Skip to main content

Full text of "Commentatio de extrema Odysseae parte inde a rhapsodiae psi versv CCXCVII aevo recentiore orta qvam homerico;"

See other formats 


Google 


This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 


It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 


Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 
public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 


We also ask that you: 


- Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for 
personal, non-commercial purposes. 


- Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


- Maintain attribution The Google *watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


- Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 


About Google Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 


alhttpo://books.goodle.com/ 








HOUGHT WITH 










THE INCOME FRUÜM 





THE GIFT Or 








STEPHEN SALISBURY, f 
OF WORCESTER, MASS, 


(Class of 1817). 


it 
S 








COMMENTATIO 


l " : l 
s DB: 


" EXTREMA ODYSSEAE PARTE 


INDE A RHAPSODIAE V vERSV CCXCVIE 


AEVO RECENTIORE ORTA 


QVAM 


HOMERICO E 


SCRIPSIT . 


 FRIDER. AYGYST. GYIL SPOHN 


PHILOS. DOCT. AA. LE, M., 


L4 : Y . 
LIPSIAE i 
IN LIBRARIA WEIDMANNIA 
| | MDCCOCXVI.— ^ 


» 


T « ^ 


$04 
." 
M 5 
e 
m "wor 
"n E à 
"CU T x A 
4, 
L] 
" 4 07 gU Y 
ilq o4 2.2 
N 1 
'"TAO 
T 
A 
a C 
! E 
' 
Ne Go X 
CET: 
J 
1 
» x 
iS 
, 
4. 


' * 
4 
^" La 
Y 
e M 
C, 0 
A 4 
» , 





;' A 
L 
e€6«4 
À. 
LJ 
1.29 


-^ 


/ 


E 
"E 
e. 
* 
- 
2 
* 
L] . c 
hape cibum, 


-* 


LI 


-. 


. 





LI 


/ 





J x E. 
/ 
- "n 
: bj 
, ! : 
- . 
à 
/ : j 
i 
E 
' x 
. 
i d X LAM E. 
. RUN 09 - E ' : L T ls f z 
.PERILLVSTRIS AG GENEROSISSIMBE 
, M z j 
W ^ . ! 1 004 n t nl. b 1 
E , P - 1 T , 
^ yu UA - , ra 
(5s 
€t aet i ] i 
4 4 i t » "d Uu , 
! 3 €- 
[4 . 
. 
ue , PE 
' " Fh 
* ! 
^ 
- : : : 
^ T " ] 


Ex quo primum TIBI innotui , nihil ardentius optaui, 


quam vt mihi aliquando contingat, vt vires, quae 


"quam tenues sint nemo me nosse potest melius, exer 


- UT nurub 
cere, TIBI vero eu re animunrgratum et pium.pos- 
sim comprobare. Y ow PS 


e 
*, 


N ! * 


* 


Eiusmodi opportunitas data est hoc libello conscri- 
bendo. Vtrum hic tanto nomine ac tanta auctoritate 
digaus sit, au se&is de e9 st3tüi debtait;, Judicii est vàn 
mei, sed TVI et virorum, quos nostri temporis homi- 
nes in hisce rebus censores venerantur, quibus tacita. 
verecundia hunc libellum, quem 1is coniiendase ye- 
reor, iam trado. | 

Vnum mihi licet, rogare, vt TV Dioneualo animo 
hoc leue munusculum accipere velis a iuuene, ques 
Portae, cui Deus faueat, versantem fauore et bene- 


.volentia ornabas.  Scribeb. Lipsiae Calend. Maii 


CI9I9CCCXNVI. | ' 


| B | ML 


UN 


PERILLVSTRI AC GENEROSISSIMO 


' HENRICO VICTORIAVGVSTO ,- 
.L. B. ns FEBBER 

| COLLEGII 8VPREMI RES SACRAS ET SCHOLAGSTICAS 
PER SAXONIAM CVRANTIS PRAESIDI, 


| | 
| (oVIBO C 
| 


ORDINIS SAXON. VIRTVTIS CIV. EQVITI SECVNDARIO 


| 
"^ . PATRONO PIE COLENDO 


, 


^^ 


-^ 


m 


t. 


[o 


A... 











b 


Tom veterum nonnutti Odysseam Homero siue verius. 
lliadis auctori abiudicandam *sse censuerunt !), e 
haec sententia, quum ob disertum illorum iudicium, 
tum ob ipsam carminis indolem ac naturam profecto 
habet, quo contemplationi et disquisitioni, ne dicam 
vomprobationi et assensioni, commendetur. T'antum vero . 
ebfuit, vt inueniret laudatores, vt quasi indicta, causa 
damnaretur, atque ígitur hoc carmen, quantum quan- 
Xum est, vni illi eidemque, qui Iliadem condidisse cre- 
debatur, adscribi soleret. — Odysseam igitur totum 
quoddam , cuius partes arctissime cohaerentes, egregia 
arte dispositae et cohnexae sueuissime sese exciperent, 
esse putantes, in notandis hic illic versibus, quos spua 
xies esse iudicabant, plertque aequieuerunt, net nisi 
duo grammatici de Sonia et vere homerica àlicuius 
partis origine dubitare, et secus, ac ? vulgus consueue» 
rat, státuere ausi sunt. 

xfristophanem enim Bysantinum " primum, dtt vt 
JV. olfit verbis vtar ?), maiore diligentia inquisiuisse, quid 
genuinum sit aut spurium ex monumentis illorum tem» 
porum, dici queat, et zristarchum, principes igitur 
criticorum illius temporis, extremam Odysseae partem 
a rhapsodiae !/ versu CCXCVII non Homerí, séd alius 
cuiusdam auctoris, eiusdemque recentioris, opus ha« 
buisse comperimus. Haec enim Eustathius ( p. 194d 
lin. 47 sqq» ed. Rom.) ad hunc locum exhibet: —" 





3) Vid. Wolf Proleg. p. 3158. m $e Ve 
9) Proleg. p. 219. ; "IE 


ced M Gaps dome ERES 


"Jazéov 0d, óc waze TÜV iQv dala furogéuv d o - 
eropyog oi "Mouoogavue, ol 3opuquios 10» vuié 
ggop uoce , &g x0 og égot on" 
"Manactos Aé£xrQouo niaAou00 Otouo» (xovro (v. 295) 
7:5 QU TOUOL vv Oóvoosuay. » 
Scholia minora p. 270. ed. Camer. et Mic. ad h.l; 


eadem breuiter ita enarr ani: 4oioro 9 ovxc 0? xal 


"dolerepyoc ntfgag jc "Oóveaelag roUro moioUrrats 
Quae verba etiam in margine codic. Vindobom 
CXXXIII leguntur. 

Nam vti JJ/olfiàs in Proleg. p. 136. 0. 1. dicit: ,ü 
Odyssea praeterea codd. aliquot indicium habent illius 


suspicionis, vt Clarkianus a Th. Bentleio collatus, et ' 


| duo Vindobb. V et CXXXIIL* De Vind. CXXXIII vis. 


. dimus, M aptid Zter. post v. 29b. hàbet quatuor puncta 


^ et manus prima minio adscripsit: réAog 'Odvoctlaa 
e in: 6od. Harleiani n. 5674 margine leguntur: tobró 


v0 vÉÀog tc Ovootiug giviv "o fvzap qo$ xai 4e (eo 


orowdt*»g. 

Quam quidem sententiatm, vtrutü antiquiorum t te 
stirroniis confisi, an argumentis tàntüm ex ipsa huius 
partis indole ac natüra petitis rebusque ibi commemo» 
ratis commoti , tulerint illi duumuiri hodie non liquet; 
In éórum numero, quae in scholiis cómmernorahntur, 
et infra recensébuntur, nihil reperitur , quod ad àntüi- 
quiórum auctoritatem prouocet, nec nisi eà notántür; 
quie eos in ipso carmine offenderant. 

Recentiornbus temporibus 7s. Casaubonus loco; 
' quem diu frustra quaesitum Friedeiannus meus indi- 
eawit, p. 414. ed. AImelou. n. 5. dixit: ( ,et scholiastes 
Homeri O9. w.*) ,,si Homeri est ille liber. Alium To 
cum Rapini, quém Daceria, Popius, et Wolfius (Prol. 
p. 155. not.) innuunt, reperire non potui?) Notantur 





| $) Locus enim Flapini in libró: Comparaison d'Homre et de 


M 


- 


Wutem Casáubonüs et flapinus ob hàno sententiam a. 
Daceria et Popio in obseru. ad h. 1. Dacería (brOdy,s. 
sée d'Homére Tom. III. p. 286) dieit: — c'est un point 
de critique trés- important, qu'il faut écléircír, car ja 
vois, qu'il à presque entrainé des savans hommes, et 
leür à fait douter, que cette fi de l'Odyssée füt veria 
tàblement d'Homéreé. /Cásanbon lui-nvésne dàns Qquel- 
quune de ses Remárques sur Btrabon,; en parlent du 
XXIV Liv. de l'Odyssée, dit: ,,S'Z est vrai, qué c 
Livre so9t de Iui.* Popiws 3n Yrótis ad versionem Ody;. 
seae (The Odyssey of Homer translated by Alexamdàs 
Pope Esq. Vol. IH. London 1765. 8.) p.230 sq. tisee - 
habet: EXistathius infürmis üs, that Aristerchus and 
Aristophaies, the gramnrárian, thoüght thé versé ques: 
ted as thechead of this remark, to bé the conelusiog ef. 
the Gdyssey, and eonsequéntly they jüdged the reinzia 
nihg part of this book, and the whole XXIVth, stpiyo. 
aitious: thóse who were of à contrary opinién tplied, 
thàt by énding the poem with that vetée,; ahy Soda 
dents 'of great importance would be feéjected - for Pha 
stánce; the recapitülation óf thé whóle Odyssey, end 
' ekpeeially the discovéry of Ulyssés to his father Eatptes 
with all the beautiful fictions containéd ifft. They add; 
ihat ifthe little relation thát the beginning of Urstbook 
bears to the subject vf the poem, be & reason for tii? re 
jection of it, we müst for the sainé reson ebridge ché — 
poem, ànd reject à iüultitüde of the fables which at& 
scátteréd through thé whole coárse Of it. Tt may thoà 
kefore bé conjeetured; that Arísterthus &nü Apto: 
phanes were not ef'opinion, that th» poen ended ith 
this veráé, but only thé mot weeessüry 'and impürtent 
Ancidehts. Casaubon; in & remark upon a.passage of 
Strabo, favours tlie opinion of Aristarchus, for he the- 





 Virgile (fa: 6. Óper. Áinst. 1709. $. Toii T; p. 148 $q) r6epi- —- 
cit locum e priore patte Rh) *fs -— P wow 


g- d Àa 


mus r^ ape / 


w- 


pe,speaks of the last book.as if'he suspected id to be 
spurious: and Aapin joins in the same judgment.  Ho- 
mer is to be defended in another mauncr , than by such 
arguments, as are brought i in answer to As i8lar chus.* 
Haec vero argumenta: eius, vti eliam quae Daceria 
profert, in fine totjus disputationis recensebo. - 

Postea dug. Gul. Schlegelins .in libro, quem 
scripsit : de geographia homerica (Hannov. 1788. 8.) 
P. 189 his vsus verbis: Üiscrepags autem &b tHome- 
rica ratio mythorum tractandorum, raacime suspes 
ctum hunc (XXIV) hbrum fecit," eandem sententiam 
amplexus est. 

Ex quo JJ/olfi egregium ingenium optime et sina 
gulari post hominum memoriam virtute de carfninibus" 
homericis mereri coepit, vti de Iliade, ita de Odyssea 
accuratius et subtilius disceptari coeptunt est, quum 
non solum 77. olfü V. S. acàmen Odysseam aut plane 
non aut minima tantum ex parte ab auctore Iliadis 
profectam esse videret *); verum etiam G. H. C. Koísii, | 
iuuenis Dani, sedulitas ac sollertia non sine felici SüC« 
cessu, de Odyssea, eius origine et compositione vii« 
versà disquireret, eamque diligenter et subüliter i in- 
viae studeret ,. eon 

Hic quidem iuuenis optime instruétus et paratus ad 
egregia in hoc genere facinora, sagax in inuestigandis 
iis, quae aliena et süpposita sint, rectissimi iudicii in 
diiudicandis: haud vulgari praeditus i ingenii , quo. per» 
quam subacto excelluit, acumine, iam eo prouectus 
erat, vt non solum de go bene sperare, sed etiam con- 
fidere posserit viri docti, talem futurum, qualem cogni- 
tum iudicarent, quum eum. S 





» In libro: Briefe air Hofr. Heyne, Berlin 1797. 8. P 9 
.5 In commentatione : de CHSNEIRMIE quibusdam in Odyssea 
: SERUUM Hafniae 1806. & - 


-— t 
" : . . 
egyvoorotos ' dneAAov 

'.— lb ayavoig felétaoi énotyopepog xazénegvev. 
Contigit enim illi, vt e &raecia redux, optimis praesi- 
diis ad singulare quoddam lumen veteris Graeciae mo- 
humentis afferendum ditatus, duorum maximam par- 
iem ex illo etiamnum locuplete, quanquam profanato, 
Musarum sacrario petierat morte oppressus , ob fatum, 
in ipsa crudelitate, benignum ae mite, vitam in vici" 
nia terrae, cuius 'collustrationi eam dicare voluerat, 
poneret, ibique conderetur. 

Iam igitur, vt redeamus, vnde laus viri huius prae- 
stantissimi nos seduxit, Koésius ille, quum multa, 
Odysseam peruolutans, et indolem eius atque rationem 
diligenter considerans, reperisset, quae aut reuera se 
cum pugnarent, aut vadsrentur certe sibi aduersari,non 
pingur Minerüa variis quasdam, quibus Odyssea con- 
stet partes, siue óewoóíac siue alio quo visum est no- 
mine appellandas esse. censeas perinde. est, inuestiganit. 
Quarum quidem obseruationum, quas grauiora inter- 
dum complecti infitias ire nemo potest, maxima pars: 
eo magis non tam probabilitatis speciem , quam certae 
veritatis indicium prae se ferre mihimet ipsi videtur, 
quo certius: ipse, prinsquam. illius commentationis vel 
leuissima fama ad me peruenerat, in nonnullis, quo- 
rum vt vnum saltem commemorem, in.itineris a; Tele- 
macho Pylum susceptr raiione iam haeseram, ibique. 
haud lenem inueneram. offensionis causam. | Haec ne 
ea mente. dixisse puter, vt gloriolae alicüius speciem 
inde mihi: vindicare velim ac studeai, inodo satis. qni- 
dem inhonesto, multorum vero exeraplis, s; Diis pla-.- 
ceb, comprobato, ad viri.egregii testimonium próuoe: 
care possum, quocum inter priuatos parietes timidius- 
cule. aliquando hanc rem communicaui,; qui etiam no- 
titiam illius commentationis primus fecit, quae me e. 
schola vix egressum fugerat. Sed. quum. optime suspi- 
cionem istam, quam perhornesco, it& éuitare possim, - 


v 


vt nonauilss eademque non minus leuia, quae Koé- 
sium effugerunt, pr oferam, liceat mihi, praeterea - 
quum promissis, nuper datis , stare debeam, relicta 
aliquantulum via, huius generis quaedam exhibere. 
Mede, praece (wrigvi). Vlyssis, adeo fidus ao fidelis 
domino fuisse et procos tanto odio habuisse dicitur, vt, 
quicquid audiisset et. comperisset eorum, quae isti ser- 
miocinantes loquerentur dominae inuisa, et 'Telemacho 
nocia 3$que periculosa, staüm enarr aret (44.675 — 715. 
H. 412), quamobrem Vlysses redux in uvggrgogqoviq. ek 
parcit, precibus Telemachi, haec narrantis, congmotus 
(E, $57 sqq.) . 
. Át vero P. 51729. idem Medo procis studiis, iuon 
que iis fnprimis placuisse dicitur z 
^ ógó« keAugca 
p ivQave K9 QUXex, xal ggu nageyiywexo detzüs 
B. 5á7. coll. 545. capir vocatur Euryclea, eadem« . 
Per vti videtur, H. 152. intelligenda est; oontra P.495, . 
& 189. 96. u^ 154. (8njapnnólos V^. 295. ) reí est 
Buryuome quaedam, Euryolea verd in hisce libris dici. 
solet TQogoc, neo nisi guonóc Ougoon (X« 596. ool, 7s. 194 
q& x47. X.419 sqq.) esse videtur. Quod quidem arctis4 
simo. óebàeret cum alis locorum bigs. B,557,— 580. et d. 
6 x9 oll. 42 — 62. 
Hoc enim loco Benelope in Sodeuox ascendit in 
sujuAur xaixo. avoxzog (Vlyssis)., et 
v. 10. M) Xaàxóg té 4QU 00g và XQÀUXATOÓQ T 
ciónoos 
cell, 61. sq. erant, ot y nol, in quibus Vlyssis 
vddsa cípav óxsero (v. 5a sq). 
wt. inde prómat eiusdem arcum, equae ad certamen, & 
procis instituendum necessaria sunt, cuius $oA«uov cla. 
vem ipsa.habet, eamque seruaé. llo auiem loco B. 
| 7 sqq. Telemachus aecendit i in Gakepor patris 
— $904 vawob qyovaoc xal qaÀxog &a&rO, ——. 
P éed»4 v v guidotouv (950 Sq» 


D ensanond y , WNue— 


-- 
! 


in quo (545) yvy rani vUxraQ te xal uep . 
& g*X€6Vv, 
el statim additur ; quaenam intelligenda sit, 

5 nüvg ipvAancee voou psa cd 

Evugvaieea, 

Non opus est consectario, quim quam vehementer haec 
&bi aduersentur cuiuis appareat, et ab Eustathio aliis- , 
que Avceng alicuius causa prolata nihil efficiant. 

Eadem occasionem praeberent perquam opportu- 
nam accuratius depingendi palatii Vlyssis, quod P ossiz 
V.C. opera, qui descripsit eius partes in tabula versio- 
ni Odysseae (edit. 1806) annexa, (quae vero descriptio 
xjultis etiam locis nititur aliunde petitis) haud scio an. 
nondum satis accurate sit illustratum... Sed quum ni- 
mium nos ab instituta quaestione seduceret, nunc mit- 
tamus. 

Loco 7. 195 vbi personatus Vlysses ab Eumaeo ba- 
cnlum petit dono dandum, quum ipse lam N. 457 secum 
attulisset aliquem a Minerua datum, atque. vhi pellis 
. ceruina, qua JN. 496 indutus antea accesserat, neque 
quum linquit casam Eumaei, neque postea commemo- 
ratur, inhaerere noló. Vrium modo praeter iam com- 
memoratos notare locum lubet, in quo cum aliis com- 
parato dissensum deprehendi nemo infitias ibit. 

Qui quidem dissensus, eo grauius notandus, quo 
propius virum principem tangit, in quo laudando et 
celebrando totum hoc carmen vepsatur, ineo inest, 
quod Vlyssi alibi nigra caesaries et nigra barba tri- 
buuntur, alibi vero eidem vtraque flaua adscr ibitur. 
Rhaps, I7. v. 175 dicitur utÀag ggoore, et 176. xva- 
y&x& — yevtvaüeg 9) — gévevov. eius obumbrant, ne- 
que dissimili ratione loci Z 251 et, . 158 eidem osAac — 
' qouag vexovOivm dvee » on olas conciliant; contrá 





M 


6 Argonaut, Orphic. v. 996. vbi Medea furoxe amoris asi 
exosculatur lasonem 


EU 


t — 


!— npacpremsi 8 e rd 


P 


vero Minerua Rh. x. 599. £n. $uvo dg i ix. xegedijc -— 


rpiyog delet. 


Sed haec, quae quo. donsidio diota sint iam supre | 


;professus sum, praesertim, quum ad alia, Aquae infra 


recensebo, prouocare queam, sufficiant, atque oratio" 


jam eo, vude discedere ooepit a via, reuertatur. 
Ille igitur Koésiue Odysseae, quam vti totum quod- 


dam singulari quadam et eximia arte ad vnius corporis 


formam atque disciplinam compositum et temperatum 


"maxime semper admirari solebant homines, varias par^: 


tes indagare studuit. Quanquam vero de variis hisce 
partibus, quas diuersis auctoribus tribuendas esse do- 
eut, satis diligenter disseruit; tamen de hac extrerna. 
Odysseae parte, quod sane mireris, nihil commemo- 
rauit,. quod originem. spectet. Nam quanquam aliis 


. ' locis interrnixtos locos 42. 520 sq. p. 27, 42. 555 sq. 


p.28,.et p. 57 Rhaps. 4. init. notauit; tamen quum 
diserte 90:90» librorum extremorum (farte jam inde: 
arh.s)/ sumat (p.29), dehaác, quam tangere vo-: 
lumus, parte vii de peculiari carmine cogitasse non, 
putandus: est. 


Paullo aute 7o. Goitl. Schneiderus V. €. nonndlla: 


. de hac Odysseae parte atque eius. origine monuerat in: 

: praefatione edit. Orph. Argonaut. p. XXXIV sq., sed 
quum nonnisi breuissima sint grauiornibus accensere 

dubito. Sunt autem haec: | 


t — 'HÁÜ—! 


- 


- 


V : l 
Qaxovas vrÀgupsoovae yeveudes * ovd viv aiQo 
Éoxs voQov $puoc, £ÀAavvoudvy 9 9xo giArquv 
' mapOevigv EQóeys x. 9.4. 

ita legendum esse opinor: 

— — -— yevtsadac*. ovüé usv.atd oe 

Fogs xo09uv 5jg«o€ , £Aavvonivy x. v. d- 
neque eam pudof retinuit et coércuit, sed pulsa et agitata 
furore amotis** etc., quod cum sensu vocabuli ,ZAavvou£vz/' 


melius eoncinere puto. Cfr. Apoll. Rhod. 4. 147 et Musae, 


s v. 2 LI 


- 


* 
t 


clE DELL 

- , Manus diagxevaoz»* (in Odyssea) ,,diuersas duo- 
bus tantum in locis agnoscere mihi licuit. Priorem 
quidern iam iudicauit égregius JP. olfius in Proleg. pag 
CXXXI. Est is in Odysseae libro quarto a versu inde. 
620, ,qui vna cum sequentibus tam male commissus est 
cum priore libri parte, vt lector dubius haereat, Te- 
lemachum adhuc Menelai mensae hospitali assidentem, 
an domi snae inter procos mairis versantem poeta 
Warrare voluerit?) - 


upset pep pm 


: 5) De quo Odysseae Ioco pauca adspergexe liceat. Vocab. dais 5 
€vuoves Od. H. 102. 148, O. 66. 475, 1.7, O. 467, P. 605, X. 12, 

* — Gn Iliade enim h. v. non legitur) vbiuis significat conuiuas, : 
epuluntes, Eustath. ad 1, Od. 4. 621. ,ó*. aipeie" , dicit, 
did T»Aé£payov 6 ITowcrs iv Znáern exero vov Adyov eie 
TOPC L9 90 170 € «ad qo" : 

Zoitvpovse Ó ava Qouat loav, - 
et fergit "Ioréov à, 0r. Qaicvpóves &vrasOa xatd stalaudy 
eapadnusbwow ovy oí gqiÀoi, aÀk" oi tv dü7va éroupü- 
Covres. -Schol. min. £ezeávogsc, huc etiam spectare videtur 
explicatio udysigo« apüd Hesychium et Etymol Magn. p. 252 
ed. Sylburg. Q«i sio interpretantur, iis^d4oyos deinde ancil- 
lae sunt, (furtim) cum procis concumbentes (Od. 2.525, 
. T. 6 sqq., X. 424 sq. 441—443, 449) etinde ab hoc v. enatrari, 
' quid Ithacae factum sit, putant. Contra vero Barnesius et 
 Daceria a v. 625 demum res narrari Ithacae a procis gestas 
statuerunt. — PP/oifius in Proleg. hk k, quem sequutus est 
Schneiderus 1. 1.,* dubium relinqui Sutabs et haerere lecto- 
rem , Jthacaene n SpaxXtae lacta sint, quae a v. 620—624. 
narrantur; sed deivvmóvae etiam hoc loco conuiuas signifi 
care, neque de procis, et seruabus coenam parantibus,. cogi. 
tari debere puto. Primum enim, etsi intaeta linquere ve- 
;limius Qduara Oelov Buaiisjot de Menelai palatiis; quam de 
absentis Vlyssis quouis pacto citius inteHigenda, àAoyor xaá- 
Auxerdsuvo,. (quod epitheton ron optime conueniret, si de 
ancillis istis. cogitandum. esset) ad Ȇdasrvpoves T referendae 
sunt; hinc colligitur uvgor7pac, qui v. 625 ante portam. pa- 
latii.versantur, eosdem esse, qui dezzvuovec v. 621 dicahtur, 
quod'absurdum est, aut dasvuovas non uvgotigac xem ha; 
buisse cum ancillis, quod- nen. magis cum illorum opinia:to 


/ P d 
' 


— 10. actae 


Íu extremo deinde. libro auctorem ingenium, et 
' spiritus plane defecisse videtur; ita, vt in xerum mul 

tarum satisgrauium narratione brenitateintpta, partim. 
etiam obscura defunctus, lectoris exspectationem plane 
falla. Initium vero ipsum, libri vsque ad versum 20 





conuenit. Deinde officit ii&, quod v. 622 dawevpóvsc uiia. 
adduxisse et ovo» attulisse secum dicuntur. Nam licet prius 
argutando ita excusare possis, vt cum Od. P. 17o.sq. 212/599. 
T. 162 sq. 175 5qq. 185 sq. 215. d». 265 sq, alisque locis con- 
sentire statuas; posterius tamen efficiet, vt de Menelai con- 
viuis (ipasioTaic), qui v. 15. ek 104 yaírovsc 308 Fra, dicuntur, 
(Yoayov) symbolas more solito afferentibus (symbaolarum col- 
latoribus Plaut. Curcnl IV. 1.15), mon de procis cogites 
(quos plane.secus facere queritur. Telemachus, v. c. A. 248, 
IL 125) Accedit, quod vox ,,Ezeuzro»* aliunde, qnam ex aedi- 
bus Vlyssis, haec ab &4ógosc missa esse docet. Denique vero ' 
omnem, dirimir litem comparatio v. 695 cum h. l. et praecip. 
c. v. 624. : | P 
Qui enim ille locus, vbi Penelope e praecone quaerit, 
num iusserint proci ' | 
— avréusyee Ogeimv — -— — — 
jeyaQy navoqoa , aqícs à' qurosc Qayza mévtaOen ; 
.Congrugret cum v. 624 vbi ex illorum sententia iam parari 
dicitur. s 


Non igitur de seruis Vlyssis, qui procis coenam parent, 
uon de serznabus eiusdem, sed de conuiuis Menelai redeunti- 
bus et symbolas, affsrantibus er adducentibus, atqne de eo- 
rum vxoribus alias insuper mittentibus iutelligendum, esse 
hunc locum , et transitum Sparta Ithacam, ex illa vrbe aedi- 
busque Menelai in hanc aedesque Vlyssis versu demum 625 

, fex puto. Refinge igitur in Summazio 77 olfii lin, 15. (30i— 

624) et l. 1g. (625 —714-) isl UR 

Quae quidem, asserens uulhus nego inesse huic loco, qui. 

bus offendi possit lector, et commissuragm hic esse videri | 
, mon nimis feliciter cogiunctayum partium, quod egregio, 
quo pollet, acumine vidit Wolfüus, cuius auctoritas, quo- 
yninus, hano sententiam arguments finmem, prohibet. De 
reliquia rebus et locis, quae in exjremo hoc libro nos offen- 
derunt, sunt aurem aliquot, hic nihil affegamus, sed tanga- 


3nus lacum. pacti, quo melins fei potest — 


— 14 queen 


5. 


- eontinet emblema tam alienum a consiba poetae, tam 
abhorrescens a moribus, opinionibus, et sermone ae4 
tatis cius, ex qua carmen lliacum et Odysseam trags- - 
missa ad nos credere lioet, vt merito miremur, quam 
patienter critici veteres, quorum quidem iudicium no 
bis iumotuit, partem alienam corpori egregio inepte 
additam et tam facile agnoscendam tolerauenint.* 

Priorem igitur tautum libri XXIV paxtem vti spu4 

riam notat, in reliquo nonnisi ieiunum quoddam ei 
— frigidum aocusat, de quo argumento infra videbimus. 

Haeo fere sunt, quae de. origine extremae partis 
Odysseae reperiri possint. Iam quidem nos de ea 
quaestionem instituere volentes, ita in ea re versabi- 
mur, vt, quam fieri potest maxime sequentes duum- 
viros illos veteres, primura ea vbiuis recenseamus, 
quae illi monuerunt, deinde vero, si qua data fuerit 
occasio iis ea annectamus, quae nos offenderint. 

Omnis vero disputatio nostra, vt via quadam at- 

que ratione procedat , in duas seiungatur partes, qua- 
rum prior ea contineat argumenta, e quorum genere 
velerum illa sunt, siue, vt clarius denotem, argu- 
menta, quae e rebus ipsis repetuntur; posterior. com- 
prelendet alterum genus, quod in verbis et oratione 
versatur. — 

"Itaque nunc de origine huius partis disquiramus, 
veteres illos duces sequentes, primum argumentis pe- 
ttis e rationibus sensus decori et conuenientis, ita qui- 
dem, vt ad has examinemus quid cecinerit huius par- 
-tis auctor, modum, quo cecineri£ in altera parte exa- 
minaturi, Haec excipiant argumenta, quae rationi- 
bus arehaeologicis, mythologicis, historicis, geogra- 
phicis et chronologicis nituntur, quae quid spectent 
siugula, et nomina monent et explicatius, quam hic 
fieri potest, idoneis indicabitur locis, 

Altera vero.huius libelli pars orationem conside- 
ret, partim singula verba eorumque rationes, partim 


&oniuucia; demde omnem omnino dictionem ét ora- 
tioniscdlorem. Porro nonnulla monebimus ibi de nu-. 
meris; praeterea de consilio et necessitate huius par- 
is alisque rebus, qüae homerieam eius originem 
probare videntur. €uibus cognitis sententia de seriore 
eius origine ferri poterit facillime. Noli vero putare, . 
nosinhac reeo delapsuros esse, vt in inuestiganda huius 
partis origine eo allaboremus; vt auctorem eius indi- 
care et nominare velimus, quod qui facere vellet, 
operam valde luderet. Sat egisse nobis videbimur, 
$i iam antiquissimis temporibus eam reliquis Odysseae 
partibus adhaesisse minime negantes, reeentiore aeuo, 
quam homerico ortam esse effecerimus. " 





PARS L 


C AP. IL 


Tique iam ad primum argumentorum genus acceda- 
mus, quod in eo versatur, vt e rebus, quas huius par- 


- tis auctor (si quidem vnus est, neque plures sumendi 


sunt), cecinit, ad rationes decori examinatis et respeciu 
eorum, quae neque concinna, neque congrua esse, 
»inimeque conuenire videantur, pensilatis, repetat, 
quae de origine colligendi nobis praebere possint facul 
tatem. Át vero, vt praeter caetera constituamus, quid- 
nam spectandum esse putemus, neque de modo, quod 
iam monuimus, siue de colore et vigore poeseos hoc 
loco dicamus, neque ea via disseramus, vt ad eas ra- 
tiones pulchri, decori et elegantis, quas nostra aetas 
comprobet, res, quas haec Odysseae pars complectitur, 
examinemus. Etenim si quis ita disputare vellet, vt 
quaecunque e nostra hodierni temporis sentiendi et co- 
gitandi rationé sensum pulchri et elegantis offendere 
possent, et parum apta esse atque conuenire videren- 
tur, notanda esse duceret, is profecto in errorem in- 
cideret tam grauem et tam periculosum, vt, si perua- 
Jeret, saepenumero pulcherrimae monumentorum ve- 
terum literis consignatorum partes, earumque haud 
raro lumina ac Veneres periclitarentur. - Quem si se- 
queremur Od. Q2. 57 usya&vyos ' 4r010? nusquam ineptius 
hac laude ornari nobis viderentur necesse esse?, quum 
lie, quae entecedunt, [dicuntur enim ob Thetidis et 


L 


, i 

Qearui marinárum plangorem aüfugisse *),] hoc plaüé 
contradicere videatur, Plane secus est, vbi vsum ati 
tiquum respexerimus; quem; omnibus notüm, non- 
nisi eo in memoriam reüocaré volo; quod Circe Od; 
K; 594, quanquam praebuerat qaópaxov ovAoutvoy, notru 
'vocalur, et "Exe: (Il. 21.744.) eodem tiomine celebran- 
tur, quo hic 4ge:04; modo, si e nostra sentiendi ra- 
tione argutari velis, pariter inepto: Similiter Od. 5; 
3294 roÀUdtpoc ista lege minus aptum haberetur, quani 
«£vg velauvuov, et quaé sünt id genus alia; secus 
statues, vbi v. c. I X. 82 contuleris. 

Quam facilé vero sit in hisce rebus labi, si quis 
non maximo rigore in isto errore euitando perseuera- 
fit, multis exemplis doceri dolendum est. Eo enini 
abduci se passi sunt Franciscus Hedelinus *) , Cárolui 
Perraultus *), Homius ?), Fenischius *) etalii*). De 
tali ratiode profecto recte dicta esse puto, quae loannes 
Müller&s alicubi iracundus effatur 9). 'Tenenda enini 


-- x 





o Vid. b. áo s. coll 5á "epit, ! feyttoi et 57 oc 8 éoqorrü 
- gef. 

i) Frany. Hedelin Abbé d'Aubignát et Meimac Duipios acas 
demiques, ou dissertation sur l'Iliade, Ouvrage posthumé 
trouvé dàns les recherches d'un savant. À Paris 1715. 

4) Charles Perrault Paralléle entre les Anciens et Modernes. 

.9 Home (Lords Kaims) Versuch über die Geschichte des Meu- 
schen; Pars I. p. 299. 

4) Jenisch Vorlesungen über die Meistérwerke der griechi. 
schen Poesie mit besondeter Hinsicht auf die poetischén Mei: 

. aterw'erké def heuetropüidchen Literatur IL T, Berolini 
1805. 8. inpt. p. 8. 10. 57. 127 sq: 

8) v. c. J'oktmire Essay sur: à petsie épiqne. Fey i in. angu: 
adv. ad I4. saepius. 

6) Joh. v. Müller's Werke Tom. Vir. p: 159. Epistol. 365: 

p Nichts ist eitler, als die ',,,,innern Gründe''* die ,, »hàhe- 


re Kritik***, wornach leder iedem, der grofsen Alten ohne 


einiges Zeügnifs irgehd eiríés Ahn zih pue abspritht | 


A A -— RÀ aL MÀ — 


08M 


^ . 315 AES. 


sunt in tali qtiaestione verbà 77i olfti V. S.; Qui in Pro- 
leg. p. 129. ,.sin àutem dubitamus", intuit, Homeriné 
jd sit, àm «b aliis ingenits, inuitante ipso argumentó 
eorum t ordine fabu]ae, adscitum, quaestio est eius- 
modi, in quà non, quid poeticis legibus consentaneum, 
nut poetae Wionorificum putemus, spectandum sit, sed 
quid ex Jnstoricis et criticis rationibus verisimile vi» 
deatur;** 4 


Haec àutem quómodo intelligenda &int aimbigi ne- 
quit, si consulueris eiusdem viri verba Prol. p. 138, et 
Ín praef. edit, Hom. a. 1795. (s. p. 25. edit. 8. 1804. 5 
quae alio loco, agis idoneo; inseram. Etenim, vt 
breui defungar: normae instar 1n hac causa consti- 

.tuenduim esse videtur: nulla quidem ratione habitá 
eorum, quae ex hodierna sehtiendi et cogitandi rà- 
tione sensum pulchri, decori et elegantis offendant, in 
7nodo pangendi carminis colorem vigoremque orationis 

omnemque eius habitum, in rebus autem narratis con« 
tinnitatem ,' ek consilium in tis disponendis et aequabili 
quadam conformatione temperàndis conspicuum , ne- 


quaquam essé negligenda. — 


.— In ratione igitur éarminis Gneidetidd: quae fri« 
- gidà et ieiudia sunt; quae solemni orationis vigore ca- 
rent, suspicionem mouent; in rebus, quae neque con- 
cinná, neque congrua, neque aptá esse temporibus, 
locis, moribusue, quae non conuenire cum carminis 
dispositione et conformatione videantur, olfensionis 
opportunitatem recte praebere elucet: vtrumque fit 
non e legibus, quibus certo tantum tempore, certo loco, 
a singulis hominibus aliqua vis concessa estj sed quae 
omni tempore, omni loco, apud omnes hoinines ean- 


dem vim habeíít, ——- habere debent. 





-— 


- weil ei mun 1 ilo $0 düzho "jy es det ein recht shamda. 
loser Aberwits.* 


- 


Hac igitur retione extremam Odysseae partem, siué 


quasi membratim dissectam, siue omnem integram, cons 


siderantes in  permultas. rés incidimus, in gnibus non 


| nihil deprehendimus, quod parum conuenire putamus 


 Àc primum quidem de flne rbapsodiae w quaeren- 


tes noh tantum a veteribus illis multa monita.et notata 
reperimus, sed his etiam nonnulla addere possumus. , 

Veterum sententiam, praecipue versus a 510 vsa 
que ad 545 spurios declarantem, Eustathius ad v; 207 


huius rhapsodiae (p. 1946 ed. Rom.) ita exhibet: 


ai Li xai "giozógavug — tig t0, dg 

igjeüx 

* donatus Murporo (v. dg) 
stQarovos v5v Obvootiay* và gebe fog védové TOv 
BsgAilov voOtvovreg. 

Cui statim suam annéctiít: Oi 2e rotoUroi T0ÀÀC TG» 
Karprorsiccon meQisÜmruvów ce gootv oi GUTOIC etiintoys 
veg" 0:0V vOv tv óug Tüy gOacavruv ónvropes nv 
uvas&epalatouiy xoi vv t9g $ing, og einetv, 
'Odvoóotiag éxvropi)v, v. c. À. 

De qua re Scholià minorà hàec referunt: ov xeAdoe? 
59 £rnoty Adol ovapaqoc vOUQ y xoi i (erigovc)* 
Ónrogiwv yeo nemoigstv (à Flowcrc) uvustgedeio- 
Utv xai énurounv v5c 'Oüvovtiag. 

Similia leguntur apud auctorém incertum m£gi ve 


"'Ousjoov n0Ujotug S. 20 extr. Hom. ed. Barnes. 1711. i 


Tom. I. p. 71. 
At vero nihilominus euutdeni món tantum hane 
in breuius contractam errorum  Vlyssis narratio- 


nem, quae quicquid obloquantur Zusiathius ?) et 


[d 
* i 


l ME 


2 Eust. ed. Rom. P. 1949- lix. 16.50 .— yonepalaoura, 
x cà)» mQUTOYy evtáxvog dHOdy meos sa ieyata; xal dei 
tac xavravÓo, «wc Gc xol perarüggn olós mgayuatra xal 
wipiBlqeenos c9 nomÜvertQp tU |Duiyyud mv Avtvdgxsjsst9) 


a. - 


JDaceria s, ; non habet, quo commendetur, sed omnem, 


quae verba: — : 
Lj , , ' ». ^ - 
vu, Ü imei oUv guAOrErOQ Étagnomev persi 
sequitur, confabulationem parum congruam tempori 


locoque esse existimo. : Etenim quam parum apte Vlys-. 
sem et Penelopen sermocinantes induxerit poeta, inde 


patet, quod iam v. 241 sqq. dictum erat: 


xaí vv x ódvoquévosa, gern dododésrelos 
d . Hog, ^: 
ec u"eo dà Ivóngoe2à yAav&oneg , bdo: 
ANvxra udv £v negat Soiegae agéttes, Ho 
«vcre 

Qucoar ém 9xta»o govuooO oo»ov uu. v. À, 
Quamobrem , /quo, pacto, quum. nonnisi miraculosa. et 
diuina. Mineruae vi ac virtute effectum fuerit; vt non- 
dum dies tum inciperet nouus, Penelopes recensio eo- 


- 





. CHEM E ! 
wc ztollago9 Polar, ual a) mr&Àuy agra xai axtà TvOIZves ua 
4600 gagnverat , óre xaiQo$ , xod «al ivravOe tout, avra 

, ydo vév svt xv c6 Evroéger, ois mQuro» Kíxovas Qapuaov, usc 
5A0s -dotopayov avÓgQ? visiQav &govouy, u.c. A. 


8) Dac. Ll. 1. ,,Quoique le Lecteur soit instruit, cet abrogé n'est 


pas inutile, et-Homtre l'a mis par deux raisons; la premiere, 


pour nous faire entendre; que le sujet de l'Odyssée -n'egt pas 


seulement le retour -d'Ulyasse à Ithaque;et rétablissement de: 


ses affaires, mais qu'il embrasse ses voyages, ses erreurs, 
tout ce qu'il a vi, tout ce qu'il a souffért, en un mot tout 
ce qui ]ui est Kivé dépuis son départ de Troye*' etc. ,,et la 
; aeconde , pour nous remettre devant les yeux toutg la suite 
des avantures ge san Heros, car en enchassant. ces avantures 
dans son Po&me, il n'a ,P25 suivi Tordre naturel Qu histori- 
.que.4 — ,,Or ici il remet tout dans l'ordre historique, afin 
que nous puissions déméler d'un coüp d'oeil ce qui fait l'acti- 

on continué, et.ce qu'embrasse tout le sujet, et distinguer 

le temps de la durée du Poéme d'avec le temps de la durée 

de l'action; et c'est popr le Lecteur un. soulagement consi- 

& derable, | | 
B ; 


— 


M 


GisDrSE cbe 18. n] : 


rum, quae proei fecerant, et . haec Vlyesis tam ingens 
et praegrandis narratio, vt apud Phaeaces magnam no-- 
ctis partesm. posceret, quantumvis hic cóntracta, con- 
| qruae et tempori aptae videri possint sane nen video ?). 


" Pergamus igitur ad'rhapsodiam 9, cuius! priorem. 
partem quidam veleres, praeter caeteros autem Zfristar« 
chus, vti spurjiam motarunt, quanquam alii, quouis 
pacto excusantes, Homero eosdem vindicare volebant, 
Primum quidem omnem huius libri partem, quae 
priores 204 versus complecütur, ab illis vexatam ab his 
defensam videmus. [ta enim Eustathius (ed. R. p. 1956 
lin. 64 et p. 1957 hn. 1 sQq.): Tovro» 0? oro ngoexze- 
Qupcvev x«i £yvegptvov , 7y0vV toU yxomoumy évravOn 
(vid. inf. c. III. 2) v 'Epuzv neniegóon, LZ Atvsadog. mérgog 
(vid. 5 VA), vc veswloc xoi tav ztgi avri, , qo uvnu- 





9) Nolo vrgere, quod Vlysses lh, 1l, goua narrauit, vti ipse Eu- 
 Stathius (p. 1949 l. 25sq.) notat: i»6a dod)e ztüvrac óralQove 
we) uyrioa e: xal ev rote g € àaact» (Rh. 4.) éovyg 094 
vo'rüsrac avtOY tovUS étaígove sOszy. 
ro) Nam 2.47 erat, vti Eustathius (p. 1950 l. 55 sqq. ) ' notat, 
huic libro ériygogz* o ova ydo, 5 vexvía énydgeras 
"AG&pà tois caÀeuiotc. To uà» i9 voU vriÀlovo vavtye, £»On 
$7toyOo Tos ve^ I8aszoloi xal coc treo) 0v 'O0vooéa yivoy- 
tav «0 08 x ere dexfe, xaó" $v Een rdg TOY pryoriiqum 
rvygae si$ GOÓQV xatgyss ».. Á. 

' Schol. min. ad £2; 1. «al »; — MÀ &9 TIC: 5NO- 
TUS, notánt, tz» f Payer » dod (eros), vexviav dà 
cavet? (Q. ^ Er SO 
Eustath. p. 15x l, 5o. of xal y Qut») vesva pst 

yos, P. 1958 l. M 5 "eots Fees E 1951 l Pius 


l 





(0 9) Eustath enim ad Q. init, p . 1950 l..64 — vtuvíav, ie: 
^ piv xard thy» piov eer UE vivéc 03 oto, viv ofvby v 
qocóy. : Idem p. 1670 1. 25 y exco tpwvAlaget. Vocab. 
xiii adde Lexicis ex h. l. et Eust. p. 1955 l. 
2r 1686 Ll 47, et cod. Hailei. ad Od, J*. 272, et ;o0v- 
Ààgose Reg. prosod. III. ad c. libr. de emend. xat. 
ES gt. Hermanni. " 


4 


[d 19 scena | 


007 vas rov AozroU, xal Ov eig rjv vexviav.raurq» £n- 
egelonaov oi nulesl, .*j» oi niv ixuoqieuavrec t7c 
ZzO5b0O£sOg Tav156,0i 0) ovviatuvreg r0saUr aelzo, 
quae Scholia minora enarraturà. haec (ad £ v. 1) prae- 
mittunt: "4 oíctapyog eOerei zv vexvíav xéga- 
Anlosg TOig OUVEXTLAXO/T O/EOLG t0i00e , quae tum ex Eusta- 
thio (1. 1.), tum ex iisdem secundum nostram rationem 
disposita recenseanius, ; | | 
c0. Tie, guoí, 409tlu vov Qevrégou tc »exvlug Éi- 

e&000 lov; Ap. Eust. düérnorov. 

"H. eig; haec est: 

"Oct etréoT 1j t3jg 7t065]0 Ug molqeivos "roux le, xa " 


wa Praga mugs vQ llomt: moÀÀc xfivres ópoedi » olov po- ] 


vopoglae xere 7tQoxÀnci , xoi epayol «are rUyTw ÜpoG, 
sal soosexm» ueyelovylos, vevrorgra &yovcos, — Ap. eund. 
. . Quae vero,hic de vniuersa hac wexvía: dixerant, 
deinde singulorum locorum -— alii accusatione confir- 
mare, — alü excusatione debilitare studebant. 
Nam ad v. 11 .Ewstathius (p. 1 957 1.7 sq.) monet : 
Tog oe, geo , «x«i mérQa Atvxag nQog spig TOU vid 
- age é0s xO30/c 5 ; 
"H ÀAvotg: óra meóg vOiQ £t. TtéQorttO gi vesc poro, «ei- 
Oc» dci voti» avr, oig xal ngocigrras(p.119511, 51 sqq. y"X 
Schol. min. , quae itaeadem exhibent: 
GÀÀ ovOP £x» cic iov Aevi] eivus ttérpav ,- dei 
etarcho tribuunt, et vows adiungunt hanc: 
T6 ZQ0g vHv nusgav éorQappéva QUCOU Acuxelverau, 
Ad v. 22 sqq. "aougog xoi rj "AdauMag xal dyonz- 
pyovoc. óusMe. In Sc/lo]. min. Aristarcho tribuitur, 





| dej todrQ viuvlg, p. 3954 L S5 cf ivcavOo pinpé 
Qevrége vaxvie, ead. p.1. 57 à» «fj "toot visvigy p: 
1956 l 8 «d cfe vbxvíat tasty t, ead. P - iy vf "rQ- 
sg so usyahn yexviq p. 1957 l i2 « stessa y6éxvée, 
ead. p. l. 8 €zv viuviov cevegv. — - 

11) Vid. quae cap. V. ea de re disserentur, 


B 2 


- 


—M— ———'Ir*—1—— H———— —, — M ————— ——— ————— — 
—s l— PPP grew * 
- 
a i 
. 
"m 
e 
n 
. 
" 
- 
. 
D 1 
. . 
" 
- 
i 
D - 
. 
, 
i 
e 
4, 


] 





"enc! — Aj. ncs ] 


"H iveq* € dvenisgot. ro ! dAegob mapélteptir 
» vo. bid. Cfr. Eust, P. 25801, 6. pdin RUE 


Ad v; 95— 105. . * Eit yelotov; 'guot, d oUro m0- 
ÀUv qyQ0vov dqruoos vov  dyouépvovog yvy og. zocgeiug 
Gavovauv xal vois &olgog ovvülogupecO nt. Ap. Eustath, 
p. 1957 1. 9 sqq. adfonbrov, - 


"H AÀvoig" Ór& ng0g «vto "à Qavézg. TOLOUTOG dir [2 a . 
gaprpvon gulaaot Ói« réloug TÓ oUro gialyeados, rotg 740 V 
qoi xordà vOv llouytnw rà; |TOy Qvo  muOnpéruy eidcia: xoj 
sezo Üuvexog ingovra(ovrat, ada wen zgorue ewvl « 


ibjeae. SAp. eund. o se | 
. Ad. v, 49 sq, "Moyey 03 xal inl cy sev Ürrtor orte 
Aeyeto Ort Üelaevzeg vae Nsgvidac &puyov Eni «tig: sexDg eimà 
vov cuv Muvppsdovoy vutgteró pqu. eher min, Jristarche 
' tribuunt, "ow | Í 
Ad v. 51 — 57. Kai Tu ovx telo "S Orga 
, seo», dA o Nforop. Schol, min. Zristarcho adscribunt 
Ad v. 68 — 65. Ile Óà xal vo e. fep TOU 
"frio énl vocovreg nutgags : 
A Schol; min, 4ristarchus dicitur auctor, et Aso 
vari in iisdem Baeot | Ütu try Ber», elg e 7, "Hen: 
tov . Copa). 
Ad. v. js: : Hog 02 nid ADEM. ihorere ey ev 
roig vygoic &iBovisy; | 
- Schol. 7nin. ad Artnr hum &uctorem reforabt 
ej Avowp; ix vw eixOtev véxuoloera, in iisdem legitur. ; 
Ad Y. 191. "frgenés; g«ol, "magévra t0" 6vuTto D ty 
(xov "Ayeuiuvove) "ttQ) v7 oixelo- vo ,"A&ugiuédovas Tvyvt 
- Émawtiv vOv Odvoota. (. H Aveig) Ox. antoixog i ded zo xal. 
TOv &UrO» XO rng OVYOLKOUGTG (vti Barnes, tepes c ood MS.) | 
t€ xaxioro nenovO cres, Schol. min. , ar 
Quibus recensitis in. AScholiis minoribus addita le- 
guntur haec: Kai eM oc 0g éx tXG sar T9» Vic ido 
Ücevoixrog to Uma 0v "Oyutrpoy Spóloyet. el 


. - 
* (I 


Eustathius vero, cuius bilem i]la ozmnia mouerant, 
x«l TOUXUT& ripa , proloquitur,, , nallewxtg oi raUza guioxQu- 
. wüDviég, wal az0gpéoug duionagabecvrtg. tira xal àvasgay olox 
GurovAoIG Cvreg npoolsvron ópme xai tg» vexvulav xa Üt3v, 
anedeyopt ros avriig- xod Ór& va.xavo rdv. $éwmeagr) 300 4fyi- 
Ato. decpeuos , tov dy "ese espuysuévo 4 Ori £naialap, 
fever, 07000 TG moujgeug. paene oux éq 09 0 Tovgie eva. 
neg oiesoioagóa , rà xürO T9Y. IlveAónmv glad: » (Og Age 
09, xol zgjv vo OOvcotug Mid d énivodóv o Tom;p P 
^. 3957 lin, 16 sqq.). : 
Ad versum rh. V. 295 in eos, qui initium his li 
bri (2) vti spurium reiiciebant, de inuehitar (p. 1958 
lin.- 508 3qq.): Ei d£, Qvovs. old eUavagkevagra Uu dy "9j 
apyn v5 égeErg Quyodlog neoinyrau, àid rovuto dyzo oO c rov 
'Odvcctav dnoveguozitover, ew «vro esevdiec xal Gv- 
c eglybes se olov aquz«aoa: zür óÀqv D LTUTTT, teUTRY aqriopórg 
íx ufo0U TOU y fiiov xai 00a ópolwc pvOuxa «ai ov nid ave ev 
| apes Zalojvgav. Ainos X ov xig P Qm J49gi 91297 
| 406: xai "Ap /"Srog amne, ol àneiviec, QU tà BigMov. xe 
"Qiveoelug, aX foug rà supe raurue évraUda qurrépe- — 
MoGee qeolv.. — — / 
Profecto parum. apte nulla granioris |3monient argu» 
menta opponens, sed in hoc leüi aoguiescens, odo . 
ros illos rodere et pungere studet | | 


. 
^ 


d 


» 


o —À ÓRÉ—MMEACS ode 
z N » 
. 





312) Adde hanc  onMa Lexicis, uis his quodué ignorantt . 
sooxovopjrot Eustath. p. 1950 l. 25 et sepius, 
. evoxtovóz toc Eust. p. 1521 l. 11. : 

. evOsgía. Schol, ad Tyeopur, v. 22 edit. Mill. P 314. m : 

,. Schneid. dub.). 

esonódiroé Schneiderus dubiae Aides esso putat, et gern 
angenommen, werth,-lieb*' explicat. Occurrit in 
Tzets, Exeg. Yl. p. $9 PR Hermann, signific. ,wahr- : 
scheinlich.'* 

efie (i. q. avpeepric) vti Gvyrpne et Qupagrie , vbi. perpe- 

pum legitur $vadaxs. ( cfr. Eustat/. p. 1946 l 85) afferre 

debui Schneiderus. 


- 


^N 7; 


— 009 —— . 


Quum autem, quae affert, infra reapse refuten- 
tur, in iis oppugnandis hic diu commorari nolo, sed 
ànimadversionibus eorum, quos vituperat, nonnullas 
adiiciam. ' | 


Neque vero in iis, quae v. 15, neque quae v. 19; 
quamuis sane habeant, quibus nos offendant, haerere 


lubet, in quorum priore loco r0 * 
—.— Zigov 00 suyo «. c. À. 
si contuleris cum v, 99. | 
 dygluokov 0d eg; 3496 Biixvopog "Moytigóvegc, 
Vuyeo uvyorsoow xcrdyov, p 
in posteriore v, 19 
eM oi ui» zxéQl xeivov oulàeov 
grediar. — 2 
Nolo quidem, quae 4ristarchus ad hunc et sq. ver- 
sum notauit, vrgere, quoniam Ave cogitari potest, 


sed'quod Graeci tanto timore perculsi fuisse dicuntur: 


ob plaggorem "Thetidis et Nereidum, vt aufugerent, 
yrmidones vero et reliqui Graeci non fugerunt, quum 
. Wl. Z. v. 53 sqq. eaedem appropinquabant ?9). | 
| Praeterea v. 102 offendit, quod AÁgamemno ab Àm- 


phimedontis patre hospitio sese exceptum fuisse dicit, - 


neque vero ab Vlysse, sed si talia ad viuum resecare lu- 





4 . As 


13) Popius frustra exeussro studet (p. $35) his usus verbis: — 


. all the ocean was ina great commotionas Zhetis ascended, ot * 


as Homer exprestes it 
"A 0 99 flor 9 im móytoy aQoiQ&b 
Deomtoin — 


L] 


This uproar occasioned iheir fear; the Greeks were ignorant 


of the cause of it, and consequently apprehended some dread- . 


ful event; etc. 


parum aptum esse videtur, sed statim ad v, 9 pro- 


[ed 435 | —— EN 


bet, tantum abest, vt ex implicita re nos expedire pos- 
simus , vt nouis quasi irretiamur difficultatibus. 


Innuo Telemachum .Spartae Menelai hospitio ex- 


, ceptum non lcarü, si quidem vere hunc Spartae, vbi 


e recentiorum scriptorum sententia habitabat , versatum 
esse e carminibus homericis proliari potest , cui rei - 
minus importunum locum assignabo, NMUEYX 


Quae fristarchus ad v. 22 sq. deimportuna — 
latione Achillis et Agamemnonis obseruasse legitur mini- 
meinfringuntur excusatione Eust. p. 19511. 62 sqq. et1952 
l]. 15qq.) ita dicentis: dre noc ze siàezveuov, ntQ0c v6 napu- 
doEonoda av, pog re zxtouxM ev xtosnjasog teyvárod re xayravuOGa 
- Ogneoc, ov xol Ey v5] moo rs ve »viq nenohoxe, xai TÀGITEL 
ec év iban &idondoxtougtux?] Api Ma T€ TOV avtQ. gilor, 


. &s 0 sa? zd» euQuxoelovza "Mdyau£uvova Quplovutvovg 14) 


aAisjAosg và eixóra (jurruxorregOv " iv olg &ÀÀe te x&ropÓor O 
ZIour5e, xal iguixaig loropíoug dgrues evvijóue ri» mroír Gs» 
- pu9oug Xouros, ajv aregovué»r moínaig 0Ux d» eir, £e rol noie. 


Ipse enimi probe sentit, quantopere haecce legen- 


Aium animos offendant, quam leuia, importuna, ab ho- 


merica grauitate et diuinitate loquendi aliena sint; ipse 
ille, qui. quaeuis quouis pacto excusare, saepenumero 


' eliam defendere, studet, ille, in inquam, sentit, atque 
. tamtum abest, vt.celare aut infitias ire possi "i vt profi- 


teri nullo módo dubitet, Haec enim ad finem huius 
sectionis (p. 1955 1, 43 sqq.) addit: ToioDra xa) r& negl. 
Ac pliuc dgtióg npoyutva , jon 02 «ol eU veldse x«l 
17e Óunoexüe.ueyalovolag ovx a£voa, nodum 0 
3OMtQCS IOETTOVED , oUte gasgoveeo xal éw qx«gig eid». 





14) 4iopiMopas ex hoe loco et p. 1943 |. 48 ' adscribe Lexicis, - 
quse etiam his carent: — 
^ Skafidtopas Eurip. Iphigen. Taur. T ed, vulg. 
, wpovgne Tzetz, Il. p. 22. 
 QuvxQerguévoic Tsets. 1l, p. ad 


,, Gora rijv Aoyixórgra **). "Eye à Üpüc 9 'lidyoc ievoplac 
gilac vo Tow , xal Aaiet tL 0v Ivélenpv 5 Jud; , *à xa- 
v& zo» Üdvrarov dgÀoU5 co9 d puAéog , ei ol dróymt y é- 
yeencras sal insAtvares aget), xoi die ova &y e Dao 
à némolguey 'Ouneos, héjalongeni ydo éxei va nüvto 
xai óvrac sjowixe. Kél iowe mavv quioruuodutvog xeve. 
vOv éxé( Pmaragiov O  Ylouytzo emrnoev révOÓw iyyugn- 





15) perm addatur Lexiois. 


16) Hoc adverb. adi Lexicis, quse eugéri possunt bici: 
,  émeysslcio Eurip. Cyelop. 652. . 
Erebegyaoía Tzetz. Il. p. 21 ( Schaefer, iam: notau. . Dionys. 
de compos. verb. p. 345 not)... ' 
£i) (ad form. rà» éEénw, éyéxo)) Tzetz.Il. p.25. Schneid, 
obiter tantum commemorat, ad v. Izevre., 
éxépagroc Lucian. Dialog. mort. XXII. T 
emeoyaesitós Taets. Il. p. 18. : 
: émgsvoc, Schneider. dub. accens. exhibet Eostath. p. 1962. 
]. 7.et vocabulo mregiuá datos explicat, rectius. ex eiusdem 
" sehtentla foret é emjgworos ib. l. 11. 
imiUnóoat Iyraco Straton. p. 19 Reg. pros. ad ]. - Hermemi 
de Emend. rat. gr. gr. nr. 65.- 
&ixoounoic Tzetz. ad Iliad. p. 27. 
ÉnixdAsoy Eustath. p. 1951 L. 20 sq. of 0à ralmol gae, ov. 
xváa xarà EvOvénuor tá ev dd xato DAspáoo uixpà 
i évatQéyovra ev tà uósw , cà 0) &y và diyo Paesi Àvov, 
imiMybsy adverb. Eustath. p. 1956 1. 54. 
éremópevois Tzetz. 1l. p. 84. 
émorQenvimós Eustath. p. 1956 l. 49. 
&ricvzoo Tzetz, Il. p. 20. . 
&noxAato id. ib. p. 15. ' 
&propmvevoce id. ib. p. 142 (ita enim refingendum est). 
égoÀx id. ib. p. 27. 

Vocabulum ,,2zi* corrige in scholiis min. ad Od. 4 265, 
et lege: à 0i Zeox Adyahv orf (rf MInpjon) *vüvva-0oa. Sjivero 
didnos xal co saQy50tov , "iod j 0à dohkévut aftot(Onow. 
"Emcera avcjj evvévvaodéls 0 Zeie oméogeras, xal tij avri] 
Tra Qaysvóutyos yvxTi pixaib rid preyim wn Vulg. él 
76vT7. ; B M 


e ————— — — ———— M MM —9— ————— M ——— ———— dro —— ——— — —— .————— ———— —— ——9—--— 
1 . * E 
N ^ 
. 
" - 


7 "- ndi * v c5 


: : guM—À : 55 [a - 


ces a0:700l và óuowv. "Joe; plv. Tra. uj) xol xo eig dxal- 
gove. revrolbylog ipméeg , (roig 02 xol Óia r0 oid &yewv ivrav - 
9a xorirtüPti; q0cGoe vo mgeyuora, 5jnsg éx.. 'O. 08 rov 
JN£oropoz &tàwoc p), xoi 7 vrg Ocridoc xai rov Nuoriduy 

Bevoig'*), , sali di tav iid ogayol !9), xai TO nepi aAelga- 


"tog xoi uéAicog v) ; amd v0 moÀÀowg epi vov ToU Mdyiidag 


fivpüv "dyon/e Tjgwec CrEUpe0s (eine Oui a)or 510v 2góopuds 
ug xwrüSvar, xai rd xvi r0» yovotoy tugigogna ^), xol 
5j négionzog roU fpÀéog zvpfvow 0), ix vOv xarà 
zu»/4XAsudoa onopaóngv ?*) xsiuévov évrabOa cid. 
&» eilxvoves Ipse adeo Popius, qui maximo studio 
genuinam et vere homericam esse hanc extremam par- 
tem demonstrare vult, non potuit non ingenue profiteri 
(p. 240), quae adiiciamus: 
Besides, this whole infernal interview is. merély. or^ 
namental, which, the. poet was at liberty to insert or 
omit according to his judgment, without breaking the. 
thread ofthe principal action; i£ migAt therefore be «wi- 
fhed, that he had substifuted some other incident in the 
room of it, and given a greater diversity to the story etc. 
^^, Ihe poet seems to introduce the descent for the in- 


formation of the dead rather pp the living; Agame- 





15) H. p. 554 sq. 6. ag (coll. 196 sq). K. 94. X. ad praepr, P. 
571 sqq. 
18) Il. Z. 55 sqq. 
. ag). n. v". 166. 171-174 ; E 


/ ^M 
& 


. $0) Hl. 3. 370... 
21) B. 9. je . 14—17 id 129 I vbi nen de certam. 
, sermo. est). d E 


, 22) Il. W. 92. 245. 255. - | ET 
25). Il. T. 245, 265. Caeterum edacribe h. v. Lexieis, 
24) Adde haec vocabula Lexicis: ! 
zragaomopadny Tzetz.llp.5. — 
aragasyuoMoresa Tzetz. Yl. p. 81. 
magaxvnuovpes ex Hippon. Fragm. ap. Tzetz. H. p. $9. 


. LER Y 


— 26 —— | 
mnon is told how the suitors were destroyed by Ulysses; 
and Achilles how nobly the Greeks per formed his fune- 
ral obsequies; incidents that very. little contribute to 
the story. of the Odyssey. In fhort, the main. action 
stands still during this whole EM which takes up ' 
almost half the book, and the latter pari of the episode 
- presents no new object to amuse and entertain us. But, 

— —  »Cynthius aurem 
,Velit^ — — 
I betray my own want of judgment, rather tham di&co- 
ver. Homers errours. I will only add , that thie reader 
will be fully convinced , that this whole episode may be 
omitted, by observing how well the story will be carried 
on with a regular connection by neglanieg thebook with 
these words " | 


oi à nel Ix no.l4oQ xartdav,. raga d'ayoàv. faovro, etc. 


So that if I could. in any: part subscribe to the opinion 
of Aristarchus for the rejection of. this boob, it should 
be only for the former part of it, but I am persuaded 
from the nablenefs of the verses, that ihe whole. is ge 
nuine.* E: 

Schneideri sententiam de hao: XXIV libri parte i iam 
supra (p. 10. 11). cognouimus, . 
'**— Jam hanc vexvlay Omnem omnino contemplati, ma- 
le nos seuocatos sentimus a serie narrationis et animi 
pendemus, . Vlyssi anxie timentes, quem ad periculum, 
vltimum quidem in patria, grauissimum vero, egressum 
. animo sequebamur. Seuocamur autem nunc ad infero- 
.. rum sedem, ad quam "Mercurius procorum oceisorum 
vmbras ducit ?/), videmus ibi turbam mortuorum, au- 

. dimus confabulantes anili fere loquacltate Achillem et. 
, Agamemnonem ?5); tandem ; post male repetitam- for- 


, 





25) 9). Y— t5. 99, sqq. 
Se ib. SJ6—9 


nautae 27 sans 


mulam, perquim frequentem, accedunt vmbrde próco- 


. rum, e quorum numero Ágamemno iuuenem aliquem, 


quem ante viginti annos viderat puerulum *7), agnoscens 


alloquitur, qui ipsi roganti tam obscure caedis historiani 


enarrat, vt, qui eam supra non legerit, hoc loco per- 
spicere nequeat?*5) ^ Quibus omnibus tarde perfectis 
post eandem male repetitam formulam, tandem, quod 
diu iamiam anxie exspeotans flagitabat animus "—- 
ad Vlyasem et eius comites reducimur ??), 


Quid inde suauitatis , quid delinimenti ortum est » 
quod poeta tantopere nos ab eo remouit, ad quem sem- 
per respicientes, lumina huius narrationis, si qua in- 


sunt animaduertere vix ac ne vix quidem possumus ? 
. . At fortasse necessaria fuit haec narrationis interca- 


pedo quam vtilem dulcemue esse negas? Audio, At. 
, Vero quo pacto necessaria censeri possit haec intercape- 


do, quum nihil sit, quod eam flagitet, non video. 

|. Primum enim ita defendi nequit, vt dicas Homerum 
solere, vbi sermo sit de intinere, quod aliquis, siue 
deus siue homo, ingressus sit, internectere alia non- 
nulla, aliquantulum alieia; et seluncta ab eo, et loco, 


et. homine deoue, cuius mentio facta sit, vt ita, si post 


aliquod interuallum ad eundem reuersus fuerit, eumque 
aduenisse dicat, quodammodo remotus loci situs, tem- 
porisque spatium imitando expressa videantur $?), Nam 
partim saepíssime hoc, sane suaue, artificium non ani- 


NM ct 


[PS 
- 
oder 2 cm. , m 
* ' " * 


| 27) ib, 302—119, 
26) ib. 167 sqq. 

' 99) ib.'205 «qq. , | 
$0) v, €. IL 4. v. 508 — 512 eoll. v. 450 $qq., qui locus exhibe 


/ 


itineris initium finemque ab Vlysse facti, vt reddat Chryyae, | 


*— patri filiam, inserta est narratio varia. 64. HI. 541 coll; 452, 
vbi Rumisus ex vrbe demum xediisse, N. 459 coll. O. 1, vbi 
Minerua ex Ithaos insula Rylum abiisse dicitux. Z. 516 d. 


- ! 
* 


-  madaertitur 9), quia plerumqueladhibetur, aut. vbi de 
longo itinere sermo est, aut necessario res inseri debent, 
quae prius seriusue insertae malelocataeforent??); par- 
um vero minime in hunc locum cadeze potest, quum 
neque ullo pacto tam íngenti intercapedine opus fuerit, 
neque res insetantur, quae necessario vinculo cnm nar«4 
fationis serie tohaereant, Haud vero ad v, 409—495 
(de loco 472 — 4088 infra monebitur,) prouocare licet, 
vbi narrationi de egressis Ithacensibus, Làértae domum 
petentibus," nonnulla inierponuntur, quippe quae aut 
huic loco iterücienda aut plane reticenda erant. — ' 

Deinde vero haud necessariam esse posse hane ner- 
rationem, quan impedientem etaudientium exspectatio- 
ni molestam esse jam declaraui, clarius perspicietur, 
vbi eam multa, quae illius aeui notionibus de rebus di- 
vinis, geograplucis aliüsque aduersentur, complecti, et 
ratione àb homerica longe diuersa compositan esse .vi- 
derimus. m 


. Restat, vt ad. extremam partem progrediamur, 
quae Versus, huius libri à CCV vsque ad vitimum ample- 
ctitur. | 
- Continet haec aveyvogieuov, siue narrationem, quae 
Vlyssem a La£rte patre recoguitnm exhibet. Veteres, 
de quibus Eustathius p. 1948 lin. 51 sqq. haec profitetur : 
oí à T0LOUTOU zo rüy XOMQHOTUDI TTeQAXOTTOUGUY ; dg ga- 


N 





$1) Il, I. 265sqq. 515 sqq. Od. B. 'extr. I.in, vbi Tthaca Py- 
Jum proficiscitur Telemachus, et I. extr. vbi Pylo Spartam ; 
4f. extr. vbi-proci Asterida petunt, E. 1506q. vbi in renfotàm . 
insulae hg Calypso abit, cfr. ib. etiam »9244q. 9258'*q. 
475. Z. 84sq. N.815sq. & init. Q. 194. P. 255qq. Jedeo dea- , 

: , que vid. 4, 100sqq. E. 59. 55.. & 

$2) Plerumeue-enim snimsdnertitur, vbi néceitario, 26. plane 
disiiciantur er disturbentur narrationis sepies.et nemus fieri 
debuit, (fr. Od. N, 125— A60. Q, 296—509 coll, did ib. 
565 9oll JL $24. Q. $55 lin. et JJ. ING a 





RE Er 


o 903? drin (lin, &5sqq.) sei voy avayvens 
puoHuóv "Olvuvsctoc, tà*: M^ so» zdedgrs , oc vai ünec ave 
uéo log.  mlerrüntve , «oi &)Àe ovx oÀLye, profecto non te» 
mere-eàm notasse putamdi sunt, quum a wel solum. re 
gpexerinrps; quid aigé cus pure ia aeos ots » 
fendem: - | Tu 
Ác SHuIN — » quod Yiysseo: él tentat, 


quum quo consilio fecerit, perspici non possit. Neque 


enim, vt plane inepta. Eustathii verba ( P. 1958 lin. 1g 


VSqq.) miltam: órc xoSanüE, dicentis, 'Odveceve JÀv- 
xavOsig r9 rov oixtloy gnonelom, ovO0P tÀ 7 a- 


"zpi aUroOev 60 él ec &mepsépyor qr00icÓ ij vas, 


at$odtócag 0? Qiamés pav oyeiv xot «Vc OU, "rovc 
piv Gp; avrov oréÀÀe, x. z. 4, neque enim, iniquam, Vlyse- 
ses hoe fecisse putari potest, vt inde comperjat et videát - 
pristino emore etiamnum a sene filium' amari, neque, 
quod addere possis, vt ita prohibeat, quominus repén- 
tinum nimiumqne gaudium senem:cenficiat. Hlo enim 
dolo, quo in exploranda seruorum seruarumque, ipsius 
adeo vxoris, ratione sentiendi caute ac circumspecie 
vsumesie Vlyssem defendi bene potest, ^ hic prorsus 
non opus erat, quum et pater sit, et. prae dolore ct, de- 
siderio filii. iam fere emen eum- Vlysses comperisset. 
Haud anagis probare peséum,, quem Jestathiua institit 
excusandi viam, qui consulto, ne nimium ei repentinum 
gaudium illi infirmo seni noceat, haec facta esse censé?) ; 





- 


. 880 1959 1. 1g iip) Dé pé doguoaospras, d in aya- 
9o, meogpiésteze y9&9- 7G3ncaiis ovx ev6vc éuorüy dvayvugi- 
des eq nétils wy mtem ««) miseri TR AG 99 65. cuida 
$qiear, "LI 4 . / 

»pexod rie", veoymie eUTSLY , omeisad: NQunT reb 

: Qorj (Sophocl. Oed. Tyr. v. 962.) 


. Sov. fori Beaxeia ti6 aqopp) | Ave, tvyÜv 7 4a9091 yófov, y- 
Asinety 7z005& , Ezt&l ro. «ql dv TOWs éis VoU "O3ceabot vYRyV- 
QuoDévros Acro avos 


LY : pov— 30 ' md 


neque Popü.ratio explicandi placet ?**). Quo enim pa- 
cto personatus Vlysses patri Vlyesem filium iam ante quin- 
que annos Alybante profectum esse enarrans, atque in- 

de acerrimum dolorem huic seni ciens (49. 516 sqq), 
dum vero hic miserrime conqueritur repente prosiliens, 
et semet ipsum adesse illum. desideratissimum cn 
prune et cautus nobis videri ME 2 , 





| débu xal giloy das 
e$ rfeorni; 
ojpar' oy&yvovti, và o; TS miggad 'Olesosés, 


«al gugoó, driyobev y w.T.À. did «avra colvvy dioíties «0v 

alioa cj] dvauvrote avygelH]vus voooUtov , date avTOv dy 606 — 
— geil - -vegél Pxadvye pélawa 4. €. À. 
Kol oUtwe 0 ToV 7ra:006- ayayveapuós , "dvo Oragerixót 
à», xal moAiv éomiv TQ maÀcup cuju v& Dove, Ojos ev» bes 
wal &uydcous &vvOy sacsQyaodpevos , xA énareyaydy. és 
«5c dyav Aj q$, ovx £Slogvos sal xaxov v6 TO oqodoe «26 
ajdovijs civegyasaaDau , «AA & dxgoriruy üyayev tis ueoórira 
xal ovyxsQacae uecolue sig vü c£ dexfis xard QUSU Grroxotárt]- 
ot. IlgopzOtovara osv, PT. eleuras , roue "Üdvoosis «óv ava- 
]vagrspóy , 9: 0 xal 0 ILougcyc éxtonunvaro , dle xígdioy ciyae. — . 

vá "Qiveots £xglO 

— —€—SÜ énfsoos 519750 39a;, 


0 «oi & TO | elle à ro? Aóyov, ere TO» céQdoTLOV GÀeÜgov TO 
: provin xavadéyes, eà àà ge7,. euet ! vevádpav &prEC, $90 
wi e» sd ge vj Iaros dnÀads) xal rag. SAmi0as gagd- — Tovro óg 


vd ZogoxAsov. 


- $4) Popius l.l. p. 246 haec: Eustathius, solves die -— ob- 
 jectiom by saying that Ulysses delayed the discovery , lest. 
the, suddeneís of joy fhould prove fatal toLaertes. But. Ho- 

|: mer indoubtedly paints accofding to nature; Vlysses bursts 
/. into tears at the sight o£ his father, yet restrains them , and 
tries if after. twenty years absence he was known by him, 

as it were, present at the interview , and impatient, to hear 
the manner of the discovery: besides, this procedure excel- 
lently agzees with the general character of Ulysses, who is 
upon all emergencies master of his passions, and remarkable . 


- —-.-—————-—- 


Quam longe alia ratione et longe, meliore Penelopse 


narrationem fingit , e proxime appariturum esse mari- 
tum affirmat! — Quam longe cautius, ne dicam be- 


' mignius, mentitur Eumaeo seruo, quam patri, seni prae 


dolore filiique desiderio iam. semimortuo! Praeterea vr- 
geo tali tam inficeta et inepta ratione et narratione tane 
tum temjióris consumi, .quum hostium turba exspecte- 
tur, animo maxime exacerbato 'irruentium, — Insulsà 
enim fere est Eustathii observatio (p. 1962 1; 41 5qq.), 
breuitatem loquen di hisce verbis 'celebrantis: ór; dnixvig 
9 Jlonyrnc , og £y «oio xereneiyovre Beo gvioyéiv zei, Óvot 
Origo ivratoo. megilapféves v& x&r& TOUG pvnorrigas, coa 
jtÀacog eistüvre rov Odvqota , 0t. - ^ 
pykorjoog xor£neqwov x. t.À, | 

noozlónos xai Try zc Gyuv ovvroulag eizlav , geuetvoc* 

-  éx yap vos dgéo x. v. À. E . 
Tovro. 0) 9) x co xapeDoxeia Ges nóAepov ix. vov. IOa« 
aolow «vzíxa vov , 1j xai Qurt ovrog 0 llourye axtevdes T£- 
Aevrzg» 50 in10eivo, ol; -évtavOo ous. 

. Minime igitur sensit. quantopere , quae &ntecesse- 
rant, huic laudi officiant! — 

Hic post molestam apitnosque audientiam offentlen- : 
tem intercapedinem profecto est, quod sentiamus, neque 
tam de Pénelopes, quam de hoc Laertae dvayvopusud 
dicamus, quae Eustathius P. 1940 ]l. ]. 15 sq. profert £oz«» 
ob» agréiov éimtt» (ig uixgoU Óriv Guy TOU Ure QOYv foye 


s uenoroQo xroviav sartgyticagóos 'Odvocévg, 5j tOY 
evayvopsopor. : : tos : 


—— 


for disguise " an artful diiisdin: this disguise Bas a 
very .happy effect in this plíce, it holds us in a plensing sus- 
pence, and makes us wait with attention to see the issue of 
the interview. 

At quam longe aliam rationem n prolisuit idem Vlysses in 
exploranda vxoris et seruorum voluntate! 


t 


wee g^ quee 


Praeterea noy plane negligenda esse videntur, pn- . 


mum , quod non commemoratur dvayvtQiTMOS. Tig anus 
ilius Siculae, quae neque mirata, neque gauisa est de. 
reditu Vlyssiss. deinde, quod óuasg,/ quorum v.,225 men- 
tio facta est **), postea ;non apparent, quod. Eustathius, 
qui p. 1965 1. 5 sqq. bene anixaduertit et landauit ?6) 
curam peetae Dolii filios commemorantis, silentio praer 


terii, vbi enim ad pugnam egrediuntur Vlyases et Laer-. 


ies cum suis, nonnisi sex. filii adsunt Dolii illius ?7): por- 
vo, quod RKhacenses statim in agrum comnugrant , vt 


Vlyssem adoriantur, Dam vnde eum ibi versari norint, 


perspici nequit, Aecedit, quad jaaximeimportunum menge 
dacium Vlyssis v. 395 sq. «oll. 386 deprehendimus, quod 
male affecerit omnes mecesse est. Denique: , ne quid 
minutarum harum!ebseruationum omittam, quonam 
modo v, 91 filius ille Dolii nosse potuerit, quosnam in- 
telligeret Vlysses, quum de-rebus minus necessariis diu 
mültumque dictum fuerit, haud vero de hac maxime 


xtecessaria, et praeprimis vrgente, non intellipo, nisi 


artificio isto-veteribus Avrexorg vbiuis placente, quo xor& 
v0 Gcumopuévor, quaecunque . non comniemorantur, in- 
telligenda esse volunt. 

Superest, .vt de,loco v. 472 — 488 onm quo 1 me 
offensum esse iam supra declaraui. j 

: Conueniunt Ithacenses armati, filiorum internecio- 


nem vlcisei volunt, atque iam ex vrbe preruumt, vt 


^ 





- NES " 
e. 2 " . "ET e" v. 


"85) o£0" ebosv doMoy — — 
ov0é rwa duo oy, — 


86) oUc xa) avcovs éxirrOsc ó* Hori rposeri geras Ó)id vo eie- 
éxito getjoiov. Xoslav yào Eres xoà avtuy ia. zrigOvonéy, &$ , 


csv iéqekze td» sroÀetuy énésvoty. 
87) v. 497. ; 
. *icacpte d '0àvo 2 , $E 0 uitss or | doMoio x. 7.0. 
Ata enim legendum esse opiuor., 


- 


!; 


- 


[d 25 boc estis 
* 


( 

Vlyssem trucideut; ,sed Minerua ita alloquitur Touem 

pátrem: ,; Vtrum bellum parabis, an pacem? ** — 

atque vbi ille responderat pacem se componere velle, il- 
la abit ex Olympo. 

Bene quidem noui egregium - delinimentum carmi- 

nibus sujs Homerum, quo nomine» quid intelligam pa- 


Aet, immiscuisse et conciliasse eo, quod interdum subi- 
Aaneo deorum auxilio. vtitur, vt heroes seruet iuuetue, 


hostesque reprimat, in hacautem, quam modo notauj, 
ratione me aliquid offensionis reperisse infitias ire ne- 


-queo. , 


Non quidem esset, quod nos offenderet, si subito 
aduolaret Minerua, et praesto esset Vlyssi; non, si Iu- 


piter ipse Ithacenses deterreret, emisso fulmine; non, 
si post aliquot versuum interuallum ad concionem Deo- , 


rum nós a poeta traductos sentiremus, qui de Vlysse, et 


.eius fatis futuris, vel praesenti periculo, statuerent; - 
.ed verba 


zototv Ó' EvntlOng syioaro vimine (4 
g*j 9 oye vlacoOo, nreudpg góvov* ovü «p PPYER 
ei BROTOETIOENI, Cord &UrOU nóruOv égeye. 


staüum excipiunt haec: Pu 


evraQ "409»ain ZiüveKQooviuvanpooqu0a: 
* máre "iusso? , Kpovi?n , inae «gera y 
einé por eigop vr" rí vv tO. vo0g £vÓoO, xtUOt.; j 
4 3goctQu "O0ÀtMO» v6 XGXÜv xci gvioniw aivijy 
zévEeeg , ?j quA0cSrTa tv Gugortgouga viOn0Oa; 

Tuv 9 axauefopewog nQootqu vegeinyegéra Zeug * 
zéxvov .é£uóv, tl ue ravra Óttigtee 7j nerelee s 
OU Tap Óx roUrov uiv ifovisvoag voov avry, 
o jr0s xélvoug "Oüvaeug anoricera, éAOuv 
£gtov, ünmg iOcÀug* ipfe d£ vow, dig énéosxev. 
inti]. uvrorsgac 'éricaro io; "Odvoctve, 
ópue nuca rouovteg, 0 hiv Baouevero) aicl* 
futi; 0. aU naíóov ze XUGLJVI/TO T6 QUVOLO . 

& | C 


— 5 — c 


£&xàgsw Ofousy* vol À eAglosg gitovruy, 

Og TO 7rergog * zÀovrog O8 xai eignyt] 4g .coTOM | 
"fag sino orgove zagog  neuaviuy Adoiviy * 

Bü 94 xav Ovàvu nouo xepnvov citmoa. 


Non igitur deterret lupiter Ithacenses, sed ful- 
men mittit v. 559sq., vt iram et furorem Vlyssis coér- 
ceat, non Vlyssis aut Ithacensium victoria fatali, lance 
constituitur, sed confabulatur cum patre Minerua, 

. Virum bellum an pacem malit, interrogans; non ornae«- 
tiore vtens poeta ad concionem deorum nos-ducit, quod , 


vbi maxime concisa et angust& oratione defungitur ani- '. 


maduertere licet Il. E. 711 et 7. 445; non ipsius poe- 
tae quasi interlocutoris leni fascinatione nos transuectos 
esse ad superos videmus: sed praefracta et horrida ora- 
, uone ad Olympum abripimur, in eoncionem deorum 
"mire sermocinantium , ne dicam garrientium,, ita, vt 
profecto sit, quod paene rectius hune modum ia inge- 
,nium -auctoris Batrachomyomachiae cadere censeas, 
quam in auctorem, quem vulgo sumunt Iliadis dici 
seae ?8), e 


n * 





: 88) Longe secus de hoc loco statuit Popius in l. l. p. 257 ,,Ho» 
 mer**, dicens, ,,fo give importance to the conclusive action 
ef his poem , introduces Jupiter and Minerva in debate about 
tbe event of it. - At the beginning of the Odyssey he deseri- 
bes the gods in consultation forthe re-establifhment of Ulys- 
/ — ses: in theconclusion of it, we see Jupiter him:elf rewar- 
ding the virtue and bravery of Ulysses and. decreeing him to 
reign in peace and tranquillity. This is cmwied on with 
grest judgment: we are fully satisfied that the action of the. 
., ^. 9dyssey is compleated: in the happinefs of the hero,. when 
we hear Jupizer giving his sanction to it. Besides, it leaves 
a noble image of the greatnefs of Ulysses, and of the whole 
etory of the Odyssey , upon the reader's mind, when 'we sce 

it is of suth weight as to engage Jupiter in its favour. — 
At modum praeprimis vitupero, quo deos ixtroduxit; 


sed infe hunc locum hog réspeotu exasninaturus jam gnissums ^ — 


facio. 
Moccia 


* 


— £5 cau 
CAP. IL 


Sequitur argumentum e ritibus veterum petitum; 


quo veterum aliquis, non enim nomen additur,, vsus: 


esse perhibetur, 


$2, v. 6G Oo5sveox. 


Haec ad. hunc versum exhibet Eustathius p; 1957 
] 12sqq. ed. Bom. "Zr; Méugorras. T0 Tog Movcag 
avrEQ staQéivos TG) Soi: v0 toU adfrilitoc , og 700 oMyow 
deriorzos (p. 1955), ovx élÀnvixOv yog qoo. FoUtOye, 
&1à« BapBaguxov. v 0^ Europe pv magoxadnvras 
ógyve» a0sd0Í , OU Bn soi IlavzQgouàg TQ T&v 
sxiavoO vro: voi d aeuote, 

Consentiunt cum hisce, quae Eustathius ad 1. 9. 
v. 721 (p. 1372 lin. 26 sqq.) annotauit : BagBapuaó 
9? xal oi. vow 9onvor £apyo: aoudoi 5"oav yao xad 
doi Oenvieig U, 070ic voreQOw xoi r& Aeyoueve "T: LL. 
xaügax«, xol ol éAAgvixol 03. £Aeyo, *) , — — — tiovro, 
Quodammodo eliam auctorem vitae Homerioae ( ed. 
Gale opusc. myth. p. 561) offendit, quem locum felici- 
ter correxit Toupius in Emendat, ad Suid. II. p. 196; 
vtrumque egregia Boettigeri humanitas mihi indicavit, 

Reperimus hunc ritum apud' Romanes, qui /lessum | 
vocabant et praeficas conducebant, quae lugubri voce 
praeirent naeniamque' cantarent, qua de re testis est 1o- 





- 


M 


ax) Adde Lexicis. 

2) Voc. Jjeysioyodqoc, quod a Lexicis abesse iam doenit Schae 
ferus ad Dionys. de compos. verb. : p.589, Mire etiam ay, 
Tzetz. ad Il. p. 150; adde similia . . , 

27pwoyqaqos Tzetz. Il. p. 29. p. 351. 
stvx4oyoagos id. ib. p. 150. 
AsEtypagos id. ib. p. 72. 
ex:0oyoaguxós id. ib. p. 114 bi 
4pecüoovyyoagébr id. ib. p. 146. 

C: 2. 


4 


id  IOC SO uses. 


- 


"o Kirchmannus. de funerib.' Roman, Lübec. 1657; 


L. II. c. Vl.'s. p. 147 —155. 

^. pe Hebraeorum prhaeficis cfr. Mart, Geier de Else: 
orum luctu lugentiumque ritibus. C. VI. $.16. —19. cap. 
XXII. $. 7. De Persis vid, Drus, obseruat. sacr, Xi. c. 
3, De Mysiset Phrygibus ad locum Aeschyli Pers. 1055 


sod oréQr &gagoe , xanifoo ro Miciov 


haec Schol. not, o£ ydo iae xoi ei Peizee pauore els 


Oenvyrixol. e 
In hos populos sane rectius cadit, quam in cultio« 


"fes Graecos, qudrum mores magis temperati et compo- 
&iti erant, Quanquam enim lessus, quem postea ab his 


populis sine dubio receperunt, serioribus temporibus 
apud eos fere plane in morem vulgatum abiisse videtur, 
quod v. c. Aesop. fab. CXXII Lucian. de luctu 20 (Tom. 
II. p, 952) et Dial. mort. X. 12 (Tom.I. p.575 ed. Reitz.) 
et vocabulorum vog , Qotjveiv , &gnvadsiv étc. iAsuog, 
&jAeuoc , laeulQew, igMepitee etc, vsus frequens (ad so- 
los tragicos prouocasse fere suificit) docent; tamen an- 
liquissimo illo aeuo, quod nobis respiciendum est, non- 
dum receptus fuisse videtur. | 
Locus de Patroclo, ad quem miro modo auctor il- 
lius aceusationis (ap. Eustath. p- 1557 lin. 125g.) prouo- 
cat, repugnare videtur, ibi enim Briseida lugubri car- 
mine praeeuntem et Pagus quae ibi aderant, foemi- 


. as vere lessum facientes videmus Il. 7'. v. 282— 502. 


Hoc vero quomodo explicari possit, quum foeminae 


sint captiuae, eaedemque barbarae, appare& Etenim, 


quae Iul. Pollux lib. IV. c, X, et Hesychius s. v. Kuglvat, 
Suidas s, v. «eges; Movor, tradunt, .et Scaliger in Con- 


iect. ad Varron. de ling, lat, 1. VI, c. IIL s. fin. atque - 


Erasmus in Adag. s. v. Carica Musa afferunt, a Phrygi- 
bus Caribusue hunc lugendi modum praeprimis 'exer- 
citatum esse docent, et, si fides est.is, quae Acro ad 


- — ———— ——p -— — o 
- 


- ndum cundi 


' E Rd 95 spo meme 


Horat; Carm. II, Od. 1. refert, e Graecis Simonides ri- 
zuus instituit naeniam,  ., 

tato, iam 'eo perueni, vt omnem hanc rem. perquam 
obscuram adhuc esse intelligam ; atque. iccirco haóé re 
sola, si aliae deessent, confisus huic parü nobilem aeui 
homerici aeruginem, vta re numaria verbum mntuer, 
inesse haud negauerim, 





€AP. III. m7 n 

Pergamus igitur ad ea argumenta, quae e nuO ov 
veterum modo, et eius contemplatione, ex opinionibus 
de dis, rebusque diuinis, earumque ratione , aut con- 
grua et concinna, aut diuersa et discrepante repeti 
possunt. 

Ingens quidem est uiv veterum varietas, mud 
de vno eodemque numine siue heroe animad uertimus, 
ita, vt argumenta ex lis petita nonnullis fortasse pericli- 
tarl, qui vero iis in diiudicandis veterum monumentis 
vti velint, temeritatis crimine notandi esse videantur. 

At vero quae simplex initio staminis instar adfuerat 
opinio, subinde tam variis amplificata est additamentis, 
alque tam diuersis exornata coloribus, vt a, prisca sim- 
plicitate mirum quantum recederet; vnde factum esse 
putamus, vt, etiamsi apud recentiores et recentissimos 
veterum scriptores interdum nonnihil discriminis in hoc 
genere reperiatur, tamen quo quis antiquior sit, eo 


simplicior appareat opinio, eoque rariores in eo animad- 


vertantur discrepantiae, 

Rectissime igitur, vti supra monui, ScAlegelius" in 
geogr. hom. p. 189 propter discrepantem -mythorum 
tractandorumr rationem hunc librum maxime suspectum 
esse dixit, 


"m. Á/ ., 
Sed haud exiguo-librorum numero frustra perdolu- 


A ees M oes 


| Ne quis igitur roiretur, nos minimam antiquissimo 
vati concedere discrepantiam et differentiam, minime- 
que putare, eum vel leuiuscule recedere posse et a non- 
nullis rebus, quas commemorárit, et a modo, quo ea- 
runi lecerit mentionem. Non enim ad seriores aucto 
Tes, omnium vero minime ad nostrae aetatis et poeta- 
rum et poetillarum siue exempla siue vitia prouocàre li 


cet, qui minime dubitant sencenties, pugnantia loqui, - 


nam ,tale quid*, vt JVolfüi verba ( Proleg. p. 154. n. 
, 99.) in vsum meum conuertam, ,/ale quid* inquam, 
excidere potest recentiori. poetae, fabulás operose col- 
ligenti, non ào10 ,' qui in hac doctrina habitat. 


g. n. CEous dà yvyeg KvAAnv«os 


diii do 

Nescdtiuim Kv Mjpviov dictum esse «no Kvliywgc; 
sri pog éariv 'dgxadiog (Eustath, ad h.l. p. 1951 lin. 15 
sqq.) *) notissimum est, non minus quam Cyllenii no- 
3en apud.scriptores latinos pariter atque apud gn 
maxime frequentatum esse. : 

Apollonius autefa Soph. in Lex, hóm. (s. h. v.) vov 
not eigru£vay h. v. esse dicit, "Verissime 7i illoisonius 
haec ibi monuit: 3, Occurrit praeterea in Iliade Q. 518 


ditante etiam Strabone 1.8, sed non est Mercurii epithe- ! 


ium^. Rectius igitur quam Apollonius eloquutus est 
' sententiam Aristarchus, quam Schol, min, sic exhibent: 
AKvAqwog 02 ovdauoU eigrrrou , € un &rroE (h. 1.). Avrixav 
aliquis, siue auctor ipse huius scholii regerit:. QUx &50) 
, 4oyov , ai tog xol iig deg. ajt0g) 4noAÀow. . 
KvAAgvyg pog Il. B. 605 occurrit; inde vero, vti ex 
O. l.l, nihil doceri poterit, quam commemorari hunc 
montem, neutiquam vero Mercurium 'Cyllenii nomine 
ornarb Neque enim tam in hoc nomine, a monté quo- 





(^) Alias huíus nominis causas affert Festus, minus vero ph- x 


mapu 
N 


a 


-——--— 


- o —— ——— ——-——--——-— 


EU — 959 — / 
dam Arcadiae repetito, aliqua suspicionis opportumitas 
inest, quam in eo, quod hoc vno tantum loco 'Eguj; ?) 
KvAÀÀdxviog dicitur, cognomine inter multa, quibus il- 
le deus in reliquis carminum homericorum odd Or- 
natur non obuio, 
$2. v. 65 — 65. 'Enrd 0À xal Ó£xoa u£u oc óuog 
yuxrag re xoi uua 
xAalousv, — — — 
OoxroxcGióex&tg Ó £Óouev xvp(. 
Ad h. v. Eustathius (p. 1957 1. 14 sqq. ) haec refert : 


d v0 Acyew 0d negl Owtox audex atn» nuépay mugxaiig 


vOv JfytiÀén Óofrvac dyvoobvrtog éors, qual, thv 'Oufjgav 


xp! ragag Door ,, rag. o (ll, 4. v. 71) 
Sent pe ÓrTé z« xoxo n ulag. "dido Tt Q1005.,. 
goi TIácgoxloc. EE * SES 
Huic vero obseruationi inhaerere nolo. 
$2, v. 15. x4. (Pvzai uvnocd)oov) 
ixovca zc«c Ge qoóekov?) ec 
l Bo a, 


N 





- 


* $) In Schol. ad Od. T. 45a lege cum MunckEero ad Hygin. fab. 
CC. magelégon 'Eop 5. xal "anóllom,, et corrige deinde, (ova 
sto) ray Oovc Unhorvrrovvrae zard ro avr7 OtÀ5oos ploytotaa el^ 
ya &* 6x péy vob "nóllowos X. T; À. Vulg. eiva- ex uà» x«t. À. 


.. 8) Schol. min. dxaQrmov qvróv 0 dogo0sAoc. Niv vóv vómOy Aye 
e 090€ 321507 Cefr. EBstath: ad Od. 7f. 572. Ammon. etSuid, 


Etymol. Magn. s. b. v.), de qua haud rara adiect. in ze 
exeuntium significat. cfr. F. L. Abresch. ad Cattier. Gazo- 
phylacium p. 45sq. Schaefer ad Apollon. Rhod. II. 190 not. 
2, Caeterum illam voc. agqodsÀcózse significat. adscribe Lexi- 
eis nostr., quae post singulaxerh Passouii sollertiam nunc his 
fantum augere possum. 

eAondzc Eustath. p. 1699 l, 64. 

£0o*0vsidgc Etym. Mag. s. v. Boorovyos. 

Q,9vgaugoóos Schol. ad Pind. Pyth XII. 45. 

Qoxos 05s Tzetz. ad Il. p. 129. E 


— 





&vO9oc cre valovaí(ywuzxar, eiüuia xu- 
| M OvTO Y. 


Procorum in aedibus Vlyssis interfectorum necdum 
sepultorum vmbrae perueniunt ad sedes mortuorum, 
ibique in heroum n vmbras incidentes cum 
lis confabulantur. 

, Iam veteres ibi aliquid, quod offendat, reperisse te- 
stantur Schol. min., a quibus Áristarcho haec tribuun- 
tur: eAÀ ebre& xoi Gragov xarlecuy (ita enim legendum 
est) quae fusius Eustathius ( p. 1957 ]. 16) exhibet: zog 
&, q'a61 , . xoi upilyrivcos TO(G vexpoic oi uvyror5ote, ÓTtOU 
Ilergoxiov ovx iQ0& Lioyto0oc &raqov Óvra 

. Etenim Patrocli nondum, depulti vmbra in somnís 
obuersatur Achilli (Il. :5, 69 sqq.), miseram querens 
conditionem , quum arceant vmbrae, mortuorum ima- 
gines, a sede et habitatione reliquarum , neque ober- 
rantem intromitiant, atque iccirco illum,: vt corpus 
exanimatum , iustis ipsi quam primum rite fectis $epe- 
liat, implorat , quum tunc demum flumen transgredi et 
mortuorum regnum intrare possit. 

Quae quum ita sint, hic locus, quo nondum sepul 
torum procorum vmbrae habitationem mortuorum in- 
gredi, et reliquis vmbris ibi iam versanübus sine vllo 
impedimento misceri sistuntnr, cum illo, quem modo ' 


indicaui, inagropere pugnat. 





9aAaccodgc Tzetz. Il p. 81. ^ 

sQvgsudns Eustath. p. 1942. 62 (xoéguodesséqas ibi errore 
typoth. leg.). 

yvxtoUrc Eustath. p. 1951 ]. 37. 

7tgoouusc0 0756 "Tzetz. Il. p. 146. 

srgoauroció 7c 'Tzetz. p..70. 

*rvàotió7$ id. ib. p. 10. 

gavracwu uus Eust. p. 1699 l. 35. 

40vaotidos id. ib, p. 81.. 


—- w— $ 


^W 


! m] 4r ——— 


- "Ne quis vero ad Elpénoris exemplum :promocare 
velit, qui simili modo, nondum scpulto | corporey 


' Viyssi, defunctorum animas excitanti, adest;. probe. 


enim reputandum est, Elpenoris vmbram, quum iusta 


nondum ipsi fácta essent, primam 4) aduenisse, alias: . 


deinde subsequutas esse?), illam vero eodem niodo 
ex inferis locis aduolasse, quo Patrocli. vmbra, prope 
illam sedem, ad quam penetrare voluit, oberrans. 
Inde probatur, bene iam sensisse .74ristarchum, 
quam parum, quae hic de animabus im mortuorum 


habitationem introeuntibus, nondum defunctis corpori-' 


bus, leguntur cum ea sentiendi ratione, quae in home- 
xici aeui simplicitatem cadit, conueniant. 5) . 





4) Od. .4. 51 sqq. rectissime hac. de re monuit Eust, ad hb, 1. 

5) Quae minime eo refutantur, quod 4. $8 — 45 aliae prius ad« 
venisse dicuntur ; illos enim: versus spuxios ees atque. iam | 
a veteribus qOerquivove constat. 


6) Iusto cupidius vero JKíoásius initium huius rasis (p. 
57 comment. laud.) notasse videtur ,,e x. 495 — 95. 4- 218. 
221 et 475 in promtu est^, dicens, ,,mortuos in Orco cir- 
cumuagari inanes, tenues, vmbras; eosque sanguine opus ha- 
bere, qui Vlyssem cognoscant, eique vera dicant (quae qui- 
dem vera, maximám partem, in recordando praeterita in- 
sunt), e À 146 — 148, 152 et 389 collat. versu 95, facile colli- 
gimus, Achilem nempe, aliosque, forshn etiam Herculem, 
Puri bibisse, antequam Vlysserm cognoscerent et allo- 
querertur deinceps, werd v0 giu7rOuevOy intelligendum est. 
Quibus consideratis sane mirum nobis videatur hecesse est 

; colloquium Achillis et Agamemnonis v, init. expressum , in 
, quo Agámemnon praesertim praeteritorum guorundam accu. 
ratissime reminisci refertur, nullo sanguine hansto. Ad hoc 
accedit, | 9, . 102 301- Agnmonmon , quamuis sanguinem 
bibit nullum, Anphimedontem ,. mortuum quidem, vero 
eo tempore nondum sepultum, cognouisse, cum eoque mul. 
ta locutus esse referatur de rebus iam diu ante gestis, Quae 
quidem ab illis; ià 4, de mortuorum in Orco hebitagiium. 


E ' ) "E 

Zfvrixol ilius aetatis. animaduersionem: eius refu- 
tare, quantumiüis studuerint, minime potuerunt. Sa- 
tis enim ineptam esse, quatà protalerit Avc«»*-fawg du 





conditione, narratis discrepare videntur. -Etenim vix excu- 
saucris vatem statuendo, mortuis sanguinem necessarium 
non esse, qui aliquem cognoscant, eique vera dicant, nis£ 
is inter viuos numexari possit. Si enim perpendo, Elpeno- 
xem, qui x , 551 sqq. re véra de vita decessit; tamen in 4, - 
gil-— 85 noscere Vlyssem cum eoque de rebus praeteritis 
colloqui, nullo sanguine hausto, eiusque indolem et natus 
vàm tamquam mortui ipsa hac re omnino diuersani esse ab. 
illa ceterorum in Orco habitantihm mortuorum; si porro 
exy, 289 X, $1 — 54. 66— 78 et p, 9—315 intelligo sepultu- 
Tam esse rem vita defunctis admodum magni momenti; si 
denique versib. 4, 2159 —221 perlectis infirmum illud (efr. 
4, 592) et inane, mortuis proprium, incipere tum demum . 
video, quum corpus defunctum €ombustumr sit, quod qui- 
. dem partem efficit iustae sepulturae: necessariam vero sepul- 
turam corpor is defuncti, antequam is , qui de vita decesserit 
omni ratione referri possit in numerüm mortuorum iínanium 
et maxima ex parte vi recordandi carentium. Quibus pet- 
pensis Amphiniedontem mortuis haud adnumerauerim, ve- 
vum potius quoad indolem mortui propriam , de qua $upra 
locutus sum , eum quamuis a. vita discesserit, viuis adscrip- 
gerim.** : 
Iusto cupidius igitur Koóssium initium huius rhsprodiae 
notasse diximus, qnum Amphimedo, vt ab vlümo incipia- 
mus, et reliqui proci, quanquam nondum humati, non ma- 
gis viuis annumerandi sint, quam Elpenor .4. 50 — 78, et 
, Patrochus Il. 7. 69 — 107. Deinde vrget, quod : in hac rha- 
psodia mortui confabulantur praeteritorum | memores. nullo 
* sanguine hausto; at vero percipiendi, reminiscendi, cogitan- 
di-lequendique facultas mortuis, haud praecedente sanguinis 
poti, nonnunquam vindicatur aut vindicari debet, (cfr. K. 
$21. 44. 54. 587 sq. 467 «q. 543. 568 — 5712. 605. 615 — 626 
-K1.3p. 69 —107,) et Vlyssem vinurs (praeter Elpenorem .4. 51 
—78) Achilles f. 471. Aiax. ib. 545 )q- Hercules ib. 615 ( ad 
'Tiresiae exemplum .4. gt, qui nonnisi vt vaticinetur, bibit, 
quod iam xeete vidit Halbkartius psychol homer. p. 97, 
propter K. 494 sq. prouocare nolo) non poto sanguine - 


- 


T xe6 doo, dicentes, 7 dài rg» rov Eoguov- npo 
votay (!) «sydoucvov tov Odvsccuc dia vxv avyyévtap (1$ 
schol.min.)?) ame nihil mónente appafet. | 


r[] 
» * 


Q. v. 50. Movoas ó.évvéac moacatr 


In locis inferis Agamemno Achilli iusta. funebria 
enarrans, Musas refert, easque nouem ad vnam 
omnes lugubre carmen cecinisse. .Qui quidem Musa- 
rum numerus ab fristgrcho; quem graviter offendit, 
notatus est. Ita enim Schol. min. eius sententiam exhi- 
bent :, &444 xoi 10 epid uei rac Movoeg ovy óounpuxov. "H iv- 
oig zi xalóts &nxat, nihil iunat, nam profectonihilominus 
haec Musarum recensio, quum, . quanquam in carmin, 
homer. plures Musae commemar antur, tamen, si ab 





agnoscunt; nam ZFto&rii opinio, qua ductus eos xarà à gqwvito- 
peevov. bibisse putat, probari nequit. ^ ^ : 
T Cum hisce locis consentit initium xh. Q.; alii vero, in 
. ,ter quos plerique sunt earundem rh. K. et /f, iis aduedin- 
. tur, vbi mortui omni sensu et sentiendi facultate priuati eg. 
$e dicuntur, (cfr. loc. a. Kos. commemor. quibuscum Il. «X. 
^ 7 304. X. 599 consentiunt, ) neenisi bausto sanguine 4f. 351 sq. 
coll. 4.84 —89, et 190 aliquam vitae speciem et tantulam re- 
7miniscendi facultatem recuperant, vt Vlyssem agnoscamt 
Halbkartii enim sententia, qui magnorum virorum animas 
»plus roboris et cognitionis, quam ceterarum rurbam reti- 
's,nuisse' putat, loco f. 190 refutatur. 
Non igitur tam versus rh. Q. 24 — 204 cum locis rh. X'et 4, 
quam alii rh. Ket // loci cum aliis earundem pugnant. Quod- 
- si mirum videtur alicui, reputet is, tam diuersas contineri rha. 
psodiis X et /£ notiones, vt, si Homero, vni auctori, tribuenda es- 
|." sent, quaecunque vulgo ei tribuuntur, ille saepias re vera dor- 
"Co mitasse. putandus sit. Cfr. v. c. locos K 495. 4 207sqq. 218 sq. ^ 
592 (quibuscum consentit Il. P. 104) cum locis 44. 4o sqq. 567 
$qq.. 571 sqq. 592 Eid ori in pus haud scio an parum 
prosit Avors. ! 


7) cfr. Eustath. P 1951 din. 1B iqq. 


UL 


[ ? 
 aupprdatoquptr . '—— efmenpiuacenmap 
. li LI 
^ 


' hoc loco recéaseris, mumerus earum nuspiam indicetur, 
offendat necesse est.) enin praeterea, quod neque 
.ex «Hesiodi locis Theog. v. 60. 76.917. eum.defendere 
poteris, quum Theogoniae exordium non ab Hesiodo, 
sed alio quopiam , quanquam antiquo, poeta profectum 


, ésse et alii et JV/olfius censuerint, atque etiamsi hoc ne- 


gare tentaueris, et v. 17. urgere volueris ; eX aeuo he- 
siodeo aevo homerico talem, recensum vindicare non 
possis (Cfr. Plutarch. |. Sympos VIII. 14.). 

Inter quae quid discriminis intersit, vel ex eo , ne 
ad innumera alia abeam, senties, quod Homerus. Mu— 
sas tantum in Olympo. Hesiodus vero etiam in Helicone 
habitantes celebrauit. - P x | 


f t. BEonu?s. à: woxdás KvAAdjvsog 
| é&exaádeico: | 
svOgov nvndcüuoo. 2c 

coll. 5. 9 sq. 99. sqq. | | 
Mercurius (Zojsc) euocatas procorum .óccisorum - 
enimas (v.1sq.) ducit (v. 5. 9. sq. 99 sq-) ad sedem vm 


. brarum (10; 99. sq.). Deprehendimus Mercurium hoc 


munere fungentem apud Luciaz., Dial. Deor. VII. XXIV. 
et saep. v. c. Nigrin, 21. Dial. Mort. XXIII. Contempl. 


v 


E Eustath. P. 1955 l. 55 ede : Moiaes 8:6 I»vedda s oisds o | Hosg- 
ve, opus goles xol ovre vij 0vy5jO€& Évix7j mpocayopie. 2xa- 
* .yev có voíov yée émoi oops Movea (83. v. 62). " : 
.  », «€ ravtüv 0v évu«de v6 Movsav Aóyo TrQogSyopuxdt ! xal 
Mocas nÀnQvryrixdc eiméy., "EyOu xal rovc éxaqiov$ ol- 
.. WEFQvo gol novodvxose ui TÀV Movgüy aiyitseras o Io«riis, et 
wogpo Uo. TQüV Tov jd pus vügQyV, 6c xa) Ey Tiados tov vob 
| «QuixoU ergoriyoi «01091 Jor vem ibus, « oUrQ) ydQ 0$ "vs 
Qoi *) xai v»v a£ Moises, 


WURDE "mE 


' *) Adde Lexicis v. ezjío0o? ex Eustath. p. n l. 55, vbi 
vide de origine et causa huius yoc. 


II. etc. ap. Petron c. 140; ap. Diodor. Sic. Bibl. I. s. fin, 
ap. Horat. 1. Od, x. v. 17. I. xxiv. 15 sqq. II. xviri. 54. 
ap. F'irgil. Aen. IV. 242, ap. Soph. Zac, lor. v. 851 ed. - 
Lobeck. ap. 4feschwl. Choéphor. 1. 732. (ap..4icaeum 
idem ei tributum esse videtur, qua de re vid. Porphy- 
rion. ad Hor. Od. lib. I. x.) in Hymn. Hom. in Mercur. 
v. 572. In Hymn. Orphic. in Merc. xxvir. nihil de hob * 
munere occuriit. Hymnus Orph. LVIL ed. Herm. p. 
$35. v. 2. haec quidem exhibet: 


0g wyeyog Ovyvov xaüroyeég UO vépregor " 


et v, 5. óc. 7apá Tiegoegóvas iegüv dono» dpenohelan,,.: 
eivouógog Vuxeig no pnog xoa je VntuQz09, 
üg xetaye, x 


et v. 10 sq. similia , solum autem vocabulum Zu» 
suis. V. 8 recentiorem originem prodit. | 

Haud temere enim veteres, ,£rà 0^ referente 
-Eüstathio, (p. 1957 lin. 5. sqq.) «c! »t9 óveov rt xal 
yvyoorólo». dovv5iOog xuiei vOv Uounxv; -— 
sj Àvoig^ 0r& OvvoOa raura roig MKAtxoi 6vOa Égiovvuov?) av- 
v0» xaGÀéi xaOu: xai i» roig mgO rovrev. ^O 0 éguoyveog 
ix Tae Pgag naguguveitas, Kal TOV "Hoauiis ód eig &dov 

"Eoutlog zEAuTEEL civ -dOnve, Ore TOY Ktgeoov aviyeyt, 
(Od. 4. 625) nihil efficit. 

Schol. min. haec habent: dr. ovx && xo "Opnpov 
vgonon x0g 0 Eguse* (n Avei) obvs rOv '"4dnolÀlove 
£n "is TUXtUXT)G (rro &Aeye siue énolsigev) , €i ur anat, 
eÀX oU gOUv.op O Üc0g, 9) ovx éUOtGQ O &ig Q00v xavciQov 
q9ovwg* ine wed »e (ene) d esi, ; xal 





:9) Apollon. Soph, in Lex, Hom, dgsosvso e &lOeroy vov /'Ee- 
L0), 0, peydAve oyloküy, vovv lot. ogeAds. Oi Üà ysucs- 
Qo» rov gOOv.ov (ex emend. Albert.) eid v7» loa». x 
Verheyk ad Antonin. Liboral. XXy. 


N 


LI 
b . ( * 


"dde oAUuntt0c. 9). Paullo inferius haec ibidem legan- 
tur: aAid mc oi ayoyoi ovx avrOuarO» xariaow (ta enim 
legendum est), wg ev «a0; 


- (d Avete) ovd/v. xoos xai xapenéunOvrog «vro rwog. 


Haud temere vero hoc Mercurii munus notatum 
esse diximus, quum neque in lliade neque in Odyssea 


aliquid eiusmodi deprehendatur. Quanquam enim, 


Odyssea ab lliade etiam in eo discrepat, vii iam à 


. veteribus obseruaturh est, quod'in lliade vbiuis deo- 


27 


rum nuntia est lris, neque usquam Mercurius hoc mi- 
nisterio fungi dicitur"), im Odyssea vero nusquam 
Jridem. miiti, sed Mercurium deorum nuntium esse vi- 
demus; tamen in hac re consentit, quum in vtraque 
vbiuis animae mortuorum corpora linquentes sine duce 
et comite, ad loca infera abire dicantur. Nam sine 
duce animae umbrarum sedem petunt JA Z. 422. N. 
4125, II. 5257, 056. X. 362. Od. 7. 11. 4. 425, vel eo 


descendunt, I7. H. 35o. T. 294. Od. K. 560. J4, 65, (qui- 
bus locis quodammodo. accenseri potest Od. T. .556) 


heque vero vsquam alibi, quam hic, comes iis addi- 
tur caducifer ille deus, setioris demum aeui homini- 
bus q60vt06 , qvgoOrüA0g » WVUIOXOuZOg, Wvgoycyog » 


| 





10) Haec A/os, a Avru? quodam Aristavchese  obiurgationi 
opposita, habet, quod non quadrare videatur; perlectis vero 
Eustathii verbis omnis difficu]tas euanescit. Inde enim pa- 
tet Scholia minora sententiae Aristarcheae priorem partem, 

. eamque contractam et deminutam, exhibere, apud Eustathium 
'vero posteriorem reperiri liaec Aristarchi. verba fuisse vi« 


dentur: los 4196nóv v5 xol wvgooróAow xaA& «à "Egmür, 


xai TG «& pvqG1 ovx GvrOMatOY aeria», we é» lis; 


11) Nam in Miad. 9. non quia nuntius, sed quia prudentii- 
mus et cantissimus est deorum mitti videtur. 


^ a2) vyaydynga (oblectatio, delinunentüm auimi) Tzetz. Exeg: 
ll. p. 27 add. Lexicis. 


sopTtot0c, TéuTEUG, vEXQDTTOU3EUG , qui Charon: quoque; 
.senem Homero. Hesiodoque nondum cognitum, cum. 
: cymba ad litus fluminis inferni, animarum vectorem, 
collocarunt !?).' | 


; fERZAMGSESSUCCR ELK, 


CAP. IV 5 


Staque ad aliud argumentorum genus oratio nostra 
flectitur, eorum quidem, quae e rebus gestis earum- 
que narratione, atque e rerum in facto positarum com- 
.memoratione aut varia et diversa, aut congrua et. con- 
cinna repeti possunt, atque Aistoricorum nomine insi- 
.gniri solent. In quem gumerum procedunt, .quaecun- 
que de viris, quorum fit mentio, omnibusque, quae 
ili dicuntur aut fecisse aut perpessi esse, commemo« 
rantur, et de moribus eorum notantur, Quae quidem 
argumenta quanti sint momenti et- sponte apparet et 
multifariam reapse doctum est. Neqüe facile reperiri 
"posse puto in antiqui aeui monumentis ab uno eodem- 
que auctore profectis (a gerioribus recedo,) quae sibi 
plane aduersentur, neque sputiae originis nota digna 
iudicari debeant?) —— 


* 





. ? . 3 * 

* . L4 " 9 . e. *9 
15) Caeterum etiam hac in re, vti in innumeris aliis, ne dí- 
'* . ,€am fere omnibus, animeduertere licet, nondum id spectasso 


mnythologos nostros, vt seiunctis et bene ac probe distinctis - 


aetatibus, et dispositis &d hasce diuersió fabularum rationi- 
bns, fabulas (nullis addiris et inspersis , quae aliena eunt) 
^ enarrent atque. recenseant. Quod nisi sedulo factum fuerit, ni- 
hil bonae frugis elici poterit, Hinc enim, e neglecta hao 
JAetatum ratione, ortae snnt istae praegrandes narrationes, 
quae vbiuis secum - pugnant; hino vana multorum somnia, 


qui de indicis, àliisque omnibus fabulis, citius in MOhologa | 


8raeca cogitarunt, quam de graecis, 


2) Quos locos notauerat Gesnerus ad Orph. Argonaut. 766 ed. 
Hermann. ex, Apollon. Rhod, Arg. 1 IL, v, $04 sq., vbi vel^ 


É uam 48- — —— 

" In indapandis et indicandis variis, quibus: Odyssea 
Cconstet,. partibus praeclare hisce argumentis vsus est 
JKoésius*), quiis fere solis, neque immerito, confisus 
de origine et compositione huius carminis ausus est iudi- 
care. De grauitate huius.argumentorum generis per- . 
suasus ipse duas locorum bigas, alteram Od. $3. v.75- — , 
78 et Jl. 3I. v. 69— 92 de sepulchro Patrocli et Achil- 
lis, alteram Od. £2. v. 70 sqq. et Il. 2. v. 574 sqq. de 
mmicitia. Achillis et Antilochi, in quibus aliquid discre- 
-pantiae reperisse mihi visus sum, tetigi, quas hic repe- 
4erenoo?. 5 0€ | Àj Cos 
- . Alius, qui offendefe possit legentem, exstat v. 175. 

-Hic enim Telemachus solus excitasse dicitur personatum 
-Vlyssemt, eique persuasise, vt arcum sumat viresque 
ostendat, D autem v. 511 — 219. 550 — 542 Pene- . 
Aope prima hoc iubet, nam quae Telemachus deinde ef- 
fatus.esse dicitur (repetita magnam partem ex À. 555 
sqq. nonnisi confirmant illa, Penelopen vero remouere 
student, ne adsit in uygerszooiovíg quàe: statim. sequi- 
— ^ | . , 
jus aureum éx' &xgpc q5joto positum esse dicitur, ét ib. v., 
1145 atque 1270, vbi idem wi, ógvoc axgepéveoc« collocatur 
eos sibi non repugnare, quum gzyos esculum denotet, quod | 
docuit C. Sprengelius V. C. in Antiquitat. Betan. Spec. l. p. 
25, hodie constat. De loco Pindari, quem notauit Kanníus i 
infra videbimus. De recentioribus veterum scriptorum idem 
.. fere valet hic, quod supra in, cap. III. declaraui, 
$) Ex hac rhapsod. v. 551— 547 et 591 notauit. - ' dí 
5) In commentatione de agro troiano in carm. hom. descr. p. 
54 — 536 et p. 55 5q. not. **). ' Ibi p. 25 l. 14 excidit post ver- 
ba ,,Pylaenienes bis** haeclinea:,,viuat, nam nullis argutiis - 
prohiberi potest, quominus Avcsoc causa hác in re*, quam 
,cadat'* excipit. Alioquir enim intelligi non posset. | 
Nonnulli enim AvzixOv inter alias res de embra patris 
corpus filii exanimatum comitante cogitaruut, atque inde 
dici putarurt, vltionqm non ésse factam v. 658 —'"66:; 1.1; 
. quum ymbra nihil efRcere posset. Rer 


tur. : Sed quum locus $». 56e — 579 accuratius examie , 


matus cum illo.loco rh. $2 concinnus videri. debeat, 


"Óunc haud vrgendum .egse puto, pariter atque v. 166, 
ad quem. Eustathius p. 1955 lin. 35 sqq. haec habet: — 
-dugiuéduv Unoyevdsros. oU. ydo xaDa zo eidulov crjv oU 
z0jov Qfow oieras moÀuxsQüslouc "Odvaotug ytecoOns, oU-— 
v9 «ei rxÀnO?g dig vO szüv Eyu, dÀV éfovirvsoro uiv avré 
$j Ibjywelóny noo, énénpwve o? 'Odvoccg (cfr. Od. 71572. 
564) , quum rectissime iam hac de re monuerit Barne- 
SIS, qui ,licet* ait, ,,hoc non esset verum, verisimile 
tamen visum est ita procos existimare, quando audirent . 
"Wlyssem: se palam agnoscentem."' Cfr. etiam, quae su- 


"pra'p.:20e e schelüis minor. enotauimus. 


: Hic etiam Popius verum vidit, quum p. 259. l 3 
dicat; ;, Amphimedon could not come to the knowledge 


of it; and such stratagems being agreeable to the chawa- 


eter of Ulysses, he Tupues this action. to him rathek ne: 


"Penelope. 


Itaque statim ad. alia transeamus j quae rectius no- 

tari, poue atque grovione momenti esse nobis: videntur. 
i 

j 2. V: 97. Miyletov jai ens xal. d.v- 
Aouwév9g dAOAx.042. 

coll v. 219 sq. 


L| 


* 


"Priusquam quid in hisce verbis nos. offenderit , et 
quam ob causam ea vti recentioris originis vestigia -no- 
tanda esse duxerimus, explicemus, de:nece Agamemnorc 
nis, quae alij scriptores referant, breuiter enarremus. 

Primus atque illi aeuo proximus est Pindarus, qui 
in Pyth. Od. XI. 25 — 89 eius ita mentionem facit, 
ut diris Clytaemnestrae manibus. Cassandram ov» 44ya- 
weuvavlis jugé. ad infepos missam esse.canat, siue Iphi- 
geniae fato, .siue adulterinis Cassandrae amplexibus illa 
eo adacta fuerit, ut maritum interficeret. Excipit eum 
Aeschylus, qui in tr agoedia Agamemnonis nomine in- 
scripta v. 1111. sqq. v. i401 sqq.' et in bari rd v. 

D 


* 


. amnestra iuuanje Aegistho interfectum eese refaruutSq- - 
phocl. Electr. 92 — 99. 197 sqq. coll interprr. ad hh... 


/ 


—- 
Dr ENRME n 
4 


p sqq. (ed. Schaef) hanc caedem. commemorat el 
Agamemnonem lotum ab,vxore indusio siue inmoluero 
aliquo irretitum, et illaquegtums, et, quum se.staims 
expédire non posset, ab illa interfectum. ease.camit. Si- 


snilem narrationem ponuxntloci Euripidia Orest. v. 25 j 


|.8q. X- 497. atque Electy. v. 154. — 166, et. Lycopbronis 
v. 1099 — 1105. Idem narrant Eudocjia p. 35, "Tgeis. 


ad Lycophron. v. 1099 sqq. v. 1498 sq» v. 1114, 4375, 


alique scholiorum soriptores, 
Mutaáto loce epnlantem , vii.in carminibus homen- 
cis legitur, (de quibus infra) Agamemnonem. a. Clytae- 


]L. Dio. Chuysostom. ed. Reiske. Qr. 74. s. wegi ame 


exíaó (Tom. MH. p. 407.) Phiostrat. Icon, l JE edat. - 


 "Olear. p. 826 sq, 


Fraga. Stesiabexi p. 27. ed: Suchfort.eklocj Àebenm . 
Var. Histor. IL. et Jauenal. Sat. 1v. 656 paritem. bod 


Paustn- II. 16:mihil certi exhibent. 


. Hygin. Tah. CX VH sacrificantem. cum. Cassandra: à 


Clytaemnestra et degistho interfectum esse Agame- 
. mnoném narrat,; idem vero fab. cc» dicit: »Uytae- 
mwurestra (oecidit) Agamemnonem. 

. Ex omnibus hisce elàcet Chytuemnestram, quippe 
iuaé-fel solu vel. zuuaite "agistha interfecisse dicatur 
maritum, caedis accusari atque in.eam vel amnem. vel 


' maximam; icerteiculpam. conferri. 


Iam véro locos canminun hompricorum, vbi huius 


'eaedis.mentia faoig es, indagemus. et examünemus. 


Primum. in. rb. 4f,.v. 36 sq. haec legunt; 
. dg xal viv 4lyso og Umépuopor ^ "frosidao 


gin télbgo qwuoriw, ffov d: Envase. voas- 
um covva, ; 


rn 


quanquam, .  compererat exitio sibimet ipsi fore, . 


Suum, Megenriua -J diis missus suasisset v. 59. 


4 


pILITAM Ee M a iu^ Rem ETa Peel ecr E e ee 


N 


— 51 m— 


prt* eurQv ure lvecv, ure pyoaéOns &xoiriy, | 
qui vero (v. 42'sq.) | 
ov Qoivag Jdiyloco0:o 
Tzéi0 ayoQa gpovéwv. 


4, 


Deinde T. v. 248 sqq. quaerit Telemachus e Nestore: . 


soc &Opgv tsgeidus güpuxgelw» "yenépvav ; : 
sov; MevtAoog Ov; — viva Ó avurzQ utnoar es 
Aecgov 
ipia os Jolóngtag; — éntl sxrá»e molloy 
/ egeio. 
9) ovx - Aeytoc Te "AeriinoU, alia 77 Hn 
zÀajev £m avOgumovg, 0 0$ Oagorjoac sütETEQvev; 


Respondet vero huic interroganti Nestor: ,,Dum Mene- 
laus Aegyptum oberrabat (I: v. 505. sq.) ; 


rógoa 0? ravr .diyso 006 lur cero oixoó. àv 
769, EG 

xrelvag roetónv. 
Orestes aüter octauo post interemtum patrem anno re- 
diit (ib. v. 597 sq. coll. À. 299 sq.) | ' 


— — xar Ó ixroye nav Qogo»?a, . 
PU PeE JeXépetev, óc oi nartQa xÀu- 
TOv £xra. 
9jrO» Ó tOY xzelvag Joivv tágo» 'doyelowiw 
untooc. Té OTv/EQjg xai avcÀxudog "digiabow." 


Denique fusius enarratur necis historia rh. 4. v. 529 — 
555, secundum quem locum Aegisthus statim , m Ága- 
memno litori nàuem áppulerát, . 


— dois» iqpacsaro "—- 
xQueuevog xoa Ojuów Peíxocs qurog agiarove, 
ele Adgov, érégmOu d &volyet. Üaira néveaO cs. 
avreap O f xaàituv "Mroptuvove, zou vet Ào0w, 
Tnroww wl Uzsdger, dtutéo! negunoltum" 

Da. ! 


wey. 8 , ovx ciBót :DAsoor , dipupt, ; xa) x&réme- 
v" ev m pH 
óÓ eenviocag, . eg tie. TE.  waréxroye Bob» | à) 
; ey. 
Restat locus eiusdem libri v. 91. sq., vbi Meiclain: : »Dum 
errabam", queritur, 


3 elu pes dsl qedy dioc Éuigytv 
Ae80r , «voiozl, doÀm oviAonévmc áo", 


qui, Clytaemnestram in aliquam . societatis: suspicionenz 
vocare videtur, haud vero aliud quidquam prodit, 
quam nosse, et quod maximum est, quod. inde.conclu- 
, dere possis, adiuuisse consilium Aegisthi, bunc vero so- 
| lum interemisse Ágamemnonem (GAioc neg vev) 4) 


' Quae quidem egregie confirmantur morum. Cly- 
taemnestrae notaüione, quàm exhibet locus rh. I. v. 


*a * n 


264 5qq., quem apponam: - | 


TOÀ "Jyuptuvopény &Aoyov geo. Indeooir ( 4- 
' yur005),. 
04 4 P; "ros vO mel» piv «veivero: dgyow atuxtg, ^ 0o 
ói« KlurouuvmorQx' eoi yop-xfüyont vp- | 
nec nisi vbi MERE wÜec HE 
Mop 8v: Indos s (*w369, 77 


et remoto [custode » Áegisthus eam eo pellexit, vt iec- 
A0vro. ddlovon sequeretur. 


* 
5 


At vero plane diuersam ponunt narrationem, que 
Agimenuo y rh. 9. v. 97; MR NU 


A 4 i4 


Miyla6ov Uo x65 xol SSlencved: dd: 
xoc 


PIC y sag: Y v 





4) Noló enim , ne forsitan riónnullis locss poetae ín rem meam 
detorsiise videa, vérsum; 92, qui iofécto "Siue rationem, 
qua ánsertus ,'Siue (im , qua conditus et. compositus sit, spe- 
€tes , sublesgaA. fidei febendus. esty (recen tiogis ; esse originis 


censere. "1 


" e. 





] — 5 — 


taemmestram, quae (v. 200). | " 4 
|. «wovolOaov wreivaea móavwe ^ 
appellatur, grauioris flagitii accusant. 


Surt quidem éarminum homericorum loci; qui . 


hnisce consentiant, vbi Clytaemnestra non solum Cassan- 
dram perfodisse?) et marito interitum parasse$), verum 
eliam cum Áegistho?) eum interemisse et occidisse8) di- 
catur; sed qui inde hisce, quae modo tetigimus, prae- 
sidium quaerere velint, reputent, tum in rhápsodia re- 
periri hos-omnes, quae ob multas causas iam a veteri- 
bus lacessita , permultisque additamentis contaminata, 
et magna ex parte centonibus interstincta sit*), tum Inde 
mhil amplius probari, quam ád summum hoc fere, 
viramque rhapsodiam et $2). et'/f. rhapsodiis 4. I. 'et 
44 adversari, quod concedere profecto nullus dubito. 





5) Od. 4. v. 421.5qq.. S * 
6) ib. v. 430 xovq cevkaoan 7008; —— | 
et 459 dóÀov otv. : 


9) ib. 409 sqq. — 4i yos. vstEac Üdvaróy vt PUE " 
xva ovv ovAo,ué£vsg c&AÓge s.v. À.- 


.se interfectum esse querens, edisserit, et quae Cly- 


9 ib. 455. -— mrágos 0$ us mí qve xai avzov ( Giyaemnsqo 


' cfr. v. 444. 


*) Praeter eos, quos IV olfius üncinis inelusit, (58 — 45. 6o. 92. 
157—159. 245: 3455. 525. $47. 604: 631) dOsrobDyras v. 515» 
516. 602 sq. et, quod i iam Wolfius notauit, v. 584 in Scliol. 
Venet. Il. Catal. 104 (B. v. 597) «oi$ xavá tqv vexvíav 79ety-. 

: Bivosc &&censetur. Multum offensionis praebuerunt v. 15. 16. 
29. 42- 49. 238. 287. 509 et omnis loeus de Herculis vmbra 
cfr. Schol. ad hh. ll. Secundum Aristarchi sententiam (vid. 
VP olf. Proleg, 270 n. 56) quod^ e Schol. Pindar. ad Olymp. I. 
97 constat, omnis locus de Tantalo voOeseras: idem in Codd, 
Ms. quibusdem huie loco adscriptum legitur. Veterum de 
hoc libro sententiang vid. ap. Victorium ad Cic, Epist. ad Ait- 
tic. L. IX. ep. x. 


*- 


* 


—— "en 


Ftenim pugnare hanc de caede Agamemnonis nat- 
rationem , quae Clytaemnestram in nefandi sceleris so- 
cietatem vocat, neque minimam culpae partem in ipsam 
confert, cum illa, quae in rhapsodiis 4f. I. et.44 repe- 
ritur, negari nequit — . 

Illa, quod. vidimus, Clytaemnestram, animam eius 
moresque laudibus celebrans, nomnisi fato et Aegisthi 
dolo eo perductam esse refert, vt ducentem sequeretur, 
dut ad summum, si loco non optimae fideifidem baben- . 
dam esse summo rigore iusseris , ut aliquam consilii in-: 
iret societatem. Haec Clytaemnestram sceleris sociam - 
declarans, maritum diris eius manibus occisum esse que- 


ritur; quominus enim z? ,,xzeíyaco'« de dolo tantum et. - 


- 


consilio eum necandi, quod per alium exsequuta fuerit . 
intelligas ,, et vsus lonieicds qui respiciendus est, et il- 
lud prohibent, quod ze9 ci» eius Àgamemno interfe- 
ctus esse dicitur. 

Illáà Agamemnonem ab Aegistho, insidias struente, 
atque a viginti viris fortissimis, ex omni populo selectis, - 
ita oppressurh sistit, ut nullo modo Clytaemnestra re- 
apse et factis interfectorem in inferenda marito nece ad- 
iuuisse dicatur. Haec eundern manibus vxoris et. Aegi- - 
sthi interemtum ita exhibet, ut paene, quemadmodum 

Mic, s& maximum ibi concesserimus, Aegisthus Cly- 
taemnestram criminis in consilio capiendo et dolo stru-- 
endo sociam adsciuisse dicatur, secundum hos locos ille 


.& Clytaemnestra in perficiendo facinore socius adscitus 
,esse videatur, : 


Nullo autem modo haec eüssem me quatuor illos 
Odysseae libros numero primos etiam tempore 'at- 
que orngine primos censere fateor, de quo qui- 
.dem quanquam vehementer dubito, tamen sic ha- 
eto, me, quae etiamnum est virium tenuitas, aliquid 
-Midicii de hac re mihi sumere maximopere vereri. - 


- 


9 





' ^ 


* 


* 


-— 0558 | 


Verum enimvero hoc contendo, eai: narrationem, 


- quae in hoc libro et 4f. tradatur, ila, quae in priori- 


bus Odysseae libris deprehendatür esse recentiorein. 
Quae qnidem prior narratonis ratio et simplicior, 
quain Aegisihum maximam culpae partem, si ipsam 
vero necem solam spectes , omnem culpam conferri vi- 
dimus, adeo propria est aeui homerici simplicitati, vt 
nonnisi hanc priscis illis temporibus vulgarem .sumtens, 
recte expliqare possis et injelligere locum Od. N. 376 sqq.). 
—. Quo enim pacto, si Ágameràno Clytaeninestrae uxo- 
ris manibns, non Aegisthi solius; occisus esse puthre- 
tur e vulgari tum temporis sententia, quo inquam pacto 
" Ulyases redux, postquam Minerua ipsi iridicauerat pro- 
cos adesse permultos, Penelopen vero fidam et deside- 
rio mariti moestam ac gepiebundam omnibus verba dare» 


- 





9) Viyssi reduci necdum agnito Minerua haec dicit: 


( wdbso, Orto. pruovipoouy dvesdécs getpas &quiqtub,, 
ej ón «os tolsrsé uiyagoy suiza xorgavéovor, 
poi uevos dvrsüig» &Àogov, xal füva Oidovrec-. 
: $60àa0» aiel »ó croy odvooutvsx xavrd $vpév, 
Auyvtusc nív ó | Pim és, xal Srrloyeras àv0gl éxdatu y 
uyytAius mooision: w 20€ 0é qi üdÀa mavosuk., 


Cui Minis 


— 3 udla M M 585 respondet My oplnsosós resi. 


Qao 
$6leseO a, xexotf. eltss isi sydgoresy Fpallo, 
et un m 0v Baca, sa, sard porpay Bsymée. 
: ax dys, utu Vue, OTrwé dztoríoopas avtQv6 x. t. À. 


Memorata dignum censeo iam in Scholiis rin. ad Il. 4. 


v. 7. haec verba legi, quae monente C. B. Mezifiaco (inl 


Commentaires suf leb epitreéé TÓvide Tort. H. p. 542) inue- 
ni: xavcü 82 s66& cqayodossauceg y KAvtatuynotQo 
^"avevÀsv av vüv s. €. ^ 

, Quid Yigerierius (Vigenere sur la. Castandre dePhilostra- 
te) quem ille laudat, hae de re habeat, nescio, quum huno 
librum inspicere, mihi, mmopets «urb quaerenti, mon 
licuerit. | 


é 


, 


L| 


exclamare potuisset: , Vae mihi misero! Agamemno- 
. mis fato periissem, si Tu nihil monuisses! '* quum eum, 


pálam reuersum, soli proci, vti Ágamemnonem Aegi- 
sthus, neutiquam vero vxoris manus ifiteremissent. 
^ Quibus perpensis et examinatis-haud facile reperiri 


posse opinor, quin concedat, animadverti in his, quae . 


notauimus, quasi commissuram colorum, quam ab o- 


innibus fere, quipost homericum aeuum vixerunt, Cly- 


taemnestrae in' hoc crimine societas et contagium auge- 
retur, etque &àorioribus notari soleret coloribus; quin 


largiatur transitüm certe aliquem a simpliciori et anti- 


quiori narrandi ratione ad illam amplificatam, exorna- 
tam et quasi infucatam recentiorum scriptorum posse 
senüri. 


doÀíog $2, v. 222. 587. 40g. di 492. 97, 498: 
Nimio filii desiderio succubuerat Ánticlea, mater V- 


Fyssis (4. v. 197. — 205. O. v. 558 sq.), Laértes vero, su- 
perstes eius maritus, reliquerat vrbem, et procul ab ea?) 


ruri degere coeperat, atque vinetum colere siue hor- : 
tum "), quem ipse sibi multo labore exantlato compa- 


rauerat"?), ]bi, si rh. $9 consuluers, praeterea Do- 
lius, Laertaeseruus, senex, cum sex filiis et vetulaqua- 
dam serua Sicula versabantur. | 
Eundem vero Dolium, quem modo vidimus prae- 
' stoesse Laértae seni procul ab urbe viuenti et eius vi- 
neam curare, in rh. Z. v. 757 Penelope suum seruum 
esse dicit, quem Icarius pater ipsi, domum paternam 





| ; " 
E / 
! 


10) »ooq. 7t0Àyos Q9. 212. amraytvOey M. 190. 

11) dÀez dicitur Q. 224, .536, dor] oivórradoc Af. 195, eden 
soxtiptévn , $9. 226. 356 a4. mrolowagrros , Q2. 221, sijtog $2,247» 
558, bpyaros Q2. 222. 245. 257 dyoóc' xaAos, Q2. 205 Sq. TroÀv- 
divdoeoc Y. 159, 559; ; arbores vitesquo commemorantur . 227. 
254. 242. 246 sq. 356. 540 — 3544- 

12) Q.' 207. 


d 


Ira vx owe toc. o 


DG zig d CER LM MED. rM 


- : 4 , 
, 


hinquenti, mancipio dederit, eundemque hortum i ipsius 
curantem cito vocari iubet;. vt Laértae seni assidens, 
quae euenerint, edisserat?). — Iam quidem quominus 
haec aliquis fortassis ita ad concinnitatem aliquam re- 


vocare studeat, vt Dolium, Pénelopes quidem seruum 


a. patre illi datum esse, sed ad Laérten eodem modo, 
quo Euryclea a Laerte ad Penelopen transiisse dicat; 
deinde vero hortum illum Penelopes eundem esse sumat, 
quem in nostra rhapsodia Laertae vocari videamus, non- 
nulla prohibent. 

Àe primum quidem haud, negli gendurn. esse censeo 
loco À. 191 non Dolium, sed solam illam seruagm vetü-- 
Iam commemorari, Deinde vero etiam vinea illa Laertae " 


ab illo Penelopes horto diuersa fuisse videtur et remo- 


4 
* 





15) 4. 755—758 dÀld tw OvQmoQc doÀiov xal éasss ye 
govra, | 
| 9,56. inóv, 0» pos EOoxs vette Er, dsvoo 10007], 
sa job xtytQy 5e croÀvÓ£vOQsov* ügQa vazi0tG. 
adator Táde Trávra TtaQsbopsvoc wavaAétn 
Vers. 228 rh. V. seribet ^ 


" Axropus, 4v pos €Óoxe marre. (rs devgo siovay, 


v 


sequente enim in pede tertio hexametri caesura trochaica, da- 
ctylus in pede secundo praefertur spondeo ,' inprimis quando 
dactylus in pede. primo praecessit. Quae quidem res fere s0- 
leminis est, si pedis primi vox dactylica distinguitur et se- 
iungitur incisione quadam a sequentibus, Sed de hac re hic 
| sufficiat monuisse, et vsum in sola voce doxes vel &duxs osten-- 
disse. Cfr. 1l. 4. 96. B. 203. 4. 86. 1Il.250. 2.295. 4» 94 
Od. 4. 67 1. 158. 197. Q. 537; Ouxe sequitur dactylorum bi- 
. gam Il. N.727. P. 195; idoxe praecedente (in pede primo) . 
spondeo, secundo pedi dactylum reddit Il. N. 750: O. 552. 
eb. 216. 494. 4áxe praecedente (in pede primo) spondeo, .da-. 
ctylum in secundo bequitur K. 268. 0.510. Od. 4. 209. Z.. 
390. H. 295. 6. 269. Sed locos Il. 4. 45. H. 85. 2. 436. Od. 
4. 264. 4. 647. 649, qui facillime corrigi possunt, nolo cor- 
rigere, quum habeant, quo se exqusent, sed. Il. 44. 25 scribe 


ZOVyEx& oi tay & Oma 


— 88 


tior ab vrbe, quam ille. Etenim noli duobus 1ácis, .al- 
teri $2. 205, vbi Vlysses cum suis 2x n0Àtg, egressus ve- 
gea dyoo» ixécÓwe dicitur, alteri IT. 155, vbiEurycleam . 
grandaeuam Telemachus Laertae felicem sui ipsius re- 
ditum nuntiare vult; nimium ponderis tribuere, quuni 
' in eadem rh: J£. v, 150 Telemachus Eumaeo vrbem 
. petitiro atque ad Laerten simul abire volenti dicat 
 pró) xov &ygove niajeoOns uer éxetvov ! et in illa(.3. 212) 
Laerteséw' «90v vóoq? 0Ànoí versarilegatur. Hoc po- 
sterius autem loco iam Jaudato À. 189 sq. et 7f. 108 vbi 
Laértes in vrbem venire non solere dicitur, praeterea - 
vero $3. 468 et 556, vbi lthacenses pugnatum egressi. 
prope urbem (moo 4oreog) conueniunt et deinde vineam" 
Laértae petunt, pulsi vero:et profligati ab Vlysse eius- 
que comitibus versus vrbem (zoog noAw) se recipiunt, | 
comprobatur atque confirmatur. 

Denique loco e 7f. l. ancillarum aliqua celerrime 
vocare iubetur (0rggoeg xaAéses) Dolium, vti vidimus, 
Penelopes seruum , eiusdemqne hortum curanteut, non 
e longinquo arcessere xu accite, vt Laertae enarret, 
quae facta sint. 

Iam quominué vitima. experiamur, atque ità nos 
ex implicita hac re expedire studeamus, . vt sumamus & 
Penelope seruam missam esse éx vrbe ad remetam Laer- 
tae vineam , quae inde arcessat Dolium, quippe cui fi- 
do ac certo seruo credere possit hera narratura, quae 
acciderint, vt Laértae insciis procis referat, illi autem. . 
seruae exeunti eadem.eodem consilio mandari non po- 
tuisse statuamus, quum tunc ne procis prodatur timen- 
dum fuisset; prohibemur primum eo, quod Penelope 
ancillam amandat, vt quam celerrime. ex horto, aduocet 
Dolium , non vt rus abeat; deinde vero, quod praesen- 
tibus omnibus seruabus (4f. 720 sqq.) Penelope est .elo- 
quuia, et praeco antea emarrauit, TuEUmque, Dolius 
Láétae narrare debuit, . 


r * 


* 


t | * 
pe" 5g o —— 


' Quae quum ita sint, hoc loco 4. 735 sqq. de Dolio — 


prope versante, Penelopes.hortum curante, eiusdem- 
que seruo, quem hera rus mittere velit ad Laerten pro- 
cul ab vrbe degentem ; omnibus autem locis e rh. £2 pe- 
titis deDolio sempiterno Laértae comite cum hero sene, 
' vxore (52. 589) et filiis (ib. 225.507. 409 sqq. 492. 497) 
ruri viuente cogitemus necesse est. | 
- . [lle locus (4:755 sqq.) fortassis occ 
buit poetae seriori, huius partis; quam tangimus, au- 
ctori, Dolium ruri cum Laérte versgntem fingendi. 


A 





C A P. .V. 


,- Progredimur hinc ad ea argumenta, quae quod o- 
mnium, quos in hisce catisis iudices veneramur, eonsensus 
e exempla multa ianí comprobarunt, vel sola suffice- 
yerft ad dirimendam litem, geographica dicimus. -. In- 


- felligimus autem ea hoc nomine, quae e diuersitate imagi- 


num terrae, quas diuersas diuersistemporibus veteres sibi 


finxisse nemo erit, quin concedat, e regionum variarum 


cogaitione aut accuratiore aut obscuriore repeti possunt, e 
qua aut notitia aut ignorantia aetas et origo monumenti 
alicuius a vetere quodam scriptore conscripti et conditi 
rectissime indagari et inuestigari potest, Quorum argu- 
mentorum quanta sit vis et 77/olfii sententia docet, ra- 
6, nonnisi argumentis geographicis aetatem Árgonauti- 
coruim , quae Orphei prae se ferunt nomen, certo posse 
indagari, et Hermanni dissertatio de efusdem carminis 
origine, cuius, verbis huc transpositis hasce schedulas 
exornare liceat. Ita igitur ille V. S. ad Orph. p. 682: 
Facile vero intelligitur, si quid sit in Árgonautarum 
fabula, quod aetatem scriptoris prodere possit, id ma- 
"xime in orbis terrarum notitia, quae a fabulosis pro- 
fecta initiis paullatim amplificari coepit, debere positum 


. 1 
D 


asionem prae-^ 


* 


/ 


N 


b 


/ : SU mne 6o [s 38 


esse. Nec praetermiserunt hanc rem docti homines. 
Quanquam, quod summireris, hoc ipso in generé, quod 
longe clarius ac certius, quam aliae res.esse vctus 
in,diuersissimas partes discessum est." 


Quodsi verum est, verissimum autem esse multis 
exemplis iam confirmatum est, hisce argumentis opti- 
me niti iudicium de aetate libri alicnius veteris, agedum 
nostram quoque sententiam de origine huius extremae 
partis Odysseae ferendam his confisi conformemus et 


. confirmemus. 


Facili autem negotio pernolutanti. hanc Od yuicao 
partem apparet de singula singulorum locorum descri- 
plione eademque accuratiori siue chorographia vel topo- 
graphia hic sermonem esse non posse, quum de Ithaca 
vrbe paucissima, de vineti, in quo Laértes versatus esse 
dicitur, loco et situ perpauca, eademque hic tantuin 
accuratius commemorari, quum in reliquis Odysseae li- 
bris locus, vbi senex ille degat, strictim atque obiter 
tantum tangatur *), ita, vt non sit quibuscum compa« 


rare, atque inde aliquid discriminis lis inesse statuere . 


possis. In sola igitur consideratione eorum, quae omnem 
terrae imaginem spectant, siue geographiae ipsius o- 
mrüno, nobis erit acquiescendum, ita in hac reacluris; vt 
quid cum ea, quam in reliquis carminum homericorum 
partibus, siue verius in magno harum parium nume- 
-fo reperimus conueniat, quidue pugnet indagare stu- 
deamus. 


Itaque primum nos conuertimus, xiigüla €0, quo 
praebet carminis conditio, ordine contemplaturi , ad 
"devxada nézon $2. v. 11. et quae statim sequuntur (94... 


.12) Helouo 7tv Aog» 2s 





1) cfr. locos iam supra. commemor.. 4. 189 $q. 4. 188 H. x50 
! ^ quibus adde o. 854- Ir 140. 


* 


f 


,—á . 61 isum 
$4 v.ixo sfevnag né£voy. 


Haec quidem petra iam Aristarchum offendit, cuius 
argumentum e Scholiis minoribus et Eustathio iam su- 
pra commemorauimus. Argutulam vero illam accusa- 


tionem Avrixoi simili excusaüone declinare studuerunt, | 


ea regerente$, quae Schol, min, referunt et Eustathius, 
supra eodem loco commemorata, | Praeterea Eustathius 
P. 1921 lin. 51 sqq. haec pr 'oferi: Jorfov Óà rw Jdtvxodo 
piv nérgav 0 ui9oc eoe TO «0g nier, " xata ! divrlgga- 
PTT P pilae Yap éx&t '6xorog X xai Óud vovg £Oyarovg T5ug 
éxei y*g vOmOvg, OUQ tixOg Tó» suo &re. ÜpnAeuxalveuv Qvo- 
pevov. | 

At vero illa accusatio non tam id vrget, in. quodi in- 
cidere recte debuisset, et quod i in comparanda et insti- 
tuenda accusatione alicurus momenti esse videtur, quam . 
id solum tangit, quod sensum in hac re offendit, qua- 
proper: iam mittamus. 

Hoc contendo, non disceptandum esse, virum 4ev- 


«dc n£rgy s. alba petra?) in his regionibus ficta sensum .- 


pulchri atque elegantis male afficiat, neque veri videa- 


.tur similis talis fictio, an secus; sed vtrum haec 2fev- 


«dg m 6c e? cum alis carm. hom. locis conueniat, et 
cum imagine terrae, qualis in Jus carminibus inest, bene 


. possit. conciliari, an cum iis pugnet iisdemque aduer- 
 &etur. 


De hac petra Hesychius haec habet (ad h. v.) às 
savUrEG Meran rc nérgag TO» foxeavOo» gégeoODau, 9) aÀMg- 
gog4xcg TO OrOMC ?jucv ( và» ev goimaiy ) , $$ r0 roUg 
oUóvrag. AevxoUg elvus: ai 500 wvgul züm vrelrvrüvrow 0i 
T0) GroMeT0g avéggovras , quorum, posteriora insipida 
priora ODIUM A sunt, JBarnesius (ad Eurip. Hel. 1692) 





, 


3) Formam 4evxac adde Lex. et voc. Aevxórezáos (0, ») Tzetz. 
- Il. 84 oAoÀevxos Eustath. p. a2 46. Pausan. od c. XVII. 
P 421 ed. FE aC. v : 


- 


^ 


- pr 63 CUBSDRISRCA Um 


de Albione intelligit, Dacería (1.1 p. 298) non magis 


apte eandem esse putat hanc. evade érgar, quae po- 


sterioribus temporibus, prouti temporum habueris ratio- 
nem siue msula siue paeninsula , , Ácarnaniae vicina ita 
diceretur; noto isto éfoxsavu.oug , qui multis in geogra- 


phia homerica placuit, hinc ad Océanuin vsque irafis- 
«|. positim et translocatam. Aliter visum est Kanrzio de 


hac petra statuere, qui de confusione quadam et per- 
mutatione Leuces insulae et Leucados petrae cogitat. 


Ita enim inquit in libro ,, Mythologie der Griechen in-. 


scripto p.118. Pindar setzt den. Achilles auf die In- 
sel der Seligen (Pind. Ol, II. 128—144), und Achilles 
ist ( Nem. IV. 79) auf der *ngog poaevva d. h. auf 


Aevxt (denn Àevxog ist gascvog nac seiner -bstam- 


mung und auch bei Homer z. B. Aevxog og 5Asog).' 


So hatte man also die Insel Leuke offenbar zu der ho- 
merischen Àev&ag ntvgou gemacht, einem weissen 


Felsen, der unsveit der Unterwelt ist.^ Cfr. quae 


idemi ad Conon. Narrat, XVIII. profert. 


, 


Bóckh. v. 46 sqq. si vere ita intellexit," videtür autem 
"eum ita intellexisse, vt Achillem putet poni in hac insu- 
Ia tanqüám in suo Elysio, quemadmodum recentiores 
senserunt, ' valde — fortassis ab'interpretibus qeductus — 


4 


Quem quidem Pindàri locum Nem. IV. 79 sedo 


errauit, Non enim de Achille ibi condito, quod vetus 


quidam interpres opinatus est ?), neque de Achille ibi, 





.S) Schol. Pind. d h. l ita dic; lew visos, eie 7» doxtt vd. 


oM giAÀÉéos adi ua vno Gicidoc, peraxenopécÓa, , de qua re 
vid. Plin. H. N. IV. c. 12 s. 26. et X. 41 $. 49, e quo hb; 

' Martian. Capell. VI, p. 214 ed. Grot. Pompon. Mel. JI. c. 7. 
Contra alii sequuntur Homerum, Achillis sepulchrum in 


. agro troiano collocammtes v. c. Strabo L XIII. Tom. V. p. 
524 ed. Lips. Eurip. Troad. v. 59. Quint. Smyrn. l IIL v., 


. 788 etc. T 


z / 
No 


| c— 68 5 — É 
vti in foxtunata. quadám insula, versante *), sed, quod 
vbi reliqua, . quae ibi leguntur, comparaueris perspi- 
cies *), de cnltu Achillis in hac insula 5) sermo est, 

.. Groddeckius in comment, Ueber das Lokal der Un- 
Berevelt beyrn* Homer (Biblioth. vet. lit. et art. VIIT. part, 
ina) p. 19. n. f. esse censet, quae Od. X. 515 commemo- 
yetus,. zérogw, sed animaduertere debuit . discriminis 
aliquid interesse, neque plane eandem videri hanc s 
xerx ad fluminum infernorum litus positam et 4evx«- 
óa.m dv 95 * ad f2xzovoie;doag ante JTeMo« nvÀag coóllo- 


catam. Z. H. P ossius in commentatione: ,,44ite JVelt. 





4). cfr. Philostrat. Heroic. IX. 15. Plin. H. N. IV. 275. 15. Dio- 
ny$. P. v. 542. Auien v. 725 cfr. Priscian v. 560. Max. Tyr. 
XxV. 7. ] 


5) — Kung, EvDa Tevxoos àndggss — inc Zalquiv Uge — 
' Gr à xgarsz Ot:  NsonroAsuos Q' "darsigg «. t. A. In 
^ hisce versibus partim de veneratione quadaim inde orta, quod 
in ils regionibus regnasse ferebantur, more apud antiquos 
non insolito, partim de cultu quodam vti éyyogio» , bisgu- 
gio», TcoAiPgw» nüminpgm, opinor, cogitandum est. De 
Teucro et Neoptolemo prius, de Aiace et Thetide posterius 
valere videtur. De Teucro in Cypro insula regnante 'vide li- 
. brum vberrimum Beckii V. E. et Cel. Anleitung zur genauern 
Keonntniss der. allgemeinen JV elt - und Vólker- Geschichte. 
Lips. 1918. Tom, I. Part. prior. p. 902 et 7Meursii Cypr. p. 
56— 59. 78. De Neoptolemo Iustin. 1. XVII. c. 111. Pausan. 
l. II. c. 25 et Heyn. ad Virg. Aen. 1. III, Exeurs. X et XII. 
De, Thetide vid. Strabon. Geogr. 1. IX. Tom. III. p. 597 
ed. Lips Tzétz. ad Lyeophr. y. 175 e Pherecyd, ed, Müllex. 
p- 445 et al. cfr. Heyn. ad Apollodor. Bibl. III. 15. 5. ij 
De Aiace vid. Pausan. lI. c. 55. Hesych. s. v. Mioveio 
Meurs. Graec. fer. p. 9. 


6) Cfr. Pansan. L. HI. c. 19. $. 11. Maxim; Tyr. XV. 7. Am- 
mias. XXII. 8. Plin. H. N. 4x. s. 29. -Antigon. € 134. Philo- 
suat. Her. XIX. 16. Dio Chrysostom. in orat. ad Borysth. 
XXXVI. Tom. II. p. 7g ed. Reisk. Axrian. p. 21. Solin. 
XXII. s. XIX. p^ ! a 


L4 . 


N 


— 0645 —L— 


, F^ í 
kunde'* inscripta, quae Ephemerid. lit: Iénens. a. 1804 
» part. II. praemissa est Pp. XIV hanc Zfevxado-mérgry ean- 

dem esse putat, quae in Theogoniae Hesiodéae vers. 791 
 commemoretur petra, e qua Styx scaturiat. lta enim 
]. lh: Styx, welche bey Hesiodus ("Fheog. 776) , eine 
Tochter des Okeanos, den zehnten Theil seines Ge- 


quells aus: himmelstüzenden, Süberfelseen (Homers,. 
. Leukas Od. XXIF. 11) in die Unterwelt ableitet, 


et paullo Ifferius eadem pag. extr. et prox. in.: ,45 
der Nachtseite gegenüber erhebt sich ( XXIV. 11) den 
Fels Lé ubas, oder der schirmmernde, von Hesiodus 
( Theog. 791) der siberhelle und himmelstüsende ge- 


nannt, aus welchem der erdumiirkelnde | Okeanos und 
die unterirdische Styx entspringt ( Hesych. AevxaUa." 


nz £705»), et p. XXIII: ,,Jorn an - der Nachtseite ist 
das hohe, den abhángigsen Himmel tragende Felsen- 
gebirg,'von Homer Leukas, das schimmernde, von 
Hesiodus das silberhelle genannt.* Cui quidem expli- 
cationi conuenieqnter eam in tabulis effigiem, terrae e 
" mente Hesiodi atque Homeri exhibenübus posuit, 

At vero neque hanc sententiam quanquam firmio- 


ribus nitentem argumentis plane probare possum, nam 


1. 1. Hes. v. 277. edit, 7//olf. Styx quidera 


— «xivté dora. veieb 
puxQuouv. zérQOT"Os xurQpegé J SEE 
0d navem | 
xi000V &pyvQéouos 7:006 oUQavOv éoztjpuxrao, 


J, 


atijue eius aqua v. 286sq. £x nérone xevoAel eros sjMfloodvo, 


vyrs — ! 
et 792 ix mézgng mpopétu, | : 
et'de vorticibus. quidem argenteis, quibus Oceanus ter- 
ram cingens voluatur, v. 791 sermo est, de ali vero 
7o petra (,suberhell** et ,, himmelstuzend *), quod stam, 


aliquid reperiri nequit. At vero etiamsi concedere vo- . 


luerunus petras islas et praecipue eam, e,qua Siygis 


r- - 


Ora TRLRIA 65 — 9 * 


áqua profluere dicatur aliquam habere similitudinis spe». 


ciem cum hac, de qua quaerimus, inde nihil lucrare- 
mur, quam hoc, si in Hesiodi carminibus haec 7fevxdg. 
ziérgm occurreret non esse, quod eam notes, tanduam 
pugnantem. Inde vero, quod profecto me non monen- 
te elucere debet, minime efficitur, de imagine terrae 
eiusdemque partium, quam in.carm, hom, deprehendi- 
mus, eandem ferri posse sententiam , atque hanc Jfev- 
«ado mérQny propter aliquam similitudinis speciem cum 
petra ista in hesiodeis carminibus commemorata huic, ) 
homericae imagini, conuenientem haberi posse ac de- 
bere. 

Priusquam vero.quaestioni de hac petra finem im- 
ponamus , agedum de aliá re disseramus, cum hac ar-. 
ctissime coniuncta, quoniam illdám, quam aggredi volu- 
mus contemplati et facilius et rectius de hac facere po- 
terimus judicium. 

Innuo, quae proximo versu commemorantur, 


4. v. 12 "Heàlouo zvÀag. 


Nihil de iis monuit Zfristarchus, quantum e | silentio 
scholiástarum colligi potest. Explicare eas studuerunt 
JDiodorus Siculus, Hesychius, Diogenes Laértius et 
Eustathius, iam a Clarkio in not. ad h. l. allegati ; nulli 
vero eorum fidem habeas! Etenim Diodor S. Bibl hist. | 
L. IL. s. fin. ed. Ernesti. 'Fom, IV. p. 565 '"Qexeavóv uiv. 


di» wer», dicit Homerum , zosopov, dd v0 vovg, Jfiyü- 


zwoug x«ro& vw i0iav Ot&Aesto» fiktewOy Afysuv vOv NetÀov. 


"Hàlov 0À mvAÀag t5v n0Àww rv Hàvonoleráv. : : 


Hesychius TOUQ XvxAOvg esse putat dr dw reg zogelog 7t0s- 
&i 6 Hàiog' oi óé dÀAnyogextc TOUQ og ai poUg,. veluti Dio- 
genes Laertius quil VILL in vit. Pythag. éor, inquit, 
&v olg Hàlov svAeg xo zovg oggaluove" denique Eusta- 
thius p. 1951 Jin. 54 minus quidem insipide zvAaeg 2 j- 


. Mov Adis tug olov avyxAtovgog: ixeivor (rov "Hiwov) «Qv- . 


] 00K 


moss. J6B8- ^ ande 


vig , yevousvo» ng0g Qvouaic, «c di) nias &lodvouevoc , oe 
Uno -xtvÜuGwvag ruwag, yiverao egoyrg* mihil tamen hoc: 
loco iuuat eihs sententia. — - Y oiu 9 
» Groddeckii correctio huius loci in comment, 
commemor.  J'eber das Local'der Vnterseelt p. 19. 
not. f. zi 
50) xag iro nvAeg, Xo] Ójuov Ovtiguy, . 
est corruptio. u | 
I. H. Vossius in comment. supra comniem. te 
Weltkunde inscripta et Ephemer. lit. Ienens. a. 1804. 
part. l1. praefix. p. III.") et p. XIV s. f. 5), in Epistol. 
myth. Tom I. epist. 279), in notis ad Virgil. Georg. III. 
v. 261.19) et IV. p. 562. !?) ita explicat, vt foramen in 


— 





7) ,, Dieser (Helios) fáhrt' aus dem Mv genthore unter dem 
.  metalleném Himmel auf der Dunstluft in schrüger Krümmung 
zu dem 4bendthore;** 


8) » am niederhangenden, vom .tlas gestüzten Himmelsge- 
wólbe (Od. I. 55) ist das $0n nenthor (XXIP,12), durch 


welches Helios zu dem wartenden  Goldschiffe in den Okea- ^ .- 


nos hinausfáhrt ;** etc. . 


g) p. 171 extr. p. 172 in. , dusser. der Oefnung des Gipfels 
hatte ienes auf den Band des. Erdkreises geneigte, Himmels- 
. gewólbe noch zwei Pforten: eine im Osten, wodurch 
der Sonnengott und die Nacht mit ihrem Gefolse aus dem. 
.v. Ocean in, den. Himmel aufsteigen; und eine im IV esten, 
Y um wieder in den Ocean unterzugehn.** etc. 


10) p- 588 Tom. II. siue 'iryils Làndiiche Gedichte Tom.IV.-. 
» 4Autser. dieser obern Himmelspforte, iodurch lupiter 
aus dem himmlischen Olympus herab donnert, sind 
am Rande des Gewólbes noch zwei Pforten, auch. Son- 
nenthore genannt, im Osten und IWesien: durch welche 
der Sonnengott àus dem Ocean in den innern. Baum des ge- 

. wólbten Himmels éinfáhrt und wieder-hinuusführt.* | ^ 


11) p. 922 ei. Tom: Zn der oly mpischen Gótterver- 
ehrung auf der Hóho des gewólbten Himmels stiegen, durch 
.3wei Pforten am AMufgang und Untergang der Sonne, se-: 


ss ad 


m-——— NS fgeo -———c— 


. metallico coeli fornice esse putet, per quod Sol("zni;) 
occiduus exierit, in Oceano, vltra huius fornicis fines 


. cum terrae finibus coniunctos fluente, nauigium petens, 


quod noctu ipsum et quadrigam.ad orientalem :terrae 
partem transferat, vnde per simile foramen (portam 
orientalem); ilii (in occidentali terrae parte) oppositum 
ingressus nouum diem inohoet. j 

Quae quidem eius opinio bene conueniret, si apud. 
recentioris aeüi scriptorem, in Nonni, Quintiue' Smyr- 
naei carminibus hasce :eAío:o vag notauissem, in ho- 
mericis autem carminibus eas ita explicari posse nego. 

Etenim probe quidem scio, quod iam Adrian. Tur- 
nebus notauit (Aduersar. XVIII. c. 27. p. 125) et C. Go- 
dofr. Grabenerus in commentatione: De portis coeli 
(Dresdae 1751. 4.) tetigit, 1n auctoribus antiquis, ma- 
xime poetis, dici Sole vel Aurora coelum aperiri, nocte: 
ad, vespera claudi, et commemorari portam orientalem 
atque occidentalem, per quas Sol veniat et abeat; hoc 
autem nonnisi in recentioribus animaduertitur, in ho-: 
mericis carm. de iis cogitari nequit, quum, vt vnum 
commemorem , secundum haec, quod fusius alio loco. 
*t tempore, vbi etiam omnem hanc de portis coeli quae-' ^ 
stionem exponam, docere conabor, Oceanus non ex£ra 
fornicem coeli, sed znira eum cogitandus sit. .Hic au-. 
tem ne prorsus temere haec dixisse puter, neue hanc. 
"sententiam plane inermem demittam, breuiter haec 
"monere liceat. i i; 

Si fornices coeli exitentis terrae finibus iveonbersnt: 
Atque itg, vt Oceano excluso terram obtegerent, stellae, 
quae in Oceano lauari?) dicuntur omnes necessario vna 


ec 





wohl die Gótter als die vergótte?ten Heroen, empor, II I 
- G1: welche Sonnenthore mit der mittlern Oefnung des: 
Gewólbes, der Dannerpforte , nicht zu verw*chseln sind. 


a2) Il. 2. 489. Od. E. 25. IÍ. E, 5sq. Aelovptvos '2xeayozo. Ni- 
? E. 2 QM 


— 685, , — 


: vnüm et idem quidem, quo Sol exiret, foramen 
elabi et pari.modo per aliud. huic oppositum ex 
Oceano orientali introrsum proruere, ut oriantur, pu4 
-iandae forent... Quod qui. sumeret aeque absonum et 


, peruersum sentiret, ac si singulas stellas singulis portis 


egredi, et per alias redire statueret, quali peruersitati 
non solum in homericis carminibus, sed vbiuis frustra 
quaereret praesidium. ! 


' Tantum vero abest, vt F. ossium talia putasse su- 
sam, ut eum hanc rem neglexisse credam. 


Quo vero tandem modo idem, quanquam 'jta. 
de fornice coeli statuens, Argonautas reduces, quos 
'etiam secundum Homerum e Phaside i in Oceanum egres- 
sos remeasse censet (nolo enim vrgere eos densissimis 
cinctos tenebris in Oceano ita seiuncto cogitandos esse) 
quo tándem inquam pacto hos ex Oceano ad Libyae. 
deserta et paludem Tritonidem perducere velit profecto 
fion video, quum coelum obstet aeneum, neque de sin- 
gulari quadam coeli porta in hac regione Argonautis pa- 
tente aliquid alicubi occurrat, neque ipse eo delapsus 
sit, ut talem illis peruiam sumat. 


N 





LU 


hil eubaudiendum esse puto. in hoe struendi xiodb: verba 
enim, qua de re grammat, nostr, nihil monent, lauandi, hu. 
mectandi, irrorandi, mergendi dativus ( Ablat. instrument. 
lat. quem dicunt) sequitur, quando indicatur quanam re, ge- 
nitiuus, quando e quanam re, i. e. cuiusnam rei parte aliquis 
aliquid v. c. humectarit, lauerit etc... De Ellipsi hic non es- 
&6 cogitandum quodammodo suspicati sunt Pasor. in praefat, 
indic. Hesiod. (p. 5) Musgrav. ad Eufipid. Iphig. Aulid. v, 
1078; clare vero viderunt Hermannus et Schaeferu$, quos 
pie colo; ille in Mus. antiq. stud, a. Wolf. et Buttmann. ed. 
' Y. 1. p. 158 et in edit. Viger. sev. p. 891, hie ad Lamberti Bos. 
. ellips. gr. p. 502 etsq. Rxcmplis ibi allegatis: adde: Od. B. v, 
201. Argon. Orph. v. 513 Arat, v. $51. 858. E n. T. Masi 
BEebbure lv. 2 VIT 


prc 


, PAEEREUSSEE 69 ! ! 


'Sin in earm. hom, fornicem coeli terrae finibus ita 
iücufbentem, vt extra eum, seiunctus et seclusus a 
ierra, fluat Oceanus, sumerb non possumus; patet de 
portis.in eo, siue orientali siue occidentali, cogitari non 
posse, atque iccirco illam 7/ossii explicationem locum 
non habere. 

Cautius eloquutus est sententiam Schlegelius (geo- 
graph. homer. p. 189). »Solis portae hoc loco eae sunt, 
per quas transit ille antequam Oceano mergitur," | 

Hoc enim certum est, hasce portas, quippe quáe 
cum 'f2xtavov oaig coniungantur et prope introitum. 
ad loca mfer& ponantur, in regione occidentali; eius- 
demque exirema parte esse collocandas, et citra Ocea-- 
num, quum Sol occiduus e prisca illa senGendi rationé 
iter deflectat, 

^  Hocloco, vbi seriorum seripta peruólefauerie, col- 
locatas reperies à multis'?) columnas Hereulis (77pa- 
sicove orrAag), quo nomine duos montes altérum Euro- 
pae, Africae alterum , indicatos esse voluerunt, qui ane 
tea si fides eàt, Briarei et Saturni cólumnae diceban-. 
tur !4). 

Iam quidem multis exemplis nisus 1*) hosce mon- . 
les altos, sibique vicmmos, portas, easdemque Solis, por- 
tas dictos esse, quum per eos Sol occiduus iam depresso 
ad terrani itinere (ex illins aeui sentiendi ratione) per- 
meare debuerit, ;fevxuda vero nérpys, cuius eo loco 
xaentio fit, quo non pone H«Aoso mvàac .collocdtam esse 


v OUN 


r———MÁ . ' ; 

15) Reced, enim Tacit. German. 54. Marcian. Heragleot. P. 9 

14) Eustath. ad Dionys. Perieg. v. 64. Aelian. Var. Histor. v. 5. 

35) vide v.c; Arrian Exped. Àl. M. II. &, Ptolem. Geogr. V, 8 
9. 12 Strabo. I. p. 60. 64. IT. 79. 79. 81. 85 et saep. Plin. H.N. 
VI. 12 s. 11. 15s. 15. Dionys. Perieg. v. 1039. Polyb. Fragm. 
l. Xil. 7. Xenoph. Exped. C. IV. 4. Diodor. Sicul. XIV. 20 
alios, et recolas memorizzh , quas nominasse sufücit, Ther- 
mopylarunm.- 


, ——À 70 rd 


putes , Siue iditarutenm horum siue vicinum iis montem. 
Ngnificare censere possis. Obstat vero, quod illi mon- 
tes nuspiam ita, quod sciam, appellantur, et 2frvxag 
"crgo ibi non commemoratur, atque, quod plane negli- - 
gi non potest, tam Solis porta, quam illa petra in itine- 
ris:ab Vlysse.ad loca infera facti enarratione, nullo modo - 
tanguntur. 

Quod vero vicunque sit ,' siue " HeMono Ang de fo- 
ramhne coeli, finibus terrae incumbent , siue de porta 
duobus. montibus facta (ratione non omnem difficulta- 
tem yemouentey , et Zirvxdda mérzv siue alterutrum ho- 
rum siue alium quempiam montem intelligere volueris, '. 
id vnum assequeris, cum terrae imagine in carminibus 
Aomericis expressa non posse conciliari. 

Sin vtramque, et hanc petram et illam portam Solis, 
e recentiorum poetarum scriptis. illustrare et explicare 
volueris non pugnabo; modo ne ex illis aeuo homrnerico, 


ex istorum discoloribus figmentis imaginis homericaa: 
simplicitaü obtrudas! .. 


£9. v. 32 472uog Ovtipov!9), 


Sequitur locus de Somniis, eorumque sede, quam 
Statius 'T'heb. X. 106 sqq.) ad Aethiopes transfert, Oui-. 
dius (Metamorph. XI. 614 et passi) prope Cimmerios 
esse canit,. P'irgilius (Aeneid. Vl. 205 sq.) , primis in 
faucibus Orci*(275) ponit, 4rgonauticorum Orph. au- 
ctor (v. 1147 ed. Herm). quae est mira apud eum terrae 
imago, inter occidentem et septemtriones sitam perhi- 
bet, el Lucianus Xer. hist, II, 52 non procul ab Ogygia 


insula fingit, sed huius pártis Odysseae auctor prope: in- 
troitum ad MECTON collocat "). 





— 16) Lexicis adscr. : OvétQo7rosó6 Tzetz. Il. p. 51. 
0v&iQó00g0S id. p. 75. 


- 17) Plane i inepte Schol, min. vir »vxro, esse dicunt, &» 7 ga:- 


á — 0 —— 
- Tn Odyssea pariteratque in Iliade, quanta quanta sunt 
haec carmina. de Somniorum populo, si hunc unum 
locum exceperis nihil legitur, pauca de Somniis, ea- 
. demque diuersa et controuersa commemorantur, qui 
| in Iliade (A. '65 B. 5) non procul a Ioue abesse videntur, 
in Odyssea secus (4. 80g. T.560. 2.11). . 
Hunc vero oov oveígev, prope Oceanum 'et introi- 
tüm ad inferos collocatum eum Iliadis locis pugnantem 
| deprehendes, vbi perpenderis in Iliade (cfr. ll. 1l.)!5) 
! Somnia haud procul abesse a louis solio, illique prae- 
sto esse, atque illum, qui in Calypsus insulam Me?rcu- 
rium mittere debeat, vt haec dea aliquid tcomperiat, 
| Somnia, quorum edes ex huius rhaps. desonphone v- 
terius remouenda est, aduocare. 


| 
. i 
Lj 

| : | 

! 

! 

! 

] 


4 





vovra oé 0vttQos.  Aptius Eustath. ad Od. 4 ll. p. 1518. 1.49. 
sqq. zuo» oveloev &y toic éene o ys &9ov did Tov 
"fDxsavoU, Dots có £v ztvÀoue ó oyeipa vTVOUF med rávcoy éovs 
44 Bouxiyat Davóvt, vóv-ovrac VrvoUyra xaO ouotóvgre vo0? — . 


— nvVos Javorw &yycora. doute, — (Od. N. 8o) 


'vQ ddshgo $407 xarà toy moÀÀogoU nhe Dévra, nitor ' mspl 
dà mvÀdv» Ovslge igsi và Doxovvra 0 llowrzs, £v voie éiné. 
Idem p. 1951 l. 55sqq. ad Q. 12: T3 0? ojuov velQuy de em) 
Spyvpov xal ooporostÓov 'ebra , vixToQ nutv inetiay 9roen" 
Exipovró ruv.  Oixsioy 06 xal auos ai Óvopa) o9 uv 7j ava- 
vor.  Tois ydo vvxros wal aàmÀcs ey Vmvo, qumopévors Tgos- - 
gvic xal cO vvxQides vov vóTOv. doxti iO uvÜos tUtdxTuS — 
vomoyoagetv , TOTTOV pea TOV QXEtQVOV vuv Aevsada, ue" jv 
rac yÀlov 7vAac, eite tovc ovelgove xol uer GvrOvG tOV &00- 
deAoM Àeiva , 7reoi Ov ac yvtad. ;  óuoiortTá "tue xat. TOY uü- 
eov eo bavea toic U»slgouc xatd vo. (.Od. .A. 222) vri $ amo- 
atvaplyn vt. ÓvtiQoc 7reztOUmtOL. ' og 
Barnes. ad Eurip. Hel. 1692 huno quoque Somniorum - 
populum in Albionem transtulit. 


18) Il. 4. 65 — — ovo éx dioe iov. 
Il B.5. 50s 06 oi xavà Ovuov dolote qaivero gov 
sépwas ex - 4reeidn Myauéuvori ojÀo» "OvetQov * 
.xaí ue» quinsas Eta, msceQocvte 1trQoqzvod x. €. À. 


"n ' 


Deinde vero etiam haud magis Odysseae !5) conue- 
nire videbis , vbi reputaueris' in rh, K et 44, vbi buius 


. 
x ' 





a9) Od. 4. 809. Peuelope respondet sidoo 
E 70v uda xvuccovo iv óveigsiaos mvAgew w. T. &.' 
Od. 7.560 eadem Vlyssi ,personato respondet: 
£áv , fro: uà» à Üvesgos au5yyovo, dxg«touvOoL 
yiyvoyt , ovÓÉ v» xdvra velsieras av OQumtow* 
deco 74e v8 7tvÁo e pevi]vaiy &ialv ovstoav 
a; ; uiv ?de sigdtocs verségaTaa, at à digavri* 
su» of uév x lÀgwa, did quoto &Aégavros, 
oi Q' dAsgalgovre, , Ene axgáayra qépovrss* 
o? di t Ou& Bsoriv xegduy, FAOor Ovgabt, 
ot ó fva xQodvovos , Beovav Ote xé» vis lÓgvau* 
dÀAÀ' iuol oix &vreUOsv otopas aiyov ÓvetQov 
él Euav TL. 
Locis, quos Clarkius ad h. 1. de hisoe portis attulit, ad. 
! de Pap. 8tat. Sylv. Epio, in Patr. 989 et vid, Passerat. ad Pro- 
pert. | IV. El. VII, Discrepentiam iam sensit auetor Schol. 
ad Od, T. 1.1. qui inde ocgaviovs xa) yOo»iove ovetgovc sumsit. 





l * 


T) o? 3à— o£ Q' est legendum, yti in edit. Oxon,, in edit. 
Dol. sine Sub. NS typbg. secus leg. 


$H9. Ad h. v. 216duev monere liceat de frágm. Hesiodi a 
' Strabon. G. Lib. XIV. Tom. V. p. 445 sq. ed. Taschuch., 
quod ita refingendum esse puto: 


(Calchas) Ga2jo. p res xacd Ovuàv 00ovc igwti0s oÀívOovs 
ovrog Lye, uanQoe ssp ov" — 
. Prosc üv agsDQpuuav ; — 
(Mopsus) Afvaco£ eiauy dgsOuóv, átap pétQov y6 Mídiuvoc, 
eic 0à vaQquaoctos, vOv. émevOcuav oU xs Ov- 
90650. — 
"0c gáte* xal oqw e«guOuOc &ciyrvpsoc sldevo pé 
t00v. 
. Ka) séve à KoAyavÓ" vztvos P AAENE xaGÀvwey. 
' Vulg. v. 5 leg. émehd uod a das ppp non eat cor- 
 xect. et Cod. Strab, Medic. II. pro vulgat. ovx av Ovvaio 
ovx &)vvao et. Paris. ov j $déveio habent, vnde meam emen- 
' dandi rationem saltem non nímis recedere opinor a lite- 
sarum similitudine, 
Quid 7ossius legerit : n die nicht eingehen du siehest** 
-- vertens, nescio. 


— ww —— ——— —— — ————- — ———- — - 


e 


'etiam, vti Solis portarum, mentio fieri debebat nihil eius- 


modi commemorafi, contra Cimmerios , de quibus h.l. 


et rh. K lacent (de qua re alibi), Ende profecto est; 


quod hunc' quoque Somriorum populum ad Oceanum 
collocatum aeuo homerico recentiórem esse opinemur. 
Accedit , quod loc. Od. 4t. 809 parti insertus legitur, 
quam iam JJolfio praeeunte supra notandam esse duxi- 
mus; deinde, qnod apud Hesiodum demum: aliquid 
eiusmodi occürrit, qui primus multa noua, eademqué 
ab homerici 'aeui 'simplicitate aliena in hac terrae re- 
gione collocare ausus est, - 

Hic vero locos innuo Theogon. 212. 756, 258sq. , in 
quorum priore gvAov ovelgov a Nocte matre editum esse 
perhibet H. pariter atque" Tivvov et Gevarov 5. in poster lori 
bus Geverog, et "Tnvoc, quocum Somnia consociari so- 


lent, prope introitum ad inferos collocantur, ita, vt 


qUAov óvilgu» in hac regione positum ab aeui hesiódei 
opinionibus non alienum esse videatur. ^ Aliud vero 
est, et multis nominibus diuersum, aeuum homericum. 


£2. v. 504. "4AvQag. 


- 


Y 


Vlysses in patriam reuersus, occisa procorüm turba, ad 


, patrem exit ruri vti supra vidimus, degentem, ibique 
. aduenam simulans, se Alybante habitantem atque Aphie 
, dàntis cuiusdam, ibidem regnantis, filium, deorum ira 


a Sicania ad Ithacam vsque propulsur et iactitatum esse 
comminiscitur. (v. 302 — 507.) | 
Hoc nomine , quod non alibi, quam hoc loco, oc- 
currit, si cum Schol. min. eàndem, quae in Catal. '4- 
Avfy dicatur, significari velis, obstarent, quae ibi ante- 
cedunt, verba '4AvBeg noÀw vo JMeramovrtov, 5» ucÀAev 
Mercmortov, quibus quae illuc spectant subiunguntux, 
iivrwa év «à Karaloyo (1l. B. v. 057) "4ivfnv dg. , 
Egregius profecto error foret, qui Alyben in Hali- 
zonum ierra et Metapontum ]taliae inferioris unam 


hj 


/ 


^ 


L4 


J 


! NE 
eandemque vrbem esse opinetur. — Quapropter fortas- 


se seiungenda sunt haec verba, aut ita, vt aliud scho-- 


lum 
A) "Miuflag mr. T. v. M. 5. u. M. et aliud. 
. B) 4Avfag, TZvrwa. iv i sera AMvBsv pn (6 
Ilowrjg)fuisse, aut ita, ut 7 zjvtwva excidissestatua- 
« tur, autita, vt y p. coU Tlóvrou legas, vtileg. in ed.Ox, 
Quodsi igitur hanc harum vrbium confusionem 
Yeeque vrgere, neque sumere animus est, tamen hoc tan- 


^ 


gere debenius, plane ineptum fuisse et absonum, si ad- 


vena ille personatus Vlyssem 1n his regionibus obe 'an- 
tem commentus fuisset. Quanquam enim Vlysses, sae- 


pius alium e remota regione ortum simulans, Vlyssem ' 


. quem dissimulat, oberrasse fingit, vbi eum vnquam 
vere versatum esse nusquam narratur, v. c. Od. 5. 199. 
521. 559 sqq. P. 442. 555 sqq. . T 272 sqq. tamen ne- 
"minem puto fore, qui Ályben et Alybantem eandem esse 
vrbem opinans, id audaciae sibi sumat, vt Vlyssem ad 
haec loca oberrasse statuat, | Ad loca, inquam, ober- 
rasse statuat, ad quae nonnisi maxima improbilitate per 


angustum, quem Hellespontus aperuit introitum pene- . 


trare potuisset, in mari errasse arbitr etur, Pontum di- 


* ..c0 (tum adhuc a£«vor), incoguito, cuius aditum diffi- 
. cultates serioris etiam: aeui nauüs vix superandae occu-, 


garant. Profecto de tali itinere narratio omni fide'au- 
dientium debuisset carere. 

.—^ ' "Nec magis digua est albo calculo iióraim opinia, 
, qui parum reputantes quam incognija, quam obscura 


fuerit illius agui hominibus Thracia (quo praeterea illum. 


addücere in litoré orientali eaedem causae, quas modo 
recenaui, in occidentali feri incolae Epiri, vlterius ob. 
"scuritas vetant), hanc vrbem Alybantem auctoribus Eu- 
itathio et Stephano Byzantino in Thracia indagare v VO- 
]uerunt?^). : 





20) cfr. not. $qq. 


* 
. 
-a-- 0024. e e 


LÀ 


Restat, vt eorum sententiam examinemus , qui ad 
Italiam tios vocant, atque hanc vrbem postea Metaporiti | 
nomine inclaruisse censent. Stephanus Byzantinus*') 
Eustathius 2) et partis prioris Scholii, quod commemo- 
rauimug auctor, atquesine dubio Apollonius Sophistes??). 
inter antiquiores, inter recentjores Schlichthorstius 24) 
Schlegelius?*?), Schoenemannus?5), et, Vossius?) hanc. - 
.sententiam amplexi sunt. At vero de hac Italiae infe- 
rioris vrbe, partim, quod cum aeui homerici notitia 
| Italiam nondum cognitam habentüs, partim cum reli- 
C quis illins regionis, densissima fabularum nube tectae . 
(extremam versus occidentem ex illorum opinione dico) 
partibus parum congruereatque conuenire videtur, co- 
gitare dubito, . 

Praeterea vero Metapontum seriori aeuo, quam ho- 

. merico, ne dicam illi, quo Vlysses errasse fertur ori- 
; ginem. debet. Parum'probabilis enim est eorum senten- 

' tia, qui ab Epeo alioue Graeco post dirutam Troiam - 
rédeunte. conditum esse putant; haud vero e recentissi-: 
mmis Graecarum in Italía inferiore conditarum vrbium 
haec fuisse videtur. | 


Quae quidem vtut sint, aeuo ét imagini Homeri mini- 





« ] 


21) s. h. v. oc piv Merázovrov; qeosdav ci TraMas* vivis - 
Goax5s toAuy. 


22) "Jocéov 0i oti "4iign ulv 5 As Bac TOÀ Ivrahías 
7 xÀnóctao SnNOUMETED H Érsgos Óà mróla» QQqxlay vav- 
v5» tlrov (quamnam, nonliquet) p. 9611.61. ' , 


95) * AMflavros z0Àsce 0vopa *: Fate 0i IvoA(as. 
24) Geogr. Hom. p. 10. | 

- 25) ll. p. 171. 

26) Geog. IIom. p. 51. 





27) In tab. Geogr. Homer. et Hesiod, j 
28) Cfr. Strab. 1. VI. Tom. IH. p. 249 qq. ed. Lips. Iustin. XX.- 


uc 


$ne conuenit, atque ab iis ex omni parte est aliena, ne- 
que priusaliquid vigoris, quam vbi recentiori aeuo hana 
carminum homericorum partem originem deberi con- 
fessi fuerimus, illi poterit. conciliari. . | 


E à . $4. v. 507 ZSexavin 
. et 211, 566. 589 anus Zuxeiy. 


: À Sicania' Vlysses, se dissimulans, depulsüm et ad 
^ ' [thacam vsque agitatum sese esse queritur. Quaequi- 
. dem regio a terra Siculorum (Zi1o9»), quorum nomen 
Od. T.505 42 211. 366 occurrit, diuersa, licet ex omni- 
s um fere sententia illi confinis, seripribus demum: scri- 
 ptoribus idetn indicasse videtur ac Sicilia (ZwsMa)s si 
vero iam prisco illo aeuo aliquam huius insulae partem 
denotasset, necessario limitibus circumscripta fuisset 
satis angustis, quum XvxAon? , /"Íawrovyoveg et. Zuxelod 
praeter Jwxavovg hanc insulam vna incoluisse putandi 
essent, Át vero si in angusto illo spatio nor esse pute- 
tur aliquid, qnod, , qui hoc sumere velit, eum reuocet, 
. quis unquam in fabulosa illa regione, vbi Cyclopum 
"hnmanis gens *9), vbi ferus Laestrygonum diae ") 


L 
/ 





2. Vellei. Pat. I.-1. Heynii Opusc. Academ. Tom. II. p. 207 
sqq. Ephori fragm. ed. Meier- Marx p. t52. "Tzschuck. ad 
Pomp. Mel. IT. c. 4. $. &. DB. G. Niebuhr in libro: Hómi- 
sche Geschichte. Berolin. 1911. Part. I. p. 45 sq...» Metapon- 
tum** dicit, ,,war eine der. Wüngern grossgriechischen Stádte : 
gestiftet, 1beil es den" Mcháern in Sybaris schwer fiel, die ent- 
legne Landschaft gegen Tarent zu behaupten. | Genau làsst 
sich die Zeit nicht bestimmen; das Mittel zwischen der Grün- 
dung Tarents und Sybaris Zerstórung fállt gegen die ME 
des-zweiten Iahrhundérts der Stadt.* —— 


. 29) Od. 1. 106 sqq. 117. 166 saep. 
Lud ib. E. $2— 152. 7. 518. | ; 


L 


/ 'oc 
mun 77 , OumsmEDCUÀ 


Y Chargbdis,. dira vorago PD ; vbi Scyllae utendum | 





1 
C- 


71) ib. A ioissd1ó: 235—245. 428—441. 'F. 5297. Ad locum 


- 


- 


Schol. Apoll, Rhod. ad Arg. l. IV. y. 825 sqq. (p. 505 ed. 
Schaeferi), qui de Charybdi agit, rectissime monuit Schae- 
ferus V. S: vgc. xaraxovriGÓ 7] non esse mutandam. Locus ita 
se habet : "Oca uiv oiv vá TtÀolov vxo cdi» TtatQw amoO0s- 
pevo. did TOv xAsduva eig T5». XagvfOw wacexovcicó jj, 
dvagóogovrras vm  avrjc xal gveyxatageQoueva Tfj Oaldoog 
QiagOeloeros ; ad h.v. Schaeferus haec: ,.abrepta eunt". Huno . . 


vsum verbi xazaxovriztew Lexica nostra ignorant. ** Cave cor». 


rigas xara.7 ovrio0, quanquam vÓ ,,0vaQéogobvra,;* maximo 
inuitat. Cfr. de hoc vsu verbi axovrisssy. Mys. Her. et Leandr, : 


.v. 510 dxovritovres «jte... Nonn. Dionys. l XXXIV. v. 


42 neguagvynv svxvxAov ax 0v r(;0voa osÀy;g. Apollodor. 
Bibl, I vi. i. yxovt:Cov 0? &ic ovonvóv mécQac xal dps, 
Lucian. Timgn. X. ed. Reitz. Tom. I. p. 119 qsAoteperreQov 
qjxóvtica TQUu5y» Cr) 10v goguotzv "AMyabayógay. "Tzetz. ad ' 
Lycophr. p. 560 ed. Müll, zxóvti&ov ÓgUc xal vírQac. Ipsa 
Schol. Apoll. Rhod. IV. 945 a; Nrgriüse vmrsqavo vov metQuv 
zoe aAArgAae & x ovr iG oveat (riv vavy) comztQ ogotQa» Par. 
et Stephan. ib. adn ais 0$ 09o?ga» axov vit ovoas. 

La spud lat. scriptor. iaculari, quod aliquot exemplis 
docuit Gronov. ad Liv. XL. II. c. 54. quibus adde Petron. c. 
3og. Plin. Hist. Nat. II. 25s. 25. X1. 57 s. 55. Tacit. Hist. IT. 
$1. Virgil. Aen. II. 276. Ouid. Metamorph. VII. 159. XIV. 
1gÁ; et iacere atque iactare eodem sensu poni docuit Barth. 
ad Pap. Stat. Theb. 1]. 1. v. ji. 

Locus vero qui lectionis in Schol, ad Apollon. Rhod. Ar-.- 

n. Ll, veritatem ex omni dubitatione eximit, legitur apud 
"Tzetz. ad Lycoplir. v. 45. p. 841 edit. Mall. iid 2aAac0to 
tüy 0i zr Ao (wv 8v vate ztérgase eixovrsLopcvom éx T0v 176 Xa- — 
Q9 A dawc vóaroc xaà avyxAuu£rmoy rove &vóQasc £oOiovosv. 

. Idem vsus obseruatur in compositis. Hom. Il. £. 11$. 


eina 0 avnzxóvycsts Óid orqemroto gutavos* 


De aqua Herodot. IV. c. 181 av axov ttes vÓwo cfr. quos 
ibi laud. Wessel 

Sfaxovvito. Eurip. Troad. 444. (ed. Matth. v. 446) 
Iphigeh. Taux. $63 ( ed. Maii, Y 862) esee cine addo 


- 


3 


Lexicis e Tzetz, ad 1l. p. i (eropio aquae ex hepate), et 
adi. h. XU 
dados Eustath. p: 1957 l. 64. i Rom. 
Kxpuvog Tzetz. Il p. 15. 
éxetynoic (7 &xga. 0:yr)) Eustath. p. 1968 l. 25. 
- éxqofiririxoc Eustath. p. 1966 1. i6. 
&Eava S vi iaois Tzetz. Il. p. 102. 
ibinpaow "Tzetz. Hl. p. 97. . , 


"EE 7e in Schol. ad Lyc. v. 89 (p. 577 ed. Müll.) corrige; . 
scribe Myti 0à r0 v»07, 9meo JA Néusow vd Tvvodo su 0£0o- 
«£y, 0 à v5 rie (Ofdwxsv), £$ ov (vulg. 7«) 2 'EAtvg éyty-. 


." wg6y. Ledae dedit hoc ouum, quod Nemesis pepererat, se- 


cund. Eratosth. Catast. c. 25 et Hygin. Poet. Astron. II. 8. 
Mercurius , secundum alios vid, Tzetz. ad Lycoph. v. 88. p- 
275ed. Müller. et Apollodor. III. x. 7 pastor, qui repererat; 
secundum h. ]. Tyndareus, cui Nemesis dederat. bo an fa- 
bulae ratio, a qua hiloci recedunt, notaest. | 
xavaxovtiGsuvy ita adhib. "Apollodor. Bibl. II. vir. 7 
cd. Heyn. Tov uiv Jiyav coiv moÓo:v agausvos xat xOv- 
TiO0EYV (amc t26 Bowrtlac) vov 0i qirov uo mQocmrequ- 
sot cd OU jar. GvVOTIEOTLOVTO à ac od Qxsc aura" toot 9 


' evppogi xovcacysü cis &ic Tpayiva enl yEUS, XOLG ETRU —— . 


Nejigitur ibi cum Nodello xarexovtuos legendum. esse - 
censeas. TOv roóov, quod Cod. et Schol. Sophocl. exhi- 
bent, restitiendum est, quibus Heynius lect. edition. Ald. 
Junt. praetulit; deinde vero verba amo «7c Bowríac, quae 
Heynius vncinis inclusit; elidenda sunt. "Tzetz. quidem, ad 
Lycoph. p. 548 extr. et 749 in. ed. Müll, quem locum Hey-* 
nius non attulit, refert factis in Cenaeo, Euboeae promonto- 
rio, Ioui sacris, Herculem moribundum e loco, qui postea , 
Thermopylarum nomihe inclaruerit, illi e regione fere sito, 
deiecisse Lichan, eandemque fabulae rationem sequitur Ovid. 
Metamorph. 1X.165. 204. 215 sqq. — Sed Apollodorus ean- 
dem, quam Sophocles, fabulae rationem sequutus esse vide- 
tur, et fabulam commiáscuisse et conturbasse Ouidius, quill. 
v. 1 26 : 

,, Cenaeo Sacra T" 

* — Vota Ioui* — — j 


dixit, deinde vero 


.in Oeta idem accidisse narrat (c£. 1. Eh zd d 
' Sophocles in Cenaeo eum sacra fecisse Ioui narrat Trach. 


Y» 755344. ; idem Apollodorus (p. 159 edit. pr. Heyn.); 5o- 


vA yas eel 
phocles 759 sqq. Lichan attulisse vestem 4-) refeit, vti Apol- 
lodorus (ibid); Sophocles Herculem. naui impositum e Ceiiaeo- 
transuectum in litus (v. 805 sqq.) tradit; idem perhibet Apol. 
lodorus p. 160, ita, vt e Cenaeo deiectum esse ab Hercule Li- 
chan non £x vZc Bowwtíag Apollodorus putasse videatur. Se- 
, . €us est, si de verbis eie cv Evfoixgv 6a4aocóv, quae in codd. 
.*^ sequuntur, quaesieris. Etenim haeo, si vnum v. Evfoixr» 
exemeris, quod suspectum videtur, non pariter atque illa e. 
. — glossemate orta videntur, cfr. Hygin. fab. XXXV]. Strabo, 
: p. 00 et 426 ed. Cas. s. p. 191 Tom. I. et p. 551 Tom. HI. ed. 
Siebenk. et Tzschuck. Plin. IV. 21 s. 12. Ouid. Metamorph. 
IX. 226 sqq.; et Scholiast. Soph. in "fvroO£oc; exhib. 4c v5v 
$'dlaoca», ita , vt, alioquin enim in rpare deiectum esse Li- 
chan non diceret Apollodorus , restituenda esse videantur. 
' Simili modo, quo axoszízse» et. compos. h.v. simil. ad- 
hibentur, vti /oxev« in Orph. Argon. v. 1296 ed. Her- 
mann. é& fvooov Ó (ox evaa v scse Sirenes, (Oioxevua (id. ac 
| . Qiexoc] Lexicis adscribe e Tzetz. Il. p. 159) eta moog a:91- 
T ' £w a Tzetz. Schol. ad Lycophr. p. 295.ed. Müller, et dzooga(- 
Qio«6 ab eod. ib. p. 501 dao gasoíto abEurip. Bacch. 1154. 
Caeterum in Apollodor. II. vir. 7. infer in Lex. verbum 
-0v»aocz «o, cui adde: à s 
evufAazco , Eustath. p. 1946 l. 52. 
ovptaroióirze Tzetz. Il. p. 8. 
9vrarvyrs id. ib. p. 78. 


e 
4 


E d , "M 


(CC) Mov 0d itpovoyst» *) eie Tooxiva (igav) Frsuwen. v. 4. 
- ante-Heyn. legebatur 2: 7. róv Kxvxo Em. Gal, leg. moós 

K5vxa Jiyav, Wessel ad Diod. S. IV. 58. p. 285. .20. 

«diyav. Heyn. ,,nisi fuit xzgvxa'* addit: Sane fuit, lege 
. € 7. "dégov, td x5gvxa, EF. Cfr. praeter locos ab Heyn, 
all. Soph. Trach. v. 19a. hosce: Soph. Trach. v. 760 Hy- 
fab. XXXVI. Tzeiz. Schol. ad Lycophr. ed. Müll. p. 
548- Serv, ad Virg. Aen. VIII. 500, et Tzó004ow Trach. 
Sophocl., ' 


v 





,") Vocab: sim. m. compos. Lex. addi poss. haec: 
. «urreAoroyoe Tzetz. I]. p. 20. 
«óztoveygua ib. p. 92. NE. 
yevsctouuyéo Cosmas Ind. in Montefalcon, 
, . Nor. Collect. Patr. graec. IT, p. 128. B. 
vrrovgyia "Tzetz..Il. p. g6. Éustath. p. 19441.61. 
/ vgarrovg»os Tzetz. n p. 66. 
|] "S . $ 


L 





— o8 
znonstrum ??), vnde Phaeaces, dilectus Diis populus 3), 
disque similis et aequiparandus?^), ob vicinae gentis Cyclo— 
pum crudelitatem decedere cogebatur?!), prope quam 
Aeoli sedes 36) Sirenum insula ?7), Solis greges??), atque 
: vnius diei spatio distarites fines terrae ??), et introitus 
ad inferos ^9); in hac inquam terra quis vnquam eodem 
^ ewavlwuós id. ib. p.44). 
gvrivaor. 25e: id. ib. p.78. 
| cvy0oA0t Tzetz sd Irycophr. v. 177. sp. 445. ed. Müll. 
82) Od. M. 75 — 100. 116 — 126. 250 — 235. 245 — 259. 5io. 
(445sq3) 77. 527. mE 
. 95) ib. H. 201, — 205. a | 
: 54) ib. 205sq. evridso, ib. 14. dygiOsos* E. 35. 5860. 6.96, 586. 

— 885. N. g0- T. 279. : | 

1855)35b.24—7. — 

56) ib. K. 1 —27. 55—75- H ies 

57) ib. M. 167 et saep.  - | E. ; 

58) ib. M. 167. 20:1. Eienim Siciliam non esse illam Homeri 
GQwaxisv , etsi in eo plerique consentiant, doceri posse opi- 
nor, atque, vbi instituti ratio fagilius permiserit, sententiam 
meam eloqui conabor ; hic nonnisi innuere licet. | 

.' 99) Inde.enim Oceanus, qui iv fr&lgaos yainc. essé dicitur Il. 5. 
400. 501. Od. 4. 565. 586, nonnisi diurno itinere abest Od. X. 


000. 784 et 2d 1 — ar coll. 12394. 


4o) Cfr. e. 1. c. ill. quae h. v. 12 sequuntur. 





eam lexicis cum hisce: 
dyyavoóv Tzetz. Il. p. 6. p. 51. . : 
iriovdpo id. ib, p. 15 et sine dub. restituend. est p. - 


' 128 1. a4. 


| HD Cognata vox ivevito occ. Eustath. p, 1950 1.7. ," adde 


iyxatfoy0pes id. ib. p. 50. 

durare id. ib. p. 74 | | 

&vOvaous9 uc Eust. p. 1945 1l. 26. . 

ivewpos (.ad. form. cuv Olewuos et voicop0$) Tzetz. 
M d. P. 79 : 

PÉyrevwtes id. i. p. 27... —— j^ 


1 


EM z pe] & [rd 


tempore illos populos vixisse putet? Quis vnquam ibi 
». ' 'eundem poetam, qui morsstra ista ibi collocauerat , .Si- 
canorum Sicuülorumque sedes collocasse arbitretur? 
. : Si cui visum foret opponere: quidni Sicani et $i- 
. euliibi habitasse putandi sint, quum prape eandem ter- 
ram, quae feros istos populos et fnonstra ista complecti 

: dicitur, Ortygia et.ei vicina Syria poni debeant — sci-- 
| ^  *o is, ob fabulosum narrationis colorem et ipstus insu- 
lae Syriae adumbrationem ,, vbi neque fame neque ullo - 
morbo homines laborent, sed postquam consenuerint: 
ab Apelline et Diana leni sagitta exstinguantur **),. non 
plane discrepare eam ab illius regionis, ex mente ho- 
merica, indole. Deinde vero haec ipsa quoque recen-- 


tior videtur, quam quae illis locis , vbi de Cyclopum ^ 


| immanitate alisque, quae modo tetigimus, sermo est, 
| tanquam eiusdem aetatis atque originis accenseri possit, 

Idem fere valet de loco Odyss. T. v. 581 :sqq., vbi 
procorum aliquis hospites Telemachi, quos deridet, | 
naui imponendos et Siculis mittendos, isdemque. yen-- 
dendos esse censet 4*). 

Sed hic indicasse hanc rem satius ducere debe, 
mus, quam fuse persequi. Hoc dico, eodem tempore 
ab. eoderh poeta, in eaden; terra tot ac tanta monstra 
et Sicanos Siculosque.collocari non potuisse. Quod 
quam parum conueniat iam i antiquorum optimie | 
viderunt, qui Cyclopum aetatem etLaestrygonum bene - 
distinxerunt ab ea, qua Sicani et, qui postea hosce in 
partem insulae occidentalem depresserunt, "Siculi (Zuxe- 


Aoi), hanc insulam obtinuisse feruntur. Prouoco, vt . 


probet, ad Thucydidem, « quil. VI. 2. E se-ne- 





NN 2 
41y Od. O. v. 405 — 411. : 
42) "AM ab Ü Bol Té miOoio " €0 sav ^toÀo sipdioy dy 


' «ose. Ésivove iy vut. stolvsAsids Balówres po go 
- 8$ EATSONE ariuousy , oUev kà to: dÉrov Sie 
| F 


«4 


- 


scire: 6704 dvequlgrisos Cyclopes et Levirygones addit, 
Xixovol dà pevavurovg ,moozos qeivorres. év- 
QMUCKAuEYO. —  — xal «em avrGv Jixovi« v.ó6- 


v8 5$ vijcoc") ixaMtisosy atque ad Justinum, quil.1v.c,- 


2 Cyclopibus exstihctis Sicanos hanc insulam occupasse 


, aarrat, et Timaeum ep. Diodor. Sicul. l. V. c. 6. €fr. 


omnino Bochartum Chan. 1. 5o, qui Sicanos et Siculos 

eósdem fuisse putat, et Heynium ad l; Guthrie allge- 
" meine Weligeschichte [V. pag. 79; diuersos fuisse do- 
cent Ryckius de primis Ital. colon. c. 1. Cluuer. Sic. ant. 


1. 2.- D'Orville Sicul. c. IX., qua de re multa collegit. 


oschuckius ad Pomp. Mel. TI. 7. $. 1&. s. volum. lil. 
p. H. p. 658 sq. | ON 
Sed haec sufficiant, nam quinam illi fabulosae 
: regioni magis conueniant, vtrum Cyclopes, Laestrygo- 
mes, Gigantes et alia wonstra, an Sicani Siculique, quo- 
rum notitia, etsi: minimam tantum sumseris, maiorem 
huius terrae;cognitionem, quami quae in hoc aeuum 
cedit, et'quoddam cum eius incolis commercium ponit, 
non difficili dilectu constitui potest. Inde vero simul 
apparet , quaenam ex his antiquioris aeui, quaenam 
recentioris pngnem prodent. 





i er 

* Corrige vocem wijbog in gm. Acusilai Ín Schol. Hom. 04. 
. PP. 207 (Sturz. Pheree. p. 254) "I9a»oc «a Njowros — — &£à« 
erov idovtsc e) memorívov 66 QvYOIMMCMGE. ; 9d «à có» sa 


gareOtipiyuy Swryétsgov tiyas, xal gut omae dsbgo, TZV 


JOdxyy $ taricav.. Kal éx ni» rov "IOaxov s modice (alg. j 
v1500t) énuvopdod "Iw, v dà ya Qaxsiuevo9y poc £x vo? 
Nuoírov Nzorroy.  Notatum est a viris d. v. c. Verheyk ad 
Antonin. Lib. p. 257 Casaub. ad Strab. VIII. p. 546. — Inter- 
prett. ad Eurip. Iphig. in Taur. 884 et Cyclop. 99 zo in- 
terdum signific. gugav et iSo», nOA.VeIO, pe Clam, 9690v 

signif. moAw. 
Caeterümi comprobatur haec eméidatio aliis c causis, cfr. 

. Etym. M 8. v. "280xv$.. 


z^ 





CAP. VI. 
Resíat vt ea argumenta tangamus, quae e neglecta 
vel discrepante temporum ratione repeti possuut. E 
simplici enim horum antiquissimorum. carminum ori- 
gine et rátione ab artificio aliena, qua non rem fictam, 
sed factam canebant, efficitur atque comprobatur, tem- 
porum rationem in iis plane negligi nor potaisse. - 


Concihunt autem quod ad temporum rationem at- 
tinet libri Odysseae quatuor priores. Deprehendimus 
enim in iis tempus aestiuum; ibi omnia virent, homi- 
. nes nauigant, et itieribus maritimis iisque lohgis sese 
committunt. Sed hic ipsa habeas, vnde probem, 


In primo Odysseae libro v. 182 Mentes siua vé- 
rius Pseudomentes se Temesam petere dicens, se naui- 
gationem longam ac diuturnam incipere fatetur, Te. 
lemachus in secundi libri fine et tertii initio Pylum 
nauigat, atque Pseudomentor inquit se naue vtentem 
hinc aliorsum proficisci velle (I: v..566).  Telema- 
chus, vt procos in Asterida et ex illa deinde, vti Tele-, 
machum Pylo, domum nauigantes silentio praetereani, 
praeteruehitur agrum, qui triticum fert (I. v. 495). 
Hoc quum trimestre (roí(ugvov) et seri solitüm esset in- 
eunté Aprili ') hoc, tempore laete virebat. Nec nisi 
sumserimus vidisse Telemachum, quae rh. 44. v. 602 sq. 
commemorat, et «)rayíe edoctum haec loqui, hic locus 
áliquid vigoris accipit. Plura taceam, quae leuiora eS 
se videntur. 


Pergamus " hbrum quintum. 


1) De vtraque re cfr. Hood. "Bey. Pliniam et qui de re ru. 
stien uper ; 
| Fa 


* 
4 . 


. In insula Gilypsus potentis, deae, florent omnia : 
E. v. 65 sq. ur | ; 


vàg à: ont epi  aieikds ruiedomou, | 
sien T aíyt«g0g. vé xal. évoóngc xvnagiagoc. 


dh. v. 72, ' P 
duqi 0à Atpovec podexol io 508 dellvov 
: 97itov. | |] 
 "W.470 in'Scheria Vlysses ddexwov vAnw, ibique $a- — 


wvove zvxevovg reperit coll. v. 475 sqq., sed- v. 69 in 
-. €alypsus insula obduxérat antrum 


"intei sfoosa, ze8res 3 éraquMT eu" 


"5mec et frigus, quod timet Vlysses ib. v. 466 — 479, quos 
 cchr., et folia decidua ib. v. 482 sg. annum indicant.a . 
culmine i jam recedentem. | Ü 


| Congruit cum liis locus v. 270 — 277. 
Airdg à ("Odvossvc ) nyfaMa iOlvero réqvitvten, 
"Ziyevoj* ovOE si Unfog éni Plageigoueuy énumiev, 
E NAE T écogavci, E Oy. Óvovra 2 ow- 
TV, —-— 
^ "dgiw » a üv "ett &pobav. ÉnlAnow «oÀcoveus, 
. jr. (vtOU etpégeros , xál v' 2olora doxtvé, - 
oin ciu eopóc Ici AorzQov ' 2xcovoio. 
Tuv yep 05 wi» dvuje Kokwipu, die edam, 
ztovronoQevtuEvat dem eiTe QU aeg Ertovra. 


/ 


Nam omzis hic locus ita explicandus est. Vlyssi 

. ex Ogygia, Calypsus insula; Ithacam petenti ita naui- 
gandum erat, vt ad sinistram Vrsa "ante ipsum Pleia- 
des, pone vero Bootes essent. Praeceperat enim ità 
Calypso, quo certius, tutius, rectius, citiusque ille in 

patriam rediret. *iSic aité se patiter atque pone se ha- 

bebat in coelo signa, ad quae viam dirigeret, quippe 

.quum prospiciens in.alterum, in alterum respiciens na- 
vigium quasi collneare posset, "Vlysses igitur haec si- :- 


- 


- 


— 


dera, ante se Pleiades: pone se vezo Booten, sibimet 
ipsis per magnam noctis.partem in coelo opposita in- . 
tuebatur ?. Hoc diserte loquitur tempus inoipientis 
autummni, e siderum ratione illo aeuo. Inde comprobarr | 
etiam aliam rem, et Ogygiam longe alio loco collocan- 
dara esse, quam quo collocari coepit recentissimis tem- 


. poribus, et iam.alibi docui, et. fusius docebo in, geogra- 


phia Graecorum. fabulosa. 

Rh. Z. videmus lauantes in famine et sese et vestes, 
has deinde solis calore siccatas, efr. v. 96; 99, 210, 216, 
219,. 2245 v, 290 sqq. amnia florent, virh. Z4. VV. 122 
—. i26, sed. hoc Alcinoi hortis proprium erat quouis 
auni tempore, cfr, vv. 117. — 121. 

Rh. N. nauigant Phaeaces precibus. Vlyssis permo- 


(us . arbores adhuc RENE V. 3102, 122, 196, 346, 55», 


572. 
Inde a. rh, 5 arbores quidem virent v.c. £. v. 2, 


B 207. T.v. 279, sed nox illa feigida. A v. 457 sqq. 


et v.50& —.555, timor Vlyssis P, v. 24 sq., cura in.le- 
cto parando T. 5 sq. 95, autumnum, esse docent, - 

At vero in hac extrema parte aliam iterum depre- 
hendimus rationem temporis. Videamus. de singylis. 
In fine rh. 3^ nihillegitur, quod tempus spectet. Rh. 
£, 20& eipomog *). Aiorreg exierant. Dolus, I | 





Mgr 


3). Verba óyà Povra, pariter atque ?lla 7» xe i x. v. ép veque 
ad vy» yàp 05, ad. hanc rem non faciunt. 


. $y Eustatb. p. 1959 I: 414qq. aípinci Qi xard vy» ro! Toros fe- 
poralay dÀw5e € égxos lows uév, oc mQosün aon, £E dxayDov aoc 
— ftote, cy eldoc xal a£ Bd'ros, de 0 yépow dvagesoleeran, x«) xing9ct- 
ea'capa to aipüscery t0Ut xaTemeyergosiras. Oc uivroc a Xaiol 
aijpact d:6 qaor cd 2x Kettvos. APO mv (xciopméva couldia, (ad- 
de hanc vocem Lexicis , similem. vesgidia Schaeferas. ad Gre- 
gor. Corinth. P. 510 iam nota&it,) J:8 wo) $9: IHowjtze 75v 
'elonjr; sie 3v e«sral evoy)yovro, ssntiubvny "au xa Oa xov 9o 
vÓÀee svkteuévoc nd dmm 2 sanc ated 70» 


*  WeotéQySaM. - 7. 05.6 -—À 
: 


b. 


- 


sernique , inde vero nihil certi constitui potest. E ses 
quentibus vero patet annum tunc fuisse formosissi- - 
mum. :Laertes senex plantam aliquam curat, terram 
circumcirca fodiendo emollens *), cfr. v.237 et 241. 





Est vero hic locus, quem innuit Z. v. 558, ad quem haec 
wiscripsit: AMdipacid 9) xavd vovc sralasors LL oy éx 12- 
- Aix ev, uoto» goayue. Ka) ülloc dà xard voc avrosc in 
gealito» oimoDourj , suxylov, OQuyxos (Pag. 1748 l. 46 sq. zrae& 
SoAloic tov Ónrógov vQuyxiov yQdgsres, quer locum solus 
Otephanus in Ind. Thes. Gr., $. v. Teyxoe, nosse vider), 
AMiAioce dà 4dioviatoc eta» xa) avróc, Ort aipsacud rOó a7ó 
galixe» «nios, ixsyn, UL. TWES xal &or eL Ov, oS xal" Iu 
yc. 4nhoi 94, qot, vovro xai *Hoó8oroc. C. Aoxstov et.dg- 
-. weLow et agmite ofr, Micand. Theriac, v, 384, 595 atque 647 
Lexic. rhet. soph. in. Bekker. Anecd. gr. Vol. I. p. 556. He- . 
sych. etiam &orri£ et ágzio0a. habet. Suidae looum, s. v. ai- 
pecd, iam optime correxit Bastius ad Gregpr. Cor. p. $n. 
not. 94. Pergit Eustathids 1. 1.: MAÀayos 0? gígsero, xal Ocs 
eitagiay "437.801 sel "Iosese «ó cs«giov gaci. Té Ji 
iéapot e9eó daporiéac oIpacnadcis. Ko) dn aipove 
foc dgápove 4fiegslos Alys, jJgwsc, gaoív, «/TÓ TQV GUT Ov, 
dg 0) xal acpacid xénÀgras. Corrige roe à ov 4 o $6, locos 
Suidae et Phauorinj iam DBastius et Schaeferus correxerunt 
"Gregor. Cor. p. 511. 3 
: Veram leetionem exhibet Lexic. rhetor. soph. in n Bekker. 
Anecd. gr. V. I. p. 560, cuius anctor ant ex eodem fonte:cuta 
Eustathio hausit, aut alterutrum alteruter inspexit. Eusta- 
thius paullo inferius l. l. addit: o à 60qsix0c magagQaerrs 
4MO8eve sougvevos «ac alpasiac, simo» M geveioy xal ToUe A- 
ovs inkéyus (04. 3. 1. Ly Iovfov 02 nai 0«« Qoxet iE &xav- 
9o » xoti s apa gud 6voo Pide e4tiv rovopd ctae T0 «- 
peo0sy, xal ta 0£pssvayv 7 nÀgosc Guelvg wa UGCGQOVM Toto 
éx gadMduov xt Lopags (yti latinorum septum, sepimentum, se- 
pes). Pergit inferius: jos iovéo» uo) 02« dy vg: mteQuDési. ajpa- - 
eus éyyéyAvpiadon vimos , 9v povor.oux E dxavÜd» vortgov 19 
GO, &ÀÀ ovdi. cmo zaAnap, Aoyaüuy dà sweiv uc eimog Ai— 
$wv mototyrov yArypeofes. —— 1 
4) Haec sdde.iis, quae interpp. ad Gregor. Cor. p. 510 sqq. 
disserüerunt. | Cfr. praeterea Moer, Attic. (vbi 44$04oy/a non. 
mutanda est, quum saepenumero substantiua in ee 4& €» 


/ — . 67 — 


. vió» quidem quoduis progerminans denotat, et plan- 
tam et arborem, quod vsus apud Homerum, Hesiodum, 
Pindarum, aliosque docet, quanquam in recentissimis 
"plerumque arborem significat; hoc vero loco plantam 
mtelligi debere non arborem e versu 246 elucet: 


qv guróv, OV Ovxj, OUX áp nelog, 0U pl» dolo, 
Ovx Oyqvi), oU nQaociy x. t. é&. 2E 


Bio095v óyywvqv e v. 254 huc vocare nolo, quum 
de significatu diuersae sint sententiae. Sed. v. 221 et 
245 sqq. probant, de tam frigido anni tempore, quam 
in libris post 5 proximis, hic cogitari non posse, atque 
boc etiam respectu istam extremam parteni discrepare - 
eum reliqua Odyssea, etiamsi quodammodo cum quatuor 
prioribus libris eius dai iE : 2: 
p 


* n 


euntia significent idem, quod I in — "— desinunt,) Eu- 
stath. p. 1944- 1l. 44, p. 1748- l. 49. p. 895. l. 50 sqq., et Me- 
nagism- in Ámoenitat. Tur, ciuil. c. 35 p. 240. Salmasium in 
in Observ. ad Ius Atticum ed. Rom. P 956 laudatos a Pier- 
son, et Aibert..1l. 11. Hesyeh. s. v. agyéc. 


Hinc patet primani esse huius vocis eignificationem, qui . 
denotet sentem, veprem, sepem, dumum (quum a;/u«ccá nont. 
singulum lapillum indicet, hic Od. Q. v. $24 de dumis colli- 
gendis cogitandum est); secundam septum ex bis composi-- 
tum, tertiam septum ex alia materie, maceriam e lapillis, 
praecipue sine calce limoue, structam v. c, Theocrit. Eid. I. . 
v. 47. Quartam, quam Suidas et Lexici St. Germ. rhet. 

-' soplt auetor commemorant, qua locum dumis cinctum aut. 
maceria munitum indicet, iidom xepsobaut. Dnae, qwae ex 
Eustathio sddi possent, significationes subobscurae sunt. Mi. 
nus obscura alia, quam p. 1259 Ll. 55 comunemorat Ügsuy xG- 
sadoons 3 4&/, adde Etym. M. s. v. z&a. : 


| Mipaduidus quod Bast. L L Lexic. inserendum eese se dicit, 
- iam Stephanus ex aliis locis enotauit. : 


L] 


| 








Peruenimus hic ad finem argumentornm e rebus 
petitorum, sed priusquam hinc progrediamur, de omni 
ratione argumentorum ex historiae et cognatarum ar- 
tium ag doctrinarum campo allatorum, eorumque vi 
in carminibus homericis nonnulla addamus. | 
. De ritibus quidem. eorumque diuersitate res ipsa 
' loquitur item facile apparet de pvoig, iis inesse pon- 
dus. Non enim, vti seriores, antiquissimi illi poetae 
pv9ov Onenonuputvev recensione et versicolorum fa- 
bularum enarratione doctrinae et eruditionis specimen 
ostentationióá causa exhibere tvolebant;. sed re vera 
dees deasque esse, atque ita esse, quales adumbrabant, 
credebant. — At vero variam in his antiquissimis uvd'ov 
rationem deprehendimus. — Inde autem non possumus 
statim' de diuersa origine diuersisque auctoribus diuer- 
sae aetatis cogitare. Multum enim interest discrimi- 
. nis, et est cautio. JMv8og eodem aeuo varius esse po- 
test et paullulum recedere a semet ipso. Inde vero 
nonnisi hoc probari posse puto, ab alio auctore eius- 
dem aeui v. c. illam partem carm. hom. esse conrposi- 
tam. Nam parum quidem verisimile. est, antiquissimis 
tiemforihus, quorum simplicitatem noli confundere 
cum seriorum colluuione, eundem auctorem eodem 
&euo de eadem re in rebus diuinis varie statuisse; idem 
"vero cogitari potest de alio, quanquam CREE aeul. 
UOog vero etiam diuersus esse potest, ita quidem, vt 
amplificatus et exornatus sit, et auctus rebus, illi sim- 
plici quasi fundamento superstructis. Quod si ita est 
non modo a diuerso auctore, sed diuerso aeuo illa pars 
condita 'esse videtür. Hoc respectu iam aliquid dis- 
criminis Iliadem et Odysseam intercedere iam ab aliis 
obseruatüm ét indicatüm est"); item aliquid interce- 


hamen qnse comcs! 


' 3) v. c. ab Herdero, Adrastea. Vol.Y. P.I. Lips i805. p. r4r 
n Keiner und keine dor, Gótter.und Góttinnon, 


, 


—— € 89 ———— j 


dere. inter hanc reliquam omnem, et extreniarm, quam . 
notamus, partem jam, opinor, concedetur. Quis emm 


b 





edie in der Ilias und Odyssee spielen, sind ganz Di ostelbe; 


ȣeus und Pallas, Apollo, Diana, Hermes, He. 
phaestus, Aphrodite, Poseidon — ihre Gestalten 
» haben sich. verándert. Der Bote der Gótter, der Olymp, 


»die Begriffe vom Reich der Schatten, das Costume der Gót- 


nter in ibrem. Umgange mit Menschen, Alles ist in der 
»Odyssee von andrer Farbe. Indie Ilias hátte 
pkeine Circe, keine Calypso , wie sie hier dastehn, 
p»eintreten mógen; das Heich der Zaáubereien 
»itst anssor derselben. Die Helden der Odyssee, Me- 


»nelaus, Helena, Odysseus selbst gewáhren hier oi4 


»nen andern Eindruck, als in der lliade; |. Lebensart, 
nSitten, sittliche Begriffe, sind fo rtgerückt, 

540 auch die Kunst und Kenntnisse der Menschen. 
»S$elbst die Gesánge des Epos sind anders gebunden. | IVer 
»bis auf die Sprache, bis auf das Krüutchen Mol die- 

»sen. Unterschied durch Praedicamente, Symbole, Gestalten 
»und Farben verfolgen wollte, würde uns zwei griechische 
»JVelten, eine Ost - und WP estwelt fnen, und jeder 


* o" 


»(p. 142 in.) Sese e von Gesángen ihr Vaterland leicht : 


finden. 


Haud scio an haeo Herderi verba respiciens TAierschius 
in comment. Uiber die Gedichte des Hesiodus ihren Ur- 
sprung und Zusammenhang mit denen deos Homer. igia. 4. 


* 


p. 16 not. 9) haee notauetit: ,,Die Bemerkung drüngt sich | 


»aber auf, dass zuerst in der Odyssee jene noch aus- 


»ser den Góttern vorhandene Fabelwelt seltsa-" 


mer IUesen in den Sagen von Zauberinnen, 
» Kyklopén, schwimmenden Inseln,  Sirenen n. a. au[dám- 
niert, und zu der Hesiodischen Dámornen - und Horoinlehre 
' Shinüberleitet. — — Vielleicht kónnen wir dur«h andere Uri- 
»tersuchungen anderwürts wahrscheinlich machen, dass dia 
»Gesánge der Odyssee grósstentheils im Mut- 
»terlande der Griechen entstanden sind, und 
»s0 auch geographisch mit den hesiodischen zusam- 
»menhüngen, in'deren V arstellungen ein gar mannigfaltiger 
y Fort - und. Uebergang aus jenen sich NMSPNRY Jásst.** . 


4 


—— 000 —— — 


mon sentiat antiquiorem et tempore priorem esse de- 
bere opinionem, qua esse Musas putarent Graeci, et 
illam demum sequi potuisse eam, qua de numero sta- 
tuere coepissent? Quis in. Homericum Mercurium, 
qualem in Odyssea videmus, cadere putet numus qyvzo- 
xounov, comitis animarum ad loca infera, quum que- 
ratur semel in Ogygiam, Calypsus insulam propius 
$itam, missus (E. v. 99 — 104)? 

Sed transeamus ad Azstorjca. 

Noui quam acriter notati sint, qui fidem histori- 
cam et rerum ad fidem fictarum probabilitatem iisdem- 
Bnibus teneri putarint, et ad dialecticas raHones aut ad 
historicae spíctoc normas poemata exigere voluerint. 
Quam ob rem ne haec argumenta plané inermia pri- 
mo proximo incursante corruant et dilabantur, pau- 
ca de iis moneam. 


Profecto non modo mirum foret, sed prodigii si- 
rie, si quis seriores poetas, inprimis graecos ne 
longius exspatiari debeamus, ex ijs vero prae reli- 
quis epicos,. eorumque carmina eo animo exami- 
.mare voluerit, vt, vbi carmen aliquod in rebus histo- 
ricis vel geographicis pugnare sibique non constare vi- 
disset, a diuersis auctoribus conflatum esse statim pu- 
taret, nullis argumentis praeter haec istam opinionem 
probantibus, Nam omnino recentiores nonnisi arte eo 
peruenire possunt, vt ipsi transpositi sibi videantur 
. jn aliis locis et regionibus, versari inter alios homines 
aliorum temporum et morum. Nos autem. nonnisi 
eiusdem artis virtute.ct praestantia fere miraculosa et 
diuina adeo immutare et translocare possunt, vt illis 
. temporibus viuere, in illis regionibus commorari, in- 
ter illos homines esse nobis videamur. Quod quum 
sola arte ejusque, vi' ac praestantia id efficiant et effice- 
xe possint; facile accidere potest, vt, non continuo 
tenore inhaerentes et infixi iis rebus, quas, a nobis 


- 


A 


sd , 


, 9. E onmes 


, 


multo magepque temporis spatio interiecto seiunctas 
repraesentare, aut looo situque remotas adducere vo- 


' Junt, (ipsa natura reuocante,) ex adscita in veram et 


eam rerum rationem, qualis est, et qualem cognitam 


habent, inscii et inuiti relabantur ?). Idem valet de - 


serioribus antiqui temporis poetis. 

Contra vero illi antiquissimi dodo! non fabellaruin 
partes, tanquam lacinias improbo labore vndique cor- 
radebant, antequam consuerent, et ad vnius cor- 


poris formam conglutinarent ; non noua Bgmenta au- — 


scultanti concioni in medium proferebant ; non sui in- 
genii foetus adstanti auditorum coronae venditabant; 


non res nouas nemini antea cognitas cantitabapt: sed. 


maiorum narrationes canendo promulgabant ,- , res in 
facto positas certo tempore, a certis viris gestas aut 
perpessas, omnibus cognitas, quas nepotes ab aui ore 
exceperant, vtfilüs deinde suis possent narrando tra- 
dere; et quae multo. demum tempore praeterlapso 
paullatim mutari coeperunt. Exemplo vtar. 


Narrationem de nece Ágamemnonis Ílli referebant, | 
"vti populus credidit. Illa vero narratione sensim tem- . 


poris successu in hominum ore immutata, in carmini- 
bus etiam sensim immutari coepit, donec in tragicis, 
dum grauior reddebatur et exornabatar, e priori sim- 
plicitáte desciscere coepit. 

Dolium prius aeuum in historia Viyeeis Penelopes 
seruum fuisse nouerat; sequius iam paullatim a. ve- 
vitate ad fingendi licestión progrediens, et a relatione 
ad poesin decedens, data quadam huic opinioni occa- 





2) Omnium i instar vnum sit exemplum, quod « Popii versione 
notauit J770odius ]. l. p. nia vers german. — Popius ibi sistit 
Achillem recubantem in litore, ubi vndae rupibus frangantur, 
simul vero post breue spatium in viridi gramine, expergefa- 
etum autem exsilire dicit ex arena. Plura-accumulare nolo; 


|. .e€x sodem iam alia attulit 447ood. l. L. 


*t- 


5^" 


t . ** 


sione, parum attendens, ad Laerten. stit Ta-- 
les vero discrepantise produnt mon. solum diuersum . 
auctorem, sed etiam auctorem serioris aeui, vbi iam 
mutari.coeperunt. bae nerrationes, et pro- arbitrio fin- 
gi Quod a carmin. hom. alienum est, quum haec ad .. 
historiae fidem proxime accedant. 


Hanc sentiendi rationem non ita longe abesse a ve- 
ro docet Graecorum exemplum. Notum est eos vsos 
esse his carminibus in componendis et dirimendis hti- 
bus de finibus regionum regundis. Probant etiam ver- 
sus isti adulationis causa et propter nepotes inculcatr 
horum carminum momentum. 


Miraberis res illas omnibns notas esse potuisse, et 
negabis. Intuearis Heluetios, qui simplicitate sua in- 
paucis cauerunt, ne nostrae aetati exempla, non dico 
eiusdem rei, " similis deessent. Ecquis ibi niirabi- 
tur, si factis maiorum suorum iis enarratis res.notissi- 
mas narrasse visus fuerit? Ecquis ibi conabitur a vul- 
gari modo, hoc est eo, qui in ore populi fertur, in nar- 
randis rebus. recedere? Ecquis impune ibi figmenta 
noua et aliena iis assuere audebit? Mitte iis hariolum 
poetam, qui tali modo res maiorum, figmentis peruer- 
tat, rebus nanis. misceat, incognitis turbet, alienis am- 
plificet, et vide, quo praemio eum. remunerabuntur. 
Ne alia tristiora praedieam , auditores indigaabundi so- 
lum rupibus foetus suos ostentantemet fruticetis decla- 
mitantem relinquent. Vide, num inde aliquid redun-. 
det, quo facilius tibi prisci et homerici aeui sizaplicita- 
tem repraesentare possis! Reputa praeterea alia ex- 
empla, poetarum veterum in terris septentrionalibus, 
germanorum ex heroico nostri populi aeuo, fábulas re- 
gionibus quibusdam proprias, quae inprimis in ore ho- 
minum inferioris conditionis et minus. excultorum flo- . 
rent; denique, quae in his rebus maximi sunt ponde- 
ris, antiquissima illa in.libris.sacris momumenta.. Si- 


4 


— 095 — 

moli modo illi antiquissitoi. 'qordo! opiniónes vulgares, 
fabulas et.narrationes in ore populi vigentes ( Jo/kssa- 
gen) camminibus suis exprimebant. . Simplici ratione, 
et ab omani artificio, quanquam non ab arte, plane alie- 
na non res fictas exornabant, sed factas repraesenta- 
bant, ita, vt ab historia prope absint, quae ibi legi- 
$nus. Credebant re vera et poetae et populus, cui ca- 
nebant, quaecunque ibi de diis deabusque, dé homini- 


bus aliisque rebus commemorantur. Vndenam hausta 


sint, quidnam fabulae huic illiue subsit, alia est quae- 
stio; illi, originem causamque ignorantes, in sola re 
credenda acquiescebant. | 

E variis mutationibus horum carminum: vario. con- 
silio factis, e. plurimis illis rhapsodorum , diasceuasta- 
rum, grammaticorum aliorumque correctionibus et po- 
Titionibus rectius, opinor, , excusari possunt ininores et 
leuiores illarum « a0voraGt)v y quas saepenumero depre- 
hendimus, quar ex incuria memoriaeue vitio vnius 
poetae. dsta ó5s;;, qua bonus Homerus interdum dor- 


' mitasse dicitur, quadrans in recentiores (antiquorum) 
poetas, saepe aut oscitantes, aut, ipsa vera natura in 


longo opere (particulis haud facili negotio componendis) 
simulatam expellente, lapsos, et eorum exemplis ori- 
ginem debens, non ex asse cadit in aov, in illis re- 
bus maxime versatum, fabulas populi eidem populo 
canentem; in quo de leuioribus tantum eovvoraoío:g in 
x rebus , quae quasi secundas agunt partes, cogitari po- 


test. Maiores vero discrepantiae et grauiores, quibus : 


omnis fabulae ratio aliquo modo immutatür, indicia 
sunt alienae originis, et BHCUUPRM d eréG run, SHgepes 
que aeuo viuentium 3). 





3) Sumta enim in vno eodemque auctore horum carminum 
^ tanta incuria et negligentia J/ielandus in Oberone diligen- 
. &a longe superaret Homerum. . Vbi vero recedit res ab histo- 
rica relatione, vt ita dicam, historicam fidem exspectari noh 


[di 9t . ca DSotEnar 


At vero licet carmina iHa non figmenta referant, 


sed fabulas populi nobis repraesentent; tamen nimis 
morosus videri potest, qui ea ad demporum rationem 
exigere et examinare velit. Quam ni c&usaDm etiam 


" hac de re pauca subiungarn. | ] 


In recentioribus poetis multo maior licentia iis cón- 


ceditur, quae temporum xationem spectant, quam hi- 
. storicis, Notissima sunt et cuiuis in promtu eius rei 

exempla, evagoowwuol, et id. genus alia. Sed recentio- 
yes, dun) eo annituntur, vt se in aliam V. C. prisci aeui 
conditionem transferant, et nosmet ipsos carminibus 





4 


posse patet., Ite v. c. in Ik. libr. prim. &cverac/a de deorum 


.— itinere et quae inde sequuntur, quum liaec narratio nullo 


x 


fundamento, quod. in ore hominum fuerit, nitatur, quan. 
quam verisimilius est, eam recentiori mutationi alicui origi- 
nem debere, tamen posset esse eiusdem auctoris, eorum, quae 
paullo ante dicta erant, parum memorie. Pari vero modo, 
quo hallucimereris, $i in Iliade sumere velles v. c. Achillem 
eo temporis momento eodem loco stetisse, iisdem verbis 
vsum esse, qvibus i in carminibus homericis legitur; aberra- 
res a vero, , si omnem Vlyssis historiam, si errores Menelai, 
si Nestorem, et alia i innumera, quae in omni historiae ratione 
constituenda alicuius tmromenti' sunt, mera figmenta esse puta- 
fes. Diuersa ciusdem rei historia in carmin, homeric. et alio. . 
quodam scripto, licet antiquo nihi] contra hanc sententiam pro- 
bat. Ita v.c. historia de Menelao et Helena apud Herodotuni 
ab illa homerica recedens obicis loco opponi nequit. Explican- 
da est vti plurimarum fabularum narrationumue differentia, vi- 


' eissitüdinibus et mutationibus temporis successu ortis, Hoc 
 fseile intelliget, qui vel vnam fabulam ab Homero vsquead tem- 


pora post tragicos poetas proxima accuratius contémplatus fue- 
zit. Sunt autem in his rebus, quae magis sentirj, quam demon- 
strari possint. ' Vt aliquid saltem addam, cauendum.est , ne 
sramjna antiquissima, quibus fides est, cum subtemine recen- 
tiorum ficáionibus inserto cGtnmsisceantun — Tutissime ibis, .si 
Iminoribus et leukoribus tum detnmin vim concesseris, vbi 
grauiora, E oci QURE RS rei maionem isamutent y idem loqui 
videsis,» 25 ota. 00. 


I ———— » 


suis.tanquam aliqua praecanthtione quasi transformeht, 
facile committere possunt, vt a prisco illo aeuo, eius- 
demque imoribus, placitis, sentiendi modo, temporum 


ratione aliisque rebus desciscant. Simili modo poeta, 


qui in hac, qua nos viuimus terrae parte degit, dum 
carmén conrponit, cuins argumentum e regionis ali- 
cuius historia petitum, aut fictum est, in qua frigoris 
loco mitius coelum imbres demittit, facile eo delabi 
potest, vt amantem aliquem introducat, qui splendidum 
virginis cendórem cum niue cohiparet, ^ 


b 


, Aliquid eiusmodi/in suauissimo quodam carmine 
poetae harum rerum peritissimi reperiri, notum est. 
Quod in hoc, artis praestantiá sese in illam regionem 
transferre studente, facile excusas; grauiter te offen- . 
deret, si in poetae nU: in illa regione viuentis de- 
prehendisses. Ita, $1 apud poetam, qui studio et artificio 
carminis materiam collegit et coniunxit, temporum ra- 
tionem plane neglectam inuenerimus, offendet; sed 
habebit excusationem ; vti in Virgilio hic facile princi- 
pe. In poeta vero, qui eodem tempore vixit, et, nea 
via aberremus, in antiquissimo ao) , qui eodem fere 
tempore, certe illi proximus , in quod res.narratae in- 
cidunt, vixit aut vixisse putatur; qui non studiose rem 


quaerebat, qua ornanda, mutanda, transformanda red- 


deret carmen, sed res et sibi et audienti coronae cogni- 
tas canendo enarrabat; qui non artificio se et auditores 
ad prisci aeui rationem accommodare studebat, sed illi 
aeuo ipse cum iisdem proximus erat, talem discrepan- 


tiam in ratione temporum, qualem apud recentiores 
'excusas, non maiore iniuria vrgeres, quam in illo, qui, 


quanquam eiusdem terrae incola, in qua nulla est niuis - 
motitia, niuem commemoret, negligentiam. 


Deerant quidem adminicula chronologiae astrono- 
mica; diuulitur tempus in carinin. homer. ratione lucis. 
et caliginis, menses nondum nominibus insigniti sunt, 


^ 
L] 


. non-conimemorantur hebdomades, non horae. Dies di- 
viditur ratione Solis, aut orientis, aut in medio coelo 
: Jucentis, aut occidentis; et ratione variorüm, quae cere 
tis eius partibus assignata. erant, negotiorum ; nihil le- 
j gitur de.horologiis *), solaris, clepsydzis, alis; neque ' 
iis prima chronologiae alicuius vestigia , vti Hetsiodeis | 
impressa sunt?) | Scilicet Sol tibi ipsum ad computi 
. .ationem aduocanti elabetur, , et: currum in Oceano con- 
'. det, statimque. sequentur tenebrae. JScilicet astra eo- 
dem consilio considerata ibunt lotum. in eodem, et do- ' 
cebunt, te'non ea aetate versari, qua ad chronologorumr . 
computos aeras componere possis; Commemorantur - 
anni, adfuerunt genealogiae, quibus v. c. 'Ácusilaus 
vsus esse dicitur, quibus scriptoftes sacri vtuntur ; sed. 
si hanc rationem temporis 'definiendi nimis vrgendam. 
esse putaueris , reuocabunt te exempla Helenes et Pe- 
nelopes ad illa longaeuorum Patriarcharum , -et qui 
sunt his antiquiores, exempla. 

Át vero non de doctrina chronologica loquimur, 
neque de ratione temporum, historiae adiutrice; sed de - 
temporum ratione, qua res, quae narrantur, factae sint, 
et de temporum vicissitudinibus. $i videmus longae- . 
vas illas Helenen et Penelopen, mirum videri nequit in 

, Alis fabularum tenebris; sin res facta runc verno tem- 
i pere, nunc autumnali facta^esse dicitur, mirum est. 
;, Annum, quo res facta sit, nesciunt inculti homines; 
. anni tempus, vicissitudinibus annuis constitutum, bene 
tenent. Historia Vlyssis nota erat, nota etus facta, iti- 
nera, errores, reditus, pericula; ; nota erant omnia. 
. Annos accurate definire non potuerunt, temporum se-- 
rie nondum constituta, non Olympiadibus, noh astro- 





. 4) O4. O. v. áo4 quauis ratione fectius, quam ita, explicatur, 


&) Ctr. JZ7ood. l.l. p. 241 sqq. et Addit. p. 41 "v Thiersch. 
. Uiber die Gedichte etc, p. 38 sqq. not Ld 


'" - 


M / 


—— ———————— — — — M E— MÀ Hs n NEM 


ME P 2n 

nomicis 'rationibus seiuncti erant. . Hoc nàturde rei 
eonsentaneum.est.  Recederet vero ab.ea, si eodém 
tempore; ab eodem auctore, eadem res modo aestati, 


modo. hiemi. ,assignata esset. N eque vero ila discres - 


pantia in chronologia Odysseae ita excusári potest, vt 


dicamus initio vernum tempus fuisse, deinde vero pro - 
.eedentibus anni vicissitudinibus autumnum superue« 


nisse, Intra paucorum enim dierum numerum orninis 


i Odyssea cohibetur, ita, vt ad summum vnius niensis 
spatium; vix aliquot diebus superet ), | — - 8 


- Diserepantiae igitur quales supra notaui ob parurà 


congruentem temporum rationeim, quandoquidem cum: . 


omrii carminis ratione arctissime cohaerent, hon teme- 
re in hunc censum prodeunt. ! 

Quae de historicis et chronologicis. sebusss monui, 
eadem fere.et eodem fere modo de geographitis valent, 

"Omnis geographia. Graecorüm in tres aetàtes dis^ 
tinguenda est, in mathematicam, historichm et fabulo-- 
sam; quae nomina, quum,.iam ab aliis hac de re adhi- 
bita sint et quum pleraeque res à potiori parte nomen 
accipere soleant ; mütare nolo 7) | u 


- 


MER PIN ia D j ', 

6) Latet ehim differentia 1 in iünere 'T'elemachi; quatri ÉKotsius 
comment. laud; notauit. Antea iam iis de rebss disseruetant 
Anonymus, in dissertat: de Odyssese clironologia , Riccins, 
qui eum in Dissertsionn. Homer: p. 7o sqq: (edit, Lips, 
1784. 8.) refutare studet, et Boiuinus iunior in'Goimment, 

Academ, Inscript, Vol. II. P. IJ. Coximent. ylüm; 


. Neque vero solari geographia Graecoram in his aetate dis: 


tinguenda est, séd omnino cuiusuis populi, qui sensiin a rudi 
et inculta conditione ad disciplinam ; et artium "doctrirrarume 


que . tognitionem , peruenit;. Praecipue eorum, qui mathe« | 


* $608 Ope accuratius rerum causes cognoscere coeperunt. Ápud 
als populos, qui* in tenüi tantum artium et doctrinarum 


Initio substiteruitt nomnisi duas aetates ,. fabu]osaza. et histori« - 


cam ; denique apud alios,. qui sine. subüliori, cognitione et 
exercitatione doetrinarum resederunt in priscis auoxum 1ene« 


G 


- 


A 


0 Ex hu mathematica actas, quae iterum in geome^ 
. £bioxm d astronormicam: seiungi potest, si perfectionis 
lisbaeris raüonem primum locnm obtinet, atque mo» 
bis, et tempere et ratione, proximia est, Exhibet liaec 
iuathematica geographiae Graecorum aetas imaginem 
terrao, qualis reuera est, qualem esse astrorum sollers 
cótitemplatio, atque geometrarum rationes et mine 
vitiis cidcalo et arena factae docent. 

Praecedit hnic s&tati alia, tempore prior et anti- 
quior, quae historíea nuncupari $ojlet, — Adumbrat 
hdec ferrem non ratenes mathematicorum, sed nar- 
&etiones et fidem hominum sequens, qui peregre fue« 
vànt dut fuisse dicant. Remnotiores regiones his admi- 
niculis format; in vicinis aut ommniho cognitis terris 
interdürb mensuris quibusdam vtitur, vt constituantur 
locorum interualla, iisdem vero neque niria cura con- 
Wttutis neque pari adhibitis. In ea igitur terrae ima- 

 gme, quam haec aeths exhibet, non talem curam, nom 
' eandem veritatem efflagitare poteris, quam in mathe- 
mnathiea. Contra non mirabere, si ibi deprehenderis 
, multa de terra eiusque forma, variisque partibus, quae 
plane a veritate eius, quam hodie nouimus, recedant. 
. Tempore antiquissima, origine prima, est aetas 
geographiae fabulosa. Haec ab illis aetatibus earum-- 
quie retionibus ita diuersa est, vt vix 8c ne vix quidem 
ennilia el tenuiot qwesi soror earum haberi dicique - 
posse vidéatup. — 

Qaid vao wit, quod tantem eartm efficiat discre- 


pe o date, quod 4llae imeginem terrae ad- 


^ Wbris, Solttn'fébulor&m reperimus. "Huius vestigia non "- 
wpud ofr Tere genres purto cuttas, sed etiam in fabellis, 
'o— "ues nuütficés Zalihtibus "rmt, atque, quod maius est, in 
^00 mri Shu A tconfuetullire "Vt vriterso sermone vitae com- 
* — híthue, noh tartéuh db Pihgua vernacula, sed omni fere 


) . : 99 


vmbrant, qualis vere est, qualemsue esse honoiires obs 

seruarunt; haec vero imaginem e qmendibus hominum, 
talern , qualem homines illius GbUi, VES ORUSUS COT» 
moti, finxerunt et cogitarunt, non qpalis eo tempore 
vere fuit, exhibet. Bon igter imeginem Urrae ibi 
exspectabis, qualem esse illi beanineg . Gompererint, sed 
notionem menti informatam, Gnagimemque in animis 
eorum e variis , vii iam dixi, causis ortam, iieque ob« 
eersantem, inhaeremtem, e£ infixam. Non descriptio- - 


. mem inuenies e var4s compositam obserustionibus, ef 


certis quibusdam | nitentem animadxersiomibus; P 
imaginem videbis rente ugimoque conceptam, non ex- - 
trinsecus insmuatam. din vicinig tantum regionibus 
earumque descriptione weritestez, quippe quum eas 
cognitas líaberent, im cpmotioribus £fübuiae NY 
hendes. |. 

Iam ero-historia geographiae veteris docet, varia 
eese excepisse imapines ferrae, eo quidein medo, ot ab 
antiquiore ad reoentioreem plerumque aliquid nowj, 
emplificate cogpXtionme terrae, accesserit. Quum non- 
nisi de rebus potioribus hic eermo esse poasit, lic pau-- 
cula illa vrgere neque volo, neque possum, quae prie 
$ao obtutu hieoe aduersari videntur; videntur enim 
tantum. Commemorerm vero hoc, suterdum maiorem - 
et clariorem , quae iam adfuerat , oognitionam alicuius 
regionis inuidia temporis in pristinam obscuritatem esse 
relapsam. Quum igkur historia geographiae veteris 
ostendat, seriem quandam adesse imaginum, quae, d 
eam diligentius, potiora respiaiens, examinpueris, ne- 
xum quendam prodet: parum nocte sumescme, has 
imagines solum in gnénüe paucorum hominum fuisse, 
ut eorum, quorunt script supersunt: émo rectius pu- 
tabimus, si vulgares pleremque fuisse et mulütudiyi 
cognitás crodamus. Itaque hoinerico otiam aeuo, Grae- 
Wi, 4i potiora epedtes, fhoe-eniín vepeo, on Üieregpi 
Tebmernet — — ^en NS tien ver 

a 


//[ 


eds occidentem regione alius Pygmaeos, alius Aethio- 


4 


€ 100 ditionibus 


pes, alius Arimos, alius álios collocabat, sed in potio- 
ribus consensus erat, Crediderunt et populus et «o:doí, 
quae in his antiquissimis carminibus reperimus.  Cre- 
diderunt illi esse Cyclopes, essé Laestrygones immania 


.ista monstra, rupes iaculantia; homines deuorantia, 


Sirenes, et.quae sunt id genus. alia. Credidit populus, 
et tantum abest ,: vt eoo? illà sese demiserint'ad opi- 
nioues populi, ipsi:probe meliora edocti, vt ipsi tam 
parum ab hisce eorumque ratione cogitandi recede- 
xent, quam poetae aeui Germanorum heroici ab opi- 
nionibus aequalium ;.a0tdo( , qui non vndique corrasis 
membris corpus conglutinabant, .sed quae in ore audi. 
iorum. vigebant ad neruorum concentum cantitabant," 
Jpsos.non secus statuisse neque statuere potuisse, quam 
aequàles, et rei natura, et simplicitas aeui et historia. 
geographiae et similia aliorum populorum exempla di- 
serte fatentnr; hunc censensum loquuntur argumenta, 
$uae de quibusdam notionibus e rationibus historicis et 
psychologicis repeti. possunt, hunc iinaginum bene sese 
excipientium series; hunc ipsa potior carminum home- 
ricorum pars. Vnde ortae essent fabulae, ipsi ignora- 
bant;.auus ita narrauerat nepoti. Causae subsunt, illi 
vero, non detracto earum inuolucro, in sola re cre- 
denda,. vti in historicis, acquiescebant, . Hodie vero in 
plerisque, quaenam suübfuerit causa, doceri potest. Po« ' 
tissimae sunt historicae et philosophicae, et ex his ip- 
primis psyohologicae, aut. seorsim singulae, ant iunctae. 
Explicari possunt Cyclopes, Laestrygones, Scylla, Cha- 
rybdis,- oixla, 'Zov;,  Oceanus.fluuius, coeli fornices, 
terrae:totius rotunda et plana superfigies, opinio, qua 
ductus tantum non quiuis populus mediam terrae re- 
gionem habitare, et in sua vicinia terrae vmbilicum 


alicubi videre sibi videtur,.et alia inulta. Inde vero 
. clarius elucescet reuera haec omnia credidisse antiquis- 


simos,'quum a natnra recessissent, si secus statuissent. 


A ] 3 


ape 
- 


2 íp—— 101 a 
"us ta L| 


Hasc: vero asserentem : me taedet fere refutationis illo: 


' rum, qui de finibüs fabulosi et veri regundis admodum 


incerti haec loca fabulosa quasi digito monstrari vo- 
lunt, et nihil magis 'deplorare videntur, quam haud 
adhuc virere, et maturescere poma,in hortis Alcinoi, 
euanuisse insulam Calypsus et ómnià, quae ibi erant, 
sensuum delinimenta.: — Sed nolo acerbus fieri, quuin li 
ipse bene sciam, quam facile sit in hisce terippras nu 
bem pro Tunone amplecti. : * 

: Sensim vero, aueta cognitione, imagines augeri, - 
amplificari, immutari: coeperunt. Recedit ab homerica: 
terrae imagine hesiodea, ita vero, vt prior tempore, 
quam illa, nullo modo haberi possit. Simplicior est. 
homerlca ; ; amplior, ornatior, vberior hesiodea. In 
vtraque, rémotis paucis iis, quae aliis: temporibus ab 
alits auctoribus addita esse facile videbis, egregium re-' 
perles consensum.  Homiericae imagini, eanr intelligo, 
quam hominum animis mentibusque aeuo illo viuen- 
tum, obuersatam esse ex his carminibus comperimus, 
homericae inquam imagini nullo modo obtrudere pote-' 
ris partes ex imaginibus Hesiodi, Hecataei Milesti, He-' : 
rodoti aliorumque petitas, Ipse enim pannorum ita 
consutorum discolor habitus, quite vel maxime inui- 
tum Horatiani illius deformis monstri memorem face- 
ret, a conatu deterreret. Iam vero si hunc consensum 
aliqua turbant, suspicionem mouent. Decerpas e cár- 
minibus homericis flores geographicos , cóomponas và- 
rlas, quas reperies, n notiones imaginisque partes, ita 
vero, vt presse et anguste, maximaque fide et animi 
sinceritate ac volüntatis cástitate nonnisi ea 'reddas, 
quae inueneri , et maxima cura caueas, ne ingenio ar- 
bitrioue indulgeai,. neue animo, iam: praeiudicatis opi» ' 
niomibus referto opus aggrediaris. Nam 'obliuiscaris : 
omnium, quae artes et doctrinae te docuerint,: et:ad : 
illius: aeui simplicitatem -descendas necesse est... Quod. - 
vbi sedulo feceris , videbis imaginem terrae oriri, sane 


i » 
. . 


quidem primo óbtuta mirabilem, bene vero congroam, 
in qua pauca tantum ab omnibus aliena et relicta, 
spurii et suppositi liberi intuentibus statim ore et sab 
eriginis mendacium prodentes, non imuenient sedem. 
Videbis imaginer terrae fabulosam , quam si ad illius 
aeui simplicitaterg historia geographiae duce descende- 
re neglexisses, rideres; si vero probe, vti debes, 
| omnium immemor fneris, quod repeto, quibus nostrae 
aetatis artes effecerunt, vt illa tenue tanium stamen 
ornatissumi splemdidissirhique, vario subtemine illu- 
strati, texti videatur, primama eese imaginem terrae 

profiteberis et ducem earum, quae deinde sese exci- 
. pjentes eam sequutae sunt. Non imaginem imuenmies 
poetae, qui, ad libitum fingens terram et in bac ficta 
nihil curans, quid congruat, quidue pugnet, misefte 
circumducens miserum Vlyssem, ab oscitante corona, 
incredula, et quae sic narrentur odio habente, explosua 
fuisset: sed imaginem videbis, quae hominum aeuo 
homerico viuentium mentibus animisque obuersabatur, 
quam, intuens in eaque defixus Homerus , vel numerus 
«040» carminum honter. auctorum, auditoribus res ad 
Ilium gestas erroresque V lyssis enarrans cecinit. 


In hac te offendent, vt ea tantum, quae hic no-, 
tanda sunt, nunc tangam, in hac, inquam, offerdent 
te Jfevxag illa néror, in hac * HeMouo mos, Ónuog "Ovel- 
oo», Jivfag Italiae. Concedes, in hac eadem eiusdem- 
que aeui imagine Cyclopes, Laestygones et reliqua 
huius regionis monstra et miracula, cum Sicanis Sicu- 
lisque conciliari non posse, 


: Át vero quum hie non de geographiab veteris rà- 
tionibus, et inprimis de iis primae aetatis sit disputau- 
dum, sed haec eo tantum consilie adspergenda esse 
. pütarim, yt inguam: quibus causis oomumotus istas res. 
quas noteuwi, và eentohes alienes ab hac splendida ve- 
ste, nolamdas eà pre indies, peeentéeris aethiis cjus 





e] 105 p— 


partis, in qua leguntur, habendas esse censuerim, iam 
finem imponam. 

Iam igitur haec argumenta e rebus, quae in extre- 
tna Odysscae parte commemorantur, petita sufficiant ; 
sufficiant etiim, quae de his ipsis argumentis addenda 


'esse videbantur, et ad aliam rese pregrediamur, in 


qua illustranda ab illis veteribus ducibus, Árhtophsne 
et Aristarcho deserimur, | 


Pd 


- 





& 


PARS IL 


Progrediamur ad.alteram partem. huius libelli, quae 


in eo elaborare debet, vt ex oratione doceat extremam 
hanc Odysseae partem recentiore aeuo ortam esse, 
quam homerico. Quanti momenti sint rationes ex ora-. 
tione depromtae in dirimenda lite de origine libri alicuius 


' antiqui iam dudum non solum doctrina ac via quadam 


a multis demonstratum est, sed etiam ipsa re declara- 
tum. Quare nolo yix eig dtnvas. 

Omnis vero oratio continetur et dictione et nume. . 
ris, Altera harum partium, dictio, quae tum verba, tum 
omnem colorem*et habitum orationis complectitur, 
partim verbis singulis, partim iunctis et compositis. 
constat. . 

Respicienda sunt igitur in quaestionibus de dictio- 
ne aliguius scriptoris tam singula verba seorsim spe- 


'ctata, quam iuncta verba et formulae. In singulis ve^ 


ro verbis eorumque rationibus primum natura et for- 
,matio, tum flexio, deinde vsus, denique significatio ; 
' in iunctis autem ititiendi modus, et formularum atque 


' sententiarum conformatio examinari debent. 


m— 103 c— 





$. L : 

.Bédi iam ad i ipsa haecce, quae modi enarrauimus, 
nós conuertamus, ac primüm quidem dictionem inda- 
gaturi verba singula consideremns, prae caeteris au- 
tem singulorum naturum et formationem respiciámus, 

Hoc respectu inprimis notandum esse puto nume- 
rum nominum eubstantiuorum,, quae non modo in reli- 
quis Odysseae partibus etin Iliade frustra quaeruntur , 
(de quibus, vti de aliis verbis, in quae idem cadit infra. 
sermo erit,), sed etiam ob naturiüim et formationem se- 
rioris ori ginis suspicionem mouent. Nominum enim 
substantiuorum duo sunt genera; altérum res singulas 
seorsim spectatas, alterum omne earum genus respicit." 
lllud res sensibus perceptas denotat, hoc mente ac ra- 
tione à materia seiunctas et:abstractas exprimit, etno- ' 
tiones vniuersales generum et: formarum oomplectitur. 
3i horum nominum. substantiuorum originem respice-. 
re libuerit, videbimus et ratione et historia linguarum 
edocti, longe priora et antiquiora esse, quae res sensi- 
hus percéptas exprimant, contra longe seriora et recen- . 
liora esse, guàe notiones. vniuersales mente ac ratione* 
abstractás significent, quum iam magna et exculta ani-^ 
mi vis adesse debuerit, quae iis et gignendis et: pus 
piendis haud impar esset !). 

Hanc ob causam. in recentioribus (ieiecordsd sori- 
ptoribus multa reperimus substantiua,. durum vsusin. - 
antiquioribus nan: animadnertitur, - | j 

Nomina substantiua, quae notionem vniuersalem 
mente ac iC abstractam ep formari. solent 





3) Cir. , quae hac de ve xectissime disseruit Bernhardi i in Hiro, 
Sprachlshre, P. 1. p.. 189 59q., i5o; 157.- | 


^N 


jn lingua graeca inprimis ex adiectiuis, et in has exire 
terminationes: i«, em, 050, tQue (vene, armi )- gun et og 
. (neutrius generis). Exempla leguntur in Grammati- 


corum libris. 


-— 


Ex his vero substantiuorum formis paucas et ha- 
fum pauca exempla videbis in Homericis *) et Heeio- 
deis carminibus, omnes et ingentem copiam exemplo- 
rum ad singulem quamque pertinentium apud Pinda- 
rum et Poetas tragicos reperies; de Philosophis plane 
taceam, quum res ipsa loquatur, Addita sunt linguae 
graecae noua huius generis substantiua ad extremam 
vsque aetatem, ita quidem, vt noua nonnulla apud He- 

siodum, noua in quibusdam hymnis Homeridarum et 
rhapsodorum , noua in Pindari carminibus, noua in 
alierum scriptis, sensim sensimque adiecta, deprehen-. 
dantur. 
'-. Jam quidem vidisse mihi videor in Homericis car- 
minibus omnino pauca reperiri nomina substantiua 
huius generis, s eorum numerum cum ambitu carmi- 
num conferre velis. Hoc autem plane consentaneum ' 
est, et cadit in dpidoy populi, et in aeui simplicitatem, 
; Ex his substantiuis plura insunt Odysseae, quam lIlia- 
di, In hac paucissima reperiuntur, atque variis. modis 
temperata. Interdum enim ita temperantur, vt plura- 
]i numero, in quo posita sunt, declarent, recedére sese 
a philosophica sublimitate et subtilitate et relabi in rem, 
quae non tam mente ac ratiohie secernatur, quam sen- 
sibus percipiatur. Plurés enim adesse debent alicuius 
rei formae et imagines, antequam notio vniuersalis 
oriatur. Hoc modo etiam Romani in re, quae mente - 





2) In loh. lac. Nastii libello: Ueber Homers Sprache aus dem 
Gesichtspunkte der nalogie mit der allgemeinen. Kinder. 
ttd, Vólkersprache (Stuttg. 1801, 8) et «lile, qued hanc rem 
illustrare possit, nibil, guod soism, lgsus 


quuin 107 à Gypsy ! 


x i . . n . e s. . e . j5, 
ac ratione abstracta est et iu notionibus vniuersalibus - 


. Jubentius plurali numero vtebantur, quam aingnlari. - 
Interdum idem euénit. eo, quod alio sem legun« 
tur, quam eo, quem ob formam exspectare poseis.' 


Interdum vero etiam insunt locis haec substentiua 


iam alias ob causas notatis. 


Liceat ad singulam harum diiereutionimd exémpla 
enotare. | 
Ad primam quidem haec refero: vxegonllu, diac 
6O€aAÍur, vhoOsuocvrat, usOsruocvva, , ad secundam: a»- 
Qgorgg, vocem. notissimam, faog, Óniorüe, quAOrne, eu- 
nÀolz, BosOocvv:, ad. tertiam: B, 204 moAvxogavín , 792 
zodwxeigow , T. 97 dologpoaveye, 112 $ologpocuvg» , 411 
Boadur5rs, X. 247 xegdocU»yn, 201 cvvnguocvvag, 3. 701 
maleiouocUyno, 7^O zayvrürog, $9. 19 aeexelgv , 90. uagio- 
QUIS? , 772 dyGYOQQOOUPT;. 


Praeter has formas, e quibus haec illaue plures ha- 
bet causas, quibus temperetur significationis vis, ym- 
$ocvry, si recte ità sunntur, aliquoties, eqooovvg H. 
110, quiogpoovvg J. 256, ipsi; .H. 198, 11.559, hino 


ovv 8. 101, xexogóegiy O. 16, SMuxin , óptuxin, vmrée, 


| Unzoffaalr aliquoties reperiuntur. 


In Odyssea desunt cuidam nonnulla ex hoc nunáew 
ro, quae in Hiade adsunt, sunt autem haec pauca; con- 


ira vero ea substantiua, quae ex hoc numero super- . 


sunt, quem in lade inuenimus, multo saepius hie 


animaduertuntur, quam in lliade. ]ta eijgely (4/5), 


vnoOnpocvyy , zraausuogUvi , "xir, óunAenin, ragvrüg, 
vrepfaciz, wnmé (de diecrimine vgmwme et vgnuxog,. 
Od. 4. 297, vid. Eustath. p. 767 l. 16 sq. ed, Bog. ) 
aesodUegin, dqgorsrr, dyevopposum|, wpdodurr. saepius 
in Odyseea leguntur, qnam i» liade, Multa vero. 
horum verborum easdem excwsaWienes habere, quas 
iig coniaemoraui, Ld apparet. 


N 


d 108 di 


'Ad TS vero in Odyssea accedit hic f ínumerus no- 
vorum: eixouegrís, o, eur yavis, éneoffolin, éniogeols, eemyeals, 
sjovgin, pagruols, aizeqelig, ntvir, Óxixvogir, dpnazoovrn, 
xlemroguwn, Beevoov»n, nieyxro0Uwi, vagos v», TEXTOOUMEJ, 
éteupQogUvi, inupposurr, sUggosvi, óuopgocvvi, $a09Q0- 
ovy, yalippoovyn, xaxotoyig, evvopin. 

In Hesiodo haec annotaui: a60os9906v»5 8. 502, ci- 
doeín (Ig) .E- 605, eungavig in E., avaióel aliqu. evqoo- 
ovv 0. 909, Uefa in E. 467. Ad haec accesserunt 
apud eundem noua: ddpoovv; E. ái, enguloyls 6.229, . 
avoir E. 517 , dvcvouly 8.250, eepyeolg ib. 505, xaxo-. - 
Onuoovvg E. 470, tapaifacls 6. 220, goaduosvvyy in. E. et 
6.'ahquoties, ««07(5 E. 509. 

Sed haec sufficiant. Ex his enim iam patet, quod 
ex hymnis quibusdam, fragmentis, et Pindaro luce cla- 
rius reddi posset, etiam hoc respectu linguam Graeco- 
rum sensim éxcultam auctamque, sese et aeuum scri- 
ptoris, qui ea v4ug sit, prodere. 

Deprehendi. autem in hac extrema Odysseae parte 
. substantiua huius generis hagc: noAvuggavin J.521, 
noAvg£Qdpva $4. 166, «daguavín $2. 245, aepyén 
ib. 231, Eey [s ib. 286, 514. Euiusig. ib. 485 iis ac- 
censeri potest. 

De singulorum ratione hie fuse loqui nolo, quum 
inferius ad eadeni alio respectu consideranda redire ve- 
lim. Hic monuisse sufficiat, ex hoc verborum numere. 
fortassis colligi posse et linguam Graecorum et faculta- 
tem cogitandi eo tempore, quó haec pars componere- 
tur, paullo magis auctam, cultam et amplificatam fuis- 
$6, quam aeuo homerico, 

Progrediamur ad alteram ibis cHundDS quae in-: 
est in eo, quod in hac parte deminutiuum: sensu exte-- 
nuationis et contemtionis deprehendisse mihi videor. 

Sed antea de ipsis deminutiuis nonnulla moneam. 

.  Deminutiua vocantur a Grammaticis nomina, quae 
deminutionem zmwerorupzov indicant, quod fit formis 

- B Ng 


- 


tali oce 99 — 


quibusdam fpurovunt) nomipi additis, àut propter mi- 


norem rei conditonem, aut blandiendi et iocandi, aut 
"modestiae, aut extenuationis, irrisionis e&t 'contemtionis 


vcalsa. —- | | 
. Grüeco vocabulo dicuntur vzoxogwrexo, de quo pau- 
cis videamus. . lam .duidem, vt mittam xovoíts Hom. 


Od. X. v. 185, Hesiod. Theogon. v. 547, Dn-— 


Pind. FM III. v. 32 et al. v. c. Apoll. Rhod. Arg. I. 
v. 195 et Schol. Tom. II. p. 24. ed. Schaef. ecrumque . 
significationes, ad rem accedam. | 

Koogltou&es vel'v zoxooltouut xiaibost primum 


balbutio vti infantes vel cum infantibus. 


Hesych. xogifopnas, Vmzoxoglfoucw. éxoglQeto, — 
vaexopliero. Phrynieh. im Anecdot. gr. Bekkeri Vol. I. 
P. 47 «opi ites0 as xai Uroxoglteaóas Gugor. enpotves 
à2 v0 mos T« t sopd nou0ía vro spelletünevo t?) Qo» Ttai- 
T 690g ydQ 0 siaig xoa) vobvoua Qvo xogvoua 9) xal 
jmoxógeouo Timaeus in Lex. Plat. s.v. vzoxopice- " 
vOv og wOpny *j xopov Acyew onooptexgóvera, olov inra- . 
iov, zotoidiv, vid. Bast. in Append. ad Ep. crit. p.25. 
"Wplia vnoxogiouore post &ozhe xvut*juara sunt apud He- 


- vodot. II. 2 Bexüc al. Béxog et Bex, vid. interprr. Hesych. 


ad h. v.5 z&g, u&, memog, memiag, pé&pMle vid. Eustath, 
p. 565, et hanc balbutiendi rationem verba mommobo, 
xioTtUÓO, 7t0TtTUÀLODO exprimunt, páriter atque vnoxopi- 
(ev et quod rem denotat UrrexbQuup Eustath. 1.1.5 ita. 
o«0o» ap. Hesych., doe edel goU 5 aüsÀQüg Umoxó- 

pope Lex. rhet. sophiitic. in Bekkeri Anecd. gr- p.440; 
Plura eius generis videbis ap. Aristophan.. in Nub. v. 
3585 sqq. et schol. ad h. 1.5 8ov» ibi mzutare voluerunt 
Scaliger et Stephan. in diss. de dialecto Attica, quod - 
iar Schneiderus in Lexic; s. h. v., vti video, .annota- 
vit, q. cfr. Nibil mutandum. be docet locus Phry- . 





$) Hano vócem ne Stephasns quidem babet, E 


Gru EESEA ; 1310 p— NM 


nichi Àà Sek. Anecd. gr. p. 91: -Boi* zo vneuogimopo ,.$ 
lore Aeyoutror toig neudion  GUufolov toO niv. nap fie 
60» zi) 9 yoaqovos Bpov, et clare demonstrat alius in Le- 
xico "MAlog aigafirog siue Antiatticist. ibid. p. 85: Bes 
&ni r00 nuétv. pus agone Nagélasg ürvregeuc. Huc re- 
ferendus est.locus Persii Dat. HI. v. 16 sqq. Vlpian. 
ad Demoeth. négi zegunotof. p. 272 UnowogiQto «a! Joe 


avglug rà toig mou] ngog spugayuylav Ayssw sur. Óvperza. . 


"Theophr. Char. XX. 1. - | 
IL Magnitudinem. alicuius rei deminuo propter 
minorem rei conditionem. . 
Hanc significationem maxime frequentem multis 
jocis comprobare possem; ablego ad Lexicographos, 
Glossographós et Grarnmaticos veteres. | 


- I. Magnitudinem alicuitis rei imummnup blandien- | 


di causa, Mandior, adulor. . T 
Hinc in Etym. M., Hesych., Suid.,. Zonar., Phot., 


Phavor. additur im explicatione huius vocis xolexeve- 


. Fischerus in Animaduerss. ad Well. Gz. Spec. Il. p. 55 


— affert locum e Schol. ad Aristoph. Acharn. v. 405, et 


ad Barnes. obs. ad Eurip. Cyclop. v. 515, et Falchgs. 
. ad Herodot. V. 5 ablegat. Simplex wopionas ita legitur 
Aristophan. Nub. v. 68. : ? 

IV. Maguitudinem alicuius rei et veram eius coti- 


4 


.' ^ ditionem deminuendo celo, eliamque ei affingo; hinc 


orta est notio simulandi et fingendi , imitandi. 

Etym. M., Suid., Zonar., Phot. addunt vxzoxgiseetos, 
adde h. Ll iis, quos Huhakenius ad Tim. Lex. p. 267 
not, 6 annofauit, qui hanc significationem veteribus 
incognitem et recentioribus tant&m vaitetam esse pu- 
tat. Sensu imitandi, veluti puermlos imitantur, qui 
eodum mgore-belbutiunt, "posuit Philostratus in Vit. So- 


 plist. Il. 20, 2 [ob axmorem st siudium, non. irisionis. 
causa]. Huc sine dubío etiam referenda est significatio . 


vocis v7TOXOQUO [AG ap. Eustath. P. 1514 1. 54: 054ot Ó év 
zovrq 5j duquül»sug T o suagpaussepgivoo gronaseg, zo 


A s 


gévepo, ünsp inwerorrot n Qe doyogou vaondquua, 
««) sig «merry» ov novoy sd» GAAeG DAenóvra», diÀd nov wal | 
rev £yovroc. Stannum argenti splendorem ad fraudem 
vsque imitatur. " | 
- V. Magnitudinem alisuius rei derninuo contemtio- 
' miscausa,-aut vt eidear contemnere, wat quod reuera 
contemno. Blud modestiae, hoo eüperbiee. est. Hino 
deriuantur notiones superbiendi, contemnmendi, irri. 
dendi. mE EE 

.. Modestiae causa nonnumquam rei magrítudigem 
imminui, notum est ; ita hortulus mess, oiuiduóy Mov, 
et innumera alia.  - : 

. Contemnendi causa a philosophis inprimis Acade- 
micis et Stoicis vsurpata sunt vzowoperra, interdum 
etiam à Comico. Vide v. c, Epictet; Ench. IL. XII. 
. XVII. XXIV, XXXVI. In latina lingua idem fieri a 
Grammaticis notatum est. Hinc significat vxoxop/touas 
 sperno, humiliter tracto, despieio, irrideo. Etym. M., 
Suid., Phauorin., Zonaras, et Photius e Xenophonte lo- 
cum: afferunt, vbi Uoxogióuevo, idem significet, quod 
&«ovovreg. Legitur ille locus in Xenophont. Memorab. 
. XI. 1. 26, vbi Kexla Herculi interroganti respondet: oi 
iv dptoi glÀo. xoiovol ue Evdeuuovlav, oi. dd qucobyrég we 
vroxogetouevos ovouatovol ue Kaxloy. E 

/— Toupius in Emendat. ad Suid. Touf 1. p. 524 edit. 
Lips. coniecit wu» vnoxopd)uevo., quam coniecturam 
Ernestius acerbe quidem, sed vere refutauit ad h. 1. 
Vir d. quid. in libro Neue allgemeine deutsche Biblio- 


. 7 theb Vol. LXX. p.443, wti Stursius in Lexic. Xeno- 


phont. ad v. Uzoxogítvo0a: monet, scribendum esse pu- 
tauit vzoxveQonevou; P'aleken. ab alia manu h. v. 
addit. esse, et Huhnken. verba ita transponenda esse 
censet (vterque ap. Pierson. &d Moer. p. 581): oi uiv 
ipo? glàov v xtonopefou evoc xakoUG! pé Evdtuuoviay, oi 0d 
pisorrég ue 0. u. &, — Retinenda est'et lecti et lectionis 


* 


 Glósiographi illi veteres'ad rem próxime aceesse- 
runt; ita enim explicandus est locus: ,,amici me Ev- 
&aipoviay nouunsut, inimici vero puteis et irri- 
dentes Kaxía». 

- Miam huius verbi formiüm émuxogi(m similem si- 

ificationem habere pnto.  - 

In Aristotelis Histor. Animal; libr. IX. c. 8. lee 
bantur haec ante Schneiderum: xai zàw neoóiso» d o5 
z.0ucgoi vovg eyplovc népdtxog oyevovos xal éxsxopi(ov- 
cs xal ofgiiovow- Interpres vet. ita expl. ,liumiliter 
itractant.^ — Bochartum (Hierozoic. P. II. 1. I. c. 35) se- 
quutus Schneiderus scripsit insxogéifovas (ctr. ad 
h.l et ih Lex. gf. s. h. v.), explicans imi xogóyc ma- ' 
za0covg, , rostris capita pungentes et cüedentes. lam 
quidem verum est, vti e vocab. xogoc, xoUgoc, xépn for- 
mantuür verba xogí(w, xovoitw, Ouaxopeó; Óvxxoptvo, to- 
mopítw, Unüxopliw , ita e vot. mods verba aogdéo , wogói- 
(tw et énuxogóli» formari posse. Hanc ob causam scri- 
bendum fortassis in Hesychio pro étíxogóe éni xov- 
Qvàilo ia: Zxsxogear.ézexovOvico, causam pa- 
laeographicam inuenies'ap, Bast. ad. Gregor. Coriuth.- 
p. 7495 énexogósosov enim Hesychius xatuxovÜvAu. toy esse 
dicit. Si vera correctio est apud eund. «»exuxog(sexos 
vid. Interpr. ib. et Schaef. ad.Gregor. Corinth. p. 917, 
quod. vix in dubitationem vocari potest, pro &mvo0TOg 
evufpuorog lege cum Guietio &ém«sorog avvfigsoroc. 

Quae.-quidem quanquam ita sunt, tamen me non 
commjouent,.vt correctionem Sthneideri:i :1n Aristotel. 
]. coiri..ex asse comprobem. Teitovos, quod ibi sequi- 
tur; nihil probat, quum. de quauis actione e fastu et 
NAP orta dicatur. Aristoteles loquitur de pruri- . 
tu. libidinosissimo;perdicum, qui masculis etiam certo 
anni tempore. tanquam foeminis vtantur, Pugnant 
masculi o 24 5)r:565ig exolovOet T0 vixijgevre Uno TOv- 
tov. qe 0uewog qobou, — — c xai in T0» OQTUvyOV 
'! egavrox*- évlore 0) ovp ffalves roUro sal in] sov aMexrQvévioy; 


/ 


ssa ngacdo 115 ^0» -—Q- 


i) niv yo roig iepotg, 0xtov dv£v P PEPM-P dva- 
xtbvra » tO* üversbinevov TaGvTéG TITPTYS o- 


qevovos Kal vÀv nepüluav 88 oí to0«0600l roVg - 


eyolove zdgdsrac: OytvOvOs xal émsxogitovas 
«ai vfol[ove:. — Cicures perdices feros (captos iisque 


additas) sübagitant, eós (ita, vti feri alios"victos et su- 


peratos) despiciunt (et. humiliter, tractant ac ludibrio 
habent; iis veluti foeminis vtentes j) et onmino pu 
| iE atque insolenter apunt. — | : 


! "Pihiiim. enim haud scio án parum recte cogitari 


.possit.de ictibus, quibus (non vti feri secum pugnan-. 


tes, sed vt feri viciis aliis feris, iisdemque masculis, 


insidentes) capita eorum pertundant. Similis Plinii 
| locus Hist. Nat. l. X. c. XXXHI, qui ibi dicit: per- 
| — dices .—5 a domitis (i. e. cicuribus) feros.et nouos (i. e. 
|, recens captos et iis additos) , aut victos (sh aliis feris 
| vincentibus) i iniri promiscue , respiciendus est, Dein- 
de vero, minus aptum - videtur hoc loce verbum, quo 


denotatur: in hominis capite aut certam partem, aut : 


éapüt perto modo ferire. * Cfr. quae Glossographi et 
Lexicographi veteres, quorum verba hic accumulare 


Bolo, annotarunt ad verba x0gÓr , éni nó ns, xóvdviog », 


sovOvAIO et, Eustath. p. 492. P efe 


Iam quidem. si hoc vocabulum. ita reuera explicari 
potest hoc loco, locus. Moeridis s..v. vzoxogiteo ov recto 
se habet, vbi haeci vmox. Lfrrwdgp iniwogt(todas 


"FAAgvikd; ; tunc enum vsoexogíbeo0cs significat ibi con- - 


temuere; huius rei veritatem probat Etym. M.: avem 


wpwrog dȎfgiros*). In quo loco.nen magis aliquid - 


»iutanduni, esse pud. que inilii, : ^ PEE 
. n " taa? TENUEE Qiks "AE CT ENS 
—M * 
. : ny *. : : P i 
^a) Hanc b causam inioolto non eiiiendmu. e Lexicis; FU 

scrjbe iis, évemimópuacos , et e Glossar. Stephani? ,Koolto 
J Cimido'*,. a voc. »0016 cinex, hoc in' Indic. affert, illud: ver 


. bum non commemerat... Significationibus: voc. scdbs sende 


- 


—-^7. MÁ — 


Mutandum vero esse puto vocabulum in Hesychio, 
vbi legitur x0géo«s, vyagas, lege. *00í0gp£, Uter 


9 voc cfr. Bast. ad Gregor. Corinth. p. 5i» coll. 7563 . 


,guperbire enim significat h. 1., vt. Mo idem Hes 
sychius explicet gavpovpsvov, 
Gum verbo exunzew coniungit Arrian. Ep. Iv. »" 


.* 
7 


VI; Magnitudinem malae: alieuius, rei  deminga ^ ' 


. eandemque quasi blandiendo zaeiorern reddo ; ; malum; 
magnitudine eius imminuta, zniioribus verbis eloquor. .: 
Egregia est. Ruhnkenu obseruatio,, ad Tim. Lex. 
p. 266 not. 6, de duplici /&oxogsouQ, altero in ver- 
bis, altero in sententia, quorum ille bonas et malàs res 
promiscue, hic vero malas tantüm minuat. |Sed si 
rem accuratius perspexeris, videbis, priorem esse il- 
Jum in verbis jzoxogwcuóv, sequi-alterum in sententia 
. €onspicuum, ad quem transitus illo intercedente fiat. ' 
* Exempla hujus UTOXOQUO OU satis multa reperiun- 
tur. ' Ruhnkenius 1. l. ipse e Platone et aliis aliquot at- 
tulit locos; adde Plutarchi a 7Zittero et Qudendorpio 
: ad Thom. Mag. (p. 873 ed. Bernard.) notatos, Aristid. 
Vol. IE. p. 112 ed. Zebb., ibiqueSchol , Óvid. ArsÀm. II, 


$. 6575 $qq» Cic. ad Bu IX. 10, Horat. Sat. I. 5. EL 


et.al. 
Gfr. hae de re, quae Thom. Mag. l. 1. habet; lo- 


éum Demosthenis exhibent Etym. Magn., Suid, "Zonar, 
et Photius, indicarunt eum iam interprr. .In Photiq 


Lex. pro v. érepía» lege: éve:02[uv, alia iam emen- 


danit Schleusperus V, Cel, in Etymol, Magn. Ll a. 


bendum ést.pre. en]. re0 sugyuobvr o e xol «0 aio t gàv. ev- 
Qunec ósousiw se 9, [Demosthenes ponit verbum : ynp- 
sopilóuevor] ini voM^ .,,PUgnuoDrté c^. x." yr. 0. e óvouüt-- 
Qovreg/^ Eni cum genitiuo apud Scholipgraphos et 
| Grammatieos saepenumero plane dcus est, quod avri 





i pu ENS : 
, eg, qnas Stoykasee i in Thes. Gr. recenset; addatur wirt vid. 
". T setz, 'ad Lyoopbr.. Y» 507 in To PIPER 


^ 


- 


á U-—— 315 : S 


qum genitiuo. Jta ,, ex i/vov'^ in Eustathii commeu- 


"- saepissime-me legere memini pro ,,avz? sot 

Adde loc. Eustath. p. 1082 1. 5o. 

Iam quidem ad ipsa UrtoxoQiOT uxo progredianiur. 

Quid sit vnoxogiorixby iam supra declaraui, descri-: 
bunt etiam grammat, vet., Etym. M., Dionjs.- Thrax 
ap-., Fabric. in Biblioth. gr. Tom, V. p. 5o, eius com- 


mentatorum aliquis ap. Bast. epist, crit. P. 185, Theo-. 


dor. Gaza p. 127. ed. Basil. 1529, Phauorin., ^E 
Gaza l. l. p. 9 ib. L) nouem récenset eorum foi-' 


fas: UZOXOQUOTUXOV ài tÓ uà» tig Wog, olo» uvÉppiirloxog, 


Esc ÓRV arEEE A 
, euvioxog" r0 ÓP eig, £QV , oiov &vOQoimiov* TO 0d . eig oiov, 


olov xpeadiov TÜ à sig. vàguv, olov Aoysdpuov tÜ 0d eig VÀMOv, 





olov» olov uaiganeliluen" v0 Ó2 eig vguov, olv Guügeoy" to 96.4. 
apio olov xagióv (lege nocpiv)* To 03 sic «E, olo» Mol. 


td 02 eig tg éni OnAcxob, olo» »cie. Idem II p. 28. mascu- 
linorum n. d. sex formas, foemininorum íres, et verb. 


neutrius generis enam affert. 7w d? Unonopursund enÜ c 


avplov v6 xai? gogryogixa eynperlieros » ofov emo wv rod 
Znvodwgog Zyfác, «no 0? vov &xOpormog ayÓgerioweg.. Pr 


)n à roy dpotvexáv &E eg a» Boi dfug Bexjos 


o $ BexjuMnc eg Qv noagaisjyov TO " uolo, ó ó ueogás tig 


a óodot, o d ódvog: eig oec Zrgvag, Mergüg. eig xoc aO oü- 


mloxog" T Aog vaytiAog, 0 yavetg. - ^ Tov de uivxo. reíns 


. dig Qv "Tyow,: 9 Tyenvlsr sig ug «6 Oppuxoivlg j sj Btpáituas 


vea sig x50 o? ngadlaxy , 3j náig. Tdv dd oval 8v éig aJ. 
ao ae i 


^4 ' .ot* E 


' Constantinüs: Lascaris (edit. best oo 
8; p. 125 sq;) masculimorum "quinque, foemininoruüii 
duas verborum neutrius generis octo formas esse di 
eit; "T'ioxogéotexov. óroua iore vd ueleiy TOU mQuibrimov 
égiovy. Tovrov 0d sà uiv apatvuxm; zx 02 ÜnAuke, ro DR 


meet ano svolee od. s poc x yb oleoiw iic aad ud ij 


H 2 


' 
64 


(v 


Tüv niv dpa esindiv seraljbeg esl ! E bon otov 
| AMvag* e» , ofc 0l0V nuplov: cb, olov Mal ex, olov, av- 
Opunicxoc* Aog, olov mevrüloc. Tàw 0d Gylvxàv (vw ae, 
ojov Oepomouvic, «oi 6x5] , olov zcoudlosr. Tov 92 ovOsr &- 
gov ztagenbeug ówroQ sig ov ÀAnyorrov* »«, Olov dwoissos s 
«5, olov peugüauov pi, olov Aoyodguoy (ita scrib:): in, olov 
pepexiieoy" | qu, otov lubquov* "qve, yvo, olov noAMgwveov: T6 olov. | 
«vO gormuov* t, olov xgsadiov.. . 


Eustath, p. 1655 1. 51 sq. ed.- -Rom., quam MAR 
innuo, haec annotauit: 0r» d$ Mroxopuo sud TUmbL tego. 
| Qo, OgAov Ex naÀowev, idem p. 1196 1]. i$ oi uévros Had 
-Oy'190v dicit, ageidiog Vroxogifovos ognuocs KOTQOULXQU- 
vorrté pvplou. zd. moetórvma quae mére suo ui Du 
Phaüorinus s. v.oixí —— - 


Locos singulos et Eustathii et aliorum, qui singulás. 
deminutiuorum formas spectant, ad singülam- quam- 
gue commemorabo, Atque quum Z'scherus in &nimad- 
versionum ad J7Z'elleri Gr.^ gr. Specimine lI. p. 2$ — 
57 perquam diligenter de iis egerit, huno potissimum 
sequar, ita veros/vt interdum, vbi plura inuenerim, 
quae eius sententiam infringant, eum oppugnem, con- 

trá ini aliis mruniam:, vbi recte vidisse videatur. ^ 


—-—— -— 


Deminuuntur igitur verba [siue notiones et resj 
quae verbis exprimuntur] ita, vt variae iis adiiciantur 
terininatione5, in quas desinant; ; quarum rationem. 
constituamus triplicem. | 


Prima esto, qua vna istum syllaba verbo addita 

deininutio indicatur. Huius rationis deminuenderum 

yerbormu formas inueni duodecim, masculas — 
SEX, totidemque foemininas. 


Illarufá.prima est a£, ap. Fischer. A1 V3 adde. 


Bast. ad Gregor. Corinth. p.. 340,: qui multa ibi .colle- 
git, Eustath, p. 1349 1.64, 1720 1. 60, Etym. M, s. v? 


CENE p c ERU uUum — up — ME 9 emp — a —— — 
» 


Beust: Nomitiatitius 0c vel tog mutatur in o£, vti adeo 
' (oda, vid. Bast. et Gaza. M n Abos locos infra affe 


rem, vide ewog., .-— 

' Secunda.forma est ov, ap. Fischer. XXVIII, adde 
Eustath, p. 1655.1. 51, Phrynich. in Anecdat. graec. 
Bekkeri, Tom. I. p. 59; mutatur. nominatiuus. Mtra- 
02" uOcLOM OY neminatiui v4/556 ;' et dUnc. omnino, in 69 . 
commemorat Eustath. ] Lh t2 

Tertia i in ag, F ischer. VII; adde, 'quos Matthiae 
P.129m. a) in Gr. gr. commemorauit, et.quae N. T; 
interprr. de, nominibus Lucae et Tliomae annotarunt. 
Praeter mepeomonérzv et contr actam formam alia est 
oivrovog, de qua mox dicetur. 

Quarta est v: ap. Fi ischer: XXV ; adde Schol. ad 
"Theocrit. Eid. XV. v. 15, Eustath. p. 565 1, 27, 886 
1, 56, 9711.50, 3080 29, Gregor. Corinth. - p. 220, ibiq. 
interprr. d 
'" .- De quinta 7»oc siue vog inférius monebimus; sexta 
-] peraopryaent URUISQT UR formatur vid. Fischer. 


Foemininae fórmiae" deimimuentes, us syBabae; 


sunt tótidem. Prima est m ap. Fisch. not. XIV; adde | 
Etymol, Magn. : 8. Y. dxig p. 4& edit. Schaeferi ían., Eu- - 
stath. P. 1531. 1.55: 8q. His accérisetur etiam peraog- 


| fremiopog Rpitvaosu, gue et simil., vid. Etymólog.- 


I. 8. v. dorotag.. 


ts te» dL arch 


Sequitur az gg V. iie, Éustath. p. 1944 ]. 45, non 
enim negat deminutiuam ésse hane formam, sed dicit 


| 0Ux éE c»dyxnc esse. 

Tertia est e t ap: Fischer. not, ot XXVIL 

., Quarta; est xm qu siue X9tj- wn. et quie | qoue siue kPbg- u—— Ca- 
niniues Hellen. P. 251 rectissime-g»y v constituit, non «95 urvo 


ei oie Vti Fischer. not. XNL, addas nons quos prae- 


cibles * 118 qoi ERE 


terea Wotaui huius fórmae modos. Neque «enim exvy, 
quam F'ischerüs IV formam esse vult, reuera est, sed 
vtramque, que complectitur 1» sine x»;, e que deinde or- 
ta est rc qr 8. XP. Formaám deminutiuam esse decla- 
rarit verba Schol. Aristophan. ad Plut. v. 545, ad quem 
Fischerus ablegat: "Tnoxopwtoxdg 0 Afyrcau y] sivO du wn 
, xaxd t0 zxoliyvn , adde Lexic. rhetoric. in Bekker? Anec- 
-dot. graec. Vol. I. p. 290, Etymol./Magn. s. v. staxvn. 

Formantur hae formae e.genitiuis ita, vt loco vltima- 


Pum literarum roi xgororimov qvos aut'gwg vel gwis ads 
Peu vbi vero e (antécedene) s: IAINHA et- 
Ài-yvn, niOaE, níi&ax-oc, "ua (9) - xm, xi, R- dpi 


st (x) -xvy, sed etiam xvhaqvis; svÀt Mgr xvMgvic, aliis 
in loeis reperiuntur. 


. Quinta est 4 siue 2E Eudath. p. a8 1. dóe ab 
iyyog 0i Aye T& OM4XQC Aiéeoia, Zanar. Lexic. p. 1381: 
Aciys ó 0 pexQog tQ og* ege vi» Aao0g (scr. Aoc) yevontiv Aib. 
xa] nleovacuó roD y AoiyE, £vOtv xal zo laiyyeg *- t. vM 
adde Etym. Magn. s. v. Aeiyy&g. | Huius generis gut ete 
iam quoq et alia quaedam, y. c. xpÀMiE vid. Galen. 
Glossar. p. 504, Hue etiam referendus est locus Tze- 
tzac ad Lycophron. v. 46 p. 542 ed. Müller. ; qui tum 
e codd., tum e Ppanorino, qui eum in, suum vsum 
conuertit, ita séóribendus est: Zms5AwyE s5jlavob 
(Müller. éALAUTE: sed aduersatur literarum . ordo in 
Phauorin. Lex.). "Erupohojéhrii 0 omileiv nagd. dd 
iosncuévovg TÓUg i&eg £ivaw. — Kal. UTUXOQIOTLXOS 
oxüiiyE 5 ionacpévi Aet E jjt0L Ai; 00e» oi ductbüy 
y0tgeodou Óu ToO 3^ t9015j d Tob &ggóvov &i Qiyoovor dia 
TOU U wilob omjvyt gooqeraüte Ex vltimnis vice versa 
Pe emendatur. ; --— hg, bud 


* De sexta Hloifmi a£ paullo inferius erit serra: 


o — oo Md cof 
equuntur eae derninutinorum formae, quae dua- 
bus «yllabis verbo additis deminutionem indicant; nu« 
merus orhnis est XXÍIT, constat mnasculinarum duode- 
cm , foemininarum aute septem " et formarum neus 
irius generis quatuer. ^ ' ! 


Masculinarüm prima est «xoc: si ad viuum resez: 
cueris non tam peculiaris. deminutiuorüm forma vide- 
bitür, quam e uoo) 152 pevuxig éig evOstav orta. €fr. 
de hac Gregor. Corinth. p. 591 sqq. edit. Schaeferian, X 

interpretum obseruationes ad hunc locum, vbi non Ba- 
etio, sed Schaefero assentior, et quos laudat Schaeferus | 
, in indice p. 1031. Non mutare debebat Bastius ,. Iss. 
" Vossium sequutus, in Heeyciua naocexoy ad EAE 
Cep UTI | x 


^ Sequitur »yog ixog , ap. F ster. n. . XViit. Schol. 
"Pheoerit.- ad Ej0. IV. v. 20, a Fischero 1.1. et Koénio 
&d Gregor. Corinth. p. '39o n. 27 ed. Schaef. comme- 
virtus, hanc gdeminuendi formam Aeolicam esse per- 
hibet, Gregor. Cor. l. let eius interprr. Doricam essé 
dicunt. Adde turbae exemplorum l. ]. commemorato-- 
Yu a Koénio. et- Bastio, et p. 994a Sthaefero, jgicha- 
ob Eustath: Pp. 16251. 40 sq. ; Hesych. ibiq. interprr. - 


Tertia ést vo» ap. Fisch. n. XIX, adde Eustath. B | 
26 l 56 P no 


.o Quarta. (doc) pm ap. Fisch. a n. ax. ume: 
eorum. ei reeentjorum. et veterum nonnnull patronymi- 

- Ca esse putabant, cfr. ll. lL.a ZYschero. Hoc certum 
4st hanc.formam plerumque de pullis catulisque poni. . 
$1 deriianda esset haec-forma ab tóggs. metaplasmo ex- 
— 'esset in: nominibus propriis et patronymicis 


ox ramssimo, tunc im numero plurali abiissént vv. iu 
E idle. Sed nón est ifa; adsunt nominatiui i in ddevs 


- wid. Füscher. 1. , Mattlliae iy. gr. $. 101; mot. 5. Adde 


unde" ex Aneódot; pX-- Bekkeri Tom. E p. 88, vnde 


^ 


] quum 120 arae d r 


patet veram. esse ergendationem Stephani in Hesychio 
factam, vid. ei. Thes. Gr. Ind. s. h..v., vbi solus Le- 
nme hanc vocem SHE speres Bekb, 
LlLlp ioc : - 


e 


Quinta est 1ax0g, ap. . Fisch. n. XV ; adde Koen. ad 
' Gregor. Cor. ed. Schaef. p. 291, Eustath. p. 1004 1. 59, 
p.'11641. 16 sqq. Improbat v. uespexcoxoc "Thom. Mag. 
, p: 004 5sq. ed. Bernard., sed cfr. interprr. ad h. 1. et 


Phrynich. eiusque interprr. Scribe vero in Thom. M. 
loc. et sexcentis aliüs non ueígot sed (9) uetoat. 
Foeminina euim duarum syllabarum, in quibus penul- 


| tima gv: longa est, vltimam in e£ exeuntem corri- ; 
piunt ideoque spomeéguonówvro:. — Hoc disertis verbis do- 


cent Draco Stratonic. p. 47, 1. 5sq., et p. 7561. 7 qq. $ 
et Etymol. M. p. 418 ed. Schaef. (p. 460 1. 57 sq-. Sy/- 
burg. ), Draco p- 16, et xegul. prosod. in Hermanni lib. 
de emend. ratio Br. gr. n. 653. Hunc locum apponam:; 
Ei nv "00 rélovg qQUOtb uexQa £05,.5j 05 xsAevtoda 
gvorcllezos,, ro (Drac. l. l. p. 18, cvorcAlowo,), yévog |y 
Avxor Opéra, nibef (leg. xnió«£, vti Drac. p. 18. 47. 76, 


Eiym. M. 1.1), Aeípu a£ (Aeiua£t, sed quum m Drac. 


p. 19 et 26 xAinat legatur, neque locum reperire po- 


tuerim, vbi A«nab foem. foem. gener. positum sit, ngon pu- ' 


gnarem, si quis hic Aetna in xAzua£, DUDAS vellet), 
| Boàc£ (lege Boat, vid. infr.), Metas, TO Htigesuon, 


ini OnivxoU re&eruévov , eU &» Egor jo óre ol xa puedo xob 


ttQ^tvixü) yévee yv eorradey 70.0UVrQU, GÀÀ &ixOQ Wei uU roUE 
Ornvxry noocnyopie OXOUtTEé(V TOUQ T'COYyQtiO Tag. 


: JMsipot enim Attici non dicebànt de mare; sed de 


foemina, vid. Moschopul. x. oy. p. 151, Etymol. Miügn. 
s. h. v. p. 528 ed. Schaef. , 'T'hom. Mag. s, h. v., [in 
Moer, Attic. secundam ex Hudsoni coniecturis praeferc, 
adstipulante Jersono,] Aelius Dionys. ap. Eustath, p. 
1590 1. 445 sicubi de masculo legitur de, molli ,, pathico 
et impurae. libidini seruiente dictum est. exempla eol- 


L] 


- 


'*-— . 1371 * Guassumenm 


legit Graeutus ad Lucian. Soloec. p.740, add: J'alcken, 
ad Ammon. p. 9. Hane ob causam in Hesychie vere 
ba: pelgaxec. vto, véuiregp, yewpatos, fortassis ita scri; 
' benda sunt: ue/paxec- véos veoirsgos (EtyzoL.M. 1. 1. i. — 
9 Qurogueyog 50 Acyem y yvvatot (yvvoiuxeiob). 
Draco vltima in lib. l. ita exhibet p. 18: à40 xa? sd 
peloot (scribe ntiqub) éni OyivxoU G neigat): viOcuevOv &U 
"73 &gor, 0g «yvoovvteg à? roUvo toU Ore oi xeuuxol 
x«l aggevexd y.£9 €&.(0 ueigab) trv ovvratrw TI0LOU VE Gb 
.«ÀX eixóg avrovg Ovx ripognyople x. v. À. ' Ibidem. vero 
scribe: 894e£ f àu«£, recenset enim ea. Draco inter 
foeminina, quum autem duarum syllabarum sint, et 
penultimam 9v6ós. longam habeant, vltimam corri; 
piunt, 4/0 xai ngontgeostavcas (p. 76). Quán- 
quam quidem non reperi locum, vbi ffeuot foémin. 
genere positum sit, tamen quum Draco inter foeininina 
recenseat et analogia verbi 8dA«t addit, puto 'etiam v. 


fepe (4) recte scribi, ita, .vt duplex sit forma, quem-- 


admodum 64 goàeE et. BéAaf Pind, Pyth. IV. v. 65 
, Apol. Fthod. Argon. IV. v. 1754 9), j d Gneb et à fa- 
! uat. Fortassis igitur non necessaria erat Jlastzi mu: 
tatio lectionis cod. cfr. Gregor. Cor. p. 240, si quidem 
codex: MS.-veré eam habet lectionem, quàm videmus 
in Anecdot. ér. Bekkeri Vol.l. p. 85 Bó got (5), Ba- 
setius ehm nihil monens 8 oat dedit, ita, vt de-ma3 
sculina forma. cogitandum sit. Maseulitia. enim .duae 
rum syllabarum, penultimum gvoe longam habentia in 
«ltima e£ -producunt, 5 xa] f'ag)vovrus (Drac. p. 5r, 
coll. 138, 47, 51, regul. pros. et Etym. M. 1. 1l. Ex- 
cepta suüt dyva£, yulaE (eiaqód raro xvQux vónorca) 0cU- 
caf siue c«vcrat Dreeo. P. 18 (scr. yUAcE,. saicud, óaisag), 


t , ^ 
1 i ; 
. 


LN » 





5) xal et sufadoorQogrros, quorum vocabulorum illad 
nemo Lexicographorum, hoc Hederic. et. Schneider. Lexio. 
exhibént, ita vero,:vt óchneidero dubiáe fidei ene: videatur, 
adscrib. ex Eustath. P 5851 l. 56. iig 


* 


V 





— 22 — — 
vot, Db; sva£ , siue vti regula: pros. l. L'eebcés, avi 
. Ae, wt, quae non inueni; haec, li licet penultima que 
oz; longa sit, corripiunt vltimam «t, adde v. ó negat, 
quando pathicum denotat. ' Anceps est xava£, ita enim 
e regul. prosod. ]; l. in 'Dràco. de metr. p. iQ'pro v: 
xovvat et p.31. xafoE scribas, ege, 02 à dpveov (p. 18) xavnE 
quoque dietum et ab Hippomaéte, xavgc, vid. Tzetz. ad 
Lycophr. *. 424 s. Tom. II. p. 595 ed. Miller., et ib. v: 
741. 8. p. 765, "vülgo Aegocs scribendus est versur'Hip- 
ponactis ap. Tzetz. ad Lycophron. v.4dÁ: — C 

Kia. à navómiurog Gguopog xavmpc;, ^ 
quod et codices xidemque optimi et ll. 1l. suadent. did 


'". eps etiam dicitur esse guàss a Drac. P. 95. 


.. Ina duitür locis SB MUS napal cxomzey iuuenem; mol- 
lem et pathicum, scribendum: est; d ueipek. |: 
' -Oisloxes apud Atticos peduliàri significatióne denos 
. tat aria vid. Eubtath. p. 1425 1. 4, Hesych., Har-- 
pocration. s. h. v. et al... Adseribe praeterea Eüstath; 
p. 1004 1. 5isqq., P. "da 35, P 1164 1. m Phot. 
Lex. P- 3953... E 


Sexta forma est Moa siue. dog, ap.  Füsbas XI; d 
adde Eustath. p. 15551. 15 et 1625 1: 46. Lascar. p- 278 H 
ed. Constantinop., Théodor. Gaz. l. III. p.90 ed. Basil. . 
3525. MBespondet ei /Latinorum ellus et ilius 


'Opriloc. Locus Euphorionis in Tzetz. Schol. ad 
Lycophros. p . 664. ed. Mülleri inen est. Le- 
guntur ibi Cs | 

- frouxlAov..0002 Md dad 'Daiosos ri Kio, 2 
: "Qv. sjtios xaxàv yapov. iyGouEw. xps. - 00 y 
Codd. Viteberg. II et III, et Sebast. exhibent. 'Opglo oc, 
reliqui 'Opylocs; pro. — Cod. Viteb. Ilf. habet . 
iegouévi..— Thrylliteschius ita legendum esse | putauit: 
e --—— ev. 0? ibi add & Sender aid did 

e 0 —. 


dehoeideraa in -Annot. ad "Aiistotel Hist. sni Tom, 
IV. p. 6 . à m ' Kot oS 
E E oS — mo les RS 
ord 5$406 r—, m px DAS nde 
p. 114 autem? CEA. 
Qv À suot — Hgpedperos vod: 
Jegit. 


! 2 


De nuptiis Cyzici sermo est, quas xol, , áuis mari- 
tima, maxime infaustum in nuptiis omen, inauspicae 
tas reddiderit. "Oggiàoe est auis parua et libidinosa.*), 
item infausta nuptiis. Ruf. Festus Auien. i in Prpgno- 
Slicis Arat. v. 473: , 

Orchilus infestus si floricomis hymenaeis.. 
"Imà petit terrae; 
adde Schol. Aristophan. v. 1158. r 


.. Kgtt dicitur foeminino genere, quod etiam : optimi 
£odd. schol. Tzetz. exhibent. 


, Scribo: : i 2E | 
— — moiilo g &vra peho0p o v ópylioc £ uy 
Kvtixov, 8v Ó' snos xaxov yapov Oy Oou£vg. xgéE.- 
In Phauorino s. v. Ooyiàoc eadem vox cum v. 'Og- 


gBoxoc confunditur; et híc quoque, quod quiuis videt, 
007iÀ0c restitui debet. : 


. Septima wivg sime v apnd Fischer. n. XXI: et 
XXIII, adde Étymol. Magn. s. v. "Hovààog et quae Ha- 
stius in Epist. critic. p. 245 et 245 habet, et' Koénius, 
Bastius ac Schaeferus ad Gregor. Corinth. p. 281 sq., 
atque Boissoriádius, Bastius et Schaeferus p. 290. ibid. 
annotarunt; pun P 18171. 6o sq. 





6).Ricitür alio nomine. Mi Forma ovosystgs sbest . 
Lexicis, legitur ap. Tzetz. Epexeges. lliad. P.:3o., Vox,ga- 
' voóog ab Hesychio ad voc. gaATiynctS posita, quam edam 
Phauorinus habet, Jflbertius ne nunc quidem post &dmoni- 
; tidnem à se factiin 1 in Lexicis i aru à 


- 


 eruxog. Fortassis huc vocari possit rgóe&Aog vel vgo- 


, nutiuam esse putat vid. PF. 1.1. p. 52. ^ 


-O0nam dorf eleg conetituere potest :locus 
Galeni; in Glossar. Hippocrat. p. 504 ed. Frames, .:- 
^ — Kox«xe«Aou, oi qv nieiorOw T0» nvoijva toU ecpoihov. 
4i00xovolüng 0À 0v Krideov «6««02,.UmOx0Qw— 


gaAoc vid. Hesych: Ab.ipterprr. -—— d 
N ona «vg eig praesidium inueniret in i55 Eocstidi 


etiàm haec 'annotauit: xoi ór& ó véog 000g Um évion 
$oqaxivnc, v7Z0X0DULOTLKXO TUXO, xo Erat , s] reue- 
ra ita recte se habent. :"Bespicere videtur hic locus 
alium in Athenaei Deipn. libr. VII. P. 57) 515 ed. C. 
1595; vbi haec leguntur: zfepíov à vov vcov gnoiv 00g0v 
vn iiwy xoAsoOot » 0ggealvqs.- ! 


. Decima est (oc, apud Zischer. not. XII, dbi iam 
 Tocus Etymol. M, M. , qui hué spectat, commernoratus est. 
De alia sue ; apud Fischer. XI; non "abeo, quod 


afferam, neque de egpoe, quam Füscher. formam demi- 


; 


M 


; Pergamus ad f foemininas formas | 7^ 


| Prima sit voxq ap. Fischer. XV. de v. p vid. 
Phryn. p. ?8 ed. Hóschel., 'Thom. Mag. P. n Sq, ibid. 
interpr. Respicit mascul. £É£Y. | ; 


Secünduni locum obtinet dn p siue p ada 


x. ap. ! Fisch. XI. 


' Sequitur tertia Vin, "m aie lien TP ap-. Fi- 
scher. XXII et XXIII; respicit mascul. Vll; vide, quae 
JBastius in Epistol, c p p.245 et 245, . habet, . 


DES * 
* , 


ld 


| jam suprà ad f£. a£ laudato P- 1720 ]. 49. vbi inter alia 


Quarta est. ex; apud Fischer. n. III, commemo- - 


ratur ab eo igidoxis e Theocr. Eid. III. v. 55, ibi Scho]. 
quisOorrgao iro TOU époOec" wRoxoQrOtixtoc $j Oreja v- 


qrovs Ad hanc vocem vénit mihi in mentem: loci, quem 


me legere'memini in Tzetz. Schol. in Lycophron... nec-. 


diri emendatum esse:-puto. ;Leguntur ibi ad vers. . 


- 


n ——— 


LLL. c ——— — ——— —— — —MM— ———————————————.- -—- 


| - WP : 2e 
Lycophroh. :25^Fom. I. ed." Méülier. Peu sq^ haec: 


"Joviog dà vnpdeivés — — — ket Tüv vires , Lo now 
'BbüreoO done ev ^Bpun'i En A de E 
: *HEoyegsfrtte pv00c ^ mU zvAéd»yop 77777 

* Afasdáisid etelyovoa xeac Sud iovAove. | 





Ka. Müllesue scripsit, cod. -Viteb. II et 1H ado: et. 


devJaío» habent, vid. Müll. ad h. 1. eum bn dm 
exhibet s. v. ieviog: | .^ . T nud 

o VH qeormus óeds ip. inia: Jedvog . 2 e : 2? 
- ' derdeizig. oxelyovOa , xong Ó ede» ioyAouc. — 
In Editt. prineipe « et Turns vltima verba sic "n 
videbis :: NR ! 

: xc dic 7 qt " PNE s due du 

"'Turnisan. egim in,vno tantum quod jn habei iecedit. 


Yo. Tzetz. in Chiliad. XIII. v. 494 dgvOe(rnc..- In. Schol.. : 


Stephan. ad Apollon. AU AS LL v. 3n haeo, 
Maleguntur; - | 
*H; qeptigeie ferboc ig bumiod. xiiimes 

devlalidag vevyovoe xoiovg mtdev, iovAove 


'—— Racobs. in Ánimaduersionii. ad Antholog. V.'L P. - 


HI. p. 5». (pro 4 7v scripsit. In Schol. iios ad ini 
lon. Rhod. 1. 1. háec inuenimus: : 


* Hv Ó «oc qeoviitic tip (sie) éq' vipsAOU fterérowOC 


deidudidug. T&UXOUOG ,.:3aÀoUq Q. 5eddty iowlovg. . DES 


^ Brunckius, qui haec legerat (cfr. praefat. Sehaeferi ad. 
Tom. II. Apollon. Rhod. P. 6.), misso vocabuló m- . 


.Ttévoc, 'et qeovivig rue scriptis, pro süa 'emendatione yen- 
eitauit im Not. ad h. y. Apollon: Vride illa. po orta 
sint nescio, retinenda est vox &pi90;, quum in omni- 
bus aliis aut illo 9:0; indicetur, aut vere adsit, et quum, 
in Schol, Paris. legantur ósouc q0ng £pl 0v.  ÁAocedit, 
quod non oritur inde eiusdem rei repetitio " quia zep- 
vut« Jnércepatiam , &gvUte yero x» seraypnorisg. tantum 


ltaque legendum: esue putos  .. n 


M *, * . 
[ . . . , 
- z 5s 5$ L 


E: 


 $mnem. amercenáriang, &uvgfec autem Jteyón me: dd 


- 7 —— 126 —a. 


(C Hy gioricie ipé60c; ig! vyglov, moveo. o: 
sc. dedalidag rrvyovge, xaÀdg Ó sjsidiw iovAoUg, 
inercenaria ad rem frumentariam' conducta, íspeg xps 
dc parans, hymnum in Cererem cantabat... Kodag au- 
tem scribendum est ob locum Tzetz. Chil XIII. 564 
. jam. a. Müllero adseriptung. "Caeterum cfr. Od. T. w- 
^—O1307. 39... Y: "IX QU T. 1 1 


Quinta est olg, olus, respic, mascul. VIII. De y: 
gvaclic vide Stephan. Thes., 69voÀMe a: Y. 99vov forma- 
tum, vtiab íxovO« axevOvAMg , nvguMe s. nmvgaAMg Ári- 
stot. Histor: animal. 1. IX. c. I. ovxalle $. cxoAMe, Eu- 
— &tath. p. 1964. 1. 25, vgogaic s. v9ogoAMs, vid. Zonur: 
Lexic. p. 1748, Suid., Etyrti- Magn. p. 69» ed. Schaef-, 


Hesych. s. h. v., Eustàth. p. 630 1. 15, 15591. 18, 1625. 
T5. In Hesyeh. s. h. v. 'scribe p. 1425' tvgoc Bolus 
sóc. vulgo legitür paxgog.- "Gfr. hat' dé re Eustath. p: . 


1559 1. 18 et Hesych. v. TovgoAóeg s. Tpiqia1AlBss ,- ib 
videbis rvgó» fuisse &meAov. TooneAMg-E*ym.l:l. — 
. :Sextam. ponit £F Ischerus, not, VI ;agig; ,5€ | imam 
hanc sn; wxa, not.XIl. — De his autem quod praeterea 
moneam et addam non habeo.. Vitima. vero: forma mi 
hi nondnm satis cérta esee videtur. .. 4 s 
Forrnae neutrius generis sunt quatuóf euo», &ov, 


, ew, Hi GNE E T LUNES 
s hay ap. Ft her. Il , jatvotov. ex Ackill. Ti t.. l. III, 
p.212 ed. Boden. locum:mihi-indicauit &piisrierus eus, 
Permulos lecos collegit Reitz. ju Lex. Lucian. s. h. v;, 
adde Diogéni. Laért.-IV, 6; 1g, Alciphadho dl. 12, Ill 
Zoo cMM  MPERLL US gU "ape 5550 4 
2070 TE» yoeupozeiov Etymol. M. p. 28 ed:Sehaef., Le- 
ic. rhetor. in Bekker? Aueedot. gr. V«I. p.126, 272, 
| 975, oxugelov Lexic. rlietric. in Anecdot. gr. p. 3o1.et. 
al., mógOpeioy Hesych. oxagidtov; vd. iDeruisi; ad OGhari- 
ton, p. 249 sq. ed. Lips. 2 


— m manis. — m adii nb. 5. 


M 


. . Tertia est zov, apud Fischer. 3. XIH. Adde haec, 


Obsergauit de ea M, Stephanus in Parálipomenis gr. gr. 


* * . . * 
161: ,,—- caeterarum terminationum nulla huic addi- 


, »tur5-at-wero haec plézisque. illarum addita dimi nutio- 


nem auget. QCfr. Eustath. o. 268 1. 8, 745 ]. 2, 1645 
Lk 57,:1554 1. 49.sq. 1645 1. 44 sq., 1680 1. 283 qui Il. 
in yy xoworepov cotisentiunt ita; vt dé mut. kotworeQoy 
non:cogitandnm sit, p» 185€ 1:50 sq., Schol. F'illoison, 
p. A18. in.,. vbi legas lin. ri iv/ó» (v- €. Il. .Z. v. 73.) 
Schol. Asistophan. Acharn. Vi 405, Etymol. Magn. p. 
242 ed. Schaef. et 540, 409, 471, Phryrich-in Anecdot, 
graec. Bekkeri Vol. L. p. 51. 61, Schol. àd Aristophan: 
Plut. y..1098. ibidemque "Hemsterhuis.'Bast, et Schaef. 
ad Gregor. Corinth. p. 28. 520 sq.^et Indic. 
Praeter formas, quas Schaeferus ibi Lexicis adscriben- 
das notauit, incidi in has:, aédiqwov. Eustath, p. 086 1, 56; 
xpowidioy (8. v. zpavig, — ido;) Etymol. Magn. p; 218. ed, 
fSSchaef., &«uoviov ap- Tzetz. .exeg. Iliad. ed. Hermann, 
P- 110. 152, 9«ganóvriay Diogen. Laért. ]. IV.c. VIII. $. 5, 
xifllóciv siue xifíaiv à v. xifiug, de qüa vera huius 
voc. fórina multum dispütütum esta VV. D])., vid. In^ 
terprr. Hesych. ad h. v., Müller. ad Schol. in Lycophron. 
v. 856 s. 'T'óm: II. p. 025. , ap. Cyrill. in Cod. Dresdensi, 
é quo nonnulla enotauit Titfmannus V. S. V. et praefa- 
xit Zonarae, v. p. CX; ita etiam scribendum esse puto 
in Zonar. Lex. p. 1215, deinde restituenda est eadem 


vox Eudóciae in V" illoison: Anecd, graec. P. I. p. 288, 


óv&iparioy in 
Schel;-Stephan. ad Apollon. Rliod. Argon. L. H. v.1 97; 
sonet, in Etym. Magn. p. 524 ed. Schaef. caxxlosiao-- 
zmol. Magn. ed. SoAaef. p. 415. M a ur 

. Dücéitur plerumque à gertitiuo hic Umpoguidg. .— 
-, Fohma duv, quam, Fischerus n. X. commemorat, 
nulla est. '- : AE ius 


i am 
—- . 


vbi legitur s«ovfsov. — Myiéoiov ap. Heliodor. libr. VIL, 
, ' euvolov apud 'Tzetz. Exeges. in Iliad. p.-8, 


plur. lec. . 


-— 


/ 


lus Stephan. in Ind. Thes. Gr. e Poll. affert, .adde Ety- 


! pes a 138 . didus - ; 


| Joxov,. respic, mascul. Y, foemtin. In; vide Fragzent,. 
Hipponactis in Sch. Mee Tom. IL. ' *e Da: ed 


Müller : 


Zoe yAeivaw E LEN xii Xv G0€0 lo *0v 

xal cau BaAlowa- xuuxtploxa, —-azÀ; 

Avne a a laxax scrib. vti jam: Thryllitzschius vidit, cfr. 
AMülleri not. ad,h. 1. Sed etiam p. 841 pro v. &vx&o- 
eíxeia scribendum est xvzacc(oxa; ita:quoque p- 


- 


845 scribe. «oxégloxa, hoc et caufaXioxo» t. e. 


caviaMoxov adde. Lexicis,: nam: vox «oxépsxovy quàm 


- Schneiderus exhibet, nihili est. Scribenda autem esse 


/ yidéntur zegofuvrovog, ex analogia- JVetoxog refingatur. 
gp. Strabon. p. 500 ed. (eiudon: vel Tom. Vi. P m 


ed. Lips. 


* — Progrediamur ad fertium Ddlann qui i eomiplecti- 


tür eas deminuendi formas, quae tribus syllabis voca-! 


bulo additis deminutionem indiosnt: Sünt omnino Se-. 


ptem, omnes quidem neütriüs generis. ^ 


'"* Primam oninia 100v ap. | Fisch. X. Adde Eu 
stath. p.7675 1.25 sq;, 1645 1. 57, 1939 extr. et sq., in., 
Etyrnol. Magn. p. 155 ed. Schaef. et p. 209, 217 89.,. 915, 
441, 494, 498, 505, 548; Tzetz. Exeges. ll. ed. Her- 


inann. p. 107;. Lascar. p. 375. ed. Constantinop., Com- 


ient. MS. in Dionys. Thrac. e quo locum communi- 
cauit Schaeferus ad Greg. Cor. p. 29, ' Doruillius ad. 
Charit. p. 544, 616, Athenae. Lib. VII. p. 508 ext. edit. 


. €. 1598, "Photius iu Lex. s. y. o/xidtov. 


" Vna tantum est forma. ddiov , haec autein propter 
entecedenterh vocalem m saepenumero ita ita immutatur, vt. 


eia» , tidy, nin, dur, eudioy , vier, , a cs inde 
'"enantur . c^ 5 0005 - n 

| Incipiamus. a forma: adu. Fischerus l.l. p. a4 e£. 
. 235 eam peeuliarem quandam ésse voluit, jsed non est; 


exempla, gu ibi attulit aut ád "ordinem 40v /"réuotan- 


e 


s alm c. 


" : 
-— | 129 ! ^ amqmasutumS 


da sunt, aut arta aunt e contracto "adhov. Vide Eustath. 
p. 15521. 31 sq., 1675 1. 45, Etym. Magn. ed. Schaefer. 
p. 6 655 .et t inpfimis 217 et sq. Ántecedente « vel c 
sdiov iD adiov mutatur, $2 vti in multis aliis fit, ple- 


rumque euanescit; in voc.  odd«o» 7 sragadoou 4 » seruat, 
vid. Etym. M. p.218. 


. Sequitur adr cfr. Etymolop. Magn. p. 219 s. v. 
RSS yocupereldtov., p. 209, 1 133, 505, Tzete. Exe- 
ges. ll. p. 107. Similis est sd, de q. cfr. Eustath. p. 
1146 1. 56 sq; coll. Etym. M. s. v. dici, et id. p. 209 in,,- 
vbi satis fuse expositum est de Trac forma. Vt ad. eidiov. 
jam redeamus e locis laud. normam videbis, me nihil 
monente. De forma ygeuuersidior , vid. Doruillius ad 
- Charit p. 496, otium mihi fecit Etymol. M. auctor s. 
h. v. aug foàov esse dicens eire dia. r3e && dupOdyyov , &iré 
' da zoD. iu. Kel eu piv ene «ob yoouuétiov, sov 'oxnued- 
vovrog TO ) poxqdy 79epua , àà toU 4 * yodgeren ———— M 
: d anà «0D yge'up areioy yéyove rov oyucivovrop t5» né- - 
xov diro did 176 p" dupoóyyov, aeneo ayyeiov, dy/elDuov' 
TegeiDvov. 


Pergamus ad oov ortam ex antecedente-o. .Cfr; 
Eustath. p. 1400 1. 62 s., Thom. Magist. $oidiov (sic) ov 
éoidvov , Phrynich. ed. Hoeschel. p. 4o dolo» ÓtosgoUstég 
Afyouaiy oí apaótig, üueic 02 doidrov ,. sed ipse p, 14 foL- 
&iov xei Boidvow agger eoraia xai ip ., Quae vero statim ad- 
dit de forma eds» dicens: ovg! Bout ual feidtoy dia 
zoU v, conferas cum loco Anti- Atticistae in Bekkeri 
Anecdot. graec. Vol. Il. p. £5 BZevóya^ ov uóvo» floídsa. 
"Eouennog Kipxone — Respicias alia vocis floug composita 
et locum: eiusdem auctoris ib. p. 84. Boi- &vr? rov Boóg" 
 Megoxise "xay. — Caeterum vide praeterea Etymol. 
Magn, p. - 20g, 499, Pierson ad Moer. Attic. p. 276. 

i j 


- 


*4 


. .Addam ;virov. Eu Magn. p- au ; vide etiam 
3Dauesii Miscellan.'crit p. 214. — 

;Bestat qx, vide de hac forma. Etym. M. p. 574, 
6&1, 498. 

Dignus est, quem apponam, locus Lascar. Gr. gr. 
ed. Constant. p. 273: Ta &ig «doy UmoxopuGrexd TQ & 7tu- 
-gniiyen. olov yvopiduor, vrjoiduov, bia ivo». ZnutioUvre, a" 
à std svysonsiv JuyOuENIX., "0/0» «x0 TOU ypagtiov .yoagetütov 
xoi cuyo) ygupriduow 5 '" 4 xarc. quvalpeau jupoeyyo- 


googoupeva,. oiov ee TOU Adres Aekeog, Aebeiótov xoi 0UvYGb- - 


Qioct lebeidum, al an0 zoU BoVc : floog, ffosdiov xal cvveqgéotc 
.Boidvov. ^ — T€ &nO..zév eig z aübvtÓ»eov 7j areQuamo)u£vony 
'gvlerrorro T0 5j roO siQwrotUnOV' olov yüótv, nmrysdwr, 
-spu070tv (ib. p. 550 4«dtov re yrtütv). d* Td ano xwv eig 
e gvÀctTOPTO TG v mr *0U TtOOTOTUTIOU: olov 4AyOv5iov, 


|] Boveottov. Idem .p. 851: TG eg oiov evdéreoa povoyeefi 


«aseo Uwe iQEGuY: Ainoypagorsas, oiov podiov evti Cotdtov., aq 
-iov avri, xelUtv* Ouolug xal x0 yaloOtov al wogiduoy xai 
ri». 


Caeterum agedéon. 'improbatum esse. docet locus 
, Anti - Atticisfae in Bekker. Anecd. gr. vV.I P. 103: x9£o-- 
E 0U ao: Ósi» Acyetr v0 UTTOXOQUTTENÓV et doxcuiidibr ib. 
GR 80, ov ótiv gai» Urroxogiteo0 eu, ovÓ .&v uiXxpOY 3j 


A Lexicis absunt: -anglitov, adscríbas e "a quem 
Bastius ad "Gregor. CorWih. p. 520 attulit, aXvoeiótov 
"Lex: rltetor. sophist. in Bekkeri Anecdot. ürhec. 'Vol- I 


P 580; Biwpuid.oy Eustath. p. 1017 1. 55, xegaAatior Ety- 
4mol. Magn: p. 218 in., xorvaldroy Eustath. p. 1521. 1.55, 
"Auyaviowy Etym. M. 318 ext, oyeoidmr» ibid. p. 548, 


. 218 extr, zoseiÓtor ibid. p. 155., zooisdir. ibid. p. 208, 
"tugyudvo* Eustath. p. 1552-1. 51,-6zadtov Etymol...M. P. 


stath. 1960. l..1, Etym. M,, 217, 549) ,..é£e(dioy (Tzetz, 


N 


"441, 490. -'Cur Schneiderus .(ifaidwv (arde: e. c. Eu- - 


Exeg. in ll yp. 107, Etym. M. 155), ézgeldeor. (adde; 


-— | 131. noz 


Etym. M. P. 507), quae Stephanus habet,: reiecerit; et 


$pocxegeAnóioy quod Eustath. p. 1553/1. 51 legitur, in. 
dubium vocauerit, quum iam in Hederie. lex. gr. no- 
tatunYsit, non video. Huc etiam vocare posses rgo 


d«« pisces quosdam minimos (Eustath. p. 1936 l. 17; ex: 


Athen. et Callim.), quos Stepha. exhibet. ovd; ge. 
quó supra dixi, apud omnes frustra quaeres. 


Progredimur ad secundam, formam. eowov, ap. Fi-: 
 echerum Vl. Vid. Eustath. p. 886 1. 55 sq., 1164 1. 20, 
4571 l 4, 1641 1. 8, 16801. 28, Etym. Magn. p. 155 s. 
v. eguegiy, Phryn. in Anecdot. gr. Bekkeri Vol I p.49, 
Anti - Átticista ibid. p. 104, 107, 108, Comment. M5. 
Dionys. Thrac. apud Bastium in Epistol. crit. p. 195. 
not., Deruillius ad Chaziton. p. 544, Interprr. Thom. 
Mag. p. 672 sq., Draco Stratonic. p. 56 sq., et 95. 
H. Stephanus in Paralipomenis gr. gr. p. 161 de 
hac forma haec animaduertit: ,,Hoc quoque dignum 
erat, cuius lector admoneretur, vnam praecipue ter- 

. ,minationem esse ,, quae cum diminutione contemptum 
»quoque plerumque significet. Eam autem esse cro. 
»Sic certe dixit Xenophon inm«gm» non de paruo tan- 
"ims sed de vili equo. Sic &vÜQeimüguov , 8lC, yuvaexa- 

| '— yo» per contemptum dicta memini me legere." | 
Ita sane uvaguy Strabo. p. 616 ed. Caó. legitur, 

ita multa alia, quae enumerare et longa serie  ap- 
ponere mora est. Sed haud puto hanc formam agror 
prae reliquis istam yim et significationem habere, ha- 
bent potius plurimae eam, et hoc naturae ' congruum 


^ 


est. lta. yvvoiv, mülta verba in 46x08 , (0XH; dv, €t - 


. alias-fexe. omnes formas; exeuntia, vide v. c. Hesych. 


geladra.' Sed si qnid praecipuum est huic formae, in- . 


est in eo, quod recentior, sa]tem recentiore et seriore 
aetate jnprimis in vsu fuisse videtur. Hnnc rem non 

modo ingens turba, verborum: ita desinentium, quae 
. apud LE Em non reperiuntur, sed efiam diserta 
la : 


, 


A— — d$à  os—2à 


testimonia stdbadts Cfr. praeter locos Eustàthii iam 
supra.p. 127 et hic laudatos, hosce p. 1057 1.55, p. 1551 
l. 58, p. 1535 1. 24. "Idem innàunt praecepta quaednm 
Atticistarum, quibus de vsu eorum statuunt v. e. Phry- 
nich. Eclog. p. 78 ed. Hoesch., et ibid. p. 5o, quan- 
quam sibi nom constant vid. praefation. Hoeschelii et 
not. ad h. 1. atque Anti- Atticist. in. Bekkeri Anecdot. 
graec. Vol. I p. 104, ac Phryn. jb. p. 49, et in Eclog. 
Noesch. p. 56 ibiq. not. ét in Anecd. V. I. p. 45. 
Caeterum a Lexicographis , nondum enotata demi- 
nutiua huiüs formae inueni haeec, sapow (Aog) ef 
'Tzétz. Exeges. Iliad. p. 190, *egtveóuv (pec) Eustath. 
p. 7037 1. 55, xovragioy Eustath. p. 1G4í 1, 8, uradapuor 
Anti - Atticist.. in. Bekkeri Anecdot. gr. Vol. I. p. 168, 


(uva) à, vti in innumeris aliis v. c. quae in dio» exire 


putantur et ad formam vov referendae sunt, in hac for- 


ma mitioris et suauioris soni causa insertum est. Nea- 
«i xaprov. A?rian. Dissert. Epictet. II. 16, ógreguov. (ni- 
iiovy) Schol. Lycophron. 'l'om. II. p. 841 sqq. ed. MZL- 


. ler; oveewpioy Eustath. p. 1551 1. 5805. axguovagto». id. 


p. 1555 1. 24; qgoAwapioy Etym. Magn. s. y. nagsjior. 
De voce óQrupiov vid. not. Mülleri l.l. Nawvagu» [v. 
Hesych. s. h. v.], Rees e Stephan. 'Thes. non 
recepit. 

Formantur haec demimitiua e Benitiuo singularis 
numen omnium declinationum.' 

Tertio loco ponatur vógrv, ap. Fischer. XX. Phry- 
iiich. in Anecdot. graec. Bekkeri Vol. I. p. 6, Anti - At- 


, Vicist. ibid. p. 95, Interprr. Hesych.iad &gvUguov et ou 


xjvdoiov.  Tl'ormatrtur e gemtiuo, v. C. z«gu0pio» Mosch, 
Ki. 1. 15. Lexicis addi potest oyolvudgros e A zetz. Schol: 
in Lycophron. .v. 1414. s. Tom. I. p. 1028 'ed, MüZler. 


* gHoàivdgeo» ap. sol: Stephan. leg., sed sine tost. ; iiueni 


i Phauorim:» v. » Veonokiysae. - 4 
-'-Quartà'sit vio ipie ep. Zieckef. XXVt 'Vid. Cornmrent. 


- 


M. in Bionys, Thrac., e quo locum átthlit Bastíus fn. 


Epistol. Critic. p. 195, vhi commemorantur (wigrv, 
0evOpvuquov : Bastius addi: ,,— vix in vsu sunt.^ Gaza 
p. 92 Lascar. p. 503. Bastius l. l, reotissimé apvíigaov in 


locis Aelian. ll. mutauit in ópruguos cóllicém, quendam ' 
sequutus. qwv enim non est forma; sicubi gecurrit, 
id fit ob librariorum incuriam, atque aut in "geov aut 


. : 1 [? 
in vg«ov mutanda est. Quod vero Bastius de vsu Dac 


. rum fermarum dixit, non plane probo; »909riquoy'* 


Gloss. Stephan. s. v. »regauiolus't p. 185, óaiquov praet. 
la Fischer. commemor. memini me egere: in Eüstath. 
P: 906 1. »2; 1547 T. 63, in Suid, s. v. «o7200:v, in Gaz. 
p. 92. in Lascar. p. 279» 200, 505, in 'Tzetz. schol. in 
Lycophr. v. 84 bis, 4 109, Exeg. Hiad. p- 99 bis, Etym. 
M. p. 159, Schol. Aristophan. ? Nub. v. 761, Schol. in 
Nicandr. Theriac. v. 760, 'adde i ips. Bast. 1b. p. 79; sed 
haec sufficiant. KegóUg«o», quod iam Fischer. e.Gloss. 
vet. (Stephan. p. 514) attulit tantum in Stephani ' Thes. 


" Gr.inueni; s«oAvguov, quod commemorari debet, quan- 
quam Phrynich. p. 14 ed. Hoeschel. Sere, & nemi-: 


pne notatum est. 


. Pergamus ad. «tov. Apud seriores fuus UM : 
- vsus esse videtur, quam apud antiquiores, Eustath. p. 


1552 1. 65 sq., Comment. MS. in Dionys. Thrac. e quo 
loc. exlüb. $chaef. ad faregor. Cor. p. 29, Coray ad Iso- 
crat. T. Il. p. 100, 555. Mv9aguo» iu Arriani l. a Schneid. 
in Lex. com. bene «b hac defenditur eoptra Schueeig-. 
háuserum jvoaásiquay ibi scribentem, Xegegiov in Sohol. 
ad Theocrit. £d. X. v. 5, Schol. ad Lycophron. x v. 156, 


250, Phauorin. s. v. 9 IIesych. s. v. «gos. Evia- 
quo» ét, Evpaquoy Eustath: 1. 1. 1. 64, et "ho£ i in Gloss. Ste- 
' phen. p. 5505 illud addas Lexicis:- De voce gpvoogrov 
jam, Schaeferus | 1. monuit p. 1645... Cur Lobeckins 


meus hísee fidem non habusrit, nescio; haec enim di- 


xit ad A1ac. p. 950:., .UTe Xougoqua, Suae perperam pro 


N 


— a0  — 

. deminutiuis habentür.^ -  Schaeferus autem Ll. L.rectis- 
' «sime his deminutiuis patrocinium haud denegat. 

AvXog evo» , quod Lobeckius l. 1. in £vgaquov aut £v- 


À«qio» mutandum esse censet, non sollicitandum est.' 


: Omnis He&ychii locus ita vulgo legitur: "7y80». . &orQov. 
, yyesoldwy. EvAogewuo». Jum , quam vocem iam Lobe- 
ckius l. 1. proposuit, retinenda est, adde loc. ibi a Lob. 
l.'Galen. Gloss. Hippocrat. p. 488 ed. Franz., qui esse 
dicit óivgc Golarrleg Ófgna txgóv. Pugnat quidem h., v. 


cum ordine literarum, sed Hesychius interdum ab or- 


dine plerumque seruato recedit. Quod si id non ita h. 
l. foret, pro Ugqovs. AM ergo» é£ygeipiduov. | ÉvÀogetreov» 
 legeiem ' Iy0và ». Ài iotQov éygecguldiov sg. v. À. Mu- 
tationem. priorum verborum confirmant rationes pa- 
laeographicae et aliorum explicationes, videamus de 
reliquis. 7f/orgo» £ygesolótov erit instrumentum medico- 
rum, Galen. l. l. ,,0vvera: 08 xai cor ovàrgovy óvvya, àn- 
AoUr , Q) reQl tag luBgvoropíoz ? gooue8a , j (& vov. ngog 
rcg ÀeniÓQag rà» iyvOv ópoió rq ra. — Jiorgov, 
ob formae similitudinem veri Morgov vid. v. €. Phryn. 
(8v V. X0yÀ.a.Quov P. 56 ed. Hoesch. ^ 

Erotianus in Gloss. in Hippocrat. p. 186 ed. Frazz. 
Matin inna. 5 nion. - avtov 9) Suidas expli- 
;cat sic: rómog, eic Óv rà xaDoppera HcBalov, eadem habet 
: Etym. Magn. addito vocabulo: ómropexz. ..Iam véro non 


difficillimum erit intellectu facilem fuisse transitum ab. 


.illa significatione: ólvnpe, noloua.ad hanc:. 10x06 iv 9 »ei- 
"sat ngiopera; a ramentis ad ramentorum aceruum , lo- 
.' cumue,.in quem r&menta coniici soleant. Quura prae- 
. —— i | - : 
7) Vulgo i ita legitur $ qzreQ Bi6 Tae ingovoviuiat (quam vocem Le. 
xica non habent,y xal IuBevotouias xopeOa. , ed. Ald. voc. 
dpfgvovix(as omittit, 'et ita, vti ego scripsi, cod. M8. Mos- 


' quens. exhibet, . Xozo9as cum datiuo, additó qreQt, sequente 
;accusat. vid. Xenoph. Expedit. Cyr. III. 5 10 ed. Zeune, 


, 8 daro» hoc sensu ÉStephanus tàntam exhibet in Thesaur. Gr. 


- 


b 


Zu | — —— — lA &. 


» 


"x 


terea forma. £viegdeuov. simili. gemgaviox. ( cfr. Hesych. 
ibidemque interprr. et, quos illi laudant, scriptores), P 
inprimis autem illo PUlogub. quod Ducangius i in Gloss. 
enotauit, praesidium iuüeniat, eam mom mutandam, 
esse censeo. Duplicem dxhibes voluit Hesychius vOo- 
cabuli éz8vy significationem : prior est ei, similis, quam. 
Galenus l. l. praebet; posterior ei; quem in Erotiani 
loco inuenimus. ; 
nonguon. apud Harpocration. S. V. OxQuguet- Legas. 
ibi: gxigegus gov xà xufevrngia, xciv) dpépguBov &v exi. 
Qu.0i xvufuoyteg x. 7. 4. "Temere. vituperauit Gronoulua. 
Valesium. 3xigo ibi legendum est: si 2x/go scribitur. 
- locus immuitur famosus (cfr, v. c. "Stephan. Byzantin. 8. 
h. v. et /'agner. ad Alciphron. HI. 8 s. Tom. HI. p. 87) 
vbi magna hominum buius fariiae turba.erat; sin.gxi- 
eq, denotat tentor ium, tu gurium, oxio)toy, 1n in quo luz. 
debant, . vid. Harpocrat. s. v. oxigov. Ab xtrogue 0:30 
gug«ov Torma. deminutiua esse potest, aut locum ob Si^ 
ML similium hominum collnuuiem illi, qui Athenis 
erat, similem, aut tabernam et tugur ium significans. 
ÁÀ.voce gegogor sui et v.  SxiQupeó decas sxiQa- 
"q.s. « 
j Excipiat hane fanis suy. | 
"Cfr. .dé ea. Eustath. pe 1582 1. 64, Etym. Magn: - 


- 


] E&vAsquov VuoxOQiOt4xG Gg" Óoxtuuregov OP xO EwXsjotov 
" agi EvÀ«grov. Sed non assentior Lobeckio m meo p..ead. 1. ' 


l. hano formam plane reiicienti, et in eqwov eaim récttus 
mutari statnenti, vid. Eust. L L'et Bastium in Epistol. 
crit. p.195, Zonax. Lex; p. ring: s. h, v.; Eustath. p. 1535. 
149, | |... NL NE. 
. Proximus locus concedatur si «pvo. "Vide los. 


cum ex Etymol. Magn. l. Non eadem est, quae apio», 
in hac:enun vbnans o. coripitur, vid. Theodor... Gaz. . 
1, III. p. 23 éd.:Bas., Lascar. P 1a ed. M doni. Drac 


eo Straton. Pe 9* 1 E 





] 


156 — ^ 


De forma ac», quae est apud Fischer. VII, res 
nondum certa mihi esse videtur. Vnicum, quod affer- 
tur, exemplum est xopacvov, de qua voc. vid. Phrynich. 
p- 14 ed. H'oeschel., et Thom. Magist. p. 548 ed. Ber- 
nard. et cfr., quae interpp. ad hh. ll. collegerunt, et 
quae ii attulerunt, quos hilaudant. 


Neque maiori i exemplorum nymero confirmare. 


possum formam vov, quae est ap. PFischerum XXIV. 
Zonar. Lexic. s. v. oriOvvtov uepoc Té TOP orijBovg xai t 
vzoxopuorixO». Pollux. II. 162 càv ovgOuv vo utoov. Pha- 
vorin. ed. Basil. 1558 p. 1681 u£gog t« ovi8ovc xol v0 Uno- 
 wopéorixov esse dicit. Sed Phrynichus p. 7o e. Hoeschel. 

orD onov, inquit, 0pgvuOlov Acyoval vweg ovy Uywuog" ei yap 
0i UmoxoQLOr xd Atyeuv (Scaliger: 26) Acyovrow) ovs 6 ldiov. 
FE 0 ovx &onw Umoxogiartxó , n0Otv Eigexopnace xal 
s0UrO0 TO xaxOv rj rv EAlÀlgvov qovij ; Sturzius 


in lib. de Dialecto Macedon. et Alexandr. p. 194 ex. et 


sq. in. ,,Et profecto sic (pro diminutiuo dion). vel 
" womnino pro or500c, apud idoneos auctores non repe- 
. ritur, sed 1n loco Ephippi apud Athenae. 2, p. 65 C, 


»et in versione Álexándrina Exod. XXIX.* etc; In 
Etymol. M. s. h. v. UnoxopeSrexog^ pnépog t& ot500vg. Hic . 


et50isuov, vti etiam in codd. MSS. quibusdàm Zonar, 
: et Polluc., scribitur; alibi ovz055or, "vti in Phauorin, 
Seribendpm- est vbiuis org0v»io»y. Orta est varietas e 
creberripa commutatione et eonfusiene litterarugn v, 5, 
et.» ita aupra confundi vidimus quor vquer et igo», 


sufisios-ct sBUciv. — Bastius in Epistol. erit. p. 38 plu-- 
 xa' notauit exempla confusarum vocum smolvywev et. 


soleysuov. Vía v. c. in Cyrill. Glossar., e quó nonnulla 
dedit Tittmannus S. V. post praef. ad Zon. Lex. p. 101 
poire pro folia , dAaquBolog pró Pequfolog , de qua 
compositionis ratione vid. Bastium. in Epistol. critle. 
z^ 10 sq. ed. Lips., Schaefer. ad Boissonad. Marin; Vit. 


Am 


—w7- cw-w—-— 


—— — —————H——— —— — — 


- Prod. p: 158, et Lobeckium zneum in, Progremmeie cii 


index. est: Conditi Borussiarum ré£ni. memoriam. an« 
nisers. d. XVIH.. lam. — oclebe. ind. eto. Begiómontà 
MDCCCXVI. Ad Cyril. redeamus, ibi zopapoz: íuagot-^ 
vio, - lege s Megeista, e hisce : MineidE BHVE 
frequentius. :.— «5 309 s sn puabign 


Formae axuqy ap: - Fischer: TL; Hr, . ixi ap. Yiechérs 
XV., prov, RP. eund. XVII, viuo» ap. eüríd. XXE; 
adde Comment. ied. in Dionys: Thrác. loc. a Bast. i in 
Epist. crit. p. 195 exhibit, 'et Gram. graec. Tiascaf, p 


. 990, si diligentius examinaueris, non peculiares. esse 


Gupta. seed aucta. - ^ 7500 00! 161 


" Augetur ehiin deminutió saepéimráimeéró ee; qas 
alia 'deminuendi "fÓma irisutpet udditur. Rustath. pi 
1164 l. 20 dicit: vzoxogsazexutepoy d£ zetioxov fü S&P 
&$16p:0», vidé locum e Stephani POERIDOHIOR: g? gr. 


.Supra ad formam vo» adscriptum. "Ha, vt itmumerós 
alios locos taceam, Hesychius 8; V. Lovin, hábet/agn- 
dioxia , vbi scribendum: esse pro Acro rd nregóevta rd 
' domdioxia. rà wovqe, ita: Aouoxiw tt mrégOtvrk. tu aont 
Óíoxia và. xoUqa, ex Honi. Il. E. v. 453 M. v. 426'et Eu- 
stath. ad hh. ll. p. 570 et gi qüinis intelligit. . In Eu- 
stath. P- 570 l. 14 lege: xovpe xoa c««xzge,  Similimgs . 
do imminnuntur in lingua.latina v. c. arcellg, Arcellu- 
las .ocellus, do MDUS vid. Muiee psis, ida P 
geo Putsch. EE 


34 


bitesdua etiam addito adiectiuo: emgetur denim: 
to. Id quidem fieri obseruatum est: et in lingná grae- 


' caet in latina, vide Sanctii Mineru. p. 72. ed. Amste- 
lodam. 4761 ibid. not., Priscian. p. 614, Vechneri Hel- 
' Jenolex. L. I. P. II. c. VI. s-pz3175 not. b), edit Heu- - 


sing. ; Deruill. ad Cheriton. p. 284 ed. Lips ;: Fischen. 
in Ánim. ud Well; II. p. $6 «q.s adde Diogen. Laert — 
Bi: 8. $. 5 gio "»ekvfiu ;;GCebi X.p. iz-Avgent, 2.v- 
Qgso» pnoxpov Maxim, Tyr.Dissert: V..p..46:od. Meist, 


— AÁe — ^ 


tipos. 02 vopr. Apa xod; xu. Oeloto iqeuoroseuxrütc iac, ei— 
Aero ni: :$8ov. oiwlg. enev, .Oj. perros ue9. "Qu pov «qidag 
moxopitetiot equos NOCT qua gtivoerts puglow. Té spárcórv- 
.0 m0,-9UtéQ.ou utu» oixior quaai zov oikov «af  VifoxdQuaas "s 
(0 (MÀ sat pixHÓsov , xoi yoÀxtov. d£ quoi £5 roD ggÀxog, waa 
" . '*Ó f0voog. xeveiep xci (x sop xpuxec Óà xmvuv. (Phauorin. 
ar&or, fort, àn viroque loce»sarihend. €sti wejuog x e 
piov cfr. Eustath. p. 268 l 8, aurum, sérrlov v scxibitar) 

m a T Á. nO .lw ' ZU. PE e. V" 


 Recessit hic à priori Tuius legis seueritate gmavua 


'ésse dicens, quae illic plane non adesse dixerat. Sed 
multo magis!a semet ipso desciscit i in loco, quem iam 


F'ischerus 1. Y. indicauit, p. 1540, 1. 55 sq. 


- Ybi.enim haec Jegüntur; Kel on ptiosces ; ürs 66 xal 


 amparertjorsa, ph civos UROKOQIOp E naga vg Ilo, elu 

w9 AéGo$ .zetor Ok tiras. Quusi, e)g.ydg wéog veab.veuxog ,. xad 

"jontQ akvAaf oxvAuxog; Oite, xphdiQal, 5 wal Ao (ita 

.enim et. (— et i eribendua. ie cfr. p. 
M l58. T aspis 


3» - * €. * ^ ^ 
o8 aas E ac AWO * AME: ). QM 
; 





arq a EE : EE Lh E M 4 Vates i 
Adiunge.his: paxogaváoe Schneid, dub., e Hhauorin. s. v. 
Ty Mzvlos et Eustath. P 1649 1. 21, uaxgoiztwvia Schneid. dub., 


ex "Eustath. P. 1951 l. 19 ed. om. (paxQovygio ap. - 


Hesych. rov penooy vOv Gwigovca Íortassi9 ia -orrigitur 2 
poxoovegéo vov uaxoov xai ovvigovrg,), utykAobrlos, 6 
Porphyr. ad Tl. 4f, v. 155 ap. Villoisan. P. 270, & pne 


' eroe "Tzetz. 1Y. p. 7, neyodogr£vaxros Etym. pe 8. ed. 


Schaef., nsyaAóvoos ib. p. 5 ueyalovgia Hai (Stephanus 


habes Ind.Thes. Gr.), pyadevüqmtos Etyrn. M..p. 8'ed. 
« Sohaef. Oliyorgóreos Schneid. dub. , nescio quam ob ezusam; 


iid. .Phrynibh^in Aneodot, gr. Bekkeri Vol. Y 5.8, Stephan. 
in Thessev. G?, Beipe.- n: ' Lec. Lucian. ; éturz. in Lexic. 
Xenophottt. Nüperríme tales voves T.exicís. &ddendas ihdica- 


rant Spitanerus at: Friedéirlimus' in ll. de versà Gr. her. et 


de med. Pentam. g*- sllab. pi 149, "HE 550-- . E. EE 


Y 


17) Hanc gectre : 9dde Losxitis.-. ; . " beue gis 


- 


E Pag. 1655 Y. 29 haec reperies:, E «aot stulesol Hus 
Qovos tc óunoiwie nowjaég ola opiponornidg cà ÜiroxopéZe- 
cOot, oA óuac ever 0) xti0005 xal) vorxüral twvtg Aébesc do- 
40U0L 7900pu€i oic, UTOWMAEVOLG zrQuyuaOty , 6vi «ig xoi s7- 
«aig 79 ayude iy uas, ofoy* 
— éy yssiliton, vé0n»xe (X. v. 86. | 
ttoi* E 
 naideg — é» dysulldeoos gra» c ie i Ye 555,] 
Iam quidem eum hóc non temere asserere, et his locis 


DELI 


veriora dicere, quam illis: vbi eum cum grammaticis 
negare vidimins adesse in carm. homztüer. VÓnRO LOT AME; 


censeo et pereudseum Thilü habeo. AE" Ne . 


Sola enim ratione duce aique magistra jntelligamuá 
necesse est, adesse et posse et debete i in lingua, quan- 
quam nondum philosophorüm et. dialecticorum studiis 
et curis amplificata, aucta, expolita, deminutinas fot- 
mas, hoc est eas, quibus addendis minor aliqua condi- 
tio alicuius rei significetur, quae [praeter maxime frez 
guentem et fere solemnem conditionem] 'étiám aliquá 
maiori«liqua minori cogitari possit: ' | | m 

Tta. &vioc, tà» avesov. éximpae brord xoilow;: uis dice 
sae signilcstiones ortae eunt, quan&n ouimis verq 
haec:causa subest; ovàAiskep, jraecipue de instrumento 
musico, «ÜaE otuxvkav, «3Aeg wu; inaioris EI IR: 
lira, 5ulcus, fossa, conuallis etc. ed : 


' Períit vero interdum peculiaris: aine signiticatio- 
vis vis, ita, vt in ips&ib fere significationem i05 mpoeoc ' 


"rvnov relaberetur: Hoc rnirum videri nonmjpotest; idem 
enim accidit in verbis: inchoatiuis, frewemrtatiuis; ck 
alis multis, "Vti in-lisce vsu quasi atiritisnotio ad- 
juncta:períit, ita im illis deminutionis -vis seisità sene 
simque quiescere coepit, 't primis posterionbusenadl 
poribus saepenutriero. deminutiuá ita collócáta videmus 
vt de vera déminuendi notione cogitari non possit. Ao» 
cidit- autem "hoc primum, vti videtur, ih "werbis T8 


[] 
LI 


? . ' 
. 4 d " -- j , M 
FE ONERE Au »" 143 RuScES NU 


vulgares, et coxtimuni vitae.consuetudine maxime vsi- 
. tatas exprímentibus;. serius in. aliis. e de uu 
" "Vno exemplo defungi liceat e "Tzetz. Exeges: Hiad. 
p: 96 petito. * Ibi 1o/3/« dicuntur adolescentes, quorum 
vnum nouerca ad res Venereas inuitauerat, ét incolae 
illius insulae, ad quam iactátus' erat vterqne, regem 
' esse volebant. In recentioribus scriptoribus omnibus 
innumera sunt huius generis exirüpla. 


€ T 5:1 7 A LRLDUN 


, Cauendumm verb ést, ne iusto cupidius.iy nume- 
. fum deminütinorum inferentur substantiua, quae ter- 
minationes habent illorum terrhinationibus similes, et 
propter hanc formarum similitudinem cam illis demi- 
nutiuis confundi possunt. Monuerunt ea dé re H. 
Stephanus, Reinesius, et P'ischerüs. Stephanus | in Para- 
lipom. P- 159 haec habet: »Deé: hoc ante, omnia com- 
monefaciendus erat lector nonnullá esse, quae. dimi- . 
hutiuorum speciem prae se ferant, quum. tamen haud 
talia sint... Ex hoc autem nuinéro est TITTT quia hanc 
terminationem: accipit xoza ztáguyayi]v (vt Gráeci gram- 
matici loquuntur;) non quod Zroxogicnog eo significetur s 
ideo áccentum-in.antepenültima habet... Bed. tàmen 
.&UALOY , quod eodem modo «potreposvveree an UnONOQIOT&- 
áwgp, an eta neguyagny deductum esset. ano zxg9 &vÀJUg, 
dubitatum fuit; .—- . -xguocov. 'àn deminutivi significatione 
me legere non memini. — De:6tgeznawis. etiam , .an. ex 
4epanétva per, diminutionem st.factum merjto quis . 
apobigat.4 , Heinesius in Hbr. Vayiar. lectionn. III. 6, 
»P 442 n 9o0réQuiduov , Tt00011)9 (010v ,. émiuoyAo , Aguvioxag , | 
— atóutov, TtQekógsor, €t Voxan oidioy, quod vltimum Laur, 
Valia et Casaubon. deminutionis. significationem habe- 
rf putarunt, ;Quinero deminutjuorum. eximit. In qui- 
' bus -Reinesio non plane assentior. EF ischerus, vt,ad 
huno transeamus, in Prolusione.prima de vitiis Isi 
corum Nou; J'estamenti. Eips., 1772 p. 10 sqq; eT iV 
j np esee deminutiuum, , et , Meier: imam .auris partem 


I e : e i4 — 
denotare, sed omnem aurem eo | significari dicit. Ve- 
lim memor fugisset duorum verborum,. quae affert,..0v- 
Qsav €t (latini) auricula, cuius posterioris significationeg 
probe: nouit. . Ja xErolus. X;pag..236 sqq. ita restringit 
senitentium ,. t a8nela»" et àlià' multa ,,paullatim ita 
poni cnepta .esse'* putet,. vt wis deminugndi. periret, 
,8ique adeo haec idem valerent, , - absoluta no- 


^ ee 
, mins. e an t * L * 


Sane àutémi canendum est, quodi imm ixi, ne fór- 


"rna hos fallente: denminutiua d , putemus, qudé révéra 
non sint. Ita, vt nonnulla eomriemorém, non coma 


miscenda sunt cüm deminutiuis ' in p" adiectiua 'sub- 
stantiuorum. loco posita, et móognyogixd; ; cum deminu- 


tuis. in 0p , » 40V et av megutorgen: et xvi de viraque : 


ge vid. Doruill. ad Chariton. p, 249,599. ed. Lips., Schaef. 


ad Gregor. Corinth. P. 6515.porro cum demjnuüiuis 1 iu 
ag. ao ÁeerminipA jta fogmata; et can. zleginutuh 1 in. ,e» et 


e amplificatiua et denominatiua. Veteres graimati- 


ck 6 numero: defninuntiuorum verba: homerica haec ex- 
dmerunt : Véuyeo9)! loy , Mpsdo (seridribus eiplor), 9n- 
olov, iios, ievior; Inloruv,: Bieoks' dultguo, doyiov, (iq»uot) 


^ ehjolov, -oftiíoy; $pxcov; Üyxio?. .- "Evvmwov, péraudttov, P^ 


vo/yUi0y, uerermiov, tíemo, puto; huc vocare volet. Non« 

nulli veterum e:'v. -66o/o» dubgtántius. loquebantur. 
vaiyloy ,' quod alfii:dnoxoporiwov esse négabant,. in Schol 
7 Hlois. p. a18 esse dieitur-. JVée£, quod ab.Eustathio . 
p: 1540-commemoratur verbum, in cari. hogteric. 
non inueni. De v. ayxaMc loc. Eust. attulimus, idem 
p 1283 1. 85. dicit: vag dd apxalac eyxolidac einay Ovrv- 
soxooifes 13y 15 Boogvtrrà soi P 'Bysotuaiévte. avrete Te, 


, * , » , : * * . 
GRUND ^ ' * "I nr) 589 


NEL 
"T 


iE UA) Actiuant. Teissó Lexicographi nen egotsrant,. dioi mo- 
"do $ehneiderus équgd/lu, vid, Etym. M. s. v. dyyag, non ex-- 


"S iiber. Staphenetdyual à po, qx sod. ]. ier imdbéset loco 


4 


ils. Éx hoo Eustath. l Sohnéideri Lexico ^adseribi 
potest-ea signifioatio' eyxeAidog , qua inpriüis de fasci- 
culo £vkov vel gevyàvorr. dicitar, vide' praeterea: Eust, 
f. 1162 1.55 sq.,. Etyfn. M. s. v. eyiedlidoydyol ;. Pharym. 
ín Bekker. Anecd.'gr. V. 1. p. 15, et al. : Cur Schoside- 
rifv. €yxcddondáne, quodam Stepharus exhibet, omi- 
serit, nom vided;,' Addeietiam v. egronea , venditio 
panis, (5 mg&Ege avr) e Phryn. l. l. p. 20, BiBloseile 
(et fifldogtoeiqog) ex. cod. L ]. p. 29, &Agesogodex0g, sj, 0v, 
e Lex. rhetor. p, 235 1. is nag ueo Mu (rim) e Lex. 
rhetor. sophist. ib. P. 3279 . 

m» Eustath. p. 1555. 1 44, Zonar. Lees P- aai. 

.didog Eustath. p. 3540 1. * vid. supr. 

4hiüag Eustath. p. 1^49 1.50, 8g: pm 

DU mgle (1l. qi. 260.) Etymolog.. Magn- s. h. vii : UL 

(xpo. Asbadeg od ! dente, YZbnür. Lek: p. 187i : "oí e 

i Hesych: idem ; 'hic lrécte. yngidec, it Zonar. Lex. 
et in'Etymol. M. fta 'aBbibey Ye uae infra: ad wodóna 
pude i deaur. da We qeu T 

| "T'ranseamus:.ad si boss sida Dicitur ita atu» 
lus (dvwüe, stoyvàr) 'v. c. Enstatb. p. 1625 1:42, 17a& 
- psqq. (Lexica. monbisi. zadisculinam formam à veoyvóg 
exhibent). Est hoe vocabulum oexyáa£ iDerum deminu- 
— tinuín ,'formetum av exvàog,-quod oanem denotat, 
Tuetz. Exeges. Iliad. p. 105 haec habetz ser — xoAs-' 
vot, Ür &v tuve Gq4ÀqgtLI09o (hoc aduerbijum. te Stephanus 
Qquidént snnotauit) ngoceo gnzau* oxvràoc. dr, or dv aybtat- 
»y. ^O 6xilog » camis adscribatur Lexicis, ibit: 


* )» 03e *- 
dq . (U L à [i * nm 4 " 





es aget ipei; ipti, q uod Shana. obi u angit, ex. eo- 
. dem loco addi potest Lodcis. 

35) Nescio quam ob causam Schneiderus v9 oxókec 
quam eliam formam voc. «o ox)ilov Stephanus in Thes. G. 

"yn P i et sq. (cfr. Phauorih. ». v. Éntwoniviov) enoteuit. 
NIU torejote notatur Hh. v.'in'Regtl, de*prosodia XEIÍ, id Her- 
^ isis "libr. dé em. t. gr- £r. estiékos. . "Obiter moneo 'in "Dra- 


r 


-— 7 A em 


- 


derus obiter commemorat s. v. axviet, ex Hesych. et : 


Etymol. M., ibi vero oxvAàog legitur. Rectissime, opi- 
nor , Sylburgius in loco Etym. M. l. exvAoc relingenduza 


esse censuit. 


Iam vero hic finem imponam quaestioni de vsu de- 
minutiuorum in carm. homeric., quum putem et Eu- 
stathii aliorumque locis, et ipsis, quae attuli, exemplis 
demonstratum esse, reperiri in his comminus formas 
.demjnutiuas.  Redeamus e campo illo in angulum no- 
strum, hoc est extremam et paruam illam horum .car- 
minum partem. In hac quae primo obtutu deminutiua 
haberi possint, sunt wvxrepíg, &nàof;, tolg, "nocoigs 
non autem ésse paullo accuratior contemplatio docet. 
' Restat xiíctov, de quo vocabulo multorum laboribus et 
curis celebrato iam videamus. 


' Schol. 'illoison. ad Dliad. yh. I. v. 9o ^^). 


'Ee xieo tym) Ilogqvgíov. "OXov Blov idégce Zo- zi 


ogoOéo t9 "AdoxaAovíetn eig ML AM TOU mag 
'O uoo xáAatow 


1 
/ 





con. de metr. ed. Herm. legendum esse p. 82 1. 25 oxv non ovy. ovy. 
Cur Schneiderus voc. oxvAddeyos et oxviadéyoy, quaé Stephani 
et Hederici Lex. habent, omiserit, item non video; hoc me 
legere memini apud Eustath. p. 1880 l. 58, illud apud eundem 
| pei7ro/l. 16, vbi sine dubio pro — oxóÀuos Qévzc xard 
To)s maÀciove, xal oxvAadswoc, ita legendum est: ex vÀad£- 


76 x. T. À.. Bvgoodeyetoy ex Etym. M. p. 170 et ouofvosiog 


ex eod. et Zonàr. Lexic. s. y. aiiud et, Glossar, n P. 
207 addantur Lexicis. 


14) Falckenarius in Diss. de Scholiis in Homer. ineditis P. 200 
. Eq. eundum locum e codice —Lugdum descripsit. in non. 


nullis recedente lectione ab hac /7illoisonii. ' In initio pro. 


az s9i rov avro) JV alcken, dedit magá , deinde pro ce» iy 
éxavásas socaoncabopd y o y scripsit vóv & é, waraoxatoud- 
voy;. pro azégsosv habet amsosioesv, pro sÀsotdíuovw 
zÀicco v, poro xtnÀ t 09a5, xatqxop do 414, epy sca, 
) K 


P4 


— 146 — 


(Tela à 9905 rcéieDut mepi TOU QUaeU , nep rov 69- 
, uasyopévov, *i ravro ÜnAoUree vo saga "rris" xc 
deuvegov dL gs 909ojoagiuv, xOTéQOy &d d- 
q00yyov *j mQort, 5 dui TOU iora^ xal zQír ow mepi z26 
ngoco0ias, mortQov mragoEurovov. 5 mgonegolurovos. To 
niv o)v ónkovuevüv now ov nolÀge ox&twgs ÓsioOos ovre 
napa e$ Tomi , QUtt maga rai "rrusoig. Oixov yag q sot 
Te Aigav "Onioóc TOv £y tou PyovAeos xeragxvabop fva, 
zug O8 év avr xaltuy xoi xouidiot as zQvg dgyesug 06v» yu- 
vai xal TEWVOLG . KiMwv 02 avro 7:00Q1]/0QEvOtv, eveloyug 
uA «Auiq )jtie srgeus cani oxgvy dcr exicoc 1o , «mo «p 
yov sivo: » é£ 00 ej xAwrno, xai xAup0s , xai oi. p gov 





zrsQl wAdoiov cmisso di, er ém avrovc xaQet. non eicré» , in 
"seq. xard cüv avzov Oà vQómov, et in fine magum eios. 
Praeterea coniecit legendum esse z59] rovTOv, pro foo 
. wvtov; deinde meg 75. óg8oyqag La $ pro LIT: cr op'oyo- 
porro or«fades 7joav Qxodoutuévas scripsit , sed qxovopnaloons 
praetulit, et pro oixodopiav cd» erifadur e- oixovo- 
iav legit 
Godex Sdbsronis Valckenario habet esif dien exod e- 
pev. Legendum esse puto omnem illum locum ita: ( 
"9,OV) 0$ xvxÀg v07 oixov OtiBA O49 qQuxodopnuévov, m QoS o6 
(oixedopzuaros, huic ex aduerso s. hec versus, vtà mensam 
versus, positi) «al CA cfr. Bust. ad Gregor Corinth. p. 362) 
of Ooóvot Exsevro, Gers üt avri («Qv 99óvav dyloveri) xa— 
Sébouivove Onsvely x. cw, À. Firmant hanc emendationem ra- 
tiones palaeographicae, eaeque noüssimgae, et locus Apollon. 
Soph. quém apposui, i» quo yero nihil mutandum est. Sen- 
sus hic est: Aristarchus «dio esse putauit e oz/faómv stru- 
|! *ttionibiis compositum j hoc versus, (40de voco éotgapu£vos) 
positi erarit Qgovos, ita, vt ad xAigsoy (in 990vow illis) seden- 
tes Qeutveur , in xat (ipso) &yxo LG gas posent serul, alii- 
que | —— 
In Hesychio verbs: 200v. Wo. oR0UOSC. rooffaeoy xo) Bode 
vrdote, à TVusari corruptionibus emendere studuit Schowius 
Mb, Vi scriberet x. zeostu moooréav. sol foo» ore, Codicis 


vestigia sequutas , qui exhibet weo exse vro orovin. liooerác x 


Xectisshme posuit &vhow., wellem etiam spripeisset Toce u s. 


"bootwov cr. Vc npo 2 Y. enoédleu0; Ut prgouduc. 


Li 


ie Mo rri 


-- : V 
[ 


«e dndpnsim t0ig ejposg xicepuol , oi dilos 0óvoi. "drn- 


«cg Ud xAerroi0v TO MtXQOV sluwicuov' Acyeras , To 0Uv ,ZmpoUy 
xÀlvag "t0lÀug xa? 600vovg xAuiÓiov ixeAovy , " TQOTU) xol 
rà» x0rr ive "uti ixalécautr. Opperiov 02 ol ' ftrixol cóv 


q »9bev xoüvo yov (vid. L.Bos. Ell. p. 215 sq, ed, 


Schaef. et P. 885.), "Opnipoo 92 OeAeuov. '"BEuol 02 dou, 
qul 4d«p00c0oc, dno roV xexAioDas nurowoyaGÓc vou 
oxkaivorrog v0 neguttingtvas «al segue gen ( Cfr. Schol.  Vu- 
loison. e cod., Vatican. ad Il..X. v. 1 et cod. B gyvongay 
o£ 1t0AÀol, 0rs 7] x Alo eg "ap. 'Ourion tv sepio yv enpaértt, 
«ai ncvro TX ioynoriouéva «m «vz57g ónpgara ). 


. dol orapyog 0d xoi frépug inyraeso vo yap 

meg? 02 xAlptov Ode j Aer ^ . d 
à7obv, cg xvxÀo toU OixOv orifadu qixodopopévum ? "1906 
eig oi "Goóvos ExeLvTO , digré i evrav xettetopévQug PM 
ani Óé iov orifaduy xoi nügOos, iva wn «ÀAog ofxog 3i TOU 
Zaforov, àAÀo dà vO xAldvov , .nÀX Éy TO 0x9 zov zlocgrov 
econoGas rxv dv xvxÀo oixodouía TÜYV erepuduy » x«i iow 
zo» $opvox. Eugalve dé, Or& 0 ué£v olxog "Mesprou £ d Tj) 
vió ved Regie Ou Epp UnO toU xhigiov ,- tov à? Mid ev 1 
£EnOev negiégovas xàucto. Koerü toV NxUrOy TQónov xod £v 
z7j 'OOvgotuc Dixie. 9 9oeÀopuog voU Tuiepuqov uecog vyios 
ejxodóuro , vz0 t?jg «vÀOg megieyópevoc x. €. T. Tov avrüy 


rQUnov xci TOW 4datorov oixov negetgeoO as mara ger v;o | 


TOU, xÀ1010U '"xotà pésov dixoDounproU TÜ ye niQeD Ely 
$OUTO ànàol. X. f. 7. CE;G 7*0 r0 xÀlowv qvoloylav ruv 
TEQOg T€ TOLOUTO Tgog tag naotadag, godopos, a Ld ngo- 
epxodóuryro y&Q 0ix1opog riyOg " mza0rGg, xci 7 mponaorog, 
xui 0 ; ngodopog , xa unt xai vovvoua ÓnÀor* | 
aÀ1o d dvi rrgodóno , ngoadev Qalcuo Ovgaov: 
poroUro DE tui pt Erdgas 13g Qix(eg £X) &g& QUOGX nQoc pvrg 


zjj €ig00c Ee«vrgscvoop£Eyn" olg 0) woganinpuv xo] zo xiouow 
eEo r0U 0iXOV. 


Apollon. Soplíst. in Lexic. Homeric. $, d. v». haec 
exhibet: co» &naf sipypétvoy Ciz Q ug 'Qiveaelac 
2 


/ M 


- 


—— x4ü — 


! 


— — ati ài sinite $56 me»cn 
55. dv «d Gutoxovio — 


w*«l z0U' £P TQ OXO. 


[^ E *Hàivódogog rag xvxÀm xal £o — Honuty" 

P 'Aolosepyoc xvkÀAó0ev voD'Glxov, olo» i orifednv . 

rode 790g oU xvi oi. 9eovo ixewvro , -igte oU» xal 

éx avrO seionévovc Ótnvetvy xol iyso wo Oan. 'O 483 

da niav ghoiv ovrt * xÀlauov s; | Base ud sje xeiras 0-Op0vog *. 
wei 02 wAlowov os stXvrN 


6 iore 0r óÀov voU oixov. 
In margine cod. Vindebon. LVI ap. iter. .haec le- 


guntur: "4o rà maga "rzuxoig xAictov* xaxeivo uà» yaQ 
óipatie Cevyoy Ocvregoe (lege: apabd xal Cevycv à eue 


X07; causae palaeographicae i in promtu sunt), 0 vir 


SPopeiot maga graguv ovavAOY quoi ( stabulum )* "rovro Ód 


(maga t0 xAtleiy 0 dove (v sic,) miQe£péev i né ot -r0Ug. 0ix0vg" 


goi yo0 &vOQ « x. t. À. 


"Schol. min. dieunt: 4me£ e (o jv av onuolves 03 EEg«- 
Opa» rwa ceypairotilr, £y vj &xcivro ob sÀuouol , 5j xri, 
ig ov éxaO Elovro 5 ÉXO»AtYTO. ^ 4 

Tn Eustathii comment. ad. h. l. inuenimus haec p. 
1957 l. 51 sqq. et p. 1958 ]. 1 sqq.: KMowv 2 oixevuxog 
oixog éGrw, &UrtÀng x«i 00v ttg wAcola mel "v pog 4ovov. 
JIogo uévros Aftrixol v0 xÀioiov dpabur xai Cevgev éovi 
dextuxóv , 0 Acyeroe. TOU Popaíovg maga Ty» Ozagtv 'CravAov 
xuleiv. imvi uEvrQ TQ) XGÀQ dd giga» doxet xAloiQy 
elyau tov ora Üu0v rov ngoffece , 0Todo 5j XOWO)c Aeyop£vvg 


exenaot 5). Ev 0à TOig ónrogexoic AcfexoLc:. mop 


olg xal Oe 900 yov («), xoi Ót. | uóvov 02 Quypovov (« v) 7] 
ce Acfeug &ogovoa. &Uporav, xstvtQL xod roÜra* , KAelowv 
Ouotoiv , ,&» d xal (yn Torasis, "xol xAsoalan QDÀ£000 





hj 


15) Hoc sübsicuduumi lobi non liben oxesraatjpuop legi- 
tur substantiue ap. Tzetz. ad Lycopliron. v. 35- 


zvyÀovtQ, nÀertios $Vgas, dy c» xol Grigm, eicsoyovran. fe 
. "4t As0g à2 4ooyvg vog. «Àevolov, quoi», eig xÀeiiov,, 
«ai 0r Ovgov voUro utyag! xal xAesclae al tovrov Ovgas, 
mÀ&réias, xoi eig vO ixvag. evoryópevus év éx£go 2 yga. 
"ge, Oct xÀlGotov Auep £a g. TO ngogtaov (cc, 7:0 Q0; "[o0w, 
S xel"Ougoogt  . ——- ES 
(. mtQi dà xAelosow G£e navrm, TOS 
rape: d: z0ig. "Merixoig. -4Àelgtov 0 u£yog Ovidii; xot urere; 
qot , "toUzü uiv éxreiveros xoi rragotvverau,. áxeivo dà ( xÀev- 
00») evorébkerou xci passe Uv era Scribendum »sAlo«ov. 
Od ,. et «Aon iov d peyag- 0. vid. supr. dict. et loc. Pha- 
vornl-zàÀegio* sevOoysiov, et eUgmtae x xal dud. Óu- —— 
: 966 799v (ita refinge.ex Eustath. s4e0:0»;. in Etym. | 
Magn. s. V. x1loiov annotat. ; mua de roig Jdrvixoig Exredv 
»EtaL TQ 6 xpi ngrgoEvverau «og tO 95oíov,' adde Draco. 
P. 57. ; 

. Addit Eustathius l. ls Kal roteDza uiv TC T(J U dad 
gov Onueos óc Jovisxov cegug,. 0iX0V  dngeives TOV 
.s;0Q Qyro XALGLOY &gusveva. 0UtO)g." " 

' &v XQ. QLTEGXOVED.. 
xai. &jc.. 

Ex hoc Eustathii Ico Phauorinuni "laribus modis. 
esse emendandum apparet. Scribe ibi: -oxezexoc oixes 
égtuy elc. xAulo negl sv, etc, vt reliqua mittam corrige 
verba. eJAso. nvAgveg et' 'Ousooc à ou cago x.v.- 

Iul, Polux 1l. IV. 125: T6 02 xMotov iv xopgólg na 
goxeron med vrjv oci. syapomeraopats ónhovpevov, xoi £OT6: 
uev ovoaO poc. vnotvylov, xol ei voor CUTQU ueltovc ÓoxoU6 
4. T. À. ibid. éx 3) "errigüvovg dneotglosg xai deraanigev. 
yéyove «à xalovgevov xAlo:wv* z0regov mov 7v roig ib 
e /ygoU Bovoi oreOudg xci roiG ÓvOo , rn Olnxcv dgyaoriuv 
Significatio stabuli etiam voci x4;oío à. nonnullis tribui- -. 
iur, v. c. Etymol. Magn. auct., Moer. Attic. 

Restat, vt locum Etymol. M. commemorem de v. 
zÀlewv; ibi haec leguntur: «A. oquaiveu vóv vümos , &yOu 


, M 





Tosazas vd (toym. 'O uiv vegvexóg Óa vüc m Qu oy yov 
youges* o 03 "HQ jiovóg à roD s Àcyes ór 7«0€ tO 
xÀcvo cost, soi onualves to sepsígo, xol ixeiDcev xÀMoig xai 
 WAícLo* tO VEKOXOQLOTLXOY. 


Est igitur x4íovov vox cognata voci xiii («), atque 
aut huius vocis'5) aut vocis xAís:, vnde xiisíg (a) quo- 
que deriuatur, forma deminutiua. KAwíy vero plerum- 
que in.carmin. homeric. non tam pellibus linteisue te- 
gumentis compositum tentorium, quam casam tignis 
trabibusque et limo exstructam et alga aliaue materie 
tectam ,/ et' omnino tugurium rusticum et vile denotat. 
Vide Eustath, p. 77, Phauorin. s. v. x&la, ( A4. L. de 
Massenbach) Militárische Monatsschrift. Berolin, 1786. 
Vol. III. Part. V. ( mens. Mai.) comment. I. .. 


Hoc auteni deminutiuum non solum ita, vt demi- 
nuat notionem, vérum etiam vt notionem conditionis 
vilioris et tenuioris complectatur, positum est. Hoc 
quodammodo senserunt Eustathius, p. 78 l1 sqq. dicens : 
£oze O2 r0 xAloiov dg uiv Ó Thowmriic iv "Olvole Boskeres 
doviexOy evrelig oiwnpu, og 98 vj zf(mve Óoxei xà 
TOv npofézoy OxenzGOru.xOV xal pvÀlaxréxOv oixi- 
dio» e9isAgQ ndvztgo Óv» xal avutO, ovug ftzOv 9 
xó zcod t$ IIovncs xAicocov, Dorotheus Áscalonites, 
vi Sup., et Ernestius ; qui ad h.l. monuit: — ,, eius aream 
am iplectebantur , velut septum quoddam, aedificia te- 
nuiora, in quibus serui essent, etiam pécora etc.4^  Ob- 
seruat etiam x4íaw» de omni habitatione tenuiori, s. te— 
iuiorum dici; .quo sensu sit etiam spud Deinosth. Co- 
ron. c. 40. 





. 16) Galen. p. 582 ed. Fiant. "Téeiov (ità Fr., al. ed. Sügíov ; 
propter dusréfoloy defendi potest) 5 wexod vdgéa* 9 t o— - 
*xogttocex os. Mi qvtov Bustath. P. 1854 Ll 54 sq. 
Üntse Porl Avgrla — -—— évokógat và 6c Mi idu «el 
doen A pier, ool. y. "s & 


Hunc vero sensum etiam otuni& Laettae sénis éon- . 
ditio et habitus vilis ac temuis. requirupt, de quo filius 
personatus: 

QUtO» 0 OUX ayoti xopsóij egeo, ET. dua pon? 

Augga» yug. UUVgMBsG T6 *Xx30gQ, £&l aecxéa 

égcgae ^C 
$2. v.. « 249 8Q« et poeta ib, 227.8qq.: 
- Óvrsüonrra dà cezo yere, 

amror, asxélOv: x. T. À. 5 3 
qui dicitur rh. A. v. 190 anavevdev. ix éygob mjuora n^ 
exer , qui rh. 4. v. 189 sqq. 


—2 0/02 n9Àwds  xorépyerau" ov8é oí ud 

Mui xol gAuivau xol onyex ouyalotvza " 

eÀÀ 0ye yéiug pv eUdei, 094 Oudieg ivi oix, | 
dv xóve Gyye tivpüg , xoa 03 oot efnbra éret 
-evrag énrjv &AOnos O600c , reDuAvid v. otoQn,: 

" arxvrg oi xara yovyov aÀoe oivon£Qaw 

Quos xex jin évtoy. y9auoAod BeBAriazes eura * 
6&0" Dye seir. a qétov , p£ya 8? ppect rivDod ueber... 


adde rh. ZI. v. 159 sqq.) 
G)xsvipévo Óógo (£2, v. 214. ) non id inania in- 


/ 


- esse, vt domus splendida, palatiüm opipare exstructum, 


indicetur, nouit, quicunque vel primoribus labris car- 
mina homer. gustauit. Omnem han« heri domum cin- 
gebat .casa. siue aedificium quoddam, tugurium casulae 
simile, leuis ac vilis struéturae ét conditionis, eUteleg v« 
xal Aemrow oixofóusue. Tiane ob 'cáusam D ita 
fere verterem; . . 

Dort «war " ihm ein | Gebáu, und umher lif ringe- 

, um ein Hüitlein. 

. jam vid quanquam in oatmin. horheric. dud: 
tius deprehendimus, tatnen rasquam aliquod hoc sensu 
positum ést Haee enim deminutiuorum significatio, 
quod. el res ipsa docet et nos supra declarauimus in enu- . 
anerandis variis verbi jsoxogijopeu. tignificationibie « et 


s 


Y 


| 203 
: explicanda ratione deminutiüorum, eius est conditionis, 
] vt ea alas, ratione et, quod hinc sequitur, tempore 


sit. 


.. At vero hic illa significatio extenuationis , * conditio- 


nis vilioris et tenuioris, quam ea, qua mgezorvmo» est, 
necessario coniungi debet et auelli nullo modo potest, 
nisi artificio tuo vigorem huic loco eximere volueris. 


M 


Hanc vero ob causam etiam huic verbo eiusdem- 
que significationi certe tantum momenti in constituenda 
aetate et origine huius extremae partis concedendum 


esse puto, vt seorsim spectatum offendat, coniunctum 
- cum aliis moueat, 


M 


i Haec vero de hoc verbo silciiv. eius natura et 
significatione *7) satis dicta sunto. 





- 


: 17), De accentu nihil monendnm esse credo, . guam , xAioioy, 
quod nos habemus, haud ,aliam accipere debeat cóveciw; il- 
lud vero Atticorum wAfoiov magokvróvas scriptum accedit 
praeceptis Grammaticorum plerumque obseruatis, quanquam 
de hac re nondum omnia. perspici et pugnaritia componi pos- 
sunt. Locis, quos JZ/agnerus in libro: Die Lehre von dem 
Mccent. der gr. Sprache, p. 1305 commemorauit ( Eustath. P. 
^ . , 985extr, 255. 43, 268. 8, 1146 fin., 13691. 22, "Schol. Ari- 
stophan. ad Plut. v. 1098, Etym. Magn. s. v- épxiov et Ojotov, 


:  Phauorin s. y. 4c. ), adde: Rustath. p. 428 1. 4 sqq., p. 742 


16: sqq et p. 745.1. 1 sqq., p. 1954 l. 54 sq., Etymol. Magn. 
$. V. Uyviov , «Aoi» , Draco. Straton, ed. Hermann. P 57» 
Beho V illoison. p. 218 init. ,. Phauorin. P 1577 . 15 sqq. 


- Caeterum emendem loc. Eustath. p. 745 1. a, viov enim 
ibi mutandum est in /»/ov, consentientibus Schol. Filloisom. 
E p.218, cui loco iam supra docui pro óvioy illam vocem red- 
| | dendam e5se, et Phauorino,. qui moxe.euo presse:sequétur 
'. Eustathii vestigia p. 1825 liri. 52 sqq. ed. Basil. Contra Pha- 
| .', worinus 1. l. ]. 54 ex Eustathio et Venet, v. 7 Qo magalnyovaus 
! ' etl. 56 Àei, pio» accipere debet, I& Eust. l. l. lege etiam pro 
| TYAsv, — oiytqy, — Aclpioy etc, et in Schol, Ven. L 1. pro 


- 


-, 


ipsà priores eidemque quasi viam munientes, sequuta 


Eomdntueuans P! 53 Ed E , 


^- . dam quidem, quum Dorotheus iste miser totam vi-- 


tam huic verbd explicando unpenderit, et omne tempus 

suum amnemque operam in eius explanatione colloca- 
verit, inihi, . tantum otii et operae eidem verbo expli- 
cando consumen credo excusationem non posse , denes. 
gari, Sieubi me lapsum esse viderint per haec spineta 
reptantem, ignoscaut, quibus firmiorem i incessum inge- 
nium et aetas compararunt, . 


"» Ar A Po. E 

CERE RM : Lor) remm mpm : . (4, 
* E E : S TI. ZA . * : T 
Vidimus de formatione et natura iade ver- 


borüm, quae'in hac extrema Odysseae parte leguntur, 
videamus etiam de flexione.- 


Primum in quod incidimus, est &eO rneag 92. v. '. 90, 


ita enim recüssime 77. olfium scripsisse , varias aliorum 
lectiones 5y5oao , ét&qnto, itÓsn«c respuentem quiuis, 
opinor, intelligit. In hac vero.forma, quam aliorum 
causa notaui, nihil video; quod offendere possit. Est 
enim antiqua , neque inusitafa Homero. Vide Od. I. v. 
44,' et éreOnneo ib. Z. v. 166, [vbi v. 168 oc o£, yvvat, 
soribendum esse, vti vidéo, iàm docuit Censor doctiss. 


(B.....) edit. JPolf. Hom. in Ephemerid. literar. fe- 


nens. a. 1809 n. 247. mens. Octobr. p. 155.] Od. 8. v. 


181, Il. 6. v. 566, 71. v. 530, 5 v. 71., Ctr. FF. esséling. 





P * A 
» z 


"Iuov, Sip», etc. legas"Iioy — oirioy.  Vicinum Ilii no. 


men causa erat erroris librariorum. 


Ex'Eustathii loco p. 428 l. 4 sqq. comperimus Seriores. 
Graecos (vore Versgoy) nonnunquam covoow alicuius vocis 
mutasse, vt eam ad obsequium vulgaris normae: , Voces 

. trium syllabarum dactylicas magoÉvróvove esse ** .reuocarent, 
. Haeo enim regula. plerumque in vsu fuisse videtur, . et prae- 
. valuisse, quicquid interdum nonnulli v. c, Apio et Herodo- 
sus obloquerentur. ' Voces in 0», terminatas pluxium syllaba- 
rum argomagobvvovras, diserte ita docente Etymol. s, v. dia- 

.* BoiAiov ; quapropter haec ne in posterum turbentur. 


|. d 


l 


HEN L 154 — 


ad Herodot. I. p. 59, 8o, (ex Herodoto nnbém exemplo- 
runi erotauit Portus im Lexic. Ion. ad. lit. ca et inpr. 
adl e5,) Maittair. de Gr. Ling. Dialect: edit. Sturz. p. ' 
164. ibiq. Sturz., et p. 486, Fischer. A, ad 7f/ell. Spec. 
II. p: 571, Censor. edit. Wolf. Horn. ll. p. 134. ' Locis 
& Fischero l.l e veteribus grammat. ll. addí possunt . 
hi: Eustath. p. 5o 1. 17 sqq. 7181. 15 sqq., Etymol. 
M. p. 419 ed. Sylb. 1. 10 sqq., Phauorin. praeter]. p. 
567 1. 59, sqq., quem ocum vti alium ex Hortis Ado— 
nid. annotauit Sfurzius |. l., etiam p. 545 L' 4v, 564 
l. 11 sg. , 777 |l. 3 sqq. | 855 ]. 41 sq., 1472 1. 21 sq. 

De verbis MLILLLLLTI et dnexAeAuQecÓ infra 
sermo erit. — 

Peruenimus igitur ad 92. v. oí: 

— — &nexlelaQsode 4) 9aufeve,; 
et vicinum v. 598: 
" CAfoMog 4 Hh x xl, —). 
— — 'Qüvesóg à Aaffaiv xUgE 460 ni xagno. ' 
| Vtraque forma, quarum posterior multos. in erro- 

rem induxit,.alibi, quam hic, in homer. carmin. non 
legitür. Non probare possum, quae Censor edit. JF olf. 
| Y. l. p. 130 59., de hisce formis proposuit, qui pene vbi- 
. cunque fieri possit eas restitui vult; restringenda. cer- 
te est haec sententia. . Geufieve , 9agoevs, 96osve, Epi- 
f*ve vbiuis dicit legi, non Oapufoc, upoeoc, 9:s0tog,  Ep£- 
foc: ex his autem Fotfeve et '"Eprfevegus 1I: 8- v. 568 
et f. v. 572, Od. 44. v.575 6forvg Od. H. v:318,. 9au- 
eve hic tantum me legere temini, V dond vero , misi 
egregie fallor, nusqtai legitur. AES 

Iam quideni si in verbis terminationis 0g parum 


frequens est haec forma, im verbis termitlationis sug 
suspicloner mouere ét ad recentiorum poetarum vsum 
,nos.reuocare videtur. " Eodem enim modo, quo 4 -". 
hosce saepissime obuiáe.sunt hae formaé, apud 

merum rarae. lam, vt ne verbo i ixv 6y |HtüQa £2. v. 559 





*7— semet 55 amer 


 immorer, cui simil fórnia livevpeyon solum in rh. I, 
v. 120 reperitur, yéveve, ; quod prieres editiones ha- 
L 


bent, et cuius vestigia etiam in ced. Harl. adesse vi-. | 
dentur, e loco Od. 9o. v.535 IF. olfius expulit, 4donuev- | 


evs, quod Schol, Victor. vid. Heyn, Tom. VI. p. 646 
in Il. N. v. 424 nonnullos scripsisse. narrant, fvid. Com- 
ment. meam de agro Troiano, not. idle), i iam a vete- 
ribus eiectum est *). Quemadmodum i in, nostro loco 
$2. v. 598, notante Clarkio , edit. JV. ettsien.  "Odvocug 
exlibet, quod etiam in codic. Harl. appositum est; ita 
' nostrae editiones v. á16 ei. rh. non exhibent: — - 
(— — — pow frgorrapotóev 'Odvecelg 
quam lectionem Barresius inter varias recenset. 


— 


| Eiusmodi verbis et rebus. mutandis, et ad vsum : 


poetaé reüocandis, aut, quod interdum. accidit, ad 


praeualeritem loquendi consuetudinem, quae in hig- 


" animaduertitur, detortijüeridis, vehementer vereor, né 
obruantut et euanéscárt tenuiá indicia, quae multum 
saepenurheró produnt, ét tnaximi aestimári debent. 


| 
| 
| Accidere enim potest in his, quod in imagirie situ foe- 


data, vt, dum maculae et puluisculus abstergi viden- 
| tur, sigla, quibus de pictore et auctore certiores fieri 
' possimus, deleantur. Hoc vero valet de pluribus, ne- 
que tantum de-his verbis et hac, genitiuorim forma in 


difescbárth 
eve, nominatiuo in eve desinente, neque tantum de hac - 


parte, in qua multa vestigia reperisse mihi videor cu- 
rarum aliarum et alienarum, . quibus huic illiue loco 


contigerit, vt émendetur et ad ópsgixorégo» formam re- | 
digeretur. Valet hoc de ommbus Homeri Hesiodique | 


| carminibus et omnino de iis, de quorum origine, au- 
ctore, aetate, et quae surit huius generis alia, nondum 
- satis constat. 





*) Censor: edit Hom, 2 lf. l. l reiici dis dbi h. re sddese 
potuisset Il, 9. v. 30$ exemple FORUNNONM: 


Bj 


icscsam: 156 itsicdtn x 


$ IIE- | s 5c 
Pergamus a flexióne ad vsum - | 

JH'olf. Prolegom. p. 150: — ,Necésse erít excütiatur 

aliquando accuratissime, quid illa extrema legentem 

vnum ex multis isto sensu imbuerit, quae insolentia stt 

in vocabulis et locutionibüs , et. sudkt , (nanf ipsa n. 24. 

quaedam habet Gnob Aeyoueva,) quid diuetsum* et q. s« 
Permulta vocabula leguntur in lliade,- quorum 


vsus in Odyssea non reperitur, , contra vero in Odys- 
sea permulta sunt, quae in Iliade frustra quaeruntur. 


In vtriusque vero carminis singulis libris haud exiguus 


vocabulorum numerus deprehenditur, qui huic illiue. 


-Xibro proprius et peculiaris est. Itaque et omne car- 


men vtrumque vocabula mjulta habet, alteri carmini 
non cognita, et singuli in vtroque carmine libri voca- 
bula exhibent multa, quae in aliis eiusdem carminis h- 
bris non reperiuntur. . Ne vero, aut ab ouo Ledae bel- 
lum Troianum enarraturus esse, aut mihi sumere velle 


, videar, me omnem homericorum carminum indolem et. 


. rem supprimere et velim é 


[4 


naturam originemque examinasse et perspexisse, quod 
a luuene alienum est, hic recensum eorum exhibere no- 
lo. Hoc vnum addo, me non temere profiteri, i in omni- 
— bus et Iliadis et Odysseae. libris multa, in aliis plura i nu 
. alii pauciora; esse &ma& ei Q9péva, neque solum car- 
men vtrumque, sed etiam v£r iusque singulos libros ver- 
borum: quorundam vsu fe re 9. Sed quüm: hanc 

debeani, statim ad ea trans- 
eam, quae in Bac extrema parte leguntur. i; 


Iam vero non módo inutilis, sed ineptus. Jahor fo- 
ef, si-&me£ eipnuira co tantum consilio enotaremus, vt 


N 


og 





.1) Eustathius ad Il. p. 1006 l. 10 — «roA4é maed và Ilo) xe7- 
-t«. Gmek storuiva. Thisrschius. in Commentat.: Uiber die 
Gedichte des Hesiod. p. 10 not. 5 b): &mrag Asyó6peve — 


oU finden sich auch iu jeder Bhapsodie des Homer —.- 


t / ' HE, i ) $ 
A 


2O2L—AÀ.- — Ac mi o A titii me 


zo dA ULIWo——ci eo 


/ ad : 
diceremps nonnisi hoc atque illo loco hoc atque illud 
vocabulum legi. Inde enim nihil aliüd probaretur, 
quam —.híe tantum legi. Siquis vero inde, quod in 
aliquo, loco scriptoris alicuius semel:tantum aliquod . 
verbum reperiatur, illum locum statim tanquam spu- 


$ium notare vellet, 1agnepere erraret. Nam vt semel 


tantum aliqua vox in aliquo libro legatur, saepenume- 
ro siue ingenio scriptoris, Siue opportunitate loci, re& 
temporis, siue lingua magis exculta, siue studio, quo 
curabat scriptor, vt singularem notionem vel notionis 
modum ex ásse exprimeret, aliisque rebus. multis effe-- 
ctum est. Maius momentum babere possent &za£ Aeyo- 
gévo in carminibus antiquissimis quum inde de lingua 
inter compositionem variarum rhapsodiarum sensim 
aucta et exculta cogitare posses. Sed hic tantum est . 
éautionis, vt credam nonnisi numero, habita partis it 
qua adsit ratione, satis magno, et formas complectente, 
quae amplificatione et progressionem neue pro- 
dant, aliquid certi. inde elici posse. | (e 


At vero in hac extrema Odysseae parte numerum 


deprehendimus &xaefeigguévov, non solum pro ambitu 


! 


ingentem, sed etiam multas formas continentem, quae 
et linguam et ingenium processisse docent, ita, vt iis 
vis et momentum in-indicanda origine concedi possit. 

Videamus singula. ! 

W. v. 521 dHoivasyevis. i 

Adiectiuum o4 vpiqevoc persaepe legitur, substan- 
tiunm hic tantum; ita eury«vog saepissime, substan- 
tiunm- aps zavío solum in Odyss. rh. I v. 295, apud He- 
iod. in "Eey- v. 4g: bar quae supra dixi $..I in. 
h.cap.*) - 





1 


&) Adde Lexicis post Schaeferi (in Diopys. de Comp.) et. Pas- 
-5ONii cuTa$: cro ÀUyy o o vog Eustath. p, 1942 l. 59 vid. Pas- 
tov. .p. 87 5q-, alte. form. ereduyrorroq habent, zoAvéA.E 


B ——— | 1498 c 


gr v. 350,., 8. v. 538. 3alotagi - 

AJ/jaog apud Homerum et Hesiodum me legere noi 
memini; iolóeg est ap. Hesiod. em. 452, soy. 515 
(ed. JF olf-. Schol. min. ad 1l. Hom.: xavotuKOv, ego— 
Àqv motovvta, qjóAoy yap Tx» «offolev Acyse x, v. 4. Eustath. 
p. 1949 1. 56: — cobr. iar olo. divwwe sj. eoffolonocei- 
qj0log. yag qaae rj e&ofoAn ?). Vide Sehol. Hes., Nicandr. 
'heriac. v. 129 ibiq. Schol, Tzetz. ad Lycophron. p. 
955 ed. Müller. De diuersis fulminum generibus et 
qolóevee xegovvé) cfr. Avistotel. de nmund. IV.$. 16, meteor. 


TII. 1, Schol. Aristophan. ad Equit. v. 695, 'Tzetz. ad - 


Lycophron. v. 585 p. 569 sq. ed. Müller. 
| W. v, 551 II01vx 0j c- 
Verba cognata exnóg, noocxnóse, Qvexr dre, Aedurs- 
àyce, quae, quod sciaxn , in carmin. hom. sola sunt, 


quae cum |—v Mjing composita reperiantur ; in po- 
ptremis tantum. Jliadis rhapsodiis e in Odyssea legun- 
tur; hoc vero.hic solum ^). '4x95$ in Hesiodeis carm. 
aliquoties, reliqua, si bene memini, nonlegi. , 


Phanorin, s. v. t&exgald4E, y oÀvx ino q Eustath. p:18011.55 
Phauorin. s, v. xoAmtxoa, "ppArwextos Enstath. p. 1962 
]. 138. | 
5) Moeris Attic. et Thom. Mag. aof04 "EAÀgyutóv, 7 &ofo Aoz 
|». Atticum. Phrynich. p. 20 ed. Hóschel., Lexic. xhet, eophist. 
in Bekker. Anecd. gr. 1l. 450 99r; Eustath. p. 1590 l. 54, 1405 
l. 18 2 &nfoAos probant. Phryn. in Anecd. gr. Bekk. 1. 1. p. 17 
éoBgolos QrÀvxos Ayovo,, "Ims e va£ ita scrib.) óà' ag- 
gsvixGsg vivis dà «ol vfjv «ogólsqv. Hoc 'Elurxov in 
Scholiast. et Lexicograph. ecriptis, atque in. N. T. et V. T: 
- f£raeco. vérss. «pepe degimr.- T OUW S9 t ls z dw 
4) Schneidero dubíae fidei videntur cr oÀvQ dvvotoc, Tokls- 
at9uoc, primum legitur in Phauorin. Lex. s. v. zoÀvóvoqers 
'*" dotepe, secundum et xordorzuoc, de cuius probitate etiam. 
' dubitet Sehneiderke , ibidem et ap. Mesyah. in. genere Bensro 
posita substenttus ram locum -teneut, Hesvoh. et Phauozin. s. 
v; orgpvioy dicunt, 8.$peio wollerguov 4 «azóetaunot. -:.- 


24 


.qGhov. 558"EmavioR. 0500054 

3 olfias Rota uns hanc lectionem testibus; radi 
simis confirmatam praetulit e, quam codex Harlei. et 
codd. Vindobon. ap; Alt. exhibent éayiog, et :ei, quám 
. Eustathius p. 1950 1. 2 commemorat pésovlos. 

. Recedit ab his quodammodo vox «xrjgsog, quippe ! 
quum, non hic solum v. 528 egatur, sed etiam in rh. 
M. v. 9B reperiatur, Aliud enim est et alius originis 
vocabulum ézQgsg. Hoc a wéeg.xío, illud a «o derie 
vandum est. Quum, videam Schneiderum/ heec non 
indicasse, et Stephanum, quamuis rectius seiunxerit 
haee verba, nondum plane explicuisse rum vurun 
' rationes, de iis videamus. | 

A «9 «024 ,: deriuandum: & VOOe af, significatio- 
nem habet duplicem; alterám acttuam , Morum pes 
BiRaGm. C 

Actiue denotat innocuum, i; asd mocentem, non ET 
dentem, nihil dàmni inferentem, im] q4orro wjoa vevat- : 

Schol..Nicandr, 'Theriac. v. 202: &vev w9sc wi Hn 
wezov. lleaiod. JE w. "Ek B21. exquo, P ossius wextit: 

Unbeglückt, vertendus est Lh: neque nocjui neque , 
vtiles, neqne aliquid mali neque-aliquid boni ferentes * 
unechádlich, gleichurie geschenklos. 

Passiue significat i IAnocuum, non laesum, nibil da» 
yani accipientem , jsj zweeBovsa x540po-ewe. - 

Vid. Eustath. e Lexico rhetor. p. 852 1. 56: diocog; 
Upw)e, Mesych. siones, -— duégmia, ode, Eust. p. 17:4 
l 56:5q., Phauorin. exspie (ita. ser.) &faef;, Schol, ad 
Apollon. BHRhod. Argonaufic. Ili. 466. ot Steph, et Paris. 

Deinde €o. denotatur incolumis, sg 6 eprog, fate 





In Hesyohj et Phegozin, Legio aaribe ToÀ9ZAy os. uis 
v. reÁviaxos, cfr, Apollon. Sophist. in Lexic. Hom. p. 10 ed,. 
Toll. , hanc vocem in Lexicis non reperjri monmit iam Pas. 
souius in 1.1. p. 96. 


X 'et x simili modo confusa sunt in Pinos WUELA P Qi | 
lag,seribeszgo. ——— : 


" - 


non obnoxius, .eOwwatoc, ux vnoxsiuevog ÓnAovórs xol; 
Lexic. rhetor. ap. Eustath. l. 1, Phauorin. p. 91, et 
Hesych. Hinc ap. Phocylid., 99 vorat i d 

: - Plane alia vok et alius originis est eia] psc a v. 
xjo; eadem autem et actiuam et passiuam significatio- 
nem habet. Passiue indicat emortuum, exanumatum, 
TÜP uf £yovra x5Q, «WvyOr, vexQov. 

*Cfr. Eustath. P 668 1. 56, 855 L 55 6s 928 1. 53. Sq. 
1624 1. 15, 1715.1. 5s. Schol. brev. et Schol. J/illois. 
plur. loc, v. c. E. 012, Apoll. Soph. in Lex. Hom., 
Phauorin. p. 1297 l. 15,, Schol. Apollon. Rhod. ad 
Argon. Il. 197 Steph., et Paris. Schol. brev. ad hl 
hom. emendauit Villois. ad Apoll. Soph. 1. l. in not. 

Huc pertinet ex Etymol. M. p. 45 ed. Schaef. pars 
prior explicationis, «cOevéc, advvazov. 
Actiue exprimit enecantem, occidentem , interfi-- 


.cientem;  ezéQnouw spvy"e xai x5ngoc oxualvts, «wivyo- 


z04,0v, vexgamosav, Eustath: ad Il. £. 872, Etym. M. 
3. h. v. explicat. pars post. Vtrumque vocabulum adii- 
ce Lexicis, adiunge haec: eo 8oAonoi0gc e loco Eusta- 


ihii, quem supra ad. v. yoAozi; adscripsi, «uz eAozvbeta 


ex Eustath. p. 16191. 59, yavonos£o incuruo e Galen. 
Gloss. p. 158 ed. F'ranz., MS. D. yowonose , sed vulg. . 


- lect. xetineri potest, deriuanda a v. j6vog, dovAosro:0g. 


ex Eustath. P. .912. ]. 61, evAoyonoqcéo ex Eustath. yx 
1255 Ll 94, £ogvoonosoc ex Etym. M. s. v. igo uiia, 
Zonar. s. ead, v., Schol. et Eustath. ad Il. &. 556. p. 
582 1. 10, Asuomoióg Cpass. famelicus) ex Erotian. 
Gloss. p. 244 ed.. Franz, £u 9onocog ex Eustath. P. 
971 1. 5, Phauor. Lexic.:s,.v. zoAvxeyxéa Óyav, ovAeyyu- 
domoí0g € Lexic. rhetor. in Bekker. Anecdot. gr 


. Vol. I. p. 303, gsAsozoseiv e Tzeta. Il. p. 85. Vocem 


&Xlgerozocog (Etym.M., et Hesych. 8. V. yégavog), quam 
Stephanus habet Schaeiderus omisit, idem valet de vo- 
ce xz 1500vó7óg (Lex. rhet. Anecd. Bekker, Vol. I. 
p. 2735 uvoevoyla Schol. in Faehs. Syllog.. Pp-. 5o, 


^ 
- t 
. 





—«—— Ptr MEER AM E RU FE 


quem locum ad numeros: reuocauit Friedemannus uieus- 
in comment. de med. syllab. Pentam. Gr. elegiac. . vid. 
Spitzn. de vers. Gr. heroie; P. 529, X«ovp yte Eustath. 
9o? 1. 26. vU 

Vbi locum illurn- Etymologioi. S. V. yéguvog contule- 
ris, videbis huius wocis significationes noti nimis recte 
esse constitutas in Lexicis, ne Stephani quidem 'The- 
sauro excepto. Fortassis rectius dispositae sunt ita: ' . 

, l'égavog, 5j 1) grus, Attice. Phauorin. s. h. v. et 
vs. al. 2) machina tollendis oneribus comparata, vid. 
Interprr. Hesychii, praecipue machina scenica. Iul, 


. Poll. IV. 150; in 1. 1l. Etymol. M. ed. Syib. yépavog «oi ó 


iy 7 oxnvr grat aresxevaopu ivo UnO roU u*y&voTtOLoUv' éb 
oU 0 doxsvaauévog Unoxpuryje . . toayodog, vt aliquid dees- 


se videatur. : Sylburg. in not.: ,,Locus ita quodammo- E 


do expleri potest ; Unoxpérrg 7 rgeyoó0c oupa zones. sed. 
parum sanus videtur locus, et participium Zoxevacu£vog 
e praecedenti membro repetitum esse haud abs re suü- 
spicetur. quispiam.* In edit. princip. sic exhibetur: - 
,UVmoxgeruc — rgayo0g. 5, in edit. Turrisan. nihil spatii 
relictum est, editor recte vidit, non àliquid excidisse. 
jbi, séd forte ita accidisse. ^ Lex. rhetor. in Bekkeri 
Anecd. gr. V. I. p. 252, vt videtur, optime, vzoxgsce- 
xGg rgaygÓri, e ratione fabulae partes suas agens; 
Phauorin. in Lex. eodem modo exhibet, quo in Ety- - 
mol. M. leguntur ; sed junctis verbis neque interposito 
lis spatio. 

5) Genus saltationis, vid. Interprr: Hesychii, qui 


. mihi hic otium fecerunt; 4) piscis marinus ap. Aelian. 


à 1) grus £go, Phauorin. 2) pluuia, ap. Cyre- 
naeos, S5. imber óaivuw wv yüw (yéómwec) Etym. M 
Phauor. 

ró grus, vti videtur, Etym. M., Phauorin. 4 4oza 03 
xoi ovdértéQog TO y£garos. 

Incerti generis est denotaiis dgyavor bào, & &ó 
xOXT0UVG&P Oi «AQUTOJDIO) se Gig ere, GOex aus gepeveva va  di- 


3 
1 


— 


^v 


b! , e ——— 162 m apumeascpap y t 


gua xalodau, Xtym. M., Phsuorin, Lexic. rhetor. L l. 
et Hesychius inde emendandus. . 

Contra in Lexico. rhetor, 1. 4. soxiie yepdvcia. Ku- 
'stath. P. 1017. l. 19 refert, zó iàvov secundum nonnul- 
Jos yegeveiov dici. doLexics hoc vocabólum non inueni. 

Ms e igitur generis est ge6govog , 0.7) xal v0., 
.Sed tamen. pergamue a ad RNRE Sespeve iiid 


^ 


* 
y. us . 


N. 8 Op jai. 

De significatione vid. Etymol. Magn. s. h. Y Bui. 
Xonar., Phot., Eustath. p. 1951 1. 28.et 545 Hesychius 
— ad h. v. duplicem exhibet explicationem, 'quarum.;po- 
sterior, quae in hoc "Odysseae loco v. jgneSop, ad: diro- 
: séoyow.refert, verior est: doue900 ix mérong' sónov 


énvAAnAov nirQuDove ovvééatoé, »| roU àv vuxcsgtóv (scrib. 
vuxztgióuv) «000louerog. | Adde F'ischer..in Indic, Theo- 
phrast. et ad ÀÁnacr. Odar. XXXII, 11. Scribitur .sae-- 


pe véég" oguaO0g, v. c. in. Eustath... l., 8chol.. Aristo- 
phan- ad Plut. v. 765 et Phanorin.: p. 1110, qui. totum 
locum in suum vsum conuertit; sed Eustath. canonem 
prefert, secundum «quem daovvtzas, P. an l. 2h, cfr. 
Etym. M. 8, V.-aio00. BD. Xu NM 


- s a N. 93. Tolégavs5ug. 
'Quid àiguificet et sponte apparet. et a Scholidstis 


. etGiossographis docetur. Ad eos, quos commemorare 
.s89leo, accedit Schol. Aristophan. ad Nub. v. 38o 5), 


. TW. Bg. "Esivvuau c 5 ons i 
: ESER S ^p. n" l. 58 énevrvvüvres di0Ào xyovv tic 
dyóvag óxA(Qosvat,'. 1435.1. 56 ivroveo€a, dicit SOROME 





5) Adscribas Tesicis" "leporis ex Éustaih. p ). 254 l. 6, p 


goqa»ris ex eod. p. 1977 1.42; "Aopa?r? e s schol. in Ly- . 


"o weophron. y. 48 p.345 edit. Müller. , Sibsreguem m o- 
.' Jg. Magn. ed. lb. .p.-2a l 29. TRE m 


Lj 
b - 


N 


3 


2a. aim oma ts ama le ma t. fi 


c—— ' 365 | mise 


ónMC Eas.  Hánc interpretationem sequutus Voisius,. 


GN] 
. 


— Münglinge schán.. EU gürten. um preise des | 


^ | kampfa .4 £u gewinnen, 

 giue Ee editio variis curis emendata. exhibet (a. 185: 

lünglinge gürten sum kampf um manch vor- 
" "E stralendes kleinod. 
' | Sed deBla sunt, non deOAo, vt Eustathius putasse 
videtur, aique évrusv et. Zyvvuvesy. dicitur aliquis frenovg 
eji» , Ó£nog, «ouv, et in media forma, quae inprimis 
in postremis Iliadis libris et in Odyssea regnat, ant sese 


,8ut e&gurov, dervoy, Ocio. Denotat igitur parare, dp-.- 


parare, instruere, parare cantum (evafeditodas) , Coe- 
nam, sese. Parare sese (ivrivesdos) ad praemia certa- 
minis (m &c0i«), quis intelligat? Parantur, énevruvoy- 
To), Éxqégovroa, xfivras, qelvovros ge0X o. — Simili modo. 
similis vox. nondum inserto v producta. Il. 6. 574, de 
^ parandis et adornandis equis posita éxevzvee Lrnovg de- 
notat evcgexitew. Versum nostrae rhaps. ita potius ver- 
: tendum esse puto: . : 
meu" vie ^ zum Kampf. ; und den Dank 
Ee für die Kümpfer man DXMBIER 


d 


V. 167. IHoAvxégóecae. , 
Ylowasg!s, adiectiuum, legitur Od. N. v. 255. Di 


xi supra de huius et similium substantiuorum natura; 


substantiuym ita formatum ex omni hac stirpe, loc 
loco excepto ,, primum, quod sciam, legitur apud Pin- 
darum extpdnm, e 1. 84. 


.VW. 208. KMowwv. | — , ——- 
, De hac voce et eius rationibus. supra disserui. 


y. 209. Zado, -— éouas 
— Henr. Stephanus in Thesaur. Gr. avcéoxo pna fre-. 


quentatiuum esse dicit, vnde o«éoxorro formatum sit, - 


ka 


L4 * 
—CO* eed o AL Le Ls oc cn 


X— 164 Au cd 


Propius est augmentum ?0x0y $0xOguj» , Side verius ter— 
minatio, quae augmenti locum tenere putatur. Negat ' 
quidem hag formas contractas degAoyove esse JF esselin— 
gius ad Herodot. p; 80, 7g et p. 5o7, 74, neque Brun- 
chio satisfecit (ad Argonaut. Àpollon, Rhod. l.IV. v. 
x5:4,) Clarkius (ad Il. O. v. 538). Contra vero: Schae— 
ferus probat ad Apollon. Rhod. Arg. T. II. p. 175 sq.,. 
et hüic quod debebat, assensus est.Spif&nerus meus in 
Append. libr. de versu-Graecor. heroie, p.215 sq« Ex- 
emplis ab his viris iam notátis-addi possent, nabex£ont-* 
«o, qued alio respectu tetigerunt, «pereaxe Pindar. Nem, 
H). v. go; «d. Bóckh. 5o, Eustath. ex Heraclid. Gram. 
dglMeonev, &rocoxev p. 1642 lin. 11, Etymolog. Magn. s. v. 
&oxs alfert 4pdAeane, idem Phauorin. s. ead. v., et noleoxe 
atque Zfüuoxe s. v. gbutoxe, Nescio quam ob causan 
Sturzius tn Ánnotát. ad Maittairzi hbr. de dialectis p« 
165 «eq. ed. Sturz., locum: Phauorini tantopere distur- . 
barit. E Phauorino eum adacribarn. 

patrane, rUTttOxt, ˣyeome, melbsaue, / 
! guelQtOx&v, GOXOUSOXEV, (haee Sturz. omjseit,): une 
eiiüuos 0 22 n av ite v (Sturz.: gonueziteu) TÜ ri- 
za &pocgbna Zw vob tpíroU meocumov (h. e. xowog 
iognueriouévov) [verba notata Sturzius non exhibet;] 
toU zagnrorexob al rov Pivrdgov dopíozov évepystixoU. eno- 
gon ene eviAefextic avbgeed xai tÜ)G T00vix9c [ap. : 
St. des.] xa? mgocDrinn rac Oxt exe ovAlo(fis, xai TOUVTO [ne- 
que haec habet $;.] L roig Begvróvose Óruacw: £v roig x- 


puortoyidvórg 02 xod. Ev xoig eic "ue [leg.- "n ovrug ézoies, 
soiecxe» éxfoly vov r Tüg 5 dig oóyov [haec 


oinnia desunt], ioo ifóncxt cvotol v0v a, [hic verba 
posuit 2x olev énoteoxe],. Froéuos -Drpicooxev, fol] 


.. v0U v [Síurz. & o0 3. xal vo. v,], éxlótowe 0voroA) TOU Jj 


&g $6, (ovg loTa0Xx6, 6vetoli T0075 eig « [etiam 

desunt], 2/8w iJ/0oexe ovoroA; roU c tig 6 [primum 

verbum deest], ouolug dfvyro (tyvvoxe [hic addita sunt: 
. t 


estaqkei üvgr0M t0U5) eig a]. . Tà: zelvos mQógufrov 08. 
TOv Bevrégov doplozou Tor fl'egvaóvov, xol ze 
eroxopévoy Ó"ncuv€OvY cürrov tO 6 Fyer noo xoU 


exe o 70v: €roms TUTEGNOY, Ipleye 9M y bfane. ve. d 


| Ín his nihil mutaui, quam modum séiungéndorum 
commatum et verborum distinguendorum. - 


- Caeterum de augmenta in his formis &axov et. 020- : 
pov vid. PF. olf- in, Praefht. Edit. liad. 1804 p. 68 
Schaef. et Spitzner. H. ll. "Addi possunt é locis modo, 
laudatis: iplAeónev, ivóscxev. i ifonaxtv Pypvooónev, icioe- | 
pxav , ioiUoowev et quae inferius tonHeDora bos. Xereor 
autem, neista Phauorini corruptio, quam notaui, frau-. 
gem fecerit Spitznero. meo 1l. 1. Phauorinus dicit.in, 
flepusóvoic ver bis-augmentum; si sine- ayllabieum. .siue tem-. 
poralé sit, siniei ét' in fine p addi, in mépio nir Evoue 


et verbis i in: » exeuntibus accedere praeterea. xol. 
. et evaroàxk, sed heque eum neque aueboreu; Etymol. 
Magni plané negáre augmentum his formis praefigi 
posse ex alüslocis patet. Phauorin. et Borti'&domd. — 
. (foL 175). 8. y. priitawe haec habent: — &giléeaxov. .épi- S 
Aésoxe xo ap aispécerc guà£toxe . et Phanerin. &pacl- 
exovro 8. h. v, exhibet, et alia, quae iam supra notaui- 
 Xtythol. Magni'auctor non suam, sed aljuj/ sententiam 
 elóquitür. Postquani de his formis $. v. óptókrdoxe | 
multa dixerat, quae hüc transferre nolo, quum "sine 
dubio breui eontingat, vt hic vere aureus liber, nunc 
Schaeferi euris editus ommium, quibus talia curae-eor- 
dique sunt, matibes teratur, addit P 566 ed. nov. 5. 
| 625 extr. Syfb. Aye àà d'"4pBpos, rv cy 1igoc- 
AouBaves t&Uro xard r0 r£Àog, (4 t0[0AAés word vov app add 
v. À et p. 625 1 10 ed. Sylb. duazi 03 ene s. v. & 
Idem docet locus &. v. pàdetu; 5 PN ait à. sque 
&osldeam os. HE ' 


"SREECEIUN non video, quidni Graeci in formis in 


P4 





eoxov €t eoxoujv exeuntibus, etiamsi! augmenti instar 
essent illae terminationes, vti habentur, augmentum 


addere possent. Hoc eo minus perspicio; quo diutius ' 


reputo, quanta facilitate augmentum. in alis varia- 
' rint 5), in aliis plane omiserint MI , contra in aliis du- 
plex posuerint *). | Quodsi id in aliis tam libere; As 





6) .-Hdvvausv, dBovióugv, 5psAAov, slÀnTGL, Fipaprat, dr 


Folna et al vid. gr. gi. v. 6. Matthiae p. 199 sqq. et q. 1. 


2o Fischer, Gregor. Cor. p. 109 ibiq. interprr.. Grammat; Meer« 


mann. p. 645 ib., Grammat. Augustan, ib. p. 674, Excerpt. e 
cod. Vatican. ib. p. 688, Thom. Mag. p. 405 ed. Bern., Pha- 
VOY. $. V. £oüvzxa , Lascar. p. 57, Stephan. Paralip. p.57, Eu- 
stagh. p. 207 l. 36, 759 1. 43, 1456 1. 51 ed. Rom. et al. 


7) Ex Tade, vbi hoc saepissime fieri vel puerulis notum est, in 


Atthidà migrauit. De omissione augmenti apad Atticos cfr. 


, quos affert Matthiae Gr. gr. p- 191. not. h) adde its, ad quos 


ibiablegat: Brunck. ad Eurip. Bacch. 1175, Hemsterhuis. ad 
Luc. D. D. XX. 6 Tom. I. p. 258., Fieitz.^ad Luc. V. Hist. 


^l 15. T. II. 8o, et quos commemorat, Schaef. ad Long. Past. 
p. 426, Pierson. ad Moer: p. 154,, Fischer. l. l. g85 sq. , Bei-- 


Sigium in Coniectan. in Aristoph. l. I. p- 79 3q4-. 


, In Plusquamperfectis saepissime abest augmentum. Vide 
Fischer. Specim. Animaduers. ad 77 ell. Gr. gr. II. p. 517, et . 
quós ibi laudat, adde Gregor. Cor. p. 676, eyaseqogxa.quy 
Polyb. I. 17, anówexAtinscay ib. I. 72, m5poovzixtoav /Faetz. mE 
Exeges.- Hl. p. 5. 4; mETOUXEOCM ib. ovyrsDsíxccav ib. p. 125 ." 


qpaooxuxeoa» ib. 43; ovyytyoarintao ib..45 (p.:27 L 14 et p.47 — 
; 1. 21 eodem modo legendum est), eiQnxeoav ib. 5, 24, 72. z«- 


Qad:donusxscay ib. 5, Aejnerusonw ib. 78, mExuiüsvro ib. P. 38 


- [p.146 lege: "Ojgoos, como oc stoAA0l zQÓ avrov, xal uet^ as— 
"tOy Érsooi, iy Miysm t nimalOtugo xay petia Aoyrxu v.], 


savadsóQauzuscay Xenoph. Cyr. VII. a1. 2, decossisscos Plot. 


.V: Emtn. 6. 16, memowjxecav Arrian. Expedit, Alex, III. g. p. — 


115 ed. Gronov., et Beforbrieoay ib. p. 114,  roftbrinconv 


; Thucyd. III. 23. 
& Matthiae 1. l 201 sq. et, quem laudat, Fischer. ]: 1. ; iis quie 


notarünt illi 'adde Eustath. p. 459. l. 6, 1525 l 27 ed. Rom., 
Doruill, ad Chariton. p. 572 eub Lips, Gregor. Corm: bz 
1og ibíg, interprr, et a], ] 


-* 


- 


constituere licoit, à uem intelligo quang ob causam hic 
tam, angustis, coércendi sint limitibus, sj quidem au- 

menti, locum reuera ex asse ohtinet. haec terminátio. 

umerorum causa et mollioris soni gratia augmentum 
Saepe, excidisse patet 5), contra. ex iisdem, causis reti 
nendum, et nruniendüm est.. Iti in Homero, z&O0 «vE- 
popuiiQeaxe. Od.,4. 98, non n6 o; d » e uoputigtaxe z- . cantra 
I. z. 155 quanquam, consentiunt in.eo Venet. Vatic. et 
Townlei, Codd; non est seribendum,' dgtelovg . QQÀEOX£M. 

. In Apollonii Rhod. Argongut. II. 551: 


, Ztmitis Unévtpüev, TE E u ee 0x ev dovagy. 


Schol. Parii; exhibent, 'commendat , e lII..610 , vhi. 
uulla lectionis varietate. legitur: : | ' 

— mc Qryogétoxev ént00U, 00 — uds 
et I. 1074, IV. 1650, vbi in vtroque loco Brunckius. e. 
quatuor codd. augmentum recepit, docent-Apollonium 
.nen nimia cura effugisse vnius eiusdemque soni repeti- 
 tiomém;' "Qüsmobrem III 687, IV. 1725 euphonia 
 Béunchiuminon adeo religiosum reddere debuit, vt vub- 
gatam et plurimorum codicum auctoritate confirmatam 
lectionem desereret. . In. Callimachi. hymn. in Dian. v. 
:195 noA déAeoxo» , in Herodot. ed. J7/esse/. I. 100 igs- 
néuneonov, VIII. 66 ovedidaoxero, et ex. edit. Stephan. no- 
tantur a Porte in Lexic. Zxevelveoxe p. 48 1.6, xoxelMne- 


"exe p- 1567. 15,  Ddfieoxov p- 166:1. 4o. 


9) Z7 olfus. iu Praefat. nov. edit. Hom. 6804 P. 65! haec Mis 


xit: Rursus. Qbseruatum est.a pluribus, verba in 0xov Cxeun- 

tia, pertaro apsumere augmentum, Tt. igxsto, nu.0y£oxevo, non. 

^ Zuseyéoxsvo , vt Odyss. v. 7, id. quod, tuetur scripturam Eu- 

"^ stath. v. 155 al£soxoy et o, 24 orQvreoxov. ' Sed maxime ac- 

commodari augmentum debuit numerorum gratiae, quo nota- 

tiones Grammaticorum, ipprimis spectare.coniictias. Nam si | 

quis leuem cultellum íntenderet huic versui, "Exrog, &rei ua 

' dad aldav iuslksonc , sic.scilicet corrigendo, "Ewtoo ; in n 

xar aluas vslxeqac ov) vrio alooe, aut, "y éragoy eic Füvog 
wIdberD, quor. à eiviüs, cuins non dolerent auriculae? etc. 


EY 4 
, ^ 


* 


No- Im M 


V 


" 
* 4 


| V. 222 isdalsk 
In reliquis tarminum homericorum 'partibus'm non- 
dum coaluit praepositio cum verbo. Caeterum quam 
vere ostenderit Passouius vocem eigavégo a. Lexicis pa- 
rum recte abesse, docet etiam locus Apollon. Rhod. 
Argonaut. IV. 1518; adde Lexicis etiam haec: dex fiai- 
vo ex Eustath. p. 381 ]..42, diésffomig Eustath..p. 1087 
T. 7, avrtuBaivo e Galen. Glossar. s. v. yip Mere. Huic 
verbo avcepBalvu in Lexica inferendo adiunge; veebi- 
$a(o e Schol. ^min. ad Odyss. p. 251 ed. Camerar. S. Qy- € 
rifaovein ex Eustath. p. 1953 1. 57, avriinuzyogéo Eu- 
stath. p. 1966 1, 29, «vri£esito Eustath. p. 1961 l 55, 
 &vtiOtovyeloiotg "Tzetz. Il. p. 95, GvrttOMy Eo Phr ynich. In 
Anecdot. gr. Bekker, Vol. L p.54, rectius vero esse Ceni- 
set droroug fo 


De forma. 
V. 218 proles z 
n inferius. dicetur: " 
bee causam mne sim — Vida hio. &ilentio 
eam praétereamus. ord. i 


| NV. 227 AQ édésv. 

 Miosgor Od. X 455 tantum reperitur quid si- 
gnificet et A/orgov et lwrgtvsw Glossographi satis clare 
docent, et Eustath. p. 1119 1. 55, 1926 1. 58, 19551. 40, 
1959.1. 46 sqq., Schol. brev. ad Od. X. l.l. «nó zov Aso i- 
yt,» deriuant, quae forma, quanquam Lexica eam non 
exhibent, defendi potest. Quemadmodum a 4c Acal- 
vety, Ael, Acalvav, ita a Mo Aoelvauy fieri potest, Ety- 
molog. Magn. p. 532 ed Schaefer. formam pràebet à1- 
crQog, quam nusquam vidi enotatam. "A 


V. 228 et sq. "Penróg. 


.- :Werbum propter raritatem locorum, . in. . quibus 
vsus verbi jexrev et inde deriuatorum deprehenditur, 
non plane indignum quod notetur. Locum in Apollon. 


- hensioni datae, siue ad. vituperium, ad rodendum, vel; 


| 


DETTA. 169 A 


 Sophist; Lex." homer: s. y. ypwrioc, vlli-in hoc Versu, 


quem commemorat , 4óátuc: sen ppumi est , "iam J'illotz . 
sonus ad h. l, emnetidasit. UA i98] '| 


LZ TT JY. 239 [ON uA as -— 
Semel hoc.loen; quid' significet Eustath. 'p. 1959 

L db» -8qq., 'Schol. breu..bd.h.d., Apellàn. Soph. s. h. v. 

et álii ulti: explicuerunt ; eic surdiung, savamagi- 


 £vote, GuvT] interpretantes. . d kdo s * 


Vocabula &cysj €t uvypt), aude zd JPdetz. Éxeges. 
Tliad. p. 122'legunturisignificatione 'oothsiohis repre- 


licandum, .adscribas Lexicis; prius nemo; Lon sciamj 
posterius solus Stephan anmnetauit.:  .. cro 


MM. 4 


RES "E. V. aBo: Xevole, E ] 
5 esoid ac à m qeopoiv Exstatbius explicat 4j jyovv z& 
ra» yesgeo» xe ^up kara dx Oeguarem ÓtAa07 xa) eura 


| 9vt&, quemadmodum. ewnpide; erant. Eustathius, et in 


versu et in commentanio nagobvróvug 16*0oí(2ng exhie 
bet,.et hunc sequuti sunt innumeri. Censor editionis 
Homer. JWolf. in Ephemerid. literar. Ienens. a. 1009, 
mens. Octob. p. 152 ad analogiam. vocabuli wvzuidac re- 
vocari vult. Recte quideni y xevóveg inueni hos de ver- 


borum i imn " exeuntium ptésodia: et accentu. 
In foemininis oxytonis.in sg desinentibus vltimá 


yoet prodücitur et corripitur. Quando producitur et 


"praecipue in foemininis oxytonis duarum syllabarum . 
penultima guae ??) " 9éses longa * yt esse solet. 


quais E RE — | 
: «9) Alibdicant: penultima góse tantum. (non antem Óose).pro- 
ducta esse solet, vide quae reg. pros. n, 51 refert, adde Drac. 

20 p. 47). 15. Alii addunt: quando haec foeminina neque No-', 
" 4hiha propria neque deminutiua sunt, vid. Dracoó. p. 47 l. 14, 


"Theodor. Gaza 1. III ed; Basil. a. 1529 p. 74, Latoar. ed. Const. 
p. 259. Alii dicnnt: quando ,j syHaba literain p in penul- - 


- 


sd ] 17 Lv z Besmseasenpp 


De hísee foemininis oxytonis. disyl]abis penulti- 
mam natura aut. positione productam. habentibus vidé 
Dracon. Stratonic. p. 25 L. 25 sqq. ; p.25 1.12 .8Qq«» P. 
45 1. 15 sqq., p. 96 1. 12 sqq., regul. de prosod. iix libr. 
Hermanni de emend. rat. gr. gr., n. 5o, p. 427 l. 9 sq., 
^ p. 5i,:p. ead: EL 19 sqq;, ib. n. 118 p. 46r 1. r2sqq., 
Herodian. apud Eustath.p.261..56 sqq, L-Ái.eqq.  ' 

, Idem ignuit anctor Lexic. cuius fragm, edid. MHer- 
LOT l,. p.3525l. 18sq. - p desedw 

Exemplà commemorant haecce :- mE 

"A4*:15, Herodian. ap. Eustath, p. 26.1. 58, Ety- 


'" mol. Magn. P. 518 ed, Syl. 1.38, distinguas ibi "erba : 


hoc modo: ei. uev £xzeivovos z0. digpovor; £v vij ovrOcca 
magoboverau, sequuritur l. 4o, recte constituta: ei. fee 
qV ovrà eyes, ngonagobuveros iv jj dvvOzoei. — — 

"Ayie, Drac. p. 25 1.15, p. 45 L. 18, regul. prosod. 
118 ap. Herman. |. 1. p. 447 L 20, Eustath. p. 26: 1. 59, 
vnde videbis locum Drac. p. 25 ita esse emendandum. 

— Boaàfic, Drac. p. 47 k 17, p. 96 1. 14, p. 96 1. a4, 
Theodor. Gaza ed. Basil. es p. 7, et Lascar. Gram. 
ed. Const. p. 238, Etymol, M. s. v. LE Spitsnerus 
xüeus in libr. dé: vers. gr. her. p. 49. in reg. prosoü. ap. 
Herman. in l.l. p. 447 1. 20 sq. ita legenduin. esse cen- 
set, hoc modo etiam emendes' Drac. p. 25 1. 15, p. 45 


1. 18, confirmantur hae emendationes Il. supra.]l., quos 


adde i jis,..quibus Spitznerus sententiam suam muniuit. 
Tiogig, Herodiau. ap. Eustath. p. 26 1. 42. 


^ à 
i 





tima posittm sequitur (5- E et genitis doc formatur, vid. 
yeg, prosod. go- (p. 427 l9 /),; hinc Draco p.69. statuit: 
' quae penultimam producant i in genitiuo habent 9e, quae 
corripiunt in eodem casu. 06:7 PANT 


^ 11) Alii obseruarant: juxds ante literam » » cOnsOnam.. "habent, 
vid. Draco. Stratonie. p..568 ]l. 15 sq, Iitymol, Magnu..s. Y. 


—. on sÁnes ed. Schaef. p. 470; exceperunt vocem wágie. — 





m— n pdbiinstóndm, 


4«19le, ibid. l 38,  regul prosod. 8t (1. L P: ET 
l220. - 


Konig, Dra . p. 231. 14, p.451. 17, n prosod. 
118 (l.l. p. 447 1. 19). - 

] &54ic, Drac. p. 25 l. i4, p. 45 1. 17, p. 18 1. 16, 
regül prosod. 118 (p. 447 l. 19). 


KAgtg, Eustath. p. 552 |. 29. P 1455 1. bo, vide 


not. 11 et cfr. Friedemanni inei obseruat. P. 3e ih libr. 


6piizneri de vers. Gr. her. 
X»"híg, Eustath. p. 36 l. 29 (Attice), P- 1255 ]. 


65, et p. 1437 1. 5o, Herodian. ep. eund. P. 261. 29 et. 


42, Drac. p. 47 ]. 16. 
'" Kpn»le, Drac p. 25 V 14, p.45 li i5, fegul. proá. 
118 (l.l. pi 4471,20. Ita s. dub. leg. Drac. p. 95 1. 14 


pro xopovis, hoc enim vbiuis corripitur cfr. Drac. p. 47, 


l. 19, etin reg: pros. 51 (1. 1. p. 427 l. 21) pro agzu»ig. 
Konníc, Drac. p 15. l. aá, p. 118 l. 17, fragm. 
Lex. gr. ap. Herm. l.l. p. 825 1. 19, Herodían, ap. Eu- 
státh. p. 26 1. 58 sq., regul. de prosod. 51 (1. 1. p. 4g 
l. 20), Bustath. p. 1220 l.51 sq. [cfr. Schaefer. ad $o- 
phocl. Tom. [. p. XXII not. **)], et p. 12551. 64. . 


N7oíe, Drac. P. 25 ]. 14, p. 45 ]. 17; ila etiam in, | 


regul, pros 118 (l. ]. p. 447 l 20) scribendum esse cen- 
suit Spitanerus l.l. p. 49 not. **). . 


Z99«71e, Drac. P. 25]. 14, p. 45 l, 17, p. 561. i4 E 
regul. prosod. 118 (1. 1. OP 445 1. 20) Eustath. » 3385 


l. 64 et p. 1437 1. 5o. 


Tev91c, Drac. p. 15 l. 25, fragm. Lex; gr. ap.- 


Hermann. 1. 1. p. 5251. 19, Eustatb. p. 1220 1. 52. 


Qapic, Drac. p. 251. 15, p. 45 ]. 18, regul. p 


118 (1. 1. p. 447 1. 21). ^ 
^  Vsgise, Drac. p.151. 24sq., p. 251. 24, p. 45]: 17, 
p. 96 1. 14, regül. de prosol. 118 (l. L p. 447 1. 20), 


fragm. Lex. gr. ib. p. 5251. 19, Herodian. ap. Eustath. 
p. 26 L 59 et 42, Eustath. P 120 1. " p. 12551. 64, . 


P "m L 5o; ü 


E A » Drac. p. 104 l. 25, f. 105 1. 4. 
Sed in quibus corripitur 4, penultima longa sit an 


breuis parum interest, Draco Strat. p. 25 1. 8 5qq., p... 


45 ]. 11 sqq., et oxytona foeminiha, quae aut perulti- 
mam non producunt, aut nornina propria aut deminu- 
tiua sunt, corripiuntur, Draco p. 47 1. 11 sqq. coll. 18 
sqq., Theodor. Gaza 1l. III p. 74, Lascar. p. 258. 


Exempla annotarunt veteres Grammatici haecce: 


Aly le, Drac. p. 35 1. 10, p. 45 1. 14, reg. pu 

2. 5o 1. Ll. p. 427 1. 15, vide inferius. 
|! '"A4xolc, Fustath. p. 1220 l. 5o. 

"4a n (e, Etymol. Magn. p. 518 l. 41. 

'BoAlg, Drac. p. 15 1. 25, p. 35 1l. 11, p. 45 1. 14, 
reg. pros. n. 5o p. 427 1. 12. 

4cpíc, Drac. p. 25. L 12, p. 45 L 15, p. 4? 1. 19. 

| M3iig, Drac. p. 25 1. 11, p. 45 Ll i4, -Ibid. P 47 
- l. 19 lege pro jejvsog unAidog. 

AN'q0lg, Drac. p. 47 l. 20, sed vide pag. antec. 

IIarol;, Etym. Magn. p. 518 ed. Syib. 1. 41. 

"Pávig, Drac. p. 25 1. ai p. 45 l. 14, regul. pros. 
P. 427 1. 12. 
— xg; Eustath. p. 26 1. 51, Ehauorm, p. 1072 
l 49, Etymol. Magn. 1. 1.1. 54. 


Dissentiunt autem Grammatici i in.mnultis; de voca- 
bulo »5oic monui, et alia iam initio notaui ; de alia re 
idem jam vidit Spitsnerus xneus l. 1. p. 49 not. 1, cano- 
nes reg. pros.n. 91 r& eig 4g OiUrova xa] ém tvOelag 
xal ini yevistig intelvorres, et Drac. p. 47 ]. 15 — 
in) ud» vjc óvoueatixnsg T0 & £ Bougo &yovosv , ém i 08 
zov nA«ylov ueuoov, Cir. etiam Theodor. Gaz. p 
74, ct canohenxz ib. p. 21 1. g (ógr.c) ini —,v5c yevesg 
poxtó» itr. woavoiv yap devey 0 Myow, óve ovüfnats tagelg- 
jovca' ytvexi)c kepervoovilaflov, usi] vig Ajyoverg vüc iiag 
evOtlag eUploxeras, nÀrv toU 0gvtQog xai xouvOog xal noc 


d o TW rr 


izec, ne did; V..6, p 58, Sense. equ: pn 
gnaré patet. , " e 


Ef foemininis oxytonis dieyllabis praecipue ea corsia " 
piunt ;, quoram nomjinafiuds ita formatus est, vt 4. 
alius cognatae vocis abierit in « « Drac. Strat. P. 15 |] ar 


sqq. atque Eustath. p. 1220 l. 5o, v. C. y9agsi , re«plá 


Bol » £olis. | 


,... Barytona autem foeminina disyllaba omnja ,, isst. RU 
timi syllaba corripiunt. 


Canon legitur ap. Dracon. Strat. p. l as bii 


reg. prosod. n. 218 p. 447 ], 18 j sqq. l. 1. 


TE — eie ie (reg. pros.: 4) Ajyovra Bagutova Ge 


pros. add. ee) ovoréAMes v » [«/ a) (reg. pros. perpea | 


yam: p£v) ovvOera vnogyes 2d dnid» Éxrewvóvipi TO 2] 
oto» (reg. pros. non habet, ) nÜvig : : ons parcus , er^, 
ügig , A«zQig , 0gvig. 

. ^ Cfr. etimní Herodian. ap. Enotath. P. 26 l. P sq., 
Diaco. p. 62 1.19 sq., et p. 711.7 sq., vbi masculii& 
eidem canoni accenset, vti Theodor. Gaza 1. 1. pP.7A' 
ed. Bas. 1529. .. — — zx 


Exempla sunt: 20:6 Drac. p. 41 l. 35, reg. pros: 


.. 218 p. 447 L 10, £gi6 Herodian. ap. Eustath. p? 261; 38, 


6 £r: c Herodian, ap. Eustath. p. 26 1. ead., xov; Drac. 
p. 411. D, reg. pros. 118 ]. l.l. 10, Aarpeg Drac. p. 4t 


1. 16, p. 62 1. 19, reg. pros. n8 1. l. gavreg Drac. l.h. «^ 


reg. pr. l. ., $pzsc ib. ib., dgeg ib. ib. "ENS ap 
Eustath. p. 261. 58. 


0 Excipienda est e hoo nümefo.Yox ügwc, im quà 
"Attice , « produéitar, Draco o p. 71 —— sj Ayjyovoa "rtis 


xo ixreiveros^ va ydo eig ig et quae sequuntur paüllo 


^ 


wdperius.a me.commemorata ad verbum ógyu- . "49... 


evoxiijg 02 i ed. epi delérow (reg. pros. ÓiaMixro v) 


pius noii: éxselvecv. RENI EUR x1. À. ibi verba. pe 


Á4 
e. | / 
Lj 


1 


vide supra p. 1 70 8q, 


SAN vsque ad Zxsecoew n locam obtinent, : 


et ad solam vocem ópwge referenda sunt, cfr. Drag. p. - 


62 ]. 20, p, 711. 2 et 12, "Theodor. Gaz. 1 Ill p. 7^1. 


- "Rationem .disyliaborum barytonorum. 'etiam trisyls 
]aba sequuntur, ita Ag et novrosig ap. Herodian. in 
Eustath. p. 26 1. 58, et omnino vzegévavilaffa quotquot 
a. datiuo formantur , ita 44í0lons, 4iOtonlo, Icones, Ilc- 
Aorilc, reg. pros. n. 5o 1. l. p.427 l. 14 sq. Deinde omnia 
epitheta vnegówviAogoa, siue longa siue breuis sit pen- 


ultima, « corripiunt, vli evAgrgie, crgaznyig, Drac, Stra- 
tonic. p. 47 |. 20 sqq., "Theodor. Gaz. l. III p. 72, 74. 


.; Omnino vero, siue disyllaba siue duegduotitd efla sint; 
corripiunt « foeminina oxytona sacapevovra, giue in 
quibus syllabae « eg statim praecedit vocalis, vide Dracon. 


StY&tonic, p. 25 l 25 sqq., p. 45 1. 26 seq, p à6 l- is, 
regul. de prosod. 118, 1.1, p. 447 1. 28. 


- Exempla: Boone, Drac. p. 56 L 15, Putz, 
pac p. 251. 24, reg. prosod. 118, 1.1.1. 29, 65ovfc, 
reg. pros. ], L, Drac. l.l. et p. 45 L. 37, c oeic, Yeg. 
prosod. 110, l ].l ead., Drac. 1. ll, 4a£e, Drac. ll. 
]L, Mivotc, regul, gros: l.l, ita etiam apud Dra- 
con. p. 33 L 25 et p. 45 1. 27 legendum est, Nate, Drac. 


v p. 25 l. 24, et p. 45 (1, et ion, form. Na ig, Drac. 56, 


].15, Xegvonftc Drac p. 56 l. 15. Hanc ob causam 
corr ipiurit poetae b s liim g ei praefi gentes, Ilosayzjidog, 


-loyaonidos Draco p. 4 l. 24 sqq. Theodor. Gaz, 1. n 


p.796 
. Excipienda vero est vox «Ante: Drac. P 25 ]. 5, 
p. 45 1. 26, p. 56 1, 12, Etym. Magn. s. h. v. mus 

.. Nonnullae voces Attice corripiunkur "  lonice vero 
et e consuetudine vulgari p roducuntur. la iu Attlide 
Sorripiuntur: Ü x un | : 


N 


— 


Ta re EP E rS i 
e 


l25sqq. Ttà v.c.: 


—— 355 5 —— 


' Kaolo, Drac. p. 35 1. 15, p. 45 L'aBeq.; p. g6 E 
15, Lex. gr. ed. Herman. l.l. p. 525 1. 37, regul. pros. 
318, 1:1:1..22, Eustath. p.. 1226 |l. Se, agoues ed. 
JHósch. p,38..  . : 

(CPand e, Drac. p. £5 l, 15, ? ixis 5. adn 1 ds 
regu]. pros.-H. 1l. 


Contra in Iade et dialecto communi m et 
sapie, cfr. Drac. ll. e p. 25, 45, et 96L1i, et reg. pros. 


y. ll, et ó«nig ib. ib., ib., ib. 


"Hinc xaoíg interdum '& producit, interdum vero 
etiam corripit, Draco p.35 1.20 sq. et 25, Eustath. p. 
3220 1. 52sqg. .iyle MKttice anceps est, reg. prosod. 
^n. 51 l. l.p. 427 1. 21 sq., et de voce óng avg Eustath. 
Athenae. sequut. refert p. 1220 1l. 54 sqq. eam ab alio 


. po6ta productam, ab alio correptam esse. Caeterum jn | 


Phrynichi Eclog. p. 28 ed. Hósch. legendum est óaga- 


- s[da. pro éagíde , quod iam, vti video, IXHOREEDM ad h. 


l, suspicatus est. 


Pràeterea vzepdioviAafa (i.e. UTE et rolvovA- 
Aefa) oxytona. permltimam breuem habentia in dialecto 
Attica corripiuntur, in Jonica et communi producuntur; 


Cfr. Drac. Straton, g, 35 1. 18.sqq., p. 45 1. 20 sQq., 
reg. prosod. n. 50, p. 427 L 16sqq., et n. 118, p. 447 

Bitgapéc, Drac. P. 25 ]. 20 Sq., p. 451. 2Á, reg. 
prosod. n. 118 1. 36 LL, K«gepuic, Drac. p. 45 1. 24, 
Ilioxopig, reg. vrosod. 11318, 1.1. Drac. c. 1L, *Pae* 
gu»ic, Drac. ib. ib. ; reg. pros. ib. 


Semper autem corripiuntur: '44ya616, Drac. ib. 


. ib. reg. pros. ib., Tovgapnic, Drac. ib. 1. 22, ib. L 25, 


Ilwaxíig, Phrynich. ed. Hoach. p. 28. 


Rursus vero pugnant hic secum "Grammaticorum - 
praecepta; de voce SÁONEMIS). de qua modo dixi, 
Drac. p. 47: «0 dd sáosep ie sal dAX érva dii vr Enix 

: | 


? 


Q 
^. 


— duMavi xà vuov fougttoy destivouca 78 »,. le: TaN | 


Gaz, l. IIl. p. 74 &q. wo & 1 


L^ Apud Eustathium: p. y l. 5o scribe: x&l '0te E 


— eUnloxa uic (non evzAOxagug) dong 02 x&i sj nàoxoulg 
(non zAokeui ) Excelves 7 v Afáyovsas (ton megédsiyov- 
ca») [ ecnee sj : xÀnig, waiv opgayig, xal:) xvuuig, wal s 
yis 

Apud Phryhichum P. , 28 ed, Hosch. leguntur: :oxvn- 
pida A  zuvaxida , xagida Goayéoe rovrov Tr Tagar£Acvrov, 
in quibus quod vox xvguig recensetur, aduersatur o- 
innibus aliorum' Grammaticorum pr aeceptis. -Hatc ob 


causam ScAhdeferus, vir omni doctrinae shbtilioris copiá, 
abundans et locuplete penu aeque aec humanitate excel- . 


Jens, ad Long. p. 547 annotauit: ,, Aut errat Phryni- 
chus p. 70 aut librariorum oscitantia corruptelam pas- 


sus est. * Fortassis haud ineple xege sega. c cum &»n C 5»1 confusum 
esse: statui possit, ita, yt pro. voce xvguida xepopida re- 
fingenda sit 

. Theodorus autem Geza lib. III. p. 2i aq.: : oxel óbi- 
rove .02 OvÀvxa ósto v9 à wievdueva P oayvxazekyu- 
xri xépeuig, nuvuxle, Onoic , «npie, xgnric (leg.-wolc, 
s. , xgnndg) » evànrolc , TIpieRie , dicens, ad consensum 
perfeetum. redigi non potest.. 9 


Quae hucusque disseruimus, docent vocem qétéeDag 


. srponeguo zou évo esse scribendam, non enim deminuti- 
. vum est (quanquam etiam ex his noniiullae voces v. c. 


olo et qyngic, vt supra vidimus, U 7 producunt). Quum 
igitur sit foemininum duarum syllabarum, oxytonum, 
penultimam natura longam habens antecedente ante li-. 


teram s consona, in genitiuo: dua I xlavópevov , iure et e 
praeceptis veterum Grammaticorum 1*0 idag. scribere 


debemus. | 
V.:242 "4ugskagalve., 


In carmimibus homaricis neque hoc verbum alicabi, 
praeter huxc looum, neque Aegeiso.simplex legitur: 


V. 245 "MU onuovis. EP 
Àhi v. c. Apollon. Sophist. in Lex. TMCAE p. 5a. 


td. Tol, et margo cod. Harlei. &dezuoovv; exhibent, - 


de qua voce multa protulit RuAnkenius ad Xenophontis 
"Memoràbik III. g. 6. Vocem dongucovvy egregie reddidit 
"Hermannus Orph. Lith. v. 62. Eustethius et Hesychius 
in hoc loco homerico dóeuovíy legerunt, Adiectiuum 
wéezuey» legitur Ih Z& 624, X Su, Odyss. M. 3208, 
P, 285. à 


N. 950 qué£a. 


Ned hoc verbum neque 'cognata huius verbi ale - 
qua vox in reliquis carminum . homericorum partibus | 


reperitur. Iul. Pollux l. II. 54 ad coinam praecipue re- 
fert, cfr. Eurip. Orest. v, 235, "Glossar. vet. Airsutium 
interpretantur ovyuqgov , de omnishabita totius corporis 
Aristoph, Nub, v. g18, Lex. rhetor. sophist. in Bekkeri 


Anecdot. gr. Vol. I. p. 468. Eustath. ad h. 1. p. 190 l.. 


2 sq.: | üj4ov 02 Ore Gurrog ExpavOslc y 5j &ovutv e«vyuoog. 
xol u:j teyyouevn v0eri, — Vocabulum avgus "expulit Her- 


mannus rectissime ex Orph. Lith. v: 268, sed loco Phry- | 
- nichi i in Bekkeri 1. 1. p. 7 evypog xoi avi) a. T. 3. 


D" S « V. 251 "feoyln. 7 
Adíectiuum &eoyoc legitur Tliad. 7. 520, Óà. ? 27, 


Cognatum 'xexosgyir semel reperitur Od. X. 574 . Be 


. penultima syllaba hic producta adeas Hermannum in 


Elem. doctr. metric. p. 56, Spitznerum de versu Graec. 


her. p. 95 sq., Passouium in libro: "V'iber Zhweck,. 


Anl. wu. Érgánz. griech. VWórterb. p. 15 sq., et interp. 


Plut. Aristophan. ed. Hemsterhuis. ». p.572 ed. Schaefer. | 


Exemplofvm turbae ibi congestorurn addi possunt: a0v- 
plo 'T'yrt, IV. 20, x0 ua, Hesiod, " K. 505, Apollon. Rhod. 


yan, 150, et Brunck not, ad h. 1, contra xeize ^. 
. .Phoc. 90, quod aduersatur Buitmanni Dbserut e. 107 


À. 2 et Passov. 1, 1. p. 175 Kaozio Apollon; Rhod, Ar £- 
M 


T7 r ] l 


* 


übstàntiuum primum inueni. apud Hesiodum "bu 


Ill. T et Brunck ad h.l, émiorla Theoguid.- v. 80g 
. (851), Apollon. Sophist. in Lex, hom. p: 41 ed. Tod. 


n. yr, 542 legit a«xíy, vbi nunc &eyyein conspicitur. 


Quare retinenda est vulgaris lectio ecoyin in loco 
' hesiodeo, neque intrudenda , quae in libris Xenophon- 


teis, Memor. L 2. 56 sq. , ex hoc Hesiodi locó comme-. 


moratur, atpyein. De formatione horum substantiuo- 
yum vid. Passouium in lib. Viber Ziveck, Anlage und 
' Ergünzung griech. VVórterbücher p. 15 sqq., Doruill. 
ad Chariton. p. 446 ed, Lips. De natura eorum supra 


. monui p. 106 sqq. , 


V. 252 'Enong£no. 
QUE zi tov ÓovAtov Er «n g£nte dd 
 eidog xai utyeOoc. | 
Vide Pind. Pyth. VIII, 65 ed. Bückh. v. 46, de quo 
^ - Joco et nostro disseruit Hérmarizus de metris Pindari P. 
| 269 sq., et ap. Bóckh. 'Tom. I, P. Il. p. 4g1. 


V. 261 JMorigopw». 
* 4gruenig Il. X. 281, Pind. uid VI. 105. Isthm, 
V. 58. 
E Y. 270 KEidaliuog. 
. De significatione vide Eustathium et Schol. b 'ev. ad 
h. l. Apollon. SODREEE Etymol. Magn., et alios CA 
graphos. : 
; " v. 286 et 514 Eevi. 
Vti adiectiuum vbiuis in carminibus hornericis et 
. hesiodeis legitur, itá substantiuum nusquam. Apud Pin- 
darum reperitur Olymp. IV. 25, Pyth. X. 99, Nem. 
X. 9» — IS 


? m v. 286 "Tae. 


Hoc compositum in carm. hom. et hesiod. fru 'ustrà 


quaesitum apud Pindarum leges. Adde Lexicis Unéx- 
, goto ex Eustath. p. d Vnoxartius 1b. p. 1615 1.62. 


m—————— 


/ 


07 0. 0 V. 888 :IPoozoc. 

Quotum dendtat;. 1 Xenophont. RD. Iv. 18 alia 
significatio notatur. 

d:Avfige VeS04 et Zisovir v. 307 pariter atque Xvi- 
Asvioc huc vocari nequeünt, e illis ratione geographica 
supra à p.75 vsque ad p. .82 dixi, De hoc.et parum 
recta Àpollonii Sophistae obseruatione, qui dne eleind- 
»ov esse dixit, anonur po ;9O.. e 


^OW4 542 Zi éroUycog. 
Eustathius p. i 964 l:.24 $qq.: 7 0? Óvergv7tog &na£ 
. pgi» xol evro signet và Ilowjyrz. Etymolog. Magn. s. h. v. 
. p. 246 edit. Schaefer.: durQvyeoc TOv &fra eigruévov. xai 
Üagogog. AeuBavere,. De significatione videas 1l. 1l. Apol- 
lon. Sophist. aliosque, Neque vero simile verbum dhu- 
ius stirpis apud Homerum legi. .— 


] V. 586 et 596 Enigsipéo. | 
Eustathius p- 1964 1. 60: xoi £cziv ivrao9e niqeigety 
ró géigeg imifcAiew. Apud alios cum datiuo casu con- 
iunctum siguificat adoriri. ^ 
, Apud Homerum, ,si recte merüini, non jecit yere 
burn simile vel cognatum et ex eodem fonte deriuatum., 


V. 594 ' AxexdavOdyo. (— Sa). 

Grammatici nonnulli et anliquiores et recentiores, 
ad Hanc formam enexAeAoOs0Q€ et similes, iouum-. vez- 
bum finxerunt Asio8o.  Regnat autem ip his formis re- 
duplicatio ionica. Ita éxAéAaov Il. B. 600 , AeAu&ovzo. ll. 
AL. 127, 1elaco8o ll. H. 200, AeláBoro Hesiod. 9. 471, 
ixAeAoO0rco Od. I: 224, ixitio0qrro ib. X, 444 . duda. 
$£o0c. Il. Z. 285, sao "Theocr. Zi. I. 65 ; dnte 
€o0ca Hymn. Hom. in Ven. 4o. Monuit ea de re Eusta- 
thius p. 75 1. 5 sqq., ibi commemorat Aet», Asjecgdiw, 
zeruxovro , éxAelaD otro , p. 1654 1.50 sq. , dedbevon, Àe—- 
 Aafinos, xexouioo, p. a722;b 6o; s AelaféoDof, XEXOq400, T- 
7u0c00a,, di9oauo , . Áristonicus upud «eündebá P. 1596 

l8 sqq., cfr. Sylburg. ad Clenard. p. 508. $c, 

M 2 


Caeterum haec verbé cum anó composita adde Le- 
xicis:: ez oAeasyég, ad formam vocis: gidaesw we, ex 
Eustath, p. 1960 1 14, axravcinost, *- Galen. Gio 
Hipp. ed. Franz. p. 458, unsheinygi:or (sed. genit.) 
e Tzetz. Exeg. ll. p. 75, énóxiauoig, e Drac, Straton. 


po €t Eiymok' Magn. p. 8 amóvevoss '(voU (wdidi- - 


xo) ) € Tzetg. Epexeg. Il. p. 129, wnoppenxrog € Tzetz. 
Exeg. ll. p. 20, ézogóvzexis ex Enstath. p. 1625-1 65, 
dmorügveugig t e Tzetz. Exeg. Il. p. 20, &nógal«- 

4060, — ó0pac € dius Prop. in Anecdot, £r. Bebe 
beri V. I, p. 16. ; 


... N. 4o2 Qi». 
| Vide de hoc verbo et ovA«o W'alekenar. ad isis 
p. 107 ,, Gesner. ad" Orph. Argon. g55, Gregor. Corinth; 
(op. 4gi ed. Schaefer. ibidemque Koénii notam, Eustath: 
P. i ak l. 3o sqq., qui addit: &za£ 9? eigsrras xoi ro oUA€. 


F V. 416 y4nóg. | 
'Enquilo T. xf. 20, 6. TF ibi vero de indguabed: 
| dis , non de lugentibus. 


so. 0 FUN. 452 XKátzgié. 


$4 


Kang Tl. X. 295, Od. 11. 542, xastigely ].n553; : 


II. 498, P. 556, sernguiy IL 9.255. 

Verba cüm xara composita Lexicis àdscii ibas haec- 
ce: xa0dnaccog e Ezelz. Exeges. Iliad. p. 18, xaza- 
Aénvo» ita sine dubio scribendum est ap. Tzetz. an 
. eges. Il. p. a4. xarava)2oUtukóg Eiym. M. p. 2:17 


ed. Schaefer. , x&ramorión pi Schol Lycophton. ad 
v. 55, xurtvyaUrQia Eustath. p 1945 ). 58, xar 


oy xdopdi Tzétz. Epexeges. Iliad. p. (55. 


: Adueibiurh xoaralAxjAUug, quod legitur 1 in Schol. Apols 


lon. Paris. ad L'Afgon. Iri. .Y» 1020 Stephanus habet. 


UH Ne 9 Jibossdw, e . dog at. eU 
; Forma eque Homero.neque: dread ; P nda «idu 
cognita, jabisaaüb t val n Mm e M 


ow 


. 
petu UU WJgeUE. wo TUO. NT 


AE OW. 485 *NExÀingig- 
^. 'Éustathius pi968-k 242. Dxigon: 02 jj Gyav ib, 
xqr- iníraowy roO cdtiog, adéa al dvoiyrisió HON d 
éxQe cp. 500207 on 7n 

EN. &yav Mos modo Jésueddi auiuribus Graecis 
váitató, iw apud Eustajhnum P 1962 1. 44 5j j &yev GUy- 
xogíe , "p. "1965 I; 18-0 áyav otvgey ,- P 1965 l. 59 3 €ye» - 


.Upur, Xsaets in Schol. ad Lycophron Tom. 1L p. 57e: 


i Müller. 5) sav Mwtdtno, 
. De süiB adiectimorüm e£ aduerbiorum commuta- 


 wionG videas P'echneri Heéllenolex. p. 227 et Viger. p. 
| 876 ed. JHermann., sed de hac cfr. Hersann: ibid. P. 


ye " 
T Y 528 ^ "vases. 


"dris Od. Z. 183, 900t0c substantiuum saepis-. | 


] sime; &vogtog adiect. Eurip. Iphigen. Taur. v. 751. 


Caeterum haec verba cum « composita Lexicis ad- 
scribas: d yy a vaaté. Tzetz- Exeg. Il. B. 124, $6 Àa- 
gros Etym. Magn. 8. V. ax£ovog, axaroxQar mt*og Etym, 
M. sv, A«GzeTov dputrüyog Eustath. P-. 1947 l. 52 ad- 
iectiy. habent, éxamOrFÀeUTOS Eustath. R* 1947 1. 61, 
&vetezaqri ey x06 vti Hermannus rectissime scripsit, 
"Tzetz. Exeg. Il, p. 2. denotat eum, qui nondum exa- 
minata vituperat, dvOQgneog Phryu, Pr, in Bekkeri 
Anecdot. gr. Vol. Lp. 5, si, lectio certa , vulgo sine và 
éxepaódtizperiorog Tzetz. Il p. 25, aduerb. éx«- 
eudegnaziorosc ibid. p. 25, et p. 27. idem refingen4 
dum, antgiqpaorog Fustath. 82 1g l. 595. gmnin- 
cloarog Schol. Pjud, Pyth. XIL 15, ínoocxolàAnroc 
Eustath. p. 1940 l. 20 sq.j uzgoggógoe Tzelz. Il. p. 
67 adiect. et Stephan. et Schneider. hab., — 


probus, Bonus, vitto caréns d et ;j Eustath. P. 1945 ]. 


60, eov B Boac*ec Tuzetz, Exeg. H. p. 5 et:19 similis 
vox &axbóvuBifasroc ex Eustathio p. 1946 b i5 ei 
sdimngenda est), aav pu elnc detruncatus Toeis. Exeg. 
H. P. (X30, «T£ kg Tzetz, ib. P Du 


Ld 


Hd L3 oz 


- LL 


Vox '4fvavyevos apud. Sitnplic. ad Aristot. Categor.- 
fol. 85, b, sine dubio in vocem ewevyevac xànitnnda est. 
Vocis So yino patrocinium JBuper suscepit Friedeman- 
nus, vir amicissimus, et defendit in loco Schol. Enri- 
pid. Hecub. 572, contra, Fal: hbidinem mutandi; ; cfr. 
comment, ' de , med. pent. gr. "aye; in Spitsneri Jb. de 
Vers. gx. her. p. 529, sed non magisi: q qaum, H.Stepha- 
nus locutn aliquei protulit, iguius,exemplo eam, prae- 
ter anologiam, defenderet. Juntnpi hanc yócegi ju Etym, 
M, p. 2 (edit. Syib.) 1. 24; eandem, sequitur xatignem, 
quam nostrum ungestaltet, Minum deformia,, grae- 


cum & 4 099.06. - ^ * DELD X v "an vaa C REL 


Ad hanc significationem literae « memoriam :loci 
apud Apollonium. Sophistam i im. Lexic, hom. repeto; Le- 


AA .*. 


gitur 1s p. 1 sq. ed, Tol. * vds xci Santis , ngón 
v0» ; duo ager) 5 azépnoiv , "ov, Ópov , geo», 
(G0 , ópouY ? 6v». Zyeraoouóv, ürev driodvgntrolvetg. Ae- 
jOJL8y dt ecégnow, Ürcv Afyogitv &oOeves . 4. v LA 10 vd 
" 9 aiiov, ícov TO nasom obvio» , komo Qe qi lóv "rav ga- 
GXO6V , egoouTtOv xai drQ&ytAov. ^" Hemberhnisins ad 
Aristophanis Plut. P. 358 verba ita tránsposuit: ró L7: 
QpovAov , Orav ga0x. e. x. ergo. , "00v tó xuxbTtQUC. ; 5. *a-— 
.worp., quod J'illoisonus probare' videlur. Tollius ad 
. h.l. eiiciendam esse putat voceng íoov, Bastius all Cre- 
gor. Corinth. P. 345 ita corrigit: ro 06 9; Ü ofov có Xa- 
407.0. , X&XOTQ. 0 TV gaexouc a Q0g. s. erp. Fortassis Ka 
lenius emendatur: rà 92 qoUÀov' icov [over] rd x. x. , ürüy 


gaoxopev et Q0QUTEO V x«i argoqnioy. ) m 
[ 


| V. 558 qo dese. iam, is illnsiratora "hic 
nobis otium facit. 


Jam vero haec de vsu verborum disputata suffi- 
ciant. "Non solum ingens cet eiprpswoy numerus, sed 
eliam eorum natura et formatio, quum alia ob notio- 
nem. mente et ratione abstractam, quam denotant, of- 
, fendant, alia, quae ob compositioe em serio aeuo orta 


4 s . 
i D apuee—ÀÀ : 103 — 


bU 


esse debent, quan got orswa. simplicia suspitioriem | 


satis granem inücianta origigem huius parts non home- 
XicH aeuo, sed seriori adscribendam . esse docent, 





" 007 78€. 0. 7- 


' 


"Peruenimus igitur ad quaestionem de significatione 


verborum in hac extrema Odysseae parte diuersa, et ^ 


ab ea, quae in reliquis carminum homericorum parti- 
bus deprehenditur, recedente. Non solum formatione 


et natura, atque flexione et vsu orationem in hac parte 


diuersam esse, animaduertisse puto, sed etiam significa- 
tione verborum ,' et eadem verba aliam haberé in hac, 
aliam in alii$ carrninum homerieorum partibus. Omnis 
quidem Odyssea, vti supra de vsu verborum quorundam. 


dixi, ita etiam ratione significationis ab Iliade dissentit ; 


In Odyssea vero, pariter atque in Iliade quaedam partes 
iterum ab aliis differunt, et inprimis haec nostra a reli- 
quis hoc respectu TS De singulis, ne alia omnia 
prius agere videar, quam causam propositam , nihil ad- 
iiciam; permulta etiam, quae huc spectant, iam nota sunt, 
ita, vt temere hoc asseruisse nullo modo possim videri. 


Barnesium et Stephanum $2.7 nonna s deu. 
serit^, , cadere fecerit ^ vertentes, ,,«»ronecei» moi; 
3 » , » ]^ 


- 


Duportus in Praelectionibus ad "Theophr. Charact. c. 6 


et Clarkius ad h. l. Hom. notarunt. 


i /2OWD ov. 526 "481v0g. 

In reliquis locis homericis, vbi haec vox legitur, 
longe aliam hahet significaüonem, quam hoc loco. Ex- 
plicatur enim ita, vt denotet aut idem quod nvxvóg, 
iegvóg, admARMrer, «Ogg, vid. Eustath. p. 178 1. 23, 
26, 28, p. 2571.4 sq., p. 1071 1l. 48 sq., p. 15951 35, 
p. 1665 1, 87, p. 1014 1, 58, p. 19ág 1 28 sq.,. dayiiiie, 
p. 1395 1. 52, Schol. br. et P'illoison. B. 469, II. 401 et 
saep. , Anonym. nei 'O. n. c. 10, Hesych., Ens M, 


z | "E c 
m 104 — € 
gl; aut quod iemro;, ov uéyag, v. c. Eustath, p. 25215; 
Etym. M., aut quod yoruo v. c. Eustath, p. 170 1l. 28, pz 
1949 l. 29, aut "quod oix:goy Eustath. p, 128 k 26, p. 
1874 1. 58, p. 1949 l. 28, Hoc autem loco explicant sóv, 
gÀvxv , Erud didxóg Eustath. p.:07898 1:27 sq., p. 
1949 1. 27 sq. Rectissime monuit C/ar bius? ,atqui eo 
sensu nusquam (vt opinor) apud. lagu eqpeaetar 
^ haec VOR, « | ; 
' V. 254 BloS9óg. 
Eustath. p. 1960 1.54 sq. ad h. L: Bioogy 2) 2y- 
xaUda này à óypvn, éy * Iacads Ó2 nílrvg xoi igóeon. ixavag 
Ex& nepl vijc TOLXUTEG eben. 
, Cfr. p. 939 1. 5, p. 986 l. 19, p. 15521 A, p. 1854 
l. 25, Schol. F/ 3 RO ad II. jv. 590, Schol. min,, He- 
sych., Etymol. Magn., Phauorinum, Schol. , Apollon, 
Rhod. Argon. I. 522 Stephan. et Paris.  Ápellon. Sophist, 
in Lex. Homer., Schol. ad Nic. Theriar. v. 695; MHey- 
mius ad H. N. 590, Tom. VI. p. Á44 . plures. locos ex aliis 
| poetia attulit; vbi vsus huius Vocis Aeprebenditur, q. 
ctr. 
V. 548 "druovyvra. 


) 4f. 620, d. 561, X. 2 hoc verbum eo significatu, 


. legitür, vt sit refrigero aestum et sudorem. ll. X. 2 
' Aristarchus scripserat &v eyUyovro, vide Schol. J'illoison. 


et Heynii observationes ad hunc locum Tom. VIUI. p. 
. 236; retinenda est lectio ez eyvyovre.. Hic autem denos 
"tat h. v.s quemadmodum Eustathius rectissime vidit, 


P 164 l. 29 Sqq.» t0 cmO0 wvyHg yiveaOat *) xqi dg ei- 
nin QJEOZPSéiV, OU TO GyOGÀU uunvvoQar xai e yaTvésey, 

7/0vy novio yeoOus &q 7tvOlV , deliquium pati; cui oppo- 
"nitur spiritam animamque recipere, 


ZHeiodog u£vro., addit Eustath. 1, 1., enl vívog «0 z»- 


emu cepvesg vito, ÓrAov dore, et P. 1253 1. 61 à» 


enoyvyew 08 ye Ovetugaroc xag. Howto eye Est 1lle lo- 
. cus" Epy. 757 , quid significet ibi, clarius docent Hesy- 
chius et Etymologus. 


— "Mnowbyeiv lov legitur. apud Sephoclem in Ajác. v. 
$020 , vide. ibi Musgrauium. 'Sirpliciter positum «mo« 
«ize animam. edere denotat saepenumero apud serio- 
res v, c. Bion. I. 9g, Aleiphr. Ep. e 72, 'Yom. H. p. 
214 ed. Magn. 2E 


Lexicis adde d»xeloyvgoc e Sul s, v, phvxotupoc, 


etex Hesychio , Zonara et Phauorino s. ead. v.3 vyró- 
qvyoc, qui animam tiortalem esse putat, e Tzetzae Exe. C 
ges. Iliad: p. 64 et 66; Sviiocógog , adiecünum "Tiexica | 


exhibenb, ex eiusdem Epexej Il. p. 128; cognatum do 


$»oaogoc ex Hesiodo idem p. 51 commemorat, ' 


' Inrreliquis verbis nihil vidi, quod a vulgari et so- 
leémni signiftcattione recederet. -Differunt quidem alia ab 


aliis, quae in aliis locis leguntur, contra vero eoruiitiim. 


diuersa. significatio aliis locis carmin. Homer. munitur. 
Sed quum uimium aberraremus, si etiam illorum loco 
rum originem. examinare. vellemus , necesse est ab. iis 


abstineamus.. Alia videntur tantammodo diuersam ha- 


bere significationem, quanquam, reuera non háberit. 
His de : causis non. notaui verba oprog pun 9. 260, 


vide enim Eustath. p. 1961 l.6, et p. 1142 ] ss p 


1409 1. 28, P. 1558.1. 22, p. i611 7; neque v. üpyerog 
$2. 222 et, saepius, neque vocem »udzig. $2, V. 159 vid, 
Jl. I. 72, coll, Od. E. 104, 7.149 et Eustath. p. 756 
Y. 45, p. 1110.1. 58, neque sebum roÀurqty £2, 201, ne- 
que. ovouaglva £2. 56 coll. Il. I. 421. .De significatione vO- 
cis xÀiowuov et de sensu huius deminutiui igm, supra di- 


cendum, erat. 54A $2. 419 coll. Eustath. obseruat. ad: 


h. ]. ea de causa non tetigi, quod Od. H. 549 similem 
significationem habet. . 

-"Eunopeg $2. 3oo eiusdemque significatio tantum ab- 
est, vt seriorem originem huius partis fateatur, vt eam 


tempore antiquiorem et priorem Hesiodo esse demün- - 
:Strare videatur. Quam ob causam ei aliquantilam i ime 


moremur necesse est. 


^ 


v 


| Eustathius P- 19611. 5; sag. ivpaióe, inquit, dno 
qoc. stia o aliargíag v 996 Pragae, gnoi yep: 

zov ÓQ vag igtnxé — 19) 0£ *Xyuytv 5. — 2) £u Ti0g0g. &iAxA0U- 
Seg ioc im allorging s.v, 2. ldem P. 1447 l &1 sqq.: 
óri iumogoy o lloujrre àv alorglog »5og imfalvovra À£yct 
eic evrog dguuveves einom* eiue éumrogog à QU 790 »noc éxijffo- 
Aog ovà' à igeramy yivopeu, Tov GUrOY d oí ue" "Qunigov eni flá- 


TY gacív, tg. Zunopov mag evrüig A£gouévov oU uera ffoAcag 


xoi og emet npayportvrob , «ei paAuora voU Ou 9«ldcons 
7eQd vog mega TOY 7ügov , xai rOt0UtOg piv à naQ Opmjon 
éuTtOQOG xi d nega TO peo" "Oungov éniflerng. 


"Similia profert Porphyrius quaest. homer. I. Has 


veterum obseruationes respiciens IDuportus in Praele- 
ctipgibus in Theophrasti charact. c. 17 , sub fin, notauit 
haec: ,, Vox suzopog aliter ab Homero, aliter a posteris 
sumitur, Homerus vocem éunogog non pro mercatore, 
vt postea Graeci id nominis vsurpant; sed pro wectore 


| simpliciter posuit, quem Graeci vocant éniflosrv, qui 
.pagta mercede, aliena naui vehitur, aliquo aiicien4 


dus. — Sic Odyss. B» Cv.919) Telemachus se nauiga- 


turum dicens, vt patrem inuestigaret, git: Elus ué, 


ovÓ' aliq dóog £0€co4 x. T. 4., vbi certe éunopoc non est 
mercator, sed vector simpliciter. Sic Odyss. o, f &u- 
wogog x. r. 4. At Hesiodus Zuzoplr» pro mercatura po- 
suit. Ergo et £unogo; iunc rnercator , non vector, vt 
ysurabAtur ea vox Homeri seculo. Zjz &v à Sumogi 
TQ ric weoiqgove Ovuor, Boviges 0d qyoéa mgog vyetv. xai Àt- 


uà» drepnz. (Hesiod. " Egy, x. Hu. 644.), Atque hoc ar-- 
gumento inter alia, mihi plusquam verisimile fit, Ho- . 


merum Hesiodo ilte antiquiorem fyissé. ** 


At vero propter hanc.vnarm vocem eiusque sigui- 
fcatioriem refragantem tot argumentis, quae originem 
luius partis seriori aeuo assignant, disputatio nostia 
aon refotatur... Consentit enim. ea significatio vocis Zu- 


' 80902; qum hoc loco $. 299 habet cum ea, quas B. 519 


' legitug, 3llud vero. o daigitiuannd ipnogé apud Hesiodum 


V. eom. inest loco, -qui arpetissime cun alio perquam 
suspecto cohgeret , a quo,. quiequid nuperrime visum 
fuerit. Tyeestenio in commentatione de. hoc, Hesiodi car- 
mine p. 58, nullo modo seiungi et auelli potest. Quae 
quum ita sint, illus loci .hesiodei,auctoritas nequa- 


quam. eam vim eet " (pae: odns Duportus edi 
tnbut : fupbt 


em "2" DE [A , ] 
CAP. IL. 
^ Xu LORD E es 


! 4 


Haec. disputanimns de verbis singulia: et seorsim 
positis ,. atque variis eorum rationibus:: Transeamus 
ad verba coniuncta, et ora&ionis vinculis oonnexa. Ver- 
ha autem iuncta duplici ratione oppertunitatem consi- 


derandi praebent; alterá dum modum .eorum struén- - 
dorum contemplamur, alterá dum sententiarum con- 


formationem intuemur. Ille modus struendorum ver- 
borum communem magis aequalium morem et vsum 
respicit, haec autem sententiarum concinnandarum et 
conformandarum ratio .altins. ad ipsa penetralia i ingenn 
auctoris nos reuocat. MHecte procedere i in numerum ar- 
gumentorum de aetate alicuius scriptoris modum , quo 
soleat verba struere et coniungere in aprico positum 
est; et diuersitatem , quae obseruata sit in modo, quo 
alii aeui illius, quo hic scriptor vixisse et scripsisse pu- 
latur, scriptores verba conjungere solent, et quo hic, 
de quo sermo est, consgeuerit, suspicionem mouere de 
veritate vulgaris sententiae patet. Idem yalet de con- 
formatione sententiarum et formularum.  Deprehen- 
dimus jn operibus cuiusuis fere auctoris, prgecipue aue 
: ' Y " 


» 


[IN 


tem in hoiterkis carminibus, eorkmn quendam módum 


quo sententias eloqui soleat; et fixam statutamque rá- 


tionem ' conformandarui fotmuhrum. Hoc ingenie : 


— "réius propriuxà 'et peculiáré ésb, et tàxx arcte: cum omni 

6éius ratione sentiendi et cogitandi cohaeret, vt; dam 

^modus struendórum verborum mraltis comn&unis-. est, 
oc in. soluki huno: auctorem. cidat. Haec quidem. ra» 
' tio in conformandis formulis, quum tanti sit momenti 
$n cognoscendo auctore operis alicüius et eius ingenio 
prae caeteris imitatione, exprimi solet ab iis, qui frau- 
dem, facere. volentes, spuria memini alicui supponunt. 
, Hoo etiam factitatum esse antiquis temporibus constat. 
Quemadmodum vero recentiores.poetae epici Grae- 


| 6i injtabantup maxirggque. studig sequebantur Home- 
rum; ita olim antiquioribus temporibus Homeridae et 


rhapsodi aeuo, homerioo proxime viuentes imitati alias. 


homericorum carminum viriutes, quoad eius oB.À inge- 


nii vires iis lioui, vestigia. ila premere, etiam, beme 


sentientes, alioquin. aliquid' defore; rationem illam et 
tiiodum solemneni.in conformandis quibusdam formulis 
jmitaristudebant. Fieriauteni'non potuit, qnin, quae 
erai ingeniorum diuersitas inscit et inuiti laberentur, 
€t ab. illo modo, quem sequi volebant, recederent.: -Hanc 
ob oausam diuersa ratio confórmationis sententiarum 
et formularum non temere acéénsenda, est. argumentis 
. Qiuersatn originem probantibus. ^ —— "T 


ou $K 
| Primum igitur — in numerum argumento^ 
fum ratio, quae interdum in modo struendorum et 


eoniungendorum verborum animaduertitur in hac ex 


trema Odysseae parte diuersa: ab ea, due in aliis car- 
minunr homer. puo reperimus. 7.5 0o0c 


^ 


a 
. * N 


D 
- 2. AER — anal 





Dé versibus Y. Boo: 8gq. et cónsttuctióne verbi PEN 
hen. vide Güntherum in libello: De vsu praepositio- 
num apud Homerum p. 12 et eius Censorem in Ephe- 
meridum lit. Ienens. a. 1816 Suppl p.5g. V. 50i re- 
vocanda est antiqua leetió 

reno dy novo, nQóg dide ivénovr € et 
W. olftus mánum primam in codice Harleiano et codicem 
Vindobonensem L sequutus év£norz e scripsit, et illam 
multis grauissimisque testibus confirmatam et compro? 
batam lectionem eiecit. — Accedunt étiam argumenta 
ad Báec testimonia, quá efficiunt, vt illius viri aucto2 
ritatem prauissimàhi hic sequi non possim, ^ Audias 
Cerisorem editionis Hom. 77 olf. in Ephemerid. lit. Ie- 
nens. a. 1809, n. 245, p: 12, qui mihi otivm fecit. 0 


v: $05 IoÀMóg P sal9ov jgueceéro olvog. 

* 4qiw et agvoco ita poni solent in carm. hom., vt, 
quando cóniniemoratur vas im quod aliquid éffunditü? 
iv addátur, v. c. Od. B. 54g, 39, L | L 365, 204, (apud, 
Hesiodum "Zgj. 61i 22); quando vero: vas additur, e 
quo aliquid hauritur vel effunditur vel 2x v. c. in llia- 
dis rhapsod. 7i 495, Fx xguvügog agvoadutvos, vel ín 
sequatur v. €. Il. rh. K. 579, en  XQnr70oc- 

/  Sémel taüitum hóc lóco casus secundus sine praea 
positione sequitur, | 


Jur 313 ud óc Kixhay &o£e, pe ee as eci- 
Caro fOotv9)Y 
igbines érdQue, vUc joOsev ovd 4A 
«espev. 


Eustath. Pe 199 Ll 41 sd. zà di aneclaoto sromv éco. 
o9 i avri t0U' WJETtO* 70LV v érapos ; Ji wwri tov' efpertos 
Wob)v O0. gay oiv wUroUE Kuxionp, ToUr é0Tty dnéduxey, d 
"Odvuocvg éicato Éxeivov sjyov» , értudigyasv, eig TrOrvav ruv 
Umip tÓ» qi, Clarkius addit: ,Verior, vt opinor, 
postrema interpretandi ratio; quia isto sensu semper 
apud Poetam vsurpatur verbum ametioue« media voce, 


- - 


^ E s aditam 190 anten 


Vide supra ad & 2á5 9, 386 ;: "et te» 540; iun ad Iliad. 


* 


0,116. " 

Quae 3i vera sunt, hic struendi modus Kvxonp Zo£e 
oi — anezíaero ('Odvootug ) ntwiv — évago, ovg rjoOuv 
(éxeivoc). paullo durior est, quam quem exspectemus, 
quum verbis ita collocatis, quemadmodum leguntur, 
facilius ad Cyclopem illam vocem exericoro referas, 
uam Vlyssis nomen subaudias. 


Ad Jr. v. 518 sq.: 
29 ec LLILILLL Zuistevreviue épixavsv, 
"' of «gogc « 04ecav xai &Uxvzusdag évcaipovg: 
Eustathius p. ]. 1:12: é0« ógu vó* of vac dAscav,. 
' f0UT £OTw OL 7 lonovQuyOPsc" oc rXvurüv Oy Adawrovyovine xed 
"AocorQuyóras - eintiv. ^ Clarkius in. notis ad. hunc locum 
' hom. rectissime refutauit Barnes libidinem emendan- 
di Memineris v. c. versuum Od. 7. 39 et 4o: 
. JAu00t». u& qégov avtuog Kin0»eo 05 nthabger, 
Jouapp^ £Oa X iyo nóÀw £xpadov, U4s0« 
| | 9 avrovg 
cuius generis loci satis multi in carminibus homer. le- 
guntur. 

Caeterum scribe zgàdzmvio» 4doetorovyovigy, non T» 
Aénvlov JfeworQvyovisv; Laestrygones habitabant vrbem 
4Loiozgvyovisy dictam , non spatiosam et amplam: regio— 
nem, cfr. X. 104, 108, 118. Tw»Aénvlog dicitur illà vrbs, 
quemadmodum 658» et Tool vwinvto, dicuntur, Il. Z. 

416, II. 698, d. 544. Contra rectissime hic scriptum 


est a JP olfio, dixviuddag et v. 524 vyt nolvkAgide. —. 


Nam fapvzova quidem in «c terminata in composi- 
tis nponepotvvorzar, cfr. Etymolog. Magn. ed. Sylburg. 
p. 518 1. 55 sqq., veluti noA« oxgonolc, rris eyxvAousj- 
zu toÀvusrig, et eodem modo o£vroya, quae i corripiunt, 
ngoxagotvvorras, cfr. Etym. Magn. p. 518 l. 4o, ita xo- 
rpic eUnazQro Aeenómecosc , «evzilg. óGpao;:g, sed án compo- 


- 
H 


sitit e simplicibus i producentibus res secus se habet. 
Haec enim cornposita ex his simplicibus facta i produ- 
eunt, cfr. Dracon. Stratoón. p. 41, regul. de prosod. in 
Jibro ifermanni de emend. rat. gr. gr. n. i P. 7 


Y. 9 et 12 sqq., Eustath. p.26 1. 29. 


* 


De eorum accentu ita statutum est ,. vt si composi- 
tà a foeminiris oxytonis orta sint, et post compositio- 
nem factam solum hoc genus rwv mgororvnw» scruent, 
pariter atque haec oxytona sint. . 76 eig «;, hoc vete- 


res Grammatici docent, 65Avxa Ofvrova, ei uiv iv 
v4 ov906£cteé quAmocts to OrnlvxOóv uóvov yévog,- 


xai v0» tvtO* tüvUv pvAacote, videas Eustath. p. 
26 1. 29 sqq., Phauorim. s. v. xvgulé p. 1022 k 45 sq., 
Etymol. Magn. p. 518 ed. Sylburg. 1. &9 sqq. 

/— Exempla commemorant: oxeMe, nsguoxeAlg Eustath. 
L 1. 1..51, Phauorin. 1. 1. 1. 49, Etymol. Magn.:1. 54, xor- 
ecylg Eustath. ib. 1. 55, Phauorin..ib. 1. 51 sq., Ety- 
mol. Magn. ib. l. 55: wwe, ded oixls , 75£0u04xlg, 
Etymol. Magn. ib. 1. 57. | 
" Sin haec foeminina oxytona post compositioneni 
factam generis communis fiunt, barytona sunt; et si 


simplicia producunt i etiam in compositis producitur, 


ideoque composita zepotvvoyra:. 


Ta sic ae nive oBvtova && —— (£v vy ovvOcB ut) ueza- 
Asmrexe ylvorras xoi agowusoU j&vovg , Metiovaosnt eig Bop- 
&ia» taU. 


Cfr. Eustath. p. 26 1. 51 sqq., p. 1741. 6 sqq., Pha- 


, vorin, p. 1072 l. 49 sq., Etymol. Magn. p. 518 ed. Syib. 


l. 51 sq., Schol. Villoison. ad 1l. B. v. 175. De poste- 


, riofi regulae latinis verbis expressae parte vide Etym. 


M.1.1.1. 58. sqq. et locos, quos mox ad s/xwxjug af- 
feram. 


In: Eustathio sic legitur; in | Evilor Magno et : 


Scholns Filloisonianis scriptum est: ueOloraras xol: in 


Etymol. Magn. 1, 91 pro: ei 43 uerolnnvisov yévorro wol. 


«4 


/ 


pub Li : 192 5s — 


' digszviuóv, scribe degsiexo v, yivog enim statim praetesa 
 cserat. En Phauorino vorrigo verbà: ei 9? uerodsnza yi— 
ovra, xoi doc evexoU. gévow,. et scribe: ei 02. ueraAgtrrexe 
qivoveas, wol uogtruxeU QéyOvgse v. 4. Tn Scholiis Z/iloi- 
sonianis ad Il. l. 1L, vhi scriptum est: ei 24 peredoyzexdy 


hl 
, qivorro, wi dpotvaxol eO iororus, xci Bg Baptias TUO 


wvayxalog , ». T. À. SCribe: e£ dé pieces rrexov yévosto aw 
'GQOEvIXOU. " peo lacocot x«i eic Bagriav : ragsv a. prn4A& 
Caeterum in Etymol. Magn. legitur: quisi es et 
"T voro, in Schol, Villaison. gviaóco» et . 4 Uivouro- 
| Exempla attulerunt haec: éinég, Ovctànic, 6, $ Eue- 
sstath. Pe 26 1.53, Phauorin. 1l. l. 1. 50, cotto ve xovvay- 
deze 19) yéves, Etymol. Magn. 1. 1. 54. 
Mikavaujis, 9, 5j, Dust. ib. 1l. 55, Etym. M. ib. 1. 55, 
ita etiam in Phauorini Lexico 1. ]. . 52 scribendum est. 
Meeyxonmic, 6, , Eustatt. p--174 1. 9; P- 1457 
L 55, hoc vócabulum Lexica non exhibent, refings i in 
Schol. Villaison.:B et k adl. B. v. 175. . 
Ilolvy5gte , 0, 5, ita corrige in Phauorini Lexicó 
p. 1072 l; 54 et molvynigida , cfr. Euetath. P. 26 1. 54, 


P. aAp&d.9, p. 1432 1.55  JMikuuyriie, 9, 1j, Ita scribé - 
:n Dracon. p. 41 l. 19 et in regulà de prósod. n. 118, ià - 


Hermanni libr. de emend. rat. gr. .gr..p. and h. 14. He- 
rodihn. in Schol. illois. p. 525. 
Txrigug Eustath, p. 26 l. 29, 54, 55, p. 237 1.55, 


Phauorin. p. 1072 1. b3et56. [lta scribendum est, Ba 


guróvox,, non vti saepenumero fit, pponagelvrovog, nam 
' àn fine xvzuic producitur; vide de hoc Verbo, eiusque 
accentü Éustath. p. 26 1. 55 et Herodianum ibid.!. 59, 


ND Dracon. Stratonic. p. Ax 1. 35 sQ. y 18 sqq. p. 62 x 2i, 


xregul. de prosod. D. 118, in libr. I. p. 447 l1. 


XQvowsig apud Dionys. Halicarn. de compos. 6. 
XXV p. 4oo ed. Schaefer. e Bacchylidis fragmine, coll. 
' Hermann. Element. doctrinae metr. p. 201, Goler. in 
edit. Dionys. p. 219, consensu códicum ad formam vo- 


N ! 


* La 


———r————— — 


1 


cis xdrelyle referendum esse videtur, alioquin ad ratio-. 
nem vocis nelavmyie reuocarem. . ! : 


be mmm et nmolvxinig quidem Grammatici prae- . 
cipiunt, ,vt —3Arjis scribantur, Eust. p.261. 54, p. 1553 
1. 45, "Eiymol. Magn. p. 918 1. 52, 56, ed. Sylburz., 
Phauorin. p. 1072 ]. 55. Schol. Villoison. p. 525: "fo l-- 
erae 106 Haye, p xvijuig , GUPÜtrOv zOiDy vv Adios, 
oUr«og. x«l Ü "Moxaioyirng.. — Ec 0? GUvÜerOv égT6 TO 
é PUxini € xai mapoby,: vévv Oc avtÓ* pia. 70 TO i xol 
&y Ti SvvDécni, aig, iv i x tiic Ku0ókov gov 0 avróg (Hoo- 
Qievóc) eo do "TOU XgOvov rO9 TÓvOV ioriconev: xe) iy: 
TO rQito à TOY "Ovopoc unt nei te inreotug CUtQ* raUTO 


nov dile ve E IibrroUaw éxrerapévoy Ü 6, £yovau. éy 


go Towing, péhapiyrique, xoi && TOUTO, qnoi, dnÀov à óc» Te g- 
oEéveras. 


Praecipue respiciendi sunt. loci Etymologici Magni 


ra 518 1 5i sqq. et Scholiorum X. illoisonianorum p. 55 


ad D. B. v. 175. In Etymol. 1. 1. haec leguntur: : TO 
xlsite pera TQU moÀvg, ylveras ioAvxsArig, "xol ava. (B a- 
(6s TOv TÓvOY.. Tà yap.eig i; OnÀvxd, xol ei pàv fisgi- 
»y£rau, & T ovvOcoct ngomogobiverau,. oiov 0A, €:k907:0A4g" 
we, olipneie xol ayxvAóut rie. e 0d obvveras, ei uiv" 
T0U GUrOU y£vove "Tn TÜY QUTOVY puiazrt, r0v9* 


olov acyis, xotoayic" vvyis, mavyvyic" oíxíg, nepuoikic. ec dà 


eQoevoxoU yfvouc QOLiY, EE niv excel »0v60t t0 OÍ- 
g00vov (i), é& "uj ovvOcaet (vide supra p. 170]. 12 qq.) 
zt goEUrovrou" olov exc/c,  qgvodurug 5jA«og" xvrulo, evxvtruig - 
xÀgic, moÀvxAmig: ei dd Bgogv GUrO. EXE, ngonagokvveros d év 


&fj ovvOcocv' oloy mrotolo, eUnezoig wal Aunonorgu" dong, 


Ülyétinuc*! «. T. À. cr. cum supra disputatis. . 
Inde a 1. 45 Scholia Filloisoniana pene eadem éx- 
hibent, degimus enim ibi: noàv xÀni 05, Tode XgonéQu- 


eU cc xai r0 &nàÀduy* éni xÀnics xaO ov" Qe ydo TA0- 
sapuíc, Hiniosanidec "Ay acal, ojcog xai xÀgic. 


N- 


» . 


- 


4x 


^ 


el noÀvsÀntg (verba notata Fiymol. Magn non ha4 
bét,). Oux £y& 0d Mirac d avevo" &£or«v QU» 1óyog (Ety« 
mol. M. praefigit o) vnéo vie ('agvsouévng. Aéjeug o)rog* 
(Etym. M. vov Bagvtovav Ayo ovrog") ei piv év Tfj quy- 
éces gvasto, (Etym. M. gvà&co&) udvov v0 Oràvxo» yi— 
vog , xài t0v &VvtOüv tOvQy QvAeo0ts" ei dà peredeimraxov | yivow* 
vo X&i agoevixov, (v. P 192 1.7 E 3] peo is raros xai eig Bageiss 
TGciy ic iri zov uiv sporépov' guAaGG0vrog TO atro yi- 
90g xoi t0» QUTÜY róvov, néQeoxelig , (Etym. M. xor eig Ba 
— QUtovov rG0.9' xavOvog mogo0tyuara* rOU uv mgorégov, Jt 
ririelle ) vov àé devrégov. ÓvéeAnig. — Tavrm oUv xà niv Kar- 
epic óEvver ou" so 0? pélavatyic Bev vecai. Obrog oU» xai 
t0 eUwATig xai rolvadujig BagvvÜdotros (Etym. M. Bapuves 
vot) viüezat yao xai énl «QaevtxoU , Og xai ix toU ivavriov vó 
Aevkaozug (kai mi Onvsaí 'subaudienda sunt, y xai $e 
&ni "Auedivoc rayelg G»' xoi TO evxii pug aucler eni 5g 
"AOsyvügc révaxrae 7ztago Pevavo iv Beosedexoig" Toi S d 
exi viov (scrib. eov) £üwviuidoc roig: 


' In Etymologico Magno, quod v90v exhibet, vti re- 
'ctissime iam correxerat. £j edemunnus meus in coin- 
ment. de med. pent gr. syll. in Spiizneri libri de ver» 
sü Gr. her. P. 971, verba ita mutanda esse puto, vi 
| pro: xai yoQ ini "uatovoc repel &» TO &UkÀig xui t6 &v- 
xvijutg , inl z5g Honvag — 'éni yx» Powvriuidoc Trong; 
eiectis verbis ,r0 sUxAgiz' legantur: xa) yaQ imi '4ua« 
(ovog royeln ay" (Aevxeo ng , de quo modo sermo erat,) 
so] r0 &vxw5guug éni vg "dO qvàg (rayei &v , mg subintels 
ligas) — éni viov eUxvijusdog "Iran. 

Haec bene quidem cadunt in verba getieris com- 
munis, qualia sunt, quae c commemérauimus, non vero, 


* GERD EE car aoc nece am RE StR RPOUR) DNE RMSSERIMDREEIUDLE IS 
vt opinor, in verba. ruxlgic, molvxzAsip,. evrioxaueg: Nam 
quum haec e verbie simplicibus orta sint, quae foemi- 


nini generis sint, et accentum habeant in vltimá, idem - 


autem genus, foemüninum ds60, post compositionem 
factam ,seruent, neqQue generis communis sint, siue 


— a — 


cum maseulinis. 'et foernininis promiscue strüstitub, : 


. oxytona sint necesse est, t4 yap eig m Onus ó Ev- 
r0xa, ei uir iv ey qure fees pviávge, to OgyAv- 
«X0» u0»Q» yévog, «ei ,tüv. GUT OY TO vov QuiuGOSsG 
aie lecos supra laudatos. 


"Quamobrenr Od. D. iio, HR E" rectisdimé ácripst 
» olfius, quicquid obloquatur censor edit. 47A olf. in 
Ephem. Jit. lenens. à. 180g, n. 266, p, 152, d/nAexapideg 
"qose, ád quem scribendi modum .prouocabant vete 
res, qui in Schol. Zillois.1.1. commemorantur. Eu- 
stathius p. 1457 1. 51 sqq.: — HnAoxouideg "gwal, 0 
 petotists xatd Üdkvviow. oxonnttov 0? n5 mort qQuU- 
Aa vov e$ceyougury v olg: eiUrttas à] sumAoxopic" 
Üfov yop cgmep seynie péloyxQij nig" gie noliysigig , wé 
so" noAwipriqsie Top Senor" «v5uhig Suxvuuug , 0UIU xoi miq- 
sapie eynogodte y, & aj'to nÀnOvvriwov eunjoxapidsc dicens, 
ab emnibüs regulis, quae hu6 faciunt et quaruni maxi- 
mam parten ipse aliis locis cóinmemorat, recedit. Ipsé 
vero P 15238 1. 20 scripsit £UftÀokouiÜeg posed 3 


| ExÀghe ét omolxiglg eandem regulari sequuntur, 
quam eUzAókouíc, vereor enim, vt locus reperiatur, in 
, quo verbum eixÀgig vel noAvxinis masculino alicüi iun- 
ctum sib. Sin foemininum genus solum seruat oxyto- 
num est vtrumque; quemadrnodum vtriusque "QU T6 
fVTOV. Quod quum, ; producatur in obliquis casibus 
gégsonózos , vti supra docuimus p. igi. "E 


JJ olfius Ii. á. 518, PTT srodvxdgiidis quetmádnmios 
dum nostro loco, Od. ti. 524, et T. 382, siquidern haee 
' verha; quod sciám, non duplicis &etieris sunt, rectissia 
me scripsit; àtque vbi de génere certissime éorstiterit 
et nulló inodo amplius de eo dubitare licuerit, noii mo- 
do haec ratio in his locis éoniprobáida erit; verum et« 
iam ll. f. 88 et e. 289 stoluxAiiUi, atque 9. 94, 155; ek 

N 2 E M | 


X 


L 


^N 


Ws 248. ntoLvximics scribenduin erit amodo et codicibus 
testibugque : multis, et regulis consentanea. 


Ezndém rationem sequuntur in alio verbo Etjmo- 


logici Magni aüctor!et Draco Strakónic: : Tlle p.518 T. 
20 sqq. hic P. 56 1. 17 sq. haec fere; dicunt? — wo 100 
9ic, ner. zov xÀnic, pires ; Qex An g^. xoi t0 cuneo 
tÓU 5 soi | ovovoljj z0U 2? ÜukA. 0 0 0. 7 7 


7 Sed. redeamus 'ad quaestionent pirogolitas de di 
verso struendorum ' verborum modo in Dh Odysseae 


perte canemneuos: | à j 
- bx 


WO &. v. n6 s. — — o atipicond: — — 
«d XE qu nay voín xai godeseras 


l 


| | dq 9 aiuoictry 
- MA "ET dyveinct LUI À.-— E 
T og j Eustalhiu P. 1959 l. 58 haee llimotànlt: To "T d 


jvolnos Ac&ig uiv uérQuaor (o0 eyomren,. vrh L7 dovvirüuc 


xat i ueAtora Ürc vOv vOvVOV.' (r6 70 ix TOU &yv00;, ert ek TOU 


,uyvoO , ert &X TOU e vou 0v evioyos N srugoEviówr eig. 
Müdueru oU» Üoxet £x vOU uyvoitut. eivot xo voirov «yvolnat 
eig víóxoe có 2 dyvoinut ix x0U cyvOl);, wg civ oci itts 
oiov" " 
S ; — QU Mw yoye ü 
| C(ivgps — (Hesiod. "Egy. v. 680 bs) 

"rh à s, dotv «ol Otnucvog. ' 


Corruptum -esse hunc locum peruersa: verborum 

' struendorum et coniungendorum ratio docet; verlssi- 

ima ratio éihendandi videtur en, quam iniit censor edi- 

tionis: JA olfianae in Ephemeridibus literariis lehensi- 

bus a- 1809, n. 246, py. , qui ita Sepe hunc 
locum: : 

ntuprsopot — 
ui xÉ B dauyvuin. aai 4ppaocerat og Palo, 


: í aid TT ey v060ot 4» T. À. 
zt A - : 4 i 


. 
- 
d 


hal 


——— M —————— 


- ——— o —————————— c 
- 


zs 197 cores. 


. Na am ita,demum, si struendi modüm, respicis , ali- 
quid bonae frugis prouenit, nisi nrutare velimüs, certe. 
prímam verbi alicuius literam. Sed linquamug hung 
Jecum; qui hic tiullum habere potest momentum. 


NV. 255.  Megiíokt J tero xaté gQéva xai 
^ ware vuóv, | 
xvccoqQu' xol &epegurvac éOy naqréQ, jc 
ài Pwaocta - 
! &t ety, oic &A804 x«t Txoav dg nerglda 
y et ov ' 


s | 5 | epo é&ep£osro, Ixaard qe erd- 


6Ct0O. 


Verbum ueoprolto "in carminibus homericis ant 
nude ponitur v. c. 1l, 24. 199, au£ em accusatiuo iun- ' 


gitur v. c. góvov, Od. 7- 2, 52, nae, 4. 427 et saep., 


aut intercedente neg! ad proximam genitiuüm reuocaz 


tur, aut additur üzog, ll. X. 159, Od. 7. 554, O0. 169, 


9$. 38, 36, vel ux, Il. B. 5, aut copulatur infinittuo, 1l. 


6. 167, Od. K. 5o, 151, 458, 44. 204, Q. x69, II. 261, 


aut struitur cum sequente 4— 4—. Haec vltima ' 
struendi ratio saepissime est obuia. Hic vltüma et 


' penultima coniunctae sunt. 


Mégunoa interdum significat: voY eig; UnvOV garogogev; 
Schneiderus hanc a Stephano in'Thes. Gr. notatam si» 
gnificationem omisit. Addo ll. ibi Il. i s Mines 
dot. gv. Bekkeri Vol I. p. 28. 


V. 254 et sq. notati sunt ab xternrotibuss aida 
nihil video notatu dignum. Ita se habent: 
vos0Uto) Qé £ouxac, éxel. Aovoeiro geyo Tho 
eUücpevos uodoxogt » g5p Üixx igrl yegovrexe - 


. Eustathius P- 1960 1. 57 sqq.» Sirriv rm £vvoiay 3 
ydo ore roto toc «i ofog. AevenBon, xci bro zo dugaycir «oup &- 
cO«, oU prj» xal £oyoug £nirrosrteug avdpoxoig* 'j j Ore votóvrO» 
72yovy fagiket, CUaC , OU vUr oUrog eie £gevg,. «AX Üvs Ó v0L. 


L4 


— aig  — 


ovr0g Aovoosro x«l quyoi, gre xal dwemtotiw ej Unvov. 
Clarkius addit: ,Verior, vt opinor, prior explicatio; 
quam et amplectitur Dna. JDacier. Consiruqtio tameu, 
hic subdifficilis videtur, Homericamgue perspicuitatexm 
minus, sapere: nisi forte legendum sit, vocoyr d? £ouwev, 


nel Aoveewo" etc. Qua ratione perspicua admodum et.' 
luculenta erit sententia. - 


Sed Od. 7. Sog sq. 5 
jev, ov uos rosoU zov ivl ovyO«cos n sie 
pasidiog xeyoàdeOav 
dude struendi ratio reperitur; soluenda intelligendo 
verbo olog, quod in.v. vexvrog latet, vti Hermannus, 
euius beneuolentiam, satis laudare non po , me' 
docuit. . 
$truendi medus v. 9576 sqq. et 581 xunol TS 
ricis comprobatur, et de priori loco Eustathius disseruit. 
, pe 1964 1. 52 sqq. 


ON. 482 sqq. : '"Ens&Ón uvnosiooc iréoaso. óioc 
'O3vectig, 

ET migra taMOYT6g, O ev ge- 
GuLÀevETO Gti, 

4zuetg à a) naldoy vt tesi) ves 
z& Qovato 

Pee Ofodktiv: vol 0 diljloug 
giAsovrov. 


Eustüthius P , 1968 lai sqq. haec annotauit: Koi- 
vov 0£ z4 o q'na z0* Üpxia ritoré tauovrsc, Ó uev flacdtvéro, 
esl) susic dd noioouev xóde xal £Ejc, xal £ars stg Opoiov xa 
' «utà ze 'Oi à Ovo oxonelo,, d uiv voiuc0s , à dà zotórde. 
Kol Far, uiv tottüzo. noÀAO nagd ed Towsj rOUtO Ü4 re)v 
&Alcov elyas doxei xeevdré ov TU uiv yag" 0px niox 
füHOVISQ, negl 'Odvsetceg cignra, ial nepol AOaxualuv, »j 02 
énédona avroU QqAÀcg eqeut. 'Süvectogc yog exci) Rép 
«al O:ujw gv uev Joaxnolo , py ya. Ogxux novo vouOVteg d 
£XEi901 j pi dici "usi 0) Oncopev grov &xÀgoty. 


Kouyotety qov9 sj Wxddobic rod d PT xul TOU 5uste, des, 
yup eintiv oUro Tec" üpmia fitGra rauovteg 0. uiv Odvgosve 
Becsvéro , oi dé "JOeujows (acusvéóOec«v ntu. 
* Eorev oUr einétr, Ort xavravOc oUro yíivtras, rid OU x&v 0p- 

— 9r» qoos , aXX. iv Unegfavs] aynpars, noi yap ourtog* o 
pir Beciievéeo) esti, oi dyoiàgibvg qilaisoimov . pico» dé gá 
tui» dvo vovtQy évvotpy *) weirat AtQuriog sara. agua 76- 
giffAqroxov v9. tjpeig dà. malduw te xa0czmyror» 76 qvem Enn» 
c:» O50outv. mE 2 


o cmd 


09) Gf. Schaefer. ad Schol. Apollon. Rhod. p. $06 et 620, Mfat-- 
thiae Gr. gr. $. 456 et quos commemorat, atque Hermann. 

"^. ad Orph, hymn. 78, 4 p. 546 et in EDD ad Viger. p 
716 edit. sec. 


Caeterum vocem o issreds quam Ótephanus in 
Thesauro Gr, exhihet, Schneiderus aliique omiserunt; Lexi- 
, Cis adscribas post Schaeferi, Passouii, Spitaneri et Friede- 
manhi curas. et obseruationesi 7zegug Aqt «nos ex Eustath. 
p. 1949 1.17, ms0íxAnosc e Tzetz. Epexeg. Iliad. p. 140 et 
141, silectio certa, alioquin enim xagdxÁyeic foret legen- 
dum, quamobrem certo constitui nequit, vtrum p. 46 ztaga- 
uÀ5osok au sregexArosos corruptae vocis zapaxlsjoco« loco resti- 
tuendum sit. Deinde xs0/f£0avois ex Etymolog. Magn. 
$. V. &ypuoU6, me Qsovotaxds e Tzetz. Ex. Il. p. 49, zreo:- 
qesddnzyv ex eod. l, L p. 4 szsgevyQuosg ex eiusd, Epex. 
p.152, inferas. Ibidem p.343 msgweqAéKys aav. fortasse mu-" 
tandum est in xtguegá o y «sav ; simile verbum ovpgdoyito 
inueni in versioge «wv 9, Vet. Test, IT. Maocab. c. 6 v, 11. 
Substantiuum aegegáeyennoc | Bielius € versionibus graecis 
Symmachi et Theodot. Denteron. c. XXVII "s 22 enotauit. 
Vtrumqué Lexica gr. ignorant, 


Loous Tzetaae p. 14o ita sc habet: Aoysatzje 04 «u$ . 1 a—-.— 
"e " "A. (e) 
và axo7ro)v (fort. éml seragxoxz») vOv Baoilixey dysheiy . - eÀ- 
9o» digaiav siodyev iduy «xv ZeuiQumy, wtQuiiqgos. peydágv. 
(vo) .. 
(fort. pila 7) Bfa zrépl TO) Zluua vavr2v ÀaBuV, . . fign 
(sa) (8) 
'  éxinrgro yauíirur wgala . . . yguwovatáeg t6 wal eipigavos 


Clarkius ad Yl. 7* 211 et Od. AM. 75 sqq. áblegat; 
velim Il. 7-. v. 75 et 256 sq. commemorasset. . Poeta ex. 
alia struendorum verborum ratione abiit in aliarm,. si- 
milia exempla (homerica) sequutus. 

Locos $2. 555 et 545 egregium Hermanni ingenium 
in dissertat. prim. de legibus: quibusdam subtilioribus 


|. sermonis homerici p. Xll et p. XXI, et in Appeon: va 


Viger. p. 905- et g10,. et notauit et explicuit. - 


Sed de diuerso struendi modo hactenus. — : 7 ' 





N (av) , (xc) ] Í 
even, .. rien « TiG Y TOV Ouvpaotos . . gaeqpopov Exeiypo 
I (75) - (N)* 
veri- ev rà vos; «^» Ouny drodilgane" poxuugw s. vev dd 

(0A) ' 
Tov Paoddos TQ'TtOTtS ... soQxoivrot q0ÀwW ünóxonuvir ca 
(«o') C007 (al) 
"S óxvod» xal Aiav ÓvemopOgrov, .... andis, Oiavvorros, 
sr&QUv o xépaegóQos etc. ^ "d , 


Ex hoc loco inferas in Lexica dvczró p 07706, huic adiun-' 


ge post Schaeferi, Passouii et Spitzneri sedulas notatiónes haeo 


vocabula cum dw; composita: Qvede 8Àog ex Eustathijo P- 
740 l. 54, QvceB acáx voc ex Etymol. M. p. 5 ed. Schaefer., 
|. Oveglos Àeveos ex eiusdem cádem pag., P»sparéAumcóe 
"' ex Eustath. p. 1957 l. 2. 


ul 


- Stephanus commemorat desBacáens vid Pa M. 


264 ed. Schaefer., Óvcyveavosc et Óven yos. Prius Schnei- 
erus habet, sed praeferre: videtur in loco Polyb. IH. 32, e 
quo commemorat, dvcdiay»ooroc. Certum est in Platon. AI- 
cib. II. 4. Posterius àvcgyoc non tetigit Schneiderus, v. Ety- 
. molog..Magn. 264 ed. Schaefer. 4v$cgoovcic quod eidem 
,, 9Qubium videtur, legitur in Eustathii Comment. p. 15464. 41. 


In loco Tzetzae verba, quae illis antecedunt, quae appo- 

sul, ita comparata: Zipuac 03 ayshap . . € (aysÀ doge) à wy Ni- 

, o yov TOU fceiMos, GysTts '. . tO xa deétobo, fortassis hoc mo- 
.do legi possent &v&tzpse ovto (vo ffo£qoc) «ai àr ires si'ava- 
Tnétó a Lexicographis enotatum esset, ' 


* 
- 


d 





5 — 200. — 
MC U$o He 


Facilis hinc transitus patet ad motandam: 'liscrez 
pantiam in conformandis formulis, de qua, iam supra 
p. 188 disserui. "Quapropter hie nihil addendum es- 
se opinor, quam verba virorum in his literis princi 
pum, JPolfü et Hermanni verba iunuo. Hic in dis- 
sertatione celeberrima de aetate scriptoris Argonauti- 
corum Orphicorum p. 772 dicit singulas verborum for- 
3nulas de aetate scriptoris iudicium facere posse; ille in. 
Prolégomenis, quibus conscribendis viam muniuit iis, 
qui de càrminibus homericis eorumque origine et com- 
positioné quaestionem instituere volunt, p. 158 decla- 
rat eadem, edisserens haecce: "Quare nécesse erit, ex- 
cytiatur aliquando accuratissime, — — — quid diuer- . 


sum sit et disparis coloris in sententiis, et conforma- 
Sore earum*. — 


' Hoc vero quam arduum sit, et quantis prematur 
talis quaestio ditficultatibus vix diei potest, quum quasi 
in adyta ingenii et naturae carminum homericorum 
penetrauerimus necesse sit, si quid bonae frugis pro- 
ferre velimus. Equidem, quippe qui admodum iuue- 
nis sim, hanc ob causam facile me veniam impetratu- . 
rum fore spero, si vt nonnulla tantum de modo struendz 
et de formularum conformatione decerpsisse' videar 
mihi contigerit, neque omnia tetigero, quum haec, quem-; 


admodum alia omnia quae dixi et dicam aliis perficien- 
da commendare debeam. 


De versibus i. 570 et 571 infra erit sermo, quam- 
. obrem statim ad rh. 92. nos conuertamus. - 


| V. 90 sq.: '"JS3g ógtleg z«umgo d xovijuevos; $64 


hdi: &»oa6e6, 
: óuo £96 Toon» Oovarov xal móruov 
| ému0n6eiv — 


Eustathius p. 1952 1. 58 sqq. verba rug dnovjpevoc : 


bj 


*sieneo dvaaaec, de quibus duaetio erit instituenda, ita 
explicat: — zü vipiic amoviptvog, ájeneg Gyco- 
ése, epos avri rOU xtgüljcag xci óvgoiv viva oov xr g«- 
vileluc d^ 59$ &vaccase, 1j 1e, e y&xav avagotg" 0U 740 t 
hs €vaccoss vig, eÀÀà qagevr rj Evexev zopsQs — 

' X*fvyaoco in carminibus homer. aut datiuo casui iun- 
gitur, quod maximo exemplorum numero ' eomproba- 
tur, aut genitiuo, quod rarius fit, cfr. Il. 4. 452, Z. 478, 


K. 99, Odyss, I 505, 4f. 602, P. 445, aut. raepositio- . 


hibus uero. vel i» interpositis datiuo anuectitur, quod 
&eque rarum est; ita, vt evdocorral uos Od. 4. 1 77, et 
eyotacDe: yévea. ib. F. 245 cfr. Eustath, ad h. v., nisi 


fallor, non habeant, quibus accenseri possint, similia 


exempla, 

. ,lem quidem dicitur etiam, xpjuoci Od, A. 117, 
SIUIIONE Od. 4. 93, et Óuuacw,, ib. 4. 402, avyaaotev, 
nunquam vero rus.  Genitinum illum ;j emeo (zajcfie) 


&weogec, cuius' loco cod. Vindobonens. L fs« exhibet, .. 


quod etiam. Ernestius in varietate lectionis notauit, 
Tóm. V Corrig. et Addend. P. 45, aliquia attractione, 
fjuae dicitur, quadam explicare possit, sed 1a d», oi— 
95v dia60& (non dvneg) v. c. Od. B. 254, E. 12, vsum 
in his docet, quamobrem nescio, cur Érnestius ]..1, ad- 
tecerit:, ,, Vulgatum elegantius." 
Ynicus, qui Au vocari possit, loous n: " 180 sq. 

legitur; 

Popevow Tooeoow cvabEscv. inzxodauouue 

toug TG IHo«snov; Xx. T. À. 


- 


At vero hic vnicus ipse «8 eze?zes. Inspice Scho- 
lia Villoiseniana, et confer emnino et ad ea, quae mo- 
do disserui et ad huno locum, quae Heynius annotauit 
ed h. 1. Torn. VHI p. 45, quae huc transferre nolo. 


V. 68 sq.; — IIol1A4o] Ó $gotg Mgoiol 


T8UX60LM 2ddoaovro mv gn» zoe 
s xG50H £v950. 


4 


LL cID—- ENTE 


: Eustath. p. 1955 1. 51 dicit: ve/ysos jecucC8o« fjtos 
£iiwpéroc xivyOgraw XU» zeugess GaonirO certc (e 
ovro ll. 4f; 49 sq. et IF. 166 (riyrirooec) ówovro, ad quo- . 
rum priorem locum vide Heynii notam, legis sed zev- 
xs06 óo0a00o& aut simile quicquam, si recte memini; 
apud Homerum non legitur. 

V. 71 a4vrag émel 05g ce gàót "-— "Hg at- 

| - eco A 
Tl. A4. quidem v. 565 et T; 454 9 05v a' Eavvo dictum 
est, sed sententia, quam hic videmus, ita fere exprimi : 
solet, v. c. Il. 7. 212 avra insb wera nUQ £xen xol gag 


£uagavOn vel JW. 228 cuoc zrvgxai)) IRQUNEI. , Ta4U0GTÀ 
dà gÀof, 


Versüs Phrynichi tragici e dramate Pleurohise Tn16- 
mine insignito enotatos a Tzetza in scholiis ad Lyco- 


' phron. v, 450, ita exhibet. e codicibus emendatos Mül- 


lerus, 'T'om. Ll. p. 604; , 
Zrperog mor eis riv rid fnearpoiga 7:001 
"Tuvrog,. Og ni yUL£y e'pgotog Aeoig* 
IIlsdío 02 narra wo) mogoxruv nicoxd 
"xia uagyow qÀoE eidalvvzo qvod au. 
Cod. Viteberg. IL. i9£v»vro et IIL. édaévrvro, scribe 
igitur vltimum versum ita: 
exei papyoig qAoE édelvuro 7ra0 0g, 
,deuorauit flamma.* 
. WV. 166 "E, 9«44apuor »ev£ón se, 422 PAdtcaw | 
; ALIS | 
| Khijive» — vpac Od. T. 5o, d. 387, 509 et nigicus 
6$4ac Od. &. 356, 382, vel 6vgac xAxidi xÀnices D. 240 8d» 


inueni, non vero xigige xigida siue Oii , quemadnmo- 
dum hic legitur. Caeterum iam censor edit. Honrer. 
W olf. in Epuemerid literar. Ienens. a. 1809, n. 246, 


pP. 132, docuit voie non sijiest,. et xÀsi0as non ainivgas 





DONGTENS 20$ ^ —— : Tu 


esso eibendum, , 60 anoro , QUO 4o400j599X et aliae vo- 
gens b " » longum et an omni Surpis prosapia produ- 


| etus, Hic locus Od. Q. 2f sigigos *Anid, et Od, 
AX. 94 ojnoo' £v iegeyoug, ito5 iov aduersari videntur: 
obseruationibus 7. olfüi in Praefatione nouae editionis 
Homer. p. 75 med., vbi ita loquitur: Aliam lectionem 
a. À35 etiam plures confirmant auctoritates, mporgeaguy 
épezpoic ; sed quis eam non prae vulgata "rpo£ovoaav ine4 
legantem putet, siquidem hanc prope flagitat additum, 
doetuaic? Non sunt das loquatonpe iie 
Qi0voJc, ,Tobeveqy rób etc." 


Quae vero de illa lectione "go£Qvaoxv ipezuorg dixit 
eX-8830 ; comptobo; noHiest nins autem eat nus Od. 4. 
v. rd P S i 

Caii (res io) t &jsvu£vec xpoep ANM d 
5"ngpuoyÜe. — 


..Yta scribens 77A olfina de nauibus in terram subdu- 
ctis cogitabat, sed nondum peruenerant ad litus, et o- 
evuévag non tam illud minus vrgens et necessarium, 
quam maius quoddam, atque ad conseruandam salutem 
propius spectans; denotare videtur. Orta erat tempe- 
stas procellis saeuientibus interitum et Vlyssi et comi- 
tibus minans; nanes Borea pone eas furente iam pro- 
náe mersis in vndas proris et puppibus elatis fereban- 
tur (hoc'enim significat vox inixegotan , de qua re ali- 
bi); vela rupta et lacerata erant vi venti. Quorim ' 
ope quum destititos se viderent Vlysses et socii, iis 
contractis et in nauem detractis, nauem, quod velorum 
auxilio non amplius poterant, F€Ris. ad litus adigere 
studebant, ioría.ig «zug xc Otputv ,.avrag Ü écovut- 
»og mQotg£coopnev 7590v0e.. lpse quoque Aristar- 
chus referente Eustathio ad h.l. haric lectionem hoé 
loco, vbt non de nauibus ad litus iam actis sermo est, 
probauit, atque igitur.a reliqua similium locórum so- 


E 


4 


*( 


n 
- 


inim, ; 205 erc " M 


^ 
4 


eietate, in quibus ipsa illa vox,-aut aliqua illi cognata, 


quam mutandam, esse dixi, retinenda est, segregauit. 


V. 518 Put "Tov à dpivete Ovuóg dvd üivag 
! ,,O0€ et VOX. 


peu? uévog mpgovrvye, g (Ao. sco 


T1 eigopomvre., 


Q1! 


. — Hanc ew tantis laudibus dignam habere non pos- 


sum , quantis ornat lsaaé. Casauborps ine. 1. Ect. 


"Theocrit.; si ,, véhementiam gvouxzc etopyrs vini maio- 
rem dicere licuerit, hóc wévec certe non Opus erat. 
Recedit ab homerioo et ore e^ more ista loquutio, cfr. 
Eustath. 1962 1. 37 EDU. nurus. d d. Club) 

v. 349. — Eds d 3€ seaoviat zavroime Ege vvs 
üxroce dii: 4«o$. ear inc pícacuy 

EIU ec wEfagideve icon 
' Haec i iam Evnestium offenderunt. ad h. 1. ifa disons 
tem: ,, Versio: Quando demum Iouis tempestàtes mcu- , 
buerint desuper. Quid hoc est? aut quis hoc potest in- 
telligere? Sensus. est: quoties Iouis Horae, quae sunt 
quasi promaecondae copiarum et fertilitatis,. suas copiae 

. effuderint. .4/. v, 561. est uÀwg u£yo fgi&ovoo craqvAnot. 
Prauam imitationem redolere videntur. formula 
J.-E. 91 — 0v. émflglon zz ópflgog. : ... : 
V. 586 /v9 oi ui» Ócítv o EnexyeégQeov.  ' 
Iam supra P. II c. I $. 5 vidimus verbum ?mgepen 
esse dra£ xigtuévoy et hic et. v. 595; et sermoni homeri2 
corum cárminum his tantum locis illatura. Videamus 
iani de loqnutione et formula ipsa. ' Vel pueris mirunt 


' videbitur, hic vsum loquendi adeo IE vt. Pro 


salemni ila formula:. .. «- 


im ovilav! Éroita nosler yéioug lel 
hic dictüm sit -)gneo éneyelptov. 2i : 


' Simili modo ,diuersam fationem. in i codiosmian ds" 
formulis conspicuam videmus versu 48g 


- 


vid inei 1d» cítoco nia ét épov 
Évro. 
In cuinsuie bucibus iere verba: 
avrog énel fi00?0g wai idmrvog éE Épov t 1 
quae exspectat. Horum loco subministretur talis imi- 
tatio. — — —S ) 
M 5iá 8q, : e »v ! Hos c utpy jss; -— p £iot$ 
- j uia geteo* 
" viog O0 viavog v apecsje dr Pour 
ES | éq0v0sv. ja 
Omnis quidem haec sententia tm parum colore re- 
endet homerico, vt Hermannum, quum puerili netati 
adhuc proximus, ita quidem, vt nondum iuuenibus an— 
numerari posset, primum hunc locum leger et, vehe- 
anenter offenderit. Ex vngue leonem. 
Praetetea, vt in hac grauissima auctoritate de gno- 
. mica huius loci indole acquiescam, digi» &yew an non iri 
alio: loco reperiatur haud scio. Solertmem formulam 
05v ti0o0e4 Tl. P, 158 exhibet, nam lectio quorundam 
codicum iam ab aliis reiecta est. — .Zfzgw &yev, quod tér 
legitur in Scuto Hesiodi, ab epicis serioris aetatis non 
tanto studio receptum et imitatione expressum, quam 
d zí0coóos sine cado», ita, vt horum exemplo illa 
oue opti oixaréQa pene videri debeat: Restütuenda est 
codicum auctoritate loco Euphorionis, quem Tzetzes in, 
Scholiis ad Lycophrongm quanquam corruptum serua—- 
vit. Totus locus, qui Vol. II p. 612 edit. Müller. legi». 
tur, ita se habet: 


"I 06 laropío. rob Mowov i: ToU V igidjeó TOLCUTS) 
| (ioxiv). Mexá rj ie Soslac nopQxow (hanc lectionem! 
praefert vsus Tzetzae v. c, p, 555, 559, 569, 599» 695, 
$00, 865, 872, 875; 897 , 899,) eugoregos A00» eig Kv- 
Aunlocv.-: "Muolioge àà (o d uipiageu vig Bevióntvoc gor- 
«40 03jvas éig x0 ".dpyog noagtOtro vo Mowg Mid Queen 


! 
/ 


——À 207. — 
^ M . 
jjsow vv leptqur» evroU welevung Qniofek uéyos- QvwweeD - 
" fUg sAxoouéyov. TeAtaegvrbg 0j Uso 40kv e Auglaogog 
ael o) zuQeqeipe. avi DMgipog ,. di mei tovc ey agde 
. «AÀnavg. à paqegontvos.um eilnjkor esi 049 v 
. t Vut, Oug uyoevrte ob ysiuóiivhte zvQyov nfTá5U z(v toqoy - 
weztexcUhigay; Uneig JnÜU psa d'uvproy nouiayunmomy ex uad 
Evgogíov* | QUdaeyto deo 
di AIvgauov gqnevia ' ERU, d exziowuvso, ueXApy 26 
: ie 7epl ÓnovoOévreg xaxoppadeg &Àlqhosg,, "E 
Moog "ugiloyóg x, xoi &pxia Ó*pi "Dévrig 
or MQvvüs djoro nilag fav" diuwijog| 
Ta igtur exhibet hos vetus. editio AMjeri. Pri- 
'mum'usáiov mutandum, est in. Jfodov ,--quac.wtet vrbs 
. Ciliciae prope Pyramum $lupium, setibenda .JMa41de, 
neque Malos, quemadmpdum perperam legitur;apud, 
Appian. Mithridat. p. 594, quod in Strabon, L. XII, p. 
589 Cas., "Tzchuckius rectissime émendauit »;neque Mas 
1ó;, quombdo MSS. in Stephàn. Byz. s. v. I/vpauog cj 
Cod. Medic. IV in loc. Strab. com. habent. Gfr, Dio Cass, 
-Commod, LXXII, p. 1208 ed. Heimar., Pausan. 1. 38 
Strabo. XII, Tom. V. p. 94 ed, Tischuck , et XIV p | 
709, 711, 7215 el. edit., Arrian. Exped. Il. 5 Gronov., 
Scylax p. 42 ed. Hudson. , Dionys. Perieget. Y. Upó, e 
Eustath. ed h. 1. BI. xd "- NEM 
Deinde verba moAw 0 éxclonvto M. metro repugnantg 
quum Strabo XIV p. jog. deímua Lip 92ÀÀgov xai 
| Moo. dicat hanc yrbem, «et p. v11 veferab: vg. pi 
. Mowov ga9j ei Yo» "JVMugiloyo» ix Tooíog 43660p- 
ze«g xpísu, MuAioP , cfr. et.: Eustath. ad Dionys.; l.l, 
| mutanda sunt in zóAw sriocavro ó2 M. 


|44 


Porro ecribendum.est. f. népu Ope» Ovre ; primum 
grammatica, .secundum cedicibus MS. optimis Viteb. I 

et Cis. etque'editionibus: prioribus, in quibus seiuncta 

| Jeguntur haec verba jjgw 9frre, tertium autem. PDéyre 
| , metro, vid. censor edit, J//o/f. Hom. in Ephemer. liter. 


| 
| Li 
| 
| 


| 


-- Jenens; a. 18og. m. Octob. p. 124, et codd. MSS; tuben- 

^ tibus.. Praeterea in versu lI scribas ógowóécvrzz 5. codd; 
, Viteb. H. et; HI, qui 2yo«0:vree- habent, magis confir- 

', mant. . Denique oàzovow , : cutus loco Viteberg. II. et III 


* eàgo9o, praebent, mutandum est in anAyororo et fornia 


«"dilowjoc, quae haud raro reperitur, ex editionibus vett; 
'reuocari debet. ... Lt sque das 


-: 


. Totus igitur Euphorionis locus ita erit scribetiduss -H 


[Aniphilochus et Mopsus. post bellum: "Troianum 
* ' ' 'abierunt in Ciliciam et venerunt ad ] 
UWIgapov sj Qynevrà, nol xvlogovro 04 MoAAóv; 
17 je m£os goiy dvds xoxóqpadeo alAzAoN t V, 
: 7Mówoc t. dugiloyóg t2; xoi &pxin Oy oov tvzeg; 
m povvelt - énigovove: a/Aác ev di0ovijog. 
N. 554. expressus est ex Od. M. 205: 
vüv 0 à dpo ür.oavrom ix qerpav rra igerud, 
mutatis v]timnis in Zuzaro veryeo, offendere igitur nequit, 
et càetera, quae primo obtutu offendere possent, exém- 
plis homericis defenduntur. Fragmentum Antimachi, 
mn Etymol. Magn. P. 770 l 10 commemoratum quod 
ita legitur: ' 
" '  wolag éx qeonv eig ORUEHLON peragerrdfovos, 
Schellenbergius P. 98 ita restituere voluit: ^ | | 
xoiag &x qyeugüv (eig) oxoneAov pétaganroD0vos, 


. T 


scribe : 

&tolag x gecponv. exorelor pera (emrvadoveu. 

Cfr. Pays Z. 115: iiid Émem Cups uev. euglinolov 
Baoiàue. . 


Praeterea in Aaptscuo ead. pag. Schellenb. collect. 


' scribe : | : 
——. -— Auysoyv iunatto6as dAstlyam: 


^: Pag. 99 fortassis ita emendatur locus: 
(— — — qàdáoev. dà ne émwr £y aco Otfraorpov, 
di Y... C. Il. ad. 470, I. 179. Odyss. o. 148, I: 3359, o0. 


271. ! k ! 2t : |: ] » : Re 


Eel. Vg! ukeee 77 


. Locum eiusdem ' poetae ,p. 76 Schellenb. lenissima 
medicina, verborum dico traiectionem, sanari posse cen 
seo, Eustathius ad lliad. B. v. 212 ita eum exhibet: 

we m ror .dMoyelow ExoÀges OrQorOQ, 
scribas: 
'— — dg $a vore orgoróc ' Aoyeloy 2xoloen. . 
Sed si quis haec iam emendauerit, veniam peto. 


- 


P 


C A. P. li III. 


i 


Iam : vero pensitatis et examinatis singulis verbis et 
verborum formulis ad omnem dictionem considerandam 
nos conuertamus. Nam et singulae verborum formulae, 
vt dicit Hermannus in Dissertat. de aetate script. Argo- 
nautic. Orphic. p.772, et omnis color orationis iudi- 
cium de aetate scriptoris facere possunt. Singulis igitur 
partibus , quibus composita est et constat oratio, . cogni- 
tis et diiudicatis vniuersam orationem , omnemque eius 
colorem habitumque contemplemur. 


Vniuersi omnino carminis, cuius aliquam parteim 
diligentius examinandam mobis sumsimus, ita compa» 
rata estoratio, vt magnopere recedat ab ea, qua illud 
carmen, quod llaci nomine inclaruit, onmi tempore 
omnium animos in sui admirationem abripiebat, Non 

enim tam concitato flumine et quasi turgescente nos cor- 
 ripit, non tam grandis sententiarum grauitate et maie- 
state verborum animos commouet, non tam varia actio- 
num mutatione, non tam copiosa imaginum coniposi- 
tione, quam illa, omnes animorum partes pellit: sed et 
laeuis , et structa, et terminata leniori cuxsu. profjuit, 
* : Q 


- ] SO MUN 210 pd 


dilucidior ac pressior;. mitiori lumine neque tam acri- 
bus, quam illa, nitens coloribus ét leni'commissura tem« 
peratis animos allicit allectosque retinet, neque tam. eos 
percellit et pereutit, quam delinit et mulcet, imque sen- 
. sim sese insinuat. et informat, 


Quodsi vniuersa Odysseae oratio ita comparata 'est, 
in'^hàc extrema parte leuiter-taritum ornata procedit, 
tenuis et horridula interdum, non raro frigida et4eiuna, 
'saepe marcescens, sicubi floret spiritumque ác nertos 
homericos imitatur, non tam simpliei illo et nátiuo le- 
, póre audientium animos. oblectat, quam alienis et ex- 
' tfinsecus aduectis atque arte adscitis ornamentüs animos 
excitare videtur. | | 


Hec duidem nonXam indicariac demoristrari potest, 
quam ' inente et animo percipi et senti; tamen vt ali- 


quantulum saltem habeamus, quod iis opponere possi- 


mus, quise id non percipere sibi videri possint , certe 
grauiora, in quibus aliqua demonstrátio vim suanr exse- 
xere potest, recenseamüs. ^ | 





(o &L 

"Omnis quidem Odyssea ita comparata est; vt ima 
ginum, vnde conferendi et comparandi opportunitas re- 
"pet solet, non tanto luxurietur numero, quam This, 
quae iis quasi stipata floret*): haec tamen -eius pars 
praeter caeteras, in-reliquis orationis siue naeuis siue 





1) Hoc iam Arébiepitoopus ille'celebérrimus ssepontnmero satia 
$agax bene vidit; nam ad Otyn. X. 584 siue p. 1951 1. 26 
sqq. haec"adscripsit: T3 eis 'Oàvegsiac BiBAétop ama- 
vibe: magafoláv, DT" y liie sie: máásos peut 
OTorai, 0c ro Ty Exct maison ctolvpiycec fvaeyeías 9s0- 

^ HeYOS NIA ve za] cis ix "tagafoAd?. | 


ns l — A2 1X1 MUR 


maculis ea quoque egestate est conspicua, vt pene nullo 
niteat harum imaginum ornamento. 


Iam quidem minime consilium cepi accuratius quae- 
rendi et subtjliter disputandi de natura et virtutibus ea- 
rum et satius duco commemorare eorum libros, qui iis 
de rebus scripserunt, Sunt autem hi: 


A. H. Niemeyer de similitudine homerica. Hal, 
3778. 4. L. H. Iacob de allegoria homerica. ' Hal. 1785. 
8, et insert; libro, cui index est: BibZüothek der alten 
Literatur und Kunst. .Vasc. l. p. 216 sqq. coll. 212. , 
Ioh. Fried. JV ilh. Egen, über die homerischen 
Gleichnisse , ihre Uibereinstimmung und Abweichung 
gon den Gleichnissen neuerer Dichter; über ihr Eigen- 
thümliches und. Behandlung bei Erklárung derselben. 
ANebst einer Beispielsammlung der wichtigsten homeri- 
schen Gleichnisse und Erláuterungen derselben von eic, . 
Magdeburg. 1790. 8. C. Dahl Dissert. de natura simi-. , 
litudinum ex Homero. Respondente Bachmann. Vpsalae. 
4. P. I. 1791. 1 — 18 ppg., Hl. ib. 1797. 1 — 24 pgg. 
, 4M. Backmann, Specimen: sublimium Homeri imaginum. 
"Lund, P. I. 1792. 14 pgg. GAlf. Guil. C. Starke, 
Uiber vinige Gleichnisse des Homer. Eine Einladungs- 
schrift, Bernburg. 1795. 8., et in libr. ita inscr.: G. 4l. 
AHuperti Magazin fur Philologen. Gott. u. Bremen. 
1797. 8. Vol. I. comment. X. 4. Backmann, Homerus 
comparans, siue similitudines ex Iliade et Odyssea. Her- 
nosandiae. 1815. 4, C. T. Dammius in Nouo Lexico 
graeco, Berolin. 1765. 4. p. 2976 — 2985. 


Haeo monuisse suíficiat; redeamus ad extremam 
Odysseae partem. Si totam peruolutaueris et perscru- 
tatus fueris non sine tacita quadam admiratione eam , 
non pluribus, quam vix ac ne vix quidem duabus orna- 
tam esse animaduertes, altera enim "os nomine pene 
indigna est. . 

- UJ Q 9 


Prior earum, quam rh.. 2, v. 6 — 9 reperimus: 

«gg Ó Ore vuxtepideg pvyo 'divtQov O9eo7ttalou 

zpltovaos 7IOr£OvTOL, é&nel xé 'au a amoméonou 

óguo80U éx n£rQrie 2 «voc aÀÀuAnocuy égovtos" 

ag «t TéTQUJULOU au "iav * 
a stridore vmbrarum volantium cum stridore vesperti- 
lionum in antro circumuolitantium comparando petita, 
Xon omni venustate caret. Sin ad alteérám *accesseris 
considerandam tenuem et macram esse comparatio« 
nem videbis, tribus vocabulis comprehensam : 


463. 557: eurpdoAcor Ó fone noivriag Ót0g "Otvootvc, 
oturot» 02 ecc, Ogr «ietüg UV LcTtUQtUg. 
"Vlysses in hostes irruens cum aquila euolante con- 
Tertur, comparatione loco intertexta, vbi, si a simili 
colligere velis, imago egregia et digna homericis neruis, 
quae animos oblectet, sedem inuenisset: maxime oppor- 
tunam. 


/ 


$. I. 


"Deinde: offendit numefus versuum 'pártim ex ahis 
carminum homericorum locis petitorum, partim imi- 
tatione quadam expressorum. i 


Jam quidem. in carminibus qualia haec sunt, hoc 
est, quae natiuum simplicitatis cuiusdam colorem tra- 
xerunt, neque: tam e varis et discoloribus fictionibus 
mira arte ingenii doctrina subacti temperatis, quam a 
natura, quae ab erudita et'laboriosa poesi aliena est, 


originetu repetunt, minime mirum vidéri debet, saepius . 


eadem aut breui aut nrulto post iisdem iterum. exprimi 


verbis. Hoc in nobilem illam simplicitatem cadit, cu-. 


. ius rei veritatem non tantum fabulae probant, quae in 
. ore populi vigent, sed etiam narrationes, carmina, ]li-- 
bri et alia hujus generis, quae originem ingenio illi na- 


L2 


^ 


— 25 — P? 
tiuo debent, non arte exercitato; et inprimis libri, quos 
Sacros veneramur. 


In homericis, carminibus, . quod origin] eorum plane 
consentaneum est, repetitiones. eiusmodi. saepenumero 
depr ehendimus. Atque adeo frequentes sunt,, vt. qui.ab 
repetijas.formulas et redeuntes versus versuumque Or-4 
dines de alicuius partis horum carminum auctoritate et 
Qrigine genuina detrahere velit, cauere debeat, ne sen- 
 igntia exploustun. 


. At vero non de repeütionibus loquor Homero fami- 
Hiaribus, de quiBus scripserunt Zngelus Maria Riccius 
in Dissertationibus Homericis, Florentiae 1741.4. III Voll, 
et Lipsiae 1784; 8. , dissertat. VI, p. 49 sqq., et Jo. Schu/- 
ze, de Tautologia Homeri 17536. 4., sed: versus intel- 
Tigo ex aliis partibus in hanc conuocatos et pene cento- 
num instar consutos, vele variis compositos et expres- 
sos. Inter has res, repetitiones illas dico Homero vsita- 


' tas, et versus istos, mirum quantum discriminis, cui- 


«cunque vel recentissima cum: Homero familiaritas iuter- 
cedit, sentieb De aliis, si qui, quod:vix timeo, id sibi. 
8on conspicuum esse querantur, dolendum foret, hana 
rem, ab iis non sentiri me vel fuse. de.ea re loquuto. ' 


- 


Aliae sunt: repetitiones reliquarum, aliae huius par- 
tis. Illae ingenio natiuo, hae arti; illae a0óg naturam 
solam audienti et sequenti, hae illius «o:dov vestigia pre- 
menti propriae sunt; illae luxuriem et vbertatem, hae 
imitataonem loquuntur; illic poeta quasi flores oratio- 
nis et ingenii larga manu effundit, nec curat, neíidem 
bis cadant e.ealatho, hic.flores ab alio sparsos studiose 
colligit et corgnae. suae, iis adornandae, interneeut, 
Rectissime J7/o[fius in Prolegom. *p. 158, ita: ,, Quare 
necesse erit, excutjatur aliquando accuratissime, — -- 
quae vestigia lateant alienae imitationis in. is, quae 
expressa eunt ex Homero , vbi nerui deficiaut ac spiri- 


* 


— 214. ——' 


tus Homericus, quid ieiunum et frigidum sit in locis 
multis, — ** etc. ! 

Sed veniamus ad rem. Eustathius p. 1955 obserua- 
vit multa, quae in Iliade dispersa legantur, hic contracta 
esse; vide supra p. 255 JPopius p. 240 inquit: ,,lt is 
impossible not to take notice that Homer makes repeti- 
lion after repetition: Agamemnon speaks the same 
words as in the eleventh Odyssey: Amphimedon the 
same as in the second; and the whole account of 
the suitors destruction is no more than a recital of what 
the reader already knows. Was Homer tired at the end 
of his work, and would not give himself the labour of 
invention 7 I confess we may lose our appetite to see the 
sáme entertainment thus continually served up in the 
very same manner, without so much as a new garnish- 


ment. Ifear the words of Vlysses may sometimes be 


applicable to Hemer: 
And what so tedious as a twice - told tele? * 
Ita, ,vt interpositis iis, quae p. 25 sq. exhibui, addat: 
,, So that if I could in any part subscribe to the opinion 


of Aristarchus for the rejection of this book, it should 
be:only for the former part of i ib * etc, 


.. "ÁÀt vero in iis non acquiescam , sed recensum com- 
municem versuum ,. qui aut integri ex aliis locis huc 
transpositi, aut leui mutatione varii; , aut e variis 
versibus compositi sunt, et tali studio praecipue imita- 
tionem ' et disciplinam quandam homerica vestigia se- 
quentem confitentur. 


Ominis instar est primiüs huius partis versus 1, 
?07, quum repetiti versus saepe commissurae instar 
inter duas easdemque diuersas partes positi. sint, quod 
iam vidit Z7olfii V. S. acumen Proleg. p. 150; ideoque 
compagem indicent. 


4 


-—- 


Ile enim versus 


?P. 297 


- 299 
- 505. 


4 DR 304 5d in. 


- Bor 
4:525. 
- 325 


- 327 sq. in. : 


- 55r ost, 
^ na P 


- 585 


- $26. 
- 557 
- 939] 
- 540» 
— 541 
- 5429. 


- 944. 


4454240301411 14 
[d 
M3 


L| 
LS 
ho 
[e 
1 





apu pumene 


E . € Var. 


illis 

idem 

compos. ex 
i! 


compos. ex | 


idem 
similis- 


similes. 


25 5 — 


L4 


penu estex Odyss. X. 454, vbi idem le- 


gitur... 
- K.479 
^ I. 29 mon. Glarkio, 


K. 492, 4. 165. per 
H. X. 428, Od. 41.455, cfr.etian 
n. x. 421, Odyss. 6. 285... 
Odyss. MM, 260 sq., 99 sq. in. 
-  H.251, pars post. - 
-  .29eisq.. 


- ].50imn., Od. H. 25, 
| E. 185. 
(EC ans Ts 150. 
- 250. 


[Oà. E56, T. 280. 


u4 - - $7, Il B.i4o, 0. 499- 


Ó|- -58,mo 


"In. wu. 65. Od. T, 56 sq. im. — 
Od. B. $82, 595, Z, 1312 e& - 


Od. 7. 151, Q.. 103 posterr. . 


- 4. 562, 4. 751, 560, 787, 
| pru 7. 602, e. 66." 
H.4.5280. . 


| [Qd. X. 455. 


compos. ex |Od, 4. 1.476 et Dl. 3p. 73. 


(1. II. 644. in. 
Od. 4. 387. - 
. -. 85080. 
-  - 389. 


L 


A 
rj 


- 


-— 


OEC gd 


Jj !. 


» 
[| . 


- | 


HORA OE OG d d dou dod og d og ! d 


[n] ^ ug 216 T 


Dd numb | Mn T. 110. 
: J*' 1060. 
$i, 36, 57 —— quaé legitur Od., Z, 506 sqq.; x 
verba e variis conflata, 
3a similis Od, 4. 239. 
29 - 7 - - 940. 
9&4 | - s - E.512 Clark, add. 1. qQ. 
281. 
56) |. | 
$ . |vide supra. | 
ii simil, D. IT. uu: Clark. | 
44 in. - Il. 3. 255 in; 
59 saepiss. ob- 
| vius. 
54 similis ' Il, 7* 82 Clark: 
575: - |^ 1]- -84 
70 .— -69 IL £2. 575. 
92 sq. [sententia ea-| er" 
| deni Il. 77. 855 sqq. 
06  . :[conflatus ex|Il. ^. 506 aliisque. 
87 — ad Od. 4t. 416. 
9o - - ^18 Clark. 
92 a: : Tl. S. 749. d 
98 o saepissime 
, occurrit. | . 
99 similis Od. T 2. 
102 | 
106 ^ conflatas . ex " N. 1^ E Od. 4. 555, 798. 
10g) Od. 4.599. 
110: - - 400, 
a similes E 
5j | - - 402 Clark. 
113 . -—- 405 idem. 
121 ie at ! 
122 sexcenties M 
125 [| adsunt, . 
127) [idem - Od. x. x 
1200. - - JB.9 : 
129 - - - M sim. |r359 Cla. 
150 - - .- 9óletsim,JOd. 7* 140. 
151 - - -96 e - - au. 
132 * - 297 -.- zia. 


Drrirraid 


4b gr roa dr àad 9 






- 0654, 





263) | (od. 2. 855, 7. 
264»: similes |- 
: d id COM id. Od. 0.518. 


P 208 


— 217. -— 
135 [idem Od, 2.^98 et Od. T. 345. 
154 - (|d--99 - - -a44 
199 - -100'-  - - i4 
356 - - -101 -  - - 146; 
157 - -'-102 -'- - 147. 
138 - -. - 108 etsim. - 148; 
139 - - - 1o --A|- - 149 
' EIGLE 
140 s - a195]-, -|- 150. 
1&1 - -1- 106 -€ - p? - 151. 
i42[ - - -30]- -]- - 152 
145| - - T.155 et saepius. —— - 
144 - - B.108;etsim.|Qd. - 154. 
145 - - - 109|- Tj -. 155, 
146 2: es - -110- - - 156. 
150 Eustathius p. 1956 1. 45 sq. haec iunotanite 
To 0£*. 994. jouera y«etec- ovBerne 
T«QomO50r ix voV* 00, ouora vdie 
Ovsior*g. - 
157. idem legitur | Od. 17. 2755 P. 2 simil. 
150 pene idem : | -: P. 558. 
168 similis -.0.5. 81, 
169 pot " -^ - 4, post. 
171 * - - 127y 183. 
177 - -. - 528. 
170. |compos..ex | - ÁE 5 Xe 
101 simis . |- X. 118. 
. 104 - - - 508 vid. Eustath. p 
95 ]. 47, p. — l. 49; et 
If ix. . 403. 
185 - X. 509 
192 post. - 1. J. 57. 657. postt. parit. 
saepenume- E 
rolegitur | | 
204 similis Il. X. 482. 
. 246 sq. |compos.. ex |Od. ZZ. 115 sqq. 
248 : - eversu 
000 [max freq. etiIl. Z. 526. 
«i saepissime — 
25 obuii. 


/ 


(4 09 6 9013234343 9? 1995224725 9 1)? 011 1 59 





N : : 
simihs lOd. 7. 551. 
us E M 194. " 
- ]- - 195. 
- - J. 203. 
- - - 9208. : 
- D Il. £Q. 250 
- - - 291. 
comp. eplur: 
saepe obuiis. 
saepiss. le-. E 
guntur. 
idem Od. 4. 185. 
similis Il. 3. 22. 
- - - 99. 
Fampousies exl- - 24, et W. 225. 
x Od. 11. 206, T. 40&, dh, 208, 
JE. 102, 170. 
saep. obv. - 
similis . |- 7-591, 465. . 
il Od. yp. 205. | 
similes . - 9206, T. 290r 
simis ^: |Od. P. 38, d» 507. 
- . - EK 458, Il. X. 475. 
- ^]|]- mm. 195, T. 214. 
saepiss. obv. 
simalis All. Z. 570, 4 y Od. P. 28, 85, 
« 475. 0.2 
- - I: dd, Od. 4. 9; JP. 88, 
- Odc px m. 
idem - - 7l 
similis - Z 25e. 
- - I. 460. If. ES 
saepiss. obv 
sim. Telema- 
chi nom.ex- i 
hibens sae- 
Pie er v.c]. B. 572, 2. 288, H. $a, IL 
saep.leg. v. Lh 252, 
d ! 97 13 H. $11, Py 354. 


/ 


——— — e .g————— — 


8c 






saepiss. leg. | p^ | " E 
saep. leg. v.e. 44. 467 B. o, H. 51 

Od. 11. 478. j : 
- - v.clod. ded. I. 389. 


E: 
áoóp. -]- - 


similis Od. 4. 624. 
composit;ex| - 14. 118.et 119, simil. ib, 
. 4. 401. 
[similis 2 B.c4á 
- - N.2795, 
- ^ X.43. 


Jssepise v. c.Ill. 44. 75, 255, B . 78, m 
(| H $26, I. 99, Q. 285, 
253. Odyss. B. 160 etc. 


' |peneidemle- 


gitur Od. X. 14Á. 
lidem legitur|ll. &. 383. 
saepelemme - d. 45, B1. . 
| z d 0d. 4. 219» E. 22, A. « 465 eta. 


sim. -^ 
* a [d 24. 


| secasrit vio. I 41. 57, Od. N. 145. 


saep.leg.v.c.|- - pz T* 549; x. iom 
- x - - [Od . 44. 102. 


piultorum imitatione facta expressi. 


similis Od.-J. 267. " 
idem v1 - - 268, 401 
similis — | - N. 250 
à) - X 214. 

- Il. Z. 209 Clark. 


"m sepu. em 






imitat. éxpr. Il. «. 4g. | 
imitatione versus saepissimie obv. facii : j 
Óu, xai au tenaAov nott doligóosuov Es. 


rit, v. c. [Il. P. 58. 


Ld . 


Tusmedgape s 220 ne po 


* 


S. 532 imit.expr.ex Od. 5. d uM 
- 554 [similis | .- 4M.-205, vid. supre S H. 
hui. cap. — 
- 5355 post. zh (4 2 5998. 
a. - 587 )- Il. X. 508. Clark. 
- 54 sim. Saepele- 
giturv.c. |- /. 508, V. 735. 





- 542 Hoc versu nihil frequentius i in tota Odyssea. 
- $40 ide locos supra ad. v... 508. laudatos. 





Multo maior redderetur numerus, si notarem par- 
tes singulas singulorum versuum, qui plerumque phrasi 
constant Homerica additis quibusdam nouis verbis. lta 
S2. 19. epa Ó ixovro et xar «oqo0tÀov Atueva , VV. 29, 
95, 105, 120, igi imiiaione noüssimorum versuum 
mutatis nonnullis orti sunt, &eoig énielxeA  MgiAAep v. 56, 
v. 97 év Tol éxag " doyeog; Y. 41 sneie 02 nipoxay juag éuap- 
qaus0, v.46 Oaxgvo Gcgua géov eti innumerae aliae partes 
locorum homericorum nos memores reddunt. Praeterea 
intrudebantur sensim sensimque alii, cuius rei vestigia 
quidam codices seruarunt.. lta v. 3; 520, quem codd, 
Vihdob. apud 4Aterum V, L, LVI, CXXXIII non ha- 
bent, et qui, iam Rochefortio suspectus, a JV'olfio vn— 
cinis inclusus est, vide etiam var; lect,'in edit. Ernesti; 
simili modo versus post quartum rhapsodiae 42 in codice, 
quem Thom. Bentleius .contulit, Harleiano 5674 addi— 
tus: rv uero ' qepolv pov mírtro xgatvg Jdoytgoving, ex 
Od. E. 49, 92. 121, abest a multis, neque editiones anti- 
quae exhibent, intrudunt tamen cod. Harleian, et. alii. 
Versum 121 cod. Vindob. L ita habet: .- 

pépvnpgas vade avro xol arpsxéog xoraAcko, 
quemadmodum vulgo legitur. Contra codd. Vindob. v, 
-LVI et Harléian. et obseruante Barnesio alii tuentur le- 
ctionem, quam JVolfius dedit, hoc est duos yersus. 


.. Pro versu, quem habent cod, Harleian. et Vindob. LVI:. 


£. 276 doidexe Ó' éndoideg qÀalvag vccovg dà girar, 


. s 


202.2 COLL  — RÉSUMÉ n e mm a a 


M "4 


Eustathius et &lii duos:praebent, quos vides »-- JFol- 
fium 276 et 227. «Versus 555-abest.a MS.-.Ern. in var. 
lect., reliqui exhibent, id vero nonnisi librarà errore 
factum est, quemadmodum qnod cod. Vindoóbon. LVI 
apud Alterum pro tribus 545 — 5á7 vnum habet: e, . 
er "afnveln xovor Zug ety. 2 
* . Nolo quidem: de tali facto siue simili: cogitare, quale 
Eustathius in praéfátione schol. in Odyss, ita enarrat p. 
1579 1.48: — "tuóleog, 6 eire Aeguasoio , etre nextdoim, 
sire xal Gpgo, Atupvüplay olov ixci (in Iliade) xezayvoUg 
tov TIOt/TAXOU X£Gv0U , Oyétnynos puoyayxtlag tevog Oixnv, 
| eictovg: digmep vivo 3j pvtoc 4 rag éavrob Aéyerou yug ULT 
sapevégale t Tuas, éxetvog orlyov spog Grígov, éneygonpag: 
tó cuyyoenpo rQoixa , olov" 
uve deide , &eu, Ilniyidüso ' 4yeizoc, 
: " &Osr0 Xpvuo0ov xegolopué£vog sivexea xovo 


L 07$; 

UC voUlopéiqv 7 i avel" "Myotoig «Aye. Bonn, : 
REC BROPNBENGIS üTe Teguciv rtp roéncbov 
: '&yaxTog. 


* 5 cp 0 ip luovs vrac "ids ntootosjzv, 
"Exrogog iw maÀuunos OniQopgpévov vno. 
9ovoi* 
sed repetitioriis modus in nostra parte artem et discipli-? 
, mae speciem redolet, studiumque; imitandi fatetur, quod 
quo nos ducat videbimus infra. | 


pu 3 





$. IIL 


Deinde vero etiam ad aliam rem nobis attenüen- 
dum est, modum dico, quo versus singuli versuumque 
ordines aliunde petiti, et versuum particulae vel mem- 
bra, ab alijs dissecta, cum iis, quae poeta peculiaria. 
addidit, coniuncta et conpexa videmus. , Non solum, 


versus, praecipue vbi multi homerici interpositi sunt; - 
,saepenumero male quagi compacti et conglutinati sunt; 
sed etiam in coniungendis versuum ordinibus, siue 
membris huius partis salebrae arümaduerti possunt. In 
. vtraque re consideranda non facilem illum transitum 
reperiemus , qua insigni virtute condecorata carmina 
homerica alias audientium animos oblectant; non egre- 
gia illa et natiua arte verborum et rerum rationes vin- 


citas et. temperatas sentiemus: sed hiulci aliquid, et. 


horriduli atque praefracti, nec satis, vt ita dicam, ro- 
tundi animaduertemus e negligentia quadam et incuria 
ortum, quo aures animique offenduntur etirritantur, 
atque oratio flnens et dissipata redditur. Eiusmodi sa4 
lebras non modo videbimus, vbi singuli versus iungun- 
tur et reliquis consociantur, quibus in locis interdum 
quasi rima in fuso opere hiat; verum etiam vbi noua 
aliqua pars fabulae, vel, si verbis veniam concesseris, 
neque liberius dictum deiora dore: atque eo abuti velis, 

, moua &cena in hoc extremo actu incipit, non miram il- 
* lam artem, quae nos pene inscios ad nouas res tradu- 
cit, sed compages et quasi suturas laciniarum sentie- 
inus, In hac re me, nam quid aliis placeat nescio, ne- 
que iis quod vidisse mihi videor obtrudere volo, haud 
absimili modo affectum sensi, ac si in picta aliqua ima- 
gine colores non ita temperatos viderim, vt demonstra- 
ri nequeat, vbi alius alium excipiat, sed commissurae, 
eorum primo statim obtutu conspici et discerni possint. 


Huius rei exempla videntur inesse his in locis. 


4. v. 297, vide quae $. antecedente iue versui 


adscripsi. 

£2. v. 19, vide quae eadem $ et p.22dixi. — 

De v. 99 eadem valent, neque minus offendit v. 
205 coll. 205, vbi subitus post longam intercapedinem 


reditus fit interposito versu saepissime obuio: Qc oi uev 
voLxUca TtQ0g «ÀÀ5Aovg ay0gevov aspero transitu ad Vise 


—— Ln ————'' P ( 


sem sociosque verbis facto: oi Ó' £mél iw nolug sez ddav 
x. T. As . / 
Siniili modo hiat Opus v. 585 sq., Waratuk transitus 


 àloco, quo stant Vlysses et pater, ad pastores et 'Te- 


Jemachum saepissime: repetita lectione: 

dg oí uiv voveUrx 0g aAÀnAove e yogsvov 
interposita, praefracto illo: 

oi d inel ov movoavro mOvov, veruxovrO vs Óoire 
non minus frequenti, vide $. antecedentem, ita, vt quon- 
jam poeta verba non satis artificiose vincire potuit, 
pené lacuna esse videatur. "V. 415 item versu aliunde 
petito oratio obscura fit, quum poeta, quosnant intelli» . 
gat, nondum declarauerit; secus, quam in illis locis, . 
quos $. antec. ad h, 1. hot né | 


V. 472 formulae ope, quae saepissime recurrit: av- 
vao Onvaig -— — npgogrjvda, transit poeta, siue verius 


mos subito abripit, ab Ithacensibus ad Deos; ratione 


&b homerico ingenio plane aliena, quae hunc fere in 
modum nos traduxisset: ,|Sed eorum conatus noh po- 
tuit habere felicem successum, non enim elfugit Mi- 
neruam, quae assidens loui patri ita eum, Vlyssi ti- 


sens, alloquuta 'est: etc.4, cfr. supr. p. 33 sq. 


Sed sufficiant haec, non 'enim prohibere potuit au- 
vtor huius partis, quominus vti ab ingenio ita etiam a 
flumine orationis recederet eius, quem imitari "voluit, 
hoc est, vtita dicam, Homeri *). Diuinum illud in- 
genium, cui magnam carminum homericorum partem 
debemus, hic etiam procul dubio curasset, vt Quinti- 
liani verbis vtar, ne commissurae nunc pelluceant, sed 


vt corpus sit non membra, 





*) Homerus enim de duobus is est, qui est sntiquior]*. Her. 
mannus in praefat. hymnor. Homer. p. VH. 





- $& IV. 
. Restat; yt de colore et vigore dius et habitu 
eius M niuerso nonnihil adsper gamus. 


Ex iis quae hucusque: disputaurmus sponte appa- 
ret, in hac parte aequabilem quendam colorem et con- 
cinnum tenorem orationis exspectari non posse, quum 
alia niteant et floreant homerico splendore, alia mar- 
cescant. De huius rei momento et supra monui et nunc 
JF'olfü X. S. verba apponam p. 158 Prolegom.: ,,Qua- 
re necesse erit excütiatur aliquando —, vb: nerui de- 
Ficiant ac spiritus Homericus, quid, ieiunum et frigi- 
dum sit in. locis multis, vt Il. g. 275 sqq. et in magna 
parte rtgaoAbylac huius libri, vt in proximo X, vbi ta- 
men plura nitent, (ita nitent etiam nrulta in Theogonia 
etin Scuto Here.;) vt y. 88 sqq., vt «e. 247 sqq. 602 sqq., 
vt Odyss. . 910 sqq. , e£ «. 24 sgq.* 


Locos Eustathii huc spectantes supra p. 25 sqq. et 
51 enotaui. lam quidem multa in locis a 77/olfio lau- 
datis laudanda esse concedo, quum plerümque ibi aut 
versus mere homerici aut e varüs compositi et ad imi- 
tationem temperati legantur, sed.de vtroque loco omni- 
no iam explicatius dixi. 


.Praetereundi sunt deinde loci, vbi diuersam ratio- 
nem in conformandis sententiis, aut imitationem anim- 
aduerti pbsse docui ; denique de quibus i in Partis prio- 

ris capite I. similia commemoraui. Quamobrem pauci 
iantum. supersunt, quorum mentionem facere pos- 
simus. p. - B 

Quod omnibus carminibus, quae homericorum 
nomine ornantur, accidit, vt curis maxime diuersis 
maxime diuersorum hominum disponerentur et per- 
polirentur, qui vnice eo anniterentur, vt omnibus ean- 
dem conciliarent speciem et formam ; hoc etiam huic 
extremae parti accidisse nemo négabit. In istis illorum 


$hapsodoruxmb, diasceuastarum, critcorum et gepxmm&se - 
ticorum curjs et studjis multa periisse, quae originem - 
wecuratius prodere posgent, s1 etiamnum adeisent,. ge 
: visimillimum puto. . Quemobrem si vestigia prioris, vt 
ita dicam, recensionis et antiquioris lectionis adaunt, 
diligenter sunt notauda, ne deleantur 


.. Inprimis miror naeuos orationis non plane abstera 
80$ 6356 a manibus perpolientium in Joeo, qui, quam 
quam ad ourgioeipas speciem redactus, tamen priorem 
. et genuinam egestatem et. ieiunitatem prodit. 

Pag. 27 declaraui ab Amphimedontis vmbra tarn 
ob3cure caedis procorum historiam narrari, vt qui eam 
supra non legerit hic intelligere nequeat; quod ibi re- 
spectu rerum dixi, iam ratione verhorum et orationis 
probem. I&m quidem $. II h, e. cognouimus ingentem 
zumerum versuum huius narratonis aliunde esce peti- 
ium; de his serxhóneng esse rion posse patet. Sed 
 wereus, qui lisce ennexi ot cum iis comanisti sunt ani- 
sum. oculosque in se conuertünt, Eus generis hoc egt 
exemplum. 

- X, ibl iiid "A gíiog vids "Qaveciog 

OF PES 9«io0s9, 

"m 46 Ilvàiov $ua090evvog iov Gvy v5 

Beh nlvor 
va 6d uvxgs ede» idc x Gx0v 
«gruvavse, "A 
, T moori &gzv dis ov *u- 
mE rós Olvácaug 
Veregoc, evtuo Zniénaxog x 9006, 
^nw.enóveve». 

Praeterquam" quod mumeri horriduli neque stie: 
molles sunt, his versus eO quo nunc leguntur modo ni- 
hil habent, quo prae c&eteris offendant. Olim vero 
€os uliter sese habuisse videmus e codicibus et Eusta- 
tho. Nam codex Alteri V. habet . dotvrarsé c, et pro Y. 

P "s 


A 


, epit 926 €—— 


- 


svorzpsw' uytorz peo — In Eustathii: schol. p. 1955 1:8 
8qq. haec legantur: "Z&6u 7510€ qiie víoc "OOvaGoc Oc — 
ói0 ésN IIviov, djerzovydy uoxcviQug €9avareos 

, 4&0 XOV uOrUPOPTEE voPr £OTLv.agrvovr'«ec evrpenljorr « g* 
sei TyÀcuo qoc uiv ngocdev jysptwaue $- T. EE. kg 


Haec quid sibi velint illis versibüs ita scriptisy vtá 
' nunc leguntur, plane obscurum est. : Ex hoc autem 
Eusfathii loco et e vestigiis: codicis V Vindobenensie 
clare apparet, olim eos ita fuisse spriptos, ^ .^ c c» 
" Ev 540v sg làiog viog "Odveviioc Oeloto- - 
&x. IIvlov cinecOoevrog idv ouv vii uelaivg" E 


ai àà pvuoviigec Oavaror xaxXgy &grvvevreg, | 


fxorvzo 7tQOti €OTU . f. À 


"Nam ita immutatis demum verbis paraphrusis et 
explicatio Eustathii non vésana, sed apta videri potest t 
Uem venit "Viysses, tunc etiam Telemachus.'et deinde 
proci, qui Telemacho (prope Asterida) insidias struxe- 
rant, redierunt;* cfr. rh. 4. 842 sqq. colla IT: 542 sqq. 


[nq Perpoliens autem, cura haec ad Syeerqar fermam 


reuocauit. 


-- 


.' * Simili modo vsque ad v. Br némo commerora- 

ur, nisi Vlysses, resedit vero in mente poetae histo— 

ria necis supra. enarrata,. quam us eloqui nesciuit ; 
hinc factum ,. vt verba: 

ajraio emetv «Aog Rs I pé vrovotvta ; 

. &vr& TWtvOXOuEvO g* 

statim' sequantur haec: 

yvorróv 8 qv $e rie 0 gu Otüv inirdióoBog jev. 


ve 


. «Tei OV émorgogeünv: 
ita, vt'vnde pluralis numerus aduénerit nemo. » imei 
gat, nisi iam cognita historia. . o ME 


. 2. 445 sqq. in reliqua brsdithte: 4 quae res péne 


eUrlka yop xorà Our, énionópevo v Kerr 0go, - 


contorquet, Medo tam fuse garrit; vt v. 445 sq. deleri .. 


| posnnt et tantum absit, vt res inde aliquid detrimenti 


X 


pee 192i, eem 


capiat, vt inde pulchrior reddatur oratio. Ita quoque 
jam Ernestius Tor. V. corrigend, et add. p. 46 de ver- 
Su 239 «ag gar "A8nvaly x. cT. ÉE. vidit, commode eum ah- 
esse posse, quum lJenguidiorem : faciat. orationem ; est 


autem imitatione versus homerici expressus, vid. su- 


pra e. II $. 2 et c. II $. 2 huius partis IL "LE 


" Caeterum omnino in posteriori parte rhaps. p. et 


b finem oratio magis magisque mürcescit, ommia le» 
witer tantum. et summatim. breuiterque. tangit poeta; 
breuitatis vsque.ad ieiunitatem et oliscuritatem stüdio- 
sus, ita; vt verba Eustathii (p. 1962) vel maxime inuito. 
. Yn memoriam redeant: .ó Ijoiscre onevóes veAevrije $07 &ni- 
Oeivas el; dvtobOw spuusi. — Cfr. chneideri deuten am P 

10 ? sdq- d ed 'á i 


(o €AR OIVSS 5 00^ 


, "o . 
1 ! A . ' og P H "n 


LL 
Mr 


Postquam de oratione exposuitius . ad.. numeros . 


congiderandos.nos vertamus et de his nonnulja iam iis, 
guae hucusque disputauimus , addamus. Haec autem 
quaestio de numeris carminum homericorum ita" com- 
parata est, vt de ea nondum plane conuenerit. Nam 

JV olfius in Prolegomen. p. 1957 sg. dicit: — multo 
difficilius est in iis Carminibus, quaé vnius vel diorum 
saeculorum spatio disiuncta , aequabili in vniuersüm et 
ceteris simillima facie fallunt. Quippe in eniuer- 
"sum, idem sonus est omnibus bris, ide habitus sen-. 
tentiarum, orationis, numerorum.*, quibüs verbis, 
quanquam circumspecte et sapienter addidit »n vni- 
gersum-*, rem dubiam reddidit. e 


Contra Hermannus in dissertatione de aetate scri- 


" 


 ptoris Argonanticorum P. 687 de carminibus homericis . 


Pr 


' * . UL 


— 328: —— C87 ! 


ipquens 1 ita statuit: lllud contendo, in Mac quaestioné 
non negligendos esse numeros. Vt vto sed eo luculen 


to vtar exemplo, quis non mírum quanti interessé | 


sentiat inter numéros, qui sunt in XHI. libro lliadis, et 
€os qui sunt in XXTII? " Sed Tiaec indicasse sat est. 
Idem Vir summus in eadem disserttione p. 756 diffe; 
zenliae in humeris momentum corniacum haud Jese in 
diiudicendis quaestionibus de locorum quorundam Ho« 
meticorum origine concedit, his vtens verbisi Non 
dubito fore, vt, ex huiusmodi obseruationibus, quae pe 
ad leues et párui morientu sunt, aliquarido. maior qui« 
dem fructus, preecipue in Homero, percipiatur. Velu- 


Ó si im leen ob grauem causan baci d non modo ta 


lia occürrant, vt, ut 


(Ih I. 699). o pivug éoii siad &ÀLoc* 
(ib. 700) vuv eU ui sinl d eynvopinoiv évijxog" 
(ib.'707) avra &nel xe qur xay Qododaxrviog ! Hoig* 


sed etiam. numerus accedat, qualis his est; 

(ib. 705) 9vu0g ivi -exijó edes eihiyn, xo) Ot06 dgon, 
quis non huic quoque argumento, cum aliis quidem 
comiunicio; Mguer tribuendum. éase füleatur?2 4 — C 


UU ' 


Spitznerus mieus in ' dissertatione de productioné 
breuium syllabarum. cgésuráe vi effecta in versui graecó 
heroico, maàxime hoiiierico, p. 1$, quae verba in libro 
de versu Graecorum heroico p. is repetiit haec obsere 
vaujt:' ) »,Huc accedit, quod. praeclara àntiquissimorum 
poetarum monumenta florentibus iàm Graecorum rez 


bus, et lingua ad altitis maturitatis fastigium adducta- 


collecta sunt, et.nos' ea. insuper Gramiaticórum ele- 
gantissimorum, qui omnem duritiem laeuigare, omnes 
aeuos abétergere studebant cura et operá perpolita 
habemus." Vnde apparet, . nullum hnic quaestioni de- 
trimentum eo afferri posse, quod, quae Iliados et Odys- 
séae partes recentiores, : |; quae vetustiores sint. liquido 
non constat; cum certum exploratumque sit, vtrum- 


! "mí s 
! 


que po&ma eage-vetustum, -vtrumque eorundem Gram- 


Anaticorum et, Crificorum opera. castigatum , et Íorma, 
qua etiamnum tantopere placeat instructum.« 


. Ait vero. quanguama hoc-yerum eat, tamen in. Her- 
manni.sententiam ita abeo,. yt. numeris eorumque: T&e 
tionibus momentum. inesse putem, quod in iudicio de 


aliquà parte. canmipum homericorum faciundo negligi * 


non possit, etiamsi verissimum ait innumeris curis haec: 
«armina esse imautata , poliia, turbata et iterum disz- 


posita atque. .laeuigata, . et bene; ,meminerim, quam 


pauci sint in Homero versus, de quibus certum, quid 
unciari, possit ^^. quod monet Hermannus iu Ele--. 
3nentis dootrin metr. P 50. ^ |, 


Pu AUN M. c o1 $ ko g^ uL d à d " 
lam vt pauéa. de: nürmreris "m extrenrae cust 
'subiiciam primum de caesura videamus. Antequam 


"vero ad hanc et ad reliquas Tes cognoscendis progre- 


diar moneani necesse ést, siue rectius: iam sua sponte 


patet, me quoscunque versus supra riotaui ex alis car- 


Xuíinum homeriorum "partibus pititos &ut imitaticrie 
expressos missos facere. Siue enim ii vere homerici, ' 
uid hec verbo i innuam constat, siue a-seriore aliquo 


snctore inserti sint, etleuis notae maoula iis inbaereat, 


ne de 3is sermo. esse nequit, misi velinns de: omnibus 
horum carminum partibus disputare, quod quam ahe- 
um sit e, & vir ribus meis eta consilio m | aprico est col- 
tis erit« [. Meca 

i Caesuram, trothaicam in ede tertio in "versibus 
trecentis reperimps ; Xa vt, quum. numerus omnium 
sit I59CXXIIII, et octo versus in pede tertio nullam ha- 
; beant, supersint trecenti sedecim : qui post primam 


N 


- -—- — 


€— | '250 Qmpevye 


syllabam pedis tertii incidàntür , ei^Ín" dedécini igitur. 


" tahtum versibus ini Dori prae illa. trochaica ) aude 
valeat, » - ; 


"Qüanquam aütem' nullo raodo ii& aecenseri velim, 


"qui vix ouum ouo 'simillus esse, quam. i hexametrum he- 
'xametro, si modo sex pedes habeat, opinantur; tamén 


^ 


laborioso versuum comptüto; quem feci, et Spitanéri, 


«qui eundem improbum laborem exántlauit, exemplo: 
'edoctus, hanc ob causam partem extremam Odysseae 
non cen Sed si vera sunt quae Spitznerus 1. 1. 
p. 9 monet: ,,Hesiodus, cuius numeri, siue poetae cul- 
a, sme centonibüs extrinsecus 'adsutis, siue denique 
librariorum incuria acciderit, ab Homericorum leuitate 
et- elegantia mirum quantum distant, multo crebrius, 

quam exspectaie par est, versus tales suppeditat", cfr. 


p: sq. ; offenderet numerus versuum, qui in tertia sedé: 


noninciduntur. Octo esse supra dixi, i jam. indicem lo- 
C08. — Wf 361 imir&àjÀe; $2. 155 ew. TüAépoyos , 165 xai 
Iviscónevac, 244 adorpovi, 270 Aoyetavaótv, 359 o volet 
.S«g, 465. avi izav,. bá2 afoua(n. Spitzneri diligentiam 
effugerunt y. 361, ..Q. 244, 270, 463, 542; caeterum 
,de rationibus horum. verborum in AN hexametri parte 
. videas eundem 1. ]. p. 7 sqq., 9. 542 eliam in aliis locis 
hoc modo legitur, cfr. supra p. 220. . 


D] 


€. 


- Caesura trodlalon! Án pede quárto Vides et semel, 

piod sciam, adest, 42. 7, 51, 8o, «114, ' 141, 142, 201, 
227, 258, 55o, 253, 525, "539, rd 4o», 426, m 2g 
38;, 534. et 525. 


.. Hanc caesuram xara éco pron.  sgogoy Her mannus; 
Handbuch der Metrik p. 127, de metris 1. II. cap. 52, ad 


Orph. P. 692 sqq. , etin Elementis doctrin. EG. P. 


4 


338 rarissimam esse dixit et causas, propter quas ita. 


statuerit, addidit. ^ "Spitznerus 1. l. p. 15 extr. dubitan- 
tef loquitur ea de re, sed vellem'non ifa disseruisset, 
ac si frequenter reperiatur haec: égesura. Nam non 


a P 
hi 
*. 


i 


— ————— UP! z 


tem in anctoriigte Viri summi acquiescens , quae gra- 
vissip1i.in me ease solet momenti, quai ipse, dinume- 
. ratis versibus, profiteor, me, si licet post tantam auctó- 
xitatem . testari, hanc caesuram  pérraro tantum in- 
venisse. 


"' Quomodo ea mitigetur et numeri, quos infregit, 
eorroborentur iam: ZTermannus ll. H. docuit, eumque 
laudabili studio sequutus est Spilsnerus ). L, 


E locis a me notatis quinque aliunde petit, cfr. p. 
217, 218, 519, v. 11, 142, 570, 401, 525, hic quodam- 
-3nodo, eximendi sunt, et e zelus V. 250, pr d iuter- 
punctionem respiciendus est. - 


-"'nSed v. 444 saribez: zads uroaro £pya. - Haec ni le- 
ctio non solum grauissimis comprobatur testibus ,.ve- 
rum etiam aliorum locorum exemplis, cfr. IL X.- 395, 
WOSO ORE duet Tod ad: ) 
Ox ; t00€ yoQ xcxe urjoot i eibip. 

rx» 089:. . uela uéquege urjaoxo Sero. 

Qd. D:.361: ula. yep uéya uroaro. £pyov. NE 
vxt.mittam £2. 199» et; quem locum Spitznerus l. 1. com- 
memorauit, Il. 5. 253, . Alterum quem idem innuit Il. 
ol 1575: m. . o. 

- Higoizoc. xaw' Zuxoaro Svug, 

Mosam p-694 ad.Orph., Aristarchum, vsum hox 
mericuya;.6t euphoniae leges sequutus lego ita: 

-0 .o:.. s JHgeirog «exces agooro Quo. 

Gontra vero verba Qd. $4. 426: 

(uo me ime d aya Epyey 02)9.00^ Eugéar. Moose, 

in ipsa difficultate, qua rite pronunciari possit vox 
mspirata dós ursar "fyouovg ei mobilitate, qua verba. . 
vülgariinodo scràpta cadunt, quum in hisce seniper . 
mobilem Groecoruni linguam et osrotundum respicere 
debeamus et maxima cura cauere, ne quid hiulci et 
asperi iis obtrudamus; satis magnam tutelam inueniunt. 
De quo augmenti officio iam'supra monui. lisdem ar- 


quur 434 aipemepapip - 


gamentis lites de multis vocibus dirimi" possent" dta tu 
rhapsodiae £.'v, 55 et 192. — V. 5S varie'a variis tent&- 
tus est, quippe quum alii praeeunte Jlarnesie 7)o« 
, enicoeo alii ea. oníece legendum esse putarent, W'oL-. 
fius, quod exspectari debuit, hic 5j 5oà onlooc et v. 193 
ixryam axorrer rectissime dedit. - In his ipsa res; Opi- 
nor, loquitur non Lid Goes et contra 500? OnicoQ» 
neque vero 5pe aníoo« et éxtjo«) üxorév ad vnius nor- 
mae seueritatem esse scribenda, sed molliorem sono- 
"rum modulatiónem , praeterea satis grauibus confirma 
tam testibus praeferendam esse. 
" . De caesura in fine primae theseos, siue tertia in 
hexametro Hermannus Handbuch der Metrik, p. 125, 
et in Elementis doctrinae metr. p. 355, breniter:mo- 
nuit, et supra p. 57 not. 15) eam tetigi, huc ablegans.- 
Caesurae, quarum sedecim constituit Hermanni 
acumen, maiorem habent vim et grauius momentum in 
hexametrorum conformatione et yatione, quam primo 
adspectu videri posáit. Hectissime hanc vim vidit een- 
sor doctissimus carminis elegiaci; quod inscriptum est: 
dom, eíne HEleyie von. August Wilhelm Schlegel 
 Berdlini. 1805. in. Ephemerid. liter. Ienens. 2, 1807 
m: 12, p. 90, et his verbis declarauiti ,,— das zefera 
Geheimniss der. glücklichen Caesuren und mannichfal.. , 
Bgen Áleineren  Einschnilte* eto.; nemo vera; :quód 
sciam, altius in hac vi eiusque ratione inquirenda pra- 
gressus est. Sponte patet. neque viriumnostrarum ne- 
que, huius loci esse explicatius ea de Pe dicere; sed 
quantae vülitatis accurata huius rei inpestigetio, atque 
subtilis, docta et copiosa de.ea disputátio foret, indicari 
, et demonstrari non debet. Hanc ob,oaussm :dolea 
Spiisaerum, dum copias suas et materiem scribendi li» 
bri de versu (2raeeorum hercaen tolleret, ahimum in 
ains rem non vertisse. e 
.. ' Saepenumero duae eaesurae el — sege tnai» 
eem. respiciunt aique ita hexametri rationem copsti« 
i / : € , 


e 


$ 
4 9 


tuupnt. Ex heruri genere preécipha est caesura sara 


- $Qirov sgoyalow — Habet. ea magnam vim. et in vniuersa 


numérorum ac modarum compositione et temperatione, 
etinsingulorum pedum modulatione. Hoc vero eius mo- 
mentum iion solum in pedibus, qui eam 8equuptur hoc 
est quarto et quinto conspicuum est; verum etiain in 
his, qui antecedunt, . primum dico et' secundum. 1n 
illis, seguentibus. V. c. rariores sunt gumerj A]la prae- 
gressa hi: »J[———1;  ——— ls J———9) 
v|-—-—1s9l]—1-—1l; vd1—1—2-—15 —-—1l-—1; 
"e[—i1——-1,9]—|-—--— [5 frequentiores - 
Ie——l, Ie ——] et] — [5 — | sed vais 
tatissimi sunt numeri dactylici. Vnde elucet in Nonni 
huniéría; in quibus haec caesura regnat, dáctylorum 
copiam et hexametrorum inde adrtam. voluhilitatem et 
mobilitatem 1 miras videri non pone 
4022 . EINE 
Contra. T hio m—— pedibus, primo.et s se- 
cundo, sam:vim habét heeó óaesura,.vt in proxime 
praegresso, qui est hexametri secundus in. niuersum 
dactylus praeferatur. .Augetur haeo eius vis, si in pri- 
mo pede dactylica vox praecessit ; et accedente post 
hanc dactylicam pedis primi vocem caesura tértia, quae 
est infine theseos primae, ita corroboratur et confir» 


matur, vt pene solemnis sit in id secundo daotylicus 


pumerms. 


* 
- $ " 


Interdum dactylicsni: vocem, in pede piimo posi 
tam, sequitur spondeus im pede secundo ; quanquam 
adest ii tertio cdesura trochaica ; hoc autem plerumque 
tunc tinturn fit, vbi aut sequitur illam. dactylicàm vo- 
cem verbum jnepgdiosAXofóv, aut in parte posteriore me- 
ri daotyli, aut vbi vtrumque simul adest, Cauetur ita, . | 


me nimia velocitate hexametri rstiones verbis quasi 


vofitaxfibus, pereant, .et 3]là Barditatis grauitas, qua 
incedere. debát, pessum detur. . Exempla sunt : 


i 


39] zie T: ede- v«[- | v» 
. n T abi igóiat, of oj »goqev || Xue xodgtv. go. Zyi— 
ew | : 
| orto, 
* - - v. woru Ww. 
. y». 4 9529 xeTETEDEY P ze [I elio érágouss me- 
. ^ '  ^egoüQ, C i un 


z El. | m 1 iilue , 7roU tob vdEov I (dd mrrepóeiris à 


lovol, 


"638" Tisnilep' jr 'weivoc ll duüieséu "Io» 


dp. 
áic 44. 515 et alii nonnulli. 
.— Alterius generis sunt: n, 94, Od. à $. n. 4. 
967, E. 524, 525, 899, K. 4o, ete. —. * 


Tales, quales, suni:  . . .' 5 à 
n. 4. 267: écoopau, wie r0 mporov vnfGrqv xoi ssróreuse, 

- $b. F. 440 wasiov, oU1o) ciddf* -:onou'av.. mo A&uoui, :- 
' ib..4.824 beau 0ÀV d m uelateyom: IUEQNTOA, . 
sunt rarissimi, i 


* 


Omnino quidem puede dactylo, non solum 
dactylica voce, sed in vniuersum dactylico numéró, in 
pede secundo frequentius. poni solet dactylus et prae- 
ferri spondeo; sed ea res ríon tam facile congtitiitur, 
quam visum est viris quibusdam. RE: 


Censor enim elegiae Schlegelii, Romae nomine in- 
scriptae, in. Ephem. lit. Ieneis.. a. 1807 P-.91 dicit: ,,So 
. erlaubt. ejch Schlegel dem beginnenden. Hexa-- 
meter den Hhythmus dee endenden.zu ge- 
ben: eic. 5 wenn, aber gar der Pentameter mit diesem 
Rhythmus. anfángt,* eto. 50 wirkt diess auf unser 
Ohr sehr beleidigend , weil wir, nct Bewegung erst 
eben entlassen haben." i 

Censor libri, cui index EM Bion's und Moschus - 
Idyllen übersetzt und. erlüstert: von. I. C... F. Manso. 


- 


. Eips. - it dikdem: Ephemer. a. 1808 n. 14; p.' 108 


" haec obseruauit: ,,Das andere botri ? die im eben an- 


gefuhrten Hexameter vorkommende trochaisbhe Caesur 
Im zweyten Fusse nach vorheretehendem Dactylus,: wo- 


durch der Ausgang des voraufgegangenan . Verses -auf - 
die : unangenehmste Weise . repetirt wird; i d ^ot 
"pollen, . Rhod. 5, 54. ) E: 


(Co ev 64 BE 0s «UE Róoegc hosdidi 4j. t *v 


* . €yoye ete. 
dieselbe Caesur : wahrscheinlich ist aber nach einer ge- 


brüuc hliehen Trehnung dieser Pronominum (s. Ma t-. 


thids gr.Gramm. p.177) ei d aver 004 zà lesen. —" 


"Quem posteriorem locum. Tespicietis Spitsnerus i in 
libr. de vers. Graecor. heroic. p. 9 sq.: lam vero* in- 
quit, ,ex Homeri locis süpra alatis intelligitur , quae 
vir doctus in Ephemeridibus litérariis lenensibus an. 
1808. N. 14. p. 188 (1. 108) eensuerit, po&tas-epicos ver- 


sum ne elausula antegressa legentium vel audientium 


Auribus denuo obtruderetur , à dactylo cum. spondeo 


coniuncto, ordiri non amasse, ea à veritate et poetarum 
ysu abhoryere. Qva opinione inductus in Apoll. Rhod, 
Argon. 1II, 54. ei 0 c0» avtz OvupOg inioovros, yerbis 
iragspositis: & à evrij coi €vuog en. legendum esse pro- ' 


ponit. Sed cum non Homeruüs! solum, -«erum etiam 
recentiores epicae poeseos cultores hoc versus initium 
haud grauatim passi sint, conieotura ista non opus est. 


lnitio autem eius mensurae. prefixo plerumque, vt in 


ipso Apollonii loco, tertius pes caesura vél trochaica, 
vel a voce monosyllaba proficiscente. discernitur, non- 
nunquam autem quo loci Homeri allati ngagna ex par- 
te referendi sunt, ea ipsa versus caret, 


Apollonii locus non mütandus "est, ^ cáusae adsunt 
multae, aliae in jam  commemorgtis "aliae i in infra com- 


 3némorandis latent, Sed, vt hoc iam mittam, et illi et 


Spitznerus quodammodo recte vjderunt. Gausa autem, 


N 


mud omissa ss 


Sene. -cosatitgit initium. hexametri, inest In guesuris. 
- Nidinms caesura ove rgízQv rgoyalov hexametrum se- 
jungente: p£aeferri in primo et secundo, pede dactylos. 
Quando et eur interdum $etus factum sit etiam dictum 
'est, Praecipue id .fierj diximus accedente.caesura ter 
dis. .Usesura autem prima dactylum incidente — | o» 
saepe sequitur spondeus, quamuis deinde tertia sequa- 
&ur v. €. IL A.:276 dA. £a, "ig oi. modis, et 239. 57, 495, 
| 930, I. 192, 368, 4. $15, 4. 765 ete, 


| "Omnino enim post 'caesuram primam, numeri 
paullufum inhiberi solent, alioquin enim statim ab in- 
itio tam forti ictu introitum aperiente niinis festina- 


rent.  bhude factum. sets. vt Mid hi n base ealeant 


numeri: 
sut: —— j —— vem M) SP oquep M 
N 


Caesura secunda accedente id'multo maiorem ex- 
cusatióhem habet. Haec saepenumero cum quarta con^ 
juncta facit, vt iri péde secundo spondéus adsit; non mi 
nüs, quati quarta, sut simplex, aut aliis iuncta hoc 
modot « 


AMECMP octormeem | —— «-— M- u u . 
» ; vo Tx E ; 
! à mii—l1-—-—-v ? , as 
hod T | d M Jj , 
Wu oh us Eod" 'oct 
' i 
e Eos ees — 
De Re TENE NN " " 


es --—1—1)-— -—€- 





Nolo irünc exefriplis haec éoniprobare, quam non- 
nisi obiter omnem hanc rém tangere. voluerit , et iam 
videam, me, quoniam in nostra parte mhil eius generis 
vidi, quod' aut nen homericis locis nitatur, aut taiiti 
momenti sit,. vt vim criticam ti ti3buere possimus, iusto 
longius esse progressum. 


d » -ismdinads -l T 
$ n. 


- Tr idiseatits ad quaestionem de productione bres 
vium syllabarum. 


,, Primum, v paragogicum iii maltis: locia prohibet, 
quominus de prodnctione cogitemns , ita V, 515, Viper 


peyaAa, f2, 2G  moAloioi» TE , 15 ere xév Bur, 151. jio: 


giAog,. 181-& saly ze 222 eUpt» efolMor, 240 éndsgguv mun 
67vas, 552 &asev ove, 566 Aaiaev , &w, 225 ilpsoi». 76, 


538 oiuqaev dé. Vergum. 5áo, quemadmodum ex parte 
editiones priores praehent, ita scribam : 


xuÜ Q' /neaev z90€02» P'iouxomnidog ép Beutaxómptp: 


1M 


— 


Deinde in aliis locis, in quibiis syllabae breues cae- . 


suráe vi producuntur, defenditur haec productio eo, 
quod illi loci ex. aliis carminum —— partibus 
petti sunt, ; 

]ta. 3^ $06 divis: $42 Ezog, óts, sid. rS p. 
65. 4.2, ài óeov , Á7 et 55 ePavdrgg , quibus similes 
sunt innunteri , 274 r ol, 522 Ke &g narglda , 54» nori 


ol EiAev, 574 eid0g vt e iyebó re cfr. Hl. B.58, Odyss Z..— 


xia, 4t. 556, 2: 249, 452 & Áoutv atque 482 ined] saepis- 
'sime obuia pariter atque 543 époWov xoljuot., V. Ág& 
'Odvoaza. etiam aliunde petitus est; de hoc et reliquis lo- 
cia supra. notatis videas Cap. UI; $. H. "Ex pereas 92- 


—X 258 n 


129, 163; 185; 592, 412, quoniam pene solemnis est 
in hac.formiula productio non eget, "m cfr. Her. - 
mann. ad Orph. p.:204.. | : 
.  '' Porro de vocibus rzrpidac 52:250 et degyis jam supra 
disseruiy v. 508, qui legebatur: JVzÜüc U£ nos €ocrwev iam 
a Barnesio ita restitutus est ex Od. 4. 185; : 
AINque à€ pos 59 £orzxt and. "n 
Vp. 299: Karo uéyopa 0340€ VT&. Kora saepenumero ar^ 
seos vi produci docuit Spi(znuerus ..1. p. 235; .in eadem, 
quag hic legitur, loquutione producitur - Od. 4. 334 
[ &- 479]. Eadem valent de $9. 518: — uva ótvag i nam 
etiam eadem productione reperitur Od, X. 18. 
Praeterea multae syllabae, quae hic productae sunt, 
- in aliis locis in iisdem. verbis prodücüntur. . . . ts 


hj 
« 


Huius generis $unt: '. 


à. Ág idazl v? Aud) cfr. Herriann, ad Pph P. 
710 et Spitzner.. l. p. 39. : 


^ N..262 àpóv Émog. Syllaba — y in: àdiect. neutr. 
gen. ante Zxoc producitur his in locis; quos addere po-- 
tuisset Spitznerus p. 60, Il. B. 561, 4H. 575; 5. 212, P. 
201, X. 526, $2, 56, 75, 92, 224, 27, 767, Odyss, & ide 
558 , et ipo» ante Lus Il. 9. 8, I1. 2006. " 

.V. 999 mo9 dé vog fevgxe, — Alii n à, vel LER sed 
vide Spitzner: p. 57 sq. 


"4 


V.-5og "Dóvoos; Productione in datiuo tertiae de- 
| clinationis nihil est frequentius, vide-Sprtzner. 1.1. p. 
4o sq. , Vox 'Odvoost producitur Il. 7z. 180, Odyss. £. 
233, Z. 248, T. 281. 


. ' Proxime ad baec accedunt ; nói, Q. 192 et igags ib, 
188. In illo Spitznerus l. l.p. 47 etiam interpunctio- 
nem, quae statim sequitur , mensurae defectum repa- 
rare dicit. Nominatiuus zei£ producitur multis-in locis, 


cfr. Hermann. ad. Orph. p. 706 et Spitzner..l. 1. p. 51... 


ed 


UC * - (0 9 7 ww P . R D A 


V 


" : [er 259 : ipsum 


De loc autem. verbo 5 toegé paullo. oxplicatius dicen- 
dum est. , "7aac« saepenumero EODEM $xxmam,.produ- 
cit autem Il. L 96: . 


.^^ 
Pd LM 


d ^. | 2 
[aus 4 "terrion d nie v£0L 3n zéqevrte, D , 
et TY. 5i: | 


4 " ) C » 
P —— -— D 


Telova | 16« [os cd0ty oUroU AP T 7 


At vero in vtroque loco litera « in arsi collocata Ji 
hic autem in thesi: 


LI t á 3 
4 ,. ) 3 . 
E jd |; nw i| o&os gi | ào mi b 


' ita vt.haec productio huic loco proppose 'esse s videatur, 


Sed nonita est. |. 07 eoa 


LI 


d.. &. $9 nunc legimus: | | 
., oi0e 02 kal vo iaags, O«oU £ ru ieiuna ejbiv , - 
olim legebatur: . 


00-4 "PPP PT . 
oie o£ | ve 1 | oac«, 4. 


Videamus de hoc loco. 


Eumaeus, ille fidus hero subulcus, Vlyssi perso- 
nato coenam parauit, eumque vt edat hortatur , vv. 


00 sqq. : 


"Eaue vor, o Live, var& : Qudecos migeoriv, 
í golpe " GraQ G».KÀOvG j6 Ovag  pvnoru5Qéé 
; &dovotv, . 
ovx ünida. goovéovrtg dvi getoiv ovà éAegruv, 
. OU dv egéciuo, éoya idis hexoQsg guàebugev, 
«Ad Ó(xrv viovau xai otciuo &gy avOgoimo. 
. " K«l uiv juepevéeg «a? dvagpoeos, otv éni 
| 2o gelng 
«ilovoine fm xel og. iis Àgióo dun, 


à 


. 
^. 
t 
* 


— 200 — v. . 


i ] 
frsoeuevbt dd vt v3ap Eur vixovdà vreaDuu" 
xelgwkév goig aiiis xpurtgo» ütog ív peser 

ninth. NS 
Oidé dà xal vi Tcodi, $«00 O€ riv énÀvoy iiu, 

. «tivop Avygo» QieOQov , üt ovx t8 ciovos Óteltg 
uv&oeos , ovÓ? »étgDu, in) ogérep alls éeiov, 
xryucre Üagdenrovoey vmtpfhov , x. " à. 

Eustathius habet oid« 07 zc £oaci, - editt. vett, /oaoc, et 

focaco,, quod eodem ducit, vnde igitur scribendum fo- 
ret - T : . L 


€ omR 
otds óc | v« $ | 6aoct, 


dta, vt irae, etiam in thesi produceretur, Sed restat 


aliquid. 
Éumaeus Vlyssi maxime. deditus, iode erat eius 
odium in procos, qui illius bona deuorabant, facta ho« 
rum mentione exacerbatus procos istos et eorum ratio- 
nem agendi cum piratis confert, Sed hac comparatione 
instituta isti proci multo peiores flunt, quam piratae. 


. Hi enim compilata aliqua regione abeunt, ' interna qua- 


dam et quasi diuina voce montü et Deos veriti, «ai uv 
T0176 nog xgertgay Ürog àv psa? nime. Iam vero su- 
bito memor, quam diu proci. domum Vlyssis coupila- 
rint, quam dia bona eius deuorarint, efferuescens ád- 


. dit: sti vero (proci) quid sciunt, quamnam diuinam ' 


vocem isti audiuerunt? — Illius, heri mei infelicis, 


mortem; hanc solam norunt, eamque cognitam haben-- 


tes, multo peiores, quam piratae, non abeunt, sed con- 
Unuo eius bona deuorare pergunt, 
| Seribas igitur: i 
v. 85 sal uiv ducperésg xa? avaggis wr. C 


08 x«i uiv vei  Omudog, xparepov Üfog i» qptoi 
aint. —- 


de otde dà vl 1ea055 OeoU Qi tiv. ixÀvoy edv ;— 
90 xeiveu Àvygoy oÀeOpov, 0t oUx iO ckovo: Óxelng 
pr&cBee, ur. 


Po ESI ot; —— 


^ ^ 


Cod..Vindobon. Alteri V.. habet oid« 9 £i Er. [63 x13. 5: 


LVI, ofde-Ó£ xoi ( sic ), oenae xvÀ. ; Harleian. oids 0d r, 1o- 
900), quae. quid innuant lectiones patet. Barnesius pri- 
mmus scripsisse videtur oide dà wol r& (caos, Quae '&i quid 
bonae. frugis: praebent, ironice intelligenda suntt. Die 


wissen auch etipas , die haben auch eine gittliche Stim- 


ze gehórt; sed iu iracundum et feruidum: Eumaeum 
As non cadunt, ueque cum antecedentibus congruunt, 


Eustathius P. 1752 ]. 45 80g. : Znpeloaqu 4. ivzauO& 


*Ü dxerdAMiov.. rig Guvrabtwg xai coAomondio iv rík v xol 
. piv Dvguevéte xai. avégae," » xai uiv roi $nudoc xQürsQoy 


ó£og, , &jeriv »ap elvat xara Qorixs m» secOGu» ^ xoi udv Jugue- 


(| 966906 «oi avopalo üntdoc é é0ré 0soc. M, u eir a5 0d 9 ) Joi; - / 


| zi évravOo $vnontvov dv0pa TOv Euacor xai 
pu xgarovvca vg axoloviag toU ÀQyov. 

. Vocem. coiorxotiUg ex. alio loco Eustathii ad Iliad. 
p. 2 219 ]! 1 addidit Lexicis Passouzus ; 3 post eius, Ste- 
phani et Schneider? curas adscribe iis, quae supra p. 59 
notaui, haec verba, quorum, quod sciam, nondum 
facta est mentio: 

" ABaxotidze, e Schol. "Theocrit. ad H3. IV. v. 6:. 

"Adynvposecóg, ex Erotian. Glossar. ed. Franz. 
P. 520. , Adiectiuum Stephanus et Schneiderus annota- 
runt; nescio , quo casu Passouius ex hoc loco o. 4xyxLOT Q0» 
£&dc.commemorarit, l.l p.317, nam nulla ibj lectio- 


.^ pis varietas, neque mutasse putandus est, quum p. 128 


]. 1. s. v. óvfdonórg addiderit eyxvgosidyg.. Fortassis simi- 
Jitudo vocum erroris occasiogem praebuit. | 


P "d»avtoód5ge, ab dvtvig der. lect. vulgar. reti- 
nenda apud Hesychium 8. V. aui] fiau. 


Teoav oigo, € Nguiaws in : Anecdot. gfaeo, por 


Keri Tom: I. p. 1. 
eo VEgvÀwOsgg,oita MR bexicna S. German. Yhe 


tor. sophist; in Bekkeri Anecdot. gr." Tom, I. P. 457 vo- 


cem eogósc in Aeschyl. Supplic.. v. 52. 
Q 


y E 242 Smaaeiem | ^ 


. Ogiyhudyo; Hesychins habet s.v. wíuevu. " 

. .JMalaxnesérc, quclones metrici veteres saepeuu- 
Sero hac voce vtuntar v. c. Herodian. ed. Fur. p. 79, 79, 
BG nt snep.. Hephacstio ed. Gaisford. p. 184, Draco p. 141. 
o! Maáíusodne, Btephan, Byz. s.v. Movoyiaea. 

7 Mavüvorcógc, Euxistath. ad Od. N. v. 2324. 

"'Opoóqe serosus Eustath, p. 1650 1,40, formam 
plici p scriptam Lexica habént, De ratione scribendi 
Eustathius p. 16236 i 3n, p. 806 1, 58 sq., sed ib. 164: 
sos üre. tob Ópwjpéxoo 905 oí we Oeo Alinkucty T. 

tyeraflolor. uii 

'Peypodye, Exstat. p. 7211.5 edit, Bom. ^ 

Tiroaywvod5gg, Schol. Dionys. Thrác. ap. Vit- 
| foison. "in. Anecdot. graec. "'om. TI. p. 1785 formam — 
o&05c Passouii sedulitàs ex Eustathio enotauít, 

"Tio85c & Schneidero dubium habetur, sed te- 
mere.: Inde formatuni est égvAuósg, vide'supray et cer- 
' um. est in Etymolog. Magn. s. v. óuze;, "Thom. Mag. 
' v. 790 Bern., Philostrat, vit. Apollon. I. VIII. c. 7, p. 
546 Olear. Concedo, saepissime confusas esse voces (Aq 
et Ave, UAwOnc et iAvoóne, sed interdum iusto cupidius 
loci muiasti sunt et etiamnum mutantur, vbi propter 
significationis. similitudinem 4c et Oiore retineri pos- 
sint. De qua similitudine vide Hemsterlugs, ad Aristoph. 
Plut. p. 468 sq., Schaef. ad Gregor. Corinth. p. 555, 
' oll. Dl'hom. Mag. p. 472 ibiq. not, Tier. Specim. 
' Kunondatt. Hesych. p. 15. 

Hh q $97 c rectissime Passourus reddidit loco Ero- 
tiam. p; 164, ipse ita eonieoeram, sed nunc vbi locum. . 
iam emendatum vidi, haec coniectura nonniéi eam vini 
hebet, vteo lubentius assentiar Passouio. Ex illo loco 
apparet locum Hesychii varie lacessitum, posse intactum 
linguj, eliam. ynim eupdepaque megis aptam sequutus est 
interpretationem, quam eg est, quam Epicles dederat; 
. respicias verba Hippocratis, guae amtegecünt. 


4 


 «Exauossddc, quod Franziue dedit, P. 846. In 0*- 
gapondic niutandum est, cfr, Dioscorid, IV. 151. 


. In "Érotian. p. $20 ed. F*ans. s. v, "Poinoidq: 
£n3d'sel yebou «old ccn uud suribe: &zva sal 
$. T. À. ' 


.  Magoeidrg, quae vox apud Erotian. p. 208 vulgo 
legitur, mutanda est. E codd. '"MS. St. et Chart. scribe: - 
xoóriteg huxpQot.ÜeTg — — nag! Gregor Méoog r5. 
prrgac, cauernae oblongae ad. vitramqué partem matri« 
cis s. vteri, Jüngliche Hohlungen. | Sunt sine dubio, 
quae hodie vocantur, tubae Fallopii, : 


Q2AtvpUwÓOg est vox nihi]i, legitur i in edit. Frans. 
Erotian. p. 58o, Locus fortassis ita festituendus est: 


D2e0ovo0e "y gÀs09 0» «f»; o)» dxakovo To pez iiu 
elac uei npévuaradove repag ig AyxQuvópeva, "Aio 0d qaos; 
po dei» 7h qA4dovejdn , ud gàeyuorgUg (vulg. 
gAeflovoijdr) , e erp rd id aAynuaroc (gtyuox?g) - 
oiósXuava. ol 0) v uezd ogvyuobU (olóruara): oloval 


egicidovoün elvas. ( vulg. gáeftovoión). — tbiudoseg enim; 


hano siguificationem Lexicis ex Hesychio adscribas, se- . 
cundum nonnullos.cgvyuovg; àndicant; .— , tlénc vti in 
meocuón Galen. 550... | 


Quod si hic locus, Hippocrates enian (vü Esctianus 
querituri ton djserte declarauit, quodnam malum in» 
telligendum sit, reuera eum Hippgcratie locum respicit, 
quem.Erotianus addit, de alia mutatione cogitari potest. 
Haec enim annectit ÉErotianus: "Zero eb» rü dy subijgag | 
sal vvv» roQays ü»r«' gácBas y € o oi: agyedos qa) «dg 


 élernplac inlove, qs? yog axróc (Hippocratem intelligit 


» T€ oiv ybóptwe dite mae uuconr sa) xeT votza imenag- 
ebvióurva ayguaviny made, sal tt 9B ng ÓÜovéte xod 
sepes. H Gaga 0i ov rec cuv Pob nalouptrno, alis 

vag euraolnc topopuar? , xod d «dnuóngnos H4 SH N9- - 


. Mi r9» £v nprnousv zietjgrr. 1 


Q 2 


, . [o 24s . n— i , 


fine videtur vox adfuisse,. quae 'a syllaba gl28 — 
- jmciperet, E Exe ps "n 
-. . "Galen. ad loc. Prorrhetic. 1. fII. tradit 941e80:26- 
'»wg non gàtóevag. Veteres dixisse rdg gàvepéeg.. Haec si 
vera sunt fortassis ita; emendandi ratione minus leni, 
sed, opinor, loco apta , scribendum erit: In 
DieBovdovodev) gAsBlos do y « 1j oUv ékaAovy €. t. À- 
o" dài os 06 gai pri div ygeptov. qàsffordovodiy , aAA gie- — 
'Bodvvq3n, eg iras T€ Bir GÀy5nparog (o9)vne) oi- 
ógparat ol 0i r& péco cQvyuoU (oid su ava), otov? 
g Apo 0ovoÀ7 sivat (5 rdg Q Ac ag 1. e. arterias ,,0o- 
vécu uev oidiuurog , vnde — o7; ). M 
. Vocabulum | gAefoiduw Stephanus ei. Schneiderus 
omiserunt et gA«fodovudnc Schneiderus; habent auctor 
Prorrhet. 1. l1I, et Galen. ad eund. '- Qe ort 


Addam verbum uelo»eidéo e Galen. Glossar. p. 598 
ed. Frans. IM M | 
Sed tamen ad productionem redeamus. 
Restant eae productiones, quae non quidem im iis- 
dem verbis, sed in similium verborum iisdem syllabis 
apud. Homerum doprehendunpuh. 


ip, 561: j^ : (3 

" goi 0d; yv | vao; vaó i| íveseA | m 5: 5 00 0X 
Spitznerus de versu Graecor, heroic. p. 8oc — e 
simile Odyss. u^, 361 —- —vbiy nisi" periculum ésset, 
ne Homerico vsu serius sit, paruo negotio exàrari posset 
inr. € Henc vocem in' variis lectionibus ad hunc 
locum enotatam videmus. £m. — 'simili modo saepe 
producitur, sed dignaest, quam opponam, GlarKii ob- 
J seruatio ed h. ..: ^,nteclAe, dta, Vulgati.: Quae si vera 
 sgitlectio, vox &nrilAe: (vtpote:ex duabus compbééita, ) 
secundam producet;eadem ratione ac "ssepsunó)y-, ^Uyime- 
téog, émiMOv» et simili&.. Vide ad :Jl. 7, 69$:945^121 ; 
m, 174; e g, 5ó9.. Barnesius autem ex duabus Exitio- 

, M. : E NN 


N 


— A — 


nibui edidit, legendümque orhhinp contendit; nito ; 


quam quidem, vocem pro zelo vsurpatam rpenn 


notat Eustathius. ad. Tad. js 47. 6 — 
— 
: I$. V. p: i| Hx | dnon£| ow: 
"Vide Clarkii riotas ad h. l; et IL. 4. e atque dues af- 
is teenue p.751]. 
-— "wv 

V. 145: — joa « | 0o u£yav 1 lovóv. Cfr. Her mann. 

ad Orph. p. 701 sq., Spitzner. l. l. P. 39- Barnesius ín 


- *8 5 
grido. 


variis lectionibus commemorat igewapuérry, et cam pen 


fert, sed quas Glarkü not. ad h. ]. 
— U wu tes 


V. a 78: — dallo | pev éné [| ecoev. . Vide Spitsner. 


l. Y. p. 415 caeterum inde etiam: excusandum, quod d. 
..5560 ópowAsov iv ueyoQoss imitatione pus exprimere 


voluit poeta: 


( 


, X205: — apenpaus |] »eg dn | aen. 7 : Cfr. Her. | 


mann. àd Orph. p. 714, » Spitáner. P 63. sq. | 

-N. 308: -— nféumro» &og. Simili duodi deixo0toy 
" II. $2. 765, Od. T. 222 producitur. 
^o NV.$nr— ioar ópyiOec. Quanquam non in eodem 
verbo, tamen in eadem similium verborüm syllaba sae- 
| penumero — ev producitur. Vide RDHAME i libr. l. p. 


55. 7 
: 607 0 -— MU 


V. 954: body inéAgo [| os» 79a | wow. 


Barnesius^ coniecit "Znzl8uolv é "IS9«xqowi5 cfr. 


Clarkium ad Il. 4. t et Spitznerum p. 48. 


[1 * - 


- Q w 


| N. 465: ov yap | o cgw &ót | uv9os. 


. Habuerunt hoc verbum et cognata verba, vü per- 
hibent, digamma. In Quinti Smyrnaei l. XI. 66; 


«ÀÀ oU oper éni n7)ka 9«iacau ?jQxepev. fore 


20 4 


d 246 : — o— 


Hermonrtus ad Orph. p. 715 mutauit ob SO , Scribens 
ev agq. | 
V. 552 : eje xe» sese $ $ ye "—À tyre. 


In caxminibus homericia semper producitnr.. Cano- 
nem affert Draco Strat. p. 57, p. 96, cfr. p. 113 et regul. 
prosod. ap, Eerrhann. de emend, xat. gr. gr. p. 448, et 
Sturziz Progr., quod inscripsit: Quinq&e : orationes — 
a. d. XIII. Sept. A. C. CI9Í19 CCCXITII, habendas indi- 
cturus de nonnullis Dlonis Cassii locis tertium disputa- 
vit F. Guil. Sturzius. Grimae. p. 6. 

. De versu o5: E Ew 

wo0r5yoavra ge QeUQ 5) &yrelov à driver, | 
pariter atque de. v. 407: SE IH 

e yégor, sión. olde: 
in sequente paragrapho videbimus de hultu loquautori, 
vbi praeterea nonnullorum huius generis fiet inentié. 


Deiikue in versibus 54, 20 yup 6l ,. rg6:19 of, 210 
zoi ol, 274 uo ei, A25. »de el, qui pradtesian saltis. Ho-. 
mrericis exemplis firmantnr, post Mermanm, ea de re 
monita nemo in productionum numerum referet, . 


Videmus igitnr in productionipus breuium syHaba- 
rum, siue arsin siue thésin respiciamus, liberum vsum 


' inhac parté satis angustis circumscriptunt esse limitibus. 


KHuiiis réi etiairi alta indagauimus vestigia. . 
- «4 | 
42. 653 inxa 02 | 2i. &a. 
"PS , ita etiam nunc Od. £. 278: 
énre 0d sai Qna plv nA secvà fovidriog euin 
-exrtexodexazy Ó E igavr dgea Gxeoevra. 

Sed editiones &ntiqaiores pletdeque. et codd; Vin- 

dobon. Alter. CECVII CÀxrà wal Üfko ) e& b curn CXXIII 


| (énruxaldexa ) , veluti Od. 7. àá zerpaxvxio, prodücitur, 


inmrd produéustt —Gotthe vero: hie, x fir lectio in illo 


AE eMe — -.-———---— 


locó fera est, insertuni est 87, vt productio breui ea 
Iábae emitétur: ; quemadmeduni in  Batrachótiryorischtue 


v. 258 PC corripitur, neqne ad homerisos: illius 


Vocis respsxvsios anodulos cadit, 7erzQugvitpog addatur. 


Ivexicis, . quae muperrime. bia. vexit aucta qint 9 bats 
nero et Friedemanno, viris amicissimis, os 

$. 491: 8 we) o "Hid Hav, Xa roctistims per^ 
spectis. oninibus a J//oiflo scriptum est, .quemzadmodum 


etiam in prioribus editionibus legitur, Idem vengus eo- - 


dera nexu ádest in rh. N. 274 sq.: 
Ll " IncAsuco rione irpor(oes sod. Xgqiycec 
. E] tiq Hag LN 


sed hic «a? interpositum est, vti videri possit, atado de, 


clinandae poene E ES HP e t Po: 


"SU *| a 





| $HHA ETU 
| Bis paca antiectatt de hiati, ' 2T 


" — Hiatusin vniuersa Ódyssea rarior ín quibindam. Yon 


cibus animaduertitur, quàm in lliade, siue ob deficien- 


tem illius Áeolicae.literae vsum, cuius rationes ; Qguan- 


tumuis turbarum haec litera fecerit, nondum gum 
explanatae sunt, siue ob deficientem licentiara vel seue- 


riorem. quandam consuetudinem i et disciplinarh posta- 
rum «oae illas ad aliquam artis speciem condere et 
componere incipientium, ' Sell quum no intra angástos. 
limites cohibere nos debeamus, nondulla tariturdi de Haa 


j' 


parte, reliquis missis, proferre licebit. 
Hiatum quidem im epicts-Graecorum poetis Her, 
mannus ad Orph. p. 720 eum tantum-esse docuit, st-vo- 


cabuli in vocalem exeuntis vltima syllaba ante vocalem, i 


qua proxime sequens vocábulunt incipiat, iiof git in 


arsi, neque, srlóng& sit, corripitur, Rem itá festrin-- 


" P" 


——Ü 240 . : — 


gentes mittere possumus locos. jnnnmeros ; .alii.sequun- 
tur, in quibus o speciem hiatus: efficit, de qua re ta- 
ceam ; denique versus addi possunt iure meritoque, qui- 
cünque ex hómericis àut integri aut. ex: ;parte expressi 
sunt; siue vbi hiatus exemplo homerico excusatur, qua- 
lis est v. 395^ xvvog 1 nod cfr. Odyss. 4. 529; 1; 446, 
JI. 455. 
.-  Hisita exposi tis reliquesl locos "—— : 
(34 0 ^4& Soo: — éra gove; 3 | Fumopoc eijiovéac; 
'ib. 405: »oori | € aavza os | dug 71 & yyéhoy érgi- 
" ur 
ib. 407: o yéoov, n 3 | olde x. t. À. 


Ex iis, quae talem hiatum admittunt, eminet vox 


Jisianctiua 7,.et omnino vocalis y , cfr. Spitznérum P. 
108 sq. 1, 1., tum in homericis tum in recentioribus car- 
minibus prae reliquis yocalibus. Hac igitur re etiam 


[j95| oid excusatur; accedit, quod o/d« o/ó€ et similia 
ioties hiatum patiantur, -vt lis digamma praefixum esse 
crediderint; deinde vero etiam nonnihil excusationis eo 


comparatur huic hiatui, quod, antecesserant, qüaerentis 


veiba: 

C zn oda 'ofdes- 
quibus redduntur eai didi 
n $ yégov, jdm oide* ' 


quae propter aequabilem tenorem. minus offensionis ha- 
béiit, quam si nude posita forent. . P : 


. Caeterum $$. 451 54 x«i de "Hide, dos. quem ver- 


sum antecedente $. commemoraui ,, fortassis: etiam sty-. 
, dium vitandi hiatüs proditur, TU 2 


e eos »84F 


€ 0 * 7. B 
*a! 14 ^24 da ) 


A 
J£ i 


[ 
E: 


- 9 /— € 
or 6c. ^ ——— A! 6C CÓ 


pé Synizesi nihil notaui, qu offenderet; "n 


 $. 115 7 0v utuvr, 247 vvx Oyqvr ,(0U mper, aut iis. 
dem aut simillimis exemplis defenduntur, neque. au- . 


Li 
—- 


— 4g — 


» - ix 


diendi sunt , ; qui in Doelasiord versu haesitarunt , .quem« 
admodum Barnesius, Videas Clarkü notam d 'hunc , 
locum et, Spitznerum ineum P: 181, 189 et praecipue. | 
182. " "m & f | 


$5 5.2 t. ,. ' 


- 
bon 


v. 5a xoi Ber Bisalóen et 3 reins, guae 


verióiima. Ree lectio; A54 z8Ugec, 557 diréov , 525. loyro, 


189 iré éio; pártimr iisdem, partim ; simillimis exemplis 
excüsationem inüeniunt. |. Cfr. "Clarkium mn ue ad 
lipsce locos et Spitenérum t. Y p. 182 — 189. : 


/. "Bestituas synaloephen . oraculo Delphico ew. Tae- 
tzam . ad versum, Lycophron, 494 p. 648 ed. Müller 2, 
quod e Plutarcho: et Schol. Euripid. ét, vestigiis m co- 
digum lectione laientibus, ita aeribag: , 

xov oxoU sq. Tov jovre zz00a dpa. qgraze T ; 

.. Mi Àyane,: "oiv. xov . £a, isapmdotun, s s 

Ej jn. alio apud: eundem p. 726: : ES 
 Bonpiin., 0c 9f. ,Doios,. £u yvpay ovoud(u S E 

. "Hoa yup dvd gpinous: geo, xÀdqc &gOurov ee 

jJ Caclitina de Voti Eustathius. haec monuit pz 

| 36 1.54 sdqis si ; uiaenv oi nÀslove.. pxilioro uv ovv sut, 
0€9o»,.0U ydo. rri ü )ave sl nezan, : fec xl | sreosagobu- E 
Vowraé cà uépd mu» UO Nar .Àoys9Uxozo v0 mius wiigeeuc 3 
migety xal RHNUD alike méAÉxEG M o | 
Vs Pru do LAO E. mue ena SI 


, l 
: s - 
. v ' j à à 2 ^ : eS : . 
, e. 





Sed hic pedem figamus, de aliis enim nihil habeo; 
quod moneri possit ; correptio Attica singularis tunc. 
demum adesset, si cum Barnesio et aliis legendum | es-. 

Due RU AU. deme. aue z 


set m versu 247: ovx ógm, |: ov pao! Is. 


. Reliquae. ante 790. et 7189s . conspicuae homericae 


^ 


— Eoo — 


suit, quamobrer lias etiam mitiahi. " Hand enim diu- 
tius temperare mihi possum, quin his expositis appo- 
Hàm ornamenti 'et coronidis instar verba Élermanni ad. 
Orph. p. 697 de productionibus et. de hiatu ibid. p. 725, 
de vtraque re iunctim p. 688 sq, | 

EB 7 697 dicit: Progredior ad alterum, quo numeros 
epicoFum poetarum pro diuersis aetatibus differre dixiy 
productiones breuium. syllabarum ob. caesuram. . His 
constat nihil apud Homerum atque Hesiodum esse fre- 
quentius. Sed aec à ipsa nomina quum non vnam com 
plectantur aetatem, in diuersis partibus diuersa ratio 
eidetur obtinere, próuti quaeque pará maiorem habet li- 
centiam. Nam quae sunt istius aetatis, quam. Ho- 
meridarum appellauimus in his iam non teme- 
re, sed sic, vt quamdam quasi disciplihde 
rátibhem anlriaduertamus, productiones 


, ietat videmus vsurpari.^ His adiungam sequen- 


tia verba: ,Sed haeq amplius persequi non est Inrius 
loc. Be ilta emim aetate quaerimus, qüge iam consti- 
tufamr priorem. exenmlis atque auctoritate artem ha- 
huit. Heec igitur poefaruns aetes quum longe parcius 
productiohabue istis viteretur, hie eus conditionibus ad-« 
máttendas putauit: . a0 Homeri JKliesiodiue aub hemisti- 
chiem , awt. colon, aut phrasi, in qua esset huiusmodi. 
productio, suis carmanibus imtesérent; si ante idem. 
verbum , licet alio in vocabulo, productionem haberet 
Homerus vel Hesiodus; si productio esset in fine coli 
Homerici vel Hesiodei, quamquam id colon apud hos 
poetas , aliis sequentibus verbis, non haberet istam pro- 
ductienem; si phrasin Hemeri,vel Hesiodi, leui muta- 
tione facta, veluti casuum, vnde productione ob: caesu- 
ram opus esset, reciperent; si similes Homeri vel He- 
siodi loquutiones productionem haberent; si productio 
esset. in vocabulo guatuer aut plurium syllabarum, in 
quo ipso genere antiquiores poetae viam monstrauerant ; 


denique itberiferm: in propriis nomiwibus, eel ante haec." 


APA 251. —— ——— 

De Hiatu p. 725.haec: — NT epicos reuertar. Ho- 
rum antiquiores hi&tum; quem ab Homero acce- 
perant, uta relinuerunt, et eur et pa rcius nec nisi 
in Hrnericit formulis ddmitterent. s 


- Quae, vbi contulerjs cüm iis, quae de. numeris ad- 
spersimus videbis de, aliaaetate, quam de homerica hic 
esse cogitandum. Inprimis respicienda est nobis ea ae- - 
tas, quaé aeuum, vt hreui defungar et vno nomine rem 
donopen homericum proxime est sequuta. Sed quon- 
iam paullo inferius sententiam meam explicatius elo- 
qui velim, nunc in aureia, Hermanni verbis e disser- 
tatione celeberrima p. 688 sq. de hac aetate — 


— mm TE 


^ Meigiter Yit rur i. Cni dl üt bane cate: t 
sia, quam Homeridarum wol rhbapsudorum áppellabi-: 
Hodurit. haee, pasitér. wt prior ill&, vsum literae .. 
ticum iwtiipeudemvhixtus qaoédany et productio — 
nes: reum. syllabarum. iiy caesutu «eU hiatu. mnlto. 
percims, gum Honora etus, vtitur, et'sio fere, vt. — 
endete exempls, hábedt, qu&e multo-vau prior illa poe- 
tarum aetas mollierat, Ab. alis lieottiie: abathset.. (cS 


Hour genera tuns: Mindix et Odypesiac quantam 

paries sunt, tum | Homerici, preeter hynmun-. 
Mercuriiet paucos & ulnis r ——: eu 
lis, Horiodo «lecriptun I. | dE 


* A 





/ 


P . 232 — 
* Il. 


r] 

- - * k 
: * Mu [] , * he ] * e 
" . E 2 9. 0: 29" 
.& V. 
"E um À P. v Ye ; 
PR - 
. 


"His ita disputátis restat, vt de argumentis, , quae 


.'^4 mostrae disputationi opponi possint, de consilio et ne- 
cessitate huius extrethae partis, et de aetate et. origine 


accnratius definienda pauca annectam.- 


6 


1. Pi L P s.t Ó$ s 





* 
-— 5 , a 7 [| "- . ' 


Iam quidem, quod ad primum horum attinet, op- 
pon nobis: pàssit,- hanc *extremam Odysseae paxtem 


nullo modo; recentiori aéuo origihem .debeme .posse,. 


quum multi versüs ex. ea petiti a satis antiquis Saripto« 


ribus commemorehtur. Hoc verüm quidem, sed vtut 
est, tamen ei inest cautio. . Commemorantur s&ne multi- 


versus ab antiquis, quorum breuem. recensum demus; 


sed inde sententja nastra tantum abest, vt irrita fede 


tur, vt.ne labefactetur quidem,. .: . - 


^" ponte appatet Glossográphorum, S ndbitaka 
et i: Dexioucenboram. "veterum hic nullam. haberi posse 
rationem, .eliques: eosque. antiquiores scriptores iam 
commemorarunt Duportus in Gnomologia Homeri, Hor- 
nesius et inprimis Clarkius in notis ad singulos versus, 
qnos duces sequar. | 

J; v. 510 sqq. tetigit incertus auctor megé v5jc 'Owi- 
Qov rtoUj0€og , vide supra pag. 16 extr. 

$. v. 1 5q. affert Diodorus Siculus in Biblioth. Hist. 
! Libr. I extr. 


so jb. v.6 — g notat Plato de Republ, lib. III. p. 307 


siue p. 262 edit. Bipont. . 
ib. v. 11 sq. explicare studuerunt Diodór. Sic. 1. l. 
et Diogenes Laertius, cfr-«pag. 65 sq. ltuius libelli. 


* GLORUEEMEGGD 1555 [em] | b 


jc M elus 187 meritionem fecit 3dem- incertus suctos, 


iaueni W. v. 510 sqq. nosse modo vidimus. 


' 
.eb 


* tVeroum 227 Cicero innuisse putatur: de Senectute 


e. 25 sub fin. siue $..54, vbi dicit ab Homero Laértey 
colentem. agrum". et. Sd stercorantem introduci. :Sed 
hoc ex parte tartüm recte se habet. Petrus Victoriug 


vanarum leotionn. Libr. XXVIII c. 4 nonnulla hac de 
re monuit. Praeplacet Ciceronem hunc versum et Od. 
P. 297 sqq. miscuisse et confudisse memoria lapsum; . 


.pruuovud enim apgogrjuata non aliena a se fuisse ipse 
testatur ad Attic. l. Xlll epist. 44. — — 


Versus 255 et 254 iimuunt Iulian. Orat. Ur et Ga- 


len, de banit. tuend. V. 12 sub fin. 


Yersum 310sq. cómmemorat Aristoteles Ethic. Ni- 
SEG niae ls L. lI. c. 11. 


Versum 402 norunt Strabo Gesprasdi Lib. XIV P 
55 ed..Casaub. .'l'om. V p. 512 edit. Lips., et — 


bius Saturnal. Lib. I. c. 17 p. 297 edit. Zeun. 


" Aelianus Var. hist. ]. Xr c. dis omnern hanc s par- : 


tem innuit. ] 


NJ » 


OE quibus qui. antiquiores sunt Plato et Aristoteles, 
qnod ii hanc partem tanquam homerioam tractant, ét 


ex. ea versus afferunt, nos,nullo modo de re nostra an- 


 xios facere potest, quippe quum. eam Platone et Ari- 
stotele longe multoque antiquiorem et iam dixerimus 
. idque saepenumero-et in ipso adeo dissertationis introi- 
' tu, atque etiam mox dicemus. Neque credo Aristoz 
phanjs Byzantini, Aristarchi et Casauboni sehtentian 
eo spectasse, vt recentissimorum temporum centonem 
esse dicerent; sed sine dubio recentiorem tantummáda 


esse putabant, quam ea Sunt, quae. homeri ico aeuo or fa a 
esse perhibentur. — ; qe 


Quamobrem satis mirari vix possum, quo pacto 
: Popiue eo delabi. ppeterit, vt inde' quod Plato, in loco 


Á 


de republ. commenioraio, nennnllos versus hmius par- 
tis tetigerit praesidium ei oriri arbitraretur, . - - 
Haec enim ille in huins partis óbtrectateres despi- 
ciens, et tacite eabum leuitatem cum Platomis aucteri 
tate conferens p, 239: J wu only mild, that we may 
collected from Plato, that he judged: this book. (£2) ge- 
nuihe, for be quotes this gassags as. Homeru.: Vide 
panlo infer. $.seg. sub fin. "o és 5 IN 
: pU " 


stpupupepeenq- tr qapotgenenquou 


^ os $. IE. E 
Itaque progrediamur ad quaestionem de consilio et 
mecessitate huius partis. Supra inde & pagina 16'vsque 
ad paginam 54 de singulis quasi merabris eius disputaui; 
ibidemque monuisse mibi videor haec monsbra minime 
pta esse. Dixi ibi de repetitione et ewmegulesodget, 
per se quidem, si haee pars homericae easet originis, 
necessaria, cum iis Yero, qHAe. anteresserant, non con- 
gruente et importuna. Dixi de vexvíe, de inepta sermo 
cinatione Achillis et Agamenimnonis, quae profecto ab 
| ri plane aliena videtur, quod nil molitur 
jnepte, quum hic 'Agamemno sistatur Achilli in locz3 
inféris post Jongum decem annorum spatium fariera 
enarrans. Hoc loquitur poetam. non tam maxima vber- 
tate, vti Homerus solet, abundantem, quam materiem 
sibi cura studioque quaerentem. Demonstraui offen- 
dere Amphiniedontis d»pyvopusuóv; viginti enim anni 
. graeterlapsi erant, eX quo Ágargemmo eum non vide- 
vat. Proci autem nop solum ommíno dicuntur xobpos, * 
sed etiam disertis verbi& Amphimedo sese e mimerg 
aetate prouectiorum eximit vv. 156 sq.*.-— 
^o oUQd veg pelo üUraro yvovoé v0 iovra; 
 Btenivrg moegavévt , uo wooyevédutépot 
| AEN 60C$5$e&b. /—-D -'- r 


ingenio Home 


E 


P od 


.Adieci deinde. riónnulla de dooyssdasjus Làértae, 
alisque rebus. — '. (ages s ; uet 
'^'"Hie gitur sdlum de vhiüersa Jac parte et totjda 
conso sermo esse potest. Detracta et auulsa hac pàr- 
te alicui videri posset, omnem Odysseam detrüncári e& 


L 


- 


eius rationem reddi imperfeclam, ^ et nobis anxjis et 


. Nlyssi maxime timentibus quasi nopdum finita fabulg - 


&ulaeum suübduci atque explicari. 
rds | | 


nire, sed iam adsunt, et multa ex antquioribss p, 21 
notaui; e recentioribus Popius ita hac de re lognitur 
P» 221 noL SN ; 4 


.— The same objeetion has boen madó against the tv 
last bopks of tbe iliad, as ágainst these of the Odysséy à 


the former oughtto have ended with the decisive actied - 


in £he death of Hector and the 1attor with the 


&he discovery 
of Ulysses to:Pénelope, when his happiness seems to be 


estabhshed. But there is:no weight in these objectiows. 
The reis a difference between the unravelling of the 
&ction and the fall ;,accornplishment of it;* the action 
is unravelled by the death o£ the suitoré; but there 
, are consequences arising from:their deaths that hindes 
the:accomplishment: o£ the action, namely; the danger 
of the resentmenta of their friendz; "who Tise in. Wremg 
io revenge their slaughter; and till their insutrection 
is pacified, Ulysses cannot be said to be in a státe of 
security. The anbject of the fliad is the anger of Achil- 
les: , that of the Odyssey, the re - establishment of 
Ulysses in his dominions: now the amger of Achilles 
ends not with the death of Hector, nor is Ulysses fully 
re - established by the death of the euitors; he has áno- 
Xher obstacle to overcome, and-tilt theiconzmotions of 
the Ithacans are appeased, the design of the poem is 
noi executed, which is to shew Ulysses. in pracefuf 
possession of his palnoe- and nüthority, AVe see in this 


Hae querelae. non tantum possunt nobisauperue- : 


Li 
/ - 


| ——— 0299 7 — 
^ very book, that Ulysses is forced to. fly -Irom- his own 
palace; can he then be said to be re-established in 
tranquillity? 'This very action demonsjrates, that what 
follows is part of the subject, of the. poem, and such a 
part, as, if it had not been related, would have given 
. us room to have imaginated that Homer had never 
finished it, or that the conclusien of it had been Jost. 
"The beginning of the action is his sailing. from "Troy 
toward his country; the middle contains all the cala- 
mities he sustains in his return, the disorders of his 
family before arid after it; and the end of the action is 
the re- establishrnent in the peaceful possession of his 
kingdoms, when he is acknowledged by his wife," fa^ 
ther, fanuly and subjects: now this is.not compleated 
'aill.the very. end. of the last book, 'ànd. consequéntly 
" ihat book is:not spurious, but essentiel. Thé poethad 
ended very injidiciously, if he had. stopped before; . 
ar'the reader would have remained uüsatisfied! in 


* for th 
ints, viz. how he was made known of 


two necessary pou 
Laertes and what vengeance the chief families/of the 
nation eudeavoured to take against the destroyer of 
their sons; but this storm being once blown over, and 
- all his subjects who hal. taken arins being either van- 
quished or appeased , the action is comapléated in allits . 
'' paris, ànd'consummates the Odysey. 4 ^: 5 
Et pag. 261 dicit: : MN : 
(00010 It has been: alreàdy observed, that the end of the - 
^ 'action of the Odyssey is the re - establishment of Ulysses 
in full peace and tranquillity; this is not effected, till 
the defeat of.the suitors friends: &nd therefore if. the 
. poet had concluded before this' event, the Odyssey had . 
been imperfeqt. :: It Was. necessary that the reader ' 
should not only-be Auformed of the return of Uljsses 
to his.country aud the: punishment of*the suitors, but . 
^. of his re- éstablishmnent hy:a peaceful possession xf his 


Me tme 257 — 


fégal authority; which is not executed, till these last 
disorders raised by Eupithes are settled by the victory 
of Ulysses, and therefore this is the natural conclusion 
ofthe action/^. — ME ELA TOME 


In quibus omnibus Daceriam sequutus est, | quae 
pag. 287 sq. obseruauit: | 


»Le sujét.du Po&me de l'Odyssée n' est pas seule-: 
ment le retour d'Ulysse dans sa maison, maisle retour 
d'Ulysse rétabli dans son Palais, reconnu .de toute sa 
famille, et en paisible possession de ses Etats, de sorte . 
que l'Odyssée ne finit que par la paix rétablie dans 
Ithaque. Comment a-t-on pü s'imaginer que ce Poéme 
étoit dini à ce vers? Le Poéte auroit fait une faute con; 
siderable, et auroit laissé son ouvrage imparfait, car il 
est obligé par son sujet de nous faire. voir Ulysse re- 
connu par son pere: etil ne doit pas nous laisser dans 
l'incertitude de ce qui arriuera du ressentiment de tant 
de familles considerables dont les Princes avoient été 
tuez, aprés que le bruit de ce meurtré sera répandu. 
Car il a méme exercité sur cela notre éuriosité lorsqu* 
il a fait dire à Ulysse dans sé méme Livre, fi que le 
bruit de cé massaere ne se répande pas dans la villa 
avant que nous ayons le temps denous retirer à la càm-. 
pagne. Là nous penserons plus à loisir à executer les 
bons conseils que Jupiter nous inspirera. Ces paroles 
font entendre clairement que cette suite est une partie 
du sujet du Po&me, et si bien partie, que si elle mane 
- quoit, on seroit forcé de croire, ou qu' Homére n'auroit 
pas eu le tenips de l'achever ; ou que cette fin auroit 
été perdu&, En uu mot Ulysse de retour dans son Pa- 
Jais et réconnu par sa femme, est dénouement de l'ac- - 
tion, .et le reste en est l'achevement, car le commen- 
cement de l'action de l'Odyssée est ce qui arrive lorsqu? 
au sortir de Troye 3l prend le chemin d'Ithaque; le 
milieu .compreénd tous les mialbeurs qu'il a à; soutenir, 

& | 


"- 


et tous lés desordres de son Etat; et la fin est le réta- 
blissement de ce Heros dans sa paisible possession de 
son Royaume, oü il est reconnu de son fils, de s& fem- 
me, de son pere et de ses domestiques. Le Poecte au- 
roit fort mal fini s'il en étoit demeuré à la mort: des 
Princes, ou au morhent qu' Ulysse est dans son áppar- 
tement avec Penelope, parceque le Lecteur avoit en- 
eore deux choses à attendre, commentil seroit reconnu 
'par son pere, et quelle vengeance les familles et les 
amis de ces Prices prendroient de leurs. meurtriers. 
. Mais ce peril essuyé et tout.ce peuple, qui a pris les 
armes, étant, vaincu et pacifié,il n'y a plus rien à atten- 
dre, le Poeme et l'action ont toutesleurs parties et voilà 
lachevement, qui finit et termine.le dénouement. Ho- 


. mere acheve son Odyssée par laccord que Minerve 


fait entre Ulysse et ses voisins, et la paix rétablie est 
l'unique achevertent de ce Poéme.^ 


Eadern addit pag. 335: 


C'est cette paix heureusement, rétablie qui egt la 
fin necessaire de ce Poéme; sans elle, il auroit été im- 
» parfait; il falloit que le Lecteur füt informé non seu- 
lement qu' Ulysse étoit de retour, etque les Poursui- 
vans étoient punis, mais encore qu' Ulysse étoit rétabli 
dans la paisible possession de ses Etats, car le sujet de 
l'Odyssée n'est pas l'absence et le retour d? Ulysse, qui, 
àaprés-avoir puni les Poursuivans de tous les desordres 
. qu'ils avoient commis dans sa maison, rétablit le calme 
. ft la-tranquillité dans. son Royaume.* 


Iam vero videtur 77 olfius V. S. quodammodo.ean- 
üem sententiam probasse. Nam iu praefatione. edit, 
1795 süb fin.: ,Jami vero Odysseam nobis compara**, 
inquit. ,In ea qued abundare, quod deesse videri pos» 
sit, nihil est; et, quod est maximum, quocumque eam 
loco Bnieris, multum ad exspectationem legentis, plue 
ripum ad integritatem operis desiderari sentias.« Kt 


D 


E mentem 259 em 


paullo &uperius: notauit: : »Yerum Odyssea, vt dixi, lon- 
ge etiam admirabilior est, in virtutibus illis cemposi- 
tionis, et numeris huius artis omnibus absolutior. Im- 
primis operis illius integritas tanta est, quantam vix 
vllum aliud epos habet. ^ Multo distinctius sententiam 


€loquutus est ip Prolegomen. p. 136: ,,Nam de Odyssea, 
| quod volunt, plane efficiunt. Iu hac suus quemque - 


sensus docet, sj extrema illa deessent, sollicitos nos 


abituros esse de Vlysse, tantarum difficultatum victore, 


quandoquidem ej tum maxime metueremus a parenti- 
bus et cognatis caesórum 108 nobilium i iuuenum, nisi 


e. et pax fieret deorum interuenfu et subita 


pnyovn. ' 
Sed apponamns et in rem nostram adhibeamus: 


eiusdem verha, quáe addit 1l. com. p. 157: » Quid erge, 


si eam ipsam partem cum aliis nonnullis, . quibus iusta 
compositio Carminis carere nequit, Homeri non «esse, - 


,sed ab aliqüo ingenioso rhapsodo. proxime insegpentis | 


aeui compositas, omnibus, quae in hocce genus rerum 


cadunt, argumentis doceri potest ?« Quibus apprime , 


consentiunt, . quae pag. 156 ibid. leguntur: ,,— aliquid 
dictum est ab iis, qui dubitationes attulerunt, nihil ab 


"his, qui eas discutere volebant: Etenim illi inusitata 


Homéro et ingenio ejus indigna plura se in his duobus 


.ibris deprehendisse affirmabant, hi vel antiquitatem 


eorum et pulchritudinem probabant Virgilii et aequa- 
lium scriptorum auctoritate, (quasi non longe anti- 
quiores, Plato et Aristoteles, eos pro Homericis lauda- 
rént, vel necessitatem ad iustorum operum formam 


et mensuram implendam. .Quod argumentum quale . 


sit, facile apparet, pudetque nos, illud refellere. Eo 
enim nihil aliud docent, nisi quod ipsi parati essent, 


- haec complementa addere. 1 nondum exstarent.* - 


Profecto illud. argumentum de necessitate huiua- 


, partis, ob integritatem carminis, ne aliquid desit, its . 


R 2 


un : 260 ÓÓ 

est comparatum; vtame species quidem alicutus ro« 
menti ei concedi possit. Qui hoc nituntur, iis gratissi- 
mae ésse debent poetarum cyclicoruüm curae; ii$ mul- 


tum deesse videatur necesse est ad Jaudem Iliadis, quip- 


pe quae historiam belli Troiani solum ab ira Achillis 
(cum appendice) ad funus Hectoris contineat. Nam si 


eorum exspectationi satisfarere voluisset Homerus, ad 
internecionem Priami et Troianorum,lliique excidium, 


quin imo, alioquin enira haud satis securi de Graeco- 
rum reditu forent, ad illud tempus, quó Graeei, ideo- 
'que' etiam Menelaus post octo, et. Vlyàáses post decem 
'annos reuersi fuerint, Iliacum carmen perticerea de- 
buisset. 


De Odyssea autem poétae ita Lalatueddui erat ex 
hac sentiendi ratione, vt ne hic quidem finem impone- 


pet. .Nam quisnam securos no$ reddit de multis aliis 
periculis. 


fthacenses in gratiam redierant, sed quis de aliis 
"aliarum regionum incolis aliquid perhibet? -. Ithaca 
enini parua et pene minima erat pars illius regni, culüs 
, iuuenes proceres trucidarat Vlysses, quid igitur caeteri 
incolae reliquae eiusdemque longe miaioris parts sta- 
.tuebant? Quamnam ob causam iter abestillud, quod 
, perficiendum erat Vlyssi reduci ad homines, . quibus 
. maris .et salis nulla nótitia (Od. 4f. 122 sqq., *. 269)? 
..Cur nihil de morte Vlyssis, de qua háec pue Tire- 
sias precem Od. A. 154 sqq.: 


OQuvorog Óf zo: & «log sic 
| dflogoós uale roiog PMvoeron, üg «S.ce mea . 
Jno« Vno AvraQgp ognutvow cugl di «ot 
Odfios &aooYtOU 


quae sUOavacla valde. oblectasget, additum est? Ant 


ui 


8i hoc nimium foret, laudem certe ab istis sibi poeta 


comyarasset satis magnam, si reditum. Vlyssis in vr- 
bem, Laérten ex agro redeuntem, Vlyásem in regno 


* . 
cu dannAHENÉNEREEREEEa-m—... € — ÀJ 


Lo nnseed 261. — 


gauito solemniter restitutum, gaudium et laetitiam omni- 
um propter haecce facta SESHBNC et carmen suum. 
his adauxisset. . 


Videmus igitur hoc argumentandi modo Ouen 
extendi posse vsque ad illud tempus, quo Telemachus 
regni heres fiat, ne de hoc anxii decedamus. At vero 
tali carmine auditó non delectati, sed ad nauseam. vS- 
que saturi poetam linqueremus. " 


, 


$. IIE 
Superest igitur, vt de aetate atque origine huius 
partis accuratius definienda disseram. i 


" Vidimus diuersam esse hanc partem et ab aliis ho- 
rum carminum recedere rationibus aestheticis, archaeo- 
logicis, mythologicis, historicis, geographicis et chro- 
nologicis. Diuersa ibi esse formationem, flexionem; 
vsum et significationem verborum, modum struendi'et 
formularum conformandarum, genus órationis et colo- 


rem, denique nurieros; ' Plura notare potuisser et for« 


tasse debuissem, sed de industria omisi, ne cupidus es- 
se neue nimis acerbe ommia rodere videar. Silentio 
praeterii yovoó80vov " Howévtway 3I. 557, quae ob Od. X: 
197 sq. haud scio an non ómnem notam effugere possit. 
Non haesi in eo, quod secundum rhapsodiae $2. v. 208 
sqq. La&rtes év oi et Oudeg iv xMolo versari videntur, 
rhapsodiae 7f vero locus a v. 190 — 1 95 refert brumal? 
tempore-eum et seruos | promiscue. cubuisse,. sed aestate 
sub dio in variis vineti locis. Neque xaxog Üalutyv V.,. 
149 moram fecit, neque vsus manicarum v. 250. Ca- 
saubonus quidem in. Annotat. in Athenaeum lib. XII. 
c. 5. negat earum vsur ooguitum. fuisse veteribus; Sed 


- 


errat ille vir, videas v. c. Meursil notas ad Lycophro- 
nis v. 1099. De vsu earum antiquissimo illo et home- 
rico aeuo cognito, non habeo, quod proferam. Vsum 
earum varium in sagittando, lauaridà, et depsendo no- 
tarunt Eüstatbius p. 1560 1. 2 sqq., Athenaeus 1l. 1. alii- 
que, IN eque vero ad vers. $2. 73 substiti, vhi ossa Achil- 
lis ocv ev expo) posita esse dicuntur in quo neque He- 
ctoris neque Patrocli condita esse narrantur; hic vero 
ritus ab illo, quem ibi deprehendimus pari modo rece- 
dit, quo alicubi sacrorum faciundorum. : 


Quae quidem: omnia silentio praeterii, quum iam 
alis argumentis, isdemque grauioribus diuersam ra- 
tionem et conditionem xmonstratam esse putem. 


. ^[am quidein si diuersa est haec pars et ab Homeri- 


. cis discrepat, neque icciroo eodem aeuo, vt plane prae- 


teream verba eodem auctore, orta est; aut prioris et 
antiquioris aut serioris et recentioris originis , quam : 
carmina Homerica esse: potest, Antiquiorem non. esse 


| patet. Est igitur recentior. Recentiori aütem aeuo 


eam ortam esse, quam Homerico,. respectu rerum ha- 
bito, inprimis rationibus mythologieis , historicis et 
geographicis docetur. ..Quis enim verbi causa Mercu- 
rium iam antiquissimo aeuo V'VJOTrOp TO habitum fuisse 


putet, quum Pindarus veritus sit eum hoc munere fun- 


gentem carminibus suis introducere, atque ipsum "ddny 
Olymp. 1X. v. 50 sqq. scipione (ó«5d9) mortuorum ani- 
mas compellentem et deducentem sistat. Hoc enim non 


" mero rerum nouarum studio factum. esse et ita expli- 


cari posse. puto; 


"Recentiorem Í ijitur originem po8ov. mutatio et am- 
plificatio, aucta terrae cógnitio produnt. Ingeniüm et 
óralioném paullo t magis adoleuisse monstrant vsus et 


| forrhatio quorundam. verboruin, notiones mente ac ra-— 


tioüe &bstractae hi hic frequentiores , €t compositorum 


Y 265 — 


p) 
L] 


rationes" Denique icedunt nurberi , studium produs 


ctiones breuium syllabarum et hiatus euitandi. 
Quae si respició cuneta; me eo adactum esse sen- 


tio, vt putem post tantum fére temporis spatium, quo 
Odysseae órigo, de maiore parte tantum sermonem es- . 
se patet, ab ealliaci carmiinis distet, hoc est, si quid. 


certi in hisce tenebris diuinando assequi quisquam po- 
test, post plures demum hominum aelates et. yevettg 


hanc extremam Odysseae partem inuitante ipso argu- : 


mento esse ortam. Tempore igitur, quo poesis e na» 
tiua libertate in angustioribus limitibus cirecumseri- 


ptam artis rationem abire coepit. .Hóc.aeuo nom tam 


efferuescentis ingenii vbertas, quam studium et cura 
' conspiciuntur, eruditionis et doctrinae specie quadam 
temperatá; quum poetae carminàá homerica: exemplaris 


instar imitarentur et eorum vestigia prentere studerent,., 


ita, vt ingenii locüm pene disciplinae forma quaedam 
et exercitatio obtinere coeperint. — 


. Itaque or iginem extremae huius partis assignamus | 


illi euo, quod. homericam, aetatem proxime: sequeba- 
. tur, Homeridarum dico et Rhapsodorum ;. ita tamen, | 
yt eam priorem, quanquam haud ita multo priorem 
esse putemus, 'quami hyninum homericum in Mercu- 
rium, et quasdam partes, easdem vero perbreues ei 
pancas carntinum hesiodeorum, quum reliquae rd 
quiores sint, quam haec Odysseae. pars 


De hac aetate eiusque studiia Hermannus in prae- 
' fat. edit. Hymnor, Homer. p. VII ita loquitur: ,,Rhapso- 
di siue Homeridae quum discendis recitandisque Home- 
ri carminibus multum artis poeticae vsum consequuti 
essent, si quid i ipsi componerent, triplici maxime ra- 


tione vtebantur. Aut imitabantur Homerüm, aut ab. 


Homero dicta copiosius persequebantur aut carmina 


&ius interpolabant. ' Atque imitatio quidem non insi- 


milí E rerum tractátione et conformatione dictio- 


N 


" LI 


nis consistebat, sed eo vsque progrediebatur, vt et vere 
sus integros et locos insignes ex Homeri carminibus de- 
promere in magna laude poneretur. — — Atque imi- 
tationis luculentum cernitur documentum in principio 
octaui libri Iliadis, in quem locum plurima congesta. 
sunt, quae Homerus vel alius poeta (Homerus enim de 
duobus is est, qui est antiquior) aliis in locis aptius et 
maiore cum vi posuerat, 


Vtrum vni auctori an plüribus hanc partem de- 
beamus quis hodie definiat? Ingenii diuersi esse quos- 
dam versus et diuersorum curas animaduerti posse in 
variis vidisse mihi videor. 


Accuratius qui aliquid ea de re definire et statuero 
vellet, haud scio an optaret potius et hallucinaretur; 
xquam doceret. Caeterum credo, quod iam dixi, Aristo- 
phanem Byzantinum et Áristarchum antiquam famam 
esse sequutos, et verissima esse 77. olfü verba. Prolegom., 


P. 116: ,,— illorum autem veterum disputationes pa- 


rum fideliter nobis traditae: nam eos historicis ratio- 


fhibus et antiqua fama ad confirmandam rem vsos esse 
verisimillimum est. is 


Peruenimus ad fnem, , cui  annectam verba J7olfi 
qyae in initio erant. collocanda, quum ea meo ysui ac- 


commodare verear. ]ta ile Vir summus in praefat, 
edit. 4799 s. fin. E Nt -— 


' »Quodsi in postertoribus bonu Carminum rAa- 
psodüs insunt vestigia , quae . 8GLis arguant, non eius- 
dem eas vatis. €88€ , qut priores panxit 5 3 E ingenii , 8L 
dictionis , , 8i celerarum rerum, differitas pro ila priscae 
poesis consuetudine talis est et tanta, quae monstrata 
egnescatur ab iis , qui huic subtilitati notandae tritas 
aures adhibent; si tum in mediis: operibus, tum maxi- 
me in extremis illae partes, quibus summa artificiose 
completur, adus auctoribus assignabuntur, quam ei, 


—— 263 d 
cui nunc summam hanc tribuimus: rei cónfectar ha-^ 
beri oportebit et hona verba leniter cessatum ducen- 
tur, uL ES 


Ü 


— Td 0) UnicO cv aQteocoue , ed vo xaxov vi» 


efonras vd QÀ návra Qeot uevapuovia Oeiev. 





- 


INDEX AUCTORUM 


QUORUM LOCI EMENDANTUR, EXPLICANTUR, 
VINDICANTUR. m 


ME) 


Á cusilaus 82. 

AÁnti-Atticista, vide Lexicon 8. 
German. a44os aÀgafnroc. 

: Antimachus 139. 208 aliquoties. 


' 209. . 
Apollodori Bibliotheca 78 ali- 
quot. 79 aliquot. 
Apollini Rhodii Argonautica 
48. 167 aliquot. 255. 
—— — Scholiastes, vide v. Scho- 
liastes Apollonii Rhodii. 
Apollonius Sophista 182. 
Argonautica Orphica vid. s. v. 
rphica. 
Atistarchus. 
tuuntuy; 46. 
Aristophanes 109 sq. 
Aristoteles 112 sq. 
C. 
Cicero 955.  . à 
Codex Vindobonensis Homeri 
n. LVI, eius scholion quod- 
dam marginale 149. 
"Cyrillus Alexandrinus, eius 
Glossarii Cod, MS. Dresden- 
$is aliquot. 156. 137. 
^ $5 
Draco Stratonicensis 121 ali- 
quoties. 122 aliquot. 145. 170. 
171. 172, 175 seq. 174 bis. 
192. 


Eratosthenes, eius "Eou?js , 125 
E 8g. LM s . 


Eius vexba resti- . 


Erotianus 154, 242. 245 aliquo- 
ties. :244. 

Etymologicum Magnum 115. 
114. 125 v. Eratos e$, -139 
v. Antimachus. 144. 145. 161. 
170. 191 seq. 194. 20g v. Àn- 
timachus. 

Eudocia 127. 

Euphoxio 122. 206. 

Eustathius 4o. 85. 86 abquet. 
127. 157. 1859, qoi interdum 
etiam 
sonnadium ad Marini vitam 
Procli p. 142 seq. et 149, et ad 
Eunap. p. 418, atque quos in 
his locis commemorat. 140 

. bis. 141. 245. 149. 152 aliquo- 
ties. 176 aliquot, 


G. , 
Galenus, eius Gloss. Hippocrat. 


160. 
Gaza, Theodorus, grammaticus 
115. 116. 176. ; 
Glossarium Cyrilh, vide v. Cy- 
zillus. 
H. 
Harpocratio 185. 


Hesiodus 64. 72 (cfr. Tzetz. 
schol. in Lycophron. p. 896, : 


sinrlem quidenr, aliam vero 
fabulee rationem — sequutus 
ibid. (Tom. II) p. 898 edit. 
JMüller. dicit: stócove oÀv»- 
dove Éyss ^j &guvs0€; vo» 03 &- 
s» díxa utduvevs xol tva 


ro ggo/ i$ cfr. .Boi- . 


265 


01ovdoy , , &iors .uü OovacÓa. Plinius, eius Histor. Nat. 115. 


"4090750a& éftit LO S savoyv v9 
ue ito " 

Hesychius 112 bis. 124. 119. 120. 
1421 bis. 196. Er 155. 157. 
i40. 146. i59. 162 bis. 241. 
2á2. 

Hipponax 122. 129. | 

Homerus 9 sq. 32. 57 aliquo- 
ties. 66.72. B4 96. 151-155. 
159. 163. 167 b15. 184. 199- 190- 
195 aliquot, 196. 204. 225 sq. 
231 aliquot. 237. 
245, 247. 


0 Le 
Lexicon 8. German. &AMos aà- 


qaf)roc 1n Rakkeri Anecdot. 
. Vol. I. 121. 


Lexicon 8. German. rYetoricum . 


ibidem 1623. 


Moeris Atticista 115. 120. 


* OQ. 
Oracula Delphica 249. - 
Orphica Argonautica j .. 


. P. 

Pindarus 625seq. — 

Phauorinus iig. 125. i4o. 149 
aliquoties. 152 aliquot. 159 
aliquot. 164. 192 bis. 

Pherecydes 24. 59. 62. 65- 78- 

Photius 114. Ó 

Phrynichus Atticista, eius "Exn- 
Aoyol 175. 176. 


exsvj in "Bekkeri Anecdot. 
gráec. Vol, I. x21. 159. 
Phrynichus, tragicus 205. 


" 


240 5q. 244. - 


- 


00 RR. . 
Regulae prosodicae ab Herman- 
no editae 120 aliquoties; 171. 
175. 192: ^ 


-Ah3anus 194. F 


— "Theodorus Gaza, 


B S. : 
Scholia. Apollonii Rhodii 77. 
125. 
Scholia in Homerum minora 


18. 20. 24. 3B. 39. 4o: 45 46., 


74..82. * 
Scholia in Lycophron. Alex., 
vid. Tzetzarum Soholia in. 
Lycophr. ' 
Scholia 7illoisoniana in Home- 
rum 127. 146 eti!i47 àliquo- 
ties. 155. 192 aliquot. 194. 
Simplicius in Aristotelis , Categ. 
. 182- 
Strabo 72. :328. 
T. 
vid. Gaza. 
Thomas Magister 120. | 
Tzetzae, loanpis, Exepesis et - 
Epexegesis in Iliadem 24. 8o. 
127. 166 aliquot. 180. 181. 199 
, aliquoties. 200 aliquot. 
Tzetzarum" Scholia in Lyco- - 
phronem 78. 118 aliquoties. 
122. 195. 125 sq. 129 bis. 205. 
206 seq. 249 bis. 


X. 
Xenophon 111 sq. 
4e 272 € 


Zonaras, eius Lexicon 130. 127. 


144. 





INDEX,GRAECUS. 


- 


-VOCES NOTATAE ASTERISCO A LEXICIS ORAECIS, Hoc fIomó f 
A LEXICO $CHNEIDERI ABSUNT, SIVE DUBIAE FIDEI 


RI YIDENTUR, 


z.. 


* dfexondrs £1. 
, eyabís 175. 
&yav cum substantlno 181. 
xatu 14 

; D. Moeddz 144 
ayxaAito fórnia actius Y. : 
a.yxo lc significat. 143 Sq.. 
dysvÀduqtic de accentu 199, 


* 


3. 

dysugouidd: 241. 
d)vot de accentu 121, 
has dyvpyaozéo 181. 
M adéÀquov 127. . 
dios, de significat. 185 sq. . 
adio» forma deuiniéida 12854. 
gio penultimam producit 


"- 


i- 


20, T - 
* 291. otoc 181. 
dovpin penultimam yieduss 


177- 
eiylg 172. 175. 
"isole 174. 
eipanid quid dria 851qq. 
€:0y a:ov forma, deminutiua 126. 
eic et A (i. e, o xai) cOn« 
146. 
duataxQUcToS. 181. 
exiens e1us rationes et signi- 
cationes variae 59 


*$* 


p . 


—- 


&x79:9€ alius originis, vox eins 
ratiohes var. 160. 


axi.ov forma deminutiua 157. 
axic forma deminutiua 124. 
«xvn non est forma deminut, 
2,8 
dxovrito de significat. 77, 
. &xoc forma deminngina 119, 
dixic 172. 
qQxQomroA 190. 395. - 
QXtUG 170, 
" Askue 174. 
-" aic. 
- eds 
* aAloiogapre i69. 
alos forma deminutiua 124. 
* givgeióto» 150, 
T aÀgivostosóe 160. 

uen Cina i4 

* aÀmeise 89. 

, ineroxen 18r. 
7z8ÀoTtoita, 160. 

Er pATréAougyoe 79. Schneider. 8. 
v. djitsAovgyós; idem acci- 
dit. Passouio in Act. Lips. 
Stephanus commemorat si- 


ne auctoritate, adde loc. 
Macedon. XXVI. 2. (Tom. 


00M 


nm forma deminutína 126. 


- 


TIT. E id Brunck. IV. y. 
88, Jac., 
Palatin. Tom. I. p. 205. ^ 
ri avaOruaixóc , vid. l. Índ. s. 
^ y. &vatnQÉo. . ; 
* dyuóAacis vid. h, Ind, $. v. 
ayaty £o. Ses NES Es 

Qvaxovti;o de signific. 77. 

* dvaxpario vid. h. Ind. LO v. 
dvatgoéo. 

* aydxoyoi vid. h. Ind. s. v. 
avacyeéo. 

* dvaytoUgs 241. f ils 

* drenlisis vid. h. Ind. s. v. 
avatno£o. 

* ayazrotéAsoros 101i. e 

4 dvadósvov v. h. Ind, s, v. ava- 

| *99éo. 
dydccti? quomodo struatur 
201. 

— — tiujsc 202. 
* ayatybfo 200, sed vox dubia. 
'  Carent vero Lexica his et- 

3am vocibus cum avc cOng- 
ositis *ayadAacióé Erottan. 
loss. Hippoerat. p. 8o ed. 

Franz., * avaxgatéco p. 72 

ib. (adde: * oixoxgacéo.Eu- 
$tath. p. 1619. l. 20, * co'ro- 
satio Tzetz. Exeges. Iliad. 
p. 219, *Zostagyéo 'Tzetz: ib. 
.p. i25 et in Schol. Lyco- 
phrón. edit. Müller. p.500), 
* avaxox20te ibid. 72, * áva 
at(ecse abid., * avaqAoyoo 
Tzetz. Exeges. Iliad. P. 44, 
* dyaqorQtrixóc Eustath. b. 
1964 ii 47. QGchneiderus et 
"i e Steph. Thesauro non 
,  xeceperunt v. T avaOguaci- 
xoc (Eustath. p. 1961 l. 20), 

et dubium esseputat Sclinei- 


' 


der. Sr, t ávagÓwov ; legitux. 


in Galeni Gloss. Hippocrat. 

.p. 452 ed. Franz. ; 
dvagloyóu v.8. s. V. dvaeno£o, 
avaquyrtuloe V. 8. $. V. &yo- 

t70£o. o 
** GysketaotilAsyzgos 13. 3 
QyeTTLXOQUOTOS 115. 
dvenuxbQóvotoc vox ptoba 112; 
* avogyz vos 1gi. x 


pé 


4 u 4 "Ha E 
EI x * 0$ .* : * 2 
&vra et evdt confusa 122 $q. 


qv. Antholog. . * dvreuflaivo 169. 


* ayre&ioa co 168. 

.* eytiflactato 168. o4 
» S * 

* ovtiónunyopto 168. 

* &vtiBeviSo 168. - ] 
— reirorgeloau 169,.— 
* dycitorgéo (improbatur) 169, 
e&, forma deminut. i16. 118. 
e-, Verborum sübstantiuor, 

masculin. ita exeunt. accen» 
tu$ 120. 121. 122, 
e, verbor. subst. foemin. ita 

, terminat. accentus 121, 122. 

6TG»0to$ €t& Qeru.gvoé confusA 
112. 

acaAtuptg 190. 

Ok raAo 
un «o tvyoe 195. 

* amávcinos 180. 

* &maogodt7uarrotoc Agi. 

: » E 
.* anaóaüuyuarieros 181. ' 
CowmexSeivo: 169, j 
* amtelorcnouoc 180. 

* émsgíponoros iga- . | 

,emiotia penultimam prodücit 
"M ND i 
«cLg0r0S et aGmouUtog "Confusa 
* 112. * ) D 1 - 
&Àd (sio)et &cva confusa 243. 
* dnáxolacros x81. 
* »? , : 
&téxAacu ifo. 

*. asta 
^ GT Oy evaue Ago. 

* exógórmros 180€. É 
* amogQviaxe .180. 


* 


az oogoigibo de si ihe. 29. 
2 eT 08guiQu6Lg de signif. 79. 


* d7toTOQv6vosc 190, 
.* amopalexoan 180. ^ 
"F'usowas 109, silectio certa. 
Q7 OT vXO e significar, 194 sq«^ 
* darQocxoAAgroe ign 
* quroospógue 181. 
&mgidio) i50. - . 
Qod— : ; 4 
agio» forma deniinut. ik, te» 
. centioris ofiginis 171 sq. 
27 forma deminutiua 126. 
* ag9ztovoygua 7g. - | 
ugronwáia. 144. 
«6 et ove confusa 125 sq. 
— fórma deminutiua 117* 


aofoAg, "EMpruó» 159. 7 


,* 


daffoxorrasde, 160. 

&adoAos, 7j, ' 4vvixóy. 158. 

— ,— 0, 150- 

aciov forma deminut. 136. 

donégixoy VOX nihili 129., 

aoxsQiaxoy 129. 

acxo» de augmento in his far. 
mis et de form, contract. 
164. 

eatis 172. 

* acvpfí8a aros 191. 

a0viAu6Àz6 11 

* dc,aAroc adiectinuum 191: . 
doqodsAuóns de signific. 39. 

1 doyupuos proba vOX, elena 


»* 


* 


, dale 15i. 


' rto et add iuo confusa - 


245. 
avAgrols 174. 
T evxss i77. 
' c forma dominurina 1:55 


a iov ') quomodo struantur 
Es uonam pP in casib. 


obliquis 170. 
d'yviortoiós ioo 


PET 


. B. 


BeABis quonam accentu in Cá» - 


Es obliquis 170.. 
* BaciAevroQ :139- 


T B«BAt&soy 150. 
: o eLorelqos ide 


^—* Bi Aomu 59e 144. 


; epagic 175. 


fheSQ0e eius significat, yar. 


184. 
* Blopidiov 150. 
BoiOtov 129. 
Boidtoy 129. : 
BoÀMs 172. 
« Borges 59- 


* Bochur" d , improbatur 129, - 
compr obatur 129. - 
Bovdiov Pimprobatar - 
Boys 174. 
ge» 12993Q- .— -. ; 
* Begaode piv Ms ; 


ajo | 


.'* yeveatovoyéo 79» 


* yavorxtovéo 160, 


[E 


BóAoE, s, 121. 
* BeAaE, 0, 121. 
Bopas, 7, 121. 
| fopab 0, 121. — ^ 


pF NEP 
4 yaladele iie: - 


4 oyepóvesov 162, re m in 
Ind. leuiter tahgit. 

.. yépavos, 0, 7 v9, variae huius 
vocis rationes et HERIUCRE 
tiones 161 sq. 

X yeoavudge 241. 

yii9«ov, de orthographia huius 
vOC1s 1350. 

yhoxis quonam accentu in ob- 

i Cas. 170. . 
yod9sov de orthogr: h. v. ". 129. 
yoauparsidioy vnde dria 

dum 129. 


ye Tides —. — — Ab.. 


* yoaviouov 127; 
JI'vÀab 121. 


PE 


Sadalow et ds»daMdac confusa: 


125. 
Qasvvpoy , de .-signific. h, v. 


sb ilo improbatur 130. 


QavOo471$ ) et devdaAidag con- 


QavÓactie 
gold 


I geenopet 185. 
i (e 171 
Soda idac et Qadaioy ^) con- 
— -— — JOavóaloy |. fusa 
— — — Qavy)0eitus]Eó 125. 
— — -— dae 
Pg» et ei oi confusa 146. . 
2599, &yew 296. 
Pre Ovre et 3nguévrs con- 
. fusa 208. 
PUT Mia .206. 
à50:6 17 


fusa 225. - 


AM yg ean et dei» divrs con- 


usa 2 


op. 
c. dad iatouas 25 adde Suid. s. 


Polyb. 


ve deifapras ch. 


[d 


' fragm. Grammat. XXXIV, 
Tom. V p. 82 ed. Schweig- 
hüuser, Stephanus habet, | 

. Qiacgoupíizo de signifi. 79. 
* Qagovuo 25. 
* QiixBaoie 168. 
* Quepuousévoc 25. 


- * (üvoaufBodos 69 ( Hederici 


Lex. habet.) 
QxAgis 196. 
* ÓiouiAfone)25.—— . 
àwoy non est forma deminut. 
197. 


* Qloxevue 79. Tam Schaeferut 


, ad Apollon. Rhod. Schol. 
. "Tom. II p. 608 notauit. 
Qigxevo de signific. 79. 
Oo 174. 

* Qoxoaid7c 59- 

* QovAozrotóc 160; 
Ópopove et 
Ogvuovse confusa 96. 

* QvcaeO Aoc 200. 

* dvcBácaxtoe 200. 

T Ovefovrrozs 200. 

* dvcHovásvros 200. 

4 Svsysootos 200. 
óÓvcsAzrie 192. 194. 

T Ovegzos 200. — — 

* Ovg,receAsgmroc Q00. 

* QvomopOvos 200. 

T 9vsgorr.s 200. 
4 uis 172. 


B. 
* éyyavooo 8o. 
éyyoiato 80. 

&ynacégiopias 8o. 2 

ev et» confusa 157. 140. 145: 
e.0vov fotmá& deminut. 1295q. 
e.ov forma deminnt. 120, 
éxsrlÀnowt 78. ZEE. 
Expirrtos 78. 

ixgoflztuxos 78- 
éAeysvoyodgos $5. . 


, 


&Aegavtogayt)c 162. "D 
EAads mvÁeGyos COnÍusa 


&Aecoé et 
J^ 125. 
* iAluavo 80. 


* éufovovAsie dub. x8. 


* * 


* 


TT 


2971 


MEE 


Dosseemmcad 


Epstogoc quid signific. 185 sq- 
ivastowvyo quid significet 194. 
* ivqwiécw o. 


£v0Ó eto» Ó confusa192. . 
* ZyUiaoxevoc go (Hederici Le- 
. xic. habet). . 

* £voguos 80. 
Évrsvxroc 80» .. 
&vtovew et TP 
&yróveo$a, de quibus xebus 
dicantur 16g. . " 
&foxovsil;o de vsu huius verbi 
77. Adde: éijaxovtiopo ci- 
pococ Eustath. p. 1917 l. 50, 
£Eaxoricpoc Eustath. p. 1107 
61, * gvve£axov tio Eust. 


! i 


»* 


— 2p. 1108 1. 5. 
.4 , ) 
* éEaxovruois 77. 
&Eaxóvtioua et yd * 
, . ? . 3 
éEaxovviou0s vid. suyr. s. é£o- 
: 40VTUGU. is 


FE wrdigest 78. |. 


T $feidsov 230. E 
* £Líxuaote 78. ) : 
* &reyueAson 24. : 
T imebeoyagía 24 
T ém£gaoros 24. Frisdemannus, | 
| sir amüeissanus, inecum 
haeo oomzpunicauit. ,,Ex- 
hibet h. v. Stephanusin Ap- 
pend. e^Suid. Lexico, legi. 
tur etiam in Antholog. Ep. 
Adesp. DCLX'v. 5. lao. 
.^ Tom. XII p. 257 dicit e Sui- 
dael. s. v. &ósgs, et. Qvexivn—. 
v5, adest praeterea ap; Agath. 
XXII, 1 (Tom. IIJ p. 4x Br. - 
: "'Tom. IV p.21 1lac., Anthol. 
,— Nov. Palat. Toxo. I p. 179); 
^' ap. Lucian. Prom. s. T. I. 
p.95, Timon. XVII. T. I. 
P ,128, Dial Deor. II. $.- 
'. bis. T. I. p. 206. Dial. M, 
1. 6. Tom. I..291, Philopat. 
JX. T. HT. p. 594, Thom, 
. Mag. *. v. dwépuoros cfr. 
interprr. p. 70 ed. Bern, 
Schol. min. Odyss. 9. 566. 
* imepyaovexóc 24. ^ dE 
f .emoeivos 24 proba vox. 
ér) cum genitiuo quid signif. 
214 sq. "^ 


* dole 25 


. énixoyóvAus et 
zm xovdvAlo confusa 112; - 


1 Pirixogizo 115 proba 3 vox, 
énixoQQi 
112.. 
émixo éco 112. 
énixoQproros 112. 
AnxwoQQss et &aixoQó. confusa 
212. 
* é1IxO0U0L6 24. 
* émixvAuy 24. Hoderici Lexic, 
habet. 
* PIi£yOny 24. - 
* iniógsvcae 24. ' 
* éxurosntixóe | Hederic. Lex. 
exhibet. 24. 
* ÉmvrvTE 00 24. 
s &noxialo 2& - 
EosDoc et £eoc confusa 195. 
opu Ut — — ib. 
— — quidsigni&ceri25.  . 
&pgouévz et égtopirr confusa 
. 322 . 
g0X0y soxoy de augmento ín his fo?- 
mis et de forin. contract. 
| 364 sq. 
P evastodéxtos 21. Stephan. Tom. 
i. p. 955 sine aüctoritate 
',acceptabilis.** 


d qufolooteogtiros 121. 

1 evésoía 21. 

svxAqie quonam accentu: 195. 
194. . 195. 

evAoyomosém 160. 

i £v uns 21. 

8U91X0701/7/0 C06 21. 


195 : 
&v6 Genitiuii forma 155. 
&UUTOVOT]TOS 2I. 
igéguijvivote. 24. 


rk $$ * 


enotata est; de significatio. 
ne vid. Jalckenar. ad Cal« 
limach. fragm. p. 239. 

dgviaóns £a. 

&yOouévyg et sexnéri coniu) 
122. 

Eus 175 . 4 


L] 


is . E 


—Á——— M 
evrAoxagas de accentu 195. 


H 
$ 


et é&ixoQQío confusa 


- H. 
*" et "7 confusa 155. 

e GL — . — 156. 

50.o» et. 

, Aie form, deminut. a2g. 


zj&dQsow 182. 
Eo idem interdum quod ;a 





UIT TI quonam accentu 249* 
Kod et 1v(ov confusa 152. ' 


79to» et viov confusà 156. 
. $9i0v forma deminut. 155. 


' 5g40v 6t zpuov confusa 155- 

— — Íorma düemiuut. 156. 

, Tenis 174. 
* jgooypaqos 95. 








e. j 
" * ulascibrs 4o. * 
* Qepatioy 127. 
£e0s et EpuÓoc confusa 125« 
* Ospa7tovtsoy 127. 
0éívic 175... 
, otis 174. x 
. Üvipoyvyoc 185. . 
. Seni Qt06, 0 €t 2 35. 
, Seno ne 242. 
* Ovpuocéqus 85. 


Pd f. 
e $2epe euanescit 229. 
e et cy confusa d 140. 145. 


——9— — 185. /186. 


.. É interdum idem Pena 


égoAx] 24 in Hederici Len 


quod que 87. 
e- penultümam nonnunquam 
,. producit 177. 


ayE forma deminutiua 118. 
iwdré -— — 1g. 
sógc non est, ibid. 

;: io» forma deminut. 128. 


íegsvew — iegriov  homericum 
205. 


«xos form, deminut, 1g. . 


1 * 
cixuns 








do : form: 'deminut. ims Z or et prov "eonfus, 153., r[Á 
n -—— ib: i — -— v9 — ib. 
lp. — wu Gabe € Ciy0ov et pOvv | — "184. 
T e : 2 ig6v7) quid ibid. 
dai ad ; Pow .4ury non est forma deminüt. 
dàn. s— mn ih, ' . "n 117: . ' L E A2 


| 4ÁÀog.—— — —— — i22. 


£4vVi0V form. demin. MA ZA 
waAe;^ o— c — iB. 


4p Aron est 117. 











, 4ÀAv€ et VÀ confunduntur 2 —— E 
| Oc —S— simil hab. sigoifi- . sgec forma deminut. ug. 
| , ,ORt. 3b. Qr 44008 . I. —— 124" 
- en «vr fortia deminutiua i196. . 4g» — —— aig. , 
| mre E p 
ivlov et  q»tov confusa 152. P K. 
' (VXLOH.Ét. IO, — 1 6. 
pos von d s ety confusa 159. 
| Ard orm eminut. 1 NE ««faE xavova£t et xasab confu. 
| sog —— —— 1294. Sa 122. 


* xod éxaoros 190. 


ic xaxocvufliBaatos 191. 
«aic penultimam produci, 
177, corripit, ib. 


I dE. , e—— — iig. 
0" &0y. —Á— '———— 196. 1927. 
(o 150, formatur etiam a sub- 


2 ME in ;& terminatis 150. * saddaBoies 121. 
| uonam accentu noteturin  .xagíg 175. 
"su stantiuis trisyllabis nen- - .Kaoríc penultimam producit 
i . . trius generis 152. 177. 
: Lc 


: —V—o———-— ólysyl. 


. *&ta,y«6 quonam accentu 191, 
labis neutrius. eneris 155, 15. idi. 9t 


lovios hymnus, IURE foemi- xaraxovrí;o, de signific, 77 sq. 
nino genere 12 * «oroAsmrov iO. . 


| a6 i$ formae demihut. 117. 1324. — t «ateAAghos 180. 
. ^ infoemininis disyllab. OXxys .* , PoravoyxaotuxoG i80. 


E T oeuf 


ton, productum 170 sqq. * wataTovioss. 180. NE 
—- -— -— -—— baryton. cor. * sacevvacrQia. 180. : 
' reptum 175.1. T savácriuoc 159. " 
' V Umm oce uen Ox ton, COI- ,* xoroyxaouas 180. 
reptum 272 sq. xoVoE anceps 122, est auis ib. 
—. jn, raasculinis correptum xavab xaBaE et sasvab confu- 
* ? 173. i ' S& 122. 
ouo. primam producit in arsi xaUnE et kon idem 122. . 
. 959. SE xa&a£& et xavab confusa 
-— — — -— thesi ib. sq. ibi i : aodio 
' a0 | forma deminut. 124.' E et svipida confuse. 
. 17 
490x109 ——  —— ^ 157, sed et 
. stQeuue 175. 
aucta, non peculiaris. * uepatdgioy 172. 


$0X0)»  ———— -— 196, 128. T x&QÜvqioy 155. 
.* --———— ^ — — $ 90. T «egpaAaósoy 130. 
* ioc idus 18, Hederic. Lex.: — wwxig 171. 





4 08€ 


: ^ * sifilouov 127. 
-* 40xvgozasos 1600... — SUL 3 nu 
| B * " 
| N 
4 « Rz ) 


! 


Ü *xorváldvov 150. 


: god dnt sBUscov confus. 127, 
13 , 
—  -—— suaeofioy -—— ib. 
suoo ifiov. et xifiiosoy  — ib. 
aAxico. $v9a£ 205, oz7ac ibid. 


—— «iq. homericum 205. 


sinh 170. 171. 174. 

sÀtola quid denotet 149 eq. - 

xiieuoy — 1445 — 153. 

, sÀeorov' de accentu 152. 

«»7 forma deminutiua 117 sq. 

u»yuiUa cum xegapida, confu- 
sium 176. 

uvnuls 171. 

xvi; forma déminutiua 1784. 

ibid. 





[dd , e——— 


| voc 
KO»t6. 175. 
* xovragiov 152. 


xogiCojias de significat. 109. 1 IO, 


* xogit(9 115. 

t xogiLor alia vox, Rees dio 

* xópuoua 109. 
, «086r .et, 
x0Q07 quod siguificet 115. in 
xogumic 172. 

t et xonpevic confusa 170. 
—— — x95V6$ —À 171. 


, Qt& 109. improbatur 150. 


- we££, infausta nuftiis 125, di- 


citur foeminine ibid. 
«07116 et 
wQyvic cum sxogopis confasa 
170. 171. 
T «emidovoyos 160. 
, Memmi 171. 


wÓ*e 4o. 
T Lu de accentu 122, dubia 


* PA ger ug 55. Schaeferus, 
culus copiam omnes admi- 
rantur 
ad Gregor. Corinth. 

«u0:0» 150 et v. h. Ind: 
. ditsov. 
* xoliguoy 135. - 


iam comm enjorauit 


890. 
8. Y. 


»upioy quonam accentu vid. 
0s. v. gitio9. 5 


h. Ind 
: et 
9UVttov ct 





*. 


256 


" suvig» confusa ajo. ——— d: 
—— de cius oxthograph. 146. 


4. 
"Adis 174. 
AatQic 175. 


* Aazavidcov 3O-co 07 
* cuiii quomam accentu 


i ion i 

T: dabsypégo $ 35. 

« Aeexas, Schneideri et Hederici 
Lexic. habent, 61. 

* AevxoztezrAos 61. 

* Jiaívo 168, dubia vox, sed de- 
fendi potest, ibid. 

* Jiuonosoc 160 significat. ibid. 

T Ásogaets 162. 

* Aigvoos, 2E 168- Stephamus i in 
Indic. drum 1584- 
apud "Nios A iio 

c Theracon.— —. 
scholiastes —: quoniam Át- 
erQoL dicunturtvgrZoet. Vbi 
nota hoc AíerQos, pro AC 
orga :- 5i tamen ita seripsit.' ^ — 
Non igitur sollicitandus est 
hic locus Schol. Nic. Ther. 

"Morguov vid. h.Ind.s.v. em | 

* : Aoyexót zs 24. 


-— 


- . IM. 
*. paxootióge , sed adhuc dubia 
vOX, 243. 

"'pexgorngia suspectum adde » 
T sexgomvhos 1407 57: .0- 
T we ie 140. REN 

palhoy et ^ — * 

Mao» confusa 207. 

*, uaAaxotiUne 242. Ex alio oco 
|: Jam Friedemannus notauit 
- in Ind. graec. libxi a Spitz- 
"zero nunc editi de versu 
"Graecorum M heroáco s. v. 
M isereUUt : 
* nadie 


(* hc day 242. a : 
. b 


poti vie. 175. 

, Apod, suspectas n 4 
eie ibid, ibid, 

eid gre ibid. , 

MUETIMONE INN ib 


*auvaldrofes 245. 
t peyodovyla ibid. 
* peyalovognrog ibid. . 


. pigaxioxos an proba vox 120. 


piscquÉ quonam accentu" 1208, 


:122. 
—— quid significet apud At- 
ticOs 120 s 
* uelayxorjme is accentu 192, 
abide —4 — 192. 194. 
pelagus — .— 192. 
* pelapttd iu 244 " 


. BÉouzoa 197. 


teguue lC 197, HueMoen strua- 
tur 1 

wrte 172. " 

* Maxedrsos 139. P 

MexQogvUe ib. — , : 

, Hiyuwis: 174. / u 

pvadaoso» 152. e E 
* pvOovgyia 160. Zr 


T weydii 169. 


Nate a7. 


T vayvt&oioy 122. 


* 


* vavolor 127. o 
y80950XO 60V 132. d 
e'5xQ0Tr0406 160. . 


d vtxvia. yexvum et 


. vexva, de orthograph. "ü - 


$» c 


E 


s 


yeoyvop, T0, 144. 

Nis 174, 

»noic 171 s! 

v5j0oc et 7ró " confusae «a. 


vuxru0ne 4o. 


E B. "ED. 
Seo 1 
Ey E t if 
dk 1950» 155. 
EvÀdquov 135, 
Evángio» 155. 


. ÉvÀsgptov 155, improbatur ibid. 


uL 


Bvhogüzioy 155« 


^ 


O. 


; osdvov- forma deminut. 128/:sq. ' 


oinioxog quid denotet pun At. * 
: - fra 25. P 


ticos 122, 


255 | 


Li 


oixoxgaréo. vid. h. Ind. Bey. s 
avazro£o. ; Sg 


r o2yoggoviós 140. 


purga 


bl 


* 


$: 


* oÀoAevxoc 61. 


ov et oy cv confusa r22. 145. — 

— in fine omissum 146. 

ox et 06 oc confusa 122 $q. ,-- 

— s ov confusa vid. h. Ind; 

SV giriay. 

0v 7 et &y À confusa 122. 

dve.gdrtoy 127. 

0vEIQOTE0LOE 70. 

overQosoqos 70. 

oguo.00c de orthograph, 165, 
quid denot. ib. 

09».e vltimam Attice producit 
178. , 

opvíqtoy et 

opvsyioy confusa 151. 

9905, de orthograph. 242. 

odéóc, — ——— i * 

0ptáguov 132. 

óoxí(Àoc infaustum in muptiis 
Mis md 

"Oezitogos confasa 122 sq. : 

OX 173. 

oguónc 2 242. im 

o$ et oy confusa 122 sq. » 

s ov ibid. 

ov et ov confusa v. h. Ind. £, 
y. 'ebscoy, , 

— et og confusa 122 8q. 

0v? et Gvra, confus. 122. 

0»0iov forma. deminut. 28. 


ove, et ag confusa. 125. 

o$ 8 (i. & sa) et ais coníus, 
146. 

Oguc 175. 

ovapíóro» 150. 





"ud ' 


— RHlayaongits 174. 


araidía. de iuuenibus 142. 


71a; producit vltimam 258«- 


7&yyvzie 191. 193. 
TG904jualcrev0) 25» 


S- og 


| 


"* 


. stapaortogadgy 25. 


zTtatQic 172. 
JIsAozie 174.. 


er&psAsvaxo)g ibid. 
sttgc0oavois 199. 


T xeeiBAnrixós 199. 
* 
* 
* 


* 


JreQUxÀnoic 199. 
?E6Qu0Ux(6 191. 193. 
TI EQ4&O OR C(LUG 199- 


* sepa eTaÓsy ib. 


TISQUOXEÀ(c 101. 194. 
st£geqAoyiGo, sed dub., 199. 
7tQ1QÀ0yi0g.06, 199. 


7ter&0)Vog et qvÁ6u»oc confusa  . 


125. 
TIvaxic 175... 
ztÀoxaHie 175, 
7ztoAs(Ótov 150. 
?r0À16 et v;ooe confusa 82. 
7toÀ? cum substantiuo 181, 
TroÁvyvo)TOS 156. 


T "0oÀ/0Qioy 122. 
x molvihit 156. 


T volvBwvetos 158. 
mtoÀvxAsyis de accentu 195. 194. 


L) 


195. | 
tolvjsei 190. 195. 


* qtoÀvz xus B: ; E 


Í 7LOÀVOTzOC 1 


*« 


1d. 
7toÁutpayre 162. 
7toÀPwexroe 158. 
TroÀvipig ue 192. 


i. TTOtGxTLOV 127. 


z09Uustov signific. 126. 


* ?t00QvQozrGÀaxf)j 144. - 


* 


llorauysi74. 
?rQoSeiósoy 130. 


* z9o0Lui re 41. 


* 
[^ 


Y «009xspaladwoy 151. — 


siQostuTr0&i0z e 40. - 
7rQutOYAG 174. 


S/waoTtuG 190. 193. 
Goidso» improbatur 129. 
Qoíóiov proba vex 1b., de-ac- 
centu v. b. Iud. s. v. oítcos. 
Óucaodu. c5vys0t 20. 
* óuxuudsys 242. 
Az. o7 : 
Er (1. e. xa1) et e confusa 146.* 
T eexxiov 127. R^ 
caÀniyxire, auis nomen 123. 
eauBaAtoxov 129. 
cavoot et d RS 
* gaoras, de eorum accentu 121. 
* gnuwÓ06 44. di s 
07084,0506 et oxaponióés con-. - 
fus. 245. Lu 
oíysiov et a/riov confus. 152 sq. 
cíyiov cum oírioy — — ib. 


gír.ov et aíysuov et o/yu.ov con- 
fus. ib. Haec. mutatio si 
uibus improbanda esse vi- 
eatur, ne ea de causa, quae- 
so, improbent, quod oíriov 
vulgari voveo: aduersatur. 
, £mendatio non ad -vulga- 
rem normam, sed-ad men- 
tem Apionis et Herodori fa- 
cienda est in his Jacis,sine 
dubig corruptis. Quaestio 
est in Jl. l1. de accentü vo- 

ur TSENSMENE Wemd "S gemit 
cis &rusia. "Trypho incer- 
tum liquit, vtrum zzoozrago- 
E£vvovosc (uiia), an. sr«Qo— 
"Berovug (pta) scribi de- 
eat. Apio et Herodorus 
Bosxevolvecnmt ies esse di- 
cunt hanc:legem ferentes: 


vd Ótd to) iov evOtviga uo-, - 


* 


. TtvÁenvog et é&AsQvos contus, voysvij rguovAAafa nn ovra 


« 


« 


125. ! 
7tvAotió7s 4o. : 


P.. 
Qavíc 172. | 
Qagu»ylc 175. NN 
po E EMEN 
Qaqís confusa 175. 


T. óuosidwoy igo, — .- 


QuniS$ 175... 


* 


"SUTOXOQUOTMXQ ,- 8L EX ES TV 


N ' , » s e 
cQitzv aztü téÁAove; ?/t0» vt) 


N ., sagaÀnyovoav, Quests 


.paxpdv Oud vov « ixqego- . 
pévny, 1j povov 7j "gx ÉréQu 
QUUVTjSVTL, Tt QOL QOEUYET O4 — 
07:0 03 vio zraQoSvtova we 
v0 vlov (9410)... - 
* Yam véro, quernadmodum ei- 
c (gupy scribendum esse "vter- 
que statuit contre marem et. 


Bl 


077 


vsum NE ris, efr. Ev- 
stath. p. 428 1. 4 sqq. (ride 


,' Supra p..153).[«0 03 eio». 


"Qurneos 
04,0L0)€ tQ Aeiguov , o y 08 3- 


Eden "ro gobivovet,]; ita . 


, in v..oítia» etiam, rgcedere 
otuit ab vsu. Simili nio- 
do o Mr xpuiov Eustath. 

p. 268 1, 8 5q., Vguov vide 

supra p: AE Avyv«ov. ibid., 


£9 srgorrapovver 


Boíüvov et Bovóov p. 129, A 


. GrQsov Phrynich. Prop. in 

pee graec. Bekkeri Vol. 
L ps 51, T Lini Ais 3 P. p^ 

PT dai i Ps E agn. p 

— Báo y oi0LOV. Su 

. 129,-az90«0» Etym. M. 1 l. W 

' Éos autem oívioy e numero 


detninutiuorum. eximere po- 


tuisse facile credet quicun- 

uc meminerit quantüm tis 
m rebus- dissentiant Gram- 
- matici, e V4 C. &Ipra pgg-. 


a — 14 
F^ eterum *s Schol. A4 illoi- 
sonian. p. 210 l.g sq. legas 
pro 7co: Móv ov ita 30 pa 
7507. 


- 


queous s et oyonposióts. COn« 


fus. 2 
|» OXETEG0t?) 149. ' 
axexaot5] oiov Substantiue Mg. 
exigdquov quid et vnde 155. 


M iS 
oxv et ov» confus. 145. - 


] oxviaófwgs ibid, 


T ex dOswos ibd. — 
* oxv os, Ó 0; et quid signific. 144 


1 gnvioc 144, et de accentu ibid. 


* goáotxostOTs6 241. 

orttAsuduov 122... 

qzz 0 iósoy 156. 

ov Jvvtoy quid 136, — 
tur ibid. 

UT7H0V&QuoV 152. 

erAsyyiDorrotóe 160. 

qvbaTgyie 174. — : 

ovq0ioy 150, de accentu. vid. 
h. Ind. s. v. oéziov. 


* 


évÀaE — -— — — ibid. 


ovjeflAanro 79. 


* 


à 


* . 


o»a& dubia vox, de accentu 122. 


1 svpmruroudese T9. Stephan. et. * 
Hed eric. habent. De, vsu 
vid. Pollué. Onomasticum 

' | e£ Lucian. Soleec. 5, Tom. 
HI. p. 562.ed. B. ibiq. in- 

. £erpyr., Anji- Atticistam, in 
Bekkeri Anecdot. graec. Vol " 
I.. p. 115. : 

cvpi) toy ito 199.' i^ 

'evv et ox» confusa l4. 

ovrvazroo0Tao 79. -» 

ovvatvy)s 79. 

cviavAgoe 80. - 

ovvOvecvnsc 1b. 

ovvs&oxovzitw. vid. h. Ind, $. 
v. é&oxovríGa. 

'cvvOokóo go. Stephunus in 
Appendice Thesauri habet, 
sed sine auctoritate. ; 

'gevvztoxXoQrGo fornta i actiua ae 

GvQsyATajS I223.. 

A 71s 171. 


ysdoygaquxoc 
ogoldgeov is 


*4 0X 0X 0 


- 


* * 


É 1 | T 
* vprony oed 2429, . 
*. perQaáUrQoc 247. |, 

vsvOie 171. 

! KEUTE0t $o0actta: 205. 

"ge masculina ita, terminata in, 
genere foeminiüo habegt. 
Qux 119. 

tius qvaogsu 202. 

vic et KovOG'oc confaga 125. 

totoUto6 8q. infiniziuo 298. 

* cout. 85. , 
* tota oyéo)- vid. dh Ind, 9 v. 

' aevatgoéo. 

* roTtoxQocÉo ibid. 
tua foeminina for formata a,ma-; 


sculinis in E rerminatis" 
*19s 


T vecyxco».86. 


2^ 





T vQuovAAaBor 19.  Hederisi je ^ 


xic. habet. ^ " 
T senos 151. 
 TQvgauiSe 175. 
Bevoic 25. ' 
* inre 150. 


- 





— ; 28. cu 
c 9. | lsgodovudgc 244. » 
diedoduved7e ib. 
v v et m" confus. 156. - eAeBoidorax 7/$ ib. 
oiov ^ form. deminut. 128, id * qisBoidom ib. 
. v3e« x . qAsyuovodne. "ad / 
eor ixo-er li E d. ' gAs0ovadns 1 
ne (riot 9o UURAERONINS qAavodw Urs vox nihili 


vÀyg forma deminut. 124. 
VÀg et tÀvc confus. 242, 
simil. hab. signi- 


., fic. ibid. 
rpm deminutiua i24. 
via —— —— ib. 
: viles — —À 387. 


. 124. 
] váAos — —X c —À 1 23. 
'wAos peu — 8 m e—€ ib. 
9485€ 242. 


UPSOV form. demin. 156. 


— qo» et svqoy confus. ib. 
SexgoaLo 178. 
vrroxdvitus ib. 
V7roxogéoua., de signifio, Var. 
109 sqq. 
VfEOxOQLue 140. 
$7t0xoQrot d. e.8 var, 1i 
. 44- 139. us «9 


9T0XoQ 








« 
* 


 — — — 1 


3 ' 
vrroveyía 79. Schneiderus s. v. e 


. '€frovQyroig habet. 
t forma deminut. 117. 
9garrovoyós 79. 
vqior form. n. demin. 152 sq. 
—— et «eor confus, 138- 
voz vas et 
Sydioas Sonfusa. ri 


* 


- ' e. 
T 9drior 154. 
*.eoarcapuau0ng 40r 
gapxis 171. 
yos, quid 48. : 
: HUM n 1 | 
eL bpseo 160. 


- dlsdóves ihtetdum idem signi- 
ficant, quod. "eda i 
| gddovgóyc ibid. . 


, 9st anceps 122. 
peretotos 3123. 


X. 
q etx confusa 159. 
* gaAwapioy 152. 


qt:9t0ec quoham accentu .169 


$qq. 176. 
* Xwvoy)c 161. 


, 47 foxma deminnt. 117 sq. 
ibid. 
ibid. 





qv0$ — — —— 


^ aeneDai tws Tteol sedips ve 


2354 0 
| Jgvadiyis quonam accentu 192. 
X0 nadxvis 193. 


XQvenic 174. 
S xovgociÓGe 40. 


e. 
* Vjevdoovyyoag £o i 


Vnqie 17i. 
vyoAo5is quid 58. 


* vreyerupo 406. "E 


«c forma deminut. 117. 


qUioy — — — 128. x50. 
] ejots 172. 





' * ouofiigoioc 145. 


Qv forma. deminut. 117. 
c et oy ov confusa 132 eq. 14$. 


* 





KOINDEX 


LATINUSET RERUM. 


À. 
Au vide Verba. et Sub. 


$tantiua. 


Accentus adiettiuorum in ;c e 
barytonis factorum 19o.- 195. 
—— — — orn 
norum disyllaborum 173 sq. 
——, epithetorum vzsoóiavA- 
Adfow in ic 174. |. 7 
foemininorum Oxyto- 
" norum in 4€ pur. 174- y 
z— in casibus obliq uis foe- 
mininorum disyllaborum ba- 


'"rytonorum in ;$ 175." 
— ——À oxytonorum in 
p" 170 8qq. 174. 175. Pe 
— — — E — vrrepüvovAkaBoy 


.in a6 17458 
"OB CRGR i . masculinorum 


in m 175- 


substantiuorum in et 
foeminini generis 120 sq. 

—— — -— — masculini ge- 
neris 121 sq. 


' 








pare ares SERES 


— — pom ge- 
neris trisyllaborum 152. 
—— polysyllabo- 


rum 153. 








bus interdum mutati 145. 155. 
v. Ind. graec. 8. v. aívtoy. 
Achilles in Leuce, Ponti insula, 
cultus Eas 
—— — veluti i in Ely- 
. $io ibid. 


D 








arytonorum foemihi: 


vocabulorum a seriori. 


Achilles sepultus in agro Tio 
no 62. . 
. —— in Leuce TH 
ES sq. . 2 

Adiectiua composita in :$, eo. 
rum accentus 190 — 196. 

masoulina iuhgurtur 
substantiuis foemininis 199. 


Aduerbia iunguntur subsantiuis 


191. 

Aiax cultus 65. 

Alybas quid sit et vbi 75 — -56 
Adde Lexicon rhetoric. .s0-. 
phist in "Bekkeri Anecdot. 
gue "Vol IL. p. 580: Aiuvg 

£yeras éy "Trtofooéors. ; 

&ra& eiguuévoy vis critica 156 "e 

182 sq | 

Asgumenta chronologica, eorum 
v18 Critica 94 8gq. . 

———— enumeris petita, eorum 
vi$ crit. 229 $qq. 

——— e rationibus aestheticis 
petita, eorum vis crit. 15. sqqs ^ 

e varia formularum con- 
formatione petita ,. eorum vis 
critica 197 Sq. 201 sqq.  ' 

e varia verborum signis 
ficatione petita," eorum vis 
crit. 1855 2 

-——— € vut struendi modo 
. petita, eorum vis erit. 187 sqq. 

——— ex orationis colore pe- 
tita, eorum vis crit.. 209 sqq. 

——— ex vsu verborum pot- 

ta, eorum vie erit. 156 sq.- 

— ^ geographica, eorum vis 
erit $osq. 97 sqj-5 

NEG toxica, —— — — 47. 
ge*gq. —. ud 


N 








- 


» 


£N GC. b 
—— 200 Lc 


Argumenta isbolo cios eorum 
vis crit. 57. 88 s 

Attica dialectus v. Dialectus Át- 
tica. 


Augmintum duplex 166. 


, 5h formis aoxow, scxov, 

í SN. et:.contrácds formis. 
iisdem 164. 165. 167. 

—-—- numeris accommodan- 
dum 167. 2351. . 

—-——— omissum 166. 

—-——-—  variatum ibid. 





&uxilium Deorum subitsneum 


S5 sq. 223. 


B. 
Briirei columnae 69: 


e 

e 

. C 
. *. 


Cnesurae trochaicae in pede ter- 
tio qui numeri antecedere s0- 
leant 57. 253 sq, 
aesuran) primam qui numeri 
sequi soleant 250.. 

—— tertiam —'— — zs. 

€nesura quarta, «ius rationes 


256. 


Caesurarum visinrationibus he-  - 


xametrorum 232 8qq. 
Caesura trochaica in pede quar- 


to 230 sq. 
Lo — — tertio 250. 2 
Carminibus homericis vérsus 
inserti 220 8q. - 


Charon Homero scHaiadovinus 
dum cognitus 47. 

€hronologia vid. . "Temporum 
ratio. — - 

Cicero ,, &uaoryr ava mvngovixa: 

* ab eo.non aliena 2553. 

Clytaemnestrae crimen a variis 

v variatur 4Ó sqq. 


Coeli fornices vitra Oceanum o£ 


terrae inmtuntur 6g. - - 
Coeli portae v.Portae.. . 
Columnae Herculis. alio loco 69- 
——— —— antea Brugrei et 
" Saturni 69. 
Commissurae i in carminibus bo: 
anerieis, earum Andicia 214. 
222. 


- 


Communis dialectus. vid. "Dias 
lectus. 


Cyprrex Teucer 65. 
x D. 


Datigus. quando post verba la- 
vandi, humectandi et si 


Deminutio (értoxopeogóc). — 
114, eius exempla ibid. 

Deminutiua, an in carminibus 
homericis 138. — 145. ; 

e———, eórum signifcatio in- 
terdum perit 142. 


 inssyltimam corripiung 





| 169. . 
—— -— — er producunt 176. 
———, quid denotent.10$ sqq. 
-—-—; quaenam eorum. fIor- 
mae 115 — 127. 


Dialectus Attica corripit viti: 


mam in v. cuyts 175, xaQ9is. ib. 


. $agavis Ab. ums ib. 
a ET redigo] 

E asd permultis 175. ] 
producit vltimam 

7 du V. oiyts 175, 0gvig 175. ^ 
-——-- communis producit. Hg 

. tinam in voc. xapíie 175. 

ate ib. 


d— 900 — 


3 


vidis 
0vÀ Adfow rnm 175... 
Ilonica : roducit ' vlti- 


edo RP IIRRASNRD 


" mam in' voc. sais 175. órmis 


ibid. 


— — — Jasgde-. 


evidódoss pronus 176 
E 
Éiaculari, significatio- h. ."vexb. 


vid. h. Ind. s. v. iaculari. 


Epiri rex.N eoptolemus 65. 


Euphonia, eius niomentum. in. 


. instituendis mutationibua ]e- 
ctionis 241 sqq. 
Eustathius notat orationem car- 
minum homericorum. 27. 6q 
: 198.200. 217. 227, aepo nds 
^ Sagax est 200. 


-.- -e——-&8S— WU 


——. 201 riis 
T. ^ ' mulla, vt itineris spatium ex.- / 
F e. b RE GR | pramat 27:29. 29. 
Toemuanina.substantiua iungUmn* .Iymnus Otphicus L'VII recer- " 
tur masculinis adieciuis 199. . "oy 45, - o . 
F nlminum diuersa genera 159. es wu o: 


. : . e N Y. e à 
^ did G. e . A . 
| "uc B acere, signific. bui. verbi 77. 
Genitiuus quando post, verba  Kactare, —  —. -—: ib. Cíz. 
, lauandi bumectandietsim.68. .  Burmanz. ad Petron. c. 109. 
| ——— in ev; nominatiuorum bo :nif, hi bi 
if.eve Homero non vsitatus dac; MED M Te 


155. | ! Adde: Vixgilii Mor. 106, Aen. 


; .. ^ E . Ae G l e. X. * H e . i 
Geographia, eius aetas. fabulosa : A poena om; rd di 86 
j 97 sq. EE -*  . mum ad Petron. c. 109 p. 650. . 


a x LEES . 8q. et quos laudat lotes,. Peri- 
no d^ dox n C DEBPEDIEOS. D onc ad Ty in fib. CCLXXIH ; 
" REA: d. Munck. p. 520,. Lamlin. | 
—. Homern i00 — 105. i P "IT T3gve 
Geographicorum argumento- - e Á à Add ue 
rum vis critica vid. Argu- ^—— Kiaculari ap. Ennium in Áia- 


. Grai Encore E ce. w.Stephan. Fragm. P. V» 
mmaticí graeci dissentiunt Plin. XXXVII. 9. 
: 158 — 144. 152 sq., 172.89, . pos CAD UN. ; 
| . v. Ind, graec. s. v. se Ne T Mec ab Ody 58ea v. Odys | 
! P (NET a . e e » 
| —-, in singulis eius lihri$ ^- 
Hs. . multa &za£ s«nup£vo 156. 


Yonica Dialectus, vid. Dialectus, 
Iris in Iliade Deorum nuntia 46. 
— in Odyssea nusquam Deo- 


. Hercules, fabula de loco sacri- 
ficiài vltimi ab eo facti varia- 





: tur 7f. 7 . ua. ibi 
[ : . l " s rum guunua . e * 
gc columnae bis loco Ithaca, vxbs ab thago Conditg 
| Hesiodus et Homerus ,differume. 92 | EE 
| 45.107.250. | ^ E. 
Mexametriragones caesuriscOns  - . 
sütuuntur 252 sqq- 44 rhapsodia, Odysseae v. Odys- 
: sine caesura in pede ter- sea. dd d 
| uo 2304 . : Laértae hortus descriptus 56. , 
| : Hiatus in Iliade saepius adest  [,edae ouum, diuersae de eo fa- 
! quarh in Odyssea 287. bule 78. . |... 
| . pxuraEs e eius rationes aeuo Ho- Lessus, de eius origine 55 sq. 
meridarum 247 S . 251. advosqQ»v exempla 19. 20. 42. $35. " 
- . Homericis carminibus versus 45,/46. 61, 
i Íntrusi 220 sq. 0X 0 Vvrwxot lis saepe placet: multa '. 
! |. Homeridarum aetas, eius indi- xatà-ro GuoztOevoy intellige- 
| cia 214. 221. 201 sqq.  - Jd 39. ue xe P 
Homerus, eius Ilias et Odyssea : 
| differunt, vid. Odyssea. : M. ^C 
Homerus et Hesiodus differunt, : m |j "s 
vid. Hesiodus. . . Malls vrbs, eius. conditores 
| —— internectitaliquotiesnon-' — 207. 
i OG - 
» 1 » s 


menge 
T 

Masoulins adiectius iuncta aub- 
stantiuis foemintinis 199. 


"Mexourius Cyllenius 58 $q. 


J 


-- — inlliade nusquam Deo- 
rum nuntius 46.. e 

— -— "Vogortopmoe 4á sqq. 

Mortui nondum hurmati viuis 
non annumerandi 42 sq. 


Mortubprum- animae sine duce. 


ud Hometum ad loca infera 


,, abeunt 46. 


d — lis interdum -Teo- 

* miniscendi, percipiendi etc. 

- facultas vindicatur. nondum 
hausto sanguine 42 sq. 

Musae nouem 45 sq. 

——, Sedes earum apud Home- 
yum et Hesiodum diuers. 45. 

Moto graeci secundum aetates 


. dispescendi 74. ME. 
N., 


Neoptolemus rex Epiri 65. 
Numeri, eorum vis critica 227 


sq. , 
e———, Quinam caesurae tyo- 

chaicae in pede tertio antece- 
. dere soleant 57. 233. 254. 255. 
L———M quinam post caesurám 
: primam 230. 


———, — — — quartam 
ibid. 
A—,  — c«-— 9 ' tertiam 
255. | 
o. 


Oceanus intra coeli fornices 6g. 
Odyssex'et1lias differunt 46. 74. 
. 885q., hiatu 247, omni ora- 
tionis colore 209 sq., signifi- 
catione verborum 185, «vsu 
imaginum 210 $3q., vsu verbo- 


.' rum 156. 163. 


———, eius libri E, 2, H, N 
non ex asse quadrant ratione 
tempore 85. 

Odyssea, eius libri K ot /£ pu- 
gnantia continent 45. 

». —. — quatuor prio- 

ves congruuhg retiome temhpo- 

11s 95 | air 





-200 


LI 
. —— 
M 


Odyssea, eius rhaps. 24, 5j zog 
vsxvía dicta 18. 19. 23. 





Qc— €  —, lodibi 
spurii 55 
——, —— — €-— , veterum 
de ea iudicia 55. : 
———, — — detPetT 


aliam fatentur temporis ratio- 
nem 835. 
T— 05 ce Dh y qoa edis 
recentioris oxigunis $1. : 
— Á—— nes - o, yv. 562 c— 
597 spurii 49. 201. 
———, — -—  , emus aini- 
um 5 pixoa OsvréQu vexvio 
dictum 19. 21... Pa 
in singulis eius libris 
multa dzo£ sigguéva 156. 
———-—, quaedam eius partes 
significatione verborum ab 
alus differunt 182. 
seriori aeuo ef post 
plures yevedc orta. quam IU 
265. 


, 


-————, temporum ratio in ea 


' 65 eqq. ÉD 

0 bios hymnus LVIY vid. 
ymnus (Orphicus: 

Ouum Ledae v. Ledae ouum. 


r c 


000 v FR. 

Perdicum libido 115. . 

Phauorimus. Eustathtum compi- 

' latii6. 159.152.162. — 

Plusquamperfectum in sc ter- 
minatum 153. 

ento 166. 

Portae coeli 66 sqq. 

Portae, conualles inter duos 
montes ita dicuntur 69, ^ 


saepe sine au- 


* Portae Somniorum 72. 


R. 
Rhapsodorum aetas, eius indi- 
. dicia 214 — 221. 261 sqq. 
BRhapsodorum studia ibid. 
8. .. 

Saturni coluntnae 69. T 
Sicilia, eius incolae varii 76 sqq. 
e gi 86q. . a- -" 


- 1 


Sicilia, non Thrinacia Homeri 
o. "E 
Somnia, eorum portae vid. Por- 

tae. 


———— —— —— sedes 70 sq. 


| ——— qO0via et ovodyto 72. 


Substantiua abstracta 105 sqq. . 
—— | ——- eorum exempla 
nomulla ex Homero 107 sq. 
——' ex Hesiodo 108. . 
-—— Cui aduerbiis iuncta 
igi. 7 ZR 
«-—-. Íoeminina iunctá adie 

' Ctiuis rhasculinis 19g. 
4e in ,a ihbterdum idem 


eignificant quod in spa tet. 


minata 87. l T 
Stellae eunt lotum in Oceano 


67 sq. | 
T. 


Telemachus, eius iter 5, 9g. 97. , 
Telemachus Spartae non Icarii 


hospitio exceptus sed Menelai 
25. 
T emporum tatio in Odyssea 85$ 


9d9. e. 
E Cypri 65. . 


985 


GEN PR UESCER i l 


"Thetis, cultus eius in Phthia 


9. 
Threníi vid. Lessus, 
acia Homeri nom Sicili 


8o. M 
Timolaus Iliadern si 


. . l moe 
do amplificauit 221. I 


fIraiectio verborum lenissima 
locorum Gorruptorum medi. 


cina 209. : 


Triticum quonam tentpore seri 


solhtum 85. 
Lt cd trithegtre ibid. 


e v. ; 


4 


Verba abstracta quando orta 


105. : 

—— lauandi hümectandí et 
sum. qiando sequatur geniti. 
vus 68, quando datinus ibid. 


Verborum traiectio lenissima 


locorum corruptorum medi. 


cina 209. . 


Versus carmmibus homericis 


inttusi 220 sq. 

-—. sinc caesura 250, 

—— sputii ad Oowrometigay 
formam reuocati 435, 


LU 


EMENDANDA. 


b P. 24 l. 15 lege: X. P.25 not. 57 pro X 621-4 À. 5f La 


$27 praecip. B. 370. P. 5: l. 22 Ll: audientium P. $151: 
"f2c, ib. l. 10 exciderunt verba: et vberiore oratione, "P. 421. 5l: 
protulerint. P.54 L94 13 illii; P.56 17 lh: qium. P.6ol.2 
l: sane mirexis, P.711.4 1: quia. P. 74 l 6 post 7 excidit: 
ante. P.771. 16 1.: gidotiorcQes. P. 79 1. 31 1: Hygin. - P. ge 
l33 1. transducere. P. 1í6 Ll. 5.-l.: vavrilos. | P. i21 1.27 1.: 
penultimam. P.a58 hg Ll: habeat. P.205 lh 29 l: ut: P, 
$og l. 27. Ws. 





Tndici Àuctorum adscribe: 5choli Nicandri 274. Scholia 
F illoison. 277. | 





LIPSIAE 


YMPRAESSIT BENEDICTVS GOTTAILF TEVENER. 


* 


Bv 


Libri 





Lihri sequentes librariae 7V'eidmanniae Lipsiae sum- 
tibus sunt editi coemtive pretiisque quae indica. 
vimus venduntur. "Ex 


shy Dramata, quae supersunt, et deperditorum Fragmenta, ' 

' Graece et Latine. Meccuside et brevi annotatione illustraviL Frid. 

'.Henr. Bothe. 8 maj. 1805. charta impress. 2 thlr. 18 gr, 

— -— jdem liber, charta script. : 4 thin. 

* — — Idem liber, charta helg. opt. ) 6 thlr. 

nacreontica. Graece. Reoensuit notisque criticm instruxit FYid. 
' Henr. Bothe. 8 min. 1805. charta anglica, 16 gr. 

(09 — [deg liber, charta pergam. (Velin.) 1 thlr. 4 gr 

-"ppiani, Alexandrini, Homanarum historiarum | quae supersuat. 
Novo studio conquisivit, digessit, ad fidem codicum manuscripto- 
rum recensuit, supplevit, *emaculavit, varietatem lectionum adiecit, 
latinam versionem emendavit, adnotationibus variorum suisque il- 
lustravit, commodis indicibus iustruxit Ioannes Schweigháuser. 
Ii] Voll. 8 maj. 1785. | 11 thlr. 

"Mristophanis Comoediae,, auctoritate libri praeclarissimi saeculi 
decimi emendatae a Phil. Znveruizió. Accedunt criticae apimad- - 
versiones, scholia graeca, indices et virorum doctorum adnotatio- 
nes. Vol. I. et II. 8 maj. 1794. i 4 thlr. 12 gre 

* —. — Idem liber, Vo). I. et IL, charta belgica opt. j thlr. 

— — ldem liber, Vol. HIE. IV. V. et VI. Commentarios interpretum 
complexum Vol. I. II. III. et IV, Curavit Christ. Dan. Beckius. 
C. tab. aenea, 8 maj. exc m 1816, Charta script. — 14 thlr, 16 gr.^ 

* — — Idem liber, charta belg. opt. . 28 thlr. 16 gr. 

Etiam sub Witulo : . 

Commentarii in ristophanis Comoedias. — Collegit, digessit, "auxit. 
C. D. Beckius. Vol. Í. H. III. et IV. Prolegomena. Commentarii 
in .Pluum, Nubes, Ranas, Aves, Equites et Pacem. Cum tabyla 
aenea. 8 maj. 1809 — 1816. | b 

aMristophanis Nubes, raece et latine, cum scholüs graecis et animad4 

- vers. illustravit T. C. Harless. 8 maj. 1788, 1 thlr. 8 gr, 

Arriani Epictetus, vid. Epictetus. m. 

Bastii, Frid. Yac., Epistola critica ad virum clariss, Y, TF. Boissonade, 
auper 4dntonino Kiberali, Parthenio et Zristaeneto. Cum ucto- 
ris emendatt. et additamentis manuscriptis e lingua Gallica in Lati- 
nam versa- a Car. Alb. JFiedeburg. . Cum tab. aeri incisa. Accedit 
Appendix, quam ex schedis Bastianis partim latine vertit cumque 
suis notis et indicibus edidit G. H, Schafer, 8 maj. 18e9. Charta 


imipress. ^ 3 thlr, 16 gr. 
— — Jdem liber, chátta script. - 3 thlr, 20 gr. 
— -— jdem liber, charta meliori, "s 0 $8thlr 4 gr. 
"* —— — Idem liber, charta membran. (Velin), " 2 thlr. 20 gr. 
'Benedicti,^M. 'Traug. Friderici, Commentarii criticd in octo TAucy- 
.. didis libros. 8 maj. 1815. Charta impressoria, - 1 thlr, 
— -.- Idem liber, charta scriptoria gall. 2L 1 thlr. 6 £r. 


Bos, Lamberti, Ellipses graecae, "Cum priorum editorum suisque 
dbservationibus edidit Godoír. Henr. Scháfer. 8 ^maj .1808. 
charta impr. 5 thlr. et 5 thlr. 12 gr. 

— -— ldem liber, charta script. 4 thlr. 12 gr- 


[ and 


- 


2 
x MS D 
X EY 
LI - 
— 


Demosthenis Oratio de Coronas, quam denuo wecognovit et cum joa. 
Taylori, H. JFolfii, Y. Marklandi, I. Palmerii, 1. Y. Reiski suis- 


qu animadversionibua auctioribus iterum edidit Gottl. Ghristoph. 
: Harlefs. 8 maj. 1814. Charta impress. 3 thlr. 16 gr. 
— -— ldem liber, charta script. gall. 2 thir. 6 gr. 
* — —,. Idem liber, charta porem (velin.) 5 thir. 8 gr. 


* Dionysii, Halicarnassensis, Ópera omnia, graece et latine. Cum 
annotationibus Henr. Stephami, Frid. burgi , Framo. Porsi, 
Isaaci Casauboni, Fulvii Ursim:, Henr. Falesii, lo. Hudsoni et 
Yo. Iac, Reiske. VI Tomi. 8 maj. Lipsiae 1274 —1773. — 16 thlr. 

—» — de Compositione verborum Liber. Recenauit ac priorum edi- 
torum euisque notis adiecit Godofr, Henr. Scháfer. — Accedunt 
eiasdem  Meletemata critica in Dionysii Halic, artem rhetoricam, 


8 maj. 1808. Charta impress. 3 thl, 
|o— — ldem liber, charta script. gallica. 4 thlx 
(O* — — ldem liber, charta membrag. . (Velin). 8 thlr, 16 gr. 


* Jipicteti 


JEichhorn , o. Godofr., antiqua historia ex ipsis veterum scriptorum 
Graecorum narrationibus contexta. IV Tomi. o. Indd. 8 maj. 
1811 — 13.. 10 thlr. 8 gr. 

Etiam sub titulis sequ. separatim venduntur : 

Eichhorn, Yo. Godofr., anfiqua 2síae historia, ex ipsis vet. script, 
Graecorum, narrationibus contexta. 8 maj. 1811, .2 thlr, 12 gr, 

-- — antiqua Jffricae hiscoria etc. 8 maj. 13811, 203 thl 

-— -— antiqua Graeciae historia eto. 8 maj. 1811. 1 thlr. 20 gr. 

— -—- antiqua Italiae historia etc. Pars I. 8 maj. sB123. 5 thlr. 5,er. 

-— — eue Italiae historia etc, Pars II. 8 mag. 1813. 1 thlr. 21 gx. 

issertationum &b Arriano digeatarum-libri IV. — Eiusdem 

. Enchiridion et ex deperditis sermonibus Fragmenta. Post lo, 


Uptoni plerumque curas denuo ad Codicum Msptorum fidem recen- . 


'8uit, latina vereione, adnotationibus, indicibus illustravit Yo. Schiweig- 
láuser, Yl Volumina. 8 maj. 1799. . 13 thir. 


2*9 - ldem liber, charta belgica. | . 20 thlr, 


| Etiam sub titulo: » 
Kpicteteae Philosophiae Monumenta, Ill Volumina, 8 m 
(Videatur Simplicii Conymentarius in Epicteti Enchiridion.) . 

* Homeri Carmina cum brevi adnot&tione. Accedunt variae Lectio- 
nea et Observationes veterum Grammatioor&n eum mostrae aetatis 
Critica. Curavit €. G, Heyne, lom, I.— VIII quibus continen« 
tur Ilias, graece et latine, et variae lectiones et abservationes in 
Diadem, cum ornamentis XX VMI , aeri incisis, et V Speciminibus 


Uodd, MSS, & maj. 18a2. charta script, 3o thlr. 

* — — Idem liber, charta belgica opt. — — 5o thlr. 

wv -— ldem liber, sine ornameatis, charta impress. 20 thlr. 

T * Homeri llias cum brevi annotatione euraute C. G. Heyne, II Tomi. 
..— 8 maj 1804, tharta belgica opt. I 10 thlr, 

— — Ydem liber, charta scriptoria, . - ^ is 6 thir, 

'.- — dem liber, charta impr. & thir. 


Jomeri Hymni et Batrachomyormachia, Geseot et Latine. Recens. 
varietate leotinmia instruxit et interpretatus est Àug. Matthiae. 


Cum eiusdem animadversianibus. 2 Voll, 8 maj. 1809. 5, 2thle. 22gF.— 


— — Idem liber, charta scriptori. — E 5 thlr. 22 gr. 
JHomeri Hymni et Epigrammata, Edidit Godofz. Rermannaus. 8 mj. 

. Vhartaihpres. ——0 00 ..—— 3 thlr. á gr. 
-— -- ldem liber, charta soript, gall. .3 thlr. 12 gr. 
* — —- Idem "liber, charta membran, (Velin). 3 thhr. 6 gr. 


- 


1 


JHomeri Hymnus in Cererem ; ad Codic. Moscov. dent:to coll, recensnit 
et animadyers. illustravit Christ. Guil. Mitscherlich, 8. 15843. 

| 20 Bt» 

JHoogeveen, Henrici, Doctrina particularum linguae graecae. [n 
epitomen redegit Chr. Godofr. Schütz. Editio secunda, auctior et 


emendatior, 8 maj. 1806. «tharta impr. .'32 thlr. 6 gr. 
-— — Idem liber, charta script. 2 thir. 18 gr. 
Jsocratis Panegyricus, recensuit, animadversionibus illustravit D. S. 
. . F. N. Morus, Editio tertia auctior. 8 maj. 1804. , 16 gr- 
* — — ldem liber, charta belg. opt. . 1 thlr, 


Memnonis histofiarum Heracleae Ponti excerpta. servata a Photig. 
Graece. Cum versione latina Laur. Rhodomanni. Accedunt 
,' Scriptorum . Heracleotarum , Nymphidis , Promathidae et. Domitii 
Callistrati fragmenta, vett. historicorum loca de rebus Heracleae 
Ponti et Chionis Heracleotae quae feruntur epistolae, cum versione 
lat. Io. Caselii, . Omnia collegit, disposwt, recognovit, notis prio- 
rum in etum integris aliorumque et suis illustravit et indicegm 
adiecit Io. Conr. Orellius. 8 mej. 1816. Charta impress. 1 thlr. 18 gr. 
e — [dem liber, charta script. gall. - 2 thir. 
* — — [dem liber, charta meliori, * — 9 thir. 8 gr. 
JPlatonis Leges et Epinóomis. Emendavit et commentario instruxit 
" Dr.Fridericus 4(stius. Il Tomi, 8 maj. 1814, Charta impress. 5 thlr. 
-— — ddem liber, charta script. gall. . 6 thir. 12 gr. 
* — -— ldem liber, charta membranacea. .10 thlr. 
* Plutarchi, Chaeronensis, quae supersunt, omnia. Graece et Latine, 
- Princpibus ex editionibus castigavit, virorumque doctorum suisque 
aunotationibus instruxit Io. Iacob. Aerske. Xu Volumina. Cum 
ornamentis aeri incisis, & maj. 1774 — 17823. » 40 thlr, 
Polybii Historiarum quidquid superest. Recensuit, digessit, emen- 
. datiore interpretatione, varietate. lectionis , adnotationibus , indici- 
bus illustravit Io. Sc/sweigháuser. 'Tom. I— VIII, P. IIda. 8 maj. - 
1289 — 95. ! 27 thir. 
X* — -— Idem liber, charta belgica opt, 45 thir. 
-Be/sigii, Caroli, Coniectaneorum in 4rist nem Libri II ad Godo- 
iredum Herrgannum. Lib. 1. 8 maj. 1816. Charta impress. 1 thlr, 6 gr. 
— -— ldem liber, charta scriptoria. 1 thir, 12 gr. 
Sapphus, Lesbiae, Carmina et Fragmenta. Recensuit, commentario 
ilustravit, schemata musica adiecit et indices confecit Henr. Fr. 
. Magnus Polger. 8. 18160. Charta script. 2.7 3thh. 
— — idem liber, charta meliori. .* x thlr. 6 gr. 
.* — — jdemliber, charta membran. (Velin). -0y thlr. 16 gr. 
Simplicii Commentarius in Epicteti Enchiridion. Accedit Enchiridii 
Paraphrasis christiana et Nili Enchiridion. Graece et Latine. Omnia 
ad veterum Codicum fidem recenauit et varietate lect. hrevibnsque 
notis illustravit Io. ScAwesigháuser. II 'Tomi. 8 maj. 1800. 6 thlr. 
5o — dem liber, charta belgica opt. ? 1o tll. 
; S Etiam sub titulo: 
Bipicteteae Philosophiae monumenta, "Vol. IV et V. 
; (Videantur Epicteti Dissertationes ah; /frriano digestae.) 
Socratis et Socraticorum, Pythagorae et Pythegoreorum quae ferun- 
: tur Epistolae, Graece, Ad fidem Codicis quondam Helmstadien- 
sis, nunc Goettingensis, recensuit, notis /Mlatii, Stanleii, Oleari?, 
| Hemstorhusii, Fakkemarsi, Koenii, H/yttenbachiü, Ch. Mon 
H. Brem aliorumque et- suis illustravit, versionem lat. emendat. 
"fllatii, Pearsonii, Olearii, Bentleii, Meinersii, dissertationes et 


* 


. judicia de epist. Socraticis et indicem adiecit Io. Conr. Orellius. 


8 maj 1815. Charta impr. 2 thlr. 6 7r. 
^ - — Idem liber, charta scriptoria. .  $ thir. 
9 — X- Idem liher, charta meliori. d á thlr. 12: gr. 


Etiam sub titulo: 

Collectio epistolarum gracecarum. Graece et Latine. Recensuit, notis 
priorum interpretum suisque illustravit Io. Conr. Orellius. "Yom. 
Imus, contiuens epist. Socraticorum et Bythagoreornm. 8 ma;. 1815. 

Sophoclis Oedipus Hex, graece et latine,. e recensione Brunckii, 

. anmot. perpetua illustravit C. T. Kuinoel. &. 1790. 29 gr. 

Sophoclis Dramata, quae supersunt, et deperditorum Fragmenta. 
Gc: et Latine. Dcnuo recenguit et Rich. Franc, Phil. Brunckiz 
aunotatione integra, aliorum e£ sua selecta illustravit Frid. Henr. 


Bothe. 11 Voll. 8 maj. 1806. Charta impress. 6 thlr. 
-- — Idem liber, charta script. gallica, 8 thlr.' 
* o — ldem liber, charta belg. opt. . |^ 12 tir. 


Sophoclis Aiax Lorarius. Graece. Cum scholiis et oommentario pcr- 
petuo edidit Christ. Aug. Lobeck. & maj 1809. Charta impress. 


: e 1 thlr. 16 
v — dem liber, charta script. . ; 2 ilr. 
* — — ldem liber, charta membran. (Velin.) . . 8 thi. 
Gpitzner, M. Frauc., de Versu Graecorum heroioo, maxime Home- 
rico. Accedunt eiusdem Mantissa observationum crit. et grammav 
ticarum iu Quinti Smyrnaei Posthomericorum libros XIV. et M. 
Frid. 'Traugott. Pridemanni Dissertatio de media syllaba pente- 
metri Graecorum elegiact. & maj. 1816, Charta impress, 1 thlx. 16 gr. 
esc — [Idem liber, charta script. E 2 thir. 
* — — Idem liber, charta membranacea (Velin)  . * 4thlr. 
Spohn, M. F. A. G., Commentatio de extrema Odysseae parte inde 
a rhapsodiae / versu CCXCVII. aevo recentiore orta, quam Home- 


rico, B maj 1816. Charta impres. 1 thlr. 8 gr. 
-— -— Idem liber, charta script. 1 thlr, 12 gr. 
4 o — Idem liber, charta meliari. 2thlr. 8 gr... 


Strabonis Rerüm geographicarum Libri XVII. Graeca ad opt. Codd. 
MSS. reoensuit, varietate lect. adnotatt. illustravit, Xylandri ver- 
- &iónem enteudavit Ioa. Phil. Siebepkees, inde à septimo libro con- 
' tinuavit Carol. Henr. 7'z&chucke, Vol? I-— VE. 8 maj. 1796 — 1811. 
AM 18 thlr. 12 gr. 
* — — Idemliber, 'Tom. I -— VI. charta belgica. 38 thir. 20 gr. 
Sylloge lectionum Graecarum, Glossarum, Scholiorum in T'ragicos 
Graecos utque Platonem, ex Codd. MSS., qui in bibliotheca lrü— 


eriali Paristis adsevvantur, .erutarum in ordinem xedacta.  Aecedit - 


Dbrervatt. criticarum Symbole in soriptores aliquot olassicos et 
Graecos et Romanos nennullarum, | Utramque collegit et publicavit 
M."Godofr. Faehse. 8 maj. 1815. Charta impresa. . — 2 thir. 

"a - Idem liber, charta scriptor. 2 thlr. 12 gr. 

Theophrasti Characteres. Ad optim. librorum fidem recensuit, de 

notationum ingenio esrumquq auctore exposuit, perpetua. adnota- 
tione illustravit atque indicem vepborum adiunxit Dr. Frid, 4stius, 


8.maj. 1816. Charta impress, 1 thlr. 16 gr. 
— — Ydem liber, oharta scyipt, 1 th]r. T 
* s —. Idem liber, charta meliori. ; :3 


Theophrasti Characteres in usum lectionum edidit et indico vocabu 
lorum instruxit Dr. Frid. 4fsfius, 8 maj. 1815. 6 gr: 





-——- 


e. 


e 


-*