπὶ τῶν "στυράκων
μῆλα χρυσᾶ. (V ers. 116.) ' H δὲ συχῆ, περισπᾶται διὰ συναίρεσιν ὡς καὶ τὸ, ἀμυγδαλέα ἀμυγδαλῆ.
χαὶ ὡς τὸ, φακέα quei τὸ κατά τινὰ παλαιὸν, ἥδιστον ὄψον. ἧς ari max, φάχκινος. ὡς τὸ; μέγαν
χολοσσὸν φάκινον. Ὅτι δὲ καὶ κύριον ὄνομα ἣν (Daxii ut ὃ γράψας ὅτι ἀδελφὴ Ὀδυσσέως. “Καλ-
λιστώ. κατὰ δὲ ἕ ἑτέρους, Φακῆ. δμώνυμός φησι τῷ ὀσπρίῳ. εἰς ὃ γράψαι λέγεται" Ὅμηρος. ἐχϑέμενος 4o
λεκίϑου xci φακῆς σύγκρισιν. λεκίϑου δὲ, δηλονότι οὐ τοῦ ἐν τοῖς ὠοῖς, ἀλλὰ ὀσπρίου χροχοειδοῦς.
ὅπερ “ἀρσενικῶς λέγεται ὃ λέκιϑος. ὡς δὲ καί τις ὕστερόν ποτὲ φιληδῶν τῷ ὀσπρίῳ ἐπεκαλεῖτο. σκω-
πτιχῶς δι᾿ αὐτὸ quu, καϑωμίληται. ἐχ δὲ τοῦ σύχου, καὶ συχάζειν λέγεται τὸ τρυγῶν σῦχα. xai ἀπ’ F
σεσυχάσϑαι μεταφορικῶς, τὸ ἀποτετρυγῆσϑαι. λέγεται δὲ καὶ συχάσιος Ζεὺς παρὰ τοῖς παλαιοῖς, o
χαϑάρσιος. τῇ γὰρ ,ovxij ἐχρῶντο φασὶν ἐν χαϑαρμοῖς. φέρεται δὲ καὶ παροιμία, σῦχον ἐφ᾽ Ἑρμῇ
ἤγουν ἕρμαιον καὶ εὕρημα ἐχχείμενον ἐπ ὠφελείᾳ τοῦ ἐντυχόντος. καὶ τὸ μὲν παροιμιαχὸν τοῦτο σῦχον,

PoA4OE| f2I4I4: H. Vs.3145—4123, 267

οὕτω καλόν. τὸ δὲ πᾶρονομάζον τὸν συχοφράντην, σὺχ ἂν εἴη χαλόν. Ὅτι δὲ τὸ τῆς συχοφαντίας qav-
λοτάτου πράγματος ὄνομα χρηστὴ ἐξαρτύεν ὀπώρα τὸ σῦχον, οὐδεὶς τῶν περὶ λόγους ἀγνοεῖ. *ix 0860
τοῦ σύχου, καὶ ἑτέρα παροιμία τὸ, συκίνη ἐπικουρία, ini ἀφαυρῶν βοηϑῶν. ἐχτείνει δὲ τὴν ἄρχου-
σαν καὶ ἡ συχῇ καὶ τὸ σῦχον. διὸ χαὶ προπερισπᾷ τὸ σῦκον ὁ ποιητής. ὡς δὲ xci ἰσχνανϑὲν τὸ σῦχον
σπουδαζόμενον ἦν, δηλοῖ ὃ τοῖς τραγήμασιν ἐντάξας xci τὴν ἰσχάδα. xci εἰπών. τό, τὲ ϑειοπαγὲς
μητρῷον ἐμοὶ μελέδημ᾽ ἰσχὰς Φρυγίας εὕρημα συκῆς. ( Vers. 118.) ᾿Ππετήσιος 08, ὃ xci αὐτὸς ἐπηε-
τανὸς καὶ διηνεκὴς καὶ ἐξαρκῶν εἰς ὅλον ἔτος. καὶ ὡς ὃ ποιητὴς ἡρμήνευσεν, ( Vers. 117.) ὃς οὔ ποτε
ἀπόλλυται οὐδ᾽ ἀπολείπει. τουτέστιν οὔϑ᾽ ὑπό τινος πάϑους φϑείρεται, οὐδὲ μὴν δαπανώμενος ἀπολεί-
πει, ἀλλὰ παραμένει ἐξ ἔλτους εἰς ἔτος. ( Vers. 114.) διὸ καὶ δένδρεα ἔφη τηλεϑύωντα. ὃν τρόπον 573
10 xci ἐλαίας ἔφη ( Vers, 116.) τηλεϑοώσας. ἄλλως γὰρ, οὐ τηλεϑόωσιν ὄγχναι x«i ῥοιαὶ καὶ μηλέαι καὶ
ἴ, καὶ τοιοῦτος μὲν ὃ ἐπετήσιος. ὃ μέντοι ἐπέτειος ὅτε ἂν λεχϑείη ἐπὶ ἀνθρώπου, ψόγον ἔχει.
δηλοῖ γὰρ τὸν εὐμετάβολον καὶ ov διηνεκῆ τὰ εἰς φιλίαν. ἀλλ᾽ ὡς εἰπεῖν, xar ἔτος ἢ ἐξ ἔτους εἰς ἕτος
μεταβαλλόμενον. οὗ χείρων πάνυ ὁ ἐφημέριος. (Vers. 118.) Τὸ δὲ οὔ ποτε ἑρμηνεύων, ἔφη. οὐ χείμα-
τος οὐ ϑέρους. ὥςτε, ἀεὶ εἰσὶν οἱ καρποὶ διατοῦτο. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ψεῦδος μὲν ἐπὶ τῶν ἀληϑινῶν Φαιώ-
χων, τὸ οὕτω παράμονον τῶν χαρπῶν. ἄλλως μέντοι ἐπὶ πολὺ τοῦ ἔτους διαρκοῦσε χαὶ ἐκεῖ οἱ καρποὶ
ὡς οἴδασιν οἱ πείρᾳ μαϑόντες. Ὅμηρος δὲ ἐχτοπίζων τὴν Φαιακίαν κατά τινα ὡς καὶ προεδηλώϑη
ποιητικὴν τερατείαν καὶ ποῤῥωτάτω μετάγων, ὑπερβάλλει τοιαῦτα πλάττων περὶ αὐτῆς, ὡς εἴπερ νῆσος
ἦν τις μαχάρων τοῖς ἀκούουσιν ἀνεξέλεγχτος. (Vers. 119.) Ἔν δὲ τῷ, Ζεφυρίη πνείουσα, σημείωσαι
ὅτι ἀπὸ κοινοῦ εἴληφε τὸ πνοὴ ix τοῦ πνείουσα. καὶ ἔστιν ὅμοιον τῷ, δικάσω, ἰϑεῖα δὲ ἔσται. ἡ δίχη
30 δηλαδή. Τὸ δὲ τὰ μὲν, φύει ἄλλα δὲ πέσσει *0 ἐστι πεπαίνει καὶ πέπειρα ποιεῖ, τὸν τρόπον δηλοῖ καϑ' 10
ὃν ἐπετήσιος τοῖς ἐχεῖ δένδροις ὃ καρπός, ὡς τοῖς προγενομένοις καρποῖς ἑτέρων ἐπιγινομένων. διὸ καὶ
ἐπάγει πρὸς τὸ σαφέστερον, (Vers. 120.) ὄγχνη ἐπὶ ὄγχνῃ γηράσχει. τουτέστι, πέπειρα ὄγχνη, καὶ
οἱονεὶ γραῦς, ἠώρηται τοῦ δένδρου ἐπὶ νεοφυεῖ ἑτέρᾳ ὄγχνῃ. οὕτω δὲ καὶ μῆλον ἐπὶ μήλῳ. καὶ ἐπὶ στα-
φυλῇ σταφυλή. ἐν οἷς καλὸν σχῆμα τὸ zar. ἐπιμονὴὲν ὁμοιόσχημον. Τὸ δὲ σῦχον δ᾽ ἐπὶ σύκῳ, ἀπέχοησέ
ποτε τῷ σταγειρόϑεν σοφῷ εἰς σκῶμμα τῶν᾿Αϑηναίων ὡς χαιρόντων συκοφαντείᾳ ὅτε Σωχράτην ὑπε-
ξήγαγον κωνείῳ, τοῦ βίου. μελετήσας γὰρ ὑποχωρῆσαι τότε ὁ Σταγειρίτης, εἶπεν ἐξ '"Üurjpov τρυγήσας
τὴν ὀπώραν τῆς ἐν λόγῳ χάριτος ὡς οὐχ ἂν μείνῃ παρὰ τοιαύτῃ πόλει ἐν jj γηράσκει σῦχον ἐπὶ σύχῳ.
τουτέστιν ὕπου τὰ τῆς συχοφαντίας διηνεκῆ καὶ ἀδιάδοχα καὶ τῷ μαχρῷ τοῦ χρόνου συμπαρεκτεινό-
μενα. οὗ δηλωτιχὸν τὸ γηράσκει, τιϑέμενον καὶ ἐπὶ ἀψύχων, ὡς δῆλον ἔχ τε τοῦ γερανδρύου xai ἐκ
80 τοῦ, γέρον σάκος. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι χατὰ τὴν ἱστορικὴν παράδοσιν χαϑάπερ ἡ Φαιαχία, οὕτω χαὶ 4i
γυπτὸς διὰ τὴν τοῦ περιέχοντος ἀέρος εὐχρασίαν καὶ διὰ τοὺς χηπεύοντας τὰ σπανίως xci xe ὥραν
ἐνεστηχυῖαν iv. ἄλλοις φυόμενα τόποις, ἄφϑονα γεννῷ καὶ διαπαντός. xci οὔτε ῥόδον οὔτε Atv-20
χόϊον. οὔτ᾽ ἄλλῳ ῥᾳδίως ἄνϑος ἐχλείπειν οὐδὲν οὐδέ ποτ᾽ εἴωϑεν. ᾿Δριστοφάνης δὲ ἐν Εἰρήνῃ σεμνύνων
καὶ αὐτὸς τὰς ᾿“ϑήνας, μαρτυρεῖ, ὡς διηνεκεῖς ἐχεῖ αἱ ὀπῶραι. ᾿Δέϑλιος δὲ ὃ Σάμιος, ἔφη ὡς ἐν Σάμῳ,
σῦχον σταιρυλὴ ὁμομηλὶς ἢ ἀμαμηλὶς καὶ μῆλα καὶ ῥόδα, δὶς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐγένετό more. παραμονὴ δὲ
σταιρυλῶν ἠστείσϑη κατὰ τὸν ᾿ϑήναιον ὑπὸ ““υγκέως, οὕτω. βότρυς, ὃς οἷα περ ἀγαϑὸς οἰχέτης δια-
μένει τὴν αὐτὴν ἔχων εὔνοιαν. (Vers. 122.) Lon, δὲ φανερῶς ἐνταῦϑα, μόνη ἡ ἀμπελόφυτος, ἡ χαὶ
αὐτῇ ἐμπρέπουσα ἡ τῶν Ψαιάχων φαίνεται γῇ. ὡς δηλοῖ, χαὶ ὁ εἰπὼν ὕτι χαριέστατος οἶνος εἰς παλαίω-
cw, δ' Κερχυραῖος. ἤγουν ὁ κατὰ τὴν Φαιακίαν. ὃ δὲ Ζαχύνϑιος xci ὃ᾽ «Ἱευχάδιος, διὰ τὸ γύψον
4o λαμβάνειν, ἀδιχοῦσι. κειραλήμ: δῆλον δὲ ὡς ἡ εἰρημένη ἀλωὴ, καὶ ἀιιπελὼν τρισυλλάβως κοινότερον
λέγοιτ᾽ ἂν τύπῳ περιεχτιχῷ, καὶ τετρασυλλάβως δὲ, ἀμπελεὼν κατὰ ᾿Αττιχοὺς, ἀναλόγως τῷ ἀχαν-
ϑεών. οὗ τύπου ἐστὶ καὶ τὸ, χαραδρεών. κυχεών. ἀνϑερεών. ἤδη δὲ καὶ ἀπατεών. χαὶ τὰ τοιαῦτα.
καὶ ἔστι Gt jS χρῆσις ἀμπελεῶνος. οὗ πρὺς ὑμοιότητα καὶ ὁ χοινὸς λεγόμενος ἀνδρὼν, ἀνδρεὼν χεῖται
παρ᾽ ᾿Ηροδότῳ. οἶχος καὶ αὐτὸς μέγας. ὁ map ἄλλοις ἀνδρόδομος ἢ τρίχλινος. ( Vers; 125.) Θειλόπε-
276 δὸν δὲς Ane "βοτρύων τόπος. ψυυχτὴρ σταφυλῶν. ὕπαιϑρος ἡλίῳ ἐκχείμενος. καὶ ὡς εἰπεῖν, πέδον 3o
εἵλης ὅ ἐστε ϑερμότητος ᾿Πλίωυ. ὡς καὶ ὁ ποιητὴς «mum 5 iv τῷ, τέρσεται ἠελίῳ: ἢ καὶ ἄλλως
2

208 ᾿ »ἍΗΑΜΨΙ.ΏΙ ΔΊ. Α H Vs1245—2425.

εἰπεῖν xcd Ὅμηρον,- λευρὸς 0 ἐστιν ὁμαλὸς τόπος τερσόμενος ἡλίῳ. σύγκειται δὲ ἡ λέξις κατά τινας
xc δμοιότητά τινα τοῦ στρατοπέδου, παρὰ τὸ τὸ ἄρϑρον οὐδέτερον, χαὶ τὴν εἵλην καὶ τὸ πέδον. οἷς
καὶ ἀρέσκει, ϑειλόπεδον ἀεὶ ἄνευ ἄρϑρου προφέρειν, ὡς ἐγκειμένου τοῦ ἄρϑρου συνϑέτως τῇ λέξει. διὸ
καὶ μὴ δεῖν. φασι, λέγειν τὸ ϑειλόπεδον. ἵνα μή τις λέγῃ τρόπον τινὰ, τὸ τὸ εἰλόπεδον διπλάζων τὸ ἄρ-
ϑρον xci οὕτω βαρβαριχῶς ἀδολεσχῶν. ὥσπερ φασὶν, οὐδὲ ὁ ϑάτερος εἴποι τις ὧν, ἵγα μὴ ἀδολεσχοίη).
xci ἐχεῖ γὰρ, Δωρικὸν ἄρϑρον ἀρσενιχὸν τὸ TO, σύγκειται μετὰ τοῦ ἅτερος. ἐξ ὧν ϑάτερος. xe ὑμοιό-
τηταὰ τοῦ οὐδετέρου καὶ τοῦ ϑηλυκοῦ. ἤγουν τοῦ, τὸ ἅτερον ϑάτερον. xc τὴ ἁτέρα ϑατέρα. καὶ λέχουσι
μὲν οἱ τοιοῦτοι, πιϑανῶς. Tí γὰρ ἂν καὶ βούλοιτο τὸ ϑῆτα στοιχεῖον προκατάρχειν ἐν τῷ ϑειλόπεδον, εἰ
μὴ ἐξ ἄρϑρου ἣν; ἀντιλέγονται δὲ αὐτοὶ διὰ τὸ ϑειλοπεδεύω. οὐ γὰρ δή που καὶ ἐν τῷ τοιούτῳ ῥήματι,
τὸ τὸ ἄρῶρον σύγχειται. εἴποιεν δ᾽ ἂν ἴσως πρὸς τούτοις ἐκεῖνοι, μηδὲν μὴ δὲ τοῦτο αὐτοῖς προσίστα- 10
ἄρ σϑαι. καϑάπαξ γὰρ τὸ τὸ ἄρϑρον καϑ' ἕξιν τινὰ συντεϑὲν ἐν τῷ ϑειλόπεδον καὶ κραϑέν, ἔμεινεν
ἀχώριστον τῆς λέξεως καὶ ἐν τῷ ῥήματι. ὁποῖόν τι γέγονε καὶ ἐν τῷ ταυτόν. χἀνταῦϑα γὰρ τὸ τὸ ἄρ-
ὅρον ἑκτικῶς τῇ αὐτὸς ἀντωνυμίᾳ συνταχὲν κατὰ σύνϑεσιν, διέβη καὶ εἰς τὸ ταυτίζω ῥῆμα καὶ εἰς τὸ
ϑηλυχὸν τὴν ταυτότητα. εἰσὶ δὲ οἱ ἄλλως λύοντες τὴν ἀπορίαν τῆς τοῦ ϑῆτα στοιχείου προκατάρξεως ἐν
τῷ ϑειλόπεδον, συνέϑεντο τὴν λέξιν ἀπὸ τοῦ ϑεῖναι καὶ τῆς ἕλης καὶ τοῦ πέδον. Ὅτι δὲ τὴν εἵλην οἱ
παλαιοὶ καὶ ἕλην φασὶν, ἐν ῥητορικοῖς δηλοῦται λεξικοῖς. ἔνϑα κεῖται xal ὅτι εἵλη καὶ ἕλη, ἡ τοῦ ἡλίου
αὐγή. καὶ εἱληϑερεῖν, τὸ ἡλιάζεσθιαι, καὶ εἱλεῖν, τὸ ἐν ἡλίῳ ξηραίνειν. καὶ εὔειλον χωρίον, τὸ εὐή-
λιον. καὶ πρόσειλον, τὸ πρὸς μεσημβρίαν τετραμμένον. (Vers. 124.) χαὶ εἱληϑερὲς ὕδωρ, τὸ ὑπὸ
ἡλίου τε εϑερμασμένον. "Ev δὲ τῷ ἕτερον μὲν: ϑειλόπεδον, ἑτέρας δὲ τρυγῶσιν, ἄλλας δὲ τραπέουσιν,
ἕτεραι δ᾽ ὑποπερκάζουσιν, ἐφ᾽ ὧν ἐν τρισὶ τόποις κεῖται τὸ ἕτερον εἰωϑὸς ἐπὶ δύο λέγεσϑαι καὶ δηλοῦν 20
τὸ ἐν ἐξ αὐτῶν, γράφοντες οἱ παλαιοὶ περὶ τοῦ ἕτερος ze ἄλλος, λέγεσϑαί φασι τὸ ἕτερος καὶ ἐπὶ πολ-
λῶν. Δημοσθένης γοῦν ἐν τῷ κατ᾽ ᾿Δριστοχράτους φησί. τρίτον δ᾽ ἕτερον δικαστήριον πρὸς τούτοις.
δο οὕτω δὲ xai “τὸ ἄλλος οὐ μόνον ἐπὶ πολλῶν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ δύο. καὶ ὅλως, ἀδιαφόρως ᾿Αττικοὶ χρῶν-
ται ἀμφοῖν. ὥστε καὶ ἐκ παραλλήλου λέγουσιν ἀμφότερα. καὶ οὕτω μέν τινες. ἕτεροι δὲ, καὶ οὕτω
φασίν. ἕτερον καὶ ἄλλο, ἀδιαφόρως. Πλάτων οὖν ἐν πολιτείαις, φησίν. ἄλλη μὲν ἡ ἀπωϑοῦσα χεὶρ,
ἑτέρα δὲ ἡ προσαγομένη. καὶ οὕτω μὲν αὐτοί. ἀφανίζοντες τὴν περὶ τοῦ ἕτερος παλαιὰν παρατήρησιν.
ἥτις ἐπὶ δύο τίϑεσθαι τὸ ἕτερον παραδιδοῦσω;, τὸ ἕν ἐκ τῶν δύο λέγει δηλοῦν. εἰ δέ τις ἀκριβῶς τῇ
Ὁμηρικῇ φράσει προσχοίη, εὑρήσει χαἀνταῦϑα φυλαττόμενον τὸ κοινῶς πάλαι παραδοϑέν. εἰ γὰρ καὶ
οἱ uc Ὅμηρον. ᾿Αττιχοὶ τὸ ἕτερον καὶ ἐπὶ τρίτου τινὸς καὶ τετάρτου τιϑέασιν, ἀλλ᾽ Ὅμηρος ἐπὶ δύο
μόνων τάττει αὐτό. τὸ γοῦν ἕτεραι δ᾽ ὑποπερκάζουσι , πρὸς μόνας τὰς ἀνωτέρω ῥηϑείσας ὄμφακας 20
διέστειλεν. ὥσπερ αὖ πάλιν διαστέλλονται πρὸς τὰς ἐν ϑειλοπέδῳ, αἱ τρυγώμεναι. ἔφη γάρ. ἧς ἕτερον
μὲν, ϑειλόπεδον. ἑτέρας δὲ, τρυγῶσιν. ὅϑεν τρίτας μέλλων εἰπεῖν τὰς πατουμένας, οὐ λέγει ἑτέρας
δὲ τραπέουσιν, ἵνα μὴ ἐπὶ τρίτου πράγματος ϑήσῃ τὸ ἕτερον. ἀλλὰ εἰπὼν ὡς ἕτεραι μὲν Da οπεδεύου-
ται ἕτεραι δὲ τρυγῶνται, ina; tb, ἄλλας δὲ τραπέουσι. τὸ μὲν γὰρ ἕτερος , ἐπὶ δύο μόνων λέγεται. τὸ
6002 ἄλλος, ἐπὶ πλείονων. ᾿Ιστέον δὲ ὡς χατὰ τοὺς παλαιοὺς, οὐ μόνον ἕτερον χαὶ ἕτερα, ἀλλὰ καὶ
μετὰ τοῦ ϑῆτα (rcov καὶ ϑάτερα λέγεται τὸ τῶν οὐδετέρων πληϑυντιχὸν ἑνιχόν. Χρύσιππος δὲ λέγων
τὸν ϑάτερον τῶν “ιοσχούρων. ἐσχάτως βαρβαρίζει à ὥς φησι Παυσανίας. τὸ γὰρ ἀρσενικὸν, κατὰ τὴν
ὀρϑὴν, ἅτερος λέγεται. χραϑὲν ἀπὸ TOU, Ó ἕτερος. ἢ καὶ “ωρικῶς φασι τραπὲν xara τὸ, "Moreuig
"Aras. τρέπω τράπω. τρέχω τράχω.. αἴκε αἴκα. πιέζω πιάζω. ἔστι δὲ καὶ ϑατέρου γενικὴ ἑνική. καὶ
dard δοτικὴ τῶν ἑνικῶν οὐ ϑατέροις. σολοικεσμὸς γὰρ τοῦτο κατὰ Iavotyios; dui δὲ αἰτιατικῆς, áo
15740) * κιρνᾶται. τὰ δὲ ϑηλυχὰ, οὕτω συναλ ᾿εἰίφεται. "riga. καὶ ϑητέρα, οὔτε δὲ κατὰ γενικὴν οὐδ᾽ αὐτὰ.
οὔτε κατὰ α«ἰτιατιχκὴν κιρνᾶται. καὶ οὕτω μὲν ταῦτα. (Vers. 125.) Τὸ δὲ τραπέουσιν; ἀντὶ τοῦ πα-
τοῦσιν. ὅϑεν φασὶ χαὶ τραπηταὶ, οἱ πατοῦντες τὰς σταφυλάς. γένεται: δὲ παρὰ τὸ τόνοι ἡ λέξις, ἐπεὶ
πατουμένη τρέπεται εἰς ἄλλό τι ἡ σταφυλὴ , εἰς οἶνον γάρ. τρεπομένη ἀπὸ σηχκτοῦ εἰς óvróv. ᾿Ιστέον δὲ
ὅτι τὸ τραπεῖν μὲν σταφυλὰς, ποιητικὴ τραχεῖα λέξις. τὸ δὲ πατεῖν; ἀνάπαλιν: κοινή τε γάρ ἐστι καὶ
λεία. καὶ εὕρηται καὶ αὐτοῦ χρῆσις παρὰ τοῖς παλαιοῖς, ἔν τὲ πεζολογίᾳ. οἷον. ἐπάτουν ἑξήχοντα σάτυ-

PACERQIAIA4 Π' OVeai26—a39 269

ροι πρὸς αὐλόν ἄδοντες μέλος ἐπιλήνιον. ἔτι δὲ καὶ ἐν σχολίῳ. “Υϑρίας γοῦν ὁ Κρὴς χατὰ τὴν τοῦ δει-
πνοσοφιστοῦ ἱστορίαν, γράφει οὕτως. ἔστι uot πλοῦτος » μέγα δόρυ. καὶ ξίφος. xci τὸ καλὸν λαισήϊον
πρόβλημα χφωτύς. τούτῳ γὰρ ἀρῶ. τούτῳ ϑερίζω. τούτῳ πατέω τὸν ἁδὺν οἶνον ἀπ᾽ ἀμπέλου. καὶ ἰδοὺ
χρῆσις αὕτη τοῦ πατεῖν ληνοβατιχῶς. τὸ δὲ σχόλιον, ἔχει καὶ ταῦτα. τούτῳ δεσπότας κέκλημαι. τοιδὲ
μὴ τολιιῶντες ἔχειν δόρυ xci τὸ καλὸν λαισήϊον, πάντες γόνυ πεπτηῶτες *luóv, χυνέοντι δεσπόταν. χαὶ τὸ
μέγαν βασιλέα φωνέοντι. ἤγουν προσκυνοῦσί μὲ ὡς δεσπότην xa προφωνοῦσι μέγαν βασιλέα. σχόλια
δὲ τοῦτο τὲ καὶ τὰ xGT αὐτὸ λέγεται, τῷ μὲν τόνῳ, πρὸς διαστολὴν τοῦ χοινῶς σχολιοῦ ἢ ἢ πράγματος
2711 ἢ λόγου. τῇ δὲ ἐννοίᾳ, ovy ὅτι σχολιά εἰσι λόγῳ ψόγου, ἀλλὰ χατά τινα μελοποιΐας νόμον. ὃς οἷα
εἰχὸς, οὐ πρὸς εὐϑὺ ἐμέλπετο ἁπλοϊχώτερον, ἀλλὰ ποικίλως ἐσκολιοῦτο.. μυρία δὲ τοιαῦτα περιφέρονται.
10 τὰ μὲν, σχωπτιχά. τὰ δὲ, πρὸς ἔρωτα. πολλὰ δὲ, χαὶ σπουδαῖα. ἐν οἷς καὶ τὸ παιδεῦον ὀρϑότητα φι-
λικὴν, ἔχον οὕτως. 0 δὲ καρκίνος ὧδ᾽ ἔφη χαλᾷ τὸν ὄφιν λαβών. εὐϑέα χρὴ τὸν ἑταῖρον ἔμεν zc μὴ
σχολιὰ φρονεῖν. ἤγουν καρκίνος χηλῇ τὸν ὄφιν συσχὼν, εἶπεν ὡς ὀρϑὸν χρὴ τὸν φίλον. εἶναι xol μὴ
σχολιύφρονα. παίδευσιν δὲ καχεῖνο τὸ σχόλιον ἔχει. εἴϑ᾽ ἐξὴν ὑποῖός τις ἦν ἕχαστος τὸ στῆϑος διε-
λόντα ἔπειτα τὸν νοῦν ἰδόντα, κλείσαντα πάλιν, ἄνδρα φίλον νομίζειν ἀδόλῳ φρενί. αὐτὸ δὲ χρηστὸν
μέν ἐστιν εἰς τὴν ᾿“Ιχιλλέως γνώμην ὃς ὁμῶς ἀΐδω πύλῃσιν ἄνδρα ἐχϑαίρει ἕτερα μὲν χεύϑοντα ἐν φρὲ-
σὶν ἄλλα δὲ βάζοντα. ὥρμηται δὲ ἀπὸ “ἰσωπείου μύϑου. ἐν ᾧ μέμφεται ὁ Μῶμος τὸν ΤΠΠρομηϊϑέα,
ὕτι πλάσας ἄνϑρωπον 5 μὴ προσέπλασε τῷ στήλϑει χαὶ πύλας; ὥςτε ἀνοιγομένων αὐτῶν, βλέπεσϑαι
τὰς φρένας αὐτοῦ. ἀλλ ἀφῆχε κρυψίφρονα εἶναι. ἔτι παιδεύει χαἀχεῖνο εἰς φιλίαν τὸ, σύν μον πῖνε. 20
συνήβα. συνέρα. συγκανηφόρει. ἰσύν μοι μαινομένῳ μαΐνεο. συσσωφρόνει σώφρονι. οὗ περ ἀρχὴν, ἐξ
20 Ὁμήρου. εἰπόντες ἐν ταῖς λιταῖς, ὡς χαλόν τοι σὺν ἐμοὶ. τὸν, side. xci ἑξῆς. Τὸ δὲ πάροιϑεν óu-
φαχες, ἀντὶ τοῦ, πρὸ ὀφϑαλμῶν. οἷα βλεπόμεναι χαὶ μὴ εἰς τὸ ἐπιὸν € ἔτος ἐλπιξόμεναι. ( Vers..a 26. )-
To δὲ ἄνϑος ἀφιεῖσαι, ἐφερμηνευτιχόν ἐστι τοῦ ὄμφακες. ὄμφακες γάρ εἰσι κατὰ τοὺς παλαιοὺς, αἱ
τὸ ἄνϑος χαὶ τὴν κύπριν μεταβάλλουσαι εἰς σταφυλάς. ἐπετήσιον δέ πως καὶ τὴν σταφυλὴν ἐκεῖ βθού-
Aerea. εἶναι ὃ ποιητής. εἴπερ τομὲν αὐτῆς, εἱληϑερεῖται. τοδὲ, τρυγᾶται. τοδὲ, πατεῖται. ἄλλο. δὲ,
ἄνϑος ἀφίησι. τοδὲ, περχάζει 0 ἐστι μελαίνεται. δηλοῖ δὲ τὴν τοῦ περκάξειν σημασίαν; χαὶ ó. περχνὸς
εἴτε ἀετὸς εἴτε ἄλλό τι. (Vers. 127. ) Πρασιαὶ δὲ, τόποι λαχανηφόροι; ἀπὸ μέρους τῶν πράσων zAu-
ϑέντες, ἀφ᾽ ὧν nci χρῶμα τὸ πράσιον, περιεκτικὴ δὲ ἡ λέξις ὡς καὶ ἡ ἀχυρμιά. (Vers. 128.) To δὲ
γανόωσαι, ἀντὶ TOU, γάνος ἐμποιοῦσαι. ὥσπέρ mov xc χϑὼν γελᾶν ἐλέχϑη παρὰ τῷ ποιητῇ. καὶ ἐπὶ
ϑαλάσσης δὲ γαληνὰ χλυζούσης τὴν χέρσον, γέλως παρά τισι λέγεται. οὐχ ὅτι "αῦμα γελᾷ, ἀλλ᾽ ὅτι 30
ὅ0 διαχέονται οἱ αὐτὰ ὁρῶντες. μεταγομένου τοῦ πάϑους, ἀπὸ τῶν πασχόντων ἐπὶ τὰ ποιοῦντα. οὕτω δὲ
zc ϑώρηκες ἐν Ἰλιάδι γανόωντες λέγονται. ( Vers. 1 29. .) AL δὲ κρῆναι, y χρήσιμοι τῇ τε πόλει, xal τοῖς
περὶ τὸν κῆπον. διὸ καὶ αὐτὰς προσιστόρησεν ὁ ποιητὴς διὰ τὸ ἀναγκαῖον τῆς χρήσεως. Ὅρα δὲ ὅτι
τὸν jn évra τετράγυον κῆπον, εἰς τρία διεῖλεν. εἰς δενδροφόρον. καὶ εἰς ἀμπελόφυτον ἡ ἣν ἁλωὴν εἶπε xaT.
ἐξοχήν. καὶ εἰς λαχανηφόρον.. (Vers. 132.) Τὸ δὲ ἐν ᾿“λκχινόου, Arrius συντέταχται ὡς xai τὸ ἐν (ov
καὶ τὸ ἐν Κίρχης xci ὅσα volore. (Vers. 1 57. ) Ὅτι καὶ οἱ Φαίακες ὑ ὑπνῶσαι μέλλοντες, Ἑρμῇ ἔσπενδον.
gai γοῦν περὶ Ὀδυσσέως, ὡς εὗρε τοὺς τῶν Φαιάχων ἡγήτορας, σπένδοντας δεπάεσσιν ἐϊσχόπῳ ἀρ-
γειςρόντῃ. ᾧ πυμάτῳ σπένδεσχον ( Vers. 158.) ὅτε μνησαίατο χοίλτου. καὶ ὡς ὀνειροπομπῷ δὲ καὶ ὑπνο- ἠο
δότῃ ἐκείνῳ ἔσπενδον τηνικαῦται χαιροῦ: πλάττει δὲ 6 ποιητὴς ἐν τοιαύτῃ ὥρᾳ τὸν Οδυσσέει ἱκέτην ἐλϑεῖν
ἐς ᾿Αλκενόου, xara καὶ τὸν Holeuoy ἐν ᾿Ιλιάδε μετὰ δόρπον ἤγαγεν ἱχετεύσοντει εἰς pidan. ἱλαρώ-
4o τεροι γὰρ ἐν τοιούτῳ καιρῷ μάλιστα οἱ ἱχετευόμενοι, εἰ μὴ ἄρα' κατὰ τὸν Ἰ]Πολύφημον ἐξηγρίωνται, "
» καὶ ἐν Πύλῳ ϑυσίαν εὗρεν εὐτυχῶς ὃ Τηλέμαχος , "c γάμον ἐν “]Ἱαχεδαίμονι. ( Vers. 136.) T
ἡγήτορειο, χαὶ ᾿μέδοντας εἶπε χατὰ παράλληλον vónua. ἔφη γάρ. Φαιήκων ἡγήτορας ἠδὲ μέ iis 50
( Vers.138.) 45.32 jr; μνησαίατο κοίτου, ἑρμηνεία ἐστὶ τοῦ, ᾧ πυμάτῳ σπένδεσκον. ἔσπενδον δὲ τῷ
278' Ἑρμῆ πυμάτῳ, ἁπλῶς. εἰ μή τι παρενέπεσε χωλυτιχόν. C2 ἦσπερ ἡνξαῦϑα μετ᾽ ὀλίγα χαὶ dui ξενίῳ σπεί-
σουσι διὰ τὸν ἐλϑόντα ξένον οἱ Ῥαίαχες." ( Vers. 139.) "Ori ἀσύνηθες τοῖς ue Ὅμηρον τὸ, ἔβη
διὰ δῶμα. ἤτοι χατὰ δῶμα. ἐκεῖνοι γὰρ διὰ δώματος φασὶν ὡς καὶ ἔβη δι᾿ ἀγορᾶς "ἢ διὰ μέσης τῆς

270 ΡΑΨΙΩΙΔΙΑ H — Vsaiá2—21060.

πόλεως. ( Vers. 140.) Ὅτι ἐπέλευσιν δηλοῖ ἀπροόρατον τὸ, ἔβη πολλὴν ἠέρα ἔχων. ὅτε δὲ ὁ ἐλϑὼν ἢ

60 ἐπελϑὼν opc si), οἰχεῖον εἰπεῖν τὸ, καὶ τότε δή ρ᾽ αὐτοῖο ( Vers. 143.) πάλλεν χύτο ϑέσφατος ἀήρ.

0 ἐστιν, ἡ ἀορασία. ϑηλυχὸν δὲ καὶ τοῦτο χαϑὰ καὶ τὸ, πολλὴν ἠέρα. Ὅτι δὲ διὰ τοῦ ἦτα μὲν αἱ
τοῦ ἀέρος πλάγιοι διὰ τοῦ ἃ δὲ ἡ εὐϑεῖα μόνη, καὶ ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη. αἰτία δὲ, τὸ μὴ χρῆναι καὶ τὴν
157 δεὐϑεῖαν διὰ τοῦ 7j ἔχειν τὴν ἄρχουσαν διὰ τὸ ἐκεῖ ϑεν χακύφωνον ἐκ τοῦ σεσηρέναι τὰ χείλη. διὸ xci
τοῦ ἀηδίζω καὶ ἀηϑέσσω, ἀήδιζον καὶ ἀήϑεσσον οἱ παρατατιχοὶ ἀεὶ κατὰ τοὺς παλαιούς. TO δὲ πάλεν
χύτο, ἀντὶ τοῦ, ὀπίσω τοῦ ἐλϑόντος xci φανέντος. οἰχεῖον δὲ ἐπὶ ἀέρος τὸ χύειν ὥσπερ xai τὸ
χέειν διὸ ἔφη. πολλὴν ἠέρα ἣν περίχευεν "Adv vy. τουτέστι φρόνησις ἡ προβουλευσαμένη τὸν τοιοῦτον
χαιρόν. ἢ καὶ ἄλλως, τῶν ἐναντίων ἔχουσα δύναμιν, τοῦ τὲ φωσφορεῖν, xci τοῦ ἠέρα χέειν,

10 ( Vers. 142. ) Ὅτι τὸ γουνάξεσϑαι περιφράζων, Ἀἀμφὶ γούνασι βάλλειν χεῖρας. φησίν. ὃ ἐστι ῥίπτειν 10
ἢ τιϑέναι. ὡς καὶ ἐν τὴ πρὸ ταύτης ῥαψῳσίᾳ ὁ ἔφη. προϊὼν δὲ, καὶ (Vers. 1 45.) λιτανεύειν τὸ yovva-
ζεσϑαι λέγει ἐν τῷ, ϑαύμαζον δ᾽ δρόωντες, ὁ δὲ λιτάνευε. τὸ δ᾽ αὐτὸ, καὶ γούνατα ἱκάνειν φησὶν,
εἰπών. σώ τὲ γούναϑ' ἱκάνω πολλὰ μογήσας. ( Vers. 148.) Ὅτι εὐχὴ πρέπουσα εἰς ἄρχοντας τὸ οἷς
ϑεὸς ὄλβια δοίη ζωέμεναι. καὶ παισὶν ἐπιτρέψειεν ἕκαστος χτήματ᾽ ἐν μεγάροισι. γέρας D ὅ,τι δῆμος
ἔδωχε, (Vers.150.) Καὶ ὅρα τὸ δῆμος, ὡς ἐπὶ δημοχρατίας ῥηϑέν. ἵνα καὶ δημοχρατεῖσϑαι δοχοῖεν

20 οἱ Φαίαχες σὺν "τῷ dede: xat ἀριστοχρατικῶς διοιχεῖσίαι. ( Vers. 149.) Ὅρα δὲ χαὶ ὅτι τὸ τῶν
ἐπιτρόπων ὄνομα, ἐξ Ὁμήρου ἔχει τὴν ἀρχήν. τοιαύτης γὰρ ἐννοίας τὸ, παισὶν ἐπιτρέπειν χτήματα xci
ὅτι ἔϑος παλαιὸν, χαὶ ἀξιωμάτων τοὺς παῖδας χληρονομεῖν. ἀξιωματιχὰν γὰρ πάντως τὸ γέρας.
(Vers. 151.) Ὅτι τὸ, αὐτὰρ ἐμοὶ πομπὲν ὀτρύνετε ϑᾶσσον, ἐπειδὴ δηϑὰ φίλων ἄπο πήματα πάσχω.
εἴποι ἂν ὃ πρόπεμπτιχῆς mov ἐπικουρίας δεόμενος. ᾿Οδυσσεὺς δὲ νῦν τοῦτο φησὶν οὐ ϑέλων Owé ποτε 20

E ἢ EY «ἀν ἢ ὧν» rd me | € ἂχσ * » c4 " 1 ,

30 χρόνου πεμφϑῆναι ὡς ἡ Κίρκη. avrov ἐξέπεμψε καὶ ἡ "Καλυψὼ, ἀλλὰ ὀτρυνϑῆναι τὴν πομπὴν, διά v
τὸ ἐπὶ μαχρὸν ἐκ τῆς πατρίδος ἀπόδημον αὐτοῦ, καὶ μάλιστα ὅτι ἐϑέλει ὁ ποιητὴς ταχὺ τῶν παρέργων
ἀπαλλαγεὶς γενέσϑααι τῶν ἐφρεξῆς. ( Vers. 153.) "Ori ἄλλως μὲν em ἐσχάρῃ προελέχϑη χαϑῆσϑαι
3j δέσποινα Aon ἄλλως δ᾽ ἐνταῦϑα ὃ ξένος Ὀδυσσεύς. ἡ μὲν γὰρ , ὡς εἰκὸς, τρυφερῶς εἶχε τοῦ χαϑῆ-
có. ὃ δὲ ὁ ἕζετο ἐπὶ ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσι πὰρ πυρί. ὃ φϑάσας & ἔφη ἐν πυρὸς αὐγῇ. uer ye δὲ, φησὶν
ὅτι χαμαὶ. ἧστο. ἐπὶ ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσε, διασαφῶν εἰς πλέον οὕτω τὸ πρᾶγμα διὰ τοῦ χαμαὶ, 0 δηλοῖ τὸ,
xor ἅμα. ἤτοι. ὁμοῦ ταῖς κόνεσιν. ὕπερ οὐχ ἣν xci τῇ ᾿Αρήτῃ, διὰ τὸ ὡς εἰκὸς ἐπὶ ϑρόνου καϑῆσϑαι.
καὶ αὐτοῦ, ἀργυροήλου. ἐφ᾽ οἵου καὶ ᾽Οδυσσεὺς καϑεσϑήσεται ἐ ἐν τοῖς ἑξῆς. ἀρχαϊσμοῦ δὲ, τὸ τοὺς ἐπήλυ-
δας ἅμα εἰσόδῳ χαμαὶ καϑῆσϑαι. ὃ καὶ αὐτὸ παρὰ «1ατίνοις φυλάσσεται. γίνοιτο δ᾽ ἂν ἐσχάρα à xv-
φίως ; παρὰ τὸ ἔχειν ἀρὰς ὅπέρ ἐστιν εὐχὰς τὰς καϑημέραν. ive ἢ ἐχάρα, xci πλεονασμῷ TOU σίγμα 30
ἐσχάρα. ἢ παρὰ τὸ σχεῖν ἀρὰς, σχάρα καὶ πλεονασμῷ τοῦ ξ, ἐσχάρα. χατὰ τὸ, χϑές ἐχϑές. δοκεῖ γὰρ
ταυτὰ εἶναι ἑστία καὶ ἱστία καὶ ἐσχάρα. ἐφ᾽ ὧν aai re καὶ ϑυσίαι Διὶ ἑρκείῳ καὶ ἱστιούχῳ ἐγίνοντο. 219

&o βωμοῦ δὲ διαφέρει ἐσχάρα, καϑότι ὃ μὲν, ὑπερέστηχε καὶ ὡς εἰπεῖν ᾿ἀναβέβηκεν. ἡ δὲ, πρόςγειός
ἐστι. βαῦνος λεγομένη ἕως καὶ νῦν παρὰ τοῖς ἐν Πελοποννήσῳ δωρίζουσιν. Ὅτι δὲ οὐ μόνον κατὰ γῆς
ἐσχάραι πυρὸς ἦσαν ἀλλὰ καὶ περιφορηταὶ, δῆλον ἐκ τοῦ, ἐπόμπευσαν καὶ ϑυμιατήρια χρυσᾶ καὶ ἐσχώ-
ραι ἐπίχρυσοι. λέτονται δὲ xci τραυμάτων ἐσχάραι. ὅϑεν xci ἀπεσχαροῦσϑαι, τὸ αὐτὰς ἐξαιρεῖν.
᾿ϑήναιος 0B, καὶ ἐσχάριον παραγώγως οἷδε δι᾿ οὗ καϑέλκονται νῆες εἰς ϑάλασσαν ὅϑεν ἡ ἀπερίεργος
γλῶσσα. παραφϑείρουσα, τὸ χαινὸν πλοῖον ἀπὸ σκαρίου i εἶναί φησι. βουλομένη πάντως, ἀπὸ ἐσχαρίου
εἰπεῖν. πρὸς ὁμοιότητα δὲ ἴσως ἐσχαρίαυ τοιούτου, χαὶ ἡ κοινότερον λεγομένη μαγειρικὴ. ἐσχάρα; zai
ἐσχεύασταν καὶ ὠνόμασται. "oréov δὲ ὕτι τὸ ἐπὶ ἐσχάρῃ, ταυτόν ἐστι τῷ, map αὐτῇ τῇ ἐσχάρα. διὸ Áo
xci ὃ ποιητὴς ἐπήγαγε! διασαιρητικῶς τὸ, πὰρ πυρί. ἡ γὰρ ἐπί πρόϑεσις. χατὰ. τοὺς παλαιοὺς, ποτὲ
uiv , οὕτω δηλοῖ τὴν παρᾶ πρόϑεσιν. λαμβάνεται, δέ ποτε xcà ἀντὶ τῆς πρὸς, οἷον. τὴν μὲν, » Pear ἐπὶ
βωμὸν € ἄγων. καὶ ἀντὶ τῆς ἕν. ὡς ἐν τῷ, ἐπουράνιος ὃ ἐν οὐρανῷ xci ἀντὶ TOU, emat οἷον. οὔτοι
ἔπι δέος, xci ix περισσοῦ. ὅϑεν ἐπίουρος χαὶ ἐπιβουχόλος. βούλεται 2^ καὶ τὴν κατὰ δηλοῦν £v τῷ,

50 ἐπίσχοπος ὃ χατάσχοπος. σημαίνει δὲ πάντως xc ὑστεροχρονίαν. ἐν τῷ. ἐπίλογος. καί τινα δὲ —
ϑήχην iv τῷ, ἐπίκουρος καὶ ἐπιβολή. (Vers. 160.) Ὅρα δ᾽ ἐν τοῖς (nósicr, τὸ χαμαὶ ἧσθαι

PAWQOIAIA H. δϑ. τ51-- 105. 271

πάνυ διαφέρον τοῦ χαμαὶ εὐνάζεσϑαι. ἐξ οὗ χαμαιευνάδες σύες. Σημείωσαι δὲ ὅτι πρωτότυπον τῆς
χονίας ἡ χόνις. αὐτὴ δὲ γίνεται ἀπὸ τοῦ χνῶ κατὰ ᾿Ηρῳδιανόν. ἵνα ἢ xvíg. καὶ ἐπεὶ οὐδέ ποτε λέξις" Ελ-
ληνιχὴ μονοσύλλαβος βοαχύνεται δίχα τοῦ τίς, πλεονάζει τὸ 0 καὶ γίνεται κόνις, ἀφ᾽ ἧς ἡ κονία. ὥσπερ
δηλαδὴ καὶ ἀπὸ τοῦ ϑῶ, γίνεται ϑός, καὶ πλεονασμῷ τοῦ € διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν, ϑεός. οὕτω δὲ καὶ
ἐκ τοῦ τλῶ, τλός. καὶ ὄτλος, ἤτοι πόνος. μόχϑος. ἡ δὲ χρῆσις τοῦ κνῶ καὶ ἐν ᾿Ιλεάδι ἐν τῷ, κνῆ τυρόν.
ὅ ἐστιν ἔχοψεν. ἀφ᾽ οὗ ὡς ἐῤῥέϑη, καὶ ἡ κόνις, ὡς ἐκ παχυτέρου σώματος χνησϑεῖσα. καὶ κατὰ Hoo-
διανόν εἰπεῖν, εἰς λεπτομερῆ οὐσίαν χωρήσασα. ᾿Βνταῦϑα δὲ ἐκ βαλβίδων 0 φασι τὴν ἐπὶ φιλοξενίᾳ
σπουδὴν τῶν Φφαιάχων δεικνὺς ὃ ποιητὴς, πλάττει τινὰ λέγοντα ὡς οὔτοι τόδε κάλλιον, οὐδὲ ἔοιχε,
τὸν ξένον οὕτω χαϑῆσϑαι. ἦν δὲ ὃ εἰπὼν, οὐχ᾽ ὃ τυχών. ἀλλά τις γέρων ἥρως LEyirnog. ὃς δὴ Φαιή-
10 χων ἀνδρῶν προγενέστερος sv. (Vers. 157.) καὶ μύϑοις ἐκέκαστο, παλαιά τὲ πολλά τε εἰδώς. χρήσι-
μὸν δὲ τοῦτο, εἰς ἔπαινον σοφοῦ γέροντος. σεμνότερον φρασϑὲν ἤπερ τὸ, ὃς δὴ γήραϊ κυφὸς ἔην *zai 6o
μυρίὰ ἤδη. ( Vers. 151.) Ὅτι δὲ τὰ πλείω τῶν Φαιακικῶν ὀνομάτων ναυτιχὰ & τε νηῶν καὶ ϑαλάσσης
εἰλημμένα, προϊὼν δείξει ὃ ποιητής. νῦν δὲ οἴδαμεν Eyéviov τοῦτον. καὶ uer. ὀλίγα, κήρυκα Ilorró-
γόον. εἰ δὲ ix τοῦ ᾿Εχενήου τούτου ὃ ναυχράτης ἰχϑὺς ἐπενοήϑη χληϑῆναι ἐχενηὶς, οἴδασιν οἱ ὀνο-
μάσαντες. (Vers. 159.) Τὺ δὲ οὔτοι χάλλιον, ἁπλῶς ἐῤῥέϑη ἀντὶ τοῦ, οὐ καλόν. Εἰ δὲ μὴ ἀνέστης
σεν αὐτίκα τὸν Ὀδυσσέα 0 βασιλεὺς ᾿Αλκίνοος, ἐπίτηδες αὐτὸ πεποίηκεν. ἵνα μὴ δόξῃ ποιεῖν οἴκοϑέν
τι εἰς τὸν ξένον. ἀλλ ἄρτι ὀνειδισϑεὶς προχαλέσηται ὕστερον τοὺς Φαίακας δώροις τοῖς δηλωϑησομέ-
voig τὸν φίλον ξένον δε ξιώσασϑαι. ἔστι δὲ ὄνειδος τοῦ δηλωϑέντος ' Lyevijov πρὸς τὸν βασιλέα, τὸ 570
τὸν ξένον μὲν, χαμαὶ ἦσϑαι. τοὺς δὲ Φαίαχας, τὸν τοῦ βασιλέως μῦϑον προςδεδέχϑαι. ὕπερ ἐχεῖνος
20 μαϑὼν ὦρσεν ἀπ᾽ ἐσχαρόφι τὸν Ὀδυσσέα καὶ ἐπὶ ϑρόνου «die φαεινοῦ, ὃν ἀργυρόηλον ἀνωτέρω εἶπεν,
υἱὸν ἀναστήσας «]Ζαοδάμαντα. ὅν ἐπιϑετικῶς ἀγαπήνορα λέγει, 0 ἐστιν ἀνδρεῖον. Καὶ ὕρα ὡς οὐ μόνον
ἐν “Σπάρτῃ xc Ἡρόδοτον γέρας βασιλεῦσι πρώτους ἵζειν ἐπὶ τῷ δείπνῳ, ἀλλ ἰδοὺ καὶ ὁ βασιλεὺς
Mixivoog τοῦτο εἰς τὸν ᾿Οδυσσέα ποιεῖ. σεμνότερον δὲ αὐτὸ τῶν παρὰ τῷ Νέστορι. ἐκεῖ μὲν γὰρ ὃ τοῦ
Οδυσσέως Τηλέμαχος, παρὰ τῷ ᾿Νεστορίδη Θρασυμήδει κάϑηται xci τῷ ἐκείνου πατρί. ἐνταῦϑα δὲ,
6 βασιλεὺς τὸν υἱὸν ἀναστήσας Üg οἱ πλησίον ἷζε μάλιστα δέ μιν φιλέεσχεν, ἐχάϑιζε τὸν ξένον.
(Vers. 1.63.) Καιρία δὲ λέξις τὸ ἀναστῆναι, διὸ δὶς αὐτῇ ἐνταῦϑα κέχρηται. Καὶ ὅρα ὅτε τὲ εὐξάμε-
vog Ὀδυσσεὺς φίλος ἐλϑεῖν τοῖς Φαίαξι καὶ ἐλεεινὸς, ἄρχεται ἤδη τυγχάνειν τούτου, καὶ ὅτι ἀπὸ τῶν
ἄρτι, μαρτυρία χαταβάλλεται τοῦ πρωτεύειν ἐν τοῖς τῶν Φαιάχων ἀρίστοις τὸν ᾿Αλκίνοον. (Vers. 164.)
ὅτι οἶνον ἐπιχρῆσαι φησὶν “ἐνταῦϑα, ἀντὶ τοῦ ἐπὶ τῷ προχερασϑέντι καὶ ἕτερον κεράσαι. ὅπερ καὶ τὸ
3o ἀναχεράσαι ἐστὶν ὡς ἐδήλωσεν 0 ποιητὴς ἐν τῷ, ἀνὰ χρητῆρα χέρασεν. ( Vers. 165.) Ὅτι σεμνύνων
κἀνταῦϑια 0 ποιητὴς γοργῶς τὴν ἱκεσίαν, ἤτοι τὰς λιτὰς, φησὶν ὅτι ϑεὸς ἱκέτῃσιν ἅμ᾽ αἰδοίοισιν ὁπὴ-
δεῖ. τοῦτο δὲ καὶ ὑποκαταβὰς, ἀπαραλλάχτως οὕτω φησί. ταυτολογῶν συνήϑως εἰς καίριον, ἵνα ὁ λόγος
ἐμμείνῃ τῷ ἀχροατῇ. διὰ δὲ τὴν ϑεόϑεν iqogtiev ταύτην τῶν ἱχετῶν, καὶ ὁ ἱκέσιος ἐῤῥέϑη καὶ ὃ ξένιος
ϑεός. "Ez δὲ τοῦ ὀπηδεῖ, γίνεται καὶ ὄνομα ὁ ὀπηδὸς παρ᾽ ᾿4ττικοῖς. κοινῶς δέ γε, ὀπαδός. 0 δηλοῖ
T» ἀκόλουϑον. (Vers. 166.) Ὅτι φιλόφρονες λόγοι τὸ, δύρπον δὲ ξείνῳ ταμίη δότω ἔνδον ἐόντων.
€ καὶ παρεόντα λέγονται ὡς δηλοῖ τὸ, χαριζομένη παρεόντων. (Vers, 179.) Φιλόξενον δὲ καὶ τὸ,
χρητῆρα χερασσάμενος, μέϑυ νεῖμον πᾶσιν ἀνὰ μέγαρα. "Lore δὲ ἐτυμολογιχοῦ τρόπου τὸ, κρητῆρα
κερασσάμενος. Τὸ δὲ μέϑυ ἑρμηνεύων, ἐπάγει. μελίφρονα οἶνον ἐκίρνα. Ὅρα δὲ τὸ νεῖμον, οὐ γὰρ
πάνυ σύνηϑες τὸ ῥῆμα ὡς οὐδὲ τὸ ἀνάτειλον xci τὰ τοιαῦτα. νεῖμαι γὰρ καὶ ἀνάτειλαι τὸ χοινότερον.
^o ( Vers, ν88,}) "Ὅτι δημοτιχὸν τὸ, νῦν μὲν δαινύμενοι καταχείετε οἴχαδ᾽ ἰόντες. ἠῶϑεν δὲ, γέροντας ἐπὶ 20
280 πλέονας καλέσαντες, τό δέ τι ποιήσομεν. (Vers. 190.) οἷον καὶ τὸ, ξεῖνον ἐνὶ μεγάροις ξεινίσομεν.
0 χαὶ αὐτὸ ἐτυμολογία ἐστίν. ᾿“λχίνοος δὲ τοῦτο φησίν, οὐ δημοχρατίαν τοσοῦτον δηλῶν ὕσον ἄριστο-
κρατίαν, εἰ γέρυντας τοὺς ἐντίμους νοήσει τις. (Vers. 191.) Ὅτι φιλοξενίας λόγος καὶ τὸ, ἔπειτα δὲ
καὶ περὶ πομπῆς μνησόμείγα. ὡς ὁ ξεῖνος ἄνευϑε πόνου xci ἀνίης, πομπῇ ὑφ᾽ ἡμετέρῃ ἣν πατρίδα γαῖαν
tyre χαίρων καρπαλίμως, εἰ καὶ μάλα τηλόϑεν κἐστί. μή δέ τε μεσσηγύς ye κακὸν ( Vers. 195.) xai 3o
uc zt noi, πρίν γε τὸν, ἧς γαίης ἐπιβήμεναι, ἔνϑα δ᾽ ἔπειτα πείσεται ἃ μέλλει παϑεῖν, Καὶ ὅρα οἷα

272 : ΡΑΨΙΩ 1414. H. Ys.197—213.

ἡ Φαιακικὴ πομπὴ τῶν ξένων. ἄνευ δηλαδὴ πόνου καὶ ἀνίας. δὲ εἰ xci ἔχουσιν οἱ ἄλλοι ναυτιχοὶ, οὐ
μὴν xci οἱ (φαίακες, Τὺ δὲ κακὸν καὶ πῆμα, ἐν ἄλλοις πολλαχοῦ δίχα συνδέσμου χαχὸν πῆμα λέγεται.
(V ers. 197. ) Ὅτι ἐν τῷ, ἅσσά οἱ αἶσα κατακλῶϑές τὲ βαρεῖαι, γεινομένῳ γήσαντο λίνῳ Ore μιν τέχε
4o μήτηρ, τοὺς παρὰ τοῖς ὕστερον γενεϑλιακοὺς ἔοικε παραλαλεῖν ὁ ποιητής. Τὸ δὲ χλῶθερ 3, ἢ κατα" χλῶ-
Ü'es, μεταπλασμὸν ἔπαϑεν ἐκ τοῦ, αἱ κλωϑοί,. οὗ εὐϑεῖα ἡ χλωϑώ. δηλοῖ δὲ τὰς Μοίρας, παρονομα-
σϑείσας ἀπὸ μιᾶς αὐτῶν τὴς Κλωϑοῦς. xci οὕτω μέν τινες. ἴσως δὲ μᾶλλ ον, οὐχ ἁπλῶς Moipeu αἱ κατα-
κλῶϑες. ἀλλὰ αἷσα μὲν, ἡ ἁπλῶς μοῖρα. χατακλῶϑες δὲ, αἱ μὴ εὐτυχεῖς. διὸ καὶ βαρεῖαι λέγονται,
οὐ μὴν ὄλβιοι κατὰ τὸ, ὄλβον ena. ὥσειε γαμέοντί τὲ γεινομένῳ τε. ἐτυμολογία δὲ τοῦ ( Vers. 198. )
χαταχλῶϑες, τὸ, μήσάντο λίνῳ ἃ 0 ἐστιν ἐπέκλωσαν. y γράφεται δὲ τὸ, καταχλῶϑές τε βαρεῖαι, zc χα-
50 τακλώϑησι βαρεῖα, αἶσα δηλαδὴ, χατά τινα τῶν ἀντιγράφων. οὐ μέντοι καλῶς. ἔχει δέ τι καὶ 281
ἀστεῖον κατὰ τροπὴν τὸ βαρεῖαι, οὐ γάρ ἐστι χλωϑῆναι ὡς ἐπὶ πολὺ λίνον, μὴ βρίϑον κάτω, καὶ μά-
Aure τὸ ἐν ἀτράκτοις. "divor δὲ μοιρῶν συμβολικῶς, αἱ τῶν πραγμάτων στροφαὶ καὶ τὰ ἐν βίῳ v ὑφαυ-
γνόμενα. ᾿Ιστέον δὲ ὡς εἴπερ μὴ “ἐγράφετο κατακλῶϑές τε βαρεῖαι ἀλλὰ χαταχλώϑησι βαρεῖα, ἣν
ἂν τὸ ῥῆμα “Ῥηγίνων διαλέκτου. οἱ zai ᾿Ἡραχλείδην τὰ τρίτα d ὁριστικῶν περισπωμένων τῆς πρώ-
60 τὴς συζυγίας καὶ τῶν βαρυτόνων δὲ ῥημάτων, κατὰ τὸ ἑνιχὸν "είς τὴν Gi συλλαβὴν περαιοῦσι τοῦ ἢ
παραλήγοντος. τὸ γὰρ φιλεῖ καὶ νοεῖ καὶ λέγει καὶ φέρει, φίλησι φησὶ χαὶ νόησι καὶ λέγησι καὶ φέρησι.
τοιοῦτον δὲ χαὶ τὸ λαμπρὸν παμφαίνησι παρ Ὁμήρῳ. ἅπαξ φησὶ χρησαμένῳ τῇ διαλέχτῳ ἐπὶ τούτου.
57 7χαλεῖται δὲ καὶ τὸ σχῆμα * Ifffzaov ὑπὸ τῶν γραμματικῶν, διὰ τὸν μελοποιὸν δηλαδὴ Ἴβυκον φιληδή-
σαντα τοιαύτῃ γλώσσῃ. εἰ δή φησι καὶ τὸ ὦ τουτέστιν ὑπάρχω πρώτης ἐστὶ συξυγίας κατὰ τὸ φιλῶ, καὶ
ἔστι τρίτον αὐτοῦ εἰ, δωριζόμενον χατὰ “Ῥηγίνους , γένοιτ᾽ ἂν ὁμοίῳ λόγῳ ἐκ τούτου ἦσιν:ὃ ἐνεστώς. 20
᾿Ιστέὸν δὲ ὅτι ov περὶ τρίτων αὐϑυποτάχτων ἔστιν ὃ λόγος ὑποῖον τὸ λάβη λάχη ἐξ ὧν λάβησι λάχησιν;
10 αὐτὰ γὰρ χαὶ ὕσα τοιαῦτα, οὐ “Ῥηγίνων εἰσὶν ἀλλὰ ᾿Ιώνων. Τὸ δὲ ὅτέ “μιν τέχε μήτηρ, πρὸς σαφή Ἄγειαν
ἐῤῥέϑη. à (vc τὸ γεινομένῳ, μὴ γοηϑείη ἀντὶ τοῦ ᾿γεννῶντι χαϑά τινὲς αὐτὸ πρὸ τούτων ἐνόησαν ἐν τῷ, ya-
μέοντί ve γεινομένῳ τε. ἀλλ᾽ εἴη évraUO a γε ἐγόμενος, ὃν τέκε μήτηρ. ( Vers. 4.199. ) Ὅτι ϑεοφιλεῖς τοὺς
Φαίακας ἐθέλων ὁ ποιητὴς εἰπεῖν, πλάττει τὸν βασιλέα λέγοντα ( Vers. 200.) ὡς εἴπερ τις ἀϑάνατος φαν-
τάσας ἑαυτὸν εἰς ξένον à ἄρτι μετὰ δόρπον ἐνεφανίσϑη, ἄλλο τι τόδε ϑεοὶ περιμηχανόωνται. διὰ τὸ ἀσύνη-
ϑὲς δηλαδή. αἰεὶ γὰρ τὸ πάροςγε ϑεοὶ φαίνονται ἐναργεῖς ἡμῖν, εὖτε τουτέστιν ὁπηνίκα ἕρδομεν éya-
20 χλειτὰς ἑκατόμβας. δαίνυν ταί τε πὰρ ἄμμι καϑήμενοι, ἔνϑα περ ἡμεῖς. εἰ δ᾽ ἔρα τις καὶ μοῦνος ἰὼν
ξύμβληται à ἤγουν συναντήσε L ὁδίτης, i Vers. 204. ) οὔτι καταχρύπτουσιν. ἀλλὰ δηλονότι ἐναργεῖς xci
αὐτῷ φαίνονται, ὡς καὶ τῷ Ὀδυσσεῖ πρὸ ὀλίγων ἡ Ava. (Vers. 205.) εἴτα καὶ τὴν αἰτίαν τῆς $0
τοιαύτης ἐναργείας λέγων, ἐπάγει. (Vers, 296; ) ἐπεί σφισιν ἐγγύϑεν εἰμὲν τουτέστιν ἐσμὲν, ὥσπερ
Κύκλωπές τε καὶ ἄγρια φῦλ c Ii l'iyevrov. ὕπερ ὅτι ὁμοιότης ἐστὶ πεπορισμένη ἐξ ἀνομοιότητος, προγέ-
χρασίξαν. ῥητέον δὲ καὶ νῦν ὅτι τοιοῦτός ἐστιν ἐνταῦϑα Ó τῆς ὁμοιόσεως λόγος; ὡς εἴ τις εἴποι τό-
σον εἰναι “Σωχράτην ἐγγύϑι τῷ Πλάτωνι κατ ἀρετὴν, ὕσον "dvvros xci Mérog ἀλλήλοις κατὰ
χαχίαν. οὕτω xci ἐνταῦϑα ἐγγύθεν Φαίακες ϑεοῖς xara δικαιοσύνην, ὡς Κύκλωπες χαὶ 11 ἴγαντες ἀλλή-
λοις κατὰ ἀδικίαν. ἐνταῦϑα δὲ καὶ τὸ (Ven. 205.) ϑεοῖς ἐγγύϑεν εἶναι, ὕμοιόν ἐστι τῷ, ἀγχιϑέους
30 αὐτοὺς εἶναι. ὡς ἐν τῇ € ῥαψῳδίᾳ γέγραν πται. (Vers. 199.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι παρὰ τὸν καιρὸν ἐνταῦϑα
τῷ Abg ἡ ἀπορία ἐστίν. οὐ γὰρ εἰ ἐπεφάνη ϑεὸς τεϑαύμακεν, ἀλλ εἴπερ ἐν τοιούτῳ χαιρῷ:
(Vers. 20$. ) Ὅρα δὲ ὡς οὐδὲ ἡ Ναυσιχάα ὑπαίτιος εἰ ϑεὸν τὸν Ὀδυσσέα ὑπώπτευσεν, εἴγε καὶ ᾿4λκί-
γοος τοιοῦτόν TL περὶ αὐτοῦ ὑπονοεῖ. ὃ μέντοι ᾿Οδυσσεὺς. “ὑπεξαιρῶν τὴν περὶ ἑαυτοῦ ϑειοτέραν ὑπό- 4o
γοιαν ὡς ϑεοῦ μὲν ἐ ὃν τὸ μακάριον αὐτὸς δὲ ἀϑλίως “πεπραγώς, φησὶν & δὴ ἁρμόττει παντὶ ἄλλως μὲν
δυστυχεῖ γομιζομένῳ δὲ εὐπραγεῖν, παρῳδηϑέντα οὕτω πως. ἄλλο τί τοι μελέτω φρεσίν. οὐ γὰρ ἔγωγ,
ἀϑανάτῳ ἔοικα ὃς οὐρανὸν εὐρὺν ἔχει, οὐ δέμας οὐδὲ φυὴν, ἀλλὰ ϑυητοῖσιν, οὕς τινας ὑμεῖς ἔστε aue
AT opinas ὀϊζύν, τοῖσί xev ἐν ἄλγεσιν ἐξισωσαίμην. καὶ μᾶλλον δ᾽ ἂν, ἐγὼ χαχὰ uti ὅσσά
γε δὴ ξύμπαντα ϑεοῦ ἰότητι μόγησα. (Vers. 213.) rovro δὲ προαναφώνησίς, ἐστι τῶν ἑξῆς. ὡς πολλὰ
τοῦ Ὀδυσσέως μυϑησομένου περὶ τῶν καϑ' ἑαυτόν. ( Vers, 208.) Ὅρα δὲ ὡς οὐχ εἶπεν ὅτε οὐ γ ad

" 2t.

’ἅ
ie d τέ-
) ἴς μαχάριω
» ἦν. ἀλλ οὐδὲ ἀνϑρώπων E gi eed
, vrt quy. Σ É icd jr !
»ccd ὑδὲ ἔοικα οὔτε δέμας : ut ἐναργεῖς, ἔοικέ πως : apt * με
ἐνατός εἶμι, ἀλλ ὅτι οὐ 201.) Τὸ δὲ φαίνοντ Mp die ctr TX
. * " » d ) fa
" ἀϑάνατό ( Vers. ἢ φαεινόν : vues '
ἔγωγε Lo» AU. - αγέρον Ἢ q : , nup avete. m esf
5 2 cvm s TOUTO (f , ? θείας & q un
ἀλλὰ τοις λευχὸν xci δια ^ 2 ^ucs, τὰς x00 VoUOc ἀπὸ y
Qots , k ) οἱονεὶ ίας λέγειν &veo) ), οὔτι, καταχρῦν ι à γὰῤ μὴ qe
ἐναργὲς γὰρ, τὸ 9 ἤρξε τὸ, ϑείας λέ) ὃς ταῦτα καὶ τὸ, O eot λιούκται
Ἄλον δὲ ὡς ἐξ Ὁμήρου xai; υντελεῖ δέ τι πρὸς λέγεται. (Vers, 202.) * δομεν ἀγακλειτὰς ἱκατόμ.-
αὐῤλθν ἐν. τνείαν. à (yea deu ey. . AME v toot 1 £y 5) kac
"4t ἐμφαν. i καὶ «αίνεσ E Missi ais
ον, καὶ : ag: U λ ς. qot y«o UrOY xci TO,
γειαν 2 ἐς εἰναι ἐνταῦϑα συναλι(η «CRY. τοιοῦτο op
, xac eveopy : no ἐντα : βαστάζει . 3. ja ἧς. καὶ OTL
πτόμενον, δῆλον καὶ ἐκ τῆς ) ὀχεῖν. φέρειν. SEE ἡ ομρυρούξ, ἕῳ
* “εν iata oye. )9 , ἐστι TO ! or
£3 QU QM, qus δὲ οἰζὺν, τὸ "m. ἐρίφρασις e λόγῳ TOLOUTO 3
ως «7O T ) Üyénur E ὀγέοντας οὐςυν, πὲρ φ' ΘΝ εὐρήται, ke 2 δῆλον
d PO TO, οχέοντας qe Se & Πινδάρῳ » σύμφωνα, ὡς
βας. ( 4 ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τε TO, ὺ ὀγεῖν. ὀχγεῖν παρ : 2) AnAdfew doy
2 7 στέον .ὦ Ὁ OZ7&V, OZ. i3 νλώϑϑον | | LE
᾿άχδοφο Ü ^ wires 0 "teli ταις 7 ao à o* otc δίχα 7 E '.
Hun . X οριχὴς &grret. ν ἴς Ἴωσι καὶ ὕλως εἰπεῖν tired eta " ἴχα γε τ
10 φορᾶς ἀχϑὸφ "s ἤδη δὲ xai τοῖς ἡμιπέλεκκα. ΠΠερδίχκας τὸ θαυ σεδι «ξιληνικῆς λῃ ims s der
ig Αἰολεῦσιν 1, ὕππως. DIL REO seidiin ea | weis hte | :
2 i ras sewn ἴα μὴ εὑρισχομ ὑϑὺς τὸ δὰ 'yov δὲ rov
-ov ἐν. ἐν "gn. οἷα ἔπιπτεν εὺ vedete
rin. αὐτὸ xtate se GR ὕσϑαι, μετέ; i αὐτοῦ. αἱ 50
» ον οὐχ ἐξῆ Ξ (m διπλοῦσϑαι, ἶ retis ioni i
; α γαρ , δασέα : i βάχαι αἱ τρ nee καὶ
E ree ipw : Ἵ βάχος καὶ Bay ὺ εἰς TO CUT )c. τὸ δ᾽,
: ἐχρῆν cv ἔζω βάξω βέβαχα Bey ι λωϑὲν δασὺ. λίαν cda :
αὶ ἀπίστοις, | ae esee τ : ὁ διπλω Σ χὸ ὃ Χ i^253
οἷον. E πεται T E: iiie ee Ts
Sirio. n ον ψιλόν. jv ἐχπέμποντος τρέ: COPS ὅμοιον penis
hus Ἀἀηδὴ ἐρυγὴν ἐχπέμ ἡ ὁ Ἴακχος. οὐκοῦν, ovre σαφῶς. € 4209 Sig:
drei jn ἐρυγὴ Urov δὲ zcà 0 lazy sectio iter ( E
» οὕτως "ci ; οιοῦτον ἴς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα δὴ : ὅπως ἴδον qn.
Z καὶ , i Daxyca. T ὡς ἐν τοῖς εἰς τὴ las 3 2m ἣν » iio ὄψις
; Βάχχος καὶ ὕ χὰπ φάλαρα, ὡς : U, Τρῶες δ᾽ ἐῤὴ hy EJipreep λέξιν, |
γίνεται i ἐπὶ τοῦ χὰπ q : ὑῥιχισμὸν TOU, i» c» EX λίῃιν, di
πρῶ εν καὶ ἘΣ οἷν ἊΣ ὕτω προαχαγεῖ ἐγράφη 3 18, ἢ
dern po ^uae B o d ὑλμησαν οὕτω πρ , ὕπερ ἐγράφη 8 * Luv
, ὕϑεν xci οἱ ϑὲρ " ἢ οὐχ ἐτολμη 0v τῷ ἐρίσαιμι ὅπερ Ί ΑΝ ποίῳ, ;
χάτϑανεν, 0 λάσαι τὸ δασὺ q, à; massi τὰ | reis Yer
4 , L διπ. s ἐξισωσαίμην docens Ἶ μῶν,
ἐδεσάμενο Τὸ δὲ i&c ἱ odios sine, τὸ ἢ :
E oec i ἢ πάρισα ὡς ἐν τὲλ ἐν δορπῆσαι ^rov. oU
» g^ ev. ( , δὲ zct eg ov ] : ; 2p ἐμὲ " B : scite |
yrs mon re esa χαίρια - λόγος τὸ, & vuoi My E
i τ». (Ve 1 cx pef, ao ἡ ὑϑὺς γίνεται γνωμ , Ü'au vez),
morc : ; Fade , εὐϑὺς y ἢ ἧς νη σασ
μοι ἐρί : ( Vers. 215. ὃ προχλητιχὸν M LABS i γα ἀγόρι
^ ^ Gctun. B) QE 6.) 0 e i ὦ ὁ ἕο TOUTEtO : δὲ Laeli :
xci τὸ uv ; ( Vers. 3 ἐχέλευσεν » iota : "n-
; Ὁμέγνον. » πλέτο, 1) i z ye : ὧν pner
στι βλαπτ foL χύντερον ἄλλο ἔ vieni D |
rinm ^ ᾿ y ἔ ( Vers. 219. ϑεὸς τὰ καὶ ; ctr. 60
' ; ἐπὶ γαστέρ, L πένϑος ἔχοντα. - ἔδωχε ϑεὸς Nie
L Gtv;toli ; tol Og £y ὑς νῦν Νέστορι ja ttéu δὴ
yep T ἥμενον xci ἔν qp ἤγαγεν ὡς νῦν B." ὠδιψαλ ἐγὼ πὰ Ai
à μάλα τειρόμεν "t ἄνδρα, ἐπήγαγ ' bd die ios μὲν igo |
τῶν δεν ᾿ hem qo ὃς ἐ ὁ "μερικὸν q ἔνει 008. ἔπαϑον, -: τρῦς.
ὥς ἀρίγνωτον εἶναι T ; αβὰς ἐπὶ TO *u ἔντων ληϑάνει ὃ , Pay Vider |
κως cou ToT: ἐχ TOU χαϑύόλου κατ. ) Mas reddis dod inae |
* ^ ^ Ot Hu ^ Unus TL 2: δὲν ya-
MAS σεὺς ἐκ TO ἢ πινέμεν. € xdg) δρδνῥαίδ; vis
ταῦτα OÓvo go L χέλεται καὶ 7 ιξ “αὐ rete neis 5
ε ΞΕ ἐσϑέμενα e. ἀνταῦϑα τὸ x. . 6.) ἀστέρι XU : aiJac Bowo
iiis - vem ἢ ἐπὶ ( Vers. 216.) y ἃς γογγύυ. ;
T : Priami τ οὗ γάρ πε ἀξυγονῇ! ἐπὶ ( ov. Ὅτι δὲ “άχωγνες μὲν * E jk Τίμων e (678
" E £ σται T ᾽ » , OY. Z0 B * d ii : i f"
et ἔρον πέρρα , ἀναιδέστερ D δηλόῦε s m í |
ves rir Laileuv, Ü vOGO(»LOTO ἴον “γαστρὶ yaQ ὃς xci
, στι ZV - TOV óc : olov 3 E
| sec, γα ind ἦν τοῖς ὃς ἀλλὰ λαμυρόν. U ixAavO ve
στρος x ἔραρ ἐχάλουν, « χῶς ἀλλὰ λαμ cid dion ΜΕΝ ω ὅς καὶ
ὃς χράμβας, yacr Qag t ρα ἔφη Ὅμηρι ronis ddr 1. prado
perertmier ) uy. γἸασνεβ : ἔνει, πρωτότυ à iy apevósa D au, | τοῦτο
, τυγέρ jv ὲ zin €t, noui y "s
OV, οὐ G To δὲ 4 uite iat c4 sod οὔ
περὶ ἐπιχούρ ἡδέν. (Vers. 221.) [Ὁ - δὲ "stili wn To do cii T
, . * ἐν. 0G 0 À r^ k n0 A
o pin. t » e ^ sparpoqpoegn . nueuon Bs E
ἘΣ ru lesPirabs - (Vers 422.) Ὅτι randi ΤΩΣ χαὶ ἑξῆς 9099 p aon ἐμῆς ἐπιβη-
αλλὰ * ϑάνεσϑαι. "nora ran de ib τοὺς πῷ | :
, 1 uev λανϑ c equ" "rc μοι ποι Morin νον ἐμῆς ἐπ
Ad t εἰπεῖν τὸ, αὖ 0 Qu Hoi cvou£rig , i (, τι Ol] i
Y 2 , ot (p uad Qr och δι τὰ, ei
" αὶ φϑάσας εἰ ig δ᾽ ὀτρύνεσϑε ἅμ iom c τὸν LE
χἀνταῦϑα, x ὕϑα. ὑμεῖς δ᾽ org 4.) ἐπεὶ δὲ ἣν ᾿ς ἤσιν ἐμὴν 270
E iv ἐνταῦϑα. ; ( Vers. 224. NUUpy cto» μὴν μας τς
Not pnm s t παϑόντα. anéeer «i λίπο H ἀγαϑὰ, ἐρ τῇ
τα o dmt am “ὦ "e; φησίν, ἰδόντα ps xa τοιαῦτά τις ἔχων 7 πᾶσα ἵνα ἂν πράτ
E - ; t pdpa Noa. iin ται δ᾽ ἐν τούτοις ὃ ποιή DM οιμίαν, πατρίς ἐστι ὑτὼ τὸν Αλόϊνοῦν
μον dg oix dira ἰς, εἴγε κατὰ τὴν παρ ? ἀποχναίση oU ἐλλὰ 10
, €, ἐν ye ig. &y8 xc , ἵνα μὴ «mox "o bell ἃ
b a ᾿ oV πατρίς. » D μόνον ἵνα t - Üu μέν ΜΝ
μι»... ED asc γὰρ οὐχ oed Abe ᾿δυσσεὺς ἐνταῦϑα, οὐ ape vagis ένα φέσι" μένοντα, di
π δὸς ὃς Oto néuyiuTe ᾿ cobra - μαι αὶ
τοι Tig εὖ, γυναικὸς ἐς ᾿Ιϑάκην 0g εὔξεται γἀμβρὸν Era sop την
- obl afia τοῦτο εἰς εὐδαιμονίαν. χα ovr. us yvy
,
ε οὐ πάνυ :
— Onpxss. Tox. I

274 PAÁGEIBIAIA H. Vs 226—295.

ἰδόντα ue τὴν ᾿Ιϑάκην, οὐ μακράν ἐστι τοῦ εἰπεῖν ὡς ἱέμενος καπνὸν ἀποϑρώσχοντα νοῆσαι ἧς γαίης
ϑανέειν ἱμείρεται. ( Vers. 226.) Ὅτι φιλοξένων ἀνδρῶν τὸ, ot δ᾽ ὥρα πάντες ἐπήνεον, ἠδ᾽ ἐχέλευον
πεμπέμεναι τὸν ξεῖνον, ἐπεὶ κατὰ μοῖραν ἔειπεν. — (Vers. 230.) Ὅτι παρὰ μὲν τοῖς ὕστερον ᾿“ττιχοῖς
ὑπολείπεσθαι λέγεται τὸ ἡττηϑῆναι κατὰ δρόμον καὶ μεῖναι ὀπίσω τῶν συνάϑλων ὡς καὶ ὃ χωμιχὸς
δηλοῖ. Ὅμηρος δ᾽ ἐνταῦϑα ὑπολείπεσϑαι λέγει τὸν Ὀδυσσέα ἐν ᾿αλκινύου, ἀντὶ τοῦ ἐχεῖσε μεῖναι τῶν
ἄλλων ὑποχωρησάντων. (Vers. 232.) Ὅτι εὐκοσμίαν ἔχει καὶ 1j σπουδαία τράπεζα. διὸ χοσμεῖ μὲν
αὐτὸὴν ὃ κατὼ νόμον συμποσιακὸν παρατιϑείς. ἀποκοσμεῖ δὲ, ὃ καταλύων ὡς καὶ προεγράφη. ἀμφίπο-
λοι γοῦν ἀπεχόσμεον ἐνταῦϑα ἔντεα δαιτός. ἤτοι ὅπλα. οἷον τραπέζας. κρητῆρας. κάνεα. καὶ ὕσοις
δὲ ἄλλοις ἐξαρτύεται τράπεζα. (Vers. 239.) Ὅτι τὸ φὴς ἐν τῷ ἐνεστῶτι μὲν, κατὰ παράδοσιν ὀξύνε-
ται καὶ σὺν τῷ ἰῶτα γράφεται. οἷον. οὐ δὴ φὴς ἐπὶ πόντον ἀλώμενος ἐνθάδ᾽ ἱχέσϑαι. εἰ δὲ περισπα- 10
σϑῇ, ἄνευ τοῦ ἰὥτα γράφεται xci ἀντὶ τοῦ ἔφης λαμβάνεται. ὡς ὁ "Exrop πρὸς Πάτροκλον à' ᾿λιάδε
30 λέγει. φῆς που τὰ καὶ τὰ ποιήσειν, ἤγουν ἔλεγες. (Vers. 241.) Ὅτι πολυπενϑοῦς ἀνϑρώπου λόγος
τὸ, ἀργαλέον διηνεκέως ἀγορεῦσαι κήδὲ, ἐπεί μοι πολλὰ δῶκε ϑεός. ᾿Ενταῦϑα δὲ καὶ βασίλεια ἡ δέ-
σποινα χεῖται. ᾿Οδυσσέως οὕτω τὴν ᾿“ρήτην προσφωνοῦντος ὅτε τὸ φᾶρος ἐκείνη καὶ τὸν χιτῶνα γνωρί- 283
σασα τὰ τῆς ϑυγατρὸς δῶρα ἠρώτησεν αὐτὸν τίς πόϑεν εἷς ἀνδρῶν. τίς τοι τάδε εἱματ' ἔδωκε. πρὸς
30 ὃ ἀποχρινόμενος Ὀδυσσεὺς, τίς μὲν ἔδωχε τὰ φορούμενα, ἐρεῖ. πόϑεν δέ ἐστι, σιω πήσει πρός γε τὸ πα-
ρόν. ἐν τοῖς ἑξῆς δὲ παρὰ τοῦ βασιλέως ἐρωτηϑεὶς ἐκϑήσεται καὶ αὐτό. νῦν γὰρ οὐκ ἀναγκαῖον τοῦτο
γενέσϑαι. ( Vers. 244.) Ὅτι ἀναχεφραλαιώσει χρῆται ὃ ποιητὴς ἐνταῦϑα, ὡς ἐν τῇ € καὶ τῇ ζῆτα ὁαψῳ-
δίῳ περὶ τοῦ Ὀδυσσέως ἱστόρησεν, ἀρξάμενος ἐκ τῶν πρὸ τούτων. ὅτε δηλαδὴ νῆα ἔτι καὶ ἑταίρους ἔχων,
εἶτα ἐξώχειλεν εἰς τὴν τῆς Καλυψοῦς νῆσον. φησὶ γὰρ διὰ τοῦ Οδυσσέως οὕτω πως ἀφηγηματικῶς. 20
᾿Ωγυγίη τις νῆσος ἀπόπροϑεν εἶν ἁλὶ κεῖται. ἔνϑα μὲν άτλαντος ϑυγάτηρ δολόεσσα Καλυψὼ ναΐει.
4o εὐπλόκα μος δεινὴ ϑεός. οὐδέ τις αὐτῇ μίσγεται, ( Vers. 247.) οὔτε ϑεῶν οὔ τε ϑνητῶν ἀνϑρώπων.
0 δὴ ἑρμηνευτιχόν ἐστι τοῦ ἀπόπροϑεν. ἀλλ᾽ ἐμὲ τὸν δύστηνον ἐςρέστιον ἤγαγε (Vers. 249.) δαίμων,
οἷον, ἤγουν μεμονωμένον τῶν περὶ ἐμέ. ἐπεί μοι νῆα ϑοὴν ἀργῆτι κεραυνῷ, ὡς μετὰ ταῦτα ἱστορηϑήσεται;
( Vers. 250.) Ζεὺς ἔλσας 0 ἐστιν ἐλάσας, ἐκέασε μέσῳ ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ. εἶτα διηγησάμενος ὡς οἱ μὲν
ἄλλοι πάντες ἀπέφϑιϑον αὐτὸς δὲ τὴν τῆς νηὸς τρόπιν ἀγχὰς ἑλὼν ἐννῆμαρ ἐφέρετο, δεκάτῃ δὲ νυχτὶ
50 ἐς ᾿Ωγυγίην αὐτὸν ϑεὸς ἐπέλασσε. καὶ ὡς ἡ Καλυψὼ αὐτὸν λαβοῦσα "ἐνδυκέως ἐφίλει τε καὶ ἔτρεζρεν,
ἠδὲ ἔρφασχε ϑήσειν ἀϑάνατον καὶ ἀγήραον ἥματα πάντα. (Vers.258.) xai ὡς ἀλλ ἐμὸν οὔ ποτε
ϑυμὸν ἐνὶ στήϑεσσιν ἔπειϑεν, ἐπάγει. ὡς ἑπτάετες μὲν αὐτόϑι ἔμπεδον. εἵματα δ᾽ αἰεὶ δάκρυσι δεύε-
σχον ἄμβροτα τὰ ἐκ τῆς Καλυψοῦς. ἀλλ ὅτε δὴ ὄγδοον ἐπιπλόμενον ἔτος ἦλϑε, καὶ τότε δὴ ἐκέλευσεν 284
ἐποτρύνουσα νέεσϑαι, Ζηνὸς ὑπὶ ἀγγελίης, ἢ καὶ νόος ἐτράπετ αὐτῆς. méums δ᾽ ἐπὶ σχεδίης πολυδέσμου.
60 πολλά δ᾽ ἔδωχε. σῖτον καὶ μέϑυ ἡδύ καὶ ἄμβροτα εἵματα ἕσσε. καὶ ὡς οὐρίῳ πνεύματι ἕως ὀκτωλχαιδε-
κάτης ἡμέρας ἔπλεε. καὶ ὡς μετ᾿ αὐτὰς ὃ Ποσειδῶν ὀϊζὺν πολλὴν αὐτῷ ἐπῶρσεν, ὃς ἐφορμήσας ἀνέμους
κατέδησε κελεύϑους, ὥρινε δὲ ϑάλασσαν ἀϑέσφατον. οὐδέ τι χῦμα εἴα, ἐπὶ σχεδίης ἀδινὰ UT
1579g£otGÜv. τὴν uiv, (Vers. 275.) Erato ϑύελλα διεσχέδασεν. 0 ταυτόν ἐστι τῷ ἐχέασε. αὐτὰρ eoe
φησὶ νηχόμενος τόδε λαῖτμα διέτμαγον, ὄφρά με γαίῃ ἡμετέρῃ ἐπέλασσε φέρων ἄνεμός τὲ καὶ We
ἔνϑά ze μὶ ἐκβαίνοντα βιήσατο κῦμ imi χέρσου πέτρης πρὸς μεγάλησι βαλὸν καὶ ἀτερπέϊ λας pd aAA
ἀναχασάμενος νῆχον πάλιν ἕως ἦλθον εἰς ποταμόν. ἔνϑα χῶρος ἄριστος. λεῖος πετράων. καὶ ἐπὶ gué-
πᾶς ἣν ἀνέμοιο ἐκ δ᾽ ἔπεσον ϑυμηγερέων. (Vers. 283.) λέγει δὲ ἀναχεαλαιωτικῶς, xai ὡς νυχτὸς
10 ἐλϑούσης, ἀπάνευϑε διϊπετέος ποταμοῖο ἐχβὰς ἐν ϑάμνοισι κατέδραϑον. ἀμφὶ δὲ φύλλα T "
ὕπνον δὲ ϑεὸς xaT ἀπείρονα χεῦεν. ἔνϑα μὲν ἐν φύλλοισι φίλον τετιημένος ἦτορ εὗδον pie c
καὶ ἐπ᾿ ἠῶ καὶ μέσον jua. δείλετό T ἠέλιος xci ut γλυκὺς ὕπνος ἀνῆκε. (Vers. 290.) καὶ ἐπὶ ew
ἐχτίϑεται ὡς αἱ ἀμφίπολοι ἔπαιζον. xci ὡς 5 τοῦ βασιλέως ϑυγάτηρ ἐν αὐταῖς iv &orveité ϑεοῖς. Tu
ὡς αὐτὸς μὲν ἱκέτευσεν, 7 δὲ, οὔτι νοήματος ἤμβροτεν ἐσθλοῦ. ὡς οὖχ ἂν cu — ὑς δόμα
30 σαντα ἐρξέμεν. αἰεὶ γάρ rt νεώτεροι ἀφραδέουσιν, (Vers, 295.) ἐφ᾽ οἷς τελειοῖ - διήγημα, —-—
αὕτη uae σῖτον ἔδωκεν ἅλις ἠδ᾽ αἴϑοπα οἶνον. καὶ λοῦσεν ἐν ποταμῷ, καί μοι τάδε εἵματ᾽ ἔδωκεν.

PC 124I.4 H. Ys 244 — 207. 275

ὃ δὴ ἀπόχρισις μέν ἐστι πρὸς τὸ, τίς τοι side εἵματ ἔδωχεν. ἀφορμὴ δὲ τοῦ διηγήσασϑαι γέγονεν. εἶτα
χαϑιστῶν τὸ χωρίον, ἐπιφέρει συμπληρωτικῶς, ( Vers. 297.) ταῦτά τοι ἀχνύμενός περ, ἀληϑείην, χατέ-
λεξα. ἤγουν ἀληϑῶς ἢ πρὸς ἀλήϑειαν. τοῦτο μὲν, ἐλλειπτικῶς. τοῦτο δὲ, παν ῤυμσείιῷς; Καὶ ὅρα τὸ
ἀληϑείην, ἀμοιβόλως ἔχον εἴτε ἀπὸ προπαροξυτόνου τοῦ ἀλήϑειαν, εἴτε ἀπὸ παροξυτόνου τοῦ ἀληϑείαν,
γέγονεν ᾿Ιωνιχῶς. οἱ γὰρ παλαιοὶ ᾿Αττιχοὶ χατὰ «ov Διονύσιον, ἐξέτεινον τὰς τῶν τοιούτων ὀνομάτων
ληγούσας. διὸ καὶ παρύξυναν αὐτά, ὴ ἀγνοία γάρ φησιν ἔλεγον xci Y εὐχλεία. xc ἡ ἱερεία. χαὶ ἡ ἄναι-
δεία "δέ φησι καὶ ἡ προνοία. ὧν πάντων ἐχτείνεται μὲν ἡ ἢ τελευταῖω, ἡ δὲ πρὸ αὐτῆς ὀξύνεται. ᾿κῖρι- 30
Groq«vijs “αιταλεῦσιν, ὦ προνοΐα xci ἀναιδεία. Ὅρα δὲ ὡς τὸν μαχρὸν ἐχεῖνον τοῦ Οδυσσέως κίνδυνον
ἐν ὀλιγίστῳ φράσας ἐνταῦϑα, ὅμως οὐχ ἀπήλλαξεν οὐδὲ τὸ τοιοῦτον χωρίον τοῦ φοβερῶς φρασϑῆναι,
10 (Vers. 244.) To δὲ ἀπόπροϑεν ὥσπερ καὶ τὸ οὐδὲ τις αὐτῇ ϑεῶν ἢ ἀνϑρώπων μίσγεται, πολὺ vv ἐχτο-
πισμὸν τῆς f2yvylag νήσου δηλοῖ. καϑὰ καὶ ἡ βασιλικὴ κόρη τὴν πατρίδα ἐξετόπισεν ὅτε εἶπεν, οὐδέ
τις ἡμῖν βροτῶν ἐπιμίσγεται. Δολόεσσαν δὲ τὴν Καλυψὼ ἔφη, διὰ τὰς περὶ ἀϑανασίας ψευδεῖς ὑπο-
σχέσεις. ἅμα δὲ καὶ ὑπολαλεῖ Ὀδυσσεὺς, ὡς οὐ πείϑεται ῥᾷον τοῖς μεγάλα ὑπισχνουμένοις. ( Vers, 246.)
δεινὴ δὲ ϑεὸς, ἴσως μὲν, καὶ ἡ φοβερά. μάλιστα δὲ, ἡ δεξιὰ καταφρόνησις. καὶ διατοῦτο δολόεσσω
ἐπίτηδες. δῆλον γὰρ ὡς φρονήσεως μήτηρ ἡ δεινότης οὖσα ὑποτίϑησιν ἐν καιρῷ x«i τὸ, λόγοις τε καὶ
ἔργοις δολιεύεσϑαι. καὶ εἴη ἂν τοῦτό γε, ὁμοία ἡ δολόεσσα Καλυψὼ, τῷ Ὀδυσσεῖ ὃς δόλων roc ὧν,
αὐχεῖ που διὰ τοῦτο πᾶσιν ἀνϑρώποις μέλεσθαι. (Vers. 247. ) Τὸ δὲ μίσγεται. aci ἐν τούτοις ἀντὶ
τοῦ, συνοιχεῖ ἁπλῶς εἴρηται. οὐ μὴν ἀντὶ τοῦ νόμῳ γάμου σύνεστιν, ὁποῖον τὸ, γυναῖχα γέην, ἵνα
μίσγεαι ἐν «ιλότητι. ( Vers. 298. ) ᾿Εφέστιος Ἀδὲ, δ' ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἑστίας. ὃς καὶ φιλητὸς ἦν διὰ ἡ
20 τὸν ἐφέστιον déc. Καὶ ὅρα ὡς εἰ χαὶ ταυτὸν ἱστία χαὶ ἑστία, ὅμως διαφέρει ὃ ὃ ἐφέστιος χαὶ τὸ προλε-
χϑὲν ἐπίστιον. ἐφέστιος. μὲν γὰρ, ὃ προῤῥηϑείς. & ἐπίστιον δὲ οὐδετέρως ὡς προείρηται, γεὼς οἶχος
Ó καὶ νεώσοιχος ἐν ἑνὶ “μέρευ λόγου καὶ νεώριον. ὅτε μέντοι χατὰ γένος ἀρσενικὸν ἐπίστιος λεχϑῇ, ὁ αὖ-
τὸς τῷ ἐςφεστίῳ ἐστὶν ὡς καὶ τοῦτο προδεδήλωται. ἀπὸ δὲ τῆς ἑστίας καὶ ὃ ἐν ᾿Ιλιάδι ἀνέστιος γίνεται.
ἐκ ταύτης δὲ, καὶ παροιμία τὸ, ἑστίᾳ ϑύομεν, ἐφ᾽ ὧν οὐκ ἔστι φασὶ μεταδοῦναι οὐδὲ ἐξενεγκεῖν. ἵνα εἴη
τὸ, ἑστίᾳ ϑύομεν, ταυτὸν τῷ, NUM μεταδιδόαμεν τῶν τῆς ἑορτῆς. χαὶ ἑτέρα παροιμία τὸ, ἀφ᾽ ἑστίας
ἀρχόμενος, ἤγουν ἐκ τῶν κρειττόνων ἢ καὶ ἐκ τῶν οἰχείων. μετῆκται δέ φασιν ὁ λόγος ἐχ τῶν ἱερῶν.
ἔϑος γὰρ, ' Εστίᾳ πρῶτον ἀπάρχεσϑαι. τῆς ἑστίας δὲ γίνεται καὶ τὸ ἑστιᾶν, ὕπερ κατὰ τοὺς παλαιοὺς
οἱ “ωριεῖς ἱστιᾶν λέγουσιν ἐν τῷ ἰῶτα." περὶ δὲ ἱστίας x«i ἑστίας καὶ ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα ῥηϑήσεται.
( Vers. 250.) Τὺ δὲ ἐκέασε τί τὲ σημαίνει χαὶ ὕπως γίνεται, προγέγραπται. (Vers, 252.) Τὺ δὲ
So ἀγκὰς ἑλὼν, λειότερον ἐχφωνεῖται τοῦ, ἀγκεὶς ἐμάρπτεν ὕπερ ἐν ᾿Ιλιάδι χεῖται. ἐπεὶ καὶ ἕτερόν ἐστι
τοῦτο ἐχείνου κατ᾽ ἔννοιαν. ἐν δὲ τοῖς ἑξῆς, περιπλεχϑῆναι ἐρεῖ τὸ, ἀγκὰς ἑλεῖν. (Vers. 256.) Τὸ δὲ
*ivüvzéog, οὐ φιλεῖται μὲν πεζολόγοις ῥήτορσι, δηλοῖ δὲ τὸ ἐπιμελῶς. χαὶ γίνεται. ἐκ τοῦ δέκω τὸ 5o
δεξιοῦμαι τραπέντος τοῦ Ἐ εἰς ὃ κατὰ κένησιν ὀνοματικήν. εἶτα, τοῦ 0 μεταβληϑέντος εἰς U «Ἱἰολικῶς.
( Vers, 258.) οὐ πείϑει δὲ ἡ Καλυψὼ τὸν Ὀδυσσέα ἐφ᾽ οἷς ὑπισχνεῖται, οὐ μόνον Ort οἶδεν οἷα τὰ
285 τῶν γυναιχῶν 0r ἀν εἰς ἔρωτα βακχεύωνται, ἀλλὰ καὶ ὅτι οὐ δύνανται ἀϑανασίαν αἱ τοιαῦται χαρίζε-
cóc. ἄλλως δὲ ἀλληγορικῶς, ἡ Καλυψὼ ἡ ἣν εἰ σῶμα ἐξελαβόμεϑα πρὸς jv οὐδὲ ϑαμίζει ὃ ὁ “1 μῆς ὡς
ἐν τῇ 6 ῥαψῳδίᾳ λέγεται τουτέστιν ὁ λόγος, οὐ γὰρ τὸ σῶμα λόγου ἂν μετέχοι. ἡ τοίνυν κατὰ σῶμα
Καλυψὼ, ὑποβάλλει μὲν ἀϑιανασίαν τοῖς φιλοσωμάτοις, οἱ ὡς ἀεὶ ζησόμενοι αὐτῇ συνδέδενται, «ιλο-
ξωοῦντες. καὶ ὡς ἐπί τινι ἀϑανασίᾳ, ϑεραπείας ὑγιεινὰς ἀναλεγόμενου, πλανᾷ τοὺς πλείονας. ᾽θδυσ-
Áo σεὺς δὲ xci εἴπου τινὲς Act αὐτὸν, περιφρονῶν ἅπερ ἂν φάσκοι, ἡ δολόεσσα Καλυψὼ, τὸ πλάνον
δηλαδὴ σῶμα, ovx ἀναμένουσι τὴν τοῦ σώματος αὐτοὺς λύσουσαν φύσιν. ἀλλὰ τὸν φιλοσοφίας μελετή-
Me. ϑάνατον, τῆς τοιαύτης Καλυψοῦς ἀφίστανται. ( Vers. 299. ) Τὸ δὲ ἔμενον ἔμπεδον, ἀντὶ τοῦ dy.
τῷ αὐτῷ πέδῳ, (Vers. 262.) Τὺ δὲ ἐπιπλόμενον ἔ ἔτος οὐχ ἂν εἴη ἑτεροῖον τῶν ὡς προε) oen περιπλο-
μένων ἐνιαυτῶν. (Na. 263.) "Τὸ δὲ Ζηνὸς vx ἀγγελίης ἢ καὶ γόος ἐτράπετ᾽ αὐτῆς, τὴν ἐν ἀνϑρώ- 6 Ὁ
ποις δηλοῖ νόησιν, ἣ ἢ τὰ πολλὰ, κατὰ εἰχοτολογίαν γένεται. ἰδοὺ γὰρ ἀληϑῶς μὲν χατὰ τὴν Ὁμηρι-
κὴν πλάσιν, “Ἑρμοῦ ἀγγείλαντος ἐξεπέμφϑη ἐξ ᾿Ωγυγίας ὁ rie: , αὐτὸς μέντοι στοχαστικῶς εἰδὼς,
m

Ex
o

276 | PACGP QIAIA4 H Vs275—302.

νοεῖ μὲν καὶ τοῦτο. οἴεται δὲ xoi τὴν Καλυψὼ αὐτὴν οἴκοϑεν ὁρμηϑεῖσαν ἐχπέμψαι αὐτόν. χαὶ εἴη
ἂν xci οὕτως ἐχείνη δολόεσσα εἴγε μὴ τὸ ἀληϑὲς τῷ Ὀδυσσεῖ ἀνεκάλυψε. ( Vers. 275. ) Θάλασσα δὲ
ἀϑέσφατος, χαϑὰ χαὶ πρὸ ὀλίγων ἀϑέσφατος ἀήρ. »ηχόμενος δὲ παϑητιχῶς εἰπὼν, DM Apis iu
1580( Vers. 280.) ἔνηχον λέγει ἐνεργητικῶς. οὕτω δὲ χαὶ ἐν τοῖς προ τούτων διχίς τὸ αὐτὸ ῥῆμα ἐξήνεγ-
χὲν ὡς χαὶ ἐπὶ ἄλλων πολλῶν ποιεῖ. Ὅτι δὲ τὸ νήχεσϑαι “παρὰ τὴν γῆσαν γίνεται ὥσπερ καὶ τὸ
χολυμιβᾶν παρὰ τὴν κολυμβίδα, ὀρνέων δὲ ὀνόματα χαὶ ἄμφω , ἐν τοῖς τοῦ ᾿“Ιϑηναίου δηλοῦται.
( Vers. 278.) Τὸ δὲ ἔνϑα μ ᾿ ἐκβαίνοντα i ἕως τοῦ, καὶ ἀτερπέϊ χώρῳ, ναυαγοῦ ἀνδρὸς Midi φράξει,
CVers; 279. ) Τὸ δὲ ἀτερπέὶϊ χώρῳ, πολύνουν ἐστί. δηλοῖ γὰρ τοὺς προῤῥηθέντας πάγους ὀξέας. τὸ
περὶ αὐτοὺς βεβρυχὸς ῥόϑιον κῦμα. τὴν λισσὴν πέτραν. τὴν Gy. χιβαϑὴ ϑάλασσαν. τὰς προβλῆτας ἀκ-
τάς. (Vers. 283.) Τὺ δὲ 2x δ᾽ ἔπεσον, ἀντὶ τοῦ, ἔξω ἔπεσον τῆς ϑαλάσσης ἀψύχου τινὸς δίχην. καὶ τὸ
ὡς οἷον εἰπεῖν ^» ἐξεβράσϑην χατά τι ναυάγιον. Τὸ δὲ ϑυμηγερέων, σύνϑετόν ἐστι τοῦ, ἐς φρένα ϑυ-
μὸς ἀγέρϑη 0 προγέγ θάπται. δηλοῖ δὲ τὸ, συνάγων χαὶ ἀνακτώμενος ψυχήν. ( Vers. 286.) To δὲ
φύλλα ἀφύσσασϑαι , ὕλην ἐπαμήσασϑαι χερσὶ προέγραψεν ὃ ποιητής. δηλοῖ δὲ τὴν τῶν φύλλων περι-
βολήν. εἰ δὲ τὸ ἀφύσσασϑαι ἐπὶ ends ἀντλουμένου κυριολεχτεῖται ὡς δηλοῖ τὸ ἀφυσσόμενοι μέλαν
ὕδωρ , ἀλλ ἡ τροπὴ οὐδ᾽ ἐνταῦϑα ἔξω λόγου. εἴγε ὥσπερ χυτὸν τὸ ὕδωρ, οὕτω καὶ ἔνϑ)γα Ὀδυσσεὺς
10 *Umrogge , φύλλων ἢν χύσις γλιϑα πολλή. Ὕπνον δὲ ἀπείρονα, τὸν βαϑὺν λέγει καὶ διατοῦτο πολύν.
xci ἀσύμμετρον ὡς πρὸς τὸ σύνηϑες, εἴπερ νυχϑήμερον ὅλον ᾿Οδυσσεὺς ἐκοιμήϑη κατὰ τὸν ποιητήν.
“Σημείωσαι δὲ τὴν λέξιν, ὡς οὐκ ἐξανάγκης ἀπείρονος λεγομένου τοῦ μηδόλως πέρας ἔχοντος. ὃ δὲ τοιοῦ-
τος τόπος, συντελεῖ τι χαὶ εἰς τὸν νήδυμον à ὕπγον. πάντως γὰρ ὃ περιχυϑεὶς ἀπείρων ὕπνος, εἴη ἂν νή-
Óvuog. ἤγουν ἀνέχδυτος. δῆλον δὲ ὡς ἐφ᾽ ὑγρῶν xai τὸ δύεσϑαι καὶ, χέεσθϑαι δίχα τροπολογίας τινός. 20
( Vers. 387. ) Τὸ δὲ ἐν φύλλοις χαὶ φίλον 3 ἦτορ ὅτι παρηχεῖν δοκεῖ, προγέ) Ὅαπται. (Vers. 288.) ' Ev
δὲ τῷ, ἐπὶ ἠῶ xc μέσον ἡμαρ καὶ δείλετό T ἠέλιος, τριμερῇ τὴν ἡμέραν ἔτεμεν ὡς καὶ ἀλλαχοῦ.
ἤγουν εἰς πρωΐαν. μεσημβρίαν. καὶ δείλην. (Vers. 289.) "Ev δὲ τῷ δείλετο, γραφόντων τινῶν δύσετο
ἤγουν ἔδυνε, πρὸς ὃ παίζων ἀπορητικῶς φασι Ματρέας ὃ ὃ ᾿Αλεξανδρεὺς, ἔλεγε διατὶ ὃ ἥλιος δύνει μὲν
οὐ χολυμβᾶ δὲ; φασὶν οἱ παλαιοὶ, ὡς ᾿Τρίσταρχος οὐ γράφει δύσετο ἀλλὰ δείλετο. 0 ἐστιν, εἰς δύσιν
ἀπέκλινε. Καὶ σημείωσαι τὴν λέξιν σύστοιχον οὖσων τῇ δείλ η. εἰ δὲ τὸ δείλετο ἀσύνηϑές ἐστιν, ἀλλὰ
τὸ δειελιήσας, ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα κεῖται παρὰ τῷ ποιητῇ. δῆλον. δὲ ὅτι τὲ ἡ δείλη παρὰ τὴν ἔνδειαν
20 τῆς NUS σύγκειται, ἐνδέει * γὰρ τηνικαῦτα ἡ ἐκ τοῦ ἡλίου ἕλη. καὶ ὅτι διττὴ κατὰ τοὺς παλαιοὺς ἡ δείλην
7 “μὲν γὰρ ὀψία δείλη. τὸ τελευταῖον φασὶ τῆς δείλης μέρος τὸ περὶ ἡλίου δυσμάς. ἑτέρα δὲ δείλη πρωΐα,
τὸ πρῶτον φασὶ τῆς δείλης, τὸ εὐθὺς ἐκ μεσημβρίας. ( Vers. agi. ) ᾿Βοικέναι δὲ ϑεαῖς ἄρτι λέγει τὴν 30
κόρην ᾽Οδυσσεὺς, κολακικώτεέρον. ydus. γὰρ, μιᾷ ἐκείνην. εἴκασε, τῇ Αρτέμιδι. (Vers.292.) Τὸ
δὲ οὔτι νοήματος. ἤμβροτεν ἐσϑλοῦ καὶ ἑξῆς, ἔπαινος προσώπου νέου συνετοῦ. ( Vers, 293.) "Evóa
ὅρα τὸ, ὡς οὐχ ἂν ἕλποιο νεώτερον ἀντιάσαντα ἔρξειν, ὡς yop; ὥς φρασϑὲν, πολλὴν ἔννοιαν κρύπτει.
ἐχρὴν͵ μὲν γὰρ εἰπεῖν νεωτέρην ἀντιάσασαν. ὃ δὲ, παραβλητικῶς οἷον ἔφη ὡς οὐ μόνον κόρη νέα ἀλλ᾽ οὐδὲ
ἀνὴρ γεώτερος τοιοῦτόν τι ἔδρασεν ἄν. (Vers. 294.) Τὸ δὲ αἰεὶ νεώτεροι ἀφραδέουσι, παράφρασίς
ἐστι TOU, αἰεὶ ὁπλοτέρων ἀνδρῶν φρένες ἠερέϑονται. | ( Vers. 295. ) Τὺ δὲ σῖτον ἔδωκε καὶ οἶνον zc
ἔλουσε xai τὸ ἑξῆς ᾿ φιλοξενίας ἐνδειχτικά. Ev τούτοις δὲ, ὅρα ὅτι TE τὴν τῆς χόρης καὶ τῶν ἀμφιπό-
λων μολπὴν καὶ τὴν διὰ σφαίρας παιδιὰν σιγᾷ Ὀδυσσεὺς Ἱ ἵνα μὴ καταγορεύειν δοκῇ τῆς παιδός. καὶ
ὅτι τοῦ μὲν παίζειν ἐστέρησεν αὐτὴν ὡς ϑεοείχελον. τὸ δὲ λοῦσαι καὶ ϑρέψαν χαὶ εἵματα δοῦναι; αὐτῇ
So μόνῃ προσένειμε διὰ τὸ σεμνότερον. (Vers. 299.) Ἀ' Ὅτι Ὀδυσσεὺς μὲν ὡς προσεχῶς ἐδηλοῦτο, ἤρω- 4o
τήϑη πρὸς τῆς βασιλίδος, τίς αὐτὸν ἐνέδυσε τάδε εἵματα δούς. ὃ δὲ, εἰπεῖν ἔχων « αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ἐν
ὀλίστοις, ὅμως ἵνα μὴ κινήσῃ ovx ἀ; γαϑὴν ὑποψίαν, irre “μακρὰν διήγησιν. xa οὕτως ἐξισχύει τῇ én- 286
τορικὴ δυνάμει, ὥςτε πεποιηκέναι τὸν βασιλέα μὴ ὅτι yt ἁπλῶς po μέμωψασθϑαι, ἀλλὰ vei εἰπεῖν ὡς
τοῦτό ἴδ αἰνέσιμον οὐκ ἐνόησε παῖς ἐμὴ, οὕνεχά σε οὔτι μετ ἀμφιπόλοισι game ἦγεν ἐς ἡμέτερον.
ἠρ σύ δ᾽ ἄρα πρώτην izérevaag. ( Vers. 302. ) ὥςτε δηλαδὴ καὶ ἔδει αὐτὴν ἀγαγεῖν σε οἴχοι. καὶ ἔστι τῷ
βασιλεῖ μεταληπτική τις αἰτίασις. τὰ μὲν γὰρ ἄλλᾳ τῆς παιδὸς, οὐχ ἔχει μέμψασθαι ἀλλὰ συγχωρεῖ

ΡΑΨΙΩΙ ΔΙᾺ H. 5.308 --- 516, 977

εὖ γενέσϑαι αὐτά, ἕν δέ τι αἰτιᾶται τὸ μὴ μετ᾽ αὐτῆς τὸν ξένον εἰς τὴν πόλιν ἀγαγεῖν. Ὅρα δὲ καὶ τὸ,
ἐς ἡμέτερον, ἐλλειπτικῶς φρασϑέν. λείπει γὰρ τὸ, δῶμα ἢ δόμον ἢ μέγαρον. οὕτω καὶ ἐν τῇ ἑξῆς ócwo-
δίᾳ ἐρεῖ. ἡμέτερον δ᾽ ἐλϑόντες. ἔνϑα κεῖται καὶ τὸ τέλειον ἐν τῷ, ἵκετ᾽ ἐμὸν δῶ. Τὸ δὲ ἱκέτευσας, συ-
στέλλει τὴν ἄρχουσαν ᾿Ιωνικῶς. ἄλλως γὰρ, κἐχτείνεσϑιαι ὥφειλε κατὰ χρονικὴν αὔξησιν. καὶ οὕτω μὲν 50
ὃ βασιλεὺς ἐπετίμησε τῇ ϑυγατρί. (Vers. 503.) ᾽Οδυσσεὺς δὲ ὑπεραπολογούμενος τῆς παιδὸς, φησί.
μή μοι τοὔνεχ᾽ ἀμύμονα velxes κούρην. (Vers. 305.) ἡ μὲν γάρ Q6 ἐκέλευε, σὺν ἀμφιπόλοισιν ἕπε-
πεσϑαι, ἀλλ ἐγὼ οὐκ ἔϑελον. Καὶ ὕρα ὡς ψεύδεται φανερῶς ὁ Ὀδυσσεύς. ὕπερ ἐν καιρῷ ποιήσει ἂν
ὃ σοιρός. αἰτίαν δὲ τοῦ μὴ ἐϑέλειν ἕπεσϑαι τῇ κόρῃ λέγει Ὀδυσσεύς, φόβον καὶ αἰσχύνην. καὶ τὸ μὲν
τῆς αἰσχύνης, οὐκ ἐπεξεργάζεται. τὸ δὲ περὶ τοῦ φόβου, ἠρέμα πλατύνει. φησὶ γάρ. δείσας αἰσχυνόμε- 6o
10 *yóg τε μή πως καὶ σοὶ ϑυμὸς ἐπισχύσαιτο ἢ ἐπισκύζοιτο ἰδόντι. δύφζηλοι γάρ τὶ εἰ μὲν ἐπὶ χϑονὶ qx
ἀνϑιρώπων. καὶ οὕτω uiv Ὀδυσσεύς. (Vers. 309.) ᾿“λκίνοος δὲ ἀπαρνούμενος δύσζηλος εἶναι, φησί.
ξεῖνε, οὐ μοι τοιοῦτον στήϑεσσι φίλον κῆρ, μαψιδίως χεχολῶσϑαι. ἀμείνω (Vers, 510.) Κ δ᾽ αἴσιμα ..581
πάντα. ἤτοι τὰ καϑήκοντα. Καὶ ὅρα τὸ, μαψιδίως χεχολῶσϑαι. xj μὲν γὰρ καὶ μάτην οὐ χολω-
ϑήσεται ὃ σπουδαῖος. αἴσιμον μέντοι χόλον ἀναλήψεταί ποτε. γνωμικὸν δὲ πάντως τὸ, ἀμείνω δ᾽ αἴσιμα
πάντα. (Vers, 306.) Ὅρα δὲ τὸ, x«i σοὶ ϑυμός. δῆλον yàg ἐντεῦϑεν, ὡς καὶ ἑτέρους ἐδεδίει δι᾽ οὗς
οὐχ ἤϑελεν ἕπεσϑαι τῇ κόρῃ. Τὸ δὲ ἐπισχύσαιτο, δηλοῖ μὲν τὸ ὀργισϑείη, παράγει δὲ τὸ ἐπισχύνιον.
οὗ ἑρμηνεία παρὰ τοῖς παλαιοῖς, αὕτη. ἐπισχύνιον, τὸ ὑπὲρ τὴν ὀφρῦν ἐποφρύδιον. ἡ περὶ τὰς ὀφρῦς
χάρις. εὕρηται δὲ παρὰ τῷ ποιητῇ καὶ σχυδμαίνειν ἐκ παραγωγῆς; τὸ σχύζεσϑαι. (Vers.307.) 4vg-
ζηλοι δὲ, οἱ ἀλλαχοῦ προλεχϑέντες ζηλήμονες. εἶδος δὲ χύλου ἄμφω ταῦτα δηλοῖ. διὸ ἀποστερῶν ἑαυ-
20 τὸν ὡς ἐῤῥέϑη ὁ βασιλεὺς τοῦ μὴ δύςζηλος 0 ἐστι ζηλήμων εἶναι, ἔφη μὴ ἂν μαψιδίως χολοῦσϑαι. ὡς
ταυτὸν ὃν δύοζηλον εἶναι καὶ μαψιδίως χολούμεκνον. Τὸ δὲ δύςζηλοι ἐσμὲν, διὰ τῆς πληϑυντικῆς xov 10
γότητος, παραιρεῖται τὸ τραχὺ τῆς ἐπιτιμήσεως. ὡς μὴ μόνου τοῦ ᾿Δλκινόου τοιούτου ὀνομασϑέντος,
ἀλλὰ γνωμιχῶς ἐν χοινῷ τοῦ λόγου λεχϑέντος. xci ἔστιν ὅμοιον τῷ, ἐν βουλῇ δ᾽ οὐ πάντες ἀκούσαμεν
οἷον lume, καὶ τοῖς τοιούτοις. Δῆλον δὲ zc ὡς trux ἔφη τὸ, δύςζηλοι ἐσμὲν qUX ἀνθρώπων, ἀντὲ
τοῦ οἱ ἄνϑρωποι. τὸ γὰρ κοινὸν ἦν, δύςζηλα φῦλα. (Vers. 311.) Ὅτι οὐ μόνον οὐκ ἂν χολώσεσϑαο
τῷ ᾿Οδυσσεῖ λέγει ὁ βασιλεὺς ἐλϑόντι μετὰ τῆς ϑυγατρὸς, ἀλλὰ καὶ χαίρειν ἄν. φησὶ γοῦν εὐχόμενος:
αἴ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ τοῖος ἐὼν οἷος ἐσσὶ, τά τε φρονέων &r ἐγώ περ, παῖδά τὶ ἐμὴν ἐχέμεν καὶ ἐμὸς γαμ-
287 βρὸς καλέεσϑαι αὖϑι μένων. οἶχον δὲ ἐγὼ καὶ χτήματα δοίην, εἰ ἐϑέλων γε μένοις, ἀέκοντα δέ σὲ οὔ
τις ἐρύξει Φαιήκων. μὴ τοῦτο ( Vers, 316.) φίλον Διὶ πατρὶ γένοιτο. ὃ ταυτόν ἐστι τῷ, μὴ τοῦτο ϑεὺς
So τελέσειε, χειμένῳ ἀλλαχοῦ. (Vers. 313.) Σημείωσαι δὲ τὴν κατὰ ἀπαρέμφατον ῥῆμα εὐχὴν τὸ, αἱ γὰρ.
Ζεῦ παῖδα ἐμὴν ἐχέμεν καὶ γαμβρὸς καλέεσίαι, ᾿Αττικῶς προενεχϑεῖσαν, ὡς καὶ im ἄλλων φαίνεται.
«λείπει δὲ τὸ ἐϑέλοις. ἤ τε τοιοῦτον ἵνα λέγῃ ὅτι εἴϑε ἐϑέλοις ἐμὸς γενέσύσγαι γαμβρός. μετ ὀλίγα δὲ, κεῖ-
ται καὶ συνήδγης εὐχὴ, τὸ Ζεῦ πάτερ alf ὅσα εἶπε, τελευτήσειεν "ἅπαντα. Καὶ σημείωσαι ἐν τούτοις 20
ὅτε τε ταυτὸν εὐχῆς λόγῳ εἰπεῖν εἴ καὶ cl καὶ εἴϑε ὡς μυριαχοῦ φαίνεται. — ( Vers. 311.) xci Urt οὐ
μόνον ϑρηνητιχόν ἐστιν ἐπίῤῥημα τὸ αἰ, ἀλλ᾿ ἰδοὺ καὶ εὐχτικόν. νοεῖται δέ ποτε καὶ μειιπτικὸν, ὡς
παρὰ τῷ κωμιχῷ ἐν τῷ, αἱ τάλαν. ἔτι δὲ χαὶ δυσφορικὸν κατὰ τοὺς παλαιούς. (Vers, 512.) Τὸ δὲ
τοῖος ἐὼν οἷος ἐσσὶ, ὠφέλησε τὸν Πίνδαρον εἰπεῖν πρὸς ἀγαϑὸν ἄνδρα τινὰ τὸ καλὸν γόημα ἐκεῖνο, τὸ
γένοιο οἷος ἐσσί. ὡς μὴ ἔχων δηλαδὴ χρείττονα πρὸς ὃν ἂν ὕμοιος γένοιο. Τὸ δὲ τὰ φρονέων ἅπερ
ἐγὼ, δηλοῖ δεῖν ὁμοφροσύνην εἶναι μὴ μόνον ἀνδρὶ καὶ γυναικὶ, ἀλλὰ καὶ τοῖς κηδεσταῖς πρὸς τοὺς
4o νυμφίους. ( Vers. 315.) Τὺ δὲ ἀέκοντα δέ σε οὔ τις ἐρύξει, φιλοξενικοῦ ἔϑος ἐστίν. εἴπερ ἐν τοῖς ueri
ταῦτα ἐρεῖ ὃ ποιητὴς, χρῆναι ξεῖνον παρεόντα φιλεῖν ἐϑέλοντο δὲ πέμπειν. Φασὶ δὲ ol παλαιοὶ τὸν βα-
σιλέα ἐπίτηδες τὸν περὶ γάμου λόγον ἀνακινῆσαι, πειρώμενον τοῦ Ὀδυσσέως εἰ ταῖς ἀληϑείαις παρητή-
Me i^ τὴῆθ Καλυψοῦς γάμον. εἰ γὰρ προπετῶς φασι ὑπόσχηται γαμήσειν, παντελῶς ἐλεγχϑήσεται
—Ü ψευδόμενος. ἔϑος δὲ ἄλλως ἦν τοῖς ἀρχαίοις, ἐπιλέγεσϑαι τοὺς ἀρίστους τῶν ξένων καὶ γαμ-
βροὺς αὐτοὺς ποιεῖσϑαι. ὡς καὶ ἐπὶ Βελλεροφόντου καὶ Τυδέως καὶ Πολυνείκους ἐγένετο. ἐπέκρινον δὲ
οὐκ εἰς “πλοῦτον ἀφορῶντες, ἀλλ ὅτι ὃ μὲν, τυχὸν βασιλεῖ ἀνδρὶ ἐῴκει, οἱ δὲ, γενεῇ Διὸς μεγάλοιο ἔίχ- 30

278 PaAÀAGERQIAIA H, Vs3218—8324.

την. καὶ παῖδες ἀνάκτων ἦσαν. καὶ ὕλως, τοιοῦτοι οἵους οὐκ ἂν κακοὶ τέκοιεν. ( V ers, à 18.) Ὅτι ὑπισχ-
νεῖται μὲν ὃ βασιλεὺς αὔριον 7 πέμψαι τὸν Ὀδυσσέα, οὗ γίνεται δὲ τοῦτο διά τινα περιπέτειαν χερδαλόεσσαν
τῷ ᾿Οδυσσεῖ, πεμφϑήσεται δὲ τὴν μενὰ τὴν αὔριον. καὶ ἰδοῦ xci νῦν σπουδαῖος ἀνὴρ ὁ βασιλεὺς, ἐψεύ-
σατο μὲν, οὐχ ἐπιψόγως δέ, ( Vers. 320. ) Ὅτι πομπὴν δηλοῖ ἄπονον χαὶ ἄλυπον τὸ, σὺ μὲν δεδμημένος
ὕπνῳ, λέξεαι. οἵδ᾽ ἐλόωσι γαλήνην ὄφρ᾽ ἂν ἵχηαι πατρίδα σὴν χαὶ δῶμα χαὶ εἴπου TOL φίλον ἐστίν.
᾿Μλκίνοος δὲ πρὸς Ὀδυσσέα τοῦτο πάνυ πεπαιδευμένως φησί. πατρίδα μὲν γὰρ πάντως ἔχοι ἂν ὃ ξένος
xci δῶμα, εἰ δὲ καὶ γυναῖκα ἢ τέχνα ἢ γονεῖς, οὐχ οἶδὲν ὃ βασιλεύς. περὶ τούτου γὰρ ἐῤῥέϑη τὸ, εἴπου
τοι φίλον ἐστίν. ἐπὶ γὰρ τοιούτων ἡ τοῦ φίλ ου λέξις χυριολεχτεῖται. ἃ δὴ καὶ φίλτατα xar ἐξοχὴν λέ-
γονται. Πϑανῶς δὲ πέπλασται τὸ, ὑπνοῦντα τὸν Οδυσσέα ἐγκαταστῆναι τῇ πατρίδι πρὸς τῶν Φαιά-
χων. ἐποίησαν γὰρ ὡς εἰχὸς οὕτως ἐκεῖνοι, δεδιότες μή ποτὲ ὃ ξένος νήφων ἐν τῷ κατάπλῳ, ἢ κατά- τὸ
σχῃ αὐτοὺς ; ἢ καὶ τὴν ὁδὸν σημῃνάμενος, ἐπαναστῇ τοῖς ἐν τῇ νήσῳ οἷς οὐ μέλει βιὸς οὐδὲ φαρέτρη.
40 ὃ ἅμα δὲ, ᾿χαὶ ἵνα μὴ δόξωσιν ἀντίχαριν τῆς ἀνακομιδῆς ἀπαιτεῖν, (Vers, 21 9.) Τὸ δὲ ἱ ὕπνῳ δεδμημέ-
γος λέξαι, πρὸς διαστολὴν εἴρηται τοῦ ἄλλως πως λέγεσϑαι. 0 δὴ πολυσήμαντόν ἐστι. Τὸ δὲ ἐλόωσι,
χρόνος ἐστὶν ἐνεστὼς ἀντὶ μέλλοντος τοῦ, ἐλάσουσι. (Vers, 517.) Τὺ δὲ γαλήνην, ἀντὶ τοῦ γαληνῶς.
ὡς χαὶ πρὸ ὀλίγων ἐπιῤῥηματικῶς ἔφη ἀληϑείην ἀντὶ τοῦ ἀληϑῶς. ᾿Εν δὲ τῷ ῥηθέντι χωρίῳ, κεῖται
xci τὸ τεχμαίρομαι ἀντὶ TOU τελειῶ, ἐκ τοῦ τέκμωρ τὸ τέλος. οἷον. πομπὴν τεχμαίρομαι. ( Vers, 318.)
ἔτι δὲ xci τὸ τῆμος, ἐς τῆμοςδε. καὶ δῆλον ὡς εἰπεῖν μὲν ἐς τῆμος, ὅμοιον τῷ ἐσαύριον καὶ τοῖς τοιού-
τοις. 7] δὲ ἐν τῷ τέλει ἐπέχτασις πε ἐριττὴ καὶ οὐκ ἀντὶ προϑέσεως ὡς ἐν τῷ τῆμος δε. (Vers. 323.)
Ὅτι ϑέλων ὃ βασιλεὺς ἐνδείξεσϑαι τὸ τάχος τῶν παρὰ τοῖς Φαίαξι νηῶν, ἱστορεῖ ὡς ἦν καιρὸς ὕτε οἱ
Φαίακες τὸν ᾿Ῥαδάμανϑυν ἦγον εἰς ὔβοιαν i ἐπὶ ϑέᾳ τοῦ "TurvoV. καὶ κατὰ τὴν αἡτὴν ἡμέραν ἀπήγα-' 20
γον αὐτὸν οἴκαδε, ἀπονητί. Ἔνϑα σημείωσαν ὡς εἴτε ἀντικρὺ τῆς ἰδίως οὕτω καλουμένης ᾿ΠΙπείρου κατὰ
τὴν ἱστορίαν ἡ νῆσος τῶν Φαιάκων ᾧκχισται εἴ rs χαί που ποῤῥωτάτω ἐν ἀπανϑρώπῳ τύπῳ χαϑὰ
φαίνεται δοχεῖν Ὁμήρῳ, ὑπερβολικὸς ὃ ἐνταῦϑα λόγος. καὶ ἀδύνατον ἀνυσϑῆναι τὸν ἐκ Φαιάχων εἴς
50 Εὔβοιαν πλοῦν καὶ ἐκεῖϑεν εἰς αίαχας, ἤματι τῷ αὐτῷ. "ἤγουν ἡμέρᾳ μιᾷ. ἔσται δὲ ὅμως ἡ τοῦ
τοιούτου πλοῦ ἱστορία δυνατὴ, εἰ τὸ τάχος τῶν Φαιακικῶν νηῶν εἴ ὡσεὶ πτερὸν ἠὲ νόημα, ἔστε δ᾽ ἐν
τούτοις ἡ Ὁμηρικὴ φράσις, τοιαύτη. ὄφρ᾽ ἂν ἵκηαι πατρίδα σὴν; εἴπερ καὶ μάλα πολλὸν ἑχατέρω ἔστ᾽
Εὐβοίης. τήν πὲρ τηλοτάτω φασὶν ἔμμεναι οἵ μεν ἔδοντο λαῶν ἡμετέρων, ὅτε τὲ ξανϑὸν Ῥαδάμανϑυν
ἦγον ἐποψόμενον Τιτυὸν γαιήϊον υἱόν. καὶ μὲν οἱ, ἔνϑ' ἦλϑον. καὶ ἄτερ καμάτοιο τέλεσσαν ἤματι τῷ
αὐτῷ, καὶ ἀπήνυσαν οἴκαδ᾽ ὀπίσω. (Vers.324.) Καὶ ὅρα ὡς ἀφαιρῶν ὃ ποιητὴς τὴν τοῦ λόγου
ὑπτιότητα, παρενέβαλε τὴν περὶ τοῦ ἀϑεμίστου Τιτυοῦ ἱστορίαν. ὃν ᾿Ελάρας τῆς Mívoog ἢ Ὀρχουμέ- 3o
vov ϑυγατρὸς, παραδιδόασι παῖδα. 1) συνελϑὼν Ó Ζεὺς, ἔκρυψεν αὐτὴν κατὰ γῆς διὰ ζηλοτυπίαν Ἥρας.
ἡ δὲ, ἀνῆκεν υἱὸν ἐξοχώτατον. ὃς ἐχλήϑη Τιτυὸς, χαϑ' ὁμοιότητα ἴσως τῶν ᾿ἀτασϑάλων τιτάνων.
αὐξηϑεὶς δὲ, ἐάλω ξ ἔρωτι “1ητοῦς. καὶ ἐτοξεύϑη φασὶν vc ᾿Ἵπόλλωνος. μεγαλοσώματος δὲ δοχεῖ ὃ ἀνὴρ
εἶναι. χαὶ οὐ μόνον βουγάϊος, ἀλλὰ καὶ εἰς πλέον πολ υμήκης; εἴπερ ἐπὶ ἐννέα ἐν τοῖς ἑξῆς vtov κεῖταν
πέλεϑρα. διὸ καὶ γῆς υἱὸς εἶναι πλάττεται, διὰ τὸ βαρὺ καὶ τὸ ὡς εἰπεῖν, ἐτώσιον ἄχϑος τῆς γῆς: ἦν
60 02 χαὶ ὑβριστὴς zer ἐπιϑυμίαν. διὸ καὶ τὸ ἧπαρ ἐν (Xov εὑρεϑήσεται κει"ρόμενος. ὅϑεν xci ὃ ἱῬα-
δάμανϑυς ἐπὶ ϑέαν τοῦ Τιτυοῦ ἐλϑεῖν πλάττεται. ἢ διὰ ϑαῦμα τοῦ μεγέϑους. .) καὶ ἵνα δίκαιος ὧν
κατὰ τὴν ἱστορίαν, σωφρονίσῃ αὐτόν. (Vers. 322.) Ὅρα δ᾽ ἐν τῷ χωρίῳ τούτῳ, καὶ Ott οὐ τηλοῦ
ἁπλῶς ἀλλὰ nj OTCTO ἤτοι ποῤῥωτάτω τῆς τῶν Φαιάχων γήσου τὴν Εὔβοιαν ὃ ᾿“λκίνοος elvat
φησί. καὶ ovy ἁπλῶς ποῤῥωτάτω, ἀλλᾶ που καὶ πρὸς ταῖς τῶν μακάρων νήσοις ταῖς κατὰ τὸν ᾿βχεα- áo
vov. ἔνϑα ἡ ὃ ῥαψῳδία διάγειν εἶπε τὸν PA αδάμανϑυν. ὡς φαίνεσίαι παραλαλεῖν τὸν ᾿4λκίνοον, 288
{585ἐγγίζειν τὴν xar αὐτὸν γὴν τῇ τῶν μακάρων νήσῳ a ἦν ὁ ἹῬαδάμανϑυς. ὅϑεν καὶ τὴν mooi*croprj-
ϑεῖσαν εὐδαιμονίαν εἶναι παρὰ τοῖς Φαία &v ὡς εἰ χαὶ νῆσον ᾧχουν μακάρων. (Vers. 322.) ᾿Ιστέον
δὲ ὅτι τὸ τηλοτάτω, εἶχε μὲν, ὀρϑῶς εἶναι τηλετάτω ἀπὸ τοῦ τῆλε. ὅμως ἵνα μὴ ἀπαιτῆται je a ttl
λή) γεσϑαι τῇ eu διφϑόγγῳ τῷ λόγῳ τῶν διὰ τοῦ αἵ τατος, γέγονεν ἐκ τοῦ τηλοῦ, ἀπελεύσει V τοῦ διὰ
ἀπαρτισιιὸν δαχτύλου πρὸς ὁμοιότητα τοῦ, ἀγχοῦ ἀγχοτέρω καὶ ἀγχοτάτω, (Vers. 521.) Τὸ δὲ ἕκα-

PAGE JIAIA H. Ys322—357. 279

τέρω, σημαίνει μὲν τὸ ποῤῥωτάτω ὁμοίως τῷ τηλοτάτω. ὕπως δὲ γίνεται, ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι δεδήλωται.
Περὶ δὲ Εὐβοίας, καὶ ἡ Ὁμηρικὴ Βοιωτία δηλοῖ καὶ τὰ τοῦ περιηγητοῦ. (Vers. 522.) Τὸ δὲ φασὶν
ἔμμεναι, ἀσφαλῶς ἐῤῥέϑη. ὡς ἂν εἴπου καὶ ἐλέγχεται ὃ βασιλεὺς, εἰς τὴν κοινὴν φήμην ἀνάγοι τὸ αἴ-
τιον. (Vers. 324.) Τὸ δὲ γαιήϊον, κτητιχοῦ τύπου ἐστίν. ἔστι γὰρ ἀπὸ τοῦ γαῖα, τὸ χτητιχὸν γαίειος.
xci κατὰ διάλυσιν, γαιήϊος. ὃ κατὰ μῦϑον μὲν, γῆς υἱὸς οἷα ἐκεῖϑεν ἀναδοϑείς. ἄλλως δὲ, πολυπέ-
λεϑρος καὶ τὰ εἰς σῶμα περιττός. (Vers. 525.) Τοῦ δὲ ἄτερ ἡ σύνϑεσις, εἴη ἂν, ἀπὸ τοῦ ἃ στερητι-
χοῦ μορίου xci τοῦ τείρειν. τὰ γὰρ ἄτερ εἶναι λεγόμενα, οὐ τείρουσιν ἄλληλα δι᾿ ἐπιπτώσεως ἢ ἀντερεί-
σεως ἢ τινος ὕλως ϑίξεως. διὸ καὶ ἑρμηνεία τοῦ "ἄτερ ἐπιῤῥήματος, τὸ χωρίς. διὰ τὸ χωρίον ἤτοι το
χώραν εἶναί τινα μέσον ὀπωσοῦν τῶν ἄτερ ὄντων. τὸ δ᾽ αὐτὸ ἄτερ, διασαφεῖται καὶ ὑπὸ τοῦ δίχα,
10 διὰ τὸ δεδιχᾶσϑαι ἀλλήλων τὰ ἄτερ τεταγμένα. λέγεται δὲ αὐτὸ καὶ νόσφι, διὰ τὸ νενοσφίσϑιαι ἤτοι
διακεχρίσϑαι καὶ κεχωρίσϑαι τὰ ἄτερ, ἀλλήλων. ἔτι δὲ καὶ ἄνευ ἐκεῖνο φαμὲν καὶ ἄνις, διὰ τὸ ἐν
τοῖς οὖσιν ἄτερ, ϑεωρεῖσϑαι τὸ μὴ νεύειν μὴ δὲ νίσσεσϑαι 0 ἐστι πορεύεσθαι πρὸς ἄλληλα, ἀλλὰ
ἰδιάζειν. ὅϑεν χαὶ ἰδίᾳ ἐπιῤῥηματικῶς λέγεται τὸ ἄτερ. οὐκοῦν ταυτὰ πολυωνυμίας λόγῳ, τὸ ἄτερ.
χωρίς. νόσφιν. ἄνευ. ἄνις. καὶ ἰδίᾳ. Τὸ δὲ ἄτερ καμάτοιο, 3j τὸ φερέπονον δηλοῖ τῶν κωπηλατῶν. ἢ) τὸ
ὡς καὶ προεῤῥέϑη, ἔμψυχον τῶν νηῶν. Tó δὲ τέλεσσαν, ἐλλειπτικῶς ἔχει. τὸ γὰρ τέλειον ἣν, ὅτι ἐτέλε-
σαν τὸν πλοῦν ἢ τὸ ἀ;αγεῖν τὸν Ῥαδάμανϑυν εἰς. Εὔβοιαν. ταυτὸν δὲ τὸ ἐτέλεσαν xci τὸ ἀπήνυσαν,
ἐπεὶ καὶ ἀνύω τὸ τελειῶ λέγεται. Τὸ δὲ ἀπήνυσαν, γράφεται καὶ ἀπήγαγον. (Vers, 526.) ᾿Ιστέον δὲ
ὡς εἰ καὶ πάλαί ποτε οἱ Φαίαχες σὺν τῷ εἶναι ναυτικοὶ καὶ ἀγαϑοὶ ἦσαν, ἀλλ ἐν τοῖς ὕστερον
ἀλλοῖοι ἐξέπεσον. “Ερμιππος γοῖν ψέγων αὐτοὺς, ἔγραψεν οὕτω. Κερκυραίους ὃ Ποσειδῶν ἐξολέσειε
20 -ναυσὶν ἐπὶ γλαφυραῖς ὅτι δίχα ϑυμὸν ἔχουσιν. ἔδειξε δὲ τὸ κατ' αὐλτοὺς τοιοῦτον ἦϑος, xci ὃ κατὰ 20
τὸν Ξέρξην καιρὸς ὡς καὶ Ἡρόδοτος ἱστορεῖ. (Vers. 327.) Ὅτι λόγος ἄρχοντος ἐναβρυνομένου στόλῳ
οἰχείῳ τὸ, (Vers. 328.) εἰδήσεις δὲ καὶ αὐτὸς ἐνὶ φρεσὶν ὕσσον ἄρισται νῆες ἐμαὶ καὶ κοῦροι ἀναῤῥίπτειν
ἅλα πηδῷ, 0 ἔστι χωπηλατεῖν. ὡς ἀπὸ τοῦ παραχλουϑοῦντος. ἀναῤῥίπτεται γὰρ ταῖς κώπαις τὸ ὕδωρ. Τὸ
δὲ ἀναῤῥίπτειν, γράφεται καὶ περισπωμένως. Πηδὲν δὲ, οὐ τὸ πηδάλιον λέγει νῦν, οὐ γὰρ ἔχειν δοκοῦσι
πηδάλιον αἱ τῶν Φαιάχων νῆες. οἷα χατὰ τὸ ποιητιχὸν τέρας, αὐταὶ νοοῦσιν ὅπῃ πλευσοῦνται. κώπῃ
δέ ἐστιν ἄρτι τὸ πηδόν. iv δὲ σχολίοις παλαιοῖς εὕρηται καὶ Urt εἶδος ξύλου τὸ πηδόν. δῆλον δὲ ὡς ἐκ
τοῦ πηδὸν γίνεται πλεονασμῷ τῆς GA συλλαβῆς, τὸ πηδάλιον. (Vers. 531.) Ὅτι εὐχὴ ξένου πρὸς ξενο-
δόχον ἀγαϑὰ ὑπισχνούμενον τὸ, ϑεὲ πάτερ αἴϑ' ὕσα εἶπε τελευτήσειεν ἅπαντα ὃ δεῖνα. τοῦ μὲν ἄν
ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν ἄσβεστον ““λέος εἴη, ἐγὼ δέ χε πατρί δ᾽ ἱκοίμην. Ὀδυσσέως δὲ ἡ εὐχὴ, τρέψαντος 50
30 ἐνδιαϑέτως τὸν λόγον ix δευτέρου προσώπου τοῦ ALzwóov εἰς τρίτον πρόσωπον τὸν Μία. (Vers. 553.)
Καὶ ὅρα ὡς ἄσβεστον μὲν γέλων εἰπεῖν, χαὶ οὐδέ nor. οὖρος ἔσβη, ἔχουσιν ἐν τῇ τροπὴ ϑεραπείαν óc
ἐμφαινομένην ϑερμότητα. καϑ᾽ ὁμοιότητα τοῦ, ἄσβεστον πῦρ καὶ ἀσβέστη φλόξ. τὸ δὲ ἄσβεστον κλέος
οὐκ ἂν εἴη μαχρὰν χαχοζήλου εἰ μή τις ὑπονοήσει τοιοῦτον, τὸ οὐράνιον ἤτοι αἰϑέριον. καὶ ἐρεῖ ὅτι
480 xc τὸ ὑινηλὸν χλέος, ἄσβεστον εἴη ἂν ὡς διὰ τὸν ϑερμὸν αἰϑέρα, ᾧ παρονομάλζεται τὸ αἰϑέριον. 40
ἐν τούτοις δὲ καὶ γέρας εἴτε τέλος τοῦ εὐεργετεῖν τὸ κλέος εἰπὼν ὃ ποιητὴς, ἀρχὴν ἐνδίδωσι τοῖς δοξά-
ζουσιν iv τιμῇ χεῖσθαι τὸ τέλος τῆς ἀρετῆς. ( Vers. 336.) Ὅτι καὶ τῷ ᾿Οδυσσεῖ ἐνταῦϑα ὡς καὶ τοῖς
βασιλικοῖς ξένοις ἐν τῇ δ΄ ῥαψῳδίᾳ δέμνια ὑπ᾽ αὐϑούσῃ τίϑεται καὶ ῥήγεα χαλὰ πορφύρεα ἐμβάλλεται.
στορέννυνταί τε ἐφύπερϑε τάπητες. χλαῖναι v. ἐντίϑενται οὗλαι. Τὰ δὲ δέμνια, τρητὰ λέχη προϊὼν λέ-
y, ἔτι δὲ χαὶ πυχινὸν λέχος. εἶ δὲ τὸ τρητὸν οὐχ ἔστι πυχιγὸν καϑὸ τέτρηται, ἀλλ᾿ ἐν τούτοις » "ip
áo μοσταὺῖ Gu*qi τοῖς δεμνίοις, τὸ μὲν, διὰ τὰς ἐν τῇ κλίνῃ κατατρήσεις. τὸ δὲ, διὰ τὴν τοῦ στρώμα- 50
τὸς πυχνότητα D ἣν xci στιβὰς λέγψέται ἀπὸ τοῦ στείβω, ἐξ oU χαὶ Tj στίβη ὡς προδεδήλωται.
(Vers. 537.) Ὅτι δὲ τὸ στορέσαι ἐπὶ εὐνῆς κυριολεχτεῖται, δηλοῖ ἐνταῦϑα καὶ τὸ, ἐστόρεσαν πυχινὸν
λέχος ἐγκονέουυωε ὃ χαὶ πεποιῆσϑαι εὐνὴν λέγεται ἐν τῷ, ὦ ξεῖνε, πεποίηταί tov εὐνή. — Tig δὲ ἡ αἷ-
nu καὶ διατὶ οὕτω καλεῖται, χαὶ πῶς ἐρίδουπος λέγεται, ἐν ἄλλοις δὲ καὶ ἐρίγδουπος, πολλαχοῦ
tt.

280 PA|EDlAIA4 0. Vsi—ai:

1583 FYEUUOZENÓETZWYZIUTHZI ΘΟ ΜῊ ΒΥ
BudaaeoldldXx

᾿Εκκλησία. γίνεται τῶν Φαιάχων περὶ τοῦ ξένου. xci ναῦς χαϑέλχεται πρὸς ἐχπομπὴν ToU Ὀδυοσ-
σέως. xci ἑστιῶνται παρὰ τῷ ᾿“λκινόῳ τῶν Φαιήκων οἱ ἄριστοι. χαὶ μετὰ ταῦτα δίσκῳ ἀγωνίζονται
Φαίακες xc Ὀδυσσεύς. χαὶ ὃ Δημόδοκος ct, πρῶτα μὲν τὰ περὶ τὴν μοιχείαν "ἄρεως καὶ ᾿Αφρουδί-
της. ἔπειτα δὲ, τὰ περὶ τὴν εἰσαγωγὴν τοῦ δουρείου i ἵππου. «ci τοῦ ᾿Οδυσσέως κλαίοντος, 0 ᾿Δλκίνοος
πυνϑάνεται διατὶ κλαίει, xoi τίς xci πόϑεν εἴη.

10 O4YZXEIAZX O OMHPOY PAWDOIAI A.

Ὅτι ; ϑῆτα ῥαψῳδία σύστασιν τοῦ ᾿Οδυσσέως € ἔχει πρὸς τοὺς Φαίακας. ἀϑροίζονται γὰρ διὰ
χήρυχος ἐπὶ αὐτὸν, καὶ ϑαυμάζουσι διὰ πολλά. μετὰ δέ γε τὴν ῥαψῳδίαν ταύτην ἄρχεται διηγεῖσθαι 10
Ὀδυσσεὺς μαχρολογῶν τὰ καϑ' ἑαυτόν. διὸ καὶ ἡ ἐπιγραφὴ τοῦ γράμματος τούτου τοιάδέ τις. τὰ

20 παρὰ ᾿Αλκινόῳ προλδιηγήσεως. ἢ τῶν παρὰ ᾿Δλκινόῳ προδιήγησις, πλείων δὲ ἡ πρώτη γραφή. ἢ λέγοι
ἂν, ὅτι ἐνταῦϑα τὰ τοῦ Ὀδυσσέως παρὰ ᾿Αλκινόῳ, ἤγουν τὰ πρὸ τῶν ἑξῆς διηγημάτων. ἔχει δὲ ἄσα-
φῶς à ἐπιγραφὴ , διὰ τὸ περιεργασϑῆναι εἰς βραχυλογίαν ἐπίτηδες. (Vers. 2.) Ὅτι δηλῶν ὃ ποιητὴς
ταυτὸν εἶναι ( Vers. ὅ. ) ὄρνυσϑαι zcà ἀνόρεσϑαι, φησὶν ἐνταῦϑα. covvr ἂρ ἐξ εὐνῆς ᾿Δλκίνοος. καὶ, 5
ἂν δ᾽ ἄρα διογενὴς oor Ὀδυσσεύς. (Vers. 5.) Ὅτι ὥσπερ οἱ ὕστερον ᾿Δττικοὶ ἔλαιον φασὶ, τὸν τόπον 290

3o ἔνϑα ἐμπολᾶται τὸ ἔλαιον, καὶ ἰχϑύας, ἔνϑα οἱ ἰχϑύες τιμῆς ἀπεδίδοντο, ἐκ τοῦ "περιεχομένου δὴ-
λοῦντες τὸν περιέχοντα τόπον, οὕτω καὶ νῦν ὃ ποιητὴς τὴν τῶν «Φαιάκων ἀγορὰν παρὰ νηυσὶ τετύχϑαι
φησὶν, ἤγουν ὕπου αἱ νῆες ἵσταντο. ἔνϑα χαὶ λίϑων ξεστῶν ἕδρας ἱστορεῖ. ( Vers. 7.) Ὅτι 4“ϑηνᾶ
xci ἐνταῦϑα ὡς που xci ἐν ᾿Ιλιάδι ; κήρυκι ὁμοιοῦται, προϑεμένη ὀτρῦναι τοὺς Φαίακας i ὑπὲρ ᾿Οδυσ- 20
σέως. ἑκάστῳ γάρ φησι φωτὶ παρισταμένη, φάτο μῦϑον. δεῦτ᾽ ἄγε Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
(Vers. 12.) εἰς ἀγορὴν ἱέναι ἤγουν ἔλϑετε, ὄφρα ξείνοιο πύϑοισϑε, ὃς νέον ᾿Αλκινόοιο δαΐφρονος ἵχετο

4o δῶμα πόντον ἐπιπλαγχϑεὶς, δέμας ἀϑανάτοισιν ὃ ὃ “μοῖος. ἔστι δὲ Ave ἐνταῦϑα, ἢ φήμη τις περὶ
τοῦ, φρόνιμόν τινὰ πλανήτην εἰς τὴν κατ αὐτοὺς γῆν ἐλϑεῖν 9 ἧς χάριν χαὶ συνάγονται, ἢ ἡ map ἐχά-
στῳ τῶν Φαιάχων φυσικὴ σύνεσις. xa ἣν μαϑόντες ξένον ἄξιον λόγου ἐπιφοιτῆσαι χρῆμα τοῦτο
σπάνιον ἐν αὐτοῖς, ἥκουσι χατὰ ϑέαν πειρασόμενοι TOU ἀνδρός. σεμνὸν δὲ τὸ πρᾶγμα, εἰ μὴ ϑνητὸς
κῆρυξ ἀλλ 4ϑηνᾷ à ὑπουργεῖ, τῇ τοῦ λαοῦ προσχλή͵ ἥσει. xal τὸ πιϑανὸν τῆς ἐφεξ Sc ἀλλοιώσεως τοῦ Ὀδυσ-
σέως ἐκ τοῦ χαλοῦ εἰς τὸ κάλλιον, ἐντεῦϑεν ἄρχεται προκαταβάλλεσϑαι ὃ ποιητής. (Vers. 11.)

50 "Ὅρα δὲ τὸ, δεῦτ ἄγε καὶ ἑξῆς. ἔνϑα φανερῶς δηλοῦται τὸ ἄγε, προσταχτιχὸν ἐπίῤῥημα ὄν. δυνάμε-
γον καὶ ἀκινητίζειν, καὶ συμμεταπίπτειν ταῖς πτώσεσι. καὶ νῦν μὲν, ἀκίνητον μένει. ἀλλαχοῦ δὲ, πλη- 30
ϑύνεται. ὡς καὶ ἐν τῷ, ἀλλ ἄγεϑ᾽ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω πειϑώμεϑα πάντες. ( Vers, 12.) Ὅρα δὲ καὶ τὸ
πυϑέσϑαι γενικὴ συντάσσεσθαι περυχὸς, ὡς δηλοῖ τὸ, ὄφρα ξείνοιο πύϑεσϑε. (Vers. 14.) Τὺ δὲ
δέμας ἀϑανάτοισιν ὁμοῖος, ἐπεγείρουσα εἰς ἀγορὰν λέγει. ὡς ἂν οἱ μὲν φιλόξενοι τὸν ξένον ποϑήσω-

θοσιν. οἱ δὲ φιλόχαλοι, πρὸς τὸ κάλλος ἀπίδωσιν. οἱ "δὲ φιλίστορες, πρὸς τὴν ἀχρόασιν τοῦ πολυπλα- 291
γήτου ξένου. ἐοίκασι δὲ χαίρειν μάλιστα οἱ Φαΐακες τῷ χάλλει ὡς χαὶ ἡ κόρη ἐδήλωσε καὶ ὃ πατὴρ ᾽41-
χίνοος. διὸ καὶ ἡ μυϑικὴ ᾿4ϑηνὰ μετ ὀλίγα, πλείονα ἑαυτοῦ τὸν Ὀδυσσέα ποιήσει, ὡς ἂν φιληϑ είη
τοῖς Φαίαξιν.

584 (Vers. 15.) “Ὅτι σπουδαίαν ἄϑροισιν λαοῦ εἰς ἀγορὰν δηλοῖ τὸ, ὥτρυνε μένος ve? δ᾽ υμὸν ἑχά-
στου. “χαρπαλίμως δὲ ἔπλυντο βροτῶν ἀ) opa - TE χαὶ ἕδραι ἀγρομένων. (Vere. .7.) εἰ δὲ καὶ ϑαυμα-
στὸς ἀνὴρ εἴη τις δι᾿ ὃν ἡ ἀγορὰ, προσήκει εἰπεῖν καὶ τό. πολλοὶ δ᾽ ἄρα 9 ηήσαντο ἰδόντες τὸν δεῖνα. 4o
Ὅτι rà Ὀδυσσεῖ ϑεσπεσίην ἡ ᾿4ϑηνᾷ κατέχευε χάριν κεφαλῇ τε καὶ ὦὥμοις, καὶ μαχρότερον καὶ macgova

PaA4wdlIA4lId4 0 Ys20—À: 281

ϑῆχεν ἰδίσϑαι, ὥς xtv Φαιήχεσσι φίλος πάντεσσι γένοιτο, δεινός T αἰδοῖος τε. (Vers. 25. ) χαὶ ἐκτε-
λέσειεν ἀέϑλους πολλούς. τοὺς, ἤγουν xc ος, Φαίηκες ἐπειρήσαντὶ Ὀδυσσῆος. Καὶ ἃ ὅρα τὸ φύσει
χρήσιμον τοῦ μήκους xci τοῦ πάχους. διὰ τούτων γὰρ δεινὸς τὲ "τοῖς βλέπουσι φαίνεται Ὀδυσσεὺς,
CVers. aa. 2) xci cidoiog: διὰ τὸ ἡρωϊκὸν μέγεϑος xci ἀγαϑὸς ἀϑλητής. εὐσωματεῖν γὰρ χρεὼν τοὺς
τοιούτους ὡς καὶ ἡ παρὰ τοῖς παλαιοῖς ἀλείπταις σωμασκία δηλοῖ. ( Vers. 22.) To δὲ μακχρότερον. χαὲ
πάσσονα ϑῆχεν, οὐχ ἀπέρικε TOU, μέλε ἤλδανεν. Ü ἐστιν ἤυξανε τὰ μέλη. συντομώτερον δὲ τούτου
ἐχεῖνο. εἰσὶ δὲ ταῦτα , n ῥηϑεῖσα ϑεσπεσία χάρις, ἅπερ οὐ φύσει τῷ Ὀδυσσεῖ προσῆσαν ἀλλὰ ϑεόϑεν
συνέπεσον. Ἔστι δὲ πάσσων ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ἐγ ρώφη, ὃ ὃ παχύτερος. xal γίνεται ἀπὸ τοῦ παχὺς παχίων
πάσσων. ὁποίῳ τρόπῳ χαὶ ὃ μάσσων γίνεται ἐκ τοῦ μακρύς. χαὶ ὃ βράσσων, ἐχ τοῦ βραχύς. χαὶ
ὃ ἐλάσσων, ἐκ τοῦ ἐλαχύς. ὃ παρὰ Καλλιμάχῳ χεῖται. τοῦ δὲ μάσσων τὸ οὐδέτερον. χεῖται μετ᾽ ὀλίγα
ἐν τῷ, τοσοῦτον 1) ἔτι μάσσον. * Ex δὲ τοῦ, μαχρότερον καὶ πάσσονα ἰδέσϑαι, κεχορήγηται τοῖς Vore-
Qov τὸ, ὃ δεῖνα καλὸς ἰδεῖν, ἢ ὃ δεῖνα ἐμβριϑὴς ἰδέσίλαι. ( Vers. 22.) Τὸ δὲ ἐχτελέσειεν ἀΐϑλους
πολλοὺς, οὐ πρὸς ἐνέργειαν κεῖται, ἀλλὰ κατὰ τὸ φύσει δύνασϑαι. εἰ γὰρ καὶ μόνον ἐδίσκευσεν ὁ ᾿᾽Οδυσ-
σεὺς οὐχ ὑποδὺς xci ἑτέρους ἄϑλους, ἀλλ ἐπεὶ ἐν οἷς αὐτὸς εὐδοκιμεῖν εἴπῃ ἐν ἐχείγνοις ἀπαγορεύσου-

σιν οἱ Φαίαχες, τρόπον τινὰ καὶ τούτους τοὺς πολλοὺς Ἀ ἐξετέλεσσεν ὧν οἱ ig ed ὑπεξεχώρη- 20

σαν αὐτῷ. ἐρεῖ γὰρ, ὡς πάντα οὐ κακός εἶμι μετ᾽ ἀηδῥάσοι ὅσοι ἄεϑλοι xci τὰ ἑξῆς ὡς χατὰ
τόπον ῥηϑήσεται. Τὸ δὲ ἐπειρήσαντ' ᾿Οδυσσῆος, προχατῆρξε γνωμιχοῦ τοῦ, διάπειρά τοι βροτῶν
ἔλεγχος.

( Vers. 28.) Ὅτι χρήσιμόν ποτε ῥηϑῆναι εἰς ξενίαν καὶ πομπὴν ξένου τὸ, ξεῖνος ὅδε οὐκ οἶδ᾽ ὅς
τις, ἀλώμενος ἵχετ᾽ ἐμὸν δῶ, ἠὲ πρὸς ἠοίων ἢ ἑσπερίων ἀνθρώπων. πομπὴν δ᾽ ὀτρύνει, xci λίσσεται
ἔμπεδον εἶναι. ὑμεῖς δ᾽ ὡς τὸ πάρος περ, ἐποτρυνώμεϑα πομπήν. οὐδὲ γὰρ οὐδέ τις ἄλλος ὅς τις κ' ἐμὰ
δώμαϑ᾽ ἵκηται, ἐνθά δ᾽ ὀδυρόμενος. δηρὸν μένει εἵνεκα πομπῆς. ᾿Αλκίνοος δὲ ταῦτα φησίν. " Evóe καὶ
σημείωσαι ὡς οὐ μόνος Ὀδυσσεὺς τοῖς Φαίαξιν ἀλήτης ἦλϑεν. , ἀλλὰ χαὶ ἄλλοις τοῦτο ἐγίνετο. οὐχ ἄρα
πάντῃ ἐχτετοπισμένοι ἧσαν χατὰ τὸν μῦϑον, ἀλλ ὑπεμφαίνει που xci τὸ ἀληϑὲς ὁ ποιητής. Ὅρα δὲ
τὸ, (Vers. 33.) ὀδυρόμενος μένει εἵνεκα πομπῆς. νόσος μὲν γὰρ ἴσως ἤ τι τοιοῦτον, κωλύσει τὲν
ξένον τῆς ταχείας πομπῆς. ἡμεῖς μέντοι οὐχ ἀναβαλοὐύμεϑά mors τὴν πομπήν. ᾿Ηοίους δὲ ἀνϑρώπους
λέγει, τοὺς ἀνατολιχούς. ὃ χαὶ ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη. (Vers. 29.) Τὺ δὲ πρὸς ἠοίων, ταυτόν ἐστι τῷ, ἐκ τῶν
ἐῴων. προϑέσεως χειμένης ἀντὶ ἑτέρας προϑέσεως. ὃ μυριαχοῦ γίνεται. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι σύνηϑες Ὁμήρῳ

οὐχ "ἐνταῦϑα μόνον ἀλλὰ καὶ ἐν ἄλλοις, εἰς δύσιν καὶ ἀνατολὴν ὀλοσχερῶς μερίζειν τὰ χκοσμιχά. ὡς 30

δηλοῖ καὶ τὸ, οὐχ ἴδμεν ὃ ὅπῃ ζόφος οὐδ᾽ ὅπῃ ἠώς. καὶ εἴτ᾽ ἐπὶ δεξιὰ ἴωσι πρὸς ἠῶ τ᾽ ἐέλιόν τε, εἴτ᾽
ἐπαριστερὰ ποτὶ ζόφον ἠερόεντα. ( Vers, 50.) Τοῦ δὲ ἔμπεδον ἡ μὲν κυριολεξία, χαὶ “πρὸ ὀλίγων
ἐγράφη. νῦν δὲ, μεταφορικῶς οὕτω φησὶ τὸ στερεόν. ( Vers. 35.) Ὅτι πρωτόπλοον μὲν vic τῷ Ὀδὺυσ-
σεῖ ἐπιλεγῆναι κελεύει ὁ βασιλεύς. “κούρους δὲ δύο χαὶ πεντήχοντα χρίνασϑαι χατὰ δῆμον ἐϑέλει,
C Vers. 56.) οὐ πρωτοπλόους χαὶ αὐτοὺς ἤτοι πρωτοπείρους τῆς γαυτιλίας, ἀλλὰ ὅσοι πάρος εἰσὶν
ἄριστοι. ταυτὸν δὲ εἰπεῖν, ἔχκριτοι. πάντως γὰρ, οἱ ἄριστοι κρίνονται ἤγουν ἐπιλέγονται. Πρωτό-
nàoog δὲ ναῦς, οὐ μόνον nix καινῆς ναυπηγηϑεῖσα , ἀλλὰ καὶ ἡ πρώτη χατὰ τὸ πλέειν. ἢ μετὰ πρώ-
του τινὸς πλέουσα, 0 ἐστι γναυαρχίς. ᾿Ιστέον δὲ ὡς εἰ xci τινα τῶν ἀντιγράφων παροξύνουσι τὴν πρω-
τόύόπλοον vic διὰ τὸ τῆς σημασίας ἐνεργητιχὸν ὃ ὁμοίως τῷ, πρωτοτύχος χυνὴ χαὶ τοῖς τοιούτοις, ἀλλὰ

χωλύεται ἡ παροξυτόνησις διὰ τὸ ἀριϑμητιχὸν εἶναι τὸ τοιοῦτον. χαὶ οὐ χατὰ τὸ, ἁπλόος. διπλόος.
τριπλόος. προληφϑὲν. οὖν ἀριϑμητικῶς τοῦτο οὐχ ig m«pot ξύνεσϑαι τὸ πρωτόπλοον. ( Vers. 39.)

ἀφέξω, ἵνα εἴη παρέχειν μέν τι, τὸ ἐγγύς τινος ἔχειν. ἀπέχειν. δὲ, τὸ πόῤῥω ἔχειν. ὡς δηλοῖ ἐν τοῖς
ἑξῆς καὶ το, ἔσισχε δὲ φάςγανον ὀξύ. (Vers. 57.) Ὅτι ἐν τῷ, δησάμενοι ἐπὶ κληῖσιν ἐρετμὰ, ἔοιχε
χληῖδας λέγειν. τὴν συνοχὴν τῶν κωπῶν πρὸς τοὺς σκαλμούς. τοιαύτη δὲ συνοχὴν οἱ τροποί. 0Ug καὶ
φϑάσας εἶπεν. ( Vers, á1.) Ὅτι σχηπτούχους βασιλεῖς λέγει τοὺς δώδεχα oi συνάρχουσι τῷ AAxivóo

οὐχ ἀποστερήσας οὐδ᾽ αὐτοὺς τῆς βασιλικῆς χλήσεως, εἰ xal ὑπερέχει ὁ ᾿αλκίνοος. ὑποκαταβὰς δὲ,
CoxxENT. IN Opvss. Tox. L Nn

'
Ὅτι παρέχειν ἐνταῦϑα χεῖται τὸ διδόναι. φησὶ γάρ, ἐγώ *)' εὖ πάντεσσι παρέξω. οὗ τὸ ἀνάπαλιν, áo

282 ῬΑ ΨΩ ΖῈ Α. O. Vs.26—66.

( Vers, 26.) σχηπτούχους μόνον αὐτοὺς λέγει, ἐλλείψας τὸ βασιλεῖς. oUg καὶ ἕπεσϑαι ἡγουμένῳ τῷ
᾿Αλκινόῳ λέγει, ὡς ἐλάττονας μείζονι. “Ὅτι προτροπὴ εἰς φιλοξενίαν τὸ, ἔρχεσϑ᾽ C ὄφρα ξεῖνον ἐνὶ μεγά-
ροις φιλέωμεν μὴ δέ τις ἀρνείσϑω. ( Vers. 44.) Ὅτι χκαϑὰ τοῖς ᾿Ιϑακησίοις τὸν (φήμιον, οὕτω χαὶ
τοῖς Φαίαξι περικλυτὸν καὶ ϑεῖον ἀειδὸν Ὅμηρος δίδωσι τὸν “ημόδοκον χαὶ | ἔρϑασε γραφῆναί τι ἱστορι-
χῶς περὶ τούτων τῶν δύο ἀνδρῶν. Et δὲ ϑεῖος ἀοιδὸς ὁ Δημόδοκος ὡς μὴ αόνον τὰ κατ' ἀνϑρώπους
ἀείδων ἀλλὰ χαὶ τὰ περὶ ϑεοὺς ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς εἰρήσεται , οὐχ ἂν οὐδ᾽ ὁ ποιητὴς στεροῖτο τοῦ, ϑεῖος
aus αὐτὸς ἀοιδὸς χα, ΘΟ ᾧ καὶ ἄλλως ἐμφέρειά ἐστι πρὸς τὸν “ημόδοχον. ἐρίηρος γὰρ καὶ Ὅμηρος

δοχωΐτ ἐχεῖνον ἀοιδός, xci περικὰ υτός. xal Movocic φίλος. καὶ ἔχων ἀγαϑόν τε χαχόν τε τὸ χατὰ σο- 202
φίαν καὶ πήρωσιν xai καὶ ἐκεῖνος, ὡς uer. ὀλίγα ῥηθήσεται. χαὶ οἴμην χαὶ αὐτὸς μεταχειρισάμενος
συγγενῆ τῇ τοῦ “ημοδόχου. Τρωϊκχὴν γὰρ ᾧδει uer. ὀλίγα ἱστορίαν ὃ Δημόδοκος, ἧς τότε τὸ κλέος οὐρά- 10
γιον. καὶ Ὅμηρος δὲ, Τρωϊχὸν βιβλίον τὴν ᾿Ιλιάδα ἧσεν. ἧς τὸ χλέος οὐρανὸν εὐρὺν ἵχει. καί πως κατὰ
τὴν τῆς τραγῳδίας ᾿Εχάβην εἰποῦσαν δύστην᾽ ἐμαυτὴν γὰρ λέγω λέγουσα σὲ, εἰπεῖν ἔχει καὶ ὃ ποιητὴς
πρὸς ἑαυτόν. ϑεῖε ἀοιδὲ, ἐμαυτὸν γὰρ λέγω ἐν οἷς χαρακτηρίξω τὸν “ημόδοκον. εἰ δὲ χαὶ τῷ Δ4ημο-
δόχῳ (Vers. 45.) ϑεὸς περιδῶχεν ἀοιδὴν τερπνὴν ὅπῃ οἱ ϑυμὸς ἐποτρύνῃσιν ἀείδειν, τίς ἂν πλέον
Ὁμήρου καὶ τὸ τοιοῦτον ἔχου καλόν; "Ev τούτῳ δὲ τὸ μὲν τερπνὴν E γράφεται χαὶ τέρπειν. Θυμὸς δὲ,

ἢ ὃ τοῦ “ημοδόκου γοεῖται, ἢ ἡ ἐπιϑυμία τῶν ἀκροατῶν χατὰ τοὺς παλαιούς. Εἰ δὲ x«i ῆίοῦσα τὸν
4Δημόδοχον ἀ ἀνίησιν csv ὁρμηϑέντα, πάσχοι ἂν αὐτὸ χαὶ Ὅμηρος οἷα Μιούσῃ κάτοχος. ἀφ᾽ ἑαυτοῦ γὰρ
οἷά τινος πρωτοτύπου, χαὶ τὴν τοῦ “ημοδόχου εἰχόνα ἔχρωσεν. (Vers. 47.) Ὅτι μετοίχεσϑαι, τὸ εἴς

6o Ttc aude: οἷον. κῆρηξ δὲ * μετῴχετο ϑεῖον ἀοιδόν. Καὶ ὕρα ὡς δὶς εἰπὼν τὸ, Üciov ἀοιδὸν, qur
ὀλίγα τὸν αὐτὸν ἐρίηρον λέγει ἀοιδὸν ἤγουν πάνυ ἁρμονικὸν, ἐν τῷ, κῆρυξ δ᾽ ἐγγύϑεν ἦλϑεν ἄγων 20
ἐρίηρον ἀοιδόν. εἰπεῖν γὰρ πάνυ ἐπιϑυμητὸν, οὐχ οὕτως ἐπιτυχές. ἔοικε δὲ πρὸς τοῦτο καὶ τὸ,

1585( Vers. 62.) ἐρίηρες ἑχταῖροι. περὶ οὗ ἀλλαχοῦ διελήφϑη. Ὅτι σύνηϑες παρὰ τοῖς ῥήτορσιν, ἐν παρα-
ϑέσει δύο ἀριϑμῶν τοῦ μὲν μείξονος , τοῦ δ᾽ ἐλάττονος, προηγεῖσθαι, φυσικῷ λόγῳ τὸν ἐλάττονα.
οὕτω γὰρ ἕνδεχα xci δυοκαίδεχα φαμέν. χαὶ δύο καὶ εἰκοσίπηχυ. xc ἕτερα μυρία. διὸ καὶ ἐνταῦϑα
ὃ ποιητὴς οὐ μόνον δύω καὶ πεντήκοντα λέγει, ἀλλὰ xci τὴν τοῦ λόγου σύνταξιν πρὸς τὸ δύο ἀποτείνει,

10 0U πρὸς τὸ πληϑυντικὸν τὸ πεντήκοντα , εἰπών. κούρω δὲ κριϑέντε δύο καὶ πεντήκοντα, βήτην. "καὶ
πρὸ ὀλίγων δὲ, κούρω δύο καὶ πεντήχοντα κρινάσϑων i ἔφη. ἐχεῖ μέντοι διὰ τὸ πεντήκοντα, χαὶ πληϑυν-
τιχὸν ἐπάγει τὸ, ὅσοι πάρος ἄριστοι. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τρίτὸν ἐστὶ μὲγ "Aue τριήρεως ἡ ἐνταῦϑα ναῦς. ὃ γὰρ
χαϑ' Ὅμηρον τρίτος ἀριϑμὸς τῶν ἐν τοῖς τριήρεσιν ἐπιχώπων εἰς πεντηκοντάδα ἐχορυφοῦτο, ὡς zc
ἐν ᾿Ιλιάδι ἐδηλώϑη χατὰ τὸ τέλος τῆς βῆτα ῥαψῳδίας. χατὰ τοιοῦτον ἀριϑμὸν xci Ὀδυσσεὺς ἐν τοῖς 30
ἑξῆς τοὺς ἑταίρους μερίξων, εἰς Κύρκην στέλλει. τοσοῦτοι δὲ καὶ ἐνταῦϑα οἱ τὸν Οδυσσέα στελοῦντες 203,

20 χοῦροι ναῦται. οἱ "δέ γε ἐπέχεινα δύο, ὃ κυβερνήτης δοχοῦσιν εἶναι καὶ ὃ πρωρεύς. ( Vers, 50.) Ὅτι

διασχευὴ κεῖται xci ἐνταῦϑα, συντόμου ἑτοιμασίας πλοῦ, ὑὅποῖα κεῖται χαὶ ἐν τῇ δ᾽ ῥὁαψῳδίᾳ παρ᾽
ὀλίγα τινά. λέγει γὰρ ὡς ἐπὶ νῆα κατήλυϑον, χαὶ νῆα μὲν ἁλὸς βένϑοςδε ἔρυσαν, ἐν δ᾽ ἱστὸν
τίϑεντο, ἠρτύναντο δ᾽ ἐρετμά, ἀνὰ δ᾽ ἱστία λευχὰ πέτασαν. ὑψοῦ δ᾽ ἐν (Vers. 55.) vorío τύνδ᾽
ὥρμισαν. ὃ ταυτόν ἐστι πάντως τῷ, ἁλὸς βένϑοςδε ἔρυσαν. Καὶ € ὅρα τὴν ἐν τῇ τοιαύτῃ διασχευῇ
χατασπορὰν τῶν παρίσων. τὸ, ἔρυσαν. πέτασαν. ὥρμισαν χαὶ τὸ, τίϑεντο. ἠρτύναντο.

(Vers. 66.) * "Or, λαμπρᾶς εἰλαπίνης ἡρωϊχῆς μιχρὰ ἔκφρασις τὸ, βὰν (uev ἐς μέγα δῶμα,
πλὴ "vto δ᾽ ἂρ αἴϑουσαί τε χαὶ ἕρχεα καὶ δόμοι ἀνδρῶν. τοῖσι δὲ, ὃ δεῖνα δυωχαίδεκα μὴλ ἱέρευσεν, ὀχτὼ
δ᾽ «p; γιόδοντας V ὕας. δύο δ᾽ εἰλίποδας βοῦς, ( Vers. 61.) εἶτα συντομώτατα ἐπιπλέχων διασκευὴν σφα- áo
γιάσματος καὶ δαιτὸς ἐπάγει. τοὺς δέρον ὦ ἀμφί ' ἕπον τετύχοντό τε δαῖτ᾽ ἐρατεινήν. Καὶ t ὅρα ὅτι παι-
δεύων᾽ Ὅμηρος εἰς ἔργα σπουδαῖα οὐκ θέλει ἐνδιατρίβειν διασχευαῖς. (Vers. 63.) Ὅτι TÀV | ἄν" Sytni-
4oYEv εὐτυχίαν ὑποδηλῶν ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι ἐν τῷ περὶ τῶν "δύο πίϑων λόγῳ οὕτω δὴ κάντ’οῦσα ὁ ποιητὴς,

ἔχουσαν συναναμέμιγ, μένα φαῦλα καλοῖς φησὶν οὕτω περὶ Δημοδόκου. τὸ», “ἐρὶ Μοῦσα φίλησε. δίδου

δ᾽ ἀγαϑόν τε καχόν τε. G καὶ ἐφερμηνεύων φησίν. (Vers. 64.) ὀφϑαλμῶν μὲν ἄμερσε, δίδου δ᾽

ἡδεῖαν ἀοιδήν, τινὲς δὲ ovy Ὁμηριχῶς γοοῦντες, εἶπον πρὸς ἀγαϑοῦ εἶναι τῷ ἀοιδῷ xci τὴν τῶν ὀφϑαλ-

PA 21414 0. Vs.65—73. 283

μῶν ἄμερσιν ὃ ἐστιν ἀμαυρότητα, ἐπεί φασι μουσιχώτεροι οἱ τοιοῦτοι ὡς μὴ ἀσχολούμενοι περὶ πολλά.
( Vers. 63.) “Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτι κατὰ σύλληψιν ἤ ἤτοι συνεκδοχὴν εἴρηται, τὸ, δίδου "δ᾽ ἀγαϑόν τὲ χα- 50
χόν τε. ἀοιδὴν μὲν γὰρ ἀγαϑὴν δίδωσιν ἡ Μοῦσα, οὐ μὴν ἡ αὐτὴ χαὶ ὄψεως ἀποστερεῖ χατά ye τὸν
si εἴγε ϑεοὶ δοτῆρες ἑάων, ἀλλ᾽ αὐτόματον ἥκειν δοκεῖ τὸ κακόν. εἰ δὲ ὀρϑῶς εἴρηται τὸ, ὦ Ζεῦ
μέξον τι τοῖς ἀγαϑοῖς χαὶ δυστύχημα," εἴη ἂν καὶ κακόν τι ϑεόςδοτον. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τὸ ἐφίλησε καὶ
ἁπλῶς τὸ φιλεῖν, οὐ μόνον τὸ ἀγαπᾶν σημαίνει ἔτι δὲ καὶ τὸ χείλεσιν ἀσπάζεσίγαι καὶ τὴν ἐκεῖϑεν xar
ἀρετὴν φιλίαν καὶ τὸν σπουδαίως φίλον, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ ἐμπαϑοῦς διαϑέσεως τίϑεται, ὡς δηλοῖ xci παρὰ
τῷ σοφῷ "᾿ϑηναίῳ μάγειρος ἐμβαμμάτια καταλέγων καὶ ἰχϑύδια κατασχευασϑέντα μειρακίῳ ἐρωμέ- 60
γὴν ἔχοντι. φησὶ γὰρ ἐχεῖνος, ὡς 0 τοιοῦτος νέος ἔστιν οὐ δειπνητιχός. πρὸς τῷ φιλεῖν δὲ τὴν διά-
10 γοίαν ἔστ᾽ ἔχων. Τὸ δὲ ὀρϑαλμῶν ἄμερσε, ταυτόν ἐστι τῷ, ὀρφρϑαλμοῦ ἀλάωσε. λάειν γὰρ καὶ μέρδειν,
τὸ ὁρᾶν. διὸ xcà ἀλαοῦν xci ἀμέρδειν, ᾿ἰσοδύναμά εἰσιν. ὅϑεν καὶ ἄμφω ἀπὸ στερήσεως ἑρμηνεύον- 1580
ται. ἀλάωσε γὰρ καὶ ἄμερσεν, ἀντὶ τοῦ ἐστέρησεν ὄψεως, εἰ δὲ τις, MoUoav τὴν τῶν ἄνω καὶ περὶ
οὐρανὸν ἐμμελῆ κίνησιν νοήσει ἀλληγορικῶς, δύναται καὶ κατὰ τὸν οὕτω φρονοῦντα, ἐκ τῆς τοιαύτης
Μούσης καϑ' εἱμαρμένην νοηϑῆναι καὶ 5 τύφλωσις. καὶ ἡ περὶ ἀνάγνωσιν δὲ ἔμμουσον ἄμετρος
ἀσχολία ποιεῖ ποτὲ τὸ τοιοῦτον χαχκόν. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τὸ, ἡ Διοῦσα τῷδε ἔδωχεν ἀγαϑόν τε χαχόν
τε. ἢ μᾶλλον, τῷ δ᾽ ἕτερον μὲν δῶχε πατὴρ ἕτερον δ᾽ ἀνένευσεν, εἰπών τις ἀγαϑὸς κιϑαρῳδὸς ὡς καὶ
ἀλλαχοῦ ἐδηλώϑη περὶ ἑτέρου φαύλου κιϑαριστοῦ, χαὶ ἐρωτηϑεὶς τὸ ποῖον, ἔφη. κακῶς μὲν κιϑαρίζειν
ἔδωχε. χαλῶς δὲ ζδειν, avévevoe. παρ᾽ ὑπόνοιαν ἐχεῖνος ἀστείως, εἰπών. (Vers, 66.) Ὅτι ὥσπερ τὸν
δημηγοροῦντα ἐχρὴν μέσον ἵστασϑαι ὡς πάντοϑεν ἀκούεσθαι, οὕτω xc τῷ ἀοιδῷ Δημοδόχῳ τίϑεται
294 ϑρόνος ἀργυρόηλος μέσσῳ δαιτυμόνων πρὸς χίονα μακρὸν ἐρεισϑείς, ἵνα εἰς πάντας ἐξιχνῆται τοὺς
χύχλῳ τὰ τῆς ἀοιδῆς. οὕτω δὲ καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς ὃ αὐτὸς κίεν ἐς μέσον. ( Vers. 67.) Ὅτι ἐκ πασσαλό-
«ιν χρέμαται φόρμιγξ λίγεια ἡ τοῦ “ημοδόκου "ὑπὲρ κεφαλῆς αὐτοῦ. ὅϑεν αὐτὴν ἐχεῖνος καϑαιρῶν, 10
ἐν χαιρῷ μετεχειρίζετο. καὶ οὕτω μὲν ὃ ποιητής. ἡ δὲ ὕστερον παροιμία, ἐπὶ τῶν ἀμελουμένων λέγει τὸ,
ἐκ πασσάλων φόρμιγγα ἢ τόξον ἤ τι τοιοῦτον ἀπῃωρῆσϑαι χαϑ' ὁμοιότητα τοῦ, ὑπὲρ καπνοῦ τὸ πηδά-
λιον. 0 ἐστιν, ἠμέληται, ἡ ναυτιλία. xci μετὰ τὴν ἀοιδὴν δὲ, ἐκ πασσαλόφιν καταχρεμᾷ τὴν αὐτὴν
φόρμιγγα ὃ “ημόδοχος. ἣν ὃ ποιητὴς οἰχείῳ ἔϑει, λίγειαν προπαροξυτόνως λέγει, xaT τινὰ σειρηνια-
χήν κλήσιν. μιᾶς γὰρ τῶν Σειρήνων ὄνομα ἡ elisa. (Vers. 69.) Ὅτι γοργὴ φράσις τραπεζώματος
τὸ, πὰρ δ᾽ ἐτίϑει κάνεον, καλήν τε τράπεζαν, πὰρ δὲ δέπας οἴνοιο ( Vers. 70.) πιεῖν ὅτε ϑυμὸς &vo-
γει. τουτέστιν, Ore προεϑυμεῖτο πιεῖν οἴνου. τὸ δ᾽ ὕμοιον καὶ ἐπὶ βρώσεως. οὐ γὰρ ἀναγκαστὸν τὸ συμ-
So πόσιον, Τῷ δὲ χανέῳ, καὶ τὸ σῖτον καὶ τὰ ὄψα συνεπινοοῦνται. Ort δὲ οὐ μόνον κανέοις ἤτοι πίναξι
βρώματα συνετίϑεντο ἀλλὰ καὶ σπυρίσι, δῆλον ἐκ τῶν παλαιῶν. καὶ ἐλέγοντο αὐτὰ, ἀπὸ σπυρίδων
δεῖπνα. συγχομιζόμενα ὅτε τις ἀπήει παρά τινι δειπνήσων. καλῶς ἄρα σπυρὶς ἐτυμολογεῖται παρὰ τὸν
πυρὸν 0 δηλοῖ σῖτον ὕὅϑεν καὶ τὰ σῖτα καὶ οἱ ἱθϑμηρικοὶ πύρνοι παράγονται, ὧν δεχτικαί εἰσιν αἱ ῥηθεῖ-
σαι σπυρίδες. Τραπέζης δὲ φιλοτησίου ἔπαινος φέρεται τοιοῦτος ἐν τοῖς τοῦ ᾿᾿Ιϑηναίου. βίου τιϑήνη 20
πολεμία λιμοῦ φύλαξ φιλίας ἰατρὸς ἐχλύτου βουλιμίας, τράπεζα. "Eva ὅρα ψευδοπαρηγητικὸν τὸ,
φύλαξ φιλίας. ὅμοιον ὃν τῷ, «Φυλέα φίλον ϑεοῖς, xci τῷ, φίλησε δὲ φῦλον ἀοιδῶν. χαὶ τῷ, κοίμησε δὲ
κύματα δαίμων, καὶ ἄλλοις τοιούτοις ἅπερ xat ἐν ἄλλοις κεῖνται. ( Vers. 73.) Ὅτι χρησαμένῳ τῷ ya-
μέμνονι περὶ τοῦ κατὰ τὸν Τρωϊχὸν πόλεμον τέλους ἀνεῖλεν ὃ ἐν 4sAqoig ᾿Ἵπόλλων, τότε ἁλῶναι τὴν Ἴλιον
ὅτε οἱ ἐν “χαιοῖς ἄριστοι καταστασιάσουσι. καί ποτε παρὰ Üvrixóv πότον, reor τοῦτο ᾿Ἵχιλλεύς
4o τε ἀνδρίᾳ ὑγέλων περιέσεσθαι Τρώων, καὶ Ὀδυσσεὺς φρονήσει καὶ δόλῳ συμβουλεύων ἐπιτρέψαι τὸ ἔργον.
ὃ xc xpeitrov ἀπέβη. εἴγε ᾿Αχιλλεὺς μὲν, "00g βίαν ἀνδριξόμενος, πίπτει. ᾿Οδυσσεὺς δὲ, δόλῳ πτολί-
πόρϑυο γίνεται. τέως yt μὴν ἔχαιρεν ὁ βασιλεὺς ὃ ὁρῶν τοὺς ἀριστέας φιλοτιμουμένους ἐν καιρῷ δαιτός.
χαὶ τὸν μὲν, τὰ ψυχικὰ ἐπαινοῦντα. τὸν δὲ, τὰ σωματιχά. χαὶ τὸ τῆς μάχης ἤδη κατὰ τὸν χρησμὸν
τέλος, καϑυπεμφαίνοντας. ταύτην τὴν ἵστοριαν ὃ ὃ Δημόδοκος ἄρτι μετὰ ἐδητὺν ἄδει, οὐ προβουλευσά-
μενος, ἀλλ ἁπλῶς οὕτω vor ἥν ὑπὸ Μούσης, ἔστι δὲ ἡ Ὁμηρικὴ φράσις, τοιαύτη: Μοῦσ᾽ ἂρ ἀοιδὸν
ἀνῆκεν ἀειδέμεναι χλέα ἀνδρῶν. * οἴμης, τῆς, TOT ἄρα κλέος οὐρανὸν εὐρὺν ἵχανε, νεῖχος Ὀδυσσῆος xci 30
n2

284 ΡΑΨΩΙΔΙ14Α 6 Vs75—88.

“Πηλείδεω ᾿Αγιλῆορ, ὥς ποτὲ δηρίσαντο ϑεῶν ἐν δαιτὶ ϑαλείῃ, ἐκπάγλοις ἐπέεσσιν. (Vers, 78. ) ᾿4γα-
μέμνων δὲ, χαῖρε γόῳ Or ἄριστοι "Ἱχαιῶν δηριόωντο. οὕτω γάρ φησιν αὐτῷ ἔχρησεν ᾿ΑΙ΄πόλλων ὅτε ἦλϑε
χρησόμενος. τότε γὰρ, χυλίνδετο πήματος ἀρχὴ Τρωσί re καὶ Δαναοῖσι, ( Vers. 82.) Διὸς μεγάλου διὰ
βουλάς. αἱπέρ εἰσι, τὸ πολλῷ πόνῳ ἑκατέρων τῶν στρατευμάτων ἁλῶναι τὴν Τροίαν, xci οὐ δή ποτε
τὸ τιμηϑῆναι τὸν Addio ὕπερ ἐν ᾿Ιλιάδι ἐφαίνετο. οὐ χαιρέκακος δὲ πάντως ὃ βασιλεὺς, χαίρων ἐπὶ
Tjj τῶν ἀρίστων ἔριδι. αἴτιον γὰρ ἐχείνῳ χαρᾶς, οὐ τὸ ἁπλῶς αὐτοὺς ἐρίξειν. ἀλλ᾽ ἡ ἐπὶ αὐτῷ ἀγαϑὴ ὡς
ἐῤῥέϑη ἐλπίς. ἔστι δὲ καὶ ἡ τοιαύτη στάσις, ἀγαϑῆς ἔριδος ὑπόδειγμα. καὶ τοῦ τὰ συμπόσια στασιασμοὺς
ποιεῖν, φαύλους μὲν, ἐν τοῖς φαύλοις, οὐ τοιούτους δέ τινας ἐν τοῖς ἀγαϑοῖς. δυσσεὺς οὖν χαὶ phe
λεὺς ἐν τούτοις ἐοίκασιν ἀνδρίας καὶ φρονήσεως ὑποκινῆσαι σύγκρισιν. πρᾶγμα σπουδαῖον. γράφειν
γοῦν καὶ ᾿αϑήναιος, οἵτω. κοσμίως ἐδείπνουν οἱ ἀριστεῖς ἐν ᾿Ἡγαμέμνονος. εἰ δὲ χαὶ φιλονεικοῦσιν 10
pde xci Ὀδυσσεὺς, ἀλλ ὃ βασιλεὺς χαίρει νόῳ, ἐπεὶ ὠφέλιμοι αἱ φιλοτιμίαι, ζητούντων εἰ λόγῳ
ἀρ ἢ μάχῃ αἱρεϑῆναι δεῖ τὸ Ἴλιον. χρήσιμον *9' ἐνταῦϑα καὶ Dievog τοῦ BopvaUevírov τὸ, οὐδεὶς ἀπὸ τῆς
τραπέζης ἡδονὰς πορίζεται ἀλλ ἀπὸ τοῦ φρονεῖν. (Vers. 75.) Τὸ δὲ ἀοιδὸν ἀειδέμεναι, δῆλον c ὕτι
ἐτυμολογία ἐστί, Τὸ δὲ ἀνῆκεν, ἀντὶ τοῦ, ἀνέπεισεν. ἠρέϑισεν. ὡς καὶ ἐν ἄλλοις φαίνεται 7 πολλαχοῦ.
Τὸ δὲ κλέ᾽ ἀνδρῶν, διασαφεῖται ἐ ἐν τῷ, νεῖχος Ὀδυσσῆος χαὶ ᾿Αχιλῆος. ἔνϑα κάλλος ποιεῖ παρακείμενα
τὰ πάρισα, ( Vers. 74. ) 1092 οἴμης, οἱ μὲν μετὰ τοῦ ἀνδρῶν συντάσσουσιν. ἵνα ἢ), κλέα ἀνδρῶν οἴμης.
κάλλιον δὲ, στίξειν εἰς τὸ ἀνδρῶν. era ὡς ἐξ ἄλλης ἀρχῆς ἀπὸ κοινοῦ σχηματίσαι χαὶ εἰπεῖν. ὡς ἄει-
δὲν ἀπὸ οἴμης ἐκείνης, ἧς εὐρὺ τὸ xÀéog 5v. Οἴμη δὲ, ἡ διήγησις. ἀφ᾽ ἧς xci τὸ προοίμιον σύγκειται
καὶ τὸ φροίμιον. ἀφ᾽ οὗ xai ἡ φόρμιγξ χαὶ τὸ φορμίξειν mappa δοχεῖ. (Vers. 78. ) Τὺ δὲ χαῖρε νόῳ,
τὸ βασιλικὸν ἐμβριϑὲς δηλοῖ, ὡς τοῦ βασιλέως μὴ προφαίνοντος ἐν τοῖς ἔξω τὴν χαρὰν, μὴ χαὶ λυπήσῃ 20
τοὺς ἀρίστους οἷα καταγελῶν. ( Vers. 81.) Τὸ δὲ χυλίνδετο πῆμα , «a ἀλλαχοῦ εἶπεν ὃ ποιητής. χαὶ
δηλοῖ τὸ, ἄνωϑεν ἐ ἐκ Διὸς ἥκειν αὐτό. Ὅρα δὲ τὸ, πήματος ἀρχήν. οὐ γὰρ πολέμου ἦν ἀρχὴ γῦν ἀλλὰ
πήματος τοῦ κατὰ τὴν Τροίαν. ᾿Ιστέον δὲ ὡς οὐ μάτην Ὅμηρος πλάττει ᾷδειν τοιαῦτα τὸν Δημόδοκον,
50 ἀλλ iva τῇ ἀναμνήσει χλαίων ὃ Ὀδυσσεὺς γνωσϑῇ εὐαφόρμως, αὐ τὸς εἶναι ὃ ἐν τῇ Τροίᾳ μέγας
Ὀδυσσεύς. χαὶ οὕτως ἐπὶ πλέον aj) τὲ καὶ φιληϑῇ. ( Vers. 84. ) Ὅτι 4“ημοδόκου ᾷδοντος τὴν
εἰρημένην Τρωϊκὴν οἴμην, μνησάμενος τῶν ἐχεῖ Ὀδυσσεὺς, πορφύρεον μέγα φᾶρος ἑλὼν χερσὲ
στιβαρῇσι. ( Vers. 85.) xax κεφαλῆς ἢ ἤτοι κατὰ τῆς χεφαλῆς εἴρυσε, κάλυψε δὲ χαλὰ πρόσωπα. 0 δήπου
xci ὃ τούτου υἱὸς Τηλέμαχος ἐν τῇ Πύλῳ ἐποίει ἀλλ᾽ ἐκεῖ μὲν ἡ αἰτία οὐκ ἐτέϑη. ( Vers. 86.) ἐνταῦϑα
δὲ κεῖται οὕτως. αἴδετο γὰρ Φαίηκας ὑπ᾽ ὀφρύσι δάκρυα λείβων. συχνὰ δὲ τοῦτο ἐποίει. φησὶ γὰρ,
ὡς ὅτε μὲν λήξειεν ἀείδων ϑεῖος ἀοιδὸς, δάχρυ ὀμορξάμενος, κεφαλῆς ἅπο φᾶρος ἔλεσχε. χαὶ δέπας 80
λαβὼν, ἔσπενδεν. «Αὐτὰρ ὅτ᾽ ἂψ ἄρχοιτο καὶ ὀτρύνειαν ἀείδειν οἱ ἄριστοι ἐπεὶ τέρποντ' ἐπέεσσιν, 295
Es Ὀδυσσεὺς κατὰ κρᾶτα ( Vers. 92.) καλυψάμενος, γοάασχε. χαὶ ἴσως οὐ μόνον μνήμη ὑποχινοῦσα
ἐξέϑλιβε τῷ Ὀδυσσεῖ δάκρυον, ἀλλὰ καὶ ὅτι ἐπιλέγδην ὃ ϑεῖος ἀοιδὸς οἴχτους ἐφόρμιξεν. ᾿Ιστέον δὲ
ὅτι δοκεῖ ἀνοίχειον ἀνδράσι τὸ δακρύειν, χαὶ μάλιστα παρὰ ξένοις. Ὀδυσσεὺς μέντοι παρὰ τῷ υἱῷ καὶ
τοῖς δούλοις οἰχείοις οὖσι κλαίει. οὕτω δὲ καὶ Μενέλαος καὶ οἱ παρ αὐτῷ βασιλικοὶ φίλοι παῖδες.
CVers. 85.) Ὅρα δὲ ὅτι τὸ κατὰ χεφαλῆς ἐρύσαι φᾶρος, xarà χρᾶτα χαλ ὕψαι 0 ποιητὴς παρέφρασεν,
θο ἀμφοῖν δὲ ἑρμηνεία τὸ, χάλ υψε δὲ καλὰ πρόσωπα. τοιοῦτον δὲ zc τὸ ἐν τῇ 0 ῥαψῳδίᾳ χλαῖναν, πορ-
φυρέην ἄντ᾽ ὀφϑαλμοῖὶν ἀνασχών. 11λ nive, δὲ χκἀνταῦϑα τῷ ἥρωϊ τὰ πρόσωπα Ὅμηρος ὡς καὶ ἀλλα-
χοῦ τῷ Αἴαντι, εἰπὼν ταῦτα καὶ χαλὰ διὰ τὴν προλεχϑεῖσαν COSTS χάριν ἢ κεφαλῇ χαὶ ὥμοις
ἐπεχέϑη. δῆλον δ᾽ ὅτι πρόσωπον͵ μὲν χατὰ τὴν παλαιὰν παρατήρησιν, κυρίως ἐπὶ ἀνϑρώπου. ὀύγχος 4o
δὲ, ἐπὶ τετραπόδων. ῥάμφος δὲ, ἐπὶ πτηνῶν. αἱ μέντοι καταχρήσεις, ἔστιν ὅτε xci τὰ τοιαῦτα ἐναλ-
A«cgovoi (Vers. 88.) Τὸ δὲ ὀμορξάμενος, ϑέμα ἔχει τὸ ὀμόργω. ἐξ οὗ κατὰ παρα) yer», καὶ
1587τὸ ἀπομόργνυσθαι. *za ὁμοιότητα παραχϑὲν τοῦ ἄγνυσθαι καὶ ἄχνυσϑαι. sab τῶν ὁμοίων,
δοχεῖ δὲ χαὶ δίχα τοῦ ὃ προφέρεσθαι τὸ πρωτότυπον, ὡς δηλοῦσιν οἱ γράφοντες τὸ ἀπεμόρξαντο καὶ
τὰ τοιαῦτα. Ὅτι δὲ τὸ ἀμέργω παντελῶς i ἕτερόν ἐστι τοῦ ῥηϑέντος ὀμόργω, ἐν a) λοις ἐδηλώϑη. ἐξ οὗ
δοχεῖ καὶ ἡ ἀμόργη παρῆχϑαι. ov μόνον λεγομένη ἐπὶ ὕλης ἐλαίου. ἀλλὰ καὶ πορφύραν σημαίνουσα

PACGUVRQIAIA 0, ϑβ. 9ο5-- τοά, 285

κατὰ τοὺς παλαιούς. εἰ δὲ xci τὸ ὀμόργω ἀπὸ τοῦ ἀμέργω δόξειε γενέσϑαι διὰ τὸ καὶ τὴν ἐλαϊκὴν ἀμόρ:
γὴν σπογγισμοῦ δέεσϑαι, οὐκ ἂν εἴη πάντῃ ἀλλόκοτον. (Υ̓ εἴ8. 95.) Ὅτι ὥσπερ Μενέλαος ἔγνω τοὺς
βασιλικοὺς παῖδας κρύφα κχοινολογουμένους, προσέσχε γὰρ ὡς ἐχρῆν, οὕτω κἀνταῦϑα τοῦ Ὀδυσσέως πρῶ-
τὸς 0 βασιλεὺς ἤσϑετο κλαίοντος. φησὶ γάρ. ἔνϑ' ἄλλους μὲν πάντας ἐλάνϑανε δάκρυα tiov ἢ λείβων.
IdAxivoog δέ μὲν οἷος ἐπεφράσατ᾽ ἠδὲ νόησεν, ἥμενος ἄγχ αὐτοῦ. (Vers, 95.) βαρὺ δὲ στενάχοντος
ἄχουσεν. ὥςτε, οὐ τὸ δάκρυον μόνον κατεμήνυσε τὲν Ὀδυσσέως λύπην, ἀλλὰ καὶ ὁ βαρὺς στεναγμός.
οὕτω δὲ ἀπαραλλάκτως κεῖται καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς ἔνϑα ἐλεεινὸν Um ὀφρύσι δάχρυον εἴϑων, τοὺς μὲν
ἄλλους ἐκλάϑανεν, οὐ μὴν καὶ τὸν βασιλέα. ἐκεῖ δὲ τὸ εἴθειν καὶ λείβειν φησὶν, εἰπών. δάκρυον eife. 10
καὶ ἐπαγαγὼν εὐθὺς τὸ, δάκρυα λείβων. (Vers. 94.) Τὸ δὲ ἐφράσατο καὶ τὸ ἐνόησεν, ix παραλλή-
10 Aov τὸν αὐτὸν ἔχουσι νοῦν. δύναται δὲ καὶ ἄλλως τὸ φράσασϑαι μὲν, βουλὴν καὶ σχέψιν ἁπλῶς δηλοῦν.
τὸ δὲ νοῆσαι, κατάστασιν βουλῆς καὶ ὡς εἰπεῖν, ἀποτελεύτησιν. ἵνα τὴν φράσιν ἐπισφραγίσῃ ἡ ἐντελὴς
γόησις. ( Vers. 98.) Ὅτι εὕρηται βρῶσις ἐνταῦϑα μέχρι κόρου παρὰ roig τρυφηταῖς Φαίαξιν. ὕπερ
ὡς καὶ ἡ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ, σπάνιον παρὰ τῷ ποιητῇ. φησὶ γάρ. ἤδη μὲν δαιτὸς χεχορήμεϑα ϑυμὸν ἐΐσης,
φόρμιγγός τε. (Vers. 99.) ἣ δαιτὶ συνήρός ἐστι ϑαλείῃ. τουτέστιν ἥτις συνήρμοσται καὶ συνέρευκται
προσεταιριζομένη τῇ εἰλαπίνῃ. διὸ τινὰ τῶν ἀντιγράφων ἀντὶ τοῦ ϑιαλείη, ἑταίρη γράφουσι. παραμυ-
ϑεῖται δέπως νῦν ὃ τῆς φόρμιγγος κόρος, τὸν τῆς δαιτός. ὡς διὰ τοῦτον, μὴ δὲ ἐχεῖνον δοχεῖν ψεχτόν.
ϑεῖον γὰρ ἡ ἀοιδή. ὥςτε τοιοῦτόν τι καὶ ὁ αὐτῆς κόρος. ( Vers. 98.) Τὺ δὲ ἐΐση, νηὸς τε ἐπίϑετον
xci εὐωχίας ὡς μυριαχοῦ δηλοῦται. Συνήορος δὲ, γίνεται παρὰ τὸ ἀείρω τὸ συζευγνύω. ἐξ οὗ xal
ὃ παρήορος. ὃ μέντοι ἐν ᾿Ιλιάδι μετήορος, ἀπὸ τοῦ ἀείρω τὸ κουφίζω καὶ ἐπαίρω γίνεται. οἱ δὲ ἀπήω-
20 ροι κλάδοι ἐν τοῖς ἑξῆς, τουτέστιν ἀποκρεχμεῖς καὶ πόῤῥω τῆς ῥίζης ὄντες. κατὰ δὲ ἑτέρους εἰπεῖν, 2ο
ἀφεστῶτες, παρεχτεταμένοι, ἀπηρτημένοι, ἐχτείνουσι τὴν παραλήγουσαν, ὡς μὴ γενόμενοι ἀπὸ τοῦ
ἀείρω ἀλλ ἐκ τοῦ αἰωρῶ. (Vers. 100.) Ὅτι φιλενδειχτῶν ἐπὶ τοῖς ἐγχωρίοις ἄϑλοις ὃ βασιλεὺς ᾿Αλκί-
voog, (Vers. 101.) φησί. νῦν δ᾽ ἐξέλϑωμεν καὶ ἀέϑλων πειρηϑῶμεν πάντων. τῶν συνήϑων δηλαδὴ τοῖς
Φαίαξιν. ὡς ἂν ὃ ξεῖνος εἴπῃ τοῖς ἑαυτοῦ οἴκαδε νοστήσας, ὅσσον περιγινόμεϑ' ἄλλων. (Vers. 103.)
πύξ τε, παλαισμοσύνῃ τε, καὶ ἅλμασιν, ἠδὲ πόδεσσιν. ἑνὶ στίχῳ περιλαβὼν τέσσαρας ἄϑλους. ἔνϑα
σχοπητέον, πῶς εἶδεν ὁ Φαίαξ εἴπερ τῶν ἄλλων ἀνϑρώπων περιγίνονται ἐν ἄϑλοις οἱ vm αὐτὸν,
ὃ ἐχτοπίζων τὴν xar αὐτὸν γῆν χαὶ μήτε εἰδώς τινάς μύτε γινωσχόμενος. ἢ τοίνυν τοῦτο ἀλαζο-
γεύεται, τὸ πάντων δηλαδὴ περιγενέσϑαι. ἢ ἐχεῖνο, ἤτοι τὸ ἀπῳχίσϑαι τὴν xaT αὐτὸν νῆσον-
( Vers. 100.) Ὅρα δὲ καὶ ὅτι ἅμα δαὶς ἅμα ἄεϑλοι. χαὶ οὐκ ἣν ἔϑος τοῖς ἥρωσιν ἀναπαύεσθαι μετὰ
30 βρῶσιν χατὰ τοὺς ὕστερον, ἐπὶ σιτίων πέψει. (Vers. 103.) ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὕτι νῦν μὲν τέσσαρας
ἠρίϑμησεν ἄϑλους 0 βασιλεύς, προϊὼν δὲ ὃ ποιητὴς πέντε νικητὰς ἐχϑήσεται, οἱ πέντε ἄϑλους ἐνίχη-
σαν. ἐρεῖ γάρ. τῶν δὲ, ϑέειν 07 ἄριστος ἔην Κλυτόνυος ἀμύμων. ἐν δὲ πάλῃ, Εὐρύαλος ἀπεχαίνυτο
πάντας ἀρίστους. GA" uere δ᾽ ᾿ἀμφίαλος πάντων προφερέστατος ἦεν. δίσχῳ δ᾽ αὖ, πάντων πολὺ φέρτα-
τος ἦεν ᾿Ελατρεύς. πύξ δ᾽ αὖ, “Ἰαοδάμας ἀγαϑὸς πάϊς ᾿Αλκινόοιο. καὶ ἰδοῦ ἐνταῦϑα πέντε ἀϑλοι προ- 3o
τεϑέντος τοῦ δίσκου. καὶ ἴσως πένταϑλον ἣν τοῦτο παρ᾽ αὐτοῖς. Π]αρὰ μέντοι τοῖς ὕστερον, τὰ τοιαῦτα,
οὕτω μετριχῶς ἀριϑμεῖται. ἅλμα. δρόμος. δίσχευμα. κοντός. καὶ πάλη. καὶ ἄλλως δὲ ἐν ἡρώῳ μέτρῳ,
οὕτω ἅλμα ποδὸς, δίσκου τε βολὴ, xci ἄκοντος ἐρωὴ, καὶ δρόμος ἠδὲ πάλη. μία δ᾽ ἔπλετο πᾶσι τελευτή.
“Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτι ἐν ᾿Ιλιάδι ἀγωνοθϑετήσας ὁ ποιητὴς, ὥκνησεν ἐνταῦϑα τοιούτοις ἐνασχολῆσαι τὴν
ἑαυτοῦ Μοῦσαν ἔξω καιροῦ, διὸ καὶ ἐπιτρέχει αὐτά. οἷα μὴ δὲ ἔχων πιϑανῶς καὶ νῦν τοῖς ὅλοις ἐμπλα-
4o τύνασϑαι ὥσπερ ἐχεῖ, ἵπποι γὰρ, οὐ πάρεισιν, ὥςτε οὐδὲ ἱππεῖς ἀγωνίσονται. οἷς δὲ οὐ μέλει βιὸς
οὐδὲ φαρέτρη, οὗτοι οὐδ᾽ ἂν ἥμασι καὶ ὀϊστεύμασιν ἐναϑλήσωσι. καὶ οὕτω μὲν ταῦτα. (Vers, 102.)
296 Ὁ δέ γε εἰπὼν ἐνταῦϑα βασιλεὺς ὕσον περιγινόμεϑ᾽ ἄλλων ἐν ἄϑλοις, ὕτε πειράσεται τοῦ Ὀδυσσέως
καὶ ἀκούσει καυχηκτωμένου καὶ μόνον παραιτησαμένου τὸν δρόμον, τότε δὴ τὴν ἀλαζονείαν μεϑεὶς, ἐρεῖ
μήτε πυγμάχους ἀγαϑοὺς εἶναι τοὺς Φαίαχας μήτε παλαιστάς. ( Vers, 103.) Τὸ δὲ περιχινόμεϑα,
μαχρὰν ἀεὶ ἔχει τὴν ἄρχουσαν "τοῦ γινόμεϑα ὥσπερ καὶ τὸ γινώσκειν. Τὴν δὲ παλαισμοσύνην ὥσπερ ἐν áo
Ἰλιάδι, οὕτω χἀγταῦϑα δίχα τοῦ σ᾽ παλαιμοσύνην γράφει φασὶ τὸν ᾿Αρίσταρχον, (Vers, 104,) Ὅτι

286 PACGPOIA4I. O0. Vs.105 — 120.

ὁδηγία τυφλοῦ τὸ, ; fe χεῖρα τοῦ δεῖνος x«i ἔξαγεν ix μεγάροιο. ἦρχε δὲ τῷ αὐτὴν ὁδὸν, ἥν περ oi
ἄλλοι. Ὅτι οὐδὲν μὲν ϑεάτρου μετὸν τυφλῷ ἀνδρὶ ὥσπερ οὐδὲ χατόπτρου χατὰ τὴν παροιμίαν. 4η-
μόδοχος μέντοι, ἐξάγεται ἔνϑὰ Φαιήκων οἱ ἄριστοι, EN (Vers. 109.) ϑαυμανέουτες c 0 ἐστι ϑαυ-
50 μασόμενοι, ἢ ϑεασόμενοι, οὐ μόνον ἀκοῇ κατατρυφήσων τοῦ ἀγῶνος, ἀλλὰ "καὶ οἷον ἀεϑλεύσων χαὶ
αὐτὸς, χαὶ τὴν μουσικὴν ἐπιδειξόμενος τέχνην. ἡ καὶ αὐτῇ, μάλιστα οἱ Φαίακες διὰ τὸν “ημόδοχον
ἐναβρύνονται. εἰ δὲ καὶ ἀντίτεχνόν τινὰ εἶχε πλάσαι ὃ ποιητὴς τῷ ἢ Δημοδόχῳ χατὰ τοὺς ὕστερον μουσι-
χῶς ἃ) γωγιζομένους, οὐχ ἂν ὥχνησε τοῦτο ποιῆσαι. Tov δὲ ϑαυμανέοντες τὸ ῥῆμα ; ϑαυμαίνω x τοῦ
ϑαῦμα. ὁμοίως τῷ, ὄνομα ὀνομαίνω. εἰσὶ δὲ οἱ χαὶ ἐν δυσὶ μέρεσι λόγου γράφουσι ϑαῦμα véovrtg
ἤγουν εἰς ϑαῦμα πορευόμενοι οὐχ ἂν δὲ ἐπαινοῖτο 5 τοιαύτη γραφή. (Vers. 109.) Ὅτι πολλὴν ἐναγώ-
60 vtov ὁμήλγυριν φράξει, τὸ βάν δ᾽ ἴμεν εἰς ἀγορήν. ἅμα δ᾽ ἕσπετο πουλὺς ὅμιλος. μυρίοι. ( Vers. 1 10.)
ἂν δ᾽ ἵσταντο νέοι πολλοί τὲ χαὶ ἐσϑλοὶ, ἀεϑλεύσοντες δηλαδή. Καὶ ὅρα τὸ, πολὺς ὅμιλος. χαὶ τὸ,
1δϑϑιυρίοι. ἐφερμηνευτικὰ t ὄντα ἀλλήλων. Τὸ δὲ ἀνίστασϑαι, οὐ μαχράν ἐστι τοῦ ὄρνυσϑαι, * χαὶ τοῦ
ὄρεσϑαι. διὸ ἐπάγει. ὦρτο μὲν ὁ δεῖνα καὶ ὃ δεῖνα.

(Vers. 111.) Ὅτι τὰ πλείω τῶν κατὰ τοὺς «Φαίακας ὀνομάτων, ναυτιχά. καὶ τὸ ὕλον εἰπεῖν,
ἀπὸ ϑαλάσσης συναγηγερμένα. πίστις δὲ τοῦ λόγου, ὃ πρόγονος αὐτῶν Ναυσίϑοος. οἱ βασιλικοὶ παῖ-
δες “Ἅλιος καὶ Κλυτόνηος. ἡ τούτων ἀδελφὴ Ναυσιχάα, τῇ ϑαλαμηπόλῳ παραχωρήσασα τοῦ εὐγενεστέ-
ρου xci σεμνοτέρου ὀνόματος τοῦ, Εὐρυμέδουσα. 0, παρώνυμον Τὐρυμέδοντος τοῦ τῆς ΝΝαυσιχάας πάπ-

το που. χαὶ οὗτοι μὲν, βασιλιχὸν γένος. οἱ "δὲ τοῦ δήμου, ᾿ΑΙἰκρόνεως, ᾿Ωκύαλος. ᾿Ελατρεὺς, παρὰ τὸ ἐλᾶν
ἐξ οὗ περ οὐ μόνον τὸ ἐλατρεῖν, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐλαστρεῖν ὡς xci ἐν ᾿Ιλιάδι φέρεται. INevrevo τε Πρυμνεύς
τὲ καὶ AyyleAog καὶ Epsrusvg. ἸΠοντεύς τε Πρωρεύς τε. Θόων. ὡς παρὰ τὸ ναῦς ϑοή. ᾿ΑἸναβησίνεώς 20
τε. ᾿Αμφίαλός τε υἱὸς ΠΠ]ολυνήου τεχτονίδαο. (Vers, 116.) Ναυβολίδης τε, ὃν καὶ ἐπαινῶν, φησίν. ὃς
ἄριστος ἔην εἶδός τε δέμας τε μετ ἀμύμονα «Π]αοδάμαντα. τοῦτο δὲ, διττὴν ἀστειότητα ἔχει. μίαν μὲν,
ὅτι ἄριστον αἰνίττεται ἐν τοῖς κατὰ ϑάλασσαν ἔργοις τὸ τὰς νῆας εὐτυχῶς πλέειν. τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ
Ναυβολίδης παρὰ τὸ βάλλειν τὸ ἐπιτυγχάνειν. ὡς τὸ, ἡ δὲ φερὰς ἐπέβαλλεν. ἵνα ἢ Ναυβολίδης, ὃ vav-
τιλλόμενος εὐτυχῶς καὶ ὡς εἰπεῖν, εὔπλους. ἢ καὶ ἄλλως, OTt ἄριστος ἐν τοῖς περὶ ϑάλασσαν ὃ εἰς ναῦν 297
βάλλειν ἔχων ἤτοι ἐντιϑέναι φόρτον ἵνα λέγῃ Ναυβολίδην, τὸν φορτηγόν. ὃ δὴ καὶ σχοπός ἐστι τοῦ
20 ἐπινοηϑῆναι τὴν ναῦν. χαὶ μία μὲν αὕτη ἀστειότης τοῦ ῥηϑέντος ἌἈλόγου. ἑτέρα δὲ, ὡς ovy ἁπλῶς
0 ΝΝαυβολ ἰδης πάντων κρατιστεύει, ἀλλ ἐν τοῖς κατὰ ϑάλασσαν i ἔργοις. χατὰ ἕτερον γὰρ λόγον χράτι-
στος ὃ “Ἰαοδάμας, τουτέστι τὸ λαοῦ ὁ ἄρχειν χαὶ βασιλεύειν. τούτῳ μὲν γὰρ, χατὰ τὸν ποιητὴν, αἶψα
δῶ ἀφνειὸν πέλεται καὶ τιμηέστερος αὐτός. τῷ δὲ περὶ ϑάλασσαν πονουμένῳ, μόγις καὶ ὡς. τὰ πολλὰ, 30
κινδύνοις τὸ πλουτεῖν πορίζεται. (Vers. 115. Ü λέγει δὲ χαὶ Εὐρύαλόν τινὰ βροτολοιγῷ ἶσον "Apri
ἀστείως χαὶ αὐτὸ διὰ τὸ βροτολοιγὸν τοῦ ἀγνέτου πελάγους. τοῦτο γὰρ ὑπαινίττεται ὃ Εὐρύαλος. βόλ στὰ
δὲ βροτολοιγῷ εἰκάζει τὸν Τὐρύαλον, διὰ τὸ ἦϑος. μόνον γὰρ αὐτὸν πλάττει ἐν τοῖς ἐφεξῆς, καὶ
ξιφοφοροῦντα χαὶ ἃ) φιώτερον τῷ Ὀδυσσεῖ προσφερόμενον, εἰ χαὶ ὕστερον κατήλλακται. ἔχει δὲ τὸ
ῥηϑὲν χωρίον, καὶ παρισώσεις ἀναγκαίως πρὸς ἀνέγερσιν τῆς ἀφ ηγηματικῆς ὑπτιότητος, οὐ μόνον ἐν τῷ
᾿Ωχύαλος. ᾿:Ἵγχίαλος. ᾿Αμφίαλος. Εὐρύαλος. ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ, “Ναυτεύς τὲ Πρυμνεύς τε καὶ τοῖς ὁμοίοις.
χαὶ μάλιστα ἐ ἐν τῷ, (Vers. ΤΕ ΤΟ ) ᾿Πλατρεὺς χαὶ ᾿Ἐρετμεὺς. ἅπερ ἐν τέλει στίχων κρουστιχῶς παράκειν-
ται τῶν δὲ παρισωτικῶν τὰ μὲν, ἐγγὺς ἀλλήλων ἐπιβούλως χεῖνται. ὡς τὸ, ΙΝαυτεύς τὲ Πρυμνεύς τε καὶ τὰ
30 μετ αὐτὰ τρία ὕμοια ὀνόματα. τὰ δὲ διέσπαρται à ὡς xci τὸ, dxpó*vewg καὶ ᾿Αναβησίνεως xci i Πολύνηος
xci Κλυτόνηος. δῆλον δὲ xci ὅτι τὸ, Ain og καὶ Auqiahog καὶ Εὐρύαλος, ἐκ τοπικῶν μετῆχται εἰς κύρια. o
᾿4γχίαλος μὲν γὰρ, τόπος ἅπας ἄγ χοῦ ὧν ᾿ϑαλάσσης. ἀμφίαλος δὲ, γῆσος ἅπασα. εὐρύαλος δὲ χῶρος,
εὕρηται πολλαχοῦ, δύο δὲ μόνα ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ χεῖται ὀνόματα μὴ ϑαλάσσια, ὃ βασιλιγχὸς παῖς
“Ἰαοδάμας, καί τις τέχτων. τεχτογίδης γὰρ ὃ Πολύνηος εἴρηται. “Σημείωσαι δὲ ὃ ὅτι (Vers. 119.) τὸ
“ἅλιος χύριον ἐνταῦϑα ὥφειλε μὲν παροξύνεσϑαι d ὡς τρί (Bev ὁμοίως τῷ, “μος "Oto καὶ τοῖς τοιού-
τοις. προπαροξύνει δὲ αὐτὸ χατὰ Ἡρῳδιανὸν, 5 συν die ἀνάγνωσις. CV ene 120.) Ὅτι τὸ δραμεῖν
ἐν ἀγῶνι, πειρήσασϑαι ποσὶ λέγει. ἐπεὶ καὶ ἀπόπειρα ἀνδρῶν πᾶς ἀγών, φησὶ γάρ, οἱ δὲ, πρῶτον

PACEOIAIA 0. δε. τλι -- τ58, 287
M

μὲν ἐπειρήσαντο πόδεσσι. τελεῖται δὲ πρῶτος ὁ τῶν δρομέων ἄεϑλος , ἐπεὶ ὡς ἐῤῥέϑη οὐχ ἔχουσιν
ἱππέας οἱ Φαίακες. τέταται δὲ καὶ τούτοις ἀπὸ νύσσης ὃ δρόμος, ὡς καὶ ἐν ' Dict τοῖς ἐκεῖ δραμοῦσι.
zal ξήτει τὰ εἰς τὸν τοιοῦτον τόπον yer ραμμένα ἐχεῖ. (Vers. 121.) Ὅτι δρομέων συντομίαν φράξων,
φησίν. οἵδ᾽ ἅμα πάντες χαρπαλίμως ἐπέτοντο χονιόντες πεδίοιο. ( Vers. 123.) εἶτα ἐχτίϑεται ὡς καὶ
πρὸ ὀλίγων ἐγράφη , τίνες οἱ ἐν τοῖς Φαιακιχοῖς ἀέϑλοις νιχήσαντες. ὅτι T δρόμον μὲν, *KAv- 4o
τόνηος. πάλην δὲ, Εὐρύαλος. ἅλμα δὲ, ᾿Ἵμφίαλος. δίσχον δὲ, ᾿Πλατρεύς. πὺξ δὲ, “Ἰαοδάμας ὃ ὁ TOU
βασιλέως παῖς. ἐν οἷς μετὰ ἐπιϑέτων μόγους προάγει τοὺς τοῦ βασιλέως υἱούς. ἀμύμονα μὲν εἰπὼν τὸν
Αλυτόνηον. ἀγαϑὸν δὲ τὸν “Ἱαοδάμαντα. χρησάμενος χαὶ ῥήμασι διαφόροις. οἷον ἐπὶ μὲν Κλυτονήου,
τῷ, ϑέειν oy ἄριστος ἦν. ἐπὶ δὲ Ligvákov, τῷ, (Vers. 127.) ἀπεχαίνυτο πάντας 0 ἐστιν ἐνίχα

10 ὡς xci προδεδήλωται. ἐπὶ δὲ ᾿Αμφιάλου τῷ, πάντων 7 προφερέστατος ἦν, ὕπερ ἐναλλάξας ἐπὶ ᾿Ελατρέως,
ἔφη. πολὺ φέρτατος. ταυτὸν ὃν τῷ προφερέστατος. ὕ ἐστιν ὑπερφερέστατος. ἤγουν ὕπερϑεν τῷ τῆς
ἀρετῆς ὕψει φερόμενος. ἢ ἔμπροσϑεν τῶν ἄλλων φερόμενος. μόνον (Vers. 150.) τὸν “Ἰαοδάμαντα
δίχα ῥήματος προαγαγών. καὶ ἀφεὶς ἐπ᾿ αὐτοῦ νοεῖσϑαι τὰ ἐπὶ τοῖς ἄλλοις ῥήματα. φησὶ γάρ. πὺξ δ᾽
αὖ "dao uec ἀγαϑύς. παῖς ᾿Αλκινόοιο. δύναται γὰρ αὐτῷ ἁρμόσαι τὰ ῥηθέντα πάντα. οἷον. πὺξ
“Ταοδάμας 07 ἄριστος ἔην. ἢ πὺξ ἀπεκαίνυτο πάντας. ἢ πὺξ πάντων Ke duit ἦεν. ἢ πὺξ
πάντων πολὺ φέρτατος ἦεν. (Vers. 123.) ἐν οἷς καὶ αὐτὸ τὸ ἦεν, ὑπήλλ αξεν ἐν τῷ, ὄχ ἄριστος ἔην.
οἷα ποιχίλος καὶ πολύφωνος ὥ ὦν. (Vers. 124. ) ἐν τούτοις δὲ καὶ τὸ ταχύπουν τοῦ Κλυτονήου παρα-
βολιχῶς δηλῶν, ἐπάγει παραβολὴν ταύτην. ὕσσον T ἐν yeu) οὖρον. πέλει ἡμιόνοιϊν. τουτέστιν ὅσον 50
ἀφορίζονται τῶν βοῶν ἀροτριῶσαι ἡμίονοι, ὡς προτρερέστεραι βοῶν οὖσαι ἄροτρον ἐλαύνειν καϑὰ zc

20 ἐν ᾿Ιλιάδι λέλεκται. χρᾶται γὰρ xai ἐχεῖ ὃ ποιητὴς τοιαύτῃ παραβολῇ, τόσου ὑπεχπροϑέων, λαοὺς
ἵχετο. εἶτα σαφέστερον λέγων, ἐπιφέρει. ( Vers. 125.) οἵδ᾽ ἐλίποντο. τουτέστιν οἱ δὲ συνϑέοντες,
ὀπίσω ἔμειναν. ὅϑεν μέχρε zal νῦν ἐντεῦϑεν τρέποντες, λειφρϑῆναι τὸ ἡττηϑῆναι φαμέν. γεωργικῆς δὲ
παρατηρήσεως τὸ, ἐν veu προφερεστέρας foov τὰς ἡμιόνους εἶναι. ( Vers. 124. 2 Τὸ δὲ οὖρον, οὐδέ.
τερόν ἐστιν iz μεταπλασμοῦ. ὡς γὰρ ἡ κέλευϑος τὸ κέλευϑον ὃ ζυγὸς τὸ ζυγὸν, οὕτως ὃ οὖρος τὸ οὖρον.
ὕμοιον δὲ zcà ἡ ἐνέδρα τὸ ἔνεδρον. xal ἄλλα μυρία. ( Vers. 126.) eye δὲ χἀνταῦϑα ὡς xai
ἀλλαχοῦ τὴν παλαισμοσύνην φησὶ , διὰ τὸ κατ᾽ αὐτὴν βίαιον καὶ πάνυ ᾿κοπηρόν. Ὅτι δὲ καὶ τέλος τῶν
ἀγώνων 7 ἡδονὴ xüv ἄλλως εἶεν ἀϑλοι τινὲς ἀλγεινοὶ, δηλοῖ Ó ποιητὴς ἐπαγ αγὼν συμπληρωτιχκῶς τὸ,
αὐτὰρ ἐπειδὴ πάντες, ἐτέρρρϑησαν φρέν ᾿ἀέϑλοις. χαὶ ἔστιν οἰχεῖον πρὸς τὸν ἐπιπόνως ἀϑλοῦντα εἰπεῖν
τῶν τοῦ “Ὁμήρου. ἐκεῖνο. τὸ, τέρπεαι ἄλγεα 7 πάσχων. (Ver 8s. 133.) "Ὅτι ἀπόπειρα ἐμφανοῦς ἀνδρὸς θο

30 ἐν καιρῷ ἀέϑλων τὸ, δεῦτε φίλοι τὸν ξεῖνον ἐρώμεϑα εἴ τιν᾽ ἄεϑλον οἶδέ τε xai δεδάηχε. φυὴν γέ μὲν

298 οὐ χαχός ἐστι. καὶ ἑξῆς ὃ ἃ ner ὀλίγα ῥηϑήσιται. ὁμοίως δὲ πρὸς τοιοῦτον ἄνδρα ῥηϑήσεται καὶ τὸ,
(Vers. 145.) δεῦρ᾽ ἄγε καὶ σὺ ξεῖνε πάτερ "πείρησαι ἀέϑλων, εἴ τινά που διδάηκας. ἔοιχε δέ σ᾽ ἴδμε-1589
vet ἀέϑλους, διὰ τὴν ῥηϑέῖσαν δηλαδὴ φυὴν χαὶ τὰ ἐφεξῆς. (Vers, 153.) 6 δὲ τοιοῦτος ἀνὴρ εἴπερ
ἐχ πόνων πολλῶν | ἥκει, ἐρεῖ ἂν πρὸς τὸν ἐρεϑίζοντα. τί μὲ ταῦτα χελεύετε χερτομέοντες ; κήδεά μοι καὶ
μᾶλλον ἐνὶ φρεσὶν ἤπερ ἄεϑλοι. ὃς μάλα πόλλ ἔπαϑον xci πόλλ᾽ ἐμόγησα. xci ἔχομαι χακότητι καὶ
ἄλγεσι. πολλὰ γὰρ ἔτλην. ἴσως δέ ποτε προσαρμύσει χαὶ τὸ ἐφεξῆς, τὸ, ἀνδρῶν τε πολέμους ἀλεγεινά
τε κύματα πείρων. ( Vers. 124. ) *'T) δὲ οἶδε καὶ διδάηχε, προϑυστέρως E gere. gon γὰρ πρῶτον 10
δαῆναι εἶτα εἰδέναι. ἴσως δὲ, χαὶ ἐκ περιττοῦ χεῖται τὸ οἶδε. διὸ καὶ εἰπὼν εἴ τινά που δεδάηκας, οὐ
προσέϑετο καὶ τὸ οἶδας, ὡς ἀρχοῦν ὃν οὕτως εἰπεῖν.

4o Ὅτι ó Ὀδυσσεὺς τοῖς Φαίαξιν ἀνδρεῖος εἶναι ἀπὸ τῆς ϑέας ἐχαρακχτηρίζετο. “Μαοδάμας οὖν ὃ Bact-
λιχὺς παῖς οὕτω φησί. φυήν γε μὲν οὐ χαχός ἐστι, μηρούς τε κνήμας τε χαὶ ἄμφω χεῖρας ὕπερϑεν.
αὐχένα τε στιβαρὸν ΕΣ τε σϑένος, οὐδέ τι ἥβης δεύεται. εἶτα ὡς εἰχὸς χαὶ ὑπερλαλῶν τοῦ ξένου, φησίν
(Vers. 157.) ἀλ Ja xc *zoict συνέῤῥηχται πολέεσσι. τοῖς ἐκ τοῦ ναυαγίου δηλαδή. διὸ ἐπάγει γνωμιχῶς. 20
(Vers: 138.) ov γὰρ ἔγωγέ τι φημὶ καχώτερον ἄλλο ϑαλάσσης : ἄνδρα συγχεῦαι, εἰ καὶ μάλα καρ-
τερὸς εἴη. Καὶ σημείωσαι τὸ, κακώτερον συγχέαι. οὐ γὰρ ἁπλῶς καχὸν ἡ ϑάλασσα ἡ πολύ ὕχρηστος χαὶ
ἄλλως ἰαίνουσα, ὡς δηλοῖ καὶ τὸ ἸἸάνειρα Νηρηΐδος ὄνομα παρὰ τὸ ἰαίνειν, ἀλλὰ κακὸν ἡ ϑάλασσα,

288 PAÁAGPIAIA O0. Vs154— 1062.

εἰς τὸ (Vers. 139.) ovy. χέαι γαυαγὸν ἄνδρα. τουτέστιν εἰς τὸ παραλῦσαι τοῖς κατὰ φύσιν ἁρμονίας χαὶ
3o συνϑήκης. ὡς που χαὶ οἶχος καταπεσὼν συγχέεται. (Vers. 154.) Ὅρα δὲ ὅτι "τὴν φυὴν ἑρμηνεύων,
τ εἶπε τὸ, οὐ καχός ἐστι μηρούς τὲ κνήμας τὲ χαὶ χεῖρας καὶ αὐχένα, οὐδὲ ἥβης δεύεται. ταῦτα γάρ ἐστιν
7j φυή. "Ev δὲ τῷ, (Vers. 155.) ἄμφω χεῖρας ὕπερϑεν, περιττεύειν δοχεῖ καὶ τὸ ἄμφω χαὶ τὸ ὕπερ-
Dev. (Vers. 136.) iive δὲ στιβαρὸν λέγει, ὡς χαὶ χεῖρας ἀλλαχοῦ στιβαράς. Tàó δὲ μέγα σϑένος,
ὡς ἐκ τῶν φαινομένων ὁ ποιητιχὸς “Ταοδάμας συνάγει. ἵνα ἢ ταυτὸν χατὰ τοὺς παλαιοὺς σϑένος καὶ
δύναμις. ἔοικε γὰρ ἐκ τοῦ εἴδους 0 ξένος μεγάλα δύνασϑαι κατὰ τὸ χυρίως παρὰ τοῖς φιλοσόφοις
σημαιγνόμενον τὴς δυνάμεως. καὶ τὴν ἥβην δὲ κατὰ τὸ φαινόμενον λέγει. ἄλλως γὰρ οὐκ ἂν 0 ὠμογέρων
Ὄδυσσε ὺς ἡβὰν λέγοιτο, εὐ μὴ ἄρα ἴσως κατὰ τὸν παρὰ τῷ How τεσσαρακονταετῆ αἰζηόν. εἰ δὲ χαὶ
Ὀδυσσεὺς μετ' ὀλίγα τῇ ἥβη πεποιϑέναι λέγει, ἐκ. τοῦ Mo DONE OR τοῦτο λαβὼν λέγει, συντρέχων οἶχο- 10
4o γομιχῶς οἷς δοχοῦσιν οἱ Φαίακες. μάλιστα μὲν "οὖν οὐδὲ λέγει νῦν ἔχειν ἥβην, ἀλλά mors χρόνου. ἐρεῖ
γάρ. ὄφρ᾽ (Vers. 181.) ἥβϑῃ πεποίϑεα χερσὶ T. ἐμῆσιν, ἤγουν ἐθάῤῥουν. ᾿Ιωνικὸς γὰρ ὑπερσυντέλικος
τὸ πεποίϑεα, ὡς τὸ ἤδεα καὶ ὅσα τοιαῦτα. (Vers. 137.) To δὲ συνέῤῥηκχται, ῥῆμά ἐστιν ἐξ οὗ ὃ
δ") "uiv. ὡς γὰρ ὃ ῥηγμὶν κύμασιν, οὕτω κακοῖς ὁ Ὀδυσσεὺς συνέῤῥηχται. zc ἄλλως δὲ, ἐχ μεταφορᾶς
τῶν ῥηγυμένων σωμάτων καὶ μὴ τὸ ἀκέραιον φυλασσόντων, δοχεῖ ῥηθῆναι τὸ συνέῤῥηκχται. ᾧ λόγῳ χαὶ
δῶμα συνεῤῥῆχϑαι λέγεται. ἐφ᾽ οὗ προσφυὲς καὶ τὸ συγκεχύσθαι εἰπεῖν. (Vers. 138. ) Τὸ δὲ, οὐ γὰρ
ἔγωγε qul, σεμνῶς εἴρηται διὰ τὸ ἀποφαντικόν. οὗ τὸ ἀνάπαλιν, οὐ γὰρ ἔγωγε οἶμαι, ἐνδοιαστιχόν. 299
δῆλον δὲ (Vers. 139.) ὡς τὸ συγχέειν, ἐναντίον ἐστὶν οὐ μόνον πρὸς τὸ εὐχρινεῖν καὶ διευχρινεῖν, ἀλλὰ
xci πρὸς τὸ κοσμεῖν καὶ τάσσειν. διὸ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι κτίσμά τι παιδιχὸν χαλασϑὲν, συγχέεται ἄνω zero
γεγονός. (Vers. τά ι,}) Ὅτι ὥσπερ ᾿“κάμας ᾿Ακάμαντος καὶ ἡ κλητιχὴ ὦ ᾿Αἀχάμα δίχα τοῦ Y, οὕτω xci 20
“Παοδάμας “Ἰχοδάμαντος ὦ “Ταοδάμα. οἷον. "dao. μάλα τοῦτο ἔπος χατὰ μοῖραν ἔοιπας.
(Vers. 147. ) Ὅτι ἐπαινῶν ὁ ποιητὴς τοὺς ἀϑλητικοὺς ἀγῶνας φησίν. ὡς οὐ μεῖξον κλέος ἀνέρος
ὕφρα χὲν ἦσι, τουτέστιν ἕως ἂν Bii, jj 0,T€ “ποσσί τε ῥέξει χαὶ ὧν ers. 148.) χερσὶν ἑῆσιν. ἤτοι ταῖς
50 ἑαυτοῦ. πρὸς ὅπερ εἴποι ἄν τις. "σοὶ δὲ ἀλλ᾿ ὦ ποιητὰ ἐπὶ τίσι τὸ κλέος μέγα τῷ πηρῷ uiv xci ἀχρείῳ
τὴν Tt χατὰ χεῖρας ἀλκὴν καὶ τὴν κατὰ πόδας ἀρετὴν, ἐν λόγοις δὲ ἄλλως εὐχλεεστάτῳ. οὗπερ εἶδος
μὲν, ἀκιδνότηρον, εἴποις ἂν αὐτός. μορφὴν δὲ ϑεὸς ἔπεσι στέρει. ἀρά γε ἀληϑῶς ἐνταῦϑα γνωμα-
τεύεις ; οὔχουν φησίν, ἀλλὰ πρὸς τοὺς φιλάϑλους ὃ λόγος, ὁποῖοι χαὶ οἱ Φαίακες. χαὶ κεῖται γόημά
τι τοιοῦτον zc παρὰ τῷ Πινδάρῳ. Ὅρα δὲ τὴν τελικὴν τῶν στίχων παρίσωσιν τὸ, ὄφρα xcv ἦσι. καὶ
τὸ, χερσὶν ἑῆσιν. ( Vers. 150.) Ὅτι προπεμπτιχοῦ λόγου τὸ, σοὶ δ᾽ ὁδὸς οὐχέτι δηρὸν ἀπέσσεται.
ἀλλά τοι ἤδη νηῦς κατείρυσται. (Vers. 151.) zat ἐπαρτέες εἰσὶν ἑταῖροι, 0 ἐστιν ἕτοιμοι. ὕπερ ὁμοιό- 80
τητα ἔχει πρὸς τὸ, ἠρτύναντο ἐρετμά. (Vers. 156.) ἱκέτου δὲ ξένου λόγος τὸ, νῦν δὲ usb ἡμετέρῃ
ἀγορῇ νόστοιο χατίξων ἧμαι, λισσόμενος Baci τε, πάντα ve δῆμον. "Erw ὅρα ὡς καὶ ἐθασιλεύετο
χαὶ ἐδημοκρατεῖτο ἡ ἡ τῶν Φαιάχων χαϑὰ καὶ προείρηται. ( Vers. 1 39. ) Ὅτι ἐρεϑίζων "Εὐρύαλος quio-
νείκως τὸν Ὀδυσσέα ὀχνοῦντα τοὺς ἄϑλους, φησίν. Οὐ γάρ σ᾽ οὐδὲ ξεῖνε δαήμονι φωτὶ ἐίσχω ἄϑλων
οἷά Tt πολλὰ μετ᾽ ἀνϑρώποισι πέλονται. ἀλλὰ τῷ, ὅσϑ' ἅμα vi πολυχλ ies ϑαμίξων ἀρχὸς ναυτάων
60 οὐ πολεμιστῶν ἀλλὰ οἵ τε πρηκτῆρες ἔασι, φόρτου ve μνήμων xci ἐπίσκοπος ἦσιν ὁ δαίων κερδέων rd
ἁπαλέων, οὐδ᾽ ἀϑλητῆρι ἔοιχας. Καὶ ὕρα τὸ Ὁμηριχὸν δίγλωσσον. eye "Laodeuas μὲν ἔφη, ἐοικέναι
εἰδέναι ἄϑλους τὸν Ὀδυσσέα. Εὐρύαλος δὲ ἀνάπαλιν σκώπτων, οὐχ ἀϑλητῆρι ἐοικέναι φησὶν οὐδὲ
δαήμονι ἄϑλων. ὃ δὲ οὐ δαήμων, ἀδαήμων ἐῤῥέϑη ἀλλαχοῦ. δῆλον δὲ ὅτι τὸ, δαήμων ἄϑλων , περί-
φρασίς ἐστι τοῦ, ἀϑλητήρ. ὯΝ ers. 160.) Τὸ δὲ οἷα πολλὰ, ὡς πρὸς πρᾶγμα ἐσχημάτισται χατὰ áo
γένος οὐδέτερον. ἄλλως γὰρ ἀρσενιχὸν οἱ ἀϑλοι. ὡς δηλοῖ πρὸ ὀλίγων ῥηϑὲν χαὶ τὸ, ἀὔμκεγρ ἀέϑλους.
1590ze uer ὀλίγα, σὺ δὲ ϑάρσει τόνδε γ᾽ ἄεϑλον. χαὶ, ὅσσοι rod d». τοιοῦτον δὲ σχῆμα zc "uer ὀλέγα
ἐν τῷ, πάντα οὐ χαχός εἶμι ὅσσοι ζέϑλοι. ὕμοιον δὲ ἢ ἣν πρὸ τούτων καὶ τὸ, πάντα μὲν οὐ» ἂν μυϑή-
σομαι ὕσσοι Ὀδυσσέως ἄεϑλοι. (Vers. 161.) Τὸ δὲ νηΐ ϑαμίζειν, ἀρχὴ τοῖρ «εὖ Ὅμηρον τοῦ, παρὰ
διδασκάλῳ ϑαμίξειν καὶ ὅσα τοιαῦτα. ( Vers. 162) ᾿“ρχὸς δὲ ναυτάων, ὁ ναύχληρος. i τούτου δὲ χαὶ
ἡ τοῦ ναυάρχου ἐπινενόηται σύνϑεσις. Πρηχτῆρες δὲ, οἱ παρὰ τοῖς ὕστερον πραγματευταί, σεμνότερον

*"»

P439) 214214 9. Vs 165—185. 289

δὲ τούτων ἐν ᾿Ιλιάδι, ὁ πολεμικὸς πρηχτήρ. κατὰ τὸ, μύϑων τε ῥητῆρα πρηχτῆρά τε ἔργων. xe yive-
ται ἐχεῖνος παρὰ τὸ εὖ πράσσειν. 0 κεῖται μετὰ βραχὺ παρὰ τῷ ποιητῇ ἐν τῷ, ἐυπρήσσεσκχον ἕκαστα.
(Vers. 163.) Μνήμων δὲ φόρτου, ὃ γραμματεὺς ἤτοι ἀποσημάντωρ διὰ γραμμάτων. ἢ καὶ ἄλλως,
λογιστής. ἐπιμελητής. ᾿Επίσκοπος δὲ ἢ ἐπίστροφος ὁδαίων 0 ἐστιν ἐφοδίων, διχῶς γὰρ τοῦτο λέγεται,
ὃ τῶν ἐφοδίων ταμίας. ὅϑεν γὰρ τὸ ὁδαῖον, ἐχεῖϑεν καὶ τὸ ἐφόδιον. Τὰ δὲ συχνὰ πάρισα κάλλος x&v-
ταῦϑα λόγου ποιεῖ. τὸ ὁδαίων. τὸ χερδέων. τὸ ἁρπαλέων. '“ρπαλέα δὲ, τὰ πάνυ περισπούδαστα.
(Vers. 165.) “Ὅτι ἐπεὶ οὐκ εἰχὸς τὸν σπουδαῖον ἀνασχέσϑαι σκωφϑέντα εἰς μάτην, παῤῥησιάζεται χο
᾿Οδυσσεὺς iq! οἷς ὁ ῥηϑεὶς Εὐρύαλος ὡς ἐλέχϑη καϑήψατο τούτου. καὶ ὑπόδρα ἰδὼν, φησί. ξεῖνε, οὐ
καλὸν ἔειπες. ἀτασϑάλῳ ἀνδρὶ ἔοικας. ( Vers. 167.) εἶτα ἐπάγει γνωμικὸν δι᾿ οὗ χαταβάλλεται μὲν

10 τὸ αὔχημα τῶν ἐπὶ κάλλει μόνῳ μέγα φρονούντων, στέφανος δὲ μορφῆς ὃ λόγος εἶναι δείκνυται, καὶ

φησίν. οὕτως οὐ πάντεσσι ϑεὸς χαρίεντα δίδωσιν ἀνδράσιν, οὔτε φυὴν οὔτ᾽ ἂρ φρένας οὔτ᾽ ἀγορητύν.
ἄλλος μὲν γάρ T εἶδος ἀκιδνότερος πέλει ἀνήρ, ( Vers. 170.) ἀλλλὰ ϑεὸς μορφὴν ἔπεσσι στέφει, ὕ ἐστι 20

300 κοσμεῖ, οἱ δέ T ἐς αὐτὸν τερπόμενοι λεύσσουσιν 0 δ᾽ ἀσφαλέως ἀγορεύει αἰδλοῖ μειλιχίῃ, μετὰ δὲ πρέπει

áo

ἀγρομένοισιν. | ( Vers. 173.) ἐρχόμενον δ᾽ ἀνὰ ἄστυ, ϑεὸν ὡς εἰσορόωσιν. ὡς xci νῦν δηλαδὴ τὸν
᾿Οδυσσέα οἱ Φαίαχες. ἄλλος δ᾽ αὐτὶ εἶδος μὲν, ἀλίγκιος ἀϑανάτοισιν. ἀλλ οὔ οἱ χάρις ἀμφιπεριστέφεται
ἐπέεσσιν. (Vers. 177.) εἶτα καταβαίνων εἰς τὸ προχείμενον ὡς χαὶ ἀλλαχοῦ ποιεῖ, ἐπιφέρει. ὡς xcl
σοὶ εἶδος μὲν ἀριπρεπές, οὐδέ κεν ἄλλως οὐδὲ ϑεὸς τεύξειε, νόον δ᾽ ( Vers. 177.) ἀποφώλιος ἐσσί. του-
τέστιν ἀπαίδευτος, ὡς προγέγραπϑται. (Vers. 178.) εἶτα ϑεραπεύων τὸ, ἀτασϑάλῳ ἀνδρὶ ἔοικας, So
μεγαλοψύχως μὲν ῥηϑὲν ὅμως δὲ κατὰ σφοδρότητα, οὐδὲ γὰρ ἔδει τραχυνϑῆναι τὸν ξένον παρὰ τοῖς
ξενίσασιν ὡς καὶ αὐτὸς utr. ὀλίγα ἐρεῖ, ἐπάγει ἀπολογητιχκῶς. (Vers. 178.) Ὥρινάς μοι ϑυμὸν ἤγουν
ἐτάραξας ἐνὶ στήϑεσσι φίλοισιν, εἰπὼν οὐ κατὰ κόσμον. ἐγὼ δ᾽ οὐ νῆϊς ἀέϑλων ὡς σὺ λέγεις, ἀλλ ἐμ
πρώτοισιν ὀΐω ἔμμεναι. διά τε ἴσως τὲν ἥβην ὡς προεῤῥέϑη, καὶ μάλιστα διὰ τὸ χερσὶ πεποιϑέναι.
εἰ δὲ καὶ πολλά φησιν ἔπαϑον ὡς καὶ αὐτὸ πρὸ βραχέων δεδήλωται, ἀλλὰ καὶ ὡς xa" xc πολλὰ παϑὼν, áo
πειρήσομαι ἀέϑλων. ϑυμοδακὴς γὰρ μῦϑος. ( Vers. 185.) ἐπώτρυνας δέ us εἰπών, 0 ταὐτόν ἐστι τῷ,
ὥρινάς μοι ϑυμόν. Ὅρα δὲ Urt τε ἐκ τοῦ ὡς ἀλλαχοῦ κεῖται δακέϑυμος ἄτα, ἐῤῥέϑη ἐνταῦϑα xar ἀνα-
στροφὴν συνϑέσεως ὁ ϑυμοδακὴς μῦϑος, καὶ ὅτε ἀφελέστερον ἀρξάμενος 0 ῥήτωρ ἐν τῷ, (Vers. 166.)
ξεῖνε οὐ καλὸν ἔειπες, καὶ ἰδὼν ἄχολον τὸν ξεῖνον, ἐπάγει σφοδρότερον τὸ, ἀτασϑάλῳ ἀνδρὲ ἔοικας.
πρὸς ὁμοιότητα σχηματισϑὲν τοῦ, οὐδ᾽ ἀϑλητῆρι ἔοικας, ἵνα Εὐρύαλος μὲν εἴπῃ ἀποφατιχῶς, ὡς οὐκ
ἔοικας ἀϑλητῇ, ᾽Οδυσσεὺς "δὲ καταφατικῶς, ὅτι ἀλλὰ σύ γε ἀτασϑάλῳ ἀνδρὶ ἔοικας. Ξεῖνον δὲ λέγει 5a
Ὀδυσσεὺς τὸν Εὐρύαλον, ἐπεὶ ὡς πολλαχοῦ φαίνεται, ξένοι ἀλλήλοις εἰσὶ καὶ ὁ ξενοδοχούμενος καὶ
ὁ ξεγοδοχῶν, ὅπερ καὶ ἐπὶ οἰχέτου ἐν τὸῖς ἐφεξῆς φανήσεται. πάντως δὲ, ξεινοδόχος Ὀδυσσέως ὁ ξεῖνος
οὗτος Εὐρύαλος. ὃς παρὰ τοῖς ὕστερον καὶ ξυνοδόκος εὕρηται λεγόμενος ἄλλον λόγον, ὡς ξυνὸς ὑποδο-
χεύς, ἤγουν κοινός. ὃς κοινῶς μὲν πανδοχεὺς λέγεται, ᾿Ιωνικῶς δὲ πανδοκεύς. ὅϑεν καὶ ᾿Αττικῶς,
πανδοχεύτρια. Ὅμηρος δὲ, διαλύσας ἐν Ιλιάδι τὸν τοιοῦτον, πάντας φιλέοντα εἶπεν. Ὅτι δὲ ix τοῦ
ξυνὸς γίνεται καὶ τὸ ἐν ᾿Ιλιάδι ξυνήϊον, καὶ ὅτι καὶ ῥῆμά ἐστιν αὐτοῦ τὸ ξυνῶ ξυνώσω, οἷον, γαῖαν
ὁμοῦ xc. πόντον ἑνὶ ξύνωσεν ἀγοστῷ, ἤτοι μιᾷ δρακὶ λαβόμενος τῶν κάτω ἐχοινώσατο, δεδήλωται καὶ
ἀλλαχοῦ. ϑετέον δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ ὅτι τὰ εἰρημένα ξυνήϊα τὰ κατὰ τὴν ᾿Ιλιάδα, Ὁμήρου ἄδαστα εἰπόντος
ὡς μή πω μερισϑέντα., ἕτεροι δριμέως φράσαντες, ἄληκτα εἶπον, ὡς μή no λαχόντα. Τὺ δὲ οὐ χαλὸν
ἔειπες, ταυτὸν τῷ. εἰπὼν οὐ κατὰ χόσμον. (Vers. 167.) Χαρίεντα δὲ οὐχ ἔργα μόνον, ἀλλ ἰδοὺ
ἐνταῦϑα καὶ τὰ τῆς "φύσεως δῶρα. (Vers. 168.) Τὸ δὲ οὔτ᾽ ἂρ φρένας οὔτ᾽ ἀγορητὴν, ἐκ τῆς ᾿Ιλιάδος
παρῴδηται ὅπου φησὶν, οὔτ᾽ ἂρ φρένας οὔτε τι ἔργα. δηλοῖ δ᾽ ἐνταῦϑα, xci ὡς ταυτὸν φρένες χαὶ 60
ἀγορητύς. (Vers. 169.) εἰκὸς γὰρ φρονοῦντά τινα, ὕμως μὴ εὐροεῖν λόγῳ κατ᾽ ἀγοράν. ᾿Ακιδνὸν δὲ
πολλαχοῦ, τὸ ἀσϑενὲς, παρὰ τὸ αἰχίζειν κατὰ τοὺς παλαιοὺς ἀποβολῇ τοῦ ἰῶτα xe ὁμοιότητα τοῦ
παίξω παιδνὸς καὶ τῶν ὁμοίων. (ετ5. 170.) Τοῦ δὲ ϑεὸς μορφὴν ἔπεσι στέφει, παράφρασις τὸ,
χάρις ἀμφιπεριστέφεται ἐπέεσσιν. ἐξ ὧν ὃ στέφανος καὶ τὸ στέφος, τὰ τῷ ποιητῇ ἄγνωστα κατὰ τοὺς
παλαιούς. ( Vers. 171.) ᾿Αἀσφαλῶς δὲ ἀγορεύειν, "τὸ ἀπροσκόπως, χυρίως δὲ σφάλλεσθαι ἐπὶ no00v1591
CoxwzxT. 1x Opvss. Tox. I. Oo

290 PAÁCEODIAIA 6. Vs172—319.

καϑὰ xal τὸ προσκόπτειν. ὅϑεν γνώμη ἐξηνέχϑη τοῖς ὕστερον τὸ, φορητότερον εἶναι ποσὶν 3; ἥπερ γλώττῃ c»
προσχύπτειν, ταυτὸν δ᾽ εἰπεῖν σφάλλεσϑαι. τὸ μὲν γὰρ ἔχει ἀνέγερσιν. (Vers. 172.) γλώσσης δὲ ὄλι-
σϑος ἀνέγερτα κεῖσϑιαι πολλάκις ποιεῖ, τὸ δὲ αἰδοῖ μειλιχίῃ ἢ ἢ τὴν ἐκ τῶν ἀχουόντων αἰδῶ λέγει, ἢ τὴν
ἐχ τοῦ ἀγορεύοντος ὕτε μὴ ϑρασύστομος ἢ ἢ ἀλλὰ μειλίχιος ἐν τῷ λαλεῖν. TO δὲ μεταπρέπειν δύναται καὶ
ἐκπρέπειν λέγεσϑαι. εἰ δὲ μὴ αὐτὸ ἐν χρήσει κεῖται, ἀλλ᾽ ὃ ἐκπρεπὴς πολλαχοῦ εὕρηται, ὥσπερ χαὶ
ὃ ἀριπρεπὴς χαὶ ὃ εὐπρεπὴς χαὶ ὃ διαπρεπής. Τὸ δὲ ϑεὸν ὡς εἰσορύωσιν ἐκ τοῦ ϑεὸς μορφὴν ἔπεσι 301
στέφει μεταπεποίηται. ( Vers. 176.) τὸ δὲ οὐδ᾽ ἂν ἄλλως οὐδὲ ϑεὸς τεὐξειεν ἀλήϑειαν δηλοῖ πράγμα-
τος. τὸ γὰρ πεπραγμένον ovx ἔστιν ἀποίητον γενέσϑαι, ὡς που γνωματεύει καὶ “Πίνδαρος.
(Vers. is ) Τὸ δὲ καὶ ooi εἶδος μὲν ἀριπρεπὲς vóog δὲ ἀποφώλιος, παραφρασϑήσεται ἐν τῷ, οὐκ
ἄρα σοί y ἐπὶ εἴδει καὶ φρένες ἤσαν. ἐν οἷς "TE φαῦλόν τι τὰ φυσικὰ εἶναι δῶρα εἰ μὴ καὶ τὰ ἐξ 10

10 ἀρετὴς πάρεισιν. ^ ἔχει δὲ τὴν τοιαύτην γνώμην χαὶ ἡ "Ιλιάς. ( Vers. 179. ) Τὺ δὲ vits ἀέϑλων, ἀντὲ
τοῦ ἄπειρος. ἀνεπιστήμων. ἄΐδρις δὲ μᾶλλον εἰπεῖν οἰχειότερον. ὡς γὰρ 0 ἄϊδρις, οὕτω καὶ ὃ νῆις παρὰ
τὴν στέρησιν τοῦ εἰδέναι ἐτυμολογοῦνται ὡς χαὶ ἡ ᾿Ιλιὰς ἐδήλωσε, ( Vers. 185.) περὶ δὲ τοῦ ϑυμοδα-
χὴς μῦϑος, xci ἀλλαχοῦ ἐσημειώϑη, ὅτι κάλλος τι ἐνταῦϑα ἐμφαίνεται κατὰ τὸν ἀναγραμματισμὸν τοῦ
ϑυμὸς x«i τοῦ μῦϑος, ὡς καὶ ἐν τῷ ϑυμαλγέα μῦϑον. ( Vers. 186. ) Ὅτι ᾽Οδυσσέως δριμυξαμένου
οἷς kie τὸν σκώπτην Εὐρύαλον, ἐπάγει ὃ ποιητὴς ἀσυνδέτως, οὕτως. ἔφη δή. χαὶ αὐτῷ φάρει
ἀναΐξας λάβε δίσκον μείξονα χαὶ πύχετον, στιβαρώτερον οὐχ ὀλίγον πέρ, ἢ οἵῳ (αίηκες ἐδίσχεον ἀλλή-
λοισιν. (Vers. 189.) ὃν δὴ bed pp θα τουτέστιν εἰλήσας ἤτου δινήσας, ἧκε στιβαρῆς ἀπὸ χειρός.
βόμβησε δὲ λίϑος. χατὰ δ᾽ ἔπτηξαν ποτὶ γαίῃ (αίηκες λᾶος ὑπαὶ ῥιπῆς. ὃ δ᾽ ὑπέρπτατο σήματα
πάντα, ( Vers. 193. ) ῥίαφα ϑέων ἀπὸ χειρός. τουτέστιν οὐ δι᾿ ἀνέμου κατὰ τὴν νῆα, οὐδὲ ποσὶ κατὰ 20
τὰ ζῷα, ἐκ χειρὸς δὲ τῆς δισχευσάσης. καινὸν δὲ οὐδὲν εἰ ϑέειν ἔφη δίσχον ὃν χαὶ ὑπερπετασϑῆναι τὰ
τῶν ἄλλων λέγει σήματα δίκην πτηνοῦ τινος. ὥςτε καὶ λίϑος ἂν εἴη τολμηρῶς εἰπεῖν ὃ τοιοῦτος δίσκος,

20 οὐ παρὰ τὸ λίαν τεϑεῖσϑαι κατὰ τοὺς λοιποὺς διὰ τὸ φύσει βρίϑον, ἀλλὰ διὰ τὸ λίαν ϑέειν " ἀπὸ
χειρός. ( Vers. 186.) τὸ δὲ ἀσυνδέτως εἰπεῖν, ἔφη δὴ καὶ ἀναΐξας ἐδίσκευσε, τῇ τοῦ ἥρωος σπουδῇ τὸν
λόγον συνεσχημάτισε. συντομώτερος γὰρ καὶ ὃ ἀσύνδετος λόγος τοῦ μετὰ συνδέσμων προφερομένου. τὸ
δὲ αὐτῷ φάρει ἀναΐξας, δηλοῖ uiv Αττικῶς τὸ, σὺν αὐτῷ ἱματίῳ, ἐμφαίνει δὲ, τὸ τοὺς ἄλλους ἡμιγύ-
μνους δισχεύειν. ix δὲ τοῦ ἀΐξαι, οὐ μόνον «i$ τὸ ζῷον, ἀλλὰ xci κύριον ὃ Zi&ov, ἐξ οὗ καὶ δῆμος
᾿Αττιχὸς οἱ Αἰξωνεῖς. Δίσκος δὲ, ἄλλως μὲν, ἐκ σιδήρου. ὑποῖος 0 ἐν ᾿Ιλιάδι σόλος. ἢ ξύλινος. ἴσως
δὲ χαὶ χαλκοῦς. καί mov καὶ λίϑινος. ἐνταῦϑα δὲ, λίϑος τετρημένος καὶ ἔχων ἐκ μέσου καλώδιον
οὗ ἐχόμενοι οἱ ἀγωνιζόμενοι ἔδισκον 0 ἐστιν ἔβαλλον. ἔῤῥιπτον. ὅϑεν ὁ δίσκος γίνεται. τὸ δὲ ῥῆμα 30
τούτου, δισχέω ἐνταῦϑα. ὡς δηλοῖ τὸ, ἐδίσκεον ἀλλήλοις. ἐξ αὐτοῦ δὲ τὸ δισκεύειν. ( Vers. 190.)
Ὅτι δὲ λίϑος ἦν ὃ Φαιακιχὸς δίσχος, ἡρμήνευσεν Ὅμηρος ἐπαγαγὼν τὸ, βόμβησε δὲ λίϑος, καὶ τὸ,
λᾶος ὑπαὶ ῥιπῆς. Σημείωσαι δ᾽ ἐνταῦϑα χαὶ Τρύφωνος τὸ, δίσκος, λίϑος τετρημένος. σόλος δὲ, χαλ-
χοῦν ὅλον σφαιρωτόν. Ὅμηρος. σόλον αὐτοχόωνον. ἔοικε δὲ 0 ΤΙ ούφων ἐν τούτοις, χαλκοῦν, τὸ σιδη-
ροῦν εἰπεῖν. ἐπεὶ σιδήρεοξ' δοκεῖ ὃ Ὁμηρικὸς εἶναι σόλος. φέρει δὲ ὁ Τρύφων ἐπὶ τῷ xaT αὐτὸν δίσκῳ,

30 χαὶ Πινδάρου χρῆ᾽ σιν τὸ, λιϑίνδις ὁ ὁπόταν δίσχουσι. “Σημείωσαι δὲ ὅτι ὁ δίσκον εἰπὼν ἐπὶ ἡλίου,
πάνυ ἐτόλμησεν. εἰ xe GÀ λως, ἧττον τοῦ φαμένου σχάφος τὴν 0A ην οἰκουμένην. τολμᾷ δὲ ἀκολούϑως,
χαὶ ὃ λέγων φῶς ἐξ ἡλίου ἡ 7 ἀκτῖνας ἀποδισχεύεσϑαι. δισχεύεται μὲν γὰρ, δίσχος. τὰ δὲ ἐ ἐξ ἡλίου ἤγουν
τὸ φῶς: χαὶ αἱ ἀκτῖνες, οὐκ εἰσὶ δίσχοι ὡς λέγεσϑαι ἀποδισχεύίεσθαι. (Vers. 187.) Στιβαρὸν δὲ δίσκον
λέγει, ὡς καὶ αὐχένα στιβαρὸν xci χεῖρα στιβαρήν. (Vers. 190.) Ὁ δὲ βόμβος, δῆλον ὡς ὠνοματο- 4o
πεποίηται. λεγόμενός ποτὲ χαὶ ἐπὶ βροντῆς. καὶ ἐπί τινων δὲ εὐτελῶν. ὡς δηλοῖ χαὶ τὸ ζωύφιον ὃ
βομβυλιὸς, κληϑεὶς οὕτω διὰ τὸ βοιιβητιχὸς εἶναι. Τὸ δὲ καταπτῆξαι πρὸς τῇ γῆ, τὸ πολὺ τοῦ
βόμβου δηλοῖ. δι᾽ αὐτοῦ δὲ, τὸ σφοδρὸν τῆς βολῆς. ἔστι δὲ καταπτῆξαι πρὸς τῇ y], τὸ Oei δέος zara-
χύψαι ἕως καὶ εἰς γῆν, δεδιότα ἕχαστον περὶ τῇ σφετέρῳ κεραλῇ. ( Vers. x ) Τοὺς δὲ Φαίακας
δολιχηρέτμους xci vavciuxAvrOUg ἄνδρας λέγει καὶ νῦν χαὶ ἐν τοῖς ἑξῆς, ὡς ἢ δολιχὰ ἔχοντας ἐρετμὰ,

ἢ μᾶλλον ὡς εἰς δολιχὸν πλοῦν ἐξαρχοῦντας ἐν τῷ ἐρέσσειν, συνήϑης δὲ ἡ ἐκ τοῦ ἐρέσσω τοιαύτη

ΡΑΨΩΙ 41. 0. Ys 192—213. 291

παραγωγὴ, ὡς ἐδήλωσε xai τὸ ἐπήρετμοι. ἐκ τοῦ τοιούτου δὲ ῥήματος, καὶ ὑπηρέσιον κατὰ τοὺς
παλαιοὺς, ἐφ᾽ οὗ κάϑηνται οἱ ἐρέται, ἀκολούϑως δὲ κατὰ τροπὴν, καὶ ^j ὑπηρεσία ἐπὶ δουλείας, xciáo
τὸ ὑπηρετεῖν. ἔστι δὲ καὶ νηῶν ἐπίϑετον τὸ δολιχηρέτμον ὡς πρὸ τούτων ἔφη ὁ ποιητής. (Vers. 1 92.)
Τὸ δὲ λᾶος ὑπαὶ ῥιπῆς, ἀντὶ τοῦ ὑπὸ λίϑου ὁρμῆς. καὶ ἔστι τὸ μὲν λᾶος κράσις ἐκ τοῦ λάας λάαος
λᾷος. ὡς ἔαρ. ἔαρος ἦρος καὶ τὰ τοιαῦτα. «Ἢ δὲ ῥιπὴ, παρὰ τὸ ῥίπτω xoi παρὰ τὰς προλεχϑείσας
εὐλυγίστους καὶ εὐμεταφόρους ῥῖπας. Σήματα δὲ λέγει, οἷς ἐσημειοῦντο. ποῦ ὁ δίσκος ἐν πρώτῃ χατα-
φορᾷ ἔπεσε. διὸ ὑποχατιὼν καὶ τέρματα ἐρεῖ αὐτά. εἰπών. ἔϑηκε δὲ τέρματ' ᾿Αϑήνη. ἤγουν σημεῖα
ἔνϑα τὸ πρῶτον κατῆλθεν ὁ δίσκος. ( Vers, 195.) Τὸ δὲ ὑπερπετασϑῆναι τὰ τῶν ἄλλων σήματα τὸν
τοῦ Ὀδυσσέως δίσκον, uer ὀλίγα διασαφεῖ ὁ ποιητὴς, εἰπών. καί κεν ἀλαός τοι ξεῖνε διαχρίνειε τὸ σῆμα
10 ἀμφαφόων. ἤγουν διερευνώμενος ἁφῇ. φιλοχρινῶν. περιβλεπόμενος. δι οὐ, παροιμίαν παραφράζει
τὴν λέγουσαν ὡς καὶ τυφλῷ δῆλον. εἶτα ἐπεξεργαζόμενος εἰς τὸ σαφέστερον, φησίν. (Vers, 196.)
ἐπεὶ οὔτι μεμιγμένον ἐστὶν ὁμίλῳ, ἤγουν τοῖς τοῦ ὁμίλου τέρμασιν. ἢ ἀφελέστερον, τῷ πλήϑει τῶν
σημάτων. ἀλλὰ πολὺ «πρῶτον. . τουτέστι λίαν ὑπὲρ ἐκεῖνα. | (Vers. 197.) διὸ καὶ ϑαρσύνουσα ἡ
μυϑικὲ ᾿Ιϑηνᾶ, ἐπιφέρει. σὺ δὲ ϑάρσει τόνδ᾽ ἄεϑλον. οὔτις τόν γ᾽ ἵξεται οὐδ᾽ ὑπερήσει, ὅ ἐστιν ὑπερ-
πέμψει, ὑπερβήσεται. εἰχὸς δὲ ᾿Αϑηνᾶν "ἐνταῦϑα νοῆσαι καϑὰ καὶ ἐν ᾿Ιϑάχῃ, ἄνδρα τινὰ ἐγχώριον 5o
τὰ ὑπέρ Ὀδυσσέως φρονοῦντα ὡς καὶ ἐκεῖ τὰ ὑπὲρ Τηλεμάχου τοῦ υἱοῦ. Καὶ σημείωσαι ὡς οὐ μόνον
Ó ἀχοντιστὴς, ἥμων λέγεται, ἀλλά πὼς καὶ ὃ δισχευτής. ὡς δῆλον ἐκ τοῦ ὑπερήσει. οὗ τὸ ἁπλοῦν καὶ
802 uer ὀλίγα κεῖται. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ ὑπερήσει, καὶ τὸ ὑπέρπτατο σήματα πάντα, οὐ μαχρὰν ἐσχημάτισται
τοῦ, ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα πηδᾶν 0 κεῖται παρὰ τοῖς ὕστερον. ἤγουν ὑπέρμετρα. παροιμιαζόμενον μὲν ἐπὶ
20 τῶν ὑπερβαλλόντων ἢ πλεονεχτούντων. μετενεχϑὲν δὲ, ἀπὸ τῶν πεντάϑλων. ἤρξατο δέ φασιν ὃ λόγος,
ἀπὸ Φαὕύλου πεντάϑλου Κροτωνιάτου. ὃς πεντήχοντα ποδῶν ὄντων πρότερον τῶν σκαμμάτων, αὐτὸς
ὑπερέβαλε ταῦτα πηδήσας. ὡς τὸ ἐπίγραμμα, φασὶ, λέγει τῆς εἰχόνος αὐτοῦ. πέντ᾽ ἐπὶ πεντήκοντα πόδας
πήδησε Φάῦλος. δίσκευσε δ᾽ ἑκατὸν, πέντ' ἀπολειπομένων. (Vers. 200.) Ὅτι παρήγορος ἐν ἀέϑλοις
0. λαλῶν ὑπὲρ τοῦ ἀ γωνιῶντος, ὡς δηλοῖ Ὀδυσσεὺς, ὃς γήϑησε χαίρων οὕνεχ᾽ ἑταῖρον ἐνηέα λεῦσο᾽ ἐν δο
ἀγῶνι. ὃς ἦν, ὡς ἐῤῥέϑη, ἡ μυϑικὴ ᾿Αϑηνᾷ. ὑφ᾽ ἧς καὶ ϑαῤῥυνσθεὶς ἐκεῖνος, ( Vers. 202.) xov-
φότερον μετειρώνει, 0 ἐστιν ἐπηρμένον ϑρασύτερον. Ὅτι ὁ ϑαῤῥῶν εἰς 0 χαλῶς ἠγωνίσατο εἴποι
ἂν τοῖς ἀντα"γωγνισταῖς. τοῦτον νῦν ἀφίχεσϑε νέοι, τάχα δ᾽ ὕστερον ἄλλον ἄεϑλον δηλαδὴ, ἥσειν{ 592
ἢ τοσοῦτον ὀΐομαι, ( Vers. 203.) ἢ ἔτι μᾶσσον 0 ἐστι μακρότερον ὡς προγέγραπται. (Vers. 202.) Τὸ
δὲ ἀφίχεσϑε, ὡς ἐπὶ τόπου τινὸς κεῖται. γράφεται δὲ καὶ ἐξρίχεσϑε ἀντὶ τοῦ ἐξάψεσϑε. καταλάβετε.
30 (Vers. 204.) Ὅτι ἐπαρϑεὶς Ὀδυσσεὺς ἐπὶ τῇ ὑπερβαλλούσῃ βολῇ τοῦ δίσκου φησί. τῶν δ᾽ ἄλλων ὅ
τινα χραδίη ϑυμός τε κελεύει, δεῦρ᾽ ἄγε πειρηϑήτω, ἐπεί wu. ἐχολώσατε λίην, ἢ πὺξ ἠὲ πάλῃ ἢ καὶ ποσὶν,
οὔτι μεγαίρω πάντων «Φαιήκων, πλήν γ᾽ αὐτοῦ “αοδάμαντος. ( Vers, 208.) διατί πλὴν τούτου; ξεῖνος 10
γάρ μοι ὕδ᾽ ἐστίν. εἶτα ἐπάγει γνωμικόν. τίς ἂν φιλέοντι μάχοιτο; ἄφρων δὴ κεῖνός γε καὶ οὐτιδανὸς
πέλει ἀνὴρ, ὅςτις ξεινοδόκῳ ἔριδα προφέρηται ἀέϑλων δήμῳ ἐν ἀλλοδαπῷ. (Vers. 211.) ἕο f αὐτοῦ
πάντα κολούει. 0 ἐστι ἑαυτὸν βλάπτει καὶ κολοβεῖ καὶ ἐλαττοῖ. τῶν δ᾽ ἄλλων οὔ τινὰ ἀναίνομαι οὐδ᾽
ἀϑερίζω, ἀλλ ἐϑέλω (Vers. 213.) ἴδμεν χαὶ πειρηϑήμεναι ἄντην. ταῦτα δὲ ἐκφοβεῖ μὲν τὸν βασι-
λέω, σεμνύνει δὲ τὸν ᾿Οδυσσέα, ὡς iv τοῖς ἑξῆς φανεῖται. (Vers. 204.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ, ὕτινα ποιητι-
κὸν ὃν, χεῖται "μὲν ἀντὶ τοῦ ὅν τινα, γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ τινὰ πλεονασμῷ τοῦ ὃ xcÜ' ὁμοιότητα 20
TOU ὕτου. χαὶ ὕτῳ. καὶ ὕτοισιν ἀντὶ TOU οἷςτισι. καὶ ὁτέοισι. καὶ ὅτινας ἀντὶ τοῦ οὕς τινας. χαὶ
4o ὅτις ἀντὶ τοῦ Og τις. οἷον. ὅτις σφέας εἰσαφίχηται. καὶ, ἠδ᾽ ὅτις οὐχ ἀλέγει. ( Vers. 205.) Τὸ δὲ
ἐπεί μὶ ἐχολώσατε λίην ὅϑεν μετ' ὀλίγα καὶ ὃ βασιλεὺς ὁρμηϑεὶς χώεσϑαι τὸν Ὀδυσσέα ἐρεῖ ἐφ᾽ οἷς ἐκ
ϑθϑτοῦ «“Ζαοδάμαντος ἤχουσε, λεαίνει τὸ τραχὺ τοῦ κατὰ τὸν Ὀδυσσέα λόγου xaÜ καὶ πρὸ τούτων τὸ,
ὥρινάς μὸν 9wu)y εἰπὼν οὐ χατὰ χόσμον. δοκεῖ γὰρ ἄλλως ϑρασὺς ὁ * Οδυσσεὺς εἶναι ἐφ᾽ οἷς ἑκυτὸν 3o
ἄγαν σεμγύνει. (Υει», 206.) “Σημείωσαι δὲ zat ὅτι χαταφήσας τρεῖς a ovg ivravóa ᾽Οδυσσεὺς ἐν τῷ
ἢ πὺξ ἢ πάλῃ ἢ καὶ ποσὶ, μετ᾽ ὀλίγα καὶ τοξότης εἰδήμων εἶναι φησὶ καὶ ἀκοντιστής. τὸ μέντοι ποδῶ-
xig, ἀποφάσχει ἑαυτοῦ. παιδεύων χρεὼν εἶναι τὸν συνετὸν εἴπου καὶ παραῤῥίψοι οὐκ ἀκριβῶς λόγον
o2

292 PoACU|QOIAI.A Θ. Vs 208—225.

τινὰ, ἐπιδιορϑροῦσϑαι αὐτόν. (Vers, 208.) Τὸ δὲ τίς ἂν φιλέοντι μάχοιτο, ἑρμηνεύων, ἔφη. ἕει-
γοδόχῳ ἔριδα προφέρηται. (Vers. 211.) To δὲ δήμῳ iv ἀλλοδαπῷ, πρὸς λόγου ἀσφάλειαν χεῖται.
οἴκαδε μὲν, γάρ τις περιφρονήσου ἂν ξεινοδόχον. οὐκ ἂν δὲ xui ἐν αὐτῷ τῷ τοῦ ξεινοδόκου δήμῳ. Τὸ
ἀρ δὲ ἴδμεν ἐπὶ ἀπαρεμφότου σπανίως εὕρηται, ( Vers, 214.) Ὅτι συνιστῶν ἑαυ τὸν Ὀδυσσεὺς παρὰ
τοῖς Φαίαξιν οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ τὴν ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα μνηστηροφονίαν πιϑανὴν ποιῶν zc ἣν
πρῶτος τῶν ἄλλων. αὐτὸς. ᾿ὀϊστεύσας ἀριστεύσει, φησί." πάντα γὰρ οὐ χαχός εἰμι per ἀνδράσιν
ὅσσοι ἄεϑλοι. εὖ μὲν τόξον οἶδα ἐύξοον ἀμφαφάασϑαι. πρῶτος ἂν ἄνδρα βάλοιμι ὀϊστεύσας ἐν ὁμίλῳ
ἀνδρῶν δυσμενέων εἰ χαὶ μάλα, πολλοὶ ἑταῖρον (Vers. 218.) ἄγχι παρασταῖεν xci τοξαξοίατο φωτῶν
ἤτοι κατὰ ἀνδρῶν. εἶτα εἰπὼν Ort οἷος δή μὲ Φιλοχτήτης ἀπεχαίνυτο τόξῳ ἐν Τροίᾳ ὕτε τοξαζοίμεϑα
᾿ἀχαιοί. τῶν δ᾽ ἄλλων, ἐμέ gue προφρερἔστρξον εἶναι, ὕσσοι νῦν βροτοί εἰσιν ἐπὶ χϑονὶ σῖτον ἔδοντες. 10
καὶ ὅτι, ἀνδράσι δὲ προτέροισιν ἐριζέμεν οὐκ ἐθελήσω ; ( Vers, 224.) ovo Ἡρακλῆϊ οὔτ᾽ Δὐρύτῳ
Οἰχαλιῆϊ. χαὶ τὴν αἰτίαν εἰπὼν ὡς ῥηθήσεται per ὀλίγα, ἥτις ἦν, τὸ καὶ ϑεοῖς αὐτοὺς ἐρίζειν διὰ τὸ
χατ ἀρετὴν ἀνυπέρβλητον, ἐπάγει. (Vers. 229.) δουρὶ δ᾽ ἀχοντίζω ὅσον ovx ἄλλος τις ὀϊστῷ. πάνυ
ἐνταῦϑα περιαυτολογήσας. διὸ παραμυϑούμενος τὴν ἀλαζονείαν ἐπάγει εὐϑὺς ταπεινότερον ὡς 7 πρὸς
ἔνδειξιν τοῦ ἀληϑεύειν τὸ, μόνοις δέδοικα (Vers. 250.) ποσὶ μή τίς μὲ παρέλϑῃ Φαιάχων. καὶ τὴν
αἰτίαν προτιϑεὶς, φησί. λίην γὰρ ἀειχκελίως ἐδαμάσϑην κύμασιν ἐν πολλοῖς, ἐπεὶ οὐ κομιδὴ χατὰ νῆα
50 ἔην ἐπηξτανός. τῷ uot φίλα γυῖα λέλλυνται. ( Vers. 246.) ἐφ᾽ οἷς ὃ βασιλεὺς ᾿Αλχίνοος τῷ τοῦ Ὅδυσ-
σέως κόμπῳ πίστιν σχὼν, οὐκέτι καϑὰ καὶ πρὸ τούτων ἀριστεύειν φησὶ τοὺς Φαίακας niE χαὶ παλαι-
σμοσύνῃ καὶ ἅλμασι καὶ ποσίν. ἀλλῷ μεταβαλὼν, λέγει. οὐ γὰρ πυγμάχοι ἐσμὲν ἀμύμονες, οὐδὲ
παλαισταί. ἀλλὰ ποσὶ χραιπνῶς ϑέομεν CVers. 247.) καὶ νηυσὶν ἄριστοι, ἐσμὲν δηλαδή. εἰ καὶ λείπει 20
τὸ ῥῆμα. "Evo ὅρα ὡς Ὀδυσσέως εἰπόντος δεδοικέναι μή τις αὐτὸν ποσὶ παρέλϑοι, ὃ βασιλεὺς
ἀριστεύειν ἐνταῦϑα φησὶ τοὺς Φαίακας. εὐδοκιμεῖν αὐτοὺς εἰπὼν, περὶ ὅπερ ὁ ξένος ἀπείπατο. xa
ἀρετὴν αὐτοῖς ἐπιμαρτυράμενος ἀνεξέλεγκτον. ἐλεγχϑεὶς γάρ, φασιν, ἀρνεῖται ἵνα μὴ παροξύνῃ τὸν
ξένον. τάχα γοῦν 0 ᾿“λκίνοος ἀπόδρομιον τὸν ᾿Οδυσσέα ἐνόμισεν, ὡς ἤδη. πεπαυμένον ἀπὸ τῶν δρόμων.
ὃ δή τισι τῶν παλαιῶν ἐῤῥέϑη πρὸς ὁμοιότητα τοῦ ἀπόμαχος καὶ τῶν ὁμοίων. καὶ μὴν ἕτερον ἄλλως
χρῶνται τῷ ἀπόδρομος; φάμενοι , ὡς ἐν Κυρήνῃ μὲν, τοὺς ἐφήβους, τριακάπους χαλοῦσιν. ἐν δὲ
Ἀρήτῃ, ἀποδρόμους , διὰ τὸ μηδέπω τῶν κοινῶν “δρόμων μετέχειν. οὕτω δὲ καὶ Καλλίμαχος ἀπότριχα
τὸν ἄνηβον ἔφη. ( Vers. 214.) “Σημείωσαι δὲ ὅτι τὸ μὲν οὐ κακός εἶμι, μετρίως εἶπε xol ἐπιεικῶς
θο Ὀδυσσεύς. δυνάμενος εἰπεῖν ὡς πάνυ δεξιῶς ἔχω. ἵνα εἴη τὸ οὐ πάνυ χαχὸς, οὐ "μόνον χαχίας ἀπόφασις
ἀλλὰ χαὶ ἀντὶ τοῦ λίαν δεξιὸς ἢ ἀνδρεῖος. ( Vers. 221.) τὸ μέντοι τῶν ἄλλων ἐμέ φημι προφερέστερον 3o
εἶναι, οὐχέτι ἐπιειχοῦς ἤϑους, ἀλλὰ σεμνοῦ. xci ὑπερβολὴν γὰρ ἐπιχριτιχῶς 7] περιαυτολογία.
(Vers. 224.) παραμυϑεῖται δὲ ὅμως αὐτὴν ἠρέμα, τὸ ὑπαγαγεῖν ἑαυτὸν τῷ Φιλοχτήτῃ. xci τὸ μὴ
ἔχειν ἐξισοῦσϑαι μήτε τῷ ᾿Ηραχλεῖ μήτε τῷ Εὐρύτῳ. ἔστι δ᾽ ὅμως καὶ ἐν τούτοις καύχημά τι τῷ
᾿Οδυσσεῖ περιττὸν, εἴγε τῶν ζώντων μὲν μόνῳ τῷ Φιλοκτήτῃ τοῦ ἐπὶ τόξῳ ἤγουν τοξείᾳῳ κλέους παρα-
χωρεῖ. τῶν δὲ τεϑνεώτων, ἩΗραλχλεῖ καὶ Εὐρύτῳ. ἔστιν οὖν εἰπεῖν, ὅτι χαὶ Ὀδυσσεὺς χατὰ τὸν ὕστερον
1593' Egpéciov *boy 'Qeqov τὸν Παῤῥάσιον, ἐσέμνυνεν ἑαυτόν. οὗτός τε γὰρ ἑαυτὸν ὑπεξῆρεν ἐπισημῃνάμενος
xc ταπεινότητα, χαὶ ὃ Παῤῥάσιος ἔφη ὡς ἀνυπέρβλ᾽ ητος αὐτῷ πέπηγεν οὖρος. ἀμώμητον δ᾽ οὐδὲν ἐ ἐγένετο
βροτοῖς. τὸ μὲν αὐχῶν, τὰ τῆς τέχνης εὑρῆσϑαι αὐτῷ τέρματα, τὸ δ᾽ ὑπονοῶν, ὡς ἴσως ἐϊνέγετο πρὸς
τῶν ὁμοτέχνων ὡς μάτην ϑαῤῥῶν ἀμώμητος εἶναι. ( "Vers, 225. ) Τόξον δὲ ἐύξοον λέγει, ἐπεὶ καὶ τὸν
αὐτοῦ τέἕστονα κεραοξόον ἐ ἐν ἄλλοις φησίν. ᾿Δμφαφάασϑαι δὲ τὸ μεταχειρίζεσθαι, παρὰ τὴν ἁφήν. ἀφ᾽ ήο
ἧς καὶ τὸ, σῆμα ἀμφαφόων πρὸ ὀλίγων εἴρηται, 0 ἐστι παραδεικνὺς τῇ χειρί: (Vers. 217.) To δὲ εἰ
χαὶ μάλα πολλοὶ ἑταῖροι, χαὶ ταχυτοξότην τὸν Ὀδυσσέα εἶναι δηλοῖ. ὃς εἰ καὶ πάνυ πολλοὶ περὶ αὐτόν
HOY ,, ἀλλὰ πρῶτος αὐτὸς βαλεῖ τὸν δυσμενῆ. ( Vers. 218. ) To δὲ τοξαζοίατο, οὐχ ἀεὶ ὁραγκαίως καὶ
πτωτιχήν τινα σύνταξιν ἔχει, ἀλλὰ xci μόνον xc αὑτὸ ἐκφωνεῖται ὡς διοῦ τὸ; ὅτε TO Ξαζοίμεϑ᾽
᾿Αχαιοί. χαὶ τὸ, προχαλίζετο τοξάζεσϑαι. (Vers. 219.) Τὸ δὲ ἀπεχαίνυτο, περιττὴν. μὲν ἔχει τὴν πρό-
ϑεσιν ὡς ἀλλαχοῦ προεφάνη. δέδωκε δὲ τοῖς ἰδιώταις ἀρχὴν τοῦ, νίκην ἀποχοπτὴν τὴν μεγάλην λέγειν.

Pu CÉB 421241. 0. Vs 222 --- 23g: 293

(Vers. 222.) Τὸ "δὲ σῖτον ἔδοντες, πρὸς διαστολὴν ἢ ἴσως ἐῤῥέϑη é ἑτέρων βροτῶν μὴ τοιούτων. ὑποίους 10
χαὶ τοὺς μακροβίους «ἰϑίοσπας ἡ ἱστορία φησίν. οἱ ἄρτον ἰδόντες χόπρῳ αὐτὸν εἴκασαν. ἦσαν δὲ xai
οἱ ἐξ ἀχρίδων ζῶντες καὶ οἱ ἐξ ἰχϑύων. οἱ καὶ ἀχριδοφάγοι διατοῦτο χαὶ ἰχϑυοφάγ 0t ἐχαλοῦντο. τὸ
δὲ Σχυϑιχὸν φῦλον καὶ τὸ ἽΜασσαγετιχὸν xpéags διοιχονομούμενον οὐδ᾽ αὐτὸ ἐϑέλει σιτοιραγεῖν.
(Vers. 223.) Τὸ δὲ ἐρίζειν. » χαιρία λέξις ἐπὶ ἐξισώσεως. διὸ καὶ δὶς ἐνταῦϑα κεῖται. (Vers. 224.) Τὸ
δὲ οὐχ ἐϑελήσω, ἀντὶ τοῦ οὐ δυνήσομαι. πολλαχοῦ δὲ ἐπὶ τοιαύτης σημασίας ἡ λέξις κεῖται. Τὸν δὲ
Ἡραχλῆν, οὗ πολὺς λόγος τοῖς παλαιοῖς, καὶ ᾿ Πρακχλείδην Παυσανίας καλεῖσϑαι φησί. (Vers. 229.)
Περὶ δὲ Εὐρύτου καὶ τοῖς κατ᾿ αὐτὸν Οἰχαλίας ἡ Βοιωτία ἐδήλωσεν. ᾿Εν δὲ τῷ, ὅσον οὐκ ἄλλος τις
ὀϊστῷ, ῥῆμα νοητέον ἔξωϑεν τὸ ἵησιν ἢ πέμπει ἤ τι τοιοῦτον. τὸ γὰρ ἀκοντίζειν οὐκ ἔστιν οἰχεῖον ἐπὶ
304 ὀϊστοῦ. ταῦτα δὲ ἀλλαχοῦ παρὰ τῷ ποιητῇ καὶ τὸ, σῖτον ἐσϑίειν καὶ οἶνον, πίνειν δηλαδή. οἶνος γὰρ
οὐχ do erc. καὶ τὸ, καπνὸν ἐλεύσσομεν͵ καὶ φϑογγὴν, ἠκούομεν δηλαδή. φϑογγὴ γὰρ οὐ βλέπεται.
οὐχ ὀλίγα δέ εἰσι καὶ ἄλλα τοιαῦτα. ὧν ὃ ποιητιχὸς τρόπος, σύλληψις εἴτουν συνεχδοχή ἐστι.

(Vers, 5830.) Τὸ δὲ ποσὶ παρέλϑῃ, πρὸς διαστολὴν ἐῤῥέϑη. ἔστι γὰρ τροπιχῶς xci "νόῳ παρελϑεῖν 20
xai δόλοις καὶ τοιούτοις τισί, (Vers. 232.) Τὸ δὲ ἐπεὶ οὐ κομιδὴ xarà νῆα ἦν, ἀντὶ τοῦ, ἐπεὶ ὥλετο
ἡ ναῦς. οὐ γὰρ διὰ τὸ μὴ κομιδὴν ἐν βρώμασιν ἔχειν ἐδαμάσϑη ᾿Οδυσσεὺς τοῖς κύμασιν, ἀλλ ὅτι
ἐδραύσϑη κύμασιν ἡ τὴν κομιδὴν ἔχουσα ναῦς. (Vers, 233.) Τὸ δὲ ἐπηετανὸν ἐν μὲν τῷ, ἐπηετανὸν
γάλα ϑῆσϑαι, κυριολεχτεῖται. δηλοῖ γὰρ τὸ, ἐν ὅλῳ ἔτει. ἐνταῦϑα δὲ κομιδὴ ἐπηετανὸς, ἡ ἁπλῶς
πολλὴ λέγεται. “Τὺ δὲ φίλα γυῖα λελύσϑαι ταυτόν ἐστι τῷ ἀειχελίως δαμασϑῆναι. ( Vers. 225.) Ὅτι
τοὺς ῥηϑέντας Ἡρακλέα TE χαὶ Εὔρυτον ἐπαινῶν Ὀδυσσεὺς, φησὶν ὅτι χαὶ ἀϑανάτοις ἐρίζεσκον περὶ
30 τόξων. διό φησι χαὶ ( Vers. 226. ) αἶψα ἔϑανε μέγας ἘΕὔρυτος. εἶτα ἑρμηνεύων πῶς αἶψα ave,
σίν. οὐδ᾽ ἐπὶ γῆρας ἵκετ᾽ iv μεγάροισι. τοῦτο δ᾽ αὖϑις ἐφερμηνεύων, ἐπιφέρει. χολωσάμενος γὰρ
᾿Απόλλων ἔχτανε. διὰ τί; (Vers. 228. ) οὕνεχά μὲν προχαλίζετο τοξάξεσϑαι. ἔοικε δὲ αἴφνης ϑανεῖν
καὶ ὃ Εὔρυτος. τοῦτο γὰρ δηλοῖ ὁ πρὸς ᾿Ἵπόλλωνος θάνατος, ὡς πολλαχοῦ φαίνεται. “Ἡρακλῆς δὲ
οὐδέν τι λέγεται παϑεῖν δεινὸν ὑ ὑπὲρ τῆς πρὸς ϑεοὺς ἔριδος, ὅτι μὴ δὲ ἐπροκαλίξετο εἰς τοξείαν. οὐδὲ
πάνυ δοχεῖ ϑρασὺς αὐτοῖς εἶναι. ἄλλως δέ γε ἀϑανάτοις αὐτὸν ᾿ἐρίσαι χατὰ ἄμυναν, ἡ Ἰλιὰς ἐδήλωσε,

τὸ μέντοι ig Ἡρακλέος ϑανεῖν τὸν Εὔρυτον χατὰ "τοὺς ὕστερον. καὶ τὰ περὶ τῆς ϑυχατρὸς τοῦ 30
Εὐρύτου ᾿Ιόλης, οὐκ οἶδεν ὃ ποιητής. ἄλλοι δὲ μεϑ' Ὅμηρον, αὐτὸ ἱστοροῦσιν. ὧν καὶ “Σοφοκλῆς.
Σημείωσαν δὲ xci ὡς ἐμφαίνει Ὀδυσσεὺς ἐνταῦϑα, μὴ δὲ δεῖν εἶναι εὔξεσϑαί τινα ἐξισωϑῆναι τῷ Εὐρύτῳ,
εἴγε οὕτω ταχὺ ἐκ ϑεομηνίας ἔϑανεν. Ὅτι δὲ τῷ τοῦ Ligirov τόξῳ ἐχρᾶτο ποτὲ ᾿οδυσαεῦα: ἐν τοῖς
30 μετὰ ταῦτα ἱστορήσει Ὅμηρος. χαϑά TOV καὶ Φιλοκτήτης τῷ τοῦ Ἡρακλέος. ( Vers. 236.) Ὅτι οὐκ
ἀλαζονείαν ᾿Αλκίνοος ἡγεῖται τοὺς τοῦ Ὀδυσσέως λόγους, ἀλλὰ τὐδμριρίτωρ; δεχόμενος αὐτοὺς φησί,
ξεῖνε, ἐπεὶ οὐκ ἀχάριστα ne ἡμῖν ταῦτ᾽ ἀγορεύεις, τουτέστιν ἀηδὴ χαὶ ἔξω χάριτος " ἀλλ ἐϑέλεις
ἀρετὴν σὴν φαινέμεν,, ἥ τοι ὀπηδεῖ, χωόμενος ὅτι σ᾽ ( Vers. 238.) οὗτος ἀνὴρ : τουτέστιν ὃ Εὐρύαλος,

ἐν ἀγῶνι παραστὰς γνείχεσεν, ὡς ἂν σὴν ἀρετὴν βροτὸς οὔτις ὄνοιτο ὃς τις ἐπί ἤσταιτο φρεσὶν ἄρτια áo
βάζειν. Ka t ὅρα ὡς ἁπλῶς τὸ ἦϑος ὁ ὁ βασιλεύς. ὃς πρὶν σχεῖν διάπειραν πιστεύει οἷς Ὀδυσσεὺς ἐχόμ-
πασεν. ἔστι δὲ ἡ ἀπόδοσις τοῦ ἐπεῖ συνδέσμου, ἐν τῷ, (Vers. 339.) ὡς ἂν σὴν ἀρετὴν οὔτις ὄνοιτο.
ἵνα λέγῃ ὅτι ἐπεὶ οὐχ ἀχάριστα φὴς» ὄντως ἂν οὐδεὶς μέμιψοιτό σε, (Vers, 336.) :Ασύνηϑες δὲ τοῖς
pe? Ὅμηρον τὸ ἀχάριστον ἐπὶ τοῦ μὴ χαρίεντος, αὐτοὶ γὰρ ἀχάριστόν φασιν, οὗ ἀποῤῥέει μνῆσις
εἶ; πεπονϑύότος. ὃν οὐδὲ γινώσκεσϑαι χρὴ ὥς που ᾿ὐριπίδης γνωμοληγεῖ, ix δὲ τοῦ 'Θμηριχοῦ ἀχαρίστου,

40 xci τὸ ἀχαρίστερον ἐν τοῖς ἑξῆς. ( Vers. 233.) "Aperi, δὲ, οὐ τὴν "ἀνδρίαν μόνον ἐνταῦϑα φησὶν ὡς 50
ἐν ἄλλοις, ἀλλὰ τὴν ἁπλῶς περὶ τοὺς ἀέϑλους δεξ ξιότητα. δηλοῖ δέ ποτε, καὶ τὴν. παρὰ τοῖς ὕστερον
εὐδαιμονίαν. οἷον. ὄφρ᾽ ἀρετὴν παρέχωσι. Ücot. χαὶ, ἤτοι ἐμὴν ἀρετὴν εἶδός τε. ὃ δήπου ἡ ἡ Πηνελόπη
φησίν, ἐχεῖθον δὲ χαὶ τὸ, ἀρετῶσι λαοὶ vm αὐτῷ. καὶ τὸ, οὐκ ἀρετᾷ χαχὰ ἔργα. ἐπὶ μέντοι ἀνδρίας
χεῖται ἐν τῷ, οἷδ᾽ ἀρεεὴν, οἷος ἐσσί, χαὶ παντοίης ἀρετῆς μιμνήσχετο. τρὶς δὲ dvravÓ λέγεν τὴν ἄρε-
305 τὴν διὰ τὰ τῆς λέξεως καίριον. Ῥαινέμεν δὲ, τὸ φανεροῦν καὶ ἐμφανῆ ποιεῖν. Τὸ δὲ ἢ τοι ὀπηδεῖ, διὰ

σαφήνειαν Ἐχεῖται, ἔστι γάρ τις ἀρετὴ παλαιὰ ἡ ἣ νῦν οὐχ ὀπηδεῖ τῷ πάλαι σχόντι αὐτήν. ἔχει δ᾽ ἐντεῦϑεν Go

294 PAWJIA4IA 9Θ. Vs 240—249.

ἀρχὴν γνωμιατεύματος καὶ ὁ τὴν ἀρετὴν εἰπὼν ἀγωγίμων τὸ τιμιώτατον. D πάντων ἔστιν ὕτε ἀπολλυ-
μένων αὐτὴ παραμένει ὡς οἷον ὀπηδοῦσα τῷ ἔχοντι. ( Vers. 240.) Τὺ δὲ Ug τις ἐπίσταιτο. καὶ ἑξῆς,
πρὸς διαστολὴν χαὶ αὐτὸ ἐῤῥέϑη, μέμψεται μὲν γάρ τις ἴσως τὸν Ὀδυσσέα καϑὰ καὶ ὃ «Ἱκοδάμας, οὐ
1 δθάμὴν φρενήρης ἐχεῖνος ἀνὴρ ὑποῖος καὶ ὃ φρεσὶν ἄρτια βάζων. Τὺ δὲ ἄρτια βάζειν "ταυτόν ἐστι τῷ, ὡς
ἂν τις εἴποι ἀπαρτιλογεῖν. κεῖται γὰρ παρὰ “Ἡροδότῳ ἀπαρτιλογίη à ὁ ἀπηρτισμένος, λόγος. (Vers. 241.)
Ὅτι διδασχαλιχὸν τὸ, ἀλλ ἄγε νῦν ἐμέϑεν ξυνίει ἔπος ὄφρα χαὶ ἄλλῳ εἴπῃς ἡρώων ὅτε xtv σοῖς ἐν
μεγάροις διάγεις, ἡμετέρης ἀρετῆς μεμνημένος, οἷα καὶ ἡμῖν ϑεὸς ἐπὶ ἔργα τίϑησι διαμπερὲς ἐξ ἔτι
πατρῶν. 0 ἐστιν ἐκ προγόνων ἀέκαϑεν. 0 ne εἰς ἑρμηνείαν ἐπῆχται τοῦ διαμπερές. Ὅρα δ᾽ ἐν τούτοις,
ὡς χαίρει ὃ βασιλεὺς ἐπαινουμένων τῶν περὶ αὐτόν. Τὸ δὲ πατρῶν ποιητικόν ἐστιν ὡς καὶ τὸ ϑυγα-
τρῶν. εἰ δέ που καὶ μητρῶν ἐστὶν, ἀλλ᾿ οὐ προφανὴς ἡ χρῆσις. ( Vers. 248.) Ὅτι ἅπερ ἂν εἴποι Σαρ- 10
δανάπαλος ὃ Νίνου ἢ ᾿Ανακυνδαράξεω, ἢ ὃ τῆς ἡδονῆς ἑταῖρος ᾿ ἐπίκουρος, ταῦτα xci ὃ Ὁμηριχὸς
Φαίαξ βασιλεὺς λέγων φησίν. αἰεὶ δ᾽ ἡμῖν δαίς τὲ φίλη κιϑαρίς τε, χοροί τε. dieta y ἐξημοιβὰ λοε-
TQ τε ϑερμὰ χαὶ εὐναί. εἰ δ᾽ οὕτως ἀεὶ φίλη δαὶς roig Φαίαξιν, οὐ δ᾽ αὐτοῖς ἀργά ποτὲ ἤσαν τὰ
χατὰ στόμα. ὃ δὴ λέγεται" E εἰπεῖν ἐν τῷ, συμποσίου διατριβὴ τὰ τραγήματα ὥςτε ἀργοὺς ἔχειν
τὸ μηδέ ποτὲ τὰς σιαγόνας. Καὶ ὃ ὅρα τὸ ἀργοὺς ᾿ττιχῶς, ἀντὶ τοῦ ἀργάς. οὐ διδάσκει δὲ Ó ποιητὴς τοιοῦ-
τους δεῖν τοὺς ἀνϑρώπους εἶναι, ἀλλ ἱστορεῖ τοιούτους τοὺς Φαίακας. χωρικὴν ἰδιότητα ἱ ἱστορῶν, οὐ
μὴν 7 παιδεύων τρυιβᾶν: τί γὰρ ἂν σπουδαῖον βίος ἐκφήνῃ ἁβροδαίτων ἀνδρῶν; καὶ τοῦτο δῆλον μὲν
χαὶ ἐξ ἱστοριῶν ἐν αἷς καὶ οἱ Συβαρίται πινακογραφοῦνται ἀναστηλούμενοι. δηλοῖ δὲ αὐτὸ καὶ ὃ καλὸς
δειπνοσοφιστὴς ἐν τῷ, ΠῈαῤῥάσιος 0 'Eqéctog ζωγράφος τρυφῶν μὲν παρὰ μέλος ὑπὲρ τὴν γραφιχήν.
ἤγουν σπαταλῶν ἐχμελῶς χαὶ ἀπῳδῶς ὑπὲρ ὃ ἔδει τρυφᾶν ἄνδρα γραφέα, λόγῳ δὲ ἀρετῆς ἀντιλαμβα- 20
vóusvog ἐπέγραψε τοῖς αὐτοῦ ἔργοις. ἁβροδίαιτος ἀνὴρ ἀρετήν τε σέθων, τάδε ἔγραψε. καί τις φησὶν
ὑπεραλγήσας, παρέγ ραψε, ῥαβδοδίαιτος. Πολλὴ δὲ ἢ τῶν Φαιάχων τρυφὴ εἰ μὴ δὲ ψυχρολουτοῦσι
κατὰ τὴν βασιλιχὴν κόρην ἀλλὰ ϑερμοῖς λοετροῖς χαίρουσιν ἅπερ καὶ ἡ κωμῳδία σκώπτει, οὐδέν τι im-
στρεφομένη τῆς παροιμίας ἢ) λέγει λουτρὰ ἡ Ἡράκλεια τὰ ϑερμά. εἰ γὰρ xci τινες ἄνεῖσϑαι αὐτὰ εἶπον
τῷ Ἡρακλεῖ ὡς τρυφᾶν εἰδότε, ἀλλ ἐχεῖνος μὲν οὐ τοιοῦτος ἣν 0g γε διὰ βίου ἐκακοπρήγει, στελλόμε-
γος τὰ πολλὰ καὶ ὑπερόριος. ἡ δὲ παροιμία, διὰ μόνον τὸ ἄτεχνον καὶ αὐτοφυὲς καὶ ἀπερίεργον τοῦ
“οτοιούτου λούματος, ἀνέϑετο αὐτὰ τῷ Ἡρακλεῖ. δηλοῦσα, "ὡς εἰ καί ποτε βάψει ἑαυτὸν ᾿ Ἡρακλῆς εἰς
ϑερμὸν ὕδωρ, ἀλλ ἐκεῖνο φύσις ἐξέζεεν αὐτομάτως, οὐ μὴν ἀνϑρωπίνη τέχνη περιέργως ἐϑέρμανεν ὡς
δὲ αὐτοῦ ζῆν μαλαχῶς ταυτόν δ᾽ εἰπεῖν τρυφερῶς κατὰ τοὺς παλαιούς. εἰ χαὶ xar ἄλλον λόγον μαλα-
κῶς ἔχειν λέγεται καὶ ὃ νοσεῖν ἐναρξάμενος. καὶ μὴν εἴ τις ὀρθῶς ἐϑέλει διαιτῆσαι, εἰ καὶ ᾿Ηρακλῆς καὶ $0
τὸ πᾶν ἡρωϊχὸν γένος διπλοῖς ἀληϑῶς λουτροῖς χρᾶται ὅσα τε φύσις ἐμπυρεύει καὶ ὅσα τέχνη βαλα-
γεύει ἀλλ᾽ αὐτοὶ μὲν ποτὲ χαὶ οὐδὲ πρὸς τρυφὴν, Φαίακες δὲ ἀεὶ φιλοῦσι χαὶ πρὸς ἁβρότητα δὲ
τὰ λοετρά. εἰ δὲ ταῦϑ' οὕτως ἔχει χαὶ 0 Φαίαξ βασιλεὺς ἐπὶ τοιούτοις ἐσεμνύνατο, πῶς ἄν τις ψέξοι
τὸν Ὀδυσσέα καὶ ἡγεμόνα SERUUM ἐρεῖ γενέσϑαι τῆς πολυϑρυλήτου ἡδονῆς, ἐν οἷς ἔφη. οὐ γὰρ
ἔγωγέ τι φημὶ τέλος χαριέστερον καὶ ἑξῆς. δῆλον γὰρ ὕτι χαϑομιλῶν τοὺς καιροὺς Ὀδυσσεὺς ὑπὲρ τοῦ
δοχεῖν ὁμοήϑης εἶναι τοῖς Φαίαξιν ὡς φασι Μεγακλείδης ὑπερλαλῶν τοῦ Ὀδυσσέως, τὸ ἁβροδίαιτον
αὐτῶν ἀσπάζεται οὗ μάρτυς ὃ βασιλεὺς ἐν ὁμίλῳ τρανώσας τὸν λόγον. ἐνταῦϑα δὲ χρήσιμον ἐκ
τῶν ᾿4ϑηναίου, χαὶ τὸ, ὦ τέχνον, ποντίου ϑηρὸς πετραίου ἤγουν : πολύποδος, χρωτὶ μάλιστα γόον προσ-
3o φέρων, πάσαις πολίεσσιν ὁμίλει. τὸ παρεὸν δ᾽ ἐπαινήλσας, ἑχὼν ἄλλοτ᾽ ἀλλοῖα φρόνει. δῆλον γὰρ,
ὡς τοιοῦτον ἐν τοῖς εἰρημένοις χαὶ τὸ τοῦ Ὀδυσσέως ἦϑος, τοῖσιν ἐφαρμοξουμένου i ὅν κε δῆμον ἵχηται,
ὡς ἐν τῇ € ῥαψῳδία. προγέγραπται. ἀπὸ τούτων δὲ παραξέσασα. χαὶ ἡ κοινὴ γλῶσσα, βούλεται τὸν φρο-
γοῦντα ἄνϑρωπον ὅτε που ἐς ἀλλοτρίαν παραβαλεῖ, χατὰ τὸ ἐγχώριον ζῶμα ζώνυσϑαι xci αὐτόν.
(Vers. 249.) ᾿Εξημοιβὰ δὲ λέγει, τὰ, ἄλλο τὲ ἄλλα ἀμειβόμενα. ὃ xai περιουσασμὸν Φαιαχιχοῖ
πλούτου δηλοῖ. Τὸ δὲ xc εὐναὶ, σεμνοῦ λόγου ἐστί. δηλοῖ γὰρ οὐχ ἁπλῶς κοίσαιςν ἀλλὰ καί τι πλέον,
εἰ χρὴ σεμνῶς φράσαι τὸ σεμνόν. Ὅτι δὲ καὶ Ὀδυσσεὺς χαϑομιλῶν τὸν χαιρὸν ἐπαινέσει τὸν, τοιοῦτον
βίοτον κεχαρισμένα λέγων τοῖς ξενοδόχοις, μετ ὀλίγα φανήσεται. ὅ mov δῆλον ἔσται ὅτι Ὀδυσσεῖ

ΓῬΑΨΩΊΙΔΙ1Ι. 0. Vs250—259. 295

διοιχονομουμένῳ τοὺς καιροὺς ἔχοι ἂν παρατίϑεσϑαι ὁ ὑστερογενὴς ᾿Αλχιβιάδης. ὃς ἐν ᾿Ιωνίᾳ μὲν ὧν
ἐφαίνετο τρυφερώτερος καϑὰ ἱστορεῖ ᾿4ϑήναιος. ἐν Θήβαις δὲ σωμασκῶν καὶ γυμναζόμενος, τῶν Θη-
βαίων αὐτῶν μᾶλλον Βοιώτιος. καὶ τὰ ἑξῆς. δοκεῖ γὰρ χκόϑορνος καὶ ἐκεῖνος εἶναι κατὰ τὴν παροιμίαν,
χαὶ δεξιὸς πρὸς τὰ παραπίπτοντα σχηματίζεσϑαι. καὶ μὴ γεγραμμένη ἑστάναι εἰκὼν ἀνεπαίσϑητος
τοῦ εὖ 0 φασιν ἔχοντος τοίχου. (Vers. 250.) Ὅτι πιστούμενος ὃ βασιλεὺς ὕπερ εἶπεν "ὡς δαΐς τε áo
φίλη Φαίαξι κίϑαρὶς τε χοροί τε, ἐπάγει εὐθέως. ( Vers, 250.) ἀλλ ἄγε Φαιήκων βητάρμονες ὕσσοι
ἄριστοι, παίσατε, ὡς ἂν ὁ ξεῖνος ἐνίσπῃ τοῖς ἑαυτοῦ οἴκαδε νοστήσας, ὅσσον περιγινόμεϑ' ἄλλων ναυ-᾿
τιλίῃ καὶ ποσσὶ καὶ ὀρχηστύϊ καὶ ἀοιδῇ. ὡς τοῦ Δημοδόκου ἀρίστου ὄντος ἄδειν ὑπὲρ πάντας ἀοιδούς.
306 Καὶ ὅρα ὡς ἑνὶ κἀνταῦϑα στίχῳ περιώρισεν ὃ βασιλεὺς τέσσαρας ἀέϑλους ἐφ᾽ οἷς εὐδοκίμουν Φαίακες,
10 (Vers. 250.) Ὅρα δὲ καὶ τὸ, ἄγε βητάρμονες παίσατε. καὶ νῦν γὰρ ἐπιῤῥηματικῶς ἐῤῥέϑη τὸ ἄγε,
ὡς καὶ ἐν τῷ, ἀλλ ἄγε μοι δότε νῆα ϑοήν, Βητάρμονες δὲ, οἱ ἀγαϑοὶ ὀρχησταὶ, παρὰ τὸ βαίνειν ἐναρ-
μονίως. τοὺς δὲ τοιούτους, xci δαήμονας ὀρχηϑμοῦ ἐρεῖ. Τὸ δὲ παίσατε, ἀντὶ τοῦ, παίξατε. ὡς ἀπό
τοῦ παίζω παίσω. ὕϑεν xci ἡ συμπαίστρια καὶ ὃ συμπαίστωρ ᾿Ἁττικχῶς. ὡς τοῦ παίζω παίξω, Δορι-
χοῦ ὄντος. ὅϑεν καὶ τὸ παίγνιον καὶ 0 ἐμπαιγμός. ἡ δὲ χρῆσις τοῦ τοιούτου παῖσαι καὶ παρὰ TQ
χωμικχῷ, λέγει δὲ καὶ Ἡρόδοτος. οὗτος μὲν ὃ λόγος ἄλλως πέπαισται ὑπὸ ᾿ Ελλήνων. τινὲς δὲ τὸ παί-
σατε, ἀντὶ τοῦ τύψατε. ὕ ἐστιν, ὀρχηστικῶς κρούσατε τὴν γῆν. ὡς ἀπὸ τοῦ παίω παίσω. καὶ συμβάλ-
λεταί τι πρὸς τοῦτο uer ὀλίγα ῥηθὲν τὸ, πέπληγον δὲ χορὸν ποσίν. ἵνα καὶ τὸ παίσατε δηλοῖ
ἐλλειπτιχῶς τὸ, τύψατε "ποσὶ τὴν γῆν. xci ἄλλως δὲ, ἀπὸ τοῦ παρακολουϑοῦντος ἡ λέξις εἴρηται, 50
ἐπεὶ παίουσι γῆν οἱ ὀρχούμενοι. ( Vers, 254.) Ὅτι κἀνταῦϑα καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς δὲλίγειαν προπαροξυ-
20 τόνως ὡς xci πρὸ τούτων τὴν τοῦ Δημοδύκου φόρμιγγα λέγει. τὴν δ᾽ αὐτὴν καὶ γλαφυρὴν χατά τι
κοινὸν ἐπίϑετον. (Vers. 255.) κεῖται δ᾽ ἐνταῦϑα χαὶ τὸ κεῖσϑαι γενικῶς ἀντὶ τοῦ χρέμασϑαι. qal
γάρ, φόρμιγγα ἥ που χεῖται ἐν ἡμετέροισι δόμοισιν. ἡ γὰρ τοιαύτη φόρμιγξ ἐκ πασσαλόφιν ἐκρέματο
ὡς προείρηται. ( Vers. 258.) Ὅτι ἀγωνοθέται ἦσαν καὶ τοῖς Φαίαξι τὰ κατὰ τοὺς ἀέϑλους βραβεύον-
τες, φησὶ γοῦν ὃ ποιητής. αἰσυμνῆται δὲ χριτοὶ ἐννέα πάντες ἀνέσταν, δήμιοι. οἵ xaT ἀγῶνας ἐὐπρήσ-
σεσχον ἕχαστα. Καὶ ὕρα δρισμὸν ἐνταῦϑα τῶν αἰσημνητῶν, τοιοῦτον. αἰσυμνήέξης ἐστὶν Ἀἀνὴρ κριτὸς 60
ὑπὸ δήμου εὖ πράσσων τὰ κατὰ τοὺς ἀγῶνας. (Vers. 259.) τί δέ ἐστιν ὃ πράσσοντες εὖ οὗτοι διατί-
ϑέενται; λείηναν δὲ χορόν. καλόν δ᾽ εὔρυναν ἀγῶνα. Εἰσὶ δὲ (Vers. 258.) αἰσυμνῆται χατὰ τοὺς
παλαιοὺς; βραβευταί. ἀγωνοθέται. ἀγῶνος ἐπίσχοποι. οἷς κατὰ τὸ τοῦ λόγου ἔτυλμον, τὸ αἴσιον νέμε-1 595
ται. χαὶ ἄλλως δὲ εἰπεῖν, οἱ τὸ αἴσιον ἀπονέμοντες τοῖς ἀγωνιζομένοις, 0 ἐστι τὸ κατὰ μοῖραν καὶ
So τὸ καϑῆχον. ἢ οἱ τὸ αἴσιον ὑμνοῦντες. ἐννέα δὲ καὶ οὗτοι, κατὰ μέτρον ἀριϑμητικὸν φίλον τῷ
μουσολήπτῳ ποιητῇ. Δῆλον δ᾽ Uri τῷ προσεχῶς εἰρημένῳ αἰσίῳ συστοιχεῖ καὶ τὸ αἴσιμον. ἐξ
οὗ χαὶ τὸ ἐναίσιμον. τοῦ δὲ αἰσίμου ῥῆμα αἰσιμῶ καὶ ἀναισιμῶ. τούτων δὲ αἰσιμοῦν μὲν ἐξά-
παντος τὸ εἰς δέον ἀναλίσχειν καὶ δαπανᾶν, ἀναισιμοῦν δὲ, ἴσως τὸ avama* lw. ὡς δῆλον ἐκ τοῦ, 10
τας γυναῖχας ἀπέπνιξαν ἐν πολιορχίᾳ δηλαδὴ, ἵνα μὴ ἀναισιμῶσι τὸν σῖτον. εἰ δ᾽ ἴσως καὶ τὸ ἄναι-
307 σιμοῦν δέουσαν δαπάνην δηλοῖ, ix περισσοῦ κεῖται ἡ &v& πρόϑεσις. “ΣΣημείωσαι δὲ ἐν τῇ erac
τῶν γυναιχῶν ἀποπνίξει τῇ διὰ φόβον λιμοῦ τὸν παλαίτατον iv Τροίᾳ πλοῦτον. ἔνϑα δέκα ἔτη τρυχό-
μένος ὃ λαὸς δώροις καὶ ἐδωδαῖς οὐδέν τι τοιοῦτον εἰς τὴν ἄχρηστον ἐπέταξεν ἡλικίαν γενέσϑαι.
(Vers, 259.) Δήμιοι δὲ οἱ μὲν uif Ὅμηρον κολασταὶ σωμάτων. οἱ δὲ παλαιοὶ, ἐκλογὴ δήμου σαν
ἐπαινετέα καὶ ἔνδοξος. "ἢ γοῦν, ἀλλ οὐχ ἄτιμος. ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς οἱ δημιοεργοὶ δηλώσουσι. Τὸ δὲ 20
4o linoriataxov 0 ἔστιν εὖν ἔπρασσον, τοὺς ὕστερον ἀγωνοθέτας παρήγαγεν, ὡς ἀπὸ τοῦ πράσσειν. ὃ ταυ-
τόν ἐστι τῷ ποιεῖν χαὶ τίϑεσϑγαι. 'θμήρου γοῦν διαλελυμένως εἰπόντος ὡς οἱ τῶν ἀέϑλων προστάται τὰ
κατὰ τοὺς ἀγῶνας εὖ ἔπρασσον ἤτοι διετίϑεντο, ἐντεῦϑεν οἱ ἀγωνοθέται συνϑέτως ἐῤῥέϑησαν. "To δὲ
ΖΡ ἔντατο., ἀντὶ τοῦ τὸν τόπον τῆς χορείας καὶ τῆς ὀρχήσεως. ἵνα χαϑ᾽ ὁμοιότητα τῆς βουλῆς
onpnoivg xa o χορὸς μὴ μόνον τὸ χορεύειν xci τὸ χορευτικὸν πλῆλϑος, ἀλλὰ καὶ τὸν τόπον ἔνϑα ταῦτα. 3o
E δὲ ὅμοιον T ἐπὶ ἀγῶνος καὶ ἀγορᾶς, διὸ ἀγῶνα κἀνταῦϑα τὸν τύπον λέγει περὶ ὃν οἱ at Ao.
οὐ πάνυ δὲ ἀλλότριον τοῦ εὐρύνεσθαι ἀγῶνα, καὶ τὸ εὐρυάγυια. ( Vers, α58,) Σημείωσαι δὲ ὡς οὐ

296 PAG QIAIA 0, Ve265—267.

μόνον ἐνταῦϑα μετρητοὶ οὗτοι ἄρχοντες ὡς καὶ ἐν τῇ νήσῳ οἱ τρισκαίδεκα βασιλεῖς καϑὰ καὶ μεὲ ὀλίγα
δηϑήσεται, ἀλλὰ καὶ ἑτέρωϑι πολλαχοῦ. ὡς καὶ οἱ be παρὰ «“άκωσι. καὶ οἱ ἐννέα ἄρχοντες ᾿41ϑή-
- c xcl νόμων δὲ ἐπιμεληταὶ ἦσαν iv ᾿Αϑήναις, i ἐξ τὸν ἀριϑμόν, οἱ καὶ ϑεσμοϑέται. κυριεύοντές

40 ἤφασι τοῦ δικάζειν χαὶ Χειδοτονεῖν: ἐκεῖ δὲ καὶ ἄρχοντες ἕτεροι ἕνδεχα ἐπιμελούμενοι τοῖς ἐν δεσμωτη-
ρίῳ xci ἐνήγοντό φασιν ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ταύτην κλέπται τε xai ἀνδραποδισταί. τῶν δὲ ῥηϑέντων ᾿41ϑή- 308
you ἐννέα ἀρχόντων, χατὰ Παυσανίαν, τρεῖς μὲν ἦσαν, ἄρχων. πολέμαρχος. xci βασιλεύς, οἱ δὲ Ἑξ,
ϑϑεσμοϑέται.

τ ers. 263.) Ὅτι τοὺς παρὰ Φαίαξιν ὀρχηστὰς πρωϑήβας εἶναι πλάττει, ὡς τοῦ ἔργου τοιούτοις
προσήκοντος. φησὶ γοῦν. Sari ἵσταντο δαήμονες ὀρχηϑμοῖο. πέπληγον δὲ χορὸν ϑεῖον ποσίν,
50 αὐτὰρ ᾿Οδυσσεὺς μαρμαρυγὰς Ἀϑηεῖτο ποδῶν. ( Vers. 265.) ϑαύμαζε δὲ ϑυμῷ. οὐ προφέρων χαὶ τὸ
χείλεσι τὸ ϑαῦμα, διὰ τὸ σεμνότερον. καὶ ἔστι μὲν ταυτὸν τὸ ϑηεῖτο καὶ τὸ ἐθαύμαζε. λέγει δὲ διπλώ-
σὰς πρὸς σαφήνειαν, ὅτι ἐϑαύμαζε μὲν τὴν ὄρχησιν, ἐθαύμαζε δὲ σιγῶν. Μαρμαρυγαὶ δὲ ποδῶν, αἱ
σύντονοι κινήσεις. ἐν γὰρ ταῖς ὀξείαις φασὶ κινήσεσιν ἀπόστιλψις γίνεταί τις τῶν ποδῶν. κεῖται δὲ 7)
λέξις xol παρὰ τῷ Ὁππιανῷ εἰπόντι μαρμαρυγὴν βαρυηχέα, ὅτε ϑάλασσα μαρμαίρει χινουμένῃ ἐν τῷ

60 τὐπτεσύδαι κώπαις χαὶ κοντοῖς. ( Vers, 264.) Xogüv δὲ πάλιν τὸν τῆς ὀρχήστρας Ἀλέγει τόπον ἐκ
τοῦ ἐν τόπῳ τὸν τόπον αὐτὸν δηλῶν rris. χαϑ' ὃν τρόπον xc μύρα καὶ χρόμυον, οἱ τόποι ἐν οἷς
αὐτὰ ἦσαν. οὕτω δὲ xci Μένανδρος, ἀναμενῶσε φησὶ πρὸς τοὔλαιον, ἤγουν ἔνϑα πολεῖται τὸ ἔλαιον.

1596 Oziov δὲ τὸν τοιοῦτον λέγει χορὸν, διὰ τοὺς αὐλτόϑι τιμωμένους ϑεούς. ἢ καὶ διὰ τὸ ϑεῖον τοῦ ἔργου.
Τὸ δὲ πέπληγον, ᾿Ιώνων xci Συραχουσίων λέξις. οὗ ἐνεστὼς πεπλήγω i τοῦ πέπληγα. καϑὰ ἐν
᾿]λιάδι τὸ, ἐχλέλαϑον κιϑαριστὺν, ἐκ τοῦ λέλαϑα λελάϑω. Σικελοὶ γὰρ καϑ' Ἡρακλείδην τὸ ἃ τῶν 20
περισπωμένων εἰς ὦ μετατιϑέασιν. οἷον πεποίηκα πεποιήκω. οὕτω δὲ χαὶ πέφυγα περύγω καὶ κατὰ
᾿Ἄλκαῖον, πεφρύγγω. ᾿Δριστόνιχος δὲ οὐ Σιχελικὰ ταῦτα ἀλλ ἀναδιπλώσεις ᾿Ιακὰς βούλεται εἶναν
τὸ χατὰ τὸ κεχάμω καὶ λελλάβω. κατὰ μέντοι τὸν ἀνωτέρω λόγον, γίνεται καὶ ἐνεστὼς ὃ meg uxo ἐκ τοῦ
πέφυχα. οὗ παρατατιχὸς παρ᾽ ᾿ Ἡσιόδῳ ἐν Θεογονίᾳ τὸ ἐπέφυκον. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι δοκοῦσιν ἐνταῦϑα οἱ
ὀρχούμενοι προϑῆβαι πρὸς φδὴν ὀρχεῖσϑαι τὴν τοῦ “4ημοδόκου. ὃ δὴ καὶ ἐν τῇ κατὰ τὴν uada
ὁπλοποιΐᾳ φαίνεται. χιϑαρίζοντος γὰρ ἐχεῖ παιδὸς χαίρουσιν ἄλλοι μολπῇ καὶ ὀρχηϑμῷ. ἐν οἷς ὑπο-
σημαίνεταί φασι τὸ ὑπορχηματικὸν εἶδος, ἀνϑηδᾶνὰ ἐπὶ Ξενοδήμου χαὶ Πινδάρου. ἔστι δέ φασιν ἡ

90 τοιαύτη ὄρχησις μίμησις τῶν ὑπὸ τῆς λέξεως ἑρμηνευο μένων πραγμάτων: ἣν παρίστησι Ξενοφῶν ἐν τῇ

᾿Αναβάσει. ὀρχήσεις ἱστορῶν σὺν ὅπλοις καὶ ἅλματα ὑψηλὰ καὶ κοῦφα χαὶ μετὰ μαχαιρῶν. ἐναρμόγνια
δηλαδὴ καὶ αὐτὰ ὁποῖα καὶ τὰ τῶν ἐνταῦϑα βηταρμόνων. ὧν τῆς ἀρετῆς παράδειγμα καὶ Τελέστης 80
ὀρχηστής φασιν «Αἰσχύλου, οὕτω τεχνίτης, ὥςτε ἐν τῷ ὀρχεῖσθαι τοὺς ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας φανερὰ ποιῆσαι
τὰ πράγματα δι᾽ ὀρχήσεως. Ὅτι δὲ * ὄρχησις ἐσπουδάζετό ποτε, δηλοῦσι καὶ οἱ περιᾳδόμενοι ὀρχη-

So στοδιδάσχαλοι, καὶ οἱ ζηλώσαντες αὐτὴν σοφοί. Σοφοκλῆς ovr, καλλός φασι τὴν ὥραν γινόμενος, δεδί-
δαχτο ἐξ ἔτι παίδων καὶ ὀρχηστικὴν xc μουσικήν. Καὶ Σωχράτης δὲ πολλάκις ἐν τῷ καταλαμβάνεσϑαν
ὀρχούμενος ἔλεγε τοῖς γνωρίμοις, παντὸς εἶναι μέρους τὴν ὄρχησιν γυμνάσιον. ( Vers. 267.) Ὅτι χαι-
ροῦ λαβόμενος ὃ ποιητὴς καὶ πρόσωπα εὑρὼν τρυφῶντα ἐν τῇ τῶν Φαιάκων, γελᾷ καὶ αὐτὸς ἐνταῦϑα 309
εἰς ἀστεϊσμὸν ἐλϑὼν διὰ τοῦ κατὰ τὸν ἴάρην καὶ τὴν ᾿Αφροδίτην διηγήματος, ἐρωτιχοῦ ὄντος καὶ δια-

4o τοῦτο τεταγμένου εἰς γλυκεῖαν ἔννοιαν. οὐχ ἀπεικὸς δὲ πάντως τοὺς ὡς πολλαχοῦ φαίνεται τρυφη τὰς
Φαίακας καὶ ἀκούσμασι χαίρειν ἐρωτικοῖς, ἅπερ οἱ πρὸς ἀρετὴν. ζῶντες ἀποτροπιάζονται, λέγοντες
καὶ αὐτοὶ, ὅτι τροφὴ ψυχῆς λόγοι καλοί. καὶ ὅτι ἐν κενῇ γαστρὴ τῶν καλῶν i ἔρως οὐχ ἔστιν, ἤγουν τῶν 4o
εὐμόρφων. πεινῶσι γὰρ ἡ Κύπρις πικρὰ ὡς φησιν ᾿Αχαιὸς ὃ ποιητής. aq οὗ λαβὼν Εὐριπίδης φησίν.
ἐν πλησμονῇ τοι Κύπρις, πεινῶντι δ᾽ οὔ. εἰ δὲ σεμνολοηγεῖται τοῖς σοφοῖς ὃ Ἴρως, ἀλλ ἐχεῖνοι Gu»
ἄλλως τὸν Ἔρωτα καὶ παντὸς αἰσχροῦ κεχωρισμένον ἤδεσαν. διὸ καὶ κατὰ τὰ γυμνάσια "Eons καὶ Ἥρα:

5o χλεῖ αὐτὸν συνίδρυον, τῷ μὲν λλόγου, τῷ δ᾽ ἀλκῆς προεστῶτι. ὧν μιγέν»"-- φιμία καὶ ὁμόνοια
γεννᾶται. ὅτι δὲ γέλωτα ποιεῖ τὸ ῥηθησόμενον διή) γημα, ἐπισημανεῖται καὶ αὐτὸς ἐν οἷς ἐρεῖ γέλωτα
ἐγγέσϑαι τοῖς ϑεοῖς ἐπὶ τῷ πράγματι. ἔστι δὲ ἡ ἐν τούτοις Ὁμηρικὴ φράσις τοιαύτη. αὐτὰρ ὃ φορμί-

PAG QIAIAÀ4 6. Vs 275—328. 207

Lov, ἀνεβάλλετο καλὸν ἀείδειν ἀμφ᾽ -4otog φιλότητος ἐὐστειράνου v "Aqpoüiryo, ὡς τὰ πρῶτα μίγησαν
ἐν Ἡφαίστοιο δόμοισι λέϑρῃ. πολλά δ᾽ ἔδωκε, λέχος δ᾽ ἤσχυνε καὶ εὐνὴν ᾿ Ἡφαίστοιο ἄναχτος. ἄφαρ
δέ οἱ ἄγγελος ἦλϑεν Ἥλιος, 0 σ᾽ ἐνόησε μιγαζομένους φιλότητι. " Hqewrog δ᾽ ὡς οὖν ϑυμαλγέα μῦϑον
ἄχουσεν ix τοῦ '"HAiov, βὴ δ᾽ ἔμεν εἰς χαλχεῶνα, κακὰ φρεσὶ βυσσοδομεύων. ἐνδ᾽ £st ἀκμοϑέτῳ
μέγαν ἄχμονα, κόπτε δὲ δεσμοὺς ἀῤῥήχτους, ἀλύτους. (Vers. 275.) ὄφρ᾽ ἔμπεδον αὖϑι μένοιεν, οἱ
δεσμηϑέντες δηλαδή. αὐτὰρ ἐπειδὴ τεῦξε δόλον κεχολωμένος Aon , βῆ δ᾽ ἴμεν εἰς ϑάλαμον ὅϑι οἱ φίλα
δέμνια κεῖτο. cuqi δ᾽ ap ἑρμῖσι χεῦε δέσματα κύχλῳ ἁπάντῃ πολλὰ δὲ xci χαϑύπερϑεν μελαϑρόφιν
ἐξεχέχυντο Qr ἀράχνια λεπτὰ, τάγ᾽ οὐ χέ τις οὐδὲ ἴδοιτο οὐδὲ ϑεῶν μακάρων, περὶ γὰρ δολόεντα
τέτυχτο. αὐτὰρ ἐπειδὴ πάντα δόλον περὶ δέμνια χεῦεν (Vers. 283.) εἴσατο τουτέστι προσεποιήσατο
10 χαὶ ἐφάνη, ἀπιέναι ἐς “ῆμνον ἐὐχτίμενον πτολίεκϑρον. οὐδ᾽ ἀλαοσκοπιὲν ἔχε χρυσήνιος Aog ὡς ἴδεν 6o
“Ἥφαιστον κλυτοτέχγνην νόσφι κιόντα. βῆ δ᾽ ἰέναι πρὸς δῶμα περικλυτοῦ Ἡφαίστοιο, ἰσχανόων φιλότη-
τος ἐϊστειράνου Κυϑερείης. ἡ δὲ, νέον παρὰ Διὸς ἤλϑεν. ὅ δ᾽ εἴσω δώματος ἤει ἔν v ἄρα οἱ φῦ χειρί. καὶ
ἔφη. (Vers. 292.) δεῦρο φίλη λέκτρονδε τραπείομεν εὐνηϑέντε. οὐ γὰρ £9 Ἥφαιστος μεταδήμιος ἀλλά που
ἤδη οἴχεται ἐς “ἤἥμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους. ὡς φάτο τῇ δ᾽ ἀσπαστὸν ἐείσατο κοιμηϑῆναι. τὼ δ᾽ ἐς
δέμνια βάντε, χατέδραϑον. ἀμφὶ δὲ δεσμοὶ τεχνήεντες ἔχυντο πολύφρονος ' Ἡφαίστοιο. οὐδέ τι κινῆσαι
μελέων ἣν οὐδ᾽ ἀναεῖραι. xci τότε δή γίνωκσχον Ur οὐχέτι φυχτὰ πέλονται. ἀγχίμολον δ᾽ αὐτοῖς ἠλϑεν1 597
Ἥφαιστος αὖτις ὑποστρέψας πρὶν Zuvor γαῖαν ἱχέσϑαι, ᾿Ηέλιος γάρ οἱ σκοπιὴν ἔχεν, εἶπέ τε μῦϑον.
(Vers. 305.) ἔστη δ᾽ 2 προϑύροισι, χόλος δέ μιν ἄγριος ἥρει. σμερδαλέον δ᾽ ἐβόησε, γέγωνέ re πᾶσι ϑεοῖσι.
Ζεῦ πάτερ ἠδ᾽ ἄλλοι μάχαρες ϑεοὶ αἰὲν ἐόντες, δεῦϑ᾽ ἵνα ἔργα γελαστὰ καὶ οὐκ ἐπιεικτὰ ἵδησϑε. ὡς ἐμὲ
20 χωλὸν ἐόντα Διὸς ϑυγάτηρ Aquoodir αἰὲν ἀτιμάζει, φιλέει δ᾽ ἀΐδηλον "ore, οὕνεχ ὃ μὲν, καλός τὲ
χαὶ ἀρτίπος, αὐτὰρ ἔγωγε ἠπεδανὸς γενόμην. αὐτὰρ οὔ τι μοι αἴτιος ἄλλος ἀλλὰ τοχῆε δύω, τὼ μὴ γεί-
νάσϑαι ὄφελλον. ἀλλ ὄψεσϑε ἵνα τώ γε καϑεύδετον ἐν φιλότητε, εἰς ἐμὰ δέμνια βάντες. ἐγὼ δ᾽ ὁρόων
ἀχάχημαι. οὐ μέν σφας ἔτ᾽ ἔολπα μίνυνϑά γε χειέμεν οὕτω, καὶ μάλα περ φιλέοντε. (Vers. 516.) τάχ᾽
οὐχ ἐϑελήσετον ἄμφω εὕδειν, ἔγουν οὐ δυνήσονται τὰ σφίσι φίλα ποιεῖν, ἀλλά oque δόλος καὶ δεσμὸς
ἐρύξει, εἰσόχε μοι μάλα πάντα πατὴρ ἀποδῶσι ἔεδνα ὅσσά (Vers. 319.) οἱ ἐγγυάλιξα, τουτέστιν,
ἐχείρισα περὶ τὰ γυῖα ἤτοι τὰς χεῖρας δοὺς, κυνώπιδος εἵνεκα κούρης. οὕνεχά οἱ καλὴ ϑυγάτηρ ἀτὰρ
(Vers, 320.) οὐχ ἐχέμυϑος. τουτέστιν οὐκ *£ovoc λογισμόν. T οὐχ ἐπέχουσα τὰς ἐπιϑυμίας. οὐ το
σώφρων. οὐκ ἐγκρατής. ἐνταῦϑα δὲ (Vers. 321.) συντελέσας ὃ ποιητὴς τὴν ἐπὶ τῷ ᾿ Ἡφαίστῳ ἠϑο-
ποιΐαν, ἐμελέτησε γὰρ ποίους ἂν ὡς εἰχὸς ἐχεῖνος εἶπε λόγους ἐφ᾽ οἷς εἶδεν, ἐπάγει καὶ ὡς πρὸς τὴν
3o τοῦ ' Ἡφαίστου βοὴν ἦλϑε Ποσειδάων. (Vers. 322.) ἦλϑεν ἐριούνης ᾿ Ἑρμείας. ἦλϑε δὲ ἄναξ An0A-
λων. τρὶς ἐπαναγαγὼν εἰς τὸ ἦλϑε κατὰ λόγον χάλλους. πλείους μέντοι ϑεοὺς ἀριϑμῆσαι ὀκνεῖ, διὰ τὸ
μηδὲν εἶναι δέον. ϑηλύτεραι δέ φησι ϑεαὶ μένον αἰδοῖ οἴκοι ἑκάστη. ἔσταν δ᾽ ἐν προϑύροισι ϑεοὶ
δωτῆρες ἐάων. ἄσβεστος δ᾽ ἂρ ἐνῶρτο γέλως μακάρεσσι ϑεοῖσι, τέχνας εἰσορόωσι πολύφρονος Hqai-
στοιο. ( Vers, 328.) εἶτα καὶ ἑτέραν ἐπιπλέχων ἠϑοποιίαν στενὴν καὶ βραχύλογον ὡς εἴωϑεν ἐπὶ λαοῦ
ποιεῖν, ἐπιφέρει σεμνῶς. ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον. οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα. κιχάνει
τοι βραδὺς ὠκὺν, ὡς καὶ νῦν Ἥφαιστος, ἐὼν βραδὺς, εἷλεν "Agna ὠκύτατόν πὲρ ἐόντα ϑεῶν,
χωλὸς ἐὼν, τέγνησι. τὸ, καὶ μοιχάγρι᾽ ὀφέλλει. (Vers. 335.) ἐφ᾽ olg μεταβαίνων εἰς τὸ γελοιωδέστερον
διὰ τοὺς οὕτω φιληδοῦντας ἀκούειν Φαίακας, φησὶν ὡς τῶν ἄλλων τοιαῦτα λαλούντων, ᾿“΄πόλλων τὸν
“Ἑρμῆν προσέφη. ἱΕρμεία Διὸς υἱὲ διάχτορε δῶτορ ἑάων, ἢ ῥά κεν ἐν δεσμοῖς ἐϑέλοις χρατεροῖσι nuc dg
^o εὕδειν ἐν λέκτροισι “παρὰ χρυσῇ ᾿Δφροδίτῃ; ὃ δὲ, ai γὰρ τοῦτο φησὶ γένοιτο ἄναξ ἱκατηβόλε “Ἵπολλον. 20
δεσμοὶ μὲν τρὶς τόσσοι ἀπείρονες ἀμφὶς ἔχοιεν, ὑμεῖς δ᾽ εἰσορόῳτε ϑεοὶ πᾶσαί τε ϑέαιναι, αὐτὰρ ἐγὼν
εὕδοιμε παρὰ χρυσῇ ᾿Αφροδίτῃ. ὡς Eger. ἐν δὲ γέλως dor ἀϑανάτοισι ϑεοῖσι. καὶ ἔστι σημειώσασϑαι
ὡς ἐν τῷ χωρίῳ τούτῳ συνέμξεν Ὅμηρος σπουδαῖα καὶ γελοῖα καὶ πιχρά. καὶ πιχρίας μὲν πολύ τι
ἔχουσιν οὐκ ὀλίγα τῶν roV' Hqeaicrov. ἐν οἷς κατατρέχει ὡς μοιχαλίδος τῆς ᾿Δφροδίτης. γελοῖα, δέ εἰσιν
ἄλλα τε, καὶ τὰ προσεχῶς λεχϑέντα ὑπὸ ' Ἑρμοῦ. καϑὰ καὶ ὁ ποιητὴς ἐπέστησεν ἐν τῷ, γέλως ὥρτο: καὶ
πρὸ αὐτοῦ δὲ ἀνωτέρω. ἔνϑα καὶ ἄλλως ἐγέλασαν οἱ ἐνταῦϑα γελῶντες, φανερὸν δ᾽ ὅτι οὐ σεμνὸς γέλως
ΟΟΜΜΕΈΝΤΟΙΝ ΟΡΥ85. Tow. I. Pr»

298 ΡΑΨΩΙΔΙΑ Θ. Vs3514—367

o ἐφ᾽ οἷς ἐλάλησεν * Louijs , ἀλλ οἷος ἐπιπρέπειν. τοῖς “παραύλοις ταυτόν δ᾽ εἰπεῖν παρεξηυλημένοις
Φαίαξι. τοιαῦτα γὰρ δ΄ Ἑρμῆς εἶπεν, ὑποῖα ἐρεῖ ἂν ἀνὴρ χήλων. χαὶ λάγνης ἡ ἢ. λάγνος διὰ τοῦ ὃ. καὶ 310
οἰφόλης. xci τιτών. xci μάχλος. ὧν αἱ χρήσεις, παρὰ roig. παλαιοῖς. OL φασιν, ὡς κήλων μὲν πεποίη-
ται ἀπὸ τῶν ὀχευτῶν ὄνων. ᾿Αρχίλοχος. gr ὄνου πριηνέως κήλωνος ἐπλήμυρον., οἰρόλης δὲ, ὁ καὶ
So φιλοίφας, Ἀἀπὸ τοῦ οἴφειν φασὶν 1 οἴρεσϑαι, ὃ πέρ ἐστι, περαίνειν ἢ περαίνεσθαι. τιτὰν δὲ, ἀπὸ τοῦ
τιταίνειν. ἤγουν ἐντείνειν, λάγνος δὲ, παρὰ τὸ À& ἐπιτατιχὸν μόριον χαὶ τὸ γόνος, οἱονεὶ λαγόνης ὁ
λίαν πολύγονος. μάχλος δὲ ἀφ᾽ οὗ καὶ ἡ κατὰ τὸν Πάριν μαχλοσύνη, ὃ δίυγρος ὑπὸ χαταφερείας. ὅϑεν
φασὶ καὶ “Αἰσχύλος τὴν ῥεομένην ἄμπελον μάχλον ἔφη. καὶ οὕτω μὲν γελοῖα τὰ εἰρημένα. σπουδαῖα
δὲ τοῖς τοιούτοις λόγοις ἀναμέμιχται, 3j, τε ῥηθησομένη τοῦ Ποσειδῶνος ἐμβρίϑεια, καὶ τὸ, οὐκ
ἀρετᾷ κακὰ ἔργα. καὶ τὸ ἐφεξῆς περὶ ἐγγύης γνωμιχόν. καὶ οὕτω μὲν xci τοῦτο. ἐπεὶ δὲ ἐχρῆν πιϑανῶς
λυϑῆναι τὴν μυϑικὴν ἐνταῦϑα γελοίαν περιπέτειαν, οὐκ ἠν δὲ εὐχόσμως τοῦτο γενέσϑαι πάντων
γελώντων, πλάττει ἀγέλαστον ἐπί τε τοῖς λεγομένοις 3 (Vers. 344.) ἐπί τε τῇ ϑέᾳ, τὸν πρεσβύτατον
«Ποσειδῶνα. διδάσχων χρῆναι τοὺς ἀρχικοὺς γέροντας μήτε φιλογέλωτας εἶναι, καὶ τὰ πρὸς φιλί ἰαν δὲ
πραγματεύεσθαι. καὶ Óv αὐτοῦ λύει τὸ χατὰ τὴν ᾿Αφροδίτην καὶ τὸν Aon» δρᾶμα. φησὶ γοῦν. οὐδὲ
ΤΙοσειδάωνα γέλως ἔχε. λίσσετο δ᾽ αἰεὶ Ἥφαιστον κλυτοεργὸν ὕπως λύσειεν "oria. εἰπών. λῦσον.
ἐγὼ δέ τοι αὐτὸν ὑπίσχομαι, ὡς σὺ κελεύεις, τίσειν αἴσιμα πάντα. ( Vers, 551.)' Ἥφαιστος δὲ πολιτι-
Áo χώτερον εὐλαβούμενος, μὴ μὲ φησὶ Ποσείδαον ταῦτα χέλευε, δειλαί τοι δειλῶν γε xci ἐγγύαι ἐγ" γυάα-
σϑαι. πῶς ἂν ἐγώ σὲ δέοιμι τουτέστι δεσμήσαιμι, χαϑὰ νῦν τὸν onv, εἴ xsv αὐτὸς οἴχοιτο χρέως καὶ
δεσμὸν ἀλύξας. (Vers. $55.) xoi ὁ Ποσειδῶν ὑπισχνεῖται εἴπερ "Ane χρείως ὑπαλύξας οἴχηται φεύ-
γῶν, αὐτὸς τάδε τίσειν. καὶ “Ἥφαιστος πεισϑεὶς καὶ εἰπὼν ὡς οὐκ ἔστ᾽ οὐδὲ ἔοικε τεὸν ἔπος ἀρνήσασθαι, 20
ἐνύησι δεσμοῦ τὸν LAonce. ὃ δὲ, λυϑεὶς ἐκ δεσμοῦ κρατεροῦ σὺν xci τῇ ἐρωμένῃ,, ᾧχετο ἔνϑα ἐν
τοῖς ἐφεξῆς ῥηϑήσεται. ( Vers. $67. ) Jaréov δὲ ὕτι τὲ ὃ δειπνοσοφιστὴς. εἰπὼν ὡς τὸ τοῦ ᾿“Ιλκινόου
συμπόσιον ἱλαρότητα περιέχει καὶ παιδιὰν εὐσχήμονα, ἐπάγει ἔννοιαν δι᾽ ἧς ὃ ὑποκείμενος μῦϑος qai-
νεται συμβάλλεσϑαί τι τῷ ᾿Οδυσσεῖ. λέγει γὰρ ὅτι μετὰ τὸν γυμνικὸν ἀγῶνα ᾷδει 0 qos ἀμφ᾽ άρεος
φιλότητος μὖϑόν τινα χλεύῃ χεχραμένον. καὶ εἰς τὴν μνηστηροφονίαν ὑποϑήκας ὑποτιϑέμενον ᾿Οδυσ-
σεῖ ὡς τοῦ κυλλοποδίωνος τὸν ἀνδρειότατον Aonv καταγωνισαμένου. ᾧ δηλαδὴ τρόπῳ καὶ αὐτὸν ἐγχει-
ρητέον τοῖς ὑπερφιάλοις μνηστῆρσιν εἴ πως δόλῳ περιγένηται αὐτῶν. χαὶ ὅτι πολλῶν πολλὰ εἰπόντων
περὶ τῆς ἐνταῦϑα ἐκτεϑείσης μυϑοποιίας, ταῦτα μᾶλλον ἐστὶν ἁπλούστερον ἐ ἔχοντα. τὸ γὰρ τῇ "Ag go-
δίτῃ τὸν uiv" Hqeiorov ὡς ὁμευνέτην συνεῖναι τὸν δὲ "ouv μυϑικῶς ὁμιλεῖν zci τὰ ἑξῆς, ὃ μὲν μῦϑος
50 ἐπλάσατο, Ἀδειχνὺς μηδὲ τοιούτων παϑῶν ἀμοίρους εἶναι τοὺς “Δλληνικοὺς ϑεοὺς, διὰ τὸ προσπλατ- 30
τόμενον αὐτοῖς ᾿ἀνϑρωποπαϑές. ἡ δὲ φιλόσοφος ϑεραπεία ηϑιχῶς μὲν παιδαγωγεῖσϑαι τοὺς ἀνϑρώ-
πους καὶ ἐν τούτοις λέγει, μανϑάνοντας ὡς οὐδὲ παρὰ τοῖς χρείττοσιν agere. χαχὰ ἔργα. εἰσὶ δὲ οἱ καὶ
οὕτως εἶπον, ὡς μακρόϑεν παιδεύει μὴ ἀσελγαίνειν, ὡς καὶ ϑεῶν διὰ ταῦτα ἀσχημονούντων. ἄλλως δὲ
οἱ μὲν εἰς Μεῖκος xci φιλίαν ἠλληγόρησαν τὰ τοιαῦτα. ἅπερ ᾿Εμπεδοκλῆς ἐδόξαζεν ὡς ν΄ παντὶ λυσι-
τελοῦντα εἰς γένεσιν. ὧν, τῆς φιλίας μὲν σύμβολον, n τῆς ᾿Δφροδίτης xai τοῦ “Αρεος μίξις ποιούντων
ἅπερ αὐτοῖς φίλα. τοῦ δὲ νείκους, 7 à ϑερμοῦ. λύσις αὐτῶν. ἧς τό,τε ἄλλο ϑερμὸν αἴτιον ὃ διὰ τοῦ
᾿Ἡφαίστου ἐμφαίνεται, xci ὃ Ἥλιος οὐ μισῶν τὴν "Aq godiruv , ἀλλὰ χαίρων τῇ τοιαύτῃ λύσει ὡς
αἰτία οὕτω γενέσεως, διὸ χαὶ ὃ παραβάτης φησὶν ὕτι σύγκρασις τῶν οὐρανίων ἡ ᾿Ἰφροδίτη καὶ τῆς
ἁρμονίας αὐτῶν φιλία χαὶ ἕνωσις. “Ἡλίου γάρ φησιν ἐγγὺς οὖσα καὶ συμπεριϑέουσα. πληροῖ μὲν τὸν
οὐρανὸν εὐχρασίας, ἐνδίδωσι δὲ τὸ γόνιμον τῇ γῇ, καὶ πολλὰ δὲ ἕτερα πληροῦνται εἰς τὴν τοιαύτην 4o
ὑπόδεσιν. καὶ οὕτω μέν τινες. ἕτεροι δὲ μαϑημιατιχώτερον ἐπέβαλον τοῖς ῥηϑεῖσιν ὡς καὶ ἡ Δημώ.
θο σχέσεις "τινὰς φιλοσοφοῦντες τῶν τοῖς ϑεοῖς ὃ ὁμωνύμων ἀστέρων ᾿“ρεός τε xci "Aqeobirie χαὶ Ἡλίου. οἱ
χαὶ κλιμαχτῆρας τινὰς ἐξ "Aocog ἐπικειμένους ἀπρακτεῖν πλανῶνται, ᾿Αφροδίτης ἀπογούσης αὐτοὺς
ὡς ἐχεῖνοι τερϑρεύονται, διὰ φιλίαν τὴν πρὸς τὸν Ἄρην. ἄλλοι δὲ, ἁπλούστερον ἐπιβάλλοντες, ᾿Αφρο-
δίτην γοοῦσι τὴν χάριν ἥτις ἕπεται οὐ μόνον τῷ κατ᾽ «“ἰσχύλον ἄνϑει τοῦ πυρὸς, ἀλλὰ καὶ τοῖς δὲ
αὐτοῦ ἀποτελουμένοις, εἴγε χαρίεντα ἔργα τελοῦνται διὰ πυρός. μετέχει δὲ δή τινὸς τοιαύτης χάριτος

PAGUQPQOIAIA 0. Vs268—278. 299

καὶ σίδηρος ἐχ τοῦ ὁμιλεῖν πυρὶ, εἰ καὶ ἐπὶ ὀλίγον καὶ ἀμυδρᾶς. διὸ xai λάϑρα καὶ ὡς εἰπεῖν " Ἀμοιχι-15098
κῶς τῇ τοῦ ᾿Ἡφαΐστου ᾿Αφροδίτῃ Ἄρης € 9 ἐστι σίδηρος σύνεστιν, ὑποχλέπτων τὴν ἐχεῖϑεν χάριν. καὶ
οὕτω μὲν xci ταῦτα ὡς ἐν βραχεῖ φάναι. πλατύναι γάρ τις ταῦτα προϑέμενος, οὔτε ἂν εὐροήσῃ διόλου,
καὶ οὐδ᾽ ἂν ἐχφευξεῖται ψυχρολογίαις περιπεσὲ siv. Ὅτι δὲ ᾿Αφροδίτη οὐ μόνον αἰδοῦς à ἀξίας λέξεις προά-
ye ἀλλὰ xci σεμνὰς, οὐχ ἄδηλόν ἐστιν. ἡ γοῦν ἀφροδισιὰς πόλις οὐχ ἐντρέπει τοὺς λέγοντας. οὐδὲ
τὸ κύριον ὃ ᾿Επαφρόδιτος. οὐδ᾽ εἴ τις ῥόδον ἐρεῖ ἐπαφρόδιτον. οὐ μὴν οὐδὲ ἡ ἐπαφροδισία. ἧς χρῆσις
ἐν τῷ, ὅ, τι Gy καλήσειεν ἢ πιχρανϑείη Φιλόξενος πρός τινὰ τῶν συζώντων, πανεπαφροδισίας χαὶ
χάριτος ἦν μεστόν. “Σημείωσαι δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ ὅτι ἀστείως ὡς φησιν ὁ ᾿ϑήναιος, παρὰ ΦῬαίαξι, τοῖς
ἄγαν ἐμπιπλαμένοις ἐχτρυφῆς, Ὅμηρος ποιεῖ ἀδόμενα τὰ κατὰ τὴν ᾿Αφροδίτην γελοῖα. κατὰ γὰρ τὸν
10 εἰπόντα, ἐν πλησμονῇ τοι Αὐπρις, ἐν δὲ τοῖς κακῶς πράσσουσιν οὐχ ἔνεστιν ᾿Δφροδίτη βροτοῖς. καὶ
τοιαῦτα μὲν ταῦτα. Τὰ δὲ χατὰ μέρος τοῦ ῥηϑέντος χωρίου, τοιαῦτα. Τὸ μὲν ἀμφ᾽ Ἴάρεος φιλότητος
311 ληφϑὲν ἀντὶ τῆς περί, evo συνετάχϑη κατὰ δύναμιν τῆς mpl προ “ϑέσεος. Ὅτι δὲ καὶ δοτικῇ συν- 10
τάσσεται ἡ ἀμφὶ καὶ αἰτιατικῇ δὲ, πολλαχοῦ δηλοῦται. Ὃ δὲ Aog νῦν μὲν συστέλλει τὴν ἄρχουσαν,
ὡς καὶ ἐν τῷ, ἀΐδηλον Ἴβρηα. καὶ, εἷλεν "Aona. xci ἐν ἄλλοις. ἐν δὲ τῷ, κεχολωμένος "Aons καὶ χρη-
αήνιος ous, ἐχτείνεται τὸ αὐτὸ δίχρονον. τὸ δὲ τοιοῦτον ἐδήλωσε καὶ ἡ "idc ἔν τὲ ἄλλοις καὶ μάλιστα
ἐν τῷ, ᾿άρες Ἄρες βροτολοιγέ. ᾿Εὐστέφανος δὲ, ἀπὸ κόσμου γυναικίου. ἀϑλητικὸν μέντοι στέφανον
oix οἶδε φασὶν ὃ ποιητής. ( Vers. 268.) Τὸ δὲ ἐμίγησαν, οὐκέτι τὴν ἁπλῶς ὡς ἐν ἄλλοις ἀλλὰ τὴν
χατ ἔρωτα συνουσίαν δηλοῖ. τὸ δὲ μιγῆναι τοῦτο, καὶ μιγάζεσϑαι φιλότητι ἔρη σαφέστερον.
(Vers, 269.) Τὸ δὲ πολλὰ δ᾽ ἕδωχε δῶρα δηλαδή. νοηϑέντα ix τοῦ παράγοντος αὐτὰ ῥήματος τοῦ
20 ἔδωχε. “έχος δὲ καὶ εὐνὴ καὶ δέμνια ταυτὰ κατὰ πολυωνυμίαν εἰσίν. ὥσπερ χαὶ δεσμοὶ καὶ δέσματα
καὶ δεσμὰ καὶ ἐπίδεσμα. περὶ ὧν οἱ ᾿ἀττικοί φασι, δεσμὰ οὐχὶ δεσμούς. xcd ἐπίδεσμα οὐχὶ ἐπιδέσμους.
ἔτι ὅμοια χατὰ πολυωνυμίαν χαὶ ὃ δόλος καὶ ἡ τέχνη. ὡς τὸ, εἷλε τέχνῃσιν. ὃ σαφέστερον ἐν τοῖς
περὶ Ἡρωτέως δολίην τέχνην ἔφη. ὕϑεν xc δεσμοὶ τεχνήεντες, οἱ χατὰ δόλον. ἐχεῖϑεν δὲ xci τὸ
ἀτεχνῶς ἀντὶ τοῦ δίχα δόλου καὶ φανερῶς. οὕτω δὲ ὅμοιον xci τὸ πολύφρων καὶ κλυτοτέχχνης καὶ 0
κλυτοεργὸς "Hqetgrog. καὶ τὸ, οὐδ᾽ ἀλαοσχοπιὴν εἶχεν "άρης. καὶ τὸ, ᾿Ηέλιος σκοπιὴν ἔχε.
(Vers, 370.) Τὸ δὲ λέχος δ᾽ ἤσχυνεν, αἰσχρὸν εἶναι τὸ — δηλοῖ. ᾿Εν δὲ τῷ, “Ἡφαίστοιο ἄνακτος,
Dele λέξις χατὰ κυριολεξι (cv τὸ ἄναξ. ὡς καὶ ἐν τῷ, ἄναξ ᾿“πόλλων. (Vers. 272. ) Τὸ δὲ ϑυμαλγέα
μῦϑον ἄχουσεν, ὕμοιόν ἐστι τῷ, ϑυμοδαχὴς γὰρ μῦϑος. xci ἡ ἐχεῖ δοχοῦσα εἶναι παρήχησις καὶ
ἐνταῦϑα ἐμφαίνεται. ( Vers. 275. ) Χαλκεὼν δὲ, τὸ ἐργαστήριον τοῦ χαλκέως ' Hqeiarov. πέφρασται
So xe ὃ ὁμοιότητα τοῦ, ἀκανϑεών. χαραδρεών. xci τῶν τοιούτων. (Vers. 274.) Περὶ δὲ ἀκμοϑέτου
χαὶ ἄκμονος χαὶ τοῦ κόπτειν δεσμοὺς ἐν τῇ ᾿Ιλιάδιε ἐῤῥέϑη. ( Vers. 275. ) v eee δὲ δεσμοὶ καὶ
ἄλυτοι, οἱ πάνυ στερεοί. οὔτε OUG C vayvauag τις ἠρέμα λύσει, OUS οὔτε πρὸς βίαν ῥήξει, καλῶς δὲ κεῖ-
ται τὸ πρὸς βίαν ἐνταῦϑα. λύει μὲν γάρ τις, ἐν ἀδείᾳ. ῥήγνυσι δέ, βιαζόμενος. διὸ χαὶ πρὸς ἔμφασιν
λείως μὲν λαλεῖται τὸ λύειν, τραχυιρωνεῖται δὲ τὸ ῥηγνύειν. χαὶ ἀληϑῶς, ἁπάσῃ ῥήξει, βίαιόν τι ἐμ-
φαίνεται. ὃ γοῦν ῥηξήνωρ Pin ἀνδρῶν i ῥήγνυσι. φάλαγγας. ἐμφαίνει δὲ βίαν, xai τὸ, ἐῤῥάγη πόλεμος.
δηλαδὴ σχεδασϑεὶς ὧδε καὶ ἐχεῖ xc μὴ ἐφ᾽ ἑνὸς μένων. xal σκηπτὸς δὲ καταῤῥαγεὶς χαϑὰ καὶ
ὃ ῥαγδαῖος ὄμβρος, βίαιόν τι δηλοῦσιν. ὡς καὶ τὸ ἀποῤῥαγῆναι, xci τὸ "συῤῥῆξ αἰ μάχην. μάλιστα 30
δὲ, τὸ διαῤῥαγῆναι. οὗ χρήσεις καὶ ἄλλαι μὲν οὐκ ὀλίγαι, καὶ αὕτη δὲ ἡ " ἀστεία. εὐδαίμων ἐ ἐγὼ, οὐχ
ὅτι ἐν τοῖς γάμοις εὐωχήσομαι, ἀλλ ὅτι διαῤῥαγήσομ᾽ ἢν ϑεὸς ϑέλῃ. τούτου δέ μοι τοῦ τέλους γένοιτο
4o τυχεῖν. (Vers. 276.) Τὸ δὲ τεῦξε, πρωτότυπόν ἐστι παράγωγον τῆς τέχνης xad ἣν“ Πῴφαιστος ἐργά-
Grai. (Vers. 277.) Τὸ δὲ κιχολῶσϑαι “Ἥφαιστον "Aon. δηλοῦται xci ἐν τῷ, χόλος δέ μιν ἄγριος
ἥρει. ναὶ ἐν τῷ, ἐγὼ δ᾽ ὁρόων ἀκάχημαι. (Vers. 278.) Τὸν δὲ ϑάλαμον ἑ ἑρμηνεύων, ἔφη. ὅϑι οἱ φίλα
δέμνια κεῖτο. ἵνα h ϑάλαμος, ὃ χοιτών. ov ἐνδειχτικὸν τὸ κεῖτο. ἐξ αὐτοῦ γὰρ ὃ κοιτών, "Eouic δὲ ὁ τῆς
χλίνης ποὺς ὃ καὶ í ἑρμίν καϑὰ χαὶ δελφὶς καὶ δελφὶν, ἢ παρὰ τὸ ἕρμα χλίνης εἶναι. ἢ) παρὰ τὸν ' Τὶ "Qus
δοτῆρα ὄντα τοῦ ὕπνου. διό φασι καὶ Ἑρμῆς ταῖς ἑρμῖσιν ἐνετυποῦτο. (Vers. 279.) Τὸ δὲ χεῦε xai τὸ
χέχυντο, τῆς ἄγαν λεπτότητος καὶ τῆς οἷον ἐντεῦϑεν NOT τῶν δεσμῶν ἐστὶ δηλωτιχόν. διὸ καὶ
, P2

300 ῬΑΨΙΙ41.4 0. Vs.278— S309.

ἐπλεόνασε τῇ τοιαύτῃ λέξει διὰ τὸ καίριον. (Vers, 278.) Τὸ δὲ χύχλῳ ἁπάντῃ, τοὺς ἀπείρονας ἑρμη-
γεύει δεσμούς. οἱ καὶ κρικωτοὶ διασαφούμενοι ὑπὸ τῶν παλαιῶν, εἶεν ἂν καὶ κυκλωτερεῖς, ( Vers. 480.)
Τὸ δὲ λεπτὰ, Ἰ) πρὸς τὸ ἀράχνια φησὶν, ἢ πρὸς τὸ δέσματα. ἑρμηνεία δὲ αὐτοῦ τὸ, & οὐχ ἄν τις
4oovOi ἴδοιτο, λεπτότατα γὰρ τὰ τοιαῦλτα, (Vers. 281.) καὶ τὸ, οὐδὲ ϑεῶν μακάρων. 0 χαὶ πρὸς
πιϑανότητα ἐῤῥέϑη. οὐ γὰρ ἀνθρώποις μόνον, ἀλλὰ καὶ ϑεοῖς ἦσαν ἀόρατα. διὸ συνέσχον τὸν Apuv
τεχνικῶς τετυγμένα. (Vers. 285.) Τὸ δὲ εἴσατο (uev, δύναται ὕμοιον εἶναι χαὶ τῷ, θῆ..δ᾽ ἱέναι.
ἵνα ἢ καὶ ἀντὶ τοῦ ἐπορεύϑη τὸ εἴσατο, καὶ μὴ μόνον ἀντὶ τοῦ ἔδοξε. ( Vers. 284.) Ὅτι δὲ φιλτάτη
γαιάων ἡ «Τἥμνος τῷ Πφαίστῳ διὰ τοὺς ἐχεῖ χρατῆρας τοῦ πυρὸς, καὶ Ort καὶ πόλεις δύο περὶ αὐτὴν
ὧν μία καὶ ἡ Ἠφαιστία, εἰς ἣν καὶ εἰκὸς ἀπελϑεῖν ἄρτι τὸν “ΠΙφαιστον, καὶ ὕτι Σώτιες οἱ «Τήμνιοι,
xci διατί ταῦτα ἡ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ. (Vers. 283.) Τὸ δὲ εὐχτιμένον πτολίεϑρον, τρόπος ἐστὶ ποιητιχὸς 10
cvvexquorioag χάριν σαφηνείας τῇ ὕλῳ ἤγουν τῇ «Τήμνῳ, τὸ μέρος αὐτῆς, τὴν πόλιν. καὶ ἔστιν ὅμοιον
τῷ, ἐς Κύπρον ἐς Πάφον, 0 μετ᾽ 0A ἰγα χεῖται. Τὸ δὲ γαιάων, πλ ηϑυντικῶς xci νῦν καὶ ἐν τοῖς μετὰ
ταῦτα δὲ παρὰ τῷ ποιητῇ κεῖται, εἰ καὶ οἱ μεϑ' Ὅμηρον σημειοῦνται μὴ εἶναι πληϑυντιχὸν ἀριϑμὸν
τῆς γῆς ὥσπερ οὐδὲ τοῦ ἡλίου διὰ τὸ “μονήρη αὐτὰ εἶναι, ἀλλ᾽ ἡ κοινὴ συνήϑεια ἐν τούτοις οὐχ ὑπα-
χούει αὐτοῖς, γαίας τὰς νήσους νοοῦσα. οἱ μέντοι «Τύκιοι καὶ ἄλλως ἐθέλοντες εἰπεῖν τὰς ἄνω χώρας,
τὰς ἄνω γᾶς λέγουσι. (Vers. 285.) Χρυσήνιον δὲ τὸν "Aguv λέγει, συνεξωραΐζων αὐτὸν οὕτω τῇ
50 χρυσῇ Αφροδίτῃ. (Vers. 288.) * Ioyavóov δὲ, 0 ἐχόμενος καὶ ἐπιϑυμῶν, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ. Κυϑέρεια
δὲ ὡς καὶ ἐν ἄλλοις, ἢ ἡ ἀναφανεῖσα περὶ νῆσον τὰ Κύϑηρα, ἢ ἡ κεύϑουσα ἔρωτας. (Vers. 293.)
Μηεταδήμιος δὲ καὶ νῦν 0 ἐνδήμιος. ὡς μεταδόρπιος ὃ ἐν τῷ δόρπῳ. (Vers. 294.) “γριοφώνους δὲ
τοὺς “Ζημνίους καλεῖ, καϑ' ὃν ἴσως λόγον καὶ τοὺς Κάρας βαρβαροφώνους. ἢ καὶ ὡς λῃστρικους καὶ 20
διατοῦτο ἄγρια λαλεῖν ἐπίτηδες εἰϑισμένους. οἱ πρῶτοι, καὶ βελοποιίας εὑρεταὶ εἶναι δοκοῦσι, διὸ καὶ
Σώντιες λέγονται. κατὰ μέν τινας, αὐτόχϑονες ὄντες iv ““ήμνῳ. κατὰ δὲ ἑτέρους, ἐκ τῆς ἀντιπέραν
ἥχοντες. (Vers. 295. ) Τὸ δὲ τῇ δ᾽ ἀσπαστὸν ἐείσατο κοιμηϑῆναι καὶ τὸ, ἐς δέμνια βάντε κατέδραϑον,
σεμνῶς τὰ τῆς μοιχείας φράζουσι. (Vers. 298. ) Τὸ δὲ οὐδέ τι κινῆσαι μελέων 3; av παραλύτου ὃν, ἔστι
προςρηϑῆναι καὶ τοῖς ἄγαν μεϑύουσιν, οἷς χαὶ ἐξοίνους φαμέν. καλῶς οὖν ἐγραψέ τις τὸ, οἶνος πόδας
δεῖ γλῶσσαν τε νόον τε δεσμοῖσιν ἀφράστοισι τοῖς ϑμήρου φρασϑεῖσι. πάσχει δέ τις δεσμοὺς τοιούτους, 312.
ὅτε χατὰ τὸν εἰπόντα, πίνει οἶνον ὑπερβολάδην. ὁπηνίκα καί τι σπουδαῖον εἰ γένοιτο, σχώπτεται.
«Τἰσχύλ ος οὖν ἐν τῷ μεϑύειν γράφων ἐπαινετὰς τραγῳδίας ἤκουσε παρὰ “Σοφοχλέους, τὸ, ὦ «Ἵἰσχύλε, εἰ
60 zai τὰ δέοντα ποιεῖς ; ὅμως οὐχ εἰδώς γε ποιεῖς. (Vers. 299.) “Τὸ δὲ οὐχέτι φυχτὼ πέλονται, καὶ ὡς
παροιμιῶδες ἐστὶν ἐπὶ ἀφύχτων χαχκῶν. (VMers.3502.) Πιυϑανῶς δὲ ὃ “Ἡλιος ἑταῖρος πλάττεται. τῷ 30
“Ἡφαίστῳ, διὰ τὸ ἐν ἀμφοῖν φωσφόρον. εἰ δὲ καὶ ὁ "ong τὸν ἀλεκτρυόνα ἐν ἀνϑρώποις ὄντα τότε
κατάσχοπον εἶχε ταχϑέντα μηνύσειν τὴν ΠΙφαίστου ἔφοδον, 0 δὲ, ὑπνώσας, προὔδωχε τὰς τοῦ Motos
ἐλπίδας, ὕ δ᾽ ὕστερον εἰς πτηνὸν αὐτὸν ἀπεμόρφωσε, χαὶ δηλοῦσιν. ἔτι τὴν ἐκείνου στρατιωτικὴν, ὁ λόφος
ὃ ϑυμὸς τὰ χέντρα χατὰ τὸν γράψαντα ῥήτορα, ἀλλὰ τοῦτο τῆς ὕστερον μυιϑαπρυιερμο οὐ σεμνόν ἐστι
δθθλάλημα. ἧς πλάσμα, χαὶ ὃ ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα δηλωϑησόμενός που Τιγ) γρών, δαίμων φησὶ διαχο-
γνήσαν τῇ τῆς ᾿“Ιφροδίτης μοιχείᾳ. ( Vers. 305.) Τὸ δὲ γέγωνε ϑεοῖσιν, ἀντὶ τοῦ S Bi ὶ ἐφ᾽ οἷς ἐβόησε.
(Vers. 307.) Τὸ δὲ ἔργα γελαστὰ, γράφεται καὶ ἔργ᾽ ἀγέλαστα, ἤγουν οὐκ ἄξια γέλωτος. τοῦτο δὲ
πρός γε τὸν χολούμενον “Πίφαιστον, οἱ γὰρ ἄλλοι γελάσουσιν, ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ γελαστὰ χαϑὰ καὶ τὲ
ἀγέλαστα εἰχὸς γενέσϑαι ἀπὸ τοῦ. γελῶ γελάζω ἀῤῥήτου ϑέματος ὁμοίως τῷ, ἀγῶ ἀγάζω ὅϑεν τὸ ἀγα-
στόν. χαὶ ἀποβολῇ τοῦ σίγμα καὶ τροπῇ τοῦ ψιλοῦ εἰς δασὺ, ἀγαϑόν. ἔτει δὲ καὶ ὡς ἀπὸ τοῦ ἐρῶ διάζω. 1ο
ἐραστὸν χαὶ ἐπέραστον, οὗ παϑητιχὸς ἀόριστος ἡἠράσϑην. χατὰ τὸ, πειρῶ πειράζω ἐπειράσϑην.
ἄλλως 'μέντοι, ἐκ τοῦ ἐράω ἐρῶ, τὰ ὀνόματα "᾿Βρατὼ Μούσης ὄνομα καὶ ἐρατὸν καὶ ἐρατεινὸν τὸ ἐπιϑυ-
μητόν. Οὐχ ἐπιειχτὰ δὲ, οἷς οὐκ ἄν τις εἴξῃ ἐπιεικῶς διατεύλείς, ἢ τὰ σχληρὰ καὶ μὴ εἴκοντω. καὶ ἄλλως
δὲ εἰπεῖν, γελαστὰ μὲν τοῖς ἄλλοις ἐμοὶ δὲ οὐχ ἐπιεικτά. Τὸ δὲ αἰὲν ἀτιμάζει, ἐπίτασιν ἀτιμίας δηλοῖ. οὐ
γάρ ποτὲ μὲν ποτέ δ᾽ οὔ, ἀεὶ δέ. ( Vers. 309. 2 To δὲ ἀΐδηλον᾽ Ἄρηα, ἐντρέπει τὴν "Ἀφροδίτην. εἰ γὰρ
10 χαὶ καλὸς καὶ ἀρτίπους 0 άρης, ἀλλ ἀτιμαστέος αὐτὸς μᾶλλον ὡς ἑκὼν ἀΐδηλος “ἥπερ Hqcagrog ὃ μὲ

ῬΆΑΨΙΩΣΙ417.4. 0 35310—34. 301

αἴτιος τοῦ χωλὸς εἶναι, δῆλον δὲ ὡς ἀείδελος μὲν διὰ διρϑόγγου, παρὰ ἐνεστῶτος τὸ, εἴδων ἀΐδηλος δὲ,
διὰ τοῦ ( κατὰ στέρησιν τοῦ ἰδεῖν. | ( Vers. $10.) To δὲ ἀρτίπος 0 ἐστιν ἀρτίπους,, διὰ μέτρον ἐξέπεσε
TOU V. χαϑὰ xci τὸ, Ἶρις ἀελλόπος. ( Vers. 311.) ᾿ΗἩπεδανὸν δὲ ὁ “Ἥφαιστος, ἑαυτὸν ὀνομάζει, καὶ
ἄλλως μὲν ἡϑικῶς, μάλιστα δὲ διὰ τὸ ὡς εἰχὸς cto GL τὴν κατ᾽ αὐτὸν προφέρειν χωλότητα, δι᾽ ἣν
κυλλοποδίων λέγεται ὡς παϑὼν ἐπιχύλλωμα. ἢ καταχύλλωμα. ὧν ἀμφοτέρων μνησϑεὶς ᾿Ιριστοφάνης
ὁ γραμματιχὸς, οὐδέτερον αὐτῶν ἀνάττικον εἶναι φησίν. (Vers.312.) «Αἴτιος δὲ καὶ νῦν, ὁ ὑπὸ αἰτία-
σιν zai u£uyuv. ᾿Εν δὲ τῷ," οἱ μὴ γείνασϑαι ὄφελλον, λύπης πάντως ἄχρας τὸ τοὺς γονεῖς αἰτιᾶσϑαι
τοῦ τεχέσϑιαι. ( Vers. 315.) Τὸ δὲ οὐ μέν equa ἔολπα μίνυνθϑα κειέμεν οὕτως, ἀντὶ τοῦ οὐκ οἶμαι ἐπι-
ϑυμεῖν αὐτοὺς κεῖσϑαι οὕτως. ὕπερ ἑρμηνεύων ἐπήγαγε. τάχ οὐκ ἐϑελήσετον ἄμφω εὕδειν. ταυτὸν
10 γὰρ τὸ, οὐδ᾽ ἐπολίγον ἔολπα χειέμεν, καὶ τὸ, ταχὺ οὐχ ἐθελήσουσιν εὕδειν. οὕτω καὶ ἐν TQ, κακχειόν-
τες ἔβαν, ἐπιϑυμίαν καὶ ϑέχησιν τοῦ κεῖσϑιαι δηλοῖ τὸ κείοντες.. ( Vers. 518.) " Ecóve δὲ φανερῶς καὶ
ἐνταῦϑα, τὰ ἐχ τοῦ νυμφίου τῇ γαμετῇ διδόμενα. ( Vers. 510.) Τὸ δὲ κυνώπιδος, ψόγος ὀφϑαλμοῦ.
ὥσπερ αὖ πάλιν ἔπαινος τὸ; 'ιχυανώπιδος. χα λῶς ἄρα καὶ ἡ ᾿Βλένη, κυνῶπιν ἑαυτὴν καλεῖ που ἐφ᾽ οἷς 20
μοιχικῶς ἔδρασεν. | ( Vers. 522.) ᾿Βριούνης δὲ᾽ Ῥομῆς ὡς ἐν ὀλιγίστῳ εἰπεῖν, ὃ ἄγαν ὀνῶν 0 ἐστιν ὠφε-
λῶν." ( Vers..324.) Τὸ δὲ ϑηλύτεραι παρέλκειν μὲν δοχεῖ. ἤρκει γὰρ μὲν καὶ μόνον τὸ ϑεαί. εἴρηται
δὲ i ὕμως πρὸς ὁμοιότητα TOU, γυναιχῶν ϑηλυτεράων. δ' ἐῤῥέϑη πρὸς σύγκρισιν τῶν ἄλλων ϑηλέων ζῴων
ὥ οὐχ οὕτω ἀεὶ πρὸς ἔρωτα ἐκϑηλύνονται. καὶ ἄλλως δὲ ϑηλύτεραι γυναῖχες κατὰ τοὺς παλαιοὺς, ci
εὔχαρποι καὶ πολύφοροι. ὅϑεν χαὶ ϑήλυς ἑέρση, ἡ τοῦ εὐχαρπεῖν καὶ πολυφορεῖν αἰτία. ὅϑεν καὶ Καλ-
λόμαχορ ϑηλύτατον πεδίον λέγει, τὸ πολύγονον. ( Vers; 325. ) -dorijotc δὲ ἐάων, &vri TOU ἀγαϑῶν,
20 περὶ οὗ σαφῶς ἀλλαχοῦ δεδήλωται ποιητικοῦ ὕντος καὶ οὐχ εὐχρήστου πεζογράφοις ῥήτορσιν. Ὅρα δὲ
τὸ δοτῆρες ἐχτεῖνον τὸ ὦ τῆς “ἀρχούσης καὶ rele καϑ' ὁμοιότητα τοῦ, δῶτορ ἑάων, οἱ δέ γε ue
Ὅμηρον συστέλλουσι μὲν τὸ δοτήρ. τὸ δὲ δῶτορ ἐχτείνουσιν “ἐν ταῖς παραληγούσαις. (Vers. 326. )
To δὲ ἄσ βέστος γέλως, ἔχει ϑεραπείαν διὰ τὴν ἐν τοῖς γελῶσι ϑερμότητα. ( Vers. . 529. ) Τὸ δὲ οὐκ ἀρετᾷ
χκαχὰ ἔργα xara τοὺς παλαιοὺς, ἀντὶ τοῦ οὐκ ἀρετὴν καὶ εὐσϑένειαν ἃ ἄγουσιν. ἵνα γίνηται, τὸ ἀρετῶν ἐκ
τῆς κατὰ ἀνδρίαν ἀρετῆς. οὗ πρὸς σαφήνειαν ἐπῆχται καὶ τὸ, κιχάνει τοι βραδὺς ὠκύν. ὡς τοῦ "ὠχέος 3o
Ἄρεος ἀπολέσαντος τὸ xcT ἀρετὴν εὐσϑενὲς διὰ κακουργέαν. καὶ πρὸς ἔνδειξιν τοῦ τοιούτου καϑολιχοῦ
γνωμιχοῦ ἐπήγαγε μεριχὸν συνήϑως τὸ, ὡς καὶ νῦν“ Ηφαιστος ἐὼν βραδὺς εἷλε τὸν ὠχύτατον Aorv.
Τῷ δὲ ἀρετῷ, σύστοιχον καὶ τὸ ἀρετῶσι δὲ λαοὶ ὑπ᾽ αὐτοῦ. δῆλον δὲ καὶ ὡς τὸ ἀρεταίνειν i τοῦ τοιού-
του ἀρετᾶν παράγεται. "loréoy δὲ ὡς τῶν τινὲς ὁμηρομαστίγων, ἔφασαν πρὸς τὸ, οὐχ ἀρετᾷ χαχὰ
30 ἔργα, Urt χαέτις οὐκ οἶδεν ὡς ἡ ἀρἔτη οὐκ ἔστι κακία. πρὸς οἷς δίχα τῶν ἀνωτέρω ῥηθέντων ἔστιν
εἰπεῖν καὶ ὅτι τὸ λεγόμενόν ἐστιν, ὡς οὐχ ἀρετᾷ ὃ ἐστιν οὐκ εὐδαιμονίζει τινὰ τὰ καχὰ ἔργα. ὡς καὶ
τὸ, ἀρετῶσι δὲ λαοὶ, ἀντὶ τοῦ εὐδαιμόνως ζῶσιν. οὐδὲν γὰρ. ἡ εὐδαιμονία ἕτερον ἀλλ ἢ συγχρότησις
ἀρετῶν. Πρὸς δὲ τὸ κιχάνει βραδὺς ὠκὺν, ἐτέϑη καὶ παροιμία τὸ, ἔστι καὶ χωλῷ δρόμος, πρὸς ὁμοιό-
τητα τοῦ, ἔνεστι καὶ μύρμηκί χόλος. ᾿Ενταῦϑαὰ δὲ τηρητέον ὁποία τις ἡ κατὰ ἔρωτα βιαία ἰσχύς. nad
ἣν ἄλλα τε μυρία γέγονε ϑαυμάξεσϑαι ἄξια, καὶ δὴ καὶ τὸ κατὰ τὸν Κροτωνιάτην Move. οὗ φασὶ
ῥοιὰν τὴν ἐν τῇ χειρὶ ἀντίπαλος μὲν οὐδεὶς ἑλεῖν ἠδύνατο, ἡ δὲ ἐρωμένη ῥᾷστα αὐτὴν ἐξήρει φιλονει-
313 χοῦσα πρὸς αὐτόν." ἦν γάρ φασι τὸ μὲν σῶμα ἰσχυρός j ἀνδρεῖος δὲ τὴν ψυχὴν οὐχ ἦν. ᾧ "δὴ λόγᾳ (0 40
xal ἡ μάχλος "Aq podíri , οὐ μόνον ᾿Ἡφαίστου περιγέγονε κατ᾽ ἔρωτα πρὸς αὐτῆς ποιουμένη τὸν οὕτω
κυλλὸν, ἀλλὰ xci dote τὸν ὀβριμοεργὸν εἶλε καὶ ἤσχυνε, C Vers, 332.) Τὸ δὲ χωλὸς ἐὼν, ἑρμηνεία
4o ἐστι τοῦ, ἐὼν βραδύς. Μοιχάγρια δὲ, τὰ ὑπὲρ ἀγρεύσεως 0 ἐστε συλλήψεως μοιχῶν ἐχτινύμενα. ἡ δὲ
σύνϑεσις αὐτοῦ ὁμοία τῷ, ξωάγρια., βοάγρια. ἀνδράγρια. (Ver s, 535.) "Ev δὲ τῷ, ' Ἐρμεία Διὸς
vià διάντορε δῶτορ ἐάων ἤτοι δοτὴρ τῶν ἀγαϑῶν, ἐριούνης γὰρ ὡς πρὸ βραχέων ice, ἔτι δὲ χαὶ ἐν
τῷ, ἄναξ ἱχατηβήλε Ἄπολλον, t ὅρα τὴν τῶν ἐπαίνων ἀνταπόδοσιν φραζομένην βιωτικώτερον. χρηστοὺς
γὰρ χρηστοῖς λόγοις ἀμειβόμεϊλα. ὡς τοὺς ἐναντίους, ἀνάπαλιν. ( Vers, 541.) Τὸ δὲ πᾶσαί τε ϑέαι-
yat, πρὸς ἐπίτασιν δῆϑεν αἰσχύνης ἐλέχϑη, ἐπεὶ ἐν τοῖς κατὰ τὸν "Aoriv ἐχρύπτοντο αἰδοῖ αἱ Dec,
ὅϑεν οὐδὲ ἦν ἡ αἰσχύνη ἐκ πολλῶν. Καινότερον δὲ ἐσχημάτισται τὸ ϑέαιναι, ἀπὸ γὰρ τοῦ ϑεὸς,

302 PACK I4 P4 0.5 Vs 807.---858.

ϑέαινα. καὶ οὐ κατὰ τὴν δράκαιναν καὶ τὴν λέαιναν καὶ τὴν ϑεράπαιναν, οὐδὲ κατὰ 10, γείτονος γεί-
ταινα καὶ τέκτονος τέκταινα, καὶ ὅσα παραδίδωσιν ἡ τοῦ Χοιροβοσχοῦ ἐξήγησις ἀλλὰ κατὰ τὸ λύχος
λύχαινα xci γνάϑος γνάϑαινα, καὶ ὅσα τοιαῦτα διείληπται ἀλλαχοῦ. ὧν πάντων διαφέρει ἡ τρίανα,
δοοὺχ ὕλῃ διφϑόγγῳ ἑτεροιουμένη πρὸς "τὸ πρωτότυπον, ἀλλὰ μόνῳ διχρόνῳ. ἀπέοικε δὲ αὐτῆς τῷ
τῆς παραγωγῆς τρόπῳ καὶ ἡ παρὰ τῷ κωμιχῷ ἀρύταινα, ἐκ τοῦ ἀρύτω ἤγουν ἀρύω. γινομένη. ἔστι
δ᾽ αὐτὴ λεκανίδος. εἰδός τι, ὡς δηλοῖ ὃ κατὰ γυναικὸς. κωμιχευσάμενος τὸ, ἐμπερδολδκαρύταινα.
(Vers. 544.) Τὸ δὲ λίσσετο. αἰεὶ, ἱκετείαν δηλοῖ παράμονον. ὃ δὴ καὶ λιπαρεῖν λέγεται, ἀντὶ τοῦ λίαν
παρεῖναι. (Vers. 547.) Τὸ δὲ λῦσον χυριολεχτούμενον ἐπὶ τοῦ δεϑέντος άρεος, πολλάκις καὶ αὐτὸ
ἐνταῦϑα κεῖται. οἷον. ὕπως λύσειεν doce. καὶ λῦσον. καὶ ἐκ δεσμοῦ λύσε, τὸ δ᾽ αὐτὸ, καὶ ἀνιέναι
λέγεται. ὡς δηλοῖ τὸ, δεσμῶν ἀνίει. Τὸ δὲ ὑπίσχημαι, τὸ πρωτότυπόν ἐστι τοῦ ὑπισχνοῦμαι. ἐξ οὗ καὶ 10
τὸ, ὑπίσχεται ἀνδρὶ ἑκάστῳ. | (Vers. 548.) “Τὸ δὲ αἴσιμα πάντα 0 ἐστι χαϑήκοντα καὶ δίκαια, οὐχ
ὥρισται χατὰ ποσόν. οὐδὲ γὰρ ἐχρῆν ὁρισϑῆναι, ὅτι μηδὲ ἣν εἰχὸς αὐτόϑεν ἀσχέπτως εἰδέναν τὸν
ἸΠοσειδῶνα ὅσα ἔδνα ὀφείλεται τῷ ᾿Πφαίστῳ, οὐ δὲ μὴν ὕσης ποινῆς τιμήσεται τὴν τῆς ᾿Αφροδίτης
μοιχείαν. Τὸ δὲ Oa. τοι δηλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασϑαι., ἀντὶ" τοῦ τῶν κακῶν καὶ αἱ ἐγγύαι κακαὶ
ὥστε ἐγγυᾶσϑαι. ὡς οὐ δέον ὃν οὐδὲ νῦν ἐγγύας δοϑῆναι ὑπὲρ τοῦ φαυλοτάτου άρεος, ἐπὶ δειλαίου
6o yàp καὶ φαύλου τὸ δειλὸς ἐνταῦϑα κεῖται. ἕτερον δέ φασιν ὅτι δειλαὶ αἱ ἐγγύαι εἰσὶ τουτέστι Ἀδυστυχεῖς,
χαὶ δειλῶν ἀνδρῶν τὸ ἐγγυᾶσϑαι, ὡς καϑόλου μὴ δέον ὃν ἐγγυᾶῶσϑαί τινα, κατὰ τὸ iv Δελφοῖς ἐπί-
γραμμα. ἐγχγύῳ πάρα δ᾽ ἄτα. ὃ λύει πολλὰς τῶν κατὰ βίον κοινωνιῶν. καὶ πάνυ ἐστὶν ἀπάνϑρωπον
εἶ μηδὲ πατέρα ἐγγυητέον μηδὲ τῶν τινὰ πρὸς αἵματος ἢ φίλων. φασὶν οὖν ἄλλοι, Ort τῶν δειλῶν zal
εὐτελῶν εὐτελεῖς ὀφείλουσιν εἶναι καὶ αἱ ἐγγύαι, ὡς ἂν ἔχοιεν ἄγειν τοὺς ἐγγυητὰς οἱ εὐτελεῖς, ὡς 20
ὁμοίους. (Vers. 552.) διὸ καὶ ἐπάγει ὃ ἽἭφαιστος, πῶς ἂν ἐγὼ ἐλάσσων ὧν σὲ τὸν μείζονα Ποσει-
δῶνα δέοιμι ἐὰν λυϑεὶς 6 Ἄρης οἴχηται; ὅμως μέντοι νικᾷ διὰ τὸ πρεσβεῖον ὃ Ποσειδῶν. καὶ ὑποσχό-
1600uevog ἀποτίσει. "ἀποτίσειν αὐτὸς τὸ χρέος, πείϑει λυϑῆναι τὸν Ἄρην. καὶ ἄλλως δὲ φράσαι κατὰ τοὺς
παλαιοὺς, αἱ πρὸς τοὺς δειλοὺς καὶ ἀσϑενεῖς ἐγγύαι δειλαὶ καὶ αὐταὶ καὶ μηδὲν δυνάμεναι, ὡς ur
δυναμένων τῶν τοιούτων ἐπεξελϑεῖν ἀδικήματα δὲ ἀσϑένειαν. ἢ καὶ ἄλλως, αἱ ὑπὲρ κακῶν ὡς προεῤ-
ῥέϑη ἐγγύαι, κακαί εἰσι καὶ αὐταί, ὡς πίστιν φασὶν ὑπὲρ τῶν τοιούτων μηδενὸς τηρεῖν δυναμένου.
Ἰστέον δὲ ὅτι ἐγγύη xe ἣν ἐγγυᾷ μέν φασιν ὃ διδοὺς, ἐγγυᾶται δὲ ὁ λαμβάνων, γίνεται παρὰ τὸ
ἐν γύοις ὅ ἐστι χερσί τινος κεῖσϑαι τὸ κατεγγυηϑὲν, καὶ οἷον ἔχεσϑλαι ὑπ᾽ ἐκείνου ἐχυρῷ ἤγουν ἰσχυρῷ
λόγῳ ἐξ οὗ καὶ πόλις ἐχυρὰ καὶ ἐνέχυρον. λέγεται, δέ ποτὲ ἐγγύη καὶ γάμου ἀπογραφὴ, ὡς ἐν ῥητο-
ρικῷ εὕρηται λεξικῷ. (Vers. 353.) Τὸ δὲ χρέος ὅτι ὡς ἐπὶ πολὺ ἐχτείνει τὴν λήγουσαν ἐπὶ δανείου, 30
χαὶ ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη. ἴσως δὲ καὶ τὸ χρεῖος κατὰ ὁμοίαν ᾿Αττικὴν ἔχτασιν, ὡς xci τὸ μέτρον ὑπο-
δηλοῖ ἐν τῷ, χρείως ὑπαλύξας. (Vers. 558,) Τὸ δὲ οὐκ ἔστ᾽ οὐδὲ ἔοικε τεὸν ἔπος ἀρνήσασϑαι,
οἰχεῖον ῥηθῆναι ὅτε τις ἔνδοξος ἀνὴρ ἄξιόν τι λόγου ἀπαιτεῖ. ὥσπερ ϑυμοῦ ἐνδεικτικὸν ἦν τὸ,
1ο χόλος δέ μιν ἄγριος ἥρει ἤγουν ἀγριοποιός. Ἀσμερδαλέον δ᾽ ἐβόησε. (Vers. 507.) Τὸ δὲ δεῦτε ἵνα
ἔργα γελαστὰ καὶ οὐκ ἐπιεικτὰ ἔδησϑε, πράγμασιν ἂν ἐπιλέγοιτο γελοίως γινομένοις. ὥσπερ αὖ
πάλιν προβολῆς κεφάλαιον ἐπὶ μοιχείᾳ τὸ, ὄψεσϑε ὡς καϑεύδετον ἐν φιλότητι εἰς ἐμὰ δέμνια
βάντες, ἐγώ δ᾽ ὁρόων ἀκάχημαι. ἐφ᾽ οἷς. καὶ ἀπαιτεῖ τὸν πατέρα διχανιχῶς ὃ “Ἥφαιστος, ἀποδώσειν
τὰ ἔδνα ὡς εἴρηται. τὰ γάρ τοι μοιχάγρια ὃ Apre ἀποτίσει ἢ ὃ ἐγγυησάμενος Ποσειδῶν. Πρὸς
τοῖς εἰρημένοις δὲ, ἰστέον ἐν τῷ, (Vers. 358.) ovx ἔστ' οὐδὲ ἔοιχεν, ὕτε τὸ ἔστιν οὐχ ἁπλῶς
ἐνταῦϑα παροξύνεται ἀλλὰ κατὰ παρατήρησιν ἀρχαίαν, τοιαύτην. τὸ ἔστιν ἡνίκα ἄρχεται λόγου ἢ &o
ὑποτάσσεται τῇ οὐ ἀποφάσει ἢ τῷ καὶ συνδέσμῳ ἢ τῷ ὧς ἐπιῤῥήματι, παροξύνεται. οἷον, ἔστι
πόλις ᾿Εφύρη, οὐκ ἔστ᾽ οὐδὲ ἔοικε. καὶ ἔστιν. ὡς ἔστι δεινόν. «εἰ δὲ ὑποτάσσεται ὀξυτόνῳ λέξει ἢ
περισπωμένῃ ἢ τροχαίῳ προπερισπωμένῳ ἢ προπαροξυνομένῃ λέξει, ἐγκλίνεται χατὰ τοὺς κανόνας
τοῦ, Χάρακος. οἷον. ἀγαϑός ἐστιν. “ Ερμῆς ἐστι. κῆπός ἐστιν. εἰ δὲ πρόκειται τοῦ ἔστε πυῤῥίχιος
παροξύτονος ἢ σπονδεῖος ὅμοιος ἢ ἴαμβος παροξυτονούμενος, τὸν τόνον ἐπὶ τοῦ 6 ἔχει. οἷον, φίλος
ἐστίν. ᾿Α4γαμέμνων ἐστίν. ἔρως ἐστίν. "Ere ἱστέον καὶ ὅτι τοῦ ἔστιν ἡ παραγωγὴ οὕτω σχευωρεῖται

PAÁACEOQIAIAÁ 0. Vs359—564. 303

τῷ τεχνιχῷ. εἰμὴ τὸ Ünagxri* xüv, οὗ ἀχολούϑως τροπῇ τῆς uc εἰς Gi, τὸ τρίτον εἰσὶ, κατὰ 20
τὸ τίϑημι τίϑεηησι. χαὶ τροπῇ 4ωρικῇ τοῦ G εἰς T, εἰτί ἵνα τὴν πρὸς τὸ πληϑυντικὸν συνέμι-
πτωσιν ἀποφύγῃ. ἀποβολῇ δὲ τοῦ (, ἐτί. καὶ προσϑήκῃ τοῦ OG, ἐστίν. ἵνα ὑπωσοῦν ἡ παραλή-
γουσα μηκυνϑῇ. τὰ γὰρ εἰς μὲ, μακρᾷ ϑέλει παραλήγεσϑαι ἐν τοῖς ἑνικοῖς-. δύναται δὲ τὸ ἐστὶ, χαὶ

314 ἀπὸ τοῦ ἐσσὶ δευτέρου προσώπου eva, 5 τροπῇ τοῦ δευτέρου σίγμα εἰς T, ἢ ἀπελεύσει μὲν ἐκείνου

ἀντενϑέσει δὲ τοῦ τ. Τοῦ δὲ ἔοιχεν ἡ μὲν χοινὴ χλίσις ἀλλοία ἐστὶν ὡς ἱτέρωϑε δηλοῦται. παρὰ δὲ
τοῖς παλαιοῖς εὕρηται καὶ οὕτω. εἴκω. tixa καὶ διαλύσει, ξίκα. καὶ δοχῇ ἤγουν ἐπενϑέσει τοῦ ὃ, ἔοικα.
οὕτω δέ φασι καὶ εἴδω εἶδα. καὶ διαλύσει, Eu. καὶ προσελεύσει τοῦ ὃ, ἔοιδα. xcl ἀπελεύσει TOU E,
οἶδα. οἱ δὲ οὕτω καινότερον κανονίσαντες καὶ τὸ σύνοιδα «Δἰολιχῶς φασὶ τὸν τόνον ἀναβιβάσαι,
εἴτουν κατ᾽ ἄλλους, ἀναστεῖλαι. (Vers. 559. ) Τὸ δὲ ἀνεῖναι, οὐ δεσμοῦ μόνον σημαίνει λύσιν ὡς ἐν
τοῖς ῥηϑεῖσει χρᾶται δ᾽ ποιητὴς, ἀλλὰ καὶ τὸ ἄναπείσειν δηλοῖ ποτέ. οἷον. E μάλα δή τινα Κύπρις
ἀνιεῖσα. χαὶ τὸ γυμνοῦν. οἷον. κόλπον ἀνιεμένη, καὶ τὸ ἐχδέρειν. οἷον. αἶγας ἀνεμένους ἤγουν ἐχδέ:
ροντας. xat τὸ παρορμᾶν. οἷον. μαργαίνειν ἀνέηκεν. ( Vers. 560.) "Ὅτι μετὰ τὸ λυϑῆναι τοῦ δεσμοῦ 3o
τοὺς ῥηθέντας μοιχοὺς, αὐτίχ᾽ ἀναΐξαντες. ( Vers. 361.) ὃ μὲν, Θρήκηνδε βεβήκει, άρεος γὰρ oixr-
τήριον. ἡ Θρῴχη διὰ τὸ τοῦ ἔϑνους, ὡς πολλαχοῦ φαίνεται, φιλοπόλεμον. ( Vers. 362.) ᾿Αφροδίτη δὲ
διὰ τῶν Κυπρίων ἐπαφρόδιτον, Κύπρον ἵχανεν ἐς Πάφον. ἔνϑα τέμενος αὐτῇ βωμός τε ϑυήεις. ἔνϑα
δέ μὲν Χάριτες λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ ἀμβρότῳ οἷα ϑεοὺς ἐπενήνοϑεν αἰὲν ἐόντας. ( Vers. 565.) Kai
ὅρα τὸ ἐπενήνοϑεν, ἄλλην μὲν ἐνταῦϑα σημασίαν ἔχον παρὰ τὸ, ψεδνὴ δ᾽ ᾿ἐπενήνοϑε λάχνη. ὅμως δὲ
καὶ αὐτὸ ἐπιπό"λασίν τινα δηλοῦν ἐλαίου ὥσπερ ἐκεῖνο λάχνης. ἐχείνη τὲ γὰρ ἐπιπολάζει, xci τὸ χριό- 4o
μενον δὲ ἔλαιον. xc ἔστιν ἡ αὐτὴ ἐτυμολογία καὶ κίνησις τοῦ ἐπενήνοϑεν , ἐνταῦϑαά τε καὶ ixi, ἑρμὴ-
γεία δὲ αὐτοῦ, τὸ ἐπικινεῖται. ἔπεστιν. ἐπανϑεῖ, ἤ τι τοιοῦτον. ἐκφύγῃ δὲ ἂν καὶ ταύτην τὴν λέξιν
ῥήτωρ ἐν τῇ κατὰ λογάδην γραφῇ. (Vers. 362.) Φιλομειδὴ δὲ κἀνταῦϑα λέγει τὴν ᾿Δφροδίτην, διὰ
τὰ ἐν τοῖς xaT αὐτὴν μειδιάματα. καὶ οὐ μόνον, ἀλλὼ χαὶ γέλωτας, ὡς ὃ ἄσβεστος γέλως ὃ ἐν ϑεοῖς
πρὸ βραχέων ἐδήλωσε... Τὸ δὲ ἐς Πάφον, διὰ σα(ρήν γεῖαν συνήϑως ἐπήγαγεν. ἵνα δηλώσῃ c ὕπῃ τῆς Κυ- 50
zov ἦλϑεν ἡ φιλομειδής. τοιοῦτον χαὶ τὸ, εἰς Ἴϊδην εἰς Τάργαρον, προηγησαμένου μὲν τοῦ ὅλου, ἐπε-
νεχϑέντος δὲ τοῦ μέρους : διὰ τὸ σαφέστερον. ὅμοιον δὲ χαὶ πρὸ μικροῦ ἦν ὡς tton x«i τὸ, ἐς «“ἤμνον
ἐὐχτίμενον πτολίεθρον. ὡς εἴπερ εἶπεν, ἐς “ἤμνον ἐς ' Πφαιστίαν. οὐκ ἀπέοιχε δὲ τούτων οὐδὲ τὸ, Κιχό-
γεσσι πέλασσεν ᾿Ισμάρῳ. ὅλον" μὲν γάρ τι, οἱ Κίχονες τὸ ἔϑνος. μέρος δὲ ΓΙσμαρος ἡ πόλις. ᾿Ιστέον δὲ
ὅτι τοῦ, Κύπρον ἵχανεν ἐς Πάφον, τὸ κοινὸν τοιοῦτον ἵκανεν ἐς τὴν τῆς Κύπρου "Πάφον. οὕτω δὲ θο
xci εἰς τὸ τῆς Ἰδὴς Γάργαρον. καὶ εἰς τὸ τῆς «Τήμνου πτολίεϑρον. καὶ εἰς τὴν τῶν Κικόνων Iouapor.
διὰ τὸ ἐπαφᾶσϑαι δὲ ἢ διὰ τὸ ἀπαφίσκειν ἤγουν ἀπατῶν κατὰ τοὺς παλαιοὺς, τῇ ᾿Τφροδίτῃ ἀνεῖταν

n Πάφος οἷα τοιουτόφωνος τῇ προφρορῷ. ὥσπερ χαὶ ἡ Κύπρος, διὰ τὸ ἐξ ᾿Αφροδίτης τὸ χύειν πόρεσϑαι

ὕ ἐστι πορίζεσθαι ἢ πορσύνετϑαι. ὃ καὶ ἡ Κύπρος ἐμφαίνει χατὰ τὴν προφοράν. Τέμενος δὲ, γῆ
ἀποτομὰς, 9 ἐστιν ἀποτετμημένη τῶν πέριξ. xci "νῦν μὲν ἱερὸν τοῖτο τέμενος. κοινῶς μέντοι καὶ πᾶς1601
τόπος παρὰ τῷ ποιητῇ ὃς τῶν ἄλλων ἀφώρισται. Ὁ δὲ ῥηθεὶς βωμὸς αἴϑριος προέκειτο οἷα εἰχὸς,
χκαϑὰ καὶ ἄλλοι παρὰ τῷ ποιητῇ φαίνονται, περὶ oUc ῥέξεσκον ὁδῖται. Θυήεις δὲ, παρὰ τὸ ϑύος ἢ τὸ

315 ϑύειν. ὅϑεν καὶ ϑυοσκχόοι φασὶν, οἱ ἑεροσχόποι, 0 ἐστι δὲ ἐμπύρων τὸ μέλλον σημαίνοντες. καὶ ϑυη-

χόοι, ἱερεῖς ὑπὲρ ἄλλων ϑύοντες, ix δὲ τοῦ ὥύειν xci ϑυηλαὶ, αἱ διὰ ϑυσιῶν φασὶ μαντεῖαι. ἃς
πελάνους τινές φασιν, ἢ καὶ ὀξυτόνως πελανούς. (Vers. 364.) 4i δὲ Χάριτες, δαιμόνια κἀνταῦϑα,
pns eam ὡς εἰχὸς τῇ χρυσῇ ᾿Ἡφροδίτῃ. ( Vers. 361.) Ὅρα δ᾽ ἐν τούτοις χαὶ τὸ καινοπρεπὲς τοῦ,
αὐτίχ᾽ ἀναίξαντες, ὃ μὲν, Θρύκηνδε βεβήκει. ἡ δὲ, Κύπρον i ἵχανεν, οὐ γὰρ ἔχων ἐπαγαγεῖν τῷ ἀναΐξαν-
τες ἕντι πρᾶγμα χοινῶς ὑπὸ τῶν δύο ποιηϑὲν, ἔφη μερίσας τὸ, ὃ μὲν, ἔβη ἐς Θράκην. " δὲ, εἰς Κύπρον.
ἔχει δέ τινα τὸ σχῆμα καινύτητα καὶ ἐν τῷ ἀναΐξαντες, ὃ ἐπεχράτησε διὰ τὸν άρην. ὡς δέον ὦ ὃν, πρὸς
τὸ ἀῤδιυσῶν φρασϑηναὶ τὴν μετοχήν. οὐ γὰρ ἂν εἴποι τις χρῆναι διὰ τὴν ᾿Αφροδίτην, εἰπεῖν αὐτίκ᾽
ἀναΐξασαι ᾧχοντο, ἀλλὰ τὴν τοῦ τιμεωτέρου ἐχφωνηθῆναι με "rop. ὡς καὶ εἴ τις εἴποι ὅτι "Mona καὶ
᾿᾿φροδίτη λυϑέντες τοῦ δισμοῦ ᾧχοντο. Δοχεῖ δὲ τὸ ἀναΐξαντες ἀποτείνεσϑαι πρὸς τὸ, οὐδέ τε

304 PAGE QIA41I. 90. Vs362—5;0.

χινῆσαι μελέων ἣν οὐδ᾽ ἀναεῖραι, ὃ δὴ παρακολούϑημα ἣν τοῦ δεσμοῦ, ὁϑεν λυϑέντες ἀνήϊξαν. οὗ μό-
vov κινηϑέντες καὶ ἀείραντες ἑαυτοὺς, ἀλλὰ καὶ ἀναΐξαντες εἰς ὁδὸν σύντονον. ( Vers, 562.) Ὅρα δ᾽,
ἐν τοῖς ῥηθεῖσι καὶ ὡς τὴν μὲν εἰς Θράκην ὁδὸν τοῦ ἥρεος ψιλῶς οὕτως εἶπε, τὴν δὲ τῆς περιέργου
᾿Αφροδίτης ἀπέλευσιν εἰς τὴν καλὴν Αύπρον πλείονός τινος λόγου ἠξίωσεν. ( Vers. 367.) Ὅτι ᾿θδυσ-
σεὺς τὰ χατὰ τὴν μοιχείαν τῆς ᾿ΑἈφροδίτης ἀκούων ἐτέρπετο ἐν φρεσὶ καϑὰ καὶ οἱ ἄλλοι Φαίακες. εἰ δὲ
μὴ ἐχρῆν ini οὕτω φαυλοτάτῳ ἀκούσματι τὸν φιλόσοφον. διαχέεσϑαι, ἀλλ ἔστιν εἰπεῖν ὡς οὐ τοῖς
λεγομένοις ἁπλῶς χαίρει ἀλλὰ τῷ ῥυϑμῷ καὶ τῇ ἐμμελείᾳ τοῦ σοφοῦ ἀοιδοῦ. ἴσως δὲ χαὶ ταῖς τοῦ
μύϑου ἀλληγορίαις ἐμβαϑύνων φιλοσοφώτερον , χαὶ οὐ χατὰ τοὺς Φαίακας ἀκροώμενος χαὶ αὐτὸς,
οἵ ἄλλως τέρπονται ἀκούοντες διὰ τὸ φύσει δὴλ αδὴ τὰς ἐρωτικὰς ἐννοίάς γλυχείας εἶναι. ( Vers. 570.)
Ὅτι ᾿Αλκίνοος ἐναβρυνόμενος τῇ τῶν ἐγχωρίων ὀρχηστύϊ ἐχέλευσεν (Vers. 571.) "AAwov καὶ 2d 10
οδάμαντα τοὺς αὐτοῦ υἱοὺς μουνὰξ ὀρχήσασϑαι. τουτέστι μόνους. ἢ καϑ' ἕνα ἰδίως. οὺς καὶ ἐξαί-
20 gov ὃ ποιητὴς, Ἀφησίν. ἐπεί σφισιν οὔτις ἔριζε τουτέστιν ἐξισοῦτο. οἱ δὲ πλεῖόν τι ποιοῦντες οὗ
ἐχέλευσεν ὃ πατὴρ, (Vers. 372. ) σφαῖραν καλὴν μετὰ χερσὶν ἕλοντο. ἣν καὶ σεμνύνων ὡς nv. ἐπά-
ye πορφυρέην. τοῦτο γὰρ nv τὸ σφαῖραν χαλήν. ἣν (Vers. ὅη5. ) Πόλυβος ποίησε δαίφρων. ὄνομα
δὲ τὸ Πόλυθος, οἰχεῖον τοιούτῳ τεχνίτῃ πολλὰς δηλαδὴ βόας. ἔχοντι 0. ἐστι βύρσας. ταύτην ἕτερος
ῥίπτασχέ φησι ποτὶ νέφεα σχιόεντα, ἰδνωϑεὶς ὀπίσω. ὃ δ᾽ ἀπὸ χϑονὸς ὑψόσ' ἀερϑεὶς, ῥηϊδίως μελέ-
ϑέεσχε ( Vers. 376.) πάρος ποσὶν ovÓag ἱκέσϑαι. ἤγουν ἀναπηδήσας καὶ ἔτι μετέωρος ὧν μετελάμ-
fave. χαὶ ἢν ἔϑος παλαιὸν οὕτω παίζειν. καὶ ἐπεχωρίαξέ φασι “1αχεδαιμονίοις ἀγὼν τὰ σφαιρομάχια.
εἰκὸς δὲ καὶ τὴν διὰ σφαίρας παιδιὰν τὴν τκαλουμένην οὐρανίαν τοιαύτην εἶναι. τοῦτο γὰρ ὑποβάλλει
γοεῖν ὑπερβολικῶς “δηϑὲν τὸ, ἕως καὶ εἰς νέφη ῥιπτεῖσϑαι τὴν. σφαῖραν. “Σημείωσαι δὲ καὶ Ort ὀρχή- 20
σεως εἶδος ἢν καὶ ἡ τοιαύτῃ διὰ σφαίρας παιδιὰ, ὡς δηλοῖ καὶ ὁ οὕτω “γράψας. ϑερμαῦστρὶς, ὄρχησις
διὰ ποδῶν σύντονος. φησὶ γοῦν Κριτίας οὕτω ἀναπηδήσαντες εἰς ὕψος πρὸ τοῦ κατενεχϑῆναι ἐπὶ
γῆν παραλλαγὰς πολλὰς τοῖς ποσὶν ἐποίουν, 0 δὴ ϑερμαῦσερίζειν ἔλεγον. ἐοίκασιν οὖν καὶ οἱ βασιλι-
Soxoi ἐνταῦϑα παῖδες τοιαῦτά τινα παίζοντες. καὶ τὴν ἀσφαῖραν ἀναῤῥιπτεῖν. Ὅτε δὲ ἡ ῥηϑεῖσα
οὐρανία εἶδος nt τῆς διὰ σφαίρας παιδιᾶς, δηλοῖ ὃ γράψας ὅτι ταύτης 7 μέν τις ἐλέγετο οὐρανία,
ἡ δὲ, ἀπόῤῥαξις. ἡ δὲ, ἐπίσκυρος. 5 δὲ, φαινίνδα. Οὐρανία μὲν, ἡ εἰς οὐρανὸν τῆς σφαίρας ἀνα-
βολή. ἣν ὃ ποιητὴς ἐμφαίνειν δοχεῖ ἐν τῷ, οἵ δ᾽ ἐπεὶ οὖν σφαῖραν καλὴν μετὰ χερσὶν ἕλοντο. πορφυ-
ρέην καὶ ἑξῆς ὡς προγέγραπται. ᾿Δπόῤῥαξις δὲ, Or ἂν τὴν σφαῖραν μὴ πρὸς τοῖχον ἀλλὰ πρὸς ἔδαφος
σχληρῶς φασὶν ἀράττωσιν ὥςτε ἀποχρουομένην ἄλλεσϑαι πάλιν. ᾿ἐπίσκυρος δὲ, ἡ ἐχρῶντο οἱ παίζον-
τὲς χατὰ πλήϑη, καλουμένη διατοῦτο χαὶ ἐπίκοινος. ἡ δ᾽ «αὐτὴ, καὶ ἐφηβική. ὠνόμαστο δὲ ἐπίσκυρος, 30
ἐπειδὴ οἱ κατ αὐτὴν σφαιρίζοντες ἐπὶ λατύπης ἑστῶτες ἣν σχύρον φαμὲν, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ δεδήλωται,
βολῇ σφαίρας ἀλλήλους ἐξεδίωκον. καὶ τοιαύτη μὲν ἡ " ἐπίσκυρος. Φαινίνδα δὲ, ὅτ᾽ ἂν ἑτέρῳ φασὶ τὴν
σφαῖραν προδεικνύντες ἑτέρῳ αὐτὴν ἐπιπέμπωσιν. ἣν χαὶ ἐτυμολογοῦντες οἱ παλαιοὶ λέγουσι γίνεσθαι
αὐτὴν ἴσως ἀπὸ τοῦ φενακίζειν, οὐ πάνυ ἀκριβῶς οὕτως ἐτυμολογήσαντες, ὡς ἐκ τῶν προγραφέντων ἐν
τῇ ζῆτα ἔστι γνῶναι. Ὅτι δὲ τὸ σφαιρίζειν οὐκ ὀλίγη μδῖοα ἐνομίξετό φασι γυμναστικῆς, ἔστι συμβάλ-
&o λειν καὶ ἐκ τῆς Ἡροφίλου τοῦ ἐατροῇ εἰχόνος. παράκει *reu γάρ φασιν αὐτῇ σὺν ἑτέροις τισὶ γυμναστι-
χοῖς ὀργάνοις χαὶ σφαῖρα. τοῦ δὲ ἀξίαν λόγου καὶ τὴν σφαιριστιχὴν εἶναι, πίστις χαὶ ᾿Αϑηναῖοι, πολίτην
ποιησώμενοι ᾿Αλέξανδρον. τὸν Καρύστιον σφαιριστήν, καὶ ἀνδριάντας ἐ ἐχείνῳ ἀναστήσαντες. “Μιλήσιου
μέντον τὴν γυμνασίαν ταύτην παρῃτήσαντο. αἴτιον δέ φασιν, ὕτι περιττῶς ᾿ξξασκήσαντες τὰ ἀϑλητικὰ
xai πολλὰς ἐκ τῶν στεφανιτῶν ἀγώνων ἀπενεγχάμενοι νίχας, τὴν σφαῖραν εἰς οὐδὲν τούτων χρησίμην 4o
ἔγνων. διὸ καὶ παραιτητέαν αὐτὴν ἔχριναν. ὅτι δὲ τῶν αὐτὴν παιζόντων τοὺς μὲν νιχῶντας βασιλεῖς
ἐχάλουν ὡς ἐπὶ σεμνώματι τοῦ ἔργου, ὄνους δὲ τοὺς ἡττωμένους 3 δηλοῦσι καὶ αὐτὸ οἱ παλαιοί. παρα-
φέροντες χαὶ χρήσεις τὴν μὲν ἐκ τοῦ κατὰ Πλάτωνα Θεαιτήτου τοιαύτην. ὁ δὲ ἁμαρτῶν καϑεδεῖται,
ὥσπερ φασὶν. οἱ σφαιρίξζοντες, ὄνος. ὃς δ᾽ ἂν παραγενῆται ἀναμάρτητος, βασιλεὺς ἡμῶν. τὴν δὲ, ἀπὸ
Keosivov. οἷον. ὄνοι ἀπωτέρω κάϑηνται τῆς λύρας. τοὺς γὰρ Πεαμένους ὄνους χαϑῆσϑαι ἔλεγον.
“Ὅτι δὲ οὐ μόνον σφαιρισταὶ ἀλλὰ xci ἕτεραι τέχναν οὐ λόγου πολλοῦ ἄξιαι ἀλλὰ βάναυσοι ἐτιμήϑησαν

PAÀACGVEQIAIAÀ 0. Vs3,35—884. 305

316 μᾶλλον ἥπερ αἱ ἐν παιδείᾳ, ἱστορεῖ καί AÓryvetoo, λέγων καὶ Urt ἑστιαιεῖς καὶ ὠρεῖται; Θεοδώρου τοῦ
ψηφοχλέπτου, ἐν ϑεάτρῳ χαλκῆν εἰχόνα ἀνέϑηλκαν κρατοῦσαν ψῆφον. τί δὲ δηλοῖ ὃ ψηφοκχλέπτης, 5o
εἴσεταί τις εὑρὼν Σοφοκλέους τὸ, κλέπτης γὰρ αὐτοῦ ψηφοποιὸς εὑρέϑης. Ὅτι δὲ παιδιὰ ὀρχηστικὴ καὶ
τὸ καλούμενον διὰ τῆς σφαίρας ἁρπαστὸν, καὶ ὡς ἡ εἰρημένη φανίνδα ἄφεσιν εἶχε καὶ φυγὴν, καὶ ὡς
ἔμελλεν εὐρυϑμίας τοῖς σφαιρίζουσι, καὶ ὡς διαβύητοι ἐπὶ σφαιρικῆ Δημοτέλης ὃ Χῖος καί τις Χαιρε-
φάνης, ἐσφαίριξε δ᾽ οὐχ ἀηδῶς καὶ Κτησίβιος ὁ Χαλκιδεὺς φιλόσοφος, ὁ ᾿Αϑήναιος λέγει, ἀλλὰ τού-
των μὲν ἅλις. (Vers.373.) Ὅρα δὲ xoi τὸ, ἣν Πόλυβος ἐποίησε, συνήϑως ἤγουν χοινότερον
ληφϑὲν ἀντὶ rot, ἔτευξε. (Vers. 374.) Τὸ δὲ ῥίπτασκχε, γίνεται μὲν ἐκ τοῦ ῥίπτω, λέγεται δὲ καὶ
ἐπὶ δίσκου βολῆς καὶ τῶν τοιούτων. ᾿Εκ δὲ τοῦ, ἕτερος ῥίπτασχε ποτὶ νέφεα σκιόεντα, παρῳδηϑήσεταν

10 ἐν τοῖς ἑξῆς τὸ, τὰς δ᾽ ἄνεμος ῥίπτασχεν ἢ φέρεσχε ποτὶ νέφεα σκιόεντα. (Vers. 578.) Σημείωσαι δὲ
zo ὅτε ἡ μὲν ῥηθεῖσα ὄρχησις ἀερία τις εἴη ἂν διὰ τὰ ῥηθέντα. ἡ ἑτέρα δὲ ἡ κοινὴ, χϑονία λέγοιτ,
ἂν, ὡς δηλοῖ τὸ, ὀρχείσϑην δή "nare ποτὶ χϑονί, (Vers. 575.) Τὸ δὲ ἰδνωϑεὶς, ἐν τῇ aat
ζητητέον ὡς ῥηϑὲν ἐχεῖ, Εὐλύχγιστον δὲ σῶμα δηλοῦται διὰ τοῦ ἰδνωϑῆναι ὀπίσω. ὥσπερ xoUgov τὸ,
ὑψόσ᾽ ἀερϑείς. ἀντὶ τοῦ, εἰς ὕψος ἐλαφρισϑείς. καιριώτερον δὲ εἰπεῖν, μετεωρισϑείς. ἤτοι γενόμε-
vog μεΐτήορος. ὕπερ ἀπὸ τοῦ ἀείρω γίνεται. Τὸ δὲ μεϑελεῖν, δέδωκε roig μεϑ' Ὅμηρον εἰπεῖν τὸ 6o
μεταλαμβάνειν ἐπὶ ἐξαλλαγῆς. ἐντεῦϑεν γοῦν λαβόντες, φασὶ τὸ, μετέλαβεν ὕπλα καὶ τὰ τοιαῦτα.

( Vers, 378.) Ὅτε δὲ καὶ 1j ῥηθεῖσα παιδιὰ οὐ σφαίρισμα ὴἡν ἁπλῶς, ἀλλ᾿ ὃ ταύτην παίζων σφαιρι-
στὴς 5v ὀρχηστὴς, δηλοῖ Ὅμηρος, ἐπαγαγών, αὐτὰρ ἐπειδὴ σφαίρῃ av. ἰϑὺν πειράσαντο, ὀρχείσϑην
yj πειτα ποτὶ χϑογνὶ τουτέστιν οὐκ ἀπὸ χϑονὸς ὑψόσε ἀειρόμενοι, ἀλλὰ περὶ γῆν πουλυβότειραν ταρφέ᾽.

20 ἀμειβόμενοι. χοῦροι δ᾽ ἐπελήκεον ἄλλοι ἑσταότες xar ἀγῶνα. (Vers. 580.) πολὺς δ᾽ ὑπὸ χόμπος ἢ
δοῦπος ὀρώρει. (Vers, 582.) zai Ὀδυσσεὺς χολαλχεύων αὖϑις ἐν καιρῷ φησίν. ᾿Αλκίνοε χρεῖον, πάν-1 002
τῶν ἀριδείκετε λαῶν. ἢ μὲν ἀπείλησας, βητάρμονας εἶναι ἀρίστους. (Vers. 584.) ἢ δ᾽ ἂρ ἑτοῖμα
τέτυχτο, σέϑας μ᾽ ἔχει εἰσορόωντα. λέγει δὲ ἑτοῖμα προπερισπωμένως ὡς ἀλλαχοῦ, τὰ πρόχειρα καὶ
ἐναργῆ καὶ διατοῦτο καὶ ἀληϑῆ. (Vers. 577.) Τὸ δὲ ἀν᾽ ἰϑὺν πειρήσαντο, δύναται μὲν καὶ ἐν δυσὶ μέ-
ρεέσε λόγου εἶναι, ἀνὰ ἰϑὺν ἤγουν xe ὁρμήν. ὁμοίως τῷ, οἷς μάλιστα πεποίϑεα πᾶσαν ἐπὶ ἰϑύν. οἱ δὲ
παλαιοὶ ὡς ἕν μέρος λόγου λαμβάνοντες, οἷα ἐπίῤῥημα, φασὶν ὡς ἔγχειται ἐνταῦϑα τὸ ἄνω καὶ ἰϑύνειν ἢ
ἐϑύειν, τουτέστιν ὁρμᾶν. ἀνορμῶντες γὰρ ἥλλοντο. καὶ εἴη ἂν οὕτω ῥηϑὲν τὸ ἀν᾽ ἰϑὺν, πρὸς διαστολὴν
τοῦ, ἐπὶ zÓ ort ὀρχεῖσίγαι. ( Vers. 578.) Πολυβότειραν δὲ χϑόνα Ὁμήρου εἰπόντος, ὁρμηϑεὶς ἐντεῦϑεν
ὃ Σοφοκλῆς, παμβῶτιν ἔφη τὴν γῆν. ὅϑεν πάλιν ἕτερός τις λαβὼν πάντροφον πελειάδα ἔφη κατ'

So ἄλλον λόγον τὴν δὲ ὅλου ἔτους τρέφουσαν νεοσσούς. (Vers. 379.) Τὸ δὲ ταρφέα, κυρίως μὲν ἐπὶ
δάσους φυτῶν δυναμένων ζῷα τρέφειν, ἐπεὶ καὶ τάρφος ἁπλῶς τὸ δάσος. ταρφέες μέντοι ὀϊστοὶ καὶ
ταρφέ᾽ ἀμειβόμενοι, καταχρηστιχῶς δηλοῦσι τὸ ἁπλῶς πυχνόν. " Τὺ δὲ ἐπελήχεον, δηλοῖ μὲν τὸ ἐπεκρό- 10
τουν. ὀνοματοποιΐας δὲ τρόπος ἐστί. χαὶ γίνεται ἀπὶ αὐτοῦ καὶ τὸ λακεῖν. olov. λάκε δ᾽ ὀστέα. οἱ μέντοι
τραγιχοὶ καὶ ἐπὶ φωνῆς ἀνϑρωπένης τῇ λέξει ἐχρήσαντο. οἷς ὁ κωμικὸς ἐπιπαίζων, φησί. τί δῆτα ὁ Φοῖ-
Bos ἔλαχε. (Vers. 380.) Καὶ ὁ χόμπος δὲ ὀνοματοποιεῖται, καὶ νῦν μὲν, ἦχον δηλοῖ τινα ὀρχηστικόν.
ἐν OR Daci, χόμπος, ὃ ποιὸς ἦχος τῶν σιαγόνων τοῦ ἀγρίου συός. Ore ϑυμούμενος ἀφρίζει τε καὶ
τοιοῦτον ἦχον ἀποτελεῖ, xc μάλιστα ἐκεῖ ἐπιτυχὴς ἡ τοιαύτη ὀνοματοποΐα. ὅϑεν καὶ ῥῆμα τὸ κομπεῖν,
ὅτε πολλά τις εἰς χενόν στωμύλλεται: (Vers. 379.) ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τε τὸ, ταρφέ᾽ ἀμειβόμενοι, ταυτὸν
ἐστὶ τῷ, ὀρχούμενοι ἀνὰ μέρος πυκνῶς. καὶ ὕτι τὸ ἐπελήκεον ἄλλοι, ἶσον δύναται τῷ, ἐπεχρότουν

Áo τοῖς λιχανοῖς δακτύλοις, ὡς ἐν τοῖς τοῦ ᾿4ϑηναίου κεῖται. ArAov δ᾽ Urt ὠνοματοπεποίηται καὶ τὸ κροτεῖν
ὡς καὶ τὸ χρούειν ἀφ᾽ οὗ καὶ τὸ κροῦμα, καὶ τὸ χροαίνειν. xc ὃ χρότος. ἔτι δὲ καὶ ἀποχρότημα. ὕπερ
ἐστὶ κατὰ τὸν ᾿ϑήναιον, χτύπος δεξιοῦ μέσου δαχτύλου ὕτε τῷ μεγάλῳ ἐπερεισϑεὶς, εἶτα χαταχτυπῆσεν
ba^ αὑτὸν σποχώδους. (Vers. 382.) Τὺ δὲ ἀριδείκετε, ὡς ὑπερϑετιχὸν ἐλήφϑη διὰ τὴν ài ἐπίτασιν
καϑὰ καὶ ἀλλαχοῦ Greven, διὸ καὶ γενικῇ συνετάχϑη. ἔφη γάρ. "ἀριδείκετε λαῶν. (Vers, 583.) Τὸ δὲ 20
ἠπείλησας, ἀντὶ τοῦ ἐκαυχήσω. καὶ ἔστι συγγενὲς τῷ ἀπειλῆσαι 0 δηλοῖ τὸ εὔξασϑαι. καϑότι καὶ τὸ εὔξα-

σϑαι πολλάχις ἀντὶ τοῦ χαυχήσοισνγαι λέγεται. Διατί δὲ βητάρμονες οἱ ὀρχησταὶ, πρὸ ὀλίγων εἴρηται.
Cox. 1v Opvss. Tox. I. Qq

306 . P AW JIAIA 9Θ. Vs 585—425.

Π
Ὅτι δὲ σεμνὸν ἡ ὄρχησις διείληπται μὲν καὶ ἐν ἄλλοις. δηλωτέον δὲ μετρίως καὶ νῦν, ὕτι τε ὀρχησταὶ
περιῴάδονται, Βολβός. Ζήνων ὁ Κρὴς, πάνυ ᾿Αρταξέρῃ φίλος. xai τις Θεόδωρος. καὶ Χρύσιππος. καὶ
ὅτι Πίνδαρος ὀρχηστὴν τὸν ᾿Ἱπόλλωνα καλεῖ, δεικνὺς πρᾶγμα ἔνδοξον καὶ σοφὸν τὴν ὄρχησιν. φησὶ
γάρ. ὀρχηστὰ ἀγλαΐας ἀνάσσων εὐρυφαρέτρ᾽ ᾿“πολλον, καὶ Ὅμηρος δὲ ἢ τῶν τις ἱθμηριδῶν ἐν ὕμνῳ
᾿Απόλλωνος, φησίν. ᾿Απόλλων φόρμιγγ᾽ ἐν χείρεσσ᾽ ἔχων χαρίεν κιϑάριζε καλὰ καὶ ὕψι βιβάς. χαί τις
ἕτερος τὸν Δία ὀρχούμενον παράγει. λέγων. μέσσοισι. δ᾽ ὀρχεῖτο πατὴρ ἀνδρῶν re ϑεῶν τε. ὃ δὲ ταῦτα
παραδιδοὺς ᾿ϑήναιος ἱστορεῖ καὶ ὅτε τὸ ὀρχεῖσϑαι σικχελίζειν τοῖς παλαιοῖς ἐλέγετο, διὰ τὸ δηλαδὴ ὡς
εἰχὸς ἐπιχωριάζειν τοῖς ἐν Σικελίᾳ. xal ὅτι ὀρχήσεις διάφοροι ἐϑνικαί. οἷον. “Ἱακωνικαί, Τροιζηνιακαί.
᾿Επιζεφρύριοι. Κρητικαί. ᾿Ιωνικαί. ΔΙαντινειακαὶ προχρινόμεναι διὰ τὴν τῶν χειρῶν κίνησιν. (V ers. 585.)

30 Ὅτι φιλότιμος ὧν ὃ Φαίαξ βασιλεὺς καὶ χαίρων οἷς ἐπαινεῖται, ἡδέως ἀκούει τοῦ ᾿Οδυσσέως ἐπαινέ- 517
σαντος τοὺς «Ῥαιακιχοὺς βητάρμονας. (Vers.3588.) χαὶ βραχὺν ἀκούσας ἔπαινον μεγάλα εὐεργετεῖ
μεγαλοπρεπῶς. γηϑήσας γὰρ ναὶ tjv ze οὐ μέλεον εἰρῆσϑαι τὸν ἔπαινον ἀφεὶς τοῦ ῥήτορος Ὀδυσσέως,
ἀλλ ἀντέπαινέσας, καὶ εἰπὼν ὡς ὃ ξεῖνος μάλα μοι δοκέει πεπνυμένος εἶναι, (Vers. 389.) εἶτα καὶ

ἀρ δῶρα εὐϑὺς id ἐν τῷ ἀγῶνι παρέλκει ix τῶν συμβασιλέων. εἰπών. ἀλλ ἄγε οἱ δῶμεν ξεινήϊον ὡς
ἐπιεικές. φιλοτίμως καὶ βασιλικῶς τὸν εἰς αὐτὸν ἔπαινον ἀμειβόμενος. ὄφρα καὶ ἄλλος εἴπῃσιν ἡρώων,
φησὶν, ἡμετέρης ἀρετῆς μεμνημένος. καὶ ὕπως ἐνίσπῃ οἷσι φίλοισιν οἴκαδε νοστήσας, ὅσον περιγίνον-
ται ἄλλων τοῖς ἄϑλοις οἱ περὶ αὐτόν. ἐλλάμπεται γὰρ οὐ μόνον τοῖς οἰχείοις ἀλλὰ καὶ τοῖς τῶν πατριω-
τῶν ἐπαίνοις ὃ ᾿Αλκίνοος. Ὅρα δὲ καὶ νῦν τὸ, ἀλλ᾿ ἄγε δῶμεν, ἐπιῤῥηματικῶς λεχϑὲν ὁμοίως τῷ, ἀλλ
ἄγε σιγῇ τοῖον ἀναστάντες τελέωμεν μῦϑον. Τὸ δὲ ξεινήϊον ὃ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι κεῖται, εἶχε μὲν καὶ πλη-

50 ϑυνλτιχῶς εἰπεῖν ξεινήϊα. λέγει δὲ ὅμως ἑνικῶς, ἵνα δηλώσῃ τὸ ἰδίᾳ ἐξ ἑνὲς ἑκάστου τῶν ἀριστέων ξένιον. 20
χαϑὰ εὐθδὺς αὐτίχα ἑρμηνεύει. καὶ ᾿“Ιλκίνοος. ᾿Ἐπιεικὲς δέ φησι, τὸ ἐοικός, ἢ ᾧ τις εἴκει διὰ τὸ λόγου
εἶναι ἄξιον. (Vers. 390.) Ὅτι προκαλούμενος ὃ βασιλεὺς ᾿Δλκίνοος εἰς εὐεργεσίαν Ὀδυσσέως τοὺς
συνάρχοντας φησί. δώδεκα γὰρ κατὰ δῆμον ἀριπρεπέες βασιλῆες ἀρχοὶ χραίνουσι, τριςχαιδέκατος δ᾽
ἐγὼ αὐτός. τῶν οἱ ἕκαστος, φᾶρος ἐϊπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα καὶ (Vers. 593.) χρυσοῖο τάλαντον ἐνείχατε

θοτιμήεντος. ἔστι δὲ χἀνταῦϑα τὸ τοῦ ταλλάντου ποσὸν οὐ δῆλον ὁπόσου Oyzov ἐστὶ, διὰ τὸ συνήϑως
ἀόριστον παρὼ τοῖς παλαιοῖς ὡς πολλαχοῦ δηλοῦται. φασὶ δὲ οἱ παλαιοὶ, ὅτι διχῶς τὸ τάλαντον. ζυγός 318
Tt γὰρ ὃν στατῆρα καλοῦμεν, καὶ σταϑμὸς χρυσίου σύμμετρος οὐχ ὡς ἡμεῖς τῶν ἑξήκοντα μνῶν.

1603( Vers. 390.) Ὅρα δὲ “ὅπως οὐδενὸς τῶν δώδεκα βασιλέων ἱστόρησεν ὄνομα. ἴσως μὲν, ὡς μὴ ἔχων ἐξ
ἱστορίας, τυχὸν δὲ, καὶ μὴ ἐϑέλων ἀσχολεῖσϑαι περὶ τὰ μὴ καίρια. εἰ δὲ καὶ πλάσασϑαι χρεὼν ἦν, ἀλλ

ἱκανῶς ἤδη Φαιακικοῖς ὀνόμασιν ἐνδιέτριψεν. Ὅτι δὲ ὁ νῦν ἀριπρεπὴς, ἐκπρεπὴς ἐν ᾿Ιλιάδι ἐγράφη, 30

δῆλον. xci ὅτι ταυτὸν οὕτως ἢ οὕτως εἰπεῖν. διὰ τὸ καὶ τὴν ix πρόϑεσιν ἐπίτασιν ποτὲ δηλοῦν

καϑάπερ καὶ τὸ ἀρῖ ἐπίῤῥημα. ἐρεῖ δὲ μετ᾿ ὀλίγα καὶ χηλὸν ἀριπρεπέα. ( Vers, 591.) Τὸ δὲ κραί-
ιογουσι, πα᾿ϊράγωγόν ἐστι τοῦ χρῶ, ἐξ οὗ καὶ ὃ κρείων καὶ δ' εὐρυχρείων. ὡς γὰρ χῶ χαίνω. βῶ βαίνω.
ῥῶ ῥαίνω. χῶ καίνω. σέω σῶ σαίνω, οὕτω xc xoà χραίνω. Τὸ δὲ τριςχαιδέκατος, διφορεῖται κατὰ τὴν
ἄρχουσαν. καὶ ἡ μὲν διὰ τοῦ ἴ γραφὴ κοινοτέρα μὲν, οὐκ εὐαπολόγητος δὲ, διὰ τὴν ἐξ ἐπιῤῥήματος
καὶ ὀνόματος σύνϑεσιν ἀσυνήϑη οὖσαν xci ἔξω ἀναλογίας. ἡ δὲ διὰ διφϑόγγου ἀναλογώτερον ἔχει.
ὡς γὰρ ἐκ τοῦ τέσσαρες καὶ τοῦ δέκα, 0 τεσσαρεσχαιδέκατος, ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ ἄλλων τοιούτων, οὕτω
30 χαὶ ἐκ τοῦ τρεῖς χαὶ τοῦ δέχα, ὃ "τρειςκαίδεχα. ὅϑεν ὁ τρεῖς καὶ δέκατος. εἰ δὲ διὰ τοῦ ( γράφεται

ὃ τριςχαίδεκα καὶ ὃ τριςχαιδέκατος ὡς ix τοῦ τρὶς ἐπιῤῥήματος, ὥρα λουτὸν καὶ τετρακιςχαιδέκατον

λέγειν τὸν τεσσαρεςχαιδέκατον. καὶ τὰ ἐφεξῆς δὲ οὕτω κατὰ ὁμοίαν ἔφοδον. ἀλλὰ roUro μὲν ἐς τοσοῦ- 4o

τον διὰ τοὺς πολλούς. ὃ δὲ AAzivoog οὐκ ἂν ἐλάττων εἴη τῶν ἄλλων ὡς τριςχαιδέκατον ἑαυτὸν ἀριϑ-

μήσας κατὰ μετριότητα ἐπιεικῆ. ἄλλως γὰρ ἔγνωσται ὡς ἐξ αὐτοῦ πᾶν ἔργον ἔπος τε ἤρτηται. διὸ καὶ
So εἰς τὸν αὐτοῦ οἶχον οἱ λοιποὲ συνάγονται καὶ οἷς λέγει πείλϑονται. καὶ τὰ δῶρα πάντ" κελεύσαντος

φέρονται ἤγουν φέρουσιν ἀολλέα κατὰ τὸ, φερώμεϑα πάντα. ὄφρα, qna, ἐν χερσὶ ξεῖνος kane ini 319

δόρπον ἴῃ χαίρων ἐνὶ ϑυμῷ. (Vers. 423.) ὃ δ᾽ αὐτὸς ἐπιτάσσει καὶ τῇ γυναικὶ "doni m ὀλίγα,

(Vers. 423.) οὕτω. δεῦρο γύναι φέρε χηλὸν ἀριπρεπέα ἥτις ἀρίστη», ἐν δ᾽ αὐτῇ ϑὲς φᾶρος ἐϊπλυνὲς

Pa UÁÀÉ 2141.00, Vs. á24—447. 307

ἠδὲ χιτῶνα. χαὶ ἐκείνη εὐθὺς ξείνῳ περικαλλέα χηλὸν ἐξέφερε ϑαλάμοιο. τίϑει δ᾽ ἐνὶ κάλλιμα δῶρα,
ἐσϑῆτα χρυσόν τε. τά οἱ Φαίηκες ἔδωκαν. (Vers. A41.) ἐν δ᾽ αὐτῇ φᾶρος ϑῆχε καλόν τε χιτῶνα.
ἐνϑεμένη δηλαδὴ καὶ αὐτὰ, *óg δῶρον οἰχεῖον. καὶ οὕτω ποιήσασα φησὶ πρὸς Ὀδυσσέα. (Vers. 443.) 4o
αὐτὸς νῦν ἴδε πῶμα 0 ἐστι τὸ σκέπασμα τῆς χηλοῦ. ϑοῶς δ᾽ ἐπὶ δεσμὸν ἴηλον. μήτις χαϑ' ὁδὸν δηλή-
σέται, ὁπότ᾽ ἂν εὔδῃσϑα γλυκὺν ὕπνον ἰὼν ἐν νηΐ μελαίνῃ. ἀκούσας δὲ Ὀδυσσεὺς, αὐτίχα ἐπήρτυε
πῶμα, ϑοῶς δ᾽ ἐπὶ δεσμὸν ἴηλε ποικίλον. ὅν ποτέ μιν (Vers. 448.) δέδαε φρεσὶ πότνια Κίρκη.
τουτέστιν ἐδίδαξεν. ὥς mov καὶ iv ᾿Ιλιάδι “άρτεμις δέδαξ τινὰ κυνηγετεῖν. ἀσφαλὴς δὲ ὡς εἰχὸς ἣν Ó
τοιοῦτος δεσμός. χαὶ δύναται καὶ εἰς παροιμίαν κεῖσϑαι ὃ τοῦ Οδυσσέως δεσμὸς, ἐπὶ τῶν σφρα" γιζομέ- 50
vov ἀσφαλῶς. παλαιὸν δέ φασιν ἔϑος ἦν, κατασφαλίζεσϑαι δεσμοῖς. ἡ κλεὶς γὰρ, γεωτέρων. xci
"axovov εὕρημα. zai ἔστιν ἀσφαλέστερον δεσμοῦ ποικίλου, τὸ χλειδίον. καὶ μάλιστα τὸ χαχοηϑέστα-
TOY. ὃ μισοῦσιν αἱ παρὰ τῷ κωμιχῷ δειπνολόχοι, γυναῖχες. (Vers. 595.) Ὅρα δὲ ὡς πάνυ ἐφολκὸν ἡ
τῆς ἐλπίδος ἔχβασις. διὸ καὶ ὁ βασιλεὺς ᾿“λκίνοος οὐκ ἀφίησι τὸν ξένον ἐλπίζειν, ἀλλ᾽ εἰς ὄψιν ἄγει
τὰ δῶρα ἵνα, ἰδὼν. χαίρῃ. (Vers. 595.) Τὸ δὲ ἐνεῖχε καὶ τὸ ἐνείχατε καὶ τὰ τοιαῦτα, δίχα μὲν προ-
ϑέσεως, ἐπὶ τοῦ φέρειν καὶ κομίζειν λέγεται. μετὰ δὲ “προϑέσεων γίνονταί τινὲς ἐν τούτοις διαφοραί. θο
οἷον. συνενεγχεῖν μὲν λέγεται, τὸ λυσιτελεῖν, συνδιενεγχεῖν δὲ, τὸ συνδιαβαστάσαι φορτίον ἢ καὶ φρον-
τίδα τινά. διενεγχεῖν δὲ, τὸ διαφέρειν, περιενεγχεῖν δὲ, τὸ χύχλῳ ἀγαγεῖν. μετενεγχεῖν δὲ, τὸ μεταχο-
μέσαι. παρενεγχεῖν “δὲ, τὸ παραγαγεῖν. τὸ δ᾽ αὐτὸ xai ἐπαγαγεῖν. ὑπενεγκεῖν δὲ, τὸ ὑπομεῖναι.1 6004
ὑπερενεγχεῖν δὲ, τὸ ὑπερτερῆσαι καὶ ὑπέρϑεν φέρεσϑαι. εἰσενεγκεῖν δὲ, τὸ εἴσω ἀγαγεῖν. οὗ ἀνάπαλιν
τὸ ἐξεγεγχεῖν, τὸ μέντοι ἀνενεγκεῖν, ἔχει πλείω τινὰ διατριβήν. ὅτι μὲν γὰρ ἀνενεγκεῖν λέγεται καὶ τὸ
ἀναγαγεῖν τε καὶ τὸ ἀναβῆναι, δηλοῖ τὸ, εἰς. τὸ κωρύχιον ἀνενείχαντο, ἤγουν ἀνέβησαν. καὶ τὸ, ἐς
σπάρτην ἀνενείχαντο καὶ αὐτοὶ ἀνέθησαν. Ὅτι δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ ἀνέπνευσε χεῖται κατὰ Παυσανίαν,
δηλοῖ Θεύπομπος. εἰπών. ἄφωνος ἐγένετο. ἔπειτα μέντοι πάλιν ἀνηνέχϑη. καὶ ᾿Ηρόδοτος. ἐχπλαχγεὶς δὲ
τούτοισιν, ἐπὶ χρόνον ἄφϑογγος ἦν. μόγις δέ τε ἀνενεχϑεὶς, εἶπε. καὶ πάλιν. ἀνενεγχάμενόν τε xai
ἀναστενάξαντα ἐκ πολλῆς ἡσυχίας. χατὰ ταυτὸν τῷ, μνησάμενος δ᾽ ἀνενείκατο φώνησέν τε. οἱονεὶ
ἀνέπνευσε xai ἀνεστέναξε. λέγεται δέ τις καὶ ἐκ νόσου ἀνενεγχεῖν, καὶ ix παραφροσύνης. ὃ καὶ ἀνα-
φέρειν λέγεται. ἡ δὲ ἐν τῷ ἀνενείχατο ἀνηνέγκατο τροπὴ τοῦ ζ εἰς V, καὶ ἐπὶ ἄλλων ἐφάνη yiveaó eu. 10
ὡς καὶ ἐπὶ τοῦ αἰεὶ αἰέν. «φραειγὸν φαεννόν. κλεεινόν κλεεννόν. οὕτω δὲ χαὶ ἐπὶ τοῦ χτείνω χτέννω.
οὗ χρῆσις καὶ ἐν τῷ, τὸ παλαιὸν λύχους ἀπέχτεννον ἐν τῇ ““ττιχῇ καὶ, νόμος ἦν λυκοχτοννεῖν. καὶ τῷ
κτείναντι μὲν τέκνον λύχου τάλαντον δίδοσϑαι. τῷ δὲ τέλειον, δύο. (Vers. 424.) Ἢ δὲ χηλὸς ὅτι καὶ
λάρναξ λέγεται κατὰ πολυωνυμίαν καὶ κιβωτὸς, δεδήλωται xci ἀλλαχοῦ. οἱ δὲ παλαιοὶ φασὶ καὶ Ort
ζύγαστρον, ἡ κιβωτός. καὶ ζυγῶσαι, τὸ συναρμόσαι. καὶ χεῖται ἡ TOU ζυγάστρου λέξις καὶ παρὰ
“Τυκόφρονι. ἕτεροι δέ φασιν, ὕτι ξυλίνη σορὸς τὸ ζύγαστρον, παρὰ τὸ ζυγῶσϑαι, δόξοι δ᾽ ἂν ἔσως 3x
τῆς κατὰ “ατίνους χρήσεως ἧς πολλοὶ πεπείρανται μὴ ἐξανάγκης ξύλινον εἶναι. τὸ ζύγαστρον, ἀλλὰ καὶ
τὸ κατὰ παραφϑορὰν λεγόμενον σίγιστρον, καλούμενον ἴσως οὕτω, διὰ τὸ κατὰ ζυγοῦ ἰσότητα φορτί-
Graci. δοχεῖον ὃν καὶ αὐτὸ, χρυπτιχὸν τῶν ἔσω. πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα τῶν πάλαι χρηστῶν λεχτῶν
παρέφϑαρται. ὧν ἔστι καὶ τὸ ἰδιωτιχῶς λεγόμενον σπαρτζίον. σπαρτίον ὀφεῖλον λέγεσϑαι κατὰ τὴν ἀνέ-
καϑεν χρείαν. εὑρέϑη γάρ ποτε τοῖς λουομένοις, ἀντὶ σπόγγων πλέγμα τι ἀπὸ σπάρτων ὡς εἰχός. καὶ λέγε-
ται ᾿Δριστοιάνης παραδηλοῦν αὐτὸ, ἐν δράματι καλουμένῳ ἀναγύρῳ. (Vers. 4o.) "Τὸ δὲ ἥτις ἀρίστη, 20
ἐφερμηνευτιχύν ἐστι τοῦ ἀριπρεπέα, ὥσπερ καὶ τὸ περικαλλέα. ᾿Εσϑῆτα δὲ, ἑνικῶς καὶ νῦν, τὰ πολλὰ
περιβλήματα λέγει τὰ 0x τῶν βασιλέων δηλαδή. (Vers. A41.) TO δὲ καλύν τε χιτῶνα. ὕμοιόν ἐστιν ὡς
εἰ καὶ εὐπλυνῆ καὶ αὐτὸν εἶπε. (Vers. 443.) Τὸ δὲ ἐπὶ δεσμὸν ἴηλον ; τέτραπται καὶ αὐτὸ κατὰ τὸ ἐπὶ
χείρας ἴηλαν. (Vers. 444) Τὸ δὲ δηλήσεται, εὐφήμοως εἶπεν ἐπὶ χλοπῆς. (Vers. 445.) To δὲ γλυκὺν
— παρωμυϑεῖται τὸν Ὀδυσσέα εἴπερ ἀπόνως οὕτω xal ἀνεπαισθήτως πλευσεῖται εἰς ᾿Ιϑάκην.
Ἰστέον δὲ ὡς ἐντεῦϑεν es meolctol ἐμυϑεύσαντο, χαὶ ὕπνου δοτεῖρας εἶναι τὰς τῶν (φαιάχων γῆας. καὶ
TOV ὕπνον πλεούσαις αὐταῖς συμπαρομαρτεῖν. (Vers. 447.) ᾿Επαρτύειν δὲ πῶμα, τὸ συναρμόττειν.
καὶ ἔστιν ἀρετὴ πώματος τὸ συναρηρέναι, καὶ οὕτως" ἂν εἴη καὶ ὁ τῆς χηλοῦ δεσμὸς ἀσφαλής. ᾿Ιστέον

Qqa

308 PAGEPQIAIA O0. Vs396— 448.

δὲ ὅτι τε τὸ πῶμα, καὶ ἐπίϑημα λέγεται, xci ὅτι ἐπίϑημα, ταυτόν δ᾽ εἰπεῖν πῶμα οὐ μόνον τραπέζης
χαὶ κιβωτοῦ, ἀλλὰ καὶ χύτρας. ὡς δηλοῖ μάγειρος εἰπών. ὕταν ἐν περιδείπνῳ τυγχάνω διακονῶν, τοὐ-
πίϑημα τῆς χύτρας ἀφελὼν, ἐποίησα τοὺς δακρύοντας γελᾶν. (Vers. 448.) Τὸ δὲ δέδαε φρεσὶ,
'δαίφξρονα συνϑέτως βούλεται χαὶ τὴν Kip» εἶναι. ὅϑεν χαὶ διδάσκαλος ποικίλου δεσμοῦ τῷ ποιχι-
3o λόφρονι γίνεται Ὀδυσσεῖ. ( Vers. 430.) *'Ev τούτοις δὲ, 0 AAxivoog ἐμφαίνει καὶ τὸ ποσὸν τοῦ ταλάν-
του μὴ εἶναι πολύ. ἑκάστου γὰρ τῶν ἄλλων βασιλέων τάλαντον δωρησαμένου, αὐτὸς χρύσεον δίδωσιν
ἄλεισον. “φησὶ γάρ. καί οἱ ἐγὼ τόδ᾽ ἄλεισον ἐμὸν περικαλλὲς ὁ ὀπάσω χούσεον. ὄφρ᾽ ἐμέϑεν μεμνημένος
ἤματα πάντα, ( Vers. 432. ). σπένδῃ ἐν μεγάρῳ. τοῦτο δὲ σεμνῶς εἶπε. σπένδειν γὰρ δίδωσιν, ἵνα μὴ
δόξῃ ᾿προσονειδίξειν τῷ ξένῳ τὸ οἰνοποτεῖν. καὶ νῦν μὲν , ποτήριον σεμνολογεῖται ὡς χρηστὸν μὴ πίνειν
ἐξ αὐτοῦ ἀλλὰ σπένδειν. ἡ δὲ γραῦς Exafi ἐν ᾿Ιλιάδιε οἶνον δίδωσι τῷ υἱῷ, ovy ἵνα πίῃ ἀλλὰ σπείσῃ 320
τῷ “εἴ. ( Vers. 430.) Περικαλλὲς δὲ τὸ ἄλεισον λέγε ., καϑὰ καὶ τὰ τῶν βασιλέων δῶρα περικαλλέα
φησὶν , ὧν φύλαξ ἡ Von. φησὶ γάρ. uro map αἰδοίῃ ἔϑεσαν περικαλλέα δῶρα τὰ καὶ κάλλιμα,
οἱ τοῦ βασιλέως παῖδες. (Vers. 420.) Καὶ ὃ ὅρα τὸ, παρ᾽ αἰδοίῃ ἔϑησαν C 0 ἐστι παρέϑεντο. ἀφ᾽ οὗ xc
ἡ παραϑήκη συνετέϑη μεϑ' Ὅμηρον. (Vers. 431.) Τὸ δὲ μεμνημένος ἤματα πάντα, τὸ τέλος ἐμφαί-
Vtt τοῦ εὐεργετεῖν, ὃ πέρ ἐστιν ἡ διηνεκὴς ἐσύστερον μνήμη. διὰ μακροῦ γὰρ xci οὕτως 1 χάρις κατὰ
τὸν τραγιχόν. ( Vers. 399.) Κήρυχα δὲ πέμπει ἕκαστος οἴσειν τὰ δῶρα, ἐπεὶ καὶ ἕκαστος τῶν δεχα-
τριῶν-, ἀριπρεπὴς ἐλέχϑη βασιλεύς. πάντως δὲ, βασιλικοὶ οἱ κήρυχες. ( Vers. 596.) Ὅτι τοῦ Φαίακος
4o EvovAov λυλπήσαντος ἤδη τὸν Ὀδυσσέα ὡς προδεδήλωται, μέσος πεσὼν 0 βασιλεὺς, εἰς φιλίαν συνά-
γει αὐτούς. εἰπών. Εὐρύαλος δὲ αὐτὸν ἀρεσάσϑω ἐπέεσσι καὶ δώρῳ. ἔπεσι μὲν, ὡς λόγοις ὀνειδιστιχοῖς
λυπήσας. (Vers. 597.) δώροις δὲ, ὡς οἷον χατά τινα ποινήν. ἐπεὶ οὔτι ἔπος κατὰ μοῖραν ἔειπε. χαὶ 20
0 Εὐρύαλος πεισϑεὶς, ποιεῖ ἀμφότερα. καὶ ἀρέσεσϑαι εἰπὼν τὸν ξένον καὶ δώσειν οἱ τόδ᾽ ἄορ παγχάλ-
χέον, ᾧ ἔπι κώπη ἀργυρέη, χολεὸν δὲ νεοπρίτου ἐλέφαντος ἀμφιδεδίνηται πολέος δέ οἱ ἄξιον ἔσται,
τίϑησιν ἐν χερσὶν Ὀδυσσέως, ξίφος ἀργυρόηλον. χαὶ Lud φησὶ πάτερ ὦ ξεῖνε, ( Vers. 408.) ἔπος δ᾽
εἴ πέρ τι βέϑακται δεινὸν, ege τὸ φέροιεν ἀναρπάξασαι ἄελλαι. ὃ δὴ πᾶς εἴπῃ ἂν, ὃ μετὰ ὕβρεις
φιλούμενος γηραιῷ ἐνδόξῳ τινί. εἶτα zal εὐφήμως ἐπεύχεται τῷ Ὀδυσσεῖ, τὰ ἑαυτοῦ ἰδεῖν. xci Ὅδυσ-
σεὺς εἰπὼν φιλοφοόνως, xci σὺ φίλος μάλα χαῖρε ϑεὸς δέ τοι ὄλβια δοίη, ἐπάγει. (Vers. 414.)
μηδέτι, τοι ξίφεός ye ποϑὴ μετόπισϑε γένοιτο τούτου, ὃ δή μοι δῶκας ἀρεσσάμενος ἐπέεσσι. τοῦτο δὲ
πρὸς ἀποτροπιασμὸν ἐῤῥέϑη, μῆν χαὶ ἐπὶ κακῷ ἡ τοῦ ξίφους δόσις ἀποβαίη δυστυχῶς. εὔχεται γὰρ
᾿Οδυσσεὺς μὴ ΕΣ ποτε τοῦ ξίφους τούτου, ἀλλ᾽ ἀπόϑετον φυλάξειν αὐτό. (Vers. 416.) νῦν μέν
δοτοι, ἀμφ᾽ uoi αὐτὸ τίϑησι κατὰ τὸ πολλαχοῦ φανὲν ᾿Ελληνικὸν ἔϑος. *'Iotéov δὲ ὅτι ἐκ τοῦ ξίφους 3o
οὐ μόνον διαξιςίζεσϑαι τὸ πολεμεῖν ὡς παρὰ τῷ χωμικῷ, οἷον Λήδοισι διεξιφίσω, ἀλλὰ καὶ ξιφίζειν
τὸ χειροτονεῖν, παραπλήσιον φασὶ ξίφει τὸ τῆς χειρὸς σχῆμα ποιοῦντα. καὶ ξιφισμὸς, σχῆμα φασὶν
ἐμμελείας. ( Vers. 403.) " Ἔστι δὲ χανταῦϑα ὑπιδέσϑαι τὴν Φαιακικὴν τερατολογίαν. οἱ γὰρ, μὴ
δεδιότες s δηϊοτῆτα χαὶ οἷς οὐ μέλει τὰ πολεμικὰ, φαίνονται ἰδοὺ ὡς ἐκ τοῦ Εὐρυάλου, καὶ ὅπλοις χρώμε-
VOL. εἶ χαὶ μὴ βιός ἐστιν αὐτῷ μὴ δὲ φαρέτρα ἅπερ ἀπέφησεν ἡ Ναυσικάα. ( Vers. 402.) ᾿ἀρέσασϑαι δὲ,
τὸ φιλικῶς ϑεραπεῦσαι ἤγουν φιλ οφρονήσασιαι. ὅϑεν χαὶ ἐρίηρες, οἱ πρὸς φιλίαν ἡρμοσμένοι ἑταῖροι.
καὶ coU uos ἡ φιλία. καιρίᾳ δὲ οὔσῃ τῇ λέξει C ὅσον εἰς ποίησιν, τρεῖς ἐν τοῖς ῥηϑεῖσιν &yeriaero ὃ ποιη-
τής. συντάσσεται δὲ μετὰ αἰτιατιχῆς, ὡς δηλ οἵ τὸ, αὐτὸν ἀρεσσάσϑω. xci, τὸν ϑἕεῖνον ἀρέσσομαι.
( Vers. 404.) Οὐδετέρως δὲ χἀνταῦϑα τὸ χολεόν. ὃ κοινότερον, χουλεὸν λέγεται μετὰ TOU V.
( Vers. 405. ) Τὸ δὲ ἀμφιδεδίνηται, ἀντὶ τοῦ, κύχλῳ περιϑέει. οὐ μέντοι τετόρευται χατὰ τὸν süpine 4o
δῖνον. ov γάρ ἐστιν ἐσῳφιρῶρϑιιι ξίϑους ϑήκην κυλινδροειδῶς. λαμπρὸν δὲ τὸ ξίφος καὶ πολλοῦ ἃ ἄξιον,
ὡς ἡ ἔκφρασις δηλοῖ. (Vers. 4 408.) Βέβαχται δὲ, .ο οὐχ ἁπλῶς ἀντὶ τοῦ εἴρηται, ἀλλὰ χατὰ ευὺς
δο παλαιοὺς, ἀντὶ τοῦ περλυάρηται, ἀπὸ τοῦ βάζω, ἐξ οὗ καὶ ὃ παρὰ “«Τυκόφρονι βήβαξ γίνεται.
(Vers. 409.) Τὸ δὲ ἀναρπάξασαι ἄελλαι, ἀστείως ἔχει. ὡς τοῦ προφορικρ: λύγου εἰς ἀέρα χεομέ-
vov τὸν ἐν τῇ φωνῇ : πληττόμενον. ( Vers. 410.) Ὅτι ἔστι ποτὲ πρὸς πολυπλάνητον ξένον ῥηϑῆναι
πρός τινος τὸ, σοὶ δὲ ϑεὸς ἄλοχόν T ἰδέειν καὶ πατρίδ᾽ ἱκέσϑαι δοίω» ἐπειδὴ δηϑὰ φῶων à ἄπο πήματα

Po4CGE|IA4I4 0. Vs 426—470. 309

πάσχεις. (Vers. 426.) Ὅτι λουστικῆς παρασχευῆς φράσις τὸ, ἀμφὶ δέ οἱ πυρὶ χαλκὸν ἰήνατε, ϑέρμετε
δ᾽ ὕδωρ. καὶ τὸ, ἀμφὶ πυρὶ στῆσαι τρίποδα μέγαν ὕττι τάχιστα. καὶ τὸ, «i δὲ λοετροχόον τρίποδ᾽ ἔστα-
σαν ἐν πυρὶ κηλέῳ. ἐν δ᾽ ἂρ ὕδωρ χεῦαν, ὑπὸ δὲ ξύλα δαῖον ἑλοῦσαι. γάστρην μὲν τρίποδος πῦρ «u-1605
φεπε. (ει5. 437.) ϑέρμετο δ᾽ ὕδωρ. ἔστε δὲ τὸ ϑέρμω πρωτότυπον τοῦ ϑερμαίνω. (Vers. 526.)
“Χαλχὸς δὲ ἰαίνεται, ἀντὲ τοῦ ϑερμαίνεται, καϑὰ" καὶ ἀλλαχοῦ δηλοῦται. -διὸ καὶ χαλκοῦ ἰαινομένου
ϑέρμεται τὸ ὕδωρ. (Vers. 434.) Ὁ δὲ τρίπους καὶ τιβὴν παρά τε «Τυχόφρονι καὶ ἄλλοις λέγεται. ὡς
οἱονεὶ τριβὴν 0 ἐστι τρεῖς βάσεις ἔχων. (Vers. 455.) Πῦρ δὲ κήλειον, τὸ καυστιχόν. καὶ ἀποβολῇ
τοῦ (| κήλεον, ὁμοίως τῷ τέλειον τέλεον. (Vers. 436.) ,Ξύλα δὲ ὑποδαίειν, τὸ ὑποκάτω τρίποδος
ἀναχαίειν. ix δὲ τῆς ἐννοίας ταύτης ξύλα δανὰ καὶ κάγχανα, τὰ εἰς τὸ δαίεσϑαι καὶ καίεσϑαι ἐπιτή-
10 δεια. Γάστρη δὲ τρίποδος, ὃ πυϑιμήν. παρηγμένη xe ὁμοιότητα τοῦ πάτρη καὶ μίτρη. ( Vers, 457.)
Ὅτι καινόν τε σχῆμα καὶ τὸ, ( Vers. 429.) δαιτί τὲ τέρπηται καὶ ἀοιδῆς ὕμνον ἀκούων. ἦν γὰρ εἰπεῖν,
δαιτί τε τέρπηται xol ἀοιδῇ. ὃ δὲ ποιητὴς καινοτέρον κατὰ περίφρασιν ἐσχημάτισεν. "Yuvov δὲ ἀοιδῆς
περιφραστιχῶς τὴν δὴν λέγει. ἐξ οὗ λαβὼν καὶ Πίνδαρος ὁμοίως φράζει πολλαχοῦ. ( Vers. 449.)
Ὅτι ἐν τῷ, αὐτόδιον δ᾽ ἄρα μιν ταμίη λούσασθαι ἄνωγεν, οἱ μὲν αὐτόδιον φασὶν ἀντὶ τοῦ παραχρῆμα,
ἐξ αὐτῆς ὁδοῦ, οὐκ ἀλλαχοῦ που χωρισϑέντα, οἱ δὲ ἀντὶ "τοῦ, αὐτοδίως ἤγουν αὐτίχα μετὰ τὸ δῆσαν 10
τὴν χιβωτόν. ἔδησε γὰρ ὡς προεδηλώϑη τὴν χηλὸν μή πως οἱ ξένοι ἐπιβουλεύσωσι λύσαντες καϑά nore
καὶ οἱ ἑταῖροι τὸν τοῦ ἀσκοῦ δεσμὸν περὶ ὃν οἱ ἄνεμοι ἐγκεκλεισμένοι ἦσαν. "nas δὲ εἴρηται καὶ ἡ λέξις
αὕτη. καὶ εἴπερ δηλοῖ τὸ ἐξ αὐτῆς ὁδοῦ, ᾿Ιωνικῶς ἐγράφη καϑὰ καὶ τὸ ἐπίστιον, καὶ ὃ ἀπηλιώτης. καὶ
λοιπὰ τὰ προγραφέντα. ἄλλως γὰρ αὐϑόδιον κοινῶς γραφῆναι ὥφειλεν. (Vers. 450.) Ὅτι ἀσπασίως
20 ἔδε ϑυμῷ ϑερμὼ λοετρὰ Οδυσσεὺς, ἐπεὶ οὔτε χομιζόμενός γε ϑάμιζεν ἐπειδὴ λίπε δῶμα Καλυψοῦς.
τόφρα δέ οἱ χομιδή γε ϑεῷ ὡς ἔμπεδος ἦεν. ' Ηδέα δὲ καὶ μάλιστα τοῖς ἐκ χαμάτου τὰ ϑερμὰ λοετρὰ,
321 χαϑὰ δηλοῖ καὶ τὰ Πράκλεια λουτρὰ, («pue ὄντα κατὰ τὸν χωμικὸν, οἷς ὃ πολύτλας ᾿ Ἡρακλῆς ἔχαιρε.
(Vers. 451.) Τὸ δὲ κομιζόμενος, ἀντὶ τοῦ χομιδὴν ἔχων καὶ ἐπιμέλειαν, διὸ ἐπάγει. τόφρα δέ oi
xou), ἤγουν ἕως ἦν παρὰ τῇ Καλυψοῖ. (Vers. 453.) Θαμίζειν δὲ, τὸ ἁπλῶς ἔργῳ τινὶ συχνάκις
παρεῖναι. διδασχάλοις τε γοῦν ϑαμίζει τις, καὶ ϑερμοῖς λοετροῖς, καὶ νηΐ, καὶ ἑτέροις ἔργοις οἷς
χαίρει. Τὸ δὲ ϑεῷ ὥς, ἀλληγορικῶς ὑποβάλλει νοεῖν οἵαν ἀϑανασίαν ἡ σωματιχὴ Καλυψὼ τῷ φιλο-
σόφῳ ὑπισχνεῖτο Ὀδυσσεῖ, τὴν σωματιχὴν δηλαδὴ ἄνοσον εὐχτικὴν ἐπιλμέλειαν ὡς καὶ πρὸ ὀλίγων δεδη- 20
λωται. ( Vers, 456.) Ὅτι τοὺς συμποσιαστὰς ἄνδρας οἰνοποτῆρας λέγει, τὴν δὲ περικαλλῆ ΪΝΝαυσικάαν,
(Vers, 457.) ϑεῶν ἄπο κάλλος ἔχουσαν, διὰ τὸ ϑεόςδοτον χαὶ τὸ κάλλος εἶναι. χατὰ τὸ, οὔτοι ἀπό-
So βλητα ϑεῶν ἐρικυδέα δῶρα. (Vers. 458.) Ὅτι παραστᾶσα τῷ συμποσίῳ ἡ βασιλικὴ κόρη κατ ἔϑος
ἀρχαῖον τὸ χαὶ προδηλωϑὲν ϑαύμαζεν ᾿Οδυσσῆα ἐν ὀφϑαλμοῖσιν ὁρῶσα, καὶ χαῖρε ξεῖνε εἶπεν. ἵνα καί
mor ἐὼν ἐν πατρίδι γαίῃ μνήσῃ ἐμοῖο ὅτι μοι ( Vers. 462.) πρώτῃ ζωάγρια ὑφέλλεις, ἀνϑ᾽ οὗ σε δηλαδὴ
ζωὴν ἀγεῖραι τουτέστιν ἀϑροῖσαι πεποίηκα. αὐτὴ γὰρ ὀλιγοδρανέοντα τὸν ᾽Οδυσσέα περιεσώσατο, ζωὴν
ὀλιγηπελέοντι αὐτῷ ἀγείρασα, 0 καὶ ϑυμὸν ἀγείρειν λέγεται. ὅϑεν xai ὁ ϑυμηγερέων. xc ἔστιν ἄλλο
τοῦτο ζωάγριον παρὰ τὸ ἐν πολέμῳ, ὃ γίνεται παρὰ τὸ ζῶντας τινὰς ἀγρεύεσϑαι. καὶ οὕτω μὲν ἡ κόρη.
( Vers. 467.) Ὀδυσσεὺς δὲ ὑπεραναβαίνων τὴν αὐτῆς ἀξίωσιν ὡς Du) αὐτῇ εὔχεσϑαι φησὶ οἴκοι iov.
εἰπών. ( Vers. 468,) οὕτω νῦν ϑεὸς ϑείη, οἴκαδέ T ἐλϑέμεναι cà νόστιμον ἦμαρ ἰδέσϑαι, τῷ κέν του
χκαχεῖϑι ϑεῷ ὡς εὐχετοῴμην αἰεὶ ἤματα πάντα, σὺ γάρ με βιώσαο χούρη. ἤγουν ζῆν πεποίηκας. καὶ ὡς
δεξιῶς κολαχεύει καὶ νῦν ὃ ἥρως τὴν "χόρην. & γὰρ καὶ τὰ μέγιστα συνεβάλετο, ἀλλ᾽ οὐκ ἐϑιώσατο τὸν 30
Ὀδυσσέα αὐτή. (Vers. 462.) Ὅρα δὲ κἀνταῦϑα τὸ, μνήσῃ ἐμεῖο, ὡς τῆς εἰσέπειτα διηνεκοῦς ἀγαϑῆς
μνήμης ἐφετῆς οὔσης καὶ παρὰ τοῖς Φαίαξιν ὡς καὶ προδεδήλωται. ( Vers. 466,) Τὸ δὲ οἴχαδε ἐλϑεῖν
"€t νήστιμον ἦμαρ ἰδεῖν τῆς αὐτῆς σημασίας εἰσίν. ὥσπερ xci τὸ αἰεὶ καὶ τὸ ἤματα πάντα.
( Vers. 4067.) "Tij δὲ εὐχετούμην οὗ ἡ κλίσις χατὼ τὸ, βοαοίμην βοῴμην, τὸ ϑέμα εὐχετάω εὐχετῶ. ἀφ᾽
οὐ εὐχετῴμην, καὶ πλεονι-σμῷ τοῦ ὃ μιχροῦ, εὐχετούμην. τοιοῦτον δέ που καὶ τὸ ὁράοιτε ὁρῷτε, καὶ
ἐπενϑέσει ΠΝ θρόφα ἀντὶ τοῦ, βλέποιτε. ( Vers. 468.) Ὅρα δὲ καὶ τὸ, σύ με βιώσαο κούρη, ἀλλο-
παϑῶς ῥηϑὲν ἀντὶ τοῦ, ἔξζησάς με, ἤγουν ζὴν qe πεποίηκας. ( Vers, 470.) Ὅτι εἰλαπινατικὸν τὸ, οἵδ᾽,

310 PACP 2IAIAÀ O. Vs.475— 493.

ἤδη μοίρας ἔνεμον, κερόωντό τὲ οἶνον. Καὶ ὅρα ὅτι μοίρας τὰς μερίδας φησὶ, χοινότερον γράψας.

4o ( Vers. 477.) Ὅτε μέλλων Ὀδυσσεὺς "προχαλέσασϑαι τὸν “ημόδοχον εἰς ἀοιδὴν φίλην αὐτῷ δεξιοῦται
πρῶτον, ᾧπερ εἶχε δώρῳ ἐκ τῆς δαιτός. καὶ ἐπαινεῖ δέ, εἶτα καὶ ἀξιοῖ ζδειν. φησὶ γοῦν 0 ποιητὴς οὕτω,
δὴ τότε χήρυχα προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεὺς, νώτου ἀποπροταμὼν ἐπὶ δὲ πλεῖον ἐλέλειπτο ἀργιόδον-
τος ὑός. ϑαλερὴ δ᾽ ἣν ἀμφὶς ἀλοιφή. κῆρυξ, τῇ δὴ τοῦτο πόρε κρέας ὄφρα φάγῃσι, Δημοδόκῳ. xat μιν
προςπτύξομαι ἀχνύμενός mig. (Vers. 479.) πᾶσι γὰρ ἀνϑρώποισιν ἐπιχϑονίοισιν ἀοιδοὶ τιμῆς ἔμμο-

5o 90i εἰσι καὶ αἰδοῦς, οὕνεκ ἄρα σφέας οἴμας Movo ἐδίδωλξε, φίλησε δὲ φῦλον “ἀοιδῶν. ἃ δὴ πάντως
διαβαίνει καὶ εἰς Ὅμηρον, ὡς εἶναι καὶ αὐτὸν Μούσαις τὲ φίλον καὶ μουσοδίδαχτον καὶ αἰδοῖον, χαὺ
ἐπὶ τυχῇ τιμῆς ὅ ἐστι τίμιον. (Vers. 480.) τοῦτο γὰρ ὁ τιμῆς ἔμμορος. καὶ νῦν μὲν ταῦτα ὁ ἱθμη- 322
ριχὸς ῥήτωρ Ὀδυσσεὺς ἔφη πρὸς τὸν κήρυχα. (Vers. 487.) uer ὀλίγα δὲ καὶ ἄλλως οὐ κατὰ κοινοῦ 10
ἀλλ ἰδικῶς ἐπαινῶν τὸν ἀοιδὸν “ημόδοκον ὃν καὶ λαοῖσι τετιμημένον ὃ ποιητὴς ἔφη οὐ μόνον Μούσης
ὑποιφήτην ἀλλὰ καὶ ᾿“πόλλωνος λέγει, εἰπὼν πρὸς αὐτὸν ἐχεῖνον τὸν ἀοιδόν. 4Δημόδοκ, ἔξοχα δή σε

θο βροτῶν eviZou ἁπάντων. ἢ "σέ γε Μοῦο᾽ ἐδίδαξε Διὸς παῖς, ἢ o£ y. ᾿Απόλλων. λίην γὰρ κατὰ κόσμον
᾿Αχαιῶν οἶτον ἀείδεις. 0cG ἔρξαντ᾽ ἔπαϑόν τε, καὶ 000 ἐμόγησαν Aycuol. ὥςτε που ἢ αὐτὸς παρεὼν,
ἢ ἄλλου ἀκούσας. ἀλλ᾿ ἄγε δὴ μετάβηϑε καὶ ἵππου χόσμον ἄεισον δουρατέου. ( Vers. 493.) τὸν ᾿Επειὸς

16060b;*os civ Ay, τουτέστι σὺν φρονήσει, ὅν ποτὶ εἰς ἀκρόπολιν δόλον ἤγαγε δῖος Ὀδυσσεὺς, ἀνδρῶν
E e» , , » , - : B - , 3 y . ἢ ,
ἐμπλήσας οἱ Iov ἐξαλάπαξαν. at xtv δὴ μοι ταῦτα κατὰ μοῖραν καταλέξῃς, αὐτίκα καὶ πᾶσι μυϑησο-
μαι ἀνϑρώποισιν, ὡς ἄρα TOL πρόφρων ϑεὸς ὥπασε ϑέσπιν ἀοιδήν. (Vers. 498.) 4ῆλον δ᾽ ὡς ἑαυτὸν
ἐνοπτρίζει ὃ ποιητὴς καὶ ἐν τούτοις, Og ϑεῖος ἀοιδὸς εἶναι δοκεῖ. ὡς καὶ αὐτὸς ἐκ Πουσῶν χαὶ AnoALo-
vog ἄδων ἐχεῖνα οἷς οὔτε αὐτὸς παρῆν, οὔτε ἄλλου ἀνϑρώπου παρατυχόντος ἤκουσεν εἰς τὸ πᾶν, ἀλλὰ 20
αιχραῖς τισὶν ἱστορίαις παρακολουϑήσας ἢ καὶ τὸ πᾶν ἐκ Μούσης μαϑὼν μεγάλα ἔγραψε. διασχευά-
10*geg τὰ πολλὰ πλάσμασι πιϑανοῖς. Καὶ τοιαῦτα μὲν ταῦτα τῷ Ὀδυσσεῖ, μερίσαντι νόημα ἕν πρός
τε τὸν χήρυχα χαὶ πρὸς τὸν Δημόδοχον, ταμιευσαμένῳ δὲ τὰ καιριώτερα εἰς τὸν “ημόδοκον τεχνιχῶς.
Νώτου δὲ Ὀδυσσεὺς ἀποπροτέμνει, τοῦ αὐτῷ δηλαδὴ παρατεϑειμένου βασιλικώτερον, ὁποῖα πολλαχοῦ
φαίνεται, καϑὰ καὶ ἡ ᾿Ιλιὰς ἐδήλωσεν. ἐν ἢ καὶ ὃ μέγας «Αἴας νώτοισί που διηνεκέεσσι γεραίρεται.
( Vers. 475.) Ὅτι δὲ οὐ νῶτα μόνον ἀλλὰ καὶ μηρὰ 5v περισπούδαστα δηλοῖ φασὶ Ποσειδώνιος, γρά-
ψας ὅτι ἔν τισι μερισμοῖς τὸ μηρίον ὃ χράτιστος ἐλάμβανεν. εἰ δέ τις ὕστερον ἀντιποιήσαιτο, συνίσταντο
μονομαχήσοντες ἄχρι ϑανάτου. Τὸ δὲ πλεῖον αὐτῷ λείπεται καϑὰ καὶ ἔδει, βιωτικώτερον. ἣν δέ φασι
παλαιὸν ἔϑος, ἕχαστον ἀπὸ τῆς αὑτοῦ μοίρας δωρεῖσθαι οἷς ἐβούλετο. δοχεῖ δὲ τὸ τοιοῦτον 'Üurpixóv
χωρίον ἀφορμὴ γενέσϑαι τοῦ εἰπεῖν ὡς χρὴ καί τι δῶρον λαμβάνειν τοὺς μουσικοὺς χαὶ καλῶς δὲ 3o
ἀχούειν ἐφ᾽ οἷς ἄδουσι. διὸ χιϑαρῳδός τις ἐν “Ῥόδῳ ἐπιδεικνύμενος, ἐπεὶ οὐδεὶς ἐπεσημήνατο, ἀπῆλϑε
τοῦ ϑεάτρου, εἰπών. ὕπου τὸ ἀδάπανον οὐ ποιεῖτε, πῶς ἐλπίζω meg ὑμῖν ἔρανον λήψεσθαι;
(Vers, 4 76.) ᾿“λοιφὴ δὲ ἡ πιμελὴ, ἐκ τοῦ μετὰ σφαγὴν τέλους λέγεται. τότε γὰρ αὐτῇ χρώμεϑια εἰς ἀλοι-

20 *quv. Θαλερὴ δὲ ἡ τοιαύτη, ὡς τῶν ἐχόντων αὑτὴν ζώων τοιούτων ὄντων. τὰ γὰρ ἀλιπέστερα φϑίνειν
ἔοιχε. ϑαλερὴ τοίνυν, ἡ ἐνδειχτικὴ τοῦ ϑάλλειν τὸ ζῷον. ἢ καὶ ἡ μονιμωτέρα τῶν κρεάτων. ( Vers. 477.)
Τὸ δὲ τῆ ἀντὶ τοῦ λάβε, ἀπὸ ϑέματος γίνεται τοῦ τῶ, ἀῤῥήτου ὄντος. ὡς καὶ ἀπὸ τοῦ δρῶ, τὸ δρᾶ
ἀντὶ τοῦ πράττε. χαὶ ἀπὸ τοῦ ζῶ, τὸ, ζῆ. προσταχτιχῶς καὶ αὐτὸ παρὰ Σοφοχλεῖ, ἐν τῷ. πλούτει τε
γὰρ κατ οἶχον εἰ βούλει μέγα, καὶ ζῆ. ἐξ οὗ δηλαδὴ τὸ ζῆϑε γίνεται. ^ Ex δὲ τοῦ τοιούτου προσταχτικοῦ
χαὶ ἡ τήϑη γίνεται κατὰ τοὺς παλαιοὺς, ὡς λέγουσα τῷ βρέφει τῆ, ϑῆ. τουτέστι λάβε ϑήλασον. TO
δὲ ὄφρα φάγῃσιν, οὐκ ἀναγκαίως κεῖται, ἀλλ ἀφελῶς οὕτω ῥηϑὲν τὸ ἔπος ἀναπληροῖ. ( Vers. 478.) áo
Τὸ δὲ προςπτύξομαι ἀντὶ τοῦ, ἁπλῶς φιλοφρονήσομαι εἴρηται. “ἢ ἀντὶ TOU, φιλοτιμήσομαι. πολλα-
χοῦ δὲ ἡ λέξις αὕτη κεῖται καὶ ἐπὶ τοιούτου σημαινομένου. Τὸ δὲ τοὺς ἀοιδοὺς τιμίεντας καὶ αὐδοίους
εἶναι ὧν ἐν τοῖς μάλιστα xci Ὅμηρος ἐδήλωσε μὲν καὶ 0 τῆς Κλυταιμνήστρας φύλαξ ἀοιδές δηλοποιήσει
δέ που iv τοῖς ἑξῆς καὶ ὃ Φήμιος. (Vers. 480.) Τὸ δὲ ἔμμοροι ἀντίκειται. δ on ri MM d 9
πρὸς αὐτὰ oi κάμμοροι. Τὴν δὲ αἰδῶ εὐφυῶς τις ἐτυμολογήσας ἔφη ὅτι αἰδὼς 5 niv χαλὴ, παρὰ τὸ ἀεὶ

50 τὸ δέον ἔκχειν. ἡ δὲ κακὴ, “παρὰ τὸ ἀεὶ ἐνδείας αἰτία εἶναι. xci ὃ νὴ εἴρηται τὸ, αἰδώς τοι πρὸς ἀνολβίῃ.

ΡῬΑΨΙΩ147.4, Θ: Vs. 481--407. 311

ὁ δὲ τοῦτο χαινότερον γράψας ἐπέβαλεν ὁμοίως καὶ τῇ τοῦ πατρὸς ἐτυμολογίᾳ, οὕτω. πατὴρ ϑεὸς μὲν,
ὡς τὸ πᾶν τηρῶν ἄνϑρωπος δὲ, ὡς τοὺς παῖδας τηρῶν. 4 Vers, 481. ) Οἴμας δὲ χαὶ νῦν τὰς φδὰς
λέγει. ὡς χαὶ πρὸ ὀλίγων. Τὸ δὲ ἐφίλησε φῦλον ἀοιδῶν ὡς ἔχει τι παρηχήσεως, οὐχ ἄδηλόν ἐστιν. ὥσπερ
χαὶ μετ᾽ "ὀλίγα τὸ, ᾿ἐποιὸς ἐποίησε σὺν ᾿ϑήνῃ. (Vers. 474. ) Σημείωσαι δὲ Q ὅτε δεξίωσίς τις ἐνταῦϑα
πρὸς τὸν “ημόδοχον. ἡ δόσις τοῦ χρέατος , ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς. πρὸς ᾿Αρήτην ἡ δόσις τοῦ ποτηρίου.
(Vers. 487.) Τὺ δὲ αἰνίξομαι zai ὃ ἥμισυς τῶν ἐνταῦϑα στίχος οὗτος κεῖται καὶ ἐν Ἰλιάδι. (Vers, 488 )
Τὸ δὲ ἢ Μοῦσα ἐδίδαξεν ἢ ᾿Ἵπόλλων, οὐ διὰ μόνην ποιητικὴν ἄλλως σοφίαν ἐῤῥέϑη, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ
xar ᾿Δπόλλωνα μαντιχόν. τοιοῦτοι γὰρ οἱ ποιηταὶ ὡς ἐδηλώϑη πολλ ἰαχοῦ, οἱ καὶ τοῖς μέλλουσι μαντικῶς
ἐπιβάλλουσι. καὶ τὰ πρὸ αὐτῶν δὲ καὶ τὰ xaT αὐτοὺς οἴδασι μήτε παρόντες αὐτοὶ μήτε ἀκούσαντες.
10 χαὶ οἴκοϑεν εἰδότες ἄδουσι, ϑεύόϑεν μαϑόντες. ὡς δηλοῖ χαὶ τὸ, 0 δ᾽ ὁρμηϑεὶς ϑεοῦ, ἤρχετο. ἤγουν
ὑπὸ ϑεοῦ κινηϑείς. ϑυμόσοφος γὰρ χαὶ αὐτοδίδαχτος. 1) ὑϑεόσοφος κατὰ τοὺς Resale xci ὁ “ημό-
δοχος πλάττεται. & δὴ πᾶσιν ἐνθεωρεῖσϑαι *rois σοφοῖς ἀοιδοῖς ἀριδήλως ἐν τοῖς ἑξῆς που καὶ πάνυ 4o
σαφῶς ἅμα xci σεμνῶς δηλώσει ὃ ᾿Ιϑακήσιος Φήμιος. Καὶ σημείωσαι κἀνταῦϑα τὸν τερατευόμενον
ἐχτοπισμὸν τῆς τῶν Φαιάχων γῆς. αὐτοῦ γὰρ προσυποκειμένου, καλῶς ἂν νομίζοιτο “ημόδοκος πρὸς
323 μηδενὸς μαϑεῖν ἢ ἀκοῦσαι τὰ κατὰ τὸν Ὀδυσσέα. ὡς εἴγε μὴ ἐχτετόπισται χατὰ τὸ πλάσμα τῆς mouj-
gig ἡ τῶν Φαιάκων νῆσος ἀλλὰ πρὸς τῇ ᾿Ηπείρῳ ἐστὲ καὶ αὐτὴ κατὰ τὴν ἄρτι φαινομένην Ἀέρκυραν,
πῶς ἂν πιϑανῶς ἔχοι νομίσαι τὸν σοφὸν Ὀδυσσέα ὡς ἀδίδαχτος ὃ “ημόδοκος χαὶ οὐδ᾽ ἐξ ἀκοῆς ποϑὲν
παρέλαβε τὰ λεγόμενα, εἰχὸς ὃν, ἐκ τῶν πέριξ χαὶ ἐγγυτάτω εἰδέναι αὐτά, χαὶ ἄλλως οὐδὲ μακρὰν τῶν
xc ἱστορίαν Φαιάκων τῆς ᾿Ιϑάχης οὔσης; τέως γε μὴν, λέγει ἐν τούτοις Ὅμηρος, ὡς οἱ κυρίως ἀοιδοὲ
20 ἐν οἷς καὶ αὐτὸς, οὐδὲν εἰδότες ἐξ ἀνϑρώπων ᾷδουσι. διὸ Μοῦσαν ἐπικαλούμενοι ἐνέπουσιν. ὡς ἐντεῦ-
ow, xai μάντεις αὐτόϑεν εἶναι, λαλοῦντας & ἐπιπνοίας Μουσῶν. ὅϑεν Μοῦσα μὲν αὐτοὺς διδάσκει,
ὡς σοφούς. ᾿Απόλλων δὲ ὡς μαντικούς τε καὶ ὡς ὠδιχούς. (Vers. 489.) TO δὲ κατὰ χόσμον, τὸ
εὔταχτον καὶ εὐμέϑοδον τῆς ἱστορίας λέγει. οὐ γὰρ ἄνω χάτω τὰ πράγματα φύρει ἀλλὰ χοσμεῖ τὴν γρα-
qv ὃ κατὰ τέχνην ἢ ἀείδων ἢ γράφων ἢ καὶ Δλέγων. ( Vers, 490.) Οἶτον δὲ, οὐ ϑάνατον ἀλλὰ κακο- 50
πάϑειαν ἐνταῦϑα λέγει. διὸ ἑρμηνεύων ἐπάγει. 008. ἔπαϑόν τε καὶ 00 ἐμόγησαν. Di πέρ, ἐστιν οἶτος.
οὐ γὰρ ἐμνήσϑη ἐνταῦϑα ϑανάτου. Τὸ δὲ ἔρξαντ' ἔπαϑόν τε πρὸς ἀλήϑειαν ἱστορίας ἐγράφη. ἄμφω
γὰρ ἐπισυνέβη τοῖς ᾿ἡχαιοῖς., (Vers, 492.) Τὸ δὲ xai ἵππου κόσμον ἄεισον, παρῳδήσας τῶν τις μεγά-
λων σοφῶν ἔγραψεν. ἀλλ᾽ ἄγε δὴ uera iniu x«l ἄλλον κόσμον ἄεισον. 0 δὴ παροιμιωδῶς λέγεται ἐπὶ
τῶν εὖ ἐξαλλασσόντων τὰ διηγήματα. Καὶ € ὅρα τὸ, κόσμον, τὸ κόσμιον zc πάλιν δηλοῦν zat εὔτακτον
30 "is ἀοιδῆς. χαὶ ἄλλως δὲ ἵππου κόσμος, 5 εὔκοσμος ἐπίνοια καὶ ? μέϑοδος καὶ ἡ ἔνδον αὐτοῦ ἡρωϊκὴ διά-
τάξις, καὶ ὡς εἰπεῖν στρατηγιτιχή. ὁποίαν κοσμήτορες ἂν ἀνδρῶν τεχνάσαιντο εἴγε δι᾿ αὐτῆς Ἴλιον ᾿4Ιργεῖον
ἐξαλάπαξαν. ( Vers. 493.) Δουράτεον δὲ ἵππον τὸν ξύλινον λέγει, τὸν κοινότερον δούρειον. γίνεται δὲ
Ó δούρειος μὲν ἐκ τοῦ δουρός, ἐχ τοῦ δούρατος δὲ ὃ δουράτειος. χαὶ ἀπελεύσει TOU 0, δουράτεος διὰ
μέτρου χρησιμότητα. τοῦτον δὲ, καὶ κοῖλον δόρυ τουτέστι ξύλον, μετ᾽ ὀλίγα φησὶν, ἐπεὶ καὶ δούρειος
ἐντεῦδϑεν χαλεῖται xci δουράτεος. τὸν δ᾽ αὐτὸν, καὶ δόλον. καὶ κοῖλον λόχον. κρείττω δὲ τἄλλα τοῦ
χοῖλον δύρυ. αὐτὸ γὰρ καὶ σχάφην καὶ πλοῖον δηλώσοι ἄ ἄν. Ὅτι "δὲ τοῦ τοιούτου δόλου τέκτων ὁ Lxaóg 6o
ὃ δειλὸς μὲν, ἄριστος δὲ τήν τε πυγμιχὴν xc τὴν τεχτονιχὴν, αἱ ἱστορίαι δηλοῦσιν. ἐν αἷς xai ὑδρο-
φόρος τῶν βασιλέων ὁ ᾿Επειὸς εἶναι λέγεται. ἐξ οὗ χαὶ αἴνιγμα ὁ Σιμωνίδης ἐποίησεν εἰς ὄνον ὑδροφο-
θοῦντα ὃν ἐπειὸν ὠνόμασεν ὡς ὃ ᾿᾿ϑήναιος ἱστορεῖ. “΄ἔλον δ᾽ ὅτε δουρὸς μὲν, προὕπάρχει τὸ δύρυ. ὡς
4ο γὰρ γόνυ γόνυος καὶ μεταϑέσει γουνὸς, οὕτω xai δόρυ δόρυος δουρός. τοῦ δὲ δούρατος, εὐϑεῖα σεσιγημένη
τὸ δοῦρας. ὥςπερ καὶ τοῦ γόνατος, τὸ γοῦνας. τοιαῦτα δὲ πάντως καὶ τὸ, ὕδατος ἐκ τοῦ ὕδας. καὶ
τὸ, φρίατος ix τοῦ φρέας. 0 μέχρι xa νῦν παραλαλεῖται τοῖς "᾿Αττιχοῖς. ( Vers. 495.) T0 δὲ ἐμπλή-1607
σας, Ὅμηρος pis, ἀσφαλῶς p σωφρόνως εἶπε διὰ τὴν πολλὴν ἔνδον τοῦ ἵππου χενύτητα. ἕτερος δέ
Tig οὐχ ἂν εἰπεῖν qeicatro ev λέξιν ὡς ἐπὶ δῆϑεν οἷον d, ἐγκυμονοῦντος τοῦ τοιούτου ἵππου τεζϑῆναι. χατὰ
τὸ, πλήσας δὲ νηδὺν, ὅπερ Εὐριπίδης ἐν Keoxvóre φησὶν, ἀντὶ τοῦ ἐγκύμονα ποιήσας. (Vers. 496.)
Τὸ δὲ κατὰ μοῖραν, ταυτόν ἐστι τῷ, χατὰ χκύσμον ὕπερ ἀνωτέρω αὐτοῦ εἴρηται. (Vers 497.) Τὸ δὲ

312 PACGP£KIZIA 0. Vs499—52:

πᾶσι μυϑήσομαι, ὑπερβολιχῶς εἴρηται. οὐ γὰρ δήπου δύναται πᾶσι ἀνϑρώποις ὃ ᾿Οδυσσεὺς δηλῶσαι
τὰ χατὰ τὸν “ημόδοχον. ὥσπερ οὐδὲ οἱ κατὰ τὴν μῆνιν τοῦ ᾿Αχιλλέως ἐν “Γροίᾳ πεσόντες ἑλώρια οἶω-
voig ἅπασι γένοιντ' ἄν. ἄλλως δὲ μαντικῶς εἴρηται τῷ ποιητῇ τὸ, πᾶσι μυϑήσομαι, ὡς τῆς αὐτοῦ ποιή-
σεως παγκοίνου ἐσομένης διὰ τὴν x«T αὐτὸν ἔμμουσον δικήν. πολλαχόϑεν δὲ δῆλον, ὡς ἐχρὴν χαὶ
μαντιχοὺς εἰναι τοὺς ποιητάς. ( Vers. gg.) Τὺ δὲ ὁρμηϑεὶς ϑεοῦ, ἀντὶ τοῦ, κινηϑεὶς ὑπὸ Μούσης.
κάτοχοι γὰρ Μούσαις ἐδόχουν οἱ ἀοιδοί. χαϑὰ xci οἱ μαχόμενοι "dos κάτοχοι. καὶ οἱ μάντειξ, ᾿“πόλ-

10 Act. ἀμέλει χἄν τις τὸν μάντιν παυσάμενον τοῦ λέγειν ἤρετο τί ἐλάλει, ὁ δὲ, οὐδέν τι εἰ χεν εἰπεῖν.
διὸ καὶ οἱ ταχυγραφοῦντες x«i τὰ μαντικὰ ἔπη μεταλ αμβάνοντες, εἴ που ἐνελείφϑη τι τοῦ ἔπους εἶτα
ἑαυτοῦ γεγονότα τὸν μάντιν ἀνηρώτων ἐθέλοντες ἀποδοῦναι τὸ τοῦ στίχου πλῆρες, οὐκ εἶχεν ἐκεῖνος
ἄρτιον ποιῆσαι τὸ ἔπος, οἷα μὴ μεμνημένος τῶν τοῦ ϑεοῦ. Τὸ δὲ ϑεοῦ ἄρχεσιϑαι χαὶ ἐφερμηνευτικὸν 10
ἔστι πως τοῦ, ϑέσπιν ἀοιδήν. ἣν δηλαδὴ ἐκ ϑεοῦ τις ἔπει. 0. ἐστι λαλεῖ. dj, ἣν ϑεὸς ὀπάζει. κατὰ τὸ,
ϑεὸς ὥπασε ϑέσπιν ἀοιδήν. ἵνα εἴη καὶ τοῦτο να φο ρήν τρόπος. ( Vers. 499.) Τὸ δὲ φαῖνε δ᾽ ἀοι-
δὴν, ἀντὶ τοῦ, ἐξ ἐνδιαϑέτου καὶ κρυπτοῦ εἰς προφορὰν ἐξέφαινε, σχεψάμενος πρῶτα εἶτα ἐχφήνας,

ἢ) καὶ ἄλλως, ἔφαινεν ἀοιδὴν, ἀντὶ τοῦ σαφῶς ἦδεν, & ἀπὸ τοῦ φαίνω τὸ λάμπω. φῶς γὰρ λόγου 7j σα-
φήνεια. ὅτι δὲ οἱ ὕστερον ᾿Αττικοὶ οὐκ ἀγαϑὴν λέξιν εἶχον τὸ φαίνειν, δηλοῖ καὶ ὃ συχοφάντης. χαὶ ὃ
παρὰ τῷ χωμιχῷ Φανὸς i ὑπογραφεὺς δικῶν, ἐν τοῖς τοιούτοις δὲ χωρίοις χεῖται χαὶ τὸ LR χατὰ δοτι-
κήν. φησὶ γάρ. ἐν χερσὶν ἔϑηχεν ἢ ἥρῳ 4ημοδόκῳ. ὃ ὅπερ ἢ ἀποχοπὴν ἔπαϑεν ἐκ τοῦ ἥρωϊ, ἢ ἀπὸ κλίσεως
ἰσοσυλλάβου ἐστὶν, ὃ ἥρως τοῦ ἥρω. τοιούτου λόγου χαὶ τὸ, γέλω ἔϑανον. x«i μετ᾽ ὀλίγα δὲ ἐν τῷ,

20 οἷος δόμος ᾿“λκινόοιο ἥρως, δοχεῖ τισὶ τὸ ἥρως μὴ χλητιχὴν ἀλλὰ γενικὴν εἶναι, συγ" χοπεῖσαν ἐκ τοῦ

ἥρωος. (Vers. 499.) Ὅτι 4“ημόδοχος ϑεοῦ ἀρξάμενος ἔφαινεν ὡς ἐῤῥέϑη ἀοιδήν. ἔνϑεν ἑλὼν, ὡς οἱ 20
μὲν ἐὐσσέλμων ἐ ἐπὶ νηῶν βάντες ἀπέπλειον πῦρ ἐν κλισίῃσι βαλόντες ᾿4ργεῖοι. τοὶ δ᾽ ἤδη ἀγακλυτὸν ἀμφ | 324
᾿Οδυσσῆα &aor ἐνὶ Τρώων ἀγορῇ κεκαλυμμένοι V ἵππῳ. αὐτοὶ γάρ μιν Τρῶες ἐ ἐς ἀκρόπολιν ἐρύσαντο, ὡς
ὃ μὲν εἱστήκει. τοὶ δ᾽ ἄκριτα πόλλ ἀγόρευον, ἥμενοι ἀμφ᾽ αὐτόν. τρίχα δέ σφισιν ἥνδανε βουλή. ἠὲ

80 διατιῆξαι κοῖλον δόρυ νηλέϊ χαλ᾽ χῷ. ἢ κατὰ πετράων βαλέειν ἐρύσαντας ἐπὶ ἄκρας. ἠὲ ἐᾶν μέγ᾽ cya) μα
ϑεῶν ϑελχτήριον εἶναι. τῇ περ δὴ χαὶ ἔπειτα τελ εὐτήσεσϑαι ἔμελλεν. αἶσα γὰρ ἦν, ἀπολέσϑαι ἐπὴν
πόλις ἀμφιχαλύψῃ δουράτεον μέγαν ἵππον ὅϑι εἵατο πάντες ἄριστοι ᾿Αργεῖοι “Τρώεσσι φόνον καὶ κῆρα
φέροντες. ἤειδεν δ᾽ ὡς ἄστυ διέπραϑον υἷες ᾿Αχαιῶν ἱππόϑεν ἐχχύμενοι, κοῖλον λόχον ἐχπρολιπόντε g.
ἄλλον δ᾽ ἄλλῃ ἄειδε πόλιν χεραϊζέμεν αἰπήν. αὐτὰρ Ὀδυσσῆα ποτὶ δώματα 4ηϊφόβοιο βήμεναι jV T.

40 Apre σὺν ἀντιϑέῳ Μενελάῳ. χεῖϑι δὴ αἰνότατον "πόλεμον φάτο ( Vers. 520. )τολμήσαντα γικῆσαι δὲ
᾿Αϑήνην. ἔοιχε γὰρ φρονήσει κατορϑῶσαι χαὶ τὴν τοιαύτην σὺν Μενελάῳ μάχην ὃ Ὀδυσσεύς. Καὶ 30
ὅρα ὡς οὐδὲ ἡ χατὰ δόλον ἅλωσις αὕτη ἔξω ἀγῶνος 5v τοῖς ᾿ΑΙχαιοῖς εἰς τὸ παράπαν , εἴγε πόλεμος
αἰνότατος (Vers. 517.) ἐν τοῖς τοῦ “ηϊφόβου γέγονε δώμασιν, ἀνδρείου τὲ ὡς εἰχὸς ὄντος, καὶ κινδυ-
νεύοντος διὰ τὴν “Ἑλένην. ἣν αὐτῷ “φασὶν ἔγεσϑαι ϑανόντος τοῦ Πάριδος. Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτι τὸ
συνοπτιχὸν τῆς γραφῆς εἶδος χαὶ τὸ ὡς εἰπεῖν παρεχβολικὸν πρῶτος Ὅμηρος ἐνταῦϑα ὑπέδειξε. Δημό-

50 ἔδοχος μὲν γὰρ πλατεῖαν ἐκϑέσϑαι δοχεῖ ἀοιδήν, Ὅμηρος δὲ, ὡς ἐν τύπῳ παρεχβολῆς τὴν μαχρὰν
ῥῆσιν εἰς βραχυτέραν συνελεῖν, ὡς δῆλον ἐκ τοῦ, ( Vers, 514.) ἤειδεν ὡς ἄστυ διέπραϑον. ἤγουν τὸν
τρόπον τῆς Ti θωϊχῆς ἁλώσεως ὃ ὕπερ ἐνταῦϑα οὐχ ἐκπεφώνηται. xci ἐκ τοῦ, ( Vers, 516. ) ἄλλον ἄλλῃ
ἄειδε κεραΐξειν τὴν πόλιν. ὕπερ οὐδ᾽ αὐτὸ ἐνταῦϑα κεῖται. οὐ γὰρ λέγει τίνες που ἐχεράϊζον, ἐνέφῃνε
γοῦν ὃ ποιητὴς ἔχειν i τούτων ὕλην πολλὴν ποιήσεως. δὲ ἧς καὶ ὅλον ἂν ἀπαρτισϑείη βιβλίον, ὁποῖα

θο ἐπρα) ματεύσαντο οἱ τὴν Τρωϊχὴν ἅλωσιν γρά "yea πραγματευσάμενοι. ὧν χαὶ ὃ Τρυφιόδωρος. 4o
(Vers. 521.) ἐπὶ δὲ τοῖς ῥηθεῖσιν ἐπάγει ὃ ποιητὴς ἕνα στίχον συμπληρωτικῷ σχήματι, τοιοῦτον.
ταῦτ᾽ ἂρ ἀοιδὸς ἄειδε περιχλυτός. ético yo τρόπον ποιήσας ἐν τῷ. ἀοιδὸς ἄειδεν, ( Vers, 501.)

1008 Ὅτι δὲ ἀπέπλευσαν “Ἑλληνες δόλῳ ἐκ Τροίας "χαὶ ὡς πῦρ ἐν αλησίῃσιν ἔβαλον, καὶ τὰ “““τὰ τὸν δού-
θειον ἵππον, καὶ ὡς ἐπορϑήϑη 3 "Tooía ἐλ εευνῶς τά τε ἄλλα καὶ διὰ τὸν την,»“ὅεα ἐμπρησμὸν, καὶ ὅσα
δὲ ἐπὶ τούτοις γέγονε, δηλοῖ ἐνδιασκεύως: χαὶ ἡ TOU Κοΐντου ποίησις. “Σημείωσαι δὲ καὶ (Vers. 500. .)
ὅτι τὸ ἔνϑεν ἑλὼν ἄλλο πλάτος γραφῆς εἶναι δηλοῖ πρὸ τῆς ἀοιδῆς τοῦ Δημοδόκου. ὅπερ ὀφείλων αὐτὸς

ῬΑΨΌΟΣΥ4ΙῪκ.Α 0 'Vs 501—523. 313

δηλῶσαι, ὕμως παραδραμὼν αὐτὸ, coc ὃ ὅπερ ἄπήτησεν Ὀδυσσεὺς, ἔνϑεν ἑλών. τουτέστιν ἐάσας μὲν
325 τἀάλλα. μνησϑεὶς δὲ τῶν χατὰ τὸν δούῤειον | ἵππον, ἐξ ὅτου μετὰ πολλὰ τὰ φϑάσαντα εἰς Τροίαν. ἀνειλ-
χύσϑη. Καταστατικὴ δὲ ἔννοια τὸ PEN ἑλὼν, ἡ χρῶνται καὶ οἱ μεϑ' "Üuroov ὑπηνίχὰ λόγου ἀφηγη-
ματικοῦ κατάρχονταί. (Vers. 501.) Τὺ δὲ mo βαλόντες, ἀντὶ τοῦ, πῦρ ϑέντες ῥίψαντες. ταῦτα
δὲ, ἀντὶ τοῦ ἐμπρήσαντες. (Vers. 692.) Τὸ δὲ oí ἀμφ᾽ Ὀδυσσῆα, λοχαγὸν ὑποβάλλει νοεῖν τὸν Ὀδυσ-
σέα τοῖς ἐντὸς τοῦ δουρείου. ( Vers. 503.) "Ayopav δὲ Τρώων λέγει τὴν ἐντὸς τῆς ᾿Ιλίου ἄϑροισιν
τῶν πολιτῶν, ( Vers.504.) Τὸ δὲ ἐς ἀχρόπολιν ἐρύσαντο, ἀντὶ τοῦ διὰ μηχανῆς εἵλκυσαν. ὅϑεν xc
óvroi λίϑοι οἱ μὴ φορητοὶ ἀλλὰ ἑλκυστοί. τοιοῦτον δὲ xci τὸ, ἐρύσαντας em ἄχρας. Tiv δὲ * ἀχρό- 10
πολιν, ἄχρην πόλιν Ἰωνικώτερον ἐν ᾿Ιλιάδι διαλύσας λέγει ὁ ποιητής. ὁποῖα xci ἄλλα αὐτός τε ποιεῖ,
10 xci οἱ μιμούμενοι αὐτόν. ὑποῖον χαὶ τὸ, boc γραψάμενος ἀντὶ τοῦ ζωγραφήσας. xai ἕτερα μυρία.
( Vers. 505.) To δὲ ἁ ὡς ὃ μὲν εἱστήκει ἢ ἑστήκει, γράφεται γὰρ διχῶς, καταστατικῶς χαὶ αὐτὸ χεῖται. OU
μὴν κατὰ τὸ, ὡς οἱ μὲν, ἀπέπλεον. ἐχεῖνο γὰρ καταρχτιχὴ τοῦ διηγήματος ἔννοιά ἐστι. CVers. 507. )
Τὸ δὲ ἄχριτα πόλλ ἀγόρευον, ποσότητα μὲν δηλοῖ διὰ τοῦ πολλά. ποιότητα δὲ, διὼ τοῦ ἄχριτα. οὗὐ
γὰρ ἦν διακρῖναι οἷον ἦν τὸ κρεῖττον ἐκ τῶν πολλῶν. ( Vers. 508.) τρία δὲ ἦσαν τὰ πολλὰ ταῦτα, τὸ
ἢ διατμῆξαι ἢ χατὰ ἄλλην γραφὴν διαπλῆξαι πελέχεσι τὸν Ἱππὸν ἵνα φανείη τί ἔνδον χρύπτει;
( Vers. 509.) ἢ ῥῦψαι κατὰ πετρῶν ἑλκύσαντας ἐπί τινος ἄκρους τοῦ τείχους, ἢ ἐάσαι εἰς ἱλαστήριόν
φασυ τοῖς ϑεοῖς. ( Vers. 505.) ᾿Ιστέον δὲ € ὕτι τὸ ἄχριτα πολλὰ ἀγορεύειν ταυτὸν ὃν τῷ, ἄκριτα πολλὰ
μυϑεῖσϑαι, διασαφητικόν ἐστι τοῦ, Θερσίτ' ἀκριτόμυϑε. ἔστι γὰρ ἀχριτόμυϑος, ὁ ἄκριτα μυϑούμε-
νὸς ἤτοι ἀγορεύων. (Vers, 506.) Τὸ ài ἥμενοι ἀμφ᾽ αὐτὸν, ἀντὶ TOU, χύχλωθϑεν τοῦ ἵππου. mei
20 Τρώων γὰρ ὁ λόγος: Τὸ δὲ ἥνδανε βουλὴ, δύναται χαὶ xar εὐϑεῖαν xci χατὰ δοτικὲν συντάσσε-
σϑαι. χαϑὰ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι τὸ, Διός δ᾽ ἐτελείετο βουλή. ( Vers. 509.) γαλμα δὲ συνήϑως τῷ
ποιητῇ "καὶ νῦν τὸ ἥδυσμα καὶ ἀγαλλίαμα, καὶ ὡς ὃ ποιητὴς ἐπάγει ϑελατήριον, ὡς ταυτὸν ὃν ἀγαλ- 20
λιᾶσϑαι εἰπεῖν καὶ ϑέλγεσϑαι. Μνηστέον δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ τοῦ φαμένου. τοὺς ἀστέρας, ἀγάλματα
wvxróg. οὕτω δὲ καὶ ὄρνισιν ἄγαλμα ἢ ἣεν ἂν τὰ πτερὰ οἷς πέτονται. χατὰ τὸ, ἀγαλλόμεναι πτερύγεσσι.
To δὲ ϑελχτήριον, ἢ συνταχτέον μετὰ τοῦ ϑεῶν, ἢ καὶ ἁπλῶς ῥητέον ϑελχτήριον. ἵνα ἢ ἐχστατιχὸν
τῶν ϑεωμένων διὰ τὸ ἐπὶ αὐτῷ ϑαῦμα. οὐ γὰρ ἁπλῶς οὕτω ϑελκτήριον οὐδ᾽ ἐνταῦϑα τὸ εὐζρραῖνον,
ἀλλὰ τὸ μετό τινος ϑαύματος. καὶ ἐκπλήξεως. (Vers. 510.) Τὸ δὲ τῇ περ δὴ τελευτήσεσϑαι ἔμελλεν,
ἀντὶ τοῦ ὕπου δὴ καὶ ἔμελλε στῆναι αὐτοῖς τὰ τῆς βουλῆς, κατὰ ϑεομηνίαν δηλαδή. ἀγαϑαὶ μὲν γὰρ
«i πρῶται δύο βουλαὶ τὸ διατμῆξαι τὸν ἵππον χαὶ τὸ χατὰ πετρῶν βαλ εἴν. ἐνίκησε, δὲ χἀνταῦϑα τὸ
30 χέρειον.. (Vers. 511.) Ἔν δὲ τῷ, αἶσα γὰρ ἢν ἀπολέσϑαι, εἰ δὲ καὶ ἀσαφῶς αὐτὸ ἔχει, οὐ γὰρ δηλοῖ
τίνας αἶσα ἦν ἀπολέσϑαι , ἀλλὰ τὰ ἐφεξῆς δηλοῦσι, τὸ Τρώεσσι δηλαδὴ χῆρα φέρεσθαι, xal τὸ κεραΐϊ-
σϑῆναι τὴν πόλιν, χαὶ τὰ τοιαῦτα. Τὸ δὲ πόλις ἀμφικαλύψει, ἀντὶ τοῦ, ἐντὸς περιέξει. χαὶ ἔστιν
ὅμοιον τῷ, δϑ᾽ ioc δόμος ἀμφεκάλυψε: ( Vers. 503.) Τοιοῦτόν τι καὶ ἀνωτέρω τὸ, κεκαλυμμένοι ἵ ἵππῳ:
αὐτὸ μέντοι χρυπτιχὴν ἐδήλου πε"ριοχήν. ( Vers. 512.) Τὸ δὲ μέγαν ἵππον, zt vov ποιεῖ τὸν ἐντὸς 3o
αὐτοῦ λόχον i ὑπὸ τῶν ἀρίστων. (Vers.515.) Τὸ δὲ φόνον xc κῆρα οὐχ ἂν ἔχοι διαφορὰν τῶν ὀνομά-
των πρὸς ἄλληλα. Τὸ δὲ ἱππόϑεν ἐχχύμενοι, ταυτὸν μέν ἐστι τῷ, κοῖλον λόχον ἐκπρολιπόντες. ἀστείως
δὲ πέφρασται ὥσπερ ἂν εἰ καὶ ἐξ ἵππου ζῶντος εἴποι τις χυϑῆναι τὰ ἐντός. χαὶ οὐχ ἂν φράσοι τις
τούτου κρεῖττον τὸ πρᾶγμα. ἔχει δὲ καὶ σπουδὴς πολλῆς ἔνδειξιν TÓ, ἐχχύμενοι, ὡς εἰ καὶ διερῷ ποδὲ
ἐκδραμεῖν εἶπεν αὐτούς. χαὶ ἔχει ἔμερασιν ἡ λέξις καϑὰ καὶ τὸ, εἰς ἵππον κατεβαίνομεν, ὡς ἐν τοῖς
4o μετὰ ταῦτα φανεῖται. ( Vers, 536.) Τὸ δὲ κεραΐξειν, ὕτι χυρίως μὲν ἐπὶ φϑορᾶς τῆς ἐχ τῶν ζῴων
κερασφόρων λέγεται καὶ ἄλλως δὲ ἐπὶ πολιορκίας καὶ λείας πολεμικῆς, ἐν ᾿Ιλιάδι δεδήλωται. ( Vers. 522.)
Ὅτι τοῦ ἀοιδοῦ “ημοδόκου τὰ κατὰ τὸν δούρειον | ἵππον ἄδοντος ἐν οἷς καὶ Ὀδυσσέως ἦν μνήμη, ἀκούων
Ὀδυσσεὺς τήνετο. εἶτα ἑρμηνεύων τὸ τήχετο, ἐπάγει. δάχρυ δ᾽ ἔδευεν ὑπὸ βλειάροισι παρειάς. ἐγκρα-
τέστερον δὲ τοῦτο δάκχρνον τοῦ ἀπὸ βλεφάρων χαμάδις βαλλομένου ὅτε Τηλέμαχος ἐν Πύλῳ ἔχλαιεν
ἐπὶ τῷ πατρί. ἐχρὴν γὰρ ἑαυτοῦ τὸν φιλόσοφον Ὀδυσσέα uai ὡς καὶ “μετρίως δακρύειν.

(Vers. 523.) εἶτα παραβολικῶς ἄλλως δεικνύων τὸ πολὺ τοῦ πένϑους, "φησίν, ὡς δὲ γυνὴ κλαίησι 4o
CowxzwT. 1N Opxss. Tox. IL Hr

314 P4 I41I.4 0. Vs. 522—452.

φίλον πόσιν | ἀμφιπεσοῦσα, ὕςτε ἑῆς προπάροιϑεν πόλιος λαῶν Tt πέσῃσιν, ἄστεϊ TE χαὶ τεχέεσσιν ἃ ἀμύ-
vov νηλεὲς ἦμαρ. ἡ μὲν τὸν, ϑνήσκοντᾳ χαὶ ἀσπαίροντ' ἐσιδοῦσα, ἀμφ᾽ αὐτῷ χυμένη λίγα χωχύει. οἱ
δέ T ὄπισϑεν χόπτοντες δούρεσσι μετάφρενον ἠδὲ χαὶ ὥμους, εἴρερον εἰσανάγουσι πόνον T ἐχέμεν ZG
ὀϊζύν. τῆς δ᾽ ἐλεεινοτάτῳ ἄχεϊ φϑινύϑουσι παρειαὶ, ὡς Ὀδυσσεὺς (Vers, 531.) ἐλεεινὸν i ὑπ᾽ ὀφρύσι
δάκρυον εἶθεν. οὐ μὴν ἐλεεινότατον μετὰ τὴν κάρτα φίλοιχτον γυναῖκα. ἔδει γὰρ ὡς 7 προσεχῶς ἐῤῥέϑη,
xaT ἄνδρα κλαίειν τὸν ἥρωα ᾿Οδυσσέα, καὶ οὐ γυναικώτερον. ἤϊσως δὲ καὶ igov ἐστὶ TO, ὡς ἐλεεινὸν
δάκρυον ds, πρὸς τὸ ἐλεεινότατον. εἰ γὰρ ἡ γυνὴ, μὲν ἐλεεινότατον ἐδάκρυεν, ᾿Οδυσσεὺς δὲ ὡς ἐλεεινὸν
δάκρυον εἶβε, δαχρύει ἂν καὶ αὐτὸς ἐλεεινότατον. Ὅρα δὲ ὡς ἡ ῥηϑεῖσα πλατεῖα παραβολὴ πρὸς αὐτὸ
δὴ τοῦτο καὶ μόνον ἐλήφϑη τὸ ἐλεεινὰ κλαίειν τὸν Ὀδυσσέα. ἄλλως δὲ ἀνδρὸς ἀριστίαν ὑποδεικνύει gu
λοπατρίδος χαὶ φιλοιχὲ eov, χαὶ γυναιχὸς φιλανδρίαν, χαὶ πολεμίων ὠμότητα. Δῆλον δὲ ὡς αὔξει τοῖς 10
οἰχείοις τὸ πένϑος, ἀνὴρ xci φιλόπολις καὶ πεσὼν ἐν τῷ ἀμύνειν τοῖς ἑαυτοῦ. (Vers.522.) Τὸ δὲ
δοτήχετο, χυρίως ἐπὶ χιόνος. τίϑεται δὲ καὶ ἐπὶ κηροῦ καὶ πίσσης καὶ τοιούτων. καὶ *viv μὲν οὕτω
ψιλῶς ἐῤῥέϑη. ἐν δὲ τοῖς ἑξῆς mov ἐρεῖ τήχεσϑαί τινὰ δακρύοις ὡς ὅτε χιὼν τὸ τοιοῦτον πάσχει πάϑος.
(Vers. 523.) Τὸ δὲ ἀμφιπεσοῦσα, καιριώτατα ἐῤῥέϑη ἐπὶ νεκρῷ. τὸ γὰρ ἀμφιβαλ εἴν, ἐπὶ ζῶσι λέγε-
ται. (Vers. 525.) Τὸ δὲ ἀμύνων “γηλεὲς je ἐντελῶς νῦν ἔχει ῥηϑὲν, ἀντὶ τοῦ ἀποσοβῶν τὴν καχὴν
ἡμέραν. ὅτε μέντοι αὐτὸ χεῖται μόνον. τὸ ἀμύνειν, ἐλλειπτιχῶς ἐ ἔχ τότε καὶ κεῖται. ἀντὶ τοῦ βοηϑεῖν. 326
(Vers. 526.) Περὶ δὲ τοῦ ἀσπαίρειν ὃ δηλοῖ τὸ σπᾶσϑαι καὶ ὡς ἐξ αὐτοῦ καὶ τὸ σπαρίζειν γίνεται,
ἐδηλώϑη ἀλλαχοῦ. νῦν δὲ οὐ πάρεργον εἰπεῖν xci ὅτι χαϑὰ σπαίρω xci κατὰ πλεονασμὸν ἀσπαίρω,
οὕτω xci στάχυς ἄσταχυς, καὶ σταφὶς ἀσταφὶς, καὶ σφόδλος ἀσφόδελος ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς mov ῥηϑή-
σέται. ἐν μέντοι τῷ ἀμέργειν καὶ μέργειν, ἄδηλον εἴτε τὸ ἀμέργειν ἐκ τοῦ μέργειν κατὰ πλεονασμὸν, εἴτε 20
χαὶ ἀνάπαλιν ἐχεῖϑεν τὸ μέργειν κατὰ ἀφαίρεσιν. ἐξ ὧν καὶ ἀμοιργοί φασι, πόλεως ὄλεϑροι. οἱ δ᾽
αὐτοὶ, καὶ μοργοί. οἱ ἀμέλγοντες uA αδὴ τὸ χοινὸν, χαὶ ἐχμυζῶντες οἱονεὶ τὰ ἀλλότρια. ἐν μέντοι τῷ,
μαῦρον καὶ ἀμαυρὸν, φανερῶς τὸ μαῦρον ἀφαίρεσιν, πέπονϑεν ἐκ τοῦ ἀμαυρόν. ( Vers. 527. ) Τὸ δὲ
χυμένη, ὑγρότητα ὃ ἐστι τρυφερύτηρα σώματος δηλοῖ. ἢ καὶ σπουδαῖον δρόμον χατὰ τὸ, ἱππόϑεν ἐχ-
θο χύμενοι. ( Vers. 528.) Τὸ δὲ "χόπτοντες, ἀντὶ τοῦ πλήττοντες. χατὰ τὸ, κόψε δὲ δειρήν. καὶ τίς ὃ
χόπτων τὴν ϑύραν; τὸ μέντοι χαταχόπτειν, ἐπὶ σφαγῆς, ὡς σὺν ἄλλοις καὶ ὃ χωμιχὸς δηλοῖ ἐν τῷ
χατεχόπησαν οὑτοιΐ, δῆλον δὲ ὅτι ἐν τῷ, οἱ δὲγ κύπτοντες, τοὺς πολεμίους δηλοῖ ἐλλειπτικῶς. οὐ γὰρ
ἐξερώνησέ που αὐτούς. Τοῦ δὲ δούρεσσι τὸ κοινὸν δούρασιν. ἐπεὶ καὶ ἡ πληϑυντικὴ εὐθεῖα, δούρατα.
xci ἡ γενικὴ, δοράτων. ἔσχε δὲ τροπὴν, ἵνα συνεξομοιωϑῇ τῷ στομάτεσσι καὶ χτεάτεσσιν, ( Vers. 529.)
Εἴρερος δὲ κατὰ τοὺς παλαιοὺς, αἰχμαλωσία, δουλεία. παρὰ τὸ ἐρᾶν εἴρειν. οἱ γὰρ ἐν δουλείᾳ, καὶ τοῦ 30
{θοθλέγειν στέρονται μὴ παῤῥησιαζόμενοι. Τὸ δὲ "ἀνάγουσι, περιττὴν ἔχει τὴν πρόϑεσιν. ὡς xci τὸ, τὸν
δ᾽ οὐχ εἰδότ᾽ ὄλεϑρον ἀνήγαγεν. ( Vers, 532.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι δεινῶς τῷ ποιητῇ πέπλασται τά τε κατὰ
τὸν δούρειον ἵππον, καὶ ἀκολούϑως ὃ τοῦ Ὀδυσσέως πολὺς κλαυϑμὸς, ἵνα ἐρωτηϑεὶς τί τὸ τοῦ κλαίειν
οἵτως αἴτιον χαὶ γεαρϑεὶᾳ πολυπραγμονηϑῇ καὶ ἀναγκαίως ἐξείπῃ τὰ xa ἑαυτόν. xci οὕτω σχῇ
παρείςδυσιν τὰ ἐφεξῆς ἱστορηϑησόμενα. διὸ καὶ νῦν πλάττει ὃ ποιητὴς» ὡς τοὺς μὲν ἄλλους πάντας
ἐλάνϑανεν Ὀδυσσεὺς δάκρυα λείβων, ᾿Αλχίνοος δὲ μόνος ἐπιφρασάμενος χαὶ νοήσας, ἤκουα γὰρ αὐτοῦ
χαὶ βαρὺ στενάχοντος, τόν τε Δημόδοκον ἐπέχει τοῦ ᾷδειν, καὶ αὐτὸς μὲν λαλεῖ τὰ ἐφεξῆς ὀλίγα. μετ
αὐτὸν δὲ Ὀδυσσεὺς τὰ πάνυ πολλά ά. ( Vers, 937. y Ὅτε “κατάπαυσις ἀοιδῆς γλυκείας μὲν οὐ πᾶσι δὲ
τοφίλης τὸ, ὃ δεῖνα ἤδη σχεϑέτω φόρμιγγα A(*yumy, οὐ γάρ πως πάντεσσι χαριζόμενος τάδ᾽ ἀείδει.
(Vers. 542.) τοιοῦτον δέ τι χαὶ τὸ, ἀλλ᾿ Gy ὃ μὲν σχεϑέτω iv ὁμῶς τερπώμεϑϑα πάντες ξεινοδόκοι 4o
χαὶ ξεῖνος, ἐπεὶ πολὺ κάλλιον οὕτως. "dAzivoog δὲ ταῦτα λέγει ὅτε ᾽Οδυσσεὺς ἔχλαιεν. ( Vers. 544.)
εἶτα καὶ αἰτιολογῶν φησίν. eive γὰρ ξείνοιο τάδ᾽ αἰδοίοιο τέτυχται πομπὴ καὶ φίλα δῶρα τά οἱ δίδομεν
φυσικῶς inv. τὸ γὰρ διδόαμεν πλεονασμὸν ἔχει τοῦ a. (Vers. 569.) Περὶ δέ τινος ἐπὶ δόρπια
20 χλ αίοντος ῥηϑείη ἂν τὸ, ἐξ οὗ δορπέομέν τε καὶ ὥρορε ϑεῖος ἀοιδὸς, ἐκ τοῦ δ᾽ ocu) λπαύσατ' ὀϊξυροῖο
γόοιο ὃ ξεῖνος. μάλα aot μιν ἄχος ( Vers. 541.) φρένας ἀμφιβέθηκεν, ὅ jm ἐστιν ὅμοιον τῷ ἀμφεκά-
λυψεν, ὡς ἀπὸ γέφους ἢ δικτύου μετενεχϑέν. οὐχ ἔστι γὰρ ἐνταῦϑα γοῆσαι τὸ ἀμφιβεβηχέναι ἀντὶ τοῦ

ῬΑΨΩῚΙ 4}... 0. Ys.539—557. 315

ὑπεριαχεῖν. ( Vers, 539.) Τὸ δὲ ὥρορεν ἀοιδὸς, μετάϑεσιν παϑὸν χἀνταῦϑα τῶν φωνηέντων ἀσαφῶς
327 μὲν ἔχει διὰ τὴν ἔλλειψιν, δηλοῖ δὲ τὸ, ὡρμήϑη ϑεοῦ. 0 πρὸ ὀλίγων ἐγράφη ἔνϑα ἐμπνέεσϑαι ὑπὸ
“Μούσης ὁ ἀοιδὸς ἐλέγετο. οὔτε τὴν ἐρωτικὴν ἐχείνην δὴν καὶ γελωτοποιὸν, ἄνευ Μούσης ἐπιπνεούσης
ἐχϑέμενος, οὔτε τὴν στρυφνὴν *xci ἀνδρικὴν τὴν κατιὰ τὸν δούρειον ἵππον. ἐν αἷς χαὶ τὴν μουσικὴν 3o
ἐνεδείξατο δύναμιν. τέρπουσαν uiv πανταγοῦ, ἄλλως μένου. χαὶ ἄλλως. καὶ οὐδὲ ἀεὶ γέλωτα ὑποκινοῦ-
σαν. ἀλλ᾽ ἔστεν oU χαὶ δαχρύων óotv. ἀμαρεύουσαν. ἐν μὲν οὖν τοῖς χατὰ τὴν ᾿Αφροδίτην χαὶ τὸν
Ἄρην ἅπαντεᾳ διέχέοντο, ἐν δὲ τοῖς περὶ τοῦ δουρείου 1; ἵππου οἱ μὲν ἄλλοι τέρπονται τῷ χαινῷ τῆς χατὰ
ev. "ἀοιδὴν ἱστορίας. "Θουσσεὺς "δὲ noie ἄμετρα, ὡς εἴρηται. χαὶ τοῦτο μὲν — ὁ δὲ ὁ ὀϊξυρὸς
γόος ὃ αὐτός ἐπεε τῷ δακρυόεντι γόφ. (Vers 547.) Ὅτι σεμνύνων ὁ ποιητὴς "τήν τὲ ξενίαν τήν rtáo
10 ἱχετείαν γησὶ γνωμιχῶς οὕτως. ἀντὶ κασιγνήτου" ζεῖνός OU" ἰχέτης τε τέτυχται ἀνέρι, er ὀλίγον sp
ἐπειψαύει πραπίδεσσιν 0 ἐστι. φρεσί. τοῦτο δὲ ἀντιπτωτιχῶς κεῖται, ἵνα λέγῃ ὅτι ἀνδρὶ ὃς ὀλίγον τι ἐπι-
ψαύει φρενῶν , τίμιον ὃ ἱκέτης καὶ ὃ ξένος. ( Vers. 548.) πολλῷ δὴ πλέον τῷ βαϑυγνώμονι ὃ 0 τοιοῦτος
ἀνὴρ τίμεος." ""— δὲ τὸ, T ied — zal ἑξῆς: ἔστι 7 ρ᾽ ὃ ὁλὸς στίχος Cyri τοῦ ἀνέρι
φρονίμψι
(Vers. rud ) Ὅτι a cb» ἀληϑείαρ ἀναγκαίας δηλοῖ τὸ, μηδὲ σὺ χεῦϑε νοήμασι χερδαλέοισιν,
ὅττι κέ σ᾽ epu uc 0 ἔστιν ἐρωτήσω. φάσϑαι δέ σε κάλλεόν ἐστιν. ( Vers. 550.) εἰ δὲ καὶ ὄνομα οἰκεῖόν 50
τε xci πατρίδος ἐρωτᾶταί τις, ἁρμόζει καὶ τὰ ἐφεξῆς. εἰπὲ ὄνομα 0 σε κεῖϑι χάλεον μήτηρ τε πατήρ τὲ
ἄλλοι F οἱ χατὰ ἄστυ xci οἱ περιναιετάουσιν. "οὐ μὲν γάρ τις πάμπαν ἀνώνυμύς ἐστιν ἀνϑρώπων οὐ
χαχὸς οὐδὲ" μὲν ἐσθλὸς, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται. ἀλλ ἐπὶ πᾶσι τίϑενται ἐπεί xe τέχωσι τοκῆες.
20 (Vers. 552. ) καὶ ἔστιν ἀστεῖος ὁ τοιοῦτος λόγος." μονονουχὶ γάρ φησιν ὡς εἰ καὶ πάντα τις ἀποφήσει
μὴ ἔχειν, ἢ uc πίνεσϑαι πάντων ἐρεῖ τῶν κατὰ βίον ἀλλ οὖν οὐχ ἂν εἴποι LU Ἀδὲ ὁ ὄνομα χύριον ἔχειν Go
ὃ ἐκ γενετῆς αὐτῷ τίϑεται. τοῦτο γὰρ δηλοῖ ἐνταῦϑια ὃ ἀνώνυμος," ῥηϑεὶς οὕτως, κατὰ ἰδέαν δρυμύτη-
τος, παρὰ τὸ μὴ ἔχειν ὄνομα 0 ἐστι κλῆσιν. καὶ Ὅμηρος μὲν οὕτω φησὶ, τοῦ κοινοῦ xci ὡς ἐπὶ πλεῖ-
στον στοχασάμενος. οἱ δὲ παλαιοὶ ἔϑνος “«Τιβυχὸν κἑσπέριον ἱστοροῦσι τοὺς rAavtag. ἐν ᾧ οὐδεὶς τῶν 010
ἐχεῖ χυρίου ἐχληρονόμει ὀνόματος. καὶ εἴρηται περὶ τούτου ἐν τοῖς" τοῦ περιηγητοῦ. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ,
οὐ πάμπαν ἀνώνυμος δύναται xci πρὸς ἀκρίβειαν διασταλτικὴν ὁμωνυμίας εἰρῆσϑαι. ἄλλως μὲν γὰρ
( Vers. 550.) εἴη ἄν τις ἀνώνυμος ὡς ἀκλεὴς καὶ μὴ ὀνομαστός: ἀνώνυμος δὲ οὐκ ἂν εἴη ὡς μὴ ἔχειν τι
κύριον ὄνομα. (Vers, 551.) Τὸ δὲ μήτηρ Te πατήρ τὲ ἄλλοι τε οἱ κατὰ ἄστυ τουτέστιν οἱ πολίται,
καὶ οἵ περιναιετάουσι τουτέστιν οἱ πέριξ οἰχοῦντες ἐγχώριοι, οἱ τοῦ ἔϑνους δηλαδὴ, οὐ μάτην ἔχει
So προσϑήχην τοῦ, ἄλλοι τε χαὶ τῶν ἑξῆς, ἀλλὰ διότι ἔστιν ὅτε ἄλλο μὲν ὄνομα ἐχάλουν τινὰ οἱ γονεῖς,
ἄλλο δὲ οἱ πολίται καὶ οἱ πέριξ, ὡς καὶ ἡ ἐν ᾿Ιλιάδι γυνὴ δηλοῖ, ἣν οἱ τεχόντες μὲν ᾿“λκιόνην ἐκάλουν,
Κλεοπάτραν δὲ οἱ λοιποί. (Vers. 553.) Τὸ δὲ ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται, ἑρμηνεύεται διὰ τοῦ ἐπεί κειο
τέκωσι τοχῆες. 0 xc τρόπον ἐτυμολογίας ἔχει ἐν τῷ, τέκωσι τοχῆες. ( Vers. 555.) 'O δὲ περὶ τοῦ ὀνό-
ματος ἐρωτήσας ὡς ἐῤῥένϑη τὸν Ὀδυσσέα προσεπάγει καὶ τὸ, εἰπὲ δέ μοι γαῖάν τε τεὴν δῆμόν ve πόλιν
τε. (Vers, 556.) χαὶ ἀναγκάξων ἐνταῦϑά γε τὸν ξένον εἰς ἀπόχρισιν ἀληϑῆ μὴ xci ὁφδιουργήσῃ ini
τῷ λόγῳ ἐχεροβεῖ λέγων, οὐ πρὸς καλῶν αὐτῷ ἔσεσϑαι τὸ ψεύσασθαι. φησὶ γάρ. ὄφρα σε τῇ πέμπωσε
τιτυσχόμεναι φρεσὶ γῆες. ἤγουν ἵνα εἰπόντος σου τὴν πατρίδα γῆν τε xci πόλιν, πέμψωσί σε εἰς αὐτὴν
αἱ καϑ' ἡμᾶς νῆες καταστοχασάμεναι φρεσὶ τῆς τοιαύτης χώρας. οὕτω πάνυ τολμᾷ ὁ Ομηριχὸς Ax
328 voog τερατεύεσϑαι, ὥςτε τὰς «φαιακιχὰς νῆας μὴ μόνον ἁπλῶς ἐμψύχους, ἀλλὰ καὶ αὐτομαϑῶς ἐλλόγους
Áo xci ἔμφρονας χαὶ πολυΐστορας ποιεῖν, μεταγαγὼν τεραστείως εἰς τὰς νῆας τὴν τῶν πολυπείρων v«v-
τίλων & ἀρετήν. ( Vers, 557.) καὶ ἔστι μὲν τοιοῦτόν τι καὶ ἡ ἐν τῇ καϑ' ' Ἡσίοδον Θεογονίῳ κειμένη, “0-
τονόη ὡς χαὶ ἀλλαχοῦ ὑπελαλήϑη. ἀλλ 0 ποιητὴς ἐνταῦϑα πάνυ ᾿τερατωδέστερον ἀγορεύει, λέγων οὕτως.
οὐ γὰρ Φαιήνεασσι ont i Ria ἔασιν. οὐδέ τι πηδάλι᾽ ἐστὶ τά Y ἄλλαι viec ἔχουσιν, ἀλλ᾿ αὐταὶ ἴσασι
γοήματα c φρένας ἀνδρῶν, ᾿χαὶ πάντων ἴσασι πόλιας καὶ πίονας ἀγροὺς “ἀνθρώπων. ἐντεῦϑεν oi 20
μεταγενέστεροι ἐπὶ πλέον ἄλλοι τερατείας τραπόμενοι φωνήεσσαν τῇ ἀργοῖ τὴν τρόπιν ὡς ἐκ τῆς Ἴω-
δωναίας δρυὸς προςπλάττουσιν, ὃ δὴ χαὶ μόνον ταῖς Φαιακικαῖς ναυσὶν ἐνέλιπε. καὶ ἔστιν ἡ τοῦ Φαία-
Bra

316 Pod oWgI4l1A4 0. Vs 561—570.

xoc βασιλέως πρὸς τὸν ξένον ἐν τούτοις ἐχφόβησις, ὡς ἐπεὶ αἱ zar. αὐτὸν γῆες τοιαῦται, οὐχ &v τύχοι
ψόστου μὴ ἀληϑῶς εἰπὼν ποίας ὥρμηται γῆς, ἀλλ᾽ ἐχεῖ ἀπαχϑήσεται ὕποι yevaeraa. «ci Ὀδυσσεὺς εὖ
εἰδὼς τὴν τερατολογίαν, οἶδε γὰρ οὐ πάνυ μακρὰν ἀλλήλων διῳκισμένας τήν τὲ τῶν Φαιάχων νῆσον
καὶ τὴν ᾿Ιϑάχην, ὅμως ἀνέχεται, xci δοκεῖ πιοτεύειν. τάχα που κἀνταῦϑα ὑποφωνῶν, ἑαυτῷ τὸ, TérAaUt
κραδίη. (Vers. 961.) ὁ δέ ye βασιλεὺς τὰς Φαιακικὰς σεμγύνων νῆας, ἐπιφέρει καὶ ὅτι λαϊέμα τάχισϑ'
ἁλὸς ἐκπερόωσιν, ἠέρι χαὶ νεφέλῃ χεχαλ ὑμμέναι. οὐδέ ποτέ 6«v οὔτε πημανϑῆναι ἔπι δέος οὔτ᾽ ἀπο-
λέσϑαι. τούτων δὲ τὸ μὲν τάχιστα ἐχπερᾶν ὡς ὠκυπόρους, πιϑανὴν ποιεῖ τὴν διὰ μιᾶς νυχτὸς ἀποκᾶ-
τάστασιν τοῦ Ὀδυσσέως εἰς τὴν ᾿Ιϑάκην. Τὸ δὲ ἠέρι καὶ νεφέλῃ κεκαλύφϑαι, πυιϑανολογεῖ τὸ τῆς νήσου
ϑοτῶν Φαιάκων ἀνεπιβούλευτον. εἰ γὰρ μὴ βλέποιντο αἱ ἐκεῖϑεν πλέουσαι νῆες, οὐδ΄ ἄν τις τοῦ ἐχεῖ σε
πλοῦ πάνυ καταστοχάσαιτο. (V ers. 563.) Τὺ δὲ οὔτε: πημανϑῆναι ἔπι δέος οὔτ᾽ &moA£GU ca, ἀπτόη: 10
τον τηρεῖ τὸν. ᾽Οδυσσέα εἰς τὸ μὴ παϑεῖν κίνδυνον ἐν τῷ ἀποπλέειν. ἐπειδὴ δὲ πάνυ" “τερατώδη τὰ
τοιαῦτα, καὶ av εἰκὸς πολυπραγμονεῖσίαι ποῦ mor ἂν τοιαύτη νῆσος οὖσα λάϑοι διὰ τέλους ἅπαντας,
πλάττει ὃ ποιητὴς τὸν βασιλέα “χρησμοῦ τινὸς ἀναμνησϑέντα παλαιοῦ. ὃς φόβον vécue Φαίαξι, vic
τὲ αὐτῶν ix ποιιπῆς ξένου ἀνιοῦσαν ῥαισϑῆναι, μέγα τε αὐτοῖς 0pog τῇ πόλει ἀμφιχαλύψιειν τὸν Π]|οσει-
δῶνα, ἐκμοχλεύσαντα δηλαδὴ τὸ ἐγχώριον ὄρος καὶ ἐπικατασείσαντα τῇ Φαιακιχῇ πόλει εἰς ὄλεϑρον
χάλλυμμα. καὶ ἔστι λοιπὸν χἀνταῦϑα, ὡς καὶ ἐπὶ τοῦ κατὰ Τροίαν ᾿Βλληνιχοῦ τείχους, εἰπεῖν προσ-
φυῶς ὅτι ὃ πλάσας Ὅμηρος τὰ κατὰ τὴν τερατώδη Φαιακίαν ἐκεῖνος καὶ ἠφάνισεν. ἵνα ἔχοι λέγειν
ὃ ποιητικὸς ἀνὴρ, ὡς ἣν μέν more τὰ κατὰ τοὺς Φαίακας. Ποσειδῶνος δὲ ἀγασαμένου, ἠφάνισται
χαϑὰ ἔπαϑον καὶ ἄλλαι πόλεις πολλαί. ( Vers. 566.) καὶ: οὕτω μένει τὸ ψεῦσμα τοῦ ποιητοῦ ἀνεξέ-
λέγκτον. ἔστι δὲ ἡ κατὰ τὸν ᾿Αλκίνοον φράσις ἐν τούτοις τοιαύτη. ἀλλὰ τόδε ὥς ποτὲ πατρὸς ἐγών 20
εἰπόντος ἄκουσα Ναυσιϑόου, ὃς gogaeia “Ποσειδάων ἀγάσασίαι ἡμῖν οὕνεχα πομποὶ ( Vers. 570.)

4o ἀπήμονες εἰμὲν ἤγουν ἐσμὲν, ἁπάντων.. quj ποτὲ Φαιήκων ἀνδρῶν εὐεργέα νῆα ἐκ πομπῆς ἀνιοῦσαν,
ἐν ἠεροειδέϊ πόντῳ ῥαισέμεναι. μέγα δ᾽ ἡμῖν ὄρος πόλει ἀμφικαλύψειν. ἐπεὶ δὲ τοῦτο ἐμποδῶν ἐστὶ τῇ
τοῦ ξένου πομπῇ οὕτως ἁπλῶς εἰς νοῦν ἐλϑεῖν τῷ βασιλεῖ καὶ ἐκφοβῆσαν αὐτὸν, ἐπιφέρει εὐθὺς ὁ ποιη-
τὴς διὰ πιϑανότητα τὸ, ὡς ἀγόρευ ὃ γέρων. τὰ δέ κεν ϑεὸς 1j τελέσειεν 1j ἀτέλεστα εἴη ὡς οἱ φίλον ἔπλετο
ϑυμῷ. 0 δὴ πᾶς ἂν παραμυϑητικῶς εἴποι ἐπὶ φόβῳ κακοῦ τινὸς μέλλοντος. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τὸν rotoUrov
χρησμὸν ἐρεῖ xci ἐν τοῖς ἑξῆς ὃ ποιητὴς περί που τὴν τοῦ Y ῥαψῳδίαν. ἔνϑα καὶ νηὸς μὲν ὄλεϑϑρον
τῆς τὸν ᾿Οδυσσέα χομισάσης ἐκτίϑεται,, οὐ μὴν δὲ καὶ: πόλεως τῆς τῶν Φαιάχων ἀφανισμόν. οὐ γὰρ
ἀναιδέστερον ἐϑέλει τοῖς μυϑιχοῖς ἐμφιλοχωρεῖν., ἀλλ᾿ ἀρκεῖται μόνον oig προεχϑετιχῶς ἐνέφηνε. Σὴη-
μείωσαι δὲ xci ὅτι ἐνταῦϑια μὲν τὸ κατὰ τὸν χρησμὸν χωρίον ὀβελίσκους ἔχει μετὰ ἀστέρων. δι᾿ ὧν δη- 30
λοῦται, ὡς ἐνταυϑοῖ μὲν οὐ καλῶς κεῖνται τὰ ἔπη, ἀλλαχοῦ δὲ ἄριστα ἔχει. δοχεῖ γὰρ οὐ πιϑανῶς
πλασϑῆναι τὸ πεμφϑῆναι. οἴκαδε ξεῖνον ὑπὸ Φαιάκων ἔχϑιστον τῷ Ποσειδῶνι, οὗ τὸν φόβον ἐπέσειεν
ὁ χρησμὸς τοῖς Φαίαξιν. οἱ μεμνημένοι μὲν τοῦ χρησμοῦ οὐκ ἂν πιϑανῶς ἀποπέμψαι τὸν ξένον τολιι-

50 σωσι, μὴ μεμνημένοι δὲ "χαὶ διατοῦτο πέμψαντες μνησϑεῖεν ἂν τοῦ χρησμοῦ ὅτε χακῶς πάϑωσιν ἐν
τῇ ῥαψῳδίᾳ τῆς Y. τέως γε μὴν, πιϑανότης ἐνταῦζϑα προχαταβέβληται τῆς περὶ τοῦ Κύχλωπος 'διηγή-
σεως. εἰ γὰρ εἰδὼς ὁ βασιλεὺς τὰ τοῦ εἰρημένου χρησμοῦ οὐκ ἀντέχεται αὐτοῦ γενναίως, ἀλλ
ἐνδοιάζων λέγει τὼ δέ κεν ϑεὸς ἢ τελέσειεν ἢ ἀτέλεστα. εἴη, οὐκ ἀπιϑάνως ἄρα ϑαῤῥήσει 0 Ὀδυσσεὺς τὰ
κατὰ τὸν Κύκλωπα διηγήσασϑαι ἐφ᾽ οἷς ὁ Ποσειδῶν ἐχολώσατο. καὶ τοιάδε μὲν ταῦτα. ( Vers. 555.)
Ἔν δὲ τῷ, γαῖάν τε δῆμόν τε πόλεν τε, γαῖαν μὲν τὴγιιχώραν λέγει, πόλιν δὲ τὴν πατρίδα, δῆμον δὲ,
ὡς εἰχὸς, μέρος τι τῆς πατρίδος εἴτι που ἔχει. τμῆμα ὀνομαστὸν, κατὰ τοὺς παρὰ πολλοῖς ῥεγεῶνας. 4o
ἢ τὰς Κρητιχὰς τόρμας. ἢ χαὶ κατὰ τοὺς ᾿Αττικοὺς δήμους, οὕτω γὰρ Δημοσϑένης ᾿Ελλην ὧν κατὰ
γαῖαν ᾿ΑΙϑηναῖος δὲ χατά πόλιν Παιανιεὺς ἣν ἐκ τῶν δήμων. ὥσπερ ἕτερός τις «Αἰξωνεύς. ἄλλος δὲ
Μυῤῥινσύσιος. τοιούτῳ δέ τινε λόγῳ χαὶ μέρος τι τῆς Ιϑάκης δῆμος ἐλέγετο. εἰχὸς δὲ ναὶ ἄλλως ἕτε-
ρώνυμα εἶναι τὸν ἐν τῇ πόλει δῆμον χαὶ αὐτὴν τὴν πόλιν, ὥς που xci ἐν τῇ ᾿Τ «δι ἐφάνη. οὕτω γὰρ
πόλις μὲν Εὔβοια, δῆμος δὲ αὐτῆς ἑτερωνύμως ᾿ἄβαντες παρ Ὁμήρῳ οὗ μὴν Εὐβοεῖς. εἰπεῖν δὲ καὶ

60 ἄλλως ἁπλούστερον, δῆμον τοὺς πολίτας λέλχοι ἄν. ἐπεὶ καὶ περιέχει γαῖα μὲν πόλιν, πόλις δὲ δῆμον.

PA QQIAIA Ὁ) Vs'556—584. 317

( Vers. 556.) “Τὸ δὲ τιτύσκεσϑαι φρεσὶ πρὸς διαστολὴν ἐῤῥέϑη τοῦ, τόξῳ τιτύσχεσϑαι, ἢ σφενδόνῃ.
λέγεται yàp: ἐπὶ τοιούτων μάλιστα τὸ τιτύσχεσϑαι, λέξις ὃν ποιητικὴ ἀχρεία λόγῳ πεζῷ, εἰ μὴ ἄρα
παραπλέχοιτο. ( Vers, 563.) Τὸ δὲ οὔτ᾽ ἀπολέσϑαι διαφορὰν i ἔχει “πρὸς τὸ μὴ πημανϑῆναι, τοῦτο μὲν
γὰρ οὐ παντελὴ δηλοῖ φϑορὰν, τὸ δὲ ἀπολεσϑὲν εἰς τὸ μὴ εἶνᾶι ἦλϑε. ( Vers 566.) Τὸ δὲ οὕνεχα
πομποὶ ἀπήμονες ἐσμὲν ἁπάντων διδάσχει καὶ αὐτὸ, μὴ ἀδιάκριτον τὴν ξενίαν εἶναι ἁπλῶς πρὸς τυχόν-
τας. ὃ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι ἐλέχϑη ἐν τῷ, πάντας γὰρ φιλέεσχεν “ὁδῷ ἔπι οἰχία ναίων. καὶ γὰρ 0 ἐκεῖσε τοιοῦ- 1611
329 τὸς πανδοχεὺς ἔπαϑέ τι κακόν. (Vers.567.) Τὸ δὲ εὐεργέα νῆα, πρὸς ἔχπληξιν χεῖται. οὐ γὰρ
ἁπλῶς ναῦς ῥαισϑήσεται σαϑρὰ τυχὸν ἢ εἰχῆ νεναυπηγημένη, ἄλλ᾿ εὐεργής. (Vers. 563.) ᾿Δνιοῦσαν
δὲ τὴν ἐπανερχομένην λέγει. ( Vers. 509.) ' Ev δὲ τῷ, μέγα δ᾽ ἧμιν 0pog πόλει ἀμφικαλύψειν, σημείω-
10 σαι ὅτι τὸ ἡμῖν ἐγκλεϑὲν συνέστειλεν ἀσυνήϑως τὴν λήγουσαν χαὶ διατοῦτο προπεριεσπάσϑη. Τὸ δὲ
ἀμφικαλύψειν εἴρηται μὲν πρὸς ὁμοιότητα τοῦ, κεκαλυμμένοι ἵππῳ. καὶ τῶν ὁμοίων, δηλοῖ δὲ ἀφανι-
σμὸν πόλεως ὑπὸ ὄρους ὡς καὶ πρὸ ὀλίγων ἐῤῥέϑη. (Vers. 573.) Ὅτι προεκϑετικὴ ἀφορμὴ τῆς ἐφεξῆς
τοῦ Ὀδυσσέως πολυλογίας γίνεται ἡ “ἐνταῦϑα τοῦ ᾿Αλκινόου τοιαύτη ἐρώτησις. ἀλλ ἄγε μοι εἰπὲ ὕπῃ
ἀπεπλάχϑης Tt χαὶ ἅς τινας ἵχεο χώρας ἀνϑρώπων, αὐτούς τε, πόλεις T εὖ ναιεταώσας. ἠμὲν ὅσοι
| χαλεποί ve καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι, οἵὗτε «φιλόξενοι, χαί σφι νόος ἐστὶ ϑεουδής. Φιλομαϑὴς δὲ ἐν τού-
τοις ὑποτίϑεται εἶναι ὃ βασιλεὺς, ὃς ἐθέλει μαϑεῖν καὶ τὸ αἴτιον τοῦ κατὰ τὸν Ὀδυσσέα λόγου, εἰπών.
( Vers. 577. ) εἰπὲ δ᾽ O, τι κλαίεις xc ὀδύρεαι ἔνδοϑι ϑυμῷ ᾿ἡργείων ἤγουν b*nip τῶν "oye 10
Δαναῶν ἠδ᾽ ᾿Ιλίου ( Vers. 578.) οἶτον ἀκούων. «περὶ οὗ οἴτου καὶ πρὸ ὀλίγων χαὶ ἐν ἄλλοις δὲ εἴρηται.
ὅν “φησι ϑεοὶ μὲν τεῦξαν, ἐπεχλώσαντο δ᾽ ὄλεϑρον ἀνϑρώποις. ἵνα ἢ zc ἐσσομένοισιν ἀοιδή.
20 (Vers. 581. ) εἶτα προσεπερωτῷᾷ zai εἴπερ τοιόςδε ἢ τοιόςδε αὐτῷ συγγενής τις ὥλετο ὑπὲρ οὗ ᾿ϑρηνεῖν
αὐτὸν εἰχὸς ὡς εὐϑὺς ῥηθήσεται. (Vers. 575.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ, οὐδὲ δίκαιοι, ἑρμηνεία ἐστὶ τοῦ ἄγριοι:
ἄλλως γὰρ οὐκ εἰκὸς ἀγρίους ἀνϑρώπους εἶναι χατὰ τὰ ἄλογα. (Vers.577.) Τὸ δὲ ὀδύρεσϑαι ἔνδοϑε
ϑυμῷ, οὐ στεναγμὸν δηλοῖ μόνον ἀλλὰ καὶ ἁπλῶς λύπην βαϑεῖαν ἐνδιάϑετον. (Vers. 579.) Περὶ δὲ
τοῦ ἐπεκλώσαντο, ἐῤῥέϑη πολλαχοῖ ἔνϑα καὶ. περὶ ἀτράκτου μοιρῶν χαὶ νήματος. χαὶ τοῖς xcT αὐτὸ
εἰλήσεως. Ὁ δὲ οἶτος τῶν “αναῶν καὶ τῶν ᾿Ιλιέων ὅς ἐστι καὶ τοῖς ἐσομένοις ἀοιδὴ τὴν ϑμηριχὴν Ιλιάδα
. αἰνίττεται. ( Vers. 583.) Ὅτι συγγενιχά τινα ἐκϑέσϑεαι βουληϑεὶς ὃ ποιητὴς ὀνόματα 0 δὴ πραγματεία
τῶν τισὶ ue" Ὅμηρον γέγονε, πλάττει τὸν ᾿“λκίνοον ἐρωτῶντα οὕτως. ἡ τίς τοι καὶ πηὸς ἀπέφϑιτο
᾿1λιόϑι πρό. ἐσϑλὸς iv γαμβρὸς ἢ πενϑερὸς οἵ τε μάλιστα χκήδιστοι τελέϑουσι μεϑ᾽ αἷμά τε χαὶ γένος
αὐτῶν. ἤ Tig που xci ἑταῖρος ἀνὴρ κεχαρισμένα εἰδώς icc. mus 585.) εἶτα ἐπάγει γνωμικόν.
30 ἐπεὶ, οὐ μέν τι κασιγνήτοιο χερείων γίνεται ὕς zy ἑταῖρος ἐὼν πεπνυ “μένα εἰδῇ. (Vers. 581.) Καὶ ὅρα 20
ὅτι ἄγαν ἐπαινεῖ τὴν χαϑαρὰν φιλίαν εἴγε μὴ χερείονα κασιγνήτου τὸν ἐσϑλὸν φίλον φησί. “Σημείωσαν
δὲ ὅτι περὶ πηοῦ καὶ ἑταίρου ἐρωτήσας ὃ βασιλεὺς οὐκ ἐσίγησεν οὐδὲ τοὺς καϑ᾽ αἷμα, εἰπών. μεϑ' αἷμά
τε χαὶ γένος αὐτῶν. οἱονεὶ λέγων ὡς εἴπερ πηοῦ μέμνημαι καὶ ἑταίρου, πολλῷ πρότερον περὶ συγγενοῦς
ἐρωτῶ. τούτου δὲ ἐνδειχτιχὸν καὶ τὸ, ἢ τίς TOL xc πηὸς ἀπέφϑιτο. ὃ γὰρ uet σύνδεσμος δευτερεύειν
δηλοῖ τὸν πηὸν τοῦ ἐξ αἵματος γένους. "Tov δὲ ῥηϑεισῶν οἰκειοτήτων τοιαύτη τις κατὰ τὸν ποιητὴν
ἡ διαίρεσις. τῶν »c οὕς λυπούμεϑα, οἱ uiv πηοί εἰσι τουτέστιν ἀγχισταὶ καὶ χλητοὺ" συγγενεῖς παρὰ
τὸ πῶ τὸ χτῶμαι. ὧν χήδιστοι γαμβρὺς καὶ πενϑερός. οἱ δὲ φύσει συγγενεῖς. χαὶ τούτων οἱ μὲν αἷμα
ὡς. οἱ παῖδες, οἱ δὲ ἁπλῶς γένος ὡς ἀδελφοὶ αὐτανέψιοι. ἀνεψιοί. εἰσὶ δέ τινὲς καὶ οὐδέτερον τούτοιν,
τουτέστιν οὔτε πηοὶ οὔτε συγγενεῖς, ἀλλ ἑταῖροι. μάλιστα δὲ ἄλλως εἰπεῖν, τοιαύτη ἡ τοῦ ποιητοῦ '
4o ἐνξαῦϑα διαίρεσις, τῶν δι᾿ οὺς λυπούμεϑα, οἱ μὲν, γνήσιοι. τουτέστι τοῦ ἡμετέρου γένους. οἱ δὲ;
οὔ. τῶν δὲ πρὸς γένους, οἱ μέν, αἷμα. οἱ δὲ, γένος ὀνόματι γενεκῷ; τῶν δ᾽ αὖ μὴ τοιούτων οἱ μὲν πηοί,
οἱ δὲ é ἑταῖροι. Καὶ ὅρα ὕτι φανερῶς ἐνταῦΐγα πηὸν ἔφη τὸν ἐπίχτη *rov συγγενῆ ὁποῖος καὶ ὃ πενϑέρὺς 50
καὶ ὃ γαμβρός. ot £a Aoi ἐ ἐόντες χήδιστοι ἂν εἶεν μετὰ τὸ αἶμα χαὶ τὸ γένος. ὡς τοῦ αἵματος καὶ TOU
γένους προτιμητέων μῶλλον ὄντων. ' Ex δὲ τοῦ κήδεσϑαι οὐ μόνον κήδιστοι, ἀλλὰ καὶ χηδεσταὶ οἱ τοιοῦ-
τοι πηοὶ λέγονται. ( Vers, 584, ) ᾿Ισϑλὸν δὲ ὑπογράφει ἑταῖρον τὸν χεχαρισμένα εἰδότα καὶ ὃς ἂν
πεπνυμένα εἰδῇ, ὃν οὐδὲ τίϑησι μετὰ κασίγνητον ὥσπερ ὁ ἐσϑλὸς πηὸς καϑ' αἷμα καὶ γένος κήδιστός

318 Pa WouaIad.a.d o xesxeax

ἐστιν, ἀλλ᾽ εἰς ἶσον ἄγει κασιγνήτῳ, εἴγε μὴ χερείων αὐτοῦ ἐστίν. (Vers. 8a. ) aréóv δὲ χαὶ ὕτι

φαίνεται ὃ βασιλεὺς ἀποσεμνύνων ἐν τοῖς ἀγχιστεῦσι χαὶ τὸν γαμβρὸν, ἐπεί περ φϑάσας εὔξατο na
Boóv αὐτοῦ κληϑῆναι τὸν Ὀδυσσέα. ! da

áo CLARO OA wn de CAI RP o Fi PA
PLU QOIAI4ÀX)

" doyij τῶν ᾿Οδυσσέως διηγημάτων. ἐν οἷς φησὶν πεπολεμηκέναι τοῖς Κίχοσιν χαὶ πρὸς τοὺς zorro:
ἄγους παραγενέσϑαι xc πρὸς τὸν Κύχλωπα Πολύφημον πορευϑῆναι καὶ τοῦτον, φαγόντα ἕξ ἤδ
gu γους 7 jb 0 f 7j01]

αὐτοῦ ἑταίρους, ἐχτυφλῶσαι.

ΟΔΥΣΣΕΙΑ͂Σ 1. m ῬΑ ΥΣῚ ΔΓ 42"

y
50 Ὅτι γνωριστικὴ τῆς ἰῶτα ῥαψῳδίας ταύτης i "πιγραφὴ; τό. τὰ περὶ Kixovac καὶ: CPU
χαὶ Κύχλωπας περὶ ὧν ἐν τῷ παρόντι γράμματι ἀφηγύήσεται Ὀδυσσεὺς ^ ταμιευσόμενος ἐφεξῆς τὰ λοιπὰ
τῆς κατ αὐτὸν πλάνης. (Vers. 3.) Ὅτι προχληϑεὶς Ὀδυσσεὺς εἰς μακρὰν ἀφήγησιν πρῶτα μὲν κατά
τινα προοιμιακὴν ἔννοιαν λέγει. τὸ καὶ περὶ Φημίου προγραφέν. ὡς καλόν ἐστιν ἀκούειν: ἀοιδοῦ τοιοῦδε,
οἷος καὶ ὃ Δημόδοκος ϑεοῖς ἐναλίγκιος αὐδήν. (Vers. 5.) εἶτα αἰτίαν τούτου ἀποδιδοὺς ἐπάγει τὰ ᾿ἐφε-
60 Eje γνωμικώτερον. χαὶ ἐπεί περ ἡδυπαϑοῦσιν οἱ Φαίακες καὶ πρὸς φιληδο" νίαν ἐπτόηνται καὶ πρὸς τὸ
ἀπολαυστιχὸν ἀπονεύουσι, συντρέχει αὐτοῖς τῷ λόγῳ. χαὶ καλὸν εἶναι κατασκευάζει ἄχούειν τοῦ ἀοιδοῦ
Δημοδόκου, οὐ διότι μρυσοτραιὴς ὃ ἀνήρ, 010 4 ὅτι πολυΐστωρ, οὐδ᾽ ὅτι ἡδυμελής, ἀλλὰ διατί; οὐ γὰρ
161 9 ἐγωγέ τι gui τέλος χαριέ "gregoy εἶναι 0r εὐφροσύνη μὲν ἔχει κατὰ δῆμον à ἅπαντα. δαιτυμόνες δ᾽ ἀνὰ
δώματ᾽ ἀκουάζονται ἀοιδοῦ, ἥμενοι ἑξείης. παρὰ δὲ πλήϑωσι τράπεζαι σίτου καὶ κρειῶν. μέϑυ δ᾽ ἐκ

χρητῆρος ἀφύσσων οἰνοχόος, φορέησι καὶ ἐγχείη δεπάεσσι. — ( Vers. 11.) τοῦτο τί μοι ζάλλιστον ἐνὶ

330

φρεσὶν εἴδεται εἶναι. Καὶ ὅρα ὅτι τοῦτο μὲν, χάλλιστον ὑπερϑετικῶς ἔφη: (Vers. 5.) τὸ μέντοι 331

ἄχούειν ἀοιδοῦ τοιοῦδε καλὸν ἁπλῶς ἔφη. καὶ ὅτι ἐντεῦϑεν Enizovoos χαὶ οἱ κατ᾿ αὐτὸν λαβόντες τέλος
10 τῶν πραχτέων εἶπον εἶναι τὴν ἡδονήν. χαὶ ὅτι ὃ ποιητὴς οὐχ᾽ ἁπλῶς "τέλος οὐδὲ τέλος ἄριστον εἶπεν
εἶναι τὰ ῥηϑέντα, ἀλλὰ τέλος χαριέστερον συμποσικωτέρῳ ταύτῃ λέξει χρησάμενος ἀναλόγως οἷς ἐ ἐξέϑετο.
ὧν τέλος τὸ καϑ' ἡδονὴν χαρίεν. Ὅρα δὲ ὅτι .Aixwwóov φϑάσαντος εἰπεῖν ὡς ἀεὶ δαὶς ἡμῖν φίλη,
Ὀδυσσεὺς κολακεύων καιρίως καὶ προσοχὴν μεϑοδεύων, ἐφ᾽ οἷς ἀδολεσχῆσαι μέλλει, τοῖς τε ἄλλοις τοῦ
βασιλέως λόγοις παραποιήσας συνέδραμε, καὶ τὴν γενικὴν λέξιν ( Vers, 9.) τῆς δαιτὸς εἰς σῖτον καὶ κρέα
καὶ μέϑυ διέλυσε, τάχα που δοχῶν καὶ αὐτὸς ἐπαινεῖν ᾿Δλκαίου τὸ, οἴνῳ πνεύμονα τέγγε. καὶ ᾿Αντι-
φάνους ἀπορίαν, τὸ δὲ ζῆν εἰπέ μοι τί ἐστιν; ἧς λύσις, τὸ πίνειν qu ἐγώ. xci παρῳδίαν. ἐχείνην ἐκ
τῶν τοῦ Σοφοκλέους. ὁρᾷς παρὰ ῥείϑροισι χειμάῤῥοις ὕσα δένδρων ἀεὶ τὴν νύχτα καὶ τὴν ἡμέραν βρέ.
ζεται, μέγεϑος. καὶ κάλλος οἷα γίνεται. τὰ δ᾽ ἀντιτείνονθ᾽ οἱονεὶ δίψαν τινὰ ἢ ξηρασίαν i ἔχοντ᾽, αὐτό-
πρεπον ἀπόλλυται; ὃ δὴ μεϑύσῳ ἀνδρὶ ἐπιπρέπει ; ἐφιεμένῳ Φαιακικῶς οἴνῳ αἰεὶ ὑποβρέχεσϑαι.
(Vers. 6.) ᾿Ιστέον δὲ ἃ ὅτι τὸ, ὅτ᾽ εὐφροσύνη ἔχει χατὰ δῆμον ἅπαντα, μεταγράφων ᾿Ερατοσϑένης
30 οὕτω λέγεται γράψαι. ὅτ᾽ εὐφροσύνη μὲν ἔχει κακότητος ἁπάσης. κακότητα λέγων. τὴν ἀφροσύνην, ἧς
δοχοῦσι στέρεσϑας Φαίακες. ἀδύνατον γάρ φησι μὴ φρονίμους εἶναι αὐτοὺς , οἱ xc Ὅμηρον μάλα
φίλ oL εἰσὶ ϑεοῖς. ἔοιχε δέ φασιν ἐκ τῆς Φαιακικῆς ἡδυπαϑείας ᾿Βαίκουρος ó ὃ καὶ προγραφεὶς παρβατρν»
φῆσαι τὸ δοξάσαι T ἀγαϑὸν τὴν ἡδονήν, καὶ νομίσαι μὴ εἶναι ταύτην ἔχειν ἑτέρωϑεν Ort μὴ ἐκ τοῦ
ζὴν παγκάλως. καὶ μὴν ἐχεῖνος μὲν δοχεῖ πως ἐχϑεραπεύειν τὸ ἄτοπον, δοξάζων xa ὡς τιμητέον τὸ καλὸν
χαὶ τὰς ἀρετὰς χαὶ τὰ τοιουτότροπα, ἐὰν ἡδονὴν παρασχευάζῃη, εἰ δὲ μή yt edge ἐατέον. οἱ δέ γε
σπερὶ ἐχεῖνον ἀχρειοῦσι διασαφοῦντες τὴν δόξαν ἐν τῷ λέγειν ἄλλα τέ τενα καὶ ὡς ἀρχὴ καὶ ῥίζα παντὸς
ἀγαϑοῦ ἡ τῆς γαστρὸς ἡδονή. καὶ τὰ σοφὰ καὶ τὰ περιττὰ εἰς ταύτη» ἔχει τὴν ἀναφοράν. Τὸ δὲ κατὰ

ΡΑΨΙ1417..4. 1. Ys3—354. 319

δῆμον ἅπαντα δυσχέρειαν χαὶ τοῦ τοιούτου βίου δηλοῖ, ὡς μὴ δυνατὸν ὃν πάντας εὐφραίνεσϑαι.

(Vers. 7 .) Τὸ δὲ ἀκουάζονται ὅμοιον τῷ μιγάζονται. ἄμφω γὰρ παρῆκται τὸ μὲν ἐκ τοῦ ἀκούω, τὸ

δὲ ix τοῦ μίγω. (Vers, 8.) Τὸ δὲ ἥμενοι ἑξείης εὐταξίαν ὁφ εἰλεσίδαι καὶ τοῖς συμποσίοις δηλοῖ. δὲ ἣν

καὶ οἱ τραπεζονόμοι ἐπενοήδδησαν παρὰ τοῖς παλαιοῖς, ( Vers. 11. ) To δὲ ἐνὶ φρεσὶν εἴδεται εἶναι,
ἄριστα χαὶ αὐτὸ κεῖται. καϑὰ καὶ τὸ, οὐ γὰρ ἔγωγέ τι φημί. μεριχεύει γὰρ ὡς ἐν δισταγμῷ τὴν ἀπό-

ge» *giv, ὡς ἂν μὴ δοχοίη καϑηγητὴς εἶναι χκαϑόλου τρυφῆς χαὶ τέλος τῶν ἐν βίῳ λέγων τὴν ἡδονήν. 30

ὃ δή τινες ἐπέσχωψαν τῷ ποιητῇ. ἀληϑῶς γὰρ συσχηματίζεται τοῖς ἀκροαταῖς (Ῥαίαξιν εἰς καιρὸν ὃ δει-

νὸς καὶ πολύτλας φιλόσοφος Ὀδυσσεὺς, καὶ τὰ ἐν ποσὶν ἐπαινεῖ κερδαλέως ἑαυτῷ, ὡς ἂν ἐλεεινὸς εἴη

xci φίλος τοῖς ξεινοδόχοις xci μὴ προφέρηται αὐτοῖς ἐναντιότητα, καὶ οὕτως ἑαυτοῦ πάντα κολούῃ
io χαϑάπερ αὐτὸς οὐ πρὸ πολλῶν ἔφη. «Σημείωσαι δὲ xci ὅτι, καϑὰ xci iv τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα
ἐῤῥέϑη, εὐδοκιμεῖν φαίνεται καὶ ἐν ἐπιγραμμάτων ποιήσει πρὸς τῶν ἄλλων Ὅμηρος. οὐ μόνον γοῦν
ἐχεῖ ἐπίγραμμα ἐξεφώνησεν ἐν τῷ, ἀνδρὸς μὲν τόδε σῆμα κατατεϑνειῶτος καὶ ἑξῆς, ἀλλὰ χαὶ ἑτέροις
ἐνδέδωχε λαβὰς ἐπιγραμμάτων ποιήσεως. ᾿Αναξήνορος γοῦν τοῦ Μόάγνητος γραπτή τίς φασιν ἢν εἰχὼν
ἔχουσα εἰς ἀοιδόν τινα ἐπίγραμμα τὰ ἐνταῦϑα ἐπιφωνηθέντα τῷ ἀοιδῷ ἔπη. ἤγουν τὸ, ἤτοι μὲν τόδε
καλὸν ἀκούεμεν ἐστὶν ἀοιδοῦ τοιοῦδε οἷος ὅδ᾽ ἐστὶ ϑεοῖς ἐναλίγκιος αὐδήν. ὅ rc φασὶ διὰ τὴν στενοχωρίαν
τοῦ ὑποχειμένου πίνακος γράννας ὃ τεχνίτης, ϑεοῖς ἐναλίγκιος αὐδὴ, γέλων ὥφλησε τοῖς ἀνάγινώσχουσιν,

( Vers. 12.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτε οὐ μάτην ὃ ποιητὴς παρέῤῥιψε τὰ τοῦ ᾿ὀδυσσέως ῥήματα, ἀλλ᾽ εἰς Ἀπροοι- 40

μιαχήν τινα ἔννοιαν ἐξ ὑπολήψεως οὖσαν τῆς χατὰ τοὺς Φαίακας, ἵνα λέγη ὅτι καλὸν μὲν ἥδεσθαι τῇ

τε δαιτὶ καὶ οἷς ὃ “ημόδοχος ἄδει, σὺ δὲ ὦ ὠ βασιλεῦ ἐϑέλεις παραμίξαι μὲ τοῖς ἡδέσι τὰ poe) διη-
20 γούμενον τὰ κατ᾽ ἐμὲ πολλὰ κήδεα, καὶ ὕμως ἐρῶ. Ὅτι τῷ πολλὰ οἰχεῖα λυπηρὰ καταλέξοντι ἐξ ἐρωτή-

σεως ἁρμόζον ἔστιν εἰπεῖν τὸ, σοὶ δ᾽ ἐμὰ κήδεα ϑυμὸς ἐπετράπετο τουτέστιν ἐπέτρεψε στονόεντα εἴρεσϑαι

ὄφρ᾽ ἔτι μᾶλλον ὀδυρόμενος στεναχίζω. τί πρῶτόν τοι ἔπειτα τί δ᾽ ὑστάτιον καταλέξω, χήδεα ἐπεί μοι
πολλὰ δῶχε ϑεύς; (Vers. 13.) ᾿Ἱστέον δὲ ὕτι εἰ χαὶ τὰ λυποῦντα κουφίξει τὴν ψυχὴν ἐκφαινόμενα,
ἀλλὰ τοῦτο μὲν ὕστερον γίνεται, ἐν δὲ τῷ λέγεσϑαι, μεγάλα. λυπεῖ, ὡς δηλοῖ τὸ, ὄφρα μᾶλλον ὀδυρό-
μενος στεναχίξω. Ὅτι καϑὰ Διομήδης ἐν μέσῳ "eru ξένος ἣν τῷ «“Τυχίῳ Τλαύχῳ, οὕτω καὶ Ὀδυσσεὺς
εἴπερ φύγῃ νηλεὲς ἢ "uae, ξεῖνος ἔσται τῷ ᾿Δλκινόῳ καὶ ἀπόπροϑι δώματα ναίων. πλὴν ἐνταῦϑα μὲν αὐτο-
πρόσωπος ἐντυχία τὴν ξενίαν ἤγαγεν. ἐχεῖ δὲ, “πατρώϊοι ξένοι ἀλλήλοις, ὃ Διομήδης χαὶ ὃ 1 "λαῦχος.

( Vers. 18.) 75 δὲ ἀπόπροϑι δώματα ναίων, εὐφραίνοι ἂν τὸν βασιλέα, ὡς ἤδη πείσαντα τὸν ξένον
332 μακρὰν τῆς τῶν «Ψαιάχων γῆς εἶναι τὴν ᾿Ιϑάκην ὦ ὡς καὶ ὑποκαταβὰς πάλιν ἐρεῖ * Ὀδυσσεύς. (Vers. 19.) 5o
30 Ὅτι Ὀδυσσεὺς διηγούμενος, ὡς ἠρώτηϑη τὰ ze ἑαυτὸν, φησίν. eu Ὀδυσσεὺς «Ἱαερτιάδης, ὃς πᾶσι

δόλοισιν ἀνίδρώποισι μέλω, καί μευ κλέος οὐρανὸν (xus ναϊιετάω δ᾽ ᾿Ιϑάκην εὐδείελον. ἐν δ᾽ ὄρος αὐτῇ

Νήριτον εἰνοσίφυλον, ἀριπρεπές. ἀμφὶ δὲ νῆσοι πολλαὶ ναιετάουσι μάλα σχεδὸν ἀλλήλ go. Δουλίχιόν

τε, “Σάμη TE, χαὶ ὑλήεσσα Ζάκυνϑος. αὐτὴ δὲ χϑαμαλὴ πανυπερ᾽ Ἀτάτη εἰν ἁλὶ κεῖται πρὸς ζόφον , αἷ θο

δέτ' ἄνευϑε πρὸς ἠῶ T ἠέλιόν τε, τρηχεῖα, ἄλλ ἀγαϑὴ κουροτρόφος. οὔτι ἔγωγε ἧς γαίης δύναμαι
γλυχερώτερον ἄλλο ἰδέσϑαι. (Vers. 29.) εἶτα ἐξάγων τῆς τοῦ βασιλέως ψυχῆς τὴν ἐλπίδα τοῦ ye βρὸν
σχεῖν τὸν ᾿Οδυσσέα, καὶ εἰπὼν ὡς ἔρυχε μὲν Ἀαὐτὸν xci ἡ Καλυψὼ αὐτόϑι. κατερήτυε δὲ καὶ Kípz11613

«Αἰκίη, δολόεσσα, λιλαιομένη πόσιν εἶναι, οὔποτε δὲ τὸν αὐτοῦ ϑυμὸν ἐνὶ στήϑεσσιν Enc or,

( Vers. 34.) ἐπιφέρει πάλιν γνωμεκὸν “περὶ πατρίδος τὸ, ὡς οὐδὲν γλύκιον ἧς πατρίδος οὐδὲ τοχήων γίνε-

ταις εἴπερ καί τις ἀπόπροϑε πίονα οἶχον ye ἐν ἀλλοδαπῇ γαίει ἀπάνευϑε τοκήων. ὥσπερ δηλαδὴ καὶ
4o ἐμοὶ γλυχίων ἡ τραχεῖα ᾿Ιϑάκη τοῦ ἐνταῦζλα πίονος οἴχου. πρὸ αὐτοῦ δὲ, χαὶ τοῦ τῆς Καλυψοῦς χαὶ τοῦ

τῆς Κῴχης. xci οὕτω μέχρι "ὧδε ΜΕΒΟΜΜΗΜΕΝ ἑαυτὸν συστήσας ὁ ᾿Οδυσσεὺς εἶτα διηγεῖται ὕσα μετὰ 10

τὸν ἐκ Τροίας ἀπόπλουν ἔπαϑϑε, ( Vers, 19.) “Σημείωσαι δὲ κἀνταῦϑα συνήϑως τὸ ποιητικὸν διήγημα

ἐξ ύ ric Mm ἀρξάμενον ῥήματος τοῦ εἰμί, Cra σημείωσαι ὡς εὐθὺς ἥρπασε τοὺς Φαίακας ὁ ξεῖνος
εἰς ἑαυτόν. ἔχοντες γὰς ἤδη ἐ ix τοῦ Δημοδόκου τὸ τοῦ Ὀδυσσέως ὄ ὄνομα, ὕτε τὰ χατὰ τὸν δούρειον 1 ἵππον
ἤειδε, χίνονται. D τῆς τούτου ξενίας. χαὶ νῦν μὲν ἡδέως αὐτοῦ ἀχροάσονται, ὕστερον δὲ χαὶ πλείω
δῶρα ὡς μεγάλῳ ἥρωϊ προσεπιϑήσουσι. xai μάλιστα ὕτι ϑαῤῥήσας εἶπε τὸ, κλέος αὐτῷ οὐράνιον εἶναι.

320 PACP,IA4IA 1. Ys20—27.

"Ioríov δὲ ὅτι τοῦ εἰμὶ, τουτέστιν ὑπάρχω, ἄλλως παραγομένου κοινότερον, ' ΤΠρακλείδης λέγει περὶ
αὐτοῦ ὡς ἔνιοι τῶν Αἰολικῶν μετατιϑέντες ἐν πρώτῃ καὶ δευτέρᾳ συζυγίᾳ τῶν περισπωμένων τὸ εἰς ἢ
στοιοῦσι ῥήματα εἰς μὲ πλεονασμῷ τῆς μὲ συλλαβὴς ἐπὶ τέλους. οὕτω φασὶ καὶ ἀπὸ τοῦ φῶ τὸ «Ἱἱολιχὸν
φημί, διὸ ᾿θαρύνων à 0 Τυραννίων qii γράφει βαρυτόνως «Τἰολικώτερον. οἷον. ΜΉΝ γὰρ οὖν χατανεῦ-

20 σαι. οὐχοῦν καὶ ἀπὸ TOU ὦ ἤγουν ὑπάρχω εἴ!) ἂν «“Ἰὠλιχὸν μι. καὶ Bowrii "pere é ἔσει TOU ἢ εἰς τὴν
εἰ δίφϑογγον, εἰμὶ, ἡμαρτημένον ὃν τῷ τόνῳ za ἑτέρωϑι λέγει αὐτός. τὰ γὰρ Αἰολικὰ δῆλον Ort
βαρύνονται. τοῦ δὲ τοιούτου Βοιωτίου ἢμι, τὸ δεύτερον εἰς. οἷον. τίς πόϑεν εἰς ἀνδρῶν. λέγει δὲ ὃ αὐτὸς,
χαὶ ὅτι Βοιωτοὶ τὸ ἤτα παρατέλευτον ὃν τῆς πρώτης τῶν εἰς μὲ μετατιϑέντες εἰς τὴν εἴ δίφϑογγον πολ-
λάχις καὶ ἀναδιπλοῦσιν, οἷον περίλειμι. νενόειμι. καὶ ὅτι ὕσα τῶν εἰς jut τὴ αἵ διφϑόγγῳ παραλήγονταν
οἷον τὸ γέλαιμι xci τὰ λοιπὰ, «Αἰολικὰ ὄντα, τῆς «Τεσβίων ἔχονται διαλέκτου. εἶτα εἰπὼν ἡμαρτῆσϑαι 10
χαὶ τὸ ἐστὶν, gae γάρ φησι κατὰ τὸ δίδωμι δίδωσι καὶ φημὶ φησὶ λέγεσθαι χαὶ εἰμὶ εἰσὶ, καὶ ἐπικρί-
γας τοῦτο ἐπάγει, ὅτι xc ἡμεῖς ὅτε εἰσὶν ἐχεῖνοι εἴπωμεν πληϑυντιχῶς, Βοιωτίως χρώμεϑα, ἑνικὸν ῥῆμα
xarà πλήϑους τάσσοντες. εἶτα ἐλέγχων καὶ τοὺς εἰπόντας “ώριον εἶναι τὸ ἐστὶν, ὡς γὰρ δίδωσε δίδωτι
τίϑησι τίϑητι οὕτω καὶ εἰσὶ εἰτὶ καὶ ἀπελεύσει τοῦ v καὶ ἐνϑέσει τοῦ σίγμα ἐστὶ, λέγει δυνατά. ἐν οἷς καὶ
ὅτι .AtoAcig μὲν τὸ φησὶ, φάτι λέγουσιν. Ἴωνες δὲ ἠσὶ δίχα τοῦ φῖ. καὶ τοιαῦτα μὲν καὶ ταῦτα. ᾿Εν δὲ
τῷ, πᾶσι δόλ οισιν, ἄδηλον εἴτε οὕτω συναχτέον, εἴτε καὶ μᾶλλον ἄλλως, (Vers. 20.) πᾶσιν ἀνϑρώποισι

3o μέλω i ἐν δόλοις, ἤγουν ἐν ἐπιμελείᾳ εἰμὶ ὡς "δόλοις ἐ ἐμπρέπων στρατηγικοῖς δηλαδὴ καὶ ἄλλως ἀγαϑοῖς
οἵ πὲρ εἰς ὕλην τῇ φρονήσει καϑυποβέβληνται. δι ὧν xai τὴν δολόεσσαν Κίρκην κατειργάσατο,
(Vers. 51.) Τὸ δὲ χαί μευ κλέος οὐρανὸν ἵκει, σεμνότατα εἴρηται πρὸς σύστασιν προσωπιχήν. Εὺ-
δείελος δὲ, κατὰ κοινὸν ἐπίϑετον, ἡ εὔδηλος δὲ, ἤγουν εὐπεριόριστος καὶ εὐόρατος, ἀπὸ ToU δῆλον 20
ἐξ οὗ χατὰ διάλυσιν δέελον. ὡς τὸ, δέελον δ᾽ ἐπὶ σῆμα ἔϑηκχκε. καὶ χατὰ σύνϑεσιν, εὐδέελον. xci
ἐπενϑέσει τοῦ εὐδείελον τὸ εὐπεριόριστον καὶ εὐχατάληχτον. διὸ xol νῆσον “1ηχτηρίαν ὁ “1υχό- 833
φρων λέγει. ἐπεὶ ὁ μὲν ἄπειρος τόπος, οὐδὲ εὐδείελος. ὁ δὲ “ηχτήριος, πάντως καὶ εὐδείελος διὰ τὸ
εὐπέραντον. ὅϑεν χαὶ λόφος εὐδείελος παρὰ Πινδάρῳ. ἐπεὶ καὶ οἱ λόγοι χαϑὰ καὶ πᾶσα νῆσος διὰ
τὸ λοφῶδες εὔδηλοι καὶ εὐπεράτωτοι. καὶ ἄλλως δὲ ἰδίως ἡ ᾿Ιϑάκη εὐδείελος, ὡς εὖ τῆς εἵλης ἔχουσα,
ὅ ἐστιν εὔκρατος. καὶ οἱονεὶ εὐήλιος. ἵνα ἢ ἐκ τοῦ εὔειλος, πλεονασμῷ τοῦ Ü. 0 zc ἐν τῷ ἐχϑοδοπὸς
γίνεται. xc οὐτιδανός. χαὶ πολυψίδιον "4o; Ὅς. x«i τοῖς ὁμοίοις. ἢ καὶ ἡ εὖ πρὸς δείλην χειμένη, 0 ἐστι
πρὸς δύσιν xai ζόφον. ὡς τῶν ἄλλων τῶν πέριξ αὐτῆς χειμένων πρὸς ἠῶτε ἠέλιόν τε. ( Vers. 22.) Τὸ
δὲ IN; ἤριτον aoi. οὗ xe 710076; γραπται Κράτης τε ἐν τῷ περὶ λιμένων ᾿ΙΝήϊον γράφει, ᾿ καὶ Φιλόξενος δὲ

4o ὁμοίως. ὃς χαὶ "τὴν ᾿Ιϑάκην i ὑπονήϊον iyreU Ü cv εἰρῆσϑαι φησίν. Livoaiqwilov δὲ χατὰ τοὺς παλαιοὺς $o
τὸ χινησίφυλλον παρὰ τὸ ἐνόϑω ἐνόσω. ἀφ᾽ οὗ ἔνοσις. ἐντεῦϑεν ἡ κίνησις δέ φασι; τὸ καταπνεύμε-
vov δηλοῦται. χαὶ ὡς ἂν εἴποι τις ἠνεμόεν, κατὰ τὸ, παρ᾿ ἠνεμόεντα κίμαντα. xc ἄλλως δέ φασιν
εἰνοσίφυλλον τὸ σεισόφυλλον. τὸ κατάδενδρον. à ὁμοιότης δὲ: παραγωγῆς ἐνταῦϑ τε καὶ ἐν τῷ ἐνοσίχϑων
zc ἐνοσίγαιος. Τὸ δὲ ἀριπρεπὲς καὶ χαλόν τι ρος εἶναι δηλοῖ τὸ Νήριτον, εἴτε ἀληθῶς εἴτε χατὰ
τὸν ἐπαινέτην ἐ) γχώριον ῥήτορα, ὃς καὶ τὴν ᾿Ιϑάκην σεμνύνει ὡς δυνατόν. (Vers, 23.) Τὺ δὲ πυχνὰς
εἶναι τὰς wy τὴν ᾿Ιϑάκην νήσους xad ἱστορικὴν ἀλήϑειαν λέγεται. ( Vers. “4. ) 'H δὲ “Σάμη αὕτη
ὅτι καὶ Σάμος λέγεται προδεδήλωται. εἴρηται δὲ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι πε ἐρέ τε αὐτῆς καὶ περὶ τοῦ 4ουλεχίου.
Τὸ δὲ vis neca. Ζάκυνϑος, ὡς xci τὸ ἠγαϑέη Πύλος, ϑηλυχοῦ γένους εἶναι δηλοῖ τήν τε Ζάχυνϑον καὶ
τὴν Πύλον, ὥςτε xci ἐν τῷ, Πύλου ἠμαϑόεντος zai ἐν TQ, ὑλήεντι Ζαχύνϑῳ, οὐδέν τι κὠλύει ταῖς
ψήσοις ταύταις τὸ ϑῆλυ γένος φυλ ἄσσεσϑαι. Εν δὲ τῷ ( Vers. 25.) χϑαμαλὴ πανυπερτάτη; ἀπορεῖται 40
uiv πῶς xar ἐναντιότητα ἐπιϑέτων ἡ αὐτὴ καὶ χϑαμαλὴ χαὶ “παγυπερτάτη ἐστί. συμβιβάζεται δὲ τὸ

506 ἄπορον, οὕτως. ἄλ λως "μὲν x euch ἡ ἐστι, πρὸς δὲ τὰς πλησίον, ὑπερτάτη. ἢ τῇ μὲν ϑέσει χϑαμαλή.
οὗ τοιαύτη δὲ, διὰ τὴν τῶν ἐνοιχούντων λαμπρότητα. (: Vers. 27.) κουροτρόφος γὰρ )γαϑὴ 0 ἐστι
νέους ἀγαϑοὺς φέρουσα. ἧς xci ὃ βασιλεὺς ᾿Οδυσσεὺς πρὸ βραχέων ᾿οὐρανόμενες mum» ἔφη χλέος. οὗ
τί ἂν εἴη ὑπέρτατον; ἴσως δὲ χαὶ ( Vers. 25.) ἄλλως χϑαμαλὴ μὲν τὰ κάτω, διὰ δὲ τὸ “Νήριτον ἡ ἢ ΝΝήϊον
ὄρος ὑπερτάτη. διὸ ἡ τῆς Κίρχης νῆσος χϑαμαλὴ μὲν χεῖται οὐ μὴν ὑπερτάτη. ὃ δὲ γεωγράφος φησὶν

ΡΑΨΩΙΔΙΑ 1. VYsa2;—60. 321

ὅτι χϑαμαλὴ μὲν, ὡς τῇ ἀντιχρὺ ᾿ Ἠπείρῳ πρόχωρος, πανυπερτάτη δὲ, ὡς πρὸς τὰς ἐχεῖ πάσας ἐσχάτη
τετραμμένη πρὸς LAoxrov. τοῦτο γὰρ σημαίνει φησὶ τὸ, πρὸς ζόφον. οὔτε γοῦν ἁπλῶς ταπεινὴ
ἀλλὰ πρόσχωρος τῇ ᾿Ηπείρῳ ἐγγυτάτω οὔσῃ ἀντιπέραν, οὔϑ' ἁπλῶς ὑψηλοτάτη, ἀλλὰ πανυπερ-
τάτη πρὸς ζόφον, ἤγουν ἐσχάτη πρὸς ἄρχτον ὑπὲρ πάσας. ( Vers. 37.) Τὸ δὲ τρηχεῖα, ἱστοριχῶς
εἴρηται καϑὰ καὶ πρὸ τούτων τὸ αἰγίβοτος, ἵνα λέγῃ ὥσπερ ἐχεῖ ὅτι αἰγίβοτός ἐστιν ἡ ᾿Ιϑάχη, οὕτω
καὶ νῦν ὅτι τρηχεῖα ἐστίν. οὗ ἀντίϑετον εὐθὺς τὸ, ἀλλ᾿ ἀγαϑὴ χουροτρύφος ὡς προεγράφη. καὶ ἔστι
τὸ νόημα μίγμα ψόγου τε καὶ ἐπαίνου. ἐν ᾧ καὶ τὸ φιλόπατρι τοῦ Ὀδυσσέως δηλοῦται καὶ τὸ φιλάλη-
ϑες, εἰ μὴ ἀποχρύπτει τὰ τῆς πατρίδος ἐλαττώματα, καὶ τὸ μὴ “ἐμποδὼν εἶναι χώρας λυπρότητα πρὸς Go
γένεσιν ἀνδρὸς ἀγαϑοῦ. (Vers. 28.) Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτι τεχνιχωτέρα ἐγκωμιαστικὴ μέϑοδος ἡ τοῦ
10 Ὀδυσσέως ἐπὶ ᾿Ιϑάχῃ παρὰ τὴν τοῦ Τηλεμάχου. οἷα τοῦ ποιητοῦ, κάλλιον ἐπίτηδες χαρισαμένου τῷ
γέροντι ῥήτορι. Τὸ δὲ οὔτι ἔγωγε δύναμαι, ἀποιραντικῶς ἔφη λόγῳ σεμνότητος. (Vers. 51.) Τὸ δὲ ἧς
γαίης, ἧς πατρίδος εἶπεν ὑποκατιών. Κίρκη δὲ νῦν μὲν συνήϑως κύριον ὄνομα, ἐξ ἧς που καὶ Κιρ-
χαῖον πεδίον. ὅτι δὲ χαὶ ὄρνιϑος ὄνομα ἡ κίρκη δηλοῦσιν οἱ παλαιοί. ὧν xci ὁ «Αἰλιανός. ἄλλο δέ τι
ἡ τοιαύτη παρὰ τὸν κίρχον. (Vers. 32.) Τὸ δὲ “Αἰαίη, ἀντὶ τοῦ Κολχικὴ κατὰ ἐπωνυμίαν "τοπικήν.1014
ἴα γὰρ πόλις Κολχίδος παρά τε ἄλλοις καὶ παρὰ «Τυχόφρονι. ἧς ὁ πολίτης Αἰαῖος. καὶ ἡ πολίτις
Alicia. καὶ ὁ νῆσος δὲ τῆς Κίρκης iain, διὰ τὴν τοιαύτην Κίρχην. ἄλλως γὰρ εἴπερ πρωτοτυπίαν ἔχει
ἡ «Αἰαῖα νῆσος διὰ τῶν δύο αἴ, ὥφειλεν ἡ ἀπὶ αὐτῆς Κίρκη ἔχειν καὶ τρίτον αἴ, ἵνα ἣν «“ἰαιαίη, 0 περ
οὐχ ἔστι διά τε τὸ καχόφωνον καὶ διὰ τὴν ῥηθεῖσαν ὁμωνυμίαν. Ὁ δὲ γεωγράφος Αἶαν εἰπὼν πόλιν
περὶ τὸν Φάσιν λέγει καὶ ὕτι περὶ τὴν τοιαύτην Κολχικὴν “ἴαν καὶ Αἰαίη νῆσος ἡ τῆς Κίρκης. Ort
20 δὲ xci “ἰήτης ὃ ἥρως ἀπὸ τῆς τοιαύτης lico ἐχλήϑη, δηλοῦσιν οἱ παλαιοί. (Ν᾽ δ᾽5. 54.) To δὲ δεύτε-
ρον περὶ πατρίδος γνωμιχὸν πλατύτερόν ἐστι τοῦ πρώτου, παραφραστιχῶς τὲ παραποιηϑὲν καὶ προσ-
ϑήκην ἔχον τὴν τῶν γονέων, καὶ διαφορὰν τοπικήν. (Vers, 56.) TO δὲ γαίη καὶ τὸ ναίη, ἔχει Tt
κάλλους διὰ παρίσωσιν. (Vers. 37.) Ὅτι ἀρξάμενος ᾿Οδυσσεὺς διηγεῖσϑαι παρὰ Φαίαξι "τὴν xaT 10
αὐτὸν πλάνην, ἀφ᾽ ἧς φανεῖται πολλῶν ἀνθρώπων ἰδὼν ἄστεα καὶ νόον γνοὺς, κατὰ quot τάττει τὰ
334 πράγματα, καὶ εὐχτάχτως προϊὼν «ησὶν ὕτι κατὰ τὸν πολυχηδέα νόστον, 0v μοι Ζεὺς ἐφέηκε ᾿Ιλιόϑεν
μὲ φέρων ἄνεμος Κιχόνεσσι πέλασσεν. ᾿Ισμάρῳ. (Vers. 40.) ἔνϑα δ᾽ ἐγὼ πόλιν ἔπραϑον. ὥλεσα δ᾽
αὐτούς. ὡς τῶν Τρώων δηλαδὴ συμμάχους καϑὰ καὶ ἡ Βοιωτία δηλοῖ. ἐκ πόλιος δ᾽ ἀλόχους xcà χτήματα
πολλὰ λαβόντες δασσάμεϑα. (Vers, 42.) ὡς μή τίς μοι ἀτειιβόμενος κίοι ἴσης. ἧς καϑόλου ἐπεμελοῦντο
οἱ παλαιοὶ ἔν τε τραπέζη καὶ "ἄγρας μερισμῷ καὶ λείας δασμῷ. ᾿“χιλλεὺς οὖν διαλοιδορεῖταί που τῷ 20
3o βασιλεῖ, ὅτι ὀλίγα διδοὺς πολλὰ ἐχεῖνος εἶχε. Δῆλον δὲ ὅτι ἐν τῷ, ἴσης, λείπει τὸ, μοίρας. διὸ χαὶ
λαμβάνεται ἡ λέξις ἀντὶ ἰσομοιρίας. ( Vers, 40.) "Eri δὲ ἁλώσεως πόλεως ἔχφρασις τὸ, πόλιν ἔπρα-
ϑον. ὥλεσα δ᾽ αὐτούς. καὶ τὸ ἑξῆς. εἶτα διηγεῖται καὶ ὡς ἐγὼ μὲν διερῷ ποδὶ φευγέμεν ἡμέας ἠνώγεα.
τοὶ δὲ μέγα νήπιοι οὐχ ἐπίϑοντο, πολλὰ δὲ μῆλα ἔσφαζον παρὰ ϑῖνα καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς. τόφρα
δ᾽ ἂρ οἰχόμενοι Κίχονες οἱ περὶ ἼΙσμαρον τοῖς λοιποῖς Κικόλνεσσι γεγώνευν οἵ σφισιν γείτονες ἦσαν ἅμα
πλέονες χαὶ ἀρείους, "Ππειρον ναίοντες. (ΑΥ̓͂ εγ5. 49.) oUg xai δεικνύων πῶς ἦσαν ἀρείους, φησὶν ἐπαι- 30
νετιχῶς. ἐπιστάμενοι μὲν ἀφ᾽ ἵππων ἀνδράσι μάρνασϑαι, καὶ ὕϑι χρὴ πεζὸν ἐόντα. (Vers. 51.) ὧν
xci τὸ πλῆϑος ἐμφαίνων δηλῶν δὲ xci τὴν τῆς πολεμικῆς ἐπικουρίας ὥραν, ἐπιφέρει. ἦλθον ἔπειϑ᾽
ὅσα φύλλα καὶ ἄνϑεα γίνεται ἦρος ἢ ὥρῃ τῇ τοῦ ἔαρος δηλαδὴ ὡς πολλαχοῦ χεῖται, ( Vers, 52.) ἠέριοι
τουτέστιν ὀρί)ρινοὶ, ὡς καὶ ἡ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ. ἐν Tj καὶ ἡ τῶν φύλλων καὶ ἀνθέων ἐῤῥέϑη παραβολή. καὶ
40 τότε δή φησι κακὴ Διὸς αἴκσα παρέστη ἡμῖν αἰνομόροισιν VV ἄλγεα πολλὰ πάϑωμεν. στησάμενοι δ᾽ ἐμά- áo
xovto μάχην παρὰ νηυσί. βάλλον δ᾽ ἀλλήλους χαλχήρεσιν ἐγχείῃσι. (Vers. 56.) καὶ ἕως μὲν xai εἰς
μεσημβρίαν ἀλεξόμενοι μένομεν πλέονάς nto ἐόντας. ἦμος δ᾽ Πέλιος μετενίσσετο fovivróvós , καὶ τότε
δὴ Κίχονες (Vers, 59.) χλῖναν δαμάσαντες ᾿“Ιἰχαιοὺς, 0 ἐστιν εἰς φυγὴν ἐτρέψιαντο. ?E δ᾽ ἀφ᾽ ἑἱχάστης
νηὸς (Vers. 60.) ἑταῖρον. ὥγηγτο, οἱ δ᾽ ἄλλοι φύγομεν ϑάνατόν τε μόρον τε, ἐνταῦϑα δ᾽ ἐπιφύεται
335 Ζωΐλος ὃ ὁμηρομάστιξ, λέγων, ἀπιϑάνως ἴσους ἀφ᾽ ἱχάστης ἀπολέσϑαι νηὸς xat an ἐξ "ἐπιτάγμα- 50

τος. οἱ δὲ λύοντες ἀντιλέγουσιν αὑτῷ τειϑωυνῶς ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, ὡς ἐλλογηθέντων τῶν ἀπολω-
ΟΟΜΜΕΝΤΟΙΝ Onpyss. Tox. I. Ss

ϑ »ῈΑ ΨΩ ΧΙ αἱ IL Vs 5o—5o.

λότων ταῖς ὕλαις ναυσί. χαὶ ἀπὸ τοῦ πρῴην ἀριϑμοῦ ἐπιλειπόντων μιᾷ ἑκάστῃ ἀνὰ ἐξ ἀνδρῶν. εἶτα
εἰπὼν Ὀδυσσεὺς ὡς ἔνϑεν δὲ προτέρω πλέομεν, προστίϑησι καὶ ὕτι οὐδ᾽ ἄρα μοι αἱ νῆες ἀπέπλεον πρίν
τινα τῶν (Vers. 65.) δειλῶν ἑτάρων τρὶς ἕκαστον ἀΐσαι, οἱ ϑάνον ἐν Κικόνων πεδίῳ. ἔϑος δὲ ἦν,
φασὶ, τὰς τῶν ἐπὶ ξένης. ἀπολλυμένων ψυχὰς ἀνακαλεῖν τρεῖς τοὺς ἔτι περιλειπομένους χαὶ οὕτως ἀπιέ-
θοναι. ὃ ψυχαγωγία τις ἦν, "ὡς τῶν ἀνακαλούντων δοκούντων κατάγειν ἐκείνους ἢ μετάγειν εἰς τὴν
πατρίδα. καὶ llívóü«gog οὖν τὸν ᾿Ιάσονος πλοῦν ἐπὶ ἀνακλήσει τῆς τοῦ Φρίξου ψυχῆς ἐκ τῆς Κολχίδοβ
γῆς γενέσθαι μυϑολογεῖ. xai ᾿Ιϑηναῖοι δὲ κενοτάφιον ποιοῦντες τῶν ἐν ϑαλάσσῃ ἀπολλυμένων κατῇε-
σαν φασὶ περὶ τὸν αἰγιαλόν, καὶ φωνοῦντες τρίτον αὐτῶν τὰ ὀνόματα, οὕτως ἀνεχώρουν. καὶ ἄλλως δὲ,
1615g«ct, τρὶς ἕκαστον ἀνεκαλοῦντο τῶν τεϑνεώτων ἐν μάχῃ, ἀφοσιούμενοι τὴν ἐχείνων “μνήμην, ὡς ἄν
μὴ δοκῶσιν ἐπιλελῆσϑαι αὐτῶν. ἤδη δὲ καὶ ἵνα μὴ; τις ζῶν καὶ ἐπικρυπτόμενος διὰ τοὺς πολεμίους χατα- 10
λειφ ϑείη ἐκεῖ. καὶ τοῦτο μὲν θμηρικόν. ᾿αῤῥιανὸς δὲ λέγει καὶ ὅτε παρὰ Βιϑυνοῖς τελοῦνται τὰ νεχύσια,
καλεῖν ὀνομαστὶ τὰς τῶν κατοιχομένων ψυχὰς ὅσοι τελευτᾶν ἔτυχον ὑπερόριοι καὶ καταχαλεῖν αὐτοὺς ἐς
τρὶς, xci δέεσϑαι ἀνελϑεῖν ὡς μετάσχοιεν τῆς δαιτός. Ὅτι δὲ ἐπανάκλησιν ψυχῶν ἐδόξαζόν τινες, oU
μόνον αἱ νεκυομαντιχαὶ δηλοῦσι ψυχαγωγίαι, ἀλλὰ καὶ λοιπαὶ ἱστορίαι. φασὶ γοῦν zc ὕτι Ζαμόλξιδος
διδάξαντος, ὃς δοκεῖ πρότερον Πυϑαγόρας γενέσϑαι, ἔϑυον οἱ 1 ἕται καὶ εὐωχοῦντο ἐπὶ τοῖς τεϑινεῶσιν
ὡς αὖϑις ἥξοντος τοῦ ἀποϑανόντος. καὶ οὕτω μὲν τὰ κατὰ τὴν ῥηϑεῖσαν νεχρικὴν ἀνάκλησιν. (V ers. 38.)
Τὺ δὲ ἐφέηκε Ζεὺς, Ouotóv ἐστι τῷ, ἐπετείλατο Παλλὰς ᾿ϑήνη, τουτέστιν ἐνετείλατο. ἐπεὶ χαὶ ταυτὰ
τὸ ἐφεῖναι καὶ ἐπιτείλασϑαι. καὶ ἄλλως δὲ ὡς ἐκ μεταφορᾶς βέλους ἡ τοιαύτη λέξις ἐρράσϑη. ἐφέται
γάρ ποτε καὶ βέλος τινί. (Vers. 50.) ' H δὲ ῥηϑεῖσαι ἼΙσμαρος ἡ καὶ ᾿Ισμάρα ὕστερον Κικόνων φασὶ
10 πόλις ἐγγὺς ΔΙαρωνείας. ἔνϑα καὶ λίμνη, ἧς τὸ *ocid'oov Ὀδύσσειον καλεῖται. ἐχεῖ δὲ καὶ ΔΙάρωνος ἡρῷον, 20
ὡς ὃ γεωγράφος ἱστορεῖ. ' Πρόδοτος δὲ καὶ Μώρωνα ric ἱστορεῖ ἀριστέα ““άκωνα. ( Vers.59.) ᾿Ιστέον
δὲ ὅτι τε Θρφκικὸν ἔϑνος οἱ Κίκονες, καὶ ὅτι οὐ κανονικῶς γράφεται διὰ τοῦ ὃ μικροῦ οἱ Κίκονες. λέγει
γὰρ Ἡρῳδιανὸς, διὰ τοῦ ὦ κλίνονται, “άκωνος, Καύχωνος. τὸ μέντοι Κικόνεσσι πέλασσε, διὰ μέτρον φησὶν
οὕτω χκλιϑῆναι. καὶ ὕτι τὸ Κικόνεσσι πέλασσεν ᾿Ισμάρῳ, ὅμοιον τῷ, ἐς Κύπρον ἐς Πάφον, περὶ οὗ προεῤ-
ῥέϑη. (Vers. 42.) TO δὲ ἀτειιβόμενος ὅτι στέρησίν τινα xci βλάβην δηλοῖ, καὶ ὡς οὐχ ἂν φιληϑείη
ἐν λόγῳ πεζῷ γραφῆναι, καὶ ἡ ᾿Ιλεὰς ἐδήλωσε. (Vers.43.) Διερὸν δὲ πόδα, τὸ πλοῖον λέγει κατά
τινας, ὡς καὶ προείρηται. ὃ φϑάσας καὶ ἁλὸς ἵππον ἐκάλεσε. καὶ ἔστε διϑυραμβώδης τροπὴ διερὸν
εἰπεῖν πόδα τὴν ναῦν διὰ τὸ χαϑάπερ ποδὶ τῇ νηὶ ἐν ϑαλάσσῃ προϊέναι ἡμᾶς. ὡς εἴ τις καὶ χεῖρα ξηρὰν
ἀνϑρώπου καλού) τὸ λιχμητήριον. ἀρέσχει γοῦν μᾶλλον τοῖς παλαιοῖς, πόδα νῦν διερὸν δ: ἢ) τὸν
τῇ ϑαλάσσῃ διαινόμενον 0 ἐστιν ὑγραινόμενον ) τὸν σπουδαῖον καὶ μὴ ξηῃραινόμενον τὴς ἐξ ἱδρώτων 30
νοτίδος, ἵνα ἢ διερῷ ποδὶ φεύγειν, τὸ παραχοῆμα σπουδαίως διὰ ϑαλάσσης φυγεῖν. ὕπερ Ὀδυσσέως
20 χελεύοντος οὐχ ἐπείϑοντο οἱ ἑταῖροι, γαῦροι πάντως ὄντες τῇ "τύχη τῆς νίκης. οὕτω καὶ τῷ ᾿4γαμέμι-
voy. ἔστιν οὗ ἠναντιοῦντο οἱ ᾿Ἰχαιοί. χαὶ ᾿“λεξάνδρου δὲ οἱ στρατιῶται δεύτερον ἀπέστησαν. “Ὅρα
οὖν περιπέτειαν ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι τύπτων καὶ πείϑων τοὺς univ αὐτῷ προσήκοντας ἀπραχτεῖ νῦν εἰς τοὺς
ἰδίους. zci περιφρονεῖται ὡς μήτε λόγῳ δεινὸς εἶναι. ἔπεισε γὰρ ἂν, μοῆτε τὴ δὸξ £n μέγας, ἐδεδίεσαν γὰρ ἂν
αὐτὸν, μήτε χρηστὸς, ἡροῦντο γὰρ ἂν τὰ αὐτοῦ. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι διερὸν πόδα καὶ τὴν κώπην τινὲς ἐνόη-
σαν ὡς καὶ περὶ αὐτοῦ ἐῤῥέϑη, ἕτεροι δὲ τὸν ὀξὺν καὶ ταχὺν, διὰ τὸ ὑγιὲς ὃ ἐκ τοῦ ) ὑγροῦ δοχεῖ παρῆχται ὡς
zi ἀλλαχοῦ ἐδηλώϑη, ἄλλοι δὲ τὸν ζῶντα, χατὰ τὸ, διερὸς βροτός. ὃ ὕπερ ἐν τῇ C ζ ῥαψῳδία προγέγραπται,
προσεχτέον δὲ χαὶ Θεοχρίτῳ εἰπόντι γόνυ χλωρὸν, τὸ νεάξον xci ϑαλερόν. ἵνα xci διερὸς ποὺς κατὰ
τοιοῦτόν τινὰ λέγοιτο γοῦν. CV ers. 47.) Τοῦ δὲ γεγώνευν ῥήματος περισπωμένου φίλου ποιηταῖς τοιάδε áo
5 διάϑεσις, γνώω. γνώσω. γέγνωχκα. μέσος γέγνωα. καὶ xe ὑπέρϑεσιν, γέγωνα. ὕϑεν χατὰ ἀναδρο-
μὴν τὴν εἰς ἐνεστῶτα συνήϑη τοῖς παλαιοῖς, γεγωνέω γεγωνῶ. ἐξ οὗ τὸ ἐ) γεγώνεον. ( Vers, 48.) “εξ
rovog δέ, φασιν, ἐν ᾿Ιλιάδι μὲν οὐχ ἔστιν, ἐνταῦϑα δὲ μόρα χαὶ ἐν τῷ γ ἐν τῷ, "ridi ἠδὲ ἔται
30 δἹ]ενελάου. CY ers. 49.) To e ἵππων μάρνασϑαι καὶ ὅϑι "χρὴ πεζὸν ἐόντα» παραποίησίς ἐστι 9-5
φρασικὴ τοῦ, ἱππόται καὶ πεζοί. “Δῆλον δὲ ὡς ὃ ἀφ᾽ ἵππων͵ μαρνάμενος ἱππιοχάρμης λέγεται, ὡς ἐφ᾽
ἵππὼν μαχόμενος, ἢ καὶ ὡς ἵπποις χαίρων. καὶ ὅτι τὸ, xe» (Vers. 50.) ὅϑε χρὴ πεζὸν ἐόντα τινὰ

ῬΆΑΨἊΩ141. 1. 51-- 77. 323

δηλαδὴ, σχήματός ἐστιν ἐξαλλαγὴ περιφραστική. τὸ γὰρ κοινὸν οὕτως. ἐπιστάμενοι ἀφ᾽ ἵππων μάχεσϑαι
χαὶ πεζοί. ( Vers. 52.) ᾿ΙΠέριοι δὲ ᾿Ιλιάδι καὶ τὸ νῦν μὲν, οἱ περὶ ὄρϑρον. ἐν δὲ ἐξ ἀέρος ἡ λέξις δηλοῖ.
ἔνϑα Τέρανοι Πυγμαίοις ἐπιτίϑεσθαι ἠέριαι λέγονται. ( Vers. 54.) Τὸ δὲ μάχοντο μάχην, ἄλλως τε
᾿Αττιχόν ἐστι, καὶ ἐτυμολογικῶς δὲ προάγεται. (Vers. 58.) TC δὲ μετενείσετο ἀντὶ τοῦ ἐπορεύϑη, μετῆλϑε,
διὰ διφϑό) γου γράφουσιν οἱ παλαιοί. ὡς ἀπὸ TOU νέω velo νείσω. ὥσπερ χείω κείσω καὶ χείω χείσω τὸ
χωρῶ. ἐξ οὗ xci aue. ὡς τὸ, οὐδὸς δ᾽ ἀμφοτέρους ὅδε χείσεται 0 ἐστι χωρήσει. οἱ δὲ ὕστερον ἐν τῷ €
γράφουσιν ὡς ἀπὸ TOU YO νίσσω μετὰ τῶν δύο GG. ὡς γὰρ ἤϑεον αὐτοὶ, ov7 ἑπόμενοι τοῖς παλαιοῖς. "Τὸ
δὲ sunm βουλυτόνδε, οὐχ ὡς ἐπὶ τόπου γοητέον τοῦ βουλυτοῦ, ἀλλ᾽ ὅτι μετεπορεύετο μετὰ τὴν
τῆς ἡμέρας αὔξησιν ὁ Ἥλιος κατὰ ὥραν βουλυτοῦ. ὃς ἢ μεσημβρία ἐστὶν, 1j aMyov τι μετὰ μεσημβρίαν,
336 Ure βύες λύονται τοῦ κάμνειν ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι δεδήλωται. (Vers. 62.) "Ev δὲ τῷ προ τέρῳ πλέομεν, σημείω- 4o
σαι ὅτι ὃ ποιητὴς ἐπιχρύπτων τοὺς τόπους τῆς κατὰ τὸν Ὀδυσσέα πλάνης καὶ & τῆς ἱστορίας εἰς μύϑους
ἀσιαλῶς xci ἀνεξελέγχτως ἐξοκελεῖν ἐϑέλων χατὰ ποιητικὸν ἐπιτήδευμα καὶ οὕτως ἀφανίζων τὰ τῆς
ἀληϑοῦς γεωγραφίας. ἴχνη χαὶ οὐδὲν ἀρίδηλον σημεῖον τοπογραφίας τῇ ποιήσει ἐγκατατιὥ εἰς ἄλλα τέ
τινὰ μεϑοδεύει ὡς αὐτῷ ἀρέσκει, καὶ τὸν Ὀδυσσέα δὲ μεϑιστῶν ἐκ τόπου εἰς τόπον ἐπιλέγει. ἔνϑεν
δὲ προτέρω πλέομεν. «vri τοῦ, ἐπὶ τὰ ἐχεῖϑεν xci ποῤῥωτέρω, μὴ προστιϑεὶς εἴτε ἐπὶ δεξιὰ εἴτε
ἐπ ἀριστερὰ, ἢ πρὸς. τόδε τὸ χλίμα ἢ ἐκεῖνο, ἀλλ ἐν ἀσαφεῖ ἐῶν τοῦτο κεῖσϑαι, ὡς ἂν μὴ αὐτόϑεν τὸ
πλάσμα ἐλέγχηται. τὸ γοῦν ἔνϑεν δὲ προτέρω πλέομεν ἀχαχήμενοι ἦτορ, οὐ μόνον ἐνταῦϑα κεῖται, ἀλλὰ
xci ὕτε ix τῆς τῶν “Τωτοφάγων. εἰς, Κύκλωπας 6 ὃ πλοῦς. κακεῖϑεν εἰς τὴν «ἰόλου νῆσον, καὶ εἰς “1αι-
στρυγόνας ἐντεῦϑεν. καὶ ἐξ αὐτῶν εἰς τὴν Κῴρκην, περιὴ) ουμένου τοῦ ποιητοῦ ἀξυμφανῶς χαὶ μετροῦν-
20 τος τύπους ἐπίτηδες acque. Τὸ δὲ δειλῶν ἑταίρων, ἀντὶ τοῦ δειλαίων 0 xcà ἀλλαχοῦ προδεδήλωται.
(Vers, 65.) ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὕτι 0 περὶ τῶν ἀναχεκλημένων λόγος vexvov πρωϑυστέρως κεῖται παρὰ τῷ
ποιητῇ ὡς οἷον κατὰ ἐπανάληψιν, δι᾿ ἧς ἀναπληροῦνται τὰ “τῶν διηγήσεων ἐλλείμματα. δῆλον γὰρ, ὕτι 5ο
πρῶτον ἕχαστος τῶν χειμένων ἀνεκαλέσϑη, εἶτα αἱ νῆες ἀπέπλευσαν. 0 χαὶ ὁ ποιητὴς δηλῶν ἔφη ἀποφα-
τιχῷ σχήματι, ὅτι οὐδ᾽ ἄρα προτέρω ἔπλευσαν αἱ νῆες πρὶν τόδε γενέσϑαι. (Vers. 62.) Ἔστι δ᾽
ἐν τούτοις cà ἀντιϑετικὸν ῥητοριχὸν σχῆμα τὸ, ἀχαχήμενοι ἦτορ ἄσμενοι ἐκ ϑανάτοιο. ταυτὸν τῷ,
λυπούμενοι xci χαίροντες. τὸ μὲν, διὰ τοὺς ὀλωλότας, τὸ δὲ, Ort μὴ xc αὐτοὶ ἀπολώλαμεν.
( Vers, 67.) Ὅτι ϑαλασσίαν ζάλην ἐκφράζων καὶ πλοῦν χινδυνώδη ómoiov οἱ ἐξῶσται ἄνεμοι ποιοῦσι,
φησί, νηυσὶ δ᾽ ix ὦρσεν ἄνεμον Βορέην (óc, λαίλαπι ϑεσπεσώ). σὺν δὲ νεφέεσσι χάλυψε γαῖαν ὁμοῦ καὶ
πόντον. ὀρώρει δ᾽ οὐρανόϑεν νύξ. αἱ μὲν ἔπειτ᾽ ἐφέροντ᾽ ἐπικάρσιαι. ἱστία δέ σφιν τριχϑά τε καὶ
So τετραχιϑὰ διέσχισεν ἔς ἀνέμοιο. εἶτα ϑεραπείαν φράζων τοῦ τοιούτου κακοῦ φησί. ( Vers, 72.) καὶ τὰ
μὲν ἐς νῆας χάτϑεμεν δείσαντες ὄλεϑρον. αὐτὰς δ᾽ ἐσσυμένως ( Vers. 75.) προερύσαμεν ἢ κατὰ ᾿Αρί-
σταρχον προερέσαμεν ἠπειρόνδε. ÉvÓ c δύω νύχτας δύω δ᾽ ἤματα ( Vers. 74.) συνεχὲς αἰεὶ κείμεϑ' ὁμοῦ
χαμάτῳ τε χαὶ ἄλγεσι ϑυμὸν ἔδοντες. Καὶ ὅρα ἐν τούτοις τὸ συνεχὲς ἐχτεῖνον τὴν κατάρχουσαν πρόΐνϑ)ε-
σιν ἀσυνήϊλως. διὸ χαὶ ἐτόλμησάν τινες ὥσπερ ἐπὶ τοῦ ἐννέπω, οὕτω zc ἐνταῦϑϑα διπλῶσαι τὸ ἀμε-
τάκβολον διὰ δάχτυλον. ( Vers. 69.) Νύχτα δὲ συνήϑως κἀνταῦϑα, τὴν ἐκ τῶν νεφρῶν ἔφη σχότωσιν. 60
διὸ χαὶ εἶπεν οὐρανόϑεν αὐτὴν γενέσϑαι i 0 ἐστιν ἐξ ἀέρος. 7 γάρ TOL κυρίως νὺξ γῆς ἐστὶ σκιὰ, οὐ μὴν
σχύτος νειςῶν ἐν ἀέρι. (Vers, 70.) ᾿ ηπιχάρσιαι δὲ, οὐ πλάγιαι νῦν ὁμοίως τῷ ἐγχάρσιοι, ἀλλ᾽ ἐπὶ
χεραλὴν, διὰ τὴν ix τοῦ σφοδροῦ πνεύματος τῶν ἱστίων πολλὴν ἔντασιν. χαὶ ἔστιν ὕμοιον τῷ, ἐπὶ xag.
ὡς τὸ, ἐξ ὀρέων ἐπὶ χάρ. (Vers, 71.) Τὸ δὲ τριχϑ)ὰ χαὶ τετραχϑὰ, καϑὰ χαὶ ἐν ᾿Ιλιάδι τραχυφωνίαν
^o ἤχου ῥήξεως δηλοῖ, Ὅτι χαὶ ἐνταῦϑα ( Vers, 26.) ἐν τῷ, ἀλλ ὅτε δὴ τρίτον ἡμαρ ἐὐπλόκαμος τέλεσεν
"Hoc, 'Hó μὲν, τὴν σωματοειδῆ λέγει τὴν *quaqogor, δι᾽ ἧς ἀποτελεῖται ἡμέρα. ἦμαρ δὲ, τὴν κοινῶς1610
λεγομένην: ἡ ἡμέραν, τὴν ὑπὸ τῆς μυϑιχῆς εὐπλοχάμου ἀποτελουμένης ᾿Ποῦς. (Vers. 77.) Ὅτι εὔπλοιαν
φράζει τὸ, ἱστοὺς στησάμενοι ἀνά vf. ἱστία λεύχ ἐρύσαντες ἤγουν ἀνελκύσαντες ἥμεϑα, τὼς δ᾽ ἄνεμός
τε κυβερνῆτε αἱ T ἴϑυνον. (Vers. 80.) Ὅτι καὶ τὸν Ὀδυσσέα £9. enpev ἡ Mah καϊλὰ καὶ ἑτέρους τινάς.
quei yovv ὡς ἀσχηϑὴς ἂν ἱχόμην ἐς πατρίδα. γαῖαν , εἰ μὴ κῦμα ῥόος τε περὶ γνάπτοντι Mater καὶ
Βορέης ἀπέωσε, παρέπλαγξε δὲ Κυδϑήρων. αἱ νῆσοι, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ἐφάνη, περὶ τὴν “αχωνιχήν εἰσιν,
8s2

324 PAOWIAIA L Ys82—995.

Ὅρα δὲ ὡς Βοῤῥᾶς uiv ἀπωϑεῖ ἐκ Διαλείας, Νότος δὲ ovx ἂν, ἀλλὰ μᾶλλον προσαράσσει τοὺς ἐχεῖ τοὺς
δι᾿ αὐτοῦ πλέοντας. Τὸ δὲ ῥόος , ἐνδείκνυται δοώδη τὴν ἐκεῖ ϑάλασσαν εἶναι. To δὲ ἀπέωσε, λέξις μέν
ἐστιν ᾿Αττική. καὶ τὸ ἐξέωσε καὶ συνέωσεν. " Lori δὲ ταυτὸν τῷ ἐξῶσεν. iE οὗ καὶ ἄνεμοι ἐξῶσται χαὶ
10 ὦσται λέγονται. ( Vers. 82. ) Ὅτι ἐννῆμαρ ἐκ Λ]αλείας φερόμενος ὀλοοῖς ἀνέμοις δυσσεὺς τῇ δεχάτῃ
ἐπέβη γαίης “Ἰωτοφάγων, οἵ φησίν ἄνϑιενον εἶδαρ ἔδουσιν. &vÜw im ᾿Ηπείρου βάντες ἀφυσσάμεϑα
ὕδωρ. αἶψα δὲ δεῖπνον εἵλοντο ἑταῖροι. ἐπεὶ δὲ σίτοιό τ ἐπασσάμεϑ' ἠδὲ ποτῆτος, δὴ τότ᾽ ἐγὼν ἑτά-
ρους προΐην πεύϑεσϑαι ἰόντας ἄνδρε δύω κρίνας, τρίτατον κήρυχα (Vers. 89.) ὀπάσας ἤτοι δοὺς i ἕπε-
σϑαι, οἵ τινὲς ἀνέρες εἶεν οἱ ἐκεῖ, οἱ δὲ, μιγέντες (Vers. 91. ) ἀνδράσι «Τωτοφάγοισιν, οὐχ ἔτι
20 ἐπανήεσαν. οὐ βίᾳ κατασχεϑέντες ἀλλ ἡδονάς, δελέατι. φησὶ γάρ. οὐδ᾽ ἄρα ““ωτοφάγοι μήλδονϑ᾽ ἑτά- 357
θοισιν ὄλεϑρον ἡμετέροις ὁποῖά τινὰ ἐν τοῖς ἑξῆς γενήσεται , ἀλλά σφιν δόσαν λωτοῖο πάσασϑαι. τῶν 10
δ᾽ ὃς τις λωτοῖο φάγ oL μελιηδέα καρπὸν, οὔκ ἔτ᾽ ἀπαγγεῖλαι πάλιν ἤϑελε v οὐδὲ νέεσϑαι. ἀλλ᾽
αὐτοῦ βούλοντο μετ ἀνδράσι «“Ἰωτοφάγοισι λωτὸν ἐρεπτόμενοι μενέμεν, νόστου re λαϑέσϑαι. τοὺς
μὲν ἐγὼν imb νῆας ἄγον χλαίοντας ἀνάγκῃ, νηυσὶ δ᾽ ἐνὶ γλαφυρῇσιν ὑπὸ ζυγὰ δῆσα ἐρύσας. τοὺς
δ᾽ ἄλλους κελόμην σπερχομένους νηῶν ἐπιβαίνειν, μή πώς τις λωτοῖο φαγὼν νόστοιο λάϑηται.
So(Vers. 93.) Tig δὲ ὁ λωτὸς καὶ οἷος καὶ ὅτι καρπὸς δένδρου ἐστὶν ἐοιχότος μεσπίλῃ καὶ ὡς οἶνος αὖ-
τοῦ ἐκϑλίβεται καϑὰ καὶ τῶν qowixov, ἱστοροῦσιν εἰς πλάτος οἱ παλαιοὶ, φυτοχομοῦντες ἐπιμελῶς,
«ci τοῦ τῆς ἱστορίας λωτοῦ κατατρυφᾶν τοῖς φιλολόγ οις διδόντες. (Vers, 84,) ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὡς οἱ μὲν
τῇ Δηήνι) γι anoo τοὺς “Ἰωτοφάγους ἔνπεριγ ράφουσι, λωτοφαγίτιν εἶναι λέγοντες τὴν γῆσον ταύτην. οἱ
δὲ φασὶν , OTt λωτὸς, πόα καὶ ῥίζα ἀφ᾽ ἧς σιτούμενου οἱ τὴν ἄνυδρον γεμόμενοι οὐ δέονται ποτοῦ. ὅπερ
οὐδὲ € ἔχουσι, διὰ τὴν ἀνυδρίαν. xci δοχεῖ καὶ ὃ ποιητὴς οὐχ ἀπὸ δένδρου. εἰδέναι εἶναι τὸν λωτὸν, ois. ἄν- 20
ϑινον αὐτὸν εἶδαρ φησί, καὶ ἐρέπτεσϑιαι αὐτὸν λέγει. ἀλόγοις γὰρ ζῴοις οἰχεῖον τὸ ἐρέπτεσϑαι, ἃ ἐκ
40 τὴς ἕρας ᾿ἐσϑίουσι. τινὲς δὲ ἱστοροῦσι καὶ ὅτι παρήκουσιν οἱ “Τωτοφάγοι μέχρι τῶν ὑπὲρ Αὐυρήνην
τόπων, ἀρχόμενοι ἀπὸ τῶν ὑπὲρ τῆς μαυρουσίας ἑσπερίων «“ἰϑιόπων. τὰ δέ yt τῆς ὈΟδυσσείας ὑπομνή-
ματα βοτάνην φασὶ τὸν λωτόν. ἣν “Ἰἰγύπτιοι ξηραίνοντες ἀλοῦσι, καὶ πέττοντες ἐσϑίουσιν ἄλλην
δηλονότι οὐσαν παρὰ τὴν ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι τε λειμωνίαν βοτάνην, ὁποῖος καὶ ὃ ἑρσήεις λωτὸς, καὶ παρὼ
τὴν ἐν τοῖς Τηλεμάχου λόγοις, ὃς λωτόν φησι, χαὶ Üovov χαὶ κύπειρον. “Ἡρόδοτος δέ φησιν ort ἐν
Aion ἐπὰν ὃ ποταμὸς πλήρης γένηται καὶ τὰ πεδία πελ αγίσῃ 7 φύεται ἐν τῷ ὕδατι κρίνεα πολλὰ, €
ψύπτιοι καλοῦσι λωτόν. ταῦτα δρέψαντες «Αἰγύπτιοι αὐαίνουσι πρὸς ἥλιον. εἶτα τὸ ἐκ μέσου τοῦ
XE πτίσαντες ἐμφερὲς Ov τῇ μήχωνι ποιοῦνται, ἐξ αὐτοῦ ἄρτους ὑπτοὺς πυρί. ἔστι δέ φησι καὶ ἡ ῥίζα
τοῦ λωτοῦ τούτου ἐδωδίμη. ὃ δ᾽ αὐτὸς λέγει καὶ ὅτι ὁ καρπὸς τοῦ λωτοῦ μέγείδος ὅσον σχίνου, γλυχύτατος, 30
τῷ καρπῷ τοῦ φοίνικος ὁμοίως. ποιοῦνται δ᾽ ἐκ τοῦ καρποῦ τούτου xci οἶνον. ἐν δὲ τοῖς τοῦ 4ϑη-
γαίου φέρεταν περὶ λωτοῦ καὶ ταῦτα. ὃ τοῦ «Ἱἰγυπτίου κυώμου, περὶ οὗ ἀλλαχοῦ ἐγράφη, καυλὸς,
50 μῆκος, μὲν ὃ μακρότατος εἰς τέσσαρας πήχεις, πάχος δὲ δαχτυλιαῖος, ὅμοιος καλάμῳ μαχρῷ ἀγο Ἀγάτῳ.
ἐπὶ τούτῳ δ᾽ ἡ κωδύα. xci τὸ ἄνϑος διπλάσιον 1j μήκωνος. τὸ δὲ τοιοῦτον ἄνϑος στεφανωτιχὸν ὃν yn
γύπτιοι μὲν χαλοῦσι λωτὸν, Navzoerirat δὲ μελίλωτον. ἀφ᾽ οὗ καὶ στέφανοι μελιλώτινοι, πάνυ εὐώδεις.
καὶ καύσωνος ὥρᾳ ψυχτικώτατοι. Ὅρα δ᾽ ἐν τούτοις τὸ χωδύα διὰ τοῦ ὃ ψιλοῦ γραφόμενον ἐν τοῖς &v-
τιγράφοις. ἄλλως παρὰ τὴν Ὁμηρικὴν χώδειαν. Πολύβιος δὲ αὐτόπτης φησί τοῦ λωτοῦ γενέσϑαι. καὶ
εἶναι δένδρον οὐ μέγα, τραχύ, aquo didis; φύλλα ἔχον χλωρὰ ὕμοια ῥάμνῳ, καρπὸς δὲ αὐτοῦ τὴν μὲν
ἀρχὴν ὅμοιος λευκαῖς μυρτίσιν, αὐξόμενος δὲ γίνεται τῷ μὲν χρώματι iM mp τῷ δὲ μεγέϑει γογ-
γύλαις ἐλαίαις ὅμοιος. πυρῆνα δὲ ἔχει τελέ ἕως “μικρόν. γίνεται δέ φησι xai οἶνος ἐξ αὐτοῦ ἡδὺς καὶ ἀπο- áo
λαυστικός, Do χρῶνται χωρὶς ὕδατος. οὐ μένει δὲ πλέον δέκα ἡμερῶν, διὸ καὶ ποιοῦσιν αὐτὸν κατὰ
βραχὺ πρὸς τὴν χρείαν. ποιοῦσι δὲ καὶ ὄξος ἐξ αὐτοῦ. “Ὡς δὲ καὶ ἡ τοῦ φοίνικος ὀπώρα συντελεῖ εἰς
οἶνον, καϑωμίληται. ὡς δὲ καὶ ῥοδίζων ἢν τις λωτὸς, 0 ϑήναιος δηλοῖ ἐν οἷς ἱστορεῖ καὶ ὅτι IHay-
χράτης ποιητὴς ᾿Αλεξανδρεὺς ᾿“Ιδριανῷ τῷ αὐτοχράτορι ἐπιδημήσαντι ἐν ᾿“λεξανδρείᾳ, μετὰ τερατείας
6o μυϑιχῆς αὐτὸν ἐπέδειξε, φάσκων ἀναπεμφϑῆναι γῆϑεν τὸν τοιουτόχροον Ἀλωτὸν, ὅτε τὸ αἷμα ἡ γῆ ἐδέ-
ξατο τοῦ μαυροσίου λέοντος ὃν ἐκεῖ που ἐν κυνηγεσίῳ καταβεβληρεεο ὁ ᾿Αδριαγὸς, μέγα χρῆμα ὄντα, καὶ

5",

PoA4CE £2 I4 1.4 1. Vs.92— 108. 325

πολλῷ χρόνῳ κατανεμηϑέντα πᾶσαν «Ἱιβύην, καὶ πολλὰ ἐ ἐκείνης ἀοίχητα πεποιηκότα. ἡσϑεὶς οὗν ὃ βα-
σιλεὺς ἐπὶ τῇ τῆς ἐννοίας ταύτης εὑρέσει καὶ καινότητι, τὴν ἐν “Μουσῶν αὐτῷ σίτισιν ἔχειν ἐχαρίσατο.
xci ὅρα τὸ ἐν Movaov, ἐσχηματισμένον χατ ἔλλειψιν ᾿Δττικῶς, ὡς εἴπερ ἣν ἐν πρυτανείῳ Movaov. δοκεῖ
γὰρ τοιοῦτόν τι καὶ ἐν ᾿λεξανδρείᾳ εἰναι ὑποῖον καὶ ἐν ᾿᾿ϑήναις. (Vers. 92.) δίκαιοι δὲ μαρτυροῦνται
οἱ “Τωτοιράγοι xci φιλόξενοι. ὕὅϑεν οὐδὲ μηδονται ὄλεϑρον. ἀλλὰ φιλο" ξένως διδόασι λωτοῦ πάσασϑαι.101 7
338 διὸ καὶ ἡ. τῆς κατ᾽ αὐτοὺς ἱστορίας ἀναγωγὴ χώραν ἡδονῆς τῆς περὶ γεῦσιν τὴν τῶν «Τωτοφάγων εἶναι
βούλεται γῆν. xci τὴν τοῦ λωτοῦ προσφορὰν εἰς τὴν ἐν γευστοῖς ἀρτύει ἀπόλαυσιν, ἢ κατέχει ὡς εἰπεῖν
τῆς, γλώττης τοὺς αὐτόϑι γενομένους, οὐχέτι παλινδρομῆσαι εἰς τὸ ἄλλως βιοῦν ἀφίησι. καὶ οὕτω μὲν
οἱ πολλοὶ ὕσοι πρὸς φιλοσοφίαν é ἔτε ἔχουσιν ἀτελῶς OUZ ἂν τὴν “Τωτοφαγίτιν παραπλεύσωσιν. ᾽Οδυσ-
10 σεὺς δὲ ὁ σοφὸς χαὶ τοῦ τοιούτου γλυχυπίκρου χαχοῦ περιγενήσεται, καὶ τοὺς μὴ πειϑομένους ἕ ἑταίρους
ἀνάγκῃ πειϑοῦς ἢ καὶ βίας ὑπαγαγ ὄμενος παραπλεύσει χαὶ συναπαγάγῃ ἑαυτῷ ἔνϑα χρή. ᾿Ιστέον δὲ
ὡς εἴτε γευσάμενος τοῦ λωτοῦ καὶ Ὀδυσσεὺς ὅμως ἀπέστη, ἐγκράτειαν αἰτιατέον αὐτοῦ, εἴτε χαὶ μὴ γευ-
σάμενος οὐχ ἐκινήθη δι᾿ ἐπιϑυμίας, ἐπαινετέον τῆς φιλοσοφίας αὐτὸν, δι᾽ ἣν ἀπαϑὴς nv. (Vers. 82.)
Ὅρα δὲ καὶ τὸν ῥηϑέντα -“ἐνναήμερον πλοῦν εἴτε ἱστορικῶς λεχϑέντα εἴτε xci ἄλλως πλασϑέντα, ὕτι
πάνυ μαχρὰν δι᾽ αὐτοῦ ἐξῶσε τὸν Ὀδυσσέα ὁ ποιητὴς τῶν τοῖς “λλησι γνωρίμων τόπων. ( Vers. 89.)
"Ere ἰστέον καὶ ὅτι οὐκ ἐνταῦϑα μόνον ἀλλά που *xci ἐν τοῖς ἑξῆς ἑταῖροι δύο στέλλονται καὶ τρίτατος 10
χῆρυξ εἰς ἔμιρασίν τε τοῦ βασιλικὴν οὐ μὴν ἰδιωτικὴν εἶναι τὴν τῆς ὁδοῦ πρόφασιν. βασιλέων γὰρ ὑπο-
δρηστῆνες οἱ κήρυκες διογενῶν ἀνδρῶν ϑεῖον γένος αὐτοί. ἔτι δὲ xci ὡς ἂν οἱ στελλόμενοι ἄσυλοι
ἀπεχβαίνωσιν. ἱεροὶ γὰρ οἱ κήρυκες ὡς ἐξ ' LouoU καὶ αἰδέσιμοι, μετὰ κηρυχίου προϊόντες. ὕπερ αὐτοῖς
20 τοῦ κήρυκας εἶναι σύμβολον nv. "deigrovyóveg μέντοι ἄδηλον εἴτε ἐφείσαντο τοῦ κήρυχος εἴτε ἐϑοινή-
σαντο. Ὅμηρος γὰρ ἐχεῖ τὴν σπουδὴν τῆς τῶν σταλέντων φυγῆς μιμούμενος οὐκ εἶπε τίς ἣν ὃ εἷς ἐκεῖνος
ὃν ὁ ᾿Αντιφάτης «Ταιστρυγὼν ἀπώλεσεν, ἀλλὰ μόνον ἐρεῖ ὅτι ἕνα novas ὡπλίσσατο δόρπον, οἱ δὲ
δύο ἀναΐξαντες ἔφυγον. Κύχλωψ δὲ εἴπερ ἂν φείσαιτο κήρυκος, ἀπύσχοιτο ἂν καὶ λέων πεινῶν ζῴου
παρεμιπεσόντος αὐτῷ. (Vers. 94.) Τὸ δὲ λωτοῖο φαγεῖν, τὸ αἰτιόν ἐστι τῆς τῶν “ωτοφάγων κλήσεως.
ποιητικώτερον δὲ τὸ, λωτοῖο πάσασϑαι. καὶ ἔτι πλέον τὸ, À ὠτὸν ἐρέπτεσϑαι. (Vers. 99.) Τὸ δὲ δῆσα
ἐρύσας, ἑρμηνευτιχόν ἐστι τοῦ, ἄγον ἀνάγκῃ. ὃ γάρ τινα ἐρύων ἀναγκαστιχῶς ἄγει. (Vers. 101.) Τὸ
δὲ σπερχομένους, συντονίαν δηλοῖ φυγῆς μὴ καὶ προσμείναντες πάντες δυσαπόσπαστοι τῆς ἡδυπαϑείας
γένωνται. Ὅτι εἰ καὶ ἐν ἄλλοις ( Vers. 87.) τὸ πίνειν πρῶτον φράζει τῆς Morin διὰ τὸ *zer& δίψαν 20
βίαιον ὡς ἐν τῷ, πόσιος καὶ ἐδητύος, ἀλλ ἐν τοῖς προσεχῶς ῥηϑεῖσι χαὶ ἑξῆς, δέ που ἀνάπαλιν πεποίη-
So zev. εἰπών. αὐτὰρ ἐπεὶ σίτοιό τε πασσάμεϑια ἠδὲ ποτῆτος. οὕτω δὲ καὶ πρὸ τούτων ἐν τῷ, ἐδητύος
ἠδὲ ποτῆτος. CVers. 103.) Ὅτι σύντομος ἔχφρασις κωπηλασίας τὸ, οἱ δ᾽ ci εἴξβαινον χαὶ ἐπὶ χληΐσι
χάϑιζον, ἑξῆς δ᾽ ἑξόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς , ὕπερ ὕμοιόν ἐστι τῷ, ἀνεῤῥίπτουν ἅλα πηδῷ.
Ὅρα δὲ κάλλος ἐν παρίσοις τὸ, εἴσβαινον. χάϑϑιζον. ἔτυπτον. (Vers, 106, ) Ὅτι τοῦ 7 περὶ. Κυχλώπων
λόγου ἀρξάμενος δυσσεὺς, ἀπὸ γὰρ τῶν φιλοξένων «Τωτοφάγων εἰς τοὺς ἀξένους τούτους ἡ τοῦ ποιη-
τοῦ μεταβαίνει πλάσις, φησί. Κυχλώπων δ᾽ ἐς γαῖαν ὑπερφιάλων ἀϑεμίστων ἱκόμελϑα. οἵ óc Ü'toict 30
πεποιϑύτες ἀϑανάτοισιν οὔτε φυτεύονται χερσὶ φυτὸν, οὔτ᾽ ἀρόωσιν. ἀλλὰ rey ἄσπαρτα χαὶ ἀνήροτα
πάντα φύονται, πυροὶ καὶ χριϑαὶ ἠδ᾽ ἄμπελοι, αἵτε φέρουσιν οἶνον ἐριστάφυλον. xat σφιν “ιὸς ὄμβρος
ἀέξει. ( Vers. 109.) & δὴ ἐπιτεμὼν ὁ γεω) φάφος φησί. KvzLontg , αὐτοφυεῖς νέμονται καρπούς. χαὶ
οὕτω τὴν ἰδιότητα φράσας τῆς γῆς. ὃ ποιητὴς, ὡς εἰ καὶ vicos “μακάρων ἦν τις καὶ αὕτη, περιῴδεται
4o γὰρ ἐν παροιμίαις Ux εὐδαιμονίῳ zai τῶν Κυχλώπων ὡς καὶ ἡ τῆς δύ ὕπτου γῆ καὶ ἡ τῶν ᾿Ἰράβων,
(Vers, 112.) ἐχείϑεται καὶ εἰσέκτι τοὺς νησιώτας Κύκλωπας ὑποῖοι τινές εἰσιν, εἰπών. τοῖσι δ᾽ οὔτ᾽ ἀγοραὶ 4o
330 βουληφόροι οὔτε ϑέμιστες. ἀλλ᾿ οἵ γ᾽ ὑψηλῶν ὀρέων ναίουσι χάρηνα ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι. ϑεμιστεύει δὲ
ἕκαστος ( Vers. 113.) παίδων ἠδ᾽ ἀλόχων οὐδ᾽ ἀλλήλων ἀλέγουσι. ( Vers. 106.) χαὶ τοῦτό ἐστιν αὐτοῖς
τὸ ἀϑεμίστοις εἶναι, τὸ μὴ κοινωνικῶς ἔχειν, μηδὲ πολιτικῶς ϑεμιστεύειν κατὰ τοὺς ἐν χοινῷ βουλη-
φόρους χαὶ ἀγορητὰς, ἀλλὰ XD οἴχους ἐν τοῖς ἑαυτῶν. ὥρτε ovz' ἁπλῶς ἀϑέμιστοι οἱ xci ϑεοῖς πέποι-
ϑότες καὶ παροιμίαν παραγαγόντες ἐκ ὑεοςιλείας τὴν ἄσπαρτα καὶ ἀνήροτα φύεσθαι πάντα τοῖς 50

390 ΡΑΨΩΤ ΔΤ Α 1. ΝΕ ο͵έξεανΆ.

εὐδαιμονοῦσι λέγουσαν, ἀλλὰ πῇ μὲν ἀϑέμιστοι, πῇ δὲ ϑεμιστεύοντες. ὃ γενιχῇ συντάσσει ὃ ποιητὴς,
οὐχ ἀπολύτως φράσας χατὰ τοὺς ὕστερον, καὶ ἄλλως δὲ ἀϑέμιστοι γοργῶς εἰπεῖν, διὰ τὸ μὴ νόμους
ἔχειν κοινούς. εἰ δὲ δίκαιοι ὄντες ἐλύπουν τοὺς Φαίακας ἣν ὅτε γειτιῶντας ὡς προγέγραπται ; ἀλλὰ
τοῦτο διὰ τὸ τῆς πολιτείας φασὶν ἀνόμιον ἐγίνετο. Ῥαίακες μὲν γὰρ ἐκοινώνουν ἀλλήλοις εἴτε ἀριστο-
δο χρατίας γόμῳ εἴτε χαὶ δημοχρατικῶς. οἱ δὲ Κύχλωπες οὐ τοιοῦτοι. εἰ δὲ χαὶ πεποιϑέναι Ἀμὲν ϑεοῖς
ἐνταῦϑα Κύκλωπες λέγονται, ὃ δὲ Πολύφημος ἐν "τοῖς ἑξῆς ἐρεῖ ( Vers. 275.) ὡς ovx ἀλέγουσι Διὸς
οἱ Αὐύκλωπες ὡς φέρτεροι, ψευδῶς ἐκεῖνο φησίν. ὃ δὴ ποιοῦσιν οἱ κακοὶ συνδιαβάλλοντες ἑαυτοῖς τοὺς
1θ18ἀγαϑοὺς ἢ καὶ συνεξεικάζοντες. ϑεοσεβεῖς γὰρ οἱ λοιποὶ Κύχλωπες πλάτλτονται. οἱ καὶ τὴν Διὸς νόσον
ὑποβλέπονται ac εὔχεσϑαι οἴδασιν. Ὅτι δὲ τοὺς Αύχλωπας “Ἱποντίνους οἱ ὕστερον ἐκάλεσαν, καὶ ὅτι
λῃσταὶ ἡσαν καὶ y Quo, x«i ὕτι πίων ἡ παρ᾽ αὐτοῖς γῆ ὡς xci ἡ πλείων τῆς Σικελίας, δῆλόν ἐστι. τὸ
φασὶ δὲ οἱ παλαιοὶ καὶ ὅτι ὥσπερ Αἴολος ἐδυνάστευσε τῶν περὶ «Μιπάραν νήσων, οὕτω καὶ Κύκλωπες
χαὶ «Ταιστρυγόνες τῶν περὶ “Ἱεοντίνην xat «“ἴτνην, ἄξενοί τινες ὄντες. διὸ καὶ τὰ περὶ τὸν πορϑμὸν
10 ἀπροςπέλ «Gre εἶναι τότε τοῖς πολλοῖς. ὃ μέντοι ποιη τὴς οὐ πάντα φασὶ πλάττων οὐδ᾽ ἐκ τοῦ μηδενὸς
ἀεὶ μακρὰν τερατολ ογίαν ἀνάπτων προσμυϑεύει τι χαὶ ἐνταῦϑα τοῖς ἀληϑέσι. Τὸ δὲ ὑπερφιάλων δίση-
μον ὃν, ὡς καὶ προγέγραπται , οὐ δοχεῖ ἐπὶ ψόγῳ ἐνταῦϑα κεῖσϑαι, ἀλλὰ τὸ κατὰ σῶμα δηλοῦν μεγα-
λοφυὲς τῶν Κυχλώπων, ὡς που καὶ οἱ μνηστῆρες ὑπερφιάλους χαλοῦσιν é ἑαυτούς. οὕτω δὲ καὶ τὸ ἀϑε-
μίστων οὐχ dp ὕβρει κεῖται νῦν, ἀλλ᾽ ἐν ἱστορίας εἴδει, ὡς τῶν Κυχλώπων μήτε γόμους μήτε ἔϑη κοινὰ
20 ἐχόντων, ὡς ἐῤῥέϑη, μηδὲ στοχαζομένων τοῦ κοινῇ συμφέροντος διὰ τὸ μηδὲ κοινῇ πολιτεύεσϑιαι
ἀλλ, ὡς εἰπεῖν. οἰκοκρατεῖσϑαι. Καὶ σημείωσαι ὅτι τὲ διττὸν τὸ ἀϑέμιστον τό, τε εἰδότα ϑέμιν μὴ
χρᾶσϑαι αὐτῇ ὅτε ὃ ἀϑέμιστος εἴη ὧν ὃ αὐτὸς τῷ ἀδίκῳ, xal τὸ μὴ πεῖραν ἔχειν ϑέμιδος ὅλως, ὁποῖοι oí 20
"Ownjpizol KvzA ome. (Vers. 112.) xci ὅτι, mos μὴ ϑέμις, χαλῶς. ἐχεῖ οὐδ᾽ ἀγοραὶ βουληφόροι, εἴπερ
ϑέμις ἀνδρῶν ἀγορὰς ἠμὲν λύει 108 καϑίζει. δῆλον δὲ ὃ ὅτι τε ἄλλο τι σημαίνει ὃ ὕστερον ῥηϑεὶς ἀϑέμι- 340
rog παρὰ τὸν ἐνταῦϑα ᾿ΟΘμηρικὸν ἀϑέμιστον. καὶ ὅτι ὥσπερ χάρις χάριδος καὶ deux χάριτος,
κατὰ δὲ τὴν παρὰ Ἡρῳδιανῷ ἀλχμανικὴν χρῆσιν, χαὶ ᾿Δρτέμιδος ᾿Πρτέμιτος, oiov ᾿Δρτέμιτος ϑεράποντα
30 οὕτω χαὶ ϑέμις ϑέμιτος. xci πλεονασμῷ τοῦ σίγμα Ἀϑέμιστος οἷον. ϑέμιστι δὲ καλλιπαρήῳ. καὶ ἐξ αὐτοῦ,
ἀϑέμιστος. (Vers. 107.) Τὸ δὲ ot ϑεῷ πεποιϑότες ἀϑανάτῳ οὔτε φυτεύουσι καὶ ἑξῆς ἕως τοῦ, ναίου-
σιν ἐν σπέσι γλαφυροῖσι, πρέπει τοῖς za" ἡμᾶς ἀναχωρηταῖς. οἱ καὶ αὐτοὶ πόλεις μὲν φυγόντες, ὀρέων
δὲ ναίοντες κάρηνα ἐν σπηλαίοις, οὔτε φυτεύουσιν ᾽ οὔτ᾽ ἄλλο τι τῶν ἐφεξῆς ποιοῦσιν, ἀλλὰ xci αὐτοὶ
ἄσπαρτα χαὶ ἀνήροτα ἔχουσιν. ἄνωϑεν τὰ καλὰ, αὐτοκράτορες ὄντες ἑαυτῶν, καὶ τρόπον ἄλλον ϑειι-
στεύοντες οὐ μὴν ἀϑεμίστως ἔχοντες. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἄλλως μὲν δόξοι ἂν ὁ ἀϑέμιστος ἐκ τοῦ ϑεμίσσω 30
γίνεσϑαι, ὃ χαὶ αὐτὸ ἐν φανερᾷ χρήσει κεῖται, ἀφ᾽ οὗ zal ἡ ϑέμις. χοινότερον δὲ, ἐκ τοῦ ϑέμις ϑέμι-
δος, χαὶ Δωριχῶς ὡς ἐῤῥέϑη ϑέμιτος, λέγεται ϑεμιτὸς καὶ ἀϑέμιτος, καὶ πλεονασμοῷ τοῦ σίγμα,
ϑεμιστεύειν χαὶ ἀϑέμιστος. ἡ δὲ τοῦ δ᾽ καὶ τοῦ T ὡς οἷον εἰπεῖν φιλία καὶ ἀντιμεταχώρησις εἰς ἄλληλα,
ὡς χαὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν "Ιλιάδα ἐφάνη, δηλοῦται μὲν χαὶ ἐν τῷ, ϑέμιτος καὶ χάριτος ὡς ἐκ τοῦ ϑέμιδος
zat χάριδος. διασημαίνεται. δὲ xci ἐν τῷ, τηὐσίην ὁδὸν ἀντὶ τοῦ δευσίην. ὑγράν. ἁλίην, χαϑὰ
ἐγ ράφη ἔνϑα ὃ ποιητὴς αὐτὸ εἶπεν. ἔτι δὲ καὶ ἐν τῷ, τῆτες καὶ τῆδες. ὡς γὰρ οἱ τεχνικοί φασιν, οὐ
4o μόνον τῆτες οἱ “ωριεῖς λέγουσιν, ἀλλὰ χαὶ τῆδες. ϑετέον δ᾽ ἐν τούτοις Ἀχαὶ τὸ, Αἰδαρις ἐϑυνιχόν. αὐτὴ
γάρ φασι καὶ Αίταρις λέγεται. Ἔτι ἰστέον καὶ ὅτι τὸ δ᾽ οὐ μόνον εἰς τὸ T ἔστιν ὅτε οἶδε μεταχωρεῖν,
ἀλλὰ χαὶ εἰς τὸ αὐτοῦ ἀντίστοιχον ϑῆτα. ὡς δῆλον ἐκ τοῦ, μήδω Προμηϑεὺς χαὶ τῶν ἄλλων ἅπερ
ἑτέρωϑι κεῖνται. καὶ μέσου δὲ τοῦ fire μεταβολὴ φανερὰ εὕρηταί ποτε εἰς δασέα καὶ εἰς ψιλά. ὡς χαὶ áo
αὐτὸ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα παρεσημάνϑη. γῦν δὲ ἀρχεῖ πρὸς δεῖξιν τὸ, Φίλιππος Βίλιππος, καὶ τὸ,
Παλληνιχὸν βλέπειν ἤγουν Βαλληνιχὸν ἀπὸ Παλλήνης τῆς κατὰ Θρῴκην τῆς xci Βαλλήνης. ὅπερ
αἴνιγμά ἐστι τοῦ χρεὼν εἰναι χαὶ λίϑοις βάλλειν τὸν ἐχϑρόν. λέγεται δὲ ὅτι τε ἧς arid ἔστιν ὁ Bi-
λιππος ἀντὶ TOU Φίλιππος, ᾿ τῆς αὐτῆς καὶ τὸ Βαλλήνη ἀντὶ τοῦ Παλλήν»» «ci ὅτι ἀγρίως ἐβίουν οἱ
“Παλλήνιοι. διὸ καὶ ἡ τῶν Γιγάντων μάχη ἐν τῇ xaT αὐτοὺς y μεμυϑολόγηται, 0 που xai, Φλέγρα.
Θεοῖς δὲ πεποιϑέναι Κύκλωπας ὃ μῦϑος λέγει, δι᾿ ὧν αὔξονται καρποί. οἷον. Διὶ ἀέρι. Δήμητρι γῇ.

PACK 2141.4 1. 05. τοϑ ---- 125. 327

Νύμφαις χαρποτρύφοις. ᾿ΑἈπόλλωνι ἡλίῳ. καὶ τοῖς τοιούτοις, οἷς ϑαῤῥοῦντες διὰ τὸ τῆς ἐχεῖ γῆς πῖον
οὐχ ἔκαμνον. Τὸ δὲ πεποιϑότες, dioAuxóv. ἐστι xe “Ἡρακλείδην , ὃς λέγει ὅτι τὸ οἶδα πέποιϑα
λέλοιπα δέδοιχα «Αἰολικοί εἰσι παρακείμενοι. χαίρουσι γὰρ Αἰολεῖς τοιαύταις "παρατελεύτοις. τὼ δὲ 50
χοινὰ αὐτῶν, εἶδα. πέπειϑα. λέλειπα. δέδεικα. (Ν ογ5, 108,}) Τὺ δὲ οὐ φυτεύουσι φυτὸν, ἐτυμολο-
γίας ἔχει τρόπον. Τὸ δὲ ἀρόωσιν, ἔοικε δευτέρας εἶναι συζυγίας τῶν περισπωμένων. 3v δ᾽ ἂν καϑαρῶς
τρίτης, εἴπερ ἐγράφετο ἀρόουσι. To δὲ ἄσπαρτα, ἐχτείνει τὴν λήγουσαν. ( Vers. 109.) Τὸ δὲ πάντα
φύονται " ἐφερμηνεύων ἵνα μήτις ἐπὶ à γρίων ἐχφύσεων τὸ πρᾶγμα νοήσῃ, φησί. πυροὶ χαὶ χριϑαὶ, zai
τὰ ἑξῆς. ὃ xci καινόν. pw μὲν γάρ mov καὶ ἀλλαχοῦ κατὰ τὸν γεωγ, θάφον ἄσπαρτά ποτε zc
ἀνήροτα. πλὴν, ἐχπρούπάρξαντος ἀρότου τὲ καὶ σπόρου καὶ πεπάνσεως καρποῦ καὶ πτώσεως ἐχεῖϑεν εἰς
10 γῆν, xc ἐπὶ ὀλίγους τινὰς τοῦτο ἐνιαυτούς. τὸ δὲ καὶ ἀεὶ τὸ τοιοῦτον γίνεσίλαι, ὑπερβολ jv ἔχει εὐδαι-
μονίας. οὕτω δὲ καὶ οἶνος γίνεται μὲν χαὶ ἐξ ἀγριάδων ἀνεργάστων. ( Vers. 11 ) τὸ δὲ xc ἐριστα-
φύλους τὰς τοιαύτας εἶναι, καινόν ἐστι xci ϑεῖον à ὄντως δῶρον. ᾿Ενταῦϑα δὲ ὅρα καὶ ὡς οὐ μόνον ἄμ-
πελὸς κοινότερον ἐριστάφυλ ος, ἀλλ ἰδοὺ καὶ οἶνος τοιοῦτος, ὃ ἀπὸ σταφυλώ v μεχάλων γενόμενος. Ὄμβρος
δὲ Διὸς, τουτέστιν ἀέρος, δηλοῖ μὴ αὐχμηρὰν τὴν τῶν Κυχλώπων εἶναι. CV ers. 112. J To δὲ οὐχ ἀγοραὶ
βουληφόροι, συντόμως δύο ἀποφάσκει. ταῦτα, τὸ μήτε ἀγορὰς μήτε βουλὰς εἶναι κοινῇ παρὰ τοῖς Κύχλω-
Tyr, ἀλλὰ νόμον ἕχαστον εἶναι τοῖς ἑαυτοῦ. (Vers. 115.) Τὸ δὲ οὐδ᾽ ἀλλήλων ἀλέγουσιν, ἀντὶ τοῦ οὐχ θο
ὑποτάσσονται ἀλλήλοις. Καὶ ὅρα ἐν τῷ, ἀλλήλων, Ort καὶ πρὸ ὀλζων τὸ, Κώονες Κιχόνεσσιν ἐβόων,
ταυτὸν ἦν τῷ, ἀλλήλοις. καϑάπερ αὖ πάλιν χαὶ ἐνταῦϑα τὸ, ἀλλήλων, ταυτόν ἐστι τῷ, Küxiasug
Κυχλώπων. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι μετὰ τοὺς «Τωτοφάγους περὶ Κυχλώπων ὃ ποιητὴς λέγει, οὐχ ὡς ἐφεξῆς
20 αὐτοῖς κειμένων. ἐχεῖ που τῇ κατὰ τόπον ϑέσει, ἀλλ Urt uer ἐχείνους ἡ yn τῶν Κυκλώπων ἔσχε τὸν
᾿Ὀδυσσέα, εἴτε ἀνόπιν πλεύσαντα ἐκ fine περὶ τὰ χατὰ Σικελίαν, εἴτε καὶ ἀλλαχοῦ πλαγχϑέντα
χατὰ τὴν ἱθμηρικὴν πρόϑεσιν. Σημείωσαι δὲ xci ὅτι τὰ περὶ Κυκλώπων ἐνταῦϑα "τὰ ῥηθέντα. προχα-1019
τασχευαστιχά εἰσι καὶ χρήσιμα εἰς τὸ πιϑανῶς ὕστερον τυφλωϑῆναι τὸν Πολύφημον. εἰ γὰρ μήτε
ϑεμιστεύονται, μήτε πόλεις ἔχουσι, μήτε οἰχίας, μήτε γεωδαιτοῦνται, καὶ ἐν σπηλαίοις δὲ διεσπαρ-
μένοι οἰχοῦσι xci οὐδ᾽ ἀλλήλων ἀλέγουσι, ῥᾷον οὕτω κατεργασϑήσεται ὃ Πολύφημος ἐρημάζων κατὰ
σπέος ἐν ἐσχατιῇ, καὶ μᾶλλον ὅτι οὐδὲ παίδων γοῦν ἢ γυναιχῶν ϑεμιστεύει, ἀλλὰ πάντῃ μονάζει εὐεπι-
βούλευτος ὧν καὶ πάντοϑεν ἀβοήϑητος. ( Vers. 116.) Ὅτι πιϑανῶς περισώζων καὶ εὐπλάστως Ó ποιὴ-
τὴς ἐκ τῶν ἀξένων Κυχλώπων τὰς τοῦ Ὀδυσσέως νῆας πλάττει νῆσόν τινὰ ἐρήμην, μικρὰν uv, ἀγαϑὴν
δὲ ϑεραπεῦσαι καταίροντάς τινας, εὐδαίμονα χαὶ αὐτὴν xci πολύϑηρον. ἔνϑϑα στήσας Ὀδυσσεὺς τὰς
30 λοιπὰς νῆας μετὰ μόνης ἔπλευσε μιᾶς εἰς τὴν μεγάλην, τὴν τῶν Κυχλώπων. καὶ ἔπαϑε xci ἐποίησε τὰ
ϑρυλ ούμενα. ἔχει δὲ πιϑανῶς ἡ τῆς μικρονήσου ταύτης παντελὴς ἐρημία, ex TOU μὴ διοιχεῖσίλαι ὅλως ναυσὲ
τοὺς Κὐύχλωπας. διό περ οὐδὲ εἶχον φόβον οἱ ἐχεῖ χαταπλεύσαντες. ἀφ᾽ ἧς Ὀδυσσεὺς ὡς ἐξ δρμητηρίου
341 τινὸς ἀσφαλοῦς ἢ 1) καὶ ἐπιτειχίσμα τος εἰς τὴν τῶν Κυχλώπων ἐλϑὼν καὶ πειραὕῦ είς, ὧν ἐπειράϑη, ἐπα-
νῆλϑεν εἰς τὰς λοιπὰς νῆας. καὶ εὗρεν ἐκείνας χαχῶν ἀπαϑεῖς. ὡς εἴγε χατὰ πρῶτον πλοῦν τῇ τῶν Κυ-
χλώπων γῇ προσωρμίσϑη, οὐχ ἄν εὐτυχῶς εἶχεν ἀπαλλάξαι. νῦν δὲ κατώ τι ϑεῖον γνησιδίῳ προσοκείλ ας
εὐτύχησε. διὸ καί τις Ü sog ἡγεμονεῦσαι αὐτῷ λέγεται εἰς τὸν τοιοῦτον κατάπλουν, γενόμενον ἔν τε λειο--
κύμονι γαλήνῃ, xci ἐν σχοτομήνῃ βαϑείᾳ. 0 καὶ αὐτὸ πρὸς ἀγαϑοῦ γέγονεν. & γὰρ ἦν ἡμέρα, τῇ τῶν
Ἀυχλώπων ἂν προσέσχον γῇ οὐκ ἐπὶ καλῷ. ἔστι δὲ ἡ repo: τῆς τοιαύτης νήσου Ὁμηρικὴ φράσις τοιαύτη).
(Vers. 116.) νῆσος ἔπειτα λάχεια παρὲκ λιμένος. τετάνυσται γαίης: Αὐυκλώπων. οὔτε σχεδὸν οὔτ᾽ ἀποτη-
4o λοῦ. ὑλήεσσα. ἐν δ᾽ αἶγες ἀπειρέσιαι γεγάασιν ἄγριαι. οὐ μὲν γὰρ. πάτος ἀνϑρώπων ἀπερύκει. οὐδέ
μὲν εἰσοιχνεῦσι κυνηγέται. (Vers. 120.) οἵ re xar. ὕλην ἄλγεα πάσχουσι, χορυκρὰς ὀρέων ἐφέποντες.
ὃ δὴ πρὸς ψόγον τῆς κυνηγετικῆς τέχνης παρέῤῥιπται. € Vers. 122.) οὔτ᾽ ἄρα ποίμνῃσι καταΐσχεται
κατὰ τοὺς ἡμέρους τόπους, OUT ἀρότοισιν. ἀλλ ἣν ἄσπαρτος xci ἄνήροτος ἤματα, πάντα ἀν-
δρῶν χηρεύει. βύσχει θέ τε μηχάδας αἶγας. ( Vers. 125, ) εἶτα αἰτίαν ἐντιϑέμενος δὲ ἣν εὐδαίμων
οὖσα ἡ νῆσος ἀοίκητός ἐστι, φησίν,. οὐ γὰρ Κυκχλώπεσσι νέες πάρα μελτοπάρῃοι. οὐδ᾽ ἄνδρες νηῶν 20
ἕνε τέχτονες οἵ κάμοιεν νῆας. αἱ τελέοιεν ἕμωστω, ἄστε᾽ ἐπὶ ἀνθρώπων ἱκνεύμεναι, οἷά τε πολλὰ ἄνδρες

328 PAOIAIA I Vs τὶ -.- 21535.

im ἀλλήλους νηυσὶ περόωσι ϑάλασσαν. ( Vers. 130.) oi κέ σφιν καὶ νῆσον ἐὐχτημένην ἐχάμοντο. καὶ
ἔστι τοῦτο ναυτιλίας ἔπαινος. τῷ ὄντι γὰρ ἀοίχητοι ἂν ἦσαν αἱ νῆσοι μὴ ταύτης οἰκιζούσης αὐτάς.
(Vers. 15n* ) eire μετὰ τὴν τοιαύτην αἰτίαν émeu βληϑεῖσαν ἐ ex περιχοπὴς ἐπάγει καὶ τὸ λοιπὸν ἐγκώμιον
τῆς χώρας, εἰπών. οὐ μὲν γάρ τι χαχή ye. φέροι δέ χεν ὥρια πάντα. ἐν μὲν γὰρ λειμῶνες ἁλὸς πο-
λιοῖο παρ ὕχϑας, ὑδρηλοὶ, μαλαχοί, μάλα ὦ ἂν ἄφϑιτοι ἄμπελοι εἶεν. ἐν δ᾽ ἄροσις λείη. μάλα xcv
ἢ τάχα χὲν βαϑὺ λήϊον αἰεὶ εἰς ὥρας Gur. (Vers. 135.) ἐπεὶ μάλα πῖαρ vm οὗδας. οὕτω καὶ
τοὺς εἰς γεωργίαν δεξιοὺς τόπους τεχγιέντως ὁ 0 ποιητὴς φιλ tox Quel. ( Vers. 156.) ἐν δὲ λιμήν φησιν εὔορ-
μος, Ὁ οὐ χρεὼ πεισματός ἐστιν. οὔτ᾽ εὐνὰς βαλέειν οὔτε πρυμνήσι ἀνάψαι. ἀλλ ἐπικέλσαντας, μεῖναι
χρόνον, εἰσόχε ναυτέἕων ϑυμός ἐποτρύνῃ χαὶ ἐπιπνεύσωσιν ἀῆται. αὐτὰρ ἐπὶ κρατὸς λιμένος ῥέει ἀγλαὸν
ὕδωρ, ΕΝ ὅτ: 141. ) κρήνη. ὑπὸ σπείους. περὶ δ᾽ αἴγειροι meg ieu. ὑδροχαρὲς χαὶ ὑδατοτρεφὲς τοῦτό 10
γε φυτόν. χαὶ Hon μὲν 5 τῆς γήσου ἔχφρασις τῆς ϑαυμαστῆς. ὡς δηλοῖ χαὶ τὸ, νῆσον ϑαυμάζοντες
30 ἐδινεύμιϑα xa*r αὐτήν. ἧςπερ ὄνομα οὐχ εἰκὸς εἰδέναι τὸν Οδυσσέα διὰ τὴν αὐτῆς ἐρημίαν. (Vers. 116.)
τινὲς μέντοι τὸ λάχεια, ὄνομα τῆς νήσου ὑπώπτευσαν, ὡς γνωσθὲν διὰ Κίρκης τῷ Ὀδυσσεῖ ἐξ ἐρωτήσεως.
ἕτεροι δὲ, λάχειαν 3 τὴν εὔγεων. φασὶ xc ἐπιτηδείαν λαχαίνεσϑαι 3 ἤτοι σχάπτεσϑιαι, ὕϑεν χαὶ τὸ λάχα-
γον. χεῖται δὲ χαὶ μετὰ ταῦτα 5 λέξις ἐν τῷ, ἀχτή τὲ λάχεια. εἰ δὲ γράφεται τετρασυλλάβως ἐλά Let euet,
εἴη ἂν, ὥσπερ λιγὺς λίχεια, οὕτω καὶ ἐλαχὺς ἐλάχεια ἡ ἢ ἐλαχίστη. (Vers. 116. ) Τὸ δὲ παρὲκ λιμένος
γαίης Κυκλώπων ἐγγὺς ἐόντων καὶ ὧν ὃ χῶρος ἐγγὺς χατὰ τὸν ποιητὴν, ἑρμηνεύει εὐθὺς ἐν τῷ, οὔτε
σχεδὸν οὔτ᾽ ἀποτηλοῦ. Τὸ μὲν γὰρ οὐ σχεδὸν, εἴρηται διὰ τὴν ἐκ πρόϑεσιν. τὸ δὲ οὐδ᾽ ἀποτηλ οὔ, διὰ
τὴν πᾶρα. "τὸ μὲν γὰρ οὐ σχεδὸν, ἔξω καὶ μακράν που ἐστί. τὸ δὲ οὐ τηλοῦ, ἐγγύς ἐστι, καὶ ὡς εἰπεῖν,
πάρεστι. τοιαύτη δὲ ἡ σημασία TOU τὲ παρὲκ καὶ τοῦ maps. ( Vers. 116.) “ημείωσαι δ᾽ ὡς ἐν τοῖς 20
τοιούτοις ποτὲ μὲν ἡ ἐξ πρόϑεσις ἐπικρατοῦσα; γικᾷ. οἷον. παρὲκ γόον ἤγουν μαχρὰν νοὸς ἤγαγε. ποτὲ.
δὲ, ἡ πᾶρα, ὡς ἐνταῦϑα, ἔνϑα ἐγγὺς τῆς λαχείας εἰσὶν οἱ Rhone. (V ers, 118.) Τὸ δὲ ὑλήεσσα,
πιϑανολο) πεῖ τὸν ἐν τῇ νήσῳ πληϑυσμὸν τῶν αἰγῶν. ὥσπερ καὶ τὸ πετάνυσται δηλοτιχόν ἐστι τοῦ
4o παραμήκη τὴν νῆσον εἶναι. ( Vers. 118.) 70 δὲ ἀπειρεσίας αὐτόϑι ci* yag εἶναι, 5 ἐφεξῆς ἄγρα δηλώ-
Gc. (Vers. 119.) you δὲ πάντως, αἱ ias τόπον ἀοίχητον, ταυτὸν δ᾽ εἰπεῖν “ἔρημον. διὸ ἐπάγει.
οὐ γὰρ πάτος ἀνϑρώπων dme gast xci τὰ ἑξῆς. Πάτος δέ φασιν, ἡ ἀναστροφὴ, ἤτοι 000g. ὅϑεν ἀπό-
πατος, ἡ ἄφοδος ἤτοι κόπρος. χαὶ ἀποπατεῖν, τὸ ἀφοδεύειν. χαὶ παροιμία τὸ, ἐχ πάτου. ἀντὶ τοῦ ἐκ
ποδῶν. ὀνοματοποιεῖται δὲ καὶ αὐτὸ, καϑὰ καὶ ὃ κτύπος καὶ ὃ δοῦπος καὶ τὰ τοιαῦτα. ( Vers. 122.)
Τὸ δὲ οὔτε ποίμναις καταΐσχεται, ἀντὶ τοῦ κατέχεται. οὐ γὰρ ἀξιοῖ εἰπεῖν κατοικεῖται, τοῦτο γὰρ ἐπὶ
ἀνϑρώπων λέγεται. ( Vers. 124. ) To δὲ ἀνδρῶν χηρεύει, "διαφορά ἐστι τῆς τοιαύτης γήσου πρὸς τὴν 30
τῶν Κυχλώπων. ἄσπαρτοι μὲν ἄμφω χαὶ ἀνήροτοι xc εὔκαρποι. χηρεύουσα δὲ αὕτη ἀνδρῶν βόσκει
αἷγας «vr αὐτῶν. Τὺ δὲ μηκᾶσϑαι c ὅτι αἰγῶν μιμεῖται φωνὴν ὅϑεν καὶ μηκάδες αἶγες, δῆλον. χαϑὰ καὶ
ὅτι προβάτων τὸ βληχᾶσϑοαι. χαὶ ἄλλων δὲ ἄλλαι μιμήσεις τῆς φωνῆς. ( Vers. 126.) Ὅρα δὲ καὶ
ὅτι τὸ, γέες πάρα χαὶ ἔνι τέκτονες, xa ὁμοιότητα παράκεινται. τὸ εἶναι γὰρ δηλοῦσι καὶ ἄμφω.
ἔστι γὰρ πάρα μὲν, ἀντὶ τοῦ πάρεισιν. ἔνι δὲ, ἀντὶ τοῦ ἔνεισι. ( Vers. 125. ) “Μιλτοπάρῃοι δὲ ἁπλῶς
οὕτω χεῖνται xci οὐ πρὸς διαστολήν. Vapeitin s yao. οὔτε τοιαῦται γῆες εἰσὶν οὔτε χυανοπρώρειοι.
50 ( Vers, 1 26.) Τὸ δὲ χάμοιεν νῆας ἔνερ ᾿γητικῶς καὶ νῆσον ἐϊχτημένην ἐχάμοντο παϑητιχῶς τὴν αὐτὴν
ἔχουσιν ἔννοιαν. . ἐπειδὴ καὶ κάματός ἐστιν ἔν ἀμφοῖν. λαμβάνεται γὰρ ἡ τοῦ καμεῖν λέξις νῦν κοινότε-
ρον ἀντὶ τοῦ ποιεῖν, μετὰ πόνου μέντοι. ἢ ἀντὲ τοῦ τελεῖν, ὡς δηλοῖ τὸ, αἵ χὲν τελέοιεν ἕχαστα.
(Vers. 128.) Τὸ δὲ οἷά τε πολλὰ, ἔλλειψιν ἔχει προϑέσεως, ἵγα λέγῃ δι᾽ οἷα πολλὰ αἴτια καὶ πράγματα 4o
ἐπ ᾿ ἀλλήλους περῶσιν ἄνϑρωποι. (Vers. 131 ). Τὸ δὲ φέροι δέ κεν ὥρια πάντα, οὐχ ὅτι νῦν φέρει, ἀλλ
n ἀγάγοι ἂν ἐν καιρῷ, εἰ μὴ κατεβόσκετο ὑπὸ αἰγῶν. δηλοῖ δὲ ἂν τὸ, φέρειν ὥρια πάντα, γὴν εὔφορον
εἰ χαὶ ἄλλως αἰγίβοτος. (Vers. 132.) Ὄχϑας δὲ ἁλὸς, τοὺς αἰγιαλοὺς λέγει. (V8. 133.) Ὅτι
δὲ xci ὑδρηλὸς ὃ κυρίως λειμὼν καὶ ποιήεις δὲ, ἤδη δὲ “καὶ λεχεποίης χαὶ JL deut" μαλακὸς, δηλόν ἐστι.
χαὶ ὡς οἱ τοιοῦτοι τόποι δεξιοὶ εἰς ἀμπέλων φυτείαν, y ὧν ἡ γῆσος αὕτη στέρεται ὡς ἔρημος, οὐ γὰρ &y, 342
εἴπερ ἦσαν, ἐσίγησεν αὐτὸ Ὅμηρος. ποιεῖ δὲ τοῦτο ἡ «ύσος διὰ τὸ μὴ εἶναι τοὺς χρήζοντας ἐπείπερ

PAOGEJIAI.A4 1. vsi$5$5—ai6o 329

» νῆσος ἀοίκητος, ἔσως δὲ χαὶ οὖσαι οὐκ ἐποίουν οἶνον ἐριστάφυλον, ἀλλὰ συνετέλουν ἁπλῶς χαὶ αὐταὶ
τῇ νήσῳ εἰς τὸ εἶναι ὑλήεσσαν. ( Vers. 133.) Ὅρα δὲ xci ὡς μνησϑεὶς τύπου δεξιοῦ εἰς ἀμπελοποιΐαν
xai εἰς ληΐου κατασπορὰν ἐπήγαγεν ᾿ἀποστατικῶς χατά τι κάλλος δὲ ἐπαναφορᾶς τὸ, "μάλα à ἂν ἄφϑι- 6o
τοι ἄμπελοι εἶεν. χαὶ τὸ, μάλα ἂν βαϑὺ λήϊον ἀμῷτο, καλῶς ἀπονείμας ἀμπέλοις μὲν τὸ ἄφϑιτον
διὰ τὸ μαχρύβιον, ληΐῳ δὲ ἐπετεσίῳ μόνον τὸ βαϑύ. Ὅτι δὲ σχῆμα ἐπαναφορᾶς τὸ, μάλα ἄφϑιτοι
a" μάλα βαϑὺ διὰ τὸ εἰς τὴν αὐτὴν λέξιν ἐπαναφέρειν, δηλό ὃν ἐστι. (Vers. 135.) Τὸ δὲ εἰς ὥρας,
f Ὁμήρου λαβόντες oi ᾿Ἵττικοὶ φασὶν ἐπὶ ἀρᾶς τὸ, μὴ ἐς ὥρας 0 δεῖνα ἵχοιτο, ἀλλὰ δηλαδὴ ’ πρὸ ὥρας
induti "Ev δὲ τῷ, οὔτ᾽ εὐνὰς βαλέειν, τουτέστι. κατὰ βυϑοῦ ἀγκύρας ῥίψαι, ( Vers. 137.) οὔτε
πρυμνήσι᾽ ἀνάψαι o ἐστιν ἐκδῆσαι, περιτταὶ αἱ ἀρνήσεις, ὀρϑὸν γὰρ εἰπεῖν ὅτι οὐ χρεία πείσματος
10 κἤτοι ἀπογείου σχοινίου ὡς ἢ εὐνὰς βαλεῖν δι᾿ αὐτοῦ ἢ πρυμνήσια ἀνάψαι. "Ex δὲ τοῦ, εὐνὰς βαλέειν,1020
τὸ ἀγχυρηβόλιον παρὰ roig ue Ὅμηρον συντέϑειται ἐπείπερ εὐναὶ ποιητιχῶς πολλαχοῦ αἱ ἄγκυραι.
( Vers. 158, ) Τὸ δὲ κέλλειν, πρωτότυπόν. ἐστι καὶ ἐξ αὐτοῦ κατὰ πλεονασμὸν τὸ ὀκέλλειν. τρὶς γοῦν
ἐνταῦϑα χρᾶται τῇ λέξει δίχα τοῦ ὁ ἐν τῷ, ἐπικέλσαντας μεῖναι. καὶ, νῆας ἐπικέλσαι. καὶ, κελσάσῃσι
δὲ νηυσί. xci ἔοικεν ἐκ τοῦ τοιούτου χέλλεειν καὶ κόλπος λέγεσϑαι, ὕπου δηλαδὴ γῆες χέλλουσιν. ᾿Εν
δὲ τῷ, εἰσόκεναυτέων ϑυμὸς ἠδύνατο μὲν γράψαι ναυτῶν ϑυμός. προείλετο δὲ τὸ διὰ χασμῳδίαν σεμνό-
τερον, (Vers, 139.) TO δὲ ἐπιπνεύσωσιν ἀῆται, κατὰ τὸ ἐπὶ πλεῖστον εἴρηται. ὡς ἐπὶ πολὺ γὰρ ἀνέ-
μου πνεύσαντος ἐκ λιμένων ἀναγόμεϑα εἴγε ϑυμὸς ἐποτρύνῃ. ( Vers. 140. ) Κρᾶτα δὲ λιμένος λέγει, ὡς
καὶ κορυφὴν ὄρους xci εἴ τι που τοιοῦτον. ᾿Εν δὲ τῷ, (Vers, 143.) κρήνη ὑπὸ σπείους, ἀγαϑόν τιπρος-
μαρτυρεῖται τῇ νήσῳ καὶ ἡ σπηλαιώδης κατάδυσις. ὅλως δὲ εἰπεῖν, τῆς τῶν Κυχλώπων γῆς ὑποχόρισμα
20 ἧ ἐηϑδεῖσα νῆσος ἐστὶν, ὡς τῷ ἐγγὺς εἶναι μετέχουσά πως αὐτῆς. Πρὸς σαφήνειαν δὲ τοῦ, ἀγλαὸν ὕδωρ
ἐπῆκται "τὸ, agn. tva μὴ τέλμα τυχὸν ἢ) ἑτεροία τις ὑγρότης τοιαύτη νοηϑείη ἀπόῤῥοιαν ἔχουσα. 10
(Vers. 142.) Ὅτι εὐτυχοῦς νυχτερινοῦ χατάπλου δήλωσις τὸ, ἔνϑα κατεπλέομεν μήτε ἰδόντες μήτε ἀχού-
σαντες. ἀλλὰ πῶς; ϑεὸς ἡγεμόνευε νύχτα δι᾿ ὀρφαίην. οὐδὲ προὐφαίνετ' ἰδέσϑαι, ἀὴρ γὰρ περὶ νηυσὶ
βαϑεῖα ἦν, οὐδὲ σελήνη οὐρανόϑεν προὔφαινε, χατείχετο δὲ νεφέεσσι. (Vers. 145.) Καὶ ὕρα τὸ, κατείς
atro vegécaauv, ὕπερ ὕμοιον ἐστί πως τῷ ; ποίμνῃσι καταίσχεται 0 ἐστὶ κατέχεται. εἰ δὲ καὶ νῆσος ἐστὶ
περὶ ἣν ὁ κατάπλους ; προσφυὴ χαὶ τὰ ἐφεξῆς. (Vers. 146.) ἤγουν τὸ, ἔνϑ᾽ οὔτις τὴν νῆσον ἐσέδρακεν
ὀφϑαλμοῖσιν. οὔτ᾽ οὖν χύματα μαχρὰ κυλινδόμενα ποτὶ χέρσον εἰσίδομεν, πρὶν νῆας ἐὐσσέλμους ἐπικέλ-
σαι. ( Vers. ag. ) Κελσάσῃσι δὲ νηυσὶν 0 ἐστι κατ᾿ ἀντίπτωσιν προσοκειλ ασῶν δὲ τῶν νηῶν, καϑείλο-
μεν ἱστία πάντα, ἐκ δὲ χαὶ αὐτοὶ βῆμεν. ( Vers. 144, ) “Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτι τὸ ἀὴρ ἐνταῦϑα ἐκτείνει
30 τὴν ἄρχουσαν. ὥςτε ἐν τῷ, ἠέρος χαὶ ἠέρι καὶ ἠέρω, οὐ διὰ βραχύτητα τοῦ ἄλφα ἐξετάϑη τὸ δίχρονον,
ἀλλὰ κατὰ διαλέχτου ἰδίωμα. ἐ ἐπεί τοί γε εἶχον xci αὐτὰ δι᾽ ἐκτεταμένου τοῦ ἃ | προφέρεσϑαι ὃ ὁμοίως τῷ,
ἀχάματος καὶ ἀϑάνατος. ὥσπερ αὖ πάλιν καὶ ἡ ἀὴρ, ἔτρεψεν ἂν τὸ ἃ [εἰς ἢ εἰ μὴ κακοφωνία οὕτω
τραχεῖα ἐγίνετο. ϑηλυχῶς δὲ χαὶ νῦν ἡ ἀὴρ, ὡς δηλοῖ *ro, ἀὴρ βαϑεῖα ἦν. Τὸ δὲ μὴ σελήνην οὐρανό- 20
Ücv προφαίνειν τὴν ἀσελὴν νύχτα συνέϑετο παρὰ τοῖς μεϑ᾿ Ὅμηρον. (Vers. χά...) 4ῆλον δὲ καὶ ὅτι
χαταπλεῦσαι καὶ χέλσαι καὶ ἐπιχέλσαι τὸ ἐλλιμενισϑῆναι ἐστί. (Vers. 1ήρ. ) Καϑελεῖν δὲ ἱστία, τὸ
καταγαγεῖν καὶ συστεῖλαι. (Vers. 150.) Ὅτι ἐν ᾿Ιλιάδι μὲν τὸ βρίξειν ἐ ἐπὶ ἀμελείας ἔϑετο, ὡς εἴ τις
εἴποι ἀπονυστάξην. ἐνταῦϑα δὲ φανερῶς ἐπὶ ὕπνου τὴν λέξιν τίϑησιν, ἐπεὶ καὶ χυρίως βρίζειν ἐστὶ, τὸ
βαρὺ ἵ ζει, ἢ μετὰ βορὰν ἵ' ἵζειν, φησὶ γοῦν. ἔνϑα δ᾽ ἀποβρίξαντες à ἐμείναμεν ἠῶ δῖαν. ( Vers. 154.) Ὅτι
νύμεραι xai ὧδε κοῦραι Διὸς ἀλληγορικῶς αἱ τῶν φυτῶν αὐξητικαὶ δυνάμεις, ἃς ὁ Ζεὺς ποιεῖ. τουτέστι
4o τὸ ἐν τῷ περιέχοντι εὔκρατον ὑφ᾽ οὗ τὰ ζωοτρόφα τέϑηλε φυτά. φησὶ γοῦν. ὦρσαν δὲ γύμφαι χοῦραι
Διὸς αἰγας ὀρεσχῴους, ive δειπνήσειαν i ἑταῖροι. (Vers. 156.) κυνηγετικῆς δὲ ἀκολουϑίας τοῦτο. διὸ
ἐπάγει αὐτίχα καμπύλα τόξα χαὶ αἰγανέας δολιχαύλους. εἱλόμεϑα, ἤγουν ἐπελεξάμείϑα. ( Vers. 137. )
διὰ δὲ τρίχα κοσμηϑέντες ἤ ἤγουν. τριχῇ διαταχϑέντες, βάλλομεν. αἶψια δὲ δῶκε ϑεὸς μενοεικέα ϑήρην,
CVers, 139. ) ἣν κω ἐρερμηνεύων φησὶν ὃ Ὁμηριχὸς ᾿Οδυσσεύς, νῆες μέν μοι ἕποντο δυώδεκα. ἐς δὲ
ἑχάστην ἐννέα λάγχαν ον, ἤτοι ἐπληροῦντο αἶγες. ( Vers. 160.) ἐμοὶ δὲ, δέκα ἔξελον οἴῳ, οὕτω γὰρ βραχὺ

τοῖς πάλαι στρατηγοῖς "ἣν τὸ ὑπέρτιμον, χαὶ ἐν τοῖς ἑξῆς δὲ τὰ Κύχλωπος μῆλα δασάμενοι ἀρνειὸν οἱ 80
CoxxxT. IN Opvss. Tox. I. T1

330 PAOEfIA4IA4 1. VWs155— 165.

ἑταῖροι τῷ Ὀδυσσεῖ ἔδωκαν ἔξοχα. ὃν καὶ ἐπὶ τῷ αἰγιαλῷ ἔϑυσαν. καὶ ἔστιν ἐν τούτοις σημειώσασϑαι
ὡς εἰ καὶ ἄπονα τῇ τῶν Κυχλώπων γῇ τὰ καλὰ, ὅμως οἱ οἰκοῦντες ἄνδρες τῶν πλειόνων αἴτιοι. διὸ
Κύκλωπες μὲν χαὶ πρόβατα εἶχον, ἡ δὲ ἀντικρὺ νῆσος αἰγὰς χαὶ μόνας, xci ἡ μὲν ἀμπέλ ους ἀρισταφί-
λους, ἐκείνη δὲ οὔ, καὶ τῇ μὲν πυροὶ χαὶ χριϑαὶ φύονται, οὐ μὴν καὶ ἐν τῇ ἑτέρῳ νήσῳ τῇ ἀπανϑρώπῳ.
(Vers, 155.) “ημείωσωι δὲ καὶ ὅτι οὐ μόνον Κένταυροι ὀρεσχῷοι ἐν ᾿Ιλιάδι, ἀλλὰ καὶ αἶγες ἐνταῦϑα.
ἔστι γὰρ τὸ ἐπίϑετον ἁρμόζον πᾶσι τοῖς ὀρεινόμοις τῶν ζῴων. (Vers, 156.) “2χανέαι δὲ, εἴπερ κατὰ
αἰγῶν ἵενται, ἰδοὺ ἐνταῦϑα ἐπαληϑεύει αὐταῖς τοὔνομα. βάλλονται γὰρ αἶγες 0v αὐτῶν. Δολιχαύλους
δὲ τὰς μακροσιδήρους λέγει. αὐλὸς γάρ φασι νῦν ἡ ὀπὴ τῆς αἰχμῆς ἢ τὸ ξύλον ἐμβϑάλλεται.
( Vers. 160. ) Ὅρα δὲ χαὶ ὡς εὐεπίφορος Ὅμηρος εἰς τὸν ἐννέα ὧν ἀριϑμὸν πάσχει τοῦτο χαὶ νῦν, ἐννέα
διανέμων αἶγας ἑκάστῃ τῶν νηῶν. ἐφ᾽ αἷς καὶ λαγχάνοντες οἱ σύμπλοι τὸ ἀστασίαστον ἐπραγματεύοντο. 10
4o (Vers. 161.) "Ort μακρῷ συμποσίῳ ἐπιλεχϑείη ἂν τὸ, ὡς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον κατα- 343
δύντα ἥμεϑα δαινύμενοι κρέατ' ἄσπετα καὶ μέϑυ ἡδύ. ( Vers. 165.) & δὲ καὶ περιουσίαν οἴνου δηλώ-
σειν αἱρεῖτό τις, ἐρεῖ καὶ τὰ ἐφεξῆς. οὐ γάρ mo ἐξέφϑιτο οἶνος ἐρυϑρὸς, ἀλλ᾽ ἐνέην. ( Vers. 165.) πολ-
λὸν γὰρ iv ἀμφιφορεῦσιν ἕκαστοι ἠφύσαμεν. Ὀδυσσεὺς δὲ περὶ τοῦ ἐκ Κικόνων οἴνου τοῦτο quot.
πολύοινος γὰῤ ἡ κατ ἐχείνους Θρῴκη. ( Vers. 162) Ὅρα δὲ καὶ ἐν τῷ καὶ μέϑυ ἡδὺ, λεῖπον συνεάδο-
80 χικῶς τὸ ἐπίνομεν. ἐλλέλειπται δὲ διὰ τὸ πάντῃ γνώριμον. οὕτω καὶ ὑποκατα βὰς Ἀἐρεῖ τὸ, Κυχλώπων
δ᾽ ἐς γαῖαν ἐλεύσσομεν ἐγγὺς ἐόντων, καπνόν T αὐτῶν re φϑογγὴν οἰῶν τε καὶ αἰγῶν. χἀνταῦϑα γὰρ
ἐν τῷ, (Vers. 167.) φϑογγὴν αὐτῶν καὶ οἰῶν καὶ αἰγῶν ἐξαναλόγου ληπτέον τὸ ἠκούομεν. ἴσως δὲ
εἴποι τις ἂν τὸ, δαινύμενοι χρέω καὶ μέϑυ, μὴ συνεχδοχὴν εἶναι. οὐ γὰρ ἔφη ἔδοντες κρέα χαὶ μέϑυ,
ἀλλὰ δαινύμενοι, τουτέστιν ἐν δαιτὶ δαπανῶντες. ( Vers. 165.) Ὅρα δὲ καὶ τὸ, ἐξέφρϑιετο οἶνος ῥηϑὲν 20
ἀντὶ τοῦ, ἐδαπανήϑη. καὶ τὸ, (Vers. 167.) φϑογγὴν, ῥηϑὲν ἐπί τε ἀνθρώπων καὶ ἐπὶ ζῴων ἀλόγων.
6o ( Vers. 174) Ὅτι πορισάμενος ἤδη ἐννοίας φράσιν Ὀδυσ" σεὺς ἐξ ὧν ἠρωτήϑη παρὰ τοῦ βασιλέως ᾽4λ-
χιγόου λέγει πειράσασϑαι πλεύσας εἰς τὴν ἀντιπέραν γῆν τῶν Κυχλώπων δηλαδὴ, οἵ τινές εἶσιν
( Vers. 175.) ; ἢ ὑβρισταί τὲ χαὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι. ἠὲ φιλόξενοι καί σφιν νόος ἐστὶ ϑεουδής. τοὺς γὰρ
1021 δύο στίχους τούτους οὐ μόνον ἐν τῇ ζῆτα "ῥαψῳδίῳᾳ ἔφη ὃ ποιητὴς ἀπαραλλάχτως, ἀλλὰ πρὸ ὀλίγων
xci 4dAzivoog αὐτοῦ φράσας ἔφη πρὸς Ὀδυσσέα, ὑπηλλαγμένου ἐκεῖ τοῦ χαλεποὶ ἀντὶ τοῦ ὑβρισταὶ,
ὅπερ ἐνταῦϑα κεῖται. (Vers. 174.) Σημείωσαι δ᾽ ἐνταῦϑα ὅτι πειράσασϑαι τῶν ἐν τῇ περαίΐίᾳ
ὃ ἥρως ἐθέλει αὐτὸς ἐχεῖνος μετὰ χαὶ τῶν αὐτοῦ, ἐπεὶ μηκέτι τοῖς ἑταίροις πιστεύει διά τε τὸ
χατὰ τοὺς “ωτοφάγους σύμβαμα χαὶ τὴν ἐν "i γῇ τῶν Κικόνων ἀπείϑειαν. καὶ τοῦτο uiv χατὰ τὸ
10 φαινόμενον. ἄλλως δὲ ἀληϑῶς, διότι οὕτως "εὔοδος ἡ τῆς τυφλώσεως τοῦ Κύκλωπος ἱστορία γένεται, 50
αὐτοῦ τοῦ Ὀδυσσέως πλεύσαντος εἰς αὐτὸν οὐ μὴν. στείλαντος. ( Vers. 176.) Ὅρα δὲ τὸ, καί σφιν
γόος ἐστὶ ϑεοειδής. ὑπαλλάσσει γὰρ τοῦτο τὴν χοινὴν φράσιν, ἧς τὸ ὀρϑὸν τοιοῦτον. ἠὲ φιλό όξενοι καὶ 344
ϑεοειδεῖς. Ὅμηρος δὲ περιφράσας é ξαλλαγὴν ἐποίησε σχήματος. ( Vers. 177.) Ὅτι τὸ ἀνὰ νηὸς βη-
ναι, πρύόϑεσιν ἔχει ἀντὶ προϑέσε ως ὡς εἴπερ ἐπὶ νηὸς βῆναι. ἴσως δὲ καὶ xad ὑπέρβασιν καὶ | ἔλλειψιν
Stone προϑέσεως πέφρασται, ἵνα ἢ; ἀναβῆναι ? ἐπὶ νηός. ἄλλως γὰρ ἡ ἀνᾶ πρόϑεσις γενικῇ οὐ συν-
20 τάσ᾽ σεται. λέ ἔγει οὖν. ὡς εἰπὼν ἀνὰ νηὸς ἔβην. ( Vers. 178. ) ἐκέλευσα. δ᾽ ἑταίρους αὐτούς T “ἀμβαίνειν
ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι, καὶ τὰ ἑξῆς ὡς καὶ πρὸ ὀλίγων ἐγράφη. Καὶ ὃ ὅρα τὸ, ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι.
δῆλον γὰρ ὡς ταυτὸν, λῦσαι χαὶ ἀναλῦσαι εἰπεῖν. ( Vers. 182.) Ὅτι καὶ τὸ τοῦ Κύχλωπος ἐκφράζων
σπήλαιον xci τὰ περὶ αὐτὸ φησίν. ἔνϑα δ᾽ ἐπὶ ἐσχατιῇ σπέος εἴδομεν ἄγχι ϑαλάσσης ὑψηλὸν, δάφνῃσι
κατηρεφές. (Vers. 184.) ἔνϑα δὲ πολλὰ uA δϊές τε καὶ αἶγες ἰαύεσχον. ὧν τὸ χρήσιμον ἐχφράσει áo
30 per ὀλίγα. ( Vers. 185. ) περὶ δ᾽ αὐλὴ ὑφηλὴ δέδμητο καλτωρυχέεσσι λίϑοισι. ( Vers. 186.) μαχρῇσι
τε πίτυσσιν. ἰδὲ δρυσὶν ὑψιχόμοισιν. ὃ καϑυπερβατὸν τοῖς ἄνω συντάσσεται. ἵνα ἢ» δάφνῃσι χωεῆρε-
φὲς καὶ πίτυσι καὶ δρυσί. Καὶ ὕρα τὰ συχνὰ πάρισα καλλύνοντα τὴν ἔκφρασιν. τὸ. ἴδιες καὶ αἴγες.
xc τὸ, αὐλὴ ὑψηλή ἡ. καὶ τὸ, κατωρυχέεσσι Ai Dort. μακρῇσι πίτυσι. δρυσὶν * pom pag “Σημείωσαν δὲ
xci ὅτι ἐπίτηδες ἔοιχε μὴ ἐμπλατύνασϑαι τῇ τοιαύτῃ ἐκφράσει ἄλλ ἐπιδραμεῖν αὐτὴν, ἵνα μὴ λογογρα-
φιχῷ χαλλύνῃ μειδιάματι τὰ κατὰ τὸν ἄγριον Κύκλωπα. (Wes. 185.) Κατηρεζὲς δὲ, νῦν μὲν σπή-

ΡῬΡΑΨΩΙΩΙ41Α͂ 1. Vs 185—2189 331

Ἄλαιον τὸ ἐσχιασμένον οἱονεὶ ὀρόφῳ ταῖς δάφγαις. πρὸ δὲ τούτων χῦμα ἔφη κατηρεφὲς τὸ καλύψαν τήν áo

345 τε σχεδίαν καὶ τὸν Ὀδυσσέας ἐν δὲ ῥητοριχῷ λεξικῷ χαὶ κατηρεφὲς οἴχημα λέγεται τὸ ταπεινόν.

(Vers. 384.) Τὸ δὲ ὄϊες καὶ αἶγες, ἐφερμηνευτιχόν ἐστι τοῦ μῆλα. ἐκεῖνο μέντοι γενικῶς αὐτῶν ὡς
εἰδῶν προτέταχται. (Vers, 185.) Κατωρυχέες δὲ λώϑοι, οἱ μεγάλοι. ὧν μέρος τι κατορώρυκται εἰς
γῆν. (Vers, 186.) Τὸ δὲ μαχραὶ πίτυες χαὶ δρύες Wires ἐν διαφόροις λέξεσι τὸ ἐν ἀμροῖν πολὺ
μῆχος δηλοῦσιν. ( Vers. 187. ) Ὅτι μέλλων ἐν τοῖς ἑξῆς εἰπεῖν ὃ ποιητὴς πάνυ Ἀτολμηρῶς ὡς ἀποῤ- 50
ῥήξας κορυφὴν ὄρεος μεγάλοιο ἀφῆκε κατὰ τῆς Ὀδυσσέως νηὸς ὃ Κύχλωψ,, καὶ προϑεραπεύων μὲν τὸ
TOU λύγου ἀπίϑανον, ϑηρώμενος δὲ τὸ ἀξιόπιστον ἑαυτῷ, πολλοὺς ϑεμελίους πιϑανότητος προχατα-
βάλλεται. xai τέως ἐν πρώτοις πελώριον αὐτὸν ὑποτέϑεται. καὶ οὐχ᾽ ἁπλῶς τοιοῦτον, ἀλλὰ ῥίῳ ἐοικότα.
φησὶ γάρ. ἔνϑα δ᾽ ἀνὴρ ἐνίαυε πελώριος. ὅς ῥὰ τὰ μῆλα οἷος ποιμαίνεσκεν ( Vers. 188.) ἀπόπροϑεν.
am. ἐφερμημεύων ἐπάγει. οὐδὲ μετ᾽ ἄλλους πωλεῖτο, ἀλλ ἀπάνευϑεν qv. (Wers. 189.) εἶτα δηλῶν
ἐφεξῆς τὰ κατὰ τὸν "Κύκλωπα ἐπάγει. ὅτι rt ἀϑεμίστια ἤδη, καὶ ὅτι ϑαῦμ᾽ ἐτέτυχτο πελώριον οὐδὲ 60
ἐῴχει ἀνδρε γε σιτοφάγῳ, ἀλλὰ ῥίῳ ὑλήεντι ὑψηλῶν ὀρέων, ὅτε φαίνεται οἷον ἀπ᾿ ἄλλων. καὶ ταῦτα
μὲν ἐνταῦϑα. προϊὼν δὲ ἐρεῖ καὶ ὅτι ἐκ νομῆς ἐλϑὼν ἔφερεν ὄβριμον ἄχϑος ὕλλης τὸ ἐν τοῖς ἑξῆς 919-1022
σόμενον. χαὶ ὅτι λίϑον προσετίϑει τῇ ϑύρᾳ τοῦ σπηλαίου, ὃν οὐκ ἂν πολλαὶ ἅμαξαι ἀνοχλίσωσιν.
( Vers. 243.) ὃν χαὶ πέτρην ἠλίβατον λέγει. ὅπερ ἐγγύς ἐστιν ἤδη τοῦ καὶ ὄρος καὶ κορυφὴν τὸν τοιοῦ-
τον ϑυρεὸν εἰπεῖν ὄρεος. καὶ τὴν τροφὴν δὲ αὐτοῦ λέοντος εἰχάζει βορότητι. καὶ οὐχ ἁπλῶς, ἀλλὰ καὶ
εἰς πολλαπλάσιον, δύο γὰρ ἄνδρας ἐϑοινᾶτο ὁμοῦ. xci ῥόπαλον δὲ εἶχε φησὶν ἐοικὸς ἱστῷ ἐεικοσόρου
νηός. ὃ τοίνυν τοιοῦτος ὃς καὶ τὴν ῥηϑεῖσαν ἠλίβατον πέτραν ἐπε"τίϑει τῷ σπηλαίῳ οὕτω ἀπόνως χαϑὰ το
καὶ εἴ τις φαρέτρᾳ πῶμα ἐπιϑείη, οὐκ ἄν λίαν ἀπιϑάνως ῥηϑείη κορυφὴν ὄρεος ἀφεῖναι χατὰ Ὀδυσ-
σέως. Ὅτι δὲ οὐδὲ συριγμῷ ἐχρῆτο γέμων ὃ Κύκλωψ. ἀλλὰ ῥοίζῳ πολλῷ, χαὶ ὡς οὐδὲ χύνας ἐπήγετο, ἐν
τοῖς ἑξῆς φανεῖται. καὶ ὡς ἐκ μόνης φϑογγῆς τὸ αὐτοῦ προὐφαίνετο ἄγριον, ὥσπερ καὶ ἐκ τοῦ κατα-
μόνας ποιμαίνειν. ὃ xci μάλιστα τοὺς ἀμφὶ τὸν Ὀδυσσέα περιεσώσατο. εἰ γὰρ μὴ ἐρημάζων. jv ó Κύ-
κλωψ ἀλλὰ τοῖς ἄλλοις συνανεστρέφετο, ἀπέλαυσεν ἄν τι ἐχείνων εἰς ἐπικουρίαν *Üürt κακῶς ἔπασχε. 20
καὶ μάλιστα, εἰ xci γυναῖχα εἶχε καὶ παῖδας. ὕπερ οὐκ ἦν. διόπερ ὃ ὃ μῦϑος 1 αλατείας αὐτὸν ἐραστὴν
τῆς Νηρηΐδος εἶναι πλάττει πιϑανῶς διὰ τὴν ῥηθησομένην ἐν γάλατι περιουσίαν. (Mets. 189.) οὐχοῦν
ὡς μηδὲ παίδων ϑεμιστεύων χατὰ τοὺς ἄλλους Κύχλωπας μηδὲ γυναικὸς, εἰκότως καὶ ἀϑέμιστα καὶ
ἄδικα εἰδὼς λεχϑήσεται. καὶ εἴη ἂν, ἀϑεμίστων ἀϑεμιστότερος. εἰ τοίνυν μὴ μόνου ἑαυτοῦ ἐϑεμίστευε
πάντῃ ἔρημος ὧν ὡς εἴρηται, γέγονεν ἂν ἴσως τοῦτο αὐτῷ, καϑὰ εἴρηται, πρὸς καλοῦ. νῦν δὲ εὖ πέπλασται
καὶ τὸ αὐτοῦ μονῆρες ὥσπερ καὶ τὸ πάνυ ἄγριον, οὗ ἕνεκα καὶ ἐμισεῖτο, ὕτε γοῦν σύριγγι χρᾶσϑαι πλάτ-
TiO, ἡμέρου γὰρ τοῦτό γε καὶ ἱλαροῦ ποιμένος, ἀλλ᾽ οὐδὲ κύνας ἐπάγεσθαι. τοῦτο δὲ, καὶ διὰ τὸ τοῦ
τόπου ἄϑηρον, καὶ διὰ τὸ φείδεσϑαι δὲ σίτου ὕπερ οὐχ ἐχρῆν za “Ησίοδον εἰ καὶ μάλιστα δὲ
( Vers. 183.) πρὸς ἱστορίας πιϑανότητα. οὐ γὰρ ἦν σωϑῆναι τὸν Ὀδυσσέα κυνῶν ὄντων xci ὑλαχ-
τούντων, ὥσπερ οὐδὲ γειτόνων τινῶν ὄντων αὐτῷ. διὸ πενταχῶς ἐνταῦϑα ὁ ποιητὴς τὴν αὐτοῦ παρε-
σημήνατο μόνωσιν. διὰ τοῦ, ἐνθάδ᾽ ἐπὶ ἐσχατιῇ σπέος. χαὶ, οἷος ποιμαίνεσκε. χαὶ, ἀπόπροϑεν. καὶ,
οὐδὲ uer ἄλλους πωλεῖτο. xci, ἀπάνευϑεν ἐών. Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτε τῶν "τοιούτων ἀνδρῶν, διὰ τὸ 3o
ϑηριῶδες χαὶ ἀλόγιστον οὐδὲ ὀρϑὰ φρονεῖν εἰδότων, εἰκότως καὶ Ὅμηρος ἀγροικότερον xci ἀνόητον
ὑποβάλλει νοεῖν χαὶ τὸν Κύχλωπα. ὃς δέον ὃν ἀφελέσϑαι τὸν ϑυρεὸν ὁπηνίκα ἐτυφςλώϑη , χαὶ τοὺς
Κύκλωπας ἕωϑεν συγκαλέσασίωι, καὶ συλλαβέσϑαι τοῦ σπηλαίου ἐντὸς τοὺς τυφλώσαντας, τοῦτο μὲν
οὐχ ἐποίησε. καϑεξόμενος, δὲ ἐν ταῖς ϑύραις ἐψηλάφε εἴ που λάβοι τινὰ στείχοντα ϑύραϑεν, νήπιός γε
χἀνταῦϑα ὧν ὥσπερ καὶ ὅτε οὐχ ἀπεγύμνωσεν αὐτοὺς τῶν ξιφῶν ἐντὸς τοῦ σπηλαίου. καὶ ὕτε δὲ τῷ οἴνῳ
ἑαυτὸν ἀσχέπτως ἐκδίδωσι, χαὶ ὑπνώττει ἀδεῶς , καὶ οὐδὲ τῷ σοφίσματι ἐφιστῷ τῷ, οὖ τις ἔμοιγ᾽ ὄνομα.
τοιοῦτος ὁ Κύχλωψ ὁ πελώριος ἢ καὶ ὄρειος, τὸ μέγεϑος. πολὺς τὴν ἀλκήν. φάραγξ τὰ εἰς τροφήν. βα-
ρὺς τὴν φωνήν. καὶ ὅλως τέρας ποιήσεως, ὃς ὅτι μὴ φρονεῖν εἶχε, πάρεργον τοῦ πολυμηχάνου γέγονεν,
εὐεπιβούλευτος μὲν ὧν διὰ τὸ μόνος ὡς ἐῤῥέϑη ἀπόπροϑεν ποιμαίνειν, ἐν ταῖς ἐσχατιαῖς, γυχτὸς δὲ πρὸς
τοῦ συνετοῦ Ὀδυσσέως ἐπιβουλευῦ εἰς ὅτε οὐχ ἦν βοηϑείας τυχεῖν. oU xci τὸ μονόφϑαλμον λίαν ἔχει
—- Tt2

332 PAOEJIAI.A 1. Vs185—189

πιϑανῶς. εἰ γὰρ δύο εἶχεν ὃ πελώριος οὗτος ϑὴρ ὀφθαλμοὺς, ἀμήχανον ἦν ἐχτυφλῶσαι αὐτόν, ἐξ γὰρ
ἀοτῷ Οδυσσεῖ περιλειπομένων ἐν τῷ “σπηλαίῳ, μόλις οἱ τέσσαρες ἴσχυσαν σὺν αὐτῷ τὸν ἐπὶ τῷ i
ὀφϑαλμῷ ἀϑλον ἀνῦσαι. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι ἀστείως ἐκ Ποσειδῶνος τοῦ εἰς ϑάλασσαν ἀλληγορουμένου 346
τὸν ἄγριον καὶ τερατώδη ὃ ποιητιχὸς μῦϑος γεγονέναι λέγει τὸν Κύχλωπα διὰ τὸ χατὰ ϑάλασσαν
ἄγριον, οὕτω καὶ ὁ τὸν 4yiAéa ἐν ᾿]λιάδι ὀνειδίζων ἐπὶ ἀγριότητι, γλαυχή σὲ φησὶν ἔτιχτε ϑάλασσα.
xci ὃ σχώπτων δέ τινα δυσπειϑὴ πρὸς κύματα λαλεῖν φησὶ παροιμιακῶς. ἐν δὲ λέξεσι ῥητορικαῖς
εὕρηται xci λάων Ποσειδῶνος υἱὸς ὑπερφυὴς οὐχ εὐπρόσιτος. ἦν δὲ ἄλλως χαὶ Τιτυὸς ὑπερμεγέϑης
xa Ὅμηρον, οὐχ ἀπεοίκασι δὲ τούτων οὐδὲ QOrog xci ᾿Εφιάλτης οἱ τοῦ ᾿“λωέως. ᾿Ωρίων δὲ πρὸς τῷ
εὐμεγέϑει καὶ κάλλιστος ἦν. δοχεῖ δὲ ὁ ῥηϑεὶς Κύκλωψ φύσει μὲν δύο ἔχειν ὀφθαλμοὺς, εἴγε καὶ ἐν
τοῖς ἑξῆς ἐρεῖ Ὅμηρος βλέφαρα καὶ ὀφρύας εἶναι αὐτῷ. χατὰ δέ τινα αἰτίαν εἰχὸς προυπολωλέναι αὐτῷ 10
τὸν ἕτερον ὀφϑαλμόν. εἰ δέ γε κυχλοτερὴς ὀφϑαλμὸς εἷς χατὰ τὸν Ἡσιόδου μῦϑον καὶ τῷ τοῦ Κύκλω-
στος τούτου μετώπῳ, ἐνέκειτο, οὐκ ἂν ἐσίγησε τὴν ἰδιότητα ὁ ὃ ποιητής. ἄλλως δέ yt οὐδὲ “Ἡσίοδος περὶ τοῦ
Κύκλωπος τούτου ἢ τῶν λοιπῶν συγκυκλώπων τὸν λῆρον λόγον ἐχεῖνον ἐξεφύσησεν, ἀλλὰ περί τινων
5o τριῶν Ἄρὶ xai τὸν χεραυνὸν ἐχάλκευον τῷ Διί. οἷς ὀνόματα, Βρόντης. “Σ:τερόπης. καὶ Ao; "e Θεόκρι-
τος μέντοι. xc περὶ τούτου, οὕτω δοξάζει λέγων, μίαν ὀφρῦν rer GO eu αὐτῷ ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ὠτὸς ént
ϑάτερον. ἵτι δὲ ὃ ὅπως ἂν ἔχοι τὰ τοῦ πράγματος χαὶ ἕνα ὀφϑαλμὸν εἶχεν ὃ ῥηϑεὶς πελώριος Κύκλωψ,
δῆλον χαὶ ἐκ τοῦ, ὃν ὀφϑαλμοῦ ἀλάωσε. καὶ ὡς οὐκ ὀφϑαλμὸν ἰάσεται οὐδ᾽ ἐνοσίχϑων. ὁ δὲ γεώγ ρώ-
qog xci ἑτέρων Κυκλώπων μέμνηται ot ἐκ “υκίας ἦσαν μετάπεμπτοι, ἑπτὰ ὄντες, οἱ παρ᾽ αὐτῷ μὲν
γαστερόχειρες καλούμενοι, παρὰ δὲ ἑτέροις ἐγχειρογάστορες, ὡς ix τῆς τέχνης τρεφόμενοι. ἀφ᾽ ὧν ἐν
γαυπλίᾳ σπήλαια καὶ λαβύρινϑοι οἰχοδομητοὶ Κυχλώπεια καλούμενα. xci οὕτω μὲν ἁπλῶς τὰ κατὰ 20
τὸν Κύχλωπα. ἡ δὲ ἀλληγορία εἰς ϑυμὸν αὐτὸν μεταλαμβάνει ϑηριώδη ὡς χαὶ προσεδηλώϑη. χαὶ
μικροῦ καὶ σαρχοϑόρον ὅτε πολὺς ἐχβράσει. οὗπερ εἷς ὀφϑαλμὸς , ἐπεὶ ὃ ϑυμούμενος, οὐ μερμηρίζει
οὐδὲ διάφορα βουλεύεται, ἀλλ᾽ εἰς ἕν τι χαὶ μόνον ἀφορᾷ, τὴν τοῦ οἰχείου ϑελήματος ἄνυσιν. Ὄδυσ-
σεὺς δὲ τὸν τοιοῦτον ϑυμὸν οὐκ ἀναιρεῖ μὲν εἰς τὸ πᾶν. οὐ γάρ ἐστι τὸ τριμερὲρ ἀπολέσϑαϊί ποτε τῆς
ψυχῆς οὗ λοι χαὶ ὁ ϑυμός. ἐχτυφλοῖ δὲ, οἷς τὰς ϑηριώδεις δρομὰς χαὶ φονικὰς ἀπρακτεῖν ποιεῖ τῷ
θο Κύχλωπι. πῶς "δὲ αὐτὸν ἐκτυφλοῖ; οὐκ ἄλλως πάντως ἀλλ ἢ ἀποῤῥαθυμήσας αὐτὸς xci oiov ἐπιμύσας
τοῖς αἰσϑητοῖς πράγμασιν ἅπερ εἰς ϑηριωδίαν προχαλοῦνται αὐτὸν καὶ οὕτω δόξας ἐχτυφλῶσαι τὸν ἐν
ἑαυτῷ Κύχλωπα. τὸ μὲν γὰρ ἀσχύπως ἡμᾶς ἐπεντρανίζειν τοῖς κατ αἴσϑησιν ὀξυωπέστατον ποιεῖ
τὸν ἐν ἡμῖν τοιοῦτον Κύκλωπα. ὃ δὲ συστέλλων ἐλλόγως τὴν τοιαύτην ϑέαν, ἐκ τοῦ ἐναντίου ἐχτυ-
φλοῦν ἂν ἐχεῖνον λέγοιτο. οὕτω δὲ καὶ τὴν ἐπιϑυμίαν. παρουσία μὲν ἡ τῶν αἰσϑητῶν προκαλεῖται, 30
ἀπουσία δὲ ἀπωϑεῖται. διὸ χαὶ ὃ φιλόσοφος ᾿Οδυσσεὺς τοὺς ἡττηϑέντας ἑταίρους τῆς παρὰ «Τωτοφά-
1023γοις ἡδονῆς Ἀδεσμεῖ. χολούων αὐτοῖς οὕτω τὴν τῶν αἰσϑητῶν ἐ ἐντυχίαν ἀφ᾽ ὧν ἐρεϑίξεταί τις εἰς ἡδονάς.
«ci τοιόνδε μὲν καὶ τοῦτο. ἐν δὲ τοῖς προῤῥηθεῖσιν ( Vers. 187.) ὅρα τὸ ἐνιαύειν ἐπὶ Κύχλωπος λεχϑὲν
ὡς πρὸ αὐτοῦ τὸ ἰαύειν ἐπὶ οἰῶν χαὶ αἰγῶν. Τὸ δὲ πελώριος δὶς ἐνταῦϑα χαὶ αὐτὸ λεχϑὲν διὰ τὸ καίριον
ἔοικεν: ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ὑπεδηλώϑη, παρὰ τὸ πέλας xci τὸ ὄρος γενέσϑαι. εἰχὸς γὰρ οὕτω νοηϑῆναν
πελώριον € ὃς ὄρει ἔοιχεν. Ὅτι δὲ χαὶ πέλωρ λέγεται τὸ πελώριον καὶ ὅτι παρὰ τὸ πέλας καὶ τὴν ὥραν
ὃ ἐστι φροντίδα κατά τινας γίνεται, δῆλον xci αὐτό. ἀναλογία δὲ τοῦ, πέλωρ πελώριον, χατὰ TO, ἕλωρ
ἑλώριον. δῆλον δὲ ὕτι ἐκ τοῦ πέλωρ καὶ πελ ὡρίδες ὦ ὄστρακόν τι μεῖζον χήμης, zat Πελωρὶς δὲ ἀκρωτήριον
Σικελικὸν, χληϑεῖσα οὕτω, χαϑιὰ εἰχὸς, διὰ τὸ κατ᾽ αὐτὴν μέγε εϑος. ὡς δὲ καὶ ὁ εἰπὼν πέλωρον κακὸν
ταυτὸν ἔφη τῷ φαμένῳ χαχὸν ἡλίβατον, δῆλόν ἐ ἐστι zc αὐτό. χρῆσις δὲ αὐτοῦ γνωμιχὴ ἐν τῷ, ci μετα- 4o
βολαὶ γὰρ αἵ τε κινήσεις χαχκὸν 14 ἰβατον. ἔντ᾽ ἀνϑρώποις ἀλλοιώμωτα ἐ ἐν ταῖς τροπαῖς ποιοῦσιν. ᾿Ιστέον
1008 ὡς εἰ καὶ μιᾷ ὑπάγονται ἀναλογίᾳ τὸ, πέλωρ πέλωρος πε "λώριον, χαὶ ἕλωρ ἕλωρος ἑλώριον, ἀλλὰ
πέλωρ μὲν χοινόν ἐστι τῷ γένει, ἕλωρ δὲ μόνως οὐδέτερον. οἷον. “Πατρόκλοιο δ᾽ ἕλωρσ κενοιτιάδαο.
δύο γάρ φασι μόνα οὐδέτερα εἰς p p ὕδωρ καὶ ἕλωρ, ὧν τὸ μὲν διὰ τοῦ 0 κλίνμεσιι;» τὸ δὲ διὰ τοῦ τ.
( Vers. 189.) Ὅρα δὲ zai τὸ, ἀϑεμίστια ἤδη, τουτέστιν ἄδιχα ἠπίστατο. καὶ σημείωσαι ὡς ἄλλως μὲν
ἀϑέμιστοι σιν ϑέτως οἱ λοιποὶ εὐσεβεῖς Κύκλωπες, ἄλλως δὲ ἀϑεμίστια εἰδὼς 0 Πολύ ἰύφημος. ἄδιχος

PACGEOQOIAIAÀA 1. Vsirgo—ms 333

γάρ. utr ὀλίγα δὲ τοῦτο σἀφέστερον φράζων φησίν. ἄνδρα ἄγριον οὔτε δίχας εὖ εἰδότα οὔτε ϑέμιστας.
ix δὲ τοῦ, (Vers. 190.) ϑαῦδι ἐτέτυχτο πελώριον, εἰλήφασιν οἱ ue Ὅμηρον ϑαύματά τινα ἐν
κόσμῳ λέγειν τὰ παράδοξα ϑεάώματα, ὑποῖος ὃ τοῦ Μαυσώλου τάφος, ὃ iv Egéao ναὸς τῆς ré
δος, ὃ Βαβυλώνιος χῆπος, αἱ ἐν Αἰγύπτῳ πυραμίδες χαὶ ἕτερα. (Vers. 191.) Τὸ δὲ ῥίῳ ὑφηλῶν ὁ ὁρέον,
διαφορὰν δηλοῖ ῥίου χαὶ ὄρους. ἵνα ἢ τὸ ῥίον ὄρους κορυφὴ ὑπερφαινομένη, διὸ καὶ ἐπάγει τὸ,
( Vers. 192.) ὃ φαίνεται. μόνον ἀπὶ ἄλλων, ὡς τῶν ἄλλων ὑψηλότερον. χαϑὰ xci Πολύφημος ὑπὲρ
τοὺς λοιποὺς Κύκλωπας ἦν πελώριος. ( Vers, 193. ) Ὅτι ἑταίρους δυοκαίδεκα ἀρίστους χρίνας Ὀδυσ-
σεὺς ἄνεισιν εἰς τὸ τοῦ Κύχλωπος σπήλαιον, ἀρίστους μὲν καὶ δικρίτους, Ἱ ἵνα μετὰ ϑάῤῥους χαὶ ῥωμα-
λέόοτητος ἡ τοῦ ᾿Πολυφήμιου πλασϑείη τύφλωσις. δώδεχα δὲ μόνους, διότι τὲ προμηϑὲς ἡ nv παραμεῖς- 20
10 vet τινάς χάτω τῇ νηΐ, καὶ ἵνα βρωϑέντων τινῶν ὑπὸ Κύχλωπος περιλειφϑῶσι τινὲς καὶ οὕτω τι σὺν
αὐτοῖς ἀνύση Ὀδυσσεὺς, χαὶ ἵνα δὲ πιϑανολογηϑείη πρὸς τὸν Πολύφημον τὸ ῥηϑησόμενον TOU ναυα-
γοῦ πλάσμα, ὡς τοσούτων χαὶ μόνων δῆϑεν περιλειφρϑέντων τῷ Ὀδυσσεῖ μετὰ τὸν κίνδυνον.
(Vers; 196.) Ὅτι τὴν κατὰ τοῦ Πολυφήμου μηχανὴν πιϑανευόμένος Ὀδυσσεὺς φησὶ ὡς αἴγεον ἀσχὸν
947 ἔχον μέλανος οἴνοιο ἡδέος. ὅν μοι ἔδωχε Μίάρων Εὐάνϑεος υἱὸς ἑερεὺς ᾿Απόλλωνος, ὃς Ἴσμαρον ἀμφι-
βεβήχει, olvexe μὲν σὺν παισὶ περισχόμεϑα ἠδὲ γυναικὶ ἁξόμενοι. ᾧκει γὰρ ἐν ἄλσεϊ δενδρήεντι An0À-
λωνος. 0 δέ μοι πόρεν ἀγλαὰ δῶρα. χρυσοῦ μέν uot δῶχεν εὐεργέος ἑπτὰ τάλαντα. δῶχε δέ μου
χρητῆρα πανάργυρον. αὐτὰρ ἔπειτα οἶνον ἐν ἀμφιφορεῦσι δυώδεχα πᾶσιν ἀφύσας. ( Vers. 205.) εἰτα
ἐπαινῶν τὸν τοιοῦτον οἶνον ἐπάγει. ἡδύν. ἀκηράσιον. ϑεῖον ποτόν. οὐδέ τις αὐτὸν ἠείδει δμώων οὐδ᾽
ἀμφιπόλων ἐνὶ οἴχῳ, ἄλλ αὐτὸς ἄλοχός τε φίλη ταμίη τὲ μί οἴη. τὸν δ᾽ ὅτε πίνοιεν μελιηδέα οἶνον
20 ἐρυϑρὸν, | ἕν δέπας ἐμπλήσας (Vers, 209.) ὕδατος ἀνὰ εἴκοσιν μέτρα Ζεῦεν. ἀναλογία δηλαδὴ τῷ τοῦ
οἴνου δέπαϊ, ὀδμή δ᾽ otia ἀπὸ χρητῆρος ὀδώδει. ϑεϊσπεσίη. τότ᾽ ἂν οὔτοι ἀποσχέσϑαι φίλον ἢ qev. τοῦ 30
τοιούτου δή φησιν οἴνου ἔφερον ἐμπλήσας ἄσχὸν μέγαν, ( Vers. 212.) xai ἤϊα ἐν κωρύκῳ, περὶ οὗ καὶ
προεγράφη. προστιϑεὶς δὲ χαὶ αἰτίαν τοῦ καὶ τοιοῦτον φέρειν καὶ τοσοῦτον οἶνον ἐπιφέρει (Vers. 213.)
αὐτίχα γάρ noc ὀΐσσατο ϑυμὸς ἀγήνωρ, ἄνδρα ἐπελεύσεσϑαι μεγάλ nv ἐπιειμένον ἀλχήν. ἄγριον. οὔτε
δίχας εὖ εἰδότα οὔτε ϑέμιστας, Καὶ ὕρα τὸ ϑεῖόν τε τῆς ψυχῆς ὕπως τὸ μέλλον ὑπιείδετο, xc ὡς πολ-
λάκις ὄνϑρωποι 7 προορώμενοι τὸ ἀποβησόμενον, ὕμως οὐδὲν ἀπώναντο τοῦ εἰδέναι, οἷα ἑτέροις ἐχχρουό-
μενοι ϑελήμασι. καὶ οὕτω μήδ᾽ αὐτοὶ τὸ δοχηϑὲν τελέσαντες. (Vers. 196.) iy δὲ &ozóv ἐν ἄλλοις
εἰπὼν αἴγεον ἐνταῦϑα λέγει πρὸς ὁμοιότητα τοῦ, χρύσεον ἀργύρεον χαὶ τῶν τοιούτων. πρὸς διαστολὴν
δὲ ἕ ἑτέρων ἀσχῶν ἔφη τὸ αἴγειον. εἰσὶ χὰρ καὶ ἑτεροῖοι ὡς δηλοῖ καὶ ὁ παρὰ τῷ «“όλῳ ἀσκὸς βοός, ὡς
30 τοῦ τοιούτου συνηϑεστέρου ὄντος. ( Vers. 197. ) Tov δὲ μέλανα ἡδὺν οἶνον, μελιηδέα οἶνον ἐρυϑρὸν
per ὀλίγα ἔφη," πολυωνύμως φράσας. δῆλον δὲ Urt μέλας οἶνος πρὺς διαστολὴν ἑτεροίου λέγεται. τῶν
ydo οἴνων ὁ μέν φὰσι λευχὸς, ὃ δὲ κιῤῥός » ὃ δὲ μέλας. περὶ ὧν λαλεῖ πολλὰ ὃ ᾿᾿ϑήναιος. ὧν δὴ οἴνων
ἄριστον μὲν τὸ μέτριον, ἀνάπαλιν δὲ, ἡ ἀσυμμετρία. καὶ εἴπερ ἐχμετροῦμεν ἑαυτοὺς Sol, ἄνϑρωποι 4o
σωφρόνως πίνοντες, οὐχ ἂν αἱ ἀμέϑυσοι περιενοηΐήσαν κατασχευαὶ τοῖς παλαιοῖς. ἐν αἷς καὶ σπέρμα
κράμβης προσελαμβάνετο. δοκεῖ γάρ φασιν ἀπελαύνειν μέϑεην, ῥάφανος, αὐτόν δ᾽ εἰπεῖν xoc; £u xara
τοὺς παλαιούς. τί γὰρ καὶ ἔδει περιέργου ταύτης ϑεραπείας, ἔνϑα τὸ καλὸν αὐτόματον τοῖς οὐχ ἀμέ-
τρως πίνουσιν ; οἷς κατὰ τὸν ποιήσαντα τὰ ᾿Κυπριακὰ οἶνος ϑεόϑεν πεποίηται ἄριστος ἀνϑρώπᾳις «&mo-
σχεδάσαι μελεδῶνας; ὃ καὶ ἐπὶ ὕπνου ἔφη Ὅμηρος ἐν τῷ, λύων μελεδήματα ϑυμοῦ. ὅϑεν χατά τινας
καὶ ὕπνος λέγεται ὡς οἷον λύπονος. Τὸν δὲ Μάρωνα οὗ χαὶ δοχεῖ παρώνυμος εἶναι ἡ κατὰ Θρῴκην
4o Μαρώνειαι ze ἱερῷ ἐτίμησαν οἱ ἐγχώριοι. οὗ τὸν πατέρα. Liávóniy * Haiosog Οἰνοπίωνός qeaw ἱερὸν
ἱστορεῖ υἱοῦ Διονύσου. ὕϑεν δοχεῖ χαὶ εὐοινεῖν οἷα δῶρον £ ἔχων. αὐτὸ ἐχ τοῦ προγόνου Διονύσου. δοκεῖ δὲ
ἀμπέλων ἐπιμελητὴς ὃ Μάρων γενέσϑαι μάλιστα ὧν γλυχὺς ὃ οἶνος, διὸ Κλέαρχός τις ἐπισημαινόμενος
ἔφη τὸ, οἶνος “Τέσβιος, ὃν ἐποίησεν ὁ Μάρων μοι δοχῶ. ἐν δὲ τοῖς τοῦ δειπνοσοφιστοῦ φέρεται χαὶ
ὅτι Μάρων εἷς τῶν μετὰ Πιονύσου στρατευομένων. ἀφ᾽ οὗ καὶ Μάρεα κρήνη a ξανδρεωτική. χαὶ παρ᾽
ΜΝ πόλις ὃ ὁμώνυμος, μεγίστη ποτὲ εἰ χαὶ ὕστερον κώμη περιελείφϑη. ἐχεῖϑεν "δὲ xci ὃ Matri 5o
0g. ἄδηλον δὲ εἴπερ ὃ προσεχῶς ῥηδεὶς Μάρων ὁ αὐτός ἐστι τῷ Ὁμηριχῷ. Ert ὁ αὐτὸς περὶ τοῦ Θρῴ-

334 P ACVQIAIA 1. Vs198—206.

xiov Μάρωνος εἰπὼν ὅτι λεξις σχώπτων τινὰ ὡς μέϑυσον χαὶ ἐξώλη φησὶν Οἰνοπίων τις ἢ καὶ Μάρων
ἢ Τιμοκλὴ Te μεϑύει γὰρ, οὐδὲν i ἕτερον ἐμφαίνει ἢ ὡς ὃ “Μάρων περὶ οἶνον ἠσχολεῖτο οὐ μόνον κτώμενος
ἀλλὰ xci πίνων. ἐσχώπτοντο δὲ εἰς οἰνοφλυγίαν χαὶ οἱ τῆς αὐτῷ παρωνύμου ἹΜαρωνείας πολῖται. διὸ
σοφός τις παρατυχὼν ἐχεῖ καὶ εἰπὼν ὡς εἰ κατακαλυφϑῇ, γνώσεται xara τίνα τόπον ἐστὶ τῆς πόλεως, ὡς
ἤγετο καταχεχαλυμμένος καὶ ἠρωτήϑη ποῦ ἐστὶ τῆς πόλεως, χατὰ τὸ καπηλεῖον ἔφη. καπηλεῖα γὰρ
ἐδόκει εἶναι ἡ Μαρώνεια. τάχα ποῦ xai τῶν ἐχεῖ ἐπὶ οἴνου ἀποδοχῇ λεγόντων τὸ περιᾳδόμενον, ὡς οὐχ
ἀπόβλητον Διονύσειον οὐδὲ γίγαρτον. οὐ μὴν προςλογιζομένων καὶ τὰ ἐξ οἴνου χακά. οὐδ᾽ ἐπενϑυμου-
μένων παροιμίαν τὴν λέγουσαν ὡς οἶνος οὐκ ἔχει πηδάλιον. 0 δὲ τὸ εἰρημένον σχῶμμα εἰπὼν Στρατόνι-
χος εἰπεῖν λέγεται χαὶ ὡς ἐν ΜΙαρωνείᾳ οὐ γίνεται ἔαρ ἀλλὰ ἀλέα. zc οὕτω μὲν ταῦτα. Εὐάνϑης δὲ νῦν
βαρυτόγως τὸ κύριον, πρὸς διαστολὴν τοῦ ἐπιϑέτου. ὡς τὸ εὐανϑὴς λειμών. οὕτω καὶ Εἰὐπείϑης ὃ τοῦ 10
60 “ντιγόου πατὴρ, εἰς διαφορὰν τοῦ, ἀνὴρ εὐπειϑής. ὁμοίως δὲ "καὶ Εὐμάϑης ὡς οἱ παλαιοί φασι
διεσταλμένος τῇ βαρυτονήσει τοῦ ἐπιϑετικῶς εὐμαϑοῦς. ὕμοιον καὶ Πολυπείϑης περὶ οὗ ἐν τοῖς μετὰ
ταῦτα ῥηθήσεται. (Vers. 198. ) Τὸ δὲ ἐρεὺς, ψιλοῦται κατά τινας ᾿Ιωνιχῶς καϑὰ καὶ τὸ ἴρηξ ὃ ἱέραξ,
Τὸ δὲ᾽ Ἰσμαρον ἀμφιβεβήκει , πρὸς ὁμοιότητα λαλεῖται τοῦ, ὃς Χρύσην ἀμφιβέβηκας. Ἤῤνϑα ὅρα καὶ
ὅτι καϑάπερ ὁ Χρύσης περιουσίαν εἶχε διὰ τὸν ᾿Απόλλωνα, οὗ πὲρ ἣν ἱερεὺς, οὕτω χαὶ ὁ ῥηϑεὶς Μά-
ρων. ὃς καὶ οὕτω καὶ μετὰ πολιορχίαν περιουσιάζεται, ὡς πολλὰ δῶρα εὐγυωμόνιως δοῦναι πρὸς χάριν
1024ro 'Qóvoosi. ἅπερ ἐπίτηδες ἀριϑμήσας ᾽Οδυσσεὺς καὶ καταιδέσας οὕτω "τοὺς Φαίακας ἐφελκήσεται
δίχα τῶν φϑασάντων δοϑῆναι καὶ τρίποδας ἐν τοῖς ἑξῆς ἐκ τῶν Φαιάκων καὶ λέβητας δοϑέντας, ὡς
ῥηθήσεται , ἀνδρακάς. CVers. 199.) Τὸ δὲ σὺν παισὶ περισχόμεϑα ᾿Ἵρίσταρχος σὺν παιδὶ γράφεϊ ἕνιε-
χῶς. Περισχέσϑαι δὲ, τὸ βοηϑῆσαι χαὶ περιποιήσασϑαι. καιριώτερον δὲ εἰπεῖν, τὸ οἷονεὶ περιλαβεῖν. 20
χαὶ ἄλλως δὲ τὸ περισχεῖν ἐνταῦϑα ὕμοιόν ἐστι τῷ ὑπερσχεῖν. ἐξ οὗ καὶ τὸ, ὑπερέσχε τοῦ δεῖνος. χεῖρα
ϑεός. ὕπερ Ὅμηρος φησὶν, ὑπερέσχεϑε. δῆλον γὰρ ὅτι ἐν πολλοῖς, καϑάπερ ἡ "n πρὸ, οὕτω χαὶ ἡ περῖ
πρόϑεσις λαμβάνεται ἀντὶ τῆς ὑπὲρ κατὰ λόγον ὑπερϑέσεως καὶ περιττότητος ὡς χαὶ T περίφρων δηλοῖ.
χαὶ τὸ, περίσχεο παιδὸς ἐῆος. ( Vers. 200.) Τὸ δὲ ἁζόμενοι; ἐντελέστερον ἡ ᾿Ιλιὰς φράζει ἐν τῷ, ἁζό-
μενοι Διὸς υἱόν. "ἄλσος δὲ δενδρῆεν, ὁποῖος ὃ ἐν ἄλλοις πολυδένδρεος κῆπος. ϑεῖον μέντοι τὸ ἄλσος. 345
παράγεται δὲ -Τἰολικῶς ἀπὸ τοῖ ἄλλω ἅλσω, ἐν ᾧ ἅλλονται φυτά. διὸ χαὶ ψιλοῦται ὡς «Αἰολιχόν. ὅτι
δὲ οὐ ταυτά εἰσιν ἄλσος καὶ ἕλος ἀλλὰ διάφορα, δηλοῖ καὶ ὃ γράψας τὸ, ἔπινε καὶ εὐπάϑει οὔτε ἡμέρας
τὸ οὔτε νυχτὸς ἀνιείς. χαὶ εἰς τὰ ἕλεα δὲ καὶ τὰ ἄλι onu γεμόμενος. ὑγρὸς δὲ πάντως τόπος τὸ ἕλος χαὲ
πολυβότανος καὶ οἷος φύειν καὶ τρέφειν καὶ σέλεα τὰ xe ἐτυμολογούμενα ἐξ αὐτοῦ, χαὶ δὲ αὐτὸ ἐπι-
καλούμενα ἐλεόϑρεπτα. ( Vers. 202. .) Εὐεργὴς δὲ δίδοται, χρυσὸς, ἐπεὶ οὐκ ἦν τίμιον τοῖς τότε ἀργὸν $o
χρυσίον. (Vers. 208. ) To δὲ πανάργυρον, πρὸς διαστολὴν ἑτέρου ἴσως χεῖται ᾧ καὶ χρυσὸς συνεχέ-
κρατο, ὑποῖος καὶ ᾧ τὰ xe ij ἐπὶ χρυσῷ χεχράανται. ( Vers. 205.) ᾿“χηράσιος δὲ, ὃ ἀκέραιος καὶ μὴ
διερϑορὼς, ἀλλὰ os καὶ ϑεσπέσιος. οὕτω καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι ἀκήρατον ὕδωρ φησὶ τὸ καϑαρόν. παρα-
γωγὴ δὲ ἀμφοῖν εἶναι δοκεῖ, τοῦ “μὲν 7 ^ne xc ἢ ἄση, τοῦ δὲ ἡ αὐτὴ κὴρ καὶ ἡ ἄτη. ὧν δηλαδὴ οὐκ
ἔστι τις xo ἢ «an καὶ ἄτη διὰ τὸ ϑεῖον. τὸ μέντοι ἀκήριον ἄλλο τι δηλοῖ. τὸ ἄψυχον γάρ. Τὸ δὲ
ϑεῖον ποτὸν καϑὰ καὶ τὸ ἀκηράσιον ἐπιτείνουσι μὲν τὸ ἡδὺ τοῦ οἴνου, εὐοδοῦσι δὲ καὶ τὸ, νέχταρος
ἀποῤῥῶγα τὸν αὐτὸν εἰναι ϑείου καὶ ἐκείνου πόματος. καὶ ταῦτα μὲν σεμνὰ εἰς οἴνου ἔπαινον. ὃ δὲ ᾿ἄφρο-
δίτης γάλα τὸν οἶνον εἰπὼν ἐχωμικεύσατο. χαὶ οὐδὲ ἐσέμνυνε, τὸ sort, ὅτι μηδὲ ϑεῖον τὸ ἀφροδίσιον.
(Vers. 206.) Τὸ δὲ ἠείδει γραφόμενον ἐξ ἃ ἀρχῆς διὰ τοῦ ἢ εἶτα ἐφεξῆς διὰ δύο διφϑόγγων ἐν τοῖς πα-
λαιοῖς ἀντιγράφοις, δηλοῖ μὲν τὸ ἠπίστατο. γίνεται δὲ ἢ n ix τοῦ εἰδῶ εἰδήσω. ov b ὑπερσυντέλικος εἰδήκειν 4o
20 κείδήκεις εἰδήκει c συγκοπῇ TOU ἤτα xc χάππα εἴδει ὁμοίως τῷ εἰδηκὼς εἰδὼς, xci προσελεύσει τοῦ
ἦτα xcT ἀρχὴν, ὡς xci ἐπὶ ἄλλων γίνεται, είδει. ἢ ἀπὸ τοῦ ἤδει ᾿᾿ττιχοῦ ὑπερσυντελίχου ἐπενϑέσεε τῆς
διφϑόγγου, πολλαχοῦ τοῦτο ποιούσης. οὐχ ἂν δὲ φιλοίη τὴν τοιαύτην λέξιν ἀνὴρ μὴ ἡρωΐξων. Ὅρα δὲ
xci ὅτι ἐν τούτοις διαφορὰ φανερὰ χεῖται δμώων καὶ ἀμφιπόλων. δμῶες μὲν γὰρ οἱ ἄῤῥενες δοῦλοι,
ϑατέρου δὲ γένους αἱ ἀμφίπολοι. xai ὅτι TOU, Σαμία μία ναῦς, προεῤῥέϑη τὸ Ἱθμηρικὸν, τὸ, ταμία
μία. ἼΕνϑα καὶ σημείωσαι τὴν τοῦ οἴνου ἐπίχρυψιν, ὡς δέον ὃν ὃν τοὺς σπουδαίους τὰ παρ᾽ αὐτοῖς τίμια

ΡΑΨ ΩΣ Δ417ΠΠ7Ὅ., IL Vs 208—216. 335

μὴ πᾶσιν ἔχπυστα τίϑεσϑαι. ( Vers. 208.) Τὸ δὲ ὅτε πίνοιεν, ἔλλειψιν ἔπαϑε τοῦ, τίνες οἱ πίνοντες.
ἦν δὲ ὀρϑότερον εἰπεῖν, τόνδ᾽ ὅτε πίνοι τις. οὕτω γὰρ εὐοδοῦται καὶ τὸ, ἕν δέπας ἐμπλήσας ὕδωρ
τέσον χεῦεν. ἴσως δὲ καὶ οὕτω φησὶ ὁ Ὅμηρος τὸ πίνοιεν διὰ τὴν φύσιν τοῦ τίς. ὕπερ τῇ ἀοριστίᾳ
πλῆϑος δηλοῖ, τὸ γὰρ ὅτε πίνοι τις, ταυτὸν τῷ, ὅτε οὗτος ἢ ἐκεῖνος ἢ) ἄλλος πίνει. διὸ καὶ ταυτόν πως
εἶναι δοκεῖ τὸ, Urt πίνει Ttg, xe τὸ, ὅτε πίνοιέν τινὲς, ἤδη δὲ καὶ τὸ, ὅτε πίνοιεν. (Vers. 209.) Τὸ
δὲ δέπας, οἱ μὲν οὕτω ῥηθῆναι φασὶν, ὅτι δίδοται πᾶσι σπένδειν εἴτε καὶ πίνειν, οἱ δὲ, ὅτι δύο ὦπας
ἢ ὁπὰς εἶχεν ὡς “ἄμφωτον. οὗ δὴ ἀμφώτου παρώνυμον, ἡ ἄμφωτις. ξύλινόν φασιν αὕτη ποτήριον, 3o
ᾧ χρῆσϑαι τοὺς ἀμέλγοντας εἰς αὐτὸ καὶ οὕτω πίνοντας. ἀνάπαλιν δὲ τῷ ἀμφώτῳ ἔχει τὸ ἄωτον
ποτήριον, ὁποῖον χαὶ τὸ ἀμφικύπελον κατὰ τὸν Σιληνὸν ὡς ἱστορεῖ ᾿᾿ϑήναιος ἐν οἷς περὶ τῶν τοιούτων
10 γράφει. Κράσεις δὲ οἴνου πολλαὶ παραδέδονται. ὁ μὲν γὰρ κωμικὸς ἶσον ἴσῳ χεχρᾶσϑαι λέγει ἐπὶ Ερμῇ,
“Ἡσίοδος δὲ τρὶς ὕδατος προχέειν ὑποτίϑεται. τὸ δὲ τέταρτον, ἐνιέναι τοῦ βιβλίνου. καὶ ἄλλοι ἄλλας
χράσεις φασίν, αἵ κεῖνται παρὰ τῷ Ναυϊρατίτῃ δειπνοσοφιστῇ. ἐν αἷς λέγει ἐκεῖνος χαὶ ὅτι ἐὰν ὑπερ-
βάλῃς τὸν ἐν τῷ χράματι δηλαδὴ οἶνον, εἰς ὕβριν φέρει. ἐὰν δὲ ἴσον loo προσφέρῃ, μανίαν ποιεῖ. ὃν
δ᾽ ἄχρατον, παράλυσιν σωμάτων. διὸ στοχαστέον τοῦ συμμέτρου. οὕτω γὰρ ἂν μὴ βλαπτομένου τοῦ
πίνοντος χαλῶς ἂν ὃ Διόνυσος καλοῖτο ἰατρὸς, ἔτι δὲ χαὶ ὑγείας αἴτιος. χαϑότι χαὶ ἡ Πυϑία εἴρηχέ
τισι, Διόνυσον ὑγιάτην καλεῖν. 0 πέρ ἐστιν αἴνιγμα τοῦ τὸν οἶνον ὑγιαστιχὸν εἶναι. ἡ δὲ ῥηθϑεῖσα νῦν
χράσις παραδοξοτάτη ἐστίν. εἰχοσαπλάσιον ) &o τοῦ οἴνου φησὶν Ὀδυσσεὺς τὸ ἐγκαταχεραννύμενον ὕδωρ.
καινολογεῖ δὲ Ὅμηρος τοῦτο πιϑανολογῶν, ἵνα μή τὶς ζητοίη πῶς ἡ τοῦ Κύχλωπος μεγάλη γαστὴρ κισ-
συβίοις ἔ' πλήσϑη μετρητοῖς. τρία γὰρ imus κισσύβια οἴνου δυναμένου μὲν καταχερασϑῆναι εἰς ἑξή- 4o
20 χοντώ, χαταποϑέντος δὲ ὅμως ἀχράτου καὶ διατοῦτο καταχρατήδαντος ὡς ἐν παραλύσει χαὶ εἰς ὕπνον
βαϑὺν χατενεγχόντος τὸν ἄγριον, οὐ τῇ κατὰ ποσότητα πλησμονῇ ἀλλὰ τῇ κατὰ ποιύτητα πημογῇ. 0 δὴ
xdi ποριστέον εἰς ἀχρατοποσίας ψόγον. ἐν δὲ ῥητοριχῷ λεξικῷ εὕρηται περὶ χραμάτων οἰνηρῶν καὶ
ταῦτα. τρία καὶ δύο. "Mgwroqdrye. ἔχε πιεῖν κεκραμένον τρία καὶ δύο. “Ησίοδος δὲ, τρὶς ὕδατος φησὶ
xci τὰ ἑξῆς, Εὔπολις δὲ, Διόνυσε χαῖρε μήτοι πέντε καὶ δύο. τοιοῦτον καὶ τὸ παροιμιῶδες. πέντε πίνειν
ἢ τρία ἢ μὴ τέτταρα. τὸ μὲν γὰρ πέντ᾽ ἐστὶ, τρία καὶ δύο. τὸ δὲ τρία, ἥμισυ καὶ διπλάσιον. ἤγουν
ἕν χαὶ δύο. τὸ δὲ τέτταρα, ἶσον ἴσῳ. δῆλον δὲ καὶ ὅτι μέχρι καὶ νῦν περὶ τὰ βαϑύτερα τὴς "Aeíag ὡς
χαὶ περί που τὴν ᾿Δρμενιαχὴν Μελιτήνην οἶνος τρέρεται παχὺς μέλας χράμα φέρων ὕδατος οὐ μαχρὰν
τυῦ κατὰ τὸν Ὁμηριχὸν Μάρωνα. ᾧ εἰχὸς παλαί ποτε καὶ τὸν μαρωνήτην ἐοικέναι. "Αλεξὶς δὲ εἰπὼν
ἐγχέωμεν ἕνα καὶ τέτταρας, ἀκούει ὡς ὑδαρὴν ἢ ὑδαρῆ λέγεις κύλικα δηλαδή. τὸ δὲ κατὰ Διοχλῆν πίνειν
30 οἶνον χεχραμένον τέτταρα χαὶ δύο, παροιμία κωλύει λέγουσα τὸ, ἢ πέντε πίνειν 1) oU ἢ μὴ τέσσαρα. 50
ἢ γὰρ δύο πρὸς πέντε φασὶ πίνειν δεῖ, ἢ ἕνα πρὸς τρεῖς. κρατῆρας δηλονότι. (ερεχράτης δέ φασι
πλάσας τινὰ εἰπόντα ὡς παντάπασιν ὕδωρ εἰργάσω. καὶ ἐρωτηϑέντα, πῶς ὦ χατάρατε; ποιεῖ ἀποχρε-
v&u£vov τὸ, ἐνέχεας δύο ὕδατος ὦ μάμμη. πρὸς δὲ τὸ ὕδατος τέτταρα χατὰ δέ τινας οἴνου τέτταρα,
349 ἐῤῥέϑη τὸ, ἔῤῥ᾽ ἐς κόρακας, βατράχοις οἰνοχοεῖν σε δεῖ. κατὰ δὲ ἄλλου ὑδαροῦς χράματος ἐλέχϑη τὸ,
μῶν ᾿Αχελῷος ἦν χεχραμένος πολὺς; ἤγουν, ἄρα ποταμὸς ἐνεχράϑη τῷ οἴνῳ ; περιφέρεται δὲ ὥσπερ τὸ
παρὰ TQ κωμιχῷ ἶσον ἴσῳ κεκραμένον πίνειν, οὕτω καὶ τὸ, δύο ὕδατος πρὸς τρεῖς ἀκράτου. Φιλέται-
gos. πεπωχέναι δεῖ τὸν κατὰ δύο καὶ τρεῖς ἀχράτου. τοιαῦτα δὴ xci ταῦτα. (Vers. 211.) T) δὲ οὔτοι
ἀποσχέσϑαι φίλον ἦεν, ἢ ἀφελῶς ἐῤῥέϑη ὡς πρὸς ᾿Δλκίνοον, ἵνα λέγῃ ὡς οὐχ ἂν Tic ἀποσχέσϑαι
γευσάμενος, ἢ wer. ἔλλειψιν, ἀντὶ τοῦ, οὐχ ἤϑελεν ὃ πίνων δηλαδὴ ὃς Gv καὶ ἣν (Vers. 113.) 24γή-
- Led Ὁ δὲ ϑυμὸς ἐνταῦϑα, ὁ ἄτρεστος καὶ ἄγαν ἀνδρεῖος ὡς καὶ ἐν ἄλλοις. (Vers, 215.) Τὸ δὲ οὔτε δίχας
εὖ εἰδότα οὔτε ϑέμιστας, ἄλλον τρόπον ἀϑέμιστον εἶναι δηλοῖ τὸν Πολύφημον ἤπερ τοὺς λοιποὺς Κύ-
xXionac ὡς xe προδεδήλωται. Ev τούτῳ δὲ σημείωσαι καὶ τὸ, οὐ δίχας εὖ εἰδότα οὐδὲ ϑέμιστας. δῆλον
yap ἐνειυκδεν - ὡς οὐχ ἀεὶ τὸ εὖ εἰδέναι γενιχῇ συντάσσει ὃ ποιητής. (Vers, 21 6.) Ὅτι τὴν ἐξ otv 6o
καὶ αἰγῶν bonjv τοῦ Αύκλεισος ἐχφράζων ὁ Ὀδυσσεὺς ἰδίᾳ, οὐ γὰρ ἰχρὴν παραῤῥίψαι τῇ τοῦ σπηλαίου
ἐκφράσει καὶ ταύτην n φησὶ τοιαῦτα. οὐδέ μιν ἤγουν τὸν Κύχλωπα ἔνδον τοῦ ἄντρου εὕρομεν. 0 καὶ
συνήνεγχε μάλιστα τῷ ᾿Οδυσσεῖ καὶ τοῖς περὶ οὐτόν. εἰ γὰρ ἔνδον εὑρέϑη ὁ Κύκλωψ, δυσχερὴς ἣν πλα-

330 P CWGgunllid bL. Vsai;—225.

σϑῆναι ἡ ἐφεξὴς τῆς ποιήσεως περιπέτεια. οὔχουν φησὶν αὐτὸν ἔνδον εὕρομεν, ἀλλ ἐνόμευε νομὸν κατὰ
πίονα μῆλα. ἐλδιώμεες δ᾽ εἰς ἄντρον ἐϑηεύμεϑα i ἕχαστα. ταρσοὶ μὲν τυρῶν βρῖϑον στείνοντο δὲ σηκοὶ
1625agvov ἠδ᾽ ἐρί ἤφων διακεκριμέναι δ᾽ ἕχασται ἔρχατο, χωρὶς μὲν, πρόγονοι. χωρὶς δὲ, μέτασσαι. χωρίς
δ᾽ αὐϑ' ἕρσαι. v&ov δ᾽ ὁρῷ ἄγγεα πάντα. ( Vers. 223. ) γαυλοί τὲ σχαφίδες τε τετυγμένα, τοῖς, ἐνά-
μελ γεν, ὃ δὴ ἑρμημνεία ἐστὶ τοῦ καὶ τὰς axeqiocg. χρησίμους εἰς τὸ ἀμέλγειν εἶναι MA x«i τοὺς γαυ-
λούς. οἱ καὶ παρὰ τὸ γάλα γένονται πλεονασμῷ τοῦ ὕ, ὀξυτόνως προφερόμενοι. γαῦλος γὰρ βαρυτόνως
εἶδος φασὶ πλοίου στρογγύλου , οὗ χρῆσις καὶ παρὰ τῷ κωμικῷ. ἔτι δὲ xci ἡ ἀντλίᾳ. δῆλον δὲ ὕτι σχά-
qs εἶδος χαὶ ὃ ποιμενικὸς γαῦλος ἡ ἢ) κρατῆρος 1] κάδδου, ὑποῖος ἴσως καὶ ὁ παρὰ TQ Θεοχρίτῳ ἀμολ-
γεύς, ὡς τὸ, ὑπὲρ κεφαλῆς τὸν ἀμολγέα πληροῖ, ἤγουν ἐπιστέφει. χατὰ τὸ, κρητῆρας ἐπεστέψαντο
ποτοῖο. τεύχεα δὲ καὶ ὃ γαῦλος καὶ ἡ σκαφὶς γενικῶς, ὡς δηλοῖ καὶ τὸ τετυγμένα, oU ϑέμα τὸ τεύχω 10
ὅϑεν τὰ τεύχεα. ( Vers, 217. à Τὸ δὲ ἐνόμευε χατὰ νομὸν ἐτυμολογιχῶς ἐῤῥέϑη. πρωτότυπον δὲ τοῦ
γνομεύειν τὸ γέμειν. φησὶ γοῦν uer ὀλίγα. ἕως ἐπῆλϑε νέμων. Νομὸς δὲ παρ᾿ Θμήρῳ χαὶ τοῖς μετ᾽ αὐτὸν ὁ τῆς
10 γομῆς κυρίως τύπος. Aires δὲ χαὶ τροπιχῶς ἐπὶ πλήϑους. ὡς τὸ, πολύς δ᾽ ἐπέων νομός. οὕτω δὲ ἴσως
χαὶ παρὰ τοῖς «“ΤΠίβυσιν αἱ ἐνορίαι, νομοὶ ἐλέγοντο. οἷον ὃ Θηβαϊκὸς γομός. 0 Διοσπολίτης νομός. xccl
τοιοῦτοι τινές. Τὸ δὲ ἐθηεύμεϑα, ϑηητὰ εἶναι δηλοῖ χαὶ τὰ νῦν ἐκφραζόμενα. ( Vers. 219. ) Ταρσοὶ
δὲ καλαϑίσκοι, ἐν οἷς τυροχομοῦσι, χληϑέντες οὕτω παρὰ τὸ τέρσαι τὸ ξηράναι ἐ ἐν οἷς τερσαίνονται OL
τυροί. οἷς χαὶ πλεχτοὺς ταλάρους ἐρεῖ. οἱ δὲ παλαιοὶ τὸν τοιοῦτον ταρσὸν καὶ ταῤῥὸν λέγουσιν, οἱ uc"
Ὅμηρον δηλαδή. ἐν οἷς xci ὁ κωμικός. οἵ χαὶ φασὶν ὅτι ταῤῥὺς, τὸ τυροκομεῖον. “καὶ ὕτι ἄῤῥιχοι μὲν,
κόφινοι σταφυλοφόροι, ταῤῥὸς δὲ, ἀγγεῖον πλεχτὸν ὡς ψίαϑος ez καλάμων, ἐν ᾧ τυρεύουσι. xc κρε-
μαστὴρ δέ φασιν ἐλέγετο, ταῤῥὸς, ἐφ᾽ οὗ τυροὺς ἔτερσον. ὕϑεν καὶ τρασιὰ, οὗ σύχα ψύγεται. ἐλέγετο 20
δέ φασι ταρσὸς χαὶ τὸ ἄνω τοῦ ποδὸς 3, ἢ καὶ τὸ ἄκρον τῆς χειρός. "iioc δὲ Διονύσιος φησὶν ὅτι ταῤ-
eol καὶ ταρσοὶ, τάλαροι, χαὶ τὰ πλατύσματα τῶν χωπῶν. ἕτεροι δὲ ὅτι ταῤῥοὶ χρεμάστρα ze. pns
xci τὰ τῶν τυρῶν ἀγγεῖα, καὶ τὰ TOV λαχάνων. καὶ τάρωμα, ἡ κωπηλασία. ταῤῥὸς γάρ φασιν ὃ στοῖ-
χος τῶν κωπῶν, ἐπεὶ πτεροῖς ἐοίχασι. Καὶ σημείωσαι ὅτι κατὰ τοιαύτην τινὰ ὁμοιότητα xci ἐπὶ ὀρνέων
20 πτέρυγος 0 ταρσὸς λέγεται. Τὺ δὲ τυρῶν βρῖϑον, ἀντὶ τοῦ ἔγεμον ἢ βάρος εἶχον. ὑπὸ τῶν τυρῶν. *j; δὲ
κοινὴ διάλεχτος τυροῖς βρίϑειν λέγει, ὁμοίως TQ, ἄνϑεσι βρύειν. ὅτι δὲ οὐ μόνος ὃ Κύχλωψ πολύ-
τυρος ἣν ἀλλὰ καὶ ἡ ὅλη Σικελία, δηλοῖ ὃ ἐν τοῖς τοῦ ““1ϑηναίου τὸν Σιχελικὸν παρασημειωσάμενος
τυρόν. σηχοὶ δὲ, περὶ OUg ἡ τῶν ἀρνῶν καὶ τῶν ἐρίφων στάσις, ἀπὸ τοῦ ἵστασϑαι, ἵνα εἶεν oiov
στηκχοί τινες. ὅϑεν καὶ σηκίται ἄρνες. καὶ οὕτω μὲν παρὰ τῷ ποιητῇ. οἱ δὲ μεϑ᾽ Ὅμηρον καὶ ἐπὶ ναοῦ
τὴν λέξιν ἔϑεντο. σηκὸς γοῦν φασὶν ἡρῷον, οἷον. ὃς τόνδ᾽ ἔχεις τὸν σηχὸν, ἵλεως γενοῦ. «ἐλέγοντο 30
δέ φασι καὶ σηχίδες οἰκογενὴ παιδισχάρια. χατὰ δὲ 4ἴλιον Διονύσιον σηκύλη καὶ σηκὶς κυρίως ἡ ἐν ἀγρῷ
ταμιεῖον φυλάττουσα. οἷον φησὶν 1; τοῦ "dacorov γραῦς. δοχεῖ δὲ σταϑιιόν τινα δηλοῦν ὃ σηχὸς, ὡς 7
ἀντισήχωσις δηλοῖ, ἀντιστάϑμησίς τις οὖσα. ἐπεὶ καὶ τὸ στῶ στήσω, ἐπὶ σταϑμήσεως λέγεται. x"
ὃν λόγον ὃ Δηεγέλαος μεταστήσειν ἔφη τὰ τοῦ Τηλεμάχου δῶρα. “Ὥσπερ δὲ ol ταρσοὶ τυρῶν βρῖϑον χατὰ
γενικὴν σύνταξιν, οὕτω χαὶ οἱ σηχοὶ στείνοντο ἀρνῶν καὶ ἐρίφων. αἵ ϑηλυχῶς ἐνταῦϑα λέγονται ὡς
δηλοῖ τὰ ἐφεξῆς. (Vers, 220.) Τὸ δὲ διακεχριμέναι ἑρμηνεύων ἐπήγαγε τὸ, χωρὶς μὲν, ( Vers. 221.)
αἷ πρόγονοι. τουτέστι τὰ πρωτογεννήματα; χωρὶς δὲ, αἱ μετάσσαι. 0 ἐστιν αἱ μέσαι κατὰ πλεονασμὸν
30 τῆς μέσης συλλαβῆς. 1, ἤγουν [71 ᾿μεταγεγεννημέναι. αἱ usar jas. ( Vers. 222.) χωρὶς δ᾽ αὖ αἱ ἕρσαι, Gg
ἴσως ἔστι zc ψάκαλα εἰπεῖν τὰ μετ ὀλίγον δηλωθησόμενα, ὡς παρὰ τὴν ψαχάδα ὃ ὕπέρ ἐστι δρόσος
καϑὰ χαὶ ἡ penas. ive σημαίνοιντο δι᾿ ἀμφοῖν αἱ νεώταται καὶ οἷον δροδεραὶ διὰ τὸ ἁπαλόν. ᾿Ιστέον 4o
δὲ ὅτι ἐν τῷ περὶ ὀνομασίας ἡλικιῶν γράφει ὃ γραμματικὸς ᾿Δριστοφάνης, τοιαῦτα χρήσιμα εἰς τὰ
προχείμενα. τῶν αἰγῶν οἱ μὲν τέλειοι, τράγοι καὶ ἴξαλοι. ἡ δὲ ὦ ἐχομένῃ ἡλιχία, χίμαροι. τὰ δὲ νεώτοεα,
ἔριφοι. ὁ δὲ ποιητὴς ἐν Οδυσσείᾳ τὰ τέλεια μὲν προγόνους καλεῖ, τὰ δὲ μετὰ ταῦτα μετάσαο- τὸ δὲ ἔτι
νεώτερα, ἕρσας χαὶ ἐσσῆνες δὲ καλοῦνται, ἡλικία τις. χαὶ πρητῆνες. καὶ ἐπιπρητῦ"νπ᾽ ὄϑεν καὶ fre Qoi
μία ety ὃς ἐπιπρητῆνος, ἐρυϑροῦ πήρη ἀρίστη. ᾿Ιωνιχοὶ δέ τινες καὶ cer) vs καλοῦσιν ἡλικίαν τινὰ 350
τῶν ἀῤῥένων. εἶτα εἰπὼν περὶ ἰονϑάδος ᾿Ομηρικοῦ τοῦ ἐν τοῖς Sis ὅτι ἐφ᾽ ἡλικίας τιγὸς xci μεγέϑους

PACVOIALÀA L Ys220—225. 337

αὐτό φησιν ὁ ποιητὴς ἐπάγει ὅτι τῶν δὲ προβάτων τὰ μὲν rhet, ὕϊες καὶ χριοὶ καὶ ἀρνειοί. τὰ δὲ
νέα, ἄρνες καὶ ἀμνοί, ἔνιοι δέ φασι, καὶ φανυλοὺς καλοῦσιν. ἐπὶ δὲ τούτοις σποράδην πὰραδίδωσιν
ὅτι τε τὸ LE ἵππου πατρὸς καὶ ὄνου μητρὸς γεννηϑὲν γίννος ἐκαλεῖτο ἀγεννὴς ὧν τὸ μέγεϑος. χαὶ Urt πολ-
λάκις τοὺς ὄνους “χάνϑωνας καὶ κανϑηλίους χαλοῦσιν. ἀστράβαι δέ φησιν, οἱ ἐνῷ aic σωματηγοῦν- 4o
τες ἡ ιίονοι. xci ἀστραβηλάται, οἱ αὐτοὺς ἐλαύνοντες." ὑποζυγίαι δὲ, οἱ ig ἁμάξαις ξευγνύμενοι. βοῶν
δέ φησι, ταῦροι μὲν οἱ τέλειοι καὶ ἐνόρχαι. ὧν ot χαλεπώτατοι καὶ δι᾿ ἀχμὴν μονάζοντες ἀτεμαγέλαι
καλοῦνται, αἱ δὲ ϑήλειαι βόες μόνον, "τὰ δὲ γέα, δάμαλαι. καὶ δαμάλιες. καὶ μόσχοι. cd nópteg.
καὶ πόρτιες. xci 7 πόρταχες. λέγει δὲ καὶ ὕτι κατὰ τὴν δάμαλιν Zogoxiii ἧς ἔφη 7ηγενῆ βούβαλιν. xci AC
σχύλος, λεοντοχόρταν. βούβαλιν γνεαίτέρον. xci Ort αἶγες xci ὄϊες ϑήλειαι κέρατα πολλάκις ἔχουσαι
10 χεράδες χαλοῦνται. σὺν δὲ ἄλλοις διαφόροις παραδίδωσι καὶ ὕτι λεόντων μὲν τὰ νεογνὰ σχύμνοι χαὶ
λεοντιδεῖς καλοῦνται. παρδάλεων δὲ, σχύμνοι καὶ πορδαλιδεῖς. ἄρκτων δὲ, σκύμνοι xci ἄρχιλοι: βου-
βάλων δὲ, πῶλοι. χυνῶν δὲ xci λύχων, σχύλαχες. ὑστρίχων δὲ καὶ τῶν τοιούτων, ὕβρια καὶ ὀβρίχαλξ.
ὧν χρῆσις καὶ παρ ! Αἰσχύλῳ ἐν ᾿Ἀγαμέμνονι. ἔμβρυα δέ τινὰ καὶ ἀῤτιγενῆ δὲ, ψιάκαλὰ ᾿λέγει καλεῖσϑιαι,
zai ὀρταλίχους. ὅϑεν καὶ φησὶ παρὰ “Σοφοκλεῖ Lair αἶγες μητέρες T ἐπιμαστίδιον γόνον ὀρταλί-
χων ἀναιαίνοιεν. xci οὕτω μὲν ἔχει τὰ τοιαῦτα. ἐν "δὲ τοῖς ὡς προείρηται zer Ὅμηρον σηἡμείωσαὶ ὡς 50
εἰ καὶ ἀπὸ τοῦ ἄρδω ἄρσω ἡ ἕρση γίνεται, ἀλλὰ δασύνεται παρὰ ᾿Αττικοῖς. ὡς δηλοῖ ze τὸ, λωϑόνϑ᾽
ἑρσήεντα. (Vers.220.) Δῆλον δὲ ὅτι τὸ διαχρίνειν καὶ κρίνειν λέγεταί ποτε ὡς τὸ, κρῖν᾽ ἄνδρας κατὰ
φῦλα. (Vers. 221.) Τὸ δὲ ἔρχατο ᾿Ιωνικὸν καὶ αὐτὸ, ἐκ τοῦ εἶρχτο τρίτου προσώπου ᾿Ιωνικοῦ. ze
xci τὸ εἰλίχατο, ἐκ τοῦ εἴλικτο. οἷον: εἰλίχατο μίτραις τὰς χεφαλάς. (Vers. 222.) Τὺ δὲ χωρὶς, διὰ
20 τῆς ἐπαναφορᾶς κάλλος ποιεῖ.. τρὶς γὰρ ἐν δυσὶ στίχοις κεῖται. “Νάειν δὲ ὀρῷ, τὸ πεπλ ἰηρῶσϑαι ὡς καὶ
ἔξω ῥέειν. ὕϑεν xcà τὸ νᾶμα γίνεται, xci τὸ “Ῥαρόν. ἐξ οὗ ὁ Νηρεύς. xci τὸ ἀέναον, ὕπερ ὕμοιόν ἐστι
τῷ, ἀεὶ νῶν παρὰ τῷ κωμικῷ. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ νάω ἤγουν ῥέω καϑ' “Ἡρακλείδην συστέλλει τὸ &
κανόνι τοιούτῳ. τὰ εἰς ὦ χαϑαρὸν λήγοντα δισύλλαβα καὶ ἔχοντα φωνὴῆεν βραχὺ παρατέλευτον δίχα
τοῦ ὃ βαρύνονται, εἰ μή που περισπασϑέντα i ἑτέραν ἔννοιαν ποιήσει, ὡς τὸ μυῶ. τὰ δ᾽ ἄλλα βαρύνον-
ται δίχα ὡς εἴρηται. τῶν παῤαληγομένων τῷ 0. οἷον. μύω. χλύω. πλέω. νάω. τίω δέ μιν ἐν καρὸς αἴσῃ:
ὕϑεν φησὶ καὶ τὸ ἄω ἤγουν πνέω τῶν βαρυτόνων ἐστὶ χαὶ οὐ περισπώμενον. τὸ ἐῶ οὐ συγχρίνεταί φησι
τούτοις δευτέρας ὃν συζυγίας τῶν περισπωμένων. οὕτω δ᾽ ἐνταῦ Oa γράψας ὁ Ἡρακλείδης ἑτέρωϑι, 60
ἔνϑα ἔφη ὅτι τὰ εἰς ὦ χαϑαρὸν λήγοντα καὶ τῷ ἃ βραχὺ παραληγόμενα περισπωμενώ τε καὶ θαρύτονα
«ἰολιχά εἰσι, μόνον περιλείπεσίϑαι λέγει τὸ ἄω ἀμφισβητούμενον κατὰ τὸν τόνον. καὶ οὕτω μὲν χαὶ τοῦτο.
30 Ὅρα δὲ ὅτι τε οὐδὲ τὸν οὐρὸν ὃ Κύκλωψ ἐχχέει ποιμενικῶς xai τοῦτο ποιῶν ἵνα εἰς πόσιν αὐτῷ χρῷτο,
xci ὅτε δι᾿ ἑνὸς Q ἐξήνεχκται ὡς καὶ μετὰ ταῦτα ἐν τῷ, καί xtv ὀρὸν πίνων» μεγάλην ἐπιγουνίδια ϑεῖτο,
ὑρὸς δέ φασιν ἡ ὑδατώδης τοῦ γάλατος ὑπόστασις. τινὲς δὲ χαὶ οὕτως. ὀρὸς, τὸ διε ϑορὸς γάλα. ἢ ἡ
τοῦ γάλατος ὑποστάϑμη. 1Πἴνεται δὲ παρὰ τὸ δέω. χαὶ δηλοῖ τὸ τοῦ γάλατος ῥοῶδες τὸ μὴ πηγνύμενον
εἰς τυρὸν ἀλλ ἀποῤῥυϊσκόμενον, ἵνα ἢ ἐκ τοῦ ῥέω, ῥόος. καὶ χατά μὲ Ἀτάϑεσιν πρὸς ἀποφυγὴν συνεμ-1 020
πτώσεως τῆς πρὸς τὸν ῥόον, ὄρος. xci αὖ πάλιν ὀξυτόνως ὀρὸς πρὸς διαστολὴν τοῦ ᾿βαρυτόνου ὄ ὄρους.
χαὶ οὕτω μὲν ὃ ὁ τοῦ γάλατος ὀρὸς τῇ ὀξυτονήσει ἑτεροφῶνεῖται πρὸς τὸ ὑλαῖον ὕ, ὅρος." ὃ μέντοι ἐπὶ ἕῴων
ὄῤῥος. ἐξ οὗ τὸ ὀῤῥωδεῖν, διπλασιάσας τὸ 0 ἐχπέφευγε τὴν κατὰ τὸ ὄρος gon. “Σημείωσαι δὲ ὅτε
ὁ λεγόμενος “παρὰ τοῖς παλαιοῖς. πυὺς ἀρσενικῶς χαὶ τῇ πῤοσῳδίῳ! φασὶν ὡς τυρὸς ἀνάπαλιν ἔχει
πρὸς τὸν ὀρόν. ἔστι δέ que πυὸς τὸ πρωτόῤῥυτον γάλα χαὶ νοστιμώτατον κατὰ «Ἵἴλιον Διονύσιον,
áo 6 τινες: πύαρ φασίν. ἡ χρῆσις παρὰ ᾿Αριδτοφάνει ἐν Lipi, ocv φασὶ καὶ πυαρίτηδ, τὸ ᾿πύρεϊρϑον,
ὃ γίνεται ἐκ τοῦ πρώτου γάλατος." λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἀγαν ἡδέων ἡ λέξις. "yy δὲ πάντα," λέγει
τὰ tis ὑποδοχὴν ὀροῦ τετυγμένα.“ εἰ καὶ νῦν μετὰ τὴν τυροποιΐαν; καὶ οἱ 7αυλοὶ, χαὶ αἱ σχάφαὶ ἔναον
ὀρῷ.. ( V ets. 543, ) Οἱ δὲ; αυλοὶ, ὀξύνονται πρὺς “διαστολὴν ἑτερυίας τονώσεως. κατὰ γὰρ τὴν παλαιὰν
παράδοσιν νιγαυλὸς | μὲν ἐθτόνως à ἀγγεῖον ποιμενικὸν, γαῦλσξ δὲ βαρυτόνως, εἶδος ἑτεροίου σκάιρους τοῦ
χατὰ πλοῖον ὡς δηλοῦ xci ὃ χωμεκός: Τὸ δὲ οἷς ἐνάμελλγεν,. ἐτυμοόλογεῦ μέν πως τὸν γαυλὸν περὸ i ὕν 10

ἀμέλγεται γάλω ἐξ οὗ ὁ γαυλός, δηλου δὲ καὶ ὡς αἱ σχαιρίδες οὐ μόνον "εἰς ὑποδοχὴν ὑροῦ εἰσὶ χρήσιμοι,
ΟΟΜΜΕΈΝτ. 1N Opvss. Tox. I. Uu

338 ῬΑ 41... L Vs.226—92353.

ἀλλὰ καὶ E ἄμελξιν. Περὶ δὲ τοῦ ἀμέλγειν.. πολλαχοῦ δεδήλωται r& τε ἄλλα, καὶ ὕτι καὶ ἁ ἀμέργειν
λέγεται. ὧν ἐκ μὲν τοῦ ἀμέλγειν ὃ προσεχῶς ῥηϑεὶς ἀμολγεὺς, χαὶ ἀμολγὸς δὲ ὁ πολλαχοῦ γραφείς. ἐκ
δὲ τοῦ ἀμέργειν, τὸ 01005 γνυσϑαι κατά τινὰ μεταφοράν. ( Vers. 224.) Ὅτι εὕρηνται ἐνταῦϑια οἱ ἑταῖ-
eot χρεῖττόν τι συμβουλευόμενοι. τῷ Ὀδυσσεῖ οὗπερ αὐτὸς ἐνόησε, καὶ Ὀδυσσεὺς φιλαλήϑως ὁμολογεῖν
οὐχ αἰδεῖται. αὐτὸ, ϑηρώμενος οὕτω καὶ τὴν ἐπὶ τοῖς ἄλλοις οἷς λέγει πίστιν παρὰ τοῖς Φαίαξιν. οἱ μὲν
γάρ φησιν ἐλίσσοντο τυρῶν αἰνυμένους ἐρίφους τε χαὶ ἄρνας σηκῶν ἐξελάσαντας ( Vers. 225.) i£vec
πάλιν, ἤγουν ἐπανιέναι πλέοντας. ἀλλ ἐγώ φησιν οὐ πιϑόμην. e ἂν πολὺ κέρδιον ἦεν. διατί δὲ οὐ
πιϑόμην; ὄφρα φησὶν αὐτόν τε ἴδοιμι, (Vers. 229.) καὶ & μοι ξείνια δοίη. ἤγουν εἴπως μὲ ξενίσει.
ὃ ταυτόν. ἐστι τῷ ὅπως χατὰ μετάλ ἡψιν συνδέσμου εἰς σύνδεσμον ὡς καὶ ἑτέρωϑι δεδήλωται. 351
(Vers, 230.) εἶτα ἐπάγει προεκϑετικῶς ὅτι οὐδ᾽ ἂρ ἔμελλεν ἑτάροισι φανεὶς ἐρατεινὸς inso, Καὶ 10
20 ὅρᾳ οἷα τὰ τυχηρά. meni τε γὰρ εἰσελϑεῖν εἰς τὸ ἄντρον, ὀϊσσώμενος Ὀδυσσεὺς τὸ χαχὸν "ὅμως οὐχ
ἀπέστη. καὶ νῦν, δὲ οὐ μόνον οὐ νοεῖ αὐτὸς τὸ δέον, ἀλλὰ καὶ συμβουλευόντων τῶν φίλων δυστυχεῖ μὴ
πεισϑείς. χαὶ οὕτως ἀνταποδοὺς τοῖς φίλοις τὸ μηδ᾽. αὐτὸς πεισϑῆνα αὐτοῖς. οἱ οὐδ᾽ αὐτοὶ τῷ Ὀδυσσεῖ ἐν
τῇ τῶν. Κικόνων γῇ ἐπείσϑησαν φεύγειν χελεύοντι. ὧν ἔχει τις ἐνταῦϑα εἰπεῖν τῷ Ὀδυσσεῖ καὶ αὐτὸς, ὡς
ἐγὼ μὲν διερῷ, ποδὶ φεύγειν ἤνωγον. ὁ δὲ νήπιος οὐχ ἐπείϑετο. καὶ τοῦτο μὲν τοιοῦτον. Ὁ δὲ περὶ τῶν
ξενίων λόγος παραλαλεῖ ἐϑέλειν χαὶ παρὼ τῶν Φαιάκων πλείω τῶν δοϑέντων δῶρα λαβεῖν. 0 καὶ ἐν
τοῖς ἐφεξῆς ἐχφξαίνων σαφέστερον βούλεσϑαι λέγει πλειοτέρῃ σὺν. χειρὲ ἐς πατρίδα ἱκέσϑιαι. ὕπου καὶ
ὃ βασιλεὺς. χαϑιχνεῖταί πως αὐτοῦ ὡς ἐκεῖ φανεῖται. (Vers. 225.) Τὸ δὲ τυρῶν αἰνυμένους, ᾿Δττιχῶς
ἐῤῥέϑη ἀντὲ τοῦ ἐκ τῶν τυρῶν ἄραντας, οὐ γὰρ πάντας ἤϑελον ἄρασϑαι τοὺς τυρούς. οὕτω καὶ λέων
βοὸς βεβρωχέναι που λέγεται. καὶ μάντις ἀποφοιβάξει φύλλων δάφνης φαγών. Ἴσως δὲ παρὰ τὸ τερ- 20
σειν ἤγουν ξηραίνει γίνεται καὶ. ó τυρός. ὡς ἀπὸ ῥυτοῦ γάλατος αὐτὸς μὴ τοιοῦτος ὧν, ἀλλὰ πρῶτα
μὲν “χλωρὸς χατὰ τὸν ποιητὴν, εἶτα χαὶ ξηρὸς γεγονώς. ἀπὸ δέ γε τοῦ toe τυρεύειν TE τὸ ἀνακυχᾶν
307 πράγματα , καὶ τυρβάζειν δὲ τὸ ὑπὲρ τοιούτων μεριμνᾶν. εἰ δέ γὲ ὡς ἐν κῥητοριχῷ εὕρηται λεξικῷ,
ἡ κοινῶς λεγομένη σύρβη τύρβη 4S “ταν ᾿“ττικῶς, ζητητέον ἑτέραν τινὰ ἐτυμολογίαν ταύτης τὲ χαὶ TOU
τυρβάξειν, ὥσπερ καὶ τοῦ τυροῦ. ὃν χαὶ παρὰ τὸ τηρεῖν φασί τινὲς γίνεσϑαι. ὡς γὰρ ἅλμη ἀλ ἱμηρὸς,
οὕτω τυρῶ τυρὸς, ὃ εἰς τήρησιν συμπηγνύμενος. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὕτι τοὺς λεπτοὺς τῶν τυρῶν xci πλα-
τεῖς. Κρῆτες ϑηλίας καλοῦσιν, ovg καὶ ἐν ϑυσίαις τισὶν ἦσαν ἐναγίζοντες ὥς φησιν ᾿Ιϑήναιος. ἔνϑα τῶν
ἀντιγράφων διὰ μόνου τοῦ ἰῶτα ἐχόντων τὴν παραλήγουσαν τῆς ϑηλίας δοκεῖ ἑνικὴ αὐτῶν εὐθεῖα
εἶναι ὃ ϑηλίας. ὡς δὲ τηροῦ σύνϑετον ὃ κατάτυρος, δηλοῖ ὃ γράψας τὸ, γλοιῶν καταχύσματα χατά-
TVQG παρὰ τῷ αὐτῷ δήτορι. Tov δὲ αἰνύμενοι ἡ σχευωρία, τοιαύτη τις εἶναι δοχεῖ. ἔστι ῥῆμα μονο- 30
σύλλαβον δασυνόμενον, ὦ τὸ πληρῶ. ἐξ οὗ, ἕω χαὶ ἕημι. ἀφ ὧν xci ὃ ὅλος. χαὶ τὸ, ἐξ ἔρον. ἕντο ὡς
ἐν ᾿Ιλιάδι ἐῤῥέϑη. τούτου τοῦ ὦ παράγωγον, αἴω. ὡς κλῶ κλαίω, κῶ καίω. καὶ προςλήψει τοῦ Y, αἴνω.
ὅϑεν αἰνύω αἴνυμι. εἰ δὲ τοῦ πρωτοτύπου ϑέματος δασυνομέγνου ψιλοῦται τὸ αἴνυσίλαι, ὃ χοινὸς κανὼν
τῆς cw διφϑόγγου αἴτιος. ἥτις ὑπὲρ μίαν συλλαβὴν οὖσα καὶ προκαϑημένη λέξεως «μιλοῦται. " Ioréov
4o δὲ ὅτι τὸ τυρῶν αἰνυμένους γράφεται καὶ ἀχϑομένους, V*va δηλοῖ τοὺς φόρτον τυρῶν αἴροντας. εἰ δὲ
καὶ ἀπὸ τοῦ αἴρω γίνεται αἰρύω αἴρυμι ὅϑεν κατὰ τροπὴν ἀμεταβόλου εἰς ἀμετάβολον τὸ αἴνυσϑαι, οὐκ
ἂν εἴη ἔχον ἀντιλογίαν. ποιητικὴ δὲ πάντως λέξις «καὶ τὸ αἴνυσίγαι καὶ εἰς μέτρον. χρησίμη μόνον ἢ καὶ
εἰς μετρικήν τινὰ παραπλ οχήν. διόπερ᾽ Ὅμηρος διὰ τὸ ἐν ποιήσει καίριον δὶς φράξει εἰπών. (Vers. 232.)
τυρῶν «ἰνυμένους. καὶ, τυρῶν αἰνύμενοι φάγ ομεν. λέγει δὲ καὶ προϊών. ὄφρα οἱ εἴη πίνειν αἰνυμένῳ.
( Vers. 231.) Ὅτι. δαπανήσας Οδυσσεὺς οὐ πολλὰ τῶν τοῦ Κύκλωπος οὐ τὴν ἴσην ἔτισεν. ἔϑυσαν μὲν 4o
γὰρ οἱ αὐτοῦ πῦρ xelavreg καὶ τῶν τυῤῶν ἔφαγον. ἐζημιώϑησαν δὲ φίλοις ἐξ ὡς ἐν τοῖς ἐξεξῆς φιανεῖ-
ται. Τὸ δὲ χκείαντες, διὰ διφϑόγχον γράφουσι τὰ πολλὰ χαὶ κρείττω τῶν ἀντι) φάφων, ὡς ἀπὸ τοῦ
χέω χείω. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ὥσπερ Sio Gu, οὕτω καὶ κέω x0. ἐξ αὐτοῦ δὲ παράγωγον καὶ ὡς λῶ λαίω.
ῥῶ ῥαίω τὸ φϑείρω. καὶ ἀπὸ μὲν τοῦ ἐμιλοῦ χέω δοχεῖ xci ὃ ϑυοσκόος γίνεσθαι. io εὖ πῦρ χείαντες ἐϑύ-
σαμεν, ἐκ δὲ τοῦ γραφομένου διὰ Jugo oy yov τὸ καῦσαί τε γίνεται zal τὸ 464 καὶ τὸ ἔχηε καὶ ὅσα τοιαῦτα.
( Vers. 233.) “Ὅσι ὅτε νέμων impen à ὃ Κύχλωψ ἔφερεν ὄβριμον ἄχϑος ὕλης ἀζαλέης ἵνα οἱ ποτιδόρ-

PACÉQIAIA 1. Vs 255—244. 339

πιον εἴη. ( Vers, 235.) ἔντοσϑε δ᾽ ἄντροιο βαλὼν τουτέστι ῥίψας ὀρυμαγδὸν "UOnxev, Og καὶ ἐξε- δο
φόβησε τοὺς περὶ τὸν ᾿ὈΟὈδυσσέα. φησὶ γοῦν. (Vers.2356.) ὑμεῖς δὲ δείσαντες ἀπεσσύμεϑ᾽ ἐς μυχὸν
ἄντρου. οὐ γὰρ δοῦπος ἢ ψόφος ἢ χτύπος, ἀλλ' ὀρυμαγδὸς ἦν. ( Vers. 234.) ᾿“ζαλέα δὲ ὕλη, ἐπεί
meg ἡ τοιαύτη πρὸς λυχνοκαΐαν ἐπιδόρπιον χρήσιμος. “Ποτιδόρπιον δὲ νῦν μὲν. τὸ τῆς ὕλης ἄχϑος
μετ ὀλίγα δὲ καὶ γάλα ἐρεῖ ποτιδόρπιον. ( Vers. 243.) Ὅτι τὴν τοῦ σπηλαίου εἴσοδον ἤτοι τὸ περὶ αὐτὴν
διάστημα ( Vers. 238.) ϑύραν ὁ ποιητὴς ἐνταῦϑα λέγει, καϑά που καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι, πύλας τὸν τόπον
περὶ ὃν αἱ πύλαι. ὅϑεν καὶ τὸ ἔξω τοῦ σπηλαίου ϑύραζε λέγει. (Vers. 240.) οἷον πέμπε égale. ἔτι
δὲ καὶ ϑύρῃφι. καὶ τὸν κλείοντα δὲ λίϑον τὴν τοιαύτην ὁδὸν ϑυρεὸν λέγει ἀσυνήϑως τοῖς ὕστερον. οἱ
ἀσπίδος εἶδος φασὶ τὸν ϑυρεὸν, παρωνυμούμενον ϑύρᾳ διὰ τὸ μέγεϑος. καὶ λέγοιτο μὲν ἂν ὃ τοιοῦτος
10 ϑυρεὸς κλείειν τὸ τοῦ Κύχλωπος ἄντρον, λέγοιτο δὲ ἂν καὶ πωμάζειν, ἐπειδὴ οὕτω ῥᾷον ἀφελὼν ἐπετίϑει
αὖϑις αὐτὸν καϑά τις qapéron nau ἐπιϑείη. φράζει δ᾽ (Vers, 257.) ἐνταῦϑα ὁ ποιητὴς οὕτως. αὐτὰρ
ὃ εἰς εὐρὺ σπέος ἤλασε πίονα μῆλα πάντα μάλ ὕσσ' ἤμελγε. τὰ δ᾽ ἄρσενα λεῖπε ϑύρῃφι, ἀρνειούς τε
τράγους τε, βαϑείης ἔχτοσϑεν αὐλῆς. αὐτὰρ ἔπειτ᾽ ἐπέϑηκε ϑυρεὸν μέγαν ὑψόσ' ἀείρας, ὄβριμον. οὐχ
ἂν τόν γε δύω καὶ εἴκοσ᾽ ἕμαξαι ἐσϑλαὶ τετράξχυχλοι ἀπὶ οὔδεος ὀχλίσειεν. ( Vers. 243.) τόσσην ἠλί- θο
Barov πέτρην ἐπέϑηκε ϑύρησι. Καὶ ὅρα τὴν εὔταχτον τοῦ λίϑου παρίψωσιν. εἰπὼν γὰρ αὐτὸν μέγαν
ἡρμήνευσε διὰ τοῦ, μὴ ἂν ὑπὸ δύο καὶ (Vers. 242.) εἴκοσι ζευγῶν μετοχλισϑῆναι, τουτέστι. μοχλοῖς
μεταχινηϑῆναι. ἢ καὶ ἄλλως, ἁμάξαις βασταχϑῆναι. εἶτα ( Vers. 243.) xoi πέτρᾳ ἠλιβάτῳ αὐτὸν εἴκα-
σεν. εἰ δὲ τὴν τοιαύτην ἠλίβατον ὑψόσε ἀείρων ἔφερεν, ovx ἂν ἀπιστηϑείη, κορυφὴν ὄρεος μεγάλοιο
χατὰ Ὀδυσσέως βαλεῖν ἀποπλέοντος καϑὰ καὶ προγέγραπται. (Vers. 240.) ᾿Ιστέον δὲ ὕτι 'Ομήρου
352 ἐνταῦϑια συνωνυμίας λόγῳ ( Vers. 243.) ταυτὰ δηλοῦντος εἶναι ϑύραν καὶ ϑυρεὸν, ὅμως ὑπεμφαίνε-
"ταί τις αὐτῶν πρὸς ἄλληλα διαφορὰ ὡς ἔστιν ἐκ τῶν μεϑ' Ὅμηρον στοχάσασϑαι. οὐ γὰρ ἐξανάγκης1 027
ταυτὸν ϑυρεὸς καὶ ϑύρα, εἴπερ ἀσπίδος παρὰ τοῖς ὕστερον ὃ ϑυρεὸς, μεγάλης δηλαδὴ, ἐοικυίας ϑύρᾳ.
ἐξ ἧς καὶ γέγονεν ἐπενϑέσει τοῦ 3. ὅτι δὲ ϑύρα ὥσπερ ἐνταῦϑα καταχρηστικῶς τροπικώτερον, οὕτω καὶ
ἐπί τινων ἄλλων, δῆλον ἐκ τῶν χρήσεων. λέγονται γοῦν ϑύραι καὶ αἱ αἰσϑήσεις δι᾿ ὧν βαίνουσιν ἐς ψυ-
χὴν τὰ αἰσϑητά. ἔστι δὲ οὕτω zai ϑύρα γλώσσης, ἣν ὃ μὴ ἔχων οἷα στόμαργος ἀϑυρόγλωσσος λέγεται
παρὰ τὸ ϑύραν μὴ ἐπικεῖσϑαί φασι γλώσσῃ. ἢ παρὰ τὸ ἀϑύρειν ἤγουν ἀδιαχρίτως ὁμιλεῖν. 0 χαὶ αὐτὸ
ἤγουν τὸ ἀϑύρειν στέρησιν ϑύρας τῆς κατὰ νοῦν σημαίνει. καὶ ὁ ἀϑύρας δὲ τὸ τῶν βυζάντων ὥς φασιν
ἐπίνειον, ϑύρας ἑτεροίας μέντοι, ἐστέρηται. — ( Vers, 238.) " Ere ἰστέον καὶ ὡς Ὁμήρου ἄρσενα λέγον-
τος καὶ χόρσην οἱ Arrixoi ἄλλως ὕστερον φράζουσιν, ἄῤῥενα γὰρ Pivot καὶ κόῤῥην φασὶ, καϑὰ καὶ
So ταῤῥὸν τὸν ταρσόν, καὶ τὴν μυρσίνην μυῤῥίνην, καὶ ϑαῤῥεῖν τὸ ϑαρσεῖν. τὸ γὰρ 6 ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδε
ἐῤῥέϑη ὑποτεταγμένον τῷ Q oi Arrexot "ῥῶ ποιοῦσι. ( Vers. 430.) “Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτε ὥσπερ Ó τρά-
γος ὄνομά ἐστιν ἄῤῥενος αἰγὸς, οὕτω καὶ 0 ἀρνειὸς προβάτου ἄῤῥενος. τέλειος οὖν ὁ ἀρνειὸς καὶ οὐκ 10
ἀτελὴς κατὰ ἄρνα καὶ τὸ ἀρνειόν. διὸ xci ᾿Οδυσσεὺς ἀρνειῷ σώζεται. τρίτη δὲ ἡλικία εἶναι δοχεῖ
0 ἀρνειός. τέταρτος δὲ μετ᾽ αὐτὸν, ὃ λειπογνώμων Oig. «τρασὶ γοῦν οἱ παλαιοὶ, Urt οὐ μόνον τρεῖς ἡλι-
χκίαι, ἀρήν. ἀμνός. ἀρνειός. xci ὅτι τοῦ ἀμνοῦ xci ϑηλυχὸν ἡ ἀμνὴ πρόβατον αὐτὸ μέσον τῇ ἡλικίᾳ.
καὶ ὅτι ἀμνὴ ἐνιαύσιον ἄρνα δηλοῖ. καὶ ὅτι παροιμία ἀμνεῖν τὸ ϑερίζειν ἐπὶ τῶν ἐκδιαλείματος τιμω-
ρουμένων, τὰ γὰρ ἄρνια ἐν τῷ ἔαρι ἄχαρπα ἑᾶται, ἀλλὰ καὶ Ure Ἴστρος ἐν ᾿Αττικαῖς λέξεσιν ἄρνα
φησίν. εἶτα ἀμνόν. εἶτα ἀρνειόν. εἶτα λειπογνώμονα. ἐλέγετο δὲ καὶ μοσχίας ὁ τριέτης κριός. ᾿Ιστέον
δὲ καὶ ὅτε οὐ μόνον ἐπὶ προβάτου λειπογνώμων, ἀλλὰ χυρίως ἵπποι ἐλέγοντο λειπογνώμονες οἱ μηχέτε
4o διὰ τῶν ὀδόντων γνωσθῆναι δυνάμενοι. γνώμων γὰρ ὀδοὺς ἀφ᾽ οὗ ἡλικία γνωρίζεται πώλων τε καὶ μό-
σχων, ἐν οἷς ἄβολος ὁ μηδέπω ἐχβεβληχὼς τοὺς ὀδόντας. τριάκοντα γάρ φασι μηνῶν γενόμενοι ἐχβάλ-
λουσι τοὺς πρώτους ὀδόντας. εἶτα ἐνιαυτοῦ παρελϑόντος τοὺς ἑτέρους καὶ τὰ ἑξῆς. ἐν οἷς καὶ ὅτι λειπο-
γνώμων ἵπτεος ὃ μήπω ἔχων βόλον. καὶ "ὁ προήχων. xc ὁ μὴ Gov ὅϑεν γνωσθήσεται. TO δὲ βαϑείης
ἔχτοσϑεν αὐλῆς ἱρμηνεία ἐστὶ τοῦ ϑύρῃφι καὶ ϑύραζε. Τιτράκυκλοι δὲ, οὐ πάσαι ἅμαξαι ἀλλὰ κατὰ
χώρας. ( Vers. 242.) Ὅτι ἀμέλξεως xai τυροποιΐας ἔχφρασις ταῦτα. ( Vers. 244.) ἑζόμενος δ᾽ ἤμελ- 20
γεν ὄϊς καὶ μηχάδας αἶγας, πάντα χατὰ μοῖραν, xci Vm ἔμβρυον ἧχεν ἱχάστῃ, αὐτίκα δ᾽ ἥμισυ μὲν
Uu 2

340 PACE2IA4IA 1. Vs 255—235

ϑρέψας λευχοῖο γάλαχτος πλεχτοῖς ἐν ταλάροισιν ἁμησάμενος κατέϑηκεν. ἥμισυ δ᾽ αὐ ἔστησεν ἐν ΓΝ
ἄγγεσιν ὕφρα οἱ εἴη πίνειν. (Vers. 245.) πάντα δὲ λέγει τὰς Oig καὶ τὰς αἶγας, ἀπϑδοὺς πρὸς τὸ uti
μῆλα γενικῶς. μῆλα γὰρ ci τε αἶγες. καὶ αἱ OUg. προϊὼν γοῦν ἐρεῖ. ἤμελγε χλυτὰ μῆλι πάντα κατὰ I3
μοῖραν, xci ἑξῆς, τρὶς τὴν αὐτὴν φράσας ἔννοιαν ἐν τῇ ῥαψῳδίᾳ ταύτῃ ταῖς αὐταῖς λέξειν, οὐ μόνον im
διὰ τὸ σχεδιάζειν ἀλλὰ καὶ διὰ T€ τῆς φράσεως κατευστοχῆσαι, καὶ μήδ᾽ ἐνταῦϑα ἐϑέλν φιλοτιμεῖ- rir
σϑαν εἰκῇ. "Eufgvov δὲ τὸ νεογνὸν τέκνον λέγει, ἀπεναντίας τῇ συνηϑείᾳ. ἡ uiv γὰρ «ovo λέγει jg!
τὸ ἐντὸς τῆς γαστρὸς βρύον, 0 ἐστι ζῶν καὶ ϑάλλον, βρέφος δὲ τὸ ἐκκύψαν τῆς γαστρό. Ὅμηρος δὲ m
τὸ νεογιλὸν ἐνταῦϑα γαλαϑηνὸν ἔμβρυον εἰπὼν βρέφος iv ᾿Ιλιάδι, λέγει οὐ τὸ εἰς φῶς 1 προαχϑὲν eh
So ἀλλὰ τὸ κατὰ γαστρὸς ἔτι φερόμενον, iv τῷ, ἡμίονον βρέφος *avíovoev. Τὸ δὲ ὑπὶ “ϑουον ἧκεν (
ἑκάστῃ, ἀντὶ τοῦ ὑφῆχε καὶ ὑπέβαλε ταῖς ἀμελχϑείσαις τὰ γαλαϑηνά,. ὅϑεν λαβὼν Θεόκιτος ἔφη τὸ, 10 1081
μούσχους βουσὶν vqérrec.. Τὸ δὲ ϑρέψας, ἀντὶ τοῦ, πήξας. ὅϑεν καὶ τροφαλὶς τυροῦ. κατρόφι zua. dr
καὶ rQogéov 1j τροφέεν, τὸ ci πηγόν. 0 ἄνεμος δηλαδὴ ἀναστήσας οἱονεὶ ἔπηξε. τριχῶ. δέ φασι τὸ "B

ϑρέ δηλοῖ γὰ ; jv δοῦ ἡ τὸ αὐξὴ χαὶ τρίτον ὃ πῆξαι ὅϑεν χα δ ϑρόιιθος
θέιμαν. Θηλοῖ yep, τὸ τροφὴν δοῦναι, xci τὸ αὐξῆσαι. καὶ τρίτον, TO mic ἐν xc ϑρόμβος.
^ b , H 5 c n 3 , 2 E BJ - 2 ' De

(Vers. 246.) Τὸ δὲ γάλακτος, πλεονασμὸν ἔχει τοῦ Z. οὐ y«o ἐστιν ευϑεῖαν εἰπεῖν αὐτὸ τὸ, γάλαξ.
ἐπεὶ μηδὲ ἔστι τὸ ξ τελικὸν οὐδετέρον ὀνομάτων, εἰ καὶ ἔμφασιν εὐϑείας τοιαύτης ὃ χατ' ονανὸν γαλα-
, , , ^ € , ιν * - , 34 9 Cs -- Ὁ - -
ξίας κύκλος δίδωσι, καὶ τὸ ευρίσχεσϑαι δοτικὴν πληϑυντικὴν τοῖς γάλαξιν. ἐφ᾽ οἷς δῆλον τι τοῦ z τ
, - , € ^ - —- ^ , x m 2 — , ^ - -
χειμένων ἐν TQ γάλαχτι ἡ δοτικὴ τῶν παλαιῶν τρέψασα μὲν συνήϑως τὸ 7. εἰς 6, χεράσασ' δὲ τὸ καὶ ὅ

εἰς ξ΄ πεποίηχε τὸ γάλαξιν, ἐξ οὗ καὶ ὃ γαλαξίας γενέσϑαι δοκεῖ, τέως ys μὴν οἱ τὸ γάλαξ ἔγοντες διὰ τὰ
τοῦ x χλίνοντες αὐτὸ πλεονάζειν δοχοῦσι τὸ ταῦ. ὡς γὰρ ἄναξ ἄνακος ὅϑεν καὶ Διόσκυροι ἀνακοὶὲ di
καὶ ἀναχῶς ἐπίῤῥημα ὃ ἐστιν ἐπιμελῶς, καὶ πλεονασμῷ τοῦ T ἄνακτος, OUTO καὶ yes μονήρης 20 20
^o εὐϑεῖα γάλακος γάλαχτος. οὗ χρῆσις καὶ ἕν τῷ, γάλλαχτι δ᾽ ἴκελον ἄνϑος. οἱ δὲ τοιοῦτι φαίνονταν pn
λέγειν ὥσπερ τὴν μὲν γύναιξ εὐθεῖαν σεσιγημένην εἶναι, κεῖσθαι δὲ τὰς πλαγίας πτώρφεις ἐν ρήσει οὕτω dà
καὶ ἐπὶ τοῦ γάλακτος yiveaD «t. σιγᾶσϑαι uiv γὰρ τὴν ὀρϑὴν, λαλεῖσϑαι δὲ τὰς μετ᾽ αὐτή; γάλαξ μὲν Ἰὴ
γὰρ οὐκ ἐχφρωνεῖται, τὰ δὲ ἐφεξῆς αὐτῇ χρηστὰ εἰσιν. Ὅτι 02 xci ἰσοσυλλάβως ἐχλίϑη τὸ γάκλ τοῦ γάλα, Qi
ἕν τοῖς TOU γραμματικοῦ ᾿Αριστοφάνους κεῖται, ὕπου φησὶν ἐκεῖνος καὶ ὅτι τὴν δόκησιν zc ὑπόληψιν ἡ
δοκὸν ὁ Καλλίμαχος ἔφη, γράψας, τῷ γ ἐμῷ δοχῷ, ἤγουν τῇ ἐμῇ δοχήσει. καί τις ἕτερος βάδον τὴν ic
βάδισιν. καὶ ὅτι εὕρηται καὶ ὃ πρόσωπος ἀντὶ τοῦ, πρόσωπον. χαὶ οὐδέν τι τούτων φησὶ -παιγμένον ; ii
ἔστιν, ἀλλὰ πάντα ἐσπούδασται. ὕτι δὲ τὸ γάλα εἰς ξ δοκεῖ λήγειν, ἐπιστώσατο ᾿ Πίρῳδιανς καὶ ἀπὸ i
συνϑέτου τοῦ ἀρτιγάλαξ καὶ ἀπὸ πληϑυντικῆς δοτικῆς τοῖς γάλαξι. ( Vers. 247.) Ταλάρος δὲ λέγει, n
oVs φϑάσας ἔφη ταρσοὺς, ἀλλοίους δηλαδὴ ὄντας παρὰ τὸν tijg Εζένης, περὶ οὗ προδεδλωται. ὃς 853 ET,
καὶ χάλαϑος ἴσως ἂν ῥηθείη. οὗ ἐτυμολογία, παρὰ τὸ xcAov ὃ ἐστι. ξύλον καὶ τὸ ϑέειν, Ori γυροῦ- (i
σϑαι. cg οὗ καὶ ὃ ἐν roig ἑξῆς mov, ϑόλος. κάλα γὰρ ϑέοντα κυχλοειδῶς ἀποτελεῖ καλάυς ὁποῖοι ἔ
5o xat οἱ τῆς Δήμητρος, οὖς ὀρχεῖσθαι μῦλϑος ἔν τινι τελετῇ Δημητρειακῇ. Τὸ δὲ ἀμησάμενος ἀντὶ τοῦ (
συνελὼν χερσὶ καὶ συναγαγὼν, ὡς καὶ Ὀδυσσεὺς φύλλα ἐπαμησάμενος ἐκαλύψατο. καὶ Ioicog ἐπαμη- Y
σάμενος κόνιν κατεπάσατο. ἐντεῦϑεν καὶ ὃ τῶν σπορίμων ἄμητος συναγωγή τις διὰ χειρῶνταὶ αὐτὸς 1
CRY (Vers. 54 8.) Κεῖται δ᾽ ἐν τούτοις καὶ τὸ eli) κατὰ λόγον κάλλους ἐν τέλει στίχων, φησὶ ἄρ. ὄφρα (
οἱ £0] πίνειν καὶ οἱ ποτιδόρπιον εἴη. ( Vers. 250.) Ὅτι σπουδὴν φράζει τὸ, αὐτὰρ ἐπειδὴ στῦσε πονη- a
σώμενος τὰ ὦ Eye, καὶ τότε δὴ ἐποίησε τόδε τι. (Vers. 252.) Ὅτι καϑάπερ ὃ Νέστωρ ἡρτησε τοὺς ;
ξένους, οὕτω κἀνταῦϑα ὁ Κύχλωψ τοὺς ἀμφὶ τὸν Ὀδυσσέα. «καὶ κεῖνται φασὶν. οἱ. παλαιὶ κάλλιον : i

ἐνταῦϑια οἱ στίχοι ἐκεῖνοι.
60 γὰρ τὸ σημεῖον ὃ ἀστερίσκο

τοῦ ἀστερίσχου ὡς καὶ ἀλλ
ὅτων ἐπίζευξ

διὸ καὶ ἀστερίσκοι ὧδε πρόκεινται αὐτῶν, δι᾿ ὧν τὰ ἔπη ἐκκρίνοται. δηλοῖ &o LI"
€, "oc ἄριστα ἐν τῷ τόπῳ κεῖται: τὸ ἔπος καὶ οἷον ἐκλάμπει. ἔστι δὲὺ σημεῖον i
i αχοῦ ἐῤῥέϑη διὰ τοῦ χ στοιχείου, τετραχῇ στιζομένου κατὰ τὴν τῷ γραμιριά- ὶ
M HER Ur, οὕτω 3K ἔστι δὲ ἡ τοῦ Κύχλωπος ἐρώτησις αὕτη. ὦ ξεῖνοι τίνες ἐστέ. πόϑεν c ve. καὶ i
ἑξῆς ὡς ἐν τῇ y. ὁαψῳδία γέγραπται. βαρύφϑογγος δὲ ὡς εἰχὸς qv ὃ Κύκλωψ, διὸ κἂν (Vrs. 250.) |
ἱλαρὰ προσεφρώνει, ὅμως δεινὸς ἣν ὡς δηλοῖ xci Ὀδυσσεὺς, εἰπών. ὡς ἔφατο; ἡμῖν αὖ τε κεεκλάσϑη |
φίλον 3Too , δεισάντων φϑόγγον τειβαρὺν αὐτόν τὲ (Vere. 297.) πέλωρον. ὃ πρωτότυπί ἐστι τοῦ |

PUA POI AI 4o d Vs.255— 283. 341

sl ; diis i Eds
M πελώριος ὡς καὶ οἱ ἰτωλὸς καὶ ὃ κάπρος, τοῦ αἰτώλιος καὶ χάπριος. ( Vers. 256.) Ὅρα δὲ τὸ, ἡμῖν δὲ

E ν ἐς " 3
χατεχλάσϑη ἦτορ “σάντων. ὕπερ εἰ καὶ σολοικοφανὲς δοκεῖ, ἀλλ ὅμως πέφρασται χαὶ αὐτὸ κα"ταλλή- 10

T^. - - ιν , Ede S ' , - , I c , κ᾿ - 4 c
! Aog TQ καιρῷ καὶ ἢ δειλίᾳ, ἐπεὶ μὴ δύνανται τῆς φράσεως κρατεῖν οἱ δεδιότες. καὶ νῦν uiv ἡ ἐναλ-
Nn) 1 H - H - SUM 3 EST ' c E -
&4 λαγὴ ἀπὸ δοτικῆς ἔγονεν εἰς γενικὴν, ἀλλαχοῦ δὲ ἀνάπαλιν ἀπὸ γενικῆς etg δοτιχὴν, ὡς ἐν TQ, ὡς
Wi. me τ A ^ d Uu ΄ riae) - 2 ' - d -
τῶν ὕπνος ἀπὸ βλεάροιϊν ὄλωλε νύκτα quAcocouérotot. καὶ, AytAMjog ὀλοὸν zijo γηϑεῖ φόνον ᾿“Ιχαιῶν

» EE zs ι Vico 103 δὶ δ᾽ ui egy y -
354 δερχομένῳ. ὠφειλφιὰρ δερκομένου εἰπεῖν. καὶ, τῆς δ᾽ αὖ τοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ, σήματ'᾽ ἀνα-
' , » 3^ € »»« ' E B 1 -
γνούσῃ. τὸ roívv δεισάντων οὐκ ἂν εἴη ὡς ἐῤῥέϑη σόλοικον, οὐ μόνον διὰ τὸ καὶ μιμητικῶς φρα-
- : 3 - ' * r 2 E τς * à
σϑῆναι xci "ἀντιτωτικῶς, ἀλλὰ καὶ διότι ἀσφαλεῖς oi πλαγιασμοὶ πρὸς σύνταξιν καὶ ἀσόλοικοι. 20

; I - -» DE J 3 4 -
"Hh, | ( Vers. 258.) Σηείωσαι δ᾽ ἐν τῇ ἐρωτήσει τοῦ Κύκλωπος, ὅτι οἶδεν ὃ ϑηριώδης, τίνες τε οἱ χατὰ πρᾶ-
ΤᾺ up PI € ν. € 3 - 14 3 ΄ ,
"^ 10 Éw τινὰ ναυτιλλόενοι καὶ οἱ ὡς λῃσταὶ πλανώμενοι. καὶ ὅτι ἀληϑῶς οὔτε δίκας οἶδεν οὔτε ϑέμιστας,

εἴγε ξένους προσειὼν καὶ δηλονότι καὶ εἰδὼς τί ποτέ ἐστιν 1) ξενία, εἶτα τοὺς ξένους δεινὰ διατίϑεται.
"Eouxs δ᾽ ivre c 'πηρος καὶ τῆς τραγικῆς ὑποκρίσεως κατάρξασϑαι, παραγγέλλων κατὰ βαρὺν φϑόγ-

ΠῚ ^ - - -!' €v ' ^ - -
Q0UÀy yov ἀναγινώσχειν' ὁ χωρίον τῆς τοῦ * Koxhozog πεύσεως. 0 δὴ καὶ ἔστι διαφορὰ τῶν παρὰ τῷ Νέστορι 3o
Tot f. viral Y m ^ - - c 9c [4 * , , ^
P τοιούτων στίχων αἱ τῶν παρὰ τῷ Κύκλωπι, ἡ καϑ' ἱπόκρισιν δηλαδὴ ἀνάγνωσις. Níoreo uiv γὰρ
W val. - σ΄ RA L - ΄ T N23 8v x ^
my jui εἴποι Gy αὐτὼ, ὦ ἐκεῖνον φράσαι εἰχός. οὗ καὶ ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή. Κύκλωψ δὲ
hnic 2 ͵ ε ἥν E cot Binh c AU SEMINE B S VERE
"" λέγων βουχήσεταιὃ δὲ φϑόγγος τῇ φϑογγῇ cvorotyoc. ὡς καὶ cvog τῇ ὠνῇ. καὶ χόλος τῇ χολῇ. ἐῤῥέϑη
dd i as LR : t amet S τ *
SLE δὲ καὶ πρὸ ὀλίγωτη φϑογγὴ ἐν τῷ, αὑτῶν τὲ φϑογγὴν οἰῶν τὲ xat αἰγῶν. ( Vers. 259.) 'Orvf08vo-
wr δὴ ' , , - - 7 ,
rg dut σεὺς τήν τὲ ix Τροίας πλάνην αὐτοῦ ἐπιτέμνων χεφαλαιωδῶς καὶ τὸν Κύκλωπα δὲ πειρώμενος oU μόνον
ἤν anat είς οἶχτον χινεῖν ἀλὰ καὶ ἐχφοβεῖν φησίν. ἡμεῖς τοι Τροίηϑεν ἀποπλαγχϑέντες ᾿ἀχαιοὶ, παντοίοις ἀνέ-
€ ^ , -— , 2s 3 2 € ' 2, , '
» MORS Ὁ 20 μοισι ὑπὲρ u£yc αἴτμα ϑαλάσσης οἴκαδ᾽ ἱέμενοι, ἄλλην ὁδὸν ἄλλα χέλευϑα ἤλθομεν. οὕτω που Ζεὺς
ἕω 2» ΄ Q s 22 , 3 "a 2 3.15. - ' - ΄ ς ,
gait ηϑελε ayrusagÓ«. λαοὶ Ó Arosióso “4“γαμέμνονος εὐχόμεϑ' εἰναι. τοῦ δὴ νῦν τε μέγιστον ὑπουράνιον
EN , » , , ^ ^ , . 2 , ^ * , T τ « ,
(onc ovr κλέος ἐστί. τόσον γὰρ διέπερσε πόλιν καὶ ἀπόλεσε λαοὺς moÀ*AoUc. (Vers. 266.) εἶτα ἱκετικώτερον 4o
ox , « ' ' c , -- a
vue μὴν λέγων φησίν. iuc δὲ κιχανόμενοι τὰ σὰ yovve ἱκόμεϑα τουτέστιν ἱχετεύοιιεν, εἴ rt πόροις ξεινήϊον ἢ καὶ
wh. Pd r, er L4 ^ 2 —

Ja tni v ἄλλως δῴης δωτίην, ἥτε ξείνων ϑέμις ἐστίν. ὁποίους δηλαδὴ καὶ σὺ ὠνομάσας ἡμᾶς. (Vers. 268.)
à , " 1 , " δ B , ͵

πὴ eno καὶ ἐπαύξων τὴν :ετείαν, ἐπιφέρει. ἀλλ᾽ αἰδοῖο φέριστε ϑεούς, ἱκέται δέ του εἰμέν. Ζεὺς δ᾽ ἐπιτιμιήτωρ
' D Lj ^ , r - r ' 27.

iy my ἱκετάων τε ξένων 5, ξείνιος. ὃς ξείνοισιν ἅμ᾽ αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ. καὶ οὕτω μὲν Ὀδυσαεὺς οἴχτῳ καὶ φόβῳ
, ' H "T » a f H 399. T Ὁ ' -Ρ
teta nott κεράσας τοὺς λύόγυς, οἴκτῳ uiv, oig τὴν πλάνην εἰπὼν ἱκέτευσε, φόβῳ δὲ, δι᾿ ὧν πτοῆσαι τὸν Κύ-

χλωπα διὰ βασιικῆς μεγαλειότητος ἐπεχείρησε. (Vers.273.) Κύχλωψ δὲ εἰς οὐδὲν ἐπιστραφεὶς ὧν
ἤχουσεν, αὐτίχ᾽ ᾿μείβετο νηλέϊ ϑυμῷ. νήπιος εἰς, ὦ ξεῖνε, ἢ τηλόϑεν εἰλήλουθας, ὅς μοι ϑεοὺς ἐπι-
So σείεις, ( Vers.25.) εἶτα καὶ διαβάλλων τοὺς ὁμοφύλους, ὡς καὶ προδεδήλωται; καὶ αὐτὸς. μάλιστα
m οὕτω τὸν ÜOvcos ἐκφοβῶν φησίν. οὐ γὰρ Κύκλωπες Διὸς αἰγιόχου ἀλέγουσιν οὐδὲ ϑεῶν μακάρων,
"77 ἐπειὴ πολὺ φέρεροι εἰμέν. οὐδ᾽ ἂν ἐγὼ Διὸς ἔχϑος ἀλευάμενος πεφιδοίμην οὔτε σεῦ οὐϑ' ἑτέρων
(Vers. 278.) eui ϑυμός μὲ κελεύει, τοῦτο δὲ πανούργως εἶπεν ὃ μωρὸς, φιλανϑρωπίας ἐντεῦϑεν
ὑποβάλλων ἐλπίω, ὡς δῆϑεν εἰ ϑυμὸς κελεύσει. φεισόμενος. (Vers, 2 79.) διὸ xci ζητεῖ εὐϑὺς μαϑεῖν
τὰ χατὰ τὸν ᾿Οὐσσέα εἰπών. "ἀλλά μοι sq? ὅπῃ ἔσχες ἰὼν εὐεργέα νῆᾳ, ἤπου ἐπεσχατιῆς ἢ καὶ σχεδόν. 50
(Vers. 281.) κὲ ὃ μὲν οὕτως ἔφη πειράζων, ἐμὲ δ᾽ οὐ λάϑε φησὶν εἰδότα πολλά. ἀλλά μιν ἄψοῤῥον
προσέφην δολίοι ἐπέεσσι. νέα. μέν. μοι κατέαξε Ποσειδῶν πρὸς πέτρῃσι βαλὼν, ὑμῆς ἤγουν ὑμετέρας
ἐπὲ πείρασι γαΐ;,. ἄχρῃ προςπελάσας» ἄνεμος δ᾽ ἐκ πόντου ἔνεικεν. αὐτὰρ ἐγὼ σὺν τοῖςδε ὑπέκφυγον
ὄλεϑρον. . Kc οα. κἀνταῦϑα τὴν τοῦ “Πολυφήμου. ἀφροσύνην. πρὸ βραχέων μὲν γὰρ Ὀδυσσεὺς τὴν
Ao ἑαυτοῦ συνελὼντλάνην ἐν στίχοις τέσσαρσιν οὐκ ἐμνήσϑη ναυαγίου, ἐνταῦϑα δὲ στίχοις αὖϑις τέτρασι
ναυαγὸς γενέσδιι εἰπὼν ( V ers. 282.) xai ἄψοῤῥον προσφῶωνήσας τουτέστιν ἔμπαλιν ὧν φϑόσας ἐλά-
λησεν, οὐκ ἐλέγεται. αἴτιον δὲ ἡ δεξιὰ τοῦ Ὀδυσσέως φράσις. μέσως γὰρ ἐλαλήϑη ἐκεῖνα. καὶ εἰ μὴ
κίνδυνον (peveov ἔρραξεν ἔνϑα παντοίοις ἀνέμοις ἔρη πλανηθῆναι ἄλλην 000v, ὅμως ἐνέφραινέ πως καὶ
ἐχεῖ τὸ κακὸν ὦ δυνηθῆναι ἄνδρα λαϑεῖν ἀνόητον. ( Vers. 259.) Ἰστέον δὲ ὕτι ἀνδρὶ κατὰ ϑάλαο-
σαν πλανητι, εἰσῖν ἁρμόττει τὸ, ἡμεῖς TOL ἀποπλαγχϑέντες παντοίοις ἀνέμοισι καὶ ἑξῆς ἕως τοῦ, οὕτω
που ϑεὸς ἤϑεϊ μητίσασϑαι. (οτ5. 264.) ᾿“ριστέως δὲ ἔπαινος.τὸ, τοῦ δὴ νῦν γε μέγιστον ὑπουρά-

ari τοῦ
yp En

xoi uris

940 PAOVFIAZ414 1. Vs2385—257

ϑρέψας λευχοῖο γάλαχτος πλεχτοῖς ἐν ταλάροισιν ἁμησάμενος “κατέϑηκεν. jan δ᾽ él Tomi» ἐν
ἄγγεσιν ὄφρα οἱ εἴη πίνειν. ( Vers, 245.) πάντα δὲ λέγει τὰς Ὀϊς καὶ τὰς xi ας, - οὺς πρὸς τὸ
μῆλα γενικῶς. μῆλα γὰρ ci τε αἰγες καὶ αἱ Uic. προϊὼν γοῦν ἐρεῖ. ἥμελγε κλυτὰ tn πάντα yate
μοῖραν, καὶ ἑξῆς, τρὶς τὴν αὐτὴν φράσας ἔννοιαν ἐν τῇ ῥαψῳδίᾳ ταύτῃ ταῖς TEE Miet E μόνον
διὰ τὸ σχεδιάζειν ἀλλὰ καὶ διὰ τὲ τῆς φράσεως κατευστοχῆσαι, καὶ μηδ᾽ ἐνταῦϑα ἐϑέ εἰν ἐβρόντα
σϑαι εἰχῇ. ᾿Βαβουον δὲ τὸ vcoyvóv τέκνον λέγει, ἀπεναντίας τῇ συνηϑείᾳ. ἡ μὲν γὰρ fa χὰ M με
τὸ ἐντὸς τῆς γαστρὸς βρύον, ὃ ἐστι ζῶν καὶ ϑάλλον, βρέφος δὲ τὸ ἐκκύψαν τῆς γαστρός. RE :
τὸ γεογιλὸν ἐνταῦϑα γαλαϑηνὸν ἔμβρυον εἰπὼν βρέφος ἐν VD aids οὐ τὸ εἰς φῶς ἤδη προαχϑὲν
30 ἀλλὰ τὸ κατὰ γαστρὸς ἔτι φερόμενον, ἐν τῷ, ἡμίονον βρέφος κυέουσαν. Τὸ δὲ ud ἔμβρυον δὴν
ἑκάστῃ, ἀντὶ τοῦ ὑφῆχε καὶ ὑπέβαλε ταῖς ἀμελχϑείσαις τὰ γαλαϑηνά. ὅϑεν λαβὼν Θεόκριτος ipu τὸ, 10
μούσχους βουσὶν verres. Τὸ δὲ ϑρέψιας, ἀντὶ τοῦ, πήξας. ὅϑεν χαὶ τροφαλὶς Fugo καὶ pone κῦμα.
καὶ τροφέον 1j τροφέεν, τὸ καὶ πηγόν. ὃ ἄνεμος δηλαδὴ ἀναστήσας οἱονεὶ Mri τριχῶς δέ "e TÓ
ϑρέψιαι. δηλοῖ yap, τὸ τροφὴν δοῦναι, καὶ τὸ αὐξῆσαι. καὶ τρίτον, τὸ πῆξαι ὅϑεν καὶ ὁ ὁ E
(Vers. 246.) Τὸ δὲ γάλακτος, πλεονασμὸν ἔχει τοῦ x. oU γάρ ἐστιν εὐϑεῖαν εἰπεῖν αὐτοῦ τὸ, γά "e
ἐπεὶ μηδὲ ἔστι τὸ E τελικὸν οὐδετέρον ὀνομάτων, εἰ καὶ ἔμφασιν εὐϑείας τοιαύτης ὃ χατ' οὐρανὸν γαλα-
ξίας κύχλος δίδωσι, καὶ τὸ εὑρίσχεσϑαι δοτικὴν πληϑυντιχὴν τοῖς γάλαξιν. ἐφ οἷς δῆλον ὅτι τοῦ καὶ T
χειμένων ἐν τῷ γάλακτι ἡ δοτικὴ τῶν παλαιῶν τρέψασα μὲν συνήϑως τὸ τ εἰς σ, ibiq δὲ τὸ G
εἰς ξ΄ πεποίηχε τὸ γάλαξιν, ἐξ οὗ καὶ ὁ γαλαξίας γενέσϑαι δοκεῖ. τέως γε μὴν οἱ τὸ γάλαξ λέγοντες διὰ
τοῦ κα χλίνοντες αὐτὸ πλεονάζειν δοχοῦσι τὸ ταῦ. ὡς γὰρ ἄναξ ἄνακος ὅϑεν καὶ cre ἀνακοὶ
xci ἀναχῶς ἐπίῤῥημα 0 ἐστιν ἐπιμελῶς, καὶ πλεονασμῷ τοῦ τ ἀνακτοξ ," οὐτὼ καὶ γαλαξ μονήρης 20
^o εὐθεῖα yaAcxog γάλαχτος. οὗ χρῆσις καὶ ἐν TO, γάλλαχτι ὃ ἴκελον. ἄνϑος. οἱ δὲ τοιοῦτοι φαίνονται
λέγειν ὥσπερ τὴν μὲν γύναιξ εὐϑεῖαν σεσιγημένην εἶναι, χκεῖσίδαι δὲ τὰς πλαγίας πτώζεις ἐν E dom
καὶ ἐπὶ τοῦ γάλακτος γίνεσϑαι. σιγᾶσϑαι μὲν γὰρ τὴν ὀρϑὴν, λαλεῖσϑαι δὲ τὰς uer αὐτήν. γάλαξ μὲν
γὰρ οὐκ ἐχφωνεῖται, τὰ δὲ ἐφεξῆς αὐτῇ χρηστά εἰσιν. Ὅτι δὲ καὶ ἰσοσυλλάβως ἐκλίϑη τὸ γάλα τοῦ yrs
ἐν τοῖς τοῦ γραμματικοῦ ᾿Αριστοφάνους χεῖται, ὕπου φησὶν ἐκεῖνος καὶ ὅτι τὴν δόκησιν a ὑπόληψιν
δοκὸν ὁ Καλλίμαχος ἔφη, γράψας, τῷ y ἐμῷ δοχῷ, ἤγουν τῇ ἐμῇ δοχήσει. καί τις ἕτερος, Badov τὴν
βάδισιν. καὶ ὅτι εὕρηται καὶ ὃ πρόσωπος ἀντὶ τοῦ, πρόσωπον. xci οὐδέν τι τούτων φησὶ πεπαιγμένον
ἐστιν, ἀλλὰ πάντα ἐσπούδασται. ὅτι δὲ τὸ γάλα εἰς E δοκεῖ λήγειν, ἐπιστώσατο Τρῳδιανὸς καὶ ἀπὸ
συνϑέτου τοῦ ἀρτιγάλαξ xci ἀπὸ πληϑυντιχῆς δοτικῆς τοῖς γάλαξι-.. ( Vers. 247.) Ταλάρους δὲ λέγει, v
oUs φϑάσας ἔφη ταρσοὺς, ἀλλοίους δηλαδὴ ὄντας παρὰ τὸν τῆς λένης, περὶ oU προδεδήλωται. ὃς
καὶ κάλαϑος ἴσως ἂν ῥηθείη. οὗ ἐτυμολογία, παρὰ τὸ χάλον ὃ ἐστι ξύλον καὶ τὸ ϑέειν, ὃ ἐστι γυροῦ-
σϑαι. ἀφ᾽ οὗ καὶ ὁ ἐν τοῖς ἑξῆς που, ϑόλος. χάλα γὰρ ϑέοντα κυκλοειδῶς ἀποτελεῖ καλάϑους ὅποῖοι
50 xai οἱ τῆς Δήμητρος, οὺς ὀρχεῖσθαι μῦλϑος ἔν τινι τελετῇ “ημητρειακῇ. T Ὁ δὲ ἀμησάμενορ, ἀντὶ τοῦ
συνελὼν χερσὶ καὶ συναγαγὼν, ὡς xci Ὀδυσσεὺς φύλλα ἐπαμησάμενος ἐκαλύψατο. καὶ Πρίαμος ἐπαμη-
σάμενος χόνιν κατεπάσατο. ἐντεῦϑεν καὶ ὃ τῶν σπορίμων ἄμητος συναγωγή τις διὰ χειρῶν καὶ αὑτὸς
Gv. (Vers.248.) Κεῖται δ᾽ ἐν τούτοις καὶ τὸ εἴη χατὰ λόγον κάλλους ἐν τέλει, στίχων, φησὶ γάρ. ὄφρα
οἱ εἴη πίνειν καί οἱ ποτιδόρπιον εἴη. ( Vers. 250.) Ὅτι σπουδὴν φράζει τὸ, αὐτὰρ ἐπειδὴ σπεῦσε πονη-
σάμενος τὰ ἃ ἔργᾳ,, καὶ τότε δὴ ἐποίησε τόδε τι. (Vers. 252.) Ὅτι καϑάπερ ὁ Νέστωρ ἠρώτησε. τοὺς
ξένους, οὕτω κἀνταῦϑα ὃ Κύχλωψ τοὺς ἀμφὶ τὸν Ὀδυσσέα. καὶ κεῖνται φασὶν οἱ παλαιοὶ βάλλον L
ἐνταῦϑα oi στίχοι ἐκεῖνοι. διὸ χαὶ ἀστερίσχοι ὧδε πρόχεινταν αὐτῶν, δι ὧν τὰ ἔπη ἐκκρίνονται. δηλοῖ
60 γὰρ τὸ σημεῖον ὃ ἀστερίσκος, "ὡς ἄριστα ἐν τῷ τόπῳ χεῖται τὸ ἔπος c οἷον ἐκλάμπει. ἔστι δὲ τὸ σημεῖον
τοῦ ἀστερίσχου ὡς χαὶ ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη διὰ τοῦ X στοιχείου, τετραχῇ στιζομένου κατὰ τὴν τῶν γραμιρια-
1628rov ἐπίζευξιν, οὕτω 3& ἔστι. δὲ ἡ τοῦ Κύχλωπος ἐρώτησις αὕτη. ὦ ξεῖνοι τίνες ἐστέ. πόϑεν ett "—Á
As ὡς ἐν τῇ γ δαψῳδία γέγραπται. βαφίφϑογγου δὲ ὡς cg ἦν ὁ Κύλων». δὸ κᾶν (Vers 50.)
ἱλαρὰ προσεςφρώνει, ὅμως δεινὸς 5v ὡς δηλοῖ καὶ ᾿Οδυσσεὺς, εἰπών. ὡς igaro ἈΉΡ ΤΙ τε "2 stai
φίλον ἦτορ, δεισάντων φϑόγγον τε βαρὺν αὐτόν τὲ (Vero, 257.) πέλωρον. ὃ πρωτότυπόν ἐστι τοῦ

;

POA CE I 4 P4 Lo Vs. 155-- a83. 341

πελώριος ὡς καὶ οἱ αἰτωλὸς καὶ ὃ κάπρος, τοῦ αἰτώλιος xci κάπριος. ( Vers. 256.) Ὅρα δὲ τὸ, ἡμῖν δὲ
, x , ε . " ^ “" δὼ νον n Qon 3. ^
χατεχλάσϑη ἦτορ δεισάντων. ὅπερ εἰ xci coAotxoqieveg δοκεῖ, ἀλλ΄ ὕμως πέφρασται καὶ αὐτὸ χα"ταλλή- 10
Aeg τῷ χαιρῷ καὶ τῇ δειλίᾳ, ἐπεὶ μὴ δύνανται τῆς φράσεως κρατεῖν οἱ δεδιότες. καὶ νῦν μὲν ἡ ἐναλ-
λαγὴ ἀπὸ δοτικῆς γέγονεν εἰς γενικὴν, ἀλλαχοῦ δὲ ἀνάπαλιν ἀπὸ γενικῆς εἰς δοτικὴν, ὡς ἐν τῷ, ὡς
τῶν ὕπνος ἀπὸ βλεφάροιϊν ὕλωλε νύχτα φυλασσομένοισι. καὶ, ᾿ἀχιλλῆος ὀλοὸν κῆρ γηϑεῖ φόνον ᾿Αχαιῶν
354 δερχομένῳ. ὥφειλε γὰρ δερκομένου εἰπεῖν. καὶ, τῆς δ᾽ αὖ τοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ, σήματ᾽ ἀνα-
γνούσῃ. τὸ τοίνυν δεισάντων οὐκ ἂν εἴη ὡς ἐῤῥέϑη σόλοικον, οὐ μόνον διὰ τὸ καὶ μιμητιχῶς φρα-
σϑῆναι xci "ἀντιπτωτιχῶς, ἀλλὰ καὶ διότε ἀσφαλεῖς οἱ πλαγιασμοὶὲ πρὸς σύνταξιν xci ἀσόλοικοι. 20
(Vers. 253.) Σημείωσαι δ᾽ ἐν τῇ ἐρωτήσει τοῦ Κύκλωπος, Ort οἶδεν ὁ ϑηριώδης, τίνες τε οἱ κατὰ πρᾶ-
10 ξεν τινὰ ναυτιλλόμενοι καὶ οἱ ὡς λῃσταὶ πλανώμενοι. καὶ ὅτι ἀληϑῶς οὔτε δίκας οἶδεν οὔτε ϑέμιστας,
εἴγε ξένους προσειπὼν καὶ δηλονότι καὶ εἰδὼς τί ποτέ ἐστιν ἡ ξενία, εἶτα τοὺς ξένους δεινὰ διατίϑεται.
"Eovxe δ᾽ ἐνταῦϑα Ὅμηρος καὶ τῆς τραγικῆς ὑποκρίσεως κατάρξασϑαι, παραγγέλλων κατὰ βαρὺν φϑόγ-
γον ἀναγινώσκειν τὸ χωρίον τῆς τοῦ "Κύχλωπος πεύσεως. 0 δὴ καὶ ἔστι διαφορὰ τῶν παρὰ τῷ Νέστορι 3o
τοιούτων στίχων xci τῶν παρὰ τῷ Κύχλωπι, ἡ xe ἱπόχρισιν δηλαδὴ ἀνάγνωσις. Νέστωρ μὲν γὰρ
εἴποι ἂν αὐτὰ, ὡς ἐκεῖνον φράσαι εἰχός. οὗ καὶ ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυχίων ῥέεν αὐδή. Κύκλωψ δὲ
λέγων βρυχήσεται. ὃ δὲ φϑόγγος τῇ φϑογγῇ σύστοιχος. ὡς καὶ ὦνος τῇ ὠνῇ. x«i χόλος τῇ χολῇ. ἐῤῥέϑη
δὲ καὶ πρὸ ὀλίγων ἡ φϑογγὴ ἐν τῷ, αὐτῶν τε φϑογγὴν οἰῶν τε xci αἰγῶν. (Vers. 259.) 'ÜrcTOOvo-
σεὺς τήν τε ix Τροίας πλάνην αὐτοῦ ἐπιτέμνων χεφαλαιωδῶς καὶ τὸν Κύκλωπα δὲ πειρώμενος οὐ μόνον
εἰς οἶχτον χινεῖν ἀλλὰ χαὶ ἐχεοβεῖν φησίν. ἡμεῖς τοι Τροίηϑεν ἀποπλαγχϑέντες ᾽Αχαιοὶ, παντοίοις ἀνέ-
20 μοισε ὑπὲρ μέγα λαῖτμα ϑαλάσσης οἴκαδ᾽ ἱέμενοι, ἄλλην ὁδὸν ἄλλα χέλευϑα ἤλθομεν. οὕτω που Ζεὺς
ἤϑελε μητιώασίγαι. λαοὶ δ᾽ ᾿“τρείδεω ᾿“4γαμέμγονος εὐχόμεϑ'᾽ εἶναι. τοῦ δὴ νῦν τε μέγιστον ὑπουράνιον
χλέος ἐστί, τύσσην γὰρ διέπερσε πόλιν καὶ ἀπόλεσε λαοὺς πολλλούς. (Vers. 266.) εἶτα ἱκετικώτερον áo
λέγων φησίν. ἡμεῖς δὲ κιχανόμενοι τὰ σὰ γούνα ἱκόμεϑα τουτέστιν ἱκετεύοιιεν, εἴ τι. πόροις ξεινήϊον ἢ καὶ
ἄλλως δῴης δωτίνην, ἥτε ξείνων ϑέμις ἐστίν. ὁποίους δηλαδὴ καὶ σὺ ὠνομάσας ἡμᾶς. (Vers. 268.)
καὶ ἐπαύξων τὴν ἱχετείαν, ἐπιφέρει. ἀλλ᾽ αἰδοῖο φέριστε ϑεούς, ἱχέται δέ τοι εἶμέν, Ζεὺς δ᾽ ἐπιτιμήτωρ
ἱκετάων τε ξένων τε, ξεένιος. ὃς ξείνοισιν Gu. αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ. καὶ οὕτω μὲν Ὀδυσσεὺς οἴχτῳ χαὶ φόβῳ
κεράσας τοὺς λόγους, οἴχτῳ μὲν, οἷς τὴν πλάνην εἰπὼν ἱκέτευσε, φόβῳ δὲ, δι ὧν πτοῆσαι τὸν Κύ-
χλωπα διὰ βασιλικῆς μεγαλειότητος ἐπεχείρησε. (Vers.279.) Κύχλωψ᾽ δὲ εἰς οὐδὲν ἐπιστραφεὶς ὧν
ἤκουσεν, αὐτίχ᾽ ἀμείβετο νηλέϊ ϑυμῷ. νήπιος εἷς, ὦ Eive, ἢ τηλόϑεν εἰλήλουθας, Us μοι ϑεοὺς ἐπι-
So σείεις, (Vers. 278.) εἶτα καὶ διαβάλλων τοὺς ὁμοφύλους, ὡς καὶ προδεδήλωται, καὶ αὐτὸς μάλιστα
οὕτω τὸν Ὀδυσσέα ἐχφοβῶν φησίν. οὐ γὰρ Κύχλωπες Διὸς αἰχγιόχου ἀλέίψουσιν οὐδὲ ϑεῶν μακάρων,
ἐπειὴ πολὺ φέρτεροι εἰμέν. οὐδ᾽ ἂν ἐγὼ Διὸς ἔχϑος ἀλευάμενος πεφιδοίμην οὔτε σεῦ QUU. ἑτέρων
(Vers. 278.) εἰ μὴ ϑυμός μὲ κελεύει. τοῦτο δὲ πανούργως εἶπεν ὃ μωρὸς, φιλανϑρωπίας ἐντεῦθεν
ὑποβάλλων ἐλπίδα, ὡς δῆϑεν εἰ ϑυμὸς κελεύσει φεισόμενος. (Vers, 279.) διὸ καὶ ζητεῖ εὐϑὺς μαϑεῖν
τὰ χατὰ τὸν Ὀδυσσέα εἰπών. "ἀλλά μοι dq? ὕπῃ ἔσχες ἰὼν εὐεργέα νῆα, ἤπου ἐπεσχατιῆς ἢ καὶ σχεδόν. 50
(Vers, 281.) καὶ ὁ μὲν οὕτως ἔφη πειράζων, ἐμὲ δ᾽ οὐ λάϑε φησὶν εἰδότα πολλά. ἀλλά μιν ἄψοῤῥον
προσέφην δολίοις ἐπέεσσι. νέα μέντμοι χατέαξε Ποσειδῶν πρὸς πέτρησι βαλὼν, ὑμῆς ἤγουν ὑμετέρας
ἐπὲ πείρασι γαίης, ἄκρῃ προςπελάσας; ἄνεμος δ᾽ ἐκ πόντου ἔνεικεν. αὐτὰρ ἐγὼ σὺν τοῖςδε ὑπέχφυγον
ὄλεϑρον. - Kcà ὅρα. χἀνταῦϑα τὴν τοῦ Πολυφήμου ἀφροσύνην. πρὸ βραχέων μὲν γὰρ Ὀδυσσεὺς τὴν
Ao ἑαυτοῦ αὐνελὼν πλάνην ἐν στίχοις τέσσαρσιν οὐκ ἐμνήσθη ναυαγίου, ἐνταῦϑα δὲ στίχοις αὖϑις τέτρασι
ναυαγὸς γενέσϑαι εἰπὼν ( V ers. 282.) χαὶ ἄψοῤῥον προσιωνήσας τουτέστιν ἔμπαλιν ὧν φἕάσας ἐλά-
λησεν, οὐκ ἐλέγχεται. αἴτιον δὲ ἡ δεξιὰ τοῦ Ὀδυσσέως φράσις. μέσως γὰρ ἐλαλήϑη ἐκεῖνα. καὶ εἰ μὴ
κίνδυνον φανερὸν ἔφραξεν ἔνίλα παντοίοις ἀνέμοις ἔφη πλανηϑῆναι ἄλλην ὁδὸν, ὅμως ἐνέφαινέ πως καὶ
ἐχεῖ τὸ χαχκὸν εἰς δυνηθῆνσι ἄνδρα λαϑεῖν ἀνόητον. ( Vers. 259.) ᾿Ιστέον δὲ ὕτι ἀνδρὶ κατὰ ϑάλασ-
σαν πλανήτι εἰπεῖν ἁρμόττει τὸ, ἡμεῖς TOL ἀποπλαγχϑέντες παντοίοις ἀνέμοισι καὶ ἑξῆς ἕως τοῦ, οὕτω
που ϑεὸς ἤϑελε μητίσασϑαι. ( Vers, 264,) ᾿“ριστέως δὲ ἔπαινος τὸ, τοῦ δὴ νῦν γε μέγιστον ὑπουρά-

345 , ΡΑΨΙΏΙ41.4 1. δε. 78 ---- 208.

γιον χλέος καὶ ἑξῆς ἕως τοῦ, ἀπώλεσε λαοὺς πολλούς, τὰ δὲ αὐτοῦ "ἐφεξῆς, ἱχετικά εἰσιν ἐπὶ ξενίᾳ.

60 (Vers. 373.) Τὸ δὲ νήπιος εἷς, ὦ ξεῖνε, ἢ τηλόϑεν εἰλήλουϑας, πρός τινα ῥηθήσεται ὃς κοινόν τι περὶ
προσώπου λαλῶν f ὡς ἄφρων λαλεῖ ἢ) ὡς φρονῶν μὲν μὴ πεῖραν δὲ τοῦ προσώπου σχὼν ὡς εἰ καὶ ἀπὸ
ξένης ἦλϑε. (Vers. 475.) Τὸ δὲ, οὐ γὰρ Κύκλωπες ἀλέγουσιν οὐδὲ (coU ἐπειὴ πολὺ φέρτεροί εἰσι, καὶ

9 τὸ, οὐδ᾽ ἂν ἐγὼ ϑεοῦ ἔχϑος ἀλευάμενος περιδοίμην εἰ μὴ ϑυμός μὲ κελεύει, ἀσεβὲς καὶ καχόφρον ἦϑος
ὑπογράφουσι. ( Vers. 280.) φρονίμου δὲ λόγος κατὰ νηπίου πειραστοῦ τό. ὡς φάτο πειράζων, ἐμέ
16299" οὐ λάϑεν εἰδότα πολλά. ἐν οἷς, καὶ οἱ ἐπαινετοὶ δόλοι. ὧν ἄρτι προβολὴ τὸ προσεχῶς περὶ "vava-
γίας ῥηθὲν δόλιον ἔπος. (Vers. 283.) Τὸ δὲ νέα μέν μοι κατέαξε Ποσειδῶν πρὸς πέτρῃς βαλὼν ἄκρῃ
προσπελάσας. ἄνεμος δ᾽ ἐκ πόντου ἤνεγκεν, ἐγὼ δὲ σὺν τοῖςδε ὑπέχφυγον ὄὕλεϑρον, ναυαγίου ἐστὶν ἐκ-
φραστιχόν. Ἔνϑα τὸ, νέα μέν μοι, ἀνάπαιστον ἔχει πόδα ἐν καταρχῆ στίχου, καταλογιζόμενον ἀντὶ
σπονδείου. ( Vers. 260.) Τὸ δὲ ὑπὲρ μέγα λαῖτμα, ἢ ἀντὶ τῆς κατὰ προϑέσεως κεῖται, ἢ ἀντιπτωτι-
χῶς ἐῤῥέϑη ἀντὶ τοῦ, ὑπὲρ ἄνω μεγάλου κύματος. (Vers. 266.) «Ξεινήϊον δὲ δωτίνης διαφέρειν δοκεῖ
χατὰ τὸ κειμηλιοῦσϑαι χαὶ μή. ποῖον δὲ ἂν εἴη κειμήλιον τῷ λαβόντι, εἴτε τὸ ξεινήϊον εἴτε ἡ δωτίνη
τουτέστι τὸ δῶρον, ἐρευνάτω τις. οὐκ ἔστι γὰρ βεβαίως εἰπεῖν. ἴσως δὲ τὸ δῶρον ἐχειμηλιοῦτο οἷα τιμιω-
τερον. ξείνιον μὲν γὰρ δίδοται καὶ τῷ τυχόντι. δῶρον δὲ, τῷ ἀξίῳ λόγου πλείονος. δύναται δέ τις
ἐρίζων ἐπαγωνίζασϑαι καὶ εἰς τὸ ἀνάπαλιν. ( Vers. 269.) Τὸ δὲ φέριστε, κολακιχῶς οὕτω λεχϑὲν,
παρήνεγκε τὸν οὐκ ἔμφρονα Κύκλωπα εἰπεῖν τὸ, ἐπεὶ πολὺ φέρτεροι ἐσμέν. ταυτὸν δὲ φέριστον εἰπεῖν
χαὶ φέρτερον. (Vers, 370.) ᾿ἘΕπιτιμήτωρ δὲ κατὰ τοὺς παλαιοὺς ὃ ἐπόπτης καὶ βοηϑός. εἴη δ᾽ ἂν και-

10 ριώτερον εἰπεῖν τιμωρὸς. ἐχδικητής. "παρὰ τὴν τιμὴν T δηλοῖ τὴν ποινήν. ἢ τιμητικὸς ἤγουν τιμῶν. 355
xaO ὃ σημαινόμενον ἐῤῥέϑη καὶ τὸ, ἐπετιμήϑη ὃ σῖτος, ἤγουν τιμιώτατος γέγονεν. ἔστι δὲ ἶσον τῷ 20
Ομηρικῷ ἐπιτιμήτορι καὶ τὸ εἰπεῖν ἐπιτιμητήν. «Αἰσχύλος. ὡς δὐπιτιμητής γε τῶν ἔργων βαρὺς, ἵνα ἢ
ὡς ϑηρατής ϑηρήτωρ, οὕτω aci ἐπιτιμητὴς ἐπιτιμήτωρ. ᾿Ικέται δὲ ξένων διαφέρουσι, καϑότι ἅπας
μὲν ἱχέτης καὶ ξεῖνος. οὐ πᾶς δὲ ξεῖνος καὶ ἱκετεύει. καὶ ἔστι τὸ ξεῖνος χαϑολικώτερον. ( Vers. 271.)

Τὸ δὲ ὃς ξείνοις ὑπηδεῖ, ἑρμηνευτικόν ἐστὲ τοῦ ξείνιος. "Ev δὲ τῷ, οὐ Κύκλωπες Διὸς ἀλέγουσι καὶ ἑξῆς
ἕτι ὃ Πολύφημος ἀφ᾽ ἑαυτοῦ καὶ τοὺς λοιποὺς ἐγχωρίους διαζωγραφεῖ, οὐ γὰρ κατ' αὐτὸν ἀσεβεῖς ἐχεῖ-
vov, προδεδήλωται. ἴσως δὲ καὶ ἑαυτὸν εἶναι κρένει τοὺς ἄλλους Κύκλωπας. διὸ ἐπάγει ( Vers. 377.)
οὐδ᾽ ἂν ἐγὼ Διὸς ἔχϑος ἀλευάμενος πεφιδοίμην. μονονουχὶ λέγων ὡς ἐπεί περ ἐγὼ τοιοῦτος, οὐκ ἂν
οὐδὲ οἱ λοιποὶ Κύκλωπες ἑτεροῖοι εἶεν. Τὸ δὲ πεφιδοίμην ᾿Ιωνικός ἐστι μέσος δεύτερος ἀόριστος.
(Vers. 279.) Τὸ δὲ ὅπῃ ἔσχες νῆα, ἀντὶ τοῦ, ἐπίσχες τοῦ πλέειν. ἐνελιμένισας. τοῦτο δὲ οἱ ue Ὅμη-
ρον κατασχεῖν λέγουσι καὶ προσχεῖν. προσίσχει γάρ τις λιμένι καὶ κατέσχεν εἰς ὅρμον. Ὅρα δὲ τὸ πει- 80

20 ράζων κοινῶς ῥηϑὲν ἀντὶ τοῦ δοκιμάζων. πρωτότυπον δὲ αὐτοῦ τὸ πειρῶ, “ὡς δηλοῖ τὸ, πειρᾷ ἐμεῖο
γεραιέ. Τὸ δὲ ὑμῆς γαίης, σύστοιχόν ἐστι τοῦ, εὖ ναιομένην πόλιν ἐμήν. xci τοῦ, ὑμὰ κτήματα.
ἄχρην δὲ, ἀκρωτήριον λέγει ἔφαλον, ᾧ πέρ ἐστι προσχροῦσαε τὸ παραπλέον. (Vers. 287.) Ὅτι βα-
ρύφρονος ἤϑους τὸ, ὡς ἐράμην. ὃ δέ ιἰ οὐδὲν ἀμείβετο νηλέϊ ϑυμῷ. ἀλλ 0 y ἀναΐξας ἐποίει τάδε,

( Vers. 288.) Ὅτι διηγούμενος Ὀδυσσεὺς ὅπως ἐπέβαλε βίαν τοῖς αὐτοῦ φίλοις ὁ Πολύφημος φησίν.
ἀλλ ὅ y ἀναΐξας ἑτάροις ἐπὶ χεῖρ᾽ ἴαλλε, σὺν δὲ δύω μάρψας ὥςτε σκύλακας ποτὶ γαίῃ ( Vers. 290.)

Zo χύπτεν. ἤγουν ἔτυπτεν. ἐκ δ᾽ ἐγκέφαλος χαμάδις ῥέε, δεῦε δὲ γαῖαν. "τοὺς δὲ ἁδρομερέστερον διαμε-
λεϊστὶ ταμὼν ὡπλίσσατο δόρπον. καὶ νῦν μὲν οὕτως ἥπλωσε τὸ διήγημα. uer ὀλίγα δὲ συντεμὼν οὕτω
φράζει. σὺν δ᾽ ὅγε δ᾽ αὖ τε δύω μάρψας ὡπλίσσατο δεῖπνον. καὶ πάλιν ust. οὐ πολλὰ τὸν αὐτὸν στίχον.
(Vers. 292.) εἶτα ἐπάγει καὶ ὅτι ἤσϑιε ὥςτε λέων ὀρεσίτροφος οὐδ᾽ ἀπέλιπεν ἔγκατά τε xai ὀστέα μυε- 4o
λόεντα, παρατετηρημένως καὶ τοῦτο ἐπὶ λεόντων εἰπὼν, οἱ τὸ μέρος οὗ ἂν δράξωνται παραμόνως

4o ἐσϑίουσι, καὶ οὐ κατὰ τοὺς κύνας, Ol Gm ἄλλων ἐπὶ ἄλλα μεταπηδῶσιν. ὡς οἷα παίζοντες καὶ ἀκλύον-
τες ἢ ἀλύσσοντες ὡς ἡ Ἰλιὰς λέγει. ὅϑεν εἴρηται xci τὸ, κυνῶν μέλπηϑρα, ὡς εἰ μὴ vore ἦν καὶ died
λέοντα ἐξέτρωγεν ὃ Κύκλωψ καὶ αὐτὰ τὰ ὀστᾶ, ϑῖνες ἂν ὀστέων πρὸ τοῦ σπ»λαίου ἦσαν σεσωρευμένοι,
οὐδὲν ἥττονες τῶν ἐπὶ τῶν Σειρήνων, καὶ ἦν ἂν Ὀδυσσεὺς πάντῃ νήπιος κολωνὸν ὀστέων ἰδὼν καὶ τολ- 356
μήσας τῷ σπηλαίῳ ἐγγίσαι. πάνυ γοῦν πιϑανῶς καὶ ταῦτα πέπλασται τῷ ποιητῇ. ἐν οἷς σημείωσαι καὶ

20
357

PA OIA414 1. Vs2609—310. 343

ὅτι ἔδει μὲν τὸν Ὅ, Ὅμηρον ἐνταῦϑα ing oec ὕπως ἤσϑιεν ὃ ὁ Αύκλωψ. οἷον. ἡ μὲν φάρυγξ αὐτῷ ἐρόχϑει, 50
οἱ δὲ ὀδόντες τραχὺ ἔτρελζον, αἱ δὲ γνάϑοι ἐφυσῶντο εἰς ὄγκον, οὔατα δὲ ἐκινοῦντο, ὑποῖά τις ini Hoa-
κλέους ἔγραφεν. ὁ δὲ κωμικωτέρας διασχευῆς ταῦτα κρίνων viv μὲν ἔφη τὰ εἰρημένα. ( Vers, $10. )
ἐφεξῆς δὲ στίχον ἕνα λαβὼν ἐκ τῶν nooy ἐγραμμένων. τὸ, αὐτὰρ ἐπειδὴ σπεῦσε πονησάμενος τὰ ἃ ἔργα,
προσϑεὶς δὲ καὶ ἕτερον τὸν προσεχῶς ῥηθέντα τὸ, σὺν δύω μάρψας ὡπλίσσατο δεῖπνον, xci τοὺς τοιού-
τους δύο στίχους δευτερώσας ἐν τοῖς χκαϑεξῆς, ovx ἐϑέλει περιεργάζεσϑαι εἰς πλέον xal τὸν τρόπον τῆς
ϑηριώδους βρώσεως τοῦ Αύκλωπος. παραϑετίον "δὲ τῇ λεοντώδει βρώσει χαὶ ἱστορίαν Κελτικὴν ἄπευ- 60
ϑυνομένην πρὸς Αὐυχλώπειον σχάριφον, λέγεται γὰρ ὕτι Κελτοὶ κρέα πολλὰ ἐν ὕδασι σκευάσαντες χαὶ
ὀπτὰ ἐπὶ ἀνϑράχων ἢ ἢ ὀβελίσχων προσφέρονται αὐτὰ καϑαρείως μὲν, λεοντωδῶς δὲ, ταῖς χερσὶν ἀμφοτέ-
ἤραις αἴροντες ὅλα μέλη καὶ ἀποδάκνοντες, ἐὰν δέ τι ἢ δυσαπόσπαστον, μαχαιρίῳ μιχρῷ παρατέμνον-1030
τες ὃ τοῖς κολεοῖς ἐν ἰδίᾳ Oz παράκειται. τοῦτο δὲ δῆλον ὡς οἱ uiv παραξιφίδα καλοῦσιν, οἱ δὲ
ἐγχειρίδιον. ἔτι μνηστέον. xci ὡς οὐ μόνον Κύχλωψ χαὶ -“Ταιστρυγόνες ἀνϑρωποφαχγεῖν ἐμελέτων, ἀλλὰ
καὶ ἕτεροι πολλοί, ἐν γοῦν τοῖς ὕστερον κατ᾽ ἄνδρα τοιοῦτοι διαβίβαρικαι x«t τις Χαρίλας χατὰ oyt-
λοχον καὶ κωμῳδοὶ Κλεώνυμος καὶ Πείσανδρος. ἀλλ αὐτοὶ μὲν *igog ἀστεϊσμοῦ χάριν ἀνϑρωποφαγεῖν 10
ἐσκώφϑησαν ὡς πολυφάγοι. χαϑά τις καὶ ἰχϑύας, οἱ πολλοῦ ἐτιμῶντο, ἀνϑρωποφάγους εἶπε πρός
τινὰ ὁμοιότητα « τῶν τοῦ Θρᾳκὸς Διομήδους ἀνϑρωποφάγων ἵππων, ὡς τὰς περιουσίας τῶν τρυφώντων
κατασπῶντας οἷα ἐχείνους αὐτούς. Καμβύσις δὲ, βασιλεὺς «Ζυδῶν, φάγος χαὶ πολυπότης ὧν νυχτός
ποτε τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα χαταχρεουργήσας ἔφαγεν. ἔπειτα πρωὶ εὑρὼν τὴν χεῖρα τῆς γυναικὸς ἐνοῦ-
σαν ἐν τῷ στόματι ἑαυτὸν ἀπέσφαξε, περιβοήτου τῆς πράξεως γινομένης. συντάτλτοιτο δ᾽ ἂν τοιούτοις 20
καὶ ὁ βορώτατος Κρόνος εἴτε uvis εἶτε ἄνϑρωπος, (Vers. 288.) Τὸ δὲ ἱτάροις ἐπὶ χεῖρας ἴαλλεν,
ἐγράφη μὲν zai ὁμοιότητα τοῦ, ἐπὶ ὀνείατα προχείμενα χεῖρας ἴαλλον. ἑτεροίαν δὲ ἔχει σύνταξιν χατὰ
δοτικήν. δέδωχε δὲ ἀφορμὴν τοῖς ὕστερον λέγειν ἐπὶ βίας τὸ; χεῖρας ἐπέβαλε. Vers. 289. ) Τὸ δὲ
ὥςτε σχύλαχκας, τὸ ῥωμαλέον. δηλοῖ τοῦ Πολυφήμου, ὃς οὕτω κούφως ἐκ ποδῶν αἴρων τοὺς ἡρωϊκοὺς
ἄνδρας τῇ γῆ προσήρασσεν εἰς ὄλεϑρον. ( Vers. 294. )- Urt ἀμηχανούντων ἴδιον τὸ, ἡμεῖς χλ αίοντες
ἀνεσχέϑομεν ϑεῷ χεῖρας, σχέδτλια ἔργ᾽ δρόωντες. ἀμηχανίη δ᾽ ἐχὲ ϑυμόν. ( Vers. 296.) Ὅτι τὸ, 20
αὐτὰρ ἐπεὶ Κύκλωψ μεγάλην ἐμπλήσατο νηδὺν ἀνδρόμεα κρέα ἔδων καὶ ἐπ᾽ ἄκρητον γάλα πίνων, zeit
ἔντοσϑ᾽ ἄντροιο τανυσάμενος διὰ μήλων, ἔστι παρῳδηϑῆναι ( Vers, 298. ) οὕτω πως εἰς μεϑύοντα.
αὐτὰρ ἐπεὶ μεγά) Ἵν ἐμπλήσατο νηδὺν ἔδων καὶ ἐπὶ ἄχρητον μέϑυ πίνων χεῖτ᾽ ἔντοσϑ᾽ οἴκοιο τανυσάμε-
γος. δύναται δὲ τὸ, ἀνδρόμεα κρέα ἔδων, καὶ εἰς διαβολέα ἢ συχοφάντην λεχϑῆναι, οἱ καὶ αὐτοὶ ἀν-
ϑρωποφαγεῖν à ἂν λέγοιντο.. (Vers. 269.) Τοῦ δὲ μεγάλην ἐμπλ ἤσατο νηδὺν, ἔχει φράσαι καιρώτερον.
εἴρηται δὲ (Vers. 297.) ὡς ἐπὶ πολυχανδοῦς ἀγγείου τινὸς τὸ, μεγάλην νηδύν. Ἴάχρητον δὲ γάλα
λέγει, ἐν ᾧ ἐστιν ἔτι τὸ τυρῶδες καὶ "τὸ ἐλαιῶδες καὶ τὸ ὀρῶδες. Τὸ δὲ τανυσάμενος διὰ μήλων, ταὺυ- ἦο
τόν ἐστι κατὰ τὸν ᾿4ϑήναιον τῷ διὰ πάντων τῶν μήλων. ἵνα δηλοῖ ἐμφαντικοῖς εἴτουν συλλογιστικῶς,
τὸ τοῦ Αύχλωπος μέγεϑος. οὕτω δέ φησι χαὶ τὸ διὰ νυχτὸς ταυτόν ἐστι τῷ, δι᾿ ὕλης νυχτὸς. πάντως
δὲ τὸ τανυσάμενος διὰ μήλων, ἄλλον τρόπον ταναὕποδα εἶναι. τὸν Κύχλωπα βούλεται ἤπερ τὸ,
μῆλα ταναὔποδα. ἔνϑα “Αἰολικῶς ᾿τετραμμένου τοῦ ὃ εἰς U, σχοπητέον εἰ καὶ ἐρυσίβη τροπὴν ὁμοίαν Uu
ὡς ἐξ ἀέρος βαίνουσα. πάχνη γάρ τις ἐστί φασι γινομένη ἐν δυσαερίᾳ, φϑείρουσα καρπούς. ὡς εἶναι
κατὰ τὸ ἐντελὲς ἀεροσίβην αὐτήν, (Vers. 299. ) Üri τανυσαμένου τοῦ Κύκλωπος μετὰ πὶ ἡσμονὴν ἐβού-
λευσεν ὦ ὡς εἰχὸς Ὀδυσσεὺς ἀνελεῖν αὐτόν. xci ἣν μὲν εὐχερέστερον τοῦτο τοῦ ἐκτυφλῶσαι. ὅτι δὲ οὐχ
ἦν ἐλπὶς ἔτι σωϑῆναι διὰ τὸν πωμάζοντα ἠλίβατον λίϑον τοῦ ϑυριοῦ, δευτέρας γίνεται σοφωτέρας
φροντίδος τῆς κατὰ τὴν τύφλωσιν χαὶ οὕτω περισώζεται. φησὶ γοῦν. τὸν μὲν ἐγὼ βούλευσα κατὰ μεγα-
λήτορα ϑυμὸν, ἄσσον ἰὼν ξίφος ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ, οὐτάμεναι, πρὸς στῆϑος, ὕϑι φρένες
ἧπαρ ἔχουσι, χεῖρ᾽ wow ieu 2 ἕτερος δέ με Dvnuüg £ ἔρυκεν. αὐτοῦ γὰρ ἄν φησι καὶ ἄμμες ἀπωλό-
μεϑ' αἰπὺν 01e Qov. οὐ γάρ ἄχεν δυνάμεϑα ϑυράων ὑψηλάων χερσὶν. ἀπώσασϑαι λίϑον ὄβριμον ὃν 50
προσέϑηκε, (Ver 8. 299.) Καὶ ὅρα ὡς ἐπαινεῖ xai νῦν ἀφϑονήτως 7 παρὰ τοῖς ξένοις ἑαυτὸν Ὀδυσσεὺς ἐπὶ
οἰχοία συστάσει μεγαλήτορα ϑυμὸν εἰπὼν ἔχειν. Τὸ δὲ θούλευσα, ἐνεργητικῶς καὶ νῦν ἐῤῥέϑη, ὅπερ οὐκ

344 PAG OIAIA L Ws 302—334.

ἂν γράψῃ ἀττιχίζων ἀνήρ. Περὶ δὲ φρενῶν ἱκανῶς. ἐν τοῖς εἰς τὴν cóc ἐῤῥέϑη, ( Vers, 302. .) Τὸ δὲ
χειρὶ ἐπιμασσάμενος, ἀντὶ τοῦ αὐτόχειρ ἁψάμενος, ἢ ἐγχρατῶς. χαὶ σημείωσαι ὡς ἐντεῦϊ)εν καὶ τὸ χέρμά-
διον 0 δηλαδὴ ἔστι τῇ χειρὶ μάσασϑαι. 2x δὲ τοῦ τοιαύτου μάσασϑαι χαὶ τὸ περισπώμενον μασᾶσϑαι. ὕπερ
οὐδέν ἐστιν ἀλλ ἢ στόματι μάσασϑαι. ἀφ᾽ οὗ zc ὃ μασητὸς τοῖς βρέφεσι μαστός. To δὲ ὃ ἕτερος δέμε ϑυ-
μὸς ἔρυχεν, ἐναντίον ἐστὶ πρὸς τὸ, ἕτερος δέ μὲ ϑυμὸς ἀνῆκεν, ἐκεῖνο γὰρ προτροπὴν εἰς ἔργον δηλοῖ:
( Vers. 304.) 4i δὲ ὑψηλαὶ ϑύραι, οἰχεῖαι πρὸς τὸν ὁηϑέντα ἠλίβατον ϑυρέον. (Vers. 806.) Ὅτι νύχτερον
λύπην δηλοῖ τὸ, ὡς τότε μὲν στενάχοντες ἐμείναμεν ἠῶ δῖαν. ἐν τούτοις δὲ (Vers. 508.) καὶ κλυτὰ μῆλα τὰ
τοῦ Κύκλωπος λέγει, διᾷ τὸ πλῆϑος. ἢ διὰ τὸ καλλίτριχον. ἢ διὰ τὴν πιότητα. ἐπάγει οὖν ἐν τρισὶ τόποις
δειπνήσας δ᾽ ἄντρου ἐξήλασε πίονα μῆλα. χαὶ, ἑσπέριος δ᾽ ἦλϑε καλλίτριχα μῆλα νομεύων. (Vers. 313.)
θοὍτι χαὶ ἄλλως τὸ ῥωιιαλέον τοῦ Κύχλωπος ἐχφαίλνων “φησὶν ὡς ἐξῆλϑεν εἰς νομὴν, ῥηϊδίως ἀφελὼν 10
ϑυρεὸν μέγαν ὃν λίϑον ὄβριμον προσεχῶς ἔφη. αὐτὰρ ἔπειτα ἂψ ἐπέϑηκεν, ὡς εἴ τε φαρέτρῃ πῶ ἐπι-
Ser. (Vers. 314.) Καὶ ὕρα τὸ σύντομον τῆς παραβολῆς χαὶ τὸ ἐντεῦψλεν χαίριον. οὐ γὰρ πρᾶγμα
παρέβαλε πράγματι, τὴν φαρέτραν δηλαδὴ τῷ μεγάλῳ σπηλαίῳ, ἣν γὰρ cv ψυχρὸς ὁ λύγος διὰ τὸ ἐν
σμικροπρεπίᾳ χαχόζηλον, ἀλλ᾽ ἐνέργειαν ἐνεργείᾳ, τὸ Ógov δηλαδὴ τοῦ ἐπιπωπασμοῦ τῆς φαρέτρας τῷ
ἀπόνῳ τοῦ σπηλαίου συγκλ ecu. χαὶ οὐχ TY εἰς πλέον διασχευάσαι τὴν παραβολήν. ὡς οὐδὲ τὸ, ὥστε
1031σχύλακας ποτί γαίῃ κόπτε. (Vers.315.) Τὸ δὲ ἐπέλϑηκε j πρὸ βραχέων χαὶ προσέϑηκεν εἶπεν. ἐν-
ταῦϑα δὲ ὥσπερ τὸν φϑόγγον, οὕτω χαὶ τὸν συριγμὸν ἀγριαίνων τοῦ Κύχλωπος ὁοῖξον αὐτόν prio
κατὰ γένος ϑηλυχὸν ᾿Ιωνιχῶς. φησὶ γάρ. πολλῆ δὲ ῥοίζῳ πρὸς 0pog τρέπε πίονα μῆλα. ὥσπερ δὲ ἡ poi-
Cog, οὕτω παρά τισι καὶ 5 λιμός. ᾿Ἱστέον δὲ ὅτι κατὰ τὸν ποιητὴν ὁδιζεῖν λέγεται ποιμὴν τουτέστι
συρίττειν ἐν τῷ € ξάγειν ποίμνιον ἢ ὅλως γέμειν. οἱ δὲ παλαιοὶ καὶ ἄλλας ἔχουσι λέξεις ἰσοδυνάμους ποι: 20
nivis, Παυσανίας δὲ χαὶ ψιττάξειν λέγει τὸ ποιμενικῶς φϑεγγεσόνιι ( Vers. 316.) Ὅτι ἀμύνης
λόγος τὸ, αὐτὰρ ἐγὼ λιπόμην χαχὰ βυσσοδομεύων εἴπως τισαΐμην, δοίη δέ μου εἶχος ᾿᾿ϑήνη. τουτέστι
φρόνησις. διὸ ἐπάγει. 3 δέ μοι χατὰ ϑυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλή. τὸ γὰρ zer ῥωμαλεότητα περι-
γενέσϑαι τοῦ Κύχλωπος ἤδη ἀποδεδοχίμασται. ἹΠερὶ δὲ τοῦ βυσσοδομεύειν xci τοῦ εἴπως ἀντὶ TOU ὕπως
προδεδήλωται. ( Vers. 319.) Ὅτι Κύχλωπος ἔκειτο μέγα ῥόπαλον κατὰ Ὀδυσσέως λόγον παρὰ σηχῷ
χλωρὸν ἐλαΐνεον. τὸ μὲν, ἔχταμεν ὄφρα φοροίη αὐανϑέν. 0 φησιν ἡμεῖς εἰσορῶντες εἰχάζομεν ὕσσον VF
10 ἱστὸν νηὸς ἐειχοσόροιο μελαίνης, φορτίδος, ᾿εὐρείης. ἥτ᾽ ἐπεράᾳ μέγα λαῖτμα. τόσσον ἔην μῆχος, τόσσον
πάχος εἰσοράασϑαι. τοῦ μὲν ὅσσον T ὄργυιαν ἐγὼν ἀπέχοψα παραστὰς χαὶ παρέϑιηκ᾽ ἑταίροισιν, ἀπο-
ξῦναι δ᾽ ἐχέλευσα. οἵδ᾽ ὁμαλὸν ποίησαν. ἐγὼ δ᾽ ἐϑόωσα παραστὰς cxpov. ἄφαρ δὲ λαβὼν ἐπυράχτεον
ἐν πυρὶ χλέῳ. καὶ τὸ μὲν εὖ χατέϑηκα κατακρύψας ὑπὸ χύπρῳ. ἣ κατὰ σπείους κέχυτο μεγάλ niue 30
πολλή. αὐτὰρ τοὺς ἄλλους χλήρῳ πεπαλάχϑαι ἄνωγον ἢ πεπάλασϑαι κατὰ ᾿Αρίσταρχον, 0g τις τολιη-
cucv ἐμοὶ σὺν μοχλὸν ἀείρας τρίψαι ἐπὶ ὀρϑαλμῷ ἢ iv ὀρϑαλμῷ, ὅτε τὸν γλυκὺς ὕπνος ἱκάνει. οἱ δ᾽
ἔλαχον οἷς ἂν καὶ ἤϑελον αὐτὸς ἑλέσϑαι. αὐτὰρ ἐγὼ πέμπτος μετὰ τοῖσιν ἐλέχϑημν. δίχα δηλαδὴ τοῦ 358
λαχεῖν ἐπιδοὺς ἐμαυτὸν τῷ κινδύνῳ. τῶν γὰρ ἄλλων οὐκ ἐχρῆν ἐπιλογὴν γενέσίγαι ἄλλως, ( Vers. 531.)
3j διὰ τοῦ χκληρώσασϑαι. ἵνα μήτε οἱ λειφϑέντες φϑονήσωσι, μήτε οἱ προχριϑέντες μέμιψωνται, ὡς ἐπι-
λεγέντες εἰς χίνδυνον. καὶ εἰσὶ ταῦτα ἡ πρὸ ὀλίγων ἀρίστη τῷ Ὀδυσσεῖ φανεῖσα βουλή. ἀνελεῖν γὰρ ἔσω
τοῦ σπηλαίου τὸν Κύχλωπα οὐκ ἢν ἀρίστης ὡς ἐῤῥέϑη βουλῆς. ( Vers. 334.) Ὅρα δὲ ὡς ἐν ὀγαϑῷ
ἔργῳ εὖ τυχῶς 0 zin ἤρος ἔπεσε τῷ ᾿Οδυσσεῖ, 9 μυριαχοῦ ἱστορεῖται γίνεσθαι. χαὶ οὐ μόνον χατὰ τὴν
20 Buloyiy εὐτυχεῖ ὃ παρὼν κλῆρος, ἀλλὰ καὶ Ἀχατὰ τὴν ὕστερον σωτηρίαν. δύο γὰρ δορπήσας ὃ Κύχλωψ
οὐδενὸς τῶν λαχόντων iwcro. (ετ5. 5520.) Χλωρὸν δὲ ὑποτίϑεται τὸ καὶ προσημειωϑὲν ῥόπαλον, 4ο
ἵνα μὴ ξηρανϑὲν ἄλλως ἔχῃ τι ὑπόσαϑρον καὶ ἀσυντελὲς εἰς τὴν τοῦ πελωρίου τύφλωσιν. ἀπὸ τῆς χλόης
δὲ τὸ χλωρὸν ὡς ἀπὸ τῆς πράσου τὸ πράσινον. Τὸ δὲ ἐλαΐνεον, πλεονασμὸν ἔχει τοῦ € τῆς παραληγού-
σης. Τὺ γὰρ ἐντελὲς, ἐλάϊνον. ὡς ἐν τῇ € ῥαψῳδίᾳ moy ραπται. ἴσως δὲ καὶ ᾿Ιωνιχῶς ἐχ τοῦ ἐλαίνειον
γίνεται ἀπελεύσει τοῦ ἰῶτα. ἵνα ἐκ τοῦ ἐλάα, ὃ τὴν ἐλαίαν δηλοῖ, γένηται εἷς μὲ» «Umrog μετουσεαστι--
κὸς τὸ ἐλάϊνον, δεύτερος δὲ τὸ ἐλαΐνειον. Τὸ δὲ ἔχταμεν, οἱ ἀχριβέστεροι ἔκσπασε γράφουσιν. ἐχρὴν
γάρ φασι τὸν τηλιχοῦτον Κύκλωπα καὶ αὐτόπρεπνον ἐκσπάσαι τὸ φυτὸν. (Vers.322.) Εἷς δὲ τὸ,

PA QIAIA L Vs319—56:. 345

ἐειχόσορος, γράφουσιν οἱ παλαιοὶ ὅτι εἰκόσορος μὲν διὰ τοῦ 0. πεντηχόντερος δὲ διὰ τοῦ ξ. ἑρμηνεία
δὲ τοῦ ἐειχόσορος τὸ, ἐείχοσιν ἑταίρους ἔχειν ἐρέσσοντας δηλαδή. (Vers. 323.) Τὸ δὲ ἐχπεράα μέγα
λαῖτμα, πρὸς διαστολὴν εἴρηται τῶν σχεδιῶν, αἵ οὐκ ἂν τοιοῦτον χῦμα διαπεράσαιεν. ( Vers, 324.)
Ὅρα δὲ τὸ πάχος χοινότερον λεχϑέν. οὕτω δὲ xai μᾶκχος, πρυπερισπωμένως μέντοι, τὸ μῆχος φασὶν οἱ
Δωριεῖς, (Vers. 325.) Ὄργνιαν δὲ προπαροξυτόνως ἡ παλαιὰ λέγει ᾿᾿τϑὶς, ὥ ὥσλπερ καὶ ἄγυιαν. οἱ 50
δὲ ὕστερον τὸν τόνον κατάγουσι. (Vers. 327.) Τὸ δὲ ὁμαλὸν ἐποίησαν, ἀντὶ τοῦ ἀπώξυναν, κατὰ τὸ,
ἀποξῦναι δ᾽ ἐχέλευσα. καὶ ἔστι μὲν καὶ τὸ ἐϑόωσα ταυτὸν τῷ ἀπώξυνα. διαφέρει δὲ, καϑὸ οἱ μὲν ἑταῖ-
pot τὸ λοιπὸν τοῦ ῥοπάλου παρώξυναν. ᾿Οδυσσεὺς δὲ ἐπὶ πλέον αὐτὸ τὸ ἄκρον, ( Vers. 528.) 0 καὶ ἐπυ-
ράχτου ἵνα τὸ ξύλον ἐξιχμασϑείσης τῆς ὑγρότητος πυχνωϑῇ καὶ οἷά τις σίδηρος βαφῇ καϑὰ καὶ οἱ ναυμαχι-
10 χοὶ χαὶ ἄλλως δὲ πολεμικοὶ σχῶλοι. Ὁ δὲ τρόπος φασὶ τοῦ ἐϑόωσα μεταληπτικὸς κατὰ συνωνυμίαν καὶ
ὁμωνυμίαν. {Υ εγ5. 5.7.) ϑοὸν μὲν γὰρ καὶ ὀξὺ συνώνυμά εἰσι. ϑοὺν δὲ τὸ μὴ ἁπλῶς ταχὺ ἀλλὰ τὸ τμη-
τιχὸν ἐν τῷ ἄχρῳ ὁμωνύμως ἔχει. (Vers, 528.) Τὸ δὲ πυράκτεον ἐν πυρὶ, ἐτυμολογιχῶς πέφρασται.
(Vers. 329.) Τὸ δὲ καταχρύψας ὑπὸ χύπρῳ, ὑπὸ χόπρου τινὲς γράφουσιν ᾿Αττιχώτερον, ὁποῖον καὶ
τὸ φέρειν τι ὑπὸ χόλπου ἢ ὑπὸ μάλης. (Vers. 350.) ᾿Εν δὲ τῷ, μεγάλ ἤλιϑα πολλὴ, ἢ ἐκ παραλλή-
λου ταυτὸν τῷ μεγάλα xcà ἤλιϑα, ἢ κατὰ συναλιφὴν ἔστι νοῆσαι, κατὰ σπείους κέχυτο μεγάλου. εὐρὺ
γὰρ χαὶ μέγα τὸ σπήλαιον xci πολλὴν χκεχυμένην ἔχον κόπρον. (Vers. 331.) Τὸ δὲ κλήρῳ πεπαλάχϑαι,
ἀντὶ τοῦ, κλήρῳ λαχεῖν ἢ ἢ κληρώσασϑαι. παλάσσειν γὰρ οὐ μόνον τὸ μολύνειν, ἀλλὰ καὶ τὸ χληροῦ-
σϑαι, παρὰ τὸν πάλον ὃ τὸν κλῆρον δηλοῖ. ἐξ κοῦ χαὶ ὃ ἀντίπαλος. ( Vers. 333.) Τοῦ δὲ τρίψαι τὸν 4o
μοχλὸν ἐν ὀρϑαλμῷ ovx ἔστι καιριωτέραν λέξιν εὑρεῖν, ὥσπερ οὐδὲ τοῦ xómr&w ἐν τῷ, ὥςτε σχύλακας
40 ποτὶ γαίῃ κόπτεν, ἤγουν ἔπληττεν, ἔχρουε, προσήρασσεν. ἐκ τοῦ τρῶ δὲ τὸ τρίβω παράγεται. τὸ γὰρ
ἐνταῦδϑα τρίμμα τοῦ ὀφϑαλμοῦ τρυπάνου ἔοικε τρήματι. ἐχ δὲ τοῦ τοιούτου τρῶ χαὶ τὸ τρίβω γίνεται
xa ἑτέραν παραγωγὴν aD ano xal ex τοῦ ψῶ τὸ ψίζω. ἐξ οὗπερ οὐ μόνον ἣ ψὶξ, ἀλλὰ καὶ τὸ ψίσαι,
ἤτοι ψωμίσαι, σιτίσαι ὡς ἐν ῥητοριχῷ εὕρηται λεξικῷ. 1 λυχὺς δὲ ὕπνος καὶ ἄλλως μὲν ὁ ix τοῦ μεγά-
λὴν ἐμπλήσασϑαι νηδύν. μάλιστα δὲ ὃ ix τοῦ ποϑησομένου ἡδέος οἴνου. αὐτοῦ γὰρ μὴ ποϑέντος
οὔτε γλυκὺς οὕτως ἣν ἂν οὔτε βαϑύς. καὶ ἄλλως δὲ γλυχὺς ὕπνος ἢ κατά τι κοινὸν o ὕπνου ἐπί-
ϑέτον, ἢ τῷ Ὀδυσσεῖ τοιοῦτος, τῷ δι᾿ ὕπνου ᾿ἐχτυφλώσαντι τὸν ἐχϑρόν. (Vers. 319.) X “ημείωσαι δὲ

xai ὅτι ἐν τῷ περὶ τοῦ ῥοπάλου διηγήματι χρᾶται ὁ ποιητὴς ἐν χαταρχῇ τοῦ λόγου add ὡς τὸ γὰρ ovy-
δέσμῳ εἰπών. Κύχλωπος γὰρ EXELTO μέγα QUAMMUP. νιυκλα χοῦ Ot τοῦτο γινέται. *al ἡ αἰτία διδήλωται

ἀλλαχοῦ. ( Vers, 538.) Ὅτι ὥσπερ ὃ ἐπὶ φίλοις κλῆρος εὐτυχῶς ἐξέβη τῷ Ὀδυσσεῖ, οὕτω χαὶ ἡ τῶν
30 μήλων τοῦ͵ HoLvqruov συνέλασις. πάντα γὰρ εἰς εὐρὺ σπέος "ἤλασεν. οὔδέ τι λεῖπε βαϑείης ἔχτοσϑεν 5o
αὐλῆς, 0 χϑὲς ovx ἐποίησε. πάντα γὰρ εἰσελάσας τὰ ἄρσενα λεῖπε ϑύραζε. διὸ xci ϑαυμάσας τὸ τῆς
τύχης Ὀδυσσεὺς φησὶν ὡς ἐποίησεν ὃ Κύκλωψ τοῦτο, ( Vers. 339.) ἤ τι ὀϊσσάμεγος, ἢ xci ϑεὸς ὡς
ἐχέλευσεν. εὐτύχισε γοῦν ϑεσπέσιον olov ἐντεῦϑεν ὁ Ὀδυσσεὺς, συνέργων τοὺς ἄρσενας λύγοις xai οὕτως
σὺν τοῖς ἑταίροις περισωῦ tis χατά τι ϑεῖον. (Vers. 346.) Ὅτι κισσύβιον μετὰ χερσὶν ἔχων μέλανος
οἴνοιο ᾿Οδυσσεὺς προσεῖπε τὸν Κύχλωπα. Κύχλωψ, τῆ, τουτέστι λάβε, πίε οἶνον ἐπεὶ φάγες ἀνδρόμεα
χρέα, 0qo εἰδῇς οἷόν τι ποτὸν τόδε νηῦς ἐχεχεύϑει ἡμετέρη. σοὶ δ᾽ αὖ λοιβὴν φέρον εἴ μ ᾿ ἐλεήσας οἴχαδε
πέμιειας. σὺ δὲ μαίνεαι οὐκέτ᾽ ἀνεχτῶς. σχέτλιε. πῶς ἄν τίς σε xc ὕστερον ἄλλος ἵχοιτο ἀνϑρώπων
πολέων, ἐπεὶ οὐ κατὰ μοῖραν ἔρεξας. φαγὼν δηλαδὴ τοὺς ξένους. Καὶ ὅρα καὶ ( V ers. 347. ) τὸν λόγον
τοῦτον τῷ Ὀδυσσεῖ διχαιολογίᾳ τε κεκραμένον χαὶ οἴχτῳ, ἔτι δὲ χαὶ χολαχευτιχὸν, εἴγε οὐχ ὡς ξείνῳ
Áo δῶρον ἀλλ ὡς ϑεῷ λοιβὴν φησὶ τὸν οἶνον προσφέρειν. λαλεῖ δὲ ὥρα ὃ ῥήτωρ πρὸς λέοντα, φαγεῖν
μόνον εἰδότα, ἤδη δὲ xci πιεῖν, μᾶλλον δ᾽ ἐχπιεῖν χατὰ τὸ. ἔδεκευ καὶ ἔχπιεν ἥσατο δ᾽ αἰνῶς.
(Vers. 561.) xci τρί δ᾽ ἔχπιε. τουτέστι τὸ πᾶν ἐξέπιε, xe ὁμοιότητά τινα τοῦ φαγεῖν ἁπλῶς
χαὶ τοῦ καταφαγεῖν 0 ἐστι “πάντα φαγεῖν. Ἴστε δὲ χισσύβιον, ποιμενιχκὸν ποτήριον ἐκ χισσίνου 60
φασὶ ξύλου. ὁποῖον xci τῷ συβώτῃ ἐν τοῖς ἑξῆς Εὐμαίῳ ἐστίν, ὡς δηλοῖ φασὶ χαὶ Τιμόϑεος ἐν τῷ
359 χατ' αὐτὸν Κύχλωπει, παραφράσας οὕτως. ἕν μὲν δέπας κίσσινον μελαίνας σταγόνος ἀμβρότας ἀφρῷ

βρυάζον, εἴχοσι δ᾽ ὕδατος μέτρ᾽ ἔχευεν, " Eva ὅρα τὸ βρυάζον ix τοῦ fio, χαϑ᾽ ὑμοιότητα τοῦ πετάζω
CowwrNT.rN ΟὔΥδ8, Tox. I. Xx

348 PAG 21A41I24 1. VWs.555— 386.

οὔ τι οἴνῳ σοι ἔχειν ὅμοιον γέρας ἀμβροσία. δέ, τοῦ τοιούτου τόπου καὶ τύπου xci τὸ, χρατὴρ ἔστηκε
μεστὸς ἐμφροσύνης. ἄλλος δὲ οἶνος ἔτυμος C ὃς οὔποτε προδώσει, μείλιχος, ἐν κεράμοις. ἄνϑεος ὀσδόμε-
γος. ἤγουν ἀνϑοσμίας. ἐν δὲ μέσοις, ἁγνὴν ὀσμὴν λιβανωτὸς ἵησιν. εἰ δὲ ὃ ᾿μαρωνείτης οἶνος χαὶ εἰς
ὕπνον βαϑὺν κατήνεγκε, τὸν Κύχλωπα, εἴη ἂν ὕμοιος Θασίῳ. περὶ οὗ χαὶ αὐτοῦ γράφων ὁ ᾿ϑήναιος
ἱστορεῖ, ὅτι Θάπιος μέν. Tig ὑπνωτιχοὺς, ἕτερος δέ τις ἀγρυπνεῖν ποιεῖ τοὺς πίνοντας. Θασίου δὲ
οἴνου ἔπαινος καὶ τὸ, τῷ δὴ μήλων ἐπιδέδρομεν ὀδμή. 0 δὴ σεμνύνει τὸ μῆλον ἐπὶ εὐοδμίᾳ. ὥσπερ
ἐπὶ κάλλει τὸ, ὡριχωτάτη τὰ τιτϑία ὥσπερ μῆλον ἢ μιμαίχυλον. (Vers. 555.) ὅτε δηλαδὴ πορφύ-
ρὲον ἐρεύϑονται πρὸς ἀγλαΐαν ἧς παρώνυμοι αἱ ἀγλαύκαρποι μηλέαι. Ὅτι ἀκούσας Ὀδυσσεὺς ἐκ
τοῦ Κύχλωπος τὸ, καί μοι τεὸν οὔνομα εἰπὲ ἵνα τοι δῶ ξένιον ᾧ σὺ χαίροις ἂν, ὡς καὶ προεῤῥέϑη,
60 φησίν. Κύκλωψ, εἰρωτᾷς w οὔνομα χλυλτὸν, αὐτὰρ ἐγώ τοι ἐξερέω, σὺ δέ μοι ( V evs, $65.) δὸς ξεί- 10
γιον ὥσπερ Un£OtQc. 0 ἐστιν ὑπέσχου. ὃ δὴ πολλαχοῦ τῆς ποιήσεως χεῖται. εἶτα ( Vevs, 566.) ψευδό-
μένος ἐν καιρῷ συμφερόντως ἑαυτῷ καὶ τοῖς ἑταίροις ἐπάγει. οὗτις ἔμοι γ᾽ οὔνομα, καὶ ἵνα μὴ ἐπιστήσας
τυχὸν ὃ Πολύφημος τῷ παραλογισμῷ γνῶ οὔτις τὸν σύνϑετον ἐκ δύο λέξεων τοῦ οὔ καὶ TOU Tig ὕπερ
οὐ βούλεται ᾿Οδυσσεὺς, ἐπάγει αἰτιατικὴν ἐν ἁπλότητι ἤγουν ἀσύνϑετον, λέγων. οὗτιν δέ μὲ κικλή-
σχουσι μήτηρ ἠδὲ πατὴρ ἠδ᾽ ἄλλοι πάντες ἑταῖροι. ὡς ἀπὸ εὐϑείας τῆς, οὗτις οὔτιδος. οὗ αἰτιατικὴ
1634róv Οὗτιν, ὁμοίως τῷ, ὃ Πάρις τὸν Πάριν. τῆς γὰρ ἄλλης εὐθείας τῆς “συνϑέτου, ἡ αἰτιατικὴ πάντως
οὔ τινά ἐστι. διὸ οὐδὲ ἐπάγει μετὰ τοῦ Οὗτιν φωνῆεν, ἵνα μὴ ὑποπτευϑῇ ἔκϑλιψις ἤγουν χουφισμὸς
τοῦ ἃ ἐν τῷ Οὗτιν. ὃ ὅπερ, ἐπὶ τοῦ λόγου τοῦ Κύχλωπος γίνεται, ἀμευψαμένου νηλέϊ ϑυμῷ, Οὗτιν ἐγὼ 302
πύματον ἔδομαι. ἔνϑα ὃ ἀστείως ἀχροατὴς ὑποκινηϑεὶς εἰς μειδίαμα, εἰπεῖν δὲ μᾶλλον κατὰ τὸν μη-
ρικὸν Ὀδυσσέα, γελάσας ; συναλείμει τὴν ἀρχὴν τοῦ λόγου, καὶ xaT ἔκϑλεψιν τοῦ ἃ ἐρεῖ ὅτι ἀληϑῶς 20
οὔ τινα φάγοις ἂν ἄλλον ἄνϑρωπον. ἡ δὲ τοιαύτη Ὁμηρικὴ δεξιότης ὑποκινήσασά τινὰς τῶν νεωτέρων
εἰς ὅμοιον ζῆλον ἀπήγαγεν εἰς ἀστεϊσμούς. ᾿Επίχαρμος γοῦν εἰπὼν τὸ, ὃ Ζεύς εὖ ἐκάλεσε Πέλοπι y ἔρα-
yov ἑστιῶν. ὃ δὴ ἀπαλλαγὲν τῆς συναλιφῆς ἐράνου ἑστίασιν δηλοῖ. χαὶ ἀχούσας δῆϑεν ἔχ τινος τὸ,
7 παμπόνηρον ὄψον ὦ᾽ τὰν Ó γέρανος διασαφεῖ ἐπαγαγὼν τὸ, ἀλλ οὔτι γέρανον ἀλλ᾽ ἔρανόν τοι λέγω.
καὶ τοῦτο μὲν εἰλῆφϑαι δοχεῖ ἐκ τοῦ, Οὗτιν ἐγὼ πύματον ἔδομαι. ὡς χἀνταῦϑα τοῦ ἀστείου ἀκροατοῦ,
γνοοῦννας συναλιλῆφϑαι τὸ Ὁμηρικὸν ῥητὸν ἐκ τοῦ, οὔ τινα ἐγὼ πύματον ἔδομαι. Ὁμήρου δὲ, εἰπόντος

10 ἐν ᾿Ιλιάδι μὲν τὸ, 5: ᾿Ἵφοοδίτη, ἐν Οδυσσείᾳ δὲ "τὸ, ἀλλ &y OU Εὔμαιε. περ oé ἐν τοῖς μετὰ ταῦτά
που ῥηθήσεται. παλαιὸς μέν τις ἐπίγραμμα τωϑαστικὸν εἴς τινα ἰατρὸν "Ange ἔγραψε Y οὕτως.

Ἴάχρων ἰατρὸν ἄκρον ᾿χραγαντίνων. ἐπίτηδες οὕτω γράψας ἐκεῖνος, καὶ οὐχ ἐκ τοῦ παρατυχόντος. oi

^ δὲ νεώτεροι ταῦτα xai ὅσα τοιαῦτα ζηλώσαντες, πολλὰ δ᾽ ἐν τοῖς παλαιοῖς εὕρηται ὅμοια ὡς πολλαχοῦ 30
δεδήλωται, γρίφους ἐμελέτησαν πλέκειν οὖς ὠνόμασαν σχέδη. τὴν ἀρχὴν μὲν λεπτούς τινας καὶ οἵους
ῥᾷον ἐχδιαδράσχεσϑαι, τέλος δὲ ἁδροὺς καὶ δυςδιαφύχτους. καὶ οἱ μὲν παλαιοὶ τὸ ῥηϑὲν τοῦ ᾿Επιχάρ-
μου νόημα, ἔτι δὲ καὶ τὸ τοῦ ἐπιγράμματος, χαὶ ὅσα δὲ ἀρχαῖα τοιαῦτα, ϑαυμασίως ἐκάλουν ὡς ivouo-
ϑέτησεν ὃ ᾿Επίχαρμος, λόγον ἐν λύγῳ αὐτὰ εἰπὼν, διὰ τὸ, ὡς ἐν αἰνίγματι ἄλλον μὲν εἶναι τὸν λαλού-
μενον λόγον, ἕτερον δὲ τὸν νοούμενον. oi δὲ τὰ σχεδιχὰ λαλοῦντες ἀχολούϑως καὶ αὐτοὶ νοήματα
χαλοῦσιν ἅπερ γριφεύονται, διὰ τὸ καὶ τὸν γραμματέα παῖδα μὴ τοῦ λεγομένου ἀλλὰ τοῦ γοουμένου
γίνεσθαι. παρεσημάνϑη δὲ ἄναγ. χαίως περί τινων τοιούτων καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα. ὧν ἐν χαὶ τὸ,
βῆ o Ἷσόν τε καὶ dvrigoy ἐξεναρίζων. ἔνϑα οὗ ἱῬῆσον λέγει τὸν περιᾳδόμενον Θρᾷκα" Ὅμηρος, ἀλλά

20 tive , Ἶσον χαλούμεκνον. ᾿Εμφανῶς δὲ λόγος ἐπὶ λόγῳ καὶ λαβύρινϑος ἐμφαίνεται 0v οἱ ὕστερον σχε-
διχοὶ ἐπετηδεύσαντο ἐ ἐν τῷ, “1 εἴ συνοικήσουσα. τῷ Πανδίονος. 0 γραφὲν περὶ τοῦ ἥρωος Αἰγέως ἐ ἐν δυσὶ 4o
διφϑόγγοις , ἢ σοφὴ ἑταίρι. Θοῖς, διὰ τῆς αἱ διφϑόγγου χαὶ τοῦ ἰῶτα ἐξέδοτο. ὡς ἀπὸ τοῦ αἴξ αἰγὸς
αἰγί. Ii ῥάσωνος γάρ τινὸς πάρωνομάσϑαι δοκοῦντα ἀπὸ γράσου ὃς δηλοῖ τὴν» τῶν αἰγῶν ὀδμὴν, ἐπεὶ
πρὸς αὐτὸν πορευομένη ἤρετὸ τις ποῦ ἄπεισιν, ἔφη. αἰγὶ συνοιχήσουσα τῷ Π]|ανδίονος. ἤγουν τῷ οἱονεὶ
αἰγιδίῳ Τράσωνι διὰ τὸν γράσον. οὗ πέρ ἐστι παρώνυμος. καὶ τοῦτο μὲν προφανῶς νενοημάτισται κατὰ
ὁμοφωνίαν παρηχητικὴν δύο πτώσεων δοτιχῶν, ἤτοι τοῦ, Αἱγεῖ ἡρωϊχῶς, καὶ τοῦ, «iyi ζωϊχῶς. λέγε-
ται δὲ καὶ Φρύνη τῷ αὐτῷ Τράσωνι συνδειπνοῦσα φορίνην ἄραι. ἔστι δὲ κλαδῶδές τι φασὶν ἡ φορίνη.

P ACE J2IA41.4 E Vs. 364 --- 415. 349

xal εἰπεῖν. λάβε xai χατάτραγε. παίξασα ὥσπερ, ἡ Θαὶς παρὰ τὸν αἴγειον γράσον, οὕτω χαὶ αὐτὴ
παρὰ τὸν τράγον ὃν ὑπελάλησεν ἐν τῷ κατάτραγε. ἼἜτι ἰστέον καὶ ὅτι ὃ χιϑαρῳδὸς Στρατόνιχος πρός
τινα ἔμφασιν. Ἱθμηρικῆς διαιρέσεως τῆς ἐν τῷ, οὗ τίς με δαμᾷ δόλῳ οὐδὲ βίηφι φιλοτιμησώμενος xai
αὐτὸς διελεῖν ἐν τῷ ἐρωτηϑῆναι περί τινος uy ἄλου μὲν μεγέϑει κιϑαρῳδοῦ δὲ “φαύλου, ποῖος τίς ἐστιν,
ἔφη. οὐδεὶς κα" χὺς μέγας ἰχϑύς. αἰνιττόμενος, ὅτι τε οὐδείς ἐστιν ἐκεῖνος ὁ περὶ οὗ ἠρωτήϑη, χαὶ 30
ὅτι χαχός. καὶ μέγας μὲν, ἰχϑὺς δὲ δι᾿ ἀφωνίαν. ἔπαιξε δὲ ὁ Στρατόνιχος τοῦτο, παρὰ τὴν λέγουσαν
παροιμίαν, μέγας οὐδεὶς σαπρὸς ἰχϑύς. παραϑεὶς αὐτὴν καὶ διελὼν ὡς ἤϑελε. καὶ ταῦτα μὲν τοιαῦτα.
(Vers.369.) ὁ δὲ ὅλος τοῦ Κύχλωπος λόγος δι᾽ οὗ δηλοῖ τὸ ὑπὲρ τοῦ οἴνου ξένιον τὴν ἄχαριν χάριν,
τοιοῦτός ἐστιν. Οὗτιν ἐγὼ πύματον ἔδομαι μετὰ οἷς ἑτάροισι. τοὺς δ᾽ ἄλλους, ᾿πρόσϑεν. τὸ δὲ τοι ἕει-
10 γήτον ἔσται. ὃ καὶ παροιμιώδης γέγονε λόγος τῶν τινι μεγάλων xc ϑείων σοφῶν, ἐπὶ τῶν καιρικῶς μὲν
ἀφιέντων ὕστερον δὲ ἀπολλύντων τινάς. Κυχλώπειον γὰρ ἐκεῖνος τὴν τοιαύτην ἔφη δωρεάν. Καὶ ὃ ὅρα
ὅπως νηλέα κατὰ τὸν ποιητὴν ἀεὶ 0 Κύχλωψ ἔχει ϑυμὸν χαὶ πρὸ τοῦ πότου καὶ μετὰ τὸ κισσύβιον, εἰς
τοσοῦτον καὶ μόνον φειδόμενος, ὡς ἀναβαλέσϑαι εἰς νέωτα τὸν τοῦ ᾽Οδυσσέως ϑάνατον, ἵνα τῷ φόβῳ
χατεργασὅ εἰς μηδὲ ἔχοι ϑινήσχων αἰσϑάνεσϑαι. καὶ ἔστιν εἰπεῖν, ὅτι χαϑὰ τὸν ἐν τοῖς ἑξῆς αὐτῷ
πέπονα κριὸν φάγοι μὲν ἄν ποτὲ φάγοι δὲ i ὕστατον, οὕτω καὶ τὸν ᾿Οδυσσέα φιλῶν ὑστάτῃ ϑοίνῃ δεξιώ-
σεται. ἔοιχεν οὖν οὐ μόνον κατὰ τὸ μέγεϑος ᾧ io, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ ἄτεγκον εἰς ἔλεον. διὸ καὶ παρὰ
πέτραν ἀνήχοον δοχεῖ λαλεῖν ὁ ᾿Ο" δυσσεύς. xci ταῦτα καιρὸν. τῇ ἱκετείᾳ φυλαξάμενος xa ὃν ἄνϑρω- 4o
ποι πρὸς ἔλεον εὔϑετοι. Οὕτω δὲ ϑαυμαστή τις τοῦ Οὗτις ὀνόματος, ὥςτε καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς τριβὴν
τῷ λόγῳ χαρίεσσαν δίδωσιν. ὅτε οἱ μὲν Κύκλωπες βοῆς ἀΐοντες, ἐφοίτων ἄλλοϑεν ἄλλος περὶ τὸ σπή-
20 λαιον, καὶ ἠρώτων τί τὸ βλάπτον τὸν Κύχλωπα, καὶ μήτις αὐτὸν κτείνῃ δόλῳ 1) βίᾳ. 0 δὲ λέγει αὐτὸ
ἐχεῖνο ξηρὸν 0 Ὁπὲρ ἐνόει μαϑὼν ἐν παραλογισμῷ τεχνιχῷ. ὡς Οὐτίς με χτείνει δόλῳ οὐδὲ βίᾳ. τουτέστιν
ὃ Οὑτίς με κτείνει μετὰ δόλου, οὐ μὴν ἐν ἰσχύϊ. οἱ δὲ, ἀμαϑεῖς à ὄντες τοῦ οὗτις κυρίου ὀνόματος διὰ τὸ
χαινόφωνον, καὶ νομίσαντες, ὅτι πρὸς τὸ ἐρώτημα τὸ, μή τις αὐτοῦ μῆλα ἐλαύνῃ ἡ ἢ μή τις αὐτὸν κτείνῃ
δόλῳ ἢ βίᾳ, ἀπελογήσατο αὐτὸς ὡς οὐδείς μὲ χτείνεν δόλῳ ἀλλ οὐδὲ βίᾳ, ἐπάγουσιν. εἰ μὲν δὴ μή τίς
σε βιάζεται οἷον ἐόντα, ἐμόναξε γὰρ ὡς δεδήλωται, voUcov γ᾽ οὔπως ἐστὶ Διὸς μεγάλου ἀλέασϑεαι καὶ τὰ
369 ἑξῆς. ἔστε δὲ τὸ σόφισμα οὐ : παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν κατά τινας, ἀλλὰ παρὰ σύνϑεσιν μᾶλλον καὶ διαί-
θέσιν, τοῦ μὲν Fisieaetnc κύριον γνοήσαντος xci σύνϑετον xci ἁπλοῦν τὸ Οὗτις io “λινόμενον Οὔτι-
δος. ὅϑεν xci παραπαίζων πρὸς τουνομα μετ' ὄλιγα κατὰ παρήχησιν λέγει. ἅ μοι οὐτιδανὸς πόρεν
Ovris. ( Vers. á 13.) τῶν δὲ Kv*zAionov εἰς δύο μέρη κατατεμόντων τὴν λέξιν, καλῶς ὃ φιλόσοφος 50
30 φησὶν, ἐμὸν δ᾽ ἐγέλασε φίλον κῆρ ὡς ὄνοι ἐξηπάτησεν ἐμὸν καὶ μῆτις ἀμύμων. ἔνϑα εἰ μήτις χίνδυνον
εἶχε ψυχρεύσασϑαι, εἶπεν ἂν ὅτι τὸ, μῆτις ἀμύμων, πρὸς τὸ Üvrig πέπαιχται. ἢ καὶ πρὸς, τὸ,
μήτις σε κτείνῃ. ἐπεὶ δὲ αὐτὸ παραχεχινδυνευμένον ἐστὶ, ῥητέον ὅτι κεῖται καὶ ἄλλη παραλογιστικὴ σύν-
ϑεσις ἐν τοῖς ῥηϑεῖσι x«i διαίρεσις. τοῦ μὲν Κύχλωπος, διελόντος. Οὗτις με χτείνει. καὶ στίξαντος
τελείαν. εἶτα ἐπαγαγόντος. δόλῳ οὐδὲ βίη, τουτέστι δόλῳ μέντοι κτείνει μὲ xci οὐ βίᾳ. τῶν δὲ Κυκλώπων
συγχειμένως νοησάντων, Orig ut iv δόλῳ κτείνει, dax οὐδὲ ἐν βίᾳ. ix δὲ τοῦ τοιούτου ἹὉμηρικοῦ
σοφίσματος οἱ φιλόσοφοι τοὺς map αὐτοῖς οὔτιδας πλέχουσι παραλογισμούς. ( Vers. 564.) Ὄνομα δὲ
χλυτὸν τὸ ἑαυτοῦ Ὀδυσσεὺς ἔ ἔφη, ὃ δηλαδὴ πρὸς πάντων ἀχούει. ἤγουν ὃ καλοῦσιν αὐτὸν οἱ τεκόντες
τε χαὶ οἱ λοιποί. ἴσως δὲ xc μαντικῶς 0 ποιητὴς τοῦτο «φησὶν, ὡς τοῦ κατὰ τὸν Οὗτιν ὀνόματος χλυ-
τοῦ ἐσομένου τοῖς ὕστερον. ᾿Ιστέον δὲ ὡς ἐκ τοῦ, ὄνομα κλυτὸν, χεῖται σύνϑετον Ὁμηρικῶς χύριον
4o ἄλλυϑι τὸ, ὀνομάκλυτος ἡ ἥρως. (Vers. Aen ) Ὅτι δὲ ovx ἀεὶ ταυτὸν ὄνομα xti τινι παρά τὲ τοῖς
τεχοῦσι καὶ παρὰ τοῖς ἔξω, προδεδήλωται. “Σημείω Ἄσαι δὲ ὕτι ἐστενολέσχησε μὲν ἐνταῦϑα καὶ ὁ ῥήτωρ 6o
Ὀδυσσεὺς ἐφ᾽ οἷς ἠρωτήθη. καὶ πρὸ αὐτοῦ ὁ ἄγριος Κύκλωψ ἐπὶ τῷ δυσδώρῳ δώρῳ. πλὴν οὗτος μὲν
διά τε ἀ; γροικίαν, ἴσως δὲ καὶ ὡς μεϑύων, zc μικροῦ. zc κατὰ στόμα P ἔχον. ἤδη τὰ ἐμεϑησόμενα. ᾿Οδυσ-
σεὺς δὲ διὰ τὸ φύσει ἀναγκαῖον τοῦ σοφίσματος. χρὴ γὰρ τὰ τοιαῦτα μὴ διαπεπτάσϑαι, ἀλλ᾽ ἐστρε-
βλῶσϑαι τῇ φράσει διὰ τὸ ἀσαφέστερον. Πάνυ δὲ προορατικὸς τοῦ μέλλοντος ὁ Ὀδυσσεὺς, ὃς προγνοὺς
ὡς ἐρωτηϑήσεται ὑπὸ τῶν Κυχλώπων ὁ 1]ολύφημος, τίς αὐτὸν βλάπτει, προεβουλεύσατο περὶ τοῦ

350 PAÁAGEIAIAÀ L Vs371— 3,6.

1635obrig. τοῦτο δὲ καὶ εὐτυχίαν ἔχει ἀμύϑητον. εἰ *yào ἐθάῤῥησεν. εἰπεῖν τῷ “Πολυφήμῳ ὕτι Ὀδυσσεύς
ἐστιν, ἀπώλετο ἂν πρὸ τῶν ἄλλων, οἷα εἰδότος τοῦ “Πολυφήμου ἀ ἀπὸ χρησμοῦ, ὡς ὑπὸ Ὀδυσσέως ἐχπε-
σεῖται τοῦ βλέπειν, xc a Ls ὀλίγα δηϑήσεται. οὕτω καλὸν τῷ συνετῷ ἐπιχρύπτειν ἑαυτὸν ἐν καιρῷ
χαὶ μὴ τοῖς τυχοῦσιν ἐκφαίνειν τὰ καϑ' ἑαυτὸν, εὐλαβούμενον ἀεὶ τὸ μέλλ ον. (Vers. 571.) Ὅτι πιὼν
ὃ Κύχλωψ καὶ βραχέα εἰπὼν ἀναχλινϑεὶς πέσεν ὕπτιος. αὐτὰρ ἔπειτα χκεῖτ᾽ ἀποδοχμώσας παχὺν αὐχένα.
χὰδ δέ μιν ὕπνος Joe πανδαμάτωρ. φάρυγγος δ᾽ ἐξέσσυτο οἶνος, ψωμοί T ἀνὸρόμεοι. 0 δ᾽ ἐρεύγετο
οἰνοβαρείων. οἵα “μὲν οὖν ἡ φράσις ἐνταῦϑα τῷ ποιητῇ ἐπὶ ἀνδρὶ πολυφάγῳ μεϑύοντι καὶ ἐμοῦντι, ἔτι
δὲ καὶ χαϑῃρημένῳ. ὑπὸ ὕπνου κατὰ τὸν ποιητὴν, ἔστι σκέπτεσϑγαι, καί που εἰπεῖν ἐπὶ οὕτω μεϑυ-
σϑέντι τῷ Κύκλωπι,. ὕπερ ἐπί τινος ἑτέρου ὃ Βυζάντιος Παρμένων ἔφη εἰδότος μεϑύειν. ὃς εἰπὼν ἐχεῖ-
vov ἄνδρα ἕλκοντα οἶνον ὡς ὕδωρ t ἵππος ἐπάγει. χεῖται δ᾽ ἄναυδος ἐν πίϑῳ κολυμιβήσας, κάϑυπνος ὡς
paix φαρμάχων πίνων. μήκων. δὲ αὕτη ἡ καὶ κωδύα ἢ χώδεια τὸ φυτὸν, ἧς τὸ σπέρμα εἰς ὕπνον
10 εὐοδοῖ. οὐ μὴν ἡ καϊτὰ τὴν σηπίαν. Σημειωτέον δὲ καὶ ὅτι τὴν μὲν εἰσαγωγὴν τῶν βρωμάτων, χαϑὰ
καὶ προείρηται, οὐχ ἔφρασεν ὃ ποιητὴς ὅπως ὡς εἰχὸς ἐγίνετο, ἀχϑόμενος οἷον ἐπὶ τῷ ϑηριωδῶς γινο-
μένῳ, ἐπὶ δὲ τῇ ἐξεράσει λαλεῖ τι χάριεν, ἐμπαίζων τε τῷ βορωτάτῳ Κύχλωπι zc παιδεύων οἷον τὸ
μεϑύειν καχόν. εἰ μὴ μόνον τὸν τηλικοῦτον καϑεῖλεν ὃς ῥίῳ ἐῴκει, ἀλλὰ καὶ ἀσχημονεῖν οὕτω ποιεῖ.
χαλῶς δὲ ὕπτιον καὶ δοχμὸν ἀνακλίνει τὸν τοιοῦτον ϑῆρα, ὡς ἂν οὕτω ῥᾷον ἐχτυφλωϑείη. ἀκρατὴς γὰρ εἰς
τὸ παντελὲς ἑαυτοῦ καὶ ἕτοιμος παϑεῖν κακῶς ὃ οὕτω διαχείμενος. εὐτυχεῖ δὲ κἀνταῦϑα 0 Ὀδυσσεὺς,
ὑπτιάζοντος τοῦ ϑηρὸς εἰς ἀποτύφλωσιν ῥᾷονα. εἰ καὶ ἄλλως οἱ οὕτω μεϑύοντες πρηνεῖς ὡς ἐπιπολὺ
κεῖνται. χαϑὰ παραδίδωσι χαὶ ὁ ᾿4ϑήναιος ἔνϑα ἱστορεῖ, φιλοίνους χαὶ φιλοπότας γενέσϑαι τοὺς i
yvnioug , χαὶ ἄμπελον εὑρεϑῆναι dew ἐν τῇ πλινϑύνῃ πόλει “γύπτου. λέγει γὰρ ἐν τούτοις χαὶ
ὅτι οἱ “μὲν ἀπὶ οἴνου “μεϑυσϑέντες ἐπὲ πρόσωπον φέρονται , οἱ δὲ τὸν χρίϑινον πεπωκότες ἐξυπτιάζον-
ται τὴν κεφαλήν. ὃ μὲν γὰρ οἶνος χαρηβαριχός, ὃ δὲ κρίϑινος χαρωτιχύς. (Vers 572.) Περὶ δὲ
δοχμῆς ἢ βαρυτένως δόχμης, χαὶ δοχμοῦ, ὅϑεν ze ἀποδοχιιῶσαι γῦν τὸ πλαγιάσαι » ἡ aeg δηλοῖ.
20 ( Vers. 373.) Τὺ δὲ φάρυγγος Ἀξἠξέσσυτο οἶνος ψωμοί T ἀνδρόμεοι, περίφρασίς ἐστι μιᾶς λέξεως τοῦ
ἤμιεε. συνεπινοητέον δὲ “αὶ τὸ στόμα τῇ φάρυγγι. ἧς χοινῶς μὲν εὐϑεῖα φάρυγξ, καὶ γενικὴ φάρυγγος
ὡς ἴῦγγος. ἄλλως δὲ φάρυξ φάρυγος, ὡς ἄντυγος. ἐάπυγος. τὰ γοῦν ἀχριβέστερα τῶν ἀντιγράφων διὰ
τὸ εὐμετρητότερυν γάρυγος δ᾽ ἐξέσσυτο οἶνος φησί. χαὶ ἔχει αὐτὸ συνηγορί»νο" “αὶ ἔκ τῶν ᾿Ἡρῳδιανοῦ.
ὃς ἐν τῷ περὶ τοῦ, στὺξ στυγὸς, μονοσυλλαβου οὐσης εὐϑείας χατὰ τὸ, τοὺξ' τρυγὸς, ἐπαγα) "OY χαὶ n.
μίαν οὐλλαθὴν τὸ, ἄντυξ ἄντυγος, ἐπιφέρει. οὕτω χαὶ ἡ πομφόλυξ. ἐξ οὗ δῆλον, ὕτι iv τῷ φάρυγξ
χαὶ πομφόλυγξ ἴσως δὲ καὶ τοῖς ὁμοίοις ἐκ πλεονασμοῦ ἔγχειται τὸ v. μαρτυρεῖ δὲ τῇ δι᾿ ἑνὸς γὶ γραφῇ 3o
τῆς φάρυγος καὶ τὸ φαρύγεϑρον. (Vers. 374.) ἔτι δὲ ze αἱ Φαρύγαι τόπου ὄνομα. Ψωμοὶ δὲ, τὰ
λεπτὰ χύμματα τῶν ἀνδρομέων κρεῶν. ὅϑεν καὶ ψωμὸς ἄρτου, ὃ παρ᾿ ᾿ Ἡσιόδῳ βλωμός. χρήσιμος δὲ
ἡ λέξις χαὶ εἰς τὸ, νέκταρ ἐῳνοχόει. ὡς γὰρ ἀσύνηϑες τὸ οἰνοχοεῖν ἐπὶ νέχταρος, οὕτω καὶ ἐπὶ χρεάτων
ὁ ψωμός. εἴληπται ὕμως χαὶ ἄμφω ἐκ τῆς κοινῆς καὶ γνωριμωτάτης χρήσεως. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τε ὡς ἐκ
TOU ψῶ καὶ βλῶ ψωμὸς καὶ βλωμὸς, οὕτω καὶ ἐκ τοῦ ὦ τὸ ὑπάρχω ὠμὸς καὶ ὦμος. καὶ Urt ἐκ TOU ψῶ
So γίνεται καὶ 10 τψνώχω. ἀφ᾽ οὗ "αὖϑις τὸ ψήχω ὁμοίως ἐκ τοῦ ψῶ, καί τινες πλακοῦντες, ψώϑια, ἤγουν 364
ψαϑύρια κατὰ τοὺς παλαιούς. ᾿Απολλόδωρος δὲ τοῦ ἄρτου τὰ ἀποψαυόμενα ὥς φησιν ἀϑήναιος,
& τινὲς ἐκάλουν ἀτταράγους. Τὸ δὲ ἐρεύγεσϑαι ἐνταῦϑα κυριολεχτεῖται, ὡς μάλιστα κυρίως ὠνόματο-
πεποιημένον. TO δὲ οἰνοβαρείων £x τοῦ οἰνοβαρεῖν γίνεται, παραχϑὲν ὡς τὸ Xt κιχείω χαὶ τὰ τοιαῦτα.
χαὶ ἔστι σεσημειωμένον ὡς βαρύνεται μὲν τὸ οἰνοβαρείω, περισπᾶται δὲ παρὰ τοῖς ὕστερον TO, άρηβα- 4ο
pau. ( Vers. 375. ) Εἰ δὲ πανδαμάτωρ ἐνταῦϑα ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ὃ ὕπνος καϑὰ παρ᾽ ἄλλοις ὃ “μακρὸς
χρόνος, ἀλλ ὃ Κύχλωψ ἐπιμηϑευσάμενος μετ ὀλίγα, δαμάτορα ἑαυτοῦ τὸν οἶνον ἐρεῖ, εἰπὼν ὡς
ἀνὴρ χαχὸς ἐξετύφλωσεν αὐτὸν, δαμασσάμενος φρένας οἴνῳ. ἔνϑα καὶ ἔστι ταυτὸν τὸ, ἐδαμάσσατο
φρένας οἴνῳ καὶ τὸ, περὶ φρένας ἤλυϑεν οἶνος. (Vers. 575. ) Ὅτι τὸ, μοχλὸν ὑπὸ σποδοῦ ἤλασα
πολλῆς ( Vers. 576) εἴως ϑερμαίνοιτο, ἀντὶ τοῦ ὑπὸ χάτω τῆς σποδοῦ ἔτεινα, xcl, ὡς εἰπεῖν, ὑπὸ
σποδῷ ἔῤῥιψα dnos ϑερμανϑείη τὸ δεύτερον. τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ, εἴως ϑερμαίνοιτο, χαϑά mov xci

PAGE 1414 L. Με. 875.-- 398. 351

πρὸ τούτων ἐλέχϑη περὶ τῆς τοιαύτης λέξεως. (Vers. 575,}) λέγει δὲ νῦν σποδὸν οὐ τὴν ψυχρὰν, ἀλλὰ
τὴν μετὰ ἀνϑράχων, ἣ xci σποδειὰ λέγεται καὶ ἀϑρακιώ. διὸ zai "ἐπάγει. ἀλλ᾽ ὅτε τάχα μοχλὸς ἐλάϊ- áo
γος ἐν πυρὶ μέλλεν Gig ct χλωρός περ ἐὼν, (Vers, 379.) διξιραίνετο δ᾽ αἰνῶς, τουτέστι διαφάνειαν
εἶχε τὴν ὡς ἐξανϑιρακώσεως,͵ καὶ rór ἐγὼν ἄσσον φέρον ἐκ πυρός. χρὴ δ᾽ ἐνταῦϑα σημειώσασϑαι, ὡς
ἐκ τοῦ ὑποήλασα ὃ κεῖται ἐν τῷ ὑπὸ σποδοῦ ἤλασα, τὸ ἰατρικῶς κληϑὲν ὑπήλατον λέγεται. (Vers. 380.)
χα, καὶ ἐχφράζων τὴν τοῦ κακοξένου τύφλωσιν, φησίν. ἀμφὶ δ᾽ ἑταῖροι ἵσταντο. ἱδλάρσος δ᾽ ἐνέπνευσε
ϑεός. οἱ μὲν, μοχλὸν ἑλόντες ἐλάϊνον ὀξὺν ἐπὶ ἄκρῳ, ὀφϑαλμῷ ἐνέρεισαν, ἐγὼ δ᾽ ἐφύπερϑεν ἀερϑεὶς
δίνεον ὡς ὅτε τις τρυπῷ δόρυ νήϊον ἀνὴρ τρυπάνῳ. οἱ δέ f ἔνερϑεν ὑποσσείουσιν ἱμάντι ἁψάμενοι ἑκά-
τερϑε. τὸ δὲ, τρέχει ἐμμενὲς αἰεὶ. ὡς τοῦ, ἐν ὀφϑαλμῷ πυριηκέα μοχλὸν (Vers. 587.) ἑλόντες ἢ ἔχον-
10 τὲς χατὰ ᾿Ἱρίσταρχον δινέομεν. τόν δ᾽ αἷμα περιέῤῥεε ϑερμὸν ἐόντα. πάντα δέ oi βλέφαρ᾽ ἀμφὶ καὶ
ὀφρύας εὗσεν rut] γλήνης καιομένης. σφαραγεῦντο δέ οἱ πυρὶ ῥίζαι. ( Vers. 391.) εἶτα χαὶ τὸν ἐκ
τοῦ πυρώδους ξύλου σιγμὸν διὰ παραβολὴς παριστῶν φησίν. ὡς δ᾽ ὅταν ἀνὴρ χαλκεὺς πέλεκυν μέγαν
ἠὲ σχέπαρνον εἰν ὕδατι oU ϑερμῷ ἀλλὰ ψυχρῷ βάπτῃ μεγάλα ἰάχοντα, φαρμάσσων, τὸ γὰρ αὖτε
σιδήρου τὲ χράτος ἐστὶν, ὡς τοῦ Gi] ὀφθαλμὸς ἐλαϊνέῳ περὶ μοχλῷ. οἷς ἐπάγων, ὡς εἰχὸς, καὶ τί
ἐπὶ "τούτοις ἐποίησεν ὁ Πολύφημος, φησί. (Vers.395.) σμερδαλέον δὲ μέγ᾽ ὥμωξε, περὶ δ᾽ ἴαχε 5o
πέτρη, ἡμεῖς δὲ δείσαντες ἀπεσσύμεϑα. αὐτὰρ ὃ μοχλὸν ἐξέρυσ᾽ ὀφϑαλμοῖο περυρμένον αἵματι πολλῷ.
τὸν μὲν ἔπειτ᾽ ἔῤῥεινεν ἀπὸ ἕο χερσὶν, ἀλύων. εἶτα ἐπεβοᾶτο τοὺς Κύχλωπας, ὡς ῥηϑήσεται.
(Vers, 594.) Καὶ ὕρα ὅτι τὸ ὀργυιαῖον τμῆμα τοῖς προῤῥηθέντος ἐλαϊνέου ῥοπάλου ἠρέσϑη μοχλὸν
ἐνταῦϑα εἰπεῖν ἐλαΐνεον ὁ ποιητὴς, ὁποίῳ δηλαδὴ τὰ βάρη ἀνοχλίζονται, ἐπιμείνας τῇ τοῦ μοχλοῦ
20 λέξει διὰ τὸ καίριον. (Vers, 584.) Τὸ δὲ ῥηϑὲν τοῦ νηΐου ξύλου τρύπημα, ἀρχαῖον ἦν. ἐν ᾧ εἷς μὲν
ἄνω ἐπέκειτο βαρύνων τὸ τρύπανον, ἄλλοι δὲ ἱμάντι, ἔστρεφον αὐτὸ ἵνα εὐσϑενέστερον οὕτω τρυπῷτο
τὸ ξύλον. (Vers.386.) Τοῦ δὲ ἅπτεσϑαι ἡ ὁμωνυμία φανερῶς zcl ἐν τοῖς νῦν ῥηϊν)εῖσι φαίνεται.
ἤγουν ἐν τῷ, ἔμελλεν ὃ μοχλὸς ἅψεσθαι πυρί. καὶ ἐν τῷ, ἁψάμενοι ἑκάτερϑεν. ἐχεῖνο μὲν γὰρ φλόγω-
σιν δηλοῖ, τὸ δὲ ἁινάμενοι τὴν διὰ χειρῶν ἐπαφήν. (Vers.582.) Τὸ δὲ ἐπὶ ἄχρῳ, οὐ τῷ Om cup
κολλητέον ἵνα ἢ ἐπ᾿ ἄκρῳ ὀφϑαλμῷ, ἀλλὰ μᾶλλον τῷ μοχλῷ, ἵνα λέγῃ αὐτὸν ὀξὺν ἐπ᾿ ἄκρῳ, κατὰ TO,
ἐγὼ δ᾽ ἐϑόωσα παραστὰς ἄκρον. Πρὸς δὲ ὁμοιότητα τοῦ, ὀξὺν ἐπ᾿ ἄκρῳ, κεῖται παρὰ τῷ xoi τὸ
ἐξ ἄκρου παχύ. (Vers, 384.). Τὸ δὲ δίνεον ἐχτείνει τὴν ἄρχουσαν za καὶ *ó δῖνου ἤτοι ὁ róQvog. δὶς 6o
δὲ διὰ τὸ καίριον ἡ λέξις ἐνταυσα κειταν vo] Üwetv. Ut« δέ ποτε ταυτὸν δῖνος xcà ῥόμβος χαὶ κῶνος,
δηλοῖ ὃ γράψας. ῥόμβος, ἐστὶ κῶνος. δῖνος. ὡς δὲ καὶ κατὰ τρίτην συζυγίαν ἐστὶ δινῶ δινώσω,
3o ἡ δινωτὴ δηλοῖ ἀσπίς. Τὸ δὲ τρυπῷ, ἐκ τοῦ τρυπῶμι τρυπῷς γίνεται εὐχτιχῶς. διὸ xc προςγεγραμμέ-
xov ἔχει. τὸ (. LrwuoLoyuoU δὲ τρόπου τὸ, τρυπῷ δόρυ τρυπάνῳ. .( Vers. 586.), Τὺ δὲ τρέχειν ἐπὲ
δινήσεως ἐνταῦϑγᾳ κεῖται, χατὰ ὀνοματυποιΐαν ἴσως τὴν ἀπὸ τοῦ τρῶ,, ἐξ οὗ τὸ τρέχω. ὡς βρῶ βρέχω.
(Vers, 387.) Πυριηκὴς δὲ μοχλὸς, 0 οἷον ἠχονημένος πυρί. εἰ δὲ χαὶ βαρυτόνως γράφεται πυριήκης,
συ"νηγορεῖται ὑπὸ τοῦ τανύηχες, ξίξος καὶ τῶν ὁμοίων. δύναται δὲ πυριήκης εἶναι. καὶ ὁ πυρίνην ἔχων: 030
ἀχὴν, ἀφ᾽ ἧς ἡ ἀχωχή. (Vers, 388.) Περιέῤῥεε δὲ τὸν μοχλὸν αἴμα, διὰ τὸ ἀνευρυνϑῆναι τῇ βίᾳ τὰ
ἀγγεῖα. ἢ καὶ ἐπεὶ οὔπω ἔρϑασαν τὰ ἐν afa ἀποφρυγῆναι. ἄλλως γὰρ οἱ φυσικοὶ φασὶ τοὺς καιομέ-
vovg αἷμα μὴ ἀποβάλλειν ὡς φρυττομένων τῶν σαρκῶν. οὐ ἕνεκα καὶ δοκεῖ μετὰ τὴν πρώτην πυράχτω-
σιν ὕϑερμάναι πάλιν. ὁ ᾿Οδυσσεὺς τὸν μοχλὸν, ἵνα μὴ ἄλλως πολλοῦ αἵματος ἐχρυέντος καὶ φλεγμονῆς
δὲ ἐπιγνομένης αὐτίχα πολλῆς καὶ τοῦ Κύκλωπος ἐντεῦϑεν οἰχομένου χινδυνεύσωσιν οἱ περὶ αὐτὸν
Áo οὕτως ἐντὸς χατὰ τὸ σπήλαιον μείναντες. καὶ ἣν χαὶ τοῦτο τῆς τοῦ Ὀδυσσέως σοφίας βαϑὺ μη-
χάνημα. (Vers.390.) 10 δὲ γλήνῃ συνεννοητέον τὸ ὕλον σῶμα τοῦ ὑγφϑαλμοῦ. οὗ τὸ κατωτάτω
ῥίζαι λέγονται. "Lo δὲ σηαραχεῦντο, ἀντὶ TOU, ἐιείνωντο κατὰ TOUS παλαιοὺς, ἢ) χατεπονοῦντο,
ἢ ἐσπαράττοντο, νοεῖται δὲ κατά τινα ἦχον. ὅϑεν καὶ Πίνδαρός που ἐπὶ πολυήχου τὸ ἐρισφάραχον
τίϑησιν. δηλοῖ δὲ τοῦτο zcl ἡ τοῦ χαλκέως ἐνταῦϑα παραβολὴ, εἰς ταυτὸν ἄγουσα τὸ σίζειν χαὶ τὸ
ἴσχειν "καὶ τὸ σιραραγεῖν, πλὴν ὕσον τραχύτερον τὸ σφαραγεῖν ὡς δηλοῦν χαί τινα βϑρασμόν. Ὅτι δὲ
3035 xai ἁπλῶς διάτασίν τινα σημαίνει ἡ λέξις, δηλοῦται. ἐκ τῶν ἑξῆς, ἔνϑα φησὶν ὕτι τὰ οὔϑατα σφαρα-

352 »ῬΑΨΩΙΔΙΑ͂ L νι. 391--- ἦν:

γεῦντο τοῖς μήλοις διὰ τὸ ἀνήμελκτα μένειν αὐτά. (Vers.391.) Τὸν δὲ πέλεχυν καὶ πέλυκα φασὶν οἵ
ue Ὅμηρον ἀπὸ εὐϑείας τῆς, ὃ πέλυξ τοῦ πέλυκος. (Vers. 595.) Φαρμάσσειν δὲ οὐχ ἁπλῶς ἐνταῦϑα
τὸ βάπτειν ὅϑεν xci φαρμαχῶνες τὰ βαφεῖα ὡς χαὶ προιδηλώϑη, ἀλλὰ τὸ ᾿στομοῦν χαὶ στεῤῥοποιεῖν.
φησὶ γοῦν. ὕδατι Ψυχρῷ βάπτει φαρμάσσων. στομοῦται γὰρ σίδηρος τοιαύτῃ βαφῇ. x«i χρότος ἔχει
ὅ ἐστι καρτερὸς γίνεται πυμνούμενος εἰς πλέον. ( Vers. $94. ) Τὸ δὲ σίζειν , ὀνοματοποιδῖται πρὸς
ἦχον στοιχείου τοῦ σίγμα, ὥσπερ τὸ ζέειν, κατὰ TO ζῆτα. καὶ τὸ ξέειν, κατὰ τὸ E. καὶ ὁ ῥοῖζος, xata
τὸ ῥῶ στοιχεῖον. oi δὲ παλαιοί φᾶσι xci Ort ὠνοματοπεποίηται τὸ σίξειν ἀπὸ τοῦ κατὰ τὸ λίπος γινο-
μένου σισιλισμοῦ. Τὸ δὲ περὶ μοχλῷ ἀντίπτωσιν ἔπαϑεν. ἀντὶ γὰρ τοῦ, ἐπὶ μοχλῷ ἐῤῥέϑη.
(Vers. 395.) Τοῦ δὲ μέγ᾽ ᾧμωξεν ἐπίτασις τὸ σμερδαλέον. αὐτοῦ δὲ σαφήνεια τὸ, ἡμεῖς δὲ δείσαντες
ἀπεσσύμεϑα. σμερδαλέον γὰρ τὸ ποιοῦν τινὰς κρύπτεσϑαι διὰ τὸ δέος. οὐκ ἀπίϑανον δὲ, οὕτω σμερ-
20 δαλέον xci μέγα οἰμῶξαι τὸν Κύκλωπα. οὗ "καὶ ἄλλως ὃ Ó φϑόγγος "βαρὺς προδεδήλωται. (Vers. 39T- )
To à? meg vouévov , ἀντὶ τοῦ μεμιασμένον. μεμιγμένον. ἐχ τοῦ φύρω xal φυρῶ ἐξ οὗ καὶ τὸ φύραμα.
{ Vers. 598. ) Aouv δὲ νῦν μὲν τὸ ἀδημονεῖν. ἐν δὲ τοῖς μετὰ ταῦτα τὸ χαίρειν, ὡς τὸ, ἢ ἁλύεις ὅτι
ρον ἐνίχησας; μέση γὰρ ἡ λέξις. ὡς καὶ ἡ συμφορά. καὶ ἡ τύχη. χαὶ ὃ δαίμων. xai τὰ ὕμοια. προς-
γράφουσι δέ τινες τῶν παλαιῶν τὸ ἰῶτα ἐν τῷ ἀλυίειν καϑὰ xci ἐν τῷ ὀπυίειν. οὐ μὴν ἀναντήῤῥητόν
ἐστιν. ᾿Ιστέον δὲ ὡς παρὰ τοῖς παλαιοῖς γράφεται χαὶ ταῦτα. ἀλύει, ἀντὶ τοῦ μαίνεται. ἀπορεῖ χατὰ
διάνοιαν. φαύλως διατίϑεται. ἀμηχανεῖ. ἐξ οὗ ἐν ᾿Ιλιάδι τὸ ἀλίσσειν. καὶ ὅτι ἄλυς, ἄλη. ῥιπασμός.
χαὶ ἀλύειν, τὸ μηδὲν 7 πράττειν. ἔνιοι δὲ φασὶν καὶ οὕτω. ἁλύειν τὸ μὲν ἐπαίρεσϑαι, δασύνεται. οἷον.
ἢ ἁλύεις ὅτι Igov ἐνίκησας, τὸ δὲ λυπεῖσϑαι ψιλοῦται. τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ ἁλεαίνεσϑαι, τὸ δ᾽ ἀπὸ
τῆς ἄλης. ᾿Δἀττικώτερον δέ φασι τὸ καὶ ἄμφω δασύνειν, καὶ γὰρ καὶ τὸ ἁλεαίνειν δασύνουσιν ᾿Δττικοί.
ὡς xci τὸ, ἁμὶς, καὶ ἅμαξα. xci ἁμνός. ἀπὸ δὲ τοῦ ἁλύειν καὶ ἁλυσχάζειν τὸ περιίϊστασϑαι καὶ
ἐχχλίνειν. καὶ ἀλυσϑαίνειν τὸ ἀδυνατεῖν καὶ ἁλυχτεῖν τὸ δυσφορεῖν. Παυσανίας δὲ ἀλύειν λέγει τὸ ἐν
3o ἄλῃ xci παρέσει τὴν ψυχὴν ἔχειν. Ὅρα δὲ ὕπως ὁ τοσοῦτος "᾿Κύχλωψ κακὸν μέγα μεϑυσϑεὶς ἔπαϑε.
xci πρόσϑες καὶ αὐτὸν τοῖς ἐχ μέϑης πάσχουσιν. ὃ καὶ οἱ παλαιοὶ ποιοῦντες ἐν τῷ κατατρέχειν τῆς
μέϑης φασὶν ὅτι δι᾽ αὐτὴν χαὶ ὃ τηλικοῦτος Κύκλωψ ἀπὸ μικροῦ σώματος ἀπολλύμενος πεποίηται. καὶ
Εὐρυτίων ὃ χένταυρος. αὕτη τοὺς παρὰ Κίρκη λέοντας x«i λύχους ποιεῖ ἐπαχολουϑοῦντας ἡδοναῖς,
᾿Οδυσσέα μέντοι σώξεν emm “Ἑρμῆς λόγῳ πεπεισμένον. μέϑη χαὶ ᾿Ελπήνορα σάψυινον ὄντα καὶ ᾿τρυφη-
λὸν καταχρημονίξει. ᾿Αντίνοος δὲ πρὸς Οδυσσέα εἰπὼν, oivog σὲ τρώει μελιηδὴς, αὐτὸς οὐκ ἀνέχεται
τοῦ πόματος, ἀλλ ἀπόλλυται χρατῶν ἔτι τὸ ποτήριον. ποιεῖ δὲ χαὶ τοὺς “Ἑλληνας ἡ Ὅμηρος ἐν τῷ ἀπό-
πλω μεϑύοντας. διὸ χαὶ στασιάζοντας. ὅϑεν καὶ ἀπόλλυνται. μνηστέον δ᾽ ἐν τούτοις καὶ τοῦ "Arpe(dov
σχωπτωμένου ὅτι ὡς οἰνοβαρὴς xci ἔμφορτος οἴνου σχώπτεται. οὕτω δὲ καὶ οἱ yc, ὡς διὰ πλη-
σιονὴν οἴνου χενεαυχέες ἔν iro φανέντες. (Vers. 400.) Ὅτι ó Πολύφημος ὀδυνηϑεὶς à ἕν» τῷ τυφλω-
ϑῆναι Κύχλωπας μεγάλ ἤπυεν, οἱ ἀμφ᾽ αὐτὸν ᾧκεον ἐν σπήεσσι δι᾿ ἄκριας ἡἠνεμοέσσας. οἱ δὲ βοῆς
ἀΐοντες ἐφοίτων ἄλλοϑεν ἄλλος. ἱστάμενοι. δ᾽ εἴροντο περὶ σπέος (Vers. 402.) 0, ττι ἑ κήδοι. 3j ἤγουν τί
ἀο ἂν αὐτὸν βλάπτοι τουτέστι βιάξεται ὡς μετ᾽ ὀλίγα ἐ ἐρεῖ. εἶτα ἐπάλγει. τίπτε τόσον Πολύφημ᾽ (Vers. 403.)
ἀρημένος 0 ἐστι βεβλαμμένος, ὧδ᾽ ἐβόησας νύχτα δι ἀμβροσίην zc ἀὕὔπνους ἄμμε τίϑησϑα; ἢ μή τις
σεῦ μῆλα βροτῶν ( Vers.405.) ἀέκοντος ἐλαύνει 0 ἐστιν ἀπελαύνει χατὰ βίαν ὅπερ ἴσως ὀϊσάμενος
χατὰ τὸν τοῦ Ὀδυσσέως λόγον, ( Vers. 406.) συνέκλεισε τὰ ὅλα, ἢ μή τις σὲ αὐτὸν χτείνῃ δόλῳ, ἠὲ
Bigqu; Ὁ δὲ ἐξ ἄντρου προσεῖπεν. ὦ φιλοι. ( Vers. 408.) Ovris με χτείνει δόλῳ οὐδὲ βίῃφι, χαϑὰ πρὸ
ὀλίγων γέγραπται. oi δὲ ( Vers. 410.) τὸ ῥηθὲν ἐπιπολαίως νοήσαντες ὡς προδεδήλωται διὰ τὸ δεξιὸν τοῦ
σοφίσματος εἶπον. εἰ μὲν δὴ μή τίς σε βιάζεται οἷον ἐόντα, νοῦσόν y οὕπως ἐστὶ Ac μεγάλου ἀλέα-
σϑαι, τουτέστι λῃστεύοντος μέν τινος, ἀμυνούμεϑα. νοσοῦντι δέ σοι ἐν Διὸς οὐκ ἔστι τις ἀποφυγὴ,
ἀλλ ἢ πάντως ϑεόϑεν. διὸ ἐπάγουσιν. ( Vers. 412.) ἀλλὰ σύ γε εὔχεο πατρὶ Ποσειδάωνι ἄναχτι. ἐξ
οὗ δῆλον μὴ ἀσεβεῖς εἶναι χατὰ τὸν Πολύφημον xci τοὺς λοιποὺς Κύχλωπας. ove φίλους ἑαυτῷ
ἔφη, κολαχεύων ἀμεϑόδως ὃ ἄφιλος καὶ ἄγριος καὶ κακόξενος. ( Vers. 400.) "Axoug δὲ χατὰ τοὺς
παλαιοὺς ἄκρα ὀρῶν. λόφοι. ἐσχατιαί. γωνίαι. καὶ ἀκρίζειν, τὸ τὰ ἄχρα ἐπιπορευέσϑαι. 0 καὶ

»ΑΨΩΙ ΔΙ. E. ὙΥιε. 404 --- 4. 353

ἐξαχρίζειν Εὐριπίδης φησίν. ἕτερος δέ τις ἐπήχρισε, φησὶν ἀντὶ τοῦ ἐπάκρον ἤγαγε χαὶ τέλος ἐπέϑηκεν,
οἱ δὲ παλαιοὶ φασὶ καὶ οὕτως. ἄκριες, λόφου ὀρῶν οἱ καὶ "ἄμβωνες, ὧν πολλὴ ἢ ἡ χρῆσις. ψησὶ γοῦν 50
Αἴλιος Διονύσιος. ἄμβωνες, λόφοι ὀρῶν, καὶ ἴτυς πᾶσα καὶ οἷον ὀφρὺς καὶ ὑπεροχή. καὶ χείλη δὲ
λοπάδων. οἷον. πολλῶν ἤδη λοπάδων τοὺς ἄμβωνας περιλείξας. ἐῤῥέϑη δὲ xci ἐπὶ μορίου γυναικείου
ὃ ἄμβων. φέρεται δὲ καὶ ὅτι ἄμβων, λοπάς. καὶ ἡ τῆς λοπάδος ἐνδοτάτω ὀφρύς. xci τὰ χείλη. xci
ὀρῶν λόφοι. προσαναβάσεις. ὑπεροχαί. χαὶ αἱ τοῖς χοιλώμασι περιχείμεναι ὀφρῦς. "Hoódorog δὲ τὰς
ἄκριας ἄχρια οὐδετέρως φησὶν ἐν τῷ, οἱ μὲν εἶχον τὰ περὶ τὴν πόλιν xci τὸ πεδίον. τὰ δ᾽ ὑπεράχρια
ἔδοσαν Καρσί. δοχεῖ δὲ ὥσπερ xiD apa κίϑαρις, οὕτως εἶναι καὶ ἄχρη ἄχρις ᾿Ιωνιχῶς. ( Vers. 404.)
Τὸ δὲ ἀύπνους ἄμμε τίϑησϑα, φανερῶς τὸ ἄμμε δυϊκὸν ἀντὶ πολλοῦ πλήϑους λαμβάνει xara διαφο-

366 οίαν ᾿Ἰωνικὴν. ( Vers. 4 13. ) Ὅτι ἐπεί περ οἱ Κύκλωπες ἀπατηϑέντες πρὸς τὸ Οὗτις ὄνομα, εἶπον. εἰ

μὲν δὴ ux τίς σε βιάζεται, οὐκ "ἔστιν ἡμᾶς ἀμύνασϑαι, πάνυ ᾽Οδυσσεὺς ἐχάρη. φησὶ γοῦν. ὡς ἂρ θο
ἔφαν ἀπιόντες, ἐμὸν δ᾽ ἐγέλασε φίλον κῆρ, ὡς ὄνομ᾽ ἐξηπάτησεν ἐμὸν xc μῆτις ἀμύμων. Ἔστι δὲ τὸ
ἐγέλασε φίλον κῆρ ἀνάπαλιν πρὸς τὸ, ἐκ δ᾽ ἐγέλασεν, ἐκεῖνο μὲν γὰρ ἀντὶ τοῦ ἔξω xci κατὰ μόνα
Ἀχείλη; ἢ καὶ ἐμφανῶς. τοῦτο δὲ ἀντὶ τοῦ, χρυφῇ ἔνδον, κατὰ τὸ ἀνέκφερον. Τὸ δὲ ἀπιόντες, 00091637
ἀσφάλειαν πλείω χεῖται, δῆλον γὰρ ὡς εἴπερ μὴ ἀπιόντες ἔλεγον ἀλλ ἱστάμενοι, ἐπέστησεν ἂν ὁ Κύ-
χλωψ,, καὶ διευχρινήσας, ὅπερ εἶπεν, ἔβλαψεν ἂν οὕτω τοὺς ἐχϑρούς. δόξοι δ᾽ ἂν τὸ, ἐμὸν δ᾽ ἐγέλασε
φίλον χὴρ καὶ ne, χαὶ Ὁμηρικὸς ἐμφαίνειν χαρὰν ἐπὶ τῇ δεξίᾳ πλάσει τοῦ τοιούτου σοφίσματος.
(Vers. 415.) Ὅτι τὸ, Κύχλωψ δὲ στενάχων τε καὶ ὠδίνων ὀδύνῃσι, παρήχησίν τινα meat αλεῖ και- 10
γοτέραν, οὐ σπουδασϑεῖσαν ἴσως ἀλλὰ εἰχῇ χαὶ οὐχ ἐκ περιέργου παραπεσοῦσαν, διὰ τὸ τῶν ὁμοιοφώ-
vo λέξεων καίριον. ὥς που καὶ παρὰ ᾿Ιμερίῳ ἔχει τὸ, κοιμίζει μὲν δῆμον κυμαίνοντα. ὕπερ ὁμοίως
ἔχει τῷ, κοίμησε δὲ κύματα δαίμων. καὶ, Φυλέα φίλον μακάρεσσι ϑεοῖσι. καὶ, ἔκειτο ἐν φύλλοις φίλον
τετιημένος ἤτορ. τὸ μέντοι, εἰ μὲν δὴ μή τίς σὲ βιάζεται καὶ τὸ μῆτις ἀμύμων, οὐ κατὰ ταῦτα μὲν,
παρηχεῖ δ᾽ ὕμως καὶ αὐτὸ κατά τινὰ παρήχησιν ἀλλόφυλον. ὁ ὁποῖόν τι χαὶ τὸ, τῷ δ᾽ ἄρα πέιιπῳ
sii νέεσθαι. xci, ἐπὶ Ἴρῳ ἦρα φέρων. καὶ, νῆα παρὲξ ἐλάαν ἐπεὶ φέρτερον E ἑτάρους ποϑεῖν, 20
ἐφ᾽ ois πολλάχις τῷ λόγῳ παραπίπτουσιν, οὐδένα χρὴ προςτρίβεσϑαι yóy ον τοῖς ῥήτορσι. To δὲ o^
vay κυρίως ἐπὶ γυναικῶν τεϑειμένον σφοδρὰν ἐνταῦϑα ὀδύνην δηλοῖ. ἡ δὲ ἐπιφορὰ τοῦ ὀδύνηιον πρὸς
διαστολὴν τοῦ ἐπὶ τόκῳ ὠδίνειν. Τοῦ δὲ ὠκειῶσϑαι τῇ ὠδῖνι τὰς ὀδύνας δηλωτικὸν καὶ ἡ ἐν ᾿Ιλιάδι πα-
ραβολὴ, τὸ, ὡς δ᾽ 0r ἂν ὠδίνουσαν ἔχῃ βέλος. καὶ ἑξῆς. ( Vers. 416.) Ὅτι ὁ Κύκλωψ μετὰ τὴν τύφλω-

367 σιν χερσὶ “Ψηλαφόων ἀπὸ μὲν λίϑον εἶλε ϑυλράων. αὐτός δ᾽ «t ϑύραις καϑέζετο χεῖρε. ( Vers. 417. )3o

πετάσας 0 ἐστιν ἁπλώσας. ὃ χαὶ ἐπὶ Ὀδυσσέως yn, ὑπηνίκα ἐνήχετο. ἐκάϑετο δὲ οὕτως, εἴ τινά
που μετ᾿ ὕεσσι λάβοι στείχοντα ϑύραζε. οὕτω γάρ πού με ἤλπετο ἐνὲ φρεσὶ νήπιον εἶναι. αὐτὰρ ἐγών
qot βούλευον, ὅπως Oy ἄριστα γένοιτο. ἤγουν εἴ τινα ἑτάροισι ϑανάτου λύσιν χαὶ ἐμοὶ αὐτῷ
( Vers. 422. ) εὑροίμην., Καὶ ὅρα τὸ εὑροίμην μέσου ἀορίστου δευτέρου τοῦ εὑρόμην. ὡς τὸ, τάδε σοῦ
ϑανόντος εὑρόμην. ἐξ οὗ καὶ τὸ εὑρέσϑαι ἀπαρέμερατον. τοῦ γὰρ εὑράμην xci τοῦ εὕρασϑαι οὐκ ἔστι
"χρῆσιν εὑρεῖν, ( Vers, 416.) «Καὶ ὅτε:τὸ τῶν ϑυρῶν ὄνομα ἐπὶ τοῦ ἀϑυρώτου σπηλαίου πλεονάζει áo
παρὰ τῷ ποιητῇ. ( Vers. 420.) zc ὅτε τὸ βουλεύειν ἐνεργητικῶς κἀνταῦϑα κεῖται. (Vers, 4 16.) Καὶ
ὅτι τὸ χερσὶ vrai πρὸς διαστολὴν i ἑτέρων εἴρηται ψηλαφήσεων. ἐπὶ δὲ τούτοις φησὶν ᾽Οδυσσεὺς καὶ
ὡς πάντας δόλους καὶ μῆτιν ὕφαινον ὥςτε περὶ ψυχῆς. μέγα γὰρ κακὸν ἐγγύϑεν ἦεν. (Vers. 422.)
ἔνϑα τὸ uiv πάντας δόλους ἀντὶ τοῦ πολλοὺς κεῖται. ἢ) καὶ ἄλλως, πάντας τοὺς περὶ τοῦ προχειμένου
πράγμστος. Τὸ δὲ ὡς περὶ ψυχῆς εἰς παροιμίαν ἐτέϑϑη. κείμενον καὶ "ἐν ᾿Ιλιάδι ἔνϑα τὸν περὶ ψυχῆς 5o
δρόμον ϑέειν ὁ “Τκτωρ λέγεται." ( Vers. 423.) ταῦτα δὲ ῥηϑείη ἂν xci ἐπὶ παντὸς ἀνδρὸς κινδύνῳ
περιπεσόντος. ( Vers, 4 19. ) Ev δὲ τῷ, ἐνὶ φρεσὶ νήπιον εἴγιαι, ἀναγκαία ἡ τῆς διαστολῆς ϑέσις, ἵνα
τὸ ἐπαγόμενον νοοῖτο, νήπιον εἶναι. καὶ μὴ ἄλλως ἤπιον. ( Vers. 442.) "Ev rovro δὲ ᾿Οδυσσεὺς νήπιον
τὸν Κύχλωπα εἶναι εἰπὼν εἰ οὕτω νήπιον τοῦτον ἐκεῖνος οἴξται, προϊὼν xc ἄλλως νήπιον φανερῶς ἐκεῖνον :
σχώψει, ἐν oig ovx ἐνόησε τὴν τοῦ Ὀδυσσέως μηχανήν. 0 δὲ xai ἄλλως ἐκ πολλῶν ἐφάνη τοιοῦτος εἶναι
χαϑὰ καὶ προείρηται. ὅς γε καὶ νῦν τοὺς Κύχλωπας δυνάμενος συγκαλέσασϑαι vci ὑπὸ φωτὶ λαμπρῷ
ΟΟΜΜΕΝΤ. 1N Opvss. Tox. L Y y

354 Pod OW IA4IA 1. Vs424—439.

ἡμέρας χνηλατήσειν τοὺς βλάψαντας, οὐδ᾽ αὐτὸ ἐνόησεν. εἰς λύσιν οὖν ( Vers, 424.) πολλῶν TOLOV-
των ἀποριῶν ἐπιφωνεῖται τῷ Κύχλωπι τὸ, νήπιος. τοιοῦτος γὰρ φαίνεται εἶναι ὁ ἀνὴρ εὐηϑιχὸς κατὰ
τὸν φίλον αὐτῷ κριὸν, ὃν καὶ ὁμοφρονεῖν ἐϑέλει αὐτῷ. (Vers, 426.) Ὅτι πολλὰ βουλευσάμενος Ὄδυσ-
σεὺς φησίν. ἯΣ δέ μοι κατὰ ϑυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλή. ἄρσενες ὄϊες ἦσαν ἐντρεφέες δασύμαλλοι
καλοὶ τὲ μὲ "λοι τε ( Vers. 427.) ἰοδνεφρὲς εἶρος ἔχοντες, 0 ἐστι μέλαν ὡς καὶ ἐν ἄλλοις χεῖται. οἷς
θο ἀκέων συνέεργον ὃ ἐστι συνεῖργον,, συνὲ ἐδέσμουν, ἐὐστρεφέε ἐσσι Ἀλύγοισι. τῆς ἔπι Κύχλωψ m πέλωρ,
ἀϑεμίστια εἰδώς. σύντρεις αἰνύμενος. ὃ μὲν ἐν μέσῳ ἄνδρα φέρεσχε, τὼ δ᾽ ἑτέρω ἑκάτερϑεν i ἴτην σώον-
τὲς ἑταίρους. ( Vers, 431.) τρεῖς δ᾽ ἕχαστον qur ois φέρον. ἤτοι ἐβάσταζον. φοράδην ἤγον.. κυριο-
λεχτεῖται γὰρ νῦν τὸ φέρειν. αὐτὰρ ἔγωγε ἀρνειὸς γὰρ ἔην μήλων ὕχ᾽ ἄριστος ἁπάντων, τοῦ, κατὰ
γῶτα λαβὼν, λασίην ( Vers. 433.) ὑπὸ γαστέρα, ἐλυσϑεὶς 0 ἐστι κρυβεὶς, el. ηϑεὶς, (Vers. 454.) x&- 10
μὴν ἤτοι. ἐκρεμάμην. γενικῶς καὶ νῦν εἰπεῖν. αὐτὰρ χερσὶν ἀώτου ἤγουν ἐρίου ὡς ἀλλαχοῦ ἐγράφη
( Vers. 435.) ϑεσπεσίοιο διὰ τὸ καὶ δασὺ χαὶ ἁπαλὸν, νωλεμέως στρεφϑεὶς ἐχόμην τετληότι ϑυμῷ.
16387» γὰρ ἀληϑῶς κανδρὸς τλήμονος, οὕτως εἰληϑέντα καὶ τοῦ μαλλοῦ ἀπαιωρηϑέντα μένειν, ἐχόμενον.
ἀναγκαίως δὲ γένεται τοῦτο, ἵνα τε εἴη ὃ λύσων τοὺς ἑταίρους ix τῶν δεσμῶν αὐτὸς ἄδετος ὧν, καὶ OTt
οὐδὲ εἶχεν αὐτὸς ἕτερον τὸν συνδήσοντα. ἀλλὰ τοῦτο μὲν ἐσαύριον πρωΐ, τότε δέ φησι, στενάχοντες
ἐμείναμεν ἠῶ δῖαν. ( Vers, 455.) Εὐτρεφέες δὲ ὄϊες ἐνταῦϑα καὶ καλοὶ καὶ μεγάλοι πλάττονται, ἐπεὶ
καὶ τοιούτων χρεία τῷ Ὀδυσσεῖ, ἵνα σύντρεις λαμβάνων τοιούτους καὶ συνείργων λύγοις, σώζῃ τῷ μέσῳ
ἕκαστον TOV περισεσωσμένων ἑταίρων. (Vers. 452.) Τὸν μέντοι δεδηλωμένον ἀρνειὸν μήλων ἁπάν-
τῶν ὕχα ἄριστον λέγει, πιϑανευόμενος τὸ δι᾿ ἑνὸς xoi μόνου αὐτοῦ σωϑῆναι τὸν Οδυσσέα. τοῦτον δὲ
τὸν ἀρνειὸν καὶ λαχμῷ στείνεσϑαι μετ᾽ ὀλίγα ἐρεῖ, καὶ μακρὰ βιβάντα διὰ τὸ μέγεϑος. ὁποῖον δή τί που 20
καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι περὶ τοῦ "iavroc ἔφη. (Vers. 435.) Ὅρα δὲ xci Ort Oieg ἐνταῦϑα οὐ ϑηλυκῶς zer
Ἴωνας, ἀλλὰ πρὸς γένος ἀρσενικὸν ἐγράφη. ὡς δηλοῖ τὸ, καλοί τε μεγάλοι τε. χαὶ τὸ, τοὺς ἀχέων
συνέεργον. τοὺς μέντοι λύγους ϑηλυχῶς προήγαγεν. ὡς δῆλον x τοῦ, ἐφ᾽ αἷς Κύκλωψ εὗδε. ( Vers. 427.)
10 Ζύγος δὲ, ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιά δι, φυτὸν εὔστροφον. καὶ ὡς «m αὐτοῦ ἐκείνου εἰπεῖν, εὐλύγιστον. ὃ δὴ καὶ
ἄγνος λέγεται παρ᾽ Δττικοῖς. φησὶ γοῦν “Ἵἴλιος Διονύσιος. ἄγνον ἀρσενικῶς, οὐ λύγον καλοῦσιν .Artizof.
φέρει δὲ χαὶ χρῆσιν Πλάτωνος ταύτην. ἥ, τε γὰρ πλάτανος αὕτη μάλα ἀμφιλαφὴς χαὶ ὑφηλὴ καὶ τοῦ
ἄγνου τό τὲ ὕψος χαὶ τὸ σύσχιον πάγκαλον. δοκεῖ. δὲ χαὶ τὸ Àvy γρὸν ἀπὸ τοῦ τοιούτου γίνεσθαι λύγου,
ὡς uet ὀλίγα ῥηϑήσεται. λύγου δὲ πάντως παράγωγον xci τὸ λυγίειν καὶ ὃ ἐξ αὐτοῦ λυγισμός. ἐξ
οὗ τέτραπται καὶ ὁ κατὰ τὰς ὀρχήσεις. οὗ χρῆσις παρὰ τῷ κωμιχῷ. (Vers. 425.) Οὐ ζατρεφέας δὲ
üiag λέγει ἀλλ᾽ εὐτρερέας, φώκαις γὰρ ἀπενεμήϑη τὸ ξατρεφές. ἴσως δὲ καὶ ἐπίτηδες ὃ ποιητὴς ἀντέ- 368
φρασε παρηχητικῶς διὰ γλυκύτητα τοῖς εὐστρεφέσι λύγοις τὰς εὐτρειρέας oig. ( Vers. 427.) Ὅτι δὲ
χλώσματος εἶδος τὸ στρέφειν ἐνταῦϑα, δηλοῖ καὶ ὁ εἰπὼν στρεψίμαλλον c ὄϊν τὴν ὡς εἰπεῖν κλωστόμαλ-
λον. ὅϑεν στρεψιμάλλους ἐχάλουν οἱ παλαιοὶ τοὺς περιλαλοῦντας καὶ καχοσχύλως φράζοντας, λαβόντες
τὸ σχῶμμα ἀπὸ ἐρίων συνεστραμμένους μαλλοὺς ἐχόντων καὶ οὕτω δυσλύτων. “ὺ δὲ δασύμαλλον καὶ
εὐτραφὲς καὶ τὸ μαχρὰ βιβάντα μεταλαμβάνων 0 ποιητὴς καὶ ταναύποδα καὶ πίονα δημῷ καὶ χαλλέ-
20 τριχα τὰ τοῦ Κύχλωπος μῆλα φησίν. (Vers. 429.) Ὅτι δὲ 0 πέλωρ καὶ πέλωρος λέγεται zat πελώριος
φαίνεται μυριαχοῦ. (Vers. 428.) Τὸ δὲ σύντρεις, ᾿Αττιχὺν, καϑὰ καὶ τὸ σύνδυο. σὺν τρεῖς δὲ εἰπεῖν
τῆς κοινῆς ἔστι φράσεως. οὕτω δὲ᾽ μετὰ τῆς σὺν προϑέσεως λαλεῖται καὶ τὸ οὐδὲ ξυνεείκοσι φωτῶν.
(Vers. 450.) Τὸ δὲ ἕτερος ἑκάτερϑεν ἴτην δηλοῖ φανερῶς ὡς ἐπὶ δύο μὲν λέγεται τὸ ἑκάτερος, ἐν δὲ τῷ
ἕτερος ἐκ τῶν δύο δηλοῦται τὸ ἕν. ἔστε δὲ ταυτὸν εἰπεῖν ἕτε ἔρος, ἑχκατέρωϑεν καὶ δύο ἑκατέρωθεν. 4o
( Vers. 431, ) 5 ἤγουν εἷς ἔνϑεν καὶ εἷς χαὶ ἐκεῖϑεν. τοῦτο δὲ ὕμοιον ὡς «i καὶ εἶπεν ὅει οἱ δὲ δύο ἑχά-
τέρωϑεν 3 ἢ) ἑκάτερος ἑκατέρωϑεν ἐπορεύοντο. τὸ γὰρ ἕτερος ἑπκατέρωϑεν δύο πάντως δηλοῖ. ἔστε δὲ πάν-
των τούτων σαφεστέρα ἡ Ὁμηρικὴ φράσις χαὶ πρείττων τριχῆ ἐστραμμένη. ἁπλούστερον μὲν γὰρ τὸ,
σύντρεις αἰνύμενος. διασαφητικὸν δὲ τούτου τὸ, ἕτερος ἑχάτερϑεν τοῦ μέσου ἴτην. αὐτοῦ δὲ πάλιν ἐφερ-
μηνευτικὸν τὸ, τρεῖς δὲ ἕκαστον ἔφερον. ἵνα εἷς μὲν εἴη ὁ μέσος, δύο δὲ ὁ ἕτερος ἑκάτερϑεν.
(Vers. 459.) Ὅτι ἐν τῷ, ϑήλειαν δὲ μέμηκον ἀνήμελκτοι περὶ σηχοὺς, συλληπτιχῶς τὸ μηχᾶσϑαι καὶ

ΡΙΑΨΙΩ147.4 Il 3. 440 —453. 395

τὰς Oi; δηλοῖ, ἐφ᾽ ὧν τὸ βληχᾶσϑαι κυριολεχτεῖται. τὸ γάρ τοι μηκᾶσϑαι κυρίως ἐπὶ αἰγῶν λέγεται.
Τὸ δὲ ἀνήμελκτοι, ἐκ τοῦ ἀνάμελκτοι ἐμηκύνϑη κατὰ τροπὴν. ὡς καὶ κὲκ τοῦ ἀλέγω τὸ ἀπηλεγέως γίνε- 30
ται. (Vers. 440.) ᾿Ιστέον δὲ ὡς λυπεῖ τὰ ὡς ἐῤῥέϑη ἀνήμελκτα ζῷα ὁ τοῦ γάλ ἄχτος πλεονασμὸς δια-
τείνων τοὺς μαστούς. ὡς δηλοῖ xci τὸ, οὔϑατα γὰρ σφαραγεῦντο. περὶ οὗ πρὸ βραχέων εἴρηται.
( Vers. 441.) Ὅτι Κύκλωψ ὀδύναις κακαῖς τειρόμενος πάντων ὀΐων ἐπεμαίετο νῶτα, ὃ ἐστιν ire
χερσὶ. δηλαδὴ ψηλαφῶν ὡς προεῤῥέϑη, ὀρϑῶν ἑσταύτων. τὸ δὲ, ( Vers. 442.) νήπιος οὐχ ἐνόησεν, ὡς
ὑπ εἰροπόχων ὀΐων στέρνοισι: δέδεντο, ἐξιόντων δηλαδὴ τοῦ σπηλαίου πρὸ τοῦ ᾿Οδυσσέως ( Vers. 444, )
ὃς οὕτω φιλεταῖρος ἡ ἦν, ὡς ἐν ὑστέρῳ τῶν φίλων τὸ αὐτοῦ τίϑεσϑαι ἀσφαλές. διὸ χαὶ πρώτους ἐχεί-
vovg ὑπεξαγαγὼν τοῦ σπηλαίου εἶτα ὕστερος ἐξῆλϑε. φησὶ γοῦν. ( Vers. 445.) à ὕστατος ἀρνειὸς μήλων
10 ἔστειχε ϑύραζε λαχμῷ στειγύμενος xc ἐμοὶ πυχινὰ φρονέοντι. ᾧ ἀντίχειται. κατὰ τοὺς παλαιοὺς ὃ ὃ χαῦ-
νὸς, ὃς Ów αὐτὸ καὶ ἀραιὰς φρένας ἔχοιτ' ἄν. εἰ δὲ τὸ ἀρεὸν πλείονα δοκεῖ τόπον κατέχειν τοῦ τὴν αὐτὴν
ὁλκὴν ἔχοντος πυκχνοῦ; καὶ διατοῦτο xc πεπληϑύνϑαι Ooxei , τάχ᾽ ἂν ἐντεῦϑεν δόξοι ληφϑῆναι παρ᾽
“Ἡσιόδῳ τὸ φρένας ἀφνειὸν εἰπεῖν τὸν μωρὸν ἀντιφραστιχῶς, οἷα μὴ πυχινὸν ἀλλὰ χαῦνον καὶ ἀ ἀραιὸν
καὶ οὕτω δοχοῦντα πληϑύνεσϑαι πλατικώτερον. «Ἱέγει. δὲ νῦν λαχμὸν τὴν ἐκ τῆς λάχνης Agieicigoi
λαμβάνεται δέ ποτε ἡ Ἄλέξις καὶ ἐπὶ τοῦ λαχάνειν. οἱ δὲ παλαιοὶ φασὶ κάλλιον ἐνταῦϑα γράφειν λάχνῳ 4o
xar ᾿Ηρῳδιανὸν à ἀπὸ παρωνυμίας τοῦ λάχνη, ὃ δηλοῖ τὴν τρίχωσιν καὶ δασύτητά. (Vers. 446.) Lira
δεικνὺς 0 ποιητὴς ὡς πρώτῳ αὐτῷ κατώρϑωται διαλέγεσθαι τοῖς ἀλόγοις ζῴοις ὡς φρονοῦσι ποιεῖ τὸν
Κύκλωπα προςλαλοῦντα κατὰ ἠϑοποιίαν τῷ μεγάλῳ ἀργειῷ, εἰπών. τὸν δ᾽ ἐπιμασσάμενος προσειρώνεν
χρατερὸς “Πολύφημος. χριὲ πέπον, τὶ μοι dide διὰ σπέος ἔσσυο μήλων ὕστατος: οὔτι πάρος γε λελειμ-
20 μένος ἔρχεαι οἰῶν, ἀλλὰ πολὺ πρῶτος νέμεαι τέρενα. ἄνϑεα ποίης μακρὰ βιβάς. πρῶτος δὲ ῥοὰς
ποταμῶν ἀφιχάνεις. πρῶτος δὲ σταϑμόνδε λιλαίεαι ἀποναίεσίδαι ἑσπέριος. vUY αὐτε πανύστατος,
ἢ σύ γ᾽ ἄναχτος ὀφϑαλμὸν ποϑέεις, τὸν ἀνὴρ κακὸς ἐξελάωσε σὺν λυγροῖς € ἑτάροισι δαμασσάμενος φρέ-
νας οἴνῳ, Οὗτις; ὃν οὔπω φημὶ πειρυγμένον εἶναι ὄλεϑρον εἰ δὴ ὁμοφρονέοις ποτιφωνήεις Té γένοιο,
εἰπεῖν ὕππῃ κεῖνος ἐμὸν μένος ( Vers. 457.) gAacxatu. 0 ἐστιν ἀλᾶται. ἀλυσχάζει. ἐκᾳύχει. τῷ καί
οἱ ἐγκέφαλός γε ποτὶ σπέος ἄλλυδις ἄλλῃ ϑεινομένου αίοιτο πρὸς οὔδει. κὰδ δ᾽ ἐμὸν κῆρ λωφήσειε
χαχῶν, ( Vers. 460.) τά μοι" οὐτιδανὸς πόρεν Οἶτις. 0 ὅπερ ἔοιχε σχωπτικῇ παρηχήσει. : ὡς TOU χατὰ τὸν
᾿Οδυσσέα Οὕτιδος, παρονομα "Conévov τῇ οὐτιδανότητι. ὁ ὁποῖόν TL xc τὸ, Οὗτις ὃ ὃν οὔπω φημὶ πεφυγμέ- 5o
vov εἶναι üAsÜ oov. ἐχρῆν γὰρ εἰπεῖν πεφυγμένον εἶναι ὀλέϑρου. χατὰ τὸ, οὐδ᾽ ἔνϑα περυγμένος ἦεν
ἀέϑλων. ( Vers. 442.) Τὸ δὲ νήπιος οὐχ ἐνόησε, σημειοῦται χαὶ αὐτὸ σὺν τοῖς προλεχϑεῖσι τὴν τοῦ
30 Πολυφήμου ἀφροσύνην. ὃς δέον ὃν ἀχριβῶς ψηλαφᾶν τὰ μῆλα, ὃ δὲ, μόνα τὰ νῶτα ἠρεύνα ἐπιμαιό-
μένος ὡς ἐῤῥέϑη. ὕπερ ὅμοιόν ἐστι τῷ ἐπιμασσάμενος. ( Vers. 444, ) Tov δὲϊ ὕστατος ἐπίτασις τὸ πα-
νύστατος. (Vers. 445.) τὸ δὲ λαχμῷ στεινόμενος πάλιν πολλὴν εἶναι xc τὴν τοῦ ἀρνειοῦ δηλοῖ τρίχω-
σιν ὡς χαὶ usevo pepe ἐχεῖνον. διὸ καὶ μόνος αὐτὸς εἶχε πιϑανῶς φέρειν: τὸν Ὀδυσσέα στρεφϑέντα περὶ
αὐτόν. Τὸ δὲ χαὶ ἐμοὶ πυχινὰ φρονέοντι. , ἔγχει τι ἀστεϊσμοῦ. ὡς τοῦ “ριοῦ, τῷ πυχινῷ TE λαχμῷ στεινο-
μένου, καὶ τῷ πυχινῷ Ὀδυσσεῖ. οὐ περίφρασίς ἐστι τὸ, πυχινὰ φρονέοντι. ὕπερ ἁπλοϊχῶς χεῖται εἰς
ἔπους ἀναπλήρωσιν καὶ προσωπικὴν σύστασιν. (Vers, 446.) TO δὲ ἐπιμασσάμενος, ἀπὸ ἐνεστῶτος
γίνεται τοῦ μῶ μάσω. ἐξ οὗ παράγωγον τὸ, ἐπεμαΐετο νῶτα. (Vers, 44 7. ) Πέπονα δὲ τὸν κριὸν εἰπεῖν,
ἁπλοῦ καὶ αὐτὸ ἤϑους καὶ ἀφελοῦς καὶ ὑπό τι νηπίου. τοιοῦτος γὰρ ὁ ξείνους μὲν μὴ φιλῶν χριῷ δὲ
πέπονι χρώμενος. ( Vers. 449.) Τὸ δὲ πολὺ πρῶτος νέμεαι, χαὶ πρῶτος ῥοὰς ποταμῶν ἀφικάνεις, καὶ
4ο πρῶτος *us σταϑμὸν ἀπέρχῃ, χτίλον τε εἶναι τὸν χριὸν ἐμφαίνει; χαὶ κάλλος δὲ ἔχει κατὰ ἐπανα- θο
269 φορὰν, διὰ τὴν τοῦ πρῶτος ἐπαναχύχλησιν. '( Vers. 450.) Τὸ δὲ à ῥοὰς ποταμῶν, πολλοὺς εἶναι ποτα-
μοὺς δηλοῖ τῇ γῇ τῶν Κυχλώπων. Vers. 451.) Xre/huóv δὲ xci νῦν τὴν ἀγροτιχὴν οἴχῆσιν λέγει.
( Vers, 45.) Mnovésa e δὲ, τὸ ἐπανελϑεῖν. (Vers. 452.) Τὸ δὲ ἐξαλάωσε, περιττὴν ἔχεν τὴν
πρόϑεσιν. ἀλλαχοῦ γὰρ ὃν ὀφϑαλμοῦ ἀλάωσεν ἔζη. (Ν ογ8. 4 53.) “1υγ, ροὺς δὲ ἑταίρους, τοὺς κακοὺς,
0 ἐστι δειλούς. κυρίως δὲ τὸ λυγρὸν χαλεπόν ἐστι. καὶ, ὡς εἰπεῖν, ψυχρὸν χαὶ ϑανάσιμον. ὡς καὶ
σίδηρος ψυχρὸς ὁ ϑανατοποιός. xai γίνεται ἡ λέξις παρὰ τὸν πρὸ ὀλίγων ῥηθέντα "λύγον, fva ἢ ἢ λυγηρὸν. 1039

Yy a

356 PACEJARQIZA4IA 1. Ys.4$41 —473.

λύγος δὲ ὡς ἐῤῥέϑη ὁ ἄγνος, φυτὸν ψυχρὸν καὶ ἐκ τῆς ἀγονίας ἄγνος λεγόμενον κατὰ συγκοπήν. διὸ
χαὶ οἱ ἀγνεύειν ἐν ϑεσμοφορίοις ἐϑέλοντες ὑπεστρώνυον ἑαυτοῖς τῶν τοῦ ἄγνου κλάδων ἵνα μένοιεν
ἄφυσοι. (Os se δὲ κατὰ τὴν ποίησιν φκχείωται τοῖς κάτω ἡ ἱτέα διὰ ὠλεσίχαρπον, οὕτω καὶ ἄγνος ἤγουν
ὁ λύγος διὰ τὸ ψυχρὸν καὶ ἐντεῦϑεν ἄγονον. ἴσως δ᾽ ix τοῦ τοιούτου λύγου καὶ χυγαλέον καὶ πλεονασμῷ,
λευγαλέον τὸ ὀλέϑριον. ( Vers. 455.) To δὲ ποτιφωνήεις γένοιο ἀντὶ τοῦ αὐδήεις εἴρηκε, γενικῶς εἰπών.
πᾶσα μὲν γὰρ αὐδὴ καὶ φωνή ἐστιν. οὐ μὴν χαὶ πᾶσα φωνὴ αὐδὴ λέχϑείη ἄν. ἢ γοῦν τοῦ κριοῦ αὐδὴ
μὲν οὐκ ἂν εἴη, φωνὴ, δέ ἐστι. διὸ καὶ πρὸς ἑρμηνείαν τοῦ ποτιφωνήεις ἐπάγει τὸ, εἰπεῖν ὕππῃ κεῖνος
ἠλασκάσχει, δηλῶν οὕτως ὅτι φωνήεντα νῦν ἔφη τὸν αὐδήεντα καὶ λόγῳ χρησάμενον προφοριχῷ. xc
ἣν ἔννοιαν καὶ προσφωνεῖν τις λέγεταί τινα. χαὶ τέχνη δὲ παραδέδοται λογογραφίας προσφωνητικῆς.
χρῆσις δὲ σημασίας τοιαύτης καὶ παρ᾽ Ὁμήρῳ ἐν τῷ, ἀμείβετο φώνησέν τε. τουτέστιν, εἶπεν. ἐλάλησεν. 10
10 αὐδῇ “ἐχρήσατο. ἐφϑέγξατο γὰρ εἰπεῖν, ov πάνυ προσφυὲς, εἴγε φϑόγγον καὶ φϑέγγεσϑαι καὶ ἐπὶ
ἀλόγων τίϑησί που ὃ ποιητής. ἔτι χρῆσις ὁμοία καὶ ἐν τῷ, οὐδέ τί μιν προσειρώνεον οὐδ᾽ ἐρέοντο. οὕτω
xal Πίνδαρος βέλη φωνεῦντα, 0 πέρ ἐστε φωνέοντα, τοὺς ἑαυτοῦ λόγους εἶπε, λαβὼν καὶ αὐτὸς τὸ φω-
γῆσαι ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν ὁμοίως Ὁμήρῳ. ( Vers. 458. ) Τὸν δὲ ἐγκέφαλον xc ἔγκαρον λέγεσθαι , 6 “υχό-
φρων δηλοῖ. (Vers. 460.) Τὸ δὲ λωφᾶν ὕτι XT ἔχτασιν γίνεται ἀπὸ τοῦ κατὰ τὸν ᾿τράχηλ ον λόφου,
ἀλλαχοῦ δηλοῦται. (Vers. 447.) “Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτι ὥσπερ ἐνταῦϑα ὁ Αὐκλωψ τῷ κριῷ, οὕτω χαὶ
ἐν ᾿Ιλιάδι' Drop xot ᾿Αχιλλεὺς τοῖς κατ' αὐτοὺς ἵπποις προρδιαλέγονται. Καὶ ὅτι ὁμοφρονῆσαι ϑέλει
αὐτῷ τὸν χριὸν ὃ βοσκηματώδης Κύχλωψ , ὅμοιος ὁμοίῳ φασί. Καὶ ὅτι οὐκ ἠξίωσεν ἐνταῦϑα τὸν χριὸν
αὐδήεντα γενέσϑαι ὁ ποιητὴς ὡς ἐν ᾿Ιλιάδι αὐδήεντα ἵππον ἡ Ἥρα ἔϑετο, οὐδὲ γὰρ ἐχρῆν, τά ve ἄλλα
xci ὅτι οὐδὲ ἔχοι ἂν ἀλληγορίαν ἡ τοιαύτη αὐδή. καὶ οὐδὲ φυχτὰ ἣν ἔτι τῷ Ὀδυσσεῖ. ( Vers. 441.) Ὅρα 20
δὲ καὶ ὡς νῦν μὲν οὐτιδανὸν ὁ Κύκλωψ τὸν Ὀδυσσέα ἔφη. προϊὼν δὲ ὀλίγον ἐρεῖ καὶ οὐτιδανὸν καὶ ἄκι-
20 xvv ἢ ἄναλκιν. (Vers. 462.) Ὅτι σολοικοειδὲς τὸ, ἐλϑόντες δ᾽ ἡβαιὸν ἀπὸ σπείους τε καὶ αὐλῆς, πρῶτος
ὑπὶ ἀρνειοῦ λυόμην, ὑπέλυσα δ᾽ ἑταίρους. δῆλον γὰρ ὅτι σολοιχκοφανὲς τὸ, ἐλϑόντες ἐποίησα τόδε. ci-
τιον δὲ, ὅτι οὐδ᾽ ἐνταῦϑα σχεδιάζων εἶχεν ἀποδοῦναΐ τι ἕν ῥῆμα περὶ ἑαυτοῦ τε καὶ τῶν ἑταίρων, ἐν τῷ,
ἐλϑόντες. οὐδὲ γὰρ μέα διάϑεσις & ἀμφοτέρων, εἴγε ὃ μὲν ὑπέλυεν, οἱ δὲ ὑπελύοντο. εἰκὸς. δὲ χαὶ διὰ "ψυχῆς
ἀγωνίαν γενέσϑαι τὸ καινοπρεπὲς τοῦ σχήματος χαὶ τὸ τῆς συντάξεως ἀχατάλληλον, οἷα ze τὰ τοιαῦτα
30 μιμουμένου τοῦ ποιητοῦ. ὅϑεν καὶ πρὸ ὀλίγου ἔγραψε τὸ, ἡμῖν δὲ κατεχλάσϑη φίλον ἦτορ δεισάντων
φϑόγγον βαρύν. (Vers. 465.) Τὸ δὲ ὑπέλυσα, διαφορὰν ἔχει πρὸς τὸ ἁπλῶς λύειν. δηλοῖγὰρ τὸ, ὑποχά-
To Uv ἐκ τῶν στέρνων λύειν. ἐν τούτοις δὲ καὶ περιτροπέειν φησὶ τὸ περιτρέπειν ἤτοι περιάγειν. οὐχ ἁπλῶς
μέντοι ἀλλὰ πειρατικώτερον. εἰπών. μῆλα ταναὔποδα πίονα δημῷ, πολλὰ περιτροπέοντες ἐλαύνομεν. καὶ 30
ἔχει δμοιότητα ἡ λέξις τινὰ πρὸς τὸ, περιτροπέων ἐνιαυτός. τὸ δέγε περιτροπέων, ἄλλο τι δηλοῖ. ΣΣημείω- 370
4o σαι δὲ ὡς τὸ μὲν ϑαμὰ τρω" πῶσα ἐχτείνει τὴν ἄρχουσαν, ῥῆμα ὃν συζυγίας δευτέρας τῶν περισπωμένων.
τὸ δὲ περιτροπέων, συστέλλει τὴν τρὸ συλλαβὴν, τῇ πρώτῃ τε συζυγίᾳ τῶν περισπωμένων ὑποπίπτον, καὶ
οὐδὲ ἁπλοῦν Cv ἀλλὰ σύνϑετον. διὸ καὶ ἐν ᾿Ἰλιάδι τὸ παλιντροπάασίγαι, εἰ καὶ δευτέρας συζυγίας ῥῆμα
ἐστὶν, ἀλλὰ διὰ μικροῦ γράφεται οἷα σύνϑετον. φέρεται δὲ εἰς ἑρμηνείαν τῆς ῥηϑείσης λέξεως καὶ ταῦτα.
περιτρυπέειν, τὸ περιτρέπειν καὶ παρακινεῖν τῆς εὐθείας ὡς xci βολὴ περιτρέπεταί τινε χατὰ τὴν TOU
«Τιβανίου χρῆσιν. οἱ δὲ παλαιοὶ καὶ ἀντὶ τοῦ περιχλείοντες τὴν λέξιν λαμβάνουσιν. (Vers, 464.) Ταναὔ-
ποδα δὲ λέγει, οὐ τὰ μαχρόποδα μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰ τεταμένως τοῖς ποσὶ βαδίζοντα. ταυτὸν δ᾽ εἰπεῖν,
μαχρὰ βιβάντα. | (Vers. 466.) Ὅτι φυγὴν ἐκ κινδύνου φράζει τὸ, ἀσπάσιοι δὲ φίλοις ἑτάροισι φάνημεν
οἵ φύγομεν ϑάνατον. τοὺς δὲ, στενάχοντο γοώντες. εἰ δὲ καὶ ἐν γῇ πολεμίᾳ ὃ γόος γίνεται, ἁρμόττει 4o
καὶ ἐφεξῆς τὸ (Vers. 468.) ἀλλ ἐγὼ ovx εἴων. ἀνὰ δ᾽ ὀφρύσι νεῦον ἑχάστῳ uioiéw. ( Vers. 469. ) ἤγουν
5o ἀνένευον *raig ὀφρύσι διὰ τὸ μὴ τολμᾶν λαλεῖν. χαὶ νῦν μὲν ὁ ταῦτα λέγ ων Ὀδυσσεὺς ἀνανεύει ταῖς
ἐφρύσι κλαίειν. mpoia v δὲ κρατὶ χατανεύει, προπεσόντας ἐρέσσειν τοὺς ἑταίρους, οὐδὲ τότε τολμῶν
φϑέγγεσϑαι, ἀλλὰ τῇ χκατανεύσει χελεύων ἐμβαλέειν χώπῃσι. λέγει δὲ προπεσεῖν, τὸ ἐπιχύψαι χατὰ
σπουδὴν. τῇ κωπηλασίᾳ. ( Vers. 473.) Ὅτι ἀποπλεύσας ἐκ τῆς τῶν Κυχλώπων γῆς Ὀδυσσεὺς οὐκ ἡνέ-
σχετὸ μὴ κέρτομα πρὸς τὸν Κύκλωπα φϑέγξασϑαι, αἱρετισαμένου τοῦ ποιητοῦ τριβήν τινα τῷ λόγῳ

ΡΑΨΩΙΔΙΑ 1. νι. 4γ5--- 539. . 857

χἀντεῦϑεν χαρίσασϑαι. φησὶ γοῦν, ἀλλ ore τόσσον ἀπὴν ὕσσον rt γέγωνε βοήσας, καὶ τότ᾽ ἐγὼ Κύ-
κλωπα προσηύδων χερτομίοισι, Κύχλωψ,, ovx ἂρ ἔμελλες ἀνάλκιδος ἀνδρὸς ἑταίρους ἔδμεναι ἐν σπὴϊ
γλαφυρῷ χρατερῇφε Bie. καὶ λέην σέ γ᾽ ἔμελλε κιχήσεσϑαι κακὰ ἔργα. σχέτλι᾽, ἐπεὶ ξείνους oUy Gto
σῷ ἐνὶ οἴχῳ ἐσϑέμεναι. τῷ 6€ Ζεὺς τίσατο καὶ ϑεοὶ ἄλλοι. τούτων δὲ τὰ πλοίῳ παρῳδηϑέντα παραπλα-
κήσονται εἰς ψιόγον καχοξένου ἀνδρός. Ὅτι δὲ τὸ γέγωνε βοήσας, ἀντὶ τοῦ ἠχούσϑεη ἐστὶ καὶ ἐγνώσϑη
προείρηται. δῆλον δὲ χαὶ ὅτι ἐν τῷ γέγωνε βοήσας λείπει c ὄνομα ἢ ἄρϑρον, 1 iva. λὲγ Ἢ» ὅσον ,γέγωνέ τις
βοήσας ἡ ἢ ὅσον γέγωνεν ὃ βοήσας. ὁ δὲ χαλὸς παραφραστὴς 4ημοσϑένης οὕτω μετέβαλεν. ὡς δὲ ἀφει-
στήχει "τοσοῦτον ἡ ναῦς ὕσον ἐξακοῦσαι φϑεγξαμένου ἐδύνατο ὁ Κύχλωψ. ἑρμηνεύσας μὲν ἐχεῖνος θὸ
χαλῶς, οὐκ ἀχολούϑως δὲ τῇ εἰρημένη Ὁμηριχῇ συντάξει. (Vers. 475.) Τὸ δὲ ἀνάλχκιδος ἀνδρὸς,
10 πρὸς τὰ τοῦ Κύκλωπος ἀποτείνεται. ὃς φϑάσας οὐτιδανὸν ἔφη τὸν Ὀδυσσέα. (Vers. 477.) Τὸ δὲ ἔμελλέ
σε κιχύσεσϑαι χαχὰ ἔργα, καινότερον πέφρασται διὰ σχεδιασμόν. οὐ γὰρ τὰ χακὰ ἔργα ἐκιχήσατο,
ἀλλ᾿ ἡ τῶν κακῶν ἔργων τίσις ἤγουν ποινὴ τὸν Κύκλωπα. (Vers. 478.) Τὸ δὲ σῷ ἐνὶ οἴκῳ τουτέστι
σῷ ἐν σπηλαίῳ, εὔλογον ποιεῖ τὸ εἰπεῖν ὡς ἀπέπεμπεν ὃ Tias τὸν χριὸν ϑύραζξε. οἴχου γὰρ xci ai
ϑύραι, καὶ τὸ ϑύραζε γενέσϑαι. ( Vers. 499.) Τὺ δὲ σϑὲΝ μεναι, ἡ σφοδρότης ἐστὶ τοῦ καχοῦ. οὐ γὰρ 6040
ἐλύπει τοὺς ξένους. οὐχ ἀπεστέρει. οὐχ ἄλλως ἀδιχῶν ἦν. ἀλλ᾽ οὐδὲ λῃστριχῶς γοῦν ἔχτεινε μόνον, ἀλλὰ
xai κατήσϑιεν. (Vers. 480.) Ὅτι Ὀδυσσέως φωνήσαντος καϑὰ προσεχῶς ἐῤῥέϑη, χολωσάμενος κηρόϑι
μᾶλλον ὁ ὃ Κύχλωψ ἧχεν ἀποῤῥήξας , ὡς καὶ προεδηλώϑη, κορυφὴν ὄρεος μεγάλοιο. za) δ᾽ ἔβαλε προ-
πάροιϑε νεὼς χυανοπρώροιο. τυτϑὸν ἐδεύησε δ᾽ onov ἄχρον ἱκέσϑαι. ἐχλύσϑη δὲ ϑάλασσα
(Vers. 484.) χατερχομένης ὑπὸ πέτρης ἤγουν κα “τελϑούσης. χρόνος γὰρ καὶ νῦν εἴληπται ἀντὶ χρόνου. 10
20 τὴν δὲ, ἐς ἤπειρον παλιῤῥόϑιον φέρε κῦμα, πλημυρὶς ἐκ πόντοιο. (Vers. 486.) ϑέμωσε δὲ χέρσον
ἱκέσϑαι. τουσέστιν ἠνάγκασεν ἔπεισεν ἐγγίσαι εἰς γῆν. γίνεται δὲ ἡ λέξις ἐκ τοῦ ϑέμις. ὅϑεν ϑεσμὸς
ὁ νόμος, ᾧ ἐξ ἀνάγκης πειϑόμεϑα, ἵνα ἢ ϑεσμῶσαι τὸ ὡς εἰπεῖν δικαιῶσαι. χεῖται δὲ xe μετ᾿ ὀλίγα
371 n λέξις ἔνϑα ὃ Κύκλωψ μετὰ δευτέραν. λαλιὰν τοῦ ᾿Οδυσσέως πολὺ μείζονα λᾶαν ἀείρας, ( Vers, 538. )
ἧκεν ἐπιδινήσας ἤγουν συστρέψας. ἐπέρεισε δὲ ive ἀπέλεϑρον, ἤγουν ἐπεστήριξε τῷ λίϑῳ διὰ ἐπι δινή- 20
σεως δύναμιν πολυπέλεϑρον, i ὃ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδιε κεῖται. (Vers, 539.) xàó δ᾽ ἔβαλεν, οὐχέτι προπάροιϑε
τῆς νηὸς Irc εἰς τὴν τῶν Κυχλώπων γῆν ἐπανέλθῃ, 7 ναῦς, ἀλλὰ μετόπισϑεν αὐτῆς τυτϑόν. καὶ τὰ
ἑξῆς ὡς ἐνταῦϑα κεῖται δίχα τοῦ, πρόσω δὲ φέρε χῦμα. ἡ μὲν γὰρ πρώτη βολὴ. πρόσϑεν τῆς νηὸς πε-
σοῦσα ἔστρειμεν ἐκείνην παλίμπλουν, ἡ δὲ δευτέρα χατόπιν γενομένη εἰς τὴν τοῦ πέραν νησιδίου χέρσον
ϑέμωσεν ἱχέσϑιαι τὴν ναῦν. ὥσπερ ix προςτά) ματος καχεῖνο χαὶ τοῦτο ποιήσασα, ὁποῖα τὰ τερατώδη
5o τῆς ποιήσεως. (ev ers; 483.) διὸ ἐν uiv τῇ πρώτῃ βολῇ "οὐχ εὐνόητόν ἐστι πῶς ὃ λίϑος 0 πεσὼν ἔμπρο- 3o
σϑεν ἔνϑα ὃ πλοῦς ἣν τῆς πρώρας χαὶ χλύσας οὕτω τὴν ϑάλασσαν ὀλίγον ἐδέησεν ἱχέσϑεαι εἰς ἄκρον
otio , ἤγ ovy χαϑιχέσϑαι TOU οἰακίου τοῦ περὶ τὴν πρύμναν. ἐν δὲ τῇ δευτέρα βολὴ πάνυ καλῶς κεῖται.
ὀπίσω γὰρ πεσὼν ὁ λίϑος βραχὺ ἐδέησεν ἱχέσϑαι κατὰ τοῦ πηδαλίου. διὸ ἐν μὲν τοῖς πρώτοις στίχοις,
τὸ τυτϑὸν ἐδεύησεν oüjcov ἄκρον ἱχέσϑαι, ἀστέρα ἔχει μετὰ ὀβελοῦ. ὡς ἄριστον μὲν ἔπος ὃν ἐχεῖϑεν δὲ
ὀβελιζόμενον. iv δὲ τοῖς δευτέροις στίχοις ἀστέρα μόνον ἔχει ὡς ἐκεῖ ἄριστα χείμενον. οἱ δὲ παλαιοὶ
ἐνταῦϑα φασὶ Urt νοητέον ὡς στρέψας Ὀδυσσεὺς τὴν νῆα καὶ ἀνακωχεύσας ἐϑόησεν. ἔχων πρὸς μὲν τῇ
γῇ τῶν Κυχλώπων τὴν πρώραν. πρὸς δὲ τῇ ἀντιχρὺ νήσῳ τῇ λαχείᾳ, τοὺς οἴακας. διὸ καὶ ὁ λίϑος
ὑπερβληϑ εἰς βραχύ τι ἐδέησε κα" Dizia e. τοῦ ἀναστραφέντος οἴακος. καὶ ἡ ναῦς ἐξώσϑη αὖϑις πρὸς áo
τῇ γῇ τῶν Κυκλώπων παλιῤῥόϑιος. ἵνα καὶ ἐν τῇ πρώτῃ βολῇ καὶ ἐν τῇ δευτέρῳ δὲ ἄλλως μέντοι
4o χαὶ ἄλλως χινδυνεύσῃ βληϑῆναι ὁ οἴαξ τῆς νηὸς, τὸ πρῶτον μὲν ἐν τῷ στραφῆναι, τὸ δεύτερον δὲ,
ἐν τῷ χατευϑὺ πλέειν, ( Vers.5357.) "Ev τούτοις δὲ σημείωσιν καὶ ὡς ἐπέτεινε τὴν ἰσχὺν 0. Κύχλωψ,
πολὺ μείζονα λᾶαν βαλών. καὶ αὐτὸν, ἐκ διαστήματος διπλασίονος. ἡ γὰρ δευτέρα τοῦ Ὀδυσσέως βοὴ
οὐκ ix τοῦ αὐτοῦ γέγωνε τόπου, ἀλλ᾽ ὅτε δὶς τόσον ἅλα πρήσσοντες ἀπῆσαν οἱ περὶ αὐτόν. καὶ ἔστε
γοεῖν, ὅτι καὶ Ὀδυσσεὺς ἐπέτεινε καὶ αὐτὸς τὴν φωνήν. χαὶ τὴν μὲν ἀρχὴν ἐβόησεν εἰς 000v ἀχκουσϑῆ-
γαι. χαὶ δὶς δὲ τόσον ἀπελϑὼν πάλιν βοήσας ἠκούσθη. οὐ γὰρ ποσότητα δηλοῖ φωνῆς ἐν τούτοις ὡς
τοσοῦτον xat μόνον τοῦ Ὀδυσσέως βοᾶν δυναμένου, ἀλλὰ μέτρον ἁπλῶς ἀχοῆς λαμβιώνε.. καὶ τοῦτο,

358 »ῈΛΨ.141.4.1. Vs481—500.

οὐχ ἐστενοχωρημένης ἀλλὰ δυναμένης ἀκοῦσαι εἰ καὶ τριπλάσιόν τις κεκράξεται τὴν φωνὴν ἐχτείνας. καὶ
χαινὸν οὐδὲν εἴπερ καὶ ἐν τῇ λαχείᾳ € ὄντες οἱ περὶ τὸν ᾿Οδυσσέα ἤκουον τὴν τῶν Κυχλώπων φϑογγήν.
εὐρύφωνος δὲ ὡς εἰκὸς ὁ Ὀδυσσεὺς, ὃς χαὶ ἐν ᾿Ιλιάδι ὅπα Bero μεγάλην ἀπὸ στήϑεος ἱέναι.

5o ( Vers. 486.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτε τὸ ϑέμωσεν. οὐ μόνον ἀντὶ τοῦ ἠνάγκασεν, ὡς ἐῤῥέϑη, ἀλλὰ χαὶ ἀντὶ
τοῦ ἐποίησε κατὰ τοὺς παλαιοὺς, παρὰ τὸ ϑεῖναι τυυτέστι ποιῆσαι. ( Vers. 485.) Οἰήϊον δὲ ποιητι-
κώτερον, τὸ οἰάκιον, 0 ἐστι πηδάλιον, περὶ ὧν προγέγραπται. ( Vers. 484.) To δὲ ἐκλύσϑη, ἀρίστη
λέξις. ἀφ᾽ ἧς χαὶ ὃ χλύδων. (Vers. 485.) Παλεῤῥόϑιον δὲ, τὸ παλίῤῥουν. καὶ προείρηται τί δηλοῖ
Ὁμηρικῶς τὸ ῥόϑιον. ἑρμηνεύει δὲ τὸ παλιῤῥόϑιον ὁ ποιητὴς μετ᾽ ὀλίγα ἐν τῷ, πόντονδε βαλὼν
βέλος ἤγαγε vie αὖτις ἐς ἤπειρον. ἔστι γὰρ τὸ αὐτις ἐς ἤπειρον ἤγαγε ταυτὸν τῷ, παλιῤῥόϑιον φέρεν.
(Vers. 495. ) Ἴστι δ᾽ ἐνταῦϑα ἰδεῖν καὶ ὡς βέλος ἔ ἔφη τὴν τοῦ ὕρους χορυφὴν, ὕπερ ὁ Κύχλωψ, χουφί- 10
σας ἀφῆκε. δῆλον δὲ ὡς βέλος λέγεται ἅπαν τὸ μήκοϑεν ἀφιέμενον. (Vers. 486.) To δὲ πλημυρὶς τινὲς
τῶν παλαιῶν προπαροξύνουσι xai δι᾿ ἑνὸς δὲ ui γράφουσιν ὡς ἀπὸ τῆς πλήμης. aiat δέ εἰσι πάϑη
ϑαλάσσης κυρίως ἐναντία ταῖς ἀμιπώτεσι, γινόμενα μάλιστα περὶ τὸν -εὐκεανόν. ἀφ᾽ ὧν ἡ πλημύρα
παρωνόμασται. ἡ δὲ χρῆσις τῆς πλήμης καὶ παρὰ Στράβωνι. χῦμα δὲ OO ἐστι ϑαλάσσης κύκημα χαὶ
πλημυρίς. διὸ κῦμα ἐνταῦϑα εἰπὼν ἐπήγαγε τὸ, πλημυρίς, δηλῶν xci ὅτι οὐκ ἐξ ἃ ἀνέμου τὸ TOLOU-
τον ἢν κῦμα, ἀλλ᾽ ἐκ πλ ηἡμυρίδος ἡ ἣν ὃ λίϑος ἐκύκησεν. Ὅτι δὲ ταυτὸν πλημυρίδα εἰπεῖν xci ῥόϑιον

60 xci χῦμα παλιῤῥόϊ Üor, δῆλον & ἐχ τῶν παλαιῶν. παρ᾽ οἷς εὕρηταί που χῦμα καὶ τὸ κύημα. ὡς δηλοῖ καὶ
Εὐριπίδης ἐν Ἀερκυόνε, οὗ τὴν ϑυγατέρα γέμειν ἔφη κύματος ϑεοσπόρου, τοῦ ἐκ Ποσειδῶνος δηλαδή.

Εν δὲ τοῖς ῥηϑεῖσιν, ὅρα χαὶ τὸ ( Vers. 481.) ἀποῤῥήξας κορυφὴν ὕρεος. οὐ γὰρ κειμένην ἁπλῶς ἀνεί-
Aero, ἀλλὰ συνεχῆ οὖσαν διασείας ἀπέῤῥηξεν. ὃ δὲ πλάσας καὶ μῆλα συναφεϑῆναν οἷα ἐπὶ τῆς τοιαύτης
τυχόντα. vénea a. κορυφῆς, τὴν Ὁμηρικὴν τερατείαν ψυχρῶς ὑπερήλασεν. (Vers. 487.) Ὅτι κοντὸν
ὅπλον οἶδὲ ναυτιχὸν ὁ ποιητὴς, οὐ μὴν πολεμικὸν, χαί τοι τῆς λέξεως ἐτυμολ ογουμένης ἀπὸ τοῦ χεντεῖν.

1041 ἀλλὰ τὸ μὲν τοῦ πολέλμου δόρυ λέγει. χαὶ ξυστόν. χαὶ μελίην. χαὶ ἐγχείην. καὶ ἔγχος. χοντὸν δὲ, τὸ
τοῖς ναύταις χρηστόν. φησὶ γοῦν ὃ Ὁμηρικὸς Ὀδυσσεὺς οὕτως. pj ἐγὼ χείρεσσι λαβὼν περιμήκεα
χοντὸν ὅτε δηλαδὴ ἡ ἡ ναῦς ἠναγκάσϑη πρὸς τῇ γῇ γενέσϑαι, ὦσα παρέξ, τουτέστι παρεκτὸς τῆς χέρσου. 372
( Vers. 488.) ἑτάροισι δ᾽ ἐποτρύνων ἐχέλευσα ἐμβαλέειν κώπαις ἵν᾿ ὑπ ἐκ κακότητα φύγοιρέν, ρατὶ
χατανεύων. λαλεῖν γὰρ οὐκ ἣν διὰ φόβον. ( Vers. 490.) οἱ δὲ προπεσόντες ἤτοι χατὰ σπουδὴν ἐ ἐπιχύ-
πτοντὲες, ὡς καὶ προεῤῥέϑη, ἔρεσσον. Ὅτι δὲ προπεσεῖν ἐνταῦϑα τὸ προνεύειν mde. δηλοῖ Ξενοφῶν
ἐν τῷ, διατί ἄλυτοι ἀλλ ἥλοις εἰσὶν οἱ ἐρέται, ἢ, ὅτι ἐν τάξει μὲν κάϑηνται ἐν τάξει δὲ “προνεΐουσιν ἕν
τάξει δὲ ἀναπίπτουσιν. " EvOa ὅρα τὸ ἀναπίπτουσιν, οὐ ληφϑὲν ἐπὶ ψυχικῆς ἀϑυμίας ὡς παρὰ Θουχυ- 30
δίδῃ ἐ ἐν τῷ, νικώμενοι ἀναπίπτουσιν, ἀλλ ἀντὶ τοῦ ἀναχλῶνται καϑὰ νοεῖ καὶ Ἀρατῖνος εἰπὼν, ῥοϑιά-
ξεν xci ἀναπίπτει. ( Vers. 487.) 4ηλον δὲ ὅτι τὸν ῥηϑέντα Ὁμηρικὸν χοντὸν τὸ παρ᾽ ἡμῖν κοντάριον
ὑπεκόρισε. καὶ ὅτι ( Vers, 489.) τὸ ἐμβαλεῖν κώπαις περίφρασίς ἐστι τοῦ ἐρέσσειν, ῥηϑὲν ἀντὶ τοῦ χεῖ-
ρας ἐπιϑεῖναι ἢ ἐπιῤῥίψαι σπουδαίως ταῖς κώπαις.

10 (Vers. 492.) "Ὅτι παυστικὸν ὑβριστικοῦ ἐρεϑισμοῦ τοῦ πρὸς κακόν τινα, τὸ, ἀμφὶ δ᾽ ἑταῖροι
μειλιχίοις ἐπέεσσιν ἐρήτυον ἄλλοϑεν ἄλλος. σχέτλιε. τίπτ' ἐθέλεις ἐρεϑιζέμεν ἄγριον ἄνδρα ὃς καὶ νῦν
ἐποίησε τό δὲ τι; ἴσως δὲ χρησιμεύσει ἐκ τῶν ἐφεξῆς καὶ τὸ, καὶ δὴ φάμεν αὐτόϑ᾽ ὀλέσϑαι. ( Vers. 497.)
εἰ δὲ ρϑεγξαμένου τεῦ ἢ αὐδήσαντος ἄκουσε, σύν xev ἄραξ ᾿ἡμέων χεφραλάς. (Vers.500.) 0 δέ γε μὴ
πειϑόμενος τοῖς οὕτω παραινοῦσιν εἴποι ἂν, ὡς φάσαν. ἀλλ᾿ ov πεῖϑον ἐμὸν μεγαλήτορα ϑυμόν. ἀλλά
μὲν ψοῤῥον προσέφην κεχοτηότι ϑυμῷ. | ( Vers. 497.) Ὅρα δ᾽ ἐν τούτοις διαφορὰν ὑπεμφαινομένης áo
φϑογγῆς καὶ αὐδῆς. οὐ γὰρ ἔφη φϑεγξαμένου ἠδ᾽ αὐδήσαντος, ἀλλὰ φϑεγξαμένου 15 «ὐδήσαντος. xci
ἴσως μέν τις κἀνταῦϑα λήψεται ἀντὶ τοῦ καὶ τὸν ἢ σύνδεσμον ἵνα ἐν τιαραλλήλου ravra εἴη τὸ φϑεγξα-
μένου καὶ τὸ αὐδήσαντος. μάλιστα δὲ αὐδὴν μὲν νοήσει τὴν ἀνϑρωπίνην, φϑογγὴν δὲ τὴν καὶ ἄλλως
ἁπλῶς φωνήν. κατὰ τὸ, αὐτῶν τε φϑογγὴν οἰῶν τε καὶ αἰγῶν. (Vers. 500.) Τὸ δὲ μεγαλήτορα ϑυ-
μὸν, οὐ πάνυ ἀπέοιχε τοῦ, βόας βουκολεῖν. καὶ οἶνον οἰνοχοεῖν. καὶ τῶν ὁμοίων. δοχεῖ γὰρ ποιητικήν
τινα ἔχειν ἀδολεσχίαν xci τὸ λέγειν, μεγαλήτορα ϑυμόν. ὅμοιον ὃν τῷ, ψυχὴν μεγαλόψυχον.

PAGWOOIAIA 1. Vs4gg—S5n. 359

(Vers. 501.) Τὸ δὲ κεχοτηότι ϑυμῷ, λύσις ἀπορίας ἐστίν. ὡς γάρ τινος εἰπόντος διατί μὴ ἐπείσϑη 20
τοῖς φίλοις εὖ παραινοῦσι; φησὶν ὕτι διὰ κεχοτηότι Sung. ἀγαϑὸς δὲ ὁ ϑυμὸς κατὰ ἀνδρὸς κακοξένου.
( Vers. 499. ) Ἔν τούτοις δὲ xci μάρμαρον λίϑον ὁ Ὅμηρος πλάττει ἀφεϑέντα κατὰ τῆς γηὺς, ἵνα τὸ
διὰ πολλὴν πυχνότητα βάρος ἐνδείξηται. τοιοῦτοι γὰρ οἱ μάρμαροι λίϑοι, διὸ καὶ στίλβουσιν ὦ ὡς πυχνοὶ
καὶ λεῖοι. ταυτὸν δ᾽ εἰπεῖν μαρμαίρουσιν, ὅϑεν καὶ μάρμαροι λέγονται. ἄλλως δὲ εἴπερ κισσηρώδης τις
ἦν ὁ λίδος ἐχεῖνος, οὐχ ἂν ἦν τοσοῦτον αὐτῷ βάρος. φησὶ γοῦν. μαρμάρῳ ὀχριόεντι βαλών. ὁποῖός τις
καὶ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι δηλοῦται. Οὗτος δὲ ὁ λίϑος δεδίττει τοὺς περὶ ᾿Οδυσσέα ( Vers. 498.) μὴ καὶ ἀφεϑεὶς
ἀράξῃ τὰς αὐτῶν κεφαλὰς χαὶ τὴν νῆα, τουτέστι συντρίψῃ ὡς διὰ Ἴάρεος ἤτοι σιδήρου. C Vers. 499.)
τόσσον γάρ φασιν ἵησι τουτέστιν ἀφίησιν ὅϑεν xci ἥμων γίνεται ὃ ἀκοντιστής. καὶ ἰὸς τὸ βέλος.
10 ( Vers. 503.) Ὅτι ἐπίγραμμα οἷον τῇ ἐξορύξει τοῦ Κύχλωπος ὀφϑαλμοῦ Ὀδυσσεὺς ἐ ἐπιγράφει τὸ, Kv-
χλωψ, αἴ χέν τίς σε χατὰ ϑνητῶν ἀνϑρώπων ὀφϑαλμοῦ εἴρηται ὃ ἐστιν ἐρωτήσει ἀεικελίην ἀλαωτὴν,
φάσϑαι Ὀδυσσῆα πτολιπόρϑιον ἐξαλαῶσαι, υἱὸν Ze£przo, ᾿Ιϑάκῃ ἔνι οἰκί᾽ ἔχοντα. τοῦτο δὲ “Σωχράτης
ὕστερον μιμησάμενος ὁπηνίκα πρός τινος ὑπώπια ἔπαϑεν, ἐπέγραψε τῷ μετώπῳ, ὃ δεῖνα ἐποίησε. .4έ-
γει δὲ ἀεικελίην ἀλαωτὴν ἢ τὴν αἰχιστικὴν “ἢ τὴν ἀεικῶς γενομένην, ὡς μὴ δέον ὃν τὸν τηλικοῦτον τοι- 30
«Ure ποιεῖν xcx& ὡς καὶ οὕτω κακῶς ἀντιπαϑεῖν. (Vers. 503.) Τὸ δὲ κατὰ ϑνητῶν ἀνϑρώπων
περιττὴν κἀνταῦϑα E ἔχει τὴν πρόϑεσιν. Τὸ δὲ φάσϑαι, qeu φησὶν 7 κοινὴ χρῆσις: οὗ τὸ ἀνάπαλιν
ἀπόφαϑι. κατὰ τὸν εἰπόντα ἢ φάϑι ἢ ἀπόφαϑι. ἀρέσκει δὲ τοῖς πλείοσιν ἀπὸ τοῦ ἐφάμην μέσου ἀορί-
στου δευτέρου γενέσϑαι. διὸ καὶ παροξυτονεῖσϑαι ὡς φύσει βραχέος ὄντος τοῦ παρατελεύτου ἃ. χαϑὰ
δῆλον χαὶ ἐκ τοῦ ἔφατο. καὶ φάτο. καὶ φάο. οἷον. ἔπος φαύμενον δ᾽ ἐπίχευϑε. ὧν ἀρχὴ, ὁ ἔφην δεύτερος
20 ἐνεργητιχὸς ἀόριστος. οὗ μετοχὴ, φὰς φάντος. χαὶ φάντες ἐν ᾿Ιλιάδι, ταὐτὸν ὃν τῷ, φάμενοι. χαὶ οὕτω
μὲν οἱ πλείους. ὃ δὲ βαϑὺς Ἡρακλείδης φαίνεται ϑέλων φύσει τε μαχρὰν εἶναι τὴν “παραλήγουσαν τοῦ
φᾶσϑαι καὶ προπερισπᾶσϑαι αὐτήν. εἰπὼν γὰρ χρῆναι ἐν τῷ φημὶ τὸ παϑητικὸν εἶναι φαμαὶ διὰ τοῦ
ἄλφα καὶ ὕμως ἐχλελοιπέναι διὰ τὸ δισυλλαβεῖν. ἐπεὶ οὐδὲν εἰς μα λῆγον παϑητικὸν xci τῷ ἄλφα: παρα-
ληγόμενον δισυλλαβεῖ , πάντα γὰρ ὑπὲρ δύο συλλαβάς εἶσιν, ὑποκαταβὰς, λέγει i ὅτι καϑὰ à ἐκ τοῦ τιϑῶ
πεποίηται τὸ τίϑημι καὶ ἱστῶ Ἱ ἵστημι, οὕτω καὶ τοῦ φῶ φῶμαι δευτέρας συζυγίας, φημί. οὗ παϑητιχὸν
φαμαί. ἄῤῥητον δηκλαδή. αὐτοῦ δὲ τὸ ἀπαρέμφατον φᾶσϑαι. μετ ᾿ὀλίγα δὲ λέγει xc περὶ τοῦ ὧς ἐῤῥέϑη 4o
Ὁμηρικοῦ quo τοιαῦτα. τὰ ἐπὶ δευτέρου προσώπου κατὰ | παρατατιχὸν χρόνον εἰς ὃ λήγοντα ῥήματα πα-
θέσει τῆς παρατατικῆς αὐξήσεως προστακτιχὸν ; ποιεῖ, οἷον. ἐδείχνυσο. δείκνυσο. καὶ τὰ ὅμοια. οὐχοῦν
χαὶ ἀπὸ τοῦ ἐφάμην εἰ ἔστι τὸ δεύτερον ἐ ἔφασο τὸ προσταχτιχὸν γενήσεται, φάσο, ἐνδείᾳ χρόνου ἑνὸς τοῦ
30 zar ἀρχήν. εἶτα, φάο xar ἔνδειαν τοῦ σίγμα. ἐν τούτοις δὲ γράψας χαὶ ὕτι ἀπὸ τοῦ εἰμὶ ἐμαὶ γίνεται
τὸ ἤμην οὐ προρλήνψει τοῦ ἰῶτα, προχριτέον γάρ φησι τὴν διὰ τοῦ ἦτα γραφὴν, χαὶ ἐπαγαγὼν ὅτι τὰ
ἐκ δασυνομένου τοῦ £ ϑέματα προςλαμβάνει τὸ ( ἐν τῇ κινήσει. οἷον, ἕρπω εἷρπον. ἕλχω εἷλκον. ἕπομαι
εἱπόμην, ἐπιφέρει zai τὸ, ἔχομαι S. χαὶ γάρ φησιν ἐν τῷ ἔχω δασὺ ἣν τὸ ἔ. ἐψιλώϑη δὲ διὰ τὴν
ἐπιφορὰν τοῦ χ. διὸ ἐδασύνϑη ὃ ἔξω μέλλων. διδάσχων, ἀπὸ τῶν αὐτῶν Toig ἐνεστῶσι ον
373 ἄρχεσθαι τοὺς μέλλοντας. ( Vers. 507.) Ὅτι ov πάντες οἱ Κύκλωπες ἄγριοι, εἰ δὴ καί τις Ἀὴν παρ᾽ 50
αὐτοῖς τῶν πάνυ λόγου ἀξίων, μάντις δηλαδὴ ἀγαϑύός. φησὶ γοῦν ἐνταῦϑα πρὸς Ὀδυσσέα ὃ Κύχλωψ
οἰμώξας. (Vers. 509.) ἦ μάλα δή με παλαίφατα ϑέσφαϑ' ἱχάνει. ἔσχέ τις ἐνθάδε μάντις ἀνὴρ ἡῦς
τε μέγας τε Τήλεμος Ei ὑρυμίδης, 0 ἐστιν Πὐρύμου παῖς. ὃς μαντοσύνῃ ἐχέχαστο. καὶ μαντευόμενος
χατεγήρα Κυχλώπεσσιν. ὃς uot ἔφη τάδε (Vers. 511.) πάντα τελευτήσεσϑαι ὀπίσσω, ἤγουν εἰς τέλος
^o ἐλϑεῖν. ποῖα ταῦτα πάντα; χειρῶν ἐξ Ὀδυσσῆος (Vers. 512.) ἁμαρτήσεσθαι ὀπωπῆς. Καὶ ὕρα τὸ
τυφλωϑῆναι περιᾳραστιχῶς ῥηϑὲν ἁμαρτήσεσϑαι ὀπωπῆς ὡς καὶ "εἴπερ ἔφη, ἀστοχῆσαι ὄψεως. ἢ 6o
διεχπεσεῖν. ἢ ἀποπλαγχϑῆναι. T καὶ ἄλλως, ὀφθαλμοῦ ἀλαωθῆναι. ἐρεῖ γοῦν eve μετ᾽ ὀλίγα,
ὀφθαλμοῦ ἀλάωσας. ( Vers, 507. ) Τὸ δὲ παλαίφατα ϑέσφατα, ϑαυμασία ἐστὶ παρίσωσις χαὶ οὐχ
ἀξία τοῦ ἀγρίου Κύχλωπος. (Vers, 508.) Ὅρα δὲ καὶ ὕτι ἐξ ὑπαρ"ατιχοῦ συνήϑως ῥήματος καὶ νῦνΊ 042
Ὅμηρος ἢ Ἴρχται διηγούμενος. εἰπών. ἔσχέ τις ἐνδιάδε μάντις. " Eve ἱστέον ὅτι τὸ ἔσκε δοκοῦν xoio-
τερὸν ἀπὸ τοῦ Lo ἔσω ἔσχω γίνεσθαι “Πρακλείδης ἄλλως σχευωρεῖ, εἰπὼν οὕτως. ὥσπερ φιλῶ ἐφίλουν

360 | ^" PACEAQIAIA 1. Ys50]—519.

ἐφίλεις ἐφίλει, xci ἐπὶ ἄλλων ὁμοίως, οὕτω καὶ ὦ οὖν εἷς εἶ, τὰ ὑπαρκτιχά, τοῦτο δέ φησι πεποίηκε
φανερὸν Ὅμηρος διὰ τοῦ ἔσκω 4Φωρικοῦ ῥήματος. Δωριέων γὰρ, τὰ εἰς E δίφϑογγον περαιούμενα ἐν
10 παρατατιχῷ χρόνῳ ἐπὶ τρίτου προσώλπου χατὰ ἀφαίρεσιν τοῦ ( ἐκφερόντων μετὰ προσϑέσεως τριῶν
στοιχείων. οἷον ἐφίλει ἐφίλεσχεν. ἐνόει ἐνόεσχεν. οὕτω χαὶ αὐτὸς ἀπὸ τοῦ προειρημένου εἶ, ἔσχε φησὶν,
ἀφελὼν τὸ ἰῶτα καὶ τρία στοιχεῖα προσϑεὶς ἤγουν τὸ σ τὸ Z τὸ ξ. καὶ οὕτω μὲν ὁ ᾿Πρακλείδης. “Τὺ δὲ
js τὲ μέγας τε, Κυχλωπιχὸν ἴδιον, ὑπερφίαλοι γὰρ ἅπαντες κατὰ τὸ εὐμέγεϑε g. ( Vers. 513.) ᾿Ιστέον

δ᾽ iy τούτοις xci Ort ὃ μεγάλῳ μὲν ἀντιπάλῳ ἐντυχεῖν ἐλπίσας εὑρὼν δὲ μὴ τοιοῦτον ἐρεῖ ἂν τὸ, ἀλλ
20 αἰεί τινα φῶτα μέγαν xai χαλὸν ἐδέγμην ἐνθάδ᾽ ἐλεύσεσϑαι, μεγάλην ἐππιειμένον ἀλχήν. εἰ δὲ χαὶ βλα-

βείη τις ὑπὸ τοιούτου, ἁρμόττει καὶ τὸ ἐφεξῆς. ( Vers. 515.) νῦν δέ μ᾽ ἐὼν ὀλίγος τὲ καὶ οὐτιδανὸς 374
. , , -4 S AD S m" ^ ’ A
xc ἄχιχυς, διέϑου τόδε τι χακόν. Κύκλωψ δὲ πρὸς ᾿Οδυσσέα ταῦτα φησὶν, ἀποκλαιόμενος Ort ὄφϑαλε 10

μοῦ ἀλάωσεν αὐτὸν ᾽Οδυσσεὺς, ἐπεὶ ἐδαμάσατο οἴνῳ. Καὶ 0ge ὕπως 0 παρὰ rois Φαίαξι καὶ μέγας χαὶ
χαλὸς Ὀδυσσεὺς τὸ μηδὲν ἐδόκει τῷ Κύκλωπι, μεγίστῳ δηλαδὴ ὄντι. καὶ Ort τὸ ὀλίγος οὐ μόνον ἐπὶ πλή-
οϑους, ἀλλ ἰδοὺ ἐνταῦϑα ἐπὶ μεγέϑους ληφϑὲν τὸν μικρὸν ἐσήμανεν. ὃ φαίνεται καὶ ἐν τῷ, zü" ue οὔτε
μέγα οὔτε ὀλίγον. καὶ ἐν τῷ, ὀλιγην τὲ τράπεζαν. τοιοῦτον δὲ καὶ ΠΙσιόδου τὸ, vij ὀλίγην αἰνεῖν ἤγουν
μικράν. εὑρεϑήσεται δὲ χαὶ ἐν τοῖς ἑξῆς, ἰχϑὺς ὀλίγος, ὃ μικρός. Ó χαὶ ἄπιχϑυς, ὡς ἐν τοῖς ἐχεῖσε κείσε-
ται. πάντως δὲ ταυτὸν ὀλίγον εἰπεῖν καὶ τυτϑὸν xci μικρόν. xci δῆλον αὐτὸ καὶ ἐκ τοῦ Τυδεύς, ὕς ἐκ
τοῦ τυτϑοῦ ἐτυμολογούμενος μικρὸς ἔην δέμας. εἰ δὲ τὸν τυτϑὸν εἴτουν μικρὸν ὑψοῖ ἐπηγμένον τὸ, ἀλλὰ
40 μαχητὴς, ἔστι καὶ ἐνταῦϑα φάναι, ὡς Ὀδυσσεὺς ὀλίγος μὲν ἦν τὸ μέγεϑος, πολὺς δὲ τὴν ἔμπρακατον
σοφίαν, καὶ γοργότερον εἰπεῖν, maturae, διὸ χαὶ κατεσοφίσατο βλάψας μέγα ϑηρίον τὸν Κύχλωπα.
εἰχε δέ που ὁ Αύχλωψ ἀκοῦσαι λόγον ἐξ Ὀδυσσέως ἐ ἐφ᾽ οἷς ἔσχωπται, ὁποῖον καί τίς “ιγύπτιος βασιλεὺς,
ἐξ᾿ ἀγησιλάου τοῦ «]ακώνων βασιλεύσαντος. οἷον ὅτι ὃ οὐτιδανὸς ἐ ἐγὼ zai ὀλίγος xci ἄναλκις πολὺς καὶ
rins ὡς οἷα xci τι ϑεῖον τέρας ἐπεϑέμην σοι. λέγεται γὰρ ὅτι Τάχως uiv AiyUnri0g βασιλεὺς Ayn-
σίλαον ἐλϑόντα συμμαχῆσαι αὐτῷ βραχὺν τὸ σῶμα ἰδὼν ἔσκωψεν, εἰπὼν τὸ περιᾳδόμενον. ὥδινεν
δο *0goc, Ζεὺς δ᾽ ἐφυβεῖτο, τὸ δ᾽ ἔτεκε piv, ᾿Ἵγησίλαος δὲ ἀκούσας ἀντελαχώνισε, qnas, ὡς φανήσομαί
σοι ποτὲ καὶ λέων. ὕστερον οὖν φασὶν ἀφισταμένων «Ἱ γυπτίων μηδὲν τῷ Τάχῳ συμπράξας ἐποίησε φυ-
γεῖν ἐκεῖνον εἰς Πέρσας ἐχπεσόντα τῆς ἀρχῆς. Ὅρα δὲ καὶ ὅτι ὃ Κύκλωψ λίαν πάνυ τεϑυμωμένος. τῷ
Ὀδυσσεῖ ὅμως ἠρχέσϑη σχώψας τὸν ἐχϑρὸν ἠρέμα, ἴσως μὲν διὰ τὸ ἄγροικον, ἴσως δὲ ὅτι μηδὲ εἶχεν
εὐκαιρίαν. παρὰ δέ γε τοῖς ὕστερον ἐπετηδεύϑησαν εἰχασίαι σμικροποιοὶ σχωπτικχαὶ πολλαί. φησὶ γοῦν
θοτις πρὸς ᾿Ιϑηναίους, ὡς ὑμεῖς ἀλλήλους ἀεὶ χλευάξετε. ἂν μὲν γὰρ ἢ τι σμικρὸν "παντελῶς ἀνϑρώπιον,
χαλεῖτε αὐτόν σταλαγμόν. λιπαρὸς περιπατεῖ; ζωμὸς κατωνόμασται. χαίρει τις αὐχιιῶν ἢ) ῥυπῶν;
χονιορτὸς ἀναπέφηνεν. ὄπισϑεν ἀκολουϑεῖ κόλαξ τῷ; λέμβος ἐπικέχληται. τὰ πόλλ ἄδειπνος περιπα-
TH; κεστρῖνος ἐστὶ νῆστις. ὑκρείλετ᾽ ἄρνα. ποιμένος παίζων; rosis i ἐκλήϑιη. ἐὰν δὲ κριὸν, Φρίξος.
ἐὰν δὲ κωδάριον, ᾿Ιάσων. ἐν τούτοις δὲ, ὅρα ὅτι τε λέμβος φαίνεται εἶναι τὸ μεγάλῃ νηΐ ἐφελχόμενον
ἀχάτιον, καὶ ὅτι κεστρῖνος ὃ κεστρεὺς ἐῤῥέϑη. ἐπὶ τούτοις ἰστέον καὶ ὅτι Ó ὡς d si ὀλίγος ἄνϑρω-
1048πος τῷ πολλῷ ἀντίχειται. οὗ χρῆσις ἐν τῷ, πολλὸς γάρ τις ἔκειτο xci ἑξῆς ὡς *» ᾿Ιλιὰς δηλοῖ. "Ert
ἰστέον καὶ Ort τὸ ὀλίγον otov xa ᾿Ἡρακλείδην᾽ Ἴωνες φασὶν οἱ γεώτεροι. τῷ ζῆτα ἀντὶ τοῦ y χρώ-
μένοι. καὶ τὸ μὲν φύγω, φύξζω λέγοντες. τὸ δὲ πέφυγα καὶ πεφυγὼς, πέφρυξα καὶ πεφυζώς. ἐρεῖ δέ τις
φησὶν οὕτω καὶ ἐκ τοῦ φυγῶ “φυγήσω πεφυγηκχότες, γενέσϑαι τὸ πειρυζότες, ἐξαιρεϑείσης τῆς μέσης συλ-
λαβῆς xci τοῦ γ τραπέντος εἰς C. 0 γίνεται καὶ ἐν τῷ φυγὴ gita. ὅϑεν φυξινός φασιν ὃ δειλός. εἶτα,
φυζακινός. ὡς λεπτὸς λεπτινὸς λεπτακινός. Τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων ἰστέον καὶ ὅτι ἐπαναπαύεται
ὃ Κύχλωψ οὐτιδανὸν λέγειν τὸν πλαστὸν Οὗτιν Ὀδυσσέα. καὶ ὕτι τὸ ἄκικυς ἐχτείγνει Ty» ᾿παραλ ἤγουσαν.
γράφεται δ᾽ ἔν τισι καὶ ἀειχής. ( V ers. 517.) Ὅρα δὲ χαὶ ὅπως ἄφρων ὃ Αύκλωψ εἰπείσειν ἀπὸ τῆς

ἄρτι τὸν ᾽Οδυσσέα ἐλπίξει ἐλϑεῖν εἰς αὐτόν. χαὶ ὡς πάνυ τεχνίτης μαντικῆς ὃ Τήλεμος πρὸς ὄνομα 375

χατευστοχήσας τοῦ τὸν Πολύφημον τυφλώσαντος, xci ὡς οὐ μόνον σοφῶς ἀλλὰ καὶ εὐτυχῶς ᾽Οδυσσεὺς
τὸ Οὗτις ἑαυτῷ πλάττεται ὄνομα. οἷον γὰρ ἂν ἔπαϑε καχὸν, μὴ ἐπικρύψας ἑαυτὸν τῷ χρησμὸν ἔχοντι
10 ἀπολωλέναι ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέως. (Vers. 519.) Ὅτι ὃ ϑαῤ'ῥῶν ἐπὶ πατρὶ καὶ ξεγίζων τινὰ, δύναται

370

Pu UII. 1. Vs 520 -- 554. 301

εἰπεῖν τὸ, ἀλλ ἄγε δεῦρο ἵνα TOL παρὰ ξείνια ϑείω, πομπὴν δ᾽ ᾿ὀτρύνω δόμεναι τὸν δεῖνα. τοῦ γὰρ ἐγὼ
παῖς εἰμὶ, πατὴρ δ᾽ ἐμὸς εὔχεται εἶναι. οὐκ ἠρχέσϑη δὲ παῖς εἰπὼν, ἀλλ ἐπήγαγε xai τὸ, πατὴρ
δ᾽ ἐμός ἐστι, διὰ τὴν ὁμωνυμίαν τοῦ παῖς. οὐ μόνον γὰρ δουλική ποτε λέξις ἐστὶν ὡς καὶ αἱ παιδίσχαι
δηλοῦσιν, ἀλλὰ καὶ τὸν ἁπλῶς γέον δηλοῖ, καὶ τὸν ϑέσει δὲ υἱόν. εἰ δὲ καὶ δυνατός ἐστιν εἰς βοήϑειαν
ὃ τοιοῦτος πατὴρ, πρέποι ἂν καὶ τὸ ἐφεξῆς. (Vers. 520.) αὐτὸς δ᾽ αἴ x ἐθέλῃσιν ὦ ἠΐσεται, οὐδέ τις
ἄλλος ϑνητῶν ἀνϑρώπων, ἀπαγόρευσις δὲ ἀνϑρωπίνης ἐπικουρίας τὸ, ( Vers. 523. ) αἱ vao δὴ ψυχῆς
τε χαὶ αἰῶνος τουτέστι ζωῆς σὲ δυναίμην εὖνιν ποιήσας πέμψαι δόμον "ido εἴσω, ὡς οὐχὶ ὃ δεῖνα
ἐΐσεταί σε. ( Vers. 524. ) λέγει δὲ εὐνιν ὡς ἀπὸ τοῦ εἷς ἑνὸς τὸν μεμονωμένον ἤτοι ἐστερημένον. ὅϑεν
καὶ εὐνοῦχος Ó ἐστερημένος ὀχείας. ψιλοῦται δὲ τὸ εὖ, ὡς ἔχον ἀναδραμεῖν εἰς ὁμοιότητα τοῦ ἕκηλος εὖ-
κηλος χαὶ τῶν ὁμοίων. ( Vers. 529. ) Οἰχειότητος δὲ λόγος τὸ, εἰ ἐτεόν y σός εἶμι πατὴρ δ᾽ ἐμὸς jJ ἑταῖ-
gos ἢ ἀδελφὸς εὔχεαι εἶναι, δὸς μὴ τόδε τι γενέσϑαι. ( Vers. 532. ) εἰ δὲ καὶ πρὸς κάκωσιν ἡ ἀξίωσις,
οἰχεῖον ἐπαγαγεῖν ποτὲ τὸ, δὺς μὴ τὸν δεῖνα οἴκαδ᾽ ἱχέσϑαι. ἀλλ᾽ εἴ οἱ μοῖρ᾽ ἐστὶ φίλους T ἰδέειν χαὶ

ἱκέσϑαι οἶχον ἐὐκτίμενον xci ἑὴν *ig πατρίδα γαῖαν, ὀψὲ χαχῶς ἔλϑοι. Ὅτι οἶδε μὲν Ὀδυσσεὺς à ἀπογό- 20

νους Ποσειδῶνος τοὺς Κύχλωπας. οὗπερ υἱὸς ὧν ὁ Κύκλωψ πρὸς αἵματος ἦν τοῖς Φαίαξιν. οἷδε δὲ
ὅμως xci χαχῶς διατεΐϊεῖσίλαι αὐτοὺς τοῖς Κύχλωψιν. ot ποτε σφέας. σινέσχοντο. διὸ οὐδὲ ὑπο-
πτεύει βλαβήσεσθαι διηγούμενος, παρὰ τοῖς φιλοξένοις μισοκύκλωνμι τὴν τοῦ κακοξένου Κύκλωπος
τύφλωσιν, TOU καὶ xcxoU xci μετὰ κακῶν. εἰ δὲ καὶ φιλίως οὗτοι διέχειντο οἷα 7 πρὸς συγγενῆ ὡς ἐῤῥέϑη,
ἀλλὰ τὴν ἐχείνου ἀρὰν τελειουμένην ἄρτι προβάλλεται εἰς πειϑώ. ὡς ἐχεῖνα πάσχων, ἅπερ ὁ Κύχλωψ
εὔξατο. ποῖα ἐχεῖνα; εἰ καὶ μοῖρα ἐστὶν Ὀδυσσῆα πτολιπόρϑιον οἴκαδε ἱκέσϑαι, ow κακῶς ἔλϑοι ὀλέ-
σας ἀπὸ πάντας ἑταίρους ; νηὸς ἐπὶ ἀλλοτρίας, ὁποία νῦν ἡ τῶν αιάχων, εὕροι δ᾽ ἐν 7 πήματα οἴκῳ.
ὥςτε τὰ ἐχεῖνα κατεύγματα γίνονται εἴπερ οἱ Φαίακες αὐτὸν εἰς ᾿Ιϑάκην νηΐ πέμψουσι. Προεχϑετικὴ δὲ
ἀναφώνησις τῶν ἐφεξῆς τοῦ ᾿Οδυσσέως παϑῶν καὶ ταῦτα εἰσί. (Vers. 530.) Τὸ δὲ πτολιπόρϑιον οὗ
πρωτότυπον ὃ πτολίπορϑος ὡς τοῦ κάπρος τὸ κάπριος, εἰκῇ παρέῤῥιπται. τί γὰρ ἔδει τὸν Κύχλωπα
ἔπαινον ᾽Οδυσσέως εἰπεῖν ; ἴσως δὲ xci εἰρωνικῶς αὐτὸ εἶπεν ὁ Κύκλωψ, ὡς τοῦ Ὀδυσσέως πρὸ βραχέων
οὕτως ἑαυτὸν καλέσαντος. no* vovovzi μυχτηρίξων εἴπερ ὁ ὀλίγος καὶ οὐτιδανὸς xci ἄναλκις πτολιπόρϑιον
ἑαυτὸν ἀπυκαλεῖ. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τε ἀνάλογα τὸ, πτολιπόρϑιος. xai τὸ, αἰδοῖος αἰδοίϊος. ὁμοῖος ὁμοίζος.
ὀρϑὺς ὄρϑιος. λοισϑος λοίσϑιος. xci ὅτι πρὸς τοιαύτην ἀχολουϑίαν καὶ οἱ “ωριεῖς τὸ ἄσσον ἄσσιον
φασὶν, ὡς παραδέδοται, καὶ τὸ αἶψα αἴψιον, καὶ τὸ μᾶλλον μάλλιον. οὕτω δὲ xci τὸ ἐγγὺς ἔγγιον.
( Vers. 543.) Ὅτι ναύσταϑμον φράζει τὸ, ἔνϑα πὲρ ἄλλαι νῆες ἐύσσελμοι μένον ἀϑρόαι, ἐλλιμενι-
σμὸν δὲ τὸ, νῆα μὲν ἔνϑ᾽ ἐλϑόντες ἐχκέλσαμεν ἐν ψναμάϑοισιν. ἐκ δ᾽ αὐτοὶ βῆμεν ἐπὶ ῥηγμῖνε ϑαλάσ-
σῆς. Ti δὲ τὸ χέλσαι καὶ τίς ὁ ῥηγμὶν, ἀλλαχοῦ δηλοῦται. ( Vers. 549. pone τὰ τοῦ Κύκλωπος μῆλα
ἐπίσης ἐδάσαντο κατὰ νῆας οἱ ἀμφὶ τὸν ᾿Οδυσσέα. ἀρνειὸν, δὲ αὐτῷ ἔδοσαν € ἔξοχα. ἴσως, τὸν περισω-
σάμενον αὐτὸν, ὃν xci ἔϑυσεν ἐπὶ ϑινὶ Διὶ φυξήρ ἴσως ἢ καὶ σωτῆρι χατὰ τοὺς ὕστερον ᾿Αττιχούς.
( Vers. 553.) ὁ δέ φησιν ovx tunacero ἱ ἱρῶν, τουτέστιν οὐκ ἐπεστρέφρετο τῆς ϑυσίας. ὥςτε οὐδὲ ἐκαλ-
λεέρει τηνιχαῦτα Ὀδυσσεύς. ἀλλ ὅγε φησὶ μερμήριξεν € ὕπως ἀπολοίατο πᾶσαι γῆες χαὶ ἐμοὶ ἑταῖροι.
(Vers. 554.) zai τοῦτο δὲ προανας(ώνησις τῶν ἐρεξῆς ποιηϊλησομένων ἐστίν. εἶτα διαφόρων στίχων
ῥηθέντων ὡς ἐν τύπῳ χκέντρωγος περὶ δαιτὸς καὶ ὕπνου καὶ ἀπόπλου, πολλαχοῦ γὰρ καὶ ἀλλαχοῦ κεῖν-
ται, πληροῦται 7j ῥαψῳδία.

TJILOO ERXIG.TH E. 4.0 HMHPo.r
ΑἸ OQ ΜΡ,

Τὰ περὶ τὸν “ἴολον ἀπαγγέλλει τὸν τῶν ἀνέμων φύλακα, ὡς ἔδωκεν Ὀδυσσεῖ οὔριον ἄνεμον τὸν
Ζέφυρον, τοὺς ἄλλους ἀνέμους ἐγκαϑείρξι ας ἀσχῷ. ὃν οἱ ἑταῖροι λύσαντες χοιμωμένου Ὀδυσσῆος, ἁ ἅτε

ἐν αὐτῷ χρυσὸν εἶναι onem , ὑπονοστοῦσι πρὸς «Αἴολον. οὐ προσιεμένου δὲ τοῦ Αἰόλου τὸν Ὀδυσ-
CoxxEXT. IN Opvss. Tox. I. Zz

302 »ΑΒΩΣΧΣ ΧΑ K Vs1—4.

, $.. ὦ , , , , » - 23 qo - - 5 , m. 3 "1

σέα ἐκεῖϑεν ἀποπλέων εἰς “Ταιστρυγόνας ἀφικνεῖται. παρ᾽ oig ἕνδεκα τῶν νεῶν ἀπολέσας μιᾷ εἰς Alalav
5o τὴν νῆσον παραγίνεται. καὶ σὺν Εὐρυλόχῳ τοὺς ἡμί᾽σεας τῶν ἑταίρων χλήρῳ λαχόντας ἐχπέμπει πευσο-

μένους τίνες οἱ κατοικοῦντες. μεταμορφωϑέντων δὲ ἐκείνων εἰς σύας ὑπὸ τῆς Κίρκης πλὴν Lipv-
λόχου, αὐτὸς ἐπὶ ζήτησιν ἐλϑὼν, λαβὼν παρὰ τοῦ LouoU φάρμακον τὸ μῶλυ, οὐδὲν βλάπτεται.

χοῦ; δ ΟΥΑΙ 0 0H , ῃ

» * ^ * , * , , , . , '. - t 0 Ἢ d
αλλὰ καὶ ἑταίρων τὴν ἀρχαίαν φύσιν λαβόντων ἐνιαυτὸν παραμείνας παρὰ τῇ Κίρκῃ εἰς “Φιδου
κατέρχεται.

O4YZXEIAX K OMHPOY PAWQOIAI A.

Ὅτι τὰ περὶ «Αἰόλου χαὶ “αιστρυγόνων καὶ Κίρκης διαλαμβάνουσα 1 z ῥαψῳδία οὕτω καὶ ἐπιγρά-

60 "geret ὑπὸ τῶν παλαιῶν. ἀρχομένη ἐντεῦϑεν. ( Vers. Y.) «ἰολίην δ᾽ ἐς νῆσον ἀφικόμεϑα. 0 ioun-
γεύων ἐπάγει. ἔνϑα δ᾽ ἔναιεν Αἴολος ᾿Ιπποτάδης φίλος ἀϑανάτοισι ϑεοῖσι, πλωτῇ ivi νήσῳ. εἶτα
1044ἐχφράξων τὸ xar αὐτὴν στεῤῥὸν φησί. (Vers. 5.) πᾶσαν δέ τέ μιν πέρι τεῖχος χάλκεον ἄῤῥηκτον.
(Vers, 4.) λισσὴ δ᾽ ἀναδέδρομε πέτρη. καὶ ἴσως τοῦτό ἐστι τὸ χάλκεον τεῖχος, πέτρα δηλαδὴ λεία καὶ
δυσανάβατος, περιβόλου δίκην τὴν νῆσον περιϑέουσα. ἄλλως γὰρ ἀπίϑανόν ἐστι νοῆσαι τεῖχος 0A0V
χάλκεον. (Vers. 2.) 4ἴολοι δέ φασι τρεῖς ἐν ταῖς ἱστορίαις ὀνομαστοὶ, εἷς ὃ Κρηϑέως xci ᾿4ϑάμαν-
τος καὶ Σισύφου πατὴρ, “Ελληγος παῖς, ὃν “Ελληνα γόνῳ μέν φασι Διὸς εἶναι, λόγῳ δὲ Δευκαλίωνος,
1ο ἕτερος δὲ Αἴολος, ὁ ἐκ Δηελανίππης καὶ Ἱππότου ὁ διατοῦτο νῦν ᾿Ιππωτάδης, τρίτος δὲ "ὃ ix IIoca-
δῶνος καὶ porre. ᾿Ασχκληπιάδης δὲ, ἐπὶ τὸν τρίτον τοῦτον φησὶ τὸν ᾿Οδυσσέα ἐλϑεῖν. Ὅτι δὲ ὁμώνυμος
λέξις ὃ Ai0Aog οὐκ ἔστιν ἀμφιβαλεῖν. κύριόν τε γάρ ἐστι, σημαίνει δὲ xci τὸν ποικίλον καὶ τὸν ταχύν.
καὶ ὄνομα δὲ ἰχϑύος. ὡς δῆλον ἐκ τοῦ, δύο γένη σχάρων. ὧν ὃ μὲν, ὀνίσκος, ὁ δὲ, αἰόλος. Ὅτι δὲ
τοῦ πρώτου Αἰόλου ἤγουν τοῦ ᾿ Ελληνίδου παρώνυμον τὸ τῶν «ἰολέων ἔϑνος αἱ ἱστορίαι δηλοῦσιν.
ὥσπερ καὶ Δωριεῖς εἴρηνται ἀπὸ “ώρου υἱοῦ Ξούϑου, οἱ καὶ Πελοπόννησον ὕστερον ὥκησαν, συγκατά-
2070rreg τοὺς ΠΙραχλείλδας, ἡγουμένου αὐτῶν Ζύμαντος καὶ Παμφύλου τῶν «“ἰγιμιοῦ παίδων. τινὲς
δὲ καὶ ἐν Συρακούσαις φκίσϑησαν. καὶ οὕτως ἐπλατύνθη τὸ τῶν Δωριέων ἔϑνος ἄχρι καὶ ἐς αὐτὴν
Βοιωτίαν. ἔσχε δὲ πλάτος καὶ τὸ “ωρικὸν, “ἰόλου φασὶ καταδραμόντος τὴν Θετταλίαν καὶ πάντας ποιή-
σᾶντος Αἰολεῖς κληϑῆναι. οὗ τῆς ϑυγατρὸς παῖς, Βοιωτός. ἀφ᾽ οὗ οἱ Βοιωτοί. κἀντεῦϑεν ἔσχεν Aio-
Ads καὶ ἡ Βοιωτία. καὶ ἰδιάζουσα τῇ xev αὐτὴν γλώττῃ ὅμως ἐχέχρατο καὶ “ώριδι, ὡς ἐῤῥέϑη, δια-
λέχτῳ, ἔτι δὲ καὶ Αἰολικῇ. εἰ δὲ ἐκ τῶν εἰρημένων «4ἰολέων ἢ τοῦ δεδηλωμένου «Ἰόλου τοῦ σημαίνοντος
30 τὸν ποικίλον πα"ραιολίξαι εἴπέτις τὸ ἀπατῆσαι, ζητητέον ἄλλοϑεν. (Vers. 1.) Ὅρα δὲ τὸ, Αἰολία νῆσος.
ὀφεῖλον μὲν κτητικῷ λόγῳ διὰ διφϑόγγου ἔχειν τὴν παραλήγουσαν ὡς ἀπὸ τοῦ «“ἰόλου ᾧ παρωνυμεῖται-
διὰ δὲ τὸ κακομέτρητον, γραφὲν διὰ τοῦ ἰῶτα ὡς ἂν ἀπαρτισϑείη μετριχὸς δάκτυλος. ᾿Ιστέον δὲ ὅτε
Ὅμηρος μὲν μιᾶς μέμνηται νήσου Αἰολίας. οἱ δὲ παλαιοὶ νήσους «ἰόλου ἑπτὰ ἱστοροῦσι πρὸς τῇ Σι-
κελίᾳ, εἰσὶ δὲ αὗται. ΑἸἰολὶς ἢ μᾶλλον Αἰολία. ἔνϑα ἴσως ἦν τὸ τοῦ «Αἰόλου βασίλειον. στρογγύλη.
Διδύμη. ἱερά. λιπάρα. ἐξ ἧς καὶ σέλας λέγεται παρὰ Θεοχρίτῳ λιπαραῖον διὰ τὰ ἐκεῖ ἀναφυσώμενα
πυρά. ἐρεικώδης. καὶ φοινικώδης. καλεῖται δὲ μία τούτων χατά τινας καὶ ᾿Ιχέσιον. λέγονται δὲ καὶ
γῆσοι “Μιπαραίων ἢ πᾶσαι ἢ τούτων τινὲς διὰ τὸ τῆς «Τιπάρας ἐπίσημον. φησὶ γοῦν καὶ ὃ γεωγράφος
οὕτω. «Ζιπαραίων νῆσοι ἑπτά. μεγίστη δὲ “Ζιπάρα. Κνιδίων ἄποικος. ἐγγυτάτω Σιχελίας. μία δέ φησιν
αὐτῶν καὶ ἡ Εὐώνυμος καλουμένη οὕτω διὰ τὸ εὐώνυμος xeloX ct τοῖς i «Διπάρας εἰς Σικελίαν πλέου-
σιν. Ὅμηρος δὲ μιᾶς μέμνηται νήσου. 5v τινες ἐχτετοπισμένην φασὶν πλάττεσϑαι τῷ ποιητῇ, χαϑὰ
4oxci τὴν τῶν Φαιάκων xci τὴν τῆς Καλυψοῦς καὶ τοὺς “ωτοφάγους δὲ καὶ τοὺς Κύκλωπας. ἄλλοι δέ
γε ἀπεναντίας τούτοις ἰόντες καὶ περὶ Σικελίαν χαὶ ᾿Ιταλίαν πεπλονῆσϑιι τὸν Οδυσσέα εἰπόντες, οὐ
μόνον τοὺς Κύχλωπας οἴδασι “Ζεοντίνους καλουμένους, ἀλλὰ xci «]Τωτοφάγους παρὰ τῷ ποιητῇ φασὶν
εἶναι τοὺς νῦν ᾿Αχραγαντίνους. οἱ δὲ, τοὺς Καμαριναίους. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι iocos μὲν νῆσοι διὰ
διφϑόγγου παρὰ τοῖς παλαιοῖς αἱ τοῦ «Αἰόλου, Gs ἐν τῷ Τυρηνικῷ πελάγει κεῖσϑαε φασί τινες. “ἰολί-
δὲς δὲ, αἱ τῶν Αἰολέων περὶ ᾿Ασίαν. καὶ ἄλλως δὲ αὗται μὲν Αἰόλου νῆσοι. ἐκεῖναι δὲ νῆσοι «Αἰολέων.

P4 nIdlI4 K οὗὲ, ας". λα, 303

(Vers. 2.) Τὸ δὲ ᾿Ιπποτάδης ὅμοιόν ἐστι τῷ Βουτάδης. ὡς γὰρ Βούτης Βούτου Βουτάδης, οὕτως Ia-
πύτης Ἱππότου ' Ιπποτάδης. τοιοῦτος γὰρ ὁ πατρωνυμικὸς τύπος τῶν εἰς ἧς ληγόντων κυρίων ὀνομάτων
ὧν εἰς OD ἡ γενιχή. ὥσπερ καὶ τῶν εἰς ἄς. οἷον ᾿“Ιλεύας ᾿“λευάδης. καὶ τῶν διὰ τοῦ tog καϑαρῶν. οἷον
“Ἥλιος “Πλιάδης. τοῦ δὲ Βουτάδου σύνϑετον οἱ ᾿Ετεοβουτάδαι, γένος πολὺ καὶ λαμπρὸν, ἀπό τινος
Βούτου. ἀφ᾽ οὗ γένους οἱ ἱερεῖς χαϑίσταντό φασιν ᾿Ιϑήνῃσι. καὶ εἰσὶν ᾿Βτεοβουτάδαι οἱ ἀληϑῶς ἐκ
τοῦ Βούτου. καϑ' ὁμοιότητα τοῦ ᾿βδτεόχρητες οἱ ᾿Ιϑαγενεῖς Κρῆτες. (Vers. 5.) liri, ἢ κατά TL
χύριον ὄνομα ἢ "n κειμένη ἐν πλεομένοις τύποις χαὶ διὰ τοῦτο γνωριξομένοις. xar ἄλλους δὲ | φράσαι,
p ἡ ngocnieo* μένη vx ἀνϑρώπων. ἢ ἄλλως, ἡ περιπλεομένη χύχλῳ χαὶ μὴ χατὰ τὰς ἄλλας οὖσα πλή- 50
Qs ὑφάλων πετρῶν. “Ἰρίσταρχος δέ φασι πλωτὴν λέγει φορητὴν καὶ οἷον παραφερομένην ἢ συνεχείᾳ
10 σεισμῶν ἢ ἄλλοι ὑπωσοῦν, ὡς ποτὲ μὲν ἐν δεξιοῖς ὀρᾶσϑαι μέρεσι, ποτὲ δὲ ἐν ἀριστεροῖς. ὁποῖον δὴ τι
378 xai περὶ “ήλου ἱ ἱστόρηται. ἧς καὶ χωρίον τι ὃ τρέμων παρὰ «Τυχόφρονι à ἔχ τινος τοιαύτης αἰτίας χληϑ είς.
παρατιϑέασι δὲ περὶ τῆς Δήλου οἱ παλαιοὶ ἔπος τοῦτο. ἦν γὰρ τὸ πάροιϑε φορητὰ χυμάτεσσι δᾶλος
παντοδαπῶν ἀνέμων ῥιπαῖς. xci οἱ μὲν περὶ ᾿Δρίσταρχον φασὶν οἰχειότερον εἶναι οὕτω γοεῖν, ὡς μὴ
ἐῤῥιξῶσϑαι τὴν τῶν ἀνέμων νῆσον ὧν “ϊολος δεσπόζει. ἕτεροι δέ φασιν, ὡς εἴπερ ἐπέπλει τῇ ϑαλά ἄσσῃ,
οὐχ ἂν εἰς δεύτερον εὗρεν αὐτὴν ὁ Ὀδυσσεὺς, παλίμπλους εἰς αὐτὴν ἐπανελϑών. λέγουσι δὲ οὗτοι οὐ
πάνυ εὐφυῶς. εἰ γὰρ καὶ πλωτὴ ἦν ἡ νῆσος, ἀλλ οἱ ἄνεμοι, ὡς εἰς πατρίδα ἐπανιόντες αὐτὴν κατὰ
μῦϑον, συναπήγαγον πιϑανῶς καὶ τὸν Ὀδυσσέα ὕπου περ ἂν καὶ ἣν παρεχπλεύσασα. καινὸν δὲ οὐδὲν
τοιοῦτόν τι χαὶ τὸν ποιητὴν εἰπεῖν, εἴγε περὶ τὴν “«Τιβύην ἕτεροι τερατεύονται Διονύσου πόλιν εἶναι,
ἣν οὐχ ἐνδέχεται δὶς τὸν αὐτὸν ἐξευρεῖν ὡς μεϑισταμένην. καὶ ᾿Ηρόκδοτος δὲ ἱστορεῖ ὡς νῆσος πλωτὴ Go
20 λέγεται περὶ Aiyvarov ἐν λίμνῃ βαϑείᾳ καὶ πλατείᾳ. ἐκαλεῖτο δὲ ἡ τοιαύτη Eyeug. ( Vers. 2.) Ὅτι τὸν
ῥηθέντα «ἴολον ὃ τῆς ἀλληγορίας λόγος εἰς ἐνιαυτὸν ἀνάγει. διὸ καὶ δίδωσιν αὐτῷ δώδεκα παῖδας τὴν
τῶν μηνῶν δωδεχάδα. xci τούτων τὰς μὲν ϑηλείας λέγει, τοὺς καρποφόρους δηλαδὴ μῆνας καὶ κατὰ
τὰ ϑήλεα γεννητικούς, τοὺς δὲ ἄῤῥενας ὕσοι δηλονότι οὐ τοιοῦτοι μὲν συμβάλλονται δὲ ἄλλως τῇ γῇ
πρὸς γονημότητα τὴν ἐφεξῆς. ὑποῖοί τινες οἱ 7 πρὸ τοῦ ἔαρος. ovs δὴ παῖδας τοῦ ἐνιαυτοῦ χαὶ συνηρμό-
σϑαι ἀλλήλοις λέγει διὰ τὸ κατὰ τὰς "ὥρας οὐ μόνον ἐναμόρνιον, ἀλλὰ xoi ἀλληλουχούμενον. τὸν 001645
τοιοῦτον «“ἴολον ᾿Ιππότου τε υἱὸν εἶναι φησὶ διὰ τὸ ταχὺ τῆς χρονικῆς παραῤῥοῆς, καὶ ταμίαν δὲ ἀνέ-
μῶν ἐπεὶ καὶ ἄνεμοι καϑ' ὥρας τινὰς πνέουσι καὶ κατὰ καιρὸν ὡς τὰ πολλά, οἷον οἱ ἐτησίαι μὲν ϑέρους,
φϑινοπώρου δὲ οἱ νῶτοι, xci ἔαρος, οἱ λευχόνοτοι. ὁ δὲ ὡς εἰχὸς ἱστοριχὸς λόγος ἄνϑρωπον συνε-
τὸν χαὶ εὔπορον τὰ εἰς βουλὴν xci εἰς λοιποὺς λόγους τὸν “ἴολον παραδίδωσι διὰ περιουσίαν φρονή-
3o σεως. διὸ xci ἡ παροιμία “ἰόλον τὸν ποικίλον καὶ πανοῦργον φησίν. ἀφ᾽ οὗ σύνϑετον αἰολοχαίτης
ὁ ποιχίλας ἔχων τρίχας ἄνϑρωπος δηλαδὴ ἢ ἵππος ἤ ἄλλο τι ζῷον. ὕπερ εἰ καὶ πέχεται, λέγοιτ᾽ ἂν καὶ
ποιχίλον χυρίως. δοχεῖ γὰρ παρὰ τὸν πόχον εἰρεῖσϑϑαι 0 ποικίλος. δῆλον δὲ ὡς ἡ σύνϑεσις τοῦ αἰολο-
χαίτης κατὰ τὸ χυανοχαίτης. δρομιχαίτης. γλαυχοχαίτης. μελαγχαίτης. ἡ δὲ περὶ τούτων Ὁμηρικὴ φρά-
σις τοιαύτη. τοῦ καὶ δώδεχα παῖδες ἐνὶ μεγάροις γεγάασιν, ?E μὲν ϑυγατέρες, ἐξ δ᾽ υἱέες ἡβώωντες.
ἔνϑ'᾽ ὕγε ϑυχατέρας ( Vers. 7.) πόρεν υἱάσιν εἶναι ἀχοίτις κατὰ ἔϑος ἀρχαῖον. «c 0 xai ὃ Ζεὺς συνῴ-
χει *rj Hoq. ἐδύχει γὰρ τοῖς παλαιοῖς μέγα τι χαὶ τὴν ἐκ φύσεως φιλοστοργίαν εἰς ὁμοφροσύνην συμβάλ- Yo
λεσύλαι. ᾿Αλκιβιάδην μέντοι παρεξηυλημένον ἐν τῷ ἄλλως βιοῦν ἐξωλέστερον, ἔσχωψέ φησιν ᾿Αντισϑένης
παράνομον εἶναι zai εἰς γυναῖχας καὶ εἰς τὴν ἄλλην δίαιταν, συνεῖναι γὰρ καὶ μητρὶ καὶ ϑυγατρὶ καὶ
ἀδελφῇ ὡς τοὺς Πέρσας. (Vers. 8.) εἶτα χαὶ τὰ ἱξῆς περὶ τῶν παίδων ἐπάγων φησίν. οἵδ᾽ αἰεὶ παρὰ
4o πατρὶ φίλῳ καὶ μητέρι χεδνῇ δαίνυνται. “παρὰ δέ σφιν ὑνείατα μυρια κεῖται. χνισσῆεν δέ τε δῶμα περι-
στεναχίζεται αὐλῇ ἤματα. νύχτας δ᾽ aire nog αἰδοίῃς ἀλόχοισιν εὕδουσιν ἔν τε τάπῃσι. CVere 12. jJ)
χαὶ iv τρητοῖσι λεχέεσσι, χαὶ οὕτω διασχευάσας τὰ κατὰ τούτους χαὶ τρυφῶντας παραστήσας καὶ ὑπὲρ
τὸ δέον ἀναπεπτωχύτας ὑποῖοι δή τινες καὶ οἱ Φαίαχες οἵς χαὶ ϑεραπεύει τῇ τῶν ὁμοιοπαϑῶν ἱστορίᾳ
xai τὲ τέλος δὲ τῆς διασχευῆς χαλλύνας παρίσοις τῷ, ἀλόχοισι, τάπῃσι, τρητοῖσι λεχέεσσιν, οὐδέν τι
περὶ τῶν τοῦ Αἰόλου δωμάτων ἐνδιάσχευον εἰπεῖν ἠϑέλησεν ἢ περὶ τῆς πόλεως, ἀλλ' ἠρκέσϑη μόνον εἰπὼν
ὡς καὶ τούτων ἱχόμεϑα πόλιν καὶ δώματα καλά. ὀκνεῖ γὰρ χρᾶσϑαι χαταχόρως ἐχφράσεσι διὸ καὶ μυρία
zo

304 ῬΑ Dra TE "RBS 2953.

20 ὀνείατα εἰπὼν οὐδὲν τι πλέον οὐδὲ περὶ αὐτῶν προσέϑετο. ( Vers. 10. ) καὶ δῶμα δὲ κνισσῆεν qa* iuevog
τὸ κηῶεν xci εὔοσμον )j τὸ χνίσσης μετέχον ἠρκέσϑι ἐς τοσοῦτον εἰπὼν, χαὶ μηδέν τι μηδὲ περὶ ἯΙ
ἐνταῦϑα κνίσσης “παρασημῃνάμενος. "Ioréov δὲ ὅτι ὁ παραφράσας τὴν ᾿Οδυσσείαν ῥήτωρ οὕτω γοργῶ
μετέβαλε τὰ κατὰ τοὺς παῖδας τοῦ “Αἰόλου, πάντες xou παρ᾿ αὐτῷ δίαιταν εἶχον, πλήν γε δὲ ὕσα
γύχτωρ ἄναγ καίως ἐγίνετο. Τὺ δὲ περιστεναχίζεται, ἀντὶ τοῦ περιηχεῖται, ὡς καὶ τοῦ τοιούτου δώματος
ἠχήεντος ὄντος. ἢ ἀντὶ τοῦ, στενοχορεῖ τοῖς δαινυμένοις. ( Vers. 12.) Περὶ δὲ ταπήτων ἀρκεῖ εἰπεῖν
ἄρτι, ὅτι ἐοίχασι ταυτόν ποτὲ εἶναι τάπητες xci δάπιδες, ὡς δηλοῖ Bib δενίω ἐν οἷς φησὶ ψιλοδάπι-
δας, ψιλὰς καὶ μὴ μαλλωτάς, ὡς δηλαδὴ καὶ μαλλωτῶν οὐσῶν δαπίδων ὑποῖοι χαὶ οἱ τάτηπες ὡς ἐπι-
πολύ. (Vers. 5.) Τῶν δὲ παίδων Αἰόλου xci ὀνόματα ἐχτίϑενται οἱ παλαιοί. περὶ ὧν οὐκ ἀναγκαῖον
ἐχϑέσϑαι ἢ μόνον ἐς τοσοῦτον. «ἴολος Ty ἑπάτραν τὴν “Ταιστρυγόνος ἐγέννησε τοὺς δεῖνα καὶ τὰς δεῖνα. 10
CVers. 14.) Ὅρα δὲ χαὶ ὡς οὐκ ἠξίωσεν ὃ ποιητὴς ἱστορῆσαι xac περὶ τῶν Φαιάχων πολλά τινα,
οὕτω xci περὶ τῶν ἐν τῇ τοῦ “ἰολου γήσῳ, ἀλλ ἠρκέσϑη τὰ χατὰ τὸν βασιλέα διὰ τοῦ Ὀδυσσέως
εἰπεῖν, ἵνα μὴ τὰ τῆς ποιήσεως πάρεργα πλείω τοῦ ἔργου γένηται εἰ περὶ τῶν καϑέχαστα ἐμπλατύνεται.

30 διὸ xci ἐνδεικνύμενος τὴν τοιαύτην μέϑοδον ὁ ὃ Ὁμηρικὸς Ὀδυσσεὺς ἐπάγει. μῆνα δὲ πάντα φίλει μὲ
καὶ ἐξερέεινεν ἕκαστα, Ἴλιον ᾿Αργείων τε νέας καὶ νόστον ger. ἐξ οὗ φιλομαϑῆ καὶ τὸν ϊολον
δηλοῖ. χαὶ ἐμφαίνει δύνασθαι μὲν κἀνταῦϑα πολλὰ λέγειν μὴ ἐϑέλειν δὲ πολυλογεῖν. (Vers. 16.)
Ὅτι σαφοῦς ἀπαγγελίας, τὸ, xci μὲν ἐγὼ τῷ πάντα κατὰ μοῖραν χατέλεξα. (rea: 17.) Ὅτι τὸ ἐν
ἄλλοις λόγῳ διδαχϑὲν ὡς χρὴ ξεῖνον παρεόντα φιλεῖν, ἐθέλοντα δὲ πέμπειν, πραγματικῶς ἐνταῦϑα
παραδίδοται ἐν τῷ, ἀλλ ὅτε δὴ καὶ ἐγὼ ὁδὸν ἥτεον καὶ ἐχέλευον πέμπειν, οὐδέ τι χεῖνος ἀνήνατο.
τεῦχε δὲ πομπήν. Ὀδυσσεὺς δὲ τοῦτο λέγει ἐρεϑίζων τὸν ᾿“Ιλκίνοον εἰς Foyov ὕμοιον. ( Vers. 19.) 20
Ὅτι «Ἵἴολος ἐχδείρας ἀσχὸν βοὸς ἐννεώροιο διὰ τὸ στεῤῥόν τε XC ἀῤῥαγὲς ἔδωχε τῷ Οδυσσεῖ. ἔνϑα fv-
χτάων ἀνέμων χατέδησε χέλευϑα. χεῖνον γὰρ ταμίην ἀνέμων ποίησε ϑεύς. vii δ᾽ ἐνὶ γλαφυρῆ κατέδει
μέρμιϑι φαεινῇ, ἀργυρέῃ, ἵνα μή τι παραπ νεύσῃ ὀλίγ ον πέρ. αὐτὰρ ἐμοὶ πνοὴν Ζεφύρου προσέηχεν 379
ἀῆναι. ὄφρα φέροι γῆάς τε χαὶ αὐτοὺς, τουτέστιν ἡμᾶς. (Vers. 26.) ἀφίεται δὲ πνέειν Ζέφυρος, οἷα
ἐπιτήδειος πρὸς τὸν ἐς ᾿Ιϑάκην πλοῦν. (Vers. 22.) Τὸ δὲ ταμίαν ἀνέμων ἑρμηνεύων ὃ ποιητὴς ἐπάγει.

407, ἡμὲν παυέμεναι ἠδ᾽ ὀρνύμεν ὅν χ᾽ ἐθέλῃσι, τουτέστι, τὸν μὲν * οἷον ἀποχρύπτειν, τὸν δὲ προβάλλεσϑαι.
ὁποῖόν τι καὶ οἱ ταμίαι ποιοῦσι, τὰ μὲν προτιϑέντες, τὰ δ᾽ ἀποτιϑέμενοι. χρήσιμον δὲ εἰς τὸ, ἀνέμους
παυέμεναι, καὶ τὸ ἀνεμοκοῖται, γένος ἐν Κορίνϑῳ ἀνέμους χοιμίζοντες. εἰς ὕπερ δεξιῶς λέγεται διακεῖ-
σϑαι χαὶ ᾿Εμπεδοχλῆς. οὗ χαὶ ὴ εἰς αὐτὸ τέχνη ἱστόρηται. ( Vers. 24.) Πιϑανὴ δὲ χαὶ ἀστεία χαὶ
ἡ δι᾿ ἀργύρου. δέσις τοῦ ἀσχοῦ, ὡς ἂν ἀπατηϑέντες οἱ ἑταῖροι λύσωσι τὸν ἀσχὸν, οἷα χρημάτων πλῆ- 30
Joc εἶναι εἰκάσαντες, ἐκ τῆς πολυτελείας τοῦ δεσμοῦ. πρὸς μέντοι τὸ φαινόμενον, ἵνα μή τι παραπνεύσῃ
τουτέστιν ἐκπνεύσῃ ἀνέμου. ( Vers. 23.) ὡς τοῦ ἀργυρέου μίτου, ὃ σύρμια φασὶν οἱ ἰδιωτίζοντες, σφιγ-
χτότερον πιέζοντος ἤπερ ὃ σχοῖνος, καὶ βαϑύτερον. ἔστι δὲ καὶ ἄλλως ἀργύρεόν τι σφύχωμα εἰπεῖν τὴν
τοιαύτην ἀργυρέαν μέρμιϑα. xarà τὸ, χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ ἐσφήκωντο, ὅπερ ἐν ᾿Ιλιάδι κεῖται.
(Vers. 21.) Ταμίας δὲ ἀνέμων 0 «Αἴολος, οὐ μόνον ἀλληγορικῶς ὡς προείρηται, ἀλλὰ καὶ κατὰ ἱστο-
ρίας ἀλήϑειαν. σοιρὸς δὲ ἀνὴρ παραδίδοται καὶ τιμώμενος οἷα προγνωστιχὸς ἀνέμων πνοῆς. ὡς ἐντεῦ-
Sev, πολλοῖς προλέγων ἢ εὔπλοιαν 1, ἢ δυσχέρειαν : περὶ τὸν πλοῦν καὶ EUGTOZOY, φήμην ὁ διαδοῦναι ὡς ἄρα

50 καὶ ταμίας ἦν ἀνέμων καὶ δεσμεῖν εἶχεν αὐτούς. ὥς που καὶ τὸν Ἄτλαντα χατευστο χοῦντα τῶν οὐρα-
γίων κινήσεων ἀνέχειν εἶπεν ὃ μῦϑος τὸν οὐρανόν. ἕτεροι δέ φασι καὶ ὕτι ἐκ τῆς διαφορᾶς τῶν βρό-
pov τῶν ἐν ταῖς νήσοις Αἰόλου οἷς οἱ ἐχεῖ τοῦ πυρὸς κρατῆρες ποιοῦσι χαὶ ἐκ τῶν ἀναφυσημάτων xci ήο
φλογῶν καὶ λιγνύων προσημαίνεται χαὶ ὁ εἰς τρεῖς ἡμέρας πνεύσων ἄνεμος. καί τις κατὰ τὸν j'&uy dg Led
ἐν «Τιπάρᾳ γενομένης ἀπλοίας προεῖπε τὸν ἐσόμενον mÀoiw sei οὐ διεψεύσατο. διὸ χαὶ Αἴολος ταμίας
ἀνέμων ἐλέχϑη, ὡς ἐχ τοιούτων τινῶν τὸν πλοῦν τεχμαιρόμενος καὶ προσημαίνων τοὺς ἔκπλους φησὶν
ἐν τοῖς xata τὸν Σιχελικὸν πορϑμὸν τόποις ἀμφιδρόμοις οὖσι καὶ δυσέκπλοις διὰ τὰς παλιῤῥοίας.
Ὅτι δὲ οὐ μόνος “ἴολ ος ἐτιμήϑη διὰ σοφίαν καὶ εὕρεσιν τοῦ χρησίμου ἀλλὰ σὺν ἄλλοις μυρίοις zat da-
ναὸς ὡς παραδείξας rà Qv Moytt ὑδρεῖα, καὶ ᾿Ατρεὺς τὸν τοῦ ᾿Πλίου δρόμον ὑπεναντίον τῷ οὐρανῷ,

PACELERQI4IA Κι Vs19—28. 365

ὃ γεωγράφος λέγει χαϑὰ xci ἕτεροι. ( Vers, 19.) Τὸν δὲ &oxóv ὅϑεν ὑποχοριστιχὸν οὐ μόνον ἀσχίον
ἀλλὰ καὶ ἀσχίδιον ὡς τὸ, εἰσιᾶσι τινὲς μύρων Βαβυλωνίων ἐ ἔχοντες ἀσχίδια, οἱ μὲν οὕτως ἐΐ ξεδέξαντο
κατὰ τὸ λεγό ὄμενον, γοητείαν τινὰ ὑπονοήσαντες εἶναι. παρ᾽ οἷς xci ἄδεται ὁ ῥηϑεὶς τοῦ “Αἰόλου ἀσκὸς
δελφῖνος εἶναι δέρμα. οἱ δέ τινὲς ὥςπερ τὸν παρ᾿ Ἡσιόδῳ πίϑον οὕτω Ἃ αἱ γῦν τὸν Ὁμηρικὸν ἀσχὸν εἰς 60
ἀνϑρώπειον ἐξελάβοντο σῶμα. ὕπερ οὐ μόνον ἐπὶ νεκροῦ χεῖται κατὰ τὸν εἰπόντα ὡς πολλοὶ ἀπεδάρησαν
εἰς ἀσχὸν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ ζῶντος καὶ ὑγιοῦς κατὰ τὸ, ἀσχοῦ μὲ τὸν 7 προὔχοντα μὴ λῦσαι πόδα. τῷ δὴ τοιοῦτῳ
ἀσκῷ λέγοιντο ἂν ἐνδεδέσϑαι ἄνεμοι διὰ τὸ τὸν σοφὸν Ὀδυσσέα τοιοῦτον περικείμενον σῶμα πρόνοιαν
ἔχειν ἐχείνων καὶ δεσμεῖν αὐτοὺς, ἐξ Αἰόλου ὡς εἰχὸς μαϑόντα. ᾿Βρατοσϑένης μέντοι φασὶ παίζων πρός
τε τὸν μὖϑον xci τὸ ἀπίϑανον τῆς Ὀδυσσέως πλάνης τότε ἂν εὑρεῖν τινὰ λέγει ποῦ πεπλάνηται ᾿Οδυσ-
10 σεὺς, ὅτ᾽ ἂν εὕρηται τὸν σκυτέα τὸν συῤῥάψαντα τὸν "τῶν ἀνέμων ἀσχόν, ἔστι δ᾽ ἐνταῦϑα εἰπεῖν οὐκί 646
ἔξω ἀστειότητος καὶ ὅτι καϑάπερ πίϑος ἐλπίδων παρ᾽ Hoió0o, οὕτω καὶ νῦν παρ᾽ Ὁμήρῳ ἀσκὸς ἐλπίδων
οὗτος τῷ ᾿Οδυσσεῖ εὐέλπιδι ἐπὶ τοῖς ἀνέμοις ὄντι. ἀλλ Ἡσίοδος μὲν ἐγχλειομένην ἐᾷ τῷ πίϑῳ τὴν ἐλπίδα
3 τίς ποτε ἐκείνη ἐστίν. ἐνταῦϑα δὲ ἐξορμᾷ τοῦ ἀσχοῦ xci ἀνέμοις φέρεται. ( Vers. À 73 ) οὐχ ἂν δὲ εὐτρα-
πελίας εἴη μαχρὰν, καὶ ἀσχῷ τῷ κατὰ τὸν Ὀδυσσέα εἰχάσαι τὸν ἐλπίδας κενάς τισιν ὑποτείνοντα, καὶ
ini ψευδέσιν ὄντα φυσίγναϑον. ἐφ᾽ οὗ οἰχεῖον εἰπεῖν τοὺς ἠπατημένους καὶ τὸ, ἀσχὸν μὲν ἔλυσαν,
ἄνεμοι δ᾽ ix πάντες ὄρουσαν. αὐτὸ δὲ καλὸν εἰπεῖν καὶ περί τινος 1j ἄλλως ἀπαίδευτα πνέοντος, ἢ πρὸς
ἀπεραντολύγ ον χαὶ οἷον ἐρυγγάνοντα τὸ παραπεσὸν ἀλαζονικῶς ἢ ἑτεροίως ὑπωσοῦν. Ὅτι δὲ ἀσκοὶ οὐ
μόνον οἱ συνήϑως ἐξ αἰγῶν καὶ βοῶν ἀλλὰ καὶ ἐξ ἑτέρων, δηλόν € ἐστι. δελφῖνός τε γὰρ ὃ ῥηϑεὶς ἀσχὸς
τετελεσμένος εἴτουν γεγοητευμένος χαὶ ἀνθρώπου δέ. οὗ τὸ δέρμα εἴπου χαινῶς ἀποδαρείη, ἀνϑρωπείη
20 τε λέγεται xe “Ἡρόδοτον χαὶ ἀσχὸς δὲ, ὡς ἔστι γνῶναι ἐκ τοῦ ἱστοροῦντος ἀποδαρῆναι τὸν Διαρσύαν
εἰς ἀσχόν. xci "χυνὸς δὲ χαὶ λύχου ἀσχοὶ παραδέδονται. πεπείραται δὲ καὶ καμήλου ἀσχὸς διὰ συῤῥαφῆς, 1o
καὶ μὴν καὶ παρδάλεων. ἐν γοῦν τοῖς τοῦ ᾿᾿ϑηναίου. πομπή τις λαμπρυτάτη xut ᾿Αλεξάνδρειαν ἱστόρη-
ται, τετράχυκχλον ἔ ἔχουσα πολ υμήχη ἅμαξαν. ἐφ᾽ ἧς ἢν ἀσκὸς τρισχιλίους € ἔχων μετρητὰς ix τῶν παρδά-
λεων δερμάτων ἐῤῥαμμένος, γέμων οἴνου, καὶ ῥέων χατὰ μιχρὸν ἐν τῷ ἀνίεσύίγαι κατὰ πᾶσαν τὴν ὁδόν.
ὅτι δὲ χαὶ πάχους τοῦ κατὰ σῶμα γίνεται σχῶμμα ὃ ἀσκὸς, δηλοῖ ᾿ϑήναιος, εἰπὼν ὅτι παχύν τινα ἐξ
οἰνοφλυγίας γενόμενον ἀσχὸν ἐχάλουν οἱ ἐπιχώριοι. ὃ δ᾽ αὐτὸς καὶ περί τινος ἰσχνοῦ κατὰ σῶμα ἱστορῶν
λέγει ὅτε Φιλιππίδης ἰσχνότατος ἐκωμῳδεῖτο καὶ εἶναι ὡς οἷα καὶ νεχρὸς ἐλέγετο. διό τινὸς εἰπόντος ὡς
ἐν ἡμέραις τρισὶ τὸν δεῖνα ἰσχνότερον Φιλιππίδου ἀποφανῶ, ἔφη τις οὕτως. ἐν ἡμέραις ὀλίγαις νεκροὺς
ποιεῖς. ocv Aetio τὸν Φιλιππίδην συγχόψας ἤγουν συγκοπὴν ποιήσας τοῦ τοιούτου ὀνόματος περιλιπ-
3o πῶσϑαι εἶπε τὸ λελεπτύνϑαι, οὐ κατά τινα Φίλιππον δηλαδὴ ἀλλὰ xarà τὸν συγχοπέντα Φιλιππίδην.
ἐνταῦϑα δὲ μνηστέον καὶ παροιμίας εἰπούσης τὸ, ἀεί ποτε εὖ μὲν ἀσχὸς εὖ δὲ ϑύλακος ἀνθρώποις ἐστί.
δι᾿ ἧς ἔοιχε δηλοῦσϑαι τὸ τοῦ βίου ἐπαμφοτερίον. ἀσχοῦ δὲ "παράγωγα σὺν ἄλλοις καὶ ὃ ἀσχίτης 20
380 ὕδερος. ἴσως δὲ καὶ τὸ ἐϑυνιχὸν οἱ Maxiret, χαὶ τὸ ἄσχωμα οὗ μέμνηται ὃ χωμικὸς ἐν τῷ, ἀσχώματα
xci λίνα καὶ πίτταν. καὶ τὸ ἀσχωλιάζειν. 0 ὅ πέρ ἐστι κατὰ χυριολεξίαν μὲν ἐν ἀσχῷ λιάξειν. ᾧ πεφυση-
μένῳ ἐμπηδῶντες oí βουλόμενοι ἔ ἔν τινι ἐορτῇ ovx ἀμφοῖν ποδοῖν ἀλλὰ ἑνὶ χαὶ ὡς εἰκὸς οὐκ εὐστοχοῦντες
ἀλλά που καὶ καταπίπτοντες, ὑπεχίνουν γέλι ura roig ϑεωμένοις. ἄλλως μέντοι παρὰ τοῖς ὕστερον ἄσχω-
λιάξειν ἑρμηνεύεται, τὸ ἑνὶ ποδὶ ἄλλεσϑαι. ὅτι δέ τινες 7 πειρῶνται χαὶ τὸ ἀσχεῖν ᾿ἀϑλητικῶς ἐκ τοῦ ἀσχοῦ
παράγειν ἐς τοσοῦτον μόνον εἰρήσϑω. (Vers. 20.) Βύχται δὲ ἄνεμοι, ἢ χατὰ ὀνοματοποιΐαν οἱ ἠχη-
τιχοί. ἢ οἱ σφοδροὶ καὶ κατὰ βυϑοῦ ἀϊχτοί. ἢ; καὶ ὡς ἀπὸ ἀῤῥήτου ῥήματος τοῦ βύσσω ἤγουν εἰς βυϑὸν
Áo χατάγω. Τὸ δὲ κατέδησε χέλευϑα, χαιριώτερον iyrevO a ἐγράφη ἤπερ πρὸ τούτων ἐν τῷ, ἀνέμων κατέ-
δησε κελεύϑους. νῦν γὰρ xc αἰσϑητὸς δεσμὸς τῶν ἀνέμων μυϑεύεται χαταδεσμουμένων μέρμιϑε
φαεινῇ, 0 ἐστι uiro λαμπρᾷ διὰ τὸ ἀργύρεον. ἢ λεπτῇ. ἔστε δὲ “μέρμις μέρμιϑος ὡς ὄρνις ὄρνιζος,
μήρινϑος ἢ 7 nírog λεπτή; γινομένη παρὰ τῷ εἴρω ἔρμις χαὶ μέρμις ἡ δυναμένη διείρεσϑαι διὰ λεπτότητα.
τῶν ἅπαξ δὲ εἰρημένων παρὰ τῷ ποιητῇ zc UH λέξις αὕτη ἐστίν. (Vers. 38.) "Ὅτι ἐννῆμαρ πλέουσιν ἐξ 30
"AióAov τοῖς περὶ τὸν Ὀδυσσέα νύχτας χαὶ ἢ "tQ ὃ χαὶ ἀλλαχοῦ κεῖται τῇ δεκάτῃ ἤδη ἀνεφαίνετο πατρὶς
ἄρουρα. καὶ δή φησι πυρπολέοντας ἐλεύσσομεν ἐγγὺς ἐόντας. ἔνϑα ἐμὲ μὲν γλυχὺς ὕπνος ὑπήλυϑε

366 PACUPJLIAI.ZA.K Ys. 350—960.

χεχμηῶτα. (Vers. 32.) αἰεὶ γὰρ πόδα νηὸς ἐνώμων. ὡς δηλαδὴ τεχνικώτερος χαὶ φερεπονώτερος. οὐδέ
τῳ ἄλλῳ δῶκα ἑτάρων, ἵνα ϑᾶσσον ἱκοίμεϑα πατρίδα γαῖαν. οἱ δ᾽ ἕταροι ἔφασαν χρυσόν ue χαὶ ἄργυ-
4o pov od, ἄγεσϑαι δῶρα παρ᾽ «Αἰϊόλου. Ἀὼδε δέ τις ἂν εἶπεν. ὦ πόποι. ὡς 00s πᾶσι φίλος καὶ
( Vers. 38.) Tipos ἐστιν ᾿ἀνϑρώποις , δτεών τε πόλιν χαὶ γαῖαν ἵκηται, ὃ δὴ περιοδευτοῦ δηλοῖ τιμιό-
Tte. εἶτα εἰπόντες χαὶ ὡς πολλὰ μὲν ἐκ Τροίης ἄγεται κειμήλια. χαλὰ ληΐδος, ἡμεῖς δὲ ὁμὴν ὁδὸν ἐχτε-
λέσαντες οἴχαδε ἄπιμεν χε γεὰς σὺν χεῖρας ἔχοντες. χαὶ νῦν οἱ τάγε δῶχε χαριζόμενος φιλότητι «Ἵἴολος,
C Vers. 44.) βουλεύονται τὸ ἐπικίνδυνον. εἰπόντες. ἀλλ ἄγε ϑᾶσσον ἰδώμεϑα ὕττι τάδ᾽ ἐστίν. ὕπερ ἐφερ-
MUT φησίν. 00008 τις χρυσός τὲ χαὶ ἄργυρος ἀσχῷ ἔνεστιν, ( Vers, 4 7: ) οὕτως ὃ πολ υτελὴς δεσμὸς
5o* αὐτοὺς, ὡς ἐῤῥέϑη, ἐξηπάτησεν. εἰ δὲ χαὶ ἐκ τῆς κουφότητος τοῦ ἀσχοῦ ἢν γνῶναι ὡς οὐχ εἶχε τοιαῦτα
ἐντὸς, ἀλλὰ τὸ προςδεδέσϑιαι ἐχώλυεν τὴν πεῖραν. ἔοιχε γὰρ χαταδεδεσμῆσίαι 0 ἀσχὸς ἐν τῇ νηΐ. ὡς 381
καὶ τοῦτο ὑποδηλοῖ τὸ, νηὶ δ᾽ ivi γλαφυρῇ κατέδει. ὡς ἔφασαν. βουλὴ δέ φησι κακὴ νίχησεν ἑταίρων.
ἀσχὸν μὲν λῦσαν. ἄνεμοι δ᾽ ἐκ πάντες ὄρουσαν. ( Vers. 48.) τοὺς δὲ, 0 ἐστι τοὺς ἀμφὶ τὸν ᾿Οδυσσέα,
ἁρπάξασα φέρε ἐν πόντονδε ϑύελλα κλαίοντας, (Ver s. 49.) γαίης ἄπο πατρίδος, ἧς ἐγγὺς ἦσαν. Καὶ
θο ὅρα οἷον ὃ φϑόνος. ὃς πολ ὑπραγμοσύνην ἐνθεὶς τοῖς τοῦ * Ὀδυσσέως διὰ φιλ tox ornare» : ETT ἐργάσασϑαν
δέδωχε τὸν ἀσχὸν, ὅϑεν αὐτοῖς τὸ κακόν. ἔτι δὲ καὶ οἷα φαῦλα ποιεῖ βραχεῖα οὐχ ἐν χαιρῷ ἀνάπτω-
σις. Ov ἣν Ὀδυσσεὺς ὑπνώσας γλυκὺ πιχρὰ ἔπαϑε. ( Vers. 30.) ΠῸυρπολεῖν δὲ ἢ τὸ πυρσεύειν 0 ἐστι
1θ47νυχτὸς πῦρ καίειν διὰ τοὺς πε λαγίζοντας ἢ καὶ τὸ μεϑ' ἡμέραν τεκμηριοῦσϑαι τόπον τῷ τοῦ πυρὸς
σημείῳ χαπνῷ, ὃν ἀποϑρώσχοντα ἐκεῖϑεν ἰδεῖν ἐπηύξατο πρὸ τούτων ᾿Οδυσσεύς. (Vers. 5.1.) Τὸ δὲ
ἐπήλυϑε, μετὰ δοτικῆς φασὶν οἱ ὕστερον καὶ ovy" ὡς νῦν μετὰ αἰτιατικῆς ἐν τῷ, ἐμὲ μὲν γλυκὺς ὕπνος
ἐπήλυϑε. (Vers. 35.) Τὸ δὲ ἄγεσθαι καὶ τὸ ἄγεται, ἐπὶ κειμηλίων οὐ μὴν συνήϑως ἐπὶ ἐμψύχων λέγει. 20
(Vers. 39.) Τὸ δὲ ὕτεων, δύο ἔχει πλεονασμούς. τὸ γὰρ κοινὸν τῶν, ἀντὶ τοῦ ὧν τινων. τοιοῦτον χαὶ τὸ
10 ὁτέοισι καὶ τὸ ὅτεῳ καὶ τοιαῦτα. (Vers. 42.) "Τὸ δὲ κενεὰς χεῖρας ἔχειν καὶ τὸ, βουλὴ δὲ κακὴ νίχησε,
παροιμιώδη εἰσίν. ( Vers. 50.) Ὅτι κινδυνώδη φράζει πλοῦν τὰ τοιαῦτα. αὐτὰρ ἐγὼ κατὰ ϑυμὸν ἀμύ-
μονα μερμήριξα ἠὲ πεσὼν 2x νηὸς ἀποφϑίμην ἐνὶ πόντῳ ἢ ἀκέων τλαίην καὶ ἔτι ζωοῖσι μετείην, ἀλλ ἔτλην
χαὶ ἔμεινα. χαλυψάμενος δ᾽ ἐνὶ νηὶ κείμην. αἱ δ᾽ ἐφέροντο κακῇ ἀνέμοιο ϑυέλλη. στενάχοντο δ᾽ ἑταῖροι.
(Vers. 51.) Πἴνεται δ᾽ ἐν τούτοις τὸ ἀπορϑίμην ἀπὸ τοῦ φϑίω ῥήματος, ἐξ οὗ χαὶ ἡ φϑίσις καὶ
0 ὃ φϑισίνωρ. (Vers. 55.) Τὸ δὲ τλαίην καὶ τὸ ἔτλην τλήμονα εἶναι τὸν ᾿Οδυσσέα "παριστῷ τὸν ταῦτα
λέγοντα. (Vers. 59.) Ὅτι τὸ, κήρυχα ὑπασάμενος, ἀντὶ τοῦ ὑπαδὸν ἑλόμενος, ἐξ οὗ χαὶ γίνεται
0 ὀὁπαδός. οὐχ ἄρα ἐπὶ μόνου τοῦ παρέχειν τὸ ὁπάζειν λέγεται. ( Vers. 60.) Ὅτι ἐν τῷ, βὴν εἰς «Ἅἰό-
λου χλυτὰ δώματα, λαγαρύότης ἐστὶν, ὡς τοῦ Αἰόλου ἀντὶ μακρᾶς ἔχοντος τὴν παραλήγουσαν καὶ σφιγ- 30
γομένου ἀπὸ δακτύλου εἰς τροχαϊσμὸν ἀπεναντίας τῷ προχοιλίῳ. ἐπεὶ καὶ ἀντίχειται τὸ προκοίλοιον
καὶ τὸ λαγαρόν. ϑεραπεία δὲ τοῦ τοιούτου μετριχοῦ πάϑους ἴσως μὲν χαὶ τὸ εἶναι κύριον ὄνομα τὸν
«Αἴολον καὶ διὰ τοῦτο ὑποπίπτειν ἐξανάγκης ἔστιν ὅτε ἀδιαφορίᾳ. μάλιστα δὲ ἡ ὀξεῖα, δυναμένη ἐκτείνειν,
ὡς ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη, οὐ μόνον βραχὺ φωνῆεν ᾧ ἐπίχειται ὡς ἐν τῷ, Αἰόλον ὄφιν, ἀλλὰ καὶ τὸ πρὸ αὐτῆς
30 xci uer. αὐτήν. Ὅτι δὲ ὃ οὕτω παϑὼν στίχος οὐ μόνον λαγαρὸς, ἀλλὰ καὶ πρόλχλαστος, ὡς δὲ ἐν ἄλλοις
ἐῤῥέϑη, καὶ σφηχώδης. καὶ ὅτε καϑὰ τῇ ὀξείᾳ οὕτω καὶ ἄλλοις τόποις τὰ μετριχὰ ἐκτείνονται, χαὶ
αὐτὸ ἑτέρωϑι ἐδηλώϑη. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ βὴν ἡ μονοσυλλαβία περιέσπασεν, ἄλλως γὰρ τὸ πλῆρες αὐτοῦ,
ἤγουν τὸ ἔβην, βαρύνεται. ἀμήχανον γὰρ κατὰ Ἡρακλείδην ὁριστικὸν εὑρέσίλαι εἰς ἣν λῆγον, μὴ πάν-
τῶς βαρυνόμενον ἐν πρώτῳ προσώπῳ, εἰ μὴ μονοσύλλαβον εἴη. μονοσυλλαβοῦν μέντοι περισπᾶται.
οἷον. βὴν ἔβην. στὴν ἔστην. οὐχοῦν ὡς εἰκὸς χαὶ τὸ χρῆν προςλ ne TOU ε ἣν ἂν ἔχρην, εἴ περ ἦν ὁριστι- 4o
xov ῥῆμα. ἔστι δὲ οὐ τοιοῦτον κατ᾽ αὐτὸν, ἀλλὰ dopixov ἀπαρέμφατον, χατὰ τὸ ζῆν καὶ τὰ ὕμοια.
πᾶν γάρ φησὶ ῥῆμα εἰς ἣν λῆγον καὶ περισπώμενον οὐκ ἄλλο τί ἐστιν ἀπαρέμφατον. καὶ τοῦτο παρὰ
Δωριεῦσιν, οἱ φιλ ἣν χαὶ voii διὰ TOU 7j φασίν. οὐκοῦν φησὶ καὶ ἐχρῆν. σχοπητέον δὲ εἰ παραδεκτέον
τοῦτο ἁπλῶς. χ χρῆν μὲν γὰρ ἀπαρέμφατον εἴρηται παρ ᾿ Εὐριπίδῃ i ἐν τῷ, “πότερα τὸ χρῆν σφ᾽ ἐπήγαγ᾽
ἀνϑρωποσφαχγεῖν. ὃ ταυτόν ἐστι τῷ Ζρῆναι. τοῦ μέντοι ἐχρῆν ᾿παρατατικὴν σημασίαν ἡ xou, ἔχει χρῆ-
σις. εἰ μὴ ἄρα ὥσπερ χϑὲς ἐχϑὲς οὕτω καὶ τὸ Εὐριπίδειον χρῆν ἐχρῆν γέγονεν. ( Vers. 69.) Ὅτε οὐδὲν

ῬΕΨΙΩΣΙ 4274. ΧΟ Vs65—73. 367

ὥνησε τὸν Ὀδυσσέα εἰς ἱκετευτιχὴν πειϑὼ τὸ εὑρεῖν δαινυμένους τοὺς περὶ "τὸν 4liolov, οἵπερ, εἰ xcláo
ἔδει αὐτοὺς ἱλαρῶς διατεθῆναι τῷ ᾿Οδυσσεῖ διὰ τὸ καὶ ἄλλως φιλοξένους εἶναι, ἀλλ᾽ ὡς οἷα ϑεομισῆ
αὐτὸν ἀποπέμπονται. ὡς δὲ καὶ ἡ πρὸς τὸν Κύχλωπα ἐπιδόρπιος ἱχετεία εἰς μάτην τῷ ᾿Οδυσσεῖ ἐκπέ-
πτωχε, δῆλόν ἐστιν. ὥσπερ καὶ Ort παρὰ τοῖς Φαίαξιν ἀνάπαλιν ὃ τοιοῦτος καιρὸς ἀγαϑὸς ἀπέβη.
᾿Ιστέον δὲ ὅτι οὐχ ἔστι δέος τῷ Ὀδυσσεῖ μὴ ποτὲ ὑποκινήσῃ καὶ τοὺς «Φαίακας μιμήσασϑαι τὸν Αἴολον
χαὶ μὴ δ᾽ αὐτοὺς ἀποπέμψαι τοῦτον ὡς οἷα ϑεομισῆ. οὐχέτι γὰρ τοιοῦτός ἐστιν, ὡς ἤδη περατωϑείσης
380 τῆς κατ᾽ αὐτοῦ μήνιδος ἣν ὁ Κύχλωψ χκατηύξατο. Ὅτι τὸ παρὰ τοῖς δώματος σταϑμοῖς ἐπὶ οὐδοῦ ἕζε-
σϑαι πτωχικὸν ἦν καὶ δυσωπικόν, 0 χαὶ νῦν ἐν τοῖς τοῦ «Αἰόλου δώμασιν Ὀδυσσεὺς ποιεῖ παλιμπλαγ-
χϑεὶς ἐχεῖ τὸ δευτέρον, xci ὅτε δὲ αἷς τὴν IO civ ἀπέλϑῃ. οὕτω δὲ καὶ Πηνελόπη ἐπ᾿ οὐδοῦ lc πολυχλεί-
10 του ϑαλάμου ὕτε τὸν χατὰ τοῦ υἱοῦ λόχον ἔμαϑεν. ( Vers. 63.) Ὅτι ini δυστυχοῦς i ὑποστροφῆς οἰχεῖον
τὸ, οἱ δ᾽ ἀνὰ ϑυμὸν ἐϑάμβεον ἔκ τ᾽ ἐρέοντο. πῶς ἦλϑες; τίς τοι καχὸς ἔχραε δαίμων; ὃ ἐστιν ἐπεβά-
ρῆσεν ὡς xci ἀλλαχοῦ δηλοῦται. ( Vers. 70.) Ὅτι Ὀδυσσεὺς μὲν μαλακοῖσι καϑαπτόμενος ἐπέεσσιν
ἤγουν ἱχετεύων λέγει τοῖς περὶ τὸν “ἴολον ὑποστραφεὶς, ὅτι ἄασσάν μ᾽ ἕταροί τε xa*xoi πρὸς τοῖσί τε 50
ὕπνος σχέτλιος. εἶτα καὶ ἱκετεύει. (Vers.69.) «AX ἀχέσασϑε φίλοι. δύναμις γὰρ ἐν ὑμῖν. 0 πίῃ ἐστι
περίφρασις τοῦ, δύνασϑε γάρ. καὶ οὕτω μὲν ὃ Ὀδυσσεύς. ( Vers. 72. ) ἀκούει δὲ πρὸς TOU Αἰόλου,
0 περ &v τις ἀκούσοι δυσωπῶν μὲν διὰ πομπὴν uer ὀργῆς δὲ ἀποπεμπόμενος. ἔῤῥε ϑᾶσσον ἐλέγχιστε
ζωόντων. οὐ γάρ μοι ϑέμις ἐστὶ κομιζέμεν οὐδ᾽ ἀποπέμπειν ἄνδρα ὃς ἂν ϑεῷ ἀπέχϑηται. ( Vers. 79.)
ἔῤῥε. ἐπεὶ ἄρα ϑεῷ ἀπεχϑόμενος τόδ᾽ ἱκάνεις. ἤγουν ἐνταῦϑα, κατὰ τόδε τὸ δῶμα ἐλλειπτιχῶς, 0 περ
κοινότερον τῆδε λέγεται ὅ ἐστιν ἐνταῦϑα ἐλλειπτικῶς χαὶ αὐτὸ πάντως. τὸ γὰρ τῇδε ἱκάνεις, ὅμοιον ὡς
20 εἴπερ λέγοι τις ἐν τῇδε τῇ οἰχείᾳ ἢ τῇ ὁδῷ, ἢ τοιοῦτόν τι. (Vers. 67.) Τοῦ δὲ ἄασα 0 λέξις μέν ἐστι
ποιητικὴ, γεννᾷ δὲ τὴν ἀάτην, ἐχτείνεται καὶ νῦν ἡ ἄρχουσα. (Vers, 69. ) Τὸ δὲ ἀκέσασϑε ἀφ᾽ οὗ
xai τὸ, ἀχεσταί τοι φρένες ἐσϑλῶν, zai τὸ, νῆας ἀχειόμενον, δηλοῖ μὲν ἄρτι τὸ ἰάσασϑαι. σημαίνει
δέ ποτε καὶ τὸ ὑάψαι. λαβεῖν μέντοι τὴν λέξιν ἀντὶ τοῦ ἠπύσασϑαι ὕϑεν κατά τινας καὶ ἀχέστρια
ἡ ἠἡτρία zal ἀχέστριον τὸ ἠπητήριον, οὐκ ὀρϑῶς ἔχει. φησὶ γοῦν Αἴλιος Διονύσιος ἀκέστριαν οὐκ ἠπή-
τριαν. Διένανδρος. ἐξακεῖσϑαί μοι δοκῶ τὸ δίκτυον. καὶ ἱμάτιον ἀκούμεϑα. τὸ δὲ ἡπήσασϑαι παντελῶς
φησὶ βάρβαρον. συμφϑέγγεται δὲ τῷ “ιονυ"σίῳ c ἡ συνήϑεια, map! 5j τὸ, σουβλίῳ τρυπᾶν ἡπᾶν θο
λέγεται. καὶ τὸ τῆς ἠπήσεως ἔργανον ἡπητήριον. (Vers. 79-) Καϑάπτεσϑαι δὲ ἔπεσι καὶ νῦν τὸ ἀποτεί-
vegÜ et καὶ καϑικνεῖσϑαι. ( Vers, 79.) Τὸ δὲ ἔῤῥε χαίριον ὃν, δὶς ἐλέχϑη κατὰ ϑυμιχὴν διάϑεσιν.
ἑρμηνεύουσι δὲ αὐτὸ οἱ ᾿“Αριστάρχιοι, μετὰ φϑορᾶς ἄπιϑι, ἐξηγούμενοι ἐκεῖνοι οὕτω xad “Πρακλείδην,
30 ἐπειδὴ ἐκ τοῦ φϑείρω γίνεται τὸ ἔῤῥω, xe καὶ ἀλλαχοῦ un , παρέσει TOU q καὶ ϑ'. ἴδιον γὰρ
᾿Ιώνων καὶ Αἰολέων, τὰ τῶν λέξεων πρῶτα σύμφωνα αἴρειν εἴτε ἐν τύχοι ὃν οἷον λαιψηρὸς «tnjoog,
eire δύο, πλευρὰξ εὐρὰξ ἐπίῤῥημα ποιότητος, τὸ παρὰ πλευρὰν ᾿ἤτοι πλάγιον. οὕτω γοῦν, xat φϑείρω 1648
εἴρω, ἐξ οὗ ΑΙλιχκῶς, Kw. ὡς χείρω χέῤῥω. δείρω δέῤῥω. «Τἰολεῖς γάρ φασι τῶν τοιούτων ϑεμάτων
τὴν παρατέλευτον δίφϑογγον ἀλλοιώσαντες καὶ μεταϑέντες. τὸ ἰῶτα εἰς Q ἴδια ποιοῦσι ὁήματα. παρα-
yov δὲ Ἡρακλείδης πρὸς ὁμοιότητα τοῦ φϑείρω εἴρω χαὶ τὸ πλάνη ἄνη xci ἀντιϑέσει τοῦ V εἰς À ἄλη,
καὶ εἰπὼν ἀντιστοιχεῖν τὸ ἃ xci y “ωρικῶς ὡς ἐν τῷ ἄνη ἄλη οὕτω χαὶ ἐν τῷ φίντατος φίλτατος. ἦνϑεν
ἦλθεν, ὃ ὃ δὴ καὶ ἐν τῷ Φίντης γίνεται παρὰ Togo, καὶ παρ᾽ ᾿Αττικοῖς δὲ xl ἐν τῷ νίτρον λίτρον καὶ
πνεύμων πλεύμων, λέγει καὶ ὡς ἐκ τοῦ φϑείρω, γίνεται χατὰ δωρεεῖς φϑαίρω, ἀφ᾽ οὗ τὸ ἔφϑαρχα. xc
ἐκ TOU χτείνω, χταίνω “ωριχώτερον παρὰ Lalo. ὅμοια δὲ καὶ τὸ μεσόγειον μεσόγαιον. καὶ κύπειρον
Áo χύπαιρον παρὰ ᾿“λχμᾶνι. χαὶ εἴϑε αἴϑε. καὶ δεινὸς αἰνὸς παρέσει τοῦ Ó ᾿Ιωνιχῇ διαλέκτῳ. καὶ οὕτω
μὲν. φϑείρω φϑαίρω 4ωριχῶς. ἐξαιρέσει δὲ τῶν πρώτων συμφώνων, αἴρω. καὶ ὑπερϑιβασμῷ κατὰ Ἴωνας,
ῥαίω. ἐξ οὗ αἱ σφύραι ὃ τε μὲν ῥαιστῆρες κοινότερον, ὁ τε δὲ, αἶραι ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ἐδηλώϑη,. οὗ χρήσεις
ἐν τῷ, αἰράων ἔργα διδασκόμενοι. ἔργον δὲ πάντως αἰραίων τὸ σφυροχοπεῖν. εἰκὸς δὲ χαὶ τὸ σπέρμα 10
τὴν αἶραν ἐκ τοῦ τοιούτου φϑαίρω αἴρω καὶ ῥαίω γενέσϑαι, φϑορὰ γάρ τις ἡ αἶρα σίτου. καὶ τοιάδε
μὲν ταῦτα. ᾿Ελέγχιστος δὲ, ὁ ἐφάρματος. τοιούτων γὰρ ἀνδρῶν τὸ d χεσϑαι. (Vers. 23.) Τὸ δὲ
οὔ μοι ϑέμις κομίζειν οὐδ᾽ ἀποπέμπειν ἀστείως ἔχει. ξένον μὲν γὰρ ϑεοφιλῆ χρὴ παρίοντα μὲν φιλεῖν,

368 Βα ΨΩ ΜΊΑ K Vs 76— 84.

ἐϑέλοντα δὲ πέμπειν. τὸν μέντοι ϑεομισὴ οὔτε τὴν ἀρχὴν κομιδῆς ἀξιοῦν ἐχρῆν, οὔτε πομπῖς
ὕστερον. ἔστι δὲ τὸ ἀποπέμπειν ταυτὸν τῷ πέμπειν. καιρία δὲ καὶ αὕτη λέξις, διὸ καὶ ἐπιμένει
ὃ ποιητὴς αὐτῇ τὲ καὶ ταῖς ἐξ αὐτῆς κινήσεσιν. οἷον ἠδὲ κέλευον πεμπέμεν. καὶ, τεῦχε δὲ πομπήν.
χαὶ, ἐνδυκέως ἀπεπέμπομεν. καὶ, οὐ χομιζέμεν οὐδ᾽ “ἀποπέμπειν. καὶ, οὐχέτι φαίνετο πομπή.
(Vers. 76.) xci, ὡς εἰπὼν, ἀπέπεμπε δόμων βαρέα στενάχοντα. ὅπερ οἰχεῖον εἰπεῖν ἐπὶ τοῦ ἐν ἱκεσίῳ
μὴ ἐλεηϑέντος. ( Vers. 78.) Ὅτι ἐπίμονον ᾿χῶπηδαδίαν δηλοῖ τὸ, τείρετο δ᾽ ἀνδρῶν ϑυμὸς ὑπ᾽ εἶρε-

20 σώης ἀλεγεινῆς. (Wers.79.) Ὅτι ὥσπερ ἁ“μαρτῶ ἁμαρτία, οὕτω ματῶ ματία ἡ ματαιύτης. φησὶ
γάρ. τείρετο. δ᾽ ἀνδρῶν ϑυμὸς ἡμετέρῃ uerü. Τοῦ δὲ ματῶ ματήσω ἡ χρῆσις, ἐν Jai, τεϑεῖσα
ἐπὶ ἵππων μὴ ἐθελόντων ϑέειν. ὅτι δὲ καὶ μάτιόν ἐστιν οὐδέτερον ὄνομα ἐξ οὗ καὶ ὃ ματιολοιχὸς, 383
ἐῤῥέϑη ἐκεῖ.

( Vers. 80.) Ὅτι ex τῆς χατὰ τὸν «“ἴολον νήσου μαχρών που ἀπῳκισμένης oi περὶ τὸν Ὀδυσσέα
ἑξῆμαρ ὁμῶς πλέοντες νύχτας τὲ καὶ ἤμαρ, ἑβδομάτῃ Ἱ ἵχοντο (Vers, 81.) “άμου αἰπὺ notam

300 ἐφερμηνεύων φησί. τηλέπυλον “Ταιστρυγονίην. ero ἱστορικῶς ἐχτιϑεὶς τὴν ἐκεῖ τοπικὴν ἰδιότητα
φησίν. ( Vers, 85,) ἔνϑα ποιμένα ποιμὴν ἠπύει 0 ἐστι προσφωνεῖ. χαὶ ἐφερμηνεύων, τί ποιῶν
ποιμὴν τί ποιοῦντα ποιμένα ἡπύει φησίν. εἰσελάων. ὃ δ᾽ ἐξελάων ὑπακούει. τουτέστι ποιμὴν εἰσελαί-
voy ἐκ νομῆς προσφωνεῖ. τὸν ἐξελαύνοντα εἰς νομὴν καὶ αὐτὸς ὑπακούει. (Vers. 82.) λαμβάνει δὲ
νῦν ἢ τὸ ποιμένα ἢ τὸ ποιμὴν ἀντὶ βουκόλου καταχρηστικώτερον. "Ex οἷς τὴν εὐχρηστίαν τοῦ τόπου
ἱστορῶν λέγει. ( Vers. 84.) ἔνϑα x «vog ἀνὴρ δοιοὺς ἐξήρατο μισϑοὺς , τὸν μὲν βουκολέων, τὸν

40 δ᾽ ἄργυφα μῆλα γομεύων. ἐν ᾧ δηλοῦται Ort ποιμὴν καὶ ὃ βουκόλος ἀνωτέρω i) ᾿ῥέϑη. δείχνυσι δὲ διὰ
τούτων ὃ ποιητὴς καϑ' ἱστορίαν, ἀγαϑὰς εἶναι νομὰς ἐν τῇ τῶν «“Ταιστρυγόνων γῇ» τὰς μὲν βουχόλοις, 20
τὰς δὲ ποιμέσι. χαὶ τοὺς μὲν βουκόλους νύχτωρ νέμειν διὰ τὸν ἐπιπολάζοντα τοῖς βουσὶν ἐκεῖ πολέμιον
οἶστρον τὸν καὶ μίωπα, ὃς δὴ ζωύφιόν ἐστιν ἐγϑρὸν βουσὶ, τοὺς δὲ ποιμένας βόσχειν ἡμέρας οὔσης.
διὸ τὸν ἄῦπνον ἔντα ἤτοι ὀλιγόδπνον γυχτὸς διὰ τὸ ἐν ἡμέρᾳ τυχὸν πλείονε τῷ ὕπνῳ καταχρήσασϑαι

50 διπλοῦς φησὶν ἐξαίρειν μισϑοὺς, ἐν νυχτὶ μὲν βουχολ οὔντα, ne) ἡ ἡμέραν δὲ ποιμαίνοντα. ἱστοχρεῖ δὲ καὶ
ἐγγὺς τὴς πόλ ἑῶς εἶναι τὰς τοιαύτας νυκτερινάς τὲ καὶ ἡμερινὰς “γομὰς χαὶ τὰς εἰς αὐτὰς ὁδούς. διὸ καὶ
ποιμένα ποιμὴν ἐξελαύνοντα εἰσελάων προσφωνεῖ. "Ioréov δὲ ὅτι τε χαϑὰ οἱ γέμοντες τὰς αἶγας αἰπό- 884
λοι λέγονται χαὶ οἱ τοὺς βόας βουχόλοι χαὶ βοῦται, καὶ οἱ τοὺς ἵππους ἱππονόμοι καὶ ἱπποπόλοι, οὕτω
χαὶ οἱ τὰ πρόβατα νέμοντες ποιμένες καλοῦνται καὶ προβατεῖς καὶ μηλάται. τὸ δὲ ποιμαινόμενον πλῆϑος

6o ποίμνιον, Ὁμηρικῶς δὲ, πῶϑ. καϑὰ καὶ ὃ μὲν περὶ σύας συβώτης, τὸ δὲ Vx αὐτὸν συβύσιον. *üe χαὶ
αἰπόλιον, τὸ κατὰ τὸν αἰπόλον. καὶ ὅτι μῆλα εἰ καὶ ὡς ἐπὶ πολὺ τὰ πρόβατα, ὕμως καὶ τὰ πλείω τῶν 80
τετραπόδων, ὡς χαὶ ἀλλαχοῦ ἐγ γράφη, μῆλά τε καλοῦνται καὶ πρόβατα. Σοφοκλῆς γοῦν φασὶ τὸν ᾿άχιλ-

1θ49λέα τραφῆναι εἰπὼν ἐν τῷ πηλίῳ πᾶν μῆλον ϑη" ρῶντα δόξοι ἂν τὰ ϑηρία πάντα μῆλα καλεῖν, καὶ
ὃ εἰπὼν δὲ μῆλα βόας κεραοὺς xci δὲς καὶ πίονας αἶγας x«i τοὺς βοῦς ἐν τοῖς μήλοις, τίϑησι. Σιμωνίδης
δέ φασι τὸν ταῦρον ὑτὲ μῆλον ὁτὲ δὲ πρόβατον ὀνομάζει. Πίνδαρος δὲ τὰς τοῦ Διομήδους ἵππους
πρόβατα χαλεῖ. ἐϑέλει δὲ τοῦτο καὶ “Ἡρόδοτος ἐν τῷ, ϑύουσι δὲ καὶ τὰ ἄλλα πρόβατα, ἵππους δὲ
μάλιστα. Ὅμηρος δὲ ἐν τῷ, κειμήλιά, τε πρόβασίν τε, δυχεῖ φησὶ τὴν τῶν ὅλων βοσκημάτων κτῆσιν

10 πρόβασιν χαλεῖν. (Vers. 81.) "Ert i*oréov xai ὅτι “άμος ἢ “αιστρυγόνος ἐπιφανοῦς ὄνομα, ἢ βασι-
λέως τῶν ἐκεῖ, viov ΠΠοσὲ «δῶνος. inv δὲ τὸ niv πτολίεϑρον i ἴσως μὲν ὡς ὑψηλὸν, ἴσως δὲ καὶ διὰ
χαλεπότητα τῶν ἐχεῖσε, οἱ οὐ μόνον ἄξενοι κατὰ τὴν ἱστορίαν, ἀλλὰ καὶ ἀνϑρωποφόγοι φαίνονται, xa-
τεσχηχότες τὴν περὶ Σιχελίαν χώραν τῶν “εοντίνων, ἐν ἢ πολὺς ὃ μύωψ. ὥςτε τὰ μὲν λάσια ἡμέρας 4o
φασὶ νέμεσϑαι ὡς καὶ Ὅμηρος οἶδε, τὰ δὲ ψιλὰ νυκτός. διὸ τὸν δυνάμενον ἀγρυπνεῖν δύο ἀποφέρειν

20 μισϑούς. (Vers. 82.) Τηλέπυλος δὲ ἢ ἡ μεγάλη, τῶν γὰρ τοιούτων φασὶ πο" λὺ διεστᾶσιν αἱ πύλαι, ἢ ἡ
φκισμένη ré που. τινὲς δὲ τηλέπυλον φασὶ, τὴν μακρόπυλον οὐ τῷ διαστήματι ἀλλὰ τῷ πλάτει τῶν
πυλῶν ἢ ἢ τῷ μήκει. ἄλλοι δὲ ὡς ἀνωτέρω ὑπελαλήϑη, τὴν διασταδὸν πύλας διαφόρους ἔχουσαν οὐ πάνυ
μέντοι ἀφεστηκυίας, ἀλλ ὥςτε τὴν φωνὴν ἐξακούεσθαι τῶν εἰσελαυνόντων καὶ ἐξελαυνόντων καϑ' ὁμοιό-
τηταὰ τοῦ, ὅσσον τε γέγωνε βοήσας. εἰσὶ δὲ οἱ κύριον ὄνομα πόλεως τὴν τηλέπυλον ἐδέξαντο. Ὅρα δὲ

PA 2141I.4 K. Vs. 88 --αἰϑι. 369

ὡς οὐδὲν ὥνησε τὴν τῶν “Ταιστρυγόνων τὸ πολιτικῶς ὠκίσϑαι 0 ἐστι πόλιν ἔχειν. καὶ οὕτω γὰρ ἀϑέμι-
στοι καὶ ἄγριοι χαὶ αὐτοί. (Vers. 85.) Τὸ δὲ ἐξήρατο μισϑοὺς, ἔχει συγχρότησιν ἑρμηνευτικὴν χαὶ ἐκ
TOU, 000 Ὀδυσσεὺς ἐμόγησε xci ἤρατο. Γάἄργυφα δὲ, μήλων ἐπίϑετον διὰ τὴν τοῦ ἐρίου λευκότητα.
τὸ μέντοι ἀργύφεον ἐπὶ ἱματίου τίϑεται. 'Ü δὲ μῆλα νομεύων καὶ ὃ βουχολέων εἴδη ποιμένος ὡς xai
ἀνωτέρω δεδήλωται. ( Vers, 86.) Τὸ δὲ ἐγγὺς νυχτός τε καὶ ἤματός εἰσι χέλευϑοι, οὐ μόνον τοπικῶς
φασὶ τινὲς ἀντὶ τοῦ ἐγγὺς τῆς πόλεως κεῖνται, ὡς ἐῤῥέϑη, αἱ νυχτεριναὶ καὶ ἡμεριναὶ νομαὶ διὸ καὶ ot
γομεῖς ἀλλήλους ὡς ἐῤῥέϑη προσῳϑέγγονται, ἀλλὰ καὶ χρονικῶς ἐχλαμβάνονται, ὡς καιροῦ τινὸς
πάνυ βραχείας xu τὰς νύχτας ποιοῦντος. διὸ μηδὲ ῥᾷον δύνασϑαι μέρος μέν τι τῆς νυχτὸς ἀνα- 30
παύσασϑαί τινα ἱκανῶς, μέρος δὲ βουχολῆσαι, διὰ τὸ, ἐγγύς ἀρξαμένῃ, δηλαδὴ τῇ νυκτὶ, χαὶ τὴν τοῦ
10 ἡλίου συντρέχειν ἀνατολὴν ὀλίγον χρῖδον διατρίψαντος, ὑπὸ γῆν. ὅϑεν τὸν τηνικαῦτα δυνάμενον ὀλι-
γοὐπνεῖν κερδαένειν διπλᾶ. κατῆρξε δέ φασι τῆς τοιαύτης μαϑηματικῆς ἐπινοίας Κράτης, βραχείας
ὑποϑέμενος τὰς ἐχεῖ νύχτας χαὶ εἰπὼν εἶναι τοὺς «“Μαιστρυγόνας ἱ ὑπὸ τὴν χεφαλὴν τοῦ δράκοντος χατη-
στερισμένην περὶ αὐτοὺς, ἣν καὶ Ἴάρατος λέγει ἵσσεσϑαι ἥχιπερ ἄκραι. μίσγονται δύσιές τὲ χαὶ ἀνατολαὶ
ἀλλήλῃσιν. ὥςτε φασὶ καὶ πλείω μὲν εἶναι τὴν ἡμέραν , ὀλίγην δὲ τὴν νύχτα. οὗ τὸ ἀνάπαλιν παρὰ
τοῖς ΑἈἰμμερίοις. παρ᾽ οἷς ὃ μῦϑος πολυημέρους νύχτας πλάττεται, ὅϑεν σύνεγγυς οὐσῶν ἐν «1αιστρυ-
γονίᾳ τῶν ἀνατολῶν ταῖς δύσεσι καὶ τῆς γυχτὸς βραχυτάτης οὔσης διὰ τὸ ἐγγὺς τετάχϑαι τῆς ἡμέρας
εἰχότως φάναι τὸν ποιητὴν πλησιάζειν τὰς τῆς νυχτὸς κελεύϑους ταῖς τοῦ ἤματος. καϑάπερ ἂν γένοιτό
τις καιρὸς χαὶ τοῦ ἀνάπαλιν, μηκυνϑείσης μὲν τῆς γυχτὸς, συσταλείσης δὲ SN ἡμέρας. ὕτε καὶ αἱ τῆς
ἡμέρας χέλευϑοι πλησιάζειν ἂν λέγοιντο τῇ νυχτί. ὕπερ, ὃ ποιητὴς ἀφῆκεν ἐξ ἀναλόγου * νοεῖν μνησϑεὶς 4o
20 ϑατέρου διὰ τὸ ϑαυμασιώτερον, ἐν ᾧ ἔστι κερδαίνειν τὸν ὕπνον. διὸ οὐδὲ εἶπεν ὡς ἐγγὺς ἤματος xal
γυχτός εἰσι χέλευϑοι, ἀλλὰ νυχτός τε xci ἤματος, ὡς ταχὺ μετὰ νύχτα τῆς ἡμέρας διαφαινούσης. 0 πα-
ραφράζων oaroc ἔφη τό; μίσγονται δύσιες xci ἀνατολαί. ταυτὸν γὰρ ἐγγὺς εἶναι νυκτὸς χαὶ ἤματος
ὁδοὺς, χαὶ μίσγεσϑαι δύσεις xci ἀνατολάς. (Vers. 84.) ᾿Ϊστέον δὲ ὕτι τὸ, ἔνϑα x ἄῦπνος ἀνὴρ δοιοὺς
ἐξήρατο μισϑοὺς τὸν μὲν δηλαδὴ νυχτὸς τὸν δὲ ἡμέρας ἁρμόζει χαὶ ἐπὶ τεχνιτῶν οἱ καί τι τῆς νυχτὸς
τοῖς ἔργοις ἀπομερίζονται. ( Vers. 87.) Ὅτι ἐχφράζων δι᾿ ὀλίγων τὸν ἐν τῇ “Ταιστρυγονίῳ λιμένα
φησίν" ἐς λιμένα κλυτὸν ἤλθομεν, ὃν περὶ πέτρη ἠλίβατος τετύχηκε διαμπερὲς ἀμφοτέρωϑεν, ἀχταὶ δὲ
προβλῆτες ἐναντίαι ἀλλήλῃσιν ἐν στόματι προὔχουσιν, ( Vers. 90. ) ἀραιὴ δ᾽ εἴσοδός ἐστιν. 0 ἐστι λεπτή.
στενή. ὃ xci δασύνουσι οἱ παλαιοὶ πρὸς διαστολὴν τοῦ ἁπλῶς ἀραιοῦ. τοῦτο δὲ παρεφράσϑη, ἐχ τοῦ,
λεπτὴ δ᾽ ᾿εἰσίϑ μη. ὃ ἐπὶ τοῦ Φαιακικοῦ ἐῤῥέϑη λιμένος. ᾿Εν οἷς σημείωσαι. zai ὕτι TO ἐνταῦϑα σαφὲς
30 ἤγουν τὸ εἴσοδος ἐχεῖ ποιητικώτερον χεῖται. eii m γάρ. xci αὖ πάλ ἐν τὸ ἐχεῖ κοινῶς λεχϑὲν ἤγουν
385 τὸ λεπτὴ, ἐνταῦϑα ovy οὕτως ἐφράσϑη. ἁραιὴ γὰρ ποιητικώτερον. εἶτα κοῖλον τὸν τοιοῦτον λιμένα
εἰπὼν ὥσπερ δὴ *iy τοῖς ἑξῆς καὶ “πολυβενϑέα, ἐπάγει ὡς οὔποτε ἀέξετο χῦμά γ᾽ ἐν αὐτῷ (Vers. 92. )5o
οὔτε μέγ᾽ οὔτ᾽ ὀλίγον λευχὴ δ᾽ ἦν ἀμφιγαλήνη. δηλοῖ δ᾽ ἐν τούτοις Ὅμηρος ἀγαϑὸν τε λιμένα τὸν
ῥηϑέντα εἶναι χαὶ φυσικῶς ὠχυρῶσϑαι. 0 δὴ καὶ πρὸς κακοῦ γέγονε τοῖς περὶ Ὀδυσσέα. ἐγκλεισϑέντες
γὰρ ὥσπερ ἕρχει τοιούτῳ λιμένι, ἀπώλοντο. ( Vers. 87. ) Kivrov δὲ λιμένα συνήϑως λέγει τὸν ἄξιον
περιάδεσθαι χαὶ ὄχγοδεσθαι. οὕτω χαὶ χλυτὰ μῆλα πρὸ ὀλίγων ἔ ἔφη. χλυτὸν μέντοι ὄνομα Ὀδυσσέως τὸ
ἐξάχουστον. Τὸ δὲ τετύχηκεν, ἀντὶ τοῦ χατὰ τὴν τύχην ἐστὶ καὶ οὐχ ἐξ ἐπιτεχνήσεως. ( Vers. 88.) Τὸ
δὲ ἀμφοτέρωθεν, ἑρμηνεία ἐστὶν ἐνταῦϑα τοῦ διαμπερὲς, ὥσπερ καὶ τὸ ( Vers. 9o.) προὔχουσι σαφή-
νει ἐστι τοῦ, ἀχταὶ προβλῆτες, ( Vers. 89. T ἤτοι αἱ τοῦ λιμένος προβεβλημέναι xci προέχουσαι αὐτοῦ.
4o (Vers. 12x, ) Gg δὴ καὶ ἐπηρεφέας ἐρεῖ, ὡς ἐπιχεκλιμένας δίχην ὀρόφου. Τὸ δὲ ἐναντίαι ἀλλήλαις,
ἀντὶ τοῦ αἱ μὲν δεξιαὶ αἱ δ᾽ ἐξ ἀριστερῶν. Στόμα δὲ Urt χαὶ ἐπὶ λιμένων λέγεται καϑὰ καὶ ἐπὶ ποταμῶν
ἔτι δὲ xe λεμνῶν, ὡς δηλοῖ καὶ τὸ παρὰ Θεοχρίτῳ ᾿στομάλιμινον, δῆλόν ἐστι. (Vers. 90.) Τὸ δὲ στενὸν
τῆς κατὰ τὸν λιμένα εἰσόδου τὸν πολὺν ὄλεϑρον τῶν τοῦ Ὀδυσσέως νηῶν móuboMeyM , οὐχ εἶχον γὰρ
διεχδῦναι τῆς στενότητος. οὕτω δὲ xci τὸ τῶν (Vers. 131.) πετρῶν ἐπηρεφὲς nu* cos ἀπολλυμένους 6o
τοὺς προσορμισϑέντας ποιεῖ, βαλλομένους ix μετεώρων, χαὶ διατοῦτο ἐχπίπτοντας μὲν τῶν πλοίων εἶτα
ϑνήσχοντας οἴχτιστα. ᾿Εν δὲ τῷ, κῦμα ἄξετο, ἀστείως ἔϑετο τὴν αὔξησιν ἐπὶ ἐγέρσεως χύματος, ὡς
CoxxzNT.1N Opvss. Tox. I. Aaa

370 PACGV£IA4IA4 K Vs gi—aa4.

εἴναι λοιπὸν μείωσιν τὸ ἀνάπαλιν. (Vers. 93.) Τὸ δὲ ὀλίγον, καὶ νῦν ὡς καὶ πρὸ τούτων, ἀντὶ τοῦ
μικρὸν χεῖται. ( Ver s. 94. 2, Τὸ δὲ λευχὴ γαλήνη, ἄριστα ἐῤῥέϑη. ἐπεὶ παρὰ τὸ γάλα ἡ ἢ γαλήνη. λευ-
χὸν δὲ τὸ γάλα φησὶ κατεξαίρετον Ὅμηρος. εἴη δὲ ἂν καὶ μαρμαρέη ϑάλασσα ἡ τοιαύτην γαλήνην
ἔχουσα. (ent 91.) Ὅτι ἐλλιμενισμὸν φράζει τὸ, ἔνϑϑα ἔχον νέας ἀμφιελίσσας. αἱ μὲν &g' ἔντοσϑεν
1θδολιεμένος χοίλλοιο δέδεντο πλησίαι. διὰ τὸ ὡς ἐῤῥέϑ' "n ἀκύμαντον τοῦ λιμένος. ( Vers. 93.) Τοῦ δὲ πλη-
σίαι, δῆλον ὡς εὐϑεῖα ἐστὶν ἡ πλησία , ἧς ἡ γενικὴ “παρὰ “Σοφοκλεῖ ἐν τῷ, παρούσης τῆςδε πλησίας
iuo. (Vers. 99.) ' Ὁτι εὐτυχῶς 0 ᾿Οδυσσεὺς ἔξω τοῦ ῥηϑέντος λιμένος ἐ ἔσχε τὴν ἑαυτοῦ νῆα, ἐπ᾿ ἐσχα-
τιᾶς δηλαδή. μὴ κατασχὼν εἴς τι κοῖλον ἀλλὰ πέτρης ἐκ πείσματα δήσας. ὡς εἰ μὴ τοῦτο ἐποίησεν, οὐκ
ἂν οὐδ᾽ αὐτὸς διέδρα τὸν κίνδυνον. (Vers. 96.) Ὅρα δὲ καὶ νῦν ὡς οὐ μόνον ἐπὶ ἀγροῦ ἡ ἐσχατιὰ ἢ
ἐπὶ ἐρημίας. ἰδοὺ γὰρ νῦν ἐσχατιὰ τὸ τοῦ λιμένος ἔσχατον. Ὅτι ἀνελϑόντι τῷ Ὀδυσσεῖ καὶ στάντι σχο-
πιὴν ἐς παιπαλόεσσαν οὔτε βοῶν οὔτ᾽ ἀνδρῶν φαίνετο ἔργα, ( Vers. 99.) χαπγὸς δὲ μόνος ὁρᾶτο ἀπὸ
χϑονὸς ἀΐσσων, δηλῶν εἶναι τὸν τόπον οἰχούμενον. ( Vers. 98.) Ἔργα δὲ βοῶν, τὰ κατὰ γεωργίαν λέγει,
χαϑὰ καὶ ᾿Ησίοδος, ἔργα βοῶν δ᾽ ἀπόλοιτο. εἰ καὶ ἄλλως ὑπούργουν βόες τοῖς ἐχεῖ. ( Vers, 104.)
ἅμαξαι γὰρ ἄστυ δ᾽ ἀφ᾽ ὑψηλῶν ὀρέων καταχγίνεον ὕλην. " Ecru δὲ ἀγινεῖν κυρίως μὲν τὸ ἄγειν, ἐκ τῆς
τοῦ ἄγω παραγωγῆς. νῦν δὲ τὸ χαταφέρειν. οὐ μαχρὰν δὲ τῆς περὶ τὴν γῆν τῶν Κυχλώπων διαγωγῆς
10xci τὰ τῶν «Ταιστρυγόνων, εἴγε καὶ τούτοις ἀπραγμάἶτευτος ἡ ζωή, πλὴν ὕσον οὐ προςμαρτύρεταν
zc αὐτοῖς τὸ καὶ ἀρότου δίχα καὶ σπορᾶς εὔφορον εἶναι τὴν κατ᾽ αὐτοὺς γῆν. Ὅτι δὲ καὶ ἀγριώτερον
Κυχλώπων οἱ “Ταιστρυγόνες, ἔστι ἐνταῦϑα ἐκ τῶν τοῦ ποιητοῦ συναγαγεῖν. βασιλεύονται μὲν γὰρ, ἀλλ
οὐ ϑεμιστεύονται, οὔτε κοινῶς χατὰ τοὺς ἡμετέρους ἀνϑρώπους, ἀνϑρωποφαγοῦσι γάρ' οὔτε μὴν ἰδίῳ
χατὰ τοὺς Κύκλωπας. οὗ γὰρ ἱστόρησεν ὡς ἐκεῖ, οὕτω καὶ ἐπὶ τούτων ὃ ποιητὴς, ὡς ἕχαστος ϑεμι- 20
στεύει παίδων ἠδὲ γυναιχῶν. ἔτι “αιστρυγόνες μὲν ἐνταῦϑα τοὺς περὶ τὸν Ὀδυσσέα ὀλλύντες δαῖτα
πένοντο. περὶ δὲ Κυχλώπων ὡς ἀνϑρωποφαγούντων οὐδὲν ἐξέφηνεν ὃ ποιητὴς, μόνον δὲ τὸν ΠΠολύφη-
pov τοιοῦτον ἱστόρησε. πολύϑηρος δὲ καὶ ἄλλως πολύζωος καὶ ἡ τῶν “Ταιστρυγόνων,, εἴγε μὴ γεωργοῦντες
ix τοιούτων ἔζων ὡς εἰκὸς xci αὐτοὶ σκυϑικώτερον. zc μᾶλλον ἤπερ οἱ Κύκλωπες. ἐχείνοις γὰρ αὐτο-
qui; τὰ ἐκ γῆς ἥμερα κάρπιμα. 'H δὲ ϑηριώδης ἀγριότης τῶν «“Ταιστρυγόνων ἔπεισε τοὺς ἄλλη) γοροῦν-
τας, εἰς ἤϑη μεταλαβεῖν αὐτοὺς ϑηριώδη μικρόν τι ἀπεοιχότα τοῦ ϑυμοῦ Κύχλωπος. ὑφ᾽ ὧν «Ταιστρυ-

γόνων ἄλλοι μὲν ἂν παραπόλοιντο ἐν αὐτῷ τῷ λιμένι παϑόντες ναυάγιον οἴχτιστον, ὥσπερ χαὶ ὑπὸ
20 Κύχλωπος τοῦ ϑυμοῦ οἱ αὐτῷ περιπεπτωχότες.

Ὀδυσσεὺς μέντοι ἀπαϑὴς ἂν διεκφύγῃ καὶ τὰ

τοιαῦτα καχά. (Vers. 102.) Ὅτι καὶ ἐνταῦϑα ὡς καὶ ἐπὶ τῶν “Τωτοφάγων προΐησιν Ὀδυσσεὺς τοὺς πευ-
σομένους ποῖ γῆς εἰσὶν ἄνδρε δύο κρίνας : τρίτατον χήρυχα ἅμα ὀπάσας ἤτοι δοὺς ἕπεσθαι, ἵνα δηλαδὴ 30
μὴ ὦσιν εὐεπιχείρητοι διὰ τὸν χήρυχα, ὡς προγέγραπται. οἱ δὲ, ἤεσαν λείην ὁδὸν ἧπερ ἅμαξαι εἰς
ἄστυ eq ὑψηλῶν ὀρέων (Vers. 104.) καταγίνεον ἤγουν κατῆγον τὴν ὕλην. (Vers. 105.) κούρῃ δὲ
ξύμβλ ἢντο τουτέστι συνήντησαν πρὸς ἄστεος ὑδρευούσῃ, v; γατρὶ ipium “Ταιστρυγόνος rri rao,
ἡ μὲν ἂρ ἐς κρήνην κατεβήσετο καλλερέεϑρον, ᾿Αρτακίην. ἔνϑεν γὰρ ὕδωρ προτὶ ἄστυ φέρεσχον. καὶ οἱ
μὲν προσφωνοῦντες ἠρώτων ὅςτις τῶνδ᾽ e βασιλεὺς καὶ τοῖσιν ἀνάσσει. ἡ δὲ μάλ Mix πατρὸς ἐπέ-
φραδεν ὑψερεφὲς δῶ. οἱ δὲ εἰσελϑόντες τὴν. γυναῖκα εὗρον ὅσην ὄρεος χορυφὴν, κατὰ δ᾽ ἔστυγον αὐτήν.
ἡ δὲ ἐξ ἀγορῆς ἐχάλει χλυτὸν ᾿Αντιφατῆα, € ὃν πόσιν. ὃς δὴ αὐτοῖς βουλευσάμενος ὄλεϑρον αὐτίχα ἕνα
μάρψας ἑτάρων ὡπλίσσατο δόρπον. οἱ δὲ δύο ἀΐξαντες ἔφυγον. ᾿Αντιφάτης δὲ βοὴν ἔϑετο δι᾿ ἄστεος.
οἱ δ᾽ ἀΐοντες φοίτων ἴφϑιμοι “αιστρυγόνες ἄλλοϑεν ἄλλος, μυρίοι, οὐκ ἄνδρεσσιν ἐοιχότες, ἀλλὰ

30 Πίγασι τοῖς τοῦ μύϑου. (Vers. 121.) οἱ δ᾽ ἀπὸ πετράων τῶν ἐν τῷ λιμένι δηλλαδὴ, ἀνδραχϑέσι χέρ- 4o
μαδίοισι βάλλον. ἄφαρ δὲ κακὸς κόναβος χατὰ γῆας ὀρώρει, ἀνδρῶν τ ᾿ὀλλυμένων νηῶν ϑ᾽ ἅμα ἀγνυ-
μενάων" ἰχϑῦς δ᾽ (Vers. 124.) ὡς πείροντες ἀτερπέα δαῖτα πένοντο. τερπνὴν μέντοι, ἄλλως σφίσιν
αὐτοῖς. Καὶ ὃ ὅρα ὕπως τὰ σχυϑρωπὰ καὶ οὐ γλυκέα πρὸς ἀκοὴν συντομώτατα ἔφρασε, τὴν τῶν νηῶν τε 986
ϑραῦσιν, χαὶ ὡς οἱ ἄνδρες ἐβρώϑησαν. ἔστι δ᾽ ἐν τούτοις εἰπεῖν καὶ ὅτι οὐ λίαν πάνυ ἀπέοικχε τῆς χατὰ
τὸν Κύκλωπα βριαρόχειρος ῥωμαλεότητος, ἡ τῶν -Ταιστρυγόνων. οἷς ἀνδραχϑῆ τὰ χερμάδια, ὡς zai
τῷ Πολυφήμῳ ἐλαφρὸν ἡ τοῦ ὕρους κορυφή. καὶ ὅτι ὑπερφίαλοι καὶ οὗτοι κατὰ τοὺς Κύχλωπας εἴγε

PAGE QQIAIA4 K Υθϑ, 102—116. 371

καὶ Γίγασιν ἐοίχασι. (V ers, 113 2) xai ὅτι ἐγγύς. που Κυκλωπείας φύσεως ἡ τοῦ ᾿Αντιφάτου ὑ ὑπογράφεται
γυνὴ, ola οὗσα ὕση ὄρεος κορυφὴ, χαϑὰ καὶ ὃ “Πολύφημος ἐ ἐῴκει ὄρει ὑλήεντι. καὶ ὃ ᾿Αντιφάτης ὡς
οἷον 1 ἥμισυ Κύχλωπός ἐστι τὴν βορότητα. ἕνα γὰρ ἑτάρων μάρψας ἐδείπνησε, τοῦ “Κύχλωπος σὺν δύο
αὐτοὺς ϑοινομένου. εἰ δὲ τὸν χήρυχα ὁ ᾿Αντιφάτης ἔμαρψεν, οὐκ ἔστι σαφῶς εἰπεῖν. (Vers. 102.)
Ὅρα δὲ ὅτι ἐν τῷ, ἄνδρε δύω κρίνας , τρίτον δὲ κήρυκα δοὺς, ἁπλούστερον ὃ Ο ποιητὴς γράφει. τοὺς μὲν
γὰρ δύο τῷ ddr χαλέσας ὀνόματι, ἄνδρε γάρ. τὸν δὲ τρίτον, τῷ ἐχ τοῦ ἀξιώματος. ἄλλως γὰρ, ἀνὴρ
πάντως ἣν "καὶ ὁ χῆρυξ. xci οὐχ ἔστιν ἐνταῦϑα διαστολὴ ὃ ὁποία μετ᾽ αὐτὸ ἐν τῷ, οὐκ ἄνδρεσιν à ἐοιχό- 4o
τες ἀλλὰ u ασι. (Vers. 103.) Zeiev δὲ 000v, τὴν ἁμαξιτὸν λέγει. διὸ καὶ ἐπάγ εἰ ἑρμηνεύων περιφρα-
στικῶς, ἢ περ ὅμαξαι καὶ τὰ ἑξῆς. ( Vers. 104. 2 "Aorv δὲ ὕτι πάλαι - ἅπαν πόλισμα, ὕστερον δὲ
10 ἰδίως τὸ ᾿Αττιχὸν, χαϑὰ καὶ πόλις ἰδιαξόντως ἢ ἣν ὕτε ἡ ᾿Δλεξάνδρεια xaT ἐξοχὴν, δεδήλωται ἐν ἄλλοις,
ὁμοίως xci ὕτι τῷ ἄστεϊ παρωνόμασται ὃ χατὰ παίδευσιν ἀστεῖος πρὸς διαστολὴν &y θοίκου τοῦ χαὶ
ἀγρότου χαὶ ἀγροιώτου zc ἀγρείου δὲ διὰ παραληγούσης op Doy; ου. Τὸ δὲ ἀγινεῖν παράγωγον ὃν τοῦ
ἄγειν σεσημείωται τοῖς παλαιοῖς ὡς ἀεὶ ἐχτείνει τὴν γῖ συλλαβήν. οἷον. ἕκαστος μῆλον ἀγινεῖ. xai, πά-
ροιϑὲν ἀγίνεσχον. καὶ, ἠγίνεον ἀνὰ ἄστυ. ἔνϑα ἡ γῖ συλλαβὴ μετὰ τῆς ὄπισϑεν αὐτῆς ἀπαρτίζουσα
σπονδεῖον, τὰς ἐφεξῆς τέσσαρας προχοιλίου στίχου λόγῳ, δαχτυλικῶς ποδίζει. Τὸ δὲ πρὸ ἄστεος ἀρχή
ἐστι τοῦ παρὰ τοῖς ὕστερον προαστείου. ( Vers. 105.) Τὸ δὲ ὑδρευούσῃ παϑητικῶς οἱ uc Ὅμηρον φασὶν
᾿“ττιχοί. παράφρασις δὲ ἢ ἢ περίφρασις τοῦ ὑδρεύειν εἴτουν ὑδρεύεσϑαι τὸ, ὕδωρ προτὶ ἄστυ φέρεσχον.
(Vers. 106.) Ὁ δὲ ᾿αντιφάτης καὶ ᾿Αντιφατεὺς ἐνταῦϑα κεῖται ὁμοίως τῷ Τηρυόνης καὶ Τηρυονεύς.
οὕτω δὲ χαὶ Τυφῶν καὶ Τυφῶς καὶ Τυφωεύς. τοῦτο δὲ "καὶ πλείους ἔχει κλίσεις. ἔστι γὰρ καὶ Τυφῶν 5o
20 Τυφῶνος, ἔτι δὲ καὶ Τυφάων Τυφάονος, ὡς δηλοῖ καὶ παρὰ ᾿Οππιανῷ τὸ Τυφαονίων ἀλαλητῶν.
(Vers. 107.) Τὸ δὲ κατεβήσετο γράφεται μὲν παρά τισι καὶ κατεβήσατο. κλίνεται δὲ ὡς παϑητικὸς
παρατατιχός. οἷα τοῦ καταβήσω μέλλοντος ἀναδραμόντος εἰς ἐνεστῶτα. ( Vers.108.) ᾿“ρτακία δὲ
παρ᾿ Θμήρῳ μὲν πηγὴ περὶ “Μαιστρυγόνας, ἴσως μὲν ἱστορικῶς περιφερομένη, τυχὸν δὲ καὶ πεπλα-
σμένη διὰ τὸ ἀένναον, παρὰ τὸ ἄρτι κίειν 0 ἐστιν ἀναδίδοσθϑαι καὶ προιέναι ἢ ἀνακηκίειν, πρὸς ὁμοιό-
τητα TOU, αἰεὶ νέον ἐρχομενάων. ᾿ Ἡρόδοτος δὲ καὶ πόλιν οἶδεν ᾿“σιανὴν ᾿Αρτακίαν, ὡς δηλοῖ ἐν τῷ,
ἄνδρα Κυζικηνὸν E" Δρτακίης πόλεως. (Vers. 110.) TO δὲ ὕςτις τῶνδε βασιλεὺς χαὶ τοῖσιν ἀνάσσει,
ἐχ παραλλήλου χατὰ μίαν ἔννοιαν κεῖται. εἴη δὲ ἂν ὃ ἐνταῦϑα βασιλεὺς τυραννικὸς διὰ τὸ ἄγριον, εἰ
χαὶ μὴ οἶδε τὴν τοῦ τυράννου λέξιν ὃ ποιητής. (Vers. 111.) Ὅρα δὲ καὶ τὸ ὑψερεφὲς ἐνταῦϑα ὡς καὶ
ἀλλαχοῦ συστέλλον τὴν προπαραλήγουσαν. (Vers. 112.) Τὸ δὲ γυναῖχα ὅτι οὐ τὴν κατὰ φύσιν λέγει
30 ἀλλὰ τὴν ὕπανδρον, δηλοῖ τὸ, ἡ δὲ ἐκάλει ὃν πόσιν. (Vers. 11, ) Τὸ δὲ ἔστυγον. αὐτὴν ἀντὶ τοῦ,
ἔφριξαν, χατὰ τὸ, στυγέει δὲ in ἄλλος, ἤγουν φρίξει. ὕϑεν καὶ στὺξ φριχτὴ πηγὴ ἡ ἐν “Διδου. ἀφ᾽
ἧς οἷα φρικτῆς οὐ μόνον ὃ στυ"γητὸς παρῆχται καὶ ὁ στυγερὸς τὰ κοινὰ, ἀλλὰ καὶ ὁ στύγαξ. Εὐχράτης 60.
γοῦν φασὶ στρατηγὸς ᾿Ιϑηναίων στύγαξ ἐπεχαλεῖτο διὰ τὸ στυγεῖσϑαι ὡς δωροδόκος χαὶ προδότης,
διὸ xc χαχῶς ὥλετο ἢ ἀναιρεϑεὶς ἢ ἢ πιὼν χώνειον. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι πάλαι μὲν φρίκην ῥιγεδανὴν ἐδήλου
τὸ στυγεῖν, οἱ δὲ i ὕστερον καὶ ἀντὶ τοῦ μισεῖν αὐτὸ λαμβάνουσι διὰ τὸ ἐπαχολουϑοῦν μῖσος τοῖς στυγου-
μένοις. αὐτὸ δέ γε τὸ μισεῖν κοινότερον ἐπὶ τοῦ ἐχϑραίνειν τεϑὲν ἡ κωμικὴ σεμνότης ἐπὶ μίξεων ἔϑετο
ἀσέμνων. ᾿Δριστοφάνης γοῦν μισητέαν ἐπὶ κατωφερείας ἔφη ἤγουν ῥοπῆς ἀσχέτου τῆς περὶ μίξεις,
ἄλλοι δὲ μισήτην βαρυλτόνως πρὸς διαστολὴν τῆς ὀξυτονουμένης τὴν κοιγὴν χαὶ ῥᾳδίαν, λέγοντες xai10651
χρῆσιν αὐτῆς εἶναι παρὰ Κρατίνῳ xc goo. χρᾶται δὲ αὐτῇ καὶ παροιμία ἐν τῷ, περὶ σφυρὸν πα-
40 xta μισήτη γυνή. xci ταῦτα μὲν τοιαῦτα. ( Vers, 114.) ' Ev δὲ τῷ, ἐξ ἃ ἀγορᾶς ἐκάλει, σημείωσαι ψεχτὴν
ἀγορὰν τὴν τῶν ἀνϑρωποιράγων “Ταιστρυγόνων, οὐ μὴν ἐπαινετὴν χατὰ τὴν παρὰ τοῖς Φαίαξιν,
(Vers. 108.) Ὅτι δὲ Morexin ἐχαλεῖτο ἡ ῥηϑθεῖσα πηγὴ xai ὅτι ᾿Αντιφατεὺς εἴτε χαὶ ᾿Αντιφάτης
ὁ ἐνταῦϑα βασιλεὺς, ix τῆς Κίρκης εἴτε χαὶ ὕστερον ix τῆς Καλυψοῦς, ἔοιχε μαϑὼν εἰδέναι ὁ ᾿Ὅδυσ-
σεύς. οἴδασι γὰρ ἐκεῖναι τὰ χατὰ τὸν Ὀδυσσέα. διὸ Καλυψὼ μὲν ἔφη τῷ Ὀδυσσεῖ τὰ xarà τὸν Πλιον
ὅτε διὰ τὰς βοῦς ἐχολοῦτο χαϑὰ ἐν τοῖς ἑξῆς ῥηθήσεται. ἡ δὲ Κίρχη doti τῷ Ὀδυσσεῖ Orc οἷδε καὶ αὐτὴ
ὅσα ἐν πόντῳ ἐχεῖνος ἔπαϑεν ἄλγεα. ἄλλως μέντοι οὐχ εἰχὸς "— εἶναι ταῦτα τῷ ᾿Οδυσσεῖ. ὃς οὐ
aa 2

372 P4 WW 42I1.:4 K Vs θεῖ;

μόνον οὐκ οἷδε τὰ κατὰ τοὺς Κύχλωπας, ἀλλὰ καὶ μόλις ἔφυγεν ἐξ αὐτῶν, (Vers. 1318.) Τὸ δὲ βοὴν
γενέσϑαι καὶ ἄλλους ἄλλοϑεν φοιτᾶν ciovreg καὶ τὰ ἑξῆς εἰχὸς ᾿προσαρμύαδε ποτὲ ἀνδρῶν ἐφόδῳ
10 λῃστριχῇ- (Vers. 121.) ibo. δὲ ἀνδραχϑεῖς οἱ ἀνδροβαρεῖς, οἱ τοῖς κάλλοις ἀνδράσιν ἐπαχϑῆ ἂν
γένοιντο φορήματα. ( Vers. 124.) TO δὲ πείροντες ἢ ἀντὶ τοῦ νηχόμενοι καὶ οὕτω περῶντες τὸν λιμένα
ἐκ τοῦ πείρω τὸ περῶ ὡς τὸ, παννυχίη πεῖρε χέλευϑον, 1) ἀντὶ τοῦ, διαπείροντες τριαίναις ἢ τισὶν ἑτέ-
ροις ἀπωξυμμένοις ὀργάνοις. διὸ «Τυχόφρων χεστρέων δίκην αὐτούς φησιν ἀγρευϑῆναι. τινὲς δὲ γρά-
φουσιν εἴροντες 0 ἐστι συνείροντες χατὰ ἰχϑύδια καὶ ὁρμαϑὸν ποιοῦντες ὃ καὶ αὐτὸ ὁωμαλεότητα τῶν
«Ζαιστρυγόνων δηλοῖ. ἄλλοι δὲ γράφουσιν, ἰχϑῦς δ᾽ ἀσπαίροντες, ἵνα λέγῃ ὅτι ὡς ἰχϑῦς ἀσπαίροντας
αὐτοὺς ἐδαίνυντο. Ὅτι ἕ ἕως οἱ «Ἱαιστρυγόνες, τοὺς ἀμφὶ τὸν ᾿ΩΟδυσσέα ὄλεσχον λιμένου πολυβενϑέος ἐντὸς 387
τόφρα ξίφος ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ. ἀπὸ πείσματα ἔκοψε γηός. καὶ ἐποτρύνας ἐχέλευσεν ἐμβαλεῖν 10
χώπαις, ὡς καὶ προεῤῥέϑη, ἵνα φησὶν Um ἐχκαχότητα φύγωμεν. οἱ δ᾽ ἅμα πάντες ἀνέῤῥιψαν δείσαν-
τὲς ὄλεϑρον. ( Vers. 130.) Kei t ὅρα τὸ ἀνέῤῥιψαν ἐλλιπῶς λεχϑὲν ἀναλόγως Tjj πραγματιχῇ σπουδὴ,
ἀλλαχοῦ δὲ ἐντελῶς ἐ) ράφη᾽ οἱ δ᾽ ἀνεῤῥίπτουν ἅλα πηδῷ. λέγει δ᾽ ἐνταῦϑα ᾽Οδυσσεὺς xci ὕτι ἀσπα-
σίως ἐς πόντον ἐπηρεφέας φύγε πέτρας νῆυς ἐμή. ( Vers. 132.) αὐτὰρ αἱ ἄλλαι ἀολλέες αὐτόϑ᾽ ὄλοντο,
20 αἱ ἕνδεκα. δηλαδὴ, μιᾶς μόνης περιλειφϑείσης τῆς κατὰ τὸν Ὀδυσσέα ἣν χαὶ πάνυ πε "ριεποιεῖτο. Ὅρα
δὲ xci τὸ, αἱ ἄλλαι ἀολλέες. ἐν ᾧ “παρήχησίς τις ἐμφαίνεται. ( Vers. 131. ) ᾿Δσπασίως δὲ εἰπεῖν καὶ
ἀσμένως, ταυτόν ἐστι. διὸ εἰπὼν ὡς ἀσπασίως ἐς πόντον. ἐπηρεφέας ἔφυγε πέτρας ἡ ναῦς, ἐπάγει ὅτι
ἐνθένδε προτέρω πλέομεν ἄσμενοι ἐχ ϑανάτοιο. (Vers. 133.) ἀκαχήμενοι μὲν ἄλλως ἐπὶ τῷ τῶν
φίλων ὀλέϑρῳ, χαέροντες δὲ οἷς ἐσώϑημιεν. (Vers. 131.) Tíveg δὲ αἱ ἐπηρεφέες πέτραι, πρὸ ὀλίγου
εἴρηται. νῦν δὲ ἐ ἔστιν εἰπεῖν καὶ ὅτι ἐπηρεφέες πέτραι νοηϑεῖεν ὁ ἂν χαὶ αἱ παρὰ τῶν «Μαιστρυγόνων ἀφιέ- 20
μεναι χερμάδες, οὕτω συχναὶ οὖσαι ὡς καὶ οἷον ἐρέφειν τοὺς βαλ λομένους. ( Vers. 135. ἣν" Ὅτι χἀνταῦϑα
τὴν νῆσον τῆς Κίρκης «Δἰαίην καλεῖ παρὰ τὴν Aiav, πόλιν ὡς προεγράφη Κολχιχήν. ἀφ᾽ ἧς καὶ Κίρχη
30 dicio ὡς Θήβη Θηβαία, καὶ ἡ κατ᾽ αὐτὴν νῆσος ὁμωνύμως Αἰαία, καὶ ὃ ἀδελφὸς «ίήτης. φησὶ *yoUv
«Αἰαίην δ᾽ ἐςνῆσον ἀφικόμεϑα, ἔνϑα δ᾽ ἔναιε Κίρκη ἐὐπλόκαμος δεινὴ ϑεὸς αὐδήεσσα, αὐτοχασιγνήτη
5 , », » 35 , » 5 : , 3 μὰ ,
ὀλοόφρονος Αἰἤταο. ( Vers. 1358.) ἄμφω δ᾽ ἐκγεγάτην ἤτοι ἐξεγένοντο φαεσιμβρότου HeA(oto, μητρὸς
T ἐκ llípons. τὴν ᾿Ωχεανὸς τέχε παῖδα. (Vers. 136.) λέγονται δὲ παῖδες ᾿ Ἠλίου Κίρχη xci “της
ἢ ὡς βασιλεῖς xci διατοῦτο καὶ διογενεῖς, Ζεὺς γὰρ ὁ ἽΠλιος, ἢ καὶ ὡς λαμπροὶ ἄλλως ἐν τοῖς τότε καὶ
ἐχφανεῖς, ἢ καὶ διὰ τὸ ἐν αὐτοῖς ἡλιῶδες τοῦ κάλλους, εἰχὸς δὲ χαὶ χατὰ κυριωνυμίαν Ἥλιον λέγεσϑαν
ἀρ τὸν τοιοῦτον πατέρα. οὗ προσφυῶς xci ἡ Πασιΐ φάη ϑυγάτηρ λέγεται ἡ τοῦ Μίνωος γυνή. ἐπεὶ καὶ
᾿Ηλίῳ οἰχεῖον τὸ, πᾶσι φάειν, ἐξ οὗ τὸ ᾿φαέϑειν. εἰ δὲ χαὶ EV τινὸς 7) Κίρκη ἀλληγορίας προσά- $o
πτεται, τὰ ἑξῆς δηλώσουσι. 4ῆλον δὲ ὅτι τῆς τοιαύτης Κίρκης ( Vers. 136.) παρώνυμον τὸ ἐν τῇ Ira-
λίᾳ Κιρκαῖον πεδίον, ἃ ὃ τινὲς καὶ τόπῳ τινὶ ἀνατολικῷ ἐπιλέγουσιν. ( Vers, 137. ) «Αὐδήεσσα δὲ καὶ νῦν,
7j περι βόητος, 1 ἢ διαλέκτῳ ἀνϑρωπίνῃ, χρωμένη. γράφεται δὲ χαὶ οὐδήεσσα, τουτέστιν ἐπίγειος. χατὰ τὴν
Καλυψὼ καὶ τὰς λοιπὰς νύμφας. ( Vers. 138.) ᾿Ολοόφρων δὲ ὃ «Ἵὐΐτης διὰ τὸ τοῦ ἤϑους οὐχ ᾿ἱλαρὸν
50 ὡς δηλοῖ τὰ “χατὰ τὸν ᾿Ιάσονα χαὶ τὴν δ]ήδειαν. χατὰ δέ τινας, ὃ συνετὸς χαὶ φρονῶν ὁλόκληρα. Τὸ
δὲ ἐκγεγάτην πρωτότυπόν ἐστι τοῦ ἔχγονος. Φαεσίμβροτος δὲ ὁ Φαέϑων βροτοῖς. οὗ ἡ παραγωγὴ ὡς
τὸ τερψίμβροτος. ( Vers. 130. ) Τὴν δὲ Πέρσην οἰκείως ὁ μῦϑος γυναῖκα πλάττει τῷ ᾿ Ἡλίῳ διὰ τὴν
ἀειχίνητον αὐτοῦ περαίωσιν, ἤγουν ἐκ περάτης εἰς περάτην 7 ποιητικῶς εἰπεῖν, κίνησιν. ᾿διὸ xci ᾿Ωχεανοῦ
ϑυγάτηρ αὕτη λέγεται, διὰ τὸ τὸν “Πλιον ὠχὺ ἀνύειν τὸν δρόμον ὃν περᾷ φυσικῶς. εἰ δὲ zai τὴν Exa-
τὴν “Ἡσίοδος ΠῈερσηΐδα καλεῖ, οὐ μαχρὰν οὐδ᾽ ἐχεῖνο Spero eus ἀλληγορίας, ἐστί. zai ἄλλως δὲ ᾿ΩὨχεανοῦ 4o
ϑυγάτηρ ἡ Πέρση, διὰ τὴν τοῦ ᾿ Ἡλίου ἀνατολὴ i xci δύσιν ἐξ ᾿Ωχεανοῦ χαὶ εἰς ᾿Ωχεανόν. (Vers, 140.)
Ὅτι χατάπλουν εὐτυχῆ φράξει τὸ, ἔνϑα δ᾽ 2x ἀκτῆς νηΐ κατηγα) γόμεσϑα σιωπῇ; γναύλοχον ἐς λιμένα.
(Vers. 141.) ϑεὸς δὴ ἡγεμόνευεν. ὃ δηλοῖ ϑεῖόν τι χρῆμα τὴν εὐτυχίαν εἶναι, καϑά φασι χαὶ οἱ μεϑ'
60' Ὅμηρον σοφοί. (Vers. 140.) Ἔστι δὲ χαὶ viv καταγάγεσϑαι , τὸ χαταπλέειν. "οὗπερ ἀνάπαλιν τὸ 388
ἀνάγεσϑαι. (Vers. 141.) ΝΝαύλοχος δὲ καὶ νῦν λιμὴν ὃ ναῦς κοιμίζων ὡς ἐπὶ λέχους, ἢ κρύπτων παρὰ
τὸν λύχον. Οἱ τοῦ Ὀδυσσέως δὲ φίλοι (Vers. 140.) νῦν σιωπῇ χατάγονται; οἷα ἤδη πεφοβημένοι διὰ

ΡΗΨΩΙ41.4 Κ' Vs aa— 178. 373

τὸ τῶν Κυκλώπων χαὶ τὸ τῶν “Ταιστρυγόνων καχόξενον. oUg πτοηϑέντες ὑποπτεύουσι χαὶ τὴν τῆς Κῷ-
atis γῆσον ὡς GubqunS ION ἡ δὲ καὶ αὐτὴ οὐχ ἀπῆγε μὲν ἀνϑρώπους τοῦ βίου, μετεποίει δὲ ἄλλως
τὸν βίον αὐτοῖς ἐξ ἀνθρώπων εἰς ϑῆρας μετάγουσα. ( Vers, 142.) Ὅτι πολλοῦ χαμάτου δηλωτικὸν τὸ,
ἔνϑα τότε δύο τ᾿ ἤματα καὶ δύο νύκτας κείμεϑα ὁμοῦ καμάτῳ τε xa ἄλγεσι ϑυμὸν ἔδοντες. 0 πέρ ἐστιν
"ἐναντίον τῷ, ϑυμὸν ἥδοντες ἤτοι εὐφραίνοντες. ἐξ οὗ ἡ ϑυμηδία. ὕτι δὲ ἡ λύπη ϑυμὸν ἔδει, χαὶ1 652
ὃ Βελλεροφόντης δηλοῖ ἐν ᾿Ιλιάδι ὃν ϑυμὸν: χατέδων. | ( Vers. 14d, ). Ὅτι καὶ ἐνταῦϑα ἐν τῷ, τρίτον
ἦμαρ ἐὐπλόκαμος τέλεσ᾽ Hos, "Hog uiv ἡ σωματοειδὴς δαίμων. ἦμαρ δὲ ἡ κοινῶς λεγομένη ἡμέρα,
ὃ πεφρωτισμένος ὑπὸ HÀiov ἀήρ. ( Vers. 145. ) Ὅτι εὐλαβηϑ εὶς ᾿Οδυσσεὺς μή: πως ἀποστέλλων E ἑταίρους
ἐπὶ κατασχοπῇ τῆς “Ἰἰαίης νήσου εὑρήσει ἐκείνους μὴ πειϑομένους διὰ τὰ φϑάσαντα γενέσϑαι. καχὰᾷ
10 αὐτοδιάκονος χἀνταῦϑα γίνεται zar ἔϑος ἡρωϊχὸν, καὶ ἔγχος ἑλὼν xci φάσγανον ὀξὺ ἀνῆλϑεν ἐς πε-
ριωπὴν εἴ πως φησὶν ἔργα ἴδοιμι βροτῶν ἐνοπήν τε πυϑοίμην. ἔστη δὲ σχοπιὴν ἐς παιπαλόεσσαν ἀνελ-
ϑὼν, καὶ ἰδὼν χαπνὸν διὰ δρυμὰ πυχνὰ καὶ ὕλην μερμήριξεν ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ ϑυμὸν
ἐλϑεῖν ἠδὲ πυϑέσϑαι, ἐπεὶ ἴδεν αἴϑοπα καπνόν. ὧδε αὐτῷ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον. εἶναι πρῶτα
ἐλϑεῖν ἐπὶ νῆα καὶ δεῖπνον τοῖς περὶ αὐτὸν δοῦναι, ( Vers. 155.) προέμεν τὲ πυϑέσϑαι 1, ἤγουν προεῖ-
vat, προπέμψαι. τοῦτο δὲ διὰ τὸ εὔπλαστον οἰκονομεῖται xci πιϑανόν. πεμφϑέντων μὲν γὰρ φίλων
ἌἈξξει χώραν ὃ κυχεὼν καὶ ἡ λοιπὴ μαγγανεία τῆς Kip χαὶ τὸ TOU “Πρμοῦ πλάσμα καὶ τὸ x«T ἐχεῖ- τὸ
vov μῶλυ xai ἡ τοῦ ᾿Οδυσσέως ἀρετή. αὐτοῦ δὲ πρώτου ἀπελϑόντος εἰς Κίρχην οὐκ ἦν ἀποβῆναι τὰ
τοιαῦτα, πλασϑέντα δεξιῶς καὶ πιϑανῶς. 0 γοῦν “Ὅμηρος περὶ Ὀδυσσέως λέγει, περὶ ἑαυτοῦ λέγει.
αὐτὸς γὰρ σχοπήσας εὐμεϑόδως ἐπικρίνει χρεῖττον εἶναι πεμφρϑῆναί τινας καὶ μὴ αὐτὸν τὸν Ὀδυσσέα
20 ἀπελϑεῖν. (Vers. 146.) Ὅρα δὲ τὸ, περιωπὴν καὶ ἐνοπὴν, ἐν οἷς ἔχει τι παρηχήσεως ἡ ὁμοιοφωνία
τῶν λέξεων. εἰ δέ που πλησίον παρέκειτο καὶ ἡ ἀνωτέρω ῥηϑεῖσα σιωπὴ, ἐγίνετο ἂν καὶ Ov αὐτῆς τὸ
ὅμοιον. Περιωπὴν δὲ καὶ σχοπιὲν εἰπεῖν, τὸ αὐτόν ἐστιν. (Vers. 149.) Ὁ δὲ καπνὸς οὐ μόνον πυρὸς
ἀλλὰ χαὶ ἀνϑρώπων οἰχήσεως τεχμήριόν ἐστιν, ὡς τὰ πολλὰ καὶ ἡ τῶν «Ταιστρυγόνων ἐδήλωσε γῆ.
(Vers. 150.) Agvu& δὲ xci ὕλη ταυτὰ ἐκ παραλλήλου. ἔστι δὲ δρυμὰ 5 συνδενδρία ὡς ἀπὸ δρυός.
ὅϑεν xci δρυοκολάπτης , ὃ πᾶν ξύλον κολάπτων. καὶ δρύκαρπα οὐ τὰ ἐκ δρυὸς μόγον, ἀλλὰ χαὶ ἐξ
ἑτέρων δένδρων. εἰχὸς δὲ καὶ ἀρσενικὸν εἶναι μὴ μόνον ὁ δρυμὼν, ἀλλὰ καὶ ὁ δρυμός. οὗπερ οὐδέτε-
τερον τὸ δρυμὸν ὡς τὸ ἐρετμόν. (Vers. 152.) «ἴϑοιν δὲ καπνὸς ὃ ἐκ τοῦ aito ei τινα ὕλην ἀναδι-
δόμενος. (Vers, 153.) Δοάσατο δὲ καὶ νῦν κατὰ τοὺς παλαιοὺς κοὐ μόνον τὸ ἔδοξεν ὡς ἀπὸ τοῦ δοχῶ 20
δοξάζω κατὰ ἔλλειψιν τοῦ κάππα, ἀλλὰ καὶ ἀντὶ τοῦ ἠρέϑη, προεχρίϑη. ἔστι δέ φασι δοάσασϑαι τὸ, δύο
30 τινῶν προχειμένων ἑλέσϑαι ἡϑάτερον , ὡς ix τοῦ δοιὼ δοιάσατο καὶ δοάσατο. Ὅτι χατιόντι τῷ Ὀδυσσεῖ
ἐκ τῆς σκοπιᾶς ϑεός τις, ὃς αὐτὸν ὀλοφύρατο μοῦνον ἐόντα, ὑνιίκερων ἔλαφον μέγαν εἰς ὁδὸν αὐτὴν
ἦχεν, ὁ μὲν ποταμόνδε κατήϊεν ἐκ νομοῦ. ὕλης πιόμενος. δὴ γάρ μιν ἔχεν μένος ᾿Πελίοιο. τὸν δ᾽ ἐγώ
φησιν (V ers, 161 sqq.) ἐκβαίνοντα ἐκ τὴς ὕλης δηλαδὴ, xar ἄκνηστιν νῶτα πλῆξα. τὸ δ᾽ ἀντιχρὺ δόρυ
χάλκεον ἀβεπέρησε. χὰδ δ᾽ ἔπεσ᾽ ἐν κονίῃσι μαχών. ἀπὸ δ᾽ "ἔπτατο ϑυμός. τῷ δ᾽ ἐγὼ ἐμβαίνων, δόρυ ὅο
χάλκεον ἐξ ὠτειλῆς εἰρυσάμην. . καὶ τὸ μὲν αὖϑε χατακλίνας ἐπὶ γαίῃ εἴασα. αὐτὰρ ἐγὼ σπασάμην
ῥῶπάς τε λύγους τε. πεῖσμα δ᾽ ὅσον T ὄργυιαν εὐστρεφὲς ἀμφοτέρωθεν πλεξάμενος, συνέδησα πόδας
389 δεινοῖο πελώρου. Pv δὲ καταλοφάδια φέρων ἐπὶ vue μέλαιναν, ἔγχει ἐρειδόμενος, ἐπεὶ οὔ πως ἦν ἐπὶ
OOV χειρὶ φέρειν ἑτέρῃ, μάλα γὰρ μέγα ϑηρίον ἦεν. (Vers. 172.) κὰδ δ᾽ ἔβαλον ἤτοι κατέῤῥιψα
προπάροιϑε νεώς; ἀνέγειρα δ᾽ ἑταίρους μειλιχίοις ἐπέεσσι. παρασταδὸν. ἄνδρα ἕκαστον. χαὶ "ἑξῆς. ἠο
4o (Vers, 156.) Καὶ ὅρα ὕτι πρὸ μὲν τῶν Κυκλώπων xotva ἦν. τοῖς ἀμφὶ τὸν Ὀδυσσέα τὰ τῆς ϑήρας. γῦν
δὲ τῶν ἄλλων κειμένων οἷς πολλὰ ἔχαμον, μόνος ὁ πολύτλας ᾿θδυφσεὺς πορίζει τοῖς φίλοις τροφὴν, ἀγρεύ-
σας ἀπραγματεύτως καὶ εὐτυχῶς ὡς οἷα κατά τι ϑεῖον. ταῦτα γὰρ δηλοῦται ἔν τε τῷ, χαὶ τότε τίς μὲ
(Vers. 157.) ϑεῶν ὀλοφύρᾳτο τουτέστι κατελεήσατο, καὶ ἐν τῷ, εἰς ὁδὸν αὐτήν. μεγεϑύνων δὲ τὸν ἔλαφον
ὑννίχερών τε λέγει καὶ μέγαν, (Vers. 168.) τὸν δ᾽ αὐτὸν ᾿προσεπαύξων xa δεινὸν πέλωρον ἔ ἔφη, καὶ μάλα μέγα
Ünoiov. τοιοῦτος γὰρ ὧν ἀρχέσει τε τοῖς ἐν τῇ νηΐ τοῦ Ὀδυσσέως ὁ ὁ ἔλ aos χαὶ ἀξία ϑήρα E ἔσται τοῦ ἥρωος
xci ϑεοῦ δόσις, “Ὅρα δὲ καὶ ἐνταῦϑα Ὁμηρικὴν ποικιλίαν, ἐν μὲν γὰρ τῇ λαχείᾳ νήσῳ ἄγρα πολλῶν ἀγρίων

374 ῬΑΨΩΙΩ,.1417. K Vs.157—21471

αἰγῶν, ἐν δὲ τῇ τῶν Κυχλώπων ἀπαγωγὴ ϑρεμμάτων ἡμέρων. ἐνταῦϑα δὲ ϑήρα ἐλάφου. αὐτόματος.
οὕτω δὲ xci τὰ χατὰ τοὺς ἑταίρους ποικίλα τῷ ᾿Οδυσσεῖ. ἡ μὲν γὰρ λάχεια οὐδένα ἔβλαψεν, ὁ δὲ Κύχλωψ
50 ἐξ Ἀ ατέσπασεν. οἱ δὲ «Ἱαιστρυγόνες μιχροῦ δεῖν πάντας ἀπήγαγον. ἡ δὲ τῆς Κίρχης νῆσος ἕνα μέν
τινα ἐξολέσει, ἄλλους δὲ ἐξανϑιρωπίσει. “]οικίλλεται δὲ καὶ lini d τὰ χατὰ τὸν Ὀδυσσέα καὶ ἐν τοῖς
ἡδέσι χαὶ τοῖς λυπηροῖς. εὔφρανε, μὲν γὰρ αὐτὸν ἡ λάχεια. ἐξεπτόησε δὲ καὶ φίλοις ὀλίγοις ἐζημίωσεν
ἡ τῶν Κυχλώπων. μεγάλα δὲ ἐλύ ὑπησὲν 5 τῶν «Ἰαιστρυγόνων. ἡ δὲ τῆς Κίρκης, εὐφρανεῖ ὡς ἐν τοῖς
ἑξῆς φανήσεται, ἄλλης ἡδονῆς οὐσὰ πρόξενος ἤπερ ἡ τῶν “Τωτοφάγων. ἐχείνη γὰρ ἀπρόσιτος ἦν τῷ
Ῥρδυσσεῖ ὡς ἐχλανϑάνουσα τῆς πατρίδος διὰ τὴν ἰδιότητα τοῦ λωτοῦ. ( Vers. 137. ) loréov δὲ καὶ ὅτι
Ὁμήρου συμπαϑείας καὶ ἐλέου ϑεμένου ἐνταῦϑα τὸν ὀλοφυρμὸν ἐ ἐπὶ κλαυϑμοῦ τὴν λέξιν οἱ μεϑ ἡ Ὁμη-
pov ἔϑεντο. ( Vers. 158.) Ὅρα δὲ ὡς χαὶ εἰ χαὶ ᾿Ιωνικῶς τὰ πολλὰ κατὰ ϑῆλυ γένος ἡ ἔλαφος προφέ- 10
gerat, ἀλλ ἐνταῦϑα ἀρσενικῶς προήνεκται διὰ τὸ μὴ κατ᾽ εἶδος λελέχϑαι. ὅτι δὲ xad τις πλακοῦς ἀνέ-
πλάσσετο ἕν ἐλαφηβολίοις διὰ σταιτὸς καὶ μέλιτος χαὶ σησάμου ἔλαφος καλούμενος ὃ ὃ δειπνοσοφιστὴς
ἱστορεῖ. ἑορτῆς δὲ ὄνομα τὰ ἐλαφηβόλια. (Vers. 160.) Τὸ δὲ πιόμενος ἐχτείνει τὴν ἄρχουσαν oy ὡς
μέσος δεύτερος ἀόριστος, ἀλλ ὡς ἐνεστῶς, χαϑὰ καὶ τὸ πιόμεν᾽ ἐκ βοτάνης. ( Vers. 161.) Τὸ δὲ εἶχεν
60 αὐτὸν μένος “Ἡλίου, περίφρασίς Ἀέστι τοῦ ἐδίψα, 7] καὶ ἀγλωέ συμβολικᾶς ἐῤῥέϑη χαὶ ὡς αἴνιγμα, ὡς
τοῦ Τόσο "Ho διψῶντος διὰ τὴν ἐκεῖϑεν ζέσιν. A jovis δὲ, τὰ μέσα νῶτα ἐπὶ τετραπόδων ὡς
ὃ ποιητὴς ἐξηγεῖται: ἣν δηλαδὴ οὐχ ἔστι κνήσασϑαι, ὡς χαὶ πρὸ τούτων ἐῤῥέϑη ἔνϑα περὶ ἰξύος 2 ἐγράφη.
(Vers. 163.) Maxoóv δὲ χἀνταῦϑα ἢ ἀντὶ τοῦ ἄσημον ἦχον. ἀποτελέσας, | tio: ἢ ὀνοματοποιΐα δ᾽ τρό-
πος, ἢ ἀντὶ τοῦ εἰς μῆχος ἐχταϑείς. ( Vers. 164.) Τὸ δὲ ἀπὸ δ᾽ ἔπτατο ϑυμὸς, περίφρασίς ἐστι τοῦ
ϑανεῖν. ᾿Εμβαίνειν δὲ, τὸ στερεῶς ἐρείδειν τῷ κειμένῳ τὸν πόδα. καὶ ἔστιν ὅμοιον τῷ ἐνόλλεσϑαι. 20
1653( Vers. 166.) “Ῥῶπες δὲ χαὶ λύγοι, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ἐγράφη, φυτὰ ἱμανλτώδη zc οὕτως εὐλύγιστα,
ὡς καὶ πεῖσμα 0 ἐστι σχοινίον ἐξ αὐτῶν στρέφεσθαι ἤγουν κλώϑεσϑαι.᾽ Ἔνϑα ὅρα καὶ ὡς οὐκ ἐπὶ μόνων
e Vers. 167.) σχοινίων vens τὸ πεῖσμα λέγεται. 4ῆλον δὲ ὅτι xci ἐπιμήκεις κατὰ τοὺς παλαιοὺς καὶ
εὔχαμπτοι αἱ τῶν λύγων ῥα; ἐβδοι. (Vers. 169)' H δὲ ὄργυια καὶ ἐνταῦϑα συνήϑως προπαροξύνεταν
ὁμοίως τῷ ἅρπυια € εἰλείϑυια καὶ τοῖς τοιούτοις. Καταλοφάδια δὲ ἀντὶ τοῦ κατὰ λόφου, χατὰ αὐχένος,
κατὰ τραχήλου. λόφος δὲ κυρίως ἐπὶ ἀλόγων ζῴων τὸ μετὰ τὴν κεφαλὴν, ἔνϑα τοῖς ζευγνυμένοις ἐπιτί-
ϑέεται ὃ ξυγός. ὅϑεν ὃ τραγικὸς Οἰδίπους φησὶ τῶν τινὰς πολιτῶν μὴ ἐϑέλειν ὑπὸ ζυγῷ νῶτον εὐλόφως
φέρειν, ἤγουν εὐπειϑῶς. ἀπὸ δὲ τοῦ τοιούτου λόφου χαὶ ἡ τοῦ χάπρου εἴρηται λοφιά. & δὲ χαὶ ὥσπερ
ἐχ τῆς ζωϊχῆς κορυφῆς ὀρεινὴ λέγεται χορυφὴ, οὕτω χαὶ ἐκ τοῦ τοιούτου λόφου οἱ τοῦ ὕρους λόφοι,
ὅϑεν χαὶ λοφνίδες αἱ ἐχ τῶν ἐχεῖϑεν τόπων λαμπάδες, οὐχ ἔστι βεβαιώσασϑαι. ἔσως γὰρ μᾶλλον ἐκ τοῦ 3o
ὀρεινοῦ λόφου ὁμωνύμως χαλεῖται zal ὃ ζωϊχὸς Abipog: τὸ δὲ εἰπεῖν ὡς ταυτόν ἐστι καταλοφάδια χαὶ
10 χατωμαδὸν, ἀσφαλῶς ἔχει. εἰ γὰρ xa Ὅμηρον οὐκ *jv ἐπ᾽ ὥμου ἑνὸς φέρειν τὸ τοιοῦτον ζῷον χειρὶ
ἑτέρη ἤγουν μιᾷ; ἀλλὰ δηλαδὴ ἀμφοτέραις χαὶ ἐπ᾿ ἀμφοτέρων ὥμων, ἑρμηνεία y&o ἐστι τοῦτο τοῦ κα-
ταλοφάδια, πάντως καὶ ὁ οὕτω" φέρων xaT ἀμφοτέρους φέρει ὥμους. xai ἔστι λοιπὸν καταλοφάδια
φέρειν τὸ χατωμαδὸν βαστάζειν. τὸ δὲ καταλοιάδια χοιϊνότερον μὲν διὰ τοῦ ἰῶτα ὀφείλει ἔχειν τὴν
παραλήγουσαν. τὰ δὲ πλείω τῶν παλαιῶν ἀντιγράφων διὰ διρϑόγγου ἔχει αὐτήν. ᾿Ιστέον δὲ ort πρὸς
ἀχρίβειαν προὔπάρχει ὥσπερ τοῦ χατὰ τὴν περικεφαλαίαν λέφου οὕτω καὶ τοῦ ὃρεινοῦ ὃ ξωϊχός. χαὶ
γένοιτ᾽ ἂν ἐκ τοῦ λέπω λέψω λέλεςρα ὃ τοιοῦτος λόφος. σπουδῆς γὰρ ἄξιον ἀποδαρὲν 3 ἤγουν ἐχλεπι-
σϑὲν τὸ τοιοῦτον μέρος τοῦ ζῴσυ. "Erw ἰστέον καὶ ὅτε τῶν εἰρημένων ὑποκοριστικῶς ἢ ἄλλως κατὰ
παραγωγὴν λοφνίδων, ὧν χρῆσις καὶ παρὰ «“Τυχύφρονι, πρωτότυπον 7 λοφνία ὡς δηλοῖ ᾿᾿Ιϑήναιος 4o
εἰπὼν ὅτι λοφνία ἡ à φλοιοῦ λαμπάς. (Vers. 171.) Θηρία δὲ κοινῶς πάντα τὰ ἄλογα. διὸ χαὶ τὸν
ἀράχνην ϑηρίον φησὶν δ᾽ ΑἸλιανός. σημειοῦνται δὲ οἱ παῖε eol μὴ εἶναι παρὰ τῷ ποιητῇ μηδὲ τὸ ϑηρίον
τύπου ὑποκχοριστιχοῦ, παρωνυμεῖσϑαι δὲ τῷ ϑηρί." nno? γὰῤ χεῖσϑαι τὸ τοῦ ὑποχορισμοῦ ταπεινὸν
20 παρ᾽ Ὁμήρῳ διὰ τὸ ὑψηλόφωνον καὶ ἡρωϊκὸν τῆς αὐτοῦ “ποιήσεως. εἰ δέ τις φασὶ xci ϑείη μὴ παρώ-
vvuov εἶναι τοῦ ϑηρὸς τὸ ϑηρίον ὡς τοῦ ἴχνους τὸ ἴχνιον ἀλλ ὑποκοριστικὸν, ἐξεγήγερταί φάσιν ἄλλως
τῆς ταπεινότητος, διά τε τοῦ, μέγαν ἔλαφον, καὶ τοῦ, δεινοῦ πελώρου, καὶ τοῦ, μάλα μέγα. διὸ xai

ΡῬΑΑΨΩΙΩΙ 41]1.4 (Κ΄ Νϑ.17)2 --- go. 378

| uera στίχους. ὀχτὼ, πάλιν ἐρεῖ. τὸ, μάλα μέγα ϑηρίον εἶναι τὸ πεσόν. οὕτω καὶ ἀλλαχοῦ τειχίον εἰπὼν
| 390 ὑποκοριστικώτερον ὕψωσεν εἰπὼν ἐκεῖνο μέγα. οἷον. παρὲχ μέγα τειχίον αὐλῆς, χαὶ τὸ οἰχίον δὲ, οὐδ᾽
| αὐτὸ σμικρόν τι δηλοῖ ἐν τῷ, οἰχία δ᾽ αὔτε μητέρι, δοῖμεν. πῶς γὰρ ἂν σμικρὰ εἴη τὰ μέγαρα τοῦ
᾿Οδυσσέως ἅπερ ἐξ. ἑτέρων ἕτερα ἐστίν; οὐ μὴν οὐδὲ ὅτε οἰκία «λέγει “Ἅιδου 2 ἐν. Ἰλιάδι, ὑποκοριστιχῶς ἂν
ἐκεῖνα οὕτω λέγοι, ἀλλὰ μάλιστα παρωνύμως. ἵνα μὴ καὶ αὐτὸ ᾿σχῶμμᾳ εὕροι. καϑιὰ. καὶ τὸ, αἰϑέρα
Διὸς δωμάτιον, καϑ' οὗ ᾿Αριστοφάνης ἔπαιξε, συγκαταπαίξας ὁ ἅμα καὶ τὸ, χρόνου πόδα, ὕπερ δοκεῖ
παραξεσϑῆναι à ἀπὲ τοῦ, περιπλομένων ἐ ἐνιαυτῶν. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὕτι i£' Ομήρου λαβὼν Lipids μόϑολ
δὸν τὴν βασιλικὴν παῖδα Πολυξένην μόσχον μὲν εἰπὼν εὐτελῶς ἔφρασε. σκύμνον δὲ προςειπὼν ἐπηύξη-
σεν. ἐπὶ λεόντων γὰρ κυρίως τὸ σκύμνος. εἰ καὶ οἱ παλαιοὶ ἐξαιροῦσι τῆς Ὁμηρικῆς ποιήσεως οἷα
10 σμεκροπρεπὲς τὸ ὑποχορίζεσϑαι, ἀλλ ὅμως. ἔστιν FoU. χεῖσϑαι καὶ τοιαῦταί τινες λέξεις δοκοῦσι προσ- 30
φυῶς τοῖς ὑποκειμένοις πράγμασιν. ἐν αἷς καὶ ἀγκαλὶς ἡ ἀγκάλη, ἐν ᾿Ιλιάδι. οἷον. ἐν d χαλίδεσσι
τιϑήνης. καὶ, παῖδες ἐν ἀγκᾳλίδεσσι φέρον. Urt δὲ ὑποχοριστιχῶν τύποι. διάφοροι, δῆλον ἐκ τῶν πα-
λαιῶν. παρ᾽ οἷς χεῖται καὶ ἀρσενικῶν τύπος 0 μὲν κατὰ τὸ πλεονάζον. οἷον. εἰ φριστίων Hipaisvianog
ὃ “Ἥφαιστος. 0 δὲ, κατὰ τὸ ἐλλεῖπον. οἷον. Βάχχων Βάκχωνος καὶ Σίμων Σίμωνος, ὁ “Βαχχυλίδης
δηλαδὴ καὶ ὃ Σιμωνίδης. ὧν χαὶ φυλάσσεται τὸ ὦ τῆς εὐϑείας ἐν τῇ γενικῇ. (Vers. 1 73. ) Τὸ δὲ ἀνέ-
7γειρα μειλιχίοις ἐπέεσσι παρασταδὸν ἄνδρα ἕκαστον ἀνϑρώπου ἦϑος δηλοῖ πρῴως ὀτρύνοντος.
Vers. 1 74. ) Ὅτι παρηγόρημα τῶν ὡς ἐπὶ κινδύνῳ λυπουμένων τὸ, ὦ φίλοι, οὐ do mov καταδυσό-
μεϑ ἀχνύμενοί περ εἰς Lino δόμους πρὶν ( Vers. 175.) μόρσιμον, ἢ καὶ ἄλλως εἰπεῖν , ᾿ϑεόϑεν ἦμαρ 40
ἐπελϑεῖν. ἀλλ᾽ ἄγετε μνησόμεϑα Boone, ( Vers. 1 77. ) μηδὲ τρυχώμεϑα λιμῷ. & δὴ περίφρασίς ἐστι
20 τοῦ φάγωμεν. ἢ καὶ ἄλλως δηλωτιχὰ τοῦ φαγεῖν, ἐκ τῶν πρὸ αὐτοῦ καὶ μετ᾽ αὐτο. πρῶτον γάρ τις
μνησάμενος βρώμης, εἶτα φαγὼν οὐχέτι τρύχεται λιμῷ. καὶ ἔστι τοιαύτη μέϑοδος καὶ ἀλλαχοῦ παρ
Ὁμήρῳ, ἣν zai δ᾽ Ἑρμογένης ἐπισημαίνεται, διδάσκων εἶναί ποτε καὶ μάλιστα ἐ ἐπὶ τῶν μὴ σεμνῶν σιγᾶ-
σϑαι μὲν τὸ πρᾶγμα, δηλοῦσϑαι δὲ ὕμως ἐκ τῶν πρὸ αὐτοῦ καὶ τῶν μετ᾽ αὐτό. ( Vers. 1 71. ) Τὺ δὲ
ποιοῖς ia σεμνοτάτη λέξις ἐπὶ ἀνϑρώπου, ὡς ἀδύνοντος χαὶ αὐτοῦ ἡλίου δίχην ὅτε ὑπὸ γ ἣν γένη- 5o
- (Vers. 176. ) ' Ex δὲ τοῦ βέβρωμαι ἡ 7 βρώμη, ὡς ἐκ τοῦ τέτρωμαι » τρώμη ᾿Ιωνικῶς ἤγουν ἡ τρῶ-
κω καὶ £x TOU ἔῤῥωμαι, ἡ ῥώμη. τὸ δὲ ὅλον εἰπεῖν τριῶν τούτων τοῦ, βέβρωμαι βέβθρωσαι βέβρω-
ται, ἐκ τοῦ πρώτου μὲν ἡ βρώμη καὶ τὸ βρῶμᾳ » ἐκ τοῦ δευτέρου δὲ ἡ βρῶσις. οἷον. δότ᾽ ἀμφίπολοι
βρῶσίν τε πόσιν τε. καὶ ἐνταῦϑα δὲ, ὄφρα ἐν νηὶ βρῶσίς τὲ πόσις τε, ἔχ τὲ τοῦ τρίτου τὸ βρω-
τὸν χαὶ ἡ βρωτύς. (Vers. γῆς ) Σημείωσαι δὲ τὸ, ὦ φίλοι , oU γάρ που καταδυσόμεϑα εἰς, 'Ζιδην,
30 ἀλλὰ μνησόμεϑα βρώμης, ἐν "πολλοῖς γὰρ ὃ ποιητὴς ἀρχόμενος ἀπὸ TOU γᾶρ, εἶτα ἐπάγ εἰ τὸν ἀλλᾶ 60
391 σύνδεσμον ταυτοδυναμοῦντα τῷ δὴ, οὕτω γοῦν χαὶ μετ᾽ ὀλίγα φησίν" ( Vers, 190.) e φίλοι, οὐ γάρ
τ᾿ uev t ὕπῃ ζόφος, οὐδ᾽ ὅπῃ ? Hà, οὐδ᾽ ὅπῃ ᾿Πέλιος φαεσίμβροτος εἶσιν ὑπὸ γῆν, οὐδ᾽ ὕπῃ ἀνγεῖται,
ἀλλὰ "φραζώμεϑα ϑᾶσσον. ἔνϑια ζόφον μὲν τὴν δύσιν εἰπὼν ' Ho δὲ τὴν ἀνατολὴ uv ἡρμήνευσε τὰς λέξεις 054
εὐθὺς πλατύτερον. πρῶτα μὲν τὸν ζόφον διὰ τοῦ, ὅπῃ "HAiog ὑπὸ γὴν εἶσιν. εἶτα τὴν Ho διὰ τοῦ,
ὅπῃ ἀνίσχει. τοῦτο γάρ ἐστι τὸ ἀννεῖται, ἀντὶ τοῦ ἀγναστείχει, ἀνανέεται, ἀνέρχεται, ἀνατέλλει. ἐν οἷς
Ὀδυσσεὺς λέγει μὴ εἰδέναι € ὅπῃ κοσμικοῦ χλίματός εἰσιν. οὐ γὰρ ἔχομέν φησι συχκρῖσαι εἴπερ ἀνατολι-
χοὶ πρὸς ἑτέραν. χώραν ἐσμὲν ^. ἢ δυτικοί. καὶ τοῦτο μὲν τοιοῦτον. κεῖται δὲ xcà “μετὰ βραχέα ἐν τοῖς 10
περὶ Κύῴκης σχῆμα ὅμοιον. οἷον, ὦ φίλοι ; ἔνδον γάρ τις χαλὸν ἀοιδιάει, ἀλλὰ φϑεγγώμεϑα ϑάσσον.
Σημείωσαι, δὲ ὅτι ὃ γεωγράφος εἰς τὸ, οὐ γάρ T ᾿ἴδμεν ὦ ὕπῃ ζόφος χαὶ ἑξῆς ὦ ὡς προγέγ ράπται, λέγει ὅτι
4o ἐν τύπῳ τινὶ ᾽Οδυσσεὺς ἐγένετο, ἔνϑα ἐνήλλακτο τὰ τοῖς πολλοῖς φαινόμενα ἐν οὐρανῷ, διὸ καὶ ταράσ-
σέται. τῶν τινὲς δὲ παλαιῶν οὐχ ἀποροῦντα δεινοπαϑοῦντα δὲ τὸν ᾿Οδυσσέα ταῦτα λέγειν φασί. “Περὶ
δὲ τοῦ φράζεσϑαι εἰ καὶ προγέγραπται, ὅμως οὐ πάρεργον καὶ ix τῶν “Ἡρακλείδου παρασημειώσασϑαι
ταῦτα. ἀνέκαϑέν φησιν ἤγουν ἐξ ἁ ἀρχῆς ϑεματικῆς , ἔστι φῶ τὸ λέγω, οὗ μετοχὴ ἀόριστος, φάσας. ὡς
xà χλάσας. καὶ συγκοπῇ, qase. oiov. φὰς ἔμεν ἀπτόλεμον.. ὥσπερ ci κλάς φησι παρὰ ᾿Ανακρέοντι,
τὸ δὲ φῶ παραχϑὲν εἰς τὸ φάζω ἐξ οὗ ἡ φάσις, προςλήνψει τοῦ 0 γίνεται φράζω ὕϑεν ἡ φράσις. ἄλλως
δὲ μεταληφϑὲν Μακεδόνων φησὶ διαλέχτῳ καὶ ἐξενεχϑὲν διὰ τοῦ β΄, ποιεῖ τὸ βῶ βάζω Σρηλικῶς χατὰ

376 PA 2IAIGA Κ᾿ Ve179—21.

τὸ σιγῶ σιγάξω, ἀνιῶ ἀνιάζω. ,ἀτιμάξω, πελάζω. ἐκ δὲ τοῦ βάζω, χαὶ ἡ βάξις 4ωρικώτερον.. χαὶ οὕτω
ειὲν ἐχ τοῦ φῶ “Μακεδονικῶς γέγονε τὸ βῶ, οὐδέ ποτὲ γάρ φησι zer ἀρχὰς λέξεων ἐκεῖνοι τῷ qj χρῶν-
ἄοται, ἀλλ ἀντ᾽ αὐτοῦ δηλαδὴ τῷ B. ὡς χαὶ ὁ Βίλλιππος δηλοῖ καὶ ἄλλα εἰρημένα ἑτέρωϑι. ἐν δὲ ἑ ἑτέρῳ
τόπῳ λέγει ὃ αὐτὸς ᾿ Ἡρακλείδης τοὺς Tlaugvhiovc ἄλλως χαίρειν τῷ n? προτιϑέντας. αὐτὸ παντὸς
φωνήεντος. τὸ γοῦν φάος quoc φασί, καὶ τὸ ἀέλιος βαβέλιος. οὕτω δέ φησι xci τὸ ὀρούω ὀρούβω
λέγουσι , χαὶ περισπωμένως δὲ δρουβῶ. ὡς δὲ οἱ “ἰολεῖς ἄλλως τῷ f χαίρουσι προτοϑέντεδ τοῦ Q ἐν τῷ
δάκος βράχος ῥοτὸς βροτὸς ῥυτὴρ βρυτὴρ, ἐν ἄλλοις δηλοῦται. “λέγει δὲ “Πρακλείδης καὶ ὅτι Tapav-
τίνων τὰ εἰς Co λήγοντα βαρύτονα ῥήματα, ὧν ὃ παραχείμενος καὶ ὑπερσυντέλικος διὰ τοῦ χάππα ἐχφέ-
θονται, φραζόντων ἐν δυσὶ σίγμα. οἷον. σαλπίζω σαλπίσσω. λακτίξω λαχτίσσω. οὕτω δὲ καὶ φράζω
φράσσω τὸ λέγω. ἐχεῖϑεν Κόριννα 7] μελοποιὸς φράττω ἔφη ἐν δυσὶ € Βοιωτιχῶς. ἔτι λέγει ὃ αὐτὸς, 10
xci ὡς oi εἰρημένου Ταραντῖνοι τὰ παρ᾽ ἡμῖν διὰ δύο σίγμα ἔμπαλιν διὰ τοῦ ζ΄ προφέρουσι. τὸ γὰρ
πλάσσω, πλάζω φασὶ, καὶ τὸ ἀνάσσω, ἀνάζω. ἔτι λέγει καὶ ὅτι Αἰολεῖς τῷ & προστιϑέντες τὸ ὡς
φησιν ᾿4ρίσταρχος παρατιϑεὶς τὸ, ἀτὰρ αὐτὰρ δαλὸς δαυλὸ 06 ἴἔαχεν ἴαυχεν j λέγουσιν οὕτω καὶ qx
φαύσχω, καὶ μετὰ TOU Q, φραύσχω. δῆλον δ᾽ ὅτι ἐκ τοῦ εἰρημένου φαύσκω καὶ τὸ πιφάσχω γίνεται
3o χατὰ ἀναδιπλασμὸν cvvijÓo τοῖς *"Iocw. οἱ τὰ ἀπὸ συμφώνου ἀρχόμενα ῥήματα διπλάξοντες τὸ πρῶ-
τον σύμφωνον ἐχφέρουσι μιᾷ πλεογόζον συλλαβῇ. οἷον δέξεται δεδέξεται. λάβῃ λελάβῃσι. χώμωσι χεχά-
μωσι. δάπτω δαδάπτω χαὶ πλεονασμῷ τοῦ 9 δαρδάπτω. bo μορμύρω. οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ δάσχω
διδάσχω. καὶ τιτρώσχω ἀπὸ τοῦ τρῶσαι. xci ἀπὸ τοῦ πρήσω καὶ πλήσω, τὸ πίμπρησι καὶ πίμπλησι.
καὶ ἐκ τοῦ φόνος τὸ, ὦ πέπονες μεταπεσόντος τοῦ qj εἰς π. Δωριεῖς γάρ φασι τοὺς ἐπονειδίστους φό-
vovg λέγουσιν ὡς οἱονεὶ ἄξια φόνου δεδρακότες, καὶ μετὰ προϑέσεως, καταφόνους ὡς καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν 20
"Ιλιάδα γέγραπται. (Vers. 179.) Ὅτι διὰ τὸ πολὺ τοῦ πένϑους καὶ πρηνεῖς ἢ ἄλλως ἐγκεκαλυμμένοι
ἔχειντο οἱ τοῦ Ὀδυσσέως, ὡς δηλοῖ τὸ, ἐκ δὲ καλυψάμενοι ϑηήσαντο ἔλαφον. ( Vers. 181.) Ὅτι δηλω-
τιχὸν ϑαυμασμοῦ τὸ, αὐτὰρ ἐπεὶ τάρπησαν ὁρώμενοι ὀφϑαλμοῖσι. ( Vers, 211.) δυσελπίστων δέ τις
εἴποι ἄν, ἀλλὰ φραζώμεθα ϑᾶσσον εἴτις ἔτι ἔσται μῆτις, ἐγὼ δ᾽ οὐκ οἴομαι εἶναι. (Vers. 193.) Ὅτι
τὴν τῶν Φαιάχων νῆσον πλείονος ἀξιώσας λόγου ( Vers. 211.) καὶ τὴν πρὸ τῶν Κυχλώπων, καὶ αὐτὴν
δὲ τὴν τῶν Κυχλώπων, καὶ περὶ τῆς τῶν “Ταιστρυγόνων δὲ εἰπὼν ᾿ϑαυμαστήν τινα ἰδιότητα ἐλάττου
4o λόγου ἀξίαν τὴν τῆς Κίρκης νῆσον κρίνει, τοσοῦτον μόνον εἰπὼν, ὡς τὰ μὲν αὐτῆς δώλματα ξεστοῖς
λίϑοις τετυγμένα ἦν eg ᾿ὑψηλοῦ. τὴν δὲ κατ᾽ αὐτὴν νῆσον περὶ πόντος ( Vers. 195.) ἀπείριτος ἐστεφά-
νωται, ἤγουν χύχλῳ περιέχει ὡς ἀμφίαλον. ( Vers. 196.) αὐτὴ δὲ χϑαμαλὴ κεῖται οὐ μὴν καὶ πανυ-
περτάτη ὡς ἡ ᾿Ιϑάχη ἀλλαχοῦ. καλὸν δὲ τοῖς δώμασι τῆς Κώρκης, καὶ τὸ κεῖσϑαι αὐτὰ κατὰ 30
(Vers. 197.) δρυμὰ πυχνὰ καὶ ὕλην τουτέστιν ἐν βήσσαις ὡς μετ᾽ ὀλίγα φησίν. ἔτι δὲ καὶ τὸ περισχέ-
πτῳ ἐνὶ χώρῳ εἶναι αὐτά. ὃ ταυτόν ἐστι τῷ, ἐν σχοπιᾷ χαὶ περιωπῇ. ( Vers. 1 98. ) Ἐν τούτοις δὲ κεῖ-
ται χαὶ τὸ, κατεκλάσϑη φίλον ἦτορ, ἀντὶ τοῦ κατεκάμφϑη xci κατεάγη τῇ λύπῃ ἐκ μεταφορᾶς
τῶν χλωμένων ξύλων. οἷον. πτόρτον χλάσε χειρὶ παχείῃ. λέγει δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ ( Vers. 200.) τὸν Kv-
χλωπα, μεγαλήτορα χαὶ ἀνδροφόνον i, ἢ ἀνδροφάγον. ( Vers. 201.) Ὅτι ἐπὶ τῶν ἀπράκτως κλαιόντων
ῥηθήσεται τὸ, χλαῖον δὲ λιγέως, ϑαλερὸν κατὰ δάχρυ χέοντες. ἀλλ᾿ οὐ γάρ τις πρῆξις ἐγίνετο, uvoo-
μένοισιν 0 ἐστι »λαίουσέ; περὶ οὗ πολλαχοῦ δεδήλωται. ( Vers. 203.) Ὅτι ποικίλος ὧν ὃ ποιητὴς, καὶ
50 ὅτε δι᾿ Ὀδυσσέως Ἀἀποπειρᾶσϑαι τῶν τόπων ἐϑέλει, ποιεῖ ὡς ἐν μὲν τῇ γῇ τῶν Κιχόνων, σὺν ἅπασι
τοῖς φίλοις πολεμήσας ἐκεῖνος, ἀνδραγαϑεῖ. ἐν δὲ τῇ τῶν “Τωτοφάγων. ἄνδρας δύο κρίνας καὶ τρίτατον 392
κήρυχα προΐησι πυϑέσϑαι. τὸ δὲ τοῦ Κύχλωπος σπήλαιον ἐχεῖνον αὐτὸν ἔσχεν ἔνδον καὶ δυώδεκα ἑταί- áo
ρους. ὃ μέντοι Αἴολος 007 ἕνα τινὰ, ἐχεῖνον δὲ zc τοὺς ἅπαντας ἑταίρους ἰδὼν ἐκιλοξένησε. παρὰ δὲ
τοῖς “Ταιστρυγόσι βοαχύ τι ἐνέλιπε τοῦ πάντας ἀπολωλέναι δύο καὶ ἐκεῖ ἀνδρῶν σταλέντων καὶ τρίτου
θο κήρυκος. εἰς δὲ τὴν Κίρχην οἱ λαΐ 'χόντες στέλλονται, ἄλλος τρύπος οὗτος τοῦ γνῶναι nv γῆσον. φησὶ
γοῦν ὃ Ὁμηρικὸς Ὀδυσσεύς" αὐτὰρ ἐγὼ δίχα πάντας ἑταίρους ἡρίϑμεον, ( Vers. 204. ) ἀρχὸν δὲ utr
ἀμφοτέροισιν ὄπασσα, τουτέστιν ἀμφοῖν τοῖν μεροῖν δέδωχα. τῶν μὲν ἐγὼν ἦρχον, τῶν δ᾽ Εὐρύλοχος
10δϑϑεοειδής. γαμλβρὸς δὲ Ὀδυσσέως οὗτος ἐπὶ ἀδελφῇ. (Vers. 206.) χλήρους δ᾽ ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ

PAWJIAI.A4 K Vs20í—219 377

πάλλομεν ὦχα. ὅπερ καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι ἐπί τινι γίνεται. (Vers, 207.) ἐκ δ᾽ ἔϑορε κλῆρος μεγαλήτορος
Εὐρυλόχοιο, χαϑά mov καὶ ἐν Ἰλιάδι 0 τοῦ Aiavrog ( Vers. 208.) βῆ δ᾽ ἰέναι Εὐρύλοχος δηλαδὴ, τοῦ
κλήρου ἀναγκάζοντος. ἅμα τῷ γε δύο καὶ εἴκοσ᾽ ἑταῖροι κλαίοντες διὰ τὸ τῆς τύχης ἄδηλον καὶ τοὺς ἐν
τοῖς φϑάσασι κινδύνους. (Vers. 300.) xarà δ᾽ ἄμμε λίπον γοόωντας ὄπισϑεν, διὰ τὸ φιλάλληλον.
εὗρον δὲ ἐν βήσσαις, ὡς πρὸ ὀλίγων ἐῤῥέϑη, δώνματα Κίρκης, τετυγμένα ξεστοῖσι λάεσσιν. ἀμφὶ δέιο
quy. λύχοι ἦσαν ὀρέστεροι ἠδὲ λέοντες. ( Vers. 213.) τοὺς αὐτὴ κατέϑελξεν ἐπεὶ καχὰ φάρμαχ᾽ ἔδωκεν.
ἐχρῆν γὰρ τῇ Kigxy, ἥτις εἰς τρυφὴν ἀλληγορικῶς ἐκλαμβάνεται, καὶ τοιαύτας ἀλόγους τινὰς φύσεις
προσεῖναι ϑυμικὰς καὶ ἁρπαχτιχὰς καὶ, τὸ ὅλον εἰπεῖν, ϑηριώδεις, οὐ μὴν xci γενναῖόν τι ἐχούσας,
ἀλλὰ τῇ ἄ; αν κατασαρχώσει πάνυ ἀπαμβλυνϑείσας ὡς μετ᾽ ὀλίγα φανεῖται ὅπου οἱ τοιοῦτοι σαίνουσι
τὸ τοὺς παραβαλόντας. ἔνϑα τις χαϑιχνούμενος τῶν ἀγριαινόντων ἀνϑρώπων ὡς ἐν ἀστεϊσμῷ συγχρινεῖ
τοὺς τοιούτους τοῖς παρὰ τῇ Κίρχη ϑηρίοις. καὶ ϑαυμάσεται εἴπερ αὐτὰ μὲν φαρμάκοις ἐτιϑασεύοντο,
ἄνϑρωπος δὲ τὸ φύσει ἐν ζῴοις ἡμερώτατον ἀγριώτατον τῇ προαιρέσει γίνεται. Σημείωσαι δὲ καὶ Ort
Εὐρύλοχος μὲν ἐν τοῖς ἑξῆς ὑπονοεῖ ὡς ἐξ κἀνϑρώπου ἡ Κίρκη ἐκϑηριώσασα λύχους ἑαυτῇ καὶ λέοντας 20
ἐποίησεν. ἕτεροι δὲ νοοῦσιν, ὡς ἐξ ἀγρίων καὶ καϑά φησιν ὃ "ποιητὴς ὀρεστέρων ἐτιϑάσευε. καὶ φαρ-
μάχοις ( Vers. 2135.) ἠλλοίωσε ϑέλξασα, 0 ἐστε νωϑρωτέρους πρὸς τὰς κατὰ φύσιν ϑυριώδεις ἐνεργείας
ἐπούνσεν, ὥς που καὶ ὃ τῶν ᾿Αχαιῶν ᾿ϑέλγεται νόος, ἀντὶ τοῦ, νωϑρότερος ἐνεργεῖν γίνεται. εἴτε δὲ
ἐγχώριοι λέοντες οἱ ῥδηϑέντες καὶ λύχοι εἴτε zal ἄλλοϑέν ποϑὲεν μετενηνεγμένοι, σιωπᾷ ὃ ποιητὴς ὡς μὴ
ἀναγκαῖον ὃν παρασημανϑῆναι. Κακὰ δὲ φάρμακα πρὸς διαστολὴν ἐῤῥέϑη τῶν ἀγαϑῶν. “Ἑρμῆς οὖν
ἐν τοῖς ἐφεξῆς φόρμαχον ἐσθλὸν ἔχειν δίδωσι τῷ ᾿Οδυσσεῖ. (Vers. 208.) Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτι ἐν τῷ,
20 δύω καὶ εἴκοσιν ἑταῖροι, πεντήχοντα εἶναι φασὶν οἱ παλαιοὶ τοὺς ἐξ ἀρχῆς τῷ Ὀδυσσεῖ συμπλέοντας ἐν
τῇ κατ᾽ αὐτὸν νηΐ, στοχαζόμενοι οὕτως. ἐξ ἀφ᾽ ἑκάστης νηὸς ἀπώλοντο παρὰ τοῖς Κίχοσιν. ἔπαϑε δὴ
τοῦτο καὶ ἡ τοῦ Οδυσσέως ναῦς. λοιποὶ τοίνυν ἐν ἑχάστῃ νηὶ ἀνὰ μδ΄. ὧν ἄρτι μερισϑέντων εἰς δύο
οἱ μὲν ἡμίσεες εἰχοσιδύο ἀκολουϑοῦσιν Εὐρυλύχῳ. οἱ δὲ ἄλλοι μένουσι παρὰ τῷ Ὀδυσσεῖ. γέγραπται δὲ
xci ἐν τῇ y ῥαψῳδίᾳ ὡς xal αἱ τοῦ Νέστορος νῆες ἀνὰ πεντήκοντα εἶχον ἐπικώπους. ( Vers. 204.)
᾿Ιστέον δὲ ori ἐν τῷ, ἠρίϑμεον, ἀρχὸν δὲ καὶ ἑξῆς, τινὲς μὲν δακτυλιχῶς "τὴν ἀρχὴν ἐπόδισαν λαβόν- So
; 9 ξ
τες τὴν Qi συλλαβὴν βραχεῖαν διὰ τὸ ἐπιγμένον ἄφωνον ϑῆτα. οἷον, ἡρῖϑμον. τὸ δὲ ὃν μαχρὸν ἐδέ-
ξαντο κατὰ πολλὰς αἰτίας. καὶ οὕτω δι᾽ αὐτοῦ καὶ τῆς ἄρ συλλαβῆς ἀπετέλεσαν πόδα σπονδεῖον. καὶ
303 οὕτω μέν τινες. ἕτεροι δὲ τὸ ἢ καὶ τὸ QU καταλογισάμενοι εἰς σπονδεῖον τὰς ἐφεξῆς τρεῖς συλλαβὰς
τρόπῳ συνεχιρωνήσεως ἤγουν συνιζήσεως σπονδειαχῶς ἐξ ἀναπαίστου ἐῤῥύθμησαν. ( Vers. 212.) Ὅτι ot
30 παρὰ τῇ Κίρχῃ λύχοι xci λέοντες oUs ( Vers. 219.) καὶ αἰνὰ πέλωρα λέγει x«t ὁμοιότητα τοῦ πρὸ ὀλέ-
γῶν ῥηϑέντος δεινοῖο πελώρου οὐχ᾽ ὡρμήϑησαν ἐπ᾽ ἀνδράσι τοῖς περὶ τὸν Ὀδυσσέα ὅτε εἰς τὰ τῆς Κῷ-
χης δώματα ἤλϑον, ἤδη γὰρ ἐϑέλχϑησαν ὑπὸ 'Κίρκης φαρμάχοις χαχοῖς, ἀλλ ἄρα οὗτοι οὐρῇσι
μαχρῆσι περισαίνοντες, ἀνέσταν. (Vers. 216.) εἶτα παραβολὴν πορισάμενος i τοῦ σαίνειν ὅπερ ἐπὶ
κυνὸς χυριολελτεῖται, ὡς εὐθὺς φανεῖται, φησίν, ὡς δ᾽ ὅταν ἀμφὶ ἄνακτα κύνες δαίτηϑεν ἰόντα σαί-
γώσιν., αἰεὶ γάρ τε φέρει μειλίγματα ϑυμοῦ, ὡς τοὺς ἀμφὶ λύχοι χρατερώνυχες ἠδὲ λέοντες σαῖνον. οἵ
δὲ ὅμως ἔδεισαν διὰ τὸ προφαινόμενον, ἐπεί φησιν ἴδον αἰνὰ πέλωρα. Καιριοτάτη ( Vers, 213.) δὲ λέξις
τὸ σαίνειν ἐπὶ ζῴων ἀλόγων. 0 ἐστι σείειν τὴν οὐράν. διὸ zai ἐνέμεινε τρὶς αὐτὴν εἰπών. γίνεται δὲ ἀπὸ
*roU σέω σῶ τὸ σείω, σαίνω. ὡς βῶ βαίνω. Eo ξαίνω. x χαίνω, χῶ χαίνω, καὶ τὰ ὅμοια. λέγεται ho
δὲ ἡ λέξις παρὰ rois μεϑ Ὅμηρον μεταφοριχῶς καὶ ἐπὶ τοῦ χολαχεύειν διὰ τὸ iv τοῖς σαίνουσι ζῴοις
4o χολαχευτιχόν, (Vers. 214.) Τὺ δὲ ὡρμήϑησαν ἐπ᾿ ἀνδράσιν, &yri τοῦ, xar ἀνδρῶν. ὡς χαὶ τὸ, δαί-
μονίη τί μοι ἐπέχεις, ἀντὶ τοῦ, xar. ἐμοῦ ἔχεις. οὕτω χαὶ ἐν ᾿Ιλιάδι ἐπαλλήλοισιν ὄρουσαν, ἀντὶ τοῦ,
xar& ἀλλήλων. (Vers.217.) δ͵ειλίγματα δὲ ϑυμοῦ, χρέα τινά. ἢ μαγδαλιὰ μειλίσσουσα χύνας.
ἣν αὐτοὶ ὡς εἰχὸς προςδεχόμενοι ἐγρηγόρασι. τίς δὲ ἡ μαγδαλιὰ, ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα ῥηϑήσεται.
( Vers. 218.) Ὅρα δὲ xai ὅτι 09 μόνον ἵπποι χρατερώνυχες, ὡς καὶ προδεδήλωται, &AX ἰδοὺ καὶ λύχοι
ἐνταῦϑα. ᾿Ἱστέον δὲ ὅτι 0 xarà τοὺς ῥηθέντας λύχους καὶ λέοντας λόγος, ( Vers. 213.) οἱ ϑελχϑέντες
φαρμάχοις οὐχ᾽ ὁρμῶνται κατ᾽ ἀνδρῶν ἀλλὼ περισαίνουσιν, αἰνίττεται μὲν, ὧς καὶ προεδηλώϑη, τὴν
Cowwrxr. ix Opvss. Tow. I Bbb

378 ῬΑ 14.1.4. K VYs320—24

τρυφὴν παντὸς dou ἀγρίου μαλϑατικὴν εἶναι. ἔστι δὲ προσφυὴς xci ἐπὶ ἀνδρῶν oi φύσει ἄγριοι
ὄντες ὅμως διὰ κέρδος 7 προσποιοῦνται ἡμέρως ἔχειν χαὶ σαίνειν τοὺς παρατυχόντας, ( Vers. 220.) Ὅτι
στάντες oi περὶ τὸν ῥηθέντα EvgUAoyov ἐν προϑύροις Κίρχης ἔνδον à ἄκουον ἀειδούσης ὀπὶ καλῇ, ἱστὸν
50 ἐποιχομένης μέγαν ἄμβροτον, ( Vers. 223.) οἷα ϑεάων λεπτά τε χαὶ "χαρίεντα xai ἀγλαὰ ἃ ἔργα πέλον-
ται. ἔπαινος δὲ ταῦτα πέπλου καλοῦ. εὐγενὴς δὲ ἡ ἱστουργία ὡς xci ἡ Πηνελόπη δηλοῖ, καὶ ἡ ' λένῃ,
xci 7 Χρυσηϊς, καὶ ἡ ᾿Ανδρομάχη. γυναικεῖον δὲ xci τὸ iv τοῖς ἔργοις φιλῳδὸν, ὑποχλεπτομένου τοῦ
πόγου τῇ ἀοιδῇ. ἡ μέντοι Ναυσικάα καὶ αἱ περὶ αὐτὴν οὐ πονοῦσαι ἀλλὰ μετὰ τὸ ἔργον ἔμελπον ἀνα- --
καλούμεναι τὸ τῆς ψυχῆς ἡδόμενον. ὑποκατιὼν δὲ καὶ οὕτω φησὶν ὁ ποιητής" ἔνδον τις ἐποιχομένη μέγαν
ἱστὸν καλὸν ἀοιδιάει. (Vers. 227.) δάπεδον δ᾽ ἅπαν ἀμφιμέμυχε, τουτέστιν ἠχεῖ. καὶ ὡς ἀπὸ φωνῆς
δὲ βοῶν ἡ λέξις τέτραπται. ἀλλαχοῦ δὲ, καὶ ϑύραι ἔμυχον. ἑτέρωϑι δὲ, δϑύρατ᾽ ἔβραχεν ὡς ὅτε ταῦ- 10
gos. zal βροντὴν δέ τις μεμυκέναι φησὶ κατὰ ὁμοίαν μεταφορὰν ἢ καὶ ὀνοματοποιητικῶς. Περὶ δὲ τοῦ,
ἱστὸν ἐποιχομένη, χαὶ ἐν ἄλλοις δεδήλωται. (Vers. 227.) Τὺ δὲ καλὸν ἀοιδάειν Jay! ἀείδειν utt
ὀλίγα φησίν. ἀσύνηϑες δὲ τὸ ἀοιδιάειν. ἀείδειν γὰρ τὸ χοινόν. Ὅτι δὲ τὸ ἄδειν ἐν τῷ ἐργάζεσϑαι
δεῖγμά ἐστι τοῦ ῥᾳδίως τὸ ἔργον ποιεῖν, ἔτι δὲ καὶ σὺν ἡδονῇ, κατὰ γὰρ Πλάτωνα τὸν φιλόσοφον
οὐδὲν & ζῷον λυπούμενον ᾷδει, ἐδήλωσε καὶ ὃ περὶ Παῤῥασίου τοῦ ᾿Μφεσίου ξωγράφου ἱστορήσας, ὡς οὐχ
θο ἀηδῶς αὐτῷ τὰ χατὰ τέχνην ἐποιεῖτο ἀλλὰ ῥᾳδίως ὡς xci ᾷδειν γράφοντα. * lanióov δὲ οὐ γῆν ὕπαι-
ρον ἐνταῦθα δηλοῦν ἔοιχεν, ἀλλὰ τὸ τοῦ δώματος ἐμβαδόν. ἐξ αὐτοῦ δὲ τὸ πᾶν δῶμα δηλοῦται, ἠχῆεν
δηλαδὴ ov. ( Vers, 224.) Ὅτι Πολίτης κύριον ἀρχικὸς ἀνὴρ κήδιστος ἑτάρων ἦν χεδνότατός τε
τῷ Ὀδυσσεῖ. (Vers, 225. ) ἔστι δὲ κήδιστος μὲν ὁ φίλτατος, οὗ μάλιστα κήδεταί τις. Κεὸδνότατος
δὲ χατὰ τοὺς παλαιοὺς, 0 φροντιστικώτατος, ὃ ἐστι σοφώτατος ἢ συνετώτατος. ἔστι δὲ χαὶ iv 20
1656 Ἰλιάδι Πολίτης κύριον. (Vers. 230.) Ὅτι φϑεγξαμένων τῶν περὶ Ὀδυσσέα ἔξωϑεν χαὶ χαλε-
σάντων ταχὺ ἐξελϑοῦσα 7 Κίρκη ϑύρας ὦϊξε φαεινὰς, καὶ κάλει. οἱ δ᾽ ἅμα (Vers. 231.) πάντες
ἀϊδρείῃσιν i ἕποντο. οὕτω γὰρ ἡ ἡδονὴ ἐφολκὸν εἰς ἣν ἀλληγορεῖται ἡ Κίρχη, ἅμα χαλουμένη καὶ
ὑπακούσασα xai εἰςδεχομένη τοὺς μὴ ἴδμονας. ( Vers. 232.) ὺρύλοχος δέ φησιν ὑπέμεινε, τουτέστιν
ἔμεινεν, οὐκ ἠκολούϑησεν, ὀϊσσώμενος δόλον eligo, ὁποῖά τις ἴδρυς , ὠΐσσατο δὲ δόλον, διά τε τὸ αἶψα
10 ἐξελϑεῖν τὴν Αίρκην, καὶ τὸ καλέσαι δίχα ἐρωτήσεως, ἢ διὰ τὸ μόνην ὀφϑῆναι, καὶ διὰ τὴν ἡμερό- 304
τητὰ δέ φασι τῶν ϑηρίων. (Vers.230.) Τὸ δὲ ἐξελϑοῦσα ϑύρας ὦϊξε, πρωϑύστερόν ἐστιν. ὦφειλε
γὰρ εἰπεῖν ὡς A οἴξασα ἐξῆλϑεν. (Vers. 231.) 'H δὲ παραλήγουσα τῆς ἀϊδρείας διὰ διφϑόγγου
ἀεὶ γράφεται, διὰ τὴν κλίσιν τοῦ, ἴδρις ἴδρεως, ὡς ὄφεως. ( Vers. 233.) εἶτα διασχευάζων xci οἷος
5v ὃ τῆς Κίρκης δόλος, ἐπάγει" εἷσεν O^ εἰσαγαγοῦσα κατὰ χλισμούς τε ϑρόνους τε. ἐν δέ σφιν τυρόν τὲ 30
καὶ ἄλφιτα χαὶ μέλι χλωρὸν οἴνῳ Πραμνείῳ ἐχύχα. ἀνέμισγε δὲ σίτῳ ( Vers. 236. ) φάρμακα λυγρά.
200 ταυτόν ἐστι τῷ, κακὰ φάρλμαχα. ὧν ἐνταῦϑα τέλος ἡ τῆς πατρίδος λήϑη. φησὶ γοῦν" ἵνα πάγχυ
λαϑοίατο πατρίδος αἴης. τοιοῦτον γὰρ ἡ ἡδονὴ, ἑαντῆς μόνης ποιουμένη τὸν τρυφῶντα, τῶν δὲ σπου-
δαιοτέρων ἀπάγουσα. αὐτὰρ ἐπεί φησι δῶχέν τε χαὶ ἔχπιον, αὐτίχ᾽ ἔπειτα ῥάβδῳ πεπληγυῖα χατὰ
συφεοῖσιν ἐέρ) γυ. ἤγουν καϑείρχννεν ἐν “μάνδραις χοίρων. (Vers. 239.) εἶτα ὡς αὐτόχρημα τοιούτων
γινομένων οἱ τὸν κυχεῶνα ἐχπίωσιν ἐπιφέρει" οἱ δὲ συῶν μὲν ἔχον κεφαλὰς φωνήν τὲ τρίχας τε χαὶ δέμας,
3o αὐτὰρ γοῦς ἢν ἔμπεδος ὡς τὸ πάρος πέρ. (Vers. 241.) διὸ xci κλαίοντες ἐέρχαὔτο οἷα νοοῦντες
ὃ ἔπαϑον. ἐπεὶ δὲ οὐ παράμονος ἢ ἡδονὴ, «AX ἐπὶ βραχὺ κολακευτικῶς δελεάσασα χαὶ ϑέλξασα κατὰ
φαντασίαν ἀγαϑοῦ τινὸς, εἰτὰ ἐνάγει τοῖς χείροισι, χαὶ οὐκέτι μετὰ τὸν χυχεῶνα καὶ τὴν ἀποχοίρωσιν
( Vers, 242.) ἡδέως εὐωχεῖ τοὺς μεταβληϑέντας ἀλλὰ πρεπόντως ἀλόγοις φησί. τοῖσι δὲ Αἰίρκη 4ο
map. ἄχυλον βάλανόν τ᾽ ἔβαλε χρανείης ἔδμεναι, οἷα σύες χαμαιευνάδες αἰὲν ἔδουσιν. εἶ μὲν οὖν χαὶ
τοὺς παρὰ τῇ Kíoxy λύχους χαὶ τοὺς λέοντας ὃ κυχεὼν ὃ ῥηϑεὶς μετεποίει., οὐχ ἔστιν ἐκ TOU ποιητοῦ
4o γνῶναι. τοὺς δὲ ὡς ( Vers. 241.) κἐῤῥέϑη χοίρους τὸ τοῦ κυχεῶνος πόμα ἐξ ἀνϑρώπων ἐποίει. περὶ ὧν
ἡ ἀλληγορία τοιαῦτα φησί. Αίρκη ἡ ἡ κατὰ τὰ γευστὰ ἡδονὴ, καὶ ἡ ἐκ τρυφῆς χατασάρκωσις. ἧπερ οἱ ἐμ-
πελάσαντες ἐχϑηριοῦνται μὲν οἷον τῇ ἀλογίᾳ. xci οὐ μόνον ἄλλως ἀλογίξονται πολ ἰυτρόπως, ἀλλὰ καὶ
εἰς χοίρους μεταποιοῦνται χαμαιευγάδας, κάτω βρίϑοντες καὶ ἀγακύπτειν οὐχ ἔχοντες. ὁ νοῦς μέντοι

PdwW0l4IiZ4 ΚΑ, δι. δή —245. 379

αὐτοῖς οὐχ ἀπόλλυται, ἀλλὰ ξωπυρεῖται ὑποσμυχόμενος. διὸ μικρὸν ὅσον ὁ φιλόσοφος Ὀδυσσεὺς ἐλϑὼν
ἐπαναλήψεται τοὺς φίλους εἰς ἀνθρωπότητα, "εἰ καὶ ἄλλως ἀϊστωϑῆναι τῷ Εὐρυλόχῳ δοκοῦσι καὶ μὴ ἂν 5o
ἐκφανήσεσθαι. ὃς δὴ Οδυσσεὺς οὐδὲ τὴν ἀρχὴν εἰ παρῆν, εἴασεν ἂν μεταβολὴν ἐχείνους παϑεῖν. χαὶ
εὑρήσει μὲν αὐτοὺς σιάλοις ἐοιχότας ἐννεώροις, ἀποχαταστήσει δὲ εἰς τὸ πρὶν εἶδος, χατεξαναστὰς ἐμβοι-
ϑὼς τῆς τρυφῆς Rite ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς φανήσεται. Ὅτι δὲ εἰς ἀλογίαν τινὰ ἡ Κίρχη ἀλλ ᾿ηγορεῖται, δηλοῖ
305 φανερῶς χαὶ ὁ γράψας ὅτε οὖς οὐ προσορῶσιν αἱ Μοῦσαι, τούτους ποτῷ δηλήσατο Κίρκη, ὡς τῶν
ἀμούσων ἀλογίστων ὔ ὄντων. ( Vers. 235.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι xai βρωτὸν xa Ὅμηρον ὃ ὁ ῥηϑεὶς κυχέων ἦν,
ὡς δηλοῖ τὸ, βαλέει δ᾽ ἐν φάρμαχα σίτῳ. καὶ τὸ, ἀνέμισγε δὲ σίτῳ ἄλορονν, καὶ ποτὸν δὲ ἣν ὃ αὐτὸς,
ὡς δῆλον ix τοῦ, ἐπεὶ δῶκέν τε καὶ ἔχπιον. (Vers. 237.) ἤγουν ὅλον ἐξέπιον. zc, ὄφρα πίοιμι. καὶ,
10 "ἔχπιον οὐδέ u^ ἔϑελξε. καὶ, οὔτι πιὼν ἐϑέλχϑης. Τὸ δὲ κύχα, πρωτότυπόν ἐστιν ἐξ οὗ ὃ κυχεών. περὶ 60
οὗ ἡ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ που ἐν τοῖς κατὰ τὸν Νέστορα, ἔνϑα καὶ περὶ τυροῦ χαὶ ἀλφίτων καὶ μέλιτος χλω-
ροῦ ( Vers, 255.) γέγραπται καὶ οἴνου Πραμνείου. ὃς οὐ μόνον παρὰ τὸ πραὔνειν μένος χαὶ εἰς πρᾳό-
τηταὰ τὴν ψυχὴν ἄγειν οὕτω καλεῖται καὶ παρὰ τὸ εἰς παλαίωσιν παραμεῖναι καὶ μὴ μεταβαλεῖν, ἀλλὰ
xal ἀπὸ Πραμνείου ἀμπέλου. ἔστε δέ φασι καὶ τοιαύτη ὡς καὶ Θασία καὶ ushiznotg. καὶ διότι δὲ καὶ
ἡδύς ἐστι. τῶν γὰρ οἴνων φησὶν οἱ μὲν καυστικοὶ, οἱ δὲ ἡδεῖς. (Vers. 254.) Ὁ δὲ τυρὸς κἀνταῦϑα,
ὡς καὶ ἐν τοῖς πρὸ "τούτων, ἐχτείνει τὴν ἄρχουσαν. (Vers. χ58.) Πεπληγέναι δὲ, οὐ μόνον τὸ πλη-1657
γῆναι παϑητικῶς, ἀλλὰ καὶ τὸ πλῆξαι, μέσου γὰρ παραχειμένου τὸ ῥῆμα. ῥῴβδῳ γοῦν ἡ Κίρκη πεπλη-
γυῖα 0 ἐστε πλήξασα ἐποίησε τὰ ἑαυτῆς, χρωμένη ταύτῃ πρός τινὰ γοητείαν δι᾿ ἐπαφῆς. Ὅλως δὲ αἱ
ϑεῖαι ῥάβδοι ἐνεργοίΐ φασι παρ᾿ "Üuroo. Ποσειδῶν τε γὰρ σχοπανίῳ πλήξας τινὰ ἐνίησι μένος, xal
20 ᾿“ϑηνᾷ πλήττουσα ῥάβδῳ ἀλλοιοῖ τὸν Ὀδυσσέα, καὶ 'Ερμῆς χρώμενος αὐτῇ τοὺς uiv ϑέλγει, τοὺς δὲ
καὶ ὑπνώοντας ἐγείρει. Συφεὸς δὲ, ὃ σύας φέρων ἢ σύας πιαίνων. δῆλον δὲ Ort σῦς μὲν ἐχτείνει τὸ Ὁ
καὶ περισπᾷ ὥσπερ καὶ δρῦς καὶ μῦς. συὸς δὲ καὶ τὰ ἐφεξῆς, συστέλλει τὴν ἄρχουσαν ὡς χαὶ τὸ, δρυὸς
καὶ μυός. ( Vers. 25g. ) Τοῦ δὲ ἐέργνυσθϑαι ἡ παραγωγὴ ὁμοία τῇ τοῦ ζεύγνυσθαι xe τῶν ὁμοίων. ἔστι
δὲ ποιητιχὸν μὲν τὸ ἐέργνυσθαι, ᾿Αττικὸν δὲ τὸ εἴργνυσϑαι xci καϑείργνυσθαι. 'H δὲ τῶν συῶν φωνὴ
κλαγγὴ 5j ἐν τοῖς μετὰ ταῦτά που ῥηϑήσεται, ( Vers. 240.) χοίρειος δὲ φωνὴ χαὶ ὁ | γρυλλισμός. ὕϑεν
καὶ ὃ Πλούταρχος Τρύλλον ἔπλασέ τινα τῶν τοῦ Ὀδυσσέως ἑταίρων διαλεγόμενον τῷ Ὀδυσσεῖ, Toizes
δὲ διαφέρουσιν ἐπρίων. πρόβατον μὲν οὖν ἐρίῳ σχέπεται, χαϑὰ καί τινὲς TOV αἰγῶν, σῦς δὲ καὶ τὰ
τοιαῦτα τριχοιρορεῖ. Τὸ δὲ νοῦς ἔμπεδος, κατηγορεῖ τῶν χοιροβίων εἴπερ τὸν νοῦν περισώζοντες, εἶτα
τῇ κατὰ Κίρκην τρυφῇ γίνονται ἄλογοι. φασὶ δὲ οἱ παλαιοὶ καὶ ὡς οὐχ᾽ 0 σύμπας νοῦς τοῖς τοιούτοις
8o περισώσεται, ἀλλ ὃ χατὰ μόνον τὸ φιλάνϑρωπον, διὸ καὶ σαίνουσιν. ὥσπερ καὶ οἱ δελφῖνες ἐξ ἀνϑρώ-
πων γενόμενοι φιλάνορα οὐκ ἔλιπον βιοτὰν κατὰ Πίνδαρον. ( Vers. 242. ) Ὠκυλον δὲ τὸν τῆς πρίνου
φασὶ λέγει καρπὸν, ὡς δηλοῖ καὶ 0 ᾿ϑήναιος ἐν τῷ, ὁ συχάμινος, συκαμίνους, ὁρᾷς » φέρει. ὃ πρί-
vos, ἀκύλους. ὁ κόμαρος, μιμαίκυλα. Τὺ δὲ βάλανον ἔβαλεν, ἔχει τι εὐγενοῦς παρηχήσεως. xci ἄλλως
δὲ εἰπεῖν τὸ, βάλανον παρέβαλε ταυτόν ἐστι τῷ, παρέϑηχεν. ὅϑεν, ὡς πολλαχοῦ φαίνεται, καὶ τὸ ἰδιω-
τικῶς λεγόμενον παράβλημς λέγεται. Βάλανοι δὲ οὐ δρυῶν μόνον, ἀλλὰ καὶ φοινίχων xad ὁμοιότητα.
οὕτω δὲ xai τὸ τοῦ αἰδοίου παρά τισιν ἄχρον. ze τοῖς ᾿“Ισχληπιάδαις δὲ φαρμάκου τινὸς τοιοῦτόν
ἐστιν ὄνομα. καὶ βάλανοι δὲ dioc τὰ χάστανα κατά τινας τῶν παλαιῶν. Κράνεια δὲ προπαροξυτό-
γως τὸ qvrov. 0 δὲ καρπὸς αὐτῆς σεσίγηται μὲν 'Ouroo διὰ τὸ δυσεχφώνητον, καλεῖται δέ φασι
πίτταξις. *oi δὲ βάρβιλον φασίν. οἱ δὲ, μάραον. (Vers, 245.) Τὸ δὲ χαμαιευνάδες συστέλλει τὴν 20
4o μαι Mom ὡς χαὶ ἐν ᾿Ι]λιάδι τὸ, ἀνιπτόποδες “χαμαιεῦναι. χαὶ τὴν αἰτίαν Ay ουσιν οἱ τῆς γραμ-
ματιχῆς ἐξηγηταί. εἰσὶ δὲ χαμαιευνάδες αἱ κατά τι ἴδιον, ἐπὶ βόϑρου ὀρύσσουσαι καὶ χκοιμώ-
μεναι. ἴσως δὲ χαὶ αἱ χατὰ λάκκων ἐπίτηδες ἐγκλειόμεναι. Τὸ δὲ αἰὲν ἔδουσι, σιάλων ἐστὶν ἴδιον.
xai τὸ τῶν συῶν δὲ δηλοῖ μοχϑηρὸν x«i βορόν, (Vers. 245. ) Ὅτι λυπηρὰν ἀγγελίαν δηλοῖ
τὸ, ὃ δεῖνα ape ἦλϑεν ἀγγελίην ἑτάρων ἐρέων xe ἀδευκέα πότμον, ἤγουν τύχην, δυστυχίαν.
οὐ pe ἀεὶ móruog ἢ μόρος ὃ ϑάνατος. ὥσπερ, οὐδὲ ἐνταῦϑα. περὶ ζώντων γὰρ ἡ λέξις ἐῤῥέϑυ).
γράφουσι δὲ οἱ ἐξηχῳταὶ νῦν πότμον ἀδευχέα τὸν ἀνιστόρητον, ἤγουν ἀνήχουστον, ἢ ὃν οὐχ ἄν

Bbb 2

380 »ΑΨΙΩΙϊΔ41.4 Κ΄. Vs. 246—287.

τις ἐξ ἱστορίας δέξηται, κοινότερον μέντοι ἀδευκὴς ὁ ἀπροσδύκητος ἀπὸ τοῦ δέχω, ὃν οὐκ ἄν τις
προσεδόκησεν,

( Vers. 246.) Ὅτι μεγάλην ἐνδείχνυται λύπην τὸ, οὐδέ τι ἐχφάσϑαι δύνατο ἔπος ἱέμενος περ κῆρ
ἄχεϊ μεγάλῳ βεβολῃμέμοῦ. ἐν δέ οἱ 060€ δακρυόφιν πίμπλαωκθι, γόον δ᾽ ὠΐετο ϑυμός. ( Vers. 247.)
λέγει δὲ ἐχφάσϑαι τὸ ἐξειπεῖν λόγῳ προφοῤικῷ. ( Vers. 249. ) Tov δὲ βεβολῆσϑαι ἡ ἤγουν υβεῤιῆφθιν

2o ὴ χρῆσις καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι. χεῖται δ᾽ ἐν τούτοις καὶ ἀγάσασϑαι, οὐ τὸ ζηλοτυπῆσαι, ὡς πρὸ τούτων, "ἀλλ᾽
ἁπλῶς τὸ μέμψασϑαι. φησὶ yag! ἀλλ᾽ Orc δή μιν πάντες ἀγασσάμεϑϑα, τότε δὴ εἶπε τάδε, (Vers. 248.)
Τὸ δὲ γόον ὠΐετο ϑυμὸς, ἀντὶ τοῦ νόμισιν ἐδίδου καὶ ἐφάνταζε ϑρήνου δήλωσιν. (Vers. 251.) Ὅτι
ἐπαινοῦνται τῆς εὐρυϑμίας τὰ δύο ἔπη ταῦτα, ἤομεν ὡς ἐχέλευες ἀνὰ δρυμὰ φαίδιμ Ὀδυσσεῦ. εὕρομεν
ἐν βήσσῃσι τετυγμένα δώματα καλά, τὰ τῆς Κίρκης δηλαδή. καλὸν δ᾽ ἐμ τούτοις καὶ ἡ ἀσύνδετος &g- 10
βθολή. Τοῦ δὲ ἤομεν ἐνεστὼς Hw. οὗ παρατατικὸς, ἤϊον. πληϑυντικὸν ἠΐομεν. καὶ κατὰ συναίρεσιν,
ἤομεν. ἄλλως γάρ φασιν οὐδέ ποτε ἐν παρωχημένῳ κατάρχει μὲν τὸ ἦτα μόνον, ἐπάγεται δὲ τὸ ὃ. διὸ
καὶ ἐν τῷ ἑορτάζω. δέον ὃν εἶναι τὸν παρατατικὸν ἠόρταξον, οὐ γίνεται οὕτως, ἀλλ᾽ ἀντ᾽ αὐτοῦ κατὰ
μετάϑεσιν χθονικὴν φαμὲν ἑώρταζον. xal μὴν τοῦτο ἔχει χαὶ ἄλλως εὔλογον τὴν ἔνδον αὔξησιν. ἑορτὴ
γὰρ, δι᾽ ἧς ἑὰ 0 ἐστιν ἀγαϑὰ c ὄρνυται. ὕϑεν ἐν τῷ ἑώρταζον ἣ αὔξησις τοῦ ὄρνυσϑαί ἐ ἐστιν, οὐ μὴν τοῦ
ἑὰ, ἵνα φυλάττηται λείψανον τοῦ τοιούτου πρωτοτύπου, ἤγουν τοῦ ἑά. ὅ περ ἔν τε ἄλλοις παρατηρεῖ-
ται καὶ ἐν τῷ, ἔω εἰμί. ἴσως δὲ καὶ ἐν τῷ, γῇ γήδιον. καὶ τοιοῦτον μὲν τοῦτο. Τοῦ δὲ ἢ ἤϊον ἡ χρῆσις zat
μετ᾽ ὀλίγα ἐν τῷ, παρὰ νηὸς ἀνήϊον ἠδὲ ϑαλάσσης , καὶ πρὸ τούτων, παρὰ νηὸς ἀνήϊον. ἐς περιωπὴν.
4o (Vers. 259.) "Or, à ἐπὶ μα φωμένων μὲν μὴ φαινομένων δὲ, χαλὸν εἰπεῖν τὸ, οἵδ᾽ ἅμ᾽ ἀϊστώϑησαν
ἀολλέες, οὐδέ τις αὐτῶν ἐξεφάνη. δηρὸν δὲ καϑήμενος ἐσκοπίαξον. (Vers. 261.) ᾿“νδρείου δὲ onAt- 396
του ἐνδεικτιχὸν τὸ, αὐτὰρ ἐγὼ περὶ μὲν ξίφος ἀργυρόηλον ὦμοιϊν βαλόμην μέγα χάλκεον. (Vers. 262.)
ἀμφὶ δὲ τόξα. τουτέστι τόξον ὃ πολλαχοῦ πληϑύνει' Όμηρος , ὡς που χαὶ τὰ ἅρματα χαὶ τὰ πρόσωπα.
χαίρουσι δὲ Arrixoi τῷ τοιούτῳ σχήματι, παρ᾽ οἷς καὶ ἀφύαι μὲν πληϑυντικῶς τὸ ἰχϑύδιον, σπανιώ-
τατα δὲ ἀφύη, ὡς: παρασημειοῦνται οἱ παλαιοί. (Vers. 263.) Ὅτι ὥσπερ ὁδὸν ἡγεμονεῦσαι πολλαχοῦ,
οὕτω καὶ νῦν αὐτὴν ὁδὸν ἡγήσασϑαι. φησὶν ἀντὶ τοῦ εἰς ὁδόν.

Ὅτι ἐνδιαϑέτου ὃ ὑκετείας τὸ, αὐτὰρ ( Vers. 264.) 0 γ᾽ ἀμφοτέρῃσι λαβὼν ἐλίσσετο γούνων. ἔστι δὲ
λαβεῖν γούνων καὶ νῦν τὸ ἅψασϑαι. ( Vers. 266.) Ὅτι δυσελπιστία ὁδοῦ τὸ, μή μ᾽ ἄγε κεῖσε ἀέχοντα
διοτρεφές, ἀλλὰ MUT αὐτοῦ. ἤγουν ὧδε οἶδα γὰρ ὡς οὔτ᾽ αὐτὸς ἐλεύσεαι ἤτοι ἐπανέλϑης, οὔ τέ τιν
ἄλλον ἄξεις σῶν ἑτάρων. ἀλλὰ ξὺν τοΐςδεσι ϑᾶσσον φεύγωμεν, ἔτι γάρ κεν ἀλύξαιμεν χαχὸν ἦμαρ.
(Vers. 271.) ὃ δὲ τοῦτο παρ ᾿ἀνδρὸς c; γεννοῦς ἀκούσας εἴποι ἂν προσφυῶς τὸ, ἤτοι μὲν σὺ ur 30

αὐτοῦ τῷδ᾽ ἐνὶ χώρῳ ἔσϑων χαὶ πίνων. αὐτὰρ ἐγὼν. εἶμι, κρατερὴ δέ μοι ἔπλετ᾽ ἀνάγκη. Καὶ ὅρα τὸ
5o μένε αὐτοῦ τῷδ᾽ ἐνὶ χώρῳ. ἐφερμηνευτικχὸν γὰρ τοῦ μένε αὐτοῦ, τὸ, τῷδ᾽ ἐνὶ χώρῳ. ( Vers. 279.)
"Ort i ἱερὰς βήσσας τὰς περὶ τὴν νῆσον τῆς Κῴρχης λέγει, διὰ τὸ ἀστίβητον ὥς φασιν οἱ παλαιοὶ, ὡς που
καὶ πρὸ τούτων ἱερὸν ἔφη ἄλ σος uvas τὸ τοῖς πολλοῖς ἀπρόσβατον. ( Vers. 276.) λέγει δὲ καὶ πολυ-
φάρμακον τὴν Κίρκην, ὁποία ἢν καὶ ἡ παλαιὰ Μήδεια καὶ ἡ Κροκοδίχη. (Vers. 277.) Ὅτι πιϑανῶς
ὃ ποιητὴς ἱστορῶν μὴ χαὶ τὸν Ὀδυσσέα ὑπὸ τῆς πολυφαρμάκου ϑελχϑῆναι Κίρκης πλάττει τὸν Ἑρμὴν
συμβαλλόμενον πρὸς τοῦτο τῷ Ὀδυσσεῖ, ὡς μὴ ἂν δυνατὸν ὃν ἄλλως ἐχφυγεῖν αὐτὸν τὸ £x τῆς Κίρχης
θο χαχόν. φησὶ γοῦν Ὀδυσσεὺς ὅτι ὁπηνίκα ἔμελλον dg μέγα δῶμα ἵξεσϑαι Κίρκης, ἔνϑα μοι Eo “μείας
χρυσόῤῥαπις ἀντιβύλησεν ἐρχομένῳ πρὸς δῶμα, νεηνίῃ ἀνδρὶ ἐοικὼς (Vers. 279- ) πρῶτον ὑπηνήτῃ,
τοῦ περ χαριεστάτη ἥβη. ὃ καὶ ἐν "Dau. ἔγραψεν ἀπαραλλάκτως περὶ τοῦ αὐτοῦ “Ἑρμοῦ, ἔν τ᾽ ἄρα 4o
1θόϑμοι φῦ χερί. xai εἶπε" πῇ δ᾽ αὕτως δύστηνε ( Vers, 281.) δι᾿ ἄχριας ἤγουν χατὰ τὰς ἄκρας Ἀτῶν ὀρῶν,
ὡς χαὶ ἀλλ Ἰαχοῦ κεῖται, ἔρχεαι οἷος » χώρου ἄϊδρις à ἐών. ἕταροι δέ τοι ἐν Κίρκης € ἔρχαται ὥςτε σύες πυ-
χιψοὺς χευϑμῶνας ἔχοντες. ἢ τοὺς λυσόμενος δεῦρο ἔρχεαι; οὐδὲ σέ φημι αὐτὸν νοστήσειν. μενέεις δὲ
σὺ γ᾽ ἔνϑα περ ἄλλοι. ἄλλ ἄγε δή σε κακῶν ἐχλύσομαι ἠδὲ σαώσω. (Vers. 287.) τῆ, τουτέστι λάβε
τόδε φάρμαχον ἐσθλὸν, ἔχων, ἐς δώματα Κίρκης € ἔρχευ. ὃ χέν τοι κρατὸς ἀλάλκησι χαχὸν zug. πάντα
10 δέ τοι ἐρέω ὀλοφώϊα δήνεα Κίρκης. τεύξει τοι κυνεῶ, βαλέει δ᾽ ἐν φάρμακα σίλτῳ. ἀλλ οὐδ᾽ ὡς ϑέλξανι

PU CEQIAIA Κ. Vs377—8306. 381

σε δυνήσεται. οὐ γὰρ ἐάσει goes ἐσϑλὸν 0 rot δώσω. ἐρέω δὲιτέχκαστα, ὁππότε xtv Kioxii σ᾽ ἐλάσῃ
περιμήκεϊ ῥῴάβδῥῳ, δὴ τότε σὺ ξίφος ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ, Kioxn ἐπαΐξαι ὥςτε χτάμεναι
307 μενεαίνων. ἡ δέ σ᾽ ὑποὸδείσασα κελήσεται εὐνηϑῆναι. ἔνϑα σὺ μηκέτ᾽ ἔπειτ ᾿ἀπανήνασϑαι. ϑεοῦ εὐνὴν,
ὄφρα κέ τοι λύσηϑ᾽ ἑταίρους αὐτόν τε χομίσῃ, ἀλλὰ χέἕλεσϑαϊί μιν μακάρων μέγαν ὕρχον ὀμόσσαι, μὴ
τι τοι αὐτῷ πῆμα χαχὸν βουλευσέμεν ἄλλο, μή σ᾽ ἀπογ υμνωϑέντα χαχὸν καὶ ἀνήνορα ϑείη. ὡς ἄκρα 20
φωνήσας πόρε φάρμακον ἀργειφόντης ἐκ γαίης ἐρύσας. καί μοι φύσιν αὐτοῦ ἔδειξε. ity μὲν μέλαν
ἔσχε, γάλακτι δὲ ἴχελον ἄνϑος. μῶλυ δέ μιν καλέουσι ϑεοί. χαλεπὸν δέ r ὀρύσσειν ἀνδράσι γε ϑνὴ-
τοῖσι. ϑεοὶ δέ τε πάντα δύνανται. ὕπερ ἑνικῶς λεχϑὲν ὀρϑῶς εὐσεβεῖται, ἵνα τις εἴπῃ, (Vers. 306.)
ϑεὸς δέ re πάντα δύναται. ( Vers. 277. )'H δὲ ἀλληγορία ἐν τούτοις “Ἑρμῆν μὲν οἷδε συνήϑως τὸν
10 λόγον, μῶλυ δὲ τὴν παιδείαν, ὡς ix μώλου 0 ἐστι καχοπαϑείας περιγινομένην. οὗ μώλυος ἡ μὲν
ῥίζα, μέλαινα διὰ τὸ οἷον σκοτεινὸν καὶ δυσόρατον τοῦ τέλους τῶν ἐναρχομένων τῆς παιδείας, καὶ διὰ
τοῦτο δυσέντευχτον xai οὐδὲ ἡδύ. διὸ καὶ ᾿Ισοχράτης πιχρὰν ἔφη τὴν *oiZav αὐτῆς. τὸ δέ γε μώλυος 30
ἄνϑος λευχὸν κατὰ γάλα διὰ τὴν τοῦ τέλους φαιδρότητα καὶ λαμπρότητα, ἤδη δὲ xai τὸ ἡδὺ καὶ τρόφι-
μον. ὅϑεν ὃ αὐτὸς ᾿Ισοχράτης τοὺς καρποὺς τῆς παιδείας εἰ χαὶ μὴ γάλαχτι ἰχέλους, ἀλλὰ γλυκεῖς
ἔφη διὰ τὸ χαὶ τὴν ῥίζαν προῦὐποϑέσϑαι πιχράν. τοῦτο τὸ μῶλυ 0 περ ᾿Ερμῆς ἐχφαίνει λογικαῖς μεϑό-
δοις οὐχ ἔγνωσται μὲν ἁπλῶς ἀνϑρώποις, ἔστι γὰρ ϑεόςδοτον ἀγαϑόν. λαβὼν δὲ αὐτὸ ἐξ “Ἑρμοῦ
ὃ λόγιος ᾽Οδυσσεὺς συγγίνεται τῇ ἡδονῇ, ταχὺ περὶ αὐτὸν ἐλϑούσῃ κατὰ τὸ ἑαυτῆς ἔϑος διὰ τὸ τῆς
χαχίας εὔληπτον. οὐ περιγένεται δὲ αὐτοῦ ἐκείνη χαϑὰ χαὶ τῶν ἑταίρων, οὐ γὰρ ἀϊδρείῃσι, xaT ἐχείνους
ἕπεται. συνὼν δὲ καὶ χρώμενος ἐπιστημόνως αὐτῇ κατὰ λόγον ὀρϑὸν αὐτός τε ἄνϑρωπος μένει, καὶ ἐχεί-
20 vovg λύεται σώζων. OU μόνον γὰρ iv χορείαις οὖσα yc σώφρων οὐδὲν αἰσχρὸν πείσεται, ἀλλὰ καὶ
ὃ φιλοσοφῶν £ ἐν ἡδοναῖς ὧν ἄχραντος διαμενεῖ. ἐπισείσει γὰρ τῇ καϑ' ἡδονὴν Κίρχῃ ξίφος τὸν ἐμβριϑῆ
καὶ τμητικὸν τῆς κακίας λόγον. ἡ δὲ ὑποπτήξει, χαὶ ὀμεῖται μηδὲν πῆμα κακὸν βουλεύσειν αὐτῷ, πεπυ-
κασμένῳ καὶ “καταφράχτῳ ἄλλως ὄντι. καὶ οὐχ ἀφελῶς ἀπογυμνωϑέντα τοῦ ἀλληγορηϑέντος ξίφους,
χαχὸν καὶ ἀνήνορα ϑήσει. ἀνιόντι δὲ τῷ Ὀδυσσεῖ "ὁ “Ἑρμῆς συναντῷ, τουτέστιν ἀρϑέντι πρὸς ἀχρώ- áo
Quay. 0 ἐστιν ἄνω γενομένῳ τῶν περὶ γῆν, ὃν τρόπον x«i ὃ Mírog περὶ ὄρος iv Κρήτῃ ὀαριστὴς γίνε-
ται τοῦ Διός. καὶ “Ησίοδος δὲ ἐπὶ ὄρους τελεῖται τὰ τῶν Μουσῶν. Παρὰ πόδας δὲ τὸ μῶλυ εὑρίσκει
“Ἑρμῆς, καὶ ἐπικύψας αὐτόϑεν λαμβάνει ὁποῖά τι εὐπόριστον φάρμακον, ἐπεὶ ovy. ἑνί τινι τόπῳ τὰ τῆς
παιδείας περιγράφεται, ἀλλ᾿ ὕποι περ ἂν γένοιτό τις, ἔστιν εὑρεῖν τὸ καλὸν τοῦτο φυτόν. ὥς που καὶ
0 σοφὸς Θεμίστιος ἐπέστησε. χαλεπὸν δὲ ὀρύσσειν τὸ μῶλυ xal ἐχκσπᾶν μέχρι πέρατος ῥίζης, ἐπεὶ παι-
30 δείας ἄκρος ὥσπερ καὶ ἀρετῆς, δυσχερὲς ἐξευρεῖν. μυδικῶς μέντοι, χαλεπόν ἐστιν ἡ τούτου ὀρυγὴ, ἐπειδὴ
λόγος φέρεται, ἑλκόμενον αὐτὸ, ϑάνατον πρὸς τῷ τέλει τῆς ῥίζης ἐπιφέρειν τῷ ἀνασπῶντι, ὁποῖόν τι
xci περὶ μανδραγόρου λέγεται. δῆλον δὲ χαὶ ὅτι ἔγνωσται τοῖς ᾿Ασχληπιάδαις βοτάνη τὸ μῶλυ. εἰ δὲ καὶ
ἀντιχαϑίσταται αὐτὸ Κιρκαίοις φαρμάκοις εἰδεῖεν ἂν ἐχεῖνοι. φασὶ δὲ οἱ παλαιοὶ καὶ μῶλυ λέγεσϑαι
παρὰ τὸ μωλύειν 0 ἐστιν ἀφανίξειν τὰ φάρμακα. ᾿Αλέξανδρος δὲ 0 Πάφιος μυϑολογεῖ, “Πικόλοον ἕνα
τῶν ΠΤ γάντων φυγόντα τὸν κατὰ Διὸς πόλεμον τὴν τῆς “Κίρκης νῆσον καταλαβεῖν, χαὶ πειρᾶσϑαι ἐχ-
βαλεῖν αὐτήν. τὸν πατέρα "δὲ "λιον ὑπερασπίζοντα τῆς ϑυγατρὸς ἀνελεῖν αὐτὸν, χαὶ τοῦ «αἵματος 50
ῥυέντος εἰς γῆν φῦναι βοτάνην, καὶ χληϑῆναι αὐτὴν pav διὰ τὸν μῶλον ἤτοι πόλεμον. ἐν ᾧ ἔπεσεν
ὁ ῥηθεὶς [i ἴγας. εἶναι δὲ αὐτῷ ἄνϑος ἴκελον γάλακτι διὰ τὸν ἀνελόντα λευχὸν' Πίλιον, ῥίζαν. δὲ μέλαι-
ναν διὰ τὸ τοῦ liyevrog μέλαν αἷμα, ἢ καὶ διὰ τὸ τὴν Kigenv φοβηϑεῖσαν. ὠχριάσαι. οὐ λέγει δὲ
4o ὁ ποιητὴς χαὶ πῶς οἱ ἄνϑρωποι καλοῦσι τὸ μῶλυ, ἐπειδὴ ἄγνωστόν ἐστιν αὐτοῖς. διὸ καὶ ἄκλιτον καὶ
οὐ διώνυμον κατὰ τὸν Βριάρεών τε καὶ “Ἵγαίωνα χαὶ zara τὴν χαλκίδα. xci χύμινδιν, τὰ ἐν ᾿Ιλιάδι
κείμενα. χαὶ τοιαῦτα μὲν τὰ κατὰ τὸ μῶλυ, οὗ τὸ ἄνϑος ἐσχεδιάσϑαι ὑπὸ “Ἑρμοῦ δοχεῖ ὡς ἂν γνωρι-
σϑείη τῷ Ὀδυσσεῖ τότε, εἰ μή που τυχὸν καὶ ἔαρ ἦν τηνικαῦτα 3] ἀνϑηφόρος ὥρα. Χαιρήμων o
φασὶν ὁ τὸν χισσὸν χορῶν εἰπὼν ἐραστὴν κοινῶς μὲν τὰ ἄνϑη ἔαρος. τέχνα ἐκάλεσεν. ἰδίως δὲ τὰ ῥόδα
ὀξυφεγγῆ xai ἔαρος τιϑηνήματα. "Lv a pa τὸ ὀξυφεγγῆ χρήσιμον ὃν εἰς τὸ νοῆσαι τοὔνομα. τῆς ὀξείας
βαφῆς, (Vers, 277.) ᾿ Ἑρμῆς δὲ χρυσόῤῥαπις ἢ ὁ χρυσόῤῥαβδος, ὡς καὶ προδεδήλωται, ἢ ὁ χρυσᾶς

380 ΡΗΨΩΙΔἍ1,. K Με. 17)7---ϑοι.

ῥάπιδας ἔχων 0 ἐστιν ὑποδήματα χατὰ τοὺς παλαιούς. ἐξ ὧν χαὶ αἱ κρηπίδες παράγονται. (Vers. 279.)
60 Τίς δὲ ἡ ὑπήνη καὶ ἡ ἥβη, ἐδηλώϑη ἐν ἄλλοις. ᾿ὥσπερ καὶ τὸ ἀντιβολεῖν i ὕ ἐστι συναντᾶν ὕπερ οἱ pne
Ὅμηρον ἐπὶ παρακλήσεως τιϑέασιν. ( Vers. -277. ἣν Ἐρμηνεία δὲ d ὑπηνήτου παρὰ Δημοσϑένει τῷ παρα-
φραστῇ αὕτη. ᾿Βρμῆς τῷ Ὀδυσσεῖ ἐπιτυγχάνει, νεανίσχῳ προσεοικὼς , ἄρτι ὑποπιμπλαμένῳ, γενείου.
ὅπερ οἱ λατινοήϑεις ᾿μεϑοδεύσαντες ἀεὶ ἔχειν ὡς διὰ βίου ὑπηνῆται εἶναι, βιάζονται τὸν πώγωνα τῇ
συνεχεῖ ἐν χρῷ κουρᾷ, δοκεῖν πάντοτε ἄρτι γενειάσκειν. καὶ αὐτοὶ μὲν ἀτιμούσϑωσαν. ( Vers. “80,)
Κεῖται δ᾽ ἐν τούτοις καὶ τὸ ἐξονομάζειν ἀντὶ τοῦ ἁπλῶς πλατικώτερον ὁμιλεῖν xci μάλιστα ἐφεξῆς
16592v τοῖς περὶ Κίρκης. ἄλλως γὰρ οὔτε ὃ Ἑρμῆς ἐξ ὀνόματος τὸν ᾽Οδυσσέα καλλεῖ , οὔτε μὴν ἐν τοῖς
παροῦσιν ἡ Κίρκη. αὐτὴ γὰρ ὕστερον ἐπιγνοῦσα ἐρεῖ ϑαυμαστικώτερον, à σύ γ᾽ Ὀδυσσεύς ἐσσι πολύτρο-
πος. (Vers. 281.) Τὸ δὲ δι᾿ ἄκριας ἔρχεαι οἷος, 0 ἐστι μόνος, ἑρμηνείαν τινὰ ὑποβάλλει τοῦ, ὄρεσιν 10
οἰοπόλος. ἔνϑα δηλαδὴ μόνος τις ἀναστρέφεται διὰ τὸ ἐρημάζον τοῦ τόπου. ( Vers. 282.) TO δὲ χώρου
ἄϊδρις ἐὼν ἀϊδρείαν τινὰ προρμαρτύρεται xci τῷ Ὀδυσσεῖ, δι᾿ ἣν ἔπαϑε ἄν τι μ' ὴ ϑελητὸν, εἰ μὴ ὃ -Eo- 398
μῆς φροντίδα ἔϑετο αὐτοῦ τιμῶν τὸν σπουδαῖον καὶ αὐτὸς ὡς λόγιος καϑὰ καὶ ἡ nva, ἢ καὶ εἰποῦσα
ὡς οὐ δύναμαί σε προλιπεῖν οὕνεκα ἐπήτης ἐσσὶ, βαρυιόνως, , à ἢ καὶ ἀπητὴς ὀξυτόνως, τουτέστι λόγιος.
ὅπου γε χαὶ ἄλλως μετῆν τῆς ὁδοῦ ταύτης κατά τι καὶ τῷ "Eonij, Og εἶπέ ποτε τῇ Κύρχῃ, ἐλεύσεσϑαι
αὐτῇ τὸν Ὀδυσσέα, ὥς φησιν αὐτὴ ἐκείνη ἐν τοῖς ἑξῆς. Τὸ δὲ ἐν Κίρκης € ἔρχαται, ᾿“ττικὴν ἔχει ἔλλειψιν,
χεῖται γὰρ ἀντὶ τοῦ, ἐν δώμασι Κίρκης χκαϑειργμένοι εἰσίν. ᾿Ιωνικὸν δὲ τὸ ἔρχαται zc καὶ πρὸ ὀλί-
yov τὸ ἔρχατο, τοῦτο μὲν ἀπὸ τοῦ εἶρχται παϑητικοῦ παραχειμένου, ἐκεῖνο δὲ, ἀπὸ τοῦ εἶρχτο ὑπερ-

10 συντελίκου. πρὸς ὕπερ ὅμοιον καὶ τὸ, εἵλιχτο εἰλίχατο. ὡς ᾿ Εἰρόδοτος εἰλίματο τουλτέστι εἱλιγμένοι
ἦσαν μίτραις. 0 πὲρ οὐχ ἀεὶ πολεμικὸν σχεῦος δηλοῖ ἀλλὰ καί τι περίϑεμα κεφαλῆς, ὡς δηλοῖ παρὰ τῷ 20
αὐτῷ τὸ, ἀντὶ πίλων μιτροφόροι ἤσαν. (Vers. 283.) Τὸ δὲ ὥςτε σύες συμβάλλεταί τι πρὸς τὴν πρὸ
βραχέων ῥηθεῖσαν ἀλληγορίαν, οἷα τῶν περιπεσόντων τῇ καϑ' ἡδονὴν Κίρκῃ, μὴ ἄντιχρυς γινομένων
συῶν, ἀλλ ὥςτε ἤγουν ὡσανεὶ συῶν διὰ τὸ χοιρῶδες τοῦ βίου. Πυχινοὶ δὲ κευϑμῶνες περιφραστικῶς
οἱ συφεοὶ λέγονται. (Vers. 286.) Τὸ δὲ ἐκλύσομαι ἠδὲ σαώσω ὡς ἐπὶ αἰχμαλωσίας ἐῤῥέϑη; διὸ χαὶ
λύτρα χαὶ σῶστρα τῷ ᾿Βρμῇ ὃ Ὀδυσσεὺς ὀφείλει 10] αἰχμαλωτισϑεὶς τῇ Kip δι᾿ ἡδονῆς. χαὶ ἄλλως δὲ
ὥσπερ &z δεσμῶν λύεταί τις, οὕτω καὶ κακῶν ἐνταῦϑα λύεται τὸν Ὀδυσσέα ὃ “Ῥρμῆς. ὥσπερ δὲ διχῶς λέγε-
ται ὡς δεδήλωται τὸ νήχειν χαὶ νήχεσϑαι χαὶ τὸ ἐκέρασαν xci ἐκεράσατο, οὕτω καὶ τὸ λύειν ἐνταῦϑϑα
xci λύεσϑαι. οἷον, λῦσον tva ὀφϑαλμοῖσιν ἴδω é ἑτάρους. “χαὶ, ὄφρα λύσῃ i ἑτάρους. καὶ, ἄγε δὴ κακῶν ἐχλύ-
σομαι. καὶ, λυσόμενος δεῦρ᾽ ἔρχεαι. Φάρμαχον δὲ ἐσϑλὸν τὸ τοῦ Ἑρμοῦ δὶς ἐν τούτοις κεῖται πρὸς
διαστολὴν τῶν τῆς Κίρκης, ἃ λυγρὰ καὶ κακὰ ὄντα τοὺς προσιεμένους μετέβαλλεν εἰς ϑηρία. $o
( Vers. 288.) Τὸ δὲ χρατὸς ἀπαλάλκη κακὸν ἤμαρ, χρήσιμον καὶ αὐτὸ εἰς ἀλληγορίαν, ὡς μὴ σωμά-

20 tov ἀλλοιουμένων τοῖς περὶ τὴν Κίρκην, ἀλλὰ τοῦ κατὰ κεφαλὴν λογιστιχοῦ. ἄλλως μέντοι διὰ τῆς
χρατὸς ὃ πᾶς δηλοῦται ἄνϑρωπος. (Vers. 289.) Τὸ δὲ πάντα δέ τοι ἐρέω ὀλοφώϊα δήνεα Κώρχης,

ὃ μετ᾽ ὀλίγα γοργότερον ἐρεῖ, ἐρέω δὲ ἕκαστα, παρῴδηται ἐκ τοῦ, πάντα δέ τοι ἐρέω ὀλοφώϊα τοῖο γέρον-
τος, ὕπερ ἐν τῇ δ᾽ ῥαψῳδίᾳ κεῖται. (Vers. 290.) Τὸ δὲ χυχεῶ ἀποχέχοπται ὁμοίως τῷ, ἱδρῶτα ἱδρῶ
χαὶ τοῖς τοιούτοις. ( Vers. 291. ) Τὸ δὲ ϑέλξαι καὶ ἐνταῦϑα βλάβην τινὰ δηλοῖ, τὴν ἀποϑηρίωσιν γὰρ,
ὡς καὶ μετ᾽ ὀλίγα τὸ, οὐδέ μ᾽ ἔϑελξε, καὶ, οὔτι πιὼν ἐϑέλχϑης. ᾿Ελάσαι δὲ ῥάβδῳ τὸ πλῆξαι ὡς καὶ
ἐν ἄλλοις μυριαχοῦ. (Vers. 293.) Περιμήκης δὲ κατ᾽ ἀλληγορίαν ἡ τῆς Κίρκης ῥάβδος διὰ τὸ μὴ
συνεσταλμένως ζῆν τοὺς τρυφῶντας. ἀρετῆς γὰρ τοῦτό γε. ( Vers.294.) Ξίφος δέ φασιν ἐχφροβεῖ τὴν
Κίρχην, ἢ ὡς δαιμόνιον οὖσαν μακροχρόνιον μὲν, ϑνητὸν δὲ ὅμως καὶ σωματοειδὲς καὶ πάϑει δειλίας o
ἁλώσιμον, ἢ κατά τινὰ φυσιχὴν ἰδιότητα. τῶν τινὰ γὰρ δαιμονίων, ὡς λόγος, ὕλας τινὰς πτοοῦν-
ται. ἡ γοῦν ἴασπις κατὰ τὸν περιηγητὴν Διονύσιον iyÓp& ἐμπούσαις καὶ ἄλλοις εἰδώλοις. καὶ τὰς
"Aidov δὲ ψυχὰς ξίφει ᾿Οδυσσεὺς ixqofüv ἐπέχει τῆς ἐπὶ τὸ αἷμα ὁρμῆς. (Vers. 296.) Τοῦ δὲ χελήσε-
ται ἡ κλίσις κατὰ τὴν τοῦ ϑελῶ ϑελήσω xci μελῶ μελήσω καὶ τῶν ὁμοίων. (Ν εγ5. 501.) Τὸ δὲ ἀνή-
ϑονορα δηλοῖ μὲν τὸν ἄνανδρον, ἀντικειται δὲ πρὸς τὸν εὐήνορα τε xc ἀγήνορα. ταυτὸν δὲ ἐνταῦϑϑα τὸ
χακχὸν καὶ τὸ ἀνήνορα, (Vers. 307.) Σημείωσαι δ᾽ ἐν τούτοις καὶ ὡς οὐκ ἐκ Διὸς 0. Ἑρμῆς ἐλϑὼν ἀλλ

PACV 141.4 K. Vs314—535;. 383

οἴχοϑεν ὁρμηϑεὶς ὠφελεῖ τὸν Ὀδυσσέα. εἶτα ἀπέβη πρὸς μακρὸν Ὄλυμπον, ὅϑεν δηλαδὴ χαὶ ἦλδϑεν
οὐράνιον αὐτὸς ὧν ἀγαϑόν. .CVers. 314. y Ὅτι πολλὴ μὲν ἡ τὴς Αἰρχης καὶ πρὸς τὸν Ὀδυσσέα χολα-
χεία τὸν τῷ “Βρμῇ φίλον, ἀνύει δὲ ὕμως ἐχείνη οὐδὲν, ἀντιπράττοντος ταῖς xar αὐτὴν “φαρμακείας
τοῦ μώλυος. φησὶ γὰρ, ὡς ταχὺ ἐξελϑοῦσα ἐκάλει καϑὰ πρὸ αὐτοῦ καὶ τοὺς φίλους. αὐτὰρ ἐγὼν inó-
μὴν ἀκαχήμενος ἦτορ, εἶσε δέ μ᾽ εἰςαγαγοῦσα ini *Üpovov ἀργυροήλου καλοῦ δαιδαλέου. ὑπὸ δὲ ϑρῆνυς áo
ποσὶν ἦεν. τεῦξε δέ μοι κυχεῶ χρυσέῳ δέπαϊ ὄφρα πίοιμι. ἐν δέ τε φάρμακον Xe καχὰ φρονέουσ᾽ ἐνὶ
ϑυμῷ. αὐτὰρ ἐπεὶ δῶχέν τε καὶ ἔχπιον. οὐδέ μ ᾿ἔϑελξε, ὀῴβδῳ πεπληγυῖα, ἔφη" ἔρχεο, vir συφεόνδε
399 μετ᾽ ἄλλων λέξαι ἑταίρων. (Vers. ὅ 321.) xai οὕτω μὲν αὐτή. ἐγὼ δέ φησιν ἄορ ὀξὺ ὡς ὁ ἱρμῆς vaé-
ϑέτο ἐρυσάμενος παρὰ μηροῦ, Κίρχῃ ἐπήϊξα., ὥςτε χτάμεναι μενεαίνων. ἡ δὲ, μέγα ἰάχουσα, ὑπέ-
10 δραμε καὶ λάβε γούνων. καὶ ὀλοφυρομένη καὶ τίς ποϑεν εἰς ἀνδρῶν εἰποῦσα ἐπιφέρει ϑαῦνμά gu ἔχει ὡς 50
οὔτι πιὼν τάδε φάρμαχ᾽ ἐϑέλχϑης. οὐδὲ γὰρ οὐδέ τις ἄλλος ἀνὴρ τάδε φάρμακ᾽ ἀνέτλη 0g κε πίῃ καὶ
πρῶτον ἀμείιμεται ἕρκος ὀδόντων. σοὶ δέ τις ἐν στήϑεσσιν ἀκήλητος γόος ἐστίν. ( Vers. 330.) εἶτα στο-
χάξεται Ὀδυσσέα. τοῦτον εἶναι, ὃν ἀεὶ “Ἑρμῆς ἔφασχεν ἐλεύσεσϑαι αὐτῇ ἐκ Τροίης ἀνιόντα σὺν νηΐ.
φησὶ γάρ' 5 GU y "Ὀδυσσεύς ἐ ἐσσι πολύτροπος. (Ver 5, 333.) ἐπὶ δὲ τούτοις ἀξιοῖ ἡ Κίρχη κολεῷ μὲν ἄορ
ἐνθεῖναι. εὐνῆς δὲ φησιν ἡμετέρης ἐπιβῆναι, ὄφρα μιγέντες εὐνῇ xai φιλότητι, ( Vers. 835.) memot-
ϑομὲν ἀλλήλοισι. Καὶ ὕρα τὸ πεποίϑομεν, ἀσυνήϑης γάρ Ἄέστιν ἐνεστώς. ὡς γὰρ ἐκ τοῦ πέπληγα Go
γίνεται ϑέμα τὸ πεπλήγω χατὰ ringeapuoians xai ἐχ τοῦ πέφυκα TO πεφύχω χαϑὰ xci προεδηλώϑη,
οὕτω xci ἐκ τοῦ πέποιϑα ἐνεστὼς πεποίϑω. ἐξ οὗ τὸ πεποίϑομεν. (Vers, 523.) ἀγεννὲς δὲ τὸ τῆς Κίρ-
χης πλάττεται ἦϑος, οὐ μόνον καϑό ὅτι οὕτω πρὸς εὐνήν ἐστιν εὐκατάφορος, ἀλλὰ καὶ ὅτι πάνυ δει- 060
20 λαίνεται, ὡς μὴ μόνον μέγα ἰάχειν 0 δὴ γυναικεῖόν ἐστι, καὶ εἰς γουνασμὸν δὲ τραπῆναι, ἀλλὰ καὶ
ὀλοφύρασϑαι, εἰ xai ὃ γραμματιχὸς ᾿Δριστοφάνης λισσομένη γράφει οὐ μὴν ὀλοφυρομένη. οὐδὲν γάρ
φησιν ὀλοφυρτιχὸν λέγει. δῆλον δὲ ὡς οὐ μόνον πρὸς μῦϑον καὶ ἀλληγορίαν δὲ ἡ Κίρκη λαλεῖται, ἀλλὰ
xai xaÓ' ἱστορίαν περιάδεται. χαὶ παῖς Ὀδυσσέως καὶ αὐτῆς ἱστόρηται 0 ϑρυλλούμενος πατροφόντης
Τηλέγονος. (Vers. 525.) Τὸ δὲ μετ᾽ ἄλλων λέξο ἢ λέξαι ἑταίρων, ἢ ἀντὶ τοῦ, ἀριϑμήϑητι, 1) εὐνά-
σϑητι, σῦς δηλαδὴ χαμαιευνὰς καὶ αὐτὸς γενόμενος. ( Vers. 3.3.) Τὺ δὲ ὑπέδραμε, σχῆμά ἐστι προ-
σώπου ὑποχεκυφότος τρέχοντος εἰς τὸ λαβεῖν ὃ ἐστιν ἅψασθαι γούνων. (Vers. 5.4.) Ὀλοφύρεσϑαι δὲ
πρὸ τούτων μὲν "ἔλεον ἐδήλου τινὰ ἐν τῷ, εἰ μή τίς μὲ ϑεῶν ὀλοφύρατο χαί μὲ σάωσεν, ἐνταῦϑα δὲ 10
πένϑος αὐτόχρημα ἡ λέξις δηλοῖ. ἔστι δὲ χυρίως ὀλοφύρεσϑαι τὸ ἐπί τινι ὀλοῷ φύρεσϑαι δάχρυσιν. ἐκ
τούτου δὲ ὀλοφυρμός. ὡς ἐκ τοῦ ὀδύρεσϑαι. καὶ πτύρεσϑαι ὀδυρμὸς καὶ πτυρμός. To δὲ ἀγέτλη
30 ἐνταῦϑα οὐ πόνον τινὰ δηλοῖ, ἀλλὰ στεῤῥότητα τὴν κατὰ νοῦν. οὕτω δὲ κατωτέρω ἐν τῷ, εἰ κοὐ μοι
τλαίης ὀμόσαι, οὐδὲ ἐχεῖ φερέπονίαν τινὰ 1; λέξις δηλοῖ, ἀλλ ἁπλῶς βεβαίαν ϑέλησιν. (Vers, $28. )
Τὸ δὲ ἀμείνμεται ἕρκος ὀδόντων, περίφρασίς ἐστι τοῦ, πίῃ. κεῖται δὲ κατὰ σχῆμα πρωϑύστερον. τοῦ
γὰρ πιεῖν προτερε vu τὸ ἀμείψεται ἄρχος ὁδόντων. ἔχει δέ τι καὶ ἐλλειπτιχὸν ὃ λόγος, λέγων ὅτι οὐδεὶς
ἀνέτλη τὰ φάρμαχα ὃς ἂν πίῃ, καὶ οὗ πρῶτον ἀμείψεται ἤτοι παρέλϑῃ τοὺς ὀδόντας, ληφϑένπος τοῦ
οὗ ἀπὸ κοινοῦ. ( Vera. 559. ) Ἔστι δ᾽ ivrav a apeifttac at οὐ τὸ ix τῶν ἔσω ἔξω χαϑὰ ἐν ἄλλοις,
ἀλλὰ τὸ ix τῶν ἔξω ἐ ἐπὶ τὰ ἔσω ἰέναι. ᾿“ἰχήλητος δὲ γόος, ἀπαϑὴς καὶ ἄϑελκτος, ἢ κατὰ τοὺς παλαιοὺς
ἀχατάχλαστος. ἀπὸ τοῦ χλῶ γὰρ πλεονασμῷ τοῦ ἢ δοχεῖ γίνεσϑαι τὸ χκηλῶ. “Πολύτροπος δὲ πῶς λέγε-
ται Ὀδυσσεὺς, προδεδήλωται. ( Vers. 332.) Τὸ d ἐχ Τροίης ἀνιόντα ταυτόν ἐστι τῷ ἀναπλέοντα, ὡς
ἐφάνη πολλαχοῦ. Ὅρα δὲ καὶ ἐν τούτοις χλυτὸν τὸ "τοῦ Ὀδυσσέως ὄ ὄνομα, ὃς μελόμενος πᾶσιν ἀνϑρώ- 20
áo ποις, ὡς ἀλλαχοῦ δηλοῦται, διήκει χατὰ χρησμοῦ δόσιν οὐ μόνον παρὰ Κύχλωπι, ἀλλ᾽ ἰδοὺ χαὶ παρὰ
τὴ Κίρχῃ, ἐκεῖ μὲν γνωσϑεὶς διὰ μάντεως, ἐνταῦϑα δὲ δι᾿ ᾿Τρμοῦ. 6 Vers. 534.) Τὸ δὲ εὐνῆς ἡμετέρης,
χολαχιχῶς εἶπεν ἡ μυϑιχὴ Kigkn, ὡς εἴπερ καὶ πρὸ πολλοῦ κοινὴ ἦν αὐτῇ τὲ x«i τῷ ᾿Οδυσσεῖ εὐγή.
᾿Οδυσσεὺς μέντοι ἐλέγχων τὸ χολακιχὸν ἄλλως ner ᾿ὀλίγα φησὶν ἐν τῷ, σῆς ἐπιβήμεναι εὐνῆς καὶ, τεῆς
ἐπιβήμεναι εὐνῆς. σεμνῶς δὲ ταῦτα λαλεῖται ὡς χαὶ τὸ, Κίρκης ἐπέϑην περικαλλέος εὐνῆς. τῇ γὰρ quo:
φορᾷ τῆς εὐνῆς τὴν pis δηλοῖ. (Vers. 337.) Ὅτι πρέπων λόγος Ὀδυσσεῖ τῷ φιλοσόφῳ χατὰ τῆς
400 ἡδονῆς Κίρχης τὸ, πῶς γάρ με χέλη σοὶ ἤπιον εἶναι, 3 μοι σῦς μὲν ἔϑηκας ἐνὶ μεγάροισιν ἑταίρους;

384 ΡΑΨΩΏΙΔΙ.Α K Vs237—501

So cbr» δ᾽ ἐνϑά δ᾽ ἔχουσα δολοφρονέουσα κελεύεις ἐς ᾿ϑάλαμόν τὲ ἰέγαι χαὶ σῆς ἐπιβήμεναι εὐνῆς.
ὄφρα μὲ des v χαχὸν zai ἀνήνορα ϑείης, ὡς χαὶ προγέγραπται. (Vers. 343.) οὐδ᾽ ἂν ἔγωγε dé-
λοιμι καὶ τὰ ἑξῆς. ἐν οἷς Κίρκη. μὲν Rena μή τι κακὸν βουλεύσειν ἄλλο τῷ Ὀδυσσεῖ, αὐτὸς δ᾽ ἐπι-
βαίνει τῆς κατ᾽ αὐτὴν εὐνῆς, οὐ πάντῃ ἀπαξιώσας, ὡς καὶ προεδηλώϑη, τὴν ἡδονὴν, ἀλλ ἀσφαλισά-
μένος ἑαυτὸν φιλοσόφως εἰς τὸ σωφρόνως χαὶ MP Res μετ᾽ αὐτῆς γενέσϑαι. — ( Vers. 557. ) Ὅρα δὲ ὡς
xci ἐνταῦϑα καινότερον ἀπὸ τοῦ yap συνδέσμου 1 ἤρξατο, οὗ μετὰ τέσσαρας στίχους ἡ ἀπόδοσις ἐν τῷ,

ἀο οὐ *O' ἂν ἔγωγε ϑέλοιμι. (Vers. 541.) Πύμνωσιν δὲ καὶ τὴν περιφρόνησιν ἐνταῦϑα ἔστι νοῆσαι τὴν
&x τοῦ ἀποϑέσϑαι τὸ ἄορ. ὅπερ ἀφοπλισμῷ ἔοικε γυμνωτιχῷ. διὸ καὶ ἐπῆκται τὸ, κακὸν xai ἀνήνορα
ϑείης, ἅπερ ἐκ παραλλήλου τὸν δειλὸν δηλοῦσιν, ὁποῖοι δηλαδὴ καὶ οἱ ἐν δεινοῖς ἄοπλοι. ( Vers. 543.)
Ἰστέον δὲ ὕτι ἐν τῷ τόπῳ τέϑεικεν Ὅμηρος καὶ τὰ ἐκ τοῦ ὀμῶ ὀμόσω πρωτοτύπου xci τὸ ἐχεῖϑεν παρά- 10
yoyov ὀμνύειν. δῆλον γὰρ ὡς χαϑὰ σὺν πολλοῖς ἄχω ἄχνω ἀχνύω ἄχνυμι, ὡς καὶ ἡ ᾿Ιλιὰς ἐδήλωσεν,
οὕτω καὶ OL ὀμνῶ ὀμνύω ὄμνυμι. τοῦ δὲ ὁ ὁμῶ ὀμόσω πολλῶν ὄντων συνϑέτων, ἐνθυμητέον ἐγταῦϑα
τὸν συνωμότην. περὶ οὗ φασὶν οἱ παλαιοὶ ὅτι συνωμότης μὲν ὃ κατὰ τοῦ δήμου ἀνιστάμενος, ξυναγω-

. γεὺς δὲ ὁ τοὺς τοιούτους ὑποδεχόμενος. ἔτι δὲ καὶ τὴν ἀντωμοσίαν χαὶ τὴν. ὑπωμοσίαν χαὶ τὴν ἐξω-
μοσίαν, ὧν κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἀντωμοσία μὲν 3v δίχη ἀντωμοσμένη. προώμνευε μὲν γὰρ 0 διώχων
δικαίως κατηγορεῖν, χαὶ qv φασὶ τὸ αὐτὸ καὶ χατωμοσία, ἀντώμνυε δὲ ὃ «φεύγων. ἀδίκως ἐγκαλεῖς-
δοσϑαι χαὶ ἐλέγετο οὐκ ἀντωμοσία μόνον ἀλλὰ καὶ διωμοσία ὃ ἀμφοῖν ὅρ Ἄχος, τὴν δὲ ὡς ἐῤῥέϑη
διωμοσίαν χατωμοσίαν ' Ἡρόδοτος εἶπεν ἐν τῷ, μετὰ δὲ τὴν κατωμοσίην ἐδίωκε. καὶ τοιοῦτον m ἡ ἀντω-
μοσία. V ὑπωμοσία δέ φασιν ἐστὶν ἀπόδοσις αἰτίας δι᾿ ἣν ovx ἀπήντησέ τις πρὸς τὴν δίκην. ἐξωμοσία δὲ,

ὅταν φασὶν ὀμνύῃ τις ἀδύνατος εἶναι ποιεῖν τὸ προσταττόμενον. ( Vers. 548. ) Ὅτι ἀμφίπολοι τέσσα- 20
ρὲ πλάττονται εἰναι τῇ Κίρχῃ τῇ μυϑικῇ, πρέπουσαι αὐτῇ, νύμφαι δηλαδή. ἃς πολλαχοῦ 7] ποίησις
ἱστορεῖ ἐκ πηγῶν καὶ ἀλσέων καὶ ποταμῶν καὶ τοιούτων τινῶν γινομένας, ἀνιττομένη δι᾿ αὐτῶν φυσικάς
τινας δυνάμεις, τάς τε ἄλλας, καὶ ὅσαι ὑπουργοῦσι τοῖς τρυφῶσι κατὰ τὴν Κίρχην, διά τὲ γενέσεως
θο ζῴων καὶ χαρπῶν ὡραίων φορᾶς, "καὶ ὕσων ἄλλων αἴτια τὰ στοιχεῖα. ὧν καὶ αἱ τοιαῦται νύμφι γεγε-
νῆσϑαι λέγονται, ὡς ἐχεῖϑεν προβεβλημέναι. τινὲς δέ γε τῶν παλαιῶν ἀσυμβιβάστως μὲν πρὸς πλάτος
1661 ἀλληγορίας, ὕμως δὲ ὑπενόησαν, ἐνιαυτὸν μὲν τὴν Κίρκην. τὰς δ᾽ ἐνταῦϑα τέσσαρας αὐτῆς "διαχόνους
τὰς τέσσαρας ὥρας, οὐδέν τι γενναῖον ὑπειπόντες οὕτως. ( Vers.349.) ἄλλως μέντοι ἔστιν εἰπεῖν ὡς

ἡ Κίρκη διακόνοις τέσσαρσι χρᾶται πρὸς ἀνάλογον ἔμφασιν τῆς τῶν ὡρῶν τετρακχτύος, αἵ τὰ εἰς τρυ- 401
φὴν πορίζουσι τοῖς ἐϑέλουσιν. στε δὲ ὁ περὶ αὐτῶν Ὁμηρικὸς λόγος τοιοῦτος. ἀμφίπολοι δ᾽ ἄρα τέως

μὲν ἐνὶ μεγάροισι πένοντο τέσσαρες. αἵ οἱ δῶμα κάτα δρήστειραι ἔασι. γίνονται δ᾽ ἄραταί γε, ἔχ τὲ S0

10 χρηνέων, ἀπό τ᾽ ἀλσέων, ἔχ O^ ἱερῶν ποταμῶν, οἵ τ᾽ εἰς ἅλαδε προρέουσι. "τάων ἡ μὲν ἔβαλε ϑρόνοις
ἔνι ῥήγεα χαλὰ πορφύρεα καϑύπερϑεν, ( Vers. 555.) ὑπένερϑεν δὲ Ai^ ὑπέβαλλεν, ὃ ἐστι λῖτα ὑπετί-
Sa. ἡ δ᾽ ἑτέρη προπάροιϑεν ϑρόνων ἐτίτανε τραπέζας ἀργυρέας. ἐπὶ δέ σφισι, τίϑει χρύσεια κὐπελλα
ἢ κάνεια. ἡ δὲ τρίτη κρητῆρι μελίφρονα οἶνον ἐκέρνα ἡδὺν ἐν ἀργυρέῳ. ψέμε δὲ χρύσεια κύπελλα. ἡ δὲ
τετάρτη ὕδωρ ἐφόρει xci πῦρ ἀνέκαιε πολλὸν ὑπὸ τρίποδι μεγάλῳ. ἰαίνετο δ᾽ ὕδωρ. ( Vers. 555.) Καὶ
ὅρα τολυσκευῇ παρασκευὴν τραπέζης τά γε περὶ σχεύη καὶ λοιπὴν ἑ ἑτοιμασίαν. τίνα δὲ καὶ τὰ εἰς δαῖτα

20 παρατεϑέντα, Ἀρὺ παρεσημήνατο ἡ Ὁμηρικὴ Μοῦσα, τὸ μέν τι χαὶ ἀφιεῖσα γοεῖν τὸν ἀκροατὴν ἅπερ
εἰχός ἐστιν ἐνταῦϑα νοεῖσϑιαι, τὸ δὲ καὶ ὀχκνοῦσα καὶ τοῖς τοιούτοις ἐνασχολῆσαι ἄρτι τοὺς λόγους, ἴσως
δὲ χαὶ αἰνιξαμένη τὴν δαῖτα ἀπὸ ἀλσέων καὶ ποταμῶν καὶ τοιῶν δέ τινων παρατεϑεῖσϑαι, ὑποῖα τά τε
χαϑ' ὕλην ζῷα χαὶ τὰ ἐξ αὐτῆς φυόμενά τε καὶ ϑάλλοντα, χρέα δηλαδὴ καὶ μέϑυ ἡδὺ ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς 4o
ὃ ποιητὴς λέγει. καὶ ἄλλα δέ τινα κατὰ τὸ εἰκὸς, ὡραῖα γεννήματα γῆς. ἐν τούτοις δὲ καὶ τὸ ἐγκρατὲς

ϑοτοῦ φιλοσοφοῦντος ᾿ὈΟδυσσέως “ἐμφαίνεται. οὐ γὰρ εὕρηται ἐμφαγὼν οὔτε πρὸ τῆς τῶν φίλων λύσεως
οὔτε εὐθὺς μετὰ τὸ ἐκείνους λύσασϑαι, ἀρχεσϑεὶς ὡς ἔοιχε τηνικαῦτα χαιροῦ ἀντὶ ϑρώσεως τῇ χαρᾷ.
ἴσως δὲ χαὶ χατὰ τὸ σιωπώμενον συμφαγὼν καὶ αὐτὸς ἐχείνοις μετὰ τὴν λύσιν. καὶ τοιαῦτα μὲν ταῦτα.
(Vers. 360,) Ὅρα δὲ ὅτι ὃ ποιητὴς καὶ τὰ ἑξῆς ἐπάγων τοῖς προῤῥηἹθεῖσι φησίν" αὐτὰρ ἐπειδὴ ζέσεν
ὕδωρ ἐνὶ ἤνοπι χαλκῷ, ἐς o ἀσάμινϑον ἕσασα, (Vers, 361.) λό᾽ ἐκ τρίποδος μεγάλοιο. ἤγουν ἔλουε,

ῬΑΨΩΩΣΥΤΜΔΜ1Ι. Κ' Vs. 540 -- 3,8. 385

ϑυμῆρες κεράσασα κατὰ χρατός τε xci ὥμων, ὄφρα μοι ἐκ κάματον (Vers. 563.) ϑυμοφϑόρον εἵλετο
γυίων, ὃ τελιχόν ἐστιν αἴτιον τοῦ λούεσϑαι. δῆλον γὰρ ὡς λούεταί τις, ἵνα ἐξέληται τοῖς ϑερμοῖς ὕδασε
τὸ ἐκ τοῦ κάμνειν: κακόν. ἄλλως. γὰρ "χάριν ἀποῤῥύψεως καὶ ψυχροῖς καταντλεῖταί τις, ἢ περὶ ϑάλατ- áo
ταν ἢ ἐν ποταμῷ. ἐπεὶ δέ φησιν ἔλουσε καὶ ἔχρισεν ἐλαίῳ καὶ ἐνέδυσε, τότε δὴ ἐπὶ ϑρόνου καϑίσασά μὲ
ἀργυροήλου. χαλοῦο δαιδαλέου ἐσϑέειν ἐκέλευσεν, dup δ᾽ ovz ἥνδανε ϑυμῷ, (Vers.374.) ἀλλ ἤμην
. ἀλλοφρονἕων, ἢ κατά τινα τῶν ἀντιγράφων, ἄλλα φρονέων, κακὰ δ᾽ ὄσσετο ϑυμός. ἤτοι προεβλέ-
mero, ἐφαντάζετο." πάϑος δὲ τοῦτο qooviuov ἀνδρός. ὃς καὶ παρακειμένων τῶν ἡδέων οὐ μόνον οὐ με-
ταλήνψεται, ἀλλὰ καὶ φοβηϑήσεται μὴ πού τι ἔσται δεινὸν, ἄλλα φρονῶν παρὰ τὰ βλεπόμενα. τοιοῦ-
τον γάρ τι νῦν τὸ ἀλλοφρονεῖν, εἰ καὶ ἐν ᾿]λιάδι ἐπὶ τοῦ ἠλλοιῶσϑαι τὴν φρόνησιν κεῖται, καὶ ὡς
10 εἰπεῖν παραφρονεῖν. ze 0 σημαινόμενον καὶ ᾿ Πρόδοτος τῇ λέξει χρῆται, ἀλλοφρονῆσαι εἰπὼν τὸ οὕτω
τινὰς μανῆναι ἀλλοιωϑέντας τὴν φρόνησιν, ὡς καὶ κτείνειν φησὶν ἀλλήλους ἅτε πολεμίους. (Vers. 34 9.)
4ρήστειραι δὲ αἱ δουλεύτριαι παρὰ: τὸ δρᾶν τὸ ὑπουργεῖν, ἐξ οὗ καὶ δρηστὴρ καὶ μετὰ προϑέσεως ὑπο-
δρηστὴρ, ὃ ὑποεργός. Ori δὲ δρᾶν οὐ μόνον κοινότερον τὸ ποιεῖν ποιητιχῶς δὲ καὶ τὸ ὑπουργεῖν,
ἔστι δὲ Ure καὶ τὸ ϑύειν, 0 AO veros δηλοῖ. (ΟΥ̓ ον5. 550,}) .Ai δὲ ἀπὸ κρηνῶν καὶ ποταμῶν αὗται δρή-
στειραι Νηΐδες ἂν εἶεν, ὥσπερ αἱ ἀπὸ ἀλσέων “ρυάδες, εἴτουν ᾿“μαλδρυάδες καὶ Ὀρεστιάδες καὶ MijA- 5o
δὲς, xc τοιαῦταί τινες. (Vers. 351.) ἱεροὶ δὲ ποταμοὶ οὐ μόνον οἱ κατὰ ῥοῦν ἱέμενοι, ἀλλὰ χαὶ οἱ
ὑϑεῖοι διὰ τὸ ἀένναόν τε καὶ τρόφιμον καὶ τὸ τοῦ ὕδατος δὲ ἀρχικόν. Περὶ δὲ τῶν εἰρημένων δουλίδων
τῆς Κῴχης οὕτω λαλεῖ ἡ τῆς Ὀδυσσείας παράφρασις. γένεσις δὲ τούτων οὐχ οἵα περ ἡ ἀνϑρώπων ἐστὶν
ἡ δι᾿ ἀλλήλων, ἀλλὰ ποταμοὶ xci ἄλση καὶ πηγαὶ ἐχείνας φύουσιν. ' Ev δὲ τῷ εἰς ἅλαδε, περιττῶς κεῖται
20 ἢ τὸ εἴς, ἢ τὸ δὲ, διὰ τὸ ix παραλλήλου κεῖσϑαι, ὁποῖόν τι γίνεται χαὶ ἐν τῷ, ὅνδε δόμονδε, καϑὰ καὶ
403 προσεσημείωται. Τὸ δὲ προρέουσιν, ἀδιπλασίαστον ἔχει τὸ Q καϑὰ καὶ ἐν ἄλλοις γίνεται, διὰ τὸ μὴ
χρείαν ἐνταῦϑα εἶναι 4ττικισμοῦ. ( Vers. 353.) Τὰ δὲ ῥήγεα, πολυτελέστερα ἤπερ τὸ λῖτα ἢ τὰ λῖτα.
ταῦτα μὲν γὰρ ὑποβέβληται εἴτουν ὑπέστρωται, τὰ δὲ ῥήγεα καλά τε ὄντα καὶ πορφύρεα ἐφήπλωται.
εἰ δὲ πορφύρεα, βέβαπται ἄρα. τοιοῦτον γὰρ, ὡς πολλαχοῦ ἐδηλώϑη; τὸ ῥῆγος. ( Vers. 554.) Τὸ uév-
TOL λῖτα οὐκ ἐξ ἀνάγκης τοιοῦτον. ᾿Εν δὲ τῷ ἡ δ᾽ ἑτέρη ὡς καὶ ἐν ἄλλοις, δῆλον, ἐπὶ δύο τινῶν τὸ ἕτε-
ρον λέγεσϑαι. ἡ μὲν γάρ φησιν ἐποίει τόδε, ἡ δ᾽ ἑτέρη τόδε τι, ἡ, δὲ τρίτη καὶ ἡ τετάρτη ἄλλα τινά,
TO δὲ ἐτίταινε τραπέζας, ἐμφαίνει μὴ στρογγύλας αὐτὰς ἀλλὰ προμήκεις εἶναι, ἢ καὶ ἄλλλως ἀποδι- 60
πλουμένας καὶ οὕτω τεινομένας. χαϑὰ xci ὁ ὀχλαδίας δίφρος τέταται Ore εἰς χαϑέδραν ἑτοιμασϑῇ.
Πληϑυντιχῶς δὲ τραπέζας φησὶν, ἴσως μὲν, πληϑύνων συνήϑως τὸ ἑνιχὸν πρὸς μεγέϑους ἔμφασιν,
3o ἴσως δὲ xai πολλὰς ὑποτιϑεὶς, τὴν μὲν οἰνοχοεῖν, τὴν δὲ ἐσϑίειν, τὴν δὲ ὑποδέχεσϑαι τὰ περιττά.
δὲ πολλὸν πῦρ, οἰχεῖον μεγάλῳ τρίποδι. ( Vers, 359.) ᾿Ιαίνετο δὲ ὕδωρ, ἀντὶ τοῦ, ἐχλιαίνετο, ἐϑερ-
μαίνετο. χαὶ ἔστι τοῦτο κυρίως ἰαίνεσϑαι. ( Vers, 560.) Τὸ μέντοι ζέσεν ὕδωρ, ἐπίτασις ἐστί τις τοῦ
ἑαίνεσίδαι. αὐτοῦ δὲ ἐπετατιχώτερον τὸ παφλάζειν ἢ καὶ χαχλάζειν, τὸ γὰρ ζέειν οὔπω τραχὺ κατὰ ὁνο-
μα"τοποιΐαν, ἀλλ᾿ εἰς ὅσον ἣ τοῦ ζῆτα στοιχείου δηλοῖ ἐκφώνησις. τὸ δὲ γε καχλάζειν καὶ παφλάζειν1 002
τραχυφωνότερα. «ΣΣημείωσαι δὲ ὅτι ἐν συνεχέσι δυσὶ στίχοις τὸ ὕδωρ ἐξέτεινε τὴν ἄρχουσαν ἐν τῷ, ἰαΐ-
vero δ᾽ ὕδωρ, καὶ συνέστειλεν ἐν τῷ, ἐπειδὴ ζίσεν ὕδωρ, " Hvow δὲ καὶ νῦν χαλκὸς ἢ ὃ ἔμφωνος ὡς καὶ
ἀλλαχοῦ καλῶς ἐγράφη ἢ ὁ διαυγὴς, Ov οὗ ἔστιν ἐνοπτρίζεσϑαι. ( Vers. 361.) Τὴν δὲ ἀσάμινϑον
πύελον ὃ μεταβολεὺς ἱρμηνεύει, φράσας οὕτως" ἐπεὶ ἦν χαιρὸς, ἐλουόμην ἐν πυέλῳ. "Τὸ δὲ λόεν ἐκ τρί-
ποδὸς πρωτότυπόν ἐστι τοῦ λοέω xci τοῦ λούω. ποιητὴς δὲ ἂν τὸ τοιοῦτον μόνος ῥῆμα φιλοίη.
4o (Vers. 56...) Τὸ δὲ ϑυμῆρες κεράσασα, ἀντὶ τοῦ, καταχέασα οὐ πάνυ τι ζίον, ἀλλὰ δηλαδὴ εὔχρατον.
ix τοῦ χρατῆρος δὲ ἡ μεταφορά, ἔστι δὲ τὸ ϑυμῆρες τοῦτο ἐναντίον τῷ ϑυμοφ ϑόρῳ καμάτῳ, ὃς ἐξαι-
ρεῖται γύων διὰ τοιούτου χράματός. (Vers. 5η4.) Τὸ δὲ ἀλλοφρονεῖν παραφράζων ὁ ποιητὴς διὰ τῆς
Κῴρχης, ἶσον ἀναύδῳ 'χαϑῆσϑαι λέγει τὸν οὕτως ἔχοντα. (Vers. 378.) ἔνϑα καὶ ἀστεῖον ἀντίϑετον
κεῖται εἰπούσης τῆς Κίρκης τῷ Ὀδυσσεῖ" τί δή ποτε κάϑησαι ἶσος ἀναύδῳ ϑυμὸν ἔδων, βρώμης δ᾽ οὐχ
ἅπτεαι οὐδὲ ποτῆτος; "οἱονεὶ γάρ φησιν, ὡς τί δή ποτε κατεσϑίεις ἑαυτὸν καὶ οὐ τὰ εἰς βρῶσιν προχεέ- 1o
μενα, ( Vers, 564.) ᾿Ιστέον δὲ χαὶ ὕτι φιλοξενίας δηλωτιχὰ τὸ, αὐτὰρ ἐπεὶ λοῦσέν τε καὶ ἔχρισε Àin
Coxwzwr. 1N Opxss. Tox. I. Ccc

386 PAGEUDI 4I A KS Ys 326—465.

ἐλαίῳ, ἀμφὶ δέ μὲ χλαῖναν καλὴν βάλεν ἠδὲ χιτῶνα. eae δέ μ᾽ εἰσαγαγοῦσα ἐπὶ ᾿ϑρόνου τοιοῦδε, ἐσϑέ-
μεναι δ᾽ ἐχέλευσεν. (Vers. 373.) εἰ δὲ ὁ ξενοδοχηϑεὶς λυπούμενος οὐκ ἐσϑέει, ἁρμόττει καὶ τῶν ἐφεξῆς
τὸ, ἐμῷ δ᾽ οὐχ᾽ ὕνδῶνε ϑυμῷ, καὶ ἑξῆς ὦ ὡς προγέγρεσιται.. ( Vers. $75. ) δὲ δὲ 0 ξενοδοψήσας παραμυϑη-
τικὸς εἴη τοῦ ξένου, εἴποι ὧν τόδε" vig οὕτως ἑταῖρε καϑεέζεαυ! εἶσὸς ἀναύδῳ χαὶ ἑξῆς. ὡς καὶ αὐτὸ
ἀνωτέρω. χεῖται. ( Vers, 380. ) τυχὸν δὲ δὐκεῖον ἔσται ἐπαγαγεῖν καὶ τὸ, ἢ rib πον δόλον. olet; οὐδέ
τί σὲ χρὴ δειδέμεν, ὃ δὲ μὴ ϑέλων φαγεῖν πρινὴ γενέσθαι οἱ 0 Du dosi ἄν" à οὗτος, Tig γάρ xcv ἀνὴρ
ὃς ἐναίσημος εἴη, πρὶν τλαίη πιάσασϑαι ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος, “πρὶν uu τι γενέσϑιαι. οἷον, λύσασϑ'
ἑτάρους xci ἐν ὀφϑαλμοῖσιν ἰδίσϑαι. ( Vers. 386.) "Or πρόφρων μὲν ἐπὶ ἀνδρός. ἐπὶ δὲ γυναιχὸς
δύναται μὲν λέγεσθαι xci αὐτό. 1j δὲ ποίησις ἐϑέλει λέγειν πρόφρασσα ἤτοι τὰ ὑπέρ τινὸς φραξζομένη.
οἷον" ἀλλ εἰ δὴ πρόφρασσα πιεῖν φαγέμεν τὲ χελεύεις, ( Vers. $87. ) λῦσον iv ᾿ὀφϑαλμοῖσιν ἴδω ἐρίηρας 10
ἑταίρους. 0. παρῳδηϑήσετκί more ἐπὶ φίλων λυτρώσει.. ( Vers. 386.) Καὶ ὅρα τὸ πιεῖν, ἄρτε προκεί-

20 μένον τοῦ "φαγεῖν. ἀνωτέρω. μέντοι ἄλλως ἔχει ἐν TQ, ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος. χαὶ μετ᾽ ὀλίγα ἐν τῷ,
ἐσϑίώτε βρώμην καὶ πίνετε οἶνον. ὕλως δὲ εἰπεῖν, ἀδιάφορον οὕτως ἢ οὕτως φράζειν. Τὸ δὲ λῦσον,
προσεχῶς παϑητιχῶς προέγράφη ἐν τῷ, πρὶν λύσασϑ᾽ ἑτάρους, ( Vers. 387.) Τὺ δὲ ὀφϑαλμοῖσιν ἴδω,
τῆς ἐν φαντασίᾳ ὁράσεως καὶ νῦν ἔχει διαστολήν. ( Vers. 589.) Ὅτι Κίρκη μετὰ τὴν Ὀδυσσέως παρά-
κλησιν ῥᾷβδον. ἔχουσα ἐν χειρὶ ϑύρας ἀνέῳγε augen, à δ᾽ ἕλασε σιάλοισιν ( Vers, $90. ) ἐοικότας
ἐννεώροισι, τοὺς ἑταίρους, δηλαδὴ. τοῦ Ὀδυσσέως. οἱ μὲν ἔπειτ᾽ ἔστησαν (Vers. 591.) ἐναντίοι rovré-
στιν ἀντιχρὺ τοῦ Ὀδυσσέως. ἡ δὲ, δι᾿ αὐτῶν ἐρχομένη, προσάλειιρεν ἑχάστῳ (Vers. 592.) φάρμακον

30 ἄλλο, οἷα δηλαδὴ πὸ “λυφάρμαχος. τῶν δ᾽ ἐκ μὲν μελέων τρίχες ἔῤῥξεον Gg πρὶν ἔφυσσε (Vers. 394.)
φάρμακον οὐλόμενον, τὸ τοῦ κυκεῶνος δηλονότι. ἄνδρες δ᾽ cir ἐγένοντο γψεώτεροι ἢ πάρος ἦσαν. καὶ 20
πολὺ καλλίονές τε καὶ μείζονες εἰσοράασϑαι. ἔπαινος δὲ τοῦτο ἀνδρῶν ἐμφανῶν. ( Vers..592.) ᾿Ιστέον 404
δὲ ὅτε χατὰ ἀλληγορίαν τὸ ἄλλο φάρμακον ὅπερ ἑκάστῳ νῦν προσαλείφεται, τὸ μέτριόν ἐστι τῆς τρυ-
φῆς, ὅσον εἰς σωμασκίαν στρατιωτικὴν καὶ ζωογόνον τροφὴν, ἵνα, ὡς μετ᾽ ὀλίγα ἡ Κίρκη λέγει, ἐσθίον-

4o ttc βρώμην καὶ πίνοντες οἶνον ϑυμὸν ἐνὶ στήϑεσσι λώβωσιν οἷον "ὅτε πρώτιστον ἔλιπον πατρίδα γαῖαν
τρηχείης ᾿Ιϑάκης, καὶ μὴ. σχελετεύωνται. νῦν γάρ φησιν ἀσχελέες χαὶ cO vuor αἰεὶ ἄλης χαλεπῆς μεμνὴ-
μένοι. οὐδέ ποϑ' ὑμῖν ϑυμὸς ἐν εὐφροσύναις, ἐπειὴ μάλα πολλὰ πέποσϑε. τοῦτο τοίνυν τὸ δεύτερον
φάρμαχον οὐ μόνον εἰς ἀνϑρωπείαν φύσιν ἐπανεσώσατο τοὺς ἀπὸ συῶν, (Vers.3595.) ἀλλὰ χαὶ
πολὺ κάλλος ἐνειργάσατο χαϑάπερ ἐοῥίϑη. ἐπείπερ οἱ μετὰ πεῖραν χαχέας εἰς ἀρετὴν στραφέντες βελ-
τίους ἑαυτῶν γίνονται, μαϑόντες τὸ καλὸν οἷς κακῶς ἔπαϑον. (Vers. 389.) Ὅρα δ᾽ ἐν τοῖς ῥηϑεῖσι

δοτὸ, ϑύρας ἀ νέῳγεν, ἀντὶ τοῦ, ἤνοιγεν κατὰ χρόνον παρατατικόν. ἢ ἀντὶ τοῦ, ἤνοιξεν, ἵνα ἦ μέσος 30
παρακείμενος. Τὸ δὲ συφειοῦ πλεονασμὸν ἔπαϑεν ὑποῖον καὶ τὸ ἀδελ pos ἀδελφειός. (Vers. 590. ) Ev-
ψέωροι δὲ σύες ἢ οἱ ἐνναετεῖς, ἢ καὶ ἄλλως ἴσως οἱ Eyréc ὡρῶν, ἤγουν ἐτῶν δύο καὶ ἑνὸς μηνός. κρεῖττον
δὲ τὸ πρῶτον χατὰ τὸ, ἐννέωροι γὰρ τοίγε ἐννεαπήχεες,, ὡς ἀπὸ τοῦ ὦρος ὃ ἐνμαυτὸς, ὃς ὁμώνυμος ὥρῳ
ἡλίῳ ἐστί. (Vers. 592.) Τὸ δὲ ἐννεώροισε, συνίζησιν. ἔπαϑε τοῦ t καὶ ὦ εἰς ἕνα πόδα μαχρόν.

Go(Vers. 593.) Τὸ δὲ φάρμακον &AÀo ἤγουν ἀλλοίας, φύσεως παρὰ τὸ "ἐνταῦϑα οὐλόμενον, ὡς εἶναι
αὐτὸ μὴ τοιοῦτον ἀλλὰ σωτήριον. | (Vers. 594,) ἱῬέειν δὲ τρίχας ἀντὶ τοῦ ῥᾳδίως. ἀποπίπτειν φησί.
καὶ ἔστι καιριωτάτη λέξις. οὕτω δὲ καὶ ἄνϑη ῥέξιν. καιριώτερον ἤπερ πίπτειν λέγονται. (Vers. 463.)

1663 Φάρμαχον δὲ οὐλόμενον ὁμοίως ὡς εἰ καὶ ὀλοφώϊον εἶπεν. Ἐἐκ τοῦ ὄλλω γὰρ καὶ ἐχεῖνο. ( Vers. 417.)
Τὸ δὲ τρηχείης ᾿Ιϑάκης, ἐπίτηδες ἔοικεν εἰπεῖν ἡ Κῴκη, ὡς οἷα κερτομοῦσα τοὺς ἐφιεμένους αὐτῆς,
ἢ xci ἄλλως ἁπλῶς xa ἱδτορίαν, ( Vers, 463.) 0 xax Ὀδυσσεὺς μετ᾽ ὀλίγα ἐρεῖ, τρηχεῖαν. Ιϑάκχην καὶ 4o
αὐτὸς εἰπών. ἀσχέλεες δὲ ἀντὶ τοῦ, σχληροὶ, ἄγαν κατεσκληκότες, ἀπὸ τοῦ σχκάλλω, χαϑὰ καὶ προδε-
δήλωται. ἢ ἀπὸ τοῦ σχέλλω, ἐξ οὗ καὶ τὸ σχέλος χαὶ 0 σχελετόφ. 0 δὲ τοιοῦτος τόπος τηχτιχὸν σώματος
εἶναι δηλοῖ τὴν τῶν κακοπαϑειῶν μνήμην, χαϑιὰ καὶ μετ᾽ ὀλίγα 10, φϑινύϑουσίέ μοι φίλον κῆρ ἀμφ

1ο ἐμοὶ ὀδυρόμενοι. άϑυμοι δὲ οἱ μὴ εὔϑυμοι, τουτέστιν οἷς οὐδέ ποτε ϑυμὸς ἐν εὐφροσύναις.
(Vers. 464.) 7425 δὲ χαλεπὴ πρὸς διαστολὴν ἑτέρας ἀφ᾽ ἧς χερδαίνουσιν οἱ ἀλώμενοι, ὁποῖος καὶ
ὃ Μενέλαος. (Vers, 465.) Τὸ 08 πέποσϑε, oi μὲν ἐκ τοῦ πήϑω τὸ πανϑάνω παράγουσιν ἀχολου-

ΡΑΨΩΙ 47.4.4 K Vs 598 -- 455. 387

ϑοῦντες ᾿Ἡρῳδιανῷ, λέγοντες ἃ ὅτι χαϑὰ λήχω τὸ ᾿λαγχάνω οὗ ὗ παρακείμενος τροπῇ τοῦ ἢ εἰς ὃ λέλοχα, χαὶ
προςλήνψει τοῦ y λέλογχα, ὥς ποὺ καὶ ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα ῥηϑήσεται, οὕτω καὶ πείϑῳ πέποϑα. οὗ παϑη-
τικὸν πρινὴ προφληφϑῆναι τὸ ν, πεπόϑατε, xc συγχοπῇ χαὶ πλεονασμῷ τοῦ σώμα, πέποσϑε, xci
οὕτω μὲν οἱ τοιοῦτοι. ᾿Αρίσταρχος δὲ τὸ πολλὰ κακὰ πέποσϑε πέπασϑε γράφει. 0 πέρ ἐστι χέχτησϑε. εἰς
μέντοι τὸ διὰ τοῦ ὃ γραφόμενον πέποσϑε κρεῖττον ποιοῦσιν οἱ συγκόπτοντες αὐτὸ ἐκ τοῦ πεπόνησϑε.
405 (Yers. 598. ) Ὅτι ϑρήνου ἐπίτασιν δηλοῖ τὸ, πᾶσι δ᾽ ἱμερύεις ὑπέδυ γόος, ἀμφὶ δὲ δῶμα σμερδαλέον
χανάχιζεν ἢ κονάβιζεν.. ὡσαύτως καὶ τὸ οἰκτρὰ ὀλοφυρομένους ϑαλερὸν χατὰ δάκρυ χέοντας, χαὶ τὸ
χλαῖον ὀδυρόμενοι περὶ δὲ στεναχέξετο δῶμα, τοῦτο δὲ χαὶ ἐπὶ ἡδονῆς ἐῤῥέϑη πρὸ τούτων ἐν TQ , χνισ-
σῆεν δέ τε δῶμα περιστεναχίξεται. ( Vers. 404,)* Ὀτι τὰ ἀποϑεῖναι πελάσαι τόπῳ τινί φησιν ἐνταῦϑα,
10 εὐτών" χτήματα δ᾽ ἐν σπήεσσι πελάσσατε ὕπλα Tt πάντα, ἤγουν ἐχγχὺς τοῦ σπηλαίου ÜÉcÓ c. λέγει χαὶ
viv ὕπλα οὐ μόνον τὰ τῶν νηῶν, "ἀλλὰ καὶ τὰ στρατιωτικά. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι καὶ μετ᾽ ὀλίγα κοινότερον 20
ἐρεῖ τὸ πελάσαι, ἐν τῷ, κεφαλὴν οὐδαςδὲ πελάσαι ἀποτμηϑεῖσαν & ξίφει. (Vers. 410.) Ὅτι δεικνὺς
ὁ ποιητὴς Ὀδυσσέα, ὅπως ἐχάρησαν ἰδόντες αὐτὸν οἱ ἑταῖροι ἐπανελϑόντα ἐκ τῆς Κίρχης ἀβλαβῆ, φησὶ
παραβολιχῶς οὕτως" ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἂν ἄγραυλοι πόρτιες περὶ βοὺς ἀγελαίας ἢ ἤτοι κατὰ τοὺς παλαιοὺς, γομαίας,
ἀξεύκτους, ἐλϑούσας εἰς κόπρον. "ἐπὴν βοτάνης κορέσωνται; πᾶσαι ἅμα σκχαΐρουσιν ἢ) σπαίρουσιῃ ἐναν-
τίαι, οὐδέ τι συχοὶ ἴσχουσιν, ἀλλ᾽ jc μυχώμεναι ἀμφιϑέουσι μητέρας, ὡς ἐμὲ χεῖνοι ἐπεὶ ἴδον
ὀφϑαλμοῖσι, ( Vers. 414.) δαχρυόεντες ἔχυντο, περὶ ἐμὲ δηλαδή. ἤγουν κατὰ σπουδὴν ἔδραμον καὶ
ὡσεί τι ὑγρὸν χεόμενον χατὰ πρανοῦς. εἶτα καὶ ἄλλως τὸ αὐτὸ. σαφέστερον ὑποδηλῶν φησί" δόκησε
δ᾽ ἄρα σφίσι ϑυμὸς, ὡς ἔμεν ὡς εἰ πατρίδα ἱκοίατο xci πόλιν. αὐτῶν τρηχείης ᾿Ιϑάκης, ἵνα τ᾽ ἔτρα-
ao φεὲν ἠδὲ γένοντο. ( Vers. ái 7) ὃ δὴ πατρίδος ἐστὶν ὁρισμός. πατρὶς γὰρ. πόλις τις περὶ ἣν ἐτράφη τις
γεννηϑ εἰς, ὡς ὅγε μὴ τοιοῦτος, ἀλλ ἅμα τῷ γεννηϑῆναι τῆς πατρίδος ἀποστερηϑεὶς ἔκϑετός τις ἐστὶ
τῆς τοιαύτης πόλεως, καὶ οὐχ οὕτως ἐκείνην εὐτυχεῖ πατρίδα A ὡς τὴν μετὰ ταῦτα ϑρεψαμένην. ἐπεὶ͵
καὶ παροιμιακρᾳ πατρίς ἐστιν ἔνϑα πράττει τις εὖ ἤγουν εὐπραΐγεῖ. ( Vers. E 19. ) τὸ δ᾽ αὐτὸ νόημα καὶ So
ἄλλως φράζων ὃ ποιητὴς παραφραστιχῶς πλάττει τοὺς τοῦ Οδυσσέως φίλους εἰπόντας οὕτω" σοὶ μὲν νοστή-
σαντι διοτρεφὲς, ὡς ἐχάρημεν, ὡς εἴτ᾽ εἰς ᾿Ιϑάκην ἀφικοίμείλα πατρίδα γαῖαν. λέγουσι δὲ αὐτοὶ τὸ, σοὶ
γοστήσαντι ἐχάρημεν πρὸς διαστολὴν τῶν ἄλλων ἑταίρων oUg αὐτοὶ ἐδόχουν ἀπολωλέναι. (Vers. 410.)
ἡ δὲ ῥηθεῖσα παραβολὴ ἐδήλωσεν ὡς οὐ μόνον ἄρνες χαὶ ἔριφοι σηχάξονται, ἀλλὰ καὶ πόρτιες ἤγουν
γέαι βόες ἐ ἄρτι ἀρξάμεναι τοῦ πορεύεσϑαι , χαϑ' ὃ ὁμοιότητα τοῦ νεβρὸς, ὃς καὶ αὐτὸς κατά τινας παρὰ
τὸ νέον πορεύεσϑαι λέγεται. ὅτε δὲ αἱ anders. καὶ πόριες λέγονται χαὶ πόρτακες, ἐδήλωσεν ἡ ᾿Ιλιᾶς.
30 Κόπρον δὲ χαὶ νῦν τὰ βουστάσια λέγει. “ καίρειν δὲ τὸ σχιρτᾶν. ὕὅϑεν xci σχαρϑμὸς ἡ κατὰ σχίρτημα
κίνησις χαὶ ἡ ἐν ᾿Ιλιάδι πολύσχαρϑιμος μύριννα. ὥσπερ δὲ τὸ, ἀδινάων μυιῶν δι᾿ ἑνὸς ὃ χαὶ συστολῆς
τῆς ἀρχούσης φέρεται, οὕτω χἀνταῦϑα τὸ, ἀδινὸν μυχᾷσϑαι ὡς ἀπὸ τοῦ ἄδην, ὃ χαὶ ἐπὶ κακοῦ κεῖ-
ται ἐν τῷ, ἄδην ἐλάαν χαχότητος. Τρηχεῖαν δὲ ᾿Οδυσσεὺς “παρασημειοῦται τὴν πατρίδα καὶ νῦν ὡς καὶ
πρὸ τούτων, δεικνὺς τοῖς περὶ ᾿Αλκίνοον, ὡς οὗ μόνῳ αὐτῷ, ἡ τραχεῖα πατρὶς φιλτάτη, ἀλλὰ καὶ τοῖς
τότε ποτὲ περιοῦσι φίλοις. Ὅτι σπευστικὸν εἰς ὁδὸν r0, αὐ"τοὶ δ᾽ ὀτρύνεσϑε, ἐμοὶ ἅμα πάντες ἕπεσϑε. áo
εὐπείϑειαν δὲ ὑπηχόων δηλοῖ τὸ ὡς ἐξ eux, οἱ δ᾽ ὦχα ἐμοῖς ἐπέεσσι πίϑοντο. χωλύων δέ τις τοὺς τοιού-
τους εἰς ὁδὸν ἐπιχίνδυνον ἐ ἐρεῖ & δειλοὶ, πόσ᾽ ἔμεν ; τί χακῶν ἱμείρεται, τούτων; Περὶ δὲ τοῦ, ἃ δειλοὶ
ἀντὶ τοῦ, à δείλαιοι, ἐν τῇ Tad “δεδήλωται ἀχριβῶς, . Οἱ δὲ τὸν οὕτω κωλύοντα μὴ. ἀποδιχόμενοι
εἴποιεν ἂν, τοῦτον μὲν ἐάσομεν εἰ σὺ κελεύεις αὐτοῦ μένειμ, ἡμῖν à ay ἐμόνευε, (Vers. ái. ) Ὅτι ϑυ-
40 μούμενος. EvovAoyog ἐνταῦϑα λαλεῖ τινὰ παρὰ τὸ εἰχὸς ; ἐνδειχνυμένου τοῦ ποιητοῦ, ὑποῖόν τι ἐστὶν
ὁ ὑπὲρ μέτρον ϑυμός. φησὶ γὰρ κωλύων τοὺς τοῦ Οδυσσέως. φίλους καταβῆναι εἰς τὸ τῆς Κίρκης μέγα-
ρον, ὡς ἅπαντας ἐχείνη ἢ σῦς n λύκους ποιήσεται, ἠὲ "λέοντας, οἵ χέν οἱ μέγα δῶμα φυλάσσοιμεν καὶ 50
ἀνάγκῃ. ὥσπερ, Αύχλωψ ἔρξεν, ὅτε οἱ μέσαυλον ἵχοντο ἡμέτεροι ἕταροι, σὺν δ᾽ ὃ ϑρασὺς amer Ὄδυσ-
σεύς. τούτου γὰρ χἀχεῖνοι ἀτασϑαλίῃσιν ὕλοντο. ( Vers, 4S2.) χαὶ τὸ μὲν οἰηϑῆναι αὐτὸν ἐξ ἀνϑρώ-
πων μεταβληϑῆναι τοὺς παρὰ τῇ Kígxy λύχους "καὶ λέοντας καὶ μὴ φαρμάκοις τὰ ϑηρία χαταχληϑῆναι
"πρὸς ἡμερότητα, τῆς τοῦ LvovAogov ἀπειρίας εἶναι δοκεῖ φασί, é Vers, 435.) Τὸ δὲ ὡς Κύκλωψ ἐποίη-
cca

388 - ῬΑΨΩΊΙΔΙἊ K 8. δὶ -3 478.

σεν 4 ἀδιανόητόν à ἐστιν. οὗ γὰρ δὴ tov χαὶ ὃ Κύχλωψ' μετέβαλε τοὺς περὶ τὸν Ὀδυσσέα ἐπὶ φυλακῇ τοῦ
60 κα τ᾽ αὐτὸν σπηλαίου, ἀλλ ἐϑοινήσατο xci ἀπώλεσε κατὰ τὸ, (Vers. 497.) τούτου ἀτασϑαλίαις
ὥλοντο. μίμησις δὲ πάντως ἤϑους τεταραγμένου τὸ ἀδιανοήτως πλάσαι λαλοῦντα τὸν "ὐρύλοχον. ὁ δὲ
4θθάτοῦ Εὐρυλόχου ἐν τούτοις λόγος ἄρχεται οὕτως" (Vers, 51.) & δειλοὶ, ὡς καὶ ἀνωλτέρω χεῖται. πόσ᾽
ἔμεν; ἤγουν ποῦ ἐρχόμεϑα; τί κακῶν ἱμείρετε rovrov, Κίρχης ἐς μέγαρον καταβήμεναι, Y κεν ἅπαν-
τας ἢ) σῦς ἢ ἐλάφους ποιήσεται καὶ ἑξῆς. ἐν οἷς τὸ μὲν & σχετλιαστιχόν ἐστι κλητικὸν ἐπίῤῥημα λαμβα-
vóusróv ποτε xai ἀντὶ τοῦ αἴϑε οὗ xci χρῆσιν παράγουσιν οἱ παλαιοί. Τὸ δὲ πόσε οὐ χαϑαρῶς εἴλη-
πται ἀντὶ τοῦ ποῦ 0 δηλοῖ τὸ ἐν τόπῳ. οἷον" ποῦ νῦν δεῦρο κιὼν λίπες “Πχτορα ; ἀλλὰ μᾶλλον cvri
10 τοῦ πῇ καὶ ποῖ, δι᾿ ὧν δηλοῦται τὸ εἰς τόπον. οἷον" πῇ ἔβη ᾿Ἡν"δρομάχη; xci, ποῖ geras; ; Τὺ δὲ
ἴμεν ἢ) ἐκ τοῦ eim τὸ ἔρχομαι γίνεται τοῦ παραληγομένου τῇ εἰ διφϑόγγῳ χαὶ συστέλλει τὴν ἄρχουσαν 10
TO λόγῳ ῳ τῶν εἰς E ἅπερ ἐπὶ πληϑυντικῶν καὶ παϑητικῶν συστέλλουσι τὰς παραλ ηγούσας, ἢ ἀπὸ τοῦ
ἑτέρου iu ὃ καταμόνας τῷ U παραλήγεται ὡς ἀπὸ τοῦ ἴω. χαὶ οὕτω φυλάσσει ἀναλύγὼς τὴν διὰ τοῦ
βραχέος ἰῶτα γραφήν. ( Vers. 433.) Σημείωσαι γὰρ ὅτι κατὰ τοὺς τεχνικοὺς διφορεῖται τὸ iuc παρὰ
τοῖς παλαιοῖς μονοφϑόγγῳ τὲ παραληγόμενον τῷ ἰῶτα, χαὶ διφϑόγγῳ τῷ διὰ τοῦ t xai c. (Vers. 4.52.)
20 Τὸ δὲ σῦς ἢ ἐλάκφους ποιήσεταὶ ᾿“ττικῶς εἴρηται ἀντὶ τοῦ ποιήσει. Τὸ δὲ Κίρχης ἐς μέγαρον χαταβῆ-
vct ἢ ἁπλῶς ἀντὶ τοῦ βῆναι κεῖται, ἢ καὶ ἀστειότερον, ὡς εἴπερ᾽ ἔφη ἐς “Διδου χαταβῆναι διὰ τὸν ἐλπι-
ζόμενον ὄλεϑρον. ἄλλως γὰρ ἀναβῆναι zv ἐχεῖ κατὰ τὸ, παρὰ νηὸς ἀνήϊον, εἰς τὴν Κίρχην δηλαδή.
ἔχει δέ τινα τὸ ῥηϑὲν ὁμοιότητα καὶ πρὸς τὸ, ἐς Τρώων κατέδυ πόλιν εὐρυάγυιαν. (Vers, 455.) Mé-
σάυλον δὲ καὶ νῦν, ὡς καὶ iv ᾿Ιλιάδι, κατοικία ἀγροτικὴ, τουτέστιν ἔπαυλις. (Vers. 437.) Τὸ δὲ ϑρα-
σύτητα καὶ ἀτασϑαλίαὰν τοῦ Ὀδυσσέως κατειπεῖν πάνυ ὄντως αὐτὸ ϑρασὺ καὶ ἀτάσϑαλον xci λόγος 90
ἀλογίστου »ϑυμοῦ. διὸ καὶ Ὀδυσσεὺς ἐπεί ποτε λυπεῖ χαὶ τοὺς ἄγαν σοφοὺς τὰ τῆς ψευδοῦς ὕβρεως καὶ
80 μᾶλλον, 0r ἂν ἐφ᾽ οἷς δέον ἐπαινεῖσθαι οἱ δὲ προσεξ ξυβρίζωνταε, Bov*Asverea σπασάμενος τανύηκες
(Vers. 440.) ἄορ παχέος παρὰ μηροῦ, τῷ οἱ ἀποτμήξας à ἢ κατά τινα τῶν és Lr i ἀποπλήξας
κεφαλὴν οὔδαςδε πελάσαι (Vers. 441.) xol mo meg ἐόντι μάλα σχεδόν. ἤγουν συγγενεῖ ἐξ ἀγχιστείας
ἐγγίζοντι. γαμβϑρὸς γὰρ ἦν τῷ Ὀδυσσεῖ ἐπὶ τῇ ἀδελφῇ Κτιμένῃ. ἐχώλυσαν δὲ τὸ χακὸν οἱ ἑταῖροι, οἱ
μειλιχίοις ἐπέεσσιν ἐρήτυον ἄλλοϑεν ἄλλος. (Wers.439.) Τὸ δὲ παχέος παρὰ μηροῦ ἀντὶ τοῦ ἀπὸ
μηροῦ, ὡς xci παρὰ νηὸς ἀνήϊον ἀντὶ τοῦ ἀπὸ νηός. ( Vers. 448.) Ὅτι Θρασύδειλος καὶ ὃ Εὐρύλοχος,
ὃς οὕτω πολὺς φανεὶς τὴν ὀργὴν εἶτα ὑποζύπτει τοῦ ἀτενοῦς ἤϑους: φησὶ γὰρ ὕτι καὶ αὐτὸς εἵπετο δεί-
σας τὴν τοῦ ᾿Οδυσσέως ἐπίπληξιν. Χρήσιμον δὲ εἰς τοιοῦτον φόβον τὸ, ἀλλ᾿ ἕπετ᾽, ἔδδεισε γὰρ ἐμὴν
ἔχπαγλον ἐνιπήν. Ἔνϑα ὅρα ὅτι ἐκτείνει τὴν παραλήγουσαν ἡ img. μετ᾽ ὀλίγα δὲ καὶ τὸ ὀδύρεσθαι 30
ἐχτείνει τὸ δίχρονον. (Vers. 457.) Ὅτι παραμυϑητιχὸν πρός τινὰς πολυπαϑεῖς τὸ, μηκέτι νῦν ϑαλερὸν
γόον ὕρνυτε. οἶδα καὶ αὐτὸς ἠμὲν ὕσα ἐν πόντῳ πάϑετ᾽ ἄλγεα ἰχϑυόεντι, ἠδ᾽ ὅσ᾽ ἀνάρσιοι ἄνδρες ἐδηλή-
σαντο ἐπὶ χέρσου. περὶ τῶν Ὀδυσσέως δὲ φίλων ταῦτα, ἐπιτεμόντος τοῦ ποιητοῦ τὰ κατ᾽ αὐτοὺς κακὰ ἐν
στίχοις δυσίν" εἰσὶ δὲ ἀνάρσιοι, ος οὐκ ἔστιν ἄρσεσϑαι 0 ἐστιν ἀρέσασϑαι xci φιλιωϑῆναι. (Vers. 459.)
^0 Θαλερὸς δὲ) γόος καϑ' ὁμοιότητα τοῦ ϑαλερὸν δάκρυ τὸ ἄπαυστον καὶ ἀεὶ νεύζον. ᾿Δριστοφάνης δέ, φασι,
στυγερὸν γράφει. ( Vers, 467. ) Ὅτι οἱ περὶ Ὀδυσσέα τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτὸν παρὰ τῇ Κίρχῃ" ἐχά- 400
ϑηντο δαινύμενοι χρέατ᾽ ἄσπετα καὶ ( Vers. 468.) μέϑυ ἡδὺ, πίνοντες δηλαδή. ὃ δὴ χαὶ uer ὀλίγα
ὡσαύτως κεῖται. τούτου δὲ τὸ ἐντελὲς πρὸ ὀλίγου ἐν τῷ, ἐσθίετε βρώμην χαὶ πίετε οἶνον. (Vers. 467. )
Πῶς δὲ τελεσφόρος ὃ ἐνιαυτὸς, ἐῤῥέϑη ἀλλαχοῦ, ὅτι δηλαδὴ, συντόμως εἰπεῖν, πάντα εἷς τέλος αὐτὸς
50 ἄγει ἐντελέστατον διὰ τῶν τεσσάρων ὡρῶν. (Vers. 469; ) Ὅτι τρύπος ὑστερολοῖ, γίας ἤτοι σχῆμα noo- áo
ϑύστερον καὶ τὸ, ἀλλ ὅτε δὴ καὶ δ ἐνιαυτὸς ἔην περὶ δ᾽ ἔτραπον. ὧραι. περιτραπεῖσαι γὰρ ὥραν συντελοῦσιν
ἐνιαυτόν. καὶ ἔστιν οἷον χαὶ ὁρισμὸς ἐνιαυτοῖ τὸ, περὶ δ᾽ ἔτραπον ὧραι. ἵνα ἢ περιτροπὴ 0 ἐστι χύ-
κλος ὡρῶν ὃ ἐνιαυτός: δῆλον δὲ ὅτι πρῶτος ἐντεῦϑεν. ὃ ποιητὴς ἀφορμὴν ἐνδέδωκε , τροπιχοὺς πόλους
0 ἐστι κύχλους καλέσαι xci ὡρῶν τροπὰς εἰπεῖν.
( Vers. 472.) Ὅτι προτρεπτιχὸν εἰς ἐπάνοδον τὸ, δαιμόνιε ἤδη νῦν μιμνήσχεο. πατρίδος
60 αἴης εἴ τοι ϑέσφατόν ἐστε σαωϑῆναι καὶ ἱκέσϑαι οἶχον ἐς ὑψόροφον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν.

PACEIAIAÀ Κ. Vs474-—495. 389

( Vers, 475. ) τὸ δὲ ὑψόροφον oixov ἀλλαχοῦ ὑψηρεφὲς διὰ τοῦ ἢ δῶμα λέγει, καὶ ὑψερεφὲς δὲ διὰ
τῶν δύο Ἐξ.
( Vers. 483.) Ὅτι προχλητιχκὸν εἰς φιλικὴν προπομπὴν τὸ, 0 δεῖνα τέλεσόν μοι ὑπόσχεσιν ἥν περ
ὑπέστης ἤγουν ὑπέσχου, οἴχαδε πεμιψέμεναι. ϑυμὸς δέ uot ἔσσυται ἤδη "ἠδ᾽ ἄλλων ἑτάρων. (Vers. 489.1665
ὃ δὲ ἕτοιμος πέμπειν τοὺς τοιούτους ἐρεῖ ἂν τὸ τῆς Κίρκης πρὸς τὸν Ὀδυσσέα" μηκέτι νῦν ἀέκοντες ἐμῷ
ἔνε μίμνετε οἴχῳ. ( Vers, 490.) εἰ δὲ καὶ εἰς δεινόν τι πρόσωπον ἡ ὁδὸς, οἰκεῖον εἰπεῖν καὶ τὸ, ἀλλ
ἄλλην χρὴ πρῶτον ὁδὸν τελέσαι καὶ ἱκέσϑαι εἰς ioo δόμους ( Vers. 401.) καὶ ἐπαινῆς ἸΠερσεφονείης
ἤγουν Φερσεφονείης. Ἔστι δὲ ἐπαινὴ Περσεφόνη, ἢ αἰανὴ, τουτέστιν ἐν σχότει διάγουσα, ἢ μᾶλλον
αἰνὴ, ἡ δεινὴ, πλεοναζούσης καὶ νῦν προϑέσεως ὡς καὶ ἐν ἄλλοις. Περσεφόνεια δὲ ἡ Περσεφόνη Iovi- 10
10 κῶς, ὁμοίως τῷ, Βερενίκη Bievixaa xci τοῖς τοιούτοις. πρωτότυπον δὲ τῆς ὕστερον Περσεφόνης
"5 ῥηϑεῖσα Φερσεφόνη. λέγεται δὲ ἡ αὐτὴ καὶ 11: ἐρσέφασσα xe ὁμοιότητα τινὰ τοῦ πρόφασσα. ἐχεῖνο
μὲν ix τοῦ φρῶ φράζω φράσω, τοῦτο δὲ ἐκ τοῦ go gato φάσω τὸ φονεύω. δῆλον γὰρ ὕτι οὐ μόνον ἐχ
τοῦ φέρω φέρσω ἡ “Φιρσεφόνη, ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ἐχ τοῦ φϑείδω φϑέρσω Αἰολικοῦ χαὶ αὐτοῦ ῥήματος.
τοῦτο δὲ διὰ τὴν τῶν κατοιχομένων φϑορὰν, ἧς μέρος xci τὰ ἐκ qovov καχὰ, ἵνα πιϑανῶς ἡ καταχϑό-
γιος δαίμων ἐ ἐκ δύο ταυτοσήμων λέξεων εἴη συγκειμένη, τοῦ τὲ φϑέρσω, καὶ τοῦ φένω φόνος, καϑ'
ὁμοιότητα τοῦ δάπεδον χαὶ τῶν ἄλλων, ἃ χαὶ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι κεῖται. ( Vers, 484.) Τὸ δὲ ϑυμός μοι ἠδ᾽
ἄλλων ἑτάρων, καινῶς μὲν συντέταχται. ϑεραπεύεται δὲ ὡς ἀντίπτωσις, οἷον, ϑυμὸς ἐμοῦ καὶ τῶν
ἄλλων, ἢ ἐμοὶ καὶ τοῖς ἄλλοις. ( Vers. 480.) ᾿Ιστέον δὲ Ort τὸ μηχέτι νῦν ἀέκοντες μίμνετε, λόγου
ἤρτηται τοῦ παραινοῦντος ξεῖνον παρεόντα μὲν φιλεῖν, ἐϑέδλοντα δὲ πέμπειν. (Vers, 491.) Ὅτι τὸν 20
20 Ὀδυσσέα ἡ Κίρκη πρὸ τοῦ εἰς τὴν πατρίδα πλόου χρῆναι φησὶν εἰς "huy ἐλϑεῖν. xci αὐτὴ μὲν ποιεῖ
407 τοῦτο, ἵνα ἐχεῖ i» τοῦ μάντεως Τειρεσίου μαϑὼν ὕτι ϑάνατος δέ σοι ἐξ ἁλὸς ἔσται ἢ ὀχνήσῃ πρὸς τὸν.
ἀπόπλουν ἢ ἀποπλεύσας ἐκ τῆς Κίρκης μηδὲ τῇ Καλυψοῖ zac t, ὕστερον ἀϑανασίαν ὑπισχνουμένῃ.
αὐτὴ μὲν ἡ Κίρχη οὐ προλέγει φασὶ τὰ ἐσόμενα τῷ Ὀδυσσεῖ δυσχερῆ, ἵνα μὴ ἀπιστηϑῇ ὡς δι᾽ ἔρωτα
τερατευομένη χαὶ φοβερὸν πλαττομένη τὸν πλοῦν. καὶ τοιοῦτον μὲν τὸ τῆς Κίρκης. ὃ δὲ Ὁμηρικὸς νοῦς
τοῦ τὸν δυσσέα εἰς “4ιδου ἐλϑεῖν μέϑοδός ἐστι τῶν ἐφεξῆς δηλωϑησομένων μύϑων τε καὶ ἱστοριῶν καὶ
λοιπῶν, ἐχ τῆς τοιαύτης πλάσεως. στέλλει δὲ χατὰ τὸν ποιητὴν τοὺς περὶ τὸν Ὀδυσσέα ἡ Κίρκη ἐς iov
ψυχῇ χρησομένους Θηβαίου Τειρεσίαο, μάντιος ἀλαοῦ, τοῦ τε φρένες ἔμπεδοί εἰσι. τῷ καὶ τεϑυειῶτιε
γόον (Vers. 494.) πόρε Heoaeqóvee οἴῳ πεπνύσϑαι. τοὶ δὲ σκιαὶ ἀΐσσουσι. (Vers. 495.) τοῦτο δέ
more ἁρμόττει ἐπιλέγεσϑαί τινι διαφέροντι τινῶν xerà νοῦν, 0 καὶ δέεται τότε ἀκροατοῦ ἀπράγμονος.
3o οὐ γὰρ ἁπλῶς οἰχεῖον τοῦτο ἐπὶ πάνυ συνετοῦ τινὸς λέγεσθαι, εἰ μὴ χατά τινὰ παρεκδοχὴν ἐννοίας.
Ὅμηρος μὲν γὰρ τὸ οἱ δὲ ἐπὶ νεκρῶν φησὶν, ὃ δὲ ἄλλως εἰπὼν ἐν ἐπαίνῳ περί τινος ὡς οἷος πέπνυται,
οἱ δὲ "σχιαὶ ἀΐσσουσι, πάντως οὐ ne γεχρῶν ποιεῖται τὸν λόγον, ἀλλὰ ξῶντά τινα συγκρίνει πρὸς ξῶν- 3o
τας, λέγων ὡς οἱ ἄλλοι ζῶντες σχιαὶ ὥσπερ ἀΐσσουσι. Nue δὲ τὰς τῶν τεϑνεώτων λέγει ψυχὰς, οἷα
τοιάςδε τινὰς ἐπιιραινομένας ἐν ταῖς ψυχαγωγίαις. ὡς γὰρ 5 σχιαγραφία ζωγ ραφίας ἀτελεστέρα, οὕτω
χαὶ ἡ τῶν τοιούτων ἐπιφάνεια τῆς ἐμφανείας τῶν ξώντων. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ὁ παρῳδὸς Marov κέντρω-
νος λόγῳ συμφοβήσας ἐν μεταποιήσει χαὶ ἐκ τῶν χατὰ Τειρεσίαν εἴς τινα ἸΚλεόνιχον cogóv ἄνδρα ἔγ ρα- ;
ψεν οὕτως" oi μὲν δὴ πάντες ὕσοι πάρος ἦσαν ἄριστοι EX ovg τε καὶ “Ἑρμογένης δῖοι τὲ Φίλιπποι, οἱ
μὲν δὴ τεϑυᾶσι καὶ εἰν ᾿Ζίδαο δόμοισιν. ἔστι δέ τις Κλεόνιχος ὃν ἀϑάνατον λάχε γῆρας , οὔτε ποιη-
τάων ἀδαήμων οὔτε ϑεάτρων, ᾧ καὶ τεϑνειῶτι λαλεῖν πόρε Περσεφόνεια, διὰ τῶν αὐτοῦ δηλαδὴ
4o βιβλίων καὶ τῶν ἐν αὐτοῖς λόγων. τοῦτο δὲ καὶ σχῶμμα, ἔσται ποτὲ λάλου ἀνδρός. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἐν τῷ,
οὔτε ποιητάων, ὃ ἀνωτέρω ἐγράφη, ὡς βραχεῖα ἐλήφϑη ἡ ἄρχουσα, λόγῳ κοινῆς συλλαβῆς. οὕτω δὲ χαὶ
ἐν τῷ, " Iorgog τοιαύτας παρϑένους μνηστεύεται, 7j δευτέρα χώρα βραχεῖαν ἔχει T»Y κατάρχουσαν λέξιν.
(Vers. 492.) -“Χρησομένους δὲ λέγει τοὺς μαντευσομένους, ὅϑεν xci ὃ χρησμὸς, καὶ τὸ χρηματίζεσϑαι.
χρή ἤσασϑαι γὰρ τὸ χειρὶ δέξασϑαι 1 ὑστερογενής ἐστι λέξις. Ὅτι δὲ Θηβαῖος ὃ ὁ Ταρεσίας, xai ὡς παρὰ áo
τὸ εἴρειν ἐτυμολογεῖται, ἢ ἢ παρὰ τὰ τείρεα 0 ἐστιν & ἄστρα, καὶ ὡς τυφλὸς 7, jv, λέγουσιν οἱ παλαιοί, φέ-
geras δὲ περὶ αὐτοῦ μυϑιχὸς λόγος, ὅτε ὁράχοντας ἐν Κιϑαιρῶνι μιγνυμένους ἰδὼν καὶ τὴν ϑήλειαν

300 ' PACEIAIA K νο. ἀρ5--ι 00. |

ἀνελὼν μετέπεσεν eig yvvaixo. εἶτα συγκατενεγκὼν μετὰ καιρὸν xci τὸν ἄῤῥενα τὴν οἰχείαν φύσιν ἀπέ-
λαβε. τοῦτον Ζεὺς καὶ Hoa διαφερόμενοι κριτὴν ἕἵλοντο οἷα πεπειραμένον ἑκατέρας φύσεως, εἰ ἄρα
μᾶλλον τὸ ἄῤῥεν ἢ τὸ ϑῆλυ ἐνεργοῦντα γέγηϑεν. ὃ δ᾽ ἐγνωμάτευσέ πως ἐμμέτρως ὡς εἴπερ ἐν δέχα
μοιράων εἴη τὰ τῆς τερπωλῆς, τὰς ἐννέα ἐμπίπλ ησι γυνὴ τέρπουσα γύημα. ἐφ᾽ o Hoa niv ὀργισϑεῖσα
ἐχτυςρλοῖ αὐτὸν, Ζεὺς δὲ δωρεῖται τὴν μαντικὴν, ὡς ἔχειν οὕτω xci αὐτὸν ὠγαϑόν τὲ χαχόν τὲ, τὸ μὲν
τὴν μαντοσύνην, τὸ δὲ καὶ ἀλαωτήν. Καλλίμαχος δὲ λέγει τὸν Τειρεσίαν ἰδόντα γυμνὴν λουομένην τὴν
"άρτεμιν περί που τὴν Βοιωτίαν πηρωϑῆναι. “Σώστρατος δὲ ἐν Τειρεσίᾳ, ποίημα δέ ἐστιν ἐλεγειακὸν,
φησὶ τὸν “Σιρεσίαν ϑήλειαν τὴν ἀρχὴν γεννηϑῆναι χαὶ ἐκτραφῆναι ὑπὸ Χαρικλοῦς. xci ἑπτὰ ἐτῶν
50 γενομένην ὀρειφοιτεῖν, ἐρασϑῆναι δὲ αὐτῆς τὸν ᾿“πόλλωνα. καὶ ἐπὶ μισϑῷ συνουσίας δι᾿ δάξαι τὴν μου-
σικήν. τὴν δὲ μετὰ τὸ μαϑεῖν μηχέτι ἑαυτὴν ἐπιδιδόναι τῷ ᾿“πόλλωνι καἀχεῖνον ἀνδρῶσαι αὐτὴν, ἵνα 10
πειρῷτο Ἴρωτος. καὶ αὐτὴν ἀνδρωϑεῖσαν κρῖναι Δία καὶ Hocv ὡς ἀνωτέρω ἐῤῥέϑη. zc οὕτω πάλιν
γυναικωϑεῖσαν ἐρασϑῆναι Κάλλωνος ᾿Αργείου ἀφ᾽ οὗ σχεῖν παῖδα χατὰ χόλον "Heg τὰς ὄψεις
διεστραμμένον. διὸ καὶ κληϑῆναι Στράβωνα. μετὰ δὲ ταῦτα τοῦ ἐν Apoya ἀγάλματος τῆς Hoc κατα-
γελῶσαν εἰς ἄνδρα μεταβληϑῆναι ἀειδῆ, ὡς καὶ πίϑωνα λέγεσθαι. ἐλεηϑεῖσαν δὲ ἱπὸ Διὸς εἰς γυναῖχα
μορφωϑῆναι αὖϑις ὡραίαν καὶ ἀπελϑεῖν εἰς Τροιζῆνα ; ὕπου ἐρασϑῆναι αὐτῆς 1 λύφιον ἐγχώριον
ἄνδρα καὶ ἐπιϑέσϑαι αὐτῇ λουομένῃ. τὴν δὲ ἰσχύϊ περιγενομένην τοῦ μείρακος πνίξαι αὐτόν. Ποσειδῶνα
δὲ οὗ παιδικὰ ἣν ὃ Γλύφιος ἐπιτρέψαι ταῖς μοίραις δικάσαι περὶ τούτου. καὶ αὐτὰς εἰς Τειρεσίαν αὐτὴν
μεταβαλεῖν καὶ ἀφελέσϑαι τὴν μαντικήν. qv αὖϑις μαϑεῖν ὑπὸ Χείρωνος καὶ δειπνῆσαι ἐν τοῖς Θέτι-
δὸς καὶ Πηλέως γάμοις. ἔνϑα ἐρίσαι περὶ κάλλους τήν τε ᾿Αφροδίτην καὶ τὰς Χάριτας αἷς ὀνόματα, Πα-
σιϑέη, Καλὴ, xci Εὐφροσύνη. τὸν δὲ δικάσαντα κρῖναι καλὴν τὴν Καλὴν, ἣν καὶ γῆμαι τὸν Hqoa- 20
θοστον, ocv τὴν μὲν ᾿ἀφροδίτην χωλωθεῖσαν μεταβαλεῖν αὐτὸν εἰς γυναῖχα χερνῆτιν γραῖαν, τὴν δὲ
Καλὴν χαῖτας αὐτῇ ἀγαϑὰς νεῖμαι καὶ εἰς Κρήτην ἀπαγαγεῖν, ἔνϑα ἐρασϑῆναι αὐτῆς “ραχνον, καὶ
μιγέντα αὐχεῖν τῇ ᾿Αφροδίτῃ μιγῆναι. ἐφ᾽ ᾧ τὴν δαίμονα ὀργισϑεῖσαν τὸν μὲν Ἴραχνον μεταβαλεῖν, εἰς
γαλῆν, T: «Loegtey δὲ εἰς μῦν, ὅϑεν καὶ ὀλίγα φησὶν ἐσϑίει ὡς ἐκ γραὸς, καὶ μαντιχός ἐστι διὰ τὸν Τει-
φεσίαν. ὅτι δὲ μαντιχόν τι καὶ ὁ μῦς, δηλοῦσιν 0 τε χειμὼν οὗ σημεῖον ἐν καιρῷ οἱ τῶν μυῶν τρισμοὶ,
χαὶ αἱ ἐκ τῶν οἰχιῶν φυγαὶ, εἰς διαδράσκουσιν, € ὅτε κινδυνεύοιεν καταπεσεῖν. τούτου δὲ τὸ διγενὲς δηλοῖ
τθθθοὺν ἄλλοις xci ὃ “Τυχόφρων, παρ᾽ ᾧ φέρεται τὸ, *róv Τειρεσίαν ἀνδρῶν χυναιχῶν εἰδέναι. ξυγουσίας.
ὁποῖόν τινα χαὶ τὸν Καινέα γενέσϑαι φασί. καὶ τοιαῦτα μὲν ταῦτα. ὁ δὲ ποιητὴς οὐ μόνον μαντιχώ-
τατον vrac τὸν Τειρεσίαν ἐμφαίνει ὡς τοιοῦτον ὄντα ὑπὲρ τὰς ἄλλας ψυχὰς, ἀλλὰ καὶ στερέμνιόν
τι ἔχοντα, εἴπερ αὐτῷ μὲν φρένες ἔμπεδοι γοοῦντι ( Vers. 493. ) «ci eme ϑειότερον. οἱ δὲ σχιαὶ 30
ἀΐσσουσι. τουτέστιν οἱ περὶ τὸν "Av. ὃ 0 καὶ σημείωσαι. μὴ προειπὼν γάρ τινας ὕμως ἐπήγαγε τὸ, τοὶ 408
δὲ σκιαὶ ἀΐσσουσι. “ημείωσαι. δὲ ὅτι περὶ Σειρήνων μὲν καὶ Σἰχύλλης καὶ Χαρίβδεως χαὶ Hiov βοῶν
ἐρεῖ πρὸς Ὀδυσσέα D Κίρκη ὡς γειτνιῶσα φασὶ, καϑὸ Τυρσηνικὴ, τοῖς κατὰ τὸν Σικελικὸν πορϑμὸν
μέρεσι, περὶ ὧν οὐδὲν ὃ Τειρεσίας ἐρεῖ. περὶ δὲ τῶν λοιπῶν ἐπιτρέπει τῷ μάντει ὡς ἂν μὴ ἀπιστηϑῇ,
χαϑὰ καὶ προεγράφη, οἷα ὑπὲρ ἑαυτῆς τὰ τοιαῦτα εἰποῦσα. Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτι ἡ πρὸς “Διδην κάϑο-
δὸς τοῦ σοφὺυῦ Ὀδυσσέως αἰνίττεται ὡς οὐδὲ τὰ κάτω γῆς τὸν τοιοῦτον ἄνδρα διαπέφευγεν, ἀλλὰ τῇ
κατὰ σχέψιν βαϑύτητι γενόμενος ὑπὸ γῆν ἐντυγχάνοι καὶ τοῖς ἐχεῖ, τί τέ ἐστι ψυχὴ ἐμβαϑύνων, καὶ τί
10 ποτὲ δρᾷ ἢ πάσχει λυϑεῖλσα τοῦ σώματος, καὶ οἷα τὰ ὑπὸ γῆν, καὶ ἄλλα ὅσα τοιαῦτα διασχοπεῖσϑαι
εἰχός. τινὲς δὲ νεκυομαντίαν τεχνήσασϑιαι τὸν Ὀδυσσέα φασὶ Αἰρκης ὑπαγορευσάσης πρὸς δυσμιῖς
Ἡλίου γενόμενον ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς φανεῖται, ἃς δὴ τόπον “ιδου ἡ ποίησις ὑπονοεῖ, καὶ τὴν τοιαύτην áo
ψυχαγωγίαν χαὶ πρὸς τοὺς κατοιχουμένους ὁμιλί αν, κάϑοδον εἰς “Διδου φασίν. ἄλλως μέντοι ὃ ποιητὴς
τὴν τοιαύτην εἰς “Διδου χάϑοδον πλά arr πρὸς χορηγίαν γραφῆς πλείονα ὡς καὶ προδεδήλωται. Ἢ δὲ
τοῦ πεπνύσϑαι τὸν Τειρεσίαν πλάσις δοχεῖ γενέσϑαι παρὰ τὸ, αὐτὸν μάλιστα ὑπὲρ τὰς ἄλλας ψυχὰς
ἐν ταῖς γεκυομαντικαῖς ἀναχαλεῖσϑαι ψυχαγωχγίαις διὰ τὸ ἐν τοῖς ζῶσι μαντιχὸν αὐτοῦ. Ὅτι λύπης
πολλῆς παραστατιχὸν τὸ, αὐτὰρ ἔμοιγε χατεχλάσϑη φίλον ἦτορ. ὃ καὶ ἀλλαχοῦ κεῖται. κλαῖον δ᾽ ἐν
0 λεχέεσσι καϑήμενος. οὐδέ τι ϑυμὸς ἤϑελ᾽ "Ert ζώειν καὶ ὁρᾶν φάος ἠελίοιο. (Vers.499.) Παύσεως

Po 5. 41 d K' Vs 50i—51a. 391

δὲ xci ἀνέσεως ἔνδειξις τὸ; αὐτὰρ ἐπεὶ κλαίων τε κυλινδόμενός τε χορέσϑην. ( Vers, 501.) 'Üri"Oóvo-
σεὺς μὲν μαϑὼν δεῖν αὐτὸν εἰς “Ἵιδου πλεύσειν πυνϑάνεται" ὦ Κίρκη, τίς γὰρ ταύτην 000v ἡγεμονεύ-
ge; εἰς ἸΑΊδὸς δ᾽ οὔπω vig ἀφίκετο νηὶ μελκίν. ἡ δὲνμή τί τοι φησὶν. ἡγεμόνος γε ποϑὴ μελέσϑω, ἱστὸν
δὲ; στήδας ava. ϑὲ ἱστία λευκὰ πετάσας ( Vers 507.) ἡσϑαι, τουτέστι χάϑησο. Tijv. δὲ πνοιὴ Βορέαο
“φέρῃδεν, εἰς τοὺς περὲ τὸν ““τδὴν δηλαδὲὴ τόπους, εἰ καὶ μὴ ῥητῶς τοιοῦτον πρόσκειται. συνάγοιτο
δ᾽ ἂν ἐντεῦϑεν "σοιριστιχῶς καὶ ᾿ἀστείως ναυτιλίας ψύγος. δεῖ γὰρ ἱστὸν στῆσαι καὶ ἀνέμοις ἑαυτόν 3o
τινα ἐπιτρέψαι, καὶ τοῦτό ἐστιν εἰς Ἅιδου" στέλλεσθαι. ( Vers. 501.) Τὸ δὲ ταύτην ὁδὸν, ἔλλεινμεν ἔχει
xci νῦν προϑέσεως, ἵνα ἢ, εἰς ταὐτὴν ὁδὸν ἡγεμογνεύσει. | ( Vers. 502.) Ἔχει δὲ xai τὸ, εἰς “Ατϊδος,
ἔλλειινιν Leroy τοῦ, δόμον ἢ τόπον ἢ) τοιούτου τινὸς, ὥςτε τρεῖς ἐλλείψεις τὸ ῥηϑὲν ἴσχει χωρίον,
10 ἤγουν τὰς δύο ταύτας, καὶ τὸ, πνοιὴ Βορέαο φέρῃσιν, εἰς Διδην δηλαδή, Τὸ δὲ νηΐ μελαΐν, πρὸς
ἀσφάλειαν κεῖται λόγου. εἰ γὰρ καί τινες εἰς “δος ἀφρίχοντο οἷον καὶ ' HoazAgjg καὶ Θησεὺς χαὺ IIcoi-
ÜDovs, ἀλλὰ νηΐ μελαίνῃ οὐδείς. ὃ γὰρ πορϑμεὺς Χάρων xci τὸ zar αὐτὸν πλοιάριον uel Ὅμηρον
μεμύϑευται. διὸ καὶ παρασημειοῦται τοῦτο ὃ ποιητὴς ὡς πάνυ τερατῶδες, "Iréov δὲ καὶ ὅτι Χάρων
οὐ μόνον ὃ ῥηϑεὶς δαιμονιώδης, ἀλλὰ καὶ λέοντος ἐπίϑετον ἀπὸ τῆς κατ᾽ αὐτόν φασι χαροπύτητος.
(Vers. 501.) Σηκείωσαι δὲ ὅτι ἐν τῷ, ὦ Κῴκη, τίς γὰρ ταύτην ὁδὸν ἡγεμονεύσει, δοχεῖ πάντῃ καὶ ἐκ
περισσοῦ κεῖσϑαι ὁ αἰτιολογικὸς σύνδεσμος. ϑεραπευϑείη δ᾽ ἂν λόγῳ ἐλλείψεως, ἵνα λέγῃ ὅτε ὦ Κίρκη
ἀδύνατα φής. τίς γὰρ εἰς “1ιδου ἡγε" μονεύσει ; καὶ ἔχει πολὺ τὸ σεμνὸν ἡ "τοιαύτη ἔλλειψις διὰ τὴν προ- áo
σωπιχὴν ποιότητα. (Vers. 508.) Ὅτι οὐχ᾽ ἁπλῶς πρὸς δύσιν τὰ τοῦ ποιητικοῦ “4ιδου, ἀλλ ὑπερέκεινα
τοῦ ÜheeroU. φησὶ γοῦν ἡ ποιητικὴ Κίρχῃ" ἀλλ ὑπότ᾽ ἂν δὴ νηὶ 0 ᾿ὨΩχεανοῖο περήσῃς, ἔνϑ' ἀκτή τε
20 λάχεια καὶ ἄλσεα Περσεφονείης, μακραί τ᾽ αἴγειροι καὶ ἐτέαι ὠλεσίχαρποι" νῆα μὲν αὐτοῦ χέλσαι ἐπὶ
409 Ὠχεαγῷ βαϑυδίνῃ. ἤγουν ἐπὶ τῷ ἐκεῖσε πέρατι τοῦ ᾿ῷΩχεανοῦ, ὡς ἐχεῖ δῆϑεν περατουμένου. αὐτὸς δ᾽ εἰς
᾿Αΐδεω ἰέναι δόμον ( Vers, 512.) εὐρώεντα, ἤγουν σκοτεινὸν ἢ καὶ πλατύν. Καὶ ὕρα τὸ εἰς ᾿Αίδεω 5o
δόμον ἐντελῶς φρασϑὲν καὶ οὐκ ἐλλιπῶς κατὰ τὸ, εἰς "Aidog δ᾽ οὔπω τις ἀφίκετο. ἡ δὲ τοπογραφία
τῶν ἐχεῖϑεν τοῦ ᾿ξἐχεανοῦ ἤγουν τοῦ κατὰ Περσεφόνην ἄλσους καὶ τῶν ἐφεξῆς, ἃ δὴ uer ὀλίγα εἰρήσε-
ται, οὐχ ἂν εἶχον ἱστορικῶς ῥηθῆναι, εἰ μὴ Μοῦσα μυϑικῶς ὑπέκειτο λέγουσα καὶ Κίρκη, δαιμόνια
πρόσωπα. διὸ οἱ τοιαῦτα προτιϑέμενοι λαλεῖν ποιηταὶ εἰχότως xci τοιούτοις προσώποις χρῶνται πρὸς
ἀφήγησιν. ΤΠϑανῶς δὲ πέπλασται τὰ κατὰ τὸ ῥηθὲν ἄλσος καὶ προσφυῶς τοῖς περὶ τὸν ἽΔιδην.
(Vers. 509.) ἀχτή τε "γὰρ ὁ τύπος xci οὐ λιπαρὰ γῆ, καὶ ἄκαρπα τὰ ἐχεῖ δένδρα. τοιαῦτα γὰρ 6o
(Vers. 510.) αἴγειροι καὶ ἐτέαι, δένδρα προσήκοντα τόποις νεχρῶν. οἷς xci τρίχας ἔχειρον, τὰ ἐν
30 ζῴοις ἄννυχα. καὶ ζωμάτων ἀπήρχοντο, καὶ ἀνϑέων, χαὶ ἀκροδρύων, καὶ τοιούτων τινῶν ἀψύχων.
x&v εἴ που "ζῷόν τι ἔδει ἐπισφάξαι, στεῖραν βοῦν καὶ ἕτερα ζῷα ἔντομα, οὐ μὴν ἔνορχα καὶ γόνιμα,1007
ἐχείνοις ἔϑυον. ἀλλὰ τὰ, ὡς εἰπεῖν, ἐν ζῴοις ἄζωα διὰ τὸ ἄγονον. οὕτω δὲ καὶ οἱ ἐφεξῆς ὁηϑησόμενοι rote *
μοὶ προσφνῶς τοῖς ἐν “Διδου πλάττονται, ὁ Azéoov καὶ οἱ λοιποί, (Vers. 508.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι οἰχείως ἐν
τοῖς ἱξῆς καὶ ἀσιοδελὸς λειμὼν ἐν “Διδου πλάττεται διὰ τὸ τῶν ἀσφοδέλων ἄχαρπον ὡς χατὰ τόπον
ῥηθήσεται. Ὅρα δὲ τὸ OU ᾿ξχεανοῖο περήσης, οὐ γὰρ εἶπεν εἰς ᾿Ωχεανὸν περάσεις, ἀλλὰ 0i ᾿ΘἈχεανοῦ, ἵνα 1o
δηλοῖ ὡς ἐχ τῆς ἑσπερίας ϑαλάσσης εἰς ᾿Οχεανὸν πλεύσας καὶ διὰ τοῦ τοιούτου ᾿Ωχεανοῦ ἤγουν διὰ τῆς
ἔξω ϑαλάσσης περάσας Hg τὴν ἐχεῖϑεν ἀκτὴν ὄψει τὰ “κατὰ τὸν “Διδην. (VXers;509.) υ7Ἱάχεια δὲ,
ἡ ἐλαχίστη κατὰ τοὺς παλαιούς. ὥξτε γράφοιτ᾽ ἂν τῷ λόγω τούτῳ xak ἡ Atto. εἰ δὲ χαὶ κύριόν ἐστι
τοπιχὸν ὄνομα κατὰ τὴν προῤῥηθεῖσαν νῆσον τὴν πρὸ τῶν Κυχλώπων, εἰδείη ἂν ἡ ᾿Θμηριχὴ; δοῦσα
4o zai Κίρκη. Lata δὲ uid νῦν χωρία φασὶν ἱερὰ σύνδενδραι ( Versi 10.) Τὺ δὲ μακραὶ alytrpot ταν-
τὸν ὡς εἰ xc μαχεδγαὶ εἴποι. ἕξη γοῦν πρὸ τούτων qvAAme μαχεδνῆς «αἰγείρου. ᾿Ιτέαι δὲ, χοινῶς "μὲν
δένδρα "γνώριμα. ἦν δὲ καὶ ἀσπίδων ὄνομα ai ἑτέαι ὡς καὶ ἐν ^ Tad ἐδηλώϑη. ᾿Θλεσίκαρποὶ δὲ (ríe 20
ἢ ὅτι ἀποβάλλουσι φασὶ τὸ ἄνϑος mui) πεπανϑῆναι ἢ 0ióti οἱ πιόντες τοῦ χατ᾽ αὐτὰς ἄνϑους ὄλλουσι,
τὸν χαρπὸν ἤτοι ἄγογοι yivorrat, óg καὶ Θιόφραστος ἱστορεῖ. ἐχτείνει δὲ ἡ λέξις τὴν ἄρχουσαν éyay-
xaiog ὡς μέτρῳ χρήσιμον. 6 γὰρ τρίβραχυς mUtg ἀδυντελὴς τοῖς rowizovew. οὕτω δὸ χαὶ τὸ εὐρώθῥτα
πρὸς εὐχρηστίαν μέτρδυ᾽ ἐκτείνει rijv προπαραλήγουσαν ὁμοίως τῷ ᾿χητώεντω καὶ ᾿ὠτώεντδ" καὶ tol;

392 PAGE IAIAd. Ks Vs5io5i.

τοιούτοις. (Vers. 511.) Περὶ δὲ τοῦ χέλσαι νῆα, προγέγραπται ἱχανῶς. ἔστι δὲ καὶ νῦν τὸ χέλσαι. ἀπα-:
ρέμφατον ἀντὶ προσταχτιχοῦ, ὡς τὸ ἰέναι ἀντὶ τοῦ ἴϑι καὶ ἄλλα ἐφεξῆς ὅμοια πολλά. ( Vers, 513.)
Ὅτι τοπρογραφικῶς περιηγούμενος ὃ ποιητὴς ἐν ὀλιγίστῳ καϑὰ xc ἐχρῆν ὥσπερ τὸ τῆς Περσεφόγης
ἄλσος οὕτω καὶ τὰ ἐφεξῆς καὶ ἐνδοτέρω τοῦ “Διδου, φησὶν" “ἔνϑια μὲν, τουτέστιν ἐν Aou, εἰς ᾿Δχέροντα
Πυριφλὲ γέϑων τὲ ῥέουσι Κωκυτός τε, ὃς δὴ Σ Bic ὕδατός ἐστιν ἀποῤῥώξ. πέτρη τες CNer 8,515.) ξύνε-
σίς τὲ δύο ποταμῶν ἐριδούπων. eye δὲ ξύνεσιν κατὰ τοὺς παλαιοὺς συνάφέσιν. xci εἰς ταυτὸ συμβο-
λὴν ποταμῶν τῶν ῥηϑέντων δηλαδὴ, ὡς δῆϑεν τοῦ. ᾿Ἵχέροντος κοινουμένου τὸ αὐτῶν ῥεῦμα ξυνιόντων 410

So ἐχεῖ κατὰ σύῤῥοιαν. οἱ δέ ye μεϑ᾽ “Ὅμηρον "ἐπὶ φρονήσεως τιϑέασι τὴν ξύνεσιν, παρὰ τὸ ξυνιέναι xai
αὐτοὶ νοοῦντες τὴν λέξιν, ὡς πολλῶν συνιόντων εἰς βουλήν. κατὰ τὸ, πολλῶν ἀγρομένων, τῷ πείσεαν
ὅς κὲν ἀρίστην βουλὴν βουλεύει. διὸ καὶ ξυμβουλὴ τὸ τοιοῦτον ἔργον, ὡς ἄν τις εἴποι συμβολή. 0 ταυ- 10
τὸν ἣν τῷ ξύνεσις. ὁμοιοπαράγωγος δὲ τῇ ξυνέσει ταύτῃ καὶ ἡ παρὰ τῷ ᾿ Προδότῳ ἔξεσις, ὕπερ ἀπό-
πέμψιν δηλοῖ γυναικὸς ἤτοι διαζύγιον. ἐντεῦϑεν δὲ καὶ ἐξεσία ἡ ἐπὶ πρεςβείαν ἔχπεμψις. ( Vers. 513.)
"laréov δὲ ὅτι τὸ, εἰς ᾿“Ιχέροντα Πυριφλεγέϑων τε ῥέουσι Κωκυτός τε, προδιεζευγμένον σχῆμα χαλεῖ-
ταῦ; ὕπερ ἐν ἄλλοις ἐῤῥέϑη καὶ ᾿Ἡλχμανικὸν λέγεσθαι διὰ τὸ τὸν Z5 agita κατακόρως αὐτῷ χρᾶσϑαι.
οἷον: Κάστωρ ὠκέων πώλων ἐλ ἰατῆρε xci Πολυδεύχεις. γίνεται δὲ, ὅτ᾽ ἂν τὸ μετὰ δύο λέξεις τεϑησόμε-
γον μεσολαβηϑῇὴ μετὰ μίαν τεϑέν. οἷον" ἐγὼ ἤλϑομεν καὶ σύ, τὸ γὰρ ἤλθομεν μεσολαβεῖται δυσὶ λέξεσι
ὧν ὕστερον τεϑῆναι ὠφειλεν. ὡς καὶ ἐνταῦϑα τὸ ῥέουσι μέσον χεῖται τοῦ Πυριφλεγέϑων καὶ Κωκυτὸς,
ὀφεῖλον κεῖσθαι μετ αὐτούς. Πέπλασται δὲ ὡς καὶ τοῖς παλαιοῖς δοκεῖ ὃ ᾿Δχέρων παρὰ τὸ ἄχεα ῥέειν,
ὡς καὶ ὃ Πυριφλεγέϑων παρὰ τὸ πῦρ ᾧ οἱ ϑνήσκοντες ἐφλέγοντο, (Vers. 514.) καὶ ὁ Κωχκυτὸς διὰ τὸν

40 ἐπ᾿ αὐτοῖς ἔνδακρυν ϑρῆνον. καὶ ἡ Στὺξ διὰ τὸ στυγητὰ εἶναι τὰ κάτω καὶ διὰ "τὸ στυγνάζεσϑαι δὲ 20
τοὺς ϑνήσχοντας. ἡ μέντοι ἱστορία οἶδὲ ποταμὸν ἀληϑῶς ὑπὲρ γῆς ᾿ΑΙἰχέροντα καὶ Πυριφλεγέϑοντα δὲ
xci Koxvrüv, καὶ πηγήν τινα Στύγα, ἐξ ὧν τὰ ἐν 4ιδου πλάττονται. οἱ γοῦν ἱστοροῦντες ἔϑνος Βύρω-
παῖον τοὺς Κιμμερίους ἐπέκεινα ᾿Ιταλίας οἰχοῦν ὑπὸ γῆν ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς ῥηϑήσεται φασὶ καὶ πηγὴν ἐν
τοιούτοις τύποις Στύγα εἶναι νομιζομένην, χαὶ Πυριφλεγέϑοντα, χαὶ ᾿Αἰχέροντα, ὡς xci αὐτίχα μετὰ
βραχὺ εἰρήσεται. «Τυχόφρων δὲ τὸν Πυριφλεγέϑοντα ὥσπερ χαὶ τὸν Κωκυτὸν Irc. ικοὺς ἱστορεῖ ποτα-
μοὺς, ἐκκύπτοντας τοῦ πολυδέγμονος, € ὄρους τούτου ὑψηλοτάτου ἐ ἐν τοῖς ἐκεῖ. εἰ καὶ ὃ μῦϑος παρεχνεύει
μετοχετεύων εἰς τὸν Av αὐτοὺς διὰ τὸ κατὰ τὰς χλήσεις οἰχεῖα δοχεῖν εἶναι τὰ τοιαῦτα τοῖς “Διδου
τόποις. F δὲ γεωγραφικὴ περὶ Στυγὸς καὶ Πυριφλεγέϑοντος χαὶ ᾿ΑΙχέροντος ἱστορία τοιαύτη. πλησίον
τῆς Σιχελικῆς Κύμης ᾿ἀχερουσία λίμνη, ἀνάχυσίς τις τεναγώδης ϑαλάσσης" περὶ à τὸν iv Βαΐαις x0A-
σον κόλπος τις ἕτερος ποιῶν χερόννησον ἔχουσαν ἰσϑμὸν ὀλιγοστάδιον, Ó "Aopvos , ἀγχιβαϑής φῆσι 3o
καὶ ἀρτίστομος, πὲ ρυκυκλούμενος ὀφρύσιν ὀρϑαῖς, συνηρεφὴς ἀγρίᾳ ὕλῃ μεγαλοδένδρῳ xc ἀβάτῳ.

5o iv ᾧ μῦϑος τοὺς ὄρνις ὑπερπετεῖς γενομένους καταπίπτειν εἰς τὸ ὕδωρ, φϑειλρομένους ὑπὸ τῶν ἀνα-
φερομένων ἀέρων ὡς ἐν τοῖς Πλουτωνίοις. διὸ xci τοῦτο χωρίον Πλουτώνειόν τι ὑπελάμβανον, χαὶ
τοὺς Κιμμερίους ἐνταῦζγα ἔλεγον. χαὶ εἰσέπλεον τινὲς προϑυσόμενοι καὶ ἱλασόμενοι. τοὺς καταχϑο-
γίους, ἱερέων. ὑφηγουμένων τὰ τοιάδε. καὶ ὕδατος δὲ αὐτόϑι πηγὴ ποταμίου ἐπὶ τῇ ϑαλάσσῃ, οὗ
ἀπείχοντο πάντες, τὸ τῆς Στυγὸς ὕδωρ αὐτὸ νομίσαντες. χαὶ Πυριφλεγέϑοντα δὲ ἐκ τῶν ϑερμῶν
ὑδάτων ἐ ἐτεχμαίροντο τῶν πλησίον, ὥσπερ ἴσως xci ἐκ τῆς ῥηθείσης ᾿ΑΙχέρουσίας ᾿4Ιχέροντα. ἐν τούτῳ
φησὶ τῷ ᾿Δόρνῳ κόλπῳ τὰ περὶ τὴν νεκύαν τὴν Ὁμηρικήν. καὶ νεκυομαντεῖον δὲ ἐνταῦϑα iaro-
φοῦσι γενέσϑαι. καὶ Ὀδυσσέα εἰς τοῦτο ἀφικέσϑαι. καὶ τοῦτο μὲν πλατύτερον. ἐχεῖνο δὲ συντομώτατον,
ὡς ἐν Κύμῃ zc Διχαιαρχείᾳ Πυριφλεγέϑων καὶ λίμνη ᾿Αχερουσία, xai νεχυομαντεῖον τὸ ἐν τῷ ᾿Δόρνῳ. 40
δι δὲ ταῦτα γράψας γεωγράφος λέγει καὶ ὅτε ποταμὸς ᾿ΑΙχέρων καὶ περὶ Θεσπρωτίαν ἐν τῇ Ζειμερίῳ
ἄκρᾳ, ἐχβάλλων εἰς τὸν γλυχὺν λιμένα. eda δηλαδὴ ἡ χειμέριος ἄχρα, χατὰ τὰ ἑῷα τῆς Κερκύρας,
ῥέων ἐκ λίμνης ᾿Αχερουσίας, χαὶ Ori ἐμβάλλει χαὶ εἰς τὸν ᾿Αλφειὸν ᾿Αἰχέρων ποταμύς. ἔνϑα χαὶ ὁ "Aiii

60 ἐχτετιμῆσϑαι λέγεται ἱ ἱκανῶς, ὡς καὶ ἐν τοῖς τοῦ περιηγητοῦ pagana. ὡς εἶναι "καὶ ἐκεῖσε ποταμὸν
“τοιούτου “Διδου, τὸν αὐτόϑι ᾿Αχέροντα, καὶ περὶ Φενεὸν δὲ τὸ τῆς Στυγὸς ὕδωρ, ἱστορεῖ ὁ αὐτὸς, ἱερὸν -
γομιζόμενογ, ᾿Ηρόδοτος δὲ, περὶ Νώνακριν. ὃς καὶ αὐτὸς λέγεν ὡς ᾿Αχέρων. ποταμὸς ἐν Θεσπρωτίῳ, ἔνϑα

»ῬΑΨΩΙΩΣΙΔ41.4. Κὶ / Vs5155—524 303

χαὶ νεχυομαντεῖον; ὡς εἶναι στοχάσασϑαί, τινὰ πιϑανῶς ix τῶν τοιούτων πλασϑῆναι χαὶ τὰ ἐν“Διδου
τῷ ποιητῇ. γέγραπται δὲ περὶ Στυγὸς καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα. ᾿Εν δὲ ῥητορικῷ λεξιχῷ εὕρηται καὶ
ταῦτα" ορνος, λιμὴν περὶ Τυρσηνίαν. καὶ ἐν Κύμῃ δέ φησι τῇ Tine "dogvoz λίμνη. περὶ ἣν
πεφυκότων πολλῶν δένδρων μηδὲν τῶν ἀποπιπτόντων φύλλ ων ᾿ἐμπέπτειν εἰς “αὐτήν. εἶναι δὲ καὶ vexvo-1608
μαντεῖον ἐχεῖ, ταυτὸν δὲ εἰπεῖν Ψυχοπόμπιον, χατὰ τὸν γράψαντα, ὅτι ἔστι καὶ ἐν Μολοττοῖς yeyo-
πόμπιον. ὅϑεν Ü:oi MoAorrizai οἱ ἐν τούτῳ. (Vers. 5x5. ) Τὸ δὲ ἃ ἀποῤῥὼξ, χεῖται χαὶ πρὸ τούτων ἐν
τοῖς τοῦ Κύκλωπος. Ἣ ài πέτρα nidarsivus πρὸς πιϑανότητα TOU ἐχκεῖϑεν τὴν Στύγα κατεί ἰϑεσϑαι, ὡς
τὸ, καὶ τὸ κατειβόμενον Στυγὸς dei ἴσως δὲ εἴη ἂν αὕτη ἡ ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα λεχϑησομένη “ΤἹευχὰς
πέτρα. Ὅτι δὲ τὸ xad ἱστορίαν Στυγὸς ὕδωρ προσφυῶς παρελαλήϑη φκχειῶσϑαι τῷ "Ay ὦ ὡς λιβάδιον
10 ὀλεϑρίου ὕδατος, ὃ γεωγράφος ἱστόρησε καὶ αὐτό. εἰσὶ δὲ, ὡς εἰχὸς, xci ἄλλα τοιαῦτα ὕδατα. ὅποῖον
χαὶ τὸ τῆς Τιλφώσσης χρήνης Βοιωτίας, ἧς πιὼν Τειρεσίας καὶ διὰ γῆρας οὐχ᾽ ὑπομείνας τὴν ψυχρό-
Tire τέϑνηκεν , ὡς λέγεται ἱστορεῖν ᾿“ριστοφάνης. Πίνδαρος μέντοι μεμνημένος αὐτῆς χαλλιλογεῖ τὰ
κατὶ αὐτὴν οὕτω. μελιγαϑὲς ἀμβρόσιον ὕδωρ Τιλφώσσας ἀπὸ καλλιχρήνου, unienly δ᾽ ἐνταῦϑα
b Ὁμηρικοῦ ὕδατος τοῦ ἐν ᾿Ιλιάδι ἐοιχότος ἐν ϑέρους καιρῷ gun ἢ χαλάζῃ ἢ ἐξ ὕδατος χρυ-
aii xci ovx ἤδη οὐδ᾽ αὐτοῦ προσύχοντος τοῖς iv Ai0ov zara τὴν κὐλοϑρεύουσαν X Στύγα τοὺς πίνον- 10
τας xci οὕτω προϊάπτουσαν αὐτοὺς AiÓt, λοίσϑιον ἐχεῖϑεν σχύφον σπάσαντας. ( Vers. 317.) Ὅτε
411 περὶ τοὺς προσεχῶς ῥηθέντας τόπους ἡ Κίρχη κελεύει τῷ ᾿Οδυσσεῖ βόϑρον ὀρύξαι ὕσον τε πυγούσιον
ἔνϑα καὶ ἔνϑα, ἤγουν εἰς πλάτος καὶ εἰς μῆκος, ὡς γενέσϑαι αὐτὸν ἢ τετράγωνον ἰσόπλευρον κατὰ
τὰς ἔνϑα χαὶ ἔνϑα παραλλ ἡλ ove πλευρὰς » ἢ στρογγύλον κατὰ τὸ, ἔνϑα zc ἔνϑα, ἤτοι πάντοϑεν καὶ
20 χύχλῳ πυγούσιον. ἀμφ᾽ αὐτῷ δὲ χοὴν qe πᾶσι γεχύεσσι, πρῶτα μελικρήτῳ, μετέπειτα δὲ ἡδέϊ
οἴνῳ, (Vers. 520.) τὸ τρίτον αὐϑ᾽ ὕδατι ὡς εἶναι καὶ τοῦτο οἷον τριττύαν τινὰ ἢ τριττὺν, χατὰ τὴν
τῶν ϑυομένων ζῴων. ἐπὶ ( Vers. 517.) δ᾽ ἄλφιτα λευχὰ παλύνειν, ὑποσχέσϑαι τε τὰ ἐφεξῆς. Ἔστι δὲ
πυγούσιος 0 πηχυαῖος, μάλιστα δὲ κατὰ τοὺς παλαιοὺς, ὁ πυγονιαῖος. καὶ χεῖται ἡ λέξις αὕτη παρὰ
τῷ δειπγοσοφιστῇ, ἔνϑϑα λέγει ὅτι ὄλμος καὶ ποτήριον, χερατίου τρόπον εἰργασμένον, ὕψος ὡς πυγο-
γιαῖον. Καὶ σημείωσαι 0rt ὄλμος οὐ μόνον σκεύους εἶδος τὸ σύνηϑες ov χρῆσις καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι, ἀλλὰ
xci τι ποτήριον. ἔστε δὲ πυγὼν τὸ ἀπὸ ἀγκῶνος μέχρι δακτύλων κεκαμμένων 0 ἐστι συνεπτυγμένων διά-
στημα, ὅϑεν χαὶ οἱ ἐν ᾿Ιλιάδι Πυγμαῖοι. αἰνίττεται δέ φασι διὰ τούτου 0 λόγος τὸ μὴ ἀνεῖσϑαι τοὺς
τετελευτηκότας "μήδ᾽ im ἐξουσίας εἶναι, ἀλλὰ μεμετρῆσϑαι κατὰ τὸν σύμμετρον βόϑρον, xci ὥσπερ 20
ἔχεσϑαι καὶ ἐγκεχλεῖσϑαι καϑὰ καὶ οἱ δάκτυλοι. (Vers, 518.) Τὸ δὲ χοὴν χέεσϑαι, τρόπος ἐστὶν ἐτυ-
3o μολογίας. οἰχεῖον δὲ νεχροῖς ἡ χοὴ, οὐ μὴν ἡ σπονδὴ 1) ἡ λοιβή. (Vers.519.) Μελίχρατον δὲ οἱ
παλαιοὶ μίγμα φασὶ μέλιτος καὶ ri ἐνταῦϑα. οἱ μέντοι ne ἐὐμίρον μέχρι, καὶ ἐσάρτι χράμα μέ-
λιτὸς xci ὕδατος τὸ μελίκρατον οἴδασι. IN Ϊηφάλιον δὲ πόμα καϑὰ τὸ ἐξ ὕδατος, οὕτω καὶ τὸ ix μέλιτος,
ψυχαῖς πρέπον, καὶ ὅλως τοῖς ἐν “Διδου. διὸ xai ἄνω ἡλίῳ ovre" ᾿Βλληνες χατὰ τὴν Φυλάρχου ἱ iaro-
ρίαν, ἣν παραδίδωσιν ὃ ὃ δειπνοσοφιστὴς, μέλιτος ἔσπενδον, οἶνον οὐ προσφέροντες τοῖς βωμοῖς, δεῖν
λέγοντες τὸν πάντα περιπολοῦντιι καὶ συνέχοντα ἀλλότριον εἶναι μέϑης, οὕτω δήπουϑεν πρέπειν χαὶ τῷ
χλυτοπόλῳ ᾿Αἴδῃ, οὗ δηλαδὴ κλυτὴ ἡ πανταχοῦ γῆς ἐπιπόλησις. (Vers. 520.) Τὺ δὲ τῶν ἀλφίτων πάσμα
vuv μὲν ἐξαργεῖ πάντοϑ,εν. τοῖς δὲ παλαιοῖς πάνυ σύνηϑες ἡ ἦν εἰς ῥόφημα. ᾿Ενταῦϑα δὲ ἡ ῥηϑεῖσα χοὴ
νεχριχός τις ἂν ῥηϑείη χυχεών. (Vers. 5141.) Ὅτι τὸ, πολλὰ δὲ γουνοῦσϑαι νεχύων ἀμενηνὰ κάρηνα,
οἰκεῖον ῥηθῆναι ὅτε μεσίται τισὶν εἶεν χαῦνοι καὶ ἀνωφελεῖς. ᾿Δμενηνὰ δὲ τὰ τοιαῦτα, ἐπειδὴ καὶ αἱ
áo σχιαὶ ἀΐσσειν οἱ "τοιοῦτοι ἐῤῥέϑησαν. προϊὼν δὲ αὐτὸς ὁ ποιητὴς ἑρμηνεύσει πῶς ἀμενηνοὶ οἱ νεχροὶ, 5o
ἐν οἷς ἐρεῖ ὡς οὐχέτι σάρχας τε xai ὀστέα ἶνες ἔχουσιν. ( Vers, 522. ) Ὅτι οὐ ϑεοὺς μόνους τὰ δῶρα πεί-
ει χατὰ τὴν παροιμίαν, ἀλλ ἤδη κατὰ τὴν ποίησιν χαὶ εχροὺς, εἴγε nagayy ἕλλεται πρὸς τῆς Κίρκης
᾽Οδυσσεὺς ἐλϑὼν εἰς ᾿Ιϑάχην, στεῖραν fovv ἥτις ἀρίστη ῥέξειν ἐν μεγάροισι πυρήν T ἐμπλησέμεν
ἐσϑλῶν. Τειρεσίῃ δ᾽ ἀπάνευϑεν δὲν ἱερευσέμεν οἴῳ παμμέλανα, ὃ ὃς μήλοισι llc Ss ( Vers. 524.)
"Ears δὲ τὸ Τειρεσίῃ ἀπάνευϑεν otv ἑερεῦσαι. μόνῳ, οἰχεῖον ῥηθῆναι t ὅτε τις κατ᾽ ἐξαίρετον τῶν ἄλλων

δωροδοκεῖ τινὰ οὐκ εὐύφϑαλμον ἄνδρα ὑποῖός τις καὶ ὁ Τειρεσίας ἦν. Στεῖρα δὲ βοῦς ϑύεται τοῖς κάτω
CoxwrNT.1N ΟΡΥ 58. Tox. I,

394 PA lIA414 K Vs. 521—500.

οἰχείως διὰ τὸ ἄγονον, ὡς καὶ προεῤῥέϑη. (Vers. 525.) οὕτω δὲ xai ig οὐχ᾽ ἁπλῶς μέλας ἀλλὰ xci
πάνυ μέλας. διὰ τὸ σκοτεινὸν τῶν ἐν “4ιδου. Τὸ δὲ ὃς μήλοισι μεταπρέπει, οὐ πόῤῥω ἐστὶ τοῦ, τέλειος,
κατὰ τὸ, αἰγῶν τε τελείων. (Vers. 521.) Τὸ δὲ γουνοῦσϑαι νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα, ὑποχαταβὰς
οὕτω παραφράζει. αὐτὰρ ἐπὴν εὐχῆσι λίσση κλυτὰ ἔϑνεα νεχρῶν. (Vers. 523.) Τὸ δὲ ῥέξειν, κυριο-
λεχτεῖσϑαι δοκεῖ καὶ ἐπὶ νεκρῶν, καϑὰ xci τὸ χοὴν χέεσϑαι. διὸ φησίν" ἔνϑα ὄϊν ἀρνειὸν ῥέζειν,

4o ϑῆλύν τὲ μέλαιναν. οὕτω δὲ καὶ τὸ ἱερεύειν. οἷον" ὄϊν ἱερευσέμεν παμ" μέλανα. Καὶ ὅρα ὡς ἄῤῥην
μὲν παμμέλας 0ig τῷ Τειρεσίᾳ, ϑῆλυς δὲ μέλαινα τοῖς λοιποῖς ἱερεύσεται, στεῖρα ἴσως καὶ αὐτὴ κατὰ
τὴν ἀνωτέρω ῥηθεῖσαν βοῦν. "Ev δὲ τῷ, πυρὴν ἐμπλησέμεν ἐσθλῶν, ἐσϑλὰ λέγειν δοχεῖ, μέλε, cv,
χλαίνας, ὅπλα, καὶ τοιαῦτά τινὰ ἐνιέμενα xaT ἔϑος ταῖς νεκριχαῖς πυραῖς. ( Vers. 527. ) Ev δὲ τῷ
olv ἀρνειὸν, γενικὸν μέντοι ὃ ὄϊς, εἰδικὸν δὲ ὃ ἀρνειός. ὁμοίως τῷ βοῦς ταῦρος, καὶ, σῦς κάπριος. 10
(Vers, 528.) ὥσπερ δὲ ὑπὲρ γῆς ἀνερύονται μὲν ζῷα, ὅτε τοῖς ἄνω ϑύονται, κάτω δὲ κλίνονται τὴν
χεφαλὴν ὅτε ῥέζονται τοῖς κάτω, οὕτω καὶ τὸν ῥηϑέντα ἀρνειὸν ὄϊν xci τὴν μέλαιναν ϑῆλυν ῥέξει
᾿Οδυσσεὺς εἰς Ἔρεβος στρέψας διὰ τὸ ἐν δυσμαῖς ᾿ HA(ov ταῦτα τελεῖσϑαι. Σημείωσαι δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ
ὅτι τὸ, ἔνϑϑα ῥέζειν εἰς Losfog στρέψας, αὐτὸς δ᾽ ἀπὸ νόσφι τραπέσϑαι, οἰχεῖον εἰπεῖν ὅτε ζημιωϑείς
τις πρός τινος εἶτα παραινεῖται μαχρὰν γενέσϑαι τοῦ ἀδιχήσαντος, ἵνα μὴ καχῷ χαχὸν προςλάβηται-

( Vers. 527.) Τὸν δὲ ἀρνειὸν ὄϊν καὶ τὴν ϑήλην ὑποκαταβὰς μῆλα συνήϑως ὀνομάζξει. (Vers. 535.)
Ὅτι ὃ παραϑεὶς uiv ἀγαθὰ εἰς ἀπόλαυσιν, χωλύων δὲ μετασχεῖν αὐτῶν πρός τινος ἑτέρου, ONT av
Bode TO ποιητικῷ ᾿Οδυσσεῖ, € ὃς ἐπεὶ ἔρεξε μῆλα χαὶ πολλαὶ ψυχαὶ j Ü'ov vexvo εἶτα ξίφος ὀξὺ ἐρυσά-

5o “μένος παρὰ μηροῦ ἐχάϑητο μὴ ἐῶν αὐτὰς αἵματος ἐγγὺς ἐλϑεῖν πρὸ τοῦ Τειρεσίου. Νεχυομαντικῆς δέ
φασι γοητείας καὶ ταῦτα, δοχεῖ γὰρ τῆς τοιαύτης τερατείας ἡ ἐπαοιδὴ μόνη ἐλλείπειν παρὰ τῷ ποιητῇ, 20
τὰ δὲ τῆς λοιπῆς τερϑρείας ἐχτεϑεῖσϑαι ἀνελλιπῶς. ( Vers. 542.) Ὅτι καὶ ἐνταῦϑα ἐπὶ τῆς Κίρκης,
καϑὰ καὶ ἐν τὴ € ῥαφῳδίᾳ ἐπὶ Καλ (oic, χόσμον φράζει γυναικὸς ἐν τῷ, ἀργύψεον φᾶρος μέγα ἕννυτο

γύμφη, λεπτὸν zal χαρίεν xai ἑξῆς. διὰ τὸ λογῶν συνήϑως χατὰ τὸ πάντῃ ἀπαράλλακτον. (Vers. 545. ) 412

60 δῆλον δὲ ὅτι τὸ χαρίεν οὐδέτερον παροξύνεται ἀναλόγως, χαϑὰ καὶ ἐν "Daa* d δηλοῦται , καὶ ὅτι ἐκ
τοῦ χάρις χάριτος οὐ μόνον χαρίεις καὶ χαρίεν, ἀλλὰ καὶ ὁ χαρίσιος. ὅϑεν καὶ χαρίσιοι πλακοῦντες
τινές. (Vers. 548.) Ὅτι διέγερσις ὁαϑυμούντων τὸ, μηκέτι νῦν εὕδοντες ἀωτεῖτε γλυκὺν ὕπνον, ἀλλ

10θθίομεν. (Vers. 549.) Ὅτι δὲ τὸ ἀωτεῖν ὕπνον καὶ ὡς τὸ ἴομεν “λόγῳ κοινοῦ ἐνεστῶτος συστέλλει τὴν πα-
ραλήγουσαν, ἐῤῥέϑη ἀλλαχοῦ. ( Vers. 5514 ) Ὅτι οὐδὲ μὲν οὐδὲ ἔνϑεν περ ἤγουν ex Κίρκης ἀπήμονας
ἦγεν. ἑταίρους ὃ Ὀδυσσεύς. ᾿Ελπήνωρ δέ τις ἔσκε νεώτατος, οὔτε τε λίαν ἄλκιμος ἐ ἐν πολέμῳ, οὔτε φρε-
civ ἧσιν ἀρηρώς. ὃς ἄνευϑ' ἑτάρων ἱεροῖς ἐν δώμασι Κίρχης (Vers. 259.) ψύχεος ἱμείρων τουτέστιν. ἄνα- 30
ψύξαι ϑέλων χαὶ αὔρας jur ovpdh) διὰ τὸ ix τῆς μέϑης τυχὸν NIE κατελέξατο οἰνοβαρείων. ὃ χαὶ

10 ἀλλαχοῦ ἐγράφη. κινυμένων δ᾽ ἑτάρων ὅμαδον καὶ δοῦπον ἀκούσας ἐξαπίνης ἀνόρουσε καὶ ἐκλελάϑετο
φρεσὶν ἐψοῤῥον καταβῆναι. ἤγουν ἰὼν ἐς κλίμαχα μαχρῆν, ἀλλὰ καταντιχρὺ τέγεος πέσεν, ἐκ δέ οἱ
αὐχὴν ἄστραγ κάλων iym. ψυχή δ᾽ Αϊδόςδε κατῆλθεν. 0 καὶ δώσει ἐν τοῖς ἑξῆς λαβὰς ἀστείου λόγου
τῷ ποιητῇ. (Vers. 559.) Πίπτει δὲ zer ἀντικρὺ τέγεος ὃ ᾿Βλπήνωρ, ἐν ὑπαίϑρῳ ἄνω κείμενος, διὰ
τὸ τὰ δώματα μὴ περαμωτὰ εἶναι, ἀλλ ὁποῖα καὶ νῦν ὡς εἰχὸς μυριαχοῦ ὧν ταῖς δοχοῖς γῆ ἐπαμᾶται,

30 ὡς ἐντεῦϑεν. τὴν στέγην χρήσιμον εἶναι χαὶ πρὸς τὸ ἐγ κοιμᾶσϑαι, χαὶ εὐχερὲς εἶναι καταπίπτειν ᾿ἐχεῖ-
ϑεν τοὺς μὴ νήφοντας. (Vers.556.) Τὸ δὲ κινυμένων ποιητιχὸν ἐχτεῖνον χαὶ τὴν ἄρχουσαν ὡς χαὶ ἐν
᾿Ιλιάδι. ( Vers. 560. ) Τὸ δὲ ἀστραγάλων ἐάγη ὃ ἐστι σπονδύλων, ἀρχὴ τοῖς pe Ὅμηρον τοῦ εἰπεῖν
ὡς ὃ δεῖνα κατεάγη τῆς κεφαλῆς. τὸ μέντοι κοινότερον ἐάγη ἀστραγάλους ἢ κεφαλήν. Ὅτι δὲ οὐχ ἐκ 4o
τοιούτων ἀστραγάλων ἀλλ ἑτεροίων καὶ ποίων ἐκείνων τὸ ἀστραγαλίζειν εἴρηται, ἐν τοῖς εἰς τὴν "Ιλιάδα
χεῖται. οὕτω δὲ καὶ περὶ χλιμάκων, ὅτι καὶ πολεμικαί εἶσιν. ὧν ἐτυμολογία ἐκ τοῦ χλῶ χλίνω. οὐδε-

30 μιᾶς γὰρ κλίμαχος ὄφελ Og, εἰ μὴ κλίνεται ἀλλὰ * πάντῃ ὄρϑιος ἵσταται. ὡς δὲ καὶ ϑεωρικὴ κλίμαξ ἐστὶν,
εἰς τὴν Ιλιάδα C ζητητέον. Ὅτι δὲ καὶ κολαστήριος ἢ ην χλ m χαϑὰ zai τροχὸς ᾿ὄναλεχτέον x τῶν παλαιῶν.
οἱ δὲ ἡ ῥήτορες παράγωχον ἐξ αἰτῆς ἔχουσι σχῆμα τὸ χλιμακωτόν. ἔστι δ᾽ αὐτῆς ὑποχορεστιχὸν τὸ χλιμά-
κίον. ἐξ οὗ χαὶ ἀστέϊσμά τι ἐῤῥέϑη τὸ ἐν τοῖς μετὰ ταῦτά που ῥηθησόμενον. ἐχεῖϑεν δὲ καὶ αἱ παρὰ

PAÁACWQIA4IA K νι. 554--- 578. 305

τῷ δειπνοσοφιστῇ χλιμαχίδες, γυναῖχες ἐχεῖναι χολαχίδες λεγόμεναι οὕτως, ἐπεὶ ἀρεσχευὀμεναὶ φασι ταῖς
μεταπεμιψαμέναις αὐτὰς ἐνδόξοις γυναιξὶ, κλίμακα ἐξ ἑαυτῶν ἐποίουν οὕτως, ὥςτε ἐπὶ νώτοις αὐτῶν
ἀνάβασιν γίνεσϑαι xat κατάβασιν ταῖς ἐπὶ τῶν ἁμαξῶν ὀχουμέναις. τοιοῦτον δέ τι καὶ ἡ νῦν γενεὰ ποιεῖ,
ὅτε 0 χελητίζων οὐ δύναται ῥᾷον ἀναβῆναι εἰς τὴν ἐξρεστρίδα. χαταχύψαντος γάρ τινος ἡ ῥάχις αὐτοῦ
εἰς ἀναβολέα σχεδιάζεται τῷ κέλητι. Ὅτι δὲ ἡ κλίμαξ καὶ σύμβολον ὑποβάλλει τύχης ἀστατούσης διὰ
413 τὸ τοὺς μὲν ἀνάγειν ὑψοῦ zar εὐπραγίαν, τοὺς δὲ ἀνάπαλιν ταπεινοῦν, ἐδήλωσεν ὁ σοφὸς Πιττακὸς,
ὃς ἐν ΜΙιτυλήνη ἀνετίϑει ἐν τοῖς ἱεροῖς κλίμακας, αἰνιττόμενός qot τὴν "ἐκ τύχης ἄνω καὶ κάτω μετά- áo
πτωσιν, ὡς τῶν μὲν εὐτυχούντων ἀνιόντων, καταβαινόντων δὲ τῶν ἄλλως πασχόντων. ( Vers. 552.)
“Σημείωσαι δὲ ὅτι, ὡς καὶ ἐν Date ἐδηλώϑη, ἐπὶ Θερσίτου xcl ἀφελῆ τινὰ “πρόσωπα xci οὐ πάνυ σπου-
10 δαῖα εἰς Τροίαν ἐστρατεύσατο. οἷος δή τις xci ὃ ᾿ξλπήνωρ ἐνταῦϑα, ὃν Ὅμηρος οὐκ ἐϑέλων σφο-
δρῶς κακολογεῖν προάγει τὸν περὶ αὐτοῦ λόγον ἀποφατιχῶς εὐτὼν, οὔτε ἀνδρεῖον πάνυ οὔτε φρενήρη
αὐτὸν εἶναι. πολυμαϑείας δὲ χάριν οἱ παλαιοὶ καὶ τοιαῦτα 7 ᾿ παρενείρουσιν οἷς γράφουσιν, ἵνα καὶ τοιού-
των εὐπορία τις γένοιτο τοῖς ἱστορεῖν ἐθέλουσιν, ἐχεῖϑεν τὸν μωρὸν οἴδαμεν σάνναν χαλεῖσύγαι ὡς ἀπό
τινος χυρίου ὀνόματος. zai παράγεται Κρατῖνος, κωμῳδῶν τοιοῦτον, τὸν Θεοδοτίδην σάνναν. ἐξ ἐχεί-
γων δὲ xal χυροίϑους τινὰς ἀποσχώπτομεν, μαϑόντες τινὰ Κόροιβον εὐήϑη Μιυγδόνα Φρύγα τὸ γένος
ὕστατον τῶν ἐπιχούρων ἀφιχόμενον τῷ Πριάμῳ Ov εὐήϑειαν. οὕτως ἔγνωμεν χαὶ τὸν ἄφρονα Mapy(-
τὴν τὸν ἀπὸ τοῦ μαργαίνειν 0 ἐστε μωραίνειν. ὃν ὃ ποιήσας τὸν ἐπιγραφόμενον Ὁμήρου Διαργίτην ὑπο-
τίϑεται εὐπόρων μὲν εἰς ὑπερβολὴν γονέων φῦναι, γήμαντα δὲ μὴ συμπεσεῖν τῇ νύμφῃ ἕως ἀναπισϑεῖσα
ἐχείνη τετραυματίσϑαι τὰ κάτω égxipiero. φάρμαχκόν τὲ μηδὲν ὠφελήσειν ἔφη, πλὴν εἰ τὸ ἀνδρεῖον 5o
20 αἰδοῖον ἐχεῖ ἐραρμοσϑείη. καὶ οὕτω ϑεραπείας χάριν ἐχεῖνος ἐπλησίασεν, ὁμοίως xc τὸν δῆαμμά-
χουϑον, χαὶ τὸν ΔΙελιτίδην, καὶ τὸν ᾿Αμφιετίδην, οἱ διαβόητοι ἐπὶ μωρίᾳ ἦσαν, ὧν ὃ Μελιτίδης
ἀριϑμεῖν τε μὴ ἐπίστασϑαν λέγεται εἰ μὴ ἄχρι τῶν πέντε, χαὶ ἀγνοεῖν πρὸς ὁποτέρου τῶν γονέων
ἀποχυηϑείη, καὶ νύμφης μὴ ἅψασθαι, εὐλαβούμενος τὴν πρὸς μητέρα διαβολήν. ὥσπερ δὲ τούτους
7 ἱστορία λόγου ἠξίωσεν ἐν οἷς καὶ τὸν τὰ χύματα μετροῦντα Πολύωρον, καὶ τὸν ἐν τῷ καϑεύδειν
ϑέμενον ὑδρίαν κενὴν ὑγροῦ πρὸς τῇ κεφαλῇ, καὶ ϑλιβούμενον τῇ σκληρότητι, καὶ διὰ τοῦτο ἄχυρα πα-
ραβύσαντα ze τὸ σχεῦος πλήσαντα ἵνα οἱ δῆϑεν μαλαχὸν εἴη προςχεφάλαιον, οὕτω παρέπληξε ἑαυτῇ
xci τοὺς ἔμπαλιν πονηροτάτους. ὁποῖος τοὔνομα μὲν ᾿“χαιός. τὸ δὲ ἐπίϑετον καλλιχῶν ἤγουν, ὡς εἰπεῖν,
χαλὸς εἰς τὸ χοεῖν ἤγουν γοεῖν, ἀναλόγως τῷ ἀμνοχῶν. ἤγουν ὃ ἀμνὸς τὰ ἐς νοῦν. ὕ πέρ ἐστι προβα-
τώδης καὶ εὐήϑης. ἦν δὲ χαὶ πδνδοτιονῦ ὃ xa lxi». προσιστορεῖται δὲ καὶ Φρυνώνδας, πανοῦργος. καὶ
30 καχοήϑης , χαϑὰ χαὶ οἱ ἐν τοῖς ἐφεξῆς δηλωϑησόμενοι Eig jerow. ὑμοίως δὲ καὶ οἱ κέρκωπες, ἀφ᾽ ὧν
χαὶ ἀγορὰ καλουμένη χερχώπων ᾿᾿Ιϑήνῃσιν ἐ ἐν ! Hee καὶ Ἀπαροιμία, χερχωπίζειν. καὶ μὴν αὐτὸ εἰρῆ- Go
σϑαι φασί τινὲς ἀπὸ ζῴων προσσαινόντων τῇ κέρχῳ. ( Vers. 560.) ᾿ἸΙστέον δὲ ὕτι οἱ ῥηθέντες σπόνδυλοι
xci διὰ τοῦ q ἐλέγοντο σφόνδυλοι, ὧν παράγωγον ἐν ᾿Ιλιάδι οἱ σφονδύλιοι. παρὼ δὲ τοῖς παλαιοῖς φέρε-
peras x«i Urt σφονδύλη, ῥίζα ὁμοία σιλφίῳ. χαὶ σφόνδυλος, n δικανιχὴ ψῆφος. ( Vers. 562, ) Ὅτι
ἀπόγνωσιν φράζει ἐπανόδου τῆς εἰς τὰ οἰχεῖα τὸ φάσϑε γύ που ἤγουν λέγετε ἴσως, οἴχονδε φίλην ἐς πα-
τρίδα γαῖαν ἔρχεσϑαι. ἄλλην δ᾽ ἡμῖν ὁδὸν τεχμήρατο ὃ δεῖνα. ( Vers. 565.) roig δὲ τοῦτο μαϑοῦσιν
οἰχεῖον τὸ, τοῖσι δὲ χατεχλάσϑη φίλον ἢ ἥτορ. ἑζόμενοι δὲ χαταῦϑι γόων. τίλλοντό τε χαίτας. (V ers. 568.)
εἰ "δὲ ἀναγκαίως ὅμως αὐτοὶ ᾿πορεύοιντο, χαλὸν ἐπαγαγεῖν xci τὸ, ἀλλ οὐ γάρ τις πρῆξις ἐγξ 1670
vero μυρομένοισιν, ἤομεν ἀχνύμενοι, ϑαλερὸν χατὰ δάκρυ χώοντες. ( Vers, 570-) 1ἵνεται δὲ τὸ
4o ἤομεν, ἀπὸ τοῦ Pn ἠΐομεν παρατατιχός. χαὶ ἐν συναιρέσει , ἤομεν, καϑὰ xci πρὸ ὀλίγων, ἤομεν ὡς
ἐχέλευσες ἀνὰ Jove. ( Vers. 563. ) Ev δὲ τῷ, ἄλλην δ᾽ ἦμιν ὁδὸν τεχμήρατο Κίρχη, σημείωσαι Urt
καϑάπερ ἐν τῷ, μέγα δ᾽ ἧμιν ὄρος πόλει ἀμφικαλύψειν, οὕτω χαὶ νῦν ἀναπεμφϑέντος τοῦ τόνου, συνε-
στάλη ἡ λήγουσα.
( Vers. 575. ) Ὅτι τὸ λεληϑότως διελθεῖν, ῥεῖα παρὲξ ἐλϑεῖν, ἢ συνϑέτως, ῥεῖα παρεξελϑεῖν
λέγεται, ὡς δηλοῖ τὸ, Κίρκη 6 otia παρεξελϑοῦσα, τουτέστι napis ἡ ἡμῶν ἐλϑοῦσα, ἤγουν ἐγγὺς μὲν ὅμως
δὲ ἠρέμα πόῤῥω. ὃ δὴ καὶ παρεχτὸς λέγεται κοινότερον κατὰ τὴν κυρίως σημασίαν τοῦ παρέξ. ᾿δνταῦϑα

Ddd 2

"M Ὰ ΟΥ̓. Im ad Ψ ΤΟ ΥΥΥΥΥΥΨ ΕΞ ΤΟΙ
- ' ΜΡ ΗΝ

396 PACEJIAIA 4 Vsa—aig

δὲ xal τι λέγεται γνωμικῶς τοιοῦτον, τίς ἂν ϑεὸν οὐκ ἐθέλοντα ὀφϑαλμοῖσιν ἴδοιτο, ἢ ἔνϑα
ἢ ἔνϑα κιόντα; :

TI.030 2J4E ToGHe£ÉÍ: vfiwO.M H POS 414
PX L1

Aneyydàa πῶς κατὰ τὰς Κίρκης ἐντολὰς εἰς “4ιδου κατῆλ. ϑεν, καὶ ὡς ἤκουσε Τειρεσίου τοῦ μάν-
τέως περὶ τῆς ἑαυτοῦ καὶ τῶν ἄλλων ἑταίρων σωτηρίας, καὶ ὡς τοὺς ἥρωας χαὶ τὰς ἡρωΐδας εἶδεν ἐν
“ΜΔιδου, καὶ τὴν μητέρα, καὶ τῶν ἐς Ἴλιον συστρατευσάντων ἐνίους, χαὶ τῶν ἐν “Διδου κολαζομέ-
γων τινάς.

20 ΟΣ ΣΙ ΣΕ ΖΤΟΣΙΣ-. 4 ΟὝΤΈΣΡΌΟΣΕ ἜΣ ΡΟ ΤΟΥ Τ ,

Ὅτι οὐ νεχυομαντεία μόνον ἀλλὰ xoi vexve τρισυλλάβως τὸ παρὸν ἐπιγράφεται γράμμα διὰ τὴν 10
ἐν αὐτῷ τοῦ Ὀδυσσέως ὁμιλίαν πρὸς τοὺς ἐν “Διδου νέκυας. (Vers.2.) εὐϑὺς δ᾽ ἐξ ἀρχῆς ἡ ῥαψῳδία
διασχευὴν λαλεῖ ἀνάπλου ἐν τῷ, νῆα μὲν ἂρ πάμπρωτον ἐρύσαμεν εἰς ἅλα δῖαν. ἐν δ᾽ ἱστὸν τεϑέμεσϑα

30 χαὶ ἱστία νηὶ μελ αἰνῃ. ἐν δὲ καὶ αὐτοὶ βαίνομεν ἀχνύμενοι, ( Vers. 5 Hi ϑαλεκρὸν χατὰ δάχρυ Ζέοντες,
ὡς εἰχὸς διὰ τὸ εἰς Κωχυτοῦ πλέειν. ἡμῖν δ᾽ «v κατόπισϑε νεὼς χυανοπρώροιο ἵχμενον οὖρον. Tet πλη-
σίστιον ἐσϑλὸν ἑταῖρον ϑεός. ἡμεῖς δ᾽ ὅπλα ἕχαστα πονησάμενοι χατὰ νῆα ἥμεϑα. τὴν δ᾽ ἄνεμός τε
κυβερνήτης 3 ἴϑυνε. τῆς δὲ πανημερίης τέταϑ᾽ ἱστία ποντοπορούσης. ( Vers. 11.) Καὶ ὅρα τὸ ποντο-
ρούσης, ἐν ᾧ δηλοῦται ὦ ὡς εἰ xci ποταμὸν ἡ ποίησις τὸν ᾿Ωχεανὸν λαλεῖ, ἀλλὰ πόντον αὐτὸν ἄλλως
οἶδε, τουτέστι τὴν ἔξω ϑάλασσαν. διὸ καὶ ποντοπορεῖ ναῦς Ju δι᾿ αὐτοῦ πλέουσα. (Vers. 7.) ' Ercipov

4o δὲ καὶ νῦν οὖρον λέγει τὸν “ἁπλῶς βοηϑόν. (Vers. 12.) εἶτα μετρῶν τὸν διὰ μέσου πλοῦν καὶ ἐμφαί-
γων ὡς OU μαχρὰν ἣν τῶν πρὸς τῷ diy τόπων ἡ τῆς Κίρκης γῆσος Ait) ἐπάγει" δύσετό τ᾽ Hos, 415
σχιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί. ( Vers. 13.) ἡ δ᾽ ἐς πείραϑ᾽ ἵχανε βαϑυῤῥόου ᾿Ωχεανοῖο, ὃν. χαὶ βαϑ vótynv
πρὸ ὀλίγων € ἔφη. πέρατα δὲ ᾿Ωχεανοῦ νῦν οὐχὶ τοῦ πρὸς 7 ἀδείροις, ἀλλὰ τοῦ ἐπέκεινα πρὸς ἑσπέραν
ἄχρου, κατὰ τὸ πλάσμα τοῦ Ὀδυσσέως ἤτοι κατὰ τὸ μυϑικὸν αἴτημα, 0 που γῆς μὲν πέρας τῆς ἑσπε-
ρίας, ἀρχὴ δὲ τῶν ὑπὸ γῆν, ὃ ἐστι, τοῦ “4ιδου καταρχή. ( Vers. 14.) ἔνϑα πλάττει καὶ τοὺς Κιμμε-

50 *ptove οἰκεῖν, ἀϑλίους τινὰς τούτους ἀνϑρώπους. φησὶ γάρ" ἔνϑα δὲ Κιμμερίων ἀνδρῶν δῆμός τὲ
πόλις τε, ἠέρι xc veq ἕλῃ κεκαλυμμένοι. οὐδέ mor αὐτοὺς ᾿Πέλιος φαέϑων χαταδέρχεται ἢ ἢ ἐπιδέρχεται
ἀχτίνεσσιν. ( Vers. 17.) οὔϑ᾽ ὁπόταν στείχησιν ἤγουν ἄνεισι πρὸς οὐρανὸν ἀστερόεντα, οὔϑ᾽ Or ἂν
ἂψ ἐπὶ γαῖαν ἀπ ᾿οὐρανόϑεν προτράπηται. ἀλλ ἐπὶ γὺξ 0207 τέταται ( Vers. 1q 9: ) δειλοῖσι βροτοῖσιν,
ἤγουν δειλαίοις, δι᾿ αὐτὸ τοῦτο δηλαδὴ τὸ ἐν νυκτὶ εἶναι. (Vers. 14 .) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι καϑάπερ ποταμοὺς

θο ὑπὲρ γῆς ὄντας xc ἱστορουμένους μετήγαγεν ἡ μυϑικὴ αὐτονομία "είς Ain, ὀνόματα ἐπιλεξαμένη 30
τοῖς χότω προσήχοντα, ὡς χαὶ προδεδήλ ὠται, οὕτω χαὶ τοὺς Κιμμερίους e, ἔϑνος ὦ ὄντας TL μα τς γνω-
στὸν, μετοιχίζειν ἐϑέλει πρὸς παροικίαν “4ιδου διὰ ὁμοιότητα xai αὐτοὺς ὀνόματα ἐπιλεξ “ξάμενος. δοχεῖ

4071γὰρ παραδηλοῦν καλτὰ τὸν ἦχον τῆς προφορᾶς ἡ λέξις, τοὺς περὶ ἤρία κειμένους ἢ περὶ ἔραν, ὡς οἷον
γερτέρους. Κράτης μέντοι χερβερίους γράφει, ἀκολουϑήσας οἶμαι τῷ χωμιχῷ, τόπον τοὺς βε ρβερίους
παίζοντι. ἕτεροι δὲ ᾿Χεϊμερίους τούτους ἔγραψαν, ἐκ τῶν ἀλ ηϑῶν i ἴσως Κιμμερίων τοὔνομα πορισάμε- 410
γοι. βορειότατοι γὰρ ἐχεῖνοι καὶ διὰ τοῦτο χειμέριοι. ᾿ἀλλ οὕτω μὲν οἱ Ὁμηρικοὶ Κιμμέριοι ὡς ἐν πλάσ-

10 ματι περιφέρονται, τῶν ἀρχτῴων ἐξοικισϑέντων τόπων ἐπὶ δυσμάς, ὑ ὑπηρετοῦντος τῇ ποιήσει κἀν "ταῦϑα
τοῦ πολλὰ παρ᾽ αὐτῇ δυναμένου μύϑου, καὶ ov μόνον ἐκ τῆς ἄρχτου εἰς ἑσπέραν, ἀλλὰ καὶ εἰς αὐτὸν
“Ἅιδην ἀναστατοῦντος αὐτοὺς , ὃς οὐδὲ ἑξαμήνῳ γοῦν φωτὶ χατὰ τὸ ϑρυλλούμενον περιλάμπει αὐτούς.
ἀλλὰ παρ᾽ Ὁμήρῳ διὰ βίου ὑπὸ σχότει ποιεῖ. xci τί γὰρ ἀλλ ἢ προσοίκους τῷ “Ἅιδῃ; τοὺς δὲ τοιούτους, 4o
οὐδὲ ποτε εἰκὸς ᾿ Ἡλίῳ λάμπεσϑαι. ἡ δὲ ἱστορία ἔϑνος αὐτοὺς ἔχει Σκυϑικὸν, γομαδικὸν, ἀρκτιχὸν,

PAYQOIAZIA Δ. Ysi5—aig. 397

οὗπερ ἀπόμοιρα λέγεταί ποτε μικρόν τι πρὸ Ὁμήρου ἢ ἢ καὶ ἐπ᾿ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Κιμμερίου βοσπόρου ὃ ὁρμη-
ϑεῖσα, Τρῆρες δέ φασιν ἐκχαλοῦντο, πολλὴν τῆς ᾿Ασίας καταδραμεῖν καὶ τὰς Σάρδεις ἑλεῖν, καὶ τῶν 0
“Μαγνήτων δὲ πολλοὺς ἀνελεῖν τῶν χατὰ τὸν δῆαίανδρον, ἐμβαλεῖν δὲ καὶ ἐπὶ Παφλαγόνας xal Φρύγας,
ὅτε καὶ Μίδας λέγεται. αἶμα ταύρου πιὼν, ὡς Θεμιστοκλῆς ἱ ὕστερον, εἰς τὸ χρεὼν ἀπελϑεῖν. φασὶ δὲ τὸ
xat αὐτοὺς χλέμα ὁρῶν ὕψει περιεχόμενον ἐξ ἕω καὶ δύσεως καὶ ξοφῶδες ὃν ἑξάμηνον μὲν ἔχειν ἀχλύν.
χαὶ τοῦτο εἶναι οἷον νύχτα, κατὰ τὸ, ὀρώρει δ᾽ οὐρανόϑεν νὺξ, ὡς ἐφορῶντος μὲν ἡλίου αὐτοὺς, οὐ μὴν
φαέϑοντος, χαϑὰ δηλοῖ καὶ ὃ ποιητὴς, ὡς διασχεδάξειν τὸ τῆς ἀχλύος πάχος καὶ ἱλαρὰν ἡμέραν ἀγα-
γεῖν αὐτοῖς. τὸ δὲ λοιπὸν ἑξάμηνον, ix μεσημβρίας, ἢ καὶ ἀλλοϑέν ποϑεν, ἥλιον καϑαρὸν ἐπιλάμ-
nav αὐτοῖς. ᾿Αῤῥιανὸς δέ φησιν ὕτι Κιμμέριοι Σ,χυϑιχὸν ἔϑνος, ἐξ ἡϑῶν τῶν οἰχείων “ἀναστάντες xat
10 πάντας rovg διὰ μέσον βλάπτοντες ἦλϑον ἕως Βιϑυνίας. “Ἡρόδοτος δὲ ἱστορεῖ ὕτι βασιλεύοντος
"Aoóvos τοῦ Tiyov Κιμμέριοι ἐξαναστάντες τῶν οἰχείων ἡϑῶν ὑπὸ XxvÓOv τῶν νομάδων ἀφίκοντο εἰς
" f*olay, 1 ὅτε xc τὰς Σάρδεις εἷλον. ἄλλοι δὲ φασι καὶ ὅτι ἱερὰ ϑεῶν καταδραμόντες ἐσύλησαν ἐν ᾿ΑΙσίᾳ. 30
ὅϑεν οἱ ἀοιδοὶ μὴ ἔχοντες ἄλλως αὐτοὺς βλάψαι μυϑοπλάστῳ ἐκτοπισμῷ τὴν τοῦ ἔϑνους κακίαν ἡμύ-
γαντὸ χατά τι φασὶ χοινὸν ἔχϑος ᾿Ιώνων πρὸς αὐτούς. Ἴων δὲ καὶ ὃ ποιητὴς ὃ τῶν τοιούτων ἀοιδῶν
χορυιξαῖος. εἰσὶ δὲ οἵ καὶ Εὐρωπαῖον ἔϑνος ἐ ἐπέκεινα ᾿Ιταλίας ἔχον ὑπόγαιον ὡς τὰ πολλὰ ζωὴν τοὺς
Κιμμερίους ἱστόρησαν. χαὶ τούτῳ τῷ τρόπῳ αὐτοὺς ἐνόησαν λέγεσθαι ὑπὸ γὴν εἶναι xci Aur, καὶ
ζωὴν ἔχειν ἡλίῳ ἀνεπισχόπητον. Tivi; δὲ αὐτόϑι zc γεκυομαντεῖον ἱστόρησαν εἰς ὃ τὸν Ὀδυσσέα φασὶν
ἀφικέσϑαι. xci τινα κόλπον "Aogvov χωρίον Iliovrtovetov , περὶ οὗ προείρηται. χἀνταῦϑα τοὺς Κιμμε-
ρίους οἰκίξουσι, λέγοντες τοὺς ἐχεῖ ἐν καταγείοις ἀργίλλαις οἰκεῖν, χαὶ δι᾿ ὑπονόμων παρ ᾿᾿ἀλλήλους go
20 τᾶν, καὶ ζῆν ἀπὸ Met -hon καὶ μαντεύεσθαι. εἶναι δὲ πάτριον ἔϑος αὐτοῖς, μηδένα τὸν ἥλιον ὁρᾶν,
ἀλλὰ νυχτὸς ἐχπορεύεσϑαι διὰ τῶν χασμάτων. διὸ χαὶ λέγεσϑαι μηδέ ποτε ἥλιον φαέϑοντα ἐπιδέρκε-
σϑαι, φϑαρῆναι δὲ αὐτοὺς ὕστερον ὑπὸ βασιλέως, ἐπεὶ ὃ χρησμὸς οὐκ ἀπέβη ἐκείνῳ λαβόντι μαντείαν.
τὰ δὲ παλαιὰ σχόλια φασὶ καὶ ὅτι ἔϑνος περιοικοῦν τὸν ᾿Ωχεανὸν οἱ Κιμμέριοι. ἄλλως δὲ, ὅλτι Κιμμε- áo
ρίους ὑποτίϑεται ὃ ποιητὴς τοὺς χατὰ δύσιν οἰχοῦντας xal προσχειμένους τῷ in. λέγουσι δὲ καὶ ἵστο-
ρεῖσϑαι, Σχύϑας ὑπὸ Κιμμερίων ἐξελαϑῆναι. Ἰστέον δὲ Ort τὸ, Κιμμερίων ἀνδρῶν δῆμός τε πόλις τε,
περιφραστικῶς εἴρηται ἀντὶ τοῦ οἱ “Κιμμέριοι. διὸ ἐπάγει" ἠέρι χαὶ νεφέλῃ (Vers, 15.) χεχαλ υμμένοι.
τοῦτο δὲ κατὰ τὸν γεωγράφον αἰνίττεται ζοφῶδες εἶναι τὸ χλίμα τῆς κατὰ τοὺς Κιμμερίους χώρας. οὗ
ἐνδειχτιχόν φησι καὶ τὸ, οὐδέ ποτ᾽ αὐτοὺς ἠέλιος φαέϑων ἐφορᾷ. ἔχουσι μὲν γὰρ ἥλιον εἰ καὶ μὴ οἱ τοῦ
αὐύϑου, ἀλλὰ) γοῦν οἱ τῆς ἱστορίας Κιμμέριοι, ὑφ ᾿ἥλιον ὄντες, ὅτι καὶ ὑπὲρ γῆς. οὐ μὴν (Vers. 16.)
30 φαΐέϑοντα 9 ἐστι φαιεινὸν αὐτοῖς ἐπιλάμποντα. Τὸ δὲ ἀκτίνεσσιν, ἢ πρὸς τὸ φαΐέϑων ἀποδοτέον i tra
à φαέϑων ἀχτίνεσσιν ἥλιος, ἢ πρὸς τὸ δέρχεται , ἵνα δοκῇ βλέπειν ἥλιος ταῖς ἀκτῖσιν, ὡς οἷα καὶ
ὀφϑαλμοῖς, ( Vers. 1 T ) "yacrdy uv δὲ 7] στείχειν πρὸς οὐρανὸν Ἥλιος λέγεται, διὰ τὴν κατὰ στοῖ-
gov 0 ἐστι τάξιν πορίαν αὐτοῦ. ὅϑεν καὶ στοιχεῖον τῶν τις μὲγ ἄλων ἡμετέρων σοζρῶν λέγει αὐτόν.
(Vers. 18.) τὸ δὲ ἐπὶ γῆν ἀπ ᾿ οὐρανόϑεν προτράπηται , ἢ ἁπλοϊχῶς ἀντὶ TOU ἀποχλίνῃ, ὁδεύσει,
ἢ μάλιστα χατὰ τοὺς σοφοὺς ἀντὶ τοῦ, nen τ καὶ οἷον κελευσϑεὶς χατέλϑῃ. δι᾿ οὗ φασὶ δείκνυ-
ται, ὡς οἶδεν ὃ [7 ποιητὴς ÜTL φύσει μὲν * χαὶ ὡς olov ἑχούσιος ὁ “Πλιος πορεῖὰν ποιεῖται ἀπὸ δύσεως ἐπὶ 50
ἀνατολάς. ὕμως μέντοι ἄλλως, ὑπὸ τοῦ παντὸς ἀνϑέλκεται ὁσημέραι, καὶ τῇ ἃ ἀπλανεῖ ἄχων συγκατα-
δύεται, καὶ προτρεπόμενος τῇ τοῦ παγτὸς κινήσει L4 ἑχὼν συγκαϑέλκεται. ( Vers. 17.) ᾿Ιστέον δὲ xat
ὅτι τὸ μὲν ὁπότ᾽ ἂν στείχῃσι πρὸς οὐρανὸν ἀστερόεντα, τοῦ ἀνατέλλειν ἐστὶ περίφρασις. δύσεως δὲ, τὸ,
4o OT ἂν ap ἐπὶ γαῖαν am οὐρανόϑεν προτράπηται. ( Vers, 16.) ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὕτι τὸ, οὐδέ ποτ᾽ αὐτοὺς
ἥλιος ἐπιδέρκεται, διασαφητικόν ἐ ἐστι τοῦ, ἠέρι καὶ νεφέλῃ χεκαλυμμένοι. τῶν μὲν γὰρ ἄλλων ἔστιν ὕτε
χαιριχὴ "pel xci ἀὴρ καταπέπαπται, Κιμμερίους δὲ οὐδέ more ἥλιος ἐφορᾷ. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τὸ,
( Vers. 19.) νὺξ ὀλοὴ πρὸς διαστολὴν ἐῤῥέϑη τῆς χατὰ φύσιν νυκτός. ἐκείνη γὰρ ἀμβροσίη νὺξ λέγεται,
“χαὶ πείϑειν ἔ ἔχει ὡς ἀγαϑὴ, κατὰ τὸ, ἀγαϑὸν χαὶ νυχτὶ πιϑέσϑαι. ὅτι δὲ καὶ σωματικὴ νὺξ χατὰ τὸ,
εἰ μὴ νὺξ δμήτειρα ϑεῶν ἐσάωσε, καὶ ὅτι νὺξ xci ἡ πυχνὴ νέγωσις ἣν καὶ ἠέρα φησὶν Ὅμηρος κατὰ
τὸ, Ζεῦ πάτερ ἀλλὰ σὺ ῥῦσαι ὑπ᾽ ἠέρος υἷας ᾿Δγαιῶν, οἱ παλαιοὶ δηλοῦσι, λέγοντες ὅτε xci τοῖς

398 PACEQIAIZA. .. Xs.23—43.

Κιμμερίοις τοιαύτη νὺξ τέτατο, ἤχου, ξοφώδης κατάστασις; ἀὴρ ἐπιλόρελρῳ οὐ re apQ ἡλίῳ λαμ-
θο πόμενος. οὐ μὴν αὐτόχρημα νὺξ καϑύλου, ὡς ὃ Κράτης ὑποτίϑεται. "πῶς γάρ φασιν εἶχον ζῆν;
( Vers. 23.) Ὅτι Ὁμήρου εἰπόντος ἱερήϊα τὰ ἐν “ιδου σφάγια ἐπὶ χοῇ γεχρῶν, φασὶν οἱ παλαιοὶ οὐκ
ὀρϑῶς εἰρῆσϑαι τοῦτο, ἐπὶ γὰρ νεχρῶν τόμια φασὶ χαὶ ἔντομα, ἐπὶ δὲ ϑεῶν ἱερεῖα, εἶτα ϑεραπεύον-
τὲς φασὶν ὅτι ἱερεῖα καὶ ἁπλῶς τὰ ϑρέμματα. ἐν ἄλ λοις δὲ rti, λέγεται ἡ λέξις ἐπὶ τῶν ἁπλῶς σφα-417
" ζομένων. (Vers. 3 34.) Ὅτι καϑὰ πρὸ βραχέων ᾿“ττιχὸν qv τὸ, Αἰμμερίων δῆμός rt πόλις τε ἠέρι χεχα-
λυμμένοι, οὕτω χαὶ νῦν τὸ, τοὺς δ᾽ ἐπεὶ εὐχωλῇ not λιτῇσί τὲ ἔϑνεα νεχρῶν ἐλισσάμην. ἔϑνεα ) γὰρ νεκρῶν
1672rovs νεχροὺς λέγει. πρὸς 0 καὶ οἰχείως ἔχει τὸ, τοὺς δ᾽ ἐπεὶ ἐλισσάμην. Jaréov δὲ ὅτι χαὶ μὲΐτ ᾿ὀλίγα,
χαινοπρεπὲς κεῖται σχῆμα τὸ, ψυχὴ Τειρεσίου ἔχων σκῆπτρον, ὡς μιχρὸν ὕσον εἰρήσεται. ᾿Βτυμολογ,
κὸν δὲ τὸ, λιτῇσιν ἐλισσάμην. τοῦτο δὲ καὶ γουνοῦσϑαι ἀνωτέρω φησὶν, ὡς xci ἐν τῇ πρὸ ταύτης 10
ῥαψῳδίᾳ. εἰς τοῦτο δὲ εἰπόντες οἱ παλαιοὶ πῶς γουνοῦται καὶ λίσσεται, εἰ μὴ προαισϑάνονται πρινὴ
πίωσιν αἱ ψυχαὶ; λύουσιν ἄλλως τε, xci διὰ τοῦ εἰπεῖν ὡς τιμὴν τοῦτο ποιεῖ τῶν δεσποτῶν, Π]λούτω-
γος δηλαδὴ καὶ Περσεφόνης, ἐπαγγελλόμενος καὶ οὕτω δοχῶν γονυπετεῖν.

(Vers. 56.) Ὅτι ἐν μὲν τῷ, Ζεὺς χελαινεφὴς, ἔγκειται τὸ νέφος. ἔστι γὰρ χελαινεφὴς ἐχεῖνος,
ὡς τὰ νέφη μελαίνων τῇ πυκνώσει, νεφεληγερέτης γάρ. ἐν δὲ τῷ, (Vers. 55.) μῆλα λαβὼν ἀπεδειρο-
τόμησα εἰς βόϑρον, ὁέε δ᾽ αἷμα κελαινεφὲς, ἡ λέξις τὸ κελαινεφὲς δηλοῖ, ἤγουν τὸ μέλαν. ἐπεὶ χαὶ
μέλαν αἷμα φησὶ πολλαχοῦ. καὶ μὴν καὶ Ζεὺς κελαινεςρὴς κατὰ ἀλληγορίαν, ὃ μέλας ἰδεῖν καὶ οἱονεὶ
αὐτὸς χελαινοφαὴς διὰ τὸ τοῦ νοῦ δυσόρατον. ( Vers.37.) Ὅτι ἐν τῷ, αἱ δ᾽ ἀγέροντο ψυχαὶ ὑπ᾽ ἐξ
᾿Ερέβους νεκύων κατατεϑνηώτων, περιττεύει ὡς καὶ ἀλλαχοῦ τὸ χατατεϑνηώτων xci οὐ πρὸς διαστολήν

τοτινα χεῖται, ὡς xci iv Dieu φαίνεται, ῥηϑείη δ᾽ ἂν τὸ τοιοῦτον ἔπος ἀστείως, (Vers. 58.) ὅτε 20
πολλοί τινες ἀλιπεῖς καὶ λεπτόσαρκχοι δὁιιοῦ ἀγείροντο. τὸ δὲ ἐξφεξῆς ἁρμόσει ποτὲ εἰπεῖν ἐπὶ συνάξεως
προσώπων κινδυνευσάντων, τὸ, νύμφαι τ᾽ ἠΐϑεοί τε πολύτλητοί τε γέροντες, παρϑενικαί v^ ἀταλαὶ,

Ρ uM - AM , , , , » ater ΄
γεοπενϑέω ϑυμὸν ἔχουσαι. πολλοὶ ; δ᾽ οὐτάμενοι χαλκηρεέσιν ἐγχείῃσιν ἄνδρες ἀρηΐφατοι βεβροτωμένα
τεῦχε ἔχοντες. ᾿Εν τούτοις δὲ ὅρα Ort ταῖς νύμφαις τοὺς ἠϊϑέους ἀντέϑετο διὰ ἡλικίας ταυτύότητα, καὶ
τοῖς πολυτλήτοις γέρουσι τὰς ἀταλὰς παρϑένους κατά τι ἀντιϑετικὸν σχῆμα. εἰσὶ γὰρ ἀταλαὶ παρϑέ-
vct αἱ μηδὲν δυνάμεναι τλῆναι διὰ τὸ τῆς ἡλικίας ἁπαλόν. τὸ δὲ τοιοῦτον τοῖς πολυτλήτοις ἀντίχειται.
(Vers. 59.) Τὸ δὲ νεοπενϑέα ϑυμὸν, ἀπαιτεῖ τὰς μὴ νέας παλαιοπενϑεῖς εἶναι. | ( Vers. 40.) Τὸ δὲ
οὐτάμενοι γενιχῶς καὶ νῦν κεῖται ἐπί τε τῶν τετρωμένων ἐπί τε τῶν βεβλημένων. οὐ γὰρ ἂν mayas
εἴποι Tig ὡς τῶν uiv οὐταμένων ἣν τις φασία, τῶν δὲ βεβλημένων οὔ. Βεβροτωμένα δὲ τεύχεα τὰ
δοχοῦντα βεβροτῶσϑαι, 0 ἐστιν αἵματι μεμολύνϑαι. (Vers. 41.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι φάντασμα nv τὰ 30
τοιαῦτα τῷ Ὀδυσσεῖ. ἐπεὶ καὶ κλῆρος 5v “Ἰλληνικὸς, τὸν ἀέρα εἴδωλα τῶν τεϑνεώτων σχιώδη καὶ ἄμε-

0 γηνὰ ἐχματτόμενον καὶ ὡς οἷον ἐν σκιαγραφίᾳ εἰκονικῇ τυποῦντα φαντάζειν "οὕτω τοὺς βλέποντας, ὡς
τόν τε γέροντα τοιοῦτον εἶδος ἐναπλῦναι τῷ ἀέρι, καὶ τὸν βεβλημένον δὲ τοιαύτην ϑέαν ἐνθϑεῖναν
αὐτῷ, καὶ τοὺς λοιποὺς ὁ ὁμοίως. ὥςτε ἐχεῖνο βλέπεσϑαι, O καὶ ζώντων “προεφαίνετο τὸν σωματιχὸν
δηλαδὴ χρῶτα καὶ τὰ περὶ αὐτὸν ἐπιπολάζοντα πάϑη. διὸ καὶ αἱ νεοφανεῖς νύμφαι χατὰ νυμφικὸν
σχῆμα προσπίπτουσι τοῖς τοῦ ὁρῶντος ὀφϑαλ μοῖς. καὶ οἱ πεσόντες νεοπενϑεῖς ἐν -σχυϑρωπῇ χαταστάσει
φαίνονται, χαὶ οἱ ἐν ὕπλοις ϑανόντες t ὅμοιοι φαντασιοῦνται, zat οἱ ϑηρῶντες ἐν πυνηγετικῷ σχιαχρας
φοῦνται σχήματι, χαὶ οἱ μετὰ συμμάχων πεσόντες ἀγηγερμένον ἔχουσι περὶ ἑαυτοὺς τὸ συμμαχικὸν, ὡς
ἐν τοῖς ἑξῆς δηλοῖ τὰ κατὰ τὸν ᾿Ηγαμέμνονα, χαὶ αἱ τῶν βεβλ aevo φαντασίαι μετὰ ὠτειλῶν ἐπιφαί-
γονται, χαὶ αἱ τῶν γερόντων ῥιχναὶ, καὶ αἷ τῶν κατηφιώντων στυγγαὶ E ὥσπερ, δῆτα χαὶ ἐν ὀνείροις. 40
διὸ καὶ ἡ τῆς μητρὸς τοῦ ᾽Οδυσσέως Vuyr μὲτ ᾿ὀλίγα σχιᾷ ἰχέλη ἢ καὶ ὀνείρῳ ἔπτατο ὑποχωροῦῖσα. τοιοῦ-
τον δὲ χαι TO, ivy c ὄνειρος ἀποπταμένη πεπότηται. ὕϑεν χαὶ τὸν avra, οὐδ᾽ ὧν εἴτι καὶ πάϑοι
Ὀδυσσεὺς, μεταβαλεῖ ἐν “Διδου τῆς μήνιδος, ἐσχηματισμένον κατὰ τὴν ἄνω διάϑεσιν, ὅτε δηλαδὴ ἣν

5o ἐν τοῖς ζῶσι. xci τοιαῦτα μὲν χαὶ ταῦτα. τὰ δὲ ἐξφεξῆς τοῦ Ὁμήρου ( Vers, 42.) ϑορύβου δηλωτιχά.
φησι 7αρ ὡς πολλοὶ περὶ βόϑρον ἐφοίτων ἄλλοϑεν ἄλλος ϑεσπεσίῃ ἰαχῇ. (Vers. 43, ) ἐμὲ δὲ χλωρὸν
δέος ἵρει, τουτέστι χλωροποιὸν, ὠχρότητος ποιητιχὸν, ὥσπερ καὶ νωϑροὶ νότοι παρ᾽ ᾿Ιπποχράτει οἱ

(PA UWoQOlZ41.4 4. Vs38—76. 399

vo pomo. xci τυφλὸν ὃ ὃ ἔρως ἤγουν τυφλοποιὸν, ἐπεὶ χαὶ τυφλώττει τὸ φιλοῦν περὶ τὸ φιλούμενον.
( Vers. 38.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτε τὰ ῥηϑέντα Ὁμηρικὰ ἐξ E ἔπη, τὸ, νύμφαι τ᾽ ἠΐϑεοί τὲ καὶ ἑξῆς ἕως τοῦ, ἐμὲ
δὲ χλωρὸν δέος oet, ἀϑετοῦσιν οἱ παλαιοί. οὕπω γάρ φασι καιρὸς τοῦ ἔρχεσθαι, χαὶ οὐδὲ δυνατὸν
τὰς ψυχὰς φέρειν σωμάτων πληγάς. οἱ δὲ λυτικοὶ περὶ μὲν τῶν πληγῶν λαλοῦσιν ὡς ἀνωτέρω ἐγράφη.
περὶ δὲ τοῦ μήπω καιρὸν εἶναι προσιέναι τῷ βόϑρῳ ψυχὰς φασὶν ὡς προανακεφαλαίωσις ταῦτα τῶν
ῥηϑησομένων εἰσί. ταυτὸν δ᾽ εἰπεῖν, δηλοῦσα προέχϑεσις ὡς οὐκ ἔρχονται νῦν ἀλλ ὅτι ἐλεύσονται.
( Vers. 46.) Ὅτι ἔστε καὶ ὧδε σχῆμα τὸ κατὰ τὸ σιωπώμενον ἐν τῷ, ἐχέλευσε μῆλα δείραντας κατα-
κῇαι — πάντως, ὕπερ' ἐπεφέροντο οἱ περὶ τὸν ᾿Οδυσσέα, εἰ xci ὃ ποιητὴς αὐτὸ σιωπᾷ. (Vers. 48.)
Ὅτι ξίφος ἐκφοβεῖ xai τοὺς véxvag καὶ ovx ἐᾷ αἵματος ἄσσον ἐλϑεῖν πρὸ τοῦ Τειρεσίου. ἐφοβεῖτο δὲ
10 οὕτω καὶ πρὸ τούτων καὶ ἡ Kipxn ὡς ἐν τοῖς περὶ ἐκείβης ἐφράνη. (Vers. 51.) "Ὅτι δόξα ἦν τοῖς áo
“βλλησι τὰς τῶν ἀϑάπτων ψυχὰς μὴ ἀναμίγνυσθαι ταῖς λοιπαῖς, ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖς νεχρικαῖς ἐπικλήσε-
418 σιν ἐπιφαίνεσθαι τε πρινὴ τῆς χοῆς γεύσασϑαι , χαὶ προλέγειν τι μαντικῶς. διὰ τὸ μή mo γενέσϑαι
τῆς λήϑης ἧς καὶ πόμα φασὶν ἐν ἽΖιδου εἶναι οἱ ue)? Ὅμηρον. ᾿᾿λπήνωρ γοῦν ἐνταῦϑα 6: πρὸ ὀλίγων
ῥηϑεὶς οὗπερ 7 ἀναλογία xara τὸ ῥηξήνωρ ἀγήνωρ ᾿Ελεφήνωρ Προϑοήνωρ ᾿Αντήνωρ χαὶ τὰ ὕμοια,
τοιοῦτος ἐν Aidov τῷ Ὀδυσσεῖ φαίνεται. φησὶ γὰρ ἡ ποίησις Ἀρὕτω. Πρώτη δὲ ψυχὴ ᾿Ελπήνορος ἦλϑεν 50
ἑταίρου. οὐ γάρ πω ἐτέϑαπτο. σῶμα γὰρ ἐν Κίρκης μεγάρῳ ἐλέλειπτο ἄχλαυτον καὶ ἄϑαπτον, ind πό-
vog ἄλλος ἔπειγε: ( Vers. 66.) zai μὲτ ᾿ ὀλίγα γουνάζεται περὶ ἑαυτοῦ, εἰπὼν πρὸς ᾿Οδυσσέα, viv δέ σε
τῶν 07.6Ü cv γουνάξομαι οὐ παρεόντων, χαὶ ἑξῆς. ( Vers. 70.) εἶτα zc μαντικῶς εἰπὼν ὅτι οἶδεν ὡς
ἐνϑένδε κιὼν νῆσον ἐς «Αἰαίην σχήσεις εὐεργέα νῆα, κέλεται μνήσασϑαι αὐτοῦ τὸν Ὀδυσσία. μή μὲ
20 γάρ φησιν ἄχλαυτον ἄϑαπτον ἰὼν ὄπισϑε καταλείπειν νοσφισϑεὶς, μή τί τοι ϑεῶν μήνιμα γένωμαι.
( Vers. 74.) ἀλλά ἔμε χαχχῇαι ἤτοι κατάχαυσον σὺν τεύχεσιν ἕσσα μοι ἐστί. σῆμά τέ μοι χεῦαι πολιῆς θο
ἐπὶ ϑινὶ ϑαλάσσης ἀνδρὸς δυστήνου χαὶ ἐσσομένοισι πυϑέσϑαι, πῆξαί τ᾽ ἐπὶ τύμβῳ ἐρετμὸν, τῷ καὶ
ζῶον ἔρεσσον ἐὼν μετ᾽ ἐμοῖς ἑτάροισι. C Vers. 75.) Καὶ ὅρα ὅτι κατὰ τὰ προειρημένα οὐδὲ ἐν */4:90v1073
φρεσὶν ἄρηρεν ὁ ᾿ξλπήνωρ, οὐ μόνον ὅτι ἀφελῶς περὶ εὐτελῶν ἀξιοῖ, ἀλλὰ καὶ Ort εἰς οὐδὲν χρήσιμον
ξητεῖ τὸ τύμβου χῶμα ἐπὶ ϑινὶ ϑαλάσσης καὶ τὴν ὡσανεὶ διὰ τοῦ ἐρετμοῦ ἀναστήλωσιν. ( Vers. 76. )
ποίοις γὰρ ἐσομένοις ἔμελλε τὸ σῆμα φαίνεσθαι ἐ ἐν παράπλῳ εἴπερ ἀοίκητος 7 τῆς Κίρκης νῆσος ὑπόχει-
ται; εἰ μὴ ἄρα ἐμφαίνει διὰ τούτων ὃ ποιητὴς, ψευδῆ μὲν εἶναι τὸν ὠχεανισμὸν ἢ ἄλλως bironicpóy
τῆς νήσου «Ἵαίης, ἀληϑῶς δὲ ἐν τόποις περιπλεομένοις aec ct αὐτήν. ( Vers. 53.) Ὅρα δὲ ὅτι σῶδμα 10
καὶ νῦν τὸ νεχρωϑὲν λέγει οὐ μὴν δέμας. χρῆσις δὲ σώματος οὐ πάνυ συνήϑης οὐδὲ μὴν ἐσφαλμένη ἐν
So TQ' τῶν δὲ κιόνων τὰ μὲν σώματα ἣν κιπαρίσσινα. αἱ δὲ κεφαλαὶ χορινϑιουργεῖς, ἐλεφάντιναι καὶ χρυσῷ
διαχεχοσμημέναι, τὸ δὲ ἐπιστύλιον ἐκ χρυσοῦ τὸ ὅλον. ( Vers, 62.) Τὸ δὲ ἐν Κίρκης μεγάρῳ, ἐντελῶς
ἐγράφη. τὸ γὰρ ἄλλως ἐν Κίρκης εἰπεῖν ἐλλιπῶς ἔχει κατὰ ἀττικισμόν. ( Vers. 54.) Τὸ δὲ ἄκλαυτον oi
μεϑ' Ὅμηρον xai ἄκλαυστον γράφουσι. ( Vers. 75. 2 Τὸ δὲ ἐπεὶ πόνος ἄλλος ἔπειγε, καὶ παροιμιῶδες
ἐστὶν ἐπὶ τῶν ἀναγκαῖα προτιμωμένων τῶν μὴ τοιούκτων. ὥσπερ zc τὸ, μή τί τοι ϑεοῦ μήνιμα γένωμαι 20
ἐπὶ τῶν παρακαλουμένων μὴ ἀδικεῖν. (Vers. 66.) Τοῦ δὲ τῶν ὕπισϑε γουνάζομαι, ἐφερμηνευτιχκὸν
419 ἑξῆς αὐτίχα τὸ, οὐ παρεόντων. τούτου δὲ αὖϑις τὸ, πρός τε ἀλόχου χαὶ πατρὸς χαὶ Τηλεμάχου, ἵνα
ὄπισϑεν μὲν εἶεν οἱ μὴ παρόντες. μὴ παρόντες δὲ ἡ " ἄλοχος καὶ ὁ υἱὸς καὶ ὃ πατὴρ τὰ ὄντως φίλ rera ἕν
τῇ ᾿Ιϑάχῃ τῷ ᾿Οδυσσεῖ. καὶ ἄλλως δὲ εἰπεῖν τὸ, νῦν δέ σε τῶν ὕπισϑεν γουνάζομαι, ἀντὶ τοῦ ὑπὲρ τῶν
μελλόντων, τοῦ ἰδεῖν δηλονότι τὴν ἄλοχον xci τὸν πατέρα χαὶ τὸν υἱὸν, ὃν μόνον ἐνὶ μεγάροισιν, ἔλιπες.
4o δῆλον δὲ ὅτι ἐν τῷ γουνάζομαι τῶν ὕπισϑεν ἀπὸ κοινοῦ ληπτέον τὴν πρὸς πρόϑεσιν, ὡς δηλοῖ τὸ, πρός
τ᾽ ἀλόχου. xci ὅτι διὰ μέτρου ἀνάγκην ὄπιϑεν ἐνταῦϑα ἔφη χατὰ ἔνδειαν τοῦ σίγμα, ὡς καὶ ἐν τῷ,
ἄϑαπτον ἰὼν ὄπιϑεν καταλείπεις. ( Vers. 70.) Τὸ δὲ σχήσεις νῆα καὶ νῦν ἀντὶ τοῦ ἐλλιμενίσεις. Τὺ δὲ
νοσφισϑεὶς &v*ri τοῦ νόσφι γενόμενος, χωρισϑεὶς, ὑποχωρήσας. ( Vers, 73.) Τὸ δὲ c σῆμα εἰ xci μυρια- 30
χοῦ τάφον δηλοῖ, ὡς κἀνταῦϑα, ἀλλὰ γενικῷ λόγῳ τὸ ἁπλῶς σημεῖον ἑρμηνεύει, 0 καὶ συγγενές ἐστι
τῷ τεχμηρίῳ, χρῆσις δὲ τούτου χαὶ ἐν τῷ, σῆμα δέ τοι ἐρέω, τουτέστι γνώρισμα, ὁποῖον δὴ τι καὶ τὸ
ἀνάχωμα τοῦ τάφου, σημεῖον ὃν, χαϑὰ καὶ μνῆμα χαὶ μνημεῖον ἤγουν μνημοσύνη, τοῦ ἐπὶ γεχρῷ

400 PACPIAIA 4. Ys55—g4.

αὐτὸ γενέσϑαι. Τοῦ δὲ ὡς ἐῤῥέϑη) γενικοῦ σήματος πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα παράγωγα. ἐν ἐχείνοις δὲ χαὶ
παράσημος ὃ ἀδόκιμος, ὡς ἀπὸ νομίσματος. ὃ χίβδηλον ὃν παράσημον ἐκαλεῖτο, εἰ xci ὕστερον δεδό-
ξασται καὶ ? τοιαύτη λέξις διὰ; τὰ βασιλικὰ παράσημα ἢ καὶ ἄλλως ἀρχοντικά, (Vers. 76.) Τὸ
δὲ ἀνδρὸς δυστήνοιο καινότερον πέφρασται. τὸ γὰρ χοιγὸν οὕτω" σῆμα τέ μοι χεῦαι ἀνδρὶ δυστήνῳ.
αἴτιον δὲ καὶ νῦν ἡ τῆς δοτιχῆς καὶ γενικῆς φιλίωσις. δῆλον δ᾽ ὅτι πολλῶν χαὶ τοιούτων xc
ἀλλοίων καινότερον φραζομένων καὶ παρά τὲ ἄλλοις xci παρὰ τῷ ποιητῇ οὐκ ἔστι κατειπεῖν τῶν
οὕτω σχηματιζομένων σολοιχισμὸν εἴτουν βαρβαρισμόν. κέκριται δὲ σολοιχοφανῆ τε σχήματα χαλεῖν
ταῦτα xci ἁπλῶς οὕτω σχήματα. πᾶν μὲν γάρ φασι τοιοῦτον λάλημα ἤγουν σχῆμα ἁμάρτημά ἐστιν
4o ἑκούσιον διὰ τέχνην Ἰ) ξενοφωνίαν 3] καλλωπισμόν. σολοιλκισμὸς δὲ ἁμάρτημα ἀκούσιον ἐξ ἀμαϑίας
λαληϑὲν παρὰ ὄνομα ἢ ῥῆμα ἢ ἄλλο τι ὧν λέγουσιν οἱ τεχνικοί. "Exi τούτοις ( Vers. 25.) ὅρα καὶ ὅτε το΄
σῆμα καὶ τύμβος ταὐτὰ νοοῦσι πολυωνυμίας λόγῳ σὺν χαὶ τῷ τάφῳ καὶ τῷ μνήματι. τούτων δὲ τύμ-
fos uiv xe! αὑτόν ἐστι, τὰ δὲ λοιπὰ τρία σχίζονται δι᾿ ὁμωνυμίας, εἴγε σῆμα καὶ μνῆμα καὶ τάφος οὐκ
ἀεὶ τύμβον δηλοῦσιν, ἀλλὰ τὸ μὲν καὶ σημείου, τὸ δὲ μνήμης, τὸ δ᾽ ἐκπλήξεως ἀντιλαμβάνονται. ὅτε
μέντοι ταυτίζονται πολυωνυμικῶς, τότε σήματος μὲν οὐ παρῆκχταί τι, τῶν δ᾽ ἄλλων, τάφου μὲν παρώ-
vvuov σὺν ἄλλοις, καὶ ὁ ἐπιτάφιος λόγος jj ἀγὼν, τύμβου δὲ ὁ ἐπιτύμβιος, μνήματος δὲ ὁ μνηματίτης.
δοχεῖ δὲ ταῦτα χαὶ μᾶλλον ὅτ᾽ ἂν ἐν λόγοις ϑεωρῶνται εἰς ταυτὸν ἥκειν τοῖς ὕστερον καλουμένοις ἐπι-
χηδείοις xci ϑρήνοις. ὧν διαφορὰ, καϑότι ϑρῆνος μέν φασιν ἄδεται παρ᾽ αὐτῇ τῇ συμφορᾷ πρὸ
ταφῆς καὶ μετὰ ταφὴν καὶ κατὰ τὸν ἐνιαύσιον χρόνον τῆς κηδείας, ἀδόμενος ὑπὸ ϑεραπαινίδων καὶ
τῶν σὺν αὐταῖς ὃ δὲ ἐπιχήδειος ἔπαινός ἐστι τοῦ τελευτήσαντος, μετά τινος μετρίου σχετλιασμοῦ, ὥςτε
συγγενῶς ἔχει ὃ ἐπικήδειος λόγος τῷ μνηματίτῃ καὶ ἐπιταφίῳ. οἱ μέν τοι ϑρῆνοι διεκπίπτουσιν εἰς
50 ἀλλόφυλον, προσήκοντες αὐτοὶ τοῖς παρ᾽ Ὁμήρῳ ἀοιδοῖς ϑρήνων ἐξάρχοις. οἷς ἐοίκασι καὶ οἱ τοὺς
ἐλεγείους ἄδοντες, εἴγε παρὰ τὸ ἐλέγειν ὃ ἐλεγεῖος παράγεται στίχος. καὶ ταῦτα μὲν τοιαῦτα,
(Vers. 57.) Εν τοῖς ἱΟμηρικοῖς δὲ χεῖται καί τι νόημια λυπηρόν τε καὶ ἀστεῖον, ἄλλως μέντοι xat ἄλλως
ἐν τῷ" ᾿Ελπῆνορ, πῶς ἡλϑες ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα; ( Vers. 58.) ἔφϑης πεζὸς ἐὼν ἢ ἐγὼ σὺν νηὶ μελαίνῃ;
Ὀδυσσεὺς μὲν γὰρ δαχρύσας καὶ ἐλεήσας ἔφη οὕτως, ὡς δηλοῖ τὸ, τὸν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε
ϑυμῷ. οἴκτου γὰρ ταῦτα ῥήματα. ὁ μέντοι ἀχροατὴς διαχεϑεὶς μειδιάσοι ἂν ἐπὶ τῷ νοήματι, ὡς τοῦ
πεζοῦ δῆϑεν Ελπήνορος παραδραμόντος τάχει τὸν πλέοντα. ( Vers. 55.) ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὅτι φιλοίχτου
μὲν ἀνδρὸς τὸ, τὸν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε ϑυμῷ. βλαβέντος δ᾽ ἐκ μέϑης τὸ, (Vers. 61.)
ἀσέ με δαίμονος αἶσα κακὴ καὶ ἀϑέσφατος οἶνος. ᾿Βλπήνωρ δὲ τοῦτο λέγει ἀφηγούμενος ὡς διὰ μέϑην
xa καὶ προεγράφη καταπεσὼν τέγεος ἐξετραχηλίσϑη. Κακὴν δὲ αἶσαν λέγει τὴν ἀντιδιαστελλομένην 30
ἀγαϑῇ τύχη, ταυτόν δ᾽ εἰπεῖν, ἀγαϑῷ δαίμονι. ( Vers. 83.) Ὅτι παρήχησιν τινὰ ἔχει ὡς καὶ ἐν ἄλλοις
ἐδηλώϑη τὸ, εἴδωλον δ᾽ ἑτέρωϑεν ἑταίρου πόλλ᾽ ἀγόρευεν.
( Vers. 87.) Ὅτι διδάσκων ὃ ποιητὴς προτιμᾶσϑαι τῶν ἡδέων τὰ συμφέροντα πλάττει τὸν καρτε-
θορικὸν ᾿Οδυσσέα οἰχτιζόμενον μὲν *ini τῇ μητρὶ φανείσῃ καὶ πυκινὸν ἀχεύοντα, μὴ ἐῶντα δὲ ὅμως αἵμα-
τος ἄσσον ἐλϑεῖν αὐτὴν, πρὶν Τειρεσίαο πυϑέσϑαι. (Vers. 85.) «Αὐτολύκου δὲ γενεαλογεῖ ὁ ποιητὴς
᾿Αντίχλειαν τὴν τοῦ Οδυσσέως μητέρα. περὶ οὗ ὅτι χλεπτίστατος ἦν, ἐν τοῖς μετὰ ταῦτά που δηλωϑή:-
σετὰι. (Vers.85.) Πυκινὸν δὲ ἀχεύειν ὥσπερ καὶ πυκινὸν ἄχος, ἢ τὸ κατὰ συνέχειαν χαὶ μὴ ἀραιῶς
1074ἐκ διαλειμμάτων, ἢ ἐπεὶ διαχέει μὲν ἡ χαρὰ, πυκνοῖ δὲ καὶ συστέλλει, ἡ λύπη. (Vers. go.) "Ὅτι εἰ καὶ
αἱ λοιπαὶ τῶν τεϑαμμένων ψυχαὶ μὴ πιοῦσαι χοῆς καὶ αἵματος οὔτε ἐπεγίνωσκον οὔτε τι προσεφώνουν,
ἀλλ ἐλϑοῦσαι ἀνεχώρουν ὑπίσω καϑὰ μετ᾽ ὀλίγα ὁ Τειρεσίας ἐρεῖ δίχα γε, ὡς ἐῤῥέϑη, τοῦ ᾿Ελπήνορος 40
τοῦ μή πω ταφέντος, &Àk ὃ Τειρεσίας καὶ μὴ πιὼν αἵματος ἐπιγινώσχει τὸν Ὀδυσσέα καὶ προσφωνεῖ 420
δὁμιλητιχῶς (Vers. 94.) καὶ τοῦτό ἐστιν αὐτῷ διάφορον πρὸς τὰς ἄλλας ψυχὰς ὡς πεπνυμένῳ πρὸς
τοσχιάς. δεδιὼς δὲ ὅμως τὴν ἐπισειομένην ὕλην καὶ αὐτὸς, τὸ ξίφος δηλαδὴ, ἀναχωρεῖν τε τοῦ βόϑρου
χελεύει τὸν Ὀδησσέα, καὶ τὸ φάσγανον ἀπίσχειν, 0 ἐστιν ἄπο ἔχειν, ἤτοι ἀφιστᾶν, ἵνα πιὼν εἴπῃ τὸ
ἀληϑές. ὥςτε καὶ ὃ Τειρεσίας εἰ καὶ γνωρίζει πρὸ τοῦ πιεῖν, «AX οὐ μαντεύεται, μισϑὸν δὲ αὐτὸ τοῦ
πιεῖν ἀντιδίδωσιν. ( Vers. g1.) ᾿Εν τούτοις δὲ τὸν σεμνὸν Τειρεσίαν σχήματι καινῷ ἐξαγγέλλει, ὡς καὶ

PACGEDQIZA4IAÁA 4 Υϑ8. 953.5ὴ 111. 401

προεδηλώϑη; καϊνῶς φράζων τὸ καινὸν, ὡς ἡ ποιητικὴ δηλοῖ φράσις, ἔχουσα οὕτως. ἦλϑε δ᾽ ἐπὶ ψυχὴ
Θηβαίου Τειρεσίαο y ( Vers. 94.) χρύσεον σκῆπτρον ἔχων, ἐμὲ δ᾽ ἔγνω καὶ προσέειπεν. ἔδει μὲν γὰρ
εἰπεῖν ψυχὴ Τειρεσίου Ἀχρύσεον σκῆπτρον ἔχουσα. χαὶ οὐκ ἣν οὐδὲν τοῦτο κώλυμα τῷ μέτρῳ. ἀπεδόϑη 20
δὲ ὃ ὅμως πρὸς τὸ σημαινόμενον τὸ, Ó Τειρεσίας. οὕτω δέ πως καὶ ἀνωτέρω ἐπὶ τῆς TOU ᾽Οδυσσέως μητρὸς
χαινῶς ἐσχημάτισεν, εἰπών" ἦλϑε Ψυχὴ μητρὸς ᾿Αντίκλεια, τουτέστιν 7] μήτηρ, ᾿ΑΙντίχλεια. πρὸς δὲ ψυχὴ
Τειρεσίου ἔχων σκῆπτρον ὅμοιον xci τὸ, ἤτοι ᾿4ϑηναίη ἀκέων ἦν. δηλοῖ δὲ ὃ ποιητὴς, ὡς οὐχ ἐχρῆν
εἰπεῖν ἐνταῦϑα ψυχὴ Τειρεσίου, εἴπερ αὐταὶ μὲν εἴδωλα καὶ σκιαὶ ἀΐσσουσιν, 0 δὲ πέπνυται, ἀλλὰ ἔδεν
Τειρεσίαν εἰπεῖν. διὸ κείπὼν ψυχὴ ἐπάγει τὸ οἰχεῖον,, ἤγουν τὸ ἔχων, ὃ Τειρεσίας δηλαδὴ οὐχ᾽ ἡ ψυχὴ 3o
τοῦ Τειρεσίου. ἃ δέ γε προσέειπεν ὁ Ἵξιρεσίας τὸν Ὀδυσσέα, εἰσὶ ταῦτα" διογενὲς “Ἱαερτιάδη, πολυ-

10 μήχαν᾽ Ὀδυσσεῦ, τί ποτε ὦ δύστηνε λιπὼν φάος ᾿Ηελίοιο. ἤλυϑες 0 ὄφρα ἴδῃς νέκυας καὶ ἀτερπέα χῶρον ;
421 ἀλλ ἀποχάζεο βόϑρου. ἄπισχε φάσγανον ὀξὺ, αἵματος ὄφρα πίω καὶ τοι νημερτέα εἴπω. (Vers. 93. )

“Ἁρμόττει δὲ τὸ, τί ποτε λιπὼν᾽ Ἥλιον ἦλϑες χαὶ ἑξῆς ὃ στίχος ὅλος, ῥηϑῆναι ὅτε τις ἀγαϑοῦ τόπου
φαῦλον « ἀλλάξεται. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι συΐ qva ὃ ποιητὴς ἀπορεῖ περὶ τῆς εἰς “4ιδην καϑόδου τοῦ ᾿Οδυσσέως áo
διὰ τὸ ἄγαν μυϑῶδες. ἐνταῦϑα μὲν γὰρ ὃ Τειρεσίας ἔφη" τί δή ποτε ὦ δύστηνε, χαὶ τὰ ἑξῆς. Ὀδυσσεὺς
δὲ πρὸ τούτου ἐπέστησεν ὅτι εἰς “Δ4ιδην οὔπω τις ἀφίκετο va μελαίνῃ. ἡ δὲ μήτηρ ᾿Αντίχλεια ἐν τοῖς
ἑξῆς ἐρωτᾷ" τέκνον ἐμὸν, πῶς ἦλϑες ὑπὸ ζόφον; xe ᾿Ἡχιλλεὺς ὃ ὁμοίως" σχέτλιε , πῶς ἔτλης Τϊδόςδε
χατελϑεῖν; ἔνϑα καὶ τὸ τοῦ πράγματος ἀναιδὲς ἐπισημαινόμενος ὃ ποιητὴς φησί" σχέτλιε τίπτ᾽ ἔτι μεῖ-
ξον ἐνὶ φρεσὶ μήσεαι ἔργον; δηλῶν, ὡς καὶ ἄλλα μὲν ἐτόλμησε πεῖ pi ᾽Οδυσσέως τερατεύσασϑαι , τοῦτο 59
δὲ τῶν ἄλλων τὸ τερατωδέστερον. Χρύσεον δὲ σκῆπτρον φανταστιχῶς μὲν ὁ μῦϑος τῷ Τειρεσίᾳ δίδωσι.
τιμᾷ δὲ ὃ ὅμως αὐτὸν διὰ τὸ εἰσάγαν μαντιχόν. ἀμύμονα γοῦν μάντιν αὐτὸν μετ᾽ ὀλίγα ἐρεῖ, εἰκασϑή-
gerat δὲ τοιούτῳ παραδείγματι ὁ ὃ πρὸς μόνην φαντασίαν κιβδήλως χρυσοφορῶν, ὥσπερ χαὶ ὃ ἀξιῶν μὴ
φόβον ἔ ἔχειν ποϑὲν, | ἵνα μεγάλα βλάπτοι, δοκοίη à ἂν xci αὐτὸς λέγειν τῷ νόμῳ, ἄπισχε φάσγανον ὀξὺ
αἵματος ὄφρα πίω, ἤγουν μή μὲ ἐχφόβει ἵνα ἀδεῶς βλάπτοιμι. (Vers. 99.) Ὅτι νόστου δυσχέρειαν
δηλοῖ τὸ, νόστον δίζηαι μελιηδέα, τὸν δέ τοι ἀργαλέον ϑήσει ϑεός. οὐ “γὰρ ὀΐω λήσειν αὐτὸν, 0, τοι 60
χότον ἔνϑετο ϑυμῷ, χωόμενος. Ὀδυσσεὺς δὲ ταῦτα διηγεῖται περὶ ἑαυτοῦ, μαϑὼν ἐχ τοῦ Τειρεσίου ὡς
ἐγκοτοῦντα ἔχει τὸν Ποσειδῶνα τὸν τοῦ “λκινόου xci τῆς ᾿Αρήτης πρόγονον. ἐπεὶ δὲ τοῦτο ἐμποδὼν
αὐτῷ ἐδόχει γενέσϑαι. πρὸς τὸν οἴκαδε πλοῦν, οὐ γὰρ ἂν οἱ τοῦ Ποσειδῶνος τὸν ἐχείνου ἐγκοτούμενον
ῥᾳδίως ἀπέπεμψαν, ἐπάγει xci ὅτι ἀλλὰ xci οὕτω χακὰ πάσχοντες (xou s ἂν εἰς πατρίδα εἰ τῶν “Ηἰλίου
βοῶν ἀπόσχησϑε" εἰ δὲ μὴ τοῦτο, οὐχέτι ἂν πάντες ἀλλὰ σὺ μόνος. Hire ἀλύξης ὀψὲ χαχῶς νοστήσεις
ὀλέσας ἄ ἄπο πάντας ἑταίρους νηὸς ἐπ᾿ ἀλλοτρίης. 0 δὴ καὶ γίνεται. οὕτω "τὲ γοῦν τῷ πεπρωμένῳ πείϑει1 6075
τοὺς Ῥαίακας πρὸς ἑαυτοῦ εἶναι ὡς ἤδη τελουμένων ὧν ὁ Τειρεσίας & ἔφη, χαὶ οἷς δὲ εἶπεν ὅτι ἀργαλέον
ϑήσει ϑεὸς τὸν νόστον οὐ μὴν καὶ ἀδύνατον. Εἰ δὲ μελιηδὴς ὡς ἐῤῥέϑη ὃ ὃ νόστος, εἰχότως καὶ τὸ κατὰ
τρυφὴν ἡδὺ νόστιμον. λέγεται. (Vers. 100.) Τὸ δὲ ϑήσει ἡεὸς, ἐτυμολογιχόν ἐστιν, ἐκ τοῦ ϑῶ γὰρ

ὁ ϑεός, ὥσπερ καὶ τὸ, κότον ἔνϑετο ϑυμῷ. κότος γὰρ ἐκ τοῦ κεῖσϑαι. ὃ ταυτόν ἐστι τῷ τίϑεσίλαι.

( Vers. 102.) Ὅτι ἐν ἄλλοις εἰπὼν 0v ὀφϑαλμοῦ ἀλάωσεν, ἐνταῦϑα φησίν" ὅτι οἱ υἱὸν φίλον ἐξαλάω--
σεν, ἄλλως μὲν συντάξας ἐχεῖ 3 ἄλλως δὲ ἐνταῦϑα. (Vers. 106.) Ὅτι Θρινακία νῆσος ἡ Σικελία, οἷο-
và Τριαχρία, ἐπεὶ τρία ἔχει ἄκρα 0 ἐστιν ἀκρωτήρια, “Πέλωρον, Πάχυνον, «Τιλύβαιον, ἢ καὶ ἄλλως;
ἸΠελωρίδα, Πάχυνον, χαὶ “ιλύβην. καὶ ἔδει μὲν Τρινακρίαν γράφεσϑαι, διὰ δὲ τὸ εὐφρωνότερον
οὕτως ὠνόμασται. γέγραπται δὲ περὶ αὐτῆς καὶ ἐν τοῖς τοῦ περιηγητοῦ. (Vers. 107.) Ὅτι δὲ περὺ
αὐτὴν αἱ τοῦ Ἡλίου βόες, δῆλον ἔσται μάλιστα ἐν τοῖς ἑξῆς. νῦν δὲ εἰς τοσοῦτον διδηλώσϑω, ὕτι
αὐτόϑι ἐβόσχοντο βόες χαὶ ἴφια μῆλα Ἠλίου, ὃς πάντ᾽ ἐφορᾷ zal πάντ᾽ ἐπακούει. Gg εἰ μὲν ἀσινέας
ἐάσει ἐν τοῖς ἑξῆς "᾽Οδυσσεὺς χατὰ τὴν παραγγελίαν τοῦ Τειρεσίου γόστου μεδόμενος, ἵχοιτο ἐν εἷς 10
᾿Ιϑάκην μετὰ χαὶ τῶν ἑταίρων χαχά meo πάσχων, ( Vers. 111.) εἰ δέ χε σίνηται τουτέστι βλάψῃ τὰ βο-
σχήματα, τότε τοι τεχμαίρομαι qoi ἤτοι σημειοῦμαι χαὶ μαντεύομαι ὄλεϑρον νηΐ re χαὶ ἑτάροις.
αὐτὸς δ᾽ εἴπερ ἀλύξης, ὀψὲ καχῶς νοστήσεις ὀλέσας ἄπο πάντας ἑταίρους, νηὸς im ᾿ἀλλοτρίης. δήεις

δ᾽ ἐν πήματα οἴκῳ. ποῖα ἐχεῖνα; ἄνδρας ὑπερφιάλους οἵτοι βίοτον χατέδουσι, μνώμενοι ἀντιϑέην
ΟΟΜΜΕΝΤτ. ΙΝ Ops. 'Tox. I. Eec

402 P AOEf2I141. 2... Vs. 107—456.

ἄλοχον καὶ ἕδνα διδόντες, ( Vers. 1 Ap ) eire λέγει χαὶ ὡς ἐκείνων βίας ὁ ὃ Ὀδυσσεὺς ἀ ἀποτίσεται ἐλϑὼν,
τουτέστι κτεγεῖ ἠὲ δόλῳ 1j ἀμφαδὸν. ὀξέϊ χαλκῷ. εἶτα χρὴ ποιῆσαι αὐτὸν τὰ ἐφεξῆς εἰρησόμενα. προεχ-
ϑέσεις δὲ ταῦτα τῶν ἐφεξῆς, τοῦ εἰς Θρινακίαν. δηλαδὴ πλόου, τοῦ μετὰ ταῦτα χινδύνου, τῆς ἐκ Φαιά-
χων εἰς ᾿Ιϑάχην πομπῆς, καὶ τῆς μνηστηροχτονίας, ἣν δυνατὸν ὃν καὶ δόλῳ καταπράξασϑαι, "0óvo-
σεὺς ὕμως ἀμφαδὸν ποιεῖται, τὸ ἀνδριχώτερον. ἐπιλεξάμενος. ( Vers. 107; ) "Ioréov δὲ ὅτι ἴφια μὲν
μῆλα ὡς xa ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη τὰ ἰσχυροποιὰ, ἢ) καὶ ἄλλως y τὰ εὐτραφῆ. ( Vens; 114.) Τὸ δὲ δήεις,
πρωτότυπόν ἐστι τῆς μυϑικῆς “Δηοῦς ἤτοι: Δήμητρος ἣ φασιν ἁρπαγείσης αὐτῇ τῆς ϑυγατρὸς Περσεφό-
ονὴς περιώδευεν ἐρευνῶσα, χαὶ ὡς ἤχουε συχνὰ, ἐκ τῶν παραμυϑουμέγων τὸ, κδήεις, τουτέστιν εὑρήσεις,
ἐχλήϑη ἐντεῦϑεν 4ηώ. (Vers. 115.) Τὸ δὲ τῶν μνηστήρων δοκεῖ ἀστεῖον εἶναι, εἰ ἐκ μέρους μὲν βιά-
ζονται κατέδοντες τὰ τοῦ Ὀδυσσέως, ix μέρους δὲ καταβάλλονται ἕδνα, ὡς οἷον ἀντισηχοῦντες τὸ ἀδί- τὸ
χημα, καὶ τῇ βίᾳ καὶ ἀδικίᾳ παραμιγνύντες διχαιοπράγημα. ἔστι δὲ χαὶ ἄλλως εἰπεῖν, ὅτι τὸν μὲν
Ὀδυσσέα περιφρονοῦντες ὡς fu ὄντα κατέδουσι τὰ ἐχείνου, βίοτον τοῦτον ἀλλότριον, τὴν δὲ IDyve-
λόπην ἕκαστος ὡς γυναῖχα ἕξων ϑεραπεύει δώροις. (Vers. 116.) ᾿“ντιϑέαν δὲ αὐτὴν ᾽Οδυσσεὺς λέγει
χληϑῆναι παρὰ τοῦ Τειρεσίου, ὑποδειχνὺς τῷ ᾿Αλκινόῳ ἀγαϑῆς ἀντιποεῖσϑιαι γυναικὸς, δι᾿ ἣν οὐχ ἂν
ἐϑέλοι μένειν παρὰ roig Φαίαξιν, ἀλλὰ ταχὺ ἀπελϑεῖν ἵνα νικήσας τοὺς μνηστῆρας ὁποῖά τι μέγα ἔπα-
Sov νίκης αὐτὴν λήψεται. ( Vers. 119.) “Σημείωσαι δὲ καὶ ὅτι τὸ, ἠὲ δόλῳ ἢ j ἀμφαδὸν, ἀντὶ τοῦ καὶ
δόλῳ zci ἀμφαδὸν νοοῦσιν οἱ παλαιοὶ, δόλῳ μὲν τὰ πρῶτα, δι᾽ οὗ ἐπέκρυψεν ἑαυτὸν, ὕστερον δὲ ἀμφα-
δὸν ὀξέϊ χαλκῷ. ἄλλως γὰρ οὐκ ἐχρὴν λοξὰ τὸν Τειρεσίαν μαντεύσασϑαι. ( Vers. 1320.) Ὅτι συμβου-
λεύει Τειρεσίας τῷ Ὀδυσσεῖ, ἐπειδὰν περιγένηταν τῶν μνηστήρων, τότε δὴ ἔρχεσϑαι λαβόντα εὐῆρες
ἐρετμὸν, εἰσόχε τοὺς ἀφίκηται οἱ οὐκ ἴσασι ϑάλασσαν ἀνέρες, οὐδέϑ᾽ ἅλεσσι μεμιγμένον εἶδαρ ἔδουσιν. 20
S0 οὐδ᾽ ἄρα τοί "γ᾽ ἴσασι νέας φοινιχοπαρήους, οὐδ᾽ εὐήρε᾽ ἐρετμὰ, τά τε πτερὰ νηυσὶ πέλονται. βούλε-
ται δὲ ἡ τοῦ Τειρεσίου παραίνεσις λαβεῖν τὸν ᾿Οδυσσέα χώπην ἐπὶ τοῖς ὥμοις χαὶ ὁδεύειν ἕως ἂν εἰς
ἄνδρας ἔλθοι μὴ εἰδότας ϑάλασσαν ἢ ἐμβρωματιξομένους μετὰ ἁλῶν ἢ ἐπιστήμονας νηῶν, ἵνα 422
δηλαδὴ τιμηϑῇ Ποσειδῶν ἠπειρώτης ἐν τόποις οἷς οὐ φέρεταν αὐτοῦ ὄνομα. φιλοτιμία γάρ τις χαὶ
τὸ τιμᾶσϑαί τινας παρ᾽ οἷς οὐ γνωρίζονται. διόπερ ὁ ὃ πρὸς εἰδότας λέγων ἐπαίνους τινῶν ἀχούσοι ἂν τὸ,
εἰδόσιν ᾿“᾿χαιοῖς ταῦτ᾽ ἀγορεύεις. τίνες δ᾽ ἂν εἶεν οἱ μὴ εἰδότες Ποσειδῶνα; ὅσοι οὐκ ἴσασι τὰ ἀνωτέρω
ῥηθέντα. οἱ δὲ παλαιοὶ καί τινων τοπικχῶν ὀνομάτων βαρβαροφώνους δούπους ἱστοροῦσι, Βου-
γίμαν λέγοντές τινα ἢ Κελχέαν, ἐν oig Οδυσσεὺς τὸν Ποσειδῶνα ἐτίμησε. καὶ ταῦτα μὲν τοιαῦτα.
(Vers. 125.) Ὁ δὲ Ὁμηρικὸς Τειρεσίας μὴ ὀνομάζων μὲν, ἄλλως δὲ σημαίνων σαφῶς ποῖος ἂν εἴη
τοιοῦτος τόπος προσήκων εἰς τιμὴν τῷ Ποσειδῶνι, φησὶν οὕτως" Σῆμα δέ τοι ἐρέω μάλ᾽ ἀριφραδὲς, 3o
ἤγουν εὔγνωστον. διὸ οὐδ᾽ ἂν σελήσει. ὁππότε κεν δή τοι (Vers. 126.) — ἤγουν συναντήσας
ἄλλος ὁδίτης, φήῃ ἀϑηρηλοιγὸν ἔχειν ἀνὰ φαιδίμῳ eut zal τότε δὴ yan πήξας εὐῆρες ἐρετμὸν, ἔρξας
4o ἢ μάλιδτα ῥέξας ἱερὰ χαλὰ Ποσειδάωνι * ἄνακτι, ἀρνειὸν ταῦρόν τε, συῶν τ ᾿ἐπιβήτορα χάώπρον, οἴκαδ᾽
ἄποστε sra. ( Vers. 133. .) ἕρδειν (ἢ ἱερὰς ἑκατόμβας ἐχεῖσε κοινὴ τοῖς οὐρανίοις. ( Vers. 133.) εἶτα
xoi οἷος ἔσται ϑάνατος τῷ Ὀδυσσεῖ λέγων ἐκ περιττοῦ διὰ τὸ τῆς ἱστορίας ἐντελὲς, quot ϑάνατος δέτοι
ἐξ ἁλὸς ἢ ἔξαλος αὐτῷ ἀβληχρὸς μάλα τοῖος ἐλεύσεται, ὃς κέ σε πέφνη. γήρᾳ ὑπὸ λιπαρῷ ἀρημένον.
ἀμφὶ δ᾽ ἑταῖροι ἢ μᾶλλον ἀμφὶ δὲ λαοὶ ὄλβιοι ἔσονται. ( Vers. 1356.) ἐφ᾽ οἷς τὸν λόγον περαίνων xou-
ματικῶς φησί" τάδε τοι νημερτέα εἴρω. καὶ ἔστιν ὃ λόγος οἰχεῖος μάντεϊ ὃς ϑαῤῥεῖ μηδὲν ψεύδεσθαι.
( Vers. 125.) "Iaréov δὲ ὕτι σήματος 0 πέρ ἐστι σημείου" ὑποχοριστικὸν κοινότερον εὕρηται σημάτιον,
χατὰ τὸ γράμμα γράμματος γραμμάτιον. σημάδιον δὲ εἰπεῖν ἀχολουϑεῖ μὲν ἀναλογίᾳ τῇ, χεῖμι χειμά- 4o
Ótov, χατὰ τὸ βασιλέων χειμάδιον. δοχεῖ δὲ ὅμως ἰδιωτικώτερον εἶναι. (Vers. 127.) Τὸ δὲ ῥηθὲν ὑπὸ
τοῦ “ειρεσίου σῆμα τοιοῦτόν ἐστιν. ὡς ἐπεὶ ἀπορεῖν σε εἰχὸς ὦ Ὀδυσσεῦ ποῖ δή ποτε τοιούτους ἄνδρας
εὑρήσεις, μὴ εἰδότας δηλαδὴ ϑάλασσαν καὶ νῆας, ἔστω σοι τῶν τοιούτων σημεῖον καὶ γνώρισμα, τόδε,
εἴτις ὁδίτης ἀντώμενος καὶ ἰδὼν φέροντά σε ἐπὶ ὥμου τὸ ἐρετμὸν ἤτοι τὴν κώπην εἴποι φέρειν σε ἀϑηρη-
λοιγὸν, 0 ἐστι πτύον, λιχμητήριον, τὸ τῶν ἀϑέρων ὀλοϑρευτιχόν. ἐξ ὧν καὶ τὸ ἀϑερίζειν ἐν ' Ἰλιάδι.
5o ἐν γὰρ τῷ λιχμᾶλσθϑαι αἴτος μὲν ἀποτίϑεται καὶ ἄχυρον δὲ τημελεῖται, ἀϑέρες δὲ οὐδαμοῦ εἰσὶν, ἅτε

Pob CU001444 v. Νολλν- χλ. 403

λεπτυνϑέντες καὶ ῥιπισϑέντες ἀνέμοις, ἔχει δὲ λόγον ἡ τοιαύτη ἑρμηνεία xci διὰ τὸ πλάτην χαλεῖσϑαι
ἄμφω, πλάτη γὰρ ϑαλασσία τὸ ἐρετμόν. χαὶ πλάτη χερσαία τὸ πτύον. “Σοφοκλῆς δὲ, φασὶ, παραφράζων
τὸ μηρικὸν φησίν" ὥὦμοις ἀϑηρόβρωτον 0 ὄργανον φέρων. χαὶ ὄφειλε μὲν ἀϑερόβρωτον εἶναι, ἀϑὴρ
γὰρ ἀϑέρος ὡς αἰϑὴρ αἰϑέρος, ἠχολούϑησε δὲ τῷ ἀϑηρολοιγός. 0 καὶ αὐτὸ ἀϑερηλοιγὸς ὀφεῖλον εἶναι,
ὅμως δι᾿ ἐκτάσεως ἐγράφη διὰ τοῦ ἡ ὁμοίως τῷ, Μεϑώνη Μηϑώνη. Φέρης Φέρητος Φηρητιάδης, καὶ
τοῖς τοιούτοις. πρὸς ὁμοιότητα δὲ τοῦ βροτολοιγὸς, σύγκειται ὁ ἀϑηρηλοιγός. τοῦτο δὲ ἰσοδύναμον
τῷ ἀϑηρόβρωτος. καὶ οἱ μὲν παλαιότεροι οὕτως. οἱ δὲ νεώτεροι ἀϑηρηλοιγὸν νοοῦσι τὴν zorcAw,
ἤγουν τὸ τῆς ἀϑήρης κίνητρον, ἵνα ἀστείως ὃ ἠπειρώτης ἐχεῖνος ἐκφλυαρίζη τὴν κώπην τῇ πρὺς τορύ-
γὴν 0 ἐστι δοίδυκα ὁμοιότητι, xci ἔχει ἀκριβέστερον ἡ τοιαύτη ἑρμηνεία τοῦ ἀϑηρηλοιγοῦ. ἀϑὴρ γὰρ
10 οὐκ ἀμφιλέχτως τὸ TOU στάχυος λεπτότατον ἄκρον ὃ δίκην αἰχμῆς προβέβληται κατὰ τῶν ἀφανίζειν
ἐϑελόντων σπερμολόγων ὀρνέων, ἀλλὰ μάλιστα, ὡς ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα ἐγράφη, ἀϑέρες ἐλέγοντο,
οἱ ἀγενεῖς ἀστάὔἶχυες, οὺς δηλαδὴ οὐχ ἔστι ϑερίξειν. ἀϑήρη δὲ, ἡ ἑψημένη σεμίδαλις. ἣν καὶ ἀϑάραν 60
φησὶν ὁ χωμικός. ᾿Ιστέον δὲ Ort τὴν ῥηθεῖσαν εἰκασίαν τῆς κώπης πρὸς ἀϑηρηλοιγὸν οὐ τοσοῦτον
παίζων ὁ ἀϑάλαττος ὁδίτης ἐκεῖνος δόξει ποιήσασϑαι, ὅσον ἀγνοῶν ἀγροικώτερον διὰ τὸ πάντῃ ἀσύνη-
ὕες. οὕτω xci ὃ Προυσαεὺς Δίων. ἀγρότην τινὰ γράφει τὸν τῆς Εὐβοϊχῆς ἀγορᾶς χύχλον εἰκάζοντα
φάραγγε, ὃ ὁποίων πολλῶν οἱ κυνηγετοῦντες πειρῶνται. xai βρέφος δὲ τριετὲς μὴ πειραϑέν πω ᾿χημῶνος
ἔγνωσται περὲ τὸ τρίτον ἔτος χιόνα κατενεχϑ eigo ἡ ἣν οὔπω εἶδεν, εἰς ἄλευρον εἰκάζων χαὶ εἰς τίτανον
καὶ εἰς τυρὸν, κὧν πεπείρατο. εἰχὸς δὲ καὶ περιεργότερον τὸν ὁδίτην οὕτως εἰχάσαι ὡς ἐν ἀστεϊσμῷ,1670
χαϑὰ καὶ νῦν τῶν τινες εὐτραπέλων τοὺς ξέρη περιεξωσμένους τῶν στρατιωτῶν οἰακίζεσίγαι τῇ σπάϑῃ
20 φασὶ κατὰ ναυτιχόν τινα εἰκασμόν. Τὸ δὲ ἀνὰ φαιδίμῳ ὥμῳ, δύναται μὲν καὶ δυϊκῶς νοηϑῆναν ἀντὲ
τοῦ, ἀνὰ τοὺς ὥμους, Ὁμηρικώτερον δὲ εἰπεῖν αὐτὸ εἰρῆσϑαι κατὰ δοτικὴν ἑνικὴν πτῶσιν. καὶ m
τοιαύτης παραδείγματα συντάξεως καὶ ἐν roig εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα. συντελεῖ δ᾽ ἐνταῦϑα καὶ τὸ, ἀνὰ σοὶ τάδε
πάντα λέπαργε, ταυτὸν ὃν τῷ, ἀνὰ τοῖς σοῖς ὥμοις ἢ) ἀνὰ τῷ σῷ ὥμῳ. βοὸς δὲ ἐπίϑετον τὸ λέπαργεν
λευχοῦ ü ἴσως χατὰ τὸ λεπειζόμενον ἐξ αὐτοῦ, ἤγουν κατὰ τὸ δέρμα: παροιμία δέ ἐστι τὸ ῥηϑὲν ἐπὶ τῶν
οὐδὲ μετὰ χάματον ἀνιεμένων. χαὶ γάρ φασι βοὶ λυϑέντι ἔργον ἐπιτίϑεται ὃ ζυγὸς καὶ τὰ σχεύη τῷ
δυνατωτάτῳ. Ὅρα δ᾽ ἐν τούτοις τὸ, ffoi λυϑέντι ἔργου. ὅϑεν σύγκειται ὁ δειλινὸς βουλυτός. ᾿Ἐνταῦϑα
δὲ σημειωτέον xci ὅτι ὁ γράψας τὴν avc πρόϑεσιν εἰλήφϑαι ἀντὶ τῆς ἐπί ἐν τῷ, ἀνὰ 1" ἀργάρῳ ἄκρῳ
ἤδη δὲ χαὶ ἐν τοῖς ἄλλοις τοῖς ὁμοίοις οὐχ ἠλλοίωσε τὸ τὴν eva πρόϑεσιν ἐν τοῖς Ἀτοιούτοις τὴν. ἄνω 10
σχέσιν δηλοῦν, καὶ γὰρ xci ἡ ἐπῖ πρόϑεσις ἐπὶ τοιούτου ἔστιν Ure σημαινομένου τίϑεται. εὖ δὲ πάντως
5o λέγει ἐχεῖνος καὶ ὅτι ἡ ἀνᾷ πρόϑεσις ἐν μὲν τῷ ἀνάϑορε τὴν ἄνω σχέσιν δηλοῖ, ἐν δὲ τῷ ἀνέλαβε τὸ ἐξ
ὑστέρου, ἐν δὲ τῷ χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ ἀντὶ τῆς; σὺν εἴληπται, ἐν δὲ τῷ ὥχϑησαν δ᾽ ἀνὰ δῶμα Διὸς
τῇ κατὰ ἰσοδυναμεῖ, ἐν δὲ τῷ χτείνονται δ᾽ ἀν᾽ αὐτὰς ἶσον δύναται τῇ παρᾶ, βαρυνομένη δὲ ὡς ἐν τῷ,
ἀλλ᾽ ἄνα εἰ μέμονάς γε, τὸ ἀνάστηϑι σημαίνει. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι 0 ἐπιχρίνας τραχὺν εἶναι τῷ ῥυϑμῷ
428 στίχον. τὸ, τριχϑά τε χαὶ τετραχϑὰ διατρυφὲν ἔχπεσε χειρὸς, ἐχεῖνος λέγει κακοφώνου μὲν ῥυϑ-
μοῦ εἶναι τὸ, φήῃ ἀϑηρηλοιγὸν ἔχειν ἀνὰ φαιδίμῳ, ὥμῳ. μαλαχοειδῆ δὲ τὸν ὁμαλῶς ἀχοῇ προρπι-
πτοντα, οἷον, αἵματί οἱ δεύοντο κόμαι χαρίτεσσιν ὁμοῖαι. A0y οειδῆ δὲ τὸν χαὶ πολιτιχὸν, ὃς ἄνευ
πάϑους φησὶν ἢ τρύπου λέγεται, οἷον, ἵππους δὲ ξανϑὰς ἱχατὸν xci πεντήχοντα. xci τοιάδε μὲν
ταῦτα. ( Vers, 323. ) Eiriot δὲ ὅτι οὐ μόνον ἐπὶ ἐρεεμοῦ οὐδὲ μόνον ἐπὶ πλοίου ἀλλὰ καὶ τὸ ἁπλῶς
ἐπιειχὲς καὶ πρᾷον ἡ λέξις δηλοῖ καὶ εὐάγωγον, "καὶ ἀλλαχοῦ ἐδηλώϑη. καιρία δὲ ὡς ἐν ποιήσεν
4o λέξις τὸ, εὐῆρες ἐρετμόν. διὸ χαὶ τρὶς ἐνταῦϑα χρῆται Ὅμηρος ταύτῃ κατὰ σχῆμα ἐπιμονῆς,
(Vers. 121.) Τὸ δὲ εἰσόχε τοὺς ἀφίκηαι ot *ovx ἴσασι ϑάλασσαν γέγονέ nort χρήσιμον p a am ^. vdd
δίαν ᾿Δμαρδίωνι τῷ pe, ὃς φεύγων (ίλιππον καὶ εὑρεϑεὶς χαὶ ἐρωτηϑεὶς ἕως πότε οὕτω ποιή-
gas, ἔφη, εἰσόκε τοὺς ἀφίκωμαι οἵ οὐχ ἴσασι Φίλιππον. (Vers. 122.) 'Ev δὲ τῷ, οὐδέϑ᾽ ἅλεσσι
μεμιγμένον εἶδαρ ἔδουσιν, ὀχνοῦσι vig τοὺς ἅλας νοῆσαι, λέγοντες ὡς καὶ παρὰ ἠπειρώταις, οἱ οὐχ
ἴσασι θάλασσαν, ἅλες εὑρίσκονται, οἷον ὀρυχτοὶ, ἢ καὶ ἄλλως, ἐκ τοῦ ἀναβράττειν ἁλμυρὰ T
τιαῖα ὕδατα. ὃ δή mov καὶ περὶ τὰ ἀρχτῷα γίνεται, ἤδη δὲ καὶ ἀπὸ ῥιζὼν τινῶν ὑφολμύρων χαύσεως.
Eee 2

404 PAWIA1IA 4, Vs. 125—142,

ἑρμηνεύουσιν οὖν τὸ ἅλεσσι μεμιγμένον εἶδαρ, ἀντὶ τοῦ τοῖς ἐκ ϑαλάττης Ma rVe τὸ μέντοι εἰπεῖν
ἅλεσσι ταῖς ϑαλάσσαις οὐδόλως προρδέδεχται, , διὰ TO τὴν χλῆσιν τῆς «ἁλὸς "id Ἰαβαίνειν. ἐπέκεινα
τῶν ἑνιχῶν, ὁμοίως τῇ yate. ἐχείνη γὰρ καὶ εἰς πληϑυντικὰ ci amne ὡς ei αχοῦ ΠΝ wy
TOV μέντοι νοεῖν τοὺς χοινῶς λεγομένους ἅλας ἵνα δηλοῖ ἄκραν ἀγροικίαν cy rib aen. att
μῶς ἅλας οἴδασιν, οὔτε ϑαλασσίους οὔτε ορυχτοὺς οὔτε τοὺς ἄλλοϑεν. s ds : ; : - m
φοινικοπάρῃοι αἱ ἀλλαχοῦ μιλτοπάρῃοι διὰ τὸ τῆς μίλτου φουνικοῦν: EN 12 j) de -- um ied

So κώπας λέγει, χρεῖττον ἤπερ ὃ «Τυκόφρων τὰ ἱστία. εἰ γὰρ καὶ τάχους αἴτια τῇ νηΐ καὶ "τὰ ἱσ «à
xcl ci κῶπαι, ἀλλὰ τὸ σχῆμα τῶν πτερῶν μᾶλλον αἱ κῶπαι σώζουσιν ἤπερ τὰ λαίφεα. καί e xata τὰ
σχιζόπτερα πέτεται ἡ ναῦς ταῖς κώπαις 00€ καὶ πτεροῖς. ( Vers. 127.) ᾿Εν δὲ τῷ, eit de ἵμῳ ΣῊΝ E
δοτιχῇ συντάσσεται ἡ &v& πρόϑεσις ὡς καὶ ἐν τῇ Daaót σεσημείωται. ( Vers, 1 29.) ' ἐρῶ GP ee E
ὕστερον χαλλιερεῖν καὶ τὸ χαλλιέρημα συνέϑηχεν. « Vers. 130.) 4ovawg δὲ ὡς καὶ cu cp en 7»
ϑύεταν llocsdQre διὰ τὸ πρᾷον τῆς ϑαλάσσης ὅτε ἠρέμα πορφύρει γαλήνιον gj miss ut τὸ
κατὰ σφοδρότητα κινήσεως πληχτικὸν, ἔτι δὲ καὶ διὰ τὸ μυχητιχὸν καὶ δια τὰς ἐν τῷ ὕδατι ὲ ΩΣ
δίκην κεράτων. χάπρος δὲ διὰ τὸ τοῦ ὑγροῦ γόνιμον. συνουσιαστικὸν γὰρ ὁ ἄῤῥην καπρός. ὅ ΜΝ
χαπρᾶν τὸ οὕτως ὀρέγεσϑαι, καὶ καπρῶσα γυνὴ ἡ οὕτως ἐζρυεμιένη. Τὸ δὲ ia^ ἐπιβήτορα ne T0 5"
ἐστι TOU χάπρου. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἡ τοιαύτη ϑυσία τριττύα λέγεται maga τοῖς παλαιοῖς, oi τριττύαν 6
γον τὴν ἐκ τριῶν ζώων ϑυσίαν, οἷον, δύο μήλων καὶ βοὸς, ὡς δπίχαρμοο; ῆ βοὸς καὶ αἰγὸς —
βάτου, ἢ κάπρου καὶ κριοῦ καὶ ταύρου. ἡ δὲ τοιαύτη καὶ βούπρωρος φασὶν ἐλέγετο διὰ τὸ προηγεῖσ »5
αὐτῆς οἷα νηὸς πρώραν τὸν βοῦν. φράζει δέ τινα τριττύαν καὶ (Mer 43 1) ὃ κωμικὸς ἐν τῷ, A: 4

4o Td ὗν, καὶ τράγον καὶ κριόν. κἐλέγετο δὲ καὶ δωδεκαὶς ϑυσία ἡ à δώδεκα ζῴων, ἡ ὃ αὐτὴ καὶ διὰ ἐμ 20
ῃ δωδεχηΐς. ὡς δὲ καὶ ἑκατόμβη ἐλέγετο ἡ ἐξ ἑκατὸν, καὶ χιλόμβη ἡ ἀπὸ χιλίων, δῆλόν ἐστιν. οὕτω
καὶ ὅτι ἀρνειὸς μὲν ὀξυτόνως ζῷον, ἀρνεῖος δὲ μὴν προπερισπωμένως.. ( Wan) Τὸ δὲ eges
περιφράζων οἴκαδε ἀποστείχειν λέγει. Θάνατος δὲ ἔξαλος ὃ ἠπειρωτικὸς καὶ ἔξω "ice rs λέγῃ
ὅτι εἰ xci δυστυχεῖς ὦ Ὀδυσσεῦ κατὰ ϑάλασσαν, ἀλλ᾽ ὃ ϑάνατός σοι οὐκ ἐν αὐτῇ ἔσται ἀλλ es vo αὐτῆς.
τινὲς δὲ ἐξ ἁλὸς γράφουσι κατὰ παράϑεσιν ἐν δισὶ μέρεσι λόγου, λέγοντες ὡς Τηλέγονος ὁ Files καὶ
᾿Οδυσσέως ἡφαιστότευχτον δόρυ ἔχων οὗ ἀδαμαντίνη μὲν n ἐπιδορατὶς, αἰχμὴ δὲ χέντρον 9a —
τρυγόνος, χρυσοῦς δὲ ὁ στύραξ. καὶ ἐλϑὼν ἐκ Τυρσηνίας, εἰς ἀναψηλάφησιν. τοῦ πατρὸς καὶ ra avi
ἀγνοίᾳ τὰ ἠπειρωτικὰ τοῦ Ὀδυσσέως χτήματα καὶ εὑρὼν ἀντίπαλον τὸν πατέρα, ἀνεῖλεν οὐκ εἰδώς. v^
οὕτω TQ κατὰ ϑάλασσαν ἀεὶ κακῶς πράττοντι ἐκ ϑαλάττης αὖϑις ὁ ϑάνατος, ὃς ἔπεφνεν αὐτὸν, : ὰ ἐς
καὶ Ὀππιανὸς ἱστορεῖ, τῷ τῆς τρυγόνος κέντρῳ, ἣν Φόρκυς φασὶν ἀνεῖλεν φϑείρουσαν τοὺς e
κίδι λίμνῃ ἰχϑῦς. ᾿Ιστέον δὲ ὡς εἰ xci ἐγράφη προσεχῶς οἷά τι ἕτερον ἡ ἐπιδορατὶς καὶ Tj jim oí

5o πλείους "ἰσοδύναμα ταῦτα κατὰ πολυωνυμίας οἴδασι. διὸ εἴη ἄν καὶ ἐνταῦϑα ἐπιδορατὶς μὲν : wd
τίνη, τὸ ἐπὶ τῷ δόρατι ἤγουν τὸ μετὰ τὸ δόρυ ἐξ ἀδάμαντος ὀξύ. αἰχμὴ δὲ τρυγόνος τὸ ἐπὶ -— caca
ὀξύτατον, εἰ μὴ ἄρα τυχὸν μεμέρισται ἄλλως πως ἡ ἱστορία, καὶ οἱ μὲν ἀδαμαντίνην τὴν ὅλην εἶπο

ἐπιδορατίδα, οἱ δὲ πάλιν τὴν ὅλην ἀπὸ κέντρου τρυγόνος. 'loréov δὲ καὶ ὅτε εἴτε ἔξαλος "€ τις

tire ἐξ ἁλὸς, λοξότητα χρησμοῦ μιμεῖται ὃ τοιοῦτος λόγος τοῦ Τειρεσίου διὰ τὸ ἀσαφὲς καὶ δυσεξ n:

rov. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι ὁ παρὰ τοῖς ue Ὅμηρον ἐν δυσὶ X ἔξαλλος ἄλλο τι παντελῶς ἐστὶ παρὰ τὸν 7a
ρικὸν ἔξαλον. xci δηλοῖ αὐτὸ xci ἡ ἔξαλλος στολὴ, ὃ πέρ ἐστιν ἡ ἐξέχουσα τῶν ἄλλων καὶ οὕτω παρεξηλ
λαγμένη. (δ εἴ8. 134.) ᾿“βληχρὸς δὲ ϑάνατος ὃ ἀσϑενὴς καὶ ἠρεμαῖος διὰ τὸ ἄνοσον, "ea ὁ ἐν
γήρᾳ μάλιστα λιπαρῷ. καὶ τοῦτο μὲν χατὰ τὴν ἔννοιαν τοῦ Kaos. εἰ δὲ πληγεὶς ej ties nig Korn 4o
εἴη ἂν ἀβληχρὸς ϑάνατος χαϑόλου ὁ ἀβληχροποιὸς, ὡς ἀσϑενεῖς ποιῶν τοὺς θνήσκοντας. ( ers, 1 )
Τῆρας δὲ λιπαρὸν τὸ δίχα νόσου xci τῆς ἐχεῖϑεν τηχεδόνος, χαὶ ἄλλως δὲ τὸ εὔδαιμον, 9 ἐναντίον μετ
ὀλίγα τὸ, χαλεπὸν δ᾽ ἐπὶ γῆρας ἱκάνει. ( Vers. 136.) Ὄλβιοι δὲ λαοὶ οἱ εὐδαίμονες. μέρος δὲ gre

60 εὐτυχίας βασιλλεῖ τομέγιστον, ὀλβίους Vm αὐτῷ εἶναι τοὺς λαούς. διὸ καὶ ἀλλαχοῦ φησίν" ἀρετῶσι E.
λαοὶ iz αὐτῷ. (Vers. 138.) Ὅτι ὃ ἐφ᾽ οἷς ἂν μάϑοι κακοῖς μὴ ἔχων τί ποιήσειν, εἴποι ἂν τὸ, τὰ μὲν
ἄρ που ἐπέκλωσε ϑεὸς αὐτός. ( Vers. 1 42.) ““ύπης δὲ γονικῆς φραστικὸν τὸ, ἀκέουσα ἢ ἀκέων ἧσται οὐ

PACE 21414 24 Vs 145—196. 405

Ἀδ᾽ lov υἱὸν ἔτλη tcavr ἰδεῖν οὐδὲ προτιμυϑήσασϑαι. σαφοῦς δὲ καὶ συντόμου λόγου ἐνδειχτικὸν τὸ, 1077
δηϊδιόν τοι ἔπος ἐρέω xai ἐνὶ φρεσὶ ϑείω, (Vers. 145. :) Πρὸς δὲ ἀνομίλητον εἰπεῖν ἁρμόττει τὸ, ὃν
τινα μὲν ἂν ἐᾷς ἄσσον ἔμεν, ὃ δέ τοι νημερτὲς ἐνίψει. ᾧ δ᾽ ἂν ἐπιφϑονέοις, ὁ δέ τοι πάλιν εἶσιν ὀπίσσω.
τὸ δὲ τοιοῦτον x«i ἐπὶ τῶν ἐπὶ μισϑῷ βαρεῖ διδασχόντων παρῳδήσεταί. ποτε. (Vers. 147.) Ὅρα δὲ τὸ,
ἀηρυγεὶς ἐνέψει, ἀντὶ τοῦ ἁπλῶς εἴπῃ, οὐ μὴν μετά τινὸς κακολογίας, ὡς ἀλλαχοῦ λέγεται. ( Vers, 143 »
Εν τούϑτοις δὲ καὶ τὸ ἀναγνωρίσαι ἀναγνῶναι κεῖται, οἷον" πῶς κέν με ἀναγνοίη. μετ᾽ ὀλίγα δὲ τὸ τὸ
αὐτὸ καὶ δίχα προϑέσεως. IC Vers. 152.) ἐρεῖ γάρ᾽ αὐτίχα δ᾽ ἔγνω , ἤγουν ἀνεγνώρισεν, 7 μήτηρ
δηλαδὴ ᾿Αντίχλεια μετὰ τὸ πιεῖν αἷμα. ὃ δὴ χαὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων χοινῶς ψυχῶν γίνεται. χατὰ γὰρ τὸν
Τειρεσίαν, ὃν μὲν ἐᾷ γνεχύων ὁ Ὀδυσσεὺς αἵματος ἐγγὺς ἐλϑεῖν, ἐκεῖνος γνημερτές τι ἐρεῖ. ὁ δὲ φϑονη-
ϑεὶς πάλιν εἶσιν ὀπίσσω. τοῦτο δὲ γραφῆναι χρήσιμον ἐπί τινος οὐκ ἂν ἄλλως “ὠφελοῦντος, & μὴ μετὰ
βαρὺ χέρδος, xcà οἷον πόσιν αἵματος τοῦ ἐκ τῶν ὠφελουμένων. ΑὍτι δὲ τὸ οὕτω πιεῖν καὶ ἀναγνωρι- 20
σμοῦ ἦν αἴτιον κατὰ τὸν ποιητικὸν λῆρον καὶ τοῦ μαντεύεσϑαι, δηλοῖ χαὶ ᾿Αντίκλεια πιοῦσα καὶ εὐϑὺς
γνωρίσασα, xci ὑπονοήσασα ὡς Τροίηϑεν ἀλώμενος ὁ υἱὸς ἐνθάδ᾽ ἱκάνει οὐδέπω ἐλϑὼν εἰς ᾿Ιϑάκην
οὐδὲ τὴν γυναῖκα ἰδών. ( Vers. 154, 2 Ὅτι πρὸς τὸν παραβαλόντα δυσδαίμονι χαὶ σχυϑρωπῷ τινι τόπῳ
λεχϑείη ἂν τὸ, τέχνον ἐμὸν, πῶς ἦλϑες ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα ζωὸς ἐών; χαλεπὸν δὲ ταῦτα ζωοῖσιν
ὁρᾶσϑαι. binas: 156.) Ὅτι φανερῶς ἐνταῦϑα ὃ ποιητὴς δηλοῖ τὴν Ὀδυσσέως μυϑικὴν εἰς “Διδου κατέ-
λευσιν ἐπὶ τὰ "πέραν ἐχεῖϑεν τέρματα γενέσϑαι τοῦ ᾿βικεανοῦ, ἔνϑα καὶ τοὺς ἀστέρας δηλαδή φασιν jo
δύνειν, λέγει γάρ" πῶς ἦλϑες ὑπὸ ζόφον, καὶ ἑξῆς, ὡς προεγράφη. μέσσῳ γὰρ, ἤγουν διὰ μέσου,
μεγάλοι ποταμοὶ xci δεινὰ ῥέεϑρα. ᾿Ωχεανὸς μὲν πρῶτα, τὸν οὔ πως ἔστι περῆσαι πεζὸν ἰόντα, ἢν μή τις
ἔχῃ εὐεργέα γῆκ. διὰ μέσου ἄρα TOU ᾿Ωχεανοῦ μυϑεύεται εἰς "Ahi Ὀδυσσεὺς ἐλϑεῖν πλεύσας γηὶ mv
μέριος, ὡς προδεδήλωται, οἷα τῆς κατὰ τὴν Κίρχην νήσου ἢ ἐν ᾿βχεανῷ πεπλασμένης εἶναι ἢ πρὸς
τῷ ᾿Ωχεανῷ κατὰ τὴν ποιητικὴν τερατείαν. Τὰ δὲ δεινὰ ῥέεϑρα cina ἐν ἄλλοις qnot. ( Vers. 157.) Τὸ
δὲ ᾿Ωχεανὸς μὲν πρῶτα &v*ri τοῦ, πρὸ τῶν ἄλλων, ἤγουν ὑπὲρ τοὺς ἄλλους ποταμούς. xci ἄλλως δὲ, 40

425 πρῶτος τοῖς ἐχεῖϑεν ἐπὶ τὴν οἰκουμένην πλεύσουσιν, ἵνα ὃ αὐτὸς ᾿Ωχεανὸς ὕστατος μὲν εἴη τοῖς ἐρχομέ-

votg ἐχεῖ, πρῶτος δὲ τοῖς ἐκεῖϑεν ἀπαίρουσιν. ( Vers. 165.) Ὅτι πλάνητος ἀνδρὸς λόγος τὸ, οὐ γάρ
πω σχεδὸν ἦλθον πατρίδος, οὐδέ πω ἁμῆς γῆς ἐπέβην, ἀλλ αἰὲν ἔχων ἀλάλημαι ὀϊζύν, Τὺ δὲ ἀμῆς γῆς
xc ὁμοιότητα τοῦ ὑμῆς, 0 πέρ, ἐστιν ὑμετέρας χατὰ δεύτερον. ἀντωνυμικὸν πρόσωπον. ( Vers. 170.)
Ὅτι εὑρὼν Ὀδυσσεὺς μέϑοδον τοῦ πρὸς τὸν Φαίακα βασιλέα τὰ οἴκοι ἀφηγήσασϑαι, μάλιστα μὲν οὖν
μεϑοδεύσας δεξιῶς ὃ ποιητὴς ἱστορῆσαι αὐτὰ ποιεῖται τοιαύτην ἐρώτησιν πρὸς ᾿Αντίχλειαν" τίς νύ σε
xno ἐδάμασε τανηλεγέος ϑανάτοιο, ἢ δολιχὴ νοῦσος, ἢ "dore" pug ἰοχέαιρα οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν. ἐπου- 50
χομένη κατέπεφνεν. (Vers. 173.) εἰπὲ δέ μου πατρός τε χαὶ υἱέος ἤγουν περὶ πατρὸς καὶ υἱοῦ, ἢ) παρ᾽
ἐκείνοις ( Vers. 174.) ἐστὶν ἐμὸν γέρας, τὸ τῆς βασιλείας δηλαδὴ, ἠέ τις ἤδη ἀνδρῶν ἄλλος ἔχει. εἰπὲ
δέ μοι μνηστῆς ἀλόχου βουλήν τε νόον τε, ἢ μένεν παρὰ τῷ παιδὶ καὶ ἔμπεδα πάντα φυλάσσει, jj ἤδη
αὐτὴν ἔγημεν ᾿“Ιχαιῶν, ( Vers. 178.) ὅς τις ἄριστος, ὡς ἐπαξίαν οὖσαν τοιούτου ἀνδρός. καὶ τοιαῦτω
μὲν τὰ τοῦ Ὀδυσσέως ὦ ὡς ἐν εἴδει προεχκϑέσεως. ( Vers. 180.) ἡ δὲ c» itii μήτηρ ἀμείβεται ὅτι καὶ
λίην κείνη γε μένει τετληότι ϑυμῷ πενϑοῦσα, καὶ ( Vers. 183.) "ὅτι σὸν οὔπω τις ἔχει καλὸν γέρας, 6o
TÓ TOU βασιλεύειν δηλονότι, ἀλλὰ ἔχηλος Τηλέμαχος τεμένη νέμεται, 0 ἐστιν ἀγροὺς, καὶ δαῖτας ἐΐσας
δαίνυται, ἃς ἐπέοικε δικασπόλον ἄνδρ᾽ ἀλεγύνειν. πάντες γὰρ χαλέουσιν. ( Vers. 186.) εἶτα διηγεῖται
7 τεϑνηκυῖα μήτηρ καὶ τὰ κατὰ τὸν “αέρ"την, οὕτω" πατὴρ δὲ σὸς αὐτόϑι μίμνει ἀγρῷ οὐδὲ πόλινδε1 078
κατέρχεται οὐδέ οἱ εὐναὶ δέμνια xal χλαῖναι καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα, ἀλλ Oyt χεῖμα μὲν εὕδει ὕϑι δμῶες
ἐνὶ οἴκῳ ἐν χόνι ἄγχι πυρὸς, xaxa δὲ χροῖ εἵματα εἶται. αὐτὰρ ἐπὴν ἔλϑῃσι ϑέρος re ϑαλυῖάα τ,
( Vers. 191.) ὀπώρη, ἡ μετὰ τὸ ϑέρος δηλαδὴ ὥρα, πάντῃ οἱ κατὰ γουνὸν ἀλωῆς οἰγοπέδοιο φύλλων
κεχλεμένων χϑαμαλαὶ βεβλήαται εὐναὶ, ὕ πέρ ἐστιν ὑπογραφὴ στιβάδος. ἔστι γὰρ στιβὰς βολὴ o ἐστι
ῥέψις ἢ ϑέσις φύλλων κεχλιμένων * χαμαί. ταῦτα δὲ πτωχιχοῦ βιότου εἰσὶ “φραστικώ, ( Vers. 194.) τὸ 10
δὲ ἐφεξῆς ἔπος λύπην φράξει γεροντικὴν ἐπὶ συγγενεῖ ἀποδήμῳ, τὸ, ἔνϑ᾽ Oye κεῖτ᾽ ἀχέων. μέγαδὲ φρεσὶ,
πένϑος ἀέξει τὸν πότμον γούων ἢ σὸν νόστον ποϑέων, χαλεπὸν δ᾽ ἐπὶ γῆρας ἱκάνει (Vers. 196.) καὶ

400 P ACE VLIAIM 4. ε. 171 --- 201.

ταῦτα εἰποῦσα ἡ μήτηρ ἐπιφέρει" οὕτω γὰρ xo ἐγὼ ὀλόμην χαὶ πότμον ἐπέσπον, τουτέστι, σὲ ποϑοῦσα
τέϑνηκχα. ( Vers. 197. ) εἶτα καὶ πλατύνουσα τὸν λύγον ὡς πρὸς τὴν τοῦ Ὀδυσσέως ἐρώτησιν nbn 426

20 vov εἰ δολιχὴ νοῦσος 3j Mors ἀπήγαγεν αὐτὴν φησίν" ovre ue à μεγάροισιν ξύσχοπος ἰοχέαιρα *xecé-
πέφνεν, οὔτε τις νοῦσος ἐπήλυϑεν, jj τε μάλιστα τηκεδόνι στυγερῇ μελέων ἐξείλετο ϑυμόν" ἀλλά ue σός
τὲ πόϑος, σά τὲ μήδεα φαίδιμ᾽ Ὀδυσσεῦ, σή T ἀγανοφροσύνη ( Vers. 202.) μελιηδέα ϑυμὸν ἀπήυρα.
ὅϑεν δῆλον, ὡς καὶ ἡ ἄκρα λύπη ἐπιτέμνει τὴν ζωήν. Οἰχεῖα δὲ τὰ προσεχῶς γραφέντα ῥηθῆναι καὶ ὅτε
τις ἐπὶ ἀποδημίᾳ φίλου ἀγαϑοῦ πολλὰ λυπεῖται. “Ὅρα δὲ ὡς οἱ νεώτεροι μὲν ἀπάγξασϑαι φασὶ τὴν τοῦ
᾿ὈΟδυσσέως μητέρα πεπυσμένην δόλῳ Ναυπλίου ᾽Οδυσσέως τελευτὴν, ὃς δὴ Ναύπλιος πολλοὺς δολίως
κατειργάσατο λυπηϑεὶς ἐπὶ τῷ τοῦ σοφοῦ υἱοῦ Παλαμήδους ϑανάτῳ. ὃ δέ ye ποιητὴς λύπῃ μεταλλάξαι
τὸν βίον i ἱστορεῖ. οἱ δέ γε εἰπόντες ἀπάγξασϑαι αὐτὴν y φασὶν ὡς τὴν ἀγχόνην ἐσίγησεν ὃ ποιητὴς διὰ XO
τὸ μιαρὸν τοῦ τοιούτου ϑανάτου, αἰτίαν γὰρ ἤγουν αἰτίασιν εἶχον οἱ οὕτω τοῦ βίου ὑπεξάγοντες ἑ ἑαυ-
τοὺς, χαὶ οὐκ ἐδόχει χαϑαρὸς ὃ τοιοῦτος ϑάνατος. διὸ xci ὃ Τηλέμαχος ὕστερον τὰς καχὰς δουλίδας
κρεμάσας ἀπάγει τοῦ βίου καὶ, ὡς ὃ ποιητός φησιν, ὑψόσε ἐπεντανύσας. καὶ ἐπισημειοῦται, Ott μὴ
χαϑαρῷ ϑανάτῳ ἀπὸ ϑυμὸν ἑλοίμην. ( Vers. 173.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἐν τῷ, ἢ δολιχὴ νοῦσος ἢ “4ρτεμις,

300 ἢ σύνδεσμος διαπορητιχός ἐστι κατὰ τοὺς παλαιοὺς, δίχα δηλαδὴ ἐρωτήσεως ὡς ἐν τοῖς εἰς τὴν ἄλφα
ῥαψῳδίαν τῆς Ἰλιάδος γέγραπται. ἔνϑα δεδήλωται καὶ ὅτι πολλαχῶς ὃ τοιοῦτος νοεῖται σύνδεσμος. δια-
ζευχτικός τὲ γάρ ἐστι καὶ διασαφητιχὸς καὶ παραδιαζευτιχὸς καὶ διαπορητικὸς ὕτε τις μὴ ἐρωτᾷ, καὶ
ἰσοδύναμος τῷ εἰ καὶ ἐρωτηματιχὸς καὶ βεβαιωτικὸς καὶ συγχριτικός. ἐνταῦϑα δὲ ῥητέον Ort καὶ λυτι-
“ὃς νόμῳ φιλοσόφων, οἷον" διὰ τί ἐπαινεῖται ἡ μέλισσα. τοῦτο ἀπορία. λύσις δὲ αὐτῆς τὸ, ἢ ὅτε ἀγαϑὴ
ἐργάτις ἐστί. λαμβάνεται δέ ποτε καὶ ἀντὶ τοῦ εἰ μὴ, οἷον" τί ἂν καλὸν ἐποίησα ἢ τὸν ἄνδρα τοῦτον 20
ϑαυμάσας, ἤγουν εἰ μὴ ϑαυμάσας. τοῦτο δὲ ἰσοδύναμόν ἐστι τῷ ἀλλὰ συνδέσμῳ. λαμβάνεται δέ ποτε τὸ
ἢ καὶ ἀντὶ τοῦ χαϑό, φασιν, ἢ ὥς. αὐτὸ δὲ καὶ ἦχι μετ᾽ ἐπεχτάσεως γίνεται ἀντὶ τοῦ ὕ που. ἔστιν
ἢ xci 0pxiov μετὰ τοῦ μὴν, οἷον" 3 μὴν ποιήσω τόδε. οὕτω δὲ xci μετὰ τοῦ μὲν, οἷον" ἦ μέν μοι
πρόφρων ἔπεσι καὶ χερσὶν ἀρήξειν. Περὶ δὲ τοῦ ἢ ἀντὶ τοῦ ἔφη, ῥήματος ὄντος, ἕτερος λόγος. ὅτι δὲ
ὃ ἢ σύνδεσμος λαμβάνεταί ποτε μετὰ ψιλῆς καὶ περισπωμένης «vri τοῦ ἄρα τοῦ κατ᾽ ἐρώτησιν προπε-
ρισπωμένου, οὐκ ἄδηλόν ἐστιν. ἐκεῖνο δ᾽ ἐν τοῖς τοιούτοις χαινὸν φέρεται, ὅτι τὸ ἢ, ἀντὶ τοῦ δή, Ore

4o φασὶ καὶ ἐγκλίνεται, οἷον" ἐπείη. καὶ μὴν περὶ τούτου ἀλλοῖόν τι iv τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα ἐγράφη,

ὃ καὶ ζητητέον ἐχεῖ. "Emi τούτοις ἰστέον καὶ ὅτε δολιχὴ μὲν ὀξυτόνως ἡ μακρὰ Δολίχη δὲ βαρυτόνως,
ὄνομα πόλεως, ὥσπερ χαὶ δολιχὸς μὲν ὃ μακρὸς, δόλιχος δὲ προπαροξυτόνως 6 ὄσπριόν τι. καὶ ὕτι οὐ
μόνον ᾿Ιώνων ἴδιον 1; τοῦ v ἐπένϑεσις ἐν τῷ, νόσος γοῦσος, gos οὖρος, ὅλος οὖλος. οἷον" οὖλος ἄρτος 30
καὶ τοῖς ὁμοίοις, ἀλλὰ καὶ «Αἰολεῖς ποιοῦσι τοιοῦτόν τι ἐν οἷς τὸ ἀτὰρ αὐτὰρ λέγουσι, xci τὸ ϑέω χέω
πλέω ἡ ῥέω, οὗ διὰ μόνου TOU κλίνουσι κατὰ τὸ τελέω τελέσω, ἀλλὰ σὺν TQ V, ϑεύσω χεύσω πλεύσω ῥεύσω.
Καὶ ὅτι ἡ δολιχὴ νόσος ἀντιδιαστέλλεται πρὸς τὸν ix βολῆς ᾿Αρτέμιδος, ἀλλαχοῦ δὲ καὶ ᾿Απόλλωνος,
γινόμενον ϑάνατον, ὡς τοῦ τοιούτου αἴφνης ἐπισυμβαίνοντος, καϑὰ πολλαχοῦ ἐδηλώϑη, χαὶ μὴ διὰ
γόσου δολιχῆς γινομένου, 3j μάλιστα διὰ τηχκεδόνος ϑανατοῖ. ᾿Ιοχέαιραν δὲ ὕτι τὴν ἰοτρόφον ἀσπίδα
δριμέως oi μεϑ' “Ὅμηρον ἐκάλεσαν, χαὶ ἀλλαχοῦ δηλοῦται. Ἰστέον δὲ καὶ ὕτι Δίφιλος ἐν τῷ, “Ἰητοῦς
Διός τε τοξόδαμγνε παρϑένε, τὴν SpiceQon παρέφρασεν εἰς τοξόδαμνον. ( Vers. 1 73. ) “Σημείωσαι δὲ
χαὶ ὅτι τριῶν οὐσῶν ἐρωτήσεων ἐφεξῆς τῷ Ὀδυσσεῖ πρὸς τὴν μητέρα, ἤγουν, τίς νόσος αὐτὴν ἐδάμασε,

50 x«l εἴπερ τὸ αὐτοῦ γέρας παρὰ τῷ “Μαέρτῃ καὶ τῷ Τηλεμάν, X0 ἐστὶ, xci πῶς ἔχει T& χατὰ τὴν γυναῖχα.
διὸ χαὶ τρὶς ἐν τούτοις κεῖται τὸ, εἰπέ μοι τόδε, χαὶ πάλιν, εἰπὲ δέ μοι πατρὸς καὶ υἱέος, καὶ, εἰπὲ δέ áo
μοι μνηστῆς ἀλόχου βουλήν. ( δον 180.) ἡ μήτηρ ἐν τῷ ἀποχρίνεσθαι ἀναποδίζει. χαὶ ἀπὸ τοῦ
τέλους cot ξαμένη ἄνεισιν εἰς τὸ πρῶτον κατὰ βαϑμίδα τινά. καὶ πρῶτα μὲν φησὶ περὶ τῆς γυναικὸς
ὡς λίαν μένει παρὰ τῷ υἱῷ vesdións Üvuo, tire περὶ TOU υἱοῦ, xci μετ᾽ αὐτὸν περὶ τοῦ πατρός. ἐφ᾽,
οἷς ἐπαναβᾶσα εἰς τὸ πρῶτον λέγει περὶ τῆς νύσου. ὅϑεν δῆλον ὡς οὐ πάντῃ ἀναγκαῖον ἐν ταῖς πεύσεσι
πρῶτον ἀπαντᾶν πρὸς τὸ πρῶτον χαὶ ἑξῆς πρὸς τὰ xcÓ' εἱρμὸν, ἀλλ᾽ ὅπῃ τύχῃ γίνεσϑαι τὰ τῆς ἀπο-
χρίσεως καὶ ὅπως ἂν συμφέρῃ τῷ ἀποχρινομένῳ. (Vers. 171.) Ὅτι δὲ Ἴἄρτεμις καὶ ᾿Ἵπόλλων τοῖς

PoACE 2I 41.4 4. Vs. 172— 202. 407

αἰφνιδίοις ἐπιστατεῖν ϑανάτοις λέγονται οἷς ἐναντίαι cl δολιχαὶ νόσοι, δῆλόν ἐστε, ( Vers. 1 72.) xai
ὅπως ἀγανὰ βέλη τὰ τῶν αἴφνης ϑνησχόντων. (Vers. 380,) Τὸ δὲ μένει παρὰ παιδὶ zeli ἔμπεδα
πάντα φυλάσσει, παρηχεῖται κατὰ τὸ παιδὶ xal ἔμπεδα. χαϑὰ xci πρὸ τούτου τὸ, εἴδωλον ἑτέρωϑεν
ἑταίρου πόλλ᾽ ἀγόρευε. ( Vers. 378. ) Τὸ δὲ ἔγημεν ort διαφέρει τοῦ ἐγήματο, οὐκ ἄδηλον οὐδ᾽ αὐτὸ,
χκαϑὰ δηλοῖ καὶ τὸ, ϑάλαμον ἐν ᾧ ovx ἔγημεν ἀλλ ἐγήματο. ἀφ᾽ οὗ δοκεῖ παραξέσας «Δἰϑέριος εἰπεῖν
τὸ βαιενόμενος βαῖδ νων ὅ τε νυμφίος ἄλλο τε νύμφη. (Vers. 180.) Τὸ δὲ τετληότι ϑυμῷ, τλήμονα θο
χαὶ τὴν “Πηνελόπην εἶναι δηλοῖ πρεπόντως τῷ τλήμονι ἀνδρὶ Ὀδυσσεῖ. (Vers, 185.) Τὸ δὲ δαῖτας δαί-
γυται τρόπος ἐτυμολογίας ἐστίν. ( Vers. 186, ) Ὅρα δὲ χαὶ τὸ, πάντες χαλέουσι, κοινότερον ῥηϑὲν
ἐπὶ τῆς εἰς δεῖπνον κλήσεως. δοχεῖ δὲ ἀρχαῖον ἔϑος εἶναι εἰς δαῖτας δημοσίας προκαλεῖσϑαι τοὺς βασι-
10 λεῖρ τε xci τοὺς δικαστὰς ὡς δηλοῖ zai τὸ, δαῖτας Gg ἐπέοικε δικασπόλον ἄνδρα ἀλεγύνειν, 0 ἐστιν
ἀλέγειν, iv λόγῳ ποιεῖσϑαι, φροντίζειν. ἐ ἐνταῦϑα δὲ καὶ εἰς ταυτὸν ἄγει τῷ βασιλεῖ τὸν δικασπόλον,
διὰ τὸ πρέπειν τοιοῦτον εἶναι τὸν βασιλέα. ὁ Vers. 3190.) Τὸ δὲ "ἐν χόνι γράφεται μὲν xci διὰ διφϑόγ-1 079
427 γου ᾿Δττιχῶς, μάλιστα δὲ διὰ τοῦ ( ἐκ τοῦ κόνις χόνιος κόνιϊ cà κατὰ κρᾶσιν χκόγι. ( Vers. 192.) Tig
δὲ ὃ γουνὸς τῆς οἰνοπέδου ἀλωῆς, προγέγραπται. ᾿Η δὲ κατὰ τὸ ϑέρος πάντῃ χαμαὶ βεβλημένη τῶν
φύλλων χύσιν δαψίλειαν τε εἶναι στιβάδων δηλοῖ τῷ τοῦ ᾿Οδυσσέως πατρὶ, καὶ αὐτὸν δὲ πάντῃ ἀσϑενῆ
τυγχάνειν παρασημαίνει, εἴπερ οὕτω συχνὰ πέπτει κατὰ στιβάδων. Κεκχλιμένα δὲ φύλλα λέγει, οὐχ᾽ Ort
qvÀLoyóog μὴν τηνικαῦτα, ἀλλὰ τὰ ἐπίτηδές φασι κεκλαδευμένα. Evvai δὲ χϑαμαλαὶ πρὸς διαστολὴν ἐτέ-
ρων ὑψηλοτέρων στιβάδων, ἵνα εἶεν αὗται πάνυ εὐτελεῖς διὰ τὸ καὶ πεδιναὶ εἶναι καὶ διατοῦτο ταπειναί.
ὁποῖαι ἴσως καὶ αἱ χαμαιεῦναι- ( Vers. 197. ) Τὸ δὲ &oxonog ἄλλως μὲν ἐπὶ ᾿Τρμοῦ κεῖται, δηλοῖ γὰρ
20 τὸν ἀγαϑὸν σχοπευτὴν, ἑτέρως δὲ ἐπὶ τῆς τοξικῆς ᾿Αρτέμιδος, ἵνα ἢ, ἐύσχοπος “Ἄρτεμις ἡ εὖ χαταστο-
χαζομένη τοῦ σχοποῦ. (Vers, 181.) ᾿Εν τούτοις δὲ κεῖται καὶ τὸ, ὀϊζυραὶ δέ οἱ αἰεὶ φϑίνουσι νύχτες
€ καὶ ἤματα δαχρυχεούσῃ. 0 παρωδηϑὲν ἁρμόττει καὶ ἐπὶ ἀνδρὸς πάνυ παϑαινομένου. ( Vers. 201.)
“Πόϑου δὲ ποιητιχώτερον ἡ ἐν ἄλλοις ποϑὴ, ἧς 7) κίνησις κατὰ τὸ χόλος χολὴ, βίοτος βιοτὴ, xci ὕσα 10
ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα. ἐκ τοῦ πείϑω δὲ καὶ ὃ πόϑος καὶ ἢ ποϑὴ, ἀπελεύσει δηλαδὴ τοῦ ἴ τῆς εἴ διφϑόγ-
γου, εἶτα ἀντενϑέσει κανονιχῇ τοῦ Ü μικροῦ. ἄλλως γὰρ. ποῖϑος καὶ ποιϑὴ ὥφειλον εἶναι χατὰ τὸ λείβω
λοιβὴ xci τὰ ὅμοια. ᾿Ιστέον δὲ, ὕτι καὶ ὕνομα ἄνϑους ὃ πόϑος, χαϑὰ δηλοῖ καὶ ᾿᾿ϑήναιος γράψας
οὕτως" ἄνϑη ϑερινὰ, λυχνίς, κρίνον " ἴφυον, ἀμάραχος ὃ Φρύγιος. ἔστι δέ φασιν ὁ πόϑος “καλούμε-
vog. διττὸς δὲ οὗτος, ὁ μὲν ἔχων ἄνϑος ὕμοιον ὑαχώνϑῳ, ὁ δ᾽ ἕτερος, ἄχρως, ἔκλευκος, ᾧ χρῶνται
πρὸς τοὺς τάφους. καιρία δὲ λέξις ἐν τοῖς Ὁμηρικῶς εἰρημένοις 0 πόϑος ὥσπερ xal τὸ ποϑεῖν. " ποϑεῖν
30 μὲν γὰρ ἐπὶ τῶν ἀπόντων, ἐρᾶν δὲ ἐπὶ τῶν ἐν ὄψει, οἷον" ὡς σέο νῦν ἔραμαι, τῆς παρούσης δηλαδὴ
Ἥρας. ( Vers. 202.) ᾿Αγανοφροσύνην δὲ τὴν πραότητα λέγ &. Lig δὲ τὸ ἀνωτέρω γνωμιχῶς παραση-
μανϑὲν ἤ ἤγουν εἰς τὸ, ὅτι xci ἡ ἄχρα λύπη ἐπιτέμνει τὴν ζωὴν χαϑὰ zc τὴν τῆς ᾿Ἡντικλείας, σημείω-
σαι ὅτι χαὶ τὸ, αἶψνα γὰρ ἐν καχότητι βροτοὶ καταγηράσχουσι, τοιοῦτόν τι δηλοῖ ὡς xci ἡ xata
πρόϑεσις ἐμφαίνει » χαὶ οὐ μόνον τὴν ἁπλῶς ὑπολαλεῖ πολίωσιν, ὡς ὃ χκωμιχὺς ἀστεΐξεται ἐν τῷ πολιὰ
γεγένησαι ταχύ γε νὴ τὸν οὐρανὸν, ἀλλὰ καὶ τὴν εἰς “Διδου κατένεξιν διὰ γῆρας. ὃ δὲ εἰπὼν τοὺς πο- 20
ϑοῦντας ἐν ἄματι γηράσχειν ἤγουν ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ διὰ λύπην τὴν ἐπὶ τῇ ἐξ ἀλλήλων ἀποδημίᾳ, ὑπερβο-
λικῶς ἐπέτεινεν, ὡς ἀλλαχοῦ δηλοῦται, τὸ νόημα. οἷα τὸ Ὁμηρικὸν αἶψα, χαὶ τὸ ταχὺ τοῦ κωμικοῦ,
ἀποστενώσας εἰς ἕν ἥμαρ. τί δὲ δεῖ καταῤῥητορεύειν λύπης τε καὶ κακότητος χαχῶς διατιϑεμένων τὰ
xar ἄνθρωπον, εἴγε καὶ τὸ ταύταις ἀνάπαλιν n ἄγαν τρυφ ὴ ταυτὸ δύναται; καὶ ἐρανιστέον ἐνταῦϑα
4o ἐκ τῶν τοῦ δειπνοσοφιστοῦ ὡς λίαν χρήσιμον, ὅτι καὶ τὰ φιλητὰ, τοῖς τρυφῶσι μύρα τὴν ὀνομασίαν
κατὰ “Χρύσιππον à ἀπὸ τοῦ μόρου ἔλαβον, ἐπειδὴ οὐ μόνον πολλῷ μόρῳ καὶ πόνῳ ματαίῳ γίνονται, ἀλλὰ
xai Urt εὐοδοῦσιν εἰς μόρον διὰ ξηρότητα. ὡς γάρ φησιν ᾿ἀριστοτέλης, καὶ μυῤιζόμενοι ἄνϑρωποι
πολιώτεροι γίνονται. τὸ γὰρ μύρον ξηραντικόν. αὐχμηροὶ δέ φησιν οἱ βοξιζόμδων ὁ δὲ αὐχμὸς
πολιωτέρους. ποιεῖ. εἴτε γὰρ αὔανσις τριχὸς ἡ πολιὰ εἴτ᾽ ἔνδεια ϑερμοῦ ἡ ξηρότης μαραίνει. διό
φησι καὶ τὰ πιλία ϑᾶττον ποιεῖ πολιούς. ἐχπίνεται γὰρ ἡ οἰχεία τῆς τριχὸς ὑγρότης. οὐχ ἄχαρι
δ᾽ ἐνταῦϑα προσεννοήσασθϑαι, ὡς διὰ τὴν ὡς εἴρηται τῆς ὑγρότητος ἔνδειαν, δι᾽ ἣν καὶ ἀλέβαντες οἱ

408 P ACE J2IAIA 4. νι. 205—222.

So νεχροὶ λέγονται, inel) ἂν οὐκ ἀπροσφυῶς ἀλίβας, καὶ ὁ τρυφερῶς μυρούδμενος καὶ οὕτω ξηραινό-
μενος, οἰχεῖος ὧν αὐτὸς καὶ ἄλλως τῇ τοῦ ἀλίβαντος κλήσει, καὶ διὰ τὰ πολιοῦσϑαι γερόντων δίκην
χαὶ ἀπονεύειν ὅπου καὶ ἐκεῖνοι νεχρικώτερον. καὶ οὕτω μὲν ταῦτα xci ὕσα τοιαῦτα οὐκ ἂν εἰρημένα εἴη
ἀχρήστως. ὅτι δὲ ἀλίβας καὶ ποταμὸς ἐν "iov πλάττεται, καὶ ὕτι xci ὁ ὀξὺς οἶνος ἀλίβας χαὶ
αὐτὸς ἐκαλεῖτο λόγῳ δριμύτητος, οὐ παρὰ στέρησιν λιβάδος τοσοῦτον οἷα νενεκρωμένος, ἀλλὰ παρὰ
τὸ μὴ λείβεσϑαι ἐν σπονδαῖς, οἱ παλαιοὶ παραδιδόασι. τῆς δὲ “ἰολικῆς τροπῆς τοῦ ὃ εἰς U ἐν τῷ μόρον
μύρον, ὡς πρὸ βραχέων κεῖται, πολλὰ παραδείγματα, οἷον τὸ, μῆλα ταναὔποδα. ὀνυμαίνω τὸ ὀνομάζω
ix τοῦ ὄνυμα. οἷς σύστοιχα τὸ ὁμώνυμος, συνώνυμος, καὶ ὅσα τοιαῦτα ἐξ “ὠλίδος γλώσσης ἐκοινώ-
ϑησαν. δοχεῖ δὲ καὶ ἐκ τοῦ ὄπτω οὕτω γενέσϑαι ὃ ὕπτιος. ὁρᾷ γὰρ ὃ τοιοῦτος τὴν ὄψιν ἔχων ἄνω, οὐ
μὴν κάτω, ὡς οἱ πρανεῖς κείμενοι. τοιοῦτον δὲ καὶ παρὰ τῷ κωμικῷ τὸ, ἀπεπυδάρισα. λέξις δὲ αὕτη 10
οὐ σεμνὴ, δηλοῦσα, ἢ τὸ λὰξ ποδὶ xa Ὅμηρον ἐνθορεῖν ἰσχύῳ ἀφραδίῃσιν, ἢ τὸ ἀποπνευματίσαι
ἄραντα τὸν πόδα. περὶ δὲ μύρων γέγραπταί τινα λόγου ἄξια καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα. ( Vers. 205.)

4o "Ὅτι ὃ πολλάκις μὲν ἐγχειρήσας τινὶ ϑελητῷ, τοσαυτάκις δὲ ἀποτυχὼν, ἐρεῖ τὸ, αὐτὰρ ἔγωγ᾽ ἔϑελον
φρεσὶ μερμηρίξας ἑλέειν, τρὶς μὲν ἐρωρμήϑην, ἑλέειν τέ με ϑυμὸς ἀνώγει. τρὶς δέ μοι ἐκ χειρῶν σχιῇ
εἴχελον καὶ ὀνείρῳ ἔπτατο. ἐμοὶ δ᾽ ἄχος ὀξὺ γενέσκετο χηρόϑι μᾶλλον, εἰς ὁμοίαν δὲ ἔννοιαν ἁρμόττει 428
καὶ τὸ, τί νύ μὲ οὐ μίμνεις ἑλέειν μεμαῶτα; (Vers. 204.) καιρία δὲ λέξις τὸ ἑλεῖν, διὸ καὶ τρὶς
ἐνταῦϑα κεῖται. (Vers. 207.) Ὅρα δὲ τὸ γενέσκετο, ἀσυνήϑως παραχϑὲν ἐκ τοῦ γενέσω ἀχρήστου

50 μέλλοντος, ἐξ οὗ καὶ ἡ γένεσις. Τὸ δὲ ἔπτατο καὶ ἐπτάμην Ἀπρῶτος μέσος ἀὐὀριστός ἐστι τοῦ ἑπτόμην
ὡς τὸ περιχαρὶς δ᾽ ἀνεπτόμην, ἐξ οὗ καὶ πτέσϑαι τὸ πετάσαι. ἐκ δὲ τοῦ ἐπτάμην χαὶ μετοχὴ ὁ ἀποπτά-
μένος, ὡς δηλοῖ μετ᾽ ὀλίγα τὸ, ψυχὴ ἀποπταμένη. (Vers. 410.) Ὅτι πόϑον πολὺν δηλοῖ ἐπί τινε 20
τεϑνεῶτι τὸ, ὄφρα καὶ εἰν ᾿Αἴδαο φίλας περὶ χεῖρε βαλόντε, ἀμφοτέρω κρυεροῖο τεταρπώμεσϑα γόοιο.
ἔστι γάρ τις τέρψις καὶ τοῦ κλαίειν, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ δηλοῦται. Τὸ δὲ φίλας χεῖρε σύνησϑες τῷ ποιητῇ

θο σχῆμα. οἷα μυριαχοῦ συζευγνύντι τὰ πληϑυντικὰ "χαὶ τὰ δυϊκὰ ὡς ἰσοδύναμα. ( Vers, 212.) Ὅτι τὸ
εἴδωλον καὶ σχιᾶς δοξάζει ἀμενηνότερον ὃ ποιητὴς, καὶ διὰ τοῦτο καὶ ψυχῆς, ἣν σκιᾷ φϑάσας εἴκασεν
ἐν τῷ, τοὶ δὲ σκιαὶ ἀΐσσουσι. διὸ μὴ δυνάμενος Ὀδυσσεὺς λαβέσϑαι τῆς μητρικῆς ψυχῆς φησίν" ἢ τί μου

1θδοείδωλον τόδε Περσεφόνη “ὥτρυνεν ὄφρ᾽ ἔτι μᾶλλον ὀδυρόμενος στεναχίζω. ἄλλως δέ γε εἰπεῖν ἀχριβέστε-
ρον, ταυτὸν εἶδεν εἴδωλον καὶ σχιὼν καὶ ὄνειρον, κατά γε τὸ ἀμενηνόν. ἄλλο δέ γε τὴν ψυχὴν παρὰ
τὰ τρία ταῦτα. ὅϑεν ὥσπερ μὴ δυνάμενος δράξασϑαι ψυχῆς, ἀπορεῖ μή ποτε οὐ ψυχὴ τὸ φαινόμενον
τοῦτο ἀλλὰ εἴδωλον. οὕτω καὶ πρὸ βραχέων ἔφη ὡς ἡ τῆς μητρὸς ψυχὴ ἐξέφυγέ με oxi ἴκελον καὶ ὀνείρῳ.

το καὶ μετ᾽ ὀλίγα δὲ ὅτι ψυχὴ ἠῦτ᾽ ὄνειρον ἀποπταμένη πεπότηται. οὐ γὰρ σκιάν φησι καὶ ova*gov 80
αὐτὴν εἶναι, ἀλλ᾿ ἀποπτέσϑαι δίκην ὀνείρου xci σκιᾶς. οὕτω δὲ καὶ τὸ, σκιαὶ ἀΐσσουσιν, ἀντὶ τοῦ, ὡς
σκιαί. (Vers. 217.) Ὅτι δὲ οὐ σῶμα ἢ σῶματοειδὴς ἡ ψυχὴ καὶ διατοῦτο καὶ ἀναφὴς, δηλοῖ εἰπὼν" αὕτη
δίκη ἐστὲ βροτῶν, τουτέστι ϑέμις καὶ ἀνάγκη, ὅτε τις ϑάνῃσι, τὸ μὴ δύνασϑαι δηλαδὴ ἑλεῖν τὴν ψυ-
χήν. διατί; (Vers. 218.) οὐ γὰρ ἔτι σάρκας τε καὶ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν, ἤγουν οὐ νεύροις ἔτι κατὰ
φύσιν ζωτικῶς διοιχουμένοις συνέχονται αἱ σάρκες καὶ τὰ ὀστᾶ, ἀλλ᾿ αὐτὰ μὲν πυρὶ δάμναται, ἐπειδὰν
πρῶτα ( Vers. 220.) λίπῃ λεύχ᾽ ὀστέα ϑυμὸς, ὃ πολλαχοῦ κεῖται. ψυχὴ δὲ, ὡς ἀνωτέρω ἐῤῥέϑη, ἀπο-
πταμένῃ πεπότητοι. Ὅτι δὲ ἶνες οὐ μόνον ἐπὶ νευρῶν, ὅϑεν καὶ τὸ ἰγίον παράγεται, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ δυνά-
μέως τῆς κατὰ τὰ νεῦρα, δηλωϑήσεται ἐν τοῖς ἑξῆς. ἔνϑα φανεῖται τίς μὲν ἡ t2, τίς δὲ ἡ κίχυς. ᾿Εν

20 τούτοις δὲ κεῖται καὶ τὸ, (Vers. o 15.) ᾧ μοι τέκνον i*uóv περὶ πάντων χάμμορε φωτῶν, οἰκεῖον ὃν
ἐπιλεχϑῆναί τινι δυστυχεῖ, ὥσπερ τὸ, ἀλλὰ φόως δὲ τάχιστα λιλαίεο, ἁρμόττει ῥηθῆναι ἐπὶ μεταβολῆς 4o
τινὸς ἀπὸ κακοῦ εἰς ἀγαϑόν. ( Vers, 222.) λείπει δὲ ἀπαρέμφατον ἐνταῦϑα τὸ ἱκέσϑαι ἢ ἐλϑεῖν 1j τι
τοιοῦτον, ἵνα λέγῃ, ὅτι τάχιστα λελαίεο εἰς φῶς ἐλϑεῖν. (Vers, 223.) ᾿Ιστέον δὲ ürv Αντικλείας εἰπού-
σὴς τῷ υἱῷ Ὀδυσσεῖ τὸ, ταῦτα δὲ πάντα (60^ ἵνα καὶ μετόπισϑε τεῇ εἴπῃησϑα γυναικὶ, πρὸς ἔνδειξιν
δηλαδὴ φιλίας, φέρεται ἐν τοῖς τοῦ γραμματικοῦ ᾿Δριστοφάνους, ὅτι τὸ ἴσϑι ἀντὶ τοῦ γίνωσκε εἰδὲν
Ὅμηρος. ἀντὶ δὲ τοῦ ὕπαρχε τὸ ἔσο τίϑησιν, οἷον" καὶ σὺ φίλος, μάλα γάρ σ᾽ ὁρόω καλόν τε μέγαν τε,
ἄλκιμος ἔσσο. xci οὕτω μέν φησι παρ᾽ Ὁμήρῳ ἔχει καὶ οὐκ ἄλλως. ᾿Δττικοὶ δὲ ἅπαντες τὸ ἔσϑε καὶ ἐπὲ

PACE 21 41 4 “4. Vs. 2235 — αϑά. 409

τοῦ ὕπαρχε τάττουσιν. Εὔπολις" μὴ τρηχὺς σϑι, χαὶ, ὦ δαιμόνι᾽ ἀνδρῶν, μὴ φϑονερὸν ἴσϑ᾽ ἀνδρίον,
ἤγουν μὴ φϑονερῶς ἔσο ἄνϑρωπος. Καὶ ὅρα τὸ ἀνδρίον ὑ ὑποκοριστικῶς γενόμενον ix τοῦ ἀνδρὸς χατὰ
τὸ, χρυσὸς χρυσίον καὶ χαλκὸς χαλκίον παρὰ τῷ κωμικῷ, καὶ φανὸς φανίον. κοινότερον δὲ τοῦ ἀνδρίον
499 ró ἀνδράριον. ( Vers. 225. ) Ὅτι πάνυ δεξιῶς ὁ ποιητὴς τὴν ῥαψῳδίαν ταύτην ἡρώων ἅμα χαὶ ἡρωΐδων
πεποίηχε κατάλογον, “Ἡσιόδου μόνων γυναικῶν ποιησαμένου κατάλ ογον. χαὶ ἔστιν ἐκ δεῖν αὐτὸν ἐνταῦϑα 30
Tjj τῆς vexviag ἀφορμῇ πῇ μὲν ἱστορικῶς ἐμπλατυνόμενον χαὶ διηγήσεσιν d γκροαίνοντα, πὴ δὲ ἐπιτρέ-
χοντα τὰ πολλὰ καὶ στενολεσχοῦντα χαὶ τὴν πολυλογίαν ἐ ἐπιτέμνοντα καὶ μικροῖς “μαχρὰ παραβύοντα, ὡς
ἐν τῷ, Φαίδρην ré Πρόχριν τε ἴδον καὶ Μαῖραν Ἀλυμένην τε. ἀφ᾽ ὧν δῆλον ὡς xci τῷ σχοτεινῷ χαὲ
στενῷ τὴν ἱστορίαν “Τυκόφρονι αὐτὸς ἐνδοῦναι φαίνεται ἀρχάς τινας τῆς ἐχείνου ποιήσεως. ἐρεῖ dé τι
10 xci περὶ ᾿“ἰχιλλέως καὶ ᾿Ἡγαμέμνονος καὶ «“ἴαντος, "gn προ τε, ὡς xal ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη, ἅ ἅπερ τῇ
᾿Ιλιάδι ἐλλέλειπται, καὶ ἅμα πλατύνων οὕτω τὲν ποίησιν. εὐταξίαν δὲ τῇ ποιήσει τεχνώμενος. καὶ ἀχμὲν
χαταλέγει πρῶτον ἡρωΐδας, εἶτα διαναπαύσας τὸν λύγον βραχὺ πρὸς ἥρωας μεταβαίνει à ἀρχόμενος ἀπὸ
᾿Αγαμέμνονος. ᾿Ιστέον δὲ καὶ ὡς πρὸς ὄνομα μὲν πλειόνων μέμνηται ἡρωΐδων, ἐμπλατύνεται δὲ ὅμως
φαιδρότερον τοῖς τῶν ἡρώων διηγήμασι. μεϑοδεύει δὲ τέως τὰ κατὰ τὰς ἡρωΐδας οὕτως ὡς ἐπεὶ Περ-
σερόνη γυναῖχας ὥτρυνεν ἐλϑεῖν ὕσσαι ἀριστήων ἄλοχοι ἔσαν 1,02 ϑύγατρες. τοιαύτας γὰρ ἱστορήσει xal
oU μικροπρεπεῖς τινας. αἱ δ᾽ ἀμφ᾽ lue κελαινὸν ἀολλέες ἠγερέϑοντο, αὐτὰρ ἐγὼ βούλευον ü ὕπως ἐρέοιμι
ἑκάστην. ἥδε δέ uos κατὰ ϑυμὸν * “ἀρίστη φαίνετο βουλή. σπασάμενος τανύηχες ἄορ παχέος παρὰ 4o
μηροῦ ovx εἴων πίνειν ἅμα : πάσας αἶμα χελαινόν. αἱ δὲ προμνηστεῖναι ἐπήεσαν, ἡ δὲ ἑκάστη ὃν γόνον
ἐξαγόρευεν (Vers. 223. ) ἐγὼ δ᾽ ἐρέεινον ἁπάσας. Καὶ ὅρα ὅτι ταυτὸν ἐνταῦϑϑα τὸ ἐρέειν. χαὶ τὸ ἐρεείνειν,
20 ὡς δηλοῖ τὸ, ἐρέοιμι ἑκάστην καὶ ἐρέεινον ἁπάσας. ἔνϑα καὶ ταυτὸν ὡς καὶ ἀλλαχοῦ τὸ aee χαὶ τὸ
ἁπάσας. (Vers 224.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τε δύο οὐσῶν εὐθειῶν, τοῦ γυνὴ χαὶ τοῦ γύναιξ ἀῤῥήτου, ἧς
ἡ γενικὴ γυναιχὸς, ἐκ μὲν γυναικὸς ῥῆμά τε τὸ γυναικίζω καὶ ὄνομά Tt Ó γυναικίας, ix δὲ τοῦ γυνὴ
ὃ γύνις. δηλοῖ δὲ αὐτὸς οὐ μόνον τὸν λάγνον, ἔτι δὲ xci τὸν δειλὸν, ἀλλὰ καὶ τὸν μὴ ἱκανὸν δι᾽ ἀτο-
γίαν γυναιχὶ συνεῖναι, ὡς δηλοῖ παρ᾽ ᾿᾿ϑηναίῳ τὸ, ᾿Ολυμπιὰς παρέχλινέ ποτε τῷ υἱῷ 4A: ξάνδρῳ qu-
λίππου συνειδύτος, Θετταλὴν ἑταίραν Καλλιξείναν, περιχαλλεστάτην οὖσαν, εὐλαβοῦντο γάρ φησι un
γύνις εἴη, ἐπεὶ οὐχ εὖ διέκειτο πρὸς τὰ ἀφροδίσια, ὡς ἱστορεῖ Θεόφραστο s. Ὅρα δ᾽ ἐν τοῦτοις τὸ, δι᾽
ἀτονίαν, ῥηϑὲν ἀντὶ τοῦ, διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἐντείνειν τὸν καυλόν. ὅϑεν ἴσως ὁρμηϑείς φασι Διονύσιος
ὁ ἐπίχλην μεταϑέμενος , μὴ δυνάμενος διὰ γῆρας χρῆσϑαι τῇ Me dtnpnéva ἑταίρᾳ, ἔφη πρὸς τοὺς avv-
δειπγοῦντας οἰκέτας ἐκ τῶν ᾿Οδυσσειαχῶν ἐπῶν τὸ, οὐ δύναμαι * τανύσαι, λαβέτω δὲ καὶ ἄλλος. δο
30 τοῦτό τε οὖν οὕτως. (Vers, 226.) ἐστέον καὶ Ort τὸ ἀριστέων ἄλοχοι χαὶ ϑυγατέρες εὐγενείας ἐστὶν
ἐπίτασις. οὕτω γὰρ μέγα γενέσϑαι ἀριστέως γυναῖχα τινὰ, ὡς τὸ, καὶ ἀριστέως ϑυγατέρα εἶναι:
(Vers. 228.) Τὸ δὲ βούλευον, ἐνεργητικῶς καὶ νῦν παρὰ τῷ ποιητῇ. To δὲ παχέος παρὰ μηροῦ πρὸς
διαστολὴν χεῖται χνήμης xci ποδός. (Vers. 230.) Προμνησεῖναι, δὲ, ὡς οἷον εἰπεῖν προμενετῖναι,
8 ἐστι μία τὴν ἄλλην μένουσα ἐν τῷ ἐπὶ στίχον xal χατὰ μίαν προϊέναι. xci ἁρμόττει Ó ( Vers. 232.)
Ὁμηριχὸς τόπος οὗτος προσώποις οὕτω καϑ' ἕνα ἐρχομένοις καὶ μὴ κατὰ στύγος. ᾿Ιστέον δὲ ὕτι ὥσπερ νεμῶ
γεμέσω xci νεμήσω, οὕτω καὶ TOU μενῶ δύω εἰσὶν ἀσυνήϑεις μέλλοντες, μενῶ μενέσω, xcà μενῶ μενήσω.
ἐχ μὲν τοῦ μενέσω γίνεται τὸ ὑπομενετέον παρὰ τοῖς παλαιοῖς, ix δὲ τοῦ μενήσω ὁ προμνηστῖνος συγκέ-
κοπται. ( Vers. 233.) l'óvov δὲ τὴν γέννησιν λέγει ἢ τὸ γένος. χαὶ ἔστι χαὶ 5 λέξις αὕτη χρήσιμος εἰς
τὸ, οὐ γάρ πώ τις ἐὸν γόνον αὐτὸς ἀνέγνω. idein δὲ τὸ σαφῶς ἀγορεύειν φησίν. ἔνϑϑα γράφου-
4o σιν οἱ παλαιοὶ, ὅτι ἐν τῷ, ( Vers. 232.) ἠδὲ ἑ ἑκάστῃ ἐξαγόρευεν, οὐκ ἀρϑρικῶς κεῖται τὸ ἢ, ἀλλὰ δηλο-
νότι σύνδεσμός ἐστι. διό φασιν οὐδὲ δασυντέον αὐτό. ( Vers. 227.) Ὁ δὲ περὶ τοῦ ἐνταῦϑα αἵματος
λόγος οὐκ ἂν εἴη ἀπάδων ἀγρίαις γυ κγαιξὶ καὶ αἱμοχαρέσι προσαρμοσϑῆναι ὡς ἂν " ῥητορικὴ διδῷ 60
τινὶ δύναμις, (Vers. 2 234.) Ὅτι τὴν Τυρὼ, ἧς mov xci πρὸ rovrov ἐμνήσϑη, εὐπατέρειαν, λέγει
ὅ ἐστιν εὐγενῆ, καὶ Σαλμωνέως μὲν ϑυγατέρα ἱστηρεῖ, Κρήϑεως δὲ γυναῖχα υἱοῦ “ἰόλου. ov "τὴν 681
εὐθεῖαν προπαροξύνει Φιλόπονος ἐν τῷ περὶ λέξεων διαφόρως τονουμένων πρὸς διάφορον σημασίαν,
λέγων, ὅτι Αἴολος μὲν κύριον, αἰόλος δὲ ὁ ποικίλος. ἔνϑα xci τὴν παρὰ τῷ Στράβωνι ᾿ἀγχιάλην ᾿γχια-
CowMENT. 1x Opvss. Tox. I. F ff

410 PA IA4124 4. Vsa250 -257.

λὸν λέγει πόλιν Gods ὀξυτόνως. ἐρασϑῆναι δέ φησιν Ὅμηρος τὴν Τυρὼ ποταμοῦ ᾿βνιπέως. αὐτῆς 450
δὲ αὖ πάλιν ἐρῶντα Ποσειδῶνα ὁμοιωΐϑῆναι τῷ ῥηϑέντι ἐραστῇ πυτυμῷ xci οὕτως αὐτῇ μιγῆναι. τὴν

το δὲ ἐκ Ποσειδῶνος τεχέσϑϑαι Πελίαν καὶ Νηλέα, ὧν Πελίας μὲν *iv ᾿Ιωλκῷ ἐβασίλευσε, Νηλεὺς δὲ ἐν
Πύλῳ. xci τούτους μὲν τοὺς δύο οὕτω γενέσϑαι αὐτῇ ἐκ Ποσειδῶνος, ἀπὸ δέ γε Κρηϑέως «“ἴσονα καὶ
Φέρητα χαὶ ᾿Αμυϑάονα. καὶ τοιαύτη μὲν ἡ περὶ τῆς Τυροῦς ἐνταῦϑα ἱστορία. ἡ δὲ Owner περὶ τού-
τῶν φράσις τοιαύτη. ἔνϑα δὴ πρώτην Τυρὼ ἴδον εὐπατέρειαν, ἧς τὸ πρωτότυπον εὐπάτηρ εὐπάτερος,
0 οἱ ue Ὅμηρον εὐπάτωρ φασὶν, ὁμοίως τῷ προπάτωρ καὶ τοῖς τοιούτοις. n δὲ Τυρὼ αὕτη φάτο

20 Σ᾽ αλμωνέως ἀμύμονος ἔχγονος εἰναι. qu δὲ Κρηϑῆος γυνὴ ἔμμεναι «Αἰολίδαο, ἢ ποταμοῦ ἠράσσατο
᾿Βνιπῆος ϑείοιο, ὃς πολὺ κάλλιστος ποταμῶν ἐπὶ γαῖαν ἴησι, καὶ δὴ ἐπ᾿ ᾿Πνιπῆος πωλέσχετο χαλὰ
ῥέεϑρα. (Vers. 240.) τῷ δ᾽ ἄρα εἰσάμενος ἤτοι ὁμοιωϑεὶς 7αιήοχος ἐννοσίγαιος ἐν προχοῇϊς ποταμοῦ 10
παρελέξατο δινήεντος. πορφύρεον δ᾽ ᾿ἄρα κῦμα περιστάϑη οὔρεϊ ἰσον κυρτωϑὲν, χρύψεν δὲ ϑεὸν ϑνη-
τήν τὲ γυναῖκα. λῦσε δὲ παρϑενίην ἢ ζώνην κατὰ δ᾽ ὕπνον ἔχευεν. αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾽ ἐτέλεσσε ϑεὸς φιλοτήσια
ἔργα, τουτέστιν ἐρωτικὼ, ἔντ᾽ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ, καὶ εἶπε" χαῖρε γύναι φιλότητι, περιπλομένου δ᾽ ἑνιαυ-

ὅρ τοῦ τέξεις ἀγλαὰ τέχνα. ( Vers. 349. ) ἐπεὶ οὐκ ἀποφώλιοι εὐναὶ ἀϑα᾿νάτων, ἀλλὰ δηλαδὴ ἀγλαὰ
γεννῶσι. σὺ δὲ τοὺς, ἤγουν τούτους ᾿Αττικῶς, τὰ ῥηθέντα δηλαδὴ τέκνα, γένους ἄῤῥενος ἐσόμενα,
χομέειν ἀτιταλλέμεναί τε. εἶτα ὁ Ποσειδῶν ἐχφήνας ἑαυτὸν ἐπὶ πόντον ἔδυ. ( Vers, 253.) xci αὐτὴ
ὑποχυσαμένη, 0 ἐστιν vm. αὐτοῦ ἐγκύμων γεγονυῖα, Πελίην τέκε xci ΝΝηλῆα, τὼ χρατερὼ (Vers. 254.)
ϑεράποντε Διὸς μεγάλοιο γενέσϑην,, τουτέοτι βασιλεῖς διογενεῖς καὶ διοτρεφεῖς, ( Vers. 254.) καὶ 11ε-
Aüjg μὲν ἐν εὐρυχόρῳ ᾿Ιαωλχῷ vais πολύ ἰύῤῥηνος, 0 ἐστι ( Vers, 256.) πολυϑρέμμων, ὃ δ᾽ ἐν Πύλῳ ἡμα-
ϑόεντι, ὃ Νηλεὺς δηλαδή. τοὺς δ᾽ ἑτέρους -Κρηϑῆι τέχε βασίλεια γυναικῶν, core τ᾽ ἠδὲ Φέρητα 20
᾿Δμυϑάονά τε ( Vers. 258. ) ἱππιοχάρμην, ἤγουν ὡς xci ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη, ἵπποις χαίροντα, ἢ ἐφ᾽
ἵππων ποιούμενον χάρμην, 0 δηλοῖ τὴν μετὰ χαρᾶς μάχην. ( Vers. 253.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ χύω, ἐξ οὗ
χαὶ ἡ ὡς ἐῤῥέϑη ὑποκυσαμένη, ὁμωνυμίαν πάσχει. λαμβάνεται γὰρ καὶ ἀντὶ τοῦ φιλῶ, τοῦ τε χατὰ
χείλη καὶ τοῦ ἄλλως κατὰ διάϑεσιν. ὅϑεν καὶ ὃ κύων. ἔτι δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ γεννᾶν κοινότερον χαὶ μὴν
χαὶ ἀντὶ τοῦ συλλαμβάνειν. ὅϑεν καὶ τὸ ἐγκυμονεῖν, χαὶ ἡ ἔγκυος, οὗ χρῆσις καὶ παρὰ τῷ ᾿᾿ϑηναίῳ
ἐν τῷ, αἱ ϑήλειαι πέρδικες ἐπὶ ϑῆραν ἀγόμεναι, ὑπόταν ἴδωσιν 1, ἢ ὕσφρωνται τῶν ἀῤῥένων χατ᾽ ἄνε-

4o μον στάντων ἢ περιπετομένων ἔγκυοι γίνονται. καὶ οἱ ἄῤῥενε ἐς Ἀδὲ, ὡς xci οἱ στρουϊ)οὶ, προΐενται γονὴν
οὐ μόνον ἰδόντες τὰς ϑηλείας, ἀλλὰ κἂν ἀχοίσωσι φωνὴν αὐτῶν. τούτου δέ φησιν αἴτιον ἡ τῇ ψυχῇ
ἐγγινομένη φαντασία. περὶ πὰ ἠσιασμῶν. ὅτι δὲ τοῦ τοιούτου χύειν καὶ παράγωγόν ἐστι κῦμα, ὃ σύλλη-
ψιν δηλοῖ, παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ i ἔστιν εὑρεῖν ἐν τῷ κατ᾽ αὐτὸν, ὡς χαὶ προείρηται Κερχυόνι, ὕπου λέγει 30
τὴν ἐκείνου ϑυγατέρα, γέμουσαν κύματος ϑεοσπόρου τοῦ κατὰ σύλλιγψιν. Τὸ δὲ χύειν, ὃ πέρ ἐστι
φιλ εἶν, ὅτι προςλήνμιει τοῦ vU χυνεῖν γίνεται κατὰ τὸ, οἴχω οἰχνῶ, xo ἱχνῶ, δῆλον xai ἐκ τοῦ, κύνεον
ἀγαπαζόμε ἐγαι κεφαλήν τε καὶ ὥμους. ἀοίδιμοι δὲ ἐν ἱστορίαις οἱ ῥηθέντες πέντε τῆς Τυροῦς παῖδες,
χαὶ ὡς μὲν ὃ “Πελίας ᾿Ιωλχοῦ ἐθασίλευσε, Νηλεὺς δὲ Πύλου, περιάδεται. ( Vers. 237. ) Οἱ δὲ Κρηϑεῖ-
δαι ποίους εἶχον τόπους, ἔστιν ἄλλοϑεν μαϑεῖν. δῆλον δὲ, ὡς x«i αὐτοὶ περί που τὰ Θετταλιχὰ ᾧκουν.
ὁμοίως δῆλον καὶ ὕτι Πελίας μὲν δόλῳ τῆς φαρμακίδος Μηδείας ἀφετή ϑ)η. Νηλεὺς δὲ, ὁ τοῦ Νέστο-
ρος πατὴρ, ὑφ᾽ Y: Ἰρακλέος ἐδυστύχησε. xci ὅτι ἴσων πατὴρ ᾿Ιάσονος διαλ υϑέντος τοῦ “ἴσονος πατρι-
χοῦ ὀνόματος zal καϑ' ὑπέρϑεσιν ποιήσαντος τὸν ᾿Ιάσονα, ὁμοίως τῷ, αἵματα ἰάματα. Φέρης δὲ υἱὸν

50 ἔσχε τὸν “Ἄδμητον, οὗ υἱὸς Εὔμηλος ὁ ἐν ᾿Ιλιάδι καλλίστους ἔχων ἵππους. A “μυϑάονος δὲ προήχϑη
Μελάμπους ὃ μαντιχώτατος, ὃν δὴ ᾿“μυϑάονα ὃ Πίνδαρος ᾿“μυϑᾶνα λέ: & s ὡς xci τὸν ᾿Ἵλκμάονα 4o
᾿Δλχμᾶνα. ( Vers. 2353.) ᾿Ιστέον δὲ χαὶ ὅτι φέρεται λόγος ὡς Τυρὼ δύο γεννήσασα παῖδας παρὰ τοῖς
᾿Ἐνιπέως ῥείϑροις ἔλιπεν, ὧν τὸν ἕτερον μὲν κύων ἀφαιρεϑεῖσα τῶν σχυλάχων ἔτρεξε ϑηλὴν ἐμπαρέ-
χουσα, τὸν δὲ ἕτερον ἵππος πατήσας χατὰ τὸ μέτωπον ix συνδρομῆς αἵματος ἐπελίωσε, τουτέστιν ἐμέ-
λανε, πελιδνὸν ἐποίησεν. ὅϑεν τοῦτον μὲν ἱπποιρορβὸς ἀνελόμενος Πελίαν ἐχάλεσε, τὸν δὲ ἕτερον Νηλέα
διὰ τὸ παραδόξως ἐλεηϑῆναι, ἢ διὰ τὸ ὑπὸ τῆς μητρὸς μὴ ἐλεηϑῆναι. ὅτι δὲ καὶ ἕτερος παραφέρεται
ἥρως, φωνὴς μὲν κοινωνῶν τῷ εἰρημένῳ INzAd, γραφῆς δὲ οὔ, ἐκεῖνος γὰρ ἐν διφϑόγγῳ ἔχει τὴν

PoACE QI 4 DA Α΄ Vs. 235 — 256. 411

παραλήγουσαν, δηλοῖ σὺν τοῖς ἄλλοις b ἱστορικοῖς χαὶ ὁ γράψας τεχνικὸς τὸ Νειλεὺς ἐν διφϑόγγῳ, ovy
4310 πατὴρ τοῦ Νέστορος ἀλλ᾿ ὃ .drrixOs, ὃ xoi Νείλεως, οὗ γενικὴ Nus, ὡς Μενέλεω. τούτου δὲ ΝΝει-
λεῖδαι οἱ ἀπόγονοι, ὡς καὶ Εὐνεῖδαι φησὶν οἱ τοῦ "ὔνεω. τοῦ δὲ τοιούτου Νειλέως χαὶ τῶν ἐξ αὐτοῦ
Νυειλειδῶν, ἀποικία περιάδεται εἰς ᾿σίαν ἀξία λόγου. καὶ οὕτω μὲν χαὶ τοῦτο. (Vers, 255.) περὶ δὲ
Ἰαωλκοῦ εἴτουν ᾿Ιωλκοῦ ἡ Βοιωτία δηλοῖ. ( V ers. 256.) Hei δὲ Πύλου ἠμαϑόεντος ὡς οὐχ᾽ οὕτω παρὰ
"τὴν ἄμαϑον γίνεται ἀλλ ὁμωνύμως ποταμῷ οὕτω χαλεῖται, ἐπειδὴ τριῶν ὄντων 1]ύλων, ποταμοὶ 6o
αὐτοὺς παραῤῥέουσι καλούμενοι ἀμαϑόεντες. aq ὧν ἐοίχασι καὶ αὐτοὶ οὕτω καλεῖσϑαι, ἀλλαχοῦ ἱκα-
γῶς ἐῤῥέϑη. ( Vers. 255.) Κρηϑεὺς δὲ Σαλμωνέως ἡ nv ἀδελφός. ἀμφότεροι δὲ παῖδες «ὠόλου καὶ “1αο-
δίκης τῆς Aso. περὶ δὲ Xe). μωνέως φασὶν οἱ γεώτεροι, ὡς ἄρα, ὁ ἀνὴρ ἀσεβὴς ἡ ἢν, ἀντιβροντῶν τε
10 καὶ ἀνταστράπτων τῷ Διὶ, δι᾽ ἃ καὶ ἐκεραυνώϑη. Ὅμηρος μέντοι οὐκ οἷδε τοιοῦτόν τι, ἀλλὰ ἀμύμονα
τὸν Σαλμωνέα φησίν. ἱστορεῖται δὲ καὶ περί που τὴν ᾿Ηλεῖαν βασιλεῦσαι ὃ “Σαλμωνεύς. ὕϑεν xci μία
τῶν κὀχτὼ περὶ Πίσαν πόλεων «i καὶ Πισάτιδες λέγονται Σαλμώνη ἐχλήϑη ἀπ᾽ αὐτοῦ. ᾿Ιστέον 021682
ὡς εἰ xai | ἀντιβροντᾶν xai ἀνταστράπτειν ὁ “Σαλμωνεὺς τῷ Διὶ λέγοιτο, οὐχ ἂν ϑεομαχοίη Διὸς γοου-
μένου τοῦ ἀέρος, ἀλλὰ σοφὸς ἂν εἴη μηχανικός. xa ἣν σοφίαν χαὶ ἄλλοι ἐποίησαν ὅμοια. τό τὲ γὰρ
βροντεῖον παρὰ τοῖς παλαιοῖς σχεῦος ἦν ἀποτελεστιχὸν μυχήματος βροντῆς διὰ ψηφίδων ἐνιεμένων. καὶ
αἱ τοῦ ᾿ἀρχιμήδους δὲ καυστιχαὶ διὰ κατόπτρων ἀστραπαὶ δηλοῦνται ἐξ ἱστοριῶν. ἱστορεῖται δὲ καὶ
σοφός τις ὃς σεισμόν τε οἴχου τινὰ διὰ μηχανῆς καὶ ἀστραπηβόλους δὲ ἀκτῖνας τεχνησάμενος κατὰ
ἐχϑροῦ ἐνοσίχϑων τε ὑπ᾽ ἐχείνου ἐπεκαλεῖτο καὶ τερπικέραυνος. ( Vers. 257.) Τὸν δὲ ῥηϑέντα ᾿Ενιπέα
ὁ γεωγράφος Πελοποννήσιον οἶδε ποταμὸν ἐμβάλλοντα εἰς τὸν ᾿“λφειόν. 0 γὰρ ἐν Θετταλίᾳ ᾿Βνισεύς
20 φησι λέγεται καὶ οὐ διὰ τοῦ τὲ ᾿ Ενιπεύς. λέγει δὲ καὶ ὅτι ἀπὸ Ὄϑρυος ῥέων ὁ τοιοῦτος Eviotig δέχεται
τὸν ᾿Δπιδανὸν κατενεχϑέντα ix Φαρσάλων. (Vers. 258.) ὄνομα δὲ ὄρους ἡ ὍὌϑρυς. εἰ δὲ νῦν μέν
φασι κάλλιστον ποταμῶν τὸν ᾿Ενιπέα ὃ ποιητὴς λέγει, ἐν δὲ ᾿Ιλιάδι τοιοῦτον εἶπε τὸν ἄξιον ποταμὸν,
ἔστι νοῆσαι, ὡς ἐκ χεῖ μὲν τοῦ ἀξίου τὸ ὕδωρ ἐσέμνυνεν, ἐνταῦϑα δὲ τὸ σῶμα τοῦ μυϑικοῦ ᾿Ενιπέως.
ὅϑεν καὶ ἐρᾶται ὡς ἐπαφρόδιτος. ὅτι δὲ τὰς αἰσχρὰς ἐν ποταμοῖς φιλότητας μυϑοποιΐακις οἱ παλαιοὶ 10
ἐσέμνυνον ὑποῖά τις ἐνταῦϑα ἡ κατὰ τὸν Ενιπέα καὶ τὴν Τυρὼ καὶ τὸν Ποσειδῶνα, εἴσεταί τις ἐντυχὼν
καὶ τῷ τοῦ Αἰσχίνου ἐπιστολιμαίῳ Κίμωνι, καὶ μαϑὼν τὸ ἐχεῖ λεχϑὲν ὑπό τινος ἐγχωρίου κόρης" λάβε
μου Σχάμανδρε τὴν παρϑενίαν. ποῖον δὲ προσφωνεῖ ἐκεῖ Σχάμανδρον ἡ παῖς, δῆλον. Κίμωνα γὰρ τὸν
τοῦ “ἰσχίνου ἑταῖρον, 0g ἐν Σχαμάνδρῳ λουομένην ἔγνω αὐτήν. δῆλον δὲ καὶ ὅτι τὸ νυμφιχὸν λοῦμα
ταῖς παρϑένοις ἐν ποταμοῖς ἐγίνετο διὰ τὸ χουροτρύφους μὲν τοὺς ποταμοὺς λέγεσϑαι, ἔφεσιν δὲ καὶ
30 αὐταῖς εἶναι, κούρους καὶ κούρας ἀπὸ γάμου τεχεῖν, καὶ γονίμως ἔχειν κατὰ τὸ ἐν ποταμοῖς γόνιμον.
( Vers, 235.) Ὅρα δὲ ὅτι κἀνταῦϑα ἔχγονος διὰ τοῦ καὶ ἡ παῖς οὐ μὴν ἔγγονος διὰ τοῦ γάμμα. καὶ τηρεῖ,
φασὶν, Ὅμηρος τοῦτο δι᾿ ὕλης τῆς ποιήσεως αὐτοῦ, οἷον χαὶ ἐν τῷ, κείνου ἐγκονός ἐσσι. ἀπόγονος
δέ φασιν ἤτοι υἱὸς ἢ ἔτι ἔνωϑεν. καταχρῶνται δέ φασιν ἔσϑ᾽ ὕτε οἱ ἱστορικοὶ τῷ ἀπογόνῳ ἀντὶ τοῦ
υἱοῦ. εἴη ἂν οὖν κυριολεχτικῶς. ἔ sn ες δὰ μὲν ὃ προσεχῶς ἔκ TOC γεννηνεὶς, ἔγγονος δὲ ὁ ὡς εἰπεῖν ἐγγύ-
7ονος. ἀπόγονος δὲ ὃ ἀποτέρω *yóvog. ( Vers, 256.) "Ere ὅρα xci ὅτι ποικιλίαν ϑηρώμενος ἐνταῦϑα
ὁ ποιητὴς φάτο εἰπὼν καὶ εἶναι ἐν τῷ ἐφεξῆς στίχῳ, φῆ xci ἔμμεναι λέγει. (Vers. 258.) Τὸ δὲ πολὺ 20
κάλλιστος πρὸς πλείω ἐῤῥέϑη ἐπίτασιν, ἤρκει γὰρ τὸ κάλλιστος. ( Vers. 338.) Τοῦ δὲ καλλίστου ποτα-
μοῦ χαλὰ πάντως καὶ τὰ ῥέεϑρα: (Vers. 241.) Τὸ δὲ παρελέξατο χαὶ τὸ ἐτέλεσε φιλοτήσια ἔργα,
σεμνῶς ἐῤῥέϑη. ua xci τὸ, (Vers. 244,) λῦσε δὲ παρϑενίην ζώνην, ὡς xci Τιομογένης παρασημαί-
4o νέται, Ὅτι δὲ ἐν τῷ παρϑένος, ἐξ οὗ καὶ παρϑενία ζώνη, ἡ παρᾶ πρόϑεσις κεῖται, παρϑένος γὰρ
ἡ ἐστερημένη τοῦ ϑεῖσϑαι ἤγουν ϑηλάζειν, δηλοῦσιν οἱ παλαιοί, ( Vers. 242.) Τοῦ δὲ περιστάϑϑη κῦμα
οὐχ ἔστι καιριωτέραν λέξιν εὑρεῖν. ( Vers, 243.) Τὸ δὲ χυρτωϑὲν χῦμα ὡς εἰς ϑαλάμου ὄροφον ἐσχε-
δίασται, ἵνα χρύψῃ ἔσω τοὺς ἐραστάς. διὸ χαὶ εἰς ὅρον ἐξισοῦται ὡς ἂν ἐξαρχέσῃ καὶ περιστῆναι καὶ
χαμφϑῆναι χυρτωϑὲν, ὡς εἰς ϑάλαμον, (Vers, 247.) TO δὲ χαῖρε φιλότητι ἀντὶ τοῦ, τῇ μίξει.
ὅϑεν χαὶ φιλοτήσια ἔργα τὰ χατὰ τὸν ἔρωτα. (Vers. 248. ) Τὸ δὲ περιπλομένου ἐνιαυτοῦ ἀντὶ "τοῦ
συμπληρουμένου, οὐ μὴν xci πεπληρωμένου ἤδη. ὥςτε καὶ τὸ, περιπλομένων ἐνιαυτῶν, οὕτω πως χρὴ

ΕΓ4

412 PACGVWJQIAIA 4. Vs 269—280.

νοεῖν. Τὸ δὲ τέξεις χυριολεχτεῖσϑαι λέγεται ἐπὶ μητρὸς , ὡς δηλοῖ ὁ γράψας ὅτι τεχεῖν μὲν ἐπὶ μητρὸς,

3o γεννῆσαι δὲ ἐπὶ 7 πατρύς. οὐ κυρίως οὖν φησὶν εἴ ἔρηται τὸ, ἀϑάνατος τέχετο Ζεὺς, οὐδὲ τὸ, τίχτε n
ἀνὴρ πολλοῖς ἀνάσσων Μυρμιδόνεσσι. χαὶ οὕτω μὲν αὐτός. ἡ δὲ κοινὴ χρῆσις χοινοῦται ἀμφοῖν τοῖν
τοῦ καϑ' ἡμᾶς γένους ἀρχηγοῖν τὰς εἰρημένας λέξεις. γεννήτορας γὰρ αὐτούς φαμεν zal γειναμένους χαὶ
τεκόντας. ὡς τὸ, &Q οἱ τεκόντες διαφέρουσι; καὶ μὴν χαὶ τὰ ἐξ αὐτῶν, τέκνα ἐπίσης καὶ ἐκείνου χαὶ
ἐχείνης καϑωμίληνται. ᾿᾿ποφώλιοι δὲ εὐναὶ οὐκ αὐτὸ τοῦτο ἀπαίδευτοι, ἀλλὰ μᾶλλον ἀδόκιμοι χατὰ
τοὺς παλαιοὺς, ἄγονοι, ἄκαρποι. éx μεταφορᾶς δὲ ὠῶν καὶ τοῦτο ἅπερ ἀποῤῥιπτοῦνται τῶν φωλεῶν
ὡς οὔρια. ἐνταῦϑα δὲ μνηστέον τοῦ εἰπόντος ὕτι ἐπὶ ἑρπετῶν ὁ quoAtóg ἐφ᾽ ὧν καὶ τὸ φωλεύειν. καὶ
ῥητέον, ὡς οὐ πάντη ἐκεῖνος ἠλήϑευσεν. ἄρκτοι γὰρ μὴ ἑρπετὰ οὖσαι φωλεῖν λέγονται, 0 ταυτόν ἐστι
τῷ φωλεύειν. ᾧ παράχειται 0 φωλεός. αἱ τοιαῦται δὲ καὶ φωλάδες λέγονται, ὕτε φωλοῦσιν. ἀποφω- 10
λίου δὲ χρῆσις παρ᾽ Ὁμήρῳ καὶ ἐν τοῖς πρὸ τούτων. (Vers. 249.) Κομέειν δὲ καὶ ἀτιτάλλειν, 0 ἐστιν
ἀτάλλειν, τῆς αὐτῆς σημασίας εἰσίν. ἔστι δὲ χομεῖν μὲν, ὥσπερ καὶ κομίζειν, τὸ ἐπιμελεῖσϑιαι καὶ κομι-
δῆς ἀξιοῦν. ἀτάλλειν δὲ τὸ ἀναπαύειν καὶ μὴ ἐᾶν τλῆναί rt πρὸς πόνον. (Vers, 250.) ' Erépovg δὲ

4o rovc Κρηϑείδας λέγει κατὰ κυριολεξίαν, ὡς πρὸς δύο γένη τό τε "ἐκ τοῦ Κρηϑέως. τὸ γὰρ ἕτερος ἐπὶ 432
δυεῖν τινῶν λεγόμενον τὸ ἕν ix τῶν δύο δηλοῖ. ( Vers. 250.) Ὅτι ἐποχὴν λόγου παραινεῖ τὸ, νῦν
δ᾽ ἔρχευ πρὸς δῶμα καὶ ἴσχεο μὴ δ᾽ ὀνομήνῃς ἤτοι ἐξ ὀνοματός μὲ εἴποις. ( Vers. 259. ) Ὅτι Αντιόπη
χατὰ μὲν Ὅμηρον ϑυγάτηρ 5v ᾿Ασωποῦ Θηβαίου ποταμοῦ. οἱ δὲ νεώτεροι ᾿ΝΝυχτέως αὐτὴν ἱστοροῦσι.
ταύτης χαὶ Διὸς υἱοὶ, Ζῆϑος καὶ uqiov, ( Vers, 262.) οἰχισταὶ Θηβῶν, οἱ ϑεσπέσιόν τι χρῆμα ἔσχον
ix Διὸς ἢ) nóAAovog. διὰ λύρας γὰρ ἀναχρουόμενοί φασι μέλος ἐτείχισαν Θήβας, τῶν λίϑων ὥσπερ

50 ὑπὸ τῷ ϑρυλουμένῳ Ὀρφεῖ, οὕτω καὶ ὑπὸ τούτοις κηλουμένων. ὁ" ποῖα ἐμψύχων, xci κινουμένων, xci 20
ἀλλήλ οις ἐπιστοιβαξομένων εἰς τειχισμόν. ὡς τάγε πρῴην ἀτείχιστοι οὖσαι ὑπὸ Φιλεγύων ἐβλάπτοντο,
οἱ τοὺς ἐχεῖ ἐσίνοντο. Ζήϑου δὲ καὶ "Augíovos ϑανόντων, Evovucyoc d ἐγύων βασιλεὺς , περὶ ὧν cart
βέστερον ἐν τοῖς εἰς τὴν "Diac κεῖται, τὰς Θήβας ἠρήμωσε. Κάδμος δὲ ὕστερον ἀνέχτισε. καὶ οὕτω
μὲν ἕτεροι. Ὅμηρος δὲ οὐκ οἶδε τὸν ῥηθέντα διὰ λύρας τειχισμὸν, ἀλλὰ τὴν ἱστορίαν ἀποστενῶν φησὶν
οὕτως" ᾿Αντιόπην ἴδον Acwzoio ϑύγατρα, 1) δὴ καὶ Διὸς εὔχετ᾽ ἐν ἀγκοίνησιν ἰαῦσαι. καὶ δ᾽ ἔτεκε δύο

θο κπαῖδε dug iova τὲ Ζηϑόν τε, ot πρῶτοι Θήβης ἕδος ἔκτισαν ἑπταπύλοιο, πύργωσάν τε. ἐπεὶ οὔ μὲν
ἀπύργωτόν γ᾽ ἐδύναντο ναιέμεν εὐρύχορον Θήβην ες ἦν nep ἐόντε. ( Vers. 264.) x«i τὸ uiv χρατε-

1683opov συνεβάλετο αὐτοῖς εἰς τὸ ἀπερύκειν τοὺς εἴτε παροξυτόνως φλεγύας, εἴτε προπα "ροξυτόνως qo;
γυας. ( Vers. 263.) oi δὲ ἀλλὰ καὶ ἀγαϑοὶ βασιλεῖς εἶναι φαίνονται καὶ μειλίχιοι. διὸ καὶ μετὰ λύρας
πυργῶσαι τὰς Θήβας ἄδονται, ὡς ἐμμελ ὥς καὶ ἱλαρῶς χαὶ ὡς εἰπεῖν ἐμμούσως χαὶ δίχα τοῦ ἄπῳδόν τι 30
τοῖς ὑπηκόοις ἐνδείξασϑαι, τειχίσαι τὴν πόλιν, ἣν ἑπτάπυλόν φασιν ἤνοιξαν ἐχεῖνοι διὰ τὸ ἑπτάχορδον 433
εἶναι τὴν λύραν αὐτοῖς, ὡς εἶναι τὰς ἐκεῖ πύλας ἰσαρίϑμους ταῖς ῥηϑείσαις χορδαῖς; ὁ δὲ γεωγράφος

10 καὶ τὴν Τερπάνδρου ἑπτάχορδον ἱστορεῖ. C Vers. 260.) Τὺ δὲ Διὸς ἐν ἀγκοίναις "ἰαῦσαι ; σεμνῶς εἴρη-
ται ἐπὶ μίξεως. λειότερον ἐκφωνηϑὲν τοῦ ἀγκὰς ἔμαρψεν ἣν παράκοιτιν. τούτοις δὲ ὅμοιον uer ᾿ ὀλίγα
ἐπὶ ᾿Δλκμήνης τὸ, ἐν ἀγκοίναις Διὸς μεγάλοιο, μιγεῖσα. ( Vers, 262.) Τὸ δὲ πρῶτοι ἔκτισαν, διαστέλ-
λει αὐτοὺς τοῦ μεταταῦτα, ὡς ἐῤῥέϑη,, ἀναχτίσαντος Κάδμου. Τὸ δὲ πύργωσαν τειχισμὸν πόλεως δια-
σαφεῖ. τὸ γὰρ ἔχτισαν καὶ ἐπὶ ἑτέρων οἰχοδομημάτων λέγεται.

( Vers. 265.) Ὅτι τὸν πολὺν ᾿ Ἡρακλέα πολλαχοῦ τῆς τε Ἰλιάδος καὶ τῆς Ὀδυσσείας καταμερίσας

20 ἱστορικῶς ὃ ποιητὴς, ἐνταῦϑα μιχροῦ τινὸς αὐτὸν ἀξιοῖ λόγου. διὸ καὶ "περὶ τὴν αὐτοῦ μητέρα σμιχρο-
λογεῖται, εἰπών" ᾿Αλκμήνην ἴδον "Ἀμφιτρύωνος ἄκοιτιν, ἥπερ ᾿Ἡραχλέα γείνατο du μιγεῖσα. χαλεῖ δὲ Áo
αὐτὸν ϑρασυμέμνονα ϑυμολέοντα zc μένος αἰὲν ἀτηρῆ. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι φϑάσας εἰπεῖν, ὡς πρώτην
Τυρὼ ἴδον, εἶτα ὅτι ᾿Αντιόπην ἴδον, ἐνταῦϑα τρεῖς ἡρωΐδας εἰς ἕν συνάγει ῥῆμα, εἰπών" ᾿Δλχμήνην ἴδον
x«i Meyaoev καὶ ᾿Επικάστην. ἐπαναπαυσάμενος δὲ τῷ τοιούτῳ ῥήματι, ἐρεῖ ἐφεξῆς καὶ Χλῶριν ἴδον,
καὶ yo iov , καὶ ᾿Ιφιμέδειαν εἰσίδον. εἶτα zc ὑπαλλαγήν τινα εἰπὼν Φαίδρην τε Πρόχριν τε ἴδον

30 καὶ "᾿“ριάδνην ἐπάγει πάλιν" Μαῖράν τε Κλυμένην τε ἴδον καὶ pupil mv. xci οὕτω διὰ πασῶν τῶν
ἡρωΐδων ἀρκεσϑήσεται ἀγαγὼν ἕν ῥῆμα τὸ ἐκ τοῦ ἰδεῖν, ( Vers. 280.) ᾿Ιστέον δὲ ὡς ἐν τούτοις Χλῶρις

PAD (2 147.0 Vs. 268— 279. 413

ἡ τῆς Χλώριδος νοεῖται ψυχή, (Vers.268.) χαϑὰ ὃ παραφραστὴς Δημοσθένης δηλοῖ iv τῷ, ἴδον
ἐνταῦϑα Χλῶριν, λέγω δὲ τὴν ψυχὴν τῆς Χλώριδος. καὶ τοῦτό φησιν ἔστω μοι ἐπὶ πάσης. Ὅτι Μεγάρα
Κρέοντος ϑυγάτηρ βασιλέως Θηβῶν ᾿ Ἡρακλεῖ γημαμένη ἔσχε παῖδας τρεῖς. Ἡρακλέος δὲ σταλέντος τὴν
εἰς Κέρβερον ἐχάχου τοὺς “Ἡρακλείδας τούτους «Τύχος "“Δβασιλεὺς τηνικαῦτα Θηβῶν. “Ἡρακλῆς δὲ 4ο
ἄνω γενόμενος ἀνεῖλεν ἐχεῖνον αὐτῇ γυναικὶ καὶ τέκνοις. "Hag δὲ χόλῳ εἰς μανίαν συνελαϑεὶς Quat
σατο xci τοὺς παῖδας, ὧν χάριν ἀνεῖλε τὸν «Τύχον. διὸ καὶ τεκνοραίστης κεῖται παρὰ “Τυχόφρονι. ὡς
δέ τινές φασι, καὶ τὴν Μεγάραν διεχειρίσατο. μέλλων δέ φασι καὶ τὸν ἀδελφὸν ᾿Ιφικλέα διαϑέσϑαι τὰ
ὅμοια, ἐχωλύϑη φϑάσαντος ἐχείνου κατὰ φύσιν ϑανεῖν. ἑτέρωϑεν δὲ τὰ τῆς ἱστορίας ταύτης. Ὅμηρος
γὰρ στίχῳ ii περιέγραψε τὴν Διιγάραν οὐδέν τι προσεπειπῶν, 0 καὶ ἐφ᾽ ἑτέρων τινῶν ποιήσει *2y τοῖς 50
434 ἑξῆς, ποιχιλίαν καὶ οὕτω τεχνώμενος τῷ λόγῳ ἐκ τοῦ, τῶν μὲν πλατύτερον μεμνῆσϑαι, τῶν δὲ πρὸς
μόνα ὀνόματα διὰ τὸ δῆλα εἰναι τὰ περὶ τῶν τοιούτων ἱστορούμενα. Τὸν δὲ Κρέοντα ἈΚρείοντα ἔφη
0 ποιητὴς ὡς ταυτὸν ὃν οὕτως ἢ οὕτως εἰπεῖν. ( Vers. 270.) Ὅτι τὴν τοῦ Οἰδίποδος φύσει μὲν μητέρα,
Óvomoruig δὲ γυναῖκα ᾿Ιοκάστην ᾿ἐπιχάστην 0 ποιητὴς οἶδεν. ἣν καὶ καλὴν ὁ ὀνομάζξει. χαὶ ἱστορῶν ἐν
βραχεῖ τὰ κατ᾽ αὐτὴν οἷα ὡς εἰχὸς φειδύμενος mia τοῖς περὶ τούτων λόγοις, φησίν"
( Vers. 271. ) D μέγα ἔργον ἔρεξαν ἀϊδρείῃσι γόοιο, ἤγουν κα" τὰ ἄγνοιαν, γημαμένη ᾧ υἱεῖ, ἤγουν τῷ θο
ἑαυτῆς υἱῷ. ó δ᾽ ὃν πατέρ ᾿ἐξεναρίξας γῆμεν. ἄφαρ δ᾽ ἀνάπυστα ϑεοὶ ϑέσαν ἀνϑρώποισιν. ἀλλ ὃ μὲν
ἐν Θήβη πολυηράτῳ ἄλγεα πάσχων Καδμείων ἤνασσε ϑεῶν ὀλοὰς διὰ βουλάς. (Vers. 276.) ἡ δ᾽ ἔβη
εἰς ᾿Αἴδαο πυλάρταο χρατεροῖο, ἤγουν ᾿τέϑνηκεν, ἁψαμένη βρόχον αἰπὺν ἀφ᾽ ὑψηλοῖο μελάϑρου, 084
ᾧ ἄχεϊ σχομένη, ἤγουν οἰχείαν σχοῦσα λύπην. τῷ δ᾽ ἄλγεα κάλλιπεν ὀπίσσω πολλὰ μάλα, ὅσσα τε μη-
20 τρὸς ( Vers. 279.) δριννύες ἐχτελέουσιν. εἶεν δ᾽ ἂν ταῦτα οὐ τὰ ὑπ᾽ ἄλλων ἱστορηϑέντα, ἡ λεγομένη
φυγὴ τῆς πατρίδος καὶ ἡ πλάνη καὶ ἡ τύφλωσις, ἀλλ᾿ ἡ κατάῤῥησις τῶν εἰδότων, ἡ ἐκ τῶν πολιτῶν
περιφρόνησις, ἡ τῶν προςγενῶν ἀποστροφὴ, τηκεδόνες νύσων, φόβοι ὡς εἰκὸς νύκτεροι, τὸ δὲ μεῖζον,
ἡ σύνεσις, ὕτι σύνοιδεν εἰργασμένος δεινά. τῇ δὲ τῶν ἄλλων προςγενῶν ἀποστροφῇ συνεισαχτέα καὶ
ἡ τῶν ἀῤῥένων παίδων, οἱ καὶ ἀπώλοντο ἀλληλοχτονήσαντες διὰ τὰς ἐχ τοῦ πατρὸς ἀράς. ὧν αἴτιον
χατά τινας, ὅτι παρέϑεντο ἐχεῖνοι τῷ πατρὶ ἐκπώματα ἅπερ ἐκχεῖνὸς ἀπηγορεύχει. ἤσαν δὲ ἐκεῖνα κατὰ
τὸν πεποιηχότα τὴν κυχλιχὴν Θηβαΐδα πατρὸς ἑοῖο τιμήεντα γέρα, τουτέστι τοῦ “1αἴου. ἐλύπησε
γὰρ ὡς ἔοικε τὸν γέροντα οὐ μόνον ἡ τῶν τέχνων παραχοὴ, ἀλλὰ χαὶ ἡ ἀνάμνησις τοῦ πατρικοῦ φόνου.
ἄλλοι δέ ye βρωμάτων τινῶν χάριν τὸν Οἰδίπουν καταράσασϑλαι τοῖς τέχνοις ἱστόρησαν, λυπεῖ γάρ more
χαὶ τράπεζα μὴ γέρας ἔχουλσα, ὁποία τις καὶ ἡ κατὰ τὸν εἰπόντα, γεραρὴ τυροῦ καὶ μέλιτος πίονος τὸ
50 ἀχϑομένη. Δοχεῖ δὲ ἀπορίαν ἔχειν, πῶς αἱ μὲν τῆς μητρὸς ᾿βριννύερ ἄλγεα τῷ Οἰδίποδι ἐχτελέουσιν,
αἱ δὲ τοῦ φονευϑέντος πατρὸς, οὔ. καὶ ἔστιν εἰπεῖν, ὡς τυχὸν ὁ Οἰδίπους ἀλύφησέ τι πλέον ἤπερ ἔδει
τὴν μητέρα γνωσθέντος τοῦ χαχοῦ, διὸ xci μετῆλϑον αὐτὸν αἱ μητρικαὶ ᾿Βριννύες. εἰ γὰρ διὰ μόνον
τὸν ἔχϑεσμον γάμον μετέρχονται αὐτὸν, ovx ἂν ἀφῆκαν αὐτὸν ἔξω ποινῆς οὐδὲ διὰ τὸν πατέρα ovy,
ὁσίως πεφονευμένον. Σημείωσαι δ᾽ ἐν τούτοις χαὶ ὡς εἴπερ ἄλγεα πάσχων ἤνασσε Καδμείων, ὁ Οἰδίπους
μέχρι τέλους 9» ὡς φαίνεται δοχεῖν Ὁμήρῳ, οὐχ ἄρα ἔφευγεν ἢ ἐπλανᾶτο χατὰ τοὺς τραγικούς. εἰ δὲ zal
ἐτύφλωσεν αὑτὸν, οὐχ &Y αὐτὸ ἐσίγησεν ὁ ποιητὴς, ὡς οὐδὲ τὴν ἀγχόνην, τῆς ᾿ἐπικάστης. ᾿Ιστέον δὲ χαὲ
ὅτι ἀνέστρεψε τὴν τοῦ διηγή ματος ἀρχὴν Ὅμηρος μνησϑεὶς πρῶτον τοῦ γάμου τῆς nir oos, εἶτα τοῦ φόνου
τοῦ πατρός. x«t τοῦτο οὐχ ᾿ἁπλῶς κοινότερον, ἀλλὰ στρυφνότερον. οὐ γὰρ ἔφη γημαμένη τῷ υἱῷ ἐξενα-
ρίξαντι τὸν πατέρα, ἀλλὰ γημαμένη τῷ vig. (Vers, 275.) ὁ δὲ, τὸν πατέρα ἐξεναρίξας, ἔγημε, τὴν
4o μητέρα δηλαδὴ, σιγηϑεῖσαν διὰ τὸ μὴ καλὸν εἶναι διασαφεῖσϑαι, τὰ αἰσχρά. ( Vers, 270.) Ὁ δὲ Οἰδί-
πους xci Οὐ διπόδης λέγεται ποιητικῶς, καληϑεὶς οὕτω διὰ τὸ οἴδημα, ὃ ἔπαϑε τρυπηϑεὶς τοὺς 20
ἀστραγάλους τῶν ποδῶν, ὅτε βρέφος ὦ ὧν ἐξετέϑη ὡς ἱστοροῦσιν οἱ τρα) “χοί. ὕτι δὲ ἄλλως xc ἄλλως τὰ
χατὰ τὸν Οἰδίποδα καὶ τὸν “1ἀἴον λέγεται, δῆλον μὲν ἐξ ἄλλων, οὐχήκιστα δὲ χαὶ ix τοῦ ἱστορήσαντος
ὕτι Σοὶγξ γυνή, τις ἣν εἰδεχϑὴς περί που Βοιωτίαν, λῃστρικὴ χαὶ φονία, ὡς Παλαιφάτῳ δοκεῖ, Οἰδίπους
δὲ ἀνεῖλεν αὐτὴν, προςποιησάμενος φιλίαν. ct συμμαχίαν. ὅϑεν iru) ἄγαν ὑπὸ Θηβαίων. ἐφ᾽ οἷς
φϑονήσας Jaiog ἐπέξεισι χαὶ ϑνήσχει ἐν τῇ μάχῃ; χαὶ τότε ἡ μήτηρ λαμβάνει αὐτόν. ὡς δὲ ἔγνω ἀπο-

414 PoA4GEIA4I.A 24. Ν5. 71--ς 86,

βάντα τὸν πάλαι τῷ pato δεδομένον χρησμὸν, ἐξετύφλωσεν ἑ ἑαυτόν. Ὅτι δὲ κατὰ τὴν εἰρημένην Σφίγγα
κακὴ τὸ εἶδος ἦν xci ἡ Μιέδουσα μία τῶν 1] οργόνων, καὶ ἐν τοῖς τοῦ Πινδάρου δηλοῦται. δοκεῖ δὲ τοιαύτη
xoi 5 Εχάτη εἶναι, καϑὰ καὶ ἡ Lunovoa , διὸ καὶ οἱ μῦϑοι φοβερὰς αὐτὰς τοῖς βλέπουσι πλάττονται.
" Ert ἰστέον καὶ ὅτι καϑ' ὁμοιότητα τοῦ Οἰδιπόδης εὕρηται παρὰ τοῖς παλαιοῖς καὶ ἐσχιοίδης 0 μεγάλα
ἰσχία ἔχων, οὕτω δὲ καὶ γαστροοίδης τις καλεῖται ὑπὸ Arria, xal ὠμοίδης δὲ ὁ τοὺς ὦμους ἐξοιδηϑ)εὶς,
καὶ πεοίδης ὃ τὸ πέος. 0 ἐστι τὸ αἰδοῖον. ἐξ οὗ xci ὁ πειώλης ἐπὶ κιναίδου. οὕτω δὲ καὶ χελυνοίδης
30 ὃ μεγάλα φασὶ χείλη E*yov. χελύνη γὰρ τὸ χεῖλος. ᾿Ζριστοφάνης ᾿“χαρνεῦσιν' ὑπ᾽ ὀργῆς τὴν χελύνην
ἐσϑίων. Τὸν δὲ Οἰδιπόδην σχηματίζων “Ἡρῳδιανὸς ἔνϑα λέγεν περὶ τοῦ φαινόλης φαινόλου γενειόλης
γενειόλου, παραδίδωσιν ὡς ἡ γενικὴ τοῦ Οἰδίποδος μεταϑέσει τῆς ος εἰς ἧς ποιεῖ τὸ Οἰδιπόδης Οἰδιπόδου,
ὕπερ ὅμοιον τῷ, τριπόδος πριπόδης καὶ ἑπτάποδος ἑπταπόδης παρ᾽ Ἡσιόδῳ. (Vers. 271.) T0 δὲ μέγα 10
ἔργον ἔρεξε, σεμνῶς ῥηθὲν, τὴν ἐξάγιστον δηλοῖ μίξιν, οὕτω δὲ καὶ ἐπὶ Aiy σϑου ἔφη μάλα μέγα ἔργον
ἐχεῖνον μήσασϑαι, τὴν τολιηϑεῖσαν δηλαδὴ σταρ᾽ αὐτοῦ μοιχείαν. ( Vers. 272.) Τὸ δὲ γημαμένη καὶ τὸ
ἔγημε φανερὰν διαφορὰν δηλοῖ τοῦ γῆμαι xai τοῦ ὕγήμασϑαι, ὡς καὶ οὐ πρὸ: πολλῶν δεδήλωται. (Vers. 275.)
᾿Ανάπυστα δὲ τὰ ἀκουστὰ ἢ φανερὰ, xci κατὰ τοὺς παλαιοὺς εἰπεῖν, ἀνὰ στόμα πᾶσι κείμενα πυνϑάνε-
σϑαι. γίνεται δὲ ἡ λέξις ἀπὸ τοῦ πεύϑω πεύσω, ἐξ οὗ πύστις ἡ δι᾽ ἐρωτήσεως μάϑησις, ὡς £x TOU χκεύσω
7] κύστις. ix δὲ τοῦ πύστις ἄπυστον καὶ ἀνάπυστον, καὶ ἄλλως δὲ εἰπεῖν, ἐχ τοῦ πέπυσμαι, πέπυσται, πυ-
στὸν τὸ ἀκουστὸν καὶ ἄπυστον τὸ ἀνήχουστον. καὶ μετὰ δευτέρας στερήσεως ἀάπυστον τὸ μὴ ἀνήκουστον,
ἀλλὰ δηλαδὴ ἀκουστὸν, καὶ πλεονασμῷ τοῦ y δι᾿ εὐφωνίαν ἀνάπυστον. οὕτω καὶ γνωστὸν ἄγνωστον
4o ἀάγνωστον καὶ ἀνάγνωστον, κατὰ τὸν εἰπόντα μηδὲν ἐϑέλειν καλλὸν ἔχειν ἀνάγνωστον ἀλλὰ δηλονότι πᾶσι
γνωστόν. (Vers, 274. ) "ΠΙολυήρατον δέ φασι Θήβην c ἄρτι λέγει τὴν πολλὰς ἀρὰς 0 ἐστι βλάβας ϑεύϑεν 20
ὑπομείνασαν, οὐ γὰρ δή που φασὶ τὴν ἐράσμιον, οὐ γὰρ ἀχκόλουϑον τοῦτο ἐνταῦϑλα τοῖς ἐπαγομένοις.
( Vers. 275. ) Τὸ δὲ ϑεῶν ὀλοὰς διὰ βουλὰς πρὸς τὲ ἄλγεα πάσχων συνταχτέον. (Vers. 276.) Πυλάρ- 435
της δὲ ὡς xci ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη "Aion ὃ τὰς πύλας ἀραρυίας ἔχων διὰ τὸ ἐχεῖϑεν δυσεξίτητον.
( Vers. 277. ) Τὸ δὲ ἁψαμένη βρόχον αἰπὺν ἀντὶ τοῦ κρεμάσασα, ἢ μᾶλλον ἐκδήσασα ὑψόϑεν. τοῦτο
γὰρ δηλοῖ τὸ αἰπὺν, ὡς δηλοῖ ἐπαχϑὲν καὶ τὸ, ἀφ ᾿ ὑψηλοῖο μελάϑρου. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι πολλῶν προσώ-
πων ἁψαμένων βρόχους ἐπὶ λύπαις ἔπαϑον οὕτω κατὰ τὴν παλαιὰν ἱστορίαν καὶ οἱ “Τυχαμβίδαι ἐπὶ
τοῖς ᾿Αρχιλόχου ποιήμασι; μὴ φέροντες, τὴν ἐπιφορὰν τῶν ἐχείνου σχωμμάτων. ἦν γὰρ ὃ ἀνὴρ δεινὸς
ὑβρίζειν. ὅϑεν xci παροιμία ἐπὶ τῶν οὕτω σχώπτειν εὐφυῶν τὸ, ᾿Αρχίλοχον πεπάτηχας, ὡς εἴτις εἴπῃ,
σχορπίον. ἢ ὄφιν ἢ κακὴν ἄχανϑαν. καὶ κόρη. δέ τις φασὶν ᾿Ιάμβη αἰσχρῶς ὑβρισϑεῖσα κατέλυσε τὸν
βίον ἀγχόνῃ. διὸ καὶ ὁ παρωνομασμένος αὐτῇ ἴαμβος ἐκ βραχείας ὧν καὶ μακρᾶς ἀινέτευται; ὡς καὶ $0
50 ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη,, τὸ καὶ τὴν ὕβριν ἧς εἶδος καὶ τὸ σχώπτειν ἀπό τινος βραχέος αἰτίου ἄρχο “μένην εἰς
χαχὸν μέγα καταλήγειν ζήλῳ τῆς Ὁμηρικῆς ἔριδος. ἢ ὀλίγη ταπρῶτα κορυσσομένη τέλος ὑψοῦται ὕ που
φησὶν ὃ ποιητής. ὅτι δὲ σκωπτόλης ταπρῶτα 0 ἴαμβος, δηλοῖ χαὶ ὃ πιχρὸς “Ἱππώναξ, χωλμαμβοποιῶν
ἀκράχολα. ὅτι δὲ καὶ ἱλαροί τινὲς ἤδοντο ἴαμβοι, δηλοῖ ὃ ἱστορήσας ὡς “ημήτηρ λυπουμένη i ἐπὶ ἡρπαγ-
μένῃ τῇ κόρῃ παρε ξενώϑη Κελεῷ καὶ τῇ γυναικὶ Meraveton ἐν τῇ ᾿Φττιχῆ. ϑεράπαινα δὲ αὐτῶν ᾿Ιάμβη
παρεμυϑεῖτο αὐτὴν ὀρχουμένη τοιούτῳ μέτρῳ. Μητρὸς δὲ ᾿Εριννύες αἱ ὑπὲρ τῆς μητρός , ἢ καὶ
ἄλλως χατὰ ἔλ λειψιν, αἱ τῆς μητρὸς τιμωροὶ 0 ἐστιν ἐπίχουροι. (Vers. 379.) Ὅτι IN L εὺς ὃ Ποσειδῶ-
νος χαὶ Τυροῦς, ὡς πρὸ βραχέων ἐῤῥέϑη, ἐν ᾿Ιωλκῷ πόλει Θετταλικῇ γεννηϑεὶς τῇ πρὸ ὀλίγων εἰρημένη,
ἣν ὑπερκεῖσϑαί φασι τῆς κατὰ Δημητριάδα ϑαλάσσης ἑπτὰ σταδίους. ὃ τοίνυν τοιοῦτος ᾿Ιώλχιος Νη-
λεὺς μετὰ ϑάνατον τοῦ κατὰ τὸν uvOov ϑέσει πατρὸς Κρηϑέως ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ Πελίου ἐξελαϑεὶς 4o
ἀφίκετο εἰς τὴν Πελοποννησίαν Μῆεσσήνην:. (Vers. 282.) x«i ἔγημε Χλῶριν μετὰ χάλλος τουτέστι διὰ
κάλλος, ἐπεὶ πόρε μυρία ἕδνα, ὁπλοτάτην κούρην "Augíovog ᾿Ιασίδαο. 0g ποτ᾽ ἐν Üpyoucvo Μηινυηΐῳ
ἶφι ἄνασσεν δὲ Πύλου βασίλευε. τέχε δέ οἱ ἀγλαὰ τέκνα, ΙΝέστορά τε Χρύμιόν τε Πολυχλύμενόν
θο τ᾽ ἀγέ" θωχον. τοῖσι δ᾽ ἐπ ᾿ἰφϑέμην Πηρὼ τέκε, ( Vers. 286.) ϑαῦμα βροτοῖσιν, ὕπερ ἐφερμηνεύων
φησί" τὴν πάντες μνώοντο περικτίται. οἷς δηλαδὴϊ ὦ ὡς εὖ εἰδόσι, ϑαῦμα ἦν ἡ Πηρώ. Νηλεὺς δὲ οὐκ
ἤϑελέ τινι δοῦναι αὐτὴν, ὃς μὴ ἕλικας βόας εὐρυμετώπους ἐξ φυλάκης ἐλάσειε βίης ᾿Ιφιχληείης.

PACGEJ2141.4 4. Vs 200 --- 295. 415

( Vers. 290.) ἀργαλέας, ἤγουν δυσκόλους καὶ ἐργώδεις κτηϑῆναι καὶ ἀπελαϑῆναι. τὰς δ᾽ οἷος ὑπέσχετο
μάντεις ἀμύμων ὁ Μελάμπους ἐξελάαν. χαλεπὴ δὲ ϑεοῦ κατὰ μοῖρ ᾿ ἐπέδησε, δεσμοί T ἀργαλέοι χαὶ
( Vers. 292.) βουκόλοι ἀγροιῶται. ὧν ἕνεκα καὶ αἱ βόες ἀργαλέαι ἦσαν. ἀλλ Ore δὴ μῆνές τε καὶ ἡμέ-
ραε ἐξετελεῦντο, ἂψ' πιριτελλομέ" γου ἔτεος, xci ( Vers. 294.) ἐπήλυϑον ὧραι, αἱ τοῦ ἐφεξῆς δηλαδὴ! 08Ὁ
ἔτους, ( V ers. 295.) καὶ τότε δή μὲν ἤγουν τὸν μάντιν ἔλυσε βίη ᾿Ιφικληείη, ϑέσφατα πάντ᾽ εἰπόντα, Διὸς
δ᾽ ἐτελείετο βουλή. xc οὕτω μὲν 0 ποιητὴς ἀσαφῶς καὶ μᾶλλον τὰ περὶ τὸ τέλος τοῦ διηγήματος ἐξέϑετο
διὰ συντομίαν ἐπίτηδες, οὐδὲ γὰρ προέϑετο τοιαῦτα ἱστορεῖν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐν παρέργῳ μεσολαβεῖ-
ται, αὐτὸς δὲ σπεύδει ἐπὶ τὰ ἑξῆς τὰ κατὰ τὸν Ὀδυσσέα. (Vers. 292.) οἱ δέ γε ἱστοροῦντες οὕτω qao
σαφέστερον ἐπεὶ xai πλατύτερον. μετὰ ϑάνατον Σαλμωνέως κομιξομένη Τυρὼ, τουτέστιν ἐπιμελῶς
10 ἐκερεφομένη παρὰ acm τῷ ϑείῳ, κορεύεται ὑπὸ Ποσειδῶνος. εἶτα Κρηϑεῖ τῷ τοῦ πατρὸς ἀδελφῷ
δίδοται εἰς γάμον, ἐξ ἧς γεννᾶται ΝΝηλεύς. καὶ αὐξηϑεὶς ἀπήτει τὸν 4Δηϊονέως᾽ Ἴφικλον τὰ τῆς μητρὸς
Τυροῦς 0ca φϑάσας. ἐχεῖνος ἐνοσφίσατο. ἐν οἷς ὡς εἰχὸς ἦσαν xci καλὸν rt χρῆμα βοῶν. τοῦ δὲ μὴ ἀπο-
διδόντος ἀμυνόμενος ὁ Νηλεὺς ἐκεῖνον ὑπέσχετο τὸν γάμον τῆς ϑυγατρὸς ITjooUs, ἣν ἀπὸ τῆς ῥηθείσης
Χλώριδος ἔσχε, τῷ ἀνασωσομένῳ ἐκ τοῦ ᾿Ιφίχλου τὰ τῆς μητρὸς Τυροῦς. Μελάμπους δὲ πειραϑεὶς ἀπε-
λάσαι τὰς βοῦς, ἵνα τῷ ἀδελφῷ Βίαντι τὸν τῆς ΠΠηροῦς καταπράξηται γάμον, ἠγρεύϑη. καὶ περὶ τὸ
παιδοποιΐας μαντευσάμενος τῷ Iqixho, ἦν γὰρ ἄπαις, καὶ ἐπιτυχὼν, ἀπελύϑη, λαβὼν καὶ τὰς ὀφει-
λομένας βόας τῇ Tvgoi. xci οὕτω περιεποιήσατο τὸν ἐκείνης γάμον τῷ ἀδελφῷ, ἐξ ὧν ὕστερον οἱ Βιαν-
τίδαι. καὶ οὕτω μὲν οἱ τοιοῦτοι. ἄλλοι δὲ πλατύτερον οὕτω φασί. Τυρὼ μετὰ ϑάνατον “Σαλμωνέως τοῦ
πατρὸς ἦλϑεν ἐκ φυλάκης πρὸς Δηϊονέα τὸν τοῦ πατρὸς ἀδελφὸν, ἢ χαὶ ἄλλως εἰπεῖν, ἐξ ᾿Ιωλχοῦ εἰς
20 φυλάκην πρὸς τὸν αὐτῆς ϑεῖον, vq' οὗ καὶ ἐξεδόϑη ἀνδρὶ τῷ Κρηϑεῖ. ϑανόντος δὲ Δηϊονέως, ὃν
χαὶ drove καλοῦσι τινὲς, βασιλεύει gu. &xíg ὃ ἔγγονος Ἴφικλος ὃ 0 καὶ Ἰφικλῆς. ὃς ἰδιοποιησάμενος καί
τινα τῶν τῆς TvooUs ἀπισχυρίζετο μὴ ἂν ἀποδοῦναι, Νηλεὺς δὲ τῇ μητρὶ Τυροῖ ἐπαμύνων ἐδίδου τὴν
ϑυγατέρα Iljoo κάλλει διαφέρουσαν τῷ ἐξ ᾿Ιφίχλου λαβόντι τὰς βοῦς , ὅσαι διέφερον τῇ μητρί. ἐπε-
χείρει δὲ οὐδείς, ἦσαν γὰρ ἄμαχοι. τῷ ᾿Ιφίχλῳ βουχόλοι τε ἀγροιῶται χαὶ κύνες. Βίας δὲ ὃ "Auvüdo-
vog ϑαῤῥήσας ἀνῦσαι ὧν τὰ TOU ἄϑλου τοῦδε Μελάμποδα τὸν ἀδελφὸν, ἄνδρα τὴν μαντικὴν
ἄριστον, ὑφίσταται τὸ ἔργον χατὰ ἔρωτα τῆς Πηροῦς, καὶ πείϑει τὸν ἀδελφὸν ὑποδῦναι τὸν ἀγῶνα.
ὁ δὲ, καί τοι εὖ εἰδὼς ὅτι ἁλώσεται, τολμᾷ ὅμως διὰ τὸν ἀδελφόν. χαὶ δὴ ἀπελϑὼν ἑάλω, καὶ maga- 20
δοϑεὶς ᾿φίκλῳ zal καϑειρχϑεὶς ἐφυλάσσετο. δοϑέντων δὲ πρὸς ὑπουργίαν αὐτῷ ἀνδρὺς χαὶ γυναικὸς,
ὃ μὲν ἀγὴρ ἐπιεικῶς ἦν πρὸς αὐτοῦ, ἡ δὲ γυνὴ ἐλύπει. ἐπεὶ δὲ ὁ χρόνος προὔβαινεν, ἀχούει σχωλήχων
30 ψόφου τινὸς εἴτε τρισμοῦ ὕπερϑεν. τοῦ τέγους. οἱ δὲ ἐδήλουν οἷς ἔτριξον χαϑάπερ ἂν μάντις αἴσϑοιτο
δεινὸς ἐπαΐειν τοιούτων φωνῶν, ὡς ἄρα βεβρώκοιεν ἤδη τὴν δοχόν. ἦν δέ φασι καὶ τὰ τοιαῦτα δεξιὸς
ὃ “Μελάμπους, οἷα ὑπὸ δρακόντων καϑαρϑεὶς τὰ ora ὡς καὶ τῶν ἀλόγων κατακούειν ζῴων. καὶ τοίνυν
436 τὸ τῆς δοκοῦ πάϑος μαϑὼν προσποιεῖται μαλακῶς ἔχειν, χαὶ ἀναπεσὼν προκαλεῖται τοὺς διακόνους
ἐξαγαγεῖν αὐτὸν τοῦ οἰκίσκου. δραξαμένους τὴν μὲν γυναῖχα τῶν κάτω τῆς κλίνης, τὸν δὲ ἄνδρα τῶν
πρὸς τῇ κεφαλῇ. τῶν δὲ οὕτω πεποιηχότων χαὶ τῆς κλίνης ἀπενιχϑείσης τῷ πλείονι ἔξω πρὸς τοῦ ἀνδρὸς
ἐν τοσούτῳ κλᾶται ἡ δοχὸς καὶ ἐμπίπτει τῇ γυναικὶ ἔσω καὶ χτείνει αὐτήν". καὶ ὁ περισωϑεὶς ἀνὴρ ἀγγέλ-
λει τὸ γεγονὸς τῷ Ψυλάχῳ, κἀκεῖνος τῷ ᾿Ιφίχλῳ. ὁ δὲ ἐρωτῷ τὸν Δ᾽ελάμποδα, τίς τε εἴη καὶ ἐφ᾽ ᾧ
ἔλϑοι. χαὶ πάντα μαϑὼν ὑπισχνεῖται δώσειν τὰς βοῦς εἴπερ ὃ Μελάμπους ἐξεύροι τρόπον τινὰ
yo* νῆς αὐτῷ, ἦν γὰρ παίδων ἄγονος. ὃ δὲ βουϑυτήσας διαιρεῖ, μοίρας τοῖς ὄρνισι, χαὶ ἐπικαλε- 30
Áo σάμενος πάντας πλὴν Aiyvmov ἐρωτᾷ εἰ ἔστι μηχανὴ παίδων γονῆς τῷ Ἰφίκλῳ. μὴ ἐχόντων δὲ εἰπεῖν,
ἥκει ἐπὶ πᾶσιν ὁ Aiyvmóg , καὶ τὰς τῆς ἀπαιδίας αἰτίας λέγει, αἱ δὲ ἦσαν, τὸ διωχϑῆναι ὑπὸ Φυλά-
χου ποτὲ τοῦ πατρὸς μετὰ μαχαίρας τὸν Ἴφικλον παῖδα ὄντα χατά τινα py jv, xai τὸν «φύλαχον μὴ
καταλαβόντα ἐμπῆξαι τὴν μάχαιραν ἀχέρδῳ , ἤτοι ἀπίῳ κατά τινας c; οίᾳ , xal 7 ftepup ὕναι τῇ μαχαίρᾳ
τὸν τοῦ φυτοῦ «λοιὸν χαὶ χαλ Vile πιρισχόντα ἐντός. καὶ τὸν Ἴφικλον τὸ ἐντεῦϑεν μὴ παιδοποιεῖν διὰ
τὸ ἐκεῖϑεν δέος. ὑπέδειξε δὲ καὶ τὴν ἄχερδον ὃ γυπιὸς, χαὶ ὅποι er τὴν μάχαιραν, ἣν καὶ ἐχέ-
λευσεν ἐχχαλύψαι τοῦ φλοιοῦ ἐκλέψαντα χαὶ χομισάμενον καὶ ἀποσμήξαντα διδόναι πίνειν τοῦ ἰοῦ ἐν

410 | P4 0124174 4 Vsa62—3288.

οἴνῳ ἐπὶ δέχα ἡμέρας τὸν Ἴφικλον. ποιεῖ δὴ κατὰ ταῦτα ὁ Ἴφικλος, καὶ ῥώνυσι τὴν γονήν. ἐν δὲ ὑπο-
μνήματι Θεοχρίτου φέρεται καὶ ὅτι ἐχτέμνοντί ποτὲ τῷ Ψύλαχῳ ζῷα παρειστήχει παῖς ὧν Ἴφικλος.
ὃν ἐχπλῆξαι ϑέλων ὁ πατὴρ καὶ ἀνατείνας ἣν κατεῖχε μάχαιραν, εἶτα εἰς τὸ πληθῶν δένδρον ἐμπῆξαι
4o ϑελήσας, ἐπήνεγκεν αὐτοῦ τοῖς μορίοις οὕτω συμβών. Μελάμπους δὲ αὐτὴν "ἀνευρὼν ἐχέλευσε τὸν Ἴφι-
χλὸν ξέσαντα τὸν ἰὸν πίνειν. καὶ αὐτὸς ποιήσας οὕτω γίνεται παίδων πατήρ. κεῖται δὲ παρὰ τοῖς
παλαιοῖς καὶ ὅτι Μελάμπους, ὡς ἐῤῥέϑη, παρ᾽ “ἰγυπιοῦ μαϑὼν τὸ τῆς ἀτεκνίας αἴτιον, xci ἀναζητήσας
τὴν μάχαιραν ἀχέρδου φλοιῷ χκεκαλυμμένην ἣν ἐπήνεγκε Φύλακος τῷ ᾿Ιφίχλῳ κατὰ τὸν ἀγρὸν ἐχτέμνοντι
τετράποδα, ϑύσας τε ϑεοῖς τοῖς. μηνίουσι ὑπὲρ τῆς τῶν τετραπόδων εὐνουχίας, τὸν Ἴφικλον ἀπέφηνε
πατέρα Πρωτεσιλάου τε, τοῦ ἐν Τροίᾳ πρώτου πεσόντος, καὶ Ποδάρκους. xci λαβὼν οὕτω τὰς βόας
καὶ ary εἰς Πύλον δίδωσιν εἰς ἕδνον τῷ Νηλεῖ, καὶ τὴν Πηρὼ λαμβάνει πρὸς γάμον Βίαντι τῷ 10
ἀδελφῷ. ἐξ ἧς γίνονται παῖδες 118 ἑρεάλκης, "Apurog, xci AAxiGifBowx. φασὶ δὲ καὶ ὅτι μετὰ τὸ ἐνεχϑῆ-
γαι τὰς βύας οὐκ ἐδίδου τὴν χόρην ὁ Νηλεὺς, οἷα μὴ βουλόμενος Βίαντι συνοιχίσαι αὐτήν. μάχῃ δὲ
γνιχηϑεὶς ὑπὸ τῶν περὶ Avo dove ἔδωχεν ἄκων. διὸ xci ἔφυγε τὴν Πύλον ὃ Mec ἰάμπους, ὡς ἐν τοῖς
ἑξῆς που ἱστορήσει ὁ ποιητὴς, ἵνα μὴ προσχρούῃ τῷ Νηλεῖ ϑείῳ τε πρὸς πατρὸς ὄντι καὶ βασιλεῖ. καὶ
τοιαύτη μὲν ἡ περὶ Χλώριδος καὶ τῶν κατ᾽ αὐτὴν ἱστορία. τὰ δὲ πρὸς μέρος τοῦ ῥηϑέντος Ομηριχοῦ
50 χωρίου τοιαῦτα. (Vers. 280.) ᾿Εν τῷ Χλῶριν εἶδον διὰ διφϑόγγου γράφεται τὸ ῥῆμα xad καὶ ἐν
τῷ, «Τ1ήδην εἶδον, λόγῳ παρατατιχοῦ, καί τοι τὸ “Τυρὼ ἴδον χαὶ τὸ, ᾿Δλκμήνην ἴδον καὶ ᾿Ιφιμέδειαν
εἴσιδον καὶ Φαίδρην ἴδον καὶ Μαῖραν. ἔδον, διὰ τοῦ ἱ γράψας χατὰ χρόνον δευτέρου ἀορίστου. Iti
χαλλέα δὲ τὴν Χλῶριν λέγει, ἐπεὶ xal διὰ κάλλος αὐτὴν 0 ᾿Νηλεὺς ἔγημεν, oU χάριν χαὶ μυρία ἔδωχεν
ἕδνα. ( Vers. 281.) ἔνϑα φανερῶς, ὡς καὶ iv ἄλλοις, ἕδνα Ὅμηρος λέγει, τὰ τοῦ νυμφίου πρὸς τὴν 20
γύμφην. ᾿Ιασίδης δὲ ὃ ῥηϑεὶς ᾿Αμφών, πρὸς διαστολὴν τοῦ ἑτέρου ὃς ἦν ὡς ἐῤῥέϑη ἐχ Διός.
( Vers. 282.) Περὶ δὲ Ὀρχομενοῦ ἱκανῶς ἐν roig εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα ἐδηλώθη» ἐνταῦϑα δὲ εἰπεῖν ἀρχέσει,
ὅτι τὲ πολλοὶ Ὀρχομενοί. (Vers. 283.) xai ὅτι Miwvog Ὀρχομενὸς ἢ ἀπὸ παραῤῥέοντος ποταμοῦ ἢ ἀπὸ
ἔϑνους ἢ γένους τῶν Murvàv. ὧν τινὲς καὶ εἰς ᾿Ιωλκὸν ἀπῴκησαν τὴν Θετταλικήν. ὅϑεν Λινύαι οἱ
ἀργοναῦται παρά τε ἄλλοις καὶ “Τυχόφρονι. δῆλον δὲ ὡς διαλυϑεὶς ὃ Μηινύος πεντασύλλαβος ἐκ τετρα-
συλλάβου γίνεται, Διινυήϊος γὰρ ὡς τὸ Χαλκήϊος xai τὰ τοιαῦτα. (Vers.284.) Τὸ δὲ, ὅς mor ἐν
Ὀρχομένῳ ἄνασσεν ἠδὲ Πύλου βασίλευεν, οὐ πάνυ ἔχει σαφῶς εἴτε περὶ ᾿Αμφίονος εἴτε περὶ Νηλέως
λέγεται. ὁμοίως χαὶ τὸ, ἠδὲ “Πύλου βασίλευεν, ἑτέρως ἀμφιβάλλεται εἴτε νοητέον ἀντὶ τοῦ, καὶ Πύλου
6o ἐβασίλευεν, εἴτε καὶ ᾿ὕτι 0. πατὴρ μὲν ᾿Δμφίων., ἐν ᾿Ορχομενῷ ἄνασσεν. ἡ δὲ ϑυγάτηρ Χλῶρις Πύλου
ἐβασίλευε διὰ τὸν ἄνδρα Νηλέα. ( Vers. 285.) Ὁ 02 Χρομίος παροξύνεται ὁμοίως τῷ Δολίος, Τυχίος 3o
καὶ τοῖς τοιούτοις, ὡς τρίβραχυ. τὸν δὲ Περικλύμενον ᾿ Ηἰσίοδός φησι δῶρον εἰληφέναι παρὰ Ποσειδῶ-
γος, ἀμείβειν ἑαυτὸν εἰς οἵου ἂν ζῴου ἢ δένδρου αἱροῖτο εἰχόνα. τοῦτο δὲ χαὶ ἡ τοῦ ᾿Ερυσίχϑονος ϑυ-
γάτηρ εὐτυχεῖ κατὰ «“Ἰυχόφρονα, xci ἡ Θέτις δὲ, καὶ ὃ Πρωτεὺς, οἱ τοῦ μύϑου χαμαιλέοντες. διό
φασι καὶ ὃ ποιητὴς ἀγέρωχον αὐτὸν ἐνταῦϑα καλεῖ, ὡς ἀγόμενον ῥᾳδίως καὶ χεόμενον εἰς ὃ ἂν βού-
θϑθλοιτο. ὥνησε δὲ ὅμως οὐδὲν τὸν τοιοῦτον Πε"ρικλύμενον τὸ εἰς πολλὰ εὐμετάβλητον, ὕτε τῷ ΗΙρακλεῖ
πολιορχοῦντι τὴν Πύλον συνέμιξεν. εἰς μέλισσαν γάρ φασι μεταβληϑεὶς καὶ ὅμως ἐπιτυχῶς βληϑεὶς
ἀπήχϑη τοῦ ζῆν. δοχεῖ δὲ ὃ ἀνὴρ πολ ware εἶναι τὰ εἰς μεϑόδους πολεμικὰς xal εἰς λοιπὰς ἐπιτεχνή-
σεις, διὸ χαὶ μῦϑον ἐχπεσεῖν περὶ αὐτοῦ, ὡς πολύμορφος uv ταῖς εἰς πολλὰ μεταβολαῖς. δώδεχα δὲ
παίδων τῷ Nue γενομένων, τριῶν ἐνταῦϑα μέμνηται ὁ ποιητὴς, ἴσως μὲν, ἐπεὶ οὗτοι μόνοι αὐτῷ ἀπὸ
τῆς καλῆς Χλώριδος ἦσαν, ἴσως δὲ xci ὅτι οὗτοι τῶν ἄλλων ὑπεξήρηντο, Νέστωρ μὲν κατὰ σύνεσιν, áo
Xoouíog δὲ ὡς πρεσβύτερος, ΤΠΠρικλύμενος δὲ ὡς γενναιότερος, ἢ καὶ ὡς δεξιώτερος, καϑὰ εἴρηται.
(Vers. 236.) Τὸ δὲ ἰφϑίμην τὴν Πηρὼ εἰπεῖν συντελεῖ εἰς τὸ καὶ γυναῖχας οὕτω δαΐφρονας λέγεσϑαι.
(Vers. 286.) Περιχτίται δὲ, οἱ περίοικοι. καὶ σημείωσαι τοῦτο εἰς τὸ, Θήβης ἕδος ἔχτισαν πύργωσάν 437
τε, ( Vers. 262.) ἵνα τὸ μὲν ἔχτισαν εἴη ἀντὶ τοῦ οἰχισϑῆναι ἐποίησαν, τὸ δὲ πύργωσαν ἀντὶ τοῦ ἐπό-
λισαν, ἤγουν ὡς πόλιν ἐτείχισαν. ( Vers. 288. ) Τὸ δὲ οὐδέ » Νηλεὺς τῷ ἐδίδου ὃς μὴ βόας ἐκ φυλά-
10 χῆς ἐλάσειε κατὰ σχῆμα κάλλους ἔφρασεν ἀποφατιχῶς ὁ ποιητής. ἦν δὲ σαφέστερον εἰπεῖν χαταφατιχῶς

P4CGEQIAIA 4. Vsa89g—30a. 417

ὅτι Νηλεὺς δὲ τὴν ϑυγατέρω ἐδίδου ὃς ἂν τὰς μητρικὰς βόας ἐξελάσῃ τῆς Ψφυλάχης πόλεως Θετταλικῆς.
( Vers, 289.) Ὅτι δὲ τὸ βίη ᾿Ιφικληείη περιφραστιχῶς δηλοῖ τὸν ᾿Ιφικλῆν, δῆλον, καϑὰ καὶ τὸ βίη Hoa-
κληείη τὸν ' HoaxAgy. ᾿Αγροιῶται δὲ οἱ ἀγρόται, κατὰ διπλοῦν πλεονασμὸν τοῦ τε t δηλαδὴ καὶ τοῦ ὦ
μεγάλου. (Vers.293.) Τὸ δὲ ἀλλ ὅτε δὴ μῆνές τε καὶ ἡμέραι καὶ ἑξῆς ἕως τοῦ, ἐπήλυϑον ὧραι,
φράσις ἐστὶν ἐνιαυσίας ἀνακυχλήσεως. (Vers.294.) Καὶ ὅρα τὸ, ἐπήλυϑον ὧραι, αἱ τοῦ δευτέρου
δηλαδὴ ἔτους τοῦ ὡς οἷον εἰπεῖν μετὰ τὸν πρῶτον ἀνατέλλοντος, τοιοῦτον γάρ τι τὸ περιτέλλεσϑαι. "Ex δὲ
τοῦ ἐπήλυϑον ὡραι αἱ ἐπίβδαι τοῖς Πωριεῦσιν ἐλήφϑησαν, αἵ μεϑέορτοι εἰσὶν ἡμέραι; ῥηθεῖσα οὕτω παρὰ
τὸ ἐπιβαίνειν ταῖς ἑσρταῖς ἤγουν ἐπ᾽ αὐταῖς ἔρχεσϑαι, τουτέστι μετ᾽ αὐτάς. (Vers. 296.) τὸ δὲ Διὸς
ἐτελείετο βουλὴ, χαϑὰ καὶ ἐν Hia, ἀντὶ τοῦ, ἐπληροῦτο τὸ πεπρωμένον. ἔστι δὲ ταυτὸν Διὸς βουλὴν
εἰπεῖν καὶ ϑεοῦ μοῖραν, ὕπερ ἀνωτέρω ἐῤῥέϑη ἐν τῷ, ϑεοῦ κατὰ μοῖρ᾽ ἐπέδησεν. ( Vers. 297.) "Orc
ἡ “ήδα ἐξ Αἰτωλῶν ἢ ἣν Πλευρωνία , παῖς μὲν Θεστίου, ὡς χαὶ ἀλλαχοῦ προεδηλώϑη, Τυνδαρέου δὲ
χατὰ τὸν ποιητὴν παράχοιτις τοῦ ἐκ ““ακεδαίμονος, ἢ δὴ ὑπὸ Τυνδαρέῳ χρατερόφρονε γείνατο παῖδε, 20
Κάστορά ϑ᾽ ἱππόδαμον καὶ πὺξ ἀγαϑὸν Πολυδεύχεα. τοὺς ἄμφω ζωοὺς κατέχει φυσίζοος eie, oi καὶ
γέρϑεν γῆς τιμὴν παρὰ Ζηνὸς ἔχοντες, (Vers. 502.) ἄλλοτε μὲν ζώουσ᾽ ἑτερήμεροι, ἄλλοτε τεϑνᾶσι.
τιμὴν δὲ λελόγχασιν ἶσα ϑεοῖσι. τούτων δὲ κατὰ τοὺς »εωτέρους “Πολυδεύχης μιὲν ϑείου αἵματος λέγεται
εἶναι » Κάστωρ δὲ ϑνητοῦ, τοῦ Τυνδάρεω: γάρ. ὃν Ὅμηρος μὲν xotvüg κλίνει xa δηλοῖ τὸ, Τυνδαρέου
παράχοιτιν ὡς Πανδαρέου, καὶ τὸ, ὑπὸ Τυνδαρέω παροξυτόνως λεχϑέν. οἱ μέντοι ue Ὅμηρον ᾿Αττικοὶ
Τυνδάρεων προπαροξυτόνως φασὶν, ὡς Μενέλεων. οὕτω δὲ καὶ τὸν Πηνέλεων ᾿Δττιχοὶ μὲν διὰ μαχρᾶς
ληγούσης προάγουσι xc προπαρυξυτονοῦσι κατὰ πᾶσαν τὴν κλίσιν: ὁ δὲ ποιητὴς κοινότερον προφέρει,
ὡς δηλοῖ xci τὸ, Πηνελέοιο ἄνακτος. ( Vers. 299: ) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ϑρυλοῦνται οἱ ῥηϑέντες Διόσκουρου
ἐπὶ φιλαδελφίᾳ, καϑὰ καὶ οἱ ᾿Αχτορίωνες, περὶ ὧν ἐν "τῇ ᾿Ιλιάδε ἐγράφη, "οἵ καὶ Διόσχοροι δίχα τοῦ U
λέγονται , ἀδελφοὶ (Vers. 302.) ὄντες ' EXéric, ἐφ᾽ ὧν τὸ ἑτερήμεροι. ζώουσιν, &vri τοῦ παρημέραν,
ὡς μιᾷ μὲν τεϑνάναι ἀμφοτέρους, τῇ ἑτέρᾳ δὲ ξῆν. ἡμισεύϑη γὰρ τῷ Πολυδεύχει τὸ τῆς ἀϑανασίας
ἀΐδιον τῷ πρὸς ἡμέραν ϑανάτῳ, ἐν ἡ συγκατακρύπτεται τῷ ἀδελφῷ. οὕτω δὲ καὶ τὸ συνεχὲς τοῦ ϑανά-

του τῷ Κάστορι Ἀτῇ ἐφ᾽ ἡμέραν ζωῃ ὁπηνίκα συναναβαίνεται τῷ ἀδελφῷ. (xol ταῦτα παρατεϑέντα ἢ ἕν So

παρ᾽ ἕν τὸ ἑτερήμερον αὐτοῖς ἐξήρτυσαν. αἰνίττεται δέ φασιν ὃ μῦϑος ταῦτα εἰς τοὺς ἐν οὐρανῷ διδύ-
μους, οἷς οἱ αὐτοὶ λέγονται εἶναι οἱ Διόσκουροι. οἱ γενόμενοι μὲν χατὰ γῆς δοχοῦσιν οἷον τεϑνάναι,
ἀνατέλλοντες δὲ ζῆν λέγονται. ἕτεροι δὲ οὐ πάνυ πιϑανῶς νοοῦντες τὸ ἑτερήμερον ἐπὶ τοῦ, τὸν μὲν, τῇ

δὲ ζῆν τῇ ἡμέρᾳ ὡς τοῦ ἑτέρου ἐν νεχροῖς ὄντος, τῇ δὲ ἑτέρῳ τὸν λοιπὸν ὡς ϑατέρου τεϑνεῶτος εἰς τὰ
δύο κατ᾽ οὐρανὸν ἡμισφαίρια τοὺς Διοσκούρους V ὑπονοοῦσιν, ὧν ϑάτερον μὲν ὑπὲρ γῆς ἀεί ἐστι, ϑάτερον
δὲ ὑπὸ γῆν. ὅπερ ἀνατρέπων ὁ ὃ maga fruge φησὶν, ὡς οὐκ ἔχει λόγον εἰρῆσϑαι Διοσκούρους - 'Üunoo
τὰ δύο ἡμισφαίρια τοῦ παντός. διὰ γὰρ τὸ ἀνεπαίσϑητον τῆς τοῦ φωτισμοῦ φησὶ παραυξήσεως ἐν
ἑκάστῃ ἡμέρᾳ οὐδὲ ἐπινοῆσαι ῥάδιον πῶς ἔστιν ἐχάτερον αὐτῶν ἑτερήμερον. λέγει δὲ μᾶλλον τοῖς χύχλοις
ἐφαρμόζειν τὸ ἑτερήμερον τοῖς τε ἄλλοις καὶ τοῖς τροπικοῖς. χαὶ ταῦτα μὲν κατὰ ἀλληγορίαν. ἡ δὲ ἱστο-
ρία πολλὰ τοὺς Διοσκούρους σεμνύνει. τὸ δὲ ἐξ oov γενέσϑαι αὐτοὺς τῶν νεωτέρων ἔστι πλάσμα, κεί-
p" χαὶ παρὰ «Τυχόφρονι. Ὅμηρος δὲ οὐδὲν τοιοῦτον μυϑολογεῖ, ἀρκούμενος μετριάζειν ἐν τοῖς
τοιούπτοις. οὕτω δέ πως καὶ Κλέαρχος αἰδούμενος οἷον ἐπὶ τῷ μυϑικῷ τούτῳ λήρῳ εὑρὼν τὰ ὑπερῷα 4o
καλούμενα παρὰ τοῖς παλαιοῖς καὶ φὰ εἶπε τὴν Ἑλένην i ἐν τοιούτοις οἰχήμασι τραφεῖσαν φήμην πέμψαι
πολλοῖς ὦ ὡς ἐξ gov εἴη γεγεννημένη. Kai Νιοχλῆς μέν φασιν ὃ ix Κρότωνος ἀπὸ σελήνης τὸ τοιοῦτον
ἔφη « ὠὸν πεσεῖν. φοτοχεῖν γὰρ τὰς σεληνίτιδας γυναῖχας φησὶ, καὶ τοὺς ἐκεῖ γενομένους πεντεδεκαπλα-
σίους ἡμῶν εἶναι. xci οὕτω μὲν αὐτός. ὁ δὲ Ἔριφος, λόγιος δὲ ἦν χαὶ αὐτὸς ἀνὴρ, χήνεια ληρεῖ Qa
τε χαὶ "Μεγάλα τὴν “1ήδαν τεχεῖν, ἐξ ὧν οἱ καὶ ἐν τῇ ᾿Ιλιάδιε κείμενοι Διόσκουροι. ὃ δὲ μελοποιὸς ᾿ Ἴβυχος
χαὶ τοὺς ἱμολιονίδας à ὁμοίως παράγει ἐξ φοῦ, εἰπὼν αὐτοὺς, ἅλικας ἰσοχεφάλους ἑνιγύους ἀμφοτέρους
γεγαῶτας ἐν φέῳ ἀργυρέῳ χαϑὰ καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ἰλιάδα ἐγράφη. ἡ δὲ λυριχὴ Σαπφὼ καὶ αὐτὴ στοι-
χοῦσα τῷ εἰρημένῳ περὶ τῶν Διοσκούρων LI ἀλλ αὐτὴ οὔτε φὸν δυσυλλάβως οὔτε ὥεον διὰ τοῦ Ἐ
τρισυλλάβως γράφει, ἀλλὰ στίξασα καὶ οὕτως ἐκφωνήσασα τὸ i προςγέγραπται ἐν τῷ φὸν, τρισυλλάβως

CoMMEN:.:w Opvss. Tox. I. Ggg

418 ΡΑΨΩΙΔ4Ι.Α 4. - 297---307.

προφέρει ἐν τῷ, φασὶ δή ποτε “1ήδαν ὥϊον εὑρεῖν. χαὶ ἀλλαχοῦ, ὠΐου πολὺ λευκότερον. χαὶ οὕτω μὲν
507 Σαπφώ. Δ: "πίχαρμος δέ φασι καὶ αὐτὸς διὰ τοῦ ξ λέγει. ὥεον ὁμοίως τῷ "᾿Ιβύχῳ, ἐν τῷ, ὥεα χανός.
"καὶ Σιμωνίδης ἐν τῷ, οἷόν τε χηνὸς ὥεον Μαιανδρίου. "Ad Ἥναιος δὲ ὃ ταῦτα παραδοὺς καὶ φάριον οἶδε
διὰ τεσσάρων, ἤγουν τετρασυλλάβως. ὡς χαὶ σταμνάριον τὸ σταμνίον, ἐξ οὗ καὶ Ζεὺς παρὰ τῷ κωμιχῷ
Στάμνιος, παίξοντι τὰ συνήϑη, eO σταμνίου Διὸς υἱὸν λέγει τὸν Διόνυσον. καὶ ταῦτα pày. τοιαῦτα.
(Vers. 297.) ἡ δὲ "ida i ἴσως ἂν ἀπὸ τοῦ λήδιον γίνοιτο. ἔστι δὲ λήδιον rog, λειόν τι περιβόλαιον
οἰκεῖον τοῖς τρυφῶσιν. εἰ δὲ roUÓ" οὕτως ἔχει ] ἔστιν ἀπορῆσαι πῶς μὴ καὶ ἡ P D προςγεγραμμένον
ἔχει τὸ ( & τῇ παραληγούσῃ χατὰ τὸ λήδιον. ὃ διαλυϑὲν ἐκ τοῦ λεῖον, εἶτα τρέψωαν τὸ προπαραλῆγον 438
$ εἰς 5 καὶ γενόμενον ὑποκοριστικῶς ἐν τετρασυλλαβίᾳ ληΐδιον, συνῃρέϑη τῇ προςγραφῇ τοῦ τ εἰς
λήδιον. περὶ οὗ φησὶν. ᾿Αϑήναιος, ὅτι περιάδονται τὰ Κορώϑια λῴδια. τὸ δὲ γε παρὰ Ἡροδότῳ λήδα- 10
vov ἀπέοιχε τῶν τοιούτων βάρβαρον ὃν, ὡς αὐτὸς ἐκεῖνος ἐπισημαίνεται. (Vers. 299.) Περὶ δὲ 4t06-
κούρων διείληπται μὲν xoi ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα, ῥητέον δὲ καὶ νῦν ὕτι κατ᾽ ἐξαίρετον αὐτοὶ ἔχουσι
τὸ ὑφὲν λέγεσϑαν συγκχειμένως. ἄλλως μέντοι ἐν παραϑέσει πολλοὶ ἐλέγοντο τοῦ Διὸς ποὔρδι»,. χαϑότε
60 καὶ “Ἑλένη κούρη Διός. ἔτι δὲ καὶ ᾿Αφροδίτη- ἐπερρία δὲ, 75 λέγουσα ἃ ὅτι. "Ξενοφῶν ὃ γλυκὺς ἐκεῖ Ἄγος ᾽4τ-
τιχὸς μέλισσα ἐπωνομάζετο, παραδίδωσι, καὶ ὕτι οἱ ἐξ ἐκείνου καὶ «Φιλησίας υἱοὶ Ti Ὀύλος xci Διώδωρος
Διόσκουροι ἐπεκαλοῦντο. (Vers. 500.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι Τυνδαρίδας εἰπών τις τοὺς Διοσκούρους ἄἅπο-
ρήσοι ἂν εἰχότως διὰ τί μὴ διὰ διρϑόγγου ἡ παραλήγουσα γράφεται, ὡς ἀπὸ τοῦ Τυνδάρεως, ἵνα
συναιροῖτο ὡς ἐκ τοῦ Τυνδαρεΐδης. καὶ ἔχει μὲν λόγον ἡ ἀπορία. κρατεῖ δὲ ἡ διὰ τοῦ & γραφὴ ὡς ἀπο-
βληϑέντος τοῦ & πρὸς χρησιμότητα μέτρου. δακτυλικοῦ. ᾿Πξαίρετα δὲ τοῖς Διοσκούροις τῷ μὲν τὸ ἱππό-
δάμον,. τῷ δὲ τὸ πὺξ ἀγαϑόν. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ, oU ζωοὺς κατέχει φυσίξοος αἶα, ῥηϑείη ἂν χαλῶς 20
1087ἐπὶ “τῶν xoi μετὰ ϑάνατον τιμωμένων. ὁμοίως κατὰ παρῳδίαν καὶ τὸ οἱ καὶ νέρϑεν γῆς τιμὴν ἔχοντες
ζώουσι, τιμὴν δὲ λελόγχασιν ἰσα ϑεοῖσι. (Vers.502.) Τὸ δὲ ἄλλοτε μὲν ζώουσ᾽ ἑτερήμεροι ἄλλοτε
δ᾽ αὖτε τεϑνᾶσιν, οἰχεῖον ἐπὶ τῶν νῦν μὲν εὐτυχούντων, νῦν δὲ οὔ. Παρήχησιν δέ τινα ἔχεν τὸ,
(Vers. 300.) ζωοὺς κατέχει φυσίζοος αἶα. τίς δὲ ἡ φυσίζοος, ἡ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ. (Vers. 502.) ᾿Ιστέον
δὲ ὅτι τὸ ἄλλοτε μὲν ζώουσιν ἄλλοτε δ᾽ αὖ τεϑνᾶσιν ἐπιδιόρϑωσίς ἐστι τοῦ, oUg ἄμφω ζωοὺς κατέχει
3 γῆ. ἐχεῖνο μὲν γὰρ ἁπλοϊκῶς ἐῤῥέϑη. πῶς γάρ ἐστιν ἄμφω ζῆν ἁπλῶς τοὺς καὶ ϑνήσχοντας; τοῦτο
δὲ διαρϑροῖ τὸν μυϑικὸν νοῦν, ὃς βούλεται καὶ ζὴν αὐτοὺς ἑτερημέρους, καὶ αὖ πάλιν ϑνήσκειν.
(Vers. 303.) Τὸ δὲ λελόγχασι, δηλοῖ uiv τὸ ἔλαχον, μᾶλλον δὲ ἐξαιρέτως ἔσχον, ἀπὸ τοῦ λέγω. ἐξ
οὗ 0 ἐπίλεκτος καὶ τὸ ἐπιλέγδην ἐπίῤῥημα. καὶ οἱ λογάδες οὐ μόνον ἄνδρες, ἀλλὰ καὶ λίϑοι. ἔστι δὲ
χρόνου ἢ παραχειμένου καϑ' ὁμοιότητα τοῦ κέκλοφα καὶ κέκοφα, ἵνα ἢ λέλοχα xo πλεονασμῷ τοῦ Y 80
δι᾿ εὐφωνίαν λέλογχα, ἢ μέσος παρακείμενος λέλογα προςλαβὼν καὶ τὸ χ, ἢ καὶ ἀμφοτέρων μίγμα τοῦ
10 τὲ λέλογα xci τοῦ λέλοχα. οὕτω δὲ μεκτόν τι χαὶ τὸ ἐνήνοχα xci τὰ ἐξ "αὐτοῦ σύνθετα. τὸ μὲν γὰρ
μικρὸν ὃ μέσου παρακειμένου ἴδιον, ἐνεργητικοῦ δὲ τὸ σύμφωνον τῆς παραληγούσης. χαὶ οὕτω μὲν χοι-
γότερον. ᾿Ἡρῳδιανὸς δὲ ἐκ τοῦ λήχω τὸ λαγχάνω παράγων τὸ λέλοχα τροπῇ τοῦ ἢ εἰς ὃ | μικρὸν ὁμοίως
τῷ πήϑω πέποϑα λέγει καὶ πλεονάζειν ἐν αὐτοῖς τὸν, ὡς καὶ ἐν τῷ κέχανδα, οἷον, οἶχον κεχανδότα
πολλὰ καὶ ἐσθλά. Σημείωσαι δὲ ὅτι τὸ λελόγχασι Mela. τὴν παραλήγουσαν, παρὰ τὴν κοινὴν μὲν
παρατήρησιν, 15 μαχροπαράληχτα οἶδε τὰ τῶν τοιούτων παρακειμένων τρίτα πρόσωπα, πλὴν ἄλλως,
. ἀναλόγως τῇ πρὸ αὐτοῦ ὅλῃ κλίσει τοῦ λέλογχα. εἰ δ᾽ ἴσως εὑρεϑείη που κατ᾽ ἔχϑλιψιν τῆς ληγούσης
γραφόμενον, τιμὴν δὲ λελόγχασ᾽ icc ϑεοῖσι, τότε δὴ καὶ αὐτὸ ἐκτεταμένον ἔσται κατὰ τὸ τετύφασει
χαὶ πεποιήχασι καὶ τὰ ὅμοια. (Vers. 297.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τὸ “ηδη dio λέγεται κατὰ ᾿Ἡρῳδιανὸν
“4ωρικῶς. Ade δέ φησι καὶ ἡ Φιλομήλα καὶ ἡ ᾿Ανδρομέδα, τροπῇ τοῦ 5 εἰς εἰ πεποιημένα. καὶ λέγει
ἐκεῖνος χαίτινα αἰτίαν εἰς τοῦτο, προπερισπῶν τὸ “1ῆδα κατὰ τὸ Μοῦσα. ἴσως δὲ “ριον zc ἡ τόλμα,
ὃ ᾿ἀναλογώτερον τοῦ τόλμη φησὶν Ἡρῳδιανός. ( Vers. 307.) Ὅτι ᾿Ιφιμεδείας zai ᾿4λωέως υἱοὶ ᾿Ωτός
207 ᾿ἀντίϑεος, τηλεχλειτός T ᾿Εφιάλτης. οὺς δὴ μηκίστους ϑρέψαι ζείδωρος ἄρουρα xci πολὺ καλλίστους
μετά yt κλυτὸν ᾿βρίωνα. ἐννέωροι γὰρ τοί ys xai ἐννεαπήχξες ἧσαν εὖρος, ἀτὰρ μῆχός 7ε γενέσϑην
ἐννεόργυιοι, οἱ xci ἀϑανάτοισιν ἀπειλείτην ἐν ᾿Ολύμπῳ φυλόπιδα. στήσειν πολυάϊχος πολέμοιο.

x
o

PACEJIAIA 4 Υδ. 308 --- 816. 419

( Vers. $14.) ἐπεὶ δὲ οὐχ ἦν πιϑανῶς βουλευϑῆναι τοῦτο ἐκ γῆς γενέσϑαι, διενοήσαντο ἵνα ἐξ ἴσου
φασὶ μεγέϑους πολεμῶσιν, ἀλλοκότους ἀναβάσεις ὡς οἷά τινας Χρόσσας πολεμικάς. φησὶ γὰρ ὅτι Ὄσσαν
ἐπ᾿ Οὐλύμπῳ μέμασαν ϑέμεν, αὐτὰρ ἐπ᾿ Ὄσσῃ Πήλιον εἰνοσίφυλλον, ἵν᾿ οὐρανὸς ἀμβατὸς εἴη. Kai ὅρα
ὡς ἐν τούτοις Ὄλυμπον καὶ τὸ ὄρος ἔφη ἐφ᾽ ᾧ ἤϑελον. οἱ ῥηϑέντες ϑεῖναι τὴν Ὄσσαν, καὶ τὸν οὐρανὸν
δὲ, ἐν τῷ, ἀϑανάτοις ἠπείλουν ἐν Ὀλύμπῳ φυλόπιδα ατήσειν. ἐνταῦϑια γὰρ ᾿σλυμποὶ ὃ οὐρανὸς x&rà
ἀλληγορίαν. διὸ καὶ ἐπήγαγεν" ἵν᾿ οὐρανὸς ἀμβατὸς εἴη. ἄλλως γὰρ εἰ τοῖς ἐν Ὀλύμπῳ τῷ ὕρει ϑεοῖς
πολεμεῖν ἔμελλον ἐκεῖνοι, ἀδιανόητόν ἐστιν Ὄσσαν ἐπὶ ᾿Ολύμπῳ ϑεῖναι, αὐτὰρ Ex "θσσῃ Πήλιον, καὶ μὴ
ἐν αὐτῷ τῷ Ὀλύμπῳ τῷ ὄρει συμμίξαι πρὸς μάχην, ἀλλὰ καταμηχανᾶσϑαι τῶν ὀρέων εἰχῇ. καὶ ἦν μὲν
ἀδύνατον τὸ τῶν παίδων βούλευμα, καὶ αὐτὸ τοῦτο παιδικόν. ᾿διὸ καὶ ἀϑετοῦνται πρός τινων τὰ
10 τοιαῦτα ἔπη τοῦ Ὁμήρου, εἰ καὶ οἱ λυτικοὶ φασὶν ὅτι μέμασαν οἱ παῖδες ποιῆσαι τὸ ἀδύνατον, οὐ
*uiv ἔπραξαν. (i Vers. 516.) ἡ δὲ ποίησις τερατευομένη ἐπὶ πλέον. λέγει καὶ ὅτι καὶ vU xsv ἐξετέλεσσαν 3o
εἰ ἥβης μέτρον ἵχοντο. ἀλλ᾽ ὄλεσε Διὸς υἱὸς ᾿“πόλλων ἀμφοτέρους πρὶν σφῶϊν ὑπὸ κροτάφοισιν ἰούλους
ἀνϑῆσαι, πυχάσαι τε γένυν εὐανϑέϊ λάχνῃ. ἔστι δὲ 0 ἐνταῦϑα ποιητικὸς νοῦς χατὰ τὸν Πορφύριον
λόγος ὑποϑετικὸς, ὃς ἀδύνατον ἀδυνάτῳ συμπλέκων τῇ τοῦ ἐνὸς ἀναιρέσει συναναιρεῖ καὶ τὸ ἕτερον.
τοιοῦτος δὲ λόγος τὸ, εἰ ἐπετάσϑη ὁ δεῖνα, πτέρυγας ἔσχεν. ἀλλὰ μὴν οὐκ ἔσχε πτέρυγας, οὐδ᾽ ἄρα ἐπε-
τάσϑη. ὕμοιον γοῦν κἀνταῦϑα τὸ, ἐξετέλεσαν ἂν, εἴπερ ἥθης μέτρον ἵκοντο, ἀλλὰ μὴν οὐ δυνατὸν
τοὺς ϑεομαχοῦντας ἡβῆσαι, οὐδ᾽ ἄρα δυνατὸν ἐχτελέσαι αὐτοὺς ὃ ἤϑελον. δοκοῦσι δὲ ϑανάτῳ αἰφνη-
δὸν ἁρπαγῆναι οἱ τοιοῦτοι, ὑποίοις ὃ ᾿Απόλλων ἐπιστατῶν ῥίπτειν τοὺς οὕτω πίπτοντας λέγεται. οἱ
μέντοι νεώτεροι φασὶ τὴν ᾿άρτεμιν κυνηγετούντων αὐτῶν ἔλαφον μέσον παρεισαγαγεῖν. τοὺς δὲ, ἀφέν-
4βθτας ἐπ᾿ αὐτὴν δόρατα, τοῦ ζῴου μὲν μὴ τυχεῖν, ἀλλήλων δὲ κατευστοχῆσαι εἰς ϑάνατον. περὶ Νάξον
δὲ Πίνδαρος γενέσϑαι φησὶ τὰ χατ᾽ αὐτούς. ταχεῖα δὲ μυϑολογεῖται ἡ τῶν παίδων τῆς ᾿Ιφιμεδείας εἰς
αὔξην τελείωσις, εἰ οὕτω μεγάλα ἐφρόνουν καὶ πρὸ τῆς ze" ἡλικίαν ἄνϑης. καὶ ἴσως ἐντεῦϑεν λα βὼν áo
Καλλίμαχος ἔφη περὶ Διὸς τὸ, ταχὺ μὲν ἠέξευ οὐράνιε Ζεὺς καὶ τὰ ἑξῆς. εἰ δὲ ταχὺ ἀνϑήσαντες ταχὺ
ἀπεῤῥύησαν, καινὸν οὐδέν. οὕτω γὰρ αἱ εἰς ὥκρον εὐεξίαν σφάλλονται. ᾿Η δὲ τοῦ μηκίστου καὶ καλλίστου
ὑπέρϑεσις ἐπὶ τούτων ὡς πρὸς ὁμογενεῖς πάντως ἀνϑρώπους ἐῤῥέϑη. (Vers. 508.) Tirvóg γὰρ ἐν τοῖς ἑξῆς
ἐπὶ ἐννέα μὲν χεῖσϑαι φαίνεται πέλεϑρα, οὗ μεῖζον οὐκ ἂν εἴη κατ᾽ ἄνϑρωπον μῆχος. ἀλλ᾿ ἐκεῖνος οὐχ᾽
ἁπλῶς ἄνϑρωπος ἀλλὰ γηγενής. καὶ ἄλλως δὲ, εἴπερ ἐνναετεῖς ὄντες τοιοῦτοι ἦσαν, τελειωϑέντες ὑπερε-
βαλλοντο ἂν καὶ τὸν ῥηϑέντα Τιτυόν. Ὅρα δὲ καὶ ὅτι οὐχ᾽ ἁπλῶς μακροὶ ol “λωεῖδαι ἀλλὰ μήκιστοι, οὐδ τ
ἁπλῶς καλοὶ χαὶ χάλλιστοὶ, ἀλλὰ πολυ χάλλιστοι. εἰ δὲ αὐτοὶ μετὰ τὸν ᾿ϑρίωνα εἰσὶ τοιοῦτοι, συλλογι-
30 στέον τὴν τοῦ κάλλους ὑπερβολὴν τῷ ᾿Ωρίωνι, ἴσως δὲ καὶ τὴν τοῦ μήκους. Ὅτι δὲ καὶ ἀλληγοροῦνταν
0 S2rog καὶ δ᾽ Εφιάλτης, καὶ ὅτι καὶ ἀνδρεῖοι ἦσαν, xci ὡς ὁμώνυμοι λέξεις δ᾽ τος χαὶ δ᾽ Εφιάλτης, ἐν τοῖς
εἰς τὴν Ιλιάδα δεδήλωται. νῦν δὲ ῥητέον, ( Vers. 315.) ὡς οἱ ἀμβατὸν ϑέσϑαι τὸν οὐρανὸν μυϑευόμενου
ἐϑέλειν ᾿“λωεῖδαι ἀἰνίττοιντο ἂν ἢ ὅτι οὐρανολέσχαι ἦσαν, ἢ ὅτι ὑπερήφανοι καὶ ὑψίκομποιυ, ὡς εἴπερ μὴ
ἤσαν ἐκ γῆς ἀλλ οὐράνιοι. διὸ καὶ οἱ παρὰ τῷ δείπνοσοφιστῇ τῶν ᾿Αϑηναίων "χόλακες εἰπόντες ὡς τὴν 50
ἐπ᾿ οὐρανὸν ἀναφέρουσαν ὁδὸν ᾿4ϑηναῖοι οἴδασι μόνοι, τοιοῦτον ἴσως ἠνίξαντο καὶ αὐτοί, ἔτι προσϑε- -
τέον καὶ ὡς τὸ ἐχεῖ ῥηϑὲν πάϑος ἤγουν τὸν ᾽᾿Εριάλτην ᾿Επιάλτην κατὰ παλαιὰν παρασημείωσιν ὃ ᾿“λκαῖος
λέγει. τὸ δ᾽ αὐτὸ πάϑος καὶ ᾿Ηπίαλόν τινες ἔλεγον, ἔτι δὲ καὶ ᾿Ηπιόλην, ὡς τὸ Φαινόλην, χαϑὰ δηλοῖ
0 εἰπὼν ὅτι᾿ Ππίαλος οὐ μόνον σημαίνει τὸ ῥιγοπύρετον, ἀλλὰ καὶ δαίμονα τοῖς κοιμωμένοις ἐπερχόμε-
vov ὃν οἱ πλείους ᾿Ιπιόλην «φασὶ διὰ τοῦ ἢ. Περὶ δὲ τοῦ πτερωτοῦ ὥτου; ὃν δηλοῦσι καὶ τὰ τῆς ᾿Ιλιάδος,
4o ἱστορεῖ ὃ καλὸς ᾿'ϑήναιος, ὅτι ὄρνεόν ἐστιν ἐν ᾿4λεξανδρείᾳ μάλιστα μιμητικὸν ὧν ἂν ἴδῃ ποιοῦντα
ἄνϑρωπον. διὸ στάντες οἱ χυνηγοὶ χαταντιχρὺ αὐτῶν ὑπαλείφονταί τινι φαρμάχῳ τοὺς ὀφϑαλμοὺς,
παρασχευάσαντες ἄλλα φάρμαχα χολλητικὰ βλεφάρων ἐν λεχανίσκαις, καὶ παραϑέντες. καὶ οἱ ὦτοι
ϑεώμεγοι ὑπαλείφονται καὶ αὐτοὶ ἐκ τῶν λεχανιδίων ἀναλαβόντες, καὶ οὕτω ταχέως ἁλίσχονται. λέγον-
ται δὲ οἱ τοιοῦτοι ὦτοι xc τὴν τροφὴν αὐτῶν ἀναμαρυχᾶσϑαι, ἥδεσϑαί τε ἵππῳ καὶ ϑηρᾶσθαιν εἴτις
δορὰν ἵππων περιϑεῖτο. προσίασι γὰρ αὐτῷ. ἱστορεῖ δὲ καὶ ᾿“ριστοτέλης μιμητὴν ἀνϑρώπων εἶναι ὦτον
κατὰ πάντα, διὸ καὶ ἀντορχούμενος ἁλίσκεται, ὅλϑεν οἱ ῥᾷον ὑπὸ τοῦ τυχόντος ἐξαπατώμενοι ὦτοι 6o

Ggg 53

420 P. ACE I IAIGASX. Và S08—329.

ἐλέγοντο. προσφυέστερον δ᾽ ἂν ὦτοι καλοῖντο οἱ ix μόνης ἀκοῆς ἀπεριέργως καὶ ἀνεξετάστως ἀπάτην
πάσχοντες, (Vers. 508,) Τὸ δὲ ϑρέψε ζείδωρος ἄρουρα πρὸς διαστολὴν ἴσως κεῖται τοῦ Τιτυοῦ, ὃν oU
μόνον ἔϑρεψεν, ἀλλὰ καὶ ἔτεχεν ἡ γῆ. καὶ ὕμως ἔστι καὶ τούτους γαιηΐους λέγειν οὐ μόνον διὰ τὸ ὑπὸ
γῆς ϑρεφϑῆναι, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ μήκιστον. ἐπεὶ καὶ δοκοῦσιν οἱ μεγαλοσώματοι γῆς εἶναι. διὸ καὶ βου-
yaiog τῇ γῇ παρωνόμασται, ὡς καὶ οἱ Γίγαντες. ἄλλως δὲ εἰκὸς καὶ τούτους Ποσειδῶνος ὄντας unxi-
1θδϑδϑστους εἰναι κατὰ τὸν Πολύφημον καὶ τὸν Acro τοὺς προῤ᾿ῥηθέντας. ( Vers. 310.) "Ey δὲ τῷ ἐννεα-
πήχεες εὖρος, μῆκος δὲ ἐνεόργυιοι, ἐπαινοῦσιν οἱ παλαιοὶ τὸ δαιμόνιον τῆς ἐν συμμετρίᾳ σωματικῆς
ἀκριβείας. ἀνάλογον ydo φασι σῶμα, οὗ τὸ πλάτος τρίτον τοῦ μήκους, ὡς καὶ ἐνταῦϑα ἑχάστης ὀργυίας
ἀνὰ τριῶν πήχεων οὔσης τὸ ἐννεάπηχυ εὖρος τρίτον ἐστὶ τοῦ ἐννεαοργυίου μήκους. ( Vers. 312.) Τὸ δὲ
ἀπειλήτην ἢ καύχημα ἢ σφοδρότητα λόγου δηλοῖ, διττὴ δὲ ἡ γραφὴ τῆς παραληγούσης τοῦ ἀπειλείτην. io
διὰ διφϑόγγου μὲν, ὡς ἀπὸ παρατατικοῦ τοῦ ἠπείλεον, διὰ τοῦ ἢ δὲ, ὡς ἀπὸ τοῦ ἠπειλησάτην κατὰ
συγχοπήν. (Vers. 313.) Ὅρα δὲ καὶ τὸ φύλοπις ὡς μάχης ἐστὶν ἐπίϑετον, χαϑὰ δηλοῖ τὸ, φυλόπιδα
στήσειν πολέμοιο, ὥςτε ὅτε ἡ φύλοπις μόνη που χεῖται, λείπει ἐκεῖ τὸ, πολέμου, ἢ τοιοῦτόν τι. Τὸ δὲ
στήσειν ὅμοιον τῷ ἤγειρε μάχην, κειμένην ὡσανεὶ τὰ πρὸ τούτου καὶ ἡσυχάζουσαν. ἐντεῦϑεν δὲ λαβόν-
τες oi μεϑ' Ὅμηρον, συστήσασϑαι φασὶ πόλεμον, καὶ πολεμικὴν ἐπισύστασιν, καὶ στάσιν δὲ μάχιμον,
καὶ ὅσα τοιαῦτα. (Vers.315.) Ὄσσα δὲ καὶ Πήλιον, ὄρη Θετταλικὰ ἐγγίζοντα τῷ Ὀλύμπῳ, ὄρει
10 Μακεδονιχῷ. εἰσὶ δὲ καὶ ἐν “Πελοποννήσῳ ὁμώνυμα ὄρη, καϑὰ καὶ ἐν τοῖς τοῦ πεκριηγητοῦ δεδήλωται.
Εἰνοσίφυλλον δὲ, τί ἐστι καὶ πῶς παράγεται, προδεδήλωται. (Vers.318.) τὸν δὲ καιρὸν τῆς ἥβης
ὑποδηλῶν ὁ ποιητὴς ἔφη τὸ, πρὶν σφῶϊν ὑπὸ κροτάφοισιν ἰούλους ἀνθῆσαι, τότε γάρ τις καὶ ἡβᾷ ὅτε
ἀπὸ χροτάφου 1) τρίχωσις ἀρξαμένη ἐπισχερὼ ἐς γένυν ἕρπει κατὰ τὸν εἰπόντα. Περὶ δὲ χροτάφων ixa- a0
νῶς ἐν τοῖς εἰς τὴν "Ιλιάδα ἐγράφη. Ἴϊουλοι δέ, φασιν, αἱ κατὰ τῶν γεννείων πρῶται τρίχες, λεγόμε-
voL οὕτως, ἐπεί πὲρ οἱ τούτους ἔχοντες ἵενται ἤδη ἐπὶ τὸ ὅλον, ἤγουν τὸ τέλειον ὡς ἐξανδρούμενοι.
ἀπὸ δὲ τούτων χαϑ' ὁμοιότητα ἔοιχε. λέγεσϑαι πολύπουν ζωύφιον ὁ ἴουλος. ( Vers. 319.) τοὺς δὲ ἀν-
ϑοῦντας τούτους ἰούλους καὶ λάχνην εὐανϑέα καλεῖ φιλοτιμούμενος τῷ διαφόρῳ τῆς φράσεως. καὶ ἔστι
ταυτὸν, χροτάφοις ἰούλους ἀνϑεῖν, καὶ γένυν πεπυχάσϑαι 0 ἐστιν ἐσχεπάσϑαι εὐανϑέϊ λάχνῃ.
(Vers, 320.) ὃ πρὸς διαστολὴν εἴρηται λάχνης ἑτεροίας, ὁποία καὶ ἡ παρὰ τῷ Θερσίτῃ ψεδνή. Ὅτι
Φαίδρα Μίώωος ἢν ϑυγάτηρ, γυνὴ Θησέως, ἢ ἐρῶσα τοῦ σώφρονος InnzoAvrov καὶ ἐκπεσοῦσα οὗ ἤϑε-
λὲν αὐτή τε ἀπήγξατο καὶ ἐχεῖνον διαβαλοῦσα τῷ ὑπὸ κόλπου γράμματι, φϑαρῆναι χαταραϑέντα πρὸς
20 τοῦ πατρὸς πεποίηκε, χαϑὰ καὶ Εὐριπίδης ἱστορεῖ. Ὅτι Κέφαλος ὁ Δηϊονέως, περὶ οὗ καὶ ἐν "τῇ Βοιω-
τίᾳ ἐγράφη, γήμας Ilooxow τὴν ᾿Ἐρεχϑέως xci ϑέλων ἀποπειράσασϑαι εἰ σωφρονοίη, ἀπεδήμησεν ἐξ 5o
αὐτοῦ τοῦ νυμφῶνος. μετὰ δὲ χρόνον συσκιάσας ἑαυτὸν ἑτεροίῳ σχήματι ἔρχεται εἰς τὴν οἰκίαν, καὶ 440
κόσμον χρυσοῦν εἰς πειϑὼ προβαλόμενος πείϑει τὴν Πρόκριν μιγῆναι αὐτῷ. καὶ πεισϑείσης ἐχεραίνει
ὁ Κέφαλος ἑαυτὸν, καὶ αἰτιᾶται μὲν ἐκείνην ὡς μὴ ἑαυτῆς ἐγχρατῆ, ὅμως δὲ καταλλάττεται. τὸ δ᾽ ἐν-
τεῦϑεν ἐξιόντα τὸν ἄνδρα συχνάκις ἐπὶ ϑήραν ὑποπτεύει ἐχείνη καὶ καλέσασα τὸν συνεπαχτῆρα ἐρωτᾷ
τί ποιεῖ ὁ Κέφαλος συχνώκις ἀποδημῶν. ὁ δὲ ἔφη ὡς ἐπί τινος κορυφῆς ὄρους ἐκεῖνος ἱστάμενος βοᾷ
ὦ νειρέλη, παραγενοῦ, καὶ ἡ Πρόκρις ὑπονοήσασα τὸ τῆς νεφέλης ὄνομα μή ποτε λανϑάνῃ κύριον ὃν
ἀπελϑοῦσα ἐχεῖ κρύπτεται. καὶ τοῦ Κεφάλου ἀναβοωμένου τὸ σύνηθες ἔξεισιν αὐτὴ καὶ τρέχει εἰς αὐτόν.
ὁ δὲ τῷ ἀδοκήτῳ διαταραχϑεὶς βάλλει αὐτὴν τῷ μετὰ χείρας ἀκοντίῳ χαὶ χτείνει. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τε
περιάδεται ἐπ᾽ ἀνδρίᾳ καὶ ἡ Πρόχρις αὕτη καϑὰ καί τις ᾿Τργαϑώνη καὶ ἑτέρα Ῥοδογοὺ, ἢ καὶ ἄλλη
᾿Δταλάντη, καὶ ὅτι παροιμία ἐξ αὐτῆς φέρεται τὸ, Πρόχριδος ἄκοντα, ἐπὶ τῶν εὐστόχως ἀχοντιζόν- 4o
So τῶν καὶ μὴ ἀποτυγχανόντων. καὶ ὅτι ἀπὸ τοῦ προκεκρίσϑαι ἡ τοιαύτη Ἀπρόχρις ἐτυμολογεῖσϑαι δοκεῖ.
εὕρηται δὲ xci Iloózwig διὰ τοῦ w ἐν ῥητοριχῷ λεξικῷ ϑηλυχκὸν ὄνομα. αὐτὸ δὲ γένος ἰσχάδων δηλοῖ,
( Vers. 320.) Ὅτι ᾿Ανδρόγεων τὸν Μίνωος υἱὸν ἀπερχόμενον Κρήτηϑεν ᾿4ϑήναζε κατὰ καιροὺς ἀγώνων
καὶ νιχῶντα τὸ πένταϑλον ἀνεῖλον ᾿«4΄ϑηναῖοι φϑόνῳ. χακωϑέντες δὲ κοινῇ ἐκ ϑεομηνίας διὰ τὸ τοῦ φόνου
ἄδικον ἠναγχάσϑησαν χρησμῷ στέλλειν εἰς Κρήτην ὅσα ἔτη ἑπτὰ ἠϊϑέους καὶ παρϑένους ἑπτὰ τοὺς
χλήρῳ λαχόντας, βορὰν “Μινωταύρῳ ἐσομένους. ὃν Πασιφάη μὲν ἔτεκε ταύρῳ μιγεῖσα τέχναις Δαιδάλου,

PAÁACEQOIAIA 4. ΝΞ. 834ι --- 315. : 491

λαβύρινϑος δὲ σπήλαιον ἐχεῖνο ὑ ὑπόγεων Κρητικὸν πολυέλιχτον εἶχεν ἐνδιαιτώμενον. χρόνῳ δὲ more
Θησεὺς ἀνδρωϑεὶς ἐπιῤῥίπτει ἑκὼν ἑαυτὸν τῷ τοῦ Μινωταύρου δασμῷ ἐπὶ χαλῷ τῆς πατρίδος. ὡς οὖν
συνέπλευσεν εἰς Κρήτην, ἔτυχέ πως ἔρωτα παϑεῖν τὴν χαλὴν ᾿Αριάδνην κούρην Miraos 0Àooqoovog. καὶ
τοίνυν αὐτὴ τρόπον ὑποτίϑεται τῷ Θησεῖ δι᾿ οὗ χαὶ τοῦ ϑηρίου περιγενήσεται xai τὸν τοῖς ἄλλοις ἀδιε-
ξόδευτον λαβύρινϑον διεκφεύξεται. χαὶ ὑποϑεμένου Δαιδάλου δίδωσι τῷ ἐρωμένῳ ἀγαϑίδα μέτου τὴν
χαὶ ἐν ᾿Ιλιάδι λεχϑεῖσαν, ἐφ᾽ ᾧ εἰσελϑόντα τὸ σπήλαιον ἐκδῆσαι τοῦ τῆς ϑύρας ξυγοῦ. χαὶ ἀνελίσ-
σοντα ἰέναι μέχρι καὶ εἰς τὸν τοῦ λαβυρίνϑου μυχόν. καὶ *et περιέσται τοῦ κακοῦ, ὑπίσω ἐπανελίσσοντα áo
ouv. ὡς δὲ ἐπράχϑη πάντα xar νοῦν τῷ Θησεῖ, λαβὼν τὴν ᾿Δριάδνην καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ ᾿4ττι-
xovg ἠϊϑέους καὶ τὰς παρϑένους, ἀποπλεῖ μέσης νυχτός. καὶ προσορμισϑεὶς τῇ ie, νῆσος δὲ αὕτη πρὸ
io τῆς Κρήτης i ἑερὰ Διονύσου (Vers. $24.) ἢ xci Νάξος ἐχλήϑη, ὁμιλεῖ τῇ ᾿Δριάδνῃ. ἐπιστᾶσα δὲ Ava
χελεύει, αὐτὴν ἐάσαντα πλεῖν εἰς ovas. ὃ δὲ ἀναστὰς ποιεῖ οὕτω. Διόνυσος δὲ καταμαρτυρήσας
τῆς γυναικὸς ἀσέβειαν ἐπεὶ ἐν τῷ αὐτῆς ἱερῷ ἐγνώσϑη τῷ Θησεῖ, ἐποίησεν ἀναιρεϑῆναι αὐτήν. ἔοικε
δὲ ἡ γυνὴ αἰφνιδίῳ ϑυνάτῳ ἀπαχϑῆναι τοῦ ζῆν. οὐ γὰρ ἂν οὕτω ῥᾳδίως ὃ καλὸς Θησεὺς περιεῖδε τὴν
εὐεργέτιν. xci δηλοῖ τὸ τοῦ ϑανάτου ἀνεπαίσϑητον ἡ ἡ ἐπιστατοῦσα τοῖς τοιούτοις "Apre. φησὶ γὰρ
ὁ ποιητὴς συντομώτατα ἱστορῶν οὕτως" Xv ποτε Θησεὺς ἐκ Κρήτης ἐ ἐς γουνὸν AO nv&ov ἑράων ἦγε μὲν
οὐδ᾽ ἀπόνητο. ( Vers. $23.) πάρος δέ μιν Ἄρτεμις ἔχτα, ἢ) ἔσχε, τουτέστιν ἐπέσχε ϑανάτῳ, τοῦ ἀπε-
πλεῦσαι, 4i ἐν ἃ ἀμφιρύτῃ, “Διονύσου μαρτυρίῃσιν, ἤγουν χαταμαρτυρίαις κατηγορίαις. (Vers. 324.)
οἱ μέντοι νεώτεροι φασὶ τὸν Διόνυσον ἐπιστάντα μετὰ τὸν Θησέως ἀπόπλουν δοῦναι αὐτῇ στέφανον
χρυσοῦν, καὶ μιγέντα παραμυϑήσασϑαι. τὴν δὲ Ἴάρτεμιν ἀνελεῖν αὐτὴν ὡς προδοῦσαν. τὴν παρϑενίαν.
20 "ὕστερον δὲ ἐν τοῖς ἄστροις τεϑῆναι αὐτήν τε καὶ τὸν “ῥηθέντα στέφανον xci τὸν αὐτῇ ἀχκολουϑοῦντα 50
χύνα. (Vers. 321.) ᾿Ιστέον δὲ ὅτι λαβύρινϑος οὐ μόνον περὶ Κρήτην, ἀλλὰ καὶ ἐν ἑτέροις τύποις,
χκαϑὰ καὶ περὶ ΝΝαυπλίαν οἱ τῶν ἐχεῖσε Κυκλώπων τῶν καὶ ἐγχειρογαστόρων οἰκοδομητοὶ. xai αὐτοί. mei
ὧν ἐδηλώϑη xc ἀλλαχοῦ. Δῆλον δὲ ὅτι καὶ ὃ λαβύρινϑος εἰδός τι κοιλίας ὑπογαίου ἢ καὶ ὑπονόμου.
ἡ μέντοι γοργύρα ἢ καὶ ᾿Ιωνιχῶς γοργύρη ἄλλο τι παντελῶς παρὰ ταῦτα, ὑπόνομος μὲν χαὶ αὐτὴ οὖσα,
βορβορώδης δέ γε. Ὁ δὲ “Μίνως ἐχτείνεν τὴν ἄρχουσαν. ὀλοόφρων δὲ ὁ τοιοῦτος, τοῖς κακούργοις δηλαδή.
ἐξεκάϑῃρε γὰρ λῃστῶν τὴν ϑάλασσαν, οἵ καὶ φεύγοντες τοῦτον ἐκάλουν χρησφύγετα τὰς χαταγωγὰς τῆς
ἐχ τοῦ τοιούτου “ρητὸς φυγῆς αὐτῶν. Τὸ δὲ πρὸς τοὺς χακοὺς ἀδυσώπητον αὐτοῦ δηλοῖ καὶ ἡ τοῦ
Νίσου Σ᾽ χύλλα. ἣν προδοῦσαν αὐτῷ τὸν πατέρα ἐκεῖνος ἀνεῖλεν, ὡς ἐν τοῖς τοῦ seguito γέγραπται.
( Vers. $22.) Ὅρα δὲ καὶ ὅτε εἰ καὶ χραναὴ κατὰ τὴν ἱστορίαν ἡ ᾿Δττικὴ, «AX ὃ ποιητὴς γουνὸν ᾿4ϑη-
3o γάων λέγει, σεμνύνων αὐτὴν ὡς γόνιμον, ἀφ᾽ ἧς αἱ τῶν καρπῶν πανταχοῦ διαδόσεις, ὡς δηλοῖ τὰ
χατὰ Κελεὸν χαὶ Τριπτόλεμον. Καλεῖ δὲ καὶ ἱερὰς τὰς ᾿ϑήνας διὰ τὰς ἐκεῖ πολλὰς τελετάς,
(Vers. 329.) Τὸ δὲ οὐδ᾽ ἀπόνητο, "σύνηϑες roig παλαιοῖς, καϑὰ καὶ τὸ ὀνήμενος. τὸ γὰρ ἀπώνατο 60
xai ἀπονάμενος οἱ uei? Ὅμηρον λέγουσιν. (Vers. 5.4.) Ἢ δὲ ῥηϑεῖσα νῆσος Aia ἱερὰ Διονύσου γενέ-
σϑαι λέγεται. περὶ δὲ τοῦ ῥηθέντος Δαιδάλου καὶ ὡς ἄριστος ἦν ἀνδριαντοποιὸς, ἔτι δὲ καὶ περὶ Μινω-
ταύρου δεδήλωται χαὶ ἀλλαχοῦ. (Vers. 5.5.) Ὅτι Maipa Προίτου xcà ᾿Αντείας ϑυγάτηρ, βασιλέων
Ἄργους , καλὴ τὸ εἶδος, παρϑενίαν ἱλομένη, συνῆν ᾿Αρτέμιδι, ἐπεὶ δὲ συνῆλϑε Διὶ, ἐξ ὧν “Τοχρὸς
ὁ τὰς Θήβας συνοιχίσας Ζήϑῳ καὶ ᾿Αμφίονε, τοξεύεται ὑπ᾽ ᾿Αρτέμιδος. ἕτεροι δὲ παρϑένον φασὶ τὴν
Μαῖραν ἀποϑανεῖν. Ὅτι “Κλυμένη ϑυγάτηρ Ἴφιος ἢ ἢ Mi*rvov, ὑπὸ Φυλάκῳ τῷ “4ηϊονέως Ἴφικλον1θ89
τίχτει παῖδα ποδώχη τὸν οὐ πρὸ πολλῶν γραφέντα. ὃν φασὶ διὰ τὴν τῶν ποδῶν ἀρετὴν καὶ ἀνέμοις
4o ἁμιλλᾶσϑαι, xai ἐπ᾿ ἄχρων ἀνϑερίχων ϑέειν χαὶ μὴ καταχλᾶν αὐτούς. ᾿ΤΙσίοδος δέ gno προμιγῆναι
441 αὐτὴν ᾿λίῳ καὶ τεκεῖν «φαέϑοντα. Ὅτι μάντις ἄριστος καὶ ᾿“μφιάραος υἱὸς ᾿Οἰχλέος, ὃς γήμας ᾿Εφιφύλην
γυναῖκα οὐ μόνον χαλὴν, ἀλλὰ xcd ὡς εἰχὸς συνετὴν, ϑυγατέρα, Ταλαοῦ ἀδελφοῦ ᾿Αδράστου, xci διενε-
χϑείς ποτε πρὸς "Aàgacrov, εἶτα διαλυϑεὶς, συνέϑετο, ὑπὲρ ὧν ἂν εἰς τὸ μέλλον διαφέρωνται αὐτοὶ, χρί-
γεν αἱρετῶς τὴν ᾿Εριφύλην αὐτοῖς. χαὶ αὐτοὺς στοιχεῖν τοῖς χριϑεῖσι. τῆς οὖν ἐπὶ Θήβας στρατείας
προχειμένης, (Ἀμφιάραος μὲν ἐχώλυεν εἰδὼς τὸ ἐσόμενον, Ἄάδραστος δὲ ἤϑελε μάχην. ᾿Εριφύλη δὲ δώ-
ροις προληφϑεῖσα, τάδε ἦν ὕρμος χρύσεος, δοϑεὶς αὐτῇ παρὰ “Πολυνείκους ἢ ᾿Αδράστου, καὶ αἱρεϑεῖσα

422 PAGE J2IAIA .. Vs 320 --- 540.

εἰς χρίσιν, ἔκρινε δεῖν εἶναι στρατεύσασϑαι τοὺς ᾿Αργείους. καὶ ὃ ᾿Δμφιάραος πολλὰ τὴν γυναῖκα μεμ-
ψαμινὸς ἐξώρμησεν ἃ ὕμως καὶ αὐτὸς εἰς πόλεμον. τῷ δέ yt vig ᾿Δλχμαίωνι, ὃν Πίνδαρος ᾿“λκμᾶνα καλεῖ,

10 ἐπέταξεν ὁπότ᾽ ἂν ἡβήσῃ, μὴ πρότερον μετὰ τῶν ἐπιγόνων εἰς Θήβας ἐλϑεῖν, πρινὴ κτεῖναι τὴν μη-
τέρα, ὃ καὶ ποιήσας ὃ Algae ἐτιμωρήϑη μὲν παρὰ ᾿δριννύων , χαϑὰ καὶ Ὀρέστης, ἀπελύϑη δὲ
αὖϑις, οἷα τιμωρήσας πατρί. διὸ στυγερὰν τὴν ᾿Βριφύλην ὁ ποιητὴς χαλεῖ, (Vers. 526.) ἢ χρυσόν
φησι φίλου ἀνδρὸς ἐδέξατο τιμήεντα, ἤγουν ἐδωροδοκήϑη κατὰ τοῦ ἀνδρὸς, ἢ καὶ ἄλλως χρυσὸν ἔλαβεν
ἀντὶ τοῦ ἀνδρὸς ὡς οἷον ἀπεμπολήσασα ἐκεῖνον ὕρμου χρυσοῦ, Τιμήεις δὲ πολλαχοῦ λέγεται ὃ 0 χρυσὸς
διὰ τὸ ὑπερέχειν τῶν λοιπῶν ὑλῶν. ( Vers. 327.) Ὅτι σχῆμα παραλείψιεως τὸ, πάσας δ᾽ ovx ἂν ἐγὰ
μυϑήσομαι οὐδ᾽ ὀνομήνω ὕὅσσας ἡρώων ἀλόχους ἴδον 102 ϑύγατρας. λέγει δὲ ὁ ποιητὴς τοῦτο ἐμφαί-
νων, ὡς πολλὰ ἔχων εἰπεῖν παρέδραμεν. εἰ δὲ ταύτας νῦν οὐκ ἔχει ὀνομῆναι Ὅμηρος διὰ τοῦ σοφοῦ 10
᾽Οδυσσέως, συγγνωστέος ἂν εἴη καὶ iv ᾿Ιλιάδι, μὴ ἔχων τὴν τῶν ᾿Αχαιῶν ὀνομῆναι πληϑύν, δῆλον δὲ
ὅτι ἐχεῖϑεν ὃ στίχος οὗτος παρείλκυσται. παρῳδία δὲ τοῦ ῥηθέντος στίχου καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς τὸ, πάντας -
δ᾽ ἐγὼν οὐκ ἂν μυϑήσομαι οὐδ᾽ ὀνομήνω. ( Vers. 327.) ἔστι δὲ μυϑήσασϑαι μὲν τὸ ἄλλως ἀφηγήσα-
σϑαι, ὀνομῆναι δὲ τὸ πρὸς μόνον εἰπεῖν ὄνομα. “Ιστέον δὲ καὶ rt καὶ ἐφεξῆς ἐν τῷ περὶ τῶν ἡρώων

20 λόγῳ σχήματι ὁμοίῳ χρήσεται, εἰπὼν, ὡς ἴδον ἂν καὶ ἄλλους ovg ἤϑελον, olov καὶ Θησέα καὶ * ITapi-
Üoov, εἰ μή τι δέος ἐκώλυεν, ὑποδηλῶν χἀνταῦϑα οἵαν μὲν ἐξεῦρεν εὐπορίαν γραφῆς ἔκ τε τῶν ἡρωΐ-
δὼν £x ve τῶν ἡρώων, ὕπως δὲ αὐτὴν παρεᾷ διὰ τὸ τῆς ἱστορίας μὴ καίριον, ἔτι δὲ καὶ διὰ τὴν ἄκαιρον
μαχρολογίαν. πρὶν γάρ xs» καὶ νύξ φησι ( Vers. 329.) φϑεῖσϑαι ἄμβροτος, ἤγουν ovx ἂν διὰ πάσης
νυχτὸς περατωϑείη ὃ περὶ τούτων λόγος, Τὸ δὲ φϑεῖται οὐκ εὔδηλον εἴτε διὰ διφϑόγγου, ὡς ἀπὸ τοῦ
φϑέω qi, εἴτε διὰ τοῦ τ ὡς ἐκ τοῦ φϑίω. πλεονάζει δὲ ἡ διὰ διφϑόγγου γραφὴ, ὡς ἀπὸ τοῦ ῥηθέν- 20
τος φϑῶ. οὗ περ οὐ μόνον τὸ φϑείρω παράγωγον, ὡς τοῦ φϑῶ τὸ φϑείρω, ἀλλὰ καὶ τὸ φϑίνω, ὁμοίως
τῷ κλῶ κλίνω. Ὅτι παροιμιῶδες τὸ, ἀλλὰ καὶ ὥρη εὕδειν, νυχτὸς δηλαδὴ οὔσης, ὥσπερ αὖ πάλιν ἡμέρας
ἐρεῖ τις τὸ, ἀλλὰ καὶ ὥρη ἔργου. ᾿Ιστέον ὅτι πρὸς τὸ, ἀλλὰ καὶ ὥρη εὕδειν, προϊὼν ὃ ᾿ΑἸλκίνοος ἐρεῖ τὸ,
οὐδέ πω ὥρη εὕδειν ἐν μεγάρῳ. ΓΕνϑα καὶ ὅρα τὸ εὕδειν ἐν μεγάρῳ. εἰ γὰρ xci ὥρα εὕδειν, ἀλλ᾿ οὐ
τοῖς ἐν μεγάρῳ ἔχουσιν ἄδειαν ἀναπαύσεως. ἄλλως δὲ εἰπεῖν, Ὀδυσσεὺς μὲν λέγει τὸ, ἀλλὰ καὶ ὥρη
εὕδειν, ὡς τῆς νυχτὸς ἤδη φϑινούσης, ὃ δὲ ᾿Αλκίνοος φησὶν οὐδέπω εἶναι ὥραν εὕδειν διὼ τὸ τὴν νύχτα

3o μάλα. εἶναι μακράν. (Vers. 552.) ΑὍτι ϑαυμάσαντες οἱ τῶν Φαιάκων ἄριστοι τὸν σοφὸν Ὀδυσσέα
ἐφ᾽ οἷς εἶπε, πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ, ( Vers. 533.) κηληϑμῷ δ᾽ ἔσχοντο, τουτέστι κάτοχοι ἐγένοντο
εὐφροσύνῃ πολλῇ. ἐπίτασις γὰρ ἡδονῆς ὃ κηληϑιμός. διὸ καὶ ὃ Πλούταρχος ἐν συμποσιακοῖς ὡς διά-
φορά τινα λέγει τὴν εὐφροσύνην καὶ τὴν κήλησιν. 'Ex δὲ τοῦ κηλεῖν καὶ αἱ παρὰ τῷ Πινδάρῳ κηλη- 80
δόνες παράγονται, ὧν ᾿Αϑήναιος μέμνηται, ὡς ϑελγουσῶν οὐδὲν ἔλαττον ἤπερ αἱ τοῦ μύϑου Σειρῆνες.

40 ἀναλογίας δέ ἐστιν ὃ κη"ληϑμὸς τῆς κατὰ τὸν ὀρχηϑμὸν καὶ βρυχηϑμὸν καὶ τὰ τοιαῦτα. "loríov δὲ
δὲ ὅτι ἐκ τοῦ κηλεῖν χαὶ γλωσσοκηλόμπης κωμικώτερον παρὰ τοῖς παλαιοῖς ὃ γλώσσῃ κηλῶν xai χόμποις.
δόξοι δ᾽ ἂν xci ὃ κήλων ex τοῦ αὐτοῦ γίνεσϑαι ῥήματος. ἴσως δὲ καὶ κήλη ἐξ ἀντιφράσεως. 442

€ Vers. 335.) Ὅτι ἐναβρυνομένη τῷ πρόσφιυγι ῥήτορι ᾿Αρήτη ἡ βασίλεια ἐρωτᾷ τοὺς ἀκροατὰς
αὐτοῦ Φαίακας, πῶς ὕμμιν ἀνὴρ ὅδε φαίνεται εἶναν εἶδός τε μέγεϑός τε ἰδὲ φρένας ἐΐσας; ἅπερ ἔπαι-
γός ἐστιν ἀνδρὸς ἀγαϑοῦ. εἶτα ἐπάγει ταῦτα. ( Vers. 333.) ξεῖνος δ᾽ αὖτ ᾿ἐμός, ἐστιν, ἕχαστος δ᾽ ἔμ-

50* n τιμῆς, δύο ταῦτα προβαλλομένη πρὸς τὸ μὴ μετριολογεῖσϑαί φασιν; ἤγουν σμικρολογεῖσϑαι
ἐπὶ τῷ Οδυσσεῖ τοὺς Φαίακας τὸ ( Vers. 338.) αὐτῆς τε ξεῖνον εἶναι τὸν Ὀδυσσέα τῆς μεγάλης ᾿Δρήτης.
xc τὸ, ἕκαστον τῶν ἀκροατῶν τιμῆς μοῖραν ἔχειν ἔν τε ἄλλοις καὶ ἐπὶ τῷ πλουτεῖν. διὸ φησί" μὴ ἐπειγό- 4o
μενοι ἀποπέμπετε, τουτέστι μὴ κατεπείγ ere ὑμεῖς τὸν πλοῦν, εἰ χαὶ αὐτὸς ἐϑέλοι ὀτρύνεσϑαι ὑ ὑμᾶς ἅμα
ἠοῖ φαινομένῃ εἰς πομπὴν, ἐφ᾽ οἷς προκαλουμένη τε εἰς ξενίαν χαὶ ἑρμηνεύουσα ὅτι τὸ, ἕκαστος ἔμμορε
τιμῆς , διὰ τὸν παρ᾽ ἑκάστῳ πλοῦτον λέγει, got “μὴ δὲ τὰ δῶρα οὕτω χρηΐζοντι χολούετε. πολλὰ “γὰρ

60 v ὑμῖν χτήματα ( Vers. 340. ) ἐνὶ μεγάροισι ϑεῶν ἰίτητι κέονται, ὡς χειμήλια δηλαδή. Καὶ *Üpa ὅπως
εὐτύχησεν Ὀδυσσεὺς πρώτην ἱκετεύσας τὴν δέσποιναν. ( Vers. 339. ) Τὸ δὲ μὴ οὕτω xoXovere, ἀντὶ
τοῦ, μὴ διὰ τὸ ἐπείγεσϑαι κολοβοῦτε τῷ ξείνῳ τὴν δόσιν πολλὰ ἔχοντες. (Vers. 5340.) Τὸ δὲ Óeov

PACEQIAIA 4. Vs3545—8368. 423

ὥτητι, ϑεόςδοτον ἀποτίϑεσϑαι πλοῦτον παραινεῖ καὶ μὴ ἑτεροῖον. ( Vers. 343. ) Ὅτι ᾿Αρήτης εἰπού-
σῆς περὶ Ὀδυσσέως τὰ προσεχῶς εἰρημένα ὃ γέρων ἥρως ᾿ἐχένηος, ὃς καὶ νῦν «(Φαιάκων προγενέ-
στεέρος λέγεται, προμαρτυρηϑεὶς καὶ συνετὸς εἶναι χαὶ λόγιος, ἐπαινεῖ τοὺς βασιλικοὺς λόγους, καὶ
πεισϑῆναι συμβουλεύει αὐτοῖς, εἰπών" ὦ φίλοι οὐ μὰν ἦμιν ἄπο σχοποῦ οὐδ᾽ ἄπο δόξης μυϑεῖται βα-
σίλεια περίφρων, ἀλλὰ πίϑεσϑε. Ἔστι δὲ τὸ "μὲν οὐκ ἅπο σχοποῦ ἢ ἀντὶ τοῦ, εὔστοχα ἐκ μέταφο-1090
ρᾶς τῶν εὖ τοξευόντων. κατὰ σχοποῦ, ἢ ἀντὶ τοῦ, οὐ πόῤῥω τοῦ ἡμετέρου ἤϑους. φιλόξενοι γὰρ ἐσμέν.
Τὸ δὲ οὐδ᾽ ἄπο δύξης ἀντὲ τοῦ οὐ μαχρὰν ὧν περὶ αὐτῶν δοξάζομεν, ὑπολαμβάνοντες c ὅτι δηλαδὴ εὖ περὶ
τοὺς ξένους διάκειται. ( Vers, 343.) σεμνύνων δὲ ὡς ἐχρὴν 0 αὐτὸς γέρων χαὶ τὸν βασιλέα χαὶ προ-
καλούμενος αὐτὸν κατάρξαι τοῦ ἐπιδοῦναι ἐπάγει" ᾿Αλκινόου δ᾽ ἐκ τοῦδ᾽ ἔχεται ἔργον τὲ ἔπος τε, ἤγουν
10 αὐτὸς κατάρχει. τοῖς ἄλλοις τῶν τὲ ἔργων τῶν τε λόγων. ἔπαινος δὲ χαὶ τοῦτο ἐνδόξου ἀνδρός.
(1 Vers, 34 7. ) εἶτα ὁ βασιλεὺς συγκατατιϑέμενος τῷ τοῦ γέροντος λόγῳ, προσχὼν δὲ καὶ τῇ γυναικὶ ἐφ᾽
οἷς εἶπε μὴ ἐπειγομένους ἀποπέμπειν τὸν ξένον μηδὲ κολοβοῦν οὕτω τὰ δῶρα φησὶ, τοῦτο μὲν οὕτω δὴ
ἔσται ἔπος αἴ κεν ἔγωγε ζωὸς ἀνάσσω, ἤγουν ἀεὶ ἐμὴ ἔσται (Vers. 548.) ἡ ἐν ἔργοις καὶ λόγοις ἐνταῦϑα
ἰσχύς. ξεῖνος δὲ τλήτω ἐπιμεῖναι εἰσαύριον ἕως πᾶσαν δωτίνην τελέσω. ( Vers. 3552. ) πομπὴ δ᾽ ἄν-
δρεσσι μελήσει πᾶσι, μάλιστα δ᾽ ἐμοί. τοῦ γὰρ κράτος ἔστ᾽ ἐνὶ δήμῳ. ὃ παρῴδηται ἀπὸ τοῦ, μῦϑος
δ᾽ ἄνδρεσσι μελήσει πᾶσι, μάλιστα δ᾽ ἐμοί, τοῦ γὰρ κράτος ἔστ᾽ ἐνὶ οἴκῳ. ἔτι δὲ καὶ &A* AoÓev ἐκ τοῦ, 10
“πόλεμος δ᾽ ἄνδρεσσι μελήσει καὶ ἑξῆς, ( Vers. 548,) Ὅρα δὲ τὸ, ζωὸς ἀνάσσω, πρὸς διαστολὴν τοῦ τε
μετὰ ϑάνατον περιᾳδομένου ἐν βασιλείᾳ, καὶ τοῦ διὰ τῶν διαδόχων ἀνάσσοντος. (Vers.351.) Τὸ δὲ
πᾶσαν δωτίνην τελέσω, διέσταλται πρὸς τὸ τὰ ϑῶρα χολούειν. ἐπεὶ καὶ ἀντίκειται τὸ κολοβὸν χαὶ τὸ
20 ἐντελές. (Vers. 352.) Τὸ δὲ, τοῦ γὰρ χράτος ἔστιν ἐνὶ δήμῳ, ἑρμηνεία τίς ἐστι χαὶ παράφρασις τοῦ,
ἐξ Δλκινόου ἔχεσϑαι ἔργον. τε ἔπος τε. (Vers. 343.) “Σημείωσαι δὲ ὅτι xci ἐν τῷ, οὐ μὰν ἥμιν ἄπο
σχοποῦ, συστολὴ γέγονε τῆς ληγούσης τοῦ ἡμῖν καὶ τοῦ τόνου ἀναδρομή. ( Vers. 354.) Ὅτι ᾿“λκινόου
εἰπόντος ὡς ὁ ξένος τλήτω ἐπιμεῖναι ἐσαύριον διὰ τὸ ἐντελὲς τῆς δωτίνης, λέγει Ὀδυσσεὺς ὑπούλως xc
χερδαλέως" ᾿Δλκίνοε, εἴ με καὶ εἰς ἐνιαυτὸν ἀνώγοιτε αὐτόϑι μίμνειν, πομπὴν δ᾽ ὀτρύνοι᾽ τὲ χαὶ ἀγλαὰ 20
δῶρα διδοῖτε , καί xt τὸ βουλοίμην χαί xev πολὺ κέρδιον εἴη, πλειοτέρῃ σὺν χειρὶ φίλην ἐς πατρίδ᾽ ἱκέ-
σϑαι , xai x ᾿ αἰδοιότερος καὶ φίλτερος ἀνδράσιν εἴην πᾶσι, τοῖς ἐκεῖ δηλαδή. ( Vers. 560.) 0 δὴ ἔπαι-
νος πλούτου ἐστίν, ὡς τῶν πλουσίων καὶ φιλουμένων τοῖς πλείοσι xci δι᾽ αἰδοῦς ἀγομένων. χαὶ οὕτω
443 uiv Ὀδυσσεύς. ( Vers, $62.) ἐπεὶ δὲ οὐχ ἔδει ταῦτα εἰπεῖν τὸν κατεπείγοντα τὴν πομπὴν, ὑπωπτεύϑη
γὰρ ἂν, ὡς εἰκὸς, ψευδὴς εἶναι χαὶ χερδαλέος, ἀπάγων "AAxivoog ἑαυτοῦ τὴν τοιαύτην xara 'Qàvaoéug
3o δόξαν ἐπαίνους εἰς αὐτὸν λαλεῖ ἐπί τε ἀλη ὃ εἰᾳ καὶ ἁπλότητι καὶ λογιότητι, εἰπών" ὦ Ὀδυσσεῦ, τὸ μὲν 30
οὔ τί σ᾽ ἐΐσκομεν εἰσορόωντες ἠπεροπῆά τε εἶναι καὶ ἐπίκλοπον, οἷά τε πολλοὺς βόσκει γαῖα μέλαινα
πολυσπερέας ἀνϑρώπους, ψεύδεά τε ἀρτύνοντας, ὅϑεν χέ τις οὐδὲ ἴδοιτο, σοὶ δ᾽ ἔνι μὲν μορφὴ ἐπέων,
ἔνι δὲ φρένες ἐσϑλαί, μῦϑον δ᾽ ὡς ὅτ᾽ ἀοιδὸς, ἐπισταμένως καταλέξας ( Vers. 568.) εἶτα ἑρμηνεύων
τὸν τοιοῦτον μῦϑον φησί" πάντων ᾿Αργείων σέο τ᾿ αὐτοῦ κήδεα λυγρά. (Vers. 367.) Καὶ ὅρα ^
ταῦϑα τὴν ni λέγειν ἐπιστήμην τοῖς ἀοιδοῖς ἀνατίϑησιν᾽ Όμηρος, ὧν εἷς καὶ αὐτός. (Vers. 355.) Τὸ
εἰς ἐνιαυτὸν Ἀπρὸς τὸ ἐσαύριον ἐῤῥέϑη,, λέγοντος ἀστείως τοῦ Ὀδυσσέως, ὡς οὐ μόνον εἰσαύριον μενῶ n.
εἰ κερδαίνω, ἀλλὰ zai εἰς ἐνιαυτόν. (Vers. 558.) Πλειοτέρα δὲ χεὶρ, ἡ γέμουσα xci μὴ ὑπόκενος,
ἀλλὰ πεπληρωμένη. ( Vers, 559.) Τὸ δὲ αἰδοιότερον εἶναι τὸν πλουτοῦντα συμφωνεῖ τῷ τοῦ Ἡσιόδου"
πλούτῳ δ᾽ « ἀρετὴ xai κῦδος ὁπηδεῖ. (Vers, 563.) "Enixionog δὲ μύϑων χατὰ τοὺς παλαιοὺς, ὃ παρα-
áo λογιστικὸς, ἢ ὃ τῶν ἀλλοτρίων ἐπιϑυμητικός, κλέπτου γὰρ καὶ ἄμφω ταῦτα ἴδια. Τὸ δὲ οἷά τε πολ-
λοὺς βόσχει γῆ, δύναταί ποτε μὴ κωλύοντος. τοῦ μέτρου χοινότερον φράζεσϑαι καὶ οἵους πολ᾿ λοὺς βθό- 50
σχει. (Vers. 565.) Καλῶς δὲ τὸ βόσκει, ὡς τῶν τοιούτων ἀνδρῶν ἀλογίστως ζώντων χατά τινὰ βοσχή-
ματα, olg οἰχεῖον xai τὸ πολυσπερέας, ὡς δηλοῖ xai ᾽Οππιανὸς εἰπών" πολυσπερέας φάλ αγγας νεπόδων,
(Vers, 365.) Τὸ δὲ ἀρτύνειν ψεύδεα, ὅϑεν ἄν τὶς οὐδὲ ἴδοιτο, τὴν μυϑιχὴν τεχνιχὴν δηλοῖ πιϑανό-
τητα, xc ἣν περιαγόμενός τις οὐχ ἂν ἔχοι συνιδεῖν, εἰ μῦϑος ἐστὶ τὸ λεγόμενον. δῆλον γὰρ ὅτι ἀρετὴ
μύϑου ἡ χατὰ εὐπλαστίαν πιϑανότης καὶ τὸ ἐχεῖϑεν τῆς ἀληϑείας εἰχόνισμα, ὡς δηλοῖ καὶ τὸ, ψεύδεα

424 PAGE JIAIA A. Vs.366—8382.

60 πολλὰ λέγειν ἐτύμοις ὁμοῖα, ὥςτε δοχεῖν "τὸν ποιητὴν καϑηγήσασϑαι χαὶ τοῦ κατὰ τὸν μῦϑον ὁρισμοῦ
τοῖς ὕστερον κατὰ τὸ εἰδέναι πλάττειν πιϑανῶς τὰ ψεύδη, ὡς εἶναι αὐτὰ ἐτύμοις ὁμοῖα, ὃ πέρ ἐστι xa
μύϑου ἔργον, ὃς λόγος ἔστι ψευδὴς ἀληϑείας ἔχων ἔμφασιν. οὕτω καὶ ποιητὴς ἕτερος τὴν γνώμην πρὸ

1091 τῶν ὑστέλρων ῥητόρων. ὁρίζεται ἐν τῷ, εἶπε πρός με βαιὰ ἀεὶ δ᾽ ὑμνούμενα. ὃ προϑεωρήσας ἐκεῖνος
ἐπάγει γνωμικὸν τὸ, γύναι, γυναιξὶ κόσμον ἡ σιγὴ φέρει. εἰ γάρ ἐστι γνώμη παραίνεσις χεφραλαιώδης
«καϑολιχὴ, δῆλον ὡς xal ἐχεῖνος οὕτω πως τὴν γνώμην ὁρίζεται. τὸ γὰρ καλὸν ἡ σιγὴ ταῖς γυναιξὶ,
βαιός ἐστι παραινετικὸς λόγος, ἤτοι χεφαλαιώδης καὶ σύντομος. ὃ δ᾽ αὐτὸς καὶ χαϑολικὸς διὰ τὸ ἀεὶ
ὑμνεῖσϑαι. αἰώνια γάρ πως τὰ ἀληϑῆ γνωμολογήματα. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι εἰ καὶ μὴ νῦν ἴσως δοκεῖ λέγειν
ὃ Ὀδυσσεὺς ψεύδεα, ὅϑεν ἄν τις οὐδὲ ἴδοιτο, ἀλλ᾽ ὅτε εἰς ᾿Ιϑάχην παραγένηται, πολλὰ τοιαῦτα λαλεῖ.
ὅϑεν καὶ τὰ πολλὰ τῆς ποιήσεως ὕποπτα τίϑησι. ( Vers. 566.) Τὸ δὲ μορφὴ ἐπέων καὶ φρένες ἐσϑλαὶ 10
δηλοῖ δύνασϑαι μὲν τὸν Ὀδυσσέα μορφάζειν τὰ ψευδῆ καὶ οὕτως εἰχονίζειν ἀλήϑειαν, μὴ ἂν δὲ ποιεῖν
τοῦτο εἰχῇ καὶ ἁπλῶς διὰ τὰς ἐσϑλὰς φρένας, κατὰ τὸ ψεῦδος δ᾽ οὐχ ἐρέειν, μάλα γὰρ πεπνυμένος 444

10 ἐστί. Τὸ δὲ ἔπι μὲν μορφὴ ἐπέων Κράφεται καὶ ἔνι μὲν "μορφὴ ἐπέων 0 ἐστι κάλλος ἢ πιϑανότης.

( Vers. 368.) Τὸ δὲ πάντων ᾿Αργείων ἢ παρέλκον ἔχει τὸ πάντων ἢ ἁπλοϊχῶς αὐτὸ λέγει ὁ βασιλεὺς, ὡς
χαὶ ἐν τῷ, ἀέϑλων πειρηϑῶμεν πάντων. οὔτε γὰρ ἐχεῖ πάντων ἀέϑλων πεῖρα γίνεται, οὔτε ἐνταῦϑα
πάντων ᾿Αργείων νόστος κατελέχϑη. ( Vers. 567.) Σημείωσαι δὲ ὅτι ἁπλοϊχώτερον ὁ βασιλεὺς ἔφη τὸν
᾿Οδυσσέα ἐπιστημόνως εἰπεῖν ἃ κατέλεξεν. εἰ γὰρ κατὰ τὸν μῦϑον ἐχτετόπισται, οὐκ οἶδεν ἄρα. μὴ
εἰδὼς δὲ, οὐχ εὖ χρίνει τὸν ᾿Οδυσσέα λαλεῖν. εἰ δὲ πρὸς ἀκρίβειαν λαλεῖ καὶ εἰδὼς λέγει ὃ λέγει, οὐκ
ἄρα που οἰχεῖ ἔκτοπος. ( Vers. 572.) Ὅτι ἐϑέλων ὃ ποιητὴς δηλῶσαι τὴν ὥραν ὅτε τὰ νῦν ποιούμενα
γίνεται, καὶ ὅτι φϑινόπωρον ἢν ἢ καὶ περαιτέρω τοιαύτης ὥρας, quot νὺξ ἥδε μάλα μαχρὴ ἀϑέσφατος, 20
᾿Αλκίνοος δὲ τοῦτο φησὶ λέγων καὶ ὅτε οὐδέπω ὥρη εὕδειν ἐν μεγάρῳ καϑὰ καὶ πρὸ ὀλίγων ἐγράφη.
(Vers, 573.) εἶτα ἐνδειχνύμενος, ὅπως χαίρει τοῦ σοφοῦ ᾿Οδυσσέως ἀκούων, ἐπάγει" σὺ δέ μοι λέγε
ϑέσχελα ἔργα. καί xcv ἐς ἠῶ δῖαν ἀνασχοίμην ὅτε μοι σὺ τλαίης ἐν μεγάρῳ τὰ σὰ κήδεα μυϑήσασϑαι,
ἤτοι τὰ τῶν σῶν ἑτάρων. χοινὰ γὰρ τὰ τῶν φίλων. οὐ γὰρ τὰ ἑαυτοῦ νῦν ἐρεῖ Ὀδυσσεὺς, ἀλλ᾿ ὡς
ὃ βασιλεὺς ἀπήτησε τὰ τῶν ἀντιϑέων ἑτάρων, οἱ ἅμα αὐτῷ εἰς Ἴλιον ἑπόμενοι ἔϑανον. διὸ xci

20 Ὀδυσσεὺς οὕτως ἑρμηνεύων ἐρεῖ: ( Vers. 578.) ᾿Δλκίνοε, ὥρη μὲν πολέων μύϑων, ὥρη δὲ καὶ ὕπνου,
τουτέστιν, ἣ παροῦσα νὺξ ἐξαρχεῖ καὶ εἰς τὸ πολλὰ εἰπεῖν καὶ εἰς τὸ ἱκανῶς ὑπνῶσαι. μάλιστα δὲ γνω-
μιχώτερον, ἔστι μὲν καιρὸς καὶ τοῦ λαλεῖν πολλὰ, οἷον ὃ ἐν ἡμέρᾳ, ἔστι δὲ καιρὸς καὶ τοῦ ὑπνοῦν, ὡς
ἄρτι ὃ τῆς νυχτός. (Vers. 379.) εἰ δὲ ἀκουέμεναί γε λιλαίεαι, 0 ἐστιν εἰ δὲ ἀκούειν ἐπιϑυμεῖς, οὐκ ἂν
ἔπειτα τούτων σοι φϑονέοιμι καὶ οἰχτρότερ᾽ ἄλλ᾽ ἀγορεύειν ( Vers, 381.) κήδεα ἐμῶν ἑτάρων, ὥςτε τὰ 30
τῶν φίλων ἄρτι λαλήσει ὃ Ὀδυσσεὺς, Ayeuéuvovoo, ᾿Αχιλλέως, καί τινων ἑτέρων, πρός γε τὸ παρὸν,
ὡς ἐζήτησεν ὃ βασιλεύς. προϊὼν δὲ καὶ ἀλλοῖά τινα εὐμεϑόδως ἐχϑήσεται καταποικίλλων οὕτω τοὺς
λόγους. εἶτα ἑρμηνεύων ποίων ἑτάρων κήδεα ἐ ἐρεῖ, φησίν" οἵ δὴ μετόπισϑεν ὄλοντο, τουτέστιν ὕστερον,
ὡς δηλοῖ καὶ τὸ, οἵ Τρώων μὲν ὑπεξέφυγον στονύεσσαν ἀὑὐτὴν, ἐν νόστῳ δ᾽ ἀπόλοντο κακῆς ἰότητι γυναι-
κός. (Vers.372.) ᾿Ἱστέον δὲ ὅτι τε τὸ μάλα xci τὸ ἀϑέσφατος εἰς διασάφησιν κεῖνται τοῦ τῆς
νυχτὸς μήχους, καὶ ὅτι χαϑὰ νῦν ὃ βασιλεὺς xci ἐς ἠῶ ἀνασχέσϑαι λέγει τοῦ Ὀδυσσέως μυϑουμένου,
οὕτω που καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς ἡ Πηνελόπη ἐρεῖ" ὡς εἴ μοι ἐθέλεις ξεῖνε παρήμενος ἐν μεγάροις τέρπειν,

ὅ0 οὔ χέ μοι ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισι χυϑείη. " Er ἰστέον ὅτι τε Ὁμηρικῷ ζήλῳ "λέγει τις παρὰ ᾿4ϑηναίῳ τὸ
ὥρη δ᾽ ἐρᾶν, ὥρη δὲ γαμεῖν, ὥρη δὲ παύεσθαι, ᾧ σύγκειται καὶ τὸ ἡνίχ᾽ ἐχρῆν δύνειν, τότ᾽ ἄρχε-
σϑαι ἡδύνεσϑαι, ῥηθὲν ἐπὶ γηραιῷ τρυφητῇ. ( Vers. 380.) καὶ ὅτι ἱΘμήρου εἰπόντος οἰκτρὰ κήδεα, 4o
ἐντεῦϑεν ἐπορίσατο Φιλόξενος νοῦν ἀστεῖον ὅτε τοῦ τυράννου Διονυσίου τραγῳδίαν οἰκείαν ἀναγινώσχον-
τος ὑπὸ ἀχροατῇ Φιλοξένῳ μετὰ τὸ ἐπανακληϑῆναι τῶν λατομιῶν xci ἐρωτήσαντος τὸν Φιλόξενον τί
δή ποτέ οἱ δοχεῖ περὶ αὐτῆς xci ὁποῖά τις ἂν εἴη, ψέγειν μὲν οὐχ ἔχων τὴν τοῦ τυράννου γραφὴν, ἐπαι-
νεῖν δὲ μὴ ἐθέλων οἰχτρὰ εἶπε. χαὶ οὕτω τὸν Διονύσιον ἐ ἐσοφίσατο, γοήσαντα ὡς οἰχτηρὰ ἡ τραγῳδία
ἐστὶν, 0 πέρ ἐστιν ἀρετὴ λόγου τραγῳδικοῦ. τὸ δ᾽ ἦν ἄλλως ὑπὸ Φιλοξένου λεχϑὲν, ὅτι μοχϑηρὰ xc
οἴχτου ἀξία ἢ ἦν ᾧ λόγῳ χαὶ οἰχτρὸν — λέγομεν, ( Vers. 582.) Στονόεσσα δὲ ἀὐτὴ, ἡ μάχη πρὸς

PACGVQIAI.A 4. Vs 588 --- 4.8. 425

διαστολὴν ἑτέρας τινὸς μὴ τοιαύτης. (Vers. 3853.) “Κακχῆς δὲ à torre γυναικὸς λέγει ἢ τὴν τῆς ἀρχεχά-
xov Ἑλένης, δι᾿ ἣν τὰ μεγάλα καχὰ, ἧς ἀπώλοντο εἵνεχα πολλοὶ, ἢ τὴν τῆς Κλυταιμνήστρας i ὕσον ἐπὶ
τῷ ἀνδρὶ καὶ τοῖς κατ᾽ αὐτόν. ἣν aci ἔξοχα λυγρὰ «εἰδέναι μετ᾽ ὀλίγα ἐ ἐρεῖ ᾿θδυσσεὺς, xai δόλον ἀρτύσαι
τῷ ἀνδρὶ τηλόϑ᾽ ἐόντι. ἑρμηνεύων γοῦν μετ᾽ ὀλίγα τὴν γυναικείαν ταύτην τητα ἐρεῖ τὸν τοῦ ᾿«τρέως
"γόον μισηϑῆναν ὑπὸ Διὸς γυναιχείας. διὰ βουλὰς ἐξ ἀρχῆς. “Βλένης μὲν γὰρ ἀπωλόμεϑα εἵγεχα πολλοὶ, Áo
τῷ δὲ "Ayapiuyow δόλον ἤρτυεν ἡ γυνὴ τηλόϑ' ἐόντι. τινὲς δὲ κακὴν γυναῖχα νῦν τὴν Κασάνδραν φασί.
τοῦτο μέντοι οὐ καλῶς. οὐδὲν γὰρ ἡ Κασάνδρα τῷ τῶν Ae ὀλέϑρῳ συνήνεγκεν, ἀλλὰ τοῦ παντὸς
χαχοῦ αἴτιος ὃ φϑείρας, αὐτὴν «Ἱοχρός. εἰ δέ ye τὸ, κακῆς ἰότητι γυναικὸς νοηϑείη ἀντὶ τοῦ τῆς καχο-
ϑείσης Κασάνδρας χατὰ τοὺς παλαιοὺς, ἔχοι ἂν καὶ τοῦτο λόγον. ἡ γὰρ χατὰ τῆς γυναικὸς βουλὴ τοῦ
10 ZfoxpoU πολλοὺς ἐν γόστῳ ἀπώλεσε. διὸ κακὴ λέγοιτ᾽ ἂν καὶ αὐτὴ ϑυμιχώτερον διὰ τὸ ἕνεχα αὐτῆς
φαῦλον ἀποτέλεσμα. εἰχὸς δὲ καὶ ἄλλως αὐτὴν κακὴν λέγεσϑαι πρὸς τοῦ Ὀδυσσέως, οἷα μισουμένην
διὰ τὸ ὑπὲρ Τροίας χαὶ τοῦ κατὰ δουρείου ἵππου ταύτης μάντευμα. (Vers. 585.) Ὅτι ἁγνὴν Περσε-
φόνην λέγει, ὡς ἁγνισμοῦ δεομένων τῶν ϑνησκόντων κατὰ τὸ, πυρὶ καϑήγνισται δέμας. “Σοφοκλῆς δὲ
ἄλλως λαβὼν ἐντεῦϑεν δυσχάϑαρτον “Ἅιδου λιμένα φησί. τινὰ δὲ τῶν ἀντιγράφων αἰνὴ ΤΠ]ερσεφόνη
γράφουσιν. (Vers, 390.) Ὅτι ϑρηνῶδες τὸ, κλαῖε δ᾽ ὅγε λιγέως ϑαλερὸν xcrà δάκρυον εἴβων,
(Vers, 391.) πιτνὰς, 0 ἐστε προςπίπτων, εἰς ἐμὲ χεῖρας ὀρέξασϑαι μενεαίνων. λέγει δὲ ὀρέξασϑαι καὶ
νῦν "τὸ ἐχτεῖναι. ( Vers. 392.) Ὅτι τὸ, οὐ γάρ οἱ ἔτι ἦν D ἔμπεδος οὐδέτι κίχυς οἵηπερ, πάρος ἔσχεν 50
ἐνὶ γαμπτοῖσι μέλεσσιν , ἐῤῥέϑη μὲν περὶ ᾿Αγαμέμνονος, ἁρμόσει δέ ποτε ῥηθῆναι χαὶ περί τινος ἰσχαν-
ϑέντος ἢ νόσῳ ἢ γήρᾳ. λέγει δὲ iva. μὲν τὴν ἐκ τῶν γεύρων ἰσχὺν, ὡς χαὶ προεδηλώϑη, ἢ καὶ νεῦρά
30 τεγῶν xixvy δὲ τὴν τοῦ κίειν ὅ ἐστι πορευέσϑαν δύναμιν. ἔστι δὲ τὸ, οὐ γάρ οἱ ἔτι ἦν (a, ἀχόλουϑον τῷ,
οὐ γὰρ ἔτι σάρχας καὶ ὀστέα ἶνες ἔχουσι. χαὶ παραπέφρασται ἐκεῖϑεν γοργῶς, τι δὲ xci ποταμός τις
λἀλ5ὴν καλούμενος᾽ o, ἔστι καὶ ἐκ τοῦ “Τυχόφρονος ἀναλέξασϑαι. ( Vers. $96. ) Ὅτι ᾽Οδυσσεὺς μὲν ix τῶν
ze. ἑαυτὸν στοχαζόμενος ὃ ὅμοια παϑεῖν τὸν ᾿Δγαμέμνονα ἐρωτῷ ἐκεῖνον ἐν “Ἅιδου, τίς κὴρ αὐτὸν ἐδά-
page ϑανάτου; καὶ ἢ Ποσειδῶν ἐδάμασε πλέοντα ὕρσας ἀργαλέων ἀνέμων ἃ Ἀμέγαρτον πνοὴν, 0 xci60
αὐτὸς ἔπαϑεν, ἢ ἀνάρσιοι αὐτὸν ἄνδρες ἐδηλήσαντο ἐπὶ χέρσου, (Vers. 599.) βοῦς περιταμνόμενον,
ἤγουν πέριξ τῆς ἀλλοτρίας γῆς τέμνοντα, καὶ οἰῶν πώεα καλὰ, (Vers, 401.) ἢ περὶ πόλεως μαχόμε-
vov xai γυναιχῶν, ( Vers. 402.) ὁποῖα δή τινα ἐποίησεν Ὀδυσσεὺς καὶ ἔπαϑε πελρὶ τὴν τῶν Κιχόνων1 602
γῆν. xci τοιαῦτα μὲν ὁ Ὀδυσσεὺς, ( Vers. ὅ99. ) ἐν οἷς ἀμέγερτος ἐῤῥέϑη πνοὴ 7 πολλὴ za ἄφϑονος
ἢ ἄξηλος καὶ ἀφϑόνητος. (Vers. 605.) ὁ δὲ ᾿Δγαμέμνων ὡς ἐν ἠϑοποιΐας λόγῳ ἀποφήσας μή τε περὲ
8o ϑάλασσαν παϑεῖν τι δεινὸν μήτε περὶ χέρσον ἐπάγει ὕτι iyd og αὐτῷ τεύξας ϑάνατόν τὲ μόρον τε
ἔχτα σὺν οὐλομένῃ ἀλόχῳ οἴχονδε καλέσσας , δειπνίσσας, καϑὰ καὶ προεγράφη, ὥς τίς τε κατέχτανε
βοῦν. ἐπὶ φάτνῃ, ὡς ϑάνον φησὶν οἰχτίστῳ ϑανάτῳ. περὶ δ᾽ ἄλλοι ἑταῖροι ᾿νωλεμέως χτείνοντο, σύες 10
ὡς ἀργιόδοντες, oi δὴ ἐν ἀφνειοῦ ἀνδρὸς μέγα δυναμένοιο ἡ ἢ γάμῳ ἢ) ἐράνῳ ἢ (Vers. 414.) εἰλαπίνῃ
Te αλυίῃ, κτείνονται δηλαδή. ( Vers. 415.) εἶτα σαφηνίζων τὸ τοῦ πάϑους τραγῳδικὸν χαὶ οἴκτιστον
ἐπιρέρει" ἤδη uiv πολέων ᾿φόνῳ ἀνδρῶν ἀντεβόλησας (Vers. 416.) μουνὰξ χτεινομένων ἤγουν κατα-
μόνας ἐν μονομαχίᾳ καὶ αὖ πάλιν ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ, ἤγουν τῇ ὁμιλαδὸν μάχῃ. ἀλλά χε κεῖνα μάλιστα
ἐδὼν ὀλοφύραο ϑυμῷ, ὡς ἀμφὶ χρητῆρα τραπέζας τε πληϑούσας χείμεϑ' ἐνὶ μεγάρῳ. δάπεδον δ᾽ ἅπαν
( Vers. 4 19. ) αἵματι Sev, ἤγουν, ὡς καὶ *iv ἄλλοις ἐῤῥέϑη, ἐϑύετο καὶ περιεῤῥεῖτο αἵματι, ἢ φαν- 20
τασίαν εἶχε τοῦ ϑύειν 0 ἐστιν ὁρμᾶν καὶ κινεῖσθαι διὰ τὸ ἐπ᾽ αὐτοῦ ῥέον αἷμα, (Vers. 420.)
Áo ἐφ᾽ οἷς ἐπάγων χαὶ τὰ οἰχτρότερα φησίν" οἰκτροτάτην δ᾽ ἤκουσα onc Πριάμοιο ϑυγατρὸς Κασ-
σάνδρης, ἣν κτεῖνε Κλυταιμνήστρα δολόμητις ἀμφ ᾿ ἐμοί. αὐτὰρ ἐγὼ ποτὶ γαίῃ χεῖρας ἀείρων βάλλον
ἀποϑνήσχων περὶ φασγάνῳ. 7, δὲ κυνῶπις νοσφίσατο, οὐ δέ μοι ἔτλη ἰόντι πὲρ εἰς ED χερσὶ xar.
446 (Vers, 425.) ὀφϑαλμοὺς fav ἤγουν χαϑελεῖν καὶ συγκλεῖσαι, σύν τε στόμα ἐρεῖσαι, ὃ ἐστιν
ἁρμόσαι χάριν εὐπρεπείας *üg μὴ διαχάσχειν. (Vers. 426.) εἶτα διακόπτων τὸ τῆς φράσεως egy ἡ- Jo
ματιχὸν καὶ ὕπτιον ἐπάγει γνωμιχόν" ὡς οὐκ αἰνότερον καὶ κύντερον ἄλλο γυναικὸς, ἥτις δὴ τοιαῦτα

nera φρεσὶν ἔργα βάληται. (Vers, 428.) καὶ οὕτω γνωματεύσας εὐθὺς, οὐ γὰρ ἔδει πλείω φιλοσοφεῖν
Cow». τα Opyss. Tox. L Hhh

420 : PoA4ACEAVRDATA τ 4, Ys di5—426,

zy A πενϑίμῳ, γίνεται τῶν piss, καὶ φησίν" olov δὴ καὶ κείνη ἐμήσατο ἔργον ἀεικὲς, χουριδίῳ
τεύξασα πόσει φόνον. ἤτοι ἔφην γὲ ἀσπάσιος τοῖς ἐμοῖς οἴχαδ᾽ ἐλεύσεσϑαι. ἡ δ᾽ ἔξοχα λυγρὰ εἰδυῖα ἑαυτῇ
TE χατ᾽ αἶσχος ἔχευε καὶ ἐσσομένῃσιν ὀπίσσω ϑηλυτέρῃσι γυναιξὶ, καὶ ἢ) ἂν εὐεργὸς ἔῃσι, τουτέστιν
ἀγαϑη. (Vers. A15. ) ἀληϑῶς γὰρ ἐκ τῆς Κλυταιμνήστρας καὶ τῶν κατ᾽ αὐτὴν αἱ γυναῖκες ἅπασαι σχώ-
4o πτονται. οἴδασι γὰρ "xoi ἐκ τῶν ἅπαξ ποτὲ γενομένων οἱ ῥήτορες ὥσπερ ἐπαίνους οὕτω χαὶ ψόγων
τόπους πορίζεσϑαι. καὶ τοιαύτη μὲν ἡ κατὰ τὸν “Δγαμέμνονα ἠϑοποιΐα, ἃ ὃς ἐρεῖ καί τινὰ ἕτερα ἐν τοῖς
ἐφεξῆς. ( Vers. 420.) ᾿Ιστέον δὲ ore σεμνῶς ἔφη ὡς βοῦν ἐπὶ φάτνῃ τὸν βασιλέα, φονευϑῆναι, ὃν ἐν
ἄλλοις καὶ βοὶ ταύρῳ εἰχασεν ἐχπρεπεστάτῳ ey ἀγέλῃ. τοὺς μέντοι ἑταίρους οὐκ ἐσέμνυνε μὲν, οἰχτρῶς
δὲ ϑανεῖν ἔφη κατὰ σύας. ἔχει δὲ οἶκτον πρὸς τῷ σεμνῷ, καὶ εἰ μὴ ἐργαζομένῳ βοὶ ὃ βασιλεὺς παραβάλ-
λεται οὐδὲ μαχομένῳ πρὸς ἀντίπαλον οὐδ᾽ ἄλλο τι ποιοῦντι γενναίου foog ἄξιον, ἀλλὰ πρὸς τῇ φάτνῃ 10
ἀναγκαίως ὄντι καὶ χρύφα 7 πεσόντι, μὴ χαὶ αἰσϑόμενος ἀμύνηται τοὺς φονευτάς. To δὲ περὶ βοὺς τοῦτο
ῥητὸν ἐχρησίμευσεν ὕστερον εἰς ἀστειότητα ἣν ἱστορεῖ ᾿ϑήναιος. μεϑυσϑεὶς γάρ τις ὑπὸ ψάλτου κακοῦ
χαὶ πεσὼν εἰς βαρὺν à ὕπνον, εἶτα ἔξοινος γεγονὼς, χαὶ ἐρωτηϑείς τί πάϑοι, ἔφη. ὡς ὁ ἐπίβουλος καὶ ἐνα-
γὴς ψάλτης ὡς βοῦν ἐπὶ φάτνῃ δειπνίσας ἀπέχτεινέ με. ᾿Βνταῦϑα δὲ « ὅρα. καὶ ὕτι φϑάσας ἐν δυσὶ στί-
χοις γοργῶς διηγήσασθαι τὸν τοῦ Purple ϑάνατον iv τῷ δηλῶσαι, ὡς «ἍΤ ϊγισϑος αὐτὸν ἔχτα σὺν
οὐλομένῃ ἀλόχῳ, νῦν καὶ ἐν τοῖο ἑξῆς αὐξάνει xai τί τὸ ἁπλῶς ἤδη χαὶ συντόμως διηγηϑέν.
5o ( Vers. á 14, ) meg δὲ γάμου xc “ἐράνου χαὶ εἰλαπίνης i ἱκανῶς προείρηται, ἔνϑα καὶ παρεσημάνϑη χαὶ
ὡς ὃ ἐνταῦϑα ἔρανος οὐκ ἐκ ταπεινῆς εἰναι φαίνεται συμβολῆς ἀλλὰ πολυτελής ἐστιν ὡς ὑπὸ ἀφνειοῦ
τινὸς γεγονώς. ( Vers, 418.). Ἀρητῆρα δὲ ἑνικῶς διὰ τὸ μέτρον ἔφη, οὐ γὰρ ἐνεδέχετο κρητῆρας
εἰπεῖν. ἄλλως γὰρ οὐκ εἰχὸς ἐν τοσαύταις τραπέζαις χρητῆρα ἕνα εἰναι. καὶ ὕμως τῷ ἑνιχῷ ἐμφαί- 20
γέται τὸ πλῆϑος εἰδικώτερον. ᾿δνυταῦϑα δὲ σημείωσαι τὸ τοῦ παλαιοῦ, ὃς εἰπὼν ἐπιϑυμίαν εἶναι
μέϑης τοῖς δυνάσταις διό φήσι. ποιεῖ Ὅμηρος τὸν ᾿Δχιλλέα λοιδορούμενον τῷ βασιλεῖ, οἰνοβαρὲς κυνὸς
ὄμμα τ᾽ ἔχων, λέγει xai ὡς ἐφ᾽ ὁμοίοις ὃ ποιητὲς καὶ τὸν ἐκείνου ϑάνατον ἀποσημαίνει ἐν τῷ, ἀμφὶ
χρητῆρα τραπέζας τε πληϑούσας ἐχείμεϑα. καὶ ἔστι γελοῖον xci ἐν “4ιδου τοιούτων μεμνῆσϑαι τὸ
τοῦ βασιλέως εἴδωλον, ὡς οἷον ἐν οἴκτῳ μεμνημένου τῆς ὑπὲρ γῆν τρυφῆς. Τράπεζαν δὲ πλήϑουσαν
χαϑ' ὁμοιότητά τε ποταμοῦ πλήϑοντος, καὶ πρὸς διαστολὴν δὲ τῶν κενῶν, ὡς τὸς χεγαῖς δ᾽ ἀμφίστα-
μαι τραπέζαις. ἢ δὲ ᾿Ιλιὰς καὶ σελήνην οἶδε πλήϑουσαν. ὅϑεν τοῖς ὕστερον συντέϑειται τὸ ἱπλησεσέλη-
vov, ὅπερ ἄλλου μετέλαβον εἰς τὸ πλησιφαές. CV ers. 418.) Ὅρα δ᾽ ἐν τοῖς ῥηϑεῖσυ χαὶ ὅτι δάπεδον
θο καὶ νῦν ἴσως τὸ τοῦ μεγάρου ἔδαφος εἶπεν, ἔνϑα καὶ ci "τράπεζαι, xa οἱ κρατῆρες, ( Vers, 422.) Τὸ
δὲ i ἔκτεινεν ἀμφ᾽ ἐμοὶ, T ἀντὶ τοῦ δι᾿ ἐμὲ ἀνεῖλε τὴν Κασάνδραν, ἢ ἀντὶ τοῦ ἐπ᾿ ἐμοὶ, τουτέστιν ἐπάνω 80
ἐμοῦ. ὡς οἷα ἐπί τινος ἐπιξήνου, ὁ ἐστιν ἐπικόρμου, ὑποῖόν τι καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι γίνεται. (Vers. 420.) Τὸ
δὲ αὐτὰρ ἐγὼ ποτὶ γαΐῃ χεῖρας ἀείρων βάλλον χαὶ ἑξῆς, καὶ πρὸ αὐτῶν δὲ τὸ, οἰχτροτάτην ἤχουσα Orta
Κασάνδρης, ἀμφιβόλως ἔχουσι. τὸ μὲν γὰρ οἰκτροτάτην ἤκουσα ὕπα Κασάνδρας ἣν χτεῖνε λυται-
μνήστρα ἀμφ᾽ ἐμοὶ, διττὴν ἔγγοιαν πρόβέβληται, 5 yaQ οἰχτράν φησιν ἤκουσα φωνὴν τῆς Πριαμίδος
1093 ἐπ᾿ ἐμοὶ, ὡς ἐῤῥέϑη, ἢ οἰκεροτάτην περὶ τῆς Πριάμου ἤκουσα φωνὴν διὰ *ró ὡς εἰχὸς ὑπὸ Κλυται-
μνήστρας ὀνειδίζεσϑαι αὐτὴν eig ἐμοί. χαὶ τοῦτο μὲν οὕτω διπλοῦν κατὰ ἔννοιαν, ἐπίτηδές ποτε χαὶ
τοιαῦτα τεχνωμένου τοῦ ποιητοῦ χάριν ποικιλίας κατὰ λόγον δεινότητος. ὅμοια δὲ καὶ τὰ ἐφεξῆς, ἤγουν
τὸ, αὐτὰρ ἐγὼ ποτὶ γαίῃ χεῖρας ἀείρων ἔβαλλον ἀποϑνήσχων περὶ φασγάνῳ, ἡ δὲ κυνῶπις νοσφίσατο,
( Vers. 422.) ἢ. γὰρ λέγει ὕτι ἐγὼ μὲν πρὸς τῇ γῇ ϑνήσκων ἐπέβαλλον χεῖρας αἴρων πρὸς τῷ φασγάνῳ
ὡς ἐπὶ ἀμύνῃ, 7 δὲ Κλυταιμνήστρω φϑάσασα ἐστέρησέ μὲ τοῦ ἀμυντηρίου, νόσφι ἐμοῦ ποιησαμένη Áo
αὐτὸ, ἢ ὅτι ἐγὼ μὲν πρὸς τῇ γῆ τὰς χεῖρας αἴρων ἔβαλλον σφαδαστιχῶς. προσαρμόττων ἐν τῷ ϑυήσχειν
περὶ φασγάνῳ. ἡ δὲ γυνὴ ἐχωρίσϑη νόσφι γενομένη καὶ μὴ τὰ 00i ἐπ᾿ ἐμοὶ τελέσασα, διὸ ἐπάγει οὐ
δέ μοι ἔτλη ἀπιόντι τούς τε ὀφϑαλμοὺς χαϑελεῖν καὶ τὸ στόμα συνερεῖσαι. Ὅρα δὲ τὴν ἡρωϊκὴν χαὶ
ἐν τοῖς ῥηϑεῖσι σεμνότητα. τὴν γὰρ χειρίστην γυναῖκα ἠρχέσϑη ὃ παϑὼν οἴχτιστα βασιλεὺς οὐλομένην
μόνον προσειπεῖν xci χυνώπιδα. Τὸ δὲ κύντερον πάνυ ἐνταῦϑα προσφυὲς τῇ ὡς ἐῤῥέϑη : χυνώπιδι Κλυ-
10 ταιμνήστρᾳ. ( Vers. 426.) Kovoiótov δὲ πόσιν τὸν Ayo* u£uvove τῇ Κλυταιμνήστρᾳ εἰναι, τουτέστεν

ῬΡΑΨΙΙ141.4Ἢ Α. Υ- 420 -- 459. 497

ἐξ ἔτι χόρης οὔσης αὐτῆς, Ὁμήρῳ M» ἀρέσκει, (Vers. 429 Ü Εὐριπίδης « δὲ ἄλλως οἶδεν, ὃς προγαμη-
ϑεῖσαν αὐτὴν τῷ Ταντάλῳ γνωρίζει, ἐν οἷς αὐτὴν εἰσάγει. λέγουσαν" ἔγημας ἄκουσάν μὲ χαὶ λάβες
βίᾳ, τὸν πρόσϑεν ἄνδρα Τάνταλον καταχτανών. ναοί ) Τὸ δὲ xar αἶσχος ἔχευεν ἤτοι κατέ-
aee alepivv, Ὅμηρος uiv δοτιχῇ ἐνταῦϑα συνέταξεν, οἱ δὲ ὕστερον μετὰ γενικὴς ποιοῦνται τὴν
σύνταξιν. ( Vers. 433. ) Τὸ δὲ εὐεργὸς διαφέρει τοῦ εὐεργὴς, χαϑότι εὐεργὴς μὲν 7 τεχνιχῶς εἰργα-
σμένη εἴτε ναῦς εἴτε οἰχία. οὕτω δὲ xci ἅρμα εὐεργὲς τὸ κατὰ τέχνην εἰργασμένον. ἔτι εὐεργὴς καὶ
ὃ εὐεργετῶν, ὡς τὸ, οὐχ ἔστι χάρις μετόπισϑ'᾽ εὐεργέων. εὐεργὸς μέντοι ἐνταῦϑα ἡ ἀγαϑουργὸς, ὡς
447 εἴρηται. (Vers. 455.) Ὅτι διακόψαντος Ὀδυσσέως τοὺς τοῦ ᾿“γαμέμνονος λόγους, καὶ εἰπόντος"
ὦ πόποι, 7j μάλα δὴ γόνον ᾿“τρέος Ζεὺς ἐκπάγλως ἤχϑηρε γυναικείας διὰ βουλὰς, *iE ἀρχῆς. 0 δύνα- 20
10 ταί ποτε παρῳδηϑῆναι εἴ τις ἀνέκαϑεν ὑπὸ γυναικῶν βλάπτοιτο. xci προςϑεμένου ὡς δι᾽ ᾿Ελένην μὲν
ἀπωλόμεϑα πολλοὶ, σοὶ δὲ Κλυταιμνήστρη δόλον ἤρτυε τηλόϑε ἐόντι, ἔνϑα συννοητέον καὶ τὴν τοῦ
᾿Ατρέως γυναῖκα ᾿Δερόπην, δι᾿ ἣν καὶ αὐτὴν μοιχευϑεῖσαν ὑπὸ Θυέστου πολλὰ ἐγένετο δεινὰ, φησὶν
ὁ ἐν “Διδου᾿ “γαμέμνων παραινετιχῶς τῷ Οδυσσεῖ ταῦτα" διὸ νῦν μή ποτε ( Vers. 440.) xci σὺ γυναικί
περ ἤπιος εἶναι, ἤγουν ἔσο. μὴ δέ οἱ μῦϑον ἅπαντα ( Vers, 441.) πιφασχέμεν ἤγουν φάσχε ὃν ἂν
εὖ εἰδῇς, ἀλλὰ τὸ μὲν φάσϑαι » ( Vers. 442. ) τὸ δὲ χε “χρυμμένον εἰναι, ἤγουν τὸ μὲν εἰπὲ διὰ τὴν So
χατὰ βίον κοινωνίαν, τὸ δὲ ἐπίκρυψον v ὑπόνοιαν ἀπιστίας. xci ὕρα τὸ κεκρυμμένον εἶναι ἐλλειπτικῶς
ῥηϑὲν ἀντὶ τοῦ ἐϑέλησον κεκρυμμένον εἶναι, ἢ καὶ ἄλλως ἀντὶ τοῦ κεκρυμμένον ἔστω. ( Vers. 443.) ince
δὲ ἢ nv ὃ Φαίαξ βασιλεὺς ἕτοιμος ἐπέχειν τῷ Ὀδυσσεῖ τὴν πομπὴν, εἰ οὕτως ἔχει τὰ χατὰ τὴν γυναῖχα
ὑπόπτως, ἐπάγει" ἀλλ᾽ οὐ σοί γ᾽ Ὀδυσσεῦ φόνος ἔσται ἔκ γε γυναικὸς, εἶ καὶ τυχὸν ἄλλοϑέν ποτε κεῖταί
20 σοι δηλαδὴ τοιοῦτον xaxov. ( Vers. 444. ) λίαν γὰρ πινυτή τε καὶ εὖ φρεσὶ μήδεα οἶδεν. ὃ δὴ ἔπαινός
ἐστι "σώφρονος γυναιχός. (Vers. 446. ) εἶτα xai ἱστορῶν εὐμεϑόδως Ta κατ᾽ ἐχείνην φησίν" ὡς νύμφην áo
uiv αὐτὴν νέην κατελείπομεν ἡ ἡμεῖς ἐρχόμενοι ( Vers. 447. ) πόλεμόνδε τὸν εἰς Τροίαν δηλαδή. πάϊς δέ
οἱ ἦν ἐπὶ μαζῷ γήπιος. ( Vers. 448.) 0 που νῦν γε μετ ᾿᾿ἀνδρῶν ἵζει ἀριϑμῷ, τουτέστι συντιμᾶται τοῖς
ἀνδράσι ἡ ἢ ἐν ἀνδράσι τελείοις τέτακται αὐξηϑείς. ὄλβιος, ἢ γὰρ τόν 72 πατὴρ φίλος ὄψεται ov,
xai κεῖνος πατέρα προςπτύξεται, ἡ ϑέμις ἐστί. ( Vers. 449.) καὶ ὅρα ὡς ὄλβιον εἶπεν υἱὸν ἐνεταῦϑα, ὃς
ἄν ἀξιωϑῇ ἀγαϑὸς ὧν ἀγαϑῷ συνεῖναι πατρί. ( Vers, 451. ) ὃ μὴ σχὼν ὃ ᾿Αγαμεμνονίδης Ὀρέστης εἴη
ἂν "ἄνολβος. φησὶ γοῦν, ἡ δ᾽ ἐμὴ οὐδέ περ υἷος ἤγουν τοῦ υἱοῦ ἐμπλησϑῆναι ἄχοιτις ὀφϑαλμοῖσιν 50
ἔασε, πάρος δέ με πέφνε zc αὐτόν. (Vers. 453.) oig πάλιν ἐπιπλέκων παραίνεσιν καὶ τῷ παϑητικῷ
εἴδει τοῦ λόγου συγχεραννὺς βουλὴν φησίν" ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ᾽ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι, χρύβδην μὴ
30 δ᾽ ἀναφανδὰ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν νῆα χατισχέμεναι, ἤτοι χάτισχε καὶ ἐλλιμένιζε, ἐπεὶ οὐχέτι πιστὰ
γυναιξί. (Vers. 455.) τοῦτο δὲ ὡς oiov γνωμικῶς ῥηθὲν ἐλλειπτικῶς πέφρασται, ἵνα λέγῃ ἃ ὅτι οὐχέτε
πιστὼ ἐστὶ τὰ τῶν γυναικῶν, ὃ ταυτόν ἐστι τῷ, οὐχέτι πιστευτέον γυναιξί, μηδὲ συγχωρητέον αὐταῖς
ἐξονυχίξειν ὃ ὃ δὴ λέγεται, πάντα τὰ προσπίπτοντα τοῖς ἀνδράσιν. ἔχει δὲ ὃ λόγος καὶ προαναφώνησιν
448 τῶν εἰσέπειτα, ὡς τοῦ Ὀδυσσέως μὴ “παῤῥησιασομένου τὴν οἴκοι ἔλευσιν. ( Vers. 457. ) εἶτα καὶ ἐρωτῷ
ὁ ἐν “Διδου ᾿Δγαμέμνων ὦ ὡς εἰχὸς περὶ τοῦ "υἱοῦ, εἴ που ἔτι ζῶν ἐχεῖνος ἀκούεται, ἤ που ἐν Ὀρχομενῷ 6o
ἢ ἐν Πύλῳ ἤ που παρὰ Μενελάῳ ἐν “Σπάρτῃ. οὐ γάρ που φησὶ τέϑνηκεν ἐπὶ χϑονὶ δῖος Ὀρέστης, ὃ πρὸ
τούτων ἔφη τις ἐπὶ Ὀδυσσέως. λέγει δὲ ὁ ᾿᾿γαμέμνων οὕτως οὐ μαντευόμενος. Τειρεσίῳ γὰρ τοῦτο καὶ
μόνῳ δέδοται, ὃς οἷος ἐν “Διδου πέπνυται, ἀλλ ὅτι οὐχ οἷδε τὸν υἱὸν ἔτι αὐτὸς ἐν ““Διδου, διὸ οἶδε ζῆν
ἐχεῖνον. ( Vers. 458.) ᾿Ἱστέον δὲ Urt ἐν Πύλῳ μὲν στοχάζεται χατὰ τὸ εἰχὸς εἶναι τὸν ᾿Ορέστην ὁ πατὴρ
40 διὰ τὴν τοῦ φιλοϑασιλέως Νέστορος φιλίαν. (Ver 8. 459. ) παρὰ δὲ Μενελάῳ. διὰ τὴν ἀδελφικὴν συγ-
γένειαν, ἐν Ὀρχομενῷ δὲ διὰ τὸ πάνυ ἀσφαλὲς τοῦ τόπου καὶ ἄσυλον. ἔνϑα * καὶ τὰ τῶν πέριξ πόλεων. 004
ἀπετίϑεντο χρήματα ὡς καὶ ἡ ᾿Ιλιὰς ἐδήλωσε, τῷ ὄντι γὰρ ἐχρῆν τὸν Ὀρέστην ἢ παρὰ γνησίῳ συγγενεῖ
φυλάττεσθαι, 3 ἢ παρὰ φίλῳ ἀγαϑῷ, ἢ παρὰ ἀλλοτρίῳ ἐν τύπῳ ἐχυρῷ, οἷος καὶ ó Ὀρχομενός. καὶ
τοῦτο μὲν χατὰ φύσιν lvravO a ἐγράφη. Ὅμηρος δὲ προτάσσει μὲν τὸν Ὀρχομενὸν, δεύτερον δὲ τίϑησι
τὴν Πύλον, τρίτην δὲ τὴν τοῦ Μενελάου Σπάρτην, οὕτω δόξαν αὐτῷ διὰ τὸ καινότερον, ᾿Ιστέον δὲ

ὡς εἰ χαὶ πιϑανῶς ἐνταῦϑα στοχάζεται ὑ ὁ βασιλεὺς, ἀλλ᾿ οὐχ᾽ εὑρίσχει τὸ ἀλ ηϑὲς, οἷα α΄“ εἰς ἀΐσσων
Hhh 2

428 P AWJIAIA .. Vs.462— 483.

xci αὐτός. ὁ γάρ τοι Ὀρέστης ἐν τῇ πατρίδι ἐστὶν, ἀνύσας ἅπερ ἤϑελεν. ( Vers. 462.) Ὀδυσσεὺς δὲ
μηδὲν εἰδὼς μήδ᾽ αὐτὸς φησὶν, ὡς οὔ τι οἶδα, ζῴει 0 γε ἢ τέϑνηχε, τουτέστιν ὡς xai ἀλλαχοῦ χεῖται,
ἢ ζῇ ὁ Ὀρέστης ἢ τέϑνηχεν. (Vers. 463.) ἀπὸ χοινοῦ γὰρ νοητέον τὸ ἢ xci ἐν τῷ ζῴει. τοιοῦτόν τι
καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Φιλοχτήτῃ τὸ, ἑκόντα μήδ᾽ ἄκοντα, ἤγουν μήτε ἑκόντα μήτε ἄχοντα. χαὶ
ἐχεῖ γὰρ ἔκ τοῦ δευτέρου καὶ εἰς τὸ πρῶτον μεϑείλκυσται τὸ μὴ, κατὰ τὸ ἀπὸ κοινοῦ σχῆμα. ὕμοιόν
10 τὸ xal ἐν τοῖς ἑξῆς τὸ, ἁλὸς 7] ἐπὶ γῆς, ἤγουν ἢ ἐπὶ ἁλός. εἶτα ἐπαγαγὼν Ὀδυσσεὺς γνωμικὸν ᾿σύνη-
ϑὲς τὸ, κακὸν δ᾽ ἀνεμώλια βάζειν, περαιοῖ τὸ χατὰ τὸν Aycuéuvova. (Vers. 464.) ἐν τούτοις δὲ
κεῖται καὶ ἔπος στυγερὸν, οὔτε τὸ μισητὸν οὔτε τὸ φριχτὸν, ἀλλὰ τὸ στυγνόν. φησὶ yep ᾿Οδυσσεὺς, ὅτε
ἡμεῖς μὲν ἱστάμεϑα, ἐπέεσσιν ἀμειβόμενοι στυγεροῖσιν. 0 καὶ ἐφερμηνεύων ἐπάγει" ἀχνύμενοι,
( Vers. 465.) ϑαλερὸν χατὰ δάκρυ χέοντες, ἃ δὴ οἰχεῖα ἐπὶ λυπουμένων λέγεσθαι. ( Vers. 466.) Ὅτι 10
πλάττει ὁ ποιητὴς ἐμφανισϑῆναι τῷ Ὀδυσσεῖ μετὰ τὸν Ayeu£uvove ἥρωας, τὸν ᾿“Ιἰχιλλέα, τὸν Πάτρο-
χλον, τὸν ᾿ΑἸντίλοχον, xci τὸν Αἴαντα. καὶ περὶ μὲν ᾿“χιλλέως, ὃν Ὅμηρος φιλεῖ ἐπιμάλιστα, ὡς
ἡ ᾿Ιλιὰς ἐδήλωσε, διηγεῖται πλείονα. περὶ δὲ Πατρόκλου καὶ ᾿ΑἸντιλόχου οὐδὲν οὐδόλως, ἀλλ ἀρκεῖται
30 εἰπὼν ἀοχρίστως καὶ παραλειπτικῶς τὸ, αἱ δ᾽ ἄλλαι ψυχαὶ ἔστασαν ἀχνύμεναι, εἴροντο δὲ κήδεα ἑκάστη,
τουτέστιν ἔλεγον εἴτε τοῦ Ὀδυσσέως ἐρωτῶντος, εἴτε καὶ ἄλλως μὴ ἐρωτώμεναι. τὸν 4ἴαντα δὲ πλάττεν
προσφωνούμενον μὲν, μὴ ἀπαμειβόμενον δὲ, διὰ τὸ πρὸς τὸν Ὀδυσσέα μῖσος περὶ Τροίαν ἐπὶ τῇ τῶν
ὅπλων κρίσει. εἰ δὲ ὃ Αἴας μισῶν οὐ προσφϑέγγεταί τι, πιϑανῶς ἄρα ὃ ποιητὴς οὐ πλάττει ψυχὴν
Τρωϊκὴν ἐπιφρανεῖσαν τῷ Οδυσσεῖ, ὃς ἐπὶ τῷ τῆς Τροίας ἀφανισμῷ ἔσχε πτολίπορος λέγεσϑαι. ἐν δὲ
So rois δηϑεῖσι προσώποις Πατρόκλου μὲν πρὸς μόνον ὄνομα ἐμνήσϑη, τὸν δὲ Αντίλοχον ἀμύμονα ἔφη,
καϑὰ καὶ τὸν ᾿Αχιλλέα μετ᾽ ὀλίγα. (Vers. 468.) τὸν δὲ ἀἴαντα ἐπαινῶν λέγει: ὃς ἄριστος ἔην εἶδός τε 449
δέμας re τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ᾽ ἀμύμονα Πηλείωνα, ὃν εὐθὺς καὶ ποδώχη «Ἵἱἰακίδην φησὶν, ἀνωτέρω
ΤΠηληϊάδην ᾿Αχιλλέω εἰπών. καὶ νῦν μὲν οὕτω τὸν Δἴαντα ὑπήγαγε τῷ ᾿ἀχιλλεῖ, ἄριστον εἶναι εἰπὼν
πάντων μετὰ τὸν Avin, προϊὼν δὲ καὶ πάλιν εἰπών" ὃς πέρι μὲν εἶδος πέρι δ᾽ ἔργα τέτυχτο τῶν ἄλλων
4o Δαναῶν μετ᾽ ἀμύμονα Πηλείωνα, εἶτα καὶ ἴσον μετ᾽ ὀλίγα φη" σὶν αὐτὸν τῷ “Ιχιλλεῖ, κατά γε τιμὴν,
οὐ μὴν κατὰ εἶδος καὶ ἔργα, ἐν τῷ, τοῖος γάρ σφιν πύργος ἀπώλετο. σεῖο δ᾽ Δχαιοὶ ἶσον ᾿“ἰχιλλῆος
κεφαλῇ ἀχνύμεϑα φϑιμένοιο διαμπερὲς, ἔνϑα καὶ ἐπὶ κακῷ τῶν yov ὑποδηλῶν γενέσϑαι τὸν τοῦ
«Αἴαντος ϑάνατόν φησιν, ὡς ἐχπάγλως ἤχϑηρε Ζεὺς Δαναοὺς, καὶ διατοῦτο σοὶ ἐπὶ μοῖραν ἔϑηζχε,
τὴν τοῦ ϑανάτου δηλαδή. καὶ οὕτω τὸν Αἴαντα σεινύνας ὃ ᾿Οδυσσεὺς μειλιχίοις ὅμως οὐχ ἐξίσχυσε
πεῖσαε τὸν βαρύμηνιν ὁμιλῆσαι αὐτῷ, οὐδὲ ἀκούσας δάμασον μένος καὶ ἀγήνορα ϑυμὸν ἐπείσϑη.-
50 ση μείωσαι δ᾽ ἐν τοῖς ῥηθεῖσι περὶ 4ἴαντος καὶ ὅτι τὸ, πέρι μὲν εἶδος πέρι δ᾽ ἔργα τέτυχτο, καλλίων 30
ἔπαινος τοῦ, ἄριστος ἔην εἶδός τε δέμας τε. τοῦτο γὰρ οὐ βλάπτει χαὶ πράξεων ἀρετήν. καὶ τοιαῦτα
μὲν τὰ κατὰ τὸν Αἴαντα, (Vers. 477.) τὸν μέν rov Apo σεμνολογῶν διὰ τοῦ Ὀδυσσέως ὁ ποιητὴς,
ὦ ᾿Αχιλλεῦ μέγα φέρτατέ φησιν ᾿Αχαιῶν. καὶ, σεῖο δ᾽ ᾿Αχιλλεῦ οὔτις ἀνὴρ προπάροιϑε μακχάρτατος,
(Vers. 482.) οὔτ᾽ ἂρ ὀπίσσω, ἤγουν εἰς τὸ μέλλον, βραχὺν τοῦτον ἔπαινον τοῦ τηλικούτου εἰπὼν, ὅτε
μηδὲ ἣν καιρὸς πλείω λαλεῖν. ( Vers.483.) εἶτα χαὶ τὸν τοιοῦτον στίχον κατασχευάζων za ἅμα ἐπι-
συνείρων καὶ παραμυϑητικὴν ἔννοιαν, φησί" πρὶν μὲν γάρ σε ζωὸν ἐτίομεν ἴσα ϑεῷ ᾿Αργεῖοι, νῦν αὖτε
60 μέγα χρατέεις νε χύεσσι, διὸ μή τι ϑανὼν ἀχαχίζευ ᾿Δ4χιλλεῦ. καὶ τοιόνδε μὲν καὶ τὸ ὑπὲρ ᾿Αχιλλέως.
τὸν μέντοι υἱὸν αὐτοῦ πλατὺ ἐγχωμιάσει, ὡς μετ᾽ ὀλίγα εἰρήσεται. ( Vers. 473.) "Ioréov δὲ ὅτι ἀποσε-
μνύνων xci πάλιν ἑαυτὸν Ὀδυσσεὺς ἐπὶ τῇ εἰς “Διδην καϑόδῳ καὶ ἄλλως δὲ εἰπεῖν ἐνδεικνύμενος ὁ ποιή-
τῆς, χαϑὰ xci αὐτὸ προεῤῥέϑη, ὡς πάντῃ τολμηρῶς ἡ τοῦ Ὀδυσσέως ἐπλάσϑη κάϑοδος, ποιεῖ τὸν 4o
᾿Αχιλλέα ἐρωτῶντα" διογενὲς “Ἱαερτιάδη πολυμήχαν Ὀδυσσεῦ, σχέτλιε, τίπτ᾽ ἔτι μεῖζον ἐνὶ φρεσὶ μή-
σεαι ἔργον ; πῶς ἔτλης "Διδόςδε κατελϑέμεν, ἔνϑα τε γεχροὶ ἀφραδέες ναίουσι βροτῶν εἴδωλα χαμόντων;
1096 Ὅρα δὲ τὸ σχέτλιε, ὡς οὔτε τὸν ἄδικον δηλοῖ. τί γὰρ ἠδίκησεν Ὀδυσσεὺς εἰς “Διδου ἐλϑών; ἀλλ᾽ οὐδὲ
ὅλως imi ὕβρει τέϑειται. οὐ γὰρ ἂν τὸν διογενῆ zcà πολυμήχανον φίλον εἰχῆ οὕτως ἔσκωψε.
(Vers. 475.) σημαίνει δὲ κἀνταῦϑα συνήϑως ἡ λέξις τὸν σφοδρὸν καὶ ἑρμητίαν καὶ ἄξιον σχέσϑαι
καὶ τλῆναι. διὸ καὶ ἐπήγαγε" πῶς ἔτλης ᾿Αϊδόςδε κατελϑεῖν. ᾿Αφραδέες δὲ νεκροὶ κατὰ τοὺς παλαιοὺς,

PeoACE J2IA4I0I. «1. Vs 478—501. 429

oi ἄφραστοι xc ἀϑεώρητοι, ἢ οἱ ἀσώματοι, τουτέστι φρένας μὴ ἔχοντες, αἵ εἰσι ρεμαστῆρες τοῦ
ἥπατος, κατὰ τὸ, ὅϑιε τὲ φρένες ἥπαρ ἔχουσι. καὶ ἄλλως δὲ ἀφραδέες νεκροὶ ὡς πρὸς σύγχρισιν τοῦ
Τειρεσίου t ὃς μόνος ἐπέπνυτο. πῶς δὲ εἴδωλα καμόντων οἱ ἐν ᾿Διδου νεχροὶ, προγέγραπται. ( Vers. 478. )
Ὅτι χρέος ov μόνον ἐπὶ ὀφειλῆς, ὃ xci ἐξέτεινον οὐχ ὀλίγοι τῶν παλαιῶν, ὡς προεῤῥέϑη, ἀλλὰ καὶ τὸ
χθειῶδες πρᾶγμα χαὶ αὐτὴ ἡ χρεία. οἷον" ἦλϑὸν Τειρεσίαο κατὰ χρέος. τινὲς δὲ τὸ Τωρεσίαο χατὰ
χρέος ἀντὶ τοῦ χρησμώδημα φασίν. ( Vers. 480. ) Ὅτι ὃ πατρίδος ἐπὶ πολὺ ἀποδημῶν ἐ ἐρεῖ ἄν" οὐ γάρ
πω σχεδὸν ἦλθον τῆς δεῖνος χώρας, οὐδέ πω ἐμῆς γῆς ἐπέβην, ἀλλ αἰὲν ἔχω Ax, ( Vers. 483.)
Ὅτι φιλόξωος ἐνταῦϑα πλάττεται ᾿Αχιλλεὺς, ὃς ἐξ * Ὀδυσσέως ἀκούσας, μὴ χρῆναι ἀκαχίξεσϑαι 10
αὐτὸν ἐπεὶ μέγα χρατεῖ νεχύεσσι, προχρίνει τοῦ εὐκλεῶς οὕτω ζὴν τὴν τυχοῦσαν βιοτὴν, xci ταῦτα ἐν
10 Τροίᾳ, τὸν ὀλιγοχρόνιον ἔντιμον βίον τοῦ μὴ τοιούτου ἀνϑαιρούμενος. φησὶ γάρ" μὴ δή μοι ϑάνατόν
μοι παραύδα φαίδιμ᾽ Ὀδυσσεῦ. βουλοίμην x ἐπάρουρος ἐὼν ϑητευέμεν ἄλλῳ ἀνδρὶ παρ᾽ ἀχλ igo ᾧ μὴ
βίοτος πολὺς εἴη ἢ πᾶσι νεχύεσσι καταφϑιμένοισιν ἀνάσσειν. ( Vers. 494.) τοῦτο δὲ πᾶς ἂν εἴποι ὃ μὴ
ϑέλων οὐδαμινῶν καὶ ἀχρείων τινῶν ἄρχειν, ἀλλὰ τῆς τοιαύτης τιμῆς ἔλαττόν τι προςτιϑέμενος. ὡς φι-
λοπάτωρ δέφασιν ᾿Αχιλλεὺς ταῦτα αἱρεῖται, φιλότιμος καὶ νῦν ὧν zci διὰ τὴν τοῦ πατρὸς τιμὴν τοιαῦτα
αἱρούμενος, οἷα στοχαζόμενος, ἀτιμάζεσθαι ὡς εἰχὸς τὸν πατέρα, ἐπεὶ μὴ ἔχει ἀρωγὸν κατ᾽ αὐτόν.
διὸ χαὶ ἐρωτήσας τὸν Ὀδυσσέα περὶ τοῦ πατρὸς εἰ ἔχει τὴν βασιλικὴν τιμὴν ἐν τοῖς δΙ|υρμιδόσιν, ἤ μιν
ἀτιμάζουσιν ἀν᾽ ' Ελλάδα τε Ῥϑίην τε οὕνεκά μιν κατὰ γῆρας ἔχει χεῖράς τε πόδας τε, ἐπάγει: οὐ γὰρ
ἐγὼν ἐπαρωγὸς ὑπ᾽ αὐγὰς ἠελίοιο τοῖος ἐὼν οἷός ποτε ἐν Τροίᾳ πέφνον λαὸν ἄριστον, ἀμύνων ᾿“1ργείοι-
σιν. εἰ τοῖος δ᾽ ἔλθοιμι, μίνυνϑά zo ἐς πατέρος δῶ, τῷ κέ τεῳ στύξαιμι μένος καὶ χεῖρας ἀάπτους,
450 ( Vers. 501.) οἵ χεῖνον βιόωνται ἐέργουσί τ᾽ ἀπὸ τιμῆς, "τουτέστιν, εἴπερ ἀνεβίων ἔχων τὴν πάλαι &v- 20
δρίαν, στυγητὸν ἂν xci φρικτὸν ἐποίησα τὸ ἐμὸν μένος καὶ τὰς ἀπροσπελάστους χεῖρας τινὶ τῶν βιαζο-
μένων τὸν “Πηλέα. Καὶ ὅρα τὸ τέῳ ἀντὶ τοῦ τινὶ πλεονασμὸν ἔχον τοῦ &£, ὁμοίως τῷ ὁτέοισι καὶ τοῖς
τοιούτοις ἃ προγέγραπται. καὶ ὅτι τὸ στύξαιμι οὐ μόνον αὐτοπαϑῶς ἀντὶ τοῦ φρίξαιμι καὶ μισήσαιμι,
ἀλλ ἰδοὺ νῦν καὶ ἀλλοπαϑῶς ἀντὶ τοῦ, εἰς μῖσος καὶ ἔκπληξιν ἀγάγοιμι. σημειωτέον δ᾽ ἐνταῦϑα τὸ στύ-
eua διπλόην dug vov κινήσεως κανονικῆς. ἢ γὰρ ἀπὸ ἀσυνήϑους βαρυτόνου. χανονίζεται ϑέματος τοῦ
στύγω στύξω, ἢ ἴσως. ἀπὸ τοῦ στυγῶ στυγήσω γίνεται χατὰ ἀπέλευσιν τοῦ " τῆς παραληγούσης στύγσω,
καὶ τροπῇ τοῦ j εἰς καὶ διὰ τὸ Miri, στύχσω. tira sinn τοῦ X καὶ GO εἰς 8 ὃ γίνεται καὶ ἐπὶ TOU
δοκήσω δόχσω δόξω, ἀποτελεῖται τὸ στύξω. ἐξ οὗ τὸ ἔστυξα καὶ τὸ στύξαιμι. ὡς δὲ φιλίως ἔχει τὸ d
καὶ τὸ x ᾽ δηλοῖ καὶ ἡ τοῦ X εἰς τὸ y μεταχώρησις ἐν τῷ ἔοιγμεν ἀντὶ τοῦ ἐοίκαμεν, 0 χεῖται παρὰ Xo-
30 φοχλεῖ. ὅτι δὲ εἰ χαὶ τὸ στυγέω στυγῶ περισπώμενον τέτριπται , οἷον, en δὲ xci ἄλλος, ὅϑεν xc
τὸ στυγερὸν καὶ ὃ στυγητὸς, ὅμως ἔχει χώραν εἶναι χαὶ βαρύτονον στύγω στύξω, δῆλον καὶ ἐκ τοῦ στὺξ,
ὃ ! πάντως ἐκ τοῦ στύξω epo τοιούτου δὲ ἴ ἤσως ϑέματος καὶ τὸ, κατὰ δ᾽ ἔστυγον αὐτήν, δοχεῖ γὰρ 30
εἶναι ἀπὸ τοῦ στύγω στύξω ἔστυγα ἔστυγον, εἰ μὴ που ἄρα, ὥσπερ ἐκ τοῦ ἐδούπησα χαὶ ἐχτύπησα γίνε-
ται τὸ ἔδουπον καὶ ἔχτυπον, οὕτω xci ἐκ τοῦ ἐστύγησα τὸ ἔστυγον. καὶ οὕτω μὲν ταῦτα. ( Vers, 487. )
Iagaviay δὲ, τὸ παραμυϑεῖσθϑαι. ὡς γὰρ ἐκ τοῦ μυϑεῖσδαι zal φάσκειν καὶ ἀγορεύειν. χαὶ αἰνεῖν
γίνεται τὸ παραμυϑεῖσϑαι c τὸ παραιράσχειν χαὶ τὸ παρηγορεῖσϑιαι χαὶ τὸ παραινεῖν, οὕτω xci ἐκ
τοῦ αὐδᾶν ἰσοδυνάμου ἐχείνοις ῥήματος τὸ παραυδᾶν. οὐ μὴν οὕτως καὶ ἐκ τοῦ λέγειν" καὶ τοῦ ἐχεῖϑεν
λόγου παραμυϑίαν δηλοῖ καὶ τὸ παραλογίξεσϑαι ἀλλ᾽ αὐτὸ ἐπὶ κατασοφισμοῦ χαὶ ἀπάτης τινὸς τίϑε-
ται. (Vers. 488.) Τὸ δὲ βουλήμην x ἐπάρουρος διττὴν i ἔχει γραφήν. ἢ γὰρ ἐπάρουρος ὃ γῆν ἐργαζό-
4o pevog εἴτε χαὶ ἁπλῶς ἐπίγειος, ἢ τρισυλλάβως πάρουρος ὁ εἰς φυλακήν τινὰ τεταγμένος μισϑωτικῶς,
οὖρος γὰρ καὶ ὃ φύλαξ, ὃ καὶ ἐπίουρος. ᾿ἄκληρος δὲ ἀνὴρ ὁ ὀλιγόχλ ἰηρος. διὸ ἑρμηνεύων ἐπήγαγεν, ᾧ
μὴ βίοτος εἴτουν χλὴ ρος πολύς. (Vers. 495. ) Ὅρα δὲ καὶ ὅτι πόλις xci ἐνταῦϑϑα ἡ “}λλὰς ὑπὸ τῷ Πη-
λεῖ οὖσα καϑὰ καὶ ἡ Φϑία. λαμπραὶ δὲ ἃ ἄμφω ze περιώνυμοι. διὸ zai Ὀδυσσεὺς εὐρὺ χλέος ἔ; ἔχειν ἐῤῥέϑη
που zef “Ελλάδα καὶ μέσον "Aoyos. zr Εὐριπίδης δὲ ἐν τῷ ἀπορεῖν περί που τὰ "τῆς ᾿χάβης εἰ | Δωρίδα 4o
γῆν ἀφίξεται ἢ Φϑίαν ὁ ἐκεῖσε χορὸς, τὴν αὐτὴν δηλοῖ é ἔννοιαν τὸ χαϑ' ' Πλλάδα καὶ uécov ἄργος ἐν δια-
φόροις λέξεσι. “ωριεῖς τε γὰρ οἱ περὶ τὸ Ἄργος ἤτοι τὴν Πελοπόννησον, καὶ ἡ DÓ(a δὲ Θετταλεκὴ καϑὰ

430 PAGE JI 4 I4 ub Vs. 496 -- 558.

xci ἡ “Ἑλλάς. ὡς yet μεγάλων τμημάτων ἐν ᾿ἡχαιοῖς ἡ ποίησις μνημονεύει τῶν Tt χατὰ Θετταλίαν,
τῶν τε χατὰ Πελοπόννησον. (Vers. 496.) To δὲ γῆρας κατέχει χεῖρας χαὶ πόδας, δίδωσιν ἀστείως τὸ
γῆρας δεσμὸν φύσεως εἰπεῖν. CVers, 499. ) T0 δὲ οἷος ποτὲ ἐν Τροίᾳ ἔπεφνον λαὸν ἄριστον τὸ τοῦ ᾿ἄχι-
λίως δηλοῖ φιλότιμον μεμνημένου ὧν ἠρίστευσεν, ἔτι δὲ καὶ τὸ ἀνδρεῖον, ὡς μὴ λαὸν ἁπλῶς φονεύοντος,
ἀλλὰ καὶ ἄριστον. (Vers. 505. ) Ὅτι ὃ ἐφ᾽ οἷς ἠρωτήϑη ἀληϑευτιχῶς ἐ ἐρεῖ τὸ, πᾶσαν ἀληϑείην μυϑή-

50 cout ὡς μὲ κελεύεις. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι ἐνθυμούμενός τις ᾿ΑἽχιλλέα χαὶ Αἴαντα xci INsomro*. λέμον, ἤδη δὲ
καὶ Πάτροχλον, τοὺς ἀνέκαϑεν «Αἰγινήτας, εὔξαιτ᾽ ἂν εἴπερ εὐροεῖ τὰ χατὰ βίον καὶ ἄριστα τύχης ἔχει, μὴ
ἀχοῦσαι παροιμιωδῶς πρὸς τῷ τέλει τοῦ i βίου. τό" ταπρῶτ᾽ ἀριστους παῖδας Aw. ἐκτρέφει. χαὶ γάρ τοι
καὶ οἱ ῥηϑέντες ἱ ἥρωες ἀκμαῖοι μὲν ἔϑαλλον, ὕστερον δέ φασιν ἐπὶ τὸ χεῖρον μετέβαλλ 0», ὡς αἱ κατ᾽ αὐτοὺς
ἱστορίαι δηλοῦσιν. CU Vers. 307. ) Ὅτι τὸν N ᾿ἑοπτόλεμον Ὀδυσσεὺς i ἤγαγεν εἰς Τροίαν ἀπὸ Σχύρου, ἢ τῆς 10
viov κατά τινας ὧν εἷς χαὶ ὃ Σοφοκλῆς, ἢ: xc ἑτέρους ἀπό τινὸς πόλεως “ολόπων Σ᾽ χύρου χαλουμέ-

60 γης. ( ens; 510.) τὸν δὲ Νιεοπτόλεμον τοῦ ἤτον ὃς χαὶ Πύῤῥος ἐχαλεῖτο, καϑὰ xci ἀλλαχοῦ ἐδηλώϑη, 451
ἐγκωμιάξων ὁ Ὁμηρικὸς ᾿Οδυσσεὺς φησίν" ὅτε ἀμφὶ πόλιν Τρώων φραζοίμεϑα βουλὰς, αἰεὶ πρῶτος
ἔφραζε καὶ ovy ἡμάρτανε αὐϑων. (Vers. 511.) Νέστωρ ἀντίϑεος καὶ ἐγὼ νικασχῦμεν οἴω, τουτέστι

169640vo:. αὐτὰρ Or ἐν πεδίῳ Τρώων "μαρνοίμεϑα χαλκῷ, οὔτε ποτ᾽ ἐς πληϑὺν μένεν ἀνδρῶν οὐδ᾽ ἐν
ὁμίλῳ, ἀλλὰ πολὺ προϑέεσκεν , ἑὸν μένος οὐδενὶ εἴχων, πολλοὺς δ᾽ ἄνδρας ἔπεφνεν (Vers. 515, ) ἐν
αἰνῇ δηϊοτῆτι, τουτέστι, πολλοὺς ἀνεῖλε μαχόμενος. πάντας δ᾽ ovx ἂν ἐγὼ μυϑήσομαι οὐδ᾽ ὀνομήνω
ὕσσον λαὸν ἔπεφνεν ἀμύνων ᾿Φργείοισιν, ἀλλ᾽ οἷον τὸν Τηλεφίδην χατενήρατο χαλχῷ ἥρω ᾿ΕΕὐρύπυλον.
πολλοὶ δ᾽ ἀμφ᾽ αὐτὸν ἑταῖροι Κήτειοι κτείνοντο γυναίων εἵνεκα δώρων. κεῖνον δὴ κάλλιστον ἴδον μετὰ

10 Μέμνονα δῖον. αὐτὰρ 0r εἰς “ἵππον κατεβαίνομεν 0v κάμ᾽ ᾿ Ἐπειὸς ᾿Αργείων οἱ ἄριστοι, ἐμοὶ δ᾽ ἐπὶ πάντ᾽ 20
ἐτέταλτο, ἡμὲν ἀνακλῖναι πυχινὸν λόχον ἠδ᾽ ἐπιϑεῖναι. ἔνϑ᾽ ἄλλοι Δαναῶν ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
(Vers. 5260.) δάχρυά τ᾽ ὠμόργνυντο, οἷα δηλαδὴ δακρύοντες, τρέμεν δ᾽ ὑπὸ γυῖα ἑκάστου, κεῖνον
δ᾽ οὔ ποτε πάμπαν ἐγὼν ἴδον ὀφϑαλμοῖσιν οὔτ᾽ ὠχρήσαντα χρόα κάλλιμον, οὔτε παρειῶν ( Vers. 529.}
δάκρυ᾽ ὁμορξάμενον, 0 πέρ ἐστι περίφρασις τοῦ δακρύσαντα. 0 δέ us μάλα πόλλ ἱκέτευεν ( Vers. 550.)
ἱππόϑεν ἐξίμεναι, 0 ἐστιν ἐξελϑεῖν. ξίφεος δ᾽ ἐπεμαίετο κώπην, χαὶ δόρυ χαλχοβαρὲς, oU κατ᾽ ἐμοῦ

20 "δηλαδὴ τοῦ λοχαγοῦ ὡς κωλύοντος αὐτὸν, ἀλλὰ κατὰ τῶν Τρώων, ὡς ἕτοιμος ὧν συμμίξαν αὐτοῖς,
διὸ ἑρμηνεύων ἐπάγει" ( Vers, 531.) κακὰ δὲ Τρώεσσι μενοίνα, ἤγουν προεϑυμεῖτο. ἀλλ᾽ ὅτε δή φησι
Πριάμοιο πόλιν διεπέρσαμεν αἰπὴν, μοῖραν καὶ γέρας ἐσϑλὸν ἔχων ἐπὶ νηὸς ἔβαινεν, (Vers. 654.)
ἀσχηϑὴς, 0 ἐστιν ἀβλαβὴς ὡς πολλαχοῦ δηλοῦται. 0 καὶ ἑρμηνεύων ἐπάγει" οὔτ᾽ ἂρ βεβλημένος ὀξέϊ 452
χαλκῷ οὔτ᾽ αὐτοσχέδιην οὐτασμένος, οἷά τὲ πολλὰ γίνεται ἐν πολέμῳ. ἐπιμὶξ δὲ μαίνεται δρης. 80

Zo(WVers. 538.) ταῦτα δὲ τοῦ Ὀδυσσέως εἰπόντος γηϑόσυνος ἐπὶ τοῖς τοῦ "παιδὸς ἀγαϑοῖς ὃ καλὸς
᾿Αχιλλεὺς γενόμενος ᾧχετο. φησὶ γάρ" ὡς ἐφάμην. ἡ δὲ τοῦ ᾿Αχιλλέως ψυχὴ φοίτα μαχρὰ βιβῶσα xat.
ἀσφοδελὸν λειμῶνα, γηϑοσύνη, ἃ ὅ οἱ υἱὸν ἔφην ἀριδείχετον εἰναι. τοιοῦτον οἱ ἀγαϑοὶ πατέρες ἐπὶ ἄξιε-
παίνοις παισί. Καὶ ὅρα. ὕπως δεξιῶς ὃ ποιητὴς κἀνταῦϑα i ἱστορίας ᾿παρενέϑετο πολλάς τε καὶ εὐχρήστους
μετὰ γοργότητος, ἵνα μὴ τῷ μονοειδεῖ τῶν φϑασάντων ὑπτιάζη ἀποκχναιόμενος ὃ ἀχροατὴς, μάλιστα
δὲ τὸ καινὸν ἡ φράσις ἔχῃ ἐν τῷ καὶ ἀνηχούστους ἱστορίας ἐνταῦϑα τεϑῆναι, αἷς οὐχ᾽ εὕρηται ἐνδια-

áo rof yes ὃ ποιητὴς ἀλλαχοῦ. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι Ὁμήρου καὶ τῶν πλειόνων ἕνα παῖδα λεγόντων 4ηϊδαμείας
καὶ ᾿Αχιλλέως τὸν Νεοπτόλεμον, Δημήτριος ὃ ὁ ᾿Ιλιεὺς δύο ἱστορεῖ. b Ὄνειρόν τε καὶ Νεοπτόλεμον. ὃν ave-
λών φησιν ἐν Φωχίδι Ὀρέστης ἀγνοίᾳ, ὕστερον δὲ γνοὺς, τάφον αὐτῷ ἐποίησε περὶ devi, καὶ ἄνα-
ϑεὶς τὸ ξίφος ᾧ ἀνεῖλεν αὐτὸν ἀπῆλϑεν εἰς τὴν λευχὴν νῆσον ἣν ὃ “Ἰυχόφρων φαληριῶσαν σπῖλον 4o
καλεῖ xci τὸν ᾿ἀχιλλέα ἐξιλεώσατο. Ape δὲ Ort Πάρις ἀνεῖλε τοξεύσας καϑωμίληται. “Σώστρατος δὲ

50 ἱστορεῖ ᾿Αλέξανδρον ᾿Απόλλλωνος ἐρώμενον xci μαϑητὴν τοξείας, ὑφ᾽ οὗ τόξον ἐλεφάντινον σχόντα
τοξεῦσαι ᾿“Ιχιλλέα χατὰ γαστρός. Τέλλης δὲ ἱστορεῖ Πενϑεσίλειαν ἀνελεῖν τὸν ᾿ΔΙχιλλέα, αἰτησαμένης δὲ
Θέτιδος τὸν Δία, ἀναστῆναι αὐτὸν καὶ ἀντανελεῖν ἐχείνην. "Apte δὲ πατέρα Πενϑεσιλείας δίκην
λαχεῖν Θέτιδι. κριτὴν δὲ γενόμενον Ποσειδῶνα χαταχρῖναι ἼΆρην. χαὶ τοιάδε μὲν ταῦτα. ( Vers, 505. )
᾽Εν δὲ τοῖς προσεχῶς ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ ῥηθεῖσιν ἔστιν ἰδεῖν ὡς πολὺ τὸ τοῦ Νιεοπτολέμου ἔν τε τοῖς πρὸ

P V 4 1.4 Δ. 2L. νι. 510—520. 431

^
τῆς πολιορχίας x«l τοῖς ἐν αὐτῇ καὶ μετ᾿ αὐτὴν ἐγκώμιον, οὗ τὸ κεφάλαιον τὸ καὶ λόγοις αὐτὸν ἐμ-
πρέπειν καὶ ἔργοις, ἐνευδοκιμεῖν. χαὶ κὐξύτητα δὲ vog αὐτῷ ἐπιμαρτύρεται, τὸ ἀεὶ πρῶτον βάζειν, βο
εὐμάϑειαν δὲ χαὶ ἀγχίνοιαν τὸ μὴ ἁμαρτάνειν μύϑων. ἄλλως γὰρ “πολλοὶ πρῶτοι μὲν βάζουσι προπε-
τεῖς ὄντες, ἁμαρτάνουσι δὲ μύϑων, πιστούμενοι μὴ ἀσφαλεῖς εἶναι τοὺς φρονεῖν ταχεῖς κατὰ τὸν
τραγικόν. εἰ δὲ τοῦ ἀντιϑέου Νέστορος καὶ τοῦ πολυμηχάνου Ὀδυσσέως δεύτερος ἐξέπιπτεν ἐν βου-
λαῖς ὁ Νεοπτόλεμος, οὐκ ἂν εἴη μεμπτέος, εἴγε ἡ ἐμπειρία ἔχεν τι λέγειν τῶν νέων σοφώτερον, " Eare
δ᾽ εἰπεῖν ἐνταῦϑα καὶ ὅτι πάνυ φιλαχιλλεὺς ὧν ὃ ποιητὴς, ὡς ἡ ᾿Ιλιὰς ἔδειξε, καὶ τὸ τῆς ἱστορίας
βαϑὺ φρέαρ τῆς ἐπ᾽ ἐχείνῳ ἐξηντληχὼς ἐχεῖ ἐν ταῦϑα βραχὺ μέν τι ἐλάλησεν ἐπὶ τῷ πατρί. quiori-16097
μεῖται δὲ σεμνύναι τὸν υἱὸν, ὡς ἐγχωρεῖ, οἷα πατρῴζοντα, μεϑοδεύσας δεξιῶς καὶ τῷ μεγάλῳ
10 «Αἴαντι τοῦτον παραβαλεῖν, εἴγε ὥσπερ ἐκεῖνος παραδέδοται μὴ παϑεῖν πληγὴν ἕν ὕλῳ τῷ ᾿Ιλιαχῷ πολέμῳ
οὕτως ἐξέϑη xai ὁ Νεοπτόλεμος εἴτουν Πύῤῥος, ὃν φάμενοί τινες πρῶτον τοῦ δουρείου ἵππου ἐχπηδῆσανι
αὐτῷ παρονομασϑῆναι τὸν δίβραχυν πυῤῥίχιον φήϑησαν. παρ᾽ οἷς καὶ ὕμνος αὐτῷ ἐτίϑη μέτρῳ πυῤ-
ῥιχιαχῷ χρησίμῳ xai εἰς πυῤῥίχην ὄρχησιν, περὶ ἧς ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα δεδήλωται. ( Vers, 510.)
Τὸ δὲ οὐχ᾽ ἡμάρτανε μύϑων οὐχ ἀφαμαρτοεπῆ τὸν ἱΥεοπτόλεμον εἶναι δηλοῖ, ὕπερ ἐν ᾿Ιλιάδι τῷ Me-
νελάῳ ἐπεμαρτυρήϑη. (Vers.5135.) Τὸ δὲ οὐκ ἐν πληϑύϊ οὐδ᾽ iv ὁμίλῳ, ἀντὶ τοῦ οὔτε ἐν τῷ
χοινῷ τῶν ᾿Αχαιῶν ὄχλῳ, οὔτε ἐν τοῖς κατὰ ἴλας μαχομένοις. ἴσως δὲ καὶ ταυτὸν ἐκ παραλλήλου τὸ
ἐν πληϑύϊ καὶ τὸ ἐν ὁμίλῳ. (Vers.514.) Τὸ δὲ ἑὸν μένος, ἢ τοῖς ὄπισϑεν συνταχτέον, ἵνα λέγῃ ὅτι
πολὺ προϑέεσχε κατὰ τὸ ἑὸν μένος, 1j τοῖς ἐφεξῆς We ἢ, οὐδενὶ εἴκων τὸ ἑαυτοῦ μένος. δῆλον δὲ ὅτε
ὁ πολὺ προϑέων τῶν ἄλλων οὔτε ἐν πληϑύϊ μένει οὔτε ἐν ὁμίλῳ. ( Vers, 515.) "Τὺ δὲ πολλοὺς 10
20 ἔπεφνεν « ἀναγκαίως emere. πολλοὶ γὰρ προϑέουσι μὲν, πέφνουσι δὲ οὐδένα. εἰ δὲ καὶ ἀλογίστως προ-
ϑέουσιν, οἱ τοιοῦτοι ὡς ταπολλὰ xc προπίπτουσι. Τὸ δὲ πολλοὺς ἔπεφνεν ἐφερμηνεύων ἔφη τὸ, πάν-
τας οὐχ ἂν ἐγὼ μυϑήσομαι ὃ ὕσσον λαὸν ἔπεφνεν. ( Vers. 918.) Ὅτι δὲ περιώνυμος ἐν ταῖς ἱστορίαις
ὁ Τήλεφος, ὃς καὶ παροιμίαν παρήγαγε τὴν, ὁ τρώσας ἰάσεται, zc ὅτι ἀνδρεῖος χαὶ ὃ 1 yis ione Li-
ρύπυλος, πολλαχοῦ δηλοῦται. ὁ δὲ yeu ράφος ἱστορεῖ καὶ ὡς ἐν τοῖς περὶ Κάϊκον τόποις φαίνεται
βασιλεύειν xa Ὅμηρον ὁ Εὐρύπυλος. ὃς δὴ ΚΚάϊχος διέχει φασὶν ᾿δλαίας «Τἰολικῆς πόλεως. σταδίους
δώδεχα. ἡ δὲ Ελαία διέχουσα τοῦ Περγάμου σταδίους ἑκατὸν εἴκοσιν ἐπίνειον εἶναι λέγεται Περγαμὴ-
νῶν. (Vers. 319.) "Ev δὲ τῷ, ἥρω Μὐρύπυλον, οἱ μὲν ἡ ἥρωα γοοῦσι κατ᾽ exin , οἱ δὲ ἥρω φασὶ
δισυλλάβως ἢ ἢ κατὰ κλίσιν ἰσοσύλλαβον, ἢ μᾶλλον κατὰ ἀποκοπὴν, ὁμοίως τῷ γέλω ἔχϑανον. Ὅρα δὲ
καὶ ὅτι Εὐρύπυλος μὲν τὸ κύριον, τὸ δὲ ἐπιϑετιχὸν εὐρυπυλὲς, ὡς δηλοῖ τὸ, εὐρυπυλὲς "Aióog δῶ. ἔχει
30 δέτινα ὁμοίαν διφόρησιν καταλήξεως χαὶ τὸ ἄτερπος χαὶ ἀτερπὴς, ὧν τοῦ μὲν χρῆσις ἐν τῷ, ἀτέρπου
ὀϊζύος, τοῦ δὲ ἐν τῷ, ἀτερπέα. δ᾽ αὖλιν ἔχυρσαν. ( Vers. 520.) Κήτειου. δὲ κατὰ uiv ᾿Αρίσταρχον οἱ
"μεγάλοι παρὰ τὸ χῆτος, κατὰ ἀναλογίαν τοῦ, χῆδος κήδειος χαὶ τῶν ὁμοίων. ἐν οἷς καὶ ἀπὸ τοῦ 2ο
γῆρος ἀκάνϑης ἐξάνϑημα παρὰ τῷ oer τὸ γήρειον, ὡς ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα διεσαφήϑη). ἐν δὲ τοῖς
τοιούτοις εἰ ζητεῖται διὰ τί τὸ σχότιος, οἷον, σχότιον δὲ ἐγείνατο μήτηρ, ἔτι δὲ καὶ τὸ, σχοτίους
ἀπιόντας διὰ τῆς πολεμίας , οὐχ ἐγράφηναν δεὰ τῆς ec διφϑόγγου ὡς ἀπὸ τοῦ σχότος, ὁμοίως τῷ,
κῆτος κήτειος χαὶ τοῖς xat* αὐτὸ, ῥητέον Ort γίνεται μὲν σχότιος ἐκ τοῦ σχότος, πλὴν οὐχ ix τοῦ οὐδετέ-
Qov ἀλλὰ τοῦ ᾿Αττικωτέρου à ἀρσενικοῦ, χατὰ τὸ, δόλος δόλιος, γόμος νόμιος, ^" Eri ἰστέον καὶ ὅτι κητείους
τοὺς ψμισϑωτρὺς εἶπον διὰ τὸ ἀκόρεστον ἐκ μεταφορᾶς χήτους. ἕτεροι. δὲ ἔϑνος Μυσίας φασὶ τοὺς ὕστε-
ρον ᾿Βλεάτας ἀπὸ Κητείου ποταμοῦ͵ χειμαῤῥώδους ἐν τῇ ᾿Πλεάτιδι, ὃν καὶ κητώεντα φασίν. ἄλλον δὲ
458 κητείους τοὺς Περγαμηνοὺς ἐνόησαν. ἔνιοι δὲ γράφουσι χήδειοι,. τουτέστι χηδεσταὶ, συγγενεῖς, ἢ καὶ
ἄλλως εἰπεῖν, χήδιστοι, εἰσὶ δὲ οἱ γράφουσι c χήτειοι γυναίων εἵνεχα δώρων, τουτέστιν ἐστερημένοι
γυναικῶν ἕνεκα δώρων i ἤγουν μισϑοῦ. ἐπεὶ δώροις ὁ ὁ "Lr xci ἐδωδῇ κατέτρυχε τοὺς λαοὺς, διὰ τοὺς '
συμμάχους, ὧν εἷς χαὶ ὁ Evoinvhog. τινὲς δὲ τὸ γυναίων χαὶ τὸ δώρων ὁμοῦ ἀναγινώσκουσι, γοοῦντες
χτητικῶς πγύναια δῶρα, τουτέστι γυναικεῖα, ἢ τὸν “ρμιόνης γάμον, ὃν ἐν Τροίᾳ τῷ Νεοπτολέμῳ 30
ὑπέσχετο καὶ κατένευσεν ὁ Δενέλαος, ἢ χρυσῆν τινά (φασιν ἄμπελον, ἣν Ζεὺς μὲν ἐχαρίσατο ἀντὶ Τανυ-
μήδους τῷ πατρὶ Tow, Πρίαμος δὲ ἐκ διαδοχῆς ἐλϑοῦσαν εἰς αὐτὸν ὑπέσχετο arvoyy τῇ ἑαυτοῦ μὲν

432 : PA4ACEQIGAIAÀA 4 Vs 521—526.

ἀδελφῇ, Εὐρυπύλου δὲ μητρὶ, εἰ πέμψει ἐπὶ συμμαχίᾳ τὸν υἱὸν, φάμενον ἐπὶ τῇ μητρὶ κεῖσϑαι τὴν
εἷς πόλεμον ἐξέλευσιν αὐτοῦ, ἵνα δηλοῖ ὃ λόγος, ὡς διὰ γυναικὸς δωροδοχίαν Εὐρύπυλος συνεμάχησε.
ἄλλοι δέ φασι τῇ Εὐρυπύλου γυναικὶ ὑποσχῆσϑαι δῶρα πρὸς Πριάμου, εἰ ἀναπείσει τὸν ἄνδρα συμμα-
χῆσαι Τρωσίν. ἔδοξε δέ τισι χρεῖσσον ἀποδοῦναι, ὡς ὑπόσχεσιν ἔϑετο Πρίαμος ὐρυπύλῳ, χαϑὰ xa
πρὸ αὐτοῦ τῷ Ὀδρυονεῖ, μίαν τῶν ϑυγατέρων δώσειν ἐπικουρήσαντι. xai τοῦτο εἶναι φασὶ τὰ γυναικεῖα
δῶρα. ὁ δὲ γεωγράφος εἰς ταῦτα γράφει τοὺς παρ᾽ Θμήρῳ κητείους μὴ εἰδέναι ovg δεῖ δέξασϑαι ἤτον
νοῆσαι, οὐδὲ τὸ γυναίων εἵνεκα δώρων, τοὺς δὲ γραμματιχοὺς μυϑάρια παραβάλλοντας εὐρεσιλογεῖν
μᾶλλον ἢ λύειν τὸ ζητούμενον. λέγει δὲ καὶ τὸν Κήτειον ποταμὸν ῥέειν εἰς τὸν Καάϊΐχον, οὐ περὶ τὴν
Ἴδην αἱ πηγαί, ᾿Ιστέον δὲ ὅτι οὐ μόνον ἐπὶ τῇ δεδηλωμένῃ ᾿“Ιστυόχη δῶρον ἴσχυσε χατὰ φίλου παιδὸς,
4o ἀλλὰ xci "iri ᾿Εριφύλῃ κατὰ ἀνδρὸς τοῦ καλοῦ ᾿ἀμφιάρεω. ἣν δὲ τὸ ἐπὶ ταύτῃ δῶρον ὕρμος χρυσοῦς 1o
ὃς ὕστερον περιῆλιϑε τῷ Φοίβῳ ἐξ αἰτίας τοιαύτης. ᾿Αλκμαίων ὃ ἐξ ᾿Αμφιάρεω χαὶ ᾿Βριφύλης, τὴν
μητέρα κτανὼν χόλῳ τῷ ὑπὲρ τοῦ πατρὸς ὁμοίως Ὀρέστῃ χαὶ διατοῦτο μανίᾳ περιπεσὼν , χαϑὰ καὶ
ἐκεῖνος, εἶτα τοῦ μεμηνέναι ἀπαλλαγεὶς c εὐχόμενος μηκέτι ταυτὸ παϑεῖν, καὶ ἀκούσας ἐξ ᾿Απόλλωνος
τὸ, τιμῆέν μ᾽ αἰτεῖς δῶρον μανίης ἀποπαῦσαι καὶ σὺ φέρειν τιμῆεν ἐμοὶ γέρας ᾧ more μήτηρ ᾿“μφιάραον
ἔχρυψ᾽ ὑπὸ γαῖαν αὐτοῖσι σὺν ἵπποις, ἔδωχε τὸν ζητηϑέντα χρύσεον ὅρμον τῆς ᾿Εριφύλης καὶ ἀπηλλάγη.
ἔοικε δὲ χαίρειν τὸ ῥηϑὲν δαιμόνιον ἄλλοις τε ἀναϑήμασιν, ὡς πολλαχοῦ δηλοῦται, καὶ χόσμοις δὲ
γυναιχῶν. Μενελάῳ γοῦν ἐρομένῳ τὸν Πύϑιον πῶς ἂν ᾿“λέξανδρον τίσαιτο, ἔφη ἐχεῖνος οὕτω" πάγ-
χρυσον φέρε κόσμον ἑλὼν ἀπὸ σοῦ ἀλόχοιο δειρῆς, ὅν ποτε Κύπρις ἔδωχ᾽ ᾿ Ελένῃ μέγα χάρμα. ὥς σοι
᾿Αλέξανδρος τίσιν ἐχϑίστην ἀποδώσει. καὶ ἀνέϑηκχεν ἐχεῖνος τὸν ζητηϑέντα ὅρμον καὶ ἀπηλλάγη τέλεον.
(Vers. 521.) χάλλιστον δὲ ὃ ποιητὴς τὸν Εὐρύπυλον ἱστορεῖ μετά ys τὸν «Αἰϑίοπα Μέμνονα περὶ Τρωϊ- 20
50 χῶν ἐπιχούρων λαλῶν. ἣν δὲ πάντως τοιοῦτος καὶ 0 Νεοπτόλεμος, οὗ χρόα κάλλιμον φησί. "Περιᾷδε-
ται δὲ ὃ Méuvov, καὶ δοχεῖ διὰ τὸ κάλλος ἡμέρας υἱὸς εἶναι, ὡς καὶ ἐν ἄλλοις ἐῤῥέϑη. ὡς δὲ καὶ
Τιϑωνοῦ ἢν υἱὸς, καὶ ὡς ἐξ Αἰϑιόπων ἐπικουρήσων ἦλϑεν εἰς Τροίαν, καὶ ὡς uA αὐτὸν κατέῤ-
Due κρατερῶς ἀνϑιστάμενον τοῖς ᾿“ἰχαιοῖς, τοῖς ἱστοροῦσι τεϑρύληται. ὅτι δὲ ὃ τοιοῦτος Μέμνων
καὶ τὸν καλὸν ἀνεῖλε ΝΝΜεστορίδην ᾿αἸντίλοχον, ἡ ἱστορία δηλοῖ. περὶ οὗ ἱστορεῖ ᾿Ασχληπιάδης ὃ Μυρλεα-
νὸς, ὡς χρησμοῦ δοϑέντος Νέστορι, φυλάττεσθαι ἐπὶ τῷ υἱῷ ᾿Αντιλόχῳ τὸν Αἰϑίοπα, ἔδοτο αὐτῷ
μνήμονα ὃ πατὴρ χαὶ ὑπασπιστὴν Χάλκωνα Κυπαρισσία, ὃς ἐργασϑεὶς Πενϑεσιλείας καὶ βοηϑῶν
αὐτῇ ἀνῃρέϑη i ὑπ᾽ ᾿Αχιλλέως, xci τὸ σῶμα ὑπ᾽ ᾿Ῥλλήνων ἀνεσκολοπίσϑη. ἐδόϑησαν δὲ καὶ ἄλλοις τῶν
ἡρώων μνήμονες, οἷον τῷ ᾿Αχιλλεῖ πρὸς τῆς μητρὸς, ὡς ἱστορεῖ καὶ ““υκόφρων. χαὶ τῷ Πατρόκλῳ δὲ
ὑπ᾽ ᾿Αχιλλέως Εὔδωρος μετὰ τὴν μῆνιν ἐν τῇ ναυμαχίᾳ, ὥςτε μὴ πρόσω χωρεῖν: ἀναιρεϑῆναι δ᾽ αὐτὸν 30
εὐθὺς i ἐν τῇ συμβολῇ ὑπὸ Πυραίψμου, διὸ χαὶ αὐτὸν πρῶτον ἀναιρεϑῆναι ὑπὸ Πατρόκλου ἱστορεῖ Τιμό-
λαος ὃ ΜΙαχεδών. ᾿Αντίπατρος δὲ ὁ ᾿ἀχάνϑιος φησὶ καὶ τῷ" ἔχτορι 4άρητα Φρύγα δοϑῆναι μνήμονα,
μὴ ἀνελεῖν qiAov ToU ᾿ΑΙχιλλέος, ᾿Απόλλωνος τοῦ Θυμβράίου τοῦτο χρήσαντος, τὸν δὲ αὐτομολήσαντα
θο ὑπὸ Ὀδυσσέως κἀναιρεϑῆναι. ᾿Ερέσιος δὲ ἱστορεῖ zai Πρωτεσιλάῳ δοϑῆναι μνήμονα Δάρδανον Θετ-
ταλὸν, δοϑέντος χρησμοῦ Φυλάκῳ τῷ πατρὶ, ἀναιρεθῆναι εἶ προπηδήσει, ὃ χαὶ γέγονε. μή ποτε οὖν
φασὶ παρ᾽ Ὁμήρῳ οὕτω λύεται τὸ, τὸν δ᾽ ἔχτανε Δάρδανος ἀνὴρ, ὡς τοῦ Δαρδάνου μὴ ἐνθυμήσαντος
αὐτὸν τὴν ἀπόβασιν. χαὶ μὴν (ιλόστρατος ὑπὸ ᾿Ἵχάτου φίλου «Αἰνείου τὸν “Πρωτεσίλαον ἀναιρεῖ. χαὶ
οὗτός ἐστι xar! αὐτὸν ὃ παρ᾽ Ὁμήρῳ “άρδανος ἀνὴρ, εἰς δὲ τοῦτο πλείω ἐν τῇ ᾿Ιλιάδι γώ ψαπτῶι, χαὶ
οὕτω μὲν χαὶ ταῦτα. (Vers. 522.) Τὸ δὲ εἰς ἵππον κατεβαίνομεν, τὸν δούρειον δηλαδὴ, σχήματι ἐμε
1τθϑϑφάσεως ἤ ἤτοι συλλογισμοῦ, ὧν ἴδιον δι᾿ ὑπονοίας αὔξειν "τὸ δηλούμενον, βάϑος δηλοῖ χαὶ εὐρυχωρίαν 4o
τῆς ἐχείνου γαστρός. φασὶ δὲ τοὺς εἰς αὐτὸν χαταβάντας τινὲς uiv, ὧν καὶ Στησίχορος, ἑκατὸν εἶναι,
ἕτεροι δὲ δώδεκα, Μενέλαον, Διομήδην, Φιλοχτήτην, Μηριόνην, Νεοπτόλεμον, Εὐρύπυλον, Εὐρυ-
δάμαντα, Φείδιππον, “ΤἹεοντέα, Ménire, Ὀδυσσέα, χαὶ Εὔμηλον. εἰ δὲ τοῦϑ᾽ οὕτως ἔχει.) ποῦ ἔστιν
Ἴάντιαλος οὗ φϑάσας ἐμνημόνευσεν ὃ ποιητής ; Τὸ δὲ ὃν κάμ᾽ ᾿ Επειὸς, ἀντὶ τοῦ, περὶ ὃν ἔχαμεν, ἢ καὶ
ἄλλως à ἀντὶ τοῦ, ὃν καμὼν ἐποίησε, κατὰ τὸ, ὃν ᾿Επειὸς ποίησε σὺν ᾿4ϑήνῃ. ( Vers. 524. ) Τὸ δὲ
ἡμὲν ἀνανλῖναι πυχινὸν λόχον ἠδ᾽ ἀναϑεῖναι παρῴδηταν ἀπὸ τῆς ᾿Ιλιάδος ἐκ τοῦ, ἠμὲν ἀναχλῆναι

3o.

P4C 01241. 4. Vs. 520—548. 433

πυχινὸν νέφος ἠδ᾽ ἐπιϑεῖναι. ( Vers. 523.) οὕτω γὰρ xci ἐν τῷ ἵππῳ ἐπετέταλτο τῷ Ὀδυσσεῖ πάντα,
ἤγουν καὶ κλεῖσαι καὶ αὖϑις ἀνοῖξαι τοῖς ἀριστεῦσιν ὅτε χαιρός. διὸ καὶ ὁ Νεοπτόλεμος αὐτὸν μάλα
ἱχέτευεν ἐξελϑεῖν, φρονίμῳ δὲ πάντως ἀνδρὶ, ὁποῖος καὶ Ὀδυσσεὺς, τὸ τοιοῦτον ἔργον ἔπρεπεν, ἤγουν
τὸ ὡσανεὶ πυλωρεῖν ἐν τῷ δουρείῳ ἵππῳ. (Vers. 525.) Τὸ δὲ ἡγήτορες καὶ μέδοντες τῆς αὐτῆς χἀν-
ταῦϑα ἐννοίας εἰσίν. ἔστι δὲ καὶ ἄλλως νοῆσαι ἡγήτορας μὲν τοὺς κατ᾽ ἀνδρίαν καὶ ᾿"ῥωμαλεότητα ἥγου- 10
μένους, μέδοντας δὲ τοὺς χατὰ τὸ μήδεσθαι ἤγουν βουλεύεσθαι. (Vers, 526.) Τὸ δὲ δαχρύειν χαὶ
τρέμειν οὐ παντελῶς τῶν ἀνδρείων ἀποφάσκεται, ἀλλ᾽ ἔστιν αὐτοῖς ἐν χαιρῷ καὶ τοιαῦτα πάσχειν κατὰ
τοὺς τῆς ἀρετῆς κανόνας, ὡς καὶ ὃ ποιητὴς ἐνταῦϑια ὑποδηλοῖ. (Vers, 548.) περὶ δὲ τοῦ ὀμόργνυ-
σϑαι προγέγραπται. ἐκ δὲ τοῦ ὠχρῆσαι τὸ ὠχριάσαι γίνεται xc" ὁμοιότητα τοῦ μειδῆσαι καὶ μειδιά-
σαι, καὶ τοῦ κατηφεῖν καὶ κατηφιᾶν. (Vers.520.) Τὸ δὲ ἱππόϑεν ἐξίμεναι γράφεται καὶ ἐξέμεναι
ἀντὶ τοῦ ἐχπέμψαι. Ore μέντοι ἐξῆλϑον τοῦ δουρείου ἵππου οἱ ἐντὸς, ἱππόϑεν ἐχχύμενοι ἔφη ὃ ποιητὴς,
χαὶ χεῖται ἡ τοιαύτη λέξις πολλαχοῦ ἐπὶ συντόνου κινήσεως στρατιωτιχῆς. Τὸ δὲ κώπη ξίφους εἰχασμὸν
ἐμποιεῖ τοῖς πολλοῖς τῆς σπάϑης πρός γε τὴν ϑαλασσίαν πλάτην ἐν ἀστειότητι, ὡς εἰρῆσϑαι κώπην
ξίφους πρὸς διαστολὴν τοιαύτης κώπης εἴτουν πλάτης. δῆλον δὲ ὅτι καὶ κωπῆεν ξέρος ἐκ ταύτης λέγεται.
(Vers. 534.) ᾿Εν δὲ τῷ, οὔτε βεβλημένος οὔτε αὐτοσχεδίην οὐτασμένος, διαφορὰ ὡς καὶ ἐν ἄλλοις φαίνε-
ται τοῦ τε πόῤῥωθεν βάλλεσθαι καὶ τοῦ ἐγγύϑεν οὐτάζεσϑαι. ( Vers. 536.) Τὸ δὲ ἐπιμὶξ μαίνεται "Agna
τὸ τοῦ Ἄρεος δηλοῖ ἀλλοπρόσαλλον xc ὕπως κοινὸς ὃ ἐνυάλιος. Τὸ δὲ μαίνεται ἀντὶ τοῦ κινεῖται. τοῦτο
δὲ ovy ἁπλῶς, ἀλλ ὡς τῆς κα τὰ μάχην κινήσεως μᾶγίᾳ ἐοικυίας διὼ τὸ ἐνθουσιᾶν. ( Vers. 538.) ao
Τὸ δὲ ἐφοίτα μαχρὰ βιβῶσα γηϑοσύνη χαρᾶς παραστατιχόν. TO δὲ κατ᾽ ἀσφοδελὸν λειμῶνα ol μὲν συνα-
λείφουσι καὶ φασὶ τετρασυλλάβως ἀσφοδελὸν, εἰσὶ δὲ οἱ καὶ χωρὶς τοῦ ἃ γράφουσι σφοδελὸν, καὶ φέρε-
ται ἀμφοτέρως, ὡς καὶ ἀσταφὶς καὶ σταφὶς, καὶ ἄσταχυς καὶ στάχυς, ἄλλοι δὲ σποδελὸν διὰ τὴν σπο-
δὸν τῶν καιομένων νεχρῶν. διὸ καὶ 0 ἀσφοδελὸς ἢ σφοδελὸς φκείωται νεχροῖς διὰ τὸ πρὸς τὴν σποδὸν
ὁμοιόφωνον καὶ ἐφυτεύετο ἐν τοῖς τάφοις τὸ τοιοῦτον φυτὸν, ὡς δηλοῖ καί τι τῶν παρὰ τῷ Πορφυ-
Qío ἐπιγραμμάτων, λέγον, ὡς ἀπό τινος τάφου, ὅτι νώτῳ μὲν μαλάχην καὶ ἀσφόδελον πολύριζον, κόλπῳ
δὲ τὸν δεῖνα ἔχω. ὅτι δὲ καὶ πολύριζον ὃ ἀσφόδελος, ἡ πεῖρα δηλοῖ. γνώριμος δέ ἐστι καὶ ἐξ ὀνόματος
εἰ καὶ βαρβαρίζεται παρά τισιν. ὀξύνεται δὲ ὃ Ὁμηρικὸς οὗτος ἀσφοδελὸς πρὸς διαστολὴν, ὡς περιε-
χτιχὸς ὧν ἀσφοδέλων. ἀσφόδελος μὲν γὰρ προπαροξυτόνως τὸ φυτὸν κατὰ Βρέννιον Φίλωνα, ἀσφοδε-
λὸς δὲ ὀξυτόνως, ὃ αὐτοῦ τόπος. Τρύφων δέ φασι προχρίνει ὁμοτονεῖν ἄμφω, ἐπεὶ πολλάκις ὁμότονα
τοῖς περιέχουσι τὰ περιεχόμενα. σχόροδον γοῦν καὶ ὁ τόπος ἐν ᾧ τὸ φυτὸν πωλεῖται καὶ αὐτὸ τὸ φυτόν.
ὁμοίως "χαὶ κρόχος ὃ τόπος τὲ καὶ τὸ ἐν αὐτῷ πεφυχός. ᾿Αττικοὶ δὲ οὕτω ποιοῦσιν ἐπὶ πολλῶν. Ση-
μείωσαι δὲ καὶ ὅτι ὥσπερ ἀσφοδελὸς ὀξυτόνως κατά τινας περιεχτικῶς ἐῤῥέϑη, οὕτω καὶ ἀχυρὸς κατὰ
«ἴλιον Διονύσιον ὃ ἀχυροβολών. ἕτερος δέ τις xci χρῆσιν εἰς τοῦτο φησίν" * Ex&fhjv ὀτοτύζουσαν καὶ
καιόμενον τὸν ἀχυρόν. οὕτω δὲ χαὶ ὁ ἐν ᾿Ιλιάδι Τρωϊχὸς ἐρινεὸς περιεχτικοῦ τύπου ἐστί. τόπον γὰρ
δηλοῖ περιέχοντα ἐρινεούς. ὅμοιον δέ πως καὶ τὸ ἄστρον κατά γε τὸ περιεχτιχκὸν εἶναι ἀστέρων, εἰ καὶ
μὴ ἐσχημάτισται μήδ᾽ αὐτὸ κατὰ τὰ περιεκτικὰ ὧν εἰς ὧν ὀξύευνος ἡ κατάληξις. ἐν οἷς καϑ' ᾿Ἡρῳδια-
γὸν καὶ ὃ πλαταμὼν, ἔτι δὲ πρὸς ἄλλοις χαὶ ὃ ἑορτὼν, μὴν drrixóc. δῆλον δὲ ὅτι καὶ ἡ πτερὺξ
κατὰ τὴν ᾿Δριστάρχειον ἔχδοσιν περιεχτικῆς ἐννοίας ἐστὶν, ὡς καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα δεδήλωται.
κοινοῦ δὲ πάντως τύπου περιεχτιχοῦ xci τὸ φδεῖον σχολεῖον μουσεῖον βαλωνεῖον κουρεῖον χαμαιτυπεῖον
καὶ ὅσα τοιαῦτα. καὶ ὃ νομὸς δὲ περιεχτικόν τι ἐστί. τόπον γὰρ δηλοῖ ἐν ᾧ ἡ νομή. καὶ ἡ ἀχυρ-
μιὰ δὲ καὶ ἡ μυρμηκιὰ, μιᾶς λέξεως προφορᾷ, τόπον τε δηλοῦσι καὶ τὸ ἐν αὐτῷ περιεχόμενον.
( Vers. 543.) Ὅτι ἐπὶ ἐχϑρῷ νιχκηϑέντι καὶ διὰ μῖσος ἀφεστηχότι ἔστιν εἰπεῖν τὸ, νόσφιν ἀφεστήκει
χεχολωμένος εἵνεκα νίχης ἥν μιν ἐγὼ νίχησα. "᾽Οδυσσεὺς δὲ τοῦτο φησὶ περὶ «Δἴαντος ὃν ἐνίκησε δικα- áo
ζόμενος παρὰ νηυσὶ τεύχεσιν ἀμφ᾽ ᾿4χιλῆος. (Vers. 545.) ἔϑηχε δὲ αὐτὰ Θέτις. παῖδες δὲ Τρώων
( Vers. 548.) δίκασαν καὶ ἸΠ]αλλὰς ᾿Αϑήνη, τουτέστι φρόνησις, καϑ' ἣν καὶ περιεγενέτο τοῦ ἀνδρείου
"liavrog ὁ συνετὸς Ὀδυσσεὺς καὶ διατοῦτο τῇ ᾿4ϑηνᾷ φίλτατος. (Vers. 547.) ὃς καὶ δυσχεραίνων ἐπὶ τῷ
φόνῳ τοῦ ἥρωός φησιν ἐνδιαϑέτως, ὡς δὴ μὴ ὄφελον νικᾶν τοιῷδ᾽ ἐπ᾿ ἀέϑλῳ, 0 δὴ ἔστι λέγεσϑαι ὅτε τις
ΟΟΜΜΈΝΤ. 1« Opyss. Tox. I. Iii

434 ΡαΑΨΩΙΔ4Ι.4. «Α. Vs 546—574.

γικήσει ἐφ᾽ οἷς οὐ χρή. τοίην γάρ φησι κεφαλὴν i ἕνεκ᾽ αὐτῶν γαῖα κατέσχεν. ἐφ᾽ οἷς εἰπόντος τοῦ ποιητοῦ
( Vers. 549. ) ὅτι ὁ diee πέρι μὲν εἶδος πέρι δ᾽ ἔργα τετύκτο ἤγουν περιττὸς καὶ πολὺς ἢ ἦν χατά τε εἶδος
κατά rs πράξεις, καὶ ἐπαγαγόντος τὸ, (Vers.550.) τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ᾽ ἀμύμονα 1Π]ηλείωνα,
γέγραπται σχόλιον παλαιὸν σύμφωνον τοῖς τοῦ ποιητοῦ, τὸ, παῖτε Τελαμῶνος “Αἴας αἰχμητὰ, λέγουσί
σ᾽ ἐς Τροῖαν ἄριστον ἐλϑεῖν “αναῶν xci ᾿Δχιλλέα, συλλαλεῖ δὲ τῷ τοιούτῳ λόγῳ xci ἡ ᾿Ιλιάς.
( Vers. 546.) ᾿Ιστέον δὲ ὡς οἱ μὲν ἁπλοϊχώτερον φασὶ Τρῶας καὶ ᾿᾿ϑηνᾶν δικάσαι Ὀδυσσεῖ καὶ 4ἴαντιε
περὶ τῶν ᾿Αχιλλέως ὕπλων ἐρίζουσι. καὶ δὴ Κόϊντος διασχευάξει ἐν τοῖς αὐτοῦ τὴν δίχην ῥητορικῶς.
ἕτεροι δέ φασιν ὅτε ἐπίτηδες ᾿Δγαμέμνων φυλαττόμενος τὸ δόξαι ϑατέρῳ τῶν ἡρώων χαρίσασϑαι αἰχμα-

50 λώτους τῶν "Τρώων συναγαγὼν ἤρετο αὐτοὺς ὁπότερος τῶν δύο τούτων ἡρώων πρὸς χαχοῦ μᾶλλον
αὐτοῖς ἐγένετο, τῶν δὲ εἰπόντων ὡς ὁ Ὀδυσσεὺς, ἐχρίϑη λοιπὸν ἄριστον εἶναι τὸν πλεῖστα μάλιστα τὸ
λυπήσαντα τοὺς ἐχϑρούς, xc εὐϑὺς ( Vers. 554.) Ὀδυσσεὺς μὲν ἔλαβε τὰ ὅπλα, Αἴας δὲ ἀπῆλϑε ξίφει
πεσών. τὰ δὲ τοιαῦτα ὅπλα καὶ οὐλόμενα λέγει Οδυσσεὺς διὰ τὸν τοῦ ““ἴαντος ὑλάνατον, xai πῆμα ϑεό-
ϑὲν αὐτὰ τεϑῆναι τοῖς ᾿Αργείοις φησίν, (Vers. 553.) εἰπὼν καὶ πρὸς τὸν Αἴαντα λόγον ἐπιπρέποντα
ανησικάκῳ ἀνδρὶ, τὸ, οὐκ ἄρ᾽ ἔμελλες οὐδὲ ϑανὼν λήσεσϑαι ἐμοὶ χόλου εἵνεκα τευχέων. ( Vers. 560.)
ἐν τούτοις δὲ κεῖται καὶ ἔπος δυσωπητιχὸν ϑυμουμένου τὸ, ἀλλ᾽ ἄγε δεῦρο ἄναξ Tv ἔπος καὶ μῦϑον ἀκού-
σῃς ἡμέτερον, δάμασον δὲ μένος καὶ ἀγήνορα ϑυμόν. ἔνϑα ὅρα καὶ τὸ ἔπος καὶ μῦϑον ταυτὰ ὄντα
κατὰ ϑέσιν παράλληλον. κεῖται δ᾽ ἐν τῷ ῥηθέντι Ὁμηρικῷ χωρίῳ καὶ τὸ, ( Vers, 564.) ἔνϑα xev ὁμῶς 455
προσέφη κεχολωμένος ἤ xev ἐγὼ τὸν, ( Vers. 564.) ἤγουν τότε δὴ ἂν ἐπέμεινα ἕως 0 tog καί τοι χεχο-
λωμένος προσέφη ἂν ἐμὲ χαϑὰ ἐγὼ αὐτὸν, ἀλλά μοι ἤϑελε ϑυμὸς £i στήϑεσσι φίλοισι τόδε τι ποιή-
σειν. οἰχεῖον δὲ τοῦτο εἰπεῖν, ὅτε δυνάμενός τις πεῖσαί τινα ὅμως ἀπόσχηται διά τι ἀναγκαιότερον. 20

θο ἔστι δὲ τοῦτο καὶ δεινότης Ὁμηρικὴ, δηλοῦσα ὡς ἔπλασεν ἂν λαλοῦντα τὸν "Αἴαντα, εἰ μὴ πρὸς τὰ
ἐφεξῆς ἠπείγετο. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι Παῤῥάσιος ὃ Εφέσιος ζωγράφος ἐκ τῆς εἰρημένης κατὰ τὸν Αἴαντα περιπε-
τείας ἐπὶ τῇ ἀποτυχίᾳ τῶν ᾿Αχιλλείων ὅπλων ἔννοιαν ἀστείαν ἐπορίσατο τοιαύτην. ἀγωνιζόμενος γάρ ποτὲ
τὸν “ἴαντα ἐν Σάμῳ φασὶ πρὸς ἀντίτεχνον καταδεέστερον καὶ ἡττηϑεὶς, συναχϑομένων αὐτῷ τῶν φίλων,

109θἔφη, ὡς αὐτὸς μὲν ὀλίγον φροντίξει, “4ἴαντι δὲ συνάχϑεται δεύτερον ἡττηϑέντι. | ( Vers. 566.) *"Or,
προϑέμενος" Ὅμηρος εἰπεῖν καὶ περί τινων ἐν Διδου it κολαζομένων ^ ἄλλως δὲ ὅτε ἐβίουν εὖ ἐχόντων
ὡς ἐν τρυφαῖς ὁποῖος ὃ Τιτυὸς χαὶ ὃ Τάνταλος καὶ ὁ Σίσυφος, πρό γε τέως αὐτῶν λέγει περὶ δικαστηρίου
τοῦ δικαιοῦντος τὴν ἐπ᾽ αὐτοῖς ἐν “Διδου κόλασιν, οὗπερ ὃ Μίνως προκάϑηχαι. εἶτα γράψας περὶ ᾿βρίω-
γος λαλεῖ καὶ “περὶ τῶν ῥηθέντων ἀϑλίων τριῶν ἡρώων. μεϑ' ovg migerrok τὸν λόγον εἰς τὸν σχιοφανῆ

10 Ἡρακλέα, οὐ κόλασιν ἐ ἔχοντα : ὥσπερ οὐδὲ ὁ ᾿Θρίων, σκιὰν δὲ καὶ αὐ" τὸν ἀΐσσοντα κατὰ τοὺς ῥηθῆναι 3o
φϑάσαντας. ἔστι δὲ ἃ λέγει περὶ Μίνωος ταῦτα ἔνϑ᾽ ἤτοι Μίνωα ἴδον Διὸς ἀγλαὸν υἱὸν, χρύσεον
σκῆπτρον ἔχοντα, (Vers. 569. ) ϑεμιστεύοντα γνεκύεσσιν, ἥμενον, ἐν οἵῳ δηλαδὴ σχήματι καὶ ζῶν ἦν.
οἱ δέ μὲν ἀμφὶ δίκας εἴροντο ἄνακτα ἥμενοι ἑσταύτες τε, ( Vers. 570.) oi uv δηλονότι ὡς συνδικασταὶ
οἱ δ᾽ ὡς κρινόμενοι, χατ᾽ εὑρυπυλὲς ᾿άϊδος δῶ, περὶ οὗ πρὸ ὀλίγων γέγραπται, ( Vers. 571. ) οὕτω
δὲ χατὰ ὅμοιον βιωτικὸν σχῆμα βλέπεο Ὀδυσσεὺς καὶ cov "f2pluva. φησὶ γάρ" τὸν δὲ μετ ᾿᾿Ββρίωνα πελώ-

20 ρίον εἰσενόησα, ϑῆρας ὃ ὁμοῦ εἰλεῦντα κατ᾽ & "σφοδελὸν λειμῶνα τὸν προῤῥηθέντα, τοὺς αὐτὸς κατέπε-
qvev dv οἰοπόλοισιν ὄρεσσι, περὶ ὧν ἐδηλώϑη ἐν ἄλλοις, χερσὶν ἔχων. ῥόπαλον παγχάλκεον αἰὲν ἀαγὲς
( Vers. 574.) ἤχουν ἄχλ ἄστον, ἄϑραυστον, μὴ ἀγνύμενον. καὶ νῦν μὲν ἀορίστως ἔφη ϑῆρας ἐπὶ ᾿Ωρίω-
γος τοῦ προϊστορηϑέντος, μετ᾽ ὀλίγα δὲ ὃ τοῦ ἹΗρακλέος τελαμὼν ἄρκτους ἔφαινε καὶ σύας καὶ λέοντας. 450
ἦσαν δὲ ἐκεῖνα μὲν ὡς ἐντετυπωμένα ζωγι ραφιχῶς, ταῦτα δὲ κατὰ σκιάν τινα κινουμένην ἐδίᾳ φαντασει- 4o
κῶς, χαϑὰ xci προγέγραπται. ( Vers. 571.) Ὅρα δὲ ἐν τῷ, olore πελώριον, ὅτι ἐχτείνεται μὲν

30 ἡ "προπαραλή) /0vG« τοῦ ᾿Ὡρίωνος, οὐ συστέλλεται δὲ ἡ παραλήγουσα, 0 δὴ ἐπὶ ᾿Ιξίονος καὶ ᾿Ιάσονος
xci τῶν ὁμοίων γίνεται. ( Vers. 574. ) “Σημείωσαι δὲ καὶ ὡς οὐ μόνον “Ἡρακλῆς ὁοπαλοφύόρος i ἱστόρηται,
ἀλλ ἰδοὺ xoi ᾿Ωρίων ὁοπάλῳ. χρῆται κυνηγετῶν κατά τινὰ ὁμοιότητα τοῦ ἐν ᾿Ιλιάδι κορυνήτου.

( Vers. 568.) Χρύσεον δὲ σχῆπτρον φαντασιωδῶς δέδοται καὶ τῷ Mívos , τὸ μὲν ὡς δικαστῇ, τὸ δὲ
ὡς ϑείῳ ἀνδρί, Τοῦ δὲ ϑεμιστεύειν πρωτότυπον τὸ ϑεμίσσω, ἐξ οὗ καὶ παρὰ Παυσανίᾳ τὸ ϑεμισσέτω,

ΡΑΨΙΩΙΔ477ΠΡΑ .ΑΑ 4. Ys5,;5—581 435

τουτέστι νομοϑετείτω, δικαξέτω , καὶ ἡ ϑέμις. ἧς γενικὴ “ωρικὴ ϑέμιστος, ὡς “χαὶ ἐν ἄλλοις ἐῤῥέϑη. ἡ 40
xai ἀπ᾿ αὐτῆς τὸ ϑεμιστεύειν. ὅτι δὲ ϑέμιστες οὐ μόνον δίκαι ἀλλὰ χαὶ μαντεῖαι χαὶ βουλαὶ, δῆλον ix
τῶν παλαιῶν. ᾿Ιστέον δὲ ὅτε ἡ μὲν πλείων ἱστορία δίκαιον οἶδὲ τὸν Μίνωα. εἰσὶ δὲ οἱ ἀπεναντίας
τυραννιχόν φάσιν αὐτὸν καὶ βίαιον xai δασμολόγον, τραγῳδοῦντες xci τὰ περὶ μενώταυρον χαὶ λαβύ-
ρινϑον, ὡς ὃ γεωγράφος φησίν. ( Vers. 545. ) Ὅτι Tirvóg γῆς υἱὸς “βιασάμενος i ὑπὲρ γῆς τὴν "rà
χκαχῶς ἔπασχεν iv didov τὸ ἧπαρ αϑηῤόμανος ὑπὸ γυπῶν. λέγει δὲ τὰ κατὰ τοῦτον ὃ ποιητὴς οὕτω"
(Vers. 9526.) xci Τιτυὸν ἴδον I "ain ἐρικυ υλδέος υἱὸν, κείμενον ἐν δαπέδῳ. ὃ δ᾽ ἐπ᾽ ἐννέα κεῖτο πέλεϑρα, 50
ὡς δῆϑεν τοιοῦτός τις ὧν καὶ ὅτε ζῶν ἦν. γῦπε δέ μιν ἑκάτερϑε παρημένω ἧπαρ ἔκειρον δέρτρον ἔσω
δύνοντες. ὃ δ᾽ οὐχ ἀπαμύνετο χερσί. "diro γὰρ ἥλκησε Διὸς κυδρὴν παράκοιτιν. ( Vers.579.) Καὶ ὅρα
10 ὡς ἐνδὸ ξότερον ἐπὶ τῆς γῆς τὸ ὡς ἐῤῥέϑη ἐρικυδὲς 5 ἤπερ ἐπὶ τῆς ““ητοῦς τὸ ἁπλῶς κυδρόν. (V ers. 575)
ϑρασὺς δὲ ὃ Τιτυὸς καὶ λῃστρικὸς χαὶ ὡς οἷον τιτανώδης, ὅϑεν καὶ δοκεῖ λαχεῖν τοὔνομα. —— δὲ τὸν
ἄνϑρωπον καὶ ὃ γράψας ὅτι Τιτυὸς κατεῖχε τὸν Βοιωτιχὸν Πανοπέα, βίαιος à ἀνὴρ καὶ παράν ἤόμος, ὃν 60
ἀνεῖλεν ᾿Απόλλων, ὥσπερ χαὶ Πύϑωνα, ἐπίκλησιν δράκοντα. ὃ δὲ xe. Ὅμηρον πάσχει ὃ Τιτυὸς,
δικαιωϑῆναιν φαίνεται πρὸς τοῦ Μίνωος. οὕτω δὲ καὶ 5 τοῦ Ταντάλου καὶ τοῦ “Σισύφου δίκη ἐχεῖϑεν
κατεψήφισται. ἔοικε δὲ καὶ μεριμνητικός τις ἐν ζῶσιν εἶναι ὃ Τιτυὸς, καὶ ὑπὸ φροντίδων οἷά τινων
γυπῶν συνεχῶς ἀεὶ κείρεσϑαι τὰ ἐντὸς, χάτω κείμενος, τουτέστι περὶ γῆν κεκυφὼς ταπολλὰ διὰ τὸ γεωρ-
γικὸν, ὅϑεν ταύτην τὴν φαντασίαν παρέπεσϑαι αὐτῷ καὶ ἐν “Διδου. διὸ καὶ γῆς υἱὸς, διὰ τὸ ἄγαν
αὐτῆς ἐπιμελεῖσθαι. τοῦτο δὲ χαὶ διὰ τὸ μεγαλοσώματον, ὡς ἐν τοῖς περὶ ᾿Δλωειδῶν προ" γέγραπται. 1700
ἔσως δὲ οὕτω χαὶ ὁ ᾿Αἰνταῖος υἱὸς ἐμυϑεύϑη γῆς. ἐχεῖνος μέντοι καὶ ὡς χατακυλίων εὐμεϑόδως τοὺς ἀν-
20 τιπαλαιστὰς τῷ δοχεῖν καταπίπτειν εἰς γῆν τῇ γῇ τε βοηϑεῖσϑαι κατὰ τὴν πάλην ἐλέγετο καὶ γῆς υἱὸς
εἶναι. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι τῶν τις πάλαι ἀστείων παρῴδησε ἐν τοῖς ῥηθεῖσιν οὕτως ἐπὶ συχῶν μεγάλων" καὶ
σικυὸν ἴδον γαίης ἐρικυδέος υἱὸν, ὃ δ᾽ ἐπ᾿ ἐννέα κεῖτο τραπέζας. Maroov δέ φασιν ἐκεῖνος ἦν ὃ παρῳ-
δός. (Vers, 576.) Τὸ δὲ ini ἐννέα πέλεϑρα κεῖσθαι τὸν Τιτυὸν ὑπερβολικόν ἐστι καὶ οὐδὲ πιϑανὸν,
εἴπερ ἐν ᾿Ιλιάδι ὁ Apri πεσὼν ἑπτὰ ἐπέσχε πέλεϑρα. ΠΠέλεϑρον δὲ καὶ πλέϑρον “μέτρον τι γῆς περιφερό-
μένον μέχρι καὶ νῦν πολλαχοῦ. οἱ δέ φασι καὶ ὅτι μέρος ἕχτον σταδίου ἐ ἐστίν, ὥςτε κατέχειν τὸν Τιτυὸν
τόπον σταδίου ἑνὸς καὶ ἡμίσεος. εἴρηται δὲ περὶ πλέϑρου καὶ ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα, (Vers, 577. )
Καλῶς δέ φασιν εἰς ἧπαρ κολάξεται ὃ ὃ φαύλως ἐπιϑυμήσας Τιτυός. ὡς γὰρ καρδία ϑυμοῦ τις ἑστία καὶ
λογιστιχοῦ κεφαλὴ, οὕτω καὶ ἧπαρ ἐπιϑυμίας, ὃ δ᾽ αὐτὸς οἰκείως οὐδ᾽ ἀπαμύνεσϑαι χερσὶν ἔχει αἷς
ἐβιάσατο. (Vers. 579.) Δέρτρον δὲ oi μὲν τὸν ἐν τοῖς ἐγκάτοις ἐπίπλουν, ὡς ᾿Αντίλμαχος ὃ Κολοφώ- 10
30 mee. δηλοῖ ἐν τῷ, χολάδας δέρτροισι καλύψας, ᾿Απολλόδωρος δὲ τὸν περὶ κοιλίαν ἐπίπλουν, ὃν καὶ
ἀργέτην δημὸν ἐχεῖνος χαλεῖ" Δωριεῖς δὲ τὴν ὑπὸ τὴν δορὰν σάρκα τὴν περικαλύπτουσαν τὴν κοιλίαν
δέρτρον φασὶ, xci ἄλλως 92 χατὰ τοὺς παλαιοὺς yonyóregov εἰπεῖν, δέρτρον ἡ ὑπὸ τὴν σάρκα ,χπιμελή,
ἢ 0 ὑποκείμενος ὑμὴν τῷ ἥπατι, ἢ ὃ ἐπίπλους, ἢ ἢ δορὰ; ἢ τὸ ἦτρον, ἄλλοι δὲ τὸ ἐφήβαιον δέρτρον
εἶπον. ᾿ἱἹπποχράτης δὲ ἐν τῷ περὶ τραυμάτων φησίν" οὐ σαρχοφυήσει ἐντέρου τὸ λετιτὸν δέρτρον.
( Vers. 579. ) Τὺ δὲ ἥλκησεν ἀντὶ τοῦ ἐβιάσατο. Καὶ ὅρα ὥς ἄλλο μὲν τὸ εἵλκυσε κοινῶς, ἕτερον δὲ
vUv τὸ ἥλκησε. τὸ πειρᾶν γὰρ δηλοῖ, ἐπὶ βίας τεϑὲν γυναιχός. τὸ δέ 76 ἑλχῶσαι ὕστερόν ἐστι παρὰ
457 τοῖς ue Ὅμηρον ἐπὶ τραυματισμοῦ λεγόμενον. Ἢ δὲ “ητὼ Διὸς παράκοιτις λεγομένη ἄλλως πάντως
Ayer αι ἤπερ ἡ Ἥρα, καὶ χκαϑὰ μνηστήρων ἀλόχους à ὑ ποιητὴς φησί ποὺ τὰς τοῦ ᾿Οδυσσέως ὁμωΐδας,
οὕτω δὲ καὶ τῷ Πριάμῳ ἔτεκε μὲν παῖδας καὶ ἡ zer. ὁ ξαίρετον γυνὴ * Exafhy, ἔτικτον δὲ αὐτῷ καὶ γυναῖ-
4o χες ἄλλαι. ( Vers. 580.} Τὸ δὲ Πυϑώδε ἀντὶ τοῦ εἰς Τιυϑὼ, 1 ᾿διφορεῖται Jlvówv τε "λεγομένη καὶ
πλιγομένη Πυϑῶνος xci Πυϑὼ, ὡς ἡ Σαπφὼ, ἧς δοτικὴ Πυϑοῖ ὡς “Σαπφοῖ, Δῆλον δὲ ὅτι τόποι φω-
κκίδος καὶ ἡ Πυϑὼ καὶ ὃ ITavontve, περὶ ove v ἄρχων ó Τιτυός. ἔοιχε δὲ καὶ χαλὸς εἶναι τόπος 20
o “]ΠΙανοπεὺς, διὸ εὐηρέστηται τῷ ποιητῇ μὴ εὐρύχορον αὐτὸν εἰπεῖν ἀλλὰ καλλίχορον. ( Vers. 581.) '1
τὸν Τάνταλον Εὐριπίδης μὲν ἀέρι ἠωρημένον" τίνειν δίκην φησὶν ὑπὸ λίϑου ἠρτημένου ὑπὲρ κεφαλῆς καὶ
ἐχϑροοῦντος αὐτόν. ἕτεροι δὲ τὸ Σίπυλον ὄρος αὐτῷ ἐπικατεστράφϑαι φασὶ ὑπὸ Διὸς, ἐπειδὴ κύνα
χρυσοῦν ἔμψυχον ἔχων αὐτὸς, ὃν ἐκ Κρήτης κλέψας ΤΠΠῈανδάρεος ἀπὸ τεμένους Διὸς αὐτῷ παρακατέϑετο,
112

436 Pod gmlIdlI. .. Vs 580—580.

εἶτα ὑπὸ UT ἀπαιτούμενος καὶ ὀμόσας μὴ ἔχειν ἐφωράϑη αὖϑις ἔχων διὰ τοῦ “Ἑρμοῦ. Ὅμηρος δὰ
ἄλλως πλάττων διψᾶν φησὶν ἐν Διδου ἀεὶ καὶ πεινᾶν αὐτὸν, καὶ ἅλις μὲν ἔχειν τῶν εἰς χρείαν, μὴ
ἔχειν δὲ ἀπολαύειν αὐτῶν. φησὶ γὰρ ὃ παρ᾽ αὐτῷ Οδυσσεὺς οὕτω" χαὶ μὴν Τάνταλον εἰσεῖδον χρατέρ᾽
ἄλγε᾽ ἔχοντα, ἑσταύτ᾽ ἐν λίμνῃ. ἡ δὲ προσέπελαξε γενείῳ. στεῦτο δὲ διιμάων, πιέειν δ᾽ οὐκ εἶχεν ἑλέσϑαι.
ὁσσάκι γὰρ χύψει᾽ ὃ γέρων πιέειν μενεαίνων, τοσσάχ᾽ ὕδωρ ἀπόλεσχεν ἀναβροχέν. ἀμφὶ δὲ ποσσὶ γαῖα
μέλαινα φάνεσχε, καταζήνασχε δὲ δαίμων, δένδρεα δ᾽ ὑψιπέτηλα καταχρῆϑεν yé καρπὸν, ὕχναι καὶ
ῥοιαὶ καὶ Leni ἀγλαόκαρποι, συχαῖ τὲ epo καὶ ἐλαῖαι τηλεϑόωσαι , τῶν, ὁπότ᾽ (Vers. 590. )
ὅ0 ἐϑύσει᾽ ὃ "γέρων ἐπὶ χερσὶ μάσασϑαι, ἤτοι ἐφάψασθαι, τάςδ᾽ ἄνεμος φέρεσκε ποτὶ νέφεα σκιόεντα,
ἅρπυιά τις ὧν αὐτὸς οἷς ἔμελλε φαγεῖν Τάνταλος. (Vers. 582.) “Σημείωσαι δὲ ὅτι τε τὸ ἑσταύτα εὑρί-
σχεέται γραφόμενον χαὶ ἑστεότα, καὶ ὅτι περὶ αὐτοῦ x«i τῶν κατ᾽ αὐτὸ Ἡρακλείδης γράφει ὡς αἱ ὃμο- 10
φωνίαι τῶν ῥημάτων διαλανϑάνειν ποιοῦσι καὶ ϑέματα xci κλίσεις. οἷον πολλάκις ἑνὸς παρακειμένου
πολλοὶ ἐνεστῶτες εὑρίσκονται. ἑνὸς δέ φημι ἐν φωνῇ μόνῃ voovuévov καὶ μὴ ἐν γραφῇ , xal μᾶλλον εἰ
καὶ πνεῦμα διάφορον εἴη αὐτῷ. τοῦ γοῦν ἧκα παρακειμένου δυσὶ πνεύμασι χρωμένου εἰσὶν ἐνεστῶτες εἰ
μὲν ψιλοῦται, ἔϑω, οἷον ἔϑων Οἰνῆος ἀλωὴν, αἴδω, οἷον αἰδομένων δ᾽ ἀνδρῶν; αἴϑω τὸ καίω, αἴσϑω,
ἄδω, ἔδω τὸ ἐσϑίω. δασυνομένου δὲ ἐνεστὼς ἂν γένοιτο ἥδω, xai ἕξω, καὶ ἕω, οὗ σύνϑετον τὸ ἀφῆκα,
χαὶ ἥκω, ἔτι δὲ καὶ τὸ ἵημι. καὶ οὕτω "μὲν παραχειμένοῦ ἑνὸς πολλοὶ ἐ ἐνεστῶτες εὕρηνται. ἑνὸς δὲ αὖϑις
ἐνεστῶτος παρακείμενοι πολλοὶ, ὡς οἷον ἐπὶ τοῦ φιλῶ καὶ γηϑῶ. ip ὧν εἷς uiv παρακείμενος ὁλόχλη-
ρος πεφίληκα γεγήϑηκα , δεύτερος δὲ γέγηϑα πέφιλα, τρίτος παρ᾽ Ἴωσι δίχα τοῦ κάππα, πεφίληα.
γεγήϑηα. οἷς φησὶ καὶ Ὅμηρος χρῆσϑαι εἴωϑεν ἐφ᾽ ἑτέρων ῥημάτων, ὡς ὅτε ix τοῦ τετύχηκα τετύχηα
40 “λέγει, διαπρύσιον τετυχηώς. τέταρτος δέ φησι παρακείμενος τοῦ φιλῶ, πεφίλεια, πρὸς ὃν Ὅμηρος 20
ἔγραψε τὸ, νεκύων κατατεϑνειώτων ἐκ τοῦ τέϑνεια παρακειμένου. πέμπτος παρακείμενος £x τοῦ περί-
Auc ὃ πεφίλεα δίχα τοῦ ἰῶτα, οὗ πρὸς ἀκολουϑίαν τὸ ἑστεότ᾽ εἰν ᾿Αΐδαο, ἀπὸ τῆς ἑστεώς φασι μετο-
χῆς τοῦ στῶ δήματος. πολλάκις δέ φησι ὑπαλλάττουσι καὶ ἕχτην διαφορὰν. παρακειμένων ἐχτοῦ E εἰς τὸ.
τὸ γοῦν ἕστεα ἕσταα λέγουσιν, ἀφ᾽ οὗ μετοχὴ ἑσταώς. τοῦτο δέ φησιν ἢ μετάπτωσίς ἐστι τοῦ 6 εἰς ἃ
᾿Ιωνικῶς, ἢ τοῦ ἡ εἰς ἃ. Κατὰ δὲ τὸ ἕσταα ἑσταὼς, γίνεται καὶ δεδαὼς ἐκ παραχειμένου τοῦ δέδαα.
οὕτω δὲ καὶ βεβαὼς μεμαὼς γεγαὼς καὶ ἄλλα. ἐν τούτοις δὲ ὁ αὐτὸς Ἥρακλε εἰδης καὶ TO πεπαδυῖα δια-
σαφῶν ὅπερ ἐν τοῖς ἑξῆς mov χεῖται παρ᾽ Ὁμήρῳ λέγει ὅτι τὰ ὑποτακχτικὰ, ὧν αἱ μετοχαὶ εἰς ὧν ὀξύτο-
vOL, οἷον τύχω τυχὼν εὕρω εὑρὼν, ὁμοίως τοῖς περισπωμένοις ὁριστικοῖς χατὰ τὸν παρακείμενον χλί-
γονται, οἷον τετύχηχα εὕρηκα, ἐξ ὧν μετοχαὶ τετυχηκὼς εὑρηκώς. οὐχοῦν χαὶ τοῦ πάϑω παϑὼν
κίνησις ὅμοια, πεπάϑηκα πεπαϑηκὼς, ϑηλυκὸν πεπαϑηκυῖα, ὥσπερ δὲ λεληκηκὼς λεληκὼς, γεγηθηκὼς, 30
γεγηθὼς ᾿Ιωνικῇ συγκοπῇ, οὕτω xci πεπαϑηκὼς πεπαϑὼς, οὗ ϑηλυχὸν πεπαϑυῖα. Σημείωσαι δ᾽ ἐν
50 τοῖς προει “ρημένοις τὸ ἐν φωνῇ μόνῃ χαὶ μὴ ἐν γραφῇ, ὃ δηλοῖ παρακείμενον πϑνέμδον μὲν ἀχο-
λουϑίέᾳ κλίσεως καὶ νοήσει μόνῃ, μὴ γραφόμενον δὲ, ὡς ἄχρηστον δηλαδὴ καὶ ἀνέξοιστον, ὡς ' Ho«-
χλείδης φησίν. (Vers. 580.) "Ert ἰστέον xai ὅτι λέγεται τὰ εἰρημένα πάσχειν ὃ Τάνταλος, ἐπειδὴ
συνὼν ϑεοῖς τῶν ἀποῤῥήτων μετέδωκε τοῖς ὁμήλιξι, καὶ οὔ μόνον μυστηρίων τῶν ἐν λόγοις, ἀλλὰ καὶ
ἀμβροσίας χαὶ νέχταρος. τοιαῦτα δ᾽ ἂν λέγοιτο πάσχειν καὶ ἅπας ἢ φαντασιοχόπος ὧν καὶ ἐλπίσι χεναῖς
ἐφ᾽ οἷς οὐ χρὴ βοσκόμενος , ἢ μοχϑῶν μὲν ἐπὶ χρησταῖς ἐλπίσι καὶ καραδοκίᾳ κέρδους τινὸς καὶ μᾶλλον
ἀγροτιχώτερον, εἶτα ἐχπίπτων αὐτῶν ὅτε πρὸς τοῖς ἐλπιζομένοις γένηται xai πρὸ χειρῶν ἔχει τὸ ἀγα-
ϑόν. χαὶ ὃ Τάνταλος δὲ τοιοῦτός τις ἂν δόξειεν εἶναι, πρὸς οὐδέν τι τέλος χρηστὸν. ἀεὶ ἐλπιδοχοπούμενος.
τῶν δέ γε πλασμένων ἠωρῆσϑαι αὐτὸν οὐρανοῦ μέσον καὶ γῆς οἱ μὲν αἰτίαν τῆς κολάσεως εἶπον καὶ 4ο
αὐτοὶ τὴν προσεχῶς ῥηθεῖσαν, χαὶ μάλιστα τὴν ἀχόλαστον γλῶσσαν, διὸ καὶ μέσος κρέμαται τῶν τε
ἄνω ἀποστὰς περὶ οὺς ἠδίκησε, zc μηδὲ τοῖς κάτω συνὼν ος φιλεῖν. ἔδοξεν, ὡς ἂν ἐπίσης καὶ ἀμ-
φοτέρων go; jte xci εἰσὶ τοιοῦτοι, ὅσοι κακῆς ὑπολήμψεως ἁλόντες ὧν τε εἶχον πρῴην ἐξέπεσον , χαὲ
θο ὧν δὲ εἶχον ἐρωτιΐ κῶς. ἄλλοι δὲ φιλόσοφον γεγονότα τὸν Τάνταλον δοξάσαι εἶπον μύδρον εἶναι τὸν
Ἥλιον καὶ μ ἢ σῶμά τι ϑεῖον καὶ γέμον ἀῤῥήτων δυνάμεων. ὅϑεν Ἡλίου χόλῳ τιμωρεῖσϑαι λίϑου διηνεχεῖ
χαταφορξ, ἠοτημένου χρυσῆς καὶ ὡς εἰπεῖν ἡλεώδους ἁλύσεως" ' HAio γὰρ ἡ τοῦ χρυσοῦ ὕλη ἀνάκειται, 458

PAG 2141.4 4. Ys. 582—585. 437

(ve περὶ ὃ ἔσφαλτο, ἐχεῖϑεν εἴη αὐτῷ ἡ ποινὴ, ἄνωϑεν δηλαδὴ καὶ διὰ ἡλιώδους ὕλης χαὶ διὰ λίϑου;
ὃς δὴ ὁμοειδής τις τῷ μύδρῳ ἐστίν. ἐν δὲ τοῖς τοῦ ᾿4ϑηναίου χεῖται ὅτι φιλήδονος καὶ ὃ ἀρχαῖος γέγονε
Τάνταλος" συνδιατρίβων γὰρ ϑεοῖς ἐξουσίας ἔτυχε παρὰ τοῦ Διός αἰτήσασϑαι rov ἐπιϑυμεῖ. 0 δ᾽ ἁπλή-

στως ὧν "ἀπολαυστιχὸς πρὸς τοῖς ἄλλοις μνείαν ἔϑετο καὶ τοῦ ζῆν κατὰ ϑεούς. ἐφ᾽ οἷς ἀγαναχτήσας 1701

ὁ Ζεὺς τὴν μὲν εὐχὴν ἐπετέλεσε διὰ τῆς ὑποσχέσεως, ὅπως δὲ μηδὲν ἀπολαύῃ τῶν παραχειμένων, ἀλλὰ

διατελῇ ταραττόμενος, ὑπὲρ κεφαλῆς. ἐξήρτησεν αὐτῷ πέτρον, δι᾿ ὃν οὐ δύναται τυχεῖν οὐδενός. Ση-
μείωσαι δὲ ὅτι ἐκ τοῦ ῥηθέντος ἀερίου Ταντάλου καὶ τανταλίζεσϑαι παρὰ τραγιχοῖς τὸ σαλεύεσϑαε
καὶ σείεσϑαι. ὅϑεν τὸ, ταλάντοις ἐχτανταλωϑεὶς παρὰ Σωπάτρῳ, σχώπτειν βούλεταί τινα ὡς ἐκ πλού-
του κατασεσεισμένον εἰς νοῦν διὰ τρυφήν. xci παροιμία δέ φασιν ἴσως ἐκεῖϑεν τὸ, Ταντάλου τάλαντα.
ἐπεὶ πλούσιός ποτε ἦν, ὡς δηλοῖ φασὶ Φιλήμων, εἰπών" Κροίσῳ λαλῶ σοι καὶ Mie καὶ Ταντάλῳ.
ἢ καὶ ἀπὸ τῆς τοῦ ὀνόματος φασὶν ὁμοιότητος, ὡς ἀγαϑίδες ἀγαϑίδων, ἢ ἀγαϑίδες ἀγαϑῶν. λέγουσι
δὲ οἱ τοιοῦτοι ὀνόματος ὁμοιότητα τὴν ὡσανεὶ παρήχησιν τοῦ Ταντάλου καὶ τοῦ ταλάντου, ὥσπερ
δὴ παρηχεῖται καὶ τὸ ἀγαϑῶν ἀγαϑίδες, περὶ οὗ εἰρηται ἀλλαχοῦ. ὃ δὲ τὸν Τάνταλον ὑποπτεύσας
πρὸς τῇ ἄλλῃ τρυφῇ καὶ ὀπώραις χαίρειν ἀστείως ἔγραψεν ὅτι Τάνταλος οὐδὲ ϑανὼν ἀπαλλάττεται τῆς
τούτων ἐπιϑυμίας, εἴπερ ὃ κολάζων αὐτὸν ϑεὸς προσιὼν, χαϑά περ οἱ τὰ ἄλογα τῶν ζῴων ϑαλλοῖς
ἄγοντες, τοιούτοις καρποῖς. ἀποκρούεται. αὐτὸν τῆς ἀπολαύσεως ὅτε τῆς ἐλπίδος ἐγγὺς A). ὕτι δὲ
xcu φιλιχώτατος ἀνϑρώπων ἢ ἦν Τάνταλος ὃ 9 Φιλόστρατος i ἱστορεῖ, ἐξ οὗ καὶ παροιμιωδῶς, φησὶν, ΑΝ
ται τὸ, ἡ Ταντάλου φιλοτησία πινέσϑω. ἦν δὲ αὕτη παρ᾽ ᾿Ινδοῖς πύσις ἐν ποτηρίοις μεγάλοις, ἐξ ὧν
ἐχεῖνοι καϑεύδειν μέλλοντες ἔπινον, κύπτοντες ἐπὶ τὰς φιάλας ὡς λέγεται. φασὶ δὲ καὶ ὑπὲρ φιλότητος
τὸ ποτὸν τοῦτο εὑρῆσϑαι τοῖς ᾿Ινδοῖς. καὶ ποιοῦνται αὐτοῦ οἰνοχόον Τάνταλον, ὡς δηλαδὴ καὶ ἐκείνου
οὕτως ὁσιουμένου τὸ φιλοτήσιον, ἢ ἐν τῷ παρὰ ϑεοῖς εἶναι ἢ ἐν τῷ κατ᾽ ἀνθρώπους βίῳ. Καὶ ὅρα τὸ
περιώνυμον τοῦ Ταντάλου εἰ καὶ ᾿Ινδοῖς ἔγνωσται. εἰ δὲ xci τὸ Φρύγιον ὄρος ἡ Σίπυλος ἢ τὸ Σίπυλον
ἐπέπεσεν «αὐτῷ κατὰ Διὸς μῆνιν, ἔχει πάντως ἐντεῦϑεν συγχρότησιν ἑρμηνείας, τὸ τανταλωϑῆναι, κεί-
μενον παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν τῷ, ἀντίτυπα δ᾽ ἐπὶ γᾷ πέσε τανταλωϑεὶς, ἤγουν τὸ τοῦ Ταντάλου παϑών,
τὸ δὲ ἦν, φασὶ, χατασεισϑῆναι. μάλιστα μὲν οὖν τὸ ἄνωϑεν χάτω πεσεῖν κατὰ "γῆς ἀντιτύπου, ἢ τινι
πτώσει παρηκολούϑησε καὶ ἐπίχρυψις "ἐπιχαταστραφέντος αὐτῷ τοῦ Σιπύλου, ὕπερ οὐκ ἐξανάγχης χαὶ
ὁ τοῦ “Σοφοκλέους ἔπαϑε Καπανεύς. ἐτανταλώϑη γὰρ ἐκεῖνος μόνῳ τῷ τῆς πτώσεως ἀντιτύπῳ, οὐ μὴν
καὶ τῷ λόγῳ τῆς ἐπιχρύψεως. ὅτι δὲ φαντασία ἦν zc τὰ ἐπὶ Σισύφῳ ῥηθησόμενα πλάσματα, δηλοῖ
ὁ Δλκιὰν ἐν τῷ, ὁρέοντι μὲν οὐδὲν, δοκέοντι δέ. ἔνϑα ὅρα τὸ ὁρέοντι, ἐξ οὗ φαίνεται ὅτι τρισὶν ὑποπέ-
πτωχε συξυγίαις τὸ ὁρῶ. xal τὸ μὲν ὃ opo ὡς βοάω τέτριπται κοινότερον. ἔστι δὲ καὶ δρόω πολλαχοῦ.
ἰδοὺ δὲ καὶ ὁρέω παρὰ ᾿Δλκμᾶνι, οὗ μετοχὴ ὁρέων. καὶ οὕτω μὲν ταῦτα. (Vers. 582. ) To δὲ mgogé-
πλαζεν ἐκ TOU προσπελάξειν συγχέχοπται. ὁμώνυμον οὖν ἐντεῦϑεν τὸ πλάξειν, τὸ μὲν ἀντὶ τοῦ πελά-
ξειν, τὸ δὲ ἀντὶ τοῦ πλανᾶν. (Vers.583.) Τὸ δὲ στεῦτο ἀντὶ τοῦ ἵστατο, “χρησαμένου “φασὶ τοῦ
διασκευαστοῦ τῇ λέξει παρὰ τὴν συνήϑειαν τοῦ ποιητοῦ. ἐν ᾿Ιλιάδι γὰρ στεῦταί τι ἔπος ἐρεῖν "Exrag,
ἀντὶ τοῦ ὑπισχνεῖται, διαβεβαιοῦται, ἢ φαίνεται. ἔστι δὲ ὅμως χαὶ τούτου ϑεραπεία ix τοῦ ποιητοῦ,
παρ᾽ ᾧ ἐν ᾿Ιλιάδι κεῖται τὸ στέωμεν ἀντὶ τοῦ σταϑμῶμεν. ὅϑεν ὡς εἰκὸς στέετο καὶ πλεονασμῷ στεύετο,
χαὶ συγχοπῇ στεῦτο. Τὸ δὲ δηψάων ἐνταῦϑα μὲν κυριολεχτεῖται, map ' ἄλλοις δὲ καὶ αὐτὸ xci τὰ xaT.

αὐτὸ ἰσχυρὰν ἐπιϑυμίαν μεταφορί, χῶς δηλοῦσιν, οἷον ἐν τῷ, ἰσχύειν κελεύω χεῖρα διψῶσαν φόνου. καὶ So

ἐν τῷ, διψῶ ὑμῖν χαρίσασϑαι, xci ἐν τῷ, ὅταν οἶμαι δημοχρατουμένη πόλις, ὃ δὴ Πλάτων φησὶν, ἐλευ-
ϑερίας διψήσασα χαχῶν οἰνοχόων προστατούντων τύχοι καὶ “ποῤῥωτέρω τοῦ δέοντος ἀχράτου μεϑυσϑῇ.
ix τοῦ τοιούτου Oup&v xai πολυδίψιον χατά τινας Ἴάργος, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ἐῤῥέϑη, τὸ πολυπόϑητον.
(Vers. 584.) ᾿Εν δὲ τῷ, χύψει᾽ ὁ γέρων. uc ἰϑύσει᾽ ὃ γέρων, ἠϑιχῶς τὸ Loud παρείληπται ὦ ὡς ἐν οἴχτῷ.
(Vers, 585.) Τὸ δὲ ἀναβροχὲν ἀντὶ τοῦ ἐῤῥοφήϑη , κατὰ ὀνοματοποιίαν χαὶ μίμησιν ἤχου. τραχύτε-
ρον δὲ αὐτοῦ τὸ ἀναβροχϑὲν, ἐξ οὗ xci ὃ βρόχος καὶ τὸ βροχίξειν, ὡς xai τὸ ῥοχϑεῖν τραχυφωνότερον
τοῦ ῥοϑεῖν. τινὲς. δὲ zal διὰ τοῦ V γράφουσιν ἀναβρυχὲν aad ὁμοιόιητα τοῦ βέβρυχεν. ᾿Ιστέον δὲ καὶ
ὅτε ἐπείπερ ἡ &YG πρόϑεσις χωλύειν δοκεῖ νοεῖν τὸ ἀναβροχὲν avri. τοῦ χαταποϑὲν, ἐπάγει πρὸς

438 PACK J2IAIO .. Vs 586—592.

ἑρμηνείαν τὸ, ἀμφὶ δὲ ποοσὶ γαῖα φαίνεσχε, xai ἔτι μᾶλλον τὸ, καταζήνασχε δὲ δαίμων, τουτέστιν
οὐχ ' ἁπλῶς γῆ ἐφαίνετο ἀλλὰ καὶ ξηρὰ, ὥςτε ἐν τῷ ὕδωρ ἀναβροχὲν περιττὴ χεῖται ἡ πρόϑεσις. οὕτω
γάρ ἐστιν ἀναπιεῖν εἰπεῖν τὸ Rage, ἴσως δὲ χαὶ διὰ τὸ πολλάκις τὴν τοιαύτην βρόξιν γίνεσϑαν
ἀρ ἐῤῥέϑη τὸ ἀναβροχέν. κεῖται γὰρ μυρια Ἀχοῦ ἡ &Yà πρόϑεσις ἐ ἐπὶ τοῦ πάλιν χαὶ πάλιν τὸ αὐτὸ γίνεσϑαι.
(Vers, 586.) Tov δὲ ἀξήνασκε πρωτότυπον μὲν ἄζω. παράγωγον δὲ ἀπ᾽ αὐτοῦ τὸ ἀζαίνω. ἀφ᾽ οὗ κατὰ
δευτέραν παραγωγὴν τὸ ἀζηνάσχω, λέξις μόνοις ποιηταῖς χρήσιμος. Κατακρῆϑεν δὲ, ὡς καὶ ἐν ᾿]λιάδι,
ἀντὶ τοῦ χατακάρηϑεν ἤτοι κατὰ κεφαλῆς. (Vers. 987.) Τὺ δὲ χέε χαρπὸν δαψίλειαν ὀπώρας δηλοῖ,
ὄμβρου δίκην γινομένης ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦ Ταντάλου. (Vers. 588.) Τὸ δὲ ὄγχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ ἐφεξῆς 459
οἱ δύο στίχοι ἐν τοῖς περὶ Φαιάκων ἐγράφησαν. (Vers. 590.) Τὸ δὲ ἰϑύσει᾽ δηλοῖ μὲν τὸ ὁρμήσει
παραχϑὲν ἐκ τοῦ ἰϑύω τὸ δρμῶ. ἐκτείνει δὲ τὴν ἄρχουσαν. γίνεται δὲ ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ ἰϑὺς καὶ τὸ 10
ἰϑὺ ἐπιῤῥήματα. ᾿Ιστέον δὲ xoi ὡς πολλὴ διαφορὰ κήπου ᾿Αδώγιδος καὶ δένδρων Ταντάλου. διὸ
τοῦτο μὲν παροιμιαχῶς ἐπὶ τῶν ἀκερδῶν τίϑεται, ἐκεῖνο δὲ ini τῶν ἀκάρπων xci ὠκυμόρων. κῆποι
γὰρ ᾿Αδώνιδος φυτάρια ταχὺ ἀναϑάλλοντα ἔσω χύτρας ἢ ἀῤῥίχου, xci ὕλως χοφίνου τινὸς, καὶ
αὐτίχα ῥιπτούμενα χατὰ ϑαλάσσης καὶ ἀφανιζόμενα καϑ' ὁμοιότητά τινα τοῦ χατὰ τὸν & 4VMOQOV
᾿δωνιν ϑανάτου, ὃς ἀνϑήσας γεοτήσιον ταχὺ ἀπήνϑησε, καταβληϑεὶς ὑπὸ Ἴζρεος κατὰ τὸν μῦϑον.
50 γυναῖκες δὲ τοὺς τοιούτους τημελοῦσαιν κήπους ὡσίουν ἐπιταφίους ᾿Αδώνιδι. ( Vers. 992.) *"Ürt
ὁ Σίσυφος, περὶ οὗ χαὶ ἡ Jes δηλοῖ, ϑανὼν κατὰ μῦϑον xci δόλῳ αὖϑις ἀναβιοὺς οὐκ ἤϑελε χάτω
ἐλϑεῖν, καϑὰ συνέϑετο, εἰ μὴ βαϑὺ γῆρας λαβὸν αὐτὸν κατήγαγεν, ὅϑεν κόλασιν εὗρεν ἐν ἽΔιδου. διὸ
χαὶ φαντάζεται αὐτὸν Ὀδυσσεὺς ἐκεῖ κρατερὰ ἄλγεα ἔχοντα λᾶαν βαστάζοντα πελώριον ἀμφοτέρῃσιν,
ἤτοι ὃ μὲν σχηριπτύμενος. χερσίν τε ποσίν ve λᾶαν ἄνω ὥϑεσκε ποτὶ λόφον. ἀλλ᾽ Ore μέλλοι ἄκρον 20
ὑπερβαλέειν , τότ᾽ ἀποστρέψασκε χραταιῖς αὖϑις, ἔπειτα πέδονδε κυλίνδετο λᾶας ἀναιδής. αὐτὰρ ὅγε
ἂψ ὥσασχε τιταινόμενος, χατὰ δ᾽ ἱδρὼς ἔῤῥεεν ἐκ μελέων. aov δ᾽ ἐκ κρατὸς ὀρώρει. πολλὰ δὲ τῶν
τοιούτων ἐπῶν ἁρμόσον ἂν καματηρῷ χαὶ ἐπιμόχϑῳ ἀνδρὶ s ὁποῖός τις ἔοιχεν εἶναι καὶ ὃ Σίσυφος,
ἀνὴρ φαινόμενος ἐ) 'χειρεῖν μὲν ἀεὶ μοχϑηραῖς πράξεσι καὶ ὡς οἷον εἰπεῖν ᾿ἀναγωγοῖς, μὴ ἀνύειν δὲ
τὰ ἐγχειρούμενα διὰ τὸ δυσκατέργαστον, χαὶ ϑέλει μὲν εἶναι μεγαλουργὸς, μὴ ἔχειν δὲ τοῦ τοιού-
του τέλους τυχεῖν, ἀλλὰ πονεῖν ἄπρακτα. διὸ xci φαντασίαν τοιαύτην iv iov πέμπει τῷ βλέ-
ποντι. ὕτι δὲ χλεπτίστατος ἦν ἀνϑρώπων x«i ὅτι βασιλικὸς ἀνὴρ zc ὡς διαβάλλεται ᾿Οδυσσεὺς ἐξ
θο αὐτοῦ εἶναι, διὸ χαὶ Σισυφίδην αὐτὸν ὃ παρὰ τῷ Σοφοκλεῖ χορὸς καλεῖ εἰ καὶ «Ἱαερτιάδης λέγεται,
πολλαχοῦ δηλοῦται. ὃ δὲ ϑάνατος αὐτοῦ καὶ ἡ eite ἀναβίωσις κρύψιν τινὰ δηλοῖ τοῦ ἀνδρὸς δολερὰν
χαὶ ἀνδρὶ κλέπτῃ πρέπουσαν, καϑὰ καὶ Ζάμολξις κατάγαιον φασὶν οἴκημα πεποιηκὼς, ὡς καὶ Πυϑαγό- $o
oae, zc ἀφανισϑεὶς ἐχ Θρῳκχῶν αἰφνίδιος τετάρτῳ ἔτει ἐφάνη , «ci οἱ Θράκες αὐτῷ πάντα τὰ xat
αὐτοὺς ἐπίστευσαν, ὅτε χαὶ ἦν εἰχὸς λογίσασϑαι καὶ αὐτὸν τὸ Σοφόκλειον χαὶ εἰπεῖν" τί γάρ μὲ λυπεῖ
τοῦϑ᾽ ὅταν λύγοισι ϑανὼν ἔργοισι σωϑῶ κἀξενέγκωμαι, χλέος; εἰχὸξ δὲ xci νόσῳ ϑανασίμῳ κάτοχον
1709 γεγονότα τὸν “Σίσυιρον, εἶτα δὴ ἀνασφήλαντα φήμην πέμψαι, ὡς ἐξ * Ai0ov πέφευγε. δῆλον δὲ καὶ ὅτι
“Ιωρικὸν ὃ ἅμα xc Αἰολικὸν ὦ ὄνομα. TO 2ijevipos- σιοὺς μὲν γὰρ οἱ “ωριεῖς φασὶ τοὺς ϑεοὺς, ὡς καὶ ὃ κω-
κιχὸς δηλοῖ ἐν τῷ, vci τὼ σιὼ, ἀντὶ τοῦ νὴ τοὺς ϑεοὺς ἢ τὰς ϑεάς. σύφος δὲ ὃ σοφὸς παρὰ Αἱολεῦ-
σιν. ὅϑεν Σίσυφος ὃ ϑεόσοφος. καὶ εἰχὸς Κορινϑίων διαλέκτου εἶναι τὴν λέξιν, sini oig δωρίζουσιν
ἦρχεν ὃ Σίσυφος. ὡς δὲ οἱ Δωριεῖς ἔχαιρον καὶ αἰολίζοντες, δηλοῖ Πινδαρος ἀναμὶξ οὕτω ποιῶν, ἤτοι
χαὶ ΖΙωρικῶς γράφων: x«i «ἰολιχῶς. ὡς δὲ καὶ τὸν ϑάνατον ὃ “Σίσυφος ἔδησεν, ἐν τοῖς εἰς τὴν ᾿Ιλιάδα
δεδήλωται. Τοῦ δὲ εἰρημένου σιοῦ παράγωγον καὶ ὁ ϑίασος, χαϑὰ δηλοῖ ὃ δειπνοσοφιστὴς, λέγων, áo
ὅτι ἔρανοι εἰσὶ κατὰ τοὺς πολλοὺς αἱ ἀπὸ τῶν συμβαλλομένων. εἰσαγωγαὶ, ἀπὸ τοῦ συνερᾶσϑαί φησι
χαὶ συμφέρειν ἕχαστον. ἐκαλοῦντο δὲ καὶ ϑίασοι. χαὶ οἱ συνιόντες ἐπὶ τὰ τοιαῦτα ἐρανισταὶ χαὶ συν-
ἡλιασῶται. ἐχαλεῖτο δέ φησι ϑίασος καὶ ὁ τῷ Διονύσῳ παρεπόμενος ὄχλος ἀπὸ τοῦ ϑεοῦ ὃν σιὸν ἐκάλουν
οἱ “Ἰάχωνες. οὐχοῦν σίασος zat τροπῇ ϑίασος, χάϑὰ χαὶ ὃ βρυχησμὸς ὡς μαχησμὸς, καὶ τροπῇ ὁμοίᾳ
10 βρυχηϑι μός. οὕτω δὲ καὶ ὠρύω ὠρυσμὸς, κῶς δύω χαὶ ξύω ῥυσμὸς χαὶ ξυσμὸς, καὶ μεταβολῇ € ὁμοίῳ τοῦ
gy εἷς 8 ὠρυϑμὸς παρὰ Κοίντῳ. "Opa δ᾽ ἐν τοῖς ῥηθεῖσι τὸ συνὲρᾶσϑαι καινὸν ὄν. καὶ ἴσως ἀπ᾽

ΡΑΨΩΙ 414 4. γι. 594---θοο. 439

αὐτοῦ γίνεται zov" ἔννοιαν ἐναντίαν τὸ ἐξερᾶν, οὗ πλείων χρῆσις, ἔτι δὲ καὶ τὸ συμφέρειν γλυχέως ῥηϑὲν
χαὶ δηλοῦν τὸ συνάγειν, ὅπερ ἐπὶ ϑαστάγματος συνδιαφρέρειν λέγεται. ἀφ᾽ οὗ τροπικῶς εἴρηται τὸ,
συνδιαφέρει ὃ δεῖνα τῷ δεῖνι τὴν ἀρχήν. ἔτι ὅρα καὶ τὸ, αἱ ἀπὸ τῶν συμβαλλομένων εἰσαγωγαὶ, 0 πέρ
ἐστι περίφρασις τοῦ, αἱ συμβολαὶ, αἱ συμποσιακαὶ δηλαδὴ, ὧν δήλωσις καὶ ἐν τῇ ἃ ὁαψῳδίᾳ τέϑειται.
(Vers, 598.) Τὸ δὲ λᾶαν βαστάζειν καὶ τὸ ὠϑεῖν ἐοίκασιν ἀντικειμένως ἔχειν. βαστάζεται μὲν γὰρ τὸ
φερόμενον, ὠϑεῖται δὲ τὸ ἀπὸ τῶν κάτω ἐπὶ τὰ ἄνω βιαζόμενον. πῶς οὗν τὸν αὐτὸν λίϑον xci βαστά-
ζει καὶ oc ὃ Τάνταλος; ἔστι δὲ εἰπεῖν ὡς ἴσως εἰς μὲν τὸν λόφον ὥϑει, ὕτε δὲ κατακυλισϑεὶς ὁ λίϑος
ἀπεστράφη πέδονδε, τότε βαστάζων αὐτὸν ἕως τῶν ποδῶν τοῦ λόφου εἶτα πάλιν ὦϑει ἄνω.
( Vers. 594.) Τὸ δὲ σχηρίπτεσϑαι, ἀφ᾽ οὗ συγκοπὲν τὸ σχήπτεσϑαι ποιεῖ τὸ σχῆπτρον καὶ τὸ σχηπά-
10 γιον, ἀντέρεισιν δηλοῖ. (Vers. 595.) Τὸ δὲ λᾶαν ἄνω ὥϑεσχε mori λόφον, ἐπαινεῖται χάριν τῆς συν-
ϑήχης. ἐμφαίνει γὰρ τὴν δυσχέρειαν τοῦ τῆς ὠϑήσεως ἔργου τῇ τῶν φωνηένλτων ἐπαλληλίᾳ, 0v ὧν 20
ὀγχούντων τὸ στόμα οὐκ ἐᾶται τρέχειν ὃ λόγος, ἀλλ᾽ ὀκνηρὰ βαίνει συνεξομοιούμενος τῇ ἐργῳδίᾳ τοῦ
ἄνω ὠϑεῖν. (Vers. 597.) ἀμέλει τὸ, ἔπειτα πέδονδε κυλίνδετο λᾶας ἀναιδὴς ἀχάσμητον ὃν zci δια-
τοῦτο olov τροχαστιχὸν τῇ φράσει, τὸ εὐπετὲς δηλοῖ τῆς τοῦ λίϑου καταφορᾶς. “ἴἄας δὲ οὐ μόνον
λίϑος ἐνταῦϑά τε καὶ ἀλλαχόϑε μυριαχοῦ κλινόμενος λάαος καὶ κατὰ κράσιν λᾶος, ἀλλὰ xci Πλιδὸος
ἐπίνειον χατὰ τοὺς παλαιοὺς, οὗ μέμνηται καὶ «“Τυκόφρων κατὰ κράσιν ἐν τῷ" καὶ «4ἂν περήσεις. «“όφος
460 δὲ δῆλον ὡς οὐ μόνον γῆς ὕψος, ἀλλὰ xci μέρος ποτὲ τραχήλου ζωϊχοῦ, ἐξ οὗ xal καταλοφάδια, ὡς
χαὶ προεδηλώϑη,, ἀντὶ τοῦ κατὰ τοῦ τραχήλου. ὕϑεν καὶ λωφῆσαι φασὶ κυρίως τὸ ἀποϑέσϑαι ἄχϑος
τὸ ἐπὶ τῷ τραχήλῳ, ἐχταϑείσης δηλαδὴ τῆς ἀρχούσης, ὡς καὶ ἐν ᾿Ιλιάδι γέγραπται. (Vers. 596.)
20 "Axpov δὲ ὑπερβαλεῖν τὸ ὑπὲρ ἄκρον λόφον ῥῖψαι τὸν λίϑον, τουτέστιν ἐπὶ τὸ ἐκεῖϑεν μέρος τοῦ λόφου.
καὶ ἔστιν ἡ μεταφορὰ ἐκ τῶν ἀκοντιζόντων xci τῶν τοιούτων, οἱ κατ᾽ ἐπίτασιν βολῆς ὑπερβάλλουσι
τὸν σχοπόν. Τὸ δὲ χραταιὶς, ἐπίῤῥημά ἐστιν ἀντὶ τοῦ κραταιῶς. ἀναλογεῖ δὲ τῷ λιχριφὶς καὶ τοῖς
τοιούτοις. γράφεται δὲ καὶ ἐν δυσὶ λέξεσι, χραταῖ ig, ἤγουν ἡ χραταιὰ ἰσχὺς τοῦ λίϑου. "εἰ δὲ ἔνα So
λέγει ἐπὶ λίϑου ποιητιχώτερον, καινὸν οὐδὲν, εἴγε καὶ ἀναιδὴ τὸν τοιοῦτον λέγει, ἐκ τῶν ἐμψύχων
καὶ τοῦτο μεταγαγών. εἰ δὲ τὸ μακρὸν ἃ τοῦ χραταιὰ ἐξεϑλίβη, καινὸν οὐδὲ αὐτὸ τάγε εἰς ποίησιν. ἐν-
ϑυμητέον γὰρ ἐνταῦϑα δίχα μυρίων ἄλλων καὶ τὸ, ἐὰν yot ἢ, ἤγουν εἰ χρεία ὑπάρχει. ᾿Ιστέον δὲ
καὶ ὅτε ó τὴν Ὀδύσσειαν παραφράσας καλὸς ῥήτωρ τὸ χραταῖ᾽ ig οὐ φιλεῖ, ἐϑέλει δὲ ἢ κραταιὶς γρά-
τάμε γοῦν ἀλλὰ χραταῖς ὥς τινα τῶν ἀντιγράφων φέρει. γράφει γὰρ οὕτως. Ὁ Σίσυφος ἐώϑει πρὸς
τὸν ὦμον πέτρον μέγαν καὶ ἐμβριϑῆ, χαλεπωτάτην δὴ καὶ οὗτος αὖ συμφορὰν διαντλῶν. κυλινδεῖν γὰρ
5o h ἐξεφράγα: αὐτῷ πρός τινα ὄρϑιον xci ὑψηλὴν λόφου ἄχραν τὸν λίϑον. καὶ ἐποίει τοῦτο τοῖς ποσὶ
— ταῖς χερσὶ γλίσχρως καὶ χαλεπῶς ἀντιλαμβανόμενος, ὡς δὴ ὑπερκυλίσων τῆς ἄκρας εἰς TO ἐπίχεινα,
ὑπότε δὲ ἐγγυτάτω γένοιτο τῇ ἐλπίδι κατειργάσασϑαι τοῦτο, δαίμων τις ἰσχυρὸς ὀνόματι Κραταὶς ὕπο-
φέρεσϑαι ἐποίεε κάτω τὴν πέτραν ἀποστρέψασα. (Vers. 598.) Τὸ δὲ τιταινόμενος σχῆμα ὠϑοῦντος
δηλοῖ, ὃς χεῖράς τε καὶ πόδας τιταίνει βιαζόμενος τὸ ὠϑούμενον. ( Vers. 59 7.) Ὅρα δὲ φανερὰν καὶ ἐν-
ταῦϑα διαορὰν τοῦ κυλίειν καὶ τοῦ oO tiv. ὠϑεῖται μὲν γὰρ Aoc κάτωϑεν "ἄνω, κυλίνδεται δὲ ἀνάπαλιν. áo
( Vers. 598.) ὁ δὲ καταῤῥέων ἱδρὼς φάντασμα καὶ αὐτὸς xci οὐκ αὐτόχρημα ἱδρώς. ( Vers. 600.) Ὅτι
ἐκ τοῦ γνωρίμου ' Ayenéuvovog Ὀδυσσεὺς ἀρξάμενος λαλεῖν τὰ περὶ ἡρώων εἰς τὸν ἀνδρειότατον “Ἢ ρα-
κλέα παύει τὸν λόγον, ὃν καὶ σκιαγραφεῖ ἐν “Διδου δεινὸν, καὶ κατ᾽ αὐτὸ τοῦτο ἐοικότα νυχτὶ, καὶ δει-
νὸν παπταίνοντα, xci τόξον ἔχοντα γυμνὸν, ὡς xci δοχεῖν βαλεῖν ἂν, καὶ τελαμῶνι χρώμενον, ὃς τῷ
áo Hoe συνεξηγρίωτο οἷς ἔφερε δεινοῖς ποιχίλμασιν, ἵνα qerratorro καὶ αὐτὸς καϑ' ἣν ἐν ζῶσιν εἶχε
σμερδαλέοτ ura. διαβάλλουσι δὲ zai τὸν τοιοῦτον τόπον ol ὁμηρομάστιγες διὰ τὸ εἰπεῖν τὸν ποιητὴν ὅτι
τε τὴν Hv ἔχει τὸν Διὸς xai" Hoe ϑυγατέρα κατὰ τὸν μῦϑον, καὶ ὅτι εἴδωλον μὲν αὐτοῦ ἐν Aio,
αὐτὸς δὲ σὺν ϑεοῖς “ἄνω τέρπεται, καὶ ὕτι ὁπλοφορεῖ, ὡς ἐῤῥέϑη,, καὶ ὅτι αὐτίκα ἰδὼν τὸν ᾿Οδυσσέα
λαλεῖ πρινὴ πιεῖν αἵματος. ἀλλὰ τοῦτο μὲν λυϑείη ἂν διὰ τοῦ νοηϑῆναι ὡς κατὰ τὸ σιωπώμενον ἔπιε.
CP δὲ τὰ ἄλλα ὅσα φασὶν ἐχεῖνοι, Ort δηλαδὴ ovx ἂν πιϑανῶς λέγοι τὴν Ἥβην ' Ἡρακλέος γυ-
reixa ἣν ὁ μῦϑος ϑεοῖς φησὶ παρϑένον οὖσαν οἰνοχοεῖν, καὶ πῶς οἷόν τε τὸν αὐτὸν iv" Aidov τε εἶναι

440 P ACE QIAIA Α. Vs600—613.

50 καὶ ἐν οὐρανῷ, χαὶ ὡς οὐδὲ πιϑανὸν οὐδὲ τὸ τοιαύτην ἔχειν σκευήν. χαὶ τοιαῦτά τινα ἐγχειροῦσιν
ἕτεροι AvriXOS ὡς αὐτοὶ ἐϑέλουσι. Σημειοῦνταν δὲ οἱ παλαιοὶ, ὅτι TE διάφοροι" Ἡραχλεῖς, ὡς καὶ ἀλλα-
χοῦ ἐῤῥέϑη, ὦ ὧν εἷς καὶ ὃ Διὸς καὶ “Ἡστερίας , 0g φασι πορευόμενος εἰς "hifi ἀνῃρέϑη μὲν ὑπὸ Tv-
φῶνος, ᾿Ιολάου δ᾽ αὐτῷ προσενεγκόντος ὄρτυγα ὀσφρανϑεὶς ἀνεβίω. ἔχαιρε γάρ φασι καὶ περιὼν τῷ
ζῴῳ τούτῳ, χαὶ ὅτι ἐταυϑα μόνον παρὰ τῷ ποιητῇ ϑεὸς Ἡρακλῆς πέπλασται. παραπηγνύουσι δὲ τῷ
εἰρημένῳ περὶ ὄρτυγος λόγῳ, ὅτι. καὶ ὀρτύγιον λέγεται παρὰ τοῖς κωμιχοῖς ὑποκοριστικῶς, οὗ χρῆσις τὸ,
τίσυον ποιεῖν δύνασαν ὀρτυγίου ψυχὴν ἔχων. φράζει δὲ τὸν περὶ Ἡρακλέος τόπον ὃ ποιητὴς οὕτω, εἰσε-
γόησα βίην “Ἡραχληείην, εἴδωλον, αὐτὸς δὲ μετ᾽ ἀϑανάτοισι ϑεοῖσι τέρπεται ἐν ϑαλίῃς. καὶ ; ἔχει χαλ-
λίσφυρον “Ἥβην παῖδα Διὸς μεγάλοιο xci Hore χρυσοπεδίλου. ἀμφὶ δέ μιν xÀay γὴ γεκύων ἦν οἰωνῶν
ὥς, (Wers.605.) πάντοσε ἀτυζομένων ἤτοι ταρασσομένων, ὃ δ᾽ ἐρεμνῇ yvxti ἐοικὼς, γυμνὸν τόξον 10
ἔχων καὶ ἐπὶ νευρῇφιν ὀϊστὸν, δεινὸν παπταίνων, αἰεὶ βαλέοντι ἐοικὼς, σμερδαλέος δέ οἱ ἀμφὶ περὶ
στήϑεσσιν ἀορτὴρ, χρύσεος ἦν τελαμὼν, ἵνα ϑέσχελα ἔργα τέτυχτο. ἄρκτοι T LZ peu τε σύες χαροποὶ

θοτε λέοντες, ὑσμῖναί τε μάχαι τε, φόνοι T &vógoxteGícu Té. ( Vers. 612.) εἶτα ἐπιΐ σημαινόμενος χαι-
γόν τι χαὶ ἐπιτυχὲς χρῆμα τὸν ἀορτῆρα εἶναι φησί: (Vers. 613.) μὴ τεχνησάμενος μηδ᾽ ἄλλο τι τεχνήσαιτο,
ὃς κεῖνον τελαμῶνα ἑῇ ἐγκάτϑετο τέχνῃ, τουτέστιν, ὃς ἐκεῖνον τὸν τελαμῶνα. ἐποίησε, τοῦτο γάρ ἐστι περι-
φραστιχῶς τὸ, ἑῇ ἐγκάτϑετο τέχνῃ, ἐκεῖνος. τεχνήσαιτο ἤτον ἐτεχνήσατο αὐτὸν, μὴ τεχνησάμενος μηδ᾽.
ἄλλο τι, τουτέστιν οὐδὲν ἄλλο διὰ βίου ποιήσας ἔργον ἀλλ ἢ μόνον ἐκεῖνον, ἢ καὶ ἄλλως, οὐδὲν i ἕτερον
τοιοῦτον ἔργον τεχνησάμενος. ὡς εἴτις φασὶν εἴποι ὅτι Φειδίας ποιήσας τὸν 4ία τριῦῦτον οὐδὲν ἄλλο τῇ

170ϑἑαυτοῦ τέχνῃ ἐγκατέϑετο. Ὕτεροι δὲ τὸν λόγον εἷς ἀρᾶς δεξάμενοι σχῆμα φασὶν ὡς "μὴ γένοιτο τῷ τέχνη-
σαμένῳ τὸν τελαμῶνα ἐχεῖνον ἄλλο τι τεχνήσασϑαι, ὃς οὕτω σμερδαλέον καὶ φοβοποιὸν πρᾶγμα 20
ἐσκεύασεν, ἢ μᾶλλον, μὴ ὃ τεχνησάμενος ποιήσοι τι ἕτερον ἔργον, ὃς περὶ ἕνα μόνον ἐχεῖνον τὴν τέχνην
ἀνάλωσε χαὶ οὐ πολλοὺς τοιούτους ἀσχοληϑεὶς ἐτεχνήσατο. χαὶ ἔστι τὸ μὴ τεχνησάμενος μήδ᾽ ἄλλο τι
τεχνήσαιτο περιττότητα ἔχον τοῦ ἑνὸς ἀπαγορευτιχοῦ ἐπιῤῥήματος. ἤρκει γὰρ εἰπεῖν, μὴ τεχνησάμενος
ἄλλο τι, ἢ τεχνησάμενος μήδ ἄλλο τι. ὃ δὲ, τὴν ἄκραν ἐμφαίνων ἀπαγόρευσιν, ἐδίπλασε τὸ μὴ «a
ὁμοιότητα τοῦ, οὐδὲ γὰρ οὐδὲ 4ρύαντος υἱὸς, καὶ τῶν τοιούτων. τινὲς δὲ τὸν τοιοῦτον στίχον δυσσὶ 401
κόμμασι μερίσαντες τὸ μὲν πρῶτον ἐλλειπτιχῶς γοοῦσι, τὸ δὲ δεύτερον ἐντελῶς, ἵνα ἢ, μὴ τεχνησάμε-
vog εἴη, μήδ᾽ ἄλλο τι τεχνήσαιτο. χαὶ ἔστιν ὅμοιον τῷ, μὴ ἀν στ σθμηιδ paio ἄλλοϑ᾽ ὁμιλήσαντες.
xci ἐχεῖνο γάρ Tute τοιῶςδε εἶπον, μὴ μνηστεύσαντες εἶεν καὶ ἑξῆς. ( Vers. 600. ) “Σημείωσαι δὲ ci ἐν
μὲν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἡρωϊκοῖς προσώποις τοῖς ἀπὸ τοῦ ἰδεῖν ἐχρᾶτο ῥήμασιν ὁ ποιητὴς» οἷον" τὰς

10 δεῖνα ἴδον, ἢ εἰσεῖδον, ὁμοίως καὶ τοὺς δεῖνα, ἐπὶ δέ γε “Ἡρακλέος καὶ ᾿Θρίωνος τὸ κεἰσενόησα εἶπε. καὶ 30
ὅτι καϑὰ περὶ τὸν ᾿ΔἽγαμέμνονα ψυχαὶ ἄλλαι ἀγειγέρατο ὅσαι ἅμα αὐτῷ ἔϑανον, χαὶ τῷ πελωρίῳ δὲ
"oiov ϑῆρες οὃς αὐτὸς κατέπεφνε, οὕτω καὶ περὶ τὸν ΠΙραχλέα, τρόπον μέντοι ἄλλον, ϑῆρες φαίνον-
ται, οὐ παρ᾽ αὐτοῦ πεσόντες, ἀλλὰ τῷ παρ᾽ αὐτῷ τελαμῶνι σκιαστιχῶς ἐμφαινόμενοι. ( Vers, 605.)
Καὶ ὅτι τὸ, ἐρεμνῇ νυχτὶ ἐοικὼς χαὶ ἑξῆς ἕως τοῦ, βαλέοντι ἐοικὼς, χρήσιμον εἰς τὸν ἀπειλούμενον
ἀτέλεστα, καϑὰ χαὶ τὸ τοῦ Ἡρακλέος ἐν “Διδου εἴδωλον οὔκ εἶχε βλάπτειν εἰ καὶ βαλέοντι ἐῴκει. σπα-
ταλῶντα δέτινα δηλοῖ τὸ, αὐτὸς δὲ τέρπεται: ἐν ϑαλίαις χαὶ ἔχει καλλίσφυρον" Ἥβην. (Vers. 600 et 601.)

To δὲ βίην ἡ Ἡρακληείην, εἴδωλον, ἣν μὲν ἂν κοινὸν εἴπερ ἐγράφη βίης Ἡρακλέος εἴδωλον. ὡς δὲ νῦν
κεῖται, Ὁμηρικόν ἐ ἐστι xci ᾿Δττιχὸν, τελείας μὲν στιξομένης ἐν τῷ βίην Ἡρακληείην , εἶτα πρὸς σαφή-
γειαν ἐπαγομένου τοῦ εἴδωλον, ἵνα μὴ vooito ἄρτι ᾿Ηραχλῆς αὐτὸς ἐχεῖνος , ἀλλὰ TO αὐτοῦ εἴδωλον,
ὡς τοῦ μὲν σώματος χαυϑέντος χατὰ τὴν Τραχινίαν Οἴτην, τῆς δὲ ψυχῆς ἄνω οὔσης, τοῦ δὲ εἰδώλου áo
περὶ τὸν “4ιδην. οὗ καταπαίξει εὐφυῶς ὃ «Τουχιανός, (Vers. 603. ) H δὲ Ἥβη ἀλληγορικῶς Διὸς καὶ
" Hoag λέγεται διὰ τὸ ἀκάματον xci ἀεὶ νεάζον τῶν στοιχείων εἰς ἅπερ ἀλληγορεῖται" Hoe xci Ζεύς. ἀπὸ

20 Ἥβης δὲ οὐ ταύτης τῆς μυϑιχῆς οὐδὲ μὴν τῆς xa ἡλικίαν , ἀλλὰ τῆς κατὰ μέρος quiin»,
ὅϑεν xci τὸ ἐφήβαιον, ἔτι δὲ χαὶ τὸ ἡβυλλιᾶν παρὰ τῷ κωμιχῷ, ἔπαιξέ τις τῶν παλαιῶν ἐξ ἀφορ-
μῆς τῆς κατὰ τὸν μῦϑον " Hus οὕτως" ἐχαυχήσατό τις φιλεῖν τράχηλον γυναικὸς χαὶ τιτϑοὺς χαὶ ὀμ-
φαλόν, καὶ αὐτὸς μὲν οὕτως ἔφη, ὃ δὲ ᾿ἀχούσας εἶπεν ὡς πονηρὸν τοῦτ᾽ ἤδη. καὶ γὰρ ὁ ᾿Πρακλῆς ἀπὸ

PACGEJRIAI.A .4 Vs 604—625, 441

τῆς Ομφάλης ἐπὶ τὴν Ἥβην μεταβέβηκεν. (Vers. 604.) Νεχύων δὲ χλαγγὴν ἐνταῦϑα εἰπὼν ὡς οἰωνῶν
ἐρεῖ ἀλλαχοῦ τρισμὸν ψυχῶν τῶν ἐν “Διδου οἷα νυχτερίδων, ὡς ἐχεῖ φανεῖται. ( Vers. 605.) Τὸ δὲ ἐοιχὼς
οὕτω καίριον, ὥςτε δὶς αὐτὸ εἶπεν ἐν τῷ, νυχτὶ ἐοικὼς, καὶ βαλέοντι ἐοικώς. ἔνϑα καὶ κάλλος ἐστὶν,
ὡς ἐν τέλει στίγων χειμένων τῶν τοιούτων μετοχῶν. Τυμνὸν δὲ τόξον λέγει τὸ ἔξω γωρυτοῦ. (Vers. 606.)
᾿Δορτὴρ δὲ καὶ τελαμὼν ταὐυτά εἰσι κατὰ πολυωνυμίαν, ὡς καὶ ὁ ποιητὴς δηλοῖ εἰπὼν ἀορτὴρ, εἶτα
πρὸς ἑρμηνείαν ἐπαγαγὼν τὸ, χρύσεος τελαμών. γίνεται δὲ ὃ ἀορτὴρ παρὰ τὸ ἀείρω, τὸ κρεμῶ καὶ
μετεωρίζω, καὶ δηλοῖ τὸν κρεμαστῆρα τοῦ ξίφους. (Vers. 610.) Σύες δὲ ἀγρότεροι πρὸς διαστολὴν
τῶν οἰχοτραφῶν σιάλων, Χαροποὶ δὲ λέοντες οἱ τοιούτους ἔχοντες τοὺς ὀφϑαλμούς. χρώματος δὲ
ὀφϑαλμῶν δηλωτιχὸν καὶ τὸ χαροπὸν, λεγόκμενον καὶ ἐπὶ παρδάλεων. ἀπὸ δὲ τῆς τοιαύτης χαροπό- So
10 τητος xci χάρων ὃ λέων iv ῥητοριχῷ κεῖται λεξικῷ. ἐκεῖνο δὲ ἴσως καὶ κατ᾽ ἀντίφρασιν. μᾶλλον γὰρ
φοβερὸς ὃ λέων καὶ οὐ χαρὰν ποιῶν, ἤδη δὲ καὶ κατὰ τὸ ϑανατοποιόν. ἐπεὶ καὶ ὁ Χάρων ἐν “Αιδου δια-
χονεῖ. (Vers.611.) Τὸ δὲ ὑσμῖναί τε μάχαι τε ταυτά εἰσιν, ὥςπερ χαὶ τὸ, φόνοι τ᾽ ἀνδροχτασίαι τε.
Ὁ ες. 615.) Τὸ δὲ ἑῇ ἐγκάτϑετο τέχνῃ, δηλοῖ μὲν, ὡς ἐῤῥέϑη, κατὰ περίφρασιν τὸ ἐτεχνήσατο. πάνυ
δὲ χαλῶς ἐνταῦϑα ἔχει τὸ ἐγκατέϑετο, διὰ τὸ μὲ ῥξον καὶ ἀπόνως κατεσχευάσϑαι τὸν ἀορτῆρα, ἀλλὰ
χειμηλιωϑῆναι οἷον εἰς χρονίαν κατασχευήν. ( Vers. 616.) Ὅτι ὃ ποιητής τε xci ὃ ᾽Οδυσσεὺς ὁ μὲν
συνιστῶν παρὰ Φαίαξιν ἑαυτὸν ὡς “Ηράχλειον ἄϑλον μιχροῦ ἀνύσαντα καὶ τῶν Πρακλέος ἄϑλων τὸν
δυσχατεργαστότερον, ὃ δὲ τὸ ἄπιστον τῆς εἰς “Διδου χκαϑόδου τοῦ Ὀδυσσέως “ϑεραπεύων ῥητοριχῷ 4o
γόμῳ δι᾿ ὁμοίου διηγήματος ὡς μηχέτι χαιγὸν ὃν τὸ χατὰ τὸν ᾿Οδυσσέα, εἰ καὶ ἄλλοτε τοιοῦτόν τι
γέγονε, πλάττουσι τὸν ᾿ΤΙρακλέα 3n" Aion, ὡς ἔγνω τε τὸν Ὀδυσσέα xci διογενῆ καὶ πολυμήχανον ὀνο-
20 μάσας προσφωνεῖ oimac* ὦ δειλέ, (Vers. 617.) 3; δή τινα καὶ σὺ χαχὸν μόρον ἠγηλάζεις, 0v περ ἐγὼν
469 ὀχέεσχον ὑπ᾿ αὐγὰς ἠελίοιο. Ζηνὸς μέν φησι πάϊς 3, Κρονίονος. αὐτὰρ ὀϊζὺν (V ers. 620.) εἶχον ἀπειρεσίην.
μάλα γὰρ πολὺ χείρονι φωτὶ ( Vers, 621.) δεδμήμην. 0 δέ μοι χαλεποὺς ἐπετέλλετ᾽ ἀέϑλους, ὃ δὴ ἔχει τι
λέγειν ἀγαϑὸς ἀνὴρ ὑποτεταγμένος χείρονι τινὶ "καὶ δεινὰ ἐπιτασσόμενος. εἶτα ἐπιφέρει" (Vers. 622,623.) 5o
καὶ ποτέ μ᾽ ἐνϑάδ᾽ ἔπεμψε κύν᾽ ἄξοντα, οὐ γὰρ ἔτ᾽ ἄλλον φράζετο τοῦδέ τί μοι κρατερώτερον εἶναι ἄεϑλον.
( Vers. 624.) τὸν μὲν ἐγὼν ἀνένεικα, τὸν κύνα δηλαδὴ Κέρβερον, καὶ ἤγαγον ἐξ Aio. ( Vers. 625.)
"Epuzíeg δέ μ᾽ ἔπεμψεν ὃ κλεπτικὸς καὶ γλαυχῶπις ᾿4ϑήνη. ᾿Ιστέον δὲ ὅτι καὶ “Πρακλῆς, ὡς καὶ ἐν "Diac
δηλοῦται, eig φιλόσοφον ἄνδρα ἐκλαμβάνεται παρὰ τοῖς παλαιοῖς. διὸ καὶ οὐκ ἀπίϑανον Ὀδυσσέα τε καὶ
Ἡρακλέα φιλοσοφίας τροφίμους ἄνδρας, τὰ αὐτὰ ποιεῖν ἐνεργήματα. ὅϑεν καὶ καλϑὰ τῷ Ὀδυσσεῖ Ao nva 60
τὰ πλείω κατορϑοῖ, δι’ ἧς καὶ τῆς Καλυψοῦς ἀπολέλυται συμπράξαντός τι xci τοῦ “Ἑρμοῦ, οὕτω
30 xai τὸν ᾿Πρακλῆ 4ϑηνᾷ πέμπει καὶ Ἑρμῆς, ἀνάξοντα τὸν ϑρυλούμενον Κέρβερον. *oj) ἡ ἀλληγορία1 704
ἑτέρωϑε κεῖται. ( Vers. 617.) ᾿Ιστέον δὲ ὕτι τὸ, & δειλὲ καὶ & δειλοὶ, πολλαχοῦ κείμενον πολλάχις
καὶ ἐδηλώϑη τί δηλοῦν βούλεται. ᾿Ηγηλάζειν δὲ κατὰ τοὺς παλαιοὺς τὸ διώκειν, ἄγειν, φυγαδεύειν,
πορϑεῖν, ἵγα ἢ τὸ χαχὸν μόρον ἠγηλάζεις ἀντὶ τοῦ κακὴν τύχην ἄγεις, καὶ τὸ πάγχυ κακὸν ἠγηλάξει
ἀντὶ τοῦ ὁδηγεῖ, ἄγει. τιρωτότυπον δὲ αὐτοῦ, τὸ ἄγειν xci τὸ ἐλᾶν, ὅϑεν ἀγηλᾶν, καὶ κατὰ παραγω-
γὴν ἀγηλάξεν , χαὶ κατὰ τροπὴν ἠγηλάζειν. διὸ οὐδὲ δασύνεται ἡ ἄρχουσα. ἐκ τοῦ ἄγειν γάρ. χρήσιμον
δὲ εἰς τοῦτο καὶ τὸ ἀγηλατεῖν παρὰ Σοφοχλεῖ,. ἐχεῖνο μέντοι καὶ δασύνεται παρὰ τὸ ἄγος. ( Vers, 618.)
To δὲ ὀχέεσχον ἀντὶ τοῦ ᾧχουν ἤτοι ἔφερον, ἐβάσταζον, xai ἔστι τὸ, κακὸν μόρον ἠγηλάζειν, ἤγουν
ἄγειν, καὶ κακὸν μόρον ὀχεῖν ἀντὶ τοῦ φέρειν ταυτόσημα. ( Vers. 619.) Τὸ δὲ Κρονίονος ἐκτείνεν μὲν
καὶ ἐνταῦϑια κατὰ ἀναχρονισμὸν τὴν προπαραλήγουσαν, συστέλλει δὲ τὴν παραλήγουσαν. ( Vers. 620.)
4o f)g δὲ πολὺ χείρων ' Ἡρακλέος ὃ ἐπιτάσσων αὐτῷ Εὐρυσϑεὺς, καὶ ὅπως τοῦτο συνέβη, ἡ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ.
(Vers.621.) T0 δὲ ἐπιτέλλεσϑαι διφορεῖται. λέγεται γάρ ποτε καὶ ἐπιτέλλειν ἐνεργητικῶς. (Vers. 622.)
Τὸ δὲ ἔπεμιμε "δὶς ἐνταῦϑα λεχϑὲν διαφόρως εἴρηται, Εὐρυσϑεὺς μὲν γὰρ πέμπει ἤτοι συστέλλει τὸν 10
Ἡρακλέα. Ἑρμῆς δὲ xa ὁδηγίαν πέμπει. (Vers.623.) 4ίς δὲ καὶ τὸ ἔτι ἐνταῦϑα εἶπεν ἐν τῷ, οὐ
γὰρ ἔτι ἄλλον φράζετο τοῦδ᾽ ἔτι χρατερώτερον ἄεϑλον, περιττῶς τοῦτό γε ποιήσας καὶ οὐ χατά τινα
διαφοράν. Τὸ δὲ ἀνένειχα ἀντὶ τοῦ ἀνήνεγχα, λέγεται δὲ τὸ αὐτὸ καὶ ἀνενειχασϑαι, ὅτε καὶ δηλοῖ τὸ
ἀνελθεῖν, ὡς τὸ, ἀνενείχαντο εἰς τὸ Κωρύχιον παρὰ Ἡροδότῳ, ἴσως δὲ καὶ τότε ἀναχομιδήν τινα δηλοῖ
CoxMENT. IN Opvss. Toy. L » Kkk

442 PACE 21414 4. Vs 629—638.

ὡς χαὶ τὸ, ἐς Σπάρτην ἀνενείκαντο καὶ αὐτοὶ ἀνέβησαν. τοιοῦτον δέ τι χαὶ τὸ ἀνενείχατο φώνησέν τε,
ἤγουν ἀναγαγὼν ; πνεῦμα, ἐμελῴδησεν. (Vers. 629. ) Ὅτι à ἐμφαίνων ὃ ποιητὴς πολλὰ μὲν ἔτι ἔχειν διη-
γήσασϑαι περὶ παλαιῶν ἡρώων, οἷον καὶ τὰ χατὰ Θησέα xci Πειρίϑοον, περιττὸν δὲ κρίνειν ἐμβρα-
δύνειν τοῖς χάτω, ὃς χαὶ Πατρόχλου xc ᾿Αντιλόχου πρὸ βραχέων μνησϑεὶς, οὐδὲν i ἱστόρησε περὶ αὐτῶν,
ὡς ἂν μὴ ἐπιπολὺ παρατείνῃ τὸ ἐπεισόδιον, φησί" καὶ δὴ ἂν ἔτι προτέρους ἴδον ἀνέρας, οἷς ἔϑελόν
περ, Θησέα Πειρίϑοόν τε, ϑεῶν ἐρικυδέα τέκνα. (V ers. 651.) ἀλλὰ πρὶν ἐπὶ £Qve' ἀγείρετο μυρία νεχρῶν
ἠχῇ ϑεσπεσίη. ἐμὲ δὲ χλωρὸν δέος ἥρει, τοῦτο δὲ παρῳδηϑῆναι δύναται εἴς τινα δεινὴν πολυπλήϑειαν.
20 ( Vers, 630.) ᾿“οίδιμος δὲ ἐν ἱστορίαις καὶ κὸ Πειρίϑοος καὶ ὃ Θησεύς. οὖς καὶ ἐθέλειν διατοῦτο ἰδεῖν
εἶπεν 0 Ὀδυσσεύς. (Vers. 652.) γλωρὸν δὲ χαὶ νῦν δέος τὸ χλωροποιὸν ἤτοι ὠχροποιὸν, ὡς xci οἶνος
ἐρυϑρὸς κατὰ τοὺς παλαιοὺς οὐ μόνον ὃ μέλας, ἀλλὰ καὶ ὃ ἐρυϑροποιὸς τοῖς πίνουσιν. (Vers. 635.)
Ὅτι δέδιεν Ὀδυσσεὺς ἐν ἽΔιδου, μή μοι γοργείην κεφαλήν φησιν δεινοῖο πελώρου ἐξ ᾿4ἴδος πέμψειεν
ἀγαυὴ Περσεφόνεια βοαδύνοντι χάτω. 4n δὲ γοργείαν κεφαλὴν δαιμόνιόν τι φοβερὸν, ὅλην γοργόνα,
χατὰ τὸ, Τεῦχρε ᾿ς φίλη κεφαλή. Φασὶ δὲ οἱ παλαιοὶ γελοῖον εἰναι τὸν φόβον , ὡς εἴπερ, μὴ εἴδωλον καὶ
à γοργὼν ἐν Aiov ἦν, ἀλλ᾽ αὐτὴ ἐκείνη ; ἐμφαίνει δὲ ὃ ὅμως ᾽Οδυσσεὺς ἀκολούϑως τοῖς πεπλασμένοις,
ὡς δεινὴ κατὰ τὴν ποτὲ ἀληϑῆ γοργόνα, οὕτω καὶ ἡ τῆς Τοργόνος εἰχασία, γοργείην γὰρ κεφαλὴν ot
παλαιοὶ τὴν τῆς D00y0vog εἰχόνα φασί. κεῖται δὲ ἼΣΟΣ γοῤγείας κεφαλῆς. χαὶ ἐν ᾿Ιλιάδι, ὕπου περὶ τῆς
κατὰ τὴν ᾿4ϑηνᾶν αἴγιδος ἐῤῥέϑη. ἔνϑα ὥσπερ ἡ ἔρις καὶ ἡ ἀλκὴ οὐκ αὐτὰ ἐκεῖνω εἰσὲ τὰ σωματοειδῆ,
οὕτως οὐδὲ γοργεία αὐτόχρημα κεραλὴ τῇ αἰγίδι ἐντέϑειται, ἀλλὰ ἢ ἀντίμιμόν τι αὐτῆς, ἢ χατάπλη-
ξις δηλοῦται γινομένη διὰ τῆς αἰγίδος οἷα καὶ Γοργόνος τινός. ᾿Ιστέον δὲ ὅτε τε καὶ πᾶς ἄγριος ἀνὴρ καὶ
30 φοβερὸς λέγοιτο ἂν γοργείη κερραλὴ Fóswvoio πελώρου. καὶ ὅτε ὥλλων ἄλλω φαμένων περὲ Ó'opyóvog ἤτοι 00
Γοργοῦς, διττὴ γὰρ αὐτῆς ἡ κλίσις καϑὰ καὶ τῆς ἀηδόνος καὶ τῆς χελιδόνος, ᾿Αλέξανδρος ὃ Ἀ]ύνδιος
ἱστορεῖ ὡς ἐν τοῖς τοῦ ᾿Αϑηναίου φέρεται, ὅτε τὴν Τοργόνα τὸ ζῷον καλοῦσιν οἱ ἐν “Ζιβύῃ νομάδες, 463
ὕπου καὶ γίνεται, κατώβλεπτα ἢ κατώβλεπτον. ἔστι δὲ προβάτῳ ἀγρίῳ ὅμοιον, χατὰ δέ τινας μόσχῳ.
τῇ δ᾽ ἀναπνοῇ πάντα τὰ ἐντυχόντα διαφϑείρει. χαὶ ἐμβλέψαν δὲ τείνει, οὐ πνεύματι ἀλλὰ τῇ 7γινο-
μένῃ ἀπὸ τῶν ὀμμάτων φορᾷ- τοιούτῳ δ᾽ ἂν εἰκάζοιτο ζῴῳ πᾶς ὃ xara πρόσχημα μὲν ἀρετῆς χάτω
γεύων εἰς γῆν, ἄλλως δὲ πῦρ, ὃ φασιν ὧν εἰς φϑοράν. "Ioréov δὲ ὅτι ix τῆς ἐνταῦϑα γοργείας κεφαλῆς
καὶ ἐκ τοῦ ae oras ἔϑνεα νεχρῶν λαβὼν ὃ ὃ Πλάτων n τὸ, ἐπιῤῥεῖ μοι ὄχλος τοιούτων l'opyóvov vc
Πηγάσων χαὶ ἑξῆς. παράγωγον δὲ ἡ γοργεία χεφαλὴ 1 ἢ τῆς Τοργοῦς ἢ ἢ ἀλλὰ τῆς It δργόνος, ( Vers. 634.)
ἵνα ἢ γοφγονείη καὶ ἐν συγκοπῇ γοργείη. Τοργόνος δὲ παράγωγον χτητικῷ τύπῳ καὶ τὸ γοργόνε είον, εἴδω-
λόν τι αἰτὸ Γοργόνος ἀνακείμενον ᾿᾿ϑηνᾷ πολιάδι, οὗ χρῆσις ἐν τῷ, τῆς ϑεοῦ τὸ γοργόνειον ἐκ τῆς 30
ἀκροπόλεως ὑφελόμενος. € ὅτι δὲ ἣ Περσεφόνη xci χόρη παρὰ τοῖς ὕστερον φέρεται λέγεσϑαι κατά τινα
4o ἐξοχὴν καὶ μᾶλλον παρ᾽ Αττικοῖς, "δῆλόν ἐστι. “Πέμπει δὲ Περσεφόνη πρὸς ἐχφόβησιν. γοργείαν xegpa-
AXv καϑὰ καὶ Eunovcav ἡ ᾿ Βκάτη. " Enztovoa γάρ, qecu, φάσμα δαιμονιῶδες ὑπὸ ᾿ Βχάτης πειιπό-
μενον, ὃ τινὲς μὲν Ὀνόνωλιν λέγουσιν, οἱ δὲ Ὀνόσχελι»ν. ( ον. 6038.) Ὅτε εἰ χαὶ ἐν ἄλλοις
ὃ ποιητὴς ἐμφαίνει ϑάλασσαν εἶναι τὸν ᾿Ωχεανὸν κατὰ τοὺς φιλοσόφους, ἀλλ ἐνταῦϑα ποταμὸν φανε-
ρῶς αὐτὸν λέγει 7 ποιητικῶς φράξων, οὔτε τῆς ἀληϑείας ἐθέλων ἀπέχεσθαι, xci τῇ ποιήσει, δὲ τὰ εἰχότα
χαριζόμενος. φησὶ οὖν" τὴν δὲ νῆα zer Ὠχεανὸν ποταμὸν φέρε xv δόοιο. nülste μὲν ἐἰρεσίη, € ἕπειτα
δὲ χάλλιμος οὖρος. ὡσαύτως δὲ καὶ ἐν τῇ εὐθὺς ἐςρεξῆς ῥαψῳδίᾳ. αὐτὰρ ἐπεὶ ποταμοῖο λίπεν ῥόον
᾿Ωχεανοῖο νηῦς. ἴσως δὲ καὶ ᾿ντίχλεια εἰποῦσα ὅτι μέσσῳ γὰρ μεγάλοι ποταμοὶ χαὶ δεινὰ ῥέεθρα, Ὥχεα-
γὸς μὲν πρῶτα ποταμὸν δοξάζει καὶ τὸν ᾿Θχεανὸν, δηλ οὔσα ἐχεῖ καὶ αὐτὴ, ὅτι πέραν ᾿Ωχεανοῦ ἡ νεκύω o
πλάττεται τῷ ποιητῇ. χαὶ τοῦτο μὲν ἁπλοϊχώτερον. o δὲ γεωγράζος φησὶν ἐν τῷ" ἐπεὶ ποταμοῦ λίπε
ὁόον ᾿Ωχεανοῦ, μέρος τι ᾿ῷχεανοῦ ὁ 0 ποταμός. ἄλλως γάρ φησιν οὐχ ἂν λέγοιτο Ort ἐκ τοῦ ᾿Ωχεανοῦ
ἦλϑεν εἰς τὸν ᾿Ωχεανὸν , ὥρτε χατὰ τὸν γεω) γράφον δοκεῖ λέγειν Ὅμηρος ὡς ἐκ τὸῦ μεγάλου ᾿Ωχεανοῦ,
50 τῆς ἔξω δηλαδὴ ϑαλασσῆς, "περὶ ἣν πλάττεται αυϑεκχῶς καὶ ἡ τῆς Κίρκης εἶναι νῆσος, πλεύσας εἰς
“Ἅιδην διὰ ποταμοῦ ᾿Ὠχεανοῦ, εἶτα διὰ τοῦ αὐτοῦ αὖϑις ποταμοῦ ἐπαλιννόστησεν εἰς τὴν ϑάλασσον
ἔνϑα ἣν ἡ Κίρκη. ἐπάγει γὰρ, ἀπὸ δ᾽ ἵχετο χῦμα ϑαλάσσης εὐρυπόροιο νῆσον Aii», diete end

»ΑΨΩΙΔΙ6,4 4. Υϑ. 889. 443

ϑαλάσσης Ὀδυσσεὺς διὰ ποταμοῦ ᾿Ωχεανοῦ εἰς E ἐλϑὼν dre διὰ τοῦ αὐτοῦ ποταμοῦ ἐνεχϑεὶς εἰς
τὴν χατὰ Κίρκην εὐρύχορον ἀποκατέστη ϑάλασσαν ἢ τίς ποτὲ αὕτη ϑάλασσα, εἴτε ἡ ἕξω χατὰ τὸν
᾿Ὠχεανὸν, εἴτε χαὶ μάλιστα ἡ xc ἡμᾶς ἑσπερία ἡ μετὰ τὸν μέγαν ᾿βχεαγὸν , πρὸς τῇ οἰχουμένῃ μὲν
ἀληϑῶς οὖσα περὶ που τὰ Τυῤῥηνικὰ à ἢ Σικελικὰ, τῷ δὲ uv μεταγομένη ὕποιπερ ἐχείνῳ δοχεῖ τῷ χαὶ
ἀποστενώσαντι τὸν ἀπείριτον ἢ ἀπέραντον ποταμὸν εἰς 7 πανημέριον πλοῦν χαϑὰ προδεδήλωται. πανη-
μερίης γὰρ νηὸς ποντοπορούσης xci ἡλίου δύντος ἡ ναῦς εἰς Κιμμερίους ἦλϑε, καὶ διὰ τοσούτου ἄρα
ἐπανῆλθε χαιροῦ, δι᾽ ἡμέρας γὰρ, ὡς τῆς μεταξὺ νυχτὸς ἐν “Διδου διαγενομένου τοῦ Ὀδυσσέως. οὐ γὰρ
ἔδει τὰ τοῦ “Ἵιδου ὑπὸ φωτὶ βλέπεσϑαι. δηλοῖ δὲ τὸ ταχὺ τῆς ἐπανόδου χαὶ τὸ μηδὲ ἐφόδια παρὰ Kip-
χης τῇ τοῦ Ὀδυσσέως ἐντεϑῆναι νηΐ, ὡς δὲ xai δύντος ἡλίου εἰς τὴν νῆσον ἡ ναῦς ἐπανεχώρησε, δῆλον
ix τοῦ εὐϑὺς "ἐν ψαμάϑοισιν ἀποβρίξαι τοὺς περὶ ᾿Οδυσσέα, τουτέστι “οιμηϑῆναι, ὡς προδεδήλωται. θο
( Vers. 639. ) Τὸ δὲ εἰρεσίη, τὰ παλαιὰ τῶν ἀντιγράφων ἐν δοτικῇ πτώσει ἔχουσιν, ἵνα λέγῃ ὡς 7 πρῶτα
μὲν τὸ κῦμα ἔφερε τὴν νῆα ἐν εἰρεσίᾳ, ἔπειτα δὲ οὖρος χαλός. κῦμα δὲ χαὶ ἐνταῦϑα ποταμοῦ, ὡς xci
πρὸ τούτου πορεύρεον κῦμα περιστάϑη οὔρεϊ ἶσον τὸ τοῦ Εγνιπέως.

᾿ a i Y l r ὩΝ 0^ , ) Cx E : *
E τ ὦ - e * P Ca ey e siat τῶν aT we
ς EI : : (i bi
v ἦγ, sesso. By à É δες Dis v " : 1 ic Ἕ πε
“αυνον zia qme 1 X τ mary n"

I k ἐμ
ἰὸς sons So echo oni M
p pun Mihi € wt Jn iibri * (T * y ὃς (ὃ Yon ] i "

Haro ΡΝ ALCUNE MEE

me. e. γ{0Υ

ΕΝ Au d ie 2a d Bic ah. ὅλος ^is

wi too eu ὅν 1

ΣΕ ἰιλἀῳωρμ τιν} 257 139!

University of Toron
Library

Acme Library Card Pocl«
LOWE-MARTIN CO. LIMIT

vibrat ILL στο

£0 60 fl SI 6€
Od d'HS AV8 39NVH Q

δὲ

Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Commentarii ad Homeri Odysseam : ad fidem exempli romani editi"

See other formats