Full text of "Comoediae. Accedunt perditarum fabularum fragmenta ex recensione G. Dindorfii"

See other formats



























ὶ 


| 





| 
| 


UNIVERSI 























Mn Y 
ES 2 


"dea 


Ds. t e 
Ur 





iram 
rs 








AER 
14 is 
den 


ἐπὶ 
a 


PE 
tt 








M um 


n 


Y 
































d 


SUE 


Digitized by the Internet Archive 
.in 2009 with funding from 
University of Toronto 


" , » ! : 4 Ἢ 
UMS 1 i 2 ^y Ty AN 
"EDO ET NE ee s MP MERE. 


ibam 2 P 


ἥξει σ΄ ET T ET 


e. 





https://archive.org/details/comoediaeaccedunO3arisuoft E ! 





᾿ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ.:, 





ARISTOPHANIS COMQEDUIXE. 


ACCEDUNT 


PERDITARUM FABULARUM FRAGMENTA 


EX RECENSIONE 


G. DINDORFII. 


—— --Ὁ.ὃὕ-. 


TOMUS III. * 
ANNOTATIONES. 


——— fle — — — 


OXONII, 
E TYPOGRAPHEO ACADEMICO. 


MDCCCXXXVII. 


j aca | Y 4 FD 
πο ELA 
MS y 


A 











XM ESSERE S. 





ACTA hzc fabula Lenzis est, archonte Aminia, olympiadis 
undenonagesimse anno secundo, ut ex didascalia constat, de 
qua dixi ad fragmenta p. 549, 550. Primas egit Philonides et 


in hac fabula et, quae eodem tempore est commissa, Proagone. 





2. φυλακὴν καταλύειν νυκτερινήν] Aristoteles Polit. 5, 8. ὥστε 
δεῖ τοὺς τῆς πολιτείας φροντίζοντας φόβους παρασκευάζειν, ἵνα 
φυλάττωσι καὶ μὴ καταλύωσιν, ὥσπερ νυκτερινὴν φυλακὴν, τὴν 
τῆς πολιτείας τήρησιν. BERG. 

3. ἄρα] àpa V. 

προὐφείλεις Elmsleius ad Eurip. Heracl. 241. Libri et scho- 
liasta προὔφειλες. Illud in codice suo fortasse legit Phrynichus, 
eujus haec sunt verba in Bekkeri Anecd. p. 47, 29. κακόν τι 
σαυτῷ προὐφείλεις : ἐπί τινος κακόν τι λαβεῖν ἐπισπωμένου. | Ad 
imperfectum aberrarunt librarg quia syllaba ov augmenti cum 
o contracti speciem habet. 

4. οἶσθά γ᾽ otov] οἶσθ᾽ otov B.A. οἶσθας otov C. 

κνώδαλον] Sic in Lysistr. 480. mulieres vocat κνώδαλα, bel- 
luas, bestias : ὦ Ζεῦ, τί more χρησόμεθα τοῖσδε τοῖσι κνωδάλοις ; 
ubi vide notam. Diogenes canis epist. 27. de Grsecis: οὐδὲν : 
φροντίσας κνωδάλων νηπίων, μὴ ἐπισταμένων, ὡς εἴρηται ἐν émi- 
στολῇ, λόγους κυνός. Cratinus apud schol. comici ad Aves 767. 
τρία κνώδαλ᾽ ἀναιδῆ. BERG. 

5. σμικρὸν] μικρὸν B.C.A. Ald. 

ἀπομερμηρίσαι)] Phrynichus l. c. p. 28, 4. ἀπομερμηρίσαι : 
ἀπονυστάξαι. μέρμηρα yàp ἡ εἰς ὕπνον καταφορά. παίζων χρῶ. 
Hesychius et Eustathius p. 821, 36. 

6. οὗν] αὖ R. 

καὐτοῦ y ἐμοῦ) Prsestat καὐτοῦ γέ μου scribi. 

7. ὕπνου R.V. Vulgo ἤδη. 

8. ἦ Berglerus. Vulgo ἢ. 

9. ἐκ Σαβαζίου)] Quia alter usus est verbo κορυβαντιᾶς, quod 
est a Κορύβαντες, qui dii habebantur furentes et, ut scholiastes 
ait, furorem hominibus immittebant, Sabazii mentionem facit, 

Η ἢ 2 


456 ANNOTATIONES 


qui ejusdem erat commatis deus, nempe Bacchus; scholia: 
Σαβάζιον δὲ τὸν Διόνυσον οἱ Θρᾷκες καλοῦσι. notum autem est 
Bacchi thiasos furore agitatos fuisse. Cogitandum autem est 
Sosiam, ad quem hzc dicuntur, sedentem dormire, caputque 
modo demittere, modo attollere: talis autem gestus videtur 
Corybantum et bacchantium esse. Ceterum isti dii vix digni 
habiti sunt deorum concilio: Lucianus in Icaromenippo c. 27. 
παρὰ τὸν Πᾶνα, kai τοὺς Κορύβαντας, kal τὸν ἤΑττιν, kal τὸν 
Σαβάζιον, τοὺς μετοίκους τούτους καὶ ἀμφιβόλους θεούς. Idem 
in deorum concilio c. 9.: ἀλλ᾽ ὁ ἴΑττις ye, ὦ Ζεῦ, καὶ ὃ Κορύβας 
καὶ ὃ Σαβάζιος, πόθεν ἡμῖν ἐπεισεκλήθησαν:; De Sabazio Cicero de 
Legibus 2, 15.: novos vero deos sic Aristophanes facetissimus 
poeta veteris comedic vexat, ut apud eun Sabazius et quidam 
alià dii peregrini judicati, e cvoitate ejiciantur. Comoedia non 
exstat, ad quam respicit Cicero. Vide etiam Lysistr. 388. 
BERG. 

11. ἀρτίως R.V. Vulgo ἀρτίως τις. 

émeorpareócaro] Metaphorice, ut significet se vehementer 
premi a somno, quasi ab exercitu hostili. Similiter Euripides 
loquitur de amore in Hippol. 525. ἔρως ἔρως, ὃ κατ᾽ ὀμμάτων 
στάζεις πόθον, εἰσάγων γλυκεῖαν ψυχᾷ χάριν os ἐπιστρατεύσῃ. 
Idem de malo ingruente usus est verbo ἐπιστρατεύειν in Medea 
1185. διπλοῦν yàp αὐτῇ πῆμ᾽ ἐπεστρατεύσατο. BERG. 

12. Μῆδος] Quia alter Sabazii barbari dei mentionem fecerat, 
iste ettam Medum sive barbarum se invasisse dicit. BERG. 

15. ἀετὸν ---- és Brunckius. aieróv — eis libri... Somnii hujus 
narrationem imitari Alciphronem 3, 59. ab Dobrzo indicatum 
est ad Pluti v. 314. 

18. ἐπίχαλκον addit ad tollendam ambiguitatem vocis ἀσπὶς, 
quz et clypeum et bestiam serpentem significat, ut insomnium 
absurdius et mirabilius videatur; nam aquila serpentes, non 
clypeos, rapit: praeterea quserit occasionem notandi Cleony- 
mum, qui clypeum abjecerat. Ceterum ἐπίχαλκος ἀσπὶς idem 
est quod xaAxóreros ἀσπὶς apud Euripidem in 'lroad. 1136. 
BERG. 

ἐς] eis Ald. 

19. ἀποβαλεῖν] ἀπολαβεῖν B. 

Κλεώνυμον] Aquilam in Cleonem conversam esse dicit. 

21. προσερεῖ ---- λέγων] mpoepet — λέγω V. 


AD VESPAS. 451 


22. 23. Ordo verborum ex R.V. restitutus. ὅτι ταυτὸν ἐν 
γῇ θηρίον κἀν οὐρανῷ | κἀν τῇ θαλάττῃ y ἀπέβαλεν τὴν ἀσπίδα 
B. et omisso y A. ὅ τι ταυτὸ (ταυτὸν C.) θηρίον ἔν τε (τε om. 
C.) γῇ κὰν οὐρανῷ | κἀν τῇ θαλάττῃ γ᾽ ἀπέβαλε τὴν ἀσπίδα Ald. 

27. γέ τοὔστ᾽] Legebatur γέ ποῦ 'or. Similis corruptela v. 
599. 

29. τῆς πόλεως — To) σκάφους ὅλου] Scholia: ἀεὶ οἱ ποιηταὶ 
τὰς πόλεις πλοίοις παραβάλλουσι καὶ Σοφοκλῆς. Locus, quem 
intellexit scholiastes, est vel iste in Antig. 196. ἥδ᾽ ἐστιν iy 
σώζουσα, καὶ ταύτης ἐπὶ πλέοντες ὀρθῆς τοὺς φίλους ποιούμεθα. 
(ubi scholia ad ἥδε, 7j πόλις δηλονότι. vel CEd. 'T. 22. aut uter- 
que, aut etiam alii. BERG. 

30. τὴν τρόπιν τοῦ πράγματος] Perstat 1n metaphora de navi. 
Ut autem hic τρόπις τοῦ πράγματος, sic πρύμνη πόλεως apud 
ZEschylum in Sept. 2. ὅστις φυλάσσει πρᾶγος ἐν πρύμνῃ πόλεως. 
Ceterum comicus videtur voce τρόπις alludere ad τρόπος, ut sit 
pro τὸν τρόπον τοῦ πράγματος. BERG. 

31. πυκνὶ R.V. et scholiasta ad Acharn. v. 20. πνυκὶ Ald. 
In νυκτὶ corruptum apud Herodianum Piersoni p. 434. 

44. τοῖσι προβάτοις R.V. Vulgo τοῖς προβάτοισι. 

25. φάλλαινα R. et φάλλαιν᾽ v. 39. 

36. ἐμπεπρημένης] ἐμπεπρημένην R. ἐμπεπρησμένην V. Vulgo 
ἐμπεπρησμένης. In scholio ad v. 34. scriptum, ἐμπεπρησμένης 
δὲ ἀντὶ τοῦ ἐμπεφυσημένης καὶ παχείας, quse ad v. 36. repe- 
tuntur, ubi V. ἐμπεφυσημένην, παχεῖαν praebet, in priore loco 
cum libris editis consentiens. 

ὑός) συός Ald. 

48. βύρσης σαπρᾶς] Cleo, qui in his perstringitur, coriarius 
fuerat. BRUNCK. 

40. βόειον δημόν] Equit. 949. δημοῦ βοείου θρῖον. Utrobique 
ludit in ambiguitate : δημὸς adeps, δῆμος populus. BERG. 

41. διιστάναι R.V. et scholiasta. Vulgo διιστάνειν cum 
Stephano Byz. in δῆμος. 

óucrávew] lta interpretatur illud ἵστη δημὸν propter cogna- 
tionem vocum ; nam διϊστάνειν est ab ἵστημι ; δῆμος autem et 
δημὸς iisdem literis scribuntur. BERG. 

44. Nota Alcibiadis balbuties, de qua sic Plutarchus initio 
ejus vitae, ubi hos versus adducit: τῇ δὲ φωνῇ kal τὴν τραυλό- 
τητα ἐμπρέψαι λέγουσι, καὶ τῷ λάλῳ πιθανότητα παρασχεῖν χάριν. 

Η ἢ 3 


458 ANNOTATIONES 


ἐπιτελοῦσαν. μέμνηται δὲ καὶ ᾿Αριστοφάνης αὐτοῦ τῆς τραυλότητος 
ἐν οἷς ἐπισκώπτει Θέωρον. Eir — καὶ "Apyummos τὸν υἱὸν τοῦ 
᾿Αλκιβιάδου σκώπτων, βαδίζει, φησὶ, διακεχλιδὼς, θοιμάτιον ἕλκων, 
ὅπως ἐμφερὴς τῷ πατρὶ μάλιστα δόξειεν εἶναι, 
κλαυσαυχενεύεταί τε καὶ τραυλίζεται. 

Similis jocus est, sed absque acrimonia, in Ciceronis Epist. ad 
Caelium 2, 10. ubi Hirrum innuens, qui illius competitor fuerat 
curulis szedilitatis, sie scribit: De £e, quia quod sperabam : de 
- Hillo (balbus enim. sum) quod non putaram. | Conf. Palladze 
Epigr. 32. Diogenis apophthegma est: κρεῖττόν ἐστιν és 
κόρακας ἀπελθεῖν ἢ ἐς κόλακας. BRUNCK. 

45. ὁλᾷς Θέωλος τὴν κεφαλὴν κόλακος ἔχει] Ita dixit balbus 
pro, ὁρᾷς Θέωρος κεφαλὴν κόρακος ἔχει. Nempe mutato ubique 
pin A. Evadit autem sensus in Theorum conveniens; nam 
vult dicere ''heorum esse dàis invisum hominem et adulato- 
rem. θέωλος quasi a θεὸς et ὄλλυμι perdo. (ubi o in c, ut 
in ἐξώλης in Pac. 1073. ἐξώλης ἀπόλοιο) quasi dignus, quem 
dii perdant. Sic infra 1143. ἐριώλην vocat vestem, in quam 
multa lana esset consumta. κόλαξ autem adulator. infra 416. 
ὦ πόλις, καὶ Θεώρου θεοσεχθρία, kel τις ἄλλος προέστηκεν ὑμῶν 
κόλαξ. BERG. Οοπῇ Eustath. p. 1764, 40. 

47. 48. ὁ Θέωρος κόραξ γιγνόμενος} Simile insomnium So- 
cratis de Platone apud Athenzeum 11. p. 507. δοκεῖν yàp ἔφη 
τὸν Πλάτωνα κορώνην γενόμενον, ἐπὶ τὴν κεφαλήν pov ἀναπη- 
δήσαντα τὸ φαλακρόν μου κατασκαριφᾶν. BERG. 

49. ὧν R.V. et, ut videtur, scholiasta. Vulgo ἦν. 

50. οὔκουν Brunckius. οὐκοῦν extra interrogationem Ald. 

συμβαλεῖν B.C.A. συμβάλλειν R. ξυμβαλεῖν Ald. 

52. δύ᾽ ὀβολὼ R.V.A. Vulgo δύ᾽ ὀβολοὺς. Lucian. deor. 
conc. 12. θεσπιῳδεῖ roiv δυοῖν ὀβολοῖν ἕνεκα comparavit Lobeck. 
Aglaoph. p. 253. 

53. σοφῶς R.V. Vulgo σαφῶς. 

55. ὀλίγ᾽ ἄτθ᾽ Kusterus. ὀλίγ᾽ ἄττα R.V. ὀλίγα γ᾽ B.A. Ald. 
ὀλίγ᾽ C. | 

πρῶτον R.V. Vulgo πρότερον. 

57. Meyapó0ev] Megarensis in Acharn. 738. ridiculum com- 
mentum quo filias suas pro porcellis vendere meditatur, Meya- 
ρικὰν μαχανὰν appellat. Ideo autem Atticis, quae rustica las- 
civia ad risum movendum composita erant ludiera, Megaris 








ΣΝ ΔΝ ui 


ince 


AD VESPAS. 459 


arcessita dicebantur, quia antiquissima comoedia, quse nihil 
aliud erat quam simplex carmen, quod chorus cum tibicine 
concinebat, Megarensium inventum fuit, ut testatur Aristoteles 
Poet. cap. 3. διὸ καὶ ἀντιποιοῦνται τῆς τε τραγῳδίας καὶ τῆς 
κωμῳδίας οἱ Δωριεῖς" τῆς μὲν κωμῳδίας οἱ Μεγαρεῖς, οἵ τε ἐν- 
ταῦθα, καὶ οἱ ἐκ Σικελίας. ---- κεκλεμμένον. Sic. B.C. [et R.V.] 
Vulgo κεκλαμμένον. Utramque scripturam agnoscit schol. 
Nostram autem in textu habebat. BRUNCK. — Vid. Lobeck. 
ad Phrynich. p. 612. κεκλημένον scriptum apud Aspasium ad 
Aristot. Ethic. Nicom. fol. 53 b. 

58. Comici poete, tum ad risum movendum, tum ut 
favorem theatri sibi conciliarent, quotiescunque fabule actio 
hujus rei occasionem dabat, bellaria quse in scenam illata 
fuerant, ab actore aliquo spectatoribus projici faciebant. Μο- 
rem hunc tanquam ineptum carpit comicus in Pluto, ubi v. 
797. Plutus ait: οὐ yàp πρεπῶδές ἐστι τῷ διδασκάλῳ, [ἰσχάδια 
καὶ τρωγάλια τοῖς θεωμένοις [ προβαλόντ᾽, ἐπὶ τούτοισιν ἐπαναγ- 
κάζειν γελᾷᾶν. At salse magis eum irridet in Pace v. 962. ubi 
Trygsus hordea nullius pretii famulum jubet spectatoribus 
projicere, quod. ideo comminiscitur comicus, ut ex ambigua sig- 
nificatione nominis κριθὴ facetam nequitiam eliciat. BRUNCK. 
διαριπτοῦντε V. διαριπτοῦντες R. 

60. Ἡρακλῆς) In multis dramatibus inducebatur Hercules, 
solebantque poets; ex ejus notissima voracitate risum captare. 
Eam describit parum decenter Euripides in Alcestide. In 
proverbium abiit famelicus et more impatiens Hercules, cui 
semper cunctari videbantur famuli coenam apposituri, Ἡρακλῆς 
ξενίζεται, quo alludit noster in. Lys. 928. ἀλλ᾽ ἢ τὸ πέος τόδ᾽ 
Ἡρακλῆς £evíterau. BRUNCK. 

61. ἐνασελγαινόμενος) Legebatur ἀνασελγαινόμενος, verbum 
neque alibi inventum neque aptum huic loco. 

62. γ᾽ addunt B.C.R.V : om. Ald. 

63. uvrrereócouev] Metaphorice utitur hoc verbo e re culi- 
naria petito etiam Pac. 247. ἰὼ Μέγαρα, Méyap' ὡς ἐπιτρίψεσθ᾽ 
αὐτίκα ἁπαξάπαντα καταμεμυττωτευμένα. In Equit. 767. kara- 
κνησθείην ἐν μυττωτῷ μετὰ τυροῦ. BERG. De Cleone in Nub. 
549. ὃς μέγιστον ὄντα Κλέων᾽ ἔπαισ᾽ és τὴν γαστέρα, | κοὐκ 
ἐτόλμησ᾽ αὖθις ἐπεμπηδῆσ᾽ αὐτῷ κειμένῳ. 

70. καθείρξας codices. καθεύδειν Ald. 

nha4 


460 ANNOTATIONES 


72. οὐδ᾽ ἂν συμβάλοι V. οὐδ᾽ ἂν ξυμβάλῃ ἢ. Vulgo οὐδὲ £vp- 
βάλοι. 

73. τοπάζετε] τοπάζεται Δ. Quam scripturam scholiasta me- 
morat. 

74. IIpovázovs R.V. et scholiasta Nub. 31. Quod prsetuli 
vulgato IIporázov. Est enim hoc nomen ex eorum numero, 
de quibus Photius p. 289, 10. Ναυσικύδου : καὶ σὺν τῷ c, καὶ 
rà ἄλλα ὅμοια διττῶς. ᾿Αριστοφάνης. Ναυσικύδους in Eccles. 446. 
legitur. Dativus Προνάπει est apud Iszeum p. 65, 18. 

75. Verbis ἀλλ᾽ οὐδὲν λέγει in R. praefixum est Sosize nomen. 
Ita etiam Ald. qui versui 76. et rursus 77. Eav. prsescripsit. 

γῇ. φιλο] φιλόδικος R. 

78. Σωσίας] Hoc nomine non servi tantum, quod Brunckius 
opinabatur, sed etiam liberi homines interdum sunt appellati. 
Duo hujus nominis viros memorat scholiasta. Duo alia ex- 
empla sunt apud Demosth. p. 1075. 

80. ἐστιν ἀνδρῶν) ἀνδρῶν ἐστιν Ald. Affert hunc versum 
Suidas in αὕτη. 

83. κύν᾽] Notum est Socratem ita jurare solitum. Athenzseus 
9. p. 370. μιμούμενος τὸν κατὰ τῆς κυνὸς ὅρκον Σωκράτους. 
BERG. 

84. Φιλόξενος] Ludit comicus in ambiguitate nominis φι- 
Aófevos, quatenus vel appellativum est, vel proprium. A co- 
micis illus temporis exagitatus fuit Philoxenus cins;dus, de 
quo Eupolis in Urbibus apud scholastam: ἔστι δέ τις θήλεια 
Φιλόξενος ἐκ Διομείων. BRUNCK. 

9o. ᾽πὶ om. R.V. 

πρώτου ξύλου] Vid. ad Acharn. 25. 

94. ψῆφόν y. ἔχειν] ψῆφον ἔχειν y. V. 

97. ἢν] ἂν Ald. 

98. υἱὸν R.V. Vulgo τὸν. Bentleius τὸν τοῦ, recte for- 
tasse. | 

Δῆμον] Demum istum Pyrilampis filium formosum fuisse et 
amatores habuisse Graecorum more, apparet. Platoin Gorgia p. 
841. D. ubi Socrates dicit ad Calliclem: λέγω δὲ ἐννοήσας, ὅτι ἐγώ 
τε kal σὺ νῦν τυγχάνομεν ταυτόν τι πεπονθότες, ἐρῶντε δύο ὄντε 
δυοῖν ἑκάτερος" ἐγὼ μὲν ᾿Αλκιβιάδου τε τοῦ Κλεινίου καὶ φιλοσο- 
φίας" σὺ δὲ δυοῖν, τοῦ τε ᾿Αθηναίων δήμου καὶ τοῦ Πυριλάμπους 
(seil. Δήμου). Hinc etiam nomen ejus ab amatoribus inscrip- 





eR 


" we 


"mS 





um ἂν. ῶ- caes EB σεται 


Mn C pm s 


AD VESPAS. 461 


tum fuit januis et parietibus, de quo more etiam in Acharn. 
144. kai δῆτα φιλαθήναιος ἦν ὑπερφυῶς, ὑμῶν T ἐραστὴς ἦν 
ἀληθῶς, ὥστε καὶ ἐν τοῖσι τοίχοις ἔγραφεν, ᾿Αθηναῖοι καλοί. 
BERG. De Pyrilampis filio Demo, pulchro adolescente a 
multis amato, videndus Meursius Att. Lect. 4, 5. Ad hunc 
comici locum spectat Hesychiü glossa. Δῆμος καλός. Δῆμος, 
ὄνομα κύριον. Πυριλάμπους vios ἦν οὗτος, τὴν ὥραν κάλλιστος. 
ἔθος δὲ ἣν τοῖς ἐρασταῖς, ἐπιγράφειν πανταχοῦ τὰ τῶν παιδικῶν 
ὀνόματα. BRUNCK. 

100. δ ἦδεν B.C.A. 

IOI. ὄψ᾽ ἐξεγείρειν Ἀ.Ψ. Μυ]ρὸ ὡς ὄψ᾽ ἐγείρειν. 

103. δ᾽ om. Ald. 

IO5. ὥσπερ Aemàs] In Pluto 1095. anus ὥσπερ Aemàs τῷ 
μειρακίῳ προσίσχεται. BRUNCK. 

IOÓ. τὴν μακρὰν) Scil. γραμμήν. Erat autem signum con- 
demnationis, si judices in cera ducerent lineam longam. BERG. 
Vide schol. 

108. ἀναπεπλασμένος R. V. Quam lectionem annotavit 
scholiasta. "Vulgo ὑποπεπλασμένος. 

IIO. ἔχοι B.R.V. Vulgo ἔχῃ. 

111. Imitatur Euripidis ex Sthenebeea locum, τοιαῦτ᾽ ἀλύει, 
νουθετούμενος δ᾽ ἔρως | μᾶλλον πιέζει. 

113. ἐνδήσαντας R.V. Vulgo ἐγκλείσαντες. 

118. κἀκάθαιρ᾽, ὁ δ᾽ οὐ μάλα] Vulgo καὶ ᾿κάθαιρε (καὶ ᾽κάθαιρε 
B.C. κἀκάθαιρε Brunckius) καὶ μάλα.  Correctum ex R.V, 
quorum ille κἀκκάθαιρ᾽, hic καὶ κάθαιρ᾽. 

ὁ δ᾽ οὐ μάλα] Subaudiendum προσίετο vel ἐπείθετο. Similis 
ellipsis Thesm. 846. ἰλλὸς γεγένημαι προσδοκῶν" ὁ δ᾽ οὐδέπω. 

1190. ταῦτ᾽] τοῦτ᾽ V. τοῦδ᾽ ἢ. 

120. ἐς] εἰς R.V. 

Καινὸν] Unum erat sic appellatum e multis tribunalibus, 
seu judicum foris, quze Athenis erant. BRUNCK. 

121. ὅτε δῆτα R.V. Vulgo ὅτε δὴ δὲ, quod revocandum. 

122. ξυλλαβὼν R.V. Vulgo συλλαβών. 

123. κατέκλινεν αὐτὸν eis ᾿Ασκληπιοῦ] Plut. 411. κατακλίνειν 
αὐτὸν els ᾿Ασκληπιοῦ κράτιστόν ἐστι. BERG. 

124. κιγκλίδι] γιγγλίδι V. in textu et in scholio. 

125. éfejpíouev R.V. Vulgo ἐξεφρείομεν, quod restituen- 
dum. Quod pro ἐξεφρέομεν dictum non inventum quidem 


462 ANNOTATIONES 


alibi est, sed tamen facilius explicari potest quam ἐξεφρίο- 
pev. 

126. ὑδρορροῶν] ὑδροροῶν R. 

130. 139. és] eis libri. 

130. ἐξήλλετο] ἐξήλετο V. | 

134. τῳδὶ R.V. τῷδε B.C. Ald. 

135. φρυαγμοσεμνάκους τινάς Suidas in ἢ. v. φρυαγμοσεμνα- 
κουστίνους C.R.V. ὀφρυαγμοσεμνάκουστίνους B.A. Ald. 

136. E fenestra prospiciens hzec Bdelycleo. BOTH. 

140. τι B.V.A. ris C.R. γ᾽ ὅς τις Ald. 

143. Sosize continuat Ald. 

14.5. ξύλου τίνος R.V. Vulgo τίνος ξύλου. 

cvkívov] Alluditur ad etymon vocis συκοφάντης, ut in Pluto 
v. 947. ubi sycophanta dicit: ἐὰν δὲ σύζυγον λάβω τινὰ καὶ 
σύκινον. BERG. Hunc locum respicit Eustathius ad Odyss. 
p. 1719, 7. τοῖς δέ re devkréois kamvois ἐναριθμητέον καὶ τὸν 
κωμικευόμενον ἀπὸ σύκων εἷναι, kai αἰνιττόμενον τὸν συκοφάντην, 
ὃς οὐ βλέφαρα δάκνων λυπεῖ, ἀλλὰ ψυχὴν αὐτήν. BRUNCK. 

147. ἀτὰρ, οὐ γὰρ ἐρρήσεις ye] Legebatur ἀτὰρ οὐκ ἐσερρήσεις 
γε. Liber Ravennas ἐρρήσεις. Quo spectare videtur Photius 
p. 17. 9. ἐρρήσεις : μετὰ βίας εἰσελεύσῃ. | Scholiasta, ὡς àv τῷ 
καπνῷ φησὶν, οὐκ εἰσελεύσῃ μετὰ φθορᾶς. Qui ἐξελεύσῃ potius 
dicere debebant. (ΟΟΟΥΤΟΧΙ ἀτὰρ, οὐ γὰρ ἐρρήσεις ye. Sic in 
Acharn. 487. ἀτὰρ, φίλοι yàp οἱ παρόντες ἐν λόγῳ, | τί ταῦτα 
τοὺς Λάκωνας αἰτιώμεθα ; 

149. νυν] Vulgo νῦν. Quod revocandum. 

150. ἕτερος] ἕτερός γ᾽ R.V. 

151. νῦν R.V. et lemma scholi. Vulgo νυνί. 

152. Vulgo zat τήν. παῖ om. R.V, videturque recentioris 
librarii supplementum esse. Fortasse σὺ scripserat poeta, ut 
v. 199. 

νυν Kusterus. νῦν codices. νιν Ald. 

154. karakAettos] κατάκλειδος V. 

155. φύλατθ᾽ Elmsleius ad Acharn. 178. Vulgo φύλαττέ θ᾽. 
Aldus φύλαττεθ᾽ (sic.). 

156. μιαρώτατοι B.R.V.A. μιαρώτατε Ald. 

161. " AqoÀXov] In Av. 60. "AsoAXov ἀποτρόπαιε, τοῦ χασμή- 
paros. BERG. 

162. ἔκφρες Buttmannus Gramm. vol. 2. p. 251. Libri 


AD VESPAS. 468 


ἔκφερε. Ita scholiasta v. 125. ἐξεφρείομεν interpretatur é£e- 
φέρομεν. 

164. τοίνυν) γ᾽ addit Ald. quod in B. adscripsit manus re- 
centior. 

166. μοι addunt codices et scholiasta ad v. τοῦ. : om. Ald. 

167. πινάκιον τιμητικόν)] Pollux 8, 16. ubi de forensi instru- 
mento agit: πινάκιον τιμητικὸν, μάλθη, ἣ καταλήλιπτο τὸ πινά- 
κιον. ἐγκεντρὶς, jj εἷλκον τὴν γραμμήν. μακρὰ δὲ ἐκαλεῖτο, ἣν 
καταδικάζοντες εἷλκον. Ad quem locum vide interpretes. 
BRUNCK. Photius p. 590, 7. Etym. M. p. 759, 2. 

168. ἅνθρωπος] ἄνθρωπος libn. 

171. κἂν ἐγὼ R.V. καὐτὸς ἄν Ald. 

172. γ᾽ om. C.R.V. 

175. lv αὐτὸν ἢ. Vulgo ἵνα θᾶττον. 

ἀλλ᾽ οὐκ ἔσπασεν] Scholia: οὐκ ἔτυχε. παρὰ τὴν παροιμίαν" 
αὕτη μὲν ἡ μήρινθος οὐδὲν ἔσπασεν. ἐλέγετο δὲ ἐπὶ τῶν ἐπὶ θήρᾳ 
(pro ἐπὶ τῶν πείρᾳ) καθιέντων ἄγκιστρον μετὰ σχοίνου, καὶ μὴ 
ἐπιτυγχανόντων ἰχθύος τινος. Integrum proverbium occurrit in 
'"Thesmoph. 935. Simile illud Euripidis in Electr. 582. ἢν δ᾽ 
ἐκσπάσωμαί γ᾽ ὃν μετέρχομαι βόλον. BERG. 

176. ταύτῃ ye) Synesius epist. 129. alludens ad hoc pro- 
verbium : ὡς δὲ o) προὐχώρει ταύτῃ τὸ σπάσαί τι τῶν οὐ προσ- 
ηκόντων, ἀλλ᾽ ἦσαν οἱ νόμοι μεθ᾽ ἡμῶν, ἑτέραν ἐτράπετο. BERG. 

170. κλάεις B.C. κλαίεις Ald. 

τήμερον] σήμερον V. 

181. ᾽Οδυσσέα] Senex cupiens elabi ex sedibus imitatur 
Ulyssem, qui ex antro et manibus Cyclopis evasit sub ariete 
pendulus, ut notum ex Odyssea. Similis astutia est apud Pe- 
tronium in Satyrico: imperaoi Gitoni ut raptim grabatum 
subiret, annecteretque pedes atque manus nstitis, quibus 
sponda. culcitam ferebat, ac. sicut. olim Ulyaees utero arietis 
(liceat nunc cum quibusdam ita legere pro pro ariete) adh«- 
sisse, extentus infra grabatum. scrutantium eluderet manus. 
BERG. 

τιν R.V. Vulgo τινά γ᾽. 

184. ὥνθρωπ᾽ vel ὦ 'v0poz B.R.V.A. ἄνθρωπ᾽ Ald. 

184. 185. 186. οὗτις ἢ. Vulgo Οὔτις. 

Οὔτις] Hic etiam imitatur Ulyssem, qui se prudenter Οὔτινα 
i.e. ANeminem vocan dixit ad Polyphemum. — Constituerat 


404 ANNOTATIONES 


enim eum exczcare, previdebatque fore ut is in auxilium 
vocaret ceteros Cyclopas, qui deinde, auctore non apparente, si 
Polyphemum interrogassent, quis id fecisset, eum pro insano 
erant habituri, qui dieat IVeminem id fecisse, eumque re- 
licturi et Ulyssi copiam elabendi daturi. Id quod factum. 
Vide Odyssez Iota et Euripidis Cyclopem. BERG. 

185. Oris] οὗτος Ald. Correctum ex B.R.V.A. 

"Idakos] ᾿Ιθακὸς Kusterus et Brunckius, contra quam prze- 
cipit Herodianus in Arcadii epitome p. 51, 4. 

᾿Αποδρασιππίδου Elmsleius ad Acharn. v. 563. Vulgo ἀπὸ 
Δρασιππίδου. | Scholiasta, πέπλακε τὸ ὄνομα ἀπὸ τοῦ ἀποδρᾶσαι, 
ὥσπερ ἀπὸ φυλῆς ἢ ἀπὸ γένους φάσκων. Διαδρασιπολίτας dixit 
Ran.1014. 

186. ye σύ R. ye σὺ ἔσει V. Vulgo γ᾽ ἔσει (ἔσῃ A). 

190. ἐάσεθ᾽ ἐάσηθ᾽ Ald. 

ἥσυχον] ἡσύχως R.V. 

191. μαχεῖ] μάχει C.R.V. μάχῃ Ald. Apud Hesychium in 
ὄνου σκιά scriptum περὶ τούτου νῦν δὴ μάχη, περὶ ὄνου σκιάν. 

192. πονηρὸς εἰ πόρρω τέχνης} Scholia: ἀντὶ τοῦ οὐκ ἀπὸ 
τέχνης τινὸς πονηρὸς εἶ, οὐδ᾽ ἀπὸ μελέτης, ἀλλὰ φύσει. Sed forte 
dicit, eum arte malitiam occultare non velle, aut non posse. 
Hippocrates epist. 9. ὡς πονηρότατος €t, Δημόκριτε, καὶ πόρρω 
γε σοφίης. BERG. 

195. ὑπογάστριον γέροντος) Quia Bdelycleo paullo ante dice- 
bat senem similem esse pullo asinino, propterea senex infert 
vocem ὑπογάστριον, dicitque γέροντος ᾿Ἡλιαστικοῦ pro ὄνου. 
Utebantur autem asininis carnibus, ut notat scholiastes. Est 
autem allegoria, qua significatur: ego fibi utilis ero. BERG. 

196. ἐς] eis R.V. 

197. ὦ ξυνδικασταὶ καὶ Κλέων] Sic et Cleo opem forensium 
senum et judicum implorat in Equit. 255. ὦ γέροντες Ἡλιασ- 
ταὶ, φράτορες τριωβόλου, obs ἐγὼ βόσκω. BERG. 

200. és] eis libri. 

202. y om. R.V. 

οἴμοι V. et Brunckii editio. ὥιμοι R. ὦμοι Ald. 

206. κεραμίδων] Pollux 10, 183. κεράμια τὰς κεραμίδας ἐν 
Σφηξὶν ᾿Αριστοφάνης καλεῖ λέγων, μῦς — τῶν κεραμίων — ὀρο- 
φίας. οἱ δὲ καὶ (καὶ delendum) κεραμίδων γράφουσιν. Postrema illa 
οἱ δὲ----γράφουσιν absunt ab codice Antwerpiensi, et recte fortasse. 





AD VESPAS. 465 


ópoóías] Hesychius, ὄφις τῶν kar οἶκον. Moratur autem 
circa tecta, ut ait scholiastes. BERG. 

207. στρουθὸς libri. Scribendum στροῦθος accentu Attico, 
quem ex Charete et 'Tryphone memorant Herodianus περὶ 
μονήρους λέξεως p. 42, 14. et schol. Av. 876. 

ἁνὴρ] ἀνὴρ libn. 

208. μοι] μου R.V. et Suidas in ἐποποῖ et σοῦ. | 

209. BAEA. om. Ald.: addidit Brunckius et habent, ut 
videtur, R.V. 

210. Σκιώνην] Urbs 'Thraciz, quz circa illa tempora desci- 
verat ab Atheniensibus, ut ait scholiastes; hinc vult dicere 
eam difficile esse custodire. BERG. — Vide Thucyd. 4, 120. 

213. τί οὐκ ἀπεκοιμήθημεν) τί οὐ κατεκοιμήθημεν Photius in 
στίλην p. 538, 24. Vulgatum habet Suidas in στίλη. ““ Minus 
* caute Porsonus ad Eurip. Or. 581. damnat ἀπεκοιμήθημεν; 
* satis defensum a Xenophonte apud H. Steph. Thes. 'T. 2. 
* p. 291. D. Alia dat Sturziü index. Herodotus 8, 76. οἱ 
* μὲν δὴ ταῦτα τῆς νυκτὸς, οὐδὲν ἀποκοιμηθέντες, παραρτέοντο. 
** E quibus locis apparet, vocabulum esse militare, qualia in 
* hac scena affectant servi; et significare, φυλακὴν καταλύειν, 
* v, 2. Compara ἀποδαρθεῖν in Nicochare in Bekker. Anecd. 
** p. 349. ἀποβρίζειν, 'T'heocr. Epigr. 21." DOBR/EUS. 

214. morjp] Vulgo πόνηρ᾽ et v. 223. πόνηρε, et similiter 
alibi. 

215. ξυνδικασταὶ] συνδικασταὶ Ald. 

παρακαλοῦντες) περικαλοῦντες V. cum gl. ἡ περί ἀντὶ τῆς 
ἐξ. 

216. νῦν] νῦν γ᾽ V.A. 

217. νῦν — γάρ Reisigius in praefat. ad Conjectan. p. VII. 
yàp — νῦν C.R.V. γοῦν — γε B.A. Ald. 

218. ye additum ex R.V. 

παρακαλοῦσ᾽ C.R.V. παρακαλοῦντές μ᾽ Ald. 

220. ἀρχαιο--Ἴ ἀρχαῖα R. 

-μελη--Ἴ Scribendum --μελι-- cum Suida in ἀρχαῖος et μινυ- 
pí(e. Quod Aristarchum in codice suo legisse ex annotatione 
scholiastae cognoscitur. Av. 750. ἔνθεν ὡσπερεὶ μέλιττα Φρύνι- 
xos ἀμβροσίων μελέων ἀπεβόσκετο καρπὸν ἀεὶ φέρων γλυκεῖαν 
ὠδάν. Ex quibus perspicitur quae sit significatio vocabuli 
comice compositi ex ἀρχαῖος μέλι Σιδών Φρύνιχος éparós. | Si- 


406 | . — ANNOTATIONES 


donios sepius memoraverat Phrynichus in Phoenissarum tra- 
goedia : de qua vide annotationem ad scholia. 

223. τὸ γένος ἤν τις ópy(og] Infra v. 404. dicit chorus Ves- 
parum ἡνίκ᾽ ἄν ris ἡμῶν ὀργίσῃ τὴν σφηκιάν. 

225. ἔχουσι γὰρ καὶ κέντρον ἐκ τῆς ὀσφύος] Phrynichus co- 
micus apud Athen. 4. p. 165. ἔστιν δ᾽ αὐτούς γε φυλάττεσθαι 
τῶν νῦν χαλεπώτατον ἔργον" | ἔχουσι γάρ τι κέντρον ἐν τοῖς δακ- 
τύλοις. BERG. | 

226. 9] ὃ R. Idem om. xoi. 

228. Xanthize tribuit R. 

228. ἐὰν ἐγὼ R.V. Vulgo ἐάν περ ἐγὼ, quam scripturam 
ignorata ab librariis éàv particulae mensura peperit, de qua ante 
aliquot annos primum exposui, allatis de Aristophane exemplis 
quattuor, quae aliis aliorum aucta repetam, ut cognoscatur 
quam late error ille propagatus fuerit. Pluti v. 126. ἐάν y 
ἀναβλέψῃς σὺ κἂν μικρὸν χρόνον excludenda ye particula plus 
decem in libris omissa, in quibus Ravennas Venetusque sunt. 
Ibidem v. 481. ἐάν y ἁλῷς. ὅ τι σοι δοκεῖ. καλῶς λέγεις. co- 
dices antiqui veram scripturam servarunt ἐὰν ἁλῷς cum Suida 
in v. τίμημα.  Aliquanto imperitius ye istud in proximum 
versum illatum legebatur τὸ yàp αὐτό y, ἐὰν ἡττᾶσθε, kal σφὼ 
δεῖ παθεῖν, quod si hoc modo dicere voluisset Aristophanes, 
non ἐὰν sed ἢν erat scripturus. Nunc quum ἐὰν legatur, ma- 
nifesto scribendum αὔτ᾽ ἐὰν, quod ipsum plurimi libri con- 
servarunt quamvis neglecta elisione αὐτὸ ἐὰν. In Vespis v. 
1231. ἐάν y ἀπειλῇ, νὴ Δί᾽ ἕτερον ᾷσομαι. deletam jam olim ab 
me particulam lhbris optimis abesse nuper cognovimus. In 
tragicorum reliquiis casu accidit ut unum tantum quo hujus 
vocula mensura declarari possit exemplum inveniatur, cui 
librarii non magis quam Aristophaneis pepercerunt, Sophoclis 
dico versum in CEdipo Col. v. 1407. μή τοί με πρὸς θεῶν σφώ 
γ᾽, ἐὰν αἱ τοῦδ᾽ ἀραὶ, ita ab Elmsleio perite emendatum. — Cete- 
rorum poetarum exempla omissis librariorum criticorumque 
erroribus apponam. — Archestratus apud Athenseum 1. p. 29 c. 
ἔστι δὲ kal Θάσιος πίνειν γενναῖος, ἐὰν jj —. idem 7. p. 285 c. 
ἔστι Ῥόδῳ γενναῖος, ἐὰν ἐπιχώριος ἔλθῃ. et p. 321 a. ἐν δὲ Θάσῳ 
τὸν σκορπίον ὠνοῦ, ἐὰν ἢ —.  Comicorum loci apud eundem 
scriptorem sunt 4, p. 100 e. 119 f. 4. p. 160 f. 7. p. 280 c. 
300 ἃ. IO. p. 441 c. Menandri et Philemonis in Meinekii 





AD VESPAS. 407 


sylloge p. 242. 376. Ex his intelligitur in ejusmodi versibus 
qualis hic Alexidis est apud Athenzeum 15. p. 693 a. ὁ Ζεὺς ὁ 
σωτὴρ, ἐὰν ἐγὼ διαρραγῶ, aut Menandri p. 79. ἄνθρωπος ἐὰν ἢ 
χρηστὸς, εὐγενὴς σφόδρα, cujus similes plures exstant, aut ἂν 
aut ἣν esse reponendum. — Contra in Iphigenia Aulidensi quod 
legitur v. 1193. παίδων σ᾽, ἐὰν αὐτῶν προθέμενος κτάνῃς τινά, 
intactum relinqui oportet. Neque enim Euripidis totus ille 
locus est, sed hominis lingue, metrorum et syllabarum men- 
surse imperiti, qui tot alia in illa fabula turpiter interpolavit, 
adeoque μικρός correpto iota extulit. 

230. Chorus ingreditur quasi in forum iturus ad dijudi- 
candas lites. Comias autem et mox Charinades et Strymo- 
dorus nomina senum in choro. BERG. 

231. 'Ipàs, lorum, cui alligati canes educuntur ad venatum. 
Hinc fortasse Aristophanes Vesp. v. 230. ἦσθ᾽ ἱμὰς κύνειος. 
ubi satis inepte scholia: κύνειος, εὔζωνος καὶ ἰσχυρός. et versio 
latina: ante robur crudum erat tibi velut caninum lorum. 
SCHNEIDER. in indice ad Xenophontis opusc. polit. p. 520. 

232. Xapwábys] Nicephorus Blemmydas in Maji Collectione 
vol. 2. p. 637. τὸ μὴ βραδύνειν τὸν καιρὸν ἐν τῇ παρασκευῇ rovrov, 
κατὰ τὸν Χαρινάδην ἐκεῖνον, ὃς ἀμελῶς καὶ ῥᾳθύμως ἐν τῷ πράττειν 
διέκειτο. Charinades quidam in Pace 1155. 

233. Στρυμόδωρε] Idem nomen Acharn. 272. Lys. 259. 

234. Χάβης codices et scholiasta, Herodiani usus auctoritate. 
Χάρης Ald. 

235. δὴ additum ex C.R.V. 

y additum ex C.V, omittunt B.R. Ald. 

ér addunt R.V, om B.C. Ald. 

ἀππαπαὶ παπαιὰξ C.R.V. et Suidas in ἐποποῖ. ἀπαππαὶ 
παπαὶ παππαιὰξ (παπαιὰξ A.) Ald. Vid. ad Eq. v. 1. 

236. ἐν Βυζαντίῳ ξυνῆμεν] In obsidione Byzantii (v. 'T'hucyd. 
I, 94.) septem et quadraginta ante fabulam hanc actam annis. 

239. ἥψομεν R. Vulgo ἥψαμεν. ἧψας scriptum in 'T'imoclis 
fragmento apud Athen. 9. p. 407 e. et ἀφέψας apud Galenum 
vol. 1o. p. 529. utrumque vitiose. 

240. ὦνδρες R.V.A. Vulgo ἄνδρες. 

ὡς ἔσται Λάχητι νυνί] Scholiastes : ἡ δίκη, ?) τιμωρία, ἢ τοιοῦτό 
τι. Laches autem classi in Siciliam missze praefectus, fraude 
aliqua usus est; quod infra indicat comicus in judicio ca- 


408 ANNOTATIONES 


num v. 895. ἐγράψατο Κυδαθηναιεὺς Λάβητ᾽ Alfovéa, τὸν τυρὸν 
ἀδικεῖν, ὅτι μόνος κατήσθιε τὸν Σικελικόν. Ubi per Labetem 
canem intelligitur Laches iste. BERG. ἐστὶν V. 

241. σίμβλον] σίμβολον V. Hinc corrigendus Suidas, qui ἔμβο- 
λα δέ φασι χρημάτων ἔχειν αὐτόν ex Aristophane attulit s. ἔμβολα. 

243. ἡμερῶν ὀργὴν τριῶν) Quemadmodum milites in. bellum 
exituri trium dierum cibum secum ferre jubebantur. 

244. κολωμένους H. Stephanus in "Thesauro e glossa Hesychii 


κολω 
κολωμένους : κολάσοντας. χολούμενος V. κολουμένους Ald. κα- 


λουμένους R.A. Conf. ad Eq. 456. 

ἀλλὰ V. Vulgo ἀλλὰ yàp. 

24.5. σπεύδωμεν] σπεύσωμεν V. 

247. λαθών] λίθος (sic) V. 

τις ἐμποδὼν ἡμᾶς R.V. τις ἡμᾶς ἐμποδὼν Ald. 

248. Pueri qui senes comitantur extra chorum sunt. Quot 
fuerint non liquet. Fortasse tot fuerunt quot sunt ζυγὰ chori, 
id est sex.  Pueros nuncios Cleoni mittit chorus v. 408. 

248. — 272. Quod in his 25. versibus asynartetis voces 
aliquot spurias recidere necesse fuerit, nemo mirabitur, qui 
sciet librariis quibusdam placuisse eos ad idem metri genus 
reducere, quod superiorum erat, id est ex iis tetrametros iam- 
bicos facere; quod sane numerorum modo habita ratione, 
haud difficile erat. Sed ut in perfecta et absoluta phrasi nihil 
fere addi vel detrahi patitur sermonis indoles, inepte insertze 
fulciendis metris otiose vocule, manum interpolatoris statim 
produnt. Versus illos apponam prout scripti sunt in cod. B. 

τὸν πηλὸν ὦ πάτερ πάτερ ΣΎ τουτονὶ φύλαξαι. 

κάρφος χαμᾶθεν νῦν λαβὼν XY τὸν λύχνον πρόβυσον. 

οὔκ" ἀλλὰ τωδί μοι ΓῈ ΝΥ͂Ν δοκῶ τὸν λύχνον προβύσειν. 250 

τί δὴ μαθὼν τῷ δακτύλῳ ΣῪ τὴν θρυαλλίδ᾽ ὠθεῖς, 

καὶ ταῦτα τοῦ ᾽λαίου σπανίζοντος ΝΥ͂Ν ὦ 'vógre EY ; 

οὐ γὰρ δάκνει σ᾽ ὅταν δέῃ TI τίμιον πρίασθαι. 

εἰ νὴ AC αὖθις κονδύλοισ! νουθετήσεθ᾽ ἡμᾶς, 

ἀποσβέσαντες τοὺς λύχνους ἄπιμεν οἴκαδ᾽ αὐτοί. 255 

κἄπειτ᾽ ἴσως ἐν τῷ σκότῳ ΓῈ; τουτουὶ στερηθεὶς, 

τὸν πηλὸν ὥσπερ ἀτταγᾶς ΠΟΥ͂ τυρβάσεις βαδίζων. 

ἢ μὴν ἐγώ σου x&répovs T'E μείζονας κολάζω. 

ἀλλ᾽ οὑτοσί μοι βόρβορος ΝΥ͂Ν φαίνεται πατοῦντι. 

κοὺκ ἔσθ᾽ ὅπως οὐχ ἡμερῶν ΓΕ τεττάρων τὸ πλεῖστον 260 


«5 5 





AD VESPAS. 469 


ὕδωρ ἀναγκαίως ἔχει AH τὸν θεὸν ποιῆσαι. 

ἔπεισι γοῦν ΔΗ τοῖσι λύχνοις οὑτοιὶ μύκητες. 

φιλεῖ δ᾽ ὅταν Y" ἦ τοῦτο ποιεῖν ὑετὸν μάλιστα. 

δεῖται δὲ καὶ τῶν καρπίμων ἅττα μή ᾽στι πρώϊμα, 

ὕδωρ γενέσθαι, κἀπιπνεῦσαι ΔῊ βόρειον αὐτοῖς. 265 

τί χρῆμ᾽ ἄρ᾽ ov k τῆς οἰκίας ΓῈ τῆσδε συνδικαστὴς 

πέπονθεν, ὡς οὐ φαίνεται ΝΎΝ δεῦρο πρὸς τὸ πλῆθος ; 

οὐ μὴν πρὸ τοῦγ᾽ ἐφολκὸς ἦν OA'. ἀλλὰ πρῶτος ἡμῶν 

ἡγεῖτ᾽ ἀνάδων Φρυνίχου ΤΊ. καὶ γάρ ἐστιν ἀνὴρ 

φιλῳδός. ἀλλά μοι δοκεῖ ΝΥ͂Ν στάντας ἐνθάδ᾽ ὦ "νδρες, 270 

ἄδοντας αὐτὸν ἐκβαλεῖν, EAN τί πως ἀκούσας 

τοὐμοῦ μέλους, ὑφ᾽ ἡδονῆς ΕΞερπύσῃ θύραζε. 

ΒΗΌΝΟΚ.  Easdem interpolationes partim prebent R.V. 

248. τὸν] ὦ τὸν R. ὦ τὸν V. 

τουτονὶ Florens Christianus. — Libri σὺ τουτονί. 

249. χαμᾶθέν vvv] χαμᾶθεν νῦν B.A. χαμάθεν νῦν R. χαμόθεν 
νῦν V. χαμάθεν σὺ νῦν Ald. 

τὸν] σὺ τὸν B.R.A. 

250. pot V. μοιγε R, in literis ocy correctus. μοι γε νῦν B. Ald. 

251. τὴν] σὺ τὴν B.A. 

θρυαλλίδ᾽  θρυαλίδ᾽ V. 

252. Qvógre V. νῦν ὦ 'vógre σὺ Β.Δ. ὦ "vógre (ὠνόητε R.) σὺ 
R. Ald. 

:253. τίμιον] τι τίμιον Γ.Δ. 

254. κονδύλοις] κονδύλοισι B.R.V.A. 

255. ἄπιμεν] ἄπειμεν V. 

256. σκότῳ] ye addunt B.A. 

τουτουὶ) rovrot V. 

257. àrrayüs| Qui loca palustria et coenosa quserit. ποῦ 
addunt B.A. 

258. μείζονας) ye μείζονας Β.Δ. Dhdem 259. βόρβορος νῦν. 
260. ἡμερῶν γε. 261. ἔχει δὴ. 262. γοῦν δὴ. 

260. ἡμερῶν τεττάρων τὸ πλεῖστον] Quatriduo αὐ summum. 
Vid. Elmsl. ad Acharn. 782. 

263. φιλεῖ] Ex scintilis lucernarum exsilientibus pluvise 
indicia capiebant veteres. Vid. Jacobs. ad Antholog. vol. 11. 
p. 62. Oudendorp. ad Appuleium vol. 2. p. 117. 

τοῦτ᾽ ἡ Florens Christianus. ἢ τουτὶ vulgo. γ᾽ ἡ τοῦτο B.A. 

ποιεῖν} Glossema ó (eis in textum illatum R.V. 

11 


470 ANNOTATIONES 


264. καρπίμων] πρῷα καρπία ex Aristophane memorat Pollux 
7, 152. ubi καρπία librarii errore scriptum videtur pro κάρ- 
πιμα. | 

πρῷα] πρώϊα R.V. πρώϊμα Ald. πρῷμα Scaliger. Male. Phry- 
nichus in Bekk. Anecd. p. 61, 17. πρῷον : τὸ ὑπὸ τῶν πολλῶν 
πρώϊμον. Vid. Lobeck. ad Phrynich. p. 52. 

265. κἀπιπνεῦσαι) δὴ add. B.A. Iidem 266. οἰκίας ye. 
267. φαίνεται νῦν. 268. ἣν ὅδ᾽. 269. φρυνίχου τι. 270. δοκεῖ 
νῦν. 

βόρειον] Xenoph. Cyneg. 8, 1. ὅταν μὲν ἐπινίφῃ καὶ ἢ βό- 
ρειον. De quo dixi ad Stephani ''hesaurum in δυσήλιος. 

269. àv ᾷδων R.V. àváóev Ald. ἀναείδων Suidas in ἐφόλ- 
κια. 

Φρυνίχου] Ellipsis vocis μέλος aut similis. Sic infra v. 1225. 
dóce δὲ πρῶτος "Apuoüí(ov. Supra v. 220. judices Phrynichi 
carmina cantare soliti dicuntur. BERG. 

ἁνὴρ] ἀνὴρ libri. 

271. ἐκκαλεῖν V. ἐκβαλεῖν R. Ald. 

iv] ἐάν B.A. | 

272. ἑρπύσῃ Florens Christianus. — Libri ἐξερπύσῃ. 

273. Versus Ionicus ab anapsesto, id est pede Ionico cata- 
lectico, incipiens. 

274. ἀπολώλεκεν Hermannus Elem. doctr. metr. p. 502. 

275. προσέκοψ᾽ ἐν Bentleius. προσέκοψεν R. V. προσέκοψε 
Ald. 

276. ἐφλέγμηνεν correpta syllaba secunda dixit. 

278. àv ἐπείθετ᾽ C.R.V. ἀνεπείθετο B.A. àv ἐπείθετο Ald. 

280. λίθον &yes] Proverbium de rebus, quz fieri nequeunt, 
aut frustra fiunt. Scholiastes recenset similia: πλίνθον πλύ- 
veg. χύτραν ποικίλλεις. εἰς ὕδωρ γράφεις. Αἰθίοπα λευκαίνεις. 
κατὰ θαλάττης σπείρεις. Apud Aristeenetum etiam 2, 20. talia 
recensentur, ubi inquit: ἐμοὶ προσλαλῶν, els πῦρ ξαίνεις. γύργαθον 
φυσᾷς. σπόγγῳ πάτταλον κρούεις, καὶ τὰ λοιπὰ τῶν ἀμηχάνων 
ποιεῖς. BERG. Plato Eryx. p. 405. καταμαθὼν αὐτὸν ἐγὼ ὅτι 
ἴσον εἴη πεῖσαι ὅπερ ἂν τὸ λεγόμενον λίθον ἑψῆσαι. 

281. Χθιζινὸν] Libri χθεσινόν : sed metrum requirit. alteram 
formam, quz exstat apud Aleiphronem 3, 61. vide Matthaei 
glossaria minora. v. χθιζός, et Bekkeri Saee. Gr. vol. 1. p. 73. 
HERMANN. l. c. 





AD VESPAS. 471 


282. λέγων ὡς καὶ Hermannus. Legebatur καὶ λέγων ὡς. 
φιλαθήναιος correpta diphthongo pronunciandum. 

283. τὰν Σάμῳ] De Samiorum defectione agitatisque ab iis 
consiliis adversus Athenienses vide scholiastam. Acta autem 
haec sunt viginti prope ante hanc fabulam annis. 

διὰ τοῦτ᾽ ὀδυνήθεις) Versus interpolatus, qui non respondet 
verbis in stropha positis εἶτ᾽ ἐφλέγμηνεν αὐτοῦ, additus, ut 
videtur, quum verba poetze excidissent. 

285. ἁνὴρ] ἀνὴρ libn. 

286. οὕτως R. Vulgo οὕτω. 

σεαυτὸν R.V. σαυτὸν Ald. 

ἔσθιε] Alezus, ἔδωδ᾽ ἐμαυτὸν ὡς πολύπους. BERG. Conf. 
Valcken. ad fr. Callimachi p. 107. Ὃν θυμὸν κατέδων et σὴν 
ἔδεαι κραδίην apud Homerum. 

288. παχὺς] Dives, ut in Pac. 638. τοὺς παχεῖς καὶ πλουσίους. 
Ssepissime apud Herodotum. ταχὺς R. 

289. τῶν προδόντων τἀπὶ Θράκης] Hzc ad Amphipolin spec- 
tare videntur, Brasidee Lacedaemoniorum duci proditam anno 
ante fabulam hanc actam. — Vide Thucyd. 4, 102. 

ὅπως alexvvets addit Ald. : om. R.V. 

éyxvrpieis] φονεύσεις. Vide Suidam in ἐγχυτρίστριαι. 
BRUNCRK. Et scholiastam. 

296. παππία Bentleius. Libri παπία. Macho apud Athen. 13. 
p. 583. a Berglero citatus, Πτολεμαῖε, διψῶ, φησι, παπία σφόδρα. 

298. δ᾽ R.V. τὸν AC Ald. 

κρέμαισθε Dobrzseus. κρέμεσθε V. Vulgo κρέμοισθε. Nub. 870. 
εἰ κρέμαιό ye. 

299. οὔ τἄρα] οὔτ᾽ ἄρα R.V. Vulgo οὐκ ἄρα. 

300. μισθαρίου R.V. μισθαρίου νῦν Ald. 'T'riobolum dicit, mer- 
cedem judicum. 

302. σὺ δὲ R.V. σὺ δὲ νῦν Ald. 

σῦκά μ᾽ αἰτεῖς] σῦκον αἰτεῖν proverbium fuit, quod explicant 
Photius p. 541, 19. et parcemiographi. 

304. üpxev] ἄρχων R. ὦ ἔρχων vulgo. Infra 1441. ἕως ἂν τὴν 
δίκην ἄρχων καλῇ. i: 

308. Voces illae πόρον 'EAAàs ["EAAas] ἱερὸν e Pindaro, juxta 
scholiastem, sumta sunt ubi significabant Ἑλλήσποντον. Posita 
prima voce πόρον, pro πορισμὸν, ridiculi caussa duas inse- 
quentes addidit. BRUNCK. 


112 


412 ANNOTATIONES 


ἕλλας V. eXas sine accentu R. — Scribebatur “Ἑλλάς. 

ἱρὸν εἰπεῖν] Legebatur ἱερόν. | Versum addito εἰπεῖν explevit 
Hermannus. 

309. ἀπαπαῖ (libri ἀπαπαὶ) φεῦ in libris semel scriptum du- 
plicavit Hermannus. 

310. οὔκ C.R.V. οὔκουν Ald. 

ὁπόθεν] ὅθεν Δ. Ald. 

312. μῆτερ] μᾶτερ Δ. Versum ex trageedia sumptum esse 
suspicatur Boissonadius. Sequentia ἀνόνητον ἄρ᾽ ὦ θυλάκιόν σ᾽ 
εἶχον ἄγαλμα ex 'Theseo Euripidis esse adumbrata annotavit 
scholiasta, ἀνόνητον ἄγαλμα, πάτερ, οἴκοισι τεκών. 

315. ἄρ᾽ ὦ θυλάκιόν c Hermannus. Libri ἄρα σ᾽ ὦ θυλά- 
κιόν γ᾽. 

ὦ θυλάκιον] Alloquitur sacculum, quem fert ad emendam 
farinam, 51 mercedem judiciariam acceperit. In Eccles. 381. 
ille qui tardius venerat in concionem, nec mercedem acceperat, 
dicit: ὥστ᾽ αἰσχύνομαι μὰ τὸν Δί᾽ οὐδὲν ἄλλον, ἢ τὸν θύλακον. 
BERG. 

317. φίλοι, τήκομαι μὲν πάλαι διὰ τῆς ὀπῆς) lta versus 
recte divisi et scripti in R.V. Vulgo φίλοι, πάλαι μὲν τήκομαι 
διὰ τῆς ὀπῆς, eX conjectura correctoris trimetrum iambicum 
facientis. Prior versus ex duobus bacchiis est compositus, 
quos versibus glyconeis similiter praemisit Euripides in Suppl. 
993. τί φέγγος, τίν᾽ αἴγλαν | ἐδίφρευε τόθ᾽ ἅλιος | σελάνα τε kar 
αἰθέρα. Duos hujus metri versus glyconeis interposuit Aristo- 
phanes in Thetfhoph: 1143: 1144. 

318. ἀλλ᾽ οὐ yàp οἷός τ᾽ ἔτ᾽ ety] Ita correxi quod i in C. R. V. 
scriptum est ἀλλὰ yàp (ἀλλ᾽ ἀτὰρ V.) οὐχ οἷός T εἴμ᾽.  Lege- 
batur ἀλλ᾽ οὐχ οἷός τ᾽ εἴμ᾽. ! 

319. τηροῦμαι δ᾽ R. Vulgo rgpoty. 

τῶνδ᾽, ἐπεὶ] τῶνδε καὶ Ald. 

320. πάλαι C.R.V.A. πάλιν Ald. 

μεθ᾽ πάνυ μεθ᾽ C.R.V. et supra versum B. 

322. κακόν τι ποιῆσαι) V. 340. οὐκ ἐᾷ μ᾽, ὦνδρες, δικάζειν οὐδὲ 
δρᾶν οὐδὲν κακόν. 

323. Alterum Ζεῦ addidit Porsonus. 

βροντήσας]) Legebatur 8póvra. 

324. ἤ με R.V. καί ue Ald. Quod positum est propter 
Bpóvra. 





AD VESPAS. 418 


καπνὸν) Optat hoc ut evolare possit. Sic /Eschylus in Suppl. 
779. μέλας γενοίμαν καπνὸς νέφεσι γειτονῶν Διός. BERG. 

325. Προξενίδην V. Vulgo Προξενιάδην. ** Inanes jactatores 
* et promissores dicebantur καπνοί: fuit autem talis Jactator 
* jste Proxenides; in Avib. 1126. Προξενίδης ὃ κομπασεὺς, 
** quem locum indicavit scholiastes" BERG. 

ἢ τὸν Σέλλου. Iste est /Eschines infra v. 1242. Αἰσχίνης ὁ 
EéAXov. Hunc iterum fumum vocat infra v. 457. nonnihil 
mutato nomine paterno: καὶ σὺ προσθεὶς Αἰσχίνην, ἔντυφε, τὸν 
ZeAapríov. BERG. 

326. ψευδαμάμαξυν] Vitis aiunt esse speciem, quae etiam 
ἀναδενδρὰς dicitur, cujus lignum urendo sit streperum et so- 
nificum. Itaque quia mendax /Eschines verba sonora et am- 
pullantia loquebatur, propterea putant vocatum ψευδαμάμαξυν. 
"Tamen fortassis nihil aliud notat quam ψευδόπλουτον. Sic in 
Equit. 630. dixit senatum a Cleone factum plenum ψευδατρα- 
φύξιος, id est vanitatum et mendaciorum, quia ἀτράφυξις genus 
est oleris cito excrescens. FLOR. CHR. ψευδόμαξυν R.V. 
ψευδόπλουτον recte explicat Suidas. 

327. τόλμησον χαρίσασθαί μοι] Id est χάρισαι. | Vide Mark- 
landum ad Lysiam p. 385. edit. Reiskii. BRUNCK. | Sopho- 
cles in Philoct. 1088. ἴθ᾽ ὦ τέκνον, τόλμησον, οἴκτειρόν τε με. 
BERG. | 

328. κεραυνῷ] Soph. 'Trach. 1104. ἔνσεισον, ὦναξ, éyxará- 
σκηψον βέλος, πάτερ, κεραυνοῦ. BERG. 

διατινθαλέῳ] διαπύρῳ interpretatur Hesychius. 

420. κἄπειτ᾽ ἀνελών μ᾽ ἀποφυσήσας) Nempe tanquam piscem 
in carbonibus tostum. Scholia: τῶν γὰρ ἀπανθρακιζομένων 
ἰχθύων ἀποφυσῶσι τὴν σποδόν. BERG. 

εἰς ὀξάλμην] "Tanquam piscem, ut Cratinus: ἀνθ᾽ ὧν πάντας 
ἑλὼν ὑμᾶς ἐρίηρας ἑταίρους φρύξας, ἑψήσας, κἀπανθρακίσας, ὀὁπ- 
τήσας, εἰς ἅλμην τε καὶ ὀξάλμην, κἄτα σκοροδάλμην, χλιαρὸν ἐμ- 
βάπτων ὃς àv ὀπτότατός μοι ἁπάντων ὑμῶν φαίνηται κατατρώξομαι, 
ὦ στρατιῶται. apud. Athengeum 9. p. 385. ubi etiam hic Aristo- 
phanis locus citatur. BERG. 

θερμὴν] θερμὸν Athenzeus. 

332. χοιρίνας] Conf. ad Eq. 1332. 

334. κἀποκλείων τὰς θύρας] κατακλείων τῆι θύραι V. — Scri- 
bendum autem κἀποκλήων. 


113 


474 ΑΝΝΟΤΑΤΊΟΝΕΒ 
338. ἔφεέξιν R. Vulgo ἐφέξειν. Illud legit scholiasta, qui 


τίνος χάριν interpretatur, additque παρὰ δὲ τοῖς τραγικοῖς ἔφεξις 
ἡ πρόφασις. Quod vere dictum esse apparet ex Hesychii 
glossa, "Ed$efw: χάριν, ἕνεκα, ἐποχὴν, πρόφασιν. Ἐριπίδης 
Πειρίθῳ. 

339. Verba metro carentia τίνα πρόφασιν ἔχων non poetz, 
sed interpretis esse, qui illud τοῦ δ᾽ ἔφεξιν vellet interpretari, 
ab Florente Christiano est animadversum. Sumpta autem 
fortasse sunt ex v. 468. οὔτε τιν᾽ ἔχων πρόφασιν. | Poetze verba 
interciderunt. 

342. Δημολογοκλέων] Ex δῆμος et λόγος et Κλέων, exponitur 
a scholiaste : ó τύραννος καὶ ἀρχοντιῶν. 1d est tyrannus ille et 
imperii affectator. Quasi sui oblitus hoc dicit chorus: nam 
alias φιλόδημον Cleonem putat. BERG. — Interpretatio inepta. 
Quid poeta dixerit tanto minus divinari potest, quum proxima 
verba exciderint. Quorum loco quae nunc leguntur ὅτι λέγεις 
τι περὶ τῶν νεῶν ἀληθές, grammatici alicujus supplementum 
sunt, qui tamen non νεῶν scripserat, quod scholiasta bona fide 
acciplens per τριήρων explicat, sed νέων. His igitur ejectis 
remotoque quod Hermannus ante ὅτι intulit ὅδ᾽, tot syllabarum 
lacuna est ponenda quot excidisse versuum antistrophicorum 
comparatio docet. δαμολογοκλέων A. δημολόγος κλέων V. δημο-- 
λόγος si recte scriptum est, κλέων syllab:e ex glossemate BóeAv- 
κλέων remansisse erunt putanda. ὅτι λέγεις τι περὶ C.R.V, 
margo B. et, ut videtur, scholiasta. εἴπερ λέγεις περὶ Ald. 
Denique ἀληθές C.R.V. ἀληθὲς ἄν Ald. 

344. οὐ yàp — ἣν Philocleoni tribuebantur. |Correxit Her- 
mannus. 

ἂν om. ἢ. 

ἁνὴρ] ἀνὴρ libn. 

445. εἰ μὴ ξυνωμότης τις ἣν] Levibus de causis statim quem- 
libet suspectum habebant conjurationis aut tyrannidis affec- 
tate: infra v. 485. ὡς ἅπανθ᾽ ὑμῖν τυραννίς ἐστι καὶ ξυνωμόται. 
BERG. 

346. τούτων] πάντων R. 

447. τουδὲ Brunckius. τοῦδε libri. 

349. πᾶν ἂν Bentleius.  Aberat ἄν. 

ποιοίην] ποιοίμην Ald. Correctum ex R.V, qui ποοίην. 
Frequens ille error est scribarum in Attica optativi forma. 


AD VESPAS. 475 


In Isocratis Panathen. p. 238 ἃ. ποιοίην codex Urbinas: vulgo 
ποιοίμην. 

349. κιττῷ] κιττῶμαι Suidas in. κιττῶντες et χοιρῖναι. 

σανίδων} Duplicem interpretationem proponit scholiasta ut 
aut δρύφακτοι intelligantur aut tabulae illae, de quibus ad v. 848. 
dicetur. Vera prior interpretatio est. 

450. ὀπὴ] ὀπηι R. 

τε εἴης R. τε ἧς B.C.V. τ᾽ ἧς Ald. 

διορύξαι] Hesychius διαλέξαι : διορύξαι. Quae. glossa ex hoc 
loco petita videri potest, quum praesertim similiter in Lys. 720. 
dixerit poeta διαλέγουσαν τὴν ὀπήν. 

352. πέφρακται libri. Scribendum πέφαρκται. | Vid. ad 
Acharn. 95. 

355. raxéos accessit ex R.V. 

ὅτε Νάξος R.V. et lemma scholi. Vulgo ὅτε δή y ἡ 
Ná£os. 

Νάξος ἑάλω] A Cimone olymp. 78: vid. 'Thucyd. 1, 98. 
Apparet ex hoc versu et v. 236. senes esse cogitandos septua- 
genarios. 

357. ἴσχυόν τ᾽ αὐτὸς ἐμαυτοῦ) Pro καὶ τότε αὐτὸς ἐμαυτοῦ ἰσχυ- 
ρότατος ἤμην. BERG. 

450. ξὺν B.C.R.V. σὺν Ald. 

361. σκοπιωροῦνται] φυλακτικῶς σκοποῦσιν ἀπὸ μετεώρου inter- 
pretatur Photius p. 524, 9 

363. ὥσπερ με] Vid. ad Nub. 257. 

γαλῆν κρέα κλέψασαν] Pac. 1151. εἴ τι μὴ ᾿ξήνεγκεν αὐτῶν 
(τῶν λαγῴων) ἡ γαλῆ τῆς ἑσπέρας. BERG. 

365. τἀχισθ᾽ Florens Christianus. Libri τάχιστα. 

368. ἡ δέ μοι Aíxrvvva| Ludit in vocibus A(krvvra et δίκτυον. 
Notum est Dianam dictam Dictynnam ἀπὸ τῶν δικτύων. In 
Ranis 1402. ἅμα δὲ Δίκτυννα παῖς '"Aprepus καλὴ τὰς kvvíakas 
ἔχουσ᾽ ἐλθέτω. Ubi scholia: Δίκτυνναν δὲ λέγει τὴν "Αρτεμιν 
διὰ ταῦτα, ἐπειδὴ τῶν κυνηγετῶν ἐστὶ τὸ δίκτυα φέρειν᾽ ἔφορος δὲ 
κυνηγίας ἡ ΓΑρτεμις. BERG. 

369. ἄνοντος) Id est ἀνύοντος. ἄνοις pro ἀνύοις dictum ex 
Phrynicho memorant grammaticus in Bekkeri Anecd. p. 406. 
et Suidas. Aliquoties hoc verbo usus est Aisebuin cujus in 
Choeph. roo4. τῷδέ τ᾽ ἂν δολώματι | πολλοὺς siio πολλὰ 
θερμαίνοι φρενί, corrigendum θέρμ᾽ árot. 


114 


470 ANNO'TATIONES 


370. τὴν R.V. et lemma scholu. Vulgo δὴ τὴν σήν. 

371. διατέτρωκται τοῦτό ye] Apparet senem edentulum misere 
laborasse in perrodendo reti. Supra v. 164. quum dixisset : 
διατρώξομαι τὸ δίκτυον" filius ad eum dicebat: ἀλλ᾽ οὐκ ἔχεις 
ὀδόντας. BERG. 

373. ἐὰν γρύξῃ τι. In Nub. 942. ἣν ἀναγρύξη. BERG. 

474. δακεῖν τὴν καρδίαν] In Acharn. 1. ὅσα δὴ δέδηγμαι τὴν 
ἐμαυτοῦ καρδίαν. BERG. 

375. τὸν περὶ ψυχῆς δρόμον] Euripides in Oreste 875. de 
Oreste cui capitale judicium instabat : ᾽Ορέστην ἐκεῖνον οὐχ ópás 
πέλας στείχοντ᾽ ἀγῶνα θανάσιμον δραμούμενον; BERG. 

377. μὴ πατεῖν] Pro contemnere. JEschylus in Agamemn. 
378. οὐκ ἔφα τις θεοὺς βροτῶν ἀξιοῦσθαι μέλειν, ὅσοις ἀθίκτων 
χάρις πατοῖτο. BERG. 

378. τῶν θεῶν R. Vulgo ταῖν θεαῖν. Quod revocandum. ταῖν 
θεαῖν (Cereris et Proserpinae) ψηφίσματα chorus judicum prz- 
ter exspectationem dicit pro ταῖν θεαῖν μυστήρια. Quod vidit 
scholiasta. : 

480. Διοπείθους) Amipsias comicus: Διοπείθει τῷ παραμαινο- 
μένῳ. apud schol. ad Aves 989. Posuit autem comicus noster 
Diopithem pro furore Diopithis, per metonymiam subjecti 
pro adjuncto; sic in Acharnensibus Euripidem ponit pro ejus 
arte musica v. 483. καταπιὼν Εὐριπίδην. BERG. 

381. ἐσκαλαμᾶσθαι V. ἐνκαλαμᾶσθαι R.. ἐκκαλαμᾶσθαι Ald. 

382. κἀνάσπαστον vitioso accentu ex Brunckii editione re- 
mansit. Recte libri κἀνασπαστόν. 

384. ἔσται addidi ex V. Idem τοιαῦτα pro vulgato τὰ τοιαῦτα͵ 
rà ex ἔσται remansisse videtur. 

385. δράσω τοίνυν ὑμῖν πίσυνος] Nub. 436. δράσω τοῦθ᾽ ὑμῖν 
πιστεύσας. BERG. τοίνυν C.R.V. τοίνυν γ᾽ Ald. 

486. κατακλαύσαντες V. κλαύσαντες reliqui codices omnes et 
Ald. 

389. ὦ Λύκε] Lycum heroem invocat potius quam alios deos, 
quia erat forensis. Infra v. 825. Philocleo litem canum domi 
dijudicaturus, etiam simulacrum Lyci, tanquam rem scilicet 
necessariam in judicio, jubet efferr. BERG. Di πατρῷοι 
Atheniensibus erant Apollo et Jupiter. Facete vero comicus 
Philocleoni πατρῷον esse fingit Lycum. Erat autem ille heros, 
Pandionis filius, cui posita erat Athenis statua, ad quam erat 


AD VESPAS. 47 


forum, ex eo vocatum τὸ ἐπὶ Λύκῳ δικαστήριον. Vide Pollu- 
cem ὃ, 121. et Meursii Lect. Att. 3, 9. BRUNCK. 

390. ἀεὶ ἢ. Vulgo αἰεί. 

392. παρὰ] περὶ V. 

394. παρὰ τὰς kávvas] Ad septum tuum. | Lyci statua ab ac- 
cessu munita erat septo e palis et plexis viminibus. Hoc κάν- 
vas appellat. àzozapóetv ex consequenti significat ventrem exo- 
nerare, idque magno cum crepitu, àzozareiv, ut est in Pluto 
1184. ubi Jovis sacerdos dei sui religionem ita contemni que- 
ritur, ut nemo amplius templum ingrediatur: πλὴν ἀποπατησό- 
μενοί γε πλεῖν ἢ uvpío. BRUNCK. 

ἀποπάρδω Porsonus. Vulgo ἀποπαρδῶ.  Accentu caret R. 

396. Addidi αὖ. 

399. ἤν πως] ἤμ πως R. 

πρύμνην Elmsleius in Museo Cantabrig. 6. p. 278. Libri 
πρύμναν. Vid. ad Soph. Phil. 482. 

πρύμναν ἀνακρούσηται) Quasi de remigante. BERG. 

εἰρεσιώναις)] Hoc loco ταῖς φυλλάσι. Sunt autem φυλλάδες 
rami aridi una cum folis. Quid proprie sit εἰρεσιώνη vide ad 
Plut. 1055. BERG. 

400. ὁπόσοισι Florens Christianus. ὁπόσοις libri preter R, 
qui ὁπόσοι. 

401. Xpijuov] Scribendum Χρῆμον. 

407. ἐντέτατ᾽ ὀξύ] Ineptum metro supplementum, quo ejecto 
quot syllabarum lacuna sit ponenda non liquet, quum antistro- 
phicus quoque versus 465. labem contraxerit. 

408. θαἱμάτια vel θαιμάτια B.C.R.V. θοιμάτια Ald. 

βαλόντες R. et superscriptum in B. Vulgo λαβόντες. 

410—414. Versus turpiter interpolati et ex tribus quos 
scripserat poeta efficti, qui fortasse hi fuerunt 

μισόπολιν οὗτος ὅτι 

τόνδε λόγον ἐσφέρει 

μὴ δικάζειν δίκας. 
Et de postremis quidem duobus vix potest dubitari : sed j μισό- 
πολιν fortasse non scriptum ab Aristophane est. 

415. kekpáyere] κεκράγατε R. Simili errore in Acharn. 133. 
legebatur κεχήνατε pro κεχήνετε. 

416. és] eis R.V. 

τόνδ᾽ | ro?9 Porsonus. 


478 ANNOTATIONES 


417. Hic versus Bdelycleom tribuebatur. Correxit Bent- 
leius. 

δῆτ᾽] δή y V. 

418. πόλις] πόλι R.V. In R. huic versui przefixum ἡμιζ. 

0coc ex0pía] θεὸς éx0pía ἈΝ. θεοεχθρία A. θεοῖς ἐχθρία (sive 
mavis cum Brunckio θεοισεχθρία) scribendum esse dixi in edi- 
tione a. 1825. collato Demosthenis loco in oratione contra An- 
drotionem p. 611, 15. qui in libris vulgatis ita legitur, βούλομαι 
δεῖξαι τοῦτον--- διὰ τὴν αὐτοῦ βδελυρίαν καὶ θεοῖς ἐχθρὰν aloxpo- 
κέρδειαν πεπονθότα μὲν μέχρι τῆσδε τῆς ἡμέρας οὐδὲν----. ubi duo 
optimi codices ἐχθρίαν prsebent omisso αἰσχροκέρδειαν, quod in- 
terpolatum est ex oratione 'T'imocratea p. 761. ubi hzc legun- 
tur, οὐδεμίαν yàp àv εἰπεῖν ἔχοις ἄλλην πρόφασιν Ov ἣν τοιοῦτον 
ἐπήρθης εἰσενεγκεῖν νόμον ἢ τὴν σεαυτοῦ θεοῖς ἐχθρὰν αἰσχροκερ- 
δίαν. quibuscum comparandus tertius, qui ipse quoque similli- 
mus illi est, locus in oratione contra Aristocratem p. 687, 21. 
θεοῖς ἐχθρῶν ῥητόρων πονηρίαν, oi τοσαύτην ὑπερβολὴν πεποίηνται 
τῆς αὑτῶν αἰσχροκερδίας. Sciens omütto quze de reliquis hujus 
vocabulh formis dici possent, θεοσεχθρία θεοεχθρία θεοεχθία. 
θεοῖς éxOpíav qui dixerunt, hoc sibi licere putarunt ut neglectis 
vocum componendarum legibus ab usitatissimo vulgi convicio 
θεοῖς ἐχθρός substantivum fingerent éxOpía huic formulz pro- 
prium neque usquam alibi inventum. 

419. ὑμῶν] Scribendum ἡμῶν ex C. 

421. Φίλιππον----τὸν Γοργίου] Hos ambos tanquam sycophan- 
tas et barbaros notat in Av. 1700. καὶ τρυγῶσι ταῖς γλώτταισι 
συκἀάζουσί re' βάρβαροι δ᾽ εἰσὶν γένος, Γοργίαι re kal Φίλιπποι---- 
κἀπὸ---κείνων τῶν Φιλίππων---ἣ γλῶττα χωρὶς τέμνεται. Ex qui- 
bus posterioribus verbis etiam apparet, eum poenam aliquam 
sustinuisse. BERG. 

422. αὖθις] Libri abris (αὐτῆς V.) 

ἀλλ᾽ ἅπας] Scribendum ἀλλὰ πᾶς. Conf. ad Acharn. 282. 

423. leco B. ἴεσο Ald. 

424. ἐμπλήμενος R.V. et superscriptum in B. ἐμπλησμένος 
B.C. Ald. ἐμπεπλησμένος Δ. 

427. éykevrpióas] κεντρίδας R. 

429. τὰς χελώνας μακαριεῖν σε τοῦ δέρματος] Ita verberaberis, 
ut cupias te habere cutem testudinis, ut ille servus infra v. 
1292. ἰὼ χελῶναι μακάριαι τοῦ Oépouaros—(s εὖ κατηρέψασθε καὶ 


AD VESPAS. 4T9 


νουβυστικῶς κεράμῳ τὸ νῶτον, ὥστε τὰς πλεύρας στέγειν" ἐγὼ δ᾽ 
ἀπόλωλα στιζόμενος βακτηρίᾳ. BERG. 

μακαριεῖν σε] μακαρίζειν V, omisso σε. 

430. «lá vvv] εἶα εἶα νῦν C.R.V. εἴα εἴα D, omisso νῦν. «iá 
νυν y Ald. 

ξυνδικασταὶ codices. συνδικασταὶ Ald. 

431. ἐς---ἐσπέτεσθ᾽ εἰς---εἰσπέτεσθ᾽ libri. 

432. τὠφθαλμὼ) τὠφθαλμων (sine accentu) ἢ. Scribendum 
τὠφθαλμὼ ᾽ν cum Elmsleio ad Acharn. 343. 

kevreire koi Florens Christianus. Libri κεντεῖθ᾽, οἱ δέ. 

433. βοήθει Bentleius. Libri βοηθεῖτε. 

434. λάβεσθε) βάλεσθε R.T. 84AAea0e V. 

τουτουὶ] τουτονὶ V.A. 

μεθῆσθε B.C.R.V.A. μεθεῖσθε Ald. 

435. v om. C.A. Ald.: superne adscriptum in B. 

436. πολλῶν ἀκούσας οἷδα θρίων τὸν ψόφον) Alludit ad. pro- 
verbium πολλῶν ἐγὼ θρίων ψόφους ἀκήκοα. quod alias illi usur- 
pant, qui minas alicujus parum se curare volunt significare ; 
hie Bdelycleo timet minas chori: itaque tantum est allusio ad 
proverbium. BERG. ex Schol. In R. θριῶν vitiose, ut videtur. 
Proverbium illud memorat Diogenianus 1, 70. et (ubi θηρίων 
scriptum) 7, 92. Simile est μείζονα βοᾷ δάφνης χλωρᾶς καιομένης, 
de quo vide Diogenian. 6, 52. Append. Vat. 2, 76. 

437. ἔν Berglerus. Libri ἕν. 

438- Δρακοντίδη] Hesychius, Δρακοντίδης : τὸν Κέκροπα ᾽Αρι- 
στοφάνης, ἐπειδὴ τὰ κάτω δράκοντος εἶχεν. Vid. schol. 

440. οὖς ἐγὼ ᾿δίδαξα κλάειν] Beneficia sua commemoraturus, 
contrarium dicit, ut infra v. 449. οὐκ ἀναμνησθεὶς ὅθ᾽ εὑρὼν τοὺς 
βότρυς κλέπτοντά σε---ἐξέδειρ᾽ εὖ φοδρικῦς σὺ δ᾽ ἀχάριστος i 
ἄρα. Dicitur autem κλαΐειν τέτταρα, ut ἡσθῆναι τέτταρα, 
Acharn. 2. BERG. 

és τὴν χοίνικα] Ludit m ambiguitate vocis, quae et mensu- 
ram quandam significat, ut satis notum, et pedicam, ut in Plut. 
276. Vult autem significare illos servos vinctos fuisse. BERG. 

441. ἡμιχ praefixum in R. Interpunctionem post κακά addidit 
Florens Christianus. 

442. δηλαδή] δῆλα δή Florens Christianus. 

444. ῥιγῶν) Legebatur ῥιγῶν γ᾽. ριγόν τ᾽ (sic) R. 

449. οὐδ᾽ οὔτ᾽ R 


480 ANNOTA'TIONES 


450. ἐλάαν C.R.V.F. ἐλαίαν Ald. 

454. otov] οἷος V. et Suidas in ἵν᾽ εἰδῇς. 

456. παῖε παῖ᾽] παῦε παῖ R. 

457. τῦφε πολλῷ τῷ καπνῷ] Apes enim et vespze fumo et 
suffitu exagitantur, ut dixit Virgilius, fumos pretende sequaces. 
FLOR. CHR. 

458. cofc0 | Verbum σοῦσθαι habet significationem concita- 
tionis et impetus. ZEschylus in Persis 24. βασιλῆς βασιλέως ὕπο- 
xot μεγάλου σοῦνται. ubi scholia: ὁρμῶσι. Idem im Suppl. 843. 
σοῦσθε, σοῦσθ᾽ ἐπὶ βᾶριν ὅπως ποδῶν. Sophocles in Ajace 1423. 
σούσθω, βάτω. ubi scholia: ὁρμάσθω. BERG. 

Prius οὐκ accessit ex RT. 

459. Αἰσχίνην] Scholia: ἀντὶ τοῦ καπνὸν εἰπεῖν 1) πῦρ, Aloxí- 
νὴν εἶπεν, ἐπεὶ καπνὸς ἐκαλεῖτο. Vide supra v. 325. BERG. 

Σελαρτίου] Scholia: ἀντὶ δὲ τοῦ εἰπεῖν Σέλλου, ἔπαιξεν, ἐπεκ- 
τείνας Σελαρτίου, ἵνα πάλιν ὡς καπνὸν κωμῳδήσῃ καὶ ψευδόπλου- 
τον" παρὰ τὸ σέλας. Vide 325. BERG. Scripsi Σελλαρτίου 
cum R.T. 

460. àp' ἐμέλλομέν ποθ᾽ ὑμᾶς ἀποσοβήσειν. In Nub. r305. 
ἔμελλον ἄρα παύσειν σ᾽ ἐγώ. In Ran. 268. ἔμελλον ἄρα παύσειν 
ποθ᾽ ὑμᾶς. BERG. Hunc versum alteri servo tribuit R. 

461. 462. choro tribuit Ald., Bdelycleoni Brunckius, Sosize 
Bentleius. 

462. μελῶν Brunckius. Libri μελέων. Quod sequitur τῶν 
omittunt A. et Ald. 

BeBpekóres] Aristophanes apud Athenseum 9. p. 367. καὶ 
πῶς ἐγὼ Σθενέλου φάγοιμ᾽ àv ῥῆμά τι εἰς ὄξος ἐμβαπτόμενον, ἢ 
λευκοὺς ἅλας; Philocles autem fuit malus poeta; noster in 
"Thesm. 168. ταῦτ᾽ ἄρ᾽ ὃ Φιλοκλῆς αἰσχρὸς ὧν αἰσχρῶς ποιεῖ. 
BERG. 

463—470. choro tribuit Brunckius, libri hemichorio. 

463. avrà δῆλα] Scribendum αὐτόδηλα. Quo composito uti- 
tur /Eschylus Sept. c. Th. 846. τάδ᾽ αὐτόδηλα. Monuit L. 
Dindorfius ad Thesaurum Stephani vol. 2. p. 1062. 

465. ἐλάμβαν᾽ R. Legebatur ἐλάνθαν᾽. Ceterum quum pa- 
rum apta sit ye particula, ὡς λάθρᾳ γ᾽ ἐλάμβαν᾽ ὑπιοῦσά με, sic 
potius scribendum videtur ὡς λάθρᾳ ᾽λάμβαν᾽ ὑπιοῦσά με. Cum 
λάθρᾳ---ὑπιοῦσα comparandum quod Sophocles dixit CEdip. 'T. 
386. λάθρᾳ μ᾽ ὑπελθὼν ἐκβαλεῖν ἱμείρεται. 


AD VESPAS. 481 


466. πόνῳ πονηρὲ] πονωπόνηρε Ald. Vid. Lys. 350. 

κομηταμυνία] κομήτης dicitur homo superbus, ut in proverbio, 
οὐδεὶς κομήτης, ὅστις oU ψηνίζεται.  Amynias autem erat talis; 
hinc infra etiam v. 1259. ᾿Αμυνίας ὃ EéAXov o) x τῶν κρωβύλου. 
BERG. 

472. ἔλθοιμεν V. Legebatur ἔλθωμεν. Eurip. Alcest. 52. 
ἔστ᾽ οὖν ὅπως ' AAkgoris ἐς γῆρας μόλοι; 

474. σοὶ λόγους) Videtur σοὺς λόγους scripsisse. 

ἐρῶν] Legebatur ἐραστὰ, consentiente Suida in ἄκουρος et 
μισόδημος. 

475. καὶ ξυνὼν Βρασίδᾳ] Ita solebant calumniatores statim 
fingere aliquem conspirare cum Lacedaemoniis; in Pace 939. 
αἰτίας àv προστιθέντες, ὡς φρονεῖ rà Βρασίδου. Erat autem Bra- 
sidas celebris strategus Lacedaemoniorum. BERG. 

κράσπεδα στεμμάτων] Scholiasta exponit ἀντὶ τοῦ ἐξ ἐρίου, di- 
citque illud gestamen fuisse Laconum. Hoc ergo etiam signum 
erit Bdelycleonem λακωνίζειν cum ceteris. BERG. 

480. XOPOZ] 4j R. 

οὐδ᾽ ἐν σελίνῳ----οὐδ᾽ ἐν πηγάνῳ] Ne in apio rutave res est 
adhuc, proverbium est in eos qui nondum initium rei attige- 
runt: sumta metaphora ab iis qui hortos ingrediuntur. Horum 
olim ambitus apio vel ruta conserebatur, quam qui nondum 
prseterüssent, velut in horti limine adhuc esse videbantur. 
BRUNCRK. 

covoriv V. Vulgo mov ᾽στίν. 

481. τῶν τριχοινίκων ἐπῶν] Sic ῥῆμα μυριάμφορον in Pace 520. 
BERG. Vilia et inepta dicta Archippi notari visa sunt scho- 
liastae. 

483. ταὐτὰ ταῦτα Berglerus. Legebatur ταῦτα ταῦτα. In ἢ. 
est ταῦτα ταυτά, in T. solum ταῦτα. 

484. àp ἂν ὦ R. Legebatur àpá γ᾽ ἄν. 

pov] μοι R.V. 

485. δέρεσθαι καὶ δέρειν] Sic δάκνειν καὶ δάκνεσθαι in. Ranis 
861. BERG. 

487. ὧδ᾽ addidit Hermannus Elem. doctr. metr. p. 200. 

488. ὑμῖν] Scribendum ἡμῖν cum-R.V. 

τυραννίς ἐστι καὶ ξυνωμόται] Athenienses memores eorum, 
4186. sub tyrannide Pisistratidarum respublica esset passa, sem- 
per cavebant ne iterum aliquando exsisteret aliquis tyrannus 


482 ANNO'TA''IONES 


Athenis: hinc etiam si quid insoliti in. urbe accideret, statim 
suspicionem de dissolvendo populari eorum statu et de institu- 
enda tyrannide in promtu habebant. Sic quum Herm fuis- 
sent mutilati et mysteria profanata tempore Alcibiadis, tyran- 
nidis causa id factum putabant: καὶ πάντα αὐτοῖς ἐδόκει ἐπὶ 
ξυνωμοσίᾳ ὀλιγαρχικῇ kal τυραννικῇ πεπράχθαι, ut dicit Thucy- 
dides 6, 27. Sic quum parietum perfossores serarium aperuis- 
sent: item quum remi furto essent ablati, ut ait Demosthenes de 
Syntaxi [p. 176.] reprehendens hanc suspicacitatem : ἀνέῳξάν 
τινες πρώην δήπου τὸ ὀπισθόδομον" οὐκοῦν oi παριόντες ἅπαντες 
τὸν δῆμον καταλελῦσθαι, τοὺς νόμους οὐκέτ᾽ εἶναι, τοιαῦτ᾽ ἔλεγον. 
καΐ τοι, ὦ ἄνδρες ᾿Αθηναῖοι, σκοπεῖτε ἂν ἀληθῆ λέγω" oi μέν ταῦτα 
ποιοῦντες ἄξια ἐποίουν θανάτου, ὁ δὲ δῆμος οὐ διὰ τοῦτο καταλύε- 
ται. πάλιν κώπας τις ὑφείλετο᾽ μαστιγοῦν, στρεβλοῦν, πάντες 
ἐβόων, λέγοντες καταλύεσθαι τὸν δῆμον. ἐγὼ δὲ, τί φημι; τὸν 
μὲν ὑφαιρούμενον θανάτου ποιεῖν ἄξια, ὥσπερ ἐκεῖνοι τὸν δῆμον 
δ᾽ οὐ διὰ τούτων καταλύεσθαι. Comicus ridiculas causas suspicio- 
num comminiscitur. BERG. 

490. οὐδὲ πεντήκοντ᾽ ἐτῶν) Numerum rotundum ponit. Nam 
triginta quinque anni erant dicendi, siquidem ex '"Thucydide 
(1, 107.) constat homines oligarchicos res novas esse molitos 
olymp. 8o, 3. De quo dixit Meierus in libro de bonis damna- 
torum p. 4. 

493. ὀρφὼς reposui ex Athenzo 7. p. 315 6. Scribebatur 
ὀρφῶς. ὀρφοὺς in codicibus quibusdam lectum memorat scho- 
liasta. 

495. ἔοιχ᾽ R.V. Vulgo ἔοικ᾽. 

ἅνθρωπος) Libri ἄνθρωπος. 

496. τις Brunckius. Libri ταῖς. 

ἥδυσμά τι] Fuit qui ἡδύσματα conjiceret. Equit. 678. ἔπειτα 
rais ἀφύαις ἐδίδουν ἡδύσματα. 

501. ὅτι] Malim ὅτε. 

κελητίσαι)] Equitare significat et certare singulari equo; 
transfertur autem ad obscena, estque σχῆμα συνουσίας. In 
Pace 9oo. ἱπποδρομίαν ἄξετε: ἡνίκα δὲ κέλης κέλητα παρακελητιεῖ. 
ubi ambse significationes miscentur. Vide notam sequentem. 
BERG. | 

502. τὴν Ἱππίου τυραννίδα] Hippias tyrannus nomen habuit 
ab equis, ἀπὸ τῶν ἵππων. Xanthias autem jusserat meretricem 


AD VESPAS. 483 


κελητίσαι, quod, ut dixi, ab equitatione transfertur ad ob- 
scena: ut et verbum ἱππάζεσθαι, quamvis rarius, ut in Ma- 
chonis iambis apud AAthenszum 13. p. 581. κατεσχόλαζε τῆς 
Γναθαινίου λέγων, ἑτέρῳ τρόπῳ μὲν συγγενέσθαι μηδενὶ, ἑξῆς ka- 
θιππᾶσθαι δ᾽ ὑπ᾽ αὐτῆς πεντάκις. Describit το Horat. Sat. 2, 
7, 50. clunibus aut. agitaoit equum ἰαδούσα supinum. | Ab 1sta 
igitur equitatione festive dicit meretricem suspicatam esse, 
Xanthiam tyrannidem, qualis erat Hippize moliri. BERG. 

503. ἡδέα εἰ καὶ R.V. ἡδέα y εἰ καὶ Δ. ἡδέα καὶ T. ἡδέα ye 
καὶ Ald. 

504. ὅτι ex Suida (in εἰ καὶ) repositum. Libri omnes ὁτιὴ, 
consentiente Suida in ὀρθοφοιτο---. ὅτιὴ V. 

505. ὀρθροφοιτοσ---- Florens Christianus ex scholiasta. Libri 
et Suidas ὀρθοφοιτοσ---. óp0oc—V. 

506. Morychum poetam tragicum fuisse vulgaris est opinio, 
cujus ego meliorem auctorem desidero quam, qui afferri solet, 
scholiastam ad Acharn. v. 887. qui ita scribit, ὁ Μόρυχος ἐπὶ 
ὀψοφαγίᾳ κωμῳδεῖται. ἦν δὲ καὶ τῶν ἡδέως βιούντων. τραγῳδίας 
δὲ ποιητὴς οὗτος. Quse si quis cum annotatione scholiastee ad 
Pacis v. 1008. comparaverit, facile intelliget Morychum gram- 
matici errore cum Melanthio, poeta tragico, fuisse confusum. 

507. τυραννικά V. et Suidas in εἰ καὶ νῦν et ξυνωμότης. Vulgo 
τυραννίδα. 

508. ὀρνίθων γάλα] Notum proverbium de rebus quz ob ra- 
ritatem in pretio sunt. Noster in Avib. 1672. ὀρνίθων παρέξω 
σοι γάλα. Vide et infra v. 732. BERG. 

510. ἐγχέλεσιν ex Athenszo 7. p. 299 c. repositum. Vulgo 
ἐγχέλυσιν consentiente Suida in Aozàs et οὐδὲ χαίρω et gram- 
matico Naniano p. 492. 

511. δικίδιον φάγοιμ᾽ ἂν] Infra v. 1367. ὡς ἡδέως φάγοις àv 
ἐξ ὄξους δίνην. BERG. 

πεπνιγμένον] κρέα πεπνιγμένα et πνικτὰ sunt quae in vase ob- 
turato coquuntur et simul torrentur in vapore et proprio succo : 
vide Athenzeum 9. p. 396. ubi hic locus citatur. Vocat autem 
δικίδιον πεπνιγμένον metaphorice, quia in judiciis innocentes 
sepe misere vexarentur et pene enecarentur. BERG. πε- 
πηγμένον R. 

513. εἰθίσθης) Nempe injustis condemnationibus. Qus au- 
tem hie ad Philocleonem dicit et de eo, illa de plebe Atheniensi 


484. ΑΝΝΟΤ ΑΤΙΟΝΕΒ 


accipienda sunt; hac enim gaudet foro et sycophantas atque 
rhetoras fovet. BERG. 

514. οἴομαί σ᾽ R.Y. οἶμαί σ᾽ V. σ᾽ οἴομαί γ᾽ Ald. 

517. ὑπ᾽ ἀνδρῶν) Intelligit demagogos, τοὺς τοῦ δήμου προσ- 
τάτας, ét rhetoras. BERG. 

522. νυν] Libri νῦν. 

καὶ ξίφος---ξίφει Philocleoni tribuenda esse animadvertit 
Berglerus, cujus vide annotationem ad v. 714. Vulgo Bdely- 
cleoni tribuuntur. | 

523. ἢν yàp ἡττηθῷ λέγων cov, περιπεσοῦμαι τῷ ξίφει. In 
Acharn. 416. κἄν γε μὴ λέγω δίκαια, μηδὲ τῷ πλήθει δοκῶ, ὑπὲρ 
ἐπιξήνου θελήσω τὴν κεφαλὴν ἔχων λέγειν. BERG. 

525. μισθὸν ἀγαθοῦ δαίμονος] Intelligitur merces judiciaria. 
Dicturus autem erat κύλικα aut ποτήριον. Sed animus ei alibi 
est. BERG. Sic v. 378. rà ταῖν θεαῖν ψηφίσματα pro μυστήρια. 

526. δὴ C. Vulgo δέ. 

527. λέγειν τι δεῖ] Scribendum δεῖ τι λέγειν, ut accuratius 
respondeat versui antistrophico 632. 

529. ἐνεγκάτω---τὴν κίστην τις} Interpellat orationem chori. 
Petit autem cistam cum instrumentis scriptoris, quia vult, me- 
morie causa, describere argumenta Philocleonis, ut ipse dicit 
v. 536. γράψομαι μνημόσυνα. BERG. κακίστην R. 

530. Choro tribuitur in libris: Philocleoni ab Hermanno de 
metris p. 315. Quem non debebam sequi. Est enim hic versus 
cum praecedente Bdelycleoni tribuendus: quod Hermannus 
ipse postmodum subindicavit in annotatione ad Nub. 759. 

ποιός τις ὧν) Sic scribi debuit, non ποῖός τις, quod subindi- 
cavit Berglerus. ποιός τις valet οὐχ ὁ τυχών. Vide Henr. Ste- 
phani Thesaurum vol. 3. col. 449. BRUNCK.  Revocandum 
ποῖός τις ὧν signumque interrogandi post παρακελεύῃ ponen- 
dum. Ad chorum conversus, cujus orationem interruperat, 
haec dicit Bdelycleo. 

ταῦτα] ταῦτ᾽ avrà R.Y. ταῦτα αὐτὰ V. 

532. τόνδε] Scribendum τονδὲ cum Bentleio. 

533. ἐστὶν] ἔστ᾽ R.V. 

ἁγὼν] Libri ἀγών. "Thucyd. 2, 45. παισὶ δ᾽ αὖ ὅσοι τῶνδε 
πάρεστε, ἢ ἀδελφοῖς, ὁρῶ μέγαν τὸν ἀγῶνα. Bentleims scribebat 
σοὶ μέγας ἔστ᾽ ἀγὼν νῦν. Sic ἴῃ Pace v. 276. νῦν ἀγὼν μέγας. 

535. γένοιθ᾽ Bentleius. Libri γένοιτο νῦν, ex conjectura gram- 





AD VESPAS. 485 


matici qui non animadvertisset ce post οὗτος cxcidisse, quod 
Porsonus restituit. 

537. λέξη y ] Aé£ns B.A. 

γράψομαι ᾽γώ codex Vaticanus. Ceteri codices et Ald. γράψομ᾽ 
ἐγώ. 

541. ἀκαρῆ] ἀκαρῆι R. 

542. δ᾽ ἐν Porsonus. δ᾽ ἂν ἐν R.V.T. γὰρ ἂν ἐν vulgo. 

ταῖς codex Havniensis. Vulgo ταῖσιν. 

. ὅδοῖς]} ὁδοῖσιν V. 

544. θαλλοφόροι] Scholiastes docet in pompa Panathenzeo- 
rum festi senes gestasse θαλλοὺς, 1. e. oliv« ramos, et auctorem 
laudat Xenophontem in Symposio [4, 17.] ; respicit autem, ut 
puto, ad hac verba, qua ibi leguntur: θαλλοφόρους yàp τῇ 
᾿Αθηνᾷ τοὺς καλοὺς γέροντας ἐκλέγονται. BERG. Vide Meursii 
Panathen. cap. 2ο. BRUNCK. 

καλούμεθ᾽ Porsonus. Vulgo καλοίμεθ᾽. 

548. γ᾽ om. V.A. 

ἀπὸ βαλβίδων 44 principio. Quia a carceribus fit initium 
cursus. In Equit. 1154. ἄφες ἀπὸ βαλβίδων ἐμέ re καὶ τουτονί. 
ibi autem cursu certant duo adulatores Populi, ut ostendant, 
uter promtior sit in cultu prestando. In Lysistrata v. 1oor. 
alter: ἀπὸ μιᾶς ὑσπλάτιδος. Vide ad Acharn. 482. BERG. 

περὶ τῆς ἀρχῆς] Significat principium et imperium. Ad hunc 
duplicem significatum alludens dixit: ἀπὸ βαλβίδων περὶ τῆς 
ἀρχῆς ἀποδείξω pro ἀπ᾽ ἀρχῆς περὶ τῆς ἀρχῆς ἀποδείξω. Latine: 
a principio de principatu ostendam. BERG. 

550- καὶ] 7] καὶ T. R. V, quod deleto 7j recepi. γ᾽ ἢ καὶ A. Ald. 
δορί de suis codicibus Brunckius, qui γ᾽ ἢ ab Florente Chris- 
tiano positum servavit. 'lTheopompus apud Athens;um 12. 
p- 531 d. ἐσπούδαζον δὲ δοκεῖν εὐδαίμονες εἶναι καὶ μακαριστοί.“ 
et paullo post, συνῆν μετὰ τῶν ὑπάρχων εὐδαίμων καὶ μακαρι- 
στὸς ὦν. 

νῦν om. V. 

554. ἐμβάλλει] Ab numero plurali ad singularem transit, 
unum aliquem cogitans, ut in Nub. 975. et alibi non raro. 
Vid. Heindorf. ad Platon. Protag. p. 5oo. 

ἐμβάλλει μοι τὴν χεῖρ᾽ ἁπαλήν] Hoc modo blandiri solitos 
reos judicibus, dicit etiam Xenophon in libro de Rep. Athen. 
1, I8. cujus verba adscribam, quia in illis notari aliud. etiam 


Kk 


480 ANNOTATIONES 


debet scitu necessarium, nempe quod dicit, sociis Atheniensium 
Athenas proficiscendum ad judicia fuisse: νῦν δ᾽ ἀναγκάζεται τὸν 
δῆμον κολακεύειν τῶν ᾿Αθηναίων εἷς ἕκαστος τῶν συμμάχων" yi- 
νώσκων ὅτι δεῖ μὲν ἀφικόμενον ᾿Αθήναζε δίκην δοῦναι καὶ λαβεῖν, 
οὐκ ἐν ἄλλοις τισὶν, ἀλλ᾽ ἐν τῷ δήμῳ, ὅς ἐστι νόμος ᾿Αθήνησι" καὶ 
ἀντιβολῆσαι ἀναγκάζεται ἐν τοῖς δικαστηρίοις, καὶ εἰσιόντός του 
ἐπιλαμβάνεσθαι τῆς χειρός. διὰ τοῦτο οὖν οἱ σύμμαχοι δοῦλοι 
τοῦ δήμου τῶν ᾿Αθηναίων καθεστᾶσι. BERG. 

555. ὑποκύπτοντες] ὑποπίπτοντες R. 

557. ξυσσίτοις] ξυνσίτοις R.V. 

562. ἀπόφυξιν V. Vulgo ἀπόφευξιν. Vid. Lobeck. ad Phryn. 
p. 726. 

564. ἀποκλάονται) ἀποκλαίονται R.V. 

565. κακὰ C.R.V.T. et lemma scholii. κακά ye Ald. 

rois C.R.V. et lemma scholii. rotow Ald. 

ἀνιῶν addidi ex V, in quo syllaba ev compendio scripta est. 

ἃν ἰσώσῃ] ἀνισώσῃ V. 

566. γέλοιον] γελοῖον Ald. et scholiasta. De qua scriptura 
v. quae ad "'hesaurum Stephani dixi vol. 2. p. 555. 

568. ἀναπειθώμεσθα] ἀναπειθώμεθα R. ἀναπειθόμεθα C.A. 
ἀναπειθώμεθα B. De esesura dixi ad Nub. 987. 

57€. συγκύψανθ᾽ R.V. Vulgo συγκύπτονθ᾽. 

ἂμ βληχᾶται] ἅμα βληχᾶται vulgo. ἀποβληχᾶται V. ἅμ ἅμα 
βληχᾶται R, unde formam monosyllabam ἂμ restitui, annota- 
tam ab Hesychio. 

573. αὖ rois Florens Christianus. αὐτοῖς Ald. αὐταῖς inter 
lineas B. 

χοιριδίοις] χοιρίοις R. Recte scholiasta, ἴσως ὅτι χοῖρος προσ- 
αγορεύεται τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον. Conf. 'T'hesm. 289. 

575. τοῦ πλούτου καταχήνη] Eccles. 631. καταχήνη τῶν σεμνο- 
τέρων ἔσται πολλή. 

576. αὖ] ἂν C.R. 

cov accessit ex C.R.T. 

τουτὶ C.R.I. ταυτὶ Ald. ταδὲ B.A. covrovri superscriptum 
in B. 

γράφομαι Brunckius. Libri γράψομαι. 

πλούτου] οἴκου, yp. καὶ πλούτου R. 

575. ἄχεις] ἄχρις R.V.T. 

τῆς R. et Kusterus. τὴν B.C.V.A. Ald. τὴν τῆς T. 





AD VESPAS. 487 


ἄρχειν R. et Kusterus. ἀρχὴν B.C.V.A. Ald. Cum R. con- 
sentit scholiasta. 

579. Otaypos] CEager /Eschyli an Sophoclis histrio fuerit 
ambigit scholiasta..| /Eschyli fuisse liquet ex scholio vetustiore, 
quod nunc ad v. 564. temere relatum legitur, Αἴσωπος (scrib. 
Οἴαγρος) τραγῳδίας ἐγένετο ὑποκριτὴς γελοιώδης. Αἰσχύλου δὲ ἦν 
ὑποκριτής. JEsopum histrionem (αὐ θοῦ non novi: celebratus 
Ciceronis laudibus est /Esopus histrio Roscii sequalis. 

590. Νιόβης) JEschyli, non Sophoclis, Niobam intelligi con- 
sentaneum est quum ZEschyli nominaverit histrionem. 

582. ἐν φορβειᾷ] Id est ἐμπεφορβιωμένος. Vid. Av. 861. ἐν 
φορβιᾶι R. | 

583. καταλείπων B.A. καταλιπὼν R.V. Ald. 

584. κλάειν Brunckius. κλαίειν» libri. 

κλαίειν---μακρὰ τὴν κεφαλὴν] In Pluto 612. ἐᾶν κλαίειν μακρὰ 
τὴν κεφαλήν. Omitütur etiam vox κεφαλὴν ut in 'hesmoph. 
218. τοῦτον μὲν μακρὰ κλαίειν κέλευε. Dicitur etiam μακρὰν, ut 
in Ecclesiaz. 425. δεῖπνον παρέχειν ἅπασιν, ἢ κλαίειν μακράν. 
[ubi nunc μακρά restitutum.] Est autem κλαίειν εἰπόντες τῇ 
κόγχῃ idem quod ἀνακογχυλιάσαντες τὴν διαθήκην, ut infra lo- 
quitur v. 589. BERG. 

596. ἀναπείσῃ] ἀναπείθοι V. 

597. ἀνυπεύθυνοι δρῶμεν] Vid. Hudtwalckeri librum de dize- 
tetis p. 52. 

588. τοι] ro V. 

σε μόνον Reiskius. Legebatur σεμνόν. σεμνῶν R. 

589. ἀνακογχυλιάζων] Ad vocem κόγχη v. 585. (unde κογχύ- 
λιο») respicit. Sumitur autem ἀνακογχυλιάζειν hoc loco pro 
ἀνασπᾶν τὴν kóyyq»v* utitur enim verbo ἀνασπᾶν in eadem re in 
Lysistr. 1200. καὶ μηδὲν οὕτως εὖ σεσημάνθαι, τὸ μὴ οὐχὶ TOUS 
τύπους ἀνασπάσαι. | Alias ἀνακογχυλιάσασθαι est ἀναγαργαρίσα- 
σθαι. Vide Pollucem 6, 25. et Athenzeum 5. p. 187. BERG. 
Suidas: ἀνακογχυλιάσαι, ἀναγαργαρίσασθαι. Pollux 6, 25. ὃ 
μέντοι ἀναγαργαρίσασθαι νῦν Xéyovow, ἀνακογχυλιάσασθαι ἔλε- 
γον, τὸ ἀνακλύσασθαι τὴν φάρυγγα. Πλάτων δὲ ó κωμικός" 

. ἀνακογχυλιαστὸν ἐχθοδοπόν τι σκευάσω. 
Hic autem facete comicus ad alium sensum detorquet hoc ver- 
bum, nempe ad id quod supra dixerat, τῇ κόγχῃ, respiciens, 
ἀνακογχυλιάζειν adhibet pro ἀνασπᾶν τὴν kóyyqv. Sigila au- 
tem, ut conservarentur, conchylis muniebant. BRUNCK. 
xk23 


488 ANNO'TATIONES 


592. Ἐὔαθλος) Rhetor improbus, s:epe a comicis exagitatus : 
de quo vide scholiastam. 

κολακώνυμος ἀσπιδαποβλής]) Pro Κλεώνυμος et κόλαξ et ῥίψασ- 
πις. In Nub. 352. Κλεώνυμον τὸν ῥίψασπιν. BERG. 

595. δικαστήρι᾽ ἀφεῖναι] δικαστήρια φῆναι Y. 

πρώτιστα μίαν δικάσαντας] In Equit. 50. ὦ δῆμε, λοῦσαι πρῶ- 
τον ἐκδικάσας μίαν. BERG. δικάσαντας, tanquam si preecessis- 
set δικαστάς. BRUNCK. 

596. δ᾽ ὁ Κλέων] δὲ κλέων R.V. 

κεκραξιδάμας)] De eodem Cleone in Equit. 26. ἅρπαξ, κε- 
κράκτης. 

μόνον Florens Christianus. Libri μόνους. 

597. τὰς μυίας ἀπαμύνει] De eodem Cleone in Equit. 60. βυρ- 
σίνην ἔχων δειπνοῦντος ἑστὼς ἀποσοβεῖ rovs ῥήτορας. BERG. 

599. καίτοὐστὶν V.T. καίποὐστιν R. Vulgo καίτοι ᾽στίν. Conf. 
ad v. 27. 

Εὐφημίου] Nihil de hoc homine compertum habuit scho- 
liasta. 

600. σπόγγον] Scribendum σφόγγον cum Brunckio. Vid. ad 
Acharn. 463. 

602. χὐπηρεσίαν] kai ὑπηρεσίαν R. Quod probari potest. 
Quanquam idem codex alüque καὶ οὐδὲν pro κοὐδὲν v. 741. et 
alia hujusmodi, crasi non raro neglecta. 

604. πρωκτὸς λουτροῦ mepvyryvópevos| Proverbium, cujus de 
sensu et origine disceptant grammatici, quorum opiniones expo- 
nit scholiasta. Probabilior quam ceterze explicatio videtur, de 
iis esse dictum qui suo ipsorum damno vincunt. 

περισέμνου] περισεμνός (sic) V. 

606. κᾷτ᾽ Florens Christianus. Libri κἄπειθ᾽. 

εἰσήκονθ᾽ ἅμα] εἰσήκοντά με V. ἥκονθ᾽ ἅμα B.A.: quse haud 
dubie conjectura grammatici est, κἄπειθ᾽ ἥκονθ᾽ ἅμα legentis, 
sed vera fortasse. Nam composito verbo si usus esset Aristo- 
phanes, εἰσελθόντα potius dixisset. 

609. παππάζουσ᾽] παππίζουσ᾽ V. et Suidas in ἐκκαλαμᾶται. 

τὸ omittunt libri et Suidas. Addidit Florens Christianus. 

τριώβολον ἐκκαλαμᾶται) 'Triobolum illud, quod acceperam 
mercedem judiciariam, elicit mihi ex ore lingua sua, ut pisca- 
tores calamo extrahunt piscem (vide supra v. 381.) Solebant 
autem in ore gestare pecuniam; infra v. 791. κἀγὼ ᾿νέκαψ᾽" 
ὀβολοὺς yàp φόμην λαβεῖν. BERG. 





AD VESPAS. 489 


610. ὑποθωπεῦσαν---φυστὴν] ἐπιθωπεῦσαν----φύστην Suidas in 
φύστη. Nam hoc accentu grammatici quidam hoc vocabulum 
scribebant. Ego Herodianum sequor. 

μᾶζαν]Ἵ Scribebatur μάζαν. 

611. φάγε τουτὶ, ἔντραγε τουτί] Equit. 51. ἐνθοῦ, ῥόφησον, 
ἔντραγ᾽, ἔχε τριώβολον. BERG. 

612. τούτοισιν Bentleius. Libri τοῖσιν. 

«ei μή με δεήσει Elmsleius ad Sophoclis CEdip. 'T. 662. 
Libri καὶ μή με δεήσῃ. 

613. és] eis libri. 

614. τονθορύσας. ἀλλ᾽ ἣν Elmslems. Legebatur rovOopócas, 
ἄλλην puncto post μάξῃ posito. Sed ἀλλ᾽ ἣν scriptum in T. 

615. σκευὴν βελέων ἀλεωρήν] Loquitur 'Oygpwós. Il. μ, 57. 
πυκνοὺς kal μεγάλους, δηίων ἀνδρῶν ἀλεωρήν. 

616. μὴ ᾽γχῆς B.R.V.A. μ᾽ ἐγχεῖς Γ. μὴν ᾽κχῇς Ald. 

ὄνον----δίνου) ὄνος et δῖνος nomina sunt poculorum. In prio- 
ris ambiguitate ludit comicus, poculo tribuens, quse sunt asini, 
ut βρωμήσασθαι et καταπαρδεῖν. BRUNCK. 

618. δίνου] δείνου R. Quse frequens in codicibus est hujus 
nominis scriptura, de qua vide L. Dindorfium ad Stephani 
"Thesaurum vol. 2. p. 952. 

στράτιον] πολεμικὸν ἢ φοβερόν interpretatur Hesychius, μέγα 
καὶ σοβαρόν Photius. BRUNCK. 

619. τῆς om. R.V.T. 

621. ταὔθ᾽ Vulgo ταῦθ᾽. 

ἅπερ] ὥσπερ R. 





626. kàykexó0aow| καἰκἐγκεχόδασιν R. 

jp om. V. 

629. Ante νὴ lineolam mutatas personz indicem habet R. 
Idem δήμητραν pro Δήμητρα. 

634. ἐρήμας---τρυγήσειν] Putabat me causam meam desertu- 
rum. Est autem proverbium in Ecclesiaz. 885. ᾧου δ᾽ ἐρήμας, 
οὐ παρούσης ἐνθάδε ἐμοῦ, τρυγήσειν; BERG. 

ᾧεθ᾽ ὥονθ᾽ R. a pr. m. 

otros Dawesius. Vulgo οὕτω. οὕτως R. 

636. δ᾽ ἐπὶ πάντ᾽ ἐλήλυθεν Porsonus. Legebatur δὲ πάντ᾽ 
ἐπελήλυθεν. 

642. ὥσθ᾽] Malim ὡς. 

αὑτοῦ] αὑτῶι R. 


xk3 


400 ANNOTATIONES 


643. σκύτη βλέπειν inter proverbiales locutiones refertur. 
Zenobius e comici scholiaste: μέμνηται αὐτῆς Εὔπολις ἐν Xpv- 
σογένει [XpvoQ γένει]. φησὶ ydp: 

ἀτεχνῶς μὲν οὖν τὸ λεγόμενον σκύτη βλέπει. 
εἴρηται δὲ ἐπὶ τοῖς ὑποψιαστικῶς διακειμένοις πρὸς τὰ μέλλοντα 
κακά. BRUNCK. σκύτη βλέπειν R.V.T. et lemma scholii. βλέ- 
mew σκύτη Ald. 

644. σε om. R. 

645. àzóQv£w] Vulgo ἀπόφευξιν. | Conf. v. 558. 562. 

646. πεπᾶναι] πραῦναι interpretatur Hesychius, fortasse ex 
hoc loco. Post χαλεπὸν indicavi lacunam. 

647. μὴ πρὸς ἐμοῦ λέγοντι] Non e re mea dicenti, Vide Koe- 
nium ad Gregor. Cor. p. 44. [106.] BRUNCK. 

652. ἀτὰρ, ὦ πάτερ ἡμέτερε Κρονίδη] Ex Homero Odyss. a, 
45. ὦ πάτερ ἡμέτερε Κρονίδη, Vmare κρειόντων. 

654. τεθνήξεις Vulgo τεθνήσει. τεθνήξει B. Vid. Elmsl. ad 
Acharn. 590. 

χρῇ Brunckius. χρὴ Ald. 

σπλάγχνων ἀπέχεσθαι) Scholiasta, ὅτι οἱ ἀνδροφόνοι οὐ μετα- 
λαμβάνουσι θυσιῶν. Vide Petitum ad Leg. Att. p. 612. 
BRUNCK. 

655. vvv] Vulgo νῦν. 

παππίδιον] παπίδιον R.T. Ald. 

656. πρῶτον] πρῶτα Suidas in φαύλως. 

λόγισαι] Supputationem facit redituum, ut ostendat posse 
plebem aliunde ali, ut non necesse sit eam mercedi judiciarize 
adeo inhiare. BERG. 

658, 695. In his quee memorantur τέλη, tributa sunt inqui- 
linorum et libertinorum, vectigalia artium aliaque hujusmodi ; 
éxarocral autem portoria quzedam esse videntur in Pirzeo ex- 
acta, quamquam alibi frequentior est πεντηκοστῆς s. quinquage- 
simse mentio; ἀγορὰς et λιμένας nominat propterea quod in fo- 
ris ac portubus mercium importatarum, exportatarum ac ven- 
ditarum vectigalia pendenda erant; μισθοὺς autem esse puto, 
quze alias μισθώματα aut μισθώσεις dicuntur, pensiones zedium, 
agrorum, pascuorum aliarumque rerum publicarum, qus pri- 
vatis elocari solebant; πρυτανεῖα sunt pecunisz quaedam a liti- 
gantibus ante judicium depositz, qualia erant quee apud Ro- 
manos sacramenta dicebantur; δημιόπρατα denique sunt bona 


AD VESPAS. 491 


publicata, quorum venditorum pretia in srarium redigeban- 
tur; reliqua non opus est explicare. SCHOEMANN. de co- 
mitiis Athen. p. 286 sq. 

éxarooràs] Vid. Schneider. ad Xenoph. opusc. polit. p. 93. 
108. 

659. mpvraveta] De his dictum ad Nub. 1180. 

μέταλλ᾽] Laureotica. De quibus v. Boeckhii commentatio- 
nem in Actis Acad. Borussicze a. 1815. p. 117. 

660. τάλαντ᾽ ἐγγὺς δισχίλια] De summa redituum vide 
Boeckh. de cecon. civ. Athen. vol. 1. p. 465. 

661. τούτων] τούτου R.T. 

νυν Brunckius. Libri νῦν. 

κατάθες μισθὸν R.V. Vulgo μισθὸν karáóes. 

ἐνιαυτοῦ Bentleius. Libri τοὐνιαυτοῦ vel τοῦ ἐνιαυτοῦ. 

662. ἕξ χιλιάσιν] 'Tot enim quotannis in universum sorte eli- 
gebantur, ex quibus singula dicasteria legitimum judicum nu- 
merum acciperent. De quo vid. Schoemanni dissertatio de sor- 
titione judicum, Gryphiswaldise edita a. 1820. 

κατένασθεν R.V.T. Vulgo κατένασθε. ἔκρυφθεν pro ἐκρύφθη- 
σαν in senario dixit Euripides Hippol. 1247. 

663. ἡμῖν] ὑμῖν Kusteri et Brunckii editiones. 

665. Verba καὶ ποῖ τρέπεται δὴ "meia, τὰ χρήματα τἄλλα Phi- 
locleoni, sequentia autem usque ad v. 679. Bdelycleoni recte 
tribuit Bothius. 

666. és τούτους τοὺς, οὐχὶ προδώσω] Ponit formulam rhetori- 
bus usitatam, ut inde tanquam ex nomine cognoscantur; illis 
enim verbis utentes studebant se populo commendare. Supra 
V. 593. οὐχὶ προδώσειν ἡμᾶς φασὶ, περὶ τοῦ πλήθους δὲ μαχεῖσθαι. 
BERG. 

τὸν ᾿Αθηναίων κολοσυρτόν] In Pluto 536. γραϊδίων κολοσυρ- 
τόν. mox σύρφακα, quod idem. BERG. 

667. ἀεὶ R.V.T. Vulgo αἰεί. 

668. περιπεφθείς) περιπεμφθείς R.V. 

670. ἐπαπειλοῦντες] ὑπαπειλοῦντες V. 

671. ἀνατρέψω) ἀναστρέψω R.V. 

673. ἤσθηνται repositum ex Suida in ἤσθηνται, λαγαρυζόμενον 
et τραγαλίζοντα. ἤσθοντο R.V.T. ἤσθοντό ye Ald. Vilem ple- 
bem, quasi quisquilias ; Euphron comicus apud Athenzeum 9. 

Kk4 


402 ANNOTA'TIONES 


p- 377. ὅταν μὲν ἔλθῃς εἰς τοιοῦτον συρφετὸν, Δρόμωνα καὶ Kép- 
δωνα καὶ Σωτηρίδην. BERG. Photius p. 557, 19. . 

674. λαγαριζόμενον] λαγαρίζομαι accipiendum videtur pro 
lavus fio et ecinanior in hoc loco Aristophanis, ut sensus sit, 
eos gavisos esse quum viderent τὸν τῶν δικαστῶν ὄχλων καὶ συρ- 
φετὸν (erat enim κηθάριον fiscella, quee urnze suffragiorum vel- 
uti infundibulum superimponebatur) non amplius tam tumido 
esse ventre, sed laxiorem fieri et evacari, nec quidquam habere 
quod roderet. Illa duo vocabula ἐκ κηθαρίου connectenda prze- 
cedentibus. Scholiastes tamen cum sequentibus jungit, Aaya- 
ριζόμενον exponi posse dicens vel λάγανα ἐσθίοντα vel ἀποξύοντα; 
ut sit ἀπὸ τῶν δικαστικῶν ἀγγείων àmofóovra. Sed parum ad 
rem. Hesychius, λαγαρίζεσθαι esse ait τὸ πρὸς τὰς Aayávas τὸν 
ἀγκῶνα προσάγειν πυκνὰ, διαπείροντα τὴν χεῖρα. Ad meam expo- 
sitionem facit, quod idem Hesychius λαγαρίττεται affert pro 
μετριεύεται : nam qui modico victu utitur, is itidem ἐξ ὀγκώδους 
fit Aayapós sive Aazapós. H. STEPHANUS in indice in the- 
saur. Gr. 1. vol. 4. p. 1337. λαγαρυζόμενον B.V.R, quz glossa 
sine interpretatione posita est apud grammaticum Bibl. Coislin. 
p. 235. λαγαριζόμενον Ald. et meliores Suidze codices, quod re- 
vocandum videtur. Itaque hoc dicit, populum tenui conten- 
tum esse mercedis judicialis fructu. Glossis Hesychii ab HSt. 
memoratis duabus tertia est addenda, λαγαριζόμενοι: σκαλεύον- 
res. quse explicatio eodem redit quo ἀποξύοντα, quod scholiasta 
inter alia posuit. 

τραγαλίζοντα] Idem quod τρωγαλίζοντα, quod interpretandi 
caussa substituit scholiasta. Similiter hodierni Grazeci στραγάλια 
vocant qua veteres τρωγάλια dicere solent: quod comparavit 
Coraés ad Heliodor. vol. 2. p. 88. 

675. Kórvov ψῆφον] Proverbium erat in hominem nihil 
nulliusque momenti Κόννου θρῖον, ortum a malo citharcedo, 
cui nomen Connus. ψῆφον, quia de judice loquitur, facete po- 
suit pro θρῖον. Conf. not. ad Eq. 534. BRUNCK. 

δωροφοροῦσιν V. Legebatur δωροδοκοῦσιν scriptura vitiosa, 
fortasse ex v. 669. repetita, de qua v. quae dixi ad "Thesaurum 
Stephani in δωροδοκέω. 

676. Üpxas, oivov] Aliter hic legebat Pollux qui ad hunc 
locum respexit 6, 14. εἰ δὲ καὶ ᾿Αριστοφάνης ὠνόμασεν Üpxas 
οἴνου, δηλοῖ μὲν ἡ λέξις τὸ προσεοικὸς τῷ βίκῳ κεράμιον. [Idem 


AD VESPAS. 498 


10, 73. Üpxas οἴνου ex Holcadibus Aristophanis affert.] Sed 
proba non est illa lectio. Diversse res hic significantur. Suidas 
a scholiaste: ὕρχας, κεράμια ἀγγεῖα ὑποδεκτικὰ ταρίχων, δύο ría 
ἔχοντα. BRUNCK. 

677. πλουθυγίειαν] πλοῦθ᾽ ὑγίειαν R. 

678. σοὶ δ᾽ Florens Christianus. σὺ δ᾽ R.V.T. σὺ δέ γ᾽ Ald. 

πολλὰ δ᾽ ἐφ᾽ ὑγρᾷ πιτυλεύσας} Imitatur Homerum Il. x, 27. 
πουλὺν ἐφ᾽ ὑγρὴν ἤλυθον ἐς Τροίην. Od. ὃ, 709. περόωσι δὲ που- 
λὺν ἐφ᾽ ὑγρήν. 

679. τοῖς ἑψητοῖσι] Vile genus piscium, de quo v. Athen. 7. 
p. 301. Constructio autem verborum σκορόδου κεφαλὴν τοῖς 
ἑψητοῖσι eadem est quze Equit. 678. ἔπειτα ταῖς ἀφύαις ἐδίδουν 
ἡδύσματα. 

όϑο. Ἐὐχαρίδου] Schol. ὄνομα σκοροδοπώλου. 

y accessit ex R.V.T. 

ἄγλιθας] Libri ἀγλίθας. 

681. àmokvaíeis] ἀναιρεῖς interpretatur Hesychius. 

682. δουλεία ᾽στὶν Porsonus. Libri δουλεί᾽ ἐστίν. Sic διοσημί᾽ 
ἐστὶ in. Acharn. 171. scribebatur. 

684. τις δῷ R.V. τις διδῷ C. τις ye διδῷ B.A. Ald. 

τοὺς τρεῖς ὀβολοὺς) τοὺς om. B.A. Mercedem judicum non 
eandem omni tempore fuisse tradit scholiasta, Aristotelis usus 
auctoritate in ΠΠολιτείαις. Primum ejus distribuendze auctorem 
fuisse Periclem ex eodem Aristotele constat Polit. 2, 10.: quo 
tempore duorum fuit obolorum, donec Cleo post mortem Peri- 
clis trioboli largiendi auctor exstitit. Quod testatur scholiasta 
ad v. 299. τοῦτό φησιν ὡς τριωβόλου ToU δικαστικοῦ ὄντος μισθοῦ. 
ἣν μὲν γὰρ ἄστατον τὸ τοῦ μισθοῦ. ποτὲ γὰρ διωβόλου ἦν, ἐγίνετο 
δὲ ἐπὶ Κλέωνος τριώβολον. cujusmodi annotationem quum ali- 
cubi legisset novitius quidam grammaticus, scholis ad Pluti 
v. 330. ubi de triobolo mercede non judiciorum, sed comitio- 
rum, agitur, haec admiscuit: τούτους τοὺς ἐκκλησιαστὰς ἐποίησαν 
φανερόν τι λαμβάνειν ἀπὸ τῶν τῆς πόλεως προσόδων oi δημαγωγοὶ 
πείσαντες τὴν πόλιν" ὕστερον δὲ ὁ Κλέων ἐποίησεν αὐτὸ τριώβο- 
λον. quo temporum rationis imperitum se esse ostendit. Nam 
quum comitiorum mercedem multis post Cleonem mortuum 
annis primum distribui coepisse constet, absurdum est Cleonem 
ejus augenda auctorem perhiberi. διώβολον et τριώβολον rur- 
sus memorat alius scholiasta ad Ran. v. 141. πρὸς τὸν δικαστι- 


494 ANNOTA'TIONES 


κὸν μισθὸν, ὅτι δύο ὀβολῶν Tjv—' ἦν δὲ kal τριωβόλου, τοῦτο τῶν 
στρατηγῶν (demagogos dicit) κολακείας χάριν προστιθέντων. Quae 
aliena quidem sunt ab loco illo Aristophanis, ceterum verissima 
sunt, nisi quod male additum est, ἐπὶ δὲ ᾿Αριστοφάνους καὶ 
δραχμὴν ἣν λαβεῖν. Quse qui scripsit, δραχμὴν συνηγόρων, de 
qua paullo post dicemus in mente habuisse jam ab aliis est 
animadversum. "l'ertium testimonium scholiastee Avium est ad 
v. 1540. μίγνυσι kal ἐκ τῶν ὄντων παρὰ τοῖς ᾿Αττικοῖς. οὐχ εἱστή- 
κει δὲ αὐτοῖς τὸ τριώβολον. πολλαχοῦ γὰρ καὶ δύο ὀβολοὺς εἰλή- 
φασιν. Quattuor obolos aliquando datos narrat Photius p. 581, 
17. τετρωβολίζων : τὸ δικαστικὸν τετρώβολον λαμβάνων" ἐγένετο 
yàp καὶ τοσοῦτόν ποτε. Qui male intellexit, ut videtur, 'Theo- 
pompi comici versus a Polluce servatos 9, 64. καίτοι τίς οὐκ ἂν 
εἰκὸς εὖ πράττοι τετρωβολίζων, | εἰ νῦν τριώβολον φέρων ἀνὴρ pé- 
$e. γυναῖκα; quse non de quattuor obolis re vera distributis, 
sed de spe tantum quattuor obolorum accipiendorum dicta vi- 
dentur, quemadmodum Cleo in Equit. v. 797. de quinque adeo 
obolis fabulatur ex oraculo commentitio, ἔστι yàp ἐν τοῖς λογί- 
οισιν | ὡς τοῦτον (populum dicit) δεῖ ποτ᾽ ἐν ᾿Αρκαδίᾳ πεντωβό- 
λου ἡλιάσασθαι. Ceterum in versibus 'Theopompi emendavi 
vulgatz scripturse vitia, καίτοι τίς οὐκ ---- —— τετρωβολίζειν, ei 
νῦν γε διώβολον φέρει ἀνὴρ τρέφειν γυναῖκα. in quibus ye διώβο- 
λον ortum videtur ex γώβολον, i. e. τριώβολον. Ita enim hu- 
jusmodi nomina cum numeris composita interdum scribuntur 
in codicibus. 

ois R. Legebatur οὕς. Dativus propter ἀγαπᾷς positus. 

687. καταπῦγον Scribendum xarázvyov, quod restitui "Thesm. 
200. Sic εὐδαίμων εὔδαιμον, non εὐδαῖμον. 

688. τρυφερανθεὶς] τρυφερωθεὶς T. 

690. ὕστερος ἔλθῃ τοῦ σημείου) In 'Thesmoph. 278. ἔκσπευδε 
ταχέως, ὡς τῆς ἐκκλησίας τὸ σημεῖον ἐν τῷ Θεσμοφορίῳ φαίνεται. 
BERG. Conf. Schoemapn. de comitiis Athen. p. 153. 

691. τὸ συνηγορικόν] Patroni et causidici atque adeo rhetores 
drachmam olim accipiebant pro stipendio diurno, quum patro- 
cinium susceperant civitatis aut civis. Erat autem magistratus 
annuus et mercenarius τῶν συνηγόρων, qui decem erant sorte 
lecti ut docet Aristotele. FLOR. CHR. De συνηγόροις vid. 
Schneider. ad Aristot. Polit. vol. 2. p. 503, 504. 

δαρχμὴν] Scribebatur δραχμήν. δαρχμάς pro δραχμάς dictum 


AD VESPAS. 495 


annotavit Hesychius. Quam formam 'Th. Bergkius recte re- 
stituere videtur comicorum locis in quibus δραχμὴ producta 
contra legem syllaba prima legitur. Sunt autem prseter no- 
strum locum hi, Aristophanis Pac. 1200. νυνὶ δὲ πεντήκοντα 
δραχμῶν ἐμπολῶ: Plut. 1020. ὁπότε mporeívotév γε δραχμὰς ei- 
xoci, Philippidis ap. Athen. 6. p. 230 b. ἄγοντι πεντήκοντα 
δραχμάς, Antiphanis ib. 7. p. 297 e. τούτων δὲ δραχμὰς τοὐλά- 
χιστον δώδεκα, Platonis 10. p. 442 a. Λόρδωνι δραχμὴ, Κυβδάσῳ 
τριώβολον, Machonis 13. p. 581 b. καὶ rà δόρατ᾽ ἀποβλέψασα 
δραχμὰς χιλίας. . . Quanquam huic poetze etiam δραχμὰς α pro- 
ducto dicere licuit. Aliam viam init Gaisfordus, quem scriptu- 
ram a 'l'homa Mag. rejectam δραγμὴ hujusmodi locis inferen- 
dam esse censere ex annotatione ad Suidam vol. 1. p. 1058. 
colligimus. Drachumam. producta syllaba prima dixit Plau- 
tus: quo argumento cavendum est ne quis abutatur ut Grz- 
cum vocabulum ancipitem litere a mensuram habuisse conten- 
dat. Nam similiter Acheruntis nomen dipodize trochaicze men- 
suram habet apud poetas veteres Latinos contra morem Grz- 
corum, et qua» sunt alia hujusmodi. Ceterum cum δαρχμὴ 
comparari potest φαργνύναι ejusque derivata, velut ναύφαρκτος; 
quod veteres Attici pro φραγνύναι dixerunt. 

692. κοινωνῶν] κοινῶν ὄντων T. 

693. τι om. V.T. 

694. πρίων᾽ πρίων B.C. πρίονες T. πρίον᾽ R.V. Ald. servata 
scriptura antiqua. IIPION, quam male interpretati sunt qui 
πρίων exararunt. Restitui πρίωνε, de quo vocabulo Photii testi- 
monio constat p. 448, 19. Πριων: ὀξυτόνως τὸ ἅρμενον" πρίων 
δὲ, ὡς παίων, ὁ τέμνων TQ ἁρμένῳ τούτῳ. τὸ δὲ πληθυντικὸν πρίο- 
ves διὰ τοῦ o Κρατῖνος. Ex his apparet Cratinum πρίονας dixisse 
qui vulgo zpíeres dicebantur: quod haud dubie metri caussa 
fecit. 

ἀντενέδωκε Dobreeus. Legebatur ἀντανέδωκε. 

695. κωλαγρέτην R. Vulgo keAakpérgr. Conf. v. 724. 

696. τὸν θῖνα rapárres] I. e. penitus mihi animum turbas et 
cor profundum mihi moves. FLOR. CHR. 

698. τοίνυν codices. τοίνυν γ᾽ Ald. 

699. ἀεὶ R.V.IT. Vulgo αἰεί. 

ὅπη Suidas in ἀκαρὲς et in ἐγκεκύκλησαι. — Legebatur ὅποι. 

701. ἀκαρῇ] ἀκαρῆι R. àkapés Suidas. 


496 ANNO'TATIONES 


καὶ τοῦτ᾽ ἐρίῳ σοι ἐνστάζουσιν etc. Scholia: ἡ εἰκὼν ἀπὸ τῶν 
σφόδρα ἀσθενούντων. In eadem re similiter Demosthenes in 3. 
Olynthiaca (p. 37.]: ἴσως ἂν ἴσως, ὦ ἄνδρες ᾿Αθηναῖοι, τέλειόν τι 
καὶ μέγα κτήσαισθε ἀγαθὸν, καὶ τῶν τοιούτων λημμάτων ἀπαλλα- 
γείητε, à τοῖς ἀσθενοῦσι παρὰ τῶν ἰατρῶν σιτίοις διδομένοις ἔοικε" 
καὶ γὰρ οὔτε ἰσχὺν ἐκεῖνα ἐντίθησιν, οὔτ᾽ ἀποθνήσκειν ἐᾷ, καὶ ταῦτα 
ἃ νέμεσθε νῦν ὑμεῖς, οὔτε τοσαῦτά ἐστιν, ὥστε ὠφέλειαν ἔχειν 
τινὰ διαρκῆ" οὔτ᾽ ἀπογνόντας ἄλλο τι πράττειν ἐᾷ. BERG. 

702. ἔλαιον V. scholiasta et Suidas. Legebatur ἄλευρον. 

703. τοῦθ᾽ ὧν Brunckius. Libri τούτων. 

οὕνεκ᾽ Brunckius. εἵνεκ᾽ B.C.R.V.T.A. ἕνεκ᾽ Ald. 

ἐρῶ σοι B.R.V.I.A. ἔῤῥωσο Ald. 

704. τὸν τιθασευτήν)] Demosthenes paullo ante illa verba, 
quae modo citabam: οἵδ᾽ ἐν αὐτῇ τῇ πόλει καθείρξαντες ὑμᾶς ὑπά- 
γουσιν ἐπὶ ταῦτα, τιθασσεύουσι {τιθασεύουσι], χειροήθεις αὐτοῖς 
ποιοῦντες. Loquitur uterque de rhetoribus et demagogis. 
BERG. τὸν τιθασσευτὴν R.V.T. Imperita est annotatio scho- 
laste τιθασευτήν simplici c metri caussa dictum esse. Cui 
fraudem fecit frequentissimus error librariorum, τιθασσός ejus- 
que derivata duplici & scribentium, quo Graeci in hoc vocabulo 
non magis usi sunt quam in μασσᾶσθαι, quod ipsum quoque 
ubique inferre solent librarii. : 

οὗτός y ] οὕτως A. 

ἐπισίζῃ] ἐπισίξῃ V. 

705. ἐπιρρύξας] ἐπιρύξας R. ** Hesychius, ἐπιρρύζειν κύνας: 
«“ς ἐπαφιέναι καὶ παρορμᾶν." BRUNCK. 

707. πόλεις χίλιαι] Numero millenario nihil aliud. significari 
quam multitudinem recte monet scholiasta. 

709. δύο μυριάδες] Eundem numerum civium Atheniensium 
refert etiam Demosthenes: εἰσὶ δ᾽ ὁμοῦ δισμύριοι πάντες ᾿Αθη- 
ναῖοι. quem locum adduxit scholiastes. Αἱ Ctesicles historicus 
majorem numerum annotasse dicitur apud Athenzeum 6. p. 272. 
Κτησικλῆς ἐν τρίτῃ Χρονικῶν τῇ δεκάτῃ πρὸς ταῖς ἑκατόν φησιν 
᾿Ολυμπιάδι ᾿Αθήνησιν ἐξετασμὸν γενέσθαι ὑπὸ Δημητρίου τοῦ Φα- 
ληρέως τῶν κατοικούντων τὴν ᾿Αττικὴν, καὶ εὑρεθῆναι ᾿Αθηναίους 
μὲν δισμυρίους πρὸς τοῖς χιλίοις, μετοίκους δὲ μυρίους, οἰκετῶν 
δὲ μυριάδας τεσσαράκοντα. Aristophanes in Eccles. 1132. civium 
adhuc majorem numerum ponit, πολιτῶν πλεῖον ἢ τρισμυρίων 
ὄντων τὸ πλῆθος. Sed hic videtur advenas Athenas habitantes 


AD VESPAS. 407 


cum Atheniensibus simul numerare. BERG. — Vide qus ad 
Eccles. dicemus. —Probabilis est Dobrse correctio δύο μυριάδ᾽ 
ἂν ---. 

ἐν πᾶσι Aaygois] Pro ἐν πᾶσιν ἀγαθοῖς. Conf. Acharn. 1026. 
BERG. 

ἐν] ἂν B.A. 

710. zv$] Scribebatur πύῳ contra regulam Herodiani, de 
qua vid. ad Pac. 1150. πυρῷ Suidas in πυρίνῳ. 

 Twpiáry B.R.V.T.A. et Suidas. Legebatur πνυαρίτῃ. Gale- 
nus vol. 6. p. 384. ἄνευ δὲ πυτίας kal τὸ μετὰ τὴν ἀποκύησιν 
ἀμελχθὲν αὐτίκα πήγνυται πυρωθὲν ἐπὶ θερμῆς σποδιᾶς ὀλίγῳ 
χρόνῳ. καλεῖν δὲ ἐοίκασιν oi παλαιοὶ κωμικοὶ τὸ οὕτως παγὲν γάλα 
πυριαστόν" οἱ δὲ παρ᾽ ἡμῖν ἐν ᾿Ασίᾳ πυρίεφθον ὀνομάζουσιν αὐτό. 
πυριαστόν Charterii interpolatio est. Editiones veteres πυριά- 
στην. Scribendum πυριάτην cum Porsono. 

mvpiáry] Sic scriptum est in B, ut legebant H. Stephanus et 
Casaubonus, ille 'T'hesauri vol. 3. p. 608. hie ad Athenzeum 
p. 910. l. 58. Pollux 6, 54. πῦον, πυριάτη. Ad quem locum vide 
interpretes. πυαρίτη, a πύαρ deductum, si Graecum sit, hic ta- 
men stare non possit, quia primam, ut πῦον vel zvós, unde ori- 
ginem ducit, producere omnino debet. Formam hanc agnoscit 
Eustathius ad Odyss. p. 1626, 3. Σημείωσαι δὲ ὅτι ὁ λεγόμενος 
παρὰ τοῖς παλαιοῖς πυὸς ἀρσενικῶς καὶ τῇ προσῳδίᾳ, φασὶν, ὡς τυ- 
ρὸς, ἀνάπαλιν ἔχει πρὸς τὸν ὀρόν. ἔστι δέ φασι πυὸς τὸ πρωτόρρυ- 
τον γάλα καὶ νοστιμώτατον κατὰ Αἴλιον Διονύσιον, ὅ τινες πύαρ 
φασίν. ἡ χρῆσις παρὰ ᾿Αριστοφάνει ἐν Eipijyn (1150.) ὅθεν φασι 
καὶ πυαρίτης, τὸ πύρεφθον, ὃ γίνεται ἐκ τοῦ πρώτου γάλακτος. λέ- 
γεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄγαν ἡδέων 5 λέξις. Sed mendosam esse 
scripturam apud Eustathium credo et legendum πυριάτης, et 
mox πυρίεφθον. Vide Hesychii interpretes ad glossam πυριατόν. 
Latine colostra, quse vox etiam in amatoriis blanditiis adhibe- 
tur. Plautus Peen. 1, 2. 154. Meum mel, meum cor, mea co- 
lostra, meus molliculus caseus. BRUNCK. 

711. τοῦ Bentleius. Libri et Suidas τοῦ ᾽ν. 

712. ἐλαολόγοι V. et Suidas in ἢ. v. Vulgo ἐλαιολόγοι. 

713. 700] πέπονθ᾽ Suidas in νάρκη: ut scribendum videri 
possit, οἴμοι, Tí πέπονθ᾽ ; ὥσπερ νάρκη κατὰ χειρός pov kara- 
χεῖται. 

714. καὶ τὸ ξίφος οὐ δύναμαι κατέχειν] Philocleo iste petebat 


498 ANNOTATIONES 


gladium supra v. 522. dicebatque se ei ineubiturum, si in dis- 
putatione victus fuerit: καὶ ξίφος γέ μοι δότε" ἣν yàp ἡττηθῶ 
λέγων cov, περιπεσοῦμαι τῷ ξίφει. nunc autem, quum sentiat se 
victum esse, simulat se prae torpore gladium tenere non posse, 
et e manibus dimitüt, quasi prse infirmitate se nec interficere 
possit, quod se facturum dixerat. Scholiastes tanquam simile 
quid huc trahit illud in Andromacha Euripidis v. 629. ubi 
Menelaus increpatur, quod visa Helena abjecisset gladium, quo 
eam interfecturus fuerat. Vide ad Lysistr. 155. BERG. 

715. τὴν Εὔβοιαν διδόασιν} Verbis dant, id est promittunt 
Euboeam sorte inter ipsos distribuendam. Ut /Eginam etiam 
distribuerunt. BERG. 

716. σῖτον ὑφίστανται] De σιτοδοσίαις v. Boeckh. de cecon. 
civ. Athen. vol. 1. p. 97. 

717. πλὴν πρώην πέντε μεδίμνους Vide annotationem ad 
scholia. 

718. ξενίας φεύγω») Quasi non sis civis germanus, sed adsci- 
titius, nec adeo partem capere possis. BERG. 

ἔλαβες] ἔλαβε R.T. ἔλαβεν Δ. 

κατὰ χοίνικα κριθῶν] κριθῶν, quod post μεδίμνους poni debe- 
bat, alteri sententize parti adjunxit. Itaque commate post xoí- 
vw. nihil opus est. κριθάς conjiciebat Dobrzeus. 

719. οὕνεκ᾽ Brunckius. Libri εἵνεκ᾽. 

724. πλὴν] πλὴν τοῦ R.V.T. 

κωλαγρέτου] κωλακρέτου R. Vulgo κωλακρέτου. Conf. v. 695. 

κωλακρέτου γάλα πίνειν] Dicturus videbatur ἐθέλω παρέχειν, 
ὅ τι βούλει, σοί: καὶ ὀρνίθων γάλα" ut in Avib. 1672. ὀρνίθων 
παρέξω σοι γάλα. | Sed nune παρ᾽ ὑπόνοιαν dicit ἐθέλω παρέχειν, 
ὅ τι βούλει, σοί' πλὴν Κωλακρέτου γάλα. alludens tantum ad 
illud proverbium. Intelligit autem per Κωλακρέτου γάλα mer- 
cedem judiciariam, quam distribuebat ὁ KeAaxpérys, quod est 
nomen magistratus, qusestoris. Dicit itaque se patri omnia 
concessurum, tantum, ut judicia frequentet, non permissurum. 
BERG. 

725. ἣ που σοφὸς ἦν) Euripides in Andromach. 957. eandem 
sententiam cum comico nostro laudans: σοφόν τι χρῆμα τοῦ 
διδάξαντος βροτοὺς, λόγους ἀκούειν τῶν ἐναντίων πάρα. BERG. 

πρὶν ἂν ἀμφοῖν μῦθον ἀκούσῃς] Proverbialis Phocylidis versus : 
μή τε δίκην δικάσῃς, πρὶν ἀμφοῖν μῦθον ἀκούσῃς. Euripides in 


AD VESPAS. 499 


Heraclidis v. 180. τίς ἂν δίκην κρίνειεν ἢ γνοίη λόγον, πρὶν àv 
παρ᾽ ἀμφοῖν μῦθον ἐκμάθῃ σαφῆ. ubi vide notam Barnesi. Ce- 
terum laudant hanc sententiam hic judices sive Heliastz, tan- 
quam bene ipsis notam: nam in eorum juramento erat: ἀκροά- 
σομαι τοῦ τε κατηγόρου kal τοῦ ἀπολογουμένου ὁμοίως ἀμφοῖν. ut 
est apud Demosthenem contra Timocratem. [p. 746.] Comicus 
infra v. 923. μὴ προκαταγίνωσκ᾽, à πάτερ, πρὶν ἄν γ᾽ ἀκούσῃς ἀμ- 
φοτέρων. BERG. 

727. σκίπωνας C. et fortasse V. σκίμπωνας Ald. p deletum 
in B. σκιπίωνας R. σκήπωνας Y. et Suidas in σκήπων. 

karaBáAAo] καταβάλω V.T. 

730. àrevijs y. Ald. γ᾽ om. codices. 

ἀτεράμων ἀτεράμμων R. 

732. 0- 0-- | o2 o - o - 

ὅστις R.V.T. Vulgo ὅστις δή. 

733. σοὶ δὲ νῦν] νῦν δὲ νῦν C. 

τις θεῶν B.R.V.T.A. τι θεῶν C. τις τῶν θεῶν Ald. 

735. ἔστιν addidi ex V. 

736. δὲ B.C.R.V.T.A. δ᾽ αὖ Ald. 

741. κοὐδὲν] καὶ οὐδὲν R.V.T. 

743. πράγμαθ᾽ πράγματα libri, οἷς (vel οἷος) in versum proxi- 
mum translato. 

οἷς τότ᾽ R.V.T. οἷς ποτ᾽ Ald. οἷός τ᾽ C.A. 

744. Versus dochmiacus. ἔγνωκε] ἔγνωκεν R.V. 

ἀρτίως ὅτι Ald. ὅτι om. C.T, minio subductum habet B. 

746. à om. V. 

κελεύοντος R.V.T. παρακελεύοντος Ald. 

747. δ᾽ R.V.T. οὖν Ald. 

τοῖσι σοῖς] rots ἴσοις R.V.T. Vulgo rots σοῖς. 

748. σωφρονεῖ R.V.T. Vulgo φρονεῖ, 

749. σοι R.V.T. Vulgo σοί γ᾽. 

τί μοι βοᾷς] τι βοᾷς V. Recte fortasse. 

751. κείνων ἔραμαι, κεῖθι γενοίμαν Euripides Alcest. 866. 
κείνων ἔραμαι, κεῖν᾽ ἐπιθυμῶ δώματα ναίειν. Vult autem Philo- 
cleo esse in foro judiciario. BERG. Ἐχ Euripidis Hippolyto 
priore seu Velato. Vide [schol. et] Valckenarium ad. Hippol. 
v. 230. BRUNCK. 

752. ἵν᾽ ὁ κήρυξ (scrib. κῆρυξ) φησὶ, τίς ἀψήφι- | eros; ἀνι- 
στάσθω] Notandum vocabulum ultra pedem quartum proten- 


500 ANNOTA'TIONES 


sum, quod aliquam ab formula, ut ue solemni τίς ἀψήφι- 
στος ; excusationem habet. 

φησὶ] φησὶν R. φασὶ V. 

756. μοι B.C.V.T.A. pov Ald. σοι R. 

757. πάρες, à σκιερά] Ex Euripidis Bellerophonte, cujus lo- 
cum profert scholiasta, πάρες ὦ σκιερὰ φυλλὰς, ὑπερβῶ | κρηναῖα 
νάπη" τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς | αἰθέρ᾽ ἰδέσθαι σπεύδω, τίν᾽ ἔχει [ στάσιν 
Εἰνοδία. 

758. ἐγὼ ᾽ν] ἐγὼ ἐν R. 

761. σοι πίθωμαι Porsonus. σοι πείθομαι R.V.T. πείθομαί 
σοι Ald. Vitiosam personarum descriptionem (Bà. Aéy—. 
d. ποίου----. Bà. τοῦ μὴ----. Φι. τοῦτο 06—), quse est in. Ald., 
correxit Berglerus. 

763. " Abus διακρινεῖ] Ex Euripidis Cressis. 

765. ἐνθάδε et αὐτοῦ vulgo commate disparantur non recte: 
vide Dobrzum ad Pluti v. 1188. 

767. ταῦθ᾽ ταὔθ᾽ Boissonadius. 

769. ἐπιβολὴν ] Mulctam. Vid. Ruhnken. ad 'T'imzeum p.116. 

770. ye Β.Δ. Vulgo δέ. 

771. ἢν é£éxy] Alludit ad illud puerorum dictum, ἔξεχ᾽, ὦ 
φίλ᾽ ἥλιε, quo usus est comicus noster in Insulis, λέξεις ἄρ᾽ 
ὥσπερ rà παιδία" ἔξεχ᾽, ὦ φίλ᾽ ἥλιε. De quo vide Suidam hunc 
locum laudantem, et Pollucem 9, 123. et 124. BERG. 

772. €i] ἔλη V. 

ὄρθρον ὀρθὸν varia lectio scholiastee. 

ἡλιάσει πρὸς ἥλιον Jocus ex ambigua significatione verbi 
ἡλιάξεσθαι, apricari, et judicem esse in. Heliea. Qui plura 
cupit H. Stephani Thesaurum adeat. Ad pleniorem eorum 
qua sequuntur inteligentiam legendus Pollux 8, 123. 
BRUNCK. 

773. νίφῃ] νείφῃ R. 

776. y additum ex R.V.T. 

781. rovroyi] rovrot V. 

786. Hunc versum om. Ald., habent B.R.V.A. 

787. Λυσίστρατος] Vid. Acharn. 855. 

788. σκωπτόλης] σκωπτόλις R. 

789. διεκερματίζετ᾽ V. et Pollux 9, 89. ex codicibus corrigen- 
dus. Legebatur διεκερμάτιζέ μ᾽. Suidas, διεκερμάτισε τὴν δραχμὴν 
ἐν τοῖς ἰχθύσιν----. 


AD VESPAS. 501 


791. κἀγὼ 'véxay] Nam pecuniam in ore gestabant : vid. 
ad Eccles. 818. ! 

792. óc pópevos] ὀσφραινόμενος R. - Conf. ad "Thesm. 494. 

795. γοῦν] yàp Suidas in ἀλεκτρυόνα. 

λέγων Scribendum γελῶν cum Tyrwhitto. 

796. καὶ R.V.T. Vulgo περ. δῆτα om. V.T. 

798. ταῦθ᾽ Quse ad judicium facere videntur exercendum. 
BERG. πάνθ᾽ Reiskius. Non opus. 

799. rà Aóyt ὡς περαίνεται] Euripides in Cyclope 892. oi αἱ 
παλαιὸς χρησμὸς ἐκπεραίνεται. Phoeniss. 1697. νῦν χρησμὸς, ὦ 
παῖ, Λοξίου περαίνεται. Noster in Equit. το46. aliter: ταυτὶ 
τελεῖσθαι τὰ λόγι ἤδη μοι δοκεῖ. — Ceterum Philocleo haec secum 
loquitur. BERG. 

8oo. ἠκηκόη Brunckius. Libri ἠκηκόειν. 

802. ἐνοικοδομήσοι] ἐνοικοδομήσει B.C.V.A. Ald. ἀνοικοδομή-- 
σει R, et Kusterus. ἀνοικοδομήσοι Dawesius. 

804. Ἑκάτειον Brunckius, comparata Suidze glossa "Exáreuv, 
quae ad Lysistr. 68. est referenda. Vulgo Ἑκάταιον. ékarator R. 
ἑκατεῖον varia lectio scholiastae. 

806. γ᾽ om. V.T. 

809g. σοφόν ye τουτί Eupolis apud Athenzeum 1. p. 17. εἶεν. 
τίς εἶπεν, ἀμίδα, πάμπρωτος μεταξὺ πίνων ; Παλαμηδικόν γε τοῦτο 
τοὐξεύρημα καὶ σοφόν. BERG. 

812. ῥοφεῖν] Ita coquebant lenticulam, ut sorberi posset: 
quod apparet etiam ex iambo isto apud Athenaeum 4. p. 156. 
ῥοφεῖν φακῆν ἔσθ᾽ ἡδὺ μὴ δεδοικότα. BERG. | 

819. Λύκου] Vid. ad v. 389. 

820. ἅναξ] ἄναξ R.V.T. ó"va£ Ald. 

821. χαλεπὸς B.A. Vulgo χαλεπόν. 

823. οὔκουν ἔχει] Bdelycleo dicebat Lycum heroem similem 
videri Cleonymo, quia uterque esset immanis staturze, sed servus 
aliam causam similitudinis affert, nempe quia neuter habeat 
arma: Lycus, quia erat forensis heros, non Martius: Cleony- 
mus, quia in przeliis prz timiditate arma abjecerat. BERG. 

825. κάθημαι ᾽γὼ V. Vulgo κάθημ᾽ ἐγώ. 

826. εἰσαγάγω] εἰσάγω R. 

827. ἐν τὠκίᾳ] Scribebatur ἐν τῇ οἰκίᾳ. Nunc mihi articulus 
delendus videtur. 

828. Hunc versum servo tribuit '"Tyrwhittus. 

Ll 


502 ANNOTA'TIONES 


προσκαύσασα)] Debuisset illa ancilla observare, quod Arche- 
stratus praecipit apud Athenzeum 7. p. 310. καὶ κίνει πυκνῶς μὴ 
προσκαυθέντα λάθῃ σε. 'Thratta autem ancilla nomen habuit a 
patria. Occurrit aliquoties id nomen apud comicum nostrum. 
BERG. 

831. πρῶτον ἡμῖν τῶν ἱερῶν} In "Thesm. 638. σὺ δ᾽ εἶπέ po 
ὅ τι πρῶτον ἡμῖν τῶν ἱερῶν ἐδείκνυτο; Ceterum Philocleo ex 
nimia veneratione fori et judiciorum loquitur de illis rebus 
quasi sacrificiis aut mysteriis. BERG. Vid. Lobeck. Aglaoph. 
p. 54. 

ἐφαίνετο R.V.T. Vulgo κατεφαίνετο. 

833. ye] τε R.V. 

836. τί δ᾽ ἔστιν ἐτεόν ; οὐ yàp— ;) Soph. Ajac. 1318. Ὀδ. τί 
δ᾽ ἔστιν, ἄνδρες ;---ἰ Ay. οὐ γὰρ κλύοντές ἐσμεν αἰσχίστους λόγους ; 

ὁ Λάβης] Scholia: τῶν ἔσωθέν τις οὗτος" τῷ δὲ κυνὶ ὄνομα 
Λάβης, ἀπὸ τοῦ λαμβάνειν θηρία. τυρὸν δὲ ἥρπασεν οὗτος. ἀξιοῦσι 
δέ τινες ὡς παρὰ γράμμα κωμῳδεῖσθαι Λάχητα. 1d etiam comicus 
ipse innuere videtur supra v. 240. ὡς ἔσται Λάχητι νυνί. σίμ.- 
βλον δέ φασι χρημάτων ἔχειν ἅπαντες αὐτόν. BERG. Conf. 
v. 895. 

837. és] εἰς libri. 

ἁρπάσας) Brunckius ἐξαρπάσας corrigebat, ne izvós producta 
syllaba prima diceretur. Scribendum ἀναρπάσας cum Dobrzo. 

838. Σικελικὴν B.F.A. σικελὴν R.V. Ald. et Suidas in rpo- 
φαλίς. ** Infra 897. in impressis etiam bene legitur τὸν Σικελι- 
* κόν. Siculi autem ideo casei mentio fit, quia Laches hic in- 
* nuitur, qui Praefectus classis in Siciliam missus fuerat Olymp. 
* 88, 2"? BRUNCK. 

844. χοιροκομεῖον "Eorías] Cavea pro alendis porcellis. Hsec 
jam erit instar cancellorum judici. BERG. Vide ad Lys. 
1073. BRUNCK. Servo et hzc et proxima illa οὗκ, ἀλλ᾽ — 
τινά tribuit Ald. ''acite correctum in editione Brunckiana, 

847. τιμᾶν βλέπῳ] Acharn. 375. οὐδὲν βλέπουσιν ἄλλο, πλὴν 
ψήφῳ δακεῖν. BERG. 

848. σανίδες sunt tabelle, in quibus, postquam ex urnis cal- 
culos effuderant, eosque numerarant, si dammatorii plures es- 
sent, judices longam illam lineam ducebant, de qua supra 
v. 106. quamque judex noster ungue ducere solebat. ΑἹ alii 
illam s£ylo, ἐγκεντρίδι, ducebant, ut docet Pollux, cujus locum 





AD VESPAS. 508 


protuli in nota ad v. 167. Simile quid post σανίδας inferri de- 
buisse videtur. Quam bene autem scholiastes vocem γραφὰς 
exponat s/ylwm, aliu dixerint: γραφὰς δὲ νῦν, ἀντὶ τοῦ τὸ ypa- 
φεῖον, ἐν à ἔγραφον. Nusquam, quod sciam, nomen γραφὴ ea 
significatione occurrit. BRUNCK. — Photius p. 500, 15. ca- 
νίδα : rà λεύκωμα ὅπου αἱ δίκαι λέγονται. cavís: kal ἐν ἣ τοὺς 
κακούργους ἔδουν, καὶ ἐν 7] τὰς δίκας ἐνεχάραττον. τὸ μὲν ἐν Θεσ- 
μοφοριαζούσαις, τὸ δὲ ἐν Σφηξὶ δεδήλωται. Apparet ex his 
Brunckium ab scholiasta deceptum male hzc esse interpreta- 
tum. σανίδες sunt λευκώματα, tabula gypsatse, quibus caussze 
coram judicibus agendze inscribi et promulgari solebant, γραφαί 
autem libelli accusatorn. 

849. διατρίψεις} Scribendum διατρίβεις cum R.T. 

851. ἰδοὺ κάλει νυν, omissis, quibus etiam R.V. carent, per- 
sonarum notis editiones ante Brunckium. 

852. és κόρακας] ἢ 'ckópakas T. 7] σκόρακας V. εἰς κόρακας R. 
Conf. ad v. 982. 

854. καδίσκους---ἀρυστίχους] καδίκους---ἀρυστίκους R. 

857. δεόμεθα C. R.V.T. δεόμεσθα Ald. 

κλεψύδρας) Quis clepsydree usum ignorat in foro Attico. 
Vide Maussacum ad Harpocr. in διαμεμετρημένη ἡμέρα, et Va- 
lesium ad notas p. 108. BRUNCK. 

858. 701, nempe ἡ àpis, matula, quam ei filius adtulerat, su- 
pra 807. Scholiastes: μήποτε τὸ αἰδοῖον αὐτῷ δείκνυσιν ὁ mpeo- 
βύτης, ὅτι οὐρεῖ ὡς ἡ κλεψύδρα. — Longius hoc petitum videtur. 
BRUNCK. 

861. λιβανωτὸν] In Ranis 895. ἴθι νυν, λιβανωτὸν δεῦρό τις 
καὶ πῦρ δότω, ὅπως ἂν εὔξωμαι πρὸ τῶν σοφισμάτων. BERG. 

865. λέξομεν) ἕξομεν V. 

867. ξυνέβητον] ξυνεβήτην Elmsleius ad Acharn. 733. 

873. παυσαμένοις R.V. παυσομένοις YF. Vulgo ὡς παυσαμέ- 
νοισι τῶν. Versus dochmiacus. 

πλάνων) πλανῶν R. πλάνου l. 

87 5. γεῖτον ἀγυιεῦ}) Cognomen Apollinis est ᾿Αγυιεύς. Euri 
pides in Phoeniss. 634. καὶ σὺ Φοῖβ᾽ ἄναξ ᾿Αγυιεῦ, καὶ μέλαθρα 
χαίρετε. Dicitur autem sic ab ἀγυιὰ, via urbana. Macrobius 
Saturnal. r, 9. idem Apollo apud illos et 'Aywe?s nuncupatur, 
quasi viis praepositus urbanis: ill| enim vias, quae intra pomoe- 
ri sunt, ἀγυιὰς appellant. BERG. — Plautus Bacch. 2, 1. 2. 

Ll2a 


504. ANNOTA'TIONES 


Saluto te, vicine Apollo, qui sedibus | Propinquus nostris ac- 
colis, veneroque te. BRUNCK. Vid. Sluiteri Lect. Andocid. 
p. 48. 

προθύρου] προυπύλου (sic) V. 

προπύλαιε Scaliger ad Virgil Culicem p. 8. πρὸς πύλας Ald. 
προσϑπύλας (sic) R. προπύλου V. 

877. αὐτοῦ) αὐτὸ R. 

- τοῦτο Elmsleius ad Euripidis Med. p. 222. Vulgo τουτί. 

878. σιραίου] Scholia : μὴ σίραιον, ἀλλὰ μέλι παραμίξας. σίραιον 
δὲ τὸ ἑψημένον γλεῦκος, βραχὺ δ᾽ ἔχον παράπικρον ὅτε καθεψηθῇ. 
Verti debuit pro sapa.  Diversum est enim quod Latini defru- 
tum appellabant. Plimus H. N. 14, 9. p. 719. Sirzeum, quod 
alii hepsema, nostri sapa appellant, ingenii, non naturze opus 
est, musto usque ad tertiam partem mensura: decocto: quod 
ubi factum ad dimidiam est, defrutum vocamus. BRUNCK. 

μέλιτος----παραμίξας] Eadem fere sententia verbis magis pro- 
priis in Pace 996. μίξον δ᾽ ἡμᾶς---φιλίας χυλῷ, καὶ ξυγγνώμῃ τινι 
πρᾳότερᾳ τὸν νοῦν κέρασον. BERG. ᾿ 

μικρὸν R.V. et Suidas in σίραιον. Vulgo σμικρόν. 

880. τοὺς φεύγοντάς τ᾽] καὶ rovs φεύγοντας RT. 

885. ξυνευχόμεσθα R.V.A. Vulgo ξυνευχόμεθα. Lacuna sic 
explenda videtur ξυνευχόμεσθα ταῦτά (vel ταὐτά) cot κἀπά-- 
δομεν. 

886. νέαισιν ἡ. Vulgo ἐν νέαισιν. 

ἕνεκα] εἵνεκα R.V.T. εἵνεκά ye Δ. ἕνεκά ye Ald. 

887. ἐξ οὗ R.T. Vulgo ἐξότου. 

888. ἠσθόμεσθα B.R.A. Vulgo ἠσθόμεθα. ἡδόμεσθα V. 

89o. τῶν ye νεωτέρων] τῶν γενναιοτέρων R.V.T. Utramque 
scripturam cognitam habuit scholiasta. Vulgo τῶν νῦν ye σοῦ 
νεωτέρων. 

891. θύρασιν R. Vulgo θύραισιν. 

892. ἐσφρήσομεν R.V.T. Vulgo εἰσφρήσομεν. 

693. ἂρ ἄρα R.V.T. 

894. BAEA.] 06e. R. Ald. Xanthiz tacite tribuit Brunckius. 
Bdelycleonis esse intellexit Elmsleius. Agit autem Bdelycleo 
thesmothetze partes. 

ἐγράψατο Bentleius. Libri ἧς ἐγράψατο, nisi quod ἧς γράψατο 
Β.Δ. 

895. κύων Κυδαθηναιεὺς)ὴ Hoc nomine Cleonem notari (quem 


AD VESPAS. 505 


ex pago illo oriundum fuisse constat ex Demosthene p. 1016, 
3.), animadvertit scholiasta is, qui annotationem ad v. 97o. 
(964. Kust.) scripsit. Cum cane se ipse comparat Cleo in 
Equit. 1023. ubi oraculum interpretatur, ἐγὼ μέν εἰμ’ ὁ κύων" 
πρὸ σοῦ (pro populo) yàp ἀπύω. 

Λάβητ᾽ Aifevéa] Lachetem intelligi vidit scholiasta: de quo 
dictum ad v. 836. Eum JExonensem fuisse ex Platonis La- 
chete p. 167 c. ostendit Mitchellus. Lachetis autem caussam 
hodie agi dixerat chorus judicum v. 240. 

897. τὸν Σικελικὸν) Caseus e Sicilia erat in pretio. Antipha- 
nes apud Athenzeum 1. p. 27. τυρὸς Σικελὸς, μύρον ἐξ ᾿Αθηνῶν, 
ἐγχέλεις Βοιώτιαι. Sed non tantum propterea meminit Aristo- 
phanes Siculi casei; verum etiam quia Laches, qui hic sub 
Labetis canis nomine latet, in rebus a se circa Siciliam. gestis 
fraude aliqua fuit usus, ut quosdam sentire ait Scholiastes. 
BERG. 

900. kai om. V. 

κλέπτον"] κλεπτὸν R. 

κλέπτον βλέπει) Scholia: ἀντὶ τοῦ κλεπτικόν, | Scepe ita lo- 
quuntur, quia ex vultu fere ingenium, mores atque affectus 
hominum cognoscuntur. Sic v. g. γλίσχρον βλέπειν. Euphron 
comicus apud Áthenszeum 9. p. 377. καὶ yàp αὐτὸς οὑτοσὶ προσ- 
épxe0' ὁ γέρων. ὡς δὲ καὶ γλίσχρον βλέπει. BERG. 

902. Hic versus continuabatur Philocleoni Bdelycleonis 
esse vidit Elmsleius. 

ποῦ uov] ποῦ δ᾽ οὗ A, et sic, ni fallor, B.C. R.T', vel ποῦ δ᾽ o, 
quod est in V. ποῦ δ᾽ ó? Ald. ποῦ δ᾽ ὁ Kusterus et Brunckius 
tacite. Restitui ποῦ pov, 1d est ποῦ μοι ó. Eadem crasis obhi- 
terata in libris plerisque Eq. 1237. Perinepta est annotatio 
scholiastee, qui ipse quoque ποῦ δ᾽ οὗ legit. Frequens autem 
illud ποῦ μοι est, velut Pac. 1295. ποῦ μοι τὸ τοῦ Κλεωνύμου 
᾽στὶ παιδίον ; 

903. ''otum versum Bdelycleoni tribuit R.  Bdelycleoni so- 
lum πάρεστιν, proxima autem ἕτερος---χύτρας Philocleoni tri- 
buenda esse vidit Dobrzeus. οὗτος bis ponit R. 

904. y om. T. 

διαλείχειν τὰς χύτρας] In Equit. 1034. in oraculo de Cleone, 
νύκτωρ τὰς Aomábas kal τὰς νήσους διαλείχων, 

905. Bdelycleoni hunc versum recte tribuunt 'T'yrwhittus et 

ELT 


506 ANNOTATIONES 


Elmsleius. In libris preefixum κη. (i. e. κῆρυξ). Brunckius So- 
sim tribuit tacite. σίγα, κάθιζε, ad patrem conversus dicit 
Bdelycleo; tum servum accusatoris partes agere jubet. 

907. EANO. Brunckius tacite. 6e. (1. e. θεράπων) libri. 

jv] ἣν (i. e. ἣν et ἧς) B. 

909. τὸ pvmmamoi] Id est τὸ ναυτικὸν, ut interpretatur scho- 
lasta. Nam ῥυππαπαῖ est κέλευσμα ναυτικόν. Vulgo τὸ ῥυππα- 
παί. τὸ ῥυπαπαί V.A. 

910. ἐς R.V.T. Vulgo εἰς. 

911. κατεσικέλιζε) Verbum ex occasione natum, quia de caseo 
Siculo loquitur. BERG. 

914. Verba ó βδελυρὸς otros in aliis codicibus ad Philocleonis 
orationem referri annotat scholiasta. Ergo scholiasta in suo 
libro servo tributa invenit. Quo spectat ejus annotatio, τὸ ἑξῆς, 
κατεσικέλιζεν ὃ βδελυρός. 

ZANOIAX additum ex Brunckii conjectura. 

915. Huic versui alterius personze nota przefixa in R. 

917. Ita personas distinxit Brunckius tacite. In Ald. to- 
tus versus unius est persons 6e. cujus loco in R. praefixum 
ὁ κῦ. 

κοινῷ] κυνῶι R. 

γέ μοι R. Vulgo γ᾽ ἐμοί. 

918. ἁνὴρ] Libri ἀνήρ. 

921. yàp om. ἢ. 

922. ΞΑΝΘΙΑΣ Brunckius. 6e. Ald. ok R. 

μή vvv] Vulgo μὴ νῦν. 

924. τὴν θυείαν] Ita παρ᾽ ὑπόνοιαν pro τὴν Σικελίαν, ut notat 
scholiasta. BERG. 

925. τὸ σκῖρον A.B.C.R.V. τὸ σκίρον T. τὸ σκῖῤῥον Ald. τὸ 
σκίῤῥον Kust. τὸν σκίρρον Suidas in σκίρρον. 

τὸ σκίρρον, τὸ ῥυπῶδες τὸ ἐπὶ τῷ τυρῷ. τὸ σκληρόν. In binis 
codd. scriptum τὸ σκῖρον. At Suidas legebat τὸν σκίρρον, quod 
verum esse puto. Idem paulo post: σκίρρος, ὃ γύψος. Idem 
nomen ὁ σκίρρος et crusiam casei, et e"ypsum. notat; qua ex 
ambiguitate petitus lusus in seq. versu. Vide Hesychii inter- 
pretes ad glossam σκιρεῖται. Faceta est accusatio, cujus acu- 
men in eo consistit, quod crimina cani objecta fere omnia in 
Lachetem cadunt, quem respicit comicus, ut supra observatum 


fuit. BRUNCK. 


AD VESPAS. 507 


927. &ANOGIAX Brunckii editio. «v. Ald. Persons notam 
om. R. 

τοῦτον] τοῦτο μὴ R. 

928. μία λόχμη κλέπτα δύο] Χόχμην, saltum, dixit pro domo, 
alladens ad vetus proverbium, quod scholiasta memorat, μία 
λόχμη οὐ τρέφει δύο ἐριθάκους. FLOR. CHR. 

δύο C. δύω R.V. Ald. 

929. κεκλάγγω B.C.R.I. διακεκλάγγω V. κεκλάγκω Ald. «e- 
κλάγξω Suidas im ἢ. v. κεκλάγχω Brunckius. 

διὰ κενῆς} Vulgo διακενῆς. 

932. κατηγόρησε V. Vulgo κατηγόρευσε: quod revocan- 
dum. 

934. ὦ 'Aekrpvóv ἢ. Vulgo ὦ 'Aekrpvóv. ** Aderat autem 
* gallus. Vide v. 815." BERG. - 

936—940. Bdelycleoni recte tribuit R. (Conf. ad v. 894.) 
0e. Ald. Sosis tribuit Brunckius. 

937. τρυβλίον Brunckius. τρύβλιον R. Ald. τριβλίον A. 

938. τυρόκνηστιν] τυροκνῆστιν R. 

940. Ànte οὐδέπω in B. est lineola, mutatee personze index: 
in C. Philocleonis nomen prsefixum. 

941. QIA.] Accessit ex B.R.V. 

χεσεῖσθαι] Prze timore. BERG. 

942. αὖ R.T. Vulgo ἄν. 

944. Philocleoni, 945. Bdelycleoni, 946—948. Philocleoni, 
949—952. Bdelycleoni tribuebantur. Correxit Brunckius. 

947. Θουκυδίδης) Melesize filius. Vid. schol. 

950. διαβεβλημένου B.R.V.T.A. διαβεβλημένους Ald. 

951. ὑπεραποκρίνεσθαι) ὕπερ ἀποκρίνεσθαι T. 

955. προβατίοις] Athenienses cogitat, ut v. 32. 

959. ξύγγνωθι Brunckius tacite. σύγγνωθι R.V. Ald. 

κιθαρίζειν γὰρ οὐκ ἐπίσταται] Subaudi: ἀλλὰ κλέπτειν. Sic 
infra 983. κιθαρίζειν γὰρ οὐκ ἐπίσταμαι: ubi subauditur: ἀλλὰ 
“καταδικάζειν. Sic in Avibus 1421. τί γὰρ πάθω ; σκάπτειν γὰρ 
οὐκ ἐπίσταμαι. ubi subauditur: ἀλλὰ συκοφαντεῖν. BERG. 

962. Bdelycleoni tribuit Brunckius. kv R. 6e. Ald. 

δαιμόνιέ μου R.V.T. Vulgo δαιμόνι᾽ ἐμοῦ. 

966. φησὶ) Βδε. praefixum in Ald. delevit Brunckius. 

967. Deleatur rovs, quod ex R.V.T. est illatum. 

ταλαιπωρουμένους) Id est ταλαιπωρουμένους τοὺς φεύγοντας. 

Ll4 


508 ANNOTATIONES 


Demosthenes p. 761. οὐδ᾽ ἐκεῖνο àv ἔχοις εἰπεῖν ὡς ἐλεήσας δεινὰ 
πάσχοντας ἀνθρώπους εἵλου διὰ ταῦτα βοηθεῖν αὐτοῖς. 

970. φι praefixum in R. 

ὁ δ᾽ ἕτερος] His Cleonem innuit Lachetis accusatorem. οἰκου- 
pós est in libris omnibus: mendosum tamen esse censeo. Scri- 
bendum, solita Atticis scriptoribus constructione: ó δ᾽ ἕτερος 
οἷός ἐστιν olkovpetv μόνον. Harpocratio, quem descripsit Sui- 
das: Ofos εἶ, kal οἷός τε €t. τὸ μὲν χωρὶς τοῦ re, σημαίνει τὸ 
βούλει, kal προήρησαι" τὸ δὲ σὺν τῷ τε, τὸ δύνασαι. ἀμφοτέροις 
ἐχρήσατο Λυσίας. Exemplum e Lysia profert Suidas: ἐβιάζετό 
τε yàp, καὶ οἷος ἦν ἐξευρεῖν τὴν θύραν. BRUNCK. 

μόνον] μόνος V. 

973. τῇ τί ro R.V. αἰβοῖ R. extra versum habet. 

974. περιβαίνει] περιμένει R. 

975. Numero plurali utitur. οἰκτείρατ᾽ αὐτὸν, ὦ πάτερ, καὶ μὴ 
διαφθείρητε, tanquam in consessu judicum. —Monuit glossator 
codicis Victoriani. 

976. ποῦ rà παιδία; Supra 565. κἂν μὴ τούτοις ἀναπειθώ- 
μεσθα, τὰ παιδάρι᾽ εὐθὺς üvéAkev—7à δὲ συγκύπτονθ᾽ ἅμα βληχᾶ- 
ται. BERG. 

977. πονηρὰ] Vulgo πόνηρα. 

κνυζούμενα] κνυζόμενα Ald. κνυζώμενα Stephanus in 'The- 
sauro vol. 2. p. 283. 

979. OIA.] ὁ γέρων ἢ ὁ αὐτός R. 

κατάβα quater A. et Brunckius tacite: ter R. Ald. 

BA.] ὁ παῖς R. 

982. ἐς κόρακας) ἢ ᾽σ κόρακας T. ἠσκόρακας R.V. Similiter 
v. 852. 

τὸ ῥοφεῖν C.R.T. τὸρροφεῖν V. ye τὸ ῥοφεῖν Ald. 

983. ἀπεδάκρυσα)] Lacrymas sibi ortas esse non ex miseri- 
cordia dicit, sed ex sorbitione fervidz lentis. BERG. 

984. οὐδέν mor R. οὐδέν ποτέ y B.C.T.A. οὐδέποτέ y 
Ald. 

ἐμπλήμενος R.V. ἐμπληγμένος Y. πεπλησμένος Ald. éyme- 
πλησμένος C. 

987. ἐπὶ τὸν ὕστερον] Subaudi κάδον, ut mox etiam in zpóre- 
pos. Prior cadus in judiciis erat condemnationis, posterior ab- 
solutionis. BERG. Harpocratio, καδίσκος :---ἀγγεῖόν τι eis ὃ 
ἐψηφοφόρουν oi δικασταὶ οὕτως ἔλεγον. Φρύνιχος Μούσαις. ** ἰδοὺ, 


AD VESPAS. 509 


** δέχου τὴν ψῆφον. ὁ καδίσκος δέ σοι | ὁ μὲν ἀπολύων οὗτος, ὁ δ᾽ 
ἐς ἀπολλὺς ó0(." 

989. κιθαρίζειν γὰρ οὐκ ἐπίσταμαι] Conf. v. 959. 

990. τῃδὶ R.V. Vulgo τηνδί. 

993. φέρ᾽ ἐξεράσω] Eandem rem 8118 verbis /Eschylus in 
Eumenid. 745. ἐκβάλλεθ᾽ ὡς τάχιστα τεύχεων máAos. Verbo 
ἐξερᾶσαι utitur comicus in Acharn. 340. τοὺς éfepácare νῦν μοι 
λίθους χάμαζε πρῶτον. BERG. 

ἄρ᾽ R.V. Vulgo γάρ. 

994. δείξειν ἔοικεν] Plena oratio: τὸ ἔργον αὐτὸ δείξειν ἔοικεν. 
' ut in Lysistr. 377. τοὔργον τάχ᾽ αὐτὸ δείξει. Saepe omittitur 
vOX ἔργον, sepe etiam αὐτὸ, sepe utraque vox; ut in Ran. 
1286. πάνυ γε μέλη θαυμαστά. δείξει δὴ τάχα. dicunt et δηλώσει, 
et σημανεῖ. BERG. ἔοικας R. 

ἐκπέφευγας} Plenius /Eschylus Eumen. 755. ἀνὴρ óy ékmé- 
φευγεν αἵματος δίκην. BERG. 

995. ποῦ ᾽σθ᾽ ὕδωρ ;7] Animi deliquium patitur senex, quia 
preter morem suum absolvit reum. Petit autem aquam ut 
ille in Ran. 479. spongiam sine dubio aqua repletam : ἀλλ᾽ 
ὡρακιῷ' ἀλλ᾽ οἷσε πρὸς τὴν καρδίαν μου omoyyíav. BERG. 
Verba οἴμοι ποῦ ᾽σθ᾽ ὕδωρ ; Bdelycleoni recte tribuit Scaliger. 

996. ἔπαιρε σαυτόν] Euripides in Andromacha 1072. à à. τί 
δράσεις, ὦ γεραιὲ, μὴ πέσῃς. ἔπαιρε σαυτόν. deinde ibi senex: 
οὐδὲν εἴμ᾽, ἀπωλόμαν. BERG. 

ἔπαιρε V. Vulgo ἔπαιρ᾽ ἔπαιρε. 

εἰπὲ νῦν ἐκεῖνό μοι Ἀ.Ψ.Γ. εἰπὲ "ketvó μοι A.Ald. | em ἐκεῖνό 
μοι cum codice Vaticano Kust. et Brunckius. 

997. ἀπέφυγε] πέφευγε R. 

IOO2. κοὐ] kai B.A. 

1004. θρέψω καλῶς] Idem iste Bdelycleo dicebat supra 744. 
καὶ μὴν θρέψω γ᾽ αὐτὸν, παρέχων ὅσα πρεσβύτῃ ξύμφορα. et 1pse 
senex fatebatur superius 340. ἀλλά μ᾽ εὐωχεῖν ἕτοιμός ἐστ᾽, ἐγὼ 
δ᾽ οὐ βούλομαι. BERG. 

πανταχοῖ] Vulgo πανταχοῦ. Vide not. ad Lys. 1:230. 
BRUNCK. 

1005. és] eis libn. 

1008. νῦν R.V.T. vv» y Ald. νῦν γ᾽ Kust. 

ΙΟΙΟ. δὲ τέως R.V. δὲ ταχέως T. δέ ye ταχέως Ald. 

μυριάδες ἀναρίθμητοι] Plato 'Thestt. p. 175 ἃ. λογίζεσθαι ὅτι 


δ10 ANNOTA'TIONES 


πάππων καὶ προγόνων μυριάδες ἑκάστῳ γεγόνασιν ἀναρίθμητοι. 
Leg. 7. p. 804 e. οἶδα ὅτι μυριάδες ἀναρίθμητοι γυναικῶν εἶσι τῶν 
περὶ τὸν Πόντον. Antipater in Antbol. Palat. 7, 713. αἱ δ᾽ 
ἀναρίθμητοι νεαρῶν σωρηδὸν ἀοιδῶν | μυριάδες λήθῃ, ξεῖνε, μαραι- 
νόμεθα. Athenseus 6. p. 253 f. ἀνηρίθμους μυριάδας. 

1011. νῦν μὲν] μὲν recte delet G. Burgesius in diario classico 
Londin. fasc. 31. p. 37. 

1012. εὐλαβεῖσθε] Fortasse ἐξευλαβεῖσθε scribendum. Metra 
autem sic sunt constituenda, ut in libris factum est, ἀναρίθμη- 
τοι. νῦν τὰ μέλλοντ᾽ εὖ λέγεσθαι | μὴ πέσῃ φαύλως χαμᾶζ᾽ ἐξευ- 
λαβεῖσθε. 

IOI3. μὴ πέσῃ φαύλως χαμᾶζ 1 Quod Nubium fabulze accide- 
rat. Vid. v. 1044. 

IOI5. πρόσχετε B.A. Vulgo προσέχετε. 

1017. πρότερος non ad εὖ πεποιηκὼς, sed ad ἀδικεῖσθαι refe- 
rendum. 

1018. rà μὲν o) φανερῶς, ἀλλ᾽ ἐπικουρῶν κρύβδην ἑτέροισι 
ποιηταῖς] Respicit tres primas fabulas, Dsetalenses Babylonios 
Acharnenses, quas Philonidi et Callistrato suis ipsorum nomi- 
nibus docendas tradiderat. Θουρίου. vitee Aristophanis p. x11. 
ed. Kust. εὐλαβὴς δὲ σφόδρα γενόμενος τὴν ἀρχὴν, ἄλλως δὲ εὐ- 
φυὴς, τὰ μὲν πρῶτα διὰ Καλλιστράτου καὶ Φιλωνίδου καθίει ὃρά- 
ματα" διὸ καὶ ἔσκωπτον αὐτὸν ᾿Αριστώνυμός τε καὶ ᾿Αμειψίας, τε- 
τράδι λέγοντες αὐτὸν γεγονέναι, κατὰ τὴν παροιμίαν, ὡς ἄλλοις 
πονοῦντα. Eadem tradit scholiasta Platonis Clarkianus p. 331. 
ed. Bekk. ᾿Αριστώνυμος δ᾽ ἐν ᾿Ηλίῳ ῥιγοῦντι καὶ Σαννυρίων ἐν 
Γέλωτι τετράδι φασὶν αὐτὸν γενέσθαι, διότι τὸν βίον κατέτριψεν 
ἑτέροις πονῶν" oi γὰρ τετράδι γεννώμενοι πονοῦντες ἄλλοις καρ- 
ποῦσθαι παρέχουσιν, ὡς καὶ Φιλόχορος ἐν τῇ πρώτῃ περὶ ἡμερῶν 
ἱστορεῖ. 

ΙΟΙ9. Εὐρυκλέους Notissimus illa zetate ἐγγαστρίμυθος : de 
quo vid. schol. Plato Sophist. p. 252 c. ἀλλὰ, τὸ λεγόμενον, οἴ- 
κοθεν τὸν πολέμιον καὶ ἐναντιωσόμενον ἔχοντες ἐντὸς ὑποφθεγγό- 
μενον ὥσπερ τὸν ἄτοπον Εὐρυκλέα περιφέροντες ἀεὶ πορεύον- 
ται. | 

1021. φανερῶς] Quum Equites fabulam ipse doceret: cujus 
vide parabasin v. 513. 

1022. Μουσῶν στόμαθ᾽ ἡνιοχήσας} Aristides Quintil. de mu- 
sica p. 88. μετάγωμεν δὴ τὸν λόγον, ὥσπερ ὃ φαιδρότατος τῶν 


AD VESPAS. 511 


κωμικῶν φησι, Μουσῶν στόμαθ᾽ ἡνιοχοῦντες, μετάγωμεν εἰς rà 
περὶ λέξεως. 

1024. ἐκτελέσαι cum participio ἐπαρθεὶς construxit, quse usi- 
tata verbi διατελεῖν constructio est. 

1025. οὐδὲ παλαίστρας περικωμάζειν πειρῶν] Vulgo legitur πε- 
ριϊῶν [quod Bentl. in παριῶν mutari volebat], metro repug- 
nante, nec valde bona sententia. Quid enim addit participium 
illud praecedenti verbo? Quid differunt περιϊέναι περικωμάζων, 
et περικωμάζειν περιϊών ὃ Inepta ravroAoyía est. Certissimam 
emendationem ipse suppeditavit comicus in parabasi Pacis, v. 
762. kai yàp πρότερον πράξας κατὰ νοῦν, οὐχὶ παλαίστρας περινοσ- 
τῶν | παῖδας ἐπείρων" ἀλλ᾽ ἀράμενος τὴν σκευὴν εὐθὺς ἐχώρουν. 
BRUNCK. 

1026. ἔσπευδε] Scribendum ἔσπευσε cum R.V.T. 

1027. φησι πιθέσθαι B.C.T.A. φησιν πείθεσθαι R.V. Ald. 

1029. y' addidit Kusterus. 

ἀνθρώποις) In parabasi Pacis 751. οὐκ ἰδιώτας ἀνθρωπίσκους 
κωμῳδῶν. BERG. Sequentia quoque de Cleone verba leviter 
mutata repetit in parabasi illa. 

φησ᾽ ἐπιθέσθαι) φησὶ πιθέσθαι R. 

1030. τοῖσι] τοῖς R.V.T. 

1031. ξυστὰς] ''anquam ad depugnandum cum eo conferens 
pedem. ZEschylus S. c. ΤῊ. 678. τούτοις πεποιθὼς εἶμι kal £v- 
στήσομαι αὐτός. BERG. 

καρχαρόδοντι] Cleonem ἱερὸν κύνα καρχαρόδοντα vocat ex ora- 
culo in Equit. 1017. et Κέρβερον 1b. 1030. et Pac. 313. 

1032. Kovrgs] Meretrix fuit quaedam dicta Κύννα, ut notat 
scholiastes, adducens comici locum ex Equit. 765. μετὰ Avot- 
κλέα καὶ Κύνναν καὶ Σαλαβάκχαν. ubi vide notam. Dixit autem 
Κύννης pro κυνὸς propter similitudinem vocum. Homerus 
Iliad. a, 225. oivoBap?s, κυνὸς ὄμματ᾽ ἔχων, κραδίην δ᾽ ἐλάφοιο. 
BERG. | 

1033. κεφαλαὶ] γλῶτται Bentleius hic et Pac. v. 756. Frustra. 

olue£ouévev C.R.V. (Et sic in Pace v. 756.) οἰμωζομένων 
Ald. | 

1034. φωνὴν δ᾽ εἶχεν χαράδρας] Eundem Cleonem Cyclobori 
torrentis vocem habere dicit i Equit. 136. ἐπιγίγνεται γὰρ 
βυρσοπώλης παφλαγὼν, ἅρπαξ, kexpakris, Κυκλοβόρου φωνὴν 
ἔχων. BERG. 


512 ANNOTA'TIONES 


1035. φώκης δ᾽ ὀσμὴν] De foetore phocarum citat scholiasta 
Homerum Odyss. ὃ, 442. item v. 406. BERG. 

Λαμίας] Lamia erat dea cujus mentione pueros terrefacie- 
bant. Notus est Lucili versus: 4£erriculas Lamias, Fauni 
quas Pompilique instituere. Alias Μορμὼ dicebatur, ut patet 
ex scholiaste ad. Equit. 690. ubi etiam de Cleone: Μορμὼ τοῦ 
θράσους. scholion: Λαμίαν, τὸ μορμολύκειον, ἣν λέγουσι Λαμίαν. 
Ceterum absurde dicit hanc Lamiam habere testiculos. Sed id 
facit, ut majus monstrum videatur Cleo. BERG. δ᾽ post Aa- 
μίας om. R. nec legitur in Pace v. 758. Itaque deleatur. 

1036. καταδωροδοκῆσαι) Dona, accepisse. Cum monstro illo 
congredi quam metuentem illud dona oblata accipere se ma- 
luisse dicit.  Similter isiciarius in. Equit. 472. minas Cleonis 
aspernatus, kal ταῦτά p. ovr ἀργύριον, inquit, οὔτε χρυσίον | δι- 
δοὺς ἀναπείσεις, οὔτε προσπέμπων φίλους, | ὅπως ἐγὼ ταῦτ᾽ οὐκ 
᾿Αθηναίοις φράσω. καταδωροδοκήσειν T. 

1037. ὑμῶν A. ἡμῶν R. Ald. 

μετ᾽ αὐτοῦ] Scribendum μετ᾽ αὐτὸν (post Cleonem) cum Bent- 
leio. Quod probabilius videtur quam μετ᾽ αὐτό. 

1038. τοῖς ἠπιάλοις ---καὶ τοῖς πυρετοῖσιν, oi τοὺς πατέρας T 
ἦγχον νύκτωρ καὶ τοὺς πάππους ἀπέπνιγον Hesychius, ἠπίαλος : 
ῥῖγος πρὸ πυρετοῦ. ἐκαλοῦντο δὲ οὕτω καὶ οἱ ψυχροί. Aristopha- 
nes non modo τοὺς ἠπιάλους, verum etiam τοὺς πυρετοὺς ponit 
de hominibus, qui, sicut febres corpus, ita civitatem frigore 
quasi feriunt et enervant. Manifesto autem respicit Sophronis 
dictum apud Demetrium Phaler. 156. φύσει yàp χάριεν πρᾶγμά 
ἐστιν 1] παροιμία, ὡς ὃ Σώφρων μὲν, ᾿Επιάλης, ἔφη, ὁ τὸν πατέρα 
πνίγων. cul simillimum, nisi forte idem illud ejusdem Sophro- 
nis apud Eustathium p. 561. Ἡρακλῆς ἠπιάλητα πνίγων. Lam- 
prus musicus ἀηδόνων ἠπίαλος dicitur a Phrynicho apud Athen. 
2. p. 44 d. HUSCHK. de Annio Cimbro p. 31. Ad incubum 
daemonem, qui ἠπιάλης dicitur, respici putavit Eratosthenes, ab 
scholiasta memoratus. De quo Phrynichus in Bekkeri Anecd. 
p- 42. ἠπιάλης : ὃ ἐπιπίπτων καὶ ἐφέρπων τοῖς κοιμωμένοις δαίμων. 
τὸ δὲ διὰ τοῦ ο ἕτερόν τι σημαίνει τὸ καλούμενον ῥιγοπύρετον. 

πέρυσιν] In Nubium fabula. 

1039. τοὺς πατέρας τ᾽ ἦγχον Respicit ad ἠπίαλοι : nam in- 
cubus videtur homines strangulare; simul ad fabulam Nubes, 
in qua introducit discipulum Socratis, qui patrem suum ver- 


AD VESPAS. 519 


berat et praeefocat, ut in illis etiam est, quas nunc habemus, 
v. 1376. ubi pater dicit de filio: κἄπειτ᾽ ἔφλα με κἀσπόδει 
κἄπνιγεν, ut scholiastes monet. BERG. 

1040. ὑμῶν] ἡμῶν Ald. 

1041. ἀντωμοσίας----προσκλήσεις----μαρτυρίας) Sunt voces fo- 
renses. "Vult autem dicere illos orationes in usum litigantium 
conscripsisse et rhetoricam docuisse, ut etiam in Nubib. 98. 
οὗτοι διδάσκουσ᾽, ἀργύριον ἤν τις διδῷ, λέγοντα νικᾶν καὶ δίκαια 
κἄδικα. BERG. 

συνεκόλλων Nub. 445. ψευδῶν συγκολλητής. BERG. 

1043. τοιόνδ᾽] τοιοῦτον δ᾽ V. 

καθαρτήν] καθάρτην Ald. 

1044. σπείραντ᾽ R. σπαίροντ᾽ V. σπαίροντες Y. σπέροντ᾽ A. 
Ald. σπείροντ᾽ Kusteri Brunckiique editiones. 

1046. πολλοῖς codices et Aristides vol. 2. p. 387. πολλοῖσιν 
Ald. 

ὄμνυσι τὸν Διόνυσον) Comicus poeta dicit se jurare per Bac- 
chum, quia huic erant sacri ludi scenici.. Sic in. Nub. 519. νὴ 
τὸν Διόνυσον τὸν ἐκθρέψαντά με. Ubi de eadem re, de qua hic, 
jurat. BERG. 

1047. μὴ πώποτ᾽  àpeívov] De eadem comoedia in. Nubibus 
posterioribus, quas habemus, v. 522. ταύτην σοφώτατ᾽ ἔχειν τῶν 
ἐμῶν κωμῳδιῶν. BERG. 

1050. εἰ παρελαύνων Legebatur εἴπερ ἐλαύνων. Correctum 
ex scholiasta. 

τὴν ἐπίνοιαν Évvérpwyev] Metaphora ab illis, qui. curribus 
certant, quibus quandoque currus franguntur. BERG. 

1053. καινόν codices. κοινόν Ald. Nub. 547. ἀλλ᾽ ἀεὶ καινὰς 
ἰδέας ἐσφέρων σοφίζομαι. 

1056. δ᾽ Scribendum 7 cum R.V. 

és T. Vulgo eis. 

1060. à πάλαι ποτ᾽ ὄντες ἡμεῖς ἄλκιμοι] Imitatur proverbium 
πάλαι ποτ᾽ ἦσαν ἄλκιμοι Μιλήσιοι, quo utitur in Pluto v. 1002. 
1075. 

1061. μάχαις R.V.T. Vulgo μάχαισιν. 

1062. κατ᾽ ταῦτ᾽ R. 

αὐτὸ δὴ μόνον τοῦτ᾽ ἄνδρες ἀνδρικώτατοι Bentleius: quod non 
debebat recipi. Legebatur αὐτὸ δὴ (δὴ om. R.V.T.) τοῦτο μόνον 
«ἄνδρες μαχιμώτατοι. Nihil praeter καὶ κατ᾽ αὐτὸ τοῦτο, et fortasse 


δ14 ANNOTA'lIONES 


ne hoc quidem, scriptum ab Aristophane, cetera ἃ grammatico 
lacunze explendze caussa addita videntur. 

1063. πρίν ποτ᾽ ἦν, πρὶν ταῦτα] Scholiastes dicit esse paro- 
diam ex 'Timocreonte Rhodio. BERG. 

1064. οἴχεται V. Vulgo οἴχεταί ye. 

κύκνου τε (κύκνοιό re Bothius) πολιώτεραι (πολιώτερα R.T) δὴ] 
Hac quoque interpolata esse patet. Inutilem particulam δὴ 
etiam Suidas habet in κύκνου, qui hsc ita scripta affert κύκνου 
πολιώτεροι δὴ οἵδ᾽ ἐπανθοῦσι τρίχας. Et in. postremis οἵδ᾽ ézar- 
θοῦσι τρίχας consentientes habet praeter scholiastam codices V.T. 
et, ut suspicor, R. Ad οἵδ᾽ in margine V. annotatum oí xpó- 
ταφοι. 

1066. δεῖ τῶνδε καὶ τήνδε Suid as. 

ῥώμην γνώμην V. et Suidas. yp. γνώμην T. 

1067. 1069. vavwi]v—variv] Scribebatur νεανικὴν---νεανιῶν. 
Synezesin non fert usus comicorum. Itaque restituenda fuit 
forma trisyllaba, cognita ex νῆνις, quod pro νεᾶνις dixit Ana- 
creon. 

σχεῖν Reisigius. Libri et Suidas ἔχειν. 

ὡς accessit ex R.V.T'. et Suida in κίκιννος et κύκνου. 

1070. keüpvzpokríav] κηυρυπρωκτίαν R.T. Ald. 

1072. διεσφηκωμένον) Hesychius, ὃ. : διαδεδεμένον τῷ κέντρῳ, 
ἀπὸ τοῦ σφηκώματος, ἢ κατὰ τὸ μέσον ὄντα σφῆκα. τὸ γὰρ κέντρον 
ἐκεῖ ἔχουσι. 

1073. τῆς R.V.A. Vulgo τῆσδε τῆς. 

1074. κἂν ἄμουσος ἢ τὸ πρίν) Ex Stheneboeea Euripidis. 

1076. εὐγενεῖς] ἐγγενεῖς R.V.T. 

1079. τῷ καπνῷ roov] Chorus Vesparum loquitur quasi de 
vespis et apibus, quae fumigantur. Supra 455. ró$e πολλῷ τῷ 
καπνῷ. Fuit autem combusta urbs sub adventum Xerxis. 
BERG. ' 

1081. ξὺν δορὶ ξὺν ἀσπίδι ἩΥΓ, Suidas in θυμόν. ξὺν δουρὶ 
ξὺν ἀσπίδι Ald. Kust., nisi quod Ald. prius ξὺν omisit. Resti- 
tui σὺν δόρει σὺν ἀσπίδι Etymologici M. et Choerobosci aucto- 
ritate confirmatum : de quo dicetur ad Pacis v. 358. 

1082. ἐμαχόμεσθ᾽ Ad Marathonem. 

1083. στὰς B.R.V.T.A. et Suidas in χελύνη. τὰς C. πᾶς Ald. 

παρ᾽ πρὸς R. ! 

ὑπ᾽ ὀργῆς τὴν χελύνην ἐσθίων) Scholia: ἀντὶ τοῦ τὰ χείλη. οἱ 


AD VESPAS. . 515 


yàp ὀργιζόμενοι ἐνδάκνουσι rà xe(Ag. Ita ''yrteeus in carmine 
adhortatorio ad milites pugnaturos, apud Lycurgum oratorem : 
στηριχθεὶς ἐπὶ γῆς χεῖλος ὀδοῦσι δακών. Euripides in. Bacchis 
621. χείλεσι διδοὺς ὀδόντας. Homerus Odyss. ὀδὰξ ἐν χείλεσι 
φύντες, 1. e. αὐτοδὰξ ὠργισμένοι, ut comicus loquitur in Lysistr. 
69o. BERG. 

1084. τοξευμάτων τοξοτῶν V. 

οὐκ ἣν ἰδεῖν τὸν οὐρανὸν] Herodotus 7, 226. ὅμως λέγεται ἄρι- 
στος ἀνὴρ γενέσθαι Σπαρτιήτης Διηνέκης" τὸν τόδε φασὶ εἶπαι 
ἔπος, πρὶν συμμίξαι σφέας τοῖσι Μήδοισι, πυθόμενον πρός rev τῶν 
Τρηχινίων, ὡς ἐπεὰν οἱ βάρβαροι ἀπιέωσι τὰ τοξεύματα, τὸν ἥλιον 
ὑπὸ τοῦ «πλήθεος τῶν ὀϊστῶν ἀποκρύπτουσι᾽ τοσοῦτό τι πλῆθος 
αὐτέων εἶναι. BERG. 

1085. ἀπωσάμεσθα)] Scribebatur ἀπεωσάμεσθα. ἐπαυσάμεσθα 
R. ἐσωζόμεσθα V, quod adscriptum in T. 

ἑσπέρᾳ] ἑσπέρας R. ἑσπέραν V. 

1086. γλαῦξ] Quasi dicat, felicibus auspiciis. Est enim 
noctua Minervze sacra, praesidi Athenarum. BERG. 

1087. ἑσπόμεσθα) εἱπόμεσθα R. 

Ovvvácovres] Recte unus ex scholiastis: kervroüvres, ὡς τοὺς 
θύννους τοῖς τριόδουσι' μεταφορικῶς. videtur enim mihi comicus 
imitari /Eschylum in Persis, ubi narratur preelium navale Grae- 
corum cum Persis: nam ibi similitudine a figendis thynnis uti- 
tur v. 424. τοὶ δ᾽ ὥστε θύννους, ij τιν᾽ ἰχθύων βόλον, ἀγαῖσι κω- 
πῶν, θραύμασίν τ᾽ ἐρειπίων ἔπαιον, ἐρράχιζον. BERG. 

ἐς] εἰς libri. 

1088. τὰς γνάθους καὶ τὰς ὀφρῦς) Hic jam rursus quasi de 
vespis loquitur. BERG. 

1090. ᾿Αττικοῦ----σφηκός] τοὺς ᾿Αττικοὺς σφῆκας ex hoc loco 
dixit Alciphro 2, 14. p. 262. ed. Berg. 

1092. Vulgo κατεστρεψάμην ye.  Particulam om. R.V.T. 

1097. ὅστις] ὃς ἂν vulgo. ὅστις à» R.V.T. 

1099. τὸν C.R.V.T. xai τὸν Ald. 


1107. ξυλλεγέντες Bentleius. £vAAéyovres ΗΝ. συλλέγοντες 
Ald. 


1108. ἄρχων] Libri ἄρχων. 

1109. φδείῳ] Pollux 8, 33. ἐπὶ τῷ σίτῳ δίκας ἐν φδείῳ ἐδίκα- 
(ov. ubi vide notas Sebern. BERG. γιά. Schoemann. de sor- 
tit. judicum p. 43. ὀδίωι R. 


516 ANNOTA'TIONES 


πρὸς τοῖς τειχίοις] Hoc dicasterium non est aliunde cognitum. 

1110, ἐς] eis libri. | 

1114. κηφῆνες) Intelligit τοὺς ἀστρατεύτους. BERG. 

1117. ἡμῖν Brunckius. ἡμῶν codices. ὑμῶν Ald. 

1118. ἐκροφῇ Reiskius. | Legebatur ἐκφορῇ. 

1120. Vulgo ἔμβραχυ. Recte ἐμβραχὺ R. hic et in 'Thesm. 
390. Vid. Joannis Alex. τον. zapayy. p. 37, 21. 

1122. Sub τοῦτον intelligitur τρίβωνα. Nam filius intus ccepit 
patrem hortari ut, mutata vivendi ratione, etiam habitum mu- 
tet. Jam dudum eo adducere voluerat senem sed frustra ; 
supra II5. καὶ πρῶτα μὲν λόγοισι παραμυθούμενος ἀνέπειθεν ai- 
τὸν μὴ φορεῖν τριβώνιον, μηδ᾽ ἐξιέναι θύραζ, ó δ᾽ οὐκ ἐπείθετο. 
Hic etiam zegre adducitur. BERG. 

1122. ἔσωσε] ἔσωσεν R.V. 

1125. ἀγαθὸν] ἀγαθ᾽ R.T. 

1127. ἐπανθρακίδων] Vide Acharn. 670. Dum pisciculos 
tostos murize intingeret et comederet, maculaverat sibi vestem, 
ut fulloni purgandam coactus fuerit eam dare: cui aliquandiu 
debuit mercedem, tandemque reddidit. Propterea non vult 
pretiosam vestem induere, ne et illam maculet. BERG. Apud 
Athenzeum 7. p. 329 b. seriptum καὶ yàp πρότερον δὶς ἀνθρακί- 
δων ἅλμην πιών, memorie errore, de quo dixi ad Aristophanis 
fragm. 366. 

ἐπανθρακίδων Scaligeri Excerpta. Libri ἐπ᾽ ἀνθρακίδων. 

ἐμπλήμενος R.V.T. et superscriptum in B. ἐμπεπλησμένος C. 
πεπλησμένος B. Ald. 

1128. κναφεῖ] Vulgo γναφεῖ. 

1132. 1135. ἀναβαλοῦ B.A. ἀναλαβοῦ R.V.T. Ald. 

τριβωνικῶς] γεροντικῶς varia lectio scholiastee. 

1133. παῖδας R.V. παῖδα B.C. Ald. 

1134. ἀποπνῖξαι) Quia patri dat vestem nimis calidam. 
BERG. 

1138. Θυμαιτίδα] Scholiasta μήποτε γραπτέον Θυμοιτίδα. 
Fallitur. Θυμαιτάδης constanter scriptum in lapide Choiseuliano 
(in Boeckhii Corp. inscr. vol. 1. p. 226.) qui rationes qusesto- 
rum Minervz continet olympiadis 92. anni tertii. Photius 
p.97; 5. Θυμαιτάδαι: δῆμος Ἱπποθοωντίδος" ἀπὸ Ovpaírov τοῦ 
ἥρωος. Alia attulit Holstenius ad Stephanum Byz. p. 140. 

1141. τοίνυν C.R.V.T. τοίνυν γ᾽ B.A. Ald. 


AD VESPAS. 517 


1142. Μορύχου σάγματι] Iste luxui et deliciis erat deditus ; 
supra 503. eadem de causa hunc notabat, quum Bdelycleo di- 
ceret se velle Philocleonem (fjv βίον γενναῖον ὥσπερ Mópvyos. 
BERG. 

1144. κρόκης χόλιξ] Quia lena, qua filius patrem volebat 
amicire, e moll, villosa et crispa lana erat, pater comparans 
illos villos intortis implicitisque intestinis, percontatur an Ec- 
batanis intestinorum in modum lanz pararentur, seu an fierent 
intestina ex lana. BRUNCK. 

1145. πόθεν] Negatio morata. Vid. Ran. 1455. BRUNCK. 

1146. τοι] ποι R. 

1148. ἐριώλην] Facetissimus jocus. ἐριώλη proprie significat 
vehementis venti turbinem. Hic autem, tanquam si composi- 
tum esset ab ἔριον et ὄλλυμι, laenam illam, quze tantam vim 
lange absumserat, non καυνάκην, sed. ἐριώλην appellari debuisse 
dicit Philoclee. BRUNCK. 

αὐτὴν V. Vulgo ταύτην. 

1149. δικαιότερόν γ᾽ vulgo. y om. V.T. 

1150. στῆθί y ἀμπισχόμενος] στῆθ᾽ ἀμπισχόμενος V.T. στῆθ᾽ 
ἀναμπισχόμενος R. 

1152. ἔγωγ᾽ ἐγὼ V. 

1153. εἴπερ y ] εἴπερ᾽ (sic) Ald. εἴπερ T. 

κρίβανόν μ᾽ ἀμπίσχετε] Antiphanes comicus apud Athenszeum 
3. p. 112. ὁρῶν μὲν ἄρτους τούσδε λευκοσωμάτους Urvóv karaymé- 
xovras. BERG. 

1155. παράθου] Vulgo κατάθου. Correxi ex V, qui ma- 
ραθοῦ. 

κρεάγραν] Fuscinam, qua coqui eximunt carnes ex ollis, 
jubet apponi, ut similiter eximatur e veste quasi coctus. 
BERG. 

1158. 1174. νυν Aldus. νῦν codices. 

ἀποδύου) ὑποδύου R.V.T. 

II60. ἐχθρῶν παρ᾽ ἀνδρῶν δυσμενῆ karrópara] Versus tra- 
gici parodia. Euripidis versum ex Heracl. 1006. compa- 
ravit Berglerus, ἐχθροῦ λέοντος δυσμενῆ βλαστήματα. 

1161. πόδ᾽ Brunckius. Libri πότ᾽. 

κἀπόβαιν᾽ R.V.T. κατάβαιν᾽ Ald. καὶ κατάβαιν᾽ B.A. Ad àmó- 
Bauve refertur ἀποβιβάζων v. 1163. 

1162. és] eis T. 

Mm 


518 ANNO'TATIONES 


τὴν] γῆν R. 

ἐς τὴν πολεμίαν] Per Λακωνικὴν alter significare volebat τὴν 
ἐμβάδα: at iste intelligit τὴν χώραν. BERG. 

1166. Idem versus Nub. 698. 

1169. διασαλακώνϊσον) Διασακώνισον Hesychius positum esse 
dicit pro διασαλακώνευσον (corrigendum fortasse διασαλακώνι- 
cov: quanquam etiam διασαλακώνευσον verum esse potest, 
comparandum cum σαλακωνεύεσθαι, quo uttur scholista. 
G. D.], ἢ. e. τρυφερῶς βάδισον : nam τοὺς θρυπτομένους dictos 
fuisse σαλάκωνας, forsitan ἀπὸ τοῦ σαυλοῦσθαι, quod est θρύπτε- 
σθαι. Et σαλάκωνα dici τὸν οὗ μὴ δεῖ δαπανῶντα. Hzc 1lle, 
proculdubio respiciens ad locum Aristoph. ἱῶδὲ προβὰς τρυφε- 
póv τι διασαλακώνισον. Ita enim habent comici exempl., et non 
solum ejus schol, sed etiam Suid. et Etym. [p. 238, 40.] 
Quorum hi duo illud διασαλακώνισον exp. διάθρυψαι, διαγαυρία- 
cov: quoniam sc. σαλάκωνες olim dicebantur οἱ διαθρυπτόμενοι, 
a verbo σαυλοῦσθαι, quod est ἁβρῶς βαίνειν et velut σείεσθαι, 
παρὰ τὸ σάλον. Schol. quoque ipsius comici exponit ἁβρύνθητι 
et διαθρύφθητι: dictum addens a Salacone quodam Autyloci 
patre, qui fuerit μαλακὸς, mollis et effeminatus. Addit etiam, 
videri hoc verbo significari τὸ σαλακωνεύεσθαι, h. e. τὸ σαλεύειν 
τὸν πρωκτὸν, agitare s. jactitare nates. Sed in quibusdam 
codicibus scribi διαλυκώνισον : in Artemidori autem συναγωγῇ 
legi διελακώνισεν [διαλακώνισον)], quorum illud esse a Lycone 
quodam pentathlo, qui fuisse μαλακώτερος videatur. Deinde 
ad prius διασαλακώνισον revertens, ipsum exponit ἁβρῶς καὶ 
μαλακῶς σαυτὸν διακίνησον, a Salacone quodam τρυφηλῷ : ad- 
ditque quosdam σαλακωνίσαι esse dicere τὸ τὸν πρωκτὸν αἰσχρῶς 
κινῆσαι. Rursum Hesych. διασαλακώνισον exp. διάνυσον [διακίνη- 
σον Soping.], ἀπὸ τοῦ ἐγκεκλεῖσθαι [ἐγκεῖσθαι Kuster.] τὸν Σαλά- 
κωνα. H. S'TEPHANUS in Thesauro. Memorabilis est quam 
prior Hesychii gl. praebet scripture diversitas διασακώνισον; quae 
ex διασαικώνισον corrupta esse potest. Σαικωνίσαι ex Aristophane 
afferunt et κινηθῆναι interpretantur gramm. in Bachm. Anecd. 
vol. 1, p. 362, 31, et (qui σαικονῆσαι scriptum exhibet) Photius 
Lex. p. 496,7. Apud Hesychium Σαικωνῆσαι: διασαικώνη, quod 
"Musurus in διασαικωνῆσαι mutavit. Scribendum Σαικωνίσαι: 
διακινηθῆναι. — Apparet ex his, non posse ad liquidum perduci 
διασακώνισον an διασαικώνισον scripserit Aristophanes, certissi- 





AD VESPAS. 519 


mum autem esse forma verbi poetam usum esse ἑξασυλλάβῳ, 
non ἑπτασυλλάβῳ, quse vel proceleusmaticum przeberet, de quo 
dixi ad Acharn. 78, vel tribrachum ante anapsestum, de quo 
dictum ibid. ad v. 47. Quod si διασακώνισον pro διασαλακώ- 
v.cov dictum est, comparari potest κομψευριπικῶς pro κομψευρι- 
πιδικῶς positum in Equit. 18. Sed probabilius mihi videtur 
διασαικώνισον. Illa autem διαλακώνισον et διαλυκώνισον gram- 
maticorum sunt hariolationes. 

1172. δοθιῆνι σκόροδον ἠμφιεσμένῳ] Scholia : ἀπροσλόγως παίζει. 
Et sane absurde comparatur homo eleganter vestitus pustulz 
et quidem allio amictee. Facit autem id solens et de industria. 
Sic etiam in Ecclesiaz. 126. mulieres, quae sibi barbas applicave- 
rant, comparat cum sepiis tostis, si nempe sepiis illis barbae etiam 
applicentur: ὥσπερ εἴτις σηπίαις πώγωνα περιδήσειεν ἐσταθευμέ- 
vais. Non minus absurde comparatur idem Philocleo fzeci 
recens ditate, hic in Vespis 1309. ἔοικας, ὦ πρεσβῦτα, veonAobro 
rpvyl. Hoc vere est λόγους λέγειν οὐδὲν eikóras τῷ πράγματι, 
ut est apud ipsum comicum infra 1320. BERG. 

1173. cavAompokriüv] Scholiastes : σαλεύειν τὸν πρωκτόν. σαῦ- 
Aor δὲ τὸ κοῦφον. Homerus hymno in Bacchum 28. σαυλὰ 
ποσὶν βαίνουσα. Hesychius: cavAà, κοῦφα, ἥσυχα, τρυφερά. 
BERG. 

1176. τίνα C.R.V.T. τίνας B.A. τί Ald. 

1177. Λάμ] Vulgo Λαμΐ. 

ἡ Aap4 ἁλοῦσ᾽ ἐπέρδετο] Pherecrates fecit Lamiam comoediam: 
inde haec petita sunt forte, ut conjicio ex scholiaste ad Eccle- 
siaz. 77. qui ad vocem Λαμίου, quae ibi exstat, scribit: ἀρσε- 
νικῶς δὲ τὴν Λαμίαν, ὑπὲρ ἧς ὁ Φερεκράτης λέγει ἐν τῷ ὁμωνύμῳ 
δράματι, ὅτι σκυτάλην ἔχουσα ἐπέρδετο. BERG. | Non Phere- 
cratis, sed Cratetis fabula Λάμια fuit. 

1178. ὁ addunt B.C.R.V.A.: om. Ald. 

τὴν μητέρα] 'T'acet verbum obscenum éf(ve. 

1180. λέγομεν] λέγω T. 

1183. Θεογένης] Hunc 'Theogenem perstringi a comicis ait 
Scholiastes, quod valde pederet. Hinc etiam ad xompoAóyov 
fingitur locutus; quemadmodum contra ἀνὴρ κόπριος [κόπρειος] 
de crepitu ventris ad aliquem in Equit. 899. Alias comicus 
'Theagenem' quendam tanquam inanem jactatorem, qui nescio 
quas divitias jactaret, notat, ut in Av. 822. 1127. BERG. 

ΜΙ 2 


520 ANNOTATIONES 


Ilis quoque in locis nunc '"Theogenis nomen est restitu- 
tum, 

1184. kompoAóyo] Vid. ad Eq. 899. 

1185. γαλᾶς] γαλῆ R, ex v. 1182. 

μέλλεις λέγειν] λέγεις V. 

1187. ξυνεθεώρεις] Θεωροὶ apud Athenienses appellabantur, 
qui publica auctoritate ad sacrificia exterorum, ad oracula 
consulenda, ad festa, sacra certamina, aliosque conventus mit- 
tebantur, quibusque stipendium e publico dabatur. Vide 
Hesychii interpretem ad glossam Θεωρικός. | Sacram se lega- 
tionem semel tantum, in Parum missum, obiisse dicit Philocleo, 
accepto duorum obolorum in singulos dies stipendio. Hic 
autem salse Athenienses perstringit comicus, qui harum lega- 
tionum munus ssepe in homines abjectissimos conferebant, 
quales erant Androcles et Clisthenes. BRUNCK. 

1188. ἐγὼ δὲ τεθεώρηκα πώποτ᾽ οὐδαμοῦ πλὴν és Πάρον] Nudze 
veritati est addictus senex et non vult sibi quicquam magnifi- 
cum arrogare. Imitatus autem hunc locum videtur Lucianus 
in 'Timone c. 5o. ubi adulator aliquis se insinuare volens apud 
'imonem dicit: νενίκηκε δὲ πὺξ kal πάλην kai δρόμον év Ολυμ- 
πίᾳ μιᾶς ἡμέρας, καὶ τελείῳ ἅρματι, καὶ συνωρίδι πωλικῇ. Deinde 
"Timon nihil tale in se agnoscens dicit: ἀλλ᾽ οὐδὲ ἐθεώρησα ἐγὼ 
πώποτε εἰς ᾿Ωλυμπίαν. BERG. 

ἐγὼ δὲ] ἔγωγε Β.Δ. 

οὐδαμοῖ Bekkerus. Libri οὐδαμοῦ. Adverbium οὐδαμοῖ, me- 
moratum ab Joanne Alex. rov. vapayy. p. 36, 2, Xenophonti 
Hist. Gr. 5, 2, 8. restituit L. Dindorfius et apud Demosthenem 
p. 675, 25. servarunt libri optimi, οὐ yàp ἤλθομεν οὐδαμοῖ τῆς 
Θράκης. μηδαμοῖ dixit Xenophon de rep. Laced. 3, 4. 

1189. καὶ ταῦτα δύ᾽ ὀβολὼ φέρων] Forte nec eo profectus 
fuisset, nisi mercedem accepisset. Ita enim accipio verbum 
φέρω. Sicin Acharn. 66. legati dicunt: ἐπέμψαθ᾽ ἡμᾶς ὡς βα- 
σιλέα τὸν μέγαν μισθὸν φέροντας δύο δραχμὰς τῆς ἡμέρας. 
BERG. 

119o. épáxeró y αὐτίκα] Leg. ἐμαχέσατ᾽ αὐτίκα, ut v. 1383. 
αὐτίκα verte exempli gratia. DOBRAEUS. 

t1gr. ᾿Εφουδίων ---- ᾿Ασκώνδᾳ] De his athletis vid. annota- 
tionem ad scholia. 

1192. ὧν καὶ πολιὸς} ὧν πολιὸς ὧν V. 


AD VESPAS. 521 


1193. βαθυτάτην] Legebatur βαρυτάτην.  Correctum ex V. 
qui καθυτάτην. βαθὺν τὰς πλευρὰς dixit /Elianus apud Suidam 
in ᾿Απίκιος. Pollux 1, 189. de equi virtutibus, πλευραὶ βαθεῖαι, 
προμήκεις πρὸς τὴν γαστέρα καὶ ὀγκωδέστεραι. Quae exempla in- 
dicavit L. Dindorfius in "Thesauro Stephani. 

λαγόνας τε] καὶ λαγόνας R. καὶ λαγόνα V. | Scribendum καὶ 
λαγόνε. 

1195. δ᾽ om. V. | 

1206. cáiAXov] Vid. ad Acharn. 215. 

1210. κατακλινῷ B. Vulgo κατακλίνω. 

1211. κατακλινῆναι T. κατακλῖναι V... Vulgo κατακλιθῆναι. 

1212. πῶς] ποῦ Δ. Ald. 

1215. κρεκάδια] Multum dubitatum est ab interpretibus quid 
κρεκάδια significent. Scholiasta codicis Ravennatis, kpé£ ὄρνεον 
παραπλήσιον γεράνῳ. Videtur igitur ornamenti genus quoddam 
intelligendum esse avi illi simile. 

θαύμασον] Ita 'T'elemachus faciebat apud Homerum Odyss. 
quum venisset in Menelai regiam ; dicit enim poeta: αὐτοὶ δ᾽ 
εἰσῆλθον θεῖον δόμον" oi δὲ ἰδόντες θαύμαζον κατὰ δῶμα διιτρεφέος 
βασιλῆος. quem locum adducit Athenzseus 4. p. 179. ubi etiam 
Aristophanis locum citat. BERG. 

1216. ὕδωρ κατὰ χειρός] Docet eum etiam formulas in con- 
viviis usitatas; in Avib. 465. κατὰ χειρὸς φερέτω ταχύ τις" 
deinde alter: δειπνήσειν μέλλομεν, ἢ τί; Vide Athenzum 10. 
p. 408. et 14. p. 641. BERG. 

| ἐσφέρειν] εἰσφέρειν libri. 

1217. ἀπονενίμμεθ᾽. ἤδη σπένδομεν. Sic distinctum est in B. 
melius quam vulgo post ἤδη. BRUNCK. 

1220. Θέωρος] Vide infra 1236. BERG. 

Αἰσχίνης] Est ZEschines Sell filius, ut patet infra 1243. 
BERG. 

1221. 'Akécropos] Perstringitur hic Acestor, cui barbaros 
natales et peregrinitatem exprobrarunt Comici, ut e scholiis ad 
hunc locum et ad Av. 31. docemur. Idcirco peregrinum al- 
terum convivam, qui non nominatur, Acestoris ad caput sedere 
ait comicus, quia, ut ait ille, 

— αἰεὶ τὸν ὁμοῖον ἄγει θεὸς ὡς τὸν ὁμοῖον. BRUNCK. 
᾿Ακέστορος Bentleius. Libri ἀκέστερος. Sed ᾿Ακέστορα pro 
vulgata ᾿Ακέστερον in scholis praebet codex Venetus. 

Mm S3 


529 ANNOTATIONES 


1223. Διακρίων δέξεται Florens Christianus. Libri ye δια- 
κρίων δέξεται. in. quo aliud quid latere videtur. Neque enim 
intelligitur quid Diacriorum nomen hoc loco sibi velit, fortasse 
ex διακρίνων corruptum. Quod tamen non sufficit ad hujus 
loci emendationem. 

1224. ἐγὼ εἴσομαι) in unam syllabam coalescunt e εἰ, ut 
supra v. 416. ἐγὼ οὐ disyllabum est. Sophocles Phil. 585. 

ἐγώ εἰμ᾽ ᾿Ατρείδαις δυσμενής" οὗτος δ᾽ épyoi — BRUNCK. 

1225. ᾷδω δὲ πρῶτος ᾿Αρμοδίου] Subaudi μέλος, ut sit carmen 
de Harmodio : comicus noster in Pelargis apud scholiastem ad 
1231. ὃ μὲν δεν ᾿Αδμήτου λόγον πρὸς μυρρίνην, ὁ δ᾽ αὐτὸν ἠνάγκα- 
(ev ᾿Αρμοδίου μέλος. Idem in Lysistrata 1242. εἰ μέν γε τις ἄδοι 
Τελαμῶνος. Sic ᾷδων Φρυνίχου supra 269. nam et ibi subau- 
ditur μέλος : tantum hoc interest, quod ibi significatur carmen 
auctoris Phrynichi, non de Phrynicho. Alias dicitur 'Apuóbuov 
doe, utin Acharn. 977. οὐδέ ποτε παρ᾽ ἐμοὶ τὸν ᾿Αρμόδιον σεται. 
Erant autem usitata scolia de Harmodio, 'T'elamone, et Pzeane; 
Autiphanes comicus apud Athenzeum 11. p. 503. τὸν φδὸν λάμ- 
Bave ἔπειτα μηδὲν τῶν ἀπηρχαιωμένων τούτων περάνῃς, τόν T€ 
Τελαμῶνα, μηδὲ τὸν Παιῶνα, μηδ᾽ “Αρμόδιον. Erat autem δὸς, 
odus, ποτήριον τὸ ἐπὶ σκολιῷ διδόμενον, ut ibidem docet Athen- 
seus ex "'ryphone. BERG. 

᾿ δέξει] δέξαι V. 

1226. éyéver] Scribendum ἔγεντ᾽. cum Bentleio. De qua 
forma aoristi dixi ad 'Thesaurum Stephani vol. 2: p. 621. 
ubi preter hunc Aristophanis locum addatur Sapphus ex- 
explum apud schol. Pindari Pyth. 1, 10. ψυχρὸς μὲν éyevro 
θυμός. 

᾿Αθηναῖος] Scribendum ᾿Αθήναις cum Elmsleio ad Acharn. 9. 
79. 

1227. Post πανοῦργος exciderunt syllabae dus. ὡς σὺ sup- 
plebat Bentleius. —Probabilius οὐδὲ 'Th. Bergkius. 

1231. ἐὰν R.V. Legebatur ἐάν y. Vid. ad v. 228. 

ἑτέραν] ἕτερον Brunckius tacite. 

1234. XO. praefixum in Ald. et B.A.E. omissum v. 1236. 
Correxit Brunckius ex B.  Scolion esse Alcai annotavit scho- 
liasta. | 
μαιόμενος R. et scholiasta 'Thesmoph. 162. "Vulgo μαινό- 
μενος. 


AD VESPAS. 5293 


1235. àvrpéye] Libri ἀνατρέψεις, Rectam formam restituit 
Bentleius. 

1236. ὅταν] ὅταν ὁ R. 

πρὸς ποδῶν B.C. προσποδῶν Δ. πρὸ ποδῶν R. V. Ald. 

1239. ᾿Αδμήτου] Hoc etiam principium scolii alicujus dicit 
esse scholiastes et addit sequentia, τῶν δειλῶν δ᾽ ἀπέχου, γνοὺς 
ὅτι ber ὀλίγα χάρις. Exstat apud Athenzum 15. p. 695. 
BERG. 

1240. ὠδικῶς B.C.A. ὠδικὸς T. ἀδικὸς Ald. Fortasse ὡδί πως 
corrigendum. 

I241. ἀλωπεκίζειν] Scholia: πανουργεῖν, κολακεύειν. | Hoc 
in ''heorum canit, qui erat adulator. "Vide supra 45. BERG. 

1242. ἀμφοτέροισι R.V.T. "Vulgo ἀμφοτέροις. 

1245. — 1247. 'Tres dochmii in unum versum conjungendi. 

1245. χρήματα] Quia ZEschines iste semper jactabat magnas 
quasdam opes; quas tamen possidere non credebatur. Hinc 
comicus in Avibus 825. dicit opes illas esse in urbe, quse in 
aere sit zedificata: ào' ἔστιν αὕτη γ᾽ ἡ Νεφελοκοκκυγία, ἵνα kal τὰ 
Θεαγένους [Θεογένους] τὰ πολλὰ χρήματα, τά τ᾽ Αἰσχίνου γ᾽ ἅπαν- 
ra. BERG. 

βίαν] Scribendum βίον cum 'T'yrwhitto. 

. 1246. Κλειταγόρα] In Lysistr. 1242. ubi etiam de scolis : 
el μέν ye τις ᾷδοι Τελαμῶνος, KAevrayópas ᾷδειν δέον, ἐπηνέσαμεν 
ἄν. Fuit autem poetria, ut hic ad Vespas scholiastes ait, ΤΠ65- 
sala; ut autem ad istum Lysistratze locum scholia, fuit Laco- 
nica. BERG. 

1248. δὴ B.C.R.V.T. δὲ Ald. 

διεκόμισας) Scribendum διεκόμπασας cum G. Burgesio. Quod 
videtur legisse scholiasta, qui annotavit ἐπεὶ κομπαστὴς ἣν. 

c) R.V.Y. Vulgo σύ τε. | 

1249. τουτὶ] ταυτὶ V. 

1250. és] eis libri. 

1251. συσκεύαζε] σκεύαζε V 

1254. πατάξαι] κατάξαι R.V. (Quod hbrorum omnium vi- 
tium est Acharn. 1166.) καταράξαι codex Vaticlnus, quam 
lectionem scholiasta memorat. — Conf. v. 1422. 

1256. y additum ex R. 

1259. Συβαριτικόν] Vide Hesychium in. Συβαριτικοὶ λόγοι et 
Fabricium Bibl. Gr. 2, 9, 5. BRUNCK. 

Mma4 


524 ANNOTA'TIONES 


1262. τἄρ᾽ Hermannus ad Orphica p. 216. γ᾽ ἄρ᾽ vulgo. ἄρα 
R. áp V. y áp 9 T. 

1263. εἴπερ y ἀποτίσω)] εἴπερ ἀποτίσωμεν V. εἴπερ ἀπο- 
τίσω T. 

1264. ἄγε νυν ἴωμεν] ἴωμεν ἤδη Suidas in ἰσχέτω. 

μηδὲν ἡμᾶς ἰσχέτω] Eadem verba Eq. 724. 

1267. Amynias fuit Pronapi filius, non Selli; supra v. 74. 
᾿Αμυνίας μὲν, ὁ Προνάπου. Sell autem filius fuit /Eschines, 
supra 1243. μετὰ τοῦτον Αἰσχίνης ὁ Σέλλου δέξεται. Dixit 
autem Amyniam Sell filium, significans similibus moribus prz- 
ditos esse. BERG. 

ook τῶν Κρωβύλου] Ex Crobyli posteris, quasi de homine. Est 
autem κρώβυλος nodus comae: et Amynias comam diligentius 
curabat; hinc supra 464. fecit vocem Κομηταμυνίας. BERG. 
κρωβύλων V. et Suidas in ' Auvrías. 

1268. ὅν γ᾽ R. ὃν T. ὅντιν᾽ Ald. 

ῥοιᾶς] Scribendum ῥοᾶς cum Brunckio. 

ἀντὶ μήλου kai ῥοᾶς] Pauperem et frugalem victum per hae 
significat. Vult enim dicere, hune olim laute victitasse, ut 
Leogoras solebat, nunc autem eum poma esitare. BERG. 

1270. πεινῇ yàp ἧπερ] πείνη yàp ἥπερ R. 

ἧπερ Kusterus. ἤπερ Ald. εἴπερ Suidas. 

1272. Excidisse videtur dipodia'iambica. 

μόνοις R.V.T. et Suidas. Vulgo μόνοισι. 

1273. rots] τῶν A. et Brunckius tacite. 

1274. Θετταλῶν] Θετταλοῖς Suidas. 

1278. ἐφέσπετο] ἐφέπετο R. 

1280. ᾿Αριφράδην] Vid. Eq. 1281. 

1282. φύσεος Bentleius. Libri φύσεως. 

1283. és Suidas in πορνεῖα. Vulgo eis. Post hunc versum 
exciderunt quse responderunt versibus 1265 — 1274. De 
quo vide grammaticorum veterum annotationes apud scho- 
liastam. ἡ | 

1285. ἡνίκα Κλέων μ’  Vmeráparrev] Scholiasta, ἄδηλον 
πότερον τῆς Καλλιστράτου εἰς τὴν βουλὴν εἰσαγωγῆς καὶ νῦν 
ἀναμιμνήσκεται, ὅτι αὐτὸν Κλέων εἰσήγαγεν, ἢ ἑτέρας κατ᾽ αὐ- 
τοῦ γενομένης ᾿Αριστοφάνους, εἰ καὶ μὴ εἰσαγωγῆς, ἀλλὰ ἀπειλῆς 
τινος, ὅπερ καὶ μᾶλλον ἐμφαίνεται. ἐκεῖνά τε γὰρ ἀναπολεῖν ἀρ- 
χαιότερά ἐστι νῦν τε ὡς περὶ αὑτοῦ λέγει. et alius, ἐπέκειτο γὰρ 


AD VESPAS. 525 


αὐτῷ ὁ Κλέων ὅτι ἐκωμῳδεῖτο ὑπ᾽ αὐτοῦ. ἄδηλον δὲ el μετὰ τὸ διδάξαι 
τοὺς Ἵππέας λέγει. Recte scholiastee suspicati esse videntur 
Cleonem non solum propter Babyloniorum, sed etiam propter 
Equitum fabulam, qua multo gravius lesus fuit, insectatum 
esse Aristophanem. Cujus rei nulla preter hunc locum in- 
dicia superesse tanto minus est mirandum, quod Cleone mortuo 
lites illas iterum iterumque tangere opere pretium non 
esset. 

1286. κακίαις Florens Christianus. Libri κακίσταις, nisi qu 
V. κἀκιστ᾽. 

ἀπεδειρόμην) ἀπεδαιρόμην Brunckius. | Vid. ad Nub. 442. 

1287. oókrós] Vulgo οἱ ᾽κτός. ἐκτὸς C.T. 

κεκραγότα] μ᾽ oí addunt R.V.T. 

1289. ἐκβαλῶ Suidas in σκωμμάτιον. ἐκβάλω T. Ald. et Sui- 
das in μέλον. ἐκβάλλω Kust. et Suidze codex Oxon. in μέλον. 

1290. ταῦτα] ταυτὶ R.T. et Suidas. 

ἐπιθήκισα] In Nubibus, de quibus dixit supra in parabasi 
1038 — 1050. 

1291. ἐξηπάτησεν ἡ χάραξ τὴν ἄμπελον] Scholiasta, παροιμία, 
ὅταν ὑπὸ τοῦ σώζοντος τὸ σωζόμενον ἀπατηθῇ. Hoc est quod 
V. 1045. dixit πέρυσιν καταπρούδοτε. 

1293. τέγους Bentleius. "Vulgo ἐμαῖς, qua conjectura est 
grammatici. ἐμαῖς omittunt C.V. et Suidas. Qui factum sit ut 
τέγους excideret, nunc planissime intelligimus cognita Raven- 
natis libri scriptura, in quo πλευραῖς στέγειν legitur, omissis 
proximis. versibus duobus, qui ab recenti manu in ima margine 
sunt adscripti. Apertum est antiquioris alicujus librarii oculos 
ad similem exitum versus 1295. aberrasse. 

1295. τὰς πληγὰς B.A. τὰς πλευρὰς C.R.V.T. Ald. et Suidas 
in στέγει : quod superscriptum in B. 

1297. ἢ) ἧς ΒΓ. 'Thesm. 582. τί δ᾽ ἔστιν, ὦ παῖ; παῖδα γάρ 
σ᾽ εἰκὸς καλεῖν | ἕως ἂν οὕτω τὰς γνάθους ψιλὰς ἔχῃς. 

1300. παροινικώτατος]) Vid. ad Acharn. 981. 

1301. "LzzvAAos Bentleius. Vulgo Ἵππυλος, quo servato 
Blomfieldius ad. ZEschyli Prometh. 214. παρῆν in παρῆσαν mu- 
tabat. ἵσπυλος V. 'IzmóAvros Suidas in παροινικώτατος. 

Λύκων] Pater Autolyci: vide scholiastam Platonis p. 332. 
. ed. Bekk. 

1302. Θούφραστος] Θεόφραστος Suidas. 


526 ANNOTA'TIONES 


οὗ ó V. 

1305. ἐνήλατ᾽ R.V.Y. et Suidas in ἐνήλατο et παροινικώτατος. 
ἐνήλλατ᾽ B.C.A. Ald. ἐνήλλετ᾽ Kusterus. 

κατεγέλα] Dubitari potest an κἀγέλα scripserit. 

1306. ὥσπερ καχρύων ὀνίδιον εὐωχημένον) Xenophon Ex- 
ped. Cyri 5, 8, 3. εἰ ἐν τοιούτῳ καιρῷ ὕβριζον, ὁμολογῶ καὶ τῶν 
ὄνων ὑβριστότερον εἶναι, οἷς φασιν ὑπὸ τῆς ὕβρεως κόπον οὐκ ἐγ- 
γίνεσθαι. BERG. 

1307. κἄτυπτεν ἐμὲ (nisi νὼ scribendum sit et de utroque 
servo accipiendum.) Elmsleius ad Acharn. 127. κἄτυπτέ με 
R. et Suidas in νεανικῶς. Vulgo karbzre δή pe. Quod qui 
probat, νανικῶς potius scribet quam νεανικῶς. κατέτυπτέ je V. 

παῖ παῖ καλῶν] Antiphanes comicus apud Athenzum 6. 
p. 262. τί yàp ἔχθιον ἢ παῖ παῖ καλεῖσθαι παρὰ πότον; BERG. 

1308. ἤκασεν Λυσίστρατος) Supra 787. Λυσίστρατος ὃ σκω- 
πτόλης. BERG. ᾿ 

1309. νεοπλούτῳ] Solent enim recens ditati esse insolentes ; 
Euripides in Suppl. 742. λαβὼν πένης ὡς ἀρτίπλουτα χρήματα 
ὕβριζε. BERG. 

1310. ἀχυρὸν R.V. et, ut videtur, scholiasta, qui ἄχυρον ex 
Eupolide et Platone memoret.  Legebatur ἀχυρῶνας, quse 
parum subtilis librarii conjectura est. Phrynichus in Bekkeri 
Anecd. p. 7, 21. ἀχυρός : ὡς πονηρὸς, λυπηρός. φημαίνει δὲ τὸν 
ὑπὸ τῶν ἀμαθῶν ἀχυρῶνα καλούμενον. ᾿Αττικὸν δὲ λίαν ὁ ἀχυρός. 
καὶ ἡ παροιμία ὄνος εἰς &yvpór. εὕρηται δὲ καὶ προπαροξυνόμενον 
ὡς ἄλυτος. Arcadius p. 72, 5. τὸ δὲ ἀχυρός ὁ ἀχυρὼν παρὰ ᾿Ατ- 
τικοῖς ὀξύνεται ὡς περιεκτικόν. | Mesychius, ἄχυρος : ó ἀχυρών. 
His etsi satis cautum est ne quis ἀχυρῶνας illud scriptum ab 
Aristophane credat, non magis tamen concedi potest ἀχυρόν 
media syllaba producta esse pronunciatum. Quamobrem sus- 
picor etiam ἀχυρμόν esse dictum, ut ἀχυρμιάν et ἀχύρμιος dici con- 
stat. "Tertia proverbii forma est ὄνος eis ἄχυρα in versu Phi- 
lemonis apud Athen. 2. p. 52 e. 

1312. θρῖα R.V. et Suidas in πάρνοψ. θρία ye B.T. Ald. 

1313. Σθενέλῳ] Histrioni tragico ad paupertatem redacto : 
de quo vide scholiastam. 

1315. διεμύλλαινεν] διεμύλαινεν V. 

1318. κωμφδολοιχῶν R.V. κωμωδολυχῶν T. Vulgo κωμφδο- 
Aeux Qv. 


AD VESPAS. 52" 


1323. ξυντύχῃ B.R.V.T.A. ξυντύχοι Ald. 

1324. δὴ om. V. | 

1326. ἄνεχε πάρεχε] Ebrius et bacchans hsc dicit senex. 
Euripides in 'Troad. 308. ávexe, πάρεχε" φῶς φέρω, σέβω, φλέγω 
λαμπάσι τόδ᾽ ἱερόν. quem locum indicavit scholiastes. Loquitur 
autem ibi Cassandra furibunda et facem gestans, ut apud 
comicum senex. Apud eundem Euripidem in Cyclope 202. 
quum Silenus dixisset ávexe, πάρεχε, τί τάδε; τίς ἡ ῥαθυμία ; 
Cyclops dicit τί βακχιάζετε; Quid subaudiatur in his verbis, 
incertum est. Vide notam ad Aves 1720. ubi chorus in nuptiis 
saltaturus dicit: ἄναγε, δίεχε, δίαγε, mápaye, πάρεχε. BERG. 

1329. μὴ ppijoe0 Bentleius. — Libri μὴ ᾽ρρήσεσθ᾽. 

1330. ταυτῃὶ Bentleius. — Libri ταύτῃ. 

1331. δᾳδὶ Brunckius. δαΐδι Ald. 

1334. ἀθρόοι] Scrib. ἅθροοι. Vid. ad Acharn. 26. 

1335. ἰὴ Brunckii editio: priores ἰῆ. 

ie] Scribendum ij. 

1338. ἰαιβοῖ αἰβοῖ] αἰβοῖ om. V. Scribendum videtur iai 
ἰαιβοῖ. Similiter βαβαὶ βαβαιάξ et παπαῖ παπαιάξ dicitur. 

1340. ἄπει σύ] ἄπεισι R.V.T.: unde ἄπει σύ correxi. ἄπεισι 
γὰρ B.C.A. Ald. Post hsc verba indicavi lacunam, fortasse 
verbis ποῦ ᾽στι explendam. 

ποῦ στιν R.V.T. Vulgo ποῦ ᾽σθ᾽. 

1341. χρυσομηλολόνθιον] Ita vocat meretricem blandus, quam 
ex convivio raptam secum adducebat. Est autem insecti genus, 
quo pueri ludunt. In Nub. vocat μηλολόνθην Y. 763. BERG. 

1342. τοῦ σχοινίου] Scholia : ἴσως τοῦ πέους. BERG. 

1446. λεσβιεῖν] Conf. Eccles. 920. BERG. 

1347. οὕνεκ᾽ Brunckius. Libri εἵνεκ᾽. 

1348. οὐδὲ φιαλεῖς] Sic B. juxta impressos. In C. ἀλλὰ 
φιαλεῖς, mendose quod ad priorem vocem. φιαλεῖς tuetur etiam 
Suidas in hac voce, ubi inter alia hsc prostant: φιαλεῖν δὲ 
κυρίως ἐστὶ τὸ ἄρχεσθαι πράγματος. Koc sensu occurrit rursus 
hoc verbum in Pace v. 432. 

ἄγε δὴ σὺ ταχέως ὕπεχε τὴν φιάλην, ὅπως 

ἔργῳ φιαλοῦμεν, εὐξάμενοι τοῖσιν θεοῖς. 
Utroque in loco φιαλοῦμεν et φιαλεῖς futura sunt, quae nescio 
qua ratione a themate φιαλέω formari queant. ' Proinde melior 
videri possit Eustathii lectio οὐδ᾽ ἐφιαλεῖς, et. ἔργῳ ᾿φιαλοῦμεν. 


598 ANNOTATIONES 


Archiepiscopi verba apponam e Commentario in Odyss. p. 
1403. 'loréov ὅτι τὸ ἰάλλειν ψιλοῦται. ὁ δὲ “Ομηρικὸς ᾿Εφιάλτης 
ὑποβάλλει νοεῖν, ὡς καὶ δασύνεται; ἀπὸ τοῦ npa. βοηθεῖ δὲ τῇ 
ἐνταῦθα δασείᾳ, καὶ ἐκ τῶν τῆς κωμῳδίας τὸ, ᾿Αλλ᾽ οὐκ ἀποδώσεις, 
οὐδ᾽ ἐφιαλεῖς, ol ὅτι. ἀντὶ τοῦ ἐπιβαλεῖς, ὁρμήσεις. καὶ εἰ μὲν 
οὕτως ἡ γραφὴ συναλείφεται, ἔχομεν τὴν ἀνάλογον δασεῖαν τοῦ 
ἰάλλειν. εἰ δὲ κατὰ τὸν Σουΐδαν οὐκ ἔστι τετρασυλλάβως ἐφιαλεῖς, 
᾿ἀλλὰ τρισυλλάβως φιαλεῖς, ἀπὸ τῆς φιάλης, ἀντὶ τοῦ, μετ᾽ εὐχῆς 
ἕξῃ τοῦ πράγματος, κατὰ τὸ, Ταχέως ὕπεχε τὴν φιάλην, ὅπως ἔργῳ 
φιαλοῦμεν" τοῦτο μὲν χρήσιμον ἔσται εἰς τὸ νοεῖν, ὅτι ἐκ τῆς φιά- 
λης καὶ ῥῆμά ἐστι τὸ φιαλῶ" ---- καὶ μὴν ἄλλως οὐκ ἀναντίρρητον, 
ὅτι ἐν τῷ, ἔργῳ φιαλοῦμεν, τὸ τοῦ ἐφιαλεῖν ἔγκειται ῥῆμα. δύναται 
γὰρ, ὥσπερ ἀττικίζεται ὁ λόγος ἐν τῷ, τῷ ἐμῷ, τῴμῷ, οὕτως εἶναι 
κατὰ συναλοιφὴν καὶ τὸ, ἔργῳ ᾽φιαλοῦμεν, ἀντὶ τοῦ ἐφιαλοῦμεν, 
καὶ ἐπιβαλοῦμεν ἔργῳ" ἵνα κατὰ τὸ χεῖρας ἰάλλειν κρέασιν, οὕτω 
καὶ ἔργῳ ἐφιαλεῖν ἦ, τὸ ἐγχειρῆσαι πράξει τινί. Inde liquet 
lbrorum nostrorum lectionem Eustathio non aliunde, quam e 
Suida, innotuisse, ipsumque in libro suo legisse οὐδ᾽ ἐφιαλεῖς, 
quod sincerum esse credam, donec me quis doceat, quomodo a 
ποιεῖν oriatur futurum ποιῶ. BRUNCK. 

1349. τούτῳ] Se ipsum dicit. BERG. 

1351. ἐὰν γένῃ δὲ μὴ κακὴ νυνὶ γυνή] Euripides in. Hippo- 
lyto 512. ἢν σὺ μὴ γένῃ κακή. BERG. 

1352. ἐπειδὰν οὑμὸς υἱὸς ἀποθάνῃ] Ita loquitur senex, ut so- 
lent filii de patribus severis et duris atque aridis. Quia ipse 
jam mores adsumsit juveniles, filium dicit esse senilibus mori- 
bus praeditum. BERG. Lucian. Dial. meretr. 7. vol. 3. p. 296. 
μακραὶ ἐλπίδες καὶ πολὺ τὸ ἐὰν ὁ πατήρ kal εἰ κύριος γένωμαι τῶν 
πατρῴων καὶ πάντα σά. 

1354. κρατῷ ᾽γὼ) κρατῶ πω Elmsleius ad Acharn. 580. 

1356. υἵδιον R.V. Vulgo υἱΐδιον. ὑίδιον Suidas 1n. κυμινοπρ. 
ὑΐδιον Elmsleius ad Sophoclis CEdip. Col. p. 83. 

1357. Alexis comicus apud Athenzeum 8. circa finem : xv- 
μινοπρίστης ὁ τρόπος ἐστί cov πάλαι. Hesychius: κυμινοπρίσται: 
οἱ φειδωλοὶ, ὁμοίως καὶ καρδαμογλύφοι. | Nempe parci et sordidi 
ita vocantur. "Vide parcemiographos. BERG. 

1358. περί μου] περὶ "oU B. περὶ ἐμοῦ C.R. 

1359. πατὴρ γὰρ οὐδεὶς ἐστὶν αὐτῷ, πλὴν ἐμοῦ] Ut filii solent 
dicere: υἱὸς γὰρ οὐδεὶς ἐστὶν αὐτῷ, πλὴν ἐμοῦ. BERG. 


AD VESPAS. 529 


1360. καὐτός" ἐπὶ Elmsleius ad Acharn. 1189. Vulgo καὐ- 
τὸς ἐπὶ. : , 

1361. δετὰς] δαίτας R. 

1363. οἵοις R.V. Vulgo οἵως. Quod revocandum. 

1364. Alterum οὗτος om. Ald.: habent B.C.V.T.A. 

τυφεδανὲ] στυφεδανὲ Suidas in στυφεδανός et χοιρόθλιψ. 
τυφεδανός in lexica sua receperunt Hesychius et Photius. 'Tum 
χαιρόθλιψ R. 

1365. ποθεῖν] ποθεῖς V.I. et Suidas. 

ὡραίας σοροῦ] Pro ὡραίας κόρης: παρ᾽ ὑπόνοιαν, ut inquit 
scholiastes, i. e. formosam puellam.  Ludit simul in voce 
ὡραῖος, quze non tantum formosum significat, sed et maturum. 
Euripides in Phoenissis 97 5. αὐτὸς δ᾽, ἐν ópaío yàp ἵσταμαι βίῳ, 
θνήσκειν ἕτοιμος. taque ὡραία copós accipitur pro morte non 
immatura, quando jam alicui καίριόν ἐστιν ἀποθνήσκειν, ut lo- 
quitur noster in Lysistr. 6o1. σὺ δὲ δὴ τί μαθὼν οὐκ ἀποθνήσκεις ; 
καίριόν ἐστι, σορὸν ὠνήσει. BERG. In Lys. nunc legitur χοιρίον 
ἔσται. 

1366. τοῦτο] ταυτὸ V. et Suidas in ἐξ ὄξους. ταῦτα Suidas in 
καταπροίξεται. ταυτὶ T. 

1367. ἐξ ὄξους δίκην] Jam mutatis moribus senex filium 1llis 
delectari dicit, quibus ipse olim delectabatur, htibus scilicet, 
et quidem plus quam cibis delicatis. Ita enim dicebat supra 
507. οὐδὲ χαίρω βατίσιν οὐδ᾽ ἐγχέλυσιν, ἀλλ᾽ ἥδιον ἂν δικίδιον 
σμικρὸν φάγοιμ᾽ ἂν, ἐν λοπάδι πεπνιγμένον. Ceterum et alibi 
similiter locutus est comicus : καί πως ἐγὼ Σθενέλου φάγοιμ᾽ ἂν 
ῥήματα, εἰς ὄξος ἐμβαπτόμενος ἢ ξηροὺς ἅλας. Quem locum citat 
scholiastes hic Vespis ad 1303. et Athenzeus 9. p. 367. BERG. 

1368. οὐ δεινὰ τωθάζειν σε — κλέψαντα ;] In Ranis 623. 
εἶτ᾽ οὐχὶ δεινὰ ταῦτα, τύπτειν τουτονὶ κλέπτοντα πρὸς τἀλλότρια ; 
BERG. 

1369. ξυμποτῶν] συμποτῶν T. 

1370. Scholia: καὶ τοῦτο ὡς εἰς γέροντα, ἀντὶ τοῦ ἀπὸ vo) xa- 
ταπεσών. ad quod proverbiale dictum alludit etiam in Nub. 
1277. τί δῆτα ληρεῖς ὥσπερ ἀπ᾿ ὄνου πεσών. BERG. 

1371. σοι] τοι R.V.I. et Suidas in ταῦτα. Ab hoc versu 
usque ad finem fabulze personarum note desunt in B. 

1372. káera.] Vulgo καίεται. 

1374. αὐτῆς om. V. 


δ90 ANNOTATIONES 


roiv] ἐν V. et Suidas in δαΐς. Obscenum horum verborum 
sensum explicat scholiasta. 

1381. vvv] Vulgo νῦν. 

1382. 'OXvpzíacw] ὀλυμπιάσιν V.Y. ὀλυμπιᾶσιν R. Vulgo 
᾿Ολυμπιάσι γάρ. 

1482. ᾿Εφουδίων»] Vid. v. 1191. 

1384. 0cvov] Vulgo θένων. 

1385. κατέβαλε] κατέβαλλε R. 

13986. ὑπώπια] ὑπώπιον V. 

1389. ἀνήρ ἐστιν ὅς y R.V.F. Vulgo ἐστιν ὅς μ᾽ ἀνήρ. 

1391. κἀπιθήκην) κἀπίθηκαν V. 

1394. λόγοι διαλλάξουσιν αὐτὰ δεξιοί.] Nempe /Esopice aut 
Sybariticze fabulz : ita enim docebat eum filius supra v. 1259. 
ἢ λόγον ἔλεξας αὐτὸς ἀστεῖόν τινα Αἰσωπικὸν γέλοιον ἢ Συβαριτι- 
κὸν — κἀτ᾽ ἐς γέλων τὸ πρᾶγμ᾽ ἔτρεψας, ὥστ᾽ ἀφείς σ᾽ ἀποίχεται. 
BERG. 

1405. δοκοῖς B.A. et Suidas in Αἴσωπος. δοκῇς C. et Suidas 
in μεθύση. δοκεῖς R.V. Ald. 

1412. APTOII. Brunckii editio. Bóe. Ald. (39e. ἢ epa. R. 

$IA. addiderunt Reiskius et Brunckius. 

1413. ἔοικας Brunckius tacite. ἐοικὼς libri et Suidas in 
θαψίνη. 

1414. Ἰνοῖ κρεμαμένῃ] Allusio δα Euripidis Inonem, quod 
drama quum ad nos non pervenerit,'difficile dictu est, quo 
comicus respexerit — Utique in scena non exhibebatur Ino in 
mare se dejiciens. BRUNCK. 

1415. BAEA. Brunckius tacite. 0e. R. Ald. 

1417. ΚΑΤΗΓΟΡΟΣΊ Quia paulo ante mentio facta fuerat 
Euripidis, ineptus librarius illius nomen his versibus przepo- 
suit: et, quamvis idem semper homo loquatur, qui primum 
erat Euripides, postea accusator appellatur. Nulla in hac 
fabula partes sunt Euripidis, cujus nomen in personarum syl- 
labo conspici non debebat. In C. huic versui praefixa persona 
ἀνήρ Tis, sequenti vero Εὐριπίδης: postea ubicunque homo ille 
injuriam passus et poenas repetens loquitur, persona est κατή- 
yopos. BRUNCK. 

οἴμοι] ὦμοι R. 

1418. καλέσῃς] Formam mediam καλέσῃ restituit heis- 
kius. 


AD VESPAS. | 531 


1420. προσείσομαι B.R.V.A. Vulgo προείσομαι. — Aristidem 
vol. 2. p. 269, 7. comparat Porsonus. 

1424. πράγματος] τραύματος ^. Quod conjecerat Reiskius. 

1426. KAT.] Lineolam — persons indicem ponit R. 

δέομ᾽] δέομαι V. 

1430. eim] εἶπεν Ald. 

1432. és (eis libri) rà Πιττάλου] Vid. ad Acharn. 1222. 

1433. βδε. πρὸς τὸν κλη. R. 

σου] σοι R. 

1434. ἀπεκρίνατο (id est ἁπεκρίνατο) C.R.V. àv' ἀπεκρίνατο 
Ald. | 

1441. KAT.] κλῆ. R. 

ἅρχων ἄρχων hbri. 

1442. Δήμητρ᾽] δήμητραν V. 

ἐνταυθὶ) Vulgo ἐνταυθοῖ. 

1443. ἀράμενος] γ᾽ addunt B.A. 

ἐγώ σε] Vulgo οἴσω σε, consentientibus R.V. ἔγωγε B.A. 

1449. ἀπολῶ σ᾽ Reiskius. Vulgo ἀπολεῖς. 

τοῖσι] τοῖς R. 

1450. — 1452. Suidas in of, 1450. — 1453. in ζηλῶ. 

14,50. ye ἢ, Ald. σε V, et lemma scholii: om. Suidas in οἵ, 
Altero loco quid scripserit Suidas incertum est: nam quod 
nunc legitur ζηλῶ σε τῆς εὐωχίας ex Acharn. versu 1008, qui 
ibi praecedit, est repetitum. ) 

1451. μετέστη] μέτεστι B.C.A. ueráorgs Suidae codex Oxon. 
in ζηλῶ. 

14.54. μέγα πείσεταί τι] μέγα τι μέγα πείσεται R, μέγα τι με- 
ταπείσεται V, quod recepi transposito τί: μέγα τι πείσεται C. 
μεταπείσεται Δ. μεταπείσετ᾽ Ald. Kust. 

1455. ἐπὶ τὸ τρυφῶν] ἐπιτρυφὸν (sic) R. ἐπὶ τὸ ῥυφᾶν V. 1,6- 
gebatur ἐπὶ τὸ τρυφερόν. Scholiasta, οἷον ἐπὶ τὸ τρυφᾶν μαλα- 
κῶς. 

1458. φύσεος] φύσεως B.C.R.V. et Suidas in ἀπόστηθι. 

ἔχοι] R. Vulgo ἔχει. 

1460. ξυνόντες γνώμαις) Nub. 1404. γνώμαις δὲ λεπταῖς καὶ 
λόγοις ξύνειμι καὶ μερίμναις. BERG. 

1461. μετεβάλλοντο] μετεβάλοντο B.C.A. μετέβαλλον Sui- 
das. 


1466. Prius ὁ accessit ex C.R.V. 


5992 ANNOTATIONES 


1471. οὐ] ὁ R. 

1472. τὸν φύσαντα R.V.  Legebatur τοὺς φύσαντας. 

1473. κατακοσμῆσαι] Nub. 515. νεωτέροις τὴν φύσιν αὑτοῦ 
πράγμασιν χρωτίζεται. BERG. yp. κατακηλῆσαι. 

1474. ἘΑΝΘΙΑΣ Brunckii editio. οἱ, R.V. Ald. hic et 
infra. 

πράγματα] rà πράγματα R.V. 

1475. ἐσκεκύκληκεν) εἰσκεκύκληκεν R.V. εἰσκεκήκληκεν C. 
εἰσεκύκληκε Moschopulus ab 'Titzio editus p. 55. Vulgo εἰσ- 
κέκληκεν. 

és Moschopulus. eis libn. 

1478. παύεται R.V. et Suidas in οὐδὲν ἧττον. παύσεται Ald. 

1480. κρόνους In Nub. 926. οὐχὶ διδάξεις τοῦτον kpóvos ὦν ; 
BERG. 

1481. τοὺς νῦν Bentleius. τὸν νοῦν libri et Suidas in κρονικώ- 
τερα. 

διορχησόμενος] διορχησάμενος R.V.A. non Suidas. 

1482. τίς ἐπ᾽ αὐλείοισι θύραις θάσσει] Scholia: ὀρχούμενος ó 
γέρων παρατραγικεύεται. loquitur enim tragicorum more. BERG. 
em αὐλείοισι R. ἐπ’ αὐλείαισι V. ἐπαυλείοισι Ald. 

1484. κλῇθρα χαλάσθω τάδε. Euripides in Hippolyto 808. 
χαλᾶτε κλῇθρα, πρόσπολοι, πυλωμάτων. Idem in Iphig. "Taur. 
1304. et in Helena 1196. ὠὴ, χαλᾶτε κλῇθρα. BERG. 

καὶ — μανίας ἀρχή in Ald. et Kust. servo tribuuntur. Cor- 
rexit Bentleius. : 

δὴ yàp R. V. Vulgo yàp δή. 

1485. σχήματος) Gestus saltantis. Ita in Pace 323. 324. 
σχήματα εἴ σχηματίζειν. BERG. 

1487. ὑπὸ C.R.V. ὑπαὶ Ald. 

ῥώμης] Scribendum ῥύμης cum Lobeckio ad Phryn. p. 404. 

1490. πτήσσει Φρύνιχος ὥς τις ἀλέκτωρ] Scholia: παροιμία ἐπὶ 
τῶν κακόν τι πασχόντων. Videtur de illis proprie dici, qui in 
certamine aliquo victi se submittunt trepidantes. Apud Plu- 
tarchum in Alcib. p. 193 c. exstat senarius poets alicujus ve- 
teris, quem usurpat de domito a Socratis disciplina ingenio 
Alcibiadis: ἔπτηξ᾽ ἀλέκτωρ δοῦλον ὡς κλίνας πτερόν. Euripides 
utitur verbo πτήσσειν quum timentes comparat cum avibus, 
Cyclop. 406. ἄλλοι δ᾽ ὅπως ὄρνιθες ἐν μυχοῖς πέτρας πτήξαντες 
εἶχον, αἷμα δ᾽ οὐκ ἐνῆν χροΐ. et τὴ Hercule fur. 974. ἄλλος δὲ 


AD VESPAS. . 533 


βωμὸν ὄρνις ὃς ἔπτηξ᾽, ὕπο. BERG. Vid. interpretes /Eliani 
V. H. 13, 17. et Valckenar. ad Phalar. p. xiii. 

1491. βαλλήσεις] βαλλήση R. 

1492. y om. R.V. Ad hunc versum et 1530. referenda 
videtur Hon glossa οὐρανίαν. 

1499. εἴτις ---- φησὶν ὀρχεῖσθαι Kal - — ἐνθάδ᾽ eei] Eu- 
phanes comicus apud Athenszum 8. p. 343. τίς φησιν εἶναι δει- 
νὸς ἐκ κοινοῦ φαγεῖν ; — ἴτω πρὸς ἡμᾶς. BERG. 

1501. υἱὸς Καρκίνου) Filii Carcini poetee varie enumerantur 
a scholiastis; ad Nubes 1264. Xenocles, Demotimus, Xenoti- 
mus: ad Ranas 86. Xenocles, Xenoclitus, Xenotimus: ad 
Pacem 782. Xenocles, Xenotimus, Xenarchus. Hic in Vespis 
ad prsesentem locum quatuor dicuntur fuisse, quorum tres fue- 
rint choreutze, quartus poeta, nempe Xenocles. BERG. Δᾶτις 
Carcini filius memoratur in schol. Pac. 289. 

1502. uécaros] μεσαίτατος R. 

1504. οὐδέν ἐστ᾽] in Ecclesiaz. 144. σὺ μὲν βάδιξε καὶ κάθιζ᾽" 
οὐδὲν yàp εἶ. Euripides in Phoeniss. 601. kára σὺν πολλοῖς 
ἦλθες πρὸς τὸν οὐδὲν és μάχην ; in. Cyclope 662. ἀλλ᾽ οὔτι μὴ 
φύγητε τῆσδ᾽ ἔξω πέτρας χαίροντες, οὐδὲν ὄντες. idem in Iphig. 
"Taur. 115. τοὺς πόνους yàp οἱ ᾽γαθοὶ τολμῶσι" δειλοὶ δ᾽ εἰσὶν οὐδὲν 
οὐδαμοῦ. et alibi sepe. BERG. 

1506. ὠψώνηκ᾽] ὀψώνηκ᾽ R. 

1507. οὐδέν γ᾽] y recte delet Brunckius. 

1509, Xenocles hic innuitur, unus e Carcini filiis, tragoedia- 
rum malus poeta, cujus meminit noster 'lhesm. 171. 440. et 
Ran. 86. Corpore erat exiguo et gracili, ob quod vitium ir- 
ridetur etiam in Pace, ubi Carcini filii ναννοφυεῖς appellantur. 
In quzsestione ó£ls ἢ φάλαγξ, idem est schema, quod Av. 1203. 
ubi Pisthetzerus Iridem rogat : 

ὄνομα δέ σοι τί ἐστι, πλοῖον, i] κυνῆ ; 
Sic res dissimillimas jungere solent, quum mira et insolita 
oblata specie, quo eam nomine appellare debeant hzesitant. 
De cancro, qui pinnoteres, vel pinnophylac appellatur, videndi, 
ne plures memorem, Plinius 9. p. 528. Athenzeus 3. p. 89. E. 
et Oppianus Halieut. 2, 186. BRUNCK. 

1510. πιννοτήρης) πινοτήρης R.V. 

1513. ópx(Aev. Pro ὀρχηστῶν propter sinnlitudinem vocum. 

Nn " 


594 ANNOTA'TIONES 


Indicat eos parvas esse staturze: mox eos τριόρχας dicit. 
BERG. 

1514. μ᾽ additum ex R.V. Vid. ad Eq. 72. 

1517. βεμβικίζωσιν codices. βεμβηκίζωσιν Ald. 

1518. — 1520. ab manu recenti adscripti sunt in mar- 
gine R. 

1518. — 1527. hemichorio tribuebantur. 

1519. 1521. θαλασσίοιο — àrpvyérov] Legebatur θαλασσίου 
— ἀτρυγέτοιο. 

1523. πόδα κυκλοσοβεῖτε) Legebatur πόδ᾽ ἐν κύκλῳ σοβεῖτε. 
(στροβεῖτε, yp. σοβεῖτε V.T.) 

1524. τὸ Φρυνίχειον)] /Eschylus in Persis 1059. καὶ στέρν᾽ 
ἄρασσε κἀπιβόα τὸ Μύσιον. Ceterum in Phrynicho videtur 
aliquid notabile fuisse, ut scholiastes ait, quod crus altius 
vibraret. BERG. | 

1526. ἰδόντες B.R.V.T.A. ἄδοντες Ald. 

ὥζωσιν] Ab ὦ, quod est admirantis. Scholiasta /Eschyli 
Eum. 524. és παρὰ τὸ ai ai alá(ew, οὕτω παρὰ τὸ à ὦ ὄζειν. 
BERG. Conf. Valcken. ad 'Theocr. Adon. p. 404. ὠιζωσιν R. 

1528. — 1537. hemichorio tribuebantur: lineola praefixa in 
R. Metrum horum versuum hoc est: 


4 
-—-4 - 
εὖ απ V E ^ LLL eiu ibas € o τ πος S Mc U, 


1528. στρόβει] Cordacem saltant; huc enim respicit scho- 
liasta Nub. 542. quum ait, τὸν δὲ κόρδακα ἐν rois Σφηξὶν εἰσή- 
yayev. BERG. 

1530. ῥῖπτε σκέλος οὐράνιον] Euripides in "Troad. 325. πάλλε 
πόδ᾽ αἰθέριον. ἄναγε χορόν. Idem in Electra 859. θὲς eis χορὸν, 
ὦ φίλα, ἴχνος, ὡς νέβρος οὐράνιον πήδημα κουφίζουσα. Est autem 
οὐράνιον pro εἰς οὐρανόν. ut hic in Vesp. 413. νὴ AC, ἐς τὸν οὐ- 
ρανόν γε (κεκραξόμεθα) BERG. 

1532. ποντομέδων Neptuni epitheton tribuit Carcino sive 
Cancro poetz, quia Neptunus est deus maris, ubi cancri sunt, 
quibus iste Cancer poeta longe prsestat. Neptuni epitheton 
occurrit apud ZEschylum in Septem c. 'T'h.134. 8 θ᾽ ἵππιος ποντο- 
μέδων ἄναξ ---- Ποσειδῶν. Euripides in Hippolyt. 744. ἵν᾽ ó πον- 
τομέδων πορφυρέας λίμνης ναύταις οὐκέθ᾽ ὁδὸν νέμει. BERG. 

1523. rots codex Havniensis. Vulgo τοῖσι. 

τριόρχοις R.V.T. Vulgo τριόρχαις. 


AD VESPAS. 535 


τριόρχαις. | Scholia :. ἔπαιξε διὰ τὸ τρεῖς εἶναι" ἐστὶ δὲ ὁ τριόρ- 
xus ὄρνεον. Vide in Avibus ri181. Sic paullo ante eosdem 
orchilos vocabat v. 1506. BERG. 

1536. ἡμᾶς] ὑμᾶς Bentleius. Hoc legisse videtur scholiasta, 
qui é£áyere ἑαυτοὺς ἔξω interpretetur. 

1537. ὀρχούμενός τις R. ὀρχούμενος ὅστις Y. 

ἀπήλλαξεν] Chorus enim ingrediens saltare solet, non egre- 
diens. 

τρυγῳδῶν R.V. τραγῳδῶν B.C.A. Ald. 


Nn2 


Pod uS 





ACTA hzc fabula est Dionysis urbanis olympiadis unde- 
nonagesims anno tertio, Álezo archonte, octo post mortem 
Cleonis mensibus : vid. scriptorem argumenti Graeci et schol. 
ad v. 48. Primas partes egit Apollodorus, histrio aliunde non 
cognitus. 


1. Duo servi oceupati sunt in saginando scarabzo, quorum 
alter ei praebet cibum, alter praeparat. BERG. 

2. — 8. Personarum vices sic sunt describendze cum Dobrzo, 
Oix. B. ἰδού — φάγοι. A. δὸς —. B. ἰδοὺ —. A. μὰ τὸν AC — 
πυκνάς. 

2. αὐτῷ] αὐτὴν Bentleius, qui non animadverterat τῷ κάκιστ᾽ 
ἀπολουμένῳ per appositionem esse adjecta, ut v. 1121. αὐτὸν -- 
τὸν ἀλαζόνα. Monuit Dobrzus. 

4. Proprie μᾶζα est offa ex farina et oleo vel etiam lacte, 
et dicitur a uárrew, unde etiam conjunctim dicitur μᾶζαν μάτ- 
τειν, ut in Eq. 55. ἐμοῦ μᾶζαν μεμαχότος, et 1100. μαζίσκας 
διαμεμαγμένας, 1163. μαζίσκην ἐξ ὀλῶν μεμαγμένην. Hic autem 
improprie et ridiculi causa μᾶζα accipitur pro turunda stercorea. 
Quemadmodum etiam verbum párrew improprie de pinsendo 
stercore usurpat Plut. 304. ἔπεισεν ---- μεμαγμένον σκὼρ ἐσθίειν, 
αὐτὴ δ᾽ ἔματτεν αὐτοῖς. BERG. Suidas: ὀνίδες, rà τῶν ὄνων 
ἀποπατήματα. BRUNCK. 

5. δὴ $epes Berglerus. δ᾽ ἤφερες Ald. et codices preter B, 
qui y ἤφερες. | 

7. περικυλίσας scholiasta. | Libri περικυκλίσας. 

9. κοπρολόγοι] Vid. ad Eq. 899. 

14. párrovr ἐσθίειν) Solebant enim servi inter pinsendum 
vorare. Hinc 115 collare quoddam ligneum cireumponebatur 
collo ne manus ori admovere possent, quod dicebatur παυσι- 
κάπη. De quo vide Polluc. 7, 2o. BERG. 

16. ἔθ᾽ ἑτέρας] Legebatur ἑτέρας ye. γε om. R.V. 


ANNOTATIONES AD PACEM. 5237 


17. Antliam nunc vocat mactram ilam, in qua pinsebat 
stercus, propter tetrum odorem, per metaphoram ab antlis 
navium, quibus sentina exhauritur, quarum odor est teter- 
rimus; nam aqua diu consistens in fundo navium pessime 
olet. Schol. ad Eq. 432. ἰστέον δὲ ὅτι ἱστάμενον καὶ χρονίζον τὸ 
ὕδωρ κάκιστον ὀδώδει, unde antlias etiam δυσώδεις dicit Pisides 
apud schol.: ἐκ τῶν ἐχόντων τὰς δυσώδεις ἀντλίας. Est autem 
proprie: οὐχ οἷός τ᾽ εἰμ᾽ ὑπερέχειν τῆς ἀντλίας, non possum su- 
gerare laborem in. haurienda, sentina, nimis ubertim affluente, 
i.e. vincor labore, οὐ δύναμαι ἀντέχειν καὶ ὑπεργίνεσθαι τοῦ 
πράγματος, ut, hunc locum citans, dicit schol. ad Eq. 432. 
Sed servus iste apud Aristoph. metaphorice loquitur et vult 
dicere, se odorem mactrze ferre non posse, unde scholia: ὑπερ- 
éxew* ἀντὶ τοῦ ἀντέχειν kal περιγίνεσθαι τῆς ὀσμῆς. Scholiastes 
Eurip. Hipp. 767. ubi χαλεπᾷ δ᾽ ὑπέραντλος οὖσα συμφορᾷ, 
fere comici nostri verbis utitur, cum ἀπὸ μεταφορᾶς, inquit, 
τῶν ἐν νηὶ μηκέτι τῆς ἀντλίας ὑπερέχειν δυναμένων. BERG. 

οἷός T] τ᾽ om. R. 

18. ἄρ᾽ yàp C. 

συλλαβὼν R.V. et Suidas in ἀντλία. Vulgo προσλαβών. . 

24. ἂν χέσῃ] ἀγχέσηι R. ' 

25. φαύλως ἐρείδει] Il l'avale sans facgons. φαύλως significat 
facile, ut Lys. 566. 'T'hesm. 711. et alibi apud comicum szpe. 
φαύλως φέρειν, leviter ferre, parvi fucere. φαῦλον πρᾶγμα, levis 
momenti negotium, res nihili, Lys. 14. Mimnermus apud Sto- 
bzeum p. 423. Florilegun Grotii : 

ὁποῖα δὴ φιλοῦσιν ἰατροὶ λέγειν 

τὰ φαῦλα μείζω, καὶ τὰ δείν᾽ ὑπέρφοβα, 

πυργοῦντες αὑτούς. 
ἐρείδειν autem, ut παίειν, Acharn. 835. valet συντόνως ἐσθίειν. 
Porco φαύλως ἐρείδοντι opponitur scarabseus βρενθυόμενος, id 
est θρυπτόμενος, delicias füciens, male tangens dente superbo. 
BRUNCK. 

28. γυναικὶ] γυναιξὶ Athenzeus 4. p. 173 a. 

γογγύλην] Est adjectivum. Pro substantivo male accepit 
scholiasta. Vid. Lobeck. ad Phryn. p. 103. 

30. παροίξας τῆς θύρας] Modice aperire januam, ut sit semi- 
adaperta. Euripides aliter Iph. Aul. 857. τίς ὁ καλῶν πύλας 
zapoífas; BERG. 

Nn2j3 


538 ANNOTATIONES 


31. μὴ παύσαιο ---- ἐσθίων — Aá05s] Phoenicides comicus ap. 
Athen. 10. p. 415. — οὗτος, ὥσπερ oibas, ἐσθίει, μέχρις ἂν διδῷ 
ris, ἢ λάθῃ διαρραγείς. Ibid. p. 416. Anaxilas comicus : Atappa- 
γήτω x&repos δειπνῶν τις εὖ, μὴ Κτησίας μόνος. BERG. 

μηδέποτ᾽ R, Priscianus p. 1206. ex codicibus corrigendus, 
scholiasta Platon. p. 86. Ruhnk. (335. Bekk.) et Suidas in 
ἐρείδειν. | Legebatur μήποτ᾽. 

32. λάθοις Reisigius Conject. p. 64. λάθῃς libri et scholiasta 
Platonis. Parum probabilis Dawesii conjectura fuit Miscell. 
p- 274. (490. Kidd.) ἕως σεαυτὸν ἂν λάθῃς διαρραγείς. 

36. Citat schol. Eurip. Orest. 322. Sunt autem isti σχοι- 
νιοσυμβολεῖς restiones. BERG. 

37. ἐς] εἰς libri. 

38. Bopóv χρῆμα ex hoc loco annotavit Phrynichus in Bekkeri 
Anecd. p. 30, 12. 

40. Distinctee personse ad fidem codd. Vulgo, posito inter- 
rogationis signo in fine preeced. versus, hic et seqq. duo alteri 
famulo continuantur. Notum est singulis deis singula animalia 
a veteribus attributa fuisse, quz eorum ἀγάλματα vocabantur. 
Hoc designare videtur vernula nomine προσβολὴ, quia animal 
deo προσβάλλεται, vel, ut est in Av. 563. προσνέμεται. 

προσνείμασθαι δὲ πρεπόντως 
τοῖσι θεοῖσιν τῶν ὀρνίθων, ὃς ἂν ἁρμόζῃ καθ᾽ ἕκαστον. 
Scarabeum autem dicit Jovis Fulgeratoris esse ἄγαλμα; seu 
προσβολὴν, quia, ut fulmine nihil nocentius, ita hoc animali, 
cul spurcissimum pabulum praebere cogitur, nihil novit intole- 
rabihus. Alter hunc locum interpretatur P. Burmannus in 
Dissertatione de Jove Fuleeratore cap. 6. BRUNCK. 

42. οὐ] τοῦ V. 

43. — 49. οἰκέτῃ Δ, 50. — 59. 61. 64. — 81. οἰκέτῃ B. tacite 
tribuit Brunckius. 

47. δοκέω] Hoc Ionicum est pro δοκῶ" fingit autem, Ionicum 
hominem hzc dicere, et est mimesis. és Κλέωνα. Qui erat 
coriarius. Male autem olent coria non minus ac scarabsus 
iste aut ejus esca. Hinc ad Cleonem in Eq. 887. οὐκ és xo- 
pakas ἀποφθερεῖ βύρσης κάκιστον ὄζων ; BERG. 

αἰνίττεται] αἰνίσσεται potius dicturus erat vir Ionicus. Quod 
restituit Dobrzeus. 

48. àvaibéos R.V. Vulgo ἀναιδῶς. 


AD PACEM. 539 


σπατίλην) Libri τὴν σπατίλην. | Articulum quem in editione 
prima servavi, nunc delendum censui cum Elmsleio ad Acharn. 
178. 

ἐσθίει] Non Cleo, quod scholiastee videtur, sed scarabzeus. 

50. λόγον] Hesychius, λόγος : 7j τοῦ δράματος ὑπόθεσις. 

52. ὑπερτάτοισιν B. Reliqui libri omnes ὑπὲρ τούτοισιν. 

53. ὑπερηνορέουσιν] Verbum Homericum: unde servata 
forma Ionica. 

56. yàp] μὲν R. 

ἐς] eis libri. 

59. μὴ kkóper] Vulgo μὴ κόρει: Correctum. ex R. (qui μὴκ- 
κόρει), Suida in κόρημα, Eustathio p. 951, 42. 

60. ἔα ἔα 'Trygseo tribuit Brunckius. "Tribuebantur servo. 

63. σεαυτὸν libri praeter Ald. et marg. C. qui σεαυτοῦ. 

64. τουτὶ R.V. Vulgo δῆτα. Conf. ad Nub. 26. 

70. àveppixàr ] ἀναρριχᾶτ᾽ Etym. M. p. 99, 29. et Suidas in 
ἀναρριχᾶσθαι. ἂν ἀναρριχᾶται els οὐρανὸν Etym. Gud. p. 50, 
54. ἂν ἀρριχᾶτ᾽ ἂν εἰς οὐρανὸν alius grammaticus ib. p. 621, 38. 
ἀναριχᾶσθαι scribi jubebant Phrynichus (in Bekkeri Anecd. 
p- 19, 25.) aliique grammatici qui pro ἀραχνιᾶσθαι per trans- 
positionem literarum dictum statuerent: alii ab ἄρριχος deriva- 
bant. De quo vid. annotationem ad scholia. - 

73. Alrvator — κἀάνθαρον] De hoc scarabzeorum genere vide 
annotationem insignem scholiastze nuper editi. 

76. μοι om. R.V. Quo non abutar ad duas qus in promptu 
sunt conjecturas. πτερωτὸν pro πτερὸν V. Euripidis ex Bel- 
lerophonte verba contulit scholiasta, ἄγ᾽ ὦ φίλον μοι ITyydcov 
πτερόν. 

82. κἀνθων] Sic scarabeeum appellat, nomine quod proprie 
asinum. significat, unde deductum κάνθαρος, quia scarabzeum 
ex asinino stercore nasci naturze rerum imperitum vulgus cre- 
debat. BRUNCK. 

85. διαλύσῃς ἄρθρων ivas] Hoc διαχαλᾶν τὸ σῶμα de equo 
agens dicit Xenophon Eq. 7, 11. 

9o. Hic et in sequentibus Brunckius oikérov B. personam 
posuit. 

95. τί μάτην οὐχ ὑγιαίνεις) Sic ὁ νοσῶν μάταν de Ajace insa- 
niente dixit Sophocles Aj. 635. eodemque sensu μάταιος μα- 
ταιάζω ματαιόφρων et qua sunt reliqua hujusmodi dicuntur. 

Nn4 


δ40 ANNOTA'l'IONES 


98. τοῖς τ᾽ ἀνθρώποισι] τοῖς τ᾽’ ἀνθρώποις R. Vera videtur 
lectio vulgata nec scribendum τοῖς ἀνθρώποις τε, quod metri 
caussa dixit Nub. 444. rois ἀνθρώποις τ᾽ εἶναι δόξω. 

IOO. ἀνοικοδομεῖν) yp. ἀποικοδομεῖν margo ed. Florentis 
Christiani. Quod verum videtur. Idem restitutum Lycurgo 
p. 166, 9. τὴν θύραν ἀποικοδομήσαντες (hbri ἀνοικοδομήσαντες) 
καὶ τὴν ὀροφὴν ἀποσκευάσαντες. 

104. 112. ἐς] eis Ald. 

106. ἁπαξαπάντων] ἁπαξἁπάντων R. 

107. σοι om. Ald. 

- βουλεύεται] βουλεύσεται a pr. m. R. 

IIO. ἰοὺ ter positum in editionibus Kusteri et Brunckii, 
quater in Ald., bis ponit R. Quod si recte factum, ἰοὺ ἰού ex- 
tra versum erit ponendum, indicata post ἄλλ᾽ lacuna. Sic 
Nub. 698. et Vesp. 1166. οὐκ ἔστι παρὰ ταῦτ᾽ ἄλλα. || κακοδαί- 
por ἐγώ. ἰὴ ter dixit v. 195. 

108. Μήδοισι — προδιδόναι) Infra 405. dicit Solem et Lunam 
id facere: ἡ Σελήνη x πανοῦργος "Hits — τοῖς βαρβάροις προ- 
δίδοτον τὴν “Ελλάδα. BERG. 

114. 7 ῥ᾽ scholiasta. Vulgo àp' quod revocandum. ἢ ῥα in- 
terdum dixerunt tragici: sed hic et ''hesm. 260. librarii errore 
illatum videtur. Euripidis ex /Eolo verba comparat scho- 
liasta, àp' ἔτυμον φάτιν ἔγνων Αἴολον evvá(ew, τέκνα φίλτατα. 

àp ἔτυμός γε] ἕτυμός γε àp Ald. errore typothete, ut vi- 
detur. 

118. εἴ τι] ὅττι B. et Ald. 

119. ἄχθομαι ὑμῖν] οὐκ ἔχω εἰπεῖν dixerat Euripides, cujus ex 
οἷο hic versus est petitus. 

120. πάππαν codices. πάπαν Ald. 

121. ἢ R.V. et Suidas in ψακάζει. — Legebatur ἦν. 

123. κολλύραν] κολλῦραν Ald. accentu vitioso. Vid. Arca- 
dium p. 194, 16. 

κόνδυλον] Scholiasta, Δημήτριος ὁ Ζηνοδότειος μεταγράφει κόν- 
δυλον (corrig. κάνδυλον)" εἶδος δέ ἐστι πλακοῦντος. ἀλλὰ διὰ τὸ 
ὄψον περιττὴ ἣ μεταγραφή. Non animadverterat Demetrius 
κόνδυλον dictum prseter exspectationem a poeta esse pro κάν- 
δυλον. 

128. ἐς] εἰς libri hic et v. 130. 132. 

παππία) παπία R. et Ald. 


AD PACEM. 541 


129. ἐξευρέθη R. ἐξηυρέθη libri reliqui et scholiasta Vesp. 
1437. Vid. ad Nub. 137. 

130. πετεινῶν) πετηνῶν R. 

132. ζῷον] Vulgo ζῶον hic et alibi. ζώιον R, ut solent codices 
antiqui. 

133. ἀετοῦ Brunckius. Libri αἰετοῦ. 

134. 9 ] Vulgo à. à( V. 

136. τραγικώτερος] 'Tragoedis enim materia fuit Pegasus, 
quo vecti sunt. Perseus, de quo Euripides in Andromeda dixe- 
rat, et Bellerophontes, de quo in cognomini: dramate, quo. hic 
praecipue respicit. BERG. 

137. μέλ᾽ ἄν] μέλε ἄν B.C. μέλ᾽ ἐάν R.V. μελέα (omisso ἄν) 
Ald. et dualem legit scholiasta. “Ἅ Unam e filiabus, eam qus 
** eo sermonem miscet, alloquitur 'Trygzeus" BRUNCK. 

139. τούτοισι] Nam scarab:zeus est σκατοφάγος. BERG. 

140. τί δ᾽ ἢν és ὑγρὸν ---Ἴ Recte scholiasta τοὺς τραγικοὺς 
παίζει διὰ τὰ περὶ ᾿Ικάρου λεγόμενα. 'Tlragicorum enim sermo- 
nem hic exprimi et sententize conformatio ostendit et és preepo- 
sitionis forma, qua ante vocalem uti non solent comici. 

142. πηδάλιον] Schol. τὸ αἰδοῖον δείκνυσι παίζων. 

143. τὸ δὲ πλοῖον R.V. Athenzeus 11. p. 488. et Suidas in 
πηδάλια. τὸ πλοῖον δ᾽ Ald. 

Ναξιουργὴς κάνθαρος) Jocus in ambiguitate significationis. 
Schol. πλοῖα ἦν οὕτω λεγόμενα, κάνθαροι, ἐν Νάξῳ γινόμενα 
τῇ νήσῳ. Athenszus p. 474. C. κάνθαρος ὅτι μὲν πλοίου ὄνομα 
κοινόν. ὅτι δὲ καὶ ποτήριόν τι οὕτω καλεῖται. BRUNCK. 

145. Πειραεῖ] Πειραιεῖ scholiasta Luciani vol. 2. p. 684. ex 
codice Vaticano emendatus.a Bastio in epistola critica p. 97. 
Πειραιεύς correpta diphthongo dixerunt Crito apud Athen. 4. 
p. 173 c. Alexis 13. p. 562 a. Macho p. 582 b. comicus 
ignotus apud Dionem Chrys. vol. 2. p. 335. (de quo fragmento 
vide Gaisford. ad Hephsest. p. 216.) Philiscus in Anth. Pal. 
11, 441. Quibus ipsis quoque fortasse simplex vocalis est 
restituenda. 

Κανθάρου λιμήν] Erant in Pirzeo tres portus, quorum unus 
a Cantharo heroe appellatus. "Vide Meursii Pirzeeum cap. 3. 
BRUNCK. Vide schol. . 

147. χωλὸς] Sspe comicus ridet Euripidem, quod claudos 
introduxerit multos; hine etiam χωλοποιὸν eum vocat Ran. 


549 ANNOTATIONES 


864. Sed hic ad ejus Bellerophontem respicit, qui de Pegaso 
cadens factus est claudus. De illo et in Acharn. 426. ἀλλ᾽ ἢ 
rà δυσπινῆ θέλεις πεπλώματα, à Βελλεροφόντης εἶχ᾽ ó χωλὸς οὗ- 
τοσί; BERG. 

148. λόγον παράσχῃς] ΚΕ fabula fias, ut ait Horatius Epist. 
1, 13, 9. FLOR. CHR. Conf. ad v. 5o. 

153. κάτω κάρα] Scribebatur xarexápa hic et Acharn. 946. 
Joannes Alex. rov. zapayy. p. 29, 24. de adverbis: καὶ τὸ κάρα 
παρ᾽ ᾿Αθηναίοις, κάτω κάρα ῥίψας με βουκολήσεται. Photius p. 
151, 4. κάτω κάρα : κάτω τὴν κεφαλὴν ἔχοντα. 

155. χρυσοχάλινον] Ex Bellerophonte Euripidis, ἴθι, χρυσο- 
χάλιν᾽, αἴρων πτέρυγας. 

150. γῆς] τῆς γῆς R. 

161. ὀρθῶς] ὀρθὸς V. Quod ferri potest. 

eis] ἐς R.V. 

163. δ᾽ V. Legebatur θ᾽. 

σίτων Brunckius. Libri σιτίων. 

πάντων] ἁπάντων C. 

165. Πειραεῖ] πειραιεῖ B. 

παρὰ ταῖς πόρναις] lsseus p. 58, 14. ᾿ἀπελευθέρα ἣν αὐτοῦ, ἣ 
ἐναυκλήρει συνοικίαν ἐν Πειραιεῖ αὐτοῦ καὶ παιδίσκας (1. 6. πόρνας) 
ἔτρεφε. DOBR/EUS. 

166. ἀπολεῖς μ᾽ om. Ald. Soph. 'Trach. 1008. ἀπολεῖς μ᾽ ἀπο- 
λεῖς. 

171. πέντε τάλανθ᾽] Vid. ad Acharn. 6. 

ἡ πόλις ἡ Χίων] Respicit ad proverbium Χῖος ἀποπατῶν, cujus 
orginem et vim explicant paroemiographi. κωμῳδεῖ δὲ Χίους, 
ὡς ebpvmpókrovs ὄντας kal ἑτοίμους πρὸς τὸ ἀποπατεῖν. schol. 
BRUNCK. 

174. μηχανοποιξέ] Nempe scarabzeus ille, super quo veheba- 
tur, erat machina scenica cujus directorem nunc alloquitur. 
BERG. Conf. fragm. 234. 

175. ἤδη στροφεῖ] Antiphanes apud Athen. 3. p. 123. ἐὰν ὃ 
ἄρα στρέφῃ pe περὶ τὴν yacrép ἢ τὸν ὀμφαλόν. Vult autem 
dicere ''rygeeus, se ita timere ne cadat, ut luctantibus in ventre 
flatibus pedere incipiat, ut illa in Plut. 693. ὑπὸ τοῦ δέους βδέ- 
ovca, et mox sit cacaturus: solent enim, si venter turbetur, 
talia subsequi. Hoc sibi volunt hzc Damoxeni comici verba 
ap. Athen. 3. p. 102. d. Στρόφοι καὶ πνευμάτια γινόμενα τὸν 


AD PACEM. 549 


κεκλημένον ἀσχημονεῖν ποιοῦσι. et apud. nostrum "Thesm. 491. 
στρόφος μ᾽ ἔχει τὴν yaorép, ὦνερ, κὠδύνη" és τὸν kompüv οὖν 
ἔρχομαι. Simul autem, quia de loco sublimi despicit, vertigine 
corripitur; quod etiam ex metu fieri solet et ἰλιγγιᾶν dicitur 
Graecis. JAcharn. 581. ὑπὸ τοῦ δέους yàp τῶν ὅπλων ἰλιγγιῶ, 
ubi schol.: ὅταν περὶ τὴν καρδίαν στρόφος γένηται, ἐπακολουθεῖ 
σκότος, καὶ τοῦτο τὸ πάθος καλοῦσιν ἴλιγγον. Hinc etiam con- 
jungit ἰλίγγους et στρόφους Diogenes epist. 29. ὑπερπιόντες καὶ 
ὑπερμεθυσθέντες, ὑπ᾽ ἰλίγγων καὶ στρόφων συνεχόμενοι. BERG. 
Fortasse στρέφει scribendum. | Conf. Plut. 1131. 

πνεῦμα] yp. καὶ πρᾶγμα V. a m. rec. 

176. χορτάσω τὸν κἀνθαρον] Id est, cacabo ; per metonymiam 
consequentis pro antecedente ; scarabseus enim vescitur ster- 
core. Supra 138. ἅττ᾽ ἂν αὐτὸς καταφάγω τὰ σιτία, τούτοισι 
τοῖς αὐτοῖσι τοῦτον χορτάσω. Similiter ille, cui podex ardebat, 
in 'Thesm. 248. οἴμοι τάλας, ὕδωρ, ὕδωρ, ὦ γείτονες, πρὶν àvriAa- 
βέσθαι πρωκτὸν τῆς φλογός. BERG. 

179. Euripides Pheen. 1074. ὠή" τίς ἐν πύλαισιν δωμάτων 
κυρεῖ; ἀνοίγετε. Idem Bacch. 170. τίς ἐν πύλαισι; Κάδμον ἐκ- 
κάλει δόμων. Ita enim malo ibi scribere et distinguere. BERG. 

θύραισιν) θύρησιν V. 

180. βροτοῦ] Subauditur ὀσμή vel φωνή. BRUNCK. 

pe προσέβαλ pe προσέβαλεν R.V. et Gregorius Cor. p. 36. 
Fortasse igitur scribendum προσέβαλέ y. 

181. ἱπποκάνθαρος) Alludit ad "Izzoxérravpos. Sic κυκνοκάν- 
θαρος de nave, Nicostratus comicus ap. Athen. 11. p. 474. 
BERG. 

182. βδελυρὲ Suidas in μιαροί. μιαρὲ libri et Suidas in. τολ- 
μῆσαι. Conf. Ran. 465. ὦ βδελυρὲ κἀναίσχυντε kal τολμηρὲ 
σὺ | καὶ μιαρὲ καὶ παμμίαρε καὶ μιαρώτατε. 

183. καὶ μιαρὲ καὶ παμμίαρε)] Sic Joannes Chrysost. vol. 7. 
P- 358 ἃ. 

185. ἔστ᾽ ὄνομ᾽ B.V. et Suidas in μιαροί. ἐστὶν ὄνομ᾽ R.  Le- 
gebatur ἐστὶ τοὔνομ᾽. 

185, 186, 187. puapóraros] Locum similem Epicharmi com- 
parat scholiasta. 

186. om. V. a pr. m., 187. om. R. 

186. δ᾽ additum ex R.V. Conf. ad Av. 108. 


187. ἐστιν] ἐστ᾽ Bentleius. 


544 ANNOTATIONES 


188. ἔσθ᾽ ὅπως R.V. et Suidas. ἔσσεθ᾽ ὡς Ald. 

192. ἥκεις δὲ κατὰ Tí;] Nub. 239. ἦλθες δὲ κατὰ τί; ubi 
scholiasta versum ex Pace afferens ἦλθες posuit pro ἥκεις. 

σοι om. Ald. ex conjectura, ut videtur, correctoris qui κρέα 
pro iambo habuit. 

193. ὦ δειλακρίων] Blanda miserentis compellatio. "Vid. Av. 
143. BRUNCK. 

196. ὅτ᾽ οὐδὲ] Conf. Nub. 7. 

198. ἰδοὺ γῆς] Reprehendit eum, qui dixerat γῆς» cum esset 
in ccelo. Sic Nub. 873..cum unus dixisset κρέμαιο, alter repre- 
hendens eum repetit eamdem vocem : ἰδοὺ κρέμαιό γ᾽ ὡς ἠλίθιον 
ἐφθέγξατο. BERG. | 

ποῖ] ποῦ R. 

199. τὸν κύτταρον] Metaphora ab apibus, quse in alvearia et 
foramina subeunt. BERG. 

200. κατελείφθης] καταλείφθης R. 

201. rà alterum om. R. 

202. κἀμφορείδια. Perperam vulgo κἀμφορίδια. In vulgatis 
etiam libris ἀμφορείδια recte excusum legitur Conc. 1119. Vide 
Dawesium Miscell. Crit. p. 214. (371. Kidd.) BRUNCK. 

210. oóveX Brunckius. εἴνεχ᾽ libri. 

211. ὅτιὴ hic et in Pluto 948. (ubi ὅτι ἢ V.) Bentleius. Le- 
gebatur ὅτι: ὁτιὴ servatum in libris Nub. 757. ὁτιὴ κατὰ μῆνα 
τἀργύριον δανείζεται. Vesp. 786. ὁτιὴ κατ᾽ ἐμαυτὸν κοὐ μεθ᾽ ἑτέρου 
λήψομαι. ἀν. 182. ὁτιὴ δὲ πολεῖται ----. Lys. 11. ὁτιὴ παρὰ 
μὲν ----. 

214. ἁττικίων] Libri ἀττικίων. | Est forma diminutiva adjec- 
tivi 'Arrikós. ᾿Αττικίων nomen proprium in inscriptionibus At- 
ticis apud Boeckium vol. 1. p. 372. 394. 

215. πράξαιντ᾽] Scribendum πράξαιτ᾽ cum Bekkero. 

ἁττικωνικοὶ] Libri ἀττικωνικοί. Adjectivum formatum ut 
Λακωνικοί. 

218. πειστέον] πιστέον R. 

219. Πύλον] πόλιν R.V. Utramque scripturam memorat 
scholiasta. Sed πόλιν aut errore librarii scriptum fuit aut a 
grammatico positum qui non intellexisset hzec eo tempore dicta 
fingi quo Pylus obessa quidem ab Atheniensium copiis, sed 
nondum capta erat, id est aliquot ante fabulam hanc actam 


annis. Vid. ad Eq. 55. 


AD PACEM. 545 
223. és] eis libri bis. 


κἄπειθ᾽] κἄπειθ᾽ os V. 

230. Post hunc Versum in libris quibusdam additum esse 
τί φησί; (Trygso tribuendum) annotavit scholiasta ad v. 
180. 

232. ἔνδοθεν R.  Legebatur ἔνδον. 

239. τοῦ βλέμματος B.R.V. καὶ τοῦ βλέμματος Ald. 

241. ὃ δεινὸς ὁ ταλαύρινος] Hec epitheta tribuit Lamacho in 
Acharn. 964. BERG. 

ὁ κατὰ τοῖν σκελοῖν} Scilicet ἱέμενος, qui ad affligenda, con- 
fringenda crura tendit. REISK. 

242. IIpactai, urbs Laconicz ditionis in Peloponneso. . Ejus 
pre alüs meminit, quia alludit ad zpácov, quod in moretum 
immisceri-solebat. Πόλεμος autem hic moretum confecturus 
inducitur: ideo mortarium in scenam effert, quo simulans se 
aliquid injicere, urbes et regiones nominat. BRUNCK. 

τρισάθλιαι] Praestat divisim. seribi τρὶς ἄθλιαι cum Dobrzeo. 
τρὶς κακοδαίμων in loco simili Plut. 851. servarunt libri. multi, 
ubi alii τρισκακοδαίμων. 

246. ὦ R.V. Vulgo ἰώ. 

ἐπιτετρίψεσθ᾽ Elmsleius in Edinburgh Review fasc. 37. p. 68. 
Legebatur ἐπιτρίψεσθ᾽. 

247. ἁπαξάπαντα] ἅπαξ ἅπαντα R. 

240. τοῖσιν R. Vulgo τοῖσι. 

251. πόλις] Siciliam vocat πόλιν, cum sit insula multas ha- 
bens πόλεις. Sic tamen et Euripides Eubceam insulam, in qua 
etiam plures sunt πόλεις, vocat πόλιν in Ion. 294. Εὔβοι ᾿Αθή- 
ναις ἐστί τις γείτων πόλις, ὅροις ὑγροῖσιν, ὡς λέγουσ᾽, ὡρισμένη. 
BERG. Hunc versum 'Trygso recte tribuit Dobrzeus. 

διακναισθήσεται] διαλυμαίνεται memorize errore posuit Har- 
pocratio in K eto;. 

253. οὗτος παραινῶ σοι μέλιτι χρῆσθἀτέρῳ] σοι, quod habent 
B.C.R.V, omisit Aldus, cum codicibus χρῆσθαι θατέρῳ ex- 
hibens. Recte Brunckius crasin restituit, quamvis literis male 
expressam, χρῆσθαι "répe. Quod vitium quum non animad- 
vertisset scholiasta, παραινῷ ut παρενῶ pronunciari voluit. 

254. τετρώβολον] Scribendum τετρωβόλου cum Kustero. 
Vid. ad Eq. 798. Vulgata scriptura Suidas utitur in rerpó- 
βολον. 


δ40 ANNOTATIONES 


255. Κυδοιμέ] Κυδοιμός deus apud Empedoclem Athen. 12. 
p. 510 c. DOBR/EUS. 

256. σοι R.V. Vulgo γάρ. 

257. Verba ὡς δριμύς, nulla interpunctione post κόνδυλος 
posita, continuabantur Πολέμῳ. "Trygso tribuit Hermannus. 
Versus 257. 258. Κυδοιμῷ tribuit V. 

257. οἴμοι uot] μοι om. R.V. Scribendum οἰμοιμοῖ, — Apol- 
lonius Dyscol. de adverb. p. 588, 25. καὶ yàp rà πρωτότυπα θέλει 
ὁπωσδήποτε περισπᾶσθαι, ὡς ἔχει τὸ οἰμοιμοῖ καὶ τὸ ὀτοτοῖ kai τὸ 
οἰοιοῖ. lllud οἰοιοῖ in Persis ZEschyli v. 954. 956. nunc scri- 
bitur οἱ oi oí. oio? etiam Herodiano probatum fuit apud Joan- 
nem Alex. rovik. zapayy. p. 36, 15. 

258. Trygso tribuit Hermannus. Continuabatur Κυδοιμῷ. 

σκορόδων) In moretum allia immisceri solebant. Pugno 
percussus famulus herum facete percontatur, num moreto des- 
tinata allia in pugnum indiderit. BRUNCK. 

ἐνέβαλεν Hermannus. Legebatur évégaAes. 

ἐς] els libri. 

261. ᾿Αθηναίων C.R.V. ᾿Αθηναίους Ald. Tum addidi ye. 
Post hunc versum in libris quibusdam lectum fuit ἰὴ ij. "Vid. 
schol. ad v. 179. 

264. ἡμῖν] ἥμιν R. 

65. ἥξει R.V. Vulgo ἥξει ye. Quod qui scripsit, ἀλετρί- 
Bavov correpta syllaba tertia dici existimavit. Idem error v. 
269. 282. 

267. μὴ ᾽λθοι] ᾽μήλθοι R. μήλθη V. 

269. ᾿Αθηναίοισιν Porsonus. |. Legebatur ᾿Αθηναίοις. 

ἁλετρίβανος Porsonus. ἀλετρίβανος R.V. àXerpígavos, ὁρᾷς, 
vulgo. 

ἁλετρίβανος) Cleonem allegorice dicit pistillum, quo urbes 
contunduntur. Similiter de eodem in Eqq. 976. εἰ μὴ γένοιθ᾽ 
Γ᾿ γένεθ᾽ οὗτος ἐν τῇ πόλει μέγας, οὐκ àv ἤστην σκεύη δύο xpn- 
σίμω, δοῖδυξ οὐδὲ τορύνη. Hic in Pac. 654. eum vocat κύκη- 
θρον καὶ τάρακτρον. Dum autem dicit periisse Atheniensibus 
pistillum illud et instrumentum belli, significat Cleonem jam 
mortuum fuisse, quod infra in loco jam adducto clarius dici- 
tur. Perierunt autem eodem tempore Cleo dux Atheniensis et 
Brasidas dux Lacedaemonius. BERG. 


271. πότνια δέσποιν᾽ B.  Legebatur δέσποινα πότνι᾽. 


AD PACEM. 547 


272. Post hunc versum sequitur in libris ἢ πρίν ye τὸν μυττω- 
τὸν ἡμῖν ἐγχέαι. — Futile additamentum, ab interprete ad pra- 
cedentia verba κἀν δέοντι τῇ πόλει adscriptum, agnoscunt scho- 
liasta (qui εἰ πρίν ye legisse videtur) et Suidas in ἐν δέοντι. 

274. γέ τιν᾽] Legebatur δῆτ᾽. γέ τι R. Hoc est quod posui 
γέ τιν᾽. 

275. τι. ΚΥΔ. ταῦτ᾽, ὦ δέσποθ᾽ τι. χωρῶ ταῦτ᾽ ὦ δέσποτα R. 

277. Σαμοθράκῃ] Herodotus 2, 51. ὅστις δὲ τὰ Καβείρων ὄργια 
μεμύηται, τὰ Σαμοθρήϊκες ἐπιτελέουσι. BERG. Vid. schol. 
Apoll. Rh. τ, 918. BRUNCK. 

280. οἴμοι ye] οἴμοι παπαῖ ye Lucian. Tragod. 296. 

kür] Legebatur κάτ᾽. Ran. 864. καὶ τὸν Μελέαγρον κἄτι μάλα 
τὸν Τήλεφον. 

281. Brasidam innuit, qui perit ad Amphipolin in eodem 
pralio quo Cleon occisus fuit ann. 3. olymp. 89. qui erat belli 
decimus. V. Thucyd. 5, 10. BRUNCK. 

282. Λακεδαιμονίοισιν Porsonus. Libri Λακεδαιμονίοις. 

ἁλετρίβανος Porsonus. ἀλετρίβανος R.V. κακὸς ἀλετρίβανος 
vulgo. 

285. Διοσκόρω] διὸς κόρω R. 

287. ἀπόφερε Ἀ. Vulgo ἀπόφυρε. 

289. Aáribos] Scholiasta, Δᾶτις σατράπης Περσῶν ---- ἑλληνί- 
(ew βουλόμενος εἶπεν ἥδομαι καὶ χαίρομαι, καὶ ἐβαρβάρισεν᾽" ἔδει 
γὰρ εἰπεῖν χαίρω. ---- λέγεται δὲ τὸ τοιοῦτο δατισμός. Conf. ad 
Eq.115. Alia genitivi forma Δάτιος utitur Strabo 9. p. 399. 

291. χαίρομαι κεὐφραίνομαι R.V. et Suidas in Δᾶτις. — Lege- 
batur τέρπομαι καὶ χαίρομαι. εὐφραίνομαι καὶ χαίρομαι Suidas in 
νῦν τοῦτ᾽ ἐκεῖνο. 

292. ἡμῖν] ὑμῖν R. 

403. φοινικικῶν] Vid. ad v. 1173. 

304. μισολάμαχος] Lamachum sspe notat tanquam belli 
cupidum, et infra 472. dicit eum obstare, quo minus pax fiat, 
et inferius introducit ejus filium non nisi prelia canentem in 
convivio, unde ipse pater male audit v. 1290. Maxime autem 
in Acharnn. perstringitur. BERG. 

307. és] eis libri. 

310. τὸν Πόλεμον ἐκζωπυρήσετ᾽ ] Solon. apud Demosth. p. 422. 
a Berglero citatus, ἢ στάσιν ἔμφυλον πόλεμόν θ᾽ εὕδοντ᾽ ἐπεγείρει. 

312. οὐ γὰρ ἦν ἔχοντας ἥκειν σιτί᾽ ἡμερῶν τριῶν] Belli tem- 


δ48 ANNOTATIONES 


pore, quum expeditio subitanea suscipitur, ssepe edictiones 
publicantur, ut milites victum tot vel tot dierum, plerumque 
trium, sibi prapparent. Vult itaque dicere: Istud edictum 
(quod incipit ὦ γεωργοὶ v. 294.) non ad Bellum spectabat, sed 
ad Pacem; propterea leetemur. . Similiter in Acharn. 196. ille, 
qui unguentum quoddam suave, quod ibi fingitur esse Pax, 
naribus admovet, dicit Pacem olere edicta de non asservando 
victu trium dierum: αὗται μὲν ὄζουσ᾽ ἀμβροσίας καὶ νέκταρος καὶ 
μὴ ᾿πιτηρεῖν ovrt ἡμερῶν τριῶν. Illuc alludit tantum in Vesp. 
242. χθὲς οὖν Κλέων ὁ κηδεμὼν ἡμῖν ἐφεῖτ᾽ ἐν ὥρᾳ ἥκειν ἔχοντας 
ἡμερῶν ὀργὴν τριῶν πονηράν. BERG. 

313. Legebatur εὐλαβεῖσθ᾽ ἐκεῖνον τὸν Κέρβερον καὶ δεδίτ- 
τεσθε.  Correctum ex R.V. 

vuv] νῦν R.V. 

KépBepov] Cleonem. . 

314. De eodem Cleone in Eq. 136. βυρσοπώλης Παφλαγὼν 
ἅρπαξ κεκράκτης. BERG. 

317. ἰοῦ ἰοῦ icy tribuunt B.C. 

326. παῦε] παύου R. 

328. ἑλκύσαι) Verbum saltationis proprium. Nub. εὐ οὐδὲ 
κόρδαχ᾽ εἵλκυσεν. BRUNCK. 

329. ὀρχήσησθ᾽ Bekkerus. |. Legebatur ὀρχήσεσθ᾽. 

331. rovroyi R.V. τοῦτο yé C. τοῦτο B. rovrobi Ald. 

334. τοί μοὔστ᾽ ] τί μοί cr. vulgo. τοι μ᾽ ἐστ᾽ C.R.V. 

337. μή τι καὶ νυνί γε χαίρετ᾽ R.V. Ψυ]ρὸ μηκέτ᾽ οὖν νυνί γε 
χαίρετ᾽. 

440. γὰρ B.C.R.V. .Vulgo δ᾽. 

341. κινεῖν) Scribendum βινεῖν. 

445. ἰοῦ ἰοῦ] Libri ἰοὺ ἰού. Recto accentu scriptum v. 317. 
ubi vid. schol. et Suidam in ἰοῦ. 

346. εἰ yàp ἐκγένοιτ᾽ ἰδεῖν ταύτην μέ more rijv ἡμέραν] Sic R, 
nisi quod ποτε in fine versus legitur. Cum R. consentit V, 
nisi quod γένοιτο scriptum est. εἰ yàp γένοιτ᾽ ἰδεῖν με ταύτην τὴν 
ἡμέραν ποτέ C. εἰ γάρ μοι γένοιτ᾽ ἰδεῖν ταύτην τὴν ἡμέραν ποτέ 
vulgo. Ῥούβοπο scribendum videbatur εἰ yàp ἐκγένοιτ᾽ ἰδεῖν 
τὴν ἡμέραν ταύτην ποτέ. Quod praeferendum nunc puto. 

347. ἀνεσχόμην Brunckius. Libri ἠνεσχόμην. Hic versus 
cum duobus proximis in unum est conjungendus creticum hexa- 
metrum. 


AD PACEM. 549 


στιβάδας) Durum et vile cubile, quali uti solent milites. 
BERG. 

348. Φορμίων] Celeber dux, de quo vid. schol. 

351. — 353. in unum versum conjungendi, pariterque 354. 
"7 350. 

351. ἄν y C.R. μ᾽ ἂν V. y ἄν y B. Ald. 

355. ἀπολλύμεθα Kusteri et Brunckii editiones. ἀπωλλύμεθα 
R. Ald. 

357. Λύκειον) Gymnasium, ubi, antequam irent in bellum, 
exercebantur. BERG. ex scholiasta. 

σὺν δόρει σὺν ἀσπίδι] Legebatur σὺν δορὶ σὺν ἀσπίδι τε. τε 
om. R.V. Veram scripturam servavit Choeroboscus ad 'Theo- 
dos. apud Bekker. Anecd. p. 7364. τὸ σὺν δόρει σὺν ἀσπίδι, 
ὅπερ ᾿Αριστοφάνης παρεμφαίνει ἐν Ἑϊρήνῃ ἐν Mópo Σοφοκλέους 
προκείμενον ὡς ἀπὸ τοῦ δόρος ἐστίν. Sophoclis versum integrum 
affert scholiasta Aristophanis, male tamen Achso tribuens, 
"Apgs ὁ λῃστὴς σὺν δορὶ (corr. δόρει) σὺν ἀσπίδι. σὺν δόρει σὺν 
ἀσπίδι ex Aristophane afferunt Etym. M. p. 284, 32. et Zona- 
ras p. 564. Quod Vesparum quoque v. 1081. reposui, ubi 
libri et Suidas (in θυμόν) ξὺν δορὶ ξὺν ἀσπίδι.  Dativum δόρει 
tragicorum locis pluribus restituit Hermannus. De quo dixi 
in 'Thesauro Stephani. Proximi versiculi quattuor ἀλλ᾽ --- 
τύχη in duos sunt dividendi, alterum hexametrum, alterum 
trimetrum. 

363. ἀλλ᾽ ὅπερ καὶ Κιλλικῶν] Pro ἀλλὰ πάντα ἀγαθά. Ita 
enim dixerat Cillicon iste, cum proditionem Mileti parans ab 
amicis interrogaretur quid faceret. BERG. — Diverse sunt de 
Cilliconte narrationes veterum, de quibus vide scholiastam. 
Κιλλικῶν perispomenon est in C. R.V, Κιλλικών B, Ald. Καλλι- 
κῶν apud Eustathium p. 1669, 58. Καλλιφῶν apud Suidam in 
πονηροῖς, qui tamen Κιλλικῶν suo loco posuit. In scholiis qua- 
druplex est nominis scriptura Κιλλικῶν Κιλικῶν (et genitivus 
᾿Κιλικῶντος) Καλικῶν (in genitivo Καλικόωντος) Καλλίκων. 

464. οὐκοῦν, ἢν λάχω] Scholia: ** $i quando plures Athenis 
* essent condemnati ad mortem non omnes uno die interficie- 
* bantur, sed sortitionem subibant singulis diebus, et quem 
ἐς sors tetigisset, mors sequebatur; itaque uno die unus mo- 
* riebatur. Quandoque etiam poenitentia ducti reliquos serva- 
* bant. Cum autem Mercurio tribuantur sortes, joco ad eum 

O 0 


550 ANNO'TATIONES 


* hoc dicit." Nempe Mercurium directorem sortis efficere 
posse, ut 'T'rygseum, tanquam condemnatum cum aliis pluri- 
bus, primum aut inter primos tangat sors, secundum quam ei 
moriendum sit, et non relinquatur inter postremos, qui sperare 
possunt adhue salutem. BERG. 

367. els] és libri. 

ἀλλ᾽ οὐδὲν ἠμπόληκά πω] Jocus in militiam, tanquam si ea 
esset certissimus pereundi modus. Milites et nautze in expedi- 
tionem profecturi viatica sibi comparabant : quem morem equos 
etiam observasse, facete narrat chorus Eq. 599. BRUNCK. 

370. ἀγαθὸν τοσουτονὶ λαβών] ἀγαθὸν ironice dictum. Soph. 
Antig. 275. kai ταῦτ᾽ ἐνίκα, κἀμὲ τὸν δυσδαίμονα | πάλος xa- 
θαιρεῖ τοῦτο τἀγαθὸν λαβεῖν. 

474. "eT. C.R.V. γ᾽. Ald. 

.. 374. ἐς χοιρίδιον] In mysteriis sive sacris initiorum Cereris 
porcum mactabant initiandi; hinc in Acharn. 747. χοιρία μυστη- 
ρικά. Dicit autem ante mortem oportere se initiari, quia initia- 
torum melior est conditio post mortem. — Chorus mysticus in 
Ran. 454. μόνοις γὰρ ἡμῖν ἥλιος καὶ φέγγος ἱλαρόν ἐστιν ὅσοι με- 
μνήμεθ᾽. BERG. 

380. μέλ᾽] μέλε R.V.T. 

τοῦ additum ex R.V.T. et Suida in τετορήσω. 

383. ὦνδρες B.R.V. ἄνδρες vulgo. 

385. μηδαμῶς, μὴ] μὴ μηδαμῶς R. μὴ om. V. 

386 — 387. εἴ τι ---- κατεδηδοκώς in unum versum conjun- 
gendi. 

387. ye om. RT. 

388. νόμιζ᾽ ἐν Bentleius. — Libri νομίζων ἐν. 

τουτῳὶ Brunckius. Libri τῷδε. τουτῳὶ τῷ πράγματι in fine 
tetrametri trochaici legitur Lys. 615. 

390. — 394. Hec in duos versus sunt distribuenda, alterum 
μὴ — μὴ λαβεῖν, alterum ἀλλὰ — δαιμόνων. 

390. Verba μὴ γένῃ παλίγκοτος ἀντιβολοῦσιν ἡμῖν (nam sic 
scriptum est in C.R.V.T. et apud Suidam in παλίγκοτος) sup- 
plementum sunt a grammatico excogitatum, quum verba poetae 
excidissent, quae quattuor creticorum mensuram explevisse ex 
stropha intelligitur. μὴ γένῃ παλίγκοτός τις ἀντιβολοῦσιν ἡμῖν ye 
B. Ald. | 

391. τήνδε] τόδε Ald. 





AD PACEM. 551 


392. χάρισ᾽] χάρισαι C.R.V.T. 

395. Πεισάνδρου] Per ironiam, ut putat schol., hujus tan- 
quam bellicosi meminit, quia tanquam timidus notetur a ple- 
risque. Sane et in Av. 1555. ἔνθα Πείσανδρος ἦλθεν δεόμενος 
ψυχὴν ἰδεῖν, ἣ ζῶντ᾽ ἐκεῖνον προὔλιπεν. BERG. 

396. — 399. καί ---- àe(] Hzc 1n hexametrum et trimetrum 
dividenda. 

396. ἱεραῖσι] ἱεραῖς R..T. 

399. δέσποτ᾽] πότνια vel πότνι grammaticus in Bekkeri 
Anecd. p. 328. Suidas in ἀγῆλαι. δέσποιν scholiasta Euripidis 
Med. 1027. Quse grammatici memori: errore posuerunt de 
Pace dea cogitantes. 

ἡμεῖς om. Ald. Habent R.V. Vaticanus, scholiasta et gram- 
matici modo memorati. 

402. κλέπται] Fures venerari deum furum par est. BERG. 
Hunc versum om. R. 

κλέπται re yàp νῦν μᾶλλόν εἰσιν V, in αἱ τε correctus. — Lege- 
batur κλέπται γάρ εἰσι νῦν ye μᾶλλον.  Particulis re yàp, nam- 
que, utitur Sophocles 'T'rach. 1019. σοί re yàp ὄμμα | ἔμπλεον ἢ 
δ ἐμοῦ σώζειν. 

406. χὠ] ᾽χόὸ R. 

409. δὲ] δὴ C.R. Conf. ad Nub. 1192. ἵνα δὴ τί τοῦτο --- 


- Bentleius. 


ὁτιὴ νὴ Δία R.V. Vulgo ὅτι νὴ τὸν Δία. 

412. ὑμᾶς] ἡμᾶς R.V. et scholiasta. 

413. λάβοιεν αὐτοὶ] αὐτοὶ λάβοιεν T. 

414. παρεκλεπτέτην Brunckius. παρεκλέπτετον vulgo. παρ- 
ἔκλεπτον B.C.T. 

415. mapérpeyor] παρέτραγον Suidas in ἢ. v. et in ἅρμα- 
τωλία. 

ὑφ᾽ ἁρματωλίας) Paronomasia pro ὑφ᾽ ἁμαρτωλίας. Schol. 
δέον εἰπεῖν, ὑπὸ ἁμαρτίας, ἀντὶ τοῦ ἁμαρτάνοντες, εἶπεν ὑφ᾽ ἁμαρ- 
τωλίας: ἀντὶ τοῦ, φειδόμενοι τῶν ἁρμάτων αὐτῶν. ἄλλως. τῆς 
τῶν ἁρμάτων ἡνιοχείας. Confer fimem  parabasis Nubium. 
BRUNCK. | 

417. τήνδε kal ξυνέλκυσον) Id est καὶ τήνδε ξυνέλκυσον, ut 
τήνδ᾽ ἐξελκύσαι v. 506. Vid. ad Acharn. 884. ξυνανέλκυσον 
Dobrzus probabiliter. 

420. Διπόλει] Libri Διιπόλει. Recte Porsonus Διπόλεια 

002 


552 ANNOTATIONES 


restituit, qua forma sola usos esse veteres ostendi in "Thesauro 
Stephani. 

424. τήνδ᾽ | Phialam auream. 

432. φιαλοῦμεν] Vid. ad Vesp. 1348. 

433- 434. Hxc verba 'Trygseo sunt tribuenda. 

437. ξυλλάβοι] ξυλλάβῃ B.C.T. 

439. διάξειν) Legebatur διάγειν με. Pronomen om. R.V.T. 

441. Scholiasta, δύο πρόσωπα ταῦτά φησιν, ὧν ó μὲν εὔχεται, 
ὁ δὲ ἕτερος ἀκόλουθα τῇ εὐχῇ καταρώμενος λέγει. Ex his Do- 
brzeus falso, ut opinor, collegit versus 441. 444. 445. 447. 448. 
450. 451. 453. 455. 456. et de versu 457. verba "Ape, δὲ et 
μηδ᾽ "ErvaMo γε, 458. ''rygeo, 442. 443. 446. 449. 452. 454- 
et de versu 457. verba μὴ μή et rursus in fine μή choro in libris 
quibusdam tributos fuisse. 

444. ἐς] eis libn. 

πότνι R.V.T. Vulgo πότνιά γ᾽. 

ταῖσιν] Libri ταῖς. 

446. πάσχοι γε τοιαῦθ᾽ πάσχοιτο τοιαῦταθ᾽ V. Scribendum 
videtur πάσχοι τοιαῦτ᾽ ἄτθ᾽. 

οἷά περ Κλεώνυμος] Id est, fiat ῥίψασπις. Τὰ Nub. 352. 
Κλεώνυμον τὸν ῥίψασπιν. | Hic in Pac. 677. de isto: εἰ γάρ 
ποτε ἐξέλθοι στρατιώτης, εὐθέως ἀποβολιμαῖος τῶν ὅπλων ἐγένετο. 
BRUNCK. j 

447. ket (εἴ R.V.) τις — μὴ ξυλλάβῃ)] De εἰ particule con- 
structione dictum ad Eq. 698. 

δορυξὸς] 9opvfóos Suidas in h. v. Forma trisyllaba infra 
utitur v. 549. 1260. 

448. ἐμπολᾷ] ἐμπολῇ B. 

453. ἴὴ ἰὴ τοίνυν, ἰὴ] ἰὴ τοίνυν ἰὴ ἰὴ R.V.T. ἰὴ τοίνυν γ᾽ ἰὴ 
Ald. 

456. “Ὥραισι») ὥραις R.V.Y. et scholiasta. 

457. Primum μὴ libri tribuunt 'Trygzeo. —Correxit Bent- 
leius. 

"EvvoAo] Distinguit Enyalium ab Marte, quod alios quoque 
poetas fecisse observavit scholiasta. 

458. &áAes] κάλοις ΒΟ. ΙΓ, et Suidas in ὀγκύλλεσθαι. 

450. εἶα] «(a R. hic et infra. Hoc est εἴα. De quo accentu 
vide ad Lys. 1303. 

460. εἶα μάλα] Hac acclamatione hodie quoque. hautze Graci 


AD PACEM. 553 


utuntur εἶα μόλα dicentes. Vid. Didotiüi notes d'un voyage 
vol. 1. p. 181. 
. 462. ἔτι μάλα R.V.T. Vulgo εἶα ἔτι μάλα. 

464. ἅνδρες) Vulgo ἄνδρες. ἄνδρας R.V. 

465. οὐχὶ B. Ald. 

468. εἶα ὦ] et ὦ V. 

469. ἀλλ᾽ ἄγεθ᾽ ἕλκετον * * καὶ σφώ] Sic correxi scripturam 
librorum ἄγετον £vvéAkerov καὶ σφώ et indicavi lacunam. | Ex- 
cidisse videtur à ᾽γαθέ. 

472. Hunc versum libri et scholiasta Mercurio tribuunt. 

473. 474. 479. 480. Choro tribuebantur. Correctum ex R. 

474. τῆς σῆς μορμόνος] In Acharn. 582. ad eumdem istum : 
ἀλλ᾽ ἀντιβολῶ σ᾽, ἀπένεγκέ μου τὴν poppóva. Alludit autem 
ad Gorgonem, signum in clypeo illius. In Acharn. 1094. ad 
eumdem: καὶ yàp σὺ μεγάλην ἐπεγράφου Γοργόνα. BERG. 

475. ἁργεῖοι) Libri ᾿Αργεῖοι. 

476. κατεγέλων] κατάγελων R. 

477. διχόθεν μισθοφοροῦντες) Demosthenes [p. 739, 6.] ἐάν 
τις ἢ διχόθεν μισθοφορῇ 7] ὀφείλων τῷ δημοσίῳ ἐκκλησιάζῃ ἢ δικάζῃ 
κι T. . Cseterum Argivi potuerunt et apud Lacedzemonios et 
apud Athenienses stipendia mereri, quia utrisque ex zequo fue- 
runt amici. Thucyd. 2, 9. Λακεδαιμονίων μὲν οἵδε ξύμμαχοι" Πε- 
λοποννήσιοι μὲν οἱ ἐντὸς τοῦ ἰσθμοῦ πάντες, πλὴν ᾿Αργείων kal 
᾿Αχαιῶν" τούτοις δ᾽ ἐς ἀμφοτέρους φιλία ἦν. Et 5, 28. οἵ re" Ἀργεῖοι 
ἄριστα ἔσχον τοῖς πᾶσιν, οὐ ξυναράμενοι τοῦ ᾿Αττικοῦ πολέμου, ἀμ- 
φοτέροις δὲ μᾶλλον ἔνσπονδοι ὄντες, ἐκκαρπωσάμενοι. BERG. 

480. χαλκεὺς} Armorum fabricator, qui paci adversatur. 

483. ὑπὸ τοῦ γε λιμοῦ] Causa famis, quia foro Attico caren- 
dum erat ipsis durante bello, etiam antequam bellum inciperet, 
cum ex edicto Periclis arcerentur foro et portubus Atticis, 
statim. penuria laborabant; hine aliorum opem implorantes 
efficere volebant, ut illud edictum tolleretur; qua etiam prze- 
cipua causa belli fuit. In Acharn. 534. ἐντεῦθεν oi Meyapfis 
ὅτε δὴ ᾽πείνων βάδην Λακεδαιμονίων ἐδέοντο τὸ ψήφισμ᾽ ὅπως με- 
ταστραφείη. In eadem fab. 729. cum Megarensis longo post 
tempore Athenas ad mercatum venisset, dicit: ᾿Αγορὰ ᾽ν 'A0á- 
vau χαῖρε, Μεγαρεῦσιν φίλα᾽ ἐπόθουν rv, ναὶ τὸν Φίλιον, ἧπερ 
ματέρα. Paulo post 751. cum ex eo quaereret Atticus: πῶς 
ἔχετε; ille respondet : διαπεινᾶμες ποττὸ πῦρ. BERG. 

003 


554 ANNO'T'ATIONES 


484. ὦνδρες B. Libri reliqui ἄνδρες. 

485. ἀντιληπτέον] ἀντιλημπτέον et λήμψεσθ᾽ v. 493. R. 

489. εἶα νὴ Δία] εἶα delendum. Post Δία addebatur EPM. 
ὦ εἶα ὦ εἶα, quse om. R.V.T. 

490. μικρόν γε κινοῦμεν) Versus ex duobus palimbaccheis com- 
positus. Hujus metri exemplum attulit Dionysius Hal. de 
comp. verb. p. 226. ed. Schaef. σοὶ, Φοῖβε, Μοῦσαί re συμβῶμεν. 

491. οὔκουν R.V. Vulgo οὐ. 

Post δεινὸν indicavi lacunam, fortasse sic explendam, οὔκουν 
δεινὸν δῆτα τόδ᾽ ἐστίν. Confer locos similes Eq. 810. 820. 87 5 
878. Av. 27. 

493. — 547. om. T. 

496. κακόνοι R, scholiasta, Suidas in κακόνοι. κακὸν οἵ C. 
κακὸν εἴ Ald. κακοί V. 

ἡμῖν Suidas. | Legebatur ὑμῖν. 

497. y addidit Bentleius. 

498. ἀνδρείως Bentleius. Libri ἀνδρικῶς. Eandem cor- 
ruptelam notavi Eq. 453. 

500. — 507. Mercurio tribuit ἢ. Recte. 

502. σκορόδοις ἠλείψατε] Scholia : quasi alliorum acrimonia 
unaistis Pacem (i.e. exacerbastis nos, ut Pax turbaretur.). 
Sunt autem multa apud ipsos allia (v. supra v. 246.). Μὲ 
videntur Megarenses belli inceptores fuisse, propter raptum 
meretricularum Aspasie et inde ortam ram Periclis et. ejus 
contra ipsos edictum. | V. in Acharn. 525. Prseterea loquitur 
de Pace, tanquam de puella delicata, odorem allii aversante. 
BERG. 

505. δικάζετε] Av.40. ᾿Αθηναῖοι δ᾽ ἀεὶ | ἐπὶ τῶν δικῶν ᾷδουσι. 
BERG. 

507. Ingeniosum est hujus loci acumen, quo submonet Athe- 
nienses, ut maritimarum opum studio se applicent, quod iden- 
tidem eis suadere solebat ''hemistocles. BRUNCK. 

509. ro. R.V. δὴ B. Ald. Particulam om. C. 

511. οἵ τοι γεωργοὶ R.V.C. ἴδ᾽ οἱ γεωργοὶ B. oi γεωργοὶ Ald. 

513. ὁμοῦ ᾽στιν ἤδη C.R.V. et Vaticanus. ὁμοῦ ᾽στιν ἥδε scho- 
lasta ad Eq. 244. ὁμοῦ στιν ἤδ᾽ ἐγγύς Ald. glossemate illato. 
Vid. interpretes Hesychii ad. ὁμοῦ 'c7:. 

518. 519. Sic R.V. Vulgo à eia ὦ εἶα εἶα εἶα | ὦ εἶα ὦ εἶα 


n 


Tas. 


AD PACEM. 555 


520. Jam Pacem extraxerunt et salutant. BERG. . Grandi 
figura mulierem reprsesentatam fuisse colligi potest ex scholio 
ad Platonem p. 331. ed. Bekk. κωμῳδεῖται δὲ (᾿Αριστοφάνης) 
ὅτι kal τὸ τῆς Εἰρήνης κολοσσικὸν ἐξῆρεν ἄγαλμα: Εὔπολις Avro- 
λύκῳ, Πλάτων Νίκαις. 

521. πόθεν ἂν λάβοιμι] πόθεν λάβοιμ᾽ ἂν Stobzeus Floril. 55, 
8. Aristophanes fragm. 85. πόθεν ἂν λάβοιμι βύσμα τῷ πρωκτῷ 
φλέων ; 

ῥῆμα μυριάμφορον] Verbum quo satis exprimam, quantus vini 
proventus tempore pacis esse soleat ; vocabat enim pacem fo- 
τρυόδωρον. BERG. 

523. Opora et Theoria cum Pace ex antro educebantur. 
Mulierculg autem erant meretricum more ornatae. BRUNCK. 

527. Mercurio tribuit ἢ. Erat 'Trygzi. 

528. — 532. usque ad v. Εὐριπίδου Mercurio, 532. — 538. 
usque ad v. κἀγαθῶν 'Trygzo tribuunt R. et Ald.  Tacite cor- 
rexit Brunckius. 

531. τραγῳδῶν] Hic forte melius legeretur τρυγῳδῶν. Mirum 
enim, ni artis suse mentionem tam opportuno loco fecisset poeta ; 
nec opus erat, tragoedorum meminisse, quum postea nomi- 
nentur przestantissimi illius temporis duo. BRUNCK.  Scri- 
bendum τρυγῳδῶν cum Brunckio. 

532. κλαὐύσἄρα] De hac crasi vid. ad Eq. 1373. Libri vel 
κλαῦσ᾽ àpa, quod est in R, vel κλαῦσ᾽ ἄρα, quod habet V. 

536. εἰς ἀγρὸν B.C.R.V. Vulgo és izvóv. Utramque scrip- 
turam novit scholiasta. 

537. χοὸς] Scribebatur xoós. για. ad Ach. 1coo. 

542. ἁπαξάπασαι) ἅπαξ ἅπασαι R, ut solet. 

κυάθοις] Cyathos calida impletos (cucurbitule solent vocari) 
admovebant ejusmodi tumoribus, ut detumescerent. Eo re- 
spicit in Lysistr. 444. ubi Lysistrata plagas minatur cuidam et 
dicit: κύαθον αἰτήσεις τάχα" ubi scholia: ἵνα προσθήσῃς rais 
γνάθοις. γεμίζουσι γὰρ κύαθον θερμοῦ καὶ προσκολλῶσι τοῖς οἰδή- 
μασι καὶ θεραπεύεται. BERG. 

545. γοῦν V. y οὖν R. Vulgo γάρ. 

— 547. κατέπαρδεν R. κατεπάπαρδεν V. καταπέπαρδεν C. πέπαρ- 
δεν Ald. 

549. δορυξὸν R.V. et Suidas in. ἐσκιμάλισεν. | Vulgo δορυ- 
ξόον. ἷ | 

o 04 


556 ANNO'TATIONES 


559- ἐστι codices. yàp ἐπὶ Ald. 

561. τοὺς λόφους --- καὶ τὰς Γοργόνας Cristas in galeis, qua- 
rum usus in bello, ut et clypeorum γοργονώτων. BERG. 

562. λιταργιοῦμεν] λιταργειοῦμεν ἘΝ. 

563. ἐμπολήσαντες)] ἀγόρασον Athenszus 3. p. 119 d. me- 
moria lapsus. Ex hoc loco sumpta videtur glossa Hesychii 
ἐμπολήσαντες. 

565. γοργὸν] Antatticista in Bekkeri Anecd. p. 86, 26. 
yopyós: τοῦτο ἀξιοῦσιν ἐπὶ τοῦ κατὰ τὰ ὄμματα τοιούτου Tác- 
σεσθαι ἢ ἐπὶ τοῦ κεκινημένου κατὰ πρόσωπον, οὐ μέντοι ἐπὶ τοῦ 
ταχέος ἢ ἀνδρείου. ἐλέγχει δ᾽ αὐτοὺς ᾿Αριστοφάνης Εϊρήνῃ. Huic 
loco melius convenit λιπαρὸς et εὐτραφής, quibus vocabulis He- 
sychius inter alia yopyós interpretatur. 

566. νὴ AC] νὴ τὸν 00 R.V.T. 

σῴφϑρα Bentleius. Libri σφύρα. Vide Arcadium p. 96, 26. : 

áp R.V.IT. Vulgo ἄν. 

567. θρίνακες sunt τρίαιναι, tridentes rastri, s. ligones, idem 
fere quod δίκελλαι. — Mox τριαινοῦν τῇ δικέλλῃ. V. Hesych. in 
Opiva£. τριαινοῦν est terram vertere, τὸ ἄνω κάτω ποιεῖν. Pro 
diruere, evertere, utitur Eurip. in Bacch. 344. θάκους τοῦδ᾽, ἵν᾽ 
οἰωνοσκοπεῖ, μοχλοῖς τριαίνον κἀνάτρεψον ἔμπαλιν, ἄνω κάτω τὰ 
πάντα συγχέας ὁμοῦ. BRUNCK. 

568. καλῶς ---- ἀπαλλάξειεν ἂν] Id est, bene curabitur. 

570. γήδιον] Hoc grammatie quidam γήδιον scribunt. De 
quo dixi in Thesauro Stephani. 

572. ἡμῖν] ὑμῖν B. 

574. παλασίων B.C. [et R.V.T.] recte. Ita apud Hesychium 
e literarum serie excudi debuit, ubi nunc legitur: zAaocía, (scr. 
παλάσια) rà συγκεκομμένα σῦκα. kal διὰ τοῦ 0, πλάθια (scr. πα- 
λάθια) καὶ παλάθη. Photius ad hanc glossam citatus: παλάσια, 
τὰ συγκεκομμένα σῦκα, παλάθην λέγουσι, kal παλαθίδα. εἰσὶ δὲ ἐξ 
ἰσχάδων ἢ σύκων κεκομμένοι βῶλοι πλινθοειδεῖς. Male in im- 
pressis παλλασίων. BRUNCK. παλαθίων Suidas in παλάθαι. 

582. ὡς ἦλθες ἡμῖν ἀσμένοις, ὦ φιλτάτη) Legebatur à φίλταθ᾽ 
ὡς ἀσμένοισιν ἡμῖν ἦλθες. 

584. ἐδάμην] Legebatur ἐδάμημεν. Ceterum hie versus cum 
duobus proximis in unum conjungatur. 

595. δαιμόνια Ἀ. Legebatur δαίμονα. Plut. 675. ἐπεθύμουν 
δαιμονίως ἐφερπύσαι. 


AD PACEM. 551 


587. μέγιστον R.V. Vulgo τὸ μέγιστον. 

588. — 590. Legebatur πᾶσιν ὁπόσοι γεωργι- | kóv βίον érpt- 
βομεν. μόνη yàp ἡμᾶς ὠφέλεις. | Quse postrema verba μόνη yàp 
ἡμᾶς ὠφέλεις si scripta sunt ab Aristophane, in eum quo trans- 
posui locum esse transferenda liquet, indicatis et ante et post 
ea lacunis. 

599. 590. Hsec in unum versum contrahenda, cujus in prin- 
cipio duo pedes exciderunt, velut πάντα παρέχουσ᾽ ἀγαθὰ πᾶσιν 
ὁπόσοι βίον ἐτρίβομεν γεωργικόν. 

591. — 594. πολλὰ — φίλα] Versus unus hexameter. 

594. κἀδάπανα] Horatius de vita rustica Epod. 2, 48. dapes 
inemías apparet. Noster Acharn. 32. ἀποβλέπων eis τὸν ἀγρὸν, 
εἰρήνης ἐρῶν, στυγῶν μὲν τὸ ἄστυ, τὸν δ᾽ ἐμὸν δῆμον ποθῶν, ὃς ov- 
δεπώποτ᾽ εἶπεν, ἄνθρακας πρίω, οὐκ ὄξος, οὐκ ἔλαιον, οὐδ᾽ ἤδει πρίω, 
ἀλλ᾽ αὐτὸς ἔφερε πάντα. BERG. 

595. xiópa] Libri χίδρα. — Conf. ad Eq. 806. 

596. — 599. Versus unus hexameter. 

599. ómóc' Bentleius. Libri ὅσ᾽ preter V, qui ὅσσ᾽. 

600. προσγελάσεται C.R.V. Vulgo προσγελάσονται. 

λαβόντ᾽ R.T. Vulgo σε Aafgovr . 

601. τοῦτον om. I. Pro eo ἤδη est in Ald. 

603. σοφώτατοι] λιπερνῆτες memorie errore posuit Diodorus 
12, 40. ad versum Archilochi aberrans à λιπερνῆτες πολῖται, rà- 
μὰ δὴ ξυνίετε, quo Cratinum in Pytine usum fuisse ex annota- 
tione scholiastze cognoscitur. 

δὴ ξυνίετε] τις £vriéro Diodorus. 

605. ἦρξεν ἄτης Seidlerus. Libri et Diodorus αὐτῆς ἦρξε. 
"pórapxov ἄτην dixit /Eschylus Agam. 1163. Adjectivo ἀτηρὸς 
utitur Aristoph. Vesp. 1299. 

Φειδίας πράξας κακῶς] Vide annotationem ad scholia. 

606. μετάσχοι R.V. — Vulgo μετάσχῃ. 

607. ὑμῶν] ἡμῶν R. et Ald. 

609. Μεγαρικοῦ ψηφίσματος] De hoc dictum Acharn. 533. 

610. κἀξεφύσησεν Bentleius. ἐξεφύσησε (vel — ev) R.V. et 
Suidas in ἢ. v. ἐξεφύσησε yàp Ald. 

612. ἄκουσ᾽ R.V. Legebatur ἤκουσ᾽. 

ἐψόφησεν ἄμπελος} De vite loquitur tanquam de animali, 
more /Esopico. Ita et de dolis. Vult autem dicere, agros 
esse vastatos et vites excisas: κἀμοὶ γάρ ἐστιν ἀμπέλια κεκομμένα, 


558 ANNOTATIONES 


inquit rusticus ille in Acharn. 511. dicens, se propterea infen- 
sissimum esse Lacedaemoniis, qui szepe impressionibus factis in 
agrum Atticum omnia vastarunt. Vide mox 628. BERG. 

615. πεπύσμην] ᾽πεπύσμην C. 

616. ἠκηκόη) Labri zkqkóew. | Correctum ex scholiastze anno- 
tatione, τὸ δὲ ἠκηκόειν (corrig. ἠκηκόη) οὕτω Φρύνιχος διὰ τοῦ ἡ 
ἀναγινώσκει. 

620. ἠγριωμένους ἐπ᾽ ἀλλήλοισι καὶ σεσηρότας) Phrynichus in 
Bekkeri Anecd. p. 42, 6. ἠγρίωνται καὶ σεσήρασιν ἐπ᾽ ἀλλήλους 
(ser. ἀλλήλοις) : τροπικῶς ἀπὸ τῶν ἐριζόντων πρὸς ἀλλήλους κυνῶν. 

623. αἰσχροκερδεῖς] Euripides Androm. 445. de Spartanis, 
οὐκ αἰσχροκερδεῖς ; οὐ λέγοντες ἄλλα μὲν | γλώσσῃ, φρονοῦντες δ᾽ 
ἄλλ᾽ ἐφευρίσκεσθ᾽ ἀεί. BERG. 

διειρωνόξενοι] In Av. 1013. ὥσπερ ἐν Λακεδαίμονι ξενηλατοῦν- 
ται. BERG. 

627. ἂν additum ex ΠΥ. 

ἀνδρῶν) ἀνδρῶν ye Ald. 

628. 629. ''rygseo, 630. 631. choro tribuit R. Vulgo inversze 
personarum vices. 

628. κορώνεων] κορώναιον R.V. Est ficuum species, de qua 
vide schol. 

629. 'jórevca κἀξεθρεψάμην Bentleius. | Libri φυτεύσας ἐξ- 
εθρεψάμην. 

630. μέλ᾽ ] μέλε᾽ R. μέλε T. 

γε δῆτ᾽ Bentleius. δῆτά y Ald. δῆτ᾽ C.R.V.T. 

631. ἑξμέδιμνον] De hoc composito vid. Lobeck. ad Phryn. 
p. 414. 

632. κἄτα δ κἀνθάδ᾽ Dobrzus. Non opus. 

ἐκ τῶν ἀγρῶν] Nempe initio belli, quum omnes in urbem 
commigrarent. Vid. ad Eq. 792. BERG. 

633. ἐμάνθανεν R.V. Legebatur ἐλάνθανεν. p superscriptum 
in T. Utramque scripturam memorat scholiasta. 

635. τοὺς λέγοντας ] Oratores in concione populi. 

637. δικροῖς) Suidas: δικροῖς, διφυέσι ξύλοις, δικρανίοις ' Api- 
στοφάνης᾽ δικροῖς ἐώθουν τὴν θεὸν kekpáypaov τὴν Εἰρήνην λέ- 
yov. ἔδει δὲ εἰπεῖν ξύλοις, καὶ εἶπε κεκράγμασι' ἐπειδὴ οἱ ῥήτορες 
δημηγοροῦντες τῇ κραυγῇ ἔπειθον μὴ ποιῆσαι εἰρήνην. BRUNCK. 
De accentus inconstantia δικροῖς et δίκροις vide Lobeck. ad 


Phryn. p. 233. 234. 


AD PACEM. 559 
638. πολλάκις) Vide Thucyd. 4, 41. DOBR/EUS. 


639. rois παχεῖς} "Talis ille est, cui exitium minatur judicum 
chorus Vesp. 287. καὶ yàp ἀνὴρ παχὺς ἥκει τῶν προδόντων τἀπὶ 
Θράκης, ὃν ὅπως αἰσχυνεῖς, ἐγχυτριεῖς. Maxime autem illos 
aggrediebantur sycophante, qui essent simpliciores et simul 
divites v. Eq. 260. et 265. qua ibi ad Cleonem spectant ; nam 
is talia docte norat facere. BERG. De verbo σείειν, quod 
dicitur de sycophantis, qui alios vexant et exagitant, vid. 
Photius p. 504, 25. 

640. ὡς φρονεῖ rà Βρασίδου] quod cum Brasida sentiat eique 
sit addictus. Iste erat admodum prudens imperator, eoque 
efficiebat, maxime quo tempore in Thracia erat, ut multi ab 
Atheniensibus ad Lacedaemonios deficerent. Hinc sycophantee 
Athenis szepe arripiebant occasionem, ut etiam innocentes insi- 
mularent, quasi cum eo conspirarent. In Vesp. 473. ὦ jucó- 
δημε kai μοναρχίας épaarà καὶ ξυνὼν Bpac(óg. BERG. 

$povot C.R.V.T. Vulgo φρονεῖ. 

Βρασίδα Suidas in Βρασίδας. Vulgo Βρασίδου. Quod revo- 
candum. Conf. ad Lys. 1153. 

643. ἅττα Florens Christianus. Libri ἅττ᾽ ἄν. 

διαβάλοι] Ita dixit pro παραβάλοι, quod. objicere sive proji- 
cere cibum est canibus aut alis bestiis: et hoc verbum erat po- 
nendum, quia similitudo est a canibus, cum cibus eis projicitur; 
᾿ sed quasi errans utitur verbo διαβάλλειν calumniari, quia rhe- 
tores isti sycophantz per calumnias efficiunt, ut innocentibus 
bona sua extorqueantur. BERG. διαβάλλοι V. Ald. 

644. ἐτύπτονθ᾽ R.V. et scholiasta. | Legebatur ἔτυπτον. 

645. ἐβύνουν R.V.T, Hesychius, Suidas et Zonaras in éf9- 
vovv. Vulgo ἐβύουν. 

τὸ στόμα] In Plut. 379. τὸ στόμα ἐπιβύσας κέρμασι τῶν ῥητό- 
ρων. Cratinus ap. schol. ad Eq. 523. εἰ μὴ yàp ἐπιβύσει τις 
αὐτοῦ τὸ στόμα, ἅπαντα ταῦτα κατακλύσει ποιήμασι. BERG. 

648. βυρσοπώλης] ὁ βυρσοπώλης C.R.V. 

650. ἔτ᾽ ἔστ᾽ ἐκεῖνος R.V. ἔστ᾽ ἐκεῖνος Β. ἔσται κεῖνος (᾽κεῖνος 
P.) ΟΟΓ. τις ἔστ᾽ ἐκεῖνος Ald. . 

ἁνὴρ] ἀνὴρ, libri. 

ἀλλὰ σός] Erat enim Mercurius etiam ψεκροπομπός. Et Cleo 
jam erat mortuus. BERG. 

654. κύκηθρον] Phrynichus in Bekkeri Anecd. p. 48, 28. 


560 ANNO'TA'TIONES 


κύκηθρον : ἐπὶ τοῦ τὰ πάντα κυκῶντος kal ταράττοντος.  Femini- 
nam formam κυκήθρα ponunt. Hesychius, Photius aliique gram- 
matici. 

655. ἁπαξάπαντα)] ἅπαξ ἅπαντα R. 

656. σεαυτοῦ] σαυτοῦ KR. 

657. Ad personam Pacis, quse muta introducitur. BERG. 

658. εἴποι] εἴποιμι R. 

661. αὐτοῖσι] αὐτοῖς R.V.T', recte, si πρὸς ἔμεγ᾽ scribatur. 

663. εἶεν R.V.T.. et scholiasta. Legebécil εἷέν y. J/Eschy- 
lus Choeph. 655. εἶεν, ἀκούω: ποδαπὸς ὁ ξένος, πόθεν ; 

665. μετὰ τὰν IIóAo] Postquam cepissent Athenienses Sphac- 
teriam, insulam Pylo vicinam (Pylum autem antea occupave- 
rant) et captivos ex ea duxissent trecentos Laconas, quorum 
plerique erant ex nobilioribus, Lacedaemonii. aliquoties legatos 
miserunt Athenas de pace, qui re infecta sunt dimissi. '"Thu- 
cydides 4, 41. ἐπρεσβεύοντο πρὸς αὐτοὺς kal ἐπειρῶντο τήν τε 
Πύλον καὶ τοὺς ἄνδρας κομίζεσθαι. οἱ δὲ μειζόνων τε ὠρέγοντο καὶ 
πολλάκις φοιτώντων αὐτοὺς ἀπράκτους ἀπέπεμπον. ταῦτα μὲν τὰ 
περὶ Πύλον γενόμενα. BERG. 

667. τρὶς ἐν τἠκκλησίᾳ] τρεῖς ἐν τῆι κλησίαι R. 

669. ἐν τοῖς σκύτεσιν] Facete : id est, coriarius Cleo rempub- 
licam tum regebat. BRUNCK. . Conf. Eq. 795. 

672. κἄσπευδεν] κατέσπευδεν V. 

674. οὖν om. R. 

675. ψυχὴν Β. ψυχήν y R. Ald. ψυχήν τ CT. 

676. οὗπερ Bentleius. ὅπερ C.R.V.Y. ὥσπερ B. Ald. 

678. Notissimus clypei abjector Cleonymus, in quem facetus 
hic est. jocus e similitudine vocum petitus ἀποβολιμαῖος et ὑπο- 
βολιμαῖος. BRUNCK. 

680. πυκνί R.V.T. Vulgo πνυκί. Vid. ad Eq. 165. 

682. ποῖ R.V. cov Ald. om. C.T. 

684. ἐπεγράψατο] Hoc verbum proprie usurpatur de inqui- 
linis, quos habere oportebat προστάτην. BERG. 

689. γενησόμεσθα] γενησόμεθα B. 

γενησόμεσθα. EPM. “τίνι τρόπῳ ;) Legebatur γενησόμεσθα 
τρόπῳ τινί. | Postrema verba duo Mercurio tribuit R. 

690. λυχνοποιὸς)] Nub. 1065. Ὑπέρβολος δ᾽ ook τῶν λύχ- 
νων ---. 

. 694. κατέλιπεν] κατέλειπεν V. 


AD PACEM. 561 


695. πράττει C. R.V.T. πράττειν B. πράττοι Ald. 

699. κέρδους ἕκατι κἂν ἐπὶ ῥιπὸς πλέοι] Versum proverbialém 
poete ignoti θεοῦ θέλοντος κἂν ἐπὶ ῥιπὸς πλέοι memorant Plu- 
tarch. Mor. p. 405 b. "Theophilus ad Autol. 2, 9, scholiasta 
Eurip. Phoen. 398. De φιλαργυρίᾳ Simonidis copiosa est an- 
notatio scholiastee. 

ἐπὶ ῥιπὸς C. R.V.T. ἐπὶ τῆς ῥιπὸς Ald. 

700. δαί C.Y. Reliqui libn δέ. 

ἀπέθανεν] Brevi ante hanc fabulam actam tempore. Ulti- 
mam ejus fabulam Πυτίνην fuisse constat, actam olympiadis 89. 
anno primo. 

701. ὅθ᾽ οἱ Λάκωνες ἐνέβαλον] Nihil de hac incursione ab 
historicis proditum vidi: quod non mirandum, quum Lacedz- 
monii fines Atticee. non raro illis temporibus infestaverint. 
Arnstides vol. 1. p. 387, 10. σκέψασθε δὴ καὶ τόδε, ὅτι Λακεδαι-- 
μόνιοι καθ᾽ ἕκαστον ἔτος ἐμβάλλοντες εἰς τὴν ᾿Αττικὴν οὐκ ἠσχύ- 
vovro ἀναχωροῦντες, τοσαῦτα ὅσα ἠδύναντο βλάψαντες. | Absurde 
scriptor περὶ κωμῳδίας p. xi. ed. Kust. de prima Lacedzemonio- 
rum invasione cogitavit, quie archonte Pythodoro facta est, id 
est olympiadis 87. anno primo, vivo atque vigente Cratino. 

703. ἰδὼν} ὁρῶν B. In ἰδὼν consentiunt grammaticus modo 
citatus et Suidas in ἐξηνέσχετο. Notatur autem his verbis 
Cratini vinositas. 

705. ἀφησόμεσθα R. Vulgo ἀφεξόμεσθα. 

711. τῆς ᾽Οπώρας κατελάσας] In Eccles. 1082. morépas mpo- 
τέρας οὖν kareAácas àmaAAayó; BRUNCK. καταγελάσας V. 
corr. Idem vitium apud ZElian. epist. 7. τῆς Οπώρας οὖν ka- 
ταγελάσαι τί ἀδικῶ ; correxit in annotatione ad locum Ecclesiaz. 
Kusterus. 

712. βληχωνίαν) Pulegium dicitur valere contra mala, quse 
ex nimio esu pomorum oriuntur. Forte et aliquid obsceni 
subest; nam βληχὼ etiam dicitur τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον, ut patet 
ex Lysistr. 8g. Tale quid est, quale in ῥοφήσεις ζωμὸν v. 715. 
latere videtur. BERG. 

714. ἧσπέρ ποτ᾽ ἦν] Schol. ἡ yàp βουλὴ τὰς θεωρίας ἐξέπεμπε. 

715. βουλὴ σὺ scholiasta. Libri σὺ βουλή. | 

716. met Elmsleius ad Acharn. 278. Libri ῥοφήσεις. 

ζωμὸν ἡμερῶν τριῶν] Quia in. triduum Wi tec decerni 


solebant. BRUNCK. 


562 ANNOTATIONES 


722. Euripidis ex Bellerophonte versus. 

. 724. τὴν τοῦ Γανυμήδους ἀμβροσίαν σιτήσεται] Schol. ἀμβρο- 
σίαν ἀντὶ τοῦ, τὴν κόπρον. Nec apud deos manenti scarabso 
suavius quidquam dari poterat, juxta illud, quod dixit famulus 
initio fabule: ἑτέραν δὸς παιδὸς ἡταιρηκότος. | τετριμμένης γάρ 
φησιν ἐπιθυμεῖν. BRUNCK. 

725. θάρρει] Male vulgo θάρσει, quod tragicis relinquendum. 
BRUNCK. 

728. ἐστυκότες] Perperam in B. ἑστηκότες. Frequens ista 
permutatio. Vide ad "Thesm. 158. BRUNCK. 

729. σκεύη] Enumerata v. 299. 

732. φυλάττετε V. φύλαττε R.T. | Vulgo φύλαττε σύ. 

ἀνδρείως) ἀνδρίως R. 

733. Videtur alius cujuspiam poetze versum non optimum 
ridere: qua sola ratione explicari posse videtur cur tetrame- 
trum trochaicum anapsestis admiscuerit. 

Qv] ἣν V. 

ἔχομεν) ἔχωμεν C.V. 

λόγων λόγον B.R. 

ὅσα τε νοῦς ἔχει C.R.V.T. χὥσα τε νοῦς αὐτὸς ἔχει ye B. xóca 
τε νοῦς αὐτὸς ἔχει Ald. 

734. τύπτειν τοὺς ῥαβδούχους] 'Thucyd. 5, 50. Λίχας ó ᾽Αρκε- 
σιλάου Λακεδαιμόνιος ἐν τῷ ἀγῶνι ὑπὸ τῶν ῥαβδούχων πληγὰς 
ἔλαβεν, ὅτι etc. Vid. Valckenar. ad Herodot. 8. 59. DO- 
BRJEUS. 

736. θυγάτερ Ais] Minervam dicit. θυγατέρα V. Idem 
vitium in versu Simonidis apud scholiastam, δεῖ δ᾽ ἄρα τιμῆσαι, 
Ovyárep Διὸς, ὅστις ἄριστος δήμῳ ᾿Αθηναίων ἐξετέλεσσα 
μόνος. 

740. τοῖς] τοὺς R. 

742. τυπτομένους] Conf. Nub. 542. 

743. παρέλυσεν R.V. | Vulgo κατέλυσεν. 

744. οὕνεκα] εἵνεκα V. 

745. εἶτ᾽ ἀνέροιτο Bentleius. ézavépowo libri et Suidas in 
σύνδουλος. 

747. ἐς] εἰς libn. 

τὸ νῶτον Suidze in ὑστριχίς. τὸν νῶτον R.V.T. Vulgo τὰ νῶτα. 

749. κἀπύργωσ᾽Ἴ Ran. 1004. de /Eschylo, ἀλλ᾽ ὦ πρῶτος τῶν 
“Ἑλλήνων πυργώσας ῥήματα σεμνά. BERG. 


AD PACEM. 568 


751. — 759. Hos versus leviter mutatos huc transtulit ex 
parabasi Vesparum 1029. —— 1037. 

752. ἐπεχείρει R.T.— Vulgo ἐπιχειρεῖ. 

756. οἰμωξομένων οἰμωζομένων B. 

ἐλιχμῶντο R.V, Suidas in Κύννα, et Vesp. 1033. Legebatur 
&uxvóvro. Scholiasta, δέον δὲ εἰπεῖν, ἐλιχμῶντο, ἐλιχνῶντο εἶπε διὰ 
τὸ λίχνον τῶν κολάκων. Hesychius, ἐλίχνων (scr. é&xvóvro): 
τοῦτο πεποίηται ἐπὶ τοῦ λιχνεύειν παρὰ ᾿Αριστοφάνει ἐν Εἱρήνῃ. 

758. καμήλου] καμίνου R.V.T. 

759. τοιοῦτον] τοιοῦτ᾽ R.T. yp. τοιοῦτον δ᾽ Y. 

760. ἄλλων] De hoc usu adjectivi vid. Elmsl. ad Soph. CEd. 
Ἔν. 

νήσων] ὔσιπα potissimum insula intelligenda, quse patria 
fuit Aristophani. 

οὕνεκα Brunckius. εἵνεκα libri. 

761. μοι om. B. Ald. 

ὑμᾶς εἰκὸς] εἰκὸς ὑμᾶς Ald. ὑμᾶς εἰκὸς δὴ B. 

768. ξυσπουδάζων] ξυνσπουδάζων R. 

771. Plutarch. Mor. p. 634 d. σκώπτειν γὰρ ἑαυτὸν δοκῶν 
ἐκεῖνον ἀλύπως évovÜérgoe. διὸ kal τῶν κωμικῶν ἔνιοι τὴν πικρίαν 
ἀφαιρεῖν δοκοῦσι τῷ σκώπτειν ἑαυτοὺς, ὡς ᾿Αριστοφάνης εἰς τὴν 
φαλακρότητα. 

774. ἀνδρὸς] Corrigendum λαμπρὸν ex annotatione scholi- 
aste, λαμπρὸν διὰ τὴν φαλακρότητα. ἢ εὐπαρρησίαστον. Equit. 
550. ἵν᾽ ὁ ποιητὴς ἀπίῃ χαίρων | κατὰ νοῦν πράξας | φαιδρὸς λάμ- 
ποντι μετώπῳ. 

783. Καρκίνος ---- μετὰ τῶν παίδων] Vid. Vesp. 1501. 

785. ὑπάκουε Bentleius. | Libri ὑπακούσῃς. 

790. σφυράδων)] Hesychius, σφυράδες : rà διαχωρήματα τῶν 
αἰγῶν καὶ προβάτων" oi δὲ σπυράδας. Vid. Pierson. ad Moer. 
p. 361. BRUNCK. 

ἀποκνίσματα] ὑποκνίσματα R. 

μηχανοδίφας) Xenoclem, Carcim filium, tangit, cujus in 
tragcediis multus fuerat machinarum scenicarum usus: de quo 
vide schol. i 

794. — 796. καὶ yàp — ἀπάγξαι] Hsec in unum versum con- 
jungenda pariterque in antistropho. 

795. τὸ δρᾶμα] In scholns: δρᾶμα δὲ ἐποίησε τοὺς Mas, διὰ 
τοῦτο καὶ γαλῆν εἶπεν ἀπάγξαι. — Vult autem dicere, victum esse 
Carcinum in commissione illius fabulee. BERG. 


564 ANNOTATIONES 


797. τοιάδε ---- καλλικόμων ὑμνεῖν ex Stesichoro, cujus verba 
apposuit scholiasta. δαμώματα idem interpretatur τὰ δημοσίᾳ 
ἀδόμενα. 

800. ὅταν ἠρινὰ μὲν φωνῇ χελιδὼν ---- κελαδῇ]} Haec quoque ex 
Stesichoro adumbrata. ἠρινᾷ Ald. 

803. Μόρσιμος] Malus poeta, de quo vid. Ran. 1652. 
BERG. 

804. Μελάνθιος] Et hic poeta fuit tragicus. Inter hel- 
luones eum numerat v. 1009. In Av. 151. leprosum fuisse 
significat. 

808. ἀδελφός] Libri ἀδελφός. 

814. τραγομάσχαλοι] Acharn. 852. ὄζων κακὸν τῶν μασχαλῶν 
πατρὸς Τραγασαίου. 

ἰχθυολῦμαι] Phrynichus in Bekkeri Anecd. p. 43, 23. ἰχθυο- 
λύμης ἄνθρωπος : ἐπί τινος λίχνον καὶ περὶ ἰχθύων ἐδωδὴν μεμη- 
νότος. 

819. ἐλθεῖν ἦν ἄρ᾽ R.V.T. Vulgo ἦν ἐλθεῖν ἄρ᾽. 

820. ἔγωγέ τοι] ἐγὼ δέ τοι Choeroboscus in Bekkeri Anecd. 
p. 1411. et Joannes Alex. τον. zapayy. p. 14, 23: sed ἔγωγέτοι 
Herodianus in Aldi Hortis Adon. fol. 201. verso. 

τὼ R.V. et grammatici ilh. Vulgo τά. 

822. ἀπὸ τοὐρανοῦ R.V.T. "Vulgo ἀπ᾽ οὐρανοῦ. 

᾽φαίνεσθε) Vulgo φαίνεσθε. φαίνεσθαι R.T. 

824. OIK.] 6e, R. 

ὡς ἐγὼ ᾽πυθόμην] ὡς ἔγωγ᾽ ἐπυθόμην R.V.T. Fortasse ὥς y 
ἐγὼ ᾽πυθόμην. 

829. In Avibus introducit dithyramborum poetam Cinesiam 
alas petentem, ut sublime volans possit captare procemia, v. 
1383. ὑπὸ σοῦ πτερωθεὶς βούλομαι μετάρσιος ἀναπτόμενος ἐκ τῶν 
ψεφελῶν καινὰς λαβεῖν ἀεροδονήτους καὶ νιφοβόλους ἀναβολάς. 
Ad quem alter: κρέμαται μὲν οὖν ἐντεῦθεν ὑμῖν ἡ τέχνη. 
BERG. | : 

830. £vveAéyovr'] συνελέγοντ᾽ scholiasta Platonis p. 363. ed. 
Bekk. 

831. ἐνδιαεριανερινηχέτους) Id est ἀερόνηχεϊς" nisi quod ha- 
betur ibi ἔνδιος, 1. e. serenus, lucidus et ἀνήρ. Vox. ἀερονηχεῖς 
occurrit in Nub. 336. ubi etiam ridet dithyrambos : ἀερίας 
διερὰς γαμψοὺς οἰωνοὺς ἀερονηχεῖς. BERG. ἐνδιαεριανερινηχέτους 
R.V. Scholiasta, Δίδυμος δὲ πεπλάνηται λέγων αὐερινηχέτους" 
οὐ γὰρ λέγουσιν αὐέρα οὗτοι. ἐνδιαεριαιερινηχέτους Suidas in 


AD PACEM. 565. 


διθυραμβοδιδάσκαλοι. Fr. 'Thierschio in Actis Academize Ba- 
varicae (a. 1835.) vol. 1. p. 709. scribendum videtur τὰς ἐνδια- 
ἐριεαρινηχέτας τινάς, vocabulum ex ἔνδιος, ἀὴρ; éapwós et ἠχέτης 
compositum, cujus partem postremam sumptam esse ab He- 
siodeo ("Epy. 580.) ἠχέτα τέττιξ, qui δενδρέῳ ἐφεζόμενος λιγυρὴν 
κατεχεύατ᾽ ἀοιδήν. Intelligi igitur ἀναβολὰς per liquidum aérem 
verno tempore resonantes. 'l'ertia vocabuli syllaba ab ἀήρ ducta 
quum longa esse debeat, scribendum certe erat ἐνδιαερεαρινηχέ- 
ras. Sed ultimas syllabas ab νήχεσθαι recte derivare videtur 
Berglerus comparato ex Nubibus ἀερονηχεῖς. De éapwoós vel 
ἔαρ si recte cogitavit 'Thierschius, scribendum erit ἐνδιαερεαρι- 
νηχέτους, vel ἐνδιεαριναερινηχέτους. 

835. Ἴων ὁ Χῖος] De Ionis memoria optime meritus est 
Bentleius in epistola ad Millium p. 5o. Fecerat Ion dithy- 
rambum cujus initium ab schol. et Suida prolatum, ἀοῖον áp.e- 
ροφοίταν ἀστέρα μείναμεν, ἀελίου Aevkomrépvya πρόδρομον. Inde 
comici jocus. BRUNCK. 

836. ὡς δ᾽ ἦλθ᾽, εὐθέως R.V.T. Vulgo ὥστε γ᾽ εὐθέως. 

838. διατρέχοντες ἀστέρες) Qui διάττοντες ab Aristotele aliis- 
que dicuntur. 

838. — 892. om. T. 

. 841. imrovs] Glossse: imvós, furnus, laterna. Scholia ad 
Plut. 816. ὁ δ᾽ ἰπνὸς τὸ μαγειρεῖον ἢ ἡ καπνοδόχη, ἢ ὃ $avós ὡς 
τὸ, Ἔν re etc. Ad hunc in Pace locum scholia: os νῦν ἡμεῖς 
λαμπτῆρας ἢ φανοὺς καλοῦμεν. BERG. 

844. T ἐμοὶ Brunckius. τέ μοι libri. 

847. ταύτα Brunckius. Libri ταῦτα. 

τοὐρανοῦ R.V. Vulgo τῶν οὐρανῶν. Quo plurah utuntur 
scriptores ecclesiastici. 

855. κἀνθάδε]) καναδε C. καὶ kava B. Ald. 

856. y' om. B. 

858. rà νῦν τάδε] Eurip. Heracl. 641. εὐτυχεῖς rà νῦν τάδε. 
ubi vide Elmsleium. . 

864. εὐδαιμονέστερος) εὐδαιμονίστερος R. 

φανεῖ Bentleius. φανεὶς libri, qui versum hunc Trygzo ad- 
scribunt. Chori esse vidit Bentleius. 

τῶν Καρκίνου στροβίλων] Ita vocat Carcini filios, ludens in 
homonymia voc. στρόβιλος, quee et nucem pineam significat et 
saltationis genus quoddam, quia erant saltatores ; simili ratione 


P 


566 ANNOTATIONES 


eosdem istos vocat ópx(Aovs Vesp. 1513. ludens in vocibus óp- 
χεῖσθαι saltare et ὀρχίλος orchilus, avicula quedam. BERG. 

865. ᾽πιβὰς R.V. et Suidas in ὄχημα.  Legebatur βάς, versu 
tetrametro οὔκουν — βάς. 

866. ἐν τοῖς ἀγροῖς R.V.  Legebatur ἐν τοῖς ἀγροῖσιν αὐτοὺς, 
versu tetrametro ἔσωσα ---- αὐτούς. 

867. ὄντας om. V. 

κινεῖν ] Scribendum βινεῖν cum Florente Christiano. 

868. OIK.] 6e, R. 

καὶ τὰ] kára R. 

869. σησαμῆ] σησάμοις B. 

872. àvócavre τῇ βουλῇ τι ταυτῃί. OIK. τί φής ;] Legebatur 
ἀνύσαντε τῇ βουλῇ. OIK. τίς ἔσθ᾽ αὕτη; τί φής ; Correxi ex 
R.V, quorum R. ἀνύσαντε τῇ βουλῇ ταυτηϊ. 0e, τί φής ; V. au- 
tem ἀνύσαντε τῇ βουλῇ τι ταυτηνί. oik. τί φής; Recte habet 
ταυτῃί: nam praesens est βουλή. τι cum ἀνύσαντε conjun- 
gendum. 

873. 874. Trygso dat V. 

874. ὑποπεπωκότες D. et scholiasta. ὑποπεπτωκότες C.R.V. 
Ald. 

876. πρωκτοπεντετηρίδα] Quia Brauronia quinto quoque 
anno agitabantur. Vide Meursium in Grecia Feriata. 
BRUNCK. 

879. Locus paulo obscurior. Conspecta "Theoria, famulus 
libidine inflammatus, ne rumpatur tentigine, manu utitur amica. 
Inde facile omnia explicantur. BRUNCK. 

882. αὐτὸς és μέσους Seidlerus. αὐτοὺς és μέσους R.V. — Lege- 
batur és μέσους αὐτούς. 

885. Vide secundam parabasin Equitum v. 1274. BRUNCK. 

886. Idem versus Eq. 155. 

89o. ἀνάρρυσις vocabatur secundus Apaturiorum diu. Sed 
obscena in his est allusio ad τὴν τοῦ σπέρματος ῥύσιν. 
BRUNCK. 

891. ὅρα] Legebatur ὁρᾶτε. 

τοὐπτάνιον] ὀπτάνιον coquinam significat. Sed àmpudentis- 
simus iste obscenas interea partes 'Theorize monstrat. |. Prop- 
terea dimit κεκάπνικε.  . Nam pars illa tanquam fumo nigra 
65, διὰ τὰς τρίχας. ἘΣ notis Florentis. BRUNCK. 

ἡμῖν] R.V. | Vulgo ὑμῖν. 


AD PACEM. 561 


es om. B. ὡς καλὸν ἡμῖν V. 
892. ἐντεῦθεν yàp ἦν — ποτέ] Legebatur ἐνταῦθα yàp — 
TOT ἦν. 
894. δ᾽ Legebatur γ᾽. θ᾽ R. 
897. πλαγίαν ---- ἑστάναι] Hic versus accessit ex R. 
παγκράτιον) παγκράτειον R. 
€ 


ὑπαλειψαμένοις] ὑπολειψαμένοις V. 


899. ἄξετε] FEM R. ἕξεται T. 

9oo. ἵνα δὴ R.V. ἡνίκα C. ἡνίκα ye B. ἡνίκα δὲ Ald. 

κέλης κέλητα] Horatius Serm. 2, 7, 50. Clunibus aut agita- 
vit equum lascioa supinum. | In Vesp. 499. κἀμέ γ᾽ ἡ πόρνη ὅτι 
κελητίσ᾽ ἐκέλευον, ἤρετο εἰ τὴν ἹἹππίον τυραννίδα καθίσταμαι. 
BERG. 

901. ἀνατετραμμένα] In Ran. 543. ἐν στρώμασιν Μιλησίοις 
ἀνατετραμμένος κινῶν ὀρχηστρίδα. BERG. 

896. — 9o2. Nihil est in superioribus, quod facile non in- 
tellipatur e notis in przecedentes fabulas. τετραποδηδὸν ἑστάναι 
schema innuit, de quo ad Lys. 231. et ad Eq. 13586. κέλης in re 
venerea quid sit, declaratum in nota ad Lys.6o.  Faceta in 
metaphora pergens, ἅρματα v. go1. dicit pro σώματα.  Exph- 
catur προσκινήσεται e Lysistrate v. 227. κακῶς παρέξω, κοὐχὶ 
προσκινήσομαι. Denique languentis penis post rem peractam 
imago postremis versibus depingitur. BRUNCK. 

904. περὶ] περὶ δὲ R. 

καμπαῖς] κάμπαις Y. Ald. 

906. θᾶσ᾽] θέασ᾽ R.V.I. ($' Ald. Hoc est ἴδ᾽, quod posuit 
Brunckius. Quum θέασαι disyllabum | per synizesin, qua 

comici non utuntur, pronunciari nequeat, Dorica forma θᾶσαι, 
^qua in sermone vulgari usi esse videntur Attici, et huic loco 
restituenda fuit et 'Thesm. 280. à Θρᾷττα, θᾶσαι, καομένων τῶν 
λαμπάδων, ubi libri numeris mimus elegantibus θέασαι. et Eccles. 
270. ὥσπερ τὸν ἄνδρα θᾶσθ᾽, ὅτ᾽ eis ἐκκλησίαν — . 

ó πρύτανις] Prytanum avaritiam carpit, u£ qui gratis peti- 
torem nullum in Senatum admitterent, Ànduciarum forensium 
nomen pr«etexentes. | Vulgo enim. dicebant : ἐκεχειρία ἐστὶν, οὐ 
δυνάμεθα εἰσάγειν. | Etsi non tam. amarent ἐκεχειρίαν; quam 
τοὺς ἔχοντάς τι ἐν ταῖς χερσίν. Verba sunt Sam. Petiti ad Leg. 
Att. p. 273. Alludit etiam ad ὑπέχειν τὴν χεῖρα, quod. zpore(- 

Pp2 


568 ANNOTA'TIONES 


νειν dixit 'Thesm. 937. ὦ πρύτανι, πρὸς τῆς δεξιᾶς, ἥνπερ φιλεῖς 
| κοίλην προτείνειν, ἀργύριον ἤν τις διδῷ. BRUNCK. 

907. προῖκα] προῖκ᾽ ἂν R.V.T. 

908. ἐκεχειρία sunt induci et metaphorice ferie et vaca- 
tiones quaevis; nunc alludit etiam ad ἔχειν τι ἐν τῇ χειρὶ παρὰ 
τῶν δεομένων, ut dicit schol., 1. e. habere aliquid (scil. munusculi) 
in manibus, ab iis qui volunt introduci in Senatum. BERG. 

910. πολίτης] Scribendum πολίταις cum Hermanno Elem. 
doctr. metr. p. 420. 

911. y ἐστὶ] ἐστὶν R. ἐστὶ T. 

916. φήσεις γ᾽, ἐπειδὰν] φήσεις ἐπειδὰν R.V.T. et Suidas in 
λεπαστή : quod recepi addito ye, ut v. 1350. φήσεις γ᾽, ὅταν éc- 
θίῃς — et Equit. 1388. φήσεις γ᾽, ἐπειδὰν —. φήσεις τί δῆτ᾽ 
ἐπειδὰν B. Ald. Corrupte apud Athenszum 11. p. 485 a. τί 
δῆτα νηπίοις οἴνου κύλικα λεπαστήν. 

οἴνου νέου R.V. et Suidas.  Aberat νέου. 

919. Tpvyatos om. Ald.: habent B.C.R.V. 

ἁθμονεὺς] ἀθμονεὺς libri. 

920. Legebatur τὸν δημότην ὅμιλον. |Ejeci ὅμιλον, addita- 
mentum correctoris metricl, duos restituentis tetrametros al- 
terum Oewóàr. — ὅμιλον, alterum καὶ — παύσας. Similiter stro- 
pha interpolata fuit v. 865. 866. 

|. 922. XOP.] 6e, R. 

923. χύτραις ἱδρυτέον) Subintellige ἀθάρης aut φακῆς aut ὀσ- 
πρίων, aut simile: solebant enim pultem coquere aut legumina, 
cum erigerent statuam aliquem aut aram, et id dicebatur ἱδρύειν 
χύτραις. Sic Plut. 1198. τὰς χύτρας, αἷς τὸν θεὸν ἐρυσονννν, 
λαβοῦσ᾽ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς φέρε. BERG. ' 

924. μεμφόμενον “Ἑρμίδιον] Hermula, qua queritur se coli 
vili ritu. BECK. Vid. schol. 

926. δέοι] Scribendum δέῃ. 

928. Ocoyévovs] Scribebatur Θεαγένους, quam formam etiam 
quattuor alios in locos comici (Avium v. 822. 1127. 1295. 
Lysistr. v. 63.) invexerunt librarii, sed intactum reliquerunt 
Θεογένης in Vesp. v. 1183. Eadem librorum discrepantia in 
Thucydidis, Xenophontis aliorumque scriptis est, sed ut O«a- 
γένης plerumque in deterioribus, Θεογένης in antiquis codi- 
eibus legatur, commendatum illud etiam marmoris Sandvi- 
censis auctoritate. 


AD PACEM. 569 


ὑηνία] Vid. schol. Equit. 986. 

929. τῷ R. Vulgo τί. 

930. Ἰωνικὸν} Attici enim dicunt ois, Iones ὄϊς. BERG. 

931. píjj R.V.  Legebatur ῥῆμά γ᾽. 

οὖν Elmsleius ad Acharn. 335. Libri γ᾽. 

932. λέγων Berglerus. Libri λέγει. 

939. θεὸς om. Ald. 

θέλῃ R.V.T. et Suidas in πάνθ᾽ ὅσ᾽ ἄν. Vulgo θέλῃ γε. 

942. θύρασι R.V. et Suidas in βωμός et θύρασι. Vulgo θύ- 
poioi. — 

943. ἐπείγετε] ἀπείγετε Ald. 

945. perárpomos αὔρα] Euripides Electr. 1147. ᾿Αμοιβαὶ κα- 
κῶν" μετάτροποι πνέουσιν αὖραι δόμων.  JEschylus Pers. 947. 
δαίμων γὰρ ὅδ᾽ αὖ μετάτροπος ἐπ᾽ ἐμοί. BERG. 

947. Terminantur hi anapssti versu iambico, ut in Av. 
1322. 1334. 

948. — 1011. om. B.C.T. Ald. Ex libro Ravennate primus 
edidit Antonius Francinius in editione Florentina a. 1525. 

948. TPYT.] 6e, R. 

949. πλὴν τὸ πρόβατον Quasi dicas: et ephippium et frenum 
habeo, tantum equum non habeo, ἐν ᾧπέρ ἐστι πάντα μοι τὰ 
πράγματα. Neque hodie certe mactabitur illa ovis, etsi omnia 
"ad sacrificandum parata sunt, ἀλλ᾽ ὄψει προφάσεις αὐτὸν mapé- 
χοντα infra 1020. BERG. 

951. Xatpis] Vid. ad Acharn. 16. 

952. αὐλῶν] αὐλήσων libri et Suidas in Χαιριδεῖς. 

953. σάφ᾽] Legebatur τοῦτ᾽ εὖ. Hoc et αὐλήσων qui posuit, 
versus iambicos dimetros facere voluit. Similes interpolationes 
notavimus supra 865. 866. 920. 

957. ἐπιδέξια Brunckius. ἐπὶ δεξιά vulgo. ἐπιδεξιὰ R. — Vid. 
Valcken. ad Eurip. Hippol. 1360. p. 311. Lobeck. ad Phryn. 
p^ 759 

958. OIK.] 6e, R. 

959. δαλίον] Libri δᾳδίον. Scholiasta, οὕτω διὰ τοῦ λ ὁ τὴν 
κωμικὴν γράψας λέξιν ἀναγινώσκει. | Brunckius ** Suidas veram 
** hujus loci lectionem adfirmat. δαλίον. οὕτως οἱ κωμικοὶ διὰ 
** τοῦ A. Φέρε δὴ τὸ δαλίον τόδ᾽ ἐμβάψω. ἐδόκουν yàp καθαίρειν 
* ἀποβάπτοντες τοῦ πυρός. οἱ δὲ δαδίον γράφουσι.  Erudita est 
* ad illum Suidae locum Kusteri nota. Hesychius: δαλίον. 


EPS 


570 ANNOTATIONES 


* δαλόν. ἐν ταῖς ἱεροποιΐαις εἰώθασι τὸν δαλὸν ἐμβάλλειν εἰς τὴν 
*€ χέρνιβα, καὶ περιρραίνειν τὸν βωμόν. Hujus moris mentio est 
* apud comicum in Lys. 1129. oi μιᾶς ἐκ χέρνιβος βωμοὺς 
** zepippaívovres — . Et apud Euripidem Hercule Fur. 930. 
* μέλλων δὲ δαλὸν χειρὶ δεξιᾷ φέρειν, | eis χέρνιβ᾽ ὡς βάψειεν, 
“ς ᾿Αλκμήνης τόκος." 

ἐμβάψω) ἐμβάμψω R. 

960. σὺ --- λόγων] εὖ ---- λόγων scholiasta "T'ownlei. et Victor. 
Hom. Il. ι, 458. 

962. rois] τοῖσι vulgo. τοῖσιν R. 

τῶν κριθῶν] Videtur facere comicus, quod alias indecorum 
esse ait: nempe sparsionibus risum captare: nempe in Plut. 
797. οὐ yàp πρεπῶδές ἐστι τῷ διδασκάλῳ ἰσχάδια καὶ τρωγάλια 
τοῖς θεωμένοις προβαλόντ᾽ ἐπὶ τούτοισιν ἐπαναγκάζειν γελᾶν. Sed 
ἢ. 1. admodum scite id facit, ludens in homonymia vocis κριθὴ, 
quze et hordei granum significat et membrum virile; nam lepi- 
dum est, cum dicit mulieres non accepisse κριθήν, sed fore, ut 
sub vesperam eis dent viri. BERG. 

966. γ᾽ additum ex R. 

εἰς codex Victorianus. Vulgo és hic et Eccles. 1047. 

967. ἅνδρες] ἄνδρες libri. 

968. Adludit ad sacrificiorum ritum, in quibus praeco clama-- 
bat τίς τῇδε ; Respondebat vero sacris operantium turba πολλοὶ 
κἀγαθοί. BRUNCK. 

970. OIK.] 6e, R. 

978. — 986. choro tribuit Brunckius. Male. 

981. ἐκεῖναι] αἱκεῖναι R. 

982. παρακύπτουσιν] Eadem fere sententia Thesm. 797. BERG. 

996. ἡμᾶς] ἡμῖν V. 

992. Λυσιμάχην] Nempe ut ex re nomen habeat. Sic in 
Lys. 554. οἶμαί ποτε Λυσιμάχας ἡμᾶς ἐν rois Ἕλλησι καλεῖσθαι. 
BERG. 

1003. κἀκ Βοιωτῶν] Conf. Acharn. 860. — 894. 

1005. Kozdoorv] Libri κωπαΐδων. 

1007. τυρβάζεσθαι) Cum dativo ut ὠστίζεσθαι 1n Acharn. 844. 
ubi etiam de turba in foro opsonantium, οὐδ᾽ ὠστιεῖ Κλεωνύμῳ. 
BERG. 

1008. Morychi et Glaucetee helluonum simul meminit Plato 
comicus ap. schol. ad Nub. 109. ὦ θεῖς Mópvxe, νῦν yàp εὐδαί- 


AD PACEM. 511 


pov ἔφυς, kal DAavkérijs ἡ ψῆττα, καὶ Aeeyópas, οἱ ζῆτε τερπνόν. 
Caeterum observandum, ut in eodem isto loco Glaucetes voca- 
tur psetta, quod est piscis genus, ità eumdem vocari cetum in 
"Thesm. 1062. Κήτει Γλαυκέτῃ βορὰ πρόκειμαι' quia est helluo 
piscium. Morychi etiam tanquam helluonis piscium noster 
meminit Acharn. 887. ubi anguillam dicit φίλην Mopóxo. | De 
Telea vid. in Av. ad v. 169. BERG. 

1009. Μελάνθιον) Vid. 804. — 810. 

1012. Μηδείας] Hsec ex Melanthii ipsius Medea, quam scrip- 
serit, esse oportet. Schol. affert locum ex Eurip. Medea: ὦ 
δύστηνος κι τ. 4. Exstat similior locus Iph. 'T'aur. 153. ὠλόμαν 
ὠλόμαν [ὀλόμαν ὀλόμαν}ὔ" οὐκ εἴσ᾽ οἶκοι πατρῷοι" οἴμοι φροῦδος 
γέννα. BERG. 

IOI3. ὀλόμαν ὀλόμαν] ὠλόμαν ὠλόμαν Ald. 

ἀποχηρωθεὶς V. ἀποχειρωθεὶς libri reliqui et Suidas in. μονῳ- 
δεῖν. 

1014. ἐν τεύτλοισι λοχευομένας] ἐντετευτχανωμένης dixit 
Acharn. 894. 

I017. OIK.] 6e, R. 

1020. ἀλλ᾽ εἴσω φέρων Sic. in Av. 1056. sacerdos, qui hir- 
cum mactaturus erat: ἀπίωμεν ἡμεῖς ὡς τάχιστ᾽ ἐντευθενί: θῦσον 
εἴσω τοῖσι θεοῖσι τὸν τράγον. BERG. 

1023. σοι R.V. Vulgo δή. γρ. δὴ V. Post χρὴ indicavi la- 
cunam. Nune mihi probabilius videtur ejecto τοίνυν versus 
initium statuendum esse σέ τοι θύρασι χρὴ μένοντα (vel uévovr ), 
excidisse autem partem alteram. 

θύρασι] Libri θύραισι. — Vid. Elmsl. ad Eurip. Medeam p. 
157. 

1025. πρόσφορα πάντ᾽ R. Vulgo πρόσφορ᾽ ἅπαντ᾽. 

1029. ὁπόσα] ózóc àv R.V. 

xpeàr] xpeórv ἐστι C.R.V.T. et Suidas in τί ydp. "Vulgo 
ἐστὶ χρεών. ἐστι apud Suidam omittunt libri aliquot. 

τὸν C.R.V.T. et Suidas. Vulgo τόν ye, versu dimetro ἐστὶ 
χρεὼν τόν ye σοφῇ δόκιμον. 

1030. Post σοφῇ excidit anapsestus vel spondeus unus. 

πορίμῳ re C.R.V.T. πορίμῳ Suidas. καὶ πορίμῳ Ald. 

1031. τὸν Στιλβίδην] Fuit Stilbides haruspex celebris, quem 
Athenienses ad expeditionem Siculam secum duxerunt. Illius 
meminit etiam Eupolis in versibus a scholiasta prolatis: τίν᾽ 


Pp4 


5172 ANNOTA'TIONES 


οὖν μετέλθω δῆτά σοι τῶν μάντεων; | πότερος ἀμείνων ἀμφοτέρων: 
ἢ Στιλβίδης ; Dixerat paulo ante 'Trygseus: ANonne tibi videor, 
ut peritus haruspex, cremia ponere? Nunc vero in eodem 
persistens Joco ait: Zmcensi ligni fumus haruspicem laedit. 
Sed pro haruspice Stilbidem nominat. Nulla hic allusio ad στίλ- 
Bew splendere, quod esset perpol quam frigidum. BRUNCK. 

1033. τίς οὖν àv οὐκ] Legebatur τίς οὐκ ἄν. τίς ἂν οὖν οὐκ R.V. 
τίς ἂν οὐκ T. 

1037. οὐχὶ μὴ παύσει] οὐχὶ πεπαύσει Ald. 

ὧν] ἂν B.C.T. Ald. 

1040. θυλήματα] θηλύματα R.T. 

1043. αὐτά R.V. Vulgo ταῦτα, 

1047. οὗτος ἢ. "Vulgo αὐτός. 

1050. κνῖσαν R. κνίσαν V.T. Vulgo κνίσσαν. 

1060. ἣ γλῶττα χωρὶς τέμνεται] Ad hunc morem sacrificiorum 
alludit in. Av. 1701. κἀπὸ τῶν ἐγγλωττογαστόρων κείνων — 1) 
γλῶττα χωρὶς --- Item in Plut. 1111. ἡ γλῶττα τῷ κήρυκι τούτων 
τέμνεται. BERG. 

1062. ἱερὰ] ἱερᾷ B.C. 

1063. ὦ μέλεοι] Ita incipit oraculum Atheniensibus datum 
apud Herodot. 7, 140. BERG. 

és κεφαλὴν σοί] Vulgo és κεφαλήν σοι. 

1066. ai3ot Bot B.R.V.T. αἰβοῖ αἰβοῖ Ald. Scribendum ai- 
βοιβοῖ, ut οἰμοιμοῖ, de quo dixi ad v. 257. Ceterum hoc ai- 
βοιβοῖ 'T'rygso, τί γελᾷς Hieroclh, proxima ἥσθην χαροποῖσι 
πιθήκοις iterum. "Trygzeo sunt tribuenda. 

ἥσθην χαροποῖσι πιθήκοις) Quia epitheton leonum. simiis im- 
posuit. BERG. 

1067. κέπφοι] Proverbialiter de stolidis, quia talis est avis illa. 
Plut. 913. ὦ κέπφε. BERG. 

1068. ὧν δόλιαι ψυχαὶ] Lacedaemonii intelliguntur, quorum 
pacem semper suspectam habebant Athenienses. Vide supra 
v. 216. et Lys. 631. BERG. 

1069. οὑτωσὶ θερμὸς Nempe ut caro ista, quae assatur. BERG. 

1070. Báxw] Bacidis oraculorum meminit in Eq. 123. 998. 
Av. 963. BERG. 

1074. τόδε] τόγε R.V. Vulgo τότε. Conf. v. 1103. Oracu- 
lum apud Diodor. Excerpt. Vatic. p. 8. τόδε δὲ πρότερόν σε 
κελεύει. 


AD PACEM. 519 


. πρότερον R.V. Vulgo πρῶτον. 

τοῖς] rots δ᾽ R. 

1076. κεν] καὶ R. 

λύκος οἷν ὑμεναιοῖ)ὴ Ante lupus sibi junget ovem. De his 
inter quos insanabile dissidium. | Consimili figura dixit Hora- 
tius Od. 1. 33, 7. sed prius Appulis jungentur capres lupis. 
BERG. i 

1077. kai πῶς --- ὑμεναῖοι] Hic versus accessit ex R.V. 

1078. ἀκαλανθὶς ἐπειγομένη τυφλὰ τίκτει] Recte scholiasta, 
παρὰ τὴν παροιμίαν, ἣ κύων σπεύδουσα τυφλὰ τίκτει. τὸ δὲ ἀκα- 
λανθὶς εἶδος ὀρνέον.  Absurde alii grammatici ἀκαλανθίδα pro 
nomine canis habuerunt. Conf. schol. Av. 873. 

IO81. μεῖζον R.V. Vulgo μείζω. 

1084. λοιποῦ ᾽ν ΚΓ, Aovr. ἐν R. λοιποῦ γ᾽ ἐν Ald. 

1086. τραχὺν] τρηχὺν R. . Sed τραχὺν v. 1114. 

1087. ᾿Αθηναίους] ἀθηναίοις V. 

1089. ὅνπερ] ὥσπερ Ald. 

IO9O. — 1093. Versus non Homerici, sed ex locutionibus 
Homericis compositi. 

1096. δεξιὸν] δεξιὸς Ald. 

1097. 1098. Versus Homeri Il. 2, 63. 64. 

1099. δὴ] δὴ νῦν R.V. 

μήπως σε δόλῳ φρένας ἐξαπατήσας ἴκτινος μάρψῃ.} Male πες 
vertit Berglerus: Ne dolo aliquo mentem tuam decipiens ΤῈ; mil- 
vius prehendat. Nempe constructionem sic instituebat: μήπως σε 
ἴκτινος μάρψῃ, φρένας ἐξαπατήσας δόλῳ. Αἴ vero ordo est: μήπως 
σε ἐξαπατήσας φρένας δόλῳ ἴκτινος μάρψῃ — Quid ἢ τὰ σπλάγχνα, 
de quibus est sermo.  Prodigiosum, si milvus 'Trygzum un- 
guibus prehensum abrepturus fuisset. ἐξαπατήσας σε φρένας est 
pro ἐξαπατήσας cov φρένας. Elegantis hujus constructionis 
exempla apud quosvis poetas obvia. Noster ἄν. 497. 

—kai λωποδύτης παίει ῥοπάλῳ με τὸ νῶτον. 

985. —xpi] τύπτειν αὐτὸν πλευρῶν τὸ μεταξύ. 
Ach.1029. ὕὑπάλειψον εἰρήνῃ με τὼ ᾿φθαλμὼ ταχύ. 

Vide quz notavimus ad /Eschyli S. ΤῊ. 836. — Ceterum post 
μάρψῃ punctum, quod est signum absolute sententie, poni 
non debuit. Imperfectus enim est Hieroclis sermo, quem 
perculsus his vocibus íxrwos μάρψῃ '"lrygsus abrumpit. In 
versione etiam nomen ezía poni non debuit. Vide ne dolo ali- 


δ14 ANNOTATIONES 


quo mentem tuam decipiens milous, corripiat — TR. Istuc tu 
cave. BRUNCK. 

1100. ἰκτῖνος] Vulgo ixrwos. Eustathius p. 1825, 12. 'Hpo- 
διανὸς ἱστορῶν ὅτι ᾿Ικτῖνος παρὰ ' Arrwkots οὐκ ἄσημος δημιουργὸς 
ὁμώνυμος τῷ ὄρνιθι, οὗ καὶ τὴν περισπωμένην φυλάσσει ἐν τῇ πα- 
ραληγούσῃ. 

1103. ᾽μαυτῷ] ἐμαυτὸν Antiatticista in Bekkeri Anecd. p. 84, 
τό. et Suidas in βαλανεύειν. ἐμαυτῷ Suidas in ἐμαυτῷ βαλα- 
νεύσω. Interpretantur autem grammatici per διακονήσω. 

1109. ἀπένεγκον R. Vulgo àméveyxe. 

IIII. προσδώσει V. προδώσει R.T. Vulgo δώσει. 

σπλάγχνων] Libri omnes τῶν σπλάγχνων. 

1112. προσδιδόναι V. προδιδόναι R.T.. Vulgo πρὶν διδόναι. 

κεν C.  Legebatur καὶ. Conf. v. 1076. 

1115. συνσπλαγχνεύετε R. 

1116. τί ἐγὼ δέ] Legebatur τί δ᾽ ἔγωγε ; sed τί δ᾽ ἐγώ R.V. 

τὴν Σίβυλλαν ἔσθιε] Quia dixerat v. 1095. οὐ γὰρ ταῦτ᾽ εἶπε 
Σίβυλλα. BERG. 

1118. ἁρπάσομαι σφῷν] Seonboi σφῳν Ald. 

1110. ὦ additum ex R.V. 

Báxw] lta vocat Hieroclem, quia Bacidis oracula jactabat 
assidue. Simile est illud : παῖε, παῖε τὸν Διὸς Κόρινθον, de quo 
scholia ad Ran. 442. BERG. 

1122. τουτονὶ τῶν κωδίων] Hieroclem, qui prodierat pellibus 
aliquot involutus, quas nempe e sacris, quibus eodem die prz- 
fuisse fingitur, abstulerat, juxta morem ad 'l'hesm. 758. et Pl. 
1185. observatum. BRUNCK. 

1123. ἐκβολβιῶ] ἐκβολιῶ R. 

1126. ἀποπετήσει θᾶττον εἰς ᾿Ελύμνιον) Quasi ipse sit corvus 
ile. Elymnium autem dicitur esse locus in Eubeea, in qua 
etiam erat Oreum, unde Hierocles erat. BERG. 

1127. — 1100. om. T. 

1127. y additum ex R.V. 

1120. τυροῦ re kal κρομμύων} Qui est eibus militum. — Intel- 
ligit autem per heec bellum. BERG. κρομύων R. 

1131. πρὸς πῦρ διέχκων] Vid. ad Acharn. 751. Aristophanis 
fragm. 163. comparat Berglerus ei γάρ ποτ᾽ ἐμοὶ παυσαμένῳ τοῦ 
πολέμου γένοιτο σκάψαι κἀποκλάσαι re καὶ λουσαμένῳ διελκύσαι 
τῆς τρυγός. Id est certare potando. 


AD PACEM.. 515 


1131. — 1135. Hsc in pentametrum et heptametrum sunt 
dividenda pariterque in antistropho. 

1132. ἑταίρων B.C.R.V. ἑτέρων Ald. 

ἐκκέας R.V. οὐκ ἐάσω B. οὐκ éàs Ald. Hesychius ἐκκέας (co- 
dex ἐκκαίας) : ἐκκαύσας. 

1135. ἐκπεπρισμένα R.V. Quod aut glossema alius vocabuli 
est aut inventum librarii lacunam explentis. Vulgo ἐκπεπίεσ- 
μένα, cui verbo hic locus non magis est quam verbis ἐκπιάζειν 
et ἐκπιαίνειν. 

1138. κυνῶν C.R.V. Vulgo κινῶν. 

1140. ἐσθ᾽ C.R.V. Vulgo ἐστιν. 

1141. ἐπιψακάζειν R.V. Vulgo ἐπιψεκάζειν. 

1142. τί] τί δ᾽ àv B. 

τηνικαῦτα Bentleius. | Libri τηνικάδε. 

1143. τοῦ θεοῦ δρῶντος καλῶς} Conf. v. 1157. 

1144. ἄφευε, adscriptum in V, habet Suidas in á$eve. Vulgo 
ἄφαυε. ἄφελε Suidas in φάσηλις. ἄφαυσον varia lectio scholiastee, 
ἀντὶ τοῦ (écov. Sed codex Venetus ἄφαυσε, id est ἄφανε. 
Itaque scholiasta quoque ἄφευε legit. 

1146. κ᾿ additum ex R.V. 

1147. oivapíCew] Scholiasta, τινὲς δὲ γράφουσιν ἀμπελουργεῖν, 
οὐκ ὀρθῶς. 

1148. παρδακὸν] πόρδακον posuit Strabo sive ex libro suo sive 
memorie errore 13. p. 619. ubi de vocabulis agit qui aliquam 
cum πορδή similitudinem habent, καὶ τὸ Σιμωνίδου, σὺν πορδά- 
κοισιν ἐκπεσόντες εἵμασιν, ἀντὶ τοῦ διαβρόχοις. καὶ ἐν τῇ ἀρχαίᾳ 
zov κωμῳδίᾳ, πόρδακον τὸ χωρίον, τὸ λιμνάζον. De quo dicemus 
annotatione ad scholia. 

1149. κἀξ ἐμοῦ] E, domo mea. BERG. 

1150. πυός] ποῖος R, hoc est πῦος, quo accentu scriptum. in 
Etym. M. p.697, 2. Recte zvós Herodianus apud scholiastam, 
Suidas in h. v. et Eustathius p. 1626, 5. 

1152. κἀκυδοιδόπα] καὶ κυδοιδόπα R. 

1154. 7 additum ex R.V. 

1155. τῆς αὐτῆς ὁδοῦ] Sic Nicostratus apud Athen. 13. p. 587. 
BERG. 

1158. τἀρώματα] τἀρόματα Ald. De utraque forma vid. 
Lobeck. ad Phrynich. p. 227. 

1159. ἡνίκ᾽ ἂν δ᾽ Hermannus Elem. doctr. metr. p. 204. ἡνίκα 
δ᾽ ἂν ΙΝ. Vulgo ἡνίκ᾽ ἄν. Conf. v. 1179. 


516 ANNOTATIONES 


1166. φήληχ᾽ — οἰδάνοντ᾽ Qui ofóa£ dicitur. Vid. Suidam 
in οἴδακες. 

olbárvovr Bentleius. Libri οἰδαίνοντ᾽. Conf. Porson. ad 
Eurip. Phoen. 1398. 

1168. κἀπέχω pro καὶ ézéxo, quod schol. exponit τῷ στόματι 
προσάγω, ori admoveo, citatque locum Homeri Il. ε, 485. ὄψου 
ἄσαιμι προταμὼν καὶ οἶνον ἐπισχών. BERG. 

1173. τρεῖς λόφους] In Acharn. 964. πάλλει κραδαίνων τρεῖς 
κατασκίους λόφους. BERG. 

φοινικίδ᾽ ὀξεῖαν πάνυ) Berglerus vertit : rubram galeam acu- 
tam admodum. φοινικὶς nunquam galeam significavit. Vide 
Pl. 731.735. ubi Pluti caput galea non erat involutus. Neque 
Periclidas Lacon, quum ad aram sederet ὠχρὸς ἐν φοινικίδι, 
(Lys. 1140.) galeam habebat in capite. φοινικὶς hic, ut in Ly- 
sistratc loco, militare sagum, seu chlamydem significat, quae 
plerumque apud alias gentes, apud Lacedaemonios semper, 
punicea erat. ὀξεῖαν autem neutiquam significat acutam. |. Ad 
colorem refertur, vividumque, saturum et intentiorem notat. 
Vide Salmasium ad Hist. Aug. p. 398. BRUNCK. x Hinc ex- 
plicandum quod v. 303. dixit κακῶν φοινικικῶν. | Ceterum in- 
terpretatio illa de galea non a Berglero est inventa, sed jam a 
grammaticis quibusdam probata, ut ex scholiastae annotatione 
cognoscitur. 

1174. Σαρδιανικὸν)] σαρδανιακόν R. — Conf. ad Acharn. 112. 

1175. δέ που δέῃ] δέῃ δέ mov V. 

1176. βάμμα Κυξικηνικόν] Scholiasta, τουτέστι κατασχημονεῖ. 
οἱ γὰρ Κυζκηνοὶ ἐπὶ δειλίᾳ καὶ θηλύτητι ἐκωμῳδοῦντο. Conf. 
Hesychium, Etym. M. et Suidam in βάμμα Κυζικηνόν. 

1177. ξουθὸς ἱππαλεκτρυών) Vid. ad Ran. 932. 

1179. ἡνίκ᾽ ἂν δ᾽ R.V. Vulgo ἡνίκα δ᾽ ἄν. Conf. v. 1159. 
Sic ἡνίκ᾽ ἂν γάρ. Nub. 1124. De qua collocatione particularum 
diximus in 'T'hesauro Stephani s. v. γάρ et δέ. 

1180. éyypá$orvres] Hanc rem tangit etiam. in. Eq. 1369. 
ἔπειθ᾽ ὁ πολίτης [ὁπλίτης] ἐντεθεὶς ἐν καταλόγῳ οὐδεὶς κατὰ σπου- 
δὰς μεταγραφήσεται, ἀλλ᾽ ὥσπερ ἦν τὸ πρῶτον, ἐγγεγράψεται. 
ἄνω, κάτω susque deque, temere. In Eq. 862. BERG. 

1181. δ᾽ R. V. Vulgo γ᾽. 

1183. ἀνδριάντα τὸν Πανδίονος] Scholia: Una est ex duode- 
cim columnis, in quibus militum nomina scribebantur et edicta. 
Vidit igitur, inquit, suum ipsius nomen inscriptum columna 


AD PACEM. 5T 


Pandionis. Istze columns dicebantur ἀνδριάντες τῶν ἐπωνύμων, 
et aliquando simpliciter οἱ ἐπώνυμοι. BERG. 

1184. θεῖ τῷ κακῷ R.V. ἔθει κακὸν B. ἔθει τὸ κακὸν Ald. 

1185. ἄστεως] ἄστεος V. 

1186. κἀνδράσιν] κἀνδράσι Ald. 

188. γὰρ δή] μὲν γάρ R. 

1180. ὄντες οἴκοι μὲν λέοντες, ἐν μάχῃ δ᾽ ἀλώπεκες} Scholia : 
proverbium de illis Laconibus, qui in Asia rem inféliciter 
gesserunt: domi leones, in Epheso Lacones. —Alciphro 2, 1. 
καὶ μάλιστα οἱ μισητοὶ Λακεδαιμόνιοι, ἵνα δοκῶσιν ἄνδρες εἶναι ol 
ἐν ᾿Εφέσῳ ἀλωπέκες. BERG. Hoc proverbium orationi suze 
accommodavit Plutarchus Vit. p. 476 e. ἀλλ᾽ εἰ δή τις ἄλλος 
ἐκπεφευγὼς τουτὶ τὸ περίακτον, οἴκοι λέοντες, ἐν ὑπαίθρῳ δ᾽ ἀλώ- 
πεκες. 

1193. ταυτῃί] Scholiasta, περικεφαλαίαν δίδωσιν, ἵνα τοῖς λό- 
φοις ἀπομάττῃ τὴν τράπεζαν. 

1195. ἐπέσφερε] ἐπείσφερε vulgo. ἐπεισφόρει T. ἐπισφόρει R. 
ἐπιφόρει Dobrzeus, recte, ut videtur. 

τοὺς R.V. Vulgo τάς. 

120r. δαρχμῶν] Libri δραχμῶν. | Vid. ad Vesp. 691. 

δραχμῶν ἐμπολῶ] yp. δραχμαῖς κερδαίνω V. 

1202. ὁδὶ] οἱδὲ R. 

ἐς R.V. hic et 1206. Vulgo εἰς. 

1204. προῖκα: καὶ B.C.R.V. Vulgo προῖκα γάρ. 

ταυτὶ] ταῦτα R. 

1205. yàp ἀπεδόμεσθα] γ᾽ ἄρ᾽ ἀπεδόμεθα Ald. 

κἀκερδάναμεν R.V. — Vulgo κἀκερδαίνομεν. 

1210. οἴμ᾽ ὡς] οἴμοι ὡς R. - 

1216. σφήκωμ᾽ ἔχει πόνον πολὺν] Brunckius numeris meliori- 
bus σφήκωμα πολὺν ἔχει πόνον. 

1217. αὐτοῖν B. αὐτὸν C. αὐτῶν R.V. Ald. 

1221. ἀπὸ R. V. Legebatur ἐκ. Eadem scripture diversitas 
Nub. 1296. 

1224. θώρακος] θώρηκος R. Idem liber τρηχὺν pro rpaxvv v .1086. 

1225. ἐνημμένῳ] Ab ἐνάπτομαι, induo. Videtur autem loricze 
superinductum, aut intus subductum fuisse corium. BERG. 
ἐνημμένως R. 

1226. ποιήσει] ποήση V. ποήσω ἢ. 

1230. παραθέντι τρεῖς λίθους] Lapillis usos fuisse veteres ab- 


' 
LJ 


518 ANNOTATIONES 


stergendis natibus, postquam alvum exonerassent, ostendit 
etiam hic Pluti locus, v. 817. 
ἀποψώμεσθα δ᾽ οὐ λίθοις ἔτι, 
ἀλλὰ σκοροδίοις ὑπὸ τρυφῆς ἑκάστοτε. 
Proverbium ad hunc locum profert scholiastes : 
τρεῖς εἰσὶν ἱκανοὶ πρωκτὸν ἐκμάξαι λίθοι, 
ἂν ὦσι τραχεῖς" ἂν δὲ λεῖοι, rérrapes. BRUNCK. 

1232. θαλαμίαι ὀπαὶ vocabantur in inferiore navi foramina, 
per quae exserebantur remi. θαλαμίας autem per jocum appellat 
thoracis laterum aperturas, per quas exseruntur brachia, occa- 
sionem captans Trierarchorum avaritiam perstringendi, qui na- 
vium aliquot foramina obturare solebant, ut remigum sti- 
pendia luerifacerent. BRUNCK. θαλαμίας Brunckius. Conf. 
ad Acharn. 553. 

1233. kal τῇδ᾽] Duse tantum ille voculee Trygeo tribuendz 
erant: sermonem ejus abrumpit loricarius, qu;erens : ἅμ᾽ ἀμφοῖν 
δῆτ᾽ ; Vulgo vocula ἅμ᾽ 'Trygseo male continuatur. BRUNCK. 

1237. χιλιῶν R. "Vulgo χιλίων. χιλίων δραχμῶν legitur in 
Acharn. 1055. ubi Ravennas μυρίων δραχμῶν. Suidas, χιλιῶν 
δραχμῶν : οὕτως οἱ ᾿Αττικοὶ περισπῶσιν. Equit. 660. κατὰ χιλίων 
παρήνεσα. ubi scholiasta, τὸ δὲ χιλιῶν περισπῶσι. Joannes Alex. 
τονικ. παραγγ. p. 18, 6. τὸ χιλιῶν φασι παρ᾽ ᾿Αθηναίοις παραλόγως 
περισπᾶσθαι. Idem de genitivis χιλιαδῶν et μυριαδῶν docet 
Arcadius p. 136, 4. 

1240. τί δ᾽ ἄρα (ἄρα Ald.)] τί δ᾽ ἔγωγ᾽ ἄρα B. 

1242. 1246. μόλυβδον B.R.V.T. Vulgo μόλιβδον. 

1244. κατακτῶν κοττάβων] Quid hoc nomine intelligendum 
sit, praeter schol. docent Athenzeus initio l. 15. Pollux 6, 16g. 
et Meursius in Grecia ludibunda voce κοτταβισμός. BRUNCK. 

1247. σπαρτίον] σπαρτίον dicitur in ansa trutinze ab Aristot. 
Qusest. mechan. c. 24. SCHNEIDER. ad 'T'heophrast. vol. 3. 
p. 22. | 

1248. καὐτό Bentleius. Libri καὐτός. 

1249. ἱστάναι] ἑστάναι Ἀ. Conf. ad Eq. 268. 

1250. ὥς μ᾽ ἀπώλεσας, ut me perdidisti! Male vulgo 6s — 
Sic Nub. 1265. à Παλλὰς, ὥς μ᾽ ἀπώλεσας. BRUNCK. 

1251. ἀντέδωκά γ᾽] ἀντέδωκ᾽ R.V. 

1254. συρμαίαν») Quia ZEgyptii sepe syrmsa utuntur ad 
purgationem alvi, ut testatur Herodotus 2, 125. Hinc etiam 


AD PACEM. . 519 


comicus 'T'hesm. 864. vocat eos μελανοσυρμαῖον λεών. BERG. 
συρμαῖαν R. 

1255. AOP.] σαλπι LR. 

οἴμ᾽ B.R. Vulgo οἴμοι. 

1257. ἔτ᾽ ἐστὶ] ἔνεστι R. ἔνεστι (yp. ἔτ᾽ ἐστὶ) V. 

τοῖσι] τοῖς R. 

1258. μάθῃ] μάθης R. V. 

1260. y additum ex R.V. Nub. 688. οὐδαμῶς γ᾽, ἐπεὶ — . 

1261. y om. R. 

1263. τῆς δραχμῆς] τρεῖς δραχμάς R. 

1265 παιδί R. V. Vulgo παιδία γ᾽. 

1270. In Aldina hic et in sequentibus versibus preescriptum 
IIAL, in R. παῖδες. Παῖς Λαμάχου et Παῖς Κλεωνύμου Brunck- 
ius. 

1270. Scholia Latine conversa: Duos sistit pueros cantantes, 
ut occasionem habeat perstringendi horum patres, alterum 
tanquam patrem bello deditum, alterum tamquam timidum 
quive clypeum abjecerit. Primo ita fecit cantantem bello de- 
ditü filum. Et videsis, quam congruas res ill tribuerit. 
BERG. 

1270. Initium est versus iste 

νῦν αὖθ᾽ ὁπλοτέρων ἀνδρῶν ἀρχώμεθα, Μορσαυ 
Epigonorum, non, ut ait scholiastes, Antimachi; sed longe 
antiquioris poetze, Homeri scilicet ipsius, vel saltem. Homeri- 
darum alicujus. Antimachus Colophonius, quem Platone pri- 
orem setate fuisse ait Suidas, T'hebaidem fecit, quee si Athenis, 
quum comieus noster fabulas suas docebat, nota fuit, non 
tamen ita erat pervulgata, et tanti habita, ut eam pueri etiam 
discerent. JZpigonorum vero quisquis fuerit auctor, ex He- 
rodoto constat antiquissimum fuisse. Bene autem poeta ille 
secundi belli 'T'hebani duces, eorum, qui in priore bello occu- 
buerant, filios, ózAorépovs appellat, eo sensu, quo nomen istud 
apud Homerum occurrit frequentissime, id est νέους καὶ ὅπλα αἴ- 
pew δυναμένους. Quia vero ab armis, ὅπλοις, ducta est vox illa, 
eam Trygsus abominatur. Scholiastes: παρὰ τὸ ὅπλον παίζει. 
Facetum hoc est et comicum. Frustra Dawesius optimam 
lectionem sollicitat, reponendumque statuit ὁπλοφόρων et ózAo- 
φόρους, quod, ut mollissime dicam, nimis quam frigidum est. 
Sane antiquus poematis auctor, ex quo hic versus desumtus 


580 ANNOTATIONES 


est, Epigonorum historiam exordiens, ὁπλοφόρων eos non indi- 
getasset nomine, quo nec a prioribus ducibus, qui etiam ózAo- 
φόροι erant, nec a quibusvis aliis bellatoribus distincti fuissent. 
Versum illum tanquam ex Homeri Zpisonis profert auctor 
certaminis Homeri et Hesiodi, edit. ΤῊ. Robinson p. 243. 
BRUNCK. 

1272. εἰρήνης y ] y delet Brunckius. 

1273. Versus, quos cantat puer, sunt omnes ex Homero 
expressi. In Ilad. ὃ, legitur v. 446. 

οἱ δ᾽, ὅτε δή ῥ᾽ és χῶρον ἕνα ξυνιόντες ἵκοντο, 
σύν ῥ᾽ ἔβαλον ῥινοὺς, σὺν δ᾽ ἔγχεα καὶ μένε᾽ ἀνδρῶν 
χαλκεοθωρήκων" ἀτὰρ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι 
ἔπληντ᾽ ἀλλήλῃσι, πολὺς δ᾽ ὀρυμαγδὸς ὀρώρει. 
Hi versus totidem verbis repetuntur Iliad. 0, 60. BRUNCK. 

1274. σύν D] σύρρ᾽ I. 

1275. μεμνημένον] Legebatur μεμνημένος. 

ἀσπῖἴδος] ἀσπίδας V. 

1276. Ἔνθα δ᾽] Legebatur 'E»049'. 

1277. κλαύσει Brunckius. Vulgo κλαυσεῖ. Οοηΐ. αὐ Acharn. 
203. 
1281. πάσασθαι B.R. μάσασθαι Ald. μασᾶσθαι. 

1282. ἔκλυον] Id est ἐξέλυον. BERG. 

1284. κἄτ᾽ ἤσθιον] κατήσθιον C. Ald. 

1286. θωρήσσοντ᾽] Acumen est in ambiguo sensu verbi θω- 
ρήσσεσθαι, significantis armari, thoracem induere, καθοπλίσασ- 
θαι, et ànebriari, ἐμπίπλασθαι οἴνου. Vide Etymol. M. p. 460. 
Ex hac ambiguitate petitus lepidus jocus in Ach. 1135. ubi 
quum Lamachus sibi thoracem afferri jussisset, dixissetque : 

ἐν τῷδε πρὸς τοὺς πολεμίους θωρήξομαι. 
congium Diczopolis sibi dari jubet, aitque : 

ἐν τῷδε πρὸς rovs £vynóras θωρήξομαι. 
Hic vero puer quum dixisset heroas facto edendi fine, θωρή- 
ξασθαι, intelligit ''rygseus majoribus eos sese poculis invitasse, 
ideoque addit ἄσμενοι, οἶμαι. BRUNCK. θωρήσοντ᾽ R. 

1292. θαύμαζον] ᾿θαύμαζοι Ald. 

μὴ εἴης V. μή eis R. μή ἧς Ald. μὴ ἦσθα B. 

1293. κλαυσιμάχου] κλασιμάχου R. 

1295. τὸ om. Ald. 

1297. ᾷσει Daesius. Vulgo &ces. 


AD PACEM, 581 


yàp εἶ] εἶ yàp R. 

1298. 1299. Archilochi distichum, de quo vid. schol. 

1299. ἔντος] ἐντὸς Ald. | 

1300. πόσθων] Vid. ad 'Thesm. 291. 

ἐς] eis libn. 

1301. usque ad finem fabule om. B.T. 

1301. ψυχὴν δ᾽ ἐξεσάωσαΐἾ Initium est sequentis Archilochi di- 
stichi : 

ψυχὴν δ᾽ ἐξεσάωσα φυγών. ἀλλ᾽ ἀσπὶς ἐκείνη 
ἐρρέτω, ἧς αὗτις κτήσομαι οὐ κακίω. 
Apud Sextum p. 181. edit. Fabricii aliter legitur. hexametri 
initium: 
αὐτὸς δ᾽ ἐξέφυγον θανάτον τέλος. àozis — BRUNCK. 
δὲ R.V. ?€ C. ye Ald. 

τοκῆας R.V. "Vulgo τοκήων. 

1306. φλᾶν de esu etiam in Plut. 694. κἀγὼ τότ᾽ ἤδη τῆς à0d- 
pus πολλὴν ἔφλων. Albi junxit φλᾶν et σποδεῖν, sed non de 
esu, nempe Nub. 1380. κἄπειτ᾽ ἔφλα με κἀσπόδει. BERG. 

καὶ μὴ κενὰς παρέλκειν) Subauditur γνάθους aut σιαγόνας, ut 
sit sensus, qualis est in isto Alexidis loco ap. Athen. 14. p. 642. 
ὁ πρῶτος εὑρὼν κομψὸς ἦν τραγήματα᾽ τοῦ συμποσίου γὰρ διατρι- 
βὴν ἐξεῦρέ πως, κἀργοὺς ἔχειν μηδεπώποτε [μηδέποτε] τὰς σιαγό- 
νας. Videtur autem proverbiale fuisse κενὰς παρέλκειν, quo 
alludere videtur Antiphanes ap. Athen. το. p. 446. qui ex 
contrario dixit: πῖθι οὖν, ὦ ἑταῖρε, kal μὴ μεστὰς ἀεὶ ἕλκωμεν, 
ubi subauditur κύλικας, hoc sensu: bibe igitur, amice, et ne 
plenos semper calices trahamus. BERG. 

1309. σμώχετ᾽ C.R.V. et Suidas in ἢ, v. Vulgo σμήχετ᾽. 
Vid. Lobeck. ad Phrynich. p. 254. 

ταῖν] roiv R.V. 

οὐδὲν] οὐδὲ Ald. 

1310. ἔστ᾽ Brunckius. ἐστὶν libri. 

μασῶνται] μασσῶνται V. , 

1312. ἐμβάλλεσθε] ἐμβάλεσθεν. 

1316. et sequentes 'T'rygseo continuat Ald. 

1317. ξυγχαίρειν Brunckius. Revocandum συγχαίρειν. 

κἀπιχορεύειν V. — Legebatur κἀπικελεύειν. 

1318. és] eis libri. 

νυνὶ Kusteri editio. νῦν R, Ald. om. V. 

9 q 


582 ANNOTATIONES AD PACEM. 


1320. κἀπευξαμένους R.V. yp. κἄπειτ᾽ εὐξαμένους V. κἄπειτ᾽ 
ἐπευξαμένους Ald. 

θεοῖσι V. Vulgo θεοῖς. 

1322. Antiatticista in. Bekkeri Anecd. p. 111, 20. πολλὰς 
ποιεῖν κριθάς: ἀντὶ τοῦ πολλὰς γεωργεῖν κριθάς. καὶ πολὺν 
οἶνον ποιεῖν. 

1328. τ R.V. Vulgo δ᾽. | 

1331. Post κατακείσει legebatur Ὑμὴν Ὑμένα ὦ | Ὕμὴν 
Ὑμέναι ὦ. In R.V. ἡμιχ. ὑμὴν (ὦ addit V.) ὑμέναι ὦ. 

1332. XOP.] ἀλλο͵ R. 

1340. προτεταγμένοι Bentleius. Libri προστεταγμένοι. Quod 
sequebatur in libris editis οἱ Xopevrai ἀναλαβόντες, om. R.V, 
inter lineas scriptum habet C. 

1344. — 1348. choro in libris adscriptos '"Trygso tribuit - 
Dawesius. 1344. — 1357. choro tribuit Ald. 

1351. y R.V. Vulgo γοῦν. 

1355. 1356. accesserunt ex R.V. Versui 1355. in V. prse- 
scriptum rpvy. πρὸς τοὺς θεατάς. Sed ultimi versus 1355—1357. 

choro potius tribuendi videntur. 
ο΄ 1356. κἂν] κἢν V. 


AV E S. 





ACTA hzc fabula est Dionysus urbanis archonte Chabria 
olymp. 91, 2. Prime partes fuerunt Philonidis. 


1. Graculum alloquitur, quem gerebat, sic ut alter corni- 
cem; ut ambo ex istis avibus discerent, ubi sit Epops, ad 
quem quaerendum et consulendum iter ingressi fuerant: sed 
non bonis avibus, ut ipsi putant ; nam frustra oberrantes diu 
eum qusesiverunt. BERG. 

Personz huic versui prefixee in A. nomen plene scriptum 
est Εὐελπίδης, recte : infra 645. nominatur EeAz(0gs Θριῆθέν 
[Κριῶθεν]. E compendio scripturze orta est nominis depra- 
vatio, quam exhibent edd. omnes, Εὔελπις. Sic majoribus 
literis scriptum in B. Sed ultimze syllabae superscriptum AH. 
Graculum, quem tenet, alloquitur Euelpides. BRUNCK. 

2. IIEIZOETAIPOZ] Semper legendum putoIIETZETAIPOE 
sine O, ut Πείσανδρος Πεισίστρατος, vel. saltem Πισθέταιρος. 
Sed quum ἡγεμονικὸς omnino sit ille, magis convenit nomen ei 
dare ὡς πείθοντι τοὺς ἑταίρους quam ut πιστῷ ἑταίρῳ. DO- 
BRJEUS. Nihil horum verum videtur, sed scribendum po- 
tius Πειθέταιρος. Πεισθεταίρου nomen quinquies in hac fabula 
legitur, v. 644. 1046. 1123. 1271. 1495. 

4. προφορουμένω] Recte scholiasta, δεῦρο κἀκεῖσε πορευόμενοι 
εἰς τἀναντία. Xenophon de venat. 6, 15. προφορούμεναι (ai 
κύνες) παρὰ rà αὐτά. ubi vid. Schneider. 

9. οὐδ᾽ ὅπου Dawesius p. 287. (514. Kidd.) οὐδὲ ποῖ vulgo. 
οὐδὲ πῆ Α.Δ. οὐδὲ ποῦ B.C. 

11. οὐδ᾽ ἂν μὰ Δία y'] De ye particula cum formula jurisju- 
randi conjuncta dixi in Thesauro Stephani vol. 2. p. 537. οὐδ᾽ 
àv μὰ AC ἐντεῦθέν γ᾽ àv" EPIRGFIUNIS Porsonus, probabiliter, ut 
v. 22. οὐδὲ μὰ A ἐνταῦθά γ᾽ ἀτραπὸς οὐδαμοῦ. 

Qq2 


584 ANNOTATIONES 


'E£gkeoríógs] Hunc tamquam servum et barbarum notat 
infra 765. δοῦλός ἐστι καὶ Κὰρ ὥσπερ ᾿Ἐξηκεστίδης et 1525. βάρ- 
βαροι ὅθεν ὃ πατρῷός ἐστιν ᾿Εξηκεστίδης. Hic autem tamquam 
planum et erronem atque ἀνέστιον. BERG. 

12. ταύτην] Ubi οἴμοι clamandum est. 

I3. οὗκ τῶν ὀρνέων] Ille ab aviario foro. Sic οὐκ τῶν λύχνων 
Nub. 1065. 

14. ὃ πινακοπώλης)] Hesych. πινακοπώλης : ὀρνιθοπώλης. T(A- 
λοντες yàp avrà καὶ τιθέντες ἐπὶ πίνακος ἐπώλουν rà λεπτὰ ὅρμα- 
θίζοντες. Δα quam glossam vide interpretem. BRUNCK. 

Φιλοκράτης] De isto infra 1077. exstat edictum avium, quae 
jam in rempubl. coaluerunt: ἢν ἀποκτείνῃ τις ἡμῶν Φιλοκράτη 
etc. BERG. 

I5. νῷν] νὼ R. | 

16. ἐκ τῶν ὀρνέων) Scholia: παρ᾽ ὑπόνοιαν" ἔδει yàp ἐκ τῶν 
ἀνθρώπων. Vid. ad 102. Quum autem prseterea schohastee 
hic multa dicant, nihil afferunt, quod mihi placeat. "Videtur 
autem voce ὄρνεα metaphor. significare homines superbos, aut 
leves et inconstantes ; hoc sensu: ex homine superbo, aut levi 
et inconstante, factus est ales superbus, aut levis et inconstans. 
Ita voc. ebzrepos usurpavit Nub. 798. ἐκ γυναικῶν evmrépov, 
ubi schol. inter alia: ἀντὶ τοῦ εὐγενῶν, ἢ κούφων, ὧν ὁ λογισμὸς 
ἵπταται' ἢ τῶν μετεώρων καὶ ὑπερηφάνων" ἡ μεταφορὰ ἐκ τῶν ὀρ- 
νέων. BERG. n 

18. τηνδεδὶ B. τὴν δὲ δὲ A.R.V. τήνδε δὴ C. τήνδε δὲ Ald. 
Vid. ad Eq. 1357. | 

Το. τὼ δ᾽ τώδ᾽ Ald. 

ἤστην] ἤστιν R. ἐστὸν Β.Δ. Etymol. M. p. 438. extrema: 
ἧσμεν. loréov ὅτι ἀπὸ τοῦ jew, ἤδεις, ἤδει, τὸ δυϊκὸν, ἤδειτον; 
ἠδείτην" καὶ κατὰ συγκοπὴν τῆς ει διφθόγγου, καὶ τροπῇ τοῦ ὃ εἰς 
c, γίνεται ἤστην" otov, τὸ δ᾽ ἄρ᾽ οὐδὲν ἤστην ἄλλο πλὴν δακνεῖν. 
Inde depravata est altera lectio, cujus meminit schol. ἴστην. 
ἥστην et ἴστην apud. Suidam in ἥστην. Cum ἤστην comparari 
potest Ran. 227. οὐδὲν γάρ ἐστ᾽ ἀλλ᾽ ἢ κοάξ. Sed Avium versui 
melius convenire videtur ἤστην. Aves illas viam scire opinati 
erant Euelpides et Pistheteerus. 

23. j9, 1d est; δ᾽ R. ἥδ᾽ (yp. καὶ οὐδ LT.  Legebatur οὐδ᾽, 
quam correctionem grammatici esse, in antiquis autem libris 
ἤδη repertum fuisse, ex scholiastee annotatione colligi potest, ὡς 


AD AVES. 585 


ἤδη φθεγξαμένης αὐτῆς. δύναται καὶ ἐρωτηματικῶς kai ἀποφαντικῶς. 
τινὲς γράφουσιν, οὐδὲ ἡ κορώνη. 

τι λέγει] Photius p. 588, 13. τίζειν : τί λέγειν. οὕτως ᾿Αριστο- 
φάνης. Quse glossa ex hoc loco petita videtur. 

Wess ταὐτὰ --- Δία] raüra — δ à R. Post οὐ male interpungit 

. et Ald. 

gam Σάκᾳ)] Ita vocabatur nive poeta tragicus. De quo 
vid. schol. et Vesp. 1221. 

32. εἰσβιάζεται) Scribendum ἐσβιάξεται. 

. 38. ἐναποτῖσαι χρήματα] Ita dixit παρ᾽ ὑπόνοιαν, ut ait schol., 
pro ἐμβιοῦν aut ἐνοικεῖν ad 'ovoendum in ea, aut habitandum : 
ut perstringat τὸ φιλόδικον Atheniensium, et quod multi prop- 
ter sycophantas bona sua perdant. BERG. 

40. dove] Vulgo ovo. 

᾿Αθηναῖοι ---- ᾷδουσι om. R. 

- 49. Schol. τὰ πρὸς θυσίαν κομίζουσι, ἵνα οἰκίσαντες ἐν τῇ ἱδρύ- 
σει θύσωσι. Veru etiam ferebant, ut apparet infra 359. quse 
omnia coguntur in usum armorum convertere. Quod autem 
hic κανοῦν vocat, ibi 361. et 588. ergo BERG. 

ἔχοντε] ἔχοντες R. 

44. ζητοῦντε] ζητοῦντες R.V.T.A. 

" ὅπου lemma schol.  Legebatur ὅποι. ὅπη B.A. 

καθιδρυθέντε] καθιδρυνθέντε R.V. 

46. παρὰ] πρὸς A. 

47. δεομένων codex Vaticanus Kusteri. δεομένων δεομένω Δ. 
δεομένω codices reliqui et Ald. δεομένοιν Scaliger. 

.. 48. εἶδε] οἷδε A. et Ald. 

58. ἢν] Scribebatur ἄν. 

58. σ᾽ Beckius. Legebatur γ᾽, quod om. R.V.T. 

ἐποποῖ] Vid. ad v. 227. 

59. om. R. 

τοι A.V. τι C. Ald. ἔτι B.A.. 

60. TPOX.] θεράπων ἔποπος R.V, et deinceps θεράπων. 

61. EYEA.] πειδ R. 

62. citm. τωδεΐ A. 

63. οὕτως τι A.V. et scholiasta. Éoim onqipt οὕτω ὕστι. οὔτ᾽ 
eor. R. Sophocles Philoct. 104. οὕτως ἔχει τι δεωὸν ἰσχύος 
θράσος; 

65. ὑποδεδιώς] Finxit nomen avis, ut ait schol, a δεδιέναι 


«543 


586 ANNOTA'TIONES 


timere; quasi dicas: subtimidus, subtrepidus. Addidit autem 
Λιβυκὸν ὄρνεον, ut videatur avis peregrina et vulgo ignota fa- 
ciliusque lateat mendacium. BERG. 

66. époó rà πρὸς ποδῶν] Roga illa que vides in. cruribus 
méis: quae testabuntur me esse avem timidam: λέγει δὲ ὡς 
ὑπὸ ToU δέους ἐναφεικὼς, ut ait schol.; nempe ut merda per 
crura defluxerit. Sic Ran. 476. Bacchus pre nimio terrore 
ἐγκέχοδεν. Simul autem eo respicit, quod qui aliam formam 
induunt, pedes tamen occultare vix possunt, quasi dicat : certe 
quod. ad pedes attinet, avis videbor, quamvis humanam formam 
induerim. Sic rà πρὸς ποδῶν sunt ps? pedes, ut et schol. sentit, 
qui exponit πυνθάνου τῶν ποδῶν. Sic de Cecrope in draconem 
desinente et loco pedum serpentis volumina habente, Vesp. 436. 
ὦ Κέκροψ ἥρως ἄναξ, rà πρὸς ποδῶν Apakovr(óg. BERG. 

68. ἐπικεχοδὼς φασιανικός) Scholia: καὶ τοῦτο ὡς ὄρνιθος 
ἔπαιξε, παρὰ τὸ φαίνεσθαι αὐτοῦ τὸ σκώρ. Est autem ἐπικεχοδὼς 
qui insuper etiam cacavit pre timore, nempe, ut prior ille. 
Vox autem φασιανικὸς hic triplici respectu dicitur: primo παρὰ 
τὸ φαίνεσθαι αὐτοῦ τὸ σκώρ, ut dicebat schol.; deinde παρὰ τὸ 
φαίνειν, τὸ συκοφαντεῖν" nam Athenis, unde isti veniebant, 
plurimi sunt sycophantz : deinde et a PAhasi fluvio: noti au- 
tem sunt phasiani inter aves. V. Athen. 9. p. 386. BERG. 
Futilia hec sunt commenta scholiastarum. — Phasianicum 56 
esse ait, quemadmodum aiter Libycum, ut peregrinus videatur 
et e longinquo advenisse. $actavós V. 

69. ἀτὰρ Ἀ. Vulgo ἀλλά. 

72. ηὔξατο] Vulgo εὔξατο. 

73. ἔχῃ] ἔχοι B.A. 

75. y ἅτ᾽ R. y V. yàp ἅτ᾽ B. et Vaticanus. yàp Ald. 

77. ἐγὼ λαβὼν] λαβὼν ἐγὼ R. 

τρυβλίον] Brunckius. τρύβλιον libri. 

78. τορύνης] τε τορύνης A.B.A. Quod librarii posuerunt, 
τορύνης pro anapzesto habentes. 

84. οὕνεκ᾽ Brunckius. Libri εἵνεκ᾽. 

ἐπεγερῶ] ἐπεγείρω R. 

86. UJ accusativus est, non dativus. 

87. θηρίον] θηρίων C.R. minus bene. Plut. 439. ὦ δειλότατον 
σὺ θηρίον, οὐ παραμενεῖς. 

90. àmémraro] ἀνέπτατο A. 


AD AVES. 587 


91. ἀρ ἄρ᾽ Ald. 

92. τὴν ὕλην pro τὴν θύραν, tanquam avis. BERG. 

93. θηρίον) τὸ θηρίον R.V. et Vaticanus. 

95. οἱ δώδεκα θεοὶ... abruptus est sermo. Hsc Epopi 
dicit Euelpides, additurus, ut videtur, πάντα σοι δοῖεν ἀγαθὰ, 
vel simile quid. | Sed avertit se, et secum, ita ut ab Epope non 
exaudiatur, pergit εἴξασιν ἐπιτρῖψαί ce. BRUNCK. 

97. ópóvre] ὁρῶντες R. 

ἢ] Legebatur ἦν. Choeroboscus in Bekkeri Anecd. p. 1379. 
ἢ ἀντὶ τοῦ ὑπῆρχον, ὡς παρὰ ᾿Αριστοφάνει ἐν "Oprww, ἦ yàp ἐγὼ 
£évos ἄνθρωπος. καὶ παρὰ Πλάτωνι ἡ χρῆσις εὕρηται. Hanc for- 
mam ubique vel e libris vel ex conjectura restitui, exceptis tribus 
locis Pluti, medize comcedize fabule, de quibus dixi ad versum 
illius 29. 

100. Σοφοκλέης] Sophoclem perstringit, qui in 7'ereo dra- 
mate regem illum introduxerat in avem conversum, quem 
eodem, quo in trageedia, habitu ornatum exhibuisse videtur 
comicus. BERG. σοφοκλῆς A.B.R.V.T.A. 

102. πότερον ὄρνις ἢ raós ; utrum ales an paco? Lusus est 
in ambiguitate nominis ὄρνις, quod in genere avem qualemcun- 
que significat, et speciatim gal/linaceun. Quserit. Euelpides, . 
' utrum gallinaceus, an pavo? Epops respondet: ales equi- 
dem, sed generali significatione. Latinis a/es, ut Grsecis ὄρνις, 
a'€m in genere, et speciatim "allum significat. Hoc autem 
quaerit Euelpides, sive respiciens ad Epopis speciem et orna- 
mentum, sive quia gallinaceorum et pavonum spectacula pub- 
lice Athenis exhibebantur. deo ex utro harum avium genere 
sit pereunctatur. Non placent scholiastarum interpretationes : 
ἔπαιξε, δέον εἰπεῖν ἄνθρωπος ἢ raós. — ἢ ἔπαιξε τὸ γενικὸν εἰπὼν, 
εἶτα ἐπαγαγὼν τὸ εἰδικόν. Istiusmodi lusibus nihil frigidius. 
Aristophanis zetate rari erant admodum Athenis, magis adhuc 
in reliqua Graecia, pavones. Vide quse Athenzus p. 397. ex 
Antiphontis oratione περὶ raóv inscripta excerpsit, unde disci- 
mus singulis noviluniis pavones populo spectandos Athenis ex- 
hibitos fuisse. | Citatur eo in loco hic versus cum altero ex ea- 
dem hac fabula, ad confirmandum pronuntiandi morem, qui 
olim Athenis obtinuit, juxta quem ultima syllaba nominis ταὼς 
asperabatur, ita ut scribi oporteret raós. —Aspiratio in literam 
7 mutata in Latino nomine pavo. BRUNCK. 


Qq4 


588 ANNO'T'ATIONES 


105. rópvea, À. rà ὄρνεα R.V. τὰ ἤρνεα Ald. 

108. Addidi 9. Sic in Pac. 187. ποδαπὸς τὸ γένος δ᾽ εἶ par- 
ticula, quse aberat, e libris melioribus addita. 

109. μἀλλὰ] μὴ ἀλλὰ vulgo. μ᾽ ἀλλὰ (ἤγουν μὴ, οὐκ) T. μᾶλα 
R. μάλα A.V. et Suidas in ἡλιαστής. οὐκ ἀλλα Β.Δ. οὐ μάλα C. 
De crasi μάλλά conf. Ran. 103. 745. et Porson. apud Kidd. ad 
Dawes. p. 356. 

ἀλλὰ θατέρου τρόπου] Eurip. Med. 807. μηδείς με φαύλην 
κἀσθενῆ νομιζέτω, Μήδ᾽ ἡσυχαίαν, ἀλλὰ θατέρου τρόπου (sed alius 
ingenii), Βαρεῖαν ἐχθροῖς καὶ φίλοισιν εὐμενῆ. BERG. γένους (yp. 
τρόπου) V. 

110. ἀπηλιαστά] II manet, ut in ἀπηλιώτης. BERG. 

111. σπέρμα] Eurip. Hec. 254. ᾿Αχάριστον ὑμῶν σπέρμ᾽ (na- 
tio, genus) ὅσοι δημηγόρους | ζηλοῦτε τιμάς. BERG. | Clearchus 
apud Athen. 6. p. 256. eis τοὺς ἔξω τόπους διαδίδοσθαι τὸ σπέρμα 
τῶν ἐλλογίμων κολάκων. 'Dhemistius or. 27. p. 339 c. ἔστι δὲ 
πολὺ τὸ σπέρμα τοῦτο kal ἐν δικαστηρίοις καὶ ἐν ἐκκλησίαις. 

112. δὴ τοῦ] τοῦ δὴ Α. 

ἤλθετον) Scribendum ἠλθέτην cum Elmsleio ad Acharn. 733. 

116. κοὐκ] κοὐδὲν V. 

118. émemérov kai Elmsleius ad Soph. (Ed. T. 17. Lege. 
batur ézérov καὶ τήν. 

θάλατταν] θάλασσαν R. 

ἐν om. V. 

120. ἱκέται] ἱκέτα Elmsleius ad Eurip. Iph. T. 777. 

122. ἐγκατακλινῆναι R. et scholiasta. Legebatur ἐγκατακλι- 
θῆναι. — Aoristo secundo utitur Ach. 981. Vesp. 1211. 

123. Kparaóàv] Cranas antiquum Athenarum nomen a rege 
Cranao. V. Meursii Regn. Att. 1, 13. BRUNCK. 

126. τὸν Σκελλίου] Scellize filio nomen fuit Aristocrati. Vid. 
Thucyd. 8, 89. Platon. Gorg. p. 472 a. Demosthenem p. 
1343, 4- 

127. oikotr àv] οἰκοῖτον Porsonus. 

128. τοιαδὶ B.R.A. Vulgo τοιάδε. 

129. πρῷ τις ἐλθὼν] πρώτις᾽ ἐλθὼν R. πρωι εἰσελθών V. 

132. λουσάμενα πρῷ] Lys. 1064. ἥκετ᾽ οὖν εἰς ἐμοῦ τήμερον" 
πρῷ δὲ χρὴ τοῦτο δρᾶν λελουμένους, αὐτούς τε καὶ τὰ παιδία. 

133. ποιήσῃς] ποιήσεις A. 

134. τότε γ᾽ --- ὅταν ποτ᾽ --- ὅτ᾽ Suidas in μή μοι. 





AD AVES. 589 


139. καλῶς] Per ironiam. Demosth. Philipp. 3. (p. 128.) κα- 
Aós ᾿Ολυνθίων ἐφείσατο. BERG. 

pov R.V.I.A. Vulgo μοι. 
᾿ Στιλβωνίδη)] Aut Stülbonis cujusdam filium intelligit, aut 
adjectivum protulit in forma patronymici, ut sit pro στιλπνὲ, ὦ 
λαμπρὲ, ὦ ἀπὸ βαλανείων κεκαλλωπισμένε" 0 nitide, o in balneis 
comte, ut loquitur schol. BERG. — Vera videtur altera inter- 
pretatio. Similiter fictum. nomen πουλυχαρίδας est in Lys. 
1098. 1242. 

146. ye additum ex R. 

θάλατταν] Legebatur τὴν θάλατταν.  Articulum om. argu- 
menti Greci scriptor. . 

147. ἡ Σαλαμινία] Navis publica, quae paucis ante hanc fabu- 
lam mensibus in Siciliam missa erat, Alcibiadis reportandi 
caussa, qui inter ἑρμοκοπίδας esse videretur. De quo vide ar- 
'gumenti Grzeci scriptorem, qui minus accurate ἐπὶ ᾿Αριμνήστου 
TOU πρὸ Χαβρίου, 1d est anno ante hanc fabulam, factum dicit, 
et '""hucydidem 6, 61. Conf. Clinton. Fast. Hellen. vol. 2. 
P. 74: 

149. τί οὐ] Scribendum τί δ᾽ o? cum Pausania 5, 5, 3, scho- 
liasta ad Acharn. 724. et Suida in VEPMERE 

150. ἐλθόνθ᾽ éA0óvre R..T. 

ὁτιὴ] ὅτι R.V.T.A. 

ὃς} Sic libri et scholiasta Pac. 803, Suidas in βδελύσσω et 
Λέπρεον. Sed corrigendum ὅσ᾽, cum Bothio. 

151. ἀπὸ Μελανθίου] Poeta is fuit tragicus, cujus ideo me- 
minit comicus, quia lepram habebat. BRUNCK. — Vid. schol. 
Pac. 803. 

153. ἀλλ᾽ ἔγωγ᾽ ᾿Οπούντιος] Hic nomen est proprium viri 
ilius temporis, qui luscus erat. Hinc petitus jocus. Perinde 
est ac si diceret : Equidem luscus esse nollem pro talento auri. 
BRUNCK. Conf. v. 1294. 

155. ἔσθ᾽ ἐστὶν R.T. 

157. BaXavríov] βαλλαντίου R. 

160. μήκωνα] μήκωνας codex Vaticanus. 

τότ. νυμφίων βίον] Quia illa omnia sponsis dabantur, sive ad 
coronas sive jn edulis. BRUNCK. 

163. πίθοισθε Dawesius. πείθοισθε editio Juntina a. 1525. πεί- 
θεσθαι R. πείθεσθε V. et Ald. 


590 ANNOTATIONES 


164. πιθώμεσθ᾽ Ald. πειθώμεσθ᾽ R. πιθοίμεσθ᾽ B.V.A. 

πίθησθε Dawesius. πίθοισθε vulgo. πείθοισθε R. 

165. πανταχῆ] πανταχοῦ A. 

167. τοὺς πετομένους metaphorice accipio pro hominibus in- 
constantibus, varüs et mutabilibus, et ita verto hunc locum: 
Illic apud nos, $i quis de illis, quos volitare dicimus, interroget : 
quaenam est hec avis ?  T'eleas hec dicet : homo est, avis inc- 
qualiter volitans, vaga (itineris incerti), numquam n eodem 
loco manens. Hsec autem 'T'eleam de aliis dicere facit comicus, 
quia "T'eleas ipse erat talis. BERG. 

168. τίς ὄρνις οὗτος R.V.T. Vulgo τίς οὗτος ὄρνις. ὄρνις pro- 
ducta syllaba altera dicere solet Aristophanes: sed hoc loco 
imitatur "T yrus Sophocleze initium τίς ὄρνις otros ἔξεδρον χώραν 
ἔχων ; cujus versus altera parte utitur v. 275. 

Hune 'Teleam tamquam helluonem notat in Pac. 1009. 
Forte et aves libenter comedebat; hinc de iis loqui scit, et 
infra 1025. ab isto se in Avium civitatem quidam missum 
dicit. A Phrynicho autem notatus fuit tanquam ἀνώμαλος, 
1. e. ἀσταθμητος, ἀτέκμαρτος, ut ipsius 'Telez verbis utar, ut 
suum ipsius ingenium describat. Locum Phrynichi citat schol. 
ad v. 11. Λυκέαν, TeAéar, Πείσανδρον, ᾿Εξηκεστίδην, ᾿Ανωμάλους 
εἶπας πιθήκους. Apud Suidam dicitur εὐμετάβλητος, mutabilis. 
BERG. 

169. ὄρνις avis, 1. e. tamquam avis. ἀσταθμ. πετόμενος. Chion 
ep. 7. ἀλλὰ τὸ ἀσάθμητον αὐτοῦ καὶ πετόμενον οὐδὲ ταύτην ἐπιδέ- 
χεται τὴν φρόνησιν. BERG. | 

177. τι om. A.R.V. 

9 R. Vulgo y. Equit. 175. εὐδαιμονήσω δ᾽, εἰ διαστραφή- 
copa ; 

179. οὖν om. V. 

δήπου στιν codices. δῆτ᾽ ἐστὶν Ald. 

180. ὥσπερ εἴποι τις 51] recte legitur, non est pro ὥσπερ ἂν et- 
ποι, sed pro ὥσπερ ei εἴποι dictum. Quae tamen parum proba- 
bilis ratio est, quum usitatissimze sint formulze ὥσπερ ἂν εἴποι τις 
et ὡς ἂν εἴποι ris, quarum alterutra restituenda est Aristophani. 

181. ὁτιὴ] Scribebatur ὅτι. Vid. ad Pac. 211. 

182. ye om. R.V.T. 

183. φράξηθ᾽ Resütuenda forma Attica φάρξηθ᾽. Vid. ad 
Acharn. 95. Vesp. 352. 


Eb. Ao MEN. de 


AD AVES. 591 


ἅπαξ] ἅπανθ᾽ R. 

186. In proverbium apud Graecos abüt fames Melia, ut 
apud Romanos fames Saguntina. Verbi originem vide apud 
"Thucydidis interpretes L. 5. cap. ult. BRUNCK. 

190. ἄνθρωποι] oi ἄνθρωποι rois θεοῖς Suidas in ὡς Πυθῶδε. 

101. ὑμῖν] ἡμῖν V. et Suidas. 

192. Idem versus 1218. 

193. kvicav R. κνίσαν V. et Etym. M. p. 271, 47. Vulgo 
kvíocav. 

διαφρήσετε] διαφορήσετε A, scholiasta et Suidas in ἢ. v., qui 
διαφρήσετε habet in v. οὐ διαφρήσετε. διαφρήσεται Etym. M. 
διαφήσετε A. 

194. νεφέλας] ANebulas. ^ Metis est tenuissimi pron. 
BRUNCK. 

199. βαρβάρους] Herodotus 2, 57. ἕως δὲ ἐβαρβάριζε, ἐδόκεέ 
σφι ὄρνιθος τρόπον φθέγγεσθαι. BERG. 

200. ξυνὼν πολὺν] πολὺν ξυνὼν Δ. 

203. τὴν ἐμὴν ἀηδόνα) Eam traditionem sequitur comicus, 
juxta quam Procne in lusciniam, Philomela in hirundinem con- 
versa fuit. Manifestum est hoc e v. 665. Recte itaque schol. 
ἀηδόνα, τὴν Πρόκνην γαμετὴν οὖσαν, ἥτις els ἀηδόνα μετεβλήθη. 
Non soli Aristophani Procne luscinia est. Apollodorus mytho- 
logicze histori;e scriptor optimus 3, 14, 3. καὶ Πρόκνη μὲν γίνεται 
ἀηδὼν, Φιλομήλα δὲ χελιδών. Sicque a plerisque mythogra- 
phis traditum est, quos laudat Hygini interpres ad fab. 45. 
BRUNCK. 

204. καλοῦμεν] yp. καὶ καλοῖμι ἂν R. yp. καλοῖμί γ᾽ ἂν T. κα- 
λοῖμ᾽ ἂν codex Vaticanus. 

206. ὀρνίθων] ἀνθρώπων codex Vaticanus. 

207. σ᾽ ἄγ᾽ ὡς τάχιστ᾽] oéy ὡς ἀχιστ᾽ R. 

.. 210. λῦσον R.V. et Vaticanus cum Suida in λῦσον. yp. καὶ 
λῦσον koi dcov V.FY. Legebatur xcov: qua forma aoristi 
veteres Attici non utuntur. "Vid. Lobeck. ad Phryn. p. 725. 
212."Irvv] De mensura bujus vocabuli dixi ad Soph. Electr. 
1498. 

213. 214. ἐλελιζομένη διεροῖς μέλεσιν yévvos ξουθῆς]} Euripi- 
des Hel. 1118. σὲ τὰν ἀοιδοτάταν ὄρνιθα δακρυόεσσαν (àveBóaca): 
ἔλθ᾽ ὦ διὰ ἐουθᾶν γενύων ἐλελιζομένα θρήνοις ἐμοῖς ξυνεργός. 
BERG. 


593 ANNOTA'TIONES 


215. χωρεῖ] χώρει B. 

216. μίλακος] σμίλακος R. V. Vid. ad Nub. 1007. 

222. αὐλεῖ ris] Hoc non ab Epope dicitur, sed eo tantum 
adscriptum est a poeta, aut ab antiquis grammaticis, ut scia- 
tur, aliquem interea, dum tacet actor, tibia imitari cantum lu- 
scinie. Dicitur παρεπιγραφὴ a grammaticis Grsecis. Sic in 
Ran. 314. αὐλεῖ τις ἔνδον. 1263. διαύλιον προσαυλεῖ, Eurip. 
Cycl. 485. φδὴ ἔνδοθεν. /Eschyl. Eumen. 117. μυγμός, 112. 
ὠγμός, 129. μυγμὸς διπλοῦς ὀξύς. BERG. τις om. R. et scho- 
liasta. 

223. — 226. Quse in his versibus Pistheteri sunt verba, 
Euelpidi, que Euelpidis, Pisthetero tribuebantur. —Correxit 
Brunckius ex A.B. 

225. σιωπήσει] σιωπήσεις Δ. et Ald. 

226. μελῳδεῖν αὖ παρασκευάζεται] Eadem verba 'lhesm. 
99- ; 

227. ἐποποιποί. ποποποποιποποί R. émó. ποί. mó. mó. mó. mó. 
πο. πο. ποι V. ἐποποῖ. πό. 710. πό. πό. ποποῖ F.A. émomo(. ποποπό. 
ποποί. ποποί B.C. et Ald. Difficile exploratu est quid verum 
sit. Aptissimi videntur duo dochmii ἐποποποποποποῖ émomo- 
ποποποποῖ. Supra v. 58. 59. 60. libri alii ézozoi, alii ézomot. 
Addam his grammaticorum annotationes. Scholiasta ad v. 58. 
ἐποποῖ. Σύμμαχος καὶ Δίδυμος προπαροξύνουσιν" oi δὲ περισπῶ- 
σιν, ἵν᾽ ἦ ἐπίρρημα, ἀντὶ τοῦ ἐποπιστί. εἰ δὲ προπαροξύνοιτο, δῆ- 
λον ὅτι ἐσχημάτισται ἀπὸ εὐθείας τῆς ἔποπος. et ad h.]. τὸ δὲ ἐπο- 
ποὶ καὶ τὰ τοιαῦτα δεῖ ὀξυτόνως προφέρεσθαι, ὥστε ἦχον ὀρνέου 
προφέρεσθαι κατὰ μίμησιν. Suidas, ἐποποῖ; ἐπίρρημα ἀντὶ τοῦ 
ἐποπιστί. ἐὰν δὲ προπαροξύνηται, δῆλον ὅτι ἐσχημάτισται ὡς ἀπὸ 
εὐθείας τῆς ἔποπος. ἐποποί. ποί. ποποί. ποποί. ποποί. ἰὼ ἰώ. ἰτώ. 
ἰτώ. ἰτώ. ἰτώ. ταῦτα δεῖ ὀξυτόνως προφέρεσθαι τῇ φωνῇ ὥστε 
ὀρνέου ἦχον προφέρεσθαι κατὰ μίμησιν. τίο. τίο. τίο. τίο. τίο. τίο͵ 
río. τίο. καὶ ταῦτα ὀξυτονητέον. τριοτό. τριοτό. τοτοβρίξ. δεῦρο δεῦρο 
δεῦρο δεῦρο. τορό. τορό. τορό. τοροτίξ. κικκαβαῦ. κικκαβαῦ. τοροτο- 
ροτολιλίγξ. τοροτίγξ. τί. τί. τί. τί. τί. τί. τιό. τιό. τιοτίγξ. τιό. τιό. 
τιό. τιοτίγξΕ. — "Theodosius περὶ γραμματικῆς p. 79, 2. παπαί ποι- 
ποί, ποποί, ἰώ, ἰώ ἰωτώ, ἰτώ ὀξυτόνως προφέρονται κατὰ μίμησιν 
ὀρνέου φωνῆς. ὁμοίως καὶ τιό, τιό, τιό., ὁμοίως καὶ τορό, τορό, το- 
ροτίγξ. ὁμοίως καὶ κικκαβαῦ, κικκαβαῦ, τορό τορό τολελύγξ, τιό 


τιό τίγξ. 


AD AVES. 598 


228. ἴτω quater scripsit Brunckius. Vide grammaticorum 
locos modo allatos. 

230. ὅσοι R.V.T. | Vulgo ὅσα. 

γύας] yvías R.A. yv(as T. 

231. νέμεσθε φῦλα μυρία κριθοτράγων] Versus iambelegus. 

234. ὅσα R.V. et scholiasta. Vulgo ὅσσα. 

239. κλάδεσι] κλάδεσσι R. 

242. ἀοιδάν R.T. Vulgo αὐδάν. 

243. τριοτὸ τριοτὸ τοτοβρίξ R. et Suidas l. c. τριοττὸ τριοττὸ 
τοβρίξ V. τριοττὸ τροτιοττὸ τοβρίξ Y.A. τριοτὸ τριοτὸ τροτιοτὸ το- 
βρίξς Ald. Scribendum videtur τριοτὸ τριοτοτοτοβρίξ. 

244. οἵ R.V.T. Vulgo ὅσα. 

ἑλείας] ἑλειαν" Γ. De feminino αὐλών dixi ad Soph. 'Trach. 
IOO. ᾿" 

ὀξυστόμους R.V.T. "Vulgo τὰς ὀξυστόμους. 

245. ὅσα V.T.A. ὅσαι R. Vulgo ὅσσα. 

εὐδρόσους R.V. Vulgo εὐδρόσους τε. 

γῆς] γᾶς Δ. 

246. λειμῶνά τ᾽ R.V.T. Vulgo καὶ λειμῶνα τόν. 

247. τε om. R.V.T. 

251. μετ᾽ ἀλκυόνεσσι ποτᾶται] Imitatur versum Alemanis ab 
scholiasta et Antig. Caryst. hist. mirab. c. 27. servatum, ὅς τ᾽ 
ἐπὶ κύματος ἄνθος ἅμ᾽ ἀλκυόνεσσι ποτᾶται (knpóXos). 

253. ἀθροΐζομεν] Vulgo ἀθροίζομεν. ΟΟΥΤΟΧΙ in editione a, 
1822. collato Iphigenize Aul. v. 267. ναυβάτας | ναῶν ἑκατὸν 
ἠθροϊσμένους, ubi vulgo ἠθροισμένους. Hac dialysi quum alios 
poetas tum Archilochum esse usum constat. 

254. οἰωνῶν ταναοδείρων R.V.T.A.  Legebatur οἰωνῶν τῶν 
ταναοδείρων.  Clauduntur versus dactylici versu paroemiaco 
ut in Nub. 290. 312. Ceterum his verbis iterum utitur v. 
1394. 

257. καινῶν T ἔργων A.B.C.A. Vulgo καινῶν ἔργων τ᾽, con- 
sentientibus R.V. 7 om Suidas in καινός. 

ἐγχειρητής] ἐγχειρίτης apud Pollucem scribitur 2, 154. 

259. δεῦρο quinquies R.V.T.A. 

260. — 262. χορὸς ὀρνίθων A. χορὸς ὀρνίθων ἢ γλαύξ B. 

260. ropo quinquies V. 

-τὶξ R.V. et Suidas in ἐποποῖ. Vulgo ---τίγξ. 

262. —A(£ R.V. Vulgo —A(y£. 


594 ANNOTA'TIONES 


263. ὁρᾷς] ὁρῆς R. 

264. ἐς] eis libri. 

οὐρανὸν] ἀέρα Vaticanus. 

265. 266. Pisthetero tribuunt A.B.R.V : Euelpidi Ald. 

266. ἐπῶζε] ἐπῶιζε R.  Seribendum ézo(e. Vid. Hemst. 
ad 'Thom. M. p. 362. 

267. Personam prseposui Phoenicopteri avis, ut factum opor- 
tuisse sequentia ostendunt. 'lestis est etiam scholiastes, in 
antiquis exemplaribus verba haec non Epopi [cui vulgo, tribu- 
untur] sed avi cuidam adscripta fuisse. BRUNCK. ὄρνι zÀ R. 
Scholiasta, oí μὲν καὶ τοῦτο τοῦ "Emomos λέγουσιν εἶναι, oi δὲ 
ὄρνιθός τινος περιιπταμένου. 

τοροτὶξ τοροτίξ scholiasta. AS φέροις R. Vulgo roporiyf 
τοροτίγξ. 

268. ἀλλὰ χοὐτοσί] ἀλλ᾽ οὑτοσὶ libri. ἄλλος οὑτοσὶ Porsonus. 

269. ταῶς] ταῶς Athenzeus 9. p. 397. 

273. αὐτῷ γ᾽ ἐστὶ] αὐτῷ ᾽στι R.V.T.A. 

φοινικόπτερος] Ejus meminit egregio loco Heliodor. 6, 3. 
p. 268. BERG. 

274. 275. Π. otros — ἘΠ. r( — II. ἕτερος --- ΕΠ. νὴ — lU. 
τίς — ópeiBárgs Ald. 

275. ἔξεδρον χώραν ἔχων] Sophoclis ex 'T'yrone verba: vid. 
ad v. 168. 

ἔξεδρον] Hesychius, ἔξεδρον : τὸν οὐκ αἴσιον οἰωνὸν, οὐκ εὖὔ- 
θετον ὄρνιν, οὐκ ἐν δεόντι τὴν ἕδραν ἔχοντα. Vid. Spanhem. δ 
Callim. h. in Pall. v. 124. KUST. 

276. ποτ᾽ ἔσθ᾽ ὁ A.B.C.R.V.T.A. ποθ᾽ ὁ Ald. Verba τίς ποτ᾽ 
ἔσθ᾽ ὁ μουσόμαντις ὔϑοῃ ν]1 ex Edonis esse annotavit scholiasta. 

ὀρειβάτης libri. ὀριβάτης Brunckius. De qua forma non 
debebat dubitare Porsonus ad Eurip. Hecub. 208. Vid. Etym. 
M. p. 461, 25. οὐριβάτης apud Eurip. Phaethont. fr. 1. v. 27. 
σύριγγας δ᾽ οὐριβάται | κινοῦσιν ποίμνας ἐλάται. In. ejusdem 
Electra v. 170. scribendum Μυκηναῖος, οὐριβάτας, et ἴῃ anti- 
stropho v. 192. δοκεῖς τοῖσι σοῖς δακρύοις. 

277. Μῆδος] Scholiastes: ξητεῖται εἰ δεόντως [ὄντως] καλεῖταί 
τις ὄρνις Μῆδος. Idem postea 485. ad haec verba, quse de gallo 
sonant, ὥστε καλεῖται Ilepowxós, scribit: μήποτε xai ἐν τοῖς 
πρόσθεν τὸν ἀλεκτρυόνα Μῆδον ὄρνιν καλεῖ, ἐπεὶ καὶ τοὺς Πέρσας 
Μήδους ἔλεγον" et inferius ad hsec verba v. 834. ὄρνις ἀφ᾽ ἡμῶν 


AD AVES. 595 


τοῦ Περσικοῦ γένους, scribit: μήποτε νῦν τὸν ἀλεκτρυόνα λέγει. 
Μῆδος γὰρ λέγεται. BERG. 

278. καμήλου] Medi, ut et alii orientis populi, camelis equo- 
rum loco vehebantur. V. Plin. H. N. 8, 18. BECK. 

eicézraro] Legebatur émézraro. ἐσέπτατο R.V.T. et Suidas 
in κάμηλος. 

281. ἀλλ᾽ additum ex R. 

μέν ἐστι R.V.T. et scholiasta. Vulgo ἔστι μέν. 

Φιλοκλέους) Allusio est ad Philoclis tragici poete drama 
T'ereum, cui senigmatice objicit comicus, quod Sophoclis ejus- 
dem argumenti drama in alium habitum inverterit. Nam Te- 
reus in hac comeedia eodem exhibebatur ornatu, quo in So- 
phoclis tragoedia, ut supra monui. Ideo avem, quam Pisthe- 
terus percontabatur, quaenam illa foret, dicit comicus "T'ereus, 
KEpopem esse filium Philoclis, Epopis nepotem, se vero postremi 
hujus Epopis (cujus non nominatur pater) avum. esse, eadem 
nominum successione, qua in Calli prosapia alternis sibi suc- 
cedebant Hipponici et Callie. "Vide Perizonium ad /Eliani 
V. H.14.16. Quia vero altera illa avis, epopi forma similis, 
foeda aspectu erat, ideo salse comicus Epopem illum Philoclis 
filium esse fingit. Nam Philocles visu feedus erat, sive quia 
προκέφαλος erat, sive ob quodvis aliud corporis vitium: utique 
foedum eum fuisse constat e comici versu 'lhesm. 168. ταῦτ᾽ 
àp ὁ Φιλοκλῆς αἰσχρὸς ὧν αἰσχρῶς ποιεῖ, BRUNCK. 

283. De Calli familia vide annotationem ad scholia. 

284. ὡς πτερορρυεῖ] Facete in his versibus perstringitur Cal- 
lias, qui paternas maximas opes dilapidaverat. BRUNCK. 

285. τῶν om. R.V. 

286. αἵ τε θήλειαι] Nempe quia Callias Hipponici f. opes pa- 
ternas impendit scortis, ut docet schol. ad h.1. et ad Ran. 432. 
item ad Eccl. 805. propterea, inquam, Callias iste est ὄρνις, ὃς 
πτερορρυεῖ. Similiter Anaxandrides comicus ap. Athen. 4. p. 
166. "Opris κεκλήσῃ (φησί): διὰ τί, πρὸς τῆς "Eorías; Πότερον 
καταφαγὼν τὴν πατρῴαν οὐσίαν, Ὥσπερ Πολύευκτος ὁ καλός ; οὐ 
. δῆτ᾽ ἀλλ᾽ ὅτι ΓΑρρην ὑπὸ θηλειῶν κατεκόπης. BERG. 

287. ἕτερος Bentleius. | Libri ὡς ἕτερος. 

à τις] αὖτις R.V. 

289. κατωφαγᾶς] De hoc vocabulo dixit Phrynichus p. 433. 

ed. Lob. ubi κατωφαγάς scriptum. | Sic etiam R. utrobique. 


596 ANNOTATIONES 


Κλεώνυμος Scholia: ἴσως ἀπὸ τοῦ καταφαγεῖν τὸ ὄνομα me- 
ποίηκε, διὰ τὴν τοῦ Κλεωνύμου πολυφαγίαν.  Voracem fuisse 
Cleonymum, patet etiam ex Eq. 1290. καὶ διεζήτηχ᾽ ὁπόθεν 
φαύλως ἐσθίει Κλεώνυμος. Huc pertinet illud Anaxandridee ; 
ὄρνις κεκλήσῃ ;- διὰ τί; πότερον καταφαγὼν τὴν πατρῴαν οὐσίαν ; 
BERG. 

| 290. ἀπέβαλε τὸν λόφον] Nempe galez cristam, quia tam- 
quam ῥίψασπις notatur, ut ait schol. Comicus Nub. 352. KA«- 
ώνυμον τὸν ῥίψασπιν. BERG. 

291. ἡ Β.Δ. ἐστ᾽ ἠπὶ R. ἐσθ᾽ ἡ ᾽πὶ V. ἡ ᾽πι Ald. 

292. ἦ Brunckius. ἢ vulgo. 

ὥσπερ οἱ Κᾶρες] Cares, bellicosissima gens, primi cristis usi 
esse dicuntur, auctore Strabone 14. p. 661. iidemque Ionibus 
invisi et ab iis exagitati loca edita occuparunt, ubi tutiores 
essent. BECK. — Vid. schol. Thucyd. 1, 8. 

293. λόφων οἰκοῦσιν] τῶν λόφων οἰκοῦσ᾽ R. 

296. τὴν εἴσοδον. Scholia: εἴσοδος δὲ λέγεται, 5 ὁ χορὸς εἴ- 
σεισιν ἐν τῇ σκηνῇ.  Ingreditur autem nunc chorus sub forma 
avium et constat ex illis avibus, quae proxime sequentibus octo 
versibus recensentur. Scholiastes ad Eq. 586. οἱ yàp τῆς àp- 
xaías κωμῳδίας ποιηταὶ καὶ τραγικοὶ χοροὺς ἵστασαν, oi τὰ χορικὰ 
ὑπεκρίνοντο καὶ ἧδον μέλη" συνειστήκει δὲ ὁ κωμικὸς ἐξ ἀνδρῶν ἤδη 
καὶ γυναικῶν, ὁμοῦ δὲ καὶ ἐκ παίδων κδ΄, ὡς καὶ οὗτος ἀπηρίθμησεν 
ἐν "Ὄρνισιν, ἄρρενας μὲν ὄρνεις ιβ΄, θηλείας δὲ τοσαύτας" ὁ δὲ 
τραγικὸς €. BERG. 

297. δὲ Elmsleius ad Acharn. 108. Libri ye. 

298. δέ γ᾽ νὴ δί R. 

298. Distinctee personze ad fidem codd. A. B. nisi quod in 
115. avium declaratio Epopi tribuitur, cujus in locum quater 
Pisthetzerum posui. Namque prseter omnem verisimilitudinem 
ista, οὐ γάρ ἐστι Xmopy(Aos; Epops diceret. BRUNCK. 
Avium declarationem apertum est Epopis persons melius 
convenire quam Pisthetaero, harum rerum adhuc ignaro.  Ita- 
que in v. 297—304. pro Pisthetzro Epopis, pro Euelpide 
Pisthetzeri persona ponenda. E 

299. et 300. κηρύλος vulgo et R.V. κηρύλος l. loco priore, 
κηρύλος altero. κειρύλος codex Vaticanus. Eadem scriptura 
commemoratur in scholüs, quanquam non ita ut κειρύλος in 
textu scriptum reperisse grammaticos satis clare appareat. Ex 





AD AVES. 597 


codice A. Brunckius aliam affert scripturam κιρύλος, quam ne 
casui deberi putes admonet Hesychius vol. 2. p. 267. «(pvXos 
(kippuAos Favorinus p. 1058. ed. Bas.) ἰχθὺς ποιός. kal ὀρνέου 
εἶδος. ke(pvAos habet 1dem ibid. p. 217, κειρύλοι Photius p. 152, 
I3. Certum est avis nomen fuisse κηρύλος : sed κειρύλος dixit 
Aristophanes, ut Sporgilo tonsori nomen accommodaret. Ce- 
terum de facetia hujus loci disserit Eustathius ad Homerum 
p.125. ex quo scholiastam Pluti v. 589. interpolavit Mu- 
surus, 

301. γλαῦξ)] Scribebatur γλαύξ: quo accentu Atticos non 
esse usos docent grammatici, quorum locos attuli in "Thesauro 
Stephani. 

τίς γλαῦκ᾽ ᾿Αθήνα(ζ᾽ ifyaye;] Hsec dicit respectu spectatorum, 
qui erant Athenis; non respectu eorum, qui sunt in scena, 
quae erat procul ab Athenis. Notum autem est proverbium. 
BERG. Dictum de iis qui labores supervacaneos suscipe- 
rent. 

302. — 304. Euelpidi hac continuantur im Ald. '"Tacite 
correctum in edit. Brunckn. 

304. kepxvis] képxvgs R. Vulgo κερχνηΐς. Conf. v. 594. 
1181. Photius p. 158, 14. κερχνηΐς : ὄρνεον. 

305. — 309. ἰοὺ ---- κἀμέ Pistheteero, sequentia τοῦτο ---- δοκεῖ 
Epopi tribuunt, editiones ante Brunckium. 

: 3 

308. àp'| πεισ ἀρ R. 

309. és] eis libri. 

310. πο---ποῦ μ᾽} Legebatur zo— oí ποῦ μ᾽, syllaba πο 
in libris alis octies, aliis novies, aliis decies posita. | Syllaba 
zo est initium voculze ποῦ, ut τί v. 315. initium pronominis 
τίνα. 

ἄρα) ἄρα ποτὲ A.B.R.V.T. et Vaticanus, ex v. 315. 

315. τίνα, octies praemisso τί ἢ. — Legebatur τι τι τι τι τιμ- 
πτρου. Quod Reiskius suspicabatur ex τί μ᾽ ἤρου esse ortum. 
Octies τί, addito in fine τιμπροὺ τιμπρού T.A. 

ἔχων] ἔχων πάρει Suidas in πάρει. Scholiasta, τίνα λόγον: 
ἀπὸ κοινοῦ τὸ πάρει. 

318. λεπτὼ λογιστὰ] λεπτολογιστὰ B. λεπτοσοφιστὰ Vati- 
canus. 

ἀφῖχθον R. ἀφῖχθον (yp. καὶ ἀφίκονθ᾽) T. ἀφῖχθαι A. Vulgo 
ἀφίκονθ᾽. 


Rr 


598 ANNOTA'TIONES 


321. πρέμνον] Metaphorice, pro magnitudine, ut radiz, pro 
principio. | Veniunt habentes molem rei ingentis. BERG. 

322. é£órov| é£ócov R. ἐξ ὅσου T. 

324. ἐραστὰ] ἐραστὰς R.V.T. 

326. ποῦ ; ἘΠ. παρ᾽ ἡμῖν, εἰ — Ald. 

4332. — 335. Horum versuum metra sic olim restitui, 

ἐς δὲ δόλον ἐκάλεσεν παρέβαλέν τ᾽ ἔμ᾽ ἀνόμως 

παρὰ γένος ἀνόσιον ὅπερ ἐξότ᾽ ἐγένετ᾽ ἐπ᾽ ἐμοὶ 

πολέμιον παρετράφη. 
Sed vereor ne ἢξθο jàm antiquitus interpolata sint, verbis poetze 
ex parte deletis: quod in Pace accidit v. 390. et pluribus locis 
Vesparum. 

333. ἐκάλεσε R.V. Vulgo ἐκάλεσεν. 

παρέβαλε R. Vulgo παρέβαλεν. 

334. ἐξότ᾽ éyéver! ἐπ᾿ ἐμοὶ B.R.T.A. ἐξότ᾽ éyéver ἐπ᾽ ἐμοῦ A. 
Legebatur ἐξότ᾽ ἐγένετό γ᾽ ἐπ᾽ ἐμοί. 

435. πολέμιον R.V.T.A. | Legebatur πολέμιόν y. 

336. τοῦτον μὲν Porsonus.  Legebatur μὲν οὖν (οὖν om. pr. 
V.) τὸν ὄρνιν. Vers scripture vestigia servavit Suidas in 
ὕστερος λόγος, ἀλλὰ πρὸς μὲν τούτους ὕστερος λόγος. 

338. ἀπωλόμεσθ᾽ Bentleius. Libri ἀπολούμεσθ᾽ vel ἀπολούμεθ᾽. 

342. πῶς Euelpidi, sequentia Pisthetzero tribuebantur. Cor- 
rectum ex R. 

κλαύσει] Scribebatur κλαυσεῖ. κλαύσῃ T. Vid. ad Acharn. 203. 

᾽κκοπῇς] ᾿κκοπῆι R. 

345. mavrü] πάντα A.R.V, vitioso accentu scriptum | pro 
παντᾶ, ut apud Soph. 'T'rach. 648. πάντα Β.Γ.Δ. πάντα γε Ald. 
446. περίβαλε Reisigius Conject. p. 276. — Libri ἐπίβαλε. 

348. ῥύγχει] Scholiasta, γράφεται kal, ῥάμφει. ὅπερ βέλτιον. 
ῥάμφος γὰρ ἐπὶ ὀρνέου. ἐπὶ δὲ χοίρου ῥύγχος. ῥάμφει ex. gram- 
matici correctione profectum est. Euripidis ex Andromeda 
versum ἐκθεῖναι κήτει φορβάν comparavit Asclepiades apud 
scholiastam. — Conf. ad v. 424. 

440. οὔτε yàp ὄρος — πέλαγος} Ita dici solet de illis, qui in- 


fortunium effugere non possunt; hoc sibi voluerunt dona 


Scytharum ad Darium, apud Herodotum: miserant autem ei 
avem, murem, ranam et sagittas quasdam ; horum donorum 
rationem alii aliter exponebant, Gobryas autem sic 4, 132.: ἢν 
μὴ ὄρνιθες γενόμενοι ἀναπτῆσθε és τὸν οὐρανόν, ὦ Πέρσαι, ἢ μύες 





am rm 





AD AVES. 599 


γενόμενοι κατὰ τῆς γῆς καταδύητε, ἢ βάτραχοι γενόμενοι ἐς τὰς 
λίμνας ἐκπηδήσητε, οὐκ ἀπονοστήσετε ὀπίσω, ὑπὸ τῶνδε τῶν τοξευ- 
μάτων βαλλόμενοι. Eurip. Med. 1291. δεῖ γάρ νιν ἤτοι γῆς σφε 
κρυφθῆναι κάτω, 1j πτηνὸν ἄραι σῶμ᾽ ἐς αἰθέρος βάθος, εἰ μὴ τυ- 
ράννων δώμασι δώσει δίκην. Idem Or. 1375. ποῖ φύγω, ξέναι, 
πολιὸν αἰθέρ᾽ ἀμπτάμενος ἢ πόντον; BERG. 

353. τὸ δεξιὸν κέρας] Ut in proelüs. Sic Eq. 243. οὐκ ἐλᾶτε 
πρὸς τὸ δεξιὸν κέρας. BERG. 

356. τοι A.B.R.V.T.A. τι Ald. 

457. τῶν χυτρῶν] Instrumenta, quibus in sacrificio usuri 
erant, pro armis ad defendendos se ipsos adhibent. V.ad v. 42. 
Videtur autem mihi respicere ad ludum illum, qui dicitur xv- 
τρίνδα, quia chorus paulo ante dicebat, se velle istos duos ríA- 
Aew, veéllicare, et mox 364. dicit : ἕλκε, τίλλε, παῖε, δεῖρε, kómre, 
πρώτην τὴν χύτραν" quod etiam in illo ludo fieri solebat. Julius 
Pollux 9, 113. ἡ δὲ xvrpívóa: ὁ μὲν ἐν μέσῳ κάθηται, καὶ καλεῖται 
χύτρα, οἱ δὲ τίλλουσιν, ἢ περικνίζουσι, ἢ καὶ παίουσιν αὐτὸν περι- 
θέοντες etc. mox : ἔσθ᾽ ὅτε ὁ μὲν ἔχεται τῆς χύτρας κατὰ τὴν κε- 
φαλὴν (tenet superiorem partem olla) τῇ χειρὶ τῇ λαιᾷ περιθέων 
ἐν κύκλῳ etc. BERG. 

458. γλαὺξ μὲν οὐ πρόσεισι νῷν] Scholia: οὐ διὰ τὴν χυτραν 
οὐ πρόσεισιν, ὡς Εὐφρόνιος" τοῦτο γὰρ κοινῶς πάντα τὰ ὄρνεα 
φοβεῖ: ἀλλὰ διὰ τὸ ᾿Αττικὸν εἶναι τὸ ζῶον. ᾿Αττικοὶ δὲ καὶ αὐτοί. 
BERG. γλαῦξ lemma scholi. Seribebatur γλαὺξ, ut v. 301. 

359. In B. [R.V.] prior pars hujus versus Euelpidi tributa 
cum interrogationis nota: posteriori przfixa Pisthetzri per- 
sona, multo melius quam in reliquis libris, ubi Pisthetzro- 
omnia continuantur. BRUNCK. 

τοισδί R.V. Vulgo τοῖσδε. 

360. πρὸ σαυτοῦ Bentleius. | Libri πρὸς αὐτόν, 

361. προσθοῦ] Scribebatur πρόσθου. 

τρυβλίον] Brunckius. Libri τρύβλιον. 

362. y àreüpes] yàp εὗρες B.T.A. γ᾽ ἄρ᾽ εὗρες Vaticanus. 

363. Νικίαν ταῖς μηχαναῖς) Nicias inter illustrissimos belli 
duces fuit. Hunc in machinis bellicis excelluisse apparet. 
"Thucydides, qui eum magni facit, testatur eum in expeditione 
adversus Minoam insulam duas quasdam urbes ope machinarum 
cepisse 3, 51. ἐν δὲ τῷ αὐτῷ θέρει μετὰ Λέσβου ἅλωσιν ᾿Αθηναῖοι 
Νικίου τοῦ Νικηράτου στρατηγοῦντος ἐστράτευσαν ἐπὶ Μίνωαν τὴν 

RrT2 


600 ANNOTATIONES 


νῆσον, ἣ κεῖται πρὸ Μεγάρων. . Deinde mox: ἑλὼν οὖν ἀπὸ τῆς 
Νισαίας πρῶτον δύο πύργω προέχοντε, μηχαναῖς ἐκ θαλάσσης etc. 
BERG. Etiam in obsidione Meli adhibitae machinze. bellicze 
eum nobilitarunt. BECK. 

364. ἐλελελεῦ) ἐλελεῦ V.T. 

μένειν R. et Suidas in ἐλελεῦ et ῥύγχος. Legebatur μέλλειν : 
quod revocandum. 

365. δεῖρε] δαῖρε A. ! 

368. ξυγγενῆ Bentleius.  Legebatur £vyyervée: quod scho- 
laste, non poete esse ostendi ad Isocr. Paneg. p. 6. In 
Thesmoph. 282. περικαλλῆ, ubi scholiasta, δυϊκόν. τὸ évreAés 
περικαλλέε. 

φυλέτα] Nam Procne, Terei in upupam mutati .uxor, Pan- 
dionis Atheniensium regis filia fuit. 

369. yàp τί] Vulgo γάρ τι. Quod defendi potest. 

372. ὑμᾶς] ἡμᾶς F.A. 

373. οἵδ᾽ Brunckius. Libri οἵγ᾽. 

χρήσιμον] ἢ addunt. R.T. 

375. δῆτα] δὴ ΗΝ .Γ.Δ. et scholiasta. 

477. 380. σώζει] σώιζει R. 

477. τοῦθ᾽ R.V, Vaticanus et Suidas in ἀπ᾽ ἐχθρῶν. τοῦδ᾽ A. 


τοῦθ᾽ 


οὐδὲν Ald. οὐδὲν B. 

εὐθὺς R.V. αὐτὸς vulgo et Suidas. 

378. y om. A.B.A. post ἔμαθον ponit V. 

382. μάθοι yàp ἄν rus — σοφόν] μάθοις yàp àv rt — σοφόν 
Dobrzeus. ; 

κἀπὸ] και R.. 

383. τῆς ὀργῆς χαλᾶν] Simili constructione εἴκειν θυμοῦ dixit 
Sophocles Antig. 718. 

üvay ἐπὶ σκέλος] Hesych. ἐπὶ σκέλος" εἰς τὰ ὀπίσω, id est, 
retro. Eurip. Phoen. 1419. ὡς δ᾽ ἄπορον ἥκων δόρος, ἐπὶ σκέλος 
πάλιν χωρεῖ. BERG. 

383. 386. ΠΕΙΣΘ.] a7 R. 

385. πω] vov V.T.A. et Vaticanus. 

ἐνηντιώμεθα Bentleius. ἠναντιώμεθα codices. ἐναντιώμεθα Ald. 


386. Ald. versibus duobus μᾶλλον εἰρήνην ἄγουσιν | ἡμῖν 

ὥστε τήν re χύτραν. re om. A.B.R.V.A. ἡμὶν, quod Brunckius 
ἤν re χύτρ AA. ἡμὶν, quod. Brunc 

posuit, non liquet an hoc accentu scriptum exstet in codicibus. 


0 


AD AVES. 601 


ἡμὶν ex Phrynichi Mysta affert Eustathius p. 1112, 38. éBov- 
λόμην ἂν ἡμὶν ὥσπερ καὶ προτοῦ. Aristophanis exempla parum 
firma sunt Lys. 124. ἀφεκτέα τοίνυν ἡμίν ἐστι τοῦ πέους, ubi 
ἐστιν ἡμῖν scribi potest, et Pluti v. 286. ubi libri meliores, 
ὄντως γάρ ἐστι πλουσίοις ἅπασιν ἡμῖν (1. e. ἡμὶν) εἶναι, vulgo autem 
ἡμῖν ἅπασιν legitur. Quamobrem de hoc quoque loco dubitare 
licet, in quo ἡμῖν ab interprete addi, a poeta autem scribi po- 
tuit, μᾶλλον εἰρήνην ἄγειν δοκοῦσιν. 

- 287. τώ τε τρυβλίω] τῷ γε τρυβλίῳ B.C.A. Ald. 

- 390. παρ᾽ αὐτὴν τὴν χύτραν ἄκραν ὁρῶντας Dawesius p. 192. 
(347. Kidd.) Legebatur παρὰ τὴν (παρ᾽ αὐτὴν A.) χύτῥαν ἄκραν 
αὐτὴν ὁρῶντας. 

394. κατορυχησόμεσθα Elmsleius in diario classico Londin. 
fasc. 16. p. 459. Libri κατορυχθησόμεσθα. Vid. Lobeck. ad 
Phrynich. p. 318. 

395. ὁ Kepapewkós] Quia ipsi ollis et catinis fictilibus, quae 
Graece κεράμεια dicuntur, utebantur loco clypeorum, dicere vult : 
si ista κεράμεια ab hostibus frangantur et cumulentur, futurum ex 
illis Κεραμεικόν, in quo sepeliri possint, ut Athenis in Ceramico 
sepeliuntur, et quidem publice, qui in bello ceciderunt. BERG. 

396. δημόσια neutrum est plurale adverbii vicem sustinens. 
Perperam vulgo δημοσίᾳ, contra metri rationem. BRUNCK. 

398. μαχομένω τοῖς πολεμίοισιν) Sic optime A. [R.V.T'.A.] 
Vulgo, pessumdato metro, μαχομένω τοῖσι πολεμίοις. In B. 
μαρναμένω rois πολεμίοισιν, bene quod ad duas postremas voces. 
Qui in bello oecubuerant Athenienses, publice in Ceramico 
sepeliebantur. Vide Meursuü Ceramicum cap. 22.  Ornes 
nomen est urbis inter Corinthum et Sicyonem site, de qua 
videndus Strabo p. 586.  Lusus est in paronomasia. Infra v. 
967. ubi fatidicus oraculum edit de societate inter duos illos 
Athenienses et aves inita, eorumque communi in aére domicilio, 
obscure istud innuit, Ornearum situm memorans, τὸ μεταξὺ Ko- 
ρίνθου καὶ Σικυῶνος. BRUNCK. . Ornez anno ante hanc fabu- 
lam actam ab Argivis et Atheniensibus dirutz fuerant: vid. 
'Thueyd. 6, 7. 

405. ἐπὶ τίνα T. ἐπίνοιαν Versus interpolatus. ποίαν ru ἔχοντ᾽ 
ἐπίνοιαν Reisigius Conject. p. 261. 

409. ξένω] Legebatur £e(vo, quam formam etiam in tragico- 
rum versus librarii interdum temere intulerunt. 

Rr3 


602 ANNOTA'TIONES 


410. — 414. τύχη — τὸ πᾶν] Hac in duo hexametros sunt 
describenda. 

411. ὄρνιθας codices. ὄρνις Ald. 

415. δὴ om. R. 

419. τὸν ἐχθρὸν) τῶν ἐχθρῶν R.V. et duo codices Brunckii. 

424. cà ταῦτα] cà ταῦτα yàp δὴ vulgo. cà yàp. ταῦτα 
R.V.T.A. Scholiasta, ὅτι πάντα τὰ ἐν τῷ κόσμῳ σά ἐστι καὶ τὸ 
τῇδε καὶ τὸ ἐκεῖσε. (τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.) τὸ δὲ τῇδε καὶ τὸ κεῖσε, 
τοῦτο ἐκ τῶν μηδέπῳ διδαχθεισῶν Φοινισσῶν (v. 273.) φησὶ, κἀ- 
κεῖσε καὶ τὸ δεῦρο, μὴ δόλος τις ἧ. καὶ ὅλως πολὺ παρὰ πᾶσι τὸ 
τοιοῦτον. et ad v. 348. καὶ δοῦναι ῥύγχει φορβάν : παρὰ τὸ Εὐρι- 
πίδου ἐξ ᾿Ανδρομέδας, ἐκθεῖναι κήτει φορβάν, ὡς ᾿Ασκληπιάδης τὰ 
μηδέπω διδαχθείσης τῆς τραγῳδίας παρατιθέμενος, ὡς καὶ τὸ, σὰ 
γὰρ ταῦτα πάντα καὶ τὸ τῇδε καὶ τὸ κεῖσε, παρὰ τὰ ἐκ τῶν μηδέπω 
διδαχθεισῶν Φοινισσῶν φησί, κἀκεῖσε etc. Euripides ib. 320. 
ἐκεῖσε καὶ τὸ δεῦρο περιχορεύουσα. Apud Aristophanem scriben- 
dum videtur ἔστιν σὰ ταῦτα πάντα καὶ etc. 

425. κεῖσε καὶ] καὶ om. R.V. κεῖσέ re V. ἃ m. rec. 

430. παιπάλημα] AEschrion ap. Athen. 8. p. 335. Πολυκράτης 
δὲ τὴν γονὴν ᾿Αθηναῖος, λόγων τι παιπάλημα kal κακὴ γλῶσσα. 
BERG. 

431. λέγειν λέγειν kéAevé μοι R.  Legebatur λέγειν κέλευέ 
μοι λέγειν. 

434. μὲν additum ex R.V.T. 

435. τὐχἀγαθῇ] τύχ᾽ αγαθῆι R. τύχ᾽ ἀγαθῇ Suidz ed. Mediol. 
in ἐπιστάτης. Scrbbebatur τύχῃ ᾿᾽γαθῇ (τὐχἠγαθῇ V. et Ald.). 
τύχῃ ἀγαθῇ Suidz codices, ut videtur. Conf. ad Thesm. 283. 

436. és] eis libn. 

τοὐπιστάτου] Varias nominis interpretationes afferunt veteres 
critici, quarum hac Kustero prz aliis placet : πήλινος Ἥφαιστος 
πρὸς τὰς ἑστίας ἱδρυμένος, ὡς ἔφορος τοῦ πυρός. Non minus tamen 
probabilis est illa, juxta quam ἐπιστάτης vocatur ξύλινόν τι πολλοὺς 
παττάλους ἔχον, ἐξ οὗ οἱ μάγειροι ἀπεκρέμων, φασὶ, rà κρέατα, kal τὰ 
ἐργαλεῖα. Ali, forte verius, simpliciter exponunt τὸν χυτρόποδα, 
la marmite. Vide Eustathium ad Odyss. p. 1827, 44. ubi di- 
versas hujus nominis significationes exsequitur. BRUNCK. 
Interpretatio hujus vocabuli tanto incertior est, quum ne hoc 
quidem exploratum habeamus utrum ab nominativo ductum 
sit ὁ ἐπιστάτης an τὸ ἐπίστατον. Quse altera forma legitur in 





AD AVES. 608 


inscriptione Sigeensi apud Boeckh. vol. 1. p. 19. κἀγὼ κρατῆρα 
κἀπίστατον kal ἠθμὸν és πρυτανεῖον ἔδωκα Σιγεεῦσι. ubi Bent- 
leius locum Aristophanis comparavit et interpretatus est basin 
sive tripodem, in quo olle et lebetes igni apponantur: quod 
probat Boeckhius p. 20. Simile nomen est ὑπόστατον in veteri 
monumento Attico et in demiopratis apud Pollucem, quem 
ὑποστάτην vocat Pausanias: de quo Boeckhius dixit ibidem. 
Ex quo fortasse colligas Aristophanem ἐπίστατον potius quam 
ἐπιστάτην dixisse. 

440. ὁ πίθηκος] Panszetius quidam duxerat uxorem, cum qua 
cum ssepius rixaretur, tandem convenit ut se invicem nec mor- 
derent nec plagis afficerent. "Vid. Suidam in διαθήκην et γυνὴ 
μεγάλη. BECK. — Vid. schol. 

442. μήτ᾽ ὀρύττειν] Ad hsc verba scholia: μὴ ὀρύττειν, τὸν 
πρωκτὸν δεικνύς φησι. Comicus in Nub. 712. καὶ τοὺς ὄρχεις 
ἐξέλκουσι, καὶ τὸν πρωκτὸν διορύττουσι.. BERG. 

443. τόν] Probabilis est Valckenarii conjectura (ad Herodot. 
3, 46.) τόνδ᾽. 

444. διατίθεμαι ᾽γὼ Porsonus. διατίθεμ᾽ ἔγωγε vulgo. διατίθεμ᾽ 
ἐγώ R.V. 

445. Post ἐπὶ τούτοις minor distinctio poni debuit, ut. recte 
distinctum est in B. Non enim τούτοις refertur ad κριταῖς. ἐπὶ 
τούτοις valet hac lege, hac conditione, ut, si fidem prestiterim, 
judicum omnium calculo, et spectatorum omnium applausu vin- 
cam. BRUNCK. . Comicorum poetarum judices quinque fue- 
runt. Vid. Suidam v. ἐν πέντε κριτῶν γούνασι κεῖται. BECK. 

448. IITEIZO.] κῆρυξ codex Vaticanus. Sunt verba Pisthe- 
teri, qui przeconis munere fungitur. 

νυνμενὶ, una voce: male vulgo divisim νῦν μενίἔ. Vide Κο- 
nium ad. Corinthum p. 56. [134.] BRUNCK. 

449. 005A] Perperam vulgo θ᾽ ὅπλ᾽. a o in c coalescunt. 
Vide ad Lys. 277. BRUNCK. 

454. 0 τι μοι παρορᾷς] Id est ὅ τι ὁρᾷς παρ᾽ ἐμοί. | Quod mihi 
inesse vides. Mirum in modum se torquet Abreschius ad 
Aristseenetum p. 240. ut constructionem expediat, quam sic, 
multa supplens, quae minime desiderantur, instituit: τάχα yàp 
τύχοις ἂν ἐξειπὼν χρηστόν τι, ὃ ὁρᾷς παρὰ τὸ ἐμοὶ ἑωραμένον. 
BRUNCK. Interpretatio non probabilis. παρορᾶτ᾽ Bentleius. 

456. φρενός] Scholiasta, ἔν τισι δὲ οὐ κεῖται τὸ φρενός. "Te- 

RrA4 


n 


604 ANNOTA'TIONES 


mere delevit grammaticus aliquis, qui non animadverterat in 
antistropho κατά excidisse. ἀξυνέτου e proximo versu in hunc 
transtuli pariterque in antistropho. Metrum idem quod 
Acharn. 285. 

457. ὁρᾷς non immerito suspectum fuit Bentleio, qui ὦ τᾶν 
conjecit. 

ἐς] eis libri. 

459. κοινὸν ἔσται corruptum esse ex antistropho intelligitur. 
Fortasse kou ᾿σται aut saltem ἔσται κοινόν corrigendum. 

460. ὅτῳπερ A.R.V.I. Vulgo ὅτῳπερ ἄν. ἂν minio subduc- 
tum in B. 

πράγματι τὴν σὴν ἥκεις Dawesius. — Libri ἥκεις (ἥκοις B.C.A.) 
τὴν σὴν πράγματι. 

462. προπεφύραται λόγος] Scholia: ηὐτρέπισται: ἣ μεταφορὰ 
ἀπὸ τῶν τὰ ἄλευρα φυρώντων, εἶτα μάζας ποιούντων. In 'Thesm. 
81. ἔστι κακόν μοι μέγα τι προπεφυραμένον. BERG. 

463. οὐ (οὐ om. R.) κωλύει Sic fortasse intelligendum apud 
Stephanum Byz. ih Βοίβη, εἰ δὲ kai Βοιβαῖος, o? κωλύει. 

καταχεῖσθαι ex codice Vaticano edidit Kusterus. καταχεῖσθε 
Ald. cum R.V.T.A. 

464. δειπνήσειν μέλλομεν ἢ τί Epopi tribuit C, Euelpidi 
Brunckius, recte. 

465. λαρινὸν ἔπος] Scholia: λιπαρόν" ἐκ μεταφορᾶς τῶν βοῶν" 
λέγονται γάρ τινες λαρινοὶ βόες, οἱ λιπαροί. Pac. 925. τί δαὶ 
δοκεῖ; βούλεσθε λαρινῷ βοΐ; BERG. ῥῆμα μυριάμφορον dixit 
Pac. 521. 

468. Post αὐτοῦ addidi comma. | Nam ita hac procedunt, 
οἵτινες ὄντες βασιλῆς — ἀρχαιότεροι ---- ἐγένεσθε. 

470. τουτὶ (ταυτὶ A.) — ] Epopi hac adscribit V. 

471. Αἴσωπον πεπάτηκας) Id est, assidue legisti. Plato 
Phaedr. p. 273. ἀλλὰ μὴν τόν ye Τισίαν αὐτὸν πεπάτηκας ἀκρι- 
βῶς. 

475. κατορύξαι] Hinc avem hanc ἐπιτυμβίδιον vocavit "'Theo- 
critus Id. 7, 23. ad quem 1. vid. schol. KUST. 

476. Κεφαλῆσι]) Allusio ad pagum Atticz, cui nomen Ke- 
φαλή. BRUNCK. — Euelpidi hunc versum tribuit. Bentleius: 
choro libri. 

477. 479. Pisthetzro tribuit Bentleius. 

479. EY.] πειδ R.V. 


AD AVES. 605 


480. Epopi tribuunt libri. | Correxit Bentleius. 

481. és R. Libri reliqui ὡς δ᾽. 

ἦρχον τῶν ἀνθρώπων Bentleius. "Libri τῶν ἀνθρώπων ἦρχον. 

484. πρῶτον] Scribendum πρότερον. Nam illo si uti voluisset 
poeta, πρῶτος potius dixisset. 

Μεγαβάζου R.V.: de qua forma nominis pervulgata vide quze 
ad Herodotum Wesselingius, ad 'Thucydidem Dukerus, Dorvil- 
lius ad Charitonem annotarunt. Scribebatur Μεγαβύζου. 

485. Περσικὸς ὄρνις] Infra 708. ὁ δὲ xijv, ὁ δὲ Περσικὸν ὄρνιν. 
Cratinus ap. Athen. 9. p. 374. ὥσπερ ὁ Περσικὸς ὥραν. πᾶσαν 
καναχὼν ὀλόφωνος ἀλέκτωρ.  Athenseus 14. p. 655. καὶ μήποτε 
πρώτιστοι καὶ ἐγένοντο καὶ ἐτράφησαν ἐν Σάμῳ (pavones), καὶ ἐν- 
τεῦθεν εἰς τοὺς ἔξω τόπους διεδόθησαν᾽ ὥσπερ καὶ οἱ ἀλεκτρυόνες 
ἐν τῇ Περσίδι. BERG. Hesych. illam glossam interpretatus est 
ὁ ἀλεκτρυών. BECK. 

486. 487. Epopi tribuit Ald. 

486. διαβάσκει] In "Thesm. 793. βάσκετ᾽, ἐπείγετε. BERG. 
Reges Persarum gestabant tiaram rectam, ut ceteri Perse retro 
flexam. v. Brisson. de reg. Pers. princ. 1, 10. 2, 184. Atque ea 
ὀρθὴ τιάρα dicebatur proprie xvpgacía. V. Hesych. ἢ. v. 
BECK. 

488. ἴσχυσε) ἴσχυε Elmsleius ad Acharn. 207. 

μέγας kai πολὺς] Herodot. 7, 14. ὡς καὶ μέγας καὶ πολλὸς 
(potens) ἐγένεο ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ, οὕτω καὶ ταπεῖνος κατὰ τάχος 
ἔσεαι. — Vid. ad Eq. 754. BERG. 

489. ὄρθριον Sic C. ut impressi, recte. In A. [et R.] ὄρθιον. 
Sic etiam in B. a prima manu, sed p superne additum. 
BRUNCK. "Tamquam de citharedo aut citharistria. In 
Eccl. 739. σὺ δὲ δεῦρ᾽ ἡ κιθαρῳδὸς ἔξιθι πολλάκις ἀναστήσασα p. 
εἰς ἐκκλησίαν ἀωρὶ νυκτῶν διὰ τὸν ὄρθριον νόμον. BERG. μόνον 
in νόμον mutabat Porsonus. 

490. σκυλοδέψαι Bentleius. σκυτοδέψαι vulgo. σκυτοδεψοὶ V. 
et sine accentu. R. σκυτόδεψοι Γ. Conf. ad "Thesm. 56. Plut. 
514. 

491. τορνευτασπιδολυροπηγοί vulgo. —Correctum ex R, scho- 
liasta et Suida in h. v. 

492. τοῦτό y | τοῦτ᾽ R. 

494- ἐς δεκάτην] V. Meurs. Exerc. Crit. part. 2. l. 2. c. 33. et 
Maussac. ad .Harpocr. v. "E9opevouévov. KUS'T.—Solebant 


006 ANNO'TATIONES 


tunc nomen imponere infantibus; infra 923. οὐκ ἄρτι θύω τὴν 
δεκάτην ταύτης ἐγὼ καὶ τοὔνομ᾽ ὥσπερ παιδίῳ νῦν δὴ ᾽θέμην ; Sole- 
bant etiam pervigilare tunc aut in seram noctem convivari. 
Eubulus ap. Athen. 15. p. 668. εἶεν, γυναῖκες, νῦν ὅπως τὴν 
νύχθ᾽ ὅλην ἐν τῇ δεκάτῃ τοῦ παιδίου xopeócere. Hinc Euelpidi 
illud infortunium noctu accidit. BERG. 

ὑπέπινον) Post prandium, non cenam. DOBR/EUS. 

495. καθεῦδον A.B.R.V. ’κάθευδον Ald. 

δειπνεῖν] δὲ πίνειν A. δὲ πιεῖν T. et Vaticanus. 

497. τὸ] τὸν RT. 

498. μέλλω τε] μέλλων τε Α. μέλλω δὲ C. 

499. ἰκτῖνος] ἴκτινος vulgo hic et ἴκτιψον 502. 

500. y οὗτος πρῶτος] y om. A.R.V.L, quorum A. πρῶτος 
otros: unde Brunckius πρῶτός γ᾽ οὗτος. | 

501. προκυλινδεῖσθαι] Ex scholis: ἔαρος ἀρχομένου ἰκτῖνος 
φαίνεται εἰς τὴν Ἑλλάδα ---- ἐφ᾽ ᾧ ἡδόμενοι κυλίνδονται ---- et 
mox : οἱ πένητες οὖν ἀπαλλαγέντες τοῦ χειμῶνος ἐκυλινδοῦντο καὶ 
προσεκύνουν αὐτόν. Post hyemem statim apparere milvum patet 
etiam ex comico infra 714. ubi de hiberno tempore loquutus 
ait: "Ixrwvos δ᾽ αὖ μετὰ ταῦτα φανεὶς ἑτέραν ὥραν ἀποφαίνει. 
Adorare autem solebant etiam ciconias qui primum illas conspi- 
cabantur; Philostratus epist. 44. τὸν δὲ meAapyóv oi πρῶτοι 
θεασάμενοι καὶ προσκυνοῦσι. BERG. 

508. ὀβολὸν κατεβρόχθισα] De pecunia in ore condita vid. ad 
Eccles. 818. 


504. κόκκυξ est cuculus, qui, quum adulto vere sub initium 


sestatis appareat (7Elian. N. A. 4, 30. Plin. H. N. 18, 26. He- 


siod. "Epy. 486.), intelligitur, cur Phoenices de messe facienda 
admonere dicatur. BECK. 

505. τότε γ᾽ Bentleius. τότ᾽ R.V. τόθ᾽ Ald. τότ᾽ αὖ oi B.A. 
τότ᾽ ἂν Porsonus. 

507. ψωλοὶ] Erant enim circumcisi, ut constat ex Herodoto 
2, 104. BERG. 

511. τοίνυν A.C.R.V.A. τοίνυν γ᾽ Ald. 

ἤδη ᾽γὼ A.C.V. et Vaticanus. ἤδειν ᾽γὼ Ald. ἐιδ᾽ ἐγὼ R. oio 
ἐγὼ B. 

513. ἄρ᾽ εἱστήκει R. ἄρ᾽ ἑστήκει A.B.C.V.T.A. ἀνεστήκει Ald. 

Λυσικράτη] Hic notatur tanquam munerum captator, in 
Eccl. 629. tanquam deformis. BERG. λυσικράτην R. 


] 





AD AVES. 60' 


514. y additum ex A.R.A. Vesp. 605. ὃ δέ γ᾽ ἥδιστον τού- 
των ἐστὶν πάντων. 

515. ἀετὸν] αἰετὸν libri. 

ὄρνιν ἕστηκεν '"yrwhittus. ἕστηκεν ὄρνιν A.R. ἕστηκ᾽ ὄρνιν 
Ald. 

517. ταῦτ᾽ τοῦτ᾽ R. 

518. és] eis libri. 

519. διδῷ Brunckius et, ut videtur, V. Vulgo διδοῖ. 

πρότεροι om. R. 

520. ὦὥμνυ R.V. ópvvs Ald. 

ἂν Porsonus addidit. 

521. Λάμπων] Iste erat vates: mentio ejus et infra 989. ὄμ- 
νυσι τὸν χῆνα. Schola: ὅτι πρῶτοι οἱ Σωκρατικοὶ οὕτως ἐπετή- 
δευσαν ὀμνύναι. V. Vesp. 83. BERG. 

ὄμνυσ᾽ A.R.V. ὄμνυσιν vulgo. ὄμνυσίν (ὄμνυσι A.) y ἔτι 
Β.Δ. 

νυνὶ Kusterus. νῦν libri. 

522. ἁγίους] καλοὺς Vaticanus. 

523. 9 om. R. 

525. κἀν τοῖς ἱεροῖς) Nam in templis tutae debebant esse aves, 
tanquam diis supplices; nefas autem violare supplices. Hinc 
cum Aristodicus Cumzeus in templo apud Branchidas nidos 
avium detraxisset et pullos exemisset, ex adyto talis vox audita 
fertur: ἀνοσιώτατε ἀνθρώπων, τί τάδε τολμᾶς ποιέειν ; τοὺς ἱκέτας 
μου ἐκ τοῦ νηοῦ κεραΐζεις ; ut est apud Herodotum 1, 159. 
Apud Euripidem tamen Ion sedituus Apollinis Delphici: pellit 
aves in cognomini dramate v. 106. BERG. 

527. Athenseus 1. p. 25 d. οὐδὲ τὸν ἀέρα δ᾽ ἥρωες τοῖς ὄρνισιν 
εἴων ἐλεύθερον, παγίδας καὶ νεφέλας ἐπὶ ταῖς κίχλαις καὶ πελειάσιν 
ἱστάντες. vide et supra 195. BERG. Pro ῥάβδους in schol. 
[et Γ.] adnotatur var. lect. σταυρούς, sensu non mutato. Nam 
et σταυροὶ sunt Lena erecta. v. Hesych. et "Tho. M. p. 808. 
BECK. 

528. ἕρκη] Etiam retis species. Eurip. Bacch. 955. καὶ μὴν 
δοκῶ σφᾶς ἐν λόχμαις, ὄρνιθας ὃς, λέκτρων ἔχεσθαι φιλτάτοις ἐν 
ἕρκεσι. BERG. — Photius, "Epkg ; πλεκτά τινα ἐκ τριχῶν οἱ κω- 
μικοὶ οἱ παλαιοῖ καλοῦσιν. Homer. Od. x, 468. ἠὲ πελειαὶ ἕρκει 
ἐνιπλήξωσι. BECK. 

529. ἀθρόους] Scrib. ἁθρόους. Vid. ad Acharn. 30. 


608 ANNO'TA'TIONES 


5398. κενεβρείων Bentleius. Libri κενεβρίων. Vid. Erotian. 
p. 204. ed. Franz. 

539- πολὺ πολὺ δὴ (δὴ om. T'.A.) χαλεπωτάτους Aóyovs] Imi- 
tatur Euripidis Alcest. v. 442. πολὺ πολὺ δὴ γυναῖκ᾽ ἀρίσταν. 
Alium ex eadem fabula locum imitatur infra v. 1244. 

543. ἐπ᾽ ἐμοῦ, me vivente, mea zetate. Perperam in A. ἐπ᾽ ἐμοί. 
BRUNCK. Parum apta Brunckii explicatio. Recipiendum 
ἐπ᾽ épol, 1. e. damno meo. 

544. Alterum κατὰ addidit Brunckius. δαίμονα et συντυχίαν 
conjunxit, ut Demosthenes p. 1173. extr. κατὰ τύχην τινὰ kal 
δαίμονα. | 

547. Legebatur rà veórria. τά τε νεόττια R.V.A. Quare τά 
re vorría correxi. Notum est grammaticorum przceptum hanc 
vocis formam ab Atticorum usu alienam judicantium : de quo 
Hemsterhusius ad Plutum p. 363. et Lobeckius ad Phryni- 
chum p. 206. 207. Sed νόσσον (scr. νοσσόν cum Lobeckio) ex 
JEschyli Κήρυξιν produxit Antiatticista in. Anecdotis Bekkeri 
p.109, 22. Ejusdem generis est rvoAaía pro νεολαία dictum, 
quod Euripidi restitui Aleest. 103. 

οἰκήσω R.V.I. Vulgo οἰκήσω δή. 

548. ἀλλ᾽ ὅ τι R. Vulgo ἀλλὰ τί. 

χρὴ] χρῆν Δ. ι 

552. πλίνθοις ὀπταῖς] Herodotus1.179. ubi describit, quomodo 
Babylon fuerit zedificata: ἑλκύσαντες δὲ πλίνθους ἱκανὰς ὥπτησαν 
αὐτὰς ἐν καμίνοισι. BERG. — Adde Diog. S. 2, 7. BECK. 

553- KeBpióva] Cebriones fuit unus ex Gigantibus; hic au- 
tem tamquam avem eum nominat simul cum Porphyrione, qui 
etiam fuit Gigas: sed est etiam ejusdem nominis avis quze- 
dam : infra 1249. πέμψω δὲ πορφυρίωνας és τὸν οὐρανὸν — καὶ 
δήποτε ets Πορφυρίων αὐτῷ παρέσχε πράγματα. Facit autem is- 
torum mentionem, quia et ipsi contra deos insurgunt, ut Gi- 
gantes. BERG. : 

554. κἄπειτ᾽ ἢν] κἄπειτ᾽ ἂν vulgo. κἀπειδ᾽ ἂν A. κἀπειδὰν B. 

555. μὴ φῇ] Editiones veteres et fortasse codices μὴ φῇ, id 
est μάφῇ. Quod defendi potest. Sic ἀφιέναι de imperio ce- 
dendo dixit "Thucydides 4, 28. ὁ δὲ τὸ μὲν πρῶτον οἰόμενος αὐτὸν 
λόγῳ μόνον ἀφιέναι ἑτοῖμος ἦν. 

560. ἐπὶ τὴν ψωλήν] In B.C.[A.] ézi τὴν κωλὴν, quod conside- 
ratione dignum. Quemadmodum bae voces hic commutat fue- 


m7 


AD AVES. -. 609 


runt, idem contingere potuit Nub. 989. 1or8. ubi forte melius 
legeretur, τῆς ψωλῆς et ψωλὴν μεγάλην. Sin quod ibi legitur 
sincerum est, ex hoc loco significatio nomini κωλῆ tributa ad- 
strui et confirmari potest, et hoc e duobus codd. recipiendum 
est. ψωλὴν est in A.[R.V.T.] sieque primus edidit Ant. Fra. 
cinus [Francinus, ex libro Ravennate.] In duabus primariis 
editt. est κωλήν. — Si res meo arbitrio permittatur, et hic et in 
duobus Nubium versibus ψωλὴν przetulerim. — ἔτ᾽ ἐκείνας. Sic 
B.C. [A.] In A. male ἔτ᾽ εἰς ἐκείνας. Vulgo ἔτι κεῖνας. BRUNCK. 

564. θεοῖσιν] θεοῖς R.T. ᾿ 

ὃς A.B.C.V. ὅσ᾽ ἂν R.T.A. ὃ ἂν Ald. 

ἁρμόζῃ] ἁρμόττῃ Lobeckius ad Phryn. p. 241. Frustra. 'Ap- 
μόζειν si tragicis dicere licuit, licuit etiam in anapsestis Aristo- 
phani. 

565. Venerem cum Phaleride jungit, alludens ad Phaleten 5. 
Phallum, qui est penis coriaceus. BERG. πυρούς. Vocem πυ- 
po)s in duobus continuis versibus repeti, longe est ineptissi- 
mum, ubi singulis diis singulee. contribuuntur aves, quarum 
unicuique diversum quid offerendum est. In alterutro versu 
vocem illam πυροὺς ab oscitante librario pro sincera alia ex al- 
tero versu repetitam fuisse, statim quivis deprehendere potest. 
Aio in priorem versum male eam intrusam fuisse. φαληρίδι avi, 
quam Boeotus in Ach. 875. e sua dialecto φαλαρίδα appellat, 
quid apud nos Gallos sit nominis haud ego dixero. ^Adeat 
naturse peritos, qui id scire volet. Sed quia Veneri con- 
sociatur, lascivam esse oportet, cui proinde nihil magis offerri 
convenit, quam κριθὰς hordea, quia id nomen ambigue signifi- 
cationis est, unde more suo jocum captat comicus, gratam Ve- 
neri mentulam innuens. Preterea in alimentis avibus praeben- 
dis sic junguntur κριθαὶ et πυροὶ quum alibi tum mox v. 621. Va- 
pulent ergo librarii, et, quamvis ringatur, si quis illorum pa- 
tronus exorietur: tu vero, candide lector, meo periculo repone: 

ἣν ᾿Αφροδίτῃ θύῃ, κριθὰς ὄρνιθι φαληρίδι θύειν. 
Est aliud quid in hoc versu facetum, quod interpretibus ne 
suboluit quidem. Neptuno sacrum fit ove, Herculi bove, Jovi 
arlete. Quid ita? Nullane victima Veneris aram imbuet ἢ ϑὲ 
quis Veneri immolet. Quid ? Id ipsum quo secreta celebrantur 
orgia, cujusque significatio latet in sequenti κριθάς. Ne credas 
alius cujusvis hostise poetam hic meminisse. Ego nihil prz- 


610 ANNOTATIONES 


terea mutari velim, tametsi facilis ratio est, qua omnia examus- 
sim exaequentur, et sibi congruant. Necesse non est verbum 
θύειν utroque in membro adesse, ut. nec repetitur versu abhinc 
secundo. Proinde legere possis : 
ἢν ᾿Αφροδίτῃ χοῖρον, κριθὰς ὄρνιθι φαληρίδι θύειν. 
Sed nec ipse hoc valde probo, et jure quis objiceret [ Ach. v. 
793-]: | 
ἀλλ᾽ οὐχὶ χοῖρος τῇ $pobíry θύεται. BRUNCK. 

φαληρίδι] φαλαρίδι Athenzeus 7. p. 325 b. 

566. oiv A.R.V.T. óv Ald. ** Sincerum est oiv. Neptuno 
* sgepissime ove vel ariete solo sacra fieri videmus; nullibi, 
** quantum memini, sue solo, quod animal deo illi non immola- 
** batur, nisi adjunctis alius generis victimis, idque in lustra- 
* tionibus. Vide Eustathium p. 1676, 32. ad hos Homeri 
** versus in Odyssea : 

** ῥέξας ἱερὰ καλὰ Ποσειδάωνι ἄνακτι, 
** ἀρνειὸν, ταῦρόν τε, συῶν τ᾽ ἐπιβήτορα κάπρον." 
BRUNCK. Neptunum, deum marinum, conjungit cum anate, 


ave aquatica: Herculem, deum voracem, cum laro, ave vo- 
race. 


καθαγίζειν Brunckii editio. καθαγιάζειν T. karayítew R, Ald. 

567. 'HpakAée: Brunckius. Ἡρακλεῖ libri. 

θύῃ addidi ex R.V.T. et scholiasta, et delevi θύειν, quod libri 
omnes post ναστοὺς inferunt. Ceterum notandum Aápe pro- 
ducta syllaba. priore dictum. — Correpta, ut Homerus, utitur 
Nub. 591. 

μελιτούττας] μελιττούτας A.B.C.R.V.T. 

568. Διὶ] Ex scholüs: ἐπεὶ κατωφερὴς ὁ Ζεὺς καὶ μοιχός, διὰ 
τοῦτο ὀρχίλον παρέλαβε διὰ τοὺς ὄρχεις" sunt autem ὄρχεις colei 
sive festes. Huc alludi patet, etiam. quum dicit mactandum 
orchilo σέρφον ἔνορχιν, coleatum. Etiam in Vesp. 1511. fit 
mentio hujus aviculze et simul allusio, sed non tam ad ὄρχεις, 
quam ὀρχεῖσθαι. BERG. 

569. σέρφον ἐνόρχην] Sic B.[R.V.T.A.]. Ali, ut vulgo, 
évopyw. — Alteram formam agnoscit noster Lys. 661. Eq. 1385. 
BRUNCK. Similiter πλακοῦντα ἐνόρχην προθύειν dixit Plato 
comicus ap. Athen. 10. p. 441. πρῶτα μὲν ἐμοὶ καὶ Kovporpó$o 
προθύεται πλακοῦς ἐνόρχης ἄμυλος ἐγκύμων. BERG. 

570. ἥσθην) Propterea jocosa ei res videtur serphus immolan- 


AD AVES. 611 


dus, quia verbum σφαγιάζειν magnis victimis convenit, non au- 
tem bestiolee tam minute. BERG. 

ὃ μέγας Záv] Perperam in A. Ζεύς. Ad hunc comici locum 
respicit Eustath. ad Il. p. 436, 18. BRUNCK. (àv R. 

571. ἄνθρωποι] Scribendum ἅνθρωποι. 

573. 574. πέτεται] πέταται libri omnes, nisi quod in T. anno- 
tatum yp. καὶ πέτεται. 

574. lpw] Non Iridem, sed Junonem et Minervam. cum 
columba comparatas esse ab. Homero Il. e, 778. τὼ δὲ βάτην 
τρήρωσι πελειᾶσιν ἴθμαθ᾽ ὁμοῖαι, notavit scholiasta. Conf. ad v. 
609. Bentleio Ἥρην restituendum videbatur. Quod Ἥραν 
scribendum foret, quum nihil causse sit cur Ionica forma 
servetur. 

δέ y R.V. et scholiasta. δὲ xy' vulgo, quod V. correctus 
habet. 

576. ἡμῖν A.B.C.R.V.T.A. ὑμῖν Ald. 

58r. EY.] ἔπ R. 

584. 0 γ᾽ ᾿Απόλλων] ἁπόλλων Elmsleius ad Acharn. 92. 

ἰατρός y Brunckius. Aberat γ᾽. 

μισθοφορεῖ δέ] Scholiasta, τοῦτο. δὲ εἶπεν, ἐπεὶ Λαομέδοντα τῆς 
τειχοδομίας μισθὸν ἤτησεν. Simul alludit ad μισθοφορίαν medico- 
rum, qui Athenis publice conducebantur. BERG. Apollo non 
tantum 'Trojze muros, accepta a Laomedonte mercede, exstru- 
xisse, sed etiam Admeto, Arcadis regi, serviisse ferebatur. 
BECK. 

596. σὲ δὲ Γῆν] δὲ om. T. 

587. 595. 606. ἘΠΟΨῚ ΧΟΡΟΣ editiones ante Brunckium. 

590. κνῖπες καὶ vyfjves] ψῆνες καὶ kvizes Pollux 7, 144. Scrip- 
turam vulgatam habet Herodianus περὶ μον. λέξεως p. 16. 7. 

599. πρότερον R.T.A.e t Vaticanus. πρότεροι vulgo. 

600. ἴσασι A.B.R.V.T.A. οἴσασι C. οἴδασι Ald. De cssura 
hujus versus dixi ad Nub. 987. 

601. οἶδεν] εἶδεν Ald. 

áp om. R. 

604. ὑγιεία] Scribebatur ὑγίεια. 

605. ὑγιαίνει] Nemo penuria laborans est sanus. | Sophocles 
ap. Stobzeum [Flor. 91, 28.] εἰσὶ δ᾽ οἵτινες Αἰνοῦσιν ἄνοσον 
ἄνδρ᾽" ἐμοὶ δ᾽ οὐδεὶς δοκεῖ Εἶναι, πένης ὧν, ἄνοσος, ἀλλ᾽ ἀεὶ νοσεῖν. 


BERG. 


619 ANNOTATIONES 
606. és] eis libri. 


609. πέντ᾽ ἀνδρῶν γενεὰς Bentleius. Libri πέντε γενεὰς 
ἀνδρῶν. | 

λακέρυζα κορώνη) Alludit ad Hesiodi versum iu fragmento 
ap. Plutarch. de Orac. defectu [c. 11.] 

ἐννέα μὲν ζώει γενεὰς λακέρυξα κορώνη 

ἀνδρῶν ἡβώντων, ἔλαφος δέ τε τετρακόρωνος. 
Numerum zetatum mutavit metrinecessitate coactus. BRUNCK. 
Scholia: κακῶς kal τοῦτο παρὰ τὸ Ἡσιόδειον παίζει" ἐννέα yàp 
ζώει γενεὰς λακέρυζα κορώνη. Nempe ut supra 576. quum dice- 
ret, Homerum comparasse columbis Iridem. BERG. 

610- αἰβοῖ, ὡς] ὡς delet Hermannus in Elem. doctr. p. 405. 
rectius quam in Addendis, ubi αἰβοῖ ὡς per crasin conjungi 
vult : quod non videtur fieri posse. βαβαὶ, ὡς Brunckius. 

611. Indicavi lacunam. Respondet enim hoc systema versi- 
bus 523. — 538. 

612. καὶ addidit Brunckius. 

πρῶτα B.T.^. Vulgo πρῶτον. Eadem corruptela Eq. 542. ' 
et alibi non raro. 

617. δένδρον ἐλάας] In hujus vocis scriptura, quum satis 
mihi constet de Atticismi proprietate, librariorum errores nihil 
moror. Perperam in libris ἐλαίας. | Ineptum est, quod tradi- 
dere quidam grammatici, arborem Atticos ἐλαίαν appellasse, 
fructum autem ἐλάαν. Ut reliquis Graecis commune utriusque 
nomen erat éAaía, sic Atticis éAáa. — Diphthongi eximebant . 
in hoc nomine, ex usu sus dialecti, ut in καίειν, κλαίειν, atrreiv, 
pro quibus dicebant κάειν, κλάειν, árrew. | Optima est 'Thomae 
M. observatio, cui tamen certatim contradicunt interpretes, sed 
omnes temere et imperite. ἐλάα καὶ ἐπὶ τοῦ καρποῦ, kal ἐπὶ τοῦ 
δένδρου, κρεῖττον ἢ ἐλαία. ᾿Αριστοφάνης ἐν Βατράχοις" ἐκτὸς οἴσει 
τῶν ἐλαῶν.  Ranarum versus est 995. ad quem vide quae no- 
tavi. Confer Vesp. 450. BRUNCK. 

618. κοὐκ R.V.F.A. Vulgo xoi. 

ἐς] eis libri. 

623. ἀνατείνοντες) ἀνατείναντες R. 

629. τοῖσι] rois R.V.F.A. Utitur metro tragico 

TU. er wear | v-5o0o—u- 

632. — 634. Parum probabilis hzc est numerorum conso- 

ciatio. Apertum est dochmium efficere ista, ὁμόφρονας λόγους, 


AD AVES. 619 


quae nihil habent quo vitii suspicionem moveant. Firma etiam 
et ipso loquendi usu stabilita sunt δικαίους et àóóAovs. '"l'hucy- 
dides 5, 18. ἐμμενῶ ταῖς ξυνθήκαις καὶ ταῖς σπονδαῖς "ταῖσδε ὃδι- 
καίως καὶ ἀδόλως. 5, 23. ταῦτα δ᾽ εἶναι δικαίως καὶ προθύμως 
καὶ ἀδόλως. 5, 47. ἐμμενῷ τῇ ξυμμαχίᾳ κατὰ τὰ ξυγκείμενα, 
δικαίως καὶ ἀβλαβῶς καὶ ἀδόλως. Aristophanes Lysistrata 
v. 168. 

καὶ τὼς μὲν ἀμῶν ἄνδρας ἀμὲς πείσομες 

παντὰᾶ δικαίως ἄδολον εἰράναν ἄγειν. 
Contra vero perniciosa metro vox ὁσίους non habet quo se 
tueatur, expellendamque esse arbitror. Reliqua autem fortasse 
ita scribenda, 

ἢν σὺ map. ἐμὲ θέμενος ὁμόφρονας λόγους 

δικαίους ἄδολος ἐπὶ θεοὺς ἴῃς ---. 

634. ἴῃς Porsonus. [20 1] fois. 

639. γ᾽ ἔτι] y addidi ex Plutarchi vita Nicie c. 8. ubi γέ 
70 scriptum est, 7 ex τὶ corrupto et ὦ ex dpa illato. 

640. ueXXovuiüv] Locum hunc citat Plutarch. in Nic. p. 528. 
ubi monet, Niciam hic ab Arist. perstringi, ut cunctatorem, 
idque ob lentam obsidionem Pyli, in qua quum multum tem- 
poris frustra consumsisset, Cleon postea successor ei datus cas- 
tellum dictum brevi tempore expugnavit. Suidas vero v. 
μελλονικιᾶν ex vetere in ἢ. 1. scholiaste aliam reddit rationem, 
quare Nicias a comico nostro appelletur cunctator ; nimirum 
ob expeditionem Silicize in aliud atque aliud tempus ab eo dila- 
tam. Sic enim ait: μελλονικιᾶν, τὸ βραδύνειν καὶ ἀναβάλλεσθαι. 
Νικίας γὰρ υἱὸς Νικηράτου, ὃς ἀνεβάλλετο ἀπελθεῖν εἰς Σικελίαν. 
βραδὺς γὰρ ἦν περὶ τὰς ἐξόδους etc. Hinc scholiasten nostrum 
supplere poteris. KUS'T. Non dubium est, quin ad vo- 
cem illius respexerit, qui Niciam in concione increpavit, quod 
nimis cunctaretur suscipere praefecturam classis in Siciliam mit- 
tenda, a qua expeditione quum Nicias deterrere Athenienses 
vellet, in primis magnitudinem sumtuum prstendebat, quos 
urbs esset factura, teste ''hucyd. 6, 25. καὶ τέλος παρελθών τις 
τῶν ᾿Αθηναίων καὶ παρακαλέσας τὸν Νικίαν, οὐκ ἔφη χρῆναι mpo- 
φασίζεσθαι οὐδὲ διαμέλλειν, ἀλλ᾽ ἐναντίον ἁπάντων ἤδη λέγειν, 
ἥν τινα αὐτῷ παρασκευὴν ᾿Αθηναῖοι ψηφίσωνται. BERG. 

641. δέ ye Dobrzus. Legebatur δέ τε. δέ τι A. Nunc malim 


δέ τοι. 


614 ANNOTATIONES 


642. εἰσέλθετ᾽ | ἐσέλθετ Ald. 

ἐς] eis libri. 

νεοττιάν] veorríar libri. Correxit. Lobeckius δά Phryn. p. 
207. 

γε] τε Dobrzeus. 

644. Πεισθέταιρος] Scribendum Πειθέταιρος. Vid. ad v. 2. 


τῳδεδί] Legebatur τῷ δὲ τί. τῷδε τί V. roi τί R. et yp. V. 


[s 

645. Κριῶθεν R. V. et scholiasta θρίωθεν T. θριῆθεν vulgo: 
quam lectionem memorat scholiasta. θριᾶθεν A. 

646. δεχόμεσθα] Scribendum δεχόμεθα ex R.V.T. 

648. 649. II. ἀτὰρ τὸ δεῖν᾽ ἐπανάκρουσαι πάλιν. ἘΠ. φέρ᾽ ἴδω. 
II. φράσον γε νῷν ὅπως — Ald. Vera lectio restituta est ex 
A.B.R.V.T.A. 

649. ἐγώ re χοὐτοσὶ] ἔγωγε χοὐτοσὶ A. et Suidas in πῶς δοκεῖς. 
Equit. 1159. ἐμέ re καὶ τουτονί. 

651. Αἰσώπου] Scholiasta auctore fuit ea Archilochi, non 
JEsopi fabella.  Archilochi fabulam de aquila et vulpe il- 
lustravit Huschkius in Matthie Miscell. philol. 1. p. r2. 
BECK. 

653. ἀετῷ Brunckius. aiero libr. Eadem diversitas apud 
Suidam ]. c. et in $Aavpórarov. 

656. ἄγε δὴ Ξανθία καὶ Μανόδωρε] Hic primum apparet, una 
cum istis venisse servos; sunt enim heec servilia nomina. Xan- 
thias servus introducitur in Vespis et Ranis, statim initio fabu- 
larum. In Ran. 165. ad eum similiter atque hic dicitur: σὺ δὲ 
τὰ στρώματ᾽ αὖθις λάμβανε. Qui autem hic Manodorus vocatur, 
videtur idem esse qui Manes dicitur v. 1329. et 1311. BERG. 

658. σὲ καλῶ σὲ καλῶ R.V.  Legebatur σὲ καλῶ σὲ λέγω 
(λέγων Ald.). 

σαυτοῦ] σοῦ R. et Suidas in ἀριστήσασθε. τοῦ σοῦ C. 

659. ἀρίστισον R.V.T. et Vaticanus. Codices reliqui et Ald. 
ἀρίστησον. 

εὖ om. B.C. Ald. 

Μούσαις R. Μούσης vulgo et Suidas in ἐκβιβάσας. 

667. Auctore schol. prodit meretricula valde ornata, sed 
persona luscinize instructa. Nimirum histrio ad modum mere- 
tricis erat exornatus. BECK. 

669. διαμηρίζοιμ᾽ Hesych. διαμηρίσαι. τοῦτο καὶ ἐπὶ παίδων 


AD AVES. 615 


ἀρρένων καὶ θηλειῶν ἔλεγον. Ad quam glossam vide interpretes. 
De mascula Venere adhibitum hoc verbum occurrit mox 706. 
Totus hic locus perperam vulgo personis divisus; eas codicum 
auctoritatem sequutus melius distinxi. BRUNCK. Versus 670. 
Euelpidi continuabatur, deinde qus Euelpidis sunt, Pisthe- 
tzero, quae Pisthetzeri, Euelpidi tribuebantur. 

αὐτὴν) αὐτῆς V. 

670. ὅσον δ᾽ ἔχει τὸν χρυσὸν] Imitatur Homerum Il. β, 872. 
ὃς καὶ χρυσὸν ἔχων πόλεμόνδ᾽ ἴεν ἠὔτε κούρη. v. W yttenbach. 
Ep. Crit. p. 28. sive ad Juliani orat. p. 248. s. ed. Schaefer. 
add. Porson. ad Eurip. Eq. 153. qui docet morem fuisse apud 
veteres virginibus plurimum auri gestare. BECK. 

67 1. καὶ] Fortasse κἂν scripsit, quee Seager1 conjectura est. 
De quo dixi in "Thesauro Stephani s. v. Δοκέω. 

672. ὀβελίσκοιν] ὀβελίσκων B.A. ὀβελίσκου A. 

675. réóxàya0j] ἀγαθῇ τύχῃ vulgo. τύχῃ ᾿᾽γαθῇ V.A. τύχῃ 
ἀγαθῇ R. | Conf. ad. v. 436. 

677. φίλτατον] φιλτάτη codex Vaticanus. 

682. καλλιβόαν — αὐλὸν] Sic tibiam vocavit Sophocles 'Trach. 
. 648. BERG. 

685. φύλλων γενεᾷ προσόμοιοι Alludit ad. Homericum ver- 
sum Il. &, 146. quem schol. citat. De quo versu Simonides ap. 
Stob. [p. 530. ed. Gesn.] ἕν δὲ τὸ κάλλιστον Χῖος ἔειπεν ἀνήρ᾽ 
Οἴη περ φύλλων γενεὴ, τοιήδε καὶ ἀνδρῶν. BERG. 

686. Esch. Prom. 549. τίς ἐφαμερίων ἄρηξις ; οὐδ᾽ ἐδέρχθης 
ὀλιγοδρανίην ἄκικυν, ἰσόνειρον, à τὸ φωτῶν ἀλαὸν γένος ἐμπεπο- 
δισμένον. BERG. 

πηλοῦ] κηροῦ Clemens Al. p. 584. ed. Pott. 

ἀμενηνὰ] ἀμενηνοὶ Clemens. 

687. εἰκελόνειροι] ἰκελόνειροι R. 

688. πρόσχετε Bentleius. προσέχετε libri. 

692. IIpobko] .Ahas hunc. videtur laudare, Nub. 360. 
BERG. παρ᾽ ἐμὸῦ IIpoó(«o R. Vulgo Προδίκῳ παρ᾽ ἐμοῦ. 

693. seqq. Haec copiose illustrarunt Cudworth. Syst. Intell. 
p. 117. Salmas. ad Solin. 1. p. 309. Pleraque horum tradide- 
runt Orpheus aliique veteres Graecorum theologi, qui ex Nocte 
omnia prognata (v. Áristot. Metaph. 12, 6. et Damascii Ex- 
cerpta ap. Wolf. Anecd. Gr. vol. 3. p. 256.) et Noctem, Chaos 
atque Coelum antiquitus regnasse aiunt. "Epefgos ex Hesiodea 

5.82 


616 ANNOTA'TIONES 


theologia habet (v. Hesiod. 'lheog. 116.; permiscet enim 
poetarum οὐ philosophorum varia decreta, joci causa. 
BECK. 

695. ὑπηνέμιον — φὸν (ὠιὸν R.)] Scholia, ὑπηνέμια καλεῖται 
τὰ δίχα συνουσίας καὶ μίξεως. | Lucian. de Sacrif. c. 6. ἄνευ τῆς 
πρὸς ἄνδρα ὁμιλίας ὑπηνέμιον αὐτὴν παῖδα γεννῆσαι. BERG. πρω- 
τόγονον ὠὸν est Orphicum. v. Plut. Sympos. Qu. 2, 2. Diod. S. 
I, 27. ibique Wessel. et Bentlei. ep. ad Mill. p. 454. Lips. ed. 
Ut hoc rideret noster, ὑπηνέμιον dixit. v. Plin. H. N. 10. 58. 
Varro de R. R. 2. p. 62. Albert. ad Hesych. vol. 2. p. 1465. 
Eadem ova dicuntur ἀνεμιαῖα. BECK. 

696. Quse de Amore omnium rerum auctore dicuntur, He- 
siodea sunt, v. Plat. Symp. 6. Primum omnium creatum esse 
Amorem Parmenides dixit. v. Sext. Empir. adv. Phys. p. 550. 
ibique Fabric. BECK. 

697. στίλβων νῶτον mrepóyow xpvcatv] Breviter infra 1736. 
ἔρως xpvcómrepos. ἀνεμώκεσι. Eurip. Phoen. 166. ἀνεμώκεος εἴθε 
δρόμον νεφέλας ποσὶν ἐξανύσαιμι. BERG. 

7o1. δ᾽ om. R. 

yéver ] éyéver. R.V.T. 

703. μακάρων. ἡμεῖς δ᾽ os] Non praeferendum videtur quod 
Dobrzeus conjecit μακάρων ἡμεῖς. ὡς δ᾽ — . 

704. re addidit Brunckius. 

705. δὲ καλοὺς om. ἢ. 

707. ὁ μὲν ὄρτυγα δούς. Non semper adeo simplices fuere 
pulchri pueri, ut setatis florem pro avicula darent: majoris 
lueri cupidos eos factos fuisse, queritur Glaucus in epigram- 
mate in Analectis vol. 2. p. 347. 

*H» ὅτε παῖδας ἔπειθε πάλαι ποτὲ δῶρα φιλεῦντας 
ὄρτυξ καὶ ῥαπτὴ σφαῖρα καὶ ἀστράγαλοι" 
νῦν δὲ λοπὰς καὶ κέρμα. τὰ παίγνια δ᾽ οὐδὲν ἐκεῖνα 
ἰσχύει: ζητεῖτ᾽ ἄλλο τι, παιδοφίλα. BRUNCK. 
Plura de hoc more coturnices aliasque aves pueris amatis do- 
nandi congessit Jacobsius ad Anthol. vol. 1o. p. 13. BECK. 

Περσικὸν ὄρνιν] Vid. ad v. 485. 

708. πάντα] ταῦτα V. 

710. Ex Hesiodo in Operibus v. 448. 

φράζεσθαι δ᾽ εὖτ᾽ àv φωνὴν γεράνου ἐπακούσῃς, 
ὑψόθεν ἐκ νεφέων ἐνιαύσια κεκληγυίης, 


AD AVES. 617 


ijr àporoió re σῆμα φέρει, kal χείματος ὥρην 
δεικνύει ὀμβρηροῦ. 
Sequens versus etiam ex Hesiodo adumbratus, ibid. 45. 
αἶψά ke πηδάλιον μὲν ὑπὲρ καπνοῦ καταθεῖο. 
et 629. 
πηδάλιον δ᾽ εὐεργὲς ὑπὲρ καπνοῦ κρεμάσασθαι. BRUNCK. 

712. ᾿᾽Ορέστης, nocturnus illius temporis grassator, de quo 
faceta mentio rursus occurrit infra 1490. et Acharn. 1167. 
BRUNCRK. 

713. ἰκτῖνος) Vulgo ἴκτινος. δ᾽, additum in editione Kusteri, 
om. R.V.T.A. 

714. πεκτεῖν) Sic perspicue A. ut bene Kusterus e Suida 
edidit. In duobus aliis, ut in prioribus editt. mendose et cum 
metri ruina zékew. BRUNCK. zékew R.T.A. 

715. ληδάριον] Perperam vulgo ληϊδάριον. Saltem oportebat 
λῃδάριον, ne superflua syllaba versus oneraretur. Sed sincerior 
est hujus nominis scriptura per simplicem vocalem 5. — Auctor 
Etymol.M. Λήδιον, Φιλήμων φησὶ σημαίνειν εὐτελὲς χιτώνιον, 7) χλα- 
νίδα παλαιάν. Ληδάριον, ἱμάτιον. Agnoscit eam quoque Hesychius 
in his glossis : Λαῖδος, λῆδος, τριβώνιον. Λήδιον, τριβώνιον εὐτελές. 
Diserte vero Didymus apud Eustathium ad Homerum p. 1146. 
extrema: καὶ οὕτω παροξύνεσθαι θελήσας τὸ λήδιον ὁ Δίδυμος, 
ἀποστερεῖ αὐτὸ καὶ τοῦ κατὰ τὴν παράδοσιν προσγεγραμμένου ι. 
ἐπεὶ, φησὶ, λῆδος τὸ πρωτότυπον, ὃ Δωριεῖς λᾶδος φασὶν, ὡς ᾿Αλκ- 
μάν: Λᾶδος εἱμένα καλὸν, ὅ ἐστι, λήδιον ἐνδεδυμένη εὐειδές. ἀπὸ 
γοῦν τοῦ λῆδος, φησὶ, μὴ ἔχοντος τὸ ι γεγονὸς τὸ λήδιον, οὐδ᾽ αὐτὸ 
ἂν ἔχοι τὸ 4. BRUNCK. — Revocavi λῃδάριον. 

717. ὄρνις Α. et Suidas ἴῃ Αμμων. Vulgo ὄρνεις. 

πρὸς ἅπαντα τρέπεσθε) πρὸς ἔργα τρέπεσθε Suidas, ex scho- 
liastze interpretatione, οὕτως ἐπὶ τὰ ἔργα χωρεῖτε. Omnino le- 

.gendum, inquit Porsonus, πρὸς τἄργα. 

718. ἀνδρός] ἄνδρες Brunckius. Non opus. 

720. πταρμόν] Sternutamentum οἰωνὸν, avem, vocat Xenoph. 
3, 2, 5. de exped. Cyri τοῦτο λέγοντος αὐτοῦ πτάρνυταί τις" ἀκού- 
σαντες δὲ οἱ στρατιῶται, πάντες μιᾷ δρμῇ προσεκύνησαν τὸν θεόν" 
καὶ Ξενοφῶν εἶπε" δοκεῖ μοι, ὦ ἄνδρες, ἐπεὶ, περὶ σωτηρίας ἡμῶν 
λεγόντων, οἰωνὸς τοῦ Διὸς τοῦ σωτῆρος ἐφάνη, εὔξασθαι τῷ θεῷ 
τούτῳ θύσειν σωτήρια. BERG. 


5.52 


618 ANNOTATIONES 


721. ὄνον ὄρνιν] Hoc ex narratiuncula quadam ductum, 
quam exponit scholiasta. 

728. παρὰ ταῖς νεφέλαις] Quasi. propter. nubes non possint 
videre et audire, quid homines velint. Ita infra dicit, homines 
sub nubibus secure pejerare, diis nihil animadvertentibus, v 
1607: νῦν μέν y ὑπὸ rais νεφέλαισιν ἐγκεκρυμμένοι κύψαντες 
ἐπιορκοῦσιν οἱ βροτοί. Etiam Pac. 207. dicit de diis: αὐτοὶ δ᾽ 
àvokícavO ὅπως ἀνωτάτω, ἵνα μὴ βλέποιεν μαχομένους ὑμᾶς ἔτι, 
μηδ᾽ ἀντιβολούντων μηδὲν αἰσθανοίατο. BERG. 

731. πλουθυγιείαν] πλουθυγίειαν Ald. πλοῦθ᾽ ὑγιείαν R. 

733. γάλα τ᾽ ὀρνίθων. In proverbium abiit de valde fortunatis 
et omnia possidentibus Jac gallinaceum, aut de rebus rarissimis. 
Sic Philocleon in Vesp. 508. 

ἐγὼ yàp οὐδ᾽ ἂν ὀρνίθων γάλα 

ἀντὶ τοῦ βίου λάβοιμ᾽ ἄν. 

Lucianus de Mercede conductis p. 668. καὶ ἕξεις τὸ τῆς ᾿Αμαλ- 
θείας κέρας, καὶ ἀμέλξεις ὀρνίθων γάλα. Strabo de Insula Samo 
p. 945. τὰ δ᾽ ἄλλα εὐδαίμων, ὡς δῆλον ἔκ τε τοῦ περιμάχητον γε- 
νέσθαι, καὶ ἐκ τοῦ τοὺς ἐπαινοῦντας, μὴ ὀκνεῖν ἐφαρμόττειν αὐτῇ τὴν 
λέγουσαν παροιμίαν, ὅτι φέρει καὶ ὀρνίθων γάλα" καθάπερ που καὶ Μέ- 
νανδρος ἔφη. Plinius in Historize Naturalis praefatione: Znscràp- 
lionis apud. Grecos mira felicitas : κηρίον inscripsere : quod 
volebant intelligi favum : alii κέρας ᾿Αμαλθείας, quod. Copise 
cornu, w£ vel lactis gallinacei sperare possis in. volumine haus- 
ium. — Petronius cap. 38. Iec est, quod. putes, illum quidquam 
emere : omnia domi nascuntur : lane, cere, piper : lacte gal- 
linaceum, si quesieris, invenies. BRUNCK. 

739. τιὸ sexies hic et v. 770. ἢ. Vulgo quater. 

-τὶξ] Vulgo τίγξ. Conf. ad v. 260. et 753. 

740. νάἀπαισι] νάπαις C. 

καὶ κορυφαῖς Fr. 'Thierschius. Libri κορυφαῖσι (κορυφαῖσιν V.) 
T. Metrum idem quod Ran. 1362. σὺ δ᾽, ὦ Διὸς, διπύρους àv- 
éxovca. 

741. —ri£] Vulgo ríy£. 

742. ἱζόμενος) ἱζομένη A.B.A. 

743. —ri£] Vulgo τίγξ. Omittunt hanc syllabam R.V. hic et 
in antistropho v. 775. 

746. ópeía] ὀρίαι R. 


AD AVES. 619 


747. —i£] Vulgo τίγξ. 

749- ὥσπερ ἣ] Scribendum ὡσπερεὶ cum Reiskio. 

750. Φρύνιχος] Vid. ad Vesp. 220. 

752. ὠδάν R.A.T. et Suidas in Φρύνιχος. φδήν vulgo. 

753. —(£ R. Vulgo ríy£. 

758. ἐκεῖ A.B.C.R.V.T. ἐκεῖνο Ald. 

759. aipe πλῆκτρον] Scholia: 7j μεταφορὰ ἀπὸ τῶν àXekrpvó- 
νων" κἀκεῖνοι yàp ἔχουσι πλῆκτρα ἐν οἷς μάχονται. Est autem 
proverbium. Scholia infra ad 1365. καὶ παροιμία" αἷρε πλῆκτρον 
ἀμυντήριον. BERG. 

μάχει] μαχηι R. μάχη A. 

761. ἀτταγᾶς] ἀτταγὰς R. 

763. φρυγίλος codices et Suidas. φρεγίλος Ald. 

764. ᾿Εξηκεστίδης) Vid. v. 11. et 1527. 

765. φυσάτω πάππους] πάππος est avus et avis quedam. In 
hac ambiguitate ludit. "Vult autem dicere: curet se inscribi 
inter pappos aves; et sic per fallaciam poterit ostendere, se ha- 
bere pappos avos, poteritque probare se esse civem Atticum. 
Ceterum, ut hic φῦσαι πάππους, ta. φῦσαι φράτορας Ran. 421. 
BERG. 

$páropes] Scribendum φράτερες. | Vid. ad Eq. 255. 

766. Πισίου] Scribendum Πεισίου. 

767. πέρδιξ γενέσθω] Ut astute elabi possit, more istius avis. 
BERG. 

veorríov] Scribebatur νεόττιον. 

768. ἐκπερδικίσαι] Hesych.: τὸ διολισθῆσαι καὶ διαδρᾶναι, ἀπὸ 
τῶν περδίκων, μεταφορικῶς. πανοῦργον γὰρ τὸ ζῶον καὶ διαδιδρά- 
σκο» τοὺς θηρῶντας. gnoratur, quis fuerit ille Pisis filius. 
Proditor juxta cum patre fuisse videtur et tunc, quum agere- 
tur hac fabula, in carcere asservatus fuisse. BRUNCK.  Si- 
militer dicitur διαπερδικίζειν et διεκπερδικίζειν. ἐκπερδικίσαι ex 
Ecclesiazusis memorize errore affert Antiatticista p. 97, 14. 

769. τοιάδε A.R. et Suidas in κρέκω. — Legebatur τοιάνδε. 

770. et 775. ri quater R.V, omisso τιοτίξ. 

-ri£] Vulgo ríy£ hic et v. 773. 779. 784. 

772. πτεροῖς A.R.V.T. Vulgo πτεροῖσι. 

ἴακχον A.V. Vulgo ἴαχον. 

773. n0 ri τιτίξ R. 

777. φῦλά re codices. re φῦλα Ald. 


554 


620 ANNOTA'lC'IONES 


778. αἴθρη)] αἰθὴρ (yp. καὶ αἴθρη) T. αἰθὴρ etiam Vatica- 
nus. 


784. rió quater R.V. 

788. ἐκπτόμενος Brunckius. ékzerópevos libri przeter C, qui 
ἐκπετάμενος. 

789. a2] ἂν Δ. 

790. Πατροκλείδης] Iste χεσᾶς dicebatur a χέσαι, ut notat 
scholiasta et Pollux 5, 91. BERG. 

791. ἐξίδισεν] ἐξετίλησεν. | Eustathius ad Homerum p. 950, 
53. κάκη yàp ov μόνον 1) κακία κατὰ rovs περὶ Πλάτωνα, ἀλλὰ kal 
ἡ δειλία, ἐξ οὗ κακὸς, ὁ δειλός. καὶ κακίζεσθαι, τὸ δειλιᾷν, ὡς τὸ 
(IA. c, 214.) ἐπεὶ οὔ € κακιζόμενόν γε κατέκτα. ἐξ αὐτοῦ δὲ τὸ 
κακκὰν συνήθως ἐπὶ παιδίων, ἐπεὶ καὶ τοῖς δειλιῶσιν ἕπεται τοιοῦ- 
τόν τι πάσχειν. ὃ καὶ ἐξιδίειν σεμνῶς 7) κωμῳδία φησὶν, ἀρχὴν λα- 
βοῦσα ἐξ Ομηρικοῦ τοῦ, (Od. v, 204.) ἴδιον, ὡς ἐνόησα, ἤγουν 
ἵδρωσα ἐξ ἀγωνίας. BRUNCK. 

794. βουλευτικῷ]} Loco theatri, quem senatores occupabant. 
Vid. Hesych. in h. v. et Polluc. 4, 22. BECK. 

795. ἀνέπτατο duo codices Bruncku et A. ἀνίπτατο R.V. 
Ald. 

796. a0] à» R.V.T. 

798. Διιτρέφης Suidas in ἢ. v.  Scribebatur Διιτρεφής. De 
scriptura hujus nominis dixi in 'T'hesauro vol. 2. p. 1470. prz- 
eunte Elmsleio ad Eurip. Med. 139. 

πυτιναῖα ---- πτερά] Lepide comicus Diütrephem per vàmneas 
alas emersisse scribit: significare nimirum volens, Diitrephem 
plectendis vasis vimineis divitem factum esse, eaque ratione ad 
honores emersisse. Awusterus. Nempe Phylarchus fuit et 
Hipparchus, seu tribunus equitum et equitum magister. φύ- 
λαρχοι Athenis appellabantur equestrium turmarum praefecti, 
quae decem erant, una ex qualibet tribu. V. Polluc. 1. 128. et 
8,94. BRUNCK. . Hipparchi autem duo fuerunt. Vid. Xe- 
noph. Hipparch. 2, 8. BECK. 

805. eis εὐτέλειαν] Contrarium. εἰς κάλλος. /Eneas Soph. 
epist. 25. μὴ ταυτὸν πάθοιμεν, ὥσπερ ἂν εἴ τις ζωγράφος τὴν '"EAé- 
vqv εἰς κάλλος γράφων τῆς κεφαλῆς ἐπιλάθοιτο. BERG. 

806. σκάφιον] Fallitur scholiastes σκάφιον pro tonsurze genere 
accipiens, eoque magis quod tonsuram illam confundat cum ea, 
quam vocabant Graeci τὴν ἐν χρῷ kovpárv. 'lonsuram σκάφιον 


AD AVES. 6921 


À 
notare possit in 'T'hesm. v. 838. ad quem vide notam. Hic 
autem caput significat, ut in hoc comici versu [fragm. 502.] 
ἵνα μὴ καταγῇς τὸ σκάφιον, πληγεὶς ξύλῳ. 
Scholiaste errorem ostendit Salmasius in "Tertull. librum de 
Pallio p. 269.  Verti debuit: T'u autem merule caput deplu- 
maíe. BRUNCK. 
ἀποτετιλμένῳ] παρατετιλμένω R. 
807. ἠκάσμεσθα]) εἰκάσμεθα R. et Suidas in ἢ. v. 
808. Versus est /Eschyli ex Myrmidonibus, quorum locum 
plenius adducit scholhiastes : 
ὡς δ᾽ ἔστι μύθων τῶν Λιβυστικῶν λόγος, ---- 
πληγέντ᾽ ἀτράκτῳ τοξικῷ τὸν ἀετὸν, 
εἰπεῖν ἰδόντα μηχανὴν πτερώματος" 
τάδ᾽ οὐχ ὑπ᾽ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖς αὑτῶν πτεροῖς 
ἁλισκόμεσθα. | 
Vocem ἁλισκόμεσθα ad sensum necessariam comicus suppressit, 
ut fit, quando proverbialia dicta, vulgo nota, citantur. Qui 
dictum usurparint e veteribus, Gatakerus loco laud. recenset ; 
facetissime omnium Ptolemzeus, rex /Egypti, deluso Sosibio. 
Historiam vide ap. Athen. 11. p. 493. f. BRUNCK. 
812. φέρ᾽ ἴδω, T( 0—] Vid. ad Acharn. v. 4. 
τοὔνομ᾽ Bentleius. οὔνομ᾽ B. et Ald. ὄνομ A.C.R.V.T.A. 
816. χαμεύνῃ A.[R.V.T.]. Inepte vulgo χαμεύνην. | Jocus 
est in ambiguitate nominis ozápry. Eustathii verba a Kustero 
jam prolata adponam ex commentarus in Iliadem p. 191. καὶ ὃ 
κωμικὸς δὲ τοῦτο παρεμφαίνει ἐν τοῖς "Opruow, ἔνθα παίζων περὶ 
τῆς Λακωνικῆς Σπάρτης, ὡς παρωνυμουμένης ἀπὸ φυτοῦ σπάρτου, 
φησὶ μὴ ἂν δεηθῆναι σπάρτης, κειρίαν ἔχων. ἤτοι μὴ δεηθῆναι σπαρ- 
τίνου πλέγματος, ἐὰν ἄλλην ἔχῃ κειρίαν, ἤτοι δεσμὸν κλίνης. Per- 
versae admodum erant in impressis libris personze, quas e scrip- 
torum auctoritate in ordinem restitu. BRUNCK. 
Delendum jy post κειρίαν illatum ex R.V. et Suida in 
κειρίαν. et χαμεύνη. 
819. Νεφελοκοκκυγίαν]ὔ Conf. Lucian.Var. Hist. 1,29. KUS'T. 
820. yàp Porsonus. γ᾽ libr. σύ γ᾽ Brunckius: quae nihilo de- 
terior conjectura est. 
821. αὑτηγὶ Elmsleius ad Acharn. 784. Legebatur αὕτη y ἡ. 
022. Ocoyérovs| Scribebatur Θεαγένους. Vid. ad Pac. 928. 
rà Θεαγένους] Quas 'Theagenes jactet opes, dicit esse in 


622 ANNOTATIONES 


urbe, quse est 1n aére zedificata, id est, nusquam eas esse. Infra 
1127. ubi de vastitate murorum hujus urbis, conjungit eum 
cum simili jactatore: ὥσθ᾽ ὑπεράνω [ὥστ᾽ àv ἐπάνω) μὲν IIpo- 
ἑενίδης ὁ Κομπασεὺς καὶ Θεαγένης etc. BERG. 

823. Αἰσχίνου] Iste etiam volebat dives videri et semper in 
ore habebat opes, quas non habebat domi. In Vesp. 1243. 
μετὰ τοῦτον Αἰσχίνης — κἀτ᾽ ᾷσεται χρήματα. BERG. 

y] γε R. 

οὖν R.V.T. ἢ vulgo. 

824. τὸ Φλέγρας πεδίον] 4ut campum Phleercwum dicemus 
esse illum locum, ubi sunt istorum opes, aut urbem istam 
stheriam; quia hac non est: Phlegreus autem campus et 
res, 4188 ibi dicuntur contigisse, sunt inanes poetarum fabulz. 
τοὺς Γηγενεῖς. vid. ad Nub. 851. BERG. 

825. ἀλαζονευόμενοι] ἀλαζονευομένους Suidas in. A eypaías, 
convenienter epicorum narrationibus. Sed consulto rem in- 
vertisse videtur comicus. 

827. τῷ ξανοῦμεν τὸν πέπλον] De peplo in Panathenzis de- 
duci solito omnia pervulgata. V. Meursii Panathen. c. 17. 18. 
BRUNCK. 

832. δαὶ A R. δὲ V.T. δ᾽ αὖ B.C.A. δ᾽ ἂν Ald. 

τὸ Πελαργικόν] De Pelasgico arcis muro, quem facete IIeAap- 
γικὸν appellat comicus ad ciconiarum nomen alludens, v. Meurs. 
in Cecropia c. 5. et Att. Lect. 6, 1. 'l'ametsi Πελαργοὶ etiam 
quandoque appellantur Pelasgi. | Incoluerunt illi prater alias 
multas regiones, T'yrrheniam, unde sspe "Tyrrhem vocantur. 
Hinc est, quod Callimachus de quadam urbe dixit Τυρσηνῶν 
τείχισμα Πελαργικόν [fragm. 284... BRUNCK. 

835." Apeos] ἄρεος A. 

842. κωδωνοφορῶν mepírpexe] Nempe ad explorandos excubi- 
tores. Infra 1160. κωδωνοφορεῖται, πανταχῆ φυλακαὶ καθεστή- 
κασι. BERG.  'Tintinnabulis enim excubitores explorabant. 
v. 'Thuc. 4. cap. ult. ibique Duck. et Fabric. ad. Dion. Cass. 
vol. 1. p. 733. BECK. 

843. Scribendum κήρυκε cum Brunckio. 

ἐς] eis libri. 

845. αὖθις} αὖτις R. 

846. οἴμωξε παρ᾽ ἔμ᾽ Dixerat alter κἀκεῖθεν αὖθις παρ᾽ ἐμὲ, id 
est, πρὸς ἐμέ. Ultima verba repetit facetus Euelpides, sed alio 








᾿ 


AD AVES. 623 


sensu. Isti παρ᾽ ἐμὲ valet mea causa, ut est apud Plautum 
sepe: Epid. 5, 2, 14. Dum sine me quaeras, quseras mea 
causa vel medio in mari. Et Menszechm. 5, 1, 27. 

Mea quidem hercle causa vidua vivito, 

Vel usque dum regnum obtinebit Jupiter. 
Insulse ista vulgo Epopi tribuuntur. In A. cujus fidem se- 
quutus sum in distinguendis totius hujus colloquii personis, 
Euelpidi bene hzc adscripta sunt. BRUNCK. 

851. ὁμορροθῶ συνθέλω] Scholiasta, Σοφοκλέους ἐκ Πηλέως. 

856. προβάτιον Bentleius. πρόβατον libri. 

τι θύειν] τις θύει V. 

857. ἴτω bis Ald. ἴτω ter A.B.C.R.V.T.A. Quo recepto de- 
levi rà θεῷ post Boá lectum. Nunc mihi scribendum videtur 
cum Bentleio ἴτω ἴτω δὲ Πυθιὰς βοὰ θεῷ. 

Πυθιὰς βοὰ)] Scholiasta, τὸ Πύθιον μέλος. οὕτω δὲ ἔλεγον τὸν 
παιᾶνα. 

858. ὠδάν om. C. Cujus lectioni accommodari potest versus 
antistrophicus (902.) recipienda Suidze lectione. 

859. Edd. ante Brunckium τουτὶ τί ἦν | ovré., vel τουτὶ τί 
ἣν | τουτί; Brunckius τουτὶ, τί ἣν | τουτί; Non intellexerunt 
verborum constructionem. ' Emendanda erat interpunctio ita 
ut ab me factum est. | Similiter v. 956. 

τουτὶ μὰ Δί ἐγὼ τὸ κακὸν οὐδέποτ᾽ ἤλπισα, 
οὕτω ταχέως τοῦτον πεπύσθαι τὴν πόλιν. 

861. ἐμπεφορβιωμένον) Qui prodibat in scenam tibicen cor- 
vino vultu ornatus erat, et capistratus tibicinum more. φορβειὰ 
quid sit optime omnium docet Salmasius in Plinianis p. 585. 
cui omnia sua debent Longini interpretes ad caput 3. περὶ 
Ὕγψους. Graecum nomen est φορβειὰ, unde verbum ἐμφορβειόω, 
ἐμπεφορβειωμένος. Prava est librorum nostrorum scriptura. 
Legitimam formam, hic omnino reponendam, adfirmat Eusta- 
thius ad Homerum p. 539. φορβειὰ, ἤγουν τὸ καὶ περιστόμιον 
καὶ στόμιον, ῥωμαϊκῶς δὲ εἰπεῖν, kamiovpiov* ὅθεν καὶ ὃ παρὰ τῷ 
κωμικῷ ἐμπεφορβειωμένος. BRUNCK. — Praesens est ἐμφορβει- 
οῦν, praeteritum. ἐμπεφορβιῶσθαι. 

862. Hic versus Epopi tribuebatur. 

865. In editione Oxoniensi typothetze culpa oratio prosa in 
versus est divisa hic et infra 870, 875, 878, 881, 1035, 1040, 
1046, 1050. 


694 ANNOTA'T'IONES 


868. ᾿᾽Ολυμπίῃσι ---- πάσῃσι] Restituende videntur forms 
Atticae Ὀλυμπίαισι ---- πάσαισι. Οοηῇ, 'Thesm. 332. 

869. Sacerdoti continuatur in libris. Choro male tribuit 
Brunckius, Pisthetezero recte Beckius. 

Xovriépake] Compositum ex Σούνιον, quod est promontorium 
Attieze, et ἱέραξ, accipiter. Alludit autem ad Xovriápare, quod 
est epitheton Neptuni. In Eq. 556. ὦ δελφίνων μεδέων Xov- 
νιάρατε, quem. locum citavit scholiastes. Πελαργικέ. πελαργὸς 
ciconia, πέλαγος mare. Ex his permistis facit avibus Neptu- 
num deum maris. BERG. 

870. Epitheta Apollinis tribuit cygno, qui est Apollini sacer. 
BERG. 

Λητοῖ ᾽Ορτυγομήτρᾳ] Latona in Ortygia, quse ἀπὸ τῶν ὀρτύγων, 
a coturnicibus, dicta est, peperit Apollinem et Dianam. BERG. 

875. φρυγίλῳ Σαβαζίῳ] Quasi dicat: fringille barbare; al- 
ludit enim ad vocem Phryx, ut 763. εἰ δὲ τυγχάνει τις ὧν Φρὺξ, 
φρυγίλος ὄρνις ἐνθάδ᾽ ἔσται. Sabazius autem barbarorum deus. 
V. ad Vesp. 9. BERG. 

crpovÓQ] Intelligit struthiocamelum quse est avis maxima. 
BERG. Scribendum στρούθῳ et v. 877. στροῦθε. V. ad Vesp. 
207. 

877. Pisthetzro tribui. Sacerdoti continuant libri. 

μῆτερ KAeokpírov] Scholia: τὸ δὲ, μῆτερ KAeokpírov, παρ᾽ ὑπό- 
νοιαν ἐπήγαγεν, βουλόμενος αὐτὸν διαβάλλειν ὡς στρουθόποδα, 
τουτέστι μεγαλόπουν. BERG. 

878. διδόναι ---- ὑγίειαν καὶ σωτηρίαν] Hsec fuit formula pre- 
cum. Menander ap. Athen. 14. p. 659. in loco simili : διδόναι 
σωτηρίαν, ὑγίειαν, ἀγαθὰ πολλὰ, τῶν ὄντων re νῦν ἀγαθῶν ὄνησιν 
πᾶσι" ταῦτ᾽ εὐχόμεθα. BERG. 

879. αὐτοῖσι καὶ Xíow:] "Theopompus historicus ap. schol. : 
τὰς εὐχὰς kal περὶ ἐκείνων καὶ περὶ σφῶν αὐτῶν ἐποιοῦντο, καὶ 
σπένδοντες ἐπὶ ταῖς θυσίαις ταῖς δημοτελέσιν ηὔχοντο τοῖς θεοῖς, 
Χίοις διδόναι τἀγαθὰ καὶ σφίσιν αὐτοῖς. BERG. 

881. καὶ ὄρνισι delendum. 

πορφυρίωνι R.V.T.A.  Legebatur xai πορφυρίωνι. — Recte 
abest καί : nam πορφυρίων et reliquee quae enumerantur aves, 
sunt ἥρωες, quos sacerdos dicit, καὶ ἡρώων παῖδες. 

885. ἐλεᾷ] ἐλεᾶς avis memoratur v. 302. Inepte τελέαν 
avem comminiscitur scholiasta ad v. 163. 





AD AVES. - 625 


886. βασκᾷ] Scribebatur βάσκᾳ. De quo dixi in Thesauro 
Stephani. 

887. ἐλασᾷ] ἐλάσαι R. 

ἐρωδιῷ] ἐδωλίῳ legit scholiasta, qui aliam formam nominis 
εἰδώλιος ex Callimacho memorat. Hesychius, ἐδώλιος : εἶδος 
ὀρνέου. | 

xarapákr]] karappákrg V.A, ut apud Aristotelem scribitur. 
Recte. 

891. &Aiaérovs] Scribebatur ἁλιαιέτους. 

892. ἰκτῖνος] tkrwos libn. 

894. rovroyi] ἱερεῖον intelligit. τουτονὶ B.C.T.A. 

895. αὖ τὰρά σοι Elmsleius ad Acharn. 323. Libri αὖτ᾽ ἄρα 
σοι. 

902. γένειον V, ut videtur, et lemma scholii. γένειόν τ᾽ vulgo. 
Apud Suidam in θύματα legitur γένεια καὶ κέρατα, recte, si ὠφδὰν 
deleatur v. 858. 

904. Intervenit poeta dithyrambicus, carmina quaedam ob- 
laturus in laudem novze urbis, ut aliquid munusculi auferat. 
BERG. 

905. 906. In unum versum conjungendi, qui in duos exit 
baccheos. 

905. κλῇσον] κλεῖσον R. 

9o6. τεαῖς] τεαῖσιν T. — Probabilis est 'Tyrwhitti conjectura 
νέαις. 

ἀοιδαῖς R.V. ἀηδαῖς T.  Legebatur φδαῖς. 

909. Scholia: ἐπειδὴ ὀτρηροὶ ἐπὶ τῶν θεραπόντων λέγεται. 
ἐπεπίστευτο δὲ καὶ ó Μαργίτης τοῦ “Ὁμήρου εἶναι, ἐν ᾧ εἴρηται: 
Μουσάων θεράπων καὶ ἑκηβόλου ᾿Απόλλωνος. Ad quem locum 
comicus respexit. BERG. 

915. Poetze amiculum ὀτρηρὸν jocose vocat, quia erat τετρη- 
pévor. BRUNCK. 

918. κύκλια] Cantanda a choris cyclüs, παρθένεια ἃ choris 
virginum. 

919. παρθένεια) Scribebatur παρθενεῖα. 

Σιμωνίδου] Cei. 

920. ποίου] Scribendum πόσου cum Bentleio. 

922. rijv δεκάτην] Conf. ad v. 494. 

925. οἷάπερ] οἵαπερ Suidas in ἀμαρυγάς. 

926. Imitatur Pindari verba ex hyporchemate in Hieronem, 


626 ANNOTATIONES 


JEtns conditorem, Σύνες ὅ τοι λέγω, (a0éev ἱερῶν ὁμώνυμε 
πάτερ κτίστορ Αἴτνας. De quo vid. Boeckh. fr. 71. p. 597. 

δὲ R. δ᾽ ὦ vulgo. 

929. κεφαλᾷ Brunckius. κεφαλῇ libri. 

930. δόμεν] δόμεναι R. 

ἐμὶν retv] Sententiz inutilia ista pronomina addit comicus 
ad derisionem dithyrambicorum, qui Pindarum szemulantes hos 
Dorismos identidem ingerebant. BRUNCK. 

933. otros] Sacerdotem compellat, ut infra v. 947: 

935. ῥιγῶν infinitivus est, ut Vesp. 446. ὥστε μὴ ῥιγῶν y 
ékácror. Ad quem locum schol. àr»ri,ro? ῥιγοῦν. Δώριον δὲ 
τοῦτο κατακρατῆσαν παρὰ ᾿Αττικοῖς. In Nub. tamen 443. forma 
communis occurrit ῥιγοῦν, ut et Acharn. 1146. Supra 712. 
Nub. 416. et Acharn. 857. ῥιγῶν participium est. BRUNCK. 
Nunc ubique ῥιγῶν restitutum. — Hipponaetis versum apud 
Plutarch. Mor. p. 1058 d. δὸς χλαῖναν Ἱππώνακτι" κάρτα yàp 
ῥιγῶ, comparavit Scaliger ad Virgili: Catalecta p. 232. 

937. τόδε δῶρον] τόδε recte om. A. 

940. ἅνθρωπος] ἄνθρωπος libri. 

941. — 945. Hsec quoque ex cármine Pindarico ducta, mu- 
tatis nonnihil poetz:e verbis. De quo dicemus in annotatione 
ad scholiastam. 

941. νομάδεσσι B.R.T.A. νομάδεσι vulgo, et scholiasta. νομά- 
δαισι À. 

ἐν] ἐπὶ A. 

943. ὑφαντοδόνητον B.T.A. et Suidas in ἢ. v. et in νομάδες et 
σπολάς. ὑφαντοδόνατον V. recte. ὑφαντοδίνητον vulgo. ἀμφιδόνη- 
τον R. 


945. τοι ÀA.B.R.V.T. τι Ald. 

949. y om. T. 

δὴ om, R.V.T. 

950. 951. In unum versum conjungendi. 

951. κρυεράν] Frigidam urbem dicit, quia in aére est zedifi- 
cata, unde nives cadunt. BERG. 

952. νιφόβολα πεδία πολύσπορά τ᾽] In componendis his verbis 
et epithetis jungendis obscurus atque ineptus esse poeta voluit, 
ut dithyrambicos poetas, qui male Pindarum semularentur, ri- 
deret. Nam νιφόβολα (nive tecta, ut Eurip. Phoen. 214.) πέδία 
non possunt simul esse πολύσπορα, fertilia. BECK. πολύπορα 





AD AVES. 62" 


V. et scholiasta. πολύπυρα A. et Vaticanus. πολύπυρα T.  Scri- 
bendum videtur uno versu νιφόβολα πεδία πολύπορ᾽ ἤλυθον" 
ἀλαλαί. Interpunctionem post ἤλυθον restituit et ἀλαλάν in 
ἀλαλαί mutavit Béntleius. ἤλθον V. 

954. ἀλλ᾽ ἤδη R.V.T.A. et Vaticanus. ἀλλὰ yàp vulgo. 

955. τονδὶ) τόνδε T. 

τὸν om. RT. 

958. σὺ] Sacerdos. 

959. εὐφημία oro] εὐφημί᾽ ἔστω B.C.V.T.A. 

Vates intervenit, ut particeps fiat epularum. Eadem de 
caussa etiam in Pace 1054. vates interpellat sacrificantes. 
BERG. 

μὴ karáp£n] Veteres sacrificaturi, victimis pilos e fronte evel- 
lere vel abscindere solebant, quos postea tamquam prima liba- 
mina igni in ara accenso imponebant. Eurip. Electr. 8οο. 

— --- ἐκ κανοῦ δ᾽ ἑλὼν 
Αἴγισθος ὀρθὴν σφαγίδα, μοσχίαν τρίχα 
τεμὼν ἐφ᾽ ἁγνὸν πῦρ ἔθηκε δεξιᾷ. 
Egregie hoc expressit Virgilius ZEn. 6. 243. ubi in describendo 
sacrificio /Enese inter alia dicit : 
ΕἸ summas carpens media inter cornua setas 
Ienibus imponit sacris libamina prima. 
Hoc proprie κατάρξασθαι τοῦ ἱερείου Graeci dicebant. Hesych. 
κατάρξασθαι τοῦ ἱερείου: τῶν τριχῶν ἀποσπάσαι. Hinc ducta 
metaphora Orcus sive Mors ap. Eurip. Alc. 75. στείχω 9', in- 
quit, ἐπ᾿ αὐτὴν ὡς κατάρξωμαι ξίφει. Quod schol. recte exponit : 
ἵνα ἀπαρχὴν τῶν τριχῶν χάβω" ὡς ἔθους ὄντος τὸν Θάνατον τοῦ 
μέλλοντος ἀποθνήσκειν τὴν κόμην τέμνειν. Hine Virgilius, ve- 
terum poetarum: Graecorum imitator diligens, /En. 4, 698. eru- 
dite ait : 
Nondum illi (Ehsze) flavum Proserpina vertice crinem 
"Abstulerat, Styeioque caput damnaverat Orco. 
Nimirum ritus sacrificantium ingeniosa antiquitas ad inferorum 
reginam transtulit; ut, veluti hostiis Jugulandis crines primum 
abscindi solebant, sic etiam Infera Juno morituris, tanquam 
victimis Orci, comam verticis adimere videretur. Sed, ut ad 
τὸ κατάρχεσθαι redeamus, vox illa non solum de abscissione vel 
evulsione crinium e fronte hostize dicebatur, sed etiam de reli- 
quis, quae ipsam jugulationem sive σφαγὴν preecedebant. Hinc 


628 ANNO'TA' TIONES 


apud Euripidem Iph. T. 40. et 56. accipitur pro, aqua lustrali 
victimam aspergzere; quod clare patebit, si quis contulerit v. 
54. 59. 622. ejusdem fabule. Proprie igitur τὸ κατάρχεσθαι 
significat auspicari sacra: per metonymiam vero antecedentis 
pro consequenti, ipsam quoque occisionem sive σφαγὴν hostize 
interdum notat: quo sensu etiam hic accipi potest. Imo latius 
aliquando significatio ejus verbi extenditur, et κατ᾽ εὐφημισμὸν 
apud poetas quamvis occisionem notat: quo sensu accipitur 
apud Euripidem Electr. v. 1222. ubi Orestes inquit, φασγάνῳ 
κατηρξάμην : significare nimirum volens, se gladio matrem occi- 
disse. KUST. 

961. φαύλως] φλαύρως Vaticanus. 

964. πρὶν ἐμὲ] πρίν με Y. πρίν μοι A. 

966. οὐδὲν otov] Schol. ἀλλ᾽ οὐδὲν κωλύον ἐστι καὶ νῦν ἀκοῦσαι 
τῶν χρησμῶν. οὕτω γὰρ ἔλεγον τὸ λυσιτελοῦν. οὐδὲν οἷον, ἀντὶ 
τοῦ, οὐδὲν κωλύον. Hic bene vertitur ηὐδὴΐ obstat. Alibi valet 
prestat, ut ap. Demosth. c. Mid. p. 529. οὐδὲν yàp otov ἀκούειν 
αὐτοῦ τοῦ vópov. Bene Vigerus gallice reddebat: car il n'y a 
rien de tel, que d'entendre la loi méme. BRUNCK. 

968. Duo sunt, ad qus alludit: primo urbs 'Opreoal, quse 
jacet inter Corinthum et Sicyonem, teste Eustath. ad Iliad. p. 
220, I9. ubi de urbibus loquitur, quae vocantur 'Opreat ἐστὶ 
δὲ καὶ ἑτέρα, inquit, μεταξὺ Κορίνθου καὶ Σικυῶνος. Sunt autem 
similes voces ὄρνεα aves et "Opreai, in qua simihtudine ludebat 
supra v. 400. Deinde etiam alludit ad oraculum /EÉsopo da- 
tum, de quo schol.: Αἰσώπῳ τῷ μυθογράφῳ χρωμένῳ περὶ πλού- 
του ὃ θεὸς εἶπεν" εἰς τὸ μέσον κτίσαι Κορίνθου καὶ Σικνῶνος. εὔ- 
φορος γὰρ αὕτη ἣ χώρα. Scio aliter legi alibi oraculum illud : 
vide saltem Erasmum in Proverb. Utinam mihi contingant, 
quce inter Sicyonem et Corinthum. BERG. Nimirum ap. 
Suid. Ei τὸ μέσον et Athen. 5. p. 219. est: Ei τὸ μέσον κτήσαιο 
Κορίνθου kai Σικυῶνος, atque inde scholiasten corrigi jussit Kus- 
terus. BECK. 

974. βιβλίον hic et infra A.C. Vulgo βυβλίον, consen- 
tiente R. 

976. διδόν᾽ ] διδόναι R. 

978. αἰετὸς] Oraculum de Atheniensibus editum ad hanc 
urbem refert. De isto oraculo in Eq. 1069. populi persona 
dicit: ἄγε νῦν ὅπως αὐτοὺς (rovs χρησμοὺς) ἀναγνώσεσθέ μοι, kai 











AD AVES. 629 


τὸν περὶ ἐμοῦ ἐκεῖνον, ᾧπερ ἥδομαι, ὡς ἐν νεφέλῃσιν αἰετὸς γενή- 
σομαι. BERG. 

982. παρὰ τἀπόλλωνος]) παρ᾽ ἀπόλλωνος R. 

ἐξεγραψάμην) Soph. 'Trach. 1165. μαντεῖα καινὰ τοῖς πάλαι 
ξυνήγορα ^A τῶν ὀρείων kal χαμαικοιτῶν ἐγὼ Σελλῶν ἐσελθὼν 
ἄλσος, εἰσεγραψάμην πρὸς τῆς πατρῷας kai πολυγλώσσου ὃρυός. 
Loquitur autem Hercules. BERG. Apud Sophoclem ἐξεγρα- 
ψάμην scribendum videbatur Elmsleio. Euripides in fragmento 
Plisthenis apud Tzetzam in Museo Rhenano vol. 4. p. 26. εἰσὶν 
γάρ εἰσι διφθέραι μελαγγραφεῖς,---πολλῶν γέμουσαι Λοξίου ynpv- 
μάτων. 

983. ἄκλητος ἰὼν ἄνθρωπος A.R.V.T. ἄνθρωπος ἰὼν ἄκλητος 
Ald. 

988. Λάμπων] Vid. ad v. 521. 

Διοπείθης] Vid. ad Vesp. 380. 

992. τουτὶ] τουτὶ τὸ R.T. 

992. τίς δ᾽ δ᾽ recte om. R. 

996. κατὰ γύας Dawesius. κατ᾽ ἀγυιάς libri. γνυίας pro γύας 
scriptum v. 230. in RT. 

997. Μέτων] Meton, celeber astronomus et geometra, erat 
ex pago Leuconio, et in pago Attico Colono dicitur fuisse ejus 
donarium quoddam astronomicum. v. schol. Preeter exspecta- 
tionem post Hellada nominatur exiguus pagus Colonus. De 
Metone v. Diod. S. 12, 36. ibique Wessel. et /Elian. V.H. το, 7. 
BECK. 

IOOI. κατὰ πνιγέα] Vid. ad Nub. 96. 

προσθεὶς] προστιθεὶς V.T. 

1097. ἀστέρος] ἀστέρες A.B.C.R. et Ald. Ex codice Vati- 
cano correxit Kusterus. 

1009. ἄνθρωπος Θαλῆς] Nub. 180. τί δητ᾽ ἐκεῖνον τὸν Θαλὴν 
θαυμάζομεν; BERG. 

IO1I. κἀμοὶ A.R.V.T. κἀμοί ye Ald. 

πιθόμενος Bentleius. | Libri πειθόμενος. 

ὑπαποκίνει A. R.V.T. ὑποκίνει Ald. ὑπαποκινητέον dixit Thesm. 
924. 

1013. ἑενηλατοῦνται] Nam aliquando omnes peregrini Sparta 
ejecti sunt, v. Theopomp. ap. schol. et de ξενηλασίᾳ Lacedz- 
moniorum Xenophon de rep. Lac. 14, 4. Periz. ad /El. V.H. 
13, 16, 7. Ducker. ad Thuc. 1, 144. de la Nauze Mémoire de 

TÉ 


630 ANNOTA'TIONES 


la loi des Lacedémoniens, qui defendoit l'entrée de leur pays 
aux etrangers, dans les Mém. de l'Acad d. Inscr. vol. 12. p. 
159. BECK. ἐενηλατοῦσι Elmsleius ad Eurip. Medeam p. 97. 
Malim, si quid mutandum sit, ξενηλατοῦμεν. 

1017. τἄρ᾽ ἂν) yàp ἂν R.V. yàp ἄν ye vulgo. Correxit Elms- 
leius ad Eurip. Medeam p. 223. 

IIEI3O.] om. R. 

νὴ AC Metoni tribuebatur. ^ Correxit Elmsleius. 

οἷδ᾽ ἄρ᾽ οἶδ᾽ ἂν A. οἷδά y Elmsleius. 

1020. ἀναμετρήσεις  ἀναμετρήσει lemma scholi. 

σαυτὸν] ἑαυτὸν R. 

1021. EIITZKOIIOX.  Harpocratio: οἱ παρ᾽ ᾿Αθηναίων eis 
τὰς ὑπηκόους πόλεις ἐπισκέψασθαι rà παρ᾽ ἑκάστοις πεμπόμενοι, 
ἐπίσκοποι καὶ φύλακες ἐκαλοῦντο, oos οἱ Λάκωνες ᾿Αρμοστὰς ἔλε- 
γον. BRUNCK. 

Σαρδανάπαλλος R. Vulgo Σαρδανάπαλος. Duplex A ple- 
rumque servarunt libri antiqui, velut codex Venetus Athensei : 
simplex A recentiorum codicum vitium est. 

1024. φαῦλον βιβλίον TeAéov] Videtur libellum manu tenere, 
in quo mandata superiorum erant descripta, quse episcopus iste 
deberet exequi in civitate avium. Hunc libellum acceperat a 'T'e- 
lea, tamquam supremo magistratu : quem Teleam comicus facit 
curare res avium. Dicit autem φαῦλον βιβλίον quasi iratus, quod 
cum. mandatis aliorsum missus, nec domi licuerit ei manere et 
res magis arduas expedire. BERG. — Conf. v. 168. Ceterum 
fortasse scribendum T«eAéov τι. ITEIZO. βούλει ----. 

1028. Φαρνάκῃ] Arroganter dicit, sibi negotia intercedere 
cum satrapa. BERG. — Tum plerique Persarum satrapzee cum 
Lacedaemoniis faciebant. v. Thuc. 8, 6. ibique de Pharnace 
Ducker. Athenienses igitur illos in suas trahere partes stude- 
bant. BECK. : 

1029. ὃ μισθὸς οὑτοσί) Dum hzc dicit, verberat eum, atque 
hanc esse ἐκκλησίαν περὶ o. dicit, ἢ. e. mercedem concionis 
propter Pharnacem, in rem ejus, habite. BECK. 

1032. κάδοι sunt situlze, in quas calculi conjiciuntur.  Attu- 
lerat igitur secum, quasi concionem aut judicium habiturus. 
Ex grammaticorum sententia dicendum fuerat καδίσκω. v. Am- 
mon. p.79. Abit nunc ille. BECK. 

1033. Hec secum Pisth. loquitur improbatque Atheniensium 








AD AVES. 631 


morem in urbes vix subjectas suo imperio mittendi ἐπισκόπους, 
ut ubique democratia stabiliatur. v. Aristot. Polit. 5, 7. extr. 
BECK. 

πέμπουσιν ἤδη "mkómovs) Sic scriptum in B. In primariis edd. 
[et R.] 70 ἐπισκόπους. In A.C. οἵδ᾽ ἐπισκόπους. BRUNCK. 

1034. τεθύσθαι] Scribebatur τεθῦσθαι. 

τοῖς θεοῖς] rovs θεούς R. 

1035. Inter accedendum legit ex libro decretum aliquod. 
Fingit autem comicus venditorem decretorum sive plebiscito- 
rum, quia nimis multa solebant fieri Athenis. BERG. 

1040. Nephelocoecygia fingitur colonia esse Atheniensium, 
quippe a duobus Athenn. condita. Jam coloni debebant iis 
mensuris, ponderibus, legibus, magistratibus uti, quibus patria. 
(v. Ducker. ad "Thuc. p. 186. et Spanhem. de praestantia et usu 
numism. vol. 1. p. 570. Hoc etin Nephelococcygiam ἢ. 1. trans- 
fertur. BECK. 

τοῖσδε] καὶ τοῖσδε B.C.A. 

1042. Stephanus de urbibus: ᾿Ολόφυξος, πόλις ἐν Θράκῃ περὶ 
τὸν ἼΑθω. ὁ πολίτης, ᾿᾽᾿Ολοφύξιος. | Hujus nominis ad similitudi- 
nem facete finxit comicus gentile 'Ororó£ios, tanquam ab urbe 
'Orórv£os, alludens ad óroró(ew, θρηνεῖν. Perinde est ac si 
dixisset, σὺ δέ γ᾽ ὀτοτύξει τάχα, ut Lys. 520. ὀτοτύξει τοι μακρὰ 
τὴν κεφαλήν. Activa hujus verbi forma occurrit Thesm. 1082. 
Pace 1011. BRUNCK. 

οἵσπερ ὡτοτύξιοι] οἷσί περ ᾿᾽Οτοτύξιοι vulgo. οἷσι περ ὠτοτύξιοι 
R.A. οἷσι περω τὸ τύξιοι V. 

[ο46. Πεισθέταιρον] Scribendum Πειθέταιρον. Vid. ad v. 2. 

1048. Movrvyióva] Vide annotationem ad scholia. 

1049. τοὺς ἄρχοντας] Id est τοὺς ἐπισκόπους. 

1050. κατὰ τὴν στήλην) In columnis scribebant edicta, aut 
in tabulis seripta columnis applicabant. BERG. 

1054. τῆς στήλης kareríAas] Quod nefarium erat, ut. κατατι- 
λῶν τῶν  καταίων in Ran. 364. BERG. κατετίλησας R. 

1057. θύσοντες εἴσω] Scholia: σκήπτεται ποιεῖν εἴσω τὴν θυ- 
σίαν, ἵνα μὴ σφάξῃ τὸ πρόβατον [s. potius τὸν τράγον]. Ita Pac. 
1021. 'Trygeeus id ingenue fatetur: ἀλλ᾽ εἴσω φέρων, θύσας τὰ 
μηρί ἐξελὼν δεῦρ᾽ ἔκφερε" χοὕτω τὸ πρόβατον τῷ χορηγῷ σώζξεται. 
BERG. 

1058. Epitheta Jovi convenientia sibi arrogat chorus avium. 

T2 


632 ANNO'TATIONES 


Sic autem de Jove Sophocles (Βα. Col. 1080. ὦ Ζεῦ παντάρχα 
θεῶν, παντόπτα. Dicitur autem non tantum παντόπτης, sed 
etiam πανόπτης, ut Eccl. 8o. de Argo, et /Esch. Eumen. 1048. 
Ζεὺς ravórras. BERG. Add. Hesych. ἢ. v. ibique Alb. BECK. 
πανόπτᾳ Vaticanus. 

1060. εὐχαῖς Bentleius. εὐχαῖσι libri. 

1061. Notandum ὀπτεύω.  Usitatius est compositum ézo- 
πτεύω. 

1062. ao] σώιζω R. 

εὐθαλεῖς codices. εὐθαλλεῖς Ald. Euripides "Troad. 217. in 
eodem metri genere, εὐθαλεῖ τ᾽ εὐκαρπείᾳ. 

1065. αὐξανόμενα] ai?favóuevà B. Scribendum αὐξανόμενον 
ex codice Vaticano et γένυσι restituendum, quod Brunckius in 
yévvow mutavit. Constructio verborum h«c est, κτείνω γένναν 
θηρῶν, ol πάντ᾽ ἐν yaía αὐξανόμενον (καρπὸν ἀποβόσκονται, à τε) 
δένδρεσι ἐφεζόμενα καρπὸν ἀποβόσκεται.  Quocum comparari 
potest eadem generum variatio in carmine epopis inde a v. 230. 

πολυφάγοις] Scribendum παμφάγοις cum Dobreo δα Pluti 
v. 886. Quod per πολυφάγοις est explicitum more scholiasta- 
rum, de quo dixit Boeckhius in annotatione critica ad Pindari 
Pyth. 6, 12. 

1066. τ᾽] δ᾽ R.V. 

1069. δάκετα πάνθ᾽ ὅσαπερ Dissenus in Disquisit. philol. 1. 
p.9. Legebatur δάκεθ᾽ ὁπόσα περ ἄν. δάκεθ᾽ ὅσα περ, omisso 
ἄν, R.V.T.A. 

1071. ἐκ φοναῖς ὄλλυται Reisigius Conject. p. 219. φοναῖσιν 
ἐξόλλυται À.B.R.V.T.A. et Vaticanus. Vulgo ἐν φοναῖς ὄλ- 
λυται. 

1072. ἐπίρρημα adscriptum in R. 

1073. Διαγόραν τὸν Mijov] Iste est Diagoras ille atheus 
dictus, qui etiam Atheniensium sacra profanavit et derisui habuit ; 
qui de eo emiserunt decretum, quod hic recitatur. Lysias 
contra Andocid. [p. 214. Reisk.]: τοσοῦτο δὲ otros Διαγόρου 
τοῦ Μηλίον ἀσεβέστερος yevévgrav. ἐκεῖνος μὲν yàp λόγῳ περὶ τὰ 
ἀλλότρια ἱερὰ καὶ ἑορτὰς ἠσέβει, οὗτος δὲ ἔργῳ ἐν τῇ ἑαυτοῦ πόλει. 
Et paulo post de edicto Atheniensium : ἐπεκήρυττον τάλαντον ἀρ- 
γυρίου-δώσειν τῷ ἀπάγοντι ἢ ἀποκτείναντι. BERG. 

1075. τῶν τεθνηκότων] Mos erat oratorum et caussidicorum 
quavis occasione adversarios et reos tyrannidis affectatg insi- 








AD AVES. 6398 


mulare, metumque ejus et subversionis popularis status audi- 
torum animis injicere, si cui invidiam conflare vellent. Hoc 
quia fere semper alienum erat a personis, in quas talis confere- 
batur suspicio ipsoque rerum publice gestarum statu falsi ar- 
guebatur, perpetuis istis criminationibus nihil magis ridiculum 
videbatur, quod facetissime ostendit comicus in insigni loco 
Vesp. 488. Hic rem exaggerando lepide Athenienses per- 
stringit, praemium indicens ei, qui vel jam mortuum tyrannum 
occiderit. BRUNCK. 

1077. Φιλοκράτη τὸν Στρούθιον)] lta vocat eum a στρουθὸς 
passer, quasi a gente aut patria: sic supra v. I4. Φιλοκράτης ἐξ 
"Opveàv sive ὀρνέων, quia aves venderet. BERG.  Philocratem 
avium saginatorem facete Στρούθιον appellat, tamquam a pa- 
tria: hocque avium in Philocratem Στρούθιον decretum oppo- 
nitur Atheniensium decreto in Diagoram Μήλιον. BRUNCK. 
φιλοκράτην Vaticanus. 

1078. ζῶντ᾽ ἄγῃ ris] Legebatur ζῶντ᾽ ἀγάγῃ. Alio tempore 
correxeram ζῶντά γ᾽ ἀγάγῃ. 

1079. σπίνους A.B.C. et Vaticanus. σπίννους R. Ald. πί- 
vovs V. 

1080. φυσῶν] Ut eo pluris vendat, si grandiores videantur. 
BECK. 

καὶ] πᾶσι καὶ R.V.A. et Suidas in Φιλοκράτης. 

1081. és T. eis vulgo. 

1086. πείθησθε) Scribendum πίθησθε. 

παλεύσετε] παλεύετε R. 

1088. αὔδη ἤτοι ανστροφή R. 

1090. ἀμπισχοῦνται codices. ἀμπισχνοῦνται Ald. 

1094. ναίω C. Vulgo ἐνναίω. 

1095. ὀξὺ μέλος Brunckius. Libri ὀξυμελής (ὀξυβελής R.). 

1096. ἡλιομανὴς Suidas in h. v. Legebatur ὑφ᾽ ἡλίῳ paveís. 
ὑφηλιομανὴς R. | 

IIOI. abemzippr, R. 

1102. ὅσ᾽ Dawesius. οἷς libri (ois R.). 

1104. τῶν ᾿Αλεξάνδρου] Apposite ad judices utitur hoc ex- 
emplo; nam et Alexander Priami f. sive Paris fuit aliquando 
judex, quum nimirum de forma certarent sub illo Venus et 
cum Pallade Juno: quarum quzselibet donis emere victoriam 
volebat. BERG. 

T3 


6094 ANNOTATIONES 


1105. πρῶτα R.V. et Vaticanus. πρῶτον Ald. 

1106. γλαῦκες Λαυριωτικαὶ nummi sunt. argentei, quibus im- 
pressa noctuze effigies, quod signum erat Atticae monetze. Aaó- 
p.v motus est Atticze pagus, ubi erant argenti metalla. 
BRUNCK. Vid. interpr. Herodoti 7, 144. Thucydidis 2, 55. 
BECK. 

1107. βαλαντίοις] βαλλαντίοις R. Ald. 

1108. κἀκλέψουσι) κἀκκλέψουσι A. 

κέρματα) Pro veorría, pullos, dixit κέρματα, numos. BERG. 

1110. ἀετόν] Vulgo aieróv. En Atticam formam adfirmantem, 
simulque nominis significationem explicantem Eustathium ad 
Iliadis librum ultimum p. 1352, 37. 'leréov δὲ ὅτι ἐκ τοῦ ἀετοῦ τοῦ 
ζώου, kai μέρος τι τῶν ναῶν, οὐ μόνον ἀέτωμα ἐλέγετο, ἀλλὰ καὶ alerol, 
διὰ τὸ ἐοικέναι φασὶ πτέρυξιν ἀετοῦ. καὶ ζήτει περὶ τούτου καὶ ἔνθα 


ὃ κωμικὸς ἐρέφεσθαί τι λέγει πρὸς ἀετόν. BRUNCK. ἀετὸν - 


etiam Harpocratio in ἀετός et Suidas in ἀετώματα. αἰετὸν Hesy- 
chius in ἐρέψομεν. ἀετῶν Pollucis liber MS. 7, 119. 

1112. ὀξὺν ἱερακίσκον] Ut rapacitatem illius avis imitemini et 
fiatis ὀξύχειρες. | Usurpatur enim ista vox de furtificis manibus. 
Lucian. Dial. Deor. 7, 2. ubi de Mercurio est sermo οὕτως 
ὀξύχειρ ἐστι καθάπερ ἐν τῇ γαστρὶ ἐκμελετήσας τὴν κλεπτικήν. 
BERG. 

III3. πρηγορῶνας] Vulgo πρηγορεῶνας. In Equit. 374. recte 
Bentleius πρηγορῶνα : nam ibi quoque in libris est πρηγορεῶνα. 

1114. μηνίσκους) Joachimus Camerarius Decur. 8. probl. το. 
ex hoc loco Aristophanis recteobservat, statuarum capitibus apud 
veteres lunulas addi solitas fuisse, ne avium stercore inquina- 
rentur: additque ibidem, apud Christianos postea, qui hoc 
aliorsum traherent, honorisque causa id factum existimarent, 
morem inde ortum esse sanctorum virorum imagines pingendi 
cum similibus lunulis, vel orbibus, caput ambientibus, ad indi- 
candam coelestem illorum excellentiam. Sed posterius merito 
in dubium revocari posse puto. Nam jam apud veteres Grzecos 
deorum et dearum simulacra circulo radiato honoris gratia or- 
nari solebant: ut clare probari potest ex Luciano de dea Syr. 
p. 675. ed. Amst. ubi in describendo simulacro Junonis inter 
alia inquit: Kal ἐπὶ τῇ κεφαλῇ àkrivás re φορέει, καὶ πύργον, &c. 
Idem in Timone c. 51. statuam auream in honorem 'l'imonis 
erigendam describens, dicit eam in. Arce juxta Palladem collo- 








AD AVES. 635 


catum iri, κεραυνὸν ἐν τῇ δεξιᾷ ἔχοντα καὶ ἀκτῖνας ἐπὶ τῇ κεφαλῇ. 
Plura loca nunc non succurrunt; quamvis hec sufficere pos- 
sint ad probandum id quod diximus. KUST. 

1115. μῆν᾽ Seidlerus. Legebatur μήνην. μηνιν R. μήνυν A. 
Photius p. 266, 22. μήν : τὸν μηνίσκον. Eandem emendationem 
Dobrzeus fecit, collato Cleomede περὶ μετεώρων p. 514. ed. Ba- 
sil. 1561. 7j σελήνη, ὅταν ἢ σιγμοειδὴς τῷ σχήματι, μὴν καλεῖται. 

1118. ὥρνιθες] ὄρνιθες R.A. 

1110. τοῦ τείχους] τείχους οὐ Elmsleius ad Acharn. 179. τοῦ 
om. T. 

1121. ᾿Αλφειὸν πνέων] Alpheum spirans ; ita currit anhelus, 
quasi apud Alpheum cursu certaret. Ibi autem fiebant cele- 
bria illa certamina. Virg. Georg. 3, 180. 4u£ Alphea rotis pr«- 
labi flumina Pise. BERG. 

1123. Πεισθέταιρος] Scribendum Πειθέταιρος. | Vid. ad v. 2. 

üpxev] ἄρχων libri. 

1126. ὥστ᾽ ἂν ἐπάνω codices. ὥσθ᾽ ὑπεράνω Ald. 

Προξενίδης καὶ Θεαγένης} Scholia: ἐκ τούτων πιστοῦται τὸ 
ἀνυπόστατον τοῦ τείχους" ἐπειδὴ καπνοὶ ἦσαν καὶ κομπασταὶ, καὶ 
μόνον ὑπόσχεσις" τοιαύτη δὲ καὶ ἣ τοῦ τείχους οἰκοδομή. | Dicun- 
tur autem promissores inanes et jactatores καπροὶ proverbialh- 
ter. Comicus Vesp. 324. καί με ποίησον καπνὸν ἐξαίφνης ἢ 
Προξενίδην ἢ τὸν Σέλλουι 'Theagenem etiam καπνὸν dictum 
esse dicit schol. supra ad 823. ἐκαλεῖτο δὲ καπνὸς ὅτι πολλὰ 
ὑπισχνούμενος οὐδὲν ἐπετέλει. BERG. ὁ Κομπασεύς. Fictum 
homen gentile, tamquam si pagus esset κόμπος dictus: jactato- 
rem significat. v. not. ad Conc. 362. ubi ᾿Αχραδούσιος fictum est 
nomen ad imitationem τοῦ ᾿Αχερδούσιος. BRUNCK. 

1127. Θεογένης] Scribebatur Θεαγένης. | Vid. ad Pac. 928. 

ἐναντίω — mapeAacaírgv] 'Thucyd. 1, 93. καὶ φκοδόμησαν τῇ 
ἐκείνου (Themistoclis) γνώμῃ τὸ πάχος τοῦ τείχους, ὅπερ καὶ νῦν 
ἔτι δῆλόν ἐστι περὶ τὸν Πειραιᾶ" δύο γὰρ ἅμαξαι ἐναντίαι ἀλλή- 
λαις τοὺς λίθους ἐπῆγον. Herodotus 1, 179. de Babylonis muro: 
ἐπάνω δὲ τοῦ τείχεος παρὰ rà ἔσχατα, οἰκήματα μονόκωλα ἔδει- 
μαν, τετραμμένα ἐς ἄλληλα. τὸ δὲ μέσον τῶν οἰκημάτων ἔλιπον 
τεθρίππῳ περιέλασιν. | Dicebat autem Pistheterus, quum con- 
silium suum proponeret, de zedificando isto muro v. 552. τὸν 
ἀέρα πάντα κύκλῳ — περιτειχίζειν μεγάλαις πλίνθοις ὀπταῖς, ὥσ- 
περ Βαβυλῶνα. BERG. 

TT 


636 ANNOTATIONES 


1128. δούριος] Equus "Trojanus. δούρειος R.F.A. 

1131. ἑκατοντορόγυιον Hotchkisius apud Gaisford. ad He- 
pheesst. p. 42. ékarovraópyviov B.C.A. Ald. ἑκατοντόργυιον vel 
ἑκατοντόργυον libri reliqui et Suidas in δούρειος οἱ ἐξῳκοδόμηται. 
Photius p. 349, 3. ὀρογυίας λέγουσιν, οὐχὶ ὀργυίας. ᾽Αριστο- 
φάνης. 

éxarovrópywov| Non nimiam longitudinem commemorat. 
Sunt enim centum orgyiz tantum unum stadium, ut Herodo- 
tus docet 2, 149. BERG. 

τοῦ uákpovs] Vocabulum fortasse ab Aristophane fictum : nisi 
τοῦ μακροῦ scripsit. 

1136. Λιβύης] Quia grues vere novo ex Libya redeunt, quo 
profectee fuerant extremo autumno. Vid. v. 711. BERG. 

1139. ἐπλινθοποίουν] Legebatur ἐπλινθοφόρουν. Quod illa- 
tum videtur e v. 1149. 

114,5. ὑποτύπτοντες] ὑποτύπτειν dicitur de iis, qui lato aliquo 
instrumento fossorio in terram impacto, humum vel czementum 
alamve quamvis materiam eo exceptam egerunt vel in vas 
quoddam conjiciunt. "Vid. Herodot. 2, 136. KUST. 

1146. ἐνέβαλλον R.T. Vulgo ἐνέβαλον. 

αὐτὸν B. Codices reliqui et Ald. αὐτοῖς. 

1147. Proverbium fuit τί δῆτα χεῖρες οὐκ ἂν épyacaíaro. 
Schol. 

1149. ὑπαγωγεὺς instrumentum est, quo exsquare lateres 
solent oí κονιαταὶ, seu cementari. Quse autem instrumentum 
illud ferebant, ipsae erant cementarie anates. Scilicet verba 
ἐπλινθοφόρουν et ἐπέτοντο ad idem substantivum αἱ νῆτται per- 
tinent. Precinctas eas esse facete fingit comicus, quia, ut 
Suidas et scholiastes observant, pietarum hujus:avis plumarum 
dispositio albze zonze speciem refert: ἐζωσμέναι δὲ αἱ νῆτται, διὰ 
τὸ ἔχειν ζώνην λευκήν.  Plumarum vero in summo tergo, alis 
expansis, figura ad ὑπαγωγέως, quem Gallice une £truelle appel- 
lamus, figuram accedit. Versus 1151. spurius est et, a mala 
manu additus, prorsus deleri debuit: cum precedentibus nullo 
nexu cohzret, et plane inutilis est. Quorsum enim avium 
lutum ferentium mentionem iterare, postquam supra v. 1142. 
fulicas lutum adportasse nuntius narravit ? Sie verti debuit hic 
locus: Atque edepol anates etiam preecincte lateres adporta- 
bant: sursum autem volabant, tergo impositam trullam ge- 


AD AVES. 061 


rentes, tanquam pueruli. BRUNCK. — Jure his verbis offen- 
sus fuit Brunckius: sed minime cogitandum de versu illo ejici- 
endo. Post κατόπιν nonnulla excidisse recte animadvertit Do- 
brzeus. 

1157. πελεκώντων B.A, πελεκάντων R. Ald. 

ναυπηγίῳ] ναυπηγία V, ut videtur. 

1164. — 1169. Interpositi fi versus sunt, ut histrio, qui 
nuncii partes egit, denuo prodire possit v. 1170. suscepta alte- 
rius nuncii persona. Idem infra v. 1271. praeconis partes agit, 
et rursus nuncii v. 1706. 

1169. πυρρίχην βλέπων] Schol. ἔνοπλον καὶ πολεμικόν τι. ἔν- 
οπλος γὰρ ὄρχησις ἡ πυρρίχη. ὅϊςο Pl. 328. βλέπειν Apnv. Conc. 
291. βλέπειν ὑπότριμμα. Vesp. 455. βλέπειν κάρδαμα. Equit. 631. 
βλέπειν νάπυ.  Hippomedon apud /Eschylum 5. ΤῊ. 5oo. 

βακχᾷ πρὸς ἀλκὴν, θυιὰς às, φόβον βλέπων. 
T'ueri et spirare hoc sensu promiscui sunt usus. Supra 1121. 
᾿Αλφειὸν πνέων, 1d est συντόνως τρέχων, ὡς ᾿Ολυμπιακὸς σταδιο- 
δρόμος. BRUNCK. 

1173. εἰσέπτατ᾽] ἐσέπτατ᾽ R.V.T.A. 

ἐς T. εἰς vulgo. 

1181. ἀετός] Libri αἰετός. 

1182. ῥοιζήμασιν]) ῥοιζήματι A. 

1187. παῖε B.V.T.A. et Vaticanus. zas R. πᾶς Δ. πᾶς τις C, 
Ald. et scholiasta ad v. 1118. 

1193. ὃν R.V.F.A. Vulgo ὅν γ᾽. 

Ἔρεβος éréxero. Antequam aér esset, fuit erebus, in cujus sinu 
Nox peperit ovum illud, unde Amor natus est, qui materiam 
ὁμοιογενῆ congregavit. Supra 694. Χάος ἦν καὶ Nv£" Ἐρεβός re μέ- 
λαν" ᾿Ερέβους δ᾽ ἐν ἀπείροσι κόλποις ---- τίκτει πρώτιστον Νὺξ etc. 
BERG. 

1796. Exciderunt syllabze quattuor. ἄθρει δὲ más ris πανταχῆ 
κύκλῳ σκοπῶν Reisigius Conject. p. 276. 

1197. πεδαρσίου] μεταρσίου (yp. πεδαρσίου) T. μεταρσίου Vati- 
canus. Male. Imitatur, ut in praecedentibus versibus doch- 
miacis, sermonem tragicum. 

1203. πλοῖον ἢ κυνῆ] Navis an galea? Navem putat aut, 
quia vestis ejus est sinuosa, ut sunt vela navium, aut propter 
alas, quas habebat; habent enim et naves quasi alas quasdam 
remos; galeam autem putat esse omnino propter pennas et alas, 


638 ANNO'T'A'TIONES 


quia galecze plumas habent. Az scholiis ; in quibus etiam κυνῆ 
pro petaso accipitur, qualem Mercurius deorum nuncius gestat. 
BERG. 

1204. Πάραλος ἣ Σαλαμινία] Quia dixerat Ἶρις ταχεῖα, i. e. 
vi etymologie, uncia velow, iste putat eam esse unam ex 
duabus illis navibus publicis, quarum altera Πάραλος, altera 
Σαλαμινία vocabatur: quibus utebantur Athenienses, quoties 
aliquid celeriter erat per mare »unciandum aut expediendum ; 
erant enim expeditissimze καὶ μάλιστα raxvvavroüca.. BERG. 

1206. ἀναπτάμενος] ἀναπτόμενος A. 

συλλήψεται Elmsleius ad Acharn. 178. Libri ξυλλήψεται. 

1207. μακρὰ codex Vaticanus. Libri reliqui μακρὰν, quod 
in hac formula nusquam dixit Aristophanes. 

1208. τουτὶ πρᾶγμα Elmsleius ad Acharn. 178.  Legebatur 
τουτὶ (τοῦτο B.C.A.) τὸ πρᾶγμα. τὸ post τουτὶ non raro addide- 
runt librarii. 

1209. és T. eis vulgo. 

1210. οὐκ οἶδ᾽ ἔγωγε μὰ δία A. Male. Vid. v. 1220. 

1212. κολοιάρχαι hic sunt praefecti excubiarum vel custodum. 
κολοιοῖς enim sive graculis custodia novse urbis Nephelococcy- 
gie commissa erat, ut patet ex v. 1174. λαθὼν κολοιοὺς φύλακας 
ἡμεροσκόπους. KUST. 

koAotápxovs] koAotápxovs πῶς R. E qua lectione factum κολοι- 
ovs πῶς est in A.V.T. et Vaticano. 

1213. σφραγῖδ᾽ ἔχεις] Nomen σφραγὶς anulum significat, et 
impressum anuli signum. Sic Gallis nomen cache? et signa- 
torium instrumentum, et signum expressum significat.  Poste- 
riore sensu hic accipitur, ut bene interpretatur scholiastes: οἷον 
σύμβολον ἐπὶ TQ συγχωρηθῆναι παρελθεῖν. Avez-vous pris um 
cachet, un billet, un passeport? Ineptum est quod comminisci- 
tur Berglerus, respici ad id quod supra v. 560. diis interminatus 
fuerat Pisthetzerus: ἐπιβάλλειν σφραγῖδ᾽ αὐτοῖς ἐπὶ τὴν ψωλὴν. 
BRUNCK. " 

1217. οὕτω] οὕτως Ald. 

1218. Idem versus 192. 

1219. ποίᾳ] ποῖ R. 

1221. Legebatur ἀδικεῖς δὲ (με pro δὲ R.) καὶ νῦν. Verissi- 
mum hoc est, injuriam facere Iridem, neque in ea re hzeremus : 
sed ineptus est in vulgata scriptura sententiarum nexus et 








AD AVES. 639 


ordo. Quare emendavi ἀδικεῖ, secunda persona, quod iis quse 
statim sequuntur egregie confirmatur, ei τῆς ἀξίας éróyxaves. 
Hoc dicit Pistheteerus, quid quod injuria tibi sit? nam si pa- 
terere quam promerita es poenam, comprehensa morereris. 
Ejusmodi est Plauti illud in Aulularia 4, 4, 15. A. Facisne 
injuriam mihi, an non? B. Facio, quia non pendes, maximam. 
Euripides in Heraclidis v. 970. 

τότ᾽ ἠδικήθη πρῶτον ov θανὼν ὅδε. 
In quo versu, ab Barnesio et Musgravio recte intellecto, miror 
hasisse Elmsleium. | Ceterum illud vix opus moneri, καὶ non 
esse cum νῦν, sed cum ἀδικεῖ δὲ conjungendum. 

1232. μηλοσφαγεῖν τε βουθύτοις ἐπ᾽ ἐσχάραις] Euripides in 
Plisthene apud Ammonium in βωμὸς, μηλοσφαγεῖται δαιμόνων 
ἐπ’ ἐσχάραις. | 

1233. κνισᾶν R.^. Vulgo κνισσᾶν. 

ἀγυιάς] ἀγυιᾶς in hoc aliisque locutionis hujus, κνισᾶν ἀγυιὰς, 
exemplis scribi vult Harpocratio in ἀγυιᾶς, Apollinis ἀγυιέως 
et βωμοῦ ἀγυιέως comparatione in errorem inductus. : 

1237. αὐτοὺς R.V.  Legebatur αὐτοῖς. Vid. ad Eq. 72. 

1239. Paratrageediatur, ut ei terrorem incutiat. Videntur 
autem heec ex /Esch. Agam. esse, ubi v. 544. kal πανώλεθρον ai- 
τόχθονον πατρῷον ἔθρισεν δόμον. Ibid. 534. Τροίαν κατασκάψαντα 
τοῦ δικηφόρου Διὸς μακέλλῃ. Scholiastes adducit Sophoclis 
locum : χρυσῇ μακέλλῃ Ζηνὸς ἐξαναστραφῇ. BERG. 

1242. καταιθαλώσῃ V.T.A. Vulgo καταιθαλώσει. 

Λικυμνίαις βολαῖς] Jaculationibus Licymnits. Quidam volunt, 
referente schol. comicum respicere ad Euripidis Licymnium, in 
quo dramate aliquis fulmine ictus nuncietur. Quidam volunt 
proverbium esse. BERG. De fabula illa Eurip. cf. Valck. 
Diatr. in fr. Eurip. p. 17. s. Secundum Hesych. in (Λικύμνιος, 
ubi v. Alb.) non homo, sed navis fulmine tacta referebatur. 
BECK. 

1244. Faceta hic est imitatio eorum, quse Admeto ap. Eurip. 
in Alcest. dicit Pheres v. 686. : 

ὦ παῖ, τίν᾽ αὐχεῖς ; πότερα Λυδὸν ἢ Φρύγα 
κακοῖς ἐλαύνειν ἀργυρώνητον σέθεν; BRUNCK. 

1247. Verba καὶ δόμους ᾿Αμφίονος ex /Eschyli Niobe sumta 
esse annotavit scholiasta. 

1248. ἀετοῖς} Libri αἰετοῖς. 


640 ANNOTATIONES 


1250. ὄρνις Α. Reliqui libri ὄρνεις. Eadem diversitas apud 
Suidam in παρδαλᾶς. 

1251. πλεῖν ἑξακοσίους) yp. πλὴν (corr. zAetv) ἢ £akoaíovs T. 
Vid. Lobeck. ad Phryn. p. 411. 

1252. Πορφυρίων] Nunc Porphyrionem gigantem intelligit, 
cujus meminit Horatius carm. 3, 4, 54. BRUNCK. 

1254. σκέλη] σκέλει R. 

1256. rpiép oXov] Quod hie τριέμβολον, id voce simplici ἔμ.- 
βολον videtur vocasse in fragmento quod citat Athen. 1. p. 29. 
ex posterioribus ''hesmophoriazusis, οἶνον — ὅστις ἐπεγερεῖ τὸν 
ἔμβολον (mentulam). BERG. 

1259. ἢ μήν σε παύσει Bentleius. Legebatur ἢν μή σε παύσῃ 
(παύσει R.). 

1262. ἀποκεκλήκαμεν Reiskius. | Aberat 10ta subscriptum. 

1264. μηκέτι] μηκέτι ye C. et Ald. 

1265. ἱερόθυτον καπνὸν jungenda, fumum, qui ex victimis 
immolatis oritur. BECK. 

1268. βροτὸν] βροτῶν R.V. 

πέμπειν A.R.T. Vulgo πέμπειν ἄν. 

.1271. Πεισθέταιρ᾽ | Scribendum Πειθέταιρ᾽. | Vid. ad v. 2. 

1272. ὦ τρισμακἀάρι᾽ ὦ κλεινότ᾽ (sic) ὦ σοφώτατε. | ὦ γλαφυρώ- 
rare ὦ κατ. R. Eodem verborum ordine Suidas in κατακέ- 
λευσον. 

1273. κατακέλευσον notat: inspira mihi plura encomia, qui- 
bus te ornem : exhaustus enim sum ; insta celeusmatibus tuis 
et me urge laudes tuas canentem. REISK. 

1274. 1275. inverso ordine exhibet V. 

1281. ἐλακωνομάνουν) Demosth. c. Cononem [p. 1267.] oi 
μεθ᾽ ἡμέραν ἐσκυθρωπάκασι kai λακωνίζειν φασὶ, kal τρίβωνας 
ἔχουσι, καὶ ἁπλᾶς ὑποδέδενται. BERG. Scholiasta, τῆς τῶν Λα- 
κώνων ἤρων πολιτείας. Non cogitandum hic de πολιτείᾳ. Ηδ- 
bitum vestitumque Laconicum Athenis multi imitabantur, quem- 
admodum hodie Anglorum Gallorumve habitum imitantur exteri. 

ἅπαντες) πάντες Ald. 

ἄνθρωποι]ὔ Scribendum ἅνθρωποι. 

1282. ἐσωκράτων Ἀ. Legebatur ἐσωκράτουν. **Confer ea quae de 
** Socrate et ejus discipulis dicuntur in Nub. 835." BRUNCK. 

1283. σκυτάλαι et σκυτάλια dicebantur non modo epistolae 
Laconicze singulari modo convolute (de quo vid. schol.), sed 





at. 





AD AVES. 641 


etiam ipsi baculi, scipiones, circa quos volvebantur. Vid. 
Hesych. ejusque interpr. BECK. σκυτάλια producto a dixit ut 
Nicopho in fragmento ab scholiasta allato, οὐκ és κόρακας τὼ 
χεῖρ᾽ ἀποίσεις ἐκποδὼν | ἀπὸ τοῦ σκυταλίου (adde Te) καὶ τῆς 
διφθέρας. Ἐπ quo sequitur vv»i in νῦν esse mutandum cum 
Porsono. 

1287. ἡμεῖς] ὑμεῖς A. 

ἐπὶ νομὸν] Jocus ex ambigua significatione vocis vopos, lex et 
pascuum. BRUNCK. 

1288. κατῆραν és rà βιβλία] Postremum dictum est pro Ae- 
μῶνας, ut notaret in Atheniensibus studia rerum forensium, 
nam βιβλία forenses libelli, plebiscita maxime, sunt. BECK. 
βυβλία R.T.A. Ald. 

1292. Πέρδιξ nomen est proprium cauponis cujusdam, qui 
claudus erat. Vide fragm. Anagyri ab scholiasta allatum. 
BRUNCK. 

1294. ᾿Οπουντίῳ] Hujus hominis mentio facta supra v. 153. 
Ad utrumque locum respicit Eustathius ad Hom. p. 277. 
'Omots, ᾿Οποῦντος. τὸ ἐθνικὸν ᾿Οπούντιος, ὡς ὑποδηλοῖ καὶ ὁ κω- 
μικὸς, ἔνθα "Omoórrióv τινα σκώπτει, ᾿Αθηναῖον ἄνδρα μὴ ἀκεραι- 
οὔμενον τὴν συζυγίαν τοῖν ὀφθαλμοῖν. BRUNCK. 

1295. Φιλοκλέει A.R.V. Vulgo Φιλοκλεῖ, De Philocle vide 
schol. ad ἢ. l. et ad Thesm. 168. 

χηναλώπηξ] Ali etiam ita cognominati fuerunt; vid. Eq. 
1066. propter vafritiem. BERG. 

Θεογένει) Scribebatur Θεαγένει. — Vid. ad Pac. 928. 

1296. ἶβις Λυκούργῳ] Quis fuerit iste Lycurgus, quem hic 
defricuit comicus, aut unde duceretur ibidis ludibrium et 
contumelia, sive fuerit ob crurum gracilitatem, ut nonnulli ex- 
istimarunt, sive propter generis peregrinitatem, ut aliis potius 
visum est, sive denique, quod vita et moribus /Egyptios refe- 
rebat, nam et id quoque inter alia conjicitur: ea utique omnia 
et ego nescio et posteri fortasse nescibunt. Non fuit certe 
Lycurgus orator (quod videbatur Pseudoplutarcho in vita 
decem orat. p. 843 d.), neque propter ejus in judicando acri- 
moniam hzc dici potuerunt, quum Aristophanes hanc fabulam 
docuerit ante natum Lycurgum, aut certe prius quam in re- 


publica versaretur. TAYLOR. prafat. ad Lycurg. p. 110. ed. 
Reisk. 


6043 ΑΝΝΟ ΤΑ ΤΊΟΝΕΒ 


Χαιρεφῶντι νυκτερὶς) Scholiasta, ὁ Χαιρεφῶν μέλας καὶ ὠχρός. 
Conf. Nub. 104. 

1297. Συρακοσίῳ Bentleius. Libri Συρακουσίῳ. 

Μειδίας] μιδίας R. 

1298. ἧκεν] ἧκεν R.V. Ald. εἶκεν B..A. Grammaticus co- 
dicis Barocciani 50. in Bekkeri Anecd. p. 1379. et Suidas, ἤκει: 
ἀντὶ τοῦ ἐῴκει. ὄρτυξ καλεῖτο (καλεῖται Suidas) καὶ yàp ἤκει ὄρ- 
τυγι. 

1299. στυφοκόπου] στυφοκόμπου libri omnes, hanceque 5011Ρ- 
turam agnoscunt, prseter schol., quem descripsit auctor Etym. 
M., Hesychius et Suidas. Mendosa tamen est. Genuinam 
nominis formam satis declarat Pollux 7, 136. ó yàp ὀρτυγοκόπος 
ἐστὶν ἐν χρήσει καὶ ὀρτυγοπώλης καὶ στυφοκόπους αὐτοὺς oi κωμῳ- 
0ol καλοῦσιν. ldem 9, 107. καὶ μέντοι καὶ τὸ ὀρτυγοκοπεῖν παι- 
διὰ, καὶ τὸ πρᾶγμα ὀρτυγοκοπία, καὶ οἱ παίζοντες ὀρτυγοκόποι καὶ 
στυφοκόποι ἐκαλοῦντο. Sic apud Onomasticum legendum esse 
vere censet Kühnius, monens στυφοκόπους dici coturnicum ma- 
gistros a στύφω spisso, crassum reddo, quia nutriebant cotur- 
nices, et κόπτω cedo, quia in commissionibus czedebant, vellica- 
bant, coturnices. Quid, malum, significatio verbi κομπέω com- 
mune habet cum óprvyokozíg?  Insititiam esse aiunt literam p. 
Quorsum? nonne comicis metris (nam vox illa comica est, 
quod probe observandum), tam apta est tertia brevi quam 
longa? Sic multis in libris ὄμβριμος legitur, qua in voce etiam 
p. insititium esse tradunt: sed insitio illa barbarie commentum 
est. Vide qus paucula notavimus ad 7Esch. S. c. Th. 796. 
Ut gallinaceorum, publice Athenis coturnicum certamina ex- 
hibita fuisse fidem facit Lucianus in Anacharside vol. 2. p. 918. 
Preterea ludus erat, quo se privatim oblectabant. Eum de- 
scribit Meursius de Ludis Graecorum in 'Oprvyokosía, ubi 
στυμφοκόποι habet, quam scripturam in altero loco exhibent 
Pollucis libri, non minus mendosam quam στυφοκόμποι. Simili 
errore in scholiis legitur ὑπ᾽ óprvyokóumov. | Genuinze scripturce 
indicium etiam servavit accentus. Nam si κόμπος pars esset 
compositionis hujus nominis, scribendum esset στυφόκομποι, non 
vero στυφοκόμποι. Hesychii interpretationem secutus est doc- 
tissimus Hemsterhusius, quam ex supradictis falsam esse l- 
quet. στυφοκόπος dicitur is, qui coturnicem suam contra alterius 
coturnicem committit. Grsecum nomen vix Latino reddere 


AD AVES. 648 


possis. Si avis ipsa στυφοκόπος etiam appellata fuit, quod 
minus probabile videtur, nec tamen. preefracte negare ausim, 
et in gallinaceorum pugna validior gallus sic dictus fuerit, hic, 
quia de coturnice agitur, saltem vertendum erat: similis est 
coturnici a validiore in pugna caput icte. Sed malim a lusore 
caput icte. BRUNCK. 

1301. χελιδὼν} Ut in carmine Simonidis, quod scholiasta 
memorat. 

ἐμπεποιημένη] ἐμπεπλεγμένη (yp. καὶ ἐμπεποιημένη) Y. ἐπτερω- 
μένη codex Vaticanus. 

1303. σμικρὸν B.R.V.T.A. μικρὸν Ald. 

1308. àpa] ἄρα Ald. 

1313. τὰν] Legebatur τάνδε. 

1314. καλοῖ B.C.A.  Legebatur καλεῖ, 

ἀνθρώπων A.R.V.T. Legebatur ἀνθρώπων ἄν. 

1320. ἀμβρόσιαι Χάριτες A. — Vulgo ἀμβροσία, Χάριτες. 

1322. εὐάμερον B.V.A. Vulgo εὐήμερον. 

1326. αὖθις] abris libri. 

ἐξόρμα A.R.V. et scholiasta. αὖ γ᾽ ἐξόρμα vulgo. 

1328. ἐστί τις Bentleius. Legebatur τίς ἐστιν. τις om. B.C. 

1333. θαλάττι᾽ codices. 0aAácov Ald. 

1334. πρὸς ἄνδρ᾽ ὁρῶν Vir cujusque indolem spectans. 
Aristides vol.1. p. 38, 3. rà δ᾽ ἐν μέρει πρὸς ἄνδρα ὁρῶν ἤδη 
διεδίδου. 

1337. γενοίμαν αἰετὸς} Ex Sophoclis OEnomao dicitur in 
scholis. Ridet autem dithyrambicos et tragicos, qui ssepe 
alas sibi optant, aut se in aves mutari: aut tales introducunt. 
Eunp. Hippol. 732. ἠλιβάτοις ὑπὸ κευθμῶσι γενοίμαν, ἵνα με 
πτεροῦσσαν ὄρνιν θεὸς ἐν ποταναῖς ἀγέλῃσι [ eivi ποταναῖς ἀγέλαις 
θείη. ἀρθείην δ᾽ ἐπὶ πόντιον κῦμα. BERG. 

ἀετὸς] αἰετὸς Brunckius. 

1338. 1339. In unum versum conjungendi. 

ὑπὲρ additum ex A.B.R.V.T, om. Ald. 

&rpvyérov] Id est àrpvyérov θαλάσσης.  Ridet inanem verbo- 
rum strepitum poetarum dithyrambicorum. 

1340. οὐ] δ᾽ o? V. 

ἅγγελος Libri ἄγγελος. 

1341. ἀετοὺς Brunckius. αἰετοὺς Ald. 

1343. Videtur hic versus in quibusdam libris olim non lectus, 


6044 ANNOTATIONES 


neque a poeta, sed a grammatico Aristophane lacunze explendze 
caussa esse adjectus. Scholiasta οὐκ ἔστιν οὐδὲν τοῦ mé- 
τεσθαι: μετὰ τοῦτον ἑνὸς στίχου dépovaí τινες διάλειμμα, kal 
᾿Αριστοφάνης (scr. ᾿Αριστοφάνους, grammatici) πλήρωμα οὕτως" 
ἐρῶ δ᾽ ἔγωγε τῶν ἐν ὄρνισι νομῶν. 

ἔγωγε] ἐγώ τι R.V. ἐγώ τοι Bekkerus. 

1343. 1345. 1346. Aldus et aliquot codices νόμῶν et νόμοί 
duplici accentu, ambiguitatis significandze caussa. Vid. Elmslei. 
ad Eurip. Medeam p. 272. 

1347. vopí(erat R. 

1354. rais ---- κύρβεσιν R. et scholiasta. Legebatur τοῖς ---- κύρ- 
βεσιν. — Vid. schol. Paris. ad Apollon. Rhod. 4, 280. 

πελαργῶν] Ciconis dicebantur parentes senes alere: vid. 
Aristot. H. A. 9, 13. /Elian. N. A. 3, 23. το, 16. Plin. H. N. 
Io, 23. Suidam in ἀντιπελαργεῖν. BECK. 

1356. πελαργιδῆς] Seribebatur zeAapyióets. De illa accusativi 
forma dixi ad Soph. Ajac. 390. 

1358. τἄρ᾽] yàp libri. Correxit Elmsleius ad Acharn. 323. 

ἂν additum ex R,V.T. et Vaticano. 

ACR.V. Vulgo τὸν AC. 

1360. οὐδέν y'] Conf. ad Nub. 694. 

μέλε] μέλε T. 

1363. ἢ) ἣν A. ἢ scholiasta et grammaticus in Montefalc. Bibl. 
Oiilin: p.95. 

1364. ταυτηνδὶ Elmsleius in Quarterly Review 14. p. 449. 
ταύτην δὲ R.V.T. ταύτην δέ ye vulgo. 

1365. τὴν πτέρυγα ---- τὸ πλῆκτρον ---- λόφον) Propterea acces- 
serat hospes, ut fieret gallus gallinaceus, qui contra patres 
solent insurgere; ut recte sentit in scholus Didymus: ἦλθε yàp 
ὡς ἀλεκτρυὼν πτερωθῆναι, ἐπεὶ ἐκεῖνοι τοὺς πατέρας τύπτουσι" de 
qua re et comicus Nub. 1434. σκέψαι δὲ τοὺς ἀλεκτρυόνας καὶ 
τἄλλα βοτὰ ταυτὶ, ὡς τοὺς πατέρας ἀμύνεται. | Cum itaque hoc 
animo accessisset, non transformatur quidem in gallum, sed 
armis instruitur quasi gallus; clypeo tamquam ala, gladio tam- 
quam calcari, quod galli gestant, galea tamquam crista gallo- 
rum. Ex scholiis. BERG. 

τουτὶ] τοῦτο R. 

θἀτέρᾳ] Scribebatur θἠτέρᾳφ. Conf. ad Soph. Trach. 272. 

1366. τονδὶ] ye τὸν vulgo. τόνδε τὸν R.V.T. 





AD AVES. 645 


1369. és] eis libri. 

τἀπὶ Θράκης] Urbes 'Thraciz ita dicuntur Thuc. 2, 9. Athe- 
nienses tum seepe expeditiones in ''hraciam susceperunt contra 
Perdiccam, Macedonis regem, et Lacedzemonios. v. "Thuc. 4, 75. 
BECK. 

1370. Διόνυσον] διόνυσσον R. 

1372. ᾿Αναπέτομαι --- koóooas] Anacreontis versus apud He- 
phaestionem p. 52. ed. Gaisford. ex carmine quod primi cujusque 
versus arsin solutam habuit, majoris animi motus exprimendi 
caussa. In editione Oxoniensi per errorem legitur ᾿Αμπέτομαι. 

1377.T€ véav À.B.R.V.T.A, Vaticanus, et scholiasta. γενεάν Ald. 

ἐφέπων] ἐπέων varia lectio scholiastze. 

1378. φιλύρινον, tiliaceum. | Athenseus p. 551. d. ubi hujus 
Cinesizee meminit: ἄλλοι δ᾽ αὐτὸν, ὡς καὶ ᾿Αριστοφάνης, πολλάκις 
εἰρήκασι φιλύρινον Κινησίαν, διὰ τὸ φιλύρας τοῦ ξύλου λαμβάνοντα 
σανίδα συμπεριζώννυσθαι, ἵνα μὴ κάμπτηται, διά τε τὸ μῆκος καὶ τὴν 
ἰσχνότητα.  Cinesim graciltatem alibi irridet comicus. Vide 
Ran. 1437. et Gerytadae fragm. 9. (fr. 198.]. Quod sequitur 
apud Athenzum non intellexit interpres: ὅτι δὲ ἣν ὁ Κινησίας 
νοσώδης, kal δεινὸς τἄλλα —id minime significat valetudinarium 
eum fuisse, sed morbosum, eo sensu, quo dixit Catullus 57, 6. 
de Mamurra et Caesare : 

Morbosi pariter, gemelli utrique. 
Cinzedum eum fuisse innuit comicus Conc. 329. BRUNCK. φε- 
λύρινον R. 

1379. Hunc versum citat Pollux 4,188. ubi differentiam 
statuere videtur inter χωλὸν et κυλλὸν, quorum illud proprie 
de pede, hoc de manu dicatur. Jocus est in κυλλὴν χεῖρα 
Equit. 1082. κυκλεῖν πόδα tragica est locutio. Euripides Or. 
631. ποῖ σὸν πόδ᾽ ἐπὶ συννοίᾳ κυκλεῖς ; Sophocles Aj. 19. κυκλεῖν 
βάσιν dixit. ἀνὰ κύκλον, ut Ran. 440. χωρεῖτε νῦν ἱερὸν ἀνὰ 
κύκλου. Perperam in A. scriptum κυκλοῖς. BRUNCK. 

1381. λιγύφθογγος A, superscriptum in B, R.V.L, scho- 
liasta. λιγύμυθος B, Ald. et yp. V. yp. λιγύμυθος 1) λιγύμοχθος T. 
λιγύμοχθος annotatum in B. et ab scholiasta. 

1394. àvanrópevos] àvamrápevos A. 

1385. ἀεροδινήτους καὶ νεφοβόλους A. 

1389. Addidi τινά. Sed fortasse praestat cum Dobrzeo scribi 
ἀέρια καὶ σκότι᾽ ἄττα καὶ kvavavyéa. 

Uu 


040 ANNOTA'TIONES 


σκότια R.V.A. oxóriá ye vulgo. — |, 

1392. σοι] cov A.A. et scholiasta. σου B. 

1393. πετεινῶν Vaticanus. πετηνῶν V.T.A. Ald. 

1394. Idem versus 254. 

1395. ἁλάδρομον Brunckii editio. ἁλαδρόμον Ald. 

1396. πνοαῖσι R.V.T. Vulgo πνοιαῖσι. Post βαίην comma 
ponendum. yp. βαίνων V. 

1397. 1) ᾽γώ] ἤγώ R. ἢ ᾽γώ Vaticanus. ἐγώ vulgo. ἔγωγε B.A. 

1398. στείχων] στίχων Y. 

. 1406. Λεωτροφίδῃ] Scholia: βούλει τῷ Λεωτροφίδῃ τὴν Κεκρο- 
πίδα φυλὴν διδάσκειν ; et iterum : θέλεις οὖν καὶ τῷ Λεωτροφίδῃ 
χορὸν ὀρνέων διδάσκειν ; Facit autem hujus mentionem, quia et 
iste, ut Cinesias, fuit macer et exili corpore; de quo Leotro- 
phide Hermippus ap. schol.: ἀνάπηρά σοι θύουσιν ἤδη βοΐδια 
Λεωτροφίδου λεπτότερα καὶ Θουμάντιδος. BERG. 

1407. Κεκροπίδα φυλήν] Id est, ex tribu Cecropide. BECK. 

1409. Hunc versum om. R. 

1410. Ale;i locum profert scholiastes, ad quem respexisse 
comicum putat: Ὄρνιθες τίνες οἵδε; ᾿Ωκεανῷ yàp ἀπὸ περάτων 
[οἵδ᾽ ; ὠκεανῷ γᾶς ἀπὸ περράτων] ἦλθον, πανέλοπες ποικιλόδειροι, 
τανυσίπτεροι. Aliumque Simonidis : "AyyeAe κλυτὰ ἔαρος ἅδυ- 
ὄδμου, κυανέα χελιδοῖ. Sic legendum esse. Simonidis fragmen- 
tum nemo non videt, quod duabus mendis inquinatum est 
in vulgatis libris. Ut id jam antea correxeram, scriptum. re- 
peri in margine codicis C. BRUNCK. 

ὄρνιθές τινες} Scribebatur ὄρνιθες τίνες, quod Alczeus dixe- 
rat, Aristophanes autem leviter mutatum rei prsesenti accom- 
modavit. 

. οἵδ᾽ ] οἵδε libri, in fine versus. 

1416. Quia sycophanta detrita veste indutus erat arcendoque 
frigori parum idonea, Pisthetzro videtur hirundinem invocare, 
veris indicem multisque etiam hirundinibus egere, sive adulto 
vere, quia, ut est in proverbio, μία χελιδὼν ἔαρ οὐ ποιεῖ, une hi- 
rondelle ne fait pas le printemps. BRUNCK. 

1418. δεῦρ᾽ δῆτ᾽ A. 

I419. δεῖ χρὴ R.V.T.A... Vulgo χρὴ δεῖ. 

1420. usque ad finem fabulee exciderunt ex T. 

1421. Num Pellenem volare cogitas? Quia Pellene, in urbe 
Achaiz, premia athletis dabantur lense, quae ibi texebantur 


usen eENERAEAMENENMRxAA————: e !EaeEgu MüM MSS mm. 








AD AVES. 647 


preestantissimse. Vide Hesychium in Πελληνικαὶ χχαῖναι. Eus- 
tathius ad Homerum p. 292, 6. ἔστι δὲ καὶ κώμη Πελλήνη, ὅθεν 
καὶ Πελληνικαὶ xAatvat, às ἔπαθλα ἐτίθεσαν ἐν τοῖς ἐκεῖ ἀγῶσιν, 
ὡς καὶ ὃ κωμικὸς δηλοῖ ἐν ΓὌρνισιν. | Harum laenarum meminit 
Pindarus Olymp. 9, 146. καὶ ψυχρᾶν ὁπότ᾽ εὐδιανὸν φάρμακον 
αὐρᾶν ἸΠελλάνᾳ φέρε. BRUNCK. 

1426. ὑπὸ πτερύγων τί προσκαλεῖ σοφώτερον ; Sic optime A. 
[et V.A.]. Vulgo ὑπαὶ πτερύγων τί προσκαλεῖν ----. Poeticum 
ὑπαὶ 1Ἰῃ senarnüs comicis locum non habet. προσκαλεῖ secunda 
persona est indicativi presentis medii. BRUNCK. προσκαλεῖ 
etiam R. De ὑπαὶ πτερύγων conf. Acharn. 970. 

1427. με] γ᾽ ἐμὲ R. yé pe V. 

1429. Supra 1136. ἧκον — γέρανοι, θεμελίους καταπεπωκυῖαι 
λίθους. Ut autem hic καταπίνειν δίκας, ita φαγεῖν δίκην Vesp. 
1365. BERG. 

1432. σκάπτειν γὰρ οὐκ ἐπίσταμαι] Proverbium, de quo vid. 
Suidam in ἐπίστω et οὐκ ἐπίσταμαι. 

1434- χρῆν] χρὴ A.B. 

1435. τοῦ] τῶν τοῦ R. 

1437. τοι R.V. et Eustathius p. 85, 35: et1055, 21. Lege- 
batur rara. 

1438. ἄνδρα] ἄνδρας V. 

- Tots] ro. Dobrzeus. 

1440. ye Bentleius. Libri re. Conf. v. 139. καλῶς γέ pov 
τὸν viov — . 

Διιτρέφης] Legebatur ὁ Aurpé$qs. Articulum delevit Elms- 
leius ad Eurip. Med. p. 139. De Diitrephe conf. ad v. 798. 

1443. ἀνεπτέρωκεν) ἀνεπτέρωσεν R. 

1446. τἄρα] τ᾽ àpo Ald. γ᾽ àpa Δ. 

1447. re om. R. | 

1451. τὸ γένος οὐ καταισχυνῶ) Eurip. Bacch. 265. ᾿Εχίονος δ᾽ 
ὧν παῖς καταισχύνεις γένος; Idem Or. 1152. πάσαις γυναιξὶν 
ἀξία στυγεῖν ἔφυ ἡ Τυνδαρὶς παῖς, ἣ κατήσχυνεν γένος. Noster 
Nub. 1224. ἀτὰρ οὐδέποτέ ye τὴν πατρίδα καταισχυνῶ. BERG. 

1454. ἱέρακος] Quia est avis rapax ; ut et ipsa rapere possit 
miserorum bona. Supra 1111. εἶθ᾽ ἁρπάσαι βούλησθέ τι, ὀξὺν 
ἱερακίσκον ---- δώσομεν. BERG. 

1457. ὠφλήκῃ] ὀφλήσῃ Β.Δ. ὀφλήσει € 

1463. V. Hesych. in Κερκυραία μάστιξ. BRUNCK. — Osten- 


Uu Z2 


648 ANNOTATIONES 


dit ei scuticam. Fuerunt publicze quaedam scutieze Corcyrzeis 
ad seditiosos et turbulentos, qui szepe exoriebantur, compescen- 
dos, magnitudine insigni, ut in proverbium abierit Kepxvpaía 
μάστιξ, ut docet schol. BERG. Add. Zenob. Cent. 4. 49. 
Quia duplici loro illud flagellum constabat, propterea mox uti- 
tur duali zrepó. BECK. Κορκυραῖα R.V.  Scribebatur Kepxkv- 
ραῖα. Kópkvpa in numis: vid. Eckhel. D. N.- vol. 2. p. 178. 
De utraque forma dixit Eustath. ad Dionys. Perieg. 494. 

1468. στρουθοδικοπανουργίαν diversa lectio scholiastse. 

1470. — 1493. Rectam horum versuum descriptionem dedit 
Gaisfordus ad Hephsestionem p. 262. 

1471. ἐπεπτόμεσθα R.V. et Vaticanus. ἐπετόμεσθα Ald. 

1474. καρδίας ἀπωτέρω] Quasi de urbe Cardia, quse est in 
"Thracia, loquitur; sed significat Cleonymum esse excordem 
sive non esse εὐκάρδιον, animosum, sed timidum. BERG. 

1477. μέγα] Apparet, magnase staturse fuisse hominem. In 
Acharn. 88. avem ingentem descripturus dicit: ὄρνιν τριπλά- 
σιον Κλεωνύμου, quasi dicat: magno majorem. BERG. 

1478. ro? addidit Bentleius. 

μὲν] μέν ye C. 

1481. τὰς ἀσπίδας $vAAXoppoe(] Notatur tanquam ῥίψασπις 
Nub. 552. BERG. 

1484. λύχνων ἐρημίᾳ] Quasi Σκυθῶν ἐρημίᾳ, quod est prover- 
bium, de quo vid. schol. et Hesych. λύχνων ἐρημία est locus 
luminibus carens. Festive tamquam regionem quamdam 
describit, quam viderit avium chorus, quum indicare velit, 
noctu facile cives ab Oreste quodam, grassatore istius setatis, 
spoliari et male tractari. BECK. 

1490. ἥρῳ Bentleius. ἥρωϊ libri. 

1491. 'Opécr;] Hunc heroem vocat, ut ait schol., quia est 
cognominis filio Agamemnonis ; eamdem ob causam eum dicit 
μαινόμενον Acharn. 1166.  Mentionem ejus facit etiam supra 
713. εἶτα δ᾽ Opéorg χλαῖναν ὑφαίνειν — . BERG. 

1492. γυμνὸς) Alexis ap. Athen. 6. p. 227. τῆς νυκτὸς οὗτος 
τοὺς ἀπαντῶντας ποιεῖ γυμνοὺς ἅπαντας. BERG. 

1493. πληγεὶς πάντα τἀπιδέξια, pro ἀπόπληκτος γενόμενος 
πάντα τὰ ἐπιδέξια 1. e. quum omnes dextere partes corporis ei 
caperentur apoplecia.  Credebatur autem hoc malum immitü 
ab heroibus. Eo alludit comicus; quia Orestes erat cognomi- 














AD AVES. 649 


nis heroi, sed nihil aliud vult significare, quam homines ab eo 
verberatos et spoliatos esse. BERG. τἀντιδέξια codex Vossianus 
in textu et in scholus. Sic etiam A. 

1494. τάλας A.B.R.V. et Vossianus. τάλας γ᾽ Ald. 

1495. Πεισθέταιρος] Scribendum IIeiféraipos. Vid. ad v. 2. 

1496. οὑγκαλυμμὸς Dawesius p. 209. (379. Kidd.). Libri ὁ 
συγκαλυμμός. | 

1497. Δί᾽ codices. τὸν Δί᾽ Ald. 

1503. ἐκκεκαλύψομαι codices: ἐκκαλύψομαι Ald. 

1506. ὀλεῖ y Hermannus Elem. doctr. metr. p. 131. μ᾽ ὀλέ- 
ce, R. ὀλέσει A.V, Vaticanus, Vossianus, hic cum gl. μέλλει 
διαφθείρειν. ὀλέσεις vulgo. ὀλέσει μ᾽ Bentleius. 

1508, τουτὶ] ταυτὶ R. 

σκιάδειον] σκιάδϊἷον R. σκιάδιον Δ. 

1514. ἄττ᾽] àp C. ἄρ᾽ Vaticanus. Vid. fragm. 499. 

1517. Kvica] κνίσσα vulgo. κνίσα V.A. 

1519. ὡσπερεὶ R.V. et Suidas in Θεσμοφόρια. | Legebatur 
ὥσπερ ἐν. 

Θεσμοφορίοις] θεσμοφορίοισι R. et Suidas. 

νηστεύομεν] In 'Thesmophoriorum festo, quod durabat quin- 
que dies, unus dies erat jejunii dies: in 'Thesm. 956. ὅτ᾽ ἂν 
ὄργια σεμνὰ θεαῖν — ἀνέχωμεν, ἅπερ kal Παύσων σέβεται kai 
νηστεύει" et paulo post 992. παίσωμεν ---- νηστεύσωμεν δὲ πάν- 
τως. BERG. 

1521. Scholia: τὸ κεκριγότες εἰς τὴν ἀσάφειαν τῆς φωνῆς 
αὐτῶν" nempe isto verbo utitur, ut significet eos tamquam bar- 
baros vocem edere non intelligibilem. Hinc etiam infra 1627. 
et 1677. "'lriballum deum barbare loquentem introducit. 
Hesych. κρίζειν exponit κεκραγέναι. BERG. 

1522. ἄνωθεν ex superioribus regionibus. Scholia: ἀνωτέρω 
δέ φησιν αὐτοὺς οἰκεῖν, ὡς τῶν Ἑλλήνων ἀνωτέρω οἰκοῦσιν kal 
πορρωτέρω οἱ βάρβαροι, nempe 'T'hraces et Illyri. BERG. 

1523. τἀμπόρι ἀνεῳγμένα] Quia belli tempore cessant com- 
mercia et emporia clauduntur. Demosth. Olynth. 2. [p. 22.] 
κεκλεισμένων τῶν ἐμπορίων τῶν ἐν τῇ χώρᾳ διὰ τὸν πόλεμον. 
BERG. 

1524. εἰσάγοιτο R. Vulgo eicáyowro. Quod retineri poterat. 

1527. ὅθεν ὁ πατρῷός ἐστιν ᾿Εξηκεστίδης] Sic quidem libri 
omnes: est tamen lectio absurdissima. Vulgata versione, quam 

Uu 


650 ANNOTATIONES 


me retinuisse piget, nihil insulsius: wnde patrius originem 
ducat Execestides. Legendum ᾿Εξηκεστίδῃ in tertio casu, et 
vertendum : JVonne enim barbari sunt, e quibus Patrius est 
suus Eecestidi? ln inquisitione, quae fiebat Athenis in Ma- 
gistratuum natales et vitam, antequam munus inirent, quod 
primum quaerebatur, hoc erat: εἰ ᾿Αθηναῖοι εἰσὶν ἑκατέρωθεν ἐκ 
τριγονίας, καὶ τὸν δῆμον πόθεν, καὶ εἰ ᾿Απόλλων ἐστὶν αὐτοῖς Πα- 
τρῷος, καὶ Ζεὺς 'Epketos. Hac de re videndi Pollucis interpretes 
ad 8, 85. et Petitus de Leg. Att. p. 321. Nemo pro cive Athe- 
niensi habebatur, nisi cui esset Apollo ITarpgos. Idcirco pa- 
tres, quum in curialium albo filios suos inscribi curabant, post- 
quam eos ad curiales deduxerant, Apollinis Πατρῴου, seu T'u- 
telaris sacris initiabant, quod ostendit Demosthenis locus in 
Oratione contra Eubulidem p. 1315. ἀλχὰ παιδίον ὄντα pe εὐ- 
θέως ἦγον eis τοὺς φράτορας, els ᾿Απόλλωνος Πατρῴου ἦγον --- Ex- 
ecestides vero, cui peregrina et servilis exprobratur origo supra 
v. 764. sacra Apollinis IIarpgov, Atheniensibus civibus pecu- 
lara, colere non poterat. Hunc iterum perstringit comicus 
tanquam παρεγγεγραμμένον, £évov ὄντα, 1d est, per fraudem in 
civium albo inscriptum, faeetissimeque fingit eum, tanquam 
barbarum, Πατρῷον seu 7'utelarem habere deum aliquem ex 
barbaris illis, ὅθεν ὁ Πατρῷός ἐστιν ᾿Εξηκεστίδῃ. Sic loqui so- 
lent. Pollux in citatis supra verbis, εἰ ᾿Απόλλων ἐστὶν αὐτοῖς 
Πατρῷος. Demosthenes in Orat. de Corona p. 274. καὶ τὸν 
᾿Απόλλω τὸν Πύθιον, ὃς Πατρῷός ἐστι τῇ πόλει. Juxta vulga- 
tam lectionem Execestides non amplius homo fuerit, sed ipse 
T'utelaris deus, quo nihil absurdius. BRUNCK. 

1534. σπένδεσθ᾽' codex Vossianus correctus. ^ Legebatur 
σπένδησθ᾽. 

1536. De Basilea, Jovis filia, vide scholiastam. 

1538. ταμιεύει A.B.R.V, Vaticanus, Vossianus. κεραμεύει Ald. 

1539. ἅπαξ ἅπαντα R. 

1541. κωλαγρέτην} Scribebatur κωλακρέτην. Conf. Vesp. 
695. 724. 

1542. τἄρ yàp R. Vulgo y àp.  Correxit Elmsleius ad 
Acharn. 323. 

1543. παραλάβῃς R.V. | Legebatur λάβῃς. 

πάντ᾽ V. Legebatur ἅπαντ᾽. 

1545. ἀεί Brunckii editio. αἰεί R. et Ald. 














AD AVES. - 651 


1546. διὰ σ᾽ Nam Prometheus ignem Jovi surreptum cum 
hominibus communicaverat. 

1549. Τίμων» Erat enim Timon non tantum hominum sed et 
deorum osor. Lucianus in cognomini dialogo facit eum sic 
dicere c. 34. πάντας yàp ἅμα καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους μισῶ. Apud 
comicum Lys. 811. mulierum chorus ex propria forte hypothesi 
dicit Timonem.- tantum viros odio habuisse, quum mulieres 
amaret maxime. BERG. | 

1550. φέρε τὸ V. φέρε μοι τὸ A.R. et Vossianus. In B. τὸ 
inter versus additum. | 

σκιάδειον σκιάδιον R. 

1552. IIEIZO. om. R. 

1553. Πρὸς δὲ rois Σκιάποσιν) Hsec pendent ex superioribus, 
ubi chorus refert mirabilia quse viderit a v. 1470. — 1493. A 
σκιὰ twmbra et ποὺς pes. Scholia: γένος δέ ἐστι τῶν περὶ τὸν δυ- 
τικὸν ὠκεανὸν, πρὸς τῇ κεκαυμένῃ ζώνῃ" τούτους δὲ ἔχειν βήματά 
φασι τοῦ παντὸς σώματος μείζονα: διὰ δὲ τὸ μὴ ἔχειν οἴκους, ἀλλ᾽ 
ὑπὸ τοῦ καύματος ἀναλίσκεσθαι, τετραποδηδὸν βαδίζοντας ἀνορθοῦν 
τὸν ἕτερον τῶν ποδῶν καὶ σκιάζειν τὸ λοιπὸν σῶμα. Vult autem 
Chaerephontem ridere tamquam macie confectum et σκιοειδῆ. 
BERG.  Etam Plin. H. N. 7,2. Harpocr. Photius, Hesych. 
docuerunt, gentem Libycam fuisse, pedibus latis, sed niti ple- 
raque videntur dubia Ctesize auctoritate, qui de iis exposuerat, 
etsi jam ante Ctesiam Σκιάποδες Graecis innotuisse videntur. 
Ad lacus (λίμνας) solebant animas ex orco ciere, ut ad lacum 
Avernum. v. Davis. ad Cic. Tusc. r, 16. Wessel. ad Diodor. 
S. 1. p. 267. BECK. 

1554. üXovros] Quia Socrates et discipuli ejus se non lava- 
bant, de quibus Nub. 835. ὧν ὑπὸ φειδωλίας ἀπεκείρατ᾽ oi- 
δεὶς — οὐδ᾽ εἰς βαλανεῖον ἦλθε λουσόμενος. BERG. 

1556. Πείσανδρος) Est 15, qui tempore belli Peloponnesiaci 
popularem civitatis statum evertit (v. Thuc. 8, 65. 68.), sed 
mutata (Ol. 92, 2.) reipubl. forma Deceleam fugit (id. 8, 98.). 
Quia ignavus et meticulosus fuit, anima viventem deseruisse 
dicitur. .À comicis szepe notatur, sed duo etiam tum ejus nominis 
Athenienses floruisse dicuntur. BECK. — De utroque Pisandro 
dixit Meinekius Quasest. scen. 2. p. 20, 21. Prior illorum iterum 
notatur Lys. 490. Fragmentum ex Babyloniis affert scholiasta. 

1559. σφάγι᾽ ἔχων κάμηλον] Ut solent, qui necyomantiam 

Uud 


652 ANNOTATIONES 


exercent. κάμηλον grammatici interpretantur magnam victi- 
mam. BECK. 

1561. Ojbvocevs] Bentleius. Libri ᾿Οδυσσεύς. 

᾽Οδυσσεὺς} Respicit ad locum illum Odyss. A. 24. ubi Ulysses 
animas defunctorum evocaturus pecudes super fossa jugulat. 
KUST. 

1563. πρὸς τὸ λαῖμα] Si intemerata est heec scriptura, jocum 
quaesivit comicus 1n similitudine vocum λαιμὸς, αἷμα, unde λαῖμα 
finxit. In Menandri versu quem citat scholiastes, scribendum 
λαιμὰ, ut ostendit Bentleius Emendatt. p. 21. 

καὶ λαιμὰ βακχεύει λαβὼν τὰ χρήματα. BRUNCK. 
λαῖτμα V, qui hunc et proximum versum a manu rec. habet. 
Eandem. scripturam apud Suidam in λαῖμα praebet optimus 
codex Parisinus. Scribendum λαῖγμα, quod Bentleius restituit, 
collata glossa Hesychii, Aa(yuara: πέμματα: oi δὲ σπέρματα, 
ἱερὰ ἀπάργματα. Photius p. 201, 14. A&ypara (sic): ἱερὰ àmáp- 
ypara. Suidas λαῖμα interpretatur ἱερὸν θῦμα.  '"lheognostus 
in Crameri Anecd. vol. 2. p. 9, 13. λαῖγμα, τὸ ἱερόν. Nihil ad 
rem facit λαῖμα, quod pro λῆμα dictum annotarunt grammatici. 

1564. Χαιρεφῶν] Hunc a mortuis dicit ascendisse, quia erat 
pallidus et macer. Vid. v. 1296. BERG. 

1566. ὁρᾶν R, Vaticanus, Vossianus. ὁρᾷς Ald. 

of R.V. Vulgo ἧ. 

1568. ὧδ᾽ V. ὡς δ᾽ Vossianus.  Legebatur ὡς. 

ἐπὶ δεξιάν R.V. — Libri reliqui ἐπὶ δεξιά, vel émibé£ia. 

1569. Λαισποδίας] Lespodias iste ad tegendum vitium cru- 
rum cogebatur indecenter se vestire, ut docet schol., qui eum 
κακόκνημον fuisse probat ex antiquis comicis. Idem docet ex 
"Thucyd. 6, 105. fuisse Lazespodiam hunc ducem bellieum. Ad- 
modum apposite autem comicus Triballum dicit esse Laespo- 
diam, partim propter amictum indecorum, partim propter ety - 
mologiam nominis Λαισποδίας, quia in eo videtur latere vox 
λαιὸς i. e. ἀριστερός. Dixerat autem ad eum ἐπ᾽ ἀρίστερ᾽ οὕτως 
ἀμπέχει. BERG. In hujusmodi κακόκνημον exstat Epigramma 
non illepidum incerti auctoris in Analectis nostris 36. aliudque 
Antipatri Sidonii 3. Postremo significatu, nempe pro impu- 
dico et cinzedo, occurrit hoc nomen e Salmasii emendatione in 
Apollodori comici fragmento apud Stobzum, Floril. Grotii 


p. 179-: 














AD AVES. 653 


φυλὴν ὅλην, πόλιν τε μαλακὸς ἀνατρέπει. 

ἐπεὶ κατὰ μέρος τὰς πόλεις, ὦ φίλε Θέων, 

ὑπὸ λαισποδιῶν ὅσαι εἰσὶν ἀνατετραμμέναι, 

σκόπει" νεῶν δὲ κατάλογον δόξεις μ᾽ ἐρεῖν. BRUNCK. 


1570. ὦ δημοκρατία] Ludit, quasi etiam apud deos esset. de. 
mocratia, ut Athenis. Perstringit autem populum Athenien- 
sem, qui szpe legatos nominet, tam arduo muneri impares, 
qualem notat in Vesp. 1263. Amyniam, quem pro eo, quod 
deberet ad magistrum aut ad principem accedere, quo missus 
fuerat, dicit cum servis conversatum esse. BERG. 


1571. γ᾽ ἐχειροτόνησαν] κεχειροτονήκασ᾽ Elmsleius ad Acharn. 
108. 
1573. ἑόρακα] Libri ἑώρακα. 
βαρβαρώτατον] βαρβαρώτερον V. 
1575. y om. R. 
1578. δοκεῖ] Fortasse δοκῶ preestat, quod praebet codex Vos- 
€t 


sianus, in quo est δοκῶ. 

1579. τυρόκνηστιν] τυροκνήστιν R. 

μοι A. R.V. τις vulgo. μοι rts Vossianus. 

1583. δὲ κρέα A.B.R.V, Vossianus. Vulgo κρέα δέ. 

1587. ἡμεῖς R.V.A. et Vossianus.  Legebatur ἐνθάδ᾽. 

1588. περὶ πολέμου καταλλαγῆς] περὶ τοῦ πολέμου καὶ karaA- 
λαγῆς V, Vaticanus, Vossianus. περὶ τοῦ πολέμου καὶ τῆς διαλ- 
λαγῆς R. 

1589. Pessime in impressis hic versus Pisthetero tribuitur 
et sequens Herculi. Posteriorem Pisthetzero, priorem famulo 
vindicavimus e trium codd. auctoritate. Huic praffixa per- 
sona in A. δοῦλος. In B.C. οἰκέτης ΠεισθεταίρουἍ͵ BRUNCK. 
In Nub. 56. ἔλαιον ἡμῖν οὐκ ἔνεστ᾽ ἐν τῷ λύχνῳ. BERG. 

1590. ὀρνίθεια Bentleius. Libri ὀρνίθια. 

1591. Ista Herculi recte continuant tres codd., quae perperam 
in impressis Neptuno tribuuntur. BRUNCK. 

Auráp R.V. et Vossianus. Vulgo λιπαρά γ᾽. 

εἶναι om. R. 

1598. τὸ scholiasta.  Legebatur τι. 

ἀλλὰ Elmsleius ad Eurip. Medeam p. 219. Legebatur 
ἄλλο. — 

1601. ἀποδοῦναι) ἀπαιτεῖν Ἀ. Ex versu 554. 


654 ANNO'TA' TIONES 


καὶ διαλλαττώμεθα. ἐπὶ τοῖσδε rovs —] κἂν διαλχαττώμεθα ἐπὶ 
τοῖσδε, τοὺς — Seagerus in diario classico 4. p. 712. Recte. 
Eodem modo Valckenarius ad "Theocriti sel. Idyll. p. 16. nisi 
quod καὶ retinuit. καὶ διαλλαττοίμεθ᾽ ἂν A. 

1604. γάστρις]) γάστριος R. 

1605. τυραννίδος) βασιλείας R. 

1610. ὄρνις] ὄρνεις B.R.V.A. 

1614. ταῦτά γέ τοι R.V.A^, Vaticanus, Vossianus. ταῦτά ye 
Ald.: unde Elmsleius in Quarterly Review 14. p. 449. ravrayt. 
Scribendum videtur ταῦτά τοι. 

1615. κἀμοὶ δοκεῖ] Inepte verba hsec in impressis Neptuno 
continuantur: Herculi tributa sunt in. A.B. — ναβαισατρεῦ. 
Ridiculi causa barbarum deum barbare loquentem inducit. In 
B. huic voci alia superscripta, quam habet etiam Suidas, βαβα- 
κατρεῦ. BRUNCK. Et grammaticus in Montef. Bibl. Coislin. 
p. 231. 

1618. iepeióv τῷ θεῶν) Sic B. Perperam vulgo ἱερεῖον τῷ 
θεῷ. BRUNCK. | 

1620. μἀποδιδῷ] Scribebatur μὴ "709009 (ἀποδιδῷ R.). 

μισητίαν. Subauditur διά. Vide not. ad Pl. 989. Depravata 
lectio in À: καὶ μὴ ἀποδιδῶ σιτία. Forte erat in antiquiore libro 
μισητίᾳφ. BRUNCK. μισητίᾳ Suidas in μενετοί. 

1622. ἀργυρίδιον ἀργύριον Vossianus. 

1623. καθῆται Bekkeri editio. Vulgo κάθηται. 

1624. karamráp.evos] ἀναπτάμενος A. 

ἰκτῖνος) ἴκτινος libri. 

ἁρπάσας] κἀναρπάσας R.V. 

1627. ἐροῦ] épov libri hie et v. 66. τριβαλὸν Δ. hic et infra 
simplici A. | 

1628. cavváka] cavvákas A. δαυνάκα Vaticanus. 

1630. εἴ τοι A.R.V, Vossianus. εἴ τι Vaticanus. εἴ τινι Ald. 
εἴπερ Β.Δ. 

1636. αὖθις] αὖτις R. et Vossianus. 

1637. Hxc etiam dicuntur ad irritandam Herculis gulosita- 
tem. BERG. 

1641. τί] τί δαὶ R. 

1646. τάλας] τάλας γ᾽ B. et Ald. 

1648. διαβάλλεται) ἐξαπατᾷ. Vid. 'Thesm. 1214. BRUNCK. 

1652. ξένης γυναικός] Ex Alcmena, quae non fuit civis Attica, 








| 





AD AVES. 655 


nec Jovis legitima conjux, verum Amphitruonis. Jovem au- 
tem supponit esse Atheniensem. BERG. 

1653. Quomodo enim, inquit, posset haberi Minerva ἐπίκλη- 
pos i. e.ommium bonorum heres ; si tu non esses nothus? Nothi 
enim excluduntur hereditate, si adsint legitimi. BERG. 

1656. νόθῳ ᾿ξαποθνήσκων) Restituendum τὰ νοθεῖ ἀποθνήσκων 
ex Harpocratione in νοθεῖα. νοθεῖα ex Aristophane affert Pollux 
3, 21. legitque scholiasta. νοθεῖ᾽ (1. e. ὡς νοθεῖα) ἀποθνήσκων, 
deleto articulo, Dobrzus ad Plutum v. 314. 

1659. ἀδελφὸς] Jovis. 

1660. νόμον] Meminit hujus legis Iszeus p. 147. ed. Reisk. 
et Demosth. p. 1067. BECK. 

1666. γένους) τοῦ γένους C. et Ald. 

1669. εἰσήγαγ᾽] ἐσήγαγ᾽ R.V. Ald. 

φράτορας Scribendum φράτερας. Vid. ad Eq. 255. 

$páropas] De lege qua jubebantur Athenienses liberos suos 
ad curiales deducere, ut in civium albo inscriberentur, videndus 
Petitus lib. 2. tit. 4. δ. 8. seu pag. 222. Αἴ vero nothi in cu- 
riam non admittebantur, nec in civium numerum referebantur. 
Fiebat ila inscriptio tertio Apaturiorum die, qui κουρεῶτις 
dicebatur, qua de re videndus Meursius Gr. Fer. in ' Azaroópia. 
BRUNCK. 

1671. αἰκίαν βλέπων] Scholiastes recte interpretatur: τί δῆτ᾽ 
ἄνω βλέπεις, ὡς τυπτήσων τινά.  Phrasis similis est. illis, quas 
enotavimus ad 1169. Vesp. 843. ὡς ἐγὼ τιμᾷν βλέπω, ac 9oo. 
ὦ μιαρὸς οὗτος" ὡς δὲ kal κλέπτον βλέπει. BRUNCK. 

1674. πάλιν R.V. Vulgo πάλαι. 

1678. καλάνι)] Pro καλὰν κόραν kal μεγάλαν Βασιλείαν. | Lo- 
quitur autem semibarbare, ut in Ach. 104. Etiam in "Thes- 
moph. introducitur Scytha barbarizans 1030. ss. 1116. ss. 
1133. ss. 1207. ss. BERG. καλαν R. 

1679. ὄρνιτο R.V. ὀρνίτω Vossianus. Vulgo ὄρνιθι. 

λέγει Bentleius. | Libri λέγεις. 

1681. βατίζειν Legebatur βαδίζειν, consententibus R.V. 
Restitui βατίζειν, quod eadem significatione qua βαβάζειν dic- 
tum videtur. βαβάζει γ᾽ vel βαβακίζει γ᾽ scribendum videbatur 
Reiskio ad Constantini Porphyrog. Cerimon. vol. 2. p. 161. ed. 


, Nieb. et βαβάζειν vel βαβάζει γ᾽ etiam. Bentleio placuit. Qui 


recte senserunt locum hic non esse infinitivo. Quamobrem 


656 ANNOTA'TIONES 


scribendum εἰ μὴ βατίζει γ᾽, 1d est ἀλλὰ βατίζει: de quo usu 
particularum εἰ μή dixi ad Eq.186. In B.A. est βαδίζοι γ᾽. 
In infinitivo βαδίζειν explicando laborat Didymus apud scho- 
liastam. 

ὥσπερ αἱ χελιδόνες] Notum est ex mults comici aliorumque 
poetarum locis barbarorum sermonem cum hirundinum cantu 
comparari solitum fuisse. | /Esch. Agam. 1059. χελιδόνος δίκην, 
ἀγνῶτα φωνὴν βάρβαρον κεκτημένη. Conf. not. ad Ran. 93. 
BRUNCK. 

1682. λέγει] λέγε R. 

1684. σιγήσομαι] συμβήσομαι V. quod adscriptum in Vos- 
siano. 

1688. àpa] ἄρα Ald. 

169o. ὀπτῶ τὰ κρέα] Hercules helluo maximus perhibetur 
fuisse; et vulgo comicis fabula erat factus, dabatque eis mate- 
riam captandi risum. Noster etiam comicus eum ridiculum 
facit, hie praecipue, quum facit eum assidere foco, et torrere 
carnes, quum fungeretur amplissimo munere legationis. Sic 
ali comici solebant eum introducere panes pinsentem ; quos 
tamen etiam ridet noster, vel quia illud inepte facerent, vel 
quia nimis sepe. Vid. Pac. 741. BERG. 

1691. rà κρέα A.R.V. σὺ τὰ κρέα vulgo. 

1693. ἀλλὰ om. Ald. 

δότω A, Vossianus et scholiasta. | Legebatur διδότω. 
. 1694. ἐν] ἐμ R. 

Φαναῖσι] Nomen loci alicujus in Chio, ut ait schol. Alludit 
autem ad φαίνειν, a quo συκοφαντεῖν, pro quo etiam usurpatur 
quandoque, ut idem dicit. BERG. Erat promontorium et 
portus insule Chn. v. Thuc. 8, 24. ejusque interpretes. 
BECK. 

1695. Κλεψύδρᾳ] Nomen fontis in arce, a quo et horologium 
[aquaticum] ita dicebatur, quo utebantur in judicus. Has 
duas notiones inter se miscet hic. BERG. Cf. Kuhn. ad Poll. 
10, 60. Photii Lex. Hesych. p. 276. — Comicus hoc sibi vult: 
Athenis in judicüs magna copia est sycophantarum etc. 
BECK. 

éyyAerroyacrópev] Alludit ad vocem χειρογάστωρ, ut ait 
schol., i. e. opifér manuarius, quasi qui manibus suis cibum 


ventri quzritat. BERG. — Add. Hesych. p. 1075. et 1077. ibi- 


δ νον, 





«αν. δα. Ael as 


AD AVES. - 65' 


que Alb. Zonar. 1. p. 596. 598. Sunt igitur, qui lingua, ac- 
cusationibus, orationibus habendis victum quaerunt. BECK. 

1697. oi θερίζουσιν ---- γλώτταις] Quod hic sycophantz lin- 
guis suis, id bonus miles armis dicitur efficere, in scolio Hy- 
brise ap. Athen. 11. p. 693. ἐστί μοι πλοῦτος μέγας δόρυ καὶ ξίφος 
καὶ τὸ καλὸν λαισήϊον, πρόβλημα χρωτός. τούτῳ γὰρ ἀρῶ, τούτῳ 
θερίζω, τούτῳ πατέω τὸν ἁδὺν ἀπ᾿ ἀμπέλων οἶνον. BERG.  Ali- 
mentorum paratio per partes exprimitur. τρυγᾷν est vinde- 
miare, ut Pac. 1339. συκάζειν ficus legere (Poll. 7, 143.), sed 
respicitur simul ad sycophantas. v. Phot. Lex. Similes loci 
sunt Plut. 947. s. Vesp. 145. BECK. 

1701. l'opyía re καὶ Φίλιπποι] In Vesp. 419. οἷς γ᾽ ἀπώλεσαν 
Φίλιππον ἐν δίκῃ τὸν Γοργίου, ubi scholia: ἐν τῇ δίκῃ, ἀντὶ τοῦ 
δικάζοντες. οὗτος δὲ ὁ Γοργίας κωμῳδεῖται ὡς προδότης καὶ βάρβα- 
pos. BERG. 

1705. γλῶττα χωρὶς Téurverai] Proprie in sacrificüs id fieri 
solet, ut Pac. 1060. ubi ad sacrificantes dicit fatidicus : ἡ γλῶττα 
χωρὶς τέμνεται. Sed h.l. nihil aliud. significatur hac phrasi, 
quam Philippum propter improbam linguam, qua multis no- 
cuerat, gravem aliquam poenam sustinuisse, quod patet ex 1llo 
loco, quem ad versum anteced. adduxi. BERG. Immo sensus 
est: propter (ἀπὸ) illos homines lingua victum querentes (quo- 
niam linguz tantum tribuunt) ubique in Attica lingua victima- 
rum a reliquis visceribus separatur (quae diis, eloquentie prz- 


sidibus, consecrabatur, v. schol. min. ad Hom. Od. y, 341.), 


aut, quoniam isti lingua alios tantopere vexant, lingua vic- 
timze separatur et abjicitur. BECK. — Sic hzc recte interpre- 
tatur scholiasta. 

1710. ἰδεῖν ἔλαμψε] ἔλαμψεν ἰδεῖν R. et Vossianus. 

1712. ἐξέλαμψεν, otov] ἐξέλαμψ᾽ ἔνδον R. 

οἷον Vossianus.  Legebatur οἷον δ᾽. 

1716. δ᾽ additum ex A.R.V, Vossiano et Suida in ὀσμή. 

1720. 'Tribuebantur haee hemichorüs. Abest personse nota 
ab libro Vossiano. 

1720. ἄναγε] Chorus saltaturus hsc dicit: hoc verbo et 
Ithyphalh saltaturi utebantur ; Athen. 14. p. 622. ὅταν δὲ κατὰ 
μέσην τὴν ὄρχηστραν γένωνται, ἐπιστρέφουσιν εἰς τὸ θέατρον, Aé- 
γοντες" ᾿Ανάγετε, εὐρυχωρίαν ποιεῖτε τῷ θεῷ. Occurrit hoc 
verbum etiam in saltatione usurpatum cum casu obliquo in 


658 ANNOTA'TIONES AD AVES. 


T'road. 326. ἄναγε χορόν, et ibid. 332. xópeve ---- ἄναγε πόδα 
σόν. V. not. ad Vesp. 1326. ubi etiam ἄνεχε, πάρεχε. BERG. 

δίεχε codices. δίεχε δίαγε Ald. 

1723. μάκαρα] Legebatur τὸν μάκαρα. 

1724. ὦ om. C.A.: a m. rec. habet B. Versus ex tribus 
molossis compositus. 

1725. τῇδε πόλει ἢ. Legebatur τῇδε τῇ πόλει. 

1726. Rursus hemichorii nota vulgo adscripta, omissa in A.B. 
et Vossiano. 

1728. ὑμεναίοις B.C.V.A. Vulgo ὑμεναίοισι. 

1729. νυμφιδίοισι R.V. Vulgo νυμφιδίοις. 

1735. ἐν recte delet Dawesius. 

1741. τῆς T εὐδαίμονος Scribendum κεὐδαίμονος cum Da- 
wesio. 

1742. Ὑμὴν ὦ, ὙὝμέναι᾽ ὦ bis scriptum in R.V. et Vossiano. 

1750. ὦ χθόνιαι om. B.A. et Ald. 

1752. διὰ] Id est (á: vid. ad Nub. 916. 

1753. ἔχειῇ ἔχειν B.A. et Ald. 

1755. Hemichorio tribuunt editiones ante Brunckium : choro 
continuant R. et Vossianus. | 

1757. Ante ἐπὶ excidit syllaba una. Seribendum ἔτ᾽ ἐπί. 

1764. ἀλαλαλαὶ R.V. et Vossianus. ἀλαλαὶ A.B.C. et Vati- 
canus. ἀλλαλαὶ A. et Ald. Scribendum ἀλαλαὶ, Dj παιήων, ut 
in Lys. v. 1291. legitur. Et παιήων Bentleius quoque resti- 
tuit. 

1764. τήνελλα καλλίνικος] Vid. ad Acharn. 1227. 


/— A— Ν Adi anm didi 








ECCLESIAZUS.E. 





ACTA hse fabula est olympiadis 96. anno quarto, archonte 
Demostrato, ut demonstrari potest e Philochoro, qui biennio 
ante hujus fabule editionem vult ictum fuisse foedus inter 
Athenienses et Boeotos: quo referuntur hac Aristophanis, v. 
193: : Bias. ve / 

τὸ συμμαχικὸν αὖ τοῦθ᾽ ὅτ᾽ ἐσκοπούμεθα, 

εἰ μὴ γένοιτ᾽, ἀπολεῖν ἔφασκον τὴν πόλιν. 
Scholiastes : περὶ τοῦ συμμαχικοῦ Φιλόχορος ἱστορεῖ, ὅτι πρὸ δύο 
ἐτῶν ἐγένετο συμμαχία Λακεδαιμονίων καὶ Βοιωτῶν. Corrigendum 


est: ᾿Αθηναίων καὶ Βοιωτῶν.  Inita est heec belli societas inter 


Athenienses et Boeotos olymp. 96, 2. Diophanto archonte. Dio- 
dorus Sic. 14, 82. ἐπὶ Διοφάντου ἄρχοντος ᾿Αθήνησι Βοιωτοὶ kai 
᾿Αθηναῖοι, πρὸς δὲ τούτοις Κορίνθιοι καὶ ᾿Αργεῖοι συμμαχίαν πρὸς 
ἀλλήλους ἐποιήσαντο. Neque eventus belli tam prospere, quam 
rebantur, illis cessit. Comicus noster v. 195. ὅτε δή y [9] 
ἐγένετ᾽ (τὸ συμμαχικὸν scilicet), ἤχθοντο. Nam cum ad Nemeam 
fluvium manus conseruissent, plures Atheniensium Boeotorum- 
que quam Lacedaemoniorum milites desiderati sunt. Anno vero 
sequente, Eubulida Athenis archonte, cum Corinthii, ut refert 
Diodorus 14, 86. inter se dissiderent, atque secessionem face- 
rent, utrinque est dimicatum instructa acie; sed fusi sunt 
Boeoti eorumque σύμμαχοι. Meminit Aristophanes v. 199. 
Κορινθίοις ἄχθεσθε [ἤχθεσθε)]. ἦσαν yàp διάφοροι, inquit. scho- 
liastes. PETITUS in Miscellan. 1, 75. Cum Petito consentit 
Palmer. ad v. 196. Lenseis actam videri dicetur ad v. 18. De 
choro fabulze diximus in annotatione ad Plutum p. 23. 


I. ὦ λαμπρὸν ὅμμα] Orditur stylo tragico, quasi Soli aut 
Luns nescio quid narraret. Ut v. g. Sophocl. Ajac. 860. 
(845. Br.] ὦ τὸν αἰπὺν οὐρανὸν διφρηλατῶν ἥλιε---ἄγγειλον ἄτας 


ἐμάς" et Euripides initio Phoeniss.: ὦ τὴν ἐν ἄστροις οὐρανοῦ 
τέμνων ὁδὸν---ἥλιε, θοαῖς ἵπποισιν ἑλίσσων φλόγα. | Ssepe autem 


660 ANNOTA'TIONES 


comicus jocatur, tragicorum cothurnos rebus vilibus et frivolis 
aptando. Quod et alios comicos fecisse apparet; sic, cum in 
Medea Eurip. v. 57. dicatur ὥσθ᾽ ἵμερός μ᾽ ὑπῆλθε γῇ T€ kov- 
ρανῷ λέξαι μολούσῃ δεῦρο Μηδείας τύχας, Philemon [Athene 7. 
p. 288 d.] inde fecit: ὡς ἵμερός μ᾽ ὑπῆλθε γῇ τε κοὐρανῷ λέξαι 
μολόντι τοὔψον ὡς ἐσκεύασα. BERG. Ex scholiastee annota- 
tione colligi potest Agathonis vel Diczeogenis locum rideri. 

τοῦ τροχηλάτου λύχνου] Sic patinam. vocat τροχήλατον Xe- 
narchus comicus apud Athenszeum 2. p. 64. τῆς τροχηλάτου kó- 
pus πίμπλησι Xomábos στερνοσώματον κύτος. BERG. 

2. εὐσκόποισιν») evoróxowiw R. Quod videtur legisse scho- 
liasta, qui interpretetur κάλλιστα τοῖς σοφοῖς εὑρημένον, τοῖς εὖ 
σκεπτομένοις. 

Legebatur ἐξητημένον. Recte Palmerius ἐξηρτημένον. Sus- 
pensa enim in loco edito lucerna, ubi convenirent mulieres. 

3. γονάς re yàp cás] Ridieule. De lucerna enim tanquam de 
deo vel heroe aliquo loquitur. De illorum enim partu et nati- 
vitate signate dici solebat T'oraí. Hinc Polyzelus comicus 
scripsisse legitur, Διονύσου Γονὰς, Μουσῶν Vovàs, 'Adpobírgs 
l'ovàs, teste Suida: Philiscus, Διὸς l'ovàs, Πανὸς l'ovàs, Ἑρμοῦ 
Torvàs, teste eodem: Araros, filius Aristophanis, Πανὸς Γονάς, 
teste eodem Suida et Athenso, p. 175. KUST. Vid. Lo- 
beck. Aglaoph. p. 436. 

σὰς] δισσὰς A.B.T. 

5. μυκτῆρσι λαμπρὰς ἡλίου τιμὰς ἔχεις] Id est, ellychnia habes, 
485 edunt flammam, usum et vicem solis noctu prebentem. 
KUST. Vide de hoc usu voc. τιμαί Seidler. ad Eurip. Electr. 
988. 

6. ópua] Eaxcita flamm«e signa constituta, 1, e. ad quae mu- 
lieres constituerunt convenire. BERG. 

8. δωματίοισιν) δοματίοισιν R. 

᾿Αφροδίτης τρόπων] Ritus modosque Veneris vel figuras, ut 
est in Priapeis, o£ figuras, quot. Philanis invenit. vel etiam 
aliter Graece μηχανάς. unde τὸ Κυρήνης δωδεκαμήχανον. Vide in 
Ranis v. 1362. BERG. 

9. πλησίον] πλησίως R. πλησίος T. 

10. λορδουμένων A.B.R.T. et Suidas in ἢ, v. χορδουμένων 
Ald. 

12. μυχοὺς] μυκοὺς ἢ. 








AD ECCLESIAZUSAS. 661 


13. d$eóov] Sic bini codd. [et R.] recte. Vulgo ἀφαύων. 
Vide 'Thesm. 216. 590. maxime vero Lys. 825. ubi gloriatur 
mulier se τὸν σάκανδρον habere οὐ κομήτην, ἀλλ᾽ ἀπεψιλωμένον 
τῷ λύχνῳ. ΒΗΌΝΟΚ. 

14. καρποῦ] Frumenti: vid. ad Nub. 1119. ubi, ut hic, cum 
vino conjungitur. | 

βακχίου A.B. βακχείου R, Ald. 

15. ὑποιγνύσαισι] De furtis mulierum conf. 'Thesm, 418.— 
420. BERG. | 

17. συνείσει Bisetus. Libri συνοίσει. 

18. Σκίρα, ἑορτὴ παρ᾽ ᾿Αθηναίοις, ἀφ᾽ ἧς καὶ ὁ μὴν Σκιροφοριών. 
[Sunt schol. ad ἢ. |. et Harpocrat. verba.] videndus de hoc 
festo Meursius in Gracia feriata. BRUNCK.  Celebrantur ab 
mulieribus: vid. "Thesm. 834. προεδρίαν αὐτῇ δίδοσθαι Στη- 
νίοισι kal Σκίροις ἔν re ταῖς ἄλλαις ἑορταῖς αἷσιν ἡμεῖς ἤγομεν. 
Proximi post Scira ludi scenici sunt Lenzorum. His igitur 
fortasse acta haec fabula est. 

20. y om. B. 

21. 9 addunt A.B.R. om. Ald. 

22. Φυρόμαχος Berglerus. Legebatur Zd$vpópaxos, nomen 
aliunde non cognitum. Phyromachi nominis exempla vide apud 
Athen. 4. p. 161 c. 6. p. 245 e. 8. p. 343 b. 10. p. 414 d. 
Quid autem illud sit quod Phyromachus dixerit, jam ab vete- 
ribus grammaticis est ignoratum : unde factum ut alii ψήφισμα 
quoddam illius excogitarent satis absurde, ὥστε δεῖν τὰς γυναῖ- 
κας τὰς ἑταίρας χωρὶς τῶν ἐλευθέρων καθέζεσθαι, ali Cleomachi 
nomen substituerent, histrionis tragici, quem φαίνεσθαι ὑποκρι- 
νόμενόν ποτε εἰρηκέναι τι ἐν δράματι καὶ ἐσκῶφθαι διὰ τὸ κα- 
κέμφατον. Quod notum est Hegelocho accidisse. 

23. ἑτέρας editio Juntina a. 1515. ἑταίρας A.B.R. Ald. 

πως κἀγκαθεζομένας) πως κωλαθιζομένας M. καθαγιαζομένας 
πως Á.B.l. κἀγαθιζομένας, omisso πως, Ald. Quod ex κἀγκαθι- 
ζομένας corruptum esse vidit Bentleius. — Verze scripturze vesti- 
gia servata sunt in scholio obscuro ad v. 1. IIpa£ayópa λύχνον 
ἔχουσα προέρχεται. ὑποπτεύεται δὲ ὁ ἴαμβος ἢ τοῦ ᾿Αγάθωνος 1) 
τοῦ Δικαιογένους, διὰ τὰς ἑταῖρας ἐγκαθιζομένας. πρὸς ὃ οὐδὲν 
εἶπεν, ἀλλὰ μόνον ὅτι τὰς ἑταίρας δεῖ πῶς. βούλεται δὲ εἰπεῖν 
ὅτι τοὺς ἄνδρας προλάβωμεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν. 

24.—26. om. A.B.T. 

X X 


662 ANNOTATIONES 


24. ἐρραμμένους] ἐραμένους R. 

26. λαβεῖν Brunckius. Libri λαθεῖν. 

27. ὁρῶ] ὁρᾶι R. 

29. τυγχάνει] τυγχάνεις A.R.T. 

3o. 'YNH A] Lineolam ponit R. ὁ κῆρυξ est gallus gallina- 
ceus. 

32. ἐγρηγόρη Porsonus. ἐγρηγορεῖν A.R.T. éypmyópovv B. 
ἐγρηγορῶ Ald. 

44. rpvyovóca B. [T.] In A. rpvyavóca.  Primariz editt. 
[et R.] θρυγονῶσα : recentiorum quaedam 6pvyavàca.  Postre- 
mam scripturam tuetur Hesychius: θρυγανᾷ. κνᾶται, £óe. 
Nostram Suidas: rpvyovóca, ἡσύχως κνῶσα. ᾿Αριστοφάνης" Tpv- 
γονῶσα τὴν θύραν. BRUNCK. 

46. τὸ κνῦμα. Sic recte A. [R.T. et Eustath. p. 1746, 7.] In B. 
τὸ κνῆμα. Perperam vulgo τὸ κνίσμα. Suidas: κνῦμα, ὁ ἠρεμαῖος 
κνησμός. ubi hunc comici locum profert. Nomen derivatum 
est a κνύω, quo verbo in hoc ipso sensu utitur comicus "Thesm. 

81. 
á otros πόθῳ μου "kvvev ἐλθὼν τὴν θύραν. BRUNCK. 

38. Σαλαμίνιος] Hoc preemittit, quia verbum ἐλαύνειν 1nfe- 
ret, quod de agitatione navium usurpatur. Erant autem Sa- 
laminii insulani, ac proinde sepe navigabant. BERG. 

41. 42. Eidem persons continuabantur. Correctum ex 
A.R. 

42. παριοῦσαν R. παροῦσαν T. προσιοῦσαν vulgo. 

43. om. T. 

44. xóas] χοᾶς libri et Suidas in. xoà, ex schol. ad Acharn. 
960. 

45. κἀρεβίνθων] κἀρεβίνθου T 

46.—498. Praxagoree continuat Ald. Lineola praefixa in A.R. 

9 additum ex R. 

51. alteri mulieri dat R. 

56. ἐμπλήμενος Brunckius et ἢ, ut ida iGE. ἐμπλημένος Sui- 
das in ἢ. v.: πεπλησμένος idem in τριχίδες et scholiasta Equit. 
v. 659. (weak ans do i A.T. ἐμπλησμένος B. Ald. 

57. ἂν ἀνέρωμαι Dawesius. ἀνείρωμαι A.B.R.T. ἀνείρωμαι 
Ald. 

61. λόχμης] λόγχης Y. λέχους B. 

καθάπερ] ὥσπερ Suidas in λόχμας. 














AD ECCLESIAZUSAS. 663 


62. ὁπόθ᾽ ἁνὴρ] ὁπότ᾽ ἀνὴρ vulgo. ὁπόθ᾽ ἀνὴρ (cum spiritu 
leni) R. 

65. τὸ ξυρὸν] τὸν ξυρὸν Aldus: at bini codd. [et R.T.] et 
editio Bern. Junta, τὸ ξυρὸν, quod prsestat, et reponi debuit. 
Neutro genere hoc nomen comicum nostrum extulisse inde pro- 
babile est, quod masculinum £vpós, tanquam rarius, notatione 
dignum judicaverit Pollux, eoque usum fuisse Archippum ob- 
servet, IO, 177. τὸ δὲ ξυρὸν πολλῶν εἰρηκότων, παρατηρητέον, ὅτι 
" Apxvmmos ἐν τῷ Ῥίνωνι ἀρρενικῶς αὐτὸ εἴρηκε. BRUNCK. 

69. ἡμῖν] ὑμῖν R. 

70. y additum ex R. In B. interpolatum ἔγωγε καλόν. 

71. ᾿Επικράτους)] De quo scholiasta versum Platonis comici 
affert ἄναξ ὑπήνης 'Emíkpares σακεσφόρε. Ita vocatur etiam ab 
Aristippo in Epistola, quse est inter Socraticas 13. cum inquit: 
καὶ τῶν τὰ κοινὰ πρασσόντων ᾿Εἰπικράτεα τὸν Σακεσφόρον. | Alias 
σακεσφόρος cognominatur Ajax a Sophocle in cognomini dra- 
mate v. 19. quia pra ceteris Heroibus magnitudine insignem 
gerebat clypeum.  Scite autem transfertur; nam cum σάκος, 
cákovs, sit clypeus, σάκος, cákov, 1. e. saccus, accipitur 
quandoque pro óarba ; ut apud Nostrum infra v. 501. σάκον 
πρὸς ταῖν yvá0ow. unde σακεσφόρος dicitur pro σακοφόρος" 
quod idem est ac σακκογενειοτρόφος. de quo vs. 501. BERG. 
Plura de hoc Epicrate dixit Harpocratio. 

72. yàp A.B.R.T. γοῦν Ald. 

75. εἴπαμεν R. Vulgo εἴπομεν. 

77. τὸ τοῦ Λαμίου] Lamia fuit femina, et Lamias vir, carceris 
custos; ut ait seholiastes. In masculino genere dicit Lamiam, 
et alludit ad locum Pherecratis [Cratetis|, qui de Lamia fe- 
nmüna: ὅτι σκύταλον ἔχουσα ἐπέρδετο. ut est apud scholiastem, 
eujus verba adduxi in Vespis v. 1177. ad hac verba 7j Aag 
[Λάμι[ ἁλοῦσ᾽ émépóero. BERG. . Ad hunc Lamium refe- 
renda fortasse glosse Photi p. 206, 21. Aájuos: ἐκαλεῖτό τις 
᾿Αθήνησιν οὕτω καὶ Μνησίθεος. et Hesychii, Adjuov (codex Aá- 
μιανὴ τὸν πριόνα' ἢ ὃ Λάμιος πέλεκυς" ἦν τις ᾿Αθήνησιν, ὃς ἐκω- 
μῳδεῖτο (ὃν ἐκωμῴδει codex: quod fortasse ὃν ἐκωμῴδουν est). 
λέγεται δὲ καὶ Γνησίθεός τις ἐξ ἐπιθέτου Λάμιος. 

78.—81. Praxagorse tribuit Ald. Correctum in editione 
Brubachn. 

78. ἐκεῖνο] Scribendum ἐκείνων ex Suida in σκύταλον. 

XX2 


664 ANNOTA'TIONES 


ὧν πέρδεται] Scholiasta, ἀντὶ τοῦ ὧν φέρει. ἢ ἴσως ὑπὸ τοῦ 
βάρους ἐπέρδετο. 

80. τοῦ Πανόπτου) /Eschyl. in Suppl. v. 310. ποῖον πανόπτην 
οἰοβουκόλον λέγεις ; respondetur: "Apyorv, τὸν "Ἑρμῆς παῖδα γῆς 
κατέκτανε. BERG. 

81. ἄλλος om. A.T. In B.interpolatum εἴπερ τι βουκολεῖν 
ἐθέλει τὸν δήμιον. 

τὸν δήμιον] Scribendum τὸ δήμιον. Nam de δεσμοφύλακι 
nugze sunt scholiastee, exortze 118 ex falsa lectione τὸν δήμιον. 
Pastori Argo comparatur Lamias, ingentem baculum ferenti ; 
populus Atheniensis Ioi vaccze, quem optime ille queat pascere, 
homo quadratus, sicut Cleon, ut qui tantum gestet baculum. 
Nosti, quid sepe sit βουκολεῖν, pascere, quo pertinet prover- 
bium Vulpes bovem ducit. BOTH. Οἱ recte corrigit τὸ δή- 
piov. 

82. ἀλλ᾽ áye0'] Ita Ravennatis libri ope emendavi, in quo 
γεθ᾽ scriptum. λέγεθ᾽ A.T. λέγοιθ᾽ Ald. 

85. om. T. 

86. 87. Praxagorz tribuit Ald. Correxit Brunckius. 

87. λίθῳ] Conf. Acharn. 683. 

92. μου] μοι ἢ. 

97. Φορμίσιον) Scholiasta, καὶ οὗτος δασὺς ἦν. αἰνίττεται δὲ τὸ 
γυναικεῖον αἰδοῖον. τὸν A.B.R. et Suidas in Φορμίσιος. τὴν Γ΄. 
τὸ Ald. 

98. ἐγκαθεζώμεσθα) Libri ἐγκαθιζώμεθα praeter T, qui ἐκαθε- 
ζόμεσθα. 

99. ξυστειλάμεναι] συστειλάμεναι T. 

102. 'Ayóppios] Sic bene A. ut in Pl. 176. At B. eodem er- 
rore qui ibi notatus fuit, "Apyópios. Similem mendam in Phile- 
monis versibus apud Athensum p. 340 E. corrigendam esse 
monuit summus Bentleius. Hujus Agyrrii meminit etiam Plato 
Comicus his versibus [apud Plutarch. 10. orat. vit. p. 801 B.] 

λαβοῦ λαβοῦ τῆς χειρὸς ὡς τάχιστά pov: 
μέλλω στρατηγὸν χειροτονεῖν ᾿Αγύρριον. 
BRUNCK. Vid. Schoemann. de comit. p. 65. 

IIporóuov] Pronomum tibicimem fuisse annotavit schohasta. 
Pronomus tibicen memoratur in monumento Attico olymp. 99, 
1. apud Boeckh. Corp. Inscr. vol. 1. p. 345. 


1O3. πρότερον ἦν otros γυνή] Eadem ratione vir vocatur fce- 














AD ECCLESIAZUSAS. 665 


mina apud ZEschinem contra '"Timarchum [p. 128. Reisk.]: 
ἐκκλησίας οὔσης, εἶπεν, ἀναστὰς, ὦ ᾿Αθηναῖοι, κλέπτουσιν ὑμῶν 
κοινῇ ἀνὴρ καὶ γυνὴ χιλίας δραχμάς. θαυμασάντων δὲ ὑμῶν, πῶς 
ἀνὴρ καὶ γυνὴ, καὶ τίς ὃ λόγος, εἶπε μικρὸν διαλιπών" ἀγνοεῖτε, 
ἔφη, ὅ τι λέγω ; ὁ μὲν ἀνήρ ἐστιν 'Hyijoavópos ἐκεῖνος νυνὶ, ἔφη" 
πρότερον δ᾽ ἦν καὶ αὐτὸς Λεωδάμαντος γυνή" ἡ δὲ γυνὴ Τίμαρ- 
χος. BERG. 

105. τούτου] Pendet ab οὕνεκα v. 106. 

106. τοσοῦτον A.B.R.T. τοσούτου y Ald. 

109. οὔτε θέομεν οὔτ᾽ ἐλαύνομεν) Alludit ad proverbium: ἂν 
ἀργύριον 1] πάντα θεῖ κ᾽ ἐλαύνεται [κἀλαύνεται]. ,ϑὲ pecunia adsit, 
omnia ventis remisque feruntur. Meminit schol. et Suidas in 
θεῖ. Occurrit apud Aristenetum 1, 14. ubi meretrix avara 
adolescenti: ἀλλ᾽ ἐὰν ἀργύριον 4, πάντα θεῖ κ᾿ ἐλαύνεται. ubi 
vide Mercerum. BERG. 

1 10. £vvovoía A.B.R.T. ἐξουσία Ald. 

113. Hesych. σποδεῖσθαι. περαίνεσθαι. Isto sensu hic acci- 
piendum. hinc jocus in Equit. 425. et rursus 879. BRUNCK. 

115. δ᾽ om. A.B.T. et Suidas in ἡ μὴ ᾿μπειρία. 

117. προμελετήσαιμεν Kiddius ad Dawes. Miscell. p. 137. 
Legebatur προμελετήσωμεν. 

123. μοι] μὴ T. 

δόξῃ λέγειν] δόξει λέξειν R. 

126. σηπίαις] ἀπρόσλογον εἰκασίαν dicit scholiasta. | Similis 
comparatio Vesp. 1309. ἔοικας, ὦ πρεσβῦτα, νεοπλούτῳ τρυγί. 
Nempe talibus etiam risus captatur. BERG. 

.128. τὴν γαλῆν) Comica licentia. pro τὸ χοιρίδιον. | Porcello 
enim lustrabatur concio: qui autem lustrabat περιστίαρχος ap- 
pellabatur. Pollux 8, 104. περὶ περιστιάρχων. ἐκάθαιρον xotpt- 
δίοις μικροῖς οὗτοι τὴν ἐκκλησίαν καὶ τὸ θέατρον. καθάρσιον δὲ 
ἐκαλεῖτο τοῦτο τὸ χοιρίδιον. Sic constituendus videtur Ono- 
mastici locus. κάθαρμα etiam vocabatur illa. hostia. Noster 
Acharn. 44. πάριθ᾽, ὡς ἂν ἐντὸς ἦτε τοῦ ka0ápuaros. Locus 
ZEschinis in Orat. c. Timarchum, quem scholiastes ad. illum 
versum adducit, est in editione Reiskii p. 48. BRUNCK. Vid. 
Schoemann. de comit. p. 91. (plagula G.) 

129. 7ápi0 Faber. Libri πάριτ᾽. 

Ariphrades notus ex Equit. 1281. et Vesp. 1280. Facete 
hic fingit comicus eum inter mulieres sedere. BRUNCK. 

$133 


666 ANNOTA'TIONES 


131. τὐχἀγαθῇ R. τύχ᾽ ἀγαθῇ Ald. Conf. ad "Thesm. 
283. 

135. κἀκεῖ A.B.R.T. ἐκεῖ Ald. 

τἠκκλησίᾳ]) τῆηικλησίαι R. hic et v. 188. 191. ut solet. 

139. μεθυόντων codices et Suidas in παραπεπληγμένα' μεθύοντ᾽ 
Ald. 

141. τοσαῦτά γ᾽ A.B.R. τοσαῦτ᾽ V. Ald. Scribendum τοσαῦτ᾽ 
ἂν, quod in editione prima posui. 

eUxovr B. εὔχοντο R. εὔχονται A. ἐπεύχοντ᾽ Ald. 

οἶνος--- ὥσπερ om. A.B.T. 

142. ἐμπεπωκότες] ékmemokóres ἢ. ἐκπεπτωκότες Β.Γ. ép- 
πεπτωκότες Α. 

143. ἐκφέρουσ᾽ οἱ τοξόται] Nempe ut in convivis. Aristo- 
phontis comici parasitus apud Athenzeum p. 238. dicit: "Arv τις 
ἑστιᾷ, πάρειμι πρῶτος" ὥστ᾽ ἤδη πάλαι Ζωμὸς καλοῦμαι" δεῖ τιν᾽ 
ἄρασθαι μέσον τῶν παροινούντων ; παλαιστὴν νόμισον αὐτάρ- 
γειον μ᾽ ὁρᾷν. Ita etiam in concionibus; infra 258. ἤν σε τοξό- 
ται ἕλκωσιν ὅ τι δράσεις ποτέ; respondetur: ἐξαγκωνιῶ ὡδί: 
μέση γὰρ οὐδέποτε ληφθήσομαι. BERG. 

144. κἀθησ᾽ ex R. editio Juntina a. 1525. Libri reliqui 
κἀθιζ. 

146. ἔοικ᾽ R. Vulgo ἔοικεν. ἔοικε φαυανθήσομαι A.B.T. 

148. τὸ χρῆμ᾽ ἐργάζεται] Conf. ad Ran. 795. 

150. διερεισαμένη Schaefer. ad Dionys. de compos. verb. 
p. 164. quod scholiastam legisse colligas ex ejus interpretatione 
διαταξαμένη, ἀσφαλισαμένη. Libr διερεισμένη. 

τῇ βακτηρίᾳ] τῆς βακτηρίας Α.Β.Γ. 

151. ἐβουλόμην μὲν ἕτερον ἂν τῶν ἠθάδων] Ut oratores solent. 
Demosthenes Philippica I. init.: εἰ μὲν περὶ καινοῦ τινος πράγ- 
ματος προὐτίθετο, ὦ ἄνδρες ᾿Αθηναῖοι, λέγειν, ἐπισχὼν ἂν ἕως οἱ 
πλεῖστοι τῶν εἰωθότων γνώμην ἀπεφήναντο, εἰ μὲν ἤρεσκε τί μοι 
τῶν ὑπὸ τούτων ῥηθέντων ἡσυχίαν ἂν ἦγον. εἰ δὲ μὴ, τότ᾽ ἂν αὐὖ- 
τὸς ἐπειρώμην, ἃ γινώσκω, λέγειν. Isocrates initio Archidami. 
BERG. ἂν ἕτερον Y. 

153. οὐκ — μίαν] Id est οὐδεμίαν. 'T'hesm. 549. μίαν yàp οὐκ 
ἂν εἴποις τῶν νῦν γυναικῶν Πηνελόπην. "Thucyd. 1, 80. ὄχλῳ, 
ὅσος οὐκ ἐν ἄλλῳ ἑνί γε χωρίῳ ᾿Ελληνικῷ ἐστιν. 

154. rois Α.Β.Γ. Vulgo τοῖσι. 

156. ποῦ τὸν νοῦν éxess;] Nam muliebre est jusjurandum per 





AD ECCLESIAZUSAS. 66'1 


Cererem et Proserpinam. Vid. Hesychii interpretes s. v. μὰ 
τὼ θέω. 

τότ. ἐκκλησιάσουσ᾽ Kusterus. Libri ἐκκλησιάζουσ᾽. 

οὐκ ἂν] οὐ B. οὐδ᾽ ἂν Suidas in ἀκριβωθήσεται. 

162. ταῦτ᾽ R.T. et Suidas. Vulgo τοῦτ᾽. 

165. αἱ καθήμεναι) Sedebant enim in concione: Demosth. 
Philipp. 2. (p. 66. Reisk.] ubi de oratoribus et auditoribus: 
πρῶτον μὲν ἡμεῖς οἱ παριόντες" mox deinde ἔπειθ᾽ ὑμεῖς οἱ καθή- 
μενοι. BERG. 

167. ᾿Επίγονον] Hunc tanquam mollem et effeeminatum at- 
que comtulum instar mulieris, ridet. Similiter Agathonem in 
Thesm. 102. cum enim is prodiret, diceretque quidam illum 
esse Agathonem, alter inquit: ἀλλ᾽ ἢ τυφλὸς μὲν εἰμὶ, ἐγὼ yàp 
οὐχ ὁρῶ ἄνδρ᾽ οὐδέν᾽ ἐνθάδ᾽ ὄντα, Κυρήνην δ᾽ ὁρῶ. erat autem 
Cyrene meretrix. Sic et Clisthenem ibid. v. 580. nam illo ac- 
cedente, chorus mulierum dicit: γυνή τις ἡμᾶς προστρέχει. 
BERG. | 

δ A.B.R.T. μὰ 5t Ald. 

ἐκεινονί βλέψασα Elmsleius. ἐκεῖνον. εἴ τι βλέψασα Ald. 
ἐκεῖνον. ἐπιβλέψασα A.B.R.T. 

169. κἀθησ᾽ R. κάθησθ᾽ A.B.T. Ald. 

170. ὑμῶν ἢ. Vulgo ὑμῶν y. 

171. τονδὶ] τὸν στέφανον dicit. τὸν δὴ ἢ. 

175. βαρέως πράγματα] πράγματα βαρέως A.B.T. βαρέως τὰ 
τῆς πόλεως πράγματα Suidas in προστάτης. 

180. νουθετεῖν om. R. 

181. μὲν additum ex R. et Suida in δυσαρεστούμενος. μὲν φι- 
Aetv idem in ἑκάστοτε. 

188. μισθοφορεῖν ζητοῦντας] μισθοφοροῦντας Γ΄. 

190. ὠνόμασας) ὥμοσας Bentleius. Non opus. 

195. δὴ δ᾽ A.B.T. δή y R. et vulgo. 

196. ὁ τοῦτ᾽ ἀναπείσας) Scholiasta, Κόνωνα λέγει. ^ Omnino 
verum puto Cononem innuere voluisse comicum nostrum. Et 
primum quidem τὸ συμμαχικὸν non potest intelligi quam de 
celebri illa societate, quee inter Athenienses, Boeotos, Argivos, 
et Corinthios facta est contra Lacedaemoniorum nimiam poten- 
tiam: unde ortum est bellum, quod dictum est συμμαχικὸν et 
Corinthiacum ; de qua societate Xenophon, sed sine anni no- 
tatione 4, 4. Diodorus vero 14, 82. ad olymp. 96, 2. archonte 

X X 4 


668 ANNOTA'TIONES 


Diophanto eam ponit: Τούτων δὲ τὴν ἀρχὴν παρειληφότων, 
Βοιωτοὶ καὶ ᾿Αθηναῖοι, πρὸς δὲ τούτοις Κορίνθιοι καὶ ᾿Αργεῖοι συμ.- 
μαχίαν πρὸς ἀλλήλους ἐποιήσαντο. μισουμένων γὰρ τῶν Λακεδαι- 
μονίων, ete. Quod autem ad v. 196. adtinet, 15 optime de Co- 
none intelligitur. Nam ejus precipue opera et suasione rex 


Persarum pecunias misit, quibus adjutus Conon socios Lace-. 


daemoniorum ad Athenienses deficere persuasit, et capta Cy- 
thera Corinthum ivit, et ibi societatem provexit datis pecuniis. 
Anno vero sequente, cum muros Athenarum instaurasset, a 
T'eribazo Sardis incarceratus est: unde nunquam rediit. Ideo 
dicit Aristophanes gxero. Hsc omnia ex. Diodoro lib. 14. et 
ex /Em. Probo, seu Cornel. Nep. in. vita Cononis constant. 
Ideo credo hanc fabulam prodiisse post Cononis  incarceratio- 
nem, quz evenit Eubulide archonte olymp. 96, 3. PALMER. 

197. Legebatur ναῦς δὴ καθέλκειν rà—. Recte δεῖ ἢ, quod 
emendata distinctione verborum recepi. 

199. ἤχθεσθε Reiskius. Legebatur ἄχθεσθε. 

201. 'Apyetos] Non adjectivum gentile, sed nomen proprium 

esse monet scholiasta. 
" Ἱερώνυμος] Illo tempore fuit Hieronymus vir clarus, et 
quem Conon, dum ad conveniendum Regem Artaxerxem per- 
gebat, ducem classis regize et Atheniensis eum Nicophemo reli- 
quit. Ideo et hoc cum supradictis concordat. Vide Diodor. 
lib. 14. PALMER. 

202. Distinxi post ὁρίζεται, quod in libro Ravennate more 
antiquo δρείζεται scriptum est, et indicavi lacunam. | Mani- 
festum est enim non 'T'hrasybulum dici ὁρίζεσθαι, sed σωτηρίαν. 

ὁρίζεται] ovx ὁρίζεται A. o? χρήζετε B. 

207. σκοπεῖσθ᾽ σκοπεῖς A.B.T. Iidem ὅτι τι. 

κερδανεῖ] κερδανεῖς A. 

208. Αἴσιμος] Hunc χωλόν et ἄτιμον dicit scholiasta. 

209. πείθησθε] πέπεισθε Suidas in ἔτι. 

211. ἡμᾶς A.B.R.I. ὑμᾶς Ald. 

ἐν ταῖς οἰκίαις] Hoc argumento utitur etiam in Lys. 498. 
BERG. 

217. ἅπαξ ἅπασαι R, ut solet. 

219. Suidas χρηστῶς. ἀντὶ τοῦ φυλακτικῶς. ᾿Αριστοφάνηο--- 
ἀντὶ τοῦ, ἐφυλάττετο τὸν ἀρχαῖον νόμον, καὶ μὴ ἐπολυπραγμόνει, 
καὶ τὰς καινὰς ἔφερς (1l. εἰσέφερε) πολιτείας. BRUNCK. 


———— 











AD ECCLESIAZUSAS. 669 


ἂν ἐσώζετο] écó(er ἂν Elmsleius. 

220. €i μή τι καινόν] Notat Athenienses tanquam novatores. 
Infra etiam v. 585. περὶ μὲν τοίνυν τοῦ καινοτομεῖν μὴ δείσῃς" 
τοῦτο γὰρ ἡμῖν δρᾷν ἀντ᾽ ἄλλης ἀρχῆς ἐστι, τῶν δ᾽ ἀρχαίων ἀμε- 
λεῖσθαι. BERG. 

222. ἐπὶ τῆς κεφαλῆς) Propria mulieribus ferendorum one- 
rum ratio: unde quasi rem novam et a more aliarum gentium 
alienam annotavit Herodotus 2, 35. /Egyptios onera capitibus 
accipere: rà ἄχθεα οἱ μὲν ἄνδρες ἐπὶ κεφαλέων φορέουσι, αἱ δὲ 
γυναῖκες ἐπὶ τῶν ὥμων. Et Nymphodorus historicus ap. schol. 
Sophocl. ad (Edip. Col. v. 329. [337. Br.] καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ τῶν 
κεφαλῶν φέρειν rà φορτία, τὰς δὲ ἐπὶ τῶν ὥμων ἠνάγκασε. Lo- 
quitur autem de Sesostri rege ZEgyptiorum, qui viros coegerit 
more mulierum vivere. BERG. 

223^. πέττουσι---πρὸ τοῦ] Hic versus ex R. accessit. 

224. ἐπιτρίβουσιν] Parasitus in Plauti Menzechm. 4, 1. ro- 
ganti mulieri, quid sibi cum marito sit agendum, respondet : 

Idem quod semper, male habeas. BRUNCK. 

226. αὑταῖς Bothius. Libri αὐταῖς. 

227. ὥσπερ πρὸ τοῦ] ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ R.T. 

234. σώζειν] σώζουσιν Α.Β.Γ. 

ἐπιθυμήσουσιν Ἀ. Vulgo ἐπιθυμοῦσιν. 

235. θᾶττον) Legebatur μᾶλλον. Suidas, θᾶττον: ἀναπνοῆς 
τάχιον. ἢ ἀντὶ τοῦ μᾶλλον᾽ τὰ σιτία τῆς τεκούσης θᾶττον ἐπι- 
πέμψειεν ἄν. 

239. ταῦτα om. T. 

δ᾽ jv] Legebatur κἄν. δ᾽ ἂν Brunckius. 

243. ἐν ταῖς φυγαῖς) φυγαὶ sunt proscriptiones a triginta viris 
faetze (olymp. 94, 1.) ut monet scholiasta. DOBR/EUS. 

μετὰ τἀνδρὸς A.B.T. μετ᾽ ἀνδρὸς Ald. et R. 

"wkrí] πνυκί A.B. Vid. ad Eq. 165. 

244. ἔπειτ᾽ Corrigendum ἐκεῖ τ᾽: 

246. στρατηγὸν] στρατηγεῖν A.B.T. 

248. Κέφαλος] Hunc recte distinguit scholiasta ab Cephalo, 
clari nominis oratore, quem Andocides, Demosthenes aliique 
memorant. 

252. τρυβλία) τρύβλια R. | 

253. τὴν δὲ πόλιν εὖ καὶ καλῶς] Scholia: ἀπὸ κοινοῦ, τὸ κερα- 
μεύειν" ἀντὶ τοῦ κατεργάζεσθαι. ἦν δὲ κεραμέως πατρὸς Κέφαλος. 
Posset utcunque iste jocus, qui consistit in ambiguitate verbi 


670 ANNO'TA'TIONES 


κεραμεύειν, exprimi etiam in Latino sermone, et locus ita verti : 
sed etiam patinas eum. dicerem male conficere, rempublicam 
autem probe. BERG. εὖ καὶ om. R. 

254. Νεοκλείδης] ὅς ἐστι μὲν τυφλὸς, κλέπτων δὲ τοὺς βλέπον- 
ras ὑπερηκόντισεν, ut de eo dicit in Pluto v. 666. vide hic in 
Eccl. v. 398. BERG. 

255. Afferunt hunc versum schol. ad Acharn. 863. et Suidas 
in τούτῳ μέν. 

εἶπον] εἴποιμ᾽ B. 

256. ὑποκρούωσι R. et Suidas in ὑποκρούουσι. Legebatur ὑπο- 
κρούσωσιν. 

προσκινήσομαι] In Lys. 227. κακῶς παρέξω, κοὐχὶ προσκινήσο- 
μαι. Jocus est in ambiguo. ὑποκρούειν pulsare significat, ver- 
berare ; sed et verbum est palsestree venereze, subagitare. Quod 
priori sensu mulier dixerat, altero Praxagora accipit, ideo re- 
spondet προσκινήσομαι. BRUNCK. 

258. ἤν σε τοξόται ἕλκωσιν. In Eq. 661. καθ᾽ εἷλκον αὐτὸν 
οἱ πρυτάνεις, X. οἱ τοξόται. BERG. 

265. τὼ R.T. Vulgo τά. 

αἴρειν τὰ σκέλη] In Lys. 229. ov πρὸς τὸν ὄροφον àvarevó τὰς 
Περσικάς. Quid sit follere pedes, ostendit versu illo Ovidius de 
A. Α. 3, 775. Milanion humeris Atalantes crura ferebat. Gons. 
de Salas ad Petron. cap. 55. ubi plura dabunt alii interpretes. 
BRUNCK. 

268. ἀναστέλλεσθ᾽ ἄνω rà χιτώνια ] T'unicas succingite. Hunc 
locum explicat Oct. Ferrarius de Re Vestiaria 2, 4. p. 149 seqq. 
BRUNCK. 

270. ἄνδρ᾽ ἐθεᾶσθ᾽ ΒΤ. Vulgo ἄνδρα 0€üc0 . 

275. y ἅπερ "Toupius Emend. vol. 1. p. 187. 7 ἅπερ R. 
rámep Ald. θ᾽ ἅπερ A.B. 

276. ἐπαναβάλεσθε B. et Suidas in ἢ. v. Libri reliqui éza- 
ναβάλλεσθε. 

277. δουσαι] Apparet quandoque cantantes ire solitos in 
concionem. In Vespis v. 219. BERG. 

279. τὸν om. R. 

281. mókv  πνύχ᾽ T. 

282. σπεύσαθ᾽ B.R. Libri reliqui σπεύσασθ᾽. 

283. ὀρθρίοις T. et Suidas in ὑπαποτρέχειν. ὀρθίοις R. Vulgo 
ὀρθρίως. 

πύκνα] πνύκα T. 





Bb. "^ 





AD ECCLESIAZUSAS. 671 


284. μηδὲ πάτταλον Scholia: τὸ τυχόν. oi yàp ὕστερον ἐλ- 
θόντες οὐκ ἐλάμβανον τὸ ἐκκλησιαστικόν. nempe triobolum: in- 
fra 380. ad redeuntem ex concione: τριώβολον δῆτ᾽ ἔλαβες ; 
dei ille: εἰ yàp ὥφελον, ἀλλ᾽ ὕστερος νῦν ἦλθον. Vide et mox 
292. Quod autem ad οὐδὲ πάτταλον attünet, videtur id prover- 
biale esse, aut allusio ad Proverbium: zarráAov γυμνότερος. 
quod occurrit apud Aristeenetum 2, 18. ὡς δὲ λοιπὸν τὸν ἀθλίως 
ἐρώμενον ἐψίλωσαν χρημάτων, kai κατέστησαν παττάλου γυμνότε- 
ρον, ἀπέλιπον αὐτὸν ἐν πενίᾳ δήπου μυρίᾳ. Dicitur autem οὐδὲ 
πάτταλον, ut οὐδὲ γρὺ; et similia, que congessi ad Plutum v. 17. 
ubi etiam πασπάλη, quod forte erit, qui in isto etiam loco repo- 
nere velit. BERG. 

286. ὡς μὴ] μὴ καί Dobrzeus. 

288. ἐνδυόμεναι Faber. Libri ἐνδούμεναι. 

290.—2310. Horum versuu mbini quique in unum sunt con- 
juncti in libris. 290. et 300. ἡμιχ. praefixum 1n libris. 

290. πρῷ πάνυ τοῦ kvéiovs] Hinc oritur suspicio, quod hsec 
fabula prodierit Lenais Liberalibus hieme, ut comic fictio 
concordet cum tempore, quo reprasentabatur fabula. Nam 
tunc hiems erat et dies brevissimi: ideo diluculo cogebatur po- 
pulus; non vero tam mane verno tempore, jam diebus satis 
prolixiss PALMER. 

291. κεκονιμένος A.B. κεκονισμένος R. Ald. κεκονιαμένος Sui- 
das in h. v. Usum verbi, quod pulvere conspersum, id est fes- 
tinabundum, significat, Kusterus illustrat exemplis Luciani. 

βλέπων ὑπότριμμα, στέργων σκοροδάλμῃ libri et Suidas iu ὑπό- 
τριμμα. "Transposuit Porsonus. 

292. δώσειν τὸ τριώβολον] Admisit syllabam ancipitem ante 
interpunctionem. In vocativo Pac. 860. ζηλωτὸς ἔσει, γέρον, | 
αὖθις νέος ὧν πάλιν. taque non opus Porsoni conjectura est 
σὺ δ᾽, ὦ Χαριτιμίδη. 

293. Χαριτιμίδη (ut Bentleius) ἢ. ΤΑΡΥῚ reliqui χάριτι μία ἢ 
vel χάρι τιμία 1). | 

Δράκης A.B.R.T. Vulgo Apáky. Lys. 254. χώρει, Δράκης, 
ἡγοῦ βάδην. 

294. σαυτῷ codices et Suidas in παραχορδιεῖς. σαυτὸν (ad 
κατεπείγων relatum) Ald. 

297. πλησίον Brunckius. πλησίοι libri et Suidas in συμβό- 
λαιον, prseter A, qui πλησία. 


672 ANNOTA'TIONES 


καθεδούμεθ᾽ καθεδοῦμεν A.B.T. 

300. χορὸς ἕτερος przefixum in A. 

ὠθήσομεν A.R.T. ὀνήσομεν B. ὠθήσομαι Ald. 

ἐξ ἄστεως] ξένους A.B.T. 

301. ἔδει λαβεῖν ἐλθόντ᾽ Dawesius. ἐλθόντ᾽ (ἐλθόντας A.B. 
R.T.) ἔδει λαβεῖν vulgo. 

402. ὀβολὸν μόνον͵] Apparet ex hoc loco comitiorum merce- 
dem, qua. olim unius oboli fuerit, postmodum ad triobolum 
auctam esse: de quo v. Schoemann. de comitiis p. 66. Duo- 
rum obolorum mercedem. solus memorat scholiasta ad. Pluti 
v. 171. διώβολον yàp ἐδίδοτο εἰσιοῦσιν εἰς τὴν ἐκκλησίαν. De 
quo dubito, quum τριώβολον in illa ipsa fabula memoretur 
Vv. 329. 

καθῆντο] Libr κάθηντο. 

λαλοῦντες] λαλοῦσαι A.B.T. 

303. ἐν τοῖς στεφανώμασιν] Hsec verba accesserunt ex ἢ. 
Pherecratis locum apud Athen. 15. p. 685 b. comparat Do- 
braeus, λουσάμενοι δὲ πρὸ λαμπρᾶς | ἡμέρας ἐν τοῖς στεφανώμα- 
σιν, οἱ δ᾽ ἐν τῷ μύρῳ | λαλεῖτε περὶ σισυμβρίων κοσμοσανδά- 
λων τε. 

Μυρωνίδης) Vid. ad Lys. 801. 

305. ἀργύριον λαβών Brunckius. Libri ἀργύριον φέρων. 

307. ἄρτον] ἄρτον αὖ R. et Ald. αὖ om. A.B.T. Scribendum 
ἄρτον ἂν cum Dawesio. ἄρτον αὖον Reiskius. 

καὶ δύο] Scribendum καὶ πρὸς δύο cum Porsono. 

8315. δὴ δ᾽] δῆτ᾽ B. De numeris hujus versus dixi ad Acharn. 
47- 

318. xompeatos] κοπραῖος A.B.T. ó xompeatos stercus est, ut 
ἄνθρωπος ἁχραδούσιος v. 362. ἀνὴρ kómpews ex Eq. 899. com- 
paravit Berglerus. 

320. ἐν καθαρῷ, in loco puro ab hominibus. Horatius Epist. 
2, 271. 

Purz sunt platee, nihil ut meditantibus obstet. 
Significandi vim explicat Apollonius 3, 1201. 


ἀλλ᾽ ὅτε δὴ ἴδε χῶρον, ὅτις márov ἔκτοθεν Tjev 
ἀνθρώπων, καθαρῇσιν ὑπεύδιος εἰαμενῇσιν. 


inde ἀποπατεῖν, quia alvum exoneraturi loca secreta quaerere 


solent. BRUNCK. 


BRA dn be d ib dila 








AD ECCLESIAZUSAS. 68 


321. ἐστὶν ἐν καλῷ 'Thesm. 292. ποῦ καθίζωμ᾽ ἐν καλῷ, τῶν 
ῥητόρων tv ἐξακούω; BRUNCK. 

428. νὴ τὸν Δί᾽, αὐτὸς δῆτ᾽ ἐκεῖνος Perperam vulgo hzc ver- 
ba Blepyro tribuuntur: alteri viro continuantur in À. recte. 
Sic Mysis in Terentii Andria 4, 6, 6. 


Quem video? estne hic Crito sobrinus Chrysidis ? 


Is est. 
Eun. 3, 4, 7. 
Sed quisnam a 'T'haide exit? 
Is est, annon est? ipsus est. BRUNCK. 


329. τοῦτο τὸ zvppóv] His significatur color muliebris pallae 
qua indutus est Blepyrus; quam priusquam discernat ille 
nescio quis, Blepyrum quem rubentem conspicit, a. Cinesia 
cinzedo concacatum fuisse arbitratur. Adposita nomini Κιρνη- - 
σίας in A. nota, οὗτος μαλακός. BRUNCK. 

330. Ultima hujus versus vox Blepyro vulgo tribuitur, sic 
scripta, πόθεν ; pro morata negatione, de qua vide not. ad 
Ran. 1455. Sed hic illa locum non habet, quum sequatur ab- 
soluta negatio οὐκ. BRUNCK. 

332. κροκωτίδιον Arnaldus Animadv. crit. p. 252. κροκώ- 
τιον R. κροκώπιον A.B.T. Ald. Conf. Lys. 47. 

333. σου] σοι T. 

342. τοῦτο] τοῦτό πω T. Ald. 

446. ἵεμαι Vulgo ἴεμαι. (ege R.. ἰέμην B. 

350. 6 τι] ὅσον B. 

352. eis A.B.R.T. eis τὴν Ald. 

354. νῦν A. a pr. m. B.R. νυνὶ Ald. 

355- €ykAeícac ] Scribendum ἐγκλήσασ᾽. 

356. Θρασύβουλος] De hoc 516 narrat scholiasta, οὗτος ἀντι- 
λέγειν μέλλων τοῖς Λακεδαιμονίοις πρέσβεσι περὶ σπονδῶν ἐληλυ- 
θόσιν, εἶτα δωροδοκήσας, ἀχράδας προσεποιήσατο βεβρωκέναι καὶ 
μὴ δύνασθαι λέγειν. SSimillima de ἀργυράγχῃ Demosthenis nar- 
ratio est apud Gellium N. A. 11, 9. 

Λακωνικοῖς ] λακωμανικοῖς R. 

362. ἄνθρωπος ᾿Αχραδούσιος idem valet quod v. 317. ὃ xo- 
zpeatos. PFinxit autem a praecedenti ἀχρὰς gentile nomen, 
quasi a pago aliquo Attico. Ita Berglerus, haud improbabili- 
ter. Pro vero tamen nomine hoc habet Stephanus, quem vide 


674 ANNOTATIONES 


in "Axpabots. Ssepe jocum petit e pagorum nominibus comicus. 
Vide not. ad Ran. 426. BRUNCK. 

ἁχραδούσιος ] Libri ἀχραδούσιος. 

364. καταπρώκτων κατὰ πρωκτῶν Α. κατὰ πρωκτὸν B. 

365. ᾿Αμύνων Scholiasta, ῥήτωρ ἡταιρηκὼς, οὐκ ἰατρὸς ᾿Αμύνων. 

466. ᾿Αντισθένη B. Vulgo ᾿Αντισθένην. 

467. ἁνὴρ] ἀνὴρ libri. 

στεναγμάτων Quia nimirum inter cacandum difficulter ege- 
rat. BERG. 

369. ὦ πότνι EiAe(0w'] Loquitur more tragicorum. Conf. 
Lys. 742. 

374. τὸ] τί B. δ᾽ om. A.B. 

χιτώνιον R. / Libri reliqui τριβώνιον. 

377. vi] AC A.B.R.T. νὴ τὸν ó(. Ald. 

378. ἡ μίλτος Vid. ad Acharn. 22. 

381. νῦν] νὴ 9€ R. 

382. μὰ τὸν Δί᾽ ἔχων μὰ τὸν AC Brunckius. Qui recte sen- 
sit non posse abesse ἔχων vel simile participium. | Sed proba- 
bilius videtur aliquid ante hunc versum excidisse. 

ἄλλο y ἢ Brunckius. ἄλλο ἢ A.B. ἄλλον ἢ R. Ald. 

484. ἦλθ᾽ ἀθρόος B. ἦλθεν ἀθρόος Α. ἦλθεν ἀθρόως R. Ald. 

πύκνα R. Vulgo πνύκα. 

485. πάντας σκυτοτόμοις R. et Suidas in σκυτοτόμος. πάντες 
σκυτοτόμοι vulgo. 

σκυτοτόμοις Dicit hoc, quia sutores albi essent, utpote qui 
sole non infuscantur, sed totos dies domi sedent et sub umbra 
opus faciunt. BERG. Galen. vol. 6, p. 47. ἐξ ἡλίου μελανό- 
της, ἐκ μακρᾶς σκιατροφίας λευκότης. 

401. ἁλεκτρυὼν ἀλεκτρυὼν libri. 

392. Parodia verborum /Eschyli ex Myrmidonibus, ᾿Αντί- 
Aox', ἀποίμωξόν με τοῦ τεθνηκότος | τὸν ζῶντα μᾶλλον. 

395. ξυνελέγη] συνελέγη T. 

400. οὐ om. A.T. ὡς B. 

404. μ᾽ ἐχρῆν] με χρῆν vulgo. με χρὴ R.T. 

σκόροδ᾽ ὁμοῦ τρίψαντ᾽ ὀπῷ Similiter Eubulus Comicus apud 
Athenseum 2. p. 66. κόκκον λαβοῦσα Κνίδιον, ἢ τοῦ πεπέριος, 
τρίψασ᾽ ὁμοῦ σμύρνῃ διάπαττε τὴν ὁδόν. Ceterum Neoclidis ocu- 
los non mitioribus medicamentis curasse fingitur /Esculapius in 


Pluto 718. BERG. 





AD ECCLESIAZUSAS. 615 


406. σαυτοῦ R. et Suidas in γλάμων. Vulgo σαυτῷ. 

410. μέντοὔφασκεν Similem crasin μέντοὐγὼ restitui. Ran. 
971. | | 

413. τετραστατήρου ] Per salutem, quse tanta pecunia constet, 
sine dubio vestes bonas intelhgit. BERG. — 

416. ἥλιος paz] Solstitio hiberno. KUST. 

417. ἡμῶν] ἂν ἡμῶν R. ἂν ὑμῶν οὐδένα βλάψοι ποτέ Suidas 
in κναφεύς. ἂν ὑμῶν οὐδὲν ἂν λάβοι ποτέ 1dem in τετραστατήρου. 

420. ἀποκλείῃ τῇ θύρᾳ Abreschius Lect. Aristen. 2. p. 270. 
ἀποκλίνῃ τῇ θύρᾳ vulgo et Suidas in τετραστατήρου. ἀποκλίνῃ 
τὴν θύραν Α. et Suidas in ἀλφιταμοιβούς. Vesp. 775. οὐδείς σ᾽ 
ἀποκλήσει θεσμοθέτης τῇ κιγκλίδι. Scribendum autem ἀκοκλήῃ. 

42 5. μακρὰ ] μακρὰν Y. 

426. Ναυσικύδους Scholiastes ait hunc fuisse ἀλφιταμοιβὸν 
ex quorundam sententia; quod verum puto. Nam idem patet 
ex Xenophonte Apomn. 2. [7, 6.1 ubi eum ex ἀλφιτοποιΐαις 
divitem esse factum scribit: εἶτ᾽ οὐκ οἷσθ᾽ ὅτι ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν τού- 
Tov ἀλφιτοποιΐας Ναυσικύδης οὐ μόνον ἑαυτόν τε καὶ τοὺς οἰκέτας 
τρέφει, ἀλλὰ καὶ πρὸς τούτοις καὶ ὗς πολλὰς καὶ βοῦς, καὶ περιποι- 
εἴται τοσαῦτα, ὡς καὶ τῇ πόλει πολλάκις λειτουργεῖν. BERG. De 
forma genitivi vid. ad Vesp. 74. 


427. εὐπρεπὴς (e)rpemis B.) νεανίας Praxagora, Blepyri 
uxor. 

428. ἀνεπήδησ᾽ R. ἀνεπήδησεν vulgo. 

Νικίᾳ] Nicias, cujus hic mentio, diversus est a nobili expedi- 
tionis Sieulae duce,,hujus forte nepos, ut censet Palmerius. 
BRUNCK. 

432. τὸ σκυτοτομικὸν πλῆθος, mulieres, oí ἐκ τῶν ἀγρῶν, viri. 

441. εἷναι πρᾶγμ᾽ ἔφη R. et Suidas in νουβυστικόν. ἔφη πρᾶγμ’ 
εἶναι T. Ald.^ 

442. κοὔτε τἀπόρρητ᾽ A.R. xobr àmóppyr Ald. καί ye ràmóp- 
py B. 

443. Θεσμοφόροιν] θεσμοφόρων A.B.T. 

444. βουλεύοντε editio Juntina a. 1525. ex R, qui βουλεύον- 
ται. δουλεύοντε A.B.T. Ald. Hoc versu desinit A. 

447. xpvo*' χρυσίον Suidas in συμβάλλειν. 


448. y post μόναις collocant B.T. Fortasse delenda parti- 
cula, ut illata ex v. 451. 


451. y R. Vulgo 7. 


6070 ΑΝΝΟΤ ΑΤΊΟΝΕΞ 


453. ἀλλὰ ἢ. Vulgo ἄλλα. 

πολλὰ B.R.T. πολλά τε Ald. 

455. γε B. Libri reliqui σε. 

456. ταύταις αὐταῖς B. 

460. és] eis libri. 

462. àpa Kusterus. Libri ἄρα, preter B, in quo interpola- 
tum ἔστι. à; 

464. ἀστενακτὶ B.T. et Suidas in h. v. ἀστενακτεὶ Ald. 

468. Biweiv] Libri κινεῖν, et κινῇς v. 470. 

469. 470. exciderunt ex Ald. Habent codices. Ex T. sup- 
plevit editio Juntina a. 1515. 

473. γε Suidas in γεραίτερος et μῶρα. Vulgo re. 

474. ὅσ᾽ àv ἀνόητ᾽ ἢ μῶρα Bentleius. ὅσ᾽ àv àvógraxtjuópa R. 
ὅσ᾽ ἀνόητα χ᾽ 7j μώρα Suidas in γεραίτερος: ὡς ἀνόητα x5) μῶρα 
idem in μῶρα. ἀνόηθ᾽ ὅσ᾽ ἂν καὶ μῶρα B. ὅσ᾽ ἂν ἀνόητα καὶ μῶρα 
Ald. Respicit autem his verbis ad Atheniensium δυσβουλίαν, 
quam propitia deorum voluntas soleret ἐπὶ τὸ βέλτιον τρέπειν, 
ut dixit Nub. 589. ad quem locum vide quae annotata sunt. 

478. Redit chorus mulierum ex concione. 

481. φύλαττε] φύλασσε B.T. σεαυτὸν pro σαυτὴν T. 

καταφυλάξῃ) φυλάξη Β.Γ. 

484. δ᾽ ἂν R. δ᾽ vulgo. δέ γ᾽ B. ( 

487. Indicavi lacunam. περιστρέφου addebat Hermannus. 

τἀκεῖσε Faber. Libri κἀκεῖσε. 

488. τὰκ δεξιᾶς R. τά T ἐκ δεξιᾶς vulgo. τά τ᾽ ἐκ δεξιὼν B. 

γενήσεται] γένηται B. | 

490. ὡρμώμεθ᾽ Portus. Libri ὁρμώμεθ᾽. 

495. καί] κέ ἢ. 

ἡμᾶς ὄψεται Hermannus. ὄψεθ᾽ ἡμᾶς libri, versu tetrametro 
πώγωνας-ς---ἡμᾶς. 

ἴσως κατείπη R. ἴσως κατέπτῃ Ald. ἴσω κατέπτῃ Y. εἴσω 
κατέπτη Β. 

496. εἶα] εἴα T. Ald. 

σκιᾶς) σκιᾷ B.T. 

504. ὦ γυναῖκες ἡμῖν Ἀ.  Legebatur ἡμῖν ὦ γυναῖκες. 

514. κατάκειται) Legebatur κεῖται. , 

515. ξύμφορον] συμφέρον T. 

ὑπακούειν Ἐ.Γ. ἐπακούειν Ald. 


518. πάσαις ἢ. Vulgo ἁπάσαις. 











AD ECCLESIAZUSAS. ΟἿ 


522. παρὰ R.T. Vulgo περί. 

527. ᾧχου σιωπῇ] ᾧχου σὺ καὶ πῇ Β. 

μου R. Vulgo μοι. 

530. οὐ] ἢν B. 

535. ἐχρῆν σ᾽ σ᾽ ἐχρῆν Β.Γ. 

536. ἐπιβαλοῦσα B.R.T. ἐπιλαβοῦσα Ald. 

537. προκείμενον] Verbum προκεῖσθαι de mortuo occurrit 
etiam in Av. 474. τὸν δὲ προκεῖσθαι πεμπταῖον. Res ipsa dice- 
batur πρόθεσις" Latine collocatio. BERG. 

538. στεφανώσασ᾽] Mortui nimirum olim coronari solebant : 
de quo more vide przeter alios Meursium ad Lycophron. v. 799. 
KUST. Hsc etiam ad mortuos pertinent. Corona et ampulla 
cum unguentis. Infra 1024. ad vetulam sepulchro maturam: 
καὶ ταινίωσαι, kal παράθου τὰς ληκύθους. Eurip. in Phoeniss. 
1626. ὃς ἂν νεκρὸν τόνδ᾽ ἢ καταστέφων ἁλῷ ἢ γῇ καλύπτων, θά- 
νατον ἀνταλλάξεται. BERG. 

540. ἀλεαίνοιμι ex ἢ. 1. memorat Phrynichus in Bekkeri 
Anecd. p. 14, 24. In ἀλέοιμι corruptum ib. p. 376, 1. 

ἠμπισχόμην)] ἠμπεσχόμην grammaticus Bekkeri p. 381, 25, 
non Suidas in ἀλεαίνοιμι. 

543. κατὰ Tí χ᾽ ἡ R. καὶ κατίσχ᾽ ἡ Ald. κἄστιχ᾽ ἡ V. κἄστι 
xi B. 

547. €kréa] ἑκτέον B. 

550. ἐγῴχόμην R. ἔγωγ᾽ φχόμην vulgo. ᾽γώ y ὠχόμην B. 

551. ἤδησθα Brunckius. Libri ἤδεισθα. 

556. τίνων B.R.Y. τίνος Ald. 

563. ἀφέλῃ ΒΓ. Vulgo ἀφέλῃς. 

564. 568. Hos versus choro recte tribuere videtur Brunckius. 
Versui 568. in R. praefixum ὁ aAAo,. 

569. τοῦθ᾽ ὥστε σέ ye μοι μαρτυρεῖν ἢ. τοῦθ᾽ ὥστ᾽ ἔμοιγε μαρ- 
τυρεῖν Ald. τοῦθ᾽ ὅστις γέ μοι μαρτυρεῖν T. τόνδ᾽ ὅστις ἄν μοι 
μαρτυρῇ Β. 

571. πυκνὴν B.R.T. πυκνὰν Ald. 

φιλόσοφον manifeste vitiosum. Corrigendum φιλόδημον. 

572. Probabile est haec quoque ad hexametri mensuram esse 
revocanda, φροντίδ᾽ ἐπισταμένην ταῖς σαῖσι φίλαισιν ἀμύνειν. Sic 
€horus mulierum in Lys. 712. φράζε ταῖς σαυτῆς φίλαις. 

574: γλώττης] Scribendum γνώμης cum Marklando ad Eurip. 
Suppl. 547. 

E 


078 ANNOTATIONES 


πολίτην δῆμον] Quem δᾶμον ἀστῶν dixit Pindarus Olymp. 
5» 33- 

576. — 5981. Hi versus sic potius sunt dividendi 

μυρίαισιν ὠφελίαισι βίου, δηλοῦν ὅτί περ δύναται. 

καιρὸς δέ" δεῖται γάρ τι σοφοῦ τινος ἐξευρήματος ἡ πόλις ἡμῶν. 
ἀλλὰ πέραινε μόνον 

μήτε δεδραμένα μήτ᾽ εἰρημένα πω πρότερον. 

μισοῦσι γὰρ ἢν τὰ παλαιὰ πολλάκις θεῶνται. 

576. ὠφελίαισι α. Vulgo εὐτυχίαισι. 

δηλοῦν] Corrigendum videtur δηλοῦσ᾽. 

δύναται. καιρὸς δέ. δεῖται Hermannus.  Legebatur δύναται 
καιρός. δεῖται ----. » 

577. τι Ald. τοι B.T. τοί ye R. 

578. πέραινε] /Eschylus in Pers. 701. εἰπὲ καὶ πέραινε ταῦτα. 
Euripides i in Ione 1348. λέγε, πέραινε σοὺς AF et apud co- 
micum sii quotieo, BERG. 

581. χρὴ B. χρῆν libri reliqui. 

582. χαρίτων μετέχει πλεῖστον) Subauditur μέρος, qua ellipsi 
nihil frequentius. Alibi id nomen expressum occurrit. Plenam 
locutionem observes in Pl. 226. 

ἡμῖν μετάσχῃ τοῦδε τοῦ πλούτου μέρος. 
Ran. 335. φιλοπαίγμονα τιμὰν, 
χαρίτων πλεῖστον ἔχουσαν 
μέρος. 
Qui locus nostro simillimus. BRUNCK. 

594. ἠθάσι] yp. ἤθεσι Β. Vid. Porson. ad Eur. Or. 264. 

585. rois B.R.T. τοῖς τ᾽ vulgo. 

589. Hoc dicit tanquam sententiam generalem, oratori esse 
auscultandum ; itaque in masculino genere loquitur, licet ipsa 
sit foemina. BERG. 

592. μηδὲ ταφῆναι) In Pluto 556. εἰ φεισάμενος καὶ μοχθήσας 
καταλείψει μηδὲ ταφῆναι. BERG. 

5905. κατέδει Brunckius. "Vulgo κατεδεῖ. 

σπέλεθον] σπελεθὸν R. et σπελεθῶν v. 395. Scribendum 7é- 
λεθον et πελέθων. Acharn. 1170. τῇ χειρὶ πέλεθον (libri sn, 
σπέλεθον) ἀρτίως κεχεσμένον. 

602. Δαρεικοὺς Aurei numi a Dario rege Persarum dicti. 
Vide Polluc. 4, 87. BERG. 

ἀφανῆ πλοῦτον] ἀφανὴς πλοῦτος precipue dicitur pecunia nu- 








ida e 








AD ECCLESIAZUSAS. 679 


merata, opponiturque fundis, agris, villis, aliisque bonis, quse 
vulgo immobilia vocantur. Vide Harpocrat. v. ἀφανὴς οὐσία. 
KUST. 

τοῦτ᾽] ταῦτ᾽ Brunckius. 

605. οὐδὲν B.R.T. οὐδ᾽ ἐν Ald. 

πενίᾳ] πνεύματι B.T. 

609. ὥταϊῖρ᾽ ὦ ’τέρ᾽ R. ὦ ᾽τὰν B. 

ότι. βούληται τοῦτον addunt Β.Γ. Ald. : om. R. et Suidas 
in σκαλαθῦραι. 

613. ξυγκαταδαρθών) ξυγκαταδραθών R.T. 

614. cvyk— Brunckius. £vyk— vulgo. In B.T. £vyxaraóap- 
θεῖν ex v. 613. 

615. οὐ R. εἰ vulgo. om. T. Idem ἴσασιν. 

616. ζητήσουσιν ex R. editio Juntina a. 1525. ζητοῦσιν T. 
Ald. 

619. συνῶμεν Brunckius. ξυνῶμεν vulgo. 

621. Hunc et seq. versum ad fidem codicis in integrum re- 
stitul, qui dimidia fere sui parte mutili erant. Sic legebantur : 
οὐχὶ μαχοῦνται ---- περὶ τοῦ ; — τοῦ μὴ ξυγκαταδαρθεῖν. 

καΐ σοι τοιοῦτον ὑπάρξει. 
In codice vero sic scripti sunt : 

οὐχὶ μαχοῦνται περί cov θάρρει. μὴ δείσης. οὐχὶ μαχοῦνται. 

περὶ τοῦ; ---- τοῦ μὴ ξυγκαταδαρθεῖν. καί σοι τοιοῦτον ὑπάρχει. 
Juxta codicis scripturam prior horum versuum totus est mu- 
heri.  Fraudi fuit librario prava lectio περί cov, pro περὶ τοῦ. 
Illud est etiam in edit. B. Junte. Αἱ Aldus dedit περί rov. 
Loquendi vices personis melius me divisisse arbitror, marito bis 
περὶ τοῦ ; tribuendo. Si priore loco dixisset mulier περί σου, 
nihil fuisset causze cur maritus iterum percontaretur περὶ ro); 
BRUNCK. Vera totius loci scriptura est in R, nisi quod 
priore loco περὶ σοῦ habet, persons autem sic distincte, ut 
οὐχὶ ---- δείσῃς Praxagors, οὐχὶ μαχοῦνται Blepyro tribuatur. 
οὐχὶ μαχοῦνται. περὶ σοῦ θάρρ᾽ εἰ μὴ δείσας οὐχὶ μαχοῦνται περὶ 
τοῦ. τοῦ μὴ ξυγκαταδαρθεῖν. καί σοι τοιοῦτον ὑπάρχειν TY. 

623. — 625. cum przsecedentibus verbis καί σοι τοιοῦτον ὑπάρ- 
χει Blepyro tribuit Ald. 8A. καί cot — mp. τὸ. μὲν — (8A. τὸ 
δὲ — βαδιοῦνται R. Veram personarum distinctionem servavit 
codex Monacensis. 

623. ὑμέτερον R.T. Vulgo ἡμέτερον. 

Yy2 


680 ANNOTA'TIONES 


625. τοὺς δὲ Bentleius, Brunckii editio et, ut videtur, R. δὲ 
rovs Ald. 

628. οἱ φαυλότεροι recte delet ''yrwhittus, versu probabiliter 
expleto κοὐκ ἐξέσται παρὰ τοῖσι καλοῖς kal τοῖς μεγάλοις kara- 
δαρθεῖν. Quid dici hic debuerit et per se manifestum est et 
magis etiam intelligetur comparatis versibus 702. — 706. 

629. χαρίσωνται] χαρίσονται R. 

630. Λυσικράτους} Deformem fuisse satis apparet : sic et infra 
ejus mentio v. 736. BERG. 

631. καταχήνη, κατάγελως. | Vide Vesp. 575. BERG. 

632. τῶν σφραγῖδας ἐχόντων} In Nubibus 331. BERG. 

633. Hunc versum om. B.T. 

ἐμβάδ᾽ ἔχων R. ἐμβάδι y vulgo. Similiter, sed. addito τὶς, 
Lysistr. 560. ὅταν ἀσπίδ᾽ ἔχων καὶ Γοργόνα τις κἄτ᾽ ὠνῆται kopa- 
κίνους. De nomine proprio aliquo restituendo non sine veri 
specie cogitarunt Bentleius, Reiskius, Bothius. Quorum Bo- 
thius ᾿Εμβαδίων corrigebat, quse conjectura ex Heinsii annota- 
tione ad corruptum Hesychii locum peti potuerat, ᾿Ε μβάδιον: 
παίζει ἐπὶ τούτου. ** Vid. Aristoph. in loco corrupto Eccles. 
* p. 452. ed. Wech." ᾿Ἐμβάδας a 'T'heopompo comico dictus 
est Meletus: vid. schol. Platon. Clark. p. 170. ed. Gaisford. 
(330. Bekk.) 

πρότερος] προτέρῳ Faber. 

634. διαπραξάμενος) παραταξάμενος B.T. 

636. γὰρ addidit Faber. 

πατέρας yàp ἅπαντας — νομιοῦσιν} Simillimum rei publiez 
Platonicz institutum est (vid. 5. p. 461.) et re vera fuit Ama- 
zonum, de quibus Strabo 11. p. 504. ἀναβαίνουσι δὲ κἀκεῖνοι (οἱ 
l'apyapets) κατὰ ἔθος τι παλαιὸν συνθύσοντές re kal συνεσόμενοι 
ταῖς γυναιξὶ τεκνοποιίας χάριν ἀφανῶς τε καὶ ἐν σκότει ὁ τυχὼν τῇ 
τυχούσῃ᾽ ἐγκύμονας δὲ ποιήσαντες ἀποπέμπουσιν. ai δ᾽ ὅτι μὲν ἂν 
θῆλυ τέκωσι, κατέχουσιν αὐταὶ, τὰ δ᾽ ἄρρενα κομίζουσιν ἐκείνοις 
ἐκτρέφειν" φκείωται δ᾽ ἕκαστος πρὸς ἕκαστον νομίζων υἱὸν διὰ τὴν 
ἄγνοιαν. | 

640. ἄγνως ex Brunckii editione relictum. Recte libri àyvós. 
Vid. Arcad. p. 93, 20. 

645. πάππαν με kaXot Brunckius. Libri πάπαν με καλεῖ 
(καλῇ Ald.). 

647. ᾿Αρίστυλλος] De hoc v. fragm. 456. 








AD ECCLESIAZUSAS. 681 


648. γ᾽ ἃν] μὰν Ald. 

650. δέος] δέος οὐ Β.Γ. 

ἐπεπόνθη Suidas in ἢ. v. ἐπεπονθειν R. ἐπεπόνθην Ald. 

652. δεκάπουν τὸ στοιχεῖον] Hoc explicat Casaubonus ad 
Athen. 6, 10. ubi scholiastem emendat, cujus nota sic scri- 
benda: 7j τοῦ ἡλίου σκιὰ, ὅταν ἢ δέκα ποδῶν. θέλει δὲ εἰπεῖν, ὅτε 
γίνεται ὀψέ. ---- Τὸ παλαιὸν oi καλοῦντες ἐπὶ δεῖπνον, καὶ oi 
καλούμενοι παρεσημαίνοντο τὴν σκιάν. καὶ οὕτως οἱ μὲν ἀνέμενον 
τοὺς κληθέντας, οἱ δ᾽ ἀπήεσαν ἐπὶ τὰς ἑστιάσεις" οὐδέπω τηρήσεως 
οὔσης ἑτέρας, ἀφ᾽ ἧς οἷόν τε ἦν τεκμήρασθαι εἰς πόσας ὥρας προήκει. 
Huc respexisse videtur Pollux 6, 44. τῇ σκιᾷ δ᾽ ἐτεκμαίροντο τὸν 
καιρὸν τῆς ἐπὶ τὸ δεῖπνον ὁδοῦ, ἣν καὶ στοιχεῖον ἐκάλουν. καὶ ἔδει 
σπεύδειν, εἰ δεκάπουν τὸ στοιχεῖον εἴη. BRUNCK. 

λιπαρῶς] λιπαρὸν B. ϑουθοπάϊπι λιπαρῷ cum  Bent- 
leio. 

657. τουτὶ δὲ πόσους Faber. τουτὶ πόσους Ald. τουτὶ τ᾽ οὐπος R. 
τουτὶ ποσσ᾽ Γ. 

ἐπιτρίψει] Omnes certe sycophantas, quorum Athenis erat 
uberrimus proventus, qui ex ea re victum sibi quserebant: ut 
ille qui in Pluto introducitur v. 851. BERG. 

658. om. T. 

ταύτῃ γνώμην] Legebatur ταύτην γνώμην. ταύτῃ γνώμῃ y 'Tou- 
pius Emend. vol. 1. p. 200. comparato Soph. Philoct. 1448. 
κἀγὼ γνώμῃ ταύτῃ τίθεμαι. 

659. οὕνεκα Brunckius. Libri εἵνεκα. 

662. Choro tribuit R. 

$pacáre μοι] Dicat mihi aliquis. 

663. αἰκίας] Subauditur τὴν δίκην seu potius τὸ τίμημα. Pl. 480. 
τί δῆτά σοι τίμημ᾽ ἐπιγράψω τῇ δίκῃ; BRUNCK. αἰκείας R. 

τύπτοντες B.R.T. κλέπτοντες Ald. 

665. ἀπὸ τῆς μάζης] In Lacedaemone, ubi communiter vesce- 
bantur cives, quem morem Praxagora Athenis etiam vult in- 
troducere, mos fuit ita mulctare. Nicocles apud Athenzum 3. 
p. 141. διακούσας δὲ πάντων ὃ "Edopos ἤτοι ἀπέλυσεν, 1) κατεδί- 
κασεν" ὃ δὲ νικήσας ἐζημίωσεν ἐλαφρῶς ἤτοι κάμμασιν ἢ καμμα- 
τίσι. Sunt autem ista liba quzedam, aut placente. BERG. 

ταύτην) Scribendum ταύτης cum R. 

666. αὖθις additum ex R. 

667. κλέψει μετὸν αὐτῷ Brunckius. κλέψαι μετὸν αὐτῷ R. 


Yy3 


682 ANNOTA'TIONES 


et Suidas in μετόν. κλέψαι per αὐτῷ V. κλέψαιμι τὸ ᾿᾽μαυτοῦ 
Ald. 

671. ἐκείνου κομιεῖται R.F. — Vulgo κομιεῖται ἐκείνου. 

672. κυβεύσουσ᾽] κυβεύσουσιν B. 

ἅνθρωποι] ἄνθρωποι libri. 

675. ἀλλήλους} Scribendum ἀλλήλων.  Accusativo si uti 
voluisset poeta, ὡς ἀλλήλους potius dixisset. 

676. στοιὰς] στοὰς Β.Γ. hic et infra, et Suidas in ἀνδρῶνα. 
Vid. Elmsl. ad Eurip. Heracl. 431. 

681. κληρωτήρια) Urnas, in quas sortes conjiciuntur in sorti- 
tione judicum. BERG. Apud alium neminem e veteribus At- 
ticis hoc vocabulum legere memini ; sed a Polluce 10, 61. af- 
fertur ex Aristophanis Γήρᾳ; quanquam ambigit Pollux num 
sitellam ibi significet an locum illum ubi sortiri solerent. De 
loco etiam Phrynichus accepisse videtur in Bekkeri Anecd. 
Ρ. 47. 15. κληρωτήρια : ἔνθα κληροῦνται οἱ δικασταί. Alo loco 
(9, 44.) Pollux ipse κληρωτήριον explicat locum ἵνα οἱ κληρωταὶ 
(sortitores) συνεκάθιζον. Sed loquitur ibi in universum de 
urbium edificiis, non de Athenis solum, quamobrem incertissi- 
mum mihi videtur num locus aliquis hoc nomine Athenis fuerit. 
SCHOEMANN. de sortit. judicum p. 27. 

és T. eis vulgo. 

καταθήσω] καθήσω R. 

682. παρ᾽ “Δρμοδίῳ] Sic ἑξῆς ᾿Αριστογείτονι Lys. 633. 

683. ἐν ὁποίῳ γράμματι δειπνεῖ] Ad. hujus loci illustrationem 
faciunt quae schol. et nos notavimus ad Plut. 277. et 973. KUSTT. 
Scholia: δέον εἰπεῖν δικάζει, εἶπε δειπνεῖ. Sic in Pluto 973. 
ἀλλ᾽ οὐ λαχοῦσ᾽ ἔπιες ἐν τῷ γράμματι; BERG. 

684. ἐκ τοῦ Bijra] Làteris distinguebantur loca, ubi jus dice- 
batur. Vide ad locum modo citatum. BERG. 

685. τὴν βασίλειον] Quia incipit a 8. BERG. 

τὸν δὲ θῆτ᾽ ἐστι παρ᾽ αὐτὴν T. τοὺς δ᾽ ἐκ τοῦ θῆτα παρ᾽ αὐτὴν B. 

686. τὴν στοιὰν τὴν ἀλφιτόπωλινἹ Porticus nimirum olim 
Athenis fuit, ᾿Αλφιτόπωλις dicta, quod farinze illic venderentur. 
Hesychius: ᾿Αλφίτων στοὰ, ἐν ᾿Αθήναις, ἐν ἣ rà ἄλφιτα ἐπω- 
λεῖτο. Hujus porticus etiam meminit schol. ad Acharn. 547. 
et Eustathius ad Iliad. A. p. 868, 37. KUST. 

688. τούτους] τούτοις R. 

ἅπαντες B.R. et Suidas in κληρώσω. | Vulgo ἅπαντας. 








AD ECCLESIAZUSAS. 688 


691. στεφάνῳ — δᾷδα] Coronas gestabant et facem, cum 
irent comissatum, . Vid. Plut. 1042. BERG. 

694. δείπνου] τοῦ δείπνου R. et Suidas in δίοδοι et προσπί- 
πτουσαι. 

702. εὐπρεπέσιν δ᾽ Bentleius. δ᾽ εὐπρεπέσιν libri. 

708. διφόρου συκῆς. Palmerius dicit intelligi τὸ πέος propter 
geminos testiculos ab radicibus ejus pendentes, et alludi ad 
ficus, quae dicantur διφόροι, quia combinatos fructus ferant. 
Quse expositio, etsi non nimis apta videatur, tamen potest ut- 
cunque confirmari ex isto comici in Pace 1349. ro) μὲν μέγα kai 
παχὺ, τῆς δ᾽ ἡδὺ τὸ σῦκον. nam ibi intelliguntur partes genitales. 
BERG. Affert hunc locum Athenzeus 3. p. 77 d. 

711. τἄρ᾽ Brunckius et, ut videtur, R. Vulgo ἄρ᾽. 

716. τήμερον Brunckius. | Libri σήμερον. 

719. rovroyí Bentleius. rovrorí R. Vulgo τοῦτο τί. 

720. αὗται] Hase quae prsesentes sunt chori mulieres et totius 
urbis mulieres repraesentant. 

721. — 724. alii personze tribuit R. 

724. κατωνάκη servorum est vestis. Hic metonymice ponitur 
res pro persona, qua re utitur, ut supra 633. ἐμβάς. κατωνάκῃ 
valet igitur τῶν δούλων χάριν.  Mentio κατωνακῶν in Lys. v. 
1151. ad quem locum respexit Hesychius. Ad metonymiam 
non adtenderant, nec ad usum dativi personam significantis pro 
genitivo cum ellipsi nominis χάριν, qui hoc aliter acceperunt. 
BRUNCK. Dativum parum probabiliter explicat Brunckius. 
Recte Dobrzsus. ** Lego κατωνάκην (uf sunt ai κατωνάκαι), 
* qua constructione μοιχὸν Acharn. 849. σκάφιον 'lThesm. 
“ 858." | 

727. Post hunc versum addidi χοροῦ ex R. De quo dictum 
in annotationibus ad Plutum p. 23. 

728. 729. libri Praxagors tribuunt. Correxit Faber. 

730. Supellectilem suam foras effert quidam, eamque ordine 
disponit ante szedes.  Alloquitur autem singula vasa, ut in co- 
moedia, tanquam essent homines: assignatque singulis locum 
et officia, qualia in pompis et sacrificiis esse solebant quarun- 
dam personarum. Nam istud omnino tenendum, hzec ad imi- 
tationem pompse fieri. . Hinc infra 756. quidam ista videns 
dicit: οὔτι μὴ Ἱέρωνι τῷ κήρυκι πομπὴ πέμπεται; Quodnam 
autem sit vas illud, quod primum effert, et κιναχύραν vocat, 


Yy4 


084 ANNOTATIONES 


incertum est; Faber admodum verisimiliter putat esse críbri 
genus, adductus, credo, etymologia vocis, παρὰ τὸ κινεῖν ἄχυρα. 
BERG.  Scholiastze κιναχύρα est ὄνομα δούλης. BRUNCK. 

καλὴ καλῶς] Pace 1330. χὥπως μετ᾽ ἐμοῦ καλὴ καλῶς κατακεί- 
ce. Plautus Asin. 3, 3, I sane bella belle. Curcul. 4, 2, Se- 
quere istum bella belle. BRUNCK. 

732. κανηφορῇς] De virginibus canephoris vide Meurs. Pan- 
athen. c. 22. BRUNCK. 

734. Ouppooópos] Scholia ad Av. 1550. ταῖς yàp κανηφόροις 
σκιάδειον καὶ δίφρον ἀκολουθεῖ τις ἔχουσα. BERG. 

735. οὐδ᾽ ἂν ei] Id est ὥστ᾽ οὐκ ἂν εἴης μελαντέρα οὐδ᾽ ἂν 
εἰ — qus tam mira est ellipsis, ut aliquid. excidisse suspicer. 
Quze ettam Dobrzei sententia aliquando fuit. 

736. ἕψουσ᾽ Suidas in Λυσικράτης. | Scribebatur ἑψοῦσ᾽. 

Λυσικράτης Lysicrates hic a comico ut mollis ridetur. Sole- 
bant enim olim homines effoeminati, et muliercularum amori 
plus nimio dediti, ingravescente jam setate, capitis nivem phar- 
maco quodam sive pigmento celare, capillosque nigro colore 
inficere, ut juniores viderentur: qua de re passim exstant apud 
scriptores veteres testimonia. Unum tantum hic adducam lo- 
cum ex Sereno Sammonico de Medicina, p. 2. ed. Amstel. qui 
apprime huc facit. 

Quos pudet «tatis longce, quos sancta senectus 
Offendit, cupiunt properos abscondere canos, 
Et nigrum crinem fuco simulare doloso. 
Et paulo post : 
Preterea niveum poterit depellere crinem, 
Resina ex fücili cera 'viscoque coacta. KUST. 
Lysicrates supra memoratus v. 630. 

738. De Hydriaphoris videndus Meursius Panathen. cap. 21. 

BRUNCK. 
- 739. ἡ κιθαρῳδός) Gallinaceum intelligit, qui ὄρθριος dócv 
dormientes e somno excitat. Hunc v. 30. prseconis nomine 
designat mulier: hic citharcedus est, unde intelligendus jocus 
in ὄρθριον νόμον, quo adluditur ad musicum modum, qui óp- 
θιος appellatur. BRUNCK. 

741. ἀωρὶ νύκτωρ R. et Suidas in ὄρθριος νόμος. ἀωρὶ νυκτῶν 
vulgo. Formula illa in ἀώριον νύκτωρ corrupta in Bekkeri 
Anecd. p. 476, 11. Quod Suidas in ἀωρία citavit sine nomine 











AD ECCLESIAZUSAS. 685 


scriptoris ἀωρὶ τῶν νυκτῶν, ad locum Aristophanis male retulit 
Kusterus. Id ex Procopio sumptum esse potest, cujus vide 
Bell. Gotth. p. 473 a. et 486 d. Idem scriptor ἀωρὶ νύκτωρ quo- 
que dixit Histor. arc. p. 39 a. 

742. τὴν σκάφην] Qua significatione σκάφην accipi debeat, 
valde incertum est. Meursius loco modo citato et Lect. Att. 4, 
8. ligonem esse ait : alii imactram, in qua pinsitur farina. Hoc 
adfirmare videntur excerpta e Photii lexico prolata ab Hesychii 
interprete ad σκαφηφόροι: illud vero probabile reddit quod 
docet Harpocratio in Μετοίκιον : ἐκάλουν δὲ oi κωμικοὶ σκαφέας 
τοὺς μετοίκους, ἐπεὶ ἐν ταῖς πομπαῖς τὰς σκάφας ἐκόμιζον οὗτοι. 
Sane σκαφεὺς fossorem notat, cujus instrumentum est /ipo. 
Sed hoc comicze licentize esse possit. Altera acceptio probabi- 
hor mihi videtur. BRUNCK. 

743. θαλλοὶ] Fortasse scopse sunt e vimine oleagino. DO- 
BRJEUS. 

744. τὼ τρίποδ᾽ Id est mensas tripedes. "Vide Polluc. 10, 
8o. KUST. Vid. v. 787. 

746. ἄλλος φειδωλός prescriptum in R. 

748. οὐδέποτέ γ᾽ Porsonus. γ᾽ οὐδέποτ᾽ vulgo. 

751. οὕτως additum ex R. et Suida in οὐδὲν πρὸς ἔπος et 
οὑτοσί. 

752. Scribendum πρὶν ἂν cum Porsono. Omissum ἂν non 
potest defendi exemplo ex anapeestis tetrametris petito v. 629. 

756. οὔ τι μὴ insolenter dictum eo significatu quo ἄρα μή dici 
solet. Recte fortasse Brunckius οὔ τί zov. Nam μή ex glos- 
semate esse potest: vid. ad Nub. 1260. "Vulgata scriptura 
utitur Priscianus 18. p. 1196. 

757. πομπὴν πέμπετε B.T. πομπὴ πέμπεται Ald. πομπὴ πέμ.- 
sere editio Juntina a. 1525. et Priscianus. 

758. ἀλλ᾽ ἀποφέρειν] ἀλλὰ φέρειν R.T. 

759. ἐς ΒΓ. eis Ald. 

769. ov] οὐδὲ R. 

770. πρὶν ἄν y ] πρίν γ᾽ àv Y. 

772. ἐπειθόμην] ἂν ἐπιθόμην Brunckius. 

776. σέ y B.R.T. σ᾽ Ald. 

779. νὴ AC] vij Δία vulgo. νὴ 9€ R. Vid. ad Eq. 319. 

780. τῶν om. T. 

χειρῶν ye τῶν ἀγαλμάτων Reiskius. χειρῶν τε τῶν ἀγαλμά- 


686 ANNOTA'TIONES 


των R. χειρῶν τε kai τἀγάλματα Y. χειρῶν τε καὶ, omisso ἀγαλ- 
μάτων, Ald. 

782. τὴν χεῖρ᾽ ὑπτίαν] Idem quod τὴν χεῖρα κοίλην "Thesm. 
937. BRUNCK. 

7984. ἔα (id est à) με] σύ ye ἔα B. 

785. συνδετέα] συνδοτέα R. Ald. 

791. εἰ — πολλάκις] De hoc usu adverbii πολλάκις vid. Hein- 
dorf. ad Platon. Phaedon. (p. 60 e.) p. r9. 

792. διάξειεν γαλῆ) Nimirum γαλῆς transcursus per viam, vel 
occursus, mali ominis loco habebatur: ut patet ex Theophr. 
Charact. c. 6. περὶ δεισιδαιμονίας. KUST. 

793. ἂν] ἄρ᾽ R.- 

ἐσφέροντες] εἰσφέροντες libri. 

795. καταθείην Brunckius. Libri καταθείμην. 

μὴ yàp οὐ λάβοις ὅποι] Concisa phrasis est et elliptica, sic 
supplenda: ἀλλὰ δέδοικα μὴ οὐκ ἔχῃς ὅποι λάβοις.  T'ümes me 
habeas ubi deponas : at eoo tibi timeo, vel, tàme vero potius, ne 
habeas ubi capere possis. Dixerat supra idem homo v. 778. 
ἀλλὰ λαμβάνειν ἡμᾶς μόνον δεῖ. BRUNCK. λάβῃς Heindorfius 
ad Platon. Phaedon. p. 36. 

796. ἔνης] ἔνην B. 

797. ταχὺ R. et Suidas in ἔνη. Vulgo ταχεῖς. 

800. ἢν δὲ μὴ κομίσωσι ex superiore versu repetitum videri 
potest. ἢν δὲ κωλύσωσι Dobrzeus. 

806. πάνυ γ᾽ ἂν οὖν ᾿Αντισθένης) Ironice. Vult autem dicere : 
Hunc Antisthenem, quamvis alias segre possit cacare, tamen 
libentius vel triginta dies cacaturum, quam bona sua in com- 
mune allaturum. De Antisthene tanquam difficulter et cum 
gemitu egerente excrementa v. 366. οὗτος yàp ἀνὴρ ἕνεκά ye 
στεναγμάτων, οἷδε τί πρωκτὸς βούλεται χεζητιῶν. ita enim. illum 
recte accepit Palmerius. BERG. 

810. Liber Ravennas αὐτοῖσιν εἰσοίσει τι: πλείω Καλλίου. 


unde correxi scripturam vulgatam αὐτοῖσιν εἰσοίσει τι πλείω 
ἴον 


(πλεῖον B. πλείω Γ΄.) Καλλίου. 

811. ἅνθρωπος) ὥνθρωπος vel ὥνθρωπος libri. 

814. οὕδοξε] οὐδοξε R. ἅ ᾽δοξε rà B. 

τὸ περὶ τῶν ἁλῶν]ὕ Scholia: ἐψηφίσαντο γὰρ αὐτοὺς εὐωνοτέ- 
ρους εἶναι, καὶ τὸ ψήφισμα ἄκυρον γέγονε. 








AD ECCLESIAZUSAS. 081 


815. τοὺς χαλκοῦς) Vid. ad Ran. 720. 

818. μεστὴν ἀπῇρα τὴν γνάθον] Citat locum hunc Pollux 9, 
92. Ut autem hzc recte intelligantur, sciendum est morem 
olim fuisse Athenis hominum viliorum et sordidiorum, qui in 
foro res venales habebant, ut pecunias ex venditione collectas 
in os et buccam conderent. Patet hoc etiam ex alio fragmento 
comici nostri, quod legitur apud Pollucem 9, 63. διώβολον, 
ὅπερ λοιπὸν μόνον ἦν ἐν τῇ γνάθῳ. Clare etiam 'T'heophrast. in 
Charact. c. 6. περὶ ἀπονοίας, circa fin. καὶ τοὺς τόκους ἀπὸ τοῦ ἐμπο- 
λήματος εἰς τὴν γνάθον ἐκλέγειν. Vide ibi Casaubonum [p. 96. 
ed. Fisch.], qui plura de hoc more docte ibi notavit. KUST. 
Vid. Vesp. 791. Av. 503. 

821. àvékpay ] évéxpay T. 

822. χαλκὸν codex Pollucis 9, 93. Legebatur χαλκοῦν, quod 
habet Suidas in ὑπέχοντος. 

823. ἡμεῖς om. Ald. 

825. τετταρακοστῆς Brunckius. Libri τεσσαρακοστῆς. 

ἐπόρισ᾽ B.R. εὐπόρισ᾽ Ald. 

Εὐριπίδης "ragici filium intelligit Boeckhius 1n CEcon. civ. 
Athen. vol. 2. p. 27. ubi de hac εἰσφορᾷ agit. 

826. κεὐθὺς Kusterus. Libri καὐθύς. 

827. ἐφαίνετο] ἐμφαίνεται B.T. 

828. ὁ Διὸς Κόρινθος] Vid. ad Ran. 439. 

828. xarenírrov] Ut antea laudibus eum quasi auro ornabant, 
ita postea maledictis quasi pice nigra deformabaut. BERG. 

831. às R. Vulgo ἅς γ᾽. 

832. κατουρήσωσι] κατουρήσουσι B.R.T. 

836. ὑμῖν Faber. Libri ἡμῖν. 

837. ὅπου Brunckius. — Libri ὅποι. 

838. Seribebatur ἐπινενασμέναι. | Recte Brunckius conjecit 
ἐπινενησμέναι. Phrynichus in Bekkeri Anecd. p. 13, 24. 'Aya- 
θῶν πάντων ἐπινένηται ἡ τράπεζα : ἀντὶ τοῦ ἐπισεσώρευται, 
μεμέστωται. ἐπινενασμέναι Suidas in ἢ. v. Conf. ad Nub. 
1203. 

840. vevacuévat] Vox heec mihi suspecta est, non solum quia 
proxime ante praecessit, émw. ; sed etiam, quia κλίνας non recte 
dixeris, νενασμένας δαπίδων, i. e. tapetibus vefertas (vel unus 
enim tapes lecto insternendo sufficit) sed δαπίσιν ἐστρωμένας, 
fapetibus stratas, vel ornatas : quomodo Aristoph. forte scrip- 


1 


088 ANNOTA'TIONES 


sit. KUST. κεκασμέναι Bothius. Quod verbum, quatenus 
implendi inest significatio, cum genitivo construi potuit. Cum 
dativo est in Eq. 685. πανουργίαις κεκασμένον. 

841. κρατῆρα συγκιρνᾶσιν] Scribendum κρατῆρας ἐγκιρνᾶσιν 
cum Dawesio. 

842. écrüo" R.T. ἑστῶσ᾽ Ald. 

843. πόπανα] Athenzeus 3. p. 110 a. memorize errore, ut vi- 
detur, μνημονεύει δὲ τοῦ Xayávov ᾿Αριστοφάνης ἐν ᾿Εἰκκλησιαζού- 
cats φάσκων ““ λάγανα πέττεται." 

844. φρύγεται R. φρύσσεται B. φρύγονται Ald. 

846. Σμοῖος] Libri et Suidas in ἢ. v. Σμοιὸς accentu vitioso, 
de quo dixi in "Thesauro Stephani s. v. Botos. 

847. Per rà τρυβλία innuitur rà αἰδοῖα. Smoeus autem inter 
equites meruerat, aut huic militia nomen suum dederat, in 
quam forte acceptus non fuerat; ideo mentione ἱππικῆς στολῆς 
eum notat comicus. BRUNCK. τρύβλια R. et Ald. 

848. Γέρων] Vulgo γέρων. Γέρων nomen proprium exstat in 
inscriptione apud Boeckh. vol. i. p. 490. Olim conjeceram 
Γέρης. ΤῊ. Bergkius aliquando de Πέρων cogitabat, memorato 
apud Athen. 15. p. 689. 69o. 

κονίποδα] κονίποδας Brunckius. Poterat etiam κονίποδε. 

849. καχάζων B.R. . Vulgo καγχάζων. 

854. ταῦτα τῇ πόλει] τῇ πόλει ταῦτα (ταυτὶ B.) T. 

857. πρίν γ᾽ av B. πρίν y vulgo. Scribendum πρὶν ἂν ----. 

866. ἐσφερόντων εἰσφερόντων libri. 

867. Σίκων] σίμων Β.  Sicon nomen servile satis aliunde no- 
tum. Vid. ad Fragm. p. 562. Cum eo compositum Αἰολοσί- 
κῶνος nomen, quo inscripta fuit Aristophanis comoedia. 

868. παμπησίαν schol. τὴν πᾶσαν κτῆσιν. πᾶσαν τὴν ὕπαρξιν. 
Huc respexit Pollux 10, 12. Sed παμπησία, non minus quam 
παγκληρία, vox est tragica, et sermone vulgi haud frequentata. 
'Talibus cum in aliis fabulis, tum in hac maxime, multis utitur 
comicus. /Eschylus S. 'Theb. 819. διέλαχον σφυρηλάτῳ Σκύθῃ, 
σιδήρῳ κτημάτων παμπησίαν. Euripides Ione 1316. ὅσ᾽ ἀσπὶς, 
ἔγχος θ᾽, ἥθε σοι παμπησία. BRUNCK. 

873. τοῖσδε δὲ Brunckius. τοῖς δέ ye libri. 

877. Tp. Id est, γραῦς, vetula. Hsec vult allicere sibi ado- 
lescentulum aliquem. | Geruntur autem nunc illa, quse prz- 
dixit Praxagora superius, cum aiebat se mulieres facturam 








AD ECCLESIAZUSAS. 689 


communes v. 614. kai ταύτας κοινὰς ποιῶ. Et quia omnes erant 
properaturi ad puellas et formosas, ita rem se ordinaturam 
dicit v. 617. αἱ φαυλότεραι etc. et v. 692. ai δὲ γυναῖκες etc. 
BERG. 

ποθ᾽ ἅνδρες ποτ᾽ ἄνδρες vulgo. ποθ᾽ ἄνδρες (cum spiritu 
leni) R. 

ἥκουσιν Brunckius. Libri ἥξουσιν. 

881. παίζουσ᾽, ὅπως ἂν περιλάβοιμ᾽ Lege παίζουσα' πῶς àv 
περιβάλοιμ᾽ — . Verbum venatorium. V. Solon. Plutarchi in 
vita p. 86 a. Menand. Polluc. 10, 132. DOBRJEUS. παρα- 
λάβοιμ᾽ B. 

885. épijuas] Vid. Vesp. 634. 

890. κἀποχώρησον ἢ. Vulgo κἀπιχώρησον. 

896. πεπείροις Metaphora a fructibus. Xenarch. comicus 
apud Athenzum p. 569. B. Νέᾳ, παλαιᾷ, μεσοκόπῳ, πεπαιτέρᾳ. 
loquitur autem de meretricibus. BERG. πεπείΐραις R. πεπείροις 
Suidas in πέπειρος. 

897. τις Portus. τοι libri et Suidas. 

898. Scribendum μᾶλλον ἢ ᾽γὼ | τὸν φίλον γ᾽ ᾧπερ ξυνείην. 

9oo. ταῖς] Libri ταῖσι. Cantica haec 9oo. — 923. frustra a 
quibusdam ad antistrophiee responsionis sequalitatem | sunt 
revocata. 

902. ἁπαλοῖσι R. ἁπαλοῖς vulgo. 

μηροῖς B.T. μηρίοις R. Ald. 

905. τῷ θανάτῳ μέλημα] Eleganter sic dicitur vetula, et jam 
decrepita mulier: quasi dicas, cura et delicium mortis. Nam 
puella dici solent μελήματα νεανιῶν, curc& juvenum: quo le- 
pide allusit Aristoph. KUS'T. Sic infra 972. adolescens ad 
puellam : à χρυσοδαίδαλτον ἐμὸν μέλημα. BERG. 

906. Anus istze imprecationes subobscurz sunt, quibus lu- 
minis adtulit quantum potuit Bisetus. Quemadmodum ille, 
per τὸ τρῆμα intelligo τὸ αἰδοῖον : hoc enim puellis etiam accidit, 
quarum labefactata valetudo. ἐπίκλιντρον pars est lecti, ad 
quam pulvinum ponebant sustinendo capiti, qua de re vide 
Salmasium ad H. A. p. 63. cetera sensu naturali accipio: e£ 
anguem pro mentula àn lecto reperias. BRUNCK. 

907. ἀποβάλοιο Bothius. ἀποβάλοις libri et Suidas in ém(- 
κλιντρον. 

910. Versus non integer. 


000 ANNOTATIONES 


προσελκύσαιο] προσελκύσαι T. προσελκύσαις B. 

912. πείσομαι] πειράσομαι B.T. 

μοὐταῖρος R. μου ro?pos vulgo. 

913. 914. μόνη — λέγειν] Versibus his, quos interpolatos 
esse manifestum est, nihil profuerunt conjecturze critico- 
rum. 

914. οὐδέν με ταῦτα] οὐδέν μετὰ ταῦτα B.T. et fortasse R. 
Dobrseus καὶ τἄλλα μ᾽ οὐδὲν τὰ μετὰ ταῦτα δεῖ λέγειν. 

916. τὸν ᾿Ορθαγόραν Quasi dicat: κάλει τινὰ, ὀρθὸν τὸ ai- 
δοῖον ἔχοντα. Hoc videtur voluisse schol., cum scribit: 'Op- 
θαγόραν δὲ, τὸ αἰδοῖον. qui forte scripserat: ὀρθὸν τὸ αἰδοῖον 
ἔχοντα. aut simili modo. BERG. — Vide Hesychii interpretes 
ad glossas 'Op0árgs, ὀρθαγορίσκος. BRUNCK. 

ὅπως] οὕτως Faber. Quocum Brunckius comparavit "Thesm. 
469. οὕτως ὀναίμην τῶν τέκνων. ; 

919. κνησιῇς, pruris. Ejusdem originis sunt κατακέκνησμαι 
et κνησμὸς in Pl. 973. BRUNCK. 

920. λάβδα (λάμβδα R.) κατὰ τοὺς Λεσβίους] Pro λειχάζειν 
κατὰ τοὺς Λεσβίους i. e. λεσβιάζειν" propter primam literam A. 
BERG. Vide Vesp. 1346. et not. ad Ran. 1308. BRUNCK. 
Cf. 'T'oup. Em. in Suid. vol. 2. p. 168 sq. 

923. ἀπολήψει] Fortasse ἀπολάψει scripsit. 

926. οὔκουν ἐπ᾽ ἐκφοράν ye] Imo ad. auferendum aliquid. ve- 
niet. Schola: ὅτι τῶν γραϊδίων ἐκφέρουσι τὴν οὐσίαν οἱ ἐρώμε- 
νοι. Sicut in Pluto v. 1008. ubi cum vetula dixisset de ado- 
lescente, qui ipsam lucri caussa amare se simulabat, ἐπὶ τὴν θύ- 
pav ἐβάδιζεν αἰεὶ τὴν ἐμήν, alter ἐπ᾽ ἐκφορὰν inquit. BERG. 
Interpretatio parum probabilis. "Vid. Hemst. ad locum Pluti. 

927. ypat καινὰ R. ypakatra T. γραῦς τάλαινα Ald. γραῦς μαι- 
vás B. 

929. Tp. ἡ Ὕχουσα — Ne. τί μοι ---- Ip. σὺ δὲ — Ne. ἐγώ; Vp 
ᾷδω — φίλῳ edd. ante Brunckium. |. Correxit etiam Bentleius. 

933. δείξει] δόξει R..T. 

938. — 941. Ex his metris scolia componi solebant, quo- 
rum exempla vide apud Athenzeum. 

939. μὴ 0e. Elmsleius. | Libri μηδέν. 

940. πρεσβυτέραν Bothius. Libri πρεσβύτερον. 

943. τἀπὶ Χαριξένης] Etymologus p. 367, 21. 'Ezi Xapi£érys. 
αὐλητρὶς ἡ Χαριξένη ἀρχαία, καὶ ποιήτρια κρουμάτων" οἱ δὲ, μελο- 


— Dee 


2 EE dies. i 


dll sb cdit" o 














AD ECCLESIAZUSAS. 691 


ποιόν. Θεόπομπος Σειρῆσιν, Αὐλεῖ yàp σαπρὰ αὕτη ye κρουμάτια 
τὰ ἐπὶ Χαριξένης. ᾿Αριστοφάνης" οὐ τὰ κατὰ μισθὸν, ἀλλ᾽ οἷον καὶ 
ἄλλα τινά. Hc ultima sunt corruptissima. Nam post vocem 
᾿Αριστοφάνης subjecerat procul dubio Etymologus locum hunc 
Aristophanis ex Eccles.: o? yàp etc. Sed his nescio quo casu 
ejectis, alia illuc intrusa fuerunt, quae minime pertinent ad ar- 
tieulum ibi propositum, sed potius ad vocem ᾿Επίχειρα, quae 
apud Etymologum proxime sequitur. Sed hsec obiter. Hesy- 
chius: 'Ezi Χαριξένης : ἐπὶ μωρίας ἡ Χαριξένη διεβεβόητο, ἀρ- 
χαία οὖσα. ἔνιοι δὲ καὶ ποιήτριαν αὐτὴν ἐρωτικῶν λέγουσιν. ἔστι 
δὲ καὶ παροιμία, οἷα τὰ ἐπὶ Χαριξένης. | Vide etiam Eustath. ad 
Il. 8. p: 326. et Suidam v. Χαριξένη. KUST. 

946. δράσει Brunckius tacite. Vulgo δράσεις. 

948. πάλαι ποθῶν] ποθῶν πάλιν B.T. 

950. μενεῖν] Vulgo μένειν. 

952. ξύνευνός μοι] μοι recte delet Bothius. 

953. εὐφρόνην B.R.T. εὐφροσύνην Ald. 

956. Versus vitii suspectus. 

960. Est carmen παρακλαυσίθυρον, ut Graeci vocant: sive car- 
men, quod amantes pro foribus amicarum canere solebant, intro- 
mitti ab illis cupientes. ''ale carmen etiam legitur apud'Pheocrit. 
Idyll. 4. Plautum Curcul. 1, 2, 60. sqq. Propert. 1, 16, 17. sqq. 
Tibull. t, 2, 9. sqq. Ovid. Amor. 1, 6. et alios. KUST. 

962. καταπεσὼν κείσομαι] Sic ap. "'heocrit. 3, 53. caprarius ad 
antrum Amarylidis absoluto carmine παρακλαυσιθύρῳ, inquit: 
κεισεῦμαι δὲ πεσών. Huc spectat illud Horat. 3, 10. Ovid. 
Art. Am. 3, 581. Ante fores jaceat etc. Sed quid adtinet in 
re obvia et clara plura loca congerere? KUST. 

963. 964. φίλον ---- πυγῆς] Hsec quoque non integra. 

963. τῷ σῷ codices. τῷ om. Ald. 

964. τῆς delet Bentleius. 

969. μέντοι R. μέν μοι vulgo: quod revocandum. 

971. με B. re R.T. Ald. με libri omnes v. 974. Utitur his 
verbis Suidas in ἀσπάζου. 

972. χρυσοδαίδαλμον Ald. errore fortasse typothetse. Citat 
ἢ. 1. Suidas in δαίδαλον et θρύψις. 

Κύπριδος ἔρνος ---- Χαρίτων θρέμμα] Videtur imitatus Ibycum, 
cujus fragmentum exstat ap. Athenzeum p. 564. EipíaAe γλαυ- 
κέων Χαρίτων θάλλος καλλικόμων (ἐμὸν) μελέδημα, σὲ μὲν Κύπρις 


699 ANNOTATIONES 


ἅ τ᾽ àyavoBAé$apos Πειθὼ ῥοδέοισιν ἐν ἄνθεσι θρέψαν. Quod 
Ibycus θάλλος, id noster ἔρνος dixit. BERG. 

973. θρέμμα] θρύμμα R. et Suidas in θρύψις et Χαρίτων. 

976. πόθεν] Vid. ad Ran. 1455. BRUNCK. 

978. ro? δαὶ R. ποῦ δαὶ Ald. ποῦ δὲ T. 

979. ᾿Αναφλύστιον ---- Σεβῖνον] Vid. ad Ran. 427. 

980. οὐ τὸν Xefivov Bentleius, collato Ran. v. 427. Σεβῖνον 
ὅστις ἐστὶν ἁναφλύστιος. o) τόν σὲ βινοῦνθ᾽ R. αὐτὸν σεβινοῦνθ᾽ 
(κινοῦνθ᾽ T.) Ald. αὐτήν σε κινοῦνθ᾽ B. 

984. τὰς ἐντὸς εἴκοσιν γὰρ ἐκδικάζομεν) Allegorice. Loquitur 
enim quasi de litibus forensibus, et intelligit 2etates muherum. 
Hoc scholiastes breviter: ἀπὸ τῶν δικῶν. ἔλεγον yàp ἀεί: 
τὰ πρὸ τόσων ἐτῶν δικάζομεν. Nempe quum Athenis non tan- 
tum lites domesticze, sive ipsorum Atheniensium, dijudicaren- 
tur, verum etiam exterorum, quicunque Atheniensium imperio 
erant subjecti, ita obruebantur multitudine negotiorum, ut uno 
tempore non possent omnes lites cognoscere, sed multas differ- 
rent in aliud tempus, deinde in aliud. BERG. 

985. προτέρας) πρότερον B. 

ὦ γλύκων ὑποκοριστικὸν ut infra 1058. μαλακίων. BERG. 

987. κατὰ τὸν ἐν merrois νόμον] Sic optime Β. In impressis 
[et R.] ἐν Παιτοῖς. Vetus est menda, cujus hzc fertur in 
scholiis interpretatio : Παιτοί. ἔθνος μέν ἐστι Θρᾳκικόν. ἔπαιζε 
δὲ IIawrots, παρὰ τὸ παίειν. Sic scholion legendum videtur : 
sed totum ineptum est. De calculorum, seu latronum, quos 
Greci πεσσὰ, πεττοὺς vocant, ludo, seu de πεττείᾳ videndus Io. 
Meursius in Grecia ludibunda. BRUNCK. πετοῖς T. 

988. Hunc versum om. B.T. παιτοῖς hic quoque R. Ald. 

οὐδὲ Devrve(s] οὐδ᾽ ἐδείπνεις Bentleius. 

989. τηνδεδί R. Vulgo τήνδε δή. τηνδεδὲ est in Av. 18. 

991. κρησέραν] Alludit ad antecedens κρούειν, ut et Biseto 
videtur. Forte κρησέραν vocant vetulam eadem ratione, qua 
Hyperboli matrem cum τηλίᾳ dicitur comparasse Eupolis ap. 
schol. ad Plut. 1038. quandoque autem istee duze voces idem 
significant. BERG. 

993. θύρασι R..T. θύρῃσι B. Vulgo θύραισι. 

πρόσαγε R. πρός ye T. Ald. 

994. μέλ μέλε᾽ Ald. 

996. τὰς Agkó8ovs] Ampulle mortuis apponebantur: supra 


δ didi dh... iiim a t 














AD ECCLESIAZUSAS. 698 


537. Forte picturis quibusdam ornabantur iste ampulla. 
Aut etiam in monumentis pingebantur; ut schol. τοιαῦτα γάρ 
τινα ἐν τοῖς μνήμασιν ἔγραφον.  Jocatur autem in vetulam, quse 
morti vicina amori det operam. BERG. 

1005. ὦ τάλαν] Probabilis est Bentleii conjectura à τᾶν. Sic 
Nub. 1267. μὴ σκῶπτέ μ᾽, ὦ τᾶν. 

1006. οὐκ] οὐδ᾽ R. 

εἰ μὴ τῶν ἐμῶν τὴν πεντακοσιοστὴν κατέθηκας τῇ πόλει] Locus 
hic procul dubio corruptus est, quod ostendit sententizse absur- 
ditas. Quis enim unquam audivit de civitate quempiam bene 
mereri et honoris commodive aliquid pre aliis adipisci, quod 
de aliorum bonis in commune quicquam contulerit: immo de 
suis contulisse eum oportuit. Est igitur istud ἐμῶν librarii 
ineptize imputandum. | Quid reponendum esset, non mihi suc- 
currerat; sed bona fortuna, postquam jam typis descripta erat 
haec fabula, opem mihi et comico tulit vir ingenii et doctrinze 
laudibus celebratissimus 7'homas T'yrwhitt, cujus erga me be- 
nevolentiam et studium sepe expertus sum. Is literis ad me 
datis ultro mecum conjecturam communicavit eo probabilio- 
rem, quod lenissima medicina, ἐτῶν pro ἐμῶν scribendo, lepi- 
dam et facetam comico sententiam reddit. BRUNCK. — Recepi 
ἐτῶν. 

τοοδ,. δεῖ γε μέντοι σ᾽ ὡς sReisgius Conject. p. 295. δεῖ ye 
μέντοι ὡς R.T. δεῖ σε μέντοι y ὡς Ald. 

IO21. Προκρούστης] Faceta paronomasia e verbo προκρούειν, 
quod bis occurrit in superiore decreto. Fuit autem Προκρούσ- 
της latro, e 'Thesei historia notissimus. Vide Plutarchum in 
Theseo p. 9. edit. Bryani. Ovidius Metam. 7, 438. ubi egre- 
gia ''hesei facinora recenset: Vidit et immitem Cephisias ora 
Procrusten. BRUNCK. 

τήμερον] σήμερον T. 

1022. πειστέον] πιστέον R. 

1025. ὑπὲρ μέδιμνόν ἐστ᾽ ἀνὴρ] Locum hunc bene explicat schol. 
vetus. Cui addendus est Harpocrat. qui in serie sua hzec habet : 
ὅτι παιδὶ καὶ γυναικὶ οὐκ ἐξῆν συμβάλλειν πέρα μεδίμνου κριθῶν. 
Ejusdem legis meminit Dio Chrys. p. 638 d. Vide etiam Sui- 
dam in ὅτι et Meursii Lect. Att. 2, 4. [et Them. Attic. 2, 9.] 
KUST. Isseum p. 259. ed. Reisk. addit Bergler. 

1026. οὐ yàp δεῖ στροφῆς] In Pluto 1155. ἀλλ᾽ οὐκ ἔργον ἐστ᾽ 

2 


694 ANNOTATIONES 


οὐδὲν στροφῶν.  Sspe autem in excusationibus ejusmodi ute- 
bantur fallaciis. BERG. 

1027. ἔμπορος εἷναι σκήψομαι) Gemellus huic est locus ille in 
Pluto 905. Δι. ἀλλ᾽ ἔμπορος. . Ev. val σκήπτομαί γ᾽, ὅταν τύχω. 
Vide ibi schol. vetera, quae loco huic lucem afferunt. KUST. 

κλάων γε σύ R. κλάγε σύ Y. κλᾶε σύ vulgo. κλαύσεις ye 
σύ Β. 

1030. Hsec omnia quae adolescens jubet anum apparare ad 
funerum ritus pertinent. Quibus ista minus nota sunt Kirch- 
mannum adeant. BRUNCK. 

τῆς ὀριγάνου] ὀρίγανον feminino genere dictam ex h.l. an- 
notavit Etym. M. p. 630, 49. Conf. Phrynich. in Bekk. 
Anecd. p. 56, 28. 

1032. τὰς ληκύθους] Vid. ad v. 996. 

1033. ὕδατος — τοὔστρακον) Sciendum est ante fores funes- 
tarum sedium olim poni solitum fuisse vas fictile, aqua lustrali 
plenum, qua quisque ex aedibus illis exiens, purificationis gratia 
sese aspergebat. Vas illud appellabatur ὄστρακον, ut non solum 
ex loco hoc conici, sed etiam alis scriptoribus constat.  Pol- 
lux 8, 65. οἱ ἐπὶ τὴν οἰκίαν τοῦ πενθοῦντος ἀφικνούμενοι; ἐξιόντες 
ἐκαθαίροντο ὕδατι περιρραινόμενοι. τὸ δὲ προὔκειτο ἐν ἀγγείῳ κε- 
ραμέῳ, ἐξ ἄλλης οἰκίας κεκομισμένον. τὸ δὲ ὄστρακον ἐκαλεῖτο, 
καὶ ἀρδάνιον.  Notet hic lector, vas illud aquae lustralis etiam 
vocatum fuisse ἀρδάνιον : quod testatur quoque Hesychius v. 
àpbavía, et Suidas v. ἀρδάνιον. Idem Hesychius nos docet, 
vas illud etiam dictum fuisse πηγαῖον. Πηγαῖον, inquit, τὸ 
ὄστρακον, ὃ καὶ ἀρδάνιον ὁμοίως λέγεται. Videtur nimirum 
respexisse ad locum illum Eurip. Alc. 98. 

πυλῶν πάροιθεν δ᾽ ovx ὁρῶ 

πηγαῖον, ὡς νομίζεται 

γε, χέρνιβ᾽ ἐπὶ φθιτῶν πύλαις. 
Vide nos etiam ad Suidam v. τοὔστρακον. KUST. 

1034. στεφάνην recte Kusterus accipit de corona, quae mor- 
tuis imponebatur: vide supra v. 539.  Notissimus est hic fu- 
nerum ritus. Αἵ in iis quis fuerit cribr? usus, nescio afi quis- 
piam tradiderit. Nec tamen idcirco depravata esse Greeculi 
verba crediderim. Voci στεφάνην notam adposuit εἶδος κοσκί- 
vov, quia meminerat illud nomen eo sensu.alicubi legisse. Sic 
accipi possit apud Oppianum Hal. 4, 500. περιπλήθουσα δὲ 


AD ECCLESIAZUSAS. 695 


πάντῃ πυροδόκος στεφάνη λευκἀίνεται ἔνδον ἀλωῆς. Sed hoc nihil 
ad poetam nostrum facit, cozevosque scriptores Atticos, quorum 
haud scio an apud ullum nomen στεφάνη cribrum significans 
occurrat. BRUNCK. 

1035. ἤνπερ ἢ] ἤμπερ 1j R. ἣν περί Ald. ἣν περιῇς B. 

κηρίνων R. ex eoque editio Juntina a. 1525. Vulgo kgpíev. - 

1037. σύ om. R.T. 

1040. αὐτῷ] αὐτοῦ B. 

1043. λόγον Faber. Libri νόμον. 

1047. eis B. Vulgo és. Conf. Pac. 966. | 
1048. μεγάλην — καὶ παχεῖαν] Idem intelligitur, quod in 
Acharn. 787. ἕξει μεγάλαν re kal παχεῖαν κἠρυθράν. De eadem 
re etiam in Pace 1349. τοῦ μὲν μέγα kal παχὺ, τῆς δ᾽ ἡδὺ τὸ σῦ- 

κον. BERG. 

1049. 'Trajecte voces sic ordinands: αὕτη σὺ, ποῖ, παρα- 
βᾶσα τὸν νόμον, ἕλκεις τόνδε; BRUNCK. ἑτέρα γραῦς pre- 
scriptum in R. 

1050. τῶν γραμμάτων] V. 1015. — 1020. 

1055. ἀλλ᾽ οὐκ ἐγὼ, ἀλλ᾽ ὁ νόμος ἕλκει. Ita solent qui legem 
pretendunt. Lysias Eratosth. [p. 28.] οὐκ ἐγὼ σὲ ἀποκτενῶ, 
ἀλλ᾽ ó τῆς“πόλεως νόμος. BERG. 

1056. égey | Scribendum ἐμέ γ᾽. ἔμ᾽ B. 

1058. μαλακίων] Conf. ad v. 985. 

IOÓ1. αὐτοῦ τι δρῶντα πυρρόν] Supra 330. τί τοῦτό σοι τὸ 
πυρρόν ἐστιν ; οὔτι που Κινησίας σου κατατετίληκεν; BERG. 

1063. πλέον ἤπερ Porsonus ex scholiaste annotatione, μὴ 
πλέον: τουτέστι μὴ πλέον με ἀναγκάσῃς συνελθεῖν ἤπερ βούλο- 
pai. πλέον ἢ edd. ante Brunckium, qui πλέον γ᾽ ἢ ex Fabr 
correctione dedit. 

1066. μετὰ ταύτης ἢ. — Legebatur μετ᾽ αὐτῆς. 

1067. ἥτις] εἴτις libri... Correctum in editione Brubachii. 

1068. à ᾿Ἢράκλεις] Ut antea Vetulee secundze ereptus fuerat 
a puella, nondum conspecta femina, cujus studio nunc Vetulze 
prima eripitur, credit etiam puellam esse: sed postquam eam 
intuitus est, cognovitque anum etiam esse, et insuper altera 
foediorem, in has erumpit exclamationes. Non satis distincte 
erant in prioribus editt. tres vetulae: quin etiam nescio an ullus 
editor suspicatus fuerit trinas eas esse. BRUNCK. V. 1066. 
ante ποῖ in R. scriptum ἄλλη γραῦς τρίτη. 

2.2.2 


696 ANNOTATIONES 


1069. Panas invocat, quia salaces sunt vetula iste, Cory- 
bantes, quia furentibus similes, Dioscuros, ut ipsi opem ferant. 
BERG. 

1070. αὖ R. ἂν T. Ald. 

1072. ἀνάπλεως ψιμυθίου] Eubulus comicus apud Athen. p. 
557. 558. ἐπὶ τῷ προσώπῳ δ᾽ ai τρίχες φορούμεναι εἴξασι πολιαῖς, 
ἀνάπλεω ψιμυθίου. Nempe quia facies adeo cerussata est, crines 
eo pertingentes albore inficiuntur. Ne quis inde colligat, mu- 
lieres tunc dealbare solitas capillos. BERG. 

1073. πλειόνων B.R.T, scholasta et Suidas in πλειόνων. ve- 
κρῶν Ald. Eustath. p. 1382, 18. ὡς δὲ καὶ νεκροῖς προσφυὲς τὸ, 
οἱ πολλοὶ, καὶ τὸ, οἱ πλείους, δηλοῖ ὁ εἰπὼν τὸ ἀπελεύσομαι παρὰ 
τοὺς πλείονας, ὅ ἐστι, θανοῦμαι. 

1075. οὐδέποτέ σ᾽] Libri σ᾽ οὐδέποτε. Similiter transpositum 
v. 748. 

1078. οὐκ] οὔκουν T. 

1082. κατελάσας] κατελαύνειν hic est verbum rei venerez, 
idemque significat, quod interdum simplex ἐλαύνειν, i. e. sub- 
agitare. Sic in Pace 711. kareAácas τῆς ᾿᾽Οπώρας. i. e. subagri- 
tata Opora: (meretrice nimirum sic dicta.) KUST. 

1084. ἢν ἧἡδί μ᾽ ἀφῇ] ἣν ἡδί y ἀφῇ R. ἣν νὴ δία γ᾽ ἀφ᾽ (ἀφῇ 
Junt. a. 1525.) Ald. ἣν μὰ δία μ᾽ ἀφῇ B. ἤν y ἡδί w ἀφῇ 
Brunckius. 

1085. μὰ B.R.T. vij Ald. 

1086. ἦτε Suidas in πορθμεῖς. Vulgo ἦστε: quod revocan- 
dum. ἦσθαι R. 

1089. Καννώνου) Hesychius: εἰσήνεγκε yàp otros ψήφισμα ὥστε 
διειλημμένους τοὺς κρινομένους ἑκατέρωθεν ἀπολογεῖσθαι. — Male 
apud lexicographum excusum Καννόνου. Veram hujus nomi- 
nis scripturam adstruit hic comici locus. Ejusdem Cannoni 
decreti meminit Xenophon. Hell. 1, (7, 21. ubi vid. Schneid.] 
Ταῦτ᾽ εἰπὼν Εὐρυπτόλεμος, ἔγραψε γνώμην, κατὰ τοῦ Καννώνου 
ψήφισμα κρίνεσθαι τοὺς ἄνδρας δίχα ἕκαστον. ἡ δὲ τῆς Βουλῆς ἣν; 
μιᾷ ψήφῳ ἅπαντας κρίνειν. In Reg. cod. recte scriptum est 
Καννώνου. Si ejusdem criminis plures essent rei, Cannoni 
decreto cautum erat, ut singulorum seorsum causa cognoscere- 
tur: eo facete adludit comicus ; non enim aliud. decretum in 
animo habuit. Juxta Cannoni decretum ait adolescens sibi 
impositam esse necessitatem δίχα ἑκάστην, non κρίνειν judicare, 


AD ECCLESIAZUSAS. 607 


sed βινεῖν permolere. Jocus in eo consistit, quod quum in de- 
creto esset reos διειλημμένους ἀπολογεῖσθαι, seorsum causam, di- 
cere, adolescens dicat se διαλελημμένον tanquam in diversa di- 
ductum binis subantibus vetulis simul morigeraturum. | Men- 
dose in cod. scriptum xarà ro Auayópov σαφῶς. BRUNCK. 
καννώνου R. kavóvov Ald. Kavvevós hoc nomen scriptum apud 
'Theognost. in Crameri Anecd. vol. 2. p. 68, 19. 

1092. βολβῶν] Sunt enim irritamenta Veneris. Vid. Athen. 
2. p. 63. BERG. 

1093. κακοδαίμων] τί πέπονθα addit T. 

1094. ἑλκόμενος εἴμ᾽ Corrig. ἑλκόμενός εἰμ᾽. 

1095. ξυνεσπεσοῦμαι] ξυμπεσοῦμαι T. 

1096. ἑνὶ B.R.T. ἐν Ald. 

1097. ἐάν] ἤν T. y om. Ald. 

1101. Φρύνην)] Hoc nomine meretrices fuere complures. 
Adluditur hie forte ad φρύνη seu $póvos, quod rubetam 'vene- 
nosam significat. BRUNCK. 

1104. συννήξομαι Bisetus. | Libri συνείξομαι. 

1105. πολλὰ πολλάκις B.[R.]. Vox πολλὰ vulgo omissa. 
πολλὰ πολλάκις duo sunt adverbia ἐκ παραλλήλου posita, ut 
αὖθις αὖ. Notus est εὐφημισμὸς, seu formula bene ominata, 
ἤν τι πάθω, si quid obtigerit, id est, si moriar. Sic Vesp. 385. 
BRUNCK. πολλάκις dictum ut v. 791. 

1106. ταῖνδε] ταῖνδαι R. 

1107. ἐπ᾿ αὐτῷ R.  Legebatur ἐν αὐτῷ. ἐμαυτῷ T. 

1108. τὴν B. Libri reliqui τῶν. 

1110. μολυβδοχοήσαντας]} Ut gravitas plumbi basin firmet, 
ne a vento prosternatur. BERG. 

1112. Venit ancilla ex convivio. BERG. 

1113. αὐτή Brunckius. Vulgo αὕτη. 

1114. 07 Legebatur 9. Correxi in editione a. 1826. 

zapécrar R. Vulgo πάρεστ᾽. 

ταῖσιν R.T. ταῖς Ald. 

1115. γείτονές τε (re om. T.) πάντες] ye(rovés θ᾽ ἅπαντες B. 

οἵ re δημόται Brunckius. | Libri oí τῶν δημοτῶν. 

1117. μεμύρωμαι] μεμύρισμαι Athenzeus 15. p. 691 b. μεμύ- 
popa, Suidas in h. v. 

1118. ὑπερπέπαικε νῦν αὐτῶν ἁπάντων B. ὑπερπέπαικεν αὐτῶν, 
omisso ἁπάντων, Suidas. τῶν pro τούτων T. 

Z23 


698 ANNO'TA'TIONES 


1119. Odor] De vino "Thasio, cujus fragrantiam hic majo- 
rem dicit, quam odor sit unguentorum, etiam in Pluto 1022. 
ubi, cum vetula dixisset: ὄζειν τε τῆς χρόας ἔφασκεν ἡδύ μου, 
alter inquit: εἰ Θάσιον ἐνέχεις, εἰκότως γε νὴ Δία. Et in Ly- 
sistr. 196. Θάσιον οἴνου σταμνίον. ubi mox: καὶ μὰν ποτόδδει y 
ἁδὺ ναὶ τὸν Κάστορα. BERG. 

ἀμφορείδια)] ἀμφορίδια Pollux το, 72. qui Θάσια ἀμφορίδια 
per errorem ex Acharnensibus memorat: ἀμφορείδια Suidas, 
qui ἀμφορίδια ex ἢ. 1. sumsisse videtur in ἀμφορεαφόρους. 

1122. Anus bibacula apud Plautum Curcul. i, 2. Nam 
omnium unguentum odor prz tuo, nautea est. BRUNCK. 

1124. ἐκλεγομένας] ἐκλεγομένη B. 

1127. γ᾽ ἂν Brunckius. γὰρ libri. 

1131. μᾶλλον ὀλβιώτερος) Comparativus auctus per pleonas- 
mum. Sic Euripides Hecuba 377. θανὼν δ᾽ ἂν εἴη μᾶλλον εὐτυχέσ- 
repos, ἢ ζῶν. τὸ yàp (fjv μὴ καλῶς, μέγας πόνος. Plautus in lepi- 
dissimo Menzchmorum prologo 55. Nam nisi qui argentum 
dederit, nugas egerit, qui dederit, magis majores nugas egerit. 
Et 5, 6, 13. nam magis multo patior facilius verba. BRUNCK. 

1132. πλεῖον ἢ τρισμυρίων] De numero civium Atheniensium 
vid. Boeckh. (Econ. civ. vol.1. p. 36. Hic nihil aliud signifi- 
catur quam innumerabiles. De quo usu numeri docte exposuit 
Leakius in 7'ravels àn the Morea vol. 2. p. 535. 

1133. o) δεδείπνηκας] Prseter exspectationem: tunc enim 
beatus esset, si coenasset. BERG. 

1135. Hoc versu desinunt B.T. 

1139. περιλελειμμένος)] παραλελειμμένος R. παρατεθειμένος 
Reiskius. 

1144. οὔκουν] Vulgo οὐκοῦν. 

1145. παραλείψεις Brunckius. | Libri παραλείψῃς. 

1148. ἢν ἀπίωσιν οἴκαδε] Jocus prseter exspectationem, quales 
sunt in Lys. 1071. 1213. frequentesque alis in comoediüs. Sic 
clauditur Plauti Stichus: Intro hinc abeamus. Nunc jam 
saltatum satis pro vino est. Vos spectatores plaudite, atque 
ite ad vos comissatum. Confer finem Pseudoli et Rudentis. 
BRUNCK. 

1149. XO. abest ab Ald. 

1150. ἔχω δέ τοι R. Vulgo ἔχουσά τοι. 


AD ECCLESIAZUSAS. 699 


. 1151. Mutatze person: signum apponit ἢ. 

1155. σοφοῖς Scaliger. | Libri σοφοῖσι. 

μεμνημένοις R. — Vulgo μεμνημένους. 

1156. διὰ τὸν γέλων] Lectio propter dactylum pro trochaeo 
positum vitiosa. διὰ τὸ γελᾶν Porsonus. διὰ τὸ γελῶν Reisigius 
Conject. p. 143. 

. 1159. ὅτι προείληχ᾽] Uno die Athenis plures diversorum 
poetarum exhibebantur populo fabulze, quarum in commissione 
sorte ducebant chori ordinem, quo ali post alios prodirent. 
Ex hoc loco apparet meliorem illius chori fuisse conditionem, 
qui prodiret postremus, quia recens illius memoria et voluptas 
judicum animis inhaerens, priorum merita obliterabat. — Hinc 
facete comicus judices orat, ne male moratas meretriculas imi- 
tentur, quae benefactorum meminisse non solent, nisi quae post- 
rema acceperunt. De fabularum commissionibus | Athenis 
fieri solitis, legisse operae. pretium fuerit, quae vir ingeniosus 
et elegantissimae doctrinze commentatus est in Actis Academisze 
nostre. vol. 39. p. 172. BRUNCK. 

r161. τὸν Brunckius. τόν τε R. τόν ye Ald. 


“Ὁ / 


1163. ὦ ὦ] Delendum videtur. ὦ ὦ — κίνει hemichorio tri- 
buit ἢ. — Recte. 

1164. Aberat ὦ, φίλαι ad versum praecedentem relato. 

εἴπερ μέλλομεν τὸ χρῆμα δρᾶν] S? hoc acturce sumus. | Supra 
148. kal yàp τὸ χρῆμ᾽ ἐργάζεται. BERG. 

1166. 1167. Hsec mutila videntur. | 

1169. Ad hunc locum respexisse credo Eustathium ad Iliad. 
p. 1277. 'Ioréor δὲ, ὡς, εἰ καὶ Ὅμηρος μὴ φιλεῖ χρῆσθαι πολυσυν- 
θέτοις λέξεσιν, ἀλλ᾽ οἱ μετ᾽ ἐκεῖνον ἐπλεόνασαν τοῖς τοιούτοις, καὶ 
μάλιστα οἱ ᾿Αττικοί. τῇ δὲ κωμῳδίᾳ λίαν πάνυ τὸ τοιοῦτον ὕπερεσ- 
πούδασται. εὕρηται γοῦν παρὰ τῷ κωμικῷ χωρίον ἔν τινι ἀσυνήθει 
κωμῳδίᾳ, οὕτω συχνοσύνθετον, ὥστε ὁ καταρξάμενος αὐτὸ ἀναγνῶ- 
ναι, ἢ οὐ διΐξεται τὸ πᾶν ἀπνευστὶ, ἢ ἀλλὰ πνευστιῶν αὐτοῦ ἀπαλ- 
λαγήσεται. BRUNCK. "Totum hoc vocabulum uno tenore scri- 
bendum, non in plures versus dispescendum. 

1169. Aezaóo Faber. λοπαδο libri et Suidas in μέλος. 

1170. υποτριμματο KR. υποτιτριμματο Ald. 

1171. πρασο] Libri zapao. 

1172. κινκλέπικοσσυφοτπε--- edd. ante Kusterum. κιγκλ- 
πε---- Kusterus. κιχλεπικοσσυφοπε--- Faber et Brunckius. κιν- 

ZZ4 


700 ANNOTA'TIONES AD ECCLESIAZUSAS. 


κλεπικοσσυκοφαττοτπε--- Ravennas: unde facile fuit veram resti- 
tuere scripturam. 

1173. εγκε R. Vulgo exe. 

$aXo] Vulgo φαλλιο. 

1176. ταχὺ καὶ fortasse delendum. 

τρυβλίον] Libri τρύβλιον. 

κόνισαι λαβὼν ἢ. Legebatur λαβὼν κόνισαι. λέκιθον ἵν᾽ ἐπε- 
δειπνῇς κόνισαι ἰσχυρῶς Suidas in ἐπιδειπνεῖς. 

1177. Post ἐπιδειπνῇς plura excidisse videntur. 

1178. — 1182. hemichorio tribuunt R. et edd. ante Kus- 
terum. 

1179. αἴρεσθ᾽ ἄνω iai εὖ ai. | δειπνήσομεν εὖ ot. εὖ at. | evates 
ἐπινίκη (εὐαΐως ἐπὶ νίκῃ Ravennas) εὖ at. εὖ at. εὖ ai. εὖ ai. etat 
Ald. Suidas in ἐποποῖ, αἴρεσθ᾽ ἄνω iai. εὐαὶ. δειπνήσομεν εὐοῖ. 
εὐαὶ. εὐαί. ὡς ἐπὶ νίκη. εὐαὶ εὐαί. εὐά. τέλος τῶν ἐκκλησιαζουσῶν 
ἀριστοφάνους.  Exszquanda hsc sunt Lysistrate versibus 
1292. — 1294. αἴρεσθ᾽ ἄνω, iol ial, (vel αἴρεσθ᾽ ἄνω, εὐαὶ 
ebat.) | δειπνήσομεν, | etai, ὡς ἐπὶ νίκῃ, | εὐαὶ εὐαί. 





THESMOPHORIAZUS.JE. 


—— üt la 


ΘΕΣΜΟΦΟΡΙΑΖΟΥ͂ΣΑΙ ΠΡΟΤΈΡΑΙ inseribitur in libro Ra- 
vennate et a Gellio Noct. Att. 15, 20. Quod non a poeta faetum 
est, sed a grammaticis fabulam hanc a 'Thesmophoriazusis alte- 
ris, quarum fragmenta supersunt, distinguentibus. De quo 
genere dixi in prooemio annotationum ad Sophoclis Ajacem. 

Editam hanc fabulam esse eodem quo Lysistratam anno, id 
est olymp. 92, 1, archonte Callia, Dionysiis urbanis, recte ani- 
madversum est a Palmerio, cujus conjecturam duobus nunc 
confirmatam habemus testimoniis scholiastarum, altero ad v. 
19O. γέρων yàp τότε Eüpumíógs Tj ἕκτῳ γοῦν ἔτει ὕστερον re- 
λευτᾷ. (Euripidem enim olympiadis nonagesimse tertize anno 
secundo exeunte vel tertio ineunte mortuum esse constat.) al- 
tero ad v. 840. ubi Lamachum quarto ante anno mortuum esse 
narratur, id est olymp. 91, 2, ut ex "Thucydide compertum 
habemus 6, 101. Preterea Palmerii conjectura commendatur 
v. 804. ubi Charmini clades memoratur, quam illo ipso anno 
'ei esse illatam, mortem autem ejus anno proximo (olymp. 92, 
2.) esse secutam ex "Thucydidis narratione colligi potest 8, 42. 
et 43. In tanta horum testimoniorum perspicuitate, parum 
credibile videtur veterem doctumque scholiastam annotatione 
ad v. 32. scripsisse, ἐπειδὴ ov πάλαι ἤρξατο διδάσκειν (ὁ ' Ayá- 
θωνῚὴ ἀλλὰ τρισὶν πρὸ τούτων ἔτεσι, quod γ΄ in ε΄ mutato scri- 
bendum ἀλλὰ πέντε πρὸ τούτων ἔτεσιν. | Agathonem enim ar- 
chonte Euphemo olymp. 9o, 4. victoriam reportasse ab Athe- 
naeo proditum est 5. p. 217. 

Argumenti expositiones a veteribus grammaticis scriptae per- 
ierunt. Quamobrem argumentum Biseti apponimus, a Bek- 
kero, ut par erat, compendifactum. Εὐριπίδης ἐν τοῖς Θεσμο- 
φορίοις ὑπὸ γυναικῶν κατηγορηθεὶς τὴν ᾿Αγάθωνος τοῦ ποιητοῦ 
βοήθειαν ἐπικαλεῖσθαι ἠναγκάσθη. πρὸς τοῦτον οὖν μετὰ Μνησι- 
λόχου κηδεστοῦ προσῆλθε, δεησόμενος τῆς ἰδίας δυστυχίας προστα- 
σίαν λαβεῖν. ἀλλ᾽ ᾿Αγάθωνος αὐτῷ παρεῖναι καὶ συνδικεῖν οὐκ ἐθέ- 


02 ANNOTATIONES 


Aovros, Μνησίλοχος ἄσμενος καὶ ἐθελοντὴς τὴν αὑτοῦ προστασίαν 
αὐτῷ ὑπέσχετο, καὶ γυναικείαν ἐσθῆτα ἐνδυσάμενος πρὸς τὴν τῶν 
Θεσμοφορίων ἑορτὴν ἦλθε, καὶ ἐκεῖ ἐν μεγίστῳ γυναικῶν πλήθει 
τὴν δίκην ὑπὲρ Εὐριπίδου γενναίως ὑπέσχε. ἀλλ᾽ ἀναγνωρισθεὶς 
ἀνὴρ ὧν ἐν σχήματι γυναικὸς, τὴν τῆς φυλακῆς ἐψηφισμένην ζη- 
μίαν φεύγειν οὐκ ἐδυνήσατο, μετ᾽ ὀλίγον δὲ τέχναις καὶ μηχανή- 
μασι τοῦ Εὐριπίδου ἐκεῖθεν ἀβλαβὴς ἀπέφυγεν. 

Ex Cratini fabula quadam Aristophanem nonnulla in "Thes- 
mophoriazusas transtulisse Clemens Alex. narrat ubi de furtis 
poetarum agit Strom. 6. p. 752. ᾿Αριστοφάνης δὲ ὁ κωμικὸς ἐν 
rais πρώταις Θεσμοφοριαζούσαις τὰ ἐκ τῶν Kparívov ᾿Εμπιπραμέ- 
vov μετενήνεγκεν ἔπη. Cujusmodi quid ab scholiasta est nota- 
tum ad v. 215. qui tamen non illam quam Clemens Cratini 
fabulam, sed ᾿Ιδαίους nominat, ταῦτα δὲ ἔλαβεν ἐκ τῶν ᾿Ιδαίων 
Kparívov. Neutra Cratini comoedia aliunde est cognita. 


I. χελιδὼν ἄρα πότε [ἃρά more] φανήσεται ;)] Non pertinent 
hac ad notationem temporis, quo 'T'hesmophoria celebraban- 
tur; multo minus illius, quo acta fuit haec fabula. Sed pro- 
verbi locum apud veteres obtinuisse illud videtur: Qwando 
tandem optatum veniet tempus, quo a molestiis hisce liberabor? 
ab us ducta locutione, qui hiemis. pertzesi, hirundinis adven- 
tum, ut veris indicium, cupide exspectant. BRUNCK. 

2. ἀλοῶν) Suidas: ἔξωθεν ἐν κύκλῳ περιάγων, ὡς οἱ ἐν ταῖς 
ἅλωσιν. Hesychius: ἀλοῶν: πλανῶν, καὶ τύπτων. Qua ex 
glossa liquet grammaticum eidem verbo binas significationes 
tribuisse, quarum prior huc congruit. BRUNCK. 

ἅνθρωπος) Libri ἄνθρωπος. 

3. re editio Caninn. [ΛΌΤῚ τι. 

τὸν σπλῆνα] Qui citato gradu eunt, lienis dolorem sentiunt 
et anhelant. BERG. 

4. Εὐριπίδη] Legebatur ὦ ᾿ὑριπίδη.  Delevi ὦ ab librario illa- 
tum. Sic in Ran. 1273. τρίτος, Αἰσχύλε, σοὶ κόπος οὗτος, libri 
quidam ὦ Αἰσχύλε. 

11. Hec vulgo male Mnesilocho continuantur. In cod. 
Aug. lineola mutatee personz index, quae huic versui przeponi 
debuit, librarii errore initio sequentis posita. BRUNCK. 

14. Ridet Euripidem tanquam philosophum dum eum hac 


ὙΎ ῃῳ τ iid scien ES 








AD THESMOPHORIAZUSAS. 103 


facit loqui: erat enim revera φιλόσοφος ἐπὶ σκηνῆς, quod quum 
aliunde apparet, tum ex loco huic comici loco simili, in /4e/a- 
nippe sapiente inter fragmenta : 

ὡς οὐρανός re γαῖά τ᾽ ἣν μορφὴ μία. 

ἐπεὶ 0 ἐχωρίσθησαν ἀλλήλων δίχα, 

τίκτουσι πάντα κἀνέδωκαν εἰς φάος 

δένδρη, πετεινὰ, θῆρας. 
Illud μορφὴ μία videtur expressisse Ovidius: wnus erat toto 
naturc vultus in orbe. /Etherem autem dicit genuisse ani- 
malia, quia Euripides tanquam Socraticus philosophus sethe- 
rem pro summo deo habebat. Hine etiam in Ranis v. 91g. 
facit eum precari: αἰθὴρ ἐμὸν βόσκημα. BERG. Vid. Valcke- 
narii Diatrib. Euripid. p. 46. 

16. πρῶτ᾽ ἐμηχανήσατο Kusterus. Libri πρῶτα μηχανήσατο. 

18, δίκην Reiskius. Libri ἀκοήν. χώνης δίκην dixit. Plutar- 
chus Mor. p. 993 e. | 

19. ἀκούω et ὁρῶ modi sunt subjunctivi. 

21. τι Brunckius. Libri τε. Pórsonus ye malebat, collato 
versu Eupolidis apud schol. Hom. 1]. 8, 333. οἷόν γέ πού ᾽στι 
γλῶσσα κἀνθρώπου λόγος. 

αἱ σοφαὶ ξυνουσίαι) Respicit ad versum Sophoclis vel Euripi- 
dis σοφοὶ τύραννοι τῶν σοφῶν ξυνουσίᾳ. de quo vide annotatio- 
nem scholiastee. 

23. ἀγαθοῖς) Ironice, ut Pac. 370. kára τῷ τρόπῳ | οὐκ ἠσθό- 
μὴν ἀγαθὸν τοσουτονὶ λαβών; DOBR/EUS. 

24. προσμάθοιμι] Libri προσμάθοι μή. Correxi in. editione 
a. 1830. ex scholiasta, qui annotavit ἵνα μὴ περιπατήσῃ μετ᾽ 
αὐτοῦ. 

20. Ἡρακλῆ] Scribebatur “Ἡρακλέα. Quum comici synizesi.. 
non utantur, corrigendum fuit 'HpaxMj, quse forma raro effugit 
manus librariorum, ut in Sophoclis 'Trach. 476. unde in eadem 
fabula 233. Ἡρακλῆ edidi pro vulgato Ἡρακλέα. videturque 
forma contracta etiam alüs e locis ab librarnüs esse expulsa. 
᾿Οδυσσῆ servatum est in Rheso Euripidis v. 708. 

27. Post σιωπῶ τὸ θύριον signum interrogandi ponendum. 

28. ἀκούσω] Scribendum ἀκούω cum Brunckio. Ceterum du- 
bitari potest ἀκούω et σιωπῶ quodque przecedente versu legitur 
σιωπῶ subjunctivo an indicativo modo sint accipienda. Quod 
si subjunctivi sunt, ut ἀκούω et ὁρῷ v. 19, recte adduntur 


104. ANNOTATIONES 


signa interrogandi, si indicativi, utroque loco punctum est po- 
nendum. 

29. ἐνθάδε δ᾽ (h. e. ἐνθάδ᾽} R. Vulgo ἐνταῦθ᾽. 

οἰκῶν τυγχάνει] Poeta apud scholiastam Eurip. Troad. 822. 
ὁρᾷς; ἐν τῇδε μὲν | ὁ τῶν Φρυγῶν τύραννος οἰκῶν τυγχάνει | yé- 
ρων, ἀπ᾽ ὀργῆς (ἀρχῆς Seidlerus) Λαομέδων καλούμενος. 

40. ἁγάθων] Libri ᾿Αγάθων. 

31. μέλας] Sic jam veteres grammaticos legisse ex. scholiastee 
annotatione cognoscitur. Sed Aristophanes fortasse μέγας 
scripserat: de quo dixi ad fragm. 231 b. p. 594. et ad Soph. 
(Ed. T. 742. 

32. 33. ἑόρακας] Vulgo ἑώρακας. Correxit Bentleius. 

33. a m. sec. habet R, om. Aug. 

37. μυρρίνας. προθυσόμενος ἔοικε ríjs—] Scholiasta, λείπει τὸ 
ὡς, ὡς ἔοικε. Qui haec sic distincta legit μυρρίνας, προθυσόμενος, 
ἔοικε, Tjs—. | Quod non praeferendum. 

38. mpo0voópevos] Simihter Ran. 872. ὅπως ἂν εὔξωμαι πρὸ 
τῶν σοφισμάτων. KUST. προθυσόμενος τῆς ποιήσεως, 1. e. prius- 
quam carmina facere incipiat. 

39. εὔφημος πᾶς ἔστω λεώς] Scribendugà λαός cum Suida in 
εὐφημεῖ. Quod legisse scholiastam ex annotatione ejus colligi 
potest, παρὰ τοῖς τραγικοῖς οὕτω λέγεται, σῖγα πᾶς ἔστω Aaós. 
Euripides Hec. 532. σιγᾶτ᾽, ᾿Αχαιοὶ, σῖγα πᾶς ἔστω λεώς. 

40. συγκλείσας} Scribendum συγκλήσας. 

41. θίασος] Id est chorus, qui prodit v. 104. * Ordo verbo- 
* rum est θίασος μελοποιῶν (particip.) ἔνδον μελάθρων τῶν 
** δεσποσύνων." BENTL. 

50. πράμος] Vocabulum alibi non inventum. πρόμος recte 
corrigere videtur Scaliger. 

52. Δρύοχοι sunt trabes erectze, carinam sustinentes, quibus 
ea imponitur, quando construendze navis exordiuntur opus 
naupegi. Eustathius p. 1878. in fine: δρύοχοι δὲ κυρίως, mác- 
σαλοι, ἐφ᾽ ὧν στοιχηδὸν διατεθειμένων ἡ τρόπις ἵσταται τῶν και- 
νουργουμένων πλοίων, διὰ ἰσότητα. καὶ ἄλλως δὲ εἰπεῖν, δρύοχοι, 
πάτταλοι ἐκ δρυὸς, ὅ ἐστιν ἁπλῶς ξύλου, καθιστῶντες τὴν τρόπιν 
ἐν τῷ πέριξ αὐτὴν συνέχειν" ὡς δῆλον ἐκ τοῦ" 

πῶς δὲ κατὰ δρυόχων ἐπάγη σανίς ; ἢ τίνι γόμφοι 
τμηθέντες πελέκει, τοῦτ᾽ ἔκαμον τὸ κύτος ; 
Distichon est ex Archimeli Epigr. in Hieronis navem. Quia 





AD 'THESMOPHORIAZUSAS. 105 


autem a pangendis his trabeculis construendze navis initium 
fiebat, facete ad dramatis exordium locutionem transfert comi- 
cus. Suidas: δρύοχοι, πάτταλοι, oi ἐντιθέμενοι ναυπηγουμένης 
νεώς" καταχρηστικῶς δὲ τὰ προοίμια. Cujus rei in exemplum 
hunc locum profert. Αἵ quod ei subjicit, alio pertinet, scilicet 
ad eam significationem nominis δρύοχος, qua pro δρυμὸς ponitur. 
Est autem pars Epigr. Archie 7. Apollonius 1, 723. 

δίπλακα πορφυρέην περονήσατο, τήν οἱ ὄπασσε 

Παλλὰς, ὅτε πρῶτον δρυόχους ἐπεβάλλετο νηὸς 

᾿Αργοῦς. BRUNCK. 

53. ἁψῖδας] ἀσπίδας libri. Correctum ex Suida 1n δρύοχος, 
λαικάζει et χιανεύει. 

55. κἀντονομάζεν] Potest locus hic intelligi de antithetis, qui- 
bus Agathon frequenter usus fuit, ut testatur /Elianus Var. 
Hist. 14, 12. Patet id etiam ex fragmentis quibusdam Aga- 
thonis: ut eo quod legitur apud Athen. 5. p. 185 a. 

τὸ μὲν πάρεργον ἔργον ὡς ποιούμεθα, 

τὸ δ᾽ ἔργον ὡς πάρεργον ἐκπονούμεθα. 
Ibid. p. 211 e. 

εἰ μὲν φράσω τἀληθὲς, οὐχί σ᾽ εὐφρανῶ" 

εἰ δ᾽ εὐφρανῶ τί σ᾽, οὐχὶ τἀληθὲς φράσω. 
Apud Aristotelem Eudemior. 5, 5. 

τέχνη τύχην ἔστερξε καὶ τύχη τέχνην. 
Vides in omnibus his locis, manifesta antitheta, ob quorum 
usum nimis crebrum quum ab aliis olim risus fuit Agatho, tum 
etiam a Platone, ut testis est Athenaeus 5. p. 187 c. KUST. 
Agatho apud Athen. 13. p. 584. γυνή τοι σώματος δι᾿ ἀργίαν | 
ψυχῆς φρόνησιν ἐντὸς οὐκ ἀργὸν φορεῖ. PORSON. 

56. γογγύλλει Porsonus. Libri et Suidas locis citatis γογγυ- 
Aíce. Hinc corrigenda Hesychii glossa l'oyyvAetv : συστρέφειν. 

57. χοανεύει) χιανεύει Suidas locis citatis, inepte, verum for- 
tasse non sua sed librarii culpa. Nam quod χιανεύει apud eum 
secundum seriem literarum legitur, nullius est momenti, quum 
locus ille absit ab libris melioribus. 

58. ἀγροιώτας Bentleius. Libri ἀγριώτας. 

60. τοῦ kaAMwemo?s] Repetit voces quasdam ex antecedenti- 
bus; istud καλλιεποῦς ex v. 49. θριγκοῦ autem ex v. 58. yoy- 
yvAícas ex v. 56. χοανεῦσαι ex v. 57. ex his temere coacervatis 
oratio emergit obscura. 'lamen apparet ad quid paratum se 


706 ANNO'TATIONES 


dicat Mnesilochus; est autem id, quod eum Euripides dicebat 
antehae etiam commisisse in Agathonem supra v. 35. xal μὴν 
βεβίνηκας σύ ye. BERG. 

κατὰ τοῦ θριγκοῦ] Aberat κατὰ, quod a m. rec. additum ha- 
bet ἢ. Scholiasta, ἀντὶ τοῦ ἐπὶ τοῦ θριγκοῦ. Bentleius τοῦ τε 
θριγκοῦ corrigebat, καὶ τοῦ θριγκοῦ prelaturus, ut opinor, si 
Ravennatis libri lectionem cognitam habuisset. Sed recte le- 
gitur κατὰ τοῦ θριγκοῦ, quod Mnesilochus ad praecedentia respi- 
ciens famuli verba pro κατὰ τοῦ πρωκτοῦ dicit. Quod non fugit 
scholiastam, qui ad v. 62. annotavit ὡς eis χόανον τὸν πρωκτὸν 
(id est eis τὸν πρωκτὸν ὡς eis xóavov) ἐμβαλεῖν. 

61. συγγογγυλίσας] Libri yoyyvA(cas. Correxit Brunckius col- 
lato Lys. 975. ξυστρέψας καὶ £vyyoyyvAcas. 

64. ἔα] Restituenda forma monosyllaba à. Conf. ad v. 176. 

67. χειμῶνος) Nam 'Thesmophoria, quo tempore hzc fabula 
agitur, mense celebrantur hiberno Pyanepsione. 

68. karakáumrew] Quasi materia stropharum sit congelata. 
BERG. Vid. schol. 

69. θύρασι R. Aug. θύραισι Junt. Recte θύραζε correctum 
videtur in editione Veneta a. 1538. Sic Nub. 632. αὐτὸν καλῶ 
θύραζε δευρὶ πρὸς τὸ φῶς. 

74. χρῆν] χρή Suidas in κηδεστής. 

κηδεστὴν] Κηδεστὴς eum notat, qui affinitate cum alio junctus 
est, et tam de socero, quam de enero dicitur, ut apud Lati- 
nos affinis. Vide Plautum Aulul. 4, 4. 14. et 5,62. BRUNCK. 
Idem in Addendis non male conjicit o) χρήν σε κρύπτειν ὄντα 
κηδεστὴν ἐμέ. 

78. γ᾽ om. Aug. 

80. ἐπεὶ τρίτη ᾽στὶ Θεσμοφορίων ἡ μέση] Quattuor fuerunt 
Thesmophoriorum dies, quarum prima festi quasi prolusio 
quaedam fuit: quo factum est ut tribus reliquis modo annu- 
meraretur modo omitteretur, ideoque eadem et tertia et media 
dici posset. Optime hoc explicuit scholiasta, cujus e verbis 
satis habemus haec apposuisse, δεκάτῃ Πυανεψιῶνος ἐν 'AX- 
μοῦντι Θεσμοφόρια ἄγεται... .. ἑνδεκάτη ἄνοδος, δωδεκάτη 
νηστεία, ἐν ἣ σχολὴν ἄγουσαι ὑπόκεινται αἱ γυναῖκες (conf. v. 949. 
984.) ἐκκλησιάζουσαι περὶ Ἐϊριπίδου, τρισκαιδεκάτη Καλλιγένεια 
(de hac vid. fragm. 300.). τρίτη οὖν συναριθμουμένης τῆς δεκάτης, 
μέση δὲ τῆς ἀνόδου καὶ τῆς Καλλιγενείας. | Poetze autem verba 


AD THESMOPHORIAZUSAS. 707 


manifestum est sic esse capienda ut Θεσμοφορίων ἡ μέση tan- 
quam explicandi caussa ad. illud ἐπεὶ τρίτη ᾽στὶ adjectum cogi- 
tetur. Infra v. 375. τῇ μέσῃ τῶν Θεσμοφορίων. Athenzus 7. 
p. 307 f. ἄνδρες φίλοι, μὴ καὶ ἡμεῖς νηστείαν ἄγομεν, Θεσμοφό- 
ρίων τὴν μέσην, ὅτι δίκην κεστρέων νηστεύομεν; Aliorum scrip- 
torum locos in annotatione ad scholia attulimus. 

83. κἀν Θεσμοφόροιν] In zede Cereris et Proserpinge. KUST. 

περί μου Brunckius. | Libri περὶ ἐμοῦ. 

86. καὶ Δία δίκα ἂν lectio codicis Augustani est, ab libra- 
rio, ut videtur, parum probabiliter inventa. καὶ 0v καὶ ἂν R. 
καὶ δίκαι ἂν Junt. Melius Kusterus καὶ δίκαιά y ἄν : quan- 
quam ne hoc quidem satis certum est. 

87. ἐκ ταύτης] Scribendum cum Berglero ἐκ τούτων, hcec 
quum ita sint comparata. 

88. τραγωδιδάσκαλον R. 

9o. Legebatur κἂν. xà» restitut Marklandus ad Eurip. 
Suppl. 364. : quod in Sophoclis CEdip. Col. 13. recte praebent 
libri plures, ubi Elmsleius duplicis crasis exemplum desidera- 
bat. xoiv ex καὶ ὃ ἐν contractum dixit Euripides Heraclid. 173. 
xürvópes Aristoph. Lys. 594. restituit Reisigius. 

94. τοῦ yàp τεχνάζειν ἡμέτερος ó zvpapots] Hoc dicit Mnesi- 
lochus, non quasi et ipse sit tam vafer, ut in ea re palmam 
ferat, sed quia Euripidi favet et ab ejus partibus stat. BERG. 
In Equit. 277. ἢν δ᾽ ἀναιδείᾳ παρέλθῃς, ἡμέτερος ὁ πυραμοῦς. 
ubi proverbialis locutionis ratio redditur. BRUNCK. 

95. ἁγάθων) Libr ᾿Αγάθων. 

96. otros Euripidi tribuendum, οὗτος οὑκκυκλούμενος. Prz- 
terea inepte quaerit Mnesilochus καὶ ποῖός ἐστιν ; quum καὶ ποῦ 
ποτ᾿ ἐστίν potius debeat. JDobrao scribendum videbatur Mr. 
καὶ ποῦ ᾽στιν ; EU. οὗτος, αὐτὸς οὑκκυκλούμενος. 

οὑκκυκλούμενος] Infra 265. Agatho postquam Euripidi et 
socero apparatum omnem, quo illis usus erat, concessit, domum 
se inferri jubet his verbis: 

εἴσω τις ὡς τἀχιστά μ᾽ εἰσκυκλησάτω. 
In Acharn. Diczopolis Euripidem convenit, pannos mendici- 
que tragicum ornatum ab eo mutuaturus, eumque rogat, ut 
foras prodeat, his verbis: ἀλλ᾽ ἐκκυκληθήτ᾽. Respondet Euripi- 
des. v. 409. 

ἀλλ᾽ ἐκκυκλήσομαι" καταβαίνειν δ᾽ οὐ σχολή. 


708 ANNOTATIONES 


Scilicet erat ἐκκύκλημα machina theatralis in. tragoediarum re- 
presentatione adhiberi solita, de qua sic Pollux 4.128, καὶ τὸ 
μὲν ἐκκύκλημά ἐστι ξύλων ὑψηλῶν βάθρον, ᾧ ἐπίκειται θρόνος. 
δείκνυσι δὲ καὶ τὰ ὑπὸ τὴν σκηνὴν ἐν ταῖς οἰκίαις ἀπόρρητα 
πραχθέντα. καὶ τὸ ῥῆμα τοῦ ἔργου καλεῖται ἐκκυκλεῖν, ὅτε δὲ 
εἰσάγεται τὸ ἐκκύκλημα, εἰσκυκλεῖν ὀνομάζεται. καὶ χρὴ τοῦτο 
νοεῖσθαι καθ᾽ ἑκάστην θύραν, οἱονεὶ καθ᾽ ἑκάστην οἰκίαν. ἡ μηχανὴ 
δὲ θεοὺς δείκνυσι, καὶ ἥρωας τοὺς ἐν ἀέρι, Βελλεροφόντας καὶ Περ- 
σεῖς, καὶ κεῖται κατὰ τὴν ἀριστερὰν πάροδον ὑπὲρ τὴν σκηνὴν τὸ 
ὕψος. Sic legenda Pollucis verba, quze vulgo mendose ferun- 
tur: nec mirum, si ex istis, ἐφ᾽ οὗ δὲ εἰσάγεται τὸ ἐγκύκλημα, 
εἰσκύκλημα ὀνομάζεται, nihil extundere potuerunt interpretes. 
Machine unum erat nomen ἐκκύκλημα: sed pro diverso illius 
usu, quo intus in scenam, vel e scena intro vehebatur persona 
quzelibet, duplex erat verbum ἐκκυκλεῖν, εἰσκυκλεῖν, quse ut 
apud comicum distincta, sic Onomastico fuerunt enotata.  Fa- 
cete noster Agathonem tragicum poetam, itemque in Acharn. 
Euripidem, non pedibus in scenze solo gradientes inducit, sed, 
tanquam deos aut heroas, sublimes in machina tragica vectos. 
BRUNCK. Vid. Elmsl. ad Acharn. 408. 

98. ἀλλ᾽ ἢ τυφλὸς μέν εἰμ᾽] Sic Equit. 953. ἀλλ᾽ ἢ o? καθορῶ. 

Κυρήνην] Hzc erat meretrix, cujus mentio in Ranis v. 1328. 
Quia autem Agathon effeminatus erat et comtulus, hunc vi- 
dens putat eum esse mulierem, uti in Ecclesiaz. v. 167. quum 
quaedam reprehendens alteram, quod viros appellaret mulieres, 
dixisset; γυναῖκας αὖ δύστηνε τοὺς ἄνδρας Aéyew; 1lla inquit, 
μὰ Δί᾽ ἀλλ᾽ ᾿Επίγονόν γ᾽ ἐκεῖνον" ἐπιβλέψασα [00 ᾿Επίγονόν y 
ἐκεινονί βλέψασα] γὰρ ἐκεῖσε πρὸς γυναῖκας φόμην λέγειν. 
BERG. 

99. αὖ] Libri ἄν. Correctum ex Av. 226. οὕποψ μελῳδεῖν αὖ 
παρασκευάζεται. Post hune versum in libris quibusdam fuit 
parepigraphe μινυρισμός. Vid. schol. 

1cO. μύρμηκος ἀτραποὺς Scholiasta, ὡς λεπτὰ καὶ ἀγκύλα àva- 
κρουομένου μέλη τοῦ ᾿Αγάθωνος" τοιαῦται γὰρ αἱ τῶν μυρμήκων 
ὁδοί. Doctiorem interpretationem exposuit Photius p. 280, 22. 
μύρμηκος ἀτραπός: ἐν Θεσμοφοριαζούσαις ᾿Αριστοφάνης. ἔστιν 
᾿Αθήνησι Μύρμηκος ἀτραπὸς ἐν Σκαμβωνιδῶν ἀπὸ Μύρμηκος τοῦ 
Μελανίππου τοῦ Κύκλωπος τοῦ Ζευξίππου. 

διαμινύρεται Dawesius. διαμινυρίζεται libri et Suidas in μύρμηξ. 


AD THESMOPHORIAZUSAS. ^109 


I01.—103. Interpolatam horum versuum lectionem esse 

metri sententizeque perversitas ostendit. Scribendum videtur 
ἱερὰν χθονίαις δεξάμεναι λαμπάδα κοῦραι 
* * * * * χορεύσασθε βοάν. | 

χορεύσασθε etiam Bentleius restituit. 

102. λαμπάδα] Quia. Ceres facibus incensis qusesivit Proser- 
pinam. BERG. 

104. Agathonem comitantur actores tragici chori, quem ille 
erudiebat, proximisque ludis populo exhibiturus erat. Non 
est hic chorus fabule, qui e mulieribus constat Cereris et 
Proserpinz festum celebrantibus. BRUNCK. — Actores chori 
tragici si cum Agathone in scenam produxit Aristophanes, 
non potest dubitari quin xopevrai delecti fuerint ex 1s qui 
postmodum in choro mulierum prodeunt. Simile Ranarum 
est παραχορήγημα, de quo dicemus ad versum fabulz illius 209. 
Sed vera videtur sententia grammaticorum veterum, qui nul- 
lum produci ehorum Agathonis, sed cantiea chori ab Agathone 
ipso recitari existimarunt. De quo ita scribit scholiasta, uovo- 
δεῖ ὁ ᾿Αγάθων ὡς πρὸς χορὸν, οὐχ ὡς ἐπὶ σκηνῆς, ἀλλ᾽ ὡς ποιή- 
ματα συντιθείς. διὸ καὶ χορικὰ λέγει μέλη αὐτὸς πρὸς αὑτὸν, ὡς 
χορικὰ δέ. 

τίνι δαιμόνων] Malim τίνι δὲ δαιμόνων. | Imitatur hunc lo- 
cum Lucian. Tragop. 75. τίνι (libri. τίνα) δαιμόνων ἄγουσι κω- 
μαστὴν χορόν ; 

105. λέγε νυν (hbri νῦν) ad versum przcedentem in libris 
refertur. vv» corripuit more tragicorum. (In editione Oxoni- 
ensi male legitur ri», omisso quod post hoc vocabulum poni 
debuit puncto.) 

εὐπίστως] εὐπείστως Reiskius. Malim εὐπιθῶς. 

106. ἔχει] Libri ἔχεις. Correctum ex Suida in σεβαστός et 
σεβίσαι. 

107. ὅπλιζε] Corrigendum ὄλβιζε cum Bentleio. 

109. Φοῖβον, ὃς ἱδρύσατο χώρας γύαλα Σιμουντίδι γᾷ] Apollo 
enim 'T'rojae moenia condidit una cum Neptuno. BERG. 

113. ἱρὸν} Scribebatur ἱερόν. 

115. ἀείσατ᾽] ἀείσαντ' R. Aug. Junt. Eurip. Hippol. 58. com- 
paravit Valckenarius, ἕπεσθ᾽ ἀείδοντες, ἕπεσθε, τὰν Διὸς οὐρανίαν 
Αρτεμιν,  μελόμεσθα. 

116. σεμνὸν] Corrigendum σεμνάν. 

5A 


710 ANNOTA'C'IONES 
120. ᾿Ασιάδος] Id est, citfhare. Etymol. M. p. 153, 31. 


᾿Ασιάδος κρούματα, τῆς κιθάρας. οὕτως ᾿Αριστοφάνης εἶπε, παρῳδῶν 
τὸ ἐξ Ἐρεχθέως Εὐριπίδου. ἡ τρίχορδος κιθάρα οὕτω καλεῖται. εἴς 
ρηται δὲ, ὅτι ἐν ᾿Ασίᾳ τῇ πόλει τῆς Λυδίας κειμένῃ ἐν TuóAo πρῶ- 
τον εὑρέθη. Nescio an unquam urbs exstiterit, cui nomen ᾿Ασία, 
quam tamen recenset etiam Stephanus. Hujus non meminit 
schol. Apollonii ad 2, 777. ᾿Ασίαν δὲ ἐνταῦθα τὴν Λυδίαν φησίν. 
οὕτω γὰρ ἡ Λυδία πρότερον ἐκαλεῖτο. διὸ καὶ 7) κιθάρα ᾿Ασιὰς 
ἐκλήθη, διὰ τὸ ἐν τῇ Λυδίᾳ πρῶτον εὑρεθῆναι. καὶ ὍὍμηρος (Ἰλ. f, 
461.) ᾿Ασίῳ ἐν λειμῶνι. BRUNCK. Eurip. Cycl. 442. ᾿Ασιάδος 
οὐκ ἂν ἥδιον ψόφον κιθάρας κλύοιμεν. Plutarch. de musica p. 
1142. c. ἐποιήθη δὲ καὶ τὸ σχῆμα τῆς κιθάρας πρῶτον κατὰ Κη- 
πίωνα τὸν 'Teprávüpov μαθητὴν, ἐκλήθη δὲ ᾿Ασιὰς διὰ τὸ κεχρῆσθαι 
τοὺς Λεσβίους αὐτῇ κιθαρῳδοὺς πρὸς τῇ ᾿Ασίᾳ κατοικοῦντας. 
KUST. Adde grammaticum in Montef. Bibl. Coislin. p. 607. 

121. Inepte legitur παράρυθμ᾽ εὔρυθμα. Scribendum videtur 
παρ᾽ εὔρυθμα. Φρύγια δινεύματα cur dicantur, explicuit scho- 
liasta, τῇ Φρυγίᾳ ἁρμονίᾳ ἡρμοσμένα. 

122. δινεύματα Χαρίτων parum apta catalexis est, quod sensit 
Bentleius, qui δινεύματα Κουρήτων conjecit. Mihi scribendum 
videtur uno versu ποδὲ παρ᾽ εὔρυθμα Φρυγίων Χαρίτων δινεύ- 
ματα. Ceterum libri διανεύματα. Veram lectionem habuit scho- 
liasta, qui ὀρχήματα interpretatur. 

124. κίθαριν] Restituendum fortasse κιθάραν ex scholiasta: 
qua forma tragici uti solent. ἀκίθαριν tamen dixit /Eschylus 
Suppl. 681. 

125. ἄρσενι βοᾷ δοκίμῳ hbri, scholiasta et Suidas in ἄρσενι. 
Quod non intelligo quomodo dici a choro virginum potuerit. 
Quod scholiasta annotavit, ἐπεὶ ᾿Απόλλων ἐστὶν ὃ kapí(ov,ea tum 
demum apta erit interpretatio, si corrigatur ἄρσενι βοᾷ δόκιμον. 

126. Lineola praefixa in Aug. Quo indicatur hec Agathoni 
esse tribuenda: quod etiam Bentleio videtur placuisse. Idem 
codex personse notam om. v. 123, addit v. 128. 

τᾷ] Scholiasta, τῆς κιθάρας φῶς ἔσσυτο rois σοφοῖς. Qui for- 
tasse τᾶς legit. 

δαιμονίοις utcunque explicat scholiasta. Sed vitiosum esse 
metri deformitas ostendit. δαίμονος (Latons) olim corrigebat 
Bothius. Mihi de sententia horum verborum non liquet. 

128. ἄγαλλε R. Aug. ἄλλε Junt. 





AD THESMOPHORIAZUSAS. 711 


Seclusi τυμᾷ, corruptum, ut opinor, ex τίμα, quod est glos- 
sema imperativi ἄγαλλε. | 

130. Ante hunc versum in codicibus est parepigraphe óAo- 
λύζεις (ὀλολύζει, recte scholiasta) γέρων, de qua Kusterus hzc 
annotavit *€ ὀλολύζεις γέρων] Hsec non pertinent ad. seriem fa- 
** bulee, sed est παρεπιγραφὴ, qua significatur, Mnesilochum, 
** audito cantico Agathonis, prz voluptate et lzetitia clamorem 
* edidisse. Quare scribendum erit ὀλολύξει γέρων. Sic infra 
* post v. 276. ὀλολύζουσι γυναῖκες idem est παρεπιγραφή." 
KUST. Est ὀλολυγὴ plerumque clamor faustus. Vide Equi- 
tes v. 616. BERG. 

132. μανδαλωτὸν] ἐπιμανδαλωτὸν osculum Acharn. 1201. 

134. vearvíox ] νεανίσκ᾽ editio Brubachi, propter εἴ τις. 

ὅστις] εἴ τις R. Aug. Junt. Correctum in editione Veneta 
a. 1538. 

135. Λυκουργείας Dobrseus. Libri Λυκουργίας, ut 'Opeorías 
pro ᾿Ορεστείας deteriores codd. Ran. 1124. /Eschyli tetralogia 
fuit ᾿Ἤδωνοὶ, Βασσαρίδες, ΝΝεανίσκοι, Λυκοῦργος. 

136. ποδαπὸς ὁ γύννις] /Eschyli verba, de quibus scholiasta, 
λέγει δὲ (Avkotpyos) ἐν rots ᾿Ηδωνοῖς πρὸς τὸν συλληφθέντα Διό- 
νυσον; ποδαπὸς ὃ γύννις : 

136. et seqq. Hunc locum imitatus est Eubulus, de quo 
scholiasta, ἐντεῦθεν τὴν ἀρχὴν Εὔβουλος ἐποιήσατο τοῦ Διονυσίου, 
τὰ ἀνόμοια τῶν ἐν τῇ Διονυσίου οἰκίᾳ καταλέγων, ἐπὶ πλέον 
μέντοι. 

139. οὐ ξύμφορον] ἀξύμφορον Suidas in βάρβιτος. 

140. τίς δαὶ κατόπτρου καὶ ξίφους κοινωνία] Epicharmus apud 
Stobz»eum Serm. 89. τίς γὰρ κατόπτρῳ καὶ τυφλῷ κοινωνία ; 
BERG. 

141. τίς δ᾽ αὐτὸς] yp. σύ τ᾽ αὐτός R. Hoc recipiendum, com- 
mate post παῖ posito. 

142. kal ποῦ πέος] ποῦ τὸ πέος Suidas in Λακωνικαὶ, ποῦ δὲ τὸ 
πέος idem in πέος. 

Λακωνικαί] ἀνδρεῖα ὑποδήματα, schol. 

144. ἐκ τοῦ μέλους ζητῶ σε] Quia nimirum ejus carmen est 
θηλυδριῶδες, ut paulo ante dicebat; hinc et ipsum talem esse 
vult conjicere: et quia ipse talis est, ejus carmina etiam sunt 
talia. ὅμοια yàp ποιεῖν ἀνάγκη τῇ φύσει, ut ipse infra dicit. 
BERG. 

3A2 


719 ANNOTATIONES 


146. μὲν om. Suidas in ἄλγησις. 

147. τὴν δ᾽ ἄλγησιν οὐ παρεσχόμην] Scholiasta, ἀντὶ τοῦ οὐκ 
ἐλυπήθην. 

148. ἅμα γνώμῃ] Id est ὁμοίαν γνώμῃ. 

149. γὰρ om. Junt.: habent R. Aug. 

151. 154. γυναικεῖα et ἀνδρεῖα δράματα scholiasta dici monet 
in quibus chorus vel ex mulieribus vel ex viris sit compositus. 

153. Φαίδραν] Conf. Ran. 1043. BERG. 

161. βυκὸς] Scribendum "Igvxos cum R. Aug. Vid. Arca- 
dium p. 52, 10. 

162. kàAkatos] In libris antiquioribus (τοῖς παλαιοτέροις ἀντι- 
γράφοις) ᾿Αχαιὸς scriptum fuisse, Aristophanem vero gramma- 
ticum rescripsisse (μεταγράψαι) ᾿Αλκαῖος, ab scholiasta est anno- 
tatum. Recte haud dubie correxit Aristophanes sive conjec- 
turam sive libri alicujus auctoritatem secutus. Futile argu- 
mentum, quo Aristophanis emendationem impugnavit Didy- 
mus, bene refutavit scholiasta. 

οἵπερ] Libri ot περ. Correctum ex Suida in éjurpósaro et 
ἐχύμισαν. 

éxópucar] Metaphora a coquis, qui temperant sapores cibo- 
rum, τοὺς χυμούς. BERG. 

163. διεκίνων libri. διεκίνουν Suidas in ἐμιτρώσατο. διέκνων 
Dorvillius ad Chariton. p. 560. ** Legendum διεκλῶντ᾽. Hesych. 
* διακλῶν, θρύπτων. Idem: ᾿Ιωνικὸν, τρυφερὸν, ἢ ἐπὶ τοῦ kar- 
** eayóros, ἢ θηλυκοῦ. Pollux 4, 91. ubi περὶ ὀρχήσεως agit. 
* Λυγίσαι τὸ σῶμα, κάμψαι, κλάσαι. Quare διακλᾶσθαι "Tovi- 
* κῶς est corpus instar Ionum molliter movere, saltare. .Ho- 
** ratio, artubus frangi. Locus autem ita vertendus est: 4na- 
** ereon et Alceus, quà musicis gratiam et venustatem concilia- 
* runt, mitras gestabant et molliter more Ionum saltabant." 
TOUP. Em. in Suidam rz. p. 166. 167. Huc respexisse vide- 
tur Dionysius Halicarnasseus in libello περὶ τῆς Δημοσθένους 
δεινότητος p. 310. ed. Hudson. [vol. 6. p. 1093. Reisk.] καὶ τῶν 
ῥυθμῶν πολλαχῇ μὲν τοὺς ἀνδρώδεις καὶ ἀξιωματικοὺς καὶ εὐγενεῖς, 
σπανίως δέ που τοὺς ὑπορχηματικούς τε καὶ ᾿Ιωνικοὺς καὶ δια- 
κλωμένους. Idem ibid. 2. p. 611. 

164. τοῦτον yàp οὖν ἀκήκοας] Est enim poeta Atticus. 

165. ἠμπίσχετο Elmsleius ad Eurip. Medeam p. 253. Libri 
ἠμπέσχετο. Ra 











AD THESMOPHORIAZUSAS. 718 


168. Φιλοκλέης Bentleius. Libri Φιλοκλῆς. De Philoclis 
deformitate vid. schol. 

169. Ξενοκλέης Bentleius. Libri Ξενοκλῆς. Hunc versum 
a m. rec. habet R, versui 170. postponit Aug. 

170. Θέογνις] 'T'heognis poeta tragicus valde frigidus, quem 
facete perstringit comicus Acharn. 140. BRUNCK. 

173. 1] Libri ἦν. 

176. ἔα] Restituenda forma monosyllaba à, ut v. 64. Mira 
est de hoc loco annotatio scholiastze, quam versui 500. appone- 
mus. 

177. Parceedia est Euripidis versuum in οἷο: 

παῖδες, σοφοῦ πρὸς ἀνδρὸς, ὅστις ἐν βραχεῖ 

πολλοὺς λόγους οἷός τε συντέμνειν καλῶς. 
Facetum est Euripidem hic induci suismet ipsius verbis lo- 
quentem. BRUNCK. 

178. οἷός re] οἷόν τε hbri. Correctum ex Suida in οἷος 
et σοῦ. 

179. καινῇ Bisetus. κοινῇ libri et Suidas in. kowoAoyía. καινῇ 
legit scholiasta, qui interpretatur μεγάλῃ καὶ θαυμαστῇ. 

185. δοκεῖν] δοκῶν R. 

pov, σαφῶς σώσεις] μου σοφῶς, σώσεις Bentleius. 

194. χαίρεις ὁρῶν φῶς, πατέρα δ᾽ οὐ χαίρειν δοκεῖς) Alcestidis 
v. 691. Loquitur ibi Pheres, qui noluerat pro filio suo mori. 
Istud Agathon in Euripidem retorquet, qui vult ut alius ipsius 
causa periculum subeat. Sic suismet verbis capitur Euripides 
in Ranis comici v. 1477. BERG. 

196. Prius ἂν additum ex Suida in ὑφέξειν. In Aug. post 
yàp spatium est vacuum unius syllaba. 

198. τεχνάσμασιν R. et Suidas in ἢ. v. τεχνάμασιν Aug. στε- 
νάσμασιν Junt. 

199. φέρειν] φεύγειν videtur legisse scholiasta, qui ἐκφεύγειν 
interpretatur. 

200. karázvyov] Vulgo καταπῦγον. Vid. ad Vesp. 687. 

201. λόγοισιν respondet Agathonis τεχνάσμασι: et quod ille 
παθήμασι dixerat, aliorsum senex accipiens, Agathoni impudici- 
tiam exprobrat. BRUNCK. 

204. νυκτερήσια Dobrzeus, | Legebatur νυκτερείσια. ἡμερήσιος 
dixit /Eschylus Agam. 22. 

206. νὴ Ai] Legebatur νὴ Δία. Νά. ad Eq. 319. 

443 


714 ANNOTATIONES 


209. Vulgo ἀπόλωλ᾽ Εὐριπίδης. MN. ὦ —.  Correxit Elms- 
leius ad Acharn. 475. 

212. κλάειν] Libri κλαίειν. 

215. ταδὶ] Scholiasta, rà γένεια' ταῦτα δὲ ἔλαβεν ἐκ τῶν 
Ἰδαίων Κρατίνου. 

215. Mos erat veteribus barbam novacula radere; pudendo- 
rum autem pilos admota flamma amburere. In Conc. Praxa- 
gora lampadem adloquens sic ait : 

μόνος δὲ μηρῶν els ἀπορρήτους μυχοὺς 
λάμπεις, ἀφεύων τὴν ἐπανθοῦσαν τρίχα. BRUNCK. 

216. πρᾶττ᾽ εἴ σοι] πρᾶττ᾽ εἴσω R. πραττείσχω Aug. Scriben- 
dum πρᾶτθ᾽ ὅ τί σοι cum Elmsleio ad Acharn. 358. 

217. ᾽πιδιδόν᾽ ἐμαυτὸν] διδόναι γ᾽ αὐτὸν vulgo, consentiente ἢ, 
et a m. sec. Aug. qui διδόναι γ᾽ ἐμαυτὸν a pr. m. habet. Partem 
veri vidit Toupius, qui in Emendat. in Hesych. vol. 3. p. 50. 
scripsit ᾽πιδιδόναι γ᾽ αὑτόν. 

220. ξυροδόκης] ξυροδίκης R. Aug. ** Male apud Pollucem 
* το, 140. ξυροδόχης. Vide Eustath. ad Homer. p. 130. ex- 
* trema." BRUNCK. 

221. κἀθιζε] Ad Mnesilochum, ut eum tondeat. BERG. 

222. ὦμοι] Scribendum οἴμοι, quae forma alibi e libris me- 
lioribus est restituta. ὦ cov Aug. Junt. 

223. ἀτταταῖ] ἀτταταὶ Brunckius. ürrara Junt. arrara sine 
accentu R. 

larraroi] ἀτταταὶ Aug. árrarat Junt. et sine accentu ἢ. Cor- 
rexit Bentleius. Conf. v. 1005. 

224. ἐς] eis libri. 

σεμνῶν θεῶν] Atheniensibus σεμναὶ θεαὶ dicebantur Erinnyes 
[Erinyes], quibus eo nomine templum erat juxta Areopagum, 
quo supplices, quemadmodum ad alia quoque templa, confu- 
giebant. Vide Equit. 1312. et Meursium Ath. Att. 4, r. 
BRUNCK. 

225. Δήμητρ ἔτ᾽ Porsonus. δήμητρά y R. Aug. δήμητρα 

Junt. 
227. τὴν ἡμίκραιραν τὴν ἑτέραν ψιλὴν ἔχων, altera. tantum 
mazilla rasa. Hesych. ἡμίκρανα, ἡμικεφάλαιον. σιαγόνος τὸ 
ἥμισυ. Sed depravata est apud lexicogr. scriptura. Vel enim 
ἡμίκρανον legendum, vel ἡμίκραιρα, ut habent Pollucis codd. 6, 
160. ubi vulgatum etiam ἡμίκρανα. BRUNCK. 


AD THESMOPHORIAZUSAS. 115 


ἐνταυθὶ) Libri ἐνταυθοῖ. Vid. ad Nub. 814. 

231. μυμῦ] Vulgo u$ pu). Conf. Equit. 1o. 

232. ψιλὸς αὖ στρατεύσομαι) Jocus est in ambiguitate vocis 
ψιλὸς, quse elabrum significat, et levis armature militem. Ea- 
dem ambiguitas in Latina voce /eoóis. BRUNCK. 

233. φανεῖ] φαίνει Dobrzeus. 

234. θεᾶσθαι σαυτὸν Porsonus. Libri θεάσασθαι σεαυτόν. 

235. Clisthenes, homo effeminatus et pathicus, de quo men- 
tio in Lys. 1092. imberbis erat, rasis semper malis. Vide infra 
582. BRUNCK. Libr Κλεισθένην. 

237. δελφάκιον) Scholiasta, μετὰ yàp τὸ τυθῆναι rà δελφάκια 
φλογίζονται, ἵνα ψιλωθῶσι. 

240. νὴ Al] Legebatur νὴ Δία. Vid. ad Eq. 319. 

242. τόν ye addidit Scaliger. Recte, nisi quod non animad- 
vertit scribendum esse τοῦ ye πρωκτοῦ τὴν φλόγα. Sepe sic 
librarii sententias inverterunt. 

245. φεῦ} Corrigendum φῦ. Sic Lys. 294. et 304. φῦ φῦ 
(vel φυφῦ). iov iov τοῦ καπνοῦ. 

ἰοὺ} Vulgo ἰοῦ. 

247. σπογγιεῖ] Scribendum σφογγιεῖ, | Vid. ad Acharn. 463. 

248. oluó£erüp ] οἰμώζετ᾽ áp R. (qui ap' sine accentu) Aug. 
Junt. οἰμώξετ᾽ áp. alize editiones veteres. Sed crasis restituenda 
fuit, de qua dixi ad Acharn. 325. 

εἴ τις Brunckius. Libri εἰς. Simillimo errore in Acharn. 
1084. προστρέχει τις in libro Ravennate in προστρέχεις coaluit. 

250. τουτῳὶ] rovroi Aug. 

252. τί οὖν λάβω; Mnesilocho recte tribuit Bentleius, Euri- 
pidi libri. 

254. EYPIII.|] Corrige MNHZIA. cum Bentleio. 

255. AFTAOQN] Deleatur. 

260. àp Kusterus. 7p Aug. Junt. In R. est ἠρ᾽ ἁρμόσηι. 
Conf. ad Pac. 114. 

261. éykvkAov] Ex hoc loco manifestum est ἔγκυκλον fuisse 
vestimentum exterius, ἐπίβλημα: kpokorór vero, interius, ἔν- 
δυμα. Crocotam jam induerat Mnesilochus, cui supra v. 253. 
dixit Agatho, τὸν κροκωτὸν πρῶτον ἐνδύου λαβών, Vestimento- 
rum omnium ultimum, quod aliis superinjiciebatur, erat. ἔγκυ- 
«iov, palla. Hoc liquet etiam e loco infra 499. ubi dicitur 
mulier expanso encyclo elabentis e conclavi moechi fugam texisse. 


3^4 


116 ANNOTA TIONES 


Falsum est igitur, quod Eustathius in Hiad. p. 976. e Pau- 
sania tradit: φησὶ γοῦν Παυσανίας, ὅτι éykvkXov περιπόρφυρον 
ἱμάτιον, καὶ χιτὼν γυναικεῖος, ὃν ἔνδοθεν ἐνδύονται γυναῖκες, εἶτα 
τὸ ἔνδυμα. λέγεται δὲ, φησὶν, ὑπ᾿ ἐνίων ἐπιγονατὶς, διότι μέχρι 
γονάτων διήκει. — Verum est quod tradit Suidas, ad hunc locum 
respiciens in éykvkAov. καὶ δῆλον, ὡς τὸ μὲν ἔγκυκλόν ἐστιν ἱμά- 
τιον" ὃ δὲ κροκωτὸς ἔνδυμα. ---- BRUNCK. 

λάβ᾽ Kusterus. λάμβαν᾽ libri et Suidas in ἔγκυκλον. 

263. χαλαρὰ ---- φορῶν] Hsec in editionibus veteribus Aga- 
thoni tribuuntur, Euripidi in editione Brunckii, unde hzc per- 
sonz: nota in mea remansit. "'l'otum versum Mnesilochi esse 
jam Reiskius animadverterat. Et sic haud dubie scholiasta; 
qui ad xaAapá annotavit, xaüva* διαβάλλει δὲ πάλιν τὸν ᾿Αγά- 
θωνα ὡς χαῦνον. Versum 264. Agathoni continuant editiones 
veteres, 265. autem Mnesilocho tribuunt. Correxit Brunckius 
ex cod. Aug. in quo lineola est ante σύ. 

γοῦν R. a m. sec. et Suidas in xaAapá. y οὖν Aug. y οὐ R. 
a pr. m. et Junt. 

χαλαρὰ γοῦν χαίρεις φορῶν] Recte Bisetus obscenitatem hic 
latere suspicatur... Scommate offensus Agathon a scena disce- 
dit. DOBR/EUS. 

265. ἐσκυκλησάτω] Libri εἰσκυκλησάτω. — Vid. ad v. 96. 

267. τό y Kusterus. Libri zóó. 

272. ὄμνυμι τοίνυν αἰθέρ᾽ οἴκησιν Διός] Euripidis in. Me- 
lanippa versus fuit ὄμνυμι δ᾽ ἱρὸν αἰθέρ᾽ οἴκησιν Διός. Vid. 
Ran. 1oo. 

273. Ἱπποκράτους) Vid. ad Nub. 1001. Libri ὑποκράτους. 
Correctum ex scholiasta. 

274. ὄμνυμι τοίνυν πάντας ἄρδην τοὺς θεούς) Euripides Med. 
746. ὄμνυ πέδον γῆς, πατέρα θ᾽ Ἥλιον πατρὸς τοὐμοῦ, θεῶν τε 
συντιθεὶς ἅπαν γένος. BERG. 

276. Respicit ad versum Euripidis Hippol. 612. ἡ γλῶσσ᾽ 
ὀμώμοχ᾽, ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος. Quem iterum ridet Ran. 
1471. 

277. In parepigraphe post hunc versum verba ἱερὸν ὠθεῖται 
significant scenze conspectum mutari, et machinarum ope, ut 
apud nos fieri solet, templum propelli, seu novum scense appa- 
ratum templi speciem exhibere. BRUNCK. — Parepigraphe in 


R. Aug. Junt. est ὀλολύζουσί τε ἱερὸν ὠθεῖται. τε recte in yv- 


AD THESMOPHORIAZUSAS. 717 


ναῖκες mutatum. Scholiasta, παρεπιγραφή. ἐκκυκλεῖται ἐπὶ τὸ 
ἔξω τὸ Θεσμοφόριον. | 

277. σημεῖον) Scholiasta, ὅτε ἔμελλε γίνεσθαι ἐκκλησία, ση- 
μεῖον ἐτίθετο. Conf. ad Vesp. 690. 

279.et seqq.  Imitatur Mnesilochus vocem muliebrem. 

280. θᾶσαι] Scribebatur θέασαι. — Vid. ad Pac. 906. 

281. ἀνέρχεθ᾽ ὑπὸ] Recte Reiskius ἀνέρχεται corrigere vi- 
detur. 

283. ἀγαθῇ τύχῃ] Alibi (Av. 436. Eccles. 131.) τὐχἀγαθῇ 
dixit, quod in Av. 675. ex Ravennate libro restitui pro vulgato 
illie ἀγαθῇ τύχῃ. Utrumque ab Atticis dici, ἀγαθὴ τύχη et 
τύχη ἀγαθή, annotavit Helladius apud Photium Bibl. p. 529, 
34- | 
καὶ πάλιν Bentleius. καὶ om. libri. 

285. τὸ πόπανον ὅπως] De dipodia ex tribracho et anapsesto 
composita dictum ad Acharn. 47. Hoc tamen loco probabilis 
est conjectura Hermanni, qui articulum delet. Porsonus rà 
TÓTOL, ὅπως. 

287. πολλὰ πολλάκις μέ σοι θύειν) In precibus utuntur infi- 
nitivo, ut in Electra Euripidis v. 805. νύμφαι πετραῖαι, πολλάκις 
pe βουθυτεῖν, kal τὴν kar οἴκους Τυνδαρίδα δάμαρτ᾽ ἐμὴν, mpác- 
σοντας ὡς νῦν, τοὺς δ᾽ ἐμοὺς ἐχθροὺς κακῶς. Et apud comicum 
n Ranis v. 907. Δήμητερ ἡ θρέψασα τὴν ἐμὴν φρένα, εἷναί με τῶν 
σῶν ἄξιον μυστηρίων. BERG. 

288. uàAAà] Libri μὴ ἀλλά. 

289. θυγατέρα] θυγατέραν R. Ita idem alibi Δήμητραν pro 
Δήμητρα. 

χοῖρον] Scholiasta, ὡς τῆς θυγατρὸς αὐτοῦ κατ᾽ ἐπίκλησιν οὕτω 
καλουμένης, οἷον βοίδιον ἢ χρυσίον 1) μύρτον (potius μύρτιον). 
ἴσως δὲ τὸ αἰδοῖον τὸ γυναικεῖον αἰνίττεται. — Vesp. 573. εἰ δ᾽ αὖ 
τοῖς χοιριδίοις χαίρω, θυγατρὸς φωνῇ με πιθέσθαι. 

291. ποσθαλίσκον] Libri πρὸς θάληκον. Scholiasta, τὸν παι- 
δαρίσκον. ἴσως δὲ παρὰ τὴν πόσθην αὐτὸ συνέθηκεν. (alius scho- 
liasta, ἀντὶ τοῦ κατωφερῆ τὸν νοῦν μου ποίησον.) Hc qui scrip- 
sit non πρὸς 0 — legit, sed vocabulum a πόσθη ductum. | Quo 
indicio restitui ποσθαλίσκον, vocabulum eodem modo quo κω- 
ραλίσκος formatum, cui accommodatissima est interpretatio illa 
τὸν παιδαρίσκον. Similhter Photius p. 445, 4. πόσθων (quo 
utitur Aristoph. Pac. 1300.) : κυρίως λέγεται παιδάριον" οὕτως 


718 ANNOTATIONES 


yàp ὑποκοριζόμενοι ἔλεγον ἀπὸ τοῦ αἰδοίου" πόσθιον yàp τοῦτο xa- 
λοῦσι. δηλοῖ δὲ καὶ τὸν παιδαριώδη καὶ ἄφρονα κατὰ μεταφοράν. 
Nec tamen hoc ipsum legisse videtur scholiasta, sed corruptum 
ποσθάληκον. Nam ποσθαλίσκον si legisset, vix dixisset συνέθη- 
κεν. Ceterum ποσθαλίσκον sine articulo positum, quia instar 
nominis proprii est. 

295. Persona est κήρυξ.  Feminino nomine melius indigetata 
fuisset κηρύκαινα. — Nam przeconis officio fungitur hic mulier. 
[Scholiasta, γυνὴ μιμουμένη κήρυκα.] Quippe sacris illis vir 
nullus intererat. Quse sequuntur autem preces et impreca- 
tiones, facete ritus adumbrant, qui in populi concionibus ob- 
servabantur, de quibus videndus Sam. Petitus Leg. Att. p. 
288. BRUNCK. Conf. Schoemann. de comitiis Athen. p. 93. 
plagula G. 

εὐφημία 'oro] Libr utrobique εὐφημί᾽ ἔστω. 

299. Καλλιγενείᾳ)] Scholiasta, δαίμων περὶ τὴν Δήμητραν, ἣν 
προλογίζουσαν ἐν ταῖς ἑτέραις Θεσμοφοριαζούσαις ἐποίησεν. Vid. 
W yttenbach. ad Plut. Mor. vol. 7. p. 69. 

300. κουροτρόφῳ] De hoc epitheto Terrze vid. Spanhem. ad 
Callim. ἢ. in Del. 2. KUST.  Articulum ante Γῇ delet Reisk- 
ius, et recte fortasse. Dobrzeo τῇ Γῇ delendum videbatur. 
Scholiasta, εἴτε τῇ Γῇ εἴτε τῇ Eoría, ὁμοίως πρὸ τοῦ Διὸς θύ- 
ουσιν αὐτῇ. Qui Dobreei conjecturam confirmare videri potest. 

306. τήν τ᾽ Junt. rj» Aug. et a pr. m. R. καὶ τὴν a m. 
sec. R. 

307. τὸν ᾿Αθηναίων) Libri τῶν ᾿Αθηναίων. 

310. ὑμῖν) ἡμῖν Aug. hic et v. 350. 

311. τἀγαθά) Fortasse πολλὰ κἀγαθά ut v. 351. 

312. 313. δεχόμεθα ---- λιτόμεθα] Scribebatur δεχόμεσθα — λι- 
τόμεσθα. δεχόμεσθα in. εὐχόμεσθα mutatum in editione Veneta 
à. 1538. Quod codicis Aug. auctoritate confirman ait Brunck- 
ius. 

315. χρυσολύρα] Sic εὐλύρας dicitur Apollo infra v. 969. 
BERG. 

318. πόλιν in libris in versum proximum est translatum. 

319. οἰκοῦσα] ἔχουσα Dobrseus: ut respiciatur ad cognomen 
Minervze πολιούχου. 

320. θηροφόνη, qua forma 'Theognis utitur v. 11, restituit 
Hermannus. Libri θηροφόνε. 


AD THESMOPHORIAZUSAS. 719 


325. εἰναλίου) Libri évaMov: quod in quibusdam editionibus 
in ἐνάλιοι mutatum. 

327. φόρμιγξ) Scholiasta, ἡ τοῦ ᾿Απόλλωνος. 

. ἀχήσειεν] ἰαχήσειεν ἢ. ἰσχύσειεν Aug. ἰσχήσειεν Junt. ex 
quo editores ἠχήσειεν fecerunt, quum ἀχήσειεν deberent: quse 
forma verbi etiam apud tragicos non raro in iay— est depra- 
vata. ἀχήσαμεν pro ἰαχήσαμεν restitui Ran. 217. 

329. ᾿Αθηνῶν] Legebatur ᾿Αθηναίων. Qui frequentissimus 
est error librariorum. | Conf. ad Eq. 159. 

331. KHPYZ] Vid. ad v. 295. 

334. τοῖς τ᾽] καὶ rois R. Aug. Junt. Correctum in ed. Bru- 
bachii. 

337. Μήδοις] Persis, communibus Graecorum hostibus. τ᾽ om. 
Aug. Junt. | 

338. ἢ τυραννεῖν ἐπινοεῖ, ἢ τὸν τύραννον cvykaráyew] Scho- 
liasta, ἐκ τῆς κατάρας τῆς ἐπὶ τοῖς Πεισιστρατίδαις γενομένης 
ταῦτα παρέμιξεν. ** Vide legem Solonis ap. Andocidem p. 13; 
* 12," DOBR/EUS. 

340. κατεῖπεν, ἢ Bentleius. — Libri κατεῖπέν τις ἢ. 

341. ἐνετρύλισεν] ἐνετρύλλισεν libri et Suidas in h. v. Zona- 
ras vol. 1. p. 745. (ubi ἐνετρύλλησεν) et grammaticus in Min- 
garelli catal. codd. Nanian. p. 493. 

344. àv] à ἂν libri. 

346. ἑταίρα] ἑτέρα et, ut videtur, ἑταίρας varise lectiones scho- 
liastae. 

349. κὠκίαν Brunckius. | Libri κοἰκίαν. 

350. ὑμῖν] ἡμῖν Aug. ut v. 310. 

352. ξυνευχόμεσθα Bothius. Libri ξυνευχόμεθα. 

354. εὔγματ᾽ ἐκγενέσθαι] Legebatur εὔγματα γενέσθαι. 

355- ὅσαις R. et scholiasta. ὅσαι Aug. Junt. 

356. λεγούσαις) Corrigendum Aeyocas ex scholiasta. 

359. ἐξαπατῶσιν] Libri ἐξαπατῶσι. 

360. οὕνεκ᾽ restitutum ex v. 366. Libri ἕνεκ᾽. 

364. λέγουσ᾽] λέγουσιν R. Aug. Junt. et Suidas in ἀπόρρητα. 

366. 367. Versus interpolati. οὕνεκ᾽ ἐπὶ βλάβῃ ex v. 360. te- 
mere illatum esse animadvertit Dobrzus. Nec sequentia àce- 
βοῦσιν ἀδικοῦσίν τε τὴν | πόλιν (nam sic libri) hoc modo scripta 
ab Aristophane videntur. Post xópas plura exciderunt, in 
quibus apodosis fuit ad illud ὁπόσαι δὲ v. 356. Proxima ἀλλ᾽ 
ὦ παγκρατὲς exitus sunt versus lambici dimetri. 


120 ANNOTATIONES 


372. KHPYZ) Vid. ad v. 295. 

373. Τιμόκλει᾽ ἐπεστάτει] Nota formulam ordinariam, quse 
plebiscitis vel decretis publicis apud Athenienses prazemitti so- 
lebat. Sic Lucianus in Deor. Concil. p. 715. ed. Amstel. ubi 
deorum decretum recitatur: ἐπεστάτει ᾿Απόλλων, ἐγραμμά- 
reve Μῶμος τῆς νυκτὸς, kal ὁ Ὕπνος τὴν γνώμην etre. Imita- 
tur nimirum formulam apud Athenienses in decretis faciendis 
receptam. Apud 'Thucydidem 4, 118. ubi formula fcederis 
inter Athenienses et Lacedaemonios initi exhibetur: Φαίνιππος 
ἐγραμμάτευε, Νικάδης ἐπεστάτει, Λάχης εἶπε. Plura exem- 
pla apud eundem Thucydidem, Demosthenem et alios occur- 
runt. KUST. 

375. τῇ μέσῃ τῶν Ocopodoopíov] Vid. ad v. 80. 

376. 3 μάλισθ᾽ ἡμῖν σχολῇ) Tertius festi dies appellabatur 
νηστεία: hune totum in templo jejunio transigebant, ob eam- 
que causam eum diem concioni presstituerant, quo otium sibi 
non defuturum sciebant, nec futurum quicquam in mora, quin 
de Euripidis ultione deliberarent. BRUNCK. 

377. χρηματίζειν) Suidas, χρηματίζει ἡ βουλὴ kal ὁ δῆμος. 
Vide de hoc usu verbi Schneider. ad Xenoph. de rep. Athen. 
4.8: 

380. τόνδε] δεικτικῶς. | Subauditur στέφανον. Pertinet hoc 
ad populi concionum ritum, in quibus oratores coronati verba 
faciebant. Conc. 130. 

Τίς ἀγορεύειν βούλεται; ; — 
'Eyó. --- Περίθου δὴ τὸν στέφανον τύχῃ ᾽γαθῇ. 


147. Ἔσθ᾽ ἥτις ἑτέρα βούλεται λέγειν ; ---- ᾿Εγώ. — 
Ἴθι δὴ στεφανοῦ. 
163. φέρε τὸν στέφανον. ἐγὼ γὰρ αὖ λέξω πάλιν. 


moxque v. 171. eadem qua hic ellipsi, 
αὐτὴ yàp ὑμῶν γ᾽ ἕνεκά μοι λέξειν δοκῶ, 
τονδὶ λαβοῦσα. 


Confer Av. 463. BRUNCK. 

πρῶτον] πρότερον Suidas in περίθου. 

381. Huic versui lineola praefixa in Aug. σίγα σιώπα prae- 
coni, reliqua alu mulieri tribuit Dobrzeus. 

382. μακρὰν] Intellige ῥῆσιν. Acharn. 415. δεῖ γάρ με λέξαι 
τῷ χορῷ ῥῆσιν μακράν. BERG. | 

389. ἐπισμῇ]) Vide Suidam in hac voce et Hesych. in ἐπισμή- 


AD THESMOPHORIAZUSAS. 721 


xe. Bene interpretantur émirp(gev: sed nescio an. huic inter- 

pretationi melius congrueret ἡμῖν quam ἡμᾶς. Equit. 5. 
πληγὰς ἀεὶ προστρίβεται τοῖς οἰκέταις. 

Ob literarum compendia quibus utebantur librarii ssepe com- 

mutati hujus pronominis casus. Vide infra ad 571. BRUNCK. 

390. ἔμβραχυ] Cod. Aug. et Juntina male ἐν βραχύ. Vide 
Hesychii interpretes ad ἐμβραχεῖ et Ruhnkenium ad 'Timzeum 
v. ἔμβραχυ. Occurnt hoc adverbium rursus Vesp. 1120. 
BRUNCK. ἔμβραχυ Suidas in ἢ. v. et scholiasta Platonis 
p. 88. ed. Ruhnk. Restitui rectum accentum ex R, qui ἐν- 
βραχύ. Vid. ad 1. Vesp. 

391. τραγῳδοὶ καὶ χοροὶ] τραγῳδία καὶ χοροὶ Suidas in οἰνοπί- 
vas. τραγῳδικοὶ χοροὶ scholiasta Platonis. 

392. τὰς μυχοτρόπους, 14 est, Kustero interprete, clandestinis 
moribus preeditas, subdolas, fallaces. Sed nusquam vox ista 
exstat, nec alia nititur fide quam librarii errore. In cod. scrip- 
tum μῦχοτρόπους : in Juntina [et R.] uvxorpózovs. v et οἱ eo- 
dem efferebantur sono; inde tot horum elementorum permuta- 
tiones, vocumque depravationes. Geminum exemplum vide 
infra 5or. Mendam sustulit Zanettus hoc loco, reponendo μοι- 
xorpómovs, quae vera scriptura est, confirmata a Suida in oivo- 
πίπας. Opers pretium est integram hujus observationem e va- 
riis grammaticorum veterum ad hanc fabulam scholiis excerp- 
tam legere. οἰνοπίπας, τὰς τοὺς olvovs περισκοπούσας, ὡς "Opq- 
ρος παρθενοπίπας ('IA. λ, 385.) ᾿Αριστοφάνης φησί: 

ποῦ δ᾽ οὐχὶ --- 

τὰς μοιχοτρόπους, τὰς ἀνδρεραστρίας καλῶν, 

τὰς οἰνοπίπας, τὰς προδότιδας ---- 
6 μὲν οὖν Σύμμαχός φησι παρὰ τὸ πιπίζειν τὸν οἶνον. ἐγὼ δ᾽ οὐχ 
ὁρῶ τὸ πιπίζειν ἐπὶ ταύτης τῆς ἐννοίας παρὰ τοῖς ᾿Αττικοῖς κείμε- 
vov, ἀλλὰ κατὰ μίμησιν φωνῆς λεγόμενον. ἄμεινον οὖν, ὥσπερ 
παιδοπίπας λέγεται, οὕτω καὶ olvomímas. οἰνοπίπας οὖν ἀντὶ τοῦ 
μέθυσος" παρὰ τὸ πιπίζειν, ὅ ἐστι μυζεῖν, ἢ uv(üv. — Vides de lec- 
tione consensisse veteres criticos, de illius interpretatione in di- 
versa abusse. Licet πιπίζειν Atticis fere nihil aliud significa- 
verit quam. pipiare, verbo ad imitationem avium quarumdam 
vocis efficto, potuit tamen Aristophanes nomine οἰνοπίπης uti, 
derivato ab eodem verbo significante ποτίζειν, seu μυζεῖν. Glos- 


122 ANNO'TCATIONES 


sarium vetus: ἐκπιπίζει, ezsugit: vide Hesychium in πιπίζειν. 
Derivationi ab ὀπιπτεύω, unde est Homericum παρθενοπίπης, 
favet comici locus in Lys. 426. 
ποῖ δὲ σὺ βλέπεις, 
οὐδὲν ποιῶν ἄλλ᾽, ἢ καπηλεῖον σκοπῶν. 

Cod. Aug. et editt. omnes οἰνοπότιδας, quod mihi nunc, ut olim 
 Kustero, e glossa subornatum videtur. Etsi mihi primum valde 
arrideret οἱνοπίπας, quin illud vulgato prseferrem, obstitit 
H. Stephani judicium "Thes. T. 2. p. 1243. tum quia Eusta- 
thius qui bis aut ter ex Eq. 407. notat nomen πυρροπίπης, 
istius οἰνοπίπης non meminit, quod non prsetermissurus fuisse 
videbatur, s: illud in comico legisset. Sed fateor parum mo- 
menti his rationibus inesse, quas przegravat veterum criticorum 
auctoritas, quos e Suida constat non aliter hoc loco legisse, 
quam οἰνοπίπας. Hoc itaque et μοιχοτρόπους lectorem reponere 
velim. Confer notam infra 432. BRUNCK.  Restitui μοι- 
xorpómovs ex Suida. Qui quse de vocabulo οἰνοπίπας annotavit, 
ex scholiis ad hune locum sunt excerpta, in quibus annotatum 
est pleraque apographa οἰνοπίπους habere. Ego quum nec 
oivon(ras nec οἰνοπίπους genere feminino dicturum fuisse cen- 
seam Aristophanem, retinui librorum scripturam οἰνοπότιδας, 
quam qui posuit, recte videtur correxisse antiquorum codicum 
vitium οἰνοπίπας. Apud Suidam in capite glosse codex Pari- 
sinus A. οἰνοπίτας. Pro ἀνδρεραστρίας in libris Aristophanis et 
Suide codice modo memorato scriptum est ἀνδρεαστρίας. ἀν- 
δρεράστριαν ex Aristophane memorat Pollux 3, 70. 

395. ἰκρίων] Scholiasta, ὡς ἔτι ἰκρίων ὄντων ἐν TQ θεάτρῳ καὶ 
ἐν ταῖς ἐκκλησίαις ἐπὶ ξύλων καθημένων. πρὶν γὰρ γενέσθαι τὸ 
θέατρον, ξύλα ἐδέσμευον καὶ οὕτως ἐθεώρουν. 

406. ὑποβλέπουσ᾽] ἀποβλέπουσ᾽ Suidas in ἰκρία. 

498. ὥσπερ] Malim ὧνπερ. KUST. — Recte ut videtur. 

400. ye a Kustero additum. | Nunc praefero Dobrsei emen- 
dationem ἐάν τις kal πλέκῃ. 

403. ἁνὴρ] ἀνὴρ libri. 

404. τῷ Κορινθίῳ ξένῳ] Irrisio est Euripidis Stheneboez, cu- 
jus fragmentum quo respexit comicus servavit Athen. p. 427. E. 
Τοῖς δὲ τετελευτηκόσι τῶν φίλων ἀπένεμον rà πίπτοντα τῆς Tpo- 
φῆς ἀπὸ τῶν τραπεζῶν. διὸ καὶ Εὐριπίδης περὶ τῆς Σθενεβοίας 
φησὶν, ἐπειδὴ ἐνόμιζεν τὸν Βελλεροφόντην τεθνάναι" 





AD THESMOPHORIAZUSAS. 129 


πεσὸν δέ νιν λέληθεν οὐδὲν ἐκ χερὸς, 
ἀλλ᾽ εὐθὺς αὐδᾷ τῷ Κορινθίῳ ξένῳ: BRUNCK. 

405. ἁδελφὸς] ἀδελφὸς libri. 

407. ὑποβαλέσθαι] Conf. v. 240. 502.—516. BERG. 

409. ἄνδρες] ἅνδρες libri. 

413. Euripidis versus e Phoenice apud Stobzeum Floril. 7 t, 1. 

414. διὰ τοῦτον] Sic bene Aug. [et R.] propter hunc Euripi- 
dem, per hunc, hujus opera. Frequens apud comicum hzc 
significatio przepositionis διά. Vide infra 864. Vulgo διὰ τοῦτο. 
BRUNCK. 

415. σφραγῖδας ἐπιβάλλουσι] Observa, interiorem zedium 
partem apud Athenienses, quae gynseeconitis appellabatur, non 
solum obserari, sed etiam obsignari solitam fuisse. Quse enim 
diligentius asservare volebant veteres, iis sigilla appendere so- 
lebant, ut docuit Menagius ad Diog. L. 4, 59. KUST. 

καὶ μοχλοὺς} Euripides de asservandis diligenter mulieribus 
in Andromache v. 950. πρὸς τάδ᾽ εὖ φυλάσσετε κλείθροισι kal 
μοχλοῖσι δωμάτων πύλας. Quem locum prz oculis habuisse vi- 
detur comicus: nam et ibi mox sequitur v. 955. συγγνωστὰ μὲν 
οὖν co, τάδε" ut hic apud comicum v. 418. xai ταῦτα μὲν ξυγ- 
γνωστά. BERG. Menander apud Stobaum Floril. 74, 27. 
ὅστις δὲ μοχλοῖς (scrib. μοχλοῖς δὲ) καὶ διὰ σφραγισμάτων | ode 
δάμαρτα ----. 

416. Μολοττικοὺς ---- κύνας] Euripides Hippol. 644. χρῆν δ᾽ 
ἐς γυναῖκας πρόσπολον μὲν οὐ περᾶν, | ἄφθογγα δ᾽ αὐταῖς συγ- 
κατοικίζειν δάκη | θηρῶν, ἵν᾽ εἶχον μήτε προσφωνεῖν τινα | μήτ᾽ ἐξ 
ἐκείνων φθέγμα δέξασθαι πάλιν. 

417. μορμολυκεῖα] Vulgo μορμολύκεια. Correxi ex Etym. M. 
P- 590, 52. 

μοιχοῖς] μυχοῖς ἢ. Eadem corruptela v. 392. 501. 

419. ταμιεύεσθαι) Corrigendum ταμιεῦσαι καὶ cum Reiskio. 
Praeterea quum parum apte huic loco adhibiti sint dativi, scri- 
bendum αὐτὰς ταμιεῦσαι kal προαιρούσας ----- Simili corruptela 
Equitum v. 1312. liberavit Reiskius. 

προαιρούσαις) De significatione verbi προαιρεῖν, € penu ali- 
quid promere, vide Casaubonum ad "Theophrasti Charact. cap. 
περὶ ἀγροικίας. KUST. 

λαβεῖν] λαθεῖν Scaliger. λαβεῖν legit scholiasta. 

421. De ratione serarum, pessulorum, clavium quibus ute- 


124 ANNOTATIONES 


bantur veteres, videndus Salmasius in Plinianis p. 649. seqq. 
Laconicz clavis mentio etiam apud Plautum Most. 1, 57. 
clavim mi harunce zedium Laconicam 

Jam jube efferri intus: hasce ego zedes occludam hinc foris. 
BRUNCK. Vid. schol. 

425. δακτύλιον, anulum signatoriwm. Viris, etiamsi clave 
Laconica celle fores occlusissent, metuendum erat, ne quali- 
cunque artificio mulieres claustra reserarent, quod difficile non 
erat, pro rudi serarum illo zevo fabrica : idcirco ne sibi impru- 
dentibus fraudem illae facerent, cellae ostium obsignabant, im- 
posita cera, ῥύπῳ, impressoque cerze anuli sui signo. Vide Lys. 
1195. Sed cautelam hanc etiam irritam reddebat mulierum cal- 
hiditas. Quippe tribus obolis, id est, vilissimo pretio, unaquze- 
que sibi comparabat anulum eodem insculptum signo, quo ma- 
riti anulus, ejusque ope, postquam in penum ingressa quzecun- 
que libuisset suffurata esset, idem reponebat signaculum, ita ut 
a marito fraudis argui non posset. Αἵ vero queritur mulier 
nostra, sibi nullam amplius relictam esse rationem latenter et 
impune in penum se penetrandi, postquam viros docuit Euri- 
pides ceram obsignare, non, ut antea, anulo, sed ligno a teredi- 
nibus pertuso, cujusmodi sigilla singuli appensa gestabant. 
Nam signacula illa mulieres imitari non poterant, quum fora- 
minum in ligno modum et dispositionem non cognoscerent ; et 
nisi unaquaeque eodem ligni frusto potiretur, quo maritus ce- 
ram signarat, nulla alia fraude furta celare potis erat. Hic est 
hujus loci sensus, unde liquet Berglerum male δακτύλιον inter- 
pretari clavem annulatam : nec melius, quod sane miror, Sal- 
masium hoc nomine intelligere ferreum digitulum, seu instru- 
mentum illi simile quod nos vernacula lingua wn rossignol ap- 
pellamus. Alludit autem comicus ad Euripidis drama quod 
non exstat. BRUNCK. 

426. ᾧκότριψ)] Hoc loco active: pernicies domuum, ὁ ἐπιτρί- 
βων τοὺς οἴκους. Sic οἰκοτρίβης δαπάνη, sumtus rem domesticam 
proterens svoe perdens, in carmine Οὐδ apud. Athenzeum 
p.432. Alias, ut notum, οἰκότριψ est vernula, fümulus qui 
quasi £eritur in opere domestico faciendo, ut aliquod instru- 
mentum. BERG. 

427. θριπήδεστα] Lycophron v. 508. τὰ δ᾽ ἄλλα θριπόβρωτος 
ἄψαυστος δόμων σφραγὶς δοκεύσει. ad quem locum Joh. "Tzetzes 








AD THESMOPHORIAZUSAS. 125 


notat, veteres adhibuisse ligna vermibus corrosa pro sigillis ; 
quod testatur etiam Pausanias apud Eustathium p. 1403. Hzc 
ex notis Kusteri ad Suidam. Est autem θριπήδεστος a θρὶψ 
teredo et ἔδω edo, unde ἐδηδεσμένος. Sic τόξα θριπήδεστα arcus 
a, vermibus corrosos dixit Synesius epist. 104. Sed ibi legitur 
θριπηδέστατα, quod et ipsum tamen non inusitatum videtur ex 
Luciano in Lexiphane. BERG. θριπήδεστα sime elisione ἢ. 
Aug. Junt. θριπηδέστατα Suidas in h. v. et in κακοηθέστατα et 
Λακωνικαὶ κλεῖδες, et fortasse ex hoc loco Photius p. 95, 7. 
** Aristophanis locum interpretari Hesychius videtur in voce 
** θριπόβρωτος, ubi ait: οἱ Λάκωνες σφραγίσιν ἐχρῶντο ξύλοις 
* ὑπὸ σητῶν βεβρωμένοις, κατασημαινόμενοι, ὁπότε βούλοιντο. Φι- 
** λοστέφανος δέ φησι, πρῶτον Ἡρακλέα χρήσασθαι." SCHNEI- 
DER. ad Theophrast. vol. 3. p. 415. 

432. τῆς γραμματέως] Ad hunc locum respexit Pollux 4, 19. 
᾿Αριστοφάνης δὲ παίζει ἐν Θεσμοφοριαζούσαις, λέγων 7) γραμμα- 
τεύς. Comicum hoc est et facetum. | Sic alibi, in serio etiam, 
immo tragico sermone, substantiva masculina feminis tri- 
buuntur. Helena in cognomine Euripidis dramate v. 288. 
ait : 

μήτηρ δ᾽ ὄλωλε, καὶ φονεὺς αὐτῆς ἐγώ. 
Confer quae notavi ad /Esch. s. ΤῊ. 226. BRUNCK. |. Conf. 
Schoemann. de comitüs Athen. p. 118. Adde τὴν ῥήτορα, 
quod Photius p. 486, 24. ex Aristophane memorat. 

434. οὔπω] Legebatur ovzémore. 

436. Vitiosa est scriptura librorum δεινότερον, nec satis cer- 
tum videtur quod reposui δεινότερα. 

437- πάσας δ᾽ εἰδέας (ἰδέας Suidas in ἐβάστασεν) ἐξήτασεν, | 
πάντα δ᾽ ἐβάστασεν φρενὶ, πυκνῶς τε] Versus turpiter interpolati, 
in quibus vix unum alterumve verbum est quod ab Aristo- 
phane scriptum videatur. Duo dimetros trochaicos positos a 
poeta fuisse ex versibus antistrophicis intelligitur, qui. servati 
sunt integerrimi. 

440. αὐτὴν Scaliger. Libri αὐτῆς. 

441. ZevokAégs Bentleius. Libri Ξενοκλῆς. 

443. ἕνεκα καὐτὴ Porsonus. Libri ἕνεκ᾽ αὐτή. 

446. ἁνὴρ] ἀνὴρ hbri. 

448. στεφανηπλοκοῦσ᾽ ] De hoc verbo dixit Lobeck. ad Phry- 
nich. p. 650. | 

3 B 


0. ANNOTA'TIONES 


ἐν ταῖς μυρρίναις] Vide notam ad Lysistr. 557. BRUNCK. 

449. Afferunt hunc versum scholiasta Platonis p. 85. ed. 
Ruhnk. et Suidas in τέως. 

451. Vide Bellerophontis fragm. 25. in Musgravii Euripide, 
et quae notavit vir excellens ad Sisyphi fragm. 1. Fueritne Eu- 
ripides atheus, anne, non quero. Aliud quid dicam, quod 
certum mihi videtur. Si capitale crimen ei, ut Socrati, fuisset 
intentatum, nihil causz est, quin credam, exstiturum fuisse 
male feriatum aliquem anilium fabularum consarcinatorem, qui 
memoriz prodidisset, Aristophanem ab inimicis Euripidis pretio 
subornatum fuisse, ut eum in scena impietatis reum ageret. 
BRUNCK. 

456. rois additum ex Plutarchi Mor. p. 853. et Gellio N. A. 
15, 20. 

τραφείς] Nam matrem habebat olerum venditricem. 

458. συνθηματιαίους] Id est coronas locatitias, sive quas alter 
faciendas locaverat, certa mercede promissa. "Vid. Athen. 15. 
p. 680 c. et Pollucem 7, 200. KUST. 

461. κἀστωμύλατο] Legebatur κατεστωμύλατο.  Correxi in 
editione a. 1825. 

462. ἄκαιρα] ἄκερα R. Aug. Junt. 

463. πολύπλοκον] Lectio suspecta propter syllabam secundam 
productam. 

νόημ᾽ Aug. νόημα R. Junt. 

465. ὕβρεος] Scribebatur ὕβρεως. 

466. Mnesilochus mulierem habitu simulans incipit defen- 
sionem Euripidis. BERG. 

467. àxovoócas] ἀκουούσαις R. Aug. Junt. Correctum in 
alus editionibus. 

469. ὀναίμην Suidas in ἢ. v. Libri ὀνοίμην. Vid. Lobeck. 
ad Phryn. p. 13. 

470. εἰ μὴ μαίνομαι] Plato Protag. p. 349. e. κάλλιστον μὲν 
οὖν, ἔφη, εἰ μὴ μαίνομαί ye. 

471. ἀλλήλαισι Brunckius. Libri ἀλλήλοισι. 

472. ἐκφορὰ Valckenarius ad Eurip. Hippol. 294. Libri 
ékdopos. 

473. τί ταῦτ᾽ ἔχουσαι κεῖνον αἰτιώμεθα ; ταῦτα construendum 
cum αἰτιώμεθα, ut in simili versu Acharn. 514. 

τί ταῦτα τοὺς Λάκωνας αἰτιώμεθα ; 








AD THESMOPHORIAZUSAS. 797 


Participium ἔχουσαι abundare videtur : sed est ἰδίωμα Attici ser- 
monis, hypallage participii et verbi, sic resolvenda: τί ταῦτα 
ὑπάρχομεν ἐκεῖνον αἰτιώμεναι ; formulam illustrat Koenius ad 
Corithum p. 63. Exempla apud Atticos poetas passim 
obvia. Infra 852. Ran. 202. o? μὴ φλυαρήσεις ἔχων. Av. 341. 
τοῦτο μὲν ληρεῖς ἔχων κάρτα. Conc. 853. τί yàp ἕστηκ᾽ ἔχων ; 
1151. τί δῆτα διατρίβεις ἔχων; Nub. 131. τί ταῦτ᾽ ἔχων στραγ- 
γεύομαι ; 509. τί κυπτάζεις ἔχων περὶ τὴν θύραν; BRUNCK. 
Scribendum ἔχουσ᾽ ἐκεῖνον : nisi, quod probabilius videtur, ver- 
sum aliquem Euripidis imitatur. Vulgatam scripturam citat 
Suidas in τί ταῦτα. 

474. εἴ] ἢ R. Aug. Junt. 

476. μἄλλην] Libm μὴ ἄλλην. 

477. πολλὰ δείν᾽ ἐκεῖνο] πόλλ᾽ ἐκεῖνο libri. δείνα πόλλ᾽ Bent- 
leius. Meliore verborum ordine πολλὰ δείν᾽ Dawesius. 

478. 4] Seribebatur ἦν. 

479. καθεῦδεν Brunckius καθεύδειν R. Aug. Junt. 'xáfevóev 
editio Veneta a. 1558. 

οὖσαν énrérw] Cod. Aug. [et R.] et vett. editt. male ἑπτέτιν 
οὖσαν. Ad metri legem Kusterus voces transposuit. In cod. 
scriptum διεκόρευσεν. Pollux 3, 42. hunc locum citans habet 
διεκόρησεν. Hac forma utitur Lucianus cum alibi, tum in 
Dial. Neptuni et Enipei vol. 1. p. 320. ὑπελθών μου τὴν ἐρωμέ- 
νην, εἰκασθεὶς ἐμοὶ, διεκόρησας τὴν παῖδα. lla vero in dialogis 
meretricis vol. 3. p. 309. τὴν ἐκ Πειραιῶς, τὴν ἄρτι διακεκορευ- 
μένην. Confer notam ad v. ζόο. BRUNCK. 

481. μου "kvvev] A κνύειν est κνῦμα : qua voce usus est Ec- 
cles. v. 36. κνύειν nimirum est, januam unguibus leniter scal- 
pere (non pultare, ut quidam male), quod amantes facere sole- 
bant, noctu sedes amicarum clam ingressuri. KUST. 

481. ἐλθὼν) ἕλκων Eustathius p. 1746, 4. 

496. érp.Bev] Scribendum ἔτριβε, ut Suidas in σφάκον. 

ἄννηθον}ὔ Libri et Suidas ávg0ov. De quo dixi ad Nub. 982. 

σφάκον] Vid. Schneider. ad "Theophrast. vol. 3. p. 460. 

487. karaxéaca τοῦ στροφέως ὕδωρ] Plautus Curcul. 1, 3. 

Placide egredere, et sonitum prohibe forum, et crepitum 
cardinum, 
Ne quod hic agimus herus percipiat fieri, mea Planesium. 
Mane, suffundam aquulam. BRUNCK. 
3522 


198 ANNOTA'TIONES 


498. ἠρειδόμην] Ita in. Ecclesiaz. v. 615, πῶς οὖν εἰ πάντες 
ἴασιν ἐπὶ τὴν ὡραιοτάτην αὐτῶν καὶ ζητοῦσιν ἐρείδειν. BERG. 
ἐρειδόμην Ἀ. Aug. Junt. 

480. παρὰ τὸν ' Ayua] Hesychius, ᾿Αγυιεύς: ὁ πρὸ τῶν θυρῶν 
ἑστὼς βωμὸς ἐν σχήματι κίονος. Ad quam glossam vide inter- 
pretes. BRUNCK. — Vid. Steph. Byz. in 'Ayud. 

κύβδ᾽ | Statum et habitum mulieris exprimit se componentis, 
ut ab amatore iniri possit: idem schema designat quod innuitur 
Lys. 231. κύνδ᾽ Junt. BRUNCK. x8». R. Aug. 

491. κὠρεωκόμων] De hac forma non debebat dubitare Lo- 
beck. ad Phrynich. p. 696. 

493. ληκώμεθα] Sic apud Suidam legitur v. ληκώμεθα, cujus 
glosse sunt κινώμεθα et βινώμεθα. Illud est in cod. Aug. et 
vett. editt. hoc in recentioribus, nescio quo auctore. Vide 
Piersonum ad Moerim p. 6. cui laus debetur deprehensze apud 
Suidam istius lectionis. Hesych. ληκὼ, τὸ μόριον. ληκᾶσθαι, 
περαίνεσθαι. Ejusdem est originis verbum λαικάζειν, quod 
legitur supra 57. et Eq. 167. ἐν Πρυτανείῳ λαικάσεις [λαικάσει]. 
BRUNCK. ληκώμεθα a pr. m. R. κινώμεθα a correctore. 

494. σκορόδια μασώμεσθ'᾽, ἵνα | ὀσφραινόμενος Sic mutavi 
scripturam librorum σκορόδια μασώμεθα | ἵν᾽ ὀσφραινόμενος, con- 
jectura, ut nunc sentio, minus probabili. Scribendum cum 
Bentleio σκόροδα διαμασώμεθα, | ἵν᾽ ὀσφρόμενος -----. Sic ὀσφρό- 
μενος in ὀσφραινόμενος corruptum Vesp. 792. 

σκόροδα] Postquam amator mane abierat, tum. mandebat al- 
lia mulier, ut halitu nocturni furti suspicionem amoveret. Vide 
quo argumento Praxagora evincat se noctu cum mcecho non 
fuisse, Conc. 524. BRUNCK. Sic in Symposio Xenophontis, 
quum Niceratus cepas vellet comedere, unus ex convivis inquit : 
ὦ ἄνδρες, ὁ Νικήρατος κρομμύων ὄζων ἐπιθυμεῖ οἴκαδε ἐλθεῖν, ἵνα 
ἡ γυνὴ αὐτοῦ πιστεύῃ, μὴ διανοηθῆναι μηδένα ἂν φιλῆσαι αὐτόν. 
BERG. Conf. Lys. 798. 

495. ἁνὴρ] ἀνὴρ libri. 

τείχους Bentleius. Libri τοῦ τείχους. 

500. ὑπ᾽ αὐγὰς] "T imszeus Lex. Plat. p. 264. ὑπ᾽ αὐγάς : ὑπὸ τὸν 
ὄρθρον, ἢ ὑπὸ τὸν πεφωτισμένον ἀέρα. ubi Ruhnkenius et Hem- 
sterhusius plurima attulerunt locutionis usitatissimze exempla. 
Ejusmodi loci recordatus librarius aliquis ὑπ᾽ αὐγὰς vitiato me- 
tro intulit Aristophani, qui vix dubitari potest quin ὑπ᾿ ὄρθρον 








AD THESMOPHORIAZUSAS. 199 


seripserit. Neque enim de $zavyés cogitari potest, quod Bent- 
leio in mentem venit. Scripturam vulgatam imperite defendit 


' scholiasta, ὅτι καὶ συστολαῖς βιαίοις χρῶνται καὶ éxráoeov καὶ 
xpo 


ἄνω (v.176.), ἀλλ᾽ ὧνπερ οὕνεκ᾽ ἦλθον ἀλλ᾽ εἰπεῖν βούλομαι. 
quae sic sunt corrigenda, ἀλλ᾽ ὧνπερ οὕνεκ᾽ ἦλθον à μ᾽ εἰπεῖν. 
λέγε. Nam ita in libro suo scriptum invenisse videtur scho- 
liasta pro à μ᾽ εἰπεῖν : quo factum ut ἅ produci putaret. Si- 
milis imperiti documentum edidit scholiasta Vesp. 902. codicis 
sul vitio deceptus. 

501. μοιχὸν] Libri μυχόν. ^ Correctum in editione Fro- 
benii. 

504. ὠκυτόκι᾽] Libri ὠκυτόκεια. — Correctum ex Polluce 2, 7. 

505. ἐν χύτρᾳ τὸ παιδίον] Uti infantes olim in ollis exponi so- 
lebant, quod inde etiam ἐγχυτρίζειν vocabant, teste schol. Arist. 
ad Ran. v. 1221. et Suida v. ἐγχυτρίστριαι, sic in. iisdem. clam 
inferri solebant, quos mulieres sibi subjicere volebant: ut ex 
hoc loco patet. KUST. 

506. κηρίῳ βεβυσμένον) Huc pertinet Hesychii glossa: κηρίῳ 
βύσασα. εἰς τὸ στόμα τῶν παίδων ἐτίθεσαν κηρίον, ὑπὲρ τοῦ μὴ 
βοᾷν, ὁπότε ὑποβάλλοιεν. BRUNCK. — Similiter scholiasta. 

509. χύτρας] Scholiasta, δέον εἰπεῖν ** τὸ βρέφος τὸ ἦτρον τῆς 
** μήτρας ἐλάκτισεν," εἶπε τῆς χύτρας, ἐπειδὴ ἐν χύτρᾳ εἰσῆλθε τὸ 
παιδίον. 

514. αὐτέκμαγμα R. avr ἔκμαγμα Aug. αὖτ᾽ εἴγμα Junt. αὔτ᾽ 
ἔκμαγμα legerunt Pollux 9, 131. Suidas in κύτταρον, λέων et 
πόσθιον, Eustathius p. 462, 39. 1857, 16. 

515. ἅπαξ ἅπαντα R. 

519. Imitatur locum Euripidis ex 'T'elepho, εἶτα δὴ θυμού- 
μεθα | παθόντες οὐδὲν μᾶλλον ἢ δεδρακότες. 

527. ἀλλ᾽ ἅπαν γένοιτ᾽ ἂν ἤδη] Proverbiale est si eveniant in- 
exspectata. Ovidius: omnia jam fient fieri que posse neea- 
bam. Macho apud Athen. 6. p. 246. νῦν πάντα, φησὶ, yíve0'* 
ἡ μὲν οὐ κύει, | ἐν γαστρὶ δ᾽ otros λαμβάνει καθ᾽ ἡμέραν. BERG. 
Herodot. 4, 195, 37. 55 9, 97. addit Dobrezeus. 

528. ὑπὸ λίθῳ] Proverbium fuit ὑπὸ παντὶ λίθῳ σκορπίος. 
Vide scolion apud Athen. 15. p. 695. BERG.  Praxille tri- 
buit scholiasta. 

530. μὴ δάκῃ ῥήτωρ] Praeter exspectationem pro σκορπίος dixit 
ῥήτωρ. Sic etiam συκοφάντου δῆγμα dixit in Pluto v.886. BERG. 


3279 


190 ANNOTATIONES 


533." AypavAorv] Sic etiam cod. Aug. [et R.) sed mendosa 
scriptura est: repone "AyAavpov. Hesych. "AyAavpos, θυγάτηρ 
Κέκροπος. παρὰ δὲ ᾿Αττικοῖς καὶ ὀμνύουσι κατ᾽ αὐτῆς. ἦν δὲ ἱέρεια 
τῆς ᾿Αθηνᾶς. Ad quam glossam vide interpretes. — Agraulos 
Cecropis uxor cum filia Aglauro sepe confusa: proclivis error 
in duarum literarum transpositione. Vide Musgravium δά 
Eurip. Ion. 23. Per Aglauron Cecropis et Agraul filiam ju- 
rabant Attice mulieres. Ovidius Metam. 2, 777. 

Pars secreta domus ebore et testudine cultos 
Tres habuit thalamos, quorum tu, Pandrose, dextrum, 
Aglauros lzevum, medium possederat 77erse. 


Nomina sunt trium Cecropis et Agrauli filiarum, quas a matre 


Euripides appellat παρθένους ᾿Αγραυλίδας. Pausanias Attic. c. 
18. ὑπὲρ δὲ τῶν Διοσκούρων τὸ ἱερὸν, 'AyAaópov τέμενός ἐστιν. 
᾿Αγλαύρῳ δὲ καὶ ταῖς ἀδελφαῖς "Epor καὶ Πανδρόσῳ, δοῦναι φασὶν 
᾿Αθηνᾶν ᾿Εριχθόνιον, καθεῖσαν ἐς κιβωτὸν, ἀπειποῦσαν εἰς τὴν 
παρακαταθήκην μὴ πολυπραγμονεῖν. ἸΠάἀνδροσον μὲν δὴ λέγουσι 
πιθέσθαι: τὰς δὲ δύο, ἀνοῖξαι γὰρ σφᾶς τὴν κιβωτὸν, μαίνεσθαί re, 
ὡς εἶδον τὸν ᾿Εριχθόνιον, καὶ κατὰ τῆς ἀκροπόλεως, ἔνθα ἦν μά- 
λιστα ἀπότομον, αὑτὰς ῥίψαι. Τπ Aglauri templo ephebi, post- 
quam Lexiarchico inscripti fuerant, sacramentum dicebant, 
cujus formula legitur in Sam. Petit Leg. Att. p. 231. Ut per 
Aglauron, ita etiam per illus sororem Pandroson jurabant 
Atticee mulieres, quod constat e Lys. v. 439. νὴ τὴν Πάνδρο- 
σον — ad quem locum scholiastes: θυγατέρες Κέκροπος Πάν- 
0pocos kai ᾿Αγραύλη. (scr. " AyAavpos) ἐκ τῆς Πανδρόσου δὲ καὶ ἡ 
᾿Αθηνᾶ IIárópocos καλεῖται. BRUNCK. — Vid schol. 

536. εἰ μὲν οὖν τις ἔστιν] Schema est ἀνανταπόδοτον, de quo 
preter Kusterum ad Plut v. 468. videndus Koenius ad Gre- 
gor. Cor. p. rtg. BRUNCK. Vid. schol. Hom. Il. a, 137. 
PORSON. 

μὴ, ἡμεῖς] Crasis insolentior. uj, avrai | ἡμεῖς Porsonus. 

537. τέφραν] Ad vulsuram utuntur cinere, ut pili firmius 
prehendi possint. Conf. Nub. 1082. BERG. 

541. ἀσταὶ R. Aug. avrai Junt. 

546. ἐπίτηδες Kusterus. Libri ἐξεπίτηδες. 

547. Πηνελόπην] Anapsestum in pede septimo, qui excusa- 
tionem ab nomine proprio habet, notavit scholiasta. 

548. ἐποίησ᾽] Libri ἐποίησεν. | Correxit Bentleius. 


. — c ———— 
hj 











AD THESMOPHORIAZUSAS. 191 


553. πλείον᾽ Bentleius. Libri πλεῖον. 

555. πω addidi in editione a 1829. Ita in Lys. 355. est 
οὔπω τὸ μυριοστόν. 

556. ἔπειτά y ] Scribendum ἐπεὶ τόδ᾽ cum Kustero. 

557. ἔπειτα] ἐπεὶ R. et Aug., uterque a prima manu: ἔπειτα 
ab altera. 

οἶνον R. a m. sec.: vulgo (et apud Suidam in σιφωνίζομεν) 
σῖτον, quod legit scholiasta, qui annotavit, κατεχρήσατο εἰποῦσα 
σιφωνίζομεν σῖτον" κυρίως yàp σιφωνίζειν τὸ rà ὑγρὰ ἀποσπᾶν. 
Eccles. 14. de lucerna, στοάς τε καρποῦ βακχίου τε νάματος | πλή- 
ρεις ὑποιγνύσαισι συμπαραστατεῖς. 

σιφωνίζομεν τὸν οἶνον Kusterus. Vulgo ineptissime τὸν σῖτον. 
At in interpretatione nominis στλεγγίδας hserent viri docti, nec 
prorsus inteligunt quem strigil praebeat usum hauriendo e 
dolis vino. Sane στλεγγὶς ea sui parte qua stringit, cutemque 
abradit, instrumentum est huic fraudi haud apprime utile: sed 
pars illa stringens aptata erat manubrio satis longo et cavo, quo 
facile, tanquam siphone, mulieres uti poterant. Hoc primum: 
estque hzc interpretatio ita probabilis, ut, etiamsi nulla alia 
suppeteret, ab hoc στλεγγίδας suspicionem omnem vitii amoliri 
deberet. Sed prseterea aliud quid hoc nomen significat, a sen- 
tentia hujus loci minime alienum. | Nempe fuit quoddam mu- 
liebre capitis ornamentum στλεγγὶς appellatum: | aurea. erat 
bractea, quze facile in culmi formam cogi poterat, ut ea, tan- 
quam fistula, mulieres vinum traherent. Hujus rei auctor 
est scholiastes comici ad Eq. 577. descriptus a Suida in 
στλεγγίς. Καλεῖται δὲ orAeyyis, kai χρυσοῦν ἔλασμα τὸ περὶ 
τῇ κεφαλῇ τῶν γυναικῶν. Quod vero addit, vel priorem 
nostram interpretationem  stabilit, vel tertiz2e. fundamentum 
substernit: 7; δὲ στλεγγὶς τῶν πρὸς ἄλλο τι. οὐ yàp πρὸς τὸ 
περιξύεσθαι ἄν τις αὐτῇ χρήσαιτο μόνον, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ ὕδωρ 
ἀρύσασθαι. Si cui deinceps negotium facessat istud στλεγ- 
γίδας, haud sane erit, quia nesciet quid significare possit, sed 
quia dubius haerebit, quamnam e variis significationibus eligat. 
BRUNCK. 

559. ἐξ ᾿Απατουρίων) Vid. Acharn. 146. 

559. φαμεν] Subauditur ἐξενεγκεῖν aut κλέψαι. — Conf. Vesp. 
362. Pac. 1152. BERG. 


560. τὸν ἄνδρα τῷ πελέκει γυνὴ] Anapssti in pede quarto 
384 


192 ANNO'TATIONES 


positi etsi aliquot sunt exempla, hie tamen probabilior est 
Suidze lectio (in κατεσπόδησε), ἑτέρα τὸν ἄνδρα τῷ πελέκει. 

τῷ πελέκει] Scholiasta, τοῦτο δὲ διὰ τὴν Κλυταιμνήστραν. 

563. ᾿Αχαρνικὴ] Scribendum ἀχαρνικὴ cum Dobrzo. 

ταυτὶ] ταῦτα Bentleius. 

564. τῆς δούλης τεκούσης ἄρρεν᾽, εἶτα σαυτῇ τοῦθ᾽ ὑπεβάλου 
Euripides Alcest. 638. οὐδ᾽ ἡ τεκεῖν φάσκουσα, καὶ κεκλημένη μή- 
τὴρ μ᾽ ἔτικτε. δουλίου δ᾽ ἀφ᾽ αἵματος μαστῷ γυναικὸς σῆς ὑπεβλή- 
θην λάθρα. BERG. 

567. ἐκποκιῶ] ἐκτιλῷ interpretatur Hesychius. 

οὐ δὴ Bothius. | Libri οὐδέ. 

570. χεσεῖν aoristi secundi esse infinitivum, cum πεσεῖν com- 
parandum, monet grammaticus in Crameri Anecd. vol. 1. p. 
176, 24. ὡς ᾿Αριστοφάνης εἴρηκε που — χεσεῖν, δέον εἰπεῖν αὐτὸν 
χέσαι.  Dobrseo ipsum hoc χέσαι restituendum videbatur. 

574. Clisthenem hunc accedentem videns chorus dicebat v. 
577. mulierem venire; nempe notat eum tanquam delicatulum 
et comtum et barbam radere solitum. Sic in Nubibus, ubi 
dicitur nubes imitari illius formam quem viderint, v. 354. καὶ 
νῦν ὅτι Κλεισθένη εἶδον, ὁρᾷς, διὰ τοῦτ᾽ ἐγένοντο γυναῖκες. Venit 
autem iste tanquam proditor Mnesilochi. BERG. 

576. ὑμῶν] ὑμᾶς Suidas in προξενῶ. 

590. μὴ καὶ Porsonus. Libri καὶ μή. 

581. ádpákroi] Scribendum ἀφάρκτοις. Vid. ad Acharn. 
95: 

585. ἀναπέμψαι) Scholiasta, ἐπὶ ὑψηλοῦ yàp κεῖται τὸ Θεσμο- 
φόριον. Sic ἀνῆλθες v. 623. 

590. κἀπέτιλ᾽ Libri κἀπέτιλλ᾽. 

593. ἠνείχετ᾽ ἄν Brunckius. | Libri ἠνείχετο. 

594. οἴομαι "ye Bentleius. Libri οἴομ᾽ ἔγωγ᾽. 

596. ᾽πεπύσμην ταῦτα Bentleius. | Libri πεπύσμην ταυτί. 

600. ἡμᾶς Aug. ὑμᾶς R. Junt. 

601. Évvé£evp Suidas in πρόξενος. — Libri ovvé£evp'. 

603. εἶ] ἡ &ug., non R. 

Verba ποί τις τρέψεται ; et mox κακοδαίμων ἐγὼ, secum Mne- 
silochus dicit ad spectatores conversus, quse ab aliis scenze per- 
sonis non exaudiri fingitur. BRUNCK. 

605. ἥτις} Libr εἴτις.  Correctuin in editione Veneta a. 


1538. 





"42 





AD THESMOPHORIAZUSAS. 199 


εἴμ᾽ addidit Porsonus. 

606. ἥδ᾽ ἡ editio Porti. ἥδε R. Aug. Junt. 

611. τις addidit Kusterus. 

616. γάρ" ἐχθὲς] χθὲς yàp Suidas in στραγγουριῶ. 

κἀρδαμα] Vid. ad Nub. 234. 

617. καρδαμίζεις] Finxit hoc verbum a proximo κάρδαμα. 
Sie in Vespis v. 649. quum alter dixisset: ὦ πάτερ, alter in- 
quit: παῦσαι kai μὴ πατέριζε. BERG. ! 

621. Hic versus vulgo totus tribuitur Clistheni..— Correc- 
tum ex Aug. 

622. τὸν δεῖνα τὸν τοῦ δεῖνα) Similes sunt loci Plauti Mer- 
cat. 4, 3, 23. et 31. Trinum. 4, 2, 62. 

624. ὁσέτη Schzferus ad Gregor. Cor. p. 65. Vulgo ὅσ᾽ ἔτη. 

625. οἴμοι τάλας Clistheni tribuebatur. | Correctum ex R. 

οὐδὲν λέγεις Clistheni, reliqua mulieri recte tribuit R. 

629. ὅτι πρῶτον ἡμῖν τῶν ἱερῶν ἐδείκνυτο] Vesp. 831. ὃ πρῶτον 
ἡμῖν τῶν ἱερῶν κατεφαίνετο. BERG. 

630. μέντοι additum ex Suida in προπίνει. Nub. 787. φέρ᾽ 
ἴδω, τί μέντοι πρῶτον ἦν ; τί πρῶτον ἢν; 

632. δαὶ Bentleius. δὲ libri. 

633. Ξένυλλ᾽ R. Aug. et Pollux 10, 45. qui hune versum ex 
Polyido affert memoriz lapsu. ξένη μ᾽ Junt. 

635. ἁνὴρ] ἀνὴρ libn. 

638. στρόφιον] Fascia vel zona, qua virgines et mulieres pa- 
pillas vincire solebant. KUST. 

640. Ai) Seribebatur Δία. Vid. ad Eq. 319. 

642. δὲ Aug. δὴ R. Aug. 

644. Personis hoc loco absurdum in modum divise erant 
loquendi vices: v. 638. mulieri perperam tribuitur; ad Clis- 
thenis partes pertinet, cui demandatum munus Mnesilochum ar- 
guendi. Dixerat ei mulier ἀπόδυσον αὐτόν. 'Tum ille pro imperio 
Mnesilochum jubet fasciam solvere: postea rursus eum jubet 
surgere rectumque stare. V. ἀνίστασ᾽ ὀρθὸς Clistheni adscribi 
debuit: sequens totus est mulieris : in cod. Aug. uni personze 
tributus es. BBUNCK. 

διέκυψε] Legebatur δὴ ἔκυψε.  Correxi in edit. a. 1830. 

646. ἐνγεταυθί] Vid. ad Eq. 1357. 

pàAAà] Libri ἀλλά. —Correxit Bentleius. 

647. Hic versus in codicis Aug. contextu omissus, in mar- 


194 ANNO'TATIONES 


gine ab eadem manu adscriptus est. [Ab m. rec. adscriptum 
habet ἢ.  Citatur ab Suida in ἰσθμός.] Corinthii, ne totam 
Peloponnesum circumnavigare cogerentur, naves machinis tra- 
ducebant per Isthmum ab uno mari ad alterum. — Sic intelligi 
debet vetus scholiastes, cujus ad hunc locum verba descripsit 
Suidas: ἐπεὶ τὰς ναῦς διὰ τοῦ ἰσθμοῦ εἷλκον οἱ Κορίνθιοι. ὥστε μὴ 
περιέρχεσθαι. τοῦτο δὲ διϊσθμονίσαι ἐκάλουν.  Dicebatur etiam 
διϊσθμεῖν, ὑπερισθμεῖν, ὑπερνεολκεῖν, quorum verborum exempla 
apud Polybium reperiuntur. Male hoc de fossa accepit Kus- 
terus, quum terrestri via navium illa traductio fieri soleret. 
BRUNCK. 

651. εἰσεκύλισα Kusterus. Libri εἰσεκύλησα. 

653. οἰχήσεται Bentleius. — Libri οἴχεται. 

657. εἰσελήλυθεν libri: ἐσελήλυθε Bentleius. | Quod etsi de- 
fendi in anapsestis potest, longe probabilior tamen Elmsleu est 
emendatio εἰσῆλθεν. | 

658. διαθρῆσαι Kusterus. Libri ἀθρῆσαι. 

659. ἡμιχ. praefixum in libris. 

εἶα] εἴα Aug. Junt. hic et infra. Conf. ad Lys. 1303. 
εἶτα R. 

660. πανταχῆ post χρὴ positum in libris. "l'ransposuit Kus- 
terus. 

662. χρῆν Bentleius. Libri χρή. 

663. 665. Versus non integri, ut videtur. 

665. διάρριψον libn. Male Brunckius διάριψον. 

667.— 686. In his versibus multa sunt interpolata, quae non 
videntur conjecturis restitui posse. 

667. μὴ λάθῃ) ληφθῇ Reisigius Conject. p. 270. probabiliter. 
Conf. v. 679. 

669. ἅπασιν ἔσται) Scribendum videtur cum Hermanno 
ἔσται πᾶσιν. | 

679. ὅσια) Sensus ἀνόσια postulat, quod restituit Bentleius, 
sed metrum non persanavit. 

680. μανίαις] μανίαισι Reisigius. 

683. ἔστιν] Scribendum ἔσται cum Reisigio. 

684. 'Terminatur hoc carmen tribus dochmiis ὅτι τὰ παράνομα 
τά τ᾽ ἀνόσια θεὸς * * ἀποτίνεται. — Excidit fortasse αὐτίκ᾽ (cujus 
interpretatio est παραχρῆμα) : quse etiam Reisigii sententia fuit 
quamvis reliqua aliter constituents. 








AD THESMOPHORIAZUSAS. 195 


686. παραχρῆμά re τίνεται] Hsec verba recte delet Reisigius. 
γίνεται Junt., non ἢ, Aug. 

689. à à] ἀά R. à à Aug. a a Junt. Scribendum ἀᾶ. 

ποῖ ποῖ Bisetus. ποῖ semel libri: et recte, si àà in à mutetur, 
à ποῖ σὺ φεύγεις ----. — Quod fortasse preestat. 

690. καὶ τὸ παιδίον é£apzácas] Mnesilochus quum videret se 
in magno periculo esse, rapit a muliere quadam infantem (in- 
fantem enim esse putabat) et cum eo ad aram confugit, ut 
quasi obsidem habeat, atque, si mulieres ipsum velint occidere, 
eas ab incepto deterreat, tanquam prius infantem occisurus. 
Imitatur autem comicus Euripidem in Andromacha, sed ceco- 
nomiam invertit; nam ibi Andromacha, quam Hermione et 
Menelaus volebant occidere, ad aram confugit, ut ibi sarta tec- 
taque esset: Menelaus autem, ut eam cogat inde discedere, 
absconditum alicubi filiolum ejus comprehendit, et occisurum 
minatur, ni mater aram deserat. Simile quid est in CEdipo 
Coloneo Sophoclis, ubi, quum Creon vellet CEdipum cogere, 
ut rediret "Thebas, comprehendit illius filias. | Vide ibi v. 812. 
aut 852. Hsc apud tragicos seria sunt, comicus autem in iis 
jocatur; ut etiam facit in Acharnensibus, ubi quum carbona- 
riorum grex vellet occidere Dicaeopolin, iste arripit corbem car- 
bonarium, et eum contra prius occidere vult, et sic grex mi- 
seratione corbis motus, parcit Diceopolidi. Vide ibi v. 331. 
BERG. 

693. ἀφῆτ᾽ R, ut videtur. à$eir Aug. ἀφείητ᾽ Junt. 

697. καὶ additum ex schol. Pluti v. 453. et Gregorio Cor. 
p. 22. 

700. 701. in unum versum conjungendi. 

700. τόδε Dobrzeus. δὲ libri. 

702. ὡς ἅπαν γάρ ἐστι (libri ἐστιν») τόλμης ἔργα κἀναισχυντίας] 
Scholiasta, παροιμία. Proverbium servavit Suidas, ἅπαντα τόλ- 
μης πλέα κἀναισχυντίας : ἐπὶ τῶν ἰταμῶν καὶ ἀναιδῶν. Apud 
Aristophanem, nisi gravior corruptela latet, scribendum certe 
cum Bentleio ὡς ἅπαντ᾽ ἄρ᾽ ἐστὶ ----. 

704. ἐξαράξω Bentleius. Libri ἐξάρξω. 

706. ὅστις Porsonus. Libri ὅτι. 

710. ἥκεις R. ἥκισθ᾽ Aug. ἥκεις θ᾽ Junt. ἥκεις γ᾽ Suidas in 
ἥκεις.  ** Sententia est, unde quidem veneris, nescio. Non 
** tamen dices te facinus tale ausum facile effugisse." BEN'TL. 


196 ANNO'TATIONES 


719. ἴσως] ἴσως ἔτ᾽ Dobrzeus. Poterat etiam ἴσως τάδ᾽, st in 
scriptura vulgata acquiescere nollet. 

ἐνυβριεῖς Reisigius. | Libri ἐνυβρίσεις. 

721. — 725. Hsec quoque interpolata esse numerorum per- 
versitas ostendit. 

726. χρῆν σ᾽] χρή μ’ Aug. 

730. δὲ Kusterus. Libri τόδε. 

τὸ Κρητικὸν] Hesych. Κρητικόν. ἱμάτιον λεπτὸν kal βραχύ. τὰ 
γὰρ τοιαῦτα, Κρητικὰ ἔλεγον. Ad quam glossam vide inter- 
pretes. BRUNCK. 

735. ποτίσταται]) De hac superlativi formatione Atticis scrip- 
toribus familiari agit Eustathius ad Odyss. p. 1441. plurimis 
adductis exemplis. | Sic Ran. 91. λαλίστερα. Pl. 27. κλεπτίστα- 
τον. Ácharn. 425. πτωχιστέρου. BRUNCK. 

741. καὶ om. libr. Additum in Kusteri aliorumque edi- 
tionibus. 

742. 1]|veykov ] Antiatticista in Bekkeri Anecd. p. 98,11. ἤνεγκον 
ἐπὶ πρώτου προσώπου. Σοφοκλῆς Tvpot,' Αριστοφάνης Θεσμοφορίαις. 

746. χόας] Scribebatur χοᾶς. Scholiasta, τοῦτο πάλιν ὡς ἐπὶ 
ἀσκοῦ: ἀντὶ γὰρ τοῦ εἰπεῖν ἔτη εἶπε χοᾶς. 

747. χῶσον] Libri καὶ ὅσον. 

ἐκ Διονυσίων] Hoc quomodo intelligendum sit explicat scho- 
liasta, τοῦτο ἔθος ἦν ᾿Αττικοῖς, λέγειν τὰ ἔτη kal τὸν ὑπερπίπτοντα 
ἀριθμὸν ἀπὸ τῶν Διονυσίων. 

740. éurínpare] ἐμπιπρᾶται R. Junt. ἐμπιμπράτε Aug. 

754. σφαγεῖον 'Tyrwhittus. τὸ σφαγεῖον vulgo. τὸ σφάγιον R. 

758. Creticam vestem, qua bibacula mulier utrem vini ple- 
num involverat, ut speciem infantis przeberet, projicit ei Mne- 
silochus, tanquam victims pellem. Alludit autem ad sacrorum 


morem, quo sacerdotibus cedebant reliqua e victimis, scilicet. 


pelles et κωλαῖ. Vide Petitum de Leg. Att. p. 75. BRUNCK. 

760. ἐκκορέω idem significat, quod διακορέω, de quo supra ad 
v. 480. et sic forte intelligendus est Hesychius in glossa ἐκκο- 
ροῦσι, φθείρουσιν. Αἴ hic valet τὴν κόρην ἀφαιροῦμαι. Ludit in 
ambiguo comicus: Quis ie devirginavcit? pro Quis tibi puel- 
lam tuam ademit? Priori modo ambiguitas in versione exprimi 
poterat, idque eo magis fieri debuit, quod sequens versus nulli 
alii rei additus videatur, quam ut ambiguo ἐξεκόρησε interpre- 
tamento sit. JMiserrima Mica, quis te devirginavit? quis di- 











AD THESMOPHORIAZUSAS. 191 


lectam οἰ unicam filiolam tibi eripuit? BRUNCK. | Conf. 
Boeckh. ad schol. Pindari p. 330. 

761. τίς τὴν ἀγαπητὴν παῖδά eovfnpcaro;] Hunc versum, 
suspectum etiam propter aoristi formam ἐξαιρήσασθαι, ex inter- 
pretatione praecedentium verborum ortum esse recte suspicatur 
Lobeckius ad Phrynich. p. 718. 

768. οὐ φαίνετ᾽ οὔπω] οὐ φαίνεταί πω Dobrzus. 

ἂν addidit Porsonus. 

7 70. ἐκ τοῦ Παλαμήδους] Locum hunc citat et explicat Suidas 
v. Παλαμήδης [ex scholiasta.] "angit autem. Aristophanes tra- 
goediam Euripidis, Palamedes inscriptam, in. qua. tragicus ille 
Palamedem fecerat palmulas remorum, quibus casus suos in- 
scripserat, in mare projicientem, ut si forte tempestate et fluc- 
tibus ad patrem. Nauplium deferrentur, ipsi essent epistolce 
loco. Hanc inventionem Aristophanes hic ridet. KUST. 

771. πάρεισί μοι Brunckius. | Libri πάρεισιν αἱ. Quod re- 
vocandum.  Dobrsus dubitanter ἀλλ᾽ οὐ γάρ εἰσί μοι πλάται 
conjecit. 

772. γένοιντ᾽] γένοιτ᾽ R. Aug. Junt.: ali: editiones veteres 
γένοιντ᾽. γ᾽ ἔκειντο Suidas in Παλαμήδης. 

ἂν ἀθλίῳ Brunckius. ἄν μοι libri. Solum μοι habet. Suidas. 
Fortasse scribendum πόθεν οὖν γένοιτ᾽ ἄν μοι πλάτας λαβεῖν ; 
πόθεν: 

πόθεν ; τί δ᾽ ἂν εἰ om. Suidas. 

773. τἀγάλματ᾽] Scholiasta, πίνακες γὰρ ἦσαν ἐν τῷ ἱερῷ. 

777. χρῆν Bentleius. χρὴ libri et Suidas in πορίμῳ. 

781. τὸ ῥῶ] Haec dicit nomen Euripidis scribens. 

788. στάσις] στάσεις R. Aug. Junt.  Correctum in aliis. 

789. ἡμᾶς] ὑμεῖς Dobraseus ad Pluti v. 586. 

790. éykóyracav] Scribendum ἐκκύψασαν cum Dobrzo. 

792. ἐξέλθῃ] ἐξέλθοι Aug. 

εὕροιτ᾽ Porsonus. Libri εὕρητ᾽. 

793. χρῆν] χρὴ R. Aug. Junt. Correctum in aliis. 

794. κατελαμβάνετ᾽] καταλαμβάνετ᾽ R. Aug. Junt. Correc- 
tum in aliis. 

795. καταδάρθωμεν] καταδαρθῶμεν R. Aug. 

797. (ret τὸ κακὸν τεθεᾶσθαι] τὸ κακὸν ζητεῖτε θεᾶσθαι 
J. Kaye ab Dobrzo memoratus. 

799. παρακῦψαν)] παρακύψασαν ἢ. Aug. Junt. παρακύψαν. 


198 ANNOTATIONES 


Correctum in Kusteri aliorumque editionibus. Preterea trans- 
positis verbis scribendum αὖθις τὸ κακὸν παρακῦψαν ἰδεῖν. idque 
voluit Porsonus, cujus e schedis quod annotatum est παρακύψαν 
τὸ κακὸν ἰδεῖν, si scripsit, calami lapsu scripsit. 

803. ἕκαστον] ἕκαστος KR. Aug. Junt. Alis ἕκαστον vel 
quod in editione Brubachii positum est ἑκάστου. 

804. μέν γ᾽ Dobrazeus in appendice ad. Aristoph. p. 131. Li- 
bri μέν : quod Brunckius in μήν mutavit. Nausimacham me- 
retricem fuisse annotavit scholiasta. 

Χαρμῖνος] Innuit Charminum victum fuisse naumachia ab 
Astyocho Lacone ad Symam insulam sex triremibus amissis, 
anno 20. belli Peloponnesiaci, hieme. Paucis igitur mensibus 
ante hujus dramatis didascaliam, quod firmat nostram de ejus 
tempore sententiam. Vide 'Thucyd. 8, 42. Unde sequitur 
inter eam pugnam navalem hieme anni vigesimi factam et mor- 
tem Charmini, quae sequente szstate evenit (vid. Thucyd. 8, 
73.], hoe drama prodiisse, vivente adhuc Charmino. PAL- 
MER. 

805. Κλεοφῶν χείρων πάντως δήπου Σαλαβακχοῦς] Sic et Cleo 
postponitur huic Salabaechz in Equitibus v. 764. ubi ipse Cleo 
dicit: εἰ μὲν περὶ τὸν δῆμον τὸν ᾿Αθηναίων γεγένημαι βέλτιστος 
ἀνὴρ μετὰ Λυσικλέα καὶ Κύνναν καὶ Σαλαβάκχαν [Σαλαβακχώ]. 
Hoc autem ait, non quia przclara quaedam femina fuerit Sala- 
baccha (erat enim meretrix): sed ut opprobrium magis exag- 
geretur: si enim deteriores sunt vili scorto, sane deterrimi sunt. 
Cleophontis autem mentio fit in Ranis v. 678. BERG. 

806. ᾿Αριστομάχην] Hzc jam non est femina, sed ponitur 
pro ἀρίστη μάχη quasi nomen proprium feminzs. — Intelligitur 
autem clarissima illa pugna Marathonia, qua Athenienses nu- 
merosissimum exercitum Persarum a Dario missum profliga- 
runt. BERG. 

807. Zrparovíkyv] Hic etiam alluditur ad etymologiam vocis, 
quae est a στρατὸς emercitus et νίκη victoria, ut sub nomine 
proprio feminze intelligatur victoria ab exercitu hostili repor- 
tata, sive vicíoria, quam exercitus Atheniensium. obtinuit. 
BERG. 

808. τῶν πέρυσίν τις βουλευτής] Exagitat senatores anterioris 
anni, qui ignave sibi passi sunt eripi dignitatem a quadringentis 
viris et ob consilii et vigoris inopiam magistratu cesserunt, za- 


——— Á" 











AD THESMOPHORIAZUSAS. 139 


pabóvres ἑτέροις τὴν BovAe(av: (nam βουλεύειν est ἡ τοῦ βουλεύ- 
ew ἀρχή) quod factum est arino belli Peloponnesiaci vigesimo. 
Nam licet eam narrationem "Thucydides inseruerit inter alia - 
acta anni vigesimi primi, tamen ait distincte ea prius evenisse. 
Sic enim ille in anni 21. initio 8, 63. ὑπὸ τοῦτον yàp χρόνον καὶ 
ἔτι πρότερον 7j ἐν ταῖς ᾿Αθήναις δημοκρατία κατελύετο. Ergo se- 
cundum 'Thucydidem facta fuit ea mutatio anno vigesimo, et 
ex hoc loco firmatur rursus nostra de tempore hujus didascalize 
sententia. PALMER. Vide etiam Valesium in notis Maus- 
saci ad Harpocrationem p. 141. KUST. 

809. BovAeíav] βουλίαν Antiatticista in Bekkeri Anecd. p. 84, 
31. βουλείαν Suidas in h. v. 

φήσεις] Scribendum φήσει cum Kustero. 

810. Ex Homero Il. à, 405. ἡμεῖς τοι πατέρων μέγ᾽ ἀμείνονες 
εὐχόμεθ᾽ εἶναι. DOBR/EUS. 

811. ζεύγει] Conjungendum eum verbis ἐς πόλιν ἔλθοι. Du- 
ror verborum collocatio, ut in Vesp. 717. ἔδοσαν δ᾽ οὐπώποτέ 
cot, πλὴν πρώην πέντε μεδίμνους, καὶ ταῦτα μόλις ξενίας φεύγων 
ἔλαβες κατὰ χοίνικα κριθῶν. ubi κριθῶν post μεδίμνους collocari 
debebat. 

κατὰ πεντήκοντα τάλαντα] Vesp. 669. κᾷθ᾽ οὗτοι μὲν δωροδοκοῦ- 
σιν κατὰ πεντήκοντα τάλαντα. BERG. 

813. αὔτ᾽ ἀπέδωκεν] ἀνταπέδωκεν Bentleius. Quod non pro- 
bandum. 

815. ἀποδείξαιμεν Bentleius. Libri ἀποδείξομεν. 

ποιοῦντας Kusteri editio. ποθοῦντας R. Aug. Junt. 

819. μὴν Bekkerus. Libri μέν. 

828. στρατιαῖς] στρατειαῖς Aug. Vide ad Lys. 592. 
BRUNCK. Scholiasta, συνέχεεν kal οὗτος ὡς Εὔπολις πολ- 
λάκις" στρατιὰ μὲν γὰρ τὸ πλῆθος, στρατεία δὲ 1) στράτευσις. 

820. τὸ σκιάδειον} Intelligit τὴν ἀσπίδα, ut dicat multos esse 
ῥυψάσπιδας. BERG. — Cleonymum potissimum in mente habet, 
ut recte monet scholiasta. 

832. χρῆν Brunckius. — Libri χρή. 

834. Στηνίοισι scholiasta. Libri τηνίοισι. Photius p. 537, 9. 
Στήνια : ἑορτὴ ᾿Αθήνησιν, ἐν ἡ ἐδόκει ἡ ἄνοδος γενέσθαι τῆς Δή- 
pugrpos" ἐλοιδοροῦντο δ᾽ ἐν αὐτῇ νυκτὸς αἱ γυναῖκες ἀλλήλαις" 
οὕτως Εὔβουλος. Similhter Hesychius.  Scira memorantur 


Eccles. 18. 


140 ANNOTA' TIONES 


836. εἰ Brunckius. ἢν libri. 

838. σκάφιον ἀποκεκαρμένην] Hic σκάφιον genus tonsurz 
notat. Hesych. σκάφιον ---- εἶδος κουρᾶς τῆς κεφαλῆς, ὃ κείρεσθαι 
φασὶ τὰς ἑταιρευούσας" εἷναι δὲ περιτρόχαλον. | . Ad hunc comici 
locum respexit Eustathius ad Iliad. p. 907, 41. At in Av. 
v. 806. 

σὺ δὲ κοψίχῳ γε σκάφιον ἀποτετιλμένῳ. 
σκάφιον non jam £onsuram notat, sed ipsum caput, ut e Sal- 
masi observatione ad illum locum ostendetur. BRUNCK. 
Photius p. 517, 15. σκάφιον ἀποκεκαρμένην : kal σκαφιόκουρον 
τὸν κείροντα.  Schohasta, εἶδος κουρᾶς δουλικῆς. Hinc intelligi- 
tur cur oppositum sit κόμας καθεῖσαν v. 841. | 

840. τὴν Ὑπερβόλου ---- μητέρ Hanc sspe traductam esse 
a comicis, noster comicus testatur in Nubibus v. 551. οὗτοι δ᾽, 
ὡς ἅπαξ παρέδωκεν λαβὴν Ὑπέρβολος, τοῦτον δείλαιον κολετρῶσ᾽ 
ἀεὶ καὶ τὴν μητέρα' BERG. — Hyperboli et Lamachi matrum 
nomina ignota fuisse veteribus grammaticis ex scholiastee an- 
notatione intelligitur. 

842. χρήμαθ᾽ ἣ] χρήματ᾽ ἣν Aug. et editio Brubachii. χρηματατ᾽ 
ἣν χρῆν R. χρήματα τ᾽ ἢν χρῆν Junt. Eodem fere vitio libri illi 
versu 844. χρήματατ᾽ vel χρήματα τ᾽, quod ipsum quoque cor- 
rectum in editione Brubachii. 

εἰ Brunckius. 7j» libri. 

846. ἰλλὸς γεγένημαι προσδοκῶν] Mnesilocho deflexis oculis 
indesinenter spectanti versus eam partem, qua se visurum spe- 
rabat accedentem Euripidem, contigit id quod natura fert, quod- 
que nemo non expertus est, si diu oculorum aciem aliquo in- 
tenderit, ut dolerent ei oculi, eosque movere non posset, ita ut, 
vel invito eo, semper versus eandem partem conversi manerent, 
licet eo non amplius spectaret, quod eorum est, qui ἰλλοὶ, s£ra- 
bi, dicuntur. Quis unquam, ait. Kusterus, vel leot vel audivit 
aliquem exspectando strabum, factum fuisse? Non, exspectando, 
sed spectando, an is quem exspectaret veniret, strabus factus 
est. Unum altero intelligitur, qui tropus, ni fallor, συνεκδοχὴ 
appellatur. Si quis aliquid exspectat, eo spectat, unde illud 
venire possit. Eadem prorsus loquendi forma utitur Plautus 
Men. 5, 3, 6. 

Lumbi sedendo ; oculi ezspectando dolent. 
Sic enim in Plauti codd. et optimis editt. legitur: perperam in 


————— 














AD THESMOPHORIAZUSAS. 141 


recentioribus spectando. Confer Hemsterh. ad Hesychii glos- 
sam ἰλλώπτειν. BRUNCK. 

ὁ δ᾽ οὐδέπω] Subauditur ἥκει, προσέρχεται, φαίνεται, vel si- 
mile quid. BRUNCK. Similis ellipsis Vesp. 118. ὁ δ᾽ οὐ μάλα. 

848. τὸν Παλαμήδην) Respicit ad πόρον ἐκ τοῦ Παλαμήδους. 
supra v. 770. BERG. 

850. τὴν καινὴν 'EAévqv] Dicit se imitaturum Helenam, de 
qua nuper Euripides scripserat tragoediam ; in qua Menelaus 
Helenam ex /Egypto repetit. Nam ibi eam fuisse detentam 
ait Euripides in illa fabula, ut et Herodotus. Itaque Mnesilo- 
chus utitur etiam verbis Euripideis ; si forte Euripides tanquam 
Menelaus veniat et abducat Helenam, ut in sequentibus osten- 
detur. BERG. 

851. πάντως] 9 recte addit Bentleius. — Conf. v. 1012. 

852. κυκανᾷς Kusterus. Libri κυρκανᾷς, qua forma poeta 
utitur v. 429. Ea servata ἢ κοικύλλεις ἔχων legebat Bentleius. 
* Utrumque dicitur κυκανᾶν et κυρκανᾶν. Etymol. M. κυκανᾷ, 
** ἀπὸ τοῦ κυκῶ, τὸ ταράσσω" ἐὰν δὲ kvpkavG, πλεονασμῷ τοῦ p. — 
** Hesych. κοικύλλειν, περιβλέπειν. | Cetera apud eum vide." 
BRUNCK. 

853. πικρὰν Ἑλένην ὄψει τάχ᾽ In Av. 1468. 

πικρὰν τάχ᾽ ὄψει στρεψοδικοπανουργίαν. 
Similem minandi formulam observavi in Apollonio 3, 375. 
Alius ejusd. poetze locus comico nostro admoveri poterat. Est 
ubi Iason ad Argum ait 3, 487. 

μελέη ye μὲν ἡμὶν ὄρωρεν 
ἐλπωρὴ, ὅτε νόστον ἐπετραπόμεσθα γυναιξίν. 

quod simile est Calonicze sententie Lys. 31. 

ἐν ταῖς γυναιξίν ; ἐπ᾽ ὀλίγου yàp εἴχετο. BRUNCK. 

855. Est initium. dramatis Euripidei, ubi v. 2. legitur ψεκά- 
δος. Vulgati comici libri habent ψακάδος, quod perinde est ; 
[Attica forma ψακάς est.] et sic etiam in cod. Aug. scriptum. 
Sed primze syllabze superscripta ab eadem manu litera e. '"ler- 
tium versum ridiculi causa immutavit Comicus: apud 'l'ragi- 
cum legitur : 

λευκῆς τακείσης χιόνος ἀρδεύει yas. BRUNCK. 

857. μελανοσυρμαῖον λεών] Citat et explicat Suidas v. μελα- 

.. rocvppaior. cvppaía autem erat potio quaedam medicata, alvi 
. purgande vim habens: qua de re non repetam quse prolixe 


3€ 


149 ANNOTA'TIONES 


notavit Marcil. Cagnat. Var. Observ. 2, 18. Colligi autem 
potest ex loco hoc Aristophanis, /Egyptios frequenter syrm«a 
uti solitos fuisse : quod de iisdem etiam testatur Herodotus 2, 
77. KUST. Eo respicit etiam in Pace v. 1253. πώλει βαδίζων 
αὐτὰ τοῖς Αἰγυπτίοις" ἔστιν yàp ἐπιτήδεια συρμαίαν μετρεῖν. BERG. 

858. νὴ τὴν Ἑκάτην τὴν φωσφόρον] Hecatem φωσφόρον vocat 
et Euripides in Helena v. 575. ὦ φωσφόρ᾽ Ἑκάτη, πέμπε φά- 
cpar εὐμενῆ. Vide Lys. 443. BERG. 

859. ἐμοὶ] ἡμῖν apud Eurip. v. 16. 

861. Φρυνώνδας] De infamia Phrynonde v. Taylor. ad /Es- 
chinem p. 632. 633. PORSON. | 

862. “Ἑλένη δ᾽ ἐκλήθην] Ex Euripide v. 22. 

864. Ex Euripide v. 52. 

866. Ex Euripide v. 49. 

867. MevéAeos Brunckius. Μενέλαος libri. 

868. τί οὖν ἔτι ζῶ :] τί δῆτ᾽ ἔτι ζῶ Euripides v. 56. et 301. 

τῶν κοράκων πονηρίᾳ] Hsc verba mulerni sunt tribuenda. 
Monuit Bentleius. Et sic scholiasta, qui annotavit, ὅτι πονηροὶ 
οἱ κόρακες. ὅτι μέχρι νῦν οὐκ ἐσπάραξάν σε. 

870. μὴ yreücov] Veteribus grammaticis tanquam novum et 
inusitatum hoc enotatum.  Vetandi particula μὴ cum aoristis 
subjunctivis construi solet. Vide Koenium ad Corinthum p. 6. 
[15.]. BRUNCK. V. Porson. ad Eur. Hec. 1174. 

871. Verba sunt Teucri in Euripidis dramate v. 68.  Ver- 
sus qui sequuntur duos non memini apud Euripidem legisse. 
BRUNCK. 

874. 'Traducta etiam hzc ex Euripidis Helena v. 467. 

ΜΕΝΈΛΑΟΣ. τίς δ᾽ ἥδε χώρα ; τοῦ δὲ βασίλειοι δόμοι ; 


ΓΡΑΥ͂Σ. Πρωτεὺς τάδ᾽ οἰκεῖ δώματ᾽- Αἴγυπτος δὲ γῆ. 
ΜΕΝΈΛΑΟΣ. Αἴγυπτος ; ὦ δύστηνος, ot πέπλευκ᾽ ἄρα. 
BRUNCK. 


875. Audito Protei nomine, veteris historize mulier imperita 
credit de quodam Atheniense illos loqui, cui nomen fuerat 
Proteas. Similis est faceti:, quod apud Molierium nostrum 
(La Comtesse d' Escarba,rnas, Sc. 16.) ridicula muliercula au- 
dito Martialis poetze Latini nomine, ait: Quoi? Martial fait-il des 
vers? je pensois qu'il ne fit que des gands. Proteze Epiclis filii, 
Atheniensium classis przefecti meminit Thucydides. BRUNCK. 

878. ot πεπλώκαμεν] Sic etiam Suidas in of. Apud Eurip. 




















AD THESMOPHORIAZUSAS. 148 


v. 469. Αἴγυπτος; ὦ δύστηνος, οἵ πέπλευκ᾽ ἄρα. Sed ibid. 
540. forma Ionica πεπλωκότα, quam Matthiz recte in. zezAev- 
κότα mutavit. Aristophani quoque πεπλεύκαμεν restituendum. 
879. τούτῳ in editione Brubachiana aliisque additum omit- 
tunt ἢ. Aug. Junt. Scribendum potius τῷδε cum Bentleio. 
881. Apud Euripidem 473. aliis verbis idem. quserit Mene- 
laus : 
ἔστ᾽ οὖν ἐν οἴκοις, ὅντιν᾽ ὀνομάζεις, ἄναξ ; 
Et mox, postquam audiit Proteum fato functum esse, filium- 
que regni heredem reliquisse, de hoc rursus querit : 
ποῦ δῆτ᾽ ἂν εἴη ; πότερον ἐκτὸς, ἢ "v δόμοις ; 
Hune versum fecisse videtur comicus, ut Euripidem taxaret 
ob frequentem usum nominis ἐξώπιος. BRUNCK. 
883. γ᾽ ab Scaligero additum. 
885. αἰαῖ] αἰαὶ libn. 
886. σῆμα] μνῆμα dixit Euripides v. 474. 
887. 7, ex R. Aug. additum, recte om. Junt. 
889. δαὶ Bentleius. Libri δέ. Prsestat fortasse altera Bent- 
leii conjectura δή. 
891. Helena apud Euripidem v. 62 : 
παῖς Ó TOU τεθνηκότος 
θηρᾷ γαμεῖν με. 
Erat autem filius ille Protei 'heoclymenus, ut ex illa constat, 
v. 9. BERG. 
895. βάϊζε] βάϊδζα R. Aug. Junt. Quo non utar ad conjec- 
turam βάϊζ᾽, ἄτιμον σῶμα B. v. 
τοὐμὸν σῶμα] Id est με.  Periphrasim. Euripidi usitatam ir- 
ridet. Alcest. 647. οὐκ ἦσθ᾽ ἄρ᾽ ὀρθῶς τοῦδε σώματος πατήρ. 
Conf. Heracl. 91. 529. BRUNCK. 
897. αὕτη Θεονόη Πρωτέως] Protei filiam 'Theonoen memorat 
et Euripides Hel. v. 13. BERG. 
898. εἰ μὴ R. Junt. eig Aug. Vid. ad Eq. 186. 
KpoírvAAa] Libri Κριτύλλα. 
9oo. Antigone in Eurip. Phoenissis Creonti ait v. 1687. 7) yàp . 
«γαμοῦμαι ζῶσα παιδὶ σῷ ποτέ; BRUNCK. 
got. Μενέλεων Bentleius. Μενέλαον libri. 
τὸν om. Aug. 
904. Apud Euripidem Herc. Fur. 515. Megara preter 
spem maritum Herculem videns, Amphitryoni ait : 
3c2 


144 ANNOTATIONES 


ὦ πρέσβυ, λεύσσω τἀμὰ φίλτατ᾽, ἢ τί φῶ ; 
cui respondet senex : 
οὐκ οἶδα, θυγάτερ' ἀφασία δὲ κἄμ᾽ ἔχει. 


In Helena autem Menelaus uxori suze, quam nondum agnovit, 
ait, v. 556. 
ὡς δέμας δείξασα σὸν, 
ἔκπληξιν ἡμῖν ἀφασίαν τε προστιθεῖς [προστίθης]. BERG. 


905. Hic versus ex Euripideo in Helena 565. paululum im- 
mutatus. 
τίς εἶ; τίν᾽ ὄψιν σὴν, γύναι, προσδέρκομαι ; 
Quatuor sequentes ex Euripidis dramate nulla mutatione de- 
sumti. BRUNCK. 
906. αὑτὸς] αὐτὸς libri. 
910. In Helena v. 572. legitur : 
ἐγὼ δὲ Μενελάῳ γέ σ᾽" οὐδ᾽ ἔχω τί φῶ. 
Ultimam versus partem ridiculi causa mutavit comicus, servata 
quadam soni similitudine, τὶ φω, ἐφυων, Euripidi natalium sor- 
des, et matrem λαχανοπωλητρίαν identidem objiciens. In cod. 
Aug. [et R.] ut in vett. editt. legitur, 
ἐγὼ δὲ Μενέλαον ὅσα γ᾽ ἐκ τῶν ἀφύων. 
Genuinam lectionem, apud. Suidam latentem in i$, sagaciter 
detexit, et ingeniose adseruit Piersonus ad Moerin p. 7. qui 
omnino adeundus : 
ἐγὼ δὲ Μενελάῳ σ᾽, ὅσα γ᾽ ἐκ τῶν ἰφύων. 
Oleris agrestis species est ἔφυον, cujus meminit iterum comicus 
in Phoen. fragm. 1. [fragm. 473.] quo ex loco de syllabarum 
quantitate constat. In sup. versu recte apud tragicum legitur 
εἶδον, non, ut in comici editt. ἴδον. BRUNCK. Apud Suidam 
legitur ἐγὼ δὲ Μενέλεων ὅσον ἐκ τῶν ἰφύων. ἰφύων scholiasta 
quoque legit. Recte Piersonus, nisi quod Atticam formam 
Μενέλεῳ Suida duce praeferre debebat. 
911. 912. Euripidis versus 573. 574. 
912. és χέρας] és xápas (ἐσχάρας Aug.) libri. Correctum ex 
Euripide. 
914. περίβαλε Bothius. | Libri περίβαλλε. 
917. τῇ λαμπάδι) De scriptura diversa dixi in annotatione ad 
scholia. 














AD THESMOPHORIAZUSAS. 145 


922. αἰγυπτιάζειν hic est vox anceps. Tam enim significare 
potest de ZE,"ypto quedam garrire, vel loqui ; quam ZEgp- 
liorum versutiam et, fraudulentos mores imitari. Eo enim no- 
mine gens illa olim male audiebat: unde proverbium [apud 
AEschylum] 

δεινοὶ πλέκειν τὰς [τοι] μηχανὰς Αἰγύπτιοι. KUST. 


926. οὐδέποτέ σ᾽ Elmsleius ad Acharn. 127. Libri σ᾽ οὐ- 
δέποτ᾽. 

ἐμπνέω] ἐνπνέω R. 

927. προλίπωσ᾽ Scaliger. Libri προλείπωσ᾽. 

928. αὕτη μὲν ἣ μήρινθος οὐδὲν ἔσπασεν) Funis quidem iste 
piscium attraait nihil. Proverbium translatum a piscatoribus 
qui saepe hamum retrahunt inanem. Eo alluditur Vesp. 175. 
ἀλλ᾽ οὐκ ἔσπασε ταύτῃ y — Perquam inepte versus hic mulieri 
tribuitur. Versum 924. secum loquens effatur Euripides. 
Ejus verba excipit Mnesilochus solus: 4bibis tu quidem ; at 
ego quid faciam infeliv ? Eum gener bono animo esse jubet, 
pollicitus se ei non defuturum, quamdiu suppetent doli, quo- 
rum struendi callidissimus est artifex. Sermonem hunc mulier 
non exaudit, quae postquam procedentem in scenam Prytanin 
conspexit, ad eum se converterat. Mnesilochus vero, ut par 
est, Euripidi respondet : Zstud quidem bene promittis ; at oide 
ut doctiorem comminiscaris dolum : namque hic funiculus, 
quem, modo demisisti, nihil eduxit. Maec mulier dicere non 
potest, quze personatum Menelaum, quicum collocuta est, ig- 
norat qui sit, nec liquido perspexit istius hominis consilium. 
Probabile est in codice, quem habuit B. Junta, perinde ac in 
August. interloquendi vices personarum nominibus distinctas 
non fuisse, sed lineola: unde factum, ut magno cum actionis 
scenicze detrimento, et contra decorum, mulieri adscriptus fuerit 
hic versus, quem plane liquet in Mnesilochi partes transscriben- 
dum esse. BRUNCK. . Recte hunc versum Mnesilocho tribuit 
Brunckius. 

929. éXey Aug. ἔλεγεν R. Junt. 

939. χαρίσωμαι Porsonus. Libri χαρίσομαι. 

941. pij v R. μὴν Aug. μὴ Junt. 

942. kópafw pertinet ad γέλωτα παρέξω. In ἑστιῶν subin- 


3.3 


146 ANNOTA'TIONES 


telligitur αὐτούς. REISK. rois kópafw cum ἑστιῶν construxit 
scholiasta. 

944. παριοῦσι Brunckius. Libri παροῦσι. 

945. ἰατταταιὰξ] Vid. ad Eq. 1. 

946. ἔστιν) Scribendum ἔστ᾽ cum Bentleio. 

947. παίσωμεν scholiasta. πέσωμεν libri. 

948. ἀνέχειν ὄργια significat orgia vel sacra celebrare: quod 
scholiasta [exscriptus ab Suida in ἀνέχομαι] per voces αὔξειν et 
ἐπαίρειν indicare voluit. KUST. 

949. Παύσων σέβεται] Non ex religione quadam jejunio ce- 
lebrat 'Thesmophoria; sed quia non habet, quod comedat. 
Vide ad Plutum v. 602. Mulieres autem vi religionis jejuna- 
bant. Vide infra v. 993. et supra ad v. 86. Similiter in Avi- 
bus v. 1518. de diis fame laborantibus : ἀλλ᾽ ὡσπερεὶ Θεσμο- 
φορίοις νηστεύομεν ἄνευ θυηλῶν. BERG. 

951. ξυνεπευχόμενος R. Aug. ξυνευχόμενος Junt. 

952. μέλειν] μέλλειν R. Aug. Junt. Correctum in editione 
Veneta a. 1538. 

954. κοῦφα ποσὶν ἄγ᾽ ἐς κύκλον, χειρὶ σύναπτε χεῖρα} Descri- 
bitur hic chorea, qua fiebat in orbem et consertis manibus. 
KUST. /Esch. Eum. 307. ἄγε δὴ καὶ χορὸν ἅψωμεν. 

955- — 958. Metra in libris sic descripta χειρὶ ---- | ὕπαγε ---- | 
ἐπισκοπεῖν — | κυκλοῦσαν ---- κατάστασιν. Mihi non integra ser- 
vata videntur verba poetz. Prima verba χειρὶ σύναπτε χεῖρα 
et postrema καρπαλίμοιν ποδοῖν 81 metro trochaico sint aptanda, 
χερὶ — χέρα ---- καρπάλιμα corrigebat Dobraus, parum proba- 
biliter. 

961. χορομανεῖ] χαρομανεῖ R. Aug. 

966. χρὴ] Fortasse χρῆν. 

967. αὖ τι καινὸν] αὐτί Aug. Junt. et, ut opinor, R. Recte 
αὐτίκα Reiskius, qui ὥσπερ ἔργων αὐτίκα καινῶν conjecit. ὥσπερ ἡ 
ἔργον dictum ut ὥσπερ εἰκὸς v. 974. et οἷάπερ νόμος v. 983. 

968. εὐφυᾶ Brunckius. | Libri εὐφυῆ. 

εὐφυῆ στῆσαι βάσιν] Id est rhythmice et in numerum terram 
pedibus pulsare: quod oí xopeorres facere solent. KUST. 

969. τὸν εὐλύραν) Euripides Alcest. 571. εὐλύρας ᾿Απόλλων. 
Supra v. 315. xpvcoAópas dicitur. KUS'T. ἐλύραν R. Aug. 
Junt. 











AD THESMOPHORIAZUSAS. 141 


973. Nescio unde δὲ in editionem meam venerit. Recte 
libri τε. 

Ἥραν re τὴν τελείαν] Pollux 3, 38. Ἥρα τελεία ἣ Cvyía, ubi 
vide commentatores. BERG. — Scholiasta, Ἥρα τελεία καὶ Ζεὺς 
τέλειος ἐτιμῶντο ἐν τοῖς γάμοις ὡς πρυτάνεις ὄντες τῶν γάμων. 

975. χοροῖσιν ἐμπαίζει] Id est, choreis interest. Sic παίσωμεν 
dictum v. 947. KUST. 

982. Hesychius, διπλῆ: ὀρχήσεως εἶδος. ad quam glossam 
vide interpretes. BRUNCK. 

χάριν Bisetus. Libri χαίρειν. 

984. νηστεύομεν Bentleius. | Libri νηστεύωμεν. 

985. εἶ ἐπ᾽ ἄλλ᾽] etanaAX. R. εἰ ἀπ᾿ ἀλλ᾽ Aug. 

986. τόρευε] Scribendum τόρνευε cum Bentleio. rópeve scho- 
liasta et Suidas in τορεύει, qui interpretantur τορῶς καὶ τρανῶς 
λέγε rijv φδήν. 

987. ὧδ᾽ Scribendum ὅδ᾽ cum Hermanno. 

988. σὺ κισσοφόρε Βάκχειε | δέσποτ᾽] Probabiliter Hermannus 
corrigit σὺ κισσοφόρ᾽ ὦναξ | Bákxer. 

989. φιλοχόροισι Bentleius. | Libri φιλοχόροισιν. 

992. τερπόμενος] τερπόμενον vel τερπόμενε Bentleius. 

992. 994. 998. Indicavi lacunas. 

992. 994. 995. coi] evt R. Aug. Junt. 

995. krvzeira.] Formae passivze exempla Dobrzeus indicat ex 
Philostr. p. 201. κτυπεῖταί τις ἐνταῦθα ὑπ᾽ αὐτοῦ ἄκμων. p. 358. 
κτυπεῖσθαι δοκοῦντος τὰ ὦτα ὑπὸ ἐννοίας ἱππέων. 

996. Κιθαιρώνιος] κιθαρώνιος R. Junt. et haud dubie Aug. 
Virgilius En. 4, 302. ab Reisigio comparatus, 

— audito stimulant trieterica Baccho 

Orgia, nocturnusque vocat clamore Cithzeron. 
Postrema hujus carminis parte 990. — 10oo. non improbabile 
est stropham et antistrophum contineri, quas Hermannus sic 
restituere conabatur 

στροφή. 

εὐοῖ, ὦ Διόνυσε 

Βρόμιε καὶ Σεμέλας παῖ, 

χοροῖς τερπόμενος, κατ᾽ ὄρεα Νυμ- 

φᾶν ἐρατοῖς ἐν ὕμνοις, 

ὦ Εὔν EU εὐοῖ 

ὦ Εὔν ἀναχορεύων. 


304 


48 ANNOTA'TIONES 


ἀντίστροφος. 
ἀμφὶ δὲ σοὶ κτυπεῖται 
Κιθαιρώνιος ᾿Ηχὼ, 
μελάμφυλλά τ᾽ ὄρη δάσκια καὶ 
νάπαι πετρώδεις βρέμονται" 
κύκλῳ δὲ περὶ σὲ κισσὸς 
εὐπέταλος ἕλικι θάλλει. 
« V. ορο. vulgatum Εὔιον ne ad sensum quidem recte se habere 
** videtur, siquidem ἀναχορεύων de Baccho, non de choro di- 
«ὁ cendum fuit. "Vereor autem ne et in stropha et in antistro- 
* pha vox exciderit, quee ad usitatas choriambicorum formas 
* requiritur, in stropha παννυχίοις, im antistropha μεγάλως ante 
* βρέμονται." HERMANN. V. 997. μελάνφυλλα R. 
τοοι. Lictor Scytha barbare loquitur, quod neminem fugit : 
neque id monere necesse erat. Sed aliud quid erat, quod anmi- 
madvertere debebant editores, Scythae sermonem, licet barba- 
rum, numeris tamen conclusum esse, utpote qui pars sit comce- 
die metro ligata.  Barbarismi sunt persons, at versus poetae 
sunt, iique omnes ad metricas leges exacti esse debent. Nec 
aliter se apud nos res habet: 81 quando comicus poeta aut rus- 
ticum, aut peregrinum in scenam inducit, mixobarbarum ei 
sermonem tribuit, numeros tamen et ópotoreAeórov leges ob- 
servat. Uno verbo in comoedia metro ligata persone omnes 
versu loquuntur. At nimium quantum in Scythae hujus par- 
tibus indulserunt sibi librarii et editores, cujus sermonem dili- 
genter ad numeros revocabo. Et primo quidem in vulgatis 
libris mendose circumfertur hic versus : 
ἐνταῦθα νῦν ol (et πρὸς τὴν αἰτρίαν. 
Vides spondeum in quarta sede. Cod. Aug. [R.] et vett. editt. 
οἰμώξει. Lege οἰμῶξι. Adumbratum hoc ex /Eschylo, apud 
quem Robur postquam Prometheum scopulo adfixit, ei dicit v. 
82. ἐνταῦθα νῦν ὕβριζε. — Praeterea e Scythaee sermone aspiratio 
abesse debet: ut airp(av, sic ἐνταῦτα scribendum erat. Hoc 
semel observasse satis erit. BRUNCK. 
πρὸς τὴν airpíav] Plut. v. 1130. ἀσκωλίαζ᾽ ἐνταῦθα πρὸς τὴν 
αἰθρίαν. BERG. 
1002. μή μ᾽ ἱκέτευε o$. Male vulgo μή μ᾽ ἰκετεύσῃ σύ. 
BRUNCK.  Probabilior emendatio erat μή μ᾽ ἰκετεῦσι σύ. Sic 
sup. v. οἰμῶξι. v. 1108. λαλῆσι. 1127. ἀποκεκόψι. 1176. ἀνεγείρι. 











AD THESMOPHORIAZUSAS. 149 


1179. ὀρκῆσι, μελετῆσι, aliaque, e quibus analogiam quamdam 
in istis Scythae barbarismis observare licet. BRUNCK. in Ad- 
dendis. Recte Brunckius ἰκετεῦσι, quod pro ἱκέτευσον dictum. 

IOO4. ἐπικρούσεις] Scribendum ἐπικρούεις ex Aug. 

1005. μᾶλλο Bentleius. Libri μᾶλλον. Post βοῦλις ponatur 
signum interrogandi. 

ἀτταταῖ] ἀτταταὶ libn. 

ἰατταταῖ] Libri τατταταί.  Correxit Bentleius. — Conf. v. 
223. 

1006. κακόδαιμον] Vulgo κακοδαίμων. 

. 1007. πέρ᾽ ἐγὼ ξυνίγκι πορμὸς. tva, πυλάξι σοι] Sic est in cod. 
Aug. Sed emendanda erat scriptura, πέρ᾽ ἐγὼ '£ev(yri — id est 
φέρ᾽ ἐγὼ ἐξενέγκω φορμὸν, ἵνα φυλάξω σε. Pessime vulgo ξεινίγκι 
et πυλάξῃ, ita ut nec secundam, nec sextam sedem pes teneat legi- 
timus. In ligno jam vinctus erat Mnesilochus, quod statim 
factum fuit, postquam Prytanis v. 930. lictorem jussit eum vin- 
cire. Scythae nihil aliud e mandatis exsequendum supererat, 
nisi ut vinctum eum observaret, impediretque ne quis ad eum 
accederet: ne stando defatigetur, stoream petit, in qua recum- 
bat. BRUNCK. περεγὼ ξεινιγκι R. 

1010. ἁνὴρ] ἀνὴρ libn. 

IO11. Περσεὺς éxOpauóv] Quia parum processit dolus ille 
Euripidis, quo se Menelaum fingens eripere ex mulierum mani- 
bus conabatur Mnesilochum tanquam Helenam ; nunc tanquam 
Perseus, si forte Mnesilochum possit liberare patibulo affixum, 
ut Perseus Andromedam scopulo alligatam. Scripserat autem de 
Andromeda etiam, ut de Helena, tragceediam Euripides. Sed 
prius tanquam Echo apparebit. BERG. Andromedam ejusdem 
cum Helena tetralogisze tragoediam fuisse annotavit scholiasta. 

IOI3. ἔτ᾽ addidit Porsonus. 

IOI4. σώσων] σῶσον R. 

zapézraro] Nam et Perseus volabat, equo alato invectus 
Pegaso. BERG. 

IOI5. Scholiasta, παρὰ rà ἐξ ᾿Ανδρομέδας Εὐριπίδου ““ φίλαι 
** παρθένοι, φίλαι pov" τὰ δὲ ἐπιφερόμενα πρὸς τὸ αὐτὸ χρή- 
σιμον. 

1016. ἐπέλθοιμι Brunckius. | Libri ἀπέλθοιμι. 

1017. λάθοιμι Brunckius. | Libri λάβοιμι. 

1018. κλύοις ex conjectura Biseti positum in editionibus re- 


^ 


50 ANNOTATIONES 


centioribus. κλύεις ἢ. Aug. Junt. Quod defendi potest addito 
signo interrogandi. 

IOI9. πρὸς Αἰδοῦς σὲ τὰν Seidlerus. προσαιδοῦσσαι (προσαι- 
δούσσαι) τὰς R. Aug. Junt. προσαυδῶσα τὰς Brunckius, τὰς ἐν 
ἄντροις nymphas intelligens. Scholiasta, πάλιν ἐξ ᾿Ανδρομέδας. 
πρὸς τὴν Ἡχὼ ᾿Ανδρομέδα λέγει ““ προσαιδουσσαι τὰς ἐν ἄντροις 
** ἀπόπασον (ἀπόπαυσον Seidlerus) ἔασον ᾿Αχοῖ με σὺν φίλαις 
** γόου πόθου λαβεῖν." διὰ τὸ λαμβάνειν ἀποσπάσματα ἀσύνδετον 
τὸ ὅλον γίνεται. 

1022. Scholiasta, παρὰ τὰ τοῦ χοροῦ ἐν ᾿Ανδρομέδᾳ ** ἄνοικτος 
* ὃς τεκών σε τὴν πολυπονωτάτην βροτῶν μεθῆκεν Αιδᾳ πατρὸς 
* ὑπερθανεῖν. In hoc cantico Mnesilochus modo ex sua modo 
* ex Andromeds persona loquitur, ex animi perturbatione, 
** quod facetissimum est." BRUNCK. 

1024. 1025. μόλις et σαπράν transponit Reisigius Conject. 
P- 303. quo hi versus exzequentur praecedentibus duobus. 

1024. γραῖαν] Vid. v. 852. — 935. 


1027. — 1030. Versus in libris sic divisi 60e — | πάλαι --- | 
ἄφιλον — | δεῖπνον ---- | οὐδ᾽ —. 


1026. πάλαι φύλαξ] Legebatur φύλαξ πάλαι. πάλαι fortasse 
in πάλιν mutandum. 

1028. ἐκρέμασεν) Libri ἐκρέμασε. 

1029. οὐ χοροῖσιν οὐδ᾽ ὑφ᾽ ἡλίκων νεανίδων] Scholiasta, πάλιν 
ἐξ Ανδρομέδας. τὸ δὲ ἐπιφερόμενον σκώπτοντός ἐστι τοὺς ᾿Αθη- 
ναίους ὡς φιλοδίκους. Probabilior metri forma fortasse sic re- 
stituenda, ὁρᾷς ἔμ᾽: ov χοροῖσιν οὐδ᾽ | ὑφ᾽ ἡλίκων νεανίδων | κημὸν 
ἕστηκ᾽ ἔχουσ᾽, vel ἕστηκ᾽ ἔχουσα κημόν. ψῆφον R. Aug. Junt. 
quod in ψήφων mutatum in aliis. 

1032. κήτει βορὰ) Euripides in Andromeda apud schol. Av. 
347. κήτει φορβάν. BERG. Αα hzc verba referenda annota- 
tio scholiastaee καὶ τοῦτο ἐξ ᾿Ανδρομέδας. ἐνπεπλεγμένη R. Junt. 

1033. Γλαυκέτῃ] Γλαυκέτης, famosus helluo, cujus meminit 
iterum comicus Pace 1008. Hujus nomine tanquam aptissimo 
epitheto ad exprimendam monstri marini voracitatem utitur. 
BRUNCK. 

1034. ξὺν] ξὺμ libn. 

1039. ἀπὸ δὲ συγγόνων, ἀλλ᾽ àv. (ἀλλὰν Aug.) | ἄνομα πάθεα 
φῶτα λιτομέναν] Ante hac verba lacunam indicavit Brunckius. 
Mihi post συγγόνων potius aliquid excidisse, reliqua autem in 











AD THESMOPHORIAZUSAS. 151 


tres dochmios redigenda videntur, ἀπὸ δὲ συγγόνων ἄλλ᾽ ἄλλ᾽ 
ἄνομα πάθεα φῶτα λιτομέναν. ἀλλ᾽ ἀν᾽ ex ἄλλα corruptum esse 
Scaliger vidit. Diversam scripturam φῶτ᾽ ἀντομένα memorat 
scholiasta, ἀπὸ κοινοῦ λάβωμεν πέπονθα ἄνομα πάθεα. kal ταῦτα 
ἐξ ᾿Ανδρομέδας. et alius, δεομένη τοῦ βαρβάρον. προεῖπε δὲ 
* γοᾶσθέ p ὦ γυναῖκες." yp. καὶ φῶτα (scr. φῶτ᾽) ἀντομένα. καὶ 
τοῦτο ἔχει νοῦν πρὸς τὰ ἑξῆς, φῶτ᾽ ἀντομέναν (scr. àvropévav), ὃς 
ἔμ᾽ ἀπεξύρησε πρῶτον. Hoc qui legerunt, proximo versu φλέ- 
yovca quoque ponere debuerunt. Apparet ex his accusativos 
qui probarunt grammatici, heec verba cum γοᾶσθε construxisse, 
nominativos vero repetito πέπονθα explicuisse. 

1041. $Aéyovcav Musgravius ad Eurip. Orest. 1402. Libri 
φεύγουσαν. 

1042. Delendum ὃ ἔ ex R. additum, in quo scriptum ἐέ. 

1047. üreykre] ἀνέτικτε R. Aug. Junt. Correctum in aliis. 

1048. ἐμὸν οὐκ recte delere videtur Bothius. ἐπόψεται ἃ cor- 
rectore habet R. 

1051. τὸν βάρβαρον éfoAécewv] Sententiz absurditatem ut 
corrigeret Bisetus καὶ τὸν — conjecit. Mihi quamvis audacior, 
tamen longe probabilior Brunckii videtur correctio τὸν δύσμορον. 
Scholiasta, διχῶς, τὸν ἄθλιον. Quae grammatici, ut opinor, con- 
jectura est minus quam Brunckii probabilis. 

1054. Nonnulla hic excidisse metri sententizeque vitia osten- 
dunt. δαιμονῶν ex Brunckii editione remansit, qui preterea 
alóAq vékvow ἐπὶ πορείᾳ scripsit, hac verborum structura, ὡς 
ἐκρεμάσθην ἐπὶ πορείᾳ αἰόλᾳ νεκύων, δαιμονῶν ἄχη λαιμότμητα. 
Revocandum δαιμόνων, quod scholiasta quoque legit, qui haec 
utcunque explicans λείπει ἔσχον, inquit, ἐκ τῶν δαιμόνων τὰ 
ἄχη ἔσχον. αἰόλαν idem explicat per σκοτεινήν. lnitium ver- 
sus si fuit dochmiacum, λαιμότμητ᾽ in λαιμοτόμητ᾽ eri mu- 
tandum. 

1059. ἐπικοκκάστρια] εἰωθυῖα γελᾶν, γελάστρια interpretatur 
scholiasta. Apud Suidam, qui loci hujus mentionem facit in 
v. ἠχὼ, optimus liber Parisinus ἐπικοκκάστρια ἢ ἐπικαγχάστρια 
praebet, Leidensis ἐπικαχάστρια, duo alii ἐπικουκούστρια. Quum 
grammatici περικοκκάζειν, de quo dixi ad Equit. 697, per περι- 
γελᾶν interpretentur, facile intellectu est, veram esse scripturam, 
ab Eustathio quoque agnitam p. 1761, 26, ἐπικοκκάστρια, 
quam interpres aliquis apud Suidam per ἐπικαχάστρια explicuit. 


152 ANNOTA'TIONES 


1060. ἥπερ πέρυσιν] Ex hoc loco clare colligi potest, Euri- 
pidem proximo ante 'lhesmophoriazusas Aristophanis anno 
Andromedam docuisse. Introduxerat enim Euripides in fabula 
illa personam 'Hxoós, quam Aristophanes, illius ridendi gratia, 
hic imitatur. KUST. 

1062. τοσαῦτα) Scribendum τὸ σαυτῆς cum R, in quo h- 
brarii culpa τοσαύτης legitur. Vitium etiam a Bentleio animad- 
versum. 

1063. éAewós] Libri ἐλεεινῶς. 

1064. λόγων] γόων Bentleius. 

1065. Scholiasta, τοῦ poAóyov ᾿Ανδρομέδας εἰσβολή. Verba 
ὦ νὺξ — διφρεύουσα ex Andromeda affert scholiasta 'T'heoer. 2, 
166. 

1068. ipüs] Scribebatur ἱερᾶς. 

1070. Scholiasta, καὶ τοῦτο ἐκ τοῦ προλόγου. 

1072. θανάτου τλήμων] Scholiasta, λείπει μέλλουσα τυχεῖν. 

1080. Libri bis τί τὸ κακόν. τὸ delevit Bentleius. 

1083. AaAis] Libri λαλεῖς. Correxi ex scholiasta, χωρὶς τοῦ 
ε γράφεται: ὁ γὰρ Σκύθης βαρβαρίζει. In ἢ. Aug. bis τί 
ΡΙῸ σί. 

1086. πωτετοπωνή] ld est πόθεν ἣ φωνή. Poterat divisim 
scribi πῶτε τὸ πωνή. πότε τὸ πωνή editio Brubachii. 

1087. Hic quoque λαλῖς pro λαλεῖς restitui. 

κλαύσει bis. Brunckius. Libri κλαύσαιμι. κλαύσεμι Bent- 
leius. 

1089. κακκάσκῃ 1n recentioribus editionibus positum. — Revo- 
candum κακκάσκι ex R. Aug. Junt. Interpretes pro καγχάζεις 
(καχάζεις) dictum aeceperunt. Scholiasta per καταγελᾷς μου 
explicat. 

1093. Hoc et seq. v. quse post Scytham repetere debuit 
Euripides verba, male omittunt hbn. BRUNCK. 

1094. οὐκ αἰρήσεις) Corrigendum οὐ καιρήσεις ex R. et scho- 
liasta, id est ov χαιρήσεις (χαιρήσει). 

1096. τὴ μιαρά] Scribebatur τῇ μιαρᾷ. 

1098. Scholiasta, εἰς Περσέα ἐξ ᾿Ανδρομέδας τρία τὰ πρῶτα, 
καὶ λοιπὸν ἐπέζευξε τὰ ἑξῆς. 

Ε1ΟΙ. ναυστολῶν] ναυτολῶν R. Aug. Junt. 

1102. 1103. a m. rec. habet R, om. Aug. 

Γοργόνος] Libri τῇ Γοργόνος. τῇ delevit Bentleius.  Scholi- 











AD THESMOPHORIAZUSAS. 159 


asta, τί λέγει περὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ Γόργου τοῦ γραμματέως, ἐπεὶ 
προεῖπεν ἐκεῖνος ** Γοργόνος κάρα κομίζων". ὃ δὲ Γόργος γραμμα- 
τεὺς, ἀλλὰ καὶ βάρβαρος. Ex quo intelligitur sic heec olim 
fuisse descripta, TO. τί λέγι τῆ Γοργῶ πέρι | τὸ γραμματέο σὺ τῆ 
κεπαλῆ ; EYP. τὴν Γοργόνος | ἔγωγέ φημί. 

rro5. Euripidis verba attulit scholiasta, ἔα, τίν᾽ ὄχθον τόνδ᾽ 
ὁρῶ mepíppvrov | ἀφρῷ θαλάσσης, παρθένου τ᾽ εἰκώ τινα ; 

1106. ναῦν ὅπως] Eurip. Herc. f. 1097. δεσμοῖς ναῦς ὅπως 
ὡρμισμένος. BERG. 

I1O8. οὐκὶ μὴ λαλῆσι σύ Brunckius. — Libri οὐκὶ pi χλαλῆς σύ. 

1109. τόλμας ἢ. Vulgo τολμᾷς, quod scholiasta cum sequen- 
tibus conjunxit, ἀποθανουμένη τολμᾷς λαλῆσαι. 

1114. τὸ πόστη" μή τι Brunckius. τὸ σκυτομῆτι R. et Junt. τὸ 
σηντομῆτι Aug. 

μικτὸν] μικκὸν Bentleiws. 

11. δεῦρο Bentleius. δεῦρο δεῦρο libri. 

1118. σι R. Aug. τι Junt. 

1110. τὸ πρωκτὸ] τῶ πρωκτῶ R. Aug. Junt. Scholiasta, εἰ 
μὴ τὸν νῶτον ἦν πρὸς τῇ σανίδι, ἀλλὰ πρὸς ἡμᾶς ἐτέτραπτο, οὐκ 
ἄν σοι ἐφθόνησα ἀπαγαγόντι περανεῖν. 

1123. τῇ] τὴ Aug. Seribendum τὴ hic et v. seq. 

I124. ἐξόπιστο πρώκτισον] ἐξοπισθοπρώκτισον R. Aug. Junt. 

1125. δεσμὰ Bisetus. δέσμας ἢ. δέμας Aug. Junt. 

II27. ἀποκεκόψι) ἀποκεκόψο Rh. Aug. 

1120. ἐνδέξαιτο Kusterus. | Libri δέξαιτο. 

1130. Suis verbis loquitur Euripides. Sic enim ille in 
Medea 2301. 

σκαιοῖσι μὲν yàp καινὰ προσφέρων σοφὰ, 
δόξεις ἀχρεῖος, κοὺ σοφὸς πεφυκέναι. 
Megara apud eundem in Herc. Fur. 298. 
φεύγειν σκαιὸν ἄνδρ᾽ ἐχθρὸν χρεὼν, 
σοφοῖσι δ᾽ εἴκειν, καὶ τεθραμμένοις καλῶς" 
ῥᾷον γὰρ αἰδοῦς, ὑποβαλὼν φίλ᾽, ἂν τύχοις. BRUNCK. 

1133. ἐπιτήκιζε. — Perperam vulgo contra metri legem ἐπιτη- 
k(e.. Verbum πιθηκίζω occurrit Vesp. 1290. ὑπό τι μικρὸν émi- 
θήκισα. BRUNCK. 

1135. μάστιγαν barbare pro μάστιγα, quod habent impressi 


cum absono hiatu. In cod. Aug. μαστιγἄν. BRUNCK. μα- 
στίγαν R. 


154 ANNOTA'TIONES 


1139. κούρην Hermannus. κόρην libri. 

1150. δὴ ἀνδράσιν] Scribendum δάνδράσιν. δῆτ᾽ ἀνδράσιν 
Brunckius. 

1156. πολυποτνία] Libri divisim πολὺ zorvía. Correxit Her- 
mannus. 

1159. ἤλθετον] Scribendum ἠλθέτην cum Elmsleio ad Acharn. 
733. et versui przcedenti addendum. 

1160. Postquam Euripides non potuit liberare Mnesilochum 
per dolos, nunc venit ad concilium mulierum, pacem eis offerens 
si Mnesilochum dimittant. Euripides. autem antea, quasi bel- 
lum gereret cum sexu muliebri, ita eum assidue insectabatur in 
trageedus. BERG. 

1162. μηδαμὰ] μηδαμὰ Aug. γιά. ad Soph. Trach. 323. 
οὐδαμά Aristoph. fragm. 662. 

1164. ἐπεσφέρεις] ἐπεισφέρεις libri. 

1167. ἀκούσητ᾽ Elmsleius ad Acharn. 295. Libri ἀκούσαιτ᾽. 

1171. πεῖθε Bisetus. πεῖσαι libri. 

1172. Ἐλάφιον] Meretricula et saltatrix, quam adduxit se- 
cum Euripides ad decipiendum Scytham, ut ex ejus custodia 
abducere possit Mnesilochum.  Introducitur autem hic Euri- 
pides tanquam vetula et lena, ut in sequentibus patet. BERG. 

1175. Τερηδὼν] Scribendum Τερηδὸν ex duobus codicibus 
Suidzse in Τερηδών. 

Περσικὸν] Genus saltationis, de quo vid. schol. et Polluc. 4, 
100. 

1176. τί τὸ βόμβο] Pro τίς ὁ βόμβος ; κῶμον τίς ἀνεγείρει μοι; 
Per bombum autem intelligit sonum tibize; unde βομβαύλιοι in 
Acharn. v. 866. κῶμος autem est comessatio. BERG. 

1178. épxe0'] ἔρχετ᾽ R. Aug. Junt. 

1179. ὀρκῆσι] Pro ὀρκησάσθω καὶ μελετησάτω" οὐδὲν κωλύσω 
ἐγώ. BERG. 

1182. τοῖσι Bentleius. τοῖς libri: recte, si scribatur τοῖς γόνασι 
τοῖς τοῦ Σκύθου. 

1185. στέριπο R. Aug. τεριπὸ Juut. 

γογγύλη] γογγύλη pro γογγυλίς contra Atticorum consuetu- 
dinem Scytha dicit. V. Lobeck. ad Phryn. p. 103. 


1186. ἔτι cum verbis αὔλει σὺ θᾶττον conjungi maluit Do- | 


brzeus. 
1187. Delenda Euripidis persona, quam recte om. R.  Om- 


"T 











AD THESMOPHORIAZUSAS. 155 


nia hsc καλό ---- πόστιον Scythze verba sunt. κλαύσετ᾽ — μένῃ 
ex Brunckii conjectura positum. Libri κλαυσεῖ ---- μένῃς, recte, 
nisi quod κλαῦσί γ᾽ scribendum cum Bentleio. Post μένῃς 
parepigraphe est in libris ἀνακύπτει καὶ παρακύπτει ἀπεψωλη- 
μένος. 

jv] Libr ἄν. 

1188. πόστιο»] ποστίον R. Aug. Junt. 

1190. οὐκὶ πιλήσει Brunckius. τί οὐκ ἐπιλήσει R. Aug. Junt. 
Seripsi πιλῆσι. οὐχὶ φιλήσειν ponit scholiasta. 

1191. "Tria ὃ ex R. et, qui accentu caret, Aug. addita. 

1194. vai ναὶ Brunckius. voi libn. 

ypá)w] Vulgo γράδιον. Fortasse infra quoque v. 1210. rv- 
γάτριο potius scribendum. 

1195. κάρισο σὺ Brunckius. kápwo σοῦ ἢ. Aug. κάρισος 
Junt. 

1196. δῶ σοι] δῶσοι Junt. δῶσι ἃ. Aug. δῶσο Porsonus. 

1197. ἔκ᾽ ὠδέν] Id est ἔχω οὐδέν. 

συβίνην Brunckius collato v. 1215. συμβήνην R. Aug. Junt. 
συβήνην scholiasta, Photius p. 546, 2. et Suidas in συβήνη. 
Scholiasta, τὴν τοξοθήκην᾽ συβήνη αὐλοθήκη. λέγουσι δὲ καὶ τὸν 
φαρετρεῶνα συβήνην.  Articulum τὸ recte omittunt Photius et 
Suidas. Ceterum usitata apud alios scriptura vocabuli σιβύνη 
est, de qua dixi in "Thesauro Stephani s. v. ζιβύνη. 

1198. κομίζεις αὖθις Brunckius. κομίζεις αὐτοῖς libri. Scri- 
bendum κομιεῖς αὐτός cum Bentleio. 

ἀκολούτει] ἀκολούτι R. Aug. Junt. 

1199. τῇ] Scribendum τὴ cum Aug. Junt. 

yépovro ypáów] γεροντογράδιο Aug. Junt. et fortasse R. 

1201. Vera videtur Reiskii conjectura μέμνησο τοίνυν τοὔνομ᾽ 
scribentis et heec verba Euripidi tribuentis. 

"Aprajiov£ía] ἀρτομουξία Aug. Junt. 

1203. παιδάριον τουτὶ] Scribendum παιδάριον, ταυτὶ — . ut 
legisse videtur scholiasta, qui interpretatur τὴν τοξοθήκην καὶ 
τὰ ὄργανα τῆς ὀρχηστρίδος. 

1205. Prava interpunctione laborat hic versus. Distinguen- 
dum fuit post τάχιστα, quod cum ὅταν cohzeret : 

σὺ δ᾽ ὅπως ἀνδρικῶς, 
ὅταν λυθῇς τάχιστα, φεύξει, καὶ τενεῖς 
ὡς τὴν γυν---- 


ἴὃὲἐ  ANNOT. AD THESMOPHORIAZUSAS. 


Valckenarius ad 'Theocr. sel. Idyll. 1, 112. pro καὶ τενεῖς suadet 
κἀτενὲς, quod vulgato non deterius est. Hesych. ἀτενὲς, ἰθὺ, 
συνεχές. Antiquum tamen retineo. Ordo est: σὺ δὲ φρόντιζε, 
ὅπως, ὅταν τάχιστα λυθῇς, φεύξει ἀνδρικῶς, kal τενεῖς ὡς τὴν 
γυν--- BRUNCK. Greca ut distinguenda sint, in notis de- 
claravi: Latine autem illa sic reddi debuerunt: Z7'u autem 
vide, ut, quum extemplo solutus fueris, strenue fugias, cursu- 
que conitendas ad liberos et uxorem domum. BRUNCK. in 
A ddendis. 

1207. λέλυσο] λέλυσαι Bentleius. 

1210. rvyárpiov] Vid. ad v. 1194. 

1211. δύσκολ᾽] δύσκολλ᾽ R. Aug. Junt. 

1213. ypa? Brunckius. ypài R. ypáo Aug. γρᾷο Junt. Scri- 
bendum yp& cum Bentleio. Conf. v. 1222. 

1214. διέβαλέ μ᾽ ὦ γραῦς] Recte cod. Aug. διέβαλε. Vulgo 
[et R.] διέβαλλε. Suidas: διέβαλεν, ἐξηπάτησεν ---- "Apwrodá- 
— vis Θεσμοφοριαζούσαις" διέβαλέ μ᾽ ἡ γραῦς, ἀντὶ τοῦ ἐξηπάτησεν. 
Eodem significatu occurrit hoc verbum forma media Av. 1648. 

διαβάλλεταί o^ ὃ θεῖος, ὦ πόνηρε σύ. ὰ 
Cod. Aug. vero et Juntina habent ὁ γραῦς, mendose: oportuit 
ad metri legem à, ut est in Venetis. BRUNCK. ὁ etiam ἢ, 
Scripsi ó. 

&mórpek ὡς rákw ra (τάχιστα R. Aug. Junt.) σύ] Scholiasta, 
ἑαυτῷ παρακελεύεται. 

1215. συβίνη — καταβινῆσι Brunckius. συβήνη — καταβηνῆσι 
libri. 

1216. Aliquid ex hoc versu excidit. ποῖ ποτε ποῖ (poterat 
etiam μοι) τὸ γράδιο Bothius. 

1218. 1221. Sunt duarum feminarum contrarias vias indi- 
cantium. DOBR/EUS. 

1220. τῇ] Scribe τή. 

1222. ypào Brunckius. Libri γραῦ. 

1224. διώξει Elmsleius. |. Legebatur διώξεις. 

1226. Alterum τρέχε νῦν addidit Brunckius. 

1227. πέπαισται Bisetus. πέπυσται R. Aug. Junt. 

1228. δῆτ᾽ ἐστὶ Bothius. δή ᾽στι libri. 

1231. ἀνταποδοῖτον editio Brubachii. Libri ἀνταδοῖτον. ἀν- 
ταποδοίτην Porsonus. ἀντιδιδοίτην Brunckius. 














LYSISTRATA: 





EDITAM hanc fabulam esse archonte Callia, qui olympiadis 
nonagesimze secundae anni primi eponymus fuit, tribus constat 
testimoniis grammaticorum, scriptoris argumenti Graci, ἐδι- 
᾿δάχθη ἐπὶ Καλλίου ἄρχοντος τοῦ μετὰ Κλεόκριτον ἄρξαντος. εἰσῆκ- 
ται δὲ διὰ Καλλιστράτου. et scholaste ad v. 172. Καλλίου ἄρ- 
χοντος, ἐφ᾽ οὗ εἰσήχθη τὸ δρᾶμα. ejusdemque ad v. 1096. ἐπὶ 
Σικελίας ἔμελλον πλεῖν πρὸ ἐτῶν τεσσάρων τῆς καθέσεως τού- 
του τοῦ δράματος. quam expeditionem susceptam esse olymp. 
91, 2. archonte Callia ex Thucydide compertum habemus 6, 
30. Actam autem comoediam esse Lenzis, id est mense Ga- 
melione, non Dionysiis urbanis, mense Elaphebolione celebratis, 
recte statuere videtur Suevernius in commentatione de Nubi- 
bus p. 44. Qui etsi quaedam minus recte dixit, illud tamen 
vere animadvertit v. 490. — 492. ἵνα yàp Πείσανδρος ἔχοι κλέπ- 
τειν xol rais ἀρχαῖς ἐπέχοντες, | ἀεί τινα κορκορυγὴν ἐκύκων" oi 
9 οὖν τοῦδ᾽ οὕνεκα δρώντων | ὅ τι βούλονται τὸ γὰρ ἀργύριον 
τοῦτ᾽ οὐκέτι μὴ καθέλωσιν, eo esse tempore scriptos, quo labefac- 
tatus quidem, sed nondum sublatus status popularis esset, quod 
duobus mensibus post, reverso Athenas Pisandro, accidit. De 
quo vid. Thucydides 8, 63. — 65. Primas fabulze partes egit 


Callistratus. 


1. és C. et Voss. Vulgo eis. 

eis Βακχεῖον] Ad Bacchi sacra. celebranda. | Habebatur au- 
tem Bacchus deus κατωφερὴς et libidinosus : unde facete apud 
comicum in Ranis dicitur nihil aliud scire, nisi πίνειν καὶ βινεῖν. 
Hoc inde est, quia a vino homines proclives sunt ad libidinem. 
Hinc etiam Euripides de Laio, proli procreandze operam da- 
turo, dicit in Phoenissis v. 21. ὁ δ᾽ ἡδονῇ δοὺς, εἴς τε Βακχεῖον 
πεσὼν, ἔσπειρεν ἡμῖν παῖδα. BERG. 


3D 


98 ANNOTATIONES 


2. ἢ ᾿ς] Vid. ad Acharn. 242. 

Πανὸς} Pan etiam est libidinosus, ut et Satyri similes dii 
omnes. De Pane vide infra v. gro. BERG. 

Κωλιάδα ---- Γενετυλλίδος] In Nub. 52. quum describit mu- 
lierceulam. lascivam, dicit eam ὄζειν Κωλιάδος, l'evervAMÓos. 
Dicitur autem Κωλιὰς Venus a loco Atticze, ubi ei templum, ut 
aiunt grammatici Grseci. Γενρετυλλὶς autem vel Venus est ipsa, 
ut vult scholiastes ad Nubes l. c. l'evervAAls, 7j τῆς γενέσεως ἔφο- 
pos ᾿Αφροδίτη" vel dea Veneri affinis, ut scholiastes ad hunc in 
Lysistrata locum: xal ἡ l'evervAAis δὲ γυναικεία θεὸς περὶ τὴν 
᾿Αφροδίτην ἀπὸ τῆς γενέσεως τῶν παίδων ὠνομασμένη. BERG. 

4. ἐνταυθὶ Elmsleius. Scribebatur ἐνταυθοῖ. "Vid. ad Nub. 
814. 

8. rofomowiv] Hesychius, τοξοποιεῖν τὰς ὀφρῦς : συστρέφειν 
αὐτάς. Imitatur Alciphro 3, 19. 

9. ἡμῶν] ὑμῶν A. Voss. 

IO. ἀνδράσιν] ἀνδράσι B. Aug. et, qui v ἐφελκυστικὸν ssepis- 
sime omittit, R. 

16. τοι B.C.A. Voss. τε R. Junt. 

20. ἀλλ᾽ ἕτερα yàp ἣν] Scribendum cum Porsono, ἀλλ᾽ ἣν 
yàp ἕτερα. 

qv] ἦν γε B.A. 

προὐργιαίτερα] προὐργιαιτατα C. Voss. 

22. avykaAets] ξυγκαλεῖς B. Voss. 

23. μῶν kal παχύ] Quod dixit Lysistrata μέγα, accipit Ca- 
lonice de virili membro. BRUNCK. 

24. kal νὴ] νὴ Voss. νὴ τὸν B.A. Non est probabile poetam 
καὶ νὴ Δία παχύ. kára πῶς οὐχ ἥκομεν scripsisse, quum numeris 
multo melioribus posset, καὶ νὴ Δὲ παχύ. κἄπειτα πῶς οὐχ ἥκο- 
μεν; Hoc igitur restituendum videtur. κἄπειτα πῶς dixit Av. 
963. Ran. 786. et fragm. 124. De accusativi autem forma 
Δί diximus ad Equit. 319. 

27. πολλαῖσί τ᾽] πολλαῖσιν B.C. Voss. πολλαῖς τ᾽ Suidas in 
ἐρριπτασμένον. 

31. γὰρ] γ᾽ ἄρ᾽ Voss. 

εἴχετο] Vulgo οἴχετο. Sed codices tres mei [et R.A. Voss.] 
in alia, eaque meliore consenüunt lectione; non οἴχετο, sed εἴς 
xero exhibentes, quod omnino reponi debuit. "Vereor enim ut 
e Grecis nostris, salva linguse indole, erui possit sententia in 














AD LYSISTRATAM. 159 


versione expressa: parum abest quin mulla sit. kloc sensu 
Greece non dicitur ἐπ᾿ ὀλίγου, sed absolute ὀλίγου suppresso 
verbo δεῖν. Vid. "Thesm. 935. Vesp. 829. Acharn. 348. 381. 
quorum locorum in nullo scribere poteris ἐπ᾿ ὀλίγου pro ὀλίγου. 
Jam vero ἔχεσθαι ssepissime nihil aliud valet quam εἶναι: et 
εἶναι vel ἔχεσθαι ἐπ᾽ ὀλίγου eadem ratione dicitur et non valde 
dissimili sensu, quam εἶναι, στῆναι, βῆναι ἐπὶ ξυροῦ. Gallice : 
Il tenoit donc à bien peu de chose. BRUNCK. . Ejusdem cor- 
ruptelze exemplum est glossa Hesychii, εἴχεται : οἴχεται. 

33. μήτε B.C.A. et Voss. in textu. μηδὲ vulgo: quod in 
schol. habet Voss. Respondet re v. 35. 

Πελοποννησίους) πελοπονησίους R. et sic iterum v. 75. 

36. γ᾽ additum ex B.C.A. Voss. 

ἄφελε τὰς ἐγχέλεις] Nam ex Bocotia afferebantur Athenas 
anguillae praestantes. Vid. Pac. 1004. BERG. 

37. οὐκ ἐπιγλωττήσομαι] Ominabor. Apud /Eschylum in 
Prometheo 927. quum Prometheus dixisset, magnum quoddam 
malum imminere, chorus eum reprehendens dicit: o? θὴν à 
χρήζεις, ταῦτ᾽ ἐπιγλωσσᾷ Aus; ubi scholia: τῇ γλώττῃ κατηγο- 
ρεῖς, ἐποιωνίζῃ κατὰ τοῦ Διὸς, ἃ βούλει γενέσθαι αὐτῷς, Αρυά 
eundem /Eschylum in Choeph. 1045. μηδ᾽ ἐπιγλωσσῶ. ubi Stan- 
leius citat Hesychium, ἐπιγλωσσῶ : ἐποιωνίζου διὰ γλώττης. 
Αἰσχύλος Ἡρακλείδαις. BERG. 

48. ἄλλ᾽ ὑπονόησον σύ μοι] Id est ἄλλο. Sic Pl. 361. σὺ. 
μηδὲν εἰς ἔμ᾽ ὑπονόει τοιοῦτο. H«c in melius accipe. In codi- 
cibus quidem scriptum, ut vulgo, ἀλλ᾽ pro ἀλλὰ, et in C. su- 
perscripta glossa e scholiis, ὅτι ἀπολοῦνται δηλονότι. | Sed falsus 
est hie sensus. — Nihil enim suspicari vel conjicere poterat Ca- 
lonice, quze de Lysistratee consilio nondum un aea compere- 
rat. BRUNCK. 

42. épyacaíaro] ἐργασαίμεθα Clemens Alex. Pzedag. 3. p. 254. 

43. ἐξηνθισμέναι] ἐξανθισμέναι ex Clem. Alex. recte restituit 
Bentleius, collata glossa Hesychii, ξανθίζεσθαι : κοσμεῖσθαι τὰς 
τρίχας, ἢ βάπτεσθαι αὐτάς. et fragm. Menandri apud Clemen- 
tem, νῦν δ᾽ ἕρπ᾽ ἀπ᾿ οἴκων τῶνδε" τὴν γυναῖκα yàp | τὴν σώφρον᾽ 
οὐ δεῖ τὰς τρίχας ξανθὰς ποιεῖν, de quo vid. Meinek. p. 235. 

44. κροκωτὰ φοροῦσαι͵Ἷ κροκωτοφοροῦσαι B.C.A. Voss. fortasse 
ex v. 219. 

45. In B.C.[A. Voss.] καὶ κιμμερικορθοστάδια, sine vocum 


3D2 


100 ANNO'TATIONES 


distinctione: in Aug. [R. et ed. Juntina] καὶ κιμβερινκορθοστά- 
δια. Scilicet hsesitans librarius, nesciensque utram e duabus 
prafferret scripturis, ambas reprsesentavit simul conjunctas. 
κιμβερινὸν pro κιμβερικὸν male legitur apud Suidam. BRUNCK. 
κιμβερικὸν Hesychius vol. 2. p. 261. ubi vid. Alberti. Photius 
p.165, 22. Κιμμερικόν : εἶδος χιτωνίσκου. ᾿Αριστοφάνης. Infra 
V. 52. κιμμερικὸν Δ. et Voss. 

περιβαρίδες calcei sunt, quibus maxime utebantur ancillz, 
teste Polluce 7, 92. quod paulo supra [87.] confirmat his Ce- 
phisodori versibus : 

σανδάλιά τε τῶν λεπτοσχιδῶν, 
ἐφ᾽ οἷς τὰ χρυσᾶ ταῦτ᾽ ἔπεστιν ἄνθεμα" 
νῦν δ᾽, ὥσπερ 1) θεράπαιν᾽, ἔχω περιβαρίδας. 
Quod tamen nihil aliud ostendit, quam περιβαρίδας calceos 
fuisse minus pretiosos, quibus etiam ingenuz uti poterant. 
BRUNCK. 

46. ἃ σώσειν προσδοκῶ) Contrarium in "Thesmoph. 86. τοῦτ᾽ 
αὐτὸ γάρ τοι κἀπολεῖν με προσδοκῶ. BERG. 

47. xai] καὶ R. 

48. Perperam hic versus vulgo [et in R.] versui 45. subjici- 
tur, sede perquam aliena, quod et Kusterus animadvertit, ad- 
dens eum in duobus codicibus a se inspectis positum esse eo 
loco in quem eum reposuimus. Cum illis Kusteri codicibus 
consentiunt B.C.[A. et Suidas in ἐξηνθισμέναι], ubi idem, quem 
exhibemus, versuum ordo. . Est autem hic et Concion. 929. 
X ἤγχουσα pro kai ἡ ἄγχουσα. Hesychius: ἄγχουσα, ῥίζα, 3) 
φυκοῦνται τὰ γύναια. Etymol. ἔγχουσα, εἶδος βοτάνης, ἡ kal 
διὰ τοῦ α λέγεται ἄγχουσα. ᾿Αττικοὶ δὲ διὰ τοῦ e. Sed falhtur 
prava codicum deceptus scriptura, quae '"Thomze etiam fraudi 
fuit, cujus adeundus interpres. Apud comicum, quo nemo 
᾿Αττικώτερος, scriptum hoc nomen per a in 'lThesm. sec. [fr. 
309.] Gallis herba ista Orcanette vocatur. BRUNCK. 

52. μήτ᾽ ἀσπίδα et v. seq. μήτε ξιφίδιον dant B.C.[A. Voss.], 
melius quam, ut vulgo, μηδ᾽ et μηδέ. BRUNCK. 

56. ὄψει τοι] Sic B.C.[A. Voss.] Vulgo [et R.] ὄψει ye. D- 
dem et Aug. habent à μελξ ὄψει. Recte in codd. scriptum ὦ 
μέλ᾽ Concion. 245. quod notandum. Licet enim ἃ μέλεος fe- 
mininum sit μελέα, ut Vesp. 312. tamen vocativo à μέλε com- 


pellantur tam feminz: quam viri. BRUNCK. 

















AD LYSISTRATAM. 761 


60. ἐπὶ τῶν κελήτων] Jocus est ex ambiguo. κέλης significat 
parvum navigium, qualia conscendisse oportebat Salaminias 
mulieres, quee Athenas deferendze? erant: tum notat equum 
desultorium, et inde, ut ait noster, ᾿Αφροδίτης τρόπον, quo sibi 
morigerari noluisse meretricem facete queritur servus in Ves- 
pis v. 5oo. Hujus schematis meminit Horatius Serm. 2, 7, 
49. | | 

Qusecunque excepit turgentis verbera caudze, 
Clunibus aut agitavit equum lasciva supinum. 


At ilud graphice describit Apuleius loco quem emendatum 
protulit elegantissimus Ruhnkenius ad Julium Rufinianum 
p. 260. Znscenso grrabatulo, super me cowim residens, ac 
crebra subsiliens, lubricisque gestibus mobilem spinam. qua- 
tiens, pendule Veneris fructu me satiact. BRUNCK. 

61. ἐγὼν R. et Junt. ἐγὼ libri reliqui. 

62. — 131. om. B.C.A. Voss. 

63. Ocoyévovs] Scribebatur Θεαγένους, de quo dixi ad Pac. 
928. Veram scripturam hic servavit scholiasta libri Ravenna- 
tis, ὁ δὲ Θεογένης κοππάτης ᾿Αχαρνεύς. 

64. θοὐκάτειον) Legebatur τἀκάτιον. ^ Correctum ex Suida, 
Θεαγένης : ὄνομα κύριον. καὶ παροιμία, Θεαγένους "Ekáretov. οὗ- 
τος δειλὸς ἦν" εἶχε δὲ “Ἑκάτης ἄγαλμα, οὗ ἐπυνθάνετο πανταχοῦ 
ἀπιών. Similiter idem in "Exáreior. Conf. Lobeck. Aglaoph. 
p. 1337- 

66. αἵδ᾽ αὖθ᾽ ἕτεραι χωροῦσί τινες] Aliena ab. sermone vulgari 
est αὖτε particula, quam non defendi posse Vesp. versu 1015. 
recte animadvertit Dobraeus, cui scribendum videbatur, AY. 
αἷἱδὲ δ᾽ ἕτεραι χωροῦσί τινες. KA. ἰοὺ ἰοὺ, πόθεν — . correctione 
minus probabili Mihi, si verba illa αἵδ᾽ αὖθ᾽ ἕτεραι χωροῦσί 
τινες scripta sint ab Aristophane, de quo dubitari potest, sic 
potius corrigenda videntur χαὐθάτεραι χωροῦσί τινες. 1. e. καὶ 
αὗται ἕτεραι. Simili crasi χρῆσθάἀτέρῳ pro χρῆσθαι ἑτέρῳ dictum 
Pac. 253. Infra v. 736. αὔθ᾽ ἡτέρα in libris scriptum pro 
αὕτη Tépa. 

68. àváyvpos] Anagyrus est pagus Atticus et herba quaedam 
fetida: unde proverbium κινεῖς àrváyvpov, de quo vide Eras- 
mum. BERG. Alludit ad notum proverbium, de quo consu- 
lendi paroemiographi et Meursius de Pop. Att. in ᾿Ανάγυρος. 
BRUNCK. 


gQ P3 


162 ANNO'TATIONES 


70. Μυρρίνη] μυρρινηι R. 

74. οὕνεκα] Male vulgo εἵνεκα, qua forma nusquam usi sunt 
Attici poete. — Vide infra ad v. 491. 501. Ran. 189. Pl. 329. 
ne plures locos indicem, ubi ad codicum fidem reposita. fuit 
forma genuina Attica. BRUNCK. 

79. γλυκυτάτη Bisetus. Libri ὦ γλυκυτάτη. 

81. μάλα γ᾽ οἰῶ ναὶ τὼ σιώ] Legebatur μάλα yàp οἰῶ ναὶ c1. 
Articulum, qui in hac formula non magis quam in Attica jj 
τὼ θεὼ omitti potest, addidit Berglerus. yàp in γ᾽ esse mutan- 
dum vidit Reisigius in appendice ad Nubes p. 18. 

82. γυμνάδδομαί ya — Vulgo ye. Alterum ex usu dialecti 
reponi debuit, ut infra 105. 107. et alibi. kal ποτὶ πυγὰν ἅλλο- 
μαι. De hac Laconica saltatione sic Pollux 4. 102. καὶ βίβασις 
δέ τι ἣν εἶδος Λακωνικῆς ὀρχήσεως, ἧς καὶ τὰ ἄθλα mpovríÜero, οὐ 
τοῖς παισὶ μόνον, ἀλλὰ καὶ ταῖς κόραις. ἔδει δὲ ἅλλεσθαι καὶ ψαύειν 
τοῖς ποσὶ πρὸς τὰς πυγὰς, καὶ ἀνηριθμεῖτο τὰ πηδήματα. ὅθεν 
ἐπὶ μιᾶς ἣν καὶ ἐπίγραμμα: Χίλια πόκα βιβᾶντι' πλεῖστα δ᾽ ἃ τῶν 
πήποκα. Sic Laconica scribenda esse existimo. BRUNCK. 
γυμνάδδομαί re Eustathius p. 1570, 12. 

83. τιτθίων Kusterus. Libri τῶν τιτθίων. 

84. ἧπερ] Vulgo ἅπερ. αἵπερ R. 

85. zrépa] Scribendum ἁτέρα. 

88. πεδίον] Scholia, λέγεται yàp 1) Βοιωτία εὐπεδιὰς εἶναι. Sed 
intelligit hortum muliebrem, τὸ αἰδοῖον. BERG. 

καὶ rj Δία] Hsc vulgo Lacsns tribuuntur. Dicterium 
Attice mulieri magis convenire mihi videtur ; ideo τὰν in τὴν 
mutavi. [Sic etiam Bentl.] Siquis ne quidem in personarum 
distinctione ab editionibus discedere vellet, majori mutatione 
sic oporteret Lampitonem loqui : 

καὶ, ναὶ σιὼ, 
κομψότατα τὰν γλαχώ γα παρατετιλμένα. 
Notum est Laconas, aliosque Dorice loquentes, pulegium, 
quod Atticis βλήχων appellatur, γλάχωνα nominare. Vide 
Acharn. 861. 869. 874. Ceterum in Aug. personarum nomina 
adscripta non sunt : interlocutorum mutatio transversa tantum 
lineola indicata. BRUNCK. 

89. παρατετιλμένη] Solebant id facere. — Vide infra v. 151. et 
Ran. 513. BERG. 

9o. ἡτέρα] Scribendum ἁτέρα. 


V RON — 














CX Re. Lol 








AD LYSISTRATAM. 163 


χαΐα R. Vulgo xaía μέν. 

91. Κορινθία δ᾽ αὖ] Quasi dicas, est quidem bella, sed non 
casta: quia Corinthi meretrices plurime. BERG. 

93. ξυναλίαζε] Scribendum ξυναλίαξε ex Aug. vel potius συν- 
αλίαξε cum Brunckio. 

94. ἥδ᾽ Brunckius. ἅδ᾽ libn. 

μύσιδδέ τοι Bentleius. Libri μυσιδδέτω. Hesychius, pov- 
σίδδει: λαλεῖ, ὁμιλεῖ. ad quem vide Hemsterh. in Auctario, 
qui μύσιδδέ τω corrigebat, quod etiam Berglerus probaturus 
erat, si constaret τω pro ro. esse dictum. 

. 97. πρὶν λέγειν δ᾽ correctum in editione Brubachiana. πρὶν 
δὲ λέγειν Juntina. Particulam om. R. 

100. εὖ yàp oi] In Aug. ante hzc verba transversa lineola 
minio primum adpicta fuit, indicium mutat; persons, quam, 
deprehenso errore, lituris postea librarius induxit. "Versu au- 
tem seq. scriptum πάσαισιν ὑμῖν. Recte omnia. Sic locus hic 
constitui debet, deleta M yrrhinze persona: 

τοὺς πατέρας οὐ ποθεῖτε τοὺς τῶν παιδίων, 

ἐπὶ στρατιᾶς ἀπόντες ; εὖ γὰρ οἷδ᾽, ὅτι 

πάσαισιν ὑμῖν ἐστὶν ἀποδημῶν ἀνήρ. 
Tum versus 102. 103. Calonice tribuendi, v. 104. Lysistrate. 
Non aliter ista personis dividi posse inde manifestum est, quod 
ipsius dramatis series et oeconomia non sinant versum IO4. 
Myrrhinze tribui, quae maritum suum Cinesiam domi relique- 
rat, in scenam mox proditurum, eaque dicturum quse osten- 
dant eum peregre non abfuisse. BRUNCK. 

106. πορπακισάμενος] Ex scholüs: ἀντὶ τοῦ ἀναλαβὼν τὴν 
ἀσπίδα, ἅμα τῷ παρεῖναι ἄπεισιν. | Est autem ἃ πόρπαξ, quod 
manubrium clypei significat, ut in Equit. 844. et per synecdo- 
chen accipitur pro ipso clypeo, ibid..1366. et in Pace 661. 
BERG. 

φροῦδος ἀμπτάμενος] Euripides in Andromacha 1219. ἀμπτά- 
μενα πάντα φροῦδα. BERG. 

108. προὔδοσαν Μιλήσιοι] Vide "Thucyd. 8, 17. 

109. ὄλισβον] Cratinus : μισηταὶ δὲ γυναῖκες ὀλίσβῳ χρήσον- 
ται. apud Suidam et Hesychium in μισητή. Notat autem scho- 
liastes comici nostri ad Milesias mulieres respici tanquam olisbo 
utentes. BERG. 

ókrebákrvAov] Non debebat Bentleius ὀκταδάκτυλον corrigere. 


304 


104 ANNOTA'TIONES 


Vid. Elmsl. ad Eurip. Med. p. 256. Lobeck. ad Phryn. p. 
415. 

110. σκυτίνη ᾽πικουρία] Scholia: Alludit ad proverbium συ- 
κίνη ἐπικουρία, 1. e. ficulneum auxilium, quod de infirmis dici- 
tur. Mutavit autem συκίνην in σκυτίνην, 1. e. coriaceum, quia 
coriacei sunt olisbi. Sunt autem veretra coriacea, quibus utun- 
tur viduz mulieres. Sed apud Hesychium et σκυτίνη ἐπικουρία 
proverbium est. Vid. Erasmum in proverb. coriaceum auzi- 
lium. BERG. 

113. ἐγὼ δέ y ἂν ex v. 115. illatum videtur. ἐγὼ μὲν ἂν 
Bentleius. 

χρείη] χρὴ ἢ R. Junt. Correxit Kusterus. χρεῖ 7 Suidas in 
ἔγκυκλον. 

116. δοῦνὰν) Scribebatur δοῦναι ἂν. 

παρταμοῦσα] παραταμοῦσα Brunckius. παρατεμοῦσα Elmsleius 
ad Soph. (Ed. 'T. 1227. Consulto a poeta παρταμοῦσα positum 
videtur, ut splendidior evaderet oratio mulieris. 

122. Hic et seq. v. quz vulgo Caloniez partes tribuuntur, 
eas in Myrrhinam transtuli, quee prima patefactum Lysistratze 
consilhum rejecit v. 129.  Facetum est eam omnium cupidissi- 
mam fuisse rel cognoscendz. — Eo etiam ducit personarum dis- 
tinctio in Reg. codd. quae infra observabitur. BRUNCK. 

124. ἡμίν ἐστι] Sic partim ob metrum, partim ob euphoniam 
scribendum. Male vulgo ἡμῖν ἐστιν. BRUNCK. Scribendum 
ἐστιν ἡμῖν cum Bentleio. Vid. ad Av. 386. 

129. ὃ πόλεμος épméro] Bella pergant protinus, ut recte 
vertit Florens. Suidas ἐρρέτω legisse videtur, et si ad hunc 
locum respexit, pessime eum interpretatus est. BRUNCK. 

133. ἄλλ᾽, ἄλλ᾽ — id est ἄλλο, ἄλλο ---- vividius quam ut 
vulgo ἀλλὰ ἄλλο. κἄν με χρῇ. Male vulgo χρή. Impersonalis 
hujus verbi indicativus est χρὴ, optativus χρείη, subjunctivus 
xpi. Suidas supra laudatus ad v. 113. χρὴ ὀξυτόνως, ἤγουν δεῖ. 
χρῇ δὲ περισπωμένως, τὸ ὑποτακτικὸν, σημαίνει δὲ. τὸ δέῃ. 
BRUNCK. 

136. δαὶ B.C.R.A. Aug. Voss. Vulgo δέ. Proxima verba 
κἀγὼ βούλομαι διὰ τοῦ πυρός, quee Lampitoni vulgo tribuuntur, 
Attieze esse mulieris dialectus ostendit. Quamobrem Myr- 
rhinze tribui cum Wakefieldo Silv. crit. 3. p. 49. 

137. ὦ Ta ykaránvyov] Vulgo divisim πᾶν karázvyov. Eadem 





| T "29 J- 2 Δ 











AD LYSISTRA'TAM. 165 


est compositionis ratio quam in zaykardparos v. 588. παμβδελυ- 
pós et παμμυσαρὸς, 969. παγγλυκερὸς, 970. παμμίαρος, Ran. 466. 
παμπόνηρος, τοῦ. infinitisque hujus generis aliis. Idem etiam 
Reiskio placuisse video. BRUNCK. 

139. πλὴν Ποσειδῶν καὶ σκάφη] Scholia: εἰς τὴν Σοφοκλέους 
δὲ Τυρὼ ταῦτα συντείνει, ἐκθεῖσαν τὰ τέκνα εἰς σκάφη. In isto 
loco scripsi ἐκθεῖσαν pro ἐκθείνει" mallem praeterea σκάφην. Sunt 
autem filii "T'yronis sive 'T'yrus Neleus et Pelias, quos suscepe- 
rat ex coitu Neptuni. Hinc Suidas in οὐκ érós locum ita ex- 
ponit: οὐδὲν ἐσμὲν εἰ μὴ συνουσιάζειν καὶ τίκτειν. mihil enim 
sumus, nis) tantum ad coeundum et pariendum apte. BERG. 

141. Vulgo [et in R.] profligato metro legitur : 

μόνη μετ᾽ ἐμοῦ, τὸ πρᾶγμ᾽ àv σωσαίμεσθ᾽ ἔτι. 
Aug. τὸ πρᾶγμα σωσαίμεσθ᾽ ἔτι. Regu [et Voss.], τὸ πρᾶγμ᾽ 
ἀνασωσαίμεσθ᾽ ἔτι. Genuinam ex indole linguz restituimus 
lectionem, τὸ πρᾶγμ᾽ ἀνασωσαίμεσθ᾽ ἔτ᾽ ἄν. BRUNCK. 

142. γυναῖκας ἔσθ᾽ ὑπνῶν) Sic recte Dawesius. Perperam 
vulgo transpositis vocibus, γυναῖκας ὑπνῶν ἐστ᾽ — Vide ad Plu- 
tum 166. In indice "Thesauri H. Stephani legitur: ψωλὴ 
afferiur pro mentula, sed àpaprópes. En tibi testem ido- 
neum. Vide infra 979. et Av. 560. BRUNCK. ὑπνῶν pro- 
ducta syllaba prima fortasse ferri poterat in sermone Laco- 
nico. 

144. ya Scaliger. γε libn. 

μάλ᾽ a] Inutilis est a? particula. Scribendum μάλ᾽ εὖ, quod 
legitur in editione Bruncki, quamvis ab ipso rejectum in anno- 
tatione. | 

146. Hic et infra ssepius, ubi Myrrhinze partes tribuimus, 
qua vulgo sunt Caloniez, auctoritatem sequimur binorum 
Reg. codd. BRUNCK. — Caloniez personam hic et infra ponit 
R, Myrrhinz Voss. 

149. καθήμεθ᾽ Bekkeri editio. Vulgo καθήμεθ᾽. Scribendum 
καθοίμεθ᾽ cum Brunckio. Eadem corruptela Ran. 919. 

|. 150. rois ἀμοργίνοις, e lino vel bysso, qui optimus in insula 
Amorgo, e Sporadibus uno, proveniebat. Inde ἀμοργὸς pro 
quolibet bysso vel lino. BRUNCK. 

151. παρατετιλμέναι] Supra v. 89. De isto autem delta scho- 
lastes: τὸ αἰδοῖον τὸ γυναικεῖον" τοιοῦτο yàp τὸ σχῆμα. BERG. 

152. ἅνδρες) ἄνδρες libri hic et v. 157. 


166 ANNOTA'TIONES 


πλεκοῦν] σπεκλοῦν editio Zanetti. Verum videtur σπλεκοῦν. 
De quo verbo vide ad Plut. 1083. 

155. ὁ γῶν Aug. ὅ y ὧν Junt. 

τὰ μᾶλά πα] Sic B.C. In Aug. [et R.] ut in Juntina πο. 
Doricum est πα, quod e 'T'heocrito satis notum. BRUNCK. 
πᾶ vel πᾷ A.et Voss. vov Suidasin μῆλα. Revocavi zo. Sic 
ὁ πίττομαι pro οὐ πείθομαι a Boeotis dictum annotarunt Hesy- 
chius et Photius, σποδᾶς pro σπουδᾶς Lacsna infra v. 173. et 
quae sunt alia ejusdem generis. 

156. παρεσιδών] Sic Aug. et C. cum veteribus editionibus : 
recentiorum παρενιδὼν est in B. Respicit ad Euripidis Andro- 
macham, ubi Peleus v. 628. sic Menelao exprobrat : 

οὐκ ἔκτανες γυναῖκα χειρίαν λαβών" 

ἀλλ᾽ ὡς ἐσεῖδες μαστὸν, ἐκβαλὼν ξίφος, 

φίλημ᾽ ἐδέξω, προδότιν αἰκάλλων κύνα, 

ἥσσων πεφυκὼς Κύπριδος, ὦ κάκιστε σύ. BRUNCK. 


παρευϊδὼν R. παρευιδὼν Voss. Restitui παρενιδὼν, quod Suidas 
quoque legit. 

158. κύνα δέρειν δεδαρμένην] Quod eo sensu dixerat Phere- 
crates, quo postea ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων ἴῃ proverbium abit, id 
aliorsum trahit faceta mulier. Penem coriaceum intelligit, cujus 
mentio supra v. 109. quique inter instrumenta muliebris mundi 
recensetur in ''hesmophor. secundis [fragm. 309.]. BRUNCK. 

160. λαβόντες δ᾽] δὲ λαβόντες B.C.A. δ᾽ om. Voss. 

ἐς] εἰς A. Voss. 

162. τύπτωσιν] τύπτωσι B.C.A. Voss. 


Addidi τί. Conf. Eccles. v. 799. — 804. 862. 863. 


Kos 
κακῶς] κακὰ κῶς R. Ηος est κακά. Hinc κακὰ κακῶς. Voss. 


et Vaticanus. 

166. συμφέρῃ] ξυμφέρῃ B.C. 

167. In tribus codicibus hic versus eidem persons tributus 
ac sequentes: prefixum est ei in duobus Regiis nomen Λαμπ. 
Hanc distinctionem primo admiseram, scribendo χ᾽ ἁμῖν συν- 
δοκεῖ. Sed vulgatum postea przetuli, quia necesse videtur, ut 
una etiam ex Atticis mulieribus Lysistratze consilium approbet. 
BRUNCK. 

σφῷν ταῦτα, xipiv] ταῦτα σφῷν, ταῦτα R. et Voss. Av. 1639; 
εἴ τοι δοκεῖ σφῷν ταῦτα, κἀμοὶ ξυνδοκεῖ. 














AD LYSISTRATAM. 767 


169. παντᾷ] Vulgo πάντας relatum ad ἄνδρας, satis inficete. 
Aug. et C.[R. Voss.] πάντα. πάντως B.[A.] e glossemate. E 
dialecti usu scribendum zavr&, quod apud 'T'heocritum ssepius 
occurrit. BRUNCK. 

170. pváxerov] Regii [et A. Voss. et Suidas] ῥυχάχετον. Aug. 
ut vulgo ῥυγχάχετον. Scripturam Hesychio [et Photio p. 491, 
24.] probatam recepi. pváxerov, θόρυβον, ἢ τὸν ῥέοντα óxeróv : 
quam ad glossam vide interpretes. BRUNCK. ρυάγχετον R. 

171. πᾶ καί ris ἂν πείσειεν αὖ μὴ πλαδδιῆν ;] Sic duo Regii : 
nisi quod in altero πλαδδιῇν subscripto t, quod in Doricis melius 
omittitur. Suidas in ῥυχάχετον [et πλαδδιεῖν) habet πλαδδιεῖν, 
unde genuinam lectionem, Dorica restituta forma, indicavit et 
illustravit Gisb. Koen, cujus erudita nota ad Corinthum p. 104. 
[229.] omnino legenda. Vulgo corruptissime μὴ πλαδδικῶ. 
πλαδδιῆν significat nuari, delicias facere. Infra 99o. in im- 
perativo μηδ᾽ αὖ πλαδδίη. BRUNCK. πλαδδικῷ ortum ex com- 


pe scripturee male intellecto. — Vide Bast. ad Gregor. 
ἐδῶ 


172. οὐχ ἃς σποδᾶς γ᾽ ἔχωντι ταὶ Tpujpees] ἃς Doricum est 
pro ἕως, ὅπως, μέχρις ot. "Vide Hesychium. [ἃς : ἕως, ὅπως, 
μέχρις οὗ. Μια. Koen. ad Gregor. Cor. p. 188.] Sic sine ac- 
centu scriptum est in Aug. et in C. in hoc σποδᾶς y ἔχοντι: 
in Aug. οὐχ᾽ ἃς σπουδὰς ἔχοντι. οὐχ ὡς σποδὰς ἔχοντι B. [et 
A. οὐχ᾽ ας σπουδᾶς ἔχοντι R. ovxàs (sic) σποδᾶς γ᾽ ἔχον τι Voss. ] 
Viris doctissimis Koenio et Valckenario placuit etiam subjunc- 
tivus ἔχωντι, ideo reponendus, quia sequitur 7 in altero versu, 
ab eadem particula ἃς pendens. In ceteris interpretationem 
secutus sum Io. 'Toupii Cur. Nov. in Suidam p. 2. [vol. 3. 
p. 12.] ubi e Sophoclis CEdipo ΓΤ yr. 709. ostendit verbum ἔχειν 
bene cum genitivo σποδᾶς, Dorico pro σπουδῆς, construi. 

kal μάθ᾽ οὕνεκ᾽ ἐστί σοι 
βρότειον οὐδὲν μαντικῆς ἔχον τέχνης. 
Huic exemplo aliud addam ex eodem dramate v. 345. καὶ μὴν 
παρήσω y οὐδὲν, ὡς ὀργῆς ἔχω. BRUNCK. ἃς, sine accentu, 
retinui codicum auctoritatem secutus. 

174. παρὰ τᾷ ci] In arce Minervae. — Erat autem gazophy- 
lacium in ὀπισθοδόμῳ templi Minerva. Comicus in Pluto 1194. 
ἱδρυσόμεσθα ---- τὸν Πλοῦτον οὗπερ πρότερον ἦν ἱδρυμένος τὸν ὄπι- 
σθόδομον ἀεὶ φυλάττων τῆς θεοῦ. BERG. 


68 ANNO'TATIONES 


180. zavr& Brunckius. | Libri πάντα. 

κ᾿ ἔχοι] γ᾽ ἔχοι B.A. γ᾽ etiam Voss. 

τῷδε B. "Vulgo τάδε. 

Comma post λέγεις addidit Resigius in appendice ad Nubes 
p. 8. 

181. τάχιστα] τἀχιστ᾽ ἂν A. τἀχιστ᾽ ὦ C. et Voss. 

183. ὀμιώμεθα codices. ὀμώμεθα Junt. 

184. Servi publici Athenis, magistratuum apparitores, ro£ó- 
ται, quorum frequens in his fabulis mentio, peregrini erant et 
barbari, plerique e Scythia, ideo peculiari nomine Σκύθαι etiam 
vocati, ut infra videbitur. Facete nunc Lysistrata famulam 
compellat, tanquam publicam muliebris concilii ministram, E«ó- 
θαιναν. Noli enim hoc cum Kustero pro nomine proprio accipere. 
Sic in Conc. habemus κηρύκαιναν. BRUNCK. 

186. 189. 191. 193. KAA.] uv. Voss. et Brunckii editio. 

188. ὥσπερ, φασὶν, Αἰσχύλος ποτέ] Id est, ὥσπερ ποτὲ ἐποίησεν 
Αἰσχύλος, ὥς φασιν. — Hanc lectionem, distinctione tantum ju- 
vandam, in duobus codicibus reperit, et, si quid recte judico, cor- 
rupit Kusterus. Eam exhibet etiam C. — Veterem editionum 
lectionem ὥσπερ φάσ᾽ ἐν Αἰσχύλῳ ποτὲ habet Aug. [et R.] Est 
quidem in B. quod ille volebat φησίν : sed e librarii emenda- 
tione putantis hoc verbum a sequenti nomine Αἰσχύλος pen- 
dere. Multo melius in ore mulieris, ZEschylum dubitanter et 
ex aliorum sermone citantis, φασιν, per parenthesin insertum. 
Respicit autem ad Septem ad Thebas 42. 

ἄνδρες yàp ἑπτὰ, θούριοι λοχαγέται, 

ταυροσφαγοῦντες ἐς μελάνδετον σάκος. 

καὶ θιγγάνοντες χερσὶ ταυρείου φόνου 

ὡρκωμότησαν ---- BRUNCK. 
Recipienda Brunckii lectio. 

189. μηλοσφαγούσας] Sic duo Regii [et A.] In Aug. [R.] 
et in Juntina μηλοσφαγούσαις. BRUNCK. 

192. τόμιον ἐντεμοίμεθα] Sic bene Regii [et R.V. Voss.]. ér- 
ropa, sicut et rójua seu rouía (priori modo in codd. positus ac- 
centus) sunt rà ἱερὰ à σφάζοντες ὀμνύουσιν : unde ἔντομοι, ἔν- 
ορκοι. Vide Hesychium in his vocibus. Perperam vulgo ἐκ- 
τεμοίμεθα. ἐντέμνεσθαι verbum est ad sacra pertinens, et hiec 
valet sacrificare. Diversa significatio alterius compositi, quae 
hujus loci non est. λευκὸν ἵππον opponit ZEschyli Zauro. Sed 














AD LYSISTRATAM. 169 


nolit faceta mulier hoc de quadrupede intelligi: mentulam in- 
nuit, quam mox abjuratura est. Vide scholiastem. 

195. θεῖσαι μέλαιναν κύλικα μεγάλην ὑπτίαν) Parodia est Zs- 
chylei versus. μέλαιναν μεγάλην κύλικα pro μελάνδετον σάκος: 
et ὑπτίαν, quia sic clypei humi ponebantur: supra 185. θὲς ἐς τὸ 
πρόσθεν ὑπτίαν τὴν ἀσπίδα: et Acharn. 583. παράθες νῦν ὑπτίαν 
αὐτὴν ἐμοί. BRUNCK. 

196. Θάσιον οἴνου σταμνίον] Vid. Albertium ad. Hesychium 
vol. 2. p. 1257. 

197. és] eis A. 

198. φεῦ δᾶ] De hac formula dixi in Thesauro Stephani 
vol. 2. p. 488. 


ἐπαινιῷ] Scribendum ἐπαινίω. 

199. Lysistrate tribuit Voss. Continuabatur Lampitoni. 

200. — 267. om. B.C.A. Voss. In C. vacuum spatium pagi- 
narum quattuor et dimidiae. 

200. — 204. omnes Lysistratz tribuebantur. Correxit Rei- 
sigius Conject. p. 245. 

200. Legebatur γυναῖκες, κεραμεῶν (sic Aug. et R: κεραμέων 
Junt.) ὅσος, omisso articulo. Solus verum vidit neglectus ab 
aliis Reiskius, cujus haec est annotatio ** γυναῖκες, ὁ κεραμὼν, 
** urna, testa, seria, in genitivo κεραμῶνος, ui πιθὼν, πυλὼν, 
* μυλὼν, Ovpàv, πορνὼν €íc." κεραμὼν ab hbrarüs 1n κεραμεὼν 
corruptum est, quemadmodum duobus aliis in locis πρηγορὼν in 
πρηγορεὼν abiit, de quo dixi ad Avium v. t 113. 

ὅσος] ὄχλος, Scaligeri conjecturam, codici Vossiano per erro- 
rem tribuit Kusterus. 

202. μοι Brunckius, consentiente, ut videtur, R. pov Junt. 

τοῦ κάπρου] Per κάπρον verrem, quod animal in sacris maxime 
mactabatur, quibus feedera sancienda, ut discere est ab exemplis 
in Stephani "Thesauro prolatis v. τομίον : urceum illum innuit 
vini 'oThasii, qui pro victima in scenam illatus. Juraturi autem 
prosecta tangebant, ut apud /Eschylum: 

καὶ θιγγάνοντες χερσὶ ravpetov φόνου. 
Ideo mulieres jubet Lysistrata manum urceo admovere. Inep- 
tit scholiastes per κάπρον muliebre pudendum intelligi existi- 
mans. Satis facetus est jocus ex allusione perpetua ad sacro- 
rum ritum, ut nihil qusratur obsceni. BRUNCK. 

205. κἀποπυττίζει)] Sic etiam in Aug. [et R.] scriptum, sed 


110 ANNOTATIONES 


minus bene. Sceribi debet per unicum z, ut apud Etymologi- 
cum est. Vide Salmasium ad H. A. p. 150. Α Graeco πυτί- 
(ew derivatum Latinum pyfisma, prima etiam longa. Juven. 
17,179. 

Qui Lacedaemonium pytismate lubricat orbem. BRUNCK. 
209. λάζυσθε Aug. [et R.]. Vulgo λάζισθε. BRUNCK. 
212. 213. οὔτε ---- οὔτ᾽ Bekkerus.  Legebatur οὐδὲ ---- οὐδ᾽. 
217. ἀταυρώτη) De forma feminina vid. Porson. ad Eurip. 

Med. 822. Attulit hunc locum Eustath. p. 259, 8. 1554, 29. 
221. 222. ἁνὴρ] ἀνὴρ libn. 
227. κακῶς παρέξω] Ovidius Am. 1, 4. 
Verum invita dato, potes hoc, similisque coacta ; 
Blanditize taceant, sitque maligna Venus. 
Mulierum mobilitas concinniorem, ut ait Lucretius, Venerem 
facit viris. Hinc apud Plautum Asin. 4, t. quum in syngrapho 
de meretrice in annum conducenda, caveret parasitus ne illi 
liceret noctu quicquam membri sui commovere, adolescens ex- 
cipit his verbis : 
optumum est ; 
Ita scilicet facturam: verum 1n cubiculo 
Deme istuc: equidem illam moveri gestio. BRUNCK. 


229. 230. àvarevà τὰ Περσικά. In Conc. 265. εἰθισμέναι yàp 
ἐσμὲν αἴρειν τὰ σκέλη. Mendosum est, ut reor, rà Περσικά. 
Alis in locis ubi nomen hoc occurrit, forma feminina legitur: 
'Thesm. 734. Conc. 319. Nub. 151. Pollux 7, 92. ἴδια δὲ γυναι- 
κῶν ὑποδήματα, Περσικαί. Sic in MSS.scriptum. Repone itaque 
τὰς Περσικάς. BRUNCK. τὸν πέρσικα schol. Ven. Nub. 169. 
Aristophanes scripserat τὼ Περσικά. 

231. οὐ στήσομαι λέαιν᾽ ἐπὶ τυροκνήστιδος] Id est, οὐ rerpamo- 
δηδὸν στήσομαι, ut est in Pace 996. Est autem σχῆμα συνου- 
σίας, quod nebulones nostri nomine e canino genere sumto in- 
digetant. Adluditur ad morem summa cultellorum manubria 
lezenze figura ornandi submissis genibus subsidentis. De mere- 
trice Λέαινα dicta ne cogitandum quidem. BRUNCK. — Conf. 
Schweighazeus. Animadv. in Athen. vol. 7. p. 119. 

233. ταῦτ᾽ ἐμπεδοῦσα)] Euripides in Iphig. Taur. 790. τὸν δ᾽ 
ὅρκον, ὃν κατώμοσ᾽, ἐμπεδώσομεν. Ibid. 758. τὸν ὅρκον εἶναι τόνδε 
μηκέτ᾽ ἔμπεδον. BERG. 

235. 236. ἐμπλῇθ᾽ ἡ Dawesius. Labri ἐμπλησθῇ. 


—— —— Wcue——————— 

















AD LYSISTRATAM. 711 


237. ξυνεπόμνυθ᾽ Bentleius. συνεπόμνυσθ᾽ hbn. 

MYPP.] Sic R. Vulgo Calonicz tribuitur. 

238. y] τ΄ R. 

240. ὡλολυγά] Libri ἃ óAoAvyd. 

οὑγὼ ᾽λεγον Kusterus. οὐκ ἐγὼ "Aeyov Junt. o)kéyóAeyov R. 

244. κατάλιφ᾽ Brunckius. κατάλειφ᾽ R. et vulgo. 

245. ταῖς ἄλλαισι ταῖσιν ἐν πόλει) Cum ceteris quee sunt àn 
arce. Adintelligentiam hujus fabule sciendum est, antiqui- 
tus πόλιν appellatam fuisse Athenarum arcem, qua de re vi- 
dendus Meursius in Cecropia cap. 3. et Hemsterhusius ad 
Plutum p. 260.  Ssepissime in hac fabula πόλις eo sensu ac- 
cipi debet, ut v. 266. 302. 317. 487. 754. 758. 912. 1183. et 
alis. BRUNCK. 

247. ξυμβοηθήσειν] ξυνβοηθήσειν R. 

249. οὔτ᾽ — οὔτε Bekkerus. Legebatur οὐδ᾽ — οὐδέ, ut v. 
212. 213. 

254. PEPONTON] ἀνδρῶν a pr. m. R. γερόντων a m. rec. 

255. βάρος χλωρᾶς φέρων Bentleius. Libri φέρων βάρος 
χλωρᾶς. 

ἐλάας Brunckius. ἐλαίας libri. 

256. ἢ] ὃρα" (1. e. Δράκης) 7] R. 

ἔνεστιν Reisigius Conject. p. 249. Libri ἐστίν. 

259. Στρυμόδωρ᾽ Brunckius. Στρυμμόδωρ᾽ vulgo. Vid. Acharn. 
273. Vesp. 233. 

261. 262. κατὰ μὲν ἅγνον ἔχειν βρέτας | κατὰ δ᾽ ἀκρόπολιν ἐμὰν 
λαβεῖν) His oppositi sunt versus antistrophici 277. exero 067a 
παραδοὺς ἐμοὶ, | σμικρὸν ἔχων πάνυ τριβώνιον. qui quum ipsi 
quoque sanissimi sint, memorabile hoc est sive inzequalium ver- 
suum responsionis exemplum sive syllabae brevis pro longa in 
arsi trochaica positae. 

262. βρέτας] Minervze. 

263. κατὰ δ᾽] Legebatur κατά T. Ita in Pace v. 163. scrip- 
tum erat ἀπὸ μὲν — ἀπό 0 — : quod nunc ex libris est emen- 
datum. 

264. μοχλοῖς δὲ καὶ κλήθροισιν) Versus corruptus. μοχλοῖσιν 
R. Si in antistropho v. 279. recte habet ἀπαράτιλτος, hunc 
versum verbis καὶ μοχλοῖσι terminatum fuisse conjicias: nisi 
malis κλήθροισι καὶ * * * * vel μοχλοῖσι kai * * * *, deleto vel 
μοχλοῖσι vel κλήθροισι. Nam κλεῖθρα per μοχλοὶ et μοχλοὶ per 


72 ANNO'TATIONES 


κλεῖθρα explicant grammatici, velut Hesychius. Sed probabi- 
lius videtur vitii sedem in antistropho quserendam, in. stropha 
autem scribendum esse κλήθροις δὲ καὶ μοχλοῖσι. | Sic Eurip. 
Androm. 950. φυλάσσετε | κλήθροισι καὶ μοχλοῖσι δωμάτων 
πύλας. | 

266. ἀλλ᾽] στρυμμόδωρος ἀλλ᾽ ἢ. 

273. ἐπεὶ ov pes est iambus, duabus ultimis syllabis in unam 
coalescentibus, ut fieri solet in ἢ ov, e εἰ, «€ ov. Sophocles 
CEdip. Col. 1436. 

θανόντ᾽, ἐπεὶ οὔ μοι ζῶντί γ᾽ αὖθις ἕξετον. 
Infra 284. ἐγὼ οὐκ est etiam disyllabum et pes iambus. Sic 
rursus 876. 1171. Ran. 33. Eq. 340. Vesp. 416. Exemplorum 
pleni sunt tragici. BRUNCK. 

Κλεομένης} Iste fuit rex Lacedaemoniorum et cum Isagora 
Atheniensi, senatus auctoritatem Athenis abrogare cupiente ac 
tyrannidem affectante, arcem occupavit, sed mox ab Athenien- 
sibus est obsessus. Herodotus 5, 72.: ἀντισταθείσης δὲ τῆς 
βουλῆς καὶ οὐ βουλομένης πείθεσθαι, ὅ τε Κλεομένης καὶ ὁ '"Icayó- 
ρῆς καὶ οἱ στασιῶται αὐτοῦ καταλαμβάνουσι τὴν ἀκρόπολιν. ᾿Αθη- 
ναίων δὲ οἱ λοιποὶ τὰ αὐτὰ φρονήσαντες ἐπολιόρκεον αὐτοὺς ἡμέρας 
δύο" τῇ δὲ τρίτῃ ὑπόσπονδοι ἐξέρχονται ὅσοι ἔσαν αὐτέων Λακεδαι- 
μόνιοι. Solet autem comicus choro senum tribuere etiam quse 
antecesserunt zetatem hominum tunc viventium. BERG. 

275. οὐκ ἀψάλακτος] οὐκ ἀκρότητος οὐδὲ ἀράπιστος interpreta- 
tur Photius p. 359, 5. cujus in codice οὐκ ἀποψάλακτος scrip- 
tum. 

277. éxero θὥπλα] exer ὅπλα R. et Junt. ᾧχεθ᾽ ὅπλα Aug. 
exero θ᾽ ὥπλα B.C.A. Voss. Hoc metro 

Lov-voovo-cu- 
utitur Euripides Hippol. 1121. ἄλλα yàp ἄλλοθεν ἀμείβεται. 
— 1139. ῥᾷδια δ᾽ ἤθεα τὸν αὔριον. 

279. πινῶν] πεινῶν B.C. Aug. Voss. 

281. οὕτως) οὕτω δ᾽ R. 

ὠμῶς Bentleius. Libri ὅμως. 

282. ἀσπίδων ἀσπίδες dicuntur ordines militum. BERG. 
Corrigendum ἀσπίδας ex lemmate scholiaste, qui versum ex 
Babyloniis comparat, ἵστασθ᾽ ἐφεξῆς πάντες ἐπὶ τρεῖς ἀσπίδας. 

καθεύδων) Prster exspectationem pro φρουρῶν aut simili. 


BERG. 











AD LYSISTRATAM. T19 


283. Εὐριπίδῃ} Qui erat μισογύνης : de qua re in 'Thesmo- 
phoriazusis precipue. BERG. 

285. ἐν τετραπόλει] Scholia: τὸ ἐν Μαραθῶνι τὸ κατὰ Περσῶν. 
ἡ γὰρ Μαραθὼν τῆς Τετραπόλεως μέρος. τὰ δὲ λοιπὰ Οἰνόη, Προ- 
βάλινθος, Τρικόρυθος. BERG. | Secunda in τετραπόλει contra 
analogiam hic producitur, quz in rerpáperpov, τετραπήχεις, τε- 
τράποδα, τετραποδηδὸν apud nostrum corripitur. Scribendum 
τετραπτόλει, ut apud Euripidem Heracl. 81. 

“ὅδ᾽ ; ἐκ τίνος γῆς, ὦ γέρον, rerpámroAuw 
ξύνοικον ἦλθες λαόν. 
Ad quem locum videnda Musgravii nota. BRUNCK. ἐνγέτερα- 
πολει R.: ut ἔν γε τετραπόλει conjici possit. Sed recte Brunck- 
ius ἐν rerpamróAet. 

291. τὼ ξύλω] Hic ut infra 307. et 313. τὼ ξύλω instrumen- 
tum est bajulorum, quo suspensa onera ferunt, quod alibi ap- 
pellatur τὸ ἀνάφορον. BRUNCK. 

é£furókarov] ἐξεπιώκατον (1d est. ἐξειπώκατον) libri et Suidas. 
yp. €£vrókevrov Voss. yp. éfvrókarov codicis Vossiani apogra- 
phum Cantabrigiense. 

293. τῆς ὁδοῦ om. Aug. et Junt. 

299. κἄστιν] κἄστι Δ. Voss. 

γε addidi ex Voss. 

Λήμνιον τὸ πῦρ] "Tria sunt, ad quae respicit. Primo ad for- 
naces ignis et officinam Vulcani in Lemno; unde et Sophocli 
nominatur ignis Lemnius in Philoctete v. 797. aut 814. τῷ 
Λημνίῳ τῷδ᾽ ἀνακαλουμένῳ πυρὶ ἔμπρησον : deinde ad prover- 
bium Λήμνια κακὰ, de quo videri potest Stanleius ad ZEschyli 
Choeph. 631.: tertio alludit ad. vocem λήμη, ut patet, quum 
dicit: οὐδὲ γάρ ποθ᾽ ὧδ᾽ ὀδὰξ ἔβρυκε τὰς λήμας ἐμοῦ. BERG. 

401. οὐδὲ γάρ ποθ᾽] οὐ γάρ ποθ᾽ B.C.A. Voss. Scribendum 
οὐ γὰρ ἄν ποθ᾽ cum Brunckio. 

ἢ πότ᾽] εἴποτ᾽ libn. 7 ποτ᾽ Reiskius. 

306. ἕκατι] B.C.A. Voss. 

307. οὔκουν] οὐκοῦν libri. 

εἰ — θείμεσθα Δ. Vatic. et Voss. οὖν — θώμεσθα R. Junt. 

311. ἐμπιπράναι] ἐμπιμπράναι Brunckius. | Vid. Lobeck. ad 
Phryn. p. 96. 

311. τοῦ ξύλου] τοῖν ξύλοιν B.A. fortasse ex v. 291. et 307. 

ἐν Σάμῳ] Vide schol. 


3E 


714 ANNOTATIONES 


315. ἐστὶν ἔργον] ἔργον ἐστὶν Δ. et Voss. 

416. λαμπάδ᾽] λαμπάϑ᾽ R.A. 

Vulgo legitur ὅπως πρῶτον ἐμοὶ προσοίσεις labante metro. In 
B. [A.] πρώτως ὥπως [ὅπως A.] ἐμοὶ προσοίσεις. | Eadem in C. 
vocum collocatio, sed perperam scriptum 7póros. Inde pro- 
clive fuit emendare, ὅπως πρώτως ἐμοὶ προσοίσεις. BRUNCK. 
ὅπως πρῶτον R. ὅπως πρῶτος Voss. πρώτως adverbio usum esse 
Aristophanem mihi non magis credibile videtur quam Lobeckio 
ad Phryn. p. 312. πρόφρων Reisigius Conject. p. 125. 

319. Hic versus vulgo [et in R.] sequenti postponitur ordine 
prepostero: quem exhibemus agnoscunt duo Regii [et Voss.]. 
Sunt autem hi versus, et qui sequuntur usque ad 350. omnes 
choriambici mixti. BRUNCK. 

321. πέτου] TA yv, πέτου R. 

327. ὑδρίαν] οἰκίαν R. Junt.: ὑδρίαν libri reliqui. 

330. δούλαισιν} Libri δούλῃσιν. Post hunc versum excidit 
versus unus. 

329. μόγις] Hsec forma hoc uno loco legitur apud. Aristo- 
phanem.  Corrigendum μόλις ex A. et Voss. 

331. στιγματίαις] μαστιγίαις B.C.A. Voss. 

338. Quod in initio hujus versus legebatur és πόλιν delevit 
Bothius. 

τριτάλαντον] és τριτάλαντον A. Voss. 

τὸ βάρος Bothius.  Aberat τό. 

445. πολιοῦχε] Suspectus est anapsestus in initio versus cho- 
riambici. Fortasse πολίοχε scribendum. | Notum est Poliochi 
nomen. πολιήοχος legitur in Tabulis Heracl. p. 205. quemad- 
modum γαιήοχος et γαιηοῦχος dicitur. Bentleio scribendum 
videbatur σὰς, πολιοῦχ᾽, ἔσχον ἕδρας. 

446. ξύμμαχον B.C. Voss. σύμμαχον R. Junt. 

350. ΧΟΡ. ΓΥ͂Ν.] Στρατυλλίς libri. 

ὦνδρες] ἄνδρες A. 

πόνῳ πονηροί] πονωπόνηροι B. et Junt. 

452. ἰδεῖν om. R. Junt: habent libri reliqui. 

353. θύρασιν Aug. θύραισιν vulgo. θυρᾶσιν R. 

356. rocavr(] τοσαῦτα R. 

357. περικατᾶξαι] Vulgo περικατάξαι. 

τύπτοντ᾽ ἐχρῆν] τύπτοντα χρῆν B.C.A. Voss. 

458. χαμᾶζ᾽ om. R. Junt. 














AD LYSISTRATAM. TI5 


259. τοῦτό μ᾽] τοῦτ᾽ Voss. τοῦτο A. 

360. Δί᾽ ἤδη τὰς] δία τὰς R. Junt. 

361. Βουπάλου] Nomen hominis est Bupalus, quem Hippo- 
nax perstrinxit carmine, in quo ei verbera minatus est poeta. 
Eo respicit comicus. Breviter scholiastes totum locum expo- 
nit: εἴ τις ἠπείλησεν τύπτειν αὐτὰς, καθάπερ Ἱππῶναξ τὸν Βού- 
παλον. BERG. — Prius ἂν om. A. 

362. στᾶσ᾽ B.A. καὶ στᾶσ᾽ R. Junt. 

363. τῶν ὄρχεων λάβηται] Nunquam alius canis poterit tibi 
prehendere ore testiculos: nam ego, ut canis, tibi prius eos 
evellam. BERG. 

364. σιωπήσει) σιωπήσεις A. 

θενὼν] 0évov vulgo. 

ἐκκοκκιῷ τὸ γῆρας Florens Christianus. Libri ἐκκοκκιῶ τὸ 
γῆράς cov. Rectius fortasse Reisigius Conject. p. 245. σου 
᾽κοκκιῷ τὸ γῆρας. Conf. v. 448. 

365. XO. T'YN.] στρ. R. hic et posthac. 

ἅπτου) ἅψαι B.C.A. Voss. 

366. κονδύλοις B.C.A. Voss. δακτύλοις R. Aug. Junt. 

367. πλεύμονας B.A. Voss. et Suidas in βρύκουσα. πλέμονας C. 
πνεύμονας R. Junt. et Suidas in ἐξαμήσω. 

rürvrep ἐξαμήσω] Eurip. Cycl. 235. τὰ σπλάγχν᾽ ἔφασκον ἐξα- 
μήσεσθαι βίᾳ comparat Berglerus. 

368. ἔστ᾽ ἔστιν B.C.A. Voss. 

Εὐριπίδου] Propterea sapientissimum dicit Euripidem, quia 
is est osor mulierum maximus. Cujus rei documenta plurima 
exstant in ejus tragcediis. Scholiastes hic unum versum ad- 
ducit, credo propter vocem σοφώτερος, qui est ex Medea v. 409. 
Licebit plenius adducere locum : 

πρὸς δὲ καὶ πεφύκαμεν 
γυναῖκες εἰς μὲν ἔσθλ᾽ ἀμηχανώταται, 
κακῶν δὲ πάντων τέκτονες σοφώταται. BERG. 

369. ὡδὶ] οὕτω B.C.A. Voss. 

θρέμμ᾽ ἀναιδές) Hsec verba forte ex Euripide sunt; ego ea 
etiam in Sophoclis Electra v. 624. aut 625. observavi, ubi ad 
ipsam Electram dicitur: à θρέμμ᾽ ἀναιδές. BERG. 

ἀναιδές ἐστιν] Praestat ἀναιδὲς ἔστι» scribi cum Reisigio Con- 
ject. p. 118. 

270. 0otbaros Voss. 0  otóaros B.A. ὕδατος R. Junt. 

3E2 


716 ANNOTATIONES 


371. XO. TEP.] βλέπυρος Voss. 

θεοῖς) θεοῖσιν R. Junt. 

372. XO. T'TN.] στρυμοδώρα Voss. 

δαὶ R. δὲ Voss. Junt. δὲ δὴ A. 

τύμβ᾽] τύμβοι vocantur senes, quia morti sunt vicini et se- 
pulture. Euripides in Medea 1209. τὸν γέροντα τύμβον. ubi 
scholia: τὸν πλησίον θανάτου ὄντα. τύμβους δὲ καλοῦσι τοὺς yé- 
ροντας, παρόσον πλησίον εἰσὶ τοῦ θανάτου καὶ τοῦ τάφου. Vide 
ibi notam Barnesi. BERG. 

376. οἶδά σ᾽ R. Voss. et scholiasta. "Vulgo οἶδας. 

σταθεύσω] σταθεύσων Voss. 

477. y addidit Bentleius. 

380. ἔθ᾽] ἔτ᾽ Voss. 

ἡλιάξει Buttmannus Grammat. vol. 1. p. 383. ἡλιάξεις vulgo. 
ἠλιάξεις Voss. (non ἠλιάζεις, quod ex apographo Cantabrigiensi 
affert Dobraeus). ἠλιάζεις A. 

381. σὸν ἔργον, ὦ ᾽χελῶε] Hzec dicens perfundit aqua senes. 
Ponitur enim Achelous fluvius pro aqua synecdochice, ut 
apud Euripidem in Baechis v. 625. ópeciv ᾿Αχελῷον φέρειν 
ἐννέπων.  Achsus tragicus apud. Athenzeum p. 427. μῶν ᾽Αχε- 
Aéos ἣν κεκραμένος πολύς; BERG. V. Servium ad Virgilii 
Georg. 1. 9. 

384. ἂν βλαστάνῃς Brunckius ad Pluti v. 453. Legebatur ἀνα- 
βλαστάνῃς. 

486. σὺ χλιανεῖς) συγχλιανεῖς Voss. 

487. ΠΡΟΒΟΥΛΟΣΊ Ex hac etiam Probuli persona conclu- 
dimus hoc drama prodiisse post cladem Siculam. Nam Probulus 
magistratus fuit extraordinarius, qui in rebus dubiis reipublicze 
creabatur: post infortunium vero Siculz cladis id factum est 
Athenis, teste ''hucydide 8, 1. καὶ ἀρχήν τινα πρεσβυτέρων àv- 
δρῶν ἑλέσθαι, οἵτινες περὶ τῶν παρόντων, ὡς ἂν καιρὸς ἢ, προβου- 
λεύσωσιν. Sic etiam Herodotus 7, 172. ait, imminente a Xerxe 
bello, Probulos fuisse congregatos in Isthmo, electos ex Grze- 
cie civitatibus quze melius affectee erant. PALMER. — Vid. 
Wessel. ad Herodot. 6, 7. 

388. πυκνοὶ B.A. πυκινοὶ Junt. ποικινοὶ R. 

Σαβάζιοι] Vid. ad Vesp. 9. 

389. ᾿Αδωνιασμὸς]} ἀδωνισμὸς R. Voss. Junt. Correctum in 


€ 


editione Caninii. Hesychius et Etym. M. ᾿Αδωνιασμός : ὁ ἐπὶ 














AD LYSISTRATAM. TU 


τῷ ᾿Αδώνιδι θρῆνος. 'Theocriti carmen est ᾿Αδωνιάζουσαι et. fuit 
Philippidis comici fabula. De utraque forma ἀδωνίζω et ἀδω- 
νιάζω dixit Valckenar. ad carmen "Theocriti p. 189. 

390. τἠκκλησίᾳ] τῆι κλησίαι R, ut solet. 

391. ὥρασι μὲν R. Aug. ὥρας ἴμεν A. Voss. ὥραισι μὲν vulgo. 
ὥρασι adverbium est ut θύρασι. Joannes Alexandrinus τονικ. 
παραγγ. p. 35: 32. τὸ ὥρασι, μὴ ὥρασιν ἵκοιο (vid. v. 1037.), 
προπαροξύνεται μὲν εὐλόγως παρὰ βαρυτόνου τοῦ ὥρα, οὐκ ἔχει δὲ 
προὐποκείμενον εἰς θεν. μὴ ὥρασι autem cum hiatu dicitur, quia 
unius instar est vocabuli μηώρασι. 

ὁ μὴ ὥραισι] Puto respici ad illam formulam, qua exitium 
alicui imprecaturi dicebant: μὴ ὥραισιν ἵκοιτο. De qua Casau- 
bonus Animadv. ad Athen. 2, 14. ad p. 55 c. Posset autem 
sic suppleri oratio, ὁ μὴ ὥραισιν ἱκέσθαι ὀφείλων, aut ἄξιος ὧν 
aut simili modo. BERG. |. De formula abominandi μὴ ὥρασι et 
μὴ ὥρασιν ἵκοιτο dixerunt interpretes Luciani vol. 1. p. 218. 
Valckenar. ad 'Theocriti Adoniaz. p. 370. et in schol. N. T. 
vol.ri. p. 438. In contrariam partem Greci abeuntibus hodie 
apprecari solent ὥραις καλαῖς. 

Δημόστρατος) Proposuerat Demostratus rogationem de bello 
Siculo die infausto, quo publice lugebatur Adonis, quod erat 
mah ominis. Plutarchus in Nicia c. 12. et 13. lucidam facem 
praefert ad hunc locum intelligendum. PALMER. 

392. és] eis libri. 

393. aiat] Libri oi αἱ vel ai oi. 

" Aócriw] αἴδωνιν R. 

404. Ζακυνθίων] Qui inter socios erant Atheniensium. (akvr- 
θίους Δ. 

395. ὑποπεπωκυῖ᾽ ὑποπεπτωκυῖ᾽ B.C.A. Voss. Junt. Correc- 
tum ex. R. Aug. 

396. κόπτεσθ᾽ Notum in hac significatione verbum, etiam in 
sacris literis. Euripides in "T'roadibus v. 623. ἔκρυψα πέπλοις, 
κἀπεκοψάμην νεκρόν. BERG. 

397. Schol. Δημόστρατος Βουζύγης éAéyero ὃν Χολοζύγην 
εἶπε, διὰ τὸ μελαγχολᾶν. καὶ Εὔπολις δὲ ἐν Δήμοις ὡς μανιώδη 
αὐτὸν λέγει" 

τί κέκραγας, ὥσπερ Βουζύγης ἀδικούμενος ; 
καὶ ἄλλοι. 
398. τοιαῦτ᾽ ἀπ᾽ αὐτῶν] Sic duo Regii: mendose tamen C. 


3953 


T18 ANNO'TA'TIONES 


ἀπαντῶν, errore librarii, qui utique ob oculos habuit ἀπ᾽ αὐτῶν. 
Vulgo τοιαῦθ᾽ ὑπ᾽ αὐτῶν. BRUNCK. ἀπ᾽ A. Voss. ὑπ᾽ R. Conf. 
v. 406. 

ἀκολαστάσματα Dobrezeus. Legebatur ἀκόλαστ᾽ ᾷσματα. Bent- 
leius ἀκολαστήματα. Grammaticus in Bekkeri Anecd. p. 367, 
20. ἀκόλαστος ὄχλος, Εὐριπίδης (Hecubse v. 602.) ἔφη, ἀκόλα- 
στον δὲ σῶμα Σοφοκλῆς (fragm. 817.). ἀκολαστάματα (ἀκολαστάσ- 
para?) δὲ λέγουσι κατακορῶς οἱ ᾿Επικούρειοι. πλὴν καὶ ᾿Αλεξαν- 
δρίδης (Αναξανδρίδης) κέχρηται τῇ λέξει καὶ ᾿Αριστοφάνης. 

399. Vulgo personam huic versui preefigunt nuntii, qui nul- 
lus in hac fabula est. Ineptorum librariorum commentum est. 
In Aug. adscripta persona est ἄγγελος γερόντων: in C. [et 
Voss.] χορὸς γερόντων ἢ ἄγγελος. Vere B. exhibet nude χορὸς 
γερόντων. BRUNCK. &yy' R. 

403. ἁλυκὸν B.C.A. Vat. Voss. ἁλυκῷ R. Junt. 

406. βλαστάνει βουλεύματα] AEschylus Sept. c. 'T'h. 6oo. ἀφ᾽ 
ἧς τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα. PORSON. 

407. ἐν τῶν δημιουργῶν Nihil frequentius apud quosvis scrip- 
tores hac ellipsi nominis οἶκος, vel ναὸς, quando de diis agitur. 
Sic infra 622. εἰς Κλεισθένους. 1064. εἰς ἐμοῦ. Conc. 420. és τῶν 
σκυλοδεψῶν. Ran. 69. et 118. eis"Aibov. Plato initio libri τ. de 
Republica: ἦμεν οὖν οἴκαδε eis τοῦ Πολεμάρχου. | Ceterum tres 
mei codd. [et R.A.] habent ἐν τῶν, ut recte Kusterus e duobus 
aliis (Vat. Voss.] edidit. BRUNCK. ἐκ Junt. 

408. ἐπεσκεύασας B.C.A. Voss. ἐσκεύασας R. Junt. 

410. ἡ βάλανος] Est ambiguum: nam accipitur etiam pro 
obscena corporis parte. Sic ludit ambiguitate vocis hujus Ma- 
chon apud Athenzeum p. 577. ubi dicit Demetrium regem La- 
miae meretrici omnis generis unguenta dedisse olfacienda, quum- 
que omnia fastidisset Lamia, eum manu sibi fricuisse. veretri 
glandem, eamque sic Lamize naribus admovisse, dicentem : ἀπὸ 
βαλάνου τοῦτ᾽ ἔστι, Λαμία, βασιλικῆς. Est enim et νάρδος βασί- 
λειος, quze fit ex myrobalano. BERG. 

ἐκ τοῦ τρήματος] Perperam Regii [et A. Voss.] ἐκ τοῦ τρίμμα- 
τος. Intellexitne auctor istius lectionis, glandem ὑπὸ τῆς τρί- 
ψεως excidisse? sed ineptum hoc est. Nemo non videt quo 
adludat comicus. In Conc. 623. προβεβούλευται yàp ὅπως àv 
μηδεμιᾶς ἢ τρύπημα κενόν. BRUNCK. 

416. τῆς μου γυναικὸς τοὺς πόδας τὸ δακτυλίδιον] Duplex men- 

















AD LYSISTRATAM. TT19 


dum. Primo τῆς μον γυναικὸς est soloecismus. | Deinde si δακ- 
τυλίδιον media longa profers, annulum sonat, si brevi óaxrvAi- 
àv, digitulum. | Lege igitur, — τὸ δακτυλίδιον τοῦ ποδὸς Τοῦ 
τῆς γυναικός yov — . PORSON. apud Kidd. ad Dawes. Miscell. 
p. 384. Recte hzc corrigit Porsonus. τοὺς πόδας R. Junt. τοῦ 
ποδὸς B.C.A. Vat. Voss. 

417. πιέζει] πιεζεῖ R. 

ζυγὸν] Photius p. 55, 5. ζυγός: : — kal ὁ περικείμενος ἱμὰς τοῖς 
δακτύλοις πλαγίοις ἐπὶ τῶν σανδαλίων. 

420. és] εἰς libri. 

422. κωπῆς] Vid. ad Acharn. 552. 

423. ἀποκέκλεισμαι] ἀποκέκλισμαι R. ἀποκέκλειμαι Voss. Scri- 
bendum ἀποκέκλῃμαι. 

426. τί] ποῖ R. Junt.: τί libri reliqui. 

9 αὖ] δὲ B.C.A. Voss. 

427. ἀλλ᾽ ἄλλ᾽ Aug. 

428. ὑποβαλόντες codices. ὑποβαλόν re Junt. 

429. ἐνθενδὶ δ᾽ B. ἐνθένδε δ᾽ C. et Voss. ἐνθένδε γ᾽ ἢ. ἐνθένδ᾽ 
Junt. ἐντεῦθεν δ᾽ vel ἐνθαδὶ δ᾽ Bentleius. 

430. ἐκμοχλεύετε A. Voss. et Brunckius tacite. ἐκμοχλεύσετε 


R, Junt. 

435. χεῖρά μοι] χεῖρ᾽ ἐμοὶ A. 

437. ἔδεισας] ἔδησας Δ. 

438. Lysistratee opponuntur duo lictores, tertius Stratyllidi 
v. 442.  Prodit deinde tertia mulier v. 443. (forsan legendum 
MYPPINH) cui assignatur quartus lictor v. 445. Tum pro- 
deunte quarta muliere v. 447. (non Stratyllide) exclamat Pro- 
bulus deficere lictores 5101. Quattuor autem esse Scythas li- 
quet e καὶ v. 453. DOBRJEUS.  Verissime hzc Dobreeus. 
Itaque personarum descriptio sic est emendanda ut versui 439. 
πρώτη γυνὴ, 443. δευτέρα, 447. τρίτη prsescribatur. 

439. IIárópocov] Cecropis filiam. 

443. Φωσφόρον] Dianam. Quam φωσφόρον θεάν vocat Euri- 
pides Iphig. T. 21. BERG. 

444. κύαθον, cucurbitulam. Suidas ex integrioribus ad hunc 
locum scholiis: κύαθον αἰτήσεις τάχα, ἵνα προσθῆς ταῖς γνάθοις. 
οὕτως τυφθήσῃ, καὶ ὑπωπιασθήσῃ ὑφ᾽ ἡμῶν. γεμίζουσι γὰρ κύαθον 
θερμοῦ, καὶ προσκολλῶσι τοῖς οἰδήμασι, καὶ θεραπεύουσι. Graeci 
medici σικύας vocant, nos Galli, ven£ouses, caliculos illos, qui 


384 


180 ANNOTA'TC'IONES 


cuti cum flamma applicantur. Horum mentio etiam in 
Pace 541. 

καὶ ταῦτα δαιμονίως ὑπωπιασμέναι 

ἁπαξάπασαι, καὶ κυάθοις προσκείμεναι. BRUNCK. 


446. παύσω τιν᾽ ὑμῶν] Ita posuit vocem ris et in Nubibus 
1494. κἀγώ τιν᾽ αὐτῶν τήμερον δοῦναι δίκην ἐμοὶ ποιήσω. BERG. 

447. Ταυροπόλον] Euripides in Iphig. Taur. 1457. [Αρτεμιν 
δέ νιν βροτοὶ τολοιπὸν ὑμνήσουσι Ταυροπόλον θεάν. BERG. 

448. ἐκκοκκιῷ σου — τρίχας] In eadem re utitur verbo ἐκπο- 
κίζειν in TThesmoph. 574. ἐκποκιῶ cov τὰς ποκάδας. Verbum 
ἐκκοκκίζειν supra v. 364. BERG. 

στενοκωκύτους] ἐφ᾽ αἷς στενάζεις τιλλόμενος, schol. στενωκωκύ- 
rovs R. Junt. 

450. ἀτὰρ οὐ γυναικῶν οὐδέποτ᾽ ἔσθ᾽ ἡττητέα] Sophocles Antig. 
678. κοὔτοι γυναικὸς οὐδαμῶς ἡσσητέα. 

453. τέτταρες] Sic Regii [et A. Voss.]. Vulgo [et R.] τέσ- 
capes. Hesychius: λόχοι Λακεδαιμονίων, φησὶν ᾿Αριστοφάνης, 
τέτταρες. |. Ad quem locum vide interpretes. Adludit comicus 
ad notissimas Lacedseemoniorum μόρας. Vide Meursium Att. 
Lect. 1, 16. BRUNCK. Quattuor cur dicat, expositum est 
ad v. 438. εἶ 

455. IIPOB.] vp R. 

459. vaujcer | Futurum est verbi zaí(o Atticorum more, qui 
futura barytonorum formant tanquam a contractis. Nub. 1125. 


ἀποκεκόψονται" τοιαύταις σφενδόναις παιήσομεν. 


Sic Eq. 98. κατακλινήσομαι. "Thesm. 652. οἰχήσεται. Vesp. 222. 
βαλλήσομεν. Pl. 21. τυπτήσεις : aliaque — .. οὐχ &A£er habent 
duo Regii, quod e Vossiano bene reposuit Kusterus. Aug. et 
Juntina [et R.] οὐκ ἐξέλκετ᾽. BRUNCK. 

&püfere] Scribendum ἀράξετε cum Wakefieldo. Silv. crit. 1. 
Ρ. 135. 

461. παύεσθ᾽ Aug. et Suidas in ὦ omeppayop. παύσεσθ᾽ R. 
Vulgo παύσασθ᾽. 

462. οἴμ᾽ ὡς κακῶς] οἴμοι κακῶς R. 

465. νὴ] μὰ R, Aug. Junt.: νὴ libri reliqui. 

466. πολλήν] πρλλή B.C.A. Vat. Voss. 

y ἐάνπερ B.C.A. Vat. Voss. γ᾽ ἐὰν R. ἐάν ye vulgo. 

467. τῆς addidit Kusterus. 














AD LYSISTRATAM. — 781 


468. λόγον] λόγους Vat. 

472. κυλοιδιᾶν] κοιλιδιᾶν R. Vid. Ruhnken. ad '"Timeum 
p. 169. 

478. ἔτ᾽ A. Legebatur ἐστ᾽. 

ἀνεκτέα Dobrsus. | Legebatur ἀνεκτά. 

481. Kpavaàrv] Ita vocat nunc arcem Athenarum. In Acharn. 
75. de ipsa civitate, ὦ Κραναὰ πόλις. BERG. 

484. πείθου] πιθοῦ R. Aug. Junt. 

485. τοιοῦτον] τοιοῦτο R. Junt. 

487. ἡμῶν] ἡμῶν οὕτως Β.Δ. 

τοῖσι μοχλοῖσιν editio Lugd. Bat. a. 1624. Libri τοῖς (τοῖς 
om. B.A. Voss.) poyowis. 

488. παρέχοιμεν] κατέχοιμεν B.A. 

489. γε] re R. Aug. Junt. 

490. Πείσανδρος) Vide annotationem ad initium fabule. De 
Pisandro dictum ad Av. 1556. 

ταῖς ἀρχαῖς] τὰς ἀρχὰς B.C.A. Respicit ad ξυνωμοσίας, αἵπερ 
ἐτύγχανον ἐν τῇ πόλει οὖσαι ἐπὶ δίκαις καὶ ἀρχαῖς, de quibus 
"Thucyd. 8, 54. 

491. κορκορυγὴν] In Pace 992. λῦσον δὲ μάχας καὶ kopkopv- 
yás. BERG. 

οὕνεκα B.C.A. Voss. ἕνεκα R. Aug. εἵνεκα Junt. 

494. δὲ addidit Bentleius. 

495. οὐ καὶ τἄνδον] In Ecclesiaz. 210. idem argumentum: 
ταῖς yàp γυναιξί φημι χρῆναι τὴν πόλιν ἡμᾶς παραδοῦναι" καὶ yàp 
ἐν ταῖς οἰκίαις ταύταις ἐπιτρόποις καὶ ταμίαισι χρώμεθα. BERG. 

499. Hunc versum om, Junt.: habent codices, sed R. a m. rec. 

γε addidit Brunckius. 

501. σωστέον) Sensu passivo dictum. — Vid. ad Soph. €Ed. 
T. 628. 

οὕνεκα C. Aug. Vulgo εἵνεκα. 

505. P'YNH] Libr Lysistratee tribuunt inepte, ut vel ex 
proximis verbis σὺ δέ μοι λέγε intelligitur. Correxit Bentleius. 
Loquitur una ex mulieribus chori, ut v. 515. 

507. ἠνεχόμεσθα, forma prseteriti aliunde non cognita, ex 
Florentis Christiani conjectura posita est. Libri ἠνεσχόμεθα, 
prseter Voss. qui ἠνειχόμεσθα. — Interpolatam hujus versus lec- 
tionem esse inepte dictum illud πόλεμον καὶ τὸν χρόνον docu- 
mento est. 


182 ANNOTA'TIONES 


509. ἠρέσκετέ γ᾽ B.C.A. Voss. ἠρέσκετ᾽ R. Junt. 

510. ἔνδον àv οὖσαι] àv om. C. Voss. ἔνδον ἐοῦσαι B.A. 

512. γελάσασαιἾ Ficto risu. BERG. 

513. τί βεβούλευται] Innuit, ut puto, subscriptionem, quae 
auctore Alcibiade facta fuerat in columna, in qua foedus inter 
Lacedaemonios et Athenienses inscriptum erat, qua de causa 
bellum inter eos recruduerat. Vide Thucyd. libr. 5. PAL- 
MER. 

514. ἁνὴρ] ἀνὴρ libr. 

515. P'YNH] In B. praefixa Mvppírg et superseriptum γυνή. 
In C. μία γυνή. BRUNCK. 

516. ἔγωγ᾽ om. B.C.A. Aug. Voss. et, ut conjicio, Vat. 

ἔνδον addunt codices: om. Junt. 

517. δήπου additum ex B.A. Quse particula, minus apta huic 
loco, a grammatico adjecta videtur explends lacunse caussa. 
Fortasse scribendum κἄπειθ᾽ ἕτερον ----. 

519. ἂν addidit Porsonus. 

ἔφασκ᾽, εἰ Porsonus. Legebatur ἔφασκε xei. «el, omisso 
ἔφασκε, C. Voss. ei, omisso ἔφασκε, B.A. 

rico] νήσεις B.A. 

520. πόλεμος δ᾽ ἄνδρεσσι μελήσει. Facete hzc traducta ex 
Hectoris ab Andromacha discedentis oratione Iliad, 6. versus 
finem : 

ἀλλ᾽ els oikov ἰοῦσα rà σαυτῆς ἔργα κόμιζε, 

ἱστόν τ᾽, ἠλακάτην τε, καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευε 

ἔργον ἐποίχεσθαι: πόλεμος δ᾽ ἄνδρεσσι μελήσει. 
quz παρῳδεῖ infra mulier:: πόλεμος δὲ γυναιξὶ μελήσει. 
BRUNCK. 

523. δὴ 9 Voss. δ᾽ ἤδ᾽ R. Junt. δῆθ᾽ B.A. 

524. ἔσθ᾽ additum ex conjectura Brunckii, quae me nolente 
in editionem meam irrepsit. Scribendum cum Dobrzo οὐκ 
ἔστιν ἀνὴρ ἐν τῇ χώρᾳ; μὰ AC οὐ δῆτ᾽, ei ἕτερός τις. Scho- 
liasta, ἀντὶ τοῦ, ἄλλος τις ἔφη, οὐ μὰ Δία οὐκ ἔστιν ἀνὴρ ἐν τῇ 
πόλει. 

528. κἀντισιωπᾶν Kusterus. Libri κἀντισιωπᾶθ᾽. 

ἐπανορθώσαιμεν] Antiatticista in Bekkeri Anecd. p. 96, 25. 
ἐπανορθωσαίμεθα videtur legisse: de quo dixi ad fragmenta 
p. 510. 


535. τοῦτον Δ. Voss. τουτονὶ R. Junt. 


— — — — € Re mm e e RR RR 








AD LYSIS'TRATAM. 788 


536. συζωσάμενος]) ξυσωσάμενος Voss. ξυζωσάμενος A. — Recte 
autem Berglerus monuit ad proverbium respici, τὸν σικυὸν rpó- 
yovca, γύναι, τὴν χλαῖναν ὕφαινε, memoratum ab Athenzo 3. 
p. 73 d 

537. κυάμους τρώγων] Scholia: δικάζων. Sic in Equit. 41. 
populus Atheniensis dicitur κυαμοτρώξ. Quia plerique plebeii 
ex forensibus negotiis alebantur, mercedem accipientes judicia- 
lem et comitialem, τὸν ἐκκλησιαστικὸν kal δικαστικὸν μισθόν. 
Intelliguntur autem per fabas hsc negotia, quia in suffragiis 
ferendis adhibebant fabas. BERG. 

539. πόλεμος δὲ γυναιξὶ μελήσει] Ad. illud v. 520. πόλεμος δ᾽ 
ἄνδρεσσι μελήσει. BERG. 

539. ἀπαίρετ᾽] Vulgo αἴρεσθ᾽. Scholiastze interpretatio ἀνα- 
χωρήσατε manifeste refertur ad àma(per. Hesychius, ἀπαίρει: 
ἀναχωρεῖ. Concion. 818. μεστὴν ἀπῆρα τὴν γνάθον χαλκῶν ἔχων. 
Frequens historicis verbum tam de terrestri 1 quam de maritimo 
itinere. BRUNCK. 

540. τι] re ἢ. Aug. Junt. 

συλλάβωμεν]ὔ ξυλλάβωμεν R. Aug. Junt. 

541. ἐγὼ γὰρ] Verba a correctore posita, quum excidissent 
syllabae quae responderunt verbis ὦ Ζεῦ, τί ποτε v. 476.  Se- 
narium ex conjectura libraru factum exhibent B.A. ἐγὼ yàp 
οὔποτ᾽ ἃν κάμοιμ᾽ ὀρχουμένη. 

542. οὐδὲ] οὔτε B.C.A. Voss. 

οὐδὲ τὰ γόνατα κόπος ἑλεῖ (scribendum ἕλοι ex B.A.) μου κα- 
ματηρός ἃ] Hsc quoque interpolata. οὔτε (debebat οὐδὲ) γόνατ᾽ 
ἂν κόπος ἕλοι με καματήριος Hermannus Elem. doctr. metr. 
p- 383. satis probabiliter, nisi quod forma καματήριος nonnihil 
dubitationis habet. Nam quod apud Hesychium legitur, κα- 
ματήριον : ἐπίπονον, émíAvmov, ex καματηρόν, quod Stephanus 
reposuit, corruptum esse potest, quemadmodum θανατηρός in 
θανατήριος est corruptum, de quo dixit Bastius ad Gregor. Cor. 
p.156. Quamobrem fortasse praestat οὐδὲ γόνατ᾽ àv κόπος ἕλοι 
με καματηρὸς ἄν. adscita in quattuor postremis vocabulis emen- 
datione Bentleii. 

546. ἔνι θράσος Voss. Vulgo ἔνι δὲ θράσος. 

ἔνι δὲ σοφὸν] Scribendum ἔνι δὲ τὸ σοφὸν cum Hermanno. 

ἔνι δὲ φιλόπολις] Delendum δὲ, ab Reisigio illatum. 


a 'Typothete errore in editione mea transpositum καματηρός μου. 


184 ANNOTATIONES 


540. τηθῶν] τήθων R. 

ἀνδρειοτάτη Athensus 3. p. go. Suidas in τήθη et Eusta- 
thius p. 1485, 49. Libri àrópewrárov. 

τηθῶν — μητριδίων] Est homonymia in his vocibus: nam 
τήθη est nutrix et τήθεα sunt ostrea quaedam ; itaque hac voce 
ambigua vult subindicare asperitatem quandam et duritiem 
animi in mulieribus. Porro μητρίδιον est mater in forma demi- 
nutivi, et dicuntur etiam μητρίδιαι ἀκαλήφαι urticze, quum in iis 
generantur grana seminum : quo tempore maxime urunt; ita- 
que hic etiam intelligitur asperitas quzedam et mordacitas. In 
Vespis v. 888. dixit ὀργῆς ἀκαλήφην pro asperitate et vehemen- 
tia Àiracundize. — Est autem et ἀκαλήφη ambiguum, nam et ma- 
rina est, ut sunt τήθεα, et terrestris. BERG. 

550. xepeir ὀργῇ] Tanquam milites ad conflictum.  'Thu- 
cydides 5, 70. kal μετὰ ταῦτα ἡ £óvoOos ἣν. ᾿Αργεῖοι μὲν καὶ oi 
ξύμμαχοι ἐντόνως καὶ ὀργῇ χωροῦντες" Λακεδαιμόνιοι δὲ βρα- 
δέως. ubi scholia: ἐντόνως καὶ ὀργῇ χωροῦντες" ἰσχυρῶς καὶ σὺν 
ὀργῇ. BERG. 

νῦν οὔρια θεῖτε] Contrarium in Ecclesiaz. 109. νῦν μὲν γὰρ 
οὔτε θέομεν, οὔτ᾽ ἐλαύνομεν. BERG. 

551. re addidit Porsonus. 

552. ἡμῶν] ἡμῖν Bentleius. 

καταπνεύσῃ) ἐπιπνεύσῃ Δ. πνεύσῃ Voss. 

552. ποιησάσας] ποιούσας A. Voss. 

556. νὴ τὴν Παφίαν ᾿Αφροδίτην) Verba hasc, quse vett. editt. 
Lysistratee continuant, tres codd. alii personz tribuunt. In 
Aug. lineola mutatam personam indicat: in Regiis adscriptum 
Προβ. Ego mulieri cuidam probabilius tribuo: ironig enim, 
quam his verbis Provisori tributis inesse ait seboliastess nihil 
mihi subolet. BRUNCK. 

557. χύτραι et λάχανα hic notant non ollas et olera ; sed 
fora, seu loca ubi illa venibant. X Usitatissima Atticis hzec syn- 
ecdoche Eq. 1575. 

τὰ μειράκια ταυτὶ λέγω τὰν τῷ μύρῳ. 
Sic Vesp. 789. ἐν τοῖς ἰχθύσι, in foro ρίδοαγίο.  Eupolis apud 
Pollucem 9, 47. 

περιῆλθον εἰς τὰ σκόροδα καὶ τὰ κρόμμυα, 

καὶ τὸν λιβανωτὸν, κεὐθὺ τῶν ἀρωμάτων, 

καὶ περὶ τὰ γέλγη. 














AD LYSISTRATAM. 785 


Multa exempla congessit "'aylor Lect. Lysiacarum circa finem, 
quae si conferas, facile mecum in opinionem venies hic scribi 
oportuisse : | 

νῦν μὲν yàp δὴ κἂν ταῖσι χύτραις κἀν τοῖς λαχάνοισιν ὁμοίως. 
BRUNCK. Recte Brunckius κἀν restituit. λαχάνοις R. Voss. 

561. ἐφ᾽ ἵππου] ἔφιππον R. Junt. et fortasse Aug. ἐφ᾽ ἵππου 
libri reliqui et Suidas in. λέκιθος. ἐφ᾽ ἵππῳ scholasta Pluti v. 
427. 

563. 9 αὖ Brunckius. Libri δέ. 

ὁ 'Τηρεὺς}) Quia Tereus 'Thrax erat. BERG. 

564. δρυπέπεις C.R. Aug. Opvzéres vulgo. Veram hujus 
vocabulh scripturam δρυπετής esse videri ostendi in 'Thesauro 
Stephani s. v. δρυπεπής. 

565. δυναταὶ Elmsleius ad Acharn. 78. Libri δύνασθε, nisi 
quod δύνασθαι Voss. 

567. — 586. Comparationes e re textoria petitas copiose il- 
lustravit Schneiderus in indice ad scriptores rei rustice p. 
360. — 363. 

567. κλωστῆρ᾽ Bentleius. Libri κλωστήρ. 

568. ὑπενεγκοῦσαι]) ἐπενεγκοῦσαι A. Voss. 

568. 570. évrav0i] ἐνταυθοῖ Voss. 

569. διαλύσομεν] διαλύσαιμεν R. Junt. 

572. τις A. Voss. τις γ᾽ R. Junt. 

574. πρῶτον codices. πρῶτα Junt. 

πόκον] πόκου Kusterus. Recte. 

576. ἀπολέξαι e duobus codd. a Kustero bene repositum ag- 
noscunt etiam bini Regi. Mendosam priorum editt. lectionem 
ἀπολέσαι praefert Aug. [et R.]. Αἵ consentiunt tres codd. [et 
Voss.] in prava lectione praec. v. ἐπὶ κλίνης, quod in duabis Ve- 
netis reperio.  Propius ad verum accedit Juntina ἐπικλίνεις, 
accentu tantum male posito. BRUNCK. ἐπικλίνης Δ. ἐπικλι- 
veis fortasse R. 5 

577. πιλοῦντας) θλίβοντας R. Junt. πιλοῦντας libri reliqui et 
Suidas in συνισταμένους. 

578. ἐπὶ ταῖς ἀρχαῖσι) Supra v. 492. οἱ ταῖς ἀρχαῖς ἐπέχοντες. 
BERG. 

579. ἐς] eis libri. 

582. ye A. Voss. et, ex codicibus ut videtur, Brunckius. τε 
R. Junt. | 


786 ANNOTATIONES 


583. rà om. R. Junt. et fortasse Aug. : habent libri reliqui. 

586. τῷ δήμῳ χλαῖναν ὑφῆναι)] Prosopopoeia est et allegoria. 
Intelliguntur commoda eventura, si res publica bene ordinetur. 
BERG. 

587. ῥαβδίζειν] Vid. v. 576. 

598. παγκατάρατε] Aakkarápare corrigebat Bentleius, collata 
glossa Photiü p. 203, 5. λακκατάρατοι: οἱ ἄγαν κατάρατοι, καὶ 
λακκαταπύγων ὁ ἄγαν καταπύγων. Quse vocabula simplici « scri- 
benda. Aakaramóyov legitur in Acharn. 664. 

599. ἠὲ] Legebatur ἤ ye. Restitui formam epicam ἠὲ, quae in 
versu anapsestico non magis offensioni esse debet quam ἠδὲ in 
tetrametro Eupolideo, κύτισόν τ᾽ ἠδὲ σφάκον εὐώδη kal μίλακα 
τὴν πολύφυλλον. 

590. κἀκπέμψασαι) Innuit cladem Siculam, in qua ὁπλιτῶν 
periit maximus numerus, unde fletus et ejulatus matribus, quze 
Athenis erant, de qua volebat quiritare Lysistrate, nisi Probu- 
lus ejus clamores compescuisset, in quo videtur eximium poetae 
artificium, ne populum doloris sui admoneret, et pro risu lacry- 
mas cieret. "lhucydides initio libri 8. ἅμα μὲν yàp στερόμενοι 
καὶ ἰδίᾳ ἕκαστος kal 7) πόλις ὁπλιτῶν T€ πολλῶν καὶ ἱππέων. 
PALMER. 

591. ἡνίκ᾽ ἐχρῆν] Legebatur ἡνίκα χρῆν. 

592. διὰ τὰς στρατιάς) Sic B.[A.] recte: minio superscrip- 
tum eí, sive sit Interpretatio, sive emendatio, sive varia lectio. 
Aug. ut veteres editiones omnes στρατειὰς, accentu genuinze 
vocis indicium dante, quod observavit Orvillius ad Chant. p. 
540. Editiones recentiores [et R.] στρατείας. Ammonius: 
στρατεία, ἐκτεταμένως, τὸ πρᾶγμα στρατιὰ, συνεσταλμένως, τὸ 
τῶν στρατιωτῶν πλῆθος. ἐναλλάσσει δὲ πολλάκις ἐν τῇ χρήσει. 
Postremam observationem confirmat Photius in Lexico, Ruhn- 
kenio laudatus ad 'imseum p. 171. στρατιὰν, συστέλλοντες τὴν 
δευτέραν συλλαβὴν, οὐ μόνον τὸ στράτευμα λέγουσι, ἀλλὰ καὶ αὐ- 
τὴν τὴν στράτευσιν. οὕτως ᾿Αριστοφάνης. Parum interest fu- 
eritne Aristophanes, quem testem advocat, comicus noster, an 
grammaticus. [Est haud dubie comicus.] Priorem certum 
est promiscue hoc vocabulo usum fuisse. In impressis etiam 
Acharn. 251. 1143. Eq. 587. στρατιὰ legitur pro στρατεία. Se- 
quitur kai θἠμέτερον μὲν ἐᾶτε, ut recte legit Berglerus: vulgo 
καθ᾽ ἡμέτερον mendose. Articulus omnino requiritur, ut signi- 














AD LYSISTRATAM. 81 


ficari possit, quod sententia fert: quod ad rem nostram spectat, 
illud quidem mittite. BRUNCK. καθ᾽ ἡμέτερον R. 

594. κἄνδρες B.C.A. Voss. y ἄνδρες ἢ. Aug. Junt. Scen- 
bendum χἄνδρες cum Reisigio Conject. p. 258. De qua cras 
dicetur ad "Thesm. 9o. 

595. ἥκων yàp B.C.A. Voss. yàp ἥκων R. Aug. Junt. 

597. ὀττευομένη] Attice pro ὀσσευομένη ab ὄσσα, quod He- 
sychius exponit κλῃδὼν καὶ φήμη, id est omen, rumor, et füma. 
Puelle autem nupturientes ad hzc maxime attendunt; cu- 
piunt enim scire, quando tandem sit venturus aliquis procus, et 
quis ille sit futurus. BERG. Vide Toup. ad schol. Theocriti 
p. 148. ed. Gaisford. 

598. ἔτι Florens Christianus. | Libri ἔστι. 

600. χοιρίον ἔσται] Legebatur χωρίον ἐστίν. Correxit Elms- 
leius ad Acharn. 788. collato Pac. 374. és χοιρίδιόν μοί vvv 
δάνεισον τρεῖς δραχμάς" | δεῖ yàp μυηθῆναί με πρὶν τεθνηκέναι. 

σορὸν ὠνήσει) Acharn. v. 691. οὗ μ᾽. ἐχρῆν σορὸν πρίασθαι, 
τοῦτ᾽ ὀφλὼν ἀπέρχομαι comparat Berglerus. 

601. μελιτοῦτταν Bentleius. Libri μελιττοῦταν. ** Hanc Vir- 
* gilius vocat offam melle saporatam. Et dabatur mortuis, 
** ut Cerberus ea placaretur.^ BERG. 

603. 4. Hi versus, qui in vulgatis eidem ac superiores tribu- 
untur persons, singuli singulis mulieribus tributi in Regiis, 
quod actionem scens et vividiorem et lepidiorem reddit. 
BRUNCK. 

603. ταυτασὶ quas dicat dubitarunt interpretes veteres. Scho- 
liasta, τὰς ταινίας, às τοῖς νεκροῖς ἔπεμπον οἱ φίλοι" ἐν ἄλλῳ δὲ 
εὗρον τὰς δραχμὰς, εἰς μισθὸν τῷ πορθμεῖ. 

604. τουτονγὶ Elmsleius ad Acharn. 784. Libri τουτονί. 

605. δεῖ Bentleius. | Libri δέει vel δέῃ. 

χώρει 's] Libri χώρει εἰς. Hegemo apud Athenzeum 9. p. 
406 f. et 15. p. 699 a. δεινὰ παθοῦσα φακῆ, βδελυρὴ, χώρει᾽ς τὸν 
ἀγῶνα. Vid. ad Acharn. 242. 

606. ὁ Χάρων σε καλεῖ] Apud Euripidem in Alcestide 254. 
Alcestis moriens dicit: Χάρων p ἤδη καλεῖ. τί μέλλεις ; émelyov. 
σὺ κατείργεις. Apud Sophoclem in CEdipo Col. 1627. ad (Edi- 
pum, cui vitze terminus instabat, vox dei alicujus: ὦ οὗτος, o$- 
ros Οἰδίπους, τί μέλλομεν χωρεῖν ; πάλαι δὴ τἀπὸ σοῦ βραδύνεται. 


BERG. . 


188 ANNOTATIONES 


611. προὐθέμεσθα] Postquam nempe te lavimus ut mortuum. 
Euripides in Phoenissis 1329. ὅπως λούσῃ, πρόθηταί T οὐκέτ᾽ 
ὄντα παῖδ᾽ ἐμόν. τοῖς yàp θανοῦσι χρὴ τὸν οὗ τεθνηκότα τιμὰς δι- 
δόντα χθόνιον εὐσεβεῖν θεόν. De 1sta προθέσει sive collocatione 
mortuorum Persius Sat. 3. tandemque beatulus alto compositus 
lecto, crassisque lutatus amomis, n portam. rigidos calces ec- 
tendit. BERG. 

612. σοι additum ex B.C.A. Voss. 

zpà Brunckius. πρωὶ vel πρῶι libri. 

613. rà rpír ] Sunt inferize tertio a sepultura die inferri so- 
lite, ut ἔνατα quae nono inferebantur die. BERG. 

614. ἐπεσκευασμένα B.C.A. Voss. ἐσκευασμένα R. Aug. 
Junt. 

615. ἐπαποδυώμεθα] Eixuamur ad hanc rem. Yd est prepa- 
remus nos huic rei. Metaphora a luctatoribus, qui nudi certa- 
bant. Lucianus: ἀπεδύσατο ἐπὶ φιλοσοφίᾳ. accincit se ad philo- 
sophiam. | /Elanus V. H. 12, 1. πρὸς τὸν πότον ὡς πρὸς ἀντί- 
παλον ἀποδυόμενοι. BERG. 

ἄνδρες B.C.A. Voss. ἄνθρωποι R. Aug. Junt. 

616. ὄζειν] ὄζει ye B.A. 

μειζόνων kai πλειόνων B.C.A. Voss. πλειόνων kai μειζόνων R. 
Aug. Junt. Quod revocandum. 

619. τῆς Imníov τυραννίδος Quasi tyrannidem affectent, quam 
obtinuit Athenis Hippias Pisistrati filius. Sed cur Hippie 
meminit precipue et non alius alicujus tyranni? Scholiastes 
dicit: εἰκότως τοῦ Ἱππίου μόνου ἐμνημόνευσεν, πρεσβύτατος yàp 
ἦν οὗτος τῶν ἄλλων, Pisistrati filhorum nempe; de iis enim lo- 
quitur scholiastes. Propter «atem inquit. Quasi vero Pisistra- 
tus, qui inchoavit tyrannidem, non fuerit senior filio suo. Non 
hac est ergo causa. Alludit enim comicus ad ἵππον, qui κέλης 
dicitur, unde κελητίζειν obsceno sensu; in Vespis 497. κἀμέ γ᾽ 
ἡ πόρνη χθὲς εἰσελθόντα τῆς μεσημβρίας, ὅτι κελητίσαι ἐκέλευον, 
ὀξυθυμηθεῖσά μοι, ἤρετ᾽ εἰ τὴν Ἱππίου καθίσταμαι τυραννίδα. Eo- 
dem sensu hic in Lysistr. 678. dicit ἱππικώτατον γάρ ἐστι χρῆμα 
κἄποχον γυνή. BERG. 

622. ἐς B.C.A. Voss. Vat. ἐκ R. Aug. Junt. 

Κλεισθένους Meminit hujus, quia erat γυναικώδης, ut dicit 
scholiasta. Vide Eccles. 580. BERG. 


628. πρὸς hic adverbii vicem fungitur, nec construitur cum 








AD LYSISTRATAM. 189 


ἡμᾶς : 1dem est ac προσέτι. Ordo est: xal πρὸς διαλλάττειν ἡμᾶς. 

ἀνδράσιν Λακωνικοῖς : et insuper. | Sic in ZEsch. Prom. 937. 
ἅπερ τελεῖται, πρὸς δ᾽, à βούλομαι, λέγω. 

confer Ran. 415. 611. Eq. 578. BRUNCK. 

629. οἷσι πιστὸν οὐδὲν] οἷσιν οὐδὲν πιστὸν B.C.A. Voss. De 
Lacedaemoniorum perfidia conf. Acharn. 307. 

632. Alludit ad notissimum scolion. τοῦ μύρτου, eo sensu 
quo usurpat hoc nomen infra 1004. Lacedaemonius caduceator, 
haud equidem sum osor. Nolim tamen eos interpretes imitari, 
qui, ubicunque occurrit vox aliqua apud comicum, quze ad obsce- 
num sensum detorqueri queat, illico aiunt eo poetam respexisse. 
Scio illum perquam libenter in ambiguitate vocum ludere, qui 
fons est ei jocorum facetissimorum : sed nihil inde haurit nisi le- 
pidum et ingeniosum. Quod autem post Florentem commentus 
est. Berglerus, id sane insulsum est. BRUNCK. — Scolion 
apud Atben. 15. p. 695. ἐν μύρτου κλαδὲ τὸ ξίφος φορήσω | ὥσ- 
περ ᾿Αρμόδιος κ᾽ ᾿Αριστογείτων etc. 

633. ᾿Αριστογείτονι) Columnam ejus intelligit. BERG. 

634. αὐτὸ Scaliger. Libri αὐτός. 

636. οὐ yàp] Scribendum οὐκ ἄρ᾽ cum Dobrzo. 

εἰσιόντας) Scribendum εἰσιόντα c cum Bentleio. Veram 
scripturam habuisse videtur scholiasta, qui interpretetur, ἀπὸ 
τῶν πληγῶν τῶν παρ᾽ ἡμῶν ἀλλοῖος γενήσεται. 

637. θώμεσθ᾽ θῶμεν Δ. 

642. ἠρρηφόρουν] Vide Meursium Graecia fer. in à dppnddpia. 
BRUNCK. 

644. εἶτ᾽ ἀλετρὶς ἢ] De his molitricibus scholhastes: γίνονται 
δέ τινες τῶν εὐγενῶν ἀλετρίδες τῇ θεῷ παρθένοι, αἵτινες τὰ εἰς τὴν 
θυσίαν πόπανα ἀλοῦσι' καὶ ἔστιν ἔντιμον τοῦτο. εἰσὶ δὲ καὶ ἱεροὶ 
μυλῶνες. BERG. 

Oekéris] Nempe virgines decimo setatis anno initiabantur 
Dianze, unde id δεκατεύειν dicebatur. BERG. Vide Harpoerat. 
in δεκατεύειν. 

᾿Αρχηγέτι] Sic tres codd. [et A.R. Voss.] cum schol. Per- 
peram vulgo ᾿Αρχηγέτις. Dativus est contractus, ut μήτι. 
[Conf. Lobeck. ad Phrynich. p. 429.]  Significatur Diana, 
quae in Braurone colebatur, et preses erat ilius pagi. Vide 
rursus Meursium Gr. Fer. in Βραυρώνια. BRUNCK. οὖσα ràp- 
χηγέτι Buttmannus Gramm. p. 211. Vulgo οὖσά τ᾽ ἀρχηγέτι. 


3F 


190 ANNOTATIONES 


645. kür ἔχουσα Hermannus in praefatione ad Sophoclis 
CEdip. Tyr. p. xii. edit. secundae. κατέχουσα B.C.A. Vat. Voss. 
καταχέουσα R. Aug. Junt. 

ἄρκτος] Virgines, quum initiarentur Dianze, oportebat croco- 
tulam gestantes inter sacrificandum reptare instar urse; unde 
etiam ἀρκτεύεσθαι illae tunc dicebantur. Originem illius ritus 
exponunt grammatici Graeci. Quum olim Athenis fuisset oc- 
cisa ursa mansueta, Dianz sacra, quod irritata leesisset quan- 
dam virginem, pestilentia mox invasit regionem.  Àd placan- 
dam itaque Dianam introduxerunt illum ritum. | Quidam vero 
dicunt, illa, que circa Iphigeniam in Aulide contigisse ferun- 
tur, ut notum ex Euripide, in Braurone, loco quodam Atticze, 
facta esse, sed paulo aliter. Quum enim ibi Agamemnon esset 
immolaturus Dianz filiam suam Iphigeniam, hanc divina vir- 
tute ex czede ereptam esse, et loco ejus ad mactandum subjec- 
tam ursam, non cervum. Itaque ἄρκτευσις illa virginum Atti- 
carum in memoriam hujus rei fuerit instituta. BERG. 


646. κἀκανηφόρουν) Hoc etiam virginum erat. "Vide infra 
v. 1196. BERG. 

647. ᾽χουσ] Libri ἔχουσ᾽. σχοῦσ᾽ Bentleius, recte, ut vi- 
detur. 

650. ἢν] ἢν ἂν R. 

651. ἐσφέρω] εἰσφέρω libri et ἀντεισφέρετε (ἀντισφέρετε R.) 
et εἰσφοράς v. 654. 

653. τὸν ἔρανον] Illud tributum est, quod ordinante Aristide 
contulerunt quum Persz invasissent Graeciam : τὰ Μηδικὰ enim 
sunt rà Περσικὰ apud bonos scriptores. BERG. 

655. διαλυθῆναι] Polybius 18, 29, 12. τινὲς δὲ τῆς δεξιᾶς ἅψα- 
σθαι σπουδάζοντες, οἱ δὲ πολλοὶ στεφάνους ἐπιρρίπτοντες καὶ λη- 
μνίσκους, παρ᾽ ὀλίγον διέλυσαν τὸν ἄνθρωπον. 

657. πατάξω codices et Suidas in ἀἁψήκτῳ. κατάξω Junt. 
Conf. ad Acharn. 1166. 


οὖν 
658. οὖν οὐχ] οὐχ R. οὖν om. Junt. Versus trochaicus prz- 


misso spondeo. 

664. Avkómobes] Nunc intelliguntur Alemzeonidze, qui Hip- 
piam tyrannum oppugnarunt, communito Lipsydrio, loco At- 
tice. Hec ex scholiüs. Compellat autem senum grex sese 
hoc nomine, quasi et ipsi tunc fuerint inter Alemzeonidas (solet 


LI a λατῦθας,,, . τας θαι, 





— 








AD LYSISTRATAM. 791 


enim comicus choro senum tribuere, quse longe antecesserunt 
eetatem. illorum hominum), ut semulentur scilicet Alemzeoni- 
darum virtutem oppugnanda tyrannide Hippize, quia nunc 
etiam mulieres affectent ejusmodi tyrannidem. Supra enim v. 
621. dicebat: καὶ μάλιστ᾽ ὀσφραίνομαι τῆς ᾿ἹἹππίουν τυραννίδος. 
Alias Lycopodes dicuntur etiam tyrannorum satellites. Est 
autem origo nominis a pellibus lupinis, quibus tuebantur pedes. 
BERG. Qus de vocabulo λυκόποδες affert scholiasta, aliena 
sunt ab Aristophane, quem metrum ostendit Aevkózoóes scrip- 
sisse, quod Hermannus restituit. Scriptura vitiosa utuntur 
Photius p. 235, 17. et Suidas in λυκόποδες. 

665. Λειψύδριον] De isto Lipsydrio et de Alemseonidis can- 
tabant scolion in conviviis, quod vide apud Athenszeum p. 694. 
BERG. 

666. ὅτ᾽ ἦμεν ἔτι] Sic in. Acharn. 697. chorus senum dicit 
ὅτ᾽ ἣἧμεν. BERG. ! 

669. κἀναπτερῶσαι] Hanc metaphoram explicat ipse comicus 
Av. 1437. et seqq. BERG. 

673. Avrapots Bentleius. | Libri λιπαρᾶς vel λιπαράς. 

675. ὥσπερ ᾿Αρτεμισία] Hec etiam fuit in magna illa classe 
Xerxis contra Graecos, et ejus virtutem admiratus est Xerxes. 
Vide Herodotum. BERG. 

676. διαγράφω Bentleius. διαγράψω ἢ. Aug. Junt. διαγράψαι 
B.C.A. Vat. Voss. ** Est autem metaphora, ut scholiastes dicit, 
* a lingantibus; nam διαγράφειν δίκην est annililare dicam 
* alicui scriptam. In Nubibus v. 775. mevreróAavros διαγέ- 
** γραπταί μοι δίκη." BERG. V. Ruhnken. ad 'Timzeum p. 82. 

677. Alluditur ad illum ᾿Αφροδίτης τρόπον, de quo supra ad 
v.60. Ad pendulam illam Venerem, cujus fructu delectaban- 
tur etiam mulieres tribades alternis se inscendentes, spectant 
Asclepiadis Epigrammata 29. 30. BRUNCK. 

679. Μίκων] Miconis pictura erat in porticu, cui nomen 
Ποικίλη, quam describit Meursius Athen. Att. p. 20. BRUNCK. 
Conf. Pausan. 1, 15, 2. 

680. τετρημένον ξύλον] Hoc lignei vinculi genus dicitur zev- 
τεσύριγγον ξύλον in Equit. 1045. BERG. 

682. τουτονὶ τὸν αὐχένα] Collum etiam imponebatur in lig- 
num illud perforatum ; Anacreon apud Athenzum p. 534- 
πολλὰ μὲν ἐν δουρὶ τιθεὶς αὐχένα. BERG. 

382 


192 ANNOTATIONES 


683. ov] Schol. τὴν φύσιν λέγει, τὴν ὀργήν. 

689. avrobàf] lrati se ipsos mordent. Vesp. 785. σεαυτὸν 
δάκνων. 1078. ὑπ᾽ ὀργῆς τὴν χελύνην ἐσθίων. BERG. 

690. μή ποτε φάγῃ σκόροδα) Scholiasta, εἰς τὸν πόλεμον φέ- 
ῥουσι σκόροδα. 

μηδὲ κυάμους] Scholia: ἵνα μὴ δικάσῃ. Quia suffragia fabis 
ferebantur, unde populus Atheniensis dicitur κυαμοτρώξ ἴῃ 
Equit. 41. BERG. 

692. κακῶς] Addendum μ᾽ : quod vidit Bentleius. 

694. ἀετὸν τίκτοντα | Hec allegoria est, cujus sensus: ego eruam 
tibi testiculos. Yd propriis verbis dicit supra v. 365. οὐ μήποτ᾽ 
ἄλλη cov κύων τῶν ὄρχεων λάβηται. Ratio allegorie hxc est: 
quemadmodum scarabseus /Esopicus aquilz in Jovis gremio pa- 
rientis ova ejecit, ita et ego eruam tua ova, id est tuos testi- 
culos. Fabulse ZEsopics et comicus breviter meminit in Pace 
129. et seqq. ἐν τοῖσιν Αἰσώπου λόγοις ἐξηυρέθη μόνος πετεινῶν 
(kávOapos) εἰς θεοὺς ἀφιγμένος ---- κατ᾽ ἔχθραν αἰετοῦ πάλαι ποτὲ, 
ᾧ᾽ ἐκκυλίνδων κἀντιτιμωρούμενος. BERG. ἀετὸν Brunckius. aie- 
τὸν libri. 

696. οὐ yàp] Vulgo ΓΥΝΗ ΤΙΣ. o? —. In R. ἄλλη οὐ ----. 

700. Ojkárn] τῇ ᾿κάτῃ R. Aug. τῇ ἑκάτῃ Junt. 

702. κἀγαπητὴν] καμπητὴν R. Aug. Junt. 

705. ὑμᾶς λαβών) λαβὼν ὑμᾶς R. Aug. Junt. 

706. Alloquitur Lysistratam ex arce venientem cum tristi 
vultu. Causa autem tristitize est incontinentia et libido mulie- 
rum, quz in arce non possunt coerceri, ne ad viros elabantur. 
BERG. In R. prescriptum, γυνὴ πρὸς λυσιστράτην. Vix opus 
moneri coryphai haec verba esse. 706. 707. ex "'elepho Euri- 
pidis. 

713. Sumtus hic versus ex /Eschylo Prom. 197. 

ἀλγεινὰ μέν μοι καὶ λέγειν ἐστὶν τάδε, 
ἄλγος δὲ σιγᾶν: πανταχῆ δὲ δύσποτμα. 
BRUNCXK. Scholiasta, ἐξ Εὐριπίδου. 

717. Ζῆνα dicit, quemadmodum in przecedentibus verbis ser- 
monem tragicum erat imitata. 

719. ἀποδιδράσκουσι] διαδιδράσκουσι A. Voss. 

720. διαλέγουσαν] Id est διορύττουσαν. De qua significatione 
dixi in Thesauro Stephani. Conf. ad Vesp. 350. 


721. Πανὸς αὔλιον) Panis antrum subter rupes, quee Macr di- 


E Lo 








AD LYSISTRATAM. 798 


cebantur, ad latus arcis septentrionale. In eo compressa Creusa 
ab A polline, ibidem post exactos menses Ionem peperit. In cog- 
nomine Euripidis dramate Creusze arcana sua revelanti, v. 946. 
οἶσθα Kekpomías πέτρας, 
πρόσβορρον ἄντρον, ἂς Μακρὰς κικλήσκομεν ; 
respondet senex patris illius olim pzedagogus : 
οἶδ᾽, ἔνθα IIavós ἄδυτα, kai βωμοὶ πέλας. 


Ibid. v. 11. 
ἔνθα προσβόρρους πέτρας 


Παλλάδος ὑπ᾽ ὄχθῳ τῆς ᾿Αθηναίων χθονὸς 

Μακρὰς καλοῦσι γῆς ἄνακτες ᾿Ατθίδος. 
Vide Meursium Ath. Att. 2. 6. ubi tamen Panis non meminit, 
cul sacrum fuit hoc antrum. BRUNCK. Add. Mustyiev- ad 
ejusdem fabulz v. 504. 

722. τροχιλίας] τροχειλίας R. Junt. 

723. στρουθοῦ] Scribendum στρούθου. 

725. eis] és libri. 

᾿Ορσιλόχου] Scholiasta dicit hune notari tanquam lenonem et 
adulterum et effeminatum. BERG. 

727. ἤδη] ἡδὶ Elmsleius. 

729. Μιλήσια] Milesia vellera erant in pretio. BERG. 

730. κατακοπτόμενα] κατακαμπτόμενος Etym. M. p. 70g. extr. 
et Philemo p. 66. ed. Burn. (116. Osann. qui similia ex alio 
grammatico attulit.) ὑπὸ τῶν σέων καταπονούμενον ex Aristo- 
phane affert Choeroboscus in Bekkeri Anecd. p. 1257. 

733. μὴ διαπετάννυ, μηδ᾽ ἀπέλθῃς) Vulgo Owmerávvve. For- 
mam quam Regii [A. et Voss.] exhibent, preetuli. Sic Eurip. 
Med. 747. 

ὄμνυ πέδον γῆς. πατέρα θ᾽ “Ἥλιον πατρός. 
Noster Pace 844. 

στόρνυ τ᾽ ἐμοὶ kal τῇδε κουρίδιον λέχος. 
Est hoc ex indole dialecti Attice, quae formis contractis gau- 
det. Perperam in B. ἄπελθε. BRUNCK. 

734. ἐῶ] Restituenda potius forma monosyllaba à. ἐῶ δ᾽ pro 
ἀλλ᾽ ἐῶ B.A. 

736. αὕτη ᾽τέρα] Vulgo αὖθ᾽ ἡτέρα. Conf. ad v. 66. 

739. ἔγωγ᾽ B.C.A. Voss. ἐγὼ δ᾽ R. Aug. Junt. 

ἀπέρχομαι} ἐπέρχομαι C. et Vat. Scribendum ἐπανέρχομαι 
cum Kustero. 


SPI 


194 ANNOTA'TIONES 


740. μἀποδείρῃς] μὴ ἀποδείρῃς libri. 

τουτουὶ Bentleius. τούτου σὺ R. Junt. τοῦτο σὺ B.C.A. Vat. 
Voss. 

742. πότνια producta syllaba prima, quia sermonem tragicum 
imitatur. 

745. y ἐχθές] ye χθές R. 

749. ἀλλ᾽ ἢ B.C.A. Voss. ἀλλὰ Aug. Junt. et fortasse R. 

751. ἱερὰν κυνῆν] Ex templo Minerve. BERG. 

752. κυεῖν] Habebat vestem fartam galea, ut gravida videre- 
tur. BERG. 

754. €r om. R. Junt. 

756. προφασίζει] τί προφασίζει (vel — n) B.C.A. Voss. 

rà om. B.A. 

757. οὐ τἀμφιδρόμια] οὐδ᾽ ἀμφιδρόμια B.C.A. Voss. ** Dies est, 
* ut plerique veterum aiunt, a nato infante quintus, in quo 
* gestantes puerum cursitabant circa lares, unde etiam nomen 
* accepit. Illo die etiam obstetrices purgabantur et dona fere- 
* bantur. Quidam aiunt decimum esse, quo nomen impone- 
* batur infanti, ut scholiastes ad hunc locum. Vide lexicogra- 
* phos Grzcos." BERG. 

κυνῆς] Scholia, δέον παιδίου, εἶπε κυνῆς. 

758. δύναμαι ᾽γωγ᾽] δύναμαι ἔγωγ᾽ R. δύναμαί γ᾽ ἔγωγ᾽ C. et 
Voss. δύναμαί γ᾽ ἔτ᾽ Β.Δ. 

759. τὸν ὄφιν ---- τὸν οἰκουρὸν) Custodem arcis. Huc respexit 
Hesychius in οἰκουρὸν ὄφιν, ad quam glossam vide interpretes 
et in primis Valckenarium ad Herodot. 8, 41. BRUNCK. 

760. ye delendum cum Bentleio. Conf. Elmsl. ad Eurip. 
Med. p. 105. Ante γλαυκῶν in editione mea excidit τῶν. 

761. κακκαβιζουσῶν, tutubantium. Plautus Men. 4, 2, 9o. 

'Tu, tu istic, inquam. Vin' afferri noctuam 

Quae T'u T'u usque dicat tibi ? nam nos, jam nos defessi sumus. 
ad quem locum vide interpretes. BRUNCK. κακκαβἀουσῶν 
Voss. κακκαβιαζουσῶν Δ. Scribendum κικκαβαζουσῶν cum Do- 
brao. Sic κικκαβαῦ in Av. 261. Conf. Valcken. ad Ammon. 
p. 229. ** Hodie, teste Dod wello Itin. vol. 2. p. 43. κουκουβαγία 
** vocatur Athenis strix passerina, cujus carmen ista vox accu- 
* rate imitatur." DOBR/EUS. 

764. ἀργαλέας B.C.A. Voss. y ἀργαλέας τ᾽ R. Aug. Junt. 
Scribendum ápyaAéas γ᾽ cum Dobrzo. 








AD LYSISTRATAM. 195 


766. ἔτ᾽ om. B.A. In R. Aug. προσταλαιπωρήσατέ γ᾽ (γε R.), 
omisso ἔτ᾽. 

768. στασιάσωμεν] στασιῶμεν R. Junt. 

774. ἢν] à» A. 

δὲ διαστῶσι B.C. A. Voss. et scholiasta. δὲ δ᾽ ἀποστῶσιν R. δὲ 
(vel δ᾽) ἀποστῶσιν Aug. Junt. δ᾽ ἄρ᾽ ἀποστῶσιν editio Am- 
stelod. a. 1670. 

καὶ ἀναπτῶνται B.C.A. Voss. κἀναπτῶνται R. Aug. Junt. 

777. y om. R. Aug. Junt. 

779. — 780. Lysistrate tribuit Dobrazeus. 

785. ἣν νεανίσκος] Lectio interpolata. ἣν ποτε νέος probabilis 
conjectura Hermanni Elem. doctr. metr. p. 512. 

Μελανίων] Mei— hic et infra per dipthongum in R.A. Voss. 
Junt. et, ut suspicamur, tribus codicibus Brunckii. Simplicem 
vocalem praebet Suidas in MeAar(ervos. Eadem scripture in- 
constantia apud Apollodorum 3, 6. p. 280. et 3, 9. p. 306. alios- 
que, de quibus vid. Valckenar. ad Phoeniss. p. 625. Μειλανίωνα 
epici dixerunt et Milanionem poetze Latini, velut Propertius r, 
1,9. Partheniis errabat in antris; ibat et hirsutas $cpe vi- 
dere feras. De Milanione, Amphidamantis filio, ejusque amore 
Atalantz vid. Apollodor. 3, 9. 

787. és] eis R. 

788. ᾧκει] ἐνῴκει A. Voss. 

789. ἐλαγοθήρει] ἐλαγοθήρα B.C.A. Voss. Vid. Lobeck. ad 
Phryn. p. 627. 

792. κατῆλθε] κατῆλθεν libri. 

793. οὕτω] οὕτως A. 

795. κεῖνος] ᾽κεῖνος Voss. hic et v. 818. 

τ᾿] δ᾽ B.C. Voss. 

798. κρόμμυόν τἄρ᾽ (sic B.C.A. Voss. et Suidas in. κρόμμυον. 
yàp R. Aug. Junt.) οὐκ ἔδει) Nam esus cepse ingratum facit 
osculum. Vide Thesm. 494. BERG. 

799. kàrvareívas] Vid. ad Eq. 1130. τὸ σκέλος, quod addunt 
libri, delevit Bentleius. 

801. Μυρωνίδης) Qui Boeotos vicit ad CEnophyta. Vid. 'T'hu- 
cyd. 1, 168. BERG. . Memoratur etiam in Eccles. 303. 

803. ueAápmvyos] Qui tales essent, eos putabant fortes, ut 
contra, qui essent λευκόπυγοι, eos molles et effeminatos. Vide 
Hesychium et Suidam. BERG. 

3F4 


196 ANNOTATIONES 


805. Φορμίων) Dux celeber, cujus mentio in Equitibus v. 
558. BERG:! 

809. Τίμων] Iste μισάνθρωπος satis notus est ex Luciani egre- 
gio libello, cui titulus Timo. BERG. 

809. ἦν τις Δ. Voss. et Suidas in àázoppóyas. Legebatur ris ἦν. 

ἀΐδρυτος] ἀνίδρυτος Suidas in Τίμων. Utriusque forms ex- 
empla attulit Lobeck. ad Phrynich. p. 730. 

810. rà πρόσωπα Hermannus. Libri τὸ πρόσωπον. 

περιειργμένος] περιειργασμένος A. Voss. 

811. ᾿Εριννύος (debebat 'Epuwóos) Hermannus. Libri épi- 
vóov. 

àzoppó£] Vid. Valckenar. de Aristobulo p. 16. Post hunc 
versum excidit versus qui respondit versui 789. 

813. ἄρ᾽ Hermannus. Libr οὖν. 

820. — 89o. om. B.C.A. Voss. In C. spatium vacuum re- 
lictum quattuor circiter plagularum. 

824. σἀάκανδρον) Libri σάκανδρ᾽. ** Suidas, σάκανδρος : τὸ yv- 
* yawetov αἰδοῖον. Derivatur a σάκος, barbam significante. 
* Vide Conc. 502." BRUNCK. 

827. ἀπεψιλωμένον τῷ λύχνῳ] In Eccles. 12. mulier lychnum 
alloquens dicit, μόνος δὲ μηρῶν els ἀπορρήτους μυχοὺς λάμπεις 
ἀφεύων τὴν ἐπανθοῦσαν τρίχα. BERG. 

831. ἄνδρ᾽ ἄνδρ᾽ Florens Christianus. — Libri semel ἄνδρ᾽. 

832. εἰλημένον] εἰλυμμένον R. 

833. 834. Hec Lysistratee tribuenda esse recte monet Do- 
braeus. 

835. XAógs] Est autem Chloe Cereris cognomen, a virescen- 
tibus segetibus. "Vide Athenseum p. 618. Sic ferme flava 
Ceres apud Virgilium. BERG. — Cereris XAógs dictee templum 
erat in urbe prope arcem. Vide Meursium Gr. Fer. in Χλόεια. 
BRUNCK. 

836. Lysistrate hic versus absurde continuatur in vulgatis 
libris, in quibus totius hujus lepidissimi colloquii ita. confusze 
et perturbate sunt personz, ut vix se quis eo extricare et ac- 
tionem scens mente concipere queat. In Aug. lineola mutatae 
persone index huie versui przfixa: quse vero initio seq. v. 
prafigi debuit, male omissa: at rursus posita est ante νὴ Δία. 
Melius in cod. à νὴ AC — ut infra 857. à πρὸς τῶν θεῶν. 
BRUNCK. Vulgo ὦ. 








AD LYSISTRATAM. 191 


839. εἴη] Scribendum ἤδη cum Dobrzo. 

841. ἡ κύλιξ] Vide v. 209. 

843. παραμένουσά y Bentleius. Libri παραμένουσ᾽.  Por- 
sono scribendum videbatur συνηπεροπεύσω σοὶ παραμένουσ᾽. 

846. ὥσπερ ἐπὶ τροχοῦ στρεβλούμενον. Plautusin Cistellaria 2. 
I, 4. Jactor, crucior, agitor, stimulor, oersor in amoris rota 
miser. Quod ad verba Grseca attinet, similiter in Pluto v. 876. 
ἐπὶ τροχοῦ yàp δεῖ σ᾽ ἐκεῖ στρεβλούμενον εἰπεῖν, à πεπανούργηκας. 
ubi vide notam. BERG. | 

851. Vulgo [et in R.] legitur: ἰδοὺ, καλέσω ᾽γὼ τὴν Mvppt- 
νὴν σοι. σὺ δὲ τίς εἶ; metro corrupto. Diversa, sed non me- 
lior, cod. lectio: ἰδοὺ, καλέσω τὴν Μυρρίνην νῦν σοι. σὺ δὴ τίς 
εἶ; Hinc expuncto νῦν, illinc ᾽γὼ, constant numeri. BRUNCK. 

852. Παιονίδης Κινησίας] Habent haec quidem formam nomi- 
num propriorum hominis, et nunc introducitur persona sub his 
nominibus, sed vi vocis res consignificatur. Παιονίδης enim 
est a παίειν, quod de re Venerea usurpatur, ut in Pace 874. 
BERG. παιονείδης R. πεονίδης (a πέος) Bentleius. 

855. διὰ στόμα] Esch. Sept. c. 'Theb. 51. οἶκτος δ᾽ οὔ τις ἦν 
διὰ στόμα. BRUNCK. 

856. φὸν] ὠιὸν R. Vulgo ὠόν. 

862. σοι addidit Bentleius. 

863. τοῦθ᾽ δεικτικῶς scilicet nrgentem nervum. BRUNCK. 

866. αὐτὴ ᾿ξῆλθεν Florens Christianus. Vulgo αὐτὴ (αὕτη R.) 
ξυνῆλθεν. 

878. Moris: Μάμμην, καὶ μαμμίαν, τὴν μητέρα, Αττικοί: "EA- 
ληνες τὴν μάμμην. Αἀ quem locum videndi interpretes. 
BRUNCK. 

884. τί yàp πάθω ;] Perperam vulgo verba hzc Cinesiz tri- 
buuntur, qua mulieri continuanda.  Formulam illustravit 
Valckenarius ad. Eurip. Phoen. p. 335. Ea utitur noster 
Conc. 860. Nub. 798. Av. 1432. BRUNCK.  Personarum 
distinctionem Florens Christianus, quamvis dubitanter, correxit. 

885. yàp | μὲν Brunckius. yàp grammaticus in Bekkeri Anecd. 
P- 355: 

887. βρενθύεται) De hoc verbo vide Hemsterhusium ad Lu- 
cian. p. 3567. BRUNCK. 

888. ταῦτ᾽ αὐτὰ bj c0. à κἄμ᾽ ταῦτ᾽ avrà δὴ κἄσθ᾽ ἅμ᾽ malebat 
Dobrzus. 


798 ANNOTA'TIONES 


895. διατίθης] Libri διατιθεῖς. Vid. Porson. ad Eurip. Or.141. 

896. φορουμένης] διαφορουμένης Suidas in ἢ. v. 

901. Post hunc versum is, qui sequi debebat, omissus fuit 
in omnibus editionibus, magno cum sententize et venustatis dis- 
pendio. Causam omissionis manifestam vides. Duobus con- 
tinuis versibus in eadem verba τοιγὰρ ἂν δοκῇ desinentibus, a 
superiore ad inferiorem deflexit librarii oculus, alioqui non ani- 
madvertentis absurde Cinesize. tribui ista, κἄγωγ᾽ ἄπειμ᾽ ἐκεῖσε. 
Versum qui desiderabatur, personis recte distinctis, exhibent 
tres codd. [et R.A. Voss.] solus quidem C. in contextus serie, 
duo reliqui in margine ab eadem manu. BRUNCK. 

got. 902. ἢν] Libri ἄν. 

904. κατακλίνηθι Elmsleius. "Vulgo κατακλίθητι. |. Aoristum 
priorem hujus verbi alibi (Vesp. 1211. Av. 122.) libris antiquis 
auctoribus removimus. Hoc quidem in loco Elmsleii correc- 
tioni favet etiam v. 9o6. 

906. à Μύρριον B.C. [A. Voss.] Vulgo [et R.] ὦ Μυρρίνιον. 
Diminutivum Móppiov deductum a nomine primitivo μύρρα, 
unde Μυρρίνη. BRUNCK. κατακλινεῖ pro κατεκλίνης A. Voss. 
Ceterum probabilior videtur Dobrai emendatio o) κατεκλίνης, 
Μυρρινίδιον ; 

909. ᾽κποδὼν] ᾿᾽κποδῶν R. 

9IO. κατακλίνει] κατακλινεῖ B.C.A. Voss. 

911. ὅπου τὸ τοῦ Πανὸς, καλόν] Supra 721. ἣ τοῦ Πανός ἐστι 
ταὔλιον. Conc. 321. 

ἢ πανταχοῦ TOL νυκτὸς ἐστὶν ἐν καλῷ. 
'Thesm. 292. 

ποῦ, ποῦ καθίζωμ᾽ ἐν καλῷ, τῶν ῥητόρων 

ἵν᾽ ἐξακούω ; 
Hic καλόν ἐστι, vel καλὸν ἂν εἴη, diversa loquendi forma idem 
valet, ac illis in locis ἐν καλῷ εἶναι. Ceterum. duo Regii bene 
habent τὸ ro? Πανὸς, quod e suis reposuit Kusterus. In Aug. 
ut in Juntina, ὅπου τοῦτο Πανός. BRUNCK. ὅπου τοῦ τὸ 
Πανός R. 

912. καὶ πῶς ἔθ᾽ ἁγνὴ δῆτ᾽ ἂν ἔλθοιμ᾽ ἐς πόλιν ;] Sic ad lingue 
normam legendum. Male vulgo duse voces coaluerunt ἀνέλ- 
0o — . BRUNCK. 

913. Clepsydra fons erat Athenis ex arce fluens. Vide He- 
sychium in κλεψίρρυτον ὕδωρ. BRUNCK. 








AD LYSISTRATAM. 799 


915. τράποιτο] Scribendum τρέποιτο. Constans in hac for- 
mula usus est temporis presentis. In Acharn. 833. és κεφαλὴν 
rpémow ἐμοί. ubi R. τράποιτ᾽. 

918. κατακλινῷ] κατακλίνω R. 7 

919. ἥ τοι γυνὴ] Sic Regii [A. Voss.]: vulgo [et R.] ἡ δὴ 
γυνή. Male iidem φιλεῖν pro φιλεῖ, In B. φιλεῖ primo scrip- 
tum fuit: postea superscriptum v. BRUNCK. 

δήλη ᾽στὶν καλῶς] Soph. CEd. T. 1008. καλῶς εἶ δῆλος οὐκ 
εἰδὼς τί δρᾷς. SCH/EFER. 

920. ᾿᾽κδύομαι] ᾽γδύομαι R. 

921. καίτοι, τὸ δεῖνα, ψίαθός ἐστ᾽ ἐξοιστέα] Voces τὸ δεῖνα cum 
ceteris partibus sermonis non construuntur, quod distinctione 
indicavi. Est ἐπιφώνημα, seu interjectio affectum animi signi- 
ficans, sive mirantis, sive dolentis, sive indignantis, nec alio 
verbo melius reddi potest, quam comicis Latinis frequentissimo 
Perài. Plaut. 'Truc. 5, 2. 21. 

Peri! rabonem? quam esse dicam hanc beluam ? 
T'erent. Eun. 2, 3, 69. 

Peri! nunquamne etiam me illam vidisse ὃ 
Vide aliud exemplum supra ad v. 202. Alibi, ut Pace 268. 
alia comicis Latinis non minus frequenti interJectione usus sum, 
Malum. | Quid sibi vellet istud τὸ δεῖνα non intellexerunt in- 
terpretes. Verti equidem : Af, perii! teges efferenda est. In 
Acharn. 1149. τὸ δεῖνα aliud quid significat; nempe κατ᾽ εὐφη- 
μισμὸν, ut ait scholiastes, τὸ αἰδοῖον. Scilicet idem olim quod 
hodie contigit, ut proletarius sermo animi affectus quosdam 
significaret vocabulis e re Venerea sumtis. Italorum etiam 
politissimi vocem cazzo, qua primaria sua significatione non 
utuntur, nisi indecore εὐθυρρημονοῦντες, frequenter pro inter- 
jectione adhibent, plane idem significante quod comici τὸ δεῖνα, 
et Latinorum Peri. BRUNCK. 

ψίαθος] ψίεθος R. et Junt. hic et infra. Quam formam reji- 
ciunt Atticiste. | Vid. Lobeck. ad Phryn. p. 309. 

922. μή μοί ye] Vid. ad Eq. 19. 

923. ἐπὶ τόνου] ἐπιτόνου B. Voss. et scholiasta. τόνος ex Ly- 
sistrata affert Pollux 10, 57. 

927. ἀλλ᾽ οὐ δέομ᾽ οὐδὲν ἔγωγε] ἀλλ᾽ οὐδὲ δέομαι οὐδὲν ἔγωγ᾽ 
(sic) Voss. ἀλλ᾽ οὐδὲ δέομαι ᾽γωγε Bentleius. | Scribendum ἀλλ᾽ 
οὐδὲ δέομ᾽ ἔγωγε. 


800 ANNOTA'C'IONES 


928. ἢ B.C.A. Voss. ἤτοι ἢ. Aug. Junt. 

Ἡρακλῆς ξενίζεται)] Proverbium est, ut scholiastes dicit et 
Suidas, de iis qui diu morantur. Hercules erat vorax; hinc 
diu morari videbantur, qui ei ccenaturo non statim afferrent 
dapes. Apud Euripidem in Alcestide Hercules hospitio Ad- 
meti excipitur, ubi servus, qui ei ministraverat, dicit v. 747. 
πολλοὺς μὲν ἤδη, κἀπὸ παντοίας χθονὸς, ξένους μολόντας οἷδ᾽ és 
᾿Αδμήτου δόμους, οἷς δεῖπνα προὔθηκ᾽- ἀλλὰ τοῦδ᾽ οὔπω ξένου κα- 
κίον᾽ ἐς τήνδ᾽ ἑστίαν ἐδεξάμην. deinde post duos versus: — οὔτι 
σωφρόνως ἐδέξατο τὰ προστυχόντα ξένια, συμφορὰν μαθὼν, ἀλλ᾽ εἴ 
τι μὴ φέροιμεν, ὥτρυνεν φέρειν. | Forte etiam data opera quan- 
doque morabantur, ut magis irritarent Herculem, et forte non- 
nulli aliquando spem ei fecerunt ccenze, deinde lupum hiantem 
deluserunt; unde risus materia comicis fuit Ἡρακλῆς τὸ δεῖπνον 
ἐξαπατώμενος, ut est in Vespis v. 60. Sic et iste Cinesias, qui 
misere exspectat et sperat concubitum, deludetur. BERG. 

929. Longe aliter, ac vulgo, personis distributa sunt quae 
sequuntur: nempe ut in duobus Regiis, binisque aliis codicibus 
quorum collationes Kusterus habuit. Eadem in Aug. lineolis 
indicata distinctio. —,S'urge, ait Myrrhina, wf cervical tibi sub- 
ponam. Verba ἅπαντα δῆτα interrogative cum ironia proferri 
possunt: omniane, queso? me tamen nondum. Vel affirma- 
tive: omnia sane, ut dicis. BRUNCK. 

930. δεῦρό νυν, ὦ χρύσιον) Sic ille in Acharn. v. 1201. ap- 
pellat meretriculas : φιλήσατόν με μαλθακῶς, ὦ χρυσίω. BERG. 
Conf. Jacobs. ad Antholog. Palat. vol. 3. p. 696. 

934. οὐ δέομαι γωγ᾽, ἀλλὰ] οὐ δέομαι. ἀλλὰ C. Voss. o) δέομαί 
y ἀλλὰ R. οὐ δέομαι δῆτ᾽ ἀλλὰ B. οὐδὲ δέομαι ἀλλὰ Voss. quae 
lectio proxime a vero abest. Scribendum enim cum Dobrzo 
οὐδὲ δέομαί γ᾽, ἀλλὰ — . 

936. ἅνθρωπος] Id est 7; ἄνθρωπος. | Libri ἄνθρωπος. 

940. ὦ Ζεῦ δέσποτα] Scriptor περὶ κωμῳδίας p. xiii. ed. Kust. 
ubi de facetiarum comicarum generibus exponit, ἕκτον, inquit, 
κατὰ ἐξαλλαγὴν, ὡς τὸ ὦ Βδεῦ δέσποτα ἀντὶ τοῦ ὦ Ζεῦ. | Quse ad 
hunc versum refert Bentleius parum probabiliter. 

941. δὴ] Scribendum νυν cum B.C.A. Voss. in quibus 
vv. 

943. εἰ μὴ] Vid. ad Eq. 186. 

γε B.A. Voss. et scholiasta. re C.R. Aug. Junt. 








AD LYSISTRATAM. 801 


944. Ῥόδιον] Apparet Rhodium unguentum vilius fuisse aliis 
unguentis. BERG. 

945. ἔα abr, à δαιμονία] ἔα αὔτ᾽ crasis inepta. Scribendum 
ἔασον, δαιμονία cum Reisigio in comment. crit. ad Soph. CEd. 
Col. p. 344. Similiter depravati fuerunt Sophoclis (Edip. 
Col. v. 1192. et Aristophanis Ran. v. 1243. 

946. πρῶτον] πρῶτος R. Aug. Junt. 

947. ἀλάβαστον C.R. Vulgo ἀλάβαστρον. 

948. à '(vpà, pro ὦ oi(vpá. .Ad vulgarem pronuntiandi mo- 
rem, qui Athenis obtinebat, referendum videtur, quod media 
hic in oi(vpós corripiatur, quod sane analogie repugnat, nec 
aliorum poetarum exemplis confirmari posse arbitror. Etymol. 
M. p. 620. l. 3. oi(vpós, τὸ (v μακρόν. In Daphnidis et puellae 
colloquio inter ''heocritea, ubi ediderunt: 

τὰν σαυτῶ φρένα τέρψον" ὀΐζυον οὐδὲν ἀρέσκει, 
Scaliger ὀϊζυρὸν contra prosodiam reponebat: nec scio an melius 
locum tueatur ὀΐζυον significatione transitiva. Ut autem ad ᾧ 
᾿ζυρὰ revertar, si unico in hoc loco reperissem, vitii suspectum 
mihi fuisset: sed recurrit Nub. 655. 
οὐ yàp, à (vp&, 
τούτων ἐπιθυμῷ μανθάνειν οὐδέν. 

quo in loco non raagis quam hic variant codd. BRUNCK. 

950. ὑπολύομαι γοῦν] Sic duo codd. In B. [et A.] ἀποδύομαι 
γοῦν. Supra bis dixit ἐκδύομαι. Supererat ut calceos exueret. 
Male vulgo divisim γ᾽ οὖν. BRUNCK. 

956. ταύτην] Scribendum ταυτηνὶ cum  Reisigio Conject. p. 
265. 

957. ποῦ Κυναλώπηξ] Sic ambo Regn (A. Voss.] et scholi- 
asta. Vulgo [et R.] χηναλώπηξ. Innuitur Philostratus, fa- 
mosus illius zetatis leno, cujus meminit comicus etiam Eq. 1069. 
BRUNCK. | 

958. μίσθωσόν μοι τὴν τίτθην] Sic. omnino legendum, quod e 
scholiaste discere poterant nuperi editores. In C. [et Voss.] 
lquido et emendate scriptum τὴν τίτθην. In B. [et A.] τὴν 
τίθην. Vulgo barbare τὴν κύστην. Aug. τὴν κύστιν, quod. sal- 
tem Graecum est. [rijv κύστην R.]. Coriaceum penem erectum 
manu tenens et ostendens Cinesias, tanquam si puellula. esset 
partu recenti edita, quaerit: Quomodo stam educabo ? ubi Cy- 
nalopez ? loca mihi mercede nutricem. Intelligebant ex alumni 


802 ANNO'TATIONES 


visu spectatores, et ex notissimo lenonis cognomine, quanam 
nutrice opus esset.  Facetum hoc et comicum est : quod antea 
legebatur, inficetum et absonum. — Nominis τίτθη veram scrip- 
turam hic locus ostendit : ut mendosa est in B. sic aliis in auc- 
toribus peccatum a librariis, quorum error fraudi fuit Scaligero, 
apud Ammonium p. 135. scribere jubenti 7407) pro τιτθὴ, cui 
morem non gessit Valckenarius noster BRUNCK. — Scripsi 
τιτθήν ὀξυτόνως. 

961. αἰαῖ] Libri αἱ αἴ vel ai at. 

962. δ᾽ ἂν] yap ἂν R. yàp ἢ Δ. Voss. yàp ἂν ἢ vulgo: quod 
revocandum. 

963. Alieno loco hic positum mihi videtur nomen yvy, 
quod librarius repetiit e v. 960. τείρει ψυχήν. | Ad institutam 
partium enumerationem non pertinet ψυχή. Scripserat, ni 
fallor, comicus, ποία ψωλή ; ποῖοι δ᾽ ὄρχεις -— de his non dicas, 
ὡς o) ξύμφορον. BRUNCK. 

964. ποῖος ἂν C. Voss. ποῖος δ᾽ ἂν hbri reliqui et schol. Ran. 
233. 

966. βινῶν) κινῶν R. Aug. Junt. 

ὄρθρους) ὄρθους R. V.1089. comparat Berglerus. 

967. ὦ Ζεῦ, δεινῶν ἀντισπασμῶν Sic distingui oportet. Ge- 
nitivi pendent a suppresso admirationis adverbio ὦ. Sic Nub. 
153: 3 ^ ^ ^ , ^ ^ 

ὦ Ζεῦ βασιλεῦ, τῆς λεπτότητος τῶν φρενῶν. 
Loquendi formam imitantur Latini. Plautus Most. 3, 3, 9. 
Di immortales, mercimoni lepidi ! 
BRUNCK. 

969. ἡ πανβδελυρὰ kai πανμυσαρὰ R. 

970. KIN.] xo. yvr. R. Voss. 

972. ὦ Ζεῦ Ζεῦ Brunckius. Libri ὦ Ζεῦ, à Ζεῦ. 

977. ἐς B.C.A. Voss. Vulgo εἰς. 

980. yepoía] γερωχία C.R. Aug. Voss. Junt. γερωσία B.A. 
** Laconice ἡ γερουσία, secundum usitatam in talibus consuetu- 
* dinem, dicebatur Γερωΐα, vel, digamma /Eolico interposito, 
** l'epoFía. Eo autem hoc in loco przetulerim l'epoFía, quoniam 
** editiones exhibent γερωχία. alias placuisset l'epota, quam for- 
* mam ad Hesychium illustravit Koenius p. 822. n. 16. hoc 
* ceteris Aristophanis congrueret. v. 1299. ἐκλιπῶα Móa v. 
* 1401. κλεῶα etc. in quibus ov in e mutato, c, vocalibus 











AD LYSISTRATAM. 808 


** interpositum, fuit ejectum." VALCKEN. in epist, ad Roe- 
verum p. 72. 

981. ἢ τοὶ Berglerus. "Vulgo ἤτοι. 

πρυτάνιες codices. πρυτάνεις Junt. 

μυσίξαι B.C.A. Voss. μυθίξαι R. Aug. Junt. μουσίξαι Valcke- 
narius. Conf. ad v. 94. 

982. εἶ πότερον B.C.A. Voss. εἶ τίς; πότερον R. Aug. 
Junt. 

KorícaXAos] Scripturam nominis Κονίσσαλος, quam habet 
Suidas, duplici ec, male pretuli. Codd. comici, Hesychius, 
auctor Etymol. M. alteram, qua impressorum librorum est, 
unico c, confirmant. Α κονίσω futuro verbi xozío, cujus penul- 
tima longa est, derivatur κονίσαλος, ut ab ife, ἴξαλος. Sic 
κονίποδες Conc. 848. antepenult. producta, ab eodem futuro 
xovíce. De nominis significatione vide Hesychii interpretes 
ad κονιορτόποδες et seq. aliquot glossas: confer Eustathium ad 


'IA. y. p. 373. BRUNCK. 

983. kápv£] Sic Regii [A. Voss.]: vulgo κήρυξ. Suidas: κυρ- 
cárte, νεανία, ἔφηβε. ἢ εὐτελέστατε. κυρσὸς yàp, εὐτελὲς λάχανον. 
᾿ κυρσανίους δὲ καλοῦσιν οἱ Λάκωνες τὰ μειράκια, καὶ τοὺς εὐτελεῖς 
ἀνθρώπους. Confer Hesychii interpretes ad κυρσάνιοι. 
BRUNCK. Scribendum xápv£. κυρσάνεις R. a pr. m. κυρσάνειε 
a m. rec. 

986. éyóvya] Sic ambo Regi. In Aug. éyóvye: at infra 
g9o. recte habet éyórya, ut iterum Regii. Utroque in loco 
impressi éyóya. BRUNCK. ἐγών ya A. utrobique. ἐγῶνγα Voss. 
utrobique. ἔγωνγε R. 

988. παλεόρ ya] Legebatur παλαιόρ ya. Hoc zaAeóp potius 
scribendum esse ostendi ad Euripidis Electr. v. 497. in praeefa- 


tione ad poetas scenicos et in ''hesauro Stephani vol. 2. p. 579. 
£o$ 
πάλαι ὄργα R. Aug. Junt. zaAe ya Voss. in textu et in lemmate 


scholii. παλεός γα B.A. παλεολόγα C, quod prope abest ab scrip- 
tura codicis Vossiani. zaAeós legit scholiasta, ineptam commentus 
etymologiam, παλεός : ὥσπερ τὸ πήγανον ἔνιοι ἀφαιρέσει τοῦ π 
ἤγανον λέγουσιν, οὕτως ἐνταῦθα κατὰ τὸ ἐναντίον πλεονάζει τὸ π. 
ἠλεὸς, ἀλεὸς, παλεός. τουτέστι λῆρος καὶ μάταιος. Suidas, IIa- 
λεός : ὁ σκώπτης. τίθεται καὶ ἐπὶ τοῦ ἄφρονος. Hesychius, 
Παλαιόρ: μωρός. 


804 ANNOTATIONES 


989. ὥνθρωπος] Libri ἄνθρωπος. Correxit Toupius Emend. 
vol. 1. p. 140. 

990. πλαδδίη) πλαδδείη Δ. Voss. Conf. v. 171. 

991. τοδί] Scholiasta, τὸ αἰδοῖον δείκνυσι. et ad αὕτη v. seq. 
idem, xai ὁ ᾿Αθηναῖος δείκνυσιν αὑτοῦ τὸ αἰδοῖον. 

992. σκυτάλη] σκυτάλα R. 

993. εἰδότα με] Praestat εἰδότ᾽ ἐμὲ scribi cum Porsono. 

995. πᾶα] Scholiasta, οὕτως Ηρωδιανὸς ἐν τῷ περὶ παθῶν. 
Vid. Valcken. ad 'T'heocriti Adoniaz. p. 274. πᾶσα A. 

996. IIeAAávas] Meretricem fuisse ait.scholiasta. Quse for- 
tasse ipsius conjectura est. 

997. ἐνέπεσεν] ἔπεσεν R. Aug. Junt. 

998. ἀπὸ IIavós] Qui libidinosus est et ἐρωτικός. Conf. 912. 
BERG. 

ἄρχε Hermannus de emend. rat. gramm. p. 46. | Legebatur 
ἀρχά. 

999. δ᾽ ἄλλαι Scribendum τἄλλαι cum Elmsleio. ἔπειτ᾽ ἄλλαι 
Voss. ἔπειτα ἄλλαι Δ. 

κατὰ R. Aug. Vulgo κατὰ τάν. 

1000. ázep] αἵπερ R. | Eadem scripturze diversitas v. 84. et 
1003. 

ὑσπλαγίδος B.C.A. Voss. ὑσπλατίδος vel ὑσπλάτιδος ἢ. Aug. 
Junt. Vide Pierson. ad Moer. p. 376. 

1001. ἀπήλαον) ἀπήλων Voss. ἀπήλασαν A. 

1002. μογίομες] μογέομες Β.Δ. Sic apud. Plut. V. Alcib. c. 
28. libri alii ἀπορίομες, alii ἀπορέομες. | 

1003. λυχνοφορίοντες] λυχνοφορέοντες B.A. ““ Solent autem 
* j]li, qui lychnos gerunt in vento, se incurvare, ne exstinguan- 
* tur. Sic et isti incurvi incedunt, ne, nervo ipsis rigente et 
** prominente, derideantur, a quibus videntur. Hsec prs;eeunte 
** scholiaste et Suida." BERG. 

ἀποκεκύφαμες) ἀποκεκύφαμεν Suidas in ἢ. v. Seribendum 
ἐπικεκύφαμες cum Reiskio. 

1004. σιγῆν] Legebatur θιγῆν. σιγεῖν C. σίγειν B.A. Voss. 

1005. ἐῶντι] ἐᾶντι Elmsleius ad Acharn. 913. 

πρὶν ἅπαντες] πρίν γ᾽ ἅπαντες B.C. Aug. A. Voss. Scriben- 
dum πρίν χ᾽ ἅπαντες cum Elmsleio ad Acharn. 176. et Eurip. 
Med. p. 119. 

1006. ποιησώμεσθα B. Vulgo ποιησόμεσθα, quod om. C. 














AD LYSISTRATAM. 805 


1007. Huic versui praefixa persona in impressis ᾿Αθηναῖος. 
Recte in B. Πρόβουλος. BRUNCK. 

1009. φράζε περὶ] φράσον περὶ τῶν B.A. 

1010. ἀποπέμπειν C. Vat. Voss. πέμπειν B.A.R. Junt. 

1013. πωτάομαι] ποτάομαι Voss. 

zavrü Bentleius. Libri πάντα. 

1014. TEPONTON] o» R. hic et infra. 

1016. σὺ addidit Bentleius. 

IOI7. coi βέβαιον ἔμ᾽ ἔχειν φίλην] σὺ, βεβαίαν νῦν μ᾽ ἔχειν 
φίλην vulgo. σὺ βεβαίαν μ᾽ ἔχειν φίλην C. Voss. σὺ βεβαίαν μ᾽ 
ἔχων φίλην R. Aug. Junt. σοι βεβαίαν μ᾽ ἔχειν φίλην B.A. 

1ΟΙ9. νυνὶ δ᾽ οὔ σε Kusterus. νῦν δ᾽ οὔ σε R. Aug. Junt. νῦν 
δ᾽ οὖν οὔ σε B.C.A. Voss. 

1020. ópà] Scribendum ὅρα cum Dobrzo. 

1025. κἄν) Scribendum cum Dobrzo κεἴ: nisi κἂν pro κἂν εἴ 
dictum sit. 

με μὴ Florens Christianus. | Libri μή με. 

'"Aózeis Florens Christianus. λυπεῖς C. Vulgo λυπῇς. 

κἂν B.C.A. Voss. γ᾽ ἂν R. Aug. Junt. 

τὸ θηρίον] Culex est, ut in sequentibus patet. BERG. 

1027. δακτύλιος] ὁ δακτύλιος R. Aug. Junt. 

δακτύλιος] Est quidem δακτύλιος annulus ; sed hic alludit 
tantum ad verbum δάκνειν, quia culex δάκνει τὸν ὀφθαλμόν, ut 
ipse statim post dicit. δ Πα multa sunt apud comicum nos- 
trum. Scholiastes non placet, qui dicit: δίδωσιν αὐτῇ δακτύλιον, 
ἵνα ἐξενέγκῃ τὴν ἐμπίδα τοῦ ὀφθαλμοῦ. BERG. — Recte hzc in- 
terpretari scholiastam, ex proximis verbis ἐκσκάλευσον αὐτό, 
sine copula adjectis, apparet. 

1028. ἐκσκάλευσον] ἐκσάλευσον R. Aug. Junt. 

ἀφελοῦσα] ἐξελοῦσα B.A. 

1030. δύσκολος Brunckius. δύσκολός γ᾽ libri. 

1032. Τρικορυσία] Pagus Atticze "T'ricorythus, ubi apparet 
magnos fuisse culices. BERG. 

1034. Hic desinit Voss. 

1035. καίτοι Florens Christianus. | Libri καίτοι ye. 

1036. μὴ φιλήσῃς C.R. Aug. μὴ φίλησον Junt. οὐ φιλήσεις 
Β.Δ. 

1037. ὥρασ᾽] Scribebatur ὥρας. — Vid. ad v. 391. 

1039. οὔτε σὺν πανωλέθροισιν etc.] Exstant in eam sententiam 


36 


806 ANNO'TA'TIONES 


Susarionis veteris comici versus, in scholiis olim laudati, sed 
quorum particula tantum in iis hodie legitur. Eos adponam 
ex Bentleii dissertatione Phalaridea de origine comoedize : 

'"Akobere λεώς" Σουσαρίων λέγει ταδὶ, 

υἱὸς Φιλίνου Μεγαρόθεν Τριποδίσκιος. 

κακὸν γυναῖκες" ἀλλ᾽ ὅμως, ὦ δημόται, 

οὐκ ἔστιν οἰκεῖν οἰκίαν ἄνευ κακοῦ. 

καὶ γὰρ τὸ γῆμαι, καὶ τὸ μὴ γῆμαι κακόν. 
BRUNCK. Strabo 14. p. 659. ἐπαινοῦσι γοῦν τοῦτο τοῦ ὙὝβρέου, 
ὅπερ δημηγορῶν ἐπὶ τελευτῆς εἶπεν, Εὐθύδημε, κακὸν εἶ τῆς πο- 
λεως ἀναγκαῖον" οὔτε γὰρ μετὰ σοῦ δυνάμεθα ζῆν οὔτ᾽ ἄνευ σοῦ. 

1040. Hzc cum sequentibus choro mulierum tribuebantur. 
Correctum ex R. 

1044. οὐδεέν Aug. οὐδὲ ἐν B.C.R.A. οὐδὲν vulgo.  Perrara 
sunt formze trisyllabae exempla apud veteris comoedize. poetas, 
quae Elmsleius collegit in censura Hecubz a Porsono editze in 
Edinburgh Review vol. 19. p. 76. 

1053. ὡς (ὡς delevit Hermannus) πόλλ᾽ ἔσω ᾽στι ex Florentis 
Christiani conjectura legitur. Editio Juntina et fortasse co- 
dices πολλ᾽ ἐσῶστιν. πολλὰ cà ᾽στι corrigebat Reisigius Con- 
ject. p. 317. recte, nisi totum hoe ὡς πόλλ᾽ ἔσω ᾽στὶ supplemen- 
tum grammatici est, lacunam explentis. 

1054. βαλάντια] βαλλάντια R. Junt. 

1057. ἀποδῷ B.C.A. ἀποδιδῷ R. Aug. Junt. 

1060. κἄστιν ἔτνος] Scribendum κἄστιν ἔτ᾽ ἔτνος cum Reisigio 
Conject. p. 114. 

1062. ὡς] ὥστε B.C.A. 

«pé Bentleius. Libri κρέα. 

1063. ἔδεσθ᾽ Reisigius in apperidice ad Nubes p. 32. Lege- 
batur ἕξεσθ᾽. 

1066. AeXovuévovs] Similis invitationis formula Av. 131. 
BERG. 

1071. ὡς Elmsleius. Libri ἴσως δ᾽. 

ἡ θύρα κεκλείσεται) Praeter exspectationem ; jam enim omnes 
putabant, se laute coenaturos: sed ecce janua erit clausa. Sic 
inferius quum omnes Lysistrata ad se vocasset, ut auferrent 
quaecunque vellent, ad extremum dicit: ὄψεται δ᾽ οὐδὲν σκοπῶν, 
εἰ μή τις ὑμῶν ὀξύτερον ἐμοῦ βλέπει. et iterum paulo post: πρὸς 
μέν τοι τὴν θύραν προαγορεύω μὴ βαδίζειν τὴν ἐμὴν, ἀλλ᾽ εὐλα- 

















AD LYSISTRATAM. 807 


βεῖσθαι τὴν κύνα. Vide in Eccles. v. 1141. BERG. Scriben- 
, dum κεκλήσεται. 

1073. χοιροκομεῖον] Duplex fertur hujus vocis interpretatio. 
Vel enim est zárraAos ἐν à δεσμεύοντες τοὺς χοίρους τρέφουσι: 
vel πλεκτὸν ἀγγεῖον, ἐν ᾧ τοὺς νέους ἔτρεφον χοίρους περιδήσαν- 
τες. Utramque e scholiaste habet Suidas. Prior placuit Biseto 
aliisque, argutias quserentibus in adlusione ad muliebre puden- - 
: dum, quod etiam indigetatur nomine χοῖρος, et ad caudam sa- 
lacem, qua zárraAos appellatur. Sed nugse sunt. Si quos 
domi saginabant porcellos, eos paxillo adligabant, putasne pax- 
illum illum tam diversum fuisse ab aliis, quibus in humum de- 
pactis quzevis animalia adligari poterant, ut peculiari nomine 
insigniri debuerit? χοιροκομεῖον hic idem prorsus est, quod 
Vesp. 844. scilicet hara e vimine texta et plicatilis, qua, duabus 
extremitatibus ad parietem adnexis, circeumsepiebatur spatium 
quoddam, intra quod conclusi saginabantur porcelh. Qui vo- 
cem hanc exponunt doctissimi grammatici Pollux et Hesychius 
pa«illi nullam mentionem faciunt. Ille 10, 159. καὶ xotporpo- 
φεῖον δὲ, ἐν ᾧ χοῖροι τρέφονται, ὡς Εὔπολις καὶ Φρύνιχος ἐν Ποα- 
στρίαις" τὸ δ᾽ αὐτὸ καὶ χοιροκομεῖον ἐν ᾿Αριστοφάνους Λυσιστράτῃ. 
Hic, χοιροκομεῖον, λεπτόν τι πλεκτὸν, ὡς ὀρνιθοτροφεῖον. Istius- 
modi quidpiam vas textile circa coxas habere videbantur Spar- 
tani legati, quia, ut ait Suidas, veniebant ἐγκεκολπωμένα τὰ 
ἱμάτια ἔχοντες, quae verba male Kusterus accepit, scilicet pro- 
minente ex adversa parte vestis sinu, idque propter τὴν τοῦ 
αἰδοίου τάσιν. — Verti itaque debuit: adveniunt tanquam  suile 
vimineum circa, femora adligatum habentes. | Altera expositio 
ridiculum est grammaticorum commentum. Quidni etiam 
paxillos memorant singulis animalibus ligandis aptos, kvroxo- 
μεῖον, àpvokop.etov, πωλοκομεῖον, ὀνοκομεῖον ἢ Quidni ὀρνιθοκο- 
μεῖον paaillum avi ligando aptum ? Anne nomen instrumenti 
domestici vilis et quotidiani usus modo vas vimineum signifi. 
cabit, modo pacillum? In Juntina et priore Basileensi male 
legitur ἔχοντας, ut in Aug. [et R.J. Mendam sustulerat jam 
prior Veneta. Bene Regii [et A.] ἔχοντες, quod Kusterus e 
Suida in χοιροκομεῖον reponere poterat. BRUNCK. 

1074. πρῶτα μέν μοι χαίρετε] Elegans est lectio cod. Aug. 
[et R.]. Inepte vulgo μέντοι.  Venustam habet ἔμφασιν istud 
μοι, quod abundare videtur. Sic supra 125. τί μοι peraorpé- 

882 


808 | ANNOTATIONES 


$eo0e; τί μοι μυᾶτε ; 707. τί μοι σκυθρωπὸς ἐξελήλυθας δόμων ; 
BRUNCK. 

1076. δεῖ] δή R. Aug. 

1080. σέλει ---- ἐχσὼν Vat. θέλει ---- ἐλθὼν R. Junt. 

1081. ἁμὲν Brunckius. ἁμῖν vulgo. 

1085. ἀσκητικὸν] Vide Kusterum ad Suidam hac voce. 
BRUNCK. 

1088. νόσῳ] Scribendum νόσος cum Reisigio Conject. p. 180. 
Sic v. 1167. ἕτερόν γ᾽ ἀπαιτεῖτ᾽ ἀντὶ τούτου χωρίον, non χωρίου. 
In initio versus αὕτη malim quam χαὔτη. 

1090. δρῶντες] Vid. ad v. 1165. 

1094. ἑρμοκοπιδῶν} Mutilationem Hermarum sive statuarum 
Mercurii, quze nota est vel ex Cornelio Nepote in Alcibiade, 
contigisse quatuor annis ante tempus hujus comoedize dicit scho- 
liastes. Sciendum autem est Mercurium effingi solitum cum 
magno et arrecto pene. Scholiastes hic in Lysistrata ad v. 1081. 
ὁ Ἑρμῆς Πριαπῶδες ἔχει τὸ αἰδοῖον, kal ἐντέταται μεγάλως. Νο- 
tum autem est Priapo luculentam fuisse mentulam. Herodotus 
in Euterpe de statuis Mercurii: τοῦ δὲ "Epuéo rà ἀγάλματα 
ὀρθὰ ἔχειν τὰ αἰδοῖα ποιεῦντες, οὐκ ἀπ᾿ Αἰγυπτίων μεμαθήκασιν, 
ἀλλ᾽ ἀπὸ Πελασγῶν πρῶτοι μὲν Ἑλλήνων ἁπάντων ᾿Αθηναῖοι πα- 
ραλαβόντες. Dicit ergo apud comicum hic chorus Spartanis 
magnas mentulas habentibus, ut sibi caveant ab illis, qui Mer- 
curialibus statuis omnes partes eminentes detruncaverant, ne 
forte et ipsis mentulee detruncentur; quia nempe haberi pos- 
sint pro Mercurii statuis; ac proinde verendum esse, ne idem 
etiam patiantur. BERG. Alludit ad. notissimam in historia 
Attica Hermarum mutilationem, de qua videndus Thucydides 
6, 27. et ad eum Dukerus. BRUNCK. 

1096. γε] Scribendum ya cum Reisigio Conject. p. 253. 

τὸ ἔσθος) τόδ᾽ ἔσθος Bentleius, non animadverso digammi 
usu, de quo satis constat exemplis Homericis. Frequens hujus 
literze usus fuit in Epicharmi poesi. 

ἀμβαλώμεθα Brunckius. Libri ἐμβαλώμεθα. 

1098. — 1236. om. B.C.A. In C. quinque paginze vacuze. 

1098. πολυχαρίδα non intelligitur quomodo ὁ productodici potu- 
erit. Seribendum igitur cum Bentleio πουλυχαρίδα hic et v.1242. 

δεινά τὰν ἐπεπόνθεμες Elmsleius ad Acharn 323. Legebatur 
δεινά γ᾽ αὖ πεπόνθαμες. 

















AD LYSISTRATAM. 809 


1099. εἶδον Brunckius. Libri ἴδον. 

ἀμὲ τὥνδρες Elmsleius ad Acharn. 755. Legebatur ἁμὲς ἄνδρες. 

ἀναπεφλασμένως] ἀναπεφασμένως R. Junt.  Correctum in 
editione Farrei. 

1105. τὸν Λυσίστρατον) Non tam ad personam respicit, quam 
ad significationem vocis. Cupiunt enim habere, qui conten- 
tiones inter Graecos et bella dissolvat. Idem animadvertendum 
de nomine Lysistrate. BERG. 

1109. Excidit librarii culpa nomen aliquod adjectivum : nam 
versus toto pede mutilus est. BRUNCK. 

1113. μὴ ᾿κπεφωμένους R. | Legebatur μὴ πεφωμένους.. 

1114. ἡ Διαλλαγή] Per prosopoposiam introducit Diallagen 
i.e. Pacem. Sicin Acharn. v. 986. et seqq. quidam alloquitur τὴν 
διαλλαγὴν tanquam puellam formosam et amabilem. Et in 
Equit. 1383. τὰς σπονδὰς, qua voce etiam pax significatur : δεῦρ᾽ 
ἴθ᾽ ai σπονδαί. BERG. 

1117. ἅνδρες] Libri ἄνδρες. 

1110. σάθης] Hesychius, σάθη: rà ἀνδρεῖα ἀναγκαῖα. Ad 
quam glossam vide interpretes. BRUNCK. 

1124. rots] μοῦσα Suidas in μουσωθῆναι, per errorem ex. με- 
μούσωμαι ortum v. 1127. 

1125. αὐτὴ δ᾽ ἐμαυτῆς ov κακῶς γνώμης ἔχω] Versum ex Me- 
lanippa Euripidis sumptum esse ait scholiasta: nisi annotatio 
ejus ad prszecedentem potius versum est referenda vel ad se- 
quentia verba, quae ipsa quoque sermonis tragici similitudinem 
habent. 

1129. ye Bothius. τε libri et Suidas in xéprigos. τ᾽ ἐκ Reisk- 
ius. ἐκ Brunckius. 

xépriBos] χερνίβος R. 

1130. βωμοὺς περιρραίνοντες, ὥσπερ ξυγγενεῖς] Scholiasta, ὅλος 
ὁ ἴαμβος λέλεκται ἐξ ᾿Ερεχθέως (Euripidis). 

1133. στρατεύμασιν Reiskius. Libri στρατεύματι. 

1135. δεῦρ᾽ ἀεὶ] De formula δεῦρ᾽ ἀεὶ, significante ἕως To 
δεῦρο, vide Valckenar. ad Eurip. Phoen. p. 413. BRUNCK. 
Et Porson. ad Orest. 1679. 

1138. Περικλείδας) In Aug. Περικλείδησα. | Emendationem 
in veteri exemplari adscriptam male accepit librarius: a pro ἢ 
reponi debuit, Περικλείδας, quae Laconica nominis est forma. 
Plutarchus in Cimone p. 489.: πέμπουσιν οὖν οἱ Λακεδαιμόνιοι 


3.9 3 


810 ANNOTA'TIONES 


Περικλείδαν εἰς ᾿Αθήνας, δεόμενοι βοηθεῖν, ὅν φησι κωμῳδῶν ' Api- 
στοφάνης, καθεζόμενον ἐπὶ τοῖς βωμοῖς ὠχρὸν ἐν φοινικίδι στρατιὰν 
ἀπαιτεῖν. BRUNCK. 

1141. Μεσσήνη] Apparet ex hoc versu, vitiosam esse quam 
librarii alibi non raro intulerunt scripturam Μεσήνη. 

ἡ Μεσσήνη] Id est, ipsi Messena. Sunt autem Hilotes, qui 
rebellarunt contra Lacedsemonios, et in Ithomen se receperunt, 
ubi eos diu frustra oppugnarunt Lacedaemonii cum sociis. 
Vide Thucydidem r, 101. et Plutarchum in Cimone. BERG. 

1142. χὠ θεὸς σείων ἅμα] Eodem tempore ingenti terree motu 
Sparta est concussa, cujus aliquoties meminit Thucydides. In- 
telligitur autem per θεὸν Neptunus, quem causam putabant 
terree motuum. In Acharn, 509. καὐτὸς ὁ Ποσειδῶν, οὑπὶ Ται- 
νάρῳ θεὸς σείσας ἅπασιν ἐμβάλοι τὰς οἰκίας. BERG. 

1144. Κίμων] 'Thucydides 1, 102. Λακεδαιμόνιοι δὲ, ὡς αὐτοῖς 
πρὸς τοὺς ἐν ᾿Ιθώμῃ ἐμηκύνετο ὁ πόλεμος, ἄλλους τε ἐπεκαλέσαντο 
ξυμμάχους, καὶ ᾿Αθηναίους. oi δ᾽ ἦλθον Κίμωνος στρατηγοῦντος 
πλήθει οὐκ ὀλίγῳ. | Ceterum ut hic Lysistrata in memoriam re- 
vocat Lacedsemoniis hoc Atheniensium beneficium, ita apud 
Thucydidem libro 3, 54. Plateenses, qui eodem illo tempore 
opem tulerant Lacedsemoniis, illius beneficii memores eos esse 
jubent. BERG. 

1148. ἀδικίομες Legebatur ἀδικοῦμες. ἀδικιοῦμες ἢ. Hoc 
est ἀδικίομες, ut μογίομες v. 1002. De numeris hujus versus 
vid. ad Acharn. 47. 

ἄφατος] ἄφατον Bentleius. Recte. Sic ἄφατον ὡς φρόνιμος 
Αν. 427. 

ὡς Bentleius. Legebatur καί. à 

1149. ote] Lego μ᾽ οἴει; Putasne me vos Athenienses sine 
reprehensione dimissuram? DOBRJ/EUS. Recte. 

1150. ἴσθ᾽ R. Aug. Vulgo οἶσθ᾽. 

1151. κατωνάκας] Vestem servilem et minus decoram, cui in 
inferiore parte assuta erat pellis. Apud Athenzeum 6. p. 27r. 
servi commemorantur κατωνακοφόροι. BERG. Conf. Eccles. 
724. 

ἐλθόντες] ἐλθόντας R. 

1152. Θετταλῶν] '"Thessalos in societatem. adsciverant Pisis- 
tratidae. Herodotus 5, 63. οἱ δὲ Πεισιστρατίδαι προπυνθανόμενοι 
ταῦτα, ἐπεκαλέοντο ἐκ Θετταλίης ἐπικουρίην. ἐπεποίητο γάρ σφι 








AD LYSISTRATAM. 811 


συμμαχίη πρὸς αὐτούς. Θετταλοὶ δέ σφι δεομένοισι ἀπέπεμψαν 
κοινῇ γνώμῃ χρεώμενοι χιλίην τε ἵππον, καὶ τὸν βασιλῆα τὸν σφέ- 
τέρον Κινέην. Μιβογιηΐ autem tunc Lacedaemonii contra Pi- 
sistratidas, primo quidem .Anchimolium cum navibus, qui vic- 
tus est et periit: deinde Cleomenem regem suum, qui Pisistra- 
tidas excedere ex arce et Athenis coegit, ut ibidem tradit He- 
rodotus. BERG. 

1153. ἑταίρους Suidas in κατωνάκαι. — Libri ἑτέρους. 

"Imzíov].Libri izzíovs. Correctum ex Suida, ubi librorum 
sunt varietates ἱππία ἱππίαν ἱππείαν, Gaisfordius “Ἱππίᾳ posuit. 
Ἱππία pro Ἱππίου scriptum videtur, ut Βρασίδα pro Βρασίδου 
apud eundem grammaticum: vid. ad Pac. 640. 

1154. ξυνεκμαχοῦντες ἢ. Aug. | Vulgo συνεκμαχοῦντες. 

1159. γε] Legebatur τε. 

1162. λῶμες Bentleius. Libri λώμεσθ᾽. 

1163. ἀποδόμεν Brunckius. Libri ἀποδῶμεν. 

1164. ἅσπερ Berglerus. Libri ὥσπερ. 

δεόμεθα Elmsleius. .Scribebatur δεόμεσθα. 

BAwurroues] Restituenda est Laconica forma, a lhbrariis 
obliterata, βλιμάδδομες. .. Ut supra 82. γυμνάδδομαι pro γυμνά- 
ζομαι: 94. μύσσιδδε pro μύθιζε: 1302. ψιάδδοντι pro. ψιάζοντι : 
1313. θυρσάδδω et παίδδω pro θυρσάζω et παίζω : ita hoc loco a 
βλιμάζω, βλιμάδδω, βλιμάδδομες. Communis forma occurrit 
Av. 530. oi δ᾽: ὠνοῦνται βλιμάζοντες. BRUNCK. — Recepi βλι- 
μάδδομες. 

1165. Ποσειδῷ] ποσιδῷ R. 

τοῦτο μέν γ᾽ οὐ δράσετε] Id est οὐκ ἀποδοθήσεται ὑμῖν ἡ Πύλος. 
Similiter δρᾶν non ad actionem, sed ad πάθος refertur v. 1090. 
De quo dixit Heindorfius ad Platonis Sophist. p. 403. 

1167. τούτου] τούτου τοῦ R. 

χωρίον Bentleius. ... Libri χωρίου. | Conf. v. 1088. 

1168. Hunc locum docte explicuit Palmerius, pro ea qua 
erat historie .et geographie. peritia. | Quid autem 'Exuvoós, 
Μηλιεὺς κόλπος, et rà Μεγαρικὰ σκέλη, ad aliam. deflexa signifi- 
cationem, innuant, nemo non intelligit. BRUNCK. — Ea loca 
repetunt Athenienses, quse in. possessionem Laconum vel socio- 
rum venerant antea, sed diversis temporibus. Nam Megarica 
crura, que repetunt, destructa fuerant a Megarensibus jam a 
belli Peloponnesiaci. anno primo, ut Thucyd. libro 4. | Urbes 


364 


812 ANNOTATIONES 


vero ad sinum Meliensem in Lacedaemoniorum redactse sunt 
potestatem ab Agide Decelia profecto hieme anni 19, quae sub- 
secuta est cladem in Sicilia acceptam, ut idem "Thucydides 11- 
bro8. Et de Echinunte quidem nihil 'Thucydides nominatim ; 
tamen ad idem tempus referri debet Echinuntis occupatio, et 
intelligi fuisse fructum ejus expeditionis, quam in CEteos et 
Meliensis sinus habitatores fecerat Agis ; et ex hoc loco comple- 
mentum fieri potest historize Thucydidis, qui de Echinunte ta- 
cuit. Unum me torsit hoc loco, quod nullam mentionem faciat 
de Decelia, qua illos ita male vexabat. Sed eum scrupulum 
posterior exemit cogitatio. Nam ea potissimum loca repetunt 
Athenienses, quz erant ad maris imperium opportuna, quippe id 
affectantes: Decelia vero pace facta prorsus inutilis fuisset La- 
cedaemoniis; erat enim munimentum tantum, non civitas, id- 
que mediterraneum. PALMER. 

1171. λυσσάνιε] Scribendum λισσάνιε, quod monuit Is. Vos- 
sius ad glossam Hesychii λισσάνιος : ἀγαθός. Λάκωνες. | Voca- 
tivum in eadem glossa posuit Photius p. 225, 9. haud dubie ex 
versu Aristophanis. 

1172. σκελοῖν] τοῖν σκελοῖν Bentleius. 

1174. πρῷ Bisetus sive ex sua sive antiquioris editoris conjec- 
tura. Libri πρῶτα. 

1175. ἐπὴν] Hac forma particulae, non ἐπὰν, usi esse viden- 
tur Attici. Vid. L. Dindorfium ad Xenoph. Cyrop. 3, 2, 6. 

1189. De hoc carmine chori scholiasta, ἀποκοπή ἐστι τοῦ ἄλλον 
χοροῦ, ὡς παρ᾽ Εὐπόλιδι ἐν KóAa£. 

1190. χρυσίων] χρυσίδων Brunckius. 

ἐστί μοι] ἐστὶν ἐμοὶ libri. ἔστ᾽ ἐμοί Bentleius. 

1200. τοὺς ῥύπους) Pollux 10, 59. Οὐ μὴν ἀγνοητέον, ὅτι τὸν 
ἐπιτήδειον εἰς τὸ κατασημαίνεσθαι κηρὸν οἱ παλαιοὶ ῥύπον ὠνόμα- 
(ov καὶ ῥύπους, ὡς ἐν Λυσιστράτῃ ᾿Αριστοφάνης" Καὶ μηδὲν οὕ- 
res εὖ σεσημάνθαι, τὸ μὴ οὐχὶ τοὺς ῥύπους àvaomáca.  MHesy- 
chius, ῥύπος. ῥύπον ᾿Αττικοὶ τὸν εἰς τὰς σφραγῖδας κηρὸν λέγουσι. 
BRUNCK. Adde Photium p. 492, 11. 

1201. χἄττ᾽ ἂν ἔνδον Bothius. Libri xà τ᾽ ἔνδον. 

1212. οὑμὸς αὐτοῖς Bentleius. αὐτοῖς οὑμὸς libri, 

1215. εὐλαβεῖσθαι τὴν κύνα] Confer Plauti interpretes ad 
Mostell. 4, 2, 162. BRUNCK. 

1216. — 1220. Ad versus hos, ab interpretibus parum in- 














AD LYSISTRATAM. 818 


tellectos, rectius explicandos utilissimse sunt annotationes scho- 
laste codicis Ravennatis, ad v. 1216. ἐπικωμάζει λαμπάδα ἔχων. 
δεῖ δὲ νοεῖν ὅτι πρὸς τὴν θυρωρὸν λέγει. 1218. φορτικὸν μέν ἐστιν 
εἰσελθεῖν εἰς τὴν σκηνὴν μετὰ λαμπάδος καὶ καταφλέξαι τινὰ, εἰ δὲ 
βούλεσθε, ὦ θεαταὶ, καὶ τοῦτο ποιήσομεν προσχαριζόμενοι ὑμῖν. 
1219. τὸ πράγμα, τὸ ὑμᾶς καῦσαι, ὑμῖν τοῖς θεαταῖς τελειώσομεν 
τὸ δρᾶμα. Ex quibus colligi potest sic haec esse inter loquentes 
distribuenda, ' Ay. ἄνοιγε τὴν θύραν σύ. Ovp. παραχωρεῖν θέλεις ; 
'Ay. ὑμεῖς τί κάθησθε; μῶν ἐγὼ τῇ λαμπάδι ὑμᾶς κατακαύσω ; 
φορτικὸν τὸ χωρίον οὐκ (fort. κοὐκ) ἂν ποιήσαιμ᾽" εἰ δὲ πάνυ δεῖ 
τοῦτο δρᾶν, ὑμῖν χαρίσασθαι, προσταλαιπωρήσομεν. ἤΛλλος τὶς 
τῶν ἀγοραίων : χἠμεῖς γε μετὰ σοῦ ξυνταλαιπωρήσομεν. Versus 
1216. — 1220. vulgo θεράποντι tribuuntur, 1221. choro: quod 
Brunckius, quamvis sibi ipse non satisfaciens, ita mutavit ut in 
editione mea legitur. 

1216. θύραν, παραχωρεῖν οὐ Scaligeri conjectura est. Libri 
θύραν. οὐ παραχωρεῖν. Veram scripturam restituit Bentleius 
θύραν σύ. Oe. παραχωρεῖν ----. 

1217. τῇ λαμπάδι ὑμᾶς κατακαύσω] Similiter minatur Philo- 
cleo Vesp. 1339. οἷον εἰ μὴ ᾽ρρήσεθ᾽, ὑμᾶς, ὦ πονηροὶ, ταυτῃὶ τῇ 
δᾳδὲ φρυκτοὺς σκευάσω. 

1220. χαρίζεσθαι, ταλαιπωρήσομεν] Sic legitur ex. conjectura 
Florentis Christian. Libri χαρίζεσθαι, προσταλαιπωρήσομεν. 
Scribendum cum Bentleio χαρίσασθαι προσταλαιπωρήσομεν. 

1222. κωκύσεσθέ R. Aug. κωκύσετε Junt. 

1225. ξυμπόσιον Bruncki editio. Revocandum συμπόσιον, 
quod. habent R. Junt. 

1228. ὁτιὴ Bentleius. | Libri ὅτι. 

1230. πανταχοῦ] Scribendum πανταχοῖ cum Brunckio. Conf. 
ad Vesp. 1188. 

1237. Τελαμῶνος} Intelhgit scolon, carmen conviviale de 
Ajace Telamonis filio, cujus initium refert scholiastes: exstat 
autem apud Athenzeum p. 695. BERG. 

Κλειταγόρας ἄδειν δέον] Cltagora fuit poetria; vide Vespas 
1246. Apparet autem pro scolüs cantari solita in conviviis 
ejus carmina: quorum materiam verosimile est non fuisse de 
bello et viris bellicosis. BERG. 

1238. ἐπῃνέσαμεν àv] Laudabamus, inquit, etsi quis absurda 
caneret in nostro convivio ; iam pacifici eramus. Est autem 


814 ANNOTA'TIONES 


absurdum in convivio, quod propter pacem. modo initam erat 
institutum, cantare carmina de bello, aut bellicosis viris; quale 
est illud de T'elamonis filio ; et non potius carmen aliquod Cli- 
tagore femins a bello abhorrentis. Unde in Pace v. 1270. 
quum puer instante jam convivio caneret de armatis juvenibus, 
alter eum objurgans dicit: παῦσαι ὁπλοτέρους dev, kal ταῦτ᾽, ὦ 
τρισκακόδαιμον, εἰρήνης y οὔσης" ἀμαθές y «t kal karáparor. 
BERG. 

1239. GEPAIION]: Om. R. Junt.: addidit editio Farrei. 
** Recte quidem, quod ad priores duos attinet; loquitur enim 
“6 ille servus janitor de iis, qui ingredi ad convivium volebant. 
* Vide supra ad v. 1216. Sed tertium versum [id est 1241.] 
* illi debent pronuntiare, qui ingredi volebant." BERG. 

1241. Hsec, ut dixi, ab iis debent pronuntiari, qui intrare 
volebant et quos abegerat; dicunt enim, postquam vident con- 
vivas egredi, finito convivio, se jam nolle ingredi. BERG. 
AGOHNAIOZ Brunckius. Θεράπων libri. 

1242. Ista Legatus dicit puero tibicini, qui eum e convivio 
exeuntem comitatus fuerat; unde liquet vocem πολυχαρίδας 
non esse nomen proprium, sed blandam compellationem, qua 
utebantur Lacones. BRUNCK. Scribendum πουλυχαρίδα cum 
Bentleio. Vid. ad v. 1098. 

AAKOQN] IIPEXBYX Brunckius. 

1243. διποδιάξω] Laconicz saltationis genus erat, ut obser- 
vatum Meursio in Orchestra, Avroóía, Διποδισμός. BRUNCK. 
yc] Scribendum ya cum Brunckio. 

1243. κἀείσχω Meursius. κἀΐσω R. Aug. Junt. καὶ κινήσω 
B.C.A. Vat. 

1244. τὼς ᾿Ασαναίως] rovs ἀναναίους R. 

«js Brunckius. κἀς Porsonus. καὶ R. Aug. Junt. καὶ és B.C. 

1245. δῆτα] δὴ C. δὴ σὺ B.A, recte fortasse. 

φυσαλλίδας] Hesych. φυσαλλίδες, φυσητήρια, αὐλοί. Eundem 
ad modum scripta est heec vox in B.[A. et Vat.] duplici A: in 
duobus alis unico, ut apud Suidam. . Pessima est veterum 
editionum scriptura φυσσαλίδας. In φυσᾶν prima longa est. 
BRUNCK. 

1246. ὑμᾶς ὁρῶν Bentleius. ὁρῶν ὑμᾶς R. Aug. Junt. ὁρῶν 
om. B.C.A. 

1248. Μναμόνα] Mnemosynen dicit, matrem Musarum. Mva- 








AD LYSISTRATAM. 815 


μοσύνα B.C.A. Vat. recte fortasse. Nullum certe alibi inven- 
tum est alterius formze exemplum. 

1249. τὰν reàv] Scribendum τάν τ᾽ ἐμὰν cum B.C.A. 

1250. ἀμὲ] ἄμμε B.A. ἁμὲ R. 

τώς T ᾿Ασαναίως] τούς T ἀσαναίους R. 

1251. ᾿Αρταμιτίῳ] ἀρτεμισίῳ A. 

1252. πρόκροον] E dialecto est pro προὔκρουον. BRUNCK. 

θείκελοι] Id est θεοείκελοι vel θέσκελοι : nisi hoc ipsum resti- 
tuendum. 

1253. ποττὰ κᾶλα, in naves Persarum, B.C. Male ville 
ποττὰ καλά. BRUNCK. 

τὼς Μήδως] τοὺς μήδους R. 

1254. Λεωνίδας] Leonidas, rex Lacedsmoniorum, sub ad 
ventum Xerxis occupaverat angustias 'lhermopylarum, ut 
aditu Gracie prohiberet Persas. "Vide Herodotum in Polym- 
nia. BERG. 

1259. δ᾽ ἅμα B.C. τ᾽ ἄμα R.A. θ᾽ ἅμα vulgo. 


καττῶν] καὶ κατὰ τῶν vulgo. καὶ καττῶν Brunckius. καὶ κατῶν 


Β.Δ. 


ἵετο Brunckius. | Libri ἀφρὸς ἵετο. 

1262. ἀγρότερ᾽ "Αρταμι] Male vulgo ΓΑρτεμι. Ut supra 1251. 
᾿Αρταμιτίῳ scriptum e dialecto, pro ᾿Αρτεμισίῳ, ita. hic scribi de- 
buit "Apraj pro "Apre. Vide Koenium ad Corinthum p. 1 !39- 
[305.]. BRUNCK. 

"Aprapi σηροκτόνε] Pro θηροκτόνε. Euripides in Iphigenia 
Aulidea v. 1570. ὦ θηροκτόν "Apreyu παῖ Διός. BERG. 

1265. ἀμὲ] ἄμμε A. 

1267. φιλία 7 Schaeferus ad Bionem 11,1. Libri φιλία δ᾽. 
Scribendum autem fortasse νῦν δ᾽ αὖ φιλία τ᾽ ἐς ales εὔπορος 
εἴη. 

1268. ταῖς B.C.A. Vulgo ταῖσιν. 

1271. δεῦρ᾽ ἴθι, δεῦρ᾽, ὦ] κυναγὲ παρσένε] Hec fortasse in unum 
versum conjungenda 


24 4 
AS ee. rm U—U-—u- 


1274. τασδεδὶ] Legebatur τὰς δέ re. τασδεὶ B.C.A. 

1277. ὀρχησάμενοι θεοῖσιν] Postquam in honorem deorum 
saltaveritis. De hac loquendi formula videndus Valckenarius 
ad Eurip. Phoen. p. 582. BRUNCK. 

1278. αὖθις] abris R. 


810 ANNOTATIONES 


1279. Hic versus et sequentes vulgo Lysistratee continuan- 
tur. In Regiis adscripta chori persona. BRUNCK. 

χορὸν] Scribendum videtur χορούς: quod probabilius quam 
ἔπαγε χορὸν, πρόσαγε χάριτας. 

1281. Δίδυμον ἄγε χορόν] Scribendum ἀγέχορον, si per Δί- 
δυμον intelligitur Apollo, qui ita dici potest, vel quia uno partu 
est editus cum Diana, ut recte Bisetus: vel quia in Didymis, 
loco. quodam Mileti, est oraculum Apollinis, unde etiam Διδυ- 
μαῖος dicitur ; scholia: ἀπὸ Aj pov τῆς Μιλήτου τόπου Διδυ- 
μαῖος ᾿Απόλλων καλεῖται. — Potest autem et ἄγε χορὸν scribi et 
sic verti: adduc et geminum chorum. | Scholia: ἢ ὅτι δύο εἰσὶ 
χοροὶ, ὃ τῶν Λακώνων καὶ ὁ τῶν ᾿Αθηναίων. Sed prior expositio 
magis placet. BERG. Nusquam Apollo Δίδυμος, nomine ab 
loco illo ducto, dicitur. Quamobrem vera habenda est altera 
explicatio scholiastze, scribendum tamen ἀγέχορον. 

δίδυμον ἀγέχορον] Vulgo [et R.] ἄγε χορόν. Pejus Regu 
[et A.] ἄγετε χορόν. | Facilem certamque emendationem prz- 
cepit Berglerus. BRUNCK. 

bor] Est epitheton Apollinis. In Vesp. 874. ἰήιε Παιάν. 
BERG. jor a versu precedente separavi. 

1282. Νύσιον] Bacchi epitheton ἃ loco. BERG. 

1283. Βάκχιος G. Burgesius. Vulgo Βάκχειος. βακχείοις A. 

1285. ἐπί τε] ἐπὶ δὲ A. 

1287. ἐπιμάρτυσι] ἐπὶ μάρτυσι B. C. 

1289. ἡσυχίας) Scribendum 'Hovyías. 

μεγαλόφρονος)] Minus aptum 'Hevxíg epitheton. | Scriberi- 
dum ἀγὰνόφρονος cum Reisigio Conject. p. 165. ut in Av. 1321. 
τό τετῆς ἀγανόφρονος Ἡσυχίας εὐάμερον πρόσωπον, quem locum 
jam Berglerus contulerat. 

1291. ἀλαλαὶ ἰὴ παιήων] Ita et in Avibus v. 1763. BERG. 
Suidas, ἀλαλαλαὶ ἰὴ παιήων : ἐπιφώνημα χοροῦ. παιὼν A. 

1292. 1293. αἴρεσθ᾽ ἄνω, lai | ὡς ἐπὶ νίκῃ, ἰαί] Hsec sic potius 
scribenda videntur, αἴρεσθ᾽ ἄνω, lai ial, | lai, ὡς ἐπὶ νίκῃ. vel 
εὐαί pro ia. Conf. Eccles. 1179. — 1182. 

1294. εὐοῖ εὐοῖ] εὐοὶ evoi vulgo. ejoi evo R. Μά. Lobeck. 
Aglaoph. p. 1043. 

εὐαὶ evaí] εὐαιευαί R. 

1298. Μῶα] Μῶα πᾶα ex comico affert Eustathius Opusc. 
p- 56, 81. πᾶα sumpsit ex v. 995. 











AD LYSISTRATAM. ᾿ (SEE pe 


μόλε] Probabilis est Hermanni conjectura μόλε μόλε scri- 
bentis. 

1299. τὸν ᾿Αμύκλαις ᾿Απόλλω σιόν] ᾿Απόλλω recte delere vi- 
detur Valckenar. ad "lTheocrin Adoniaz. p. 275. Hermanno 
scribendum videtur κλεῶα τὸν ᾿Αμύκλαισι σιὸν ᾿Ἀπόλλω. 

1300. χαλκίοικον] Minervs cognomen apud Spartanos, de 
cujus ratione vide Meursium Misc. Lac. 1, 3. BRUNCK. 

1301. Τυνδαρίδας] Castorem et Pollucem. | 

1303. eia] εἴα B.C. hic et infra. Quod qui posuerunt εἴα 
fortasse producto a pronunciari voluerunt. Quam formam 
particulze, quse nihil usquam preesidii habet a locis poetarum, 
grammatici quidam probarunt. De quo dixit L. Dindorfius 
in ''hesauro Stephani vol. 3. p. 195, 196. Conf. ad Pac. 459. 
Thesm. 659. 

μάλ᾽ Brunckius. μάλα R. Junt. 

ἔμβη] éu3a. Kusterus, ex Vaticano codice, ut videtur: nam 
sic B.C.A. Post ἔμβα ndem libri addunt εἴα, Kusteri editio 
eia. 

1304. ὠΐα] ὦ εἴα B.C.A. Scribendum ὦ εἶα. Conf. Pac. v. 
459. et seqq. 

1305. ὡς Σπάρταν) ὥσπαρταν R. ὦ σπάρταν Junt.  Correc- 
tum ex B.C.A. 

ὑμνίωμες C. — Libri reliqui ὑμνείωμες. 

1308. ἅτε πῶλοι δ᾽ ai κόραι] Sic optime Regii [et A.], nisi 
quod scriptura ἅτε pro ᾧτε exhibet, librarii errore. Versus hic 
est trochaicus. Absurde vulgo αἵ re πῶλοι ral κόραι ---. atre 
conjunctim excusum in Juntina depravatum est ex Dorico áre. 
BRUNCK. Cum Juntina consentit R. 

1311. ἐγκονιῶσαι] Sic e dialecto scribendum. | Quod vulgo 
[et in R.] habetur ἀγκονεύουσαι, vel quod est in- C. &ykoréov- 
σαι, nauci non sunt. Bene quidem animadvertit Berglerus, 
nihil aliud vulgato significari posse, quam ἐγκονοῦσαι: sed lec- 


tionis monstrum procurandum erat. Vide modo Hesychn in- 


terpretem ad ἀγκόνους. BRUNCK. | Quod in mea editione le- 
gitur ἀγκονιῶαι, id. ἀγκονίωαι potius (ab ἀνακονίω) scribendum 
cum Reisigio in appendice ad Nubes p. 34. 

1312. σείονθ᾽ ἧπερ] Male vulgo eeíovr. A prima editione 
in reliquas omnes transit hac menda. Regii [et A.] literam 
aspiratam habent, sed male ἅπερ. Aug. [et R.] αἵπερ, ut supra 
1308. aire. BRUNCK. 


818 ANNOTATIONES AD LYSISTRATAM. 


1313. θυρσαδδωᾶν kal παιδδωᾶν, id est θυρσαζουσῶν kal παι- 
ὡυσῶν. Vide supra ad 1164. "Vulgo legitur καὶ παδδωᾶν. 
Quod reposui liquido exhibent duo Regii [et A.], quorum auc- 
toritatem secutus sum. . Doctorum virorum de hoc loco con- 
jecturas vide apud Valckenarium in "Theocriteis p. 275. 
BRUNCK. θυρσαδδοᾶν καὶ παδδοᾶν R. et Junt. Hoc revocavi, 
παδδοᾶν in παιδδοᾶν mutato. θυρσαδδωᾶν καὶ παδδωᾶν Porti et 
Kusteri editiones. Nunc mihi praeferendum videtur παδοᾶν 
(1. e. πηδωσῶν), quod Koenius defendit ad Gregor. Cor. p. 184. 

1314. ἀγῆται ex editione Farrei est. Libri reliqui. ἁγῆται, 
quod revocandum. Versus ex tribus molossis compositus. ἁγνὰ 
libri male in versum proximum transferunt. "'lerminatur bxc 
carminis pars tripodia iambica xopayós εὐπρεπὴς, ut v. 1272. 
κυναγὲ mapoéve. 

V.1316. — 1322. Hi versus in libris sic sunt divisi, 


ἀλλ᾽ — | zapau— | χειρὶ — | ἃ — | κρότον —mot- [ἡ — | 
καὶ — | χαλκίοικον — | τὰν παμμάχον. "letrametros restituit 
Hermannus. 


1316. ἀλλ᾽ ἄγε κόμαν παραμπύκιδδέ τε] Unus versus est in 
utroque Regio, male vulgo in duos digestus. Deinde male 
vulgo ἀλλά ye et παραμπυκίδδετε in plurali quum sit singularis: 
καὶ κόμαν παραμπύκιζε χερὶ, καὶ πήδα ποδοῖν ---- singularis est im- 
perativi πάδη, ut παραμπύκιδδε. BRUNCK. παραμπυκίδδετε 
etiam ἢ. Recte Hermannus παραμπύκιδδε, deleto τε. 

1317. χερὶ B.C.A. Vulgo χειρί. 

πάδη R. Aug. πᾶ δὴ Junt. πάδδη πάδδη B.C. Vat. 

1318. óyà Hermannus. — Libri ἅμα. 

χορωφελήταν Hermannus.  Legebatur χορωφελέταν. 

1320. τᾶν σιᾶν Koenius ad Gregor. Cor. p. 237. Libri τὰν 
σιάν. à 

αὖ τὰν B.C. avrà» vulgo. 

sparferam] καὶ ᾿Αθηνᾶν addit Vat. 

ὕμνη Hermannus. Vulgo ὕμνει. 

1321. τὰν παμμάχον] τὰν πρόμαχον Δ. Delendum vadaur 
τὰν παμμάχον, quod glossema est ad τὰν κρατίσταν adscriptum. 


CORRIGENDA. 


Nub. 616. Post ** displicuisse" adde videtur. 
Eq. 361. λάβρακας] Corrigendum videtur Aáfpaxa. 








INDEX GR/ECUS. 





"A : 
T'AAYPOS et "Aypavios 'T. 530. 

ἀγὼν μουσικός et μουσικῆς Pl. 1163. 

deiyov R. 146. 

ἅθρους Ach. 26. 

dÓpoi(ew Av. 253. 

αἰβοιβοῖ Pa. 1066. 

αἰθρία producto « N. 371. 

αἵνειν et ἀνεῖν Fragment. p. 504. 

᾿Ακαδήμεια N. 1005. 

ἀκολάστασμα L. 398. 

ἀκρατίζεσθαι Pl. 295.. 

ἀλεκτρυῶ et ἀλεκτρυοῦς N. 663. 

dAev Eq. 821. 

ἄληθες R. 840. 

ἀλλ᾽ ἤ Ach. 1111. 

ἀλλ᾽ οὐδέ N. 1396. 

ἅμ V. 570. 

ἁμηγέπη Ach. 608. 

ἀμφορείδιον Pa. 202. 

ἀναβάδην Pl. 1153. 

ἀναιδίζεσθαι Eq. 398. 

ἀνδρεία, non ἀνδρία N. 510. 

dvew V. 369. 

ἄννηθον N. 982. 

ἁνύειν Pl. 607. 

ἀπαρτί Pl. 388. 

ἀπεριμερίμνως N. 136. 

ἀποκοιμᾶσθαι V. 213. 

ἀπολογίζειν Y. p. 584. 

ἀπόρρητα R. 362. 

dpxaukós N. 821. 

ás L. 173. 

᾿Ασιὰς κιθάρα 'T. 120. 

ἀσκητής Pl. 585. 

ἀσκωλιάζειν Pl. 1129. 

ἄτη Pa. 605. 

ἀτρεμί N. 261. 

᾿Αττικίων Pa. 211. 

αὐλών, ἡ Àv. 244. 

αὐτόδηλος V. 463. 


ἀφανὴς πλοῦτος Ec. 602. 
ἀφανίζειν N. 972. 

ἀφύων, non ἀφυῶν Ach. 640. 
"Axaía Ach. 709. 

dxávg Ach. 108. 

ἀχεῖν T. 327. . 
dxvpós et ἀχυρμός V. 1310. 
ἄχωρ, opos et ἀχώρ, àpos F. p. 631. 
dopl νύκτωρ, ἀωρὶ νυκτῶν Ec. 741. 
ἀωρίαν Ach. 23. 

βαθεῖαι πλευραί V. 1193. 
βαλάντιον et βαλλάντιον Eq. 707. 
βάμμα Σαρδιανικόν Ach. 112. 
βάραθρον Pl. 431. 

βασιλέως ὀφθαλμὸς Ach. 92. 
Bari(ew Av. 1681. 

Βάττου σίλφιον Pl. 925. 

Bweiv, non κινεῖν Ach. 1052. 
βλιτομάμμας N. 1001. 

Bpiv N. 1382. 

γάλα γάλατος F. p. 691, 692. 
γέλοιος Pl. 697. 

γερωία L. 980. 

T'épov nomen proprium Ec. 848.. 
γίγνεσθαι. &yevro V. 1226. 
γογγύλλειν T. 56. 

γοναὶ θεῶν Ec. 3. 

γοῦν iu interrogatione Eq. 87. 
γραμματεύς, ἡ T. 432. 

ypvM£ew Pl. 307. 

γυργαθός F. p. 534. 


᾿ 6aMov Pa. 959. 


Aáparep Pl. 872. 

δαρχμή V. 69o. 

Δᾶτις, vos et ιδος Pa. 289. 
δεῖ. δῇ subjunctivus R. 265. 
δεῖγμα Eq. 979. 

τὸ δεῖνα L. 921. 

δεκάπουν στοιχεῖον Ec. 652. 


δέρειν δέρρειν δείρειν δαίρειν N. 442. 


820 INDEX απ Οὔ. 


Δέρκετος Ach. 1028. 

Aevs Ach. 911. 

δῆτα post interpunctionem mi- 
norem N. 399. 

διακομπάζειν V. 1248. 

διαλέγειν V. 350. 

διαλύειν τινά L. 655. 

διασακωνίζειν vel διασαικωνίζειν V. 
1169. 

διασκανδικίζειν Eq. 19. 

διασπλεκοῦν Pl. 1082. 

δικαίως καὶ ἀδόλως Av. 632. 

δικαστήριον 1. 4. πνύξ Eq. 165. 

Διόνυσσος Ach. 525. 

διώξομαι διώξω Ach. 278. 

δόναξ ὑπολύριος R. 233. 

δόρυ. σὺν δόρει σὺν ἀσπίδι Pa. 357. 

δρᾶν non actionem sed πάθος 
significans L. 1165. 

δρύοχος T. 52. 

ἐὰν producto a V. 228. 

ἐᾶν παρ᾽ ἑαυτῷ Pl. 588. 

ἔγκυκλον T. 261. 

ἐδώλιος Av. 887. 

εἰ cum subjunctivo verborum αὐ- 
Ovrorákrov Eq. 698. 806. εἰ μὴ 
i. q. ἀλλὰ Eq. 186. Av. 1681. 

εἴα pro εἶα L. 1303. 

εἶα μάλα et εἶα μόλα Pa. 460. 

εἶεν ἀκούω in initio senarii Pa. 663. 

εἴη R. 1 33. 

εἰκέναι N. 185. 

εἰλιγγιᾶν Ach. 581. 

εἶναι. ἦ et ἦν Αν. 97. 

εἵνεκα L. 74. 

εἰρεσιώνη Pl. 1054. 

eis et ἐς Ach. 242. αἰτεῖν eis —, 
λαβεῖν eis — et similia Pl. 1012. 

εἰσήκειν V. 606. 

eia peiv siguif. intransitiva Eq. 4. 

eirev et ἔπειτεν Ach. 745. 

ἐκκλησία κυρία Ach. 19. 

ἐκκύκλημα Ach. 408. T. 96. 

ἐκφορά Pl. 1008. 

ἐλάα et ἐλαία Av. 617. 

ἐλατήρ Eq. 1182. 

ἐλθέ et ἴθι permutata N. 58. 

ép. N. 973. 

ἐμβραχύ V. 1120. 


ἐμπίμπλαμαι ἐμπίπλαμαι Ach. 447. 

ἔναντα Eq. 342. 

ἐνί 1. q. ví Ach. 610. 

ἐνταυθοῖ N. 814. . 

ἐνταῦτα N. 814. 

ἔνυδρις Ach. 886. 

ἐξεμεῖν metaphor. Ach. 6. 

ἐπί cum verbis comedendi Pl. 
1005. 

ἐπικοκκάστρια 'T. 1059. 

ἐπιστάτης et ἐπίστατον Av. 436. 

ἐπιτρέπειν Pl. 1081. 

ἐπιχειλής Eq. 814. 

ἐργάζεσθαι. ἠργαζόμην Eq. 1221. 

Ἑρμῆς ἐμπολαῖος, ἐναγώνιος, ἡγεμό-- 
vios, στροφαῖος Pl. 1153--1τ161. 

ἔσθος cum digammo L. 1096. 

εὐδαίμων kai μακαριστός V. 550. 

ἔφεξιν V. 558. 

ἕψειν. ἥψα V. 239. 

(4 N. 916. 

Ζεύς. νὴ Δί vel νηδί Eq. 319. 

ἤδειν ἤδην Ach. 35. 

7é L. 589. 

ἠλύγη Ach. 684. 

ἤμ N. 973. : 

ἡμίν correpto « ἂν. 386. 

ἣν ἰδού Eq. 26. 

ἠπίαλος V. 1038. 

7 pa Pa. 114. 

Ἡρακλῆ, Ἡρακλέα 'T. 26. 

ἠρεμί R. 315. 

ἤτοι ---- i| Eq. 437. 

θαλαμιά Ach. 553. 

θᾶσαι pro θέασαι Pa. 906. 

Θεογένης et Θεαγένης Pa. 928. 

θεοῖς éxÓpía V. 418. 

θνήσκειν. τεθνήξω et τεθνήξομαι 
Ach. 590. 

Θυμαιτάδαι V. 1138. 


" θυμάλωψ et θαυμάλωψ Ach. 321. 


c Atticum in. νυνδί. νυνμενί τηνδεδί 
ἐνγεταυθί et similibus Eq. 1357. 

Ἴακχος R. 316. 

iarraraiá£ Eq. 1. 

ikrivos Pa. 1100. 

imvós Pl. 815. 

ἵππερος ἵππερως N. 74. 


ipós Eq. 301. 


- --—-. "n o EE CE M oo 














INDEX GRZECUS. 


ἴσον ἴσῳ Ach. 354. 
ἱστάναι: ἑστήξω et ἑστήξομαι Ach. 


590. 

κάθαρμα Ach. 44. 

καί postpositum Ach. 884. 

«ai ταῦτα postpositum Pl. 546. 
Καλχηδών Eq. 174. 

καματήριος L. 542. 

κἀς Ach. 184. 

κασώριον Eq. 1285. 

καταδαρθείς pro καταδαρθών Pl. 300. 
κατάλογος Eq. 1369. 
κατάρχεσθαι Αν. 959. 

κάτω κάρα Pa. 152. 

κέλης L. 60. 

κενὰς παρέλκειν Pa. 1306. 
κεραμών L. 200. 

κῆν Ach. 717. 

κίθαρις IT. 124. 

κικκαβάζειν L. 761. 

κίστη et κιστίς Ach. 1086. 
κλήειν Eq. 1316. 

Kópkvpa et Κορκυραῖος Av. 1463. 
κρεάδιον Pl. 227. 

κρέας corpus R. 191. 

κρεμάθρα κρεμάστρα N. 218. 
- κριβανωτός Pl. 764. 

κτυπεῖσθαι 'T. 995. 

κυκλοσοβεῖν V. 1523. 
κυνοκέφαλλος Eq. 416. 

οὐ κωλύει nihil impedit Av. 463. 
κωπεύς Ach. 552. 

λαγαρίζεσθαι V. 674. 

Aatyga Αν. 1563. 

λαικάσομαι Eq. 167. 

Aakaráparos L. 588. 

Aerpoí locus Ach. 724. 
λισσάνιος L. 1171. 

λίσφος Eq. 1368. 

Aírpov νίτρον R. 712. 

λούτριον Eq. 1401. 

Avxvo)xos Ach. 938. 

λωβᾶσθαι cum dativo Eq. 1408. 
μᾶδδα vel μάδδα Ach. 732. 
μάλλά i. e. μὴ ἀλλά Av. 109. 
Μαραθῶνι Eq. 781. 
Μαραθωνομάχης vel —os Ach. 18 1. 
μάτην νοσεῖν, μάτην οὐχ ὑγιαίνειν 

Pa. 95. 


821 


ματιολοιχός Ν. 451. 

Μεγάβαζος Αν. 484. 

μέθυσσος Ach. 525. 

Meàavíov Μειλανίων L. 785. 

μή cum imperativo aoristi T. 870. 

μή μοί ye Eq. 19. 

μὴ ὥρασι L. 391. 

μήν C. 9. μήνη Av. 1115. 

μῖλαξ N. 1007. 

μισητία Pl. 989. 

μολγός Eq. 963. 

μόλις οὕτως N. 326. 

μυριάδες ἀναρίθμητοι V. 1010. 

μύρον, τό, Eq. 1375. 

μυστιλᾶσθαι Pl. 627. 

Μυτιλήνη Eq. 834. 

vavías V. 1067. 

νανικός V. 1067. 

ναύφαρκτος Ach. 95. 

νεᾶν νεοῦν N. 117. 

νὴ Δί vel νηδί Eq. 319. 

νηττάριον Pl. 1011. 

νοττίον ÀV. 547. 

νυνί cum aoristo N. 786. 

ξανθίζεσθαι L. 43. 

ξενία a comicis exprobrata Ach. 
518. 

ξυστίς vel ξύστις N. 70. 

o pro ov apud Boeotos L. 155. 

ὄζειν. constructio ἢ. v. Ach. 193. 
Pl. 1020. 

ota δή Ach. 753. 

οἴδατε Ach. 294. 

οἰζυρός L. 948. 

οἰμοιμοῖ Pa. 257. 

οἰοιοῖ Pa. 257. 

ὄμβριμος forma vitiosa Eq. 1178. 
Av. 1299. 

ὀπυίειν EF. p. 528. , 

ὀριβάτης et οὐριβάτης Av. 276. 

ὀρτάλιχος Ach. 871. 

ὄρνις. de mensura ἢ. v. Av. 168. 

ὅσον ἀπέραντον N. 1. 

ὄστινος Ach. 865. 

ὀσφραίνεσθαι ὀσφρᾶσθαι Ach. 179. 

ὅτι et ὁτιή in initio senariorum 
Pa. 2711. 

οὐδαμοῖ V. 1188. 

οὐδεείς οὐδεέν L. 1044. 


3H 


822 


οὐδέν vel οὐδέν γε nullo pacto N. 
694. 

ov δήπου et οὔτι που Ach. 122. 

οὖν inter prepositionem et ver- 
bum, κατουνέβαλεν R. 1047. 

οὐρῆν N. 373. 

οὔ τι μή Ec. 756. 

οὔ τι χαίρω Ach. 563. 

οὗτος de absente dictum N. 83. 

οὑτοσί. articulus post obrocí omis- 
sus Ach. 1949. 

οὐχ eis pro οὐδείς Ec. 153. 

Παιάν Ach. 1212. 

παίειν i, q. ἐσθίειν Ach. 835. 

παλίνορρος Ach. 1179. 

παλεός et παλεόρ L. 988. 

παμπησία Ec. 863. 

mavrá, non πάντα Áv. 345. 

παραγραφή F. p. 519. 

Παρνήθιος Ach. 348. 

παροινικός et παροινικῶς Ach. 981. 

πατεῖν metaphor. Av. 471. 

ra) Eq. 821. 

Πειραιεύς correpta diphthongo Pa. 
145. 

πείρειν ejusque composita Ach. 
1007. 

περικοκκάζειν Eq. 697. 

Περσικαὶ (calcei) N. 150. ἴω. 229. 

πήσας et πήσομαι N. 1122. 

Πῖσα R. 1232. 

πλυνός et πλύνος Pl. 1061. 

πνύξ πυκνός πυκναία Eq. 165. 

πο L. 155. 

ποεῖν Ach. 410. N. 1448. 

ποιεῖν et ποιεῖσθαι σπονδὰς Ach. 
58. 

ὁ ποῖος Ach. 963. 

πολίοχος L. 345. 

πολύς vehemens Eq. 760. θρασὺς 
πολλοῦ, γέρων πολλοῦ et similia 
N. 915. 

ποσθαλίσκος 'T. 291. 

πόσου χρόνου Ach. 83. 

Ποτειδαία Eq. 438. 

πρέσβυς Ach. 93. 

πρηγορών Eq. 374- 

πρὶν ἄν γε, πρίν γ᾽ ἄν Ach. 176. 

πρὶν ἢ N. 1402. 


INDEX GRZECUS. 


πρίων (a πρίασθαι) Ach. 56. 

πρίων, evos, ὁ (a πρίειν) V. 694. 

πρός casui suo- postpositum Eq. 
32. 

πρόσχημα R. 913. 

προθύματα Pl. 660. 

πρός adverbium Ach. 701. L. 628. 

προτένθαι N. 1198. 

προτιμᾶν R. 638. 

προυσελεῖν R. 730. 

πρόχουσιν N. 272. 

rà πρῶτα R. 421. 

πυκνή et πυκναία 1. 4. πνύξ Eq. 165. 

πυός, non πῦος Pa. 1150. 

πυριάτης V. 710. 

πυριρραγής Ach. 933. 

p praecedentem vocalem longam 
facit Pl. 51. 

pa Ach. 336. 

ῥαβδούχων munus Pa. 734. 

péykew et ῥέγκεσθαι Eq. 115. 

ῥεῦσαι Eq. 526. 

ῥιγῶν Av. 935. . 

ῥοφήσομαι ῥοφήσω Ach. 278. 

ῥύζειν R. 684. 

cavís V. 848. 

σεληναία N. 614. 

σιδηροῦς ἀνήρ Ach. 491. 

Zikev nomen servile F. p. 562. 

σίλφη Ach. 920. 

σκανδάληθρον Ach. 687. 

σκάφιον tonsura T. 838. 

Σκίρα Ec. 18. 

σκορδινᾶσθαι Ach. 30. 

Σκυθῶν ἐρημία Ach. 704. 

σκυτάλιον producto a Av. 1285. 

σορέλλη F. p. 528. 

σπαθᾶν N. 53. 

σπέρμα metaphor. Av. 111. 

στεφάνη Ec. 1034. 

στιπτός Ach. 180. 

στοιά Ach. 548. 

στρατηγοὶ καὶ ταξίαρχοι Ach. 569. 

στρέφειν de ventre dictum Pl. 
1131. 

στρογγύλα ῥήματα Ach. 686. 

στυφοκόπος Αν. 1299. 

σύμ Ν. 973. 

συνάπτειν Ach. 686. 














INDEX GRZECUS. 


συνερτικός Eq. 1378. 

σφηκίσκος Pl. 301. 

σχοινίον μεμιλτωμένον Ach. 22. 

Σωσίας V. 78. 

ταὡς Ach. 65. 

τε γάρ Pa. 402. 

τέμνειν cum accusat. Ach. 3or. 

τετραπτερυλλίδες Ach. 871. 

τετρωβολίζειν V. 684. 

τεττιγοφόρας Eq. 1331. 

τηλία Pl. 1037. 

τί δῆτ᾽ ἂν ei — Ach. 1011. 

ri(ew Av. 23. 

τίφη Ach. 920. 

τί φής extra versum Eq. 1346. 

τονθορύζειν τονθορυγεῖν Ach. 683. 

τραγῳδία et τρυγῳδία sine articulo 
Ach. 50o. 

τριάκοντα ἡμέραι Ach. 858. 

τρὶς ἄθλιος et τρισάθλιος Pa. 242. 

τρύβλιον Pl. 1108. 

rpvyovdv Ec. 34. 

τὐχἀγαθη T. 283. 

bmokpovew Ach. 38. 

ὑποτύπτειν Àv. 1145. 

φαθί Eq. 23. 

φανῶ producto a Eq. 3oo. 

Φασιανοί N. 109. 

φάττιον Pl. 1011. 

Φειδιππίδης N. 67. 

Φελλεύς Ach. 273. 


823 


φέρ᾽ ἴδω, τί 0é — Ach. 4. 

Φεραέφαττα Φερρέφαττα R. 671. 

φευξοῦμαι et φεύξομαι Ach. 203. 

φιαλεῖν V. 1348. 

φιδάκνη Eq. 792. 

Qowikis Pa. 1173. 

φράτηρ et φράτωρ Eq. 255. 

χαιρηδών Ach. 4. 

Xaípurmos et Xápurmos N. 64. 

χεσεῖν aoristus T. 570. 

xiópa Eq. 806. 

χιλιῶν perispomenon Pa. 1237. 

χλίδων F. p. 618. 

χοεύς xovs Ach. 1000. 

χοιροκομεῖον L. 1073. 

χολή ἐστι R. 4. 

χόλιξ R. 576. 

Χολλείδης Ach. 408. 

χόνδρος ἅλς Ach. 521. 

χορδεύειν Eq. 214. 

χορικά Eq. 589. 

χοροὶ ὀδόντων R. 548. 

χοροῦ N. 888. Pl. p. 22. 

Ψαιστός Pl. 138. 

ψαμμακόσιοι Ach. 3. 

ψίαθος, ἡ R. 567. 

ψιμύθιον Pl. 1064. 

ψυγῆναι ψυχῆναι N. 151. 

ὦ duplex cum vocativo substantivi 
et adjectivi Ach. 475. 

ὥρασι L. 3591. 


'582 


INDEX LATINUS. 





ACCENTUS nominum in ea et 
oia metri caussa mutatus F. p. 
536. 

accusativus ab adjectivo verbali 
pendens Eq. 72. 

accusativus tertiz declinationis in 
ἡ vel gy» N. 182. 

adulatores genua fricantes Pl. 
794. 

ZEschylus Eq. 821. N. 1122. Pa. 
257. 663. F. p. 536. * 

ZEschyli fabulae post mortem ejus 

. acte Ach. 10. 

Agathonis antitheta T. 55. 

Agyrrhius Ec. 102. 

Anacreon Ach. 850. 

annuli physici Pl. 884. 

apodosis post εἰ μέν omissa Pl. 
470. 

Apollonius Citiensis F. p. 499. 

Arcadius Eq. 23. 

Aristophanes. Emendationes cri- 

ticorum, 

Abreschii Ec. 420. 

Arnaldi Ec. 332. 

Beckii Av. 58. 869. 

Bekkeri N. 838. V. 1188. Pa. 
215. 329. Av. 1343. L. 212. 
249. T. 819. P. 1027. 

Bentleii Ach. 108. 220. 296. 
348. 533.636. 998. Eq. 29. 
292. 325. 340. 374. 421. 
424. 503. 610. 618. 742. 
781. 826. 869. 873. 893. 
1295. 1211. 1334. 13921 N. 
238. 423. 451. 457. 520. 
575. 615. 861. 1122. 1359. 
V. 98. 275. 296. 348. 417. 
433. 532. 535. 612. 634. 
661. 711. 894. 1037. 1062. 
1107. 1221. 1226. 12535. 
1282. 1293. 1301. 1329. 


1330. 1481. 1484. 1536. 
Pa. 211. 388. 457. 497. 
498. 599. 610. 629. 630. 
676. 745. 785. 864. 1142. 
1166. 1248. 1340. Av. 287. 
338. 360. 368. 385. 454. 
457. 470. 480. 481. 49o. 
505. 538. 609. 688. 812. 
856. 857. 920. 953. 1011. 
1259. 1328. 1440. 1478. 
1563. 1590. 1679. 1763. 
L. 94. 113. 124. 237. 255- 
281. 377. 494. 505. 542. 
552. 567. 588. 636. 647. 
673. 676. 692. 740. 760. 
799. 862. 927. 1016. 1098. 
1148. 1162. 1167. 119o. 
1212. 1216. 1220. 1228. 
1242. 1246. T. 58. 101. 
107. 168. 169. 223. 252. 
254. 283. 340. 477. 494- 
495. 548. 553. 596. 632. 
646. 653. 662. 702. 704. 
777. 815. 851. 879. 889. 
901. 946. 984. 986. 992. 
1005. 1080. r114. ΤΥ δὶ 
1187. 1198. 1207. 1213. 
R. 76. 394. 405. 645. 714. 
993. 1026. 1035. 1055. 
1057. 1256. 1517. Ec. 474. 
652. 702. 719. 964. 980. 
1005. Pl.14. 256. $14. 
547. 565. 805. 101 1. 

Th. Bergkii Ach. 282. V. 691. 
1257. 

Bergleri Eq.617.V.8.437.522. 
761. Pa.931. L.81.592.981. 
1164. 1281. T. 87. Ec. 22. 

Biseti L. 79.1174. T.179. 689. 
982. 11258. 1171, 1227. Ec. 
17. 1104. 

Bothii Ach. 928. 1210. Eq. 342. 











INDEX LATINUS. . 828 


1019.V.665. Av.150. L.338. 
1129.1201. T.126. 567.914. 
1048. 1216. 1228. R. 350. 
Ec. 81. 226. 633. 840. 907. 


o. 952. 


940. 
Brunckii Ach. 46. 59.100. 177. 
221.341.826. 988. 997. Eq. 
66. 262.609. 628. 674. 783. 
1324. 1368. 1393. N. 130. 
185. 296. 439. 872. V. 347. 
418.461.462.463.496. 576. 
600.703.804.914.944. 962. 
970.1004. 1025. 1117. 1 162. 
I415.1507. Pa.60.163. 253. 
347. 388. 414. 531. 1216. 
1250.1272. Av. 276. 373. 
464. 544. 565. 589.610.612. 
704. 788. 820. 845. 1095. 
1299.1527. L.141.144.149. 
244- 301.384.499. 539-557. 
563. 843. 963. 972. 1030. 
1096. 1163. 1190. 1244. 
1259. T. 28. 61. 248. 471. 
593.832.836.842.928.944. 
1002. IOIÓ. IOI7. 1051. 
1087. 1108. 1114. 1100. 
1194. 1222. 1226. R. 1106. 
1480. Ec. 26. 86. 239. 244. 
297.305.330. 382.645.667. 
756. 795.837.873.877.898. 
946.1115.1127.1145. 1161. 
Pl. 286. 297. 438. 725. 736. 
878. 892. 993. 1030. 1078. 


927.988.1085. 1166. 1185. 
Eq.27.32.177.255.319.339. 
366.400. 442.453.891.903. 
989. 1041.1069.1089.1206. 
1230... 1290; .1275.. 1373. 
1377.1378. N. 1102. 1169. 
1312.1350.1366.137 1.1379. 
1474.V.27.61.147.152.318. 
323.342.350:352.396.407. 
410.422.446.465.474.501. 
527.570.642.694.827.885. 
902. 1012.1067.1069.1085. 
1193.1240.1505.1310.1335. 
1338. 1340. 1454. I519. 
1521.1523. Pa. 16.110.175. 
180. 261.272.274.280.341. 
433.441.445.4406. 469.472. 
490.492.582.584. 588. 590. 
661.689.891. 892.894.906. 
916.920.926.928. 952.953. 
IO23. 1030. 1033. 1074. 
IIII.I116.1275.1276. Av. 
23. 108. 180. 181. 183.268. 
396.424.459.484.567.632. 
641.644.765.766.822.862. 
877. 881. 952. 1013. 1024. 
1042. 1078. 1086. 1113. 
1127. 1139. 1221. 1295. 
1313. 1366. 1389. 1614. 
1681. 1723. 1757. 17635. L. 
24. 66. 162. 263. 345. 517. 
589. 915. 1017.1088. 1159. 
1267.1274.1292.1321. T.4. 


1170. 24. 96. 101. 104. IO5. 121. 
G. Burgesii V. τοι. 1248. 122.128. 206.240.242.245. 
1285. 255.291.307.310. 327.329. 


Buttmanni N. 1379. V. 162. 
Casauboni Eq. 262. 361.1303. 
Corais N. 1119. 

Dawesii Eq. 159. 207. N. 87. 


354.419. 434- 436.461.486. 
500.555. 640.644.772.878. 
966.1006.1026.1029. 1039. 
1182. 1203. R. 15. 41. 81. 


824.1347.1436. V.634.802. 
Pa. 1297. 1344. Av. 9. 1635. 
164. 390. 460. 996. 1102. 
1496. 1735. 1741. .L. 143. 
255. T. 100. 477. Ec. 57. 
301. 307. 841. Pl. 196. 859. 


164.217.264.301.310. 514. 
574. 684. 863. 884.888.896. 
905. 991 1046. 1076. 1287. 
1335. 1449. 1474. 1486. 
1489. Ec. 82.141. 202. 244. 
382.514.571.572.576.675. 


985. 1140. 
G. Dindorfii Ach. 68. 294. 301. 
318. 325.336.601. 784.861. 


923.1075.1114. 1164.1171. 
Pl. 136. 578. 1033. 1085. 
L. Dindorfii Ach. 842. V. 465. 





826 


Disseni Av. 1069. 
Dobrai Ach. 570. 693.1037. 
1048. Eq. 974. N. 676. 681. 


V. 298. 694. 709. 837. 903. 


1190. Pa. 2. 251. 417. 1195. 
Av. 382. 642. 1065. 1149. 
1389.1458. L. 398.438.478. 
524.636.761.764.839.906. 


934. 1020. 1025. T. 96. 135. 


204.400.700.768.789.790. 


804. 1139. 1156. ἢ. 1263. 
Ec. 286. 724.735.800. 881. 
PI. 977. 

Elmsleii Ach. 78. 79. 105. 136. 
194. 295.307.323. 339-395. 
406.475.548. 569.588. 589. 
590.701.702.724. 782.791. 
796.799.832.849.867. 880. 
912.917.919.948.955.959- 


981. 989. 1071. 1079. 1102. 
1I5O. 1188. 1222. 1232. 


Eq. 268.290.294. 319. 348. 


360.726.727.821.940.1108. 


I 196. 1206. 1218. 1401. N. 
296. 324. 1066. 1296. V. 3. 


155.185. 399. 432.612.614. 
867. 877. 894. 902. 1226. 


1354. Pa. 48. 246.716.931. 
Av.118. 297.394.821. 1017. 
1208. 1358. 1364. 1440. 
1542.1598. L. 565.600.604. 
904. 999. 1005. 1071. 1098. 
1099. T'.165. 209. 216.657. 
926. 1159. 1167. 1224. R. 
146.170.508. 523.557.607. 
1281. Ec. 167. 939. Pl. 227. 
361. 

T. Fabri Ec. 129. 288. 487.635. 
636. 657. 728. 836. 1043. 
1169. Pl. 1orr. 

Florentis ChristianiV 248.263. 
272.339-400.432.441.573- 
596. 606. 611. 678. 1223; 
1286. Pa. 643. 867. L. 364. 
598. 831. 866. 884. 1025. 
1035. 

Heathii R. 1265. 

Hemsterhusii Pl. 65. 506. 932. 


. 977. 


INDEX LATINUS. 


G. Hermanni Ach. 299. 490. 
566. 645. Eq. 301. 304. N. 
638.679.700.750.901.1308. 
1310.1506. V.281.282.308. 
309.315.344.487.530.1262. 
Pa. 257.258.910.1159. Av. 
610.1506. L. 542.546.645. 
665.785.810.811.813.998. 
1298. 1316. 1318. T. 285. 
320. 669. 987. 988. R. 216. 
245. 340. Ec. 487.495. 576. 

Holstenii Eq. 174. 

Hotchkisii Av. 1151. 

Jo. Kaye T. 797. 

Kiddii Ec. 1 17. 

Koenii L. 1313. 1320. 

Kusteri Ach.1 26.7 10. Eq.458. 
635.798. N. 24.1083.1418. 
V. 1029. 1270. Pa. 254. Av. 
521. L.83. 467. 528. 574. 
739.1019. T. 261. 480. 546. 
556.61 1.651.658.660. 730. 
809. 852.1129. R.197. 665. 
1220. Ec.161. 826. Pl. 374. 

Lobeckii V. 1487. T. 761. R. 
987. 

Marklandi T. 9o. Ec. 574. 

Meinekii Eq. 1242. 

Musgravii T. 1041. 

Palmerii Ec. 2. 

Piersoni T. 91o. Pl. 340. 

Porsoni Ach. 1195. Eq. 276. 
282. 465. 1018. 1324. 1350. 
N. 189. 372. 401. 6635. 728. 
1063. 1137. 1427. 1458. V. 
323.416.535.542. 544.636. 
761. Pa. 269. 282. 346. 420. 
Av. 1 1. 268. 336. 520. 634. 
820.1283. L. 20. 519. 416. 
551. 843. 993. T. 56. 225. 
234. 285.443. 580.605.706. 
768.799.939. 1013. R. 1384. 
Ec. 291. 307.748. Pl. 3oo. 
340. 510. 531. 573. 688. 

Ae. Porti Ec. 490. 897. 

Reisigii Eq.1 108.1324. N.769. 
847.1052. 1309. V. 217. 
1067. Pa. 32. Av. 346. 405. 
107 1.1196. L.81.200. 256. 














INDEX LATINUS. 


316. 364. 594. 945. 956. 
1053. 1060. 1063. 1088. 
1289. Τ. 667.683.684. 686. 
1024. R. 324. Ec. 1008. 

Reiskii Ach. 106. 598. 967. 
Eq.725.1312. V. 588.1118. 
1418.1449. Av. 749. L. 303. 
10053.1133. T.18. 281. 300. 
419. 967. Ec. 199. 780. 

Scaligeri Ach. 880. — Eq. 98r. 
V. 875. 995. 1127. L. 634. 
T. 50. 242. 440. 883. 927. 
1039. KR. 577. 513. 

Scheferi L. 1267. Ec. 150. 

Schweigheeuseri R. 576. 

Seageri Eq. 701. Av.67 1.1601. 

Seidleri Eq.1357. Pa.605.882. 
Av. 1115. T. 1019. R. 116. 
1399. 

H. Stephani Pl. 1020. 

Sylburgii Eq. 9o. 

Fr.Thierschii Eq.1369. Pa.831. 
Av. 740. 

Toupii Eq. 270. N.976. T.163. 
217. Ec. 275. 658. 

Tyrwhitti Ach. 655. V. 795. 
828..905. 1245. Av. 515. 
906. T. 754. Ec. 628. 1006. 

Valckenarii Ach. 436. N. 819. 
Av. 443. ἴω. 980. 1299. T. 


472. 
Wakefieldi L. 136. 459. 
Wielandi Eq. 114. 
F. A. Wolfii Ach. 242. 

Aristophanis fabularum numerus 
et nomina F. p. 497. 

Aristophanis posessio /Eginetica 
Ach. 654. 

Athenzeus Ach. 201. 460. 835. 
887. 963. N. 109. V. 69o. 
F. p. 506.692. 

Atheniensium δυσβουλία Ec. 474. 

attractio vitiosa Ach. 6or. 

augmentum verborum ab εἰ et οἱ 
incipientium N. 157. 

Bekkeri Anecdota F. p. 502. 510. 
583. 

. bellaria spectatoribus projecta V. 

58. 


827 


Cannonus Ec. 1089. 

carmina παρακλαυσίθυρα Ec. 960. 

Cephisophon Ach. 395. 

Charixena Ec. 943. 

Chelidon F. p. 672. 

Cimolia terra R. 713. 

Cinesias Av. 1378. 

Cleophon R. 679. 

compotatio ad ignem Ach. 751. 

Connas Eq. 574. 

Conon Ec. 196. 

Coprus Eq. 899. 

crasis Ach. 325. 612. 828. Eq. 
1237. 1373.  .N. 1278. 1373. 
Pa. 253. Av. 109. L. 66. 273. 
T. 9o. 536. 115o. 

Demosthenes V. 418. 

Demus Pyrilampis f. V. 98. 

Diogenes Laert. F. p. 510. 511. 
666. 

Dorienses ao in a contrahunt 
Ach. 915. 

dualis prima secunda tertia per- 
sona Ach. 733. 

elisio αὐ diphthongi N. 7. 

equitatus Attici numerus Eq. 
225. 

Etymolog. M. Ach. 425. 968. 
Pl. 1064. F. p. 526. 588. 

Euripides Ach. 255. N. 814. 
1233. V. 228. Av. 276. 1221. 
R. 233. Εν p. 5o1. Euripidis 
vitze scriptor F. p. 512. 

Eustathius N. 814. F. p. 504. 

ficus ab senibus alligati Eq. 755. 

Galenus V. 239. 710. F. p. 5oo. 

genitivi tertie declinationis forma 
in eos N. 1075. 

grammaticorum peccata chrono- 
logica F. p. 552. 

Harpocratio Ach. 632. 

Hecatz coena Pl. 594. 

Herodianus περὶ μον. Aé£. F. p. 
606. 

Hesychius Ach. 22. 390. 567. 
643.681.684. 763.1063.1112. 
Eq. 1331. N. 692. 1382. V. 


350. 1169. R. 133. F. p. 658. 
hyperbole N. 109. 1065. 


828 


interjectiones in a£ terminate 
Eq. 1. 

jusjurandum per tres deos N. 
1233. per Gratias N. 773. 

lac gallinaceum Av. 733. 

Lacedaemoniorum ξενηλασία Av. 
IOIS. 

Lacratides Ach. 220. 

Lamius Ec. 77. 

ligna vermibus corrosa pro sigillis 
adhibita T. 427. 

lunule statuarum capitibus ad- 
dite Av. 1114. 

merces comitiorum Ec. 302. 

merces judicum V. 684. 

Meton Av. 997. 

Metra. anapsestus post tribrachum 
in senario Ach. 47. post dacty- 
lum Ach. 733. proceleusmaticus 
pro anapsssto in senario Ach. 
78. versus ex quinque anapeestis 
compositus Ach. 285. dactylus 
pro trochao in versibus tro- 
chaicis Ach. 318. Eq. 406. 
cssura post syllabam primam 
tertie dipodie in tetrametris 
anapesticis N. 987. monome- 
ter inter trimetros N. 12533. 
bacchii versibus glyconeis pree- 
missi V. 317. metrum palim- 
bacchiacum Pa. 401. versus 
dactylici paroemiaco finiti Av. 
254. metrum ex dactylo, pzeone 
primo et cretico compositum 
L. 277. senarii iambici pes ul- 
timus solutus R. 1 205. parcemi- 
aci per plures versus conti- 
nuati F. p. 649, 650. 

mortui coronati Ec. 538. 

mortui ter invocati R. 1176. 

Morychus Ach. 887. V. 506. 

Nausicydes Ec. 426. 

CEager V. 579. 

Olympus Marsye discipulus Eq. 

pad forma πεποιθοίην et si- 
miles Ach. 940. 


INDEX LATINUS. 


oratio soluta apud comicos Eq. 
941. 

patria est ubi bene est Pl. 1151. 

Pauso Pl. 602. 

pecunia in ore condita Ec. 818. 

Pellenicz lens Av. 1421. 

Phzax Eq. 15377. 

philosophi ἀνυπόδητοι N. 103. 

Phrynichus F. p. 561. 

Phyromachus Ec. 22. 

Photii lexicon V. 684. F. p. 509. 


540. 

Plutarchus Ach. 584. 

Pollux Ach. 321. 1102. 1110. 
V. 684. R. 232. 

Priscianus Ach. 179. 

Proclus ad Platonis Parmenidem 
F. p. 647. 

Pronomus Ec. 102. 

quinque talenta Ach. 6. 

Sappho Ach. 914. 

scholiasta Theocriti F. p. 510. 

Sophocles Ach. 883. 1212. N. 
1283: 

sortitio chororum scenicorum Ec. 
1159. 

Stephanus Byz. Ach. 234. Av. 
463. 

sternutamenti omen Av. 720. 

Stobeus T. 4153. F. p. 504. 
653. 

substantiva in aua N. 614. 

Suidas Ach. 880. 

Themistoclis mors Eq. 74. 

Theognis tragicus Ach. 11. 

Theognostus Eq. 165. 

Theophrastus N. 1007. 

Thesmophoria T. 8o. 

Thracii πελτασταί Ach. 160. 

Thucydides Melesi:z f. Ach. 703. 

transitus a numero singulari ad 
pluralem N. 975. 

vas aqua repletum ante fores fu- 
nestarum zedium Ec. 1033. 

victimis pilos e fronte evellunt 
crificaturi Av. 959. 

vomere metaphor. Ach. 6. 




















August, 1886. 


C larenpon j3ress, ODxforb 


A SELECTION OF 


DOOIES3S3 


PUBLISHED FOR THE UNIVERSITY BY 
HENRY FROWDE, 
AT THE OXFORD UNIVERSITY PRESS WAREHOUSE, 
AMEN CORNER, LONDON. 
ALSO TO BE HAD AT THE 
CLARENDON PRESS DEPOSITORY, OXFORD. 
[Every book is bound m cloth, unless otherwise described.] 





LEXICONS, GRAMMARS, ORIENTAL WORKS, &c. 


ANGLO-SAXON.—47z Azglo-Saxon Dictionary, based on the 
MS. Collections of the late Joseph Bosworth, D.D., Professor of Anglo-Saxon, 
Oxford. Edited and enlarged by Prof. T. N. Toller, M.A. (To be completed 
in four parts.) Parts Iand Il. A—HWISTLIAN.  4to. 155. each. 

CHINESE.—.44 Zandbook of the Chinese Language. By James 
Summers. 1863. 8vo. half bound, v. 85. 

—— 4A Record of Puddhistic Kingdoms, by the Chinese Monk 
FÁ-HIEN. Translated and annotated by James Legge, M.A., LL.D. Crown 
4to. cloth back, 1os. 64. 

ENGLISH.—A4 JVew English Dictionary, om. Historical Prin- 
cibles : founded mainly on the materials collected by the Philological Society. 
Edited by James A. H. Murray, LL.D.. with the assistance of many Scholars 
and men of Science, Part I. A—ANT. Part 11. ANT—BATTEN. Im- 
perial 4to. 125. 64. each. 

An Etymological Dictionary of the English Language. 

By W. W. Skeat, M.A. .Secound Edition. 1884. 4to. 27. 45. 

Supplement to the First Edition of the above. 4to. 25. 64. 


4A Concise Etymological Dictionary of the English Lan- 

. . guage. . By W. W. Skeat, M.A. .Second Edition. 1885. Crown 8vo. 55. 6d. 

GREEK.—4  Gree&-Emglish Lexicon, by Henry George 
Liddell, D.D., and Robert Scott, D.D. Seventh Edition, Revised and Aug- 
mented throughout. 1883. 4to. 17. 165. 

A Greek-English Lexicon, abridged from Liddell and 
Scott's 4to. edition, chiefly for the use of Schools. Tweuty-first Edition. 
1884. Square 12mo. 75. 64. 

——— A copious Greek-English Vocabulary, compiled from 
the best authorities. 1850. 24mo. 35. 

— — 4A Practical Introduction to. Greek Accentuation, bg H. 
W. Chandler, M.A. Second Edition. 1881. $vo. tros. 6d. 


[9] B 














2 CLARENDON PRESS, OXFORD. 





HEBREW.—ZZe Book of Hebrew Roots, by Abu 'I-Walid 
Marwán ibn Janáh, otherwise called Rabbi Yón&h. Now first edited, with an 
Appendix, by Ad. Neubauer. 1875. 4to. 27.75. 64. 


—— 4 Treatise on the use of the Tenses in. Hebrew. By 
S. R. Driver, D.D. Second Edition. 1881. Extra fcap. 8vo. 75. 67. 


—— Hebrew | Accentuation of. Psalms, Proverbs, and ob. 
By William Wickes, D.D. 1881, Demy 8vo. stiff covers, 55. 


ICELANDIC.—4z Zcelandic-Engliskh Dictionary, based on the 
MS. collections of the late Richard Cleasby. Enlarged and completed by 
G. Vigfüsson, M. A. With an Introduction, and Life of Richard UR by 
G. Webbe Dasent, D.C.L. 1874. 4to. 37. 75. 


—— 4 List of English Words the Etymology of. τυ εζ is 
zustrated by comparison with Icelandic. Prepared in the form of an 
APPENDIX to the above. By W. W. Skeat, M.A. 1876. stitched, 25. 


—— An lceandic Primer, with Grammar, Notes, and 
Glossary. By Henry Sweet, M.A. Extra fcap. 8vo. 35. 64. 


—— An Icelandic Prose Reader, with Notes, Grammar and 
Glossary, by Dr. Gudbrand Vigfüsson and F. York Powell, M.A. 1879. 
Extra fcap. 8vo. 10s. 6d. 


LATIN.—A Latim Dictionary, founded on Andrews' edition 
of Freund's Latin Dictionary, revised, enlarged, and in great part rewritten 
by Charlton T. Lewis, Ph.D., and Charles Short, LL.D. 1879. 4to. 17. 55. 


MELANESIAN.—Z77e JMelauesiam Languages. By R. H. 
Codrington, D.D., of the Melanesian Mission. 8vo. 185. 


SANSKRIT.—4 Practical Grammar of the Sanskrit Language, 
arranged with reference to the Classical Languages of Europe, for the use of 
English Students, by Sir M. Monier-Williams, M.A. Fourth Edition. 8vo. 155. 


——— A Sanskrit-English Dictionary, Etymologicaly and 
Philologically arranged, with special reference to Greek, Latin, German, Anglo- 
Saxon, English, and other cognate Indo-European Languages. By Sir M. 
Monier-Williams, M.A. 1872. 4to. 41. 145. 62. 

—— NalopákAyánam. Story of Nala, an Episode of the 
Mahá-Bhárata: the Sanskrit text, with a copious Vocabulary, and an improved 
version of Dean Milman's Translation, by Sir M. Monier-Williams, M.A. 
Second Edition, Revised and Improved. 1879. 8vo. 185. 

—— Sakuntalà. A Sanskrit Drama, in Seven Acts. Edited 
by Sir M. Monier-Williams, M.A. Second Edition, 1876. 8vo. 215. 


SYRIAC.—Z7esaurus Syriacus : collegerunt Quatremére, Bern- 
stein, Lorsbach, Arnoldi, Agrell, Field, Roediger: edidit R. Payne Smith, 
S.T.P. Fasc.I-VI. 1868-83. sm. fol. each, r/. 1s. Fasc. VII. 12. 11s. 64. 


Vol. I, containing Fasc. I-V, sm. fol. 57. 55. 


The Book of Καὶ alilah and Dimnah. 'Translated from Arabic 
into Syriac. Edited by W. Wright, LL.D. 1884. 8vo, 215, 











CLARENDON PRESS, OXFORD. 3 





GREEK CLASSICS, ὅσο. 


Aristophanes: Α Complete Concordance to the Comedies 
and Fragments. By Henry Dunbar, M.D. 4to. 17. 15. 


Aristotle: The Politics, translated into English, with Intro- 
duction, Marginal Analysis, Notes, and Indices, by B. Jowett, M.A. Medium 
8vo. 2 vols. 215. 


Catalogus Codicum | Graecorum | Sinaiticorum. — Scripsit V. 
'* Gardthausen Lipsiensis. "With six pages of Facsimiles. 8vo. /zez, 255. 


Heracliti Ephesi Reliquiae. Recensuit I. Bywater, M.A. 
Appendicis loco additae sunt Diogenis Laertii Vita Heracliti, Particulae Hip- 
pocratei De Diaeta Libri Primi, Epistolae Heracliteae. 1877. 8vo. 65. 


Herculanensium  Volumznum Partes II. 1824. 8vo. 10s. 


Fragmenta Herculanensia. Α Descriptive Catalogue of the 
Oxford copies of the Herculanean Rolls, together with the texts of several 
papyri, accompanied by facsimiles. Edited by Walter Scott, M.A., Fellow 
of Merton College, Oxford. Royal 8vo. c/o, 215. 


Homer: Α Complete Concordance to the Odyssey and 
Hymns of Homer ; to which is added a Concordance to the Parallel Passages 
in the Iliad, Odyssey, and Hymns. By Henry Dunbar, M.D. 1880. 4to. 17. 1s. 

Scholia Graeca. in lliadem. | Edited by Professor W. 

Dindorf, after a new collation of the Venetian MSS. by D. B. Monro, M.A., 

Provost of Oriel College. 4 vols. 8vo. 27. 10s. Vols. V and VI. Zz he Press. 

Scholia Graeca in. Odysseam. | Edidit Guil. Dindorfius. 
Tomi II. 1855. 8vo. 155. 64. 

Plato: Apology, with a revised Text and English Notes, and 
a Digest of Platonic Idioms, by James Riddell, M.A. 1878. 8vo. 85. 64. 
PAilebus, with a revised Text and English Notes, by 

Edward Poste, M.A. 1860. 8vo. 75. 6d. 


——— Sophüstes and Politicus, with a revised Text and English 
Notes, by L. Campbell, M.A. 1867. 8vo. 185. 


—— Jheaetetus, with a revised Text and English Notes, 
by L. Campbell, M.A. Second Edition. 8vo. ros. 64. 

The Dialogues, translated into English, with Analyses 

and Introductions, by B. Jowett, M.A. A new Edition in 5 volumes, medium 

8vo. 1875. 3/. 10». 

The Republic, translated into English, with an Analysis 
and Introduction, by B. Jowett, M.A. Medium 8vo. 125. 64. 

Thucydides: 'TIranslated into English, with Introduction, 


Marginal Analysis, Notes, and Indices. By D. Jowett, M.A. 2 vols. 1881. 
Medium 8vo. 1/. 125. 

















B2 


4 CLARENDON PRESS, OXFORD. 





THE HOLY SCRIPTURES, &c. 


STUDIA BrBLICA.—Essays in Biblical Archaeology and Criti- 
cism, and kindred subjects. By Members of the University of Oxford. 8vo. 
105. 6d. 





ENGLISH.—Z4Ze Holy Bibíe im the earliest English Versions, 
made from the Latin Vulgate by John Wycliffe and his followers: edited by 
the Rev. J. Forshall and Sir F. Madden. 4vols. 185o. Royal ato. 3/35. 
[Also reprinted from the above, with Introduction and Glossary ' 
by W. W. Skeat, M.A. 


— — The Books of Job, Psalms, Proverbs, Ecclesiastes, and the 
Song of Solomon: according to the Wycliffite Version made by Nicholas 
de Hereford, about A.D. 1381, and Revised by John Purvey, about A.D. T3585. 
Extra fcap.8vo. 35. 64. 

TÀe New Testament in English, according to the Version 

by John Wycliffe, about A.D. 1380, and Revised by John Purvey, about A.D. 

1388. Extra fcap. 8vo. 65.] 








—— The Holy Bible: an exact reprint, page for page, of the 
Authorised Version published in the year 1611. Demy 4to. half bound, uw. r5. 


— — The Psalter, or Psalms of David, and certain Canticles, 
with a Translation and Exposition in English, by Richard Rolle of Hampole. 
Edited by H. R. Bramley, M.A., Fellow of S. M. Magdalen College, Oxford. 
With an Introduction and Glossary. Demy 8vo. 1}. 15. 


—— Lectures on Ecclesiastes. Delivered in Westminster 
Abbey by the Very Rev. George ἀμύμονι σον Bradley, D.D., Dean of West- 
minster. Crown 8vo. 45. 64. 


GoTHIC.—77Ze Gospel of 51. Mar& inm Gothic, RNC to 
the translation made by Wulfila in the Fourth Century. Edited with a 
Grammatical Introduction and Glossarial Index by W. W. Skeat, M.A. 
Extra fcap. 8vo. 45. 


GREEK.— Vetus Testamentum ex Versione Septuaginta Inter- 
pretum secundum exemplar Vaticanum Romae editum. Accedit potior varietas 
Codicis Alexandrini. Tomi III. Editio Altera. rS8mo. 185. 


Origenis Hexaplorum quae supersunt; sive, Veterum 


Interpretum Graecorum in totum Vetus Testamentum Fragmenta. Edidit 
Fridericus Field, A.M. 2 vols. 1875. 4to. 57.55. 


—— — The Book of Wisdom: the Greek Text, the Latin 


Vulgate, and the Authorised English Version; with an Introduction, Critical 
Apparatus, and a Commentary. By William J. Deane, M.A. Small4to. 125. 64. 


— — Novum Testamentum Graece. Antiquissimorum Codicum 
Textus in ordine parallelo dispositi. Accedit collatio Codicis Sinaitici, Edidit 
E. H. Hansell, S. T. B. Tomilll. 1864. 8vo. half morocco. Price reduced 
to 245. 











CLARENDON PRESS, OXFORD. 5 





GREEK.—JVovum Testamentum Graece. . Accedunt. parallela 
S.Scripturae loca, etc. Edidit Carolus Lloyd, S.T.P R. 1i8mo. 3;. 
On writing paper, with wide margin, 10. 
JINovum Testamentum Graece juxta Exemplar Millianum. 
18mo. 25. 67. On writing paper, with wide margin, 9s. 


Evangelia Sacra Graece. Fcap. 8vo. limp, 15. 64. 
—— The Greek Testament, with the Readings adopted by 


the Revisers of the Authorised Version :— 
(1) Pica type, with Marginal References. Demy 8vo. τος, 642. 
(2) Long Primer type. Fcap. 8vo. 45. 6d. 
(3) The same, on writing paper, with wide margin, 15s. 


—— — The Parallel New Testament, Greek and English ; being 
the Authorised Version, 1611; the Revised Version, 1881; and the Greek 
Text followed in the Revised Version. 8vo. 1:25. 64. 

The Revised Version is the joint property of the Universities of Oxford and Cambridge. 

Canon Muratoriamus: the earliest Catalogue of the 

Books of the New Testáment. Edited with Notes and a Facsimile of the 

MS. in the Ambrosian Library at Milan, by S. P. Tregelles, LL.D. 1867. 

4to. 105. 64. 


—— Outlines of Textual Criticisim applied to the New Testa- 
ment. By C. E. Hammond, M.A. Fourth Edition. Extra fcap. 8vo. 35. 64. 


HEBREW, etc.—77e Psalms in Hebrew without points. | 1879. 
Crown 8vo. 35. 64. 


4A Commentary on. the Book of Proverbs. | Attributed 
to Abraham Ibn Ezra. Edited from a MS. in the Bodleian Library by 
S. R. Driver, M.A. Crown 8vo. paper covers, 35. 64. 


—— The Book of Tobit. AA Chaldee Text, from a unique 
MS. in the Bodleian Library ; with other Rabbinical Texts, English Transla- 
tions, and the Itala. Edited by Ad. Neubauer, M.A. 1878. Crown 8vo. 65. 

Horae Hebraicae et Talmudicae, a J. Lightfoot. A new 

Edition, by R. Gandell, M.A. 4 vols. 1859. 8vo. 17. 15. 


LATIN.—Z2bri Psalmorum Netrsio antiqua Latina, cum Para- 
phrasi Anglo-Saxonica. Edidit B. Thorpe, F.A.S. 1835. 8vo. ros. 64. 


Old-Latin Biblical Texts: (No. 7. The Gospel according 
to St. Matthew from the St. Germain MS. (σι). Edited with Introduction 
and Appendices by John Wordsworth, D.D. Small 4to., stiff covers, 6s. 


Old-Latin Biblical Texts: No. I7. Portions of the Gospels 
according to St. Mark and St. Matthew, from the Bobbio MS. (k), &c. 
Edited by John Wordsworth, D.D., W. Sanday, M.A., D.D., and H. J. White, 
M.A. Small 4to., stiff covers, 215. 

OLD-FRENCH.— zzi Psalmorum Wersio antiqua Gallica e 
Cod. MS. in Bibl. Bodleiana adservato, una cum Versione Metrica aliisque 


Monumentis pervetustis. Nunc primum descripsit et edidit Franciscus Michei, 
Phil. Doc. 1860. 8vo. 1o;. 64. 























6 CLARENDON PRESS, OXFORD. 





FATHERS OF THE CHURCH, ὅσο. 


Sz. Athanasius: Historical Writings, according to the Bene- 
dictine Text. With an Introduction by William Bright, D.D. 1881, Crown 
8vo. τος, 6d. 


Orations against the Arians, With an Account of his 
Life by William Bright, D.D. 1873. Crown 8vo. 95. 





S1. Augustine: Select Anti-Pelagian Treatises, and the Acts 
of the Second Council of Orange. "With an Introduction by William Bright, 
D.D. Crown 8vo. 95. 


Canons of the First Four General Councils of Nicaea, Con- 
stantinople, Ephesus, and Chalcedon. 1877. Crown 8vo. 2s. 6d, 


——— Notes on the Canons of the First Four General Councils. 
By William Bright, D.D. 1882. Crown 8vo. 55. 64. 


Cyrilli Archiepiscopi Alexandrini in XII Prophetas. Edidit 
P. E. Pusey, A.M. Tomill. 1868. 8vo. cloth, 27. 25. 


in D. Joannis Evangelium. Accedunt Fragmenta varia 
necnon Tractatus ad Tiberium Diaconum duo. Edidit post Aubertum 
P. E. Pusey, A.M. Tomilll. 1872. 8vo. 27. 55. : 








Commentarii in Lucae Evangelium quae supersunt 
Syriace. E MSS.apud Mus. Britan. edidit R. Payne Smith, A.M. 1858. 
4to. 14. 25. 


Translated by R. Payne Smith, M.A. 2 vols. 1859. 


8vo. 145. 





Ephraemi Syri, Rabulae Episcopi Edesseni, Balaei, aliorum- 
que Opera Selecta. E Codd. Syriacis MSS. in Museo Britannico et Bibliotheca 
Bodleiana asservatis primus edidit J. J. Overbeck. 1865. 8vo. i7. 15. 


Eusebius Ecclesiastical History, according to the text of 


Burton, with an Introduction by William Bright, D.D. 1881. Crown 8vo. 
85. 64. 


Irenaeus: The Third Book of St.Irenaeus, Bishop of Lyons, 


against Heresies. With short Notes and a Glossary by H. Deane, B.D. 
1874. Crown 8vo. 55. 64. 


Patrum  Apostolicorum, S. Clementis Romani, S. Ignatii, 
S. Polycarpi, quae supersunt. Edidit Guil. Jacobson, S.T.P.R. Tomi II. 
Fourth Edition, 1863. 8vo. 17. 15. 


Socrates Ecclesiastical History, according to the Text of 


Hush with an Introduction by William Bright, D.D. 1878. Crown 8vo. 
75. 6d. : 








CLARENDON PRESS, OXFORD. 1 





ECCLESIASTICAL HISTORY, BIOGRAPHY, &oc. 
Ancient. Liturgy of the Church of England, according to the 


uses of Sarum, York, Hereford, and Bangor, and the Roman Liturgy arranged 
in parallel columns, with preface and notes. By William Maskell, M.A. 
Third Edition. 1882. 8vo. 15;. 


Daedae Historia Ecclesiastica. Edited, with English Notes, 
by G. H. Moberly, M.A. 1881. Crown 8vo. tos. 64d. 


Bright (W.). Chapters of Early English Church History. 
1878. 8vo. 125. 


Durnet's History of the Reformation of the Church of England. 


A new Edition. Carefully revised, and the Records collated with the originals, 
by N. Pocock, M.A. 7 vols. 1865. 8vo. Price reduced to YI. τος. 


Councils and Ecclesiastical Documents relating to Great Britain 
and Ireland. Edited, after Spelman and Wilkins, by A. W. Haddan, B.D., 
and W. Stubbs, M.A. Vols. I. and III. 1869-71. Medium8vo. each 1/. 15. 

Vol. II. Part I. 1873. Medium 8vo. 105. 62. 


Vol. II. Part II. 1878. Church of Ireland; Memorials of St. Patrick. 
Stiff covers, 35. 64. 


Hamilton (John, Archbishop of. St. Audrews), The Catechism 


of. Edited, with Introduction and Glossary, by Thomas Graves Law. With 
a Preface by the Right Hon. W. E. Gladstone. ὅνο. 125. 64. 


Hammond (C. Ε.). Liturgies, Eastern and Western. Edited, 
with Introduction, Notes, and LiturgicalGlossary, 1878. Crown 8vo. 105. 64. 


An Appendix to the above. 1879. Crown 8vo. paper covers, 15. 64, 


Zohn, Bishop of Ephesus. The Third Part of Áis Eccle- 
siastica] History. [In Syriac.] Now first edited by William Cureton, M.A. 
1853. 4to. 17. 125. 


Translated by R. Payne Smith, M.A. 1860. 8vo. ros. 
Leofric Missal, The, as used in the Cathedral of Exeter 


during the Episcopate of its first Bishop, A.D. 1050-1072; together with some 
Account of the Red Book of Derby, the Missal of Robert of Jumiéges, and a 
few other early MS. Service Books of the English Church. Edited, with In- 
troduction and Notes, by F. E. Warren, B.D. 4to. half morocco, 355. 


Monumenta Ritualia Ecclesiae Anglicanae. The occasional 
Offices of the Church of England according to the old use of Salisbury, the 
Prymer in English, and other prayers and forms, with dissertations and notes. 
By William Maskell, M.A. Second Edition. 1882. 3 vols. 8vo. 27. τος, 


Records of the Reformation. 'The Divorce, 1527-1533. Mostly 
now for the first time printed from MSS. in the British Museum and other libra- 
ries. Collected and arranged by N. Pocock, M.A. 1870. 2 vols. 8vo. 17. 165. 





8 CLARENDON PRESS, OXFORD. 





SAirley (W. W.). Some Account of the Church in the Apostolic 
Age. Second Edition, 1874. Fcap. 8vo. 35. 6d. 


Stubbs (W.). Registrum Sacrum Anglicanum. An attempt 
to L4 the course of Episcopal Succession in England. 1858. Small 4to. 
8s. 6d. 


Warren (F. E). Liturgy and Ritual of the Celtic Church. 
1881. 8vo. 145. 


| ENGLISH THEOLOGY. 
Butler. s Works, with an Index to the Analogy. 2 vols. 1874. 


ὅνο. IIs. Also separately, 
Sermons, 5s. 6d. Analogy of Religion, 5s. 6d. 
Greswell's Harmonia Evangelica. Fifth Edition. 8vo. 1855. 
9s. 64. 


Heurtleys Harmonia Symbolica: Creeds of the Western 
Church. 1858. 8vo. ὅς. 64. 


Homilies appointed 10 be vead zm Churches. Edited by 
J. Griffiths, M.A. 1859. 8vo. 75. 64. 


Hooker's Works, with his life by Walton, arranged by John 
. Keble, M.A. Sixth Edition, 1874. 3 vols. 8vo. 17. 115. 64. 

the text as arranged by John Keble, M.A. 2 vols. 

1875. 8vo. 115. 


Jewels Works. Edited by R. W. Jelf, D.D. 8 vols. 1848. 


8vo. 17. 10s. 





Pearsou's Exposition of the Creed. Revised and corrected by 
E. Burton, D.D. Sixth Edition, 1877. 8vo. ros. 64. 


Waterland's Review of the Doctrine of the Eucharist, with 
2 Preface by the late Bishop of-London. Crown 8vo. 6s. 64. 


—— Works, with Life, by Bp. Van Mildert. A new Edition, 


with copious Indexes. 6 vols. 1556. 8vo. 27. 115. 


Wheatly's Illustration of the Book of Common Prayer. Α new 
Edition, 1846. 8vo. &5. 


Wychf. 44 Catalogue of the Original Works of Yohn Wyclif, 
by W. W. Shirley, D.D. 1865. 8vo. 35. 64. 


Select English Works. By T. Arnold, M.A. 3 vols. 
1869-1871. 8vo. 17. 15. 





—— Trialegus. With the Supplement now first edited. 
By Gotthard Lechler. 1869. 8vo. 7s. 








CLARENDON PRESS, OXFORD 9 





HISTORICAL AND DOCUMENTARY WORKS. 


British Barrows, a Record of the Examination of Sepulchral 
Mounds in various parts of England. By William Greenwell, M.A., F.S.A. 
Together with Description of Figures of Skulls, General Remarks on Pre- 
historic Crania, and an Appendix by George Rolleston, M.D., F.R.S. 1877. 
Medium 8vo. 255. 


Britton. 44 Treatise upon the Common Law of England, 
composed by order of King Edward I. The French Text carefully revised, 
with an English Translation, Introduction, and Notes, by F. M. Nichols, M.A. 
2 vols. 1865. Royal 8vo. 1/. 16s. 

Clarendon's History of the Rebellion and Civil Wars in 
England. 7 vols. 1839. 18mo. 1. r5. 


Clarendon's History of the Rebellion and Civil Wars in 
England. Also his Life, written by himself, in which is included a Con- 
tinuation of his History of the Grand Rebellion. With copious Indexes. 
In one volume, royal 8vo. 1842. 17. 25. 


Clinton's Epitome of the Fasti Hellenici. 1851. ὅνο, 65.64. 
— — Efpitome of the Fasti Romani. 1854. Svo. 75. 


Corps Poeticvim Boreale. .'The Poetry of the Old Northern 
Tongue, from the Earliest Times to the Thirteenth Century. Edited, clas- 
sified, and translated. with Introduction, Excursus, and Notes, by Gudbrand 
Vigfüsson, M.A., and F. York Powell, M.A. 2 vols. 1883. 8vo. 425. 


Freeman (E. 4.).. History of the Norman Conquest of Eng- 
land; its Causes and Results. In Six Volumes. 8vo. 57. 95. 64. 


The Reign of William Rufus and the Accession of 


Henry the First. 2 vols. 8vo. 11. 165. 


Gascoignes Theological Dictionary (*Liber Veritatum "): 
Selected Passages, illustrating the condition of Church and State, 1403-1458. 
With an Introduction by James E. Thorold Rogers, M.A. Small 4to. 10s. 62. 

Magna Carta, a careful Reprint. Edited by W. Stubbs, D.D. 
1879. 4to. stitched, 15. 


Passio et Miracula Beati Olauz. Edited from a Twelfth- 
Century MS. in the Library of Corpus Christi College, Oxford, with an In- 
troduction and Notes, by Frederick Metcalfe, M.A. Small 4to. stiff covers, 65. 


Protests of the Lords, including those which have been ex- 
punged, from 1624 to 1874; with Historical Introductions. Edited by James 
E. Thorold Rogers, M.A. 1875. 3vols. 8vo. 27. 25 


Rogers (Y. E. T-). History of Agriculture and. Prices in 
England, A.D. 1259-1793. 


Vols. I and II (1259-14c0). 1866. 8vo. 27. 25. 
Vols. III and IV (1401-1582). 1882. 8vo. 2/ 10s. 





IO CLARENDON PRESS, OXFORD. 





Saxon Chronicles (Two of the) parallel, with Supplementary 
Extracts from the Others. Edited, with Introduction, Notes, and a Glos- 
sarial Index, by J. Earle, M.A. 1865. 8vo. 165. 


S?urlunga Saga, including the Islendinga Saga of Lawman 
Sturla Thordsson and other works. Edited by Dr. Gudbrand Vigfüsson. 
In 2 vols. 1878. 8vo. 27. 25, 


Yor& Plays. The Plays performed by the Crafts or Mysteries 
of York on the day of Corpus Christi in the 14th, 15th, and 16th centuries. 
Now first printed from the unique MS. in the Library of Lord Ashburnham. 
Edited with Introduction and Glossary by Luey Toulmin Smith. $8vo. 215. 





S'atutes made for the University of Oxford, and for the Colleges 
and Halls therein, by the University of Oxford Commissioners. 1882. $8vo. 
125. 6d. 


Szatuta Universitatis Oxoniensis. 1885. Svo. 5s. 


The Examination Statutes for the Degrees of B.A., B. Mus., 
B.C.L., and B.M. Revised to Trinity Term, 1885. ὅνο. sewed, 15. 


The Student's Handbook fo the University and Colleges of 
Oxford. Extra fcap. 8vo. 25. 64. 


The Oxford University Calendar for the year 1886. Crown 
8vo. 45. 64. 
The present Edition includes all Class Lists and other University distinctions for 
the five years ending with 1885. 


Also, supplementary to the above, price 5s. (pp. 606), 
The Honours Register of the University of Oxford. Α complete 


Record of University Honours, Officers, Distinctions, and Class Lists; of the 
Heads of Colleges, &c., &c., from the Thirteenth Century to 1883. 


MATHEMATICS, PHYSICAL SCIENCE, &oc. 


Acland (H. W., M.D., F.R.S.). Synopsis of the Pathologizcal 
Serzes in the Oxford Museum. | 1867. '8vo. 25. 6d. 


De Bary (Dr. A... Comparative Anatomy of the Vegetative 
Organs of the Phanerogams and Ferns.  'Translated and Annotated by F. O. 
Bower, M.A,, F.L.S., and D. H. Scott, M.A., Ph.D, F.L.S. With two 
hundred and forty-one woodcuts and an Index. Royal 8vo., half morocco, 
U. 25. 64. 


Müller (9.). On certain Variations in the Vocal Organs of 
the Passeres that haue hitherto escaped notice. "Translated by F. J. Bell, B.A., 
and edited, with an Appendix, by A. H. Garrod, M.A., F.R.S. With Plates. 
1878. 4to. paper covers, 75. 6d. 











ame MÀ - 


CLARENDON PRESS, OXFORD. II 





Price (Bartholomew, M.A., F.R.S.). Treatise on Infinitesimal 

Calculus. 

Vol.I. Differential Calculus. Second Edition. 8vo. 145. 64. 

Vol. II. Integral Calculus, Calculus of Variations, and Differential Equations. 
Second Edition, 1865. ὅνο. 185. 

Vol.IIIL Statics, including Attractions; Dynamics of a Material Particle. 
Second Edition, 1868. ὅνο. 165. 

Vol.IV. Dynamics of Material Systems; together with a chapter on Theo- 
retical Dynamics, by W. F. Donkin, M.A., F.R.S. 1862. 8vo. 165. 


Pritchard (C, D.D., F.R.S.). Uranometria Nova Oxontensis. 


A, Photometric determination of the magnitudes of all Stars visible to the 
naked eye, from the Pole to ten degrees south of the Equator. 1885. Royal 
8vo. 85. 6d. 


——— Astronomical Observations made at the University 
Observatory, Oxford, under the direction of C. Pritchard, D.D. — No. r. 
1878. RoyalS8vo. paper covers, 35. 64. 


Rigaud's Correspondence of Scientific Men of the 17th Century, 
with Table of Contents by A. de Morgan, and Index by the Rev. J. Rigaud, 
M.A. 2 vols. 1841-1862. 8vo. 185. 64. 


Rolleston (George, M.D., F.R.S.). Scientific Papers and Ad- 
dresses. — Arranged and Edited by William Turner, M.B., F.R.S. With a 
Biographical Sketch by Edward Tylor, F.R.S. With Portrait, Plates, and 
Woodcuts. 2 vols, 8vo, 1r. 45. 


Westwood (9. O., M.A., F.R.S.). Thesaurus Entomologicus 


Hopeianus, or a Description of the rarest Insects in the Collection given to 
the University by the Rev. William Hope. "With 4o Plates. 1874. Small 
folio, half morocco, 77. 105. » 


Q be Seatvey 33oohs of tbe 3cast. 


TRANSLATED BY VARIOUS ORIENTAL SCHOLARS, AND EDITED BY 
F. MAX MÜLLER. 


[Demy 8vo. cloth.] 


Vol. I. The Upanishads. Translated by F. Max Müller. 
Part I. The AZándogya-upanishad, The Talavakára-upanishad, The Aitareya- 
árazyaka, The Kaushitaki-bráhmaza-upanishad, and The V&asaneyi-sazzhitá- 
upanishad. τος. 64. 


Vol.II. The Sacred Laws of the Áryas, as taught in the 
Schools of Apastamba, Gautama, Vásish/Za, and Baudháyana. Translated by 
Prof. Georg Bühler. Part I. Apastamba and Gautama. τος, 64. 


12 CLARENDON PRESS, OXFORD. 





Vol. III. The Sacred Books of China. The Texts of Con- 
fucianism. "Translated by James Legge. PartI. The Shá King, The Reli- 
gious portions of the Shih King, and The Hsiáo King. 125. 64. 


Vol. IV. The Zend-Avesta. Translated by James Darme- 
steter. Part I. The Vendidád. τος. 64. 


Vol. V. The Pahlavi Texts. Translated by E. W. West. 
Part I. The Bundahis, Bahman Yast, and Sháyast lá-sháyast. 125. 64. 


Vols. VI and IX. The Qur'án. Parts I and II. Translated 
by E. H. Palmer. 215. 


Vol. VII. The Institutes of Vishzu. "Translated by Julius 
Jolly. ros. 64. 


Vol. VIII. The Bhagavadgitá, with The Sanatsugátiya, and 
The Anugitá. "Translated by Káshináth Trimbak Telang. τος. 64. 


Vol. X. The Dhammapada, translated. from Páli by F. Max 
Müller; and The Sutta-Nipáta, translated from Páli by V. Fausbóll; being 
Canonical Books of the Buddhists. τον. 64. 


Vol. XI. Buddhist Suttas. "Translated from Páli by T. W. 
Rhys Davids. 1i. The Maháparinibbána Suttanta ; 2. The Dhamma-Zakka- 
ppavattana Sutta; 3. The Teviegga Suttanta; 4. The Akankheyya Sutta; 
5. The Ketokhila Sutta; 6. The Mahá-sudassana Suttanta; 7. The Sabbásava 
Sutta, 10s. 64. 


Vol. XII. The .Satapatha-Bráhmaza, according to the Text 
of the Mádhyandina School. "Translated by Julius Eggeling. Part I. 
Books Iand Il. r25.64. 


Vol. XIII. Vinaya Texts. Translated from the Pàli by 
T. W. Rhys Davids and Hermann Oldenberg. Part I. The Pátimokkha. 
The Mahávagga, I-IV. τος. 67. 


Vol. XIV. The Sacred Laws of the Aryas, as taught in the 
Schools of Apastamba, Gautama, Vásish/Za and Baudháyana. "Translated 
by Georg Bühler. Part IL ^VásishzZa and Baudháyana. τος. 6. 


Vol. XV. 'The Upanishads. Translated by F. Max Müller. 
Part II. The Ka/Za-upanishad, The MuzZaka-upanishad, The Taittiriyaka- 
upanishad, The Bzzhadárazyaka-upanishad, The Svetasvatara-upanishad, The 
PrasZa-upanishad, and The Maitráyaza-Bráhmaza-upanishad. τος. 64. 


Vol. XVI. The Sacred Books of China. The Texts of Con- 
fucianism. Translated by James Legge. Part II. The Yi King. τος. 64. 


Vol. XVII. Vinaya Texts. "Translated from the Páli by 
T. W. Rhys Davids and Hermann Oldenberg. Part II. The Mabhávagga, 
V-X. 'The Aullavagga, I-III. τος, 67 





CLARENDON PRESS, OXFORD. 13 





Vol. XVIII. Pahlavi Texts. Translated by E. W. West. 
Part II. The DáZistán-1 Dinik and The Epistles of MánüsZihar. 125. 64. 


Vol. XIX. The Fo-sho-hing-tsan-king. .A Life of Buddha 
by Asvaghosha Bodhisattva, translated from Sanskrit into Chinese by Dhar- 
maraksha, A.D. 420, and from Chinese into English by Samuel Beal. τον. 64. 


Vol. XX. Vinaya Texts. Translated from the Páli by T. W. 
Rhys Davids and Hermann Oldenberg. PartIII. The Xullavagga, IV-XII. 
IOs. 64, 


Vol. XXI. The Saddharma-puzZarika; or, the Lotus of the 
True Law. "Translated by H. Kern. 125. 642. 


Vol. XXII. Gaina-Sütras. Translated from Prákrit by Her- 
mann Jacobi. PartI. 'The AZáàránga-Sütra. The Kalpa-Sütra. τος. 67. 


Vol. XXIII. The Zend-Avesta. Translated by James Dar- 
mesteter. Part II. "The Sirózahs, Yasts, and Nyáyis. τος. 64. 


Vol. XXIV. Pahlavi Texts. Translated by E. W. West. 
Part III. Díná-i Mainóg-i Khirad, .Sikand-gümánik, and Sad-Dar. 105.64. 


Second Series. 


Vol. XXVI. The .Satapatha-Bráhmaza. ^ Translated by 
Julius Eggeling. Part II. 125.62. Just Published. 


EL XXVII and XXVIIL:. Tbe Sacred Books-of China; 


The Texts of Confucianism. "Translated by James Legge. Parts III and IV. 
The Li Αἴ, or Collection of Treatises on the Rules of Propriety, or Ceremonial 
Usages. 25s. Jwst Published. 


The following Volumes are in the Press:— 


Vol. XXV. Manu. Translated by Georg Bühler. Vol. I. 
Vols. XXIX and XXX. The Gzzhya-Sütras, Rules of Vedic 


Domestic Ceremonies. "Translated by Hermann Oldenberg. Parts I and II. 


Vol XXXI. The Zend-Avesta. Part III. The Yasna, 
Visparad, Afrinagán, and Gáhs. Translated by the Rev. L. H. Mills. 


Vol XXXII. Vedic Hymns. Translated by F. Max Müller. 
Part I. 


Vol XXXIII. | Nárada, and some Minor Law-books. 
Translated by Julius Jolly. [Zre$azzz-] 


Vol. XXXIV. The Vedánta-Süátras, with .Saükara's Com- 
mentary, Translated by G. Thibaut. [Z7efazzng.] 


ἜΣ Te Second Series will consist of T'wenty-Four Volumes. 


I4 CLARENDON PRESS, OXFORD. 





Garenbow dress Series 





I. ENGLISH, &oc. 


A First Reading Book. By Marie Eichens of Berlin; and 
edited by Anne J. Clough. Extra fcap.8vo. stiff covers, 44. 

Oxford Reading Book, Part I. For Little Children. Extra 
fcap. 8vo. stiff covers, 6. 

Oxford Reading Book,Part II. For Junior Classes. Extra 
fcap. 8vo. stiff covers, 6d. 

An Elementary English Grammar and. Exercise Book. By 
O. W. Tancock, M.A. Second Edition. Extra fcap.8vo. 15. 64. 

An English Grammar and Reading Book,for Lower Forms 
in Classical Schools. By O. W. Tancock, M.A. Fourth Edition. Extra 
fcap. 8vo. 35. 64. 

Typical Selections from the best English Writers, with Intro- 
ductory Notices. Second Edition. In Two Volumes. Extra fcap. 8vo. 
35. 64. each. 

Vol. I. Latimer to Berkeley. Vol. II. Pope to Macaulay. 

Shairb (9. C., LL.D.). Aspects of Poetry; being Lectures 


delivered at Oxford. Crown 8vo. ros. 64. 





4A Book for the Beginner im Anglo-Saxon. By John Earle, 
M.A. "Third Edition. Extra fcap. 8vo. 25. 64. 

An Anglo-SSaxon Reader. In Prose and Verse. With Gram- 
matical Introduction, Notes, and Glossary. By Henry Sweet, M.A. Fourth 
Edition, Revised and Enlarged. Extra fcap. 8vo. 85. 64. 

An Anglo-Saxon Primer, with Grammar, Notes, and Glossary. 
By the same Author. Second Edition. Extra fcap. 8vo. 25. 64. 

Old English Reading Primers; edited by Henry Sweet, M.A. 
I. Selected Homilies of ZElfric. Extra fcap. 8vo., stiff covers, 15. 64. 

II. Extracts from Alfred's Orosius. Extra fcap. 8vo., stiff covers, 15. 64. 

First Middle English Primer,with Grammar and Glossary. 
By the same Author. Extra fcap. 8vo. 25. 

The Philolegy of the English Tongue. By J. Earle, M.A. 
Third Edition, Extra fcap. 8vo. 75. 64. 

An Icelandic Primer, with Grammar, Notes, and Glossary. 
By the same Author. Extra fcap. 8vo. 35. 64. 

An Icelandic Prose Reader, with Notes, Grammar, and Glossary. 
By G. Vigfüsson, M.A., and F. York Powell, M.A. Ext. fcap. 8vo. τος. 62. 


A Handbook of Phonetics, including a Popular Exposition of 
the Principles of Spelling Reform. By H. Sweet, M.A. Extra fcap. 8vo. 4s. 64. 


- 











CLARENDON PRESS, OXFORD. I5 





Elementarbuch | des | Gesprochenen |. Englisch. — Grammatik, 
Texte und Glossar. Von Henry Sweet. Extra fcap. 8vo., stiff covers, 25. 64. 


The Ormulum; with the Notes and Glossary of Dr. R. M. 
White. Edited by R. Holt, M.A. 1878. 2 vols. Extra fcap. 8vo. 215. 


Specimens of. Early English. Α New and Revised Edition. 
With Introduction, Notes, and Glossarial Index. By R. Morris, LL.D., and 
W. W. Skeat, M.A. 
Part I. From Old English Homilies to King Horn (A.D. 1150 to A.D. 1300). 
Second Edition. Extra fcap. 8vo. 9s. 
Part II. From Robert of Gloucester to Gower (A.D. 1298 to A.D. 1393). 
Second Edition. Extra fcap. 8vo. 75. 64. 


Specimens of English Liferature, from. the * Ploughmans 
Crede" to the * Shepheardes Calender' (A.D. 1394 to A.D. 1579). With Intro- 
duction, Notes, and Glossarial Index. By W. ΝΥ. Skeat, M.A. Extra fcap. 
8vo. 75.64. 





The Vision of William concerning Piers the Plowman, by 
William Langland. Edited, with Notes, by W. W. Skeat, M.A. "Third 
Edition. Extra fcap. 8vo. 45s. 64. 

Chaucer. 1. The Prologue 19 the Canterbury Tales; the 
Knightes Tale; The Nonne Prestes Tale. Edited by R. Morris, Editor of 
Specimens of Early English, &c., &c. Fifty-first Thousand. Extra fcap. 8vo. 
25. 6d. 

—— Il. 7e Prioresses Tale; Sir TAÀopas; The Monkes 
Tale; The Clerkes Tale; The Squieres Tale, &c. Edited by W. ὟΝ, Skeat, 
M.A. Second Edition. Extra fcap. 8vo. 45. 64. 

—— III. 7e Tale of the Man of Lawe; The Pardoneres 
Tale; The Second Nonnes Tale; The Chanouns Yemannes Tale. By the 
same Editor. Second Edition. Extra fcap. 8vo. 45s. 64. 

Gamelyn, The Tale of. Edited with Notes, Glossary, &c., by 
W. W. Skeat, M.A. Extra fcap. 8vo. Stiff covers, 15. 64. 

Spenser's Faery Queene.. Books I and 11. Designed chiefly 
for the use of Schools. "With Introduction, Notes, and Glossary. By G. W. 
Kitchin, D.D. : 

Book I. Tenth Edition. Extra fcap. 8vo. 25. 64. 
Book II. Sixth Edition. Extra fcap. 8vo. 25. 64. 

Hooker. Ecclesiastical Polity, Βοος 7. Edited by R. W. 
Church, M.A. Second Edition. Extra fcap. 8vo. 25. 

JMarlowe aud Greene. JMarlowe's Tragical History of Dr. 
Faustus, and Greene's Honourable History of Friar Bacon and Friar Bungay. 
Edited by A. W. Ward, M.A. 1878. Extra fcap.8vo. 5s. 67. In white 
Parchment, 65. 

dMarlowe. Edward 1. With Introduction, Notes, &c. By 
O. W. Tancock, M.A. Extra fcap. 8vo. 35. 


τό CLARENDON PRESS, OXFORD. 





Shakespeare. Select Plays. Edited by W. G. Clark, M.A., 
and W. Aldis Wright, M.A. Extra fcap. 8vo. stiff covers. 


— (The Merchant of Venice. r5. Macbeth. r5. 64. 


Richard the Second. 15. 64. Hamlet. 2;. 
Edited by W. Aldis Wright, M.A. 
The Tempest. 15. 64. Midsummer Night's Dream. 15. 64. 
As You Like It. 15. 64. Coriolanus. 25. 64. 
Julius Czsar. 25. Henry the Fifth. 25. 
Richard the Third. 25. 64. Twelfth Night. 15. 64. 
King Lear. r5. 64. King John. r5. 64. 


Shakespeare as a Dramatic Artist; a popular Illustration of 
the Principles of Scientific Criticism. By R. G. Moulton, M.A. Crown $8vo. 55. 


Bacon. 1. Advancement of Learmimg. Edited by W. Aldis 
Wright, M.A. Second Edition. Extra fcap. 8vo. 45. 64. 


—— II. 716 Essays. With Introduction and Notes. By 
S. H. Reynolds, M.A., late Fellow of Brasenose College. Z7 Pregaration. 

Milton. 1. Areopagitica. With Introduction and Notes. By 
John W. Hales, M.A. "Third Edition. Extra fcap. 8vo. 35. 


IT. Poezzs. Edited by R. C. Browne, M.A. 2 vols. 

Fifth Edition. Extra fcap. 8vo. 6s. 67. Sold separately, Vol. I. 4s.; Vol. II. 35. 
In paper covers :— 

Lycidas, 34. L'Allegro, 34. Il Penseroso, 44. Comus, 64. 

Samson Agonistes, 64. 


—— III. Samson Agonistes. Edited with Introduction and 
Notes by Jobn Churton Collins. Extra fcap. 8vo. stiff covers, 15. 


Bunyan. 1. The Pigrim's Progress, Grace Abounding, Kela- 
Hon of the Imprisonment of. Mr. John Bunyan. Edited, with Biographical 
Introduction and Notes, by E. Venables, M.A. 1879. Extra fcap. 8vo. 55. 
In ornamental Parchment, 65. 


II. Zoely War, &:. Edited by E. Venables, M.A. 
In thé Press. 


Clarendon. | History of the Rebellion. Book VI. Edited 
by T. Arnold, M.A. Extra fcap. 8vo. 45. 6d. 


Dryden. Select Poems. Stanzas on the Death of Oliver 
Cromwell; Astrea Redux; Annus Mirabilis; Absalom and Achitophel; 
Religio Laici; The Hind and the Panther. Edited by W. D. Christie, M.A. 
Second Edition. Extra fcap. 8vo. 35. 64. 


Locke's Conduct of the Understanding. Edited, with Intro- 
duction, Notes, &c., by T. Fowler, M.A. Second Edition. Extra fcap.8vo. 25. 


Addison. Selections from Papers in the Spectator. With 
Notes. By T. Arnold, M.A. Extra fcap. 8vo. 4s. 6d. In ornamental 
Parchment, 65. 














ΘΥΕΕΈΡΟΥ PRESS, OXFORD. OEC 








Seele. | Selections rem ze Tatler, S pectator, and. Guardian. 
Edited by Austin Dobson. Extra fcap.8vo. 4s. 67. In white Parchment, 75. 62. 

Poge. With Introduction and Notes. By Mark Pattison, B.D. 

I. Essay om Man. . Extra fcap. 8vo. 15. 6g. 

II. Sazires and Epistles. Extra fcap. 8vo. 25. 

Parnell. The Hermit. | Paper covers, 2d. 


Johnson. l. Rasselas; Lives of Dryden ΜΝ Pope. Edited 
by Alfred Milnes, M.A. (London). Extra fcap. 8vo. 4s. 64., or Lives of 
Dryden and Pope only, stiff covers, 25. 64. 


—— ΤΙ. Vanity of Human Wishes. With Notes, by E. ]. 
Payne, M.A. Paper covers, 44... 


Gray. Selected Poems. Edited by Edmund Gosse. Extra 
Ícap. 8vo. Stiff covers, 15. 67. In white Parchment, 35. 

Elegy and Ode on Eton College. | Paper covers, 2d. 

Goldsmith. The Deserted Village. Paper covets, 24. 


Cowper. Edited, with Life, Introductions, and Notes, by 
H. T. Griffith, ΒΑ. 


—— I. Ze Didactic Poems of 1782, with Selections from the 
Minor Pieces, A.D. 1779-1783. Extra fcap. 8vo. 35. 

—— II. ZZe Tas£, with Tárocinium, and Selections from tlie 
Minor Poems. A.D. 1784-1799. Second Edition. Extra fcap. 8vo. 35. 
Burke. Select Works. Edited, with Introduction and Notes, 

by E. J. Payne, M.A. | 
I. ZARoughts on the Present Discontents ; the two Speeches 
σή: America. Second Edition, Extra fcap. 8vo. 45. 67. 


II. Reffections on the French Revolution. Second Edition. 
Extra fcap. 8vo. 55. 


-—— III. Four Letters om the Proposals for Peace with the 
Regicide Directory of France. Second Edition. Extra fcap. 8vo. 55. 


Keats.. Hyperion, Book I. With Notes by W. T. Arnold, B.A. 


Paper covers, 4d. 

















ἢ Byron. Childe Harold. Edited, with Introduction and Notes, 


by H. F. Tozer, M.A. Extra fcap. 8vo. 35. 62. In white Parchment, 55. 


Scott. Lay of the Last Minstrel, Edited with Preface and 
Notes by W. Minto, M.A. With Map. Extra fcap. 8vo. Stiff covers, 25. 
Ornamental Parchment, 35. 64. 


——— Lay of the Last Minstrel, Introduction and Canto I., 
with Preface and Notes, by the same Editor. 64. 


ime si im € 


18 CLARENDON PRESS, OXFORD, 





II. LATIN. 


Rudimenta Latina. Comprising Accidence, and Exercises of 
a very Elementary Character, for the use of Beginners, By John Barrow 
Allen, M.A. Extra fcap. 8vo. 25. 

An Elementary Latin Grammar. | By the same Author. 
Forty-second Thousand. Extra fcap. 8vo. 25.64. 


A First Latin Exercise Book. By the same Anon Fourth 
Edition. Extra fcap. 8vo. 25. 64. 


A Second Latin Exercise Book. By the same Author. Extra 
fcap. 8vo. 35. 64. | 
Reddenda Minora, or Easy Passages, Latin and Greek, for 


Unseen Translation. For the use of Lower Forms. Composed and selected 
by C. S. Jerram, M.A. Extra fcap. 8vo. 15. 67. 


Anglice Reddenda, or Easy Extracts, Latin and Greek, for 
Eifcen Translation. By C. S. Jerram, M.A. T Edition, Revised and 
Enlarged:. Extra fcap. 8vo. 25. 64. 

Passages for Translation into Latin. For the use of Passmen 
and others. Selected by J. V. Sargent, M.A. Fifth Edition. Extra fcap. 
8vo. 25. 64. 

Exercises in. Latin TS Composition; with Introduction, 
Notes and Passages of Graduated Difficulty for Translation into Latin. By 
G. G. Ramsay, M.A., LL.D. Second Edition. Extra fcap. 8vo. 4s. 64. 


Hints and Helps for Latin Elegiacs. By H. Lee-Warner,M.A., 
late Fellow of St. John's College, Cambridge, Assistant Master at Rugby 
School. Extra fcap. 8vo. 35. 64. 

First Latin Reader. By T. J. Nunns, M.A. "Third Edition. 
Extra fcap. 8vo. 25. ) 

Caesar. The Commentaries e Schools) With Notes and 
Maps. By Charles E. Moberly, 

Part I, 7e Gallic War. Second Edition. Extra fcap. 8vo. 45. 6a. 
Part II. Ze Cio] War. Extra fcap. 8vo. 35. 6d. 
ZÀe Civil War. Book 1, Second Edition. Extra fcap. 8vo. 25. 

Cicero. Selection of interesting and descriptive passages. With 
Notes, ΒΥ Henry Walford, M.A. In three Parts. Extra fcap. 8vo. 45. 64. 

. ;Each Part separately, limp, 15. 62. "ὦ 
Part I. | Anecdotes from.Grecian and Roman History. "Third Edition. 
Part II, Omens and Dreams: Beauties of Nature. "Third Edition. 
Part 111. Rome's Rule of her Provinces. "Third Edition, 

Cicero. Selected Letters (for Schools). . With Notes. Ὧν the 
late C. E. Prichard, M.A., and E.,R. Bernard, M.A. Sed Edition. 
Extra fcap. 8vo. 35. 











CLARENDON PRESS, OXFORD. 19 





Cicero. Sel) ralione (for Schools). In Verrem I. De 
Imperio Gn. Pompeii. Pro Archia. Philippica IX. "With Introduction and 
Notes by J. R. King, M.A. Second Edition. Extra fcap. 8vo. 25. 6d. 


Cornelius Nepos. With Notes. By Oscar Browning, M.A. 
Second Edition, Extra fcap. 8vo. 25. 64. 


Eo Selections (for Schools). With Notes and Maps. By 
H. Lee-Warner, M.A. Extra fcap. 8vo. In Parts limp, each 15. 64. 
Part I. "The Caudine Disaster. 
Part II. Hannibal's Campaign in Italy. 
Part III. The Macedonian War. 


Livy. Books V-VII. With Introduction and Notes. By 
A. R. Cluer, B.A. Extra fcap. 8vo. 35. 64. 


Livy. Books XXI, XXII, and XXIII. With Introduction 
and Notes. By M, T. Tatham, M.A. Extra fcap. 8vo. 45. 64. 


Qvid. Selections for the use of Schools. With Introductions 
and Notes, and an Appendix on the Roman Calendar. By W. Ramsay, M.A. 
Edited by G. G. Ramsay, M.A. "Third Edition. Extra fcap. 8vo. 55. 67. 


Ovid. Tristia. BookI. "The Text revised, with an Intro- 
duction and Notes. By S. G. Owen, B.A. Extra fcap. 8vo. 35. 64. 


Plautus. The Trinummus. With Notes and Introductions. 
Intended for the. Higher Forms of Public Schools. By C, E. Freeman, M.A,, 
and A. Sloman, M.A. Extra fcap. 8vo. 35. 

Pliny. Selected Letters (for Schools). With Notes. By the 
late C. E. Prichard, M.A., and E. R. Bernard, M.A, Second Edition. Extra 
fcap. 8vo. 35. 


Sallust. With Introduction and Notes. By W. W. Capes, 
M.A. Extrafcap. 8vo. 45. 64. 


Tacitus. 7116 .Amnals. Books I-IV. Edited, with Introduc- 


tion and Notes for the use of Schoois and Junior Students, by H. Furneaux, 
M.A. Extra fcap. 8vo. 55. 


Terence. Andria. With Notes and Introductions. | By C. 
E. Freeman, M.A., and A. Sloman, M.A. Extra fcap. 8vo. 35. 


Virgil. With Introduction and Notes. By T. L. Papillon, 
M.A. Two vols. Sitown 8vo. 10s. 62. The Text separately, 4s. 64. 





Catulli Veronensis Liber. lterum recognovit, apparatum cri- 


ticum meos appendices addidit, Robinson Ellis, A.M. 1878. Demy 
. 8vo. 16s. 


—— 4 Commentary on. Catullus. By Robinson Ellis, M.A. 
1876. Demy 8vo. 16;. 


c2 


20 CLARENDON PRESS, OXFORD. 





Catulli Veronensis Carmina Selecta, secundum recognitionem 
Robinson Ellis, A.M. Extra fcap. 8vo. 35. 64. 
Cicero de Oratore. With Introduction and Notes. By A.S. 


Wilkins, M.A. 
Book I. 1879. 8vo. 6s. Book II. 1881. 8vo. 55. 


-——. PAilippic Orations. With Notes. By J. R. King, M.A. 
Second Edition. 1879. Svo. τος. 64. 

Select. Letters. With English Introductions, Notes, and 

Appendices. By Albert Watson, M.A. Third Edition. 1881. Demy 8vo. 185. 

Select Letters. "Text. By the same Editor. Second 

Edition. Extra fcap. 8*0. 45. 

fro Cluentio. With Introduction and Notes. By W. 


Ramsay, M.A. Edited by G. G. Ramsay, M.A. Second Edition. Extra fcap. 
8vo. 35. 64. 


Horace. With a Commentary. Volume I. The Odes, Carmen 
Seculare, and Epodes. By Edward C. Wickham, M.A. Second Edition: 
1877. Demy 8vo. 125. 

A reprint of the above, in a size suitable for the use 
of Schools. Extra fcap. 8vo. 55. 64. 

Livy, Book I. With Introduction, Historical Examination, 
and Notes. By J. R. Seeley, M.A. Second Edition. 188r. 8vo. 65. 
Ovid. P. Ovidii Nasonis 7015. Ex Novis Codicibus edidit, 
Scholia Vetera Commentarium cum Prolegomenis Appendice Indice addidit, 

ΒΕ. Ellís, A.M. 8vo. 1o». 62. 

Persius. The Satires. With a Translation and Commentary. 
By John Conington, M.A. Edited by Henry Nettleship, M.A. Second 
Edition, 1874. Svo. 759. 64. 

Tacitus. TAÀe Annals. Books I-VI. Edited, with Intro- 
duction and Notes, by H. Furneaux, M.A. 8vo. 185. 

















Nettleship (H., M.A:). Lectures and Essays on Subjects con- 


nected with Latin Scholarship znd Literature. Crown 8vo. 75. 64. 

The Roman Satura: its original form in connection with 
its literary development. 8vo. sewed, 15. 

Ancient Lives of Vergil. With an Essay on the Poems 


of Vergil, in connection with his Life and Times. 8vo.sewed, 25. 


Papillon (T. L., M.A.. 4. Manual of Comparative PAilology. 
Third Edition, Revised and Corrected. 1882. Crown 8vo. Ó6;. 


Pznder (North, M.A.). Selections from the less known Latin 
Poets. 1869. ὅνο. 155. 














NSKIGNo——— IN GI VENERE γον Τρ qnem a mmm mr RE PRU m nena on s a i SS SE n m — 


OON WS 











ἐν ΤΕΣ 


τος “Φυν og 


CLARENDON PRESS, OXFORD. r2 





Sellar (W. Y., M.A..) Roman Poets of the Augustan Age. 


ViRGIL, New Edition. 1883. Crown 8vo. 99. 


Roman Poets of the Republic. New Edition, Revised 
and Enlarged. 1881. ὅνο. 145. 


Wordsworth (9., M.A.). Fragments and Specimens of Early 
Latin. With Introductions and Notes. 1874. 8vo. 185. 





III. GREEK. 


4A Greek Primer, for the use of beginners in that Language. 
By the Right Rev. Charles Wordsworth, D.C.L. Seventh Edition. Extra fcap. 
8vo. 15, 6d. 

Graecae Grammaticae Rudimenta in usum Scholarum.  Auc- 
tore Carolo Wordsworth, D.C.L.  Nineteenth Edition, 1882. 12mo. 4;. 


A Greek-Englisk Lexicon, abridged from Liddell and Scott's 
4to. edition, chiefly for the use of Schools. 'Twenty-first Edition. 1884. 
Square r2mo. 75. 64. 

Greek Verbs, Irregular and. Defective ; their forms, meaning, 
and quantity; embracing all the Tenses used by Greek writers, with references 
to the passages in which they are found. By W. Veitch. Fourth Edition. 
Crown 8vo. 10s. 64. 

The Elements of Greek Accentuation (for Schools): abridged 
from his larger work by H. W. Chandler, M.A. Extra fcap. 8vo. 25. 64. 


A SERIES OF GRADUATED GREEK READERS :— 


First Greek Reader. By W. G. Rushbrooke, M.L. Second 
Edition. Extra fcap. 8vo. 25. 64. 


Second Greek. Reader... By A. M. Bell, M.A. Extra fcap. 
8vo. 3s. 64. 


Fourth Greek Reader ; being Specimens of Greek Dialects. 
With Introductions and Notes. By W. ΝΥ, Merry, M.A. Extra fcap. 8vo. 
45. 6d. 


Fifth Greek Reader. Selections from Greek Epic and 
Dramatic Poetry, with Introductions and Notes. By Evelyn Abbott, M.A. 
Extra fcap. 8vo. 45. 64. 
The Golden Treasury of Ancient Greek Poetry: being a. Col- 
lection of the finest passages in the Greek Classic Poets, with Introductory 
Notices and Notes. By R. S. Wright, M.A. Extra fcap. 8vo. 8s. 64. 


A Golden Treasury of Greek Prose, being a Collection of the 
finest passages in the principal Greek Prose Writers, with Introductory Notices 
and Notes. By R. S. Wright, M.A., and J. E. L. Shadwell, M.A. Extra fcap, 
8vo. 45. 64. 


22 CLARENDON PRESS, OXFORD. 





Aeschylus. |. Prometheus Bound (for Schools). With Introduc- 
tion and Notes, by A. O. Prickard, M.A. Second Edition. Extra fcap. 8vo. 25. 


——- Agamemnon. With Introduction and Notes, by Arthur 
Sidgwick, M.A. Second Edition. Extra fcap. 8vo. 35. 


— — Chocphoroi. With Introduction and Notes by the same 
Editor. Extra fcap. 8vo. 3*. 


Aristophanes. In Single Plays. Edited, with English Notes, 
Introductions, &c.,, by W. W. Merry, M.A. Extra fcap. 8vo. 
I. The Clouds, Second Edition, 25. 
H. The Acharnians, 29. III. The Frogs, 2;. 


Cebes. Tabula. With Introduction and Notes. By C. S. 
Jerram, M.A. Extra fcap. 8vo. 25. 64. 


Euripides. Alcestis (for Schools). By C. S. Jerram, M.A. 
Extra fchp. 8vo. 25. 64. | 


—— Helena. Edited, with Introduction, Notes, and Critical 
Appendix, for Upper and Middle Forms. By C. S.Jerram, M.A. Extra 
fcap. 8vo. 35. 


Iphigenia im T'auris. Edited, with Introduction, Notes, 
and Critical Appendix, for Upper and Middle Forms. By C.S. Jerram, M.A. 
Extra fcap. 8vo. cloth, 3s. 


Herodotus, Selections from. Edited, with Introduction, Notes, 
and a Map, by W. W. Merry, M.A, Extra fcap. 8vo. 25. 64. 


Homer. Odyssey, Books I-XII (for Schools). By W. W. 
Merry, M.A. Twenty-seventh Thousand. Extra fcap. 8vo. 45s. 64. 
Book II, separately, 15. 64. 


—— Odyssey, Books XIII-XXIV (for Schools) By the 


same Editor, Second Edition. Extra fcap. 8vo. 55. 


—— Iliad, Book I(for Schools). By D. B. Monto, M.A. 
Second Edition, Extra fcap. 8vo. 25. 


Iliad, Books I-XII (for Schools). With an Introduction, 
a brief Homeric Grammar, and Notes. By D. B. Monro, M.A, Extra fcap. 
8vo. 65. 

—— Iliad, Books VI and XXI. With Introduction and 

. Notes, By Herbert Hailstone, M.A. Extra fcap. 8vo. 15. 64. each. 


Lucian. Vera Historia (for Schools) By C. S. Jerram, 
M.A. Second Edition, Extra fcap. 8vo. 15. 64. 


Plato. Selections from the Dialogues [including the whole of 
the 470/ogy and Cv/fe]. With Introduction and Notes by John Purves, M.A., 
and a Preface by the Rev. B. Jowett, M.A,. Extrafcap.8vo. 6s. 62. 











CLARENDON PRESS, OXFORD. 23 


δι, 


Sophocles. For the use of Schools. Edited with Intro- 
ductions and English Notes. By Lewis Campbell, M.A., and Evelyn Abbott, 
M.A. JVew and Revised Edition. 2 Vols. Extra fcap. 8vo. 105. 64. 


Sold separately, Vol. I, Text, 4s. 62. ; Vol. II, Explanatory Notes, 65. 
Sophocles. In Single Plays, with English Notes, ἄς. By 
Lewis Campbell, M.A., and Evelyn Abbott, M.A. Extra fcap. 8vo. limp. 
Oedipus Tyrannus, Philoctetes. New and Revised Edition, 25. each. 

Oedipus Coloneus, Antigone, 15. 97. each. 
Ajax, Electra, Trachiniae, 25. each. 


Oedipus Rex: Dindorfs Text, with Notes by the 
present Bishop of St. David's. Extra fcap. 8vo. limp, 15. 67. | 

Theocritus (for Schools) With Notes. By H. Kynaston, 
D.D. (late Snow). "Third Edition. Extra fcap. 8vo. 45. 64. 

Xenophon. Easy Selections (for Junior Classes). With a 
Vocabulary, Notes, and Map. By J. S. Phillpotts, B.C.L., and C. S. Terram, 
M.A. "Third Edition. Extra fcap. 8vo. 35. 64. 

Selections (for Schools). With Notes and Maps. By 
J. S. Phillpotts, B.C.L. Fourth Edition, Extra ífcap. 8vo. 35. 62. k 

Anabasis, Book I. Edited for the use of Junior Classes 
and Private Students. "With Introduction, Notes, and Index. By J. Mar- 
shall, M.A., Rector of the Royal High School, Edinburgh. Extra fcap. 8vo. 
25. 64. 

——  Anabasis, Book II. With Notes and Map. By C. 5. 
Jerram, M.A. Extra fcap.8vo. 25. 

Cyropaedia, Books IV and V. With Introduction and 

Notes by C. Bigg, D.D. Extra fcap. 8vo. 25. 62. 




















A ristotle s Politics. By W. L. Newman, M.A. [Zz z&e Press.] 


Aristotelian Studies. Y. On the Structure of the Seventh 
Book of the Nicomachean Ethics. By J. C. Wilson, M.A. 8vo. stiff, 55. 


Aristotelis Ethica INicomachea, ex recensione Immanuelis 
Bekkeri. Crown ὅνο. 55. 

Demosthenes and Aeschines. 'The Orations of Demosthenes 
and ZEschines on the Crown. "With Introductory Essays and Notes. By 
G. A. Simcox, M.A., and W. H. Simcox, M.A. 1872. 8vo. 125. 

Hicks (E. L.,,M.A.). 4. Manual of Greek Historical Inscrip- 
tons. Demy 8vo. 105. 67. 

Homer. Odyssey, Books I-XII. Edited with English Notes, 


Appendices, etc. By W. W. Merry, M.A., and the late James Riddell, M.A. 
1886. Second Edition. Demy 8vo. 165. 


24 CLARENDON PRESS, OXFORD. 


Homer. A Grammar of the Homeric Dialect. By D. B. Monro, 
M.A. Demy 8vo. ros. 64. 
Sophocles. "The Plays and Fragments. With English Notes 
. and Introductions, by Lewis Campbell, M.A. 2 vols. 
Vol. I. Oedipus. Tyrannus. Oedipus Coloneus. Antigone. Second 
Edition. 1879. 8vo. 165. 
Vol. II. ua) Electra. Trachiniae. Philoctetes. Fragments. 1881. 
8vo, 165 





IV. FRENCH AND ITALIAN. 
Brache?'s. Etymological Dictionary of the French Language, 


with a Preface on the Principles of French Etymology. Translated into 
English by G. W. Kitchin, D.D. Third Edition. Crown 8vo. 75. 64. 
Historical. Grammar of the Freuzh Language. 'Trans- 
lated into English by G. W. Kitchin, D.D. Fourth Edition. Extra fcap. 
8vo. 35. 64. 





Works by GEORGE SAINTSBURY, M.A. 
Primer of French Literature. Extra fcap. 8vo. 25. 
Short History of French Literature. Crown 8vo. τος. 64. 


Specimens of French Literature, from. Villon to Hugo. Crown 
8vo. 9s. 





Corneille s δ Edited, with Introduction and Notes, by 
George Saintsbury, M.A. Extra fcap. 8vo. 25. 64. 


Moliere's Les Précieuses Ridicules. Edited, with Introduction 
and Notes, by Andrew Lang, M.A. Extra fcap. 8vo. r5. 64. 


Racines Esther. Edited, &c. by George Saintsbury, M.A. 
(AVearly ready.) (A 

Beaumarchais Le Barbier de Séville. Edited, with Introduction 
and Notes, by Austin Dobson. Extra fcap. 8vo. 25. 67. 

Voltaires Mérope. Edited, with Introduction and Notes, by 
George Saintsbury. Extra fcap. 8vo. cloth, 25. 


Musset's On ne badine pas avec l'Amour, and Fantasio. Edited, 
with Prolegomena, Notes, etc, by Walter Herriés Pollock. Extra fcap. 
8vo. 25. 





 Sainte-Deuve. Selections from the Causeries du Lundi. Edited 
by George Saintsbury. Extra fcap. 8vo. 25. 


Quinet's Lettres à sa Mére. Selected and edited by George 
Saintsbury. Extra fcap. 8vo. 2;. 





——"— Em DRUMS M m 


CLARENDON PRESS, OXFORD. 25 





L'Éloquence de la Chaire et de la Tribune Franeaises. Edited 
by Paul Blonét, B.A. (Univ. Gallic). Vol. I. French Sacred Oratory 
Extra fcap. 8vo. 25. 64. 


Edited by GUSTAVE MASSON, B.A. 


Corneille's Cinna... With Notes, Glossary, etc. Extra fcap. 8vo. 
cloth, 25. Stiff covers, 15. 6d. 


Louis XIV and his Contemporartzes ; as described in Extracts 


from the best Memoirs of the Seventeenth Century. With English Notes, 
Genealogical Tables, &c. Extra feap. 8vo. 25. 64. 


Maistre, Xavier de. Voyage autour de ma Chambre. | .Ourika, 
by Madame de Duras; La Dot de Suzette, by 77v/e; Les Jumeaux de 
l'Hótel Corneille.by Edmond About; Mésaventures d'un Écolier, by Aodo/fAe 
Jo2ffer. Second Edition. Extra fcap. 8vo. 25. 6d. 

Molieres Les Fourberies de Scapin, and Racines Athale. 
With Voltaire's Life of Moliére. Extra fcap. 8vo. 25. 64. 

Moliére's Les Fourberies de Scapin. With Voltaire's Life of 
Moliére, Extra fcap. 8vo. stiff covers, 15. 64. 

Moliere's Les Femmes. Savantes. With Notes, Glossary, etc. 
Extra fcap. 8vo. c/o?h, 2s.  Stiff covers, rs. 64. 

Racines Andromaque, and  Corueilles Le Menteur. With 
Louis Racine's Life of his Father. Extra fcap. 8vo. 25. 64, 

Regnard's Le Joueur, and Brueys and Palaprat's Le Grondeur. 
Extra fcap 8vo. 25. 64. 

Sévignué, Madame de, and. her chief. Contemporaries, Selections 


Jrom the Correspondence of. Yntended more especially for Girls" Schools. 
Extra fcap. 8vo. 35. 





Dantíe. Selections from the Inferno. With Introduction and 
Notes. By H. B. Cotterill, B.A. Extra fcap. 8vo. 45. 64. 


Tasso. La Gerusalemme Liberata. Cantos i, ii. With In- 
troduction and Notes, By the same Editor. Extra fcap. 8vo. 25. 6g. 


V. GERMAN. 


Scherer (W.). 4. History of German Literature. "Translated 
from the Third German Edition by Mrs. F. Conybeare. Edited by F. Max 
Müller. 2 vols. 8vo. 215. 


GERMAN COURSE. By HERMANN LANGE. 


The Germans at Home; a Practical Introduction to German 
Conversation, with an Appendix containing the Essentials of German Grammar. 
Second Edition. 8vo. 25. 64. 

716 German Manual; a German Grammar, Reading Book, 
and a Handbook of German Conversation. Svo. 75. 64. 


26 CLARENDON PRESS, OXFORD. 





Grammar of the German Language. | 8vo. 3s. 64d. 


This ' Grammar is a reprint of the Grammar contained in * The German Manual,' 
and, in this separate form, is intended for the use of Students who wish to make 
themselves acquainted with German Grammar chiefly for the purpose of being 
able to read German books. 


German Composition ; A 'Theoretical and' Practical Guide to 
the Art of Translating English Prose into German. ὅνο, 45. 64. 





Lessing's Laokoon. With Introduction, English Notes, etc. 
By A. Hamann, Phil. Doc., M.A. Extra fcap. 8vo. 45. 64. 


Schzler's Wilhelm Tell. 'Translated into English Verse by 
E. Massie, M.A. Extra fcap. 8vo. zs. 


Also, Edited by C. A. BUCHHEIM, Phil. Doc. 


Goethe's Eemont. With a Life of Goethe, &c. Third Edition. 
Extra fcap. 8vo. 35. 


— — Iphigenie auf Tauris. A Drama. With a Critical In- 


troduction and Notes, Second Edition. Extra fcap. 8vo. 35. 


Heine's Prosa, being Selections from his Prose Works. "With 
English Notes, etc. Extra fcap. 8vo. 45s. 64. 


Heines Harzreise. With a Life of Heine, a Descriptive 
Sketch of the Harz, and an Index. Extra fcap. 8vo. paper covers, 15. 62. ; 
cloth, 25. 64. 

Lessing's Minna von Barnhelhn. A Comedy. With a Life 


of Lessing, Critical Analysis, Complete Commentary, &c. Fourth Edition. 
Extra fcap. 8vo. 35. 64. 


——— Nathan der Weise. With Introduction, Notes, etc. 
Extra fcap. 8vo. 45s. 64. 


Schiller's Historische Skizszen; Egmonts Leben und Tod, and 
Belagerung von Antwerpen. 'Third Edition, Revised and Enlarged. "With 
a Map. Extra fcap. 8vo. 25. 64. 

Wihehnn Tell With a Life of Schiller; an his- 


torical and critical Introduction, Arguments, and a complete Commentary, 
and Map. Sixth Edition. Extra fcap. 8vo. 35. 64. 


Wzhkelm Tell. School Edition. With Map. Extra fcap. 


8vo. 25. 


Modern German Reader. AA Graduated Collection of Ex- 


tracts in Prose and Poetry from Modern German writers :— 











Part I. With English Notes, a Grammatical Appendix, and a complete 
Vocabulary. Fourth Edition. Extra fcap. 8vo. 25. 6d. 


Part 11. With English Notes and an Index. Extra fcap. 8vo. 25. 64. 
Part III in Preparation, s 








CLARENDON PRESS, OXFORD. 27 





VI. MATHEMATICS, PHYSICAL SCIENCE, &oc. 
 . By LEWIS HENSLEY, M.A. 
Figures made Easy : a first Arithmetic Book. Crown 8vo. 64. 


Answers to the Examples in. Figures iade Easy, together 
with two thousand additional Examples, with Answers. Crown 8vo. rs. 


The Scholars Arithmetic : with Answers. Crown 8vo. 45. 64. 
The Scholar's Algebra. Crown 8vo. 45. 64. 





Baynes (R. E., M.A.). Lessons on T. Jermodynamics. 1878. 
' Crown 8vo. 75. 6d. 


Chambers (G. F., F.R.A.S.. A Handbook of Descriptive 
Astronomy. 'Third Edition. 1877. Demy 8vo. 285. 

Clarke (Col. A. R., C.B., R-E.). Geodesy. 1880. 8vo. 125. 6d. 

Cremona (Luigi) Elements of Projective Geometry. | 'Trans- 
lated by C. Leudesdorf, M.A. 8vo. 125.64. 

Donkin. Acoustics. Second Edition. Crown 8vo. 75s. 64. 

Euclid Revised. Containing the Essentials of the Elements 


of Plane Geometry as given by Euclid in his first Six Books. Edited by 
R. C. 1. Nixon, M.A. Crown 8vo. 75. 64. 


—— Books I-IV. By the same Editor. Crown 8vo. 3s. 6d. 
j Also, zearIy ready :— 

Books I, II. By the same Editor. 15s. 62. 

Book I. By the same Editor. rs. 

Galton (Douglas, C.B., F.R.S.). Te Construction of Healthy 
Dwellings. Demy 8vo. 10s. 64. 

Hamilton (Szr R. G. C-), and y. Ball. Book-keeping. New 
and enlarged Edition. Extra fcap. 8vo. limp cloth, 25. 


Harcourt (A. G. Vernon, M.A.), and HZ. G. Madan, M.A. 


Exercises in Practical. Chemistry. Wol I. Elementary Exercises. Third 
Edition. Crown 8vo. 9». 


Maclaren. (Archibald). A. System. of Physical Education : 
Theoretical and Practical. Extra fcap. 8vo. 75. 64. 

Madam (H. G. M.A.. Tables of Qualitative. Analysis. 
Large 4to. paper, 45. 64. 

Maawell (Y. Clerk, M.A., F.R.S.). 44 Treatise on Electricity 
and Magnetism. Second Edition. 2 vols. Demy 8vo. 17. 115. 64. 

An Elementary Treatise on Electricity. Edited by 

William Garnett, M.A. Demy 8vo. 75. 64. 

Minchin (G. M., M.A.). A Treatise on Statics with Applica- 


tions to Physics. "Third Edition, Corrected and Enlarged. Vol.I. JEgw- 
órium of Coplanar Forces. 8vo. 95. Vol. IL. Sza£ics. 8vo. 165. 











28 CLARENDON PRESS, OXFORD. 





Minchin (G. M., M.A.). Uuiplanar Kinematics of Solids and 
Fluids. Crown ὅνο, 75. 6d. 


Phillips (Yohn, M.A., F.R.S.). Geology of Oxford aud the 
Valley of the Thames. 1871. 8wo. 215. 


Vesuvius. 1869. Crown 8vo. τος. 64. 


Prestwich (Soseph, M.A., F.R.S.). Geology, Chemical, Physical, 
and Stratigraphical. Vol. I. Chemicaland Physical. Royal8vo. 255. 


Rollestou's Forms of Animal Life. Illustrated by Descriptions 
and Drawings of Dissections. New Edition. (JVea7Zy ready.) 


Smyth. ΑἹ Cycle of Celestial Objects. |. Observed, Reduced, 
and Discussed by Admiral W. H.Smyth, R. N. Revised, condensed. and greatly 
enlarged by G. F. Chambers, F.R.A.S. 1881. 8vo. Price reduced to 125. 


Stewart (Balfour, LL.D., F.R.S.). 44 Treatise on Heat, with | 


numerous Woodcuts and Diagrams. Fourth Edition. Extra fcap. 8vo. 75.64. 


Vernon- Harcourt (L. F., M.AJ). .4 Treatise on. Rivers and 


Canals, relating to the Control and Improvement of Rivers, and the Design, 
Construction, and Development of Canals. 2 vols. (Vol. I, Text. Vol. II, 
Plates.) 8vo. 215. 


—— Harbours and Docks; their Physical Features, History, 
Construction, Equipment, and Maintenance; with Statistics as to their Com- 
mercial Development. 2 vols. 8vo. 255. 


Watson (H. W.,M.A.). .A Treatise on the Kinetic Theory 
of Gases. 1876. 8vo. 35s. 6d. 
Watson (H. W., D. Sc., F.R.S.), and SS. H. Burbury, M.A. 


I. 4 Zveatise on the Application of. Generalised Coordinates to the Kinetics of 
a Material System: | 1879. 8vo. 65. 

II. 72e Mathematical Theory of Electricity and Magnetism. | Nol. I. Electro- 
statics. Svo. ros. 6d. 





Wihamson (4. W., Phi. Doc, F.R.S.. | Chemistry for 
Students. Α new Edition, with Solutions. . 1873. Extra fcap. 8vo. 85. 64. 


VII. HISTORY. 
Bluntschli (9. K.). The Theory of the State. Ἔν J. K. 


Bluntschli, late Professor of Political Sciences in the University of Heidel- 
berg. Authorised English Translation from the Sixth German Edition. : 
Demy 8vo. half bound, 129. 67. 


Finlay (George, LL.D.). .A History of. Greece from its Con- 
quest by the Romans to the present time, B.C. 146 to A.D. 1864. A new 
Edition, revised throughout, and in part re-written, with considerable ad- 
ditions, by the Anthor, and edited by H. F. Tozer, M.A. 7 vols. 8vo. 31. 10». 








CLARENDON PRESS, OXFORD. 29 





Fortescue (Sir Sohn, Kt). .The Governance of. England: 
othetwise called The Difference between an Absolute ànd a Limited Mon- 
archy. A Revised Text. Edited, with Introduction, Notes, and Appendices, 
by Charles Plummer, M.A. ὅνο. half bound, 125. 64. 


Freeman (E.A, D.C.L.). 4. Short History of the Norman 
Conquest of Éngland. Second Edition. Extra fcap. 8vo. 25, 64, 


George (H. B.,M.A.). Genealogical Tables illustrative of Modern 
History. 'Third Edition, Revised and Enlarged. Small 4to. 125. 


Hodgkin (T-). Italy and her Invaders. Yustrated with 
Plates and Maps. "Vols. I—IV., A.D. 376-553. 8vo. 37. 89. 


Kitchin (G. W., D.D.). A History of France. With numerous 
Maps, Plans, and Tables. In Three Volumes. .Second Edition. Crown 8vo. 
each τον. 64. 

Vol. 1. Down to the Year 1453. 
Vol. 2. From 1453-1624. Vol. 3. From 1624-1793. 


Payne (E. 7., M.A). 4 History of the Umited States of 


America. Inthe Press. 


Kanke (L. vou). A History of England, principally in the 
Seventeenth Century. "Translated by Resident Members of the University of 
Oxford, under the superintendence of G. W. Kitchin, D.D., and C. W. Boase, 
M.A. 1875. 6 vols. 8vo. 37. 3s. : 

Rawlinson (George, M.A.). 4 Manual of Ancient. History. 
Second Edition. Demy 8vo. 145. 

Select Charters and other Illustrations of English Constitutional 


History, from the Earliest Times to the Reign of Edward 1,  Arranged and 
edited by W. Stubbs, D.D. Fifth Edition. 1883. Crown 8vo. 8s. 64. 


Szubbs (W., D.D... The Constitutional History of England, 
in its Origin and Development. Library Edition. 3 vols. demy 8vo. 2/. 85. 
Also in 3 vols. crown 8vo. price 125. each. 
——— Seventeen Lectures on the Study of Medieval and 


Modern History, &c., delivered at Oxford 1867-1884. Demy 8vo. half-bound, 
10s. 64. 


Wellesley. ΑἹ Selection from the Despatches, Treaties, and 
other Papers of the Marquess Wellesley. K.G., during his Government 
ofIndia. Edited by S. J. Owen, M.A. 1877. 8vo. 14. 45. 


Wellington. ΑΔ Selection from the Despatches, Treaties, and 
other Papers relating to India of Field-Marshal the Duke of Wellington, K.G. 
Edited by S. J. Owen, M.A. 1880. 8vo. 245. 


A History of British India. By S. J. Owen, M.A., Reader 


in Indian History in the University of Oxford, In preparation. 


30 CLARENDON PRESS, OXFORD. 





VIII. LAW. 


Alberici Gentilis, I.C.D., LC. De Iure Belli Libri Tres. 
Edidit T. E. Holland, LC.D. 1877. Small 4to. half morocco, 215. 


Anson (Sir William R., Bart, D.C.L.). Principles of the 
English Law of Contract, and of Agency in its Relation to Contract. Fourth 
Edition. Demy 8vo. 1os. 64. 

Law and Custom of the Constitution. Part I. Parlia- 


ment. Demy 8vo. 105. 64. 


Bentham (Seremy). Am Introduction ο the Principles of 
AMorals and Legislation. Crown 8vo. 6s. 6d. 


Digby (Kenelm E., M.A.). An Introduction to the History of 
the Law of Real Property. 'lhird Edition. Demy 8vo. τος. 64. 


Gaii Institutionum  Yuris Civilis Commentarii Quattuor ; or, 
Elements of Roman Law by Gaius. With a Translation and Commentary 
by Edward Poste, M.A. Second Edition. 1875. ὅνο. 18;. 


Hall (W. E., M.A.). International Law. Second Ed. 8vo. 215. 


Holland (T. E., D.C.L..) The Elements of. Yurisprudence. 
'Third Edition. Demy 8vo. tos. 64. 


The European Concert in the Eastern Question, a Col- 
 lection of Treaties and other Public Acts. Edited, with Introductions and 
Notes, by Thomas Erskine Holland, D.C.L. $8vo. 125. 64. 


Imperatoris lustiniani Iustitutionum Libri Quattuor ; with 
Introductions, Commentary, Excursus and Translation. By J. B. Moyle, B.C.L., 
M.A. 2 vols, Demy 8vo. 215. 


Justinian, The Institufes of, edited as a recension of the 
Institutes of Gaius, by Thomas Erskine Holland, D.C.L. Second Edition, 
1881. Extra fcap. 8vo. 55. 


Xustinian, Select Titles from the Digest of. By T. E. Holland, 
D.C.L., and C. L, Shadwell, B.C.L. 8vo. 145. 


Also sold in Parts, in paper covers, as follows :— à 
Part I. Introductory Titles. 25. 6d. Part II. Family Law. 15. 
Part III. Property Law. 2s. 64. — Part IV. Law of Obligations (No. 1). 35. 6d. 
Part IV. Law of Obligations (No. 2). 45. 6d. 


Lex Aquila. Τῆς Roman Law of Damage to Property: 
being a Commentary on the Title of the Digest * Ad Legem Aquiliam ' (ix. 2). 
With an Introduction to the Study of the Corpus Iuris Civilis. By Erwin 
Grueber, Dr. Jur; M.A. Demy 8vo. 10s. 62. /ust Published. 


Markby (W.. D.C.L.). Elements of Law considered with refer- 


ence to Principles of General Jurisprudence. Third Edition. Demy 8vo. 125.64. 


T'wiss (517 Travers, D.C.L.). 'The Law of Nations considered 
as Independent Political Communities. 

Part I. On the Rights and Duties of Nations in time of Peace. A new Edition, 
Revised and Enlarged. 1884. Demy 8vo. 1 55. 

Part II. On the Rights and Duties of Nations in Time of War. Second Edition 
Revised. 1875. Demy 8vo. 215. 














CLARENDON PRESS, OXFORD. di 





IX. MENTAL AND MORAL PHILOSOPHY, &oc. 


Bacoms Novum Organum. Edited, with English Notes, by 
G. W. Kitchin, D.D. 1855. Svo. 9s. 64. 


Translated by G. W. Kitchin, D.D.. 1855. 8vo. 95. 64. 


Berkeley. The Works of George Berkeley, D.D., formerly 


Bishop of Cloyne; including many of his writings hitherto unpublished. 
With Prefaces. Annotations, and an Account of his Life and Philosophy, 
by Alexander Campbell Fraser, M.A. 4 vols. 1871. 8vo. 2/.18;. 


The 1172, Lefiers, &c. 1 vol τό». 
—— Selections from. With an Introduction and Notes. 


— For the use of Students in the Universities. By Alexander Campbell Fraser, 
LL.D. Second Edition. Crown 8vo. 75. 62. 


Fowler (T.,D.D.). The Elements of Deductive Logic, designed 


mainly for the use of Junior Students in the Universities. Eighth Edition, 
with a Collection of Examples. Extra fcap. 8vo. 35. 64. 


——— The Elements of Inductive Logic, designed mainly for 
the use of Students in the Universities. Fourth Edition. Extra fcap. 8vo. 65. 
Edited by T. FOWLER, D.D. 
Bacon. Novum Organum. With Introduction, Notes, &c. 
1878. 8vo. 145. 


Lockes Conduct of the Understanding. Second Edition: 


Extra fcap. 8vo. 25. 


Danuson(9. T. The Wealth of JZhacehoun. Crown 8vo. 55. 


Green (T. H., M.A.). Prolegomena to Ethics. Edited by 

A. C. Bradley, M.A. Demy 8vo. 125. 64. 

Hegel. The Logic of Hegel; translated from the Encyclo- 
paedia of the Philosophical Sciences. With Prolegomena by William 
Wallace, M.A. 1874. 8vo. 145. 

Lotze's Logic, in Three Books ; of Thought, of Investigation, 
and of Knowledge. English Translation ; Edited by B. Bosanquet, M. Ax 
Fellow of University College, Oxford. 8vo. cloth, 125. 6d. 


Metaphysic, in Three Books; Ontology, Cosmology, 
and Psychology. English Translation; Edited by B. Bosanquet, M.A. 
8vo. cloth, 12s. 6d. 


Martineau (Tames, D.D.). Types of Ethical Theory. Second 
Edition. 2 vols. Crown 8vo. 155. 

Rogers( 9 ..E. Thorold, M.A.). A Manual of Political Economy, 
for the use of Schools. "Third Edition. Extra fcap. 8vo. 45. 6g. 

Smiths Wealth of Nations. A new Edition, with Notes, by 
J. E. Thorold Rogers, M.A. 2 vols. 8vo. | 1880. 215. 


Wilson (9. .M., B.D., and T. Fowler, D.D. The Principles 
of Morals (Introductory Chapters).  8vo. Beard, 35. 64. 











32 CLARENDON PRESS, OXFORD. 





! X. ART, &oc. 
Hullak (Sohn) | The Cultivation of the Speaking  Votce. 
, Second Edition, Extra fcap. 8vo. 25. 64. 
Ouseley (Sir F. A. Gore, Bart). A Treatise on Harmony. 
Third Edition. 4to. ros. 


A Treatise on. Counterpoint, Canon, and Fugue, based 
upon that of Cherubini. Second Edition. 4to. 165. 


A Treatise on Musical Fortin and. General Composition. 
Second Edition. 4to. ros. 

Robinson (T. C. F.S.A.). 4 Critical Account of the Drawings 
by Michel Angelo and Raffaello in the Uniuersity Galleries, Oxford. | 1870. 
Crown ὅνο. 45. 

Ruskin (Sohn, M.A.). A Course of Lectures ou Art, delivered 
before the University of Oxford in Hilary Term, 1870. 8vo. 65. 

Troutbeck (9., M..A.) aud R. F. Dale, M.A. Α Music Primer 

- (for Schools). Second Edition. Crown 8vo. 15. 64. 


Tyrowhitt (R. St. Y., M.A-. 4 Handbook of Pictorial Art. 


With coloured Illustrations, Photographs, and a chapter on Perspective by 
A. Macdonald. Second Edition. 1875. ὅνο. half morocco, 185. 


Vaux (W. S. W., M.A.) |. Catalogue of the Castellani Collec- 


ton of Atitiquities in the University Galleries, Oxford. Crown 8vo. 15. 














The Oxford Dible for Teachers, containing supplemen- 

tary HELPS TO THE STUDY OF THE BIBLE, iricluding Summaries 

of the several Books, with copious Explanatory Notes and Tables 

illustrative of Scripture History atid the characteristics of Bible 

Lands; with a complete Index of Subjects, a Concordance, a Diction- 

ary of Proper Names, and a series of Maps. Prices in various sizes 
and bindings from 35. to 27. 55. 


Helps to the Study of the Bible, taken from the 


OXFORD BIBLE FOR TEACHERS, comprising Summaáries of the 
several Books, with copious Explanatory Notes and Tables illus- 
 trative of Scripture History and the Characteristics of Bible Lands ; 
with a complete Index of Subjects, a Concordance, a Dictionary 
of Proper Names, and a series of Maps. Crown 8vo. c/o£A, 35. 64. ; 
16mo. cZo£A, 15. : 





€ 


LONDON: HENRY FROWDE, 
OxrogD UnNivERSITY PRESS WAREHOUSE, AMEN CORNER, 


OXFORD: CLARENDON PRESS DEPOSITORY, 
i16 HiGH STREET. 





ΑΞ The DELEGATES OF THE PRESS Z»vife suggestions and advice from all persous 
interested im education; and will be thankful for hints, &vc. addressed to te 
SECRETARY TO THE DELEGATES, Clarendon Press, Oxford. 


x1 








Ψ' 2 
E | | | | 
5 i Rd d E ᾿ ᾿ ᾿ 
, " | 
* 
LI ! ! | 
P 
8 ᾿ ἑ 
' Ε " P 
| i 
* 
M ! | 
| L - H | 
Ν ᾿ ᾿ | 
" | 
E B ^ | | | 
" 
᾿ x 78 
| | | | | - * 
&Mt : 
: | | 
- ᾿ | | | 
E Li " E ᾿ ᾿ | ! | 
: ᾿ B | | | 
ἢ ᾿ | | | | | 
| | | E k | " E 
- PU Ei | ᾿ ἑ 
: | | | 4 *. d 
B ᾿ a LI A E ᾿ β | 
* | 
- ? ᾿ ᾿ | 
D ᾿ LI | | | | 
" ᾿ | | 
|] E L | 
* | : ] | 
LI : ΩΝ | | 
! 
" | | ; ν 
Η | | E ] ! " ? » 
᾿ | | | | ! | ᾿ " . ΄΄ 
' | | 
f | : Α Η 5 " ᾿ B 
LI u- LI " 5 [ d | | 
| | | | | 
᾽ E " d "$ ] i | | 
| | | ᾿ - * ᾿ 
: 
' i6 | | 
E " . 1 ' y n : | | | | 
» | | | 
LI - Lm id κ' | | 
ἢ . ] . Dt ] , P ? τος ot H b 
E LI ᾿ 2 ' | | | 
| ] | | | ] | " " J » po 
. * Ὧν : 
: | $4 ᾿ | | | | 
» : " P D E ; | | 
i Li E | | : 
B - Li LI r à : i | 
Ἵ ἢ v | ] i | 
D i EI d á M j : 
| " ] P 
" V ih Li * Β 
᾿ | 
at ᾿ ν᾽ 
» " E 








Aristophanes 
Comoediae 


PLEASE DO NOT REMOVE 
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET 





UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY 








"yd 


e 


a. 
fedis 
n rj et reete mere ες 

^ : ; 
Iz - H o d ed ? 
LA | e a Tyri 
" ΩΣ * - : 


3e 
jas 


t 


l o Ύϑ τι: 


d Sus 


s 


H 


A 


Mero 
oer 


S 
3S ὃ 


B 


SUR X | 
C τὰς 
ἣν SN 
3 P τὸ 


ren SUIT E 


UTENTE 
"1 An 


B 
Nds 
SONS. 
n Me UN j 
iS tQ ἀξ 
RENS 
ARRA Ἷ S 


4 ἜΦΗ 


ki ty 
: MES 
EE 


A 


à 
Eu d QN 
d 
m ἢ As 


MS 
One 


DET ET CURT 
ΞΞΞ ΤΣ ETE | 


merid 
True 


en a a rre 4 un n 
irte erra 
& f : 


"n δ d 
iw p" 
fen 


J m 
tU 


"5 


: 


ΝΗ 


























i LIS 
ai 
e 


2^ 


y m 
We cae 
am 
e. iom 


Aur 
Cea tus 
perc 


" 
mia 
m m p 
αν, 
M em. 


edens. 
Zee 

um aem im 
Benet. 
P 


e "a cati - 
y 


"n 


ἃ H | 
QNEM 
HEMAEEGE 
tir 
ἕ 
ix M SPEO n 
3H M on 
a 
NS 


& 
Li 


νοι 
-— met 


eMe 


el 
VS 





T ον imt 


H 1 
HI SINN 
quem 
RUNE 
INO 


Pee 


Pene 


ELM. pte ord
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Comoediae. Accedunt perditarum fabularum fragmenta ex recensione G. Dindorfii"

See other formats
