Full text of "Corpus paroemiographorum Graecorum"

See other formats

Google 


This 15 a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world’s books discoverable online. 


It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is ın the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that’s often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book’s long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 


Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 
public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so ın order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 


We also ask that you: 


+ Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for 
personal, non-commercial purposes. 


+ Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google’s system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


+ Maintain attribution The Google “watermark” you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


+ Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can’t offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book’s appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 


About Google Book Search 


Google’s mission is to organize the world’s information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world’s books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 


allhttp://books.qooqle.com/ 





iR = 
le u Anm [ΠΠ]]ΠΠ||’ mer 7 ΠῚ ΠῚ ΠῚ 


ας 
Ε- 
E— 
r— 
FI 
r— 
Γ᾿ 
Fi 
z— 
-- 
ΕΣ 
= 
-- 
= 
= 
— 
_ 
= 
E 
= 
-_— 
= 
= 
— 
—: 
αὶ 


ΠΠ ΙΤΤΙ ΤΠ 


LLIITIITTTETETTE Rai 











. 


ΘΟΒΡῸΒ 
PAROEMIOGRAPHORUN 


GRAECORUM. 





EDIDERUNT 


E. L. A LEUTSCH 


ET 


F. 6. SCHNEIDEWIN 


PROFESSORES GOTTINGENSES. 


TOMUS 1. 


‚Ai, 


ZENOBIUS. DIOGENIANUS. PLUTARCHUS. GREGO- 
RIUS CYPRIUS. APPENDIX PROVERBIORUM. 


------ττττὖὔὗ-- τ τσ IE — 9 — ia .ὕγῪΧὦὸλ;οἹττ στο ------- 
GOTTINGAE 


APUD VANDENHOECK ET RUPRECHT. 
ὶ MDCOCCIZIX. 


π΄... 


“Ὁ. “ἢ “οἰ Te 


PAROENIOGRAFHI 
GRAECI 


ZENOBIUS. in | 
PLUTARCHUS. GREGORIUS CYPRIUS: 


CUM APPENDICE PROVERBIORUM. 


EDIDERUNT 


E L. A LEUTSCH 
ET 


F. & SCHNEIDEWIN 


PROFESSORES GOTTINGENSES. 


u — 
GOTTINGAE 


APUD VANDENHOECK ET RUPRECHT. 
NMDCCCIXXIX. 





OÖ imnis ille locus, qui est de historia Paroemiographo- 
rum Graecorum, quadripartitam habet explicationem. 
Etenim pro diversa studiorum ratione diversa sequeban- 
tur consilia proverbiorum explanatores: alıı philosophiam 
profitebantur, rerum antiquarum scrutationi alıi vacabant, 
sunt qui Grammaticorum fungebantur munere, alii deni- 
que prospiciebant usibus sophistarum atque rhetorum, 
sophistae et ipsi. De quibus omnibus deinceps explica- 
bimus ita, ut rerum summam paucis adumbremus. 

Et antesignanus quidem reliquis qui proverbia con- 
trahendi explanuandique provinciam in se susceperunt, }- 
exstitit Aristoteles Stagirita. Js enim quum per- 
spexisset, priscae cujusdam sapientiae et ımaximis saecu- 
lorum tempestatibus humanarumque rerum vieissitudini- 
bus valde attritae luculenta apparere in proverbiorum ar- 
guta brevitate impressa vestigia, non indignum arbitra- 
tus est persona philosophi, in excutiendis proverbiis stu- 
dium suum operamque collocare. Quo in negotio id ille 
inprimis videlur curasse, ut quid νοὶ ad mores honii- 
num et agendi sentiendique rationem perspiciendam τοὶ 
ad eruendam antiquissimorum temporum memoriam com- 
ferrent proverbia condocefaceret. Id colligitur ex 118. 
quae de Aristotelis sententia rettulit Synesius Encom. 
Calvit. p.85, B. Zi δὴ καὶ ἡ παροιμία σοφόν" πῶς δ᾽ οὐχὶ 
συφὸν, περὶ ὧν ᾿Αριστοτέλης φησίν, ὅτι παλαοᾶς 

a 


1 PRAEFATIO. 


εἰσὶ galocogplag ἐν ταῖς μεγίσταις ἀνθρώπων φϑο- 
ραῖς ἀπολομένης ἐγκαταλείμματα, περισωθέντα 
διὰ συντομίαν καὶ δεξιότητα. Παροιμία δὴ καὶ τοῦτο 
καὶ λόγος ἔχων ἀξίωμα τῆς ὅϑεν κατηνέχθη φιλοσοφίας τὴν 
ἀρχαιότητα, ὥστε βόειον ἐπιβλέπειν avın. ἹΠάμπολυ γὰρ οὗ 
πάλαι τῶν νῦν εἰς ἀλήϑειαν εὐστοχώτεροι. Namque fuit id 
et Aristoteli et aliis philosophis persuasum , antiquita- 
tem, quo propius abesset ab ortu et divina progenie, 
hoc melius, quae erant vera, vidisse. 

De Isocratea schola logodaedali contra sentiebant. 
Quibus quum proverbia, in vitae communis commercio 
nata, ad fucatae orationis pigmenta humiliora viderentur 
et vulgari, opinor, sermonis quotidiani consuetudini re- 
linquenda: hoc quoque exprobrare non: puduit adversa- 
rio suo, quod proverbiorum farragine contracta rem se- 
met indignam fecisset. In quam rem memorabile exstat 
testimonium de Cephisodoto sive Cephisodoro Isocrateo 
apud Atlıenaeam Epitoma II, p. 60, D. "Or Χηφισόδω- 
ρος ὃ ᾿Ισοκράτους μαϑητὴς ἐν τοῖς κατὰ ᾿“Τριστοτέλους — 
τέσσαρα δ᾽ ἐστὶ ταῦτα βιβλία, — ἐπιτιμᾷ τῷ φιλοσόφῳ ὡς 
οὐ ποιήσαντι λόγου ἄξιον τὸ παροιμίας ἀϑροῖσαε, "Artıpa- 
νους ὅλον ποιήσαντος δρᾶμα τὸ ἐπιγραφόμενον Παροιμίαε. 
Antiphanis illam fabulam perstrinxit Aug. Meinekius 
Histor. Comicor. Graece. I, p.278., dissidium istud Ari- 
stotelis et Isocrateorum tetigit Ad. Stahrius in Aristotel. 
I, p-68. II, p.43 sq. Erat liber Aristotelis singularis : 
in tabula scriptorum apud Diogenem Laertium V, 26. 
notatur IIapoıulaı a. Quem librum alıam habuisse spe- 
cieım atque nostras proverbiorum colleetiones certum est. 
Procul dubio enim philosophus spreto fortuito ordinis lit- 
terarum tenore, argumenti cognationem et aequabilitatem 
vel nescio quid reconditioris normae secutus erat. Quam 
stadiose vero Aristoteles ubique vel usurpet proverbia σοὶ 
ın forma sententiave declaranda moretur, norunt qüi non 
sunt hospites in scriptis ıpsius. Sie et in Rhetoricis de 
forma ıdentidem adınonet nec im Politiis praetermiserat 
occasionem, ex moribus populorum institutisque rerum 
publicarum proverbiorum origines et usum ostendendi. 
Inde fluxerunt quae sunt Zenob. IV,49. VI, 17. 29.: ἐν 
Kvdviov πολιτείᾳ explicaverat quae sunt IV,83., ἐν Aaxe- 


PRAEFATIO. II 


δαιμονίων quae 11, 24., iv Σαμίων quae VI, 12., ἐν Te- 
νεδίων quae affert ποία Diogeniani VIII, 58., in “ηλίων 
quae Append. V, 3. Ad Samiorum Astypalaeensiumve 
πολιτείαν redire videntur ea quae a Zenobio V, 71. me- 
morata ab Aristotele auctore mutuati sunt scholiastae 
Homeri Odyss. X, 9 811. Nam Tzetza, cui nollem 
fidem habuisset collega ad locum illum Zenobii, quum 
ea ad alterum quendam Aristotelem refert τὸν τοὺς πέο 
πλοὺυς συντάξαντα, de more hallucinatur, vide Frid. Ia- 
cobsium in Anthol. I, 1. p. 367 sq. Nostrorum Paroe- 
miographorum auctores quin usurpaverint librum Aristo- 
telis non dubito: verum nihil diserte ex illo potissimum 
commentario repeti memini. Nisi forte Harpocrationem 
p- 36, 15. Bekker. ıllum ipsum in mente habuisse dices, 
quum proverbium ’4oyn ἄνδρα δείκνυσιν Solonis fuisse 
ἀπόφϑεγμα testem aflert Theophrastum ἐν τῷ παροιμιῶν, 
Biantis Arıstotelem. Mihbi tamen haec notatio videtur 
manasse ex Ethic. Nicom. V, 1, 16. Zu δοκεῖ ἔχειν τὸ 
τοῦ Βίαντος. ὅτε ᾿Αρχὰ τὸν ἄνδρα δείξε. Kst praeterea 
alia Aristotelis in persimili re mentio, quam statım εὰ 
ponam. 

Magistri exemplo ineitati duo sunt nobiles philosophi, | 
qui eandeın Spartam ornarent, Theophrastus, qui, 
nullum facile praetermitteret locum, quem inchoasset 15 
cui successerat ipse, et Glearchus Solensis, scri- 
ptor doctrinae historiecae et literariae inprimis curiosus 
πος ullı ille Peripateticoram secundus. Theophrasti li- 
hbrum — singularem enim fuisse constat diserto testimo- 
nio Diogenis Laertii V, 45. Περὶ παροιμιῶν & — ex 
Harpocratione laudabamus supra: eundem excitat Stobaeus 
Floril. XXXVI, 17. (Apostolius VI, 36.) 74000n μα- 
ταίᾳ ζημία προςτρίβεται: Αἰσχύλου" τὸ μὲν ἀπό- 
φϑεέγμα Βίαντος. ὡς παροιμία δὲ λαμβάνεται, ὡς μαρτυρεῖ 
Θεόφραστος ἐν τῷ περὲ παροιμιῶν. Üt Septem 
qui vocantur Sapientum maxime videatur dicta explorasse. 
Tertia est notatio apud Apostolium XII, 58. MNavosc 
ὧν UnEsKE: ἐπὶ τῶν μικρῶν. οὕτω Νεοκλείδης καὶ der 
στοτέλης. ὃ δὲ Θεόφραστος ὡς γάνον καὶ αἰδοῖον ἔχοντα 
μέγα" οἱ γοῦν vavoı μέγα αἰδοῖον ἔχουσι. 

Haec de Aristotele et Theophrasto. Paullo explica 


ἣ 


Ν 


[0 


« 


IV PRAEFATIO. 


tias licet de Clearchi Solensis commentariis dicere, 
de quo praeter Vossium de Histor. Graecc. p. 83. We- 
stermann. accuratius egit lo. Bapt. Verraert, Ganda- 
vensis, in libello academico edito Gandavi 1828. Cle- 
archus proverbia sua in duo dispescuerat libros: Athe- 
naeus enim VII, 317, A. ecitat Αλέαρχον ἐν δευτέρῳ 
περὶ παροιμοῶν; rursus XV, 701, C. ἐν τῷ προτέρῳ 
περὲ παροιμιῶν. Et IV, 100, (.. Αλέαρχος ὃ ἀπὸ 
τοῦ Περιπάτου ἐν τοῖς περὶ παροιμιῶν wg παροιμίαν 
ἀναγράφει τὸ ᾿Επὶ τῇ φακῇ μύρον. Ülearchus autem 
non solum mera proverbia diligenter collegerat et illu- 
straverat, sed floridiore usus disserendi genere multa 
eomprehenderat in eandem disputationem, quae similem 
haberent et cognatam proverbiis indolem. Veluti yoigovs 
— de quibus et peculiari libello exposuit — et facete 
dieta, qnae uberrime disputata fuisse monstrant loci 
Athenaei VIII, 347, F. X, 457, C sqq., XII, 555, C., 
XV, 701, C. | 

Clearchi in nostris Paroemiographis haud rara est 
mentio. Cujus copias δὲ cum Zenobianis contuleris, hoc 
est cum 118. commentariis, qui doctrinae ubertate et ele- 
gantia sermonis reliquis facile palmam praeripiunt, qnam 
illae insignes fuerint eruditionis beata quadam copia in- 
telligetur. Sie instituenda comparatio Zenobii II, 32. 
cum Athen. VII, 285, C.; IV, 19. cum Athen. VII, 
337, B.; IV, 79. cum Scholiis Platonis p. 319. Bekker. 
'Confer praeter haec Zenob. V, 44. 47., ubi memorata 
est Schotti emendatio in Scholiis Theocriteis V, 21. (εἴν. 
Apostol. XV, 8.) in locum KAcavdoog ἐν δευτέρῳ 
τῶν παροιμεὼῶν recte λέαρχος reponentis — nam 
quod inter Αλεάνϑης et Κλέαρχος liberum facit arbitrium, 
id ob solam litterarum similitudinem facit, non quod 
aliunde constaret de Cleanthe Paroemiographo —, prae- 
terea V, 48. VI, 29. Apostol. VI, 36. et qui in notis 
Zenob. III, 8. adscriptus est Hesychius. Fuit autem 
Clearchus tam amans proverbiorum, ut etiam in Βίων 
libris et fortasse aliis frequenter ad ea enarranda evapa- 
retur. Inde accepta Zenob. IV, 19. VI, 18. III, 41.: 
vide Verraerti libellum p. 28. Sie ἐν τετάρτῳ τῶν Βίων 
illustraverat proverbium Oixos τὰ Milnoın, vide ad Ze- 


PRAEFATIO. V 
nob. V, 57. Hinc ubicunque deest index libri, non po- 


terit non vacillare jadicium, in quo pofissimum libro 


Clearcheo ejusmodi explicationes infuisse arbitremur. Ut 


exemplam ponam, quae habet Athenaeus I, 4, A., vel 
in βίων poterat praeteriens tetigisse, vel in ᾿Παροιμιῶν 
libris de industria enarrasse. 

Ad hos philosophos quartus accedit Chrysippus 


Solensis, qui floruit circa Olymp. CXXXIV., fera- ""- 


cissimi vir ingenii, Stoicae scholae sectator. Exstat de 
vita ejus et operibus commentatio Frane. Nie. Gisl. 
Bagueti ın Annalibus Academiae Lovaniensis Vol.1V., 
edito Lovan. MDCCCXXIL Seripsit Chrysippus libros 
de proverbiis plures: Diogenes Laertius VII, 1. de Ze- 
none disserensse Kal ᾿“]πολλώνεος φησίν, ὅτε ἰσχνὸς ἦν, 
ὑπομήκης. μελάγχρως. ὅϑεν τὶρ αὐτὸν εἶπεν Jiyvarlan 
κληματίδα, καϑὰ φησι Χρύσιππος ἐν πρώτῳ παρ- 
o:us0», im quem locum vide Menagium et Suid, 8. v. 
Aiyuntie κληματίς, In nostris Paroemiographis infrequen- 
tior memoria librorum Chrysippeorum : vide Zenob. II, 
18.. III, 40. V, 32. Eundem tamen tacite sequitur Ze- 
nob. IV, 50., quod declarat Suidas v. Keoxwnes: “H 
παροιμία Κερκωπίζειν, ἣν ὃ Χρύσιππος ἀπὸ τῶν our 
νόντων τῇ κέρχῳ ζῴων φησὶ μετενηνέχϑαι,, pessimus ille 
etymologus, historicae doctrinae osor. Attigit Chrysip- 
pus quoque — nec ullus ex paroemiographis tanta seve- 
ritate proverbia selegit, ut non saepius ad confinia 
exeurreret liberius — cognata paroemiarum genera, ut 
ἀποφθέγματα: Schölia Pindarı Isthım. 11,17. Xo ἦματ 0, 
χρήματ᾽ ἀνήρ: Τοῦτο ἀναγράφεται μὲν εἰς τὰς παροιμίας 
ὑπ᾽ ἐνίων [Zenob. VI, 43.], ἀπόφϑεγμα δέ ἔστεν ᾿“ριστο- 
δήμου, καθάπερ φησὶ Χρύσιππος ἐν τῷ περὶ παρου- 
μιῶν, ubi ἐν τῷ πρώτῳ παροιμιῶν seribendum videtur. 
Nisi.Chrysippo antecursores, qui diserimen inter pro- 
verbium et apophthegma neglexissent, vapnlasse putabi- 
mus. Ad eundem librum probabiliter referas haec De- 
metrii de Elocut. CLXXI, p. 78. Walz. “ἰγυπτέα 
κληματίς, μακρὸν καὶ μέλανα. καὶ τὸ ϑαλάσσιαν πρό- 
βατον, τὸν μωρόν. De priore proverbio supra vidimus : 
alterum diserte ex Chrysippo repetit Seneca in libro In 
Sapientem non cad. injur. XVII. »Chrysippus ait 


VI : PRAEFATIO. 


quendam indignatum, quod illum aligais verveccem ma- 
rinum dixerat.« Confer Bagueti dissertationem p. 250. 

In Prooemio Diogeniani proverbiis praemisso post- 
quam de eivors et λόγοις est disputatumn variaeqne corum 
generum species commemoratae, additur monstrosa vox 
μάρσιπος, vide p. 178, 6. Quae quum mea emendandi 
pericula elusisset, nisi quod nomen auctoris desiderabam 
et ipse, nuper Aug. Meinekius in Histor. Crit. Comicor. 
Graece. I, p. 23, Χρύσεππος scribendam esse conje- 
eit. Et habet ea conjectura quo se approbet. Dixit 
enim Diogenianus paullo ante de Mawowvixi; παροιμίᾳ Ze- 
nob. II, 11. De Maesone autem persona comica dispu- 
tasse Chrysippum eamque descendere a voce μασᾶσϑαι 
docere instituisse, docet Athenaeus XIV, 659, A sqq. 
Quam memoriam Baguetus de Chrysipp. p. 236 sq. rettu- 
lit ad opus cetymologieum. Nos, si vere suspicatus est 
Meinckius, non errabimus, si ex introductione ductum 
ö putabimus, quam Chrysippus libris suis de proverbiis 
praemisisset. Praeterea, si illa vera est suspicio, pa- 
tet Lucillum Tarrhaeum , qui ἐν τῷ πρώτῳ περὶ παροιμιῶν 
de αἴνοις et παροιμίαις paene eadem exposuerat, vide 
Ammon. p.9. Valckenaer., Chrysippi legisse vestigia, 
neque alios fontes adisse vel Diogenianum vel qui ex 
iisdem hortulos suos, sed tenuioribus tamen rivulis ırri- 
gavere, Eustathium, Apostolium, Arsenium. 

Philosophia Stoicorum quum in eo loco qui est de 
morıbus omnem quasi arcem doctrinae suae poneret, 
scriptis suis hanc ınaxime partem illustrabant ejus asse- 
elae. Nee Chrysippus videtur alio mentem intendisse, 
quam ut semina philosophise moralis in proverbiis laten- 
tia disputando eliceret. (ua in caussa non poterat non 
accidere, ut se offerrent, quae ipsi magnopere displice- 
rent. Memoria dignissimus est locus Plutarchi in vita 
Arati 1. ITopoıniov τινὰ παλαιὰν) ὦ ἸΠολύκρατες. dei- 
σας nos δοκεῖ τὸ δύςφημον αὐτῆς 6 φιλόσοφος 
Χρύσιππος, οὐχ ὃν Eyes τρόπον, ἀλλ᾽ ὡς αὐτὸς 
ὥετο βέλτιον elvaı, διατίϑεσθαι" | 

Τίς πατέρ᾽ aivnosı, εἰ μὴ εὐδαίμονες viol; 

Vide Diogenian. Υ11|, 46. Similia collegit exempla 11- 
centiac philosophorum, quam in' detorquendis sententiis 


PRAEFATIO. vu 


poetarum ct ad placita. sua reflectendis sibi sumpsere, 
Welckerus ja Prolegg. Theognid. p. LXXXII sq. In 
proverbio Οὐ νυκχτιπλοεῖς Zenob. V, 32. cur dempserit 
negationem idem Chrysippus, minus patet. 

Exstitit autem qui Chrysippeam illam lubidinem ac- 
curata disputatione refraenaret Dionysodorus- Troe- 
zenius. Pergit Plutarchuss :duovvoo Ömgos δ᾽ ὁ 
Τροιζήνιος ee αὐτὸν Graeszlöngı τὴν ἀληϑινὴν 
οὕτως ἔχουφαν᾽" 

τίς πατέρ᾽ αἰνήσει φὲ μὴ κακοδαίμονες Ylol; 
καί φησὶ τοὺς ἀφ᾽ αὑτῶν οὐδενὸς ἀξίους ὄντας, ὑποδυομέ- 
vovg δὲ προγόνων τινῶν ἀρεταῖς καὶ πλεονάζονταρς ἐν τοῖς 
ἐκείνων ἐπαίνοις ὑπὸ τῆς παροιμίας ἐπιστομίζεσϑαι. Facile 
agnoscas Grammaticum, qui monumentorum integritatem 
a novatorum et corruptorum lascivia strenue defenderet. 
Eundem Dionysaderum ut statuam ad honestam Paroe- 
miograpkorum familiam aggregandum , facit locus Hesy- 
chi 8. v. 7λαύκου τέχνη. «ἀὐονυσόδωρος τὴν περὶ τὸν 
σίδηρον κόλλησιν. Τλαῦκος γὰρ Χῖος σιδήρου κόλλησιν εὗρε. 
Multi autem. scriptores olım floruerunt ejusdem nominis, 
de quibus praeter Vossium de Histor. Graece. p. 433. 
Westermann. universe dixit Reinesius in Suid. p. 72., 
cujus disputationem recepit Bernhardy ad Suid. s. v. 
“ιονυσύδωρος. Ego Paroemiographum nostrum eundem 
esse censeo atque illum, quem Aristarcheum fuisse pro- 
dunt Scholia Veneta A Homeri Iliad. 5, 111., quae 
sunt Didymi: Kai τοὺς ἀπ᾿ αὐτοῦ (Aristarchum dieit) δὲ 
χρωμένους ἔστιν εὑρεῖν τῇ γραφῆ “«Ἰεονυσπόδωρον τὸν 
᾿4λεξαν δρέα καὶ ᾿Αμμώνιον. Eundem in Scholiis Apoll. 
Rlod. I, 917. agnoscit Lobeckius in Aglaoph. p. 1221. 
illud certe sententiae nostrae non oflicit, quod altero 
loco Troezenius, altero dicitur Alexandrinus. Natum 
arbitror Troezene doctorum celebritate et urbis alleetum 
in Aegypto sedem fixisse. JIllud autem egregie opinionem 
meam eonfirmat, quod Alexandrini grammalici omnino 
averso erant a Stoicorum philosophorum dectrina animo, 
quum aemuli ipsorum et adversarii Cratetei Pergameni a 
Stoicorum prineipiis proficiscebantur. Hinc non miran- 
dum est, quod Dionysodorus Aristarchens Stoici Chry- 
sippi lubidigem castigavit. Nec alius videtur esse Diony- 


N 


Vin PRAEFATIO. 


sodoras is, qui Ptolemaei Eagi epistolas contraxerat, 
vide Lucianum περὶ τοῦ- πταίσμ. cap. X. 

7  Satis de philosophis dietum est. Jam ante Chry- 
sippt aetatem — nolebam enim a Peripateticis philoso- 
phis sejungere Stoicum — vixit Demo, Atthidis auctor, 
quem circa Olymp. CXVIH. 'scripsisse Philochori libhri, 
quibus is Demonis narrationes carpserat, fidem faciunt: 
vide Siebelin Phanodem. et rell. p. VII sg. Edidit 
Demo περὶ παροιμεῶν libros, "ut minimum, quadraginta. . 
Modo Bekkeri codices 'verum servaverunt apud Harpocra- 
tionem p. 130, 4. Μυσῶν λείαν" — παροιμία τίς ἐστιν 
οὕτω λεγομένη, ἥν gnos Δήμων ἐν μ' περὶ παροιμεῶν 
τὴν ἀρχὴν λαβεῖν κτλ., ubi tamen et tres libri Belkeri ἐν 
ἀ vel ἐν a®, h.e. ἐν πρώτῳ; monstrant, et scriptum 
reppererunt Apostolius XIIl, 36. et Phavorinus. Quod 
autem Demonem paroemiographum non diversum statuo 
fuisse ab Atthidis auetore, exenplam sequor magnorum 
virorum , Casauboni ad Athen. 111,17. p. 150. Schweigh. 
Meursii aliorum. Eandemque sententiam naper adopta- 
vit Vaterus in Euripidis Rhes. p. 142 Primus dubita- 
tionum fluctus exeitavit Tiberius Hemsterhusius in Ari- 
stoph. Plut. p. 353. Lips. Quos facile est compescere. 
Ea enim doctrina rerum antiquarum referta sunt quae e 
Demonis proverbiis aetatem :twlerunt, ut historienm aperte _ 
loquantur, qui quidem ea maxime videlur consectatus 
esse, quae ex historiae recessibus illustranda essent. 
Vide ad Zenobiam 111,21. Lıös. Κόρενϑος: V, 80. Πά- 
Acı ποτ᾽ ἦσαν ἄλκιμοι Μιλήσιον: V, 85. Zupdwviog γέλως: 
Append. νυ. 7ὴν Συρακουσίων δεκάτην; Diogen. VIII, 67 
sıve Photium s. v. (Φοινίκων συνθῆκαι: Photium 5. Iw- 
δωναῖον χαλκεῖον, coll. nott. ad Zenob. VI, 5. Accedit, 
quod non pauca ex proverbiis Demonianis Atticas potis- 
simum historias tangebant.. ' Compara Scholia Aristoph. 
Avv. 302. Zenob. III, 6. 7ίς γλαῦκ᾽ ᾿Αϑήναζ᾽ ἤγαγεν; 
Zenob. V, 29. Oivatoı τὴν yapadvav: "Ovos ἄγων μυστή- 
eva Phot. s. v., Diogen. VI, 98.; εὐγενέστερος Κόδρου 
Phot. s. v. Zenob. IV, 3. Vide insuper ad Zenob. IV, 
19. V, 52. et Siebel. p. 18 sgqg. Interdum est, ubi 
flactues, in Atthide an in -Paroemiarum opere sedem 
habuerint singulae explicatienes. Velut proverbium . 4ye- 


PRAEFATIO. ΙΧ 


μεμνόνεια φρέαια --- Zenob. I, 6. — lJocum habebat ἐν 
δωδεκάτῃ τῆς ΑἸτϑίδος. Hesych. s. v. Hine Macarii te- 
stimonium p. 159. Walz., — cfr. Zenob. I, 13. ad ver- 
bum in explieatione consentientem, sed Demonis tamen 
nomine suppresso — quod apud Siehelin desideratur, ad 
Atthidem potius adjungas quam ad Proverbiorum farragi- 
nem: “4γαμέμνονος ϑυσία' ἐπὶ τῶν δυςπειϑῶν κ{ξ 
ἀνυποτάκχτων. Δήμων γὰρ ἰστύξειυ og ᾿“γαμέμνονος ϑύον- 
τος ἐν Τροίᾳ ἔφυγεν ὁ βοῦς καὶ μόλις ληφϑεὶς ἤχϑη. 

Demo quam copiosas proverbiis ὑποθέσεις supposue: 
rit uno docebo exemplo eoque perillustri. Sic enim ex- 
stat in Scholiis Vatic. Rhesi 244. de proverbio £oyarog 
Μυσῶν, quocum compone tenuitatem nostrorum Paroe- 
ıniographorum Append. II, 85. Anuwv ἐξηγούμενος περὲ 
αὐτῆς φησίν, ὡς ὕστερον τῶν Τρωικῶν λοιμοῦ καὶ φϑορᾶς 
καρπῶν. περιεληλυθυίας τὴν ᾿Ελλάδα,) μαντευομένων περὲ τῶν 
παρόντων; χρῆσθαι τὴν Πυθίαν τηνικαῦτα παῦλαν αὐτοῖς 
τῶν δεινῶν. ἐπειδάν τινες τῶν. ἀπὸ Ayausurovog ἐχόντων 
τὸ γένος πλεύσαντες εἰς Τροίαν τὰς πόλεις χκτίσωσι καὶ τὰς 
τῶν θεῶν τιμὰς ἀναλάβωσιν, ἃς npaviodas συνέβαινεν ὑπὸ 
τοῦ πολέμου. ταύτην τὴν. μαντείαν παραδεξάμενον τὸν ᾽Ορέ- 
στην συνέβη λιπεῖν τὸν βίον. μετὰ δὲ ᾿Ορέστην Τισαμενὸν 
λαβεῖν τὴν ἀρχὴν καὶ μετ᾽ ἐκεῖνον Κομήτην. οὗ χρωμένου 
ποῖ δέου πλεῖν, κατὰ γὰρ εὐλάβειαν καὶ. δὶς καὶ τρὶς περὲ 
τῶν αὐτῶν ἐπανέρχεται, τοῦ ϑεοῦ δοϑῆναν yonouov, ἐπὲ 
τὸν ἔσχατον ὔῆυσῶν πλεῖν. κατολιγωρήσαντας δὲ, πολ- 
λῶν συνηθροισμένων, τοῦ χρησμοῦ ἀφίστασθαι καὶ τὸν Ko- 
μήτην καταλιπεῖν, . μικρὸν πεφροντικέναν λέγοντας αὐτοῦ τὲ 
καὶ τοῦ ἩΠυσοῦ ἐσχάτου. κατὰ τὴν ἐρχομένην γενεὰν ......ὅ.«οὴ 
Πενϑίλου πάλιν συναγείραντος τὴν στρατιὰν καὶ τοῦ ϑεοῦ τὰν 
αὐτὸν ἐπενέγκαντος χρηαμόν, διὰ τὸ παράδοξον εἰς παροιμίαν 
διὰ τοῦτο προστῆναί. φασὶν (leg. περιστῆναι). Zioi δὲ οἵ 
Τηλέφῳ γενέσθαι τὸν. χρησμὸν τοῦτον. μαντευομένῳ γὰρ αὐτῷ 
περὶ γονέων. ἐπὲ τίνας ἄν τόπους πλανηϑεὶς ἐξεύροι τοὺς 
αὐτοῦ γονεῖς, τὸν θεὸν προςτάξαν, ἐλϑεῖν ἐπὶ τὸν ἔσχα»- 
τον Μυσῶν. ἀφικόμένον. δὲ εἰς τὴν Tevdgavlar » νέμεσθαι 
γὰρ τὰ zugla. “ταῦτα .Mvoovg; ag τῇ μητρί. Haec 
de Demone. :-.::..:..  : Ä 

Derauimas ad :doctos Alexsaliiese: Qui quup 
grammatici munus bifarium esse censerent aut litterartum 


Χ PRAEFATIO. 


aut historicum : ad alterum pertinere adagiorum enarra- 
tionem voluere. Sextus Empiricus adv. Math. I, 253. 
Fabric. Ὑποτίϑεσθϑαι δὲ τῷ ἱστορικῷ κοινῶς φησὶν ὁ 
᾿“σκληπιάδης καϑὼς καὶ Ζἰοονύσιος, τὸ περὶ τὰς γλώσσαρ, 
ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ περὶ παροιμιῶν καὶ ὅρων (γρίφων 
Fabricius, ἑορτῶν Prellerus de Polemon. p.1%.). Etenim 
el in fabularum explicatione consueverant homines ve- 
teres, idem tenebant in adagiorum , ut ex historia fabu- 
losa plerumque repeterent singulum aliquod vel factum 
vel fatum, quod adagıo originem dedisset. In quem fi- 
nem Grammaticis opitulabatur industria periegetarum et 
antiquariorum, qui in rebus ἐπιχωρίοις enarrandis ınonu- 
mentorumque fide explanandis elaborarent, quorum agmen 
ducit Polemo, de quo vide disputationen Prelleri p. 194 
sq. Sie Arıstideg paroemiographus Polemonem μέταγρά- 
ges τὴν Δωδώνην ἀκριβῶς ἐπιστάμενον, v. Prellerum p. 58. 
Erantque iater paroemiographos antiquiores, qui ipsi su- 
sciperent peregrinationes quaeque ex exegetis alıisve ho- 
ıninibus popularibus sciscitando comperissent, ea in pro- 
verbiorum ortus caussasque eruendas scite conferrent, 
veluti de quo infra dicemus Lucillas Tarrhaeus. 
Primo mihi loco inter Grammaticos nominandus est 
Aristophanes Byzantius, qui vixit ab Olymp. εἰν- 
.eiter CXXX usque ad CXLVIII. Reliquit is duo libros 
ἐμμέτρων, quattuor ἀμέτρων proverbiorum. Testis Mar- 
eelli locus ınfra accuratius exhibendus : 4ıo καί τες τῶν 
00’ αὐτοῖς σοφῶν συναγαγὼν τὰς ὑπὸ πολλῶν καὶ διαφόρως 
λεχϑείσας ποροιμίας, εἰς αὑτὰς γέγραφεν βιβλία δύο 
μὲν τῶν ἐμμέτρων. τῶν δὲ ἀμέτρων τέσσαρα. In- 
telligi enım Aristophanem Byzantium et quivis videt nec 
fugit id A. Schottum. "4eeroos citantur in scholüs Ari- 
stoph. Avv. 1292. [v. Plutarchi Provv.. II, 24.] euedem- 
que intelligendae sunt Zenob. I, 54. et fortasse I, 52. 
Ill, 63. et Scholl. Aristoph. Avv. 1463. (εἶν. Zenob. 
IV, 49.). Ex ἐμμέτροις excerpta ea videntur quae habet 
Suidas 8. v. δεξεόν [Zenob. ΠΙ, 36] 

“εξιὸν εἰς ὑπόδημα, ἀρνοτερὸγ eig ποδανίπτοον, - - 
᾿Τριστοφάνης. Suidam enim Grammaticum logqui, non 
Comicum, sententia est G. Dindorfü in: Fragmm. Ari- 
stoph. p. 137. et. Prelleri Polemon. p. 151., quem vide. 


ῬΒΑΒΒΑΤΊΟ. ΧΙ 

Adde versum illum Hesiodium quj est apud Harpoer. in 
nott. ad Append. Jill, ὁ, et Suid. =. v. Πηλέως μάχαιρα. 
Quinque sunt paroemiographi, quorum et opera et 
nomina semel, quod sciam, commemorata sunt. (ui 
ando vixerint et quomodo functi en munere suo 
fere.non doceamur, hoc tamen loco aptissimum vi- 
- debatur paucis lustrare. Primus est Theaetetus, cd 
jus mentio apud unum Suidam fit in explicando proverbio 
Οὐδὲν πρὸς τὸν Δεόννσον. Θεαίτητος Ev τῷ περὶ 
Παροεμίαφ ΜΠαρῥασιόν φησε τὸν ζωγράφόν ἀγωνιεζόμε- 
γον παρὰ Κορινϑίοις ποιῆσαε “Διόνυσον κἀλλεστον" τοὺς δὲ 
ὁρῶντας τά TE τῶν ἀνταγωνιστῶν ἔργα, ᾧ κατὰ πολὺ ἕλεί- 
πέτο, καὶ τὸν τοῦ Παρῥασίου εἰεόνυσον ἐπιφωνεῖν Ti πρὴς 
τὸν “ΙἸεόγυσον; ἐπὶ τῶν μὴ τὰ προρήκοντα τοῖς ὑποκειμέ- 
vorg φλυαρούντων; Zenob. V, 40. Alter nobili est no- 
ınine Aeschylus, si vera est eonjectura Meursii et Fa- 
bricii Bibl. Graeee. V, p. 106., Alexandrinus, cujus 
sententia de proverbio Σαρδόνεος γέλως profertur in Zeno- 
bianis V, 85., εἶνε illa ex Didymi sommentariis fluxit 
sive Zenobius adjecit de:suo. Alterutrum certe factum 
sit necesse est, quam Aecschylam praetermittat in uber- 
rima de eodem adagio disputatione Lucillus Tarrhaeus. 
Tertius ad hos ‚accedit “ύλων ὁ ITaposuıoyoagog: 
quem advocat Zenobius II, 45. Cujus tamen nomen in 
codice Bodlejano Milo» seribi neglectum est annotari. 
Quartum addo Apollonidem Nicaensem, qui Tibe- :- 
rio Imperatore floruit, v. Voss. de Hist. Grr. p. 390. 
Westerm. Exeitst ejas lıbrum de Proverbiis Steph. Byz. 
8. v. Teowa. Exoleiro (Teowa) δὲ καὶ μεγάλη “Eiiap, 
ὡς ᾿Απολλωνίδης ὃ Νιεκαεὺς ἐν τῷ περὶ nagoımmr. 
Nisi is titulus corruptelam expertus est. .. Postremo At- 
talus nescio quis quintum locum occupat, cujus memi- 
nit loco valde turbato Hesychius 8. v, Kogivdıog ξέ- 
νος: ἐπὶ τῶν τὰς ἀλλαγὰς (λαταγὰς Piersonus ad Moerid. 
p- 253. Lugd., 186. Lips.: v. Append. III, 50.) — ἀπὸ 
τῆς παρ᾽ Ἐὐριπίδη Σϑθενεβοίας τῷ Δελλεροφῶντι. π..- χευού-- 
σης (ἀποχευούσης seriptum fuisse censet Schowius, Hem- 
sterhusius ἐπεβουλευούσης voluit, Musurus ἐπεχευούσης po- 
suit, ego ἐπιχεούσης arbitror). “2: δὲ "Artalog ἐν 
εῷ περὶ Παρουιμεῶν, ἐπὶ τῶν διὰ κάλλος, ὡς ὃ Beile- 


x PRAEFATIO. 


ροφόντης. Hune Attalum Stoicum interpretatur Fabricius 
Bibl. Graec. V, p. 106. cell. III, p. 544. 

Ex genere autem antiquariorum, qui res historicas 
et fabulosas ad indagAndas proverbiorum origines unde- 
cunque solerter corgederent ἔπ! Aristides Paroemiaor 
graphus, de quo jam dieam. Is quo tempore florueri 
“#iamsı non exploratum est, hoc certe constat, floruisse 
post Polemonem Periegetam, cujus scrinia compilaverat. 
Stephanus Byz. s. v. Ζ“ωδώνη: “Προςϑετέον τῷ περιη- 
γητῇ ΤΠολέμωνε ἀκριβῶς τὴν Δωδώνην ἐπισταμένῳ καὶ ’A OL 
στείδῃ τὰ τούτου μεταγεγραφότε κτλ Disputarunt 
de Aristide post Vossium de Hist. Graece. p. 401. We- 
stern. Wyttenbachius in Plat. II, 1. p. 80., Ebertus 
Σικελ. p. 106 sq.. Prellerus de Polemone p.59sq. As- 
sentior Prellero Milesium non distinguenti a Paroemio- 
grapho. Patet ex jis quaa Prellerus exposuit, Aristi- 
dem si non periegesin,. certe complura opera argumenti 
historieci ‚et antiquarii condıdisse , ἱστορίας. "Zralıxa, Σι- 
xelıxd. Unde explicationem habet, cur ea potissimum 
proverbia 'perscrutatus fuerit, quae historici essent ar- 
gumenti. Vide Zenob. VI, 11. notas ad III, 87. VI, 5. 
ad Diogenian. VII, 58. Apostol. XII, 12. Quomodo 
opus suum distribuissef efhcitur quodam modo ex Athe- 
nacı loco XIV, 641, A. . TO κατὰ τὴν παροιμίαν -Asyoue- 
vuv 'AßBvönvor ἐπιφόρημα (Zenob. 1. 1.) τέλος τί ἐστι 
καὶ ἐλλιμένιον, ὡς Agsorslöng φησὶν ἐν τρίτῳ περὶ 
παροιμεῶν. Alterum lıbrum testatur Stephanus in nott. 
Zenob. VI, 5. Apparet igitur, Aristidem nondum par- 
oemias ex serie litterarum initialtam ordinasse, sed ut 
reruım quandam .deseriptionem et argumenti sequeretur. 
Hausit ex eo Tarrhaeus: hinc explicatur, cur Zenobius 
VI, 5. epitomator Tarrhaei congruat cum Aristide, nisi 
quod Stephanus explicationem Aristidis multo custodivit 
integriorem. . Ä a ΕΣ 

Priorum ‚paroemiographorum laudes obscuravit Lu- 
“eillus ille Tarrhacus,. quae Cretae fuit urbs, vir et 
in grammaticis probe versatus et de .historica disciplina 
eximie meritus. Explicuit. Apollonü Argonautica, v. 
Vitam Apollonii’p. X1V. Wellauer.,, et Weicherti librum 
de vita et carmine Apollonii p..396. A,dvocatur .aliquo- 


PRAEFATIO. ΧΙΠ 


ties etiam nune in Scholl. Apoll. libri primi simpliei 
Ταῤῥαίου nomine: inter quos locos unus düntaxat est, 
qui non ad histeriam spectet, sed ad grammaticam, I, 
1083. Proverbiorum libros tres — eundem numerum 
servasse videtur "Zenobius — summis laudıbus exornat 
Stephanus Byz. e.v. Τάρῥα: Aovxvog ἦν ἀπὸ Tagung 
τῆς Κρητικῆς πόλεως" φέρεται δὲ τούτου ra περὶ παρ“ 
οὐμιῶν τρία βιβλία ἄριστα καὶ περὶ γραμμάτων καὶ 
τεχνικὰ γλαφυρώματας. Vide Vossium de Histor. Graece: 
p- 463. Westerm. ο“Ἵούκιλλος vocatur plerumque, ut in 
Vita Apollonii, apud Stephanum v. Kalagva et Θεσσα- 
Aovixn, unde prioris loci Aovxsog exturbandus est. Sie 
qui Aovxıog est in nostris exemplarıbus Ammonii p. 9, 5. 
Valckenaer., in editione Frelloniana Αἴλλος, apud Eu- 
stathium et Apostolium, qui Ammonium exscripserunt, 
“Μούκιλλος seribitur. Adde Scholl. Dionys. Thrac. in 
Bekkeri Ann. p. 652. et Etym, Maga. p. 302. 

Hune pleriqtue omnes triverunt posteriores. ÜUt quae 
ἐν πρώτῳ πέρὶ παροιμιῶν docuerat de αἴνῳ, λόγῳ, παρ- 
οἰμίᾳ, derivarunt Diogenianus, Ammonius; ex Ammo- 
nio sumpsere Eustathius, Apostolius, Arsenius, Pha- 
vorinus. Ea tamen ipse, modo supra probabiliter. disce- 
ptavimus, debebat Chrysippo. Conciliavit autem Tar- 
rhaeus collectioni suae celebritatem non solum excussis 
accurate copiis priorum, sed ipse vel peregrinationes 
suscepit ad explorandas fabulas et narrationes singularum 
urbium, templorum, locorum; vel ex peregrinatoribus 
res patrias serutabatar. Scholia Platonis p. 3%. Belker. 
"Hrovoa, ὡς φησε 1) αρῥαῖος, ἐγχωρίων λεγόν- 
των») ὅτε ἐν Σαρδόνν γίγνοιτο βοτάνη σελίνι! παραπλησία 
κτλ., v. ad Zenob. V, 85. Adde Stephanum 8. v. Ζω- 
δώνη, qui quae de proverbio Ζωδωναῖον χαλκεῖον accu- 
, rate et docte tradıt, ca cum explicationibus priorum ex 
Tarrlaei commentariis videtur hausisse omnia: Aura 
μέντοι τοὺς ἡμετέρους. φησὶν ὃ Ταῤῥαῖος, εἰ μὲν λάβῃ 
τῆς μάστιγος. οἱ δὲ ἱμάντες ἀποπεπτώκασιν. Περὶ μέν- 
τοῦ τῶν ἐπιχωρίων τενὸς ἠκούσαμεν, ὡς ἐπείπερ 
ἐτύπτετο μὲν ὑπὸ μάφτιγος, ἠχεῖ δ᾽ ἐπὶ πολὺν χρόνον, ὡς 
χειμερίου τῆς “ωδώνης ὑπαρχούσης εἰκότως εἷς παροιμίαν 
παρεγένετο. (γυδ6 verba integra adscripsi, ut per hanc 


XIV ’ PRAEBFATIO. 


‚oetasionein vindieem a violentis conjecturis Prelleri Po- 
lem. p.61., qui tantum abest ut emendatiora reddiderit 
Stephani verba, ut aperte Sententiam depravaverit. Sie 
enim proposuit locun curandum esse, ut verba ἕως ἂν 
ὃ ἄνεμος διαμένη καὶ λάβη τῆς naorıyog, adderentur ad 
verba, Aristidis quae praecedunt. In sqq. unum recte 
perspexit neo! mütanduın esse in παρά. Non vidit autem 
omnem locum sic esse sceribendums Kara μέντοι τοὺς ᾿ 
ἡμετέρους, @- 6. T., ἔστε μὲν λαβὴ τῆς μάστιγος, οἱ 
δὲ ἱμάντες ἀποπεπτώκασιν. παρὰ μέντον τῶν ἐπιχωρίων τινὸς 
ἠκούσαμεν), ὡς, ἐπείπερ ἐτύπτετο μὲν ὑπὸ μάστιγος, ἤχδο 
δ᾽ ἐπὶ πολὺν χρόνον" υὑς χειμερίου τῆς “Τ“ὡδώνης ὑπαρχουύ-- 
σηφ, εἰκότως εἰς παροιμίαν πὲρεἐγένετο τὸ γαλκεῖον. 

Tarrhacum excipit Didymüs ille , Grammaticas 
Aristarcheus, aequalis Ciceronis, qui tamen actatem 
produxit ad Angustum imperatörem. In libris prover- 
biorum, quos concinnaverat tredecim, superiorum vide- 
tur narrationes sacpe dissonas et absonas convellere in- 
stituisse. [4 quod vel ex inseriptione elaret: Helladius 
Photii p. 865,22. Hoeschel. "Ots Δίδυμος περὶ παροιμιῶν 
δεκατρία βιβλία συντέταχε κα] πρὸς τοὺς περὶ napoı- 
μιῶν συντεταχότας ἐπιγράψας αὐτὰ. Zenobius 
usurpat II, 31. (eadem paene Diogenian. II, 39.) et IV, 
20., adde Harpocrat. in nott. Append. III, 26 et 29., 
unde quid pracstiterit acgre dixeris. Egerat praeterea 
de proverbio Zenob. III, 36., ubi vide πᾶς annotavit 
Leutschius et adde Prellerum de Polem. fr. CI. Postremo 
in auxilium adhibent Scholia Platonis p. 369., de quo 
loco infra dicetur. 

Nos quantum jacturae fecerimus amissis tot prover- 
biorum συναγωγαῖς multiplicis variaeque eruditionis copiis 
olim conspienis ex vestigiis minime dubsis intellipimus, 
non auguramur. Compara, ut his utar, Stephani Byz. 
loeum de proverbio Audwvarov χαλκδῖον enm Zenobiana 
exiguitate, praeterea vel Scholl. Pind. Isthm. II, 1. 
Maximum autem excitant desiderium Scholia Platonica, 
qnae quum Platonis dialogi referti sint talibus seitamen- 
tis sermonis familiarıs, persaepe in enarrandis prover- 
biis occupantur. Proferuut autem illa Scholia bis terve 


nomina ıpsa Tarrhaei atque Didymi, vide p. 369. 296. 


ῬΕΑΒΕΑΤΊΟ. XV 
[Zenob. ΥἹ, 38. V, 85.] et ipsa citandi ratione certis- 


sime arguunt, ex Paroemiographorum horreis se ista 
in suam penum ingessisse. Scilicet eorum ipsorum no- 
mina dialogorum, ad quos scripta sunt quaeque Scholia, 
a Paroemiographis plenioribus excitata ne a scholiorum 
quidem compilatorıbus resecta sunt. (na manifestum 
redditur, qua illi religione in compilandis proverbiorum 
eonstipatoribus fuerint versati. Paucis defüngar : sic 
p- 368. [Zenob. III, 21.] μέμνηται ταύτης Πλάτων ἐν Ev- 
ϑυδήμῳ, .et est scholinm ad Euthydemum ; p. 365. [Dio- 
gen. I, 65.] Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ; p- 369. [Zenob. VI, 
38.] ID. Κρατύλῳ; p. 374. [Diogen. IH, 37.]| Πλάτων 
ἐν Συμποσίῳ, p. 375. IDorwv καὶ ἐν Avoıdı καὶ ἐν Zuu- 
ποσίῳ, in quae omnia idem cadit, quod de prima no- 
tatıone observabamus. | 

Quae gtum ita sint, Scholiorum Platoniecorum ea 
est utilitas, ut si ea cum nostris Paroemiographis con- 
tenderis, manifesto appareat;, a qua abundantia erudı- 
tionis et luxurie in quas illı angustias temporum homi- 
numque injuris sint delapsi. Id ut nullo negotio cuivis 
perswadeatur, age juxta positis et scholiorum Platonis 
et Zenobii alıquot articulis quid rei sit experiamur mon- 
strare. 


1. Zenobius Il, 91. 


Τλαύκου τέχνη: ἢ ἐπὶ 
τῶν ρᾳδίως κατεργαζομένων 
ἢ ἐπὶ τῶν πάνυ ἐπιμελῶς καὶ 
ἐντέχνως εἰργασμένων. "In- 
πασὸοὸς γὰρ τις κατεσκείασδ 
χαλκοῦς τέτταρας δίσκους οὕ-- 
ἕως, ὥστε τὰς μὲν διαμέ- 

3 nd ” € ' 
τοοὺς αὐτῶν ἴσας ὕπαρχειν, 
τὸ δὲ τοῦ πρώτου δίσκου 
πάχος ἐπίτριτον μὲν τοῦ δευ-- 
τέρου. ἡμιόλιον δὲ τοῦ τρί- 

$ „a 0 0 

2 ,“Ὃ 
του, διπλασιον δὲ τοῦ τε- 
τάρτου, καὶ κρουομένους ἐπι-- 
τελεῖν συμφωνίαν τινά. Kai 


Scholia Platonis p. 381. 


Τλαύκου τέχνη: ἢ) ἐπὶ 
τῶν μὴ ῥᾳδίως κατεργαζομε- 
ψων ἢ ἐπὶ τῶν πάνυ ἐμμελῶς 
(ἐπιμελῶς B. et Sieb.) καὶ 
ἐντέχνως εἰργασμένων. "In. 
πασὸς γάρ τις κατεσκεύασε 
χαλκοῦς τέτταρας δίσκους οὕὔ-- 
τως. ὥστε τὰς μὲν διαμέτρους 
αὐτῶν ἴσας ὑπάρχειν, τὸ δὲ 
τοῦ πρώτου δίσκου πάχος ἐπί- 
τρίτον μὲν εἶναν τοῦ δευτέρου, 
ἡμιόλιυν δὲ τοῦ τρίτου, di- 
πλάσιον δὲ τοῦ τετάρτου, 
κρουομένους δὲ τούτους ἐπε- 


xXVI 


λέγεταε 7λαῦκον ἰδεῖν τοὺς 
ἐπὶ τῶν δίσκων φϑόγγους 
πρῶτον. 


2. Zenobius III, 65. 


Ev πίϑῳ τὴν κερα- 
μείαν μανϑάνω: παροι- 
μία ἐπὶ τῶν τὰς πρώτας μα- 
θήσεις ὑπεοβαινόντων, ἅπτο- 
μένων δὲ εὐθέως τῶν μειζξό- 
vom. 
κεραμεύειν, πρὶν μαϑεῖν πί- 
γακας 7 ἄλλο τὸ τῶν μικρῶν 
πίθῳ ἐγχειροίη. 
“ικαίαρχος δὲ φησιν ἕτερόν 
τὸ δηλοῦν τὴν παροιμίαν, οἱ-- 


’ 
TÄRTTEIV , 


ονεὶ τὴν μελέτην ἐν τοῖς Öuol- 
οἷς ποιεῖσϑαι,Ω ὡς κυβερνή- 
τῆς ἐπὶ τῆς νηὸς καὶ ἡνίο- 
χος ἐπὶ τῶν ἵππων. 


“Ὡς εἴ τις μανϑάνων 


PRAEFATIO. 


rileiv συμφωνίαν τινά. καὶ 
ktyeras Πλαῦκον ἰδόντα τοὺς 
ἐπὶ τῶν δίσκων φθόγγους 
πρῶτον ἐγχειρῆσαι de 
αὐτῶν χειρουργεῖν, καὶ 
ἀπὸ ταύτης τῆς πραγμα- 
τείας ἔτο καὶ !vuv λ ἐγ ε- 
σθαι τὴν καλουμένην 
Τλαύκου τέχνην. μέμνη- 
ταὶ δὲ τούτου Agıoro- 
ξενος ἐν τῷ περὶ τῆς 
μουσικῆς ἀκροάσεως, 
καὶ ΔΝικοκλῆς (τομο- 
κλῆς A) ἐν τῷ περὶ θεω- 
olag. ἔστε δὲ καὶ ἑτέρα 
τέχνη γραμμάτων, ἣν 
ἀνατεϑέασε Γλαύκῳ Σ α- 
μίῳ, ἀφ᾽ ἧς ἴσως καὶ 
παρουμέα διεδόϑη. οὖὗ- 
τος δὲ καὶ σιδήρου κόλ- 
λησεν εὗρεν, ὡς φησιν 
“Hoodoros. 


2. Scholia Platonis p. 322. 


Tlogoıula "Ev πίϑῳ τὴν 


κεραμείαν, ἐπὶ τῶν τὰς 


πρώτας μαϑῆήσεις ὑπερβαι- 


ψόντων, ἁπτομένων δὲ τῶν 
4 vu ΩΣ 
μειζόνων καὶ ἡδη τῶν TEAEIO- 


, ’ [2 ἢ » m 
τέρων. κέχρηται δὲ αὑτῇ 


᾿ ἡ ριστοφάνης ἐν Προαγῶνε 


καὶ Πλάτων ἐν Γοργίᾳ, λέ- 
γων »τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο, 
ἐν πίϑῳ τὴν κεραμείαν ἐπι- 
χειρεῖν μανϑάνεινε καὶ ἐν- 
ταῦϑα. Haec Tarrhaei sunt, 
opinor: quibus a se ex- 
cerptis alia assuit Zenobius 
aliunde petita. 


PRAEFATIO. 


3. Zenobius 11I, 21. 


Διὸς Κόρινθος: παρ- 
οὐμία ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ λεγόν- 
των καὶ πραττόντων. 

Proverbia Bodl. et Vatıc. 
Ὃ HJıög Κόρενϑος καὶ 


Παῖε τὸν Διὸς Kopw- 


θον: ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ πολ- 
λάχις ἀνακυχλούντων.Ύ Ko- 
ρινϑίων γὰρ ἐπί τινὸς δικαι- 
ολογίας τῆς μετὰ Μεγαρέων 
οὐδὲν δίκαιον ἐχόντων εἰπεῖν. 
μόνον τοῦτο ὅτι Οὐκ ἀν ἐξε- 
ται ὃ Διὸς Kogırdos, 
πολλάκις λεγύντων, οἱ Me- 
γαρεῖς ἀπεκρίναντο ΠΠαΐῖε, 
παῖε τὸν Διὸς Kovw- 
ϑον" ὅϑεν ἡ παροιμία. 


ΧΥΠ,ἅ 
3. Scholia Platonis p. 368. 


Διὸς Κόρινθος: ἐπὶ 
τῶν ἄγαν μὲν ὑπερσεμνυνομέ- 
ψων, κακῶς δὲ καὶ πονηρῶς 
ἀπαλλαττόντων. τῶν γὰρ Κο- 
οὐνϑίων βαρέα τοῖς Meya- 
ρεῦσιν ἀποίκοις οὖσιν ἐπιτατ-- 
τόντων τὸ μὲν πρῶτον ὑπή- 
κουον. wg δὲ ὕβρεως οὐδὲν 
ἀπελίμπανον οἱ Κορίνϑιοις 
ἐλπίσαντες οὗ Meyageıg οὐδὲν 
ἂν παϑεῖν ἀποστάντες, παρα- 
χρῆμα τῶν Κορινθίων ἀφί- 
στανται. πέμπουσιν οὖν πρέ- 
σβεις οἱ Κορίνϑιον κατηγο- 
ρήσοντας τῶν “Μεγαρέων, ol 
παρελθόντες εἰς τὴν ἐκκλη- 
σίαν ἄλλα τὲ πολλὰ διεξήεσαν. 
καὶ τέλος ὅτε δικαίως ἂν ὃτε- 
νάξειεν ὃ Διὸς Κόρινϑος ἐπὶ 
τοῖς γιγνομένοις, εἰ μὴ λή- 
ψονταὶ δίκην παρ᾽ αὐτῶν. ἐφ᾽ 
οἷς παροξυνϑέντες οἱ Meya- 
ρεῖς τούς TE πρέσβεις παρα- 
χρῆμα λίϑοις ἔβαλον. . καὶ 
μετὰ μικρὸν ἐπιβοηϑησάντων 
τινῶν τοῖς Ἀορινϑίοις καὶ 
μάχης γενομένης νικήσαντες, 
φυγῇ τῶν Αυρινϑίων anoyw- 
οούντων, ἐφεπόμενον καὶ 
κτείνοντες ἅμα παίειν αλλή- 
Aoıs τὸν Διὸς Κόρινϑον ἐκὲ- 
λευον. μέμνηται δὲ ταύτης 
᾿Αριστοφάνης ἐν τοῖς Βατρά- 
yoıs, λέγων" 

᾿Αλλ᾽ ἢ “ιὸς Κόρινθος ἐν 

τοῖς στυώμασιν, 
καὶ ἐν Ταγηνισταῖς καὶ Ego- 
005 ἔν πρώτῃ ἱστοριῶν καὶ 


» 


ΧΥΠ PRAEFATIO. 


Πλάτων Εὐθυδήμῳ. ἀλλοε δὲ 
ἐπὶ τῶν ἐπ᾿ οὐδενὶ τέλει ἀπεε- 
λούντων φασὶν εἰρῆσθαι τὴν 
παροιμίαν. ἩΗεγαρεῦσε γὰρ 
εὐρμημένοις ἀφίστασθαι, ἐπε- 
λέγειν τὸν Κορίνθιον » Οὐκ 
ἀνέξεται ταῦτα ὃ Διὸς Ko- 
ρένϑος. α μέμνηται ταύτης καὲ 
Πίνδαρος. 


Ex quo artieulo hoc satis patet, 'Tarrhaeum vel Di- 
dymuin priorem explicationem habuisse ab Demone, cu- 
109 enarrationem ad verbum paene consentientem sugge- 
runt Scholia Pind. Nem. VII. fin. Altera adjungitur, 
quam olim nee a Tarrhaeo Didymove omissam arguunt 
collectiones Bodl. et Vat., quae pristinam formam in Ze- 
nobianis misere afflictam servaverunt integriorem. Quae- 
cungue autem proverbia in Scholiis Platonicis exstant ın 
Zenobianis et reliquis collectionibus desiderata, ea omnia 
arbitror ex iisdem Tarrhaei Didymique libris ducta esse. 
Ubi autem Scholia a Zenobianis ita discrepant, ut altera 
alterum interpretem 'compilasse patescat: Zenobius for- 
tasse Tarrhacum secutus erat, Scholia Didymum, vel 
inversa ratione. Illud universe tenebis, Epitomatorum 
nostrorum manus indoctiores locos scriptorum maxime 
inducere solitas fuisse, quippe qui amplo apparatu doctri- 
nae haud aegre carerent. 

In Platonis proverbia nescio quem singulari cura com- 
mentatum fuisse apparet ex scriptore Anonymo de Incredi- 
bilibus, quem post Leonem Allatium edidit "Th. Gale ın 
Opuscc. Mytholl. p.88sq. Verba hacc sunt: Παροιμία τις 
φάσκειν “εδιὼς τὴν σαυτοῦ oxıarv. διδάσκει δὲ δεδιέναυ 
τὴν περὶ τὰ ἔσχατα ὡς πρῶτα σπουδήν, ὄλεθρον ἡμῖν ἐνάγου- 
σαν τῆς ψυχῆς. ἤτοι ἀφανισμὸν τῆς ἀληθοῦς τῶν πραγμάτων 
γνώσεως καὶ τῆς προφηκούσης αὐτῇ κατ᾽ οὐσίαν τελειότητος. 
οὕτως ὃ εἰς τὰς παρὰ Πλάτωνι Παροιμίας γράψας. 
Qui quidem qualiscunque demum fuit — de pbilosophorum 
grege eum fuisse facile tibi persuadebis, si ex ungue licebit 
leonem — vel post nostrorum scholiorun teınpus scripsit 
vel a compilatoribus eorum spretus est. Doctius Scholia 


PRAEFATIO. XIX 


Ν 


381. Bekker. Τὴν αὑτοῦ σκιὰν δέδοικεν: ἐπὶ τῶν 
σφόδρα δειλοτάτων. μέμνηταν ταύτης Agısrogarns Βαβυλω- 
νίοις. Ῥ. 62. Dindorf., 22. Fritzsch. 

Exstat alıud monumentum ex vetustate casu quodam 
felici ad nos transmissum, quod quantum olim homines 
litterati in enodandos proverbiorum laqueos impenderint 
studii et eruditionis planissime declarat. Id ego monu- 
mentum ab hac parte disputationis nostrae haudquaquam 
alienum hoc loco reponendum arbitrabar. In ınente ha- 
beo Marcelli disputationem περὶ τῶν παρ᾽ “Ελλησι παροι- 
μιῶν, de qua olim hacc scripsit A. Schottus Praefat. p. 
XV. Gaisf.: »De proverbiorum origine et ad explicandum 
difhieultate sic Eusebius Caesariensis Episcopus libro I. 
de tribus contra Marcellum Ancyranum Episcop., quos 
seripsisse Eusebium Socrates testatur Ecclesiasticae hi- 
storiae lib. I. cap. 25. Quod opus cum tribus de Eeccle- 
siastica Theologia ejusdem lıbris adversus eumdem Mar- 
cellum, quia ineditum adhuc delitescit apud Britannos, 
qua fide accepi, hie repraesento.« δος Schottus. _ 
Nempe Marcellus Ancyrae Episcopus a. 336. Constantino 
Magno obtulerat librum, quo suspicionem Arianismi et 
Sabellianismi elueret. Qucm redarguit Euscbius Pam- 
phili in co opere quod inscripsit: 7a χατὰ Μαρκέλλου 
τοῦ τῆς Ayaugog Enıoxönov. MHinc excerpta hacc est par- 
ticula, v. Reinesii Varr. Leett. III, 6. p. 442. Auctio- 
rem locum exhibuit Gaisfordus, qui haec annotavit: 
»Hunc locum cum Schotto communicaver:# Ricardus Mon- 
tacutıus, ipso teste ın annotat. p. 12. col. b. extr. ed. 
Parıs. 1628. Nos integriorem et emendatiorem paulo e 
MSS. Bodl. [E 1. 10 et 11.] dabimus sub finem hujus 
Praefationis. Nee pauca aliis corrigenda relinquimus. « 
Dedit Gaisfordus  p. XXII sqq. Numeros paginarum 
Gaisfordi ad oram signavi. Ego vero licet gravissimos 
quosdam locos si non sanasse, at propius tamen ad sen- 
tentiae sanitatem admovisse mihi videar, quaedaın tamen _ 
acutioribus ingeniis persananda reliqui. 


u a nn nn ns 


ΧΧ. PRAEFATIO, 


MAPKEAAOT ΠΕΡῚ ΤΩΝ TIAP' 'EAAH>SI 
NAPOIMIRN. 


Οὐδὲν ἄτοπον οἶμαι ἐν τῷ nugors ὀλίγον τῶν ἔξωθεν 
ὑπομνῆσαί σὲ παροιμιῶν" "AAN ἢ τέϑνηκεν ἢ διδάσκει 
γράμματα. Ταύτην τὴν παροιμίαν πρὸς μὲν τὸ φαινόμε-: 
vov τοῦ γράμματος ὑπολάβοε ἄν τις κατὰ τῶν γράμματα δι- 
δασκόντων εἰρῆσϑαι, ἐπεὶ καὶ ἕτερός τις τῶν παρ᾽ αὐτοῖς 
ἐδίδασκες γράμματα, ἐγὼ δ᾽ ἐφοίτων ἔφη" τὸ δ᾽ οὐχ 
οὕτως ἔγειν οἱ τὰ ὑπομνήματα γράψαντες ἔφασαν" ἀλλ᾽ ἐπειδὴ 
᾿ϑηναίους Σικελιῶταί φασιν πολέμῳ νεκήσαντες μόνους ἔσω- 
ζον τοὺς παιδείαν σκηπτομένους, διδασκάλους αὐτοὺς τοῖς 
παισὶν ἄγοντες, τοὺς δ᾽ ἄλλους πάντας ἐφόνευον, ἐξ αὐτῶν 
τίνας φυγόντας καὶ ἐπανελθϑύντας ἐρωτωμένους τὲ ὑπ᾿ ᾿“9η- 
ναίων περὶ τῶν διαφϑαρέντων αὐτοῖς ἔφασαν εἰρηκέναν ἀλλ᾽ 
ἢ τέϑνηκεν, ἡ διδάσκει γράμματα. 11 δὲ καὶ τὸ 4:18 
τὴν μάχαιραν; νομίσειεν ἄν τὸς εἰρῆσϑαι, ἵνα ϑῶ πρό- 
τερον τὰ περὶ αὐτῆς λεγόμενα, πάντως nov διὰ τὸ τὴν ϑυο- 
μένην αἶγα δὶς τὴν μάχαιραν ἀφορᾶν εἰρῆσϑαι τὴν παροιμίαν. 
ἀλλ᾽ οὔ τενεῤ τοῦτ᾽ ἔφασαν οἱ παλαιοί" οὐδὲ γὰρ παροιμία 
ἦν ἂν ἡ λεχϑεῖσα, εἴγε τοῦϑ᾽ οὕτως εἶχεν, (τοῦτο γὰρ axo- 
Aovdov ἦν ἐκ τῶν φαινομένων ἐννοεῖν,) ἀλλ᾽ ἐπὶ τῶν dav- 
τοῖς κακὰ προξενούντων εἰρῆσθαι τοῖτο φασίν. 
Φασὶ γὰρ Μήδειαν ἐν Κορίνθῳ τὰ τέκνα ἀποκτείνασαν κατα- 


1) Libri Οὐδὲν γὰρ ἄτοπον. 

6) Demosthenes in Aeschinem, de Cor. p. 315, 7. Libri 
ἐδιδάσκετο. Correxit Gaisfordus, — Οἱ, Zenob. IV, 17. 

7) οἱ τὰ ὑπομνήματα γράψαντες sunt qui infra audiunt οἱ τὰς 
παροιμίας ἑρμηνεῦσαν προελόμενοι, Paroemiographi. 

10) Legebatur ἐξ αὐτῶν ὃ ἐ τινας. 

12) περὶ τῶν διαφϑαρέντων scripsi: legebatur περὲ τένων 
διαφερόντων. Sponsor Zenob. IV, 17. Οἱ οὖν διαφεύγοντες εἰς 
᾿“᾿Ιϑήναρ καὶ ἐρωτώμενοε περὲ τῶν ἐν Σικελίᾳ ἔλεγον: Ἢ τέθνηκεν ἢ 
διδάσκει γράμματα. 

14) Haec pessime mulcata sic ferebantur: Ti δὲ xai τὸ Abt 
τὴν μάχαιραν νομίσειεν ἄν τις εἰρῆσϑαι F μὴν ἃ ϑεῷ πρότερον τὰ 
᾿ ἅς, a. λεγόμενα πάντων που,. διὰ τὴν ϑυομένην κτλ. Probabiliter ca- 
stigasse mihi videor. | 

17) οἵ τινες. Fortasse οὐ μὴν vel οὔτι. 

19) Similiter nostri Paroemiographi: vide δὰ Zenob. I, 27. 


20 


PRAEFATIO. XXI 


κρύψαι τὴν μάχαιραν αὐτόθε' τοὺς δὲ Κορενθίους κατὰ yon- 
σμὸν αὐτοῖς αἶγα μέλαιναν ἐναγίζοντας ἀπορεῖν μαχαίρας" τὴν 
δὲ αἶγα σκαλλουσαν τῷ ποδὲ τὴν Μηδείας ἀνευρεῖν. μάχαιραν 
καὶ αὐτῇ τυϑῆνα. TI δὲ τὸ “4λες δρυὰς σημαίνδε φησί 
τις; οὐ γὰρ δυνατὸν ἐκ τοῦ προχείρον γιγνώσκειν τὴν παρ- 
οιἰμίαν. Oi παλαιοὶ, ὡς ἔφασαν, πρὸ τῆς τοῦ αἰτου γεωρ-- 
γίας βαλανηφαγοῦντες,. ἐπειδὴ ὡς ᾧοντο ὃ καρπὸς οὗτος 
ὕστερον εὐρέϑη, ἐκείνῳ προςέχοντες τὸν νοῦν. καὶ τῇ μετα- 
βολῇ προςχαίροντες,) “λὲς δρυὸς ἔλεγον, καὶ τοῦτα τὴν 
παροιμίαν ἔφασαν eva, - ὐθίς τε ἑτέρας παροιμίας ὑπὸ 
πλείστων τῶν παρ᾽ αὐτοῖς σοφῶν ἐν πλείστοις καὶ διαφόροις 
βιβλίοις εἰρημένης, τίνᾳ περὶ αὐτῆς yeyaupaoıy οἱ τὰς παρ-- 
οἰμίας ἑρμηνεῦσαι προελόμενονι ἀναγκαῖον ἐν τῷ παρόντι μνη- 
μονεῦσαν, [ἀλλ᾽ ἵνᾳ ἐλέγξωμεν ᾿ΑΙστέριον καὶ ἀπὸ τῶν ἔξω-: 
ϑὲν αὐτὸν μαϑημάτων, eidora μὲν ἀκριβῶς τὸ τῆς παροιμίαρ 
ἐξαίρετον, ἕν δὲ τῷ παρόντε ἄγνοιαν προςποιηθέντα,. ἵνα 
τὸ ἑαυτοῦ βούλημα διὰ τῆς τοῦ παροιμιώδους ῥητοῦ χρήσεως 
πιϑανῶς κατασκευάζειν δόξῃ. Ἔστι δὲ ΤΤΠλαύκου τέχνη. 
Ταύτης οὗ ἔξωϑεν σοφοὶ τῆς παροιμίας μνημονεύσαντες 
διαφόρως αὐτὴν ἐξηγήσανσο' ἃ μὲν γὰρ αὐτῶν τις ἔφη» 


ne 


2) Dissidet narratio Paroemiographi quem ob oculos habe- 
bat Marcellus ab iis quos nosmetipsi versamus manibus. Etenim 
quod ab editoribus post v. αὐτοῖς interpolatum erat vocabulum 
δοϑένταγ fidenter expuli jJubentibus et libris MSS, et ipso tenorg 
disputationis. Sic Marcelli auctor facit Corinthios liberis Me- 
deae a matre trucidatis ἐναγίσματα offerri: reliqui de ϑυσίᾳ Junoni 
Acraeae a Medea vota loquuntur. Recte vero me sententiam 
Marcelli enucleasse commonstrat vox ἐναγίζειν et alt μέλαινα. Nec 
concinunt in eo, quod nostri Paroemiographi non ensem Medeae 
occnltatum narrant, sed eorum qui in id negotium conducti ca- 
pram adduxissent: τῶν κομισάντων μισθωτῶν. 

4) Al δρυός] confer Zenob. 1, 40. 

6) ὡς ἔφασαν. Intellige et hie et infra τοὺς τὰ ὑπομνήματα 
γράψαντας. 

12) Legebatur τυνα. 

14) ἀλλ᾽ uncis inclusi. 

15) αὐτὸν aut secludendum videtur aut in αὐτῶν mutandum. 
Ta ἔξωϑεν μαϑήματα sunt quae ad genliles pertinent, ut infra οἱ 
παρ᾽ αὐτοῖς σοφοὶ docli gentiles. 

17) Fortasse παροιμιωδῶς. 


10 


15 


ΧΧΗ͂ PRAEFATIO. 


Τλαῦκόν τίνα ἐπιστήμονα τέχνης τινὸς γεγονότα, 7 πολλῷ 

7 ’ [ ’ 4 > ’ Ά ! 
οὔσαν. ϑαυμασιωτατὴν ἀπολέσϑαιν ἅμα ἐκείνῳ κατὰ ϑάλατταν, 
μηδενός πω διακηκούτος αὐτῆς. ἍἭτερος δὲ τὴν ἐπ᾽ ἄκρον 
μουσικῆς ἐμπδιρίαν μαρτυρήσας τῷ Γλαύκῳ, τοὺς κατασκευα-- 
σϑέντας ὕπ᾽ αὐτοῦ δίσκους χαλκοῦς φησὶ τέσσαρας πρὸς τὸ 5 
ἐμμελῆ τινὰ τῆς κρούσεως τὴν συμφωνίαν τῶν φϑόγγων ἀπο-- 
τελεῖν, ἔνϑεν τὲ εἰρῆσϑαν τὴν παροιμίαν. "Ἄλλος δὲ τις 
” “ 3 ͵ \ > “ - 4 ε 
««λυαττικῶν ἀναθημάτων φησὶν ἀνακέεισθαν κρατηρα καὶ ὑπο-- χχιν 
πρατήριον ϑαυμάσιον, 1λαύκου Χίου ποίημα. "Eregog δὲ 
7Τλαῦκον αὐτὸν ἀναθεῖναι εἰς Δελφοὺς τρίποδα χαλκοῦν. οὕτω 10 





1) Legebatur: Ιλαῦκόν τινα ἐπιστήμονα τέχνης τινὸς γεγονότα, 
+ πολλῶν οὖσα ϑαυμασιωτάτην, ἀπολέσθαι, ἅμα ἐκείνῳ κατὰ θάλατταν. 
Post γεγονότα fortasse excidit εὐδοκεμῇσαν vel simile verbum. Re- 
liqua certa medela restitui. Ceterum hanc primam explicationem 
ignorant nostri Paroemiographi. Quaeritur jam, quis ille fuerit 
Glaucus, quae illa τέχνη. Fuit, si recte conjicio, Glaucus 
Anthedonius, qui quum nobilissimus piscator pisces a se captos 
contactu herbae cujusdam reviviscere et in mare resilire vidisset, 
gustata ea herba ipse quoque in mare se praecipitavit et deus 
märinus factus esse perhibetur, 6 τὴν ἀείζων ἄφϑιτον πόαν φαγών, 
quae sunt verba Aeschyli in Glauco Pontio, v. Hermanni Opuscc.. 
II, p.64 sq. Scholia Apoll. Rhod. I, 1310, Εἶτα ὡς ἐς ἄκρον y7- 
ρως ἤρχετο, μιηχέτν φέρων ἐδίσκευσεν ἑαυτὸν εἰς θάλασσαν καὶ ἐτιμήϑη 
ὡς ϑαλάσοιος δαίμων. Illa ars sanequam pretiosa et πολλῷ ϑαυμα- 
σιωτάτη cum Glauco ἀπώλετο κατὰ ϑάλατταν. 

‚, 8) Ἕτερος. Scholia Plat, p. 381. οἱ Zenob. II, 91. — supra 
excitavimus — Hippasum dicunt κατασκέυάσαν χαλκοῦς τέτταρας di- 
σχους, quorum concentum primus viderit Glaucus. Marcelli auctor 
ipsum Glaucum fabricasse scripserat. 

3) Legebatur ἐπ’ ἀκρῶν. De locutione ἡ ἐπ᾽ ἄκρον μουσικῆς 
ἐμπειρία et similibus paucula Jacobsius in Anth. Ῥαϊδί.. p. 206. 

δ) sq. An πρὸς τὸ ἐμμελὲς τῆς κρούσεως τυνὰ συμφωνίαν 

7) Fortasse ὅϑεν εἰρῆσθαι. — ἔ ἔάλλος δέ τις] confer He- 
rodotum I, 25. ᾿“λυάττης 6 Audöos’— ἀνέϑηκε ἐς Δελφοὺς κρητῆρα τε 
ἀργύρεον μέγαν καὶ ὑποκρητηρίδιον σιδήρεον κολλητόν, ϑέης ἄξιον διὰ 
πάντων τῶν ἐν Δελφοῖς ἀναθημάτων, 1 λαύκου τοῦ Χίου ποίημα, ὃς 
μοῦνος δὴ πάντων ἀνθρώπων σιδήρον κόλλησιν ἐξεῦρε. Cfr. Pausan. X, 
16, 1. et Wesselingii notam. Ceterum a Glauco Chio similiter 
derivabat proverbium Dionysodorus Hesychii, quem adscripsimus 
supra p. VII. Sed universe ille, nec cogitans, ut videtur, de 
donariis Alyattae. 

9) Hacc aliunde non ποία sunt. Verba mire corrupta sic 
videntur refingi probabiliter posse: οὕτω δημιουργήσαντα ἐνεέχνως 


PRAEFATIO. ΧΧΠῚ 


δημιουργήσαντα, + τοῖς παχέως TE κρουομένου, τούς TE 
πόδας. ἐφ᾽ ὧν βέβηκε, καὶ τὸν ἄνω περικείμενον καὶ τὴν 
στεφάνην τὴν ἐπὶ τοῦ λέβητος καὶ τὰς ῥάβδους διὰ μέσου τε- 
ταγμένας φθέγγεσθαι λύρας φωνῆ. Kal αὖϑις ἕτερος ἀπὸ 
7λαύχου τινὸς δόξαντός τὸ πλέον πεποιηκέναι, εἰρῆσϑαι τὴν 
᾿ παροιμίαν. ᾿Ορᾷς ὅπως τὸ δυςχερὲς τῆς παροιμίας καὶ διὰ 
τούτου δείκνυται, διὰ τοῦ μηδὲ ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἑρμηνείας 
στῆναι τοὺς τὴν παροιμίαν ταύτην ἐξηγήσασϑαε βουληϑέντας" 
οὕτω δυςεύρετέν τὸ πρᾶγμα τὸ τῆς παροιμίας καὶ παρὰ τοῖς 
ἑξωθϑεν εἶναο δοκεῖ. “ιὸ καί τις τῶν παρ᾽ αὐτοῖς σοφῶν συν-- 
αγαγὼν τὰς ὑπὸ πολλῶν καὶ διαφόρως λεχϑείσας παροιμίας, 
εἰς αὐτὰς γέγραφα βιβλία δύο μὲν τῶν ἐμμέτρων, τῶν δὲ 
ἀμέετρων τέσσαρας. Tavrag δὲ παροιμίας ὠνόμασαν οἱ ἕξω-- 
ϑὲν δι᾽ οὐδὲν ἕτερον. ἐμοὶ δοκεῖν. ἀλλ᾽ ἐπειδὴ ταῖς τοῦ 
σοφωτάτου Σολομῶνος παροιμίαις ἐντυχόντες καὶ γνόντες δι᾽ 
αὐτῶν ὅτο οὐδέν ἔστεν ἐκ τοῦ προχείρου σαφῶς τῶν ἐν αὐταῖς 
εἰρημένων μαϑεῖν" καὶ αὐτοὶ ζηλῶσαι τὸ προφητικὸν Povin- 
ϑέντες γράμμα, τὸν αὐτὸν ἐκείνῳ γεγράφασι τρόπον, εἶτα, 
ὡς μηδὲν ἕτερον ὄνομα κυριώτερον ἐκείνου ἐπενοῆσαε δυνη- 
ϑέντες, καὶ ταύτας παροιμίας ὠνόμασαν. 


Haec hactenus. Sequitur ut in eam actatem descen- 
damus, qua studia litterarum Graecarum sub imperato- 
ribus Romanis novo fervore instaurata ad rhetoricas po- 
tissımum ἐπεδείξεες dirigebantur. Etenim saeculis post 
Chr. nat. altero et tertio sophistarum qui tum diceban- 
tur, studia laetissime efllorescebant, qui veneribus omni- 


(v. Zenob. II, 91.), ὥστε κρουμένου τ. τ. m. ἐ. ὧν P. καὶ τὸν ἄνω 


περικείμενον λέβητα καὶ τὴν στεφάνην τὴν ἐπὶ τοῦ λέβητος καὶ τὰς 


ὗ. τὰς διὰ κτλ. 

4) αὖϑις ἕτερος) Haec quoque nova explicatio, quae numero 
quinta est. Anne relabitur ad eam enarrationem, quam tangunt 
Scholia Platonis, quae est de τέχνῃ γραμμάτων a Glauco Samio 
repertal 

12) Legebatur γεγραφέναι. τῶν μέτρων codices: correxit 
Schottus. De Aristophane vidimus supra p. X. 

13) οἱδ᾽ ἔξωϑεν Gaisfordus. 

17) Post v. μαϑεῖν incisionem posui majorem. 


10 


15 


20 


XXIV PRAEFATIO. 


bus et illecebris orationem exornare allaborabant. Nec 
proverbiorum illi incuriosi erant, 4086 teste Demetrio 
de Eloc. CLVII. in ταῖς ἐν τοῖς πράγμασι χάρισι cense- 
buntur. Exstitere igitur, qui in gratiam comendae ora- 
lionis studiosorum proverbia a superioribus Paroemiogra- 
phis sedula cura conquisita in commodiorem et habiliorem 
formam concinnarent. Quo in negotio ita se facillime 
satisfacere posse arbitrati sunt desideriis aequalium, si 
quae ab antiquioribus uberrime essent disputata in epito- 
mac angustias coartassent. [1 lıbri proverbiorum ex or- 
dine litterarum consertorum quum propter modicum am- 
bitum valde expeterentur, factum est, ut copiae priorum 
paullatim de manıbus hominum exeussae sordescerent et 
novicii libelli frequenter descripti interitum eflugerent 
soli._Accessit lexicorum rhetoricorum multitudo; quae 
qui condebant ut sanam dicendi consuetudinem oratorum 
Alticorum et condimenta sermonis commendarent aequa- 
libus suis, nec proverbia appendere neglexerunt. 

In sophistis illis principem locum assigno Zenobio, 
de quo haec perscripsit Suidas s. v. Znvoßiog, σοφε- 
στής. παιδεύσας ἐν Ῥώμῃ ἐπὶ ““δριανοῦ Καίσαρος. "Ἔγρα- 
ψὲν ἐπιτομὴν τῶν παροιμιῶν Διδύμου καὶ 1'αρ- 
δὁαίου ἐν βιβλίοις τρεσί (βιβλία γ' codex V), Μετά- 
poaow ᾿“Ελληνικῶς τῶν Ἰστοριῶν Σαλουστίου τοῦ Ῥωμαϊκοῦ 
ἱστορικοῦ καὶ τῶν καλουμένων αὐτοῦ βελῶν (Βέλλων), [ε- 
νεϑλιακὸν εἰς ᾿«Ιδριανὸν Καίσαρα καὶ ἄλλα. Proverbiorum 
eolleetionis ex Didymi εἰ Tarrlaei ubertate compendi- 
factae meminere pauei scriptores veteres: Scholia Arist. 
Nubb. 134. Ζηνόβιεος (vulg. Zuvodorog correxit Her- 
mannus.) ὁ τὰς Tagbalov καὶ Διδύμου παροιμίας 
ἐπιτεμών" quae sequuntur ex Zenob. Ill, 87. sumpta 
exXimie coneinunt cum nostris. Unde suspicere, Zeno- 
bianam farraginem satis integram ad hanc aetateın propa- 
gatam esse. Modo constaret, non esse illud Scholium 
novieium. Nec trium librorum ulla in nostris significa- 
tio superest; in Centurias dispeseuit Erasmi institutum 
secutus A. Schottus. . Praeter illud Scholium_ titulo 
paullulum varıato Anonymus Scholiasta Aristot. Rhetor. 
Ih. II, p. 42. laudat Zenobium: ὡς ὃ Κρατερός φησιν 
ἢ Joögis ἐν τῷ βιβλίῳ τῶν παροιμιῶν Znvoßiov ano 


PRAEFATIO. XXV 


τοῦ Ταῤῥαίον, quae spectant ad Zenob. II, 28. De- 
nique Tzetza Cbill. VIII, 18. quum ait: ’Z»v παροιμίαις 
Δίδυμος καὶ Ταρῥδαῖος γράφουσο,) in mente habet 
Zenob. 1. 83. ᾿ 

Videtur Zenobius fuisse primus, qui proverbia ex 
ordine litterarum disponeret, siquidem ad amussim exi- 
genda est inseriptio libri, quae haec est: Ζηνοβίου Enı- 
τομὴ (ἐκ addit cod. Paris.) τῶν Τ᾽ αρ ῥαίου καὶ Δεδύ- 
μου συντεϑεισῶν (συντεϑεῖσα verissime cod. Par.) κατὰ 
στοιχεῖον. Probavit autem illum morem, qui ordi- 
nem litterarum elementarem non religiose custodiret, sed 
Jitterae initialis solius haberet rationem. Ego vero qui 
Zenobium satis integrum ad nos pervenisse dieebam, rem 
universe spectabam. Sunt enim quae in libris exceine- 
runt, sunt quae praeter mentem auctoris furtim infarta : 
ılla culpa vel librariorum vel tinearum, vel casu deni- 
que aliquo; haec prava aemulatione usurpantium inter- 
polatorum. Veluti narrationes fabulosae, quae ab ipso- 
rum explicatione . proverbiorum reinotiores sunt, male 
illatas esse, fidem facit codicum Bodlejani et Vaticani 
comparatio, qui quidem istis deliciis ex Apollodori Bi- 
bliotheca maximam partem compilatis carent. In eundem 
censum venire videntur excerpta illa ex νομίμοις βαρβαρε- 
κοῖς V, 25., quae proverbio Νόμος καὶ χώρα adhaese- 
runt. Est ubi emergunt quae ab ipso Zenobio ne po- 
tuerunt quidem inseri nedum a Tarrhaeo Didymoque preo- 
fieisci, ut IV, 32. Menandri Proteeforis memoria, ei 
modo Protector, Justiniani et Mauricii Imperatorum ae- 
qualis, intelligendus est; sic I, 17. "Avevdens 6 ϑεὸς 
ab homine Christiano inculcatum statuimus. Fraudem 
coarguit hoc quidem loco vel id, quod lemma excipit 
vox παροιμίας. Unde patet ex Scholio aliquo lexicove 
proverbium interpesitum esse. Motam a Saxio de Lu- 
ciano a Zenobio Diogenianugue commemorato dubitatio- 
nem eomposuere tamen Rankii mei rationes de aetate Lu- 
eianı initae, v. de Hesychio p. 66. 

Ceterum Zenobii ıpsius iuterdum videtur in excer- 
pendis Didymi Tarrhaeique copiis defecisse industria. 
Auctoritates enim seriptorum qui usurpassent proverbia 
prout lubuit vel adseripsit vel neglexit: quid quod in 


xXXVI PRAEFATIO. 


singulis partibus libri sibi non constitisse videtur homi- 
nis sedulitas. In quinta maxime centuria videmur nohis 
observasse fuisse industrium. Quum autem Zenobius 
diversos sequeretur auctores, forsitan hic illie vestigia 
diversorum fontium indagaveris. Velut Boivag δικάζει 
et δουλίας δικάζει II, 67 et 86. arguere videntur, alte- 
rum fortasse ex Tarrhaei fide, alterum ex Didymi rece- 
ptum esse. Quanquam nec illud absurdum fuerit sta- 
tuere, idem proverbium vel a librariis vel per usum de- 
pravatum occasionem dedisse formae alii, specie diver- 
sae, re eidem: vide IV, 88. BRaro Zenobius ipse di- 
versorum auctorum discrepantiam annotavit, ut II, 95. 
Τριχῆ ἀναγράφουσι — hoc verbum proprium est et pecu- 
lizre in Paroemiographorum apera — τὴν παροιμίαν, quod 
tamen potuit repetere ex Tarrhaeo Didymove. Inter- 
dum ambigas, utrum epitomae auctori an librariis cri- 
men peccatorum imputes. Nam inepte contracta 'occur- 
runt, cujus stuporis vix liceat ıpsum Zenobium reum 
postulare.. Ut V, 15. Demonis sententia, quam minus 
corrupit Harpocratio, pessime decurtando obscurata est. 
Adde Ill, 3. 10. 23. IV, 55. 86. V,5.7. VI, 3. 42. 
ibique notata. Quae magis inclina animus ut maximam 
‘ certe partem ab indoctis librariis depravata arbitrer, quam 
ita de manu Zenobii exissse. Quaedam lacunae ope co- 
dieis Bodlejani praeter spem expletae sunt, velut VI, 15. 
ex codice illo sarsi hiatum, quem Gaisfordus Praef. p. 
VII. nonnisi integrioris ope codicis curari posse putavit. 

De codieibus et editionibus Zenobii hace narrat Gais- 
fordus Praef. p. VI: »Zenobius primum typographiae 
ope vulgatus est Florentiae apud Juntam 1497. A., qui 
liber propter eximiam raritatem non Schottum modo fe- 
fellit, sed etiam Fabrieium. Is nonnunquam in biblio- 
thecis inter codd. MSStos recensetur, veluti ın Lauren- 
tiana apud Bandinium T. II. p. 358, et in Bodleiana, 
Catal. MSS. Angliae et Hiberniae p. 118. n. 2290, 18. 
Editionen Aldınam, quae non simpliciter Zenobium, 
sed proverbia aliunde, maxime e Suida, congesta exhi- 
bens Aesopo subjuncta est Venet. 1505. fol., subinde 
eitat Schottus, v. g. I. 41. p. 241. ego non nisi in lo- 
cis suspeclis consului, idemque dictum sit de ed. Ha- 


PRAEFATIO. ΧΧΥΠ 


ganoensi 1535; utraque enim pendet ex Florentina, quam, 
quum codicis manuscripti instar sit, summa cum cura 
perlustravi, ejusque lectiones littera F distinetas ubique 
in annotationibus reposui.  CGonferendum porro curavi 
codicem Parisiensem (P.) n. 3070? *) membranaceum, 8866. 
ΧΙ, ipse usurpavi Harleianum Musei Britannici (H.) 
n.5663. qui nescio an ex Parisiensi descriptus sit. Ambo 
certe ex eodem fonte manarunt, Eisi horum librorum 
ope vitia nmonnulla emendare potui, haud pauca tamen 
etiamnum restant tollenda. Nee a librariis solum, sed 
a bibliopego damni nonnihil passus est Zenobius: vid. 
I, 30. 11, 59. VI, 15. Duo priora loca persanavi: 
{π86 post tertium conspicitur lacuna non nisi integrioris 
codieis ope explenda est. « 

Aequalis Zenobii fuit Diogenianus Heracleota, 
de cujus nomine, aetate scriptisque disputatio est Ran- 
kii nostri de Hesychii Lexic. p. 51 sqq. Audiamus Sui- 
dam: Arvoysveıavög ᾿Ηρακλείας ἑτέρας. οὐ τῆς Πόντου, 
γραμματικός, γεχονὼς καὶ αὐτὸς ἐπὶ ᾿ΑΙδριανοῦ βασιλέως. ---- 
Ἔστι δὲ αὐτοῦ βιβλία ταῦτα᾽ “Ἔέξις παντοδαπὴ κατὰ στοι- 
χεῖον ἐν βιβλίοις ἐ" ἐπιτομὴ δὲ ἐστε τῶν Παμφίλου λέξεων 
βιβλίων € καὶ τετρακοσίων (E καὶ ἐνενήκοντα Hemsterhusius) 
καὶ τῶν Ζωπυρίωνος" ἐπιγραμμάτων ᾿ΑἸνθολόγιον, Περὶ 
ποταμῶν. λιμνῶν, κρηνῶν. ἀκρωρειῶν, Περὶ ποταμῶν 
κατὰ στοιχεῖον ἐπίτομον ἀναγραφήν. Ubi quum 
frustra quaeratur Paroemiarum ab ipso' congestarum me- 
moria, Schottus et post Schottum Kusterus, quos περὲ 
ποταμῶν Jiber duplex admonuisset, περὶ παροιμιῶν 
κατὰ στ. ἐπ. ἀναγραφὴν sufficiendum judicaverunt. Eaque 
emendatio tam certa est, ut mirer: reluctatos esse οἵ 
Rankium de Hesych. p. 58. artificiosius’ quam vere dispu- 
tantem, et F. Th. Welckerum, qui in censura libri 
Rankianı Mus. Rhen. Nov. 1834, p. 430. in cam sen- 
tentiam discedit, ut nostram Diogeniani nomine insigni- 
tam collectionem ab eo auctore plane abjudicandam opi- 
netur. Videlicet nomen Diogeniani Paroemiographi in 
praefatione Lexici Hesychiani cum laude commemoratum 


— 


*) Titulus in eo eodice sic perscribitur: Znvoßiov ἐπιτομὴ ἐκ 
τῶν Ταῤῥαίου καὶ Ζ“ιδύμου παροιμιῶν συντεθεῖσα κατὰ στοιχεῖον. Gais- 
fordus. V. sup. p. XXV, | 


ΧΧΥΙΙ ΡΑΔΕΡΑΤΙΟ, 


eam ipsam eb caussam posterioris aetatis arbitrio colle- 
etioni nostrae praefixum esse. Neinpe Diegeniani far- 
rago, qualem codices offenunt nostri, pristinam speciem 
exuit, quum nescio quando et a «quo excerpta sit ex 
opere pleniore. Vel M. Apestolius integriore videtur li- 
bro usus esse. [8 enim — solus autem cıtat Dioge- 

nianum, quod sciam — compluribus locis tanquam ex 
᾿ Diogeniano laudat, quae tu früstra im nostro quacsive- 
ris. Uno quidem loco 11, 39. Diogenianı verba eadem 
sunt, v. Diogenian, II, 34.; aliter res se habet XV], 
28. Ὃ δὲ Auoysnıavög 'Ayxaios ἄμπελον φυτεύων. φησὶ, 
βαρέως ἐπέκειτο τοῖς οἰκέταις, quae ita respondent Dioge- 
nianis VII, 46., ut breviatus Diog. pro Apostolii : ἀφεὶς 
οὖν τὴν κύλικα ὃ 'Ayxaiog καὶ δραμὼν εἰς τὸν σῦν ἀναιρεῖ- 
ται ὕπ᾽ αὐτοῦ, sola haec propinet: ὅ δὲ ὅρμήσας ἀνηρέϑη. 
Tertio denique loco IX, 39. priora quidem ἐτῳδαὶ — βα- 
κτηρίαν concordant cum Diogenian. IV, 78., sed quae 
addıt Apostolius: Ὃ δὲ Ζεογενιανὸς λέγεται, φησίν, ἐπὲ 
τῶν ἀνεπίγνωστα λεγόντων, παρόσον ἐπὶ τοῖς ποσὶ τῆς "Eys- 
σίας ᾿ΑΙρτέμιδος τὰ γεγραμμένα ἀσύνετα, ea igitur omnia 
intercepta sunt. 

Sie sane res habet. Diogeniani sylloga tam sinistre 
coneisa est,‘ ut nisı aliunde salus peti posset, saepis- 
sune quid rei ageretur vix Lynceus perspicere posset. 
Vide, ut quae prae manibus habeo sola commemorem, 
ὟΙΙ, 9. 20. 31. Etiam in singulis codıcıbus, ut in 
Barocciano , quaedam solitaria relicta adınonent quam sit 
verum ıllud, habere sua fata libellos, νυ. V, 365. At- 
que fortasse vel ipse titulus loquitur id quod velumus, 
Diogeniani epitomen rursus epitomatoris cultros subisse. 
Inseriptum enim est lihro: Παροιμίαι δημώδεις ἐκ 
τῆς Avoyevoavoüo συναγωγῆς. Quanyuam video pro- 
fecto quaeri posse, an ipse Diogenianus titulo illo opus 
suum exornaverit. Et duplicem ἐχ praepositio habet 
explicationem, ut aut secundum Diogeniani col- 
leetionem sonet, aut excerptam ex Diogenianı 
collectione proverbiorum, non λέξεων, quod vi- 
deo alicui in mentem venisse. Mihi alterum probabilius 
videtur, ut ab Epitomatore profectam putem inscriptio- 
nen, qui vulgari usu maxime irita proverhia docirinae 


PRAEFATIO. ΧΧΙΧ 


molestiis Yeeisis de copiosiore δὲ doctiore Diogeniani syl- 
loga seligeret. Sie enim δημώδεις interpretor, non ut 
ταῖς ἱεραῖς Salomonis oppositae sint, quae pia fuit A. 
Schotti sententia, de Societäte Jesu. Plebejam parve: 
miam et obscenam δημώδη wocat Apostolius VI; 7. VIEL, 
8., aliorsum ille vocis potestatem deflectens. 

lam incidit quaestio a multis saepe et in diversas 
partes tractata, quam tamen declinare nefas füerit; quid 
statuendum videatur de Hesychio, qui in Epistola ad 
Eulogium Lexico suo praemissa proverbia se &x lexicd 
Diogeniani, quod is Περιεργοπένητες, hoc est Pauperes 
Studiosi, inscripsisset , sublegisse narrat. Verba Raec 
sunt: "Ooag οἷός τὲ ἦν παροιμίας εὑρεῖν, οὐδὲ ταύτας nap- 
ἔλιπεν. Et rursus: Zßovlounv δὲ αὐτὸν μήτε ἑὰς πλείους 
τῶν παροιμιῶν ψιλὼς καὶ ἄνευ τῶν ὑποθέσεων redeitkvar, 
μήτε τὰς ἐζητημένας τῶν λέξεων. Ἐλὰ igitur ἃ Dioptniano 
derelicta seniet süpplevisse ipsum: arg’ παφοϊμίαις ἀπο- 
δέδωκα τὰς ὑποϑέσεις. Stetit Hesychius ἃ ptömissis. Nam 
plerisque certe proverbiis ὑποθέσεις subjutietae reperiun- 
tur, raro desunt, veluti 8. v. δίκην τροχοῦ, vid. Lobeckii 
Aglaophı. p.905: et Append. IV; 100. Jam vero fuerunt, qui 
hane nostraın Diogeniani pföverbiorum συναγωγὴν ex Hesy- 
chiano lexico excerptam opinarentur. (Quod quam temere 
Judicatum sit vix opus est ut accuratius demöonstrem. Aliter 
deerevit Rankiusde Hesych. p. 65. et133. Is » Grediderim « 
inquit, »proprium fuisse ab initio librum, dein ab ipso 
Diogeniano in Lexicon receptum, duplici via ad nos per- 
rexisse.a Nec hacc sobrie decisa videntur. Nam neque 
proverbia Diogeniani omnia recurrunt in lexico Hesy- 
chiano neque ubi eadem proverbia enarrantur, ὑποϑέσεις 
ab Diogeniano sunt translatae. Ubi vero Diogeniani ex- 
plicatio et Hesychii amice conciliantur, utraque eundem 
ducem habuit, Tarrhaeum opinor Didymumve vel qui cos 
excerpsisset. Mihi, cui Diogeniani Συναγωγὴ diserto te- 
stimonio Suidae contestata videatur quique de fide prae- 
fationis Hesychianae non dabitem, res haec esse videtur. 
Diogenianus in Lexico suo, quod' TIsoseoyonevntwv nomen 
gessit, non ille sieco pede transierat proverbia, sed nude 
et omissis argumentis in ordinem redegerat. Studebat 
enim brevitati idemque peculiarem collectionem destina- 


ΧΧΧ PRAEFATIO. 


verat proverbiis. Hesychium autem nescio quo pacto fu- 
git alterum opus, quod proverbia data opera traetabat. 
Hine ılle coactus erat argumenta aliunde addere Dioge- 
hianı lemmatis in Lexicon suum receptis. 

De codicibus Diogeniani quae refert Gaisfordus Praef. 
p- V. sq., apponam: »Diogenianum primus edidit A. 
Schottus Antverpiae 1612. e duobus codicibus MSS., al- 
tero Palatino (nobis p), altero Petri Pantini (nobis P); 
vide ejus praefationem infra p. xvin‘). Nos alios tres 
codices adhibuimus : scilicet, 

b: Vatic. 483. a Bastio collatum. 
_- e. Baroec. 219. in Bibliotheca Bodleiana servatum. 
δ. Grabianum 30. item ın Bibliotheca Bodleiana. « 

His nos addidimus varias scripturas codicis Ma- 
2arinei, quas Boissönadius per diversos libros a se edi- 
tos sparsit. 

Cum Zenobianis et Diogenianianis proverbiis arta in- 
tercedit cognatio colleetionibus ex codice Vaticano a Schot- 
to, ex Bodlejano Parisinoque a Gaisfordo vulgatis. Quo- 
rum cum Zenobio maxime tantus plerumque est consensus, 
ut gemellum Zenobium te legere jures. Sunt enim verba 
propemodum eadem, nisi quoed solent leviter dissonare 
vel accessione aliquot verborum vel detractione Zenobia- 
norum. Üt non viderentur integra recudenda nobis ,. sed 
cum Zenobianis, Diogenianıanis et reliquis ita conglati- 
nanda, ut quae ab 118 discreparent, in notis criticis con- 
signarentur. Iamque Schottus rem similiter instituerat, qui 
tamen plura in Appendicem Vaticanam conjceit, quam 
nos faciundum putabamus, qui usurpanlium commodis in- 
servituri ubicunque fieri poterat, appendicis ambitum am- 
putavimus. Multa apud Zenobium fidelius servata sunt, 
multa Bodlejana et Vaticana collectio propria habet et pecu- 
liarıa. Auctoritates tamen et nomina scriptorum plerum- 
que oblitterata. De origine earum syllogarum equidem 
sie statuo. Quae Zenobius confecerat proverbia ex Tar- 
rhacı Didymique libris, ea rursus a diversis hominibus 
sunt varıe habita. Manum Zenobii .maxima fide refert 


*) Schottus haec: »Diogeniani hactenus ἀνεκδύτου duplex ca- 
lamo exaratum exemplar sum consecutus: unum e Palatina Bi- 
bliotheca docti viri beneficio; alterum a Pet, Pantino Decano.« 


PRAEFATIO. XXXI 


eollectio ipsius nomine insignis: assutis alienis conspicat 
sunt codices ABV, qui et ordinem proverbiorum de suo 
immutaverunt. Noster autem Zenobius decurtatus et ipse 
est; et ita quidem, ut omiserit Epitomator haud pauca in 
ABV relicta. Contra auctores alterius collectionis reti- 
nuerunt ili quidem permulta apud Zenobium nunc omis- 
sa — nisi alienos pannos assuisse pones —, sed ut ex-. 
plicationum amplitudinem tbicunque videretur circumei- 
derent. Idem fere cadıt in varia ılla scripta Grammati- 
corum, quae ex Herodianeis opıbus varıo et diverso modo 
excerpta et persimilia sunt inter se et cadem valde di- 
versa. Nam quum plures eundem librum decurtant, re- 
tinere solet alter quod alteri nauseam creat. 

De libro Vaticano, qui, si pauca exceperis, idem est 
etque Bodlejanus, nisi quod hie multo est emendatior,_ 
sie rettulit Schottus Praef. p. xıx. Gaisf. » Sequitur Dio- 
genianum Vaticana Appendix, lauta sane centuriarum 
prope IV accessio, Scip. Cobelluceii, Pontifici Max. a 
secretis et epistolis, ‚singulari liberalitate. Quae prover- 
bia vidisse ex parte observo Desiderium Erasmum : sed 
ea cur Plutarcho attribuat, nondum compertum. Habet 
enim illud e primi Regnorum libri cap. 10. Σαοὺλ ἐν προ-- 
gruss, Centur. III, adag. 87. [ν. App. IV, 67.], quod 
Christiani esse hominis, non Chaeronensis philosophi, 
clarum. Certe in censu operum Plutarchi neque Lamprias 
agnoscit, nec quae in manibus sunt opera volaım aut ve- 
stigium prae se ferunt.« NempeErasmas haud ita raro — 
compara Appendicem II, 54. 55. 76. IV, 95. V, 43. 
Diogen. IV, 95, b. cett. — proverbia laudat tanquam 
e Plutarchi » Collectaneis«, quae codem mode exstant 
ΒΥ. Dt librum putem usurpatum ab eo, qui similli- 
mam eollectioncın adagıorum exornasset nomine Plutar- 
chi, quem de Parocmiis edidisse libros duo disputabi- 
maus infra. Dicit Erasmus p. 6. » Reperiuntur nonnulla 
colleetanca Plutarchi nomine: sed paucula, eaque ferme 
nuda.« De codice Bodlejano εἰ Parisino verba Gaisfordi 
repetam Praef. p. πὶ sq.: 

»Inter codices manuscriptos qui a. 1764. ex biblio- 
theca Jesuitarum Parisiensium in Meermannianam, deinde 
a. 1824. ex Meermanniana in Bodlejanam immigrarunt, 


x 


ΧΧΧΙ͂ PRAEFATIO. 


exstat lıbellus, chartaceus saeculo XV ut videtar ver- 
gente exaratus, auctoris aut compilatoris titulo carens, 
licet a tergo Zenobii nomen praescriptum gerat, biblio- 
pego ni fallor facem praeferente catalogi conditore. Hunc 
igitur libellum quum nuper cum Zenobio conferrem, sta- 
tim vidi opus cum isto grammatico multa quidem habere 
communia, nec pauca tamen continere quorum hodie apud 
eundem nullum comparet vestigium. Nec longe progres- 
sus pro certo intellexi codicem hunc ejusdem esse fami- 
liae atque is ex quo appendicem Vaticanam edidit Schot- 
tus. Scilicet a Schotto ita res peracta est: eorum pro- 
verbiorum , quae magna ex parte cum Zenobianis conve- 
nire repererat, lectiones excerptas annotationibus in istum 
paroemisgraphum intertexuit, cetera adagıa in appendi- 
cem conjecit: egd contra diversam prorsus viam inire 
satius duxi: integrd nempe proverbia, sicut in codice ex- 
stant, nec-mutato &orum ordine, repraesentavi; et quum 
ın fine haud pauca desiderentur,, plagulace enim una at- 
que altera e calce libelli avulsae sunt, defeetum hune ut- 
cunque supplevi e persimili codice Parisiensi 1773, quem 
diligenter !) cum Schotti editione contulit Frid. ἴδε. Ba- 
stius, lectionesque inde depromptas adversariis suis eon- 
signavit haud ita pridem in tabulurio Delegatorum preli 
Academiei repositis. Parisiensem hunc codicem litera A 
notare soleo, Bodlejanum autem litera B. « 

Ceterum hoc mihi monendum restat, in his colle- 
etionibus hie illic comparere formulas forenses et gram- 
maticales, quae aut proverbiis explicandis olim inservie- 
bant aut supine transscriptae sunt ex lexicis, unde cor- 
rogata proverbiorum supplementa. 

Sequitur ut de ea farragine pauca disseram, quae a 
Gaisfordo primum prodita est ex libro Coisliniano. 
De qua sic narrat Gaisfordus Praef. p. ıv. »Codieis 
Coisliniani (πα. 177. bombyeini, sace. XIV. ff. 284.) no- 
titiam satis amplam dedit Montfauconus in Bibl. Coislin. 
p- 230. unde huc transferemus quae in usum nostrum 
sint: »Lexicon sat amplum. Desinit ın literaın x, cujus 


— Ὁ 


ἢ Suspicor Basıium pauca subinde omisisse, sed ea fortasse 
levioris momenti. 


PRAEFATIO: XXXIU 


partem solum continet, lieet'nihil in fine codicis deside- 
retur. Ceteras autem literas alter tomus haud dubie com- 
plectebatur. Initio miutilum est. Est quasi compendium 
Suidae, nec pauca tamen refert quae apud Suidam non 
exstant.« ° De codem MS. F.'J, ‚Bastius Epist. Crit. p. 
‚39. n. 15. »Hocce vocahularium re vera nihil est aliud 
quam epitome e lexico Suidae composita, in qua prae- 
termissa sunt omnia fere loca historica. Continet tamen 
aonnulla quae in nostris’edd. frustra quaeruntur ad gram- 
miaticam pertinentia et imprimss' ad proverbia. Hacc ἴδηι 
egregie tractata sunt, ut paroemitographi Schotti non nisi 
collatis hujus MS. proverbiis :denuo edendi videantur. « 
Omnia adagia ex hoc codice. sedulo excerpsit Bastius, 
eujus apographo usi, editionem nunce demum concinna- 
vimus.« — Non rare bujus codicis discrepantiae a Gais- 
fordo ad Suidam commemorantur. Eminent proverbia 
Coisliniana versicnlis poetarum, quos aliunde non notos 
grati accipimus. Conjicias, usurpasse auctorem quae ah 

' Aristophane Byzantio docte eommentata erant. Ordo Iı- 
terarum in hoc codice integrior est et curiosius institu- 
tus. 1 ab hac quoque parte similis sit Suidae. Nos 
quae proverbia exhibebantur apud reliquos non reperta in 
appendicem contulimus: reliqua in notis eriticis accurate 
annotata sunt. 

Praeter copias Schotti et Gaisfordi alterum codicem 
Vaticanum usurpavimus, 'quem a se diligentissima cu- 
ra Romae suos in usus descriptum rara benignitate Bero- 
lino ad nos misit ἃ. Kramerus, futurus sospitator 
Strabonis. Cui viro eruditissimo summas agimus gratias. 
De codice ıllo Kramerus hacc ad me scripsit: »Est co- 
dex bibliothecae Vaticanae nr. 482., forma duodecima, in 
charta bombycina saec. XIV. scriptus. Continet 221. fo- 
liis excerpta ex Gregorio Nazianzeno, Strabone, diversa 
Grammaticalia, inter quae haec proverbiorum congeries 
a fol. 208. recto usque ad fol. 215. verso. Strabonianae 
epitomae legendae et in meos usus convertendae mirum 
taedium — quippe literae sunt minutissimae — lenichat 
deseriptio proverbiorum: ea enim exarata sunt litteris 

- grandioribus, licet non desint compendia scripturae. A 
bibliopega codicis ınargines hie illic reeisi, unde accidit, 
c 


ΧΧΧΙΝ PRAEFATIO, 

ut initia vocabulorum interdum perierint. Quaedam ver: 
mes arroserunt. Ubi autem vel sic nullus erat dubita- 
tioni locus, nihil annetavi: πρὶ ambigi posset, religiose 
annotavi. a 

Haec Kramerus. Codicet ateuratius examinato vidi- 
mus, esse proverbia fere ea quae. Diogeniano vulgo tri- 
buuntur. Mutatus tamen est ordo, multa etiam in an-- 
gustius coacta, pauch uberius explanataı. Signavimus 
codicem, qui hie illic extricandae' verae scripturae pro- 
fuit, littera K.: In notis Zenobianis nondam usurpare 
Ircuit. Sero enim accepimus. Cui incommodo ita sub- 
venire plaeuit, ut quae ad Zenobiana potuerant expromi, 
aut notis in Diogenianum religauosque insereremus aut in 
Appendicis colluviem ablegaremus. Ita moles quidem 
Appendicis aucta, at codex exhaustus est. 

Nulla fere bibliotheca librorum manu scriptorum co- 
pia paullo instructier exstat, quin Proverkiorum colle- 
ctiones servet, posteriere actate. ab hominibus litteratis 
varie congestas, digestas, contractas, amplificatas., De 
quibusdam videndus Harlesius ad Fahric. Bibl. Graece. 
V, p. 106. Sic in codice quodam Vindobonensi, .de 
quo dixit Lambecius VII, p-. 535 sq., fol. 269. usque 
ad fol. 304, 1. exstant Proverbia, quorum specimen 
afferre licet ex schedis Schubartianis. Incipit col- 
lectio in hune modum: > 

᾿4γαϑώνεος αὔληδες: ἀγαϑὴ καὶ μέση καὶ καλή. 
᾿Αγάϑων γάρ τις δόκιμος εἰς αὐλητικήν. 

᾿4γέλαστος πέτρα: αὕτη ἐστὶν ἐν τῇ ᾿Αττικῇ ἐφ᾽ 
ἣν ἐκάϑισεν ἡ δημήτηρ, ὅτε τὴν κόρην ἐξήτει. εἴληπται δὲ 
ἢ παροιμία ἐπὶ τῶν λύπης προξένων ὄντων. 

᾿“γαϑῶν θάλασσα: αὕτη ἡ παροιμία ἐπὶ πλήϑους ἀγα- 
dar’ ὡς τὸ ᾿4γαϑῶν ϑησαυρός καὶ ᾿4γαϑῶῦν μυρ- 
μη κία. 

Sequuntur ᾿4γαθοὶ δ᾽ ἀριδάκρυες ἄνδρες. ““γνότερος 
πηδαλίου. ᾿ΑἸγροίκου μὴ καταφρόνει ῥήτορος. ᾿Αἰδωώνιδος 
κῆπος κτλ Finit: "Rolv ἐστῶσιν (sie), "Romeo χαλκίδη 
(sic) τέτοκεν 7 γυνή. 

Idem codex in Diogeniani primo proverbio teste 
Schubarto ἀβυδηνοκόμον» non Aßvönvoxwunv habet,, 
ut testatus erat Lambecius. Diogeniani Proverbiorum hoc 


ΐ  PRAEFATI. 6οῸ᾽ ΧΧΧΥ 


est. initium : Aßudnvov ἐπιφόρημα. “Aßguvos βίος. "Ayogc 
Kegnönow (sie). 'Ayadn. καὶ μάζα μετ᾿ ἄρτον. "Ayausuvo- 
"og ϑυσία. Omissum igitur est quod in vulgatis accura- 
kum litterarum ordinem interrumpit: "4v μὴ παρῇ κρέας, 
ταρίχῳ GTEIXTEOV. 

In altero codice Vindobonensi Philol. et Philos. 
XXXII. post fragmenta Lexici cujusdam sequuntur Pro- 
verbia quaedam: ZInilovg προςωνείδισας ἡμῖν. Αἰθίοψ. 
Λαλεῖ χελώνη τοὺς βόας. βρᾳδυδίπαυς (sie) x. Plura non 
enotavit: Schubartus. 

Redeo ab hae intercapedine ad ea quae nestra edi- 
tione eontinentur. Diogenianum excipere voluimus Plu- 
tarchi quae dicuntur Proverbia et Gregerii Cyprii. 
Quod faciundum videbatur non tam ob singulares quas- 
dam istarum syllogarum virtutes — nam pauca contineut 
a Zenobio et Diogeniano reliquisque praetermissa — , 
sed une frustra quaererent Proverbierum studiosi. Nec 
illa vel propterea contemnenda, quod illustri documento 
sunt, pristina illa ubertas Paroemiegraphorum paullatim ᾿ 
in quantam jejunitatem exaruerit. Paucis explicandum 
de Plutarcho qui voeatur et Gregorio. | 

Et Plutarchum quidem Chaeronensem duos 
lıbros Proverbiorum composuisse, testem habemus filii 
Lampriae memoriam in. Catalogo scriptt. Plutarchi, ubi 
»y (LIII.) numerat: Παρουιμιῶν βιβλία β΄. Nostram 
tamen collectionem nemen philosophi mentiri nemo am- 
biget. Tam est leviter eompilata. Mirum illud: quoque, 
 quod ea maxime Proverbia se collegisse gloriatur auctor, 
quibus Alexandrini usi essent (ἐχρῶντο). Qui pri- 
mus ex codice Florentino bibliothecae Mediceae edidit 
Iac. Gronovius in Praefat. Tomi X. Antiqq. Grr. p. 6 
844., suspieatur, esse potius proverbia ab Alexandrino 
alıquo conglomerata. (uam opinationem vanıssimam 
esse quum titulus ipse docet, tum plane coarguit inseri- 
ptio libri Seleuci Alexandrini, nobilissimi gram- 
matici, qui teste Suida scripserat Περὶ τῶν παρ᾽ 
᾿Αλεξαηδρεῦσε πᾳροιμιῶν. Quem Plutarchus per- 
sonatus videtur acmulatus esse. Par. est igitur statuere, 
Alexandriae, id est in ea urbe, quo ex omni orbe ter- 
marum conflucrent diversissimi homines, ferbuisse pro- 

c* 


XXXVI PRAEFATIO. 


verbialem dicacitatem. Exstiteruntque qui proverbia Alex- 
andriae maxime trita in usum vulgarem enodarent. 
Quod autem Plutarchi potissimum nomine abusus est 
quisquis ista contraxit,' id explieatur inde, quod ejus 
nomen propter proverbiorum collectionem insigniter cele- 
bratum colleetionibus ejusmodi poterat commendationem 
facere. Üt saepe factum est ab impostoribus. Sie ac- 
ciderat in eo codice quo supra vidımus Erasmum usum« 
sie in eo de quo vellem apertius dixisset Schottas ad 
Zenob. I, 67. »In Graecis Plutarchi Collectaneis pro- 
born MSS. (quae milıi videre nunc demum ‚contigit) 
repperit haece Desiderius: ᾿“λώπηξ διαφυγοῦσα πάγας, οὐχ 
ἁλίσκεται. « Quae quum in Appendice Vaticana desint, 
patet, habuisse illam synagogam quaedam peculiaria. 
Praeterea quod rem conficit, Plutarchi nomen in fronte 
habent proverbia ista omni ARE destituta quae ex 
Boissonadi Anecdotis repetivimus Ρ- 343 sqq. Quae 
hoc tamen sibi vindicant propriae commendationis, quod 
non ex ordine litterarum, sel ad argumenti congruen- 
tiam disposita sunt. 

Gregorii Cyprii denique Proverbia sane exilia, 
sed fortasse in alııs libris sceriptis pleniora subjuncta sunt 
p- 349 sqq. ex Apostolio Pantini  p. 273 — 3381. De 
Gregorio pauca Fabricius Bibl. Graecc. V, p. 111. Co- 
dicem Vossianum Gregorii recenset Catalogus Biblioth. 
Publ. Universitatis Lugduno -Batavae p_402. Vide Ca- 
talog. Codd. Dorvill. p. 28.,. quem librum frustra quae- . 
sivimus. 

Exeludenda autem erant ab hoc volumine quae 
praeterea feruntur proverbia a Michaele Apostolio et 
Arsenio fillo, Monembasiae Episcopo, postremo 
a Macario Ghrysocephalo eorrasa, quae quidem e 
codice Marciano post specimen a Villoisono Anecdd. 1], 
p- 68. propositum primus publicavit Walzius in notis 
Arsenio suo subjectis. De Macgrio ipso explicat Villoi- 
sonus Anecdd. II, p. 4. _  Quae omnia quominus com- 
pleeteremur gravissimae obstitere rationes. Praesenti de- 
siderio satisfacit Arsenii Violetum Walzii beneficio facile 
parabile, in quo pleraque comparent a patre Apostolio - 
congesta. Spem tamen facit collega Leutschins editionis 


PRAEFATIO. XXXVI 


Apostelü novae ejusque longe editis locnpletioris a se 
adornandae, ubi naetus fuerit apographum codicis Pari- 
sini ab ipso Apostolio seripti, vulgatis plenioris, de 
quo videndus est: Bastius in Epist. Crit. p. 249. Lips. 
Reconditiora quaedam eminent in Macarii excerptis, ad 
quae 'saepius ‚provocandum fuit. 

Restat ut de iis scriptoribus dicendum sit, qui quum 
in proverbia singularem quandam curam impenderint, 
identidem erant in subsidium adhibendi. Nullus autem 
est‘ vel Lexicographus vel Scholiasta, quin magis mi- 
nusve nobis usui fucrit. Sed integrorum paene Paroe- 
miographorum vices sustinent Hesychius cum Photio et 
Phavorino, cum Zonara Suidas. De quibus singalatım 
exponere nihil attine. Unum dantaxat addam. Suidam 
ex Eudemi potissimum Lexico Proverbia sua delibasse 
colligas ex iis quae Ritschelius speciminis loco posuit 
Praefat. Thömae Magistri p. CXLIV. CXLVI. Quum 
autem omnes illı Lexicographi diversos in diversis locis 
secuti sint duces, non mirandum est, ipsorum nota- 
tiones interdum cum- Paroemiographis nostris optime con- 
'gruere, interdum abire in alıa omnia.. Quae nos in 
notnlis nostris persequimur. | = 

Omnibus tamen illis eruditionis haudquaquam de 
trıvid arreptae laude tenebras obducit Pausanıas Gram- 
maticus. Ex cujus Lexico Rhetorico permulta eaque 
praeclara in Commentarios Hoiericos transtulit Eusta- 
thius. De quo Pausaniae libro testimonium est Photii 
Bibl. p. 170, 30. Hoeschel.: Παυσανίου λεξικὸν κατὰ 
στοεχεῖον οὐδὲν ἔλαττον τῶν προειρημένων eis τὰς "druxac 
συναναγνώσεις χρήσιμον, εἰ μὴ καὶ μᾶλλον. εἰ γὰρ καὶ 
ταῖς μαρτυρίαις ἐνδεέστερον ἔχδο, ἀλλ᾽ οὖν ἔν τισι τῶν στοι- 
χείων πολὺ ταῖς λέξεσι nleosaleı, ὡς ἀμφοτέραις ἅμα ταῖς 
«Αἰλίου Auovvoiov ᾿“λικαρνασσέως πραγματείαες τὴν μίαν ταύ-- 
την, καϊτοῖ τῶν χρήσεων ἐπ᾿ ἔλαττον, ὡς ἔφημεν. ἅπτο- 
μένην ἐξισάξζεσϑαι τῷ τῆς γραφῆς ὄγκῳ. εἰ δέ τις ἐκείναις 
ταῖς δυσὶν ἐχδόσεσι καὶ τὴν Παυσανίου ἐγκατατάξας ἕν ἀπερ- 
γάσαιτο σύνταγμα, ὁᾷστον δὲ τῷ βουλομένῳ; οὗτος ὧν ein 
τὸ κάλλιστον καὶ χρησιμώτατον τοῖς ἀναγινώσκουσι τὰς At- 
τικὰς βίβλους σπούδασμα εἰφςενεγκάμενος. Ῥδαβδηΐδο in 
enarrandis 'adagiis pracstantiam facili negotio agnosces 


AXXVHI PRAEFATIO, 


ex iis quae nos religiose ex Eustathii penu deprompsi 
mus in notie. Fuit Pausapias in iis, qui Atticae--ora, 
tionis elegantias inculcarent studiosis. Τὰ exempli gra- 
tia evolve quae notata sunt ad Zenob. I, 206. V, 38. 
1, 30. 32. ΠΙ, 26. (ubi quod Kustathius subjungit: 
ἐν ἑτέρῳ δὲ ῥητορικῷ λεξικῷ γράφει, me qnis Pausauiam 
alterius quoque auctorem dici sibi persuadeat, Kausta- 
{hius aut γράφεται scripsit, aut ob animum obversabatur 
Aelii Dionysii multum celebratum opus.), III, 53.58. 
60. 63. 87. (quem locum quum paene ad verbum ‚veferst 
Photius .Lex. 8. v., eundem Pausaniam quem..samme- 
pere laudasset in Bibliotheca, nec in condendo Lexico 
sprevisse docet.) III, 98. IV, 29..51. 89. INOgeRmD;. 
IV, 78. multisque locis alüis. 

Haec habui de Paroemiographis quae dieeren. : βα- 
perest ut quam poterit fieri brevissime de omni hujus 
editionis consılio admoneam. Fundamentum nobis fuit 
egregium exemplar Gaisfordianum Oxonii MDCCCXXXVI. 
emissum, accarato usa codieum longe Schotti exemplo 
emendatius. Instituit autem Gaisfordus sic, ut Schotti 
annotationes, de Erasmi maxime copiis haustas, repe- 
teret integras, quibus ipse quae vel ad orationem emen- 
dandam vel ad explicationem proverbiorum facerent, sub- 
junxit.e. uod minus parca manu factum velles. Nobis 
non placuit Schotii annotationem illibatam recoquere, sed 
quae essent etiam nune alicujus pretii, transtulimus, 
resecta omni Schotti loquacitate in rebus sexcenties in- 
gestis. Practerea notas, in quiens ubique indicatum 
est, qui vel Lexicographi vel Grammatici idem prover- 
'bium tangerent, ita divisimus, ut apparatus criticus 
sejungeretur. In conscribendis explicationibus nihil an- 
tiquius fuit, quam ut iis, qui in singularıbus quae- 
stionibus occupati proverbia adırent, lieeret uti a nobis 
paratis. Quod non ita accipı volumus, quasi nostra 
disputatione perbrevi — id enim studebamus — quaeque 
quacstiones ad finem sint perductae, sed, ut par erat, 
auxiliaris est haec omnis commentandi opera. Locos 
scriptorum veterum, qui proverbüis usi sunt, in quan- 
tum fieri poterat, vel expressis verbis adduximus ,„ vel 
monstravimus digito. Non dubitamus, quin et ad emen- 


PRAEFATIO. ΧΧΧΙΧ 


danda verba et ad explicanda non levia possint conferri. 
Sed opere in longo si interdum connixerimus, dormita- 
vit vel Homerus. Si qui autem de omni hoc labore recte 
judieare voluerit, eum par est et aequarh nostra conferre 
cum Gaisfordianae editionis dotibus. 

Indices summa diligentia condidit Leutschius. Ubi- 
eunque autem idem proverbium a pluribus explicatur, 
ıbı viri docti omnes locos debebunt adıre. Nam saepe 
altero loco absoluto inter ipsum, ut fit, commentandi 
laborem succrevere, quae ne plane desiderarentur, ad 
alterum erant addenda. 

Laborem communem ita inter nos partiti sumus, ut 
ego commentarer Zenobii Cent. II, IV, VI, Diogeniani 
Prooemium, Appendicis Centuriam primam et alterius 
decem proverbia prima, conscriberem denique hoc quid- 
qaid est Praefationis. MReliqua Leutschio debentur. 
Schedulas suas, in quibns suos in usus notaverat quae 
Paroemiographis vel emaculandis essent vel explanandis, 
ad nos liberaliter misit Finckhius, Gymnasii Reutlingen- 
sis Rector. Quibus grati usi sumus. 


Scribebam Gottingae Kal. Septbr. MDCCCXXXIX. 


F. @. Schneidewin. 


τ 


τ 
κα καὶ δ᾽ 


Ω ξι 
ἂν 
ur 
I,” 
a 
ἴω 
vn 
tu) . 


PAROEMIOGRAPHI 
GRAECL 


Zenobius 
Diogenianus 
Plutarchus 


Plutarchi Eclogae proverbiorum a 
Boissonado editae 


Gregorius Cyprius 


Appendix Proverbiorum Vaticana , 
Bodleiana, Coisliniana 


Indices 
Addenda. 


ZHNOBIOY EIITOMH 


EK TRN 
TAPPAIOY ΚΑΙ AdIdAYMOY ΠΑΡΟΙΜΙΩΝ 
STNTEGEIZA KATA ZTOIXEION. 


4 


Apvönvov ἐπιφόρημα: ἐπὶ τῶν andwv τάττεται 
ἡ παροιμία. Μέμνηται δὲ αὐτῆς Εὔδοξος ἐν Ὑποβολιμαίῳ. 
Φασὶ δὲ ὅτι τοῖς ᾿Αβυδηνοῖς ἔϑος ἦν μετὰ τὸ δεῖπνον καὶ 
τὰς σπονδὰς προςάγειν τοὺς παῖδας μετὰ τῶν τιτϑῶν τοῖς 
εὐωχουμένοις" κεκραγότων δὲ τῶν παίδων καὶ ϑορύβου γι- 
ψομένου διὰ τὰς τίτϑας, ἀηδίαν εἶναι πολλὴν τοῖς δαιτυ- 
μόσιν. Εἴρηται δὲ ἡ παροιμία χαὶ ἀπὸ τοῦ ὑπ᾽ αὐτῶν 
συχοφαντεῖσϑαι τοὺς ξένους" ἔνϑεν ᾿Δριστοφάνης τὸν 
συχοφάντην ΑΙβυδοκόμην εἶπεν. 


Titulum exhibui ex fide libri Parisini: deerat ἐκ et scribe- 
batur συντεϑεισῶν. 

1. ἐπιφώνημα Hesych. 3. φησὶ B. 5. εὐχομένοις B. 6. πολ.--: 
λὴν muB. 7. εἴρηται .. ἀπὸ] τινὲς δέ φασι ταύτην ῥηθῆναν ἀπὸ B. 
8. ἔνϑα Β. 9. ᾿“βυδηνοκόμον B, ᾿Αβυδηνοκώμην Schottus, Gais- 
fordus: ex Hesychio, Bekk. Anecdd. ]. c. et p.322, 31 correxit 


G. Dindorfius ad Arist. fragm. 668, 


1. Bodl.1. Diogen. I, 1. Apost. 
J, 1. Arsen. Viol. p. 11, Macar. 
Chrysoc. ap, Walz. ad Arsen. 

.11: Hesych., Suid. s.v., Steph. 

yz. 8. Aßvdos, Eustath. ad Di- 
onys. Perieg. 613. Eudoxi 
Hypobolimaeum_ tetigit. Meine- 
kius ad Menandr. fragmm. p. 173. 
εἴρηται - ξένου] quamquam pro- 
verbio “Ἄβυδος ἐστίν hanc expli- 
eationem Apost.1,2. Arsen. l.c., 
Suid. s. "Aßudos, Bekk. Anecdd, 
I, p. 215, 5 apponunt, eam ta- 
men a Zenobio recte nostro ap- 


poni praeter Hesychium docet 
Athen, XIV, p.641 A: ᾿“βυδηνὸν 
ἐπιφόρημα τέλος Ti ἐστι καὶ ἐλλιμέ- 
ψιον, ὡς “ἀρισεείΐδης φησὶν ἐν τρί- 
τῷ περὶ παροιμεῶν: ubi v. Casau- 
bonus. συκοφαντεῖσϑαι) hinc fa- 
ctum est, ut Abydeni nomen in 
significatum sycophantae abiret: 
Zonar. 8. v., Liban. Epist. 119. 
734. ᾿αβυδοκόμην)] Eustath. ad 
Hom. 11. β, 836 p. 357, 1 Rom.: 
ἰστέον δὲ καὶ ὅτι τὸ Ἄβυδος ὕστερον 
ἐπὶ συχοφάντου ἐτέϑη παροιμιακῶς 
διὰ τὸ δοκεῖν συκοφάντας εἶναι τοὺς 


ι 


ZENOBII 


2 ᾿Αγαϑώνιος αὔλησις : ἡ μαλακὴ, καὶ μήτε πι» 
χκρὰ μήτε χαλαρὰ, ἀλλ᾽ εὔχρατος καὶ ἡδίστη. Εἴρηται 
δὲ ἀπὸ ᾿Αγάϑωνος αὐλητοῦ, ὃς ἐπὶ μαλαχίᾳ ἐχωμῳδεῖτο. 

3 ’Ayada Κιλλικῶν: λείπει τὸ ἔχει. Προδότῃης γὰρ 
γέγονεν οὗτος ὁ Κιλλιχῶν, Μιλήσιος τὸ γένος, ὃς προ- 
δοὺς Μίλητον εὐπόρησεν. 

4 "Aßowvog Blog: ἐπὶ τῶν πολυτελῶν εἴρηται ἡ παρ- 
οιἰμία. "Aßowv γάρ τις ἐγένετο πλούσιος χαὶ ἁβροδίαιτος. 
δύναται δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ ἁβροῦ τὸ ὄνομα γεγονέναι. 

δ ’Ayooa Κερκωώωπων: ἐπὶ τῶν πονηρῶν καὶ χαχο- 
ήϑων λέγεται. 
ἐξαπατῆσαι τὸν Δία βουλόμενοι. 


1. ἀγαϑώνειος Β. 7 μαλακὴ καὶ ἐκλελυμένα 
μήτε πικρά V, Suidas. μαλθακὴ BB 2. χλιαρὰ Β Diogenianus. 
ἀλλ᾽. »garos Β. εἴρηται κτλ. om. Be A, Κιλίκων codd.: Kulli- 
κων Hesych. 8. Ζ4ημοκλεῖδαν, Κιλλικών Hesych. Suid. 8. v., Kl 
κῶν RV Arist. Pac. 362, Apollonius et Ammon. ap. Schol. ad 
Arist. l1.c., Καλλικῶν Leand. ap. Schol. Arist., Eustath. ad Hom. 
Odyss. K, 551, p. 1669, 58, Καλλικόων Callimach. ap. Schol. Arist., 
Euphorion ap. Herodian. περὶ μονήρ. At. p. 10, 9, Kallpür 
Suid. 8, πονηροῖς: duae igitur hujus nominis formae, Kıllıxay et 
Kallıxöv apud veteres videntur in usu fuisse: c{r. Meinekius 
Quaestt. Scen. Spec. III, p.7. ἔχειν B. 5. γέγηνεν οὗτος om. B. 
Κιλικίων codd., Kılisw B. Μιλήσιος καὶ προδοὺς B. 6. ἀφόρη- 
σιν Β- 1. Aßowvos et infra βρων B: cf. Sintenis ad Plut. Per 
rich. XXXII, 13. βιός B. tiortu om. B. 8. ἁβροδιαῦται, B. 
9. δὲ τὸ ὄνομα καὶ ἀπὸ τοῦ ἁβροῦ γεγονέναν B. 11. λέγεται om. B. 
τινὲς ἐγένοντο ἐν Ἐφέσῳ, οὕτινες ikanarijoas [ ἀπατῇσαε καὶ B] τὸν Δία 


ἢ ἡ μήτε χαλαρὰ 


πεπείράνται BV. 


[4 
᾿Ἡβυδηνούς" ὅϑεν καὶ "Aßvdoxönas 
οἱ ἐπὲ συκοφαντίᾳ κομῶντες" τίϑεταν 
δὲ, φασίν, ἡ λέξις καὶ ἐπὶ τοῦ εἰ- 
καίου καὶ οὐδένος ἀξίου: cf. nott, 
ad Diog. VI, 53. 

2. Β, 7. Diog. 1,7. Apost. 1,9. 
Arsen. p.13.: Hesych., Suidas. 
Schol. Ven. ad Arist. Thesm. 98: 
τοιοῦτον (μαλακὸν) δὲ τὸν Ayd- 
ϑωνα καὶ οἱ ἄλλοι κωμῳωδοῦσιν. 

8. B. 10. Greg. Cypr.1,5. Suid. 
8. ἀγαϑὰ, 5. Κιλλικών, 8. πονηροῖς : 
cf. nott. ad Diogen. I, 9. Va- 
rias de Cilliconte veterum nar- 
Tationes vide ap. Scholl. ad Arist. 
Pac. 362., Hesych., Suid. }}. cc. 

4. B. 2. Diog. I, 2. Apost. Ϊ, 
4, Arsen. p. 11 ibig. Macar.: 
Suid., cod. Marcian. Harpocr. 
p. I, n. 12. Bekk. Aßewr] Ar- 
givus secundum Suidam. 


6. B. 3. Diogen. I, 3. Greg. 
Cypr. 1,3. Apost. 1,2]. Arsen. 
15 ibiq. Macar.: Schol. ad Lu- 
cian. Alex. ὃ. 4. KEustath. ad 
Hom. Od. B, 7, p. 1430, 30, K, 
552 p. 1669, 59: Suid., Cram. 
Anecdd. III, 413. Utitur Synes. 
Epist. 101. Proverbium Athe- 
nis ortum est: Hesych. ἀγορὰ 
Κερκώπων᾽ τύπος πλησίον "Hiwias, 
quibuscum compara quae idem 
8. ἀγορὰ ᾿Αργείων et ἀγορὰ ϑεῶν 
δἤοτι: add. ηοιΐ. ad Zenob. IV, 
30. Leake Topogr. Athen. p.395 
ed. germ.. ἐν ᾿Εφέσῳ] de Cer- 
copum patria vid. Herod. VII, 
216. Apollod. Il, 6, 3. infr. IV, 
60. V, 10. Lobeckius Aglanph. 
11, 1302 sqq. δία] alii aliter: 
Ovid. Metam. X1V, 91 cum Ze- 
nobio eoncordat, 


Κέρχωπες γὰρ ἀπατεῶνες ἐγένοντό τινες, 


ἵ 


CENTURIA 1. 3 


᾿“γαμεμνάνεια φρέατα: ἐπὶ τῶν μεγάλων ἔργων. 
“Ἰστοροῦσι γὰρ τὸν ᾿4γαμέμνονα περὶ τὴν «Αὐλίδα καὶ πολ- 
λαχοῦ τὴς ᾿Ελλάδος φρέατα ορύξαι. 

᾿Αγέλαατας πέτρα: ἐπὶ τῶν λύπης προξένων πρα- 
γμάτων εἴρηται. ἔστι δὲ ἡ πέτρα αὕτη ἐν τῇ ᾿Αττικχῇ, 
ἐφ᾽ ἧς ἐχαϑέσϑη ἡ Δημήτηρ, ὅτε τὴν κόρην ἐζήτει" ἐρα- 
σϑεὶς γὰρ Περσεφόνης ὁ Πλούτων ἥρπασεν αὐτὴν χρύφα. 
Δημήτηρ δὲ μετὰ λαμπάδων νυχτὸς τὲ καὶ ἡμέρας κατὰ 
πᾶσαν τὴν γῆν ζητοῦσα περιήρχετο: ΙΜαϑοῦσα δὲ παρ᾽ 
“Ἑρμιονέων ὅτι Πλούτων αὐτὴν ἥρπασεν, ὀργιζομένη ϑεοῖς 
κατέλιπεν οὐρανὸν, καὶ εἰχασϑεῖσα γυναικὶ ἧκεν εἰς ᾿Ελευ- 


- 4. .ΑἉᾳ 7 ’ % > ΟῚ ’ - 
oiva’ ἔνϑα ἐπὶ πέτραν ἐχαϑισὲ τὴν ἀπ ἐκείνης κληϑ εἴ- 


σαν " Aytiagtov. 


"dyviov Peßowxag: οἱονεὶ ζώου ἀγρίου. Eiwdaos 


δὲ οἱ βεβρωχότες γασμᾶσϑαι. 


"Ayaday ϑάλασσα: ἐπὶ πλήϑους ἀγαϑῶν εἴρηται. 


1. ἐπὶ --- ἔργων om. Β. 


εἴ. intra I, 13 et vid. praefaı. 


BV, in quibus haec po-t v. ἐζήτει collocantur. 
B, αὐτό ἐστιν ἐπὶ τῇ Arc V. 
8. Δήμητρα P, Apollod.: vid. vv. Il. ad Herodot. II, 123, 
Append. IV, 20. nott. ad Diogen. V, 17. 
11. Ἐλευσίνην Schottus, ἐλευσίνα F: e P correxit Gaistordus. 
16. εἴρηται) λέγεταν B. 


ΨΥ. aren ἔστιν 
om. B. 


γὰρ οἱ B. 
6. B. 6. Apost. I, 33, Arsen. 
18: Hesych.: Eustaıh. ad Hom. 
11. A, 171. p. 461, 15: ’Aya- 
μεμνύνειω γοῦν ἀδονταΐ τινα φρέατα, 
ἐπεὶ περὶ ᾿Αττιχήν, φασὶ, καὶ ἐν 
«ὐλίδε, καὶ πολλαχοῦ τῆς 'Ella- 
δος ὥρυξεν ὦ ᾿4γαμέμνων φρέατα: 
vid. Heifterus de cult. Rhod. 

9 67. 

. B.8. Diog. 1, 8. Apost. I, 
IN Arsen 15: Hesych., Bekk. 
Arecdd. 1,337,7. Bachm. Anecdd. 
I, 22, 13: add. Phot. Bibi. 319, 
b, 20 Bekk., - int. ad Hom. 
Hymn. Cerer.99. Picturam, in 


ua πέτρα ay. repraesentata vi- - 


etur, indicat Walzius in Zim- 
mermanni Ann. Philol. 1836, 5% 
ς 425, ἐρασϑεὶς 8η4ᾳ.1] Zeno- 

ius exseripsit Apollod. Bibl, 
I, 5, 1, Zenobium Schol. ad 
Aristoph, Equit. 795, hunc Suid, 
8. Σαλαμέγιος. 

8. B. 14. Hesych., Prover« 


2. γὰρ om. B. 
8. ὀρύξαν, καὶ “ῆμος δὲ ἐν τῇ dw 


πολλαχοῦ] πανταχοῦ Β. 
δεκάτῃ τῆς ᾿Ατϑίδος Hesych.: 
4. εἴρηται ἐπὲ τῶν --- πραγμάτων 
5. ἔστι ---- πέτρα om. 
6. ἐρασϑεὶς κτλ. 


9. περνήεε Apollod. 
15. 


bium de Atheniensibus sine du- 
bio dictum est, qui more avium 
hiante et diducto ore incedere 
atque in comitiis sedere sole- 
bant: v. Arist. Equitt. 831. Ja- 
cobsius ad Achill. Tat. II, 847. 
C. F. Hermannus ad Lucian. 
quom. hist. conscr. op. c. 4. p. 
24. Comp. σχορπίους βέβρωκεν 
Macar. ap. Walz. 1, ec. p. 429. 

9. B. 11, Diog. I, 10. Apost. 
I, δ. Arsen. 12 ibiqg. Macar.; 
Suid. 8. ἀγαϑῶν ἀγαϑῖδες. Vo« 
ces πόντος, πέλαγος, κύματα, κλύ- 
δων, βυϑός, ὠκεανός cett. ad 5]- 
gnificandam rei alicujus magni- 
tudinem saepe usurpantur; Υ͂, 
Soph. Oed, Tyr. 1627. Sophron 
ap. Schol. ad Ar, Plut, 1051: 
ct. Monkius ad Eurip. Hipp. 
824. Boissonnadus Anecdd. T. 
III. p. 12. 27., id. ad Theo- 
phyl. Simoc. p, 182. Walzius 
ad Arsen 1. 6. 


1}: 


10 


1ὅ 


4 


2 ZENOBII 


᾿Αγαϑώνιος αὔλησις : ἡ μαλακὴ, καὶ μήτε πι- 
κρὰ μήτε χαλαρὰ, ἀλλ᾽ εὔχρατος καὶ ἡδίστη. Εἴρηται 
δὲ ἀπὸ ᾿ΑΙγάϑωνος αὐλητοῦ, ὃς ἐπὶ μαλακίᾳ ἐκωμῳδεῖτο. 

᾿4γαϑὰ Κιλλικῶν: λείπει τὸ ἔχει. Προδότης γὰρ 
γέγονεν οὗτος ὃ Κιλλιχῶν, Μιλήσιος τὸ γένος, ὃς προ- ὃ 
δοὺς Μίλητον εὐπόρησεν. 

"Aßowvog βίος: ἐπὶ τῶν πολυτελῶν εἴρηται ἡ παρ- 
οιμία. "Aßowv γάρ τις ἐγένετο πλούσιος καὶ ἁβροδίαιτος. 
Δύναται δὲ χαὶ ἀπὸ τοῦ ἁβροῦ τὸ ὄνομα γεγονέναι. 

᾿“γορὰ Κερκώπων: ἐπὶ τῶν πονηρῶν καὶ xaxo- 1 
ἥἤϑων λέγεται. Κέρχωπες γὰρ ἀπατεῶνες ἐγένοντό τινες, 
ἐξαπατῆσαι τὸν Δία βουλόμενοι. | 


1. ἀγαϑώνειος B. ἡ μαλακὴ καὶ ἐκλελυμένα ἢ ἡ μήτε χαλαρὰ 
μήτε πικρά V, Suidas. μαλθαχὴ BB 2. χλιαρὰ B Diogenianus. 
ἀλλ᾽. κρατοὶ B. εἴρηται κτλ. om. Β. 4, Κιλίκων codd.: Kulli- 
κων Hesych. 5. 4ημοκλεῖδαν, Κιλλικών Hesych. Suid. 8. v., Köln 
κῶν RV Arist. Pac. 362, Apollonius et Ammon. ap. Schol. ad 
Arist. 1.c., Καλλικῶν Leand. ap. Schol. Arisıt., Eustath. ad Hom. 
Odyss. Καὶ, 551, p. 1669, 58, Καλλικόων Callimach. ap. Schol. Arist., 
Euphorion ap. Herodian. περὸ μονήρ. Alt. p. 10, 9, Καλλιφὼν 
Suid. 5, πονηροῖς: duae igitur hujus nominis formae, Killıxay et 
Καλλικῶν apud veteres videntur in usu fuisse: cir. Meinekius 
Quaestt. Scen, ὅρος. III, ρ. 7. ἔχειν B. 6. γέγηνεν οὗτος om. B. 
Ἀιλικίων codd., Κιλίκων B. Μιλήσιος καὶ προδοὺς B. 6. ἀφόρη- 
σεν Β. 7. Aßowvos et infra "Aßewv B: cf. Sintenis δὰ Plut. Per 
ricl. XXXII, 13. βιός B. εἴρηται om. B. 8. ἁβροδιαῦται B. 
9. δὲ τὸ ὄνομα καὶ ἀπὸ τοῦ Aapgov γεγονέναν B. 11. λέγεται om. B. 
τινὲς ἐγένοντο ἐν Ἐφέσῳ, οἵτινες ἐξαπατῆσαι [anaryoas καὶ ΒῚ τὸν dia 


πεπείρῶντοαι BV. 


“ 
᾿Αββυδηνούς" ϑὲν καὶ ᾿Αβυδοκόμαρ 
οἱ ἐπὲ συκοφαντίᾳ κομῶντες" τίϑεταν 
δὲ; φασίν, ἥ λέξις καὶ ἐπὶ τοῦ εἰ- 
καίου καὶ οὐδένος ἀξίου: cf. nott, 
ad Diog. VI, 53. 

2. B.7. Diog. I, 7. Apost. 1,9. 
Arsen. p.13.: Hesych., Suidas. 
Schol. Ven. ad Arist. Thesm. 98: 
sorwiroy (μαλακὸν) δὲ τὸν Ayd- 
ϑῶωνα καὶ οἱ ἄλλοι κωμῳδοῦσιν. 

3. B. 10. Greg. Cypr.1,5. Suid. 
8. ἀγαθὰ, 5. Κιλλικών, 8. πονηροῖς: 
εἴ. nott. ad Diogen. I, 9. Va- 
rias de Cilliconte veterum nar- 
rationes vide ap. Scholl. ad Arist. 
Pac. 362., Hesych., Suid. }}, cc. 

4. B. 2. Diog. I, 2. Apost. ]J, 
4 Arsen. p. 11 ibig. Macar.: 
Suid., cod. Marcian. Harpocr. 
p. I, n. 12. Bekk. ‘Aßewr] Ar 
givus secundum Suidam. 


6. B. 3. Diogen. I, 8. Greg. 
Cypr. 1,3. Apost. 1,21. Arsen. 
15 ibiq. Macar.: Schol. ad Lu- 
cian. Alex. $. 4. Kustath. ad 
Hom. Od. Β, 7, p. 1430, 30, K, 
552 p. 1669, 59: Suid., Cram. 
Anecdd. III, 413. Utitur Synes. 
Epist. 101. Proverbium Athe- 
nis ortum est: Hesych. ἀγορὰ 
Κερκώπων" τύπος πλησίον ἩΗλιαίας, 
quibuscum compara quae idem 
8. ἀγορὰ ᾿Αργείων et ἀγορὰ ϑεῶν 
afferı: add. noıt. ad Zenob. IV, 
30. Leake Topogr. Athen. p.395 
ed. germ. ἐν ᾿Εφέσῳ] de Cer- 
ran patria vid. Herod. VII, 
216. Apollod. II, 6, 3. infr. IV, 
50. V, 10. Lobeckius Aglanph. 
1I, 1302 sqq. Aia] alii aliter: 
Ovid. Metam. X1V, 91 cum Ze- 
nobio concordat. 


CENTURIA 1. 3 


᾿4γαμεμνόνεια φρέατα: ἐπὶ τῶν μεγάλων ἔργων. 
“στοροῦσι γὰρ τὸν ᾿4γαμέμνονα περὶ τὴν Avkida καὶ πολ- 
λαχοῦ τὴς ᾿Ελλάδος φρέατα ogpvfaı. 

᾿Αγέλαστας πέτρα: ἐπὶ τῶν λύπης προξένων πρα- 
γμάτων. εἴρηται. ἔστε δὲ ἡ πέτρα αὕτη ἐν τῇ ᾿Αττικῇ, 
ἐφ᾽ ἧς ἐχαϑίσϑη ἡ Δημήτηρ, ὅτε τὴν κόρην ἐζήτει" ἐρα- 
σϑεὶς γὰρ Περσεφόνης 6 Πλούτων ἥρπασεν αὐτὴν κρύφα. 
Δημήτηρ δὲ μετὰ λαμπάδων νυκτὸς τὲ καὶ ἡμέρας κατὰ 
πᾶσαν τὴν γῆν ξηταῦσα περιήρχετο. Μαϑοῦσα δὲ παρ᾽ 
: Ἑρμιονέων ὅτι Πλούτων αὐτὴν ἥρπασεν, ὀργιζομένη ϑεοῖς 
κατέλιπεν οὐρανὸν, καὶ εἰχασϑεῖσα γυναικὶ ἧκεν εἰς ᾿Ελευ- 
oiva’ ἔνϑα ἐπὶ πέτραν ἐχάϑισε τὴν an ἐχείνης κληϑεῖ- 
σαν 'Aytiaotor. : 

"Ayviov βέβοωχας : οἷονεὶ ζώου ἀγρίου. Σἰώϑασε 
δὲ οἱ βεβρωκότες χασμᾶσϑαι. 

"Ayaday ϑαλασσα: ἐπὶ πλήϑους ἀγαθῶν εἴρηται. 


1. ἐπὶ --- ἔργων om. Β. 2. γὰρ om. B. πολλαχοῦ] πανταχοῦ B. 
8. ὀρύξαν, ai Δῆμος δὲ ἐν τῇ δωδεκάτῃ τῆς τοίδος Hesych.: 


ef. intra I, 13 et vid. praefaı. 


BV, in quibus haec po-t v. ἐζήτεε collocantur. 
B, αὐτό ἐστιν ἐπὶ τῇ “Ἀττικῇ Υ. 
8. Δήμητρα P, Apollod.: vid. vv. il. ad Herodot. II, 123, 
Append. IV, 20. nott. ad Diogen. V, 17. 
1. ᾿Ελευσίνην Schottus, ἐλευσίνα F: e P correxit Gaistordus. 
16. εἴρηται) λέγεταν B. 


ΒΥ. αὕτη ἔστιν 
om. B. 


γὰρ οἱ B. 

6. B. 6. Apost. I, 33, Arsen. 
18: Hesych.: Eustath. ad Hom. 
II. A, 111. p. 461, 15: ᾿4γα- 
κεμψῤνεια γοῦν ἀδονταΐ τινα φρέατα, 
ἐπεὶ περὶ ᾿Αττικήν, φασί, καὶ ἐν 
«Αὐλίδι, καὶ πολλαχοῦ τῆς ᾿Ελλά- 
dos ὥρυξεν ἡ ᾿4γαμέμνων φρέατα: 
vid. Hetfterus de cult. Rhod. 


9 67. 

. B.8. Diog. 1, 8. Apost. I, 
I Arsen, 15: Hesych., Bekk. 
Arkecdd. 1,337, 7. Bachm. Anecdd. 
I, 22, 13: add. Phot. Bibl. 319, 
b, 20 Bekk.,: intt. ad Hom. 
Hymn. Cerer.99. Picturam, in 


qua πέτρα ay. repraesentata vi- - 


detur, indicat Walzius in Zim- 
mermanni Ann. Philol. 1836, 5% 
Ῥ; 425. ἐρασϑεὶς 8η4.}] Zeno- 
jus exscripsit Apollod. Bibl, 
I, 5, 1, Zenobium Schol. ad 
Aristoph, Equit. 795, hunc Suid, 
8. Σαλαμίειος. 

8. B. 14. Hesych, Prover« 


4. εἴρηταν ἐπὲ τῶν — πραγμάτων 
ὅ. ἔστι ---- πέτρα om. 
6. ἐρασϑεὶς κτλ. 


9. περνήεε Apollod, 
1ὅ. 


bium de Atheniensibus sine du- 
bio dictum est, qui more avium 
hiante et diducto ore incedere 
atque in comitiis sedere sole- 
bant: v. Arist. Equitt. 831. Ja- 
cobsius ad Achill. Tat. II, 847. 
C. F. Hermannus ad Lucian. 
quom. hist. conscr. op. c. 4. p. 
24. Comp. σκορπίους βέβρωκεν 
Macar. ap. Walz, ]. ec. p. 429. 

9. B. 11, Diog. I, 10. Apost. 
1,5. Arsen. 12 ibig. Macar.; 
Suid. 8. ἀγαϑῶν ἀγαϑῖδε. Vo« 
ces πόντος, πέλαγος, κύματα, κλύ- 
δων, βυϑός, ὠκεανός cett. ad Sir 
gnificandam rei alicujus magni- 
tudinem saepe usurpantur; V, 
Soph. Oed, Tyr. 1627. Sophran 
ap. Schol. ad Ar, Plut, 1051: 
cf. Monkius ad Eurip. Hipp. 
824. Boissonnadus Anecdd. T. 
11. p. 12. 27., id. ad Theo- 
phyl. Simoc. p, 182. Walzius 
ad Arsen 1. 6. ἢ 

1: 


10 


1ὅ 


11 


1ὅ 


4 ZENOBII 


"Ayaduv σωρὸς: ἐπὶ πολλῆς εὐδαιμονίας εἴρηται. 
Ayadav μυρμηκιά: ἐπὶ πλήϑους εὐδαιμονίας. 
᾿᾿γαϑὴ καὶ μᾶξα μετ᾽ ἄρτον: ἐπὶ τῶν τὰ δευ- 


τερεῖά τισι διδόντων. 


"Ayautuvovog ϑυσία: 
᾿“Ιγαμέμνονος γὰρ ϑύοντος ἐν Τροίᾳ ἔφυγεν 


σχληρῶν. 


ἐπὶ τῶν δυρπειϑῶν καὶ 


ὃ βοῦς καὶ μόλις ληφϑ εὶς In. 
᾿4γαϑοὶ δ᾽ ἀριδάκρυες ἄνδρες: ἐπὶ τῶν σφό- 


δρα πρὸς ἔλεον βεπόντων. 


᾿“γροίκου μὴ καταφρόνει 


ῥήτορος: ὅτι 


μηδὲ τῶν εὐτελῶν χρὴ καταφρονεῖν, παραινεῖ ἡ παροιμέα.- 


-.-.-----ὄ.  ---.- nn 


10 


1. ἀγαϑῶν σωρός" ἀγαϑῦν μυρμηκία' ἄμφω λέγονται [λέγε- ᾿ 


ται V] ἐπὲ πλήϑους εὐδαιμονίας ΒΥ. 
τὰ B om. 

4. διδόντων ἢ αἱρουμένων Suid., 
mutavi e B. 
Δήμων γὰρ ἱστορεῖ, ὡς .34γα- 


κία. 3. legebatur μάζα. 
8. δεύτερα ἄλφντα. 
omittit. 6. legebatur ἔφευγεν: 


car.: ἐπὶ τ. δ. καὶ ἀνυποτάντων'" 


2. scribebatur μυρμη- 
δεύτερα B: ch. Hesych, 
qui τισε 
1. εἰξήχθη Β: Ma- 


μέμνονος ϑύοντος ἐν Τροΐᾳ ἔφυγεν ὃ βοῦς καὶ μόλες ληφϑ εἰς 


ἤχϑη. 8. εἴρηται ἐπὶ B. 


10. BV explicant: ὑποϑετικὴ ἡ 


παροιμία, ὅτυ οὐδὲ τῶν εὐτελῶν χρὴ καταφρανεῖν. 


10. B.12. Diog. I, 10. Apost. 
J, 7. Arsen. 12 ibiq. Macar. et 
433: Suid. 8. Ener ἀγαϑῖδες, 
Bekk. Anecdd.1,10,1. Legitur 
σωρὸς ἀγαϑῶν Arist. ῬΙαι. 801, 
σωρὸς χρημάτων Theocr. Epigr. 
17,5, ubi vid. Jacobsius: add. 
Arsen. 433: σωρὸς κακῶν ἀνε- 
φάνη: ἐπὶ τῶν δυςπραγούντων. 

11. Diog. I, 10. Apost. I, 8. 
Arsen. 12 ibig. Macar.: Suid. 8. 
ἀγαθῶν ἀγαϑῖδες: Ἐμιδίαιῃ. ad 
Hom. Il. .4, 178, p. 77,9: εἴωθε 
δὲ ἡ παροιμία καὶ ἐν ἄλλοις τὸ πολὺ 
τῆς εὐτυχίας ἀπὸ μυρμήκων λαλεῦν' 
ὡς καὶ ὅτε μυρμηκιάν φῆσι ἀγα- 
ϑῶν' συντελεῖ: δέ Tı ἐνταῦϑα καὶ 
Θεόκρυτος, εἰπὼν [15, 45. 17, 107] 
μύρμηκες ἀνάρεϑμουν, ἐπὶ πο- 
λυπληϑείας λαοῦ: Eudoc. p. 298. 
Utitur Theodor. Hyrıac. ap. 
Boiss. Anecdd. I, 254. 272. II, 
418: cf. Valckenarius ad The- 
ocr, Adon. p.354. Simili modo 
dicitur a plat. Reip. IX, 674 Ὁ. 
Menon. 72 A, ἡδονῶν, ἀρετῶν 

σμῆνος, ab Enrip. Bacch. 701. 
Synes. Epist. 94 γάλακτος ἕσμός : 
alia collegit Bergkius Commentt. 
de Rell. Com, Att. 6. 


12. B.4. Diog. I, 4. Apost. I, 
10, Arsen. 13 ibigq. Macar.: Sui- 
das. Alludit Achaeus ap. Athen. 
VI, 270 E: πεινῶντε γὰρ ἀνδρὶ 
μᾶζα τιμιωτέρα χρυσοῦ τε κἀλέφαν- 
τος: cf. etiiam Xenoph. Cyrop, 
J, 2, 11. VI, 2, 28. 

13. B.5. Diogen. I, 6. Apost. 
I, ὯΝ Arsen. 14 ibiq. Macar. 

1 
ΕἸ 14. B.13. Apost. 1,31. Arsen. 
15 ibig. Macar.: Suid.: Schol. 
Ven. et Eustath. ad Hom. 1]. A, 
319 p. 115, 31: Schol. Ven. ad 
Hom. 11. T, 5: πάντας γὰρ τοὺς 
ἥρωας ἁπλότητος χάριν εὐχερῶς 
ἐπὶ τὰ δάκρυα ἄγεν [sc. Ὅμηρϑε ], 
Ayaniuvova 5 “Πάτροκλον ᾿ Ὀδυσσέα, 
ἐφ᾽ οὗ καὶ τὴν παραβολὴν τῆς χήν 

ας [Odyss. 8, 523] ἔλαβεν wies 
δ᾽ ἀριδάκρυες ἀνέρες ἐσϑλοί: 


. Eustath. ad Hom. 1]. 1, 433 p. 


761, 25. Alludit Euıip. He- 
len. 950: καίτοι λέγουσιν, ὡς πρὸς 
ἀνδρὸς εὐγενοῦς Ἔν ξυμφο ν δά- 
xov’ an’ ὀφθαλμῶν βαλεῖν: ejusd, 
Inus fr. XVI: ἀμουσία τον μηδ᾽ 
ἐπ᾽ οἰκτροῖσιν δάχρν Στάξζειν an’ 
ὄσσων. 


15. B.16. Diogen. 1, 12. 1V,48. 


16 


17 


18 


CENTURIA L 5 


"Ayvaunrorarog βάτος αὖος: ἐπὶ τοῦ σχλη- 
ροῦ καὶ αὐϑάδους τὸν τρόπον. ἘΝ 

᾿Ανενδεὴς ὁ Θεός: παροιμία" παρόσον οὐδενὸς 
ἐπιδέεταε ὁ Θεός. 

"Aöunrov μέλος: τὸ εἰς ᾿Αδμητον μέλος ἀδόμε- 
γον πένϑιμον. 

Οὗτος δὲ ὁ "Aduntog βασιλεὺς ἣν τῶν Φερῶν, ᾧτινι 
᾿Απόλλων ἐθήτευσε δι᾿ αἰτίαν τήνδε. ᾿«““σχκληπιὸς ὁ ᾿“4πὸόλ- 
λωνος παῖς παρὰ Χείρωνος τὴν ἰατριχὴν παιδευϑεὶς, καὶ 
παρὰ ᾿Αϑηνᾶς λαβὼν τὸ ἐκ τῶν φλεβῶν τῆς Γοργόνης 
ῥυὲν αἷμα, δι᾽ αὑτοῦ πολλοὺς ἐθεράπευε. Τῷ μὲν γὰρ 
ἐκ τῶν ἀριστερῶν φλεβῶν ῥυέντε πρὸς φϑορὰν ἀνθρώπων 
ἐχρῆτο, τῷ δ᾽ ἐκ τῶν δεξιῶν πρὸς σωτηρίαν" ὅϑεν καί 
τίνας τεϑνεῶτας ἀναστῆσαι μυϑολογεῖται. Διὰ γοῦν τὸ 
μὴ δόξαι τοῦτον παρ᾿ ἀνθρώποις εἶναν ϑεὸν, ὁ Ζεὺς 
ἐχεραύνωσεν᾽ "Anollwv δὲ ὀργισϑεὶς κτείνει Κύκλωπας 
τοὺς τὸν χεραυνὸν χατασχευάσαντας τῷ Διί, Zeig δὲ 
ἐμέλλησε ῥίπτειν αὐτὸν εἰς Τάρταρον, ἀλλὰ δεηϑείσης 


1. Mac. Suid. ἀγναπτότατος: cf. Blomfieldus ad Aesch. Prom. V. 
8l. 169 αὖος om. Β. σκληροῦ) ξηροῦ B. 3. ὁ om. P. 1 
σεένθιεμον) B σκολιόν. 7. Narrationem B om. 10. Γοργόνος in 
Apollodoro non satis caute contra codd. edidit Heynius: cf. Fi- 
scherus ad Palaeph. XXXII, 6, Lobeckius Paralipp. Gr. Gr. I, 
146: add. infr. 1, 41. 14. διὸ γοῦν Schottus: ὁ PF correxit 
Gaisfordus. 18. ἐμέλησε P, ἐμέλεε Schottus, ἔμελλε Hemster- 





. husius ad Lucian. Nigrin. $. 10: ἐμέλλησε ex Apollodori codd. 
Heynius, Gaisfordus: cf. var. lectt. infr. V, 24. 


Greg. Cypr. 1, 6. Apost. I, 28. 
Arsen. 16 ibiq. Macar.: Suid., 
Zonar. p. 19 ibiq. vide Tittman- 
num. Adscripsit Schottus lo- 
cumCicer. Offic. I, 26, 90: ut recte 
praecipere videantur, qui monent, 
μέ quanlo superiores sumus, 
tanto nns geramus submissius. 
16. B. 17. Macar. p. 16. Sui- 
das: cf. nott. ad Diogen. I, 13. 
17. Xenoph. Memor. 1, 6, 10: 
ἐγὼ δὲ νομίζω τὸ μὲν μηδενὸς δέε- 
σθαι ϑεῖον εἰναι, τὸ δὲ ὡς ἐλαχέ- 
στων ἐγγυτάτω τοῦ ϑείου, καὶ τὸ 


μὲν θεῖον κράτιστον, τὸ δὲ ἐγγυτά- » 


τῷ τοῦ ϑείου, ἐγγυτάτω τοῦ κρα- 
τίστου: ubi ν. Herbstius: add. 
Boiss. Anecdd. T. I, 127. Ce- 
terum nostram proverbii formam 
e scriptore ecclesiastiico sum- 
ptam esse, vox ἀνενδεὴς prodere 


videtur: cf. Suiceri Thesaur. I, 
331: add. Theodor. Balsam. in 
Notic. et Ertr. des Manuscr. d. 
la Bibl. imper. T. VIII, p. 247: 
οὗτος δὲ avenden ἐξιλεοῦται Θεόν. 

18. B. 19. Apost. IV, 33. Ar- 
sen. 76: Eustath. ad Hom. Il. B, 
326, 39: ἀπὸ δὲ τοῦ ῥηθέντος A- 
δμήτου σκόλιεόν τι ἐν Adnvans ἣν 
ἀδομενον, ὡς καὶ Παυσανίας φη- 
σὶν ἐν τῷ οἰκείῳ λεξεκῶ, λέγων ὡς 06 
μὲν Alnaiov φασὶν αὐτὸ, οἱ δὲ 
Σαπφοῦς, οὗ δὲ Πραξίλλης τῆς 
Σικυωνίας" ἀρχὴ δὲ τοῦ μέλους αὕτη" 
᾿δμήτου λόγον κτλ.: Hesych. 
Phavor.: cf. ad Diogen. II, 68. 
De Admeti scolio vid. Fritz- 
schius Q. Arist. 1,48. Bergkius 
Comm. de Rell. Com. Att. 227. 
Historia ex Apollod, I, 9, 15. 
Ill, 10, 3 sumpta est. 


10 


15 


19 


20 


6 ZENOBII 


Anrovg ἐκέλευσεν αὐτῷ ἐνιαυτὸν ἀνδρὶ ϑητεῦσαι. Ὃ δὲ 
παραγενόμενος εἰς Φερὰς εἰς "Adunrov, τούτῳ λατρεύων 


ἐποίμαινε, καὶ τὰς ϑηλείαρ βοῦς πάσας διδυμοτόκους ἐποίησε. ! 


Φιλοφρονηϑεὶς δὲ τὰ μέγιστα παρ᾽ αὑτοῦ, ἠτήσατο τὰς 
Μοίρας, w ὅταν ἡ τελευτὴ τῷ "Adunto ἐπιχλωσϑῆ, 
ἑτέρου τινὸς ἀντὶ τούτου ϑνήσκειν προαιρουμένου τὸν 
"Aduntov τοῦ ϑανάτου ἀπολυϑῆναι. 2% δὲ ἦλθεν 9 


τοῦ ϑνήσχειν ἡμέρα, μῆτε τοῦ πατρὸς μήτε τῆς μητρὸς 


ὑπὲρ αὐτοῦ ϑνήσχειν ϑελόντων, "Ἄλχηστις ὑπεραπέϑανεν 


7 τούτου γυνή. 
τὸν ᾿Αδμητον ἤδοντο μέλη, μέχρις ἂν ἡ Κόρη ἀνέπεμψεν 
Ἄλκηστιν. Ὡς δὲ λέγουσιν ἔνιοι, ᾿Ηρακχλῆς πρὸς αὐτὸν 
ἀνεχόμισε ἐαχεσάμενος “Ἅιδῃ. ; 
"Arddıv πρὸς μυῤῥίνην: ἔϑος ἣν τὸν μὴ δυ- 
νάμενον ἐν τοῖς συμποσίοις ᾷσαι, δαφνης κλῶνα ἢ μυῤρ- 
ῥίνης λαβόντα πρὸς τοῦτον ἄδειν. 
᾿“ετὸν χάνϑαρος μαιεύεται: παροιμία" τὰ 
γὰρ ὠὰ τοῦ ἀετοῦ ἀφανίζουσιν οἱ κάνϑαροι κυλίοντες, 
ἐπεὶ οἱ ἀετοὶ τοὺς χανϑάρους ἀναλέγουσιν. 
. πρὸς Ἰδμητον Apoll., ὡς ἤλδμητον Valcken.ap.Gaisf. 5. Apol- 
Jod.: ἠτήσατο παρὰ Μοιρῶν, ἵνα, ὅταν Adunros μέλλῃ τελευτᾶν, ἀ πο.. 
λυϑῇ τοῦ 9. 7. ἀπὸ τοῦ ϑανάτου Schott.; cum P ejecit Gais- 
fordus praepositionem. 10. Schol. ad Arist. Vesp. 1277: — — 
τινὲς δὲ φασίν, ὡς ““λκήστιδος ὑπεραποϑανούσης “Ἀδμήτου τοῦ „are ὃς 
αὐτῆς, σκόλια καὶ πενϑηρη πρὸς αὐτὸν ἤδοντο μέλη, μέχρις ἄν ἢ Koon 
ἀνέπεμψεν "Ἄλκηστιν" ὡς δ᾽ ΠΝ πίδης » ἀδη μαχεσάμενος Ἡρακλῆς, 
ubi ultima e nostro loco corrigenda sunt. 13. μαχησάμενος 
Schott.; ; e PF Apoll.Schol. Ar. correxit Gaisfordus. 15. Ante 
v. dos excidisse videntur vv πρὸς λύραν. 17. codd. Zenob. At- 
δύεται: B, F in corrigendis, Schatt., Gaisf. μαιεύεται: Macar. 


μαιεύσομαυ: ἐπὶ τῶν τιυμωρθυμένων τοὺς ἄρξαντας. παρ- 
Ὀιμία om. Β. 18. γὰρ Β om. κυλίοντες B om. 


Ἔχτοτε οὖν σχολιὰ καὶ πενϑήρη πρὸς 10 


19. Apost. IT, 42. Arsen. 19: 
Schol. ad Arist. Vesp. 1277, 
Nub, 1354: Hesych. 8. Ede 
πρὸς μι, 8. μυῤῥίνης,» Suid. 8. 
μυῤῥίνη De re vid. Ilgen. ad 
Carm. Conv. Grr. p, CXLVIII 
sqq., Fritzschius Quaestt. Arist. 


»P. 

20. B. 159. Diog. II, 44. Greg. 
Cypr. 1, 58. Arsen. 22 ἰδίᾳ. Ma- 
car.: ‚Schol. ad Arist. Lysistr, 
695 [cui post διαφϑείρουσιν ver- 
ba ἐπεὶ — ἀναλέγουσιν subjungi 
debent, qunm ἰδὲ lecta esse Ms. 
Grat. ap. Dind. ad Arist. T.XII 
p. ö1l ostendat.], Eusteth, ad 


Hom. ΤΠ. Ώ, 317 pP» 1352, 40: 
Hesych. Suidas. Usurpat Arist, 
Lys.l.c. Deinimicitia, quam 
scarabaei cum aquilis exercent, 
vid. Aesop, f. CCXXII Fur,, 
III Schneid., Arist. Pac. in. 
ibiq. Schol. ad vs. 130, Eustath. 
1. c.: ὁ δὲ μῦϑος ἐπὶ τοῦ βασιλικοῦ 
ἀετοῦ, παιδεύων ὡς ὑφεδρεύεν ἀεὶ 
τοῖς μεγάλοις » εἰ μὴ μεγάλα, με- 
κρὰ γοῦν τινα δυςχερῆ, πλάττεν τὸν 
ἀετὸν κανϑάρῳ μὴ φίλον, ὅς » φη- 
σίν, ἀνέρπων εἰς τὰς τοῦ ἀετοῦ κα- 
λιὰς ἢ καὶ ἀνιπτάμενος κατὰ τὸν 
«οῦ κωμηκοῦ ἑπποκάνϑαρον ee 
vero τοῖς ἐκείνου dor, ὃ δ᾽ ὑ 


“= 


15 


24 


CENTURIA 1. | 7 


᾿4ληλεσμένον βίον χαὶ μεμαγμένον βίον: 
ἐπὶ τοῦ ἑτοίμου χαὶ προχείρου καὶ ἀχόπου. 

"Ἄλλος βίος, ἄλλη δίαιτα: ἐπὶ τῶν ἐπ᾽ ἀμεί- 
vova βίον μεταβαλόντων. 

“λας ἄγων χαϑεύδεις: ἐπὶ τῶν ἐν μεγάλῳ κιν- 
δύνῳ χαϑευδόντων καὶ ῥᾳστωνευομένων. ᾿Εμπόρου γάρ 
τινος τὴν ναῦν ἁλῶν πληρώσαντος χαὶ χαϑεύδοντος, τὴν 
ἀντλίαν ἐπαναβῆναν συνέβη καὶ ἐχτῆξαι τοὺς ἅλας. Ὅϑεν 
ῃ παροιμία. 

Ἄλλοτε δ᾽ ἀλλοῖον τελέϑειν καὶ χώρᾳ 
ἕπεσϑαι: ὅτι προςήχει Exaotov ἐξομοιοῦν ἑαυτὸν τού- 
τοις, ἐν οἷς ἂν καὶ γένηται τόποις" ἐκ μεταφορᾶς τοῦ 
“τολύποδος. 


1, ἀληλεσμένην τροφὴν V. μεμαλαγμένον codd., editt.: correxi 6 
B, Diog., aliis. 2. καὶ προχείρου om. B, qui n. 259 haec habet: 
βίος μεμαγμένος" ἐπὶ τῶν ἐξ ἑτοίμου καὶ ἀπόνως τρεφομένων' 
γράφεται καὶ βίος ἀληλεσμένος, καὶ τίϑεται ἐπὶ τῶν εὐδα.- 
μονίωαν ἐμφαινόντων: eadem Schottus App. Vat. 1, 28 e Vat. edi- 


dit. 


μάλλον δὲ ἐπὶ τοῦ ἑτοΐμου καὶ ἀκόπου. 


Coisl. 9: ἀληλεσμένος βίος: ἐπὶ τῶν ἐν ἀφϑονίᾳ ζώντων, 


4. μεταβαλλομένων Β, 


μεταβαλλόντων Schottus: nostram lectionem 6 P recepit Gaisiordus: 


ef. τυ. Il. ap. Suid. 1. c. 6. 


ἐπαναβῆναι καὶ τοὺς ἅλας ἐκτῆξαὶ φασιν. 
10. χώρα F, χῶρα Schott., cujus emendationem ἃ B 


Gaisfordus.' 


confirmatam cum Gaisfordo in textum recepi. 
ἕκαστον ἐξομοιοῦν παραενοῦσα 


πολυπόδων ἡ παροιμία, 


δαυτὸν τοῖς ἐν οἷς av γένητα:ν τόποις. 


Legebatur ῥαστωνευομένω. 98. Β: 


ὅϑεν ἡ παφ. e P adjecit 
‚1.B: ἀπὸ τῶν 


13. 618: πολύποδος, 


ὃς als ἂν προςπελάσῃ πέτραις, ταύταις ἐξομοιοῦτα. 


ἀμηχανίας ἱκετεύσας ἐνεοττεύει τοῖς 
«οὔ Διὸς κόλποις. καὶ ὃ κάνθαρος 
κατατολμῷ καὶ τῶν ἐχεῖ λαϑὼν 
yivıras καὶ αὐτὸς τοῦ “είου κόλπου" 
καὶ ὁ Ζεὺς ἰδὼν μυσάττεταει καὶ ανί- 
σταται ὡς εἶχε καὶ τὰ ὠὰ καταπί- 
are καὶ ῥήγνυται, τὸ ϑελητὸν τοῦ 
κανθάρου" ἐκ τούτων δὴ παροιμία 
τὸ, ἀ. καμανεύσομα:ι» ἧς τὸ ἀλη- 
Dis, ἐπεὶ τὰ τῶν ἀετῶν ὠὰ κανϑα- 
e0s διαφθείρουσι: add. Jacobsius 
ad Aelian. H. An. X, 15. 

1. B.22. Diog. I, 17. Apost. 
II, 16. Arsen. 39 ibiqg. Macar.: 
Suid. 5. βίος, 8. βίος axardudns: 

rins afferunt Plut. Provv. Alex. 

1,8. Greg. Cypr. I, 21: Eustath. 
ad Hom. Odyss. T, 166 p. 1859, 
47: εἰς δὲ τὸ ἀπὸ δρυὸς εἶναι προς- 
ἐνθυμητέον ἐκ τῶν παλαιῶν καὶ τὸν 
ὥς φαῦιν ἐκεῖνοι βαλανίτην βίον 


ἐπιμελείας καὶ εὑρέσεως ἀλετοῦ ἐξή- 
γεγκε παροιμίαν τὴν ἀληλεσμένον 
βίον ζῇ ἐξ ἀγρίου καὶ ἀκανϑύδους 
τοῦ πρότερον: Suid. 5. ἀληλεσμέ--: 
vos, Phavor.: alterum Ding. Il, 
69. Apost. V, 60. Arsen. 141 
ibiq. Macar.: Suid. 5. μεμαγμένη. 
Prius usurpat Amphis ap. Athen. 
XIV, p.642 A: ἤδη ποτ᾽ ἤκουσας 
βίον ἀληλεσμένον; ubi v. Casaubo- 
nus: alterum Gennad. Ep XII 
ap. Boiss. Anecdd. T. V, 153: ἡμῖν 
δὲ πάντα μεμαγμένη μάζα, φασὶ, 
καὶ τὸν ἀργὸν βίον ἀνύομεν cett : 
add. Arist. Egnitt. ὅδ. 1110. 

22. B.24. Diog. I, 20. Apost. 
II, 77. Arsen. 45 ἰδίᾳ. Macar.: 
Suidas. 

23. B.25. Diog. I, 21. Arsen. 
37: Suid.s.v. Eadem fere inlr. 
1I, 20 narrantur. 

24. B. 20. ©. 18. Diog. I, 23- 


10 


25 


26 


8 ZENOBII 


"Alla καὶ χύαμον: ἐπὶ τῶν εἰδέναε μέν τε προς- 
ποιουμένων, οὐχ εἰδότων δέ" ἐπεὶ οἱ μάντεις εἰώϑασί 
τιϑέναι τὸν ἅλα καὶ κύαμον πρὸ τῶν μαντευομένων" ὅϑεν 
καὶ τοῖς τῶν ἀποῤῥήτων χοινωνοῦσι κύαμον ἐτίϑουν. 

Ars οὐρανί a: Κρατῖνος φησὶ χκαϑάπερ Διὸς αἶγα 
᾿“ἱμαλϑείαν, οὕτω καὶ τῶν δωροδοκούντων αἶγα οὐρα- 
νίαν. Οἱ δὲ τοὺς εἰς τὸ ἀργυρίξζεσθαί τισιν ἀφϑόνως 
ἀφορμὰς παρέχοντας οὕτως εἰώϑασι λέγειν χωμῳδοῦντες, 
ἐπεὶ καὶ ὃ τῆς ᾿“Ιμαλϑείας κέρας ἔχων πᾶν 0 ἐβούλετο 
εἶχεν. 


en ....-.. 0 


l. ἅλας PF Gaisfordus: ἅλα B, Diogenianus, alii, Schottus. 
τι Β om. 3. τὸν om.B. Schottus ambigit, legendumne sit hic 
et ν. 1. κύμινον e Plut. Symp. Quaestt. V, 10: ambigi nequit: quan- 
tum religionis faba habuerit, vide apud Lobeckium ‚Aglaoph. I, 251. 
B: κύαμον ἐπὶ τῶν μαντευμάτων" ὅϑεν καὶ τοὺς τῶν ἀποῤῥήτων χοινωγοῦν- 
τας λέγεσθαι τοὺς περὸὴ ἅλα καὶ κύαμον. A. scribendum videtur ὅϑεν 
καὶ ἐπὶ τοῖς : spectat ad eos, qui infimo initiatorum ordini adscripti 
erant. 5. Κρατῖνος, ὅτι καϑάπερ τοῦ “ιὸς Β. 6. ᾿“μαλϑίαν Β. 
7. ἀφϑόνους B. 9. ὁ τῆς] ὁ e B P adjecit Gaisfordus. βούλε- 
τα, Schottus: e P Gaisfordus σογγοχὶ. Β: ὃ τῆς Analdias τὸ 
κέρας ἔχων εἶχεν ὁ ὅπερ ἠβούλετο πᾶν. 


Greg. Cypr. I, 8. Apost. II, 79. 
Arsen. 44. Proverbio usus est 
auct. Theb. cyel.: Πουλύποδός 
μοι τέκνον ἔ ἔχων γόον, “Ἵμφίλοχ᾽ 1- 
ρως; τοῖσιν ἐφαρμόζου, τῶν κεν 
κατὰ δῆμον ἵκηαι: add. Pseudo- 
Phocyl. 44: μηδ᾽ ὡς πετροφυὴς 
πολύπους κατὰ χώραν ἀμείβου : 
Oracul. Sibyll. II p.252: μηδ᾽ ὡς 
πετροφυῆς πολύπους κατὰ χώρα αν 
ἀμείβειν.  Polypi inde ab 
mero -mentionem fecerunt "ὦ 
pissime ροθίδθ, aut miros ejus 
mores describentes, aut 60 NO» 
tantes varia et diversa hominum 
vitia: vid. Anthb. Palat. IX, 10. 
Athen. VII, p. 316 sq., I, p. 5 
D, VIII, p. 356 E, et mea in 
Theb. Cycl. Rell. p.53: add. quae 
collegerunt Jacobsius ad Aelian. 
Hist. Anim. 1,27. VII, 11. Lee- 
mans. ad Horapoll. Hierogl. 11, 
113: hinc factum, ut in prover- 
biis bestia ista haud raro appa= 
reret: cf. infr. 111,24. Diog. vun, 
73. 76. Walzius ad Arsen. 412. 
25. B. 27. Diog. I, 50. Greg. 
Cypr. I, 11. Apost. IE, 75. Arsen. 
41. De anlıs usu vid. infr. I, 62. 


26. B.28. Pausan. ap. Eustath. 
ad Hom. II. N, 21 p. 917, 33: 
στέον δὲ ὅτι ἀπὸ τῆς κατὰ τὸν 
Ὀλύμπιον Ai Aiyos καὶ μάλιστα 
τῆς κατὰ τὴν Analdeiar φέρετα» 
καὶ , παροιμία τὸ αἷὲ ovgavia, 
ὁμοία τῷ λευκὴ ψῆφος [v.Diog,. 
vi, 9.], κατὰ Παυσανίαν" ὃς 
γὰρ ἡ ᾿Αμαλϑεία, φησὶ, τροφὴ ἦν 
τοῦ Mas ἢ οὕτω καὶ ἡ τοιαύτη 
ψῆφος ἔτρεφε τοὺς δωροδοκοῦντας 
δικαστάς" ἢ καὶ ἄλλως" ὥσπερ 
ὁ τὸ τῆς Anal. ϑείας αἰγὸς ἔχων 
κέρας πάντ᾽ εἶχεν, οὕτω καὸ οὗ 
κυαμεύοντες, φησὶ, τὰς ἀρχὰς καὲ 
τάλλα ἀργυριεζόμενοι. διὸ καὶ αἷὲ 
οὐρανία ἔοικε λέγεσϑαι οἱονεὶ θεία 
καὶ ὑφοῦσα τοὺς δικαστὰς, 000% 
δῶρα ἐλάμβανον: cf. infra II, 48. 
Hesych. Suid. Phavor.: teriia 
explicatio ap. Hesych. s. οὐρα- 
ψίη δ᾽ αἴξ invenitur: ὡς εἰ λέγοι 
τις τὸ τῆς ᾿μαλϑείας πέρας" oT 
γάρ τις εὔξαιτο, ἐλάμβανεν ö ἔχων 
τοῦτο. ἐπήκοος δέ ἐστιν αὐτὴ ἔσωςν 
ὅτι κοωτ᾽ ἐνίους ἡ Σελήνη τῇ αἰγὶ 
ἐποχεῦτω " ταύτῃ δὲ τὰ γύναια ηὔ- 
x:T0 διὰ τὸ καὶ αὐτὴν ἐπὶ τῷ Ἔν- 
δυμέωνε τὰ αὐτὰ παϑεῖν, ὅϑεν καὶ 


10 


CENTURIA 1. 9 


4 Pi: τὴν μάχαιραν: παροιμία ἐπὶ τῶν καχὼς τι 
,Φ καϑ' ἑαυτῶν ποιούντων, ἀπὸ ἱστορίας τοιαύτης " Κορίν-» 
ϑιοι ϑυσίαν τελοῦντες ἡ Ἥρᾳ ἐνιαύσιον, τῇ ὑπὸ Μηδείας 
ἱδρυνϑείσῃ καὶ Angaig καλουμένῃ, αἶγα τῇ ϑεῷ ἔϑυον. 
Τινὲς δὲ τῶν χομισάντων μισϑωτῶν ἔκρυψαν, τὴν μᾶχαιν- 
ραν, καὶ σκηπτομένων [ἐπιλελῆσϑαι] ἔνϑα ἀπέϑεντο, ῇ 
aig τοῖς ποσὶν ἀνασχαλεύσασα ἀνέφηνεν χαὶ τὴν μὲν σκῆ- 
ψεν αὐτῶν διήλεγξεν, ἑαυτῇ δὲ τῆς σφαγῆς αἰτία ἐγέ- 


ψετο ὅϑεν ἡ παροιμία. 
"Ἄδαχρυς πόλεμος: 


ἐπὶ τῶν ἔξω χινδύνου παν- 


% ζω \  »» N} 4 [4 [4 
τὸς ρᾷστα δὲ καὶ παρ᾽ ἐλπίδα Ta πράγματα κατορϑουντων. 


᾿Αδύνατα ϑηρᾷς: ἐπὶ τοῦ ἐγχειροῦντος μείζοσιν 


ἢ καϑ'᾿ ἑαυτόν. 


᾿Αδράστεια Νέμεσις: ἀπὸ ᾿Ἁδραστου" τάττεται 
δὲ ἐπὶ τῶν πρότερον μὲν εὐδαιμονησάντων, ὕστερον δὲ 


δυςτυχησάντων. 


1. Macar. αἵξ τὴν κάχαιραν' λείπει. τὸ ἐπεσκάλευσεν, (quod 


contra Hesych., 


‚Phot. alios dictum videtur, qui 7 alt δοῦσα τὴν 


μάχαιραν aut als ἑαυτῇ τὴν μάχαιραν exhibebant) καὶ Adyzras ‚Ind 


«ὧν δαυτοῖς τὰ κακὰ ἐπισπωμένων. 
2. Κορίνθου ®. τελοῦντος Β. 
ἔϑυον᾽' τῶν δὲ x. u. χρυψαμένων Β. 


ἑαυτοὺς Β. 
om. Β. 


σιαροιμέα B om. κακόν τι 
3. Μήδας ΒΞ. A. καὶ 
6. legebatur σκεπτο- 


ἔνϑα: quod scripsi petitum est e Phot. Apost. Arsenio: vid. 


Albertius ad Hesych. l.c. 
gme. 8. τῆς om. B. 


μείζοσιν ἐγχειρούντων 7 κατ᾽ αὐτοὺς Β. 14. 
τάττεται ἐπὶ τῶν πρότερον εὐδοκιμησάντων" τῶν γὰρ συγγόνων 


Aöde. Ν.: 


7. ἀνασκαλεύουσα B. 
9. παροιμία ἐλέχϑη B. 12. 


legebatur ἀνέ- 
ἐπὶ τῶν 
Β΄ nonnisi haec habet: 


ἐπιστρατευσάντων Θήβαις μόνος «Αἰγιαλεὺς ἀπώλετο ᾿Αδράστου παῖς. 


Εὐχταίαν φασὶν αὐτὴν Bro: add. 
Pbot. p.361 ed. angl., Suid. 8. 
οὐρανία De Uratino, qui 
ἐν Χείρωσι de capra dixerat, ct. 
Bergkius Comm, de Rell. Com. 
Att. p. 248: post Cratinum An- 
tiphanes proverbium adhibuit: 
v. Athen. IX, p.402 E, Eustath. 
ad Hom. Odyss. &, 106. p. 1753, 
23; add. Liban. Ep. 670. 

27. B.29. Diog. I, 52. Greg. 
Cypr. 1, 13. Apost. Ἢ 82. Arsen. 
26 ibig. Macar.: et Phot. 
p. 61, Suidas: vid. Marcell. 
praef. Meminit Junonis Acraeae 
Eurip. Med. 1379, ubi vid. Schol. 
et intt.: add. .C. O. Muellerus 
Dorr. I, 395. 

28. Greg. Cypr.I, 14. Macar.p. 


18: cf. ad Diog. 1,53. Adaxgırz 
vinn legitur apud Plutarch. de 
fort. Rom. c. 4. 

29. B.32. Macar. p. 20: Sui- 
das. Chilonis sententia: Vv. 
Diog. Laert. I, 70. Arsen. 480: 
alia v. apud Wexium ad Soph. 
Antig. 92. 

30. B. 33. Diog. I, 54. Apost. 
J, 40. Arsen. 18 ibig. Macar.: 
Eustath. ad Hom. II. B, 828, p. 
355, 28, qui, postquam Antim. 
fr. 23 Schell. apposuit, pergit: 
ἕτεροι δὲ οὐκ ἰδίᾳ μὲν Adonorsav 
φασίν, ἰδίᾳ δὲ Νέμεσιν, οὐδὲ Aden- 
στον τοῦτον οἴδασιν αἴτιον τοῦ τῆς 
Adgnoreias ταύτης ὀνόματος, ἀλλὰ 
Νέμεσιν ᾿Αδράστειαν λέγοντες “Ἴδρα- 
στον αἰτιῶνται τῆς παροιμίας ταύ- 


10 


15 


10 ZENOBIL 


᾿Ετεοχλῆς γὰρ καὶ Πολυνείχης μετὰ τὴν ἀπώζειαν τοῦ 


ἰδίου πατρὸς Οἰδίποδος τὴν βασιλείαν Θηβῶν παραλαβόν ©, 


τες, περὶ ταύτης συντίϑενται πρὸς ἀλλήλους, καὶ αὑτοῖς 
δοχεῖ τὸν ἕτερον παρ᾽ ἐνιαυτὸν ἄρχειν, καὶ οὕτως κατ᾽ 
ἔτος τὴν βασιλείαν ἀμείβεσθαι. 
κλέους καὶ μὴ βουλομένου τῷ ἀδελφῷ τὴν βασιλείαν πα- 
ραδοῦναι μετὰ τὴν τοῦ χρόνου παρέλευσιν, Πολυνείχης 
ἐφυγαδεύϑη, καὶ πρὸς "Adoyog ἀφικόμενος τοῖς τοῦ ᾿“4δρα- 


στου βασιλείοις προφεπέλασε γύχτωρ, χαὶ προςτυχὼν ἐχεῖσε͵ 


τῷ 1 vosi φεύγοντι “ἐκ Καλυδῶνος δι’ ὃν εἰργάσατο φόνον, 
συνάπτει μάχην. [Γενομένης δὲ βοῆς ᾿Αδραστος ἐπιφα- 
γεὶς τούτους διέλυσε. ‚Kal λογίου τινὸς ἀναμνησϑεὶς λέ- 
yovrog αὐτῷ, χάπρῳ καὶ λέοντι τὰς ϑυγατέρας συζεῦξαε, 


ἀμφοτέρους ἑἵλετο νυμφίους" 


ὁ μὲν προτομὴν λέοντος, ὁ δὲ κάπρου. 


εἶχον γὰρ ἐπὶ τῶν ἀσπέδων 


καὶ ἀμφοτέρους εἰς τὰς ἰδίας ἀποκαταστῆσαι πατρίδας. 


Καὶ πρῶτον ἐπὶ Θήβας στρατεύει, 
᾿Αργείων πεσόντων “μόνος διέφυγεν “Ἄδραστος. 


ἔνϑα τῶν ἀρίστων 
Τοὺς δὲ 


γεχροὺς αὑτῶν ἀτάφους τῶν Θηβαίων ῥιψάντων καὶ μὴ 
διδόντων ταφῇ» οἱ τῶν ἀποϑανόντων παῖδες πρὸς τὸν τοῦ 


᾿Ελέου καταφυγόντες βωμὸν τοὺς νεκροὺς ἐξήτουν. 


2. βασίλειαν editt. et hoc loco et infr. 
excidisse videntur vv. εἰς Adnras. 


"dir 


20. post vocem παῖδες 
21. ἐξήτουν ex ‚conjectura 


Heynii ad Apollod. T. II, p. 254 scripsi: legebatur ἐζήτουν. 


της, ὃν Σικυῶνι πρῶτα ἐμβασιλεύειν 
ὃ ποιητὴς πρὸ τούτου ἱστόρησε, καὶ 


τὴν μὲν “Νέμεσιν ὡς εἰς κύριον τι- 


ϑέασιν ὄνομα, τὴν δὲ ““δράστειαν 
ὡς εἰς ἐπίϑετον, καὶ βούλονται &= 
vaı ἀδράστειαν τὴν οἰκονομησαμένην 
παραδύξως τὰ κατὰ τὸν τοιοῦτον 
“Αδραστον, οὗ μόνου τῶν ἡγεμόνων 
διασωϑέντος ἐκ τοῦ Θηβαϊκοῦ πολέ- 
μου ἐνεμέσησε τὸ ϑεῖον. καὶ γοῦν ἐν 
τοῖς ᾿Επιγόνοις τῶν ἐν Θήβαις πε- 
σόντων ἀρχηγῶν Air dns μὲν καὶὲ 
Σ ϑένελος καὶ % λοιποὶ περιεγένοντο, 
μόνος δὲ ὁ ἐξ ‚ Aödgastov TEETETOINE, 
καὶ οὕτω κατά τι δίκαιον ἀνισώϑη 
τὸ δοκοῦν ἐκεῖ ἐλλελεῖφθαι πρὸς «ῆς 
ἹΝεμέσεως καὲ ἐκλήϑη αὕτη ἐντεῦϑεν 
᾿Αδράστεια. ἕτερον δὲ τὴν Νέμεσιν 
᾿δράστειαν εἶπον καλεῖσϑαε διὰ τὸ 
«ῆς ϑείας δίκης ἀναπόδραστον ἤτοι 
ἄφυκτον. Ποωυσανέας δέ φησιν ὅτι 


τὴν Adgdorsav ἑτέραν τῆς ἹΝεμέ- 
σεως ὑποτίϑενταν τινές, οἱ δὲ τὴν 
αὐτὴν τῇ ΝΝεμέσεν ἀπὸ “Ἀδράστου, 
ori μόνος τῶν ἕπτα σωϑεὶς μόνος πά- 
in τὸν υἱὸν ἀπέβαλ ἐν ἐν τοῖς Ἔπι- 
γόνοις" οἱ δὲ ἀπὸ Adgastov, ‚sch, 
Mvoov ἱδρυσαμένου αὐτῆς ἱερόν" 
βέλτιον δέ, φησὶν γ ἀπὸ τοῦ μηδὲν 
αὐτὴν ἀποδιδράσκειν: Suid., Pha- 
vor. Adrastea saepe a veteri- 
bus memoratur: Liban. Ep. 286: 
σπροςχυνῷ τὴν ee εἴ. intt. 
ad Alciphr. Ep. I, 33. fin., Blom- 
heldus ad Aesch. Prom. V. gl. 
972. Walzius ad Arsen. 1. ὁ. 
Narratio derivata est ex Apol- 
10d. Π1|,6. 7. De’Eitov βωμῷ vid. 
infr. Il, 61. Taylorus ad Lys. 
Oratt. p. 69. Reisk., Heynius ad 
Apoll. Obss. p. 202. μόνος td.) 
v. Theb, Cycl. Rell. Ρ. 14. 


FR 44. Ar 5 


“ἄρξαντος οὖν ᾿Ἔτεο- 5 


10 


'γπέσγετο οὖν Ὦ 


sı 


CENTURIA 1, 11 


φαίων δὲ στρατευσάντων, οἱ vexgol δίδονται. Ὅτε καὶ 
Evadın ἡ τοὺ Καπανέως γυνὴ ἑαυτὴν τῇ πυρᾷ βαλοῦσα 
τῷ τοῦ ἀνδρὸς συγκατεχαύϑη νεχρῷ. Μετὰ δὲ χρόνους 
οἱ τῶν ἀπολομένων ᾿4ργείων παῖδες ἐπὶ Θήβας ἐστρατεύ- 
σαντο, τὸν τῶν πατέρων ϑάνατον βουλόμενοι τιμωρήσα- 
σϑαι. Τειρεσίου δὲ τοῦ μάντεως ϑεσπίσαντος Θηβαίοις 
τὴν νίχην En’ ᾿ Δ ργείοις κεῖσθαι, δρασμὸν ἐπενόησαν" καὶ 
στέλλουσι μὲν πρέσβεις πρὸς ᾿Αργείους, αὑτοὶ δὲ νυχτὸς 
τὴν πόλιν καταλιπόντες, φυγάδες ῴχοντο. Εἰρίασιν͵ οὖν 
εἰς τὴν πόλιν ᾿“ργεῖοι, καὶ τὰ ταύτης τείχη χαϑελόντες 
τὴν λείαν συνήϑροισαν. Ὅϑεν ἡ παροιμία προήχϑη λέ- 
γεσϑαι ἐπὶ τῶν adıza διαπραττομένων καὶ τὴν δίχην μὴ 
ἐχφευγόντων. 

“Aonaya τὰ Kıvvapov: ταύτης μὲν μέμνηται 
Καλλίμαχος ἐν ἰάμβοις Τίμαιος δὲ ἔφη, ὅτι Κίνναρος 
ἐγένετο πορνοβοσχὸς Σελινούσιος. Πλουσιώτατος γοῦν ἐκ 
τῆς ἐργασίας γενόμενος, ζῶν μὲν ἐπηγγέλλετο τὴν οὐσίαν 
ἱερὰν τῇ ᾿“φροδίτῃ ,καταλεῦψωι , τελευτῶν δὲ τὰ ὄντα 
προὔϑηκεν εἰς ἁρπαγήν. 

doxn Σχυρία: παροιμία ἐπὶ τῶν εὐτελὼν καὶ 
μηδὲν λυσιτελὲς ἐχύντων᾽ παρόσον πετρώδης καὶ λυπρά 
ἐστιν ἡ Σκῦρος. 


2. Καπανεὼως editt. Heynius ad Apoll. I p. 292 coniecit ἐμβα- 
λοῦσα: cf. Lobeckius Aglaoph. 1,653. 4. ἀπωλυμένων editt. παῖ- 
des ἐπὶ Θήβας) vhuc retraxi quae vulgo leguntur. infra VI, 15 dorga- 
τεύσαντο, τὸν τῶν πατρῶν cett. deletis μίαν νίκην ἰδίαν εἰς. quae non 
pertinent ad .Αδράστεια Νέμεσις, sed ad Agxadas μεμούμενος II, δ9.« 
Gaisfordus. 6. scribebatur πατρῶν. 16. οὖν P. 20. zapos- 
μία om.B. 21. παρόσον λυπρώδης ἡ ΒΚ 22. Σκύρος B, Σκυρὸς editt. 


‚3. u Phavor. s. ἁρπαγὴ Suid., Phavor. Alludit De- 
«ἁ Proverbii dtiginem mosth. in Callip. p. 1238 R.: 


Lobeckius Aglaoph. II, 1031 
enucleare studet. Καλλίμαχος 
fr. 79 Benil. 

32. B.6l. Diog. I, 30. Apost. 
IV, 31. Arsen. 77 ibig. Macar.: 
Eustath. ad Hom. 11. I, 662 p- 
782, 52: σημείωσαε δὲ ὅτε παροιμία 

as ἀπὸ τῆς νήσου Σκύρου τὸ 
ἀρχὴ Σ κυρία, ἐπὶ τῶν εὐτελῶν 
a0 μηδὸν λυσυτελὲς ἐχόντων, ἀπὸ 
ληφθεῖσα, ὥς φησε Παυ- 
σανίας, ἐπειδὴ ἐπιθέμενος τῇ Av- 
κομήδους ἀρχῇ καὶ πειρῶν τὴν γυ- 
ψαῖκα ἐκείνου καταχρημνισθείη, ὡς 


παὸ Δνκόφρων ἱστορεῖ: Hesych., 


προξενῶν μὲν γὰρ τυγχάνω τῶν 
Ἡρακλεωτῶν, βούλοιο δ᾽ ἄν, ὡς 
οἶμαν ἐγὼ, ἐμὲ μᾶλλον τὸ ἀργύριον 
λαβεῖν ἢ τὸν μέτοικον ἄνθρωπον 
καὶ ἐν Σκύρῳ κατοικοῦντα καὶ οὐ-» 
δενὸς ἄξιον: Liban. Ep. 1042.114}. 
Aliud aScyro deductum prover- 
bium est Zxvgia δίκη, comicis de 
judicin rigido atque severo usur- 

atum: Poll. V111,81 ibig. intt., 
hesych., Suid.: v. Meieri et 
Schoemanni de Litib. Att. libr. 
696. DeScyri insulae sterilitate 
vid. Eiym. M. p. 137,16. Bern- 
hardius ad Dionys, Perieg. 621. 


10 


15 


12 ZENOBII 


Al$ns πέπλος: ἐπὶ τῶν ὑπεχχαιόντων καὶ ,φϑει- 
ρόντων χαὶ διαβολὰς ποιούντων" εἴρηται δὲ παρόσον Υ̓ 
“Ἕηϊανειρα πέπλον ἔπεμψεν “Ηρακλεῖ 5 up οὗ καυϑεὶς 
ἐφρϑάρη. 

“Ἡρακλέους γὰρ τοὺς Κενταύρους καταπολεμήσαν- 
τος» εἷς ἐξ αὐτῶν Νέσσος ὀνομαζόμενος διαφυγὼν ἧκεν 
ἐπὶ ποταμὸν Eumov, ἐν ᾧ καϑεξόμενος τοὺς παριόντας 
διεπόρϑμευεν. ᾿Απερχόμενος δὲ ᾿Ηραχλῆς πρὸς Κηῦχα 
εἰς Τραχῖνα mus + μεϑ᾽ ἑαυτοῦ καὶ Δηϊάνειραν. Αὐτὸς 
μὲν οὖν ᾿ραχλῆς τὸν ποταμὸν dns’ Δηϊάνειραν δὲ wur 
σϑὸν αἰτηϑεὶς, ἐκέλευε ΙΝέσσῳ διακομίζειν. ῳὋὉ δὲ δια- 
πορϑμεύων ἐπεχείρει βιαζεσϑαι᾽ τῆς δὲ ἀναχραγούσης ai- 
σϑόμενος “Hoaxing ἐτόξευσε Νέσσον εἰς τὴν καρδίαν. 
Οὗτος δὲ μέλλων τελευτὰν “προρκαλεσάμενος “ηϊάνειραν 
εἶπεν, εἰ ϑέλοι φίλτρον πρὸς ᾿Ηραχλέω ἔχειν, τὸ ῥυὲν 
ἐχ τοῦ τραύματος τῆς ἀκίδος αἷμα ἐχμάξασϑαι.- “H δὲ 
ποιήσασα τοῦτο, ἐφύλαττε παρ᾽ ἑαυτῇ. ᾿Απελϑὼν οὖν 
“Ἡρακλῆς εἰς Τραχῖνα, χαχεῖϑεν στρατευσάμενος ἐπὶ τὴν 
Οἰχαλίαν, τὴν πόλιν αἱρεῖ. Καὶ ληΐσας ταύτην, ἦγεν 
᾿Ιόλην αἰχμάλωτον. Μέλλων δὲ τῷ Διὰ χαριστήρια ϑύειν, 
ἔπεμψε πρὸς Δηΐανειραν λαμπρὰν ἐσθῆτα ζητῶν. Μα- 
ϑοῦσα δὲ Δηϊάνειρα τὰ περὶ τὴν ᾿Ιόλην, χαὶ δείσασα μὴ 
ἐχείνην μᾶλλον ἀγαπήσῃ; γομίσασα ταῖς ἀληϑείαις φίλ- 
τρον εἶναι τὸ ῥυὲν αἷμα Νέσσον, τούτῳ τὸν χιτῶνα ἔχρι- 
σεν. ᾿Βνδυσάμενος οὖν “Ἡραχλῆς ἔϑυεν. N: δὲ ϑερ- 
μανϑέντος τοῦ χιτῶνος ὁ τῆς ὕδρας ἰὸς τοῦ χρωτὸς καϑ- 
ἥπτετο, τὸν χιτῶνα ἀπέσπα προςπεφυχότα τῷ σώματι. 








1. αἴϑης Tenobii, Diog. codd. et editt., αἰϑης cod. Dresd. Arse- 
nil; αἴϑεις ἐν πέπλῳ καὶ αἴϑων πέπλος Apost,, Arsenius: αὐθῆς Run- 
kelius δὰ Cratin. frr. P- 27, cui Lobeckius Parall. Gr. Gr. II, 544 
adstipulari videtur: αἰϑὴς recte Fixius Steph. Thes. 8. v. 2. εἴ- 

mau Fix. 1. c. et Gaisfordus e P: legebatur εὕρηται. 6. scri- 
bebatur eis αὐτῶν: e P emendavit Gaisfordus. 7.scribebatur καϑ- 
ἐξόμενος: 6 P et Apollodoro correxit Gaisfordus, παραπλέοντας 
codd.: παριόντας ex Apoll. et Argum. ad Soph. Trach. reposni. 
9. ἦγε e Schotti conjectura scripsit Gaisfordus: ex Apoll. et Ar- 


gum. cit. repone ἧκε ἐπὲ ποταμὸν Εὔητον ἄγων — 10. Δηιανείρας 
codd. εἰ edd.: correxit Heynius ad Apollodorum. 11. Schottus 
ἐκέλευσε: e P correxit Gaisfordus. 22. vulgo Ἴολην. 24. scri- 


bebatur τούτου: ex Apoll. eorrexit Gaisfordus. 


33. Diogen. ], 31. Apost. 11,9. tio hausta est ex Apollod. II, 5, 
Arsen.33: Hesychius. Cratinum 4. 7,6: eundem auctorem Auct. 
in Cleobulinis proverbio usum Argum. ad Soph. Trach. et Eu- 
esse refert Hesychius. Narra- doc, p. 209 gecuti sunt. 


10 


16 


CENTURIA 1. 13 
συναπεσπῶντο δὲ καὶ ai σάρχες αὐτοῦ. Τοιαύτῃ συμ- 
φορᾷ κατασχεῦὅ εἰς Ἡρακλῆς, εἰς Τραχῖνα πρὸς δΔηϊάνει- 
ραν χκομίδξεται. Αὕτη μὲν οὖν αἰσϑομένη τὸ γεγονὸς 
ἑαυτὴν ἀνήρτησεν. "Ἡρακλῆς δὲ ἐντειλάμενορ Ὕλλῳ, ὃς 
ἢ» ἐχ Δηϊωνείρας αὐτῷ σαῖς πρεσβύτερος ᾿ ᾿Ι]όλην ‚ua 
παρεγένετο εἰς Οἴτην 0005, ἔνϑα πυρὰν ἔνησεν, ἧς ἐπι- 
βὰς, ὑφάπτειν ἐχέλευσ, Μηδενὸς δὲ τῶν σὺν ἐχείνῳ 
τοῦτο πράττειν ἐθέλοντος, "Ποίας παριὼν χατὰ ξήτησιν 
ποιμνίων, τὴν πυρὰν ὑφήψεμ᾽" χαὶ τούτῳ τὰ τόξα Ἢρα- 


ins ἐδωρήσατο. 


Καιομένης δὲ τῆς πυρᾶς, λέγεται γέ- 


φος ὑποστὰν μετὰ βροντῆς αὐτὸν εἰς οὐρανὸν ἀναπέμψαι. 
“ἵματι χλαίειν: κατὰ ὑπερβολὴν, οὐ δάχρυσιν 


91 


ἀλλ᾽ αἵμασι κλαίειν. 


Algovvres ἡρήμεϑα: 


ἐπὶ τῶν ἐλπισάντων κρα- 


rev τινων χαὶ ὑπ᾽ ἐχείνων ἁλόντων. 


di Χάριτες γυμναΐ: ἤτοι. ὅτι δεῖ ἀφειδῶς χαὶ 


φανερῶς γαρίξεσθαι" 


᾿ κόσμον ἀφῃρῆηνται. 
Ai ᾿Ιβύκου γέρανοι: ἐπὶ τῶν ἀπρορδοκήτως ἀφ᾽ 


ὧν ἥμαρτον χολασϑέντων, 





6. ἔνησεν scripsi ex conjectura! codd., editt. ἀνῆψεν: 
10. τῆς e P adjecit Gaisfordus. 


u ποιήσας. 


ἢ ὅτι οἵ ἀχάριστοι τὸν ἑαυτῶν 


Ἴβυχαοςρ γὰρ ὑπὸ λῃστῶν avar 


Apoll. ἐκεῖ 
12. αἵματα Schott.; 


correxit Gaisfordus; idem conjectura = pe erat Bastiua 


ap. Schaeferum ad Greg. Cor. 
κλαίειν om. B. 


19. ἀνθ᾽ ὧν Macar. 


34. B. 63. Diog. I, 32, Greg. 
Cypr. 1,35. Apost. I, '85. Arsen. 
37 ibiq. Macar.: Phot. ‚Epist. 
138: παροιμία Alyeras ἐπὶ τῶν σφό- 
ὅρα λυπουμένων καὶ ἀγωνιώντων, αἵ- 
ματι ἔδρωσεν, ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῶν 
πικρῶς ὀδυρομένων, αἵματι κλαΐει: 
Suid., Bekk. Anecdd. I, 356, 13. 


Bachm. Anecdd. I, p. 44, 22. 


Usurpat Heliod. Asıh. IV, 8 
38. Diog. I, 33. Apost, 1, 96, 
Arsen. 28. Suid. 6. v. et 8. ai- 


Sen τάχα. Alludit „ Aesch. 
am. 338 sq.: εἰ δ᾽ εὖ σέβουσι 
τοὺς“ ϑιοὶς _— Οὐκ & ἄν γ᾽ ὁλόν- 


φες οαὖϑις ἀνθαλοῖεν ἄν. 
36. B. 64. Diog. I, 34. Greg. 


ν᾿ 


p- 583. 

15. x e P adjecit ME: 

ὅτι ἀφειδώλως (A ἀφειδόλως) καὶ φανερῶς en B 
20. χολαζομένων ß, 


καϑ'᾽ 13. ἀλλ᾽ — 
16. ἤτοι om. B. 
17. ἢ κτλ. om. B. 


legebatur ληστῶν. 


Cypr.I, 36, Apost. II, 11. Arsen. 
33: Schol. ad Aristid. T. II, p. 
55 Dind.: οἱ γραφεῖς τὰς Χάριτας 
γυμνὰς γράφουσιν αἰνυττόμεψοι ὅτι 
δεῖ τὴν χάριν ἄδολον εἶναν" τὸ γὰρ 
γυμνὸν καὶ φανερὸν ἄδολον: Suld. 


10 


1ὅ 


20 


Usurpat Aristaen. Epist. II, 21: _ 


ai γὰρ χάριτές σου παντελῶς ἄδο- 
λον καὶ ἀληϑῶς κατὰ τὴν π 
piay γυμναί: ubi vide intt.: add. 
Boetiiger Ideen z. Kunsimyih. 
11, 257 sq. 

37. B.65. Diog.I,35. Apost.11, 
14. Arsen.30 ibig. Macar.: Suid,, 
Eudoc. p.217. V. Schneidewi- 
nus Ibyc. Rell, 22 sqq. Welcke» 
rus Mus, Rhıen. I, 401. 11, 218, 


39 


14 


ZENOBIL 


θούμενος καὶ γεράγους ὑπεριπταμένας ἐδὼν ἐμαρτύρατα. 
Χρόνου δὲ προϊόντος οἱ λῃσταὶ ἐν ϑεάτρῳ ϑεώμενοι ye- 


ράνους ἱπταμένας πρὸς ἀλλήλους ἔλεγον, 


γέρανοι- 


„Airıalo λαλεῖς: ἐπὶ τῶν ἀνηχούαστων. 
"Avsuo διαλέγῃ. 


δὲ αὕτη χαὶ τῇ, 


‚didEga γήνεμον ἐρέσσειν: 


πογνοῦντ ων». 


Ai ᾿Ιβύχον 


Εἶτα ἐκ τούτου ἁλάντες ἐχολάσϑησαν. 


“Ὁμοία 


ἐπὶ τῶν μάτην 


᾿Αφ᾽ Ἑστίας ἀρχόμενοι: μετενήνεκται δὲ ἀπὸ 


τῶν περὶ τὰ ἱερὰ δρωμένων. 


τὰς ἀπαρχὰς ποιεῖσϑαι, 





1. ὑπεριπταμένους Ῥ, 
Κορίνϑῳ Macarius. 


2. δὲ παρελθόντος Macarlus. 
3. περεπταμένας, ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους Β. 


"Eos γὰρ ἦν τῇ στίᾳ 


ϑευΐμενοι ἐν 


5. Aiy. λαλ., ἀνέμῳ διαλέγῃ: ἀμφότεραι ἐπὲ τῶν ἀνηκούστων B. Ἴ«Ὴν 
ἐρέσσεις, Macar. ἐρέσσῃς, Ρ αἰϑεράνεμον αἱρήσεις, αὶ Diog., Apost. 


αἱρήσεις, Arsen. πονήσεις. 
Macar.: : ἀφ᾽ 
πρώτους ἀδικούγτων τοὺς οὐκείους. 


88. B.66. Diog. I, 37. Apost. 
ΤΠ, 13. Arsen. 30. Plutarch. in 
Boisson. Anecdd. T. 1 p. 396: 
Suid. s.v.  DUtitur Eurip. An- 
drom. 91: ἡμεῖς δ᾽ οἷςπερ ἐγκεί- 
μεσϑ᾽ ἀεὶ Θρήνοισι καὶ γόοισν καὶ 
δακρύμασι Πρὸς αὐ ϑέρ᾽ ἐκτενοῦ- 
μὲν: Liban. ap. Boiss. Anecdd, 
T. Ip. 167: alia vide in nott. 
ad Diog. VI, 82: adde Meine- 
kium ad Menand. Rell. p. 384. 
Walzium ad Arsen. ]. c. 

39. B. 67. Diog. 1,38. Apost. 
1, 77. Arsen. 25 ibig. Macar.: 
Suidas. 

40. B.68. Macar. p.86: Schol. 
ad Plat. Euthyph. p. 326 Bekk., 
quocum Schol. ad Arist. Vesp. 
878 (842) consentit fere: ἐπὶ τῶν 
ἐν δυνάμει γενομένων καὶ πρώτους 
ἀδικούντων τοὺς οἰκείους , ἐπεὶ ἔϑος 
ἦν τῇ Ἑστίᾳ πρώτῃ τῶν ἄλλων 
ϑεῶν Dim “φέρεται δέ τις καὶ 
στερὲ αὐτῇς μῦϑος τοιοῦτος ' μετὰ 
γὰρ τὸ καταλυθῆναι τὴν τῶν Tı- 
φάνων ἀρχήν φασι τὸν Μία τὴν βα- 
σελείαν παραλαβόντα ἐπνερέψαι τῇ 
Boria λαβεῖν om ἂν βούλοιτο, 
τὴν δὲ τὴν παρϑενίαν αἰτήσασϑαι 
ans τὰς ἀπαρχὰς παρὰ τῶν ἀνθρώς: 


9.Β ἀρχόμενος. 
ἑστίας ἄρχεσϑαιυ: ἐπὶ τῶν ἐν δυνάμει γενομένων al 


μετενήνεκται δὲ om. B. 


πων" ἄλλως" παροιμία δὲ ἐσεῖν, 
μετενήνεκται δὲ ἀ ἀπὸ -- ἀπαρχὰς που- 
εἴσϑαι" ἢ ‚ap ἑστίας, ἥτοι ἀπὸ 
τῶν οἰκειοτάτων ἑστία, γὰρ ἡ οἰκίας 


‚unde sua ἀυχοτγαηὶ Schol. ad 


Aristid, p. 194 Fromm., T.1MI 
p. 510 Dind., Eustath. ad Hom, 
Od. H, 298 p. 1579,45, Macar., 
Hesych., Bekk. Anecdd. I, 469, 
29. Ceterum huc non pertinent, 
quae Apost. Ν, 20. Arsen. 86. 
Suid. s. ἀφ᾽ ἑστίας ex Harpocr. 
p- 42, 15 Bekk. afferunt: cf, 
Boeckhius ad Corp. Inscer. Ip. 


445. Usurpant Aristoph. 1]. c., 
Plat. Euthyph. p. 3A, Aristid. 
Pericl. p. 246, C. Procl. ad 


Plat. Alcib. ı init.: εὖ δὲ γὰρ 
ἀπὸ τῆς αὐτῆς ἑστίας καὶ πρωτίστης 
πηγῆς τό τε ευναν πρόςειυσι καὲ τὰ 
ἀγαθόν: Theodor. Hyrtac. in 
Boiss. Anecdd. T.II p.447: alia 
vide sis ap. intt. ad Strabon. 
T. VII p.218 Fried., Spanhe- 
mium ad Callim. h. in Cerer. 109, 
Ruhnkenium ad Schol. Plat 1. c., 
Wyttenbachium ad Plut. Ann. 
T. 1 p. 642. Heindorfium ad 
Plat. Cratyl. p. 401 B,: add. 
Diogen. 1}, 40. 


10 


41 


CENTURIA I, 15 


"Aidog χυνῆ: πρὸς τοὺς ἐπιχρύπτοντας. ἑαυτοὺς 
διὰ τινων μηχανημάτων. Τοιαύτη γὰρ ἡ τοῦ " Auov 
χυνῆ, ἢ Περσεὺς γρησάμενος τὴν Γοργόνα ἐδειροτόμησεν. 

Ἢ δὲ ἱστορία ἔχει οὕτως. "Argısio περὶ παίδων 
γενέσεως ἀῤῥένων χρηστηριαξομένῳ, ὁ ϑεὸς ἔφη γενέσϑαε 
παῖδα de τῆς ϑυγατρὸς, ὃς αὐτὸν anoxteivn. δείσας δὲ 
ῥ ᾿Αἰχρίσιος, ὑπὸ γὴν ϑάλαμον χάλκεον χατασχευάσας, 
Δανάην τὴν αὑτοῦ ϑυγατέρα ἐφρούρει. Ταύτης ὁ Ζεὺς 
ἐρασϑεὶς, καὶ εἰς γρυσὸν μεταμορφωϑεὶφ, διὰ τῆς ὀρο- 
φῆς εἰς τοὺς αὐτῆς κόλπους ἐῤῥύη. Atoddusvog δὲ ὁ 
᾿ΑἸχρίσιος ἐξ αὐτῆς γεγεννημένον Περσέα, μετὰ τοῦ παι- 
δὸς εἰς λάρναχα βαλὼν ἔῤῥιψεν. αὐτὴν εἰς ϑαλασσαν. 
Προρενεχϑείσης δὲ τῆς λάρναχος ἐν Σερίφῳ νήσῳ, Aixtug 
ἄρας ἀνέτρεφε Περσέα. Βασιλεύων δὲ τῆς Σερίφου IIo- 
λυδέχτης ἀδελφὸς Δίχτυος, Δανάης ἐρασϑεὶς, χαὶ ἠνδρω- 
μένου “Περσέως μὴ δυνάμενος τελέσαν τὸν ἔρωτα; συνεχά- 
Ass τοὺς φίλους, ned ὧν χαὶ Περσέα, λέγων, ἔρανον 


«συνάγειν ἐπὶ τοὺς ᾿Ιπποδαμείας τῆς Οἰνομάου γάμους. 


Τοῦ δὲ Περσέως εἰπόντος καὶ ἐπὶ τῇ χεφαλῇ τῆς Topyo- 


Rz ZT πατσσααν 


2. legebatur διὰ τινῶν. 

ὄνην ἐδ. 
Schol. Ven. ad Hom. 1]. £, 319, 
legebatur Javass. 


41. B.69. .. 39. Apost. 
JI,8. Greg. Cypr. I, 33. Arsen, 
432, 33 ibiqg. Macar.: "Schol. Ven. 
et Eustatb. ad Hom. Il. E, 845 
p. 613,23 — πᾶς ἀφανὴς ὧν ἐν τῷ 
δολίως «τι πράττειν καὶ οἷον ὑπὸ 
“4,δῃ καὶ τῷ ἐκεῖσε σκότῳ “Δ,δου λέ- 
γεταν παφοιμιωδῶς κυνέην φορεῖν' 
ἔστε δὲ κατὰ τοὺς παλαιοὺς νέφος 
«ι πυκνότατον ἥ τοῦ “Δεδου κυνέη, 
δι’ οὐ καὶ ϑεοὲὶ ἀφανεῖς ἀλλήλοις 
7ἴονταν, ὥς Eva ταὐτὸν, κυνῆν 
Adov δῦναι καὶ ὑπὸ παχυτάτῳ 
ψέφεε γενέσθαι: Schol. ad Arist. 
Acharn. 397. Schol.ad Plat.Reip. 
X p.422 Bekk., ad Lucian. Bis 
Accus. ὃ. 21 T. VII p. 80 Bip., 
Nonu. Exeg. ad Greg. Nazianz, 
n. LIT ». 145 Mont.: Hesych. 8. 
v., Eıym. Magn. p.42, 13. Suid. 
Phavorinus: Hygin. Asıron. I, 
12 να Mercurio talaria et peta- 
sum accepil, praelerea galeam, 
qua indulus ex adverso non po- 
lerat videri. Itaque Graeci Aidos 





“δου B. 
8. legebatur Ava. 


3. B: ἐχρήσατο καὶ τὴν Γορ- 
10. εἰςρυεὶς συνῆλθεν Apollod. 
12. εἰς τὴν ϑάλασσαν P. 15, 


galeam direrunt esse, non Μὲ 
quidam inscientissime inlerpre- 
tanlur, eum Orci galea usums 
quae res nemins doclo poltest 
probari.« Natum ex Epicis ada- 
&gium, v. Hom. l.c., Hesiod. Scut. 
Herc. 227, cujus postea plurimj 
meminerunt: Arist., Plat., Luc. 
ll.cc., Gregor. Nazianz. Στηλιτ I 
in Julian. p- 93 A: οὐδὲ εἰ τὴν 
Aidos κυνέην, ὃ ὃ δὴ λέγεται, περ»- 
ϑέμενος, ἢ τῷ δακτυλίῳ Γύγον 
[v. Diog. III, 99.] καὶ τῇ στροφῇ 
τῆς σφενδόνης χρησάμενος ἑαντὸν 
ἀποκχλέψειε: Origen. conır. Ο6]8, 
I c.66. demonstrans, magis con- 
venisse ut in Aegyptum Christus 
ab Herode fugeret, ἢ τὴν λεγο- 
μένην παρὰ τοῖς ποιηταῖς Αἵϊἵδος 
κυνέην, ἤ τι παραπλήσιον ποιεῖν 
εὖναι περὸ τὸν Ἰησοῦν: Euseb. 
Praep. Evang Ill p.109 D: add. 
Boissonadus ad Cratet, Epist. ia 
Notic. et Ertr. de la Bibl. d. 
Roi T. XI pag. 28, ad Basil. 


19 


16 


16 ZENOBII 


γος οὐχ ἀντερεῖν, παρὰ μὲν τῶν ἄλλων ἤτησεν ἵππους, 
παρὰ δὲ τοῦ Περσέως οὐ λαβὼν τοὺς ἵππους, ἐπέταξε 
τῆς Γοργόνος τὴν κεφαλὴν χομίξειν. ὋὉ δὲ Eouod καὶ 
"AI was προχαϑηγουμένων ἐπὶ τὰς Φόρχου παραγίνεται 
ϑυγατέραρ, , Ey, Πεμφρηδὼ χαὶ dewo. ἮΗσαν δὲ 
αὗται γραῖαι ἐκ γενετῆς, ἕνα τε ὀφϑαλμὸν αἱ τρεῖς καὶ 
ἕνα ὀδόντα εἶχον, ‚ καὶ ταῦτα παρὰ μέρος ἀλλήλαις ἥμει- 
βον. "Av χυριεύσας ὁ Περσεὺς ; ὡς ἀπήτουν, ἔφη δώ» 
σειν, ἂν ὑφηγήσωνται τὴν ὁδὸν τὴν ἐπὶ τὰς Νύμφας pe 
᾿ θοῦσαν. Α{Ὅται δὲ αἱ Νύμφαι πτηνὰ εἶχον πέδιλα; χαὶ 
τὴν κίβισιν, ἥν φασιν εἶναι, πήραν" εἶχον δὲ καὶ τὴν 
”Aidog κυνῆν, ἣν ὁ ἔχων οὖς μὲν ἤϑελε ἔβλεπεν, um 
ἄλλων δὲ οὐχ ὡρᾶτο. ᾿Απελϑὼν οὖν ὁ Περσεὺς, χαὶ 
ἀναλαβόμενορ ταῦτα, πτηνὸς διὰ τῶν πεδίλων πρὰς τὰς 
Γοργόνας ἐφέρετο. ἾΗσαν δὲ᾽ αἱ Γοργόνες ἀδελφαὶ τρεῖς» 
Evovaln, Σϑενὼ, ἸΜέδουσα" κεραλὰς μὲν ἔχουσαι περιε- 
σπειραμένας φολίσι δρακόντων, ὀδόντας δὲ μεγάλους ὡς 
συῶν, xal χεῖρας καὶ πτέρυγας δι᾿ ὧν ἐφέροντο" τοὺς δὲ 
ἰδόντας, λίϑους ἐποίουν. Μόνη δὲ τῶν τριῶν ϑνητὴ ἣν 
ἡ Midovoa. Πρὸς ταύτην ὁ Περσεὺς ἀπεστραμμένος, 
χαὶ βλέπων εἰς ἀσπίδα χαλκῆν, δι᾿ ἧς τὴν εἰχόνα τῆς 
Γοργόνος ἔβλεπε, τὴν χεῖρα ἔτεινεν, ᾿Αϑηνᾶς αὐτὴν κατ- 
svdvvovong. Kai καρατομηϑείσης τῆς ΜΜεδούσης, αὲ 
ταύτης ἀδελφαὶ ἀναπτᾶσαι τὸν Περσέα ἐδίωχον. Συνιδεῖν 
δὲ αὐτὸν μὴ δυνάμεναι διὰ τὴν κυνῆν, ὑπέστρεψαν. Περ- 
σεὺς δὲ παραγενόμενος εἰς Σέριφον, καὶ καταλαβὼν Ilo- 
λυδέχτην συγκαλέσαντα τοὺς φίλους αὐτοῦ πρὸς τὰ βασί- 
λεια, ἀπεστραμμένος τὴν χεραλὴν τῆς Ταργόνος ἔδειξξ" 


1. ἀντερεῖν ex Apoll. dedit Gaisfordus: ‚legebatur ἀνταίρειν. 
παρα — κομίζειν desunt in ed. Ald.; F habet in Corrig. 4. γὶ- 
ψεταν P Apollod. 6. Ἔννυω F. ᾿Μεμφήδην codd., editt.; codd. 
Hesiod. Theog. 273 Πεμφρηδὼ, Πεφρηδὼ, Τεφρηδὼ exhibent, codd. 
Apollod. Μεμφρηδὼ, codd. Schol. ad Apoll, Rh. Πεμφρηδὼ, Hlen- 
φριδὼ, Tzetz. ad Lycophr. Cass. 833 Πεφριδὼ, Πεφρηδὼ. Δεινὼ) 
G. Hermannus Opusc. VI, 1, 168 conjecit Awu: Schol. Apoll, Rh. 
habet ’Iawu. 11. vulgo ἣν φασὶν. 10. Στενὼ Schottus: e PF 
Apollod. correxit Gaisfordus. 18. χεῖρας χαλκᾶς καὶ πτέρυγας 
χρυσᾶς Apollod. 27. τὰ e P. adjecit Gaistordus. 28. ἀπε- 
στραμμένος e P E Apollod, scripsit Gaisfordus: legebatur ane- 


ibid. p. 9. Historia hausta er M. 512,54. Etym. Gud. 
ex Apollod. II, 4, qui Phere- 323, 55, interpp. ad Hesiod, 
cydem sequutus est: cf.Schol. Scut. Hercul, 224. Paul. Diac. 
ad Apoll. Rhod. IV, 1091. Ki 5. . ibig. v. C. O. Müllerus 
βισις quid sit indicant Hesych, p. 4 


10 


15 


ΓΕΝΤΙΙΑ I 17 


E01 ᾿ ᾿ 
τῶν δὲ ἰδογτων ἕχαστος ἀπελιϑώϑη. Καὶ χαταστήσας 
τὴς Σερίφου βασιλέα Δίχτυν τὴν κεφαλὴν τῆς Γοργόνος 
᾿ϑηνᾷ δίδωσι, τὴν δὲ χυνὴν Ἔρμῃ, ὡςαύτως δὲ καὶ τὰ 
᾿ , ° . . € 4 ᾽ > ’ - -» 
σιέδιλα χαὶ τὴν χιβισιν᾽ ὁ δὲ παλιν ἀπέδωχε ταῖς Νύμ- 
’ ’ y 3 x , ν»Ἢ 
φαις. Avalaßousvog οὖν Περσεὺς τὴν μητέρα πρὸς .4ρ- 
γος ἔσπευδεν, ἵνα τὸν ’Axpioıov ϑεάσηται. ‘O0 δὲ τοῦτο 
μαϑὼν καὶ δεδοικὼς τὸν γρησμὸν, ἀπολιπὼν "Apyog 
3 LA ’ ΡΠ, “- ων ’ 
εἰς Aagıocav παραγίνεται. Ἵοῦ δὲ τῶν “αρισσαίων Pa- 
σιλέως γυμνικὸν ἀγῶνα διατιϑέντος ἐπὶ κατοιχομένῳ τῷ 
πατρὶ, παρεγένετο χαὶ ὃ 1Π]ρσεὺς ἀγωνίσασθαι ϑέλων. 
᾿Αγωνιζόμενος δὲ πένταϑλον τὸν δίσχον ἐπὶ τὸν ᾿Ζχρισίου 
, N) 2» » » ᾿ e Ε 
πόδα βαλων ἀπέχτεινεν avrov. Καὶ οὕτω πέρας εἴληφεν 
φ ͵ὔ 
ὁ χρησμος. 
v , x 7 
Alf ουπω τέτοκεν, ἔριφος δ᾽ ἐπὶ δώματε 
. “« » ’ 4, e ’ 
σεαίζει: ἐπὶ τῶν οὕπω τεχϑέντων χαὶ ὁμοίως λεγομένων. 
Alavrsıos γέλως: ἐπὶ τῶν παραφρόνως γελών- 
ε ” N ᾿ ' , . 
των. Ο αἴας γὰρ παραφροσύνην νυσήῆσας καὶ μανεὶς 
διὰ τὸ προτιμηϑῆναι τὸν Ὀδυσσέα εἰς τὴν τῶν ᾿Αἰχιλλείων 
ὅπλων χατοχὴν, κατὰ τῶν ᾿βλλήνων ξιφήρης ὥρμησε χαὶ 
κατὰ τῶν βυσκημάτων προνοίᾳ ϑεῶν τραπεὶς ὡς Ayatovg 
- U ’ , . 
ταῦτα φονεύει. Hvo δὲ μεγίστοις χριοὺς χατασχὼν ὡς 
"Ayauiuvova καὶ Μενέλαον δεσμεύσας ἐμάστιξε καὶ χατε- 
γέλα τούτων μαινόμενος. “ὕστερον δὲ σωφρονίσας ἑἕαυ- 
τὸν χτείνει. ; 


στραμμένους: Heynius ad Apoll.T, p.143 πρὸς βασιλέα ἀπεστραμμῖνος 
conjecit. 2. legebatur ἐπὲ Σερίφου: ὁ P Apollod. correxit Gais- 
fordus. Togyorys P. 3. ὠζαύτως καὶ P. 11. Quum Schol. ad 
Apoll. Rhod. Persei tempore quinquertium in usn luisse neget, 
Heynius ad Apoll. I, p. 145 auı vocem πένταϑλον ejiciendam esse con- 
tendit, aut alıqua deesse. Cui quamquam Dissenus ad Pind. 
Isthm. I, 26, p. 486 ed. Boeckh. assensus esı, tämen quinquer- 
tium a nonnullis fabulae enarratoribus hic nominatrum esse, ipsam 
illam Scholiastae annotationem indicare putaverim. τὸν δίσκον] 
«τὸν e P ’.pollod. adjecit Gaistordus. 11. δ᾽ om. P. editt. vett.: 
e B Suida, aliis adjecerunt Schottus et Gaisfoıdus. δώματος B 
codd. Zenobii, Diog., Arsenius: δώματα Apost. Macar. Schott. 
Gaisfordus: correxit Walzius ad Arsen. 30. 15. B τεχϑ. ἢ ys- 
γονότων, λεγομένων de, Macar. καὶ ὅμοιόν τε λεγόντων: Fixius in 
Steph. Thes. I, 1010 conjecit λεγόμενον: ego Scripsi ὁμοίως. 17. 
B, uti semper, narrationem ignorat. 


42. B.70. Diogen. 1,40. Apost. Macar.: Suidas. Natum est e 
11, 17. Arsen. 30 ibig. Macarius. Soph. Ajac. 303: alludit Lucian. 
Οἱ. Aesopi fab. V Schneid., 3238 quom. hist. conser. op. $. 26: 
Fur. entOnze Alarteov τινα τὴν κορω- 

43. Β. 71. 160. Diog. I, 41. vida: alios vide ap. Osannum de 
Apost. 11, 16. Arsen. 29 ibiq. Soph. Aiac. Comm, 6]. 


2 


10 


20 


44 


40 


46 


47 


18 ZENOBI 


“Ayos κόρου: παροιμία ἦν, ὅτι, ἄχρι χόρον 

ἐχεῖνος ἀναίσϑητας ἐστίν' χαί" οὗτος ἄχρε χά- 
ρου ἐφενάκισεν. 
ı  "Adeıde τὰ Τέλληνος: ἐπὶ τῶν σχωπτιχῶν Tide 
ται ἡ παροιμία. Τίλλην γὰρ αὐλητὴς ἐγένετο χαὶ μελῶν 
ποιητὴς, παίγνιά Te κατέλιπεν εὐρυϑμότατα χαὶ χάριν 
ἔχοντα πλείστην καὶ σκώμματα κομψότατα. 

Αὐἰϑίοπα σμήχων: ἐπὶ τῶν μάτην ἀνήνυτον ἔρ- 
γον ἐπιτελούντων. 

Alowneiov αἷμα: ἐπὶ τῶν δυραπονίπεοις ὀνεί- 
δεσι χαὶ κακοῖς συνεχομένων᾽ ἐπειδὴ τοῖς [ Δελφοῖς ] adi- 
κως τὸν Aiowrov ἀνελοῦσιν ὠργίσϑη τὸ δαιμόνιον" καὶ 
διὰ τοῦτο τὴν Ilvdiav φασὶν ἀνῃρηκέναι αὐτοῖς, ἱλασχε- 
σϑαι τὲ ἐπὶ diowaw μύσος. Οὕτω γὰρ ϑεοφιλὴς ἐγέ- 
vero ὁ Alownos, ὡς μυϑεύεται αὐτὸν ἀγαβιῶναε ὡς 
Τυνδάρεων καὶ “Πρακλὴν χαὶ 1 λαῦκον. 


— - ... .— 


1. παροιμία --- ἐφενάκισεν) Bom. 2. ἀναίσϑητός" ἐστιν γὰρ οὗτος Schot- 
tus: correxit Gaisfordus ὁ PF. ἢ οἶτος conjecit Schottus: καὶ no- 
tante Gaisfordo voluisse videtur ed. Hag., sed compendio alieno 
usus est typographus. 8. B ἐπὶ τῶν μάτην καὶ ἀνηνύτων" ὅὁμοΐω 
«ἢ χύτραν ποικίλλετε: vid. Diogen. I, 45. 11. Δελφοῖς e 
Suida, Apost., Arsen., Diogen. addiderunt Schottus οἱ Gaisfor- 


dus. 
14. γὰρ] de B. 
Gaisfordus emendavit. 


44. B. 73. Apost. V, 27. Ar- 
sen. 89: Bekk. Anecdd. I, p. 
28, 17. p. 475, 22. Bachmann. 
Anecdd.1, 176,25. Suidas. Po- 
steriorem locum ad Demosth. 
de fals. legat. 400 R. referen- 
dum esse, ad Suidae ]. c. monuit 
Gaisfordus: ὑπομνήσω, ἵν᾽ εἰδηϑ᾽, 
ὅτι τὸ ψυχρὸν τοῦτο ὄνομα, τὸ ἄχρευ 
κόρου, παρεληλυϑ᾽ ἐκεῖνος φενα- 
κίζων ὑμᾶς. 

45. C£. infr. IT, 15. 

46. B. 76. Diog. I, 45. Plut. 
in Boiss Anecdd. I, 395. Apost. 
I, 98. Arsen. 28 ibig. Macar.: 
Suidas. Proverbium, ex Ae- 
sopi fab. CCIV Fur. ductum, 
usurpat Lucian. adv. Indoct. ὃ. 
28: καὶ κατὰ τὴν παροιμίαν, Ai- 
ϑίοπα σμήχειν ἐπιχενρῶ: add. ejusd. 
Epig. in Anth. Palat. ΧΙ, 425: εἰς 
τὶ μάτην νίπτεις δέμας ᾿Ινδικόν; ἴσχεο 
τέχνης, Οὐ δύνασαν δνοφερὴν νύκτα 


12. καὶ διὰ τοῦτο τ. II. ἱλάσκεσθαι. ἐπὶ τὸ Αἰσώπου μύσος B. 
15. μυϑεύεσθϑαι Β. 


16. Τυνδάρεον vulgo: e PB 


καϑηλιάσαι: Theodor. Metoch. 
Misc. p.447: σμήχειεν ἔσται μᾶλ-» 
λον Αἰθίοπα μετὰ τῆς παροιμίας 
ὡς ἀδύνατον τοῦτο προβαλλομένης, 
ἢ χρώματα μεταλλάττειν ψυχῶν 
γνωστικά : Tzetz. περὲ raid. ἀγωγ. 
v3. 228: μισεῖ τὸ λευχὸν ὥςπερ οὐ- 
δας Aidioyv, Μέλαν δὲ κρεῖττον 
μορίων λευκῶν ἔχει. 

47. B.77. Diog. I, 46. Apost. 
II, 5. Arsen. 30 ıbig Macar.: 
Suid., Zonar. 90. De Aesopi 
morte ci. Plut. de sera num. 
vind. c. 12 p.657 A, ubi etiam 
proverbium nostrum explicatur; 
add. Grauertus de Aesopo et fäb. 
Aesop. diss. 67 sqq. De Tyn- 
dareo vid. Schol. ad Pind. Pyth. 
T,96, Apollod. IIl, 10, 3 ibig. 
Heynii Observv.: de Glauco, 
Apollod. III, 3, libig. Heynius, 
Apost. VI, 32, Fischerus ad 
Palaeph, XXVII 


10 


15 


CENTURIA I 19 


Aiyıtss οὔτε Toitos οὔτε τέταρτοι: dm 
τῶν εὐτελῶν χαὶ μηδενὸς ἀξίων. Οἱ γὰρ Alywis οἱ ἐν 
"Aycia νικήσαντες Aitwlovg τὴν Πυϑίαν ἐξηρώτων, τίνες 
εἰσὶ χρείττονες τῶν ᾿Βλλήνων" ἡ δὲ εἶπεν, 

Ὑμεῖς δ᾽ ΑΙἰϊγιέες οὔτε τρίτοι οὔτε τέταρτοι. 


3 τ." BR 
Axapnoresoos ei Adwviıdos κήπων: ἐπὶ τῶν - 


μηδὲν γενναῖον τεχεῖν δυναμένων εἴρηται ἡ παροιμία" μέ- 
μνηται αὐτῆς Πλάτων ἐν Φαίδρω. 7 ἵνονται δὲ οὗτοι οἱ 
κῆποι τοῦ ᾿““δώνιδος εἰς ἀγγεῖα κεράμεια σπειρόμενοι ἄχρι 

[d [4 ο 3 ͵ ao - “ - 4 
χλόης μόνης ᾿ ἐχφέρονται δὲ ἅμα τελευτῶντε τῷ ϑεῷ καὶ 


ῥιστοῦνται εἷς χρήνας. 





1. legeb. Ay. 


2. οἱ ἐν „Ayain om. B. 


5. legeb. “Αἰγιεῖς. 


Post τέταρτοι B addit: τινὲς δέ φασιν ἐπὶ Μεγαρέων λεχϑῆ-ς 


yan TE 
as. 8 V ἐν Φαίδωνι. 9. 


αν ἥ παροιμία om. V. 
τοῦ ᾿Αδώνιδος om. 


μέμνηταν αὐτῆς] V μέμνηταν 
γ. 10. χλόαν 


μόνον Schottus, χλόης μόνον P. Gaisfordius: Ὑ χλόης μόνης, Val- 


ckenarius ad Theocrit. Adoniaz. 


.396 ΒΚ Post vocem μόνης V 


addit: λέγεταν δὲ ai Anapnötepos ᾿Α δώνιδος κήπου. 


48. B.79. Diog. I, 47. Apost. 
1, 80. Arsen. 26: Tzetz. Chi- 
liad. IX, 890, Eustail. ad Hom. 
nl. B, 574 p. 292,6: Steph. Byz. 
8. Aiyov: Phot. 6. ὑμεῖς ὦ Me- 

ἧς: --- — ἑστορεῖ δὲ Μνασίας, 
or «Αἰγιεῖς οἱ ἐν Ayuia καταναυ- 
μαχήσαντες “ὐτωλοὺς καὶ λαβόντες 
σεεντηκύντορον αὐτῶν, δεκάτην Ilv- 
dos ἀνατιϑέντες ἠρώτων, τίνες κρείτ- 
τονὲς εἰν τῶν Ἑλλήνων" ἡ δὲ 1Π1υ- 
Bin ἔχρησεν αὐτοῖς τὰ προκείμενα 
oraculum in antecsdentibuk 
hot. adscripsit]° x Ἴων δὲ 
Alyıstioı δοϑῆναν τὸν χρησμὸν iotTo- 
gi‘ τινὲς δὲ οἴονται Μεγαρεῦσιν &- 
ἤσϑαν. αὐτὸν καὶ προφέρονται" 
ὅπ ες δ᾽, ὦ Μεγαρεῖς, οὔτε τρίτονο. τ.» 
ὡς καὶ Καλλίμαχος ἐν τοῖς ine 
γραμματίοις [Ep. XXVI Bentl.]: 
Suid. 8. ὑμεῖς δ᾽ ὦ Μεγαρεῖς, 8. 
Alyızis. Oraculum, ex quo 
adagium petitum est, integrum 
extat ap. Schol. ad Theocr. 
X1V,73, Anth. Palat. XIV, 73, 
ubi vid. Jacobsius: quod quum 
alii Megarensibus (cf. Wue- 
stemann. ad Theocr. ].c.) δὲ 
Aegiensibus (Sırab. X, 1, 13 
p. 449) datum esse contende- 


rent, factum est, ut scriptores 
eo utentes modo ad hunc modo 
ad illum populum referrent: 
Liban. Epist. 1516: ἀλλὰ νῦν ὃ 
un ἐκείνων (SC. νόμων») μετέχων Al- 
γιεὺς ἀτεχνῶς», οὔτ᾽ ἐν λόγῳ οὔτ᾽ 
ἐν ἀριϑμῷ: υἱτυηᾳὰθ nominat 
Plutarch. Sympos. V, 7 p. 719 
R.: τῶν δὲ Annoxgrrsiov, ἔφη, εἰ- 
δώλων, ὥσπερ «Αἰγιέων ἢ Μεγαρέων 
ἀριϑμὸς οὐδεὶς οὐδὲ λόγος, ubi 
male Reiskius «Αἰγινητῶν legi 
voluit (cf. C. Muellerus Aegin. 
130), quamvis ap. Eustath. Opusc. 
p- 257, 70 Taf. legatur: διεχφαί- 
vırar δὲ κατά τινὰ παροιμιοικὸν Al- 
γινήτην (μάλιστα μὲν οὖν Αἰγιία) 
οὔτε δεύτερος καὶ οὔτε τρύτος ἢ ἀλ.- 
λος πολλυστός : add. Alciphr. Epist. 
111,84: ἡμῶν ὡς Μεγαρέων ἢ At- 
γιέων οὐδεὶς λόγος. Alludit De- 
mosth. pro Coron. $. 309. 

49. Οἱ. ad Diog. I, 14: huc 
pertinent Vat. App. I, 4, Macar. 
ap. Walz. ad Arsen. p. 37: Eu- 
stath. ad Hom. Od. A, 590 p. 
1701, 45: — ἐπὶ τῶν ἀκάρποων 
καὶ ὠκυμόρων" κῆπον γὰρ „Aduwnıdos 
φυτάρια ταχὺ ἀναϑάλλοντα ἔσω 
χύτρας ἢ ἀῤῥίχου καὶ ὅλως κοφίνον 


)* 


10 


50 


δ] 


20 ZENOBII 
"Ἄχαιρος εὐὔνοι᾿ οὐδὲν ἔχϑρας διαφέρει: 
ταύτην φασὶν ᾿ἱππόλυτον εἰπεῖν πρὸς Φαίδραν φάσχουσαν 
φιλεῖν TE καὶ στέργειν αὐτὸν μάλιστα ὑπὲρ πάντας ἀν- 
ϑρώπους. 

᾿“χάνϑιος τέττιξ: ἐπὶ τῶν ἀφώνων καὶ ἀμούσων 
λέγεται, παρόσον οἱ ἀκάνϑιοι τέττιγες οὐχ ᾧδουσιν. 





1. εὔνοια B editt.: Barnesius ad Schol, Eurip. cit. eivos’ ἄκαιρος. 
ἔχϑρου editt.: correxi e B, aliis: ceterum versug recte scriptus 
iam ap. Musgrav. Eurip. fragm. XVII exstabat. διαφέρει] διαλάσσει 
Schol. Eurip. 3. φιλεῖν αὐτὸν καὶ oTipyiw παρὰ πάντας ἀνθρώ- 
πους Β. 5. editt. κάνϑινος: correxi e Β, aliis: Steph. Byz. 
l. c.: τὸ ἐθνικὸν τοῦ ᾿Ακάνϑου, Aravdıos, ἐξ οὗ καὶ παροιμέα, ἀκαν- 
ϑιος τέττιξ, ἐπὶ τῶν ἀφώνων" τοιοῦτον γὰρ οἱ τῆς χώρας τέττιγες, ὡς 
Σιμωνίδης: ἀκάνϑιος igitur scribendum, ubi de cicadis ad urbem 
Acanthum degentibus sermo est: unde patet, cicadam, quae ἀκαν- 
Dias (Hesych. s. v., Schneider. ad Aelian. Hist, Anim. X, 44) di- 
citur, ab azavdiw plane esse diversam: ἀκανϑίας canit, ἀκάνϑιος 
τέττιξ mutus est. DB: ἐπὶ τῶν ἀφανῶν καὶ μάλιστα ἀμούσων , παρόσον 
οἱ ᾿Ακάνθιον τ. 0. ἄδουσιν: ὅϑεν ἐρεῖς καὶ ἀμουσότερος ἀκαν- 
ϑίου τέττυγος. 6. κάνϑινου edd.; correxi e Β. 


τινὸς, καὶ αὐτίκα ῥιπτούμενα κατὰ 
ϑαλάσσης καὶ ἀφανιζόμενα καϑ' 
ὁμοιότητά τινα τοῦ κατὰ τὸν ὠκύ- 
μόρον “ἥδωνιν ϑανάτοι', ὃς ἀνϑή- 
σας νεοτήσιον ταχὺ ἀπήνϑησε, κα- 
ταβληϑεὶς ὑπὸ “Ἄρεος κατὰ τὸν μῦ- 
90V γυναῖκες [cf. Ammian. Mar- 
cell. XIX, I. fin.] de τοὺς rowv- 
τους τημελοῦσαν κήπους ὡσίουν Ert- 
ταφίους ᾿Αδώνιδι: Suid. 5. Adumi- 
δὸς κῆπον, 8. ἀκαρπότερος Adowr- 
δὸς κήπου, Zonar. p. 4i. Phavo- 
yinus. Athenienses circa Ado- 
niorum tempus ϑρίδακας (Athen. 
11,69 A. Eustath, ad Hom. 1]. 
X, 499), μάραϑρα (Hesych. 8. 
"Ἀδώνιδος κῆποι, Suid.), συροὺς 
et πριϑὰς (Schol. ad Theocr. 
XV, 113) in testas consere- 
bant, quae quum celerrime ger- 
minarent, brevi etiam tempore 
arefiebant et nullum praebebant 
fractum: Theocr. 1. c.: hae 
testae Adonidis horti nuncupa- 
tae proverbio originem dede- 
runt. Usurpavit Eurip. 
Melanippa: Schol. Platon. 319 
Bekk.: Plat. Phaedr. 276 B: 
ὁ νοῦν ἔχων γεωργὸς, ὧν σπερμά- 
τῶν κήδοιτο χαὶ ἔγκαρπα βού- 
ληντο γενέσϑαν, πότερα σπουδῇ ὧν 


ϑέρους εἰς ᾿Αδώνιδος κήπους ἀρῶν 
χαΐρον ϑεωρῶν καλοὺς ἐν ἡμέραισιν 
ὀκτὼ γιγνομένους, ἢ ταῦτα μὲν δὴ 
παιδιᾶς τε καὶ ἑορτῆς χάριν δρώη ἂν, 
ὅτε καὶ ποιοῖ κτλ.: Plutarch. de 
sera num. vind. c. 17 οὐκ ὀγαϑε 
— ἀλλὰ μικρὸς οὕτω καὶ κενόσπου-- 
dos ὁ ϑεός ἐστιν, οςτε — — σόοι--: 
εἴσϑαν λόγον τοσοῦτον, ὥςπερ as 
τοὺς ᾿Αδώνιδος κήπους ἐπ᾽ ὀστρά- 
κοὺς τισὶ τιϑηνούμεναν καὶ ϑεραπεύ.. 
οὐσῶν γυναῖκες: Epictet. Enchir. 
1V, 8, 36: ἂν δὲ πρὸ τοῦ γόνου 
φῦσαν τὸν στάχυν ἐξενεγκῇ, ἀτελές 
ἐστυν, -ἐκ χήπου Adawiaxov: Julian. 
Caesar. c. 24 p. 319 Spanh., The- 
ophr. Hist. Plant. VI, 7, 3, 
Causs. Plant. I, 12,2: cf. Wyt- 
tenbach. ad Plut. ]. c., Bast. 
Epist. Crit. p. 191. 

50. B.80. Diogen. 1,48. Apost. 
1, 20. Arsen. 34 ibig. Macar.: 
Schol, ad Eurip. Hippol. 592: 
Suid. 5. ἄκαιρος. Euripidis 
esse recte negant Porsonus ad 
Eur. Hecub. praef. p. XIX, 
ἜΠΗ ad Eurip. Tragg. T. IX. 

. 184. 
᾿ 51. B.8l. Diogen.I,49. Apost. 
Il, 30. XVIII, 33. Arsen. 86. 
444: Steph. Byz. 8. "Axavdos, 


CENTURIA I 21 


62 ‘Axsoiag ἰάσατο: ἐπὶ τῶν ἐπὶ τὸ χεῖρον ἰωμένων. V 
“Ὅλην δὲ ᾿Αριστοφάνης ἐν τετραμέτροις  ἐχφέρει λέγων, 
᾿Αχεσίας τὸν πρωκτὸν ἰάσατο. ᾿ἀχεσίας γάρ τις 
ἐγένετο ἰατρὸς ἀφυὴς, ὃς τὸν πόδα τινὸς ἀλγοῦντος 
καχῶς ἐϑεραπεύυσεν. 6 

53 Axxw: ἐπὶ τῶν μωραινόντω. Ἢ γὰρ ᾿Αχχὼ 
γυνὴ γέγονεν ἐπὶ μωρίᾳ διαβεβοημένη, ἥν φασιν ἐφοπτρι-. 
ξομένην τῇ εἰκόνι ὡς ἑτέρᾳ διαλέγεσθαι" ἔνϑεν καὶ τὸ 
᾿Αχχίξεσϑαι περὶ ταύτην λελέχϑαι. 


2. τετραμέτροις codd.: scribendum aut τετραμέτρῳ: ν, Eustath. 
ad Hom. 11. 1, 741, 23: εἶτα παραγαγόντες Φερεκράτους χρῆσιν ἐν 
ἰάμβῳ, τὸ, δώσει. δέ σον κτλ.: Clem. Alex. Stromm. VI, 627 A: 
Εὐριπίδης ἐν ἑξαμέτρω χρήσει: aut Statuendum, ν. τετραμέτροις pa- 
rabaseos epirrhema significari. Aliis alia placuerunt: Agıwro- 
φάνης ἐν τιτάντῳ ἀμίτρων vel ἐν τοῖς ἀμέτροις proposuit Dobraeus ad 
Aristoph. T. IX, 2 p. 194 ed. Invern.: Gaisfordus ad n. |. repo- 
nendum suspicatur “Agyiloyog et versum judicat priorem esse tomen 
asynarteti, ‘‚ualem ab Archilocho compositum tradiderit Hephaest. 
c. 6 et 15: mihi, quamquam etiam Bernhardius ad Suid. I, 158 
de Aristophane grammatico cogitat, Fabricius B. Gr. T. V, 112 
Harl. et Zellius Ferienschr. I, 116 recte de Comico cogitasse vi- 
dentur. Ante ἐχφέρεν B addit τὴν παροιμίαν. λέγων in B post 
ἰάσατο legitur. 3. Scribe: τὸν δὲ πρωκτὸν ᾿Δκεσίας ἰάσατο. 
Axscias --- ἐθεράπευσεν om. B: ἔοικε δὲ ᾿Ακεσίας πρὸς τὸ χεῖρον ϑερα- 
πεῦσα. V. Δ. πόδα) Plutarchus πρωκτόν. 6. B: ἐπὲ τ. μωρ." γε- 
γονεν γὰρ ἡ Ακκὼ γυνὴ ἐπὶ μωρίᾳ διαβαλλομένη, ἀφ᾽ οὗ [sic] 
καὶ τὸ Axxileodas ἤτοι ϑρύπτεσϑαι. 7. ἣν φασὶν editt. 


8. legebatur ἑτέρῳ. 


Suid. 8. ἄγανϑα, 8. τέφρα, Eiym. 
Magn. 45, 10, Phavor., 5. axar- 
da, 8. ἀκανϑίς. Proverbium 
e Simonide ductum videtur: 
cf. Schneidewinus ad Simonid. 
Cei Carm. Rell. p. 109. De 
cicadis mutis v. Wesselingius ad 
Diodor IV, 22. Jacobsius ad Ae- 
lian. Nat. Anim. Ill, 35. V, 9. 

62. B. 82, Diog. Il, 3. Ar- 
sen.35. Plut. Provv 98: Suidas. 
Alludit Liban. Ep.319: σινηλγουν 
μὲν ἐπὲὶ τοῖς πόνοις, συνηχϑόμην δὲ 
τῇ πόλει, πολλοὺς τριφούσῃ τοὺς 
Axscias: id. Epist. 1134 fin. 
Voc. Acesias ab αἀκεῖσθαν derivat 
et cum Acumeno, Ace«tino com- 
ponit Coraes ad Heliod. T. II, 
143: add. Bekk. Anccdd. I, 317, 
19: ᾿ἡκεσίας ἀντὶ τοῦ ἰατρός. 

53. B. 83. Diog. 11, 4. Pilu- 
tarch. 65. Apost. I, 71: Schol. 
ad Plat. Gorg. 497 A, p. 353 
Bekk.: τὸ ἀκκίξζεισϑαι ἐκ γυκαικὸς 
 εἰρῆσϑαϊ φασιν ᾿Αἰκκοῖς καλουμένης, 


ἢν οὕτως εὐήϑη λέγουσιν, ὡς ἀπὰ 
τοῦ ἱστοῦ ϑοιμάτιον καϑελομένην 
ἡκίεργον ἀμφιέσασθϑαι, εἴς τὲ τὸ 
κάτοπτρον βλέπουσαν πρὸς τὴν παρ᾽ 
αὑτῆς ἔμφασιν εἰς αὐτὸ γιγνομένην 
ὡς ἑτέρᾳ προςλαλεῖν γυναικί" μέμνη- 
ταῦ ταύτης Ἕρμιππος ἐν ““δηνᾶς 
γοναῖς καὶ ᾿Ἄμφεις ἐν τῷ ὁμωνύμῳ 
αὐτῆς ὁράματι: add. Olympiodor. 
ad ["14ι.]. ς., Eustath. ad Hom.Tl. 
Ζ, 201 p. 636, 58. Schol. ad Lu- 
cian. Lexiph. $. 19: Tzetz Chi- 
liad. IV, 875: Hesych. 8. Axxos 
ibig. intt., Etym M.49,3. 574, 
14. Etym. Gud. 26, 20. Orion ad 
calcem Etym. Gud. 622, 1. Suid. 
8. ἀκχεζόμιγος, ZONAr 8. ἀχκισμοΐ p. 
100, 5. κχώ p. 108, 5. ἀκκέξεται 
p-114. Bekk. Anecdd. I, 361, 32. 
211,28. Baclım. Anecdd. 1, 54, 13. 
Aliter statuit Plutarchus Stoic. 
Repugn. c.15 p. 1040 B., Acco 
et Alphito puerorum terricnlas 
esse narrans. Acco Samiam 
fuisse Apost. VIII, 78. Arsen. 238. 


δέ 


δθ 


57 


22 ZENOBII 


"Azovs τοῦ τὰ τέσσαρα ὦτα ἔχοντος: ἐπὶ 
τῶν ἀπειϑούντων. Χρησμὸς γὰρ ἐδόϑὴ ᾿δντίμῳ τῷ Κρητὶ 
καὶ «ἰντιρηήμῳ τῷ οδίῳ, φυλαξασϑαι τὸν τετραωτον" 
ἣν δὲ οὗτος λῃστὴς Φοῖνιξ᾽ οἱ δὲ τοῦ χρησμοῦ ἀμελή- 
σαντες ἀπώλοντο. Ἢ ἐπὶ τοῦ πολλὰ ἰδόντος χαὶ πολλὰ 
ἀχούσαντος, ὡς ᾿Αριστοφανης φησίν. ᾿Αἴλλοε δὲν τὴν 
παροιμίαν παραγγέλλειν τῶν ἀληϑευόντων ἀκούειν᾽ οὐδεὶς 


γὰρ ἀψευδέστερος τοῦ ᾿εἰποόλλωνος, 


ὃν τετράχειρα καὶ 


es ’ [4 ' 
τετράωτον ἱδρύσαντο Aaxsdarıovio, ὡς φησι Σωσίβιος, 
ὅτι τοιοῦτος ὠφϑὴ τοῖς περὶ ᾿Αμύχλαν μαχομένοις. 


᾿ἰκίνητα zıveiv: 


za” ὑπερβολὴν, ὅτε μὴ δεῖ 


χινεῖν μήτε βωμοὺς," μήτε τάφους 1) ἡρῷα. 
u all 10% 


᾿κεσέως καὶ Ekızwvog ἔργα: 
Σ % a L} 
Uvros γὰρ πρῶτον τὸν 


5. τ, 
ματος ἀξίων. 


2 ἐν ΠΕ a ’ 

Ayıvas πέπλον ἐδημιουργησαν ‚0 

ὧν Παταρεὺυς, 0 δὲ ἔλικων Καρύστιος. 
Axoov λάβε, χαὶ μέσον ἕξεις: 


l. τὰ om. BC. 
εὐπειϑούντων Schottus: 
3. τῷ “Ροδίῳ om. Ο. 
λήσαντες τοῦ yo. C. 
μία παραγγέλλει Β. 
χομένοις OM. 
τῶν μάτην πονούντων 
14. Παλλάδος .41ϑηνᾶς B. 
ρῶν B. 


τέτταρα B. 


alii affirmant. Usurpant Sy- 
nes. Ep. 110. Tzetz. Epist. ap. 
Hamaker. in Bibl. Crit. Nov. T. 
1V, 379: alios afferunt Ruhnke- 
nius ad Tim. Lex. 18. Boissona- 
dus Anecdd. 111, 214. 

54. B. 84. 'C. 7. Diog. II, 5. 
Apost. Il, 22. Arsen. 31. De 
Apolline cf. Ο. Muelleri Dorr. I, 
358: add. Hesych. 8. κυνακίας, 8. 
κουρίδιον, Sosibius Laco de 
his sine dubio in libro regt ϑυ- 
σιῶν τῶν ἐν Aaxsdalnovı expPosu- 
erat: cf. Vossius Hist. Gr. I, c. 
15. De pugna Amyclaea vid. 
O. Muellerus 1. c. 91. 

55. B. 85. C.5. Diog. II, 6. 
Plut. Prov. ap. Boiss. Anecdd. I, 
395. Apost. Il, 33. Arsen. 36 
ibig. Macar. et p. 356: Schol. 
ad Plat. Theaet. 181 A, p. 364 
Bekk., Etym, M. 48, 35. Suid. 


5. ἢ ἐπὶ — μαχομένοις om. C. 
10. 0997] B ἐφάνη. 
11. κινεῖς B, qui explicationem om.: A. κυψεῖ" ἐπὶ 

13. legebatur Axtosos: correxi e B. 
15. ὁ μὲν] ἣν δὲ ὁ μὲν ’A. γένος Πατα- 
17. δυςφορωτάτων B 87, qui verba inde a vv. οὗ γὰρ omittit, 


ἐπὶ τῶν ϑαύ- 
τῆς Πολιάδος 
ὁ μὲν ᾿Φχεσεὺς γένος 


ὅ Ἢ - 
ἐπὶ τῶν δυο- 


ἐπὶ τῶν u ἄλλοι δέ Β om. 2, 
e PC correxit Gaisfordus. κριτῇ C. 
τοῦ τετραώτου C. 4. Φοῖνιξ om. Ο. Ant 


6. 7 παροι- 
“μύκλας B, qui μα- 


8.v. et 8. an κινεῖν. Fons pro- 
verbii Hesiod. Opp. 748 vide- 
tur: usurpant Soph. Oed, Col. 
1526. Antig. 1060. Thucyd. II, 
24, 1, ubi vid. Dukas, Plat. 
l.c., Legg. XI, 913 ΒΒ, Heliod. 
VI, 15: v. Winkelmannus ad 
Plut. Amator. c. 12. Weicher- 
tus Poett. Latt. Rell. 196. 

56. B.86. Diog. 11,7. Apost. 
11, 27. Arsen. 35 ibig. Macarius, 
De Aceseo et Helicone vid. 
Voelkelius Archaeol. Nachlass I, 
Ρ. 118 sq., cui addi potest, He- 
liconem a Plutarcho Alex. 32 
Rhodium dici. 

57. Vat. App. I, 5. B. 87. 207. 
C. 2, Apost. II, 26. Arsen. 35: 


Suidas 8. ἄκρον λάβε. Ad 
Aeginam retulit C. Muellerus 
Aeginet. p. 185: vereor, ut 


recte. 


10 


CENTURIA I. 23 


φράστων καὶ δυρνοήτων. Οἱ γὰρ τὴν Atyıyav οἰχήσαν- 
τὲς» πολέμῳ ἐχπεσόντες τῆς πατρίδος, ἐχρήσαντο τῷ ϑεῷ" 
ὁ δὲ τὸ εἰρημένον αὐτοῖς ἀνεῖλεν" οἱ δὲ συμβαλόντες τὸν 
χρησμὸν, ἀχρωτήριόν τι κατασχόντες χατὰ μέσον ᾧκησαν. 


᾿Απὸ δὲ ταύτης τῆς αἰτίας ὅταν τι δυςνόητον ϑέλωμεν 


αἰνίττεσϑαι, χρώμεϑα τῷ προειρημένῳ. 
"Axzovnv σιτίξειν: ἐπὶ τῶν τροφῇ μὲν πολλῇ 
χρωμένων, μηδὲν δὲ εἰς τὸ σῶμα ἐπιδιδόντων. 
. ᾿Ακέφαλος μῦϑος: ἐπὶ τῶν ἀτελὴ λεγόντων. 
Πλάτων ’Eav μῦϑον ἀχέφαλον ἑκὼν χαταλίποιμι. 
᾿ΑΙκαρπότερος aypinnov: ἐπὶ τῶν πάνυ πενο- 
᾿ 2» ’ N x , 2 ‚ 
μένων εἴρηται. Acxwvss γὰρ τὴν ἀγρίαν ἐλαίαν Aypın- 
σον καλοῦσιν. 





1. C: δυςνοήτων' πρὸς γάρ τινας τοῦ “πόλλωνος ἀνελόντος 
πυϑομένους ποῦ οἰκήσουσιν, καὶ εἰπόντος “ἄκρον A. κι μ. ἕξ. 
καὶ μὴ διανενοηκότας τὸν χρησμόν. ᾿Απὸ τούτου ἐκρατήϑ 
ᾧ παροιμία. B 207: “4. - ἕξεις : 4 πελλαῖον (1) περισωϑέντες ἀπὸ 
«τοῦ περὶ Κλεισϑένην πολέμου ἐπυνθάνοντο τοῦ ϑεοῦ πότερον 
τὴν προτέραν αὐτῶν ἀνοικήσειαν πόλιν ἢ ἑτέραν ποιήσουσεν. 
᾿Ἀπεκρίνατο δὲ ἡ Πυϑία, Πεέίϑου ἐμοῖσι λόγοισιν ἄκρον 
λάβε, καὶ μέσον ἕξεις" Καὶ [V., in quo antecedentia desunt, 
κατ᾿] ἄκραν [lege ἄχρον)] ἔχουσαν τὴν πάλιν ὥκησαν καταλαβό- 
μενοι. Ἢ ἱστορίᾳ παρὰ ᾿Αλεξάνδρῳ [sic A, ᾿ναξανδρίδη BV] 
ἐν πρώτη περὶ τῶν συληϑέντων ἐν Δελφοῖς ἀναϑημάτων. 
Alexandri ἐν πρώτῷ περὶ τοῦ ἐν Δελφοῖς χρηστηρίου meminit Steph. 
Byz. 8. Παρνασάς: vid. Hemsterh. ad Arist. Plut. p. 321. Meinek. 
@. Scen. Sp. III, 25. Clinton. Fast. Hell. III, 539. ψιχήσαντες πο- 
λέμῳ, editt.: correxit Valckenarius ap. Gaisf. 7. σιτίζεις B. 
μὲν om. B. 8. καὶ μηδὲν εἰς B. ἐπιδόντων editt.: correxi e B, 
aliis. 10. μέμνηταν ταύτης Πλάτων, μὖϑον ἀκέφαλον, εἰπὼν, κατα- 
λίποιμει: Β. ἑκὼν) εἰπὼν P editt. vett.: e Platone correxit Schottus. 
41. τῶν μάτην πεν. B. 12. εἴρηταν οπι. Β. ἀγρίππαν καλ., 
λεπεόφυλλαν καὶ πλεῖον αὐξανομένην πηγάνου Ὦ. 


58. Β. 88. Diog. ΤΙ, 2. VI, 31. 


Greg. Cypr. 1,37. Apost. II, 38, - 


Arsen. 36 ibig. Macarius: Sui- 
das. Theod. Prodr. in Ma- 
nuscr. de la Bibl. du Roi VIII, 
2 p.83: — ὁποίοις ἐν ταῖς σκηναῖς 
ἀνθρωπίσχους εἰςξάγομεν διασκευ- 
air αἰθϑιωπικώτερον, δυστὸς τὸ 
δέρμα, καὶ τὰς γνάϑους οἵονεὶ δια-- 
πεπερονημένας, ἀκόνη, εἶπεν ἂν 
τις, σιτιζομένη κτλ. 

ὅθ. Β. 89. Diog. II, 9. Apost. 
HI, 32. Arsen. 36 ibig. Ma- 
car.: Bekk. Anecd. I, 371, 20. 


Suid., Zonar.98. ΡΪαί. Legg. 
VI, 752 A: οὔκουν δήπου λέγων 
γε dv μῦϑον ἀκέφαλον ἕχὼν κατα- 
Ainosus: Phaedr. 264 C. Phileb, 
66 D. Gorg. 505 D: vid. C. F. 
Hermannus ad Lucian. quom. 
hist. conscr. op. c. 23 p. 154. 

60. B.193. Diog.11,63. Apost. 
I, 27. Arsen. 16. Macarius 37: 
Suid. 8. ἄγριππος, 8. ἀκαρπότε- 

ος ἀγρ., Zonar. 8. ἄγριππος Pr 
‚20. _ De.arbore vid. Hesych.s. 
ἄγριφος et Billerbeckii Flor. 
Class. p» > 


10 


24 ZENOBII 


"Azou ἅψασθαι τῷ Öduxrviw: ἐπὶ τῶν οὐχ 
- > , . . 3 4 4 , 
ἀχριβῶς ἠσχημένων" olov’ Οὐδὲ κατὰ τὴν παροιμίαν 


ἄκρῳ τῷ δακτύλῳ ἁψάμενος. 


61 


62 "Alas χαὶ τράπεζαν un nagaßaivev: ἐπειδὴ 


τοῖς χοινωνήσασι τουτων φίλοις χρῆσϑαι δεῖ. 
"Ahun οὐκ ἔνεστ᾽ αὐτῷ: ἐπὶ τοῦ ἁλυχοῦ καὶ 
ἀηδοῦς κατ᾽ εἰρωνείαν εἴρηται. 


.63 


GA ὥςπερ ἥρως ἐν ἀσπίδι ξενίσαι σε 
ες πθούλομαι: ἐπὶ τούτων εἴρηται, οἱ τοῖς αὑτῶν ἔργοις 





1. τῷ om. Β. ᾿ 2. οἷον adjeci e Β. 8. ἁψάμενος petii e Lu- 
eiano: legeb. ἁψαμένων: B ἀκρῷ ἁψάμενος δακτύλῳ ἠπίστατο. 4. 
Lege ἠδὲ τράπεξαν. ἐπειδὴ] Ἐ ἐπὶ. Ο: τὴν Θέμιν φασὶ χρη- 
στηριάξουσαν παραυνεῖν ταῦτα μὴ παραβαΐνευν, ἢ ὅτι ἔκειντο 
ἐν τῷ μαντείῳ ἢ ὅτι τοῖς κοινωνήνασν (sic) τούτων φέλοις 
χρῆσϑαν δεῖ. Eadem fere apud Macarium leguntur. 6. ἔνεστιν Β. 
γλυκέος καὶ ἀηδοῦς BV: ἁλικοῦ editt. ante Schott: ἁλυχοῦ de 


conjectura edidit Schotius, 6 PF Gaisf. 


61. B. 90. Diog. II, 10. Greg. 
Cypr. I, 34. Apost.11,35. Arsen. 
37 ibiqg. Macarius. Exemplum e 
Lucian. Vit. Demon. $. 4. peti- 
tum est: add. Auct. Iphigen. Aul. 
960: οὐχ ἄψεταν σῆς ϑυγατρὸς Aya- 
μέμνων ἄναξ, Οὐδ᾽ εἰς ἄκραν χεῖρ᾽, 
ὥςτε προςβαλεῖν πέπλοις: Arist. 
Lysist.413. Lucian. Amor. ὅ. 42, 
quom. histor. conscr. oport. ὃ. 4, 
ubi C.F. Hermann. ἄκρῳ τῷ ὄνυχῳ 
ἄκρᾳ τῇ ῥινὲ comparat: Himer. 
Oratt. XXIII, 12: cf. Mitschel. 

-ad Aristoph. Ach.582. Creuzer. 
Init. Philos. Plat. T. II, p. 6. 
Fabrottus ad Theophili Pa- 
raphr. Instit. IV, 18, 12. Etiam 
Latini adhibuerunt: Cicero pro 
Cael. c. 12, 

62. B.9i. C.3. Diog. 11,1]. 
Arsen. 38 ibig. Macarius. De 
sale, amicitiae imagine, vid. Eu- 
stath. ad Hom. Il. A, 449 p. 
100, 3. Lobeck. Aglaoph. I, 88 et 
sup. 1, 25. Proverbium 
primus usurpavit Archilochus: 
fr. 82. Lieb., 75. Schneidew., 
ibig. annott.: add. Aristot. Εἰ. 
ad Nicomach. VIII, 4. Theo- 
dor. Hyrtae. in Boiss,. Anecd. 
T III, 16; οὐ τῆς αὐτῆς τραπέζης 
ἀπεσιτεῖτε οὐδὲ τῶν αὐτῶν τοῖς 
ἄλλοις ἁλῶν ἐκοινώνει: Georg. 
Lapith. vs. 773 in Manuscr. de 


9. Legeb. αὐτῶν. 


la Biblioth. du Roi XII, 2, p. 
45; ἡ δὲ τραπέζης τῆς αὐτῆς 
καὸ ἁλῶν κουνωγία Τοσοῦτον πάᾶ- 
συν ἔδοξεν αἰδέσιμος ἀρχαίοις “Μὲς 
καὶ νόμον εἰςαγαγεῦν τοὺς κοινωνοὺς 
τυαπέζης Γεγονάτας μὴ ἀνελεῖν ἐξεῖ- 
ya τὸ παράπαν: cf. Boissonadius 
ad Archil. in Poett. Gr. Syll. 
T.XV, 182. 

63: B. 92. Diog. II, 12. Greg. 
Cypr. 1,25. Apost. 11,49. Arsen, 
41) ıbiq. Macar.: Suid.: Eustath. 
ad Od. T, 163 p. 1859, 52: καϑὰ 
τῷ ἀπὸ δρυὰὴὰς 7 πέτρης siwai τινά 
ἐστ᾽ παραχρήσασϑαν παροιμιακῶς 
ἐπὶ ἀγριότητι, οὕτω καὶ τῷ ἀπὸ 
τῆς ἅλμης λόγῳ" nad” ὃν ἐκ μὲν 
τῆς πικρᾶς ἀκράχολός τις ἄνϑρω- 
σος Alyiow ἐσκώφϑην, ἐκ δὲ τῆς 
ψοστίμου, ἅλμην ἔχευν λέγεταν 6 ἡδὺς 
ἄνθρωπος: id. ad X, 285 p. 1927, 
14: τὸ ἅλμην ἔχειν πῇ μὲν nu 
κρὸν ἄνϑρωπον σκώπτει, πῇ δὲ ἡδὺν 
παραδηλοῖ καὶ ὅ φασιν εὔνοστον. 
Usurpat Eustath. Opusc. p. 139, 
66: similiter Latini: cf. Catull. 
86, 4. Cic. Philipp. II, 8: vid. 
Ruhnkenii Dict. ad Terent. Eu- 
nuch.1II, 1,10. Philocles tragieus 
huc pertinet, qui “Alulo» dictus 
est: Schol. ad Arist. Av. 284. 

64. Greg. Cypr. IV, 1. Apost. 
XXI, 20. Arsen. 489 ibig. Ma- 
carius. 


67 


10 


CENTURIA I. 25 
ἢ τέχναις χρώμενοι τοὺς φίλους εὐεργετοῦσι" παρόσον Oi 
Noweg τὸ παλαιὸν ἔνοπλοι Ovres ἐξενίζοντο. 

"Ἄλλοι κάμον, ἄλλοι ὥναντο: ἐπὶ τῶν παρ᾽ 
ἐλπίδα χληρονομησάντων τὰ ἀλλότρια. 

"Aa οὐδὲν δεῖ παρὰ τὸν βωμόν σε βου- 
λεύειν: ὅτι μὴ χρὴ ἐν αὐτοῖς τοῖς πράγμασι βουλεύε- 
σθαι, ἀλλὰ πρὸ τῶν πραγμάτων" παρόσον καὶ οἱ τὰ 
ἱερεῖα προςάγοντες πρὸ τοῦ καλλιερῆσαι βουλεύονται. 

᾿Αλλ: οὐκ αὖϑις ἀλώπηξ: πάγαις ἁλώσεται 
λείπει᾽ παρόσον ἅπαξ διαφυγοῦσα πάγας, δεύτερον οὐκ 
ἐμπεσεῖται. Εἴρηται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν πονηρὸν συ- 
χοφάντην ἐχφυγόντων. 

᾿Α“λεκτρυόνων μέμφεσϑαε χοιλίαν: ἐπὶ τῶν 
περὶ τὸν βίον πολυτελῶν καὶ ἁβροδιαίτων. 

"4λλο γλαὺξ, ἄλλο χορώγη φϑέγγεται: ἐπὶ 
τῶν τοῖς κρείττοσιν ἐριξόντων" ἤτοι ἐπὶ τῶν ἀλλήλοις οὗ 
συμφωνούυντων. 

᾿Αλωπεχίξειν πρὸς ἑτέραν ἀλώπεκα: ἐπὶ τῶν 
ἐξαπατᾶν ἐγχειρούντων τοὺς ὁμοίους. 





4. τὰ ἀλλότρια Bom. 5. βωμὸν βαστάξειν P, βουλεύειν idem in marg.: 
βωμὸν βαστάζειν τὰς ἐπινοίας C, βωμὸν τὰς ἐπινοίας B: vid. Diog. 
6. τοῖς ἔργοις Schott.: πράγμασι 6 PB scripsit Gaisf. δ8Β. πρὸ τοῦ] 
μετὰ τὸ Ο, P a prima manu, πρὸ τοῦ ἃ secunda: οὐ μετὰ τὸ B: 
βουλεύονταν Ῥ a pr. m., ἐβουλεύοντο ἃ secunda. 9. Β: λείπει τὸ 
ἁλώσιμος" ἅπαξ γὰρ διαφ. δεύτερονδ οὐχ ἁλώσεταν. Ο: λείπεν τὸ εἰς 
πάγην ἁλώσεται" παρ᾽ 0009 ἀλώπηξ πάγας φυγοῦσα δεύτερον οὐκ ἐμπίπτει. 
11. εἴρηται — παροιμία B om. πονηρίαν καὶ συκοφαντίαν B. 12. 
ἐκφειγύόντων editt., correxi e Β.. Verba εἴρηται --- ἐχφυγόντων C om. 
14. πολυτελῶν καὶ om. B., 16. ἤτον] BC 7. ἀλλήλοις e B Diog. 
aliis scripsi: legebatur ἄλλοις, ut etiam in C exstat. 19. ἐπι- 
χειρούντων Β. 


65. B. 93. Diog. II, 13. 75. 
Greg. Cypr. 1,38, Apost. II, 61. 
Arsen. 44 ἰδίᾳ. Macar.: Suidas. 

66. B.94. C.16. Diog. 11, 14. 
Apost. II, 78. Arsen. 45. 

67. B.95. C.12. Diog. II, 15. 
Apost. II, 79. Arsen. 45: Sui- 
das. Alludere Pindarus vi- 
detur Isıhm. 111, 65: Horatium 
Sat. 11, 7, 70. respicere Mit- 
αὐ  υβ θύννοι docuit Raeem. VI, 
p 9. 
63. B. 96. 


69. B. 97. C. 11. Diog. II, 16. 
Greg. Cypr. I, 39. Apost. II, 64. 
Arsen. 44 ibigq. Macar,: Suidas. 

70. B.98. Diog. II, 17. Greg. 
Cypr.], 40. Apost. 11,62. Arsen, 
48 ibig. Macar.: Suidas. Arist. 
Vesp. 1241; οὐκ ἔστιν ἀλωπεκίζειν 
Οὐδ᾽ ἀμφοτέροισι γίγνεσθαν φίλον: 
Aesop. fab.ap. Knochium de Babr. 
fab. p. 146, ubi cervus vulpi di- 


cit: ἄλλοις ἀλωπέχιξε τοὺς ἀπεί- 


ρους, ἄλλοις ποίεε βασιλεῖς καὶ 


ἐρέθυζε: ch. ad Diogen. VII, 66. 


15 


71 


72 
73 


74 


75 


76 


26 ZENOBI 
᾿“λώπηξ οὐ δωροδοκεῖται: ἐπὶ τῶν av ῥᾳδίως 
δώροις ἁλισχομένων. 

"Ἄλλως ἄδεις: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων. 

"Αλλοισι μὲν γλῶττα, ἀλλουσι δὲ yougıoı: 
παρόσον οἱ μὲν λάλοι, οἱ δὲ φάγοι. 

Akha μὲν Asvxwv λέγει; ἄλλα δὲ “εύκω- 
νος ὄγος φέρει: λέγεται μὲν ἐπὶ τῶν ἀσυμφώνως τοῖς 
ἔργοις τοὺς λάγους παρεχομένων. “Μεύκων γάρ τις γεωρ- 
γὰς μέλιτος ἁσχοὺς εἰς φορμοὺς ἐμβαλῶν, ἐχόμιξεν ᾿“4ή- 
γαξε. Κριϑὰς οὗν τοῖς φορμοῖς ἐμβαλῶν, ὡς ὑπὲρ χρι- 
day ὀλίγον εἰςπραχϑησόμενος τέλος, ἐχόμιζε. Τοῦ δ᾽ 
ὄνου πεσόντος, ai τελῶναι βοηϑῆσαι βουλόμενοι, ἔμα- 
ϑὸον ὅτι μέλε ἐστὶ, καὶ ἀπηνέγχαντο αὐτὸ ὡς ἀτελώνητον. 

"Ἄλλην μὲν ἐξηντλοῦμεν, ἡ δ᾽ ἐπειςρέεε: 
ἐπὶ τῶν πονούντων χαὶ οὐδὲν πλέον ἀνυόντων. "Enei- 
δὰν γὰρ τῆς νεὼς ῥεούσης ἐξαντλῶσε τὸ ἐν τῇ ἀντλίᾳ 
ὕδωρ καὶ πλέον εἰςρέῃ, μάτην πονεῖν οἱ ναῦται δοχοῦσιν. 

"Ausıvovov οἰωνῶν τυχεῖν: ἐπὶ τῶν ἐκ χαχῶν 
εἷς ἀγαϑὰ μεταβαινόντων. 


-. -.-.-ο--..  -- 





2: ἁλισκομένων δώροις B. 4. γόμφιον scripsi ὁ B: en γόμφον. 
ὅ. παρόσον οἱ μὲν] B οἱ μὲν γὰρ. legeb. λαλοὶ. Alsa μὲν 
«ἀεύκωνος ὄνος, ἄλλα δὲ “Δεύκων φέρεν B: Ele μὲν ὃ A. ὄνος ER ἄλλα 
δὲ 4A. λέγειν. C, in quo explicatio om.: hinc Bernhardius ad Suid. 
versum composuit: ἀλλα μὲν οὖν “Δεύκωνος ὄνος φέρει, ἄλλα δὲ 


«“εύκων. . η. λέγεται μὲν om. B. 8. τοὺς λόγους τοῖς ἔργοις B. 
9. Legeb. φορμὸν. 10, οὖν in B om. et post ᾿ἡϑήναξε comma po- 
situm est. ἀπὸ a0:809 B. 11. ἐκόμιζε om. B. 13. legeb. τὸ 


14. ἐξαντλαῦμεν B. 15. πλέον οὐδὲν B. 


19. ἀγαϑὸν B. 


71. B.99. Diog. II, 18. Greg. 1, 347: de Leucone, poeta 
Cypr. 1, 26, Apost II, 48. Ar- comico, Mein. ΘΟ. Scen. Sp. 11,51. 
sen. 46, In Bekk. Anecd, 75. B. 103. Diog. 11, 22. Greg. 
I, 218, 29 exstat ἀλώπηξ δωρο- ΤῈΣ 1,34. Apost. II, 65. Arsen. 
δοχεζεαυ, de quo vid. Bergk. Schol. ad Lucian. Hermot, 


αὐτὸ: correxi e B. 
ἐπειδὰν 844. om. B, 


Comm. de Rell. Com. Atı. 135. 
72. B.100. Diog. 11,19. Apost. 
II, 63. Arsen. 48 ibig. Macar.: 


Suidas. Adhibet Aristaen. Epist. 


1, 27: cf. Ruhnkenius ad Tim, 
Lex: 166 c. additamentis Kochii. 

73. B.101. Diog II, 20. Greg. 
Cypr. 1, 41. Apost. II, 69. Ar- 
sen. 44: Suidas. 

74. B. 102. C.20. Diog, II, 21. 
Greg. Cypr. 1, 33. Apost, II, 69. 
Arsen. 4l: Suidas. De nar- 
ratione vid. Boeckh. Oecon. Ath. 


ei Suid., Bachm. Anecd. Il. 
317. Versus e tragico aliquo 
sumptus videtur: Athen. IV, 156. 
E: καὶ τῆς τραπέξης παρατεϑείσης 
ἐδειπνοῦμεν Kai τὴν wer ἔξην- 
τλοῦμεν (φακῆ»), ἡ δ᾽ ἐπευςρέευ: 
ub. vid. Casaub.: add. Lucian. 
Timon. $. 18. Hermot. $. 6]. 

76. B. 1041. Diog. 11,23. Apost. 
III, 2. Arsen. 52 ibiq. Macarius. 
Homer. Il. M, 243: εἷς οἰωνὸς 
ἄριστος Ava Hoss περὲ πάτρης: τ 


Liban. Ep. 1206. 


10 


15 


CENTURIA I 27 


77 “Aw ἔπος; ἅμ᾽’ ἔργον: ἐπὶ τῶν ταχέως τε χαὶ 
ὀξέως ἀνυομένων. 

18 ᾿ΜΙμελοῦς γωνέα: ἐπὶ τῶν ἀργῶς χαὶ ῥαϑύμως 
καϑημένων. Ἔστι δὲ καὶ χωρίον Διβύης ᾿Δἀμελοῦς γω- 
νέα καλούμενον. 


79 "Auovoorsgog Atıßndeoiwv: ἐπὶ τῶν ἀμούσων 
χαὶ ἀπαιδεύτων. «Δειβήϑριοι γὰρ ἔϑνος Πιερικόν ἐστιν, 
‚ovre μέλους ἁπλῶς οὔτε ποιήματος ἔννοιαν λαμβάνον. 


[2 > ’ T > x 2 Σ - ε 
Astyovras δὲ ἀμουσοτατον εἰναι, ἐπειδὴ παρ αὐτοῖς © 


τοῦ Ορφέως ἐγένετο ϑάνατος. 


ἔχτων. 


{μ᾽ ἠλέηται, χαὶ τέϑνηκχεν ἡ 


"Aupov μετρεῖν: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων χαὶ ἀνεφ- 


’ 


χαρες: Em 


1. ταχέως καὶ B Schott.: τε e P adjecit Gaisf. B. 510: ἔδ᾽ ἀφύη 


rue: ὁμοία τῇ au’ ἔπος, Au’ ἔργον. 
λῆς γωνία editt.: correxi ex Apost. et Arsenio. 


9 ’ 
745: πιερικὸν 


O9gor, Gaisf. 


4, ἔστι δὲ ... γωνία Β. 


ἀμε-- 
7. περσικὸν Schott. : 


aut περκικὸν proposuit Huetius ap, Boisson. ad Aristaen. Epist. 
B Diog., cod. Par. 1773 ap Βαβι. Epist. Crit. 266., Ar- 

sen., Apost., Schott, in notaadn. 1., Alb 

ἐπὲ — πιερικὸν ἀμουσότατον, ἐν ᾧ καὶ τοῦ Ὀρφέως φασὶ ye- 


ertius ad Hesych. 8. Δείβη- 


ψέσθα: τὸν Havarov B: δ: «Διβηϑρίοις γὰρ οὐδέποτε μέλους ἐμέλησε, τὸν 
Ὀρφέως φοβηϑεῖσν θάνατον: cod.S Germani ap. Bast. Ep. Crit. 1. c.: 


von, ἀτερπῆ᾽ καὶ ἀμουσότερος Asıpydgiov‘ “Δειβηϑρίοις γὰρ οὐδέποτε 


μέλους ἐμέλησε, τὸν Ὀ. φοβηϑεῖσν ϑάνατον. 


77. B.105. 610: Diog. II, 24. 
Aposı.Ill, 11. Arsen.51 ibig. Ma- 
car.: Eustath. ad Hom. Il. T, 236, 
p. 1182,30: Suid. 5. ἀμ᾽ ἔπος, 5. ἴδ᾽ 
ἀφύη: vid. Zenob. 11, 32. Ῥτο- 
verbium ex Hom Il. l. c. or- 
tum: αὐτίκ᾽ ἔπειϑ᾽ ἅμα μῦϑος 
ἔην, τετέλεστο δὲ ἔργον : Hymn. in 
Mercur. 46: au ἔπος τε καὶ ἔρ- 
γον: Herod. IIl,135 ibiq. Valck., 
Eur. Phoen. 1184 ibig. Valck.,, 
intt. ad Aristaen. Epist. II, 7, 
Boisson. ad Theod. Hyrtac. 
Anecdd, II, 427. ad Nicet. Eu- 

en. T. 11, 8 — E Latinis cf. 
erent. Andr. II, 3, 7: dictum 
factum, ibiq. Rubnk. Dict. 

78. B. 106. Diog. 11,25. Plut. 
119. Apost. III,3. Arsen. 52: He- 
sychius. ᾿Αμελοῦς χώρα Plut. 
11, 300 A, ubi vid. Wyttenb. 

79. B. 107. ©. 27. Diog. II, 26, 
VII, 14. Apost. III, 1. Arsen. 
52. Utitur Aristaen. Ep. 1, 27 


11. καὶ ἄνεφ. om. Β. 


ubi cf. Boisson., add. Eustath. 
Opusc. 331, 62 Taf.: ἰδιωτεύω 
μὲν τἄλλα οὐδὲ “Δειβήϑριος οὕτως 
ἔξω σοφίας: Cramer, Anecd. III, 
189: Δειβηϑρίων ἂν εἴην ὡς ἀλη- 
ϑῶς ἀλογώτερος: Apost. XI, 80. 
Arsen. 332: «“Μειβηϑρίων ἀνοητό- 
τέροιυ. De Libethriis cf. 
Lex. Schedograph. in Boiss. 
Anecd. ΤΟΙ͂Ν, 390. vs. 475: Au- 
βήϑριοι, ἄνδρες te μωροὶ, Nott. 
Critt. ad Diogen. ]. c., O. Muel- 
leri Orchom. 380. 

80. B.108. Diog.II,27. Apost. 
III, 5. Arsen. 52 ἰδίᾳ. Macar.: 
Plut. ap. Boisson. An. 1, 396: 
Suidas. Liban. Ep. 258: 
πάντα μὲν οὖν ἀριϑμεῖν τοῦ Anol- 
λωνος ὧν εἴη, τοῦ καὶ τὴν ἄμμον 
ἔχοντος εἰς ἀριϑμὸν ἄγειν: alia 
vid. ap. Jacobsium Annott. ad 
Anth. III, 1, p. 307. 

81. B. 109. Diog. II, 29. Greg. 
Cypr. 1, 46. Apost, III, 100: Eu- 


[2 


10 


82 


81 


85 


28 ZENOBI 


΄“ > [2 4 ᾿αῷ L » 
τῶν εὑὐεργετουμένων καὶ παραχρῆμα τῆς χάριτος ἐπιλαν- 
ϑανομένων. 
Ἄμμες ποτ᾽ muss: λαχωνικὴ ἡ παροιμία. Οἱ 
« ’ 2 ’ [4 - 3 [2 
γὰρ πρερβύτεροι. ἐν Aaxsöoinovi χορεύοντες τοῦτο ἐπέλεγον, 
Ἄμμες ποτ ἡμες" ἀντὶ τοῦ, Ημεῖς ποτὲ nuev. 
2 9 7 ς 3 > - 2 
“μας ἀπῇτουν, οἱ ὃ ἀπηρνοῦντο σχαφας: 
ἐπὶ τῶν ἀλλα μὲν ἀπαιτουμένων, ἀλλα δὲ μὴ ἔχειν ἀρ- 
γουμένων. 
"Av μὴ παρῇ κρέας, τάριχον στερχτέον: 
παρεγγυᾷ ὅτε δεῖ τοῖς παροῦσιν ἀρχεῖσϑαι. 
"Avayan οὐδὲ ϑεοὶ μάχονται: 
"Avno δὲ φεύγων οὐ μένει λύρας κτύπον: 
- , \ > %, # ’ 
ἐπὶ τῶν ταχέως καὶ ὀξέως ὀφειλόντων ἕχαστα πράττειν. 


3. ποϑ᾽ ἧμες PF, πότ᾽ ἦμες Schott., Gaisf. 5. legeb. zur’. 
ἡμεῖς ze.) legeb. ποτὲ. 7. un eB inseruit Gaisf.e. 9, Β τάριχος: Diog. 
alii ragiyw: Porsonus ap. Gaisf. ad Suid. p. 4325 ταρίχεν reponendum 
censet: Athen. IV, 119 C, allatis e Cratino, Aristophane, aliis, 
formae ὁ τάριχος exemplis, pergit: καὶ αὖ παροιμίαν δὲ κατὰ τὸ ἄῤῥεν 
λέγουσι" Tagıyos ὀπτὸς εὐθὺς, ἂν ἴδη τὸ πῦρ' Σαπρὸς τάρι- 
χος τὴν ὀρίγανον φιλεῖ: Οὐκ ἄν πάϑον τάριχος ὧνπερ ἄξιος: 


add quae Pierson. ad Moer. p.369 Lugd., Ὁ. Ε. Hermann. ad Lucian. 


. hist. conscr. op. c.20 collegerunt. 
11. Simonides scripserat: ἀνάγχῳ δ᾽ οὐδὲ ϑεοὲὶ 
12. δὲ] Greg. C. ὁ. 


ἡ ποϑετυκον. 
μάχονται. 


stath. ad Hom. Il. Ξ΄, 267, p. 
932, 45: κατὰ γὰρ τὸν κωμικὸν 
[cf. Mein. Men. fr. p. 299, 336, 
8.] παρά τισιν ἅμα τετέλεσταν καὶ 
τέθνηκεν ἡ χάρις" ἢ καὶ οὕτως" ἀι 
ἠλέηταν καὶ τέθνηκεν ἡ χάρις" καὶ 
Ilivdagog [15ιπ|. VI, 16] παλαιὰ 
μὲν εὔδεν χάρις: Schol. Ven. ad 
Hom. 1.c.; Suidas. Adhibuit 
etiam Auson Ep. CXI: ut mi- 
sereare, gratia actutum perit. 

82. Cf. Diog. II, 30. 

83. B. 110. Diog. I, 72. Greg. 
Cypr. 1,45. Apost. II, 96. Ar- 
sen. 5l ἰδίᾳ Macar.: Schol. 
ad Arist. Pac. 288 ibiq. Dind.: 
Suid. 5. v. et 8, ἄμη: Tzetz. 
Chil. VIII, 17. Plutarch. de 
Garrul. c. 20 p. 512. E: τὸν δὲ 
βουλόμεψον ἐμμελῶς ἀποχρίνασϑαι, 
δεῖ τὴν διάνοιων ἀναμεῖναν καὶ τὴν 
σιροαΐίρεσιν ἀκρυβῶς καταμαϑεῖν τοῦ 
σευνθανομένου" μὴ γένηταν τὸ κατὰ 
τὴν παροιμίαν Apas κτλ. 


10. Ante παρεγγυᾷ Baddit: 
13. πράττενν om. B. 


84. B. Ill. Diog. I, 5. Greg. 
Cypr. 1,47. Apost. III,50. Arsen. 
58: Suid. 5. ἀνάγκη et 56. ἂν 
μὴ παρῇ κτλ. Salsamenıa 
ad tenuiorum potissimum homi- 
num victum pertinebant: Arist. 
Vesp. 491. inıt. ad Plat. Charm. 
163 B. 


10 


85. B. 112. Greg. Cypr.1, 53. . 


Apost. III, 49. Arsen. 58: Schol. 
ad Eurip. Orest. 478, ad Plat. 
Legg. VII, 818B. p. 453 Bekk.: 
Suidas. Versus Pittaco ad- 
scribitur a Diog. Laert. I, 4, 79; 
eodem Simonides (ef. Schnei- 
dew. Simonid. fr. p. 20) alii usi 
sunt: Plat. Legg. V,741 A., in- 
terpp. ad Plat. Protag. 345 D., 
J. C. Wolfius ad Liban. Epist. 
653, 2, 751, 4.: vid. ad Zenob. 
ΠῚ, 9, 

86. Β.114. Diog. 1,74. Greg. 
Cypr.1,49. Aposı. III, 55. Ar- 
sen. 57: Suidas. 


ϑ1 


8. ὁ Κροῖσος B. 


CENTURIA 1. 29 


"Avdor Avdo πράγματ᾽ οὐκ ἣν, ἀλλ᾽ αὐὖ- 
τὸς ἐξελϑὼν ἐπρίατο: ἐπὶ τῶν κακὰ ἑαυτοῖς ἐπι- 
σπωμένων παρόσον Κροῖσος πολέμιον ἑαυτῷ ἐπεσπάσατο 
Κῦρον. τς 

"Avril πέρκης σκορπίον: ἐπὶ τῶν τὰ χείρω αἷ- 
ρουμένων ἀντὶ βελτιόνων. 

᾿“νεῳγμέναι Μουσῶν ϑύραε: ἐπὶ τῶν ἐξ Eroi- 
μου λαμβανόντων τὰ κάλλιστα τῶν ἐν παιδείᾳ. 

᾿Ανδρὸς κακῶς πράσσοντος ἐχποδὼν φίλοι: 
ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς καχοῖς μηδεμίαν εὑρισχόντων βοήϑειαν 
φευγόντων τῶν φίλων. 

νϑρωπος ἀνθρώπου δαιμόνιον: ἐπὶ τῶν 
ἀπρορδοχήτως ὑπὸ ἀνθρώπου σωζομένων ἢ καὶ διά τινα 
εὐδαιμονούντων. 


"Av οἶνον αἰτῇ, κόνδυλον αὐτῷ δίδου: 


ἑαυτῷ πολέμιον BC, 411}, unde vulg. ἑαυτοῦ 
mutavi. 4. legeb. Κύρον. ὅ. αἷρ. τῶν βελτιόνων B. 8. κάλλιστα 
ἐν τῇ παιδείῳ Β. 10. ἐπὶ τῶν ἐν κακοῖς παρεωρωμένων ὑπὸ τῶν 
πάλαι φίλων B. 3. ὑπό τινων ΒΚ. ἢ adjeci eB. διά τινων B. 
16. »Suid. κονδύλους:« Gaisf.: me neque metrum adducit, ut codd. 
et Suidae 5. κόνδυλον lectionem spernam, neque usus scriptorum, 
plerumque vocis χόνδυλος numerum pluralem praeferentium: κόνδυ- 
λον ἐντρίβειν dixit Aelian. V. H. XIII, 28: cf. Plut. Alcib. 7. 


87. B.115. C.32. Diog. I, 75. 
Greg. Cypr. 1,50. Apost. III, 36. 
Arsen. 56 ibig. Macar.: Suidas. 

88. B. 116. Diog. I,76. Greg. 
Cypr.I,54. Apost. 11,51. Arsen. 
δ: Suidas. Lycophr. 476: 
ὁ δ᾽ ἀντὶ πιποῦς σκορπίον λαιμῷ 
σπάσας. De perca vid. Athen. 
vol, 319B, 320 E, Gesner. de 
Aguatil. p. 820. 

89. B. 117. Diog. 1, 77. Apost. 
III, 66. Arsen. 58: Suidas. Al- 
ludunt Liban. Ep. 1069. Georg. 
Lapith. 680: μέγιστον φῶς γὰρ τῇ 
ψυχῇ ἡ τούτων (sc. γραμμάτων) ἐπι-- 
στήμη, Καὶ πρὸς λειμῶνας λογικοὺς 
ἀνοίγουσν τὴν θύραν: cf. Boisson. 
Anecd, IV, 174. Simile pro- 
verbium est ap. Diogen. 111, 23. 

%. Β. 119. Diog. I, 79. Greg. 
Cypr 1,61. Apost. III, 18. Arsen. 
55 ἰδίᾳ, Macarius: Nlenandri 
Sent sing. 32 p. 312 Mein.: 
Schol. ad Soph. Elect. 188, ad 


Eurip. Phoen. 406, ad Aristid. 
p- 37 Frommel., T. ΠῚ p. 681, 33 
Dind. : Suid. 5. ἀνδρὸς γέροντος, 
8. ἐκποδών, 5. οἰχογομῶ. Ver- 
sus etiam Sophocli tribuitur: 
Schol. ad Aristid.1.c.: sententia 
Periandro, aliis: vid. Welckerus 
ad Theogn.383, Valck. ad Eur. 1. 
e.: add. Clem. Alex. Sırom. VI, $. 
8, p. 263 Sylb.: πάλιν Θεόγνιδος μὲν 
λέγοντος,οὐκ ἔστιν φεύγοντι Qi- 
λος καὶ πιστὸς ἑταῖρος, Εὐρι- 
πέδης (Nled.561) πεποίηκεν πένητα 
φεύγεν πᾶς τις ἐκποδὼν ᾳφίλος: 
Liban. Ερ. 730. Ovid. Trist. I, 5, 
29. Boiss. ad Sent. monost. p. 
293 Syllog. Poett. Gr. T. III. 

91. B.120. Diog. I, 80. Apost. 
III, 53. Arsen. 57. Schot- 
tus Plin. N. H. II, 7. Juven. 
V, 132 explicationis causa ad- 
scripsit. 

92. B. 121. Diog. 1, 81. Apost. 
111, 46. Arsen. 59: Suid. 8. 


10 


15 


94 


90 ΖΕΝΟΒΙ͂ 


ἐπὶ τῶν ἀγαθὰ μὲν αἰτούντων, δεινὰ δὲ λαμβανόντων. 
ἯΙ δὲ ἱστορία ἀπὸ τοῦ Κύχλωπος, παρόσον αἰτήσας οἶνον 
τὸν ᾽Οδυσσέα, τῶν ὀφϑαλμῶν ἐστερήϑη. ᾿Οδυσσέα γὰρ 
ἐν τῷ σπηλαίῳ κατασγὼν ὁ Κύχλωψ καὶ τοὺς ἑταίρους 
αὐτοῦ ἀρξάμενος κατεσϑίειν, οἶνον παρ᾽ αὐτοῦ λαβὼν 
ἔπιε χαὶ ταύτην αὑτῷ τὴν χάριν δίδωσιν, ὕστατον αὐτὸν 


καταφαγεῖν" 
παρ᾽ ἐχείνου ἐξετυφλωϑη. 


μεϑυσϑεὶς δὲ μετὰ τὸ πιεῖν καὶ ὑπνώττων 


Ἂν ἡ λεοντῆ un ἐξίκηται, τὴν ἀλωπεχῆν 
πρόφαψον: ἂν μὴ φανερῶς δύνῃ βλάψαι, πανουργίᾳ 


χρῆσαι. 


"Av μὴ κατὰ ῥώμην τὸ προκείμενον ἐξανύοιτο, 
ΠῚ καὶ τέχνῃ περαινέσϑω τὸ λειπόμενον. 


Torrerai 


n παροιμία ἐφ᾽ ὧν σοφίᾳ μᾶλλον 1 ἢ τῇ δυνάμει προρήκεν 


χρῆσϑαι, 


ὡς ὃ ποιητής φησι, 


"H δόλῳ, ἠὲ βίηφι" 


ἢ ἀμφαδὸν, ἠὲ χρυφηδόν. 


᾿Αντιπελαργεῖν: ἐπὶ τῶν τὰς γάριτας ἀνταποδι- 


δόντων. 


““έγονται γὰρ οἱ πελαργοὺ γεγηρακότας τοὺς 


γονεῖς τρέφειν, καὶ μὴ δυναμένων ἵπτασϑαι, φέρειν ἐπὲὶ 


τῶν ὦμων. 


1. δεινὰ μὲν λαμβανόντων, ἀγαϑὰ δὲ αἰτούντων Sch.: : e PB mu 


tavit Gaisf. 
ρηϑέντος τοὺς ὀφϑαλμούς B, 
Schott.: e FP correxit Gaisf, 
δόλῳ P: correxit Gaisf. 


Pinpw PR, 


2. Κύκλωπος, αὐτήσαντος οἶνον τὸν Ὀδυσσέα καὶ στε- 
qui sequentia om. 


9. ἐξίκνηταν 
14. ἢ δόλῳ] ἠὲ δίκῃ Schott.: ἠδὲ 
16. ἀποδιδόντων B. 171.8Β: 


λέγεταν γὰρ τρέφευν τοὺς πελαργοὺς γηράσαντας τοὺς γονεῖς. 


ἄν οὖνον, 8. κόνδυλον: Schol. ad 
Arist. Pac. 123. Alludit Arist. 
Pac. 122. 

93. Diog.1,83. Greg. Cypr. I, 
88. Apost. III, 67. Arsen. 58: 
Suidas. Usurpavit Lysander: 
cf. Plut. Vit. Lys. 7. Apophth. 
Lacon. s. Avoavdgov: simile Car- 
bonis dictum idem Vit. Sull. 28 
refert. Ἢ δόλῳ ἠὲ Pinpı exstat 
ap. Hom. Odyss. I, 406. 408: al- 
terum hemistichium Od. &, 330, 
T, 299: add. ibid. A, 119: κτεί- 
uns ἠὲ δόλῳ 7 ἀμφαδὸν ὄξεϊ χαλκῷ. 
Similes exstant sententiae ap. 
Pind. Isthm. III, 66, Thucyd. 


V,9,5, ubi vid, Popponis Com- 


mentarius. 
94. B.123. Diog.1, 84. Apost. 
111,39. Arsen. 61 ibig. Macar.: 


Hesych. s. ἀντιπεριλαχεῖν [scr. 
ἀντιπελαργεῖν" ἀντιτρέφειν), Etym. 
M. 114,11. Suid., Zonar. I, 218, 
Cod. Marc. Harpoer. p- 24 Bekk. 
Verbum ex Aristophanis Pelar- 
gis emanasse conjecit Fritzschius 
Q. Aristoph. 1, 94. De re no- 
tissima Schottus citavit Aristoph. 
Av. 1353 ibig. Scholl., Aristot. 
Nat. Anim. IX, 14. Aelian. H. 
An. III, 23, Petron. Sat. δδ., 
Plin. Nat. H.X, 23. Origen. c. 
Cels. IV, Basil. ἮΝ. Homil. ΝΠ 
in Hexaem., Philon. in Deca- 
logi exposit.: add. Liban. Ep. 
716, Cratet. Epist. 21 fin. ın 
Manuser. de la Biblioth. du Roi 
T.XI, 2 p.40 ibig. Boissonad.: cf. 
Jacobs. ad Aelian. ]. 6. Creuzer. 
Init. Philos. Plat.II, 110, Walz. 


10 


15 


91 


CENTURIA I. 


31 


2 x 
Avintoiıs ποσὶν ἀναβαίνων ἐπὶ τὸ στέγος. 
ini τῶν ἀμαϑῶς ἐπί τινα ἔργα χαὶ πράξεις ἀφικομένων, 


τῶν γερόντων ἀσϑενές. 


᾿Ανδρὸς γέροντος μήποτ᾽ 


[d εἴ ν - 
παρόσον ἅπαν τὸ σῶμα 


4 € 67 


ἐς πυγὴν 0007: 


ἐπὶ τῶν πρὸς ἕνια μὴ χρησίμων. 


ϑ “- ν᾿ 
ντλεῖν ἀμφοτέραις: λείπει τὸ χερσίν. Ἐπὶ 
τῶν σπουδὴ τι ποιούντων. “Ὁμοία τῇ, Πάντα κάλων 


σεῖε. 


᾿Ανέμους γεωργεῖς: πρὸς «τοὺς πονοῦντας καὶ 


μηδενὸς μεταλαγχάνοντας. 
φύει καὶ αὔξει, 
ἀποφέρεται. 


“- φ' ᾿ χὰ... 
᾿Αντὶ κακοῦ χυνὸς iv ἀπαιτεῖς: 


Ἐπειδὴ ὁ ἄνεμος πᾶντα μὲν 
οὐδενὸς δὲ τυγχάνει, ἢ μόνην ἄχνην 


ἐπὶ τῶν 


« 9 . ΄ἷ 0 
χαλὰ ἀντὶ τῶν χαχῶν ἀπαιτούντων. 


1. ἀναβαίνειν B. 
«ὸ γὰρ σῶμα B. 
orovöns B. 

€ 
. ὕν 


legeb. μόνον. 
16. κακὰ B. 


legeb. ovr. 


ad Ars. 1. c., unde vere Ari- 
stotelem dixisse intelliges: regt 
μὲν οὖν τῶν πελαργῶν ὅτι ἀντυτρέ- 
φοντα» θρυλεῦταν παρὰ πολλοῖς. 
95. Β. 124. Apost. III, 63. Ar- 
sen. 58: Schol. ad Luciani Pseu- 
dolog. $.4: Suid.: Bekk. Anecd.I, 
405,16. Suidas proverbium ex 
Homero derivat: vid.Bernhardius 
et nott.ad Diogen.I,43. Usur- 
at Lucian. Rhet. praec. $. 14. 
seudolog. I]. c.: ἄγε τοίνυν, — 
ὕρα ὅπως σαφῶς προδιδάξῃης τοὺς 
ἀκούοντας, ὡς οὐ μάτην οὐδὲ φιλαπ-- 
ἐχϑημόνως οὐδ᾽ ἀνίπτοις ποσὶ, 
κατὰ τὴν παροιμίαν, ἐπὶ τόνδε τὸν 
λόγον ἀπηντήχαμεν, κτλ.: Demon. 
Vie. 8.4: ϑγτγίδη. ad Hermog. p. 
40 T.IV Walz.: οἷος ἦν ὅ τε ἀπὸ 
τῆς κώπης ἀνίπτοις ποσὶ κατὰ 
τὴν παροιμίαν ἐπὶ τὸ βῆμα πηδήσας 
“ημάδης, Ηγήμων τε καὶ Πυϑέας aus 
᾿Αριστογείτων ὕϑλων ἀλόγων συκο- 


2. ἀφικνουμένων B. 

6. ἐς e Suid. Diog. scripsi: legeb. εἰς. 
ὁμοία — σεῖε B om. 

δενὸς δὲ μεταλαγχάνεν 7 μόνης ἄχνης B. 

15 e BP, codd. Apostolii reposuit Gaisf.: 


3. legeb. κράγιον. 4. 
9. μετὰ 
12. ἐπειδὴ καὶ B. 13. οὐ- 
μόνην recepi 6 B Suida: 


ἀποδιδόντων B: vid. Diogenianus. 


φαντίας βουλάς τε καὶ τὰ δικαστή- 
ou ἐμπεπληκότες : Aeneas Soph. 
Epist. XXI p. 428 Cujac.: οἱ μὲν 
πολλοὶ, τὸ δὴ λεγόμενον, ἀνίπτους 
20049 ἐπιπηδῶσι τοῖς ἱεροῖς, καϑά- 
neo ὃ τοῦ ]]λάτωνος χαλκεὺς ἐκεῖ-- 
vos ὁ φαλαχρὸς, ὃς ἔτυ καπνοῦ xas 
δυςωδίας ὄζων ἐπανέστη τῇ δεσποίνῃ. 

96. Β. 126. Diog. ἴ,8ὅ. Greg. 
Cypr. 1,42. Apost. 11,46. Arsen. 
56 ibig. Macar.: Suidas. Uti- 
tur Lucian. Tyrann. $.5. 

97. Diog. I, 86. Apost. 111, 24. 
Arsen. 55: Suidas. 

98. B.126. Diog. I, 87. Apost. 
ΠῚ, 38. Arsen. 6] ibig, Ma- 
car.: Suidas. De proverbio: 
πάντα κτλ. vid. infr. V, 62. 

99. B. 127. Diog. 1,88. Greg. 
Cypr. I, 52. Apost.Ill,47. Ar- 
sen. ὅθ: Suidas. 

100. B.128. Diog.I,89. Apost. 
III, 65. Arsen. ὅδ: Suidas, 


'Avdgög γέροντος ἀσταφὶς τὸ χρανίον: I)” 
τῶν εἰς μηδὲν γρησιμευόντων, 


10 


15 


32 ZENOBIU 
IN "Avdoaxes ὃ ϑησαυρὸς πέφηνεν: ἐπὶ τῶν ἐφ᾽ 
οἷς ἤλπισαν διαψευσϑέντων. Μέμνηται αὑτῆς “Ζουχιανός" 
Τὸ γοῦν τοῦ λόγου ἐκεῖνο, ἄνϑρακες ἡμῖν ὃ 
ϑησαυρὸς πέφυκε, Kor πάλιν, "Avdgaxag μου 
τὸν ϑησαυρὸν ἀπέφηνας. 
>” m [d > EN - [4 
g A&ıog τοῦ παντός: ἐπὶ τῶν σφοδρα τιμίων. 
$ - Ὶ ’ ‚ NN n 
3 "ἄξιος ei τῆς ἐν "Aoysı aonidogs: ἐπὶ τῶν ai- 
δημόνων καὶ εὐγενῶν. Παρόσον οἱ ἐν "Apyas avvßbı- 
στοι παῖδες χαὶ χαϑαροὶ zara τι νόμιμον καὶ παλαιὸν 
γέρας τὰς ἀσπίδας φοροῦντες πομπεύουσιν. 
4 "Afıoı τριχός: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν χαὶ μηδενὸς 
ἀξίων" παρόσον ἡ ϑρὶξ οὐδενὸς ἀξία. 
5 Ano βραδυσκελῶν ὄνων ἵππος ὥρουσεν: 
ἐπὶ τῶν ἀπὸ εὐτελῶν ἐπὶ τὰ μείξω μεταπηδώντων. 


6 "Anımortog πίϑος: ἐπὶ τῶν πολλὰ ἐσϑιόντων χαὶ 


1. Legebatur πέφυκεν: Β ἀναπέφηνεν. 


ἐκείνου. 
gebatur ἀπέφηνας. 


Am. 
εὐτελῶν B: deerat τῶν. 
βάλλουσι om. BV. 


1. B. 129. Diogen. I, 90. Greg. 
Cypr. I, 64. Apost. 1], 22. Ar- 
sen. 57 ibique Macar.: Suidas. 
Lucianus Timone 41]. “έδια γοῦν 
μὴ ἄνθρακας εὕρω ἀνεγρόμενος. 
Zeuxide 2. Τὸ κατὰ τὴν παρου- 
μίαν, ἄνθρακες ἡμῶν (ἡμῖν Fritz- 
schius) ὃ ϑησαυρὸς ἦσαν. Her- 
motimo 7]. Ola μὲ εἰργάσω ἄν- 
ϑρακας μον. τὸν ϑησαυρὸν 
ἀποφήνας. Navigio 26. νϑρα- 
κἐς σὸν 6 θησαυρὸς ἔσταν. Phi- 
lopseude 32. Τὸ τοῦ λόγοι! ἐκεῖνο 
ἄνθρακες ἡμῖν ὁ ϑησαυρὸς πέφηνας. 
Adde Walzii Rhett. Grr. I, 525. 
Phaedri Fabb. V, 6, 6. 

2. B. 130. C. 36. Diogen. I, 91. 
Apost. III, 69. Arsen. 63 ibique 
Macar.: Suidas. Plato So- 
phista p.216,C. Τοῖς μὲν δοχοῦσει 
μηδενὸς ἄξιον, τοῖς δὲ ἄξιον τοῦ 
παντός. — Ta πλείστοι ἄξια 


Scholl. Aristidis 130. Frommel. 


4. πέφηνε] πέφηνε B, πέφυκε Zenob, 
8. παρόσον κτλ. B habet ἐπειδὴ καὶ οἱ ἐν Ag- 
γεν φέριστον παῖδες καὶ καϑ. ἀπό τινος ψομίμου τὰς ἀ. φ. Te. 
σον κτλ.) B habet τοῦτο γὰρ καὶ ἡ Θρίξ. 
ὄνων ἵππος) ἵππων ὄνος Β. 


3. ἐκεῖνο] Zenob. et B 
δ. ἀπέφηνας] Le- 


12. σαρύ- 
18. Legebatur βραδιυσκέ-- 
ὄροισεν B. 14. ἀπὸ τῶν 


16. ὁ ἄπλ. ΒΥ. ἐπὶ -- 


3. B. 131. Diog. I, 92. cll. IV, 
84. Apostol. III, 70. Arsen. 63. 
Plut. 44. Ἣ ἐν "Aoysı ἀσπὶς" 
Οἱ ἐν "Apys οἱ τὴν " τοῖς παισὶν 
ὥραν καϑαρὰν καὶ ἀδιάφϑορον φυ- 
λάξαντες ἀναλαβόντες χρυσῆν ἀσπί- 
da προπομπεύουσι, τοῦτο γέρας 
ἔχοντες κατά τινὰ νόμον ἀρχαῖον. 
Vide Zenob. VI, 52. Callimachi 
Lavacr. Pall. 35. ibique Eze- 
chielem. 

4. B.132. Diog.I, 93. Apost. 
111,68. Arsen. 63: Suidas, Bek- 
keri Ann. p.10,6. Utitur Ari- 
stoph. Rann. 613. Compara Ho- 
mericum ἐν καρὸς αἴσῃ et ἐν 
καρὸς μοΐρᾳ Coisl.187. Hesych. 

5. B. 138. Diog. I, 94. Greg. 
Cypr. 1,65. Apost. IV,2. Arsen. 
70: Suidas. 

6. Vat. III,31. B. 148. Greg. 
Cypr. I, 560. Diog I, 95. VII, 27. 
Apost.IV,2. Arsen. 70j: Suidas, 


10 


CENTURIA I. 33 


γαστριμαργούντων. Μετενήνεχται δὲ ἀπὸ τοῦ μύϑου τοῦ 
περὶ τὰς Δαναΐδας, καὶ τοῦ πίϑου εἰς ὃν ἀνιμῶσαι ὕδωρ 
βάλλουσι. Aöyeras γὰρ οὗτος ὁ πίϑος ἐν ““Διδαυ εἶναι 
οὐδέποτε πληρούμενος" πάσχουσε δὲ περὶ αὐτὸν αἱ τῶν 
ἀμυήτων ψυχαί" χαὶ xogas δέ, ἃς Δαναΐδας λέγουσιν, 
πληροῦσαν ἐν κατεαγόσιν ἀγγείοις ὕδωρ πρὸς αὐτὸν 
φέρουδι τετρημένον. Δύναται δὲ ἡ παροιμία καὶ in’ αὐ- 
τοῦ λέγεσθαι τοῦ “Διδου, ὅτε πολλῶν πάντοτε ϑγνησχόντων 
οὐδέποτε πληροῦται. 


Ἢ δὲ αἰτία , δι᾿ ἣν αἱ Δαναΐδες χατεχρίϑησαν τὴν 
τιμωρίαν ταύτην, y οὕτως ἔχε. αϊγυπτος χαὶ Δαναὸς 
ἀδελφοὶ ὄντες τῆς τῶν Μελαμπόδων ἐχράτουν γῆς, ἥτις 
ψῦν Aiyuntos καλεῖται. Σχόντος δὲ Δαναοῦ ϑυγατέρας 
πεντήχοντα, χαὶ Aiyuntov υἱοὺς πεντήκοντα » Δαναὸς 
τοὺς παῖδας τοῦ Αἰγύπτου δεδοικὼς στασιάσαντας περὶ 
τὴς ἀρχῆς» ἀναλαβύμενος τὸς ϑυγατέρας εἰς "Ἄργος 
ἀφίκχετο, κἀκεῖ κατῴκισεν. Ὕστερον δὲ οἱ τοῦ «Αἰγύπτου 
παῖδες πρὸς Δαναὸν ἐλθόντες, τῆς τε ἔχϑρας παύσασϑαι 
παρεχάλουν , Χαὶ τὰς ϑυγατέρας πρὸς γάμον λαβεῖν ἠξίουν. 
Ὁ δὲ μνησικακῶν αὑτοῦ περὶ τῆς φυγῆς ‚ ὡμολόγει τοὺς 
γάμους χαὶ διεκλήρου τὰς κόρας. Ὡς δὲ ἐχληρώσατο τοὺς 
γάμους, ἑστιάσας ἐγχειρίδια δίδωσε ταῖς ϑυγατράσιν. Ai 
δὲ. κοιμωμένους τοὺς γυμφίους ἀπέχτειναν, πλὴν Ὕπερ- 
μνήστρας. Aitn γὰρ Auyxta διέσωσε, παρϑένον αὐτὴν 
φυλάξαντα. Aeysras οὖν διὰ τοῦτο τὰς davaidas, ἄνευ 
ὙὙπερμνήστρας, ἐν “Αιδου καταχριϑῆναι εἰς τετρημένον 
πίϑον ὕδωρ ἀντλεῖν. 

᾿4πὸ βαλβῖδος: οἷον ἀπ᾽ ἀρχῆς χρὴ ἀγαϑὸν εἰ- 
Ya, ἢ τεχνίτην, ἢ κοινῶς ἐπὶ πάντων. 


1, εἰξτενήνεκται Bo legebatur μετήνεκται. 2. ἀνιμώσαν F. 
8. οὗτος ἐλέγετο Βν 5. καὶ κόραι δὲ ΒΥΨ : deerat δέ. ἅς ἔνιον 
dev. φασὶ ΒΥ. Ὁ. αἱ mg. vulgo: αἱ om. BV. ἐν κατεαγ.] ἐν 
om. BV. 7. φέρουσαν τετριμμένον Β. γέγραπταν δὲ τῷ nidw 
᾿Δμνήτων' λέγονται δὲ αἱ κόραι ἠπεδαναὶ, τουτέστιν ἀσϑε- 
ψεῖς, παρὰ τὸ ἄπεδον: ΒΥ. 8. λέγεσϑαν καὶ ἐπὲὶ τοῦ Aldov BV. 
16. περὲ τῆς ἀρχῆς) ini τ. a. F. 21. ἐκληρώσαντο Apollodorus. 
28. Legebatur βαλβίδος. ἀπὸ ἀρχῆς P, vulgo ἀρχῆς. B sola ha- 
bet ἤτον ar’ ἀρχῆς. 


Vide Intpp. Plat. Gorg. 493, C. Oecon. 6. Narratio ducta ex 
Henmsterhus. in Scholl. Lucian. Apollodoro II, 1, 4 sqg. 
Diall, Marin. 6. Xenoph. Oecon. 7. B. 136. Apost, IV, 11, Ma- 
VU, 40. Aristot. Polit. VI, 3 car. 69. Suidas. 


3 


οι 


10 


15 


\ 


11 


13 


> ’ 
καὶ εὐτελές. 


94 


ZENOBII 


’Annvrnos κεραυνοῦ βολὴ πρὸς ὑπέρτατον 


> 


ἄτης: 


, “ / »᾿ T ”v 
ἐπὶ τῶν πασχόντων ἀξια ὧν ἔδρασαν. 


"Anavra τοῖς σοφοῖσιν εὔκολα: ἐπὶ τῶν διὰ 
φρονήσεως καὶ τῶν δυςκόλων περιγινομένων. 


᾿Αττιχὸς εἰς λιμένα: ἡ παροιμία ἐστὶ ἐπὶ τῶν 


[ἐν τοῖς λιμέσι] τὴν ἀνδρείαν ἐπιδεικνυμένων. 


Οἱ γὰρ. 


᾿Δττικοὶ ναῦται ὁπότε χαταπλέοιεν οἴχαδε, προϑυμότερογ 
ἤλαυνον τοῖς οἰχείοις ἐπιδεικνυμενοι.- 


᾿Αντ᾽ εὐεργεσίης 


᾿Αγχαιοί: αὕτη κατὰ τῶν ἀχαρίστων λέγεται. 


"Ayaptuvova δῆσαν 


Φασὶ δὲ 


αὐτὴν ὑπὸ Maiowvog τοῦ Μεγαρέως πεποιῆσϑααι. 


᾿“λώνητον ἀνδράποδον: 
Εἰς τὴν μεσόγειον γὰρ ἀναβάντες οἱ ἔμπο- 


ἶσον τῷ, βάρβαρον 


2 « T \ ‚ 
ooı ἐχόμιξον ἅλας, av ὧν τοὺς οἰκέτας ἐλάμβανον. 


“Ὅϑεν καὶ ῥ κωμικὸς φησί" 


Θρᾷξ εὐγενὴς εἶ πρὸς ἅλας ἡγορασμένος. 


Αἱ Χάρητος ὑποσχέσεις: ἐπὶ τῶν προχείρως 


ἐπαγγελλομένων πολλά. 


Χάρης γὰρ ἐγένετο στρατηγὸς 


᾿ϑηναῖος προϑύμως ἐπαγγελλόμενος. 


1. Sic B: νυ]ρὸ χεράμου BoAyt Apost. Ars. Ald. κακοῦ. 
scripsi: vulgo ἄτην, Β ἄταν, Apost. et Ars. ὑπερτάτην ἀτην. 
5. ἡ παροιμία — ἐπιδ.)] B nonnisi 
Legebatur ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς λιμέσι τὴν 
ἄνδρ. errıd. Illa seclusi ut inepte ex origine inculcata. 
para Diogenianum et rell. 7. 
δὲ ὑπὸ Μέσωνος τοῦ Μεγαρέως 'B: legebatur Micowog. 

13. ἀναβαίνοντες B. 
ἠγορασμένος] in P suprascriptum ὠνημένος. 
18. πολλὰ om. B. 


τοῖς σοφοῖς οὐκ εἴκολα B. 
ἐπὶ τῶν ἐπιδεικνυμένων. 


εὐτελὲς B. 
Θρᾷξ. 

nianus et Apostolius. 
σιροχείρως πολλὰ ἐπαγγελλόμενος B. 


8. B. 137. Greg. Cypr. I, 72. 
Apost. IV, 15. Arsen. 7]. et rur- 
sus 66. ᾿Ζ“πήντησε κακοῦ βουλὴ 
πρὸς ὑπερτάτην βλάπην (sic). 

9. B.138. Greg. Cypr. I, 66. 
Arsen. 66. Macar. Diog. I, 97. 
Addito post v. oogoiow ἐστὲν eX= 
ibit trimeter iambicus. 

10. B. 142. Diog. 1, 66. Apost. 
1V, 72. Arsen. 82. Macar. Pho- 
tius. Confer ad Diog. IV, 79. 
Dindorf. Arist. Frr. p. 62. 

11. B. 143. Diog. 1,99. Apost. 
III,21. Suidas. Arsen.59. Macar. 


2. ἄτης 
3. 


Com- 
οἴκαδε Om. 11, πεποίηταν 
12. σον τὸ 


16. Θρᾷξ scripsi: legebatur 
Et sic Dioge- 
19. ᾿4ϑηναίων B. 


ὃ 


1 


1ὅ 


Conferantur quae disseruimus ad _ 


Prooemium Diogeniani. Usur- 
pat Libanius Ep. CXCIV. Οἱ 
πολλὰ δὴ παρ᾽ αὐτοῦ χρηστὰ πα- 
ϑόντες ἀντ᾽ εὐεργεσίας Aya- 
μέμνον α φασίν. 

12, B. 144. Diog. 1,100. Apost. 
II, 69. ΧΧ, 569. Arsen. 48. 474. 
Suidas, Hesychius. -Vide Mei- 
nekii Menandrum p. 257. 

13. B. 145. Diog. II, 1. Apost. 
XX, 59. Arsen. 474. Macar. 
Pint. 2. Suidas. Libanius Ep. 
CCCLV. Madntiv σὲ δρῶ χόῦ 


14 


16 


16 


CENTURIA I. 35 


“Akısvg πληγεὶς νοῦν οἴσει: αὕτη παραπλήσιόν 
τι λέγε τῷ Ῥεχϑὲν δέ τε νήπιος ἔγνω. ᾿Αλιεὺς 
γὰρ, ὡς φασὶ, τοὺς ἁλισχομένους ἐν τῷ λίνῳ ἰχϑῦς μετ- 
ἐχειρίξετο, καὶ πληγεὶς ὑπὸ σχορπίου, ἔφη, Jlinyeis 
γοῦν οἴσω, καὶ ταῖς χερσὶν οὐκέτι τῶν νεοϑηρεύτων 
ἰγθύων ἥπτετο. Μέμνηται αὐτῆς Σοφοκλῆς. 

”Asıde τὰ Τέλληνος: οὗτος ὃ ἸΤέλλην ἐγένετο 
αὐλητὴς καὶ μελῶν ἀνυποτάχτων ποιητής. Μέμνηται av- 
τοῦ Διχαίαρχος ὁ Μεσσηνιος. 

᾿Απώλεσας τὸν οἶνον ἐπιχέας ὕδωρ: ἂν Κύ- 
xAunı δοάματι Πολύφημος οὕτως πρὸς ᾿Οδυσσέα λέγει, 


ὅϑεν εἰς παροιμίαν περιέστηδ 


1. παϑὼν B, qui reliqua contraxit in angustius. 


PH: vulgo φησί. 


3. ὡς ςασὶ 


7. τοὺς Τέλληνος Plutarchus, qui plane con- 


sentit cum Zenobio, nisi quod vv. μέμνηταν κτλ. ignorat. 9. Ar- 


καίαρχος Schottus: libri Aiapyos. 


orparnyou Χάρητος ὅσα γε εἰς ὕπο- 
σχέσεις. Ἐρ. ΜΟΟΟΧΊΙΠ. Οὐκ ἄρα 
ons μόνον ὑπισχνεῖτο μείζονα 
πράξειν ἔμελλεν, ἀλλὰ καὶ χτλ. 


Adde Ep. DCXII. Diodorus Sic. 
XV, 9 


4 Φ 

14. B. 147. Diog. II, 31. Greg. 
Cypr. I, 54. Apost. II, 53. Arsen. 
41. Suidas: Eustath. Il. P, 30 
. 1093, 22: ῥεχϑὲν δέ τε νήπιος 
ἔγνω: τοῦτο δὲ παρὰ Μενελάου ῥη- 
ϑὲν γνωμικόν ἐστι, συντόμως φρα- 
σϑὲν, ὡς καὶ πρὸ αὐτοῦ τὸ, οὐ 
καλὸν ὑπέρβιον εὐχετάασθαν, ὡς 
ἄν καὶ αὐτὸ συνήϑως εὐμνημόνευ- 
vor ἢ τῷ εὐπεριγράπτῳ τῆς ἀπαγ- 
γελίας, ὁποῖα καὶ τὰ ἐῶν ἑπτὰ 00- 
φῶν ἀπομνημονεύματα. Ὅετν δὲ οὐκ 
ἑπαινετέος ὁ μετὰ τὸ ῥεχϑῆναέ τι νοή- 
σας δηλοῖ καὶ ὃ ᾿Ἐπιμηθεὺς καὶ ὃ 
«ῆς παροιμίας ἁλιεύς. Scholl. 
Plat. 63. R. (378. Bekker.), Ari- 
stid. III, 681, D. (262. Frommel.) 
Τὸ ἁλιεὺς πληγεὶς νοῦν ἴσχεν 
παροιμία. Usurpant Sophocles 
Amphiarao fr.118. Dindorf. Ni- 
eephorus Progymn. in Walz. 
Rhett. Gr. 1, 525. In Scholiis 
Aristidis eadem afferuntur verba 
Homerica ῥεχϑὲν δέ τὲ νήπιος 
‚„ ubi alii Ἰιργὶ παϑών: 
illud est Homeri 1]. XVII, 
32. hoc Hesiod. Opp. 216: de 


Schotti emendationem firmat B. 


utroque egit Boissonad. Nic. 
Eugen. II, 150 sq. 

15. Zenob. I, 45. B.75. Diog. 
1,44. Apost.I, 34. Arsen. 17. Ma- 
car. Plut.27.— Dicaearchi me- 
moria referenda videbatur Ruhn- 
kenio ad τὸν περὲ μουσικῆς,» ν. 
Naekium in Mus. Rhen. 1833, 
1, 42. Usurpat Liban. Epp. 
DXLVII. Οὐδὲ εἰ τὰ Τέλληνος 
ἄδοι τις, οἷός τε ἔσταν πρὸς αὑτόν 
σε μεταστῆσαν. A Tellene isto, in 
quem Leonidae Tarentini exstat 
Epigramma, Ruhnkenio Ep. Crit. 
J, p.118sq. distinguendus videtur 
Τίλλις αὐλητὴς κάκιστος, Avtıye- 
ψίδας δὲ κάλλιστος Plutarch. Apo- 
phthegm. 193, F. Ad alterum 
spectant quae Zenobius I, 45. 
explicat, Plutarchi κάκιστος hoc 
loco respicitur. In Photii Cod. 
CXC, p.534,D. Τέλλις quidam 
memoratur: ubi licet requiri 
videatur comicus poeta, Geelius 
ait jungi potuisse poetis Comi- 
cis Tellidem seu Tellenem, quem 
Zenobius testetur σκώμματα x0u- 
ψότατα fecisse. Vide Bibl.Crit. 
Nov. 1828. p. 11. De tonosi vide 
Lobeck. Parall. 192. 

16. Diog. II, 32. Suidas: αὖτ 
δὲ ἡ παροιμία γέγονεν ἐκ τοῦ ‚Agı- 
στίου Κύκλωπος, ὥς φησι Χαμαι- 


3% 


10 


17 


18 


19 


90 ZENOBII 

᾿4ληϑέστερα τῶν ἐπὶ Σάγρᾳ: ταύτης μέμνηται 
Μένανδρος καὶ Σωώφρων χαὶ Akskıs. “Ἰέγουσε δὲ ὅει οἱ 
“οχροὶ οἱ ᾿Επιζεφύριον πόλεμον ἔσχον πρὸς Κροτωνιάτας 
καὶ ἔπεμψαν εἰς Aaxsdeiuova συμμαχίας δεόμενθε" οἱ δὲ 
ἀπεχρίναντο αὐτοῖς, ὅτι δύναμιν μὲν οὐ δώσουσι, τοὺς 
δὲ Διοςκούρους αὐτοῖς ἐπιπέμψουσιν. ᾿ΑἸναστρέψαντες δὲ 
οἱ «Τοχροὶ μάχης γενομένης ἐνίκησαν τοὺς Κροτωνιάτας, 
τῶν Διθςκούρων συλλαβομένων' τὴν δὲ νίχην ἐκ τοῦ αὖ- 
τομάτου φήμη τις ἤνεγκεν εἰς τὴν «“αχεδαίμονα, μηδε- 
vog ἀφιγμένου ἀγγέλου͵ Μετὰ δὲ ταῦτα ἐλϑόντες τινὲς 
ἀπήγγειλαν τῇ αὐτὴ ἡμέρᾳ γεγενῆσθαι τὴν μάχην καὶ τὴν 
νίχην. Ἐπειδὴ οὖν τὰ παρὰ τῆς φήμης ἀγγελϑέντα 
ὑπῆρχον ἀληϑῆ, ἡ παροιμία εἴρηται ἐπὶ τῶν πάνυ ἀλη- 


ϑῶὼν. 


θὲ dexooi. 


Σάγρα δ᾽ ἔστι τόπος, ἐν ᾧ τὴν μάχην ἐνίχησαν 


AlE Σκυρία: Χρύσιππος φησὶν Ent τῶν τὰς εὐξρ- 
γεσίας ἀνατρεπόντων τετάχϑαι τὴν παροιμίαν" ἐπειδὴ πολ- 


᾽ % ᾽ - 9 ᾿ c re 
λάκις Ta ἀγγεῖα ἀνατρέπεν ἡ αἷξ. 


᾿Αλλοι δὲ φασὶν ἐπὲ 


τῶν ὀνησιφόρων λέγεσθαι, διὰ τὸ πολὺ γάλα φέρειν τὰς 


Σκχυρίας αἶγας. 


Μέμνηται Πίνδαρος καὶ ᾿Δλκαῖος. 


Αὐτόματοι δ᾽ ayadol ἀγαϑῶν ἐπὶ δαῖτας 


2. καὶ Σώφρων om. B V Suidas, Apostolius, Arsenius, 
πρὸς Aax. B, qui cum V ultima contractiora habet. 
21. ἕνται B et Diogenianus 1, 60. 


ἔχον B. 
20. μέμνηταν II. καὶ ’A. om. B. 


3. 


Reliqui scriptores ἴασιν, ut ipse Zenobius II, 46. 


λέων ἐν τῷ περὶ Σατύρων: vid. 
Friebel. Graec. Satyrogr. fr. p. 
65. Apost. IV, 7. Arsen. 71. — 
Usurpat Ulpianus Athenaei VIII, 
362, A 


47. B. 148. Apost. II, 42. Ar- 
sen. 38: Scholiasta Clem. Alex. 
IV, 106. Klotz: Suidas. — Me- 
nandri locum in ᾿Δνατιϑεμένῃ vide 
p-17 Meinek. Ad tempus proe- 
lii nobilissimi definiendum fa- 
cit aliquid memoria Sophronis, 
quam nollem neglexisset Nie- 
buhrius Hist. Rom. 1II, 602. 
Confer Heynii Opusc. II, 184 544. 
Usurpat Cicero N. D. Ill, 
De Sagra Graecorum esse vul- 
gare proverbium, qus quae af- 
firmant certiora esse dicunt quam 


slla quue apud Sagram, cli. II, 
5. Strabon. VI, 375. Iustin. XX, 
2. Plutarch. Paull. Aem. 268, C. 
Aelian. Hist. Animm. XI, 10. 
Dicebatur idem pröverbium ἐπὶ 
τῶν ἀληθῶν, οὐ πιστευομένων δέ, 
Suidas, Apost., Arsen, Eu- 
stath. 11. p. 278, 5. 

18. Β. 149. Diog.1I,33. Apost, 
J, 83. Arsen. 27. Macarius, Sui- 
das. Pindari fr. 73. Boeckh. 
Alcaei fr. 113. Matth. Vide Ath. 
XII, 640, D. Eberti Sicul. 197. 
Panofk. Res Samior. p. 35. 

19. B. 150. Diog. 1, 60. Apost. 
II,21. Arsen. 34. Macarius: Eu- 
sıath. ad Hom. 11.2, 376 p.1148, 
30: αὐτόματος ἦλϑε Μενέλαος ... 
ἔγϑα γράφοισν οὗ παλαιοὶ, ὅτι. τὸ 


10 


15 


20 


CENTURIA I. 


37 


» Ξ « ε ,ὔ 3 μ “ ’ ς 
ἕενται: οὕτῶς Πίφαχλειτος ἐχρήσατο τῇ παροιμίᾳ, ὡς 
Hoaxköovg ἐπιφοιτήσαντος ἐπὶ τὴν οἰκίαν Κηῦχος τοῦ 


Τρωχιμίον, καὶ οὕτως εἰπόντος. 


Εὔπολις δὲ ἐν Χρυσῷ 


γένει ἑτέρως φησὶν ἔχειν τὴν παροιμίαν" 
Avrouaroı δ᾽ ἀγαϑοὶ δειλῶν ἐπὶ δαῖτας ἴασιν. 
Καὶ ὁ ἥλατων ἐν τῷ Συμποσίῳ οὕτως αὐτῇ ἐχρήσατο. 
᾿Αλῶν δὲ φόρτος ἔνϑεν YAdEe ἔνϑ᾽ ἔβηι 


2. Κήϊκος Scholl. Platonis: vulgo Κήτους. 


eadem: vulgo Χρυσογένει. 


3. Χρυσῷ γένεν 


6. αὐτῇ scripsi: legebatur αὐτῷ. 7. 


©: ἐπὶ τῶν x’ ἑαντοὺς χρωμένων τοῖς αὐσυν. (xmi μηδένν μεταδιδόντωκ 
addit Suidas, qui sqq. ignorat: cf. eundem 8. “Alas ἄγων καϑεύ- 


τοιοῦτον αὐτόματον οὐ πάντων ἦν 
Ἔν συμποσίοις, ἀλλὰ μόνων τῶν, ὡς 
αὐτοὶ ἐκείθενταν, οἰκείων καὶ γνη- 
σιωτάτων ἢ φύσει 7 ϑέσεν" εἰ δέ τις 
μὴ τοιοῦτος παρειςέφρησε τῷ συμ- 
ποσίῳ, διεβάλλετο, καϑὰ δηλοῖ 4 ε- 
ξες ἐν τῷ, ἄνθρωπος εἶναί μου 
δοκεῖς Κυρηναῖος" κἀκεῖ γάρ 
τις ἄν ἐπὶ δεῖπνον ἕνα καλῇ, 
πάρεισιν ὀκτωκαΐδεκ᾽ ἄλλοι, 
παὶ δέχ᾽ ἅρματα, καὶ ξυνωρί- 
des se" τούτους δὲ δεῖ σε τα- 
σιτήδει᾽ ἐμβαλεῖν. ἧς ἣν κρά- 
τιστον μηδὲ καλέσαν μηδ᾽ ἕνα 
(emendatiores versus ap. Athen. 
XII init. leguntur). καὶ τοῦτο μὲν 
οὕτω ψεχτέον ὡς χυδαῖον᾽ ἐκεῖνο δὲ 
τὸ πρῶτον καὶ ἐπαυνεῖταν xal παρ- 
οιἰμίαν ποῖ τὴν, ἀκλητὶ κτλ. 
(ἀπίτ. 46) καὶ τὸ, ἀγαθοὺς πρὰς 
ἀγαθοὺς ἄνδρας ἑστιασὸμ ε- 
ψος 1209, μή τινα τῖμον εἰς- 
ἐνεγκὼν, εἰπεῖν κατ᾽ ᾿Αρχίλο- 
χαν (fr. 61. Schneidew.), ἀλλά 
δηλονότι ἀσύμβολον δεῖπνον εὑρών. 
Confer Zenob. II, 46. annott. 
ad V, 21. Alludunt Cratinus 
Pylaeae fr. V,Runk. Plato Sym- 
posio 174, B. "Ezov τοίνυν, ἔφη, 
ἕνα καὶ τὴν παροιμίαν διαφϑείρω- 
μὲν μεταβαλόντες, ὡς ἄρα καὶ ἀγα- 
ϑῶν ἐπὶ δαῖτας ἴασιν αὐτόματον 
ἀγαϑοὶί. Ὅμηρος μὲν γὰρ κινδυνεύει 
οὐ μόνον διαφϑεῖραν, ἀλλὰ καὶ 
ὑβρίσαι εἰς ταύτην τὴν παροιμίαν. 
Iliad. Il, 408. “ὐτόματος δέ οἱ 
7.08 βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος. Quem 

latonis locum secus quam de- 
bebat interpretatur Schleierma- 
cherus: rectius reliqui interpre- 


tes. Vide Seholl. Plat. p.43.R. 
373.B. Lucian. Sympos. 12. Ni- 
cet. Eugen. 111, 259. Liban. Ep. 
81. Verum Heracliti nomen 
corruptum esse opinor: vide mea 
apud Bergk. Commentt. de Rell. 
Comoediae Att. 440. Certissi- 
ma emendatione reduco Hesi- 
odum, qui Herculem in Κηῦκος 
γάμῳ ista loquentem fecerit: 
quae quidem ex carmine isto 
epico in eadem re eximie ser- 
vata sunt a Bacchylide Iyrico 
poeta, cujus haec exstat me- 
moria Athen. V,178, B. Baxyu- 
λίδης περὶ Ἡρακλέους λέγων ὡς 
ἦλθεν ἐπὶ τὸν τοῦ Κηήϊκος οὐκόν 
φησιν" (ἴτ. ΧΧΧΊΙ. Neue.) Ἔστα 
δ᾽ ἐπὶ λαΐνον οὐδὸν, τοὶ δὲ 
ϑοίνας ἔντυον, ὧδέ τ᾽ Ega: 
«αὐτόματοι δ᾽ ἀγαϑῶῦῶν δαῖτας 
εὐόχϑους ἐπέρχονται δέκαιοιυ 
φῶτες. Ai δὲ παροιμίαν 7 μέν 
φησιν Αὐτάμαται δ᾽ ἀγαϑοὲ 
ἀγαϑῶν ἐπὶ δαῖτας ἴασιν" ἥ 
δὲ᾽ Αὐτόματὸοι ἀγαϑοὶ δει- 
λῶν ἐπὶ δαῖτας ἴασιν. Hoc 
Socrates Platonicus invertit per 
jocum: ad Agathonis enim ap- 
pellationem alludit. Q@uod au- 
tem idem Homerum abusum ait 
proverbio, ludit: proverbii po- 
etae Mliadis non venit in men- 
tem. Credunt tamen Interpre- 
tes Platonieci. — Εὔπολις) fr. 
276 Runkel. 

20. B. 157. Diog. 11,31. Greg. 
Cypr. 1, 84. Apost. 11, 40. Ar- 
sen. 37. Suidas., Videgad Ze- 
nob. I, 23. 


ν}} 


23 


38 ZENOBIU 


4 " \ \ μὰ v « “Ὁ e ͵ 
ἐπειδὴ τὶς, ὡς φασὶν, ἔμπορος ἔπλερς τὴν ναὺν «λῶν πληρω- 
σας ἀποχαϑευδησάντων δὲ τῶν ναυτῶν ἐπειρελϑοῦσα ἡ 
ϑάλασσα τούς τε ἅλας ἐξέτηξε χαὶ τὴν ναῦν χατεπόντισεν, 


"Avsnapiaoav: ἐπὶ τῶν μεταγινωαχόντων καὶ 
μετατρεπομένων εἴρηται 7 παροιμία. ᾿Βπειδὴ οἱ Πάριοι 
πολεμούμενοι ὑπὸ ᾿Αϑηναίων καὶ ἀνοχὰς παρ᾽ αὐτῶν ei- 
τήσαντες χαὶ τυχόντες ἐπὶ ὑποσχέσει τοῦ παραδώσειν τὴν 
πόλιν, εἶτα προςδοκήσαντες συμμαχίαν ἥξειν ποϑὲν, ἔλυ- 
σαν τὰ ὁμολογουμεένα. 

᾿4νϑ᾽ Ἑρμιόνος: 
σωξόντων τοὺς ἱκέτας" ἐπειδὴ ἐμ “Ἑρμιόνῃ τῆς Πελοπον- 
vroov ἱερὸν nv Κόρης καὶ Δήμητρος, ἀσφάλειαν παρέχον 
τοῖς καταφεύγουσιν. Μέμνηται ταύτης ᾿Δριστοφάνης ἐν 
Βαβυλωνίοις, 


᾿Ανερίναστος εἶ: τάττεται ἡ παροιμία παρ᾽ “Egr 
μίππῳ ἐν Στρατιώταις. Φασὶ δὲ ὅτι ἐρινεοῦ τῆς ὀλυν- 
ϑηφόρου ἐν τῷ ; καρπῷ φύεται ϑηρία ,& προραγορεύου- 
σι ψῆνας. Tovrwv οἱ γεωργοὶ λαβοντὲς ἀφάφκτουσι τῶν 
χλάδων ταῖς συκαῖς, ὅπως αὐτῶν ὁ καρπὸς μὴ ἀποῤῥέῃ: 


᾿Ενδυόμενον γὰρ εἰς τοὺς φήληχαρ τὸ ϑηρίδιον στερεηῖ 


w— 


des)‘ 7 ἐπὶ τῶν ἐπαναστρεφομένων ἔνϑεν ἐξέβησαμ' τὸ γὰρ παλαιὸν ἀγῶ- 
ψος συντελουμένου γυμνικοῦ ἔν τισι τόποις τῆς ᾿Αττικῆς ἅλες ἔπαϑλον ἐδί- 
dovro‘ ἐπὶ τοὺς ἐπιχωρίους δὲ τοῦτο μόνον συνέβαυνεν ἀγωνιζομένους. οὗ 
γὰρ ξένον ἀπείργοντο, ὡςὰν μηδένος τῶν ἔξω μετέχοντος τῆς ἀγωνίας, πά-- 
Aw ἐς τὸν αὐτὸν τόπον ἀπογωρεῖ. Contractius B, qui καϑευδησάντων, 
εἰςελϑοῦσα, ἔτηξε. ἔνϑεν Β οἱ alii: vulgo ὅϑεν. 6. Vulgo ὑπὸ 
Θηβαίων: ex Diogeniano et aliis correxit Gaisfordius. 7. na- 
ραδώσευιν scripsi: legebatur προδώσειν. ΠΙυά recte Diogenianus 
aliique. 18. Ο: ἐπὶ τῶν ὁμοίως ἑερῷ σωζΐξομένων: ἙἭρμεὼν 
γὰρ ἐν Πελοποννήσῳ κτλ. ut Suidas, quem ex C. emendabis: 
habet enim: ἐπὶ τῶν ὁμοίως διασωζόντων. WVulgo “Ἑρμίωνος, C Ἑρμέ- 
ονος: scripsi Ἑρμιόνος ex praecepto Choerobosci Bekkeri Ann. 
1207. et Steph. Byz. s. v., cfr. Lobeck. Parall. 146. 11. ἑκέτας 
Schottus: lıbri οἰχέτας. 15. Legebatur avegiveog εἷς mutavi cum 
Hesychio, Suid.: Etym. M, 108, 10. \dvnpivaoros ὃ μὴ κρατῶν ἃ 
ἔχεν, ἀλλ᾽ ἀποβάλλων. 20. Quod vulgo legebatur ἐνδυόμενον γὰρ 
εἰς τοὺς σφῆνας Schaeferus Greg. Cor. 508 ψῆνας τοροῃοῦαί, Val- 
ckenarius eis τοὺς ὀλύνθους ὃ ψήν: ego φήληκας petii ex Et. M. 


εἴρηται ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν. 


21. Diog.11,35. Αροϑί. III, 62, 
Arsen. 57. Macar. Steph. Byz. 
8. Πάρος, Suidas. Eustath. Dionys. 
Perieg. 525. — WVid. Marx. ad 
Ephor. p. 212. 

22. Coisl. 33. Vide Aristoph. 
Babylon. fr. XXI. Dindorf. et 


Fritzschii disputationem in Com- 
mentat. de Arist. Babyl. p. 50. — 
De asylo ‘cf. Phot. 16,3. Usur- 
pat Libanius Epp.385 et 613. 

23. Hesych. 8. ἀνηρίναστος, Sui- 
das, Etym. Μ΄. 103,10. Et. Gu- 
dian. 57, 35. Zonar. 172, 


10 


15 


CENTURIA IL 39 
τούτους xal neneive. Διάπερ ἐπὶ τῶν ἅπερ av λάβωσι 
μὴ διαχρατούντων εἰρῆσϑαι τὴν παροιμίαν. 

"A φιλοχρηματία Σπάρταν ἕλοι, ἄλλο δὲ 
οὐδέν: αὕτη λέλεχται ἐπὶ τῶν ἐξ ἅπαντος χερδαίνειν 
προαιρουμένων. Μετενήνεκται. δὲ ἀπὸ χρησμοῦ δοϑέντος 
“αχεδαιμονίοις, ἐν ᾧ ἔχρησε τότε ὁ ϑεὸς ἀπολεῖσϑαι τοὺς 
«ἀαχεδαιμονίους, ὅταν ἀργύριον χαὶ χρυσίον τιμήσωσι. 
ἹΜέμνηταινι τοῦ χρησμοῦ ᾿«Ιριστοτέλης ἐν τῇ «ακεδαιμο- 
vioy πολιτείᾳ. 

᾿Αϑηνῇ τὸν αἴλουρον: ἐπὶ τῶν χαχῶς συγκρι- 
γόντων τὰ χρείττονα τοῖς ἥττοσι διὰ σμιχρὰν ὁμοιότητα 
ἡ παραιμία εἴρηται" ὡς εἴ τις διὰ γλαυχότητα τὸν αἴ- 
λουρον τῇ «ϑηνᾷ συχγκρίνοι. 

᾿Αττικχοὶ τὰ ᾿Ελευσίνια: ἐλλείπει τὸ χαϑ' ἑαυ- 
τούς. Ads δὲ Δοῦρις ὅτι ὅταν καϑ' ἑαυτοὺς συλλε- 
γέντες τιγὲς πραττωσί τι, ἐπιλέγουσιν ἑαυτοῖςγ ΑΑττικοὶ 
τὰ ᾿Ελευσίνια. 


«Αὐτῷ μελητέον, ἀλλ᾽ ἐπὶ τὸν οἶἴχον: μέμνη- 
ται αὐτῆς «Ἀριστοφάνης ἐν Γεωργοῖς, zus Πλάτων ὁ κω- 


3. ἕλον. constanter Paroemiographi. 
ὀλεῖ: vid. Bernhardy ad Suidam. 6. ἀπολεῖσθϑαν scripsi: le- 
gebatur ἀπολέσθαι. 8. μέμνηται --- πολυτείῳ om. Β, 10. Ada B. 
13. a La legebatur συγκρίνει: ‚Diogenianus συμβάλλου: 
συμβάλλεν Plutarchus: παραβάλον B, qui τὰ κρ. τοῖς ner. omissis 
μικρὰν scribit. 14. καϑ᾽ ἑαυτῶν Β. Idem λέγεταν δὲ ἐπὶ τῶν καϑ' 
ἕαυ u. Tb πραττόντων. 15. xa9’ ἑαυτοὺς Gaisf. ex Aldo εἰ Dioge- 
niano. Sic et Plutarchus. Vulgo καϑ' ἑαυτὸν. 18. Diudorfius 
ad Arist. Sr. c.1. vin αὐτῷ μελητίον, quae ego non intelligo, aliüi 
viderint, an αὐτομολητίον lateat, quod in fine trimetri opinor 
collocatum fuisse. Litterarum magnam similitudinem habet Me- 
λυτέων οἶκος, ab Hesychio et Photio memoratus; Μελυτέων οἶκος : 
ἐν τῷ (τῶν Μελιτέων addit Hesychius) δήμῳ παμμεγέϑης ἦν οἶκος, εἰς 
ὃν οὗ τραγῳδοὶ φοντῶντες ἐμελίτων. Ei tamen hic non videtur locus 
esse.« In his ego tenebris caeculio: tentabam αὐλωδῷ μελετητέον, 
alia: frustra omnia. 


Recte Plutarchus aliique 


24. B. 152. Diogen II, 36. Pint. 
43. Apost. V, 11. Arsen. 87. Ma- 
carius: Plutarch. Lacon. Instit. 

239, E. Diodori χες. Vat. p. 

. Dind. Scholl. Arist. Pac. 623. 
Suid. 8. διεερωγόξενω. Ciceronis 
Off. II, 22, 7. Rem tangit Plu- 
tarchus Agide 9. Alludit Eu- 
rip. Androm, 451. 

ὃν, B. 153. Diog. 11, 37. Ῥίαι. 


45. Apost. 1, 73. Arsen. 24. Ma- 
carius: λείχεν τὸ παραβάλλεν τις. 
Suidas. 

26. B.154. Diog.I, 51. II, 38. 
Plut. ὅθ. Apost. IV, 74: ἐπὶ τῶν 
τὰ ἀπόῤῥητα μυουμένων" οὗ γὰ 
Attixoi ἐν ᾿Ελευσῖνι ἐπετέλουν τὰ 
τῆς “ήμητρος μυστήρια. Arsen. 82. 
Macarius. 

27. Aristoph. Γεωργῶν fr. XV. 


40 ΖΈΝΟΒΙΙ 


’ ᾿᾽ Ἢ [4 ᾿ φ e « 
nixog. lv δὲ οὗτος ὁ οἰχος μέγας εἰς ὑποδοχὴν μι- 
σϑουμένων. 

"Attıxög napoıxog: Δοῦρις [καὶ περὶ αὐτῆς 
λέγει, ὅτι ἐπειδὴ Adnvaioı τοὺς περιοικοῦντας αὑτοῖς 
χαὶ γειτνιῶντας ἐξέβαλον, ἡ παροιμία ἐχράτησε. Κρατε- 
005 δὲ ἀπὸ τῶν εἰς Σάμον πεμῳφϑέντων ᾿Αϑήνηθϑεν ἐποί- 
χων τὴν παροιμίαν εἰρῆσϑαι. ’Artıxoi γὰρ μεταπεμ- 
φϑέντες εἰς Σάμον χἀχεῖ κατοικήσαντες τοὺς ἐγχωρίους 
ἐξέωσαν. 

Avroi χελώνας ἔσϑεϑ'᾽ οἵπερ εἵλετε: ἁλιεῖς 
note χελώνας ἀνασπάσαντες διὰ τῶν δικτύων, διένειμον 
τοῖς παριοῦσιν. Οἱ δὲ μὴ βουλόμενοι λαμβάνειν εἶπον 
τοῖς ἁλιεῦσιν, Αὐτοὶ χελώνας ἐσϑίετε, οἵπερ Er 
λετε. “Ὅϑεν εἰς παροιμίαν ὁ λόγος περιέστη. 

'Aontvöıog κιϑαριστής: Ζήνων ὁ Μύνδιος ἐπὶ 
τῶν φιλοχρημάτων φησὶ τετάχϑαι τὴν παροιμίαν, λέγων" 
»Καϑάπερ οἱ ᾿Ασπένδιοι τῶν χιϑαριστῶν οὔὐδε- 
μίαν φορὰν ἔξω φέρουσι, πάσας δὲ ἐν τῷ ὀργά- 
νῳ; οὕτως καὶ ὁ φιλοχρήματος οὐδὲν τῶν πέλας 
ἕνεκα οἰχονομεῖ, ἕλχει δὲ ἐφ᾽ ἑαυτὸν πάντα. « 


ΕΣ 


3. Seclusi καὶ. Alias περὶ ταύτης scribendum. 
ἐποίκων Plutarchus: correxit Valckenarius. 
13. ἔσϑεθ᾽ scripsi: legebatur ἐσθίετε. 


Hesychius. 


6. Libri ἐποίει 
12. παροῦσν PHF 
18. φορὰν 


om. Aldus. ἐντὸς ὀργάνων Plutarchus, Recte. 


28. Plut.59. Macar. p.83. Af- 
fert Aristoteles Rhet. II, 21, 12. 
De colonis illis Samiis vide 
Wesselingium ad Diod. Sic. 
XVIII,8. Panofk. R. Sam. 97. 

29. Diog. I, 36. Apost. V, 1. 
Arsen. 85. Hesychius. 

30. Plut. 120. Cicero II. Verr. 
1, 20, 53. Atque eltiam vellum 
Aspendium citharistam, de quo 
saepe audistis id quod est Grae- 
cis hominibus in proverbio, quem 
omnia inlus canere dicebant, su- 
stulit et in inlimis suis aedibus 
posuit: ut eliam ellum ipsum 
artificio suo superasse videatur. 
Asconius sive quis alius haec 
commentatur: Quum canunt ci- 
tharistae utriusque ınanus fun- 
guntur officio. Dextra plectro 


utitur et hoc est foris canere: 
sinisirae digilis chordas car- 
punt et hoc est intus canere 
Difficile autem quod Aspendius 
cilharista faciebat, ut non ule- 
retur cantu ulraque manu, sed 
omnia $. e. universam cunlionem 
inlus et sinistra tanlum manu 
complecterelur. Unde omnes quol- 
quol fures erant a Graecis Aspen- 
dii citharistae in proverbio di« 
cebuntur, quod ut slle carminis, 
eta «st; furlorum occullatores 
erant. Valet hoc proverbium et 
in eos, qui multum intestinis 
suis commodis consulunt praeter 
honestatem. Cicero Leg. Agr. 
11, 26, 68. Atque hoc carmen 
hic tribunus plebis non vobie, 
sed sibs inlus canit. 


10 


CENTURIA IL 4] 


a 4 4« οφ » 
αὐτὴ ταττέταε χατὰ τῶν αρδὴν 


Auto κανῷ: 
Φησὶ γὰρ ὁ Δέδυμος ὅτι τὰ 


ὁτιοῦν λυμαινομένων. 

δεῖπνα ἐπὶ χανῶν ἐχομίζετα. 

καὶ Πλάτων" 
᾿νηρπάχωσ᾽ ἁπαξαάπαντ᾽ αὐτῷ χανῷ. 

Ayvanvo: ἐπὶ τῶν τὸ τέλος ὀξὺ λαμβανόντων 
N παροιμία, παρόσον καὶ τὴν ἀφύαν τάχιστα ἕψεσϑαει 
συμβαίνει μόνον ἰδοῦσαν τὸ πῦρ. 

"Ay ἵππων En’ ὄνους: τὴν παροιμίαν ταύτην 
ἐροῦμεν ἐπὶ τῶν ἀπὸ τῶν σεμνῶν ἐπὶ τὰ ἄσεμνα ἡκόντων" 
οἷον ἀπὸ γραμματιχῶν ἐπὶ. πραγματιχὰ, ἢ εἰς ἄλλο τι 
τῶν ἀτιμοτατων. 

᾿Ατρέως ὄμματα: οἷονεὶ ἄτρεπτα καὶ σχληρά. 

A 
Eiomas ἀπὸ τῆς ᾿“τρέως παρανομίας, ὡς ὑπονοήσας &% 
διαβολῆς τὸν ἀδελφὸν Θυέστην μοιχεύειν ᾿ΑΙερόπην τὴν 
γυναῖχα αὐτοῦ, τὰ τέχνα τοῦ Θυέστου συγχόψας καὶ 
ἑψήσας, δειπνοῦντι παρέϑηχε τῷ πατρὲ, αἴσϑησιν παρα- 
σχὼν τῆς συμφορᾶς ἐχ τοῦ τελευταῖα τὰ ἄχρα παραϑεῖναι. 

"ἄφωνος Ἱππαρχίων: κατὰ τοὺς προπάτορας 
ἡμῶν δύο χιϑαρῳδοὶ διάσημοι ἐγένοντο, ᾿Ἱππαρχίων καὶ 
ἹῬουρῖνος. Καὶ δὴ ἀγῶνος ἐνστάντος πενταετηριχρῦ ἀγο- 


8. ἐν Χρυψίοις λέγεται IT). vulgo: ἐν Κρυφίοις Fabricius, ἐν Kov- 
ψίνοις Valckenarius, ἐν I’guyi λέγει καὶ 11λ. Meinekius Ο. 8. II, 15. 
Simpliciter Πλάτων Β. ὅ. ἄναξ ar. Β. ἀνηρπάκασ᾽ Neine- 
kius. Et sic B: vulgo ἀνήρπακας. 6. ἀφύα scripsi: legebatur 
drvas. τέλος omisso τὸ B Diog. Plut. Scholl. Ar. Egg. 642 alii- 
que. 10. τῶν σεινῶν PH: vulgo σεμνῶν. 14, παρανομίας PB: 
napavop supra Scripto os H: vulgo παρανομῆς. x διαβολῆς B. 
16. καὶ ἕψησας om. B. 18. τελευταῖα τὰ ἄκρα παραϑεὶς, 
ὥστε αἴσϑησιν αὐτῷ δοῦναι τοῦ μύσους B. 21. πενταετερικοῦ 
PHF. Aut ἐνστάντος aut ἀγομένου supervacaneum videtur Gaisfor- 
dio: neutrum vero. 


Καϑάπερ ἐν Τρυψὶ λέγει" 


41. Β. 1565. Diog. II, 39. IV, 
68. ΠΡΟΜ ΤΥ: 1Χ,21. Arsen. 
86. 342. 


32. Β. 156. 510. C. 265. Plut. 
128. Diog. II,41. Arsen.88. Ma- 
car. p. 306. Apud Scholl. Arist. 
Ἐπ. 642. Bekker. Ann. p. 472, 
26. Suidam Agva ἐς πῦρ. Vide 
ad Zenob. IV, 25. ulpp- Hesych. 
ἴδε πῦρ ἀφύη. Clearchus ἐν τοῖς 
περὸ παροιμιῶν Ath. ὙΠ], 285, Ο. 
“Μιὰ τὸ μιχροῦ δεῖσθα» πυρὸς ἐν 
τοῖς τηγάνοις οἱ περὶ ᾿,“ἠρχέστρατον 


ἐπιβάλλοντες κελεύουσιν ἐπὶ ϑερμὸν 
τήγανον σίζουσαν ἀφαιρεῖν" ἅμα δ᾽ 
ἥπταν καὶ σίζεν, καϑάπερ τοϊλαιον 
εὐθύς" διὸ λίγεταν ἴδε πῦρ ἀφύη. 
Vid. ad Zenob. I, 77. Coisl. 
ἔδε πῦρ ἴδ᾽ ἀφύη. 

33. Diog. I, 96. Apost. V, 9. 
Arsen. 86. Vide II, 6. 

34. B.154. Diog.11,42. Apost. 
IV, 67. Arsen. 81. Macarius: 
ἐπὶ τῶν ἀναιδῶν καὶ ἀδικωτάτων: 
Suidas. 

35. Suidas v. ᾿ππαρχίων ἄφωνος. 


L- 


10 


15 


37 


88 


40 


42 


ZENOBII 


μένου ἐν Ἡλιουπόλει χατὰ τὸ ἔϑος, ᾿ἱππαρχέων ἀχανὴς 
ἔστη ταραχῇ τῇ περὶ τὸ ϑέατρον. 


"Aoxtav πωρούσης, ἴχνη μὴ ξήτει: 
τῶν δειλῶν χυνηγῶμ εἴρητας ἡ παροιμία. 


αὐτῆς Βαχχυλίδης ἐν Παιᾶσιν. 


"Asdsıs ὥςπερ εἰς Δῆλον πλέων: 
ἀφροντίστου χαὶ φιληδονοῦντος. 


ἐπὶ 
Μέμνηται δὲ 
ἐπὶ ταῦ 


Εὐχερὴς γὰρ ὁ πρὸς 


τὴν Δῆλον πλοῦς, καὶ οἱ Exeine καταίραντες ἀφραγντίέστως 


πλέοντες δον. 


᾿Δετοῦ γῆρας, κορύδου νεότης: 


παρόσον 


καὶ γηράσχων ἀετὸς ἀμείνων ἐστὶ παντὸς νεάζοντος ὄρνι- 


„oc. 


Atysras δὲ τὸν βίον ἀετὸς καταστρέφεαϑαι, τῆς 


καμπῆς ταῦ ἄγω χείλους πρὸς τὸ κάτω συγκαμψάσης. 


᾿ράβιος αὐλητής: φασὶ τοὺς "Αραβίους ἐν 


ταῖς νυχτεριναῖς φυλαχαῖς κεχρῆσϑαι αὐλῷ ἐπιμήκει" τὸν 16 


δὲ αὐλὰν τοῦτον διαδέχεσϑαι ἄλλον an’ ἄλλου, καὶ av- 
λεῖν πῦρ ἀγακαίοντας ἄχρις ἂν γένηται ἡμέρα- 


“4Ἵλις δρυός: 


ἐπὶ τῶν ἐκ φαυλοτέρας διαΐτης 


ἐρχομένων ἐπὶ βελτίονα εἴρηται ἡ παροιμία, ᾿Επειδὴ τὸ 





3, τὰ ἴχνη ζητεῖς (sic οἱ Diog. Plut. Suidas: ἔχνη ξητεῖς Αρμοϑ(.)" 
ἐπὶ τῶν δήλων ἡ παροιμία" εἴρηταν δὲ ἀπὸ τῶν κυνηγῶν B omissis re- 


liquis. 


6. ἐπὶ τῶν ἀφροντίστων omissis reliquis B. 


11. ἀμεῖ- 


vov (sic) ἐστὲ παντὸς νεάξ. ὄρν. B, ex quo παντὸς interposui vulgo 


desideratum. 
etiam Apostolius. 
τεϑέντων A. 


13. εἰς τὸ κάτω χράνῳ συγκαφϑείσης B: συγκαμψάσης 
18. εἰς ἀμείνονα μετατεϑέντων B: ἐπὶ βελείονα 
19. Pergit B: παρόσον οὗ παλαιοὶ ἐπαύσαντο 


βαλανηφαγίας εὑρεθέντων σίτου καὶ οἴναν, τοῦ μὲν ὑπὸ τῆς 
Δημήτρας, τοῦ δὲ οἴνου ὑπὸ Διονύσου. 


36. Vid. Diog. 11,70. Bacchy- 
lidis fr. XIV. Neue, Compa- 
rant Plutarchum Luculla8. Οὐκ 
ἔφη δειλότερος εἶναν τῶν κυνηγῶν, 
ὥστε τὰ ϑηρία παρελθὼν ἐπὶ κε- 
γοὺς αὐτῶν τοὺς φωλεοὺς Badilew. 
Aristaenet. Epp. II, 12. ibique 
Intpp. 

37. B.34. Diog. I, 22, Apost. 
1,45. Arsen. 19. Suidas. Vide 
Nitzsch. Melett. I, p. 137. 

38. B.36. Diog. 1, 66. Greg. 
Cypr. I, 4. Apost. I, 63. Arsen. 
21. Macar. Suida:. Aristoteles 
H. A. IX, 2. Inogoxovc τοῖς ἀε- 
τοῖς τὸ ῥύγχος αὐξάνεταν τὸ ἄνω 
γαμψούμενον ἀεὲ μᾶλλον καὶ τόλος 


λιμῷ ἀπαϑνήσκουσιν. Cfr. Demetr. 
Eloc. 107. Aquilae senectus Te- 
rent. Heaut. III, 2, 1. 

39. B.59 consentit cum Zenob. 
IL, 53%. Confer Diog.1, 28. Coisl. 
40. Greg. Cypr. 1,32. Apost. 1V, 
22. Arsen. 72. Steph. Byz. v. 
"Agaßia, Kustath. Dion. Perieg. 
939: Suidas. Usurpat Liba- 
niusIV, 143. Rsk. ᾿ράβιος av- 
λητῆς ἡ γυνή, μᾶλλον δὲ καὶ παρ- 
ἐλήλυϑε, τρυγόνος λαλιστέρα κτλ. 
Adde Pollucem VI, 120. Mei- 
nek. Menandr. p. 17 sqq. Liban. 
Epp. DCCLVin. Maxupov ἂν sin 
λέγειν καὶ αὐλῃτοῦ φασιν "Agapßiov. 

40. B.45. Diog. I, 62. Apost. 


5 


1: 


4 


42 


43 


44 


CENTURIA IE 43 
ἀρχαῖον οἱ ἄνθρωποι βαλάνοις δρυὸς τρεφόμενοι, Vote 
ρον ξὑρεϑεῖσε τὴς Δήμητρος καρπαῖς ἐχρήσαντο. 

"Ἄλλην δρῦν βαλανιζξε: ἐπὶ τῶν συνεχῶς αἷ- 
τούντων ἢ παρὰ τῶν αὐτῶν δανειξομένων εἴρηται ἡ παρ- 
osie. ᾿Επεὶ βαλάνοις ἔζων τὸ πρὶν οἱ ἀνϑρωποι" καὶ 
Βαλανιστὰς ἐκάλαυν τοὺς μισϑῷ τὸν χαρπὸν τοῦτον συλ- 
λέγοντας. “Πρὸς τοίνυν τοὺς τῆς συλλογῆς ἤδη πεπλη- 
ρωμένης περισχαπηῦντας εἴτινες εἶεν ἐν τῇ δρυὶ βάλανοι, 
οἱ παριόντες ἔλεγαν σκώπτοντες, "AkAnv δρῦν βαλάνιξε. 


᾿Φεἰ τις ἐν Κυδωνορ: ἐπὶ τῶν φιλοξένων, καὺ 


πρὸς ὑποδοχὴν ἑτοίμωγ᾽ 
φιλοξενώτατος ἐγένετο. 


παρόσον 0 Κορίνϑιος Κύδων 


"del γεωργὰς εἰς νέωτα πλούσιος: ἐπὶ τῶν 
ἐλπίδε μὲν ἀεὶ τρεφθμένων ἀπαλλάττεσϑαν τῶν . δεινῶν, 
τοῖς αὐτοῖς δὲ πάλιν περιπιπτόντωνγ, 


᾿Αεὶ γὰρ εὖ πίπτουσιν οἱ Διὸς χύβοι: ἐπὶ 


8. Β ἐπὶ τῶν ἐνδελεχῶς τὸ αἰτούντων περὲ (]. παρὰ) τῶν αὖ- 
τῶν' ἐπειδὴ γὰρ βαλάνοις ἔζων τὸ παλαιὸν, σκώπτοντο (Bic) τοὺς 
ας καὶ περισκοποῦντας τὰς δρῦς, οὕς καὶ βαλάνοις ἐκάλουν, ὡς 


μισθοῦ τοῦτο πράττοντας τὸ παρὸν ἐπεφώνουν οἱ ταύτας ἔχοντες. 


als B. 39: Β 


10. 


ı εὶς ἐν Κύδωνος: ἐπὶ τῶν φιλοφρόνως δεχομένωμ 
τοὺς ξίνους. ἀπὸ Κύδωνος Κορινθίου φιλοξένου. 


13. αἰεὸ γεωμόρος B. 


14. B; μείζονα γὰρ τὴν μέλλουσαν εὐπορίαν (A. ἀπορίαν) ἐλπίξει. ἐλ- 


πίᾷ; B: legebatur in’ ἐλπ. 


JI, 76. Arsen. 41. Macar. He- 
sych. Suid.: Marcell. Praefatio. 

ustathius Od. T, 166. p. 1859, 
49. "Alıc δρυὸς ἐπὶ τῶν δυςχε- 

ὡς φασι καὶ ἀηδῶς ἐσϑιόντων, 
VOTE δὲ κάλλιόν τὸ εὑρόντων. 
Οἷς. Att. 11, 19. Liban. Epp. 
MLXXXII. Buttmann. ad Di- 
eaearch. fr. 13. 

41. B.23. Diog. I, 19. Greg. 
Cypr.I,9. Apost. II, 47. Arsen. 
39. Macar. Suid. Eustathius Od. 
T, 166. p. 1859, 51. Ἄλλην δρῦν 
βαλάνεζε ἄλλως ἐναλλαγὴν βίου 
δηλοῖ, οὐ μὴν τὴν ἐκ πάντη ἀγρίου 

ἥμερον. Vide Epigr. ᾿“δέσπ. 
LX, 1. et Zenob, I, 21. III, 58. 

43. B. 39. V. 1V, 19. B, 910. 
Plut.129. Diog. VILI,42. Apost. 
XVIII, 66. Arsen. 447. Macar, 
p- 33: Eustath. Od. IT‘, 292. p. 
1468, 26: Κύδωνες δὲ, Κρήτης 
ἔθνος καὶ Κυδωνὶς, πόλις αὐτόθι 


16. Apost. Arsen. addunt: μεταγε- 


ποταμὸν ἔχουσα ᾿Ιάρδανον. εἰ δ᾽ ἐκ 
τοῦ τοιούτοι Κρητικοῦ τόπον καὶ 
τὰ Κυδώνια παρωνόμαστα, μῆλα, 
οὐκ ἔστε βεβαίως εἰπεῖν" ὁμοίως δὲ 
ἀβέβαιων καὶ τὸ φάναν ἀπὸ Κύδω- 
vos αὐτοὺς ὠνόμασϑαν τοῦ πάνυ 
φιλοξένου, περὶ οὐ παροιμία κεῖ- 
ταῦ Asi τις ἐν Κυδωνος: Od. 
Τ, 176 p. 1861, 10: Κύδωνες δὲ 
ἀπὸ Κύδωνός φασι τοῦ ᾿Α΄'πόλλωνος» 
περὸ ὧν καὶ ἀλλαχοῦ δηλοῦται. εἰ 
δ᾽ οὗτός ἐστι καὶ ὁ παροιμιαξόμενος 
κατὰ τὸ, ᾿Δεὶ τις ἐν K. διὰ τὴν 
κατ᾽ ἐκεῖνον φιλοξεμέίαν, οὐ πανυ 
δῆλον. Suidas. Vide Muelleri 
Dorr. II, alt. 

43. B.40. Philemoni tribuunt 
Apost. 1,56. Arsen. 22. ibiq. Ma- 
carius, Vide Meinek. Nen. et 
Phil, 287. 

44. Diog. I, 59. Greg. Cypr. 
I, 18. Aposı. 1, 57. Arsen. 22: 
Suidas. 


10 


15 


46 


44 ZENOBIE . 


τῶν εἰς πάντω εὐδαιμογούντων. Οἱ δὲ, ἐπὶ τῶν ἀξίως 
τιμωμέγων. 


᾿4γὼν πρόφασιν οὐκ ἐπιδέχεται, οὔτε 


| φιλία: ὁ Μύλων ὁ παροιμιογράφος ᾿Ιβύκειον τὴν ug 


46 


47 


48 


οιἰμίαν ταύτην φησὶν, ὡς πρώτου χρησαμένου τοῦ ᾿Ιβύχον. 


᾿Ακλητὶ πωμάξζουσιν ἐς φίλων φίλαε: παρ- 
οἰμία ὁμοία Τῇ» 
Αὐὐτόματαε δ᾽ ἀγαϑοὶ ἀγαϑῶν ἐπὶ δαῖτας ἔασιν. 


"Asi κολαιὸς ποτὶ κολοιὸν ἱξάνειε: ἐπὶ τῶν 
τοῖς ὁμοίοις προςομιλαύντων. ᾿δπειδὴ οὐ μόνον ἐστὶ τὸ 
ζῶον φιλάλληλον καὶ συνδυαστιχὸν καὶ ἀγεληδὸν πετόμε- 
γον, ἀλλὰ καὶ ἀλίσχεταν διὰ τὴν αὐτοῦ σχιᾶν, προρερχό- 
μένον αὐτῇ καϑ' ὕδατος ὁράϑείσῃ, 


᾿μαλϑείας κέρας: ἡ παροιμία αὕτη ὁμαία 


ἐστὶ τῇ, Alf αὐρανία. 


γραμμένου τοῦ εὖ πίπτουσι εἰς τὸ ἐμ πίπτουσι, quod reddimus auctori, 
Ne empe ex Diogeniano rescribendum erat τιμωμένων pro vulg. τι- 
μωρουμένων. Recte Macarius: ἐπὶ τῶν ἀξίως εὐδαιμονούνεων. 9. πὰρ 
πολφιῶ ἑζάνευν F et fere reliqui. Correctum ex B, ubi est: ἐπὶ 
τῶν ὁμοίοις “προςομιλούντων. Bde φιλάλληλον καὶ ἀγεληδὸν πετό-- 
μενον, ἀλλὰ καὶ... «τ νος δραωϑεῖσαν „a8” ὕδατος. 18. αὐτῇ 
καὶ καθ᾽ ὕδωρ legebatur: delevi καὶ. 14. ᾿Μμαλθίας B, qui ad- 
dit τὸ πάντων ἐπιτυγχάνειν. C: ini τῶν ἀφϑόνως ζώντων. “Ἵπὸ 
τῆς “Ἱμαλϑείας τῆς τροφοῦ (Οοά. τροφός) τοῦ “ιὸς, ἥ γάλακτι, αὐτὸν 
ἔτρεφεν. ἢ ἀπὸ ᾿““μαλθείας γυναικὸς καπηλίδος, N τις πᾶσαν τὴν ἐμπολὴν 
κέρατι εἰχεν: εἰς ἣν χάρυν πότου Ἡρακλῆς εἰςιὼν » τὸ κέρας κέκλοφεν, ἀφ᾽ 


οὗ φασὲν εὐθηνήσαντα τὸν Ἡρακλέα καλῶς ζῆσαι. 


45. B.41. 
Suidas. 
sumus ad Ibyci Rheg. fr. XXIII. 
quibus non video quid addatur 
praeter Scholl. Plat.370. Bekker. 
quae testantur usum 60 prover- 
bio Aristophanem Thesmopho- 
riazusis alteris fr. XIX, 318. 
Dindorf. 

46. B.43. Diog. I, 60. Greg. 
Cypr. I, 81. Apost. II, 21. Arsen. 
34. Macar. Suidas. Vide II, 19. 
Eustathius „I. B,p 247. Ἐν» τοῦ 
αὐτόματος A ϑὲν ὁ ἀδελφὸς Μενέ- 
λαος παρουμέα ὕστερον ἐπενοήϑη τὸ 
Arınri κωμάζουσιν ἐς φίλους 
(9 ἐς φίλων) φέλοιυ. 

47. Β.44, Diog.1, 61. Greg. 
Cypr. 1, 15. Apost. 1, 54. (qui 
hausit ex Ael. H. A. XVII, 16.) 
Arsen. 22. Macar, Plut. 66. Ass 


Greg. Cypr. I, 19. 


Vide quae commentati 


κολοιὸς πὰρ κολοιὁ»ν ἑξάνει:ς: 
Scholl. Plat. 143. Ruhnk., 395 
Bekker., Scholl. A Iliad. P, 
755. Σ υναγελαστυχὸν ὃ κολοιὸς καὶ 
φιλάλληλον, ὡς ἡ παροιμία" Kai 
γὰρ κολοιὸς παρὰ (αἰεὶ x. ποτὲ 
D.) κολονὸν ἑξάνει. Usurpant 
Aristot. Eth. Nic. VIII, 1. Καὶ 
κολοιὸς ποτὶ κολοιόν. Rhet. T, ı1. 
Ati κολοιὸς πρὸς κολοιόν. Eihic. 
ad Eudem. II, 3. Καὶ κολοιὸς ποτὲ 
κολοιὸν, ἔγνω δὲ φώρ τε φῶρα καὶ 
λύκος λύκον. Liban. Ep. 1186. 
Vide Wyttenbachium Plut. Mo- 
rall. 93, E. Intt. ad Plat.. Rep. 
1, 329 A. Schottus addit Gregor. 
Naz. Ep. ad Eudoxum: Κολοιὸς 
δὲ ποτὲ κολοιὸν ἱζάνεν καὶ τῆς παρ- 
ουμίας ἀκούεις. 

48. Vide I, 26. B.43 convenit 
cum Pluı. 127. C.23. Cfr. Diog. 


15 


CENTURIA I. 4 

Εἴρηται δὲ ἐντεῦϑεν. Ἢ Ῥέα τὸν die τεκοῦσα ἐν 
Κρήτῃ, δίδωσε τοῦτον τρέφεσθαι ταῖς Μελισσέως παισὲ 
Νύμφαις "Aögaoreig te χαὶ Ιδῃ. Avras μὲν οὖν τὸν 
yraida ἔτρεφον τῷ τῆς ᾿Δμαλϑείας αἰγὸς γάλακτι" αὐξη- 
ϑεὶς δὲ ὁ Ζεὺς τὴν μὲν αἶγα κατηστέρισεν, ὅϑεν Αἱξ 
οὐρανία λέγεται, ϑάτερον δὲ τῶν ταύτης κεράτων ταῖς 
Νύμφαις δίδωσι, δεδωχὼς αὐτῷ χάριν, ἵν᾽ ὕπερ ai 
Νύμφαι ϑέλωσιν, αὐταῖς ἀναβλύξῃ. Τοῦτο ὕστερον "Ays- 
λῶος λαβὼν, Ἡρακλεῖ δέδωχεν ἀντίλυτρον περιαξ ξαντε ϑα- 
τερον᾿ τῶν χεράτων αὐτοῦ, ὅτε πεοὶ τοῦ γάμου τῆς Ania- 
ψείρας “πρὸς ἀλλήλους ἐμάχοντο. Ei ἴρηται οὖν ἡ παροιμία 
ἐπὶ τῶν ἀγϑόνως τισὶ παρεχομένων τὰς τοῦ πλουτεῖν 
ἀφορμάς" ἐπεὲ χαὶ 0 τὸ χέρας τῆς ᾿μαλϑείας ἔχων, 
πᾶν ὃ ἐβούλετο ἀφϑόνως ἐλάμβανεν. 

"Astov ἵπτασϑαι διδάσκεις: ἐπὶ τῶν ἐγχει- 
ρούντων διδάσχειν τινὰς & ἐπίστανται μῶλλον τῶν ϑελόν- 
των διδάσχειν. 

"deröoc ἐν νεφέλαις: ἔστι μὲν οὖν χρησμός" 
εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν δυραλώτων, παρόσον ὃ ἀετὸς ἐν νε- 
φέλαις ὧν οὐχ ἁλίσχεται. 

"Asi φέρει τὶ “ιβύη καινὸν κακόν: ἐπὶ τῶν 
χαχουργοτάτων, καὶ ἀεὶ προςεξευρισκόντων νεώτερον Tb 
καχὸν. 





Ἰ. ἐν om. B. 6. τῶν κεράτων αὐτοῦ Schottus: libri τ. κ. 
αὐτῆς. 15. Legebatur αἰετόν. Reliqui omnes ἀετόν. B: ὁμοία τῇ 
“Δελφῖνα νήχεσθαι διϑάσκεις " [vid. infr. III, 30] ἐπὲ τῶν ϑελόντων δι. 
δάσκειν τινὰ ἃ ἐπίσταται. 18. ἀετὸς B: legebatur αἰετός. 21. 
Deerat xawor, quod pro ‚vulg. κακὸν exstat apud Aristot. Et Ze- 
nobium legisse καινὸν καχόν ipsius explicatio arguit. 


1,64. Greg. Cypr.I, 16. Apost. qui iterum apponit v. αἰετός. 


11,86. Arsen. 49. Macar. Hesych. 
Suidas: cf. Boissonad. Ann. Grr. 
111,12. Usurpavit primus Ana- 
creon fr. vil, 1. Phocylides 
fr. I. Brunck. Ad narrationem 
istam confer Apollod. I, 1, 6. 
H, 7,5. et Argumentum Soph. 
Trachiniarum. 
49. B. 49. Diog. J, 66. Greg. 
a I, 17. Apost. I, 58. Arsen. 
ur Suidas. Aelian. H. A. 


“a B. 50. Diog. I, 67. Greg. 
Cypr. I, 20. Arsen. 21. Suidas, 


Aristophanis Ε4ᾳ. 1008. Atstog 
er εφέλησι γενήσεαι ἤματα 
σάντα. εἰ]. 1093. Ανν. 979. Dae- 
talenss. ἔτ, 28. Dindorf. Plenius 
oraculum vide in Scholl. Egg. 
1008 (1010). Plutarch. Demosth. 
20. cli. Scholl. Aristid. 114. 
Frommel. ΠῚ, 341. Dindorf. Bois- 
sonad. ad Theod. Hyrt. Ann. 
Grr. II, 451. Aliena propinant 
Apostol. 1, 62. Arsen. 21. NMa- 
carius. 

51. Β.ὅ]. Diog. I, 68. Greg, 
Cypr. 1,27. Apost. 1,67. Arsen. 


10 


5 ı- 


20 


52 


53 


46 ZENOBII 


"Aeci ne τοιοῦτοι πόλεμοι διώκοιεν: 
τῶν ἀνανδρὼν καὶ μηδενὸς ἀξίων. 


ἐπὶ 


"Astös ϑρίπας ὑρῶν: ἐπὶ τοῦ ἀφροντιστοῦν- 
Tog xal καταφρονοῦντος τῶν μικρῶν. 

’Atavıa καλὰ: ἐπὶ τῶν καχοῖδ προςπαλαιόντων. 
᾿Δζάναι γὰρ τόπος ἐστὶ τῆς ᾿Αρκαδίας λεπτόγεως, σχληρὺς 
καὶ ἄκαρπος, περὶ ὃν πονοῦντες γεωργοὶ οὐδὲν κομίζονται. 

᾿ναγυρον xıveiv: ἔστιν ὃ ᾿“ναάγυρος (᾽ 4να- 
γυροῦς) δῆμος ᾿““ττιχὸς, ἔνϑα δυοῶδες φυτὸν φύεται, 
οὕτω καλούμενον 'Avayvoos. ἴρηται οὖν ἡ παροιμία 
ἐντεῦϑεν ἐπὶ τῶν κινούντων τινὰ ἐπὶ καχῷ ἑαυτῶν. Tivig 
δὲ λέγουσιν ὅτι "Avayvoog ἥρως γέγονεν, ὅστις τοὺς 
οἴχους τῶν γειτονούντων αὐτῷ ἐκ βάϑρων ἀνέστρεψεν, 
ἐπειδὴ τὸ ἡρῷον αὐτοῦ ὑβρίσαι ἐπεχείρησαν. Μέμνηται 
ταύτης ᾿“Τριστοφάνης ἐν Avdiorgarn. 





1. Suidas πολέμου. 3. B ἐπὶ τῶν ἀφροντιστούνξων καὶ καξαφρο- 
γούντων τῶν μ. 5. ᾿ζάνια scripsi: legebatur ᾿Ἄζάνεα: B «4 ζανέα, 
Diog. Ars. Macar. ‘Asavaia. ᾿Αζάνιος ethnicum attestatur Steph. 
Byz. 6. Ultima B sic: σκληρὸς γὰρ τόπος 7 ᾿Αζανέα, εἰς ἣν οἱ 
γεωργοῦντες οὐδὲν ἐκαρποῦντο. Asovea habet et Macarius, ᾿“ζάναια 
Diogenianus, Alan Apost, Arsenius. 8. Cı Avydyvopos: δῆ- 
μος τῆς Arttınys, ἔνϑα mv βορβορώδης τόπος κἀντεῦϑεν δυς- 
ὠώδης, ὃς κινούμενος πολλὴν ἐποίεν τὴν δυςωδίαν. Ἐντεῦϑεν 
ἐπεκράτησε καὶ παρουμία, κινεῖς ἐὸν Avyayvoov, ἐπὶ τῶν ἑαυ- 
τοῖς ἐπικινούντων κακά. Ἔνιοι δὲ ἀπὸ ἀναγύρου, λοχμώδους 
φυτοῦ ἀλεξικάκου ὄντος, ὃ τρυβόμενον ὄξει καὶ δυςωδίαν dns 
φέρε: τὴν τοῦτο τρίβοντα. Οἱ δὲ φασὲν ἀπὸ ἱερείας τινὸς τῆς 
Ἕ κατης, ἥτις ἐνθουσιοῦσα καὶ βακχενομένη τῇ δαίμονι, ἡ- 


. στείλεν κινῆσαν αὐτῇ τὸν a καὶ ἅμα λαμβάνουσα 


τοὺς ἐκ τοῦ φυτοῦ λύγους, ἐμάστιξεν ἑαυτὴν, ὡς δῆϑεν τὴν 
Exaryvy ἐκ τούτου λυποῦσα' καὶ ἡ παροιμία ἐπεκράτησεν ini 
τῶν ἑαυτοῖς ἐπιφερόντων κακά. Avayvoos ἥρως Β et Valckena- 


9%. Macar.: Aristot. H. A. VIII, 
28. Usurpant Anaxilas ἐν 'Ya- 
κίνϑῳ Ath.XIV, 623, F. Ἢ μου- 
σικὴ δ᾽ ὥσπερ. Μιβύηπρὸς τῶν 
ϑεῶν ἀεί τι καινὸν κατ᾽ ἐνιαυ- 
τὸν ϑηρίον τίκτει. Nicephor. 
Greg. 11, 607, B. Paris. ᾿Εγὼ, 
φησὶν, ὦ παῖ, τὴν παροιμίαν τὴν 
Asi τι Λιβύη φάσκουσαν φέρεν 
κανυνὸν ἐπαυνῶ κτλ. Confer Schae- 
fer. Poett. Gnom. 279. Perperam 
ad fabulas Libysticas haec tra- 
hit Bernhardy Hist. Litt. Grr. 
I, 58. Plin. N. H. VII, 16. 
Semper aliquid novs Africa affert. 


52. B.53. Diog. I, 70. Greg. 
Cypr. I, 23. Apost. I, 66. Ar- 
sen. 22. 

63. B. 54. Diog. I, 71. Greg. 
Cypr. I, 24. Apost. I, 64. Arsen. 
21. Macar. 

54. Β. ὅδ. Diog. I, 24. Apost. 
I, 70. Arsen. 24. Macar. Origi- 
nem proverbii expedit Steph. 
Byz. 5. v. Alavoi. Confer Muel- 
leri Dorr. II, 460, 

ὅδ. B.56. C. 31. Diog. I, 25. 
cll.52. Greg. Cypr. I, 22. Ma- 
car. 66. Bekker. Ann. 210, ὅ. 
Aristophanis locus est Lysistr. 


10 


15 


CENTURIA I. 47 


"Ἄνω ποταμὼν ἱερῶν γωροῦδε πηγαί: πὰρ- 
οιμία Ent τῶν ὑπεναντίως λεγομένων ἢ γινομένων" οἷον 
εἰ ὃ πόρνος τὸν σώφρονα ἔλεγε πόρνον. ᾿Γπειδὴ οἱ πο- 
ταμοὶ ἄνωϑεν κάτω ῥέουσιν, οὐ κάτωϑεν ἄνω. 

"AH ὄνου καταπεδών: ἡ παροιμία τέτακται 
ἐπὶ τῶν μειζόνων καὶ ἀδυνάτων" ὡς A ριστοφᾶνης ᾿“πὸ 
τύμβου πε σών. Kai Εὔπολις, Ὥσπερ ἀπὸ χϑο- 
γὺς πεσών. 

᾿Τράβιος ἄγγελος: παροιμία παρὰ τὸ ’Adou- 
Bsog αὐλητὴς παραλαμβανομένη ἐπὶ τῶν ἀπαύστως 
διαλεγομένων. Εἴρηται δὲ ἐπὶ τοῦ Agaßiov αὐλητοῦ, 
ὡς ηὔλει μὲν δραχμῆς, ἐπαύετο δὲ τεττάρων. 
᾿Αρκάδας μιμούμενος: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀἄλ- 


rius Diatr. Eur. 269. Legebatur ἀνθρωπος ἥρως. B habet: ᾿4νά- 
γυρος γὰρ Kons (I. 1005) ἐπιχώριος τοὺς γευτονοῦντας ἐκ βάϑρων ἀνέ- 
στρεψεν, ἐπειδὴ τὸ ἡρῷον αὐτοῦ ὑβρίσαν ἐπεχείρισαν. 1. ἱερῶν om. 
ΒΟ. 3. εἰ πόρνος τὸν σώφρονα τοῦτο λέγειν Β. 5. Bodlejanus: 
Οἱ δὲ ἀπὸ νοῦ φασίν' ἀπὸ τοῦ ἕξώου συττέταγνταν ἐπὶ τῶν μειξόνων καὶ 
ἀδυνάτων. Coislinianus: “πὸ τῶν μηδ᾽ ὄνοις δυναμένων, οὐχ ὅπως 
ἵπποις χρῆσθαι, ἢ ἐπὶ τῶν ἀχάλινον ἐχόντων στόμα καὶ ἀπὸ γλώσσης π:- 


πιόντων, ἐπεὶ ὅ ὄνος ἀχάλυνος καὶ πολλοὲ διὰ τοῦτο ἐξ αὐτοῦ πίπτουσυν. 


Οὕτω Πλάτων. 
πολις κελ. om. (Ὁ. 


δραχμῆς μὲν ηὔλεν, τ. δ᾽ Enavero.« Gaisf. 


ἀπ᾽ ὄνου scripsi: legebatur ἀπὸ ὄνου. 
9. παρὰ τὸ Gaist.: legebatur περί. 


7. χαὶ Ev- 
» Leg. ὃς 
13. Aoxada B, qui om. 


vv. χαὲὶ μοχϑούντων et ultima ἀλλ᾽ — ἐμάχοντο. 


68. Ὁ γοῦν ᾿Αναγυρός μον κε- 
χυιψῆσϑαιν δοκεῖ, ubi v. Scholia. 
Adde Liban. Ep. LXXVIIl. Bo- 
issonad. Ann. Grr. I, 268. 

56. B. 58. C. 35. Diog. 1, 27. 
Greg. Cypr. I, 28. Apost. Ill, 31. 
Arsen. 60. Macar. Suidas. Vide 
Euripidis Medeam 410. ibique 
copias Intpp. Teste Hesychio 
jam Aeschylıs usurpaverat. 

567. B. 161. C. 39. Apost.IV,1. 
Arsen. 70. Hesych. Suid. Plat. 
Legg. III, 701, C. Aw gaiveras 
ἔμοιγε οἷόν πὲρ ἵππον τὸν λόγον 
ἑχάστοτε ἀναλαμβάνειν" καὶ μὴ κα-- 
ϑάπερ ἀχάλινον κεκτημένον τὸ στό- 
μα βίᾳ ὑπὸ τοῦ λόγοι; φερόμενον 
κατὰ τὴν παροιμίαν ἀπό τινὸς 
ὄνου (νοῦ Bodl.) πεσεῖν. Ari- 
stophanis locus est Vespp. 1367. 
Ti δῆτα ληρεῖς ὥσπερ ἀπὸ 
εὐμβου πεσών; δὶ Scholia: 
καὶ τοῦτο ὡς εἰς γέροντα ἀντὶ τοῦ 
ἀπὸ νοῦ καταπεσών. Qui ex- 


cidit apud Zenobium alter lo- 
cus est Nubb. 1275. Ti δῆτα 
ληρεῖς ὥσπερ an’ ὄνου κατα- 
πεσών; ubi ν. Scholia οἱ Her- 
manni annotationem. Eupolidem 
respicit Hesychius: ’Az’ örov 
καταπεσών, ἀπὸ TUußov πεσών' καὶ 
Εὔπολις: Ὥσπερ an’ ὄχϑου πε- 
σών" οἷον ἀπ᾽ ὄνου. Runkelius fr. 
341. »corruptela inest non fa- 
cile emendanda.s Facile vero: 
collato Zenobiano ἀπὸ χοὸς 7. 
cum illa scriptura quae est apad 
Hesychium, cujus codex ἀπό- 
χϑου exhibet, patet jocose di- 


xisse Eupolidem ἀπὸ χϑονὸς͵ 


πεσών. Id reposui. 

68. B. 59. Hesych. Suid. Vide 
ad II, 39. Meinek. Menandr. 17. 
Ultima versiculus: ©. 40. 4ρα- 
zung μὲν αὐλεῖ, τεττάρων δὲ 
TAVETAL 

59. B.60. Diog. 1, 29. Apost. 
IV, 25. Arsen. 76. Macar. He- 


\ 
10}. 


6Ι 


48 ZENOBII 


λοις πονούντων καὶ μοχϑούντων. Ol γὰρ ᾿Αρκάδες πολλὰ 
πολεμήσαντες οὐδεμίαν γίχην ἰδίαν ἔσχον, ἀλλ᾽ ἐπὶ μισϑῷ 
Into ἀλλοτρίων ἐμάχοντοι 


Box χορις: οὗτος Αἰγύπτιος ὧν ἐπὶ δικαιοσύνῃ 
καὶ ἐπινοίᾳ κρίσεων ἀπομνημονεύεται, Εἴρηται δὲ ἡ παρ- 
οιμία ἐπὶ τῶν δικαιότατα καὶ παρευρημένως χρινόντων. 


Βαλλ᾽ εἰς Μακαρίαν: οἱ μὲν χατὰ εὐφημι» 
σμὸν ἐξεδέξαντο λέγεσθαι, ἀντὶ τοῦ, Βάλλε εἰς, δειλαν» 
ὄότητα.  Muzxapiav γὰρ ἐν “Ἅιδου χωρίον διατυποῦσιν. 
Οἱ δὲ τὴν Mexagiav ϑυγατέρα φασὶν Ἡρακλέους. ,ς καὶ 
χατὰ χρησμὸν εἰς ἑχούσιον ϑάνατον ἑαυτὴν ἐπιδοῦναι, 
κατὰ τὴν Εὐρυσϑέως ἐπὶ τὰς ᾿ϑήνας στρατείαν. Μετὰ 
ϑάνατον γὰρ ᾿Ηραχλέους, διώχοντος ἘΕὐυρυσϑέως τοὺς 
ἐχείνου παῖδως, καὶ πρὸς τὸν τοῦ ᾿Ελέου βωμὸν τῶν 
“Ηραχλειδῶν προρπερευγότων, ᾿Αϑηναῖοι μὴ ἐκδιδόντες 
αὐτοὺς, πρὸς Εὐρυσϑέα πόλεμον ὑπέστησαν" (καὶ) χρη- 


— 


1. ἄλλοις ego dedi: legebatur ἄλλως, δριιὰ Suid. ἑτέροις. 
Schottus mutilum hunc locum esse „suspicatus est; sed medicina 
in promptu est. Scilicet pro, ὅσον οἱ «Ἰακεδαιμόνιοι τοὺς καταφεύγον-- 
τας εἰς Ταίναρον τῶν Εἱλώτων ἀπαγαγόντες ἀπέκτειναν hic reponenda 
ex fine Adag. I, 30. μίαν νίχην — ἐμάχοντο. Verba ὅσον οἱἑ — ἀπέ- 
χκτειγαν „pertinent ad Ταινάριον κακόν. Vide B 902.« Gsf. Recte. 
B 60. “ρκαδ α μιμούμενος. ἐπὶ τῶν ἄλλως πονούντων. Οἱ γὰρ ᾿Αρκάδες 
σολλὰ πολεμήσαντες οὐδεμίαν νίκην ἰδίαν ἔσχον. 4. Βόκχχορις ῬΉ Ἐ: vulgo 
Βάκχυρις cum B εἰ Suida. Βίχχορις Plut. Demetr. XXI. olim: nunc 
Ἐόκχορις. Ctr. Morall. II, 629, E. 5. κρίσεως μνημον B. 6 καὶ παρευ- 
ἡμένως om. B. Valckenarius παναρμονίως. Anne πρευμενῶς 7. C: 
πὸ τῶν ἑαυτοὺς εἰς κένδυνον κατ᾽ ἀρετὴν διδόντων, Maxa- 
eia γὰρ ἥ Ἡρακλέους, ὁπηνίκα ἐπεστράτευσεν ὃ ὧ Εὐρυσϑεὺς 
ταῖς “ϑήναις, ἑαυτὴν ἐπέδωκε σφάγιον ὑπὲρ τῆς τῶν dos 
πσὧν σωτηρίας. Τούτου γενομένου, τῶν “4ϑηναίων ἕκαστος 
ϑαυμάζων τῆς κόρης τὴν ἀρετην, ὁ μὲν στεφάνους inıBal- 
λων; ö δὲ ἄνϑη ῥίπτων, ἐπεφώνεν, »βάλλ' ἐς μακαρίαν. Οἱ 
δὲ κατ᾽ εὐφημισμὸν τὸ μακαρία; ἐστὶ γὰρ ἀντὶ τοῦ ἐν ἄδου, 
ἂν ϑανάτῳ' ἐπεὶ χωρίον ἔφασκεν ἐν ἄδου, μακαρίαν κατ᾽ εὖ»- 
φημισμὸν καλούμενον" τὸ δ᾽ αὐτὸ τοῦτο καὶ ἐς μακαρίαν λ ἐ- 
γουσι καὲὶ εἰς μακαρίαν. Βάλλε Μακ. Β. 8. ἐξεδέξαντο P: 
vulgo ἐδέξαντο cum B. 10, Mera ϑάνατον — ἐξώρυξεν αὐτοῦ om. 
BV: v. Apollod. II, 8, 1. . 


sych. Suid., ubi vide Bernhard. 
et Meinek. @. 5. II, 12. Usur- 
pat Liban. Epp. DXL. Expli- 
cuit de hoc proverbio F. Nae- 
kius Ind. Scholarr Bonnens.1833. 

60. B. 209. Suid. Zonar. Lege 
Plutarchum V. Demetr.XXVII, 
901, D. 


61. B. 256. C.45. Apost. V, 36. 
Arsen. 136. Hesych. Suid. Scholl. 
Ar. Egg. 1148. Plut. 782. Pla- 
ton. 134.R. (393. Bekker.). Vide 
Ruhnken. ad Tim. 59. Bergler. 
Alciphr. I, 9. II!, 32. Heindorf. 
Plat. Hipp. Με). 293, A. Her- 
mann. Lucian. C. H. 530. 


10 


15 


»Recte 


CENTURIA 1]. 49 
σμοῦ δοθέντος, ἀπαλλαγήσεσθαι τῆς ἘΕὐρυσϑέως χκατα- 
δρομῆς», εἴ τις τῶν ᾿Ηραχλειδῶν πρὸς ϑάνατον ἔχούσιον 
ἐχδῷ ἑαυτὸν, ἡ Μαχαρία πρὸς ϑάνατον ἑαυτὴν ἐξέδοτο, 
ἢ [4 7 - - ; ᾿ 4 “ 
καὶ συμβαλοντὲες 44ϑηναῖοι νικῶσιν Εὐρυσϑέα, καὶ πολλῶν 
’ 1) ‚ UT 9 ‚ wo € , 
πεσόντων, ἰὐρυσϑέα ἵλλος ἀπέχτεινε παῖς ἸΠρακλέους, 
χαὶ αὐτοῦ τὴν χεφαλὴν πρὸς ᾿Δλχμήνην ἐκόμισεν" ἡ δὲ 
κερχίσι τοὺς ὑφϑαλμοὺς ἐξώρνξεν aurov. Tov οὖν τά- 
φον τῆς ΜΜαχαρίας ἄνϑέσι καὶ στεφάνοις τιμῶντες οἵ 
“4ϑηναῖοι ἐπέλεγον; Βαλλ᾽ εἰς Μακαρίαν. Τὸ μὲν 
οὖν πρῶτον ἐπὶ τῶν κατ᾽ ἀρετὴν διδόντων ἑαυτοὺς εἰς 
ϑάνατον N “παροιμία ἐλέγετο" ὕστερον δὲ καταχρηστικῶς 
ἐπὶ πάσῆς ἀφοσιώσεως. 
Βάχηλος εἶ: ἐπὶ τῶν ἐκλύτων χαὶ ἀνάνδρων. 
Βάχηλος δὲ κυρίως λέγεται ὁ ἀπόχοδος. 


Βυζίνη παῤῥησία: ἐπὶ τῶν σφόδρα πεπαρῤῥησια- 
σμένων. "Ano ΜΒυζίνου τοῦ Ποσειδῶνος μετὰ παῤῥησίας 
ἀεὶ διαλεγομένου. 

Βίος ἐξηυλημένος: ἐπὶ τῶν ἀχρήστων" ἔχ με- 
ταφορᾶς τῶν . ἀρχείων αὐλῶν, 

Βοιώτιος vonog: ἐπὶ τῶν τὰς μὲν ἀρχὰς ἦρε- 
μούντων, ὕστερον δὲ τοῖς κακοῖς ἐπιτεινόντων, ὡς φησὶ 
Σοφοχλὴς" 

Ὅταν τις δῃ τὸν Βοιώτιον γόμον. 
Εἴρηται δὲ n παροιμία; παρόσον Βοιωτοὶ πρότερον βίον 
ἄλυπον χαὶ ἤρεμον ἔχοντες, μετὰ τελευτὴν “αΐου πολλοῖς 
καχοὶῖς περιέπεσον. 





9. ἐπέλεγον PH: ναΐρο ὕστερον ἐπέλεγον. εἰς Max. libri: ἐς Max. 
B. Coislinianus: τὸ αὐτὸ τοῦτο καὶ ἐς μακ. Atyoros καὶ εἰς μακ. 
21. καταχρηστικῶς om. PH. 14. ἀπρόκπυπος PHF et Bodlejanae 
collectionis codex A. 15. Bodl. A Βιυκήνου bis: B Βυζήνη, sed 
m. sec, Busiwor. 25. ἄλυπον PH: vulgo ἀλυτον. 


62. B. 208. Diog. III, 45. Apost. 
V, 34. Arsen. 135. Suidas. 

63. B. 110. Byzanta heroöm 
Neptuni et Ceroessae nymphae 
filium novi: Byzinum non item. 

64. B. 211. Suidas. 

‚65. B. 214: Ἢ παροιμία κα- 
τὰ τῶν ἀνοήτως διακευμένων. 


Greg. Cypr. I, 92. Apost. V, 70. 


Arsen 145. Macar. Plut.77. Bo:- 
ὠτίων vonos' ἐπὶ τῶν τὰς ἀρχὰς 
ἠρεμαίας (ἠἡρεμαίως) ἐχόντων, αὐϑις 
δὲ σφοδρῶς ἐπιγιγνομένων. Sopho- 
clis fr. 858. Dindorf. Confer 
Aristophanis Ach. 14. “εξίϑεος 
εἰςῆλϑ᾽ ἀσόύόμενος Βοιώτιον, 
ubi Scholia docent de Terpandri 
n0mo musico cogitandum esse. 


4 


or 


10 


I 


15 


20 


66 


67 


68 


50 ZENOBII 
Ποῦϑος περιφοιτᾷ: ταύτης μέμνηται Κρατῖ- 
γος ἐν Χείρωσι. Teraxtaı δὲ ἐπὶ τῶν εὐήϑων καὶ παχυ- 
φρύνων, ἀπὸ τινος Πυϑιονίχου Βούϑου μετενεχϑ εἴσα. 
Βούνας δικάζει: αὕτη λέγεταν ἐπὶ τῶν τὰς κρί- 
’ | 4 c , ᾽ 4 
σεις ἀναβαλλομένων ἀεὶ καὶ ὑπερτιϑεμένων. Bovvas γὰρ 
᾿᾿ιϑηναῖος ἐγένετο, wg φησι Μνασέας" τούτῳ δὲ ᾿Ηλεῖοι 
πρὸς Καλυδωνίους διαφερόμενοι ἐπέτρεψαν τὴν δίχην, 


γομίσαντες ἀναμένειν ἕως ἂν  ἀποφήνηται. Γνοὺς δὲ ὁ 
Βούνας τοῦτο, ἤκουσε μὲν ἀμφοτέρων, ἀνεβάλλετο δὲ 
μέχοι τελευτῆς τὴν ἀπόφασιν. 


Βοιώτια αἰνίγματα: ἐπὶ τῶν ἀσυνέτων, ἐχ με- 
; ͵ a > 
ταφορᾶς τῆς Σφιγγὸς. Παρόσον Θηβαίοις ἡ «Σφὶγξ αἱ- 
ψίγματα προὔϑηκεν" Τετράπους, δίπους, καὶ πάλιν τρί- 
πους. “Ὅπερ ἐφευρὼν Οἰδίπους, τὴν τοῦ πατρὸς βασι- 
λείαν εἴληφεν καὶ τὴν ἰδίαν μητέρα ἔγημεν ἀγνοῶν. 
“Ἵαΐῳ γὰρ τῷ Θηβῶν βασιλεῖ χρηστηριαζομένῳ περὲ γενέ- 
σέως ἀρρένων παίδων ἀνεῖλεν ὁ ϑεὸς" 
Aaie Außsaxıön 
μὴ σπεῖρε τεκνὼν ἄλοχκα δαιμόνων βίῃ" 
κτενεῖ γάρ σ᾽ ὃ φύς. 
᾿βπιλαϑόμενος δὲ τοῦ χρησμοῦ “1«ἴος συνῆλϑε τῇ γυναικὶ 
αὐτοὺ ᾿Ιοκάστῃ. Ὡς δὲ 1adero παιδίον ἄῤῥεν ἐξ αὐτῆς 
γεννηϑὲν, τὸν χρησμὸν ἐννοήσας, τὰ τούτου σφυρὰ δι- 
ἕτρησε, καὶ εἰς ὄρος ἐξέϑετο. Βουκόλος δέ τις παριὼν 
καὶ τὸ βρέφος ἀνειληφὼς, τῇ ἰδίᾳ γυναικὶ ἀπεχομισεν. 





--- | —— -- 


1. ταύτης — Χείρωσν om. B. 


4. Eadem verbis paullo aliis B, 
brevius C, ubi Βουλίας dir. 


8. νομίσαντες libri: Wyttenbachius 


in Plutarch. Provv. XXIII. ὀμόσαντες. 


articulus. 10. ἀπόφανσιν F. 


9. ὁ Bowas P: aberat 
12. Παρόσον rell. ignorat B. 


16. τῷ Θηβῶν HF: vulgo τῶν Θηβῶν. 


66. Β. 216. Plut. 33. Hesych. 
Suid. Macar. 147. Herodianus 
περὶ μον. AS. p. 42,8. Βοῦϑος 
ΠΠυὑϑιὰ ἐνίκησα, παροιμία" βοῦϑος 
περιφοίτα (Scribe: lIvda νικήσας" 
παροιμία vel ὅϑεν παρ. Βοῦϑος 
περυφοιτᾷ)' Κρατῖνος Χ εἰ- 
gwan. τάττεται δὲ καὶ Ei τῶν εὐ- 
7909 καὶ παχυρίνων. Cratini Chi- 
ronum fr. X, p. 65. Runkel. 

67. B. 217, C. 54. Plut. 23. 
Apost. Υ, 7ὅ. Arsen, 145. Macar. 
Vide inira ad 11, 86. Zenobius 


quum repperisset dwrroygapiar 
et Βούνας et Βαυλίας — illud 
apud Plut. et in Bodl. exstat — 
idem proverbium bis posuit. 
Verum est Bovlias. Ceterum v. 
Nitzsch. Melett. I, p. 157. 

68. B. 219. nıoB, DIT, 47. Greg. 
Cypr. 1,94. Aposı. V, 81. Arsen. 
146. Macar. Apollod. 
III, 5, 7. et rell. Illa quidem 
κοιράνοις ἐκποδὼν nei ϑίστασθϑαν sunt 
Eur. Phoen. 40. Ὧ ξένε, τυ- 
ράννοις ἐκποδὼν μεϑίστασο. 


15 


20 


25 


70 


CENTURIA 1. Sl 
Ἢ δὲ τὰ σφυρὰ τοῦ παιδὸς ϑεραπεύσασα, Οἰδίπουν αὐ- 
τὸν χαλεῖ᾽ τοῦτο ϑεμένη τὸ ὄνομα διὰ τὸ τοὺς πόδας 
ἀνοιδῆσαι. Τελειωϑ εἰς δὲ Οἰδίπους, χαὶ τῶν ἡλίχων. ἐπὶ 
ῥώμῃ διαφέρων, κατὰ οϑόνον ὠγειδίζετο ὑπόβλητος εἶναι. 
“Αφικόμενος οὖν εἰς dehpovs περὶ τῶν ἐδίων ἐπυνθάνετο 
γονέων, καὶ χρήσαντος τοῦ ϑεοῦ πρὸς τὴν πατρίδα μὴ 
σπορεύεσϑαι, τὸν μὲν γὰρ πατέρα φονεύσειν, τῇ μητρὶ 
δὲ μιγήσεσϑαι ; νομίσας ἐξ ὧν ἐλέγετο γεγεννῆσϑαι; πρὸς 
Θήβας ἠπείγετο, καὶ συντυχὼν “1αΐῳ ἐφ᾽ ἅρματος 0y0V- 
μένῳ; κελεύοντος τοῦ κήρυκος χοιράγοις ἐχποδὼν μεϑὲ- 
στασϑαι, μὴ πειϑόμενος παρὰ τοῦ ἡνιοχοῦντος τῷ πα- 
rei ἐτύφϑη" ὀργισϑεὶς δὲ χαὶ τὸν ἡνίοχον zul τὸν “αΐον 
ὑπερμαχοῦντα τοῦ ἡνιόχου ἀπέκτεινεν. ᾿Ελϑὼν δὲ εἰς Θη- 
βας, χαὶ τὴν βασιλείαν ἐφευρὼν Aciov γέρας προκειμέ- 
γὴν σὺν τὴ yuvaızi Joxcory τῷ λύσοντι τὸ αἴνιγμα τῆς 
Σφιγγὸς, τοῦτο λύσας τὴν τοῦ πατρὸς βασιλείαν παρα- 
λαμβάνει, χαὶ τῇ μητρὶ προφομιλεῖ ἀγνοῶν, ἐξ ἧς ᾽Ετε- 
οχλέα καὶ Πολυνείχην ἐγέννησεν. Ὕστερον δὲ παρὰ τῆς 
μητρὸς ἀναγνωρισϑεὶς, ἑαυτὸν ἐτύφλωσεν" ᾿Ιοχάστη δὲ 
τῶν τειχῶν τῆς πόλεως ἑαυτὴν ἀνήρτησεν. 


“ δ - EN - - 
Boüg ἐφ᾽ ἑαυτῷ κονιεῖται: ἐπὶ τῶν εὐχερῶς 
ἐπὶ χαχῷ σφῶν ἑπομένων. Οἱ γὰρ Poss πρᾷοι ὄντες, 


’ - - μ \ N >»_\ Ὁ 
ὑᾳδίως τοῖς δεσμοῖς ὑπαχούουσι. vis δὲ, ἐπὶ τῶν εἰς 
y ’ " 3 ’ 
προῦπτον κίνδυνον ἑαυτους ἐμβαλλοντων. 
Βοῦς ἐπὶ γλώττης: παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ δυνα- 
μένων παρῥησιαξζεσϑαν, ἤτοι διὰ τὸ ἄφωνον τοῦ Lwor, 
ἢ διὰ τὸ τῶν ᾿᾿ϑηναίων τὸ νόμισμα ἔχειν βοῦν ἐγχεχα- 


evov’ ὅπερ ἐκτίνειν ἔδει τοὺς πέρα τοῦ δέοντος 
N 
παῤρησιαζομένους. Φ 


mn. en = m 


6. παρὰ τῶν ἰδίων PH. 7. τῇ μητρὶ δὲ PH: vulgo τῇ δὲ μητρί. 
8. ἐλέγετο Valckenarius: vulgo ἔλεγε. 18. ὑπερμαχοῦντας PH. 
22. ἐπὶ κακῷ κινουμένων B. 23. ὑπείκουσιν B. 25. γλώσσης B. 
26. διὰ τὸ ἄφωνον) διὰ τὴν ἰσχὺν B. 27. διὰ τὰ τὰ τῶν AS. ΡῈ: 
διὰ τὸ τῶν .,19. τὸ von. B: vulgo διὰ τὸ τῶν ..1. von. 28. ἐχτεί- 
vw PHE. td om. B. 


69. Β. 220. Cicero Att. VIII,5 70. B.221. Diog. III, 48. Greg. 


Nam audivi tum eum ὑτιραν Πολλὰ 
μάτην κεράεσσιν ἐς ἠέρα θυμήναντα, 
multa, inquam, mala cum di- 
zisse: suo capili, ut ajunt. Con- 
fer Cauulli Pel. et Thet. 110. 
cum Intpp. 


Cypr. 1,95. Apost. V, 74. Arsen. 
143. Macar. Hesych. Suid. Pol- 
Jux IX, 6, 61. Ἔνιοι Ankiow, οὐχ 
49 prior ἴδιον ira νόμισμα τὸν 
βοῦν »ομίξουσιν, ἐντεῦϑεν δὲ zu 
τὴν παροιμίαν εἰρῆσθαι: Βυῦς ἐπὶ 


1% 


10 


20 


Ἴ1 


72 


73 


74 


75 
76 


77 


52 


r , 
Βαλὼν φεύξεσθαι οἴει: 


ΖΕΝΟΒΙΣ 


πρὸς τοὺς χαχὸν τὶ 


, u \ > ’ f -ν E 
δράσαντας καὶ οἰομένους φυγεῖν 


Βαλλ᾽ εἰς ὕδωρ: 
Καταποόντισον. 


Βυβλου δὲ καρπὸς οὐ χρατεῖ στάχυν: 
τῶν οὐ es τοῖς ἰδίοις χρῆσϑαι καλοῖς" 
ἀσϑενὴς ἡ βύβλος πρὸς τὸ φέρειν σῖτον. 


ἀνατέλλουσα οὐκ ἐχτρέφει. 
Βῶλος ἄρουραν: 
προςφριλοτιμουμένων. 


ἐπὶ τῶν ὀλέϑρου ἀξίων" οἷον, 


> ἈΝ 
ἐπὶ 
παρόσον 
Stayvag γὰρ 


3. κν - ) 4 . 
ἐπὶ τῶν μεγάλοις τὰ μιχρὰ 
“Ὅμοιόν ἐστιν εἴ τις ϑαλάττῃ ἐκ 


χαράδρας ὕδωρ ἐπειςάγει, καὶ χαρίξεσϑαι δοχεῖ, 


Bovs ἐπὶ σωρῷ: 


ἐπὶ τῶν ἡδυπαϑούντων, 


Βορβόρῳ ὕδωρ λαμπρὸν μιαίμων, οὕὔὕποϑ᾽ 
εὑρήσεις ποτόν: ἐπὶ τῶν τὰ χάλλιστω μιγνύντων τοῖς 


αἰσχίστοις. 


Βώλλ᾽ 
ἐπὶ τῶν ὀλέϑρου ἀξίων. 


1. Vulgo βάλλων φεύξασϑαυ: 


is recte βαλὼν φεύξεσϑαν habet. 
Suida adjeci. 3. Balle Β. 
στάχυν B: vulgo στάχυς. 
VB reliquis omissis. 

λοις ἄρουραν Ο cum Apostolio. 
ΒΟ: vulgo φυιλοτυμ. 
στα B: deerat τα. 


γλώσσῃ βέβηκεν, εἶ τις ἐπ᾽ ἀρ- 
γυρίῳ σιωπήσειεν. Adde Scholia 
11. Φ, 79. Eustath. Il. Β, 449, 
p- 232, 24. Utitur Theogn. 651. 
Welcker., quem vide, Aesch. 
Ag. 36. Novam viam explica- 
tionis instituit Lobeckius Agla- 
oph. I, p.36. Vide Bernhard. 
ad Suid., Ferd. Bamberger. de 
Aesch. Agam. p. 22., qui rata 
habet quae tradunt Scholl. Arist. 
Avv. 1106. ex Philochoro de di- 
drachmis vetustis Atheniensium 
bove insignitis. 

71. B.225. Apost. V, 48. Arsen. 
138. Suid. Plato Symp. p- 189, 
B. Βαλών γε, ὦ “Ἀριστόφανες, οἴεν 
ἐκφεύξεσϑαν; Wyttenbach. Plut. 
S. N. V. p.6. 


6. παρ᾽ 
8. ἐκτρέφειν P: vulgn ἐντρέφει. 


11. ἐπειξάγον et δοχοίη Ο. 
16. ἐς κόρ. Ο: reliqui εἰς. - 


εἰς ὄλεθρον, ἢ, Βαλλ' 2 κόρακας: 


v βαλὼν φειξασϑαι οἴει!" End τῶν 
χαχκύν τι πραττόντων καὶ ἐκφυγεῦν οἰομένων, quocum facit B, 


nisi quod 


Post οἵεν signum interrogandi ex 


5 καρπός B: vulgo_ καρπόν. 
ὅσον ἀσϑενῆς ἄνωθεν ἡ βύβλος 

9. Bu- 
10. προξςφιλ. 
14. τὰ κάλλι- 


μεγίστοις BV. 


72. B.226. Diog.III,51. Apost. 
V, 49. Arsen. 138. Mac 

73. B. 227. Suidas, Ex Aesch. 
Suppl. 768. 

74. B.228. Diog. 111,52. Apost. 
V,88. Arsen. 147. Suidas qui ha- 
bet Βῶλος ἄρουρα: Ars. Βώλοις 
ἄρουραν' ἐπὶ τῶν τοῖς μυκχροῖς 
χαριζομένων τοὺς μεγάλους. 

75. Diog. III, 53. Apost. V, 79. 
Arsen. 145. Suidas. 


76. B.231. Diog.III,55. Apost. 


V,83. Arsen. 146. Macar. 
Aesch. Eumenidd. 664. 65. 

77. B. 232. C.44. Apost. V, 41. 
Arsen, 137. Macar. Suid. Scholl. 
Ar. Nubb. 133. et rell. Videlll, 
87. ibique collegam. 


Sunt 


10 


15 


'8 


19 


31 


CENTURJA 1. 53 


ἢ - “ὦ 5 ἔνα 
Bergayoıs οἰνοχοεῖς: πρὸς τοὺς ταῦτα παρέ- ! 


χοντας ὧν οὐ χρηζουσιν οἱ λαμβάνοντες. 
4 


Βατράχῳ ὕδωρ: ὡς Ταλῇ στέαρ: ἐπὶ τῶν 
ταῦτα διδόντων οἷς χαίρουσιν oi λαμβάνοντες. Eiontau 
δὲ χαὶ, Βοῦς εἰς ἄμητον, ἐπὶ τῶν μέγα ὠφελουμένων. > 


Βομβύλιος ἄνϑρωπος: ἐπὶ τοῦ ἀκάρπου" παρ- 
ὅσον ὃ βομβύλιος καρπὸν οὐ φέρεις Ἔστι δὲ μελίττης 
εἶδος ἐχ πηλοῦ τὰ χηρία πλαττούσης. 


Bovs ἀλλότριος τὰ πολλὰ ἔξω βλέπει: ἐπὶ 
τῶν ἀμελουμένων παρ᾽ ἀλλοτρίων, καὶ διὰ τοῦτο πρὸς 
τοὺς ἐδίους δεσπότας, ὡς ἐπιμελουμένους, ἀφορώντων. 


10 


Βοῦς ἄμητον ἐπιτηροῦντες: ἐπὶ τῶν μετὰ 
ἐπιμελείας χαμνόντων. 

Βοῦς ὁ Μολοττῶν: αὕτη λέγεται ἐπὶ τῶν εἰς 
πολλὰ διαιρουμένων πράγματα καὶ χαταχοπτομένων, Üi 
γὰρ Μολοττοὶ ἐν τοῖς ὁρχωμοσίοις καταχόπτοντες εἰς με- 
κρὰ τοὺς βοῦς, τὰς συνθήκας ἐποιοῦντο. 


15 


Βοιωτοῖς μαντεύσαιο: αὕτη καταρατική ἐστιν. 
᾿Ηρακλείδης γὰρ φησὶ, μαντευομένοις τοῖς Θηβαίοις περὶ 
πολέμου ἀπεκρίνατο ἡ προφῆτις ἡ ἕν “Δωδώνῃ, γίκην αὖὐ- 
τοῖς ἀσεβήσασιν ἔσεσϑαι. Eis δὲ τῶν ϑεωρῶν ἁρπάσας 
ἹΜυρτίλαν τὴ» προφῆτιν, ἐνέβαλεν εἰς ϑερμοῦ παραχεί- 
μένον λέβητα. "Ἄλλοι δὲ φασὶν, ὅτι Θηβαίοις πολεμοῦσι 
Βόμβος μάντις πλείους ἔφη νικήσειν, ἐὲ προϑύσαιεν τῶν 
χγεμόγων ἕνα. Οἱ δὲ ἀποκτείναντες τὸν Βόμβον ενίκησαν.. 98 


20 


8. βατράχου Η. καὶ γαλῇ Β. ὅ. μεγάλα opel. Β. 8. ἐκ 
κηροῦ Α. 12. ἐπιτηροῖῦ γντας B. μετὰ ἐπιμελείας ΒΥ: vulgo «. 
ὠφελείας. 18. μαντεύσειας Plutarchus, μαντεύσαις B. κατάρα 
τις Plutarchus. 19. περὸ πολέμου. H Plut.: vulgo περὸ τοῦ m. 


24. Βόμβρος et βύμβρον Plut, φιχήσεσϑαιν Plut. 


78. B.235. Diog. III,57. Apost. 
V, 43. Arsen. 137. Macar. Suidas. 
Pherecrates Κοριαννοῖ Ath.X.p. 
431, E. Ἔῤῥ᾽ ἐς κόρακας" βα- 
τράχοισιν οἰνοχοεῖν σὲ δεῖ. 


79. B.236. Diog. 111,53. Apost. 


V, 50. Arsen. 139. Macar. col- 
lato Diog. 111, 83. 

80. B. 238. Suidas. 

82. B.239. Diog. 111, 59. 


83. B.240. Diog. 111,60. Apost. 


Ὗ, 69. Arsen. 143. Suidas. Vide 
Lucian. Tox. 48. De Coislin. 57. 
vide nott. ad Diogenianum. 

84. Plut.9. fere consentit: ali- 


ter Vat. Il, 67. Bodl. ᾿Ησέμβησαν. 


γὰρ εἰς τὴν ἱέρειαν ἐμβαλόντες αὖς- 
τὴν εἰς τὸν ἐν Δωδώνῃ λέβητα ü- 
orTa, ἐρωτικῶς διατεϑεῖσαν εἰς ἔνα 
τῶν ϑεωρῶν. Vide Muelleri Or- 
ehom. p. 385. 


87 


O0 δὲ ἀγνοῶν, 
> ' 3 x 3 ’ 3 “»“ - 4 ’ 
]οβατῆς δὲ avayvors ἐπέταξεν αὑτῷ κτεῖναι τὴν πυρί- 


54 - ZENOBII 

Βεβληκ᾽ ᾿Αχιλλεὺς δύο κύβω καὶ τέτταρα: 
τοῦτο Evornidov ἐστί. Καὶ ᾿Δριστόξενος δὲ φησὶν, ὅτι 
Εὐριπίδης διορϑῶν τὸν Ἴηλεφον ἐξεῖλε τὴν πεττείαν. 
Atyerar δὲ ἐπὲ τῶν ἀδιανοήτων. 

Βουλίας διχάξει: ἐπὶ τῶν τὰς χρίσεις ὑπερτι- 
ϑεμένων διχαστῶν, ἀπὸ Βουλίου τινὸς ᾿4ϑηναίου" ὃς ἐπὶ 
τοσοῦτον ἀνεβάλλετο τὴν δίκην, wors φϑάσαε τελευτῆσαι 
πρότερον ἢ τὴν δίκην ἀποφήνασθαι. 

Βελλεροφόντης τὰ γράμματα: Βελλεροφόντης 
ἀνελὼν Βέλλερον, ἢ» 
θυνϑα φυγὰς ἐξ “Ἄργους παραγίνεται πρὸς τὸν ‚Heoitov. 
Tovrov ἔρωτα ἴσχει ᾿Αντεια n τοῦ 1looirov γυνή" τοῦ δὲ 
ἀἁπαρνουμένου, λέγεε πρὸς τὸν Προῖτον, ὅτε BeAlsoo- 
φοόντης ἐρωτιχοὺς αὑτῇ προςεπέμψατο λόγους. «Προῖτος 
δὲ πιστεύσας, ἔδωκεν αὐτῷ ἐπιστολὰς πρὸς ᾿Ιοβάτην χο- 
μίσαι" ἐν αἷς ἀνεγέγραπτο, Βελλεροφόντην ἀποκτεῖναι, 
τὰ γεγραμμένα χαϑ'᾽ ἑαυτοῦ κομίζει. 


πνουν Χίμαιραν, νομίζων αὑτὸν ὑπὸ τοῦ ϑηρίου δια- 
φϑαρήσεσϑαι. Τριῶν γὰρ ζώων εἶχε φύσιν σύνϑετον, 
προτομὴν μὲν λέοντος, οὐρὰν δράκοντος, καὶ τρίτην χεΡ 
φαλὴν μέσην αἰγὸς, δι’ ἧς πῦρ ἀνίει. ᾿Αναβὰς οὖν ὃ 
Βελλεροφόντης ἐπὶ τὸν Πήγασον, ὃν εἶχεν ἵππον πτηνὸν, 
χατετόξευσε τὴν Χίμαιραν. Mira δὲ τὸν ἀγῶνα τοῦτον 


"Auaböow ἐπέταξεν ἀγωνίσασθαι, ὡς δὲ καὶ ταῦτας ἀπέ- 


χτεινε, τοὺς τότε ῥώμῃ νεότητος διαφέροντας ἐπιλέξας, 
ἐπέταξεν ἀποχτεῖναι λοχήσαντας. Ns δὲ καὶ τοῦτον ἐνί- 
χησὲν τὸν ἀγῶνα, ϑαυμάσας τὴν δύναμιν αὐτοῦ ὁ ᾿Ιοβά- 
τῆς, τό TE γράμμα ἔδειξε, καὶ παρ᾽ αὐτῷ uevsiv ἠξίωσε" 





2. δύο dedi: legebatur δύω. 
BV. 6. Βοιλείας HF. 
24. τὸν ay. PH: deerat vor. 


4. λέγεται et sqq. accessere ex 
17. κομίζευν HE. 19. αὐτοῦ H. 


85. B. 260. Vide Eurip. Te- Unde apıd Zenobium Agioragyos 


vid. 


leph. fr. III. Dindorf. T.IX, p. 
339. Matthiae. Arist. Rann. 1447. 
ubi Scholia: ᾿“ρίσταρχός φησὺυν 
ἀδεσπότως τοῦτο προφέρεσϑαν ‚a. 
reg.) ὡς , Εὐριπίδου πεσπο κότος 
κυβεύοντας ἐν τῷ Τηλέφῳ „ ovs καὶ 
περνεῖλε᾽ μήποτ᾽ οὖν ἐκεῖθεν ἦν. 


reponendus videri possit: 
Mahnius Diatr. de Aristox. p.206. 
86. Vide II, 67. Demetr. de 
Eloc. CLIIL. Ὁ παρὰ Σώφρονι 
ῥὑητορεύων Βουλέας οὐδὲν ἀκό- 
λοιϑὸν Eat λέγει. 
- 87. Apollodor. "1,3. Res nota. 


ὡς τινες φασὶ, Πείρην, εἰς Ti- 10 


15 


25 


CENTURIA IL 55 
a 0 3 “ 4 ’ 4 D “- 
δοὺς δὲ αὐτῷ τὴν ϑυγατέρα, καὶ τὴν βασιλείαν τελευτῶν 
κατέλιπεν. 
Pr 3 Ἢ “ . ᾿ 
Τενναῖος εἰ ἐκ βαλλαντίου: ἐπὶ τῶν διὰ τὸν 
πλοῦτον εὐγενῶν εἶναε δοχούντων. 


Γλαῦξ ἵπταται: ἡ πτῆσις τῆς γλαυχὸς νίχης 
σύμβολον τοῖς ᾿4ϑηναίοις ἐνομίζετο. 

Γέρων ἀλώπηξ οὐχ ἁλίσκεται πάγῃ: ἐπὶ τῶν 
διὰ χρόνου πλῆϑος οὐχ ἁμαρτανόντων. 


Γλαύκου τέχνη: ἢ) ἐπὶ τῶν ῥᾳδίως κατεργαζομέ- 
νῶν, 1 ἐπὶ τῶν πάνυ ἐπιμελῶς καὶ ἐντέχνως εἰργασμένων. 
ἽἽππασας ‚rag τις κατεσχεύασε χαλκοῦς τέτταρας δίσκους 
οὕτως, ὧστε τὰς μὲν διαμέτρους αὐτῶν ἴσας ὑπάρχειν, 
τὸ δὲ τοὺ πρώτου δίσχου πάχος ἐπίτριτον μὲν τοῦ δευ- 
τέρου, ἡμιόλιον δὲ τοῦ τρίτου, διπλάσιον δὲ τοῦ τετάρτου, 


χαὶ χρουομένους ἐπιτελεῖν συμφωνίαν τινα. 


Καὶ λέγεται 


Thavxov ἰδεῖν τοὺς ἐπὶ τῶν δίσχων (ϑόγγους πρῶτον. 


y %\ ) ’ " 4 N x 3» u 
Ihvxvs ἀγκων: τὴν παροιμίαν «φησὶν εἰρῆσϑαι 


ἀπὸ τοῦ λεγομένου μακροῦ ἀγχῶνος ἐν τῷ Νείλῳ" 
ἀντίφρασιν ἀντὶ τοῦ δυοςχερής. 


4͵ εὐγενῶν Β Diogen. Suidas: vulgo γενναίων. 
7. πάγῃ adjeci ex ΒΝ Suida. 


ϑῶν οἰωνῶν addit C. 


χατὰ 


δ. ἐπὶ τῶν ἀγα- 
9, τέχνην 


B, qui rell. omissis habet: ἐπὶ τῶν πάνυ ἐπιμελῶς καὶ ἐντέχνως εἰργα- 


σμ ἔνων. 
Ρ et Scholl. Plat.: 
vulgo οἴτος. 
τους ἐπιτελεῖν (cod. Clark. 


μὴ ὑᾳδίως Scholl. Plat. Diog. Apost. 
vulgo Ἵππασις. 
15. xa& κροιομ.} Scholl. Plat.: 


11. Ἵππασος 
12. οὕτω: ὥστε Scholl. Plat.: 
Ἀρουομένους δὲ Tov- 


κρυ!ομένους δὲ ἀποτελεῖν) συμφωνίαν τινά " 


ποιὰ λέγεται ] λαῦκον ἰδόντα τοὺς ἐπὶ τῶν δίσκων φϑόγγους πρῶτον ἔγχει- 


ἤσαν» δι᾽ αὐτῶν ‚xegougyeiv. 
ἀντὶ τοῦ Öuszeons. 

Νείλῳ] Ἵλλω ἢ 

88. B.311. Diog. ΓΥ͂, 6. Apost. 
VI, 6. Arsen. 159. Macar. Suidas. 

89. B.265. C.79. Diog. 111,72. 
Hesych. Suid. Scholl. Ar. πη. 
1089 (1091). Cfr. ad Diogen. Ill, 
93. Bekker. Ann. 232, 30. Foss 
de Theophrast. Char. I, ν. 40. 

90. B. 312. Diog. 111, 7. Greg. 
Cypr. II, 10. Apost. VI, 4. Ar- 
sen. 159. Suidas. 

91. B.313,. Ο.80. Apost. VI, 27. 
Arsen. 162. Macar. Diog. IV, 8. 
Suid. Hesych. Phot. Marcellini 
Praefat. p- XXI. Scholl. Plat, 


17. B nonnisi ultima: Κατὰ ἀντίφ 
ἀγγὼν H: ἀγγῶν F, qui mox ἀγγῶνος. 18. 


p- 12. (381. Bekker.) unde sup- 
plebis mancam Zenobii ee 
nationem. Wide Intpp. Plat. 
Phaedon. p. 108, D. Petav. ad 
Julian. p. 76. Sillig. Catal. Ar- 
tiff. p. 219. Mueller. Archaeol. 
p- 40 sq 

92. B- 314. Apost. VI,33. Ar- 
sen. 163.61. Hesychius, Suidas, 
C. 82, quem ad Suid. adscripsere. 
Plato Phaedro p. 257, D. IAv- 
κὺς ἀγκών, δ᾽ beider, Fran Ye 
σε, ὅτι ἀπὸ τοῦ μαχοοῦ ἃ; "κῶνος 
τοῦ χατὰ Νεῖλον ἐκλν ‚on, ubi. lectu 


10 


93 


95 


56 ZENOBII 
)'αλῇ χιτώντον: ὁμοία ἡ παροιμία αὕτη τῇ" 
Vu πρέπει γαλῇ κροκωτόν. ᾿]:πειδὴ γαλῆ κατὰ πρὸ- 
γοιαν Ayoodirng γυγὴ γενομένη ἐν χιτῶν! κροχωτῷ οὖσα 
ἐπέδραμε μυί. Δ͵ίμνηται ταὐυτῆς Φτραττις. 

ρεῦς Σέριψφον: ᾿“πολλόδωρος φησίν, ὕτι ἔστι 
τις παροιμιωδὴς λεγομένη Ievipia γραῦς, ἡ ἐν παρϑε- 
vie γεγηρακυῖα. Οἱ δὲ ἀπὸ τῆς ἀκρίδος" τὴν γὰρ ἀρου- 
ραίαν ἀχρίδα ὑπό τινων μάντιν λεγομένην κατὰ Σικελίαν 
γραῦν σέριφον καλεῖσίγαι 1) γραῦν σερίφην. «“Ζ7έγουσε δὲ 
ori εἴ τινε ἐμβλέψειε Som, κακόν τι ἐκείνῳ γίνεται. 

᾽υμνότερος λεβηρίδος: ᾿Αριστοςάνης φησὶ 
1υγλότερος λεβηρίδος. «ΤΠεβηρὶς δὲ ἐστὶ τὸ σῦφαρ 
καὶ ἔχδυμα τοῦ ὄφεως καὶ τοῦ τέττιγος. Κυρίως δὲ }ε- 
Aneis, ᾧ περιέχεται τὸ ἔμβρυον τοῦ βοός" τελέως ἐστὶ δὲ 
καὶ τοῦτο τυρλύν᾽ τὰς γὰρ ὑπὰς μόνας ἔχεε τῶν Opal 
μῶν. Tarrova δὲ τὴν λέξιν καὶ ἐπὶ τέττιγος») καὶ συν- 
ὅλως ἐπὶ τῶν ἀποδυομένων τὸ γῆρας. Τριχῇ δὲ ava- 
γράφουσι τὴν παροιμίαν, καὶ οἱ μὲν τυφλότερος λε- 


βηρίδορ, οἱ δὲ κενότερος, οἱ δὲ γυμνότερορ. 


ee ne ασαμεδθησαανε.--ομηραπευ πεν 


2. κροκωτὸς B. 
erat Stparız. 
ριφία) ᾿Βριφία PF: Σέριφος BV. 
Theocr. X, 18. 
10. εἴ τῶν PH: vulgo ἔν zu. 


4. μέμνηται — Στρ. om. B. 
5. Vulgo γραῦς ἔφιφος : Φέριφος Suidas. 


9. ἔριφον οἱ ἐ 


ΜΠ 


“Στράττεις scripsi: 
6. Zr- 
7. ἀρουραίαν ἀκρ. Confer Scholl. 

HF: ἔριφον et ἐρίφων BV. 
τοῦ ὄφεως ἀπὸ τῆς λεπίδος B. 


11. τελέως om. B. Legebatur τελείως" ἔστε δὲ καὶ τοῦτο τυφλόν: Cor- 


rexi ex Hesychio. 
ψιότερος. 


dignissima quae apposuit Stall- 
hbaumius excerpta ex praeclara 
disputatione Grauerti in Indice 
Lectt. Acad. Monaster. per men- 
ses hibernos 18°'Y,, habitarum, 
Is excitavit reliquos Gramma- 
ticos: adde Scholl. 1, J1.1/,702. 
Vtitur P]Jato Comicus Phaone, 
v Meinck, ὦ. S. IL, p. 26. Li- 
ban. Epp. XLVI Ὃ τοῖς ἄλλοις 
ἐς τέρψυν Eoyerm, τοῦτ᾽ ἐμοὶ γλυ- 
κὺς ἀγκὼν διὰ τὴν ἀσθένενων. 
Cum explicatione illa quam ten- 
tant Scholl. Homeri Lobeckius 
Aglaoph. II, p. 1022. confert 
Paus. v, 3,3. “, περησϑέντες ἀμηό- 
τερον τῇ μίξει καὶ αἱ γυναῖκες καὶ 
οἱ ἄνδρε. ἴνϑα συνεγένοντο τὸ χω- 
οἷον δα δύ ([β. 6. 760) ὀνομάζουσι. 


19. κενότερος ΟΡΗ͂ι κενώτερον B: vulgo 


93. B.277. Diog. III, 82. Plut. 
101. Apost. V, 92. Arsen. 155. 
Macar. Suidas: de C. 61. vid, 
nott. ad Diogenianum, Wide 
Knochii Babrium p. 151. 

94. B. 207. Hesychius. Suidas. 


Apollodori locus est Fragmm.- 


᾿ 444, Heyne. WVide Leopardi 
lisc. V, 21. 

95. B. 268. C.89. Diog. 111,73. 
Apost. VI, 55. Arsen. 169. Macar. 
Suidas, Hesychius. Rursum λὲ- 
βηρίδος τυφλότερος B. 593. Apost. 
ΧΙ, 719. Arsen. 332. Dici ἐπὶ τῶν 
πάνι. πενήτων notat Ο. Aristo- 

hanis locus est Amphiarai fr. 

X. Dindorf. Strattis in Phoe- 
nissis Erotian. Lex. Hipp. p. 
241. Franz., Eustath. Opuscc. 


10 


15 


91 


CENTURIA U. 97 


5 [2 -« U 
Ioavs Baxysvsst ἐπὶ τῶν παρ᾿ ὥραν τὶ διαν 
πραττομένων. Tais γὰρ νέαις πρέπει τὸ χορεύειν. 
[4 2 ’ ν « 
J'towv βοῦς ἀπένθητος δύμοισεν: ἐπὶ τῶν 


a” ὥραν τελευτησάντων. 
I'vuvo φυλακὴν ἐπιτάττεις παροιμίᾳ ἐπὶ 
un 4 . ᾿ 4 . “- . 4 
τῶν μὴ δυναμένων τὰ προςτάγματα πληροῦν, δια τὸ 
ἐναγχαῖον αὐτὸ γίνεσέλαι, 

Ἰλῶσαα ποῖ πορεύῃ: πόλιν ἀνορϑιώσασα 

[4 \ “ ν. ὃ » 
καὶ πόλιν καταστρέψουσα: ἐπὶ τῶν διὰ λόγων 1) 
ὠφελούντων 1) βλαπτόντων. 

’ ᾿ " , ‚ 

I'Elus συγλρουσιος: Axoouos χαὶ ἄταχτος" 

᾿ - 4 ω »\ 4 
παρόσον τινὲς γελῶγεες τὰς χεῖρας ἢ τοὺς πόδας συγ- 
κρούουσιν. 

Περάνδρυαν μεταφυτεύειν: ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου. 
Tlegeyyva δὲ, ὅτε μὴ δεῖ ταὺς παρηβηκότες πραάγειν 
εἶς τὰ τῶν ἀχμαζόύόντων ἔργα. 

ΤΠ όνυ κνήμης ἔγγιον: ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς μᾶλλον 


(| ——iniiniineggme emmiiiiieesme 5 mem ie 


1. Bodlej. A βλακεύει. 2. ra χορ. libri: ra om. B. 6. ro 
τεταγμένα BV. 8. Ante πόλιν inserit C: "Anoxpow. ἀνορϑώ- 
σασα Diogenianus: rell. ἀνορϑώσουσα, ὀρθώσοισα. Nisi forte ἢ πά- 
Aw ἀνορϑώσουσα. Vide Bernhard. ad Suid. ἀνορϑώσοισα B: ὀρϑώ- 
σουσα vulgo, 9. καὶ πόλιν PB: vulgo πάλιν. διὰ λόγων PC: 
vulgo διὰ λόγον: δικλόγων H: διὰ λόγοι, B. 11, συγχκροτούσιος © 
οἱ Suidas, 14, B γερανδρῦν: vulg. γερόδριον: veram lectionem 
Diogenianus et Suidas suppeditarunt: vid. Spanhemius ad Callim. 


ἢ, in δον. 22. Bernhardyus ad Suidam. 


p. 135, 34. ’Fud — καὶ αὐτῆς, ὃ 
φασι, λεβηρίδος κενότερον ἀπε- 
τέλεσε, τοῖς ὅλοις ἀποστερήσας ἐμέ, 
Athen. VIII, p. 362, B. /larras 
ἐπιστοματίζενν πειρώμενος οὐδενὸς 
μὲν ἀμαθίαν κατέγνως, σαιτὸν δὲ 
ἀποφαίνεις κενότερον λεβηρί- 
dos. Plura Intpp. Hesychii, 

96. B. 269. Diog. 111,74. Greg. 
Cypr. I, 99. Apost. VI, 47. Ar- 
sen. 168. Macar. 

97. B.317. C. 74. Diog. IV, 11. 
Greg. Cypr. 11,12. Apost. VI, 9. 
Arsen. 160. Suidas. 

98. B. 270. C. 91. (quem v.apud 
Intpp. Suid.) Ding. 11, 75. Ar- 
sen. 170. Hesychius, Suidas, Cfr. 
HRunkel. ad Pherecr 57. 

99. B.816. C.84. Diog. IV, 9. 


Apost. VI, 39. Arsen. 164. Suidas. 

100. B. 271. C.72 Diog. 11], 
76. Apost. V, 100. Arsen. 158. 
Suidas. 

1. B.272. Diog. III, 77. Apost. 
V1,5. Arsen. 159: Suidas. Se- 
neca FEpist.86: didici ab Aeyialo, 
diliyenlissimo palre [amilias, 
quamuvis velus arbuslum Irans- 
ferri posse. 

2. L, 273. C.86. Diog. III, 78. 
Greg. Cypr. 1,96. Apost. VI, 45. 
Arsen. 168: Schol. ad 'I'heocrit. 
XVI, 18: παροιμία ἐστὲ τὸ ποῤ- 
ῥωτέρω ἡ κνήμη τοῦ γόνατος" 
rider δὲ αἴτὴ ἐπὶ τῶν ἀγαπών- 
τῶν ἑαυτοὺς χαὶ λεγόντων προτιμο- 
τέρους Era αὐτοὺς τῶν ξένων: 
Suidas. Usurpant Aristot. ΕιΆ. 


10 


15 


58 ZENOBII 
- 4 ' » ! . « εἰ “ . 
τῶν ἑταίρων ἀγαπωντων. (Φασὶ γὰρ or ἐν τῷ χατὰ 
“Χαιρώνειαν πολέμῳ ἰδόντα τινὰ ἀνεψιὸν χαὶ ἀδελρὸν χα- 
ταπονουμένους, ὑπερασπίσαι τὸν ἀδελφὸν, εἰπόντα τὸ 
προκείμενον. 
΄« [4 

Γελλὼ παιδοφιλωτέρα: ἐπὶ τῶν awpwg τελευ- 

τησάντων, ἤτοι ἐπὶ τῶν φιλοτέχνων μὲν, τρυφῇ δὲ δια- 
» » x τ , 

φϑειρόντων avra. 1{ξελλω γάρ τις ἣν παρϑένος, καὶ 
ἐπειδὴ ἀώρως ἐτελεύτησε, φασὶν οἱ Atopıoı αὐτῆς τὸ 
φάντασμα ἐπιφοιτᾶν ἐπὶ τὰ παιδία, καὶ τοὺς τῶν ἀώρων 

[2 I’ ’ ’ ’ ’ ’ 

τ' 

Üavarovg avın ἀνατιϑέασι. Μέμνηταν ταυτῆς Σαπφω. 

Inoaoxw δ᾽ αἰεὶ πολλὰ διδασχόμξνος: ἐπὶ 
τῶν διὰ τὸ γῆρας ἐμπειροτέρωμ. Ζἴλκυσται μέντοι ἐχ 
τῶν Σόλωνος ἐλεγείων. 

“ c . ' ' 
Γραῶν ὕϑλος: ἐπὶ τῶν μάτην Anpovvrwv. 


m .-. Js 





1. τ. ἑταίρων] VB ἑτέρων; C. ἢ ἑτέρους ἀγ., Eros δὲ ἐπὶ τῶν 
ὀφειλόντων παρέχειν μᾶλλον προζςήκουσιν ἢ τοῖς ξένοις" 
ὁμοία καὶ Τῶν φίλων τοὺς φιλτάτους, καὶ Τῶν οἰκείων τοὺς 
οἰκενοτέρους. ὅτι — Χαυρωνείαν] Schottus: οὗ ἐνωτοὶ κατὰ χρείαν: 
e VB restituit Gaisfordus. 2. ἰδόντες Schottus: e B correxit 
Gaisfordus. 3. ὑπερασπ. τ. 06.) B βοηϑῆσαν τῷ ἀδελφῷ, 5. Tel- 
λοῦς C Suidas, L. Dindorfius in Steph. Thes. s. v.: ab epitoma- 
tore duo proverbia in unum videntur confusa, 1 ελλώ (vid. sup. I, 
55) εἰ Γελλοῦς παιδοφιλωτέρα: prius de iis dicebatur, qui immatura 
morite obirent et spectrum erat infantarium: ad alterum altera ex- 
plicatio ἤτον — αὐτά pertinebat. παιδοφιλωτέρα e C Suida Gais- 
fordus dedit: Schottus zawogıloriga, Neuius ad Sapph. fragm. p. 97 
σταυδολέτευρα. C: ἐπὲ --- ἤτον om. 6. τροφῇ L. Dindorfius. 
7. C: παρϑένος, ἢ tig ἐν τῷ τίκτειν ἐτελεύτησε. 8. ἔφασαν Ο. 
αὐτῆς PC Gaisfordus: αὐτοῖς Schotitus. 10. ἀνετίϑεσαν C. 11. 
vulgo δὲ ἀεὶ, B δ᾽ ἀεὶ: δ᾽ αἰεὲ Apostolius. 12. εἵλκυσταυ ---- ἐλεγ. 
B om. 14. ὕϑλοι B. 


ad Nicomach. IX,8,2. Theocri- nuntiatum esse narrat Plutar- 


tus, coqui ap. Athen. IX, 383 B. 
Plaut. Trinum. V, 2, 30. Cic. 
Epist. ad Famil. XVI, 23. 

3. C.68. Hesych. Suidas. Φά- 
σμα Ἑκάβης alia comparat Lo- 
beckius Aglaoph. 302. Zange] 
fr. 41 Schneidew.: Γελλῶς παυ- 
δοφιλωτέρα : etiam ab inferioris 
aetatis scriptoribus Gello 8. 
Gillo saepe memoratur: vid.L. 
Dindorfius in Steph. Thesauro 


Ss. . 

4. B.274. Diog. IIT,80. Apost. 
VI, 16. Arsen. 161: Schol. Plat. 
384 Bekk.: Suid.s. γηρᾶναι. Ver- 
sum, quem a Solone sene pro- 


chus Solon. 2. 31, adhibuerunt 
multi: Soph. Antig. 711 ubi vid. 
Scholl., Plat. Lach. 188 Β. Reip. 
ΨΙΙ, 536 ἢ. Amat.133C. Cicer. 
Cat. maj. 8. 14. 

6. B. 275. Diog. III, 79. Greg. 
Cypr. I, 100. Apost. VI. 50. Ar- 
sen. 168 ibig. Macarius: Suidas. 
Plat. Reip. I, 350 E: ἐγὼ δέ σον 
ὥςπερ ἐαῖς γραυσὶ ταῖς τοὺς μύ- 
ϑους λεγούσαις εἶεν ἐρῶ: Lucian. 
Dial. Mort.X,8. Gregorius Bois- 
son. Anecd. V, 449. Heindorf. 
ad Plat. Gorg. 527 A: γραϊκὸν 
v8$40v dixit Clemens Alex. Pro- 
trept. 20, 11 Sylb. 


7 


CENTURIA II. 59 


7) λαὺξ εἰς ᾿Αϑήνας: ἐπὶ τῶν ἀγοήστους. ἐμπο- 
ρίας ἀγόντων, ἐπειδὴ τὸ ζῶον πάνυ ἐπιχωριάξεε τοῖς 
᾿““.[ϑηναίοις. 

Ταιδάλεεια ποιήματα: οἱ μὲν ἐπὶ τῶν παρα- 
δόξων ἔργων, οἱ δὲ ἐπὶ τῶν ἀχριβούντων τὰς τέχνας φα- 
σὶν εἰρῆσϑαι τὴν παροιμίαν" ἐπειδὴ τῶν παλαιῶν Önur- 
ουργῶν πλαττόντων τὰ ζῶα τυφλὰ, ὁ Δαίδαλος χαὶ τοὺς 
ὑφϑαλμοὺς αὐτοῖς ἀνεπέτασεν, ὡς καὶ δόξαν κατασχεῖν 
ὅτε καὶ ἔμψυχα ἐστι καὶ κινοῦνται καὶ φϑέγγονται.᾿ Φασὶ 
γοῦν τινὰ τῶν δαιδαλουργῶν ἀνδριάντων" δεδέσϑαι τοῦ 
ποδὸς, ὡς μὴ ἀποδράμοι. 

' Διομήδειος ἀνάγκη: ἐπὶ τῶν κατὰ ἀνάγκην 
τινὰ πραττόντων. Μέμνηται αὐτῆς Agsorogavns ἐν Βα- 
τράχοις. Ὅτε γὰρ λαβόντες τὸ Παλλάδιον Διομήδης καὶ 





--.-.--.... ....-΄... 


1. vulgo γλαῦξ, Β γλαῦκα. Ο: ἐπὶ τῶν μάτην ἐπισωρευόντων 
τινὰ εἷς ἀφθονίαν προυπαρχόντων (l. προὐπάρχοντα) καὶ ἀλυ- 
διτελεῖς ἐμπορείας ποιούντων, ἐπειδὴ τὸ ζῶον τοῦτο σφόδρα 
ἐπιχωριάζει ταῖς “4“ϑήναις. 2. ἐπειδὴ π. ἐγχωριάξεν τ. A. Ton. 
B: τὸ ζῶον PFH Gaistordus: ζῶον τοῦτο Schottus. ἐπιχωριάξειν Ἡ, 
4. ΒΟ: “αιδάλοι πονήματος. ὅ. Ο: ἐπὶ τῶν ἀκριβῶς τὰ τεχνάσματα 
σποιούντων᾽ ἀπὸ “αιδάλου τινὸς μηχανοποιοῦ σοφοῦ. 6. εἰρῆσϑαν φα- 
σίν B omissis sqq. 11." Legebatur ἀποδρασοιυ. 13. τινὰ B: 
vulgo τι. 14. Debebat ᾿Εκχλησιαξζούσαις: eundem errorem Scho- 
liasta Platonis committit. B: Διομήδους γὰρ μετὰ Ὀδυσσέως κομέ- 
ζοντος τὸ Παλλάδιον ἐπὶ τὰς ναῦς, ὁ Ὀδυσσεὺς βουλόμενος αὐτοῦ μόνου 


6. B. 276. Ο. 78. Diog. ΕΠ, 57. 
81. Greg. Cypr. Il, 11. Apost. 
VI, 30. Arsen. 164: Schol. ad 
Arist. Equit. 1102. Av. 304: παρ- 
οιμία δέ ἐστιν ἐπὶ τῶν μάτην ἐπι- 
σωρευόντων τινὰ ἐπὶ τοῖς προῦπαρ- 
zouow, οἷον εἴ τις ἐν Αἰγύπτῳ 
σῖτον ἐπαγάγῃ ἢ ἐν Κιλικίᾳ 
er ΕῪ Δήμων δέ φησιν ὅτι 
οὐ τοῦ ζώου μόνον πληϑύνοντος ἐν 
τῇ πόλει, ἀλλὰ καὶ ὅτι τοῦ νομί- 
σματος. Eustath. ad Hom. Il. A, 
206 p. 87, 50: λαμβάνεται. δὲ ἢ 
ini τῶν συμβαλλόντων ἔνϑα um 
χρεία σιμιβολῆς ἢ ἐπὶ τῶν ϑαμι- 

ων ἔνϑα πολὺ τοιοῦτον πλῆϑος" 
οὐ δὲ παλαιοί gar καὶ ὅτι τὸ 
γλαῦκ᾽ ᾿4θήναζε ἁρμόττει ἐπὶ 
τῶν ἄλλοϑεν μάτην τὰ πλεονάζοντα 
ὡς σπάνιά τινα ἐϊπορειομένων, ὃ καὶ 
δίνω ὅμοιον τῷ, πύξον ἐς Κύτωρον 


ἤγαγες [vid, interpp. ad Steph. 


Byz. 8. Κύτωρος] ἢ ἰχϑῦς εἰς 
λλήςποντον: Hesych. Suidas, 
Arist. Av. l.c., Lucian. Nigrin. 
init., Liban. Epist. 1348. 

7. B. 335. C. 96. Apost. VI, 71. 
Arsen. 174 ibiqg. Macar.: Schol. 
Eurip. Hecub. 821. ad Platon. 
328. 367 Bekk.: Tzetz. Chiliad. 
I, 537: Harpocr. 61, 14 Bekk. 
Hesych. 5. δαντάλεια, 8. Aaita- 
λον. Suid. Bekker. Anecd. 240, 
16. Usurparunt multi: 118, 
quos Schol. Eurip. et Hesy- 
chius laudavere, adde Alexin 
Athen. VIl, 301 A. Plat. Hippia 
Maj. 282 A. Min. 97 D. Euthy- 
phr. 11 B. Aristot. Polit. 1,4. de 
Anima I, 3. Liban. Epist. 1221. 
ἐπειδὴ Sqq.) similiter rem enar- 
rat Etym. M. 251, 1. 

8. B. 333. Apost. VIT, 15. Ar- 
sen. 181.‘ Narratio Hesychio 


ἝΝ 


10 


10 


11 


60 ZENOBH 


᾿Οδυσφεὺς ἐχόμιξον ἐπὶ τὰς ναῦς, τότε βουλόμενος "Οδυσ- 


αεὺς αὐτοῦ μόνου. τὴν φιλατιμίαν γενέσθαι, ἐπεχείρησε 
φονεῦσαι τὸν “ιομὴδην μετὰ τοῦ Παλλαδίου προηγούμε- 
vor. 1lgoidwv δὲ ἐκεῖνος ὡς ἐν κατόπτρῳ ἀντιστίλβον τὸ 
ξίᾳος καὶ συλλαβὼν αὐτὸν καὶ δήαας τὰς χεῖρας πλάτει 
ταῦ ξίφους ἀκολουϑῶν ἔτυπτεν. 

Δεινῆς ἀνάγκης οὐδὲν ἐαχυρότερον: ἀνάγχη 
χὰρ καὶ ϑεοὺς βιάξεται. Καὶ Πλάτων φησὶν, "Avey- 
zuv δὲ οὐδὲ ϑεὸς ἐστι δυνατὸς Piubeodai. 

Δαχτύλδυ ἡμέρα: ἐπὶ τῶν εὐημερούντων. Ae- 
κτυλος γάρ τις ἀνὴρ γέγονεν ᾿Ιϑηναῖοςν, μεγίστων λαχὼν 
τιμῶν. 

Δάτος ἀγαθῶν: πόλεως ὄνομω ἣν ἀπῴχησαν 


nn. — 


τὸ ἔφγον φανῆναι ἐπεχείρησε τὸν “Διομήδην ἀνελεῖν" ὃ δὲ γνοὺς, » τοῦτον. 
σιλλαμὼν καὶ δήσας αὐτοῦ τὰς χεῖρας ἔτυπτεν ἀκολουϑῶν αὐτῷ πλατεῖ 
τῷ ξίφει. 7. Ο: ἐπὶ τῶν δι᾽ ἀνάγκην καὶ τὰ παρα φύσιν 
ἢ μὴ καθήκοντα πονούντων. καὶ ἄλλη; Δεινὰ τὰ δεινὰ, ἐπὶ 
τῶν σφόδρα δεινῶν' καὶ ἕτερον οὕτως" Δεινὰ τὰ δεινὰ nal 


δεινότερα τῶν Atıyiou. 8. ϑεοὺς)] B ϑεὸς. φησιν om. V. 
9. ϑεὸς) vulgo ϑεοὺς --- δυνατοὺς: e VB correxit Gaisfordus. ἐστι) 
εὖναν λέγεται. Plato. 10. Ζ“ατύλλον Hesychius , Aarviov vulgo: 
correxi e B Diogeniano, 11. B τις “41ϑηνησι γέγονε. 


auciore 6 Leschis Tliade parva ἐγὼ δὲ τοσαῦτον οὐκ «ἄν τῷ τοιούτῳ 
emanavit estque a Conone Nar- ξυν ϑείην δόγματι, ὡς οὐδὲ σκυτέα 
ται. 84, Schol. Platon. 408 Bekk. ῥᾳδίως οὐδένα ,ὕποιμ᾽ ἄν, κἄν ἡ 
Eustath. ad Hom. Il. K, 531 p. Avopmdesos ἀνάγκη μῶν ἐπεικέουτο, 
822, 17 ad proverbium expli- ξίφεν τὸ μετάφρενον σεληττομένῳ. 

candum adhibita: addit Eusta- 9. B.323. ©. 99. Suidas. Plat. 
thius: 89er καὶ παροιμία. .. ἐπὲ Lege. V, 741 A: adde ibid. VII, 
τῶν βίᾳ ἐγχευρούντων ἔργοις καὶ μά- 8188. 6. Hermannum ad. Ευτὶρ. 
λιστα ὅτε τις ἁλοὺς ἐπίβουλος βίαν Helen.532 οἱ cf.sup. 1,85. Aewa 
πάσχῃ ἐνεργεῖν τι τῶν μὴ ϑελητῶν' τὰ 6.] compara Soph. Antig. 332. 
καίτοι τινὲς τὴν τοιαύτην παρουμίαν 10. B.320. Diog. IV, 13. Apost. 
ἀπὸ τοῦ Θρᾳκὸς “ιομήδους ade VI, 77. Arsen. 176: Hesych. Sui- 
ἐκπεσεῖν, ὃς ἡνάγκακε τοὺς ξένους das. Ex Alcaei ‚versu: zivm- 
αἰσχραῖς οὔσαις ταῖς αὐτοῦ ϑυγα- μεν" τὶ τὸ λύχνον μένομεν; daxtu- 
τράσι μίγνυσθαν, ἃς καὶ ἵππους ὁ λος ἁμέρα͵ [fr. 33 Schneidew.] vv. 
παλαιὸς λόγος ἀλληγορεῖ" εἶτα καὺ δάκτυλος ἡμέρα de vitae humanae 
ἀνήρεν τοὺς μὴ ἐθέλοντας γαμβρούς. brevitate in proverbium abi- 


- Alteram narrationem proverbio erant: quod quum paroemio- 


explicando Clearchus, uti re- graphi nescirent, proverbii ver- 
fert Hesychius, adhibuerat: ecan- , ba et corruperunt et ficta ex- 
dem apponunt Schol. ad.Arist. plicatione ornaverunt:: vid. Ga- 
Eccles. 1029, Suidas, Aposto- tackerus Miscell. 715. Jacobsius 
lins. Alludunt Arist. Eccles. Annott. ad Anthol. 1, 2, 28. 

1074. Plat. Reip. VI, 493 D. Ano- 11. B.321. Apost. VI, 74. Ar- 
nym. Cramer. Anecd. 111, 223: sen. 176: Strab. VII, 490 Sie- 


14 


CENTURIA IL 61 


΄ » % \ ’ ‚ - 
Θασιοι" &p ἢ καὶ παροιμία Ey), Δάτος ἀγαεϑῶν, ὡς 
ovang καλλίστης" ἔχεν δὲ χαὶ χρύσεα μέταλλα καὶ ἔστιν 
2 ᾿ 
εὐδαΐμων. 

: , va = 2 A “ , > 
Jdampvivnv φορῶ Paxtngiev: τοῦτο λέγειν &- 
ὠϑασιν οἱ ὑπὸ τινων ἐπιβουλευύμενοι" παρόσον ἀλεξιςαρ- 
uaxov ἡ δάϊρνη. 

di ὀξείας δραμεῖν: ἐπὶ «τῶν ϑιακινδυνευόντων. 
᾿Οξεῖαν γὰρ λέγουσι τὴν λόγχην. 

Δαυλίαν κορώνην: ἀντὶ τοῦ ἀηδόνα. δαυλία 
δὲ ἐλέχϑη διὰ τὸ τὰ περὶ τὸν Τηρέα ἐν Δαυλίδι τῆς 
Dwxidos συστῆναι" οἱ δὲ, ὕτι περὶ τὴν Aavklav χκατα- 

’ « a, ΄ , 2 „ 
λαμβανόμενανι ai περὶ τὴν Πρόχνην μετέβαλον εἰς opvi- 
Bag‘ ἕνιοε δὲ τὴν δασεῖαν ἀκούουσι" δαυλὸν γάρ ἐστι τὸ 
δασύ. Ta δὲ περὶ τὸν Τηρέα καὶ τὴν Πρύχνην οὕτως 
ἔχεε" Πανδίων ϑυγατέρας ἐσχηκὼς δύο, Πρόκνην χαὶ Φι- 
λομήλαν, ἠγάγετο vuugiov ἐπὶ τῇ ΠΙρόκνῃ τὸν Τηρέα" ὁ 
δὲ τῆς Φιλομηλας ἐρασϑεὶς καὶ βιασάμενος αὐτὴν, ἵνα 

᾽ 8 4 P] ὔ x - 3 “-Ό > N 
un τινε τὸ γεγονὸς ξξείπῃν, τὴν γλῶτταν αὐτῆς ἀπέτεμεν. 
> ᾿ « ’ , \ ’ 
Exeivn δὲ πέπλρ Vpavase γράμματα, διὰ τούτων ἐμηή- 
vvoe Ilooxvn Tag ἰδίας σύμφορας. αϑοῦδα τοίνυν ἡ 
’ .) ᾽ “ “ "γ᾽ 3 ’ [4] 
Ilooxvn τὰ συμβάντα τῇ Dilounda, Ιτὺν ἀπέχτεινεν, ὃν 


1. BV: καὶ ἡ παροιμία ἐλίχθη, ὡς ἐχούσης αὐτῆς χρύσεα μέταλλα 
καὶ εὐδαιμονίαν ἄλλην" τάττεταν δὲ ἐπὶ τῶν μεγάλα ἀγαϑὰ ἐπαγγελλο- 
μέγων. 2. ἔχει] legebatur ἔστι. 4. φορῶ B: vulgo φορεῖ. 6. 
ἐπὶ τῶν ὑπὸ τινων end. B. 7. PHF διώξειε. 8. τὴν λ.] τὸν 
λόγον PHF. 10. “αυλίᾳ scripsit Gaisfordus: ego librorum 
scripturam retinui: vid. Tzschuckius ad Sırab. IX p. 527. 


benk. Eustath. ad Dionys. Pe- 
rieg. 517: Θάσος ... τὸ Aarov 
συνώχισε πόλιν ἔνδοξον περὶ τὴν τοῦ 
Στυρόμνος παραλίων" ἀφ᾽ οὗ παρ- 
οιμέαν οὗ παλαιοὺ φασὲ, HAarog 
ἀγαθῶν: Harpocr. 52, 9 Bekk. 
Suidas. Vid. Wichersius Theo- 
pomp. frr. p. 150 544. 

12. B. 322. Diog. IV, 14. 78. 
Apost. VI, 79. Arsen. 176 ibig. 
Macar.: Suidas. Veteres cre- 
debant, lauro inesse vim quan- 
dam malum averruncandi: Plin. 
N, H.XV, 30, 135. Casaubonus 
ad Theophr. Charact.XVI, 1. 

13. B.325. Diog.IV,16. Apost. 


| VII, 25: in Arsenio p. 185 ex- 


plicatio, quam Walzius in no- 
tas ablegavit, sola superest: 
Snidas. Vid. Mitscherlichius 
Horat. Carmm. IV, fın. 

14. Hesych, Etym M. 250, 7. 
Suid. Zonar. 469. Ex Aristo- 
phane natum videtur, qui δαι λίαν 
κορώνην ironice dixerat: Etym. 
Μ. ἔνιοι ---- δάσι)) consentiunt Etym. 
M. et Tausanias ap. Eustath. ad 
Hom. 11. p. 274,24: vid. Murlleri 
Orchom '380. Historia ducta est 
ex Apollod. III, 14, 8: eandem 
Hesychius commemoraverat in 
nostri proverbii explicatione: 
vid. L. Dindorfius in Stephani 
Thes. 8. δάχτυλος ἡμέρα. 


ωι 


10 


va 
n 


15 


20 


15 


16 


17 


18 


19 


62 ZENOBI 


εἶχε παῖδα ἐκ Τηρέως, καὶ αὐτῷ παρατίϑησι τὰ τοῦ παι- 
δὸς μέλη εἰς βρῶσι.. T γνοὺς δὲ τὸ γεγονὸς ὁ Τηρεὺς 
Πρόχνην καὶ Φιλομήλαν am’ αὐτοῦ φευγούσας ἐδίωχεν, 
Ai δὲ χαταλαμβανόμεναν ηὔξαντο ἀφανεῖς γενέσθαι καὶ 
μετεβλήϑησαν, «Πρόκνη μὲν εἰς ἀηδόνα, Φιλομήλα δὲ 
εἰς χελιδόνα. “Οϑεν ἔτι χαὶ νῦν αἱ χελιδόνες τετμημένας 
τὰς γλώσσας ἔχουσι" Τηρεὺς δὲ εἰς ἔποπα μεταβληϑεὶς 


ἼΠυν εἰς δεῦρο ϑρηνεῖ. 


δευτέρων ἀμεινόνων: παροιμία ἐπὶ τῶν ϑυο- 
μένων ἐχ δευτέρου, ὅνταν αὐτοῖς τὰ πρότερον ἱερὰ μὴ 
καυϑῃ καὶ ἐπὶ δεύτερα τραπῶσιν. 
,ΆᾳὉ “« 2 ’ 
ἐπὶ τῶν τὰ δικαια 
Σταχάνην γὰρ οἱ Δωριεῖς τὴν τρυτάνην χα- 
ἴσως τοῦς τὴν στάσιν. 


| Δικαιότερος σταχάνης: : 
ἀγαπώντων. 
λοῦσιν" 


δικτύῳ ἄνεμον ϑηρᾷς: ἐπὶ τῶν μάτην χαὶ ἀνοή- 
τως τι ποιούντων. 


Διὰ δακτυλίου δεῖ σε ἑλκυσϑῆναι: ἐπὶ 





τῶν 
διὰ νόσον ἢ λύπην λεπτῶν χαὶ ἰσχνῶν γινομένων. 
Διὰ μαχαιρῶν καὶ πυρὸς ῥίπτειν δεῖ: ἐπὶ 
τῶν παραβαλλομένων καὶ ρῥιψοκίνδυνα ποιούντων. 
8. Ἴτυν --- θρηνεῖ) Errat Zenobius. 9. παροιμία B om. 10. 


τὰ πρότερα Β. 11. Β: τραπῶσι λέγοντες δευτέρων ἀμεῖιν. 
12. 4ικαιότερος BA: vulgo δικαιότερον. στεχάνης A et sic infra. 
14. ἴσως π. τ. or. om, BA. 15. Cod. Reg. 100 ap. Boissonad. 
l. c.: ἐπὶ τ. μάτην τι ποιούντων x. ἂν. 17. vulgo εἰςελχυσϑῆναι: € 
Diogenläno, Suida, aliis correxit Hemsterhusius ad Arist. Plut. 
l. c. 19. B: δι μι προςρυπτεῖ: ἐπὶ τῶν παραβόλως καὶ Ör- 
ψοκιγδύνως Ti ποιούντων. 


15. Β.324. Diog. IV,15. Αροϑί. 
VI, 80. Arsen. 176: Schol. Pla- 
ton. 451 Bekk.: Hesychius. Ad- 
hibent Pilat. Legg. IV, 723 ἢ. 


181: Suidas. Nice horus Greg. 
Histor. XVII, 4, ὃ. εἰς πῦρ τε 
ἔδοξα ξαίψνευν καὶ δικτύῳ ϑηρεύειν 
ἀνέμους. 


Aristot. Metaphys. I, 2. Liban. 
Epist. 695. 856. Affıne prover- 
bium Euripideo ai devregai 
zog φροντέδες σοφώτεραιυ: 
Hippol. 436. Arsen. 25. 

16. B.340. Diog. IV,28. Apost. 
IV,7. Arsen. 180 ibig, Macar.: 
Suidas. 

17. B. 341. Diog. II,28. 1V,29. 
Piutarch. ap. Boisson. Anecd. 
I, 394. Apost. VII, 12. Arsen. 


18. Diog. II, 30. IV, 30. Greg. 
Cypr. II, 17. Apost. VIl,22. Ar- 
sen. 181: Suidas. Alludit Ari- 
stoph. Plut. 1037. 

19. Β. 343. Apost. VII,1. Ar- 
sen. 179: Suidas. Ductum est 
a praestigiatoribus: Athen. I, 
19 E. IV, 129 Ὁ. Boissonad. 
Anecd. I, 398. „Xenoph. Me- 
morab. Ι, 3, 9: οὗτος κἂν εἰς μα- 
χαίρας κυβιστήσειε κἀν εἰς πῦρ ἀλ- 


10 


20 


iR 


CENTURIA III. 


' ’ ΄“- 
Δίκην ὑφέξει κῶν ὄνος δακῃ κυνα!: ἐπὶ τῶν 
ἐπὶ μιχροῖς συχοφαντουμένων. 
: . RS a >. . 
Διὸς Κόρινϑος: παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ αὑτὰ λε-᾿ 


γόντων καὶ πραττόντων. 

Δέχεται καὶ βῶλον ᾿4λήτης: ἐπὶ τῶν πάντα 
πρὸς τὸ κχρεῖττον ἐχδεχομένων. ᾿“λήτην γάρ φασι φεύ- 
γοντα κατελϑεῖν βουλόμενον εἰς Κύρινϑον καὶ βουχόλου 
τινὸς ἀπαντήσαντος αἰτῆσαι τροφήν οὐκ ἔχειν δὲ (ώ- 
σχοντος ἐχείνου, ἄραντος δὲ βῶλον δοῦναι αὐτῷ" τὸν δὲ 
λαβόντα φάναι, 

Δέχεται καὶ βῶλον ᾿4λήτης. ν 








1. C: ἐπε τῶν μικρὰ πταιόντων καὶ ἀξίων κολάξεσϑαν. 2. 
ἐπὶ μικροῖς Β Suidas, Gaisfordus: ἐπὶ μικρὰ Schottus. 3. VB: 
Ὃ Διὸς Κόρινϑος καὶ Ilaie τὸν Avos Κόρινϑον: ἐπὶ τῶν τὰ 
αὐτὰ πολλακις ἀνακυκλούντων. Κορινϑίων γὰρ ἐπὲ τινος δι- 


κ 
καιολογέας τῆς μετὰ Μεγαρέων οὐδὲν δίκαιον (δι Β) ἐχόντων 
εἰπεῖν, μόνον τοῦτο ὅτι Οὐκ ἀνέξεταν ὃ “νὸς Κόρινθος, πολ- 
λάκις λεγόντων, οἱ Μεγαρεῖς ἀπεκρίναντο, Ilaie, παῖε τὸν 


Arös Κόρινϑον' ὅθεν ἡ παροιμία. 


δέχεται x. β. al. exciderunt, 


Aoro: similiter διὰ πυρὸς βαδί- 
ξεν Aristophanes dixit Lysistr. 
136. add. Eupol. fr. 135 Runk. 
Chion. Epist. 17. Wyttenb. ad 
Plutarch. Morr. 50 D. Peerl- 
kamp. Nov. Act. Societ. Rheno- 
Traject. I, 127. 

=. B. 326. C. 109. Diogen.IV, 
17. Greg. Cypr. II, 13. Apost. 
ΨΙΙ, 11. Arsen. 181: Suidas. 

41. B.344: V. 111, 13. B. 699. 
Apost. VII, 17. X111, 97. Arsen. 
182. 377. Macar. 416: Schol. Ari- 
stoph. Ran. 442: Hesych. Phot. 
5. ΠΠυθώδε ὁδός, 8. Ὑπέρου περι- 
τροπή. Suidas: 4110 modo pro- 
verbii vim Demon apud Schol. 
ad Pind. Nem. VII fin. definit: 
ἐπὶ τῶν ἄγαν μὲν ὑπερσεμνυνομένων, 
κακῶς δὲ καὶ πονηρῶς ἀπαλλαττύν- 
των: aliter rursus Schol. Pla- 
ton. 368 Bekk.: ἐπὲ τῶν ἐπ᾽ ovdinı 
τέλεν ἀπειλούντων: in eo tamen 
uterque consentiens, quod ex 
historia, quam e B. supra ap- 
posui, definitionem derivat: vid. 
C. O. Muelleri Orchom. 138. 
Dorr. I, 88: Photius deniqne δ. 
ὃ Aws Κόρινθος haec sola ha- 


5. In Hesychio verba 


bet: ini τῶν πάλαν μὲν εὐπραγη- 
σάντων, ἴστερον δὲ οὐ καλῶς ἀπαλ-- 
λαξάντων. Scriptores antiqui 
saepe usi sunt proverbio: Schol. 
ad Platon.: μέμνηταν δὲ ταύτης 
“Ἀριστοφάνης ἐν τοῖς βατράχοις λέ- 
γων: ἀλλ᾽ ἢ Διὸς Κόρινϑος ἐν τοῖς 
στρώμασιν" καὶ ἐν Τ αγηνισταῖς (fr. 
22 Dind.) καὶ Ἔφορος ἐν πρώτη 
ἱστοριῶν (fr. 27 Marx.) καὸὶ Jlla- 
των Εὐθυδήμῳ (pP. 292 E.) — — 
καὶ ΠΠνδαρος : add. Aristoph. Ec- 
cles. 823: hinc factum est, ut 
saepe etiam a recentioribus ad- 
hiberetur: Liban. Epist. 565. 
Theodorus Hyrtac. Boiss. Anecd. 
11, 433. 

22. Plutarch. 48. Diog. I, 4. 
IV, 27. Apost. VI, 83. Arsen. 
177 ibig. Macar.: Hesych. 8. Aug 
Kopwdos. Alludit Plato Gorg. 
499 C: ἀνάγκη μὸν — καὶ τοῦτο 
δέχεσϑαι τὸ διδόμενον παρὰ σοῦ: 
εἴ, Stallbaumius ad Plat. Eu- 
thydem.235 A. Historia exstat 
apud Pausaniam II, 4. Schol. ad 
Pindari Nem. VII fin. alios: vid. 
Marxius ad Ephori fr. p. 112. 
Ο. Muelleri Dorr. I, 85. 


δ᾽ 


10 


23 


26 


64 


ZENOBII 


dıahovg ἄνδρας: τὰ δισύλλαβα ἀνδρῶν ὀνόματα. 


ε 
θϑεν ἐπίγραμμα, 


΄- %ı „ “ῳ ’ 
Μισῶ τὸν ἄνδρα τὸν διπλοῦν nepvxora, 
x ’ [4 . 
χρηστὸν λόγοισι, πολέμιον δὲ τοῖς τρόποες, 


Jig ἑπτὰ πληγαῖς πουλύπους πιλούμενος: 


-Ὸ ’ > fi 
ἐπὶ τῶν χολασεὼς ἀξίων. 


Παρύσον ὁ πολύπους ϑηρευ- 


x ’ ! 4 4 N 5 
Fig τυπτεταιὶ πολλᾶχις πρὸς τὸ πίων γενέσθαι. 


' u a) % . I ] ’ Α 
Δίχολοι γνῶμαι: παρὰ τὸ διχῇ ἰδιότροποι, κατὰ 


μετάληψιν. 
χυλίδης, 


Χόλος γὰρ ἡ ὀργὴ, ὀργή δὲ τρόπος. 


Bax- 


᾿Οργαὶ μὲν ἀνθρώπων διακχεχριμέναι μυρίαι. 


δύ \ . A ἢ ει » I 
0QV KARL KNOVXLOV. παροιμιᾶ, MV EVIOL πεια" 


γάγχην λέγουσιν. Kignra δὲ ἐπὶ τῶν ἅμα παρακαλοῦν- 
των καὶ ἀπειλούντων, ἀπὸ τοῦ δόρυ κατέχειν καὶ κηρύκιον. 


u m en en 


1. ἀνδρῶν] » ἀνδρῶν in ἀνδραπόδων mutabat Schottus, recte an 
secus non dixerim, quum nesciamus unde verba illa sumpserint 
grammatici:« G. Dindorfius in Steph. Thesaur. L. Gr. 8. διπλοῦς: 
vid. nott. 2. 09:7 — τρόποις] »haec om. PH. Et fortasse hue 
intulit ed. F. ex Anthol. (Pal.X, 95), Vid. Jacobsii Anim. I, 3, 
p. 247. Gaisf. 5. Πολύπους codd.: real Gaisfordus ex 


8. δισχο H. παρὰ τὸ δίχα" 
ἢ δίτροπον Hesychius: oiovei δίτροπον Diogenianus, Apostolius. 
12. κηρύκειον B. πειϑανάγκην)] τιϑανάην PH: veram Hesychius 
suppeditavit lectionem: vid. Cicero Epist. ad Attic. IX, 13, 4. 
Wyttenbachius Epist. Crit. 196. παροιμία — de om. BC. 183. 
παρακολουϑούντων B codd.: emendavit ex Hesychio Schottus,. 14. 
καὶ ἀπειλ. B om. C: ἐπὶ τῶν παρακαλούντων καὶ ἀπειλούντων. 
ΤΓιφυραῖον ὑπ᾽ ᾿4ϑηναίων πεμφϑέντες εἰς Δελφοὺς ἐπὶ τῷ 
λαβεῖν χρησμὸν, ἐν τῷ ὑποστρέφειν ἔμαϑον ᾿Αϑηναίους ὑπὸ 


Athenaeo. πηλούμενος AB. 


Εὐμόλπου πολεμουμένους, καὶ φοβηϑέντες, οἱ μὲν πρεσβύ» 
τερον ἔλαβον κηρύκεια προηγούμενον" οὗ δὲ ψΨέον καϑωπλι- 


σμένον εἵποντο. 


23. Hesychius 85. διπλοῦς con- 
sentit, addit autem post ὀνόματα: 
οὗ δὲ, παλίμβολα. Plura ἢ.]. ex- 
cidisse sponte intelligitur: Ze- 
nobius exposuisse videtur v. 
διπλοῦς significare i. q. δυσιιλλά- 
βους: cf. Athen. XIV, 614 E ibiq. 
interpp.: tum i.q. ποικέλους, de 
quo usu vid. Mitscherlichius 
Horat. Carmm. I, 6, 7.  Ver- 
sus ex Aristophanis Ran. 1447 
petiti. 

24. B.345. Apost. VII, 24. Ar- 
sen. 183: Suidas. VUsurpavit 


14. κηρύκειον B. 


Aristoph. Athen. 316 B: πληγαὶ 
λέγονταν ποιιλύπου πιλοιιμμένου. Vox 
πίων Schweighaeusero difficul- 
tates creavit: nullae adsunt: 


.priusquam coquerent piscem co- 


qui caedendo molliorem ideoque 
pinguiorem reddebant. 

25. Diog. IV, 32. Apost. VI, 
18. Arsen. 183: Hesychius. Ex- 
plicat Lobeckius ad Soph. Ajac. 
127.  Bacchyl. fr. LX Nev., 35 
Schneidew. 

26. B. 346. C. 112. Apost. VII, 
34. Arsen.184: Eustath. ad Hom. 


10 


“ 


31 


CENTURIA II 


65 


doayun χαλαξῶσα!: ἐπὶ Διοφάντου τὸ ϑεωρι- 


κὸν ἐγένετο δραχμή " 


ἐπεὶ δὲ ἔπεσε χαλαζα τότε ἀπὸ τοῦ 


ἀέρος, χαλαζῶσαν αὑτὴν ἐπέσκωπτον. 


Δίκη δίχην ἔτιχτε χαὶ βλάβην βλάβη: 


ER 
EI7tL 


τῶν φιλοδίκων χαὶ συνειρόντων δίκας δίκαις. 


dis πρὸς τὸν αὐτὸν αἰσχρὸν προςχρούειν 
λέίϑον: ἐπὶ τῶν δεύτερον τοῖς αὐτοῖς περιπιπτόντων. 


Δελφῖνα νήχεσϑαι διδάσκεις: 


γἊ - > 
ἐπὸ TWV ἐν 


ἐχείνοις τινὰ παιδοτριβούντων, ἐν οἷς ἤσκηται. 


Δέδοται καὶ κακοῖς ἄγρα: ἐπὶ τῶν παρ᾽ ἀξίαν 


εὖ πραττόντων. 


3 ὦ 
δειλότερος εἰ τοῦ παρακύπτοντος: 


σφόδρα δειλῶν. 





— 


3_\ - 
EITL TWV 


᾿Ανὴρ γάρ τις οὕτως ἐγένετο δειλὸς, 


1. ἐπὶ A. ex Hesychio Schottus, G. Dindotfius in Steph. Thes. 


L. Gr. 5. δραχμή: 
ΒΗ. βλάβαις βλάβας Β. 
cum Erasmo legeris. 
dorp. ἐκεῖνα a τις ἤσκχηται. 
nadum l. c. 


ἐπὶ τῶν A. HE Gaisfordus. 


Explicationem B ignorat. 


4. βλάβη βλάβην 
6. Exibit versus, si εἰςκρούευν 
8. Β ἐ. τ. παι- 


9. τινὰς cod. Reg. 1000 ap. Boisso- 
Legebatur ἤσκηνταν: 


correxi e C. 12. B: go- 


οὐμενός τις τὸν Ἡραχλέα κατέδυ εἰς σπηλαῖον κἀκεῖ ὑπὸ δειλίας ἀπέϑα- 
0 Nr 


ψέν. 


Ἐντετύπωταν οὖν τῷ λίϑῳ ἀνθρωποευδὴῆς εἰκὼν' καὶ τὴν 
πεφαλὴν ἀνἐχεν τοῦ σπηλαίου, 


καλεῖταν δὲ παρακύπτων. 


18. Ο: ὡς παρακύψας ἐκ σπηλαίου καὶ ἰδὼν τὸν “Hg. κατέδυ εἰς τὸ σπή- 


λαιον καὶ διὰ δειλίαν ἀπέϑανε. 


ΤΙ. Γ΄, 222 p. 408, 4: παροιμία ἦν, 

φῆσι Παυσανίας, ἐπὶ τῶν ἅμα 
ὅξ. κ. ἀπι. οἱ δεκατευϑέντες γάρ, 
φησίν, εἰς Δελφοὺς ὑπ᾽ ᾿“4“θηναίων 
(scribe Agysior: ν. O. Muelleri 
Dorr. I, 257.) 1 ἐφυραῖοι, λαβόντες 
χρησμὸν᾽ ὡς ἀνδρὶ Γεφυραίῳ οἶκος 
φίλος οἶκος ἄριστος, ET βουσὶν 
ἀκολουϑοῦντες ἕως οὗ ἐκεῖνοι κοπιά- 
vovow, os βόες δηλαδὴ » ὡς ὃ θεὸς 
αὐτοῖς ἔχρησεν, ὅπως ἐκεῖ καταμεὶ- 
ψωσε» ale, ine Admvaiow ὑπὸ 
Εὐμόλπου, ἐπὶ Τάναγραν ὥδευσαν, 
δόντες μὲν τῷ προηγουμένῳ κηρύ- 
κειον ὡς ἐπὶ πρεσβείᾳ x εἰρήνη, 
καϑοπλίσαντες δὲ κατόπιν τοὺς νέ- 
ους. --- — ἐν ἑτέρῳ δὲ ῥητορικῷ 
λεξεκῷ γράφεν ὡς ὑπὸ Taraygaiov 
πολεμούμενον ΙΓ ἐφυραῖον προέπεμψαν 
κήρυχα καὲ κατόπιν καθώπλισαν 
ἑαυτοὺς" κἀντεῦϑεν ἡ ῥηθεῖσα παρ- 
οιμέα: Heeych. Snidas. 

27. Hesych. Suidas. γιά. 


Boeckhii Oeconom, publ. Athen, 
I, 239. 
’98. B. 347. Greg. Cypr. IT, 14. 
Apost. VII,9, Arsen. 181: Suidas. 
29. B. 329. Diog. IV, 19. Greg. 
Cypr. 11, 15. Apost. VII, 29. Ar- 
sen. 183: Suidas. Menande'r 
sentent. singul. 121 Mein.: dis 
ἐξαμαρτεῖν ταὐτὸν οὐκ ἀνδρὸς σοφοῖ. 
30. B. 348. C. 104. sup. II, 4°. 
Diog. I, 65. 1V,33. Apost. VL, 
95. Arsen. 177 ibigq. Macar. Plu- 
tarch. Boiss. Anecd. 1, 395: Sti- 
das. Usurpant Aristaen. Epist. 
IT, 1. Anonym. Cramer. Anecdd. 
111, 201: τοῦτ᾽ ἐκεῖνο — τῷ παρ- 
ουμιακῷ δελφῖνι δίδως τὴν ϑάλατταν. 
31. B.349. Diog. IV, 34. Greg. 
Cypr. II, 20. Apost. VL 81. Ars 
sen. 176: Georgides Gnomolog. 
in Boisson. Anecd. I, 28: Suidas. 
32. B 339. C. 93. no vL9. 
Arsen.177. Plutarch.75: Suidas. 


8 


10 


993 


31 


35 


36 


37 


66 ZENOBIl 


ὥστε διὰ φόβον Ηρακλέους κατέδυ εἰς σπήλαιον καὶ διὰ 
δειλίαν ἀπέθανε, Παρακύψας γὰρ ἐκ τοῦ σπηλαίου καὶ 


ἰδὼν τὸν ἩΗραχλέα, ἀπελιϑώϑη καὶ διέμεινεν ἔτι καὶ νῦν 
ὁ λίϑος ἀνθρωποειδὴς τὴν κεφαλὴν ὑπερέχων τοῦ σπηλαίου. 


\ \ 1 x “ [dl . \ ζω 
δὶς καὶ τρὶς τὸ καλον: OT χρή περὲ τῶν χα- 


λῶν πολλάκις λέγειν. 


Διωλύγιον κακόν: ἐπὶ τῶν μέγα τι καὶ δεινὸν 


ὑφισταμένων. 


διωλύγιον γάρ ἐστι τὸ μέγα καὶ πολὺ 


διῆκον, Οὕτως οὐ μακρὰ καὶ διωλύγεος pAvapiw 


Πλάτων. 


δειλὸν ὃ Πλοῦτος: παρόσον οἱ πλούσιοι τὰς 
οἰκίας ἀσφαλίζονται καὶ κύνας τρέφουσι καὶ πολλὰς ἑἕαυ- 


τῶν ποιοῦνται φυλακάς. 


Δεξιὸν εἰς ὑπόδημα, εαριστερὸν εἰς ποδό- 
γιπτρον: ἐπὶ τῶν ἁρμοδίως τοῖς πράγμασι κεχρημένων. 


Δεινοὶ πλέκειν τοι μηχανὰς Αἰγύπτιοι: ἐπὶ 
τῶν σφόδρα κακουργοτάτων" τοιοῦτοι γὰρ οἱ «Ἰἰγύπτιοι. 





5. Δ. κι τ. τὰ καλὰ B omissis reliquis. 
9. μέγα τι B: deerat τι. 

9. οὐ μακρὰ ΒΡΗΕ Gaisfordus: 7 μ. Schottus. 
11. δειλὸν ΒΡΗ͂ Gaisfordus: δειλὸς Schottus. ' 
14. ὑποδήματ᾽ Dindorfius Aristoph. fr. p. 137. 

16. πλέκουντο uny. Schottus, πλέκευν δὲ ung. B, πλέ- 
sw τὸν Eustathius, alii, Gaisfordus. 


batur οὕτω. 
Zonaras, alii. 


τοῦ B. 
χρωμένων B. 


33. B.329. Diog. IV,20. Apost. 
V11,27. Arsen.183: Schol. Plat. 
354: παροιμίω δὲς καὶ — λέγευν" 
Ἐμπεδοκλέους τὸ ἔπος, ἀφ᾽ οὗ 
καὶ ἡ παροιμία" φησὶ γὰρ. Kai 
δὶς γὰρ ὃ δεῖ καλόν ἐστιν ἐνυ- 
σπεῖν (vs. 164 Sturz.): ϑυϊάδβ. 
Saepe a Platone adhibetur: 
Gorg.498 E. Phileb.59 E. Legg. 
V1,754B. XI1, 956 E: add. Plu- 
tarch. non posse suav. vivi 8. 
Epicur. c. 24. de Iside et Osir. 
36. Lucian. Dipsad. fin. Cram. 
Anecd. III, 208. 

34, B.350. Apost. VII, 26. Ar- 
sen. 183 ibig. Macar.: Suidas: 
vid. Zenob. V,65. Vocem dio- 
λύγιος explicant Schol. Plat. 361 
Bekk., Bekkeri Anecd. 238, 10. 
alii: vid. Ruhnkenius ad Tim. 
Lex. 88. Platonis locus est 
Theaetet. 162 A. 

35. B. 331. Apost. VI, 82. Ar- 


ὅτι Schol. Plat.: lege- 
8. ἐπὲ πολὺ Suidas, 


12. ἑαυτῶν] av- 


15. 


17. κακούργων B. 


sen. 176 ibig. Macarius. Du- 
ctum est ex Eurip. Phoen. 597: 
δειλὸν δ᾽ ὁ πλοῦτος καὶ φιλύψυχον 
κακόν : tetigit Aristoph. Plut. 202: 
ἀλλὰ καὶ λέγουσι πάντες ὡς “ευλότα--: 
τόν 809° ὃ πλοῦτος, ad quem locum 
vid. Scholl.: add. Bacchyl. fr.4 
Schneidew. Eurip. Archel. fr.33. 
36. B. 332. Helladius apud 
Phot. Biblioth. 533, b, 17 Bekk.: 
ὅτν παροιμίαν εὐναὲ φησν τὸν δεξιὸν 
ὑποδεῖσϑαιν πόδα, τὸν δ᾽ ἀριστερὸ 
ψίζευν" φησὲ γὰρ 6 Πολέμων (fr. CI 
Preller.), ὡς μαρτυρεῖ “ἰδυμος, 
δεξιὸν εἰς ὑπόδημα, ἀριστερὸν εἰς 
ποδανιπτρα: Suidas. Pythago- 
rae Symbolis Iamblichus Symb. 
12 p. 338 Kiessl. annumerat, ex- 
ponitque actiones honestas tam- 
quam dexteriores primo loco 
collocandas esse, inutiles autem 
tamquam sinistras abjiciendas. 
37. B.351. Diog.IV,35. Apost. 


1 


CENTURIA IH. 67 


Δελφῖνα πρὸς τοὐραῖον δεῖς : ἐπὶ τοῦ ἀδυνά- 
του διὰ τὸ εὐκίνητον εἶνα. Πρὸς τοὺς οὐ δυναμένους 
τηρεῖν τὰ διδόμενα ἢ ἔχειν. 

Δουλότερος Μεσσήνης: ἐπειδὴ πολλάκις ἀπο- 
στάντας τοὺς Μεσσηνίους ἐδουλώσαντο οἱ “Ζαχεδαιμόνιοι 
καὶ ἐχρῶντο αὑτοῖς χαλεπώτερον 1) τοῖς ἄλλοις δούλοις. 

Δοῖδυξ αὔξει: ἐπὶ τῶν μὴ αὐξανομένων φησὶν ὃ 
Χρύσιππος, ἀλλὰ καὶ [ἐπὶ τῶν] μικρῶν μενόντων εἴρηται 
ἡ παροιμία. Ὃ γὰρ δοῖδυξ μικρός ἐστε καὶ στρογγύλος. 

Διὸς ἐγκέφαλος: ἐπὶ τῶν ἡδυπαϑούντων ἡ παρ- 
omia τέταχται. Κλέαρχος δὲ ἔν τῷ πέμπτῳ περὶ βίων 
φησὶ, τὰ πολυτελῆ βρώματα παρὰ τοῖς Πέρσαις Διὸς καὶ 
βασιλέως ἐγχέφαλον κχαλεῖσϑαι. | 
Δῶρον Ö ὃ τι δῷ τις ἐπαίνει: αὕτη κόμμα 
ἐστὶ χρησμοῦ τοῦ "᾿δοϑέντος Μυσχέλλῳ τῷ 'Ῥυπὶ, καϑ' ὃν 
δὴ χρόνον Κρότωνα οὐκ ἐβούλετο οἰκίζειν, [ἀλλὰ] Σύβα- 





2. πρὸς --- ἔχειν om. B. 

δουλείᾳ ἐνεχομένων. ἐπειδὴ Β om. ἀποστάντες BP. 5 
α 

«τοὺς om. Β. μεσηνν B. Μεισηνίους P. οὗ om. Β. 6. τού- 
τοις ἐχρῶντο Β. ἡ. C δοίδυξ. C nonnisi ἐπὶ τῶν ἀνανυξήτων. 
8. ἐπὶ τῶν Gaisfordus 6 Scholiasta ad Aristoph. 1.c. adjecit. Lege- 
batur μικρόν: correxerunt Finckhius et G. Dindorfius in Steph. 
Thes. L. G. s. δοίδυξ, 10. παροιμία] sqq. B om. 11. περὶ 
βίων] Schottus περὲ βασιλέων proposuit: vid. Athen. XII, 514 D. 
Verraertus ad Clearchi fr. p.28. 13. Legebatur ἐγκέφαλος. 14. 
vulgo ἐπαινε. TC: ἐπὲὶ τῶν τὰ μὲν διδόμενα λαμβανόντων, 
ἄλλα δέ τινα αἰτούντων. 15. Legebatur Μουσκέλλῳ τῷ “Punsi: 
vid. Lobeck. Paralipp. 1, 117. 16. Vulgo oixitew Σύβαρις: PH 
Σύβαριν: alla ego addidi: vide Strab. VI, 1, 12 p. 262, Diodor. 
Excerptt. Vatt. c. X, ubi oraculum quoque infra allatum extat. 


VI, 94. Arsen. 178 ibiqg. Macar.: 39. B. 334. C.113. Apost. Vli, 
Schol. ad Arist. Nub. 1124: ἐλέ- 


yero γὰρ ληστεύεσθαν ἡ «Ἄϊγυπτος" 
«Αἰσχύλος: dewoi πλέκειν τὸν κτλ. 
(fr. 299 Dind.). καὶ Θεόχριτος ἐν 
᾿αΑδωνιαζούσαις (49): οὐδεὶς κακοερ- 
γός Δαλεῖταν τὸν ἰόντα παρέρπων 
«Μὶγυπειστί: Eustath. ad Hom. Od. 
4, 3494,11. ad Dionys. Perieg. 
2332. Schol. ad Aristid. 210 From- 
mel.: Stephan. Byz. s. ““ἴγυπτος. 
Suidas. ΠΠεριττοὶ σοφίων Ayv- 
σππτιοι Synes. Aegypt. I, 1 ibig. 
vid. Krabingerus p. 130. 

38. B.352. Diog.!V, 37. Apost. 
VI, 84. Araen. 177: Suidas. 


33. Macar 184. 

40. 6.111. Diog. IV,23. Apost. 
VII, 32. Arsen. 184: Schol, ad 
Aristoph. Equitt. 993. 

41. B.336. Diog. IV, 24. Plu- 
tarch.63. Apost. VII, 19. Arsen. 
182: Clearchus Athen. XII, 514 
Ε. 529 Ὁ. Pausanias ap. Eustath. 
ad Hom. Il. I, 767, 52: Hesy- 
chius. Suidas. Usus est pro- 
verbio Archestratus, uti ex En- 
nio intelligitur: v. Apulej. Apol. 
489 Oudend. 

42. C. 118. Arsen. 186. Sui- 
das. 

5 


10 


4. Μισήνης BP. C: ἐπὶ τῶν πιχρᾷ ᾿ 


43 


44 


68 


ριν, ὡς φησιν Ἵππυς ἐν τῷ περὶ χρόνων. 


τως ἔχειν τὸν χρησμόν" 


ΖΕΝΟΒΙΙ 


Φησὶ δὲ οὕ- 


Μύσκελλε βραχύνωτε, παρὲκ ϑεὸν ἄλλα 


ματεύων 
» - > r . 
οὔδ᾽ ἅλα ϑηρεύσεις᾽' δῶρον δ᾽ ὃ τι δῷ 
τις, ἐπαίνει. 
[44 , x 
Era δὲ καὶ σὺ ταὐτὸν ἕλχομεν ξυγόν: ἐπὶ 
τῶν ὅμοια καὶ παραπλήσια πασχόντων. 
᾿Εγένετο χαὶ Mavdowvı ovxivn ναῦς: ἐπὶ 


2 N) \ ’ 2 τ 
τῶν παρ᾽ ἐλπίδα καὶ ἀναξίως εὐπραγησάντων, εἰτα ϑρυ- W 


πτομένων ἐπὶ τοῖς παροῦσι. 


Νιαύαρχος γὰρ ὃ Mavdowv 


D \ 3 € ’ ν᾿ 
ἐχειροτονήϑη πρὸς τὰ ἐν ἙΕλληςπόντῳ ἀνάξιος av’ φασὶ 


δὲ χαὶ συχίνης ἄρχειν νηὸς, τουτέστιν, 


εὐτελεστατῆς- 


, 4 ’ ’ 2 -- \ 3 
Τὰ γὰρ σύκινα ξυλα εὐτελῆ καὶ ἀχρήστα. 


Εν φρέατι κυσὶ μάχεσϑαι: ἐπὶ τῶν μοχϑηρῶς 
τινε προςπαλαιόντων χαὶ ἀποφυγεῖν μὴ δυναμένων. 


Εἰς οὐρανὸν τοξεύεις: 


γούντων. 





ἐπὶ τῶν διαχενῆς πο- 


1. Legebatur Ἱππεύς: correxit praeter alios Westermannus ad J. 
G. Vossii de histor. Gr. libr. p. 20. 3. Μίούσκελλε vulgo. Diodorus 
καλανοστε, unde C. O. Muellerus Goelting. Gelehrte Anz. 1832 N. 
139 κολόνωτε scribendum conjecit. 4. μαντεύων PF. 5. Strabo 
κλάσματα, Diodorus κλαύματα, editt. Zenobii ante Schottum οὖν 
ἄλλα: Schottus, Gaisfordus οὔδαλα: ego οὐδ᾽ ἅλα scripsi: vid. 
Schol. ad Hom. Odyss. P, 455. Θϑηρεύσεις H Gaisfordus: lege- 
batur ϑηρεύσεν. δῶρον τὸ δὴ δότης PHF: Diodorus δῶρον δ᾽ ὃ 
διδῶ ϑεὸς αἴνεις e lemmate et Strabone Schottus correxit. 7: 
vulgo τὸν αὐτὸν: ταὐτὸν B Suidas, Mercerus ad Aristaenetum. 
8. ὅμοια καὶ om. B. 10. παρ᾽ ἐλπίδα B: legebatur παρὰ din. 
11. Μαντωρ H. 12. ἀναξίως Schotius: eBP correxit Gaisfordus. 
ὦν] segqq. B om. 13. δὲ καὶ HP Gaisfordus: deerat καί. 16. 
vulgo κυνὶ: mutavi 6 B. 16. καὶ] αὶ Β. μὴ 6 Suida Schottus 
adjecit: firmat BB »His proverbiis carent PH ἢ.]. sed 46 legi- 
tur post 59, tum 47 et 45 post 63, deinde 45 post 76.« Gaistf. 


17. C: ἐπὲ τῶν εἰς μεγάλους ἐπανρομὲένων. 


48, B.333. Apost. VII, 49. Ar- 
sen. 217: Suidas. Aristaen. 
Epist, II, 7: καὶ σὺ γὰρ ἐκείνῳ 
δουλεύεις, κἀγώ τε καὶ σὺ τὸν αὖ- 
τὸν ἕλχομεν ζυγόν: εἴ, Mitscherli- 
chius ad Hor. Carm. I, 35, 28. 

44. B.382. Apost. VII, 46. Ar- 
sen. 217 ibig. Macar.: Suidas. 
Cum navi ista ficulnea compo- 
natur ovxiwn βακτηρία Alciphr. 
Epist. 1,39, συκίνη ἐπικουρία Eu- 


stath. ad Hom. Od. 2,1964, 1, ov- 
κίνη μάχαιρα, guxwog vous Macar. 


15 


432: vid. Hemsterhusius Arist. _ 


Plut. p. 328. 

45. B.420. Greg. Cypr. II, 43. 
Apost. VIII, 46. Arsen. 232: He- 
sych. Suidas. Alludit Plat. 

heaet.165 B: τί γὰρ χρήσῃ ἀφύ- 
χκτῳ ἐρωτήματι, τὸ λεγόμενον, 
φρέατι συσχόμενος. 


46. Β. 446. Ο. 148, Apost, VII, 


᾽ 


41 


CENTURIA IM. 


Ex τριχὸς χρέματαε 


γνευόγντων. 


Ἔχ λύκου στόματος: 


λαμβανόντων. 


Eis ϑεῶν ὦτα ἦλϑεν: 


2 7 hd ξ 
ἐξ οἷς ἐπράξαγ. 


Eis ἀρχαίας φάτνας: 


: ἐπὶ τῶν σφόδρα χινδυ- 
ἐπὶ τῶν ἀνελπίστως τι 
ἐπὶ τῶν οὐ Aavdavorrwy 


> PER \ “ 3 ’ ’ 
ἐπὶ τῶν ἀπολαισεως Tr 


» τ ’ ax ; 3 ’ > ’ 
vos ἐχπεσοντων, εἰτὰ πάλιν ἐπὶ τὴν ἀρχαίαν ἐλϑόντων 


δίαιταν. 


Ψ 3 4 4 > ’ . « 3 
Εἷς ἀνὴρ, οὐδεὶς ἀνηρ: παρόσον ὑπὸ ἑνὸς οὐ- 


δὲν χατορϑοῦται. 


> [2 c 4 > \ . > » » 
Eig nayag ὁ λύχος: ἀντὶ τοῦ, Τὶς nxovnus- 

= ’ » ὃγνκν “- ’ N y 
vag μαχαίρας ἡ αἴξ. ᾿᾿πὶ τῶν εἰς κίνδυνον προῦπτον 


ἡκόντων. 


Eis μελίττας ἐχώμασας: 


παροιμία ἐπὶ τῶν 


παρὰ δόξαν χαχουμένων ἀϑρόως, 


"1, Β: 
vid. Diogen. IV, 41. 


διακινδυνευόντων" ὅμοιόν ἐστι τὸ, ἐπὶ ξυροῦ ἵσταται: 
3. στόματος ἀφεΐλοι Arsenius. . 


4. B: 


εἴρηται: δὲ ἀπὸ τοῦ μύϑου τοῦ λύκου καὶ τῆς γεράνου. δ. 


λϑεν ὦτα B. 


verbium altero illustratur: vid. 


σεραττόντων. 15. παροιμία om. 
74. Arsen. 221 ibig. Macar.: Plu- 
tarch. Boisson. Anecd. I, 391: 
Suidas. Similia sunt ἄστρα 
τοξεύειν, τύπτειν ἀέρα: Bois- 
son. ]. c., ibid. 11, 437. 

47. B. 402. Diog. IV, 41. Greg. 
Cypr. II, 50. Apost. VIII, 10. 
Arsen. 226: Suidas. Nota est 
narratio de Damocle. Ad 
proverbium alludunt Plutarch, 
Apophth. Lacon. 234 F: οὐ προς- 
ἔχω, ἔφη, εὐδαιμονίᾳ ἐκ σχοννίων 


. ἠρτημένη: ae re Ari- 


staen. Ep. II, 1. ompara ἀπὸ 
λεπτοῦ μίτοι τὸ ζῆν ἠρτῆ- 
σθαι: Apost. Ill, 96. Arsen. 69. 
Suid. 8. ἀπὸ λεπτοῦ, 8. μίτος: cf. 
Boissonad. Anecd. Il, 228. 

48. B. 404. Diog. 1V,42. Apost. 
VII,9. Arsen. 226 ἰδίᾳ. Macar.: 
Suidas, Usurpat Longus Pa- 


7. C: φάτνας ἦλϑεν: 
λϑόντων δίαιταν ἐξ εὐδαιμονίας. 
7 αἵξ ex Apostolio, Arsenio adjeci: verba ἀν»τὲὶ — μαχαίρας, 4086 

VB omittunt, Schotto supervacanea videbantur: nunc prius 

infr. V, 90. ᾿ 


ἐπὶ τῶν εἰς τὴν ἀρχαΐαν 
2) ,3 2 ' 
ἐπ᾿ ἀπολαύσεως B. 13. 


ro» 
προύπτον)] εἰς-- 
16. παραδόξως Eustathius, 


storal. pag. 20 Schaefer. 

49. B. 356. Apost. VII,65. Ar- 
sen. 220: Suidas. Horat. Epist. 
1, 19, 43: et Jovis auribus isia 
Servas. 

50. B. 387. C. 136. Greg. Cypr. 
II, 28. Apost. VII,63. Arsen. 219. 
Macar. p. 224: Suidas. 

51. B. 388. Arsen. 219 ibig. Ma- 
car.: Schol. ad Hom. 1]. II, 550. 
Eustath. ad Hom. 11. Z, 647, 21. 
11, 1075, 27: εἷς οὐδεὶς Schol. ad 
Aristid. 82 Frommel.: Suidas, 
Affine illud Euripidis εἷς ἀνὴρ 
οὐ πάνϑ' ὁρᾷ Phoeniss. 743. 
Arsen. 219. 

ὅ2. . 1, 18. Β. 389. Apost. VII, 
77.89. Arsen. 223, 221 ıbiq. Ma- 
car.: Suidas. 

63. B. 390. Apost. VIT, 72. Ar- 
sen. 221: Eustath. ad Hom. ll. 


L’ 


30 


15 


59 


70 ZENOBII 


Ei un δύναιο βοῦν, EAavv’ ὄνον: ἐπὶ τῶν ὃ 
χατὰ δύναμιν ἔχουσι πράττειν παρεγγυωμένων. 

Eis 

Eis 


' x 
ὅμοια καὶ 


ὕδωρ σπείρειν: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων. 
ἀσϑενοῦντας ἀσϑενῶν ἐληλυϑιαὶ ἐπὶ τῶν 


παραπλήσια πασχόντων. 

Ein μοι τὰ μεταξὺ Κορίνϑου xel Σικυῶνος: 
ἐπὶ τῶν τὰ χαλλιστα καὶ λυσιτελέστατα ἑαυτοῖς εὐχομένων. 
᾿Επεὶ γὰρ ἐστὶ τὰ μεταξὺ τούτων τῶν πόλεων εὑφορώτατα 


χωρία. 


Euavro βαλανεύσω: παροιμία, οἱονεὶ ἐμαυτῷ 
διαχονήσθω. «“Ἰέγεται δὲ ὅταν ὃ βαλανεὺς νωϑρεύηται, 


4 ς ed [4 Α 3 7 Ἢ -. a 
καὶ ἑαυτῷ Tig λαμβανῃ τὴν ἀρύταιναν xal διαχονῃ" ἢ 
ἀπὸ τῶν τὰς βαλάνους ἐγκρυβόντων εἰς πῦρ. 


Ἂν Καρὶ τὸν κίνδυνον: ἐπὶ τῶν ἐν εὐτελέσι 


1. ἔλαυνε δ᾽ ὄνον Cr ἔλαυν᾽ ὄνους Β, 
κατὰ δύναμιν: C: ἐπὶ τοῦ ἐργάζεσϑαν τ. x. δ. 
λυϑον FH. ὅ. ὅμοια pb Suidas, Gaisfordus: legebatur τὰ öy, 
καὶ παραπλ. Bom. 7. τὰ accessit e B, qui habet: ἔσει γὰρ με- 
ταξὺ τ. 7. τούτων εὐφορωτάτῃ χώρα: vid. Schneidew. ad Eustath. 
Prooem. Pind. p. 3. 10. B: ἀντὶ τοῦ ἐμαυτῷ ὑπηρετήσω omissis 
reliquis. 14. ὁ κίνδυνος B. τῶν ἐν] ἐν ex Eustathio et Hesy- 
chio inserui. B ἐπὶ τῶν εὐτελῶν omissis sqq. usque ad v. "AAlos, 


B. ἐπὶ τοῦ πράττειν τὰ 
4. ἐλήλυθας B, ἐλή- 


M, 170 p.897, 56: ἰἐστέο» δὲ ὡς οὐ 
μόνον σφῆκες ὑπὲρ τεχνῶν ἀμυντι- 
zoi, διὸ καὶ παροιμία τὸ σφηκυὰν 
[Arsen. 432 ibig. Macar.: Suid. 
8. σφηκιά.)] ἐκίνησας, ἤγονν βλά- 
βην ἤγειρας κατὰ σεαυτοῦ, ἀλλὰ 
καὶ μέλισσαι ὁμοίως ἀμύνονται" ὅϑεν 
πεπαροιμίασταν τὸ εἰς μελίττας 
ἐκόώμα σας, ἐπὶ τῶν παραδύῥξως κα- 
κουμένων, ὥς φησν Παυσανίας: 
Hesych. Suidas. 

64 B 393. C.129. Apost. VII, 
53. Arsen. 218: Suidas. 

65. Plutarch. Boiss. Anecd. I, 
405. Theogn. 106 (330 Welck.) 
σον καὶ σπείρευν πόντον ἁλὸς πο- 
λιῆς: Phocyl. 141: μὴ κακὸν εὖ 
ἔρξῃς  σπείρευν ἴσον ἐσθ᾽ ἐνὲ πόντῳ. 
Compara κατὰ πετρῶν σπεί- 
ρειν, κατὰ ϑάλατταν σπεί- 
ossv: vid. Boiss. l.c., ibid. 1V, 
183; Append. e. εἰς ὕδωρ γράφεις, 

56. Β. 395. Greg. Cypr- U 
Apost. VII,54. Arsen.218: Suidas. 

57. B.396. Macar.224: Athen. 
V,219 A. Schol. et Eustath. ad 


‚33. 


Hom. Il B, 572 p.291,30. Schol. 
ad Arist. Av. 969: Suid. 8. εἰ τὸ 
μέσον. Kst versus oracnli: vid. 
Diodor. Excerptt. Vatic. c. 12. 
Alludunt Arist. Av. l.c. Liban. 
Epist. 374. 759: καὶ οὐδ᾽ ἄν τὸ 
μέσον πρὸς τοῖς ταλάντοις Κορίνϑου 
καὲ Σικυῶνος ἐδεξάμην πρὸ τοῦ Tor 
αὕτα ἀκούειν Eyew. uc refe- 
rendum videtur ἀμῶν Κορινϑικὸν 
Suidae 8. Κόρινϑος : vid. C. Ο, 
Muellerus Dorr. 1, 72. TI, 414. 

68. B. 397. Macar. 229: Schol. 
ad Arist. Pac. 1102: Hesych. 
Suid. Zonar. 697. Adhibuit 
Arist. 1.c.: de re vid. Theophr. 
Char. IX, 3. Ambigua adagii 
interpretatio nata est e vocum 
affınitate βαλάνου, quae glans est, 
et βαλανείου, quod balneum si- 
gnificat. Ceterum Graeci glan- 
des torrere solebant et edere: 
Arist. Pac. 1137 ibiq. Scholl., 
Plat. Reip. 11,372D. 

69. B. 356: ἐπὸ — πρῶτοι: ex- 
plicatio a Pausania profeeta: 


10 


CENTURIA Il. 11 


τὰς πείρας ποιουμένων. Κᾶρες γὰρ ἐμισϑοφόρησαν πρῶ- 
τοι. ᾿.Δλλοι τὴν παροιμίαν τιϑέασι ἐπὶ τῶν εὐκαταφρο- 
νήτων᾽ φασὶ γὰρ τοὺς Küpas πρώτους ἀνθρώπων μι- 
σϑοῦ στρατεύσασϑαι' τοὺς οὖν τὸ ἀργύριον διδόντας 
προτάττειν τοὺς Κᾶρας ἑαυτῶν, ὡς μέλλοντας anodvi- 


σχεῖν ὑπὲρ τῶν μισϑουμένων. 


παροιμία, 


νυ» τ 4 “-- ες 
Εἴρηται oyv διὰ τοῦτο ἢ 


Ev χοτύλῃ φέρῃ: παιδιᾶς εἶδος" ὃ γὰρ σὲ 
' τύλῃ φέρῃ: las εἰδος" ὁ γὰρ φέρων 
τενὰ ἐν χοτυλῃ, ἐποίει ὀπίσω Tag χεῖρας, καὶ ὁ αἰἱρόμε- 
N " \ LEE > . 
γος ἐγνετίϑει τὰ γόνατα, χαὶ οὑτὼς ἐβασταξετο, 





m nt ne 


1. Legebatur Kaoss. 
V rare. 
ἄλλον. . εὐχαταφρονήτων. 


εν H. 


v. Eustath. δὰ Hom. Il. Β, 869 
p 368, 41, Hesychius: eundem 
sensum alia narratione usus in 
roverbio invenit Schol. Plat. 
x 322 Bekk.: ἐν τῷ Καρὶ ἀντὶ 
τοῦ ἐν τῷ δαύλῳ᾽ καὶ γὰρ οἱ πα- 
λαιοὶ τῶν «Ἑλλήνων ἀπὸ Καρῶν καὶ 
Θρᾳκῶν τοὺς δούλους ἐποιοῦντο, 
ἔνθεν τοὺς δούλους Κᾶρας ὠνόμα- 
ζον καὶ Θρᾷκας: alteram expli- 
cationem cui debeat Zenobius 
nescimus: tertiam denique ἐπὲ 
τῶν ἐν ἑτέροις καὶ οὐκ ἐφ᾽ ἑαντοῖς 
τὰς πολεμικὰς πρωτοπείρας ὑφιστα- 
μένων Apostol. VIII, 34 affert, 
quocum Schol.B. Platon. Schol. 
ad Aristid. 80 Frommel. Arsen. 
430, Suidas consentiunte De 
iis, qui proverbio usi? sunt, 
docte disputat Schol. Plat. B: 
τὸ παρ᾽ Ὁμήρῳ δὲ (11. 1,378: vid. 
Append.) νἐν Καρὸς alon« ἐν τῷ 
κυχόντε τυνὲς ἀκούουσι" μέμνηται db 
αὐτῆς Ἀρχίλοχος" fr.20Schneidew., 
XV Lieb. coll. fr. LXXVIll) 
νκαὶ δὴ πίχουρος ὥστε Κὰρ κε- 
πλήσομαι.ε καὶ Φιλήμων ἐν Γάμῳ 
(p. 363 Mein.) ν ἐν Καρὲ τὸν κίν- 
δυνὼν οἶδα, δέσποτα.« καὶ Εὐριπί- 
δὴς Κύκλωπι" (650 ibig. v. intt.) 
νδράσω τάδ᾽" ἐν Kaps κινδυνευτίον.« 
Κρατῖνος Βουκόλοις" (fr.4 Run- 
kel.) νὲν Καρὲὶ τὸν κίνδυνον' ἐν ἐμοὶ 
δὴ δοκεῖ Πρώτῳ πειρᾶσθαι (πεπεί- 


2. τιϑέασι α B adjeci. 
6. μισϑουμένων)] post hanc vocem B collocat vv. 
elontas . . 


5. προτάττε.»} 


παροιμία om. B. 10. zri- 


ρασϑαν Schneidewin.)« si Πλάτων 
ἐντεῦϑα: Lachet. 187 B: add. 
Euthyd. 285 C. Cicero pro Flacc. 
27. Spauhemius ad Julian. Cae- 
sar. 368. Ceterum Platonem ibi 
quoque ad proverbium alludere 
censemus, ubi ἐν ἐμοὶ Eotw ὁ χίν- 
δυνος et similia leguntur: cf. 
nuszun ad Plat. Euthyd. 
. cit, 

60. Athen. XI, 479 A. Eustath. 
ad Hom. 11. X, 494 p. 1282, 54: 
Παυσανίας δὲ ἱστορεῖ, ὅτν παιδία 
τις ἦν καλουμένη ἐγκοτύλη, ἐν ἧ 
διαπλέξας τις ὀπίσω ---- τοὺς δακτύ.-- 
λους τῶν χειρῶν ἐπενωτίζετο τὸν 
ἀνωωρούμενον" 6 δ᾽ ἐνθεὶς τὸ γόνυ 
ταῖς χερσὶ καὶ περιλαβὼν τοῦ αἴ- 
ροντος τὴν κεφαλὴν 7 τὸν τράχηλον 
ἐβαστάζετο" ἐκλήϑη δέ, φησὶν, ἐγ-- 
κοτύλη, ἐπεὶ τὸ χοῖλον τῆς χευρὸς 
κοτύλη λέγεταν, εἰς ὃ κοῖλον ἐνετέ- 
ει τὸ γόνυ 6 βασταϊόμενος" ἀλλα- 
χοῦ δὲ γράφεταν οὕτω" ἐγκοτύλη 
παιδία τις — ἐν ἣ κοιλάναντες χεῖρω 
δέχονται τὰ γόνατα τῶν νενυκηκότων 
οἱ ψενικημένον καὶ βαστάζουσιν αὐὖ-- 
τούς: ad E, 306 p. 417, 46: Poll. 
IX, 122. Hesych. 8. ἀγκοτύλη, 8. 
ἐν χοτύλῃ, 8. ἐφεδρεύενν »Dictum 
videtur de iis, qui aliena pa- 
scuntur liberalitate: quale illud: 
Equus me portat, alit rex:« 
Schottus. 


10 


61 


62 


63 


64 


ZENOBII 


Eig Τροφωνίου neuavrsvras: ἐπὶ τῶν ἀγε- 
λάστων καὶ συνωςρρυωμένων. Φασὶ γὰρ τοὺς εἰς Τρο- 
φωνίου καταβαίνοντας ἀφαιρεῖσθαι τὸν γέλωτα. 

᾿δΡικτὸς πηλοῦ πόδας ἔχεις: ἐπὶ τῶν Eko κιν- 
δύνου χαϑεστώτων᾽ οἷον ἐστε χαὶ τὸ, Ἔξω βέλους. 

Ἔν ὅλμῳ εὐνάσω: οἱ μὲν Ὅλμον μάντιν φασίν' 
οἱ δὲ, τοὺς ἐν δλμῳ χοιμηϑέντας μαντιχοὺς γίνεσθαι, 
ὅϑεν χαὶ παροιμίαν γενέσϑ' αι. Καὶ ᾿Αριστοφάνης ὁ 70}: 
ματικός φησιν, ὡς οἱ ἐν δλμῳ χοιμηϑέντες μαντικοι" χαὶ 
τοὺς τρίποδας τοῦ ᾿Απόλλωνος δλμους χαλεῖσϑαι, καὶ 
᾿Απόλλων ὑπὸ Σοφοχλέους ἔνολμο ς. 

Ev πέντε κριτῶν γούνασι κεῖται: 
μιῶδες, οἷον, ἐν ἀλλοτρίᾳ ἐξουσίᾳ εἰσίν. 


παροῖ» 


Eiontar δὲ ἢ 


ee “0. 


ἵἴ. ἐς Β. legebatur μεμαάντειμιαν: ‚eorrexi e VBC aliis. VBı 
ἐπὶ τῶν σκυϑρωπῶν καὶ ἀγελάστων" οὗ γὰρ εἰς Τροφωνίου κατιόντες ἀγέ- 
λαστοι τὸν ἑξῆς διετέλουν χρόνον" ὃ δὲ Τροφώνιος ovVTos φόβῳ τοῦ 
«αΑὐγώου [V _Aiysov) διὰ τὸ τὴν κεφαλὴν Ayanidous (Ayanei- 
δους Α.) τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Eysıy, εὐξάμενος εἰς χάσμα 
ἐνέπεσεν' ὃ “δὴ μαντεῖον ὕστερον γεγένηται. C: ini «. on. 
x. .. τοὺς γὰρ καταβαΐν οντας εἰς τὸ Τροφ. μαντεῖον μαντεύσασϑαν λέγε-: 
ταν τὸν ἑξῆς χρόνον ἀγελάστους διαμεμενηκέναν. Τὸν δὲ Τροφ ὀνεόν 
φασιν ἔχοντα τὴν κεφαλὴν τοῦ αὁ. αὐτοῦ Ayanidovg καὶ διω- 
κόμενον ὑ πὸ αὐγαίου, εὐξάμενον εἰς χ. ἐμπεσεῖν, οὗ δὴ καὶ 
τὸ μωντεῖόν ἐστυν. 2. συνωφρυωμένων PH Gaisfordus: owo- 
φρυομένων Schottus, eis P Gaisfordus: ἐν Schottus. 4. ἔχεν B. 
δ. οἷον 844. om. B. 6. εὐνάσω] Plutarchus ἐκουιμήϑην, Pausanias 
Eustathii ἐκοιμήσω. Legebatur ὅλμον οἱ φασί: utrumque correctum 
eB. 7. B: γίνεσϑαν, ὡς καὶ “Ἀριστοφάνης φησὶν, ὡς οἱ ἐν ὅλμῳ 
πουμ. γραμματικοὶ: vid. Eustathius. 8. 088) legebatur ὡς : veram 
lectionem Etym. M. commodarvit. 9. καὶ τοὺς χτλ. B om. 12. 
yovvaow omisso xeiru B. παροιμιῶδες — Ἐπίχαρμος B om. 


61. V. I, 67. B. 368. C. 166. 


μώμεψονι ἐν αὐτῷ μαντυκοὶ ἐγίνοντο" 


Diog. I, 8. Greg. Cypr. II, 24. 
Plutarch.51. Apost. VII, 88. Ar- 
sen. 223 ibiq. Macar.: Schol. ad 
Arist. Nub. 508: Suidas. 

62. B. 401. Greg. Cypr. II, 49. 
Apost. VIII, 5. Arsen. 225 ibiq. 
Macar.: Suidas 8. αἴρευν ἔξω πόδα 
πηλοῦ, 8. ἐκτός. Illustraut Elms- 
leius ad Euripid. Heracl. 110. 
Blomfieldius ad Aesch. Prom.V. 
gloss.271. ἔξω β.] vid. infr. 89. 

63. B.375. Plutarch. 114; Pau- 
sanias ap Eustath. ad Hom. Il. 
A > 147 νυ. 836, 45: : gi τοῦ τοι- 
οὐύτον ὄλμου λόγος ἣν » ὡς οἱ κοι- 


Παυ σανίας οὖν φησὶν παρουμιωκῶς, 
ἐν ὅλμῳ ἐχουμήσω; ἤγουν μαντι- 
κὸς ἐγένου : id. ap. Schol. ad Ηοηι. 
in Valcken. Anim. ad Ammon, 
184: Suid. Etym. M. 344, 39. 
Hesychius. De revid. O. Muel- 
leri de trip. delph. diss. 16. 
Boettigerus praefat. Amalıh. I, 
XXVII Σοφοκλῆς] fr. 875 Dind. 

64. B. 370. Arsen. 233. Plu- 
tarch. 76. Hesych. Suidas. De 
comicorum iudicibus vid. He- 
sych. 8. πέντε κριταί: τοσοῦτον 
τοῖς κωμικοῖς ἔχρυνον οὐ μόνον ,48ϑή- 
γησιν,) alla καὶ de Σικελίᾳ: vid. 


CENTURIA ΗΠ, 


" 
παροιμία ; 
vov, 


παρόσον πέντε κριταὶ 
ὥς φησιν ᾿ἐπίχαρμος. 
᾿Ομηριχὸν, Θεῶν ἐν γούνασι χεῖται. 


73 


τοὺς κωμιχοὺς ἔχρυ- 
Σύγχειται οὖν παρὰ τὸ 
Encin oi 


κριταὶ ἐν τοῖς γόνασιν εἶχον, & νῦν εἰς γραμματεῖα γρα- 


φεται.- 


Ey πίϑῳ τὴν κεραμείαν μανϑ'άνω : παροι- 
μία ἐπὶ τῶν τὰς πρώτας μαϑήσεις ὑπερβαινόντων, ἁπτὸ- 


μένων δὲ εὐθέως τῶν μειζόνων. 


Ὡς εἴ τις μανϑάνων 


κεραμεύειν : πρὶν μαϑεῖν πίνακας ἢ ἀλλο Ti τῶν μικρῶν 


πλάττειν, πίϑῳ ἐγχειροίη. 
τι δηλοῦν τὴν παροιμίαν, 
ὁμοίοις ποιεῖσθαι, 
ἡνίοχος Eni τῶν ἵππων. 


3 .ο» > [2 
ἔλαφειος @avno: 
τοῦ ζώου. 


2. σύγκχενταν οὐ»} Β εἴρηται, 


παροιμία Β om. 
chius, 
l. c. probavit. 


G. Hermannus programm. Kal. 
Novemb. 1834 edito p.6. Hom. 
11. P, 514. W,435. Od. A, 267. 
400. II, 129. Walzius in Jahn. 
Annal. Phbilol. VI, 221. γράφε- 
ται] antiquo igitur tempore iu- 
dices censuras literis non man- 
davere. 

65. B.406. Plutarch. 112. Diog. 
IV,44. Greg. Cypr. 11,55. Apost. 
VIII, 40. Arsen. 231 ibiq. Macar. 
et Append. p. 495: Eustath. ad 
Hom. Il. 3 Ζ 3,601 p. 1167, 5: κερα- 
μείαν. ., ἧς ᾿χρῆσις καὶ ἐν παροιμίᾳ 
σκωπτοισῃ τὸ, κεραμεία τὸν πίϑον: 
Ioann.Diacon. Allegor.in Hesiod, 
Theog: init.: Schol. ad Plat. 322 
Bekk.: Poll. V11, 163. Hesych. 
Suidas. Schol. Plat.: κέχρηταν 
δὲ αὐτῇ "Ἀριστοφάνης ἐν ΤΠΙροαγῶνν 
(fr. 81 Dind.) καὶ Πλάτων ἐν I’ 0p- 
γίᾳ: 514 E: adde Plat. Lachet. 187 
B: Liban. Epist.1069 Theon.Pro- 
gymnasm. c. 1.: καὶ τὸ πάντων 


Δικαίαρχος δέ φησιν ἕτερόν 
οἱονεὶ τὴν μελέτην ἐν τοῖς 
ὡς κυβερνήτης ἐπὶ τῆς νηὸς χαὶ 


ἐπὶ τοὺ δειλοῦ, ἐκ μεταφορᾶς 
Δειλὸν γὰρ ἡ ἔλαφος. 


3. Β; ἐπειδὴ οὗ κρ. πέντε ὄντες 
το παλαιὸν εἶχον ἃ νῦν «ραμματεῖα ἐγγράφεται. 
8. ὡς εἴ τις κτλ. B om. 

quod post Albertium etiam Heindorfius δὰ Plat. Gorg. 


6. ‚navdaveıs B. 
12. οἰκείοις Hesy- 


ἀγροικότατον, ὅτε οὐδὲ οἷς προς- 
7.09 ἐστιν ἐγγυμνασάμενομ » ἐπὶ „Tag 
δικανικὰς καὶ δημή γορικὰς ἴενταυ ὑπο- 
θέσεις, τὸ δὴ λ ἐγόμενον κατὰ τὴν παρ- 
ουμίαν, ἐν πίϑῳ τὴν κεραμείαν 
μανϑάνοντες: Doxopatr. 138 
T. 11 Rbett. Graecc. Walz. Et 
ad Dicaearchi sensum usurpavit 
Gregorius Theologus Apologia 
de tugal p. 20 D: ὡς to γε παι- 
δεύευν ἄλλους ἐπιχειρεῖν, πρὶν αὐὖ- 
τοὺς ἱκανῶς παιδευϑῆναν καὶ ἐν 
πίθῳ τ. κ', τὸ δὴ λεγόμενον, ἐν 
ταῖς τῶν ἄλλων ψυχαῖς ἐκμελετᾶν 
τὴν εὐσέβειαν, λίαν ἐμοὶ φαίνεται 
ἀνοήτων: Simplicius Comment. 
in Epictet. pag. 51 CO Heins.: 
καὶ οὐ τῶν μικρῶν, ἰἀλλὰ τῶν ki- 
κροτάτων; va μὴ κατὰ τὴν παρ- 
οἰμίων ἐ. π. τ. κ- μελετῶμεν. 

06. Β. 403. Macar. 228: Suid. 
Eıiym. M. 326,10. Ex Homero 
ductum videatur proverbium: 
ll. A, 225 ibig. vid. Eustathius. 


10 


15 


67 


63 


69 


70 


Ἵϊ 


72 


73 


74 


74 


ZENOBU 


Ἐλέφας μῦν οὐχ ἁλίσκει: ἐπὶ τῶν τὰ μιχρὰ 


καὶ φαῦλα ὑπερορώντων. 


Ἐλέφωαντα Ex μυίας ποιεῖν: 


ἐπὶ τῶν τὰ 


ἐλάχιστα ἐπαιρόντων τῷ λόγῳ καὶ μεγαλοποιούντων. „Aov- 
8 ’ Re ΡΝ ᾿ ὃ x \ ’ ° 4 
χκιανος Μυίας ἐγκωμίῳ" Mn καὶ δοξω, κατὰ τὴν 
’ b) R U ««Ψ 
παροιμίαν, ἐλέφαντα Ex μυίας ποιεῖν. 


᾿Ελεύϑεραι αἶγες ἀρότρων: 
τινὸς ἢ καχῶν ἀπηλλαγμένων. 


ἐπὶ τῶν βάρους 


Ἔνεστι κὰν μύρμηκι χολή: παρεγγυᾷ μηδὲ 


τῶν μιχρῶν καταφρονεῖν. 


2 Lu 3 “« 9 N 4." ως 9 ’ 
ἔν σχότῳ ὀρχεῖσϑαι: ἐπὶ τῶν ἀμάρτυρα μο- 
χϑουντων,) ὧν τὸ ἔργον ἀφραγές. 


Ev ϑέρει τὴν χλαΐνων κατατρίβεες: 


ἐπὶ 


τῶν μὴ καϑ' ὥραν τοῖς ἀναγκαίοις χρωμένων. 


Ἔνεισιν ἐν δειλοῖσι 


κανανδροι λόγοι: 


a \ \ ς “ - - , x 
ὁτι φησὶ καὶ οἱ λογοι ταῖς ψυχαῖς συσχηματίζονται καὶ 


τυποῦνται. 


Ev ἅλῳ δρασκάξεις: ἀντὶ τοῦ, ἐν ἅλῳ κρύ- 


.- 


1. οὐχ ἁλίσκει] μυὸς οὐκ ἀλεγίξεν Gregorius, αὐ δάκνεν Apostolius 
cum v. 1. οὐκ ἀλεγίζεν: Arsenius praeter proverbium nostrum affert 


ἐλέφας μῦν οὐ δάκνει. 
xai μεγαλ. om. B. 

et κατὰ τὴν παροιμίαν B om. 
ἐλέφαντας. 


2. καὶ φαῦλα B om. 
ὡς καὶ Aovx. B. 
6. ἐλέφαντα B Lucianus:; legebatur 
7. ἀρότρου Gregarius. 


3. ποιεῖ Β. 4. 
5. Mvias ἐγκ. B om. κα 


9. ἔνεστι κἀν μύρμηκι κἀν 


σέρφῳ χολή Scholl, Aristoph.: vid var. ll. ap. DIS EDP: ad Suidam. 


11, σχότεν Gregor., Arsenius,. 
Ges ῬῊ ΕΚ. 


67. B.409. Diog. IV, 46. Apost. 
VIII, 15. Arsen. 227 ibig. Ma- 
carius. 

63. B.410. Diog. 1V, 46. Greg. 
Cypr. 11,31. Apost. VIII, 14. Ar- 
sen. 227: Suid. 8. v. et 8. ἐλέφαν--: 
τος οὐδέ.  Lucian. M. Encom. 
fin. 

69. B.411. Diog. IV, 47. Greg. 
Cypr. II, 53. Apost. VIII, 11. Ar- 
sen. 227 ἰδίᾳ. Macar.: Hesych. 
Suidas. 

70. B.412. Diog. 1,12. IV, 48, 
Greg. Cypr. II, 35. Apost. VIII, 
26. Arsen. 229 ibig. Macar.: 
Schol. ad Arist. Αν. 82, Vesp. 
871: Suidas. 


16. οὐ σχηματίζξεταν 
ἀντὶ — κρύπτῃ B om. 


18. δραχά- 


71. B.413. Diog. IV, 50. Greg. 
Cypr. II,56. Apost. VIII, 51. Ar- 
sen. 233: Suidas. Usurpat Lu- 
cian. Hermotimo ὃ 49: zoiv δὲ 
τοῦτο ποιῆσαν ἐν σχότῳ φασὸν ὁρ- 
χοίμεϑ᾽ ἄν, οἷς dv τύχωμεν προς- 
πταίοντες κτλ. 

72. B.414. Diog.IV, 51. Greg. 
Cypr. 11,16. Apost. VIII, 27. Ar- 
sen. 230: Suidas. Philemon. 
fr. 53 p.416 Mein.: Kai τοῦ ϑέρους 
μὲν εἶχεν ἱμάτιον δασύ, Ἵν᾽ ἐγκρα- 
τῆς ἢ» τοῦ δὲ χειμῶνος ῥάκος. : 

73. Macar. 233. 

74. B. 417. Greg. Cypr. II, 25. 
Apost. VIII, 49. Arsen. 233 1014. 
Macar.: Suidas. Hesych. δρα- 


10 


15 


75 


76 


77 


CENTURIA I. 


πτῃ. ᾿Επὶ τῶν μὴ δυναμένων λαϑεῖν, παρύσον περίοπτός 
ἐστιν ἡ ἅλως. 

Eyövsrai μοι τὴν λεοντὴν: ἐπὶ τῶν μεγά- 
λοις ἐγχειρούντων πράγμασιν. ᾿Εκ μεταφορᾶς τοῦ Ἥρα- 
κλέους. 


᾿Ενδυμίωνος ὕπνος: ἐπὶ τῶν πολλὰ κχοιμωμέ- 
νων. Evövuiovos γὰρ «κάλλει διενεγχόντος ἠράσϑη Σε- 


λήνη, καὶ Ζεὺς αὐτῷ δίδωσι ταύτης αἰτησαμένης 0 βού- 
λεται ἐλέσϑαι" ὁ δὲ αἱρεῖται χοιμᾶσϑαι διαπαντὸς ἀϑά- 
,. 3.» , 27, , \ ἢ 3 

vaTog χαὶ ἀγήρως μένων. Lx Tovrov τὴν Napoıniuv γε- 
viodw φασί. 

Ἔν δὲ διχοστασίῃ καὶ Avögoxking πολ ε- 
μαρχεῖ: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν τῶν διὰ περιπέτειαν τινα τι- 
μῆς ἀξιουμένων. Τοιαύτη δὲ ἐστὶ καὶ ἡ λέγουσα" | 








2. ἐστιν B om. 3. ἐνδύετε Schottus: ὁ B Suida mutavit Gais- 
fordus. 4. τοῦ H om. 6. VB: Ἐνδυμίωνος ὕπνον καϑεύ- 
dess: ἐπὶ τῶν ὑπνηλῶν' Ἐνδυμίωνος γάρ τινος παιδὸς ὃ 
ὡ᾽ Α ῳ vv \ (2 3 4. 2 x 
Yrxvos ἐρασϑεὶς, ος φασι Kagss, ἔτι καὶ νῦν αὐτὸν (V αὐτοὶ 
λέγεταν κατέχειν: B: ’E. ὕπνος: ἐπὶ τῶν ὑπνηλῶν' παρόσον 
’Eyd. τὰς νύκτας πόνῳ TE καὶ ἀγρυπνίαις τὸν τῆς σελήνης 


δρόμον ἐξεύρηκε, ned ἡμέραν δὲ καϑεύδων ἔσχεν αἰτίαν τῇ 


σελήνῃ συγκαθεύδειν ἐρασϑεῖσαν αὐτοῦ. 
12. δὲ C Macarius om. 


om. Apollodorus. 


8. ταύτης αἰτησαμ. 
διχοστασίῃσυν Macarius. 


᾿νδροκλέης e BC aliis Gaisfordus dedit: νδροκλῆς Diogenianus: 


᾿Ἡνδροκλείδης codd. Zenobii, Schottus. 
desay εἰς χρῆσιν ἐρχομένων ἀχρήστων Sqq. omissis. 
14. τοιαύτη — λέγουσα) ὁμοία καὶ ἥ, Β. 


καὶ διὰ Β. 


analew: κρύπτεσθϑαν' ἀποδιδρά- 
σκειν: vid. Stephani Thes. L. 
Gr. 8. v. 

75. B.419. Diog. 1V,i54. Greg. 
Cypr. 1,39. Apost. VIII, 54. Ar- 
sen. 233: Snidas. Adhibent 
Plato Cratylo 411 A: ὅμως δὲ 
ἐπειϑήπερ τὴν λεοντῆν ἐνδέδυκα, 
οὖκ ἀποδειλιατέον, ἀλλ᾽ ἐπισκεπτέον 
κελ., Liban. Ep. 334: Ari-to- 
pbanem in Ranis Bacchi vestitu 
ad adagium allusisse Erasmus 

. 283 annotavit: idem vero male 

uc refert proverbium de asino 
Cumano, ὄνος εἰς Κυμαίαν, de 

uo vid. Arsen. 384 Solanus ad 

ucian. Piscat. $. 32. 

76. V. 1,61. Β. 868. 367. Diog. 
IV, 40. Greg. Cypr. 11, 40. Apost. 
VIII, 47. Arsen. 233 ibıq. Macar.: 


13. Ο: ἐπὶ τῶν δι᾽ ἔνγ- 
τῶν διὰ) 


Schol, ad Apollon. Rhod. IV, 
57. — τινὲς δὲ τῷ ὄντε φίλυπνόν 
zwa γεγονέναν τὸν ᾿Ενδυμίωνα" ἀφ᾽ 
οὗ καὶ παροιμία ἐπὶ τῶν πολὺ κοι- 
μωμένων ἢ ἀμελῶς τι πραττόντων, 
ὡς δοκεῖν κοιμᾶσϑαι: Suid. Zonar. 
716. Narratio hausta ex Apol- 
lodoro, I, 7, 5: vide de ea 
Schol. ad Theocr. IIl,49. Hein- 
richium Epimenid. 49sq. Usur- 

ant Aristot. Ethic. Nicom. X, 

‚7. Theocr. ].c. Meleag. Carm. 
CiI. Liban. Ep. 1182: Cicero 
ee et Mal. V, 20. Tusc. @. 

‚38. 

77. B. 421. C. 185. Diog IV, 
65. 56. Apost. VIII, 24. 56. Ar- 
sen. 229 ibiqg. Macar.: Suidas, 
Adagium e Cratino ductum vi- 
detur: Androcles enim, δημα- 


δ. 


73 


29 


80 


76 


ZENOBII 


Ev γὰρ dunyavin καὶ Kagxivog ἔμμορδ τιμῆς. 


"Ev δὲ διχοστασίῃ καὶ 


καὶ ὁ πάγκακος ἔμμορε τι- 


μῆς. και" 


Ἂν γὰρ ἀμούσαις 
Καὶ κορυδὸς κύκνου] φϑέγγετ᾽ [ἀοιδότερος 


’Ev τριόδῳ εἰμί: 


ἐπὶ τῶν ἀδήλων πραγμάτων. 


Laadn ὁ ἐν τριόδῳ γενόμενος οὐκ οἷδε ποίᾳ χρήσεται ὁδῷ. 


᾿Εντὸς ἑβδόμης: 


ἀπείρητο ᾿4ϑηνησι στρατιὰν 


ἐξάγειν πρὸ τῆς τοῦ μηνὸς ἑβδόμης. 
Iyı N a 2 7 3 3 9 4 , 
Enuxrtog ὅρκος: οὐκ ἐγχώριος, ἀλλ᾽ ἀπὸ ξένης 
ἐπηγμένος" 1) 09 ἕτερος ἐπάγει, οὐκ αὐϑαίρετος. 


.------ὄἝὌ-ὦἢὄ  ῦ9ς. 





1. Legebatur καρκίνος: 
173 intellexit. 
Sulla ἢ: 


γὰρ ἀμούσοις, καὶ ξορ. 


hominem significari Gesnerus de Aquat. 
ἔμμορε] ἔλλαχε Plutarchus Comparat. Lys. c. 
vid. Coraes ad h.1 Cur. Secund. T. VI, 482. 3. 
καὶ “γὰρ ἐν ἀμουσίαις (ἀμούσοις Gaistordus) καὶ χορ δὸς φϑίγγετω: B: 
ἐν ao ao; καὶ κι g9.: Valckenarius ad Eurip. Hippol. 986: 
φϑ.: ego cum Valckenario apud Gaistordum 


ulgo: 


> 


καὶ, ἐν 


ad ἢ. I. ex Anthol. Palat. ΧΙ, 195 incorrupta Dioscoridis verba 


reposui, 


r 


γωγὸς Atheniensis, infimo loco 
natus, ἃ Cratino in Seriphiis fa- 
bula acerrime traductus est: 
v. Hesych. s. διονυσοκουροπυρώνην, 
Bergkius ap. Schiller. ad An- 
docid Il6sq. De Carcino vid. 
Thucyd. 11, 23. Harpocr. s. v., 
Meierus de bonis damnatt. 81: 
de Carcino tragico cogitari ne- 
quit. ἐν δὲ διχοστασίῃ] versum 
adhibet Piutarch. Comp. Ly- 
sand. c. Sulla l. Nicia ll. Ale- 
xand. 53. de fraterno amore 2. 
ἐν γὰρ ἀμούσοις] similiter Eurip. 
Hippol. 988: οἱ γὰρ ἐν σοφοῖς φαῦ- 
λον παρ᾽ ὄχλω μουσικώτερον λέγευν : 
ubi vide Valckenarium: adde 
Jacobsium Annott. ad Anthol. 
11, 2,133. Schneiderum Eclog. 
Physic. Ann. p. 40 et not. ad 
Diogen. VI, 50. 

78. B. 423. C. 191. Diog. IV, 
59. Apost. VIII, 43. Arsen. 232: 
Hesych, Suidas. Alludunt The- 
ogn. 91} Bekk. (1217 Welck.) 


6. Ο: ἐν τριόδῳ sind λογισμοῦ: 
λογισμοῖς συνειλημμένων καὶ ἀμφυβόλων. 


: B: οὐ γὰρ οἶδεν ὃ ἐν τριόδῳ ποί χρή 


Taylorus ad Lys. Epitaph. p. 110 R.: 


ἐπὶ τῶν πολλοῖς 
7. vulgo ἐπειδὴ 
στ 
: 8. στρατιὰν Suidas, 
legebatur στρατείαν. 


Plat. Leeg. VII, 799 Ο. Xenoph. 
Memor. Il, I, 21. Oppian. Ha- 
Iieut. 11, 501: εἴκελος ἀνδρὶ Hei- 
YW, ὃς dv τριόδουσν πολ υτρέπτοισι 
κυρήσας Ἔστη ἐφορμαΐνων » κραδίη 
δέ οἱ ἀλλοτε Jam “Ἄλλοτε δεξυτε-- 
ρὴν ἐπιβάλλεταν ἀτραπὸν ἐλθεῖν" 
I lantaive δ᾽ Exarepde, νόος δέ οἱ 
ἠῦτε κῦμα Εἰλεῖταν, μάλα δ᾽ ὀψὲ 
μνῆς ὠρέξατο. βουλῆς. 

79. Hesych. Suidas. De re 
vid Boeckhius ind. lectt. aestivv. 
univ. Berolin 1816 p.6. 

80. Diog. IV, 60. Harpocr. 76 
Bekk. ἰδίᾳ. cod. D. ‚Hesych. 
Suidas: ὃ ἄν τις αὐτὸς ἑκὼν ἑαυ- 
τῷ ἐπάγηταν" τοιτέστυν, αἱρεῖται" 
ἄλλοι δὲ τοὐναντίον, ὁ ἀλλαχόϑεν 
ἐπιφερόμενος, ἀλλ᾽ οὐκ αὐθαίρε- 
τος. Ἔστι δὲ ὕρκου τρία εἴδη" 
ἀπώμοτος, κατώμοτος, ἐπακχτός: 
Eıym. Magn. 353, 13. Vid. 
Schoemannus Atlischer Process 
659. Eillendtius Lex. Sophocl. 
8. Ve ἐπακτός. 


10 


δῖ 


82 


84 


CENTURIA I. 77 


Ἐπειοῦ ϑεελο Γερθὲ: οὕτως ἐλέγετο Κρατῖνος 
ὃ κχωμιχός" ἴσως διὰ τὸ ταξιαρχῆσαι τῆς Οἰνηΐδος φυλῆς 
καὶ δειλότερος φανῆναι" καὶ γὰρ ὁ ᾿Επειὸς δειλὸς ἦν. 


πὶ τὰ Μανδραβόλου: αὕτη τέταχται χατὰ 
τῶν ἐπὶ τὸ χεῖρον προχοπτόντων ἀεί. ὋὉ γὰρ Mavdgd- 
βολος οὗτος εὑρών ποτε ϑησαυρὸν ἕν Σάμῳ, [τὸ πρῶ- 
τον] πρόβατον χρυσοῦν ἀνέϑηχε τῇ Ἥρα" τῷ δὲ δευτέρῳ 
ἔτεε ἀργυροῦν, καὶ τῷ τρίτῳ γαλκχοῦν. 

᾿Ερεβίνϑινος Διόνυσος: 
μηδενὸς ἀξίων. 

Eonun δίχη: ὅταν μὴ ἀπαντήσας ὃ διωκόμενος 
ἐπὶ τὴν κρίσιν καταδικασϑῇ. 


παροιμία ἐπὶ τῶν 


Ἑρμώνειος χάρις: «Πελασγοί τινὲς τὴν «Αὔμνον 


1.8 ten om. 2. Oivridos Gaisfordus: legebatar 
Oiw 4. τὰ eBCPH adjecit Gaisfordus. "Μανδροβούλου 
σ: νἱά. vv. 1]. ap. Gaisfordum ad Suidam et sup. 1,8. C: ἐπὲ τῶν 
εἰς τὰ χείρονα τρεπομένων. πὸ Μανδροβόλου τινὸς, τὸ ἐν 
Σάμῳ γεωφάνιον εὑρόντος καὶ ἐξ αὐτοῦ πλουτήσαντος; καὶ 
«ὦ μὲν πρώτῳ ἔτει χρυσοῦν κριὸν ϑύσαντος τῇ Ἥρᾳ, τῷ KL 


δευτέρῳ ἀργυροῦν, τῷ τριτῷ χαλκοῦν, εἶτα οὐδέν. 
ὅ. ἀεὶ om. B. 
σαυρὺν ἐν Σάμῳ" ἀνέϑηκεν οὖν τῇ 3 τὸ πρῶτον: 


— τὸ] B. ἐπὶ τῶν ἐπὶ τὸ. 


inserui: Gaisfordus πρῶτον. 
addit Schol. Lucian.: 


Apostolius, alii: 


81. B.424. Diog.IV,61. Apost. 
VIlI, 80. Arsen. 239: Hesych. 
Suldas.  Schottus recte ut vi- 
detur ad Epeum, equi Troiani 
fabricatorem haec retuulit: vid. 
Stesich. fr. 13. Schneidewin. 
Cratini timiditatem Aristopha- 
nes Pac. 700. notare videtur. 

82. B. 426. C. 211. Diog. IV, 
62. Apost. VIII, 95: Schol. ad 
Lucian. de Merc. Conduct. $.21: 
Hesych. Suid. 3. ἐπὶ τοῦ M., 5. 
ἐπὶ τὰ M. Proverbio utuntur 
Luciantıs 1. c., Alciphr. Epist. 
1, 9: ax ἐναντίως ἡμῖν καὶ κατὰ 


a τὴν παροιμίαν ἐπὶ τὰ Μανδραβού- 


dov χωρεῖ τὰ πράγματα, ubi vid. 
Berglerus. Historiam ex Ari- 
stotele Aelianus Nat. Anim. XII, 
40, ex Ephoro Suidas, alii re- 


ὁ ko ἐν Διὶ κακουμένῳ. 
“ἐρεβίνθειος : correxi e Baallıs. 
τῶν μὴ ἀπαντησάντων εἰς κρίσιν καὶ καταδικασϑέντων. 


vid. sup. 1, 2. 


αὕτη 
Β: εὗρε γὰρ ö M. 99- 
hinc τὸ πρῶτον 
ἐ μἐμνηταν ταύτης Πλάτωφ: 

9. vulgo 
11. B: ἐπὲ 


παροιμίᾳ B om. 
13. “Ἑρμώγιος 


ferunt: vid. Marxius Ephor. 
fragm. p. 262. Panofka Rer. 
Samm. 16. 


83. B. 431. Hesych. Photius 
Suidas. Photius explicat: dvrs 
τοῦ ζωμός, unde apud Macarium 
p- 2411. ἐρεβίνϑυνος ζξωμὸς legitur 
’Eeipw9os nullius pretii habe- 
bantur: Aristoph. Pac. 1136. 
Eccles. 45. 602. Plat. Reip. 1], 
372 C. 

81. B. 432. Diog.IV, 67. Apost. 
IX,8: Eustath. ad Hom. Od. Z'‘, 
1467, 21. Schol. ad Lucian. Pi- 
scat. ὃ. 32: Poll. VINI, 60: He- 
sych. Phot. Suidas. 

85. Diodor. Excerptt. 
Ῥ.38 Dind. Apost. IX, 3. Arsen. 
240 ibig. Macar.: Hesych. Pho- 
tius. Suidas. Narrationen ὁ 


10 


Vatic. - 


86 


87 


78 ZENOBI 


οἰκοῦντες ἦλθον ἐν ναυσὶν ἐς Βραυρῶνα τῆς ᾿Δετικῆς, 
καὶ τὰς γυναῖχας ἐκεῖϑεν ἥρπασαν. “Ἰοιμῷ δὲ περιπεσόντες 
προρετάγϑησαν δίχας διδόναι τοῖς “Ιϑηναίοις, καὶ οὕτως 
ἀπαλλαγήσεσθαι τοῦ λοιμοῦ. Κελευόντων δὲ τῶν ᾿4ϑη- 
γαίων ἐχλιπεῖν τὴν “ῆἔμνον εἶπον οἱ Πελασγοὶ, 
αὐϑημερὸν 4ϑηνηϑὲν Βορέᾳ χρησάμενος καταπλεύσειεν 
εἰς τὴν Ayuvov, ἐχστήσονται τῆς χώρας αὑτῶν. “Ὕστε- 
ρον δὲ Δαρείου τοῦ ee περὶ Θρᾷχην ὄντος καὶ πάντα 
χειρουμένου τὰ πέριξ, Μιλτιάδης ᾿4ϑηναῖος ἐκ τῆς Χεῤ- 
ῥονήσου ἀφεὶς ἐς τὸ πέλαγος καταλαμβάνει τὴν Anavov, 
χαὶ πρὸς τοὺς Πελασγοὺς ἔφη, Booe« χρησάμενος αὖ- 
ϑημερὸν ἥκειν, "Eouwv δὲ βασιλεύων τῶν “Πελασγῶν 
ἐξέστη τῆς χώρας, τῇ μὲν ἀληϑείᾳ τοῦ Δαρείου τὴν 
δύναμιν φοβηϑεὶς » noognomodusvog δὲ ἑκὼν Ödovas τοῖς 
᾿᾿ϑηναίοις τὴν χάριν. ΓΑ ἴρηται οὖν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν 
κατὰ ἀναγκὴν τισὶ προςποιουμένων χαρίξεσϑαι. 


Εἰς Μακάρων νήσους: ὁ Ἡσίοδὸς φῆσι Μα- 
χάρων γήσους εἶναι περὶ τὸν ᾿Ωχεωνὸν, χἀχεῖ τοὺς εὑδαί- 
μονας οἰκεῖν ὑπὸ Κρόνου βασιλευομένους. “Οϑὲεν ἐπὶ τῶν 
μακαρίων εἰρῆσϑαι τὴν παροιμίαν. 


Es κόρακας: ἐν Θεσσαλίᾳ τόπος ἐστὶ Κόραχες, 
ὕπου τοὺς καχούργους ἐνέβαλλον. ὅϑεν ἡ παροιμία. 
Μέμνηται δὲ ταύτης Μένανδρος συνεχῶς. Atyovoı δὲ, 
ὅτε Βοιωτοῖς ᾿Αρνην ποτὲ διοικοῦσι προείρητο ὑπὸ τοῦ 
ϑεοῦ ἐχπεσεῖσϑαε τῆς χώρας λευχῶν κοράκων φανέντων. 


emendavit Valckenarius ad Herod. 
IV, 145, 2. 17. B: Ἡσίοδος Μακάρων ψήσους εἰς τὸν ὠκεωνὸν 
εἶναν φησὶ, ἔνϑα τοὺς μακαρίους κατουχεῖν. 21. C: εἰς ς8ο- 
ρὰν, εἰς ἀπώλεναν'" λεΐπεν τὸ ἄπιϑι. διότι τὸ ξῶον χαίΐρεν 
negi τὰ πτώματα καὶ διὰ τὸ ἐν τ αχέσν τόποις τὰς νοσσιὰς 
ποιεῖν καὶ κρημνώδεσιν. ἐν — ὅτι om. B. 22. vulgo ἔβαλ» 
λον: emendavit Meineckius Menandr. fr. p. 281. 24. nord B om, 
ὑπὸ τ. ὃ. B om. 25. τῆς χώρας B om. 


1. Baißoowa codd. Schottus: 


Characis Chronicis ductam 6586 
Rhodius conjecit Rer. Lemnicg, 
7 


47. 

86. B.360. Macar. 224. He- 
siod. Opp. et D. 166. Confer 
C. Odofr. Muelleri de fortuna- 
torum insulis disput. Gotting. 
1837. 

87. Β. 366, C.142, Apost. IX, 


16. Arsen.241: Eustath. ad Hom. 
Odyss. N, 408 p. 1746, 61: ‚lorior 
δὲ ὡς Ὅμηρος μὲν τοιαύτην οἶδε 
Κύρακος πέτραν" ἴσως δὲ ἐκ τοιού- 


εἴ τις ὅ 


15 


του τυνὸς καὶ τὸ ἐν Κιλικίᾳ ὠνόμα-- . 


σταν 'Κορακήσιον. ἐξ αὐτοῦ δὲ τὸ 
εἰς κόρακας > καϑά φασιν οἵ πα- 
λαιοὶ, ὡς ἀπὸ τὰν οἰκούντων τὰ 
τοιοῦτον Κιλίκιον Κοραχήσιον πο- 


CENTURIA II. 79 
Neavioxoı δέ ποτε μεϑυσϑέντες, καὶ συλλαβόντες χόρα- 
χας» γυψώσαντες ἀφῆχαν πέτεσθαι" ἰδόντες δὲ οἱ Βοιωτοὶ 
ἐταράχϑησαν, ὡς τῆς μαντείας λαβούσης τὸ τέλος. Καὶ 
φοβηϑέντες οἱ veavioxoı τὸν ϑόρυβον, φυγόντες ᾧχησάν 


τινα τύπον, 


ὃν ἐχάλεσαν Κόρακας. 


ἹΜΜετὰ δὲ ταῦτα 


ἐχβαλόντες τοὺς Βοιωτοὺς οἱ Αἰολεῖς, ἔσχον τὴν “Ἄρνην 


οἰχείαν οὖσαν, 
τοὺς Kopaxas χολουμένους. 


καὶ τοὺς ἁμαρτάνοντας μεϑιστᾶσιν εἰς 


ἢ , Ψ 
Ἑτερομόλεος δίκη: εἰς ἣν ἀντίδικοι οὐχ ἡλϑον. 
Ἔξω βελῶν καϑῆσϑααι: παροιμία παραινοῦσα 
μαχρὰν ἑαυτὸν τῶν βελῶν τῶν ἐναντίων ποιεῖν. 


Ἕχητι Συλοσῶντος εὐρυχωρίη: 


Συλοσῶν 


Σάμιος φίλος ἐγένετο Δαρείῳ τῷ Περσῶν βασιλεῖ, χαὶ 
δι᾿ αὐτοῦ τὴν ἐν Σάμῳ δυναστείαν παρέλαβε τελευτήσαν- 


τος Πολυχράτους. 


2. καὶ οἱ Β. ἰδ. Β. 


φυγόντες Β om. 
εἴ 80 τῶν κακῶν γίνεσθαι. 


Strabone, aliis Gaisfordus correxit. 
15. ia — ἦρχεν] ἄρχοντος δὲ πικρῶς αὐτοῦ B. 


om. 
on 7 ὡς εἰχὺς ὄντων. τυνὲς μέντον 
ἐς πόρακας (Thom. Mag. 145 
Ritsch.) ἀντὶ τοῦ, εἰς κακὰ ὄρνεα 
ὅμοιόν φασι τῷ εἰς αἶγας ἀγρίας 
(Macar. 224). Παυσανίας δέ 
φησιν ὅτι Βοιωτοῖς ἔχρησεν ὁ ϑεὸς, 
ἔνϑα λευκοὶ κόρακες αὐτοῖς ὀφϑῶ.-.. 
σιν, ἐκεῖ κατοικεῖν, ἰδόντες οὖν φησιν 
κόρακας πετομένους Fol τὸν Πα- 
γασητικὸν κόλπον, οὗς ἄκακον παῖ- 
des ἐγύψωσαν : ὥκησαν ἐκεῖ, καλέ-. 
σαντες τὸ χωρίον Κόρακας, ὕστερον 
δὲ «Αἰολεῖς ἐκβαλόντες αὐτοὺς ἔπεμ- 
or ἐκεῖ τοὺς φυγαδευομένοις. ὁ δ᾽ 
αὐτὸς λέγεν καὶ ὅτι Agıororäing 
ἑστορεῖ λαιμοῦ; κατασχόντος καὶ x0- 
ράκων πολλῶν γενομένων τοὺς ἀν- 
ϑρώπους ϑηρεύοντας αὐτοὺς καὶ 
περικαϑαίροντας ἐπαοιδαῖς ἀφιέναν 
ζῶντας καὶ ἐπιλέγειν τῷ λοιμῷ, φεῦγ᾽ 
εἰς κόρακας. 6 δὲ “ἴσωπος πλάτ- 
Ti μυϑικῶς κολοιὸν μέγαν, νομί- 
σαντα τοῖς κόραξιν ἐξισοῦσϑαιν, σρος- 
μῖξαν αὐτοῖς, ἡττηϑέντα δὲ ὑπο- 
στρέψαι πάλιν εἰς τοὺς κολοιοὺς" 
τοὺς δὲ ἀγανακτήσαντας παίειν au- 


3. τέλος λαβούσης" οὗ γοῦν νεαν. φοβ. B. 
6. ἐχβ. Β. ’A. Β. 


᾿Γπεὶ δὲ πιχρῶς χαὶ χαλεπῶς ἤρχεν, 


3: μεϑίστων Β. 10. 
12. εὐρυχωρία Schottus: e 
14. τελευτήσαντος Πολ. B 


ἐσ τς 5. 


τὸν καὶ βοᾶν, φεῦγ᾽ εἰς κορ. Ag 
oteidns de ἀποδίδωσν διὰ τὸ ἐν 
τραχίέσι τόποις καὶ κρημνώδεσι τοὺς 
κόρακας νεοσσοπονεῖσθαν λέγειν ἡ ἡμᾶς 


φ. ἐς κι, ὃ ἐστιν εἰς ἀποκρήμϑους 


τόποις καὶ εἰς φϑοράν : Schol. δὰ 
Arist. Nub 134: Hesych. 5. εἰς 
κι) 8. ἐς x0g., Photius. Suid. 
Zionar. 1, 878: vid. Zenob. II, 77. 
V,. "Ad historiam respicit 
Diodor. XIX, 55. 


88. B.434. Diog. IV,69. Apost.. 


IX, 25. Arsen. 244: Eustath. ad 
Hom. 1]. £, 999,64: Hesych. δ. 
ἑτερόμηνος (scribe ἑἕἑτερομόλιος ). 
Suid. Zonar. 891. 

89. B.436. Diog.IV, 71. Apost. 
VII, 64. Arsen. 235: ke 
ad Hom. I. 5, 130 ρ. 972, 8: 
δὲ μεϑ᾽ Ὅμηρον τὸ ἐκ ᾿βελέων ἔξω 
βελῶν φασι παροιμιακῶς: Suidas: 
vid. sup. 62. Vid. ©. F. Her- 
mannus ad Lucian. quom. hist. 
conscr. op. c. 4. 

90. B.437. Heraclid. Pont. Po- 
lit. fr. . X, Strab. XIV, ı, 17 


10 


15 


gl 


92 


80 ZENOBIL. 


ἐχλωτόντες τὴν νῆσον οἱ πλείους μετῴκχησαν. 
παροιμία. 


“Ὅϑεν ἡ 


Εἰς τὸ δέον: Περικλῆς; ὡς φασιν, ἔδωχε χρή» 
ματα τῷ βασιλεῖ τῶν Aaxedaınoviwv Πλειστοάνακτι, καὶ 
συνέπεισεν αὐτὸν ἀναχωρῆσαι ἐχ τῆς ᾿“ττικῆς ἐπὶ πολέμῳ 
προαχϑέντα. Διδοὺς οὖν λόγον τῶν γρημάτων μετὰ ταῦτα 
τοῖς ᾿Αϑηναίοις, χαὶ μὴ ϑελήσας φανερῶς λογίσασθαι, 
εἶπεν, Εἰς τὸ δέον ἀνήλωσα τοσάδε τάλαντα. 

Eis "Ayavvası Συβαρῖται νίχην τὸν Üeov 
ἡτοῦντο κατὰ Κροτωνιατῶν, παρόντων ἐκείνων. “Ἑνὸς 
δὲ τῶν Κροτωνιατῶν χλευάσαντος χαὶ εἰπόντος ὅτι τεύξε- 
σϑε ταύτης & "Ayawaız, τὴν πρόῤῥησιν τοῦ ϑεοῦ 
ἐθαύμασων. “έγεται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν δοχούντων 
ἀνυποστάτων Eival. 





3. Β: Περικλῆς δοὺς τῷ A. βασιλεῖ χρήματα, ἐφ᾽ ᾧ τῆς Artınas ava- 
χωρῆσαν, δοὺξ, λόγον τ. χ. „m τ΄ τ. Ar, οὐκ ἠϑέλησε φ. dk, ἀλλ᾽, εἰς 
τὸ δέον, εἰπὲν χτλ.: C: εἰς τ. ὃ. ἀπώλ ἐσεν: ἐπὶ τῶν κλεπτόνεων 
μὲν τὰ πιστευϑέντα, προφασιξζομένων δὲ εἰς τὸ δέον ἀνηλω- 
κέναι. Περικλῆς γὰρ ὃ στρατηγὸς τῶν ᾿ϑηναίων κωμῳ δεῖς- 
ταυ, ὡς ἐν τοῖς λογισμοῖς τῶν κοινῶν χρημάτων μετὰ. «τῶν 
ἄλλων ἐν τοῖς γραμματίους ἔγραψεν ἀνηλωπέναι εἷς τὸ δέον 
χρήματα τόσα, κλέψας καὶ ae Heid αὐτά; καὶ τὴν 
κλοπὴν κρύπτων διὰ τῆς εἰς τὸ δέον λέξεως. Ἔοικε δὲ ὡς οὐκ 
ἐπὶ κλοπῇ τοῦτο ὁ Περικλῆς πεποίηκεν, ἀλλὰ" τὸν ἄρχοντα 
τῶν “Μακεδαυμονίων χρήμασν δελεάσας ἐπὶ τῷ μὴ δηῶσαν τὴν 
χώραν, ὡς ἀπόῤῥητον ὃν τοῦτο, οὐκ ἀναγράφων. ἔφερε γὰρ 
αἰδχύνην τοῖς Adnyaloıs, καὶ τῷ καλῶς “πρὸς αὐτοὺς διατε- 
Heyrı ἄρχοντι ὄνειδος" κεκαλυμμένως οὕτω καὶ ἀδήλως ἔϑε- 
το, ἀνήλωσα εἰς τὸ δέον δέπα πέντε τάλαντα, ἤγουν εἰς τὸ 
κουνῇ συμφέρον. 4. Πλειστοάνακῖν cum Gaisfordio scripsi; 
᾿Αστυάνακτι P, aorvavartı H, Πλειστιάνακτι Schottus, G. Herman- 
nus in Schol. Aristoph. 8. vulgo eis δέον: articulum 6 Β ὁ in- 
serui. 9, Agavas ΒΗ. Σαμανῖταν, B, Σαμαρῖταν A. 10. 
“Evo; δὲ Κροτωνιάτοιυ B. 11. καὶ ὁ. τ. ᾿εἰπόνέος Β. 12. ᾿“φάναις 
ΒΡΗ͂, στοῦ ϑιοῦ B om. 13. δὲ] oiv Be ἡ παροιμία B om. 


videtur: Schol. ad Arist. l;c., 
Marxius ad Ephor. fr. p. 226. 
92. B. 439. Steph. Bya2. 8. 


p: 038. Eustath. ad Dionys. Pe- 
rieg.533. De re vid. Herod. 
111,139. Panofka R. Samior. 45. 


91. B. 438. C. 153. Apost. VII, 
79 Arsen, 222 ibig. Macarius: 
Piutarch. Pericl. 23: Schol. 2 
Arist. Nub. 858. Olympiod. 


- Creuzeri Init. Philos. Plat. 11 


173. Schol. ad Demosth. zeei 
Συντάξεως Ρ. 167 R : Hesych. v. 
δέονις, v. εἰς δέον, Snid vv. δέον, 
eis τὸ δέον, ἔφορον: Bekk. Anecd. 
234, 10. Aliudit Aristophanes 
l.c. Narratio ex Epi«oro ducta 


᾿ἤφάαννας: : χωρίον Σικελίας, ἀσημοὸν, 
ἀφ᾽ 00, ἢ εἰς Ag. . ἐπὶ τῶν ἀδήλον 
καὶ ἐχτετοπισμένων. Hesych.: χωρίον 
τῆς Δαμαάρτιδος φυλῆς" ποῤῥοϑεν. 
Dixere de urbis nomine Scaliger 
ad Fest. s. Buttubara p. 351 Lind., 

Vossius Etymol. 5. ν. : Plin. N. 
H. II, 11, 104: Diomedes ἐῤὲ 
(in Daunia) delevit . . . urbes 
duas: quae in proverbis ludierum 
verlere, Apinam et Tricam. 


19 


2 CENTURIA II 81 


Ἐὐμεταβολώτερος κοϑόρνου: χόϑορνός ἐ ἐστιν 
ὑποδήματος εἶδος ἐφαρμόζοντος καὶ δεξιῷ καὶ ἀριστερῷ 
ποδί" ὅϑεν χαὶ Θηραμένην, τὸν ἐπὶ τῶν λ΄, κόϑορνον 
ἐχάλουν οἱ ᾿Αϑηναῖοι. ᾿Επὶ τῶν στρεφομένων οὖν συνγε- 
χῶς ἡ παροιμία εἴρηται. 

Εὕὔνους ὃ σφάκτης: αὕτη ἡ παροιμία πρσοηνέ- 
χϑη ἀπὸ τοῦ ᾿Ορέστου, ὡς καὶ “Ὅμηρος ἐδήλωσεν" ἀπο- 
χτείνας γὰρ τὴν μητέρα; περίδειπγνον ἐποίησεν. ᾿Ομοίως 
δὲ χαὶ ἀπὸ ᾿ΑἸντιγόνου τοῦ βασιλέως, ὃς Σεμέλην φο- 
ψεύσας, τὰ ὀστᾶ αὐτῆς μετὰ πολλῆς φροντίδος ἔπεμψε 
τῇ μητρί. Ἔτι δὲ μᾶλλον ἀπὸ Πτολεμαίου τοῦ Φιλοπά- 
τορορ᾽ τὴν γὰρ μητέρα Βερενίκην καϑείρξας ἐν μεγάροις, 
χαὶ παραδοὺς Σωσιβίῳ φυλάσσειν, ἡνίχα ἐχείνη οὐ φέ- 
ρουσα τὴν κόλασιν ἔπιε ϑανάσιμον βοτάνην καὶ τὸ φάρ- 
μαχον πιοῦσα ἀπέϑανε, διὰ τὰς ἀπ᾿ αὐτῶν τῶν ὀνείρων 
ταραχὰς ἐν μέσῃ τῇ πόλει μνῆμα οἰκοδομήσας, ὃ νῦν 
Snun χαλεῖται, navras ἐχεῖ τοὺς προπάτορας σὺν αὐτῇ 
χατέϑετο, χαὶ “Ἅλέξανδρον τὸν Μακεδόνα. Καὶ ἐπὶ τῶν 
αἰγιαλῶν δὲ ἱερὸν αὐτῇ ἱδρύσαντο, ὃ ἐχάλουν Βερενίκης 
σωζούσης. 

᾿Εξάντης λεύσσω τοὐμὸν κακὸν ἄλλον ἔχον- 





1. Β: ἐπὶ τῶν συστρ. σ. ἡ π΄. en γὰρ τὸ ἀμφοτέροις στοσὲ ἁρμό- 
ἕον ὑπόδημα omissis reliquis. Vulgo συστρεφομένων: et sic 
B Photius: Suidas Ellen Apost. Arsen μετατρεπομένων: 
veram lectionem eo. petii v. κόϑσορνος: — εἴρηταν de [ὁ κόϑορ- 
vos) ἐπὶ τοῦ στρεφ μένου συνεχῶς. 6. BV: τοῦτο κυρίως ϑύναται 
λέγεσθαι ἐπὶ Ὀρέστου τὴν μητέρα κτείναντος, καὶ ἐπὶ A. τοῦ β.. ὃς — 
μητρί: reliqua omittunt. 12. μητέρα in μητρυιὰν mutandum Schot- 
tus cengebat: vid. Clintonus Fasti Hell. ἯΙ, 394. βερσενίκην F. 
15. an’ αὐτῶν τῶν PH Gaisfordus: ἐπ᾽ αὐτῶν τῶν Schottus. 19, 
βερσενίκης Ε. 21. λεύσω Ο Suidas., τὸν ἐμὸν Valckenarius Diaie 


93. B. 440. Ding. IV, 72. Apost. 
IX, 29. Arsen. 244. Macar.: Phot. 
Suidas.. Rem tangunt et indo- 
lem Theramenis versatilem et 
levem notant Arist. Ran. 47. 516. 
997, ubi vide Scholl.: Plutarch. 
Nie. 2, Praec. Polit. 32: Lu- 
εἶδ. Amor. 50. Doxop. II, 122, 
VI,21 Rhett. Graecc. Walzii: 
Poll. VII, 91. Suid. v. δεξιός : 


ὡς εὐμεταβολωτέρα κοϑόρνου ἀνα - 
ψεταν σοβαρῶς ὃν ἀρτίως ἐπόϑει: 
Liban. Epist. 1142. 

94, V. 1, 74. B. 380. Suidas. 
Respicit Homer. Odyss. Γ,, 309. 
De conditorio a Ptolemaeo ex» 
structo vid. Strab. XVII, 1, 8 
p. 794. Casaubonug ad Sueton. 
August. 18. 

95. C. 192. Suidas. Eodem 


adde Walzium ad Arsen. 1. c. 
Adhibetur proverbium. ab Ari- 
staen. Epist. 1, 28: τοτὲ δὲ πάλιν 


fere modo lexicographi vocem 
ἐξάντης explicare solent: cf. Zo0- 
nar. 1,765. interpp. ad KHesych,, 


6 


Den 
% 


\-. 


10 


15 


20 


91 


92 


ϑ 


80 ZENOBII 
ἐχλωτόντες τὴν νῆσον οἱ πλείους μετῴχησαν. 


“Ὅϑεν ἡ 
παροιμία. 


Εἰς τὸ δέον: “Περικλῆς, ὥς φασιν, ἔδωχε χρή- 
ματα τῷ βασιλεῖ τῶν Auxedaıuoviwv Πλειᾳτοάνακτι, καὶ 
συνέπεισεν αὐτὸν ἀναχωρῆσαι ἐκ τῆς ᾿Αττικῆς ἐπὶ πολέμῳ 
προαγϑέντα. Διδοὺς οὖν λόγον τῶν χρημάτων μετὰ ταῦτα 
τοῖς "Adnvaioıs, καὶ μὴ ϑελήσας φανερῶς λογίσασθαι, 
εἶπεν, Εἰρ τὸ δέον ἀνήλωσα τοσάδε τάλαντα. 

Eig "Agavvug: Συβαρῖται νίκην τὸν ϑεὸν 
ἡτοῦντο κατὰ Κροτωνιατῶν, παρόντων ἐχείνων. “Ἑνὸς 
δὲ τῶν Κροτωνιατῶν γλευάσαντος καὶ εἰπόντος ὅτι τεύξε- 
σϑε ταύτης ἐν ᾿Αἰφάνναις, τὴν πρόῤῥησιν τοῦ ϑεοῦ 
ἐθαύμασων. “Ἰέγεταν δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν δοχούντων 
ἀνυποστάτων εἶναι. 








3. Β: Περικλῆς δοὺς τῷ A. βασιλεῖ χρήματα, ἐφ᾽ ᾧ τῆς ᾿Αττικῆς ἀνα- 
χωρῆσαι, διδοὺς λόγον τ. χ. m. τ. τ. ᾿4., οὐκ ἠϑέλησε φ. A., ἀλλ᾽, εἰς 
τὸ δέον, εἰπὲν χκτλ.: Οἱ εἰς τ. δ. ἀπώλεσεν: ἐπὶ τῶν κλεπτόντων 
μὲν τὰ πιστευϑέντα, προφασιζομένων δὲ εἰς τὸ δέον ἀνηλω- 
κέναν. Περικλῆς γὰρ ὃ στρατηγὸς τῶν Αϑηνάαΐξων χωμῳδεῖ- 
ται, ὡς ἐν τοῖς λογισμοῖς τῶν κοινῶν χρημάτων μετὰ «ὧν 
ἄλλων ἐν τοῖς γραμματίοις ἔγραψεν ἀνηλωπέναν εἰς τὸ δέον 
χρήματα τόσα, Ἀλέψας καὶ ἐδιοποιησάμενψος αὐτά" καὶ τὴν 
κλοπὴν κρύπτων διὰ τῆς εἰς τὸ δέον λέξεως. Ἔοικε δὲ ὡς 00% 
ἐπὶ κλοπῇ τοῦτο ὁ Περικλῆς πεποίηκεν, ἀλλὰ' τὸν ἄρχοντα 
τῶν ΜΠακεδανμονίων χρήμασν δελεάσας ἐπὶ τῷ μὴ δηῶσαν τὴν 
χώραν, ὡς ἀπόῤῥητον ὃν τοῦτο, οὐκ ἀναγράφων. ἔφερε γὰρ 
αἰσχύνην τοῖς ᾿ϑηναίοις, καὶ τῷ καλῶς πρὸς αὐτοὺς διατε- 
ϑέντι ἄρχοντι ὄνειδος" κεκαλυμμένως οὕτω καὶ ἀδήλως ἔϑε- 
το, ἀνήλωσα εἰς τὸ δέον δέπα πέντε τάλαντα, ἤγουν εἰς τὸ 
κοινή συμφέρον. 4. Πλειστοάναχιν cum Gaisfordio scripsi; 
᾿Αστυάνακτι P, oorvavaxın H, IlAsorwvartı Schottus, G. Herman- 
nus in Schol. Aristoph. 8. vulgo eis δέον: articulum e BC in- 
serui. 9, φανας ΒΗ. Σαμανῖταν B, Σαμαρῖταν A. 10. 
“Ἑνὸς δὲ Κροτωνιάτου Β. 11. καὶ ὃ. τ. einovtog B. 12. ᾿φάναις 
ΒΡΗ͂, πτοῦ dev B om. 13. δὲ] οὖν B. ἡ παροιμία B om. 


p.638. Eustath. ad Dionys. Pe- 


videtur: Schol. ad Arist. l;c., 
rieg.533.. De re vid. Herod. 


Marxius ad Ephor. fr. p. 226. 


111, 139. Panofka R. Samior. 45. 

91. B. 438. C. 153. Apost. VII, 
79 Arsen. 222 ibig. Macarius: 
Plutarch. Pericl. 23: Schol. ad 
Arist. Nub. 858. Oliympiod. in 


- Creuzeri Init. Philos. Plat. II, 


173. Schol. ad Demosth. zeoei 
Συντάξεως p. 167R : Hesych. v. 
δέονις, v. εἰς δίον, Suid vv. δέον, 
εἰς τὸ δέον, ἔφορον: Bekk. Anecd. 
234, 10. Alludit Aristophanes 
1.c. Narratio ex Epiroro ducta 


92. B. 439. Steph. Byz. 5. 
ἥφαννας : χωρίον Σικελίας, ἄσημον, 
ἀφ᾽ οὗ, ἢ εἰς Ap., ἐπὶ τῶν ἀδήλων 
καὶ ἐχτετοπισμένων. Hesych.: χωρίον 
τῆς “αμάρτιδος φυλῆς" ποῤῥωϑεν. 
Dixere de urbis nomine Scaliger 
ad Fest. s. Buttubara p. 351 Lind., 
Vossius Eıymol. s. v.: Plin. N. 
HA, HIT, ı1, 104: Diomedes shi 
(in Daunia) delevit .. . urbes 
duas: quae in proverbit ludierum 
verlere, Apinam et Tricam. 


19 


. CENTURIA II sl 


Εὐμεταβολώτερος κοϑόρνου: χόϑορνός ἐστιν 
ὑποδήματος εἶδος ἐφαρμόζοντος καὶ δεξιῷ καὶ ἀριστερῷ 
ποδί" ὅϑεν καὶ Θηραμένην, τὸν ἐπὶ τῶν λ΄, κόϑορνον 
ἐχάλουν οἱ ᾿Α4ϑηναῖοι. ᾿Επὶ τῶν στρεφομένων οὖν συγε- 
χῶς ἡ παροιμία εἴρηται. 

Εὕὔνους ὁ σφάχτης: αὕτη ἡ παροιμία προηνέ- 
γϑὴη ἀπὸ τοῦ ᾿Ορέστου, ὡς καὶ “Ὅμηρος ἐδήλωσεν" ἀπο- 
χτείνας γὰρ τὴν μητέρα, περίδειπνον ἐποίησεν. ᾿Ομοίως 
δὲ χαὶ ἀπὸ ᾿ΑἸντιγόνου τοῦ βασιλέως, ὃς Σεμέλην φο- 
ψεύσας, Ta ὀστὰ αὑτῆς μετὰ πολλῆς φροντίδος ἔπεμψε 
τῇ μητρί. Ἔτι δὲ μᾶλλον ἀπὸ Πτολεμαίου τοῦ Φιλοπά- 
τορος" τὴν γὰρ μητέρα Bepevixnv καϑείρξας ἐν μεγάροις, 
καὶ παραδοὺς Σωσιβίῳ φυλάσσειν, ἡνίχα ἐκείνη οὐ φέ- 
ρουσα τὴν κόλασιν ἔπιε ϑανάσιμον βοτάνην χαὶ τὸ φαάρ- 
μαχον πιοῦσα ἀπέϑανε, διὰ τὰς ἀπ᾽ αὐτῶν τῶν ὀνείρων 
ταραχὰς ἐν μέσῃ τῇ πόλει μνῆμα οἰχοδομήσας, ὃ νῦν 
Σήμα καλεῖται, παντας ἐχεῖ τοὺς προπάτορας σὺν αὐτῇ 
κατέϑετο, χαὶ ᾿4λέξανδρον τὸν Maxedove. Καὶ ἐπὶ τῶν 
αἰγιαλῶν δὲ ἱερὸν αὐτῇ ἱδρύσαντο, ὃ ἐχάλουν Βερενίκης 
σωζούσης. 

᾿Βξάντης λεύσσω τοὐμὸν κακὸν ἄλλον ἔχον- 





1. B: ἐπὶ τῶν συστρ. σ. 7 π.. κόϑορνος γὰρ τὸ ἀμφοτέροις Moni ἁρμό- 
ἕον ὑπόδημα omissis reliquis. 4. Vulgo συστρεφομένων: et sic 
B Photius: Suidas μεταβαλλομένων, Apost. Arsen μετατρεπομένων : 
veram lectionem e Suida petii v. κόϑσορνος: — εἴρηταν δὲ [ὃ κόϑορ- 
vos] ἐπὶ τοῦ στρεφὸμένου συνεχῶς. 6. ΒΥ: τοῦτο κυρίως δύναταί 
λέγεσθαι ἐπὶ Ὀρέστου τὴν μητέρα κτείναντος, καὶ ἐπὶ A. τοῦ β., ὃς --- 
μητρὶ: reliqua omittunt. 12. μητέρα in μητρυιάν mutandum Schot- 
tus censebat: vid. Clintonus Fasti Hell. ΠῚ, 394. βερσενίκην F. 
15. ἀπ᾿ αὐτῶν τῶν PH Gaisfordus: ἐπ᾿ αὐτῶν τῶν Schottus. 19, 
βερσενίκης Ε. 21. λεύσω Ο Suidas. τὸν ἐμὸν Valckenarius Diatr. 


93. B.440. Ding. IV, 72. Apost. 
IX,29. Arsen. 244. Macar.: Phot. 
Suidas. Rem tangunt et indo- 
lem Theramenis versatilem et 
levem notant Arist. Ran. 47. 516. 


ὡς εὐμεταβολωτέρα κοθόρνου ἀναίΐ- 
ψεταν σοβαρῶς ὃν ἀρτίως ἐπόϑει: 
Liban. Epist. 1142. 

94. V. 1, 74. B. 380. Suidas. 
Respicit Homer. Odyss. Γ, 309. 


997, ubi vide Scholl.: Plutarch. 
Nic. 2, Praec. Polit. 32: Lu- 
eian. Amor. 50. Doxop. II, 122. 
VI,21 Rhett. Graecc. Walzii: 
Poll. VII, 91. Suid. v. δεξιός : 
adde Walzium ad Arsen. |. c. 
Adhibetur proverbium- ab Ari- 
staen. Epist. I, 28: τοτὲ δὲ πάλιν 


De conditorio a Ptolemaeo ex= 
structo vid. Strab. XVII, 1, 8 
p. 794. Casaubonus ad Sueton. 
August. 18. 

95. C. 192. Suidas. Eodem 
fere modo lexicographi vocem 
ἐξάντης explicare solent: cf. Zo0- 
nar. 1,755. interpp. ad Hesych,, 


6 


«- 
% 


\_/ 


10 


15 


20 


0 


52 ZENOBII 


za: τὸ ἐξαντῆς τὸν ὑγιῇ δηλοῖ χαὶ τὸν ἔξω ἄτης, ὃ 
ἐστι βλάβης» ὡς λατων φησί. 

Εὐδαίμων ὁ Κόρινϑος, ἐγὼ δ᾽ εἴην Τεν εα- 
της: κώμη ἐστὶ πλησίον τῆς Κορίνϑου Τενέα, κατα- 
φυτος. ἐς οὖν τῶν ἐν τῇ κώμῃ ὁμολογούντων μὲν Ko- 
ρινϑὸν εἶναι εὐδαίμονώ, αἱρουμένων δὲ ἥττονα χώμην 
ἔχειν, οὕτως εἴρηται. 


Ev νυχτὶ βουλὴ: ἡ παροιμία οὕτως εἴρηται, 
ἐπειδὴ ἡσυχίαν ἔχει ἡ νὺξ χαὶ δίδωσι κατὰ σχολὴν Aoyı- 
σμοὺς τοῖς περὲ τῶν ἀναγχαίων βουλευομένοις. 

"Egyvyov xuxov, εὗρον ἄμεινον: αὕτη Tar- 
τεται ἐπὶ τῶν μεταβολὴν ἐν ἑαυτοῖς χρείττονα οἰωνιξομέ- 
vor. Αϑήνησι γὰρ ἐν τοῖς γάμοις ἔϑος ἦν, ἀμφιϑαλῆ 
παῖδα ἀχάνϑας μετὰ δρυΐνων καρπῶν στέφεσϑαι, καὶ 
λίκνον ἄρτων πλῆρές, περιφέροντα λέγειν, 

Ἔφυγον κακὸν, εὗρον ἄμεινον. 


.-........ὄ.---ς-.-. 


Eutip. 193 Lugd. C: Πλάτων ἐν Φαίδρῳ" λέγεταν δὲ τοῦτο καὲ 
ὡς παροιμία ἐπὶ τῶν τοῖς ὁμοίοις ἐνέχομένων. Verba ro — 
ὡς C om. ὃ. ἡ Kogwdos C, γε Κορ. Arsenius, ὁ Κορίνϑιος Mss. 
Stephani Byz., Suidae, Eustathius. Tevenens C, Τεγεάτης, quod 
Strabo diserte damnat, Eustathius, Arsenıus, Epit. Strabon. p. 
120 Huds.: Τενεάτης Stephanus Byz. Ο: ἐπὶ τῶν ὁμολογούντων 
μὲν ὀλμβίαν εἶναν τινὰ πόλιν, προαιρουμένων δὲ ἀϑορύβως 
ἥττονος κώμης. Ἔστι γὰρ κώμη, ἐν N ἑερὸν “πόλλωνος 7ενεά- 
του: vide Eustathium. 5. Deerat τῶν. 8. ἡ et οὕτως B om. 
49. δίδωσιν τοῖς π. τ. a. β. σχολήν. Β. 10. βουλομένοις Ε. - 11.8Β 
nonnisi τάττεταν ---- κρείττονος οὐωνυζ, 12. deerat ἐν: adjeci e Plu- 
ıarcho. 14. ἀκάνθαις Hesychins, alii. ᾿ 15. λῖνον PH: λίκνον 
recte Schottus et Gaislordus ex Eustathio, aliis dederunt. 


Ruhnkenius ad Tim. Lex. 10%. 97. B.359. Diog. V,95. Apost. 
Plat. Phaedr,. 244 E. Simile VIII, 52. Arsen. 233: Eustath. 
est illud Jucretii II, 1: Suave ad Hom. 11. B,25 p. 168,65. 2, 
Mari magno lurbantibus aeguora 245 p. 1140,64. ad Odyss. T, 138 
vengjs, Ε terra magnum alterius p.1461, 10. T,2 p. 1852, 62: Sui- 
specluve luborem: et Sophocl. das. Sentent. Monostich. 65: 
{r. 563 Dind : κἂν ὑπὸ στέγῃ Πυ- ἐν νιυκτὲ βοιλὴ τοῖς σοφοῖσν γίγνε-- 
χγῆς ἀκούευν ψετάδος εὐὑδούση φρενί. ται, ubi vid. Boissonadus T. III 
96. Ο.217. Suab. VII, 5, 22 981}. Poett. Gr. p. 284: add. 
p- 330. Arsen. 214. Steph. γᾶ. Valckenarius δὰ Eurip. Hippol. 
8. Leriw: Eustath. ad Hom. Il. 375. Pilugkius ad Eurip. He- 
B, 607 p. 361,39: Suidax: cor- racl. 991. 
ıaptum exstar proverbinm apud 935. Β. 412. Diog. IV, 74: Plut. 
Plutarch. 4 , De Tenea vid. C. 16. Apost. IX, 37. XVIII, 52. 
O. Muellerus Dorr. 1,218. Ver- Arsen 247.417: Eustath. ad Hom. 
sum ex oraculo sumptum esse, Od. M, 357 p. 1726, 18: τραχὺν 
Sırabo annotavit, γὰρ τὸν βίον (ἀρχαΐκόν) ἐκεῖνον εἰ- 


— 


10 


15 


CENTURIA II. 83 


᾿Εσήμαινον δὲ ὡς ἀπώσαντο μὲν τὴν ἀγρίαν καὶ παλαιὰν 
δίαιταν, εὑρήχασι δὲ τὴν ἥμερον τροφήν. 

Ἐκχχέχοφϑ᾽ ἡ μουσική: φασὶν, ὅτι τῶν πα- 
λαιῶν ἐν τοῖς συμποσίοις φιλολόγῳ ζητήσει γρωμένων, οἱ 
ὕστερον τὰς μουσουργοὺς καὶ κιϑαριστρίας καὶ ὀρχηστρίας 
ἐπειςήγαγον. 

Εἴποις τὰ τρία παρὰ τῇ αὐλῇ: τοῖς ἐπὶ ϑα- 
γατον ἀπαγομένοις τὴν παῤῥησίαν ταύτην ἐδίδουν, ὥστε 
τροφῆς καὶ οἴνου πληρωϑεῖσε τρία λέγειν & βούλονται" 
ne?’ ἃ φιμωϑθέντες ἀπήγοντο πρὸς τὴν κόλασιν τὸ δὲ 
νῦν ἀρχεῖον λεγόμενον αὐλὴ ἐκαλεῖτο, ὅπου ἀπήγοντο, 
κὰδ. τοὺς ἐν αὐτῷ διαιτωμένους αὐλικοὺς ὠνόμαζον. 
Ὡς ἐκ τούτου φανερὰν τὴν παροιμίαν εἶναι. 


4 "Ἐπὶ σαυτῷ τὴν σελήνην καϑαιρεῖς: ai τὴν 


8. ἐχκεχύφθω μουσιχή Be C nonnisi ἐπὲ τῶν παϑόντων τὶ ἐφ᾽ 

3 ' 3 ’ “ ’ ’ 

ols ηὐτύχονν. B: οἱ παλαιοὶ ἐν τ. 0. φιλολόγοις ζητήσεσν πρό- 
τερον, ὕστερον τὰς μ. καὶ ὀρχήστριας ἐπειςῆγον. ὅϑεν αἰτιώμενον 


ε«οὗτό τινες τῇ παροιμίᾳ ἐχρῶντο. 7. τὰ πάτρια, πτρια AM. 
παρὰ. τῇ αὐλῇ B Suid. Gaisfordus: C omittit: Schottus π. τῆς αὐλῆς. 
In sqq. C cum Suida consentit. 8. VB: μετὰ παῤῥησίας ἐξῆν τρο- 
φῆς καὶ οἴνου πληρωϑεῖσν Alyew & βούλονταν (Suidas Boviowro) — ἀπή- 
γόντο (844. Om. v 
«ούτου φανεροῦντας τὴν λουδορίαν. 10 φημωϑέντες ῬΉ. 
14. καϑαιρεῖς dedi cum VB, ubi est: Ἐπὶ σ. τ. σ. καϑαίρεις: 
᾿Ασκληπιάδης φησὶ τὰς Θετταλὰς ἐκμαϑούσας τὰς τῆς σελήνης κινήσεις 
σεροαγγέλλειν, ὡς ὑπ᾽ αὐτῶν μέλλοι κατάγεσθαι, τοῦτο δὲ πράττευν οὐ 
χωρὶς τῆς αὐτῶν (ὑπ᾽ αὐτῶν B) κακώσεως" ἢ γὰρ καταϑύευιν τῶν τέκνων 
ἢ τὸν ὅτερον τῶν ὀφθαλμῶν ἀπολλύευν. “Λέγεται γοῦν ἐπὶ τῶν κακὰ πορυ- 
μένων' Δοῦρις δέ φησιν ἀστρολόγον προαγορεύοντα τὰς τῆς σεληνῆς 
ἐκλείψεις οὐκ εὖ ἀπαλλάξαι. Cir. Scholl. Ap. Rh. IV, 59. Legrta- 
tur χαϑελεῖς, ut apud Plutarchum: Suidas καϑέλκεις. Utrumqyue 
usitatum est et καϑαυρεῦν οἱ κωαϑέλκειν vel κατασπᾶν τὴν σελήνην, ut 
apud Latinos deducere εἰ detruhere lunam. ‚Etiam devocare dicitur. 
ΠΑΝ ΓΝ εἴ Fa Pe RT 
38. Apost. VIII, 3. Arsen. 


va, [vid. sup. Il, 41.] καὶ παρον- 25: 
Suidas. 


μία δηλοῖ παρὰ ]]αυσανίᾳ λέ- 


yovoa: Ip. x. ε. ἄ., ἣν ἔλεγε, φη- 
σὶν, ἀμφιϑαλὴς παῖς ᾿4ϑήνησιν, 
ἐστεμμένος ἀκάνθαις μετὰ δρουΐνων 
καρπῶν, λίκνον βαστάζων πλῆρες 

ων, αὐνισσόμενος τὴν ἐκ τοῦ 
παλαιοῦ βίου ἐπὶ τὸ κρεῖττον με- 
ταβολήν: Hesych. Phot. Suidas. 
Usurpant Demosth. de Coron. 
8. 259 p: 313 R: Porphyr. de 
abstin. init.: vid. Lobeckius 
Aglaoph. 648. 

99. B. 415. C. 164. Piutarch. 


100. V. I, 75. B. 381. Ὁ. 135. 
Suid. vv. αὐλή, εἴποις τὰ τρία, τὰ 
τρία τῶν εἰς τὸν ϑάνατον, Zonar. 
1, 411. 

Ι. B. 374. Plut. 113. Suid. Plato 
Gorg. 513, A. Ὅπως un πεισόμεϑα 
ὅπερ φασὶ τὰς τὴν σελήνην na ὃ- 
αιὐἰρούσας τὰς Θετταλίδας, 
σὺν τοῖς φιλτάτοις ἡ αἵρεσις muy 
ἔσταν ταύτης τῆς ἐν τῇ πόλει. Vir 


de ibi Intpp. 
0 * 


ΕΝ 


10 


GE 


.) καὶ τ. ἐν αὐτῇ ὃ. ὑπηρέτας αὐλικοὺς ὠν., ὡς ἐκ. 


ZENOBII 


84 


σελήνην καϑαιροῦσαι Θετταλίδες λέγονται τῶν δῳρϑαλμῶν 

\ ’ ’ ” τ x at € 
χαὶ τῶν παίδων στερίσχκεσϑαι. Εἴρηται οὐν ἐπὶ τῶν ἑαυ- 
τοῖς τὰ χαχὰ ἐπισπωμένων ἡ παροιμία. 


Εἴτι καχὸν, εἰς Πυῤῥαν! φασὶν ἅτι οἱ Πυῤ- 


co. x \ ς, , ’ - τ > - 
ῥαῖοι πρὸς τοὺς ὁμόρους πάντας ἀπεχϑῶς εἶχον. ᾿ἔχεῖνοι 5 


οὖν τὰ συμβαίνοντα αὐτοῖς κακὰ ἀποτροπιαζθμενοῖ, καὶ 
ἐχβάλλοντες εἰς τὴν Πυῤῥαίων χώραν, ἐπεφώνουν, Ei τι 
χαχὸν, εἰς Πύῤῥραν. nt 

Εὐγενέστερος Κόδρου: ὃ Κόδρος "Μελάγϑου 
υἱὸς nv' Μέλανθος δὲ ἕχτος ἀπὸ Νηλέως, οὗ. καὶ Νέ- 
στωρ. Οὗτος ἐκπεσὼν τῆς Μεσσήνης ἦἤλϑεν εἰς τὰς .4ϑη- 
νας, καὶ μονομαχήσας πρὸς ξανϑοὸν τὸν Βοιωτὸν, βα- 
σιλεύοντα τῶν ᾿“Ιϑηναίων, νιχήσας ἐβασίλευσε τῶν ᾿4ϑη- 
γαίων, καὶ Κόδρῳ τῷ υἱῷ τελευτήσας τὴν βασιλείαν κατ- 
&umev. Ὃ δὲ Κόδρος οὗτος ἐν τῷ πρὸς Δωριέας πο- 
λέμῳ ἑκὼν ὑπὲρ τῆς χώρας ἀποϑνήσχει. Προείρητο γὰρ 
ὑπὸ τοῦ ϑεοῦ τοῖς "Admvaioıg νικήσειν, εἴ γὲ τελευτή- 
σειν ὑπὸ τῶν Δωριέων ὃ βασιλεὺς αὐτῶν. ᾿Δ4ποθϑανὼν 
δὲ ἐγχατέλιπε παῖδας δύο, Μέντορα καὶ Νηλέα. Ὃ μὲν 
οὖν Μέντωρ ἀντ᾽ αὐτοῦ ἐβασίλευσεν᾽ ὁ δὲ Νηλεὺς ἡγε- 
μὼν τῆς εἰς τὴν ᾿Ασίαν ἀποικίας ἐγένετο. 

Εχϑρῶν ἄδωρα δῶρα κοὺκ ὑνήσιμα: μέμνη» 


1. καϑαυιροῦσαν scripsi: legebatur χαϑελοῦσαι. ἑταυρίδες P: vulgo 
ἑτερίδες: Meziriacus in Ovid. Heroidd. IH, 87. καϑαιρετίδες. Schotti 
scripturam Θετταλίδες cum Suida recepi. Cfr. explicationes. 2. 
παίδων PH: vulgo ποδῶν. 4. ὅτε nano» bis Be Πύῤῥαν dedi 
ex BC: Πυρὰν bis PF: πυρὰν infraH. Vulgo Πυῤῥάν. 5. marco 
arıy$püs B. 9. Post εὐγενέστερος Κόδρου excidit quod sistunt 
rell, ἐπὲ τῶν πάνυ εὐγεν ὧν. 11. Μεσήνης PF. 16. ὑχὺ τῆς 
χώρας ΡΗ. 22. κοὐ. BPF: vulgo οὐκ. 


2. Β.746. Plut.109.C. 161. addit: 
ἐπὶ κατάρας τοῦτο τάττεται, 
in rell. fere consentit. Paullo 
alio convertit Plut. Morall. 11, 
146, E. Καὶ ὃ Θαλῆς γελάσας Ei 

\ 3 5 > 
τᾶ κακὸν, εἶπεν, αὖὔϑις ἐς Πρι- 
ἡνην" διαλύσεν γὰρ 6 Βίας, ὡς 
διέλυσε τὸ πρῶτον. 

9. C.216. Diog. IV, 84. Apost. 
1X,27. Arsen. 244. Macar. Suid. 
Phot. Scholl. Plat. 376. De 
Mentore, Codri filio, v. Clin- 
ton. Fastt. Hell. I, 112. Usur- 
pavit proverbium Lucianus Ti- 
mon. 23. Ὀμνύουσιν, 7 μὴν εὐ- 


μορφότερον μὲν Νιρέως εἶναν αὐτόν, 
εὐγενέστερον δὲ τοῦ Κέκροπος 
ἢ Κόδρου. Cfr. Diall. Mortt 
IX,4. Themist. Oratt. 250, B. 
Liban. Epp. 301. Iacobs. Achill. 
Tat, 142, 20. Similiter sonant 
Tyrtaei Eleg. IX, 1 sqq. The- 
ognid. 701 sqq. 

4. B. 452. C. 229. Diog.IV, 82. 
Apost. IX, 45. Suidas. Vide 
Soph. Aj. 653. Lobeck. et Eu- 
rip. Med. 618. κακοῦ γὰρ ἀνδρὸς 
δῶρ᾽ ὄνησιν οὐκ ἔχεν. Lucian. Merc. 
Cond. 39. 


10 


CENTURIA IV. 85 


ται τῆς παροιμίας ταύτης Σοφοχλῆς ἐν Alavrı μαστιγο- 
φόρῳ. Atysı δὲ καὶ Ευριπίδης ἐν τῇ Μηδείᾳ, 

Καχοῦ ἀνδρὸς δῶρον ὄνησιν οὐκ ἔχει. 

Ἐν οἴνῳ ἀληϑεια: παροιμία" παρόσον ὃ οἶνος 
τοὺς ἐμπιπλαμένους αὐτοῦ ὁποῖοι εἰσὶ παραδείχνυσι. 


Ev παντὶ μύϑῳ χαὶ τὸ Δαιδάλου μύσος:. 


ἹΜίνως ϑυσίας τῷ Ποσειδῶνι ἐπιτελῶν nV&aro αὐϑημερὸν 
avadodiwei τὶ αὐτῷ ἐχ τῆς ϑαλάσσης, Aal τοῦτο χκατα- 
ϑῦσαι πάλιν ὑπέσχετο, ὃ ἂν καὶ εἴη. Tov δὲ Ποσειδῶ- 
γος ταῦρον ἀναδόντος περικαλλῆ ἔπεμψε Μίνως εἰς τὰ 
βουφόρβια. ᾿Θργισϑεὶς οὖν Ποσειδῶν ἐνέβαλεν ἔρωτα τοῦ 
ταύρου Πασιφάῃ, τῇ τοῦ Μίνωος γυναικί. H δὲ πεί- 
ει Δαίδαλον, ξυλίνην βοῦν χατασχευάσαντα εἰς. αὐτὴν 
ἐνθεῖναι, ἢν ἐπιβαίνων ὃ ταῦρος ὡς βοῦν, ἔγκυον ἐποί- 
" T 5 7 « ’ ’ 3 
now’ ἐδ ἧς ἐγεννήϑη. ὁ Mwwravgos, Mivwog δὲ ögyı- 
ζομένου ᾿4ϑηναίοις διὰ τὸν τοῦ "Avöpoysw φόνον, ὃς ὑπὸ 
τῶν ἐν ᾿4ϑηνησι νέων διὰ φϑόνον ἀνῃρέϑη ἐν τοῖς Παν- 
αϑηναίοις νιχήσας πένταϑλον, ἑπτὰ παρϑένοι χαὶ ἴσοι 
νέοι ἀχμαῖος ἐξ ᾿ἀϑηνῶν ἐδασμολογοῦντο χατ᾽ ἐγχέλευσιν 
3 ms , 7 - N c y 4 ’ 
αὑτοῦ, κχαὶ παρεβάλλοντο τῷ ϑηρίῳ. Sic οὖν τον δΔᾶαί- 
δαλον ἀρχηγὰν τούτων τῶν χαχῶν γενόμενον, διά τε τὸ 
χατεσχευακέναι τὴν ξυλίνην βοῦν, χαὶ διὰ τὸ αἴτιον τῆς 
τοῦ ϑηρίου γενέσεως γεγονέναι, ἐμυσαχϑησὰν. 
9 8 ’ 7 ᾿ » » Ἂ co 
Ex παντὸς ξυλου κύφων γένοιτ᾽ av: αὑτὴ 


4. ἡ ἀλήϑεια B. ὅ. αὐτόν PH. 6. μύϑῳ VB Suidas Ma- 
car. Vulgo ϑυμῷ. 11. ἐνέβαλεν HF Gaisford. Vulgo ἐνέβαλλεν. 
14. ἔγγνον H. 17. legebatur ἐν ’4öjvnoı. Confer de hac syntaxi 
inferioris aetatis scriptoribus ascita Schaefer. in Scholl. Ap. Rh. 
314. Bast. Ep. Crit.189 sg. Bernhardy Synt. 81. 22. κατεσκευακέναι) 
κατασχευασθῆνα. H. Addit Bodl.: καὶ ταύτην τὴν παροιμίαν 
ἐξέϑεντο. 24. κύφων γένοιτ᾽ ἄν dedi cum C: legebatur κίων av 
γένηται: B κύφων (codex Β κοῦφον) ἄν γένοιτη: κοῦφον γένοιτ᾽ ἄν Sui- 
das: κυφὸν ἀνὸν γένοιτο Plutarchus. 


6. Β. 4561. Diog. IV, 81. Apost. 
VII, 44. Arsen. 232. Confer ad 
Diogen. VE, 28. 


dalo v. Apollod. IIE, 1, 3. 14,7. 
ibique Heynium. : 
7. B. 372: ’Ex π. ξύλου: κατ 


6. B. 378. Suidas. Macar. 234. 
ini τῶν ἐν τοῖς ἀλλοτρίοις κακοῖς 
καὶ τὰ οἰκεῖα διηγουμένων. Confer 
Coisl. 189. Ἐν παντὶ μύϑῳ καὶ τὸ 
Πέρδικος σκέλος. Quem rettuli- 
mus in Appendicem. De Dae- 


ἔλλενψιν αὕτη λέγεταν" τὸ γὰρ πλῆ- 
ἐς wir π. ξ. κύφων ἄν γένουτο.« 
leniora C. 168. Ἐκ παντὸς 
ξύλου καπνός: παρ᾽ ὅσον καὶ ὃ 
ψγάρθϑηξ καὶ εἰ μὴ ξύλον eivas δοκεῖ, 
καπνὸν ἀπεργάζεται. Kai ἄλλη" 


10 


15 


20 


86 ZENOBIU 

τάττεται ἐπὶ τῶν κατὰ μὲν TO εἶδος εὐκαταφρονήτων, εἰς 
δὲ χρείας ἀναγκαίας πιπτόντων. Μέμνηταε δὲ αὑτῆς 
᾿ξπίχαρμος ἐν Τρωσίν. 

Εὐδόντων ἁλιευτιχῶν κύρξος: εἴρηται ἡ παρ- 
οιμία ἐπὶ τῶν ἄνευ πόνου κχατεργαζομένων, ἐφ᾽ ἃ ἂν 
ὁρμήσωσιν. "Ensiön κοιμωμένων τῶν ἁλιέων ὁ ἐχϑὺς τῷ 
κύρτῳ εἰςδύεται. 


Ζωπύρου τάλαντα: Ζώπυρος ὁ Πέρσης βασιλεὶ 

’ [4 c ΠῚ Α (er 4 3 
χαριξομένος, μαστιγωσας ἕαυτῶν χαὶ τὴν ρῖνα χαὶ Ta 
y ) hd 2 N 3 - 4 
ὦτα ἀφέλομενος, εἰφρελϑὼν εἰς Βαβυλῶνα καὶ πιστευϑεὶς 
διὰ τὰ περὶ τὸ σῶμα, προὔδωχε τὴν πόλιν. Ex μετα- 

-“ y y ᾿ " ς , ” \ 
φορᾶς οὖν eins, Ταάλαντα καὶ ζυγὰ, οἱονεὶ ἔργα καὶ 
πράξεις. 


---...ὄ m ...-. --«-᾿ 


4. εὕδου τῶν dA. κύρτων PH: εὖδον τῶν ai. κύρτων Brubach.: εὐδὸν 
τῶν F: BV ζεύδου τῶν a). κύρτων: ἐπὶ τῶν ἄνευ πόνου κατε 
ζομένων & ἄν τολμήσωσν" καὶ γὰρ καὶ αὐτῷ κοιμωμένῳ οἱ ἐχϑύες εἰςεδύ- 
οντο. Agnoscas simulacrum narrationis Timotheae, v. notas. Re- 
liqui Paroemiographi fere zudort, κύρτος αἱρεῖ. Ego κύρτος, quod 
est in edd vetustioribus, revocavi, ut suppleretur αἱρεῖ, alsevrı- 
κῶν autem esset χτητικὸν ἀντὶ τοῦ ἁλιέων. 9. τὴν ῥῖνα καὶ τὰ ὦτα 
BV: vulgo τῆς ῥυνὸς καὶ τῶν ὥτων, δὰ quae Photins addit ἀποστε- 
ρήσαντα. 10. πιστευϑεὶς om.B. 11. διὰ τὰ] διὰ om. PF Brubach. 
Post vv. προὔδωκε τὴν πόλιν addunt BV: Ὕστερον δὲ Aupeios ἰδὼν 
αὐτὸν εἶπεν Ἤϑελον Ζώπυρον σῶον ἔχενν ἢ μυρίας μον Βαβυλῶνας ὑπάρ- 
zw. 12. τάλαντα καὶ ζυγα] Β τάλαντα ξυγά, Ὗ τάλαντα. οἱονεὶ] οἷον B. 


Apol. II, 499, Iamblich. I, 34: 
v. Lobeck. Agl. 250. Verum 
nunc monstrat Coislinianus. Si- 


Ἐκ παντὸς ἔξ. κύφων γένουτ᾽ 
av ἐπὶ τῶν ἐκ τοῦ ἰδεῖν μὲν εὐπε- 
ιφρονήτων (Sic), εἰς χρείας δὲ 


ἀναγκαίας πιπτόντων. Καὶ ἄλλη" 
Ἐκ π. ξ. κλῷος γένοιτ᾽ ἂν καὶ 
ϑεὸς. Οἱ Δωριεῖς τὸν κύφωνα 
κλῷον λέγουσι. “ἐγει γοῦν ἡ παρ- 
ουμία, ἐκ τοῦ αὐτοῦ δύναταν γενέ- 
09a, καὶ καλὸν καὶ κακὸν, καὶ μέγα 
καὶ μικρὸν, καὶ ἐξ ἑνὸς πατρὸς υἱοὶ 
ἀνόμοιον, δειλὸς καὶ ἀνδρεῖος. Hinc 
suspicor, Epicharmi (v. Troum 
fr. 1. apud Polman-Kruseman ) 
esse ipsa illa: Ex nz. ξύλω 
κλῶος γένοιτ᾽ ἄν καὶ ϑεός, 
veluti Priami fuerunt et Ale- 
xander et Hector. — Valcke- 
narius suspicabatur duplex fu- 
isse proverbium: alterum ἐκ z. 
ἕξ. κύφων γένουτ᾽ ἄν, alterum ἐκ 
π. &. (Ἑρμῆς) ἄν οὐ γένοντο, de 
quo proverbio lectorem remittit 
ad Hemsterhus. in Lucian. I, 18. 
Pyıthagorae tribuunt Apulej. 


mile proverbium Ath. V,187,D. 
οὔτ᾽ ἐκ ϑύμβρας, ἔφη “ημοχάρης, 
λόγχη οὔτ᾽ ἐκ τοιούτων λόγων ἀνὴρ 
ἀγαϑὸς γίγνεταν. 

8. Β. 468. Diog. IV, 65. Pho- 
tius. Sed Apost. IX, 30. Ar- 
sen. 245. simile habent pro- 
verbium: evdoyrs κύρτος ai- 

εἴ. WVide nott. critt. et ad 

iogen. 1. c. Pilutarchus Mo- 
rall. IT, 187, B. Τιμόϑεος εὐτυχὴς 
ἐνομίζετο στρατηγὸς zwar" καὶ φϑο- 
ψοῦντες αὐτῷ τινὲς ἐξωγράφουν τὰς 
σιόλες εἰς κύρτον αὐτομάτως 
ἐκείνου καϑεύδοντος ἐνδυομέ- 
ψας. ἔλεγεν οὖν ὁ Τιμόϑεος" Ei τη- 
λικαύτας πόλεις λαμβάνω καϑεύδων, 
τὶ μὲ οἴεσϑε πονήσευν ἐγρηγορότα; 
Compara Plut. Sull. Vi. 

9. B. 457. Hesych. Suid. Di- 
scimus ex Photio usurpasse Cra- 


CENTURIA IV. 87 

0 Ζαλεύκου νόμος: ἐπὶ τῶν ἀποτόμων. Zuksvxos 
γὰρ Aoxpois τοῖς ᾿Επιζερυρίοις ὠμότερον ἐνομοϑέτησεν. 

1 Ζεὺς κατεῖδε χρόνιος εἰς τὰς διφϑέρας: ὅτι 


Pe] 2 4 2 c , 3 Α N 
οὐχ angovonta xuv βραδέως ἡ δίκη τοὺς πονηροὺς HET- 
ἐισι. Φασὶ γὰρ τὸν Δία εἰς διφϑέρας τινὰς ἀπογρα- 
φεσϑαι τὰ πρατταμεγὰ τοῖς ἀνϑρωποις. 

2 Zei χύτρα, ξεῖ φιλία: ἐπὶ τῶν διὰ τοῦ δείπνου 
συνιόντων εἰς φιλίαν. 

8 Ζητῶν γὰρ ὄψον ϑοίματιον ἀπώλεσα: ἐπὶ 
τῶν ἀτυχεστάτων. 

x ’ Ἢ 4 \ [0 = . ᾿ N .. 
Π Zun πιϑου: ἐπὶ τῶν ἐπιεικῶς χαὶ μετρίως ἕων- 
a ΕῚ 4 ’ - T ’ τ or 

των" ano Διογένους τοῦ φιλοσόφου, ᾧ nidog ἦν ἡ ἡδί- 
στῃ κχαταγωγῇ καὶ διατριβὴ). 


"--..--...-οος..-........- 





1. νόμοι B. 4. οὐκ ἀπρονόητα τὰ ὄντα. Φασὶ γὰρ κτλ. B: ἀπρο- 
α τὰ τῶν ϑεῶν Ο: ἀπρον. τὰ πάντα Scholl. Homeri. 7. ζῆ χύτρα, 

ζῆ φ. Bodl. AB: ζεῖ φιλία dedi ex Macario aliisque: legebatur ζῇ. 
διὰ τοῦ deinyon συννόντων dedi: legebatur συνειςιόντων : B διὰ δείπνων 


εἷς φιλίας συνιόντων. 
ἐπιεικῶν Β. 
καὶ om. B. 


tinum ἐν Πυλαίᾳ᾽ fr. 10. Runkel. 
Auctor narrationis Θεόπομπος ἐν 
«τῇ ὀγδύη τῶν περὸ Φίλιππον, Wi- 
ehers. fr. 73. Confer Herod. ΠΕ, 
160. ibique Intpp. Pessime Pho- 
tiam contraxere Apost. IX, 58. 
Arsen. 264., ubi Macarius di 
τῶν φορτικά τινα διὰ πλοῦτον ὑπο- 
μεινάντων. Unde quid sibi Zo- 

yrus voluerit claret. 

10. B.459. Diog.IV,94. Apost. 


IX, 50. Arsen. 260. Macar. Cfr., 


de Zaleuci legibus Nitzsch. Me- 
lett. I, 62 sqq. ᾿" 

11. B.460. Diog. IV, 95. Apost. 
IX, 63. Arsen. 260. Aliter C. 234: 
Ζεὺς γὰρ κατήει χρόνιος εἰς 
τὰς. διφϑέρας: ὅτι οὐκ ἀπρο- 
ψόητα τὰ τῶν ϑεῶν. “ιφϑέραν δὲ 
τόσος ἦν ἐντελῆς, ἐν ᾧ ἁμαρτή- 
σωντες μόλις ἐκολάσϑησαν οἱ οἰκή- 
τορις. Scholl. Ven. Β Il. A, 175. 
Ζεὺς κατεῖδε χρ. εἰς τ. δ.: ἐπὶ 
τῶν ποτε ἀβειβομένων ὑπὲρ ὧν 
πράττουσι καλῶν ἢ κακῶν, ὅτι οὐκ 
ἀπρονόχτά φησι τὰ πάντα, ἀλλὰ 
τὸν Δία εἰς ὑιφϑέρας - τινὰς ἀπο- 


9, Hoinarıov dedi: legebatur ϑουμάτιον. 
12. ἡ ἡδίστη PH: rell. omittunt 7. 


᾿ἀπώλεσας. 


il. 
13. καταγωγὴ 


γράφεσϑαν καὶ ποτε ἐπεξιένων. Con- 
fer Valckenar. in Herod. V, 58. 
Diatr. Eurip. 185. Niizsch. Me- 


'lett. Hist. Hom. I, 70. 


12. B. 461. Diog. IV, 96. Apost. 
IX,54. Arsen.261. Macar. Aliud 
est illud Ο. 233. Zei y., ζεῖ φ.: 
παροιμίω ὃτν ὅταν πλουτῇ τις φί- 
λους ἔχεν, cfr. Suidam. Rursus 
C. 347. Zu χ., ζῆ 9.: ὅτι τοῖς 
δυςτυχήσασυν οὐκ εἰσὲ φίλου. Duo 
statuo exstitisse proverbia: al- 
ternm ζεῖ χ., ἕξεῖ φ., quod ex- 

licat Zenobius: alterum ζεῖ χ.» 
be φιλία, quod C habet. Dice- 
baturque de istis qui cum faece 
siccatis cadis diffugerunt amiei. 

13. B. 462. Diog. 1V, 97. Apost. 
IX, 56. Arsen. 261. Suidas. Or- 
tum proverbium ex Arist. Nubb, 
855. Διὰ ταῦτα δὴ καὶ ϑοὶμάτιον 

14. Β.4θ4. Diog. 1IV,98. Apost. 
IX, 59. Arsen 263. Suidas, fr. 
de dolio Diogenis Hermann. 
Luc. de Conscr. Hist. p. 20. 


10 


16 


17 


18 


19 


88 ZENOBU 
Zwog γενήσῃ χρομμύου μόνον λαβώνι πρὸς 
τοὺς ἀπὸ μιχρᾶς αἰτίας μεγάλην δόξαν καυπουμενοῦι 

Ζῶμεν γὰρ αὖὐχ ὡς ϑέλομεν, ἀλλ᾽ ὡς δυνα- 
μεϑα: ἐπὶ τῶν μὴ κατὰ προαίρεσιν ζώντων, Κέχρηται 
αὑτῇ Πλάτων ἐν “Ἱππίᾳ. 

Ἤτοι τέϑνηκχεν, ἢ διδάσκει γράμματα: τῶν 
μετὰ Νικίου στρατευσαμένων εἰς Σικελίαν οἱ “μὲν ἀπώ- 
λοντο, οἱ δὲ ἐλήφϑησαν αἰχμάλωτοι, καὶ τοὺς τῶν Σι- 
κελιωτῶν παῖδας ἐδίδασκον γράμματα. Οἱ οὖν διαφεύ- 
γοντὲς εἰς Ad'nvag, καὶ ἐρωτώμενοι περὶ τῶν ἐν Σικχελίᾳ, 


ἔλεγον, Ἢ τέϑνηχεν, ἢ διδάσκει γράμματα. 
οὕτως ὃ λόγος παροιμιώδης ἐγέγετο, 


τῶν ἀμφιβόλως λαλούντων. 


Ἢ κρίνον ἢ κολοκχύντην: 


ἄνϑος καλεῖται xoivov‘ 


ἄδηλον δὲ, εἰ 


Καὶ 
Εἴρηται δὲ ἐπὶ 


4 - 7 
To τῆς χολοχυντῆς 
οἴσει καρπόν. 


Ἔταττην οὖν τὸ μὲν κρίνον οἱ ἀρχαῖοι ἐπὶ τοῦ τεϑνηχό- 


τος, τὴν δὲ χολοκύντην ἐπὶ τοῦ ὑγιοῦς. 


της Δίφιλας λέγωγ᾽ 


Μέμνηται ταύ- 


Ev ἡμέραισιν αὐτὸν ἑπτὰ σοι, γέρον, 
ϑέλω παρασχεῖν ἢ ἡ λθ δι γὴν: ἢ ἘΘΈΨΟΥ, 


Ἂ δεῖ χελώνης κρέα φαγεῖν, ἢ 


) μὴ φαγεῖν! 


τῆς χελωνης ὀλίγα χρέα βρωϑέντα στρύφους ποιεῖ, πολλὰ 


δὲ καϑαίρει. 


4. κέχρηταν --- Ἱππίᾳ om. B. 
“ππείᾳ. 
12. εἴρηται ---- λαλούντων om.B. 
Α]. 177. ποί. 


γέρων. 


15. B.465. Diog. IV,99. Apost. 
IX, 62. Suidas. Apud Arsen, 263. 
est: xgou von μρῖραν λαβών. 

16. 8.466. Diog.IV,100. Apost. 
1Χ,63. Arsen 263. Macar. Sui- 
das. Platonis locus est Hipp. 
Maj. 301, ©: Τοιαῦτα, ὦ “Innla, 
τὰ ἡμέτερά ἐστιν, οὐχ οἷα βού- 
λεταέ τις, ἀλλ᾽ οἷα δύναται. 
Scholia; παροιμίω ἐπὶ τῶν λεγο- 
μένων 7 “πραττομένων, κατὰ δύνα- 
pw ὑφ᾽ ἑκάστου ‚ λεγομένη᾽ Ta ἡμέ- 
τερα οὐχ οἷα βούυλεταὶ εις, 


Ὅϑεν ἡ παροιμίᾳ. 


7. τοὺς τῶν Zi. Β: deerat τῶν. 
14. ἤτον κρίνον (Ο, v. Lobeck. Soph. 
17. μέμνηται --- κρίνον om. B. 
ἩΗμέραισιν olim: v. Valcken. Diatr. Eurip. 16. 

'ckenarius: libri αὐτός. γέρον Gaisf. ex P: 


20. 7 κολοχύντην Valckenarius: deerat ἢ 


“Ereoou δὲ ἐπὶ τῶν 


δ. Ἱππίᾳ Gaisfordus: vulgo 
9. διαφυγόντες B. 


18. λέγων ἐν 
19. αὐτόν Val- 
γερὸν (sic) H: vulgo 


ἀλλ᾽ οἷα δύναταν. Vide Hein- 
dorf. ad Cratyl. p.140. Terent. 
Andr.1V, 5,10. δὲ quimus, ajunt, 
quando ul volumus non licet. 

17. B. 475. Diog. V, 9. Mar- 
cellini Praef. XXI. Apost. X, 4. 
Arsen. 280. Confer Plut. Nic, 
XXIX. Diod. Sic. XIll, 33. 

18. B. 476. Ο. 258, qui ait diei 
ri τῶν ἀδήλων. Loco Diphili ci- 
tat Menandrum, versus ipsos non 
apponit Diog. V, 10. 


19. Contractius B. 467. Diog. 


10 


15 


CENTURIA - IV, 89 
ἀρχομένων ἁρμῶν ἐπὸ τι πρᾶγμα," 
Φασὶ δὲ αὐτὴν Teowiwvog εἶναι, 


H “μαία τὴν Alyoiav μετῆλθεν: ἱατορεῖ 
Δίδυμος, ὅτι ᾿ἡ“μαία μὲν ἡ Δημήτηρ παρὰ Τροιζηνίοις 
προραγορεύεται ; Ayoia δὲ ἢ Κόρη. "Ano γοῦν τῆς 
ἱστηρίας ἡ παροιμία προήχϑη. Abyeraı δὲ ἐπὶ τῶν πο- 
λυχρονίῳ ξητήσει χρωμένων. Πλούτωνος γὰρ Περσεφόνην 
ἁρπάσαντορ r Δημήτηρ id πᾶσαν τὴν γὴν περιήεε ταύ- 
την ζητοῦσα. 


᾿Ηλιϑιώτερος τοῦ πῤαξίλλης, 4dwvidog: 
Πράξιλλα Σικυωνία μελ οποιὸς ἐγένετο, ὡς φησὶ Πολέ- 
μων. Αὕτη ἡ Πράξιλλα τὰν "Ἄδωνιν ἐν τοῖς μέλεσιν εἰρ- 
ἄγεε ἐρωτώμενον ὑπὸ τῶν χάτω, Ti κάλλιστον καταλιπὼν 
ἧκει, -ἀποχρίνασϑαι, ἥλιον χαὶ σελήνην καὶ σικύους 
χαὶ μῆλα. Ὅϑεν εἰς παροιμίαν προήχϑὴηὴ ὁ λόγας. 
᾿βλέϑιον γὰρ τὰ τῷ ἡλίῳ παραβάλλειν τοὺς σιχύους. 


1. σεραγγευομένων Casaubonus: vulge ut PH στραφευομένων. 3 οἱ 
4. ᾿“μαία dedi cum rell. Paroemiographis, qui tamen fere ἀμαῖα: 
legebatur „Ania. Lobeckius Aglaoph. 822: νἩ ᾿Αμαία τὴν ᾿Αζησίαν 
μετῆλθε: h. 6. ἥ Δημήτηρ τὴν Κόρην » neque ego aut Spanhemio as- 
sentior nomen hoc a verbo auf» derivanti ad Callim. Hymn. in 
Cer. 137. p. 797. aut Muellero Δαμία τὴν “ὐξησίαν (Herod. V, 82.) 
corrigenti Aeginet. p. 171. ᾿“ξησία ipsius Cereris nomen est in 
Anecdd. Bekkeri 348. « ““μαία camparat cum glossa Hesychii: Au- 
μές: ἡ τροφὰς Apräusdos: καὶ ἡ μήτῃρ' καὶ ἡ Ῥέα- ταὶ ἡ “ημήτηρ. 
Confer de v. auaia vel ἡμαῖα Prelleri Demet. et Perseph. 325 sq. 
10. Πράξιλλα C: reliqui Πραξίλλα. 11. γελαποιὸς V. 12. ἐν 
ταῖς μέλεσιν) ἐν τοῖς ὕμψνοις C. 


ν, 1. Apaost. ΙΧ, 68. Arsen. 272. 
Auid. ‚Hesych. Photius. Demo- 


II, 87. Arsen. 50. Plut. 41. Sui- 
das. Wide nott. critt. 


nis priorem fuisse explicationem 
testatur Phatius. Ath. VIII, 337, 
Α εη,. Κλέαρχος ἐν τοῖς περὲ 
παροιμιῶν καὶ διδάσκαλον τὸν 
Apxsorgarov γενέσθαι φησὶ Τερψί- 
uva. καὶ πρῶτον T αστρολογίαν 
γράψαντα διακέλεύεσθαν τοῖς μα- 
ϑηταῖς τίνων ἀφεκείον. ἀπεσχεδιακέ- 
var ve τὸν Τερψίωνα καὶ περὲ τῆς 
χελώνης τάδε" H χρὴ χελώνης 
ἤ ‚vaysir ἦ μὴ φαγεῖν. ἄλλον δ᾽ 
οὕτως λέγουσιν" Ἦ δεῖ χελώνης 
κρέα φαγεῖν ἢ μὴ φαγεῖν. 
Terpsionis meminit Plutarchus 
de Genio Socr. 581. 

20. Contraetius B.478. Apost. 


21. Contractins Β. 480. ©. 248., 
qui ait dici ἐπὶ τῶν ἀνοήτων. 
Diog. V,12. Plut. 118. Aposı.IX, 
81. Arsen. 275. Suidas, quem 
confer 8. v. ἡἠλιϑιάξω. 
καταλισιὸν ἐλήλυϑεν pergit C: ixei- 
von δὲ λέγοντα οὕτως" Καάλλιστον 
μὲν ἐγὼ λείπω φάος ἠελίοιο, 
Δεύτερον ἄστρο φαειψὰ σελη- 
ναίης τε πρόςωπον, Ἠδὲ καὶ 
ὡραίους σικυοὺς καὶ μῆλα καὲ 
ὄχνους (ὄγχναφ). ‚Eins γάρ τις 
ἴσως ö τῷ ἡλίῳ καὶ τῇ σελήνη τοὺς 
σικυοὺς καὶ τὰ λοιπὰ συναρυϑμῶν. 
Est Praxillae fr. 1. in Delectu 
nostro. De Adonide Praxillae 


Post vv. ' 


᾿στραγγευὸμένων di, 


10 


18 


24 


90 


ἥς - Hoazitia,hitog: | 
γοῦδσι τὴν ἐπισπωμένην τὰν. σίδηρον, -. 


θαπλήσιον ἀργύρῳ. 
τῆς ἐν Avdia πόλεως. 


MH. τρὶς ἐξ ἢ τρεῖς αύβαι: 
Φερεχράτει ἐν τοῖς. Μυρμηκανδρώποις. 


τῶν ἀποκινδυνευάντῳν. ᾿ 


« [7 ’ 
ὡς νῦν, δυο. 


γι ZENOBH τ, 


4 Wo. u. ’ 
ταυτὴν Evsos μαγνήξεν λέ. 


Oi δὲ ἑτέραν „ πα- 


Κέχληται, δὲ οὕτως ano ᾿Ἡραχλείας, 


ι . 
n bag παρὰ 
Κεῖται δὲ ἐπὶ 


To μὲν γὰρ. τρὶς ἐξ, τὴν παν- 
τελῆ γνίχην δηλοῖ" τὸ δὲ τρεῖς. κύβοι, τὴν ἧτταν. 
γὰρ τρισὶν ἐχρῶντο πρὸς τὰς παιδιὰς χύβοις,. 

Ἔστι. δὲ ὁμωνυμία. 


Πάλαι 
καὶ οὐχ, 
Κύβον γὰρ ἔλεγον 


ἰδίως αὐτὸν τὸν ῥιπτούμενον, ὅτε πλήρης ἐστὶ χαὶ un. 
Τοὺς δὲ κύβους τοὺς τοιούτους οὗ  Juveg χαλοῦσιν Otlvag 


καὶ τὴν παροιμίαν οὕτως ἐχφέρουσιν, 


τρεῖς οἶναι. 


H Daviov ϑύρα: 


γέτο ὀβολοστάτης, 


ἄλλως δὲ τυφλύς. 


Ἢ τρὶς. ἐξ ἢ 


[4 ec \ > 
Doviog, ὡς φασὶν, ἐγέ- 
“"Ynavoiyovrog δὲ 


τοῦ παιδὸς αὐτοῦ τὰ ταμεῖα καὶ τὴν ϑύραν, ἣν ἐκεῖνος 
ἰσχυρὰν ἐνόμιξεν εἶναι, τὴν παροιμίαν εἰρῆσϑαι ἐπὶ τῶν 
μηδὲν ἀνυόντων ἐν τῷ φυλάττειν. 





2. οἱ δὲ ἑτέραν παραπλήσιον ἀργύρῳ ἀοάϊ :δνυ]ρο ἡ δὲ ἑτέρα παρα- 


σελήσιος ἀργύρῳ: 
ὡς οἱ ψῦν. 12. 


φανοῦ. 
lc 


commentatio exstat J. P. Ros- 
signoli Galli, in Journal des 
Savants 1837, I. p.36 —47., de 
qua rettulimus Ephemeridd. Lite. 
Gotting. 1837, 87. p. 859 sqgq. 
Confer Preller. ad Polemon. Frr. 
p. 150 sq. Liban. Ep. 707. ταῦτα 
δὴ ἐπὶ τοῦ τῆς Πραξίλλης Adwvıdos 
οἴχεται. 

22. B. 471. Diog. V, 2. Αροϑί. 
IX, 96. Hesych., quem εἰ ν. ἢ, 
521. Macarius 279. πρὸς τοὺς ἑαυ- 
τοῖς τι ἐπαγομένους, παρόσον καὶ 
ἢ λίθος ἐπισπᾶταν τὸν σίδηρον. 
Scholl. Plat. 333. Awyerıavös Ma- 
γνῆτυν μὲν πλανῶν ἀέγεν τὴν ὄψυν 
λίϑον, ὡς εἴη ἀργύρῳ ἐμφερής, τὴν 
δὲ Ηρακλεῶτιν ἐπισπᾶσϑαν τὸν σί- 


δηρον. Cfr. Suid, Zonar. 1004. 


VB οἱ δὲ ἑτέρων ömolan ἀργύρῳ. 
Schottus: libri hic et infra fere ἐπ ἕξ, 
‚owas Schotti V 
Vide Hemsterhusium ad Poll. ΙΧ, 95. 


5.7 To ἕξ 
10. ὡς νῦν B: vulgo 
οὔνους P: οἴνοις HF. 
15. C Davov, Photius 


(et B): 


Φανίας Hemsterh. in Aristoph. Plut. 372. Confer Diogen. 
16. ἄλλως dedi ex Photio: erat u 


23. B.473. Diog. V, 4. Apost. 
X,3..Arsen. 280. Hesych. Suid. 
Eustath. 11. II, 1083, 63. Παροιμία 
φησὺν ἐπὶ τῶν μηδὲν διὰ μέσου x. 
δυνευόντων τὸ Ἢ τρὶς ἕξ ἢ τρεῖς 
κύβο UVC, ἀπὸ τοῦ μεγίστου ἐν πεσ-- 
σοῖς ἀριϑμοῦ, 0 dorw ἕξ, καὶ τοῦ 
ἐλαχίστου, ἤγουν τοῦ κύβου, ὅπερ 
ἐστὲ μονάδος. Scholl. Plat. 460. et 
ipsa habent ἢ τρὶς ἕξ ἢ τρεῖς 
κύβους, in fine τρεῖς οἴνας. Üe- 
tera ad verbum concinunt cum 
Zenobio: quippe uterque Tar- 
rhaeum descripsit. Pherecratis 
fr. est VII, p. 49. Runkel. 
Confer Blomfield. Gloss. Aesch. 
A sam. 32. Te in Arisıae- 
net. Il, 18. p. 708. 

. 24. Cum Suida Coisl. facit 254. 


15 


x 


CENTURIA IV. 91 


Ἢ ἀφύα πῦρ: ἐπὶ τῶν ὀξὺ λαμβανόντων τέλος 
ἡ παροιμία εἴρηται. Παρόσον ἡ ἀφύη (ἔστι δὲ ἰχϑὺς) 
ἐδοῦσα τὸ πῦρ μόνον ἕψεται, οὕτως οὖσα τρυφερά. 

Ἡράκλειος νόσος: Δικαίαρχος φησὶ τὴν ἱερὰν 
γόσαν ᾿Ηράχλειον ὀνομαζεσϑαι. Eis ταύτην γὰρ ἐκ τῶν 
μαχρῶν πόνων. περιπεσεῖν φασὶ τὸν ᾿ Ερακλέα, 

Θάμυρις μαίνεται: ἐπὶ τῶν κατὰ σύνεσιν πα- 
ράλογα δοκούντων πράττειν εἴρηται ἡ παροιμία. 

"O0 Θάμυρις πόλλῶν ἐπὶ καλλει" διενεγχὼν, ἤρξατο 
πρῶτον ἐρᾶν ἀῤῥένων. ᾿Ασχήσας δὲ κιϑαρῳδίαν, ταῖς 
Μούσαις ἤρισε, συνθέμενος πρότερον, εἰ μὲν χρείττων 
εὑρεϑῇ, πλησιάσαι πάσαις" εἰ δ᾽ ἡττηϑῇ; στερηϑήσεσϑαι 
ὧν ἂν ἐκεῖναι ϑέλωσιν. Ὑπέρτεραι δὲ αἱ Μοῦσαι γενό- 
μεναι, καὶ τῶν ὀμμάτων αὐτὸν καὶ τῆς κιϑαρῳδίας ἐστέ- 
ρῆσαν. 

Θᾶττον ἢ Βούτης: τῶν ἐπὶ τῇ στοᾷ μαχομένων 
τὶς ἦν ᾧ ἐπεγέγραπτο Βούτης, οὗ ἐφαίνετο τὸ χρώνος 


—— | — 


1. ἀφύη ΒΨ. 3. ἐψεῦταν B. 9. πολλῶν scripsi: legebatur 
πολλούς. 16. B 224: Βούτην Μήκων ἔγραψεν: ἐπὶ τῶν ῥᾳδίως 
ἐπιτελουμένων" πίνακα" γὰρ ὃ Μήκων γράψας ἐποίησέ wa ὑπὲρ ὄρους 
φαινόμενον καὶ ἐπέγραψε Βούτης" φαίνεταν δὲ αὐτοῦ τὸ κράνος καὶ ὃ 
ὀφθαλμός. Repone Μίκων, licet Harpocr. 128, 8. ejusdem erroris 
particeps sit: ήκων' Avxoügyog ἐν τῷ περὲ τῆς ἱερείας » Καὶ Μή- 
κωνὰ τὸν γράψαντα ἕως τὰς λ΄ μνᾶς ἐζημίωσαν, ubi Salmasius corri- 
gebat: ΜΜήκωνα τὸν γράψαντα Βούτην οἱ τριάκοντα ἡ μνᾶς ἐζημίωσαν. 
Butes videtur intelligendus sacerdos ille Minervae οἱ Neptuni, 
cui fortasse Micon in Thesei pugna contra Amazones partes de- 
derat, v. de picturis Stoae Boettiger. Archaeol. Pict. p. 246 544. 


Confer Diog. V, 5. Eustath. 
Odyss. 2, 1959, 14. Ἢ τοῦ Φα- 
viov ϑύρα τὰ μηδαμοῦ ὄντα χρή- 
ματα ἐπαρουμιάζετο στέγενυν ἐντὸς 
διὰ τὸ τὸν Ψανίαν ψευδῶς ἑαυτῷ κευ- 
μηλιοῦσϑαν πλοῦτον. Adde Apost. 
X, 5. Arsen. 280. Macarius: ἡ 
Davov Hupa ἐπὶ τῶν μεγαλο-- 
φώνων. Eustath. Opuscc. 277, 51. 
Θησαιυροὺς ἐκόμπαζεν ἐκεῖ πεφυλα- 
γμένους αὐτῷ, Φανίου δή τινα 
ϑύραν καὶ αὐτὸς ταύτην ἀναπλατ- 
τόμενος τοῖς ἀγνοοῦσιν, οἵῳ τύχῃ 
αὐτὸν τὰ πρὸ τούτων ἤλαυνε. 

40. Β 487. Vat. II, 13. Apost. 
IX, 65. Arsen. 271. Confer quae 
dicıa sunt ad Zenob. II, 32: 


add. Bergk. Comm. Com. Att. 315. 

26. Diog. V,8. Plut.36. Apost. 
IX, 93. Arsen. 278. Macarius: 
ἐπὶ τῶν μετὰ πολὺν κάματον ἐμπι- 
πτόντων εἰς νόσον᾽ ὃ γὰρ Ἡρακλῆς 
μετὰ μυρίους καμάτους τῇ ἱερᾷ ἐνέ- 
πέσεν. Disserit de isto morbo 
praeter alios Aristoteles Pro- 
blemm. I, 30. 

27. B.491. Diog. V,20. Apost. 
X, 10. Arsen. 286. Confer ad 
Diog. III, 26. Historia fere con- 
spirat cum Apollod.I, 3,3., ubi 
v. Heynium. 

28. B.492. Suid. Hesych. 755. 
1682. Photius, ubi Νίκων. Cfr. 
Lycurg. Fragm. 39, ibig. Sauppe. 


10 


29 


92 ZENOBIL 

χαὶ ὁ ὀφθαλμός" τὰ δὲ λοιπὰ μέρη ἐδόχει ὑπὸ τοῦ ὄρους, 
ἐφ᾽ οὗ ἐβεβήκει, κρύπτεσθαι, διὰ τὸ προκεῖσϑιαε αὐτοῦ. 
Τάσσεται οὖν ἡ παροιμίω ἐπὶ τῶν ῥᾳδίως συντελουμένων. 
Καὶ γὰρ καὶ ὁ Βούτης ῥᾳδίως χατεσχευασϑὴ», ἅτε οὐχ 
ὁλοκλήρου τοῦ σώματος γεγραμμένου. 

Θετταλῶν σόφισμα: παροιμία ἐπὶ τῶν aopr- 
ζομένων λεγομένη, διὰ τὸ ** τῷ Θετταλῷ λόγιον ἐχπε- 
σεῖν, φυλάττεσϑαι un ἕλωσιν avrav οἱ ἐξεναντίας εὐχῇ 
μείζονς καὶ λαμπροτέρᾳ κατ᾽ αὑτοῦ χρησάμενοι. Νοήσας 
οὖν τὸ λόγιον χαὶ πρὸς ὑπερβολὴν τραπόμεγος, ἕχα- 
τόμβην ἀνδρῶν ηὔξατο ϑυσίων ᾿Απόλλωνε Καταιβασίῳ. 
Κατελϑὼν οὖν ἐχεῖ, καὶ διαταξάμενος ἐφ᾽ ἃ ὥρμησε, τὸ 
περὶ τὴν ϑυσίαν καὶ τὴν εὐχὴν οὔτε ἱεροπρεπὲς δἶνας Yo 
μίσας, οὔτε ἄλλως εὐσεβὲα, ὑπερέϑετος. Καὶ μέχρι νῦν 
Θετταλοὶ τὴν ϑυσίαν 'AndAlavı ὑπισχνοῦνται δεῖ ἔτους. 

Θεῶν ἀγορὰ: παροιμία ἐπὶ τῶν τολμώντων Ti 
λέγειν ἐπὶ τοῖς τοσοῦτον ὑπερέχουσιν, ὅσον οἱ ϑεοὶ τῶν 
ἀνθρώπων. Καὶ τόπος ᾿Αϑήνησιν ἀπὸ τοῦ συναγερϑῆνηι 
προςαγορευῦὅ εἰς: 


3. συνεελούνεων Bodl. A. 4. καὶ γὰρ καὶ dedi ex B: vulgo καὶ 
γὰρ. κατεσχευάσθϑη Gaisf. ex PB: vulgo κατεσκεύαστο. 7. διὰ 
co τῷ Θετταλῷ)] Aratum Suidas vocat, Scholl Eur. Phoen. 1416. 
Diotimum: alterutrum cum Valckenario restituendum. Posui signa 


lacunae. 8, ἐξ ἐναντίας B. 9. χρησάμενοι] στησάμενοι. Bodl. B. 
32. ἐφ’ ἃ ὦμοσεν BV, qui haec contraxerunt in brevius. 18. 
συναγερϑῆναν Gaisf. ex Hesychio: Zenob. συνεργηϑῆναι. B (App. 


Vat. H, 24.) Καὶ ἐν ϑεῶν ἀγορᾷ] ἐπὶ τῶν καϑ᾽ ὑπερβολὴν 


29. Vat. IV, 6. Β. 494. Suid, 
Hesy:ch. 1704. 1706. Macar. 291. 
Photius habet ΟΘεσσαλῶφ. vou- 
ona. KEustath. Il. B, 331, 18. 
Θετταλὸν σόφισμα ἐπὶ τῶν 
μὴ εὐθυμαχαύντων ἐν παρατάξεσι 
παρουμιάζεταν, ἀλλὰ κοριοιιργούντων. 
Παυσανίας δὲ εἰς τοῦτο σαφέ- 
στερον φράζων φησί Θετταλὸν 
σόφνσμα ἐπὶ μάχης καὶ σχήματος 
καὶ ἐπὶ παραχρούσεως καὶ ἄλλων 
μυρίων τάττεταν ἀπὸ αἰτίας τοιαύ- 
ins‘ ᾿ράτῳ ( ἰάτῳ Ο. Muellerus 
eil. Polyaen. Strat. VIII, 44.) 
κατιόντι ὁ ϑεὸς ἔχρησε φυλάξασϑαν 
un λάϑωσιν αὐτὸν et rell. fere ut 
Zuenobius, nisi quod ultima Kai 
μέχρυ νῦν we). ignorat. ÜUsurpat 


Eurip. Phoen. 1422. Pors. Kai 
πως νοήσας Ἐτεοκλῆς, τὸ Θεσσα- 
λὸν rer σόφισμ᾽ ὁμιλίᾳ 
χϑονός. Sed ἢ, 1. latius patet: 
v.Scholl. et Valckenarium. Ari- 
stophanis Scholl. Plut, 521., ubi 
v. Hemsterhus. p. 153., derivant 
proverbium ab Iasone, qui Me- 
deae datam fidem non servave- 
γι. De Apolline Karapasim 
praeter Valckenarium v. Bur- 
mann. de Jove Fulguratore p. 
331. et de moribus Thessalorum 
Wachsmuth. Antiqgq. Grr. 1, 1,65. 

30. B. 495., plenius521., Diog. 
V,22. Apost.X, 27. Arsen. 287. 
Suid. Hesych. 61. 1706. Vide 
ad Zenob. I, & " 


10 


15 


32 


᾿ μένων. 


CENTURIA IV. 93 
: Θολερῶς προβαίνεις: μὴ καϑισταμένην za 
ἀσφαλῆ πορδίαν ἔχων, ἀλλ MoTaTwg χαὶ τεταραγμένως 
προΐων. 

Oodxes ὅρκια οὐχ ἐπίσταντανι ἐαὕτης μέ- 
uyntaı Μένανδρος ἐν τῇ πρώτῃ. α«Ἰέγεει γὰρ, ὅτι ἐν 
ταύτῃ τῇ γῇ ὃ πρεσβύτατος ἀκοντισϑεὶς διὰ τοῦ στήϑους 
ἀπώλετο. Καὶ ἐντεῦϑεν Ἴωσι χαὶ Alolsvow αἴνιγμα γέ- 
γονε, Θρᾷκες ὅρκια οὐκ ἐπίστανται. 


Θύραξε Κᾶρες, οὐχ ἔτ᾽ ᾿Ανϑεστήρια: οἵ 
μὲν διὰ πλῆϑος οἰχετῶν Καρικῶν εἰρῆσθαι φασὶν, ὡς ἐν 
τοῖς ᾿Ανθεστηρίοις εὐωχουμένων αὐτῶν χαὶ οὐκ ἐργαζο- 
Τῆς οὖν ἑορτῆς τελεοϑείσης, λέγειν Emi τὰ ἔργα 
ἐχπέμποντας αὐτοὺς, 

Θύραξε Κᾶρες, οὐκ ἔτ᾽ ᾿ἀνϑεστήρεα. 

Τινὲς δὲ οὕτω τὴν παροιμίαν φασίν, ὅτι οἱ Κᾶρες ποτὲ 
μέρος τῆς ᾿Αττιχὴς κατέσχον" καὶ εἴ note τὴν ἑορτὴν 
τῶν ᾿Ανϑεστηρίων ἦγον οἱ ᾿4ϑηναῖοι;,; σπονδῶν αὐτοῖς 
μετεδίδοσαν καὶ ἐδέχοντο τῷ ἄστει καὶ ταῖς οἰκίαις. 
Mera δὲ τὴν ἑορτὴν τινῶν ὑπολελειμμένων ἐν ταῖς ᾿4ϑη- 
Yaıg, οἱ ἀπαντῶντες πρὸς τοὺς Κᾶρας παίξοντες ἔλεγον, 

Θύραξε Κᾶρεςν οὐκ ἔτ᾽ ᾿νϑεστήρια. 
Εἴρηται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ ἐπιζητούντων 
πάντοτε λαμβάνειν. 


re u 


κακηγορούντων (xatıy. B). εἴρηταν δὲ (B om. δὲ) ἡ παρουμέα, 


ὅτι καὶ ἐν ϑεῶν ἀγορᾷ 


θεστ Ἵ vos εὖ Β. 
ex δι 
᾿Ἀνϑιστή 
εἴ ποτε 


V: 


7 
naliovrss λὲ (sic) ἔλεγον PH. 


δυςφημήσεναν. 
ἐν Ἐλευσῖνν, εἰςίασν δὲ εἰς αὐτὸν πάντες εὐφήμως. 
11. εὐωχουμένων αὐτῶν καὶ οὐκ ἐργαζομένων Gaisf. 
Photio: vulgo εὐωχουμένοις αὐτοῖς καὶ οὐκ ἐργαζομένοις. 
ἀνθεστήρια εἰ B: vulgo ἀνϑ. 7. 
PH: ὅποτε (sic) vulgo: ἔχποτε V. 

Valckenarius: legebatur ὑποβεβλημένων. 


Θεῶν δὲ ἀγορὰ τόπους 
9. .4»- 


14. 
19. ὑπολελειμμένων 
20. παίζοντες ἔλεγον BV: 


22. ζητούντων H. Addunt BV: 


Τινὲς δὲ οὕτως φασί' Θύραζξε Κῆρες, οὐκ ἔνι Av$eorngea. 


31. Suid. Hesych. Photius. 

32. B. 602. C. 261. cum Suida, 
Diog. V,25. Apost. X, 32. Arsen. 
289. Macar. Hesych. WMenan- 
drum ἐν τῇ πρώτῃ ᾿Ἐπικλήρῳ dici 
ratus Schottus aliique: Niebuh- 
riug Menandri Protectoris frag- 


mentis inseruit p. 439. Confer 
Gaisford. ad Suid. p. 1908. Mei- 
nek. Menandr. p. 60. Mueller. 
Orchom. 385. 

83. B. 503. C.263. Diog. V,24. 
Apost. X, 36. Arsen. 290. He- 
sych. Phot. Suid. 


10 


15 


20 


34 


36 


. ἀναισχυντίαν τινὰ ὠφελουμένων. 


38 


94 ZENOBII 


Θάσος ayadmv: ἐπὶ τῶν εὐδαίμονα' καὶ λαμπρὸν 
ἀποδεῖξαί τινα ἐπαγγελλομένων ἡ παροιμία «ἐστί. Καλλί- 
στρατος γὰρ ὃ ῥήτωρ ἐχπεσὼν ᾿“44ϑήνηϑεν ἔπεισε τοὺς 
᾿“1ϑηναίους τὴν ἀντίπεραν γῆν οἰχῆσαι, λέγων ὅτι xal 
χρυσᾶ μέταλλα ἔχει, καὶ γῆν ἄφϑονον, καὶ ὅλην ἀρί- 
στην, χαὶ ὅλως Θάσον ἀγαϑῶν τὸν τύπον ἐχάλει" 
ὅϑεν 7) παροιμία ἐχρατησεν. ΣΝ 

Θᾶττον ὁ τόχος Ἡρακλείτω Περεναέω τρέ- 
χει: Ἡράκλειτος δρομεὺς ἐγένετο ϑαυμασϑ εὶς ἐπὶ τάχει. 
Εἴρηται ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν δανειζομένων, ὡς τοῦ τόχου 
ϑᾶττον τρέχοντος ἢ ᾿Ηράκχλειτος ὁ δρομεύς. ᾿Εξήλλαχται 
μέντοι Δωρικχῶς, "Hoaxksito ΠΕεριναίω, ἀντὶ τοῦ, 71ε- 
θιγναιοῦυ. 

Θεὸς ἡ ᾿Αναίδεια: αὕτη τέτακται ἐπὶ τῶν δι᾽ 
Φησὶ Θεόφραστος ἐν 
τῷ περὶ Νόμων ,ἼὝβρεως χαὶ ᾿Αναιδείας παρὰ τοῖς 49ὃη- 
ναίοις εἰναι βωμους. 

Θρᾳκχία παρεύρεσες: φασὶ τοὺς Θρᾷκας ἡττη- 
ϑέντας ὑπὸ Βοιωτῶν [περὶ Κορωνειαν,] καὶ σπεισαμένους 
σπονδὰς πενϑημέρους ϑέσθϑαι" νυχτὸς δὲ ἐπιγενομένους 
τοῖς Boiwwroig, τοὺς μὲν ἀποχτεῖναι, τοὺς δὲ ζωγρῆσαι. 
Ayavarrovvrov δὲ τῶν Βοιωτῶν, εἰπεῖν τοὺς Θρᾷκας, 
ὅτι τὰς ἡμέρας οὐ τὰς γύχτας ἐσπείσαντο. 


Ἰνοῦς ἄχη: ᾿νὼ ἡ Kaduov συνελθοῦσα ’Ada- 


4. ἀντίπεραν Gaisf. ex B: vulgo ἀντίπερα. 8. ὁ τόχος B: κότος 
V. 5811}. Περιναίω et Περιναίοι. B: legebatur Περινέω et Περινέου. 
Notavit Schottus, Perinen fuisse urbem Asiae teste Steph. ΒΥΖ. 
8. v. Παρπάρων. Verum quae ibi χώρα ἐν "Asia Alokımm. vocatur 
Ilegivy, Holstenius Περπερίνην scribendum docuit, ut si Inde füis- 
set cursor, Jlegrzegwatou Zenobio reddendum foret. Non liquet. 
17. εὖναν βωμούς] βωμός H. 18. Θρηκία BVC.. 19. περὲ Ko- 
ρώνειαν addidi ex BV: περὶ χερώνειαν 21. τοῖς Βοιωτοῖς] ϑύουσι 
ranwixıa praeponit C. 


34. B.498. Apost. X, 19. Ar- 
sen. 286. Suidas. Confer Zenob. 
III, 11. De Callistrato dixit 
Ruhnken. Hist. Crit. Oratt. Grr. 
p: 320. in Opusecc. aliique. 

35. B. 499. Suid. et codex 
Piersoni post Moerin p. 479. ubi 
est θᾶττον τόχος τρέχεν Ilepgwaiou 
Ἡρακλείτου. 


36. B.500. C.256. Diog. V,25. 


Plut. 25. Apost. X, 25. Arsen. 
287. Macar. Suidas. Confer Paus. 
1,23. Ciceron. Legg. II, 11. cum 
Intpp. Meinek. Men. 92. 

37. B.501. Ο. 262. Suidas. Con- 
fer Strabon. IX, 565. (616.). 

38. Apost. X, 49. Arsen. 304. 
Suidas. Confer Apollod.J,9, 1. 
Scholl. Arist. Nubb. 258. 


10 


15 


20 


CENTURIA IV. 95 


nayrı δύο ἐγέννησε παῖδας, Atapyoy 'καὶ Meineprnp, 
χωὶ ϑυγατέρα Εὐρύχλειαν. Yvroı ὑπὸ ᾿ϑάμαντος ua 
vevrog κατετοξεύϑησαν. Μετὰ δὲ ΜΜελικέρτου ἡ ᾿Ινὼ ἔῤῥυ- 
ψεν ἑαυτὴν εἰς τὴν πρὸς τῷ ΜΜολουρίῳ. ϑῴλοτταν. ler 
τὴν μὲν εἰς Μέγαρα προςβρασϑεῖσαν Μεγαρεῖς ἀνελόμεψρε 
καὶ πολυτελῶς κηδεύσαντες ἐκάλεσαν Asvxodtay‘ 509 δὲ 
εἰς Κόρινϑον Κορίνϑιοι ϑάψαντες. ᾿Μελικέῤτην. ἄγουσιν 
ἐπ᾿ αὐτῷ ἀγῶνα Ta Ἴσϑμια. Διὰ δὴ ταῦτα, εἴρηται 
᾿Ινοὺῦς ἄχη. "Ayos γὰρ ἡ “λύπη, ἀχανεῖς ποιοῦσα τοῦ 
χαχῶς παϑύντας. Ταῦτα δὲ δηλώσει καὶ Μίενεχράτης 
Τύριος. Πέπονϑε δὲ οὕτως ᾿Ινὼ δι᾽ αἰτίαν τήνδε, ‚4 δᾳ- 
μας πρότερον γυναῖκα ἐσχηκώς Νεφέλην, δυσ {παῖδας ἐκ 

ϑανούυσῃς. δὲ 


3) 
0 
Su 


ταύτης “Ἕλλην καὶ Φρίξον ἐγέννησεν. "Ano 
τῆς Νεφέλης, δευτέραν ἠγάγετο γυναῖκα ᾿Ινώ" ἥτις ἐπὶ» 
βουλεύσασα τοῖς τῆς Νεφέλης παιδὶ, παρὲπεισέ᾽ ἑὰς τῶν 
ἐγχωρίων γυναῖκας φρύγειν τὰ “σπέρματα: ᾿Η γὴ de ne 

μένον τὸν σπόρυν δεχομένη καρποὺς ᾿ ἐτηδϊὀὺς οὐχ 
ἀνεδίδου. Πέμψας οὖν εἰς Δελιροὺς. ὁ ᾿ϑάμας "περὶ τῆς 
ἀφορίας ἐπυνθάνετο. Δώροις δὲ: πείσασω: Ἰνὼ" ποὺς" πεὲμὲ 
φϑέντας ὑπέθετο αὑτοῖς εἰπεῖν ὑποστρέψασιν, “ὡς ἀνεῖβ 
λὲν ὁ ϑεὸς, Ἕλλην χαὶ Φρίξον σφαγιασϑῆναι, εἰ ϑέλοιεν 
ἀπαλλαγὴν τῆς ἀφορίας ἔσεσϑαι. 1{εισϑεὶς οὖν 6’ Ada- 
μας, Ἕλλην χαὶ Φρίξον τῷ βωμῷ .παρέστησεν. "AAN 
ἐκείνους μὲν κατοιχτείραντες οἱ ϑεοὶ διὰ τοῦ χρυσομαλλου 
χριοῦ ἐναερίους ἀφήρπασαν. “Ὅϑεν "En μὲν ἀντέχειν 
μὴ δυναμένη, εἰς τὸν ἀπ᾽ ἐχείνης χληϑέντα ᾿Ελλήσποντον 
xareninteı” Φρίξος δὲ εἰς τὴν Κολχικὴν διασώζεται γῆν. 
[“4“9άμαντε δὲ μανίαν ἐμβαλόντες τὴν ᾿Ινὼ τοιαῦτα 
παϑεῖν παρεσκεύασαν. 

᾿Ιαλέμου ψυχρότερος: παροιμία, ὡς εἴ τις 
εἴποι, Γυμνότερος τοῦ κακοδαίμονος" ἢ ὅτι οἱ ϑρηνοῦν- 
τες τῷ ἰαλέμῳ χρῶνται, ἐπιλέγοντες avro. Ἔνϑεν καὶ 
τὸ ϑρηνεῖν, ἑαλεμίξζειν λέγουσι. “Ἰέγουσι δέ τινες τὸν 








7. ἄγουσιν] legebatur καὶ ἄγουσιν. 18. ἀνεδίδου Gaisf. ex Apol- 
lodoro: θεαὶ dveöidov. 28. Adayarrı — παρεσκεύασαν) seclusi. 
31. γυμνότερος)] BV ψυχρότερος. 33. Addunt in fine ΒΥ: τινὲς δὲ 
τὸν ὑστερούμενον καὶ ὀρφανόν' ἕτερον δὲ τὸν οὐδενὸς ἄξιον. 


39. Β. 501. Apost. X, 39. Ar- καὶ δ᾽ Ἰάλεμος, ὅϑεν παροιμία εἵλκυ- 
sen. 301. Suid. Hesych. Phot. σται τὸ ᾿Ιαλέμου ψυχρότερος. 
ell. Coisl. 264. Eustath. N. Z, Confer. Vater. ad Eurip. Rhes, 
636, 60. Ἴσως παρὰ τὸ ἀλᾶσθαι P.312. Meinek. Men. 82. 


ἐς 
Pu 


} 


10 


[ὁ 


n 
[4 3 


29 


25 


90 


40 


a 


πάλης. "Eio ἔρηται, δὲ ἀπὸ στρατιωτικῶν ἵλπων, οἷς ynod- 


u 


43 ᾿ 


96 ZENOBIU 
᾿Ιάλεμον,, υἱὸν. Καλλιόπης, καϑ' ὑπερβολὴν ψυχρὸν ye- 
γονόξα. 

Ἱερὸν ᾿ἣ συμβουλή ἐστιν! παροιμέα ἐπὶ τῶν 
δερῶν καϑαρῶς συμβουλεύειν. ΜΜέμνητωι ταύτης ᾿Επί- 
χαρβος. a8 : er 

' "Ina γηράδκοντι τὰ μείονα χυκλ᾽ ἐπίβαλλε: 
ταύτης ᾿μέμνηται Κράτης ὃ κωμιχὸς Σαμίοις. Τάττεται 
δὲ ἐπὶ τῶν διὰ γῆρας ῥᾳστώνης δεομένων τινὸς χαὶ ἄνω" 


ὅχόυσιν ἐπέβαλλον. τὸ παλούμενον τρυσίππιον" ἔστε δὲ 
τοῦτο σιδηροῦς τροχίσχος, (οἱονεὶ δημόσιος ὡς χαῤακτὴρ 


ξροχίδχος. “ ὃν, ἐκηυροῦντες͵ ἐπέβαλον ταῖς σιαγόσε τῶν 


ἵππων. 
“απάρχων πίναξ: 


τὸν παᾳρεσημειοῦντο. 
᾿Ιλιὰς. κακῶν: 


ἐπεὶ παρὰ Συρακουσίοις οἱ 
ἵππαρχοι ἐν πίναξι τὰ ὀνόματα γράφοντες τῶν ἀτακτούγν" 15 


ἀπὸ παροιμίας τοῦτο ἐλέγετο ἐπὶ 


τῶν μεγάλων κακῶν᾽ παρόσον ἐν ᾿Ιλίῳ μυρία κακὰ συν» 


έἐβη γεγνέσϑ αὐ. 


---...--..0. .....-...  ,,.Ὁ΄ὔ΄ὖὸ’..- - 


6. κύχλ᾽ ΒΨ: vulgo κείκελ᾽ : P κρίκελ᾽ ἐπίβαλε. 
ἄκρας. 
Vid. Kuhn. οἱ Jungerman. ad Polluc. VII, 186. 

Mox uncinolis interjeci (οἱονεὶ ---- τροχισκός). 
‘ dum ξῤυσίππιον, ὀΐονεὶ δημόσιον χαρακτῆρα. 
Gaisfordus. Ctr. Hesych: 8. v. Ἵππου τροχῦς. 


διὰ τὸ γῆρας B: 
σίππιον. Leg. 


vulgo δι᾽ 
τι 0 υὅι 


40. B. 505. C. 268. Macar. 305. 
Suid. Hesych. Scholl. Plat. 383. 
Παροιμία ἱερὸν συμβουλὴ ἐπὶ 
τῶν καϑαρῶς καὶ ἀδόλως συμβου- 
λευόντων" δεῖ γὰρ τὸν “συμβουλεύ- 
ὄντα μὴ τὸ ἴδιον σεοπεῖν, τὸ γὰρ 
ἑερὸν οὐδενὸς ἔδιον, ἀλλὰ τῶν χφω- 
μένων ἐστὶ κουνόν. ἐπειδὴ παταφεύ- 
γουδὺυν ὥσπερ εἷς τὰ ἑερὰα ϑέλοντες 
συμβουλεύεσϑαι οὗ ἀνθϑρωποιυ. προς- 
ἥκεν οὖν τοῖς συμβουλεύουσιν ayev- 
δεῖν καὶ τὰ βέλτιστα κατὰ τὴν αὗ- 
τῶν γνώμην συμβουλεύειν. ἄλλον δέ 
φασιν ἔπαυνον φέρειν τῆς συμβουλῆς 
τὴν παροιμίαν" εύναν γὰρ αὐτὴν 
ϑείαν καὶ ὑπὲρ ἄνθρωπον. μέμνη- 
ταν δὲ αὐτῆς καὶ ᾿Αριστοφάνης ἔν 
“Ἀμφιαράῳ (fr. xx Dindorf ). 
Plato Theag. 122, B. Alla μὲν 


8. διὰ γῆρας V: 
10. τρυσίππιον) »Vulgo tes- 


Nescio an scriben- 
Ἔστι — 7002.» ὃν at.“ 
14. Ιππάρχου B. 


δή, ὦ Anuodone , nos Ayetal γε 


συμβουλὴ ἱερὸν χρῆμα zivas. 
Adde Lucıian. Rhett. Praect. 1. 
Creuzer. Init. Philos. Plat. I, 
183. Epicharmi est fr. inc. 4. 
Polm. Kruseman. 

41. B. 508. Diog. V, 27. Plut. 
13. Suidas. Wide quae diximus 
Ibyc. Rheg. p. 107. 

42. B. 506. Suid. Hesych., ubi 
alia exstat originatio. Cfr. Muel- 
ler, Dort. II, 163. 

43. B. 507. Diog. I, 10. V, 26. 
VI, 7. Apost. X, 46. Arsen. "303. 
Suid. Photius. Macarius dici ait 
ἐπὶ ἐῶν πολλῶν καὶ σφοδρῶν. Usur- 
pant Lucianus Pseudol. 10. Con- 
viv.35. aliique apud Walz. ad 
Arsen. J. «ὦ. Adde Plutarch. 


10 


44 


40 


CENTURIA IV. 97 


᾿Ιστίᾳ ϑύει: ἡ παροιμία τέταχται ἐπὶ τῶν um 
δενὶ ῥῳφδίως μεταδιδόντων. Hi’ ἔϑους γὰρ ἣν τοῖς nu- 
λαιοῖς, ὑπότε ἔϑυον ᾿Ιστίᾳ, μηδενὶ μεταδιδόναι τῆς ϑυ- 
σίας. Μέμνηται ταύτης Θεόπομπος ἐν Καπηλίσιν. 

Καδμεία νίκη: περὶ ταύτης τῆς παροιμίας ἂλ- 
Aos ἄλλως λέγουσιν. ᾿Αποδιδόασι δὲ ταύτην ἐπὶ τῆς ἀλυ- 
σιτελοῦς vixng, οἱ μὲν, ori [ἐπεὶ] ᾿Ετεοκλῆς καὶ Πολυνεί- 
ang μονομαχοῦντες ἀμφότεροι ἀπώλοντο" οἱ δὲ, ὅτι Κα- 
δμεῖοε νικήσαντες τοὺς 'Aoyeiovs, τοὺς μετὰ 'Adoaotov 
στρατεύσαντας, δίχην ἔδοσαν ἱχανὴν τοῖς ἀπογόνοις αὖὐ- 
τῶν" ἄλλοι, ὅτι τὸ Σφιγγὸς αἴνιγμα συνεὶς Οἰδίπους καὶ 
γιχήσας αὑτὴν, ἀγνοῶν ἔγημε τὴν ἑαυτοῦ μητέρα" εἶτα 
ἐξετύφλωσεν ἑαυτὸν, ὥστε μὴ λυσιτελῆσαε τὴν νίκην 
αὑτῷ" ἄλλον δέ τινες, ὅτι τὰ ἐκ Dowixng γράμματα 
βουλόμενος διαδοϑῆναι τοῖς “Ελλησι Κάδμος, ἀνεῖλε Δι- 
γον xal αὑτὸν ἰδια γράμματα ἐπιδειχνύμενον, ὃν ἀπε- 
δίωξαν οἱ πολῖται. Διὰ τὸ μὴ λυσιτελῆσαι τοίνυν αὑτῷ 
τὴν νίχην, λέγεσθαι τὴν τοιαύτην παροιμίαν. 


Κάϑαμμα λύεις: παροιμία ἐπὶ τῶν δυολυτόν 





1. Οἱ Ἐστίᾳ ϑύομενι ἐπὶ τῶν μὴ διδόντων ἀφ᾽ ὧν ϑύουσιν. Οἱ 
γὰρ παλαιοὶ, ὅτε τῇ ᾿Βστίᾳ ἔϑυον, οὐδενὶ μετεδίδοσαν τῆς ϑυσίας. “Ἰστίῳ 
Ole BV: ante Schottum Ἴσεια ϑύεις. 3. μηδενὶ μηδὲν H. 4. 
κασηλίσιν Meursius, v. Hemsterhus. Arist. Plut. 1139. Wichers in 
Theop. p. 283. Legebatur καπήλοισιν : μέμνηται — καπηλίσιν om. BV. 
δ. ziel ταύτης H: reliqui ἐπὶ ταύτης. Reliquis contractis addunt 
BV: ἄλλοι δὲ ἐπὶ τῶν νικώντων μὲν τοὺς πολεμίους, Trlsiovas δὲ τῶν 
οἰκείων ἀποβαλλόντων, quae exstant apud Suidam. 7. ἐπεὶ seclusi. 


Praecc. Conj. 140, Fı Ὁ ἐκείνων 
γάμος ᾿]λιάδα κακῶν Ἕλλησι καὶ 
βαρβάροις ἐποίησεν. Basilius Ep. 


μεταδιδόαμεν τῶν τῆς ἑορτῆς. Vide 
Spanhem. Callim. Hymn. in Del. 
325. Hemsterhusium ad Arist 


ad Trajan. a Schotto allatus: 
ἠξίωσε δὲ de’ ἡμῶν ὡς ἐν κεφαλαίῳ 
φανερὰν yeriodas σοι τὴν περιστῶ- 
σαν αὐτῷ τῶν κακῶν ᾿]λιάδα. Prae- 
terea Heliod. Aeth. II, p. 82. 
Cor,, Syrianus in Hermog. I], 
672. Walz., Scholl. Aristid. Ili, 
356. Dindorf., Eustath. Il. 1175, 
61. Boisson. Ann. I, 251. 272. 
44. B. 509. C. 213. Piut. 46. 
Diog. IV, 68. Enstath. Odyss, 
1579,43: Παροιμία τὸ ἑστίᾳ Hvo- 
μὲν, ἐφ᾽ οὐκ ἔστι φασὶ μετα- 
δϑοῦνα» οὐδὲ ἐξενεγκεῖν. iva εἴη τὸ 
ἑἱστίᾳ ϑύομεν ταυτὸν τῷ οὐδενὶ 


Plut.435. Cir. ad Diog. II, 40. 

45. B.517. C.279. Diog. V, 34. 
cll. I, 54. Apost. X, 79. Arsen, 
315. Macar. Suid. Hesych. Pho= 
tias. Utuntur Herod. 1, 166. Plat. 
Lege. I, 641, Ο., Plut. Morall. 
11, 10, A., 488, A., Pausan. IX, 
9. Arisıid. Encom. Rom. 209., 
ὑπὲρ τῶν ter. 141., ubi v. Scholl, 
111, 497. Dindorf., 188. From- 
mel. et quae collegerunt Intpp. 
Suidaes Adde Welcker. Allg. 
Schulztg. II, 1836. p. 30. 

46. B.530. Diog. V, 43. Suid. 
Hesych. Similia apposuit Boeck= 


7 


10 


41 


Ἢ , 43 


49 


98 ZENOBI 


τι λύειν ἐπιχειρούντων. Aoyıov γὰρ τοῖς Doväiv ἐκπεκτώ- 
κεὶ περὶ τὴς κομισάσης τὸν Μίδαν ἁμάξης, εἴ τις ἐπι- 
λύσειε τὸν δεσμὸν, τοῦτον τῆς «Ασίας ἄρξειν. ᾿«“λέξαν- 
δρυς δὲ ἔλυσεν. 


Κάμπιος δρόμος: δρόμοι twis ἦσαν κάμπιοι, 
οὐκ εὐϑεῖς καὶ ἁπλοῖ, ἀλλὰ καμπὰς ἔχοντες. 

Καρπάϑιος τὸν λαγών: παροιμία, » Καρπό- 
ϑιος τὸν Auywv.« Διὰ γὰρ τὸ μὴ εἶναι λαγὼς ἐν τῇ 
χώρᾳ, ἐπηγάγοντο αὐτοί" καὶ τοσοῦτοι ἐγένοντο, ὥστε 
τὸν σῖτον καὶ τὰς ἀμπέλους αὐτῶν ὑπ᾿ αὐτῶν βλαβῆναι. 
Ὁ γοῦν ᾿«ρχίλοχος ταύτην τὴν παροιμίαν ἔφη. 

Κερχυραία μάστιξι περιττήν τινα χατασκευὴν 
εἶχον αἱ Κερχυραῖαι μάστιγες, διὸ χαὶ εἰς παροιμίαν παρ- 
ἤλϑον. Οἱ δὲ καὶ διπλᾶς αὐτὰς ἔρασαν εἶναι, εἶχον δὲ 
χαὶ ἐλεφαντίνας κώπας καὶ τῷ μεγέϑει περιτταὶ ἧσαν. 
Ὑπερηφάνους γὰρ εὐπραγοῦντας τοὺς Κερχυραίους φησὶν 


᾿ω“Ιριστοτέλης γενέσθαι. 


--- 1 


1. ἐχπεπτώκεν Gaisf. ex Suida: vulgo ἐπεπτώκει. 


3 3 3.4 3 3 
εὐθὺς, ἀλλὰ καμπας ἔχων. 
γωὸν Β. 9. τοσοῦτον P. 


4 


ὅ. Β ὁ μὴ 


7. τὸν λαγὼν bis PH: λαγῶν F: λα- 
12. Κερκυρέα F, 


15. περνιταὶ He- 


sychius et sic Cora&s Lyrturg. p. 91. Libri περνττῶς. 


hius apud Wex. Syllog. Soph. 
Antig. 40, p. 83. Coniter Plu- 
tarch, Alex. XVIII. et quae ha- 
bet Bernhardy ad Suid. 

47. B.531. Scholl. Arist. Pac. 
904. Suid. Hesych. Photius. 

48. B.701.730. Hesych. Apost. 
X1V,32. Arsen.350. Macar. 317. 
ἐπὶ τῶν ἐφ᾽ ἑαυτοῖς ἐφελκομένων τὰ 
κακά. Sub finem accuratius He- 
sychius: ὃ γοῦν _Agxiloyog παρὰ 
ταύτην τὴν παροιμίαν ἔφη Καρπά- 
ϑιὴς τὸν μάρτυρα; v. Liebel. fr. 
CXX11II. Aristot. Rhet. III, 11, 
14. Pollux V, 12. Suid. v. Ὁ 
Καρπ. τὸν A. 

49. B.536. Diog. V, 50. He- 
sych. 235.320. Plut. 12. Photius. 
Scholia Arist, Avv. 1463. Atye- 
ταὶ τις Κερκυραΐα μάστιξ, συν- 
ἐχῶς δὲ Κερκυραίοις ἀταξίαν γίψον- 
ται. διὰ τὸ στασιάζειν οὖν ἐπεπό- 
λατε παρ᾽ αὐτοῖς ἡ μαστιξ, ὥστε 
διπλαῖς 20700 μεγάλαις καὶ ἐλε- 


φαντοκώποις. Ἄλλως. Atyerad τις 
Κερκυραέα μάστιξ. Φρύνιχος 
Σατύροις: Κερκυραῖαν δὲ οὐ- 
δὲν ἐπιβάλλουσι μάστιγες" 
ὥστε καὶ εἰς παροιμίαν ἤδη ἐλθεῖν. 
Γῇ χωρε μείω (“ριστοτέλης Coraeg 
ad Lycurg. in Leocrat. p. 91.) 
de τὸ K. μ. λέγων φησὶν οὕτως" 
» Ἐλεφαντίνας ἐποιήσαντο καὶ τῷ 
μεγέθει περιττάς. 08% ἡ Κερκυ--: 
ραία ἐπεπόλασε μάστιξ καὶ εἰς παρ- 
οὐμίαν ἦλϑε.ε« Facile crediderim 
B addenti: δοχεῖ δὲ αὕτη χαλε- 
στωτάτη εἰναν κατὰ τῶν παιδευομέ- 
γων. Teste Plutarcho Vitt. Dec. 
Oratt. 842, D. usurpavit Lycur- 
gus, cujus haec sunt: Ὦ Keg- 
κυραία μαστιξ, os πολλῶν Talar- 
τῶν ἀξία εἶ, v. Pinzger. Lyc. in 
Leocr. p. 22. G. C. A. Mueller. 
de Corcyr. Rep. p. 24. Adde 
Strabon. VII, 478. (507.) ibique 
Casaubonum. 


10 


15 


CENTURIA IV. 99 

Κιρχωπίξειν: ἡ παροιμία ἀπὸ τῶν προςσαινόν- 
τῶν τῇ χέρχῳ ζώων μετενήνεχται. “ἄμεινον δὲ ἀπὸ τῶν 
Κερκώπων, οὖς περὶ τὴν “υδίαν ἱστοροῦσιν ἀπατηλοὺς 
σφόδρα καὶ ἀηδεῖς γενέσθαι" παρ᾽ ὃ χαὶ ἀπολιϑωϑῆναε 
αὐτούς" καὶ ᾿Ηρακλεῖ δὲ ἐνοχλήσαντας, ὃτε παρ᾽ "Ou- 
φάλῃ ἣν, κολασθῆναι [χαὶ εἰς πιϑήχους δὲ αὐτοὺς μέτα- 
βάλλειν ὁ Ξεναγόρας φησίν. 

Κέσχον οἰχεῖς : πόλις Παμφυλίας ἀνοήτων. "Odev 
καὶ παροιμία γέγονε, Κέσκον οὐχ ἔχουσα, ἐπὶ τῶν 
γοῦν μὴ ἐχόντων. 


Κεστρεὺς νηστεύει: παροιμία ἐπὶ τῶν navv 
λᾳαιμάργων. Τοιοῦτον γάρ ἐστιν ἄπληστον ὁ κεστρεὺς, 


ὡς ἐκ τούτου τοὺς χεγηνότας χαὶ πίνοντας κεστρεῖς ἔλε- 
γον, ὡς λαιμάργους. "Αἴλλοι δὲ φασὶ τὴν παροιμίαν 
ἐπὶ τῶν δικαιοπραγούντων μὲν, οὐδὲν δὲ πλέον ἐκ τῆς 
δικαιοσύνης anopepousvov. Ὃ γὰρ κεστρεὺς τῶν ἄλλων 
ἰχϑύων ἀλληλοφαγούντων μόνος ἀπέχεται τῆς σαρχοφα- 
γίας᾽ νέμετωι δὲ τὴν ἰλὺν ταλαιπωρῶν, ὡς φησὶν ᾿Αρι- 
στοτέλης περὶ ξώων. 


1. προσαινόντων B. 2. τῇ κέρχω Gaigf. ex B: vulgo τὴν κέρκον, 
δ. ἐν Ὀμφάλῃ B. 6. καὶ εἰς πυϑήκους — φησίν addidi ex BV: v. 
Scholl. Lucian. Alex. 4. 9, Κέσκον οὐκ ἔχουσα] Vulgo πόλις Κέ- 
σχος γοῦν οὐκ ἔχουσα. Corrigendum monuit Gaisf. ex B. Nisi quod 
Seine scribendum videtur Κέσκον οὐκ ἔχεις. B. 538: Keoxos πόλιᾳ 

anpullas ἀνοήτων" ἀφ᾽ οὗ παροιμία" Πόλις Κέσκον οὐκ ἔχουσα. 
Ο. 143: Εἰς Kioxov λείπεν τὸ anıdı. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν μὴ φρο- 
ψούντων. Κίσκος γὰρ πόλις ἐστὶ τῆς Πισιδίας, ὡς δὲ ἔνιοι, Κιλικίας, rap 
ἦν ῥεῖ ποταμιὸς ὄνομα Νοῦς. 11. Κιστρεὺς νηστεύσες C. 10. ἀπο- 
φερομένων Gaisf. ex P: vulgo ὑποφερομένων. 


52. B.539. C. 292. Diog. V,53. 


60. Β. 637. Diog. V,51. Apost. _ 
Plut. 8. Apost. XI, 36. Arsen. 


X1,21. Arsen. 318. Suidas. Vide 


ad Zenob. I, 6. notata, cll. Lo- 
beck. Agl. 1307. 


δ᾽. Suid. 5. v. Κέσκος οὐχ ἦν. - 


Photius: Κέσκος' ἦν πόλις ἐν 

παρ᾽ αὐτὴν ποταμὸς 

Νοῦς ὄνομα" δι᾿ ὅπερ οἱ κωμικοὶ 

«ᾳαέζοντες τοὺς νοῦν οὐχ ἔχοντας 

φασὸν οὐκ ἔχειν. Cfr. Diog. 

V,62. Hesych. Eustath. Odyss. 

1892, 19. Παισανίας φησὶν ὅτ, Κέ- 

σπος λιμήν ποι" ὦ σπαράκενταν πο- 
ταμὸς Ἰνοῦς καλούμενος. 


319. Photius, Aristotelis locus 
est Hist. Ann. VIII, 4,2. Adde 
Ath. V11,307,C: Ἢ λεγομένη παρ- 
osia Κεστρεὺς νηστεύειν ἐπὶ 
τῶν δικαιοπραγούντων ἀκούεξα:, ἐπει- 
δὴ οὐ σαρκοᾳαγεῖ ὁ κεστρεύς. Ava- 
ξέλας ἐν Μονοτρόπῳ ἄατωνα τὸν 
σοφιστὴν ini γαστριμαργίᾳ διαβαλ- 
λων φησὶ' Τοῦ κεστρέως κατεδήδο- 
κὲν τὸ κρανίον Ayaprıdoas Μάτων' 
ἐγὼ δ᾽ ἀπόλλυμων et rell. Eustath. 
11.1178,1. Liban, Ep. 336. 


γι 


10 


53 


64 


65 


57 


100 ZENOBH"!: : 

Kılizıog δλεθροςρὲ-: δ᾽ πονηρός" πονηροὶ γὰρ 
οἱ Κίλικες" ἢ ὅτε λῃστείαις χρώμενοι ἐπ᾿ ὠμότητι διεβέ» 
βληντο. Καὶ οἱ ᾿Αἰττικοὶ δὲ τὰς πικρὰς ᾿ἱφιμωρίας Kr 
λικέους καλοῦσιν. ἷ u. 


Καλλιχυρίων πλείους: ᾿ οὕτως ἐν Συραχούσαις ὃ 


ἐχλήϑησαν οἱ ἐπειρελϑόντες γεωμόροις Καλλικύριοι. "Ev- 
ϑὲν παροιμιωδῶς ἔλεγον, εἴ ποτε πλῆϑος ἤϑελον ἐμφῆῇ» 
ναι, ὅτε πλείους ἦσαν τῶν Καλλικυρίων. Δαῦλοι δὲ ἦσαν 
οὗτοι, καὶ τοὺς χυρίους ἐξέβαλον. Ἢ δὲ αἰτία τῆς κλή- 
σεως αὐτῶν, διὰ τὸ παντοδαποὺς εἰς ταὐτὸ συνελϑεῖν, 
ὥστε τοῖς χυρίοις ἐγκεῖσθαι. u 

Kivövvos ἡ ἐν πρώρᾳ σελίςε παροιμιαχόν. 
Οἱ γὰρ πολέμιοι τὴν πρώραν εὐθέως ἐφάλλοντες κατέ- 
χουσι, Σελὶς δὲ ἡ χαϑέδρα. 

Κόραξ ὑδρεύει: 


παροιμία ἐπὶ τῶν δυοχερῶς τὺ- 
γὸς τυγχανόντων. 


Καὶ κόρχορος ἐν λαχάνοις: κόρχορον ἵΠελο- 
ποννήσιοι φασὶν εἰναι Adyavov τι τῶν εὐτελῶν ἄγριον" διὸ 
καὶ ἡ παροιμία. 





1. ὁ πονηρὸς ---- 7 ὅτε accessere ex ΒΨ: vulgo: oi Κίλικες λῃστείαις κτλ. 
3. οἱ Artıxoi) οἱ ..41ϑηναῖον B. 5. πλίους Βοά!, 6. ἐπειφςελϑόντες He- 
sychius: vulgo ὑπειςελϑ. γεωμόροις Valckenar. Herod.VII, 155. Ma- 
lım τοῖς γεωμ. Libri cum Hesych. γεωμόροι. B: Γεωμύρων πλῆϑος ἐν Zv- 
oarxovons οὗ Καλλικύριοι. 10, εἰς ταὐτό dedi ex Suida: vulgo εἰς 
τοῦτο. 11. τοῖς κυρίοις Valckenarius: libri τοὺς κυρίους. 13. 
ἐφάλλονέες)] ἐμβάντες εἰς τὰ πλοῖα BV. Valckenarius ἐφαλλόμενοιυ: 
Hesychius ἐφάλλονταν. Sunt ab Epitomatore nostro pessime con- 
flatae Scripturae duae: ἐφάλλονται ἐπὶ τὴν πρώραν καὶ κατέχουσι et: 
ἐμβάντες κατέχουσι. 15. ὑδρεύεν BV Suidas: vulgo cum Hesychio 
ὑδρεύσει. 18. ἄγριον addidi e BV. Schottus ἐν Aayarcı: » in 
gratiam versus. 


63. B. 541. Hesych. 1070. IT, 
259. Vide Menag. in Diog. L. 
IX, 84. 

54. B. 542. C. 286. Plut. 10. 
Suidas, ubi v. Intpp. et prae- 
ter Valckenar. Herod. VII, 155. 
Goeller. de Situ Syrac. 215., 
Welcker. Theogn. Prolegg.XIX. 

55. B.543. Diog. V,55. Apost. 
XI, 43. Arsen.320. Hesych., qui 
habet πρώραις et ἐφάλλονται. 

56. B. 516. Suid. Hesych. 

57. B. 548. Diog. V,36. Sui- 
das, qui addit: λέγεταν δὲ ἐπὶ 


τῶν ἀναξίων 7 παροιμία καὶ ταπει- 
ψῶν»γ μεταποιουμένων δὲ τιμῆς ἢ 
καϑ᾽ ἑαυτοὺς μείζονος. De xopxo- 
ῳ vel κορχόρῳ ν. Theophrast. 


. Hist. Plantt. VIL,7. Scholl. Arist. 


Vespp. 239. Πρὸς τὸν “υκόφρονα 
κόρκορον λέγοντα ἐχϑύδιόν τι ἡπά- 
mim δέ, ws φησιν ᾿Ερατοσϑένης" 
ἔστε γὰρ λάχανόν τι ἄγριον καὶ εὐ- 
τελὲς ἐν Πελοποννήσῳ, ὡς καὶ 9 
παροιμία" Καὶ κόρκορος ἐν λα- 
zavoıc. Adde Scholl. Nic. 
Ther. 626. 


10 


49 


CENTURIA IV. 101 
Κοροίβου ἡλιϑιώτερος : εὐήϑῆς καὶ μωρός. 
Ἐπὶ γὰρ. τοῦ μωραίνοντος ἔταττον τὸν Κύόροιβον ἀπό 
τινος: Κοροίβου μωροῦ, ὃν οἴονται τὸν Μύγδονος εἶγαι 
πρῖδα τοῦ Φρυγὸς, χατὰ τὰ Towixa γενόμενον. Τινὲς 
δὲ τοῦτον ὠναίσθητον φασὶ γεγονέναι, ὡς καὶ τὰ χύματα 
τῆς ϑαλασσῆς ἀριϑμεῖν. 
ww. Κορυδέως εἰδεχϑέστερος: οὕτος ὃ Κορυδεὺς 
zul δυρμορφίᾳ ἐχωμῳδεῖτο, χαὶ οὗ παῖδες αὐτοῦ, ὧν ἕνα 
τὰν ᾿Αρχέστρατον φασίν. 
ἘΠῚ Κορώνη τὸν σχορπέον: παροιμία ἐπὶ τῶν Övc- 
χεῤέσι 'xal βλαβεροῖς ἐπιχειρούντων" ἐλλειπτικὴ δὲ ἐστι" 
λείπει γὰρ τὸ, ἥρπασε. Καὶ γὰρ ἁρπασϑεὶς ὃ σκχορ- 
πίος οὐκ ἔλαττον ὄδρασεν, ἐμβαλὼν τῷ κέντρῳ τὸν 109, 
ἥπερ ἔπαϑε. 
Κουρήτων στύμα: ἐδόχουν γὰρ εἶναι οὗτοι μάν- 
τεις" οἷον, Θεσπιῳδὸν στόμα. 
| Ἀρητίξειν: ἐπὶ τοῦ ψεύδεσϑαι καὶ ἀπατᾶν ἔτατ- 
τον τὴν λέξιν, χαὶ φασὶν ἀπὸ τοῦ ᾿Ιδομενέως τοῦ Κρητὸς 
τὴν παροιμίαν διαδοϑῆναι. «“έγεται γὰρ διαφορᾶς ποτὲ 
χενομέμης τοῖς ἐν Τροίᾳ “λλησιν περὶ τοῦ μείζονος, καὶ 





: 2. Kogißov BV. 3. Μύγδονος Gaisf. ex Eurip. Rhes. 539, 
Moydovos υἱόν φασι Kogoıßov. Et sic Hesychius. 7. Κορυδέως 
BV: Bodl. A Κορυδέος cum Apost. et Ars. Moscov. Vulgo Kogv- 
ϑέως: Diogen. Κορύδου. Paullo post Κορυδεὺς Tecte Hesy- 
chius. 8. ὧν ἕνα τὸν ’A. φασίν dedi ex B: ὧν ἕνᾳ Aexiorga- 
ἴον εἶνα» φασίν V. HReliqui ἕνα δὲ τῶν ἀρχαιοτάτων εἶναν φασὶν. 
U. BV ἐχχειρούντων. 16. οἱ δὲ ϑεσπιῳδῶν BV. 19. λέγετω 
& 


Gaisfordus, qui ex }ibro non accurate signato affert ἃ, i. 6. Ad- 
yovos vel λέγεται. Vulgo λέγει. 20. περὶ τοῦ μείζονος) Mendi quid 
videlur subesse. Gaistord. 


68. B. 549. Diog. V,56. cll.V, 
12. Servius in Virg. Xen. 1], 
341. Hic Choroebus filius Mig- 
dones et Anazimenae full. — 
Hunc aulem Choroebum stultum 
inducit Euphorion (v. Meinek. 
Euphor. p. 179.), quem et Vir- 
gilsus sequitur. Usurpant Lu- 
cian. Amorr. 53. Hermotim. 8, 
fin., Philops. 3., ubi v. Scholia, 
Aelian. V. H. XIII, 15: Eustakh. 
Odyss. 1669, 46. similia compa- 
sat, v. Preller. Polemon. Frr. 

.151. et nos ad Ibyc. Rheg. 

roll. 15 sq. Confer Zenob. IV, 


21. Huschk. Anall. Critt. 189 βᾳ, 
Vater. in Eur. Rhes. 539. Creu- 
zer. Init. Philos. Plat. II, 85. 

69. B.550. Diog. V,57. Apost. 
ΧῚ, 52. Arsen. 321. Hesych. 

60. B. 551. Diog. 1, 62. V, 59. 
Suid. Hesych., ubi v. Intpp. 
Confer Archiae Epigr. Anth. Pal. 
ΙΧ, 339. 

61. B. 552. Diog. V, 60. cli. 
VII, 65. Suid. Hesych., ubi v. 
Intpp., Apost. ΧΙ, δ4. Ars. 321. 

62. B. 554. εἰ]. 860. Diog. V, 
58. Apost. XI, 59. Arsen. 322. 
Suidas. Macarius: Konrile 6 


5 


10 


15 


20 


63 


64 


65 


102 ZENOBH 

πάντων προϑυμουμένων τὸν συναχϑέντα. χαλχὸν. ἐχ τῶν 
λαφύρων πρὸς ἑαυτοὺς ἀποφέρεσϑαι, γενόμενον κριτὴν 
τὸν ᾿Ιδομενέα, καὶ λαβόντα παρ᾽ αὐτῶν τὰς ἐνδεχομένας 
πίστεις ἐφ᾽ ᾧ χκαταχολουϑῆσαι τοῖς χριϑησομένοις , ἀντὶ 


πάντων τῶν ἀριστέων ἑαυξὸν προταάξοι. dis λέγεσθαι 
τὸ Κρητίζειν. 


Κριὸς τροφεῖ ἀπέτεισεν: ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν 
ἀχαρίστων, ἐπεὶ τὰς φάτνας πλήττουσιν οὗ κριοί, At- 
γεται γὰρ ὡς εἴρητων ἐπὶ τῶν ἀχαρίστων τοῖς εὖ προςδια- 
τεϑεῖσι; Κριὸς τὰ τροφεῖα. Καὶ γὰρ τοὺς κριοὺς 
ἐχεραφέντας τύπτειν τοὺς ϑρέψαντας καὶ ἔτι ac 
Μέμνηται αὐτῆς Aero 


ae Κῷος: οὗτος ἦν πολυϑρέμματορ" τού- 
τῳ φασὶν ἔχχελυν ἐπιφαινομένην χατ᾽ ἔτος τὸ κάλλιστον 
τῶν προβάτων ἁρπάξειν, χαὶ τὸν Κίσσαμιν ἀνελεῖν αὖ- 
τήν" «τραινομένην δὲ αὐτῷ κατ᾽ ὄναρ, κελεῦσαι χαταϑά- 
ψαι αὑτήν" τὸν δὲ μὴ φροντίσαντα, παγγενεὶ ἀπολέσϑαι- 

Κανϑάρου σοφώτερος: ἡ παροιμία εἴρηται 
ἐπὶ τῶν πονηρῶν καὶ κακούργων" ἐπειδή τις ᾿4ϑήνησι χά- 
πηλὸς Κανϑαρος χαλούμενος, ἐπὶ πονηρίᾳ καὶ προδοσίᾳ 
ϑανάτου ἐζημιώϑη" [οἱ δὲ χκάπηλον ὄντα φασὶν ἀπερυ- 
σχέπτως ἐπιϑέσϑαι τυραννίδι καὶ ἀπολέσϑαι:. Οἱ δὲ παρὰ 


" 


3. καὶ λαβόντα PH: vulgo deest καί. T. τροφεῖ᾽ B: legebatur 


τροφεῖα. 18. Κρίσσαμις Hesych. Photius: Κρίσαμις Suidas Βοτη- 
un 16. ὄναρ om. κατ᾽ Hesych. Phot. Suid. 17. παγγενεΐ 
hotius. 


21. εἰς θάνατον ἐδικάσϑη V: ϑάνατον κατεδικάσθη B. 
Verba oi δὲ κάπηλον ὄντα — αὐτοῦ τὰ ὠά ex C accedere jussi. 


κριτής" ἐπὶ τῶν ἐν τῷ κρίνευν ψευ- 
δομένων. Adde Suid. 5. v. Πρὸς 
Κρῆτα κρητίζων. Plurima Meurs. 
Cret. 143. Notus Epimenidis qui 
fertur versiculus: Κρῆτες ἀεὶ 
ψεῦσται „ κακὰ ϑηρία, γαστέρες ἀρ- 
yai. Vide Callim. in ἴον. 8. ibi- 
que Scholl. et Intpp. » Plutarch. 
Aem. Paull, 26. Ὃ δὲ κρητισμῷ 
χρησάμενος τὰ μὸν χρήματα ψύχτωρ 
ἀνέλαβε κτλ. Idem Lysandr. 20. 
IToos Κρῆτα δ᾽ ἄρα, τὸ τοῦ ‚er 
yov, κρητέξων ἡἠγνόεν τὸν Φ 
vaßabor. Cfr. Hoeck. Cret. ΠῚ, 
458. Boissonad ad Psell. 221. 
63. B 556 Diog V,62. cli. III, 
32. Apost. XI, 60. Arsen. 323, 


Macar. Suid. Hesych. Photius. 
Libanius de Vit. Sua I, 14, B. 
Aysgunmwv ἐκ Κυξίκον μιαρόν τε 
καὶ ἀχάριστον, κριοῦ δὲ τροφεῖα, 
κατὰ τὴν σταροιμέαν; ἁποτένον. 
Idem Epist. 716. τὸ τῶν πελαργῶν 
μᾶλλον ἢ τὸ τῶν κριῶν ἐπαινοῦντες, 
Similiter dicebatur χριοῦ διακο- 
via, v. Suid. et Photium. Usur- 
parunt Eupolis “ήμοις p. 52. 
Raspe et Menander apıud Mei- 
nek. 280. fr. ΟΟΟΧΧΧΈΤΙΙ. 

64 Hesych. Phot. Suidas, ubi 
w. Intpp. 
65. B.520. C.288. Diog. V, 40. 
Arsen. 316. Macar. Suidas. Cfr. 
Menandr. fr. p. 83. Meinek. 


10 


15 


67 


09 


CENTURIA IV. 


τὸ wor, 


103 


παρῦσον κενϑαρος ἐγχυλίων ἑαυτὸν τὴ χοτρῳ 


χαὲ ἐπὶ τὴν χαλιὰν ἀνερχομενος τοῦ ἀετοῦ ἐχχυλιξε εἰὑ- 


zus τὰ oe.) 


- ' φ . 
Ἀωφατερος xiyins: 
γὰρ χωφεῦειν» τὸ WON. 


yısiw μέμνηται. Φασὶ 


. ρ » 
Κέρδος αἰσχύνης: ausıyor“ 
ταύτης μέιινηται Καλλίας ἐν ᾿ταλαντῃ. 


[4 
uvzo®: 


‘ -- 9 » 
Κωφόοότερος τοῦ Τορωναίου λιμένος: 
ἐστ! περὶ Τορωνην τὴς 5 Θυᾳχὴς" 
χρὰς τὰ; ἀπὸ τοῦ πελαρ;ους χατάρσεις, ὡς 


ταύτης I[Y3orios ἐν Jıo- 


» 


ἕλχὲ μοιχὸν εἰς 

Jıunv 

στενὰς δὲ EYE χαὶ μα- 
ν δ] ᾿ 

un, αχουέσϑαι 


τοῖς; ἐν αὐτῷ τὸν τὴς ϑαλάττης ἦχον. 


Κρωβύλου ἕεῦγος: 


λούσῃ πονηρίᾳ χέχρημεβδοις TaTrous. 
ἀπὸ ogvo; 300x200 τινὸς Kow, )ύλου, 


παροιμία ἐπὶ τοῖς ὑπερβαλ- 
Ἀ]ετενὴνεχται δὲ 
ἑταίρας χτησαμένου 


δύο, ὡς μὴ μόνον ἐπὶ ταιταις πολλοὺς τῶν νέων Aruai- 


% x » r , ’ 
120001, ἀλλὰ χαὶ ἐξ ὧν ἔχλεπτεν [ἐλυμαίνετοΊ. 


Τοὺς 


τ 2» - 2. ’ 4 ᾿ ω- - 
ory ἴσους τὴ ἐχείνου. πονηρίςς ὡς δυνασϑαι συξευχϑῆηναξ 


4. Διονισίω scripsi: edebatur .forvcu. 
6. εἰς μι χὸν Plutsarchus: 
Vide NMeinek. Quaestt. Scenn. 11, 49. 
Artaleor;. 
Τορωνέων B et codex Pierson Bloer. 479.: 
9. περὲ Τορώνην PH: 
καὶ μαχρὰς dedi ex VB: vulgo διὸ μα- 
ες BV: Plutaichus καϑαιρέσεις: 
ad Suidam. 


Scena. Ill, 20. 
1217. 
terus: ᾿ἐταλετῆ H: 
φότερον. 
Diog.: Togwrio; Photius. 
VA: ἐπὶ Τορώνῃ vulgo. 

κράς. 10. κατ 

σεις. Vide Bernhard 
valgo τοὺς ἐν αὐτῶ: 


rell. 


ἐν αὐ τοῖς. 


Vide Meinek. Quaesit. 
ἐς μυχὸν Provv. Nleir. 

7. „Iraiarın Can- 
8. κωφότερος ΗΒ: rell. χω- 
Τορωναίων 
παρὰ Τορώνην 


vulgo καταῤῥεύ- 
11]. τοῖς ἐν αὐτῷ Gaisfordus: 


Totum locum sic refingit Hem- 


sterhusius in Lacian. 1, 167: ταινίας δὲ Eye δίο μαχρμὰς τὰς ἀπὸ τοῦ 


πελόώγχγους χοταιρούσας vel καϑηχούσας vel potius κατατειροισας. 
ss Geaisfordus adire jubet Wyttenbach. ad Piut. Mo- 


voce zat 


τιν II, 162, A: Bernhardy affert Τῆυς. IV, 

‚Bükov B cum Phot. Hesych.: 
ὑπερβαλλούσῃ BV: vulgo ὑπερβα- 
16. ἐλυμαένετο spurium videtur. 


εἰ Boissonad. Aristaen. p. 441. 
kovan. 


66. B.524. Apost. XI, 69. Ar- 
sen. 324. Suidas. Macarius ha- 
bet κωφότερος καὶ ἀφωνύτερος κί- 
χλης. Photius: παρ᾽ Εὐ βούλω ἐν 
“ιονυσίῳ λέγεται. ἀφωνότερος χί- 
χλῆης, Υ. er ad Suid. 

67. Diog. Ὗ, 12. Plut. 89. So- 
phocleum illud To χέρδος ἡδὺ 
κἂν ἀπὸ ψευδῶν ἴη ἐχ Ῥιυι. Νῖο- 
ται !. 11,21, A. (fr. inc, LVIII, 3.) 
comparat Schottus. Confer Ele- 


De 


ϑαλάσσης B. 
valgo Kootlon, 


26. 
ν Κροβύλλοι: 


εἰς. 61. Illa ἕλκε μοιχὺν ἐς μυχὸν 
eo spectant, ut adulterum non 
impune dimittendum, sed donec 
pecunia poenam redemerit, iu 
custodia tenendum admoneant. 

68. B. 526. Diog. V,43 Plut. 
91. Suid. Photius. 

69. B. 560. Diog. I, 3. V, 65. 
Hesych. Phot. Suidas, qui ha- 
bet Kooprcov ©. Usurpat Liban. 
Ep. 89. 


5 


10 


15 


7 


73 


13 


74 


73 


101 ZENOBII 
«ὑτῷ Κρωβύλου ξεῦγος ἔλεγον. Ἢ διὰ τὸ εἶνας δύο 
τὰς ἑταίρας. 

Κύδος: λοιδορία, χαχολογία. Καὶ Κυδάξζειν 
εὸ λοιδορεῖν καὶ κακολογεῖν. H δὲ πρώτη συλλαβὴ βρα- 
χέως ἐκφέρεται. Καὶ ὅταν λοιδορίαν ἐχτίσῃ τὶς ἐπὶ͵ μη- 
devi ἀξίῳ συκοφαντουμένοις, παροιμιωδῶς λέγεται Κύ- 
δους ἐχτετιχέναι.- 


Κυζιχηνοὶ στατῆρες: διεβεβόηντο οὗτοι ὡς εὖ 
χεχαραγμένοι. Πρόςωπον δὲ ἣν γυγαικεῖον ὁ τύπος Μη- 
τρὸς ϑεῶν" ἐπὶ δὲ θατέρου, προτομὴ λέοντος. 

Κυϑωνύμου wioyog: αἰσχρὸν κλέος ἔγοντος" ἢ 
αὖ ἂν τις ἐπικρύψειε τὸ ὄνομα διὰ τὰς συμφορὰς καὶ τὰς 
πράξεις, ἢ δυρωνύμου, ἢ περιβοητοῦ περὶ τὰς πράξεις, 
ἢ ἀξίον κεχρύφϑαι. | 

Κύων ἐπὶ Ösoud: παροιμία ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς 
εἰς κολάσεις ἐπιδιδογτων" καὶ, Ἠοῦς ἐπὶ δεσμά. 

Κῷος Χίῳ: ὁ Κῷος ἀστράγαλος ἠδύνατο ἕξ. 
Παροιμία δέ ἐστι Χῖος πρὸς Κῷον. Ὁ μὲν γαρ Xiog 
ἠδύνατο ἕν, ὁ δὲ Κῷος ἕξ. 

Κωρυκαῖος ἠκροάξετο: ταύτης Μένανδρος μέ- 
μνηται ἐν τῷ γχειριδίῳ. Πειραταὶ γὰρ περὶ Κώρυχον 
τῆς Παμφυλίας ἦσαν, καί τιγὲς τῶν ἐκ Κωρύκου συμ- 


.--- “ς... 7 


1. ξειῦγος P: rell, ζυγός. 83, De v. κύδος v. Scholl. Arist. Nubb. 
616. Bernhardy ad Snid. 8. v. 5. ἐπὶ μηδενὶ ἀξίω συκηφανεούμε-- 
vos B. Ascivi ἀξίῳ: vulgo ἀξίως. 11. αἰσχρὸν scripsi: libri ai- 
σχιον; quod profectum ab iis, qui 7 non disjunctivum, sed com- 
parativum opinarentur. Peccatum eodem modo apud Suidam. 
12. ἐπικρύψειε Hesych, Suidas: legehatur ἐπεκρύψῃ. 16. ἐπιδιδάν- 
των HVB: vulgo ἐπιδόντων. 18. Χίος B, 22. Jlaupv- 
λίας)] »Immo Kulıxlas: vide Wesseling. in Hierocl. Synecd. p.679.« 
Bernhardy ad Suid. 58. v. 


70. B. 561. Phot. et Suidas: 
Κύδου δίκην ὀφείλειν" ἐπὶ τῶν 
συκοφαντησάντων. 

71. B. 562. Diog. V, 66. He- 
sych Phot. Suid. Praeter Intpp. 
Hesych. v. Marquardt. Cyazic. 

. 160. .᾿ 
᾿ 72. Hesych. et Suidas, apud 
quem est: Κευϑωνύμοι κλέος ἢ 
aioyoc. Proverbinm factus est 
Oedipus, quem χυϑώνυμον vo- 
caverat Antimachus. Fxpogui 


Exx. Critt. V, 28. de variis ex- 
plicationibus, quas veteres no- 
mini χυϑονύμου adhibuerunt. 

73. B. 564. Diog. V, 68. Suid. 
Hesychius.. - 

74. B.566. (ubi infra recurrit 
Xiog παραστὰς οὐκ ἐᾷ Κῷον λέ- 
γειψ.) Diog. V, 70. Hesych., Sui- 
das, ubi v. Bernhardy. Adde 
Welcker. Mus. Rhen. Nov. I, 568. 

75. B. 564. ubi nonnisi lemma 
superest, Suid. Phot. Hesychius. 


10 


15 


ταῖς ἐμήγυον. 


φον, καὶ τὰς κατὰ τῶν ἀδικούντων τιμωρίας. 
πὺν τῶν σφόδρα πονηρευομένων ἡ παροιμία εἴρηται. 


CENTURIA IV. 105 
πραάττοντεὲς αὐτοῖς περιειργάζοντο τῶν πλεόντων τὰ ἰδεῖν 
ναὶ τὸν “καιρὸν za ὃν μέλλοιεν πλεῖν, καὶ τοῖς πειρα- 
Τοῦτο μαϑόντες οἱ ἔμποροι, ἔκρυπτον τὰ 
πολλά. ᾿Επεὶ δὲ καὶ οὕτω τοῖς πειραταῖς ἐγεγόνει» ἐχρα- 
τῆσεν ἤ παροιμία ἐπὶ τῶν δοχούντων. μὲν λάϑρα πράτ- 
Toten, εἰς γνῶσιν δὲ ἐρχομένων. | 
Kal σφάκελοι ποιοῦσιν ἀτέλεδιαν: Πεισίστρω- 
τος ᾿ ὡς φασὶν, ὃ τύραννος δεχάτην τῶν γεωργουμένων 
ἀπῇτει τοὺς ᾿4ϑηναίους. Παριὼν δέ ποτε, καὶ ἰδὼν 
πρεσβύτην πέτρας ἐργαζόμενον καὶ τύπους λεϑώδεις, ἤρετο 
τὸν πρεσβύτην, τίνας ἐχ τῶν τόπων χομίξοιτο τοὺς χαρ- 
ποῦς" ὁ δὲ ἀπεχρίνατα, ᾿Οδύνας καὶ σφαχέλους ; καὶ τού- 
τῶν δεκάτην Πεισίστρατος φέρει. Θαυμάσας δὲ ὁ Πεισί- 
στρατος τὴν παῤῥησίαν αὐτοῦ τῆς δεχάτης ἀτέλειαν ἔδωχε. 
Kai ἐχ τούτου οἱ ᾿4ϑηναῖοε τῇ παροιμίᾳ ἐχρήσαντο. 


Κύρβεις χακῶν: Κύρβεις καλοῦνται παρὰ τοῖς 
᾿Α4ϑηναίοις σανίδερ τρίγωναι, ἐν αἷς τοὺς νόμους ἀγνέγρα- 
"Ent τοί- 


Κλαίει ὁ νιχήσας, ὁ δὲ νιχηϑεὶς ἀπόλωλεν: 


αὕτη παρῆλθεν ἐκ χρησμοῦ Σιβύλλης τῆς ᾿Ερυϑραϊκῆς. 








‚4. ἐγεγόνει] »Excidisse quid videtur. Fortasse φανερά κε Gaisfor- 
dus. 7. σφάκελλον B, qui et infra σφακέλλους. ποιοῦσ᾽ ἀτέ- 
λείαν Bernhardy ad Suidam in gratiam versus. 13. Πεισιστράτῳ 
φέρεε VB; Diodorus τούτων γὰρ τὸ μέρος Πεισιστράτῳ διδόναι: Ῥτο- 
copius καὶ τούτων τὴν δεκάτην δεῖ γενέσθαν τῷ Πεισιστράτῳ. 15. καὶ 
ἐκ τούτου PHB: rell. ἐκ τούτου. τὴν παροιμίαν ΡΗ. 16. κύρ-- 
Bis ex B addidit Gaisfordus, in quo tamen deest καλοῦνται. 


κελισμός. De narratione v. Dio- 
dori Excc. Vatt. p. 30. Din- 


Pleniora Menandrea afferunt Te- 
liqui: Photius τοῦ δ᾽ ἄρα Κυωρ. 


ἠκροάζετο, Suidas Τοῦ δ᾽ ἀρ’ ὁ 
K. et rursus αὐδ' ge’ ὁ Κ. ἤκρα- 
alıro, ubi ἠκροάσατο corrigit 
en in ustath. Dionys. 
Pe ., quod ipsum exstat apud 
teph. Byz. s. v. Confer Mei- 
nek. Menandr. p. ὅθ, Marx. 
Ephor. p. 138. Sırabo XIV, 923. 
(954) Kustath. Odyss. 1634, 51. 
"Ex τῆς Κυωρύκου παροιμία τὸ- Τοῦ 
μῇ ἄρ᾽ ὁ κωρύκιος yngodlero, 
ἧς ἐν τοῖς τοῦ περιηγητοῦ de- 

δή oa, Dionys. Perieg. 855. 
76. B. 668. Hesych. Suid. 5. v. 
Aa σφάκελοι 7. ar. et 5. v. σφα- 


dorf., qui affert Procopium in 
Villois. Ann. II, 40. 

77. B. 530. Diog. V, 72. Sui- 
das, ubi v. Intpp. et ad Arist. 
Nubb. 447. 

78. B.586. Diog. V,75. Schot- 
tus; »Aliud item Apollinis Py- 
thii oraculum huic non dissi- 
mile commemorat Gemist. Ple- 
tho extr. lib. II. Παραλειπομέ- 
vom: Τῆς ἐπὶ Θερμώδονει μάχης 
ἀπάνευϑε γενοίμην αἰετὸς ἐν γεφέ-- 
ἐσσι καὶ ἠέρι ϑηήσασϑα:" κλαΐἕεν 
ὁ νυκηϑεῖίς" ἃ δὲ ν»νκήσας ἀπά- 
λωλενγ.α 


10 


15 


19 


80 


8) 


106 


ZENOBI 


Περὶ γὰρ Φιλίππου μαντευομέόνη μετὰ τὴν ἐν “Χαιρωνείᾳ 


μαχην τὸ ἔπος εἶπεν. 


᾿βαειδὴ οἱ μὲν Adıaioı χαὶ οἱ 


Θηβαῖον ἡττηϑέντες ἀπώλοντο, Φίλυιπος δὲ νιχησας μετὰ 
τὴν μάχην εὐϑὺς ὑπὸ Παυᾳανίαν διεφϑαρη. 


Koıva τὰ φίλων: 


Τίμαιος φησὶν ὅτι προριόντας 


Ilvdayoo« “μαϑητὰς περὶ τὴν ᾿Ιταλίαν ἔπειϑεν ὁ φιλό- 


σοφος κοινὰς τὰς οὐσίας ποιεῖσϑαι. 


"Ode εἰς πωροιμίαν 


ἢ συμβουλὴ ταῦ Πυϑαγόρα ἤλϑεν. 


Κέλμεις ἐν αιδήρῳ: αὕτῃ τάττεται ἐπὶ τῶν σφά- 
dos ἑαυτοῖς πιστευσάντων ᾽ ὅτι ἰσχυροὶ xal ἀνσχείρῳτοι 


πειρύκασ le 


μητέρα “Ῥέαν ὑβρίσας, χαὶ μὴ ὑποδεξὰ wog 


Κέλμις γὰρ εἷς τῶν ᾿Ιδαίων Aayıyloy τὴν 


τῶν ἀδελφῶν ἑυμενῶς ἐν τῇ "Ion; ap οὐ ἃ στερεώτατος 


ἐγένετο σίδηρος. 
Σατύροις. 
Κάκιον Baßvg 


κατὰ τὰ χεῖρον ἀσκούντων. 


αὐλεῖς 
Φασὶ δὲ ὅτε ὁ Βάβυς ἀδελ- 


Μέμνηται τῆς ἱστορίας Σοφαοχλῆς ἐν 


Ι ΄ῳ 
τάττουαι ταύτην ἐπὶ τῶν 


φὰς ἦν Μαρσύου, ὃν ᾿Απόλλων ὑπερτενῆ κρεμάσας ἐχ 


πίτυος ἐξέδειρεν, ἐρίσαντα αὐτῷ περὶ μουσιχῆς. 





-- “- 





Βουλά- 


4. Bodl. A ὑπὸ τῶν παυσανίδων : B παυσοωνέων. Volebanine ὑπὰ 


τῶν περὶ τὸν Παυφανίανξ 
γειρώτων πεφυκότων B. 
Ἰουϑαίων δακτύλῳ. 


9. Κέλμης Β. 
11. εἷς τῶν ’Id. δ. Schottus; antea εἷς τῶν 
Recte BV, qui tamen ἐδέων exhibebant. 


10. ὡς ἐσχυρῶν καὶ δυς- 
τῳ 


zo μὴ ὑποδεξαμένου εὐμενῶς ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν τῶν (om, V) ἐν τῇ Ἴ 


Bere τῆς ἱσταρίας Σοφοκλῆς. BV. 


Brubach. εὐμενῶς PHF: 


nis depravata. 
χοράς: 


Apposui signa. 


εὐμερῶς vulgo. 
scribi debere καὶ μὴ ὑποδεξάμενος εὐμενῶς ἐν. τῇ Ἴδη. 


13. δελφῶν pro ἀδελφῶν H 

Illud certum puto, 
Reliqua lacu- 
16. B: Baßvog (Βάκυος cod. B) 


ἐπὲ τῶν ἀφυέστερον. τῇ μουσικῇ χρωμένων. "Μαιάνδρῳ γὰρ τῷ 


ποταμῷ (vo ἐγενέσθην παῖδε᾽ ὧν ὁ Μαρσύας μὲν δυσὶ καλάμοις κατὼ τὸν 


79. B.573. C.293. Diog. V, 76. 


.Apost. XI, 40. Arsen. 320. Ma- 


car. Phot. Suid. Scholl. Plat. 
319. Vide vel Heindorf. in Plat. 
Phaedr. s. fin. et Intpp. Cic. 
Legg. I, 12. Timaeum tangit 
Diog. Laert. VIII, 10., v. Goel- 
ler. de Situ Syrac. 218. 

80. B.575. Plut. 11., qui ha» 
bet nonnisi haec: Κέλμις γάρ τις 
ἐν Ἴδῃ στεῤῥότατομ σίδηρον ἐργα- 
“μενος. Sophoclix locus est fr. 
335. Dind ex Κωφοῖς (excidit 
titulus apud Zenob., v. Her- 
mann. Opusce. ], 46.) Σαεύροις: 


Schell. Ap. Rh. I, 1129: Σοφο- 
κλῆς αὐτοὺς Φρύγας καλεῖ ἐν Ko- 
φοῖς Σατύροις. Ceterum in iisdem 
Scheliis sic exstat: (0 δὲ ga- 
συν; ὅτι ᾿Ιδαῖον “ἄκτυλοι ἐκλήϑη- 
σαν, ru ἐντὸς Ἴδης ἐντυχάντες 
τῇ “Pia ἐδεξνώσαντο πὴν ϑεὸν καὶ 
τῶν δακτύλων αὐτῆς ἥψαγτο. Vide 
Lobeck. Agl. 1160. 1160. 
81. Β. 246. Plut. 26. Ath.XIV, 
621, B. ex Theophrasti libro 
περὶ ἐνθουσιασμοῦ, ut videtur: 
τὴν Φρυγιστὸὶ ἁρμονίαν Φρύγες πρῶ- 
τον ευρον καὶ μετεχειρίσαντο" dio 
καὶ τοὺς παρὰ τοῖς Ἕλλησιν αὐλη- 


σι 


16 


CENTURIA IV. 107 
nevag δὲ καὶ τὸν Βάβυν ἀνελεῖν, ᾿᾿ϑηνᾶς ὑποϑεμένης, 
ὡς ἀφυῶς τῷ αὐλῷ χρᾶται, ἀφῆκεν αὐτὸν, “Ὅϑεν εἰς 
Μαροιμίαν προήχϑη, ars Κάχιον Βάβυς οὐλεῖ, 

Κακοῦ χόρακος κακὸν ὡόν: τὴν παροιμίαν 
ταύτην, οἱ μὲν ἀπὸ τοῦ πτηναῦ ζώου φασὶν εἰρῆσϑαι, ὅτι 
οὔτα αὑτὸς βρωτός ἐστιν, οὔτε τὸ ὠὸν ὃ ἔχει. Οἱ δὲ, 
ana Κόραχος τηῦ Συραχαυσίου ῥήτορος, πρώτου dıda- 
δαντοὸς τέχνην θητορικήν. “Ya γὰρ τούτου, ὡς φασί, 
μωϑητῆς Τιαίας ὀνόματι μισϑὸν ἀπαιταύμενος καὶ ξἰρ- 
αγόμενας εἰς τὸ δικαστήριον, εἶστε πρὸς τὸν Κόραχα" Εἰ 
μέν μὲ γραίσεις, ὡ Κόραξ, οὐδὲν μεμάϑηχα A χαὶ οὐ 
λήψῃ τί" εἰ δ᾽ ἡττηϑήσῃ, av χομιῇ τὸν μισϑὸν ὡααῦ- 
τως. Θαυμάσαντες οὖν οἱ δικασταὶ τὸ σόφιαμα τοῦ 
ψεανίσχου ἐπεφώνησαν, Κακοῦ κόρακος καχὸν ὠόδν. 
Εἴρηται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν πονηρῶν πανηρὰ που- 
avyrwv. 

Κυϑνώλεις συμφαραΐ! τοῦτο εἰς παροιμίαν 
ἦλϑε διὰ τὰ Κυϑυίοις συμβάντα. Φησὶ γὰρ ᾿Αριατατέ- 
ing ᾿οὕτωρ χωχῶς αὑτοὺς διατεϑῆναι ὑπὸ ᾿ἀμφιτρύωνος, 
ὥστε τὰς μεγάλας συμφορὰς Κυϑνώλεις καλεῖσϑαι. 

αγὼς καϑεύδων: 


παροιμία ἐπὶ τῶν προςποι- 
ουμένων καϑεύδειν. 





Φρύγιον ηὔλει «τόμον, dri δὲ μόνῳ 6 Βάβυς. AN’ ὃ μὲν ἐπαρϑεὶς τοῖς 
αὐλοῖς καὶ πρὸς ἔριν ἀπονοηϑεὶς (ἀπογοηϑεὶς Vat. 1, 18.) droAAumwos 

tar τῆς ἀπονοίας δίκην κατὰ τὴν Φρυγίαν εἰς ἀσκὸν ἀποδαρῇναι. 
ὃ δὲ Βάβυς ἐῤῥύσθη τῆς "Απόλλωνος ὀργῆς, μήτε ἐπαρϑεὶς καὶ ἀφυέστε- 
ρον αὐλῶν. Ἔνϑεν καὶ τὸ Κάκεον Βάβυς (βάβυος V) αὐλεῖ παρου- 
μιῶδες τάττεται ἐπὶ τῶν κατὰ τὸ Χεῖρον ἀσχούντονν, 6. αὐτὸ ἐμ τὸ 
ἐστιν Be © ἐὸν ὃ ἔχει ῬΗ Ε: ἔχεν Β Brubach.: ὃ ἔχεε om. Schot- 
tus. 11. γικήσεις B: legebatur νικήσειας. 12. κομίφῃ BB 19. 
κακῶς Gaisfordus ex P: erat κακῷ. Ceterum pro valgato Kusvo- 
dus bis dedi Κυϑινώλεις: v. Hesych. Κυϑνώλῃς. Et sic scribendum 
docet Helladius Phot. Bibl. p. 1688. 


obtruncet: 


«τὰς Φρυγίους καὶ δουλοπρεπεῖς τὰς 
προνηγορίος ἔχ ἔχειν. οἷός ἐστιν ὁ παρὰ 

Annan (Ir. LXXXVI) Σάμβας 
zo Adev καὶ Τῆλος, παρὰ δὲ 1π- 
«-ὠνακτε ([τ  ΧΧΨΥΙ1.) Κίων καὶ 
Kudalos αἱ Βάβυς, ἐφ᾽ ᾧ καὶ 
ἦ παροιμία ἐπὶ τῶν ἀεὶ πρὸς τὸ 
χεῖρον a, Kdxıev ἢ Ba- 
Bus αὐλεῖ. ‚Videtur prover- 
bium, ut fit, duplici modo ef- 
ferri solitum. Aut: κάκιον Ba- 
βυς αὐλεῖ, quam quem Apollo 


aut: κάκιον ἤ Βάβυς 
vel Βαάβυος αὐλεῖ, ἢ, 6. pessimo 
tibicine pejus, 

82. Contractius B. 519. C. 284, 
Diog. V,39. Apost.X,64. Arsen. 
313. Macar. Usurpant Lucian. 
Pseudol, 30, eı Rhett. Walz. IV, 
14., ubi est xaxa ea, 159. et 
V, 6. 66. Confer Spengel. Zw- 
ay. τεχν. p 24 8q. 

84. B. 587. Diog. VI,1. Apost. 
ΧΙ, 71. Arsen. 330. Macar. He- 


10 


1& 


86 


108 ZENOBI 


“αγὼς τὸν περὶ τῶν κρϑῶν τρέχων: δειλὸν 
ἄγαν τὸ ζῶον’ ὅϑεν καὶ Ῥηγῖνος λαγὼς. ἐλέχϑη, καὶ 
γὰρ τοὺς ᾿Βηγίνους ἐπὶ δειλίας ἐχωμῴδουν. Hogpoınia : δέ 
τις ἐστὶν, “ὋὋ λαγὼς τὸν. περὶ τῶν χρεῶν τρέχει, 
ἐπὶ τῶν διακινδυνευόντων ταῖς ψυχαῖς καὶ πρὴς ταῦτο 
χαρτερῶς ἀγωνιζομένων τασσομένῃ. πέος 

ἘΚ έρνη κακῶν: παροιμία τίς ἐστιν ᾿Αργολικὲ, 
ἣν anadıonounovusva ἔλεγον. Ta γὰρ ἀποχαϑάρματα 
εἰς τοῦτο τὸ γωρίον ἐνέβαλλον, *** διὰ τὸ σύμμεκτον 
εἶναι καὶ παντοδαπὸν ὄχλον ἔχειν. ᾿Αἰχριβέατερον δ᾽ ἂν 
τις τὴν παροιμίαν φαίη ἀπό τινος ἱστορίας διαδεδόσϑαι, 
Μαναὸς γὰρ ἱστορεῖται τὰς τῶν Alyvarıadav κεφαλὰς 
αὐτόϑε κωταϑεῖμαι" χαὶ ἐξ ἐκείνον ταῦ παρανομήματος 7 
παροιμία ἐλέχϑη. Ἴσως δὲ καὶ εἰς üfew αὑτῶν ὁ. dar 
νεὰς ἐχελεύαατο ἐχεῖ τὰ καϑάρσια βάλλεαϑαι. [ἢ ana τῆς 
ὕδρας τῆς πολυκεφάλον ἐν αὑτῇ γενομένης. 


nn ....... .- -. .. .--.... . 


1. B Aayws περὶ τῶν κρεῶν (Be. τρέχει). λέγεταν καὶ ἑτέρως" Ad- 
γως τὸν περὶ τῶν κρεῶν τρέχεν, scil. δρόμον. Quae om. B vv. δεε- 
ἀὸν --- ἐκωμῴδουν, ea aliorsum pertinent, v. ad V, 83. 3. ἐπὶ 
δειλίῳ Gaisf. cum Suida et Arsenio: vulgo δειλίαν. 6. πρὸς τοῦτο 
renosui ex B, quocum facit Suidas: vulgo διὰ τοῦτο. 9. Pessime 
Zenobiana lacerata sunt: διὰ τὰ σύμμικτον εὖναι καὶ παντοδαπὸν ὄχλον 
ἔχειν. Docet Hesychius: Adern ϑεατῶν: παροιμία vis ἐστιν Apyo- 
λική" Δέρνη κακῶν, ἣν ἀποδιοπομπούμενον ἔλεγον. τὰ γὰρ ἀποχαθϑάρματα 
εἰς τοῦτο τὸ χωρίον ἐνέβαλον. “έρνην οὖν ϑεατῶν ἔφη 6 Κρατῖνος τὸ 
θέατρον, διὰ τὸ σύμμικτον καὶ παντοδαπὸν ὄχλον ἔχειν. Apud Zen. 
εἶναν post σύμμιχτον male illatum. Signa apposui lacunae. Turpi- 
ter labitur Runkel. Cratin. p.95. 11. διαδεδύσϑαν Gaisf. ex P: 
legebatur διαδιδόσϑαι. 12. «ἰγυπτιάδων B cum Phot. Ars. 13. 
καταϑέσϑαν B. 16. ἢ — γενομένης addidi ex ΒΥ. 


cker. Opp. Critt. p. 67. Ebert. 
Diss. Sicul. I, 189. 
86. B.595. Diog. VI,7. Apost. 


sych. Suid. Phot. Apertis ocu- 
lıs dormire leporem notum est, 
Υ. Plin. N. H, ΧΙ, 47. 


85. B.592. C. 301. Diog. VI, ὅ. 
Apost. XI, 72. Arsen. 331. Suid. 
Hesych. Phat. Confer Lobeck. 
Parall.51l. Hinc ductae simi- 
les locutiones περὸ τῆς ψυχῆς; 
περὸ ἑαυτοῦ τρέχευν aliae: He- 
rod.IX,36. V11,57., ubi v. Val- 
ckenarium. Allusit Arist. Rann. 
192. Δοῦλον οὐκ ἄγω Ei μὴ ve- 
γαιμάχηκε τὴν περὸ τῶν κρεῶν. 
Ubi recte τήν περὺ τῶν κρ. scil. 
ψαυμαχίαν, unde ipsi proverbio 
τὴν pro τὸν intulit Suidas alii- 
«de, v. Kusierum. Adde Gata- 


XI,88. Arsen. 334. Macar. He- 
sych. Similis Bodl. est paroemia 
«Δερναία χολή, v. Strabon. ΝΠ, 
538 (570). et “έρνῃ ϑεατὼν apud 
Hesych. Suid. Phot. Arsen.: 
sic enim Cratinus proverbium 
illud Atgyy κακῶν invertit, ν. 
nott. critt. et Lucas Obss. in 
Cratin. 11, 4 sq. Ellud Asovaia 
χολή explicat Macarius: ἐπὶ τῶν 
ὀργίλων καὶ τραχέων" ἀπὰ τῆς ὕδρας. 
ode satis repellitur Schotti 
impetus in Provv. Vaticc. 11,6}. 
᾿Ηρακλείη ἀργῴ conjectantis. 


15 


97 x 


CENTURIA IV. 109 
Asvaynariag!: Κλέαρχος ἐν τῷ περὶ Biwv φησὶ 
συμβαίνειν τὶ περὶ τὸ ἧπαρ ἐπί τινων, 9 δειλοὺς ποιεῖ" 
εἰρῆσϑαι οὖν ἐπὶ τῶν τοιούτων τὴν παροιμίαν. 
ι “εσβίων ἀξία: 
“Μευκὴ στάϑμη: ἐπὶ τῶν μηδὲν συνιέντων 9 
παροιμία ἐλέγετο, Ev λευχῷ λίϑῳ λευκὴ σταϑ'μη: 
Ἔν γὰρ τοῖς λευχοῖς λίϑοις λευκαὶ στάϑμαι οὐδὲν δύναν- 
tu δειχνύναι, καϑάπερ ἢ διὰ τῆς μίλτου.͵ι ΙΣταάϑμη δὲ 
ἐστὶ σπάρτος τεχτογιζχή. 
Aysaoyog xvwvi ὁ προςσαίνων μὲν, λάϑρα δὲ 


παροιμία ἐπὶ τῶν ἀπράχτων. 


| ——— — 








1. λευκηπατίας B: λευτηπαχίας Aldus et F: λευκηπαχίας Opso- 
pdeus: λευχηπατίας Suidas. M:ltaoyos V. ἐν τῷ περὲ β. dedi: 
aberat ἐν: omnia haec om. Β. 2. δελτοὺὶς ποιεῖ  : δειλοὺς τούὐτουὰ 
ποιῖ B. 3. τῶν τοιούτων] τούτων H, 4. BV: Μεσβίων ἄξια 
καὶ Λέσβιος δεξιά. ἐπὶ τῶν ἀπραξιῶν (ἀπραξίων V) dugoreom. Ο: 
Αεσβίων δεξιά: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀπράκτων᾽ οἱ δὲ ἐπὶ τῶν ἀμεταδό- 
των. Cum Zenobiv ad verbum consentit Photius, nisi quod ἀξία 
habet, et Suidas, ubi ἄξια. Tria videntur commenorari prover=- 
bia! Adopeos vel “εσβίων δεξιά, quod primarium fuisse censeo, 
dici illud solitum ἐπὶ τῶν ἀπράχτων. Alterum Asoßiov ἀξία, tertium 
«Ἱεσβίων ἄξια. Hoc utrumque ex illo per jocum vel quod magis 
puto per socordiam librariorum corruptum. Multa proverbia per 
usurpantium jocum, alia explitatorum culpa ob soni scripturaeve 
similitadinem deflexa. Apud Zenob. pro ἀξίαν reponendum fuit 
ἀξία. 6. μηδέν] μὴ Β. 6. λίϑω adjecit Gaisf. Ignoraı Βὶ ἐν 
Δ. 4. A. oradun. 8. ἡ διὰ τῆς ailtov Gaisf.: vulgo ὁ διὰ τ. μ.: 
B ὥσπερ αἱ ἀπὸ μίλτουι͵. 9. σπάρτη Bodl. A. 10. Ο: 4ήθαργος 
κύων: ἐπὶ τῶν λάθρα καὶ σιωπῇ κακῶς τινα διαπραττομένων, παρ᾽ ὅσον 


παὶ οὗ τοιοῦτοι κύνες λάθρα δάκνουσιν. 


87. B.591. Plut. 64. Suid, In 
Bekkeri Ann.51,7. est λευκοπα- 
τίας" εὐήϑης. 

88. Β. 603. C.302. Phot. Vide 
nott. critt. οἱ Intpp. Hesych.II, 
453. 

89. B.597. Diog. VI,8. Plut. 
39, Apost. XI, 95. Arsen. 331., 
ubi est λευχὴ στάϑμη λευκῷ λίϑῳ; 
denigue Hesych. et Scholl. Plat. 
323. Παροιμία ἐπὶ τῶν ἄδηλα ἀδή- 
λοις σημειουμένον καὶ τούτων μηδὲν 
συνιένεων. Ἢ γὰρ ἐν τοῖς λευκοῖς 
λίϑοις στάϑμη λευκὴ οὐδὲν δύναταν 
δεικνύγα. διὰ τὸ μὴ παραλλάττειν, 
καθάπερ ἡ διὰ τῆς μίλτοι γιγνο- 
μένη, ὡς Σοφοκλῆς Κηδαλίωνε' 
Τοῖς μὲν λόγοις τοῖς σοῖσιν οὐ τε- 
κμαίρομαν, Οὐ μᾶλλον 7 λευκῷ 
ἀέθῳ λευκὴ σεάϑμη. Ἔστι δὲ στά- 


ϑμη σπάρτος τεκτονική κατ᾽ ἔλλει- 
yw δὲ εἴρηταν ἡ παροιμία, διὸ καὶ 
ἀσαφῆς ἐγένετο᾽ τὸ δὲ ὅλον ἐστὲ 
τοιοῦτον" ἐν λευκῷ λίϑῳ λευκὴ 
στάϑμη, v. Heindort. Plat. 
Charm. p. 154, B. Eustath. 1], 
1022, ult. Δενκὴ oradun ἀντὶ 
τοῦ ἄδηλος στάϑμη κατὰ Παυσα- 
viw. Οὐ γὰρ ἀκριβῶς diapaives 
ὀρϑότητα 9 λευκὴ στάϑμη. Μιὰ 
κεῖσϑαν ἡ παροιμία λέγεται ἐπὶ τῶν 
ἀδηλα ἀδήλοις σημειουμένων κτλ. 
Cfr. 1531, 64. Liban. Ep. 1136. 
1348. 

90. B. 599. Ο, 310. Hesych, 
Suid. Excc. Herodiani p 47]. 
Pierson. Any&agyos vv ὁ 
κρύφα δάκνων, ubi v. annot. Ac- 
curatius Scholl, Arist. Eqq. 1028. 
Ἔπαιξε παρὰ τὴν παροιμίαν" Zai- 


10 


112. ΖΈΝΟΒΙΪ 


δὲ ἠδικήθη μετελθεῖν ἐθέλων, sapıxaleı ηδέειαν ὅπως 
Πελίας αὐτῷ δίχας ὑφέξει, Ἢ δὲ πείϑει Tag ϑυγατέρας 
αὐτοῦ τὸν πατέρα χαϑεψῆσαι, ὑποσχομένη ποιῆσαι νέονι 
Καὶ τοῦ πιστεῦσαι χάριν, χριὸν μελίσασα καὶ. καϑεψή- 
σασα, ἐποίησεν ἄρνα. Ai δὲ πιστεύσασωε τὸν πατέρα 
εἰς λέβητα ζέοντα ἐμβαλοῦσαε καϑέψουσιν. 


᾿Ελούσαντο δὲ καὶ ἄλλοι πολλοὶ χωακῶφ.. Μαάγὰν μὲν 
γὰρ τὸν τοῦ Φιλοπάτορος ἀδελρὸν ὃ Θεύγος λουόμενον 
καϑήψησε, ξέοντα λέβητα Enıxivoag αὐτῷς Μίνῳ δὲ τῷ 
Κρητῶν βασιλεῖ αἱ Αωχαάλου ϑυγατέρες ἐπέχεαν ξέουσαν 
πίσσαν. Δαίδαλον γὰρ δὺν Ἰκάρῳ τῷ παιδὶ καϑεῖρξε 
Μίνως ἐν τῷ “αβυρίνϑῳ, δι᾽ ὅπερ εἰργάσατο μύσος ἐπὶ 
τῷ τῆς Πασιφάης ἔρωτι τῷ πρὸς τὸν ταῦρον. Ὃ δὲ 
πτερὰ κατασκευάσας ἑαυτῷ καὶ τῷ παιδὶ, ἐξῆλθε τοῦ 
Aeßvglvdov, χαὶ ἀναπτάμενος ἔφυγε σὺν Ἰκάρῳ. ᾿Ικά- 
ρου μὲν οὖν μετεωρότερον φερομένου, καὶ τῆς κχὔλλης 
ὑπὸ τοῦ ἡλίου ταλείσης, αἱ πτέρυγες διελύϑησαν. Kai 
οὗτος μὲν εἰς τὸ an’ ἐκείνου χληϑὲν ᾿Ικάριον πέλαγος 
χαταπίπτει, Δαίδαλος δὲ διασώζεται. Ὃ Μίνως οὖν ἐδίωχε 
Δαίδαλον, καὶ χαϑ'᾽ ἑδάστην χώραν ἐρευνῶν ἐχόμιξε κόχλον, 
καὶ πολὺν ὑπισχνεῖτο δοῦναι μισϑὸν τῷ διὰ τοῦ κοἰηου 
λίνον διείραντι, διὰ τούτου νομίζων εὑρήσειν Δαίδαλον. 
᾿Ελϑὼν δὲ εἰς Κώχαλον, παρ᾽ ᾧ Δαίδαλος ἐκρύπτετο, δεί- 
κνυσε τὸν χοχλίαν. ὋὉ δὲ λαβὼν, ἐπηγγέλλετο διείθειν, 
καὶ Δαιδάλῳ δίδωσιν" ὁ δὲ ἐξάψας μύρμηχος λίνον, καὶ 
τρήσας τὸν xoyliuv, εἴασε δι’ αὐτοῦ διελϑεῖν. Aufpwv 
δὲ Mivwe τὸν λίνον διειρμένον, ἤσϑετο εἶναι παρ᾽ ἐχείνῳ 
τὸν Δαίδαλον, καὶ εὐθέως ἀπήτει,. Κώκαλος δὲ ὑποσχό- 
μένος δώσειν, ἐξένισεν αὑτόν. 0 δὲ λουσάμενος ὑπὸ 
τῶν Κωκαλου ϑυγατέρων avnoedn, ξέουσαν πίσσαν ἐπι" 
χεαμένων αὑτῷ. 


1. μετελϑεῖν Schottus: edd. vett. μετῆλθεν. 7. Μίγα μὲν γὰρ) 
»Vestigia sunt depravati nominis pro Mayav yap. Sie enim Ptole- 
maei Philopatoris frater dictus Maga, quem „corporis obesitate 
periisse Ath. XII, 550, B. ex Agatharchidae τῇ ἑκκαιδεκάτῃ Εὐρω- 
σπιακῶν prodit.« Sc hottus. Verissimae observationi obsecutus sum. 
8. ὁ Θεόγος] »An |. Σωσίβιος 3 ε Gaisford. 9. ζέοντας λέβητας P. 
12. εἰργάσατο dedi ex P: rell. εἰργάσαντο. μύσος Gaisf. ex P: 
legebatur μέσος. 22. διείρωντε Valckenarius: legebatur διείξαντι. 
»Qui per cochleam filum lineum transjiceret, utang se ita de- 

rehensurum Daedalum.« 24, dieigew idem: libri διέρξειν, 27. 

sıoutvev idem: libri διεεργασμένων. 


10 


20 


30 


)4 


CENTURIA IV. 


Aswuov πεδίον: 
μοῦ πιεζομένων πόλεων" 
ψος. 


113 


a ’ 4 ı\ [0 € 4 
αὐτῇ ταττεται ἐπὶ τῶν ὑπὸ λι- 
τόπος γάρ ἐστιν οὕτω καλούμε- 

" ‚ “ “ ‚ 
Kai λέγουσιν ὅτι λιμοῦ ποτὲ κατασχόντος, ἔχρησεν 


ὁ ϑεὸς ἱκετηρίαν ϑέσθαι χαὶ τὸν “ΤΠιμὸν ἐξιλεώσασϑαι. 
ΡῚ pr) L 3 ΄“-- Α P 14 “-.ὖ 
Οἱ δὲ ᾿ΑΙϑηναῖοι ἀνῆκαν αὐτῷ τὸ ὑπισϑεν τοῦ πρυτα- 


ψείου πεδίον. 


“Μιμῷ Μηλίῳ: 
σαν Μηλίους πολιορχοῦντες ἐν λιμῷ, 
τῇ ε. 

Aivöuoı τὴν ϑυσίαν: 


φήμως ἱερουργούντων. 


παροιμία" 


\ - , 
ἐπεὶ ᾿“ϑηναῖοι ἐχακω- 
ὡς Θουκυδίδης ἐν 


παροιμία ἐπὶ τῶν δὺς- 


"Ano Ἡραχλέους ἐν Alvöw βοῦν 


ἀποσπάσαντος γεωργοῦ χαὶ ϑοινησαμένου, τοῦ δὲ γεωργοῦ 


λοιδορουμένου αὐτόν. 


Ὅϑεν χαὶ Aivdioı κατὰ χρησμὸν 


οὕτω ϑύουσιν Ἡρακλεῖ λοιδορούμενοι. 


Aivov λίνῳ συναπτεις: 


. ,᾿, 
αὐτὰ πρασσοόντων. 


ET — nn gb ern 


4. ἱκετηρίαν Valckenarius: vulgo ἱκέτειαν : P ἱκετείαν: om.H. Ex- 


cidit “48ηναίοις. 


6. πεδίον) Kdd. vett. πεδίλου. 
mutaverim: elegantias videtur captasse Epitomator. 
Hesych. Phot. Suid. Addit V cum aliis: 


8. ἐν λιμῷ non 
Omittunt ἐν 
Οἱ δὲ Mo πολιορκού- 


μένον λιμῷ ὑπὸ ᾿᾿Αϑηναίων ἐπιέσθησαν καὶ προδεδώκασιν (παραδ.) ἑαυτούς. 


12. ἐπισπάσαντος H. 
«ων B 


93. Diog. VI, 13. Plut.30. He- 
sych. Bekkeri Ann. 278,4: A:- 
noö πεδίον" ὄνομα τόπου. ἡ δὲ 
ἱστορία αὕτη᾽ ἀφορίας γενομένης 
πεδίον κατὰ χρησμὸν ἀνέϑεσαν τῇ 
εἰρεσιώνῃ 2 ὃν καταφεύγοντα ταῖς 
πλατάνοις ἀπὸ τοῦ σι ᾿ιβεβηκότος 
Asnou πεδίον ἐχάλεσαν, qui locus 
mutilus ex Zenobii narratione 
instaurari poterit. Commemo- 
γαῖ λιμοῦ πεδίον Muellerus in 
Erzch. et Gruber. Encycl. v. At- 
εἶτα p. 237. 

94. Diog. VI, 14. Apost. XII, 
3. Arsen. 336. Hesych. Suid. 
Coial. habet Aunos Meriwios. Ali- 
ter expediunt Photins Apost. 
Arsen., quos vide. Thucydidis 
narratio est Ὗ, 84. Usurpat Arist. 
Avv. 187. Τοὺς δ᾽ αὖ ϑεοὺς ἀπο- 
λεῖτε λικῶ Δηλίῳ, ubi v Scholl. 

96. B.607. Diog. ΥἹ], 1ὅ. He- 
δγεῖ, Rem uberrime explicat 


13. λοιδοροῖντος αὐτὸν Β. 


16. πραττόν- 


Heffter. de cultu Rhod. I, p: 


> 2qq. 

96. B.608. Diog. VI, 16. Apost. 
XII, 6. Arsen. 336. Suid. Hesych, 
Photius. Scholia Lucian. Phi- 
lops. 9. (Bachmann. Ann. II, 336.): 
καὶ ἐπὶ τῶν ψευδῶν εἴρηται τῷ 
λένῳ λίνον συνάπτεις. Scholia 
Plat. 369. Aivoy λίνῳ συν ά- 
πτεις" ἐπὶ τῶν τὰ «αὐτὰ διὰ τῶν 
αὐτῶν 7 λεγόντων 7 δρώντων, 7 
τὰ Oyora εἰς φιλίαν συναπτοόντων' 
μέμνηται δὲ αὐτῆς Agsororil ns ἐν 
τῷ 1 τῆς Ψυσικῆς ἀκροάσεως (Η, 
6, 9.) Οὐ γὰρ λίνον λίνῳ συν- 
ἄπτειν ἐστί" καὶ Στράττις Jlo- 
ταμοῖς (]]οταμίοις) καὶ Illarov 
Εὐθυδήμῳ (298, C.) et Aristides 
ὑπὲρ τῶν τεττ. 143, 1]., ubi v. 
Scholl 501. Dindorf., 190 From- 
mel. Adde Hemsterhus. in Arist. 
Plut. p. 470. Recte intellexit 
Winckelmannus in Platon. l.c., 


8 


ἐ- 


10 


Ben 4 
παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ 15 


. 97 


98 


100 


114 


“οχρὼών σύνθημα: 
τῶν παρακχρουομένων. 


ZENOBI 


παροιμία" τάττεται δὲ ἐπὶ 


Aoxgoi γὰρ τὰς συνθϑήχας τὰς 


πρὸς τοὺς Πελοποννησίους προδόντες μετὰ τῶν Hoazksı- 


δὼν EYEVOVTO. 


᾿Αναβιβαξει δὲ τοὺς χρόνους. 


Οἱ δὲ, ὅτε 


τοὺς Σικελοὺς ἡπάτησαν παραλογισάμενοι. 


„Ivdog τὴν ϑύραν ἔκλεισεν: παροιμέα ἐπὶ τῶν 


μιὡροχλεπτῶν. 


ῷ N 
Avxsiov notrov: 
’Anoliwvos Eride, 


ἤτοι ἀπὸ χρήνης τῆς " 
χαὶ τόπου. 
Ἤσαν δὲ αἱ ἀναδοϑεῖσαι χρῆναι, ἢ) μὲν οἴνου, ἡ δὲ μέ- 


ἀπὸ 
Προπερισπωμέγως δέ. 


’ . , PER ’ 
λιτος, ἐν αἷς συνέβαινε τὰ πτηνὰ προρίξειν καὶ Toseve- 


σϑαι. 


Avxog περὶ φρέαρ χορεύει: 


ἀσχολουμένων περί τι μάτην. 


παροιμία. ἐπὶ τῶν 
Καὶ γὰρ ὁ Avxog ἄπρακτος 


περίεισιν, ὅταν διψήσῃ, μὴ δυνάμενος δὲ πιεῖν, τὸ φρέαρ 


2. τὰς πρὸς B: rell. om. τᾶς. 
--- παραλογισάμενον om. 


3. τοὺς Pom. 4. Arapıpanes 


6. ἔκλεισε») ἐκίγκλισε Mesych. 8. 
τῆς ἀπὸ ᾿πόλλωνος Eride] »Haec sensu carent. 


Suppiendum forte 


et emendandum ex Hesych. et Suida τῆς εὑρεθείσης ὑπὸ ᾿“πόλλωνος 


(hic quaedam excidere, v. Bernhardy) ὑπὸ λύκων» πινομένης. 
in ἐτίθει latet ἐπίϑετον, pergendum forte cum B: 


Qnodsi 
ἢ Arusos Anol- 


2.0705 ἐπίϑετον καὶ 10705. Gaisford. Hermannus Soph. Phil. 1447. 


τῆς ὑπὸ “Ἱπόλλωνος εὐφεϑείσης. 
P: rell. om. ai. 
AV. 15. περιέησιν B. 
duplex extilisse proverbium: 

alterum λίνον λίνῳ συνάπτευν, al- 
terum οὐ λ. λ. σ. 

97. B. 609. C. 315. Diog. VI, 
17. Apost. XII, 10. Arsen 337. 
Aoxgr συνθήματα, Hesych Pho- 
tius, qui cum C habet ““οκρῶν 
ξινϑήματα; sed codex “οκροξυν- 
ϑήματα. Suidas habet “Δοχρῷ ξι»- 
Oyuer. De historia v. Polyb. 
fr. Vatic. XII, δ. ibique Lucht. 
et Geel. et cfr. Zenob. Υ, 4. 

98. B. 611. Hesych. Utditur 
Plut. Morall. II, 1108, D: Enoi 
δοκεῖ καϑάπερ ὃ Avdöz ἐφ᾽ αὑτὸν 
ἀνοίγειων οὐ ϑύραν μίαν, ἀλλὰ ταῖς 
πλείσταις: τῶν ἀποριῶν καὶ μεγέ- 
σταῖς περιβάλλειν τὸν ᾿Επίκουρον. 
Aliter explicat Erasmus, v. 
Intpp. Hesychii. 

99. B. 6i2 C. 317. Hesych. 
Suid. Cum Suida facit C, sed 


Posui lacunam. 
τόπος ἐν ᾧ ἀνεδείχϑησαν B: 


10. αἱ ἀναδοϑεῖσαι 
sed ἀνεδύόϑησαν cod. 


B nomnisi a7 ὃ. πιεῖν omissis verbis 


post εὑρεθείσης in marg. ascri- 
ptum: ᾿Ἵπόλλων δ “ὐύκιος δύο πη- 
zus ἐποίησεν, ὧν ἣ μὲν μέλιτος, ἡ 
δὲ οἴνου ἦν. Pertiuent haec ad 
Soph. Philoct. 1461. Niv δ᾽ ὦ 
κρῆναν „L'ov τε ποτὸν «Πείπομεν 
ὑμᾶς, ubi v. Scholl. et Intpp. 
Veteres Grammatici sic viden- 
tur statuisse: Auxsiov ποτὸν 
vel Avzıo» in insula Lemno 
vocatum fuisse aut a fonte in 
gratiam Philoctetae ab Apolline 
Lycio aperto, ubi volucres vino 
et melle delenitas sagitiis suis 
facile figeret, aut a loco, cui 
Lycei esset nomen, aut denique 
quod λύκον ἐν ἐρηπίᾳ ibi sitim 
Testinguerent. 

100. B 615. Diog. VI, 21. 
Apost. X11, 20. Arsen 339. "He- 
sych. Suidas. Usurpat Piutar- 
chus Morall. II, 68, A. 


10 


CENTURIA V. 115 
2 4 ’ .. \ 
jrepssozerus. Aka καὶ διώχοντος αὑτοῦ τὶ, ἐὰν τὸ διω- 
κομένον ἐμπέσῃ εἰς φρέαρ, περίεισι καὶ τηνικαῦτα τὸ 
φρέαρ μηδὲν ἀγυων. 
“υδὸς καπηλεύει: φασὶ Rvoov περιγενόμενον 
[ "] - U er ’ \ % -- 
ray Avdwv προςταξαι αὑτοῖς χαπηλεύειν, χαὶ μὴ κεχτὴς- 
κ΄ . 4 x ® ΒῚ N -Ρ ΠῚ 
σϑαι ὅπλον, ἀλλὰ ποδήρέις ἀμφιέννυσϑαι χιτῶνας" καὶ 
a 2 - - ve z \ x 
οὕτως εἰς ϑὴηλὺυ μᾶλλον μεταρρυϑμισϑέντας τοὺς «Ιυδοὺς 
> ‘ 7) ,ὔ 
ἀγοραιοὺυς γενέσϑαι καπηλους. 
’ N ee ᾿Ξ ᾿ 
Avxov δεκάς: παροιμιῶδες. ᾿Ἱπειδὴ Avxos ὁ 
ἥρως πρὸς τοῖς ἐν ᾿ήϑηναις διχαστηρίοις ἵδρυτο, τοῦ 
ϑηρίου τὴν μορφὴν ἔχων, ἔνϑα οἱ δωροδοκοῦντες καὶ 


συχοφανται χατὰ δέκα γενόμενοι συνεστρέφοντο. Aya- 
> “ὦ [4 - ς , 
ριστο δὲ αὐτῷ τριωβολον τῆς ἡμέρας. 
Avdwuv xapvzag: παροιμία" 
’ »-Φ ’ ’ 
Μητε μοι υδῶν χαρύκας, μήτε μαστίγων 
ψόφους. 


—— =. — 


illis παρέλκουσι. Vulgata ex duabus scripturis confusa. B in uli- 
mis mutilus: τὸ δνωχύμενον εἰς φρέαρ ἐμπέσῃ, ut fere Suid., ubi v. 
Bernhardy. 4. B: Köons περιγενόμενος A. πρ. τούτοις κτλ. 6. 
ἀλλὰ] καὶ B. B: χιτῶνας, ὡς ἂν ϑηλυνϑέντες εἰς στρατείαν 
eier ἄχρηστοι. 9. “ύκων Diogenianus. C 100: παρ. ἐποιήϑη 
δὲ ἐντεῦθεν" Αὐχος μέν ἐστυν ἥρως, μορφὴν ἔχων ϑηρίοι" πρὸς δὲ τοῖς 
ἐν ᾿Αθήναις ἀνεστήλωταν δικαστηρίοις, πρὸς ὃν οἱ δωροδοκοῦντες γυνόμενον 
x. δ. ἀνεστρέφοντο ἔνϑα καὶ ἔνϑα: ibid.320: ἐπὲ τῶν πονηρῶν καὶ 
προδοτῶν. “Λύκος γάρ τις ἥρως πρὸς τοῖς δικαστηρίοις ἵδρυτο οἱ δὲ 
“Δύκου μορφὴν ἔχων, πρὸς ὃ οἱ δωροδοκοῦντες κατὰ δέκα γυ- 
ψόμενοι, ἐπὶ καταψηφισμῷ τινῶν καὶ καταλύσεν ἀνεστρέ- 
φοντο. Oi δὲ ταύτην τὴν παροιμίαν λέγουσιν ἐπὶ τῶν ὁλέ- 
γον λαμβανόντων, ἐπεὶ Αὐκος ὁ ἥρως ἵδρυτο παρὰ τοῖς δικα- 
στηρίοις" ἀφώριστο δὲ αὐτῷ τριώμολον τῆς ἡμέρας. παρ- 
οὐμιῶδες om, B. 10. πρὸς τὰ ἐν ,ϑήναις δικαστήρια B, unde 
vulgatam ἐν ᾿4ϑηναίοις correxi. 11. Legebatur ἔχων. Ἔνϑα. καὶ] 
οἱ PF Βευῦ. 13. αὐτοῖς coniectat Meierus de bonis damnatt. 
113: valgatam Boeckhius ap. Meier. l. c. et Fritzschius de sortit. 


iudicum comm. 36 defendunt. 


1. B.589. Diog. ΥἹ, 3. Apost. 
XIH,17. De Cyro vide He- 
rod. I, 155. Polyaen. VIl, 6,4. 

2. B. 616. C. 100. 320. Diog. I, 
3. Apost. IX, 77. X11,26. Arsen. 
276.339 ibig. Macar.: Schol. ad 
Arjst. Vesp. 408: Eratosihenes 
[ex quo sua Zenobius hanuzisse 
videtui] ap. Harpocr. v. δεκά- 
ἕων p. 53 Bekk. ibiq cod. E. 
Poll. VIII, 121. Hesych. Phot. 


15. μον Gaisfordus e B adjecit. 


vv. ἡ -Τύκου δεκάς et “Δύκοι' δεκάς, 
Suid. vv. δικάζεσθαι, ἡ «Τύκου de- 
zas, -ἰὐχου δεχάς, Etymol. Magn. 
251. 29. De Lyco heroe cf. 
interpp. ad Suid. 8. “ὐκοι' δεκάς 
et Hemsterhusius ad Aristoph. 
Plut. 206. Varias VV. DD. 
de proverbio sententias vide sis 
apud Bernhardyum Eratosth. p. 
214. Fritzschium, Meierum Il. cc. 

9. B. 617. Schol. ad Aesch. 


Ὧν 


110 ZENOBIU 
V Ἔστι δὲ ἡ καρύκη βρῶμα Avdıov ἐκ πολλῶν ἡδυσμάτων 
συνεστὸς καὶ αἵματος" wg Φερεκρατης" | 
᾿βυρτάκην τρίψαντα καὶ Avdlavy xagvann 
4 doxopoi τὰς συνθήκας: παρὰ. Aoxgeig τοῖς 
᾿Επιζεφυρίοις, ὡς φασιν, ἐγένετο Ζαλευχος νομοϑέτηρ" ὅ 
ὃς νόμον ἔϑηκε, συγγραφὴν ἐπὶ τῶν δανεισματων um 
γίνεσϑαι. Ὅϑεν πολλῶν ἀρνουμένων τὰ συναλλάγματα, 
ἐπὶ τῶν ψευδομένων ἡ παροιμία ἐκράτησεν. 
\ - > x rd > τ [2 
5. Aoxgıxög βοῦς: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν ἡ παροιμία 
τέταχται. Οἱ Aoxpoi γὰρ ἀποροῦντές ποτὲ βοὸς προς 10 
δημοτελὴ ϑυσίαν, σιχύοις ὑποϑέντες ξύλα μικρὰ καὶ σχή» 
ματίσαντες βοῦν, οὕτω τὸ ϑεῖον ἐθεράπευσαν. 
6 «Πόγοισιν Ἑρμόδωρος ἐμπορεύεται: ὁ Ee 
μόδωρος ἀκροατὴς γέγονε Πλάτωνος, καὶ τοὺς ὑπ αὖ- 
τοῦ συντεϑειμένους λογισμοὺς κομίζων εἰς Σικελίαν, ἔπω- 1: 


λει. 
Maoyaknv αἴρειν: 


1. ἡ καρύχη om. B. 
καὶ αἵματος B om. 
Suida et B. B χαρύκαν. 
liquis, 


VB om. 10. βοῶν VB alii. 


ϑέντες e VB Gaisfordus correxit. 
13. λόγοισιν VB Gaisfordus: λόγους Schottus. 
αὐτοῦ VBP Gaisfordus: Schottus αὐτῶ. 

16. εἴρηταν — ἡ παροιμία) VB ὅὕϑεν ἡ 


τὸ 9:iov B. 
γέγονε] VB ἐγένετο. 

15. λογισμοὺς] VB Aoyovs. 
παροϊμία. 


Pers. 41. Suid. v. καρύκη. Al- 
Iudit Timon ap. Athen. IV, 160 
A. De edulio isto Libyco vid. 
Athen. X11,516 C, Albertius ad 
Hesychium. Pherecratis fr. est 
178. ν. 7) Runkel, 

4. B. 618: vid. sup. IV, 97. 
De re confer Muelleri Dorr. 
1I, 218. 

5. V. 11, 62. B. 620. C. 314. 
Plutarch. 21. Diog. VI,23. Apost. 
ΧΙΙ, ı2. Arsen.837 ibig. Maca- 
rius. Vid. Lobeckius Agla- 
oph. II, 1081 et infr. V, 22. 

6. V. 11, 63. B. 621. Suidas. 
De re vid. Boeckhius Oecon. 
publ. Athen. 1, 51. Adhibet 
Cic. Ep. ad Attic. XIII, 21, 4: 


ἡδυσμαάγω») B ἐδεσμάτων. 
8. ἀμυρτάκην codd. Schotti: correctum 6 
8. B: ἐπὶ τῶν ψευϑομένο»» omissis re- 
9. ἐπὶ τῶν εὐγενῶν C omissis reliquis. 

11. σικύοις VB om. 


» > % -Ψ c 
Εἴρηται οὖν δια τοῦτο ἡ παροιμία. 


ἀντὶ τοῦ χωθϑωνίξεσθαι καὶ 
«τ Φινιδσῆρῳ 


2. δυνεστὼς F. 


Verba ἡ — οὗ 

vulg. ano- 
12. οὕτως δὲ θεῖον V, οὕτως 
14. 


Dic mihi, placetne tibi prımum 
edere, iniussu meo? Hoc ne 
Hermodorus quidem faciebat, is, 
qui Platonis libros solitus est di- 
vulgare: ex quo, λόγοισιν 'Eo- 
μόδωρος. Valckenarius An- 
nott. ad Nov. Foed. T. II. p. 180 
Wassenb. ἐμπορεύίεσθϑα» ἢ. 1. in 
eundem sensum putat adhibitum 
fuisse ac καπηλεύενν, fraudulen- 
tam exercere mercaturam. Pu- 
taverim potius, verbum ἐμπορεύε- 
σϑαν de re parva ironice dictum 


esse. 

7. B.625. Diog. VI,33. Apost. 
ΧΙ, 47: Poll. VI, 26. Hesych. 
Phot. Suidas: vid. ad Greg. 
Cypr. 1,12.  Ciratin. fr.42 p. 


ν 


CENTURIA ν. 117 


μασχάλην αἴρειν 


aivew. Κρατῖνος" Ὥς ἄνω τὴν 
Οἷόν ἔστε τὸ παρ' 


ΜῈ χκαταμωχωμένους ταῖς χερσίν. 
Ὅμηρῳ, “Χεῖρας ἀνα ΝΘ ν 0. 

Μεγαρέων δάκρυα: αὕτη τέταχταρ ἐπὶ τῶν 
πρὸς βίαν δαχρυόντων, καὶ μὴ ἐπὶ οἰκείῳ πάϑει. As- 
γουσι γὰρ, Baxyıov τινα Κορίνϑιον γῆμαι τὴν Κλυτίου 
τοῦ Μεγαρέων βασιλέως ϑυγατέρα" ἧς ἀποϑαγούσης, ἀναγ- 
χασϑῆναι τοὺς Μεγαρέας ὑπὸ τοῦ Κλντίου πέμπειν [ν] 
παρϑένους χαὶ ἠϊϑέους εἰς Κόρινϑον τοὺς μέλλοντας 
αὐτοῦ τὴν ϑυγατέρω χαταϑρηνήσειν. Οἱ δέ φασιν, ὅτι 
πλεῖστα doxei φύεσθαι ἐν τῇ Μεγαρέων σχύροδα" ἔνϑεν 
τὴν παροιμίαν εἰρῆσϑαι ἐπὶ τῶν προςποιητῶς δαχρνόντων, 
παρόσον οὗ ἐμπιπλάμενοι τῶν σχορόδων ἀπαδαχρύουσι συν- 
ἐχῶς ὑπὸ τῆς δριμύτητος. Ὅϑεν τὰ ur ἐκ παϑῶν μη- 


δὲ ἐκ βάϑους δάκρυα, ἀλλ᾽ 


δά κρυα. ἔλεγον. 





h. VB: 
liquis omissis. 


dus ἢ. 1. Zenobius, ex Hesychio apparet: 


ἐξ ἐπιπολῖς, Μεγαρέων 


Ἀρατῖνος" ἄνω τὴν μασχάλην αἴρεις, ἀντὲ τοῦ κωϑωνίζῃ, Te= 
Quomodo corruptus sit et quomodo emendan- 


μασχάλην αἴρειν, κωϑω- 


ψίζεσθαι καὶ πίνευν' Ὡς ἄνω 1ὴν μασχάλην αἴρωμεν ἐμπέπω κό- 


«ες" 


ἐστι καὶ τὸ παρ᾽ 
cunae. 
“οκεῖ γὰρ ἐν τῇ 


4 αὕτη ---- ἐμπιπλάμενοι) B: 
Meyagidr πλεῖστα φύεσϑαν σκόροδα. Θὲ γοῦν ἐμπ. 


ἐν τῷ μεϑύειν αἴρειν ἄνω τὴν μασχάλην εἰώϑεσαν καὲ λέγευν, Μα- 
ayalıı αἴρεις" ἀντὶ τοῦ κωϑθωνίζευν καὸ καταμωκᾶσϑαν ταῖς χερσίν" 
Ὁμήρῳ" χεῖρας ἀνασχόμενοιυ. 


οἷόν 
Signa posui la- 
ἐπὶ τῶν πρὸς βίαν δακρυόντων. 


8.9 


e Bekkeri Anecdotis (πεντήκοντα κοῦρον καὶ κοῦραι) Gaisfordus adjecit. 


14. ὅϑεν — ἔλεγον] contractius B. 


82 Runkel. Ὁμήρῳ] Od. 2, 
99, ubi Eustathius hacc scripsit: 
μνηστῆρες δὲ χ. ἀν. κατὰ σχῆμα 
ἐκπλ ἤξεως σύνηϑες ᾿ γέλω ἔκϑανον, 
ᾧς οἷα λειπαϑυμήσαντες ἐκ τοῦ γε- 
λᾶν, ὃ καὶ νῦν παρουμιακῶς 
ἐπὶ μεγάλον. καὶ ἀϑρόο» γέλωτος 
u σε Atysadaı. 

.B. 626. Diog. VI,34. Apost, 
ΧΙ, 51. Arsen.349ibigq. Macar.: 
Hesych. Phot. Suid. Bekk Anecd. 
I, 281, 26. Baxyıoy O. Muelle- 
rus Dorr. 1,89 pro vera lectione 
habuit: Zenobium errasse et de 
viro e gente Bacchiadarum cogi- 
tandum esse non solum Lexicon 
rbetoricum Bekkeıi a Gaisfordo 
allatum demonstrat, sed etiam 
Schol. ad Pind. Nem, VII fio.: 
Με,αρέας φασὶ Κορινϑίων ἀποίκους 


μηδὲ] legebatur u7 δὲ. 


καὶ πολλὰ τοῖς ‚Kogwsios κατ᾽ 
ἰσχὺν τῆς πόλεως ὑπείκειν" ἄλλα τε 
γὰρ πλείονα τοὺς Κορινϑίους προς- 
τάσσευν' χαὶ τῶν Βακχιαδῶν εἴ 
τις τελευτήσει, διῴκουν δὲ οὕ- 
τον τὴν πόλυν, Eds Μεγαρέων ἂν- 
ὅδρας καὶ γυναῖκας ἐλθόντας εἰς Ko- 
ew9ov συγκηδεύευν τὸν verpov τῶν 
Βακχιαδῶν: add. Wachsmuthius 
Antiqggq. Graec. I, 1, 132. De 
bulbis Megaricis” vid. Aristoph. 
Acharn. 761. Schol. ad Arıst. 
Pac. 246. Plin. N. ἢ. XIX, 5, 93. 
Proverbium proprie ad tragoe- 
diam spectare O,Muellerus Dorr. 
II, 367 coniecit, ad Megarensium 
facilitatern plorandi Grysarius 
Dor. Comoed. I, 14: unum hoc 
certum videtur, ex Megarensium 
moribus ut alia multa piover- 


10 


13 


118 ZENOBI 


Meta „lEoßıov ᾧδόν: παροιμία ταττομένη ἐπὶ 
τοῖς τὰ δεύτερα φερομένοις, ἐξ αἰτίας τοιᾶῶςδε" Aaxedaı- 
μόνιοι στασιάζοντες μετεπέμψαντο χατὰ γρησμὸν τοῦ 
ϑεοὺ ix “έσβου τὸν μουσικὸν Τέρπανδρον" ἐλϑὼν δὲ 
ἐχεῆνος, χαὶ τῇ μουσιχῇ χρώμενος, ἤρμοσεν αὐτῶν τὰς 
ψυχὼς χαὶ τὴν στάσιν ἔπαυσεν. Εἴποτε οὖν μετὰ ταῦτα 
μουσιχοῦ τινος ἤχουον οἵ «“ακεδαιμόνιοι ; ἐπεφώνουν, 
Μετὰ “έσβιον ᾧῳδόν. [Μέμνηται τῆς παροιμίας ταύ- 
τὴς a ἐν “Χείρωσι. 


1. B 596: “έσβιος ὠδός [sic]: οἱ μὲν τὸν Ἐνεμετίδην [A. Εὐμε- 
τίδην, Βυὐενετίδην Hesych.] ἀκούουσων, οἱ δὲΦρύνην [vlege Φρύνιν« 
Gaisf], ὃ καὶ μᾶλλον' ὑπὸ πολλῶν γὰρ κεκωμῴδηταν ὡς δια- 
φϑείρων τὴν μουσικήν. Ἐντεῦϑεν ἐλέχϑη νμετὰ “ἐσβιον 
ὠδόνε ἕτερον δὲ μετὰ Τέρπανδρον: v. Schneidewinus in Del. 
Poett. Grr. p. 308: VB 627: μετὰ A. ὀδόνι ini τῶν τὰ δεύ- 
τερα καϑημένων' “ακεδαυμόνιον γὰρ Τέρπανδρον Atoßıov 
δια πολλῆς ἄγοντες τιμῆς τοὺς EEE ἐκείνου πρώτους εἰς τὸν 
μουδσεκὸν ἀγῶνα εἰς ἢ γο»» εἶτα τοὺς λοιπούς: C. 323: fi “4. ῳὅ.: 
ἐπὶ τῶν τὰ δεύτερα φερομένων. Auxsdasnorior γάρ ποτε 
παρὰ τὰς συνουσίας ἐξυβρος ὄντων εἰς σφὰς αὐτοὺς, καὶ πυ- 
ϑομένοων πῶς ἄν τὸ καχὸν τῆς ὕβρεως λυϑείη, ἔχρησεν Anroi- 
λων; τὸν Λέσβιον ῳδὸν μεταπέμπεσθαι" τὸν δὲ Τέρπανδρον 
ἐκ Λέσβου μεταπεμψαμένων, καὶ διὰ τούτου παρὰ τὰς en 
χίας ὑπὸ τῆς μουσικῆς er τὰς ψυχάς, λῇξα 


κακὸν καὶ τὴν ποθ. ληφϑῆναι. “dor MS Bodi. A 
stol. apud Gaisfordum ad ἢ. 1., alii: Schottus ᾧδήν. » ἐπὶ — 
φερομένοις) ἐπὶ τῶν — φερομένων Photius.e« Gaisfordas. 9. Le- 
gebatur Χεέρωνν. 

bia ita etiam nostrum ortum ad Hom. Od. I‘, 267: Hesych. 


esse. Similia de Megarensibus 
dicta congessit Hasius in libro 
qui inscribitur Journal des Sa- 
vanis 1827 Janvier. p.9. Με- 
γαρέων δάκρυα) hinc natum, ut 
Megarensis pro simulatore di- 
ceretur: Liban. Epist. 1135. 

9. B. 596. 627. C. 333. Diog. 
ΥΙ, 36. Apost. XII, 70. Arsen. 
352. Plutarch. 110: Eustath. eo 
Hom. 1]. 1, 129 p. 741, 16: 
«ἴλιον Μιονύσιον, ὃς καὶ τὸν 
τῆς TO = ιμίας Atapıov mdor Τέρ- 
πανδρόν φησιν ἢ Εὐαυνετίδην ἢ 
᾿Αριστοκλείδην᾽ καὶ “ριστοτέλης 
ἐν τῇ Aaredasuoriom noltsin τὸ, 
Meta A. ὠδὸν, Tor Τέρπανδρόν 
φησι δηλοῦν᾽ ἐκαλοῦντο δὲ, φασὶ, 
us ὕστερον εἰς τὴν ἐκείνου τιμὴν 
πρῶτον μὸν ἀπόγονοι αὐτοῦ, IT 
εἴ τις ἄλλος σιαρείη Λέσβιος, PH 
οὕτως οἱ λοιποὶ, μιτὰ A. dor, 
τὸν ἁπλῶς δηλαδὴ «Αἰσβιον: Schol. 


8. «Μέσβιος ὠδός, 8. μετὰ “Δέσβιον 
ὠδόν. Phot. 5. Atop. #6. [ubi 
scrib. τὸν Φρῦνιν" οἱ δὲ Εὐαινετί- 
önv] 8. μετὰ A. od. Suidas. 
Contra grammaticorum explica- 
tionem Bergkius Comm. de Rell. 
Vet. Comoed. Att. 229 disputat, 
putans, quum Lesbii primum 
arte canendi ceteris Graecis 
praestitissent, Lesbios cantores 
tauquam principes habitos esse, 
itaque vulgo dictum μ. 4. od. 
de eo, qui in quacunque re 
secundum obıinuisset locum. 
Affert in suam rem Sapph. fr. 
44 Schneidew. A grammatico- 
rum partibus stant Heraclid. 
Pont. Polit.II. Plehnius Les- 
biacc. 146. O. Muellerus Dorr. 
11,320. Proverbio utitur Plu- 
tarchus de sera num. vind. c. 13: 
ἐῶ τοίνυν, ἔφην, ὅμοιον ἐν Σπάρτῃ 
κήρυγμα τούτῳ τὸ μετὰ 4. δι» 


΄“΄Ἂ 


10 


CENTURIA VW. 119 


4 [4 [4 
Mn σύ γε uelaunvzyov Tuyaıs: μή τινος am 
’ v2 ων ΄ , - 
δρείου χαὶ ἰσχυροῦ τύχοις. 1]αροιμία δέ ἐστιν ἐντεῦϑεν" 
N -- > «« 4 , -« , 9 
Θείας τὴς Ὠχεανοῦ ὥνγατρος ἐγένοντο παῖδες δύο" οὗτοι 
τοὺς παριόντας βιαζόμενοι ἡδίχουν. Ἡ δὲ μήτηρ αὐτοῖς 
[4 \ Y - ce’ ’ 4 
παρηνέε μηδὲν ἄδικον ποιεῖν, ἵνα μὴ τινος μελαμπύγου 
τυχόντες δίχην δωσουσιν. Lyioraraı οὖν αὐτοῖς Hloa- 
χλῆς» χαὶ τοὺς πόδας αὐτῶν συνδήσας πρὸς ἀλλήλους καὶ 


mn nn - wu... 


1. μὴ σύγε codd., Suid. 5. μὴ σύ γε: σύ γε Diogenianus omittit: 
μῆτε daunıyov B: μελαμπύγου μὴ τύχοις Apostolius, alii: μὴ τῷ με- 
λαμπύγῳ περιτύχοις vitiose Casaubonus ad Athen. Ill, 18 A: Ο: 
μελαμπύγῳ συντύχοις: ἐπὶ κατάρας tideran Θείας γὰρ τῆς 
Slnsavoii γεγόνασν παῖδες δύο, οὗ χαὲ λεγόμενον Κέρκωπες. Τούτοις 
ἀπατῶσ. πάντας εἰπὲν 7 αὐτὴν ἀπείξασϑαι μὴ περιτυχεῖν μελαμπύγο;. 
χρόνῳ δὲ ὕστερον τούτοις ὁ ἩἫἩρακλῆς, ἐξαπατῆσαι αὐτὸν πεερα- 
ϑέντας, λαβὼν καὶ δήσας, ἔφερεν ἐπὶ τῶν ὥμων, ἄνω μὲν 
ἀναλαβὼν τοὺς πόδας, τὰς δὲ κεφαλὰς κάτω, ἰδόντες δὲ τὴν 
πυγὴν τοῦ Ἡρακλέος μέλαιναν, καὶ ἀναμνησθέντες τῶν τῆς μητρὸς λόγων, 
ἐγέλασαν" ἐφ᾽ οἷς ὀργισϑεὶς ὁ Ἡρακλῆς καὶ συῤῥάξας τῇ γῇ τὰς 
κεφαλὰς; ἀπέκτεινεν" ϑενίχαὶ ἡ παροιμία ἐλήφϑ ῃ. μή τι- 
ψος --- ἐγεεῦθεν B om. 3. Θείας] cum Zenobio faciunt Snid. v. 
Κέρχωπες, Tzetz. ad Lycophr., Schol. Ven. ad Hom.: vid. Lo- 
beckius Aglaoph.II, 1299: 74810; B, Aiyvns Apost., Arsen., Phot., 
Suid. s. aelauzıyovr τύχοις: a Suida v. Aigx., Eudoc. p. 47 Cerco- 
pum mater Meuvoris, a Nonno Mruwvis nominatur, denique ab 


Eıym. M. 506, 12 Κερκώπη. Post v. dio excidisse videntur no- 
5. παρήνεν γοῖν ἡ μήτηρ μη- 


mina Cercopum. 
7. αὐτῶν om. 


δὲν B. 6. δῶσυν B. 
B. ϑήσας B. 


ἐπὶ τιμῇ καὶ μνήμη Τερπάνδρου 
τοῦ παλαιοῦ ampurruuwor.  Üra- 
tin. fr. 19 9.67 Runkel. 
10. B. 629. C. 304. 330. Diog. 
V1,38. Apost. XII, 60. Arsen. 
350 ibig. Macar.: Tzeız. ad Ly- 
cophr. 91: Tzetz. Chiliad. V, 81. 
Nonnus συναγωγὴ x. Einy. iorng. 
Tenyop. Naar. c. 39 p. 140 
Mont.: δύο τινὲς ἀδελφοὶ κατὰ γὴν 
πάσων ἀδικίαν ἐνδεικνύμενοι ἐλέγοντο 
Κέρκοπες (sic) ἐκ τῆς τῶν ἔργων 
δριμύτητος τὴν ἐπωνυμίαν λαχόντες " 
ὁ μὲν γὰρ αὐτῶν ἐλέγετο ]]άσσαλος, 
ὁ δὲ ἕτερος ᾿κλήμων, ὡς φησι Atos 
[rectius Aio» Eudoc. p. 47.] ὁ 
ὑπομνηματιστής" τούτους δὲ ἡ 
μήτηρ. Μήμωνις (sic) τῷ ὀνόματι, 
wpaxıia κατὰ γῆν πολλὰ δεινὰ 
ἐργαϊομένους αὐτοὺς, εἰπὲ μὴ πε- 
ρντιχεῖν μελαμπύγω" καί ποϑὲ τοῦ 
“Ἡνακλίους ὑπὸ δένδρον χοιμωμένου 
τῶν αὐτοῦ ὕπλων ὑποκεχλιμέ- 
vor τῷ φιτῶ, πλησιάσαντες οὗτοι 


δύο, οὗ τοὺς Β. 
ἐφίσταται τοίνιν ὁ He. B. 


τοῖς ὅπλοις, ἐπιχειρῆσαν ἐβουλήϑθη- 
σαν" εὐθὺς δὲ ὁ “Ἡρακλῆς αἰσθόμε- 
νος, λαβὼν αὐτοὺς καὶ κατακέ- 
φαλα ἐπὶ ξύλου δεσμεύσας, ἐβά- 
στασεν ἐξόπισϑεν" καὶ τότε ἐκεῖνοι 
τῆς ἐντολῆς τῆς ἑαυτῶν μητρὸς 
ἐμνήσθησαν κρεμάμενον. τοῦ Ἥρα- 
χλέοις τὴν πιγὴν μέλαιναν ϑεασά- 
μενοι ἐκ τῆς τῶν τριχῶν δασύτητος" 
οὐ δὲ πρὸς ἀλλήλους αὐτὸ τοῦτο 
διαλεγόμενον γέλωτα πολὺν προς- 
ἥψαν τῷ Ἣρακλεῖ" καὶ εὐθὺς κατὰ 
τοῖτο τῶν δεσμῶν ἐλουτρώσατο καὶ 
ἀπέλυσεν αὐτούς: Hesych. Phot. 
v. μελαμπύγου, Suid. 5. μελαμι- 
σύγοι et μὴ σύγε μελ. Zonar. 1339, 
Μελάμπυγος Herculis epitheton 
proprie erat: Gregor. Nazianz. 
Oratt. III, 78 p.81 Morell.; po- 
stea de viro forti et horribili 
dicebatur : Eubul. ap. Athen. ΠῚ, 
108 A. Hesych. v. Asuxoruyo;, 
Tzeız. ad Lycophr. I.c. Pri- 
mus adhibuisse Archilochus vi- 


4 


12 


120 


ZENOBI 


τῆς λεοντῆς. ἐξαρτήσας χάτω + ἄρας ἐπέϑηνε τοῖς ὦμοις 


αὐτοῦ" 


οἱ δὲ δασύτητα περὶ τὴν πυγὴν τοῦ “Ηραχλέους 
ὁρῶντες ἐγέλων, ἀναμνησϑέντες τῆς μητρός, 


Πυϑόμενος 


δὲ Ηραχλῆς τὴν αἰτίαν τοῦ γέλωτος ἥσϑη καὶ ἀπέλυσεν 


av τοῦς 4 


Μία λόχμη οὐ τρέφει δύο ἐριϑάκους: 
τῶν ἐχ μικροῦ τίνος χερδαίνειν σπουδαξόντων. 


ἐπὶ 


᾿Ερίϑεκχος 


δέ ἐστιν ὄρνεον μονῆρες καὶ μονότροπον. 


Μία χελιδὼν ἔαρ οὗ Rossi: 
τοῦτο, ὅτε Mio χελιδὼν ἔαρ οὐ ποιεῖ, 


παροιμιωδῶς 
Βούλεται δὲ 


εἰπεῖν, ὅτε μία ἡμέρα οὐκ ἐξ εἰς γΐοσον ἐμβαλεῖν ἢ εἰς 


ἀμαϑίαν. 


---.--»..-πἰ ...ὕ.-.ὕ...---“«-"...«-ὐ;τὐὐσόντον....- «0 τ 


1. ἐξαρτύσας Β. 


excidisse videnitur. ἀπέ 


κάτω ἄρας Β om.: Kusterus ad Suid. 5. με- 
λαμπύγου τύχοις coniecit κατωχάρα: 
aut κάτω, ἄρας scribendum esse judicavit: 
ἔϑηκε H. 


Toupius ibidem aut κατωκάρα 
mihi vv. nonnullae 
2. τῆς zuyns B. 6. ἐρε- 


ϑακαύς Β: Dobreus ad Arist. Vesp. l.c 1. IX, 2, 218 Invern. pro- 


posuit: .oux ἂν τρέφον δύ᾽ 


ἐριϑάκους λόχμη μία. 


7. ἐρυϑακὸς B. 


9 V: μίω — ποιεῖ, καὶ Mia μέλισσα μέλι οὐ ποιεῖ: παροιμιωδῶς 


κτλ.: 
βάλλειν »τλι: CO: 
μ- οὐ πορεῖ: vide Suidam. 


detur: vide fr. CV Lieb., 76 
Schneidew. et de hoc fragmento 
@isputantes Ο. Muellerum Dorr. 
1,457. Lobeckium Aglaoph. II, 
1299: postea saepe usurpatum 
jnvenimus; cf. Philostr. Vita 
Apoll. II, 36 p. 88 Olear., Synes. 
Epist. 122. Tzetz.Chiliad. V,9: 
7 παροιμία πάνδημος μυρίοις λὲ- 
λεγμένη: add. Ο. Muellerus En- 
chirid, Archaeol. p.640. Hau- 
sisse videtur Zenobius narra- 
tionem e Dione, ex quo fabu- 
las ad Herculem pertinentes 
etiam Photius, Suid. s. αὐδὲ 
᾿Ηρακλῆς Apost. XV, 3. Arsen. 
394 afferunt: add. Schol. ad 
Nicand. Theriac. 613. Ad eun- 
dem Dionem Fabricius Bibl. 
Gr. V, 151 ea referenda esse 
censuit, quae infr. Y, 54 nar- 
yantur: quad mea quidem sen- 
tenlia aeque incertum est, ät- 
que ei adscribere epistolas non- 
nullas a Boissponado sub-Dionis 
nomine ad Marini. Vit. Progl. 


B: μία — ποιεῖ καὸ μέα μι. μ. οὐ π.: ἀντὶ τοῦ μία ἡμέρα — ἐμ- 
ἐπὶ τῶν σπανίως φαιμομένω κ᾽ καὶ μία. μέλισσα 


rimum editas et a Bern- 
her yo ad Suid. I p. 1410 sine 
ulla Terlells specie Dioni Pia- 
tonis amico adjudicatas. 

11. B. . Diog. VI, 39. Greg. 
Cypr. HI, 1. Apost. XIII, 21. 
Arsen. 357: Schol. ad Aristoph, 
Vesp. 962 (922); Hesych. Phot. 
Suid. s. μία λόχμη et 8. οὐ μέα 
λόχμη, Zonar. 859, Alludit 
Aristoph. 1. c. De ave vid. 
Aristot. H. Anım. IX, 49. Ja- 
ad Aelian. Nat. Anim. 
VI, 

12. B. 634. C. 340. Greg Cypr. 
111,11. Apost. XI11, 14. Arsen, 
356 ibig. Macar.; Schol. Her- 
mog. T. V, Rbett. Gr. Walz. 
p- 402: Hezych. Phot. Suidas, 
Usurpant Aristot. Ethic. ad Ni- 
com. ]J, 7, 16. Julian. Epist. 59. 
Liban. "Ep 754 : δέομαι δὲ σου καὶ 
τοὺς ἄλλους ἐπὶ τὰ αὐτὰ προτρέ- 
new, ὡς ἄν μή τις ἡμᾶς τῇ ἀπὰ 
«τῆς μιᾶς χελιδόνος παροιμίᾳ ῥάλλῃ: 
Eustath. Epist. 10 p.320 Tafel. 


10 


13 


14 


Μωρότερος εἶν Μορύχου» αὕτη, 7 'παροιμίἃ 
λέγεται παρὰ τοῖς Σικελεώταυς ini τῶν" und tu διῶ 
πρασσομένων, ὥς φῆσι Πολέμων ἐν τῇ πρὸς ᾿Διόφιλον 
ἐπιστολῇ. «““ἔγεται 'δὲ αὕτως". Μωρότεβοις: „88 Mo oV- 
yov, ὃς τὰ ἔνδον. ἀφεὶς ἔξω τῆς olxriks Kain 
ar. Mögvzos δὲ Διονύσαψ. ἐπίϑετον, ἀπὸ. τοῦ. τὸ. EAU: 
σον αὑτοῦ μολύνεσϑαι , ἐπειδὰν FoyyWan,. τῷ: ano τῶν 
βοτρύων γλεύκει καὶ τοῖς, χλωροῖξ \ σύχοις" μορύξφι γὰρ 
τὸ μολῦγαι. Καταγνωσϑῆναι δὲ αὐτοῦ εὐηϑειαν, παρόσον 
ἔξω τοῦ νεὼ τὰ ἄγαλμα͵͵ αὐτοῦ ἐστι, παρὰ. τῇ εἰρόδῳ ., ᾧ 
ὑπαίϑρῳ. Κατεσκεύασται. δὲ ἀπὸ φελλάτα. καλουμένον 


λίϑου ὑπὸ Σιμμίου τοῦ Εὐπαλάμου. ER u 


MvAAog πάντα ἀκᾳαύῳν! αὕτη τέτακται ἐπὶ : FOR 


. .Τ 





1. εἰ Photius, alii omittunt. 4. εἰ] εἰμι Photius. Mogtizov, a 
etiam supra, Plut. Phot. Suidas. 5. τἄνδον Photius, Suidas, 
Prellerus. Verbis ὃς τὰ ἔνδον κτλ. versum Epicharmi. subesge 
suspicatur Prellerus. 9. Legebatur nokuvan. 10. vulgo zaga 
τὴν. εἴςοδον: correxi e Photio. 11. Vulgo Ψέλλα: Thierschius 
Fooch, d. bild. Kunst p, 124. Sillig. Caial. : Artiff., 420 φελλείτου : 
cum Clemente O. Muellerus Aegin. 104 Φελλάτα: de lapide Schol. 
ad Clem. Al. l.c. p. 112 Klotz.: ἀπὸ ὄρους φελλέως καλουμένου" pel- 
λάτας (cod. φελλὰ τοὺς) λίϑους καλοῦσι τοὺς τραχεῖς, ἔνϑεν καὶ ᾿Αριστο-- 
φάνης ὁ κωμωδικός (Nub. 71) φησιν" ὅτ᾽ ἂν μὲν κτλ., σημαίνων τὸν τρα- 
χὺν τόπον: corruptus esiam est Hesychii locus v. φεξλάντας, ubi 
scribendum: φελλάτας" Aidos σχληρὸς ἀπὸ Φελλέῳς, τόπαυ. πετρώδους; 
vid. Steph. Byz. 8. Φελλεύς, Schoemannus ad isaeum p. 400: eadem 
medela Hesychio adhibenda 5. πέλλα᾽ λίθος: scr. πελλάτας: et Ca- 
toni apud Fest. p.206 Lindem.: Pilates [scr. Pellates] lapidis ge-. 
nus, cujus M. Cato Originum ἰ V: »lapis candidior quam. pelastes, 


121. 


[ser. Pellgtes]. 
recte oblocutus est Silligius. 
correxi e B, Hesychio, aliis. 


13. Plutarch. 40. Apost. ΧΗ, 
60. Arsen. 359 ibig. Makar,: 
Photius. Suidas. De prover- 
bio egere C O. Muellerus Dorr. 
IE, 348. Bergkius Comm. de Rell. 
Vet. Com. Aut. 345: verum a 
Bergkio Morychum Siculum et 
Atheniensem confundi recte 


Prelleras ad Polem. Perieeg. fr. 


p. 111 notavit.e. ΠΠ[ολέμων — ἐπι- 
στολῇ} fr. 73 Preller.: add. no- 
tata Bernhardyo ad Suid. IT, 901. 
De v. Μόρυχος exposuit Koeh- 
lerus de ΠΡ ΠΕΡ. origine p. 2. 
and — μολῦναν) haec etiam apud 
Suid. 8. Mogvxos leguntur. De 


12. Σιμμίου in Σίμωνος mutabat Muellerus 1. c.: 


13. Vulga hic et infra Μύλος ς 


Morychi statug haec Clem. Alex. 
Protrept. 4, 47 p.11 Sylb.: πα- 
ραϑήσομαν τοῦ Moguyov Διονύσου 
τὸ ἄγαλμα ᾿»1ϑήνησι᾽ γεγονέναν μὲν. 
ἐκ τοῦ φελλάτα καλουμένου Aldov, 
ἔργον δὲ εὐναν Σίκωνος τοῦ Εὐπα- 
λάμου, ὡς φησι Πολέμων ἔν τινὰ 
ἐπιστολῇ. ᾿ 

14. B.635. Diog. VI, 40. Apost. 
XIII, 38. Arsen. 358: Hesych. 
Phot. Suidas, De Myllo vid. 
Eustath. ad Hom. Il. M, 310 p. 
906, 54, ad Odyss. Ψ, 106 p. 1885, 
21: Μύλλος, ὅπερ ἐστὲ κύριον ὑπο- 
κριτοῦ παλαιοῦ, ἃς μιλτωτοῖς, φασὶ, 
προςωπείοις ἐχρήσατο: Meinek. 


10 


15 


16 


122 ZENOBU 
χωρότητα, προρποιουμένων καὶ πάντα ἀχουόντων, Μέ- 
μνηται αὑτῆς Ἀρατῖνος ἐν Κλεοβουλίναις. "Lars δὲ χαὶ 


κωμῳδιῶν ποιητὴς ὁ Δῖυλλος. 


Μυσῶν λεία: παροϊμέα ἐπὶ τῶν χαχῶώς διαρπαξο- 
μένων. Oi γὰρ περίοιχοι zur ἐχεῖνον τὸν χρόνον τοὺς 
Μυσοὺς ἐληΐζοντο, ἕως ἦσαν ἄναρχοι. ᾿Εχεῖϑεν οὖν ἐλέ- 
γετο ἡ Μυσῶν λεία. 


Μῃαλλον ὃ Φρύξ: συναγαγὼν ὁ Κροῖσος, ὡς 


. gadı, τοὺς σοφοὺς, ἠρώτα, τίνα εἰδεῖεν εὐδαιμονέστατον. 


17 


"άλλου δὲ ἄλλον λέγοντος Αἴσωπος a Povk, ὁ μυϑο- 


ποιὸς » τοσοῦτον ἔφη τὸν Κροῖσον τῶν ἄλλων ὅσον καὶ 


τὴν ϑάλατταν τῶν ποταμῶν προέχειν. 
Μᾶλλον ὁ Φρυξ. 


Κοοῖσος; eine‘ 


᾿Αχούσας δὲ ὁ 


Mia Mvzovog: Νηλεὺς προρέταξε τοῖς ἑαυτοῦ 
παισὶν, ᾿Ηγητορι καὶ ᾿Ἱπποκλεῖ, τὰς νήσους καταστρέψα- 


σϑαι. 


Χειρωσαμένον δὲ πολλὰς τοῦ ᾿Πγήτορος, “Inno- 


χλέους δὲ μίαν τὴν ύυχονον, βουλομένου δὲ πασὼν ἔχειν 


τὸ μέρος, πέμψαντες ἠρώτησαν zowi τὸν ϑεὸν, 


τίνες 


εἶεν τοῦ Ηγήτορος νῆσοι᾽ ὁ δὲ εἶπε, ὑὐὼ Μύκονος. 


— — 


1. Ἀ7]ίμνηταν — Κλεοβουλίναις) B om. 
6. legebatur ἕως ἄν: 
9, τοὺς συφωτάτους τῶν Ἑλλήνων 


205 Β: vulgo sine articulo. 
8. ὁ Φρύξ] ὁ Photius om. 
B. εἰδοῖεν PH. 


10. ὁ μυϑοποιὸς Β om. 


3. κωμῳδίας Β. δ Μὺύλ- 
correxi e Β. 


14. Schottus Mv- 


xovos: vid. Tzschuckius ad Pompon. Mel. II, 7, 11. Poppo ad Thu- 


cyd. I, 2, 276. 


19. εἶεν] Schottus zer: 'emendavit Gaisfordus. 


γήτορος Erasmus, Cognatus in Izzoxiiovg mutaverunt: vid. Hem- 


Pie usius, Miav Μύκωνος F. 


Quaest. Scenn. Sp. 1,8. Cra- 
tini fr. esı IV p. 27 Runkel. 
Aliam proverbii explicationem 
excogitavit Welckerus in Zim- 
mermanni Anall. Scholast. 1830, 


“ΗΠ, 0.53 p. 428. 


15. B. 637. Diog. VI, 42. Gıeg. 
Cypr. IH, 6. Apost. xın, 36: 
Ulpian. ad Demosih. p. Coron. 
72 p. 218 R.: Harpocr. 130, 3 
Bekk. Phot. Suid. Lexic Rhet. 
Bekk. Anecdd. 279, 15, ee 
π. σχεδι 11. Harpoer. l.c.: xt- 
X zyras δὲ τῇ παροιμίᾳ ἄλλοι τε καὸ 
Στράττις ἐν ΜΙίηδείῳ καὶ Σ᾿ «με ω- 


ψίδης ἐν ᾿Ἰάμβοις (fr. XI Welck.): 


add. Aristot. Rhet I, 12. Liban. 
Epist. 194.531: οἱ δὲ ἔχοντες φϑό- 
γὸν εἰς τὸν ἄνδρα γυμναῦσι τὸ πά- 
ϑὸς καὶ Μυσῶν λείαν πεποιήκασι 
τὰ τούτου: ibid. θ78. 720. Boisso- 
nadus ad Anecd. Gr. Ill, 113. 
Vaterus ad Eurip. Rhes. p.139. 

16. B.638. Aposı. XIJ, 41. Ar- 
sen. 348: Phot. Suidas. De 
narratione v. Diod. Excerptt. 
Vatt. c.23. Plutarch. Solon. 27cll. 
Grauerto de Aesop. Comment.44. 
17. Usum proverbii, quod Ze- 
nnbius solus seıvavit, docte 
Hemsterhusius ad Lucian. Diall. 
Mortt. 1, 3 illustravit. 


| 


10 


15 


18 


19 


20 


CENTURIA ΟΥ. 


Μὴ xivaı Καμάριναν: : 


123 


φασὶν εἶναι λίμνην τῇ 


πόλει τῇ Καμαρίνῃ; ὁμώνυμον ταύτῃ; ἣν οἱ Καμαριναῖοι; 
μετοχετεῦσαι εἰς τὰ πεδίον βουλάμενοι, ἐχρήσαντο τῷ ϑεῷ" a 0 


δὲ εἰπε; Μὴ κίνες Καμάριναν. 


τοῦ χρησμοῦ ἐβλαβησαγι 


Οἱ δὲ παρακούσαντες 


Kazeidev ἡ παροιμία εἴρηται 
ἐπὶ τὼν βλαβερῶς τι ποιεῖν ἑαυτοῖς μελλόντων. 


Τινὲς δέ 


φασι φυτὰν δυςῶδες εἶναι τὴν xanapıyav, οὗ τοὺς χλά- 
δους διασειαμέγους ἀηδέστερον ὄξειν. 


Μέτρῳ ὕδωρ πίνοντερ, ἀμετρὶ δὲ μᾶξαν 


ἔδαντες: 


οὗτος ὁ ατίχος εἰς παροιμίαν περιέατη ἔχ Tir 


νος χρησμοῦ » ὃν ἀνεῖλεν a ϑεὸς Συβαρίταις" ὑβοισταὶ 
γὰρ ὄντες χαὶ ἀμετραπόται ἀπώλοντο ὑπὸ ΚΚροτωνια- 
τ 


ray. 


Τοῖς οὖν διαφυγοῦσιν αὐτῶν οὕτως ἐχρήσϑη. 


Μέγα goavei μᾶλλον, ἢ Πηλεὺς ἐπὶ τῇ no 


--.-. 


1. vulgo Καμωρίναν: correxi e Β. 


in angustius, 
fordus. 
Gaislordus. 


φασὸν δὲ λίμνην Schottus: 
2. ταὐύτῃ)] αὐτῇ Suidas. 
4. Erat Καμαρίναν. 


Explicationem B contraxit 
e PFH correxit Gais- 
Kopagwoi Schottus: correxit 

9. μέτρῳ μὲν PHEF: ἀμετρίη 


δὲ codd. Schotti, BPHF Brub., ἀμετρίᾳ Diogenianus, ἀμετρίῳ 


ron 


δὲ SH ἀμετρία δὲ Photius: ἀμέτρως correxit Schottus, ἀμε- 
chneiderus Lexic. s.v., ἄμετρα δὲ Lobeckius ap. Schleussner. 


Curr. Noviss. in Phot, Lexic. 233: ἀμετρὶ δὲ, quod Zonaras et Ar- 


senius praebent, 
batur μάξαν. 


rexi e B. 


τυμίους μεγαλαυχο ἄντων, 


Schaeferus conjectura assecutus est. 
11. ΒΨ: Σιυβαρίταις ὑβρισταῖς οὖσιν ἀνεῖλεν ὁ ϑεὸς 
τὸ παρὸν ὑπὸ ἈἈροτωνατῶν διαφ ϑαρεῖσιν. 
μᾶλλον Diogenianus om. 
senius: Macarius: neyalopgawei a. ἦ IT. ἐπὶ τῇ μ.: 


Lege- 


14. Vulgo φρόνει: COT» 
μεῖζον φρονεῖ Apost. Ar- 
ἐπὶ τῶν ἐπὶ τοῖς 


παρόσον σωφροσύνης ἕνεκα παρὰ ϑεῶν 
ἡφαιστότενακτος ἐδωρήϑη τῷ Πηλεῖ μάχαιρα: 


Photius: λαμβάνεταν δὲ 


ἐπὶ τῶν σπανίων καὶ τιμιωτάτων χτημάτων. 


18. B.639. Greg. Cypr. ΠΗ, 7, 
Apost. XI, 1. Arsen. 355: Serv. 
ad Virg. Aeneid. 111,700. Schol. 
ad Lucian. Pseudol. δ. 32: Steph. 
Byz.v. Kanaowa.Suidas. Schol. 
ad Pind. Ol. V, 1: «Ἱρίσταρχος 
δὲ ἀχούεν “ἐκεανοῦ ϑιγατέρα Κα- 
μάριναν τὴν λίμνην; ἀφ᾽ ἧς καὲ 
τὴν πόλιν ὠὀναμάσϑαν: varias ve- 
terum de hac re sententias vide 
sis apud Cluverum Sicil. Antiq. 
194. De Camarinae urbis ὀχε- 
τοῖς Boeckhius ad Pind,. Explil. 
149 exposuit. Oraculum in 


Anthol. Palat. IX, 685 plenius 


legitur: My κίνευ Καμάριναν" ἀκί- 
τητος γὰρ ἀμείνων, Μήποτε κινήσας 


΄ 


τὴν μείονα μείζονα ϑείης. Ceterum 
Heynius monuit ad Virg. l. c. 
quae illa urbis damna fuerint, 
nusquam declarari. 

19. B.640. Diog. VI, 43. Apost. 
XII, 74. Arsen. 353; Phot. Suid. 
v. ἀμετρὶ et 8. μέτρῳ ὕδωρ. Z0- 
nar. 164. Vid. Diod. X11, 10. 
p 484, 72. Bergk. Comm. Com. 
Vet. Att. p.53. 

20. B.641. Diog. VI, 44. Apost. 
X11,58. Arsen.351 ibig, Macar.: 
Eustath ad Hom. nl. P ‚1395 p. 
1101, 63: λέγεν δὲ καὶ ἡ παροιμία, 
Πηλεὺς τὴν μάχαιραν, ὡς διὰ 
σωφροσύνην λαβόντος αὐτοῦ καὶ ξίφος 
ϑιόϑεν, καϑὰ καὶ ὁ κωμικὸς [vid. 


10 


21 


22 


124 ZENOBI 


zeige: μέμνηται ταύτης Avaxgiom, καὶ Πίνδαρος ἐν Νε- 
μεονικαῖς. Φασὶ δὲ αὐτὴν ὑπὸ ‚Hipaiorov γενομένην dw- 
ρον IEnkei σωφροσύνης ἕνεχα παρὰ ϑεῶν δοϑῆναι, ἢ χρώ- 
μενος πάντα κατώρϑου καὶ ἐν ταῖς μώχαις wa ἐν ταῖς 
ϑήραις. 
Μυκώνιος γείτων: ἐπ τέτακται ἐπὶ τῶν δια- 
βεβλημένων ἐπὶ γλισχρότητε καὶ μεχροπρεπείῳ , παρὰ τὴν 
σμικρότητα τῆς Mvxwvog νήσου καὶ εὐτέλειαν. 

| Μῆλον Ἡρακλῆς : ᾿Απολλόδωρος ἔν τοῖς περὶ 
ϑεῶν, ὅτι ϑύεται ᾿ϑήνησιν “Ἡρακλεῖ ἀλεξικάκῳ ἰδίαζουσα 
τις ϑυσίαι Tov γὰρ βοὸς ποτε ἐχφυγόντος , ὃν ἔμελλον 
τῷ Ἡρακλεῖ προςάξαι, μῆλον λαβόντας καὶ κλάδους ὑπατ 





-.--...-..-.͵.-..-- 


1. μέμνηται — Ninsovixais B om. Nenzonxai] Schottus Eineos- 
xais: emendavit Gaisfordus. 2. BV: ταύτην [φασὶ δὲ αὐτὴν V.) 
ὑπὸ Ἡφαίστου φασὶ χαλκειϑῆναιν καὶ [om. V.] δῶρον σωφροσύνης Πηλεῖ 
δοϑῆναν χτλ. 6. Μηκώνιος BA: Mwuxoreos Arsenius: »retinui 
Μίυκώνιος cum Photio et Suida in Hterarum serie.« Gaisfo rdus. 
ΒΝ: ἐπὶ τῶν γλίσχρων καὶ μικροπρεπῶν" ἀπὸ εὐτελείας τῆς νήσου Μ ύ- 
κωνος. τάττεταν Photius. 7. γλισχρότητι scripsi cum Photio, 
Suida, aliis: add. Phot. Υ. Mu κόννον: τὸν γλίσχρον. πλεονέχταν 
γὰρ ἐν μικροῖς οἱ ΜΓυκόνιοι" 7 διὰ τὸ λυπρὰν εἶναν τὴν. Minovov. Lege- 
batur σμικρότητι. 8. Mnzuwos BA: forma vitiosa Mixmwvos a se- 
rioribus adhibita videtur: hinc varia lectio Mvxw» in Aesch. 
Pers. 886, Micon in Ovid. Heroid. XXI, 81, 9. Μήλων Hesych,, 
“Μήλιος Suidas. 


Aristoph. Nub. 1064] δηλοῖ: He- 
sych. Phot. 5. Πηλέως μάχαιρα, 
Suid. 8. μέγα φρονεῖ et 8, ΠΠηλεὺς 
μάχαιραν. „dvangeor] fr. 141 
Bergk. 61 Schneidew. » Iliv- 
dagos] Nem. IV, 95 sq.« Gais- 
fordus. Ibi vero proverbium 
non adhibitum: Anacreon igi- 
tur et Pindarus a Zenobio nar- 
rationis causa citati videntur. 
De narratione vid. Scholl. ad 
Pind. et Arist. 1]. cc. Allu- 
dit Liban. Epist. 393. 

21. B. 643. Apost. XIH, 32. 
Arsen. 3593: Eustath. ad Hom. 
Od. P, 455 p- 1928, 7: Mvxo- 
vo; ἀνὴρ παροιμιακῶς" δοχοῦσνυ 
γὰρ οὗ Mixovio διὰ τὸ πένεσϑαν 
"αὐ λυπρὰν ἔχειν »ἦσον τὴν Μύκο- 
vor γλίσχρον καὶ πλεονέκται εἶναι: 
Phot. Suidas. Athen. 1, 7 FE: 
καὶ περὸ Περικλέους φησὶν 4 ori- 
λοχὸς ὃ Π|ῺᾺάριος [fr. 119 Liebel.] 


ποιητὴς ὡς ἀκλήτον ,ἐπειρπαίοντος 
εἰς τὰ συμπόσια, Μυκονίων di- 
κην [cf. Zenob. II, 19.]. δοχοῦσι 
δ᾽ αἱ Munovias διὰ τὸ πένεσϑαν καὶ 
λυπρὰν νῆσον οἰκεῖν ἐπὶ γλυσχρό- 
τητυ καὶ πλεονεξίᾳ διαβάλξεσθαι" 
τὸν γοῦν γλίσχρον ᾿Ιαχόμαχον 
Κρατῖνος [fragm. incert. 47 p. 
83 Runkel.] Mvxovıov καλεῖ" πῶς 
ἄν Toxondyov γεγονὼς Mv- 
κονίου φιλόδωρος dv εἴης; 
add. Julian. Misopog. 319 Spanh.: 
ἡ λεγομένη Μυκώνιος [sic Pe- 
tavius] ἀγρουκίω τις καὶ ἀμαϑία 
κτλ.  Multas insulas Athenien- 
sibus derisui Suisse docet €. 
Muellerus Aegin. 195. 

22. Hesych. v. ηλων, Suid. 
ν. Μήλιος. ““πολλοόδωρος] vid. 
Heyn. ad Apoilod. 1,395. De 
re vid. Poll. I, 30 sq. interpp. 
ad Hesych. O. Muellerus Dorr. 
I, 459. 


1 


29 


24 


CENTURIA . V. 125 


θέντας τέσσαρας μὲν ἀντὶ σχελῶν, δύο δὲ avri χερατῶν, 
σχηματίσαει τὸν βοῦν καὶ οὕτω τὴν ϑυσίαν ποιήσασϑαι. 

Μερὶς οὐ πνίγει: Δικαίαρχός φῆσιν ἐν τοῖς περὶὲ 
τῆς Ἑλλάδος ἐν τοῖς δείπνοις. μὴ εἶναν σύνηϑες τοῖς ἂρ- 
χαίοις διανέμειν μερίδας" διὰ δὲ προφάσεις τινὰς ἐνδεε- 
στέρων γενομένων τῶν ἐδεσμάτων, κρατῆσαι τὸ ἔϑος τῶν 
μερίδων, καὶ διὰ τοῦτο τὴν παροιμίαν εἰρῆσϑαι. Τῶν 
γὰρ ἐδεσμάτων χοινῇ καὶ μὴ κατὰ μέρος τιϑεμένων, τὸ 
πρότερον οἱ δυνατώτεροι τὰς τροφὰς τῶν ἀσϑενῶν ἥρπα- 
Cov, καὶ συνέβαινε. τούτους ἀποπνίγεσθαιν, μὴ δυναμένους 
ἑαυτοῖς βοηϑεῖν. Διὰ τοῦτο οὖν ὃ μερισμὸς ἐπενοηϑη. 

᾿Νάηρα καὶ Xaopıövni. τούτων ἡ μὲν τῶν Tor 
χῶν ἐπιμέλειαν ἐποιεῖτο Κλεοπάτρας τῆς βασιλίσσης" ἡ 
δὲν τῶν ὀνύχων᾽ παρέμειναν δ᾽ αὐτῇ καὶ μέχρι ϑανά- 
του, καὶ ἀποϑανοῖσαι πολυτελοῦς ταφῆς ἠξιώϑησαν καὶ 
τιμῆς ἔτυχον. Κλεοπάτραν γὰρ Καῖσαρ ὁ Avyovorog 
χειρωσάμενος, ἐβουλήϑη τὸ βασιλικὸν αὐτῆς περιελεῖν διά» 
δημα καὶ εἰς ϑρίαμβον ἀγαγεῖν ἐπὶ μέσου τῆς πόλεως. 
Ἢ δὲ Κλεοπάτρα αἱρουμένη μᾶλλον ἐντίμως ἀποϑανεῖν, 
ἢ ἐν ἰδιωτιχῇ τάξει ἐπὶ ϑεάτρου ἀτιμασϑῆναι, ἀνελεῖν 
ἑαυτὴν ἐμέλλησεν, ᾿Απόπειραν δὲ τῆς σπέψεως Ποιουμένη, 





3. Β nonnisi haec: ἐπὶ ἐσότητος ἡ παροιμία ἐλέχϑη: C: μέ- 
ἐς οὐ πνίξ: ὅμοιόν ἐστι τῷ ᾿Ισότης; φιλότης [cf. Greg. Cypr. 
I, 70.], τῶν δυνατωτέρων ἁρπαζόντων τὰς τροφὰς τῶν ἀσϑενεστέρων καὶ 
ἐπὶ τούτῳ ἐκείνων πνιγομένων: ϑα]ά.: μέρες οὐ πνίέξ' 7 οὕτως γράφε' 
μέρες οὐ πνίγει. 10. δυναμένους 6 P scripsit Gaisfordus: 18. 
gebatur δυνάμενο. 12. Ndnoa] Εἰρὰς VB Plutärch. Anton. 60. 85. 
Zonaras: Nasow Galen., Mich. Giycas, et hanc formam Schae- 
ferus ad Plutarch. T. VI, 427 ed, Teubn. ceteris meliorem judicat: 
Tarıga Tzetzes: Napa nomen etiam sub Hesychii glossis: νάερρα" 
diorowa et ναίΐτειρα" oixodtorrowa latere Salmasius suspicatus est. 
Χαρμιόνη)] Χαρίμη BV, Xapuor Plutarchus, Καρμιόνη Galemus, 
Xapusuvo Tzetzes, Χαρμόνιον Zonaras: cum Zenobio facit Gliycas. 
Nomina ipsa Tzetzes explicare studuit. 14. παρέμειναν — ταφῆς 
om. V παρέμενον BB xai— ταφῆς om. B. 15. VB: ἠξιόϑη- 
σαν τούτου γοῦν [Y. V om.) χάρυν πολλῆς τιμῆς" ἀνδρίαντες γὰρ αὐτῶν 
χάλκεον εἰς τὸ Μαυσώλειον [B ΜΜαυσώλιον) ἀνετέϑησαν omissis reliquis. 
16. Καῖσαρ ὃ “ὔγουστος] 6 ᾿Αντώνιος P. 18. Deerat εἰς. 21. ἐμέλλη- 
σεν) codd. ἐμέλησεν: Valckenaerius apud Gaisf. δὰ ἢ. |. ἐθέλησεν: 
ἐμέλλησεν Gaistordus: vid. sup. 1,18. Legebatur σκήψεως. 


23. B. 614. C.332. Apost. XII, 
69. Arsen. 352 ibig. Macar., Plu- 


tarch. 35: Phot. Suidas. Di- 
caearch. ἔτ. 11 Butıimann. 
24. V. I, 73. B. 379. Rem 


narrant Plutarch. Anton. 86. Ga- 


len, περὸ ϑηριακῆς c.8 T.II, 460 
Basil., XXV,235 Kuehn., Tzeiz. 
Chiliad. VI, 282. Mich. Glycas 
Annal. p.45E ed. Labb., Zonar. 
Annal. Χ, 31 p.400: cf. Druman- 
nus Histor. Rom. I, 498 sqgq. 


10 


20 


120 ZENOBII 


ἐπέερεψιεν Ναήφᾳ καὶ Χαρμιόνῃ ἐχίδνας παρ᾽ ἑχατέρῳ 
τῶν μαζῶν ἐπιϑέσϑαι" αἱ δὲ τοῦτο ποιήσασαι ἀνηρέϑησαν. 
Εἰϑ' οὕτως xui Ἀλεοπάτρα βασιλικῶς ἑαυτὴν περιστείλασα 
ἔχιδναν ἐπέϑηκε τῷ pas καὶ ὑπὶ αὑτῆς ἀνῃρέϑη. ᾿4ν»- 
δριάντεές οὖν χάλκεοι πρὸ τοῦ σήματος τῆς Κλεοπάτρας, 
ὁ καλεῖται Μαυαωλειον, Ναήρᾳ καὶ Χαρμιονῃ ἀνετέϑη- 
σαν διὰ τὸ καὶ μέχρι ϑανάτου αὐτῇ παραμεῖναι. Eur 


ται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν μέχρι ϑανάτου τοῖς εὐεργέταις 
συγκινδυνεύοντων. 


Νόμος καὶ χώρα: ἡ παροιμία αὕτη λέγεται διὰ 
τὸ ἕκαστον ἔϑνος ἰδίοις νόμοις χγρῆσϑαι. Πέρσαι μὲν 
γὰρ μεϑύοντες βουλεύονται καὶ τοὺς βασιλεῖς αὑτῶν ὡς 
ϑεοὺς προςχυνοῦσι" Χαὶ οἱ μὲν σοι ἀλλήλους καταφιλοῦ- 
σιν, οἱ δὲ ταπεινότεροι τῶν παρειῶν τῶν μειζόνων μόνων 
τυγχάνουσι" τὰ δὲ γεννηϑέντα αὐτοῖς παιδία μετὰ τετραε- 
τίαν βλέπουσι. Καὶ ἄλλα εἰσὶ παρ᾽ αὐτοῖς, οἷς μόνοι 
κατὰ ἴδιον ἔϑος χρῶνται. 


Τόρδιοι τὸν παχύτατον ἑαυτῶν βασιλέα αἱροῦνται. 


Συρακοὶ τὸ διάδημα τῷ μαχροτάτῳ διδόασιν. ᾿Ὡς 
δέ τινὲς φασὶ, τῷ μακροτάτην ἔχοντι τὴν κεφαλὴν. 


« 


— un. Br a ae 


4. Vulgo ὑπ᾽ αὐτῷ. 5. σήματος dedi cum Valckenaerio ap. 
Gaisf.: legebatur βήματος. 6. Erat Μαυσώλιον. Neaiga Valcke- 
naerius, Clericus ad Erasm. III, 6, 36. 10. ἡ — λέψεταν om. B. 
11. χρᾶσϑαι PH. 12. μεθύοντες B ϑύοντες. αὐτῶν] ἑαυτῶν 
Schottus: e BP emendavit Gaisfordus. 13. καὶ οἱ — χρῶνταν 
B om. 15. τυγχάνουσι] ϑιγγάνουσν coniecit T. Hemsterhusius ad 
Lucian. Nigrin. $.21. 16. αὐτοῖς] ἄλλοις mavult Valckenaerius ap. 
Gaisf. ad h.l. 18. Γορδυαῖον Valckenaerius: lenior medela 1 ὄρδου 
fuisset: vid. Steph. Byz. v. Γορδυαῖα: sed etiamsi de Gordyaeis 
ἢ. 1. agi certo constaret, formam J’ogd: in Zenobio jure sollicitari 
vix putav‘rim. παχύτατον Valckenaerius ταχύτατον: scilicet sic 
de Alitemiis, populo ‚plane ignoto, Nicolaus Damasc. p.518 Vales. 
19. Συρακοὶ] Συῤῥακούσιον ΒΨ: Σύῤῥακον Schott., Gaisfordus: Ὑρκα- 
voi Valckenaerius: Syraces e Scythiae populis sunt: cf. Plin. N. 
H.IV, 12,84. Tzschuckius ad Sırab. XI, 2, 1 p.492, ad Pomp. Mel. 
Nott. Critt. 1,19, 14. 20. τῷ μακροτάτῳ B, μακροτάτῳ V, διαδημα- 


25. B.680. Diog. VI, 77. Apost. 
ΧΙ, 80. Arsen. 368 ἰδ. Ma- 
car.: Suidas. ΜΕεϑύοντες vid. 
Herod. 1, 133. Sırab. XV, 3, 20 

734. xl — rogzeroden] vid. 
Herod. I, 134 ibig. Wesselin- 
gius, Sırab.: ad hunc morem 
alludit JLucianus Nigrin. ὃ. 21. 
τὰ δὲ — βλέπουσι) sc. οἱ Πέρσαυ: 


ΝῊ Herod. I, 136. Strab. 1. c. 

ar 733. παχύτατον») Lu- 
en 1108: reges.. Εἰ pecu- 
des et agros dirisere alque de- 
dere Pro facie quoiusque el vi- 
ribus ingenioque. Nam facies 
mullum valuit viresque vigehant. 
Zvgaroi — κεφαλὴν} similiter 
Hippocr. de Aere Loc, et Aq. 


10 


20 


CENTURIA V. 127 


Στυμφαλοὶ τιμῶσι γυναῖκα τὴν πλείοσιν ᾿ἀνδριίσι 


προςομιλήσασων. ὩΣ ἃ. 
Ὄρειοι Μασσαγέται ἐν ταῖς ὁδοῖς πλησιάξουφι, 
Σαυρομάται παρὰ πότον τὰς ϑυγατέρας πωτρασκοὺᾷεν 

ο΄ Μαζούσιος δὲ γυναικὶ οὗ μίγνυται, εἰ μὴ πολεμίαν 

ἕλῃ. ἊΝ a 


Tıßapnvoi, τῶν γυναικῶν τεχουσῶν, αὐτοὶ τὰς κε" 


φαλὰς δέονται καὶ κατακλίνονται. 

κροτάτῳ P, διάδημα ἀκροτάτῳ Schottus, Gaisfordus: ego Valcke- 
naerium Secutus sum. ὡς δὲ — φασὶ VB 7. 1. Συυμφαλοὶ] 
BV Στάφυλοι: fortasse forma genuina.. τὴν γυναῖκα B.' ἀνδράσο 
B om. 2. προςζομκιλήσασαν)] BV γαμηϑεῖσαν. 3. Ὄρειον ego 
scripsi: vid. Strab. XI, 8, 6 p. 512 sq.: ὅὕρειοι BV, ὅριον Schott., 
Gaisfordus. ἐν V om. ὁδοῖς] ὁδαῖς ABV. 4, παρὰ Tb» 
τοῦ B: παρὰ πόντον A: vulgo περὶ πότον. τὰς A om. Addant 
VB: παρ᾽ ᾿Αμαζόσιν οὐδεμία γαμεῖταν, ἐὰν μὴ πολέμιον 
ἀνέλη: ab iisdem vero codd. verba ΜἝαζούσιος — Ein omittun- 
tur: lacuna sine dubio ex homoeoteleuto exorta. De Amazoni« 
bus similia saepius leguntur: Herod. IV, 117: οὐ γαμέεταν παρϑέ- 
vos (Sarmatarum) οὐδεμία, πρὶν ἄν τῶν πολεμίων ἄνδρα Amo- 
κτείνη" αἱ δέ τινες αὐτέων καὶ τελευτῶσιν γηραιαὶ πρὶν γήμασϑαι οὐ dv- 
νάμεναν τὸν νόμον ἐκπλῆσαε! Hippocr. I. c. δ. 89 p. 291 Foes., p: 555 
ΤΙ I Kuehn.: τουτέων [Σαυροματῶν] αἱ γυγαῖκες ἱππάζονταν τε καὶ το-. 
ξεύουσε καὶ ἀκοντίζουσι ἀπὸ τῶν ἵππὼν καὶ μάχονται τοῖσι πολεμίοισι, ἕως 
dv παρϑένοι ἔωσι: οὐκ ἀποπαρϑενεύονταν δὲ μέχρις ἂν τῶν πολε- 
μέων τρεῖς ἀποκτείνωσι, καὶ οὐ πρότερον ξυνουχέσυσιν, ἤπερ τὰ ἱρὰ 
ϑύουσαν τῷ ἐννόμῳ: add. Nicol. Damasc. 517 Vales., Diod. IIl, 53. 
Pomp. Mel. I, 19,17. 111,4, 8: vid. Bochartus Geogr. Sacr. 189 sq. 
Villem., Coraius ad Hippocr. 1. c. T. II, 260. 5. ΜΜαζούσιος] 
quod a Lycophrone Cass. 534 Μαϊζουσία promontorium memoratur, 
Pomponio Melae If, 2,7 regionis nomen est: hinc Mastusiorum 
sive Mazusiorum populum in Scythia extitisse verisimile fit. εἰ μὴ 
— &)n] dubitari potest, utrum haec verba de Mazusio an de Ama- 
zonibus dicta fuerint. 7. τὰς x. δέοντα!) B δαίννυνταν τὰς κεφαλάς. 
8. B ἀνακλίνονται. 


c. 80 p. 289 Foes., T. I, 550 
Kuehn. de Macrocephalis, qui 
et ipsi inter Scythiae populos 
referuntur: τοὺς γὰρ μακροτάτην 
ἔχοντας τὴν κεφαλὴν γενναιοτάτους 
ἡγέονταν: vid. Tzechuckius ad 
Pomp. Mel. Nott. Exegett. I, 19, 
11: idem fere de Aethiopibus 
Herod. III,20. Aristot. Polit IV, 
3,7 Schneid. narrant. Σετυμ- 
φαλοὶ κτλ] idem de Gindani- 
bus refert Herod. IV, 176., de 
Aegyptiis Sext. Empir. Pyrrh. 
Hypotyp {Π|,24, 8.201. Ὄρειον 
Μασσαγέται κτλ.] Strab. ΧΙ͂Υ, 
8, ὃ p. 513 accuratius: γαμεῖ δ᾽ 
ἕκαστος μίαν, χρῶνται δὲ καὶ ταῖς 


ἀλλήλων οὐκ ἀφανῶς" ὁ δὲ μιγνύ- 
μένος τῇ ἀλλοτρίᾳ, τὴν φαρέτραν 
ἐξαρτήσας ἐκ τῆς ἁμάξης φανερῶς 
μίγνυται: add. Herod. IV, 172: 
eadem de NMosynoecis narrat 
Diod. XIV, 30, de Nasamoni- 
bus, Agathyrsis, Ausensibus 
Herod. IV, 172 101. 180: de 
Indis Sext. Empir. 1. c. ὃ. 201: 
alia vide sis apud Tzschuckium 
l. c. 1, 19, 10. Zavponaras 
κτλ] a barbaris filias nubiles 
subhastari, scriptores saepius 
memorant: παρὰ πότον autem 
hoc fieri, Sarmatis videtur pro- 
prium fuisse: vid. Tzschuckius 
l.c. 11,2,4. Τιβαρηνοὶ gA.] 


> 


128 ZENOBIT 


... Jde00. τοῖς. Kroxsraioıg οἱ ἐργάται τὰ φορτία βα- 
στάζουσιν, ἄχοις οὗ τις αὐτὰ ὠγήσεται. 

᾿ϑηδόνες "τοὺς «γονεῖς ἐσθίουσιν χωρὶς τῆς κεφαλῆς " 
τὴν DB. χειραλὴν γρυσοῦσι, ἐν 

Toavaoi ἐπὶ μὲν "τοῖς γεννωμένοις δακρύουσιν, ἐπὶ 

δὲ ἀποϑνήσχουσε χαίρουσι. 

᾿ΙΒαχχείριοι, ἐὰν [μὴ] ἀπὸ νόσου σωϑῶσι, κυσὶν 
ἑαυτοὺς παραβαλλουσιν. 





1. παρὰ τοῖς Κερκ.] παραδεδορκότες καὶ BV: vulgo #. τ. Κε- 
κερξαίοις: π΄ τ. Κερκέταις proponunt Valckenaerius, Coraius Pro» 
drom. Bibl. Hellen. 374: forma Κερκεταῖον usi sunt Hellanicus 
[τ 57 Sıurz ] et Palaephatus: vid. Steph. Byz. 8. Χαριμάται: 
add. Tzschuckius ad Pomp. Mel. Nott. Critt. I, 19, 14. Bern- 
hardy ad Dionys. Perieg. 682. 2. ὠνήσηταν B. 3. Le: 
gebatur οἱ Σιδῶνες : correxerunt Davisius ad Cicer. Tusc. Q. I, 48. 
Zoega de Obelisc. 246. Coraius 1. c. 374. ᾿Ισσηδόνες ---- χρυ- 
σοῦσε B om. δ. Τραυσοὶ] Καυσίαι P Gaisfordus, Καισίαν Schottus, 
Καυσιάκαν VB: Nicol. Damasc. 526: Καυσιαγοὶ τοὺς μὲν γεννωμένους 
ϑρηνοῦσι, τοὺς δὲ τελευτήσαντας μακαρίζουσι: unde Davisius ad Cicer. 
Tusc. Ο. I, 48 Καυσιανοὶ h. 1. reponendum judicaviti ex Hero- 
doto autem V, 4: Toavodi — τὸν μὲν γενόμενον στεριϊζόμενοι οὗ προς- 
ἥκοντες ὁλοφύρονταν ὅσα μὲν δεῖ, ἐπεὶ τε ἐγένετο ἀναπλῆσαι κακὰ, ἀνη- 
γεόμενον τὰ ἀνθρωπήϊα πάντα πάϑεα" τὸν δ᾽ ἀπογενόμενον παίξοντές τε 
καὶ ἡδόμενοι γῇ πρύπτουσι, ἐπιλέγοντες ὅσων κακῶν ἐξαπαλλαχϑεὶς ἐστὶ 
ἐν πάσῃ εὐδανμονίη: εἰ Hesych. v. Τραῦσοι: ἔϑνος Σκυϑικὸν, οἱ τοὺς μὲν 
γεφνωμένους ἀτιμάζουσν, τοὺς δὲ τελευτῶντας κατευφημίζουσι, Bouhierius 
ad Οἷς. @. Tusc. version. T. ΠῚ p.88 Τραυσοὶ, Coraius Bibl. Hell. 
Prodrom. p. 378 Τραυσοὶ aut Τραύσιον aut Τραυσιωνοὶ scribendum 
esse contenderunt. ἐπὶ μὲν τοῖς γενν.] vulgo ἐπὶ γενν.: ὁ VB cor- 
rexi. ἐπὶ δὲ] vulgo ἐπεὲ: emendavi e BV. 6. Β χαίρουσιν. 
7. V Βανχόριοι, B Boryogws: Is. Vossius ad Pompon. Ν6].], 19, 11 
proposuit Βέχειρον, Bouhierius 1, c. Βακτριανοὶ : quamquam Baxyei- 
ριον sive Βονχόριον praeter Zenobium nusquam, ut videtur, compä- 


Apoll. Rhod. II, 1010: ... Τιβα- 
ρηνίδα γαῖαν" Ἔνϑ'᾽ ἐπεὶ ἄρ κε τέ- 
κωνταν ὑπ᾽ ἀνδράσι τέλνοω γυναῖκες, 
“Αὐτοὶ μὲν στενάχοιισυν Evi λεχέεσσν 
πεσόντες, Κράατα δησάμενοιυ" 
ταὶ δ᾽ εὖ κομέουσιυν ἐδωδῇ ““νέρας 
ἠδὲ λοετρὰ λεχώϊα τοῖον πένονταει 
vid. Scholl. et Bernhardy ad 
Dionys. Perieg. 767. Keoxe- 
taiovs] vid. Boeckhius ad Corp. 
Inscriptt. Graecc. 11 p. 100. 
Ἰσσηδόνες xr}.]) Herod. IV, 26: 
ἐπεὰν ἀνδρὶ ἀποθάνῃ πατὴρ, οἵ 
προζήκοντες πάντες προςάγονσι πρό- 
Para‘ καὶ ἔπειτα ταῦτα ϑύσαντες 
καὶ κατατομίοντες τὰ κρέα, κατα- 
τάμφψουσι καὶ τὸν τοῦ δεκομένου. τε: 


ϑνεῶτα γονέα" ἀναμίξαντες δὲ παν- 
τα τὰ κρέα, δαῖτα προτιϑέαται. 
τὴν δὲ κεφαλὴν αὐτοῦ ψιλώσαντες 
καὶ ἐκχαϑήραντες καταχρυσοῦσι: 
similia etiam aliis Scythiae po- 
pulis adscripsere Graeci: cf. 
Plat. Euthyd. 299. E. Strab. VII, 
8,6 p. 298. Sext. Empir. 1. c. $. 
207. Pompon. Mel. 11, 1, 9. So- 
lin. c.16. Schol. ad Arist. Oratt. 
p. 2 Frommel. Τραυσοὶ) cf. 
Sext. Empir. 1 c. $. 232. Fi- 
scherus ad Aeschin. Dialog. III, 
10 p. 139. Lobeckiug Aglaoph. 
11, 801: vid. Diogen. 111,.4. 
Baxysipsev κτλ.] Bactrianorum, 
Medorum, aliorum comparandi 


CENTURIA V. 129 
3 - ᾿ ‚ : 3 ” 5ς 4 » r 
Οργεμπαῖοι οἰχίας οὐχ ἔχουσιν, οὐδὲ ἔμψυχον τι 

σιτοῦνται. Εἰσὶ δὲ καὶ σὺν γυναιξὶ φαλακροὶ διὰ φύσιν 

ὕδατος οὗ πίνουσι. 


’ « « 4 2 ΄ ’ [ 4 % 
Θυσσαγέται τοῖς ϑεοῖς τὰ 00T& ϑύυουσιν, αὐτοὶ τας 
σάρκας ἐσϑίοντες. 


Ταυροσχύϑαι ἀνθρώπους ϑύουσι. 
Βυζωνοὶ μεσόγειοελ βοῦς ἀμέλγοντες μόνῃ ταύτῃ 
τροφῇ χθῶνται. 


rent, Βέχειρες autem sive Biyspos saepe: vid. Schol. ad Apoll. 
Rhod. 11, 395. 1224. Eustath. ad Dionys. Perieg. 762. Etym. N. 195, 
43: tamen variis lectionibus, quas VV. DD. ad Pompon. Mel. 1]. ς. 
collegere, inter se comparatis, codicum lectionem ἢ. 1. retinere 
tutissimum visum est. Accedit, quod populorum Scythicorum no» 
mina liberrime a Graecis flectuntur: exempli causa propono: 
Συρμάταν, Σ᾽ αρμάταν, Σαυρομάται: Σάβοι, Σαΐοι, Σαπαῖοι: Σάπειραι, 
Σασπειραν: ᾿Ιξαμάται, ᾿Ιαξαμάταν: Warız, Parns, Θάψις, Θάτης: Te- 
ροῦσα, I ἀαργάζα: Κερκέτον, Κερκέται, Kepaetaioı: Γόρδοι, Γορδυαῖον cett. 
«οἰ. ἐὰν [μὴ] ἀπὸ) μὴ de coniectura apposui: Bouhierius I. c. 
ἐὰν ἀπὸ vooov οὐ 8. ἑαυτὸν F. 1. Ὀργειιπαῖον VB Salmasius ad 
Solin, 147: vulgo Ὀργεμπέοι, probatum Pintiano ad Pomp. Mel.I, 
19, 20: eundem populum !Aeyızzaiovs Herodotus nuncupat, alii ali« 
ter: ‚vid. Gattererus in Commentt. Societ. Reg. Scientt. Gotting. 
XIV, 42 Guam praetuli formam, ea etiam varia lectione defen- 
ditur in nonnullis Herodoti codd. reperta, Ὀργιεμπαῖοι: vid. Tzschu- 
ckius ad Pomp. Mel. l.c.: tum aliorum nominum Scythicorum 
formis similibus: Εξαμπαῖος [cf. Boeckhius ad Corp. In:cr. Gr. IE 
p- I10.] ““ρτίμπασα [Herod. IV, 59], ita ut majorem formae Scy- 
thicae similitudinem habere videatur: cf. Gattererum |. c. 13. 
2. εἰσὶ] BV Gaisfordus: εἰ Schottus. ΒΥ: sol δὲ φαλακροὶ διὰ 
τὴν φύσιν τοῦ ὕδατος οὗ πίνουσν καὶ αὐτοὶ καὶ αἱ γυναῖκες αὐτῶν. τὴν 
φύσιν Schottus: gvow PHF Gaisfordus. 3. τοῦ ὕδατος Schottus: 
ὕδατος HPF Gaisfordus. 4. Vulgo Θυέσταν et sic B: PV Θυ- 
σίταν, unde Θιυσσαγέται restitui. τὰ ὀστᾶ τοῖς ϑιοῖς BV. ἐπι- 
ϑύουσυιν B. 5. ἔσϑοντες Β. 6. ἀνθρώπους ϑύουσι B Gaisfordus: 
V ἀνϑρ. ἐσθίουσν; Schottus ἀνθρωποτυϑοῦσι: coniecit Wowerius ad 
Minuc. Felic. Octavian. 161: ravgin σκύϑαν ἀνθρώπῳ ϑύουσι. 7. βοῦς] 
videntur mores, de quibus do- tur, alibi de Ehyaesget non 

e Titi- 


ctissime Zoega de Obelisc. 248 
disputavit. De Orgempaeis 
vid. Herod. IV, 23 ıbiqg. intt,, 
Ammian. Marcell. XXII,'’8. Ce- 
terum eandem facultaiem δα 8 6 
Hippocrates tribuit 1. c. δ. 121 
p. 295 Foes., 566 Kuehn.; re- 
centiorum, in hujus rei expli- 
cationem conatus refert Brand- 
staeterus Scythic.29 sqq. Ovo- 
oay&tas) Herod. IV, 22: ἔθνος 
πολλὸν καὶ ἴδιον. ζωώουσν δὲ ano 
ϑήρης: vid. Tzschuckius ad Pomp, 
Mel. Ι, 19, 19: quod h. l affer- 


memini me legisse. 
bus Scytharum in sacrificiis vid. 
Herod. IV, 60 sq. ibig. Wesse- 
linghius. De Tauroscythis 
in universum vid. Boeckhius 
Corp. Inscr. Grr.1I, p.82: de mo- 
ribus eorum Herod. IV, 103: 8 - 
ov0 μὲν τῇ Παρϑένῳ τούς Te vov- 
ηγοὺς καὶ τοὺς ἄν λάβωσι “Ελλήνων 
ἐπαναχϑέντας, τρόπῳ τοιῷδε κτλ.: 
add. Sext. Empir. 1. c.208. Am- 
mian. Marcell. 1. c. Boeckhius 
1. c. 89. BvL£lwvoi] gens mihi 
iguota. Hausit h. 1. Zenobius 


9 


20 


25 


130 ZENOBIL 


᾿ . 4 ε N N „ ἂν 

Οἱ κατὰ τὴν ἡμετέραν οἰχουμένην Ißnors κχυνῶν 
ἀγέλην τρέφουσιν ἀντὶ προβάτων. 

’ ’ ς [4 “- ‚c f} 4. 
᾿ dıdionss δὲ οἱ λεγόμενον T Koiyeig, vaiyus. δια 
ταῦτα ἡ παροιμία εἴρηται. 

Ξένος ἔλϑοι ὅστις ὀνήσει: ταύτην φησὶ Θεό. 
πομπὸς ὑπὸ Φιλίππου πρῶτον λεχϑῆναι. Θετταλῶν γὰρ 
χαταστρεψάμενος πόλιν καὶ τοὺς αὐτόϑε ξένους πωλήσας, 
χλευάζων εἶπεν, Ἔλϑοι ξένος ὕστις ὀνήσει. 

Ξαίνεις εἰς πῦρ: λέγεται ἡ παροιμία αὕτη ἐπὶ 
τῶν μάτην κακοπαϑούντων. 

Οὐκ ἐπαινεθϑείης οὐδ᾽ ἐν περιδείπνῳ: ἐπὶ 


Sırab. VII, 3, 7 p. 300: ἀλλὰ καὶ νῦν εἰσυν “4 μάξοικον καὶ Νομάδες κα- 
λούμενον, ζῶντες ἀπὸ ϑρεμμάτων καὶ γάλακτος καὶ τυροῦ καὶ μάλιστα 
ἱππείου: nisi praestat ἢ. 1. scribere ἵππους: Hesiodus Fxvdas ἱππη- 
μολγοὺς dixit, Aeschylus ἱππακῆς βρωτῆρας: cf. Strab. 1. c., Nicol. 
Damasc.510. Eustath. ad Hom. 11.N init. B: ἀμέλγονταν καὶ ταῦτα 
χρῶνταν τροφῇ. 1. Οἱ κατὰ — εἴρηται] VB: Ἴβηρες ὑῶν ἀγέλας 
ἀντὶ προβάτων τρέφουσι. Μιὰ ταῦτα ἡ παροιμία: haec lectionis discre- 
pantia et verba ipsa lacunam indicant: fortasse sceribendum: οἱ 
κατὰ τὴν ἡμετέραν οἰκουμένην Ἴβηρες ὑῶν ἀγέλας τρέφουσιν, οἱ δὲ ἑωϑυ- 
vor κύνας ἀντὶ προβάτων. Atdiorres δὲ κτλ pernas Hispanicas tele- 
bratas esse multi asserunt: vid. Uckertus Geogr. II, 326: et a 
Scythis, aliis canes cum cura nutriri e Plinio, Solino notum est. 
Alıam emendandi viam indicat Sextus Empir. 1. c. ὃ. 225: Θρᾳκῶν 
δὲ ἔνιον κυγνοφαγεῦν ἱστοροῦνται: conf. Zoega.l. c. 247 not.6. .3. Ai- 
ϑίοπες — Κολχεῖς)] horum nominum Unum certe corruptum est. 
δ. ΒΝ ἔλϑοι ξένος ὅστις iv. ταύτην — λεχϑήναι] VB om. 9. B: 
εἰς πῦρ ξαίνεις: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων. Ὁμοία τῇ Κατὰ πετρῶν 
σπείρευς [vid. Diogen. I, 46]. καὶ Εἰς οὐρανὸν τοξεύεις [Zenob. 
111, 46.]: Ο: εἰς π. ξαίνειν: ἐπὶ τῶν nad ἑαυτῶν ti ποιούν- 
to» ἢ λεγόντων, ἢ ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων. 11. Β οὐδὲ περὲ τὸ 
δεῖπνον, Α: οὐδὲ παρὰ τὸ δεῖπνον. ἐπὶ ---- ἀξίων] B: ἐπὶ τῶν μη- 
devos ἀξιῶν. 


sine dubio e νομίμοις βαρβαρε- 
κοῖς, e περιόδοις, libris simili- 
bus: vid. Ebertus Dissertt. Si- 
οὐ]. 1, 162. 

26. V. 1,92. B.441. Diog.IV, 
73. Apost. VIII, 18. X1Il, 89. 
Arsen. 227. 373. 

27. B.398. C. 151. Apost. VII, 
75. Arsen. 221 ibig. Macar.: 
Suid. 8. εἰς πῦρ. Phrynich. Bekk. 
Anecdd. 69, 27: Schol. ad Plat. 
Legg. VI p. 452 Bekk. Pro- 
verbium non significat »Zgnem 
dissccas« , ut Schottus, alii in- 
terpretantur, sed »carminas Ia- 
nam in ignem«: i. e., lanam 


carminatam coniicis in ignem, 
ubi a flamma consumitur. Ad- 
hibetur a Plat. Legg. VI, 780 C., 
Aristid. ὑπὲρ τ. τεττάρ. 377 Jebb.: 
ἐληλύϑεις δὲ ἄρα σαυτὸν ἁπάσαις 
ταῖς παροιμίαις ἐνεχύόμενος, εἰς πῦρ 
ξαίνων χαὶ λίϑον ἕψων καὶὲ 
σπείρων τὰς πέτρας: vid. 
Boissonadus ad Aristaenet. II, 
ἊΝ 238 723: conf. ad Diogen. 

‚45. 

28. B.744. Plutarch 86. Diog. 
VI, 24. Greg. Cypr. III, 26. 
Apost. XV, 31. Photius. Suidas. 
De re vid. Cicer. Legg. Il, 25, 
63 ibig. Creuzerus. 


10 


29 


50 


CENTURIA V. 131 


τῶν σιρόδρα πονηρῶν N παροιμία λέγεται, καὶ μηδὲ τοῦ 
τυχύντος ἐπαίνου ἀξίων. ΖΠιωϑθϑέσαν γὰρ οἱ παλαιοὶ ἐν 
τοῖς περιδείπνοις τὸν τελευτήσαντα ἐπαινεῖν, καὶ εἰ φαῦ- 
Aog ἦν. 

" ᾿δὶνόη τὴν χαράδραν: ἡ παροιμία αὕτη λέγεται 
ἐπὶ" τῶν ἑαυτοῖς κακόν τι ἐφελκομένων. Οἰνόη γὰρ δῆ- 
μός ἐστι τῆς ᾿Αττικῆς" οἱ δὲ οἰκοῦντες avrodı χαράδραν 
ὑπὲρ αὑτῶν φερομένην παρέτρεψαν εἰς τὴν ἑαυτῶν χώ- 
ραν. Πολλὴ δὲ γενομένη ἡ χαραδρα ἐλυμήνατο αὐτῶν 
τὰ γεώργι, καὶ τὰς οἰκίας κατέβαλεν. 


Ὁ Κρὴς τὴν ϑάλατταν: ἐπὶ τῶν ἐν οἷς δια- 
φέρουσι ταῦτα φεύγειν προςποιουμένων ἡ παροιμία ἐστίν" 
ἐπειδὴ ναυτικώτατοι οἱ Κρῆτες ἐγένοντο: Μέμνηται ταύ- 
της Akxeaioc. 





1. λέγεταν e P scripsit Gaisfordus: λέλεχταν Schottus. 2. εἰο-- 
ϑεσαν cum Finckhio ὁ Suida posui: vulgo εἰώθασι. ἐν τ. περιδ.] 
περὶ τὸ δεῖπνον B. 3. za εἰ} »hanc lectionem contra Davisium 
ad Cic. Legg. p 177. defendit Schaefer. ad Longum p. 355.« 
Gaisfordus. 4. ἦν] εἴη B. 5. C: Οἰναῖον τὴν χαράδραν: 
ἐπὶ τὴν ἐπ᾽ ὠφελείᾳ κινησάντων εὶ, βλαβέντων δέ" Own ‚yag 
τόπος τὴς ““ττικῆς" Ταύτην δὲ τοὺς γεωργοὺς παροχετεύσοντας τὴν ἄνω- 
ϑὲν φερομένην χαράδραν ἀρδεύειν τὰ δένδρα καὶ τὰς ἀμπέλους, 
ὕδατος δὲ γενομένου καταῤῥαγέντα τὸν ποταμὸν διαφϑεῖραν τὰς ἀμπέλθυς 
καὶ «ὰ ὁένδρα. 6. BV: προςελκομένων" ὁμοία τῇ ὁ Καρπάϑιος 
τὸν λαγωόν [λαγών V.]: vid. Zenob. IV, 48. 8. Schottus παρέ- 
γραψαν: e VB correxit Gaisfordus. 9. ἡ χαράδρα B om. 10. 
κατέβαλεν] vulgo μετέβαλεν: BV κατέστρεψεν, Suidas καϑεῖλεν. 11. 
ἀγνοεῖ addit Strabo: ὁ Κρὴς δὴ τὸν πόντον Apostolius, alii: ϑά- 
λασσαν B. 13. μέμνηταν τ. „A. om. B. 


29. B. 701. C.359. Stırab. VII, Phot. Bibl. 424 Bekk.: Schol. 
6,16 9.375. Apost. XIV,22. Ar- ad Aristid. 185 Frommel., Eu- 
sen. 350. Hesych.: Οἰναῖον τ. gti stath. ad Hom. 11. B, 649 p- 313, 
παροιμία» τιθεμένη ἐπὶ τ. ἑ, κιτν dl: ἱστοροῦνταν δὲ καὶ ναυχρατῆ - 
προξελκ." φησὶ δὲ ήμων, ὅτι «τῆς σαΐ ποτε οὗ Κρῆτες [ef. Hoeckii 
᾿Αττικῆς ἐστι τόπος Οἰνόη" οἱ δὲ Cret. 1, 205.) ὥστε καὸὶ παροιμία 
ἐνταῦϑα γεωργοῦντες, παροχετεύον- εἰς τοὺς προςποιουμένους «ἀγνοεῖν 
τες τὴν ἄνω φερομένην χαράδραν, ἅπερ ἀκρυβῶς οἴδασυν αὕτη' ὃ Κρὴς 
ἀρδεύειν τὰ δένδρα καὶ τὰς ἀμπέ- τὴν ϑάλασσα ν, ὅπερ ὃ ‚ysoyos- 
λους ἐπεχείρουν" ὕδατος δὲ πολλοῦ φος γοεῖ κατ᾽ ἔλλενψιν τοῦ ἀγνοεῖ, 
γενομένου» συνέβη καταῤῥαγέντα τὸν ἵνα λέγῃ 7 παροιμία ur Κρὴς 
ποταμὸν τῶν κτημάτων πολλὰ δια ἀγνοεῖ τὴν ϑἀλασσαῦ," εἰρωγικοῦ Ön- 
φϑεῖραν καὶ τῶν τόπων δὲ τοὺς κυ- λαδὴ ὄντος τοῦ λόγου [εἴ infr. V, 
κλοὺς [lege καρποὺς ἐγχῶσαν: 51 ]: Hesych. Phot. Snidas. 
Phot. Suid. 8. Oivaios, 5. Οἰνόη. Usurpant Liban. Ep. 1215: οὐκ 
Conf. ©. Muellerus Aegin. 7. ἀγνοοῦντας μὲν ἐδίδασκεν, εἰ μὴ καὶ ὁ 

90. Β.702. Strab. X, 4, 17 p. Κρὴς τὴν ϑάλατταν: Atistaen. 
481. Apost. XIV, 34. Arsen, 340: 11,18. Alcaei fr.84 Schneidew. 


90" 


10 


21 


32 


33 


132 ZENOBII 

Οὐ φροντὶς 'Innoxkeiög: "Innorisiöng μετὰ 
καὶ ἄλλων πολλῶν ἐμνηστεύσατο τὴν Κλεισϑένους τοῦ 
Zıxvwviov ϑυγατέρα,. Τοῦ δὲ Κλεισθένους ἐν ἐνιαυτῷ 
ὅλῳ δοχιμάζοντος τοὺς μνηστῆρας, ὁ ᾿Ϊπποχλείδῃς ἐν 
συμποσίῳ ἐπὶ κεφαλὴν κυβιστήσαρ, ἄνω περιῆγε τοὺς πό- 
δας. Tov δὲ ΚἈλεισϑένους εἰπόντος, ᾿Εξωρχήσω τὸν 
γάμον" ὁ Ἱπποκλείδης ἔφη, Θὺ φροντὶς Inno- 
κλεΐδῃ. 

Οὐ νυχτιπλοεῖς : ἐπὶ τῶν μὴ ἀχριβῶς τι ποιούν- 
των. Ἢ γὰρ νὺξ ἀχριβεστέρα τῆς ἡμέρας τὠς πελαγο- 
δρομοῦσι; διὰ τὰς τῶν ἄστρων σημειώσεις. Ὃ δὲ Χρύ- 
σιππος ἀφελὼν τὴν οὐ ἀπόφασιν, Νυκτιπλοεῖς εἶπεν. 


5 


10 


Οὐκ ἄνευ γε Θησέως : Θησεὺς πολλοῖς ἀριστεῦσι ἢ 





1. Ο: ‘In. λαβὼν εἰς γυναῖκα τὴν ϑυγ. Ki., καὶ ἐν αὐτῷ τῷ γάμῳ 
ὀρχησαμένης τῆς ϑυγατρὸς Μεγαλκοῦς (sic) καὶ ἀρεσάσης 
αὐτῷ, ἐκείνην ἀφεὶς ταύτη συνεξύγῃ. Τοῦ δὲ Μεγαλκοῦς λέ- 
γοντος, μεμφϑήση τῇ πράξεν, αὐτὸς ἀπεκρίνατο" οὐ φ. Inn. 
Jar. ᾿41Ι1ϑηναῖος μετὰ ἄλλων B, 3. ἐν ἐν. ὅλω)] BV ἐνιαντὸν ὅλον. 
4. ἐν συμποσίῳ] ἐν Vom. VB: συμπυσίῳ, πα ρ᾽ ᾧ ἔμελλε γαμβρὸς 
ἀναγυρεύεσϑ αν. 4. κεφαλὴν) PBVH Gaisfordus: Schottus 
κρέας, Wesselingius ad Herod. I.c. κρᾶς, Hemsterhusius ad Thom. 
Mag. p. 309 κατὰ χρὰς vel κατὰ κάρα; aliter enarrat Herodotus: 
τὴν κεφαλὴν ἐρείσας ἐπὶ τὴν τράπεζαν, τοῖσι σχέλεσι ἐχευρονόμησε: ubi 
vid. interpp. 6. ἐξορχήσω ΒΒ, ἐξωρχήσῃ Valckenaerius ad Herod. 
l. c. 10. τῆς ἡμέρας] Schottus τῆς νυκτός: praeeunte Schotto 
Gaisfordus e B correxit. σελαγοδρομοῦσε B om.: vulgo πελα- 
γοδραμοῦσι: e P Diogeniano, aliis correxi. 11. 6— εἶπεν] B om. 
13. B: ὅταν τὸ ϑαυμαστὸν οὐχ ὑπὸ μόνον (sic) τινὸς ἀλλὰ πλειόφων 
κατορϑωϑῇ; Θησεὺς γὰρ καὶ Μελεάγρῳ συνηγωνίσατο eds —: ϑήραν καὶ 


II. κατὰ — ᾿Αμαζόνων : religua omittit. 


31. B. 742. C.395. Herod. VI, 
129. Diog. VII, 21. Apost. XV, 
44. Arsen. 398: Eustath. ad Hom. 
nl. A, 593 p. 159, 40. Schol. ad 
Lucian. Hercul. ὃ. 8: ἐπὶ τῶν μὴ 
πάνυ σπουδαίων ἡμῖν λεγομένη, ἀλλὰ 
κατὰ τὸ εὐκαταφρόνητον μεταχειρι-: 
ζομένων: ad eiusd. Apolog. pro 
Merc. Conduct. fin.: Hesych. 
Phot. Suidas: σιαρουμέα, ἧς μόέμνη- 
τον Ἕρμιππος ἐν “ημόταις" ἵππο- 
κλείδης ὁ Τισάνδρου, μέλλων γαμεῖν 
᾿Αγαρίστην τὴν ᾿Δγαϑοκλέους τοῦ 
Σικνωνίου ϑυγατέρα, τοῦ τυράννου, 
ἐν αὐτῇ τῇ τῶν γάμων ἡμέρᾳ ἀπωρ - 
χήσατο περυττῶς" μεταβουλευσαμέ- 
ψου δὲ τοῦ Κλεισθένους, καὶ Με- 
γακλεῖ τῷ Αλχμαίωνος τὴν ϑυγα- 


τέρα δόντος, πρὸς δὲ τὸν “ππο- 
κλείδην φανερῶς εἰπόντος, ὅτι ἀπώρ- 
χηταν τὸν γάμον τῆς Ayapioıns, 
ὑποτυχὼν ἔφη" οὐ φρ. Ἵππ.: εἴ. 
Athen. X1V,628 C. Usurpant 
Lucian. Il. cc., Philopatr. fin., 
Plutarch. de Herodoti malign. 
33 p. 867 B. Liban. Epist. 944. 
1224. Phrynich. Eclogg. 193. 364 
Lobeck. 

32. B.741. Diog. VII, 20. Apost. 
XV, 11. Arsen. 396. 

33. B. 732. Eustath. ad Hom. 
ll. Σ, 32 p. 1129, 53: ἐπὶ τῶν σὺν 
ἑτέροις εὐδοκιμούντων: Suidas. Plu- 
tarch. 'Ihes. 29: πολλῶν μὲν τότε 
τοῖς ἀρίστοις ἄϑλων γενομένων, ρό- 
δωρος μὸν οὐδενὸς οἴεται. τὸν Θησέα 


CENTURIA VW. 133 


συνηγωνίσατο. Τῷ γὰρ ελεάγρῳ συνήργησε πρὸς τὴν 
τοῦ Καλυδωνίου χάπρου ϑήραν, τῷ Πειρίϑῳ συνεβάχησε 
κατὼ τῶν Κενταύρων καὶ “Ἡρακλεὶ πρὸς τὰς ‚Analövas. 
Ὅταν οὖν ϑαυμαστόν τι πραχϑῇ οὐχ ὑπὸ μόνου τινὸς, 
εἰώϑωμεν λέγειν αὑτῷ, Οὐκ ἄνευ χε Θησέως. 


“H δὲ περὶ τοῦ Μελεάγρου ἱστορίω καὶ τοῦ Καλυ- 


δωνίου. συὸς οὕτως ἔχει" ΜΜολεάγρον γεννηϑέντος φασὶ. 


τὰς Μοίρας παραγενομένας. εἰπεῖν, Toss τελευτήσει. Me- 
λέαγρας, ὅταν. 6 καιόμενος ἐπὶ τῆς ἐσχάρας δαλὸς χατω- 
καῇ. Toito axovoraa ἡ μήτηρ αὐτοῦ Akdaia, τὸν der 
λὸν ἀνείλετο, καὶ χατέϑετο εἰς λάρναχα. Μελέαγρος δὲ 
ἀνὴρ γενναῖος γενόμενος τόνδε τὸν τρόπον ἐτελεύτησεν. 
Οἰνεὺς 6 τούτου πατὴρ τὰς ἀπαρχὰς τῶν ἐτησίων χαρ- 
πῶν τοῖς ϑεοῖς ϑύων, τῆς “Ἀρτέμιδος ἐπελαϑέτο. Ἢ δὲ 
ὀργισϑεῖσα κάπρον ἐφῆχεν ἄγριον, μεγέϑει τε χαὶ ϑώμῃ 
ἔξοχον, ὃς τὴν γῆν τῶν Καλυδωνίων' ᾿διέφϑειρε, καὶ τοὺς 
καρποὺς ἐλυμαίνετο. ᾿Επὶ τοῦτον τὸν χάπρον τοὺς ἀρίστους 
ἐκ τῆς ᾿δλλάδος πάκτας συνεκάλεσεν" καὶ τῷ κτείνοντι τὸν 
ϑῆρα τὴν δορὰν. δώσειν ἀριστεῖον ἐπηγγείλατο. Iloilww 
ovv συνελιϑόντων, χαὶ ἃ Μελέαγρος ἐπὶ τὴν ϑήραν ἐξῆλϑε, 
σύμμαχον προρκαλεσάμενος τὸν Θησέα. ΣΣυνελϑούσης δὲ 
Bere τῶν ἀριστέων καὶ ᾿“ταλαντης τῆς ϑυγατρὸς τοῦ 
ἐχοινέως, κοινῇ τὸν κάπρον περιέστησαν ἅπαντες. Πρωτη 
μὲν οὖν ᾿Αταλάντη τὸν κάπρον εἰς τὰ κῶτα ἐτόξευσε" 
MeAtaygag δὲ χατὰ τοῦ χενεῶνος πλήξας ἀπέχτεινε, καὶ 
λαβὼν τὸ δέρας ᾿Α“ταλάντῃ χαριζόμενος ἔδωχε. Παρόντων 
δὲ ἐκεῖσε καὶ τῶν. Θεστίου παίδων, τῶν ἀδελφῶν τῆς Ak 
ϑαίας, καὶ ἀδοξούντων εἰ τὰ ἀριστεῖα γυνὴ λήψεται ; τὸ 
δέρας ἐξ ᾿ΑἽταλάντης ἀφείλοντο » λέγοντες κατὰ γένος αὖ- 
τῆς διαφέρειν, εἰ Μελέαγρος λαμβάνειν μὴ προαιροῖτο, 


m | ne 


4. μόνον F. 18. τῆς ᾿Ελλάδος] τῶν EAL. Schottus: e P emen- 
davit Gaisfordus. συνεκάλεσαν F. 20. ϑήρα»ν] ϑύραν P. 29. 
ἐξ Heynius ad Apollod. I, p. 57. Gaisfordus ad ἢ, 1. delendum cen- 
sent. αὐτῆς] αὐτοῖς P. 


μετασχεῖν, ἀλλὰ μόνοις Aanidax συμμάχου" δεηϑέντα πολλοὺς καὶ 
195 κενταυρομαχίας" ἕτερον δὲ zus καλοὺς ἄθλους κατεργάζεσθαι. Al- 
μετὰ Ἰάσονος ἐν Κάλχοις γενέσθαν ludit Aristid. Zvnnay. 238 sq 
καὶ Μελεάγρῳ συνεξελεῦν τὸν δάπρον' Jebb. ἡ δὲ περὶ] »Sqq. an 
καὶ διὼ τοῦτο παροιμίαν εἶναν τὴν videntur ex Apollodoro I, 8, 2 
Οὐκ ἄ. ©." αὐτὸν μέντων μηδενὸς δηη.« Gaislordus. 


10 


15 


20 


25 


30 


31 


131 ZENOBH 

᾿θργισϑ εἰς δὲ Μελέαγρος τοὺς μὲν Θεστίου - παῖδας ἀπέ- 
χτεινε, τὸ δὲ δέρας ᾿4ταλάντῃ ἔδωχεν. ᾿4λϑαία δὲ λυπη- 
ϑεῖσα ἐπὶ τῇ τῶν ἀδελιρῶν ἀπωλείᾳ τὸν δαλὸν ἀνῆψεν, 
καὶ ὁ Μελέαγρος ἐξαίφνης ἀπέϑανε. 


Συνεμάχησε δὲ τῷ Πειρίϑῳ Θησεὺς, ὅτε κατὰ τῶν 
K. ἐνταύρων συνεστήσατο πόλεμον. Περίϑους γὰρ Inno- 
δάμειαν μνηστευόμενος, εἱστία Κενταύρους ὡς συγγενεῖς 
ὄντας αὑτῇ. ᾿“συνηϑως δὲ ἔχοντες οἶνον > ἀφειδῶς ἐμ- 
φορησάμενοι ἐμέϑυον, χαὶ εἰραγομένην τὴν γύμφην ἐπε- 
χείρουν βιάξεσϑαι. ‘0 δὲ Πειρίϑους μετὰ Θησέως καϑα- 
πλισάμενος μάχην ovviiwe. Καὶ πολλοὺς ὁ Θησεὺς an 
αὐτῶν ἀνεῖλεν 

"Annade δὲ Θησεὺς καὶ μετὰ ᾿Ηρακλέους πρὸς Aua- 
ζόνας. ΕΕὐρυσϑέως γὰρ ἐπιτάξαντος ᾿ Πραχλεῖ κομίσαι 
τὸν ᾿Ιππολύτης ζωστῆρα, τῆς τῶν ᾿“μαζόνων βασιλίσσης, 
ἀπελϑὼν ᾿Πρακλῆς ἐζήτει τοῦτον. Τῆς δὲ συνϑεμένης 
δοῦναι, “Ηρα μανίαν φυλάττουσα πρὸς αὑτὸν, εἰκασϑεῖσα 
μιᾷ τῶν ᾿Δμαξόνων περιῇει πάσαις λέγουσα, ὅτι ὁ πα- 
ραβαλὼν ξένος τὴν βασιλίδα βιάξεται ,) χαὶ ταύτης τὸν 
ζωστῆρα, ὃν ἐξ "Aosog εἰς δεῖγμα τῆς βασιλείας εἴληφεν, 
ἀφελέσθαι βούλεται. Τοῦτο ἀκούσασαι "Auatoves, ἐζω- 
πλισμέναι χατὰ τοῦ ᾿Ηρακλέους ἐξήεσαν. Νομίσας δὲ 
Ἡρακλῆς, ἐχ δόλου τοῦτο γενέσϑαι, τὴν μὲν ᾿Ἱππολύτην 
χτείνας τὸν ζωστῆρα ἀφαιρεῖται, πρὸς δὲ τὰς λοιπὰς ἀγω- 
vıwousvog ἀποπλεῖ. Διὰ τοῦτο ὕστερον βουλόμενος Hoc- 
κλῆς Aucbovag ἀμύνασθαι, ἐστράτευσε χατ αὐτῶν, συμ- 
παραλαβὼν καὶ Θησέα εἰς συμμαχίαν, (ἧς καὶ κατεπολέ- 
μὴσε παρ᾽ αὐτοῦ συμμαχούμενος. 

Οὺδὲ πυρφόρος ἐλείφϑη: 


ἐπὶ τῶν μεγάλων 
κινδύνων εἴρηται ἡ παροιμία" 


ἐπειδὴ πάσης πολεμιχῆς 


nn ιν --  . 





2. vulgo δέδωκεν: correxit Finckhius ex Apollodoro. 14. ὗπο- 
τάξαντος Η. 21. Legebatur ἀφωπλισμέναι. 24. Vulgo ἀφαιρεῖτο. 
29. ὑπελείφϑη Suidas, ἐσώϑη Schol. Eurip.: Apostolins, alii verbum 
ignorant: explicationem cod. Piersoni post Noerin p. 479 omittit. 


34. Β. 733. Diog.VII, 15. Apost. 
XIV, 98. Arsen. 391 ibig. Ma- 
car.: Schol. ad Eurip. Phoeniss. 
1386. Eustath. ad Hom. 1]. M, 73 
[οὐκέτ᾽ ἔπεντ᾽ ὀΐω οὐδ᾽ eine 
ἀπονέεσθαι ᾿Δψοῤῥον προτὶ ἄστυ. 


p. 893, 17. Schol. δὰ Aristid. p. 
241 Frommel., adGreg. Nazianz. 
in Julian. Zryluvr. B. p. 92 
Mont., Basil. in eund. ap. Bois- 
son. Notices et kxtraits des 
Manuscr. de lu Biblioth. du Roi 


5 


10 


15 


20 


30 


36 


37 


€ENTURIA V. 


παρασχευὴς ἔδει τὸν μάντιν ἡγεῖσθαι, 


155 


δάφνης ἔχοντα 


κλάδον καὶ στέμματα ἰ καὶ λαμπάδα 7" καὶ τούτου νόμος 


ἣν μόνου. φείδεσθαι τοὺς πολεμίους. 


Eriı τοίνυν τῶν 


πανῳλεϑρίᾳ DETIAOHERE χαιρὸν ἔσχεν ἡ παροιμία. 
U σκνὶψ. ἐν yw θᾳ: ἐπὶ τῶν ταχέως μεταπηδων- 


τῶν ἢ παροιμία εἴρηται. 


λοφάγον, ἀπὰ τόπου εἰς τόποχ μεταπηδῶν. 


ταύτης Στράττις. 


“ανὶψ γάρ ἐστε ϑηρίδιον ξυ- 


Μέμνηται 


Λ fon \ Ἐ ε . 
Oide Πυλαία ταῦτα zei Τυττυγίας: ὁ Tor 


τυγίας ἀνδραποδιστὴς ἣν 
ἀλλότρια. 


" ἐπώλει δὲ ἐν τῇ ΠΠυλαίᾳ τὰ 
Τάττεται δὲ ἡ παροιμία κατὰ τῶν ἀλλότρια 
ἁρπαζόντων χαὶ πωλούντων. 

Οὐ παντὸς ἀνδρὸς ἐς Κόρινϑον 


ἔσϑ᾽ ὃ 


πλοῦς: Κόρινθος πολλὰς εἶχεν ἑταίρας καὶ πολυτελεῖς, 
αἱ τοὺς ἀφιχομένους τῶν ξένων ἐδασμολόγουν, τὰ ἐκςρόδια 


δ] “ Ὶ ’ 
αὐτῶν ἀναλαμβανούυσαι. 


Διὰ γοῦν τοῦτο ἐπὶ τῶν τρυ- 


φᾶν βουλομένων | ἀπόρων ] εἰρῆσϑαις τὴν παροιμίαν. 


΄ 
u -ὄ.... 


2. καὶ λαμπάδα e Suida cum Valckenaerio ad Schol. Eurip. 1. c. 


inserui. 
τῶν σ. διεφϑ. Β. 
χώρας Suidas, alii. 
φόρον A. 
Gaisfordus. 
tus: Gaislordus e PF Bırub. 
tarchns: 
τρίων H. 
τὰ αὐτὰ σουξῖν. 
διὰ τὰς πόρνας. 
fordus delevit. ἔσχεν Β. 
μένους B. 16. αὐτῶν B om. 


13. εἰς B. c: 


3. ἐπὶ τοίνυν. τῶν] ἐπὶ τῶν αὐτῶν H: 
ὅ. ὁ om. Photius, alii. 
μεταπηδώντων B μεταπιπτόντων. 
1. ἀπὸ τοῦ τόποι Schottus: 
ἀπὸ -- Στράττις)] om. B. 
Στράτις dedit. 
οὐ δὴ legendum suspicdtur Valckenaerius. 
ἐπὶ τῶν μὴ δυναμένων er Be 
᾿Επεὶ μόνων τῶν πλουσίων ἥν καταίρειν εἰς Κόρινϑον 
14 αὶ Κύρινϑος B Schottus: 
zo πολυτ. B om. 
λαμβάνουσαν B. 


ὅϑεν ἡ παροιμία ἐπὶ 
κρὲψ Apostolius. ἐκ 
6. ἕυλο- 
articulum cum PH eiecit 
Στράττις recte Schot- 

9. owde] a va Plu- 
. allo- 


e PF articulum Gais- 
15. ἀφυκνου- 
λέγεται γοῦν ἐπὸ 


τ. τ. βι ἀπάρων B, ex quo ἀπόρων in textum recepi. 


T. XI p. 109: πυρφόρον δὲ ἀπό 
τυνος παρωμίας φασίν" ἐφείδοντο 
γὰρ ἐν τοῖς πολέμοις τῶν προηγοι"- 
μένων μάντεων στεφανηφορούντων καὶ 
δᾷδας κατεχόντων πρὸς ϑυσίας 
εὐπρεπεῖς" καὶ οἱ νιχῶντες οὐ »ἵ ὡς 
ἱερῶν ἐφείδοντο τῶν τοιούτων" εἴρη- 
ταν ὑπερβολικῶς ἐπὶ τῶν κατανιχή- 
ϑέντων, ὡς οὐδὲ πυρφόρας ἐξέφυγεν: 
Phot. Suidas. Rem accuratius 
illustrat Xenoph. de republ. La- 
cedaem. 13, 2, ubi vid. Haasius: 
add. Welckerus Aesch. Trilog. 
Append.32. Jalınius de Palamed. 
diss.54.  Uıuntur Herod. VIII, 


6. Aristid. ὑπ. τ. tert. 323 Jebb. 
Dio Cass. 39, 45. Julian. Oratt. 
1 p. 27 Spanh. : add. interpp. ad 
Hesych. v. πυρφόρος. 

35. B. 745. Apost. X1,47: Phot. 
Suid.s. owiy. De bestiola vid. 
Lobeckius ad Phryn. p. 398. 

36. Plutarch. Provv. 105. 

37. B.734. C.304. Strab. VIII, 
6, 20 p. 378. XII, 3, 36 p. 559. 
Gell. N. Att.1,8: Diog. VII, 16. 
Apost.XV,33. Arsen. 397: Schol. 

ad Aristoph. Plut. 149. Eustath. 
ad Hom. Il. B, 570 p. 290. 34: 
Hesych. Photius: διὰ τὸ τὰς 


10 


ΤῊΝ 


99 


136 ZENOBI 


ν 

Ὄνου πόχους ξητεῖς: ἐπὶ τῶν ἀνυπόστατα ζη- 
τούντων. Ilaoooov τὴν ὄνον οὔτε πέξαι τὶς δύναται 
οὔτε κεῖραι. «Ἱέγεται δὲ καὶ Ὄνον κείρεις αὶ ἐπὶ τῶν 
ἀνηνύτοις ἐπιχειρούντων. | 


Ὄνου παρακύψεως: μέμνηταε ταύτης Nlvar- 


1. Diogenianus, ceteri ἕητεῖς om. ὄνου πόχαν Apost. Arsen. 
Photius, Suid. Hesychius: ὄνου πόχον Diog. Photius 337: ὄνου πό- 
rag, εἰς ὄνου πόχας Eustathius. VB: ὄνου πόκας: Agıotoparns 
χωρίον ἐν ἄδου διατετύπωκεν [V. τετύπ.) ὄνον πόκας. Atye- 
ται ἐπὶ τῶν ἀνηνύτων καὶ ἀτελῶν, ὅτι καὶ ὄνος οὔτε κεὲρε- 
ται οὔτε ἐξ αὐτοῖ πόκος γίνεται: Ο: ἐπὶ τῶν ἀχρήστων 7 
eis ἀδύνατον ὑπερβαλλομένωον. “Αρίσταρχος γὰρ Κρατῖνον 
ὑποθϑέσϑαι φησὶ τινὰ ἐν ἄδου σχοινίον πλέκοντα, ὄνον δὲ 
τοῦτο κατεσϑίοντα. Ἐστὶ δὲ καὶ χωρίον φασὲν Ἕλληνες ἐν 
ἄδου καλούμενον ὄνου πόκαν. 3. Vulgo xagoaı. 6. VB: 
οἱ μέν φασὶν [φ. om. V] ἐπὲ κεραμέως, οἱ δὲ Eni κουροπλ ἃς 
ϑου, ἄλλον δὲ ἐφ᾽ ἵστου. Ὀρνίϑων γὰρ παρατρεφομένων ἐν ἐργαστ. 
πολλῶν, ὄνον διὰ τῆς παραϑύρου παρακύψαν, ὑπανέντος αὐτῷ [V αὐ- 
τοῦ] τὸν ἀγωγέα τοῦ ὁνηλάτου, τὰς δὲ ὄρνεις ἐκπλαγείσας καὶ φοβηϑ εἰ- 
σα: ὑπὸ τῆς ὄψεως, ἤτοι τὰ τοῦ κεραμέως σκεύη ἢ τὰς τοῦ κορηπλάϑου 
ψύμφας ἢ τὸν ἱστὸν σιντρίψαν. ὃ τοίνυν χτλι: Ο: ἐπὲ τῶν μάτην ἐγκα- 
λουμένων. Ὀρνίϑων γάρ τινων ἐν οἰκίᾳ τρεφομένων πολλῶν, καὶ τῆς 
μὲν ϑύρας κεκλεισμένης οὔσης τοῦ οἴχου, μυκροῦ δὲ παρα- 
ϑυρίου ἐν αὐτῇ ἀνεωγότος, ὄνος παριὼν μὴ κρατοῦντος τοῦ ὀνηλά- 
του, ἀνεσόβησε τὰς ὀρνίϑας πτοηϑείσας. αἱ δὲ ἀναπτᾶσαν τὸν 
ἵστον τοῦ τὸ δωμάτιον ἔχοντος διέῤῥηξαν' ἐντεῦϑεν εἰς κρυτήριον 
ἀγόμενος ὁ ὀνηλάτης χαὶ ἐρωτώμενος διωτί Aypıro, ἔλεγεν, d, 7., καὶ ὁ 
λόγος εἰς παροιμίαν ἐλήφϑη. 


ἑκαίρας ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων εὔξασϑαϊ 
φασιν ἐν μεγάλῳ πολέμῳ τῇ Agoo- 
dien‘ ἢ διὰ τὸ δυςείςβολον- ἤ ἐπεὶ 
πολλαὶ ἤσαν ἑταῖραν καὶ τῶν πλου- 
σίων μόνον ὁ πλοῖς: Suidas. De 
meretricibus istis vid. Wagne- 
rus Rerr. Corinth. Specim. 23. 
O. Muellerus Dorı. 11,289. Al- 
ludit Soph. Philoct. 304: οὐκ &- 
ϑάδ᾽ οἱ πλοῖ τοῖσι σώφροσιν βρο- 
«ὧν: Creuzer. Init. Philos. Plat. 
II, 166. 

38. B. 708. C. 372. Diog. IV, 
85. V1,99. Apost. XIV,66. Ar- 
sen. 385 ibig. Macar.: Schol. ad 
Aristoph. Ran. 186. Eustath. ad 
Hom. Il. E, 137 p. 531,8. X, 21 
Ρ. 787, 7: ἰστέον δὲ ὅτι ἐν τοῖς τοῦ 
Παυσανίου φέρεταν, ὡς τὴν do- 

ἂν ἀσπάϑητον τινὲς εἰπὸν χλαῖναν, 
ὃ dom ἀνύφαντον" καὶ ὅτυ ἐκ τῆς 
λεοντῆς 7 κατὰ τὸν λέοντα παρου- 
μία 70, ξυρεῖν λέοντα [v. Diog. 
ὟΙ, 25] ἐπὶ τῶν ἀδυνάτοις ἐπυχεν- 


ρούντων" καὶ τοῦτο μὲν διὰ τὴν 
γενναιότητω τοῖ! λέοντος, ὃν οὐκ ἂν 
ξυρεῦν τολμήση τις" τὸ μέντον πό- 
κους ὄνου ἄλλον τρόπον ἀδύνατόν 
ἐστι, διὰ τὸ μὴ εἶναν πέκεσθαν τὸν 
ὄνον" ὅμοιον δὲ καὶ τὸ, ἀσκὸν δέ- 
ρευν [Diog. 1, 45.)' οὐ γὰρ ἄν ἐξ 
ἀσχοῦ δέρμα ἕτερον ἀποσύρηταν: 
Hesych. Phot. 337. 338. Suidas. 
Inter picturas a Polygnoto ad 
leschen Delphicam exornandam 
factas una erat, quae virum e 
junco restim texentem et asel- 
lam, ille quae texuisset, as:i- 


‚ due abrodentem repraesentabat; 


Pausan. X, 29, 2. O. Muellerus 
Encheirid. Archaeol. p. 131: 
gquae pictura quum celeberrima 
esset, Cratinus facetias quas- 
dam ex ea derivavit, quae pro- 
verbio nostro originem dedisse 
videntur. 

39. B. 740. C. 371. Apost. XIV, 
65. Macar. 3:6. Phot. Suidas. 


40 


41 


CENTURIA V. 137 
ὅρος ἂν Ieosia. Aeyovar δὲ, ὅτε χερεμεύς τις ἔτρεφε 
πολλὰς oorıdag ἐν τῷ ἐργαστηρίῳ" ὄνος δὲ παριὼν, ἀκο- 
λουθοῦντας ἀμελῶς τοῦ ὀνηλάτου, παραχύψας διὰ τῆς 
ϑυρίδος ἀνεσόβησε τὰς ὄρνιϑας, ἦ καὶ τὰ ἐν τῷ ἐργαστη- 
eig συνέτριψαν σχεύη. Ὃ τοίνυν κύριος του ἐργαστηρίου 
ἐπὶ χρίσιν ηγξ τὸν ὀνηλάτῆν. ᾿Ερωτώμενος δὲ ἐκεῖνος 
ὑπὸ τῶν ἀπαντώντων, τίνος χρίνοιτο ; ἔλεγε; II agaxv- 
ψεέως ὄνον. ’Eni τῶν καταγελάστως οὖν συχοφαντουμέ- 
γων εἴρηται ἡ παροιμία. 

Οὐδὲν πρὸς τὸν Διόνυσον: ἐπὶ τῶν τὰ μὴ 
προφήχοντα τοῖς ὑποκειμένοις λεγόντων ἡ παροιμίω εἴρη- 
ται. ᾿Ἐπειδὴ τῶν γορῶν ἐξ ἀρχῆς εἰϑισμένων διϑύραμ- 
Pov ἄδειν εἰς τὸν Διόνυσον, vi ποιηταὶ ὕστερον ἐκβάντες 
τὴν συνήϑειαν ταύτην, Alavrag καὶ Κενταύρους γράφειν 
ἐπεχείρουν. "Ode οἱ ϑεώμενοι σκώπτοντες ἔλεγον, Ο ὑ- 
δὲν πρὸς τὸν Διόννσον. Διὰ γοῦν τοῦτο τοὺς Σα- 
τύρους ὕστερον ἔδοξεν αὑτοῖς προειςάγειν, ἵνα μὴ δο- 
κῶσιν ἐπιλανθάνεσθαι ταῦ ϑεοῦ. 

Οἶδα Σίμωνα καὶ Σίμων ἐμέ: Τελχίνων φύ- 
os βασχάνων ὄντων, (χαὶ γὰρ τῷ τῆς Στυγὸς ὕδατι τὴν 


— m nn 


1. Obelum apposui: aut e © scribendum αὲ δὲ ἀναπτᾶσαι, aut 
6 Suida καὶ — συνέτριψε. 7. vulgatam ἁπάντων 6 Suida correxit 
Valckenaerius. 10. τὸν B om. VB nonnisi £zi τ. τ. μὴ πρ. 
τ. ὕ. φλυαρούντων: Ο; ἐπὶ --- ὑποχειμ. λαλούντων" τῆς γὰρ 
ποιήσεως τὸ πρῶτον ἐκ διϑυράμβου τὴν καταρχὴν εἰληφυΐίας 
καὶ τὰ πρὸς τὸν Ανόνυσον ἀνήκοντα πραγματε υομένης, Ἐπι- 
γένης ὁ Σικυώνιος οὐχ οὕτω ποιήσας, ἤκουσε τοῦτον τὸν λό- 
γον" οὐδὲν π. τ. A, 14. “Αἴαντας 1 ἵγαντας Bentleius Dissert. 
Phalar. 174. Boettigerus Vasengemälde I, 3, 162: vide quae con- 
tra hos disputat Welckerus Aesch. Tril. Append. 277, 17, 
προςειςάγειν G. Hermannus ad Eurip. Cyclop. praef. XI: vid. Wel- 
ckerus 1. c. 279. 


ἹΜένανμδρος] p. 86 Meinek. De 


Aeth. I1,24: add. Plutarch.Sym- 
proverbio conf. Lucian. Asin. 


pos. 1, 1, 5 p. 615 A: ὥσπερ οὖν 


ὃ. 45. Appul. Metamorph IX fin. 
40, B. 736. Ο 383. Strab. VIII, 
6, 23 p.381. Diog. VII, 18. Apost. 
XV, 13. Phot. Suidas. De va- 
rio proverbii sensu vid. Frie- 
belius Satyrograph. Graecc. frr. 
p. 5. Usurpant Cicero Epist. 
ad Attic. XIV, 13, a. τα 68; 
Bacch. $. 6. Liban. Epist. 861: 
ἐπιστολῆς, ἤν μου δοκεῖς οὐχ ἄνευ 
τοῦ Διονύσου. γράψαε: Heliod. 


Φρυνίχου καὶ Αἰσχύλον τὴν 
τραγῳδίαν εἰς wm 'ϑους x nad 
προαγόντων ἐλέχϑη, τί ταῦτα πρὸς 
τὸν “ιόνυσον; οὕτως ἐμοίγε πολλα- 
κις εἰπεῖν παρέστη πρὸς τοὺς ἕλκον- 
τας εἰς τὰ συμπόσια τὰ κυριεύοντα, ο) 
ἄνθρωπε, τί ταῦτα πρὸς τὸν Διόνυσον) 
41, B 747. Diog.VII,26. Apost. 
XIV, 16. Arsen. 379: Eustath. 
ad Hom. N. I, 625 p. 772, 3: 
Suid. 5. ϑέλγεν, 8. olda, δ. Τιλ. 


10 


15 


20 


42 


43 


138 ZENOBI 


γὴν χαταῤῥαίνοντες ἄγονον ἐποίουν,) δύο ἐγένοντο ἡγεμόνες, 
Σίμων καὶ Νίχων. Ὑπερίσχυε δὲ ὁ Σίμων xzaxorgonwre- 
τος ὧν, ὥστε τὴν ἐπὶ Nixovs φήμην ἀπαλεῖψαι. Διόπερ 
οἱ παροιμιαξόμενοε μάνον τὸν Σίμωνα ὀνομάξουαι. Ae- 
χϑείη δ᾽ ἂν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἀλλήλους ἐπὶ xaxie γινω- 
σχόντων. | 

Ὄνῳ τὶς ἔλεγε μῦϑον' ὁ δὲ τὰ ὦτα ἐχίνει: 
εἰς ἀναισϑησίαν τινῶν ἡ παροιμία εἴρηται κατ᾽ ἀμ ό- 
τερα. To τε γὰρ ζῶον νωχελὲς ἐπὶ τὰ ἔργα καὶ τὰ ὠτα 
χυνεῖ ,„ οἱονεὶ πρὸ τοῦ τινα λαλῆσαι πάντα ἀχήκοεν " 
ὅπερ ἐστὶ χαὶ αὑτὸ ἀναισϑησίας. Πῶς γὰρ ἂν δύναιτό 
τις ἐγνωχέναι τὰ μὴ λαληϑέντα αὐτῷ, κἂν ὦτα μεγάλω 
ὥσπερ ὄνος ἔχῃ ; 


’ 


Οἰδίποδας apa: ταύτης μέμνηται AloyvAog ἐν 

er kn % >. ἡ ἢ c - \ εἴ ᾿ “- \ 
τοῖς ἔπτα ἐπὶ Θηβας. Ἰστορεῖται δὲ, ots ᾿Ιτεοχλὴς χαὶ 
Πολυνείχης, δι΄ ἔϑους ἔχοντες πέμπειν τῷ Οἰδίποδι Exa- 
στου ἱερείου τὸν ὦμον, ἐπιλαϑόμενοι ἰσχίον ἔπεμψαν" ὁ 
δὲ νομίσας ὑβρίσθαι, κατηράσατο avrois. "Ἄλλοι δὲ λέ- 
γουσιν, ὅτι μετὰ τὸ ἀναγνωριαϑῆναι Οἰδίπους τῇ μητρὶ 





—. 


1. Schottus ψαταῤῥέοντας: B καταῤῥωννόντων : correxerunt Lo- 
beckius et Gaisfordus. Emendatio firmatur cod. „Par. 1773: vid. 
Gaisfordus ad Suid. p. 1853. ἄρνον Schottus: ἄγονον VB Gais- 
fordus: ἄκαρπον Lobeckius: Strab. XIV, 653 fin.: Τελχίνων ... οὕς 
οἱ μὲν βασκάνους φασὶ καὶ γόητας, ϑείῳ καταῤῥαίνοντας τὸ τῆς Στυγὸς 


ὕδωρ, ζώων TE καὶ φυτῶν ἀλέϑρου zaow. 2. ὑπερίσχυσε Β. καχο- 
τροπώτερος VB. 9. worte — ὀνομάζουσν)] om. B. φήμην 6 PH 
Diogeniano, Suida Gaisfordus adjecit. δ. ἡ παρ. B om. ἐπὶ 


κακίᾳ] B κακίᾳ. 8. Β nonnisi haec habet: πρὸς ἀναισϑητοῦντας, 
ἐπεὶ τὸ ζῶον νωχελές. 11. »ἀν accessit ex PH, « Gaisfordus. 
15 Θᾷῴέβαις H. ὅτι] H om. 17. ἰσχία P, ioziev Schottus: e 


Schol‘ ad Soph. Oedip. Colon. 1375. Gaisfordus correxit, 


χῆνες. Nonn. Dionys. XIV, 43: 


παντάπασιν οὗτοι" τοῖς δ᾽ ἄλλοις 


διωκόμενον δὲ ‚eben: Χερσὶ βαρυ- 
ξήλουσιν ἀρυόμενου “Στυγὸς ὕδωρ 
“Ἄσπορον͵ εὐκάρποιο “όδου ποίη- 
σαν ἁλωὴν Ὕδασι ταρταρίοισν πε- 
ουῤῥαίνοντες ἀρούρας: Etym. Gud. 
257, 2ῖ. Lobeckius Aglaoph. II, 
1191. Hoeckius Cret I, 355. 
42. B. 719. Diog. VII, 30. Greg. 
Cypr. ILL, 30. Apost. XIV, ‚52. 
Arsen. 381: Phot., Suid. s. ὄνος 
τὰ ὦτα κινῶν.  Usurpat Galen. 
περὶ φυσικῶν δυναμ. ΠῚ, 10 p- 102 
T. Il Kuehn.: εἶεν δ᾽ dv ὀλίγον 


οὕτω γενήσεσθαι τὸ γράμμα περυτ-- 
τὸν, ὡς εἰ καὶ μωὔϑον ὄνῳ τις λέγευ: 
id. zegi διαφορᾶς σφυγμῶν I, 3 
p. 573 T. VIll Kuehn.: ἐπὶ τού- 
τοὺς ὃ μὲν γέρων ὥσπερ ὄνος ἔσενεν 
ἤδη τὰ ὦτα: Lucian. advers. In- 
doct. δ. 4: τῶν de ἀναγιγνωσκομέ- 
γων οἶσϑα οὐδὲν, ἀλλ᾽ ὄνας λύρας 
ἀκούεις κυνῶν τὰ ὠτα: vid. Diog. 
ΨΙ;, 33: add. Eustath. δὰ Hom. 
ll. p. 870, 7. 
43. Diog. 1, 51. 

Sept. c. Theb. 785. 


Aeschyl. 
De hi- 


10 


15 


44 


45 


46 


CENTURIA V. 139 
αὐτοῦ ᾿Ιοχάστῃ, τὰς ἰδίας ὄψεις ἐτύφλωσεν. Ivor- 


των δὲ τῶν ἐγχωρίων τὸ γενόμενον μύσος, χαὺ τῶν Θη- 
βαίων Οἰδίπουν ἐξελαυνόντων, τοῖς παισὶ κατηράσατο, 
ἐπεὶ διωκομένῳ τῆς πόλεως οὐχ ἐπήμυναν" διὰ τοῦτο καὶ 
ὑπ᾽ ἀλλήλων ὕστερον ἀνῃρέϑησαν. 


Οἰταῖος δαίμων: Κλέαρχός φησιν, ὅτι δαίμων 
τις Οἰταῖος ἐπωνομάσϑη, ὃς ὕβριν καὶ ὑπερηφανίαν πάνυ 
ἐμίσησεν. 

Οἵῳ W ὁ δαίμων τέρατι συγχαϑιεῖρξεν : ἐπὶ 
τῶν δυφανασχετούντων ἐπί τῶν δυοχερεῖ πράγματι λέγεται 
ἢ παροιμία. „ Κύκλωψ γάρ ἐστι δρᾶμα (φΡιλοξένου ταῦ 


ποιητοῦ, ἐν ᾧ ὁ ᾿Οδυσσεὺς περισχεϑεὶς τῷ τοῦ Κυχλω- 
πος σπηλαίῳ 'λέγει, 


οἵῳ u’ ὁ δαίμων τον συγκ αϑ'εῖρ ξεν. 


ca 
δα Μὺς ἐν ΠΙ|ι con: αὕτη 9 παροιμία εἴρηται 
ἐπὶ τῶν νενικηκότων τοὺς ἀνταγωνιστὰς διὰ πολλοῦ πό- 


nn re -. 


2. Edebatur Θηβῶν. 9. wW AB: erat με ὃ. συγκαϑείρξατ 
Grotius Excerptt. e tragg. et comm. p. 867, Gatackerus Auımadı, 
Miscell. e. X; σιγκαϑεῖρξεν ἄν Hemsterhusius Miscell. Observv. 
VI, 313: συγκατῴκισεν Valckenaerius ad Eurip. Hippol. 1389. 
Fritzschius ad Aristoph. Thesmoph. p. 498. 12. VB: ἐν ᾧ 
Ὀδυσσεὺς λέγεν τὸ τοιοῦτον. τῷ τοῦ] Ρ Gaisfordus: τοῦ „antea 
deerat. 15. B 194: Agre Mös πίττης yeveras: Μῦς ὄνομά 
ἐστιν, ὥς φασυ, Ταραντίνου, πύκτου, ὃς ἐνίκησεν ἐν Iliocan 


πολλὰς πληγὰς λαβὼν κατὰ τὴν gro Ὀλυμπιάδα. Διηγφύ- 
μενος δέ τις περὶ αὐτοῦ ἔλεγεν ὅσα ἔπαϑεν ὁ Müs ἐν. τῆ 
Ilioon. Oi δέ φασι τὸ ζῶον ἐμπεσὸν εἰς πίσσαν δεινὰ πάσχειν 
καὶ τέλος ἀποθνήσκειν ἀνελθεῖν οὐ “δυνάμενον. Πίττῃ B: 
Πίσῃ Schottus, Kusterus ad Suid. 5. ὅσα Μῦς: quamquam infra 
ipsi Πίσῃ in texıum recepimus, tamen ipsum proverbium non 
putamus emendatione egere, quum in voce Iliooy pro Πίσῃ posita 
dicti sal et acumen contineatur: similiter Aristoph. Equitt, 54: 
καὶ πρώην γ᾽ ἐμοῦ Μᾶζαν μεμαχότος dv Πύλῳ “Μακωνικήν: ubi voce 
Πύλῳ ad πύελον alluditur. 16. πόνου] Β κόπου, qui explicationem 
in brevius contraxit. 


storia vid. Schol. Soph. 1. co, 
Schol. ad Eurip. Phoeniss. 59. 
Welckerus Allgem. Schulz. II 
Nr. 16 p. 124. 


nullo jure a VV. DD. Euripidi 
tribui, ex iis, quae V. D. in 
Monthly Review 1799. Januar. Ὁ. 
100, Schweighaeuserus ad Athen. 


44. Plutarch. 69. Diog.VII, 23. 
Aut Hercules aut Jupiter signi- 
ficatur: Propert. Ill, 1,31. Hey- 
nius ad Apollod. IT, 197. 

45. B. 737. Diog. VII, 19. Apost. 
XIV, 24. Arsen. 379.  Versum 


ΠῚ, 101. C., Jacobus Quaest. So- 
phocl. 34 disputavere. satis in- 


telligitur: add. Luetckius de 
poet. dithyr. diss. p. 79% 2 
46. B. 194 738. Suid. 8. 000 


μῦς: vid. ad Diog. 11, 61. De 


10 


15 


47 


48 


49 


140 ZENOBU 

γον" Dlüs γὰρ Ταραντῖνος πύχτης ἐν Πίσῃ ἀγωνιζόμενος, 
χαὶ πολλοὺς ἔχων ἀντιμάχους, πολλὰς πληγὰς λαβὼν, μό- 
λὲς ἐνίχησεν. 

Οὐδὲν ἱερὸν ὑπάρχεις: Κλέαρχός gpnow, ὃτι 
Ἡρακλῆς ἰδὼν τὸν Adwvıv ἱδρυμένον, ἔφη, Οὐδὲν ie- 
οὖν. Εἴρηται οὖν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν παντελῶς εὐτε- 
λῶν καὶ ἀχρήστων. 

Οὗτος ἄλλος Ἡρακλῆς : Κλέαρχος ἐξηγούμενος 
τὴν παροιμίαν φησὶ τὸν Βριαρέω καλούμεναν ᾿Ηρακλέα 
ἐλϑεῖν εἰς Δελφοὺς, χαὶ λαβόντα τὶ τῶν ἐχεῖ χειμηλίων 
κατά τι παλαιὸν ἔϑος, ὁρμῆσαι ἐπὶ τὰς ᾿ Ηραχλέους στή- 
Aug καλουμένας χαὶ τῶν ἐκεῖ περιγενέσθαι. Χρόνῳ δὲ 
ὕστερον τὸν Τύριον ᾿Πρακλέω ἐλϑεῖν εἰς Δελφοὺς χρην 
σόμενον τῷ μαντείῳ" τὸν δὲ ϑεὸν προρειπεῖν αὐτὸν ἄλλον 
Ἡρακλέα" καὶ οὕτω τὴν παροιμίαν χρατῆσαι. 

Οὐδὲ Πρακλῆς πρὸς δύο: φασὶν ᾿Ἡρακλέᾳ 
ϑέντα τὸν ᾿θΟλυμπιαχὸν ἀγῶνα, πιστεύσαντα Ts τῇ ἑαυτοῦ 


m | ..- 





1. Legebatur Πίσση: h. 1. proverbiorum explauatores Πίσῃ sine 
dubio perspicuitatis causa scripserunt: nam et Πίσα et Jliooy de 
urbe diciwr: Liban. Ep. 172. Gesnerus ad Aelian. V. H. IX, 2. 
2. Vulgo πρὸς πολλοὺς: delevi praepositionem cum B. 16. B 
οὐδ᾽, Schol. Plat. πρὸς δύό οὐδ᾽ Ἡρακλῆς, Suidas οὐδέν Ἢ. ΒΡ: 
Ἡρακλῆς τῇ ἑαυτοῦ πιστεύσας δυνάμεν κατὰ τὸν Ὀλυμπιακὰν ἀγῶνα εἰς- 
ἦλθε πρὸς δύο πυχτεύσων τῇ δευτέρᾳ πενταετηρὶδι' ἡττήϑη δὲ τῇ 
προτέρᾳ δύο ἀπακτείνας [καὶ addit V] Εὔρυταν καὶ Κτέατον 
[Κλέατον Υ)]... : 


athleta egit Lorentzius de re& 
bus sacris et artt. vett. Taren- 
tin. p. 19. 

47. Diog. VII, 13. Apost. XV, 
8. Arsen. 395 ibiq. Append. 493: 
Schol. Theocr. V, 21: παροιμία 
ἐστὲ Eni τῶν μηδενὸς ἀξίων" φησὶ 
δὲ Κλέανδρος [Κλέαρχος Tecte 
Schottus δὰ ἡ. }.] ἐν δευτέρῳ 
τῶν παροιμνῶν, ὅτι Ἡρακλῆς 
ἰδὼν ἱδρυμένον τὸν Adww, ἔφη 
οὐδὲν ἱερόν" οὐ γὰρ αὑτὸν ἄξιον 
τιμῆς ἔκρινεν. “ἄλλως. Ἔστι μὲν 
οὐδὲν μέγα, ὡς “Ἰσκληπιάδης 
φησὶ" Δνονυσάδωρος δὲ μεταφορὰν 
εὐγαὶ φησυν ἀπὸ τῶν ἱερῶν καὶ Ti- 
μωμένων, μηδὲν ἐχόντων ἱεροῦ καὶ 
σεβασμοῦ ἄξιον" ἢ οὐδὲν ἱερόν, οὐκ 
ἔστιν ἄξιος ἱδρύσεως καὶ τιμῆς ὁ 
τοιοῦτος" κτλ: Hesych. Phot. 
Suidas, Proverbium e Pa- 


nyasidis Heraclea manasse, O. 
uellerus Dorr. Il, 474 conje- 
cit. Usurpant Eustath. ad Hom. 
1]. p. 3, 3, alii: vid. Boisson. 
Anecd. Gr. III, 20. Clearchi 
fr. est p. 87 ap. Verraertum. 

43. γιά. Diogen. 1,63. Ὡς 
Hercule Tyrio conf. O. Muelle- 
rus Dorr. 1, 452. infr. V, 56. 

49. B. 713: Diog. VII, 2. Schol. 
ad Aristid.429 Dind. 165 From- 
mel. explicationem nullam affe- 
runt: cum Zenobio Suid. 8. ov- 
div Ἡρακλῆς consentit: alia af- 
fert Schol. Plat. 380 Bekk. coll, 
Ruhnkenio ap. Geelium in Bibl. 
Crit. Nov. 11, 15: ταύτης (magoı- 
μίας) τὴν αἰτίων ὃ Aoüvpıs οὕτως 
ἀφηγεῖται": Ἡρακλέα φησὶ βωμὸν 
δειμάμενον (εἰσάμεναν Sieb.) ἐπὸὲ 
eu ᾿Αλφείω! πυγμᾷς ἀγῶνα ϑεῖγαν 


5 


10 


15 


50 


δὶ 


CENTURIA V. 141 


δυνάμει ; τῇ δευτέοᾳ πενταετηρίδι πρὸς δύο πυχτευσωντὰ 
ἠττηϑῆγαι. Λέγουσι δὲ τούτους εἰναι οἱ μὲν “αΐον καὶ 
Φέρανδρον᾽ οἱ δὲ Krearov καὶ Evgvrov. 

Οἱ Κρῆτες τὴν ϑυσίαν: ᾽Αγαμέμνων, ὥς φασι, 
χειμασϑεὶς xarnviydn εἰς Κρήτην, zei ἀναβὰς εἰς τὸ 
Πολυῤῥήνιον, ϑυσίαν ἐπετέλει, Lv τούτῳ δὲ οἱ αἰχμάλω- 
τοι τὰς ναὺς ἐνέπρησαν " οἱ ἀπαγγελϑέντος αὐτῷ, μεσού» 
σῆς τῆς ϑυσίας, τὸ μὲν χαιόμενον ἱερεῖον χαταλιπεῖν- λέ. 
γεται; ἐλϑεῖν͵ δὲ πρὸς ϑάλασσαν ταραχϑέντα, καὶ μίαν 
μόλις εὑροντα γαὺν, ἐπ᾽ αὐτῆς ἀναχϑῆναι, πολλὰ κατα- 
ρασάμενον τοῖς τὴν χώραν. οἰκοῦσιν. “Οϑεν εἴ ποτε τα- 
ραχώδης ϑυσίω γένοιτο, Κρητιχὴν καλεῖσθαι. . 


Ὃ Σικελὸς τὴν ϑαλασσαν: Σικελὸρ, φασὶν, 


4. VB: Ay. εἰς Κρήτην καταχϑεὶς καὶ ϑύων, ἐπειδὴ ἤκουσεν ἑαυτοῦ 
τὰς γαῦς ἐμπρῆσαι τοὺς αἰχμ., τὴν ϑυσίαν ἀπέλιπε καὶ κατελ ϑὸν μίαν 
εὗρε ναῦν σῶαν [B ouav]‘ εἰς ἣν ἀναχθεὶς κατηράσατο τοῖς τὴν πόλιν 
οἰκοῦσιν: ὅϑεν ἐπὶ τῶν ταραχωδῶν ϑυσιῶν ἡ παροιμία. il. zugen] 
πόλιν Η. 12. γένοντο ΡΗ Gaisfordus: γίνοντο ‚Schottus. . Ci 
ö Σικελικὸς ἐ. 8ϑ.: ἢ Ὁ Σικελὸς σύκα τὴν ϑ.: ἐπὶ τῶν ὭΣ. 
ζομένων πρὸς τοὺς ἀδικήσαντας' σῦχα γὰρ Σιχελός τις ἐμπορευόμε. 
γος» ναυαγήσας, ἐξέπεσε, καὶ καϑήμενος ἐπὶ πέτρας, ὡς εἰδὲ τὴν ϑά- 
λαῦσαν γαληνιάζουσαν, οἶδα φησὶν ὃ ϑέλεις, σῦκα ϑέλεις. 


καὶ νικήσαντα, τὴν ἑξῆς 0, υμπιάδα 
πᾶλυν ἀγωνιζόμενον ὑπὸ Ἐλάτου καὶ 
Φεράνδρου πάλῃ ληφϑῆναι καὶ ἐξ 
ἐχείνου τὸ πρὸς δίο οὐδ᾽ Ἡρακλῆς 
παροιμιασϑῆναυ. Ἐχεφυλλίδας 
δὲ αὐτὸν ὑπὸ Κτεάτου καὶ Εὐρύτου 
τῶν Μολιονιδῶν ἡττηϑῆναι κατὰ τὴν 
ἐπ᾿ “«ὐγέαν στρατείαν"... [Eche- 
phyllidam in proverbio pl 
cando sequuntur Apost, XV, 

Arsen. 394. Eustath. ad Hom. ἣ 
A, 749 p. 882,35. Phot. Suid. 5. 
οὐδὲ ‘Ho ακλῆς]" Ἡρόδωρος δὲ καὶ 
EI) ἀνυλός φασιν ὡς, ὅτε τὴν ὑδρὰν 
Ἡρακλῆς ἀνήρει, τὴν Ἥραν αὐτῷ 
καρκένον ἐφορμῆσαι, πρὸς δύο δὲ 
οὐ δυνάμενον μάχεσϑα: σύμμαχον 
ἐπικαλέσασθαν τὸν ᾿Ἰόλεων » καὶ ἐν- 
τεῦϑεν ῥηθῆνα, τὴν σταροιμίαν. 
Plato proverbium ita usurpat, 
ut de origine ejus eum videamus 
Hellanico adsentientem: Phae- 
don. 89, C. Euthyd. 297 B: Sy- 
nesius, ut Echephyllidae et 
Hellanici rationes conjungat: 
Encom. Calvit. p. 64 A. Petav.: 
sed plerumque ita adhibetur, 


ut quam explicationem scriptor 
in mente habuerit, dici non 
possit. Quod valet etiam de 
eo, qui primus proverbium ad- 
hibuisse videtur, de Archilo« 
cho: fr.125 Liebel.: add. Plat. 
Legg. XI, 919, B. Aristid. regt 
ῥητορ. 102 Jebb. Liban. de Vita 
sua p. 17. Nicet. Eugen. VI, 557 
ibiq. vid. Boissonadus. Alln- 
dunt denique poetae: Soph, 
Electr. 466. Rufin. Anthol. Pa- 
lat. V, 93: ἦν δὲ βοηϑὸν [Ἔρως] 
Βάκχον ἔχῃ, τί μόνος πρὸς δύ᾽ ἐγὼ 
δύναμανυ: ubi conf. Jacobsius 
Animädvv. ad Anthol. Tom. Il, 
P.3 p. 169. 

50. B.719. Diog. VII, 5. Apost. 
XIV, 15. Arsen. 379: Suidas, 
Vid. de narratione Hoeckius 
Cret. II, 407. 

51. B. 720. C. 379. Diog. VII, 
6. Apost. X1V, 87. Arsen. 388: 
Schol. ad Aristid. 185 Frommel. 
Usus est Alcman [p. 16 Welck.] 
proverbio, narratione Aesopus 
fab. 309 Fur. 166 Schneider. 


10 


47 


48 


49 


140 ZENOBI 

γον" Μῦς γὰρ Ταραντῖνος πύχτης ἐν Πίσῃ ἀγωνιζόμενος, 
zu πολλοὺς ἔχων ἀντιμαχους, πολλὰς πληγὰς λαβὼν, μό- 
Aus ἐνίχησεν. 

Οὐδὲν ἱερὸν ὑπάρχεις: Κλέαρχὸς φῆσιν, ὅτι 
Ἡρακλῆς ἰδὼν τὸν Adovıw ἱδρυμένον, ἔφη; Ουδὲν ἱε- 
ρὸν. Εἴρηται οὖν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν παντελῶς εὖτε- 
λῶν καὶ ἀχρήστων. 

Οὗτος ἄλλος Ἡρακλῆς : Kitapyos ἐξηγούμενος 
τὴν παροιμίαν φησὶ τὸν Βριαρέω χαλούμενον ᾿ Ἡρακλέα 
ἐλθεῖν εἰς Δελφοὺς, καὶ λαβόντα τὶ τῶν ἐχεῖ κειμηλίων 
κατὰ τι παλαιὸν ἔϑος, ὁρμῆσαι ἐπὶ τὰς ᾿Ηραχλέους στη- 
Aug καλουμένας καὶ τῶν ἐκεῖ περιγενέσϑαι. Χρόνῳ δὲ 
ὕστερον τὸν Τύριον “Ἡρακλέα ἐλϑεῖν εἰς Δελφοὺς Kan” 
σόμενον τῷ μαντείῳ" τὸν δὲ ϑεὸν προρειπεῖν αὐτὸν ἄλλον 
Ἡρακλέα" καὶ οὕτω τὴν παροιμίαν χρατῆσαι. 


Οὐδὲ Ἡρακλῆς “πρὸς δύο: φασὶν “Ἡρακλέα 
ϑέντα τὸν ᾿Ολυμπιαχὸν ἀγῶνα, πιστεύσαντα τε τῇ ἑαυτοῦ 








1. Legebatur Πίσση: h. 1. proverbiorum explauatores Πίσῃ sine 
dubio perspicuitatis causa Scripserunt: nam et Πίσα et IJliocy de 
urbe dicitur: Liban. Ep. 172. Gesnerus ad Aelian. V. H. IX, 2. 
2. Vulgo πρὸς πολλοὺς: delevi praepositionem cum B. 16. B 
οὐδ᾽, Schol. Plat. πρὸς δύδ οὐδ᾽ Ἡρακλῆς, Suidas οὐδέν Ἢ. ΒΥ: 
Ἡρακλῆ ἧς τῇ ἑαυτοῦ πιστεύσας δυνάμεν κατὰ τὸν Ὀλυμπιακὰν ἀγῶνα εἰς- 
ἤλϑε πρὸς δύο πυκχτεύσων τῇ δευτέρᾳ πενταετηρὶ δι' ἡττήϑη δὲ τῇ 
σιροτέρᾳ δύο ἀπακτείνας [καὶ addit V] Εὔρυταν καὶ Κτέατον 
[Κλέατον V].: 


athleta egit Lorentzius de re- 
bus sacris et artt. vett. Taren- 
tin. p. 19. 

47. Diog. VII, 13. Apost. XV, 
8. Arsen. 395 ibig. Append. 493: 
Schol. Theocr. V, 21: παροιμία 
ἐστὲ ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀξίων" φησὶ 
δὲ Κλέανδρος [Κλέαρχος recte 
Schottus δὰ π. l.] ἐν δευτέρῳ 
τῶν παρουμνῶν, ὅτι Ἡρακλῆς 
ἐδὼν ἱδρυμένον τὸν Adıww, ἔφη 
οὐδὲν ἱερόν" οὐ γὰρ αὐτὸν ἄξιον 
τιμῆς Engwer. “Ἄλλως. Ἔστι μὲν 
οὐδὲν μέγα, ὡς Ἀσκληπιάδης 
φησὶ" A νονυσόδωρος δὲ μεταφοραν 
εὐναὶ φησυν ἀπὸ τῶν ἱερῶν καὶ τι- 
μωμένων, μηδὲν ἐχόντων ἱεροῦ καὶ 
σεβασμοῦ ἄξιον" ἤ οὐδὲν i ἱερόν > οὐκ 
ἔστιν ἄξιος ἱδρύσεως καὶ τιμῆς ὁ 
τοιοῦτος" κτλ.: Hesych. Phot. 
Suidas, Proverbium e Pa- 


nyasidis Heraclea manasse, O. 
uellerus Dorr. Il, 474 conje- 
cit. Usurpant Eustath. ad Hom. 
1. p. 3, 3, alii: vid. Boisson. 
Anecd. Gr. III, 20. Clearchi 
fr. est p. 87 ap. Verraertum. 

43. Vid. Diogen. 1,63. .De 
Hercule Tyrio conf. Ὄ. Muelle- 
rus Dorr. I, 452. infr. V, 56. 

49. B. 713: Diog. VII, 2. Schol. 
ad Aristid. 429 Dind. 155 From- 
mel. explicationem nullam affe- 
runt: cum Zenobio Suid. s. ov- 
δὲν Ἡρακλῆς consentit: alia af- 
fert Schol. Plat. 380 Bekk. coll, 
Ruhnkenio ap. Geelium in Bibl. 
Crit. Nov. ἢ, 15: ταύτης (mragos- 
μίας) τὴν eitiw ὁ dovgıs οὕτως 
ἀφηγεῦταν" Ἡρακλέα φησὶ βωμὸν 
δευμάμενον (εἱσάμεναν. Sieb.) ἐπὶ 
«ῷ ᾿Αλφείωῃ πυγμᾷς ἀγῶνα ϑεῖναν 


21 


10 


15 


50 


61 


CENTURIA Υ. 141 


δυνάμει, τῇ δευτέρᾳ πενταετηρίδι ποὺς δυο πυχτεύσωντα 
ἡττηϑῆναι. AEyovos δὲ τούτους εἶναι οἱ μὲν “ἽἝαΐον καὶ 
Φέρανδρον" οἱ δὲ KÄrearov καὶ Evovrov. 

Οἱ Κρῆτες τὴν ϑυσίαν": Ayuukuvuv, ὥς φασι, 
χειμασϑεὶς κατηνέχϑη εἰς Κρήτην, χαὶ ἀναβὰς εἰς τὸ 
Πολυῤῥήνιον, ϑυσίαν ἐπετέλει, ᾿Εν τούτῳ δὲ οἱ αἰχμάλω- 
τοι τὰς ναῦς ἐνέπρησαν" οἱ ἀπαγγελϑέντος αὐτῷ, μεσού- 
σης τῆς ϑυσίας, τὸ μὲν καιόμενον ἱερεῖον χαταλιπεῖν " Ak 
γεται, ἐλϑεῖν δὲ πρὸς ϑάλασσαν ταραχϑέντα, καὶ μίαν 
μόλις εὑρόντα ναῦν, ἐπ᾽ αὐτῆς ἀναχϑῆναι, πολλὰ χατα- 
ρασάμενον τοῖς τὴν χώραν οἰκοῦσιν. “Οϑὲεν εἴ ποτε τα- 
ραχώδης ϑυσίω γένοιτο, Κρητικὴν καλεῖσϑαι. ὁ. 

Ὃ Σικελὸς τὴν ϑαλασσαν: Σικελὸς, φασὶν, 


4. VB: ‘Ay. εἰς Κρήτην καταχϑεὶς καὶ ϑύων, ἐπειδὴ ἤκουσεν ξαυτοῦ 
τὰς ναῦς ἐμπρῆσαι τοὺς αἶχμ., τὴν ϑυσίαν ἀπέλιπε καὶ κατελϑὼν μίαν 
εὔρε ναῦν σῶαν [Β σώαν)" εἰς ἣν ἀναχθεὶς κατηράσατο τοῖς τὴν πόλιν 
οἰκοῦσιν. ὅϑεν ἐπὶ τῶν ταραγωδῶν ϑυσιῶν 7 παροιμία. 11. χώραν) 
πόλιν Ἡ. 12. γένουτο PH Gaisfordus: γίνουτο Schottus. 13. Οἱ 
ὁ Σικελικὸς τ. 8.: ἢ Ὁ Σικελὸς σὔκα τὴν 8.: ἐπὶ τῶν χαριεντι- 
ζομένων πρὸς τοὺς ἀδικήσαντας" σῦκα γὰρ Σικελός τις ἐμπορευόμεν 
vos, ναυαγήσας ἐξέπεσε, καὶ καθήμενος ἐπὶ πέτρας, ὡς εἰδὲ τὴν ϑά- 


λασσαν γαληνιάζουσαν, οἶδα φησὶν ὃ ϑέλευς, σῦκα ϑέλεις. 


καὶ νικήσαντα, τὴν ἑξῆς Ὀλυμπιάδα 
πᾶλυν ἀγωνιζόμενον ὑπὸ Ἐλάτου καὶ 
Φεράνδρου πάλῃ ληφϑῆναν καὶ ἐξ 
ἐκείνου τὸ πρὸς δύο οὐδ᾽ Ἡρακλῆς 
παροιμιασϑῆνα. Ἐχεφυλλίδας 
δὲ αὐτὸν ὑπὸ Κτεάτου καὶ Εὐρύτου 
τῶν δολιονιδῶν ἡττηϑῆναν κατὰ τὴν 
ἐπ᾿ “4ὐγέαν στρατείαν"... [Eche- 
phyliidam in proverbio expli= 
cando sequuntur Apost. XV, 3. 
Arsen. 394. Eustath. ad Hom. 1]. 
A, 749 p. 882,35. Phot. Suid. 5. 
οὐδὲ Ἡρακλῆς)" ‘Hoodugos δὲ καὶ 
᾿Ελλάνυκός φασὶν ὡς, ὅτε τὴν ὑδρὰν 
Ἡρακλῆς ἀνήρενι, τὴν Ἥραν αὑτῷ 
καρκίνον ἐφορμῆσαν, πρὸς δύο δὲ 
οὐ δυνάμενον μάχεσϑαν σύμμαχον 
ἐπικαλέσασθαι τὸν ᾿]όλεων, καὶ ἐν- 
τιῦϑεν ῥηθῆναν τὴν σαροιμίαν. 
Plato proverbium ita usurpat, 
ut de origine ejus eum videamus 
Hellanico adsentientem: Phae- 
don. 89, C. Euthyd. 297 B: Sy- 
nesius, ut Echephyllidae et 
llellanici rationes conjungat: 
Encom. Calvit. p. 64 A. Petav.: 
sed plerumque ita adhibetur, 


ut quam explicationem scriptor 
in mente habuerit, dici hon 
possit. Quod valet etiam de 
eo, qui primus proverbium ad- 
hibuisse videtur, de Archilo« 
cho: fr.125 Liebel.: add. Plat. 
Legg. XI, 919, B. Aristid. περὲ 
ῥητορ. 102 Jebb. Liban. de Vita 
sua p. 17. Nicet. Eugen. VI, 557 
ibiq. vid. Boissonadus. Allu- 
dunt denique poetae: Soph, 
Electr. 466. Rufin. Anthol. Pa- 
lat. V, 93: ἢν δὲ βοηϑὸν [Ἔρως 
Βάκχον ἔχῃ, τέ μόνος πρὸς δύ᾽ ἐγὼ 


δύναμαι: ubi conf. Jacobsius 
Animadvv. ad Anthol. Tom. II, 
P.3 p. 169. 


50. B.719. Diog. VII, 5. Apost. 
X1V, 15. Arsen. 379: Suidas. 
Vid. de narratione Hoeckius 
Cret. Il, 407. 

51. B. 720. C.379. Diog. VII, 
6. Apost. XIV, 87. Arsen. 388: 
Schol. ad Aristid. 185 Frommel. 
Usus est Alcman [p. 16 Welck.] 
proverbio, narratione Aesopus 
fab. 309 Fur. 166 Schneider. 


10 


= 


52 


63 


.54 


142 ZENOBII 


ἔμπορος σῦκα ἄγων ἐναυάγησεν᾽ εἶτα ἐπὶ πέτρας καϑης- 
μένος, καὶ ὁρῶν τὴν ϑαάλασσαν ἐν γαλήνῃ ἔφη, Οἶδα ὃ 
θέλει" σῦκα Biken, 


“Ὅπου αἱ ἔλαφοι τὰ κέρατα ἀποβαλλουσιν: 
ὁ δήμων φησὶν ἐν τοῖς τραχέσε καὶ δυςβάτοις τόποις 
τοὺς ἐλάφους προςτρίβοντας τὰ χέρατα πρὸς τὰς ϑά- 
uvovg, ἀποβάλλειν αὐταί, "Odev ἐπὶ τῶν ἐργώδεις τὰς 
διατριβὰς ποιουμένων εἰρῆσϑαι τὴν παροιμίαν. 


Ψἤ 43 [7] . » δϑ Pr 
00V ὕεται, οὐϑ' ἡλιοῦται: ἡ παροιμία εἴ- 
bo $) ’ ’ ’ 
ρηται ἐπὶ τῶν ἔξω πασης φροντίδος ἑστώτων, τουτέστιν, 
Οὔτε βρέχεται, οὔτε NO 0} Ἐ πϑῇ: 


Οὺδὲ τὸ Δίωνος γρῦ: οὗτος 6 Δίων ’ Akstav- 
δρεὺς μὲν ἦν τὸ γένος, διαβόητος δὲ ἐπὶ φιλοσοφίᾳ, 
ἔχων ἀδελφὸν παλαίστην, T Toyıov ἐπικαλούμενον. Aoı- 
δορούμενος δὲ ὑπό τινος τῶν ἀνταγωνιστῶν αὐτοῦ καὶ 
ἀχούων ῥητὰ χαὶ ἄῤῥητα, καίτοι πολλοῦ ὄχλου ἐπακο- 
λουϑοῦντος, αὐτὸς μὲν οὐδὲν ἐφθέγξατο ; κατεσταλμιένον 
ἱ αὑτὸν κατὰ } τὸ τῆς φιλοσοφίας παράγγελμα τηρῶν" ἐν- 
τὸς δὲ τοῦ ἰδίου πυλῶνος γενόμενορ καὶ μηδὲν ὀργῆς 


. 
-..ὦὔὉὔὕ0ὕ...ς.-..-.-.-- ....ς........... 


1. Vulgo ἐπὶ τῆς πέτρας: Β: ἐπὶ πέτρας καϑεζΐόμεγος γαλήνης 
oh E97 aan τὴν ϑάλασσαν, Οἶδα ὃ ϑέλεις, σῦκα 9ὲἐλευς. 4 αἱ 
etur verbum 6 proverbio excidisse: Thomas enim in 

a “loci Aristotelici habet: vade, ubi cervi cett.: vid. 
Schneiderus ad Aristot. 1. c 6. τὰς] Η τοὺς. 11. οὔτε --- 
ἡλιοβολεῖταν B om. ἡ λιοβολεῦται) ἡλιοῦταν Η. 12. οὐδὲ deest 
in VB Suida, οὗτος --- ἀκούων] BV: A. ὃ Ak. γέγονεν ἐπὶ φυλοσυ- 
φίᾳ διαβ." λοιδορούμενος. δὲ ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῖῖ αὐτοῦ A νονυσίου, ὃν 
Ψψψιυνόνιον ἐκάλουν καὶ ἀκούων κτλ. 14. Τόψιον] nomen, ut in VB, 
corruptum: Finckhius: »an Tegyiov?:« de quo vide sup. IV, 19. 
Ego nomini mirabili crucem praefixi. Aliunde de eo non con- 
stare videtur. Schottus λοιδορούμενον: e BV Apostolio cor- 
rexerunt Wyttenbachius ad Plutarch.. περὶ za. ἀγωγ. T. VI, 1 
p. 124 et Gaisfordus. 16. VB παραχολουϑοῦντος ὄχλοι. κα- 
τεσταλμένον BV om. 18. [αὑτὸν κωτὰ] e conjectura Wyttenba- 
chii adjeci. 


52. B.721. Aristot. Hist. Anim. 
IX, 6, 1. Diog. VII, 6. Greg. 
Cypr. III, 21. "Apost. XV, 76. 
Macar. 387 ibiqg. Append. 493: 
Suidas. Adhibetur in oraculo 
ap. Plutarch. περὸ τοῦ un χρᾶν 
Eunerga κτλ. p. 403 Ὁ, de quo 
vid. C. Muellerus Aegin. 66. 
Δήμων») p. 23 Siebe. De re 


vid. Jacobsius ad Aelian. Nat. 
Anim. VI, 5. 

53. B.722. Diog. VII, 8. Greg. 
Cypr. III, 25. Apost. XV, 48: 
Suidas. 

54. B.908. Stob. Florileg. XIX, 
17. Apost. VI, 51. XIX, 21. Ar- 
sen. 168: Suid. 5. γρῦ, 5. τὸ 
4Aiovos. Dion innuitur philoso- 


10 


15 


65 


66 


CENTURIA V. 


ὑποφήνας sine πρὸς τὸν νεανίαν οὐδὲ γρῦ. ὁ δὲ ἀϑύ- 
uroag ἀπήγξατο. 

Eioyraı δὲ καὶ παρὰ τοῖς ‚Arttıxoic τὸ γρῦ ἐπὶ τοῦ 
μικροῦ καὶ τοῦ τυχόντος. Καὶ γὰρ τὸν ἐν τοῖς ὄνυξι ρύπον 
λέγουσι γρῦ, καὶ γρυτάρια τὰ κατὰ τὴν οἰχίαν λεπτὰ 
σχευάρια, καὶ γρυτοπώλην τὸν τὰ σχευάρια πωλοῦντα. 

Οὐδ᾽ intao βάλλειν: τὸ ἴἔχταρ σημαίνεν ἐγ- 
γύς" τουτέστιν οὐδὲ ἐγγύς ἐστιν" εἴρηται δὲ κατὰ γλῶτ- 
ταν, ὥςπερ τὸ Διωλύγιον κακὸν σημαίνει τὸ μέγα: 
Μέμνηται δὲ ἀμφοτέρων ὁ Πλάτων. τοῦ μὲν διωλύγιον 
ἐν Θεαιτήτῳ, τοῦ δ᾽ ἴχταρ βάλλειν ἐν Πολιτείᾳ. 

Ὄρτυξ ἔσωσεν ΗἩραχλὴ τὸν καρτερόν: αὕτη 
παρ᾽ οὐδενὶ τῶν ἀρχαίων ἐστί. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν σωξο- 
μένων ἀφ᾽ ὧν οὐχ ἤλπισαν. Φησὶ δὲ Εὕδοξος ᾿Ηρακλέα τὸν 
Τύριον ὑπὸ Τυφῶνος διαφϑαρῆναι" τὸν ᾿Ιόλαον δὲ &- 


’ 4 \ > - N c ; , 
παντὰ πραττοντὰ διὰ τὸ ἀναστῆσαν τὸν Ἡρακλέα, τον 


ὄρτυγα, ᾧ ἔχαιρεν ᾿Πρακλῆς, ζῶντα καῦσαι" 


ἐκ δὲ τῆς 
κνίσσης ἀναβιῶγαι τὸν ᾿ Ἡρακλέα, 


-- -πἰν»τἰἶτοὦ.-ὸ΄ 


1. Verba ὃ δὲ --- τὸ γρῦ B om. 
6. γρυτοπόλη»)] B male γριπῶλον. 
οὐδ᾽ ἐγγύς: Treliqua ignorat. 


5. λέγουσι you] γρὺ λέγομεν B. 

7. B οὐδ᾽ ix. βάλλει: ἀντὶ τοῦ 
12. vulgo Ἡρακλῆν: mutavi e B. 
αὕτη — ἐστ] BV om. 13. λέγεταν — σωξ. V om. 14, ἀφ᾽ 
ὧν] VB παρ᾽ ὧν. Φησὲ κτλ.] φασὶ γὰρ τὸν Ἣρ. ὑπὸ Τυφ. διαφϑα- 
ρέντα, πράττων [ πράττειν] ὃ λαὸς (sic) ὑπὲρ τούτων (B τοῦ τούτου) 
ἀναστῆναι, ὄρτυγα ᾧ ἔχαιρε ζῶντα, κατέκαυσεν" ἐκ δὲ τῆς κνίσσης [V 
κοίτης] αὐτὸς ἀνε βέω. 15. ᾿όὐλαον Gaisfordus ex Athenaeo re- 
posnit: Schottus τὸν λαὸν. 18. ἀναβιῶναν ex Athenaeo et ΒΥ 
dedi: legebatur μεταβιῶναι. 


phus ille Academicus, ut patet 
ex Stobaeo et apophth. Arsenii: 


vid. Walzius ad Arsen. |. c.: 
de Dione vid. sup. V,10. εἔρηταν 


κτλ] similia afferuntur a Schol. 
Arist. Plut. 17. Hesych. v. γρῦ. 
Philemon. 299. Herodian. 436 
Piers. Suid. v. γρῦ. Tzetz. Chi- 
liad. IV, 887. Cramer. Anecd. II, 
20, 19. Bekker. Anecd. 228, 2. 
Zonar. 455. 

55. B. 724. Apost. XV,6. Ar- 
sen. 395: Schol. ad Plat. 418 
Bekk. ad Lucian. Lexiph. $ 21. 
Eustath. ad Hom. Odyss. Ψ' init. 

. 1936, 12: Hesych. v. ἴχταρ. 

uid. v. ἔχταρ et οὐδ᾽ ixtag. Zo- 


nar.1102. Thom. Mag. 188 Ritschl. 
De voce ixtau vide quae expo- 
suit Ruhnkenıus ad Tim. Lexic. 
Plat. 149. Awivy. κακ. vid,. 
Zenob. ΠῚ, 34. Plat. Theaet. 
162 A. Reip. IX, 575. C: add. 
Blomfieldus ad Aesch. Agam. 
gl. 114. 

56. B. 725. Diog. VII, 10. 
Apost XIV, 80. Arsen. 387 ἰδίᾳ. 
Macarius: cod. Piersoni post 
Moerin p. 479: Athen. IX, 392 
Ὁ: Εὔδοξος δ᾽ 6 Κνίδιος ἐν 
πρώτῳ γῆς περιόδου τοὺς Φοί-- 
ψικας ἀέγεν ϑύευν τῷ Ἡρακλεῖ ὄρτι'- 
γας διὰ τὸ τὸν Ἡρακλέα τὸν "Aore- 
ρίας καὸ Anis πορευόμενον εἰς Ar- 


UP 


10 


Q4 


ἊΣ 


57 


68 


59 


ZENOBII. 


Οἴχοι τὰ Μιλήσια: ἡ παροιμία τέτάχται ἐπὶ 
τῶν ὕπου μὴ προρςήκεε τὴν τρυφὴν ἐπιδεικνυμένων. Agı- 
σταγόρας γὰρ ὁ Μιλήσιος ἐλϑὼῶν ποτε εἰς daxedainove 
ἠξίον βοηϑεῖν τοῖς ᾿ἴωσι πολεμουμένοις ὑπὸ Περσῶν" 
ἐδημηγόρει δὲ ἐσϑῆτα ἔχων πολυτελῆ καὶ τὴν αλλὴν τρυ- 

x Ὼ $ \ - ’ 
pnv τὴν ᾿Ιωνικήν. Einev οὖν τις πρὸς αὐτὸν τῶν ᾿ἔφο- 
ρων, Οἴκοι τὰ Μιλησια. 

Ὁ καῖς τὸν κρυσταλλον: ἐπὶ τῶν μήτε κατέχειν 
δυναμένων μήτε μεϑεῖναι βουλομένων ἡ παροιμία εἴρηται. 


ἹΜέμνηται αὑτῆς “Σοφοκλῆς ᾿Αχιλλέως ἐρασταῖς. 


x c . - ’ ᾿Ὶ 
Ὃ Σχύϑης τὸν Innovi ἐπὶ τῶν χρύφα τινὸς 
ἐφιεμένων, φανερῶς δὲ ἀπωθουμένων καὶ διαπτυόντων 
c 


αὐτὸ εἴρηται ἡ παροιμία. 
λέγωγ᾽" 


Μαρτυρεῖ δὲ χαὶ Πίνδαρος 


Ἄνδρες τινὲς ἀχχιζόμενοι Σχυϑαι 


4, τρυφὴν] Ρ̓ H τρύφὴν. 


τέχευιν δυναμένων, & κατέχου σιν. 
1.8 μεταϑῆναι, 


3. ποῖε B om. 
6. VB: eine οὖν τις αὐτῷ τῶν Ἐφόρων κτλ. 


4. βοηϑῆσαι B. 
8. VB: ἐπὶ τῶν un κα- 
9. μεϑεῖναι) PH μεϑῆναι, Schot- 


Plutarchus μαϑεῖν: correxit tacite ex Apostolio, 


aliis Brunckius ad Fragm. Soph. Achill. Erast. 1, quem Gaisfor- 


dus secutus est: 


13, εἴρηταν κτλ.] B om. 


15. ἀκκιζόμενον] 16- 


gebatur ἀγαζόμενον : correxit Boeckhias: Valckenaerius Arssöneros. 


βύην ἀναιρεϑῆναν μὲν ὑπὸ Τυφῶ- 
vos, Ιολάου δ᾽ αὐτῷ προςενέγκαν- 
τος καὶ προςαγαγόντος [vv καὶ 
zg. Schottus delenda censuit] 
ὀσφρανϑέντ᾽ avapsuvyan ἔχαιρε 
γὰρ, φησὶ, καὶ 'περιὼν τῷ ζώῳ 
τούτῳ: add. Eustath. ad Hom. 
Od, A, 600 p. 1702, 51: videtur 
narratio cum ögruyoxozriag ludo 
cohaerere, de quo vid. Hein- 
dorfins ad Plat. Ly:id. 211. Εἰ. 
De Hercule Tyrio dictum est 
sup. V, 48. e Eudoxo conf. 
Fabric. Βι Gr. IV, 10. 

57. B. 726. Plutarch. 1. Greg. 
Cypr. Ill, 22. Apost. XIV, 8. 
Arsen. 378: Eustath. ad Hom. 


Il. 22, 444 p.1358, 11: αὐτοὶ (οἱ. 


Μιλήσιοιν δὲ καὶ ἄλλοις διαδιδόντες 
τὴν τρυφὴν ἤκουσαν ὀνειδιστικῶς ἐν 
“ακεδαίμονν τὸ οἴκον τὰ Μυλή- 
δια κἀπειχώρνα, ἤγουν οἴκον τρν- 
φᾶτε καὶ μὴ ἐνθάδε" κατὰ δὲ ἕτε- 
goiw γραφὴν, οἴκον τὰ Μελή- 
σια; καὶ μὴ ἐνθάδε: Suidası 


aliter Clearchus ap. Athen. 
XII, 524 B: Κλέαρχος δ᾽ ἐν τε- 
τάρτῳ ζηλώσαντάς φησι τοὺς Μιλη- 
σίους τὴν Κολοφωνίων τρυφὴν δια- 
δοῦναν καὶ τοῖς πλησιοχώροις, Ertevt 
ὀνευδιζομένοιιςς λέγευν ἑαυτοῖς »Οἐκοῖ 
τὰ Μιλήσιωα κἀπιχώρια καὶ 
μὴ ντῷ μέσφῳ:α vid. Verraertus 
Ciearchi frr. ρΡ. 20.  .De Ari- 
stagora vid. Herod. V,50. 

58. B. 727. Plutarch. 19. Diog. 
VII, 11. Apost. X1V, 72. Arsen. 
386 ἰδίᾳ. Append. 493: Suidas: 
cod. Piersoni post NMoerin p. 479. 
Sophoclis fragm. est 162 Dind. 
Usurpat etiam Plutarch. περὶ 
ad0lsoz. 12 p. 508 C. 

59. B.728. Plutarch. 20. Diog. 
VII, 12. Apost. XIV, 88. Ar- 
sen. 338 ibiq. vid. Walzius: Eu- 
stath. ad Hom. II. Ὃ. 2,16: ὕμοιον 
τῷ πὰροιμιακῶ Σκύϑῃ, ὃς ϑεωμέ- 
γων μὲν ᾿Ελλήνων ἀπέσχετο ἵππου 
εὐγενοῦς ἐχκπεπνευκότος: Suidas. 
Pindari fr. est 217 Boeckh., in- 


10 


οὔ 


61 


62 


CENTURIA ν. 145 


νεχρὸν ἵππον στυγέοισιν λόγῳ xranevov ἐν 
φά ει" -Σ 
κρυφᾶ δὲ σκολιοὺς γένυσιεν ἀνδέροεσιν. πῦ- 
δας ἠδὲ. κεφαλάς. 
Οὐκ εἰμὶ τούτων τῶν ἡρώων: αὕτη τέταχται 
ἐπὶ τῶν βουλομένων εὖ ποιεῖν" οἱ γὰρ ἥρωες κακοῦν ἕτοι- 
nos μᾶλλον, ἢ εὐεργετεῖν, ὥς φησι Μένανδρος tv: Zvveg- 
ἥβοις. | | Ä 
Πιτάνη εἰμί: αὕτη παρ᾽ "Alkeio κεῖται. Aiye- 
ται δὲ χατὰ τῶν πυχναῖς συμφοραῖς περιπιπτόντων ἅμα 
καὶ εὐπραγίαις " παρόσον καὶ τῇ Πιτάνῃ τοιαῦτα συνέβη 
πράγματα, ὧν καὶ ᾿Ελλάνικος μέμνηται" φησὶ γὰρ αὐτὴν 
ὑπὸ Πελασγῶν ἀνδραποδισϑῆναι χαὶ πάλιν ὑπὸ ᾿Βρυϑραίων 
ἐλευϑερωϑῆναι. ᾿ ' 
Πάντα χάλων σεῖε: παροιμία ἐπὶ τῶν πάσῃ 
προϑυμίᾳ χρωμένων" παρῆκται δὲ ἀπὸ τῶν τὰ ἄρμενα 
χαλώντων. | 


— 


1. στυγέουσι, ἐν φασί codd.: correxit Boeckhius. 3. codd, 
κρύφα, ἀναδέρουσν: emaculavit idem. 6. οὗ γὰρ — εὐεργετεῖν) haec 
Valckenaerius ad Eur. Phoen. 976 et Grotius Excerptt. p.713 in 
versus redigere conati Sunt. 7. ὥς φησι κτλ. om. B. 10. πε- 
ριπιπτόντων)] Β χρωμένων, qui haec in brevius contraxit. 15. Ο: 
κάλως: τὸ παχὺ σχοινίον τῆς νηός. Kai napoınia II x. κι- 
ψεῖν, ἀντὶ τοῦ πάντα τρῦπον ποιεῖν, ἐπὶ τῶν ἀπορούντων. 


17. χαλώντων e Β edidit Gaisfordus: legebatur λαχόντων. 


"certt.114 Dissen. : vid. Boeckhi- 


us Pind. Il, 2, 665. 

60. Plutarch. Prov. 32. Suidas. 
De malis heroum moribus conf. 
Hesych, 8. κπρεύττονες ibig. in- 
terpp. Μένανδρος] vide quae 
congessit Meinekius ad δῖε 
nandr. p. 158, 

61. B.778. Plutarch. 552. Phot. 
Suidas. ᾿““λκαίῳ] fr. 74 Gaisford. 
Πιτάνη] nomen VV. DD. de urbe 
intellexere: Steph. Byz. 5. v.: 
Sturzius ad Hellan. fr. 72 p 116 
verissime monens, de muliere 
cogitandum esse, in eo errät, 
quod vix dubium videri censet, 
quin Pitana, Eurotae fllia, in 
telligi debeat: hujus enim sors 
proverbio vix poterät ansam 
praebere. 

62. B. 756. C. 297. Zenob, I, 


98. Greg. Cypr. III, 55. Apost. 
XV,62. Arsen. 403 ibig. Macar.ı 
Schol. ad Aristoph. Equit 766: 
Poll. On. I, 107. Hesych. Phot. 
Suidas. Moschopulus. sur- 
avere multi: Georgid. Gnomol. 
in Boisson. Anecd. I, 98: χρῇ 
μᾶλλον ξηλοῦντας ἑλίσθαν τὸ ἄμε. 
vor χαὶ πάντα σείοντες καάλον 
ἁμιλλᾶσϑαι φιλεῖν τοῖς ὧδε λαμ- 
πρὸῖς: pollos Epist. ad Eu- 
phrat.VIl p.387 Olear.: πάντα φα:- 
σὲ δεῖν τὸν ἔμπορον κάλων asiew: alia 
vide ap. Valckenaerium Diatr. 
Eurip. 233 Lugd. Eimsleium, 
alios ad Eurip. Med.278. Bois- 
sonadum ad Anecd. Gr. Il, 280. 
434: comparari potest ferebrare 
saolinum apud Persinm Sat. V, 
138, ubi vid. Casaubouus: add. 
Diog. VII, 42. 


ῖ 


10 


13. 


63 


146 ZENOBII 
Πάντα λίϑον xives: παροϊμία. Ὅτε γὰρ. (Ξέρ- 
Eng ἐπὶ τοὺς “Ἕλληνας ἐπεστράτευσεν, ἡττηϑεὶς περὶ Σαλα- 
piva, αὐτὸς μὲν ἀνέζευξε, Μαρδόνιον δὲ κατέλιπε πολε- 
unoonza τοῖς “Ἕλλησιν. ἩἩττηϑέντος δὲ καὶ τούτου τὴν 
ἐν. Πλαταιρῖς μάχην, φήμη τις χατέαχεν, ὡς ἐν τῷ περι- 
βόλῳ τὴρ σχηνῆς ὁ Μαρδόνιος ϑησαυρὸν καταλέλοιπε, 
Πριάμενος οὖν ΠΠολυχράτης ὃ Θηβαῖος τὸν τόπον, χρύνον 
μὲν πολὺν ἐζήτει τὸν ϑησαυρόν" ὡς δ᾽ οὐδὲν ἐπέραινε, πέμ- 
εἰς Δελφοὺς ἐπηρώτα, πῶς ἂν εὕροι τὰ γρήβατα. 
Τὸν δὲ ᾿Απόλλωνα ἀποκρίνασθαί φασι, πάντα λίϑον 


᾿ ρένεο" ὅϑεν ἡ παροιμία ἐχράτησεν. 


61 


65 


Πολυκράτης μητέρα νέμει: μέμνηται Tavıng 
Δοῦρις" λέγεε δὲ ὅτε Πολυκράτης ὁ Σάμιος τῶν ἐν τῷ 
πολέμῳ ἀποθανόντων τὰς μητέρας συναγαγὼν, δέδωκε 
τοῖς πλουσίοις τῶν πολιτῶν τρέφειν, πρὸς ἕκαστον λέγων 
ὅτι, Μητέρα σοι ταύτην δίδωμι. "Ode ἡ παροιμία 
ἐκράτησεν. \ 

Παρεξηυλημένος τὸν νοῦν: ὑπὸ γήρως τὸν 
νοῦν παρεξηυλημένον ἔχων, ἀμυδρὸν ἢ διερϑορότα. Mer- 
ενήνεχταν δὲ ἀπὸ τῶν γλωσσιδίων τῶν ἐν τοῖς αὐλοῖς" 


al γὰρ κατατετριμμένοι ἐξηυλῆσϑ'αι λέγονται. 





1. κινεῖν B. 3, πολεμῆσαι B, πολεμήσαντα Ἦ, ἃ. eB au: 
adjeci. τὴν  — κατέσχεν] B om. 5. ὡς) B tur. 7. ὁ Θη- 
βαῖος) B, Schol. Aristoph. ὃ ᾿“ϑηναῖος. 8. BV Suid. Schol. 
Aristoph. ἐπέραινε: »in F. , extritum videtur.« Gaisfordus: le- 
gebatur ἐπέρανε. 12. μητέρας scribendum esse suspicatur Schot- 
tus. μέμρηταν — ὅτι) B om. 18. vulgo παρεξηυλημένον : ὑπὸ κελ.: 
correxi ὃ B, quocum V consentit, nisi quod παρεξηυλημένον τ΄ ν. ex- 


hibet. VB: οἷον ἀμυδρὸν ἢ διεφϑαρμένον ὑπὸ y. ἔχων τὸν νοῦν. 19. 
μετήνεχται V. 40. γλωσσίδων VB. 21. κατατετρημένον V, κατατε- 
τρυμένοι B. ἐξηυλίσϑαν. PH: addunt VB: οἷόν τι καὶ παρὰ "Ipı- 


στοφάνει νἘκτετοξεύσϑαν [V ἐκτετοξεύεσθα.ι τὸν βίονε ἐστὶν 


[V φασί): Aristoph. Plut. 34, ubi vid. interpp. 


6. B 757. Diog.VII,42. Apost. ap. Hemsterhus. Anecd. 124. 


XV, 65. Macar. 4041: Schol. ad 
Arist. Equitt.766: Hesych. Phot. 
Suidass.  Usurpat Auct. incert. 
Iphig. Aulid. 1258: ἔν συντεμοῦσοι 


πάντα κινήσω λόγογ: ἰδίᾳ. vid. ὦ... 


Hermannus:: add. Liban. Epist. 
412. Heliod. Aethiop. II, 24. 
Ioann. Damasc. Boiss. Anecd. 
IV, 232. loann. Antioch. in Mo- 
num, Cotel. 1,160: alia vide eis 


Boissonadum ad Anecd Gr. IV,9. 

64. Β. 779. Plutarch.58. De 
re vid. Panofka R. Samior, 34. 

65. B.759. Πίος VII, 44. Apost. 
XV,6l: Schol, ad Arist. Acharn. 
689. Eustath. ad Hom. Il. Ψ, 791 
p- 1330, 14 [in quo monente ad 

. 1. Schotto παρεξηβλημένον. in 
παρεξηυλημίνον muiandum est], 
Hesych. v. διηύλυταν, v. ἐξηυλη- 


+ 


10 


20 


61 


CENTURIA V. 


147 


Πτωχαῦ Anpa οὐ niunkareı: τοῦτο παρὰ 
Καλλιμάχῳ ἐπὶ τῶν ἀπλήστων εἴρῃται πτωχῶν. 


Πόλεις παίξειν: μέμνηταε ταύτης Κρατῖνος ἐν 


Δραπέτισιν" Υ δὲ πόλις εἰδός ἐστι παιδιᾶς πεττευτικῖῆς. 
Καὶ doxei μετενηνέχϑαι ἀπὸ τῶν ταῖς ψήφοις παιζόντων, 
ταῖς λεγομέναις νῦν χώραες, τότε δὲ πόλεσιν. 


πόλλ᾽ οἷδ' ἀλώπηξ, ἀλλ᾽ ἐχῖγος ἑν μέγα: 


μέμνηται ταύτης ᾿“ρχίλοχος ἐν ἐπωδῇ. 


Ὅμηρος τὸν στίχον. 


Τραφες δὲ καὶ 


Φησὶ δὲ καὶ "Jun ὁ Toayınog“ 


᾿Αλλ᾽ ἔν Te χέρσῳ τὰς λέοντος ἤνέεσα 
καὶ τὰς ἐχίνου μᾶλλον οἰξυρὰρ τέχνας" 
ὃς εὖτ᾽ ἂν ἄλλων ϑηρίων ὀσμὴν λάβῃ» 
στρόβιλος ἀμφ᾽ ἄχανϑαν εἱλίξας δέμας, 
κεῖται ϑιγεῖν Te καὶ δωκεῖν ἀμήχανος. 
Asyeras δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν παγνουργοτάτων. 


— 


2. B nonmnisi: ἐπὶ τῶν ἀπλήστων. 
Legebatur “ραπέτησιν: correxit Gaisfordus. 
Ceterum V legit πόλεια παΐξεεν, Meursius πόλεν παίξειν. 
6. ταῖς λεγομέναις] λεγομέναις B. 
10. ἔν τε] ἐν τῇ 
12. κρεισσόνων Athenaeus. 
λάβη cum Gaisfordo e B dedi: ὀσμὴν λάβη H, ὁ. λάϑῃ P, 
F, os μὴν μάϑη Schottus: ὁρμὴν μάϑη Aıhenaeus. 
PH 14. ϑιγεῦν B: 
ϑακεῖν te καὶ ϑιγεῖν Athenaeus, 


ΒΝ. 
φήνεκεαι HF. 

7 δὲ καὶ) B om, 
11. καὶ] 9 recie Aıhenaeus. 


ἑλίξας PHF. 
p H E. 


3 μέμψηταν — 4 απ.] om. 
Ἶ 4, δὲ om. B. 
δ. pet» 
8. μέμνηται — 
τοὺς λέοντας AB. 
ὀόμὴν 
ὁς μὴν λάϑῃ 
18. στρόβυλος 
vulgo #Biyewi γήϑθειν 
των) 


P Brub. 


16. zavou 


στώνυ ὀργητάτων: Tecentiorum de his versibus conjecturas vide ap. 
Schweighaeuserum et Dindorfium ad Athen. 1]. c. 


v. παρεξηυλημένον. Phot. 
Suid. s. v., 5. βίος dxardadnc. 
Eıym Magn. 348, 27: ἐξηυλημένα 
καὶ παρεξηυλημένα 5 αὲ παλαιαὶ 
γλωσσίδες τῶν αὐλῶν οὕτω Alyor- 
Ta, καὶ κατὰ μεταφορὰν πάντα 
τὰ παλαιὰ καὶ κατατετριμμένα: 
Zonar. 780. Usurpat Synes. 
Dion. p. 62 B. Petav. 

66. B. 781. Diog. VII, 51. Greg. 
Cypr. Ill, 40. Apoeı. KVl, 94. 
Arsen. 414 ibiq. Macar.: Suidas. 
Callim. fr. CCCLX. 

67. B.762. Piutarch. 14. Schol. 
ad Plat. 402 Bekk.: Hesychius. 
Koarwos] Agazır. fr 7 p. 19 
Runkel. coll. Bergkil Comm. de 
Rell. vet Com. Διί. 64: add. 
Plat. Reip. IV, 422. E ἰδίᾳ vid. 
Schneiderus. De Iudo vid. 
Phot. 8. πόλεις παίζειν, Salma- 


sius δὰ Scriptt. Hist. Aug. I, 
737. 

68. B.816. Diog.VII,83. Greg. 
Cypr. ΠῚ, 44, Apost. XVI, 46. 
Arsen. 411 ibig. Macar. : Schol. 
ad Arist. Eaquit. 1006: Phot. 
Suidas. 4eylloxos] fr. 66 Lie- 
bel., 78 Schneidew. Ὅρμηρρι] 
neque ἐχῖνος neque ἀλώπηξ in 
Jliade eı Odyssea memorantur 
ad cyclicum igitur carmen for- 
isase versus est Teferegdus. 
lonis versus e Phoenice de- 
prompti, fabula, ut videtur, sa- 
tyrica: ir. 1 Nieberd. p. 36: le- 
guntur etiam apud Athen. 11], 
91 D. Comparat Schottus Op- 
pian. Cyneget. II, 598: addo 
ejusd. Halient. 11, 360. De 
schino vid. Athen. lc, He- 
syoh. v. dyiras et v ἐχῖνοι, Eu- 


10* 


10 


15 


69 


10 


“- 


148 ZASNOBII 
Πῦρ ἐπὶ πῦρ : παροιμία, ἧς μέμνηται Πλάτων. 


Καὶ xaxov ἐπὶ χα κῷ. 


Πρὸς κέντρα λακτίξειν: παροιμία, ἧς μέμνη- 
ται Ευριπίδης" 

Πρὸς κέντρα λακτίξοιμι ϑνητὸς ὧν Hein 
Καὶ «Αἰσχύλος δὲ ταὐτῆς μέμνηται. 

Πολλὰ μεταξὺ πέλει χύλιχος καὶ χείλεος 
ἄκρου : παροιμία λεχϑεῖσα ἐξ αἰτίας τοιαύτης" ᾿ Ayxaiog 
παῖς Ποσειδῶνος φυτεύων ἀμπελῶνα βαρέως ἐπέκειτο τοῖς 
οἰκέταις. Εἷς δὲ τῶν oixerav ἔφη, μὴ μεταλήψεσθϑαι τὸν 
δεσπότην τοῦ καρποῦ. ὋὉ δὲ ᾿Αγχαῖος ἐπειδῦ ὁ καρπὸς 
ἐφρϑάκει, χαίρων ἐτρύφα, καὶ τὸν οἰχέτην ἐχέλευδε κεράσαι 
αὐτῷ: [Μέλλων δὲ τὴν χύλικα προςφέρειν τῷ στόματι, 
ὑπεμίμνησκεν αὐτὸν τοῦ λόγου" ὃ δὲ ἔφη τὸν εἰρημένον 


στίχον. 


De) 


Τούτων ἔτι λεγομένων οἰκέτης ἤλϑεν ἀπαγγέλλων, 


1. πῦρ ἐπὶ πῦρ) negationem addendam esse arbitratur Schottus: 


Suidas, Phot., Arsenius πῦρ ἐπὶ πυρί. 6. 
fordo ex Euripide dedi: H λαχτίζειν, Schotus Aaxtixo. 


λακτίζοιμν cum Gais- 
7. πέ- 


iss] H Stephanus Sched. III, 31 πέτενς zirwe vel zurve proposuit 


Valckenaerius: vulgatam recte Gronovius defendit ad 
8. παροιμία — τοιαύτης] in B desunt. 
10. τῶν oeinetuv]) B τούτων. 
culum e ΒΡΗ͂ Gaisfordus accedere jussit. 


9. ἄμπελον B. 


ell. 1. c. 
Ayyains B: et sic infra. 
τὸν δεσπότην») arti- 

12. ἐπεφϑάκεν B. 


Vulgo καὶ χαέρων ἐτρύφα: ejeci cum B, Schol. ad Apoll. Rhod. 


copulam. 


Schol. ad Apoll. Rhod. secutus sum: zus τοῦτον λέγοντος B. 


λος οἰκέτης B. 


stath. ad Hom. Il. Β p. 306, 6. 
Ad ‚proverbium alludit Eurip. 
Phoenis3. 1185, ubi vid. Vaicke- 
naerius. 

69. B.767. Diog. VI, 71. Apost. 
XV, 3. Arsen. 416: Hesych. 
Phot. Suidass. Πλάτων) Lege. 
1I, 666 A: addo Cratinum in 
Bovxolow ap. Hesych. 8. πῦρ πυρὶ 
ἔγχεν [uti pro vitiosa lectione 
πυρπεέρεγχενι ex Bergkii emenda- 
tione scribendum est: v. Comm. 
de Rell. vet. Com. Att. 30]. 
Aristophanem Polyid. fr. 1, 
Dind., Epigr. in Boiss. Anecd, 
11,56: εἰ vo πῦρ ἐπάγεις βρό- 
μὸν, μᾶλα πολλὸν dvantes Ei 
δὲ 7080 σαρκὸς, ϑεῖον ἀσποσβεννύ.. 
ss: alia collegerunt Wyttenba- 
chius ad Piutarch, de discern. 


15. Schottus τούτων: e P Gaisfordus τούτων de: ego 


al- 


adulat. ab amico 61 A, T. VI, 
1 p. 481. Boissonadus Anecdd. 
V,292. ad Nicet. Eugen. Il, 451. 
Walzius ad Arseniunı. 

70. Diog. VIl, 84. Greg. Cypr. 
III, 46. Apost. XVI, 86. Arsen. 
413 ibig. Macar.: Schol. ad Pind. 
Pyıh. II, 173. ad Aeschyl. Prom. 
V. 323: Hesych. Suidas. V. 
Eurip. Bacch. 794 ibig. Eim- 
sleium, Aeschyl. Agamemn. 
1616., Prom. Vinct. 323 ibig. 
Boissonadum: add. Valckenae- 
rius Sched. Annott. in N. Foed. 
Ῥ. 381. Etiam Latini usurparunt: 
Terent. Phorm. I, 2, 28. Plaut. 
Tracul. IV,2,55. Ammian. Mar- 
cell. XVII, 5. 

71. B. 768. Diog. VIil, 46. Greg. 
Cypr. IIl, 38. Apost. XVI, 28. 


10 


15 


3 
τῶν ἱτρίων χαὶ πλαχούντῳων. 


14 


CENFURIA V. 


ὡς ὑπερμεγέϑης σῦς τὸν ὄρχατον λυμαίνεται. 
καῖος. ἀποβαλὼν τὴν. πάσεν Era τὸν σῦν ὥρμησε καὶ πληγεὶς. 
“Ὅϑεν ἡ παροιμία. 


ς 8 3 - , [4 
υπ αὐτοῦ ETEÄLRÜTNOEV. 


149 
Ὃ. δὲ Ay- 


Διονύσιος δέ 


φησιν εἰρῆαδαι αὐτὴν ana τῆς Avtıwoov. μνηστευσαμένου 


τὴν ηνελόπην συμεῥορᾶς. 


Ilggsayousvog γὰρ τὰ ἄκ- 


πωμα ἐτελεύτησε τοξευϑεὶς παρὰ, τοῦ. ᾽Οδυσσέως. 


Ἡενία δὲ σοφίαν ἔλαχε: Ἀομματεκῶς τοῦτο ἐκχ 
τῶν. Εὐριπίδου εἵλχυσται, παρόσομ. δὲ πένητες πολλὰς 


τέχνας ψτιτηδευουσιν. 


Πάντα χγὰ vuara: λέγουσι τὰ ἀποϑραύσματα. 


Τὸ γοῦν πᾶν χναῦμα 


σημαίνει, οἷον πᾶν πρᾶγμα, 
Πᾷσᾳ γῆ πατρίς: ταῦτο. μέρας ἐστὲ χρησμοῦ, 


N‘ 


CH 


2. ἀποβαλὼν} B ἀποῤῥίψας.. 


3. ὅϑεν κτλ] B om. 


stolius, alii. 
Arsenio: vulgo σοφίην: 
κομματικοόϊς — silxvoru)] B om. 


σληχεὶς ὑπ᾿ αὐτο} B 
παροιμία] Schol. 
ἐπὶ τῶν παρὰ προςδοκίαν τὲ πραττόντων... 
σοφίων edidi e B, Clemente Alexandrino, 

Clemens addit ἔλαχε διὰ τὸ δυσευχέο, 


πλησιβσὰς. 
Rhod. au: 


ad Apoll., 
7. πενίη ARQ« 
Sure, 


10. VB: πᾶν χναῦμα: χναῦμα 


λέγεται τὰ ἀπυϑραύσματα τῶν πλακούντων. Τίϑεταν [4 έγεταν V] γοῦν 


ἀντὶ τοῦ πᾶν πρᾶγμα. 


Arsen. 411 ibig. Macaz.:. Athen. 
XI,478, E Gell. N. Att. ΧΙ], 
17. "'Stob. Floril. CXI, 14: "Schol. 
sd Apoll. Rhod, I, 188. Tzeız. 
et Schol. Bachmann. ad Li 
cophr. 488. Eustath. ad Hom. il. 
I p. 773, 60. Schol. ad Hom. 
Odyss. X, 9, ad Gregor. Na- 
zianz. Στηλυκευτ. A, p. 47. Mont 
Usurpat Theodor. Hyrıac. a 
Boisson. ‚Anecd. II, 450: ἢν γὰρ 
un τάχος καὶ τοῦ Televeolon τοῦδε 
rn βαπτίσματος ,„ τοῦ παντὸς 
ἐνδεῖν ᾧετο. πόλλα γὰρ ἤδει τὴν 
Moigav neras u κλώϑειν χεί- 
λους καὲ ποτηρίου. Narra- 
tio sumpta videtar ex Aristote- 
lis carmine, cui πέπλος nomen 
erat: v. Buttmannus ad Schol. 
Hom. I. c. Dionysius Thrax 
ἐν ταῖς μελέταις proverbium tra- 
ctaverat: οἵ, Schol. ad Hom. 
Od. 1. c. 

72. B.769. Greg. Cypr. III, 54. 
Apost. XVI, 17. Arsen. 406: 


9’ 


11. Ψυ]ρο οὖν. 


Clem. Alexand. Siromm. IV, 6 
p. 207 Sylb.: Suidas. Simili-. 


ter Theoer. XXI, 1:.4 πενία, A., 


nova τὰς τέχνας ἐγεέρει: Plaut. 
Stich. 1,3, 23. Appulej. Αρο]οξο 
434 T. II Oudend. Euripidis 
+ Boyd: "τ ἐξ Dind.: vid. 
atıhiaeus a urip, Tragg. 
T. IX, R ee 
73. B. 770. De vocabulo 
χναῦμα 'νἱά. Poll. VI, 62. He- 
sych. v. χναῦμα, v. χναύματα. 
74. Β, 771. Diog. V1l,48. Ma- 
ear. 406. Usurpant Eurip. 
Phaeth. fr. 14: es “πανταχοῦ ya 
πατρὶς 7 βύσκουσα γῆ: ejusd. fr. 
incert. 37. Aristoph. Plut. 1158: 
πατρὶς γάρ ἐστι πᾶσ᾽ ἵν᾽ ἂν πράε- 
τῃ τις εὖ: Menand. zent 
nost. ap. Boiss. Anecd. ‚129: 
«ῷ γὰρ καλῶς πράσσοντι Ede γῆ 
πατρίς: Lysias »cont. Philon. 


%.6p.87@2R. Affine his illud 


Teucri ap. Eicer. Tusc. @. V, 
87: patria est," ubicungue est 


τε 


10, 


75 


76 


150 ZENOBII 

ὃν ἀνεῖλεν ὁ ϑοὺς Μελεῷ τῷ Ilslaoyw περὶ οἰκήσεως 
μαντευομένῳ. Μέμνηται τοῦ γρησμοῦ .χαὶ ίἰνασέας καὶ 
Διονύσιος ὁ Χαλχιδεὺύς. 

Πολλοὶ ϑριοβόλοι, παῦροι δέ τε μάντιες 
ἄνδρες: Φιλόχορός φησιν ὅτι Νύμφαι xereigov τὸν 
Πωρνασὸν τροφοὶ ᾿Απύλλωνος τρεῖς, καλούμεναι Ogiai, 
dp’ ὧν αἵ τε μαντιχαὶ ψῆφοι ϑριαὶ καλοῦνται χαὶ τὸ 
μαντεύεσῆᾶοωε ϑριᾷσϑαι. "Akloı δὲ λέγουσι τὴν ᾿4ϑηνᾶν 
εὑρεῖν τὴν διὰ τῶν ψήφων μαντικήν" ἧς εὐδοκιμούσης 
μᾶλλην τῶν Δελφιχῶν χρησμῶν, τὸν Δία χαριζόμενον τῷ 
"Anollwvy ψευδὴ καταστῆσαι τὴν διὰ τῶν ψήφων μαντι- 
κήν. Πάλιν οὖν τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τοὺς Δελφικοὺς ἐρ- 
χομένων χρησμοὺς τὴν Πυϑίαν εἰπεῖν" 

Πολλοὶ ϑριοβόλοι, παῦροι δέ τε μάντιες 

ἄνδρες. 

Πεύχης τρόπον: αὕτη τάττεται χατὰ τῶν παν- 
οἰλεϑρίᾳ ἀπολλυμένων" πασόσον ἡ πούχη κοπεῖσα οὐχέτι 
φύεται. Μέμνηται δὲ αὐτῆς Στάφυλος ὃ Ναυχρατίτης. 





1. Μελεῷ} servavi codd. scripturam, quum in Lutatio forma 
Meleus videatus exstare: a Pausania, aliis MaA:os, άλης homo 
nominatur: v. Ὁ. Muellerus Eıruse. I, 83. 11, 208. coll. G. 
Hermanno de Graeca Minerva dissert. p. 6. περὲ οἰκήσεως 
μαντευομένῳ 6 PH scripsit Gaisfordus: Schottus 6 V: zegi οὐκ. 
χρωμένῳ: περὸ ψικήσεως μαντ. anle Schottum legebatur. DB: τοῦτο 
ὁ ϑεὸς ἀνήγγειλε Μελεῷ τῷ Πελααγῷ περὶ διἰκπήσεως χρωμένῳ. 4. Θριο- 
βόλο:) Salmasius οἱ Berkelius ad Steph. Byz. I. c. ϑριοφόρο. con- 


jecere: sine causa. Explieationis causa haec addidit B: #olas 
[sie] αὐ μαντιχοὺ φῆφοι" καὶ ϑριεύεσθαν τὸ μαφτεύεσθαν. 6. vulgo 
ϑυίαν: et sic infra. 7. μαντικοὶ H. καὶ τὸ — ϑριᾶσϑαι) e P 


Gaisfordus accedere jussit: spatium vacuam h. 1. in HF inveni- 


 phan. Byz, νυ. Θρία. 


iur, 8. 
Bekkeri Anecdd. 265, 12. 
ἀπόλλυμαοὶ 
ΜΝανεράτης HE, 


bene : Ovid. Fast. I, 492. De 
re dixit Mnastas Patrensis 
aut ἐν τῷ περὸ χρησμῶν aut im 
periplo: vid; Append. ἃ. μὴ Er 
δούλων, Zenob. Il, 68, animadvv. 
ad Zeuob. 1,48. Vossius Historr. 
Grr. I, 6. 21: Dieaysius, qui 
saepius cum Mnasea conjunctus 
eitatur, ἐν κεύσεσιν: v. Vossius 
L C 433 Westerm. 

δ, B. 7723. ‚Arsen. 4iE.: Ste- 
Suidas. 


Φιλόχορος) p- 101 Lenz. De 


ϑριόσαν Suidas, quod Gaisfordus prabare videtur: conf. 
16. πεύκη P. 
ἡ γὰρ πεύχη won. οὐκ. 4.: B omissis reliquis. 


#. to. πανωλεθρίᾳ 
18. 


re vid. Lobeckius Aglaoph. II, 
814 et infr. 77. 

76. B.773. Plutarch.31. Diog. 
Vu, 49. Αροϑι. XVI, 6. Arsen. 
408 ibig. Maear.: Eustath. ad 
Hom. Il. A, δὲ p. 42,36: ἐνταῦ-- 
sa db σκοπητέον τὸ τοῦ ᾿Ηροδότοι, 
εἰπόντος (VE, 37) ὅτι πίτυς ἐκκχο- 
πεῖσα οὐκ ἀναφύεν μόνη πάντων 
δένδρων, ἀλλὰ πανώλεθρος ἐξαπ- 
ὀλλυται' ὅϑεν καὶ παροιμία, τὸ 
ἐκεριβῆνα: πίτυος δέχην. εἰ γὰρ καὶ 
πεύκη καὶ κυπάρισδθος καὶ ἕτερα 


10 


15 


CENTURIA V. 


151 


Πολλοί τοι γαρϑηκοφόροι, παῦροι. δέ ze 
Βάξχοις: παροιμία ἐπὶ τῶν «ψευδὴ δάξαν ἐχόντων... 

Πάντα oxtwı Εὔανδρος ἔφη ὑχτὼ τοὺς πάντων 
ivas χρατοῦντας ϑεοὺς, Πῦρ, Ὕδωρ, Γῆν, Οὐρανὸν, Ze- 


λήνην, Ἥλιον, Μίϑραν, Νύχτα. 


"Ἄλλοι δὲ φασιν᾽ ἐν 


Ὀλυμπίᾳ τὰ πάντα ξῖναι ἀγωνίσματα Orte; Στάδιον, [4ἅ- 
Jıyov,] Δίανλον, πλάτην, Πυγμὴν, 1αγεράτιον zal τὰ 
λοιπά" ἀφ᾽ ὧν εἰρῆσϑαι πάντα ὀχτῷ, es 
Hvgavarov μόρος: nrwor ἐστε ζωύφιον, ὃ 
προςιπτάμενον τοῖς λύχνοις καὶ δοχοῦν ἅπτεσθαι τοῦ Kur 
ρὸς χαταχαίετα. Ἰβέμνηταν za, αὐτοῦ «Αἰσχύλος εἰπών". 
Δέδοιχα μωρὸν χάρτα πυραύστου μόρογ, 
Εἴρηται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς προξενούντῳωι 


ἀπωλειαν. 


in πὶ το 


1. τοι] μὲν. Plato. 
“Μόλιχον e B adjeci. 
B om, 


ἐχκοπόντα οὐκέτι ζῇ, πῶς "Hooder- 
τὸς ἔφη, ὡς πίτυς μόνη πάντων. 
δένδρων ἐκκοπεῖσα οὐκ ἀναφύεε; ἢ 
τάχα εἴς τι πιτυῶδες καὶ τὰ τοι- 
αἴτα ϑιετέον διά τινα ἐν αὐτοῖς 
ὁμοίαν ποιότητα, διὸ καὶ ὁμοίου 
πάϑους τῇ πίτυϊ μετέχουσιν; Suid. 
8. πεύκης, 8. δίκην. Oblogui- 
tur Herodoto etiam Gellius N. 
Aut, VIIE, 4, ubi vide interpp.: 
potuerunt tamen aliquando hanc 
observationem Graeci pro vera 
habere. Ceterum aliam prover- 
bii interpretationem Creugerus 
proposuit Historr. vett. fragm, 
p. 108. De Staphylo.  conf. 
Voss. Hist. Gr. l. 111 p, 600 
Westerm. 

77. Diog VII,86. Greg. Cypr. 
111, 45. Apost. XVI, 46. Arsen. 
411 ibig. Macar.: Olympiod. ad 
Plat. Phaedon. 69 C. Hermias 
ad Plat. Phaedr. 156. Allu- 
dit Soph. Ajac 1022: πολλοὶ μὰν. 
ἐχϑροὶ, παῦρα δ᾽ ὠφελήσιμα. Vid,. 
Lobeckius Aglaoph. 1, 813. 

78. B. 774; Suidas: os 
Στησίχορόν φασιν ἐν Κατάνῃ ra- 
φῆναι πολυτελῶς πρὸς ταῖς ἀπ᾽ 
αὐτοῦ Στησιχορείοις λεγομένωως πύ- 


4. εἶναν B om. 
9. ὃ] ἁ συρᾳύστης B. 


5. φασιν Ὁ ὁ... 8. 
13. εἴφηται, κα Δ] 


lag, καὶ τοῦ μνημείου ἔχανεος. 
ὀχτὼὴ κίονας καὶ ὀχτὼ βαϑμοὺς καὶ 
ὀχτὼ γωνίας [v. Poll. IX, 100]. 
οἱ δὲ, ὅτι “Aldens «ατὰ χρησμὸν 
τοὺς Κορινϑίους συνοιωκίζων, ὀκτὼ 
φυλᾶς ἐποίησε τοὺς πολίτας καὶ 
ὀχτὼ μέρη τὴν πόλον: Apostel. 
XV,67. Arsen. 404: Ῥμοίέυθε e 
recentioribus de. pıiori expli- 
catione vid. Welckerus in Jahn, 
Aunal. Philoll. et Paedag. IX, 
153; de altera Muellerus Dorr. 
1, 69. Unde Zenobius sum 
hauserit, nescio, De ρτο» 
verbii vi atgte usu: Arsemius; 
sionsas δὲ ἐπὶ φῶ παγέων 
καὶ βεβαΐίων. 

19. B. 775. Apost. XVI, 96: 
Eustath. ad Hom. Od. δ, 490 
p. 1547 fin.: ἀπὸ δὲ τοῦ ὁξέμου 
αὔενν καὶ πυραύφεης" ζωύφιον. πτη- 
χὸν ἐναλλόμενον τῷ φωτὶ καὶ ῥᾷον 
κατακαιόμενον." ὅϑεν καὶ 
ἐπὶ τῶν ἑκοντὶ καὸ ῥᾳϑίως θνηδκόν- 
των; τὸ, Aug. μόρος: id. ib. Σ, 
309 p. 1848, 37: ἐκὶ τῶν ταχὺ 
ϑανατουμένων, οἷς ἀνοήτως Opu- 
σύνονται: Suidas. De bestiola 
vid. Tzetz. ad Lycophr. 87..Ja-- 
cobsius ad Aelian. N. Anim. 


75 


76 


150 ZENOBU ᾿ 

ὃν ἀνεῖλεν ὁ ϑεὺς Μελεῷ τῷ Ilslaoyw περὶ οἰκήσεως 
μαντευομένῳ. Μέμνηται τοῦ χρησμοῦ .χαὶ γασέας καὶ 
Διονύσιος ὁ Χαλχιδεῦς. 

Πολλοὶ ϑριοβύλοι, παῦροι δέ τὲ μάντιες 
ὥνδρες: Φιλόχορός φησιν ὅτι Νύμφαι κατεῖχον τὸν 
Πωρνασὸν τροφοὶ ᾿Αἰπύλλωνος τρεῖς, καλούμεναι Θριαί, 
dp’ ὧν αἵ τε μαντιχαὶ ψῆφοι ϑριαὶ καλοῦνται χαὶ τὸ 
μαντεύεσθαι ϑριᾷσϑαι. ᾽ἤλλοι δὲ λέγουσι τὴν Adıvav 
εὑρεῖν τὴν διὰ τῶν ψήφων μαντικήν" ἧς εὐδοκιμούσης 
μᾶλλην τῶν Δελφικχῶν χρησμῶν, τὸν Jia χαριζόμενον τῷ 
"Anollwvy ψευδὴ καταστῆσαι τὴν διὰ τῶν ψήφων μαντι- 
κήν. Πάλιν οὖν τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τοὺς Δελφικοὺς ἐρ- 
χομένων χρησμοὺς τὴν Πυϑίαν εἰπεῖν" 

Πολλοὶ ϑοιοβόλοι, παῦροι δέ τε μάντιες 

ἄνδρες. 

Πεύκης τρύπον: αὕτη τάττεται χατὰ τῶν παν- 
σιλεϑρίᾳ ἀπολλυμένων" πασόσον ἡ Never χοπεῖσα οὐχέτι 
φύεται. Μέμνηται δὲ αὐτῆς Στάφυλος ὁ Ναυχρατίτης. 





1. Μελεὼ} servavi codd, Scripturam, quum in Lutatio forma 
Meleus videatus exstare: a Pausania, aliis Madeos, Μίάλης homo 
nominatur: v. Ὁ. Muellerus Etruse. I, 83. 11, 208. coll. G. 
Hermanno de Graeca Minerva dissert. p. 6. περὲ οἰκήσεως 
μαντευομένῳ e PH scripsit Gaisfordus: Schottus 6 V: περὶ οὐκ. 
χρωμένῳ : περὸ ψικήσεως μαντι anle Schottum legebatur. DB: τοῦτο 
ὁ ϑεὸς ἀνήγγειλε Μελεῷ τῷ Πελααγῷ περὶ δἰκπήσεως χρωμένῳ. 4. θριο- 
βόλο:) Salmasius οἱ Berkelius ad Steph. Byz. I. c. ϑριοφόροι con- 


jecere: sine causa. Explieationis causa haec addidit B: Hola» 
fele] οἱ μοωντιχοὺ φῆφοι" καὶ ϑριεύεσθαν τὸ μαντεύεσθαν. 6. vulgo 
Solar: et sic infra. 7. μαντικοὶ H. καὶ τὸ — ϑριᾶσϑαι) e P 


Gaisfordus accedere jussit: spatium vacuam ἢ. 1. in HF inveni- 
tur. 8. θριώσαι Suidas, quod Gaisfordus probare videtur: conf. 
Bekkeri Anecdd. 265, 12. 16. πεύη Ῥ. π΄ ro. πανωλεθρίᾳ 


ἀπόλλυμαι 
Μανκχράτης HF, 


bene: Ovid. Fast. I, 493. De 
re dixit Mnaseas Patrensis 
aut ἐν τῷ περὸ χρήσμῶν But in 
periplo: νἱὰ. Append. s. μὴ Er 
δούλων, Zenob. Il, 68, animadvvi 
ad Zeuob. 1,48. Vossius Historr. 
Grr: 1, ς. 21: Diosysius, qui 
saepius cum Mnasea conjunctus 
citatur, ἐν κεύσεσιν: γ, Vossius 
1, c. 432 ννεοίοτ. 

Ἶδ. B. 772. Arsen. 4. : Ste- 
phan. Byz, .v. Θρία. Suidas. 
Φιλόχορος) p- 101 Lenz. De 


ἡ γὰρ πεύχῃ son. οὐκ. φι: B omissis religuis. 


18. 


re vid. Lobeckius Aglaoph. II, 
814 et infr. 77. 

76. B.773. Plutarch. 31. Diog. 
VA, 49. Aposı. XVI, 6. Arsen. 
408 ibig. Maear.: Eustath. ad 
Hom. Il. 4, δὲ p.42, 36: ἐνταῦ- 
sa δὲ σχοπητέον τὸ τοῦ Ηροδότον, 
εἰπόντος (VE, 37) ὅτι πίτυς ἐκκο- 
πεῖδα οὐκ ἀναφύεν μόνη πάντων 
δένδρων, ἀλλὰ πανώλεθρος ἐξαπ- 
ollvuras ὅϑεν καὶ παροιμία, τὸ 
ἐκεριβῆνα: πίτυος δίκην. εἰ γὰρ καὸ 
πεύκη καὶ κιπάρισδος καὶ ἕτερα 


10 


15 


CENTURIA V. 151 

8. Πολλοὶ τοι γαρϑηκοφόροι, παῦροι. . δὲ Te 
Basx a4: παροιμία ἐπὶ τῶν ψευδὴ δάξαν ἐχόντων.. 

τὰ Πάντα ὀκτῶὶϊ Εὔανδρος ἔφη ὑχτὼ ἐοὺς πώντων 


εἶναι χρατοῦντας ϑεοὺς, Ilvo, Ὕδωρ» Im; Οὐρανὸν, Σε- 
ληνην» Ἥλιον, Μίϑραν, Νύχτα. “ἄλλοι δὲ φασιν᾽ ἔν ἅ 
hs, τὰ πάντα ξἶναι er ὠγίσματα ὀστώ, Στάδιον, [4ö- 
λιχον,] Hiervon, Ὁπλέτην, Πυγμὴν, Παγεράτεον en τὰ 

λοιπά" ἀφ᾽ ὧν εἰρῆσϑαι πάντα ὀχτῴς 

9 Hvgavaroy μόρος: πτηνόν ἔστε δωῦφιον,, 84 
προριπτάμενον τοῖς. λύχνοις καὶ δοχοῦν ἅπτεσϑαι τοῦ zu 
ρὸς χαταχαίεται. Μέμνηται χαὶ αὐτοῦ Αἰσχύλος εἰπών" 

Δέδοικα μωρὸν κάρτα πυραύστου μόρον. 

Eu ἴρηται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς προξενούντων 


ἀπωλειαν. 


Fe τγριστ 


1. ar μὲν. Plato. 4. εἶναι Βο 
“όλιχον e B adjeci. 
B om 


ἐχκοπόντα οὐκέτο & ΚΟ πῶς Ἡρόδο- 
τὸς ἔφη, ὡς πίτυς μόνη πάντων. 
δένδρων ἐκκοπεῖσα οὐκ ἀναφύει; ἢ 
τάχα εἴς τι πιτυῶδες καὶ τὰ τοι- 
αὗτα ϑετέον διά τινὰ ἐν αὐτοῖς 
ὁμοίαν ποιότητα », διὸ καὶ ὁμοίου 
πάϑους τῇ πίτυΐ μετέχουσιν; Suid. 
8. πεύκης, 8. δίκην. ΟὈ]ο4υ!- 
tur Herodoto etiam Gellius N. 
Aut, VIIE, 4, ubi vide interpp.: 
potuerunt tamen aliguando hanc 
observationem Graeci pro vera 
habere. Geterum aliam prover- 
bii interpretationem Creuzerus 
proposuit Historr. vett. fragm, 


p. 108. De an conf. 
Voss. Hist. Gr. Ip. 600 
Westerm. 


77. Diog VII,86. Greg. Cypr. 
111, 45. Apost. XVI, 46. Arsep. 
all ibig. Macar.: ὦ Ayapiod. ad 
Pilat. Phbaedon. ermias 
ad Plat. Phecdr. 156. Allur 
dit Soph. Ajac 1022: πολλοὶ udn 
ἐχϑροὶ, παῦρα δ᾽ ὠφελήσιμα. Vid,. 
Lobeckius Aglaoph. ll, 813. 

78. B. 774: Suidas: os 
re φασιν ἐν Κατάνῃ τα- 

nv πολυτελῶς πρὸς ταῖς ἀπ᾿ 
μ ot: Στησιχορείοις λεγομένωως πύ- 


9. ὃ] ἁ τ Β. 


ὅ. φασιν Bom . 
13. εἴρηται, καὶ 


lass, καὶ τοῦ μνημείϑυ ἔγατεος 
ὀκτεὴ κίονας καὶ ὀχτῷ βαϑμοὺς 
regt v. Poll. IX, 1007. 
os δὲ, ὅτι Alyızs κατὰ χρησμὸν 
τοὺς Κορινθίους πωνοιαίξων, ὀκεὼ 
φυλᾷς en nn πολύτας καὶ 
ὀχτὼ μέρῃ τὴν πόλιν: Apostel. 
XV,67. Arsen. 404: Pholuss ὁ 
recentioribus de. psiori expli- 
catione vid. Welckerus in Jahn, 
Annal. Philoll. et Paedag. IX, 
153: de altera Muellerus Dorr. 
Il, 69 Unde Zenobius suam 
hauserit, nescio, De pro 
verbii vi atgte usu. Arsenius: 
εἴρηται δὲ ἐπὶ φῶν παγέων 
καὶ βεβαίων. 

19. B. 775. Αροεὶ. XVI, ἫΝ 
Eustath. ad Hom. Od. B, 4 
Ρ. 1517 fin.: ἀπὸ de τοῦ. en 
αὔεν καὲ πυραύαστῃς" ζωύφιον. πεη- 
τὸν ἐναλλόμενον τῷ φωτὶ καὶ ῥᾷον 
κατακαιόμενον" ὅϑεν καὶ παρεωμέρι 
ἐπὶ τῶν ἑκοντὶ aus ῥᾳδίως ϑνηδκόν.- 
των, τὸ, πυρ. κόρος κα. id. ib. 2, 
= p- wa 37: ἐπὶ τῶν ταχὺ 
αγατουμένων, οἷς ἀνοήτως 
σύνονται: Suidas. De bestiola 
vid. Tzetz. ad Lycophr. 87..Ja-: 
cobsius ad Aelian; N. Avim. 


80 


81 


15% ZENOBII 
ı Πάλαι nor’ ἦσαν ἄλκιμοι Μιλήσιοι: (φασὶ 
τοὺς Κᾶρας πολεμουμένους ὑπὸ Δαρείου τοῦ Πέρσου, κατά 
τινα, παλαιὰν" μαντείαν εἰρημένην αὐτοῖς τοὺς ἀλχιμωτα- 
τοὺς προρφέσθαι συμμάχους, ἐλϑεῖν εἰς Βραχγίδας γ» καὶ 
τὸν. ἐκεῖ ϑεὸν ἐρωτῆσαι, εἰ Μιλησίους πρόςϑοιντο συμτ 
μᾷχους" τὸν δὲ ἀποχρίνασϑαι, 
Πάλαι nor’ ἦσαν ἄλκιμοι Μιλήσιοι. 
Οὗτος δὲ ὁ στίχος εἴρηται τὸ πρότερον παρὰ ᾿Αναχρέ- 


ϑντίν ὃς ἤχμασε μάλιστα κατὰ Kvoov τὰν Πέρσην. Τρί- 
τος δέ ἐστιν ana Κύρου Δαρεῖας. 


Ῥαδαμάνϑυος ὅρκος : Korrivog φησιν, ἐπὶ τῷ 


χηΡὶ καὶ τῷ κυνὶ καὶ τοῖς τοιούτοιρ ὅρκον Ῥαδαμανϑυὶ 








1. πάλαι] ἦσαν, πότ᾽ ἦσαν Diogenianus. Sqgq. in breviorem for- 


mam B redegit. 


xI, 8. Aeschyli fr. est 289 
Dindf,: -disputat de eo Suever- 
nius in Abhandl. d. Berl. Aca- 
dem. 1825 p. 121. 

.80. B. 776. Diod. Excerptt. 
Vatic. ς. 47 p.40 Dindf. Athen. 
X11, 523 F. 'Apost.XV,59. Ar- 
sen: 403 ibig. :Macar.: Eustath. 
ad Ham. I. 52, 444 p. 1358, 8: 
Μιλήσιον... ἕως μὲν, φασὶν, οὐκ 
ἐτρύφων, ἐνίκων Σπηύϑας καὶ πό- 
des δφ᾽ ᾿λληςπόντω ἔκτισαν καὶ 
τὸν Εὔξεινον κωτῴκισαν πόλεσι λαμ- 
πραῖς καὶ πάντες εἰς Μίλητον ἔϑεον' 
ὡς d’ ὑπήχϑησοων ἡδοναῖς, κατιῤ- 
ὁύη. τὸ «ἧς πόλεως ἀνδρεῖον, ὡς 
᾿Δριστοτέλης φησὶ" καὶ παροιμία 
ἐντεῦθεν ἐξέπεσε τὸ, πάλαν ποτ᾽ 
xti.: Schol. ad: Aristoph. Plut. 
1003, Vesp. 1096. [1055]: Suidas. 
Diodorus et Schol. ad Arist. 
Plut. cum Zenobio plane con- 
sentiunt: Demon vero prover- 
bii originem e bello Carum 
contra Ambraciotas [si lectio 
vera: cf. Hemsterhusiws ad Schol. 
Arist. Plut], alii e Polycratis, 
Samiorum tyranni, historia de- 
rivant [Schol. Arist., v. Panofka 
R. Samior. 33]: Aristoteles de 
eerto quodam facto plane non 
cogitavit, sed Milesios in per- 
ditam: luxuriam prolapsos pri- 
stinam virtutem retinere ‚non 


7. ποτ᾿] in Auacreonte recte zox’ scribitur. 


potuisge scribit: συ. Athen, et 
Eustath. Denique plane singur 
laria Apostolius refert. ’Ava- 
κρέοντι) fr.86 Bergk., 64 Schnei- 
dew.: add. Arist. Equitt, 361. 
Synes. Epist. 80 p. 228. D. Pe- 
tav.: alia vide ap. Gatackerum 
de stylo Nov Instr. 0.19. Ma- 
carius: ἐπὶ τῶν πρότερον μὲν ἐπ᾽ 
ἀνδρίᾳ δόξαν ἐχόντων, ἐλαττωϑέν- 
των δὲ ὕστεραν: vid. Diogen. Ὗ, 3. 

81. Β. 818. Aposı. XVII, 7. 
Arsen. 423 ibiq. Macar. : Schol. 
ad Plat. Apol. Socr. 331 Bekk.: 
“Ῥαδαμάνθυος ὅρκος οὗτος ὃ κατὰ 
κυνὸς ἤ χηνὸς ἢ πλατάνου ἢ κριοῦ 
ἢ τινος ἄλλου τοιούτου: »Οἷς ἦν 
μόγιστος ὅρκος ἅπαντι λόγῳ 
κύων, Ἔπειτα χήν' θεοὺς δ᾽ 
ἐσέγων" « Κρατῖνος Χείρωσι [fr. 1 
Ρ. 62. Runkel.]. κατὰ τούτων δὲ 
ψύμος ὀμνύναν, ἵνα μὴ κατὰ ϑεῶν 
οὗ ὅρκον γίγνωνταν" τοιοῦτοι δὲ καὶ 
οὗ Σωκράτους ὅρκοες Schol. ad 
Lucian Vitar. Auct. $. 16: He- 
βγεῖ. Phoı. Suidas. Ipsa So- 
sicratis verba servavit Schol. 
ad Aristoph. Av. 521: add. Eu- 
staıh. ad Hom. Od. T, p. 1871,4. 
Hoeckius Cret. II, 198. Wachs» 
muthius Antigg. Hell. II, I, 156. 
Ad jusjurandum praeter Crati- 
num alii alludunt: v. interpp- 
ad Plat. Protag. 482. B. Mena- 


10 


82 


| δὲ ἐν τῇ χειρὶ μηλέας χλαάδον" 


84 


ἄξια κλεπτόντων λέγεται 7 παροιμία. 


CENTURIA- \V. ASB 
ἀνατιϑέασιν" ὡς καὶ Σωσιχράτης ἐν 5ΠῈ Ὁ ARE 
ἵνα un ϑεοὺς ὀμνύωσιν. 3° 


Pauvovoia Νέμεσις: : ἐν 'Ῥαβνοῦντι᾽ Νεμέσεως 
ἵδρυται ἄγαλμα δεχάπηχυ., ὁλόλιϑον, ἔργον Φειδίου ;. ἔχε 
ἐξ οὗ" φησεν᾽ "Avetyovog 
ὁ Καρύστιος πτύχιόν τὶ μικρὸν ἐξηῤτῆσϑαι' τὴν ἐπιγραφὴν 
ἐχὸν, Ayogazgsros Ἡάριος ἐποίησεν: "Οὐ. ᾿ϑαυμὸΣ 
στὸν δέ" καὶ ἄλλοι γὰρ πολλοὶ ἐπὶ τῶν οἰκείων ἔργων ξέερὸν 
ἐπιγεγράιρασιν ὄνομει. ‚Einög: οὖν καὶ τὸν «Φειδίαν τῷ "Ayo- 
θαχρίτῳ συγκεχωρηχέναι" ἦν γὰρ αὐτοῦ ie 2a ω 
λωρ ἐπτόητο περὶ τὰ παιδικά, . τὰ 


Ῥηγίνων δειλότερος: τοὺς Feed ΞΕ 
ἔλεγον. ἐέναρχος γὰρ ὁ Σώφρονος υἱὸς εἰς δειλίαν bit 


μῴδησε τοὺς 'Ῥηγίνους. : 
ἐπὶ τῶν τὰ μηδενὸς 
ἹΜετενήνεκται δὲ 
ἀπὰ τῶν Σικελῶν, τὰς ᾿ἀβρώτους ὄμφᾶχας Een 


Μέμνηται ταύτης ᾿Επίχαρμος. 


Σικελὸς önpyaniberas: 


ann nm nn gg nn En 


1. Σωκράτης — Κιγτικῶν Sehottur: 6 alsfordus EDER 


Kontor; addens: 


»sed vide ne interciderit, quale apud Gram» 
maticos legitur, τοιρῦτοι δὰ καὶ οἱ Σωλράτους ὄρκοιυ: 
forte nata confusio vw. Zuxgarys καὶ Σωσικράτης. ε 


Hin« 
Ceterum loc 


eodem modo iam emendaverant Meursius Cret. I, 1, Fabricius B, 
Gr. V, 117 Harl,, Kusterus ad’ Suid. v. Ῥαδαμάνθυος, Neumannu 


Rerr. Ὄτει. Specim. 43. 


δευτέρῳ] Schol. Arist. a ‚iR 


Se tam amplum operis nn, 


κῶν) B om. 
7. ἔχων PH. 


καὶ — παιδικὰ} B om. 
hius. 
οἱ [B om.] Ῥηγῖνοι. 


gius ad Diog. Laert. II, 40. 
Arsenius: ἐπὶ τῶν ἐπὶ die: 
σύνη μαρτυρουμένων. 

82 B. 819. Apost. XVII, 10: 
Hesych. Phot. Suidas. "Vid. 
O. Muellerus de Phidiae Vit. 
et Ορρ. Comm. 1, p. 41 sgq. 
οὐ ϑαυμαστὸ» ---- ὄνομα] de re di- 
xit Tzeizes Chiliad. V1l, 937. 

83. B.820. Diog. VII, 97. Greg. 
Cypr. 111, 62. Apost. XVIl, 15. 
Arsen 424: Hesych. Phot. Sni- 
das.  Athenaeus1, 19 F.: Nus- 


4. δεχάπηχιυ ἑἐνδεκάπηχυ B ; 
ἐποίεν Schottus conjecit.. 
9. τὸν Φειδίαν») vulgo τῷ Φειδίᾳ: e VB correxit land 


igeiade, vB. 
γομα] B 
πὶ 


τς 


il. Legebatur ἐπτόηται: correxit Finck- 
13. Ξέναρχος ---- “Pnyivovs] BV: καὶ εἰς δειλίαν ie 


λ “ ir 


φόδωρος, ὁ ϑαυματοποιὸς, ὃς zen 
κρούσας ᾿Ρηγίνοις, ὡς φησι Δοῦρεος, 
εἰς δειλίαν αὐτοὺς ἔσπωψε πρ ὥ- 
τος: at probabiliter Nympho» 
dorus inferior est Xenarchos 
vid. Graefenhanius ad Aristot. 
Poet. 1 p. 19. Ceterum gram- 
maticos de proverbii origine 
falsa referre, doctissima evin- 
εἰς Eberti disputatio Dissertt. 
Sicul. I, 186: add. sup. IV, 85. 
84. Plutarch. 95, Diog. ὙΠ, 
15. Αροϑι. XVII, 38. Arsen. 428 


10 


15 


ZENOBII 


- Σαρᾶφνιος γέλως: Αἰσχύλος ἐν τοῖς Περὶ παρ- 

οιμιῶν περὶ τούτου φησὶν οὕτως" » ai τὴν & αρδὼ 
καξοικοῦτες, Kapyndoviwv. ὄντες ἄἅπαικοι, τοὺς 
ὑπὲρ τὰ βδομήκοντα ἔτη γεγονότας τῷ Κρόνῳ 
ἔβϑιυον γελῶντες. καὶ ἀφσπαζξάμεγοι ἀλλήλους" 
αἰσχρὸν γὰρ ἡγοῦντο δαχρούειν χαὶ ϑρηνεῖν. 
To» οὖν προρποίητον KRGNO Σαρδόνιον xAr- 
ara « : 
, ίμαιορ "δέ. φησιν αὐτοὺς. ἱστάντας τοὺς γονεῖς ἐν 
οἷ» μέλλουσι βαλλεσᾶαι βόϑροις, παίειν σχίξαις καὶ κα- 
ταχρημνίξειν" φϑειρομένους δὲ αὐτοὺς γελᾶν διὰ τὴν ἀπὰ 
τῶν τέπνων ἀδιχίαν καὶ δόξαν τοῦ μακαρίως zul χαλῶς 
τελόντᾶν. | we. 


154 





"1. Σαρδώνιος B, forma pessima ; vid. Schneiderts ad Plat. Reip. 


ni ώντω ν. «Αἰσχύλος ---- οὕτως] 
ὮΝ οἰκοῦντες. örtes om. Β. 


--- τελευτᾶν] B om. 


ibig. Macar.: Phot. Suidas. 
Epicharmi fr. est incertt. fabb. 
45 Krusem.: .alia vide apud 
yitenbachium ad Piutarchi 
Praeceptt. Conjug. 2 p. 133 E. 
85. B.833. Diog, ΨΙΠ, δ. Greg. 
Cypr. 11, 68. Apost. XVII, 428. 
Arsen. 427 ibig. Macar.: Eu- 
stath. ad Dionys. Perieg. 458. 
Οἱ τὴν — κληϑῆνω} Hesych. 8. 
.: ad Aeschyli explicationem 
proxime ea accedit, quam De- 
mon amplexus est: Schol: Odyss. 
7,302: os τὴν Σαρδάνα καταρχαῦν-- 
tes ἀπὸ Καρχηδονίων ὄντες χφῶνταν 
νόμῳ τινὶ βαρβαρικῷ καὶ πολὺ τῶν 
“Ἑλληνικῶν διηλλαγμένῳ᾽ τῷ γὰρ 
Κρόνῳ ϑύουσον ἡμέραις «ισὶὲ τιτα- 
γμένοως οὐ μόνον τῶν αἰχμαλώτων 
τοὺς καλλίστους , alla καὶ τῶν 
πρεσβυτέρων τοὺς ὑπὲρ ἑβδομήκοντα 
ἔτη γεγενημένους " ταύτοις δὲ θυ- 
ομένοις τὰ μὸν δακρύειν αἰσχρὸν 
mon δοκεῖ καὶ δειλάν' τὸ δὰ ἀσπά- 
ζεσϑαν καὶ γελᾶν καὸ πραϊόντων 
(sic) ἀνδρῶδές τε καὶ καλόν" ὅϑεν 
φασὶ καὶ τὸν ἐπὶ κακῷ προρποίητον 
γελῶτα κληϑῆναν ϑαρδόνιον. ἡ δὲ 
ἑ παρὰ Δήμωνι: v. Siebe- 
lis; Atıhid. fr. p 22: Phot. 


4. ἑβδομήκοντα) Bo 


γέλως] B δαάϊε: ἐπὲὶ τῶν μὴ ἐκ χαιρούσης διανοαΐας 


» u 


B παρ᾽ ὅσον. ἕν φατοικοῦντες] 


6. αἰσχρὸν 


Suid. 8. v. Alius originationis 
a Phoenicihus et Carthaginien- 
sibus duciae auctor est Cli- 
tarchus: Schol. ad Platon. 396 
Bekk.: add. Suid. Phot.: de re 
dixit Muenterus de Carthag. 
relig. p 10.17. Timaei hac 
in re multi mentionem fecerunt: 
x. Goellerus de situ et orig. 
Syracus. 292: add. Tzetz. ad 
Lycophr. 796. ad Hesiod. Opp. 
59. et, qui amnium optime Ti- 
maei sententiam servavit Schol. 
Plat. 1. c.: οὗ γὰρ τὴν Σαρδὼ 
κατοικοῦντες, ὡς φησι Τίμαιος, 
ἐπειδὰν αὐτοῖς καταγηράσκωσιν 0 
γονεῖς καὶ νομίσωσυν ἑκωνὸν βεβιωκέ- 
ναι χρόνον, ἄγουσιν αὐτοὺς Er 
τὸν τόπον, ἐν ᾧ μέλλουσι ϑάψαι, 
κἀχεῖ λάκκαυς ὀρύξαντες ἐπ᾽ ἀκρῶν 
χειλῶν τοὺς μέλλοντας ἀποθνήσκειν 
καϑέξουσυν, ἔπενεα ἕκαστος αὐτῶν 
σχίξαν ἔχων τύπτεν τὸν ῥαυτοῦ πα- 
τέρω ποιὸ εἰς τοὺς λάκκους περι ϑεῖ" 
τοὺς δὲ πρισβύτας χαέροντας ἐπὶ 
τὸν ϑάνατον παραγίνεσθαι ὡς εὐ- 
δαίμονας καὶ μετὰ γέλωτος καὶ εὖ- 
ϑυμίας ἀπόλλυσθαν" ἐπεὶ οὖν γε- 
λᾶν μὲν συνέβαινεν, οὐ πάνυ δὲ ὁ 


γέλως ἐπ᾽ ἀγαϑῶ τινι ἐγίγνετο, παρὰ 


10 


CENTURIA V. 


155 


Τινὲρ δὲ ana Σαρδόνος τῆς νήσαυ. Φύεται γάρ 
τις βοτάνη ἐνταῦϑα, ἣς οἱ γευσάμενοι μετὰ σπασμοῦ καὶ 


γέλωτος ἀποϑνήσχουσιν. 


"Ἄλλοι δὲ τὸν χαϑ' ὑπόχρισιν γέλωτα γινόμενον 
Σαρδόνιον χαλεῖσϑιαι λέγουσιν, ἀπὴ ἐδῦ σεσηρέναε τοὸϊς 


ὀδοῦσι. 


Σιμωνίδης δέ φησι τὸν Τάλω πρὸ τῆς εἰς Κρήτην 
ἀφίξεως οἰχῆσαι τὴν Σαρδὼ, χαὶ πολλοὺς τῶν ἐν ταύτῃ 
διαφϑεῖραι" οὖς τελευτῶντας σεσηρέναι, καὶ ἐκ τουτοὺ ‘0 

"720 


“Σαρδόνιος γέλως. 


- 





- Υ, Ζαρδόος Schottus, Σαρδοῦς B, Zapddves PH Gaisfordus. 


ψΨήσου φασὶ B. 


VB: φύεται γάρ τις βοτάνη σελίνῳ παρομοΐα ἂν 


ταύτῃ, ἧς [οὗ Β] οἱ [B om.] γευόμενον δοκοῦσι μὲν γελᾶν, σπασμῷ δὲ 


844. om. Β εἰ, 


ἀπόλλυφψται. 
σεσηρέναι. 


τοῖς Ἔλλησε τὴν προκειμένην ῥηθῖ- 
ψαν παροιμίαν. Τινὲς) Lucıi- 
lius Tarrhaeus et Sile- 
nus: Schol. Plat.: ἤκουσα δὲ, 
us φησιν Ταῤῥαῖος, ἐγχωρίων 
λεγόντων ὅτι ἐν Σαρδόνε γίγνοντο 
βοτάνη σελίνῳ παραπλησία, ἧς ai 
γευσάμεγον δοκηῦσι μὲν γελῶντες, 
σπασμῷ δὲ ἀποθνήσκουσιν: Suid.: 
Σεληνὸς" δὲ ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν 
περὸ Συρακούσας, λάχανον εἶναι 
παρὰ Σαρδονίδις ἡδὸ, σελένῳ ἐμ- 
φερές" οὗ τοὺς γευσαμένους τάς τε 
σιαγόνας καὲ τὰς σάρκας αὐτῶν 
ἀποδάκνεινι quibus similia 16. 
guntur apud Hesyceh. Phot., 
Timaeum Lex. Plat. 230. Tzetz. 
ad Lycoph , eundem ad Hesiod., 
Eustath. ad Hom. Odyss. Ι. ς. p. 
1893, 5, Schol. ad Hom. Od. l.g., 
ad Lucian. Luc. ὃ. 24. Servium 
ad Virg. Eclog. VII, 41. Eıym. 
Gud. 496, 45. Zonar. 1627. De 
herba conf. Pausan. IX, 17, 7. 
Salmasius ad Solin. p. 72. A 
Schotto apposita haec: »Lati- 
nus Drepanius in Panegyr. c. 
25, 4 p. 8l Arnizen.: serenas 
ergo vultus induebamus ei ad 
eliorum vicem, qui dequstalo 
Sardorum graminum succa fe- 
runtur in morlem ridere, smi- 
tabamur laeta, moerentes: Sal- 
vianus Massiliensis presbyt. de 


ut videtur, 


Υ. ὅ. Legebatut 


Providentia VII p. 18 Barbal.i 
Sardonicis quodammodo kerbis 
omnem Romanorum populum pu- 
tes saturatum: morilur et ridels 
Eusebius Gallicanus Homilia de 
SS. Epipodio et Alexandro ia 
Biblioch. Max. Paıtrum. T. VE 
p. 169: simsles sllis, qui forte 
sumentes ezxiliubiles herbarum 
succos cum risu perire dicun- 
tur. 
plicationem τοὺς παλαιοὺς ceie» 
ris praetulisse, Eustathius I, c. 
annotavit: eandemque repetunt 
Apollon. Lex. Homer. v. cagda- 
vos p. 140,12 Bekk., Schol. Ven., 
ad Hom. Il. 0,101. Hesych. l.c., 
Etym. M. 273, 46. Eıym. Gudian. 
496, 43 Zonar. |. c. Iın0yi 
öys] fr. LXXI Schneidew.: ea- 
dem Sophocles in Daedalo [fr. 
171 Dindi,] exposuerat. Contra 
Simonidis rationem ex Lexico 
Rhetorico disputat Kustathias 
ad Hom. Od. Il. c.: καὶ 0 μόν 
φασι τὴν Alm εἰλῆφθαι ἀπὸ τοῦ 
δοϑέντας ὑπὸ Aws τῇ Εὐρώπῃ φύ- 
λακος ἡφαιστοτεύχτον, ὅς ταὺς Kür 
ραβάλλοντας ξένους τῇ Κρήτῃ ovi- 
ἐαμβάνων, ἐδίως, φασίν, ἐτιμωρεῖτο, 
πηδῶν εἰς πῦρ καὶ ϑερμαίνων τὸ 
στῆϑος, ὅποϊόν τι περὶ τοῦ Κρῃ- 
τιχοῦ Τάλω τοῦ χαλκεοστήϑοι φασὶ 
ειγὲς καὶ χαλκόξοδος; καὶ περιπτυσ- 


Ali — ὀδοῦσι) hanc ex-_ 


87 ᾿ 


156 ZENOBIL. 

Περὶ δὲ τοῦ άλω τοιόνδε uvd ολογεῖται" φασὶν 
αὐτὸν τοῦ χαλχικοῦ γένους. εἰναε" δοϑῆναι δὲ Μίινωΐ παρ᾽ 
Ἡφαίστου &ig φυλακὴν τὴς νήσου Κρήτης. Οὗτος φλέ- 
Pa μίαν εἶχεν ἀπὸ αὐχένος ἄχρι σφυρῶν κατατείνουσαν " 
χαξὰ δὲ τὸ δέρμα τῆς φλεβὸς ἥλος διήρειστο χαλκοῦς. 
Τρὶς δὲ ἑχάστης ἡμέρας τὴν νῆσον περιερχόμενος ὁ Τα- 
λως ἐτήρει. dio καὶ προςπλέουσαν τὴν. “ργὼ μετὰ ’Ie- 
σονος ; ὑποατρέφοντος ἀπὸ Κόλχων, ἐχωλυὲ τῇ νήσῳ 
προφορμισϑῆναι. ᾿Απατηϑεὶς δὲ ὑπὰ ιηδείας ἀπέϑανεν, 
ὡς μὲν ἔνιοι λέγουσι, διὰ φαρμάκων αὐτῆς μανίαν ἐμβα- 
λούσης᾽ ὡς δέ τινερ, ὑποσχομένης ποιήσειν ἀϑάνατον, 
χαὶ τὸν ἧλον ἐξελούσης, διαῤῥυέντος τοῦ ἰχῶρος σὺν ὅλῳ 


τῷ αἵματι, οὕτως αὐτὸν τεϑνάναι. 


Τινὲς δὲ αὐτὸν τε- 


λευτῆσαν λέγουσιν ὑπὰ Παοίαντος εἰς τὸ σφυρὸν τοξευ- 


ϑέντα. " 


Σαρπηδονία ἀκτή: τόπος οὗτος Θρᾷχης, ἀεὶ 


κλύδωνας ἔχων καὶ κχυματιζόμενος , 


ἱερὸν Ποσειδῶνος. 


Ἔστι δὲ χαὶ ἑτέρα Σαρπηδονία περὶ Κιλικίαν" καὶ ἄλλη 
πρὰς τῷ ὠχεανῷ, Γοργόνων οἰχῃτήριον. 





17. ἱερὸν κτλ B om. 
ἡ πολυτελής. 
7 V τρυφηλοί. 


σόμενος καὶ καιομένων. ἐκείνων αὐτὸς 
σεσηρώς" ἀλλ᾽ οὗτος μὲν ὁ λόγος 
οὐ πάνυ dreungwei τὴν λέξιν, ἀλλ᾽ 
ἤ μόνον δίδωσιν ὑπονοεῖν, ὅτι παρὰ 
τὸ δονεῖν ἢ δαίειν ἤτοι καίειν καὶ 
παρὰ "To σαίρω > Edagor , ὅϑεν καὲ 
τὸ σεσηρένα:ι, γίνεταν τὸ σαρδόνιον, 
οἱονεὶ τὸ σεσηρὰς καὶ δονοῦν ἢ δαῖον 
yow καῖον: vid. etiam Schol. 

lat,, ad Odysa., Phot. Suid, 
Narratio ex Apollod. I, 9, 36. 
descripta est. Proverbium di- 
cebatur ἐπὲ τῶν ἐπὶ κακῷ γ ε-- 
λώντων: Suid. Phot.: ἐπὶ τῶν 
din’ ὀλέθρῳ σφῶν αὐτῶν γε- 
λόντων: Arsen. Macarius. Me- 
morant risum Sardonium pluri- 
mi: Plat, Reip. I, 337 A. Plu- 
nn. ἡ δεισιδαυμ. €. 9 p. 169 

D., ei. Gracch. 12: Nonn. 


Συβα θετι κή τράπεξας: ἀντὶ τοῦ Ev παλυτελείᾳ. 
Τρυφηταὶ γὰρ οἱ Συβαρῖται. 


20. ἀντὶ τοῦ ἡ πολυτελὴς V, B nonnisi 
21. τρυφηταὶ 6 B aliis Gaisfordus: legebatur τρυ- 


Dionys. ΧΧ, 809. Dio Chrysost. 
LXXX p. 669 ©: Cic. Epist. ad 
Famil. VII, 25, 1. 

86. B. 834. Schol. ad Apoll. 
Rhod. I, 216. Eustath. ad Hom. 
1, 22, p-. 1340, 22: Steph. Byz. 
5. Σαρπηδὼν, Hesych. v. δαρπη- 
δών, ν. σαρπηδόνιον. Phot. Suidas. 
De loco vide Holstenium ad 
Steph. 1. c.  ΑΚιλικίας] Strab. 
XIV, 4, 4 p. 670. ὠκεανῷ] V. 
Goettlingius ad Hesiodi Theog. 
274. Quo sensu dictum sit 
proverbium, veteres memoriae 
non prodiderunt. 

87. B.844. Greg. Cypr. III, 68. 
Arsen. 430: Schol. Ven. ad Ari- 
stoph. Pac. 341: συβαρίξενν .. 
Καλλίστρατος τρυφᾶν, ἀπὸ τῆς 
Συβαρντιιῆς τρυφῆς Aprenido- 


οι 


10 


16 


20 


88 


89 


90 


91 


92 


93 


CENTURIA - Υ. 


157 


Συβαρῖται διὰ πλατείας: παροιμία ἐπὶ τῶν 


σοβαρῶς πορευομένων. 


Σιχελὸς στρατιώτης ὃ παροιμιῶδερ. 


᾿Επεὶ ξέ- 


νοις ἐχρῶντο στρατιώταις ὡς ἐπὶ πολὺ οἱ ὑπὸ ᾿Ιέρωνα. 


N 9 \ “- ᾿ z 
Σχορὰκίξειν : ἀντὶ τοῦ, eig x0guxug πέμπειν, ἐχ- 


φαυλίξειν. 


“« Pr) a ᾿ \ τω 
Σύκον αἰτεῖς : αὑτὴ λέγεται κατὰ τῶν κολαχευδν- 


ΤΩ». 


Οἱ γὰρ ᾿ϑηναῖοι ἐχολάχευον τοὺς γεωργοὺς, βουλό- 


3 «Ὁ ’ ΠῚ ,, ΄- . ’ 
μένοι παρ αὐτῶν Auußaveıv τὰ πρωΐϊμα σὔχα" οἰωγνίζοντο 
%ı Ά ’ - ᾿ 
γὰρ αὑτοῖς καὶ παλιν ἐλϑεῖν εἰς νέωτα. 


“ 3 ὃ « - ’ 98. Δ - 3 [4 
Zvxov ἐφ FEoun: παροιμία ἐπὶ τῶν ἐκχειμένων 


ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τοῖς βουλομένοις.. 


Ei ποτε γὰρ φανείη σῦ- 


- - - 3 ’ in \ [2 
χον, τοῦτο τῷ Eoun ἀνατιϑέασι" τοῦτο δὲ οἱ βουλόμε- 


vor ἀνελάμβανον. 


Σὺν ᾿ϑηνᾷ καὶ χεῖρα κίνει: παροιμία ἐπὶ 


1. πλατείας] addit Macarius: πλατύνων. 
4. Ἰέρωνα τὸν τύραννον B: Hesychins: 2. στρ." ag. . 


3. Σικελιχὸς B. 


ἐπεὶ... οὗ 


περὶ “Ἰΐίρωνα τὸν τύραννον, ὡς διορϑουμένων [Albertius: διωθουμένω») 
αὐτῶν τὸν μισϑὸν, μηδενὶ ἃποδιδόνετων [Albertius: μηδενὸς ἀποδίδον- 


τος]. 9. σύκα B om. 
reposnit Gaisfordus: F ξαυτῶν. 
μένων B. 
13. τῷ ᾿Ερμῇ) articulum B om. 


ρος ἁπλῶς ϑορυβεῖν" καὶ Φρύνι- 
zog’ "πολὺς δὲ συβαριασμὸς 
αὐλητῶν ἦν" « φασὶ δὲ τοὺς Συ- 
βαρίτας εἰς τοσοῦτον τραπέζῃ πο- 
λυτελεῖ χρῆσϑαι, ὥστε καὶ εἰς παρ- 
οιμίαν φέρεσϑαν νενίκηκεν ἡ Συβα- 
ven τράπεΐα, ἡ πολυτελὴς καὶ 
ἡ ιής: Doxopat. Homil. in 
Aphihon. in Walzii Rhetor. Gr. 
11, 165: Zonar. ρ. 1684. Adhi- 
buerunt multi: cf. Liban. Epist. 
1311: v. Boissonadus ad Phi. 
lostr. Heroic. p. 276. Walzins 
ad Arsen. 1. c., inir. V, 91. ad 
Diogen. J, 2. 

88. B. 815. Diog. VIII, 10. 
Apost. XVII, 72. Macar. 431: 
Hesych., Suid. v. συβαρυτικαῖς. 

89. B. 835. Diog. VIII, 6. 
Apost. XV11,39. Macar. 429: ἐπὲ 
τῶν ἀπωθεῖσϑα:ν προςποιοιμέ- 
ψων, ἃ μηδεὶς αὐτοῖς δίδωσιν : He- 
sychius,. 


12. ὠφελείᾳ B: vulgo ὠφέλειαν. 
ἀνετίϑεσαν B. 


10. αὐτοῖς] pro vulgato ἑαυτῶν e VB Suida 


εἰς τὰ νέωτα Β. Il. ἐγκει- 
εἴ ποτε] ὁπότε B, 
τοῦτο δὲ] B καὶ. 


90. B. 838. Eustarh. ad Hom. 
Il. B p.312, 14: Hesych. Phot. 
8. V., 8. σκορακίζονται. Suidas: v. 
sup. III,87. De verbo dixere 
Berglerus et Wagnerus ad Al- 
ciphr. Epist. I, 38. 

91. B.839. Piutarch.87. Diog. 
VITN,9. Apost. XVII,66: He- 
sych. Phot. Suides. Alludit 
Aristoph. Vesp. 303 ἰδίᾳ. vid. 
Scholl. Ad rem faciunt illa 
Theophrasti, Char. X, 2 de a 
xpolöym: za οὐκ ἂν ἐάσαν olre 
συκοτραγῆσαε dx τοῦ autor κή- 
ποι, οὔτε διὰ τοῦ αὑτοῦ ἄγρον 
πορευθῆναι, οὔτε ἐλάαν ἢ φοίνικα 
τῶν χαμαὶ πεπτωκότων ἀνελέσθαι. 

9). Β. 846. Eustath. ad Hom. 
Od. H, 116 p. 1572,57: σῦκον ἐφ᾽ 
᾿Ερμῇ ἔγουν ἕρμαιον καὶ εὕρημα 

κείμενον ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τοῦ ἐντυχόν- 
τος: Hesych. Phot. Suidas. 

93. B. 847. Diog. ΙΗ, 1. 


10 


15 


9 


95 


: Apost. Arsenius. 


158 ZENOBII 


χοῦ μὴ χρῆναι ἐπὶ ταῖς τῶν ϑεῶν ἐλπίσι καϑημένους ἀρ- 
γεῖν. Τίϑεται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ γυναικῶν μαλιστα 
ὀὠφειλουσῶν ἐργάζεσθαι" ἡ γὰρ Adnva ἐργάνη, Εἴρηται 
δὲ ἀπὸ ὀνηλάτου, οὗ ὁ μὲν ὄνος εἰς πηλὸν ἐπεπτώχει" 
ὁ δὲ, δέον βοηϑεῖν, ἐπεχαλεῖτο τὸν Ηραχλέα. Μέμνηται 
ταύτης τῆς παροιμίας Ευριπίδης. “Ἕτεροι δέ ψασιν ὅτι 
μέλλων τὶς ἀγωνίσασθαι, γρησμὸν παρὰ τῆς «ϑηνᾶς &- 
ληφεν, ὅτι νικήσει" ἐνστάντος δὲ τοῦ ἀγῶνος εἰςελϑὼν εἰς 
τὸ ϑέατρον καὶ κάτω βαλὼν τὰς χεῖρας εἱστήχει, ἕως τῦ- 
πτόμενος ὑπὸ τοῦ ἀντωγωνιστοῦ ἐνικήϑη. 

LVoaxovoia τράπεξαι ἡ πολυτελής. ᾿Εδόχουν 
γὰρ οἱ Σιχελιῶται ἁβροδίαιτοι εἶναι μᾶλλον παντὼν. 

Συστομώτερος σχάφηςρ: παροιμία ἐπὶ τῶν τὰς 
σχάφας φερόντων μετοίκων, διὰ τὸ ἀπαῤῥησίαστον, οἷς 
οὐδὲ γανεῖν ἐφεῖτος Τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν μὴ δυναμένων 
παῤῥησιάζεσθαι" ἐπειδὴ οἱ μέτοικον σχάφας ἔφερον ἐν 





1. καϑήμενον B. 2. καὶ μάλιστα Schottus: cum BPHF Brut. 
copulam omisit Gaisfordus, 3. ἐργάνη}] addit V: önoin τῇ, 
«ἀὐτός τι νῦν δρῶν, εἶτα τοὺς ϑεοὺς κάλει: ν, Suid. 5. αὐτὸς 
τ. vis ibiq. Bernhardy. 5. δέον διὰ χειρῶν βοηϑεῖν VB. ἫἩρα- 
κλέα] addunt VB: ὁ δὲ ἐκέλευσεν αὐτὸν Τὴν χεῖρα προςφέ- 

osta τὸν ϑεὸν καλεῖν: v. Phot. Suid. 5. τὴν χεῖρα προςφέροντα. 
Miwrtos] sqg. in V inesse videnturs B omisit. 6. ταύτης τ. 
παροιμίας) PH om., uncis Gaisfordus inclusit. "1. Σ᾽ υρακουσίων 
12. οὗ om. B. 13. συστομώτερον Suid.: εὑ- 
στομώτερος Wyttenbachius Ind. ad Plutarchi Opp. M. p. 715: V: 
συστομώτερος ληκχύϑου: οὗ γὰρ μέτοικον λοιδορούμενον ὑπὸ 
«ὧν φύσεν ᾿Αθηναίων οὐδὲ yavas (sic) πρὸς τὰς λοιδορίας 
ἠδύναντο: Β: ἀπὸ τῶν τὰς σκάφας μεταφερόντων μετοίκων ἐπὶ ταῖς 
πομπαῖς, οἷς ... ἐφεῖτο" λέγεταν ἐπὶ ... παῤῥησνάξεσθαν omissis reli- 
quiß. 16. ἐν] V ini. 


Greg. Cypr. III, 63. Apost. 
XVII, 17 Arsen, 432 ibig. Ma- 
car.: Hesych. Snidas. Evgı- 
πίδης] ir. 3 Temenid.: αὐτὸς τι 


καὶ Χῖοι ὀψαρτυσίαν ἀσκεῖν 
οὐκ ἔλαττον τῶν εἰρημένων: 
Hesych. Phot. Suidaa: ν᾿ Diog. 
vVIH, 7. Utitur Plat. Reip. 


ψῦν δρᾷ χοὔτω δαίμονας κάλεν" Τῷ 
γὰρ πονοῦντι χὠ ϑεὸς συλλαμβάνει, 
v. ibi Matthiaeus, 

94. B. 818. Apost. XVII, 66. 
Arsen. 431 ἰδίᾳ. Macar.: Eu- 
stath. ad Hom. Il. 2, 476 p. 1360, 
12: δηλοῖ. . σκευασίαν .. περιτ- 
τὴν, δι᾽ ἧς ἀνακύπτουσι τράπεζαν 
Σικελικχαΐ, φασὶ, καὶ Συβα- 
ριτικαὶ καὶ ᾿Ιταλικαὲὶ, ἤδη δὲ 
καὶ Χῖαι' μαρτυροῦνται γὰρ 


Il, 404 D: Συρακουσίαν δή; 
φίλε, τράπεζαν καὶ Σικελικὴν ποι- 
κιλίαν ὄψων, ὡς ἔοικας, οὐκ αὐνεῖς : 
v. ibi Astius: add. Arist. Dae- 
tal. fr. III Dindf. Hemsterhnsius 
ad Lucian. Diall, Mortt. IX, 2. 
Fritzschius ad Arist. Daet. p. 
81. Mitscherlichius ad Horat. 
Carmm. Ill, 1, 19. 

95. V. Ill, 82. B. 849. Diog. 
VIII, 12. Apost. XV11, 73: He- 


10 


97 


CENTURIA V. 


ταῖς πομπαῖς. 
νούχῳ. 


Σχῖνον διατρώγειν : εἰώϑασι τὸν σχῖνον τρώγειν , _ 


Μέμνηται ταύτης Μένανδρος ἐν τῷ Er- 


οἱ καλλωπιζόμενοι, ἕνεχα τοῦ λευχοῦν τοὺς ὀδόντας" παρ᾽ 
ὃ χαὶ τοὺς τοιούτους σχινοτρώχτας λέγουσιν, 


Σειρὴν μὲν φίλον ἀγγέλλει, ξεῖνον δὲ μέ- ἰ- 
σειρῆνα λέγεε οὗ τῶν ὠδιχῶν παρϑένων μίαν, 


λιόσσα: 


᾿ἀλλὰ ζῶον ὑπό λίσσῃ ἐοικὸ 
ἀλλὰ ζῶον υποπτέρον μελίσσῃ ἕοιχος; 


στοτέλης. 


Σοφοὶ τύραννοι τῶν δοφῶν συνουσίᾳ: 


ὥς φησιν ᾽Αρε- 


’ 


ν 


to Σοφοχλέους ἐστὶν ἐξ Αΐαντος τοῦ ““οκροῦ" Πλάτων. 


N N τ ᾿ - 
δὲ Εὐριπίδου φησὶν εἶναι τὸ ἰαμβεῖον. 


Καὶ οὐδὲν ϑαυ- 


μαστόν" συμπίπτουσι γὰρ ἀλλήλοις οἱ ποιηταί. 





1. vulgo τοῖς Εὐνούχοις, 


δ. λέγουσιν] ἔλεγον B. 


6. Schottus 


in metri gratiam legendum censet: σειρὴν ἀγγέλλεν φίλον, £. δὲ m. 


7. ὠδίκων B: vulgo ἀδίκων: etiam Eustathius ad Hom. Od. M, 1709, 
59 ὠδικὰ δαιμόνια Sirenes nuncupat. ) 

. „de. B om. 10. τῶν] B τῇ. 
Ba ußetor] Schottus ἐάμβιον: correxit Gaisfordus. 


sych. Phot. Suidas. Res per- 
tinet ad Panathenaea: v. Aelian. 
V. H.VI,1. Bekk. Anecd. 304, 
4). Boeckhius Oecon. Athen. 
publ. 1, 75.  Mivavögos] Men, 
frr. p. 69 Meinek. 

9. B 851. Diog. VIII, 13. 
Apost. XVII,85. Arsen 432 [ubi 
male pro σχῖνον legitmr oyoivor]: 
Hesych. Phot. Etym. M. 740, 47: 
Suid. Zonar. 1702. σχῖνον] Mar- 


97. B. 852. Apost. XVII, 31: 
Phot. Suidas, Apserortins] 
Anim. Hisı. IX, 27 (40). ibig. ν, 
Schneiderus T. IV, 192. 

98. B.853. Macar. 430: Suidas, 
Sophocl. fr. 12 Dindf., Pilat, 
Theag. 125 Ὁ. Reip. V11I, 568 A. 
Versum adhibuere plurimi: The- 


ὥς 
12. 


8. ὑπόπτερον B om. 
11]. Πλάτων κτλ. Β om. 


mist. Oratt. VI, p.86 Dindf.: vid, 
Boissonadus in Syliog. Poeıt. 
Grr. T. X, 376, ad Syntip. 176: 
add. Agsıhaneelus in Notices εἶ 
Extraits d. Mss. cetı. ΧΙΪ, 7. 


ι. 


Alludit ad vereum Aristoph. ᾿ 


Tihesmoph. 21, ad quem locum 
haec scripsit Schol. Venet. T. 
IX, 2,270 Invern.  καὲ ὑνὰ τούτον 
φαένεταν ὑπονοῶν Εὐριπέδου 
vo τὸ, σ. 4. τῶψ σ. σ., ἔστι δὲ Σ ο- 
φοκλέους ἐξ “ἔἴαντος Aoxpoi. ἐν- 
ταῦθα μένεφι ὑπονυεῖ μόνον, ἐν δὲ 
τοῖς Ἥρωσιν [fr.7 Dindf.] ἄντι- 
zes ἀποφαίνεταν' καὶ «(ντισϑ έ- 
ns καὶ Πλάτων Εὐριπίδου αὐτὸ 
εὖγα» ἡγοῦνταν, οὐκ ἔχω εἰπεῖν ὅτι 
σαθόντες" ἔοικε δὲ ἤτοι πεπλανη- 
μένος [ συψεξαπατῆσαν τοὺς ἄλ- 
λους, ὥὡσῆερ ὑπονοοῦσί τινες συ- 
πτώσεις τῷ τὲ Σοφοκλεῖ καὶ τῷ 
Εὐριπίδῃ, ὥσπερ καὶ ἐπὶ ἄλλων 
τινῶν. τὸ μέντοι δρᾶμα, ἐν ὦ 
Εὐριπίδης ταῦτα εἶπεν οὐ σώξε- 
ται. Eodem fere modo Gellius 
de proverbio disputat N. Att. 
xl , .8, 


-- 


Ev 


τοῦ- 10 


109 


160 


Σὺν δὲ ϑεοὶ μάκαρεξι 
ὡς χαὶ οἱ χιϑαρῳδοὲ, 


ῥαψῳδοί" 
zaip & 
: Σαυτὴν ἐπαινεῖς: 


αὕτη τῶν κατ᾽ 
γομένων ἐστί" τὸ δὲ πλῆρες ἔχει οὕτως, 


“ΑΖ ΕΝΟΒΙΣ 


τοῦτό ἐπιλέγουσιν οἱ 
᾿4λλ᾽ ἀναἕ μάλα 


ἔλλευψιν λὲ- 


- Savryv ἐπαινεῖς, ὥσπερ dorvödanas, yuvan 


"Aorvdauog γὰρ ὁ Μορσίμου εὐημερήσας ἐν τῇ ὑποχρίσει 
Παρϑενοπαίου, ἐψηφίσϑη εἰχόνος ἐν τῷ ϑεάτρῳ ἀξιωθϑὴ- 


γαῖι 


Γρόψας οὖν αὐτὸς ἐπίγραμμα ὁ "Acrvöcuag ἔπαι»" 


γον ἑαυτοῦ ἔχον ἀνήνεγκεν “ἐπὶ τὴν βουλήν" οἱ δὲ ἐψηφί- 


σαντο ὡς ἐπαχϑὲς αὐτὸ μηκέτι ἐπιγραφῆήναιι 


A καὶ 


σχώπτοντες αὐτὸν οἱ ποιηταὶ ἔλεγον, 


° ΠῚ ς - . x » > ᾿ 
Σαυτὴν ἐπαινεῖς, ὥσπερ ᾿στυδαμας, γύναι. 


1. ϑιοὶ] BPH edd. vett. cum Suida, Gaisfordus: Schottus de 


suo Yew ediderat. 2. μάλα] B μέγα. 9. αὐτὸς B om. ὁ Actv- 
δάμας ‚om. 10. ἔχον e PBV restituit Gaisfordus: Schottus 
ἔχων. οἱ δὲ ἐψ.] ἡ δὲ ἐψηφίσατο B. 11. αὐτὸ] αὐτῷ Be μηκέτι) 
μὴ καὶ ἂν Η. γραφῆναι. B, reliquis pmissis. 


= B. 851. Eustath. ad Hom. 
N. B, 360 p. 239, 19: ἐστέον δὲ 
ὅτι ἐκ τοῦ, ἀλλ᾽ ἄναξ, ὅπερ ἐν- 
ταῦϑα παρὰ τῷ πονητῇ κεῖται, 
ἀρχή τις ἐξοδίου ειϑαρῳδικοῦ τὸ; 
ἀλλὰ ἀλλ᾽ ἄναξ, ὡς ἱστορεῖ 
Altos Διονύσιος, ὥςπερ, φησὶ, 
κωμικὸ"} μὲν δε" καλλιστέφα- 
vos‘ ῥαψῳδηῦ δὲ αὕτη" ψῦν δὲ, 
ϑεοὶ μάκαρες; τῶν ἐσϑλῶν 
ἄφϑονοί ἐστε" τραγικοῦ δὲ, πολ- 
λαὸ μορφαὶ τῶν δαιμονίων: 
Hesych. 8. ἀλλ᾽ ἄναξ, 8. ψῦν δὲ 


ϑιοὶ: Suidas. De re εοηΐ, 
Nitzschius Histor. Hom. Me- 
let. I, 141. 


100. B. 855. Athen. I, 33 A. 
Apost. XVII, 29. Arsen. 427: 
Eustath. ad Hom. II. A, 396 p. 
121, 40: ἔϑος γὰρ γυναιξὶν, εἴ 
σου ᾿ἅπαξ καλόν τι ἐνδείξονται, συν- 
ἐχῶς αὐχεῖν καὶ μεμνῆσθαν αὐτοῦ 
καὲ τῷ χατορϑωϑέντι ἐναγλαΐζε:. 
σθαι" ἀνὴρ μέν τὸν γελοῖός ἐστιν, εἰ 
τοῦτο πάσχον ... καὶ ἡ παροιμία 
δὲ μῶκον ἔχεν κατὰ τοιούτου dr- 
δρὸς ἐν τῷ, σαυτὴν ἐπαινεῖς 
ὥςπερ ᾿ἩἩστυδάμας, γύναι, ὡς 
τοῦ ᾿Δστυδάμαντος γυναικιξομένοι" 
ἐν τῷ ἀπρέπῶς περιαντολογεῖν : 


Schol. cod. Vatic. δὰ Liban. 


Epist.943: ‚Aorvödnas ἐν ὑποχρί- 
σει Παρϑενοπαίοι γενόμενος εὐδοχί- 
μησε καὶ ἐψηφίσϑη τυχεῖν εἰκόνος" 
πονήσας δὲ ἐπίγραμμα ἐγκώμιον ἔχον 
αὑτοῦ πρὺς “τὴν βουλὴν ἀνήγαγεν, 
ἀξιῶν τῇ εἰκόνν τοῦτο γεγράφϑαι 
ὅπερ αὐτῇ ὡς ἐπαχϑὲς οὐκ εἴασε. 
Σκώπτοντες οὖν αὐτὸν οἱ ποιηταὶ 
“τρὸς τοὺς ἑαυτοὺς ἐπαινοῦντας ἔλε- 
γον" Astvdanos ἑαυτὸν ἐπαινεῖς : 
Phot. Suidas. σαυτὴν] Photio 
auctore e Philemone versus sum- 
ptus est: fr. incert. 95 Mein. p. 


- 425: utitur Libaninus ‚Epist. 45: 


φίλος δὲ φίλον ἐπαυνῶν ᾿,Πστυδόάμας 
ἐστὶν ἑαυτὸν ἐπαινῶν: add. Eu- 
stath. ad Hom. Il. praef. p. 3, 
5. H, 75 p. 665,50. De Asıy- 
damante vid. Boeckhius ad Corp. 
Inser. Grr. IH, p. 321.  Epi- 
gramma Astydamantis ex Apo- 
stolio, aliis edidit Jacobsius 
Anth. Palat. Append. 17. T. II p. 
769: Εἴϑ᾽ ἐγὼ ἐν κείνοις γενόμην ἢ 
κεῖνοι au’ ἧμιν, Οἱ γλώσσης τερπνῆς 
route δοκοῦσι φέρειν, “ὃς in’ ἀλη- 
ϑείης ἐκρίθην ἀφεϑεὶς παράμελλος" 
N u δὲ χρόνῳ παρέχουσ᾽ οἷς φϑόνος 
οὐχ ἕπεται: V. Jacobsius Annott. 
ad Anth. 1, 1,310, ad Anıh. Pal. 
11 p. 890. 


10 


CENTURIA VI. 161 
Svoßnvog χορὸς: αὕτη τέτακται χατὰ τῶν ἀτά- 

χων χορῶν, ἀπὸ τοῦ τινὰς τοῖς ὑσὶν ἐπιφρωνεῖν Σύρβεας. 
Σύρβην δὲ τὸν τάραχον ἔλεγον. 

Σχύτη βλέπει: μέμνηται αὐτῆς Εὔπολις ἐν Χρυ- 
σῷ γένει. Φησὶ γὰρ" | 

᾿Ατεχνῶς μὲν οὖν, τὸ λεγόμενον, σκύτη βλέπει, 
Εἴρηται δὲ ἐπὶ τοῖς ὑποψιαστιχῶς διαχειμένοις πρὸς τὰ 
μέλλοντα χαχα. 

Τὰ ἀπὸ τρίποδος: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀληϑῶς 
λεγομένων, ἤτοι ἀπὸ τοῦ Δελφικοῦ τρίποδος ἢ ἀπὸ τοῦ 
Πυϑαγορικοῦ. Tivi γὰρ πονηρῷ χρωμένῳ πολλὰ ἄτοπα 
ὁ ϑεὸς ἀνεῖλε χαὶ τέλος ἐπεῖπε" 

Ταῦτα τοι ἐκ τρίποδος τοῦ Δελφικοῦ ἔφρασε 
| Φοῖβος. 

Τάλαντα Ταντάλου: διεβεβόητο ὁ Tavrakog 
ἐπὶ πλούτῳ, ὡς καὶ εἰς παροιμίαν διαδοϑῆναι. δΔιπλὴν 


1. Vulgo Συρβήνης: B Σύρβηνος: hinc dedi Συρβηνός, 
ὑσίν] Bodl. AB le. ode B, αὐβας PH. : τι 
Gaisf. ex Scholl. Arist. Vespp. 641. Vulgo Χρυσογενεῖ. 10. 7 
ano τοῦ 1]υϑαγορικοῦ libri: Schottus IIvsior. Perperam. Supine 
contracta sunt quae saniora servavit Photius: ᾿ριστοκλείᾳ γὰρ 
τῇ Πυϑίᾳ γενομένῃ μιχϑῆναι Πυϑαγόραν τὸν “ελφὸν καὶ τῶν 
ὑπ᾽ αὐτῆς μαντευμάτων παρασημειοῦσϑαι, ὅσα ἔχρα (ἔχρη) ἔνθεος γενο- 


2. τοῖς 
“Χρυσῷ γένει 


᾿ μένη" καὶ ταῦτα ὡς ἀληϑῆ παρασημειοῦσϑαν, ὡς ἐκ τοῦ τρίποδος. 
12. ἀπεῖπε H. 


Twi — Φοῖβος om. Β. 


"1. 
13. τοῦ 4. ἔφρασε dedi i 


legebatur Ζελφικοῦ ἐφράσατο. Schottus 4Ζελφῶν proponebat. 


1. B. 857. Suid. Photius, υδὶ 
est: Συρβηνέων χορός" ὁ τε- 
ταραγμένος καὶ συώδης" ἀπὸ τοῦ 
τοῖς συσὶν ἐπυφωνουμένου: Et. M. 
736, 19., ubi pessime editur τοῖς 
λυσὶν ἐπιφωνουμένου. Adde He- 
sych. v. Zvgßn. et Athen. XV, 
697,0. Κλέαρχος ἐν δευτέρῳ 
περὶ παιδείας οὑτωσί φησι" Ati- 
πεταί τις ὁ Συρβηναίων χορός, 
ὧν ἕκαστον τὸ δοχοῦν ἑαυτῷ κατᾷ- 
va» δεῖ, προςέχων οὐδὲν τῷ προ- 
καϑημένῳ καὶ διδάσκοντν τὸν χορὸν, 
ἀλλ᾽ αὐτὸς πολὺ Tovtuw ἀταχτότε- 
οὖς ἐστι ϑεατής. . 

2. Eupolidis locus exstat p. 
161, nr. 256. Runkel. Macar.429. 
Σ κύϑην (codex σκύτην) Biden 
ἐπὶ τῶν ὑφορωμένων πείσεσθαί te 


'Matar. 


!ano9 καὶ διὰ τοῦτο σκυϑρωπῶν, 
Scribe σκύτη. ÜUsurpat Aristoph. 
Vespp. 641. Ἦ μὴν ἐγώ σε τήμερον 
βλέπειν σκύτη ποιήσω. Ibi al- 
terum Scholium facit cum Ze+ 
nobio: alterum addit: ἐλέγετο ϑὲ 
ἐπὶ τῶν δειλιώντων. Scholl. Pac. 
652. Ἢ παροιμία: ἐπὶ σκύτη 
βλέπει. Cfr. Athen. X111,568, E. 

3. B. 863. Diog. VIII, 21. He- 
sych. Suid. Photius, ubi est: 
zad: ἐκ τ. τρ., Ars.441. ubi est: 
τάδ᾽ ἐκ τρίποδος: Apost. XVII, 
86. Macar., qui addit: ἐπὶ τῶν 
ἀληϑῶς λεγομένων. 

4, Contractius B: 864. cum 
Suida et Photio; Diog. VIII, 
23. Apost. XVIII, 19. Ars, 413. 
Vide Anacreont. Ir. 


11 


10 


15 


102 ΖΕΝΌΒΗ 

δὲ συμβέβηκεν εἶναε τὴν παροιμίαν, καὶ τὴν μὲν, Ταν- 
τάλου τάλαντα τανταλίζεται" τὴν δὲ, Ταντάλου 
τάλαντα. | 


To Δωδωναῖον γαλκεῖον: κεῖται παρὰ Mevar- 
δρῳ ἐν τῇ ᾿Αῤῥηφόρῳ Εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν πολλὰ λα- 
λούντων χαὶ μὴ διαλειπόντων. Φασὶ γὰρ ἔν Δωδώνῃ 
χαλχεῖον ἐπὶ χίονος ἐν μετεώρῳ κεῖσθαι" ἐπὶ δὲ ἑτέρου 
πλησίον κίονος ἑστάναι τὸν παῖδα ἐξηρτημένον μάστιγα 
χαλχῆν" πνεύματος δὲ χινηϑέντος μεγάλου τὴν μάστιγα 
πολλάχις εἰς τὸν λέβητα ἐκπίπτειν, καὶ ἠχεῖν οὕτω τὸν 
λέβητα ἐπὶ χρόνον πολύν. 

Τερμέρια χακώ: τὰ μεγάλα. Καὶ ἡ παροιμία 
ἐντεῦϑεν. 





.--...- 





2. τανταλίζεται e Photio, aliis dedi: legebatur ταλαντίξετα. δ, 
ἐν τῇ ᾿Αῤῥηφόρῳ Meinekius: Yulgo ἐν τῷ Ayngoom. Adöneopo jam 
Schotius. BV haec habent: Ἐν Audann γὰρ ἐπὶ κίονος χαλκεῖον ἵστατο" 
ἐπὶ δ᾽ αὐτοῦ πλησίον παῖς ἐξηρτημένος μάστιγα χαλκῆν πνεύματος κινοῦν. 
τος εἰς τὸν λέβητα ταύτην ἐνέβαλλε (ἐνέβαλεν V), καὶ οὕτως (οὗτος A) ἦχος 
ἀπετιλεῖτο μέγας. Ο: ἐπὶ τῶν ἀκαταπαύστως λαλούντων" ἐν “ωδώνῃ γὰρ 
λέβητες παράλληλον ἔκευντο" ὧν εἴ τις ἑνὸς ἥψατο, πάντας συνέβαινεν ἠχεῖν 
(haec Demonis sunt, v. Steph Byz. οἱ ϑυϊάδπι)" ᾿“ριστοτέλης δὲ 
(scr. Agsorsiöys, v. Preller. Polemon. p.59 sq.) δύο φησὶ στύλονς εἷ- 
var, καὶ ἐπὶ μὲν τοῦ ἑνὸς λέβητα, drei δὲ ϑατέροι παῖδα κρατοῖντα μά- 
στιγα, ἧς τοὺς ἱμάντὰς χαλκέους ὄντας σειομένους ὑπ᾽ ἀνέμου, τῷ λέβητε 
σροςχρούενν, τὸν δὲ τυπτόμενον ἠχεῖν. 12. ἡ παρυιμία Β. Reliqui 
ἡ ignorant. 


CXLIMI. ibique Bergk., Mei- 
nek. Menand. p. 103., Dindorf. 
Aristoph. Frr. p. 212., Boisso- 
nad. ad Aristaenet. p. 479 sq., 
Winckelmann. Plut. Amator. p. 
34, 13. Adde Liban. Epp. 754. 
Similiter τὰ Tavralov χρήματα 
dicitar Plat. Euthyphr. p.11,D. 

δ. B. 857. C. 116. Diog. VII, 
32. Suid. v. Aod. χαλκ., qui De- 
monis Paroemiographi et Ari- 
stidis explicationem addit : hinc 
discimus Aristidis rationem se- 
qui Zenobium. Cifr. Siebelis. 
Demon. p. 25. et Scholl. Ven.B. 
21. II, 233. Steph. Byz. v. Δωδώνη, 
Strabon. VII, 478 (507). Menan- 
dri locus exstat p.27. Meinek., 
ubi est: To “ωδωναῖον ἄν τις 
χαλκίον, Ὃ λέγουσιν ἠχεῖν, ἂν πα- 
ράψηϑ᾽ ὁ παριὼν Τὴν ἡμέραν ὅλην, 
καταπαύσαν ϑᾶττον ἢ Ταιτην λα- 


λοῦσαν. Disputarunt de hac te 
Muellerus in Boettigeri Amalıh. 
1, 134. Lucas Observ. in Cratini 
Frr. p. 12. Osann. Apulej, de Or- 
thogr. 9:5. Welcker.ad Philosır. 
Imagg 2 566. et Preller. Po- 
lemon. Fragmm. p.56sqq. Τὸ ἐν 
Δωδώνη χαλκεῖον ὑπερηχεῖς est 
Cramer. Ann. III, 225, Il. 

6. B. 866. Diog. VIII, 24. Suid. 
Hesych. Macar. 445. Photius: 
Tipnsgos γάρ τις καὶ Μύκος ϑη- 
νώδεις καὶ λησταὶ ἐγένοντο. καὶ ὃ 
ἔρμερος πόλιν ἐν ἄκροι τινὶ τῆς 
Μυνδίας κτίσας ἑαυτοῦ ἐπώνυμον, 
ἐντεῦϑεν ἐλήστευσεν ὁρμώμενος. Ali- 
ter Suidas, q. v. Adde Φίλιππον 
ἐν τῷ περὸ Καρῶν Scholl. αι. 
Rhes. 496: Τέρμερον καὶ “Τύκον 
Allıyas γενέσϑαν, ϑηριώδεις τὴν 
φύσιν" τοῖτον δὲ τὸν Τέρμερον πό- 
λιν οὐκίσαν, ἣν δὴ ἀπ᾿ αὐτοῦ Τέρ- 


10 


CENTURIA VI. 163 
Terpads γέγονας: παροιμία" τὸν Ἡρακλέα γὰρ 
φασὶ τετράδι γεννηϑῆγαν, χαὶ ἔνδυξον ὄντα καὶ ἐπιφα- 
γέστατον ἄλλῳ ταλαιπωρεῖν. Ἔστιν οὖν ἡ παροιμία ἐπὶ 
τῶν ἄλλοις πονούντων. Μέμνηται ταύτης Πλάτων ὁ κω- 
μικός. Φασὶ δὲ αὐτὸν καὶ τετράδι ϑεὸν νομισϑῆναι. 


Τρυγόνος λαλίστερος: 
γανδρος ἐν Πλοχίῳ. Ensön αἱ τρυγόνες οὐ μόνον τῷ 
στόματι, ἀλλὰ καὶ τοῖς ὀπισϑίοις μέρεσιν ἠχοῦσι. Τατ- 
τεται δὲ ἐπὶ τῶν πολλὰ λαλούντων. 


Τενέδιος ἄνϑρωπος: Τένης ὃ Κύχνου διαβλη- 
ϑεὶς ὑπὸ τῆς μητρυιᾶς ὡς πειράσας αὐτὴν καὶ ἐμβληϑεὶς 
ὑπὸ τοῦ πατρὸς εἰς λάρνακα, ἐσώϑη διὰ τῆς ϑαλάσσης 
εἰς Τένεδον τὴν νῆσον. ᾿Βνομοθϑέτησεν οὖν, ἐπὶ τῶν 
δικῶν ἴστασϑαι ἄνθρωπον πέλεκυν ἔχοντα κατὰ νῶτα τοῦ 
κρίνοντος καὶ τοῦ χρινομένου, ἵνα ὃ ἁλοὺς εὐθὺς τῷ πε» 
λέχει πληγεὶς ἀποϑάνῃ. «Εἴρηται οὖν ἡ παροιμία καὶ ἐπὲ 
τῶν φοβερῶν τὰς ὄψεις" ὁ γὰρ τὸν πέλεχυν ἔχων φοβε- 
ρὸς ἐφειστήκει. έμνηται ταύτης ἐν ᾿Εφεσίῳ Μένανδρος. 





1. BV Tergads μὲν γέγονας τοίχου. 7. τοῖς στόμασι B. 8. μέ. 
ζέσιν dedi ex B: vulgo μέλεσιν. Aelianus |. c. % τρυγὼν καὶ διὰ ἑοῦ 
στόματος μὲν ἀπαύστως φθέγγεταν, ἤδη δὲ καὶ ἐκ τῶν κατόπιν με- 


ρῶν, ὡς φασι, πάμπλειστα. 
30. Photius et alii Τέννης. 


Adde Arisiot. Hist. 
11. ὑπὸ τῆς — ἐμβληϑεὶς in reliquis 


Ann. IX, 49. 


libris absorpta propter ὁμοιοτέλευτουν Gaisf. addidit ex P. 


μερον ὠνομάσϑαν" τούξους δέ φασιν 
πρώτους ληστεῦσαν καὶ οὐ μάνον τὰ 
περὸ Καρίαν, ἀλλὰ καὶ σχεδίας καὶ 
ὑΐπας ποιήσαντας εἰς Κῶ ἐκπλεῖν, 
ubi cfr. Vateri Annotatt. p. 193. 
Aliter Plut. Thes. XI. Τὸν Τέρ- 
μερὸν συῤῥήξας τὴν κεφαλὴν ἀπέ- 
ztnw. ᾿Αφ᾽ οὗ δὴ τὸ Τερμέριον 
κακὸν ὀνομασϑῆναι λέγουσι" παίων 
γὰρ, ὡς ἔοικε, κεφαλῇ τοὺς ἐντυγ- 
χάνοντας ὃ Τέρμερος ἀπώλλυεφ, 
De proverbio μερμέριον κακὸν Vi- 
de Ruhnken. ad Timaeum p.178. 

1. B. 867. Aposı. XVEll, 34 
Suid. Phot. Eustath. 11. 1553, 6, 
Odyss.1531, 34. Explicuerunt de 
hoc proverbio Meinek. Quaesitt. 
Scenn. 11, 12. Rankius Vit Ari- 
stoph. p. CCIX sq Bergkius 
Comm, de Com. Aut. p. 271. In 


Aristophanem vertit proverbium 
Sannyrio ἐν Γέλωτι, Scholl. Plat. 
p. 331. Bekker. | 

8. B.692. Diog. VIII, 34. Apost. 
XIX, 61. 82. Ars. 451. Macar. 
Suid. Scholl. 1]. I, 311. Enstath. 
751,13. Usurpant ante Menan- 
drum Meinek. p. 148. Alexis 
Athen. 1V, 133, Ὁ. Demetrius ἐν 
τῇ “Σικελία Aelian. Hist. Ann. 
XII, 10., ubi v. Jacobsii Notam. 
Confer Valckenar. in Adoniaz. 
378, C. 

9. Brevissime B. 890: uberius 
Phot: ϑαϊ 45. Vide Menandrum 
Maipek. u 70. Similia percre- 
buefe ἐδίος πέλεκυς, v. ad 
Diogen. VIIl,58.; Euenyogos Pho- 
tius et rell.; αὐλητῆς, v. Steph, 


Byz. 8. v. Τένεδος. 


ιι" 


μέμνηταε ταύτης Me- ! 


10 


15 


ψ 


1 


18 


164 ZAEUNOBII 
Τὰ Ναννάχου: εἴρηται ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ϑαυ- 
μαζομένων ἐπὶ παλαιότητι, ἢ ἐπὶ τῶν πολλὰ ϑρηνούντων. 
Navvaxog γὰρ ἐγένετο Φρυγῶν βασιλεὺς, ὡς φησὶν "Eono- 
γένης ἐν τοῖς Φρυγίοις, πρὸ τῶν Δευχαλίωνος χρόνων" 
ὃς προειδὼς τὸν μέλλοντα κατακλυσμὸν, συναγαγὼν πὰν- 
Tag εἰς τὰ ἱερὰ μετὰ δαχρύων ἱκέτευεν. Ἡρώδης δὲ ὃ 
ἐαμβοποιὸς φησὶν" 
Ἵνα τὰ Navvaxov χλαύσῃ. 

Τὰ τρία τῶν εἰς τὸν ϑάνατον: μέμνηται ταύ- 
τῆς “λέξανδρος ἐν Ainohoıs. ᾿Αριστείδης μὲν οὖν φησὶν, 
ὅτε ὁ μαντευόμενος ἐν Δελφοῖς σεσημασμένον ἐλάμβανε 
τὸν χρησμόν" καὶ προείρηται αὐτῷ, εἰ λύσεε πρὸ τῆς νε- 
γομισμένης ἡμέρας, Ess μίαν τῶν τριῶν" ἢ γὰρ τῶν 
ὀφϑαλμῶν αὐτὸν ἔδει στερηϑῆναι, ἢ τῆς χειρὸς, ἢ τῆς 
γλώττης. "Ἄλλοι δέ φασιν ὅτι τῷ καταγινωσχομένῳ ϑὰε: 
γατον τρία προςεφέρετο, ξίφος, βοόχος, χώγξιον. 


«ο-- 


"1. Β: πὸ Ναννάκου (AB Νανάκοι)" Ἐπὶ τῶν σφύδρα παλαιῶν 
καὶ ἀρχαίων. Νάννακον γὰρ παλαιὸν καὶ ἀρχαῖον βασιλέα γενέσϑαν Φρυ- 
γῶν ἐν Πισινοῦντι (sic) καὶ ἔϑη αὐτοῖς καταστήσασθαν' καὶ ταῦτα λέγειν 
αὐτούς Τὰ ἀπὸ Ναννάκου. CO 846: Ν᾽ άννακος" ὄνομα κύριον" οὗτος 
παλαιὸς ἦν' ὅϑεν καὶ παροιμία" Ναννάκον παλαιότερος. 2. ἐπὲ 
παλαιότητι scripsi: legebatur ἐν za). 3. Nawaxax F. 4. χρό. 
voy dedi ex Suida: vulgo νόμων. 8. wa τὰ N. κλαύσῃ scripsi: 
legebatur κλαύσω: τὰ ἀπὸ Νιαννάκου κλαύσι (sic) V. Confer Herödir 
fr.2. in Delectu nostro. 9. za τρίτα B. εἰς ϑάνατον B, qui 
nonnisi haec addit: ’Eri τῶν A tor καταγινωσκομένων θανάτῳ πρρεφέ- 

ero Y, ξίφος, βρόχος, xowsov. In locum Alexandri Hemsterhusius 
in Aristoph. Plut. p. 321. sufficiebat Anaxandridem, sed cfr. Mei- 
nek, Quaesit. Scenn. I1I,25. et supr. 1,57. Schotto ex Suida "Aiet«s 
revocandus videbatur: 'Theod. Cantero ’AAslarögog ὁ Aitwiös pla- 
cuit, v. Aloys. Capellmann. Alex. Aetol. p. 15 sqgq. 


10. B. 140. Suid. s.v. Δ᾽ ἄννακος 
et τὰ Nawasov κλαύσομαν, Ma- 
car. 443., ubi est: Ta ἐπὶ Na- 
ψάκου᾽ ἐπὶ τῆς ἀρχαιότητος πολ- 
λῆς. Steph. Byz. v. ᾿Ικόνιον : Φα- 
ow ὅτι ἦν τις ᾿Δνακὸς, ὃς ἔζησεν 
ὑπὲρ τὰ τριακόσια ἔτη" τοὺς δὲ 
πέριξ μαντεύσασϑαι, ἕως τίνος βιώ- 
σεόϑαι. ἐδόϑη δὲ χρησμὸς, ὅτι τού- 
τον τελευτήσαντος πάντες διαφϑα- 
ρήσονταν. οἱ δὲ Φρύγες ἀκούᾳαγψτες 
ἐθρήνουν σφοδρῶς. ὅϑεν καὶ Ἴαρ- 
οιἰμία" Τὸ ἐπὶ ᾿νναχοῦ κλαύ- 
σειν (]. κλαῦσαν vel κλαύσει al- 
tera persona fut.), ἐπὸ τῶν λίαν 


οἰκτιζομένων. γενομένου δὲ τοῦ κα- 
τακλυσμοῦ ἐπὶ Δευκαλίωνος διεφϑά.- 
ρησαν. Cfr. Butimann. Mythol. 
1, 176 sqq. — »Hermogenem ἐν 
τῷ περὶ Φρυγίας citatSchol. Apoll, 
Rhod. Il, 724. Eundem librum 
respexisse videtur Steph. Byz. 
8. v. Alcavoi.c Gaisford. Haec 
adde Vossio de Hist. Grr. p. 
450. Westerm. 

41. Überius Suidas s. ν. εἴποις 
τὰ τρία pP. 3503, A. Gaisf. et rur- 
sus »p. 3600, ὦ. Confer Apostol. 
XV11l, 20. et supra Zenob. III, 
100. Ad ultima "Alo δέ φασιν 


16 


15 


32 


19 


14 


CENTURJA VI 165 


Fo περὶ Δρῦν σχόπος: "Agwrorsing φησὶν ἐν 


τῇ Σαμίων πολιτείᾳ, 1]ριηνέας πολλοὺς. ὑπὸ Μιλησίων 


ἀἁκαιρεϑήνας περὶ τὴν καλουμένην δρῦν" ὅϑεν xal τὰς 
IToıyveiog. χυγαῖχας ὀμνύνας τὸ περὶ ἀρῦν σκότας. 
Τὰς ἐν τῇ φαρέτρᾳ ψηφῖδας: Φύλαρχος. φησὶ 
τοὺς «Σχύϑας μέλλοντας καϑεύδειν ἄγειν τὴν φαρέτραν, 
χαὶ εἰ μὲν ἀλύπως τύχοιεν τὴν ἡμέραν ἐκείνην διαγαγόν- 
τὲς, καϑιέμαε εἰς τὴν φαρέτραν ψηρφῖδω λευκήν" εἰ. δὲ 
ὀχληρῶς, βέλαιναν. ’Eni τοίνυν Toy ἀποϑνησχόντων ἐχ- 
φέρειν τὰς φαρέτρας καὶ ἀριϑμεῖν τὰς ψήφουρ᾽ χαὶ εἰ 
εὑρεϑδείηααν πλείους αἱ λευχαὶ, εὐδαιμονίξειν τὸν ἀποχενό- 
μένον. “OF παροιμιασϑῆναι, τὴν ἀγαϑὴν ἡ ἡμῶν ἡμέραν λε- 
χόντων τῶν ἔχ, τῆς φαρέτρας εἶναι. Καὶ Μένανδρος δὲ φη- 
σὶν ἐν Asvxaöig, τὴν ἀγαϑὴν ἡμέραν λευχὴν καλεῖσθαι. 
Ti 003 ὁ ᾿Απόλλων κεκιϑαριζει; τὸ x8X1- 
ϑάρικεν, οἷον, ἐμαντεύσατο᾽ ὡς φηαὶῖν Αἰσχύλος ἐν 
Αἴαντε Aoxgw. | | 
Ταῦτά 00 καὶ Πύϑια καὶ 4ήλια: u NOQ; 
οἰμία εἴρηται ἐπὶ τῶν ὕστατα χαὶ τελευταῖα πριούντων. 
Μέμνηται δὲ αὐτῆς Μένανδρος. Φασὶ δὲ, ὅτι Πολυχρά- 
τῆς ἃ Σαμίων τύραννος ἑλὼν Ῥήνειαν καὶ φναϑεὶς αὑτὴν 


— 


Ἑ, παρὼ δρῦν BV, quiet statim post πὰ nn τὴν δρῦν exhibent. 
4, Πριηνείας aut eg W itenbachius in Plat. I. c. Legebatur 


Ἡριηνέας. ὃ Φύλαρχος PHB: vulgo Φίλαρχος. Ἴ. διαγαγόντες dedi 
cum BV : vulgo διάγοντες. 9. ἐκφέρειν τὰς φαρέτρας] Schottug ἐχφ. τὴν 
φαρέτραν volebat. 12. ἡμῶν ἡμέραν] ἡ ἡμῶν suspectum. 


13. τῶν ἐκ τ 
φαρ. dedi cum, B: aberat τῶν. 14. “ενκᾳδίᾳ Meinekius Menande 
p. 107, Luchtius. Vulgo Asuxadin. Praeterea Meinekius gan et 
zalew corrigit. In BV exstat: Καὶ Μένανδρος N ἀγαθὴν ἡμέραν, 
λευκήν φησι ἐν. Δευκώδι. - WM. »Post Πολυκράτης ὁ Σαμίων (οαδι 


vel amissum vel transpositum. Nam quae edd. statim exhibent, 


ea procul dubio ad I, 30. pertineat, quo, sententia poscente, re- 
MER In PH h. k continuo sequuntur JE, 37 — 69... Θείε- 


κτλ. alludere videtur Aristoph. 
Rann. 1625. ibique v. Scholl. et 
Eimslej. in Arist, Acharnn. 784. 

12. B.880. :, 401 prene ad ver- 
bum cousentit, berius Plu- 
tarchus rem narret Morall. Il, 
29, F. Cfr. Neumann, Aristotet. 
Rerumpubl, frr.p. 35. at Panofka 
Res Sam. p. 28, 

‚13, B. 898. Confer echt ἧς 
Phylarcho p.134. οἱ Blomfiel 


in Aesch. Perss. 306. 

14. Suid: Plut. 7. Macar. us, 
qui habet τίσιν ὃ An. κεκιϑάρικεν; 
Vide Dindorf: Sophocl. fr,-Aj. 
Locr. 18. p. 30., guocum ad Sq- 
phoclis fabulam, non Aeschyli, 
refert Ellendt. Lex. Soph. I, 958. 

15. B.894. Diog.V ΗΠ, 8ὅ, Suid. 
a καὶ Anka, Apost. XVII, 

Ars. 418. en fr. τι 
ΟΟΧΟΥ. Meinek. . 


6, 


10 


15. 


16 


17 


18 


19 


20 


166 - ZENOBJ 


"Arollovı τῷ Δηλίῳ, ἀγῶνα ϑεὶς κάλλιστον ἠρώτα Treu ψας 
εἰς Δελφούς, πῶς δεῖ καλεῖν τὸν ἀγῶνα, 4ήλια καὶ Πύ- 
Ya; ’Avsihe δὲ αὐτὸς ὁ ϑεός᾽ Ταῦτα σοι καὶ Δ4ηή- 
λια καὶ Πύϑια. ᾿Εσήμαινε δὲ αὐτῷ ὅτι εὐθὺς ἀπο- 
ϑανεῖται" ᾿Οροίτης γὰρ αὐτὸν ὁ Πέρσης ἐσταύρωσεν. 

Tade Μῆδος οὐ φυλάξει: Δικαίαρχος φησὶν, 
ὅτι μελλούσης τῆς Ξέρξου σἱρατείας γίνεσθαι, οἱ “Βλλη- 
Yes ἀπογνόντες τῆς σωτηρίας, τὰς οὐσίας αὑτῶν ἀνήλι- 
σχον, ἐπιλέγοντες, Tade Μῆδος οὐ Ale 


Tı οὐχ ἀπήγξω, ἵνα Θήβησιν ἥρως γένῃ: 
ταύτης Τλάτων ἐν ενέλεῳ μέμνηται. Φασὶ δὲ, ὅτι ἐν 
Θήβαις οἱ ἑαυτοὺς ἀναιροῦντες οὐδεμιᾶς τιμῆς μετεῖχον. 
Καὶ “Ἀριστοτέλης δέ φησι περὶ Θηβαίων τὸ αὐτὸ τοῦτο, 
ὅτι δε} αὐτόχειρας ἑαυτῶν γινομένους͵ οὐχ ἐτίμων. To 

Ἵνα ἥρως γένῃ, κατ᾽ εὐφημισμὸν εἴρηται. 

Τιϑωνοῦ γῆρας: ἐπὶ τῶν πολυχρονίων χαὶ ὑπερ- 
γήρων τάττεταφ. ᾿Ιστορεῖται δὲ, ὅτι Τιϑωνὸς κατ᾽ εὐχὴν 
τὸ γῆρας ἀποϑέμενος τέττιξ ἐγένετο, ὡς φησὶ Κλέαρχος 
ἐν τῷ περὶ βίων, 


To ϑερμὸν τοῦ ὀβελοῦ: ἐπὶ τῶν ἀναιρουμένων 
τὰ χείρονα ἀντὶ τῶν κρειττόνων εἴρηται ἡ παροιμία. 
ἹΜετενήνεχται δὲ ἀπὸ τῶν ἀπείρως δρασσομένων χατὰ τὸ 
πεπυρωμένον τῶν ὑβελίσκων. Μέμνηται ταύτης Σοφοκλῆς. 


Ὑπὸ παντὶ λέϑῳ σκορπίος: παροιμία, 
“Ὑπὸ παγτὶ λίϑῳ σχορπίος καϑ'εῦ δει, 


ΓΑ σσππὐϑϑνπσοα ϑασσοασαι SEHR 


‚ford. Ego Tacunam explevi assunsptis ex B verbis inde a τύραν- 
vs — ἐσταύρωσεν.. «ἢ. Ε. ἢ Πύθια. ὃ. αὐτος] f. αὐτῷ. Β. τῆς σω- 
τηρίας, τὰς οὐσίας αὑτῶν dedi: σωτήρ. αὐτῶν Gaisf. ex PF et »ni fal- 
lors‘H. Vulgo ῥαυεῶν σωτηρίας «ὰς οὐσίας. 11. Μινέῳ edd. vett. et 
P. 20. αἱρουμένων Suidas. 24. σκορπίος addidi. V habet: Ὑ πὸ π. 
4. σκορπίος" ἐλλείπει τὸ ὕπεστιν" ἐπὶ τῶν καχοήϑων καὶ ἐριστικῶν, 
Παραικεῖ δὲ μὰ προτελῶς λαλεῖν τοῦ μὴ δηχϑῆναι. 


16, Apost. XV, 89. Ars. 44], 


Plut. 37. Photius. 
17. Plnt. 47. Suid. „has 
18. Diog. VIII, Apost. 
xVIII, 63. Ars, ve Macar. 
Plut. 68. Adde Suid. 5. v. Κα- 
ταγηρᾶσαις ‘ Τιϑωνοῦ Padrregnn. 


Usurpat praeter alios Laclanus 


Dil. ee vu, 1. Ὑπὲρ Tı- 
ϑυϑὸν ἔζη ὃ γέρων. 

39. Piut. Ir Suld. Photius. 
Sophoclis fr. est 949. Dind. 

. Diog. VIll,39. Suid. 5. v. 
ἀλλ᾽ ἅπαν et ὑπὸ παντὶ λίϑω, 
Ῥμοι. Hesychius, Arsenius 459; 
Ὑπὸ π΄ 1, öxropnlas λεῖπεν τὸ 


10 


15 


20 


21 


CENTURIA VI. 167 


Ὕλαν agavyabew: 
παροιμία εἴρηται. ᾿Ἐπειδὴ τὸν Ὕλαν ἀφανῇ γενόμενον ὃ 
Ἡρακλῆς ἀποβὰς τῆς ᾿Δργοῦς χαὶ μετὰ χραυγῆς πολλὰ 
ζητήσας οὐχ εὗρεν. 

Ἰστορεῖται δὲ περὶ τοῦ "Vie, ὃτι ἡρπάγη παρὰ τῶν 
Νηρηΐδων διὰ χάλλος. Φασὶ γὰρ τινὲ» χαὶ τὸν Ἢρα- 
κλέα σύμπλουν γενέσθαι τῷ ᾿Ιάσονε μετὰ καὶ τοῦ "Ya, 
διὰ δὲ τὴν τούτου ἀπώλειαν λυπηϑέντα τὰν Ἡρακλέα εἰς 
Μυσίαν ἀπρλειφϑῆναι. ᾿Εχεῖσε γὰρ ai ᾿Αργοναῦται πρα- 
σχόντες; τὰν "May Ἡρακλέους ἐρώμενον πρὸς ϑήραν 


᾿ Y , , ς͵ 
ἐπὶ τῶν ματὴν βοώντων ῆ 


10 


πέμπουσιν" ὁ δὲ διὰ κάλλος ὑπὸ Νηρηΐδων ἁρπαγεὶς ἀνε-. 


βόησε. Καὶ Πολύφημος ἀκούσας αὐτοῦ βοήσαντος, σπα- 
σάμενος τὸ ξίφος ἐδίωκεν, ὑπὸ λῃστῶν ἄγεσϑαι νομίζων, 
zer δηλοῖ περὶ τούτου Ἡρακλεῖ" ξητήσαντος δὲ πολλὰ 
τὸν Ὕλαν Ἡρακλέους, καὶ μὴ ὑποστρέψαντος διὰ λύπην, 
ἐπεὶ τὸν ξητούμενον οὐχ εὗρεν, . ἡ ναῦς ἀνηχϑη. Καὶ 
Ἡραχλῆς πρὸς "Aoyog ὑπέστρεψεν. 
Ὕδωρ δὲ πίνων γρηστὸν οὐδὲν ἂν TExaıg 
τοῦτο Δημητρίου τοῦ ᾿«Δλιχαρνααέως φασὶν εἶναι λέγαντος, 
Οἶνός τοι χαριέντι πέλει ταχὺς ἵππος ἀουιδῷ" 
ὕδωρ δὲ πίνων χρηστὸν αὐδὲν ἂν Tixosg. 





1. ψάξεις Ῥ. 5. παρὰ τῶν ΝΝηρηΐδων) »Lege ὑπὸ τῶν. 
vide, οἵ mox.« ae ΓΑ ΠΡ οἱ Photius ὑ ὑπὸ we 
sr. 14. ξητήσαντος Heynaus: vulgo ζητήσαντι. 18. τέκοις bis 
PH Gaisf. Vulgo τέκῃς. Versus prior sic edebatur: Οἶνος τοῦ 
ΧΡῊ za φέρειν ταχὺς ἵππας ἀοιδῶν. Correxi ex aliis au- 
ctoribus. 


εὕδει. Macarius: dei πολυπληθὲφ 
τῶν πανταχοῦ ὄντων πονηρῶν ἀν- 
ϑρώπων. Praxillae nobilissimum 
Scolium in Scholl. Rav. Ari- 
stoph. Thesmoph. 528. et Αἰ. 
XV, 695, D. apponit Ilgen. Scoll. 
88. nos Delect. Praxill. fr. 4. 
Scol. 14. ubi v. quae adscripsi- 
mus cll. Emendand. et Addend. 
p. 471. οἱ Jacobs. Anth. Anno- 
tatt. I, 1, 304. Usurpant Sopho- 
oles ᾿Αἰχμαλωτίσιν in Scholl. Nic. 
Ther.19. (fr.35. Dindorf.) een 
H. A. XV, 26. 'Χπὸ παντὶ γὰρ 
λίϑῳ καὶ ὥλῳ πάσῃ re ἐσε 
Alludit Aristoph. 1. 

41. Diog. VIII, 33. Suid, Pho- 


tius. Historiola fluxit ex ‚Apol- 
l0d. 1, 9,19. Photins ἐπὶ τῶν 
δὲν ἀκουάντων λέγεσϑα: all. ide 
Hesych. 8. v. ᾿ξπιβοᾷ τὸ Μύσιον, 
Eustath, Dionys. Perieg. 805. cell. 
Welcker. Pi . Schulztg. 1880, 
1, 2. p. 11. 

εἶϑ ‚Suid. Photius: Τοῦτο ἐξ 
γράμματος εἶναι 
YEAR πιάδου, οἱ δὲ en 
σίν, fr. Banner: Anall. I 
Anthal. I, 206. Apost. x Ἢ 
Ars, 456. Versus ille "Yoöog δὲ 
πίνων κτλ. Cratini est ex Pyti- 
ne, multum postea usurpatus, 
v. Aristoph. Eqg.89 sqq.. Atben. 
11, 39,C. Amphis ibid 44, A.cll. 


16 


\ 


24 


25 


168 ZENOBII 
Ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα: DavAkog ἐγένετο πέντατ 
ὅλος * Πόντιος, ὃς ἐδόχει μέγιστα δισχεύειν καὶ ἅλλε- 
σθαι" ἐπειδὴ οὖν ὑπὲρ τοὺς ἐσχαμμένους πεντήκοντα πό- 
δας εἰς τὸ στερεὸν ἥλατο, τὸ συμβὰν εἰς παροιμίαν πϑ- 
ριέστη. | 

Ὕδωρ παραῤῥέει: αὕτη τάττεταρ ἐπὶ τῶν ἐκχ 
παντὸς ἔργου ἐπαγγελλομένων χαταπράξασϑαι τὸ προκχεί- 
uevov. Μετενήνεχται δὲ ἀπὸ τῶν ὑπὸ σπουδῆς εἷς ῥέοντα 
πλοῖα εἰρβαινόντων καὶ παραβαλλομένων τῷ κινδύνῳ. 
Μέμνηται αὑτῆς Κρατῖνος ἐν Δραπέτιαιν. 

Ὑπέρου περιτροπή: αὕτη τέταχται ἐπὶ τῶν 
πάντω ποιούντων χαὶ μηδὲν περαινάντων, Μέμνηται αὖ- 
τῆς Φιδήμων ἐν "Howow, 





1. BV: Ὑπὲρ τὰ ἐσηαμμένα πηδᾷν: ᾿ἀπὸ Φαύλλαυ τοῦ πῳω- 
τάϑλου τόδε, εἰς ὃν ( τὰ δὲ εἰς ὃν) ἐπεγέγραπτο (ἐπιγέγραπτα: Ν)" 
Πέντ᾽ ἐπὶ πεντήκοντα (Πέντε πεντήκ. V) πόδας πήδησε Φαὺ ΣῬ- 
λος. Ἐπεὶ γὰρ ὑπὲρ τρὺς ἐσκαμμένους πεντήκοαγτα πόδας ἑτέρους € εἰς 
τὸ στερεὸν ἐπήδησεν, εἰς παροιμίαν περιέστη. Apostolius XIX, 92. 
addit pentametrum hunc; “ιεσπεύειν δ᾽ ἑκατὸν πέντ᾽ ἀπολειπό- 

ἐφνον. Φαῦλλος] Vulso Φύλλος, v. Βαβι, Ep. Crit, p. 243, 
2. Πόντιος] Sic libri. Editio Basil. Ὀπούντιος. Verum reliquis 
scriptoribus est Crotoniata, v. Valckenar. Herod. VIII, 47. An 
ἹΜεταποντῖνον dicere volebant! 3. οὖν PH: vulgo αὖ. 6. ἐκ 


παντός PHB: vulgo παντός. 


Jacobs. Annotatt. Anthol. VII, 
930. Dindorf. in Athen. I, p.9l. 
Fritzsch. Quaesit. Arist. 1, 270. 
Transtolit Cratinj dictum suum 
in usum Hopat. Epp- I, 19, 1. 
23. B. 924. Suid. Scholia Plat. 
p. 19. Ruhnk. 370. Bekker. Ars. 
458. Utuntur Plato Cratyl.413, A. 
Lucianus Gall.6. ibique Scholl. 
Clemeus Alex. Stromm.’ V, 13. 
.696. Basil. Megn. Homil. Vl. 
In Hexaömeran, alii apıd Bais- 
sonad. Marin. 1: Anecdd. 1, 395. 
De Phayllo cfr. Muelleri Dorr. 


I, 308. 

24. B. 925, Ῥω 28. Apost. 
XIX,78. Ars.457. Suidas. Apud 
Pbotium est: ὕδωρ παραρέη. Ora- 
tini fr. X est apud Runkel. 

25. B.923. Hesych. Suid. Apost. 


10. “ραπέτισιν Gaist. 


Libri Aga- 


A 11. περυτροπή] Vulgo ἐπνεροπή: illud Plut., Schall. 
it., Suid.: περισεροφὴ Hesych. Apost. Ars.: zepirpogor V et 
Suidas altero loco: zegirgopov" Γρ. ἐπίτροπον B. 


12. ταύτης H, 


XIX, 95. Ars. 459. Philemonis 
locus est p. 366. Meinek. Pho- 
tius habet: dr; τῶν ταὐτὰ ποι- 
ούντων καὶ μηδὲν περαιγόντων᾽ 
αὗται, δὲ αἱ παροιμίαν τοῦτο 
λοῦσιν. Ὁ Διὰς Κόρινϑος 
Aödıs αὖ Πυϑῶῦδ' δδός καὶ 
Ὃ τὴν δοκὸν φέρων καὶ Οὐ τυ- 
φλὸς, ἀλλ᾽ ἐξώρυκται' Ηλά. 
τῶν ᾿Αδώνιδι' Εἶτ᾽ οὐχ ὑπέρου 
μοι (codex μὴ) περιτροπὴ γε- 
ψήσεται; Plato Theaet. 209, E. 

ad αὕτως ἡ μὲν σκυτάλης ἢ ὑ πὲ- 
ρου ἢ ὅτου δὴ λέγεταν περιῖρο- 
πὴ πρὸς ταύτην τὴν ἐπίταξιν οὐ- 


καὲ 
δη- 


4 
ROLL 


dev ἄν λέγοι; ubi v. Heindorf. 


p. 502. Ruhnkenium in Hesych. 
s. v. et apud Van Heusde Spec. 
Crit. in Plat. .p. 149 sq., ubi 
haec annotavitss Tzetz. ad He- 


10 


30 


27 


28 


CENTURIA ΟἹ. 108 

Ὕδραν τέμνειςὶ) ἐπὶ τῶν ἀμηχάνων εἴρητας ἡ 
παροιμία" διὰ τὰς τῆς Ὕδρας χεφαλὰς, ἃς τέμνων. 6 
“Ηρακλῆς οὐδὲν μᾶλλον ἐχράτει τῆς "Yöoag, ἀνα διδούσης 
ἄλλας ἀντὶ τῶν νοπτομένων κεφαλάς, 

Ἢ δὲ Ὕδρα ϑηρίον ἦν μέγιστον » ἐν τῇ Atovn τρε- 
φόμενογ, κεφαλὰς ἔχουσα ὀχτὼ, μέαν μέσην ἀϑανατον. 
Ταύτην κατ' ἐπιταγὴν Evgvadiug ὁ ᾿Ἡρακλῆς ἔκτειψεν,. 
“ἄρματα γὰρ ἐπιβὰς, ἡνιοχοῦντος ᾿Ιολάου, παρεγένετο εἰς 
«“έρνην, ὅπου ὃ φωλεὸς αὑτῆς ὑπῆρχε. χαὶ βάλλων βε- 
λεσιν ἠνάγκασεν, αὐτὴν ἐξελϑεῖν, καὶ χρατήσας τὰς xe- 
φαλὰς" ἀπέτεμνϑν. | "AN οὐδὲν ἀνύειν ἠδύνατο" μιᾶς γὰρ 
χοπτομέγης, δύο ἀνεφύοντο. Πραρκαλεσάμενος οὖν βοη- 
ϑὸν τὸν Ἰόλαον, ἐπέταξεν αὐτῷ μέρος τι χαταπρῆσαι 
τῆς ἐγγὺς ὕλης. καὶ τοῖς δαλοῖς ἐπικαίειν τοὺς τόπους 
τῶν πετμημένων χεφαλῶν, χαὶ τοῦτον τὸν τρόπον ᾿Ιολάου 
κωλύοντος τὰς ἀναφυομένας κεφαλὰς, ᾿Ἡραχλῆς περιγίνε- 
ται τὴν ἀϑάνατον ᾿ἀποχάψας», 
ἀνααχίσας, χαὶ τῇ; χολῇ ταύτης τοὺς ἱστοὺς βάψαρ, 
ϑανατηφόρους εἰργάσατο. 

Ὑγιεέστερος κρότωνος: ἐπὶ τῶν πάνυ ὑὕγιαι- 
γνοντων N παροιμία, ἀπὸ τοῦ ξώου τοῦ χρότωνος. Asiov 


To σῶμα δὲ τῆς Ὕδρας. 


siod. 


γάρ ἐστιν ὅλον; καὶ χωρὶς ἀμυχῇς: καὶ μηδὲν ἔχων Dre 
Μέμνηται τούτου Μένανδρος ἐμ ἐμ ὦ; ᾿ 
Ὑπὲρ ὄνου σκιᾶς: μέμνηται 


“᾽ν 


οἰδίῳ Μένανδρος. ᾿ 


18. ἔταξεν H. 
lor« H. 


23. τούτου 






-’ 


αὐτῆς ἐν τ τῷ Ἔγχες 


16. ἀναφυομένας vulgo; illud Ῥ et »nisi’ fal- 
] ταύτης Meinekius. »Nescio an Κρόφωνος 


habendum pro antecedente. ς Gaisford, 


p.105. Facciolati Across, 6. 
Plut. Marall. 11, p. 4072. Toup. 
ad Suid. III, n. 357. Lacian. T. 
I, p. 823 « 
26. B. 997. Diog. VIII, 61. 
Apast.XIX,85. Arsen. 456. Ma- 
car. Suid. Photius. Confer 
Scholl. Plat. 159 Ruhnk., 
403 Bekker., ΒΟ]. Aristid. 
Ε 181. run Usurpat Plat. 
ae IV, 426, E . Τῷ ὥσπερ 
τέμνουσι. Plut. Morall. Il, 
N F. Er τέμνων dei τισι πο- 
ἀναβλαστάνουσαν. 'Liban. 


Ep. 50. sun Meinek. Quaestt. 
Scenn. II, 

27. Suid. Photius; Ὑγιέστε- 
94ς ὄμφακος" παροιμία, ὥσπερ 
καὶ ὑγιέσεερος Κρότωνος πολ- 
ia γὰρ Κροτωνιάταν ἀσκηταί". Kan 

ὑγιέστερος κολοκύνε 
plicat Strabo vn, 262. ae el. 
Wachsmuth, Hell. Alterth. 1, 
1,58. Menandri locus est p. 107. 
Meinek. 

23. B.926. Diog. VII,1. A 
ΧΧ, 4. Arsen.458. Phot. et 
v. Ὄνου and et v. ἱγπὸρ ἔρον 


10 


ὃς 


x 


168 ZENOBII 
Ὑπὲρ τὰ ἐσχαμμένα: Davidog ἐγένετο πέντα- 
ὅλος * Πόντιος, ὃς ἐδόχει μέγιστα δισκεύειν καὶ ἄλλε- 
σθαι" ἐπειδὴ οὖν ὑπὲρ τοὺς ἐσχαμμένους πεντήκοντα πό- 
δας εἰς τὸ στερεὸν ἥλατο, τὸ συμβὰν εἰς παροιμίαν πε- 
ριέστη. | 

Ὕδωρ παραῤῥέει: αὕτη τάττεταί ἐπὶ τῶν ἐκ 
παντὸς ἔργου ἐπαγγελλομένων καταπραξααϑαι τὸ προκεί- 
μέγον. Μετενήνεχται δὲ ἀπὸ τῶν ὑπὸ σπουδῆς εἰς ῥέοντα 
πλοῖα εἰςρβαινόντων καὶ παραβαλλομένων τῷ κινδύνῳ. 
Μέμνηται αὐτῆς Κρατῖνος ἐν Δραπέτιαιν. 

Ὑπέρου περιτροπή: αὕτη τέτακται ἐπὶ τῶν 
πάντω ποιούντων καὶ μηδὲν περαφνάντων, ἸΜέμνητας αὖ- 
τῆς Φιζήμων ἐν ἽἭρωσιν. 





1. BV: Ὑπὲρ τὰ ἐσηαμμένα πηδᾷν: ᾿Απὸ Φαύλλαν τοῦ πυ- 
τάϑλου τόδε, εἰς ὃν ( τὰ δὲ εἰς 69) ἐπεγέγραπτο (ἐπιγέγραπται V): 
Πέντ᾽ ἐπὶ πεντήκοντα (Πέντε πεντήκ. V) πόδας πήδησε Φαάῦ λ- 
λος. Ἐπεὶ γὰρ ὑπὲρ τρὺς ἐσκαμμένους πεντήκαγτα πόδας ἑτέρους € εἰς 
τὸ στερεὸν ἐπήδησεν, εἰς παροιμίαν περιέστη. Apostolius XIX, 92. 
addit pentametrum hunc; Arazeveım δ᾽ ἑκατὸν πέντ᾽ ἀπολειπό- 

ἐψον. “avilos] Vulgo Φύλλος, v. Bast. Ep. Crit, p. 243, 
2. Πόντιος] Sic libri. Editio Basil. Ὀπούντιος. Verum reliquis 
scriptoribus est Crotoniata, v. Valckenar, Herod. VIII, 47. An 
ἹΜεταποντῖνον dicere volebant! 3. οὖν PH: vulgo αὖ. 6. ἐκ 
παντός PHB: vulgo παντός. 10. “ραπέτισιν Gaisi. Libri Aoa- 

11. περυτροπή)] Vulgo ἐπιτροπή: illud Plyt., Schall. 
Suid.: περιστροφὴ Hesych. Apost. Ars.: zeeirgogovr V et 
Suidag altero logo: zegirgogov‘ Γρ. ἐπίετροποε BB 12. ταύτης H, 


Jacobs. Annotatt. Anthol. VII, 
430. Dindorf. in Athen. I, p. 91. 
Fritzsch. Quaestt. Arist. I, 270. 
Transtulit Cratinj dictum suum 
in usum Hoyat. Epp. I, 19, 1. 
23. B. 924. Suid, Scholia Plat. 
p-. 19. Ruhnk. 370. Bekker. Ars. 


. 458. Utyntur Plato Oratyl.413, A. 


Lucianus Gall. 6. ibique Scholl. 
Clemens Alex. Stromm.' V, 13. 

.696. Basil. Magn. Homil. VI. 
Ἂ Hexaömeron, alii apıd Bais- 
sonad. Marin. I: Anecdd. I, 395. 
De Phayllo cfr. Muelleri Dorr. 


‚308. 

24. B. 925. Plut. 28. Apost. 
XIX, 78. Ars.457. Suidas. Apud 
Pbotium est: ὕδωρ παραρέη. Ora- 
tini fr. X est apud Runkel. 

25. B.923. Hesych. Suid. Apost. 


XIX, 95. Ars. 459. Philemonis 
locus est p. 366. Meinek. Pho- 
tius habet: ἐπὶ τῶν ταὐτὰ ποι- 
οὐντων καὶ μηδὲμ περαινόντων᾽ καὶ 
αὕται δὲ αἱ παροιμίαι τοῦτο δη- 
λοῦσιν. Ὁ Διὰς Κόρινϑος καὶ 
Aösıs αὖ Πυϑῶδ' δδός καὶ 
Ὃ τὴν δοκὸν φέρων καὶ Οὐ τυ- 
φλὸς, ἀλλ᾽ ἐξώρυκται' Hla- 
των ᾿Αδώνιδι' Εἶτ᾽ οὐχ ὑπέρου 


μοι (codex μὴ) περιτροπὴ γε- 


vnoszas; Plato Theaet. 209, E. 
Καὶ οὕτως ἡ μὲν σκυτάλης. ἢ ὑ πέ- 
ρου ἢ ὅτου δὴ λέγεταν περιῖρο- 
πὴ πρὸς ταύτην τὴν ἐπέταξιν οὐ- 


"δὲν ὧν λέγοι; ubi ν. Heindorf. 


p- 602. Ruhnkenium in Hesych. 
s. v. et apud Van Heusde Spec. 
Crit. in Plat. p. 149 sq., ubi 
haec annotaviss’s Tzetz. ad He- 


10 


30 


27 


28 


CENTURIA - VI. 169 

γδραν τέμνεις: ἐπὶ τῶν ἀμηχάνων εἴρηται ἡ 
παροιμία" διὰ τὰς τῆς Ὕδρας zepalag , ἃς τέμνων. 6 
“Ἡρακλῆς οὐδὲν μᾶλλον ἐκράτει τῆς "Yöoag, ἀνα διδούσης 
ἄλλας ἀντὶ τῶν worseop ey sscpuldig, 

Ἢ δὲ Ὕδρα ϑηρίον ἦν μέγιστον, ἐν τῇ ““έρνῃ τρε- 
φόμενογ, κεζραλὰς ἔχουσα ὀχτὼ, μέαν μέσην ἀϑαάνατον. 
Ταύτην κατ' ἐπιταγὴν Εὐρυσϑέως ὁ ᾿Ἡραχλῆς ἔχτειγεν. 
“Apuura γὰρ ἐπιβὰς, ἡνιοχοῦντος ’IoAdov, παρεγένετο εἰς 
«έρνην, ὅπου ὁ φωλεὸς αὐτῆς ὑπῆρχε. χαὶ βάλλων βέ- 
λεσιν ἠνάγκασεν αὐτὴν ἐξελθεῖν, χαὶ χρατήσας τὰς χε- 
φαλὰς" ἀπέτεμνεν. | "AM αὐδὲν ἀνύειν ἡδυνατο" μιᾶς γὰρ 
χοπτομέγης, δύο ἀνεφύοντο. Πραρκαλεσάμενος οὖν βοη- 
ϑὸν τὸν Ιόλαον, ἐπέταξεν αὐτῷ μέρος τε καταπρῆσαι 
τῆς ἐγγὺς ὕλης,» καὶ τοῖς δαλοῖς ἐπικαΐειν τοὺς τόπους 
τῶν τετμημένων “χεφαλῶν, καὶ τοῦτον τὸν τρόπον ᾿Ιολάου 
χωλύοντος τὰς ἀναφυομένας κεφαλὰς, “Ἡρακλῆς περιγένε- 
ται τὴν ἀϑάνατον ᾿ἀποχόψας, 
ἀνασχίσας, καὶ τῇ; χολῇ ταύτης τοὺς ὀϊστοὺς βάψαρ, 
ϑανατηφόρους εἰργάσατο. 

Ὑγεέστερος κρότωνος: ἐπὶ τῶν πάνυ ὕγιαυ- 
γόντων N παροιμία, ἀπὸ τοῦ ξώου τοῦ χρότωνος. Aeiov 
γάρ ἐστιν ὅλον, καὶ χωρὶς ἀμυχῇς; χαὶ “μηδὲν ἔχων Τρ: 
Μέμνηται τούτου Μένανδρος ἐμ „Ao , 

u Ὑπὲρ ὄνου σχὶᾷς: 
ρἰδίῳ Μένανδρος. 






ἴς. 
αν ΝΒ ἐν τῷ Eyyst- 


To σῶμα δὲ τῆς Ὕδρας. 


13. ἔταξεν A. 
lor« H. 


16. ἀναφυομέναρ vulgo; illud P et »nisi fal- 
23. τούτου) ταύτης Meinekius. »Nescio an Κρότωνος 


habendum pro antegedente. ς Gaisford, 


siod. p.105. Facciolati Acrons, 6. 

Plut. Marall. Il, p. 1072. Toup. 

ad Suid. III, μ. 257. Lucian. F. 
, Ρ. 823 « 

28. B. 937. Diog. VII, 61. 
Apost. XIX, 85. Arsen. 456. Ma- 
car. Suid. Photius. Confer 
Scholl. Pilat. 159 Ruhnk., 
403 Bekker., Eonoll. Aristid. 

181. Frommel. Usurpat Plat. 
Rep. IV, 426,E. Τῷ Kr ὥσπερ 

N τέμνουσι. Plut. Morall. 1, 
co. F. Paar τέμνων ἀεὶ τισι πο- 

ἀναβλαστάνουσαν. Liban. 


Ep. 50. Vide Meinek. Quaestt. 
Scenn. II, 47. 

27. Suid. Photius: Ὑγιέστε- 
pas ὄμφακος" παροιμία, ὥσπερ 
καὶ ὑγιέστερος Κρότωνος" ποὶ- 
λοὶ γὰρ Κροτωνιάται. ἀσκηταί". ἴω 
ὑ “ἔστερος κολοκύνε 
plicat Strabo VI, 262. en ell, 
Wachsmuth, Hell, Alterth. I, 
1,58. Menandri locus est p. 107. 
Meinek. 

28. B.926. Diog. VII,1. A 
XX,4. Arsen.458. Phot. et nid, 
v. Ὄνου and et v. ‘Ye Pr 


10 


& 


29 


170 ΖΕΝΟΒΙ 


Asyovor δὲ ὅτι Δημοσϑένης ö ῥήτωρ ἀπολογούμενος 
ὑπέρ τινος χινδυνεύοντος, οὐχ ἀνεχομένων τῶν δικαστῶν, 
εἶπεν" "Axovoars, ὦ ἄνδρερ, διηγήματος τερπνοῦ" Neavi- 
σχος ποτὲ ὄνον ἐμισϑώσατο Add Μιγωράδε" με- 

σημβρίας δὲ χαταλαβούσης, καταλύσας τὸν γόμον, ὑπὴλ- 
ϑὲ τὴν σχιὰν τοῦ ὄνου. ᾿Εχβαλλόμενος δὲ ὑπο τοῦ ὀνη- 
λάτου, πρὸς βίαν διεφέρετο, μεμισϑῶσϑαι καὶ τὴν σκιὰν 
λέγων" ἀντιλέγοντος δὲ τοῦ ὀνηλάτου καὶ φάσχοντος τὸν 
ὄνον μεμισϑωχέναι, εἰς δικαστήριον εἰςῆλϑον ἀμφότεροι. 
Εἰπὼν δὲ ταῦτα ὁ Δημοσϑένης κατέβαινεν ἐκ τοῦ βήμα- 
τος. Aksovvrov δὲ τῶν δικαστῶν τῆς δίκης τὸ τέλος 
μαϑεῖν, εἶπεν ἀναβὰς πάλιν ἐπὶ τοῦ βήματος" Ὑπὲρ μὲν 
ὄνου σκιᾶς ἀχούειν, ὦ ἄνδρες, ἐπιϑυμεῖτε᾽ ἀνθϑδπου δὲ 
κινδυνεύοντος ὑπὲρ ψυχῆς οὐδὲ τῆς φωνῆς ἀνέχεσϑε; 

"Ζλλοι δὲ λέγουσιν, ὅτι ᾿ϑήνηϑεν εἰς Δελφοὺς τὸν 
ὄνον ἐμισϑώσατο. Ὅϑεν, φασὶ, καὶ αὐτὸς ὁ Δημοσϑέ- 


γῆς περὶ τῆς ἐν Δελφοῖς omas φησὶ, 'xal ὁ Πλάτων δὲ, 


χαὶ ἄλλοι πολλοί. Καὶ ᾿Πρχίππῳ δὲ κωμῳδία γέγονεν, 


Ὄνου oxıa. Tarrera δὲ ἐπὶ τῶν περὶ μηδενὸς χρησί- 


μου φιλοτιμουμένων. 


Ὑπὲρ τὰ Καλλεχράτουρ:. Κλέαρχός φησιν, ὅτε 
Καλλικράτης τις ἐγένετο ἐν Καρύστῳ πλουσιώτατος. Εἴ 
ποτὲ ἐθαύμαζον τινα οἱ Καρύστιοι ἐπὶ πλούτῳ ὑπερβο- 
λικῷ, ἔλεγον, Yo τὰ Καλλιχράτους. ᾿Αριστοτέ- 
Ans δέ φησιν ἐν τῇ ᾿41ϑηναίων πολιτείᾳ, Καλλικράτην 


2. τῶν δυναστῶ Β, ὅ. ὑπῆλθε ΒΡ: νυ]ρο ἀπῆλθε eis: V 
ὑπῆλθεν εἰς τὴν ακιάν. 7. μεμισϑῶσθαν dedi ex Β V: rell: vew- 
σϑωκέναν. 8. τοῦ ol. BPH. Rell.. om. τοῦ. 1. ἐπὶ τὸ 
βῆμα V. 13 ὦ δικασταὶ ἐπιϑυμεῖταν Ὕ. 16. Ὅϑεγ ---- ὄνου σκιά 
pm. B. 22. ἐν Κορίνθῳ Diog. Apost. Ars. 


σκιᾶς. Due Meinek. Menan- cit. De narratione -Demosthe- 
dri Reli. p - Cum Zenobio nica vide Scholl. Plat. p. 317., 
fere as Scholl. Arist. Phot.Bibl.Cod. CCLXVI. Bern- 
Vespp. 191., ubi duae narra- hardy ad Suid. p. 1133. Usur» 
tiones verhis diversae, re eae- pat Örigenes c. Cels. III, init., 
dem prostant. Sophoclem Ce- v. Intpp, Lucian. Hermot. 71. 
dalione usum proverbio aitSui- (IV, 417. Bip.) et Ast. Plat. 
das: praeterea Aristonhanem Phaedr, p. 260, 

Dzedala fr. 238. Dindorf. et Ari- 29. Diog. VII, 9. Apost. 
stotelem dv διδασκαλίαις narrat XIX, 86. Arsen. 458. Plut. 111. 
καὶ δράματος τινος φέρενψ ἐπιγρα- Suid. Photius. Vid. Verraertus 
φὴν Ὄνου σκιάν; Archippi di=r ad Olearch. frr. p. 88. 103.. 


10 


20 


3 


32 


35 


CENTURIA VE 171 


τινὰ πρῶτον τῶν δικαστῶν τοὺς μισϑοὺς εἰς ὑπερβολὴν 
αὐξῆσαι" ὅϑεν χαὶ τὴν παροιμίαν εἰρῆσϑαι. 
Ὑπερβερεταῖα: ἐπὶ τῶν ὑπερχρονίων εἴρηται. 
Παρὰ γὰρ Μακεδόσιν ὃ τελευταῖος μὴν τοῦ ἐνιαυτοῦ 
Ὑπερβερεταῖος ἀνεγραφή. ee 
Dovov πτερόν: τὸν διὰ τῶν ὀϊστῶν, πτορόεντα 
ἢ ταχύν. Βέλτιον δὲ ἀκούειν περιφραστικῶς τὸν φόναν. 
Φρουρεῖν ἢ πλουτεῖν: ἐπὶ «ὧν ἀναλισχόντων 
ἐκ τῶν ἀλλοτρίων ἡ napbinia εἴρηται. ᾿Αϑηναῖοε γὰρ 
φρουραῖς διαλαβόντες τοὺς νησιώτας, μισϑοὺς ὅταξαν 
μεγάλους τοῖς φυλάττουσιν ὑπ᾽ αὐτῶν γορηγεῖσϑαι τῶν 
ψησιωτῶβ. ἮΝ 
Φρουρῆσαι ἐν Ναυπάχτῳ: Φιλίππου Ναύπα- 
χκτὸν ἑλόντος Αἰχαιοὶ τοὺς φρουροὺς ἀπέσφαξαν καὶ Παυ- 
σανίαν τὸν ἄρχοντα τῆς φρουρᾶς ἀπέχτειναν, ὡς φηθϑε 
Θεόπομπος. ΄᾿ | ἊΝ “ 
Φιλίππου ᾿4λεκτρυών: αὕτη τάττεται ἐπὶ τῶν 
ἐν μικροῖς κατορϑώμασιν ἀλαζονευομένων. ᾿Αλεκτρυὼν 
γάρ τις ἐγένετο Φιλίππου στρατηγὸς, ὃν ἀπέχτεινεν, ὥς 
φασι, Χάρης ὃ ᾿4ϑηναῖος. [έμνηταε -δὲ αὐτοῦ “Hoe- 
χκλείδης ὁ χωμικὸς, καὶ Avzupavng. . 
Φωχαέων apa: οἱ Φωχαεῖς ποτὲ τῆς αὑτῶν 





1. τῶν διχαστῶν PH: vulgo om. τῶν. 3. Ὑπερβερεταῖος B. 

4. παρὰ] περὲ P. ἐνιαυτοῦ om. H indicata lacuna. 6. φόνον mr. 
ἢ ϑανάτον πτερὸν Apostolius.. 13. φρουρήσαιο. P: φρουρήσεις Suidas, 
4, τοὺς φρούρους Gaisfordus addidit ex P: in HF est lacuna: Β 
Τοὺς φρουροὺς ἀπέκτειναν. 22. αὑτῶν dedi: BV ἑαυτῶν: vulgo αὐτῶν. 
80. B. 925. Diog. VIII, 63. κλείδης 5 τῶν κωμῳδιῶμ ποιητὴς 
Apost. XIX, 89. Arsen. 458. μέμνηταν οὕτως" ᾿“λεχερυόνα τὸν 
Suidas. u τοῦ Φιλίππου παραλαβὼγ ᾿Δωρὲ 
8. Apostol. ΧΧ, 28. Aceschy» κοχκύζοντα καὶ πλανώμενον Κατέ- 
lum aliquem βαρ. Confer κοψεν" αὐ γὰρ εἶχεν οὐδέπω λόφον. 
Νδοῖ, Choeril. Ῥ 191. Her- "Eva καταχόψας μάλα συχνοὺς ddei- 


mann. Eur. Hel, 76. πνισε Χάρης Admvaiov τόδ᾽ " ὡς 
82. Β. 9381. Suid. Arsen. 869; γενκαῖος ἦψ. — Τὰ αὐτὰ ἱστορεῖ 

ἐπὶ κῶν κερϑαόνειν ἔφιη μέψγων. ᾿ καὶ “Δοῦρις. ᾿ 
33. B. 982. Buid. a 35. B. 936. Pilut. 71. Meacar. 


34. Apost.XX, 23. Arsen. 662. 465.: ἐπὶ τῶν ἰσχυρῶς καταρωμέ- 
Macar. Ex Tbeopompo Ath. var: ἤ ἐπὶ τῶν μεταγιγωσμόντωκ 
ΧΙ͂Ι, 532, Dsq. ᾿Αδαῖος,᾿Αλεκερυὼν ἐφ᾽ οἷς ἔπραξαν: ‚Suilag, Vide 
ἐπικαλούμενος, περὶ οὗ κολ ὁ Ἥρα- Herod: I, 168." 


10 


1ὅ 


88 


37 


33 


172 . ZENOBII 


ἐχπεσόντες ἐπηράσαντο μηδέποτε κατελθεῖν εἰς αὐτίνγ. 
Μέμνηται ταύτης. Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ. 

Φασῳῃλιτῶν ϑῦμα: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν. καὶ ἀναί- 
μὼν λέγεται. ᾧᾳσὶ γὰρ τοὺς Φασηλίτας. ταρίχους τοῖς 
ϑεοῖς θύειν. 

Φώκου ἔρανορ: αὕτη λέμοταε χατὰ τῶν εὐωχίας 
συναγόντων ἐπὶ τῷ ἑαυτῶν χαχῷ. (Φῶχος γὰρ τις ϑυ- 
γατέρα ἔχων ἐπίγαμον, πολλῶν. αὐτὴν μνηαστευομένων, 
ἐράνους συνῆχεν καὶ ἑστιῶν τοὺς. μνηστῆρας ἀνεβάλλετο 
τὸν γάμαγν. ᾿Θργισϑέντες οὖν ἐκεῖγοι ἐν τῷ συμποσίῳ 
ἀπέχτειναν τὼν (ῶχργ. 

Χαλεπὰ τὰ χαλά: παροιμία, ἧς μέμνηται χοὶ 
Πλάτων. ᾿Ελίγϑη δὲ ἐῤτεῦϑεν" Περίανδρον τὸν Κορίν- 


Hıov κατ᾿ ἀρχὰς μὲν εἶναι δημοτικὸν, ὕστερον δὲ τὴν. 


προαίρεσιν μεταβαλεῖν ταὶ τυρωννιχὸν ἀπὸ δηματιχοῦ γε- 
γέσϑαιε'" καὶ ταῦτα Πιτταχὸν. πυϑόμενον τὸν Μιτυληναῖαν 
καὶ δείσαντα περὶ τῆς ἑαυτοῦ γνώμης, φυγεῖν τότε τυ- 
ραννοῦντα Μιτυληναίων. ᾿Αλλὰ πυνθανομένων δι’ ἣν 
αἰτίαν apioraro τῆς ἐξουσίας, εἰπεῖν τὸν Ilırraxöv, Ὡς 
ἄρα χαλεπὰν ἐσθλὸν ἔμμεναι" γομίααντα διὰ τὰ 
συμβάντα τῷ Ἱιεριάνδρῳ δυςχερέσταταν εἶγαν τηρῆσαι τὴν 
ἑαυτοῦ γνώμην. Σόλωνα δὲ ταῦτα πυνϑανόμενον εἰπεῖν, 
Χαλεπὰ Ta salat καὶ ἐντεῦϑεν εἰς παροιμίαν ἐλϑεῖν. 
“Alloı δὲ τὸ Χαλεπὸν ἀκούουσιν ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου. 
᾿Αδύνατον οὖν εἶναι ἐφ᾽ ἅπαντα ἀγαϑάγ. 





ς᾽ ἢ, ia Ψ' erat: Φασηλίτας γὰρ τάριχον τῷ Καλαβρῷ ϑύευν. ἔδᾳεύε 


τῶν Φασηλιτῶν' ᾧ γύναι τρεῖς χοίνικας. Dicit Arist. Pac. 1144. 
AN ἄφευξέ τῶν φασήλων κελ. τάριχος A Bodl.: τάρὶχον. eum V 
Photius, Suidas, Apost. Ars. 8. ἐπίγαμον Diogenianus: ἐπὲ 

μον H: vulgo ἐπὲ γάμου. 17. περὶ τῇς. ἑαντοῦ. dedi εχ .Scholl, 
ὅ κε: vulgo. περὲ τῆς αὐτῆς περὶ ταύτης τῆς Η. | 


...88. B. 940. Apost. ΧΧ, 41, Ἂτο 


36. Β. 934. Kae 72. Apost. 
ν᾽ ‚sen. 472. Nacar. Hesych. Suid. 


XX, 14. Arsen. 462, Suid. Pho- 


tins: Φασηλίτας γὰρ Tapıyor τῷ 
Κολάβρῳ ιτῷ Κργλάβρᾳ Toup.) ϑύ- 
ww φησὶ Καλλίμαχος ἐν βαρβαρυ- 
κοῖς νομίμως p 218. Blomf, 

37. Diog. VIL, 66. Plut, 123, 
Apost.XX, 45. Arsen, 465, Sui- 
‚das. De narratione v. Plut. 
᾿Ἐρῳτικὰ II, 774, Ὦ. et confer 
Muelleri Örchöm, ‚p. 414... 


"Geum..p. 19 ggg. 


"Scholl. Plat. p.14 et 135. Rubnk,., 
369 et 394. Bekker. Amat Plato; 
v. Rep. IV. 435, C. VII, 497, D. 


"Cratyl,384, A. Hipp. Maj. 304, E. 


Confer Wyttenbach. Plut. Symp. 
VII,.147, et nos ad Simonid, 
3 De illis qui 
‚xalezoe_-intelligebant ἀδύγᾳξον 
v..Plat; Protag. p- 339, A 54. 


10, 


1% 


20 


99 


40 


4 


42 


44 


CENTURIA Vi. 


173 


Χαρῤραδραῖος λέων: 5 παρὰ τάϊς Xupadpaı 
un ἄρα τὸν Θεσπιακὸν λέγει, ὃν πρῶτον ἀνεῖλεν “Ἢρα- 
χλῆς ἐν Θεσπιαῖρ. Χαράδρα δὲ καλεῖται ὁ τόπος. 


Χαραὲ τὴν aunekov: 
σώξοντος τὸ σωξόμέενον πάϑῃ. 


κῶς ᾿Αριστοφάνης. 


᾿Αναγράφει δὲ αὐτὴν xa- 


᾿Ἐξηπάτησεν ἡ χἀραἕ τὴν ἄμπελον. 


” Xapwvıog ϑύρα: μία τοῦ νομοφυλακίου Hoc, 
r δ ’ ΝΕῚ 2." Lu » 
δι ἧς οἱ χαταδικοι τὴν ἐπὶ ϑανατοῦυ ἐξάγονται. 


Χαῖρε φίλον φῶς: γραῦς ϑέλουσα axolaoraivev 10 
γυμνὴ, ἵνα μὴ τὴν ῥάκωσιν τοῦ σώματος ἐλέγξῃ, τὸν 
λύχνον ἀποσβέσασα εἶπε, Χαῖρε φίλον φῶς. 


Χρήματα χρήματ᾽ ἀνήρ: 


αὕτη ἀποφϑεγμα 


τιξὴ ἐστὶν, ὡς τὰ παραγγέλματα τῶν ἑπτὰ σοφῶν. έμνης 
ται αὐτῆς Πίνδαρος. ᾿Αλκαῖος δὲ ὁ ποιητὴς ὑπὸ Agıoro- 
δήμου τοῦ “Ἰαχεδαιμονίου εἰρῆσϑανι ταύτην φησίν. 


Χειροβρῶτι δεδμῷ!: τοῖς πυχτικοῖς ἱμᾶσι. Διὰ 
2. εἰ μὴ ἄρα dedi: ἄρα om. PH, Uterque om. quod post Θε- 
σπιαῖς legebatur Χαράδραις. Retinet B. 8. V χαρώνειος. 9. 


ἐξήγοντο BV. 


13. χρήματα χρήματ᾽ dedi ex B: 


aberat prius. 


17. πυκτικὸῖς ind» Vat. A Bodl, Hesychits. Vulgo noxtıxois εἵμασι. 


39. B. 941. Suidas. 

40. B.942. Suid. Hesych. Tho- 
mas Mag. 393, 16, Ritschl. H 
παροιμία": Ἢ χάραξ τὴν ἄμπε- 
λὸν ἐλυμήνατο" ἐπὶ τῶν καϑ' 
ἑαυτῶν εἰςαγόντων βοηϑούς. ΔΑτὶ» 
stophanis locus est Vespp. 1291., 
ubi v. Scholl. 

41. B.943, Diog. VIII, 68. He- 
sych. Suid. Conter Boissonad, 
ad Psell. p. 235. 

42. Diog. VIII, 7. Apost. XX, 
60. Arsen. 474. Suidas. Aliter 
explicat Plut. Morall. 11, 705, C. 
Ridebis mecum Apostolium cum 
Arsenio suo. Nam quum rep- 
perissent γραῦς γυμνὴν, inter- 
pretabantur γυνή. Hinc pro- 
genuerunt haec: γυναῖκα βου- 
λομένην ἀκολασταίνειν σβέσασαν τὸν 
λύχνον φασὶ τοῦτο εἰπεῖν" ἕτεροι 
δὲ γραῦν. Ita isti saepe, ut in- 


terdum vel evolvisse taedeat pi- 
eatque.. Tetigit proverbium 
emsterhusius Arist. Piut. 1066. 
Vetwulam istam patet traducere 
Tragicorum morem φίλον φῶς et 
αἰθέρα et simm. alluquentium. 
43. B. 951. Apost. XX,83. Ar- 
sen. 476. Suid. 411. Pindarus 
usurpat Isthm 11, 11., ubi Χρύ- 
σιππος ἐν τῷ περὶ παροιμιῶν 
Aristodemo ıribuisse narratur: 
Alcaei fr. est L. Matıh,, 41, in 
Del. nostra, ubi v. quae di- 


ximus. 

44. B. 914. Hesych. Suid , sed 
omnes omissis illis miris ver- 
bis ἐδεήϑη «ti, Stesichori men- 
tionem non fecit Kleinius: syp- 
plevi ad Ibyc. Rheg. p. 167 544.» 
ubi inter plura mirifica quae- 
dam posui bona. Recepi in De- 
lectum, ubi est Steaich. fr. 4. 


15 


U 8 δὰ 
παροιμία, ταν ὑπὸ τοῦ | - 


Ἱ 
BG 


45 


46 


47 


48 


49 


ὔ 
, κοπτειῖρ: 


174 ZENOBII 


τὸ Tag σάρχας διαχόπτειν χαὶ ἀναλίσχειν. Βέλτιον δὲ 
τὸν δεσμὸν ἀχούειν, τὸν ἀποβιβρώσκοντα τὼ χεῖρε. ᾿Εδε- 
nn γὰρ ἔν τινε πετραίῳ Στησίχορος εὐναρχεῖν τῶν ἐπὶ 
Πελίᾳ ἄϑλων. 

Χϑόνια λουτρά: τὰ τοῖς νεχροῖς ἐπιφερόμεπα. 
᾿Εχομίζετο γὰρ ἐπὶ τοὺς τάφους une 

Χειρώνειον ἕλκος: τὸ ano πολλῆς στάσεως ἐν 
τοῖς ποσὶ γινόμενον τραῦμα, καὶ διηνεκῶς ἰχῶρας ἐκκρί- 
γον. Τοξευϑεὶς γὰρ͵ ὑπὸ ᾿Ηρωχλέους ὁ Χείρων, μάχην 
πρὸς Κενταύρους ἐνστησαμένου, ἀνίατον ἔσχεν ἕλχος περὶ 
τὸν πόδα" δι’ οὐ καὶ ἀπέϑανεν. ᾿Ὅϑεν ἡ παροιμία ἐπὶ 
τῶν ἀνιάτων προήγϑη τραυμάτων. 

Χρυσὸς ö Κολοφώνιος: μέμνηται ταύτης 'Agı- 
στοφάνης ἐν Κωχαάλῳ. Εἴρηται δὲ, παρόσον οἱ Κολο- 
φώνιοι τὸν χάλλιστον χρυσὸν ἐργάξεσϑαι νομίζονται. Καὶ 
“Ἡρόδοτος δὲ Κολοφώνιον καλεῖ τὸν ἄριστον χρυσόν. 


Χαμαὶ ἀντλεῖς, Πλίνϑον πλύνεις, Φαχὸν 
αὗται πᾶσαι ἐπὶ τῶν τοῖς ἀδυγάτοις ἐπιχει- 
ρούντων εἴρηνται. 

Ywou Ἡράκχλειος: ἡ τῶν ᾿ΗἩραχλείων λουτρῶν 
δεομένη πρὸς ϑεραπείαν. 


γων, ὡς φησὶ χαὶ Πείσανδρος ὁ ποιητὴς ἐν τοῖς περὸὲ 
“Ἡρακλέους. 


1. δὲ τὸν δεσμὸν A: vulgo δεσμόν. 2. ᾿Ἐδεήθη κτλ] Olim inepte 
tentata Ibyc. Rheg. p. 169. sanavit G. Hermannus in Jahn. Annall. 
1833, 8. p. 386. ἐδέϑησαν γὰρ Er τινι σπείρᾳ. 3. „tivapzen τῶν ἐπὶ 
Πελίαν ἄϑλων)] Ad ὑγς. Rheg. 1. c. tentavi: ἐν ἀρχῇ τῶν ἐπὶ Πελίᾳ 
ἄϑλων. Nunc Πελία H. Correcta »saltim ingeniose « ait Gaisford. 
9. τοξευϑεὶς P: vulgo τοξευϑέν. 17. χαμαὶ ἀντλεῖν om. cod. Ma- 
zarin. A 86. apıd Boisson. Ann. I, 398. In B est: Πλίνθον πλύνεις, 
χαμαὲ ἀντλεῖς, φακὸν κόπτεις, ϑίλασδαν ἀντλεῖς. 23. Πείσανδρος 


Ἢ γὰρ ᾿Αϑηνᾶ τῷ Ἡρακλεῖ 
ἀνῆχε πολλαχοῦ ϑερμὰ λουτρὰ πρὸς ἀνάπαυλαν τῶν πό-. 


Rubnkenius ex Scholl. Aristoph. 


45. Diog. VIII, 69. Apost. XX, 
73. Arsen. 475. Macar. 

46. Apost. XX,68. Arsen. 475. 
Confer Intpp. Suid. 8. v. 

47. Plut. 115. Apost. XX, 99. 
Arsen. 477. Suidas. Aristopha- 
nis locns est fr. 131. Dindorf. 
Herodoti locum non invenio. 

48, B. 760. Plut. 82. Suidas. 


Nubb. 1047., v. Heyn. Excurs. I. 


Confer Diog. VII, 50. Suid. s. v. 
ἢΠλίνθους πλύνεις, Platarch. Boiss. 
Ann. I, 394. Φακοῦ γωνίαν χάμ-: 
στειὶς est Boiss. Ann. I, 397. B. 


930 cum Suida: Φακὸν κόπτευφ' 


ini τῶν ἀνηνύτων καὶ μὴ ὄντων. 
49. Diog. V,7. ΡΙαι. 21. Δροεί. 

IX, 97. Arsen. 279. Macar. Sai- 

das. De ϑερμοῖς λουτροῖς Her- 


15 


20 


CENTURIA VI. 175 


Ὥςπερ Χαλκιδικὴ τέτοχεν ἡμῖν ἡ γννή: 


| ταύτης Πολύζηλος μέμνηται ἐν Μουσῶν γοναῖς, ἐπί τι- 


5Ὶ1᾽ 


δ2 


γος πολλὰς ϑυγατέρας ἀπογεννώσης" ἐπειδὴ Χωαλχίδα τῆς 
Εὐβοίας πόλεν φασὶ ποτὲ. ἀνϑῆσαι δό ὁρασί τε καὶ Ar 
ϑει τετρώρων ἁρμάτων. Οἱ δὲ φασὶν οὐ τὴν πόλεν, 
ἀλλὰ τὴν ἡρωΐδα Χαλκίδα εἰρῆσϑαι. Koußnv γὰρ φασὶ, 
τὴν ἐπιχληϑεῖσαν Χαλκίδα, ἐπειδὴ ὅπλα χαλχᾶ ἐποιήσατο, 
πρώτην συνοικήσασαν ἀνδρὶ ἑχατὸν παίδων γενέσθαι ur 
τέρα, ὡς ἱστοροῦσιν. οἱ τὰ Bun συγγράψαντες καὶ 
"Ἄριστος ὃ a 

Ὡς οὐχ ὑπάρχων, ἀλλὰ τιμωρούμενος: Tav- 
τῆς μέμνηται Μένανδρος ἐν ᾿θλυνϑίᾳ. 

Ὡς τὴν ἐν άργει ἀσπίδα καϑελὼν σεμνύ- 
γεται: οἱ μὲν ἱερὰν φασὶν εἶναι ἐν "Apyeı ἀσπίδα καϑε 
ηλουμένην ὀχυρὰν καὶ δυςχαϑαίρετον. Οἱ δὲ λόχον φα- 
σὶν εἶναε ἐν "Aoyaı τῶν πάνυ ἀκμαζόντων νεανίσχων, ὃν 


’Aonida χαλεῖσϑαι. 


{ 


in Virg. Aen. II, p. 297. Bast. in Greg. Cor. 350., Mueller Dorr. 
Ι, 427. 1. ἡ γυνὴ dedi ex B: aberat 7. 4. φασί ποτε ἀνϑῆ- 
σαν δόρασι) BV φασί π. a. φορᾷ καὶ πλήϑει. Vulgo φ. π. ἐν ϑησαιδό-- 
ρασι. Trimetrum esse in vv. “όρασί τε καὶ πλήϑεν τεερώρων ἁρμά- 
των observavit Welckerus Tril. Aesch. p. 192. Valc enarius et 
manus ignota in marg. ed. Aldin. in Bibl. Bodl. εὐθηνῆσαι ad- 
scripserant. 6. Καλχίδα P: καλκίδα F. Seqq. om. B. 11. 
Schottus Περινϑίᾳ non recte tentabat. 13. σεμνήνεσθαι H, 14. 
ἑερά H. καϑηλουμένην Meursius: vulgo καϑελουμένην: A Bodl. 
καλουμένην. 15. ἐχυρὰν BV. 


culis v. qunae explicavi Ibyc. 
Rheg. p. 180 sqa. 

50. Β, 956. Κύμβην matrem Cu- 
retum vocat Hesychius, v. Wel- 
cker. Trilog. Arsch. p. 197. Lo- 
beck. Agl. 209. 1134. PDe Aristo 
Salaminio v. Voss. de Histor. 
Graec. p. 96. Westerm. 

51. Suidas Chaeremonis ex 
Tbersita esse ait, Ath. XIII, 


612, F. Aristarchi Tragici Utun- 
tur eodem versu Demosth. qui 
fertur Neaer 1345. Phot. In 
proverbium abiit hoc sensu: 
Non inferene injuriam, sed pro- 
ulsans et vindicans Sllatum. 
Vide Meinek. Menandr. p. 126. 

62. Β. 959. Piut. 126. Suidas. 
Confer quae dicta sunt ad Ze- 
ποῦ. Il, 3. 


10 


u.a 


15 


[4 
»" 2 3 


ΠΑΡΟΙΜΙΑ͂Ι ΔΗΜΩΔΕΙ͂Σ 


ΕΚ ΤῊΣ 


AIOTENILANOY ΣΥΝΑΓΩΤΉῊΣ. 


ΠΡ ΎοΝ 


dıoysvıavov περὶ παροιμιῶν. 


Τὴν παροιμίων ὀνομάξεσϑαί φασί τινὲς ἀπὸ τῶν 
οἴμων" οὕτω δὲ αἱ ὁδοὶ ἐχαλοῦντον Οἱ «δ᾽ ἄνθρωποι, 
ὅσα Χοινωφελὴ εὕρισχον, ταῦτα κατὰ λεωφόρους ὁδοὺς 
ἀνέγραφον ὑπὲρ τοῦ πλείονας ἐντυγχάνοντας τῆς ὠφελείας 
μεταλαμβάνειν οὕτω χαὶ τὰ τῶν σοφῶν ἀποφϑέγματα 
γνωθῆναί φασι, χαὶ τὰ Πυϑαγορικὰ παραγγέλματα. 








“τ. πο 


Edita est ἴδορ Diogeniani praefatio a Gaisfordio in Praefa- 
tione p. V. ex codice Parisino 1773. a Bastio excerpta. Ante 
Gaisfordium particula inde ab initia ad v. παροιμίας τυγχαγούσας 
lin. 2. vulgata erat in Notitiis et Extract. MSS. Bibl. Reg. Tom. 
VIII, p. 244. Particulam decerpsit Walzius ad Theonem in 
Rbett. Grr. I, p. 172. ex codice Angelico F. 6, 17. et integrum 
Pose adscripsit inde a vv. lin. 2. paginae 8.64. Ἔστι δὲ κτλ. 

om. II, p.10sq. Codicis Angelici sub finem lacunosi scripturas 
diligenter enotavi. 

Haustae Diogeniani copiae maximam partem ex Lucio vel Lu- 
cillio Tarrhaeo, v. Ammonium p. 6. Valckenar: Aivos καὶ Ilapor- 
μέα διαφέρειν" ὃ μὲν γὰρ «Αἷνός ἐστε λόγος κατὰ ἀναπόλησιν (ἀνάπλασιφ) 
μυϑικὴν, ἀπὸ ἀλόγων ζώων ἢ φυτῶν πρὸς ἀνθρώπους εἰρημένος, ὡς φησι 


Universe de diversis appella- .69 sqq., Herm. Ulrici Hist. 
tionibus τῶν αἴνων explicuit post oes. Gr.Il, p. 460 sq. et quae 
Aristotelem Rhet. II, 20. Theo explicavimus Exercitatt. Critt. 
Progymnasm. apud Walz. Tom. 1X, p.56 sqq. TPaucis haec 
I, p.172sq. Confer Grauertum erstrinxit God Bernhardy in 
de Aesopo et Fabulis Aesopiis ist. Litt. Grr. I, p. 57 sq. 


12 


180 DIOGENIANI 


ἕρδοι τις ἣν ἕκαστος εἰδείη τέχνην. 
Ὁ δὲ Kv ὕπριος προρηγόρευται διὰ τὸ παρὰ Κυπρίοις 
λέγεσθαι ὡς ἐπιχώριορ. Κέχρηται δὲ χαὶ τούτῳ Τιμο- 
χρέων ἐμφαίνων ὡς οἱ ἄδικω πράσσοντες καὶ ἐς ὕστερον 
τῶν προςηχόντων τυγχάνουσι. Kai γὰρ τῷ "Adwvıöı ἐν 
Κύπρῳ τιμηϑέντι ὑπὸ τῆς. ᾿Δφροδίτης μετὰ τὴν τελευτὴν 


οἱ Κύπριοι ξώσας ἐνίεσαν περιστερὰς j 
χαὶ διαφυγοῦσαι αὖϑις ἀδοκήτως εἰς 
Außvxog δὲ 
ἔϑνους εἰρῆσθαι λέγεται, ἀπὸ ißvog 


πυρὰν διεφρϑαρησαν. 


δ᾽ ἀποπτᾶσαι 

» 3 ων 
αἀλλὴην ἐμπεσούυσαιν 
τ N - 
aivoc ἀπρ τοῦ 
[4 Pa 
τινος" οἱ δὲ Kv- 


βισαν εὑρέτην γενέσϑαι τοῦ εἴδους τούτου, ὡς Αἰσχύλος 


διασαφεῖ, 


?T , “«Ψ - 
ὧδ᾽ ἐστὶ μύϑων τῶν “ιβυκῶν τὸ κλέος. 


"Aßvönvov ἐπιφόρημα: 
Ἔϑος γὰρ τοῖς ᾿Αβυδηνοῖς μετὰ τὸ δεῖπνον 


τάττεσθαι. 


ἐπὶ τῶν ἀηδῶν εἴωθε 


χαὶ τὰς σπονδὰς προςάγειν τοὺς παῖδας μετὰ τῶν τιτϑῶν 


τοῖς εὐωχημένοις. 


Κεχραγότων δὲ τῶν παίδων καὶ ϑο- 


ovßov γενομένου, ἀηδίαν πολλὴν εἶναι τοῖς δαιτυμόσιν. 


"Aßowvog βίος: 
χαὶ i ἁβροδίαιτος. 


10. Κύβισσαν Angel. 
ἐπιφώνημα c. ἐπὶ τῶν κτλ.] Κ: 


18. Vide notam. 
τὸ ἀηδὲς, διὰ τὸ τοὺς ἀβυδηνοὺς 


‚"Apowv τις ἐγένετο πλούσιος 
“Ὅϑεν 7 παραβολὴ ἐπὶ τῶν πολυτελῶν 


14. Aßudawin K. 


μετὰ ὃ. προςάγευν τ. ἑαυτῶν π. τοῖς εὐωχουμένοις κεκραγότας καὶ ϑορυ- 


βοῦντας καὶ ἀηδίων ἐμποιοῦντας τοῖς δαντυμόσι. 


19. legebatur ARguvos ; Apow. 


15. τὸν δεῖπνον 8. 


‘2. De Cyprio αἴνῳ explicavi 
in Delectu Poett. Melic. p.429. 
Compara Κύπριον λόγον apud 
Dionem Chrysost. II, p. 328 84. 
Reisk. et quae dixi in Nunc. 
Litt. Gotting..1837, 87. p. 859. 

9. De Libycis «wos dixit 
Grauertus p. 79 sqq. Teste 
Theone 1. c vol Κυβισσὸς ἐκ 
«“Μιβύης μνημονεύεταν ὑπό τινων ὡς 
μυϑοποιός, Hesychius: Aıßvxoi 
λόγου" “Χαμαιλέων δέ φησι Aißuw 
τινὰ εὑρεῖν τοὺς λόγους τούτους. 
Grauertus nomen aut ex eo 6. 6. 
Aıßvooös depravatum censgt aut 
intelligendum esse eum homi- 
nem, qui Thaletis filius dictus 
est Κυβισσὸς vel Κυβισϑὸς apuıd 
Diog. Laert. I, 1. et Plutarch. 
Sol, p. el, E. Acschyli ex Myr- 


εἴωϑε)] sqq- C ΟΠ]. 


midonibus locum integriorem 
ex Scholl, Aristoph. Avv. 808. 
apposuit Dindorfius fr. 123.: 
(cll. God. Hermann. Opuscc. Υ, 
».148.) Nc δ᾽ ἔστι μύϑων τῶν 
Διβυστυκῶν λόγος, “Ἠληγέντ᾽ 
ἀτράκτῳ τοξικῷ τὸν αἰετὸν Εἰπεῖῦν 
ἰδόντα μηχανὴν πτερώματος; Τάδ᾽ 
οὐχ ὑπ᾿ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖς αὑτῶν 
πτεροῖς “Α“λισκόμεσθα. Sed quum 
Suidas in v. ταυτὲ μὲν exhibeat 
ὃ δὲ ἔστι, Diogenianus autem 
ὧδ᾽ ἐστὶ οἱ κλέος, versum priorem 
sic refinges: δ᾽ ἐστὶ μύϑων 
τῶν “ιβυστικῶν κλέος. Cfr. He- 
siod. Opp. et D. 201. 

1. Καὶ I, 6: Zenob. I, 1. 

2 Zenob. I, 4. Σικελ. τρ.] 
Diogen. vum, 7. Συβαρ. β.] 
Apost. I, 4. Arsen. Il: vid. 


10 


20 


CENTURIA 1 181 
τάττεται. Ταῦτα καὶ, Σιχελικὴ τράπεξα" καὶ, Συ- 
βαριτικὸς βίος. 

᾿4γορὰ Κερκώπων: : ἐπὶ τῶν πονηρῶν καὶ κα- 
χοήϑων. ᾿Κέρκωπες γάρ τινες ἀπατεῶνες ἐγένοντο ἐν 
᾿ΒΕφέσῳ ν οἵτινες χαὶ τὸν Δία ἐξαπατῆσαι πεπείρανται. 
Ὁμοία τῇ, Αύκων δεκάς" χαὶ, Κρωβύλου ξεῦγος. 
ἐπὶ τῶν τὰ 


᾿4γαϑὴ καὶ μᾶξα ner ἄρτον: 


5 


δεύτερά τισι διδόντων ὁμοία τῇ, Δέχεται καὶ βῶλον 


ἀλήτης. 
"Av μὴ παρῇ κρέας, ταρίχῳ στερκτέον: 
᾿4γαμέμνονος ϑυσία: ἐπὶ τῶν δυςπειϑῶν καὶ 
σχληρῶν" "Ayausuvav γὰρ τὴν αὑτοῦ ἐβούλετο ϑυσιάσαι 


ϑυγαωτέρα" ἢ ὅτι βοῦν αὑτοῦ ϑύοντος ἔφυγε καὶ μόλες 


χρατηϑεὶς εἰρήχϑη. 


’Ayadwvsıog αὔλησις: 
χλιαρὰ μήτε πικρὰ, ἀλλ᾽ ἡδίστη. 


παραιμίωα" 
ἡ Δημήτηρ. 


᾿Αγέλαστος πέτρα: 
ἐπ᾿ αὑτῆς γὰρ ἐχάϑισεν ὕτε τὴν κόρην ἐξζήτεν 
Ὁμοία, Στεγανώτερος Agsoneyirov. 


ἐπὶ τῶν λύπης προς ξέγων ἡ 


Kai, Ἐς Τροφωνίου μεμάντευσαι. 


᾿4γαϑὰ Kılizwv: 
ηχόντων πλουτούντων. 


4. Κέρκωπες χτλ.] K om. 6. 
7. vulgo μάζα. 
ὁμοία χτλ.]} K om. 
vulgo ἐθυσίασε: 
ἐβούλετο ϑυσιάσαι" ἢ δ᾽ ἔφυγεν. 
17. ἡ παροιμία] K om. 
ἥ 4. ὅτε τ. x. ἐξ. ἐχάϑισεν reliquis omissis. 


Κροβύλαυ vulgo. 
dus: ὕστερα Schottus. 
jussi. 12. ἑαυτοῦ g. 
Apost. Arsenius: 
36. χλιαρὰ)] χαλαρά P. 
καλῶς 74.: Teliqua om. 
Boissonadus in Manuscrits de 
la Bibl. du Roi X, 234: cf. Ze- 
nob. V, 87. 

3. K. 1,8: Zenob. J, 5. Av- 
κῶν δ.) Zenob. V,2.  Kewßvkov 
&.) Zenob. IV, 69. ' 

4. K. I, 10: Zenob. 1,12. δέ- 
χέταν κτλ] Zenab. III, 22. 

5. Zenob. I, 84. 

6. Zenob. I, 13. 

7. Zenob. 1, a. 


8. K. 1,13: "Zenob: 1,7. Στεγ. 


“Μύκαυ Zenobius, 


x δι» Ἁ a 9 
ἐπὶ τῶν ἀπὸ τῶν οὐ προς- 
ροδότης γάρ τις τῶν Κιλίκων 


κρομύλον ΚΑ, 
8. δεύτερα αὶ beg Gaisfor- 
τῇ e ἃ accedere 
Ῥ ἐβούλετο ϑυσίασϑαυ: 
15. μαλακὴ P. 
18.K: ἐφ᾽ ἣ 
21. ἸκΚαὶ 


4 


: ἐπὶ τῶν οὐ 


“40.] usurpant Aelianus ap. Suid. 

8. στεγανώτερον, Alciphro Epist. J, 
13: εἰ de under οἷός τε ἀφελεῖν, 
γενοῦ μὸν τανῦν Agtonayitav ote- 
γανώτερος: ubi vid. Wagnerus: 
cf. infr. II, 91. Es Τρ. μεμ.] 
Zenob. 11T, 61. 

9. ΚΙ 1,14. Greg. Cypr. 1,5. 
Apost. I, 13. Arsen, 14 ibiq. Ma- 
car.: Hesych. 8. Κιλλιχών: προ- 
δύτης οὕτως ἐπωνομάζετο, ᾿ἠχαιὸς 
μὲν τοὔνομα, Κιλλίκων δὲ ἐπικα- 


7 μαλϑακὴ καὶ μήτε 


10 


1ὅ 


20 


10 


12 


182 DIOGENIANI 


Μίλητον προδοὺς, ηὐπόρησεν. Ὅμοιον, ᾿Απὸ νεχρῶν 
φορολογεῖν. 

“γαϑῶν ϑάλασσα: ἐπὶ πλήϑους ἀγαϑῶν. (Ὡς 
καὶ τὸ, ᾿4γαϑῶν σωρὸς, καὶ, ᾿Δγαϑῶν μυρμη- 
κία. Ἐπὶ πλήϑους γὰρ εὐδαιμονίας καὶ τοῦτο. Τὰ 
ἐναντία" Kaxwv ᾿Ιλιὰς, καὶ, «“ἐρνὴ κακῶν. 

“Ayvorsgog πηδαλίου: ἐπὶ τῶν ἁγνῶς βεβιωχό- 
των. Παρόσον ἐν ϑαλάσσῃ ἐστὶν ἀεὶ τὸ πηδάλιον. 


᾿Αγροίκου μὴ καταφρόνει ῥήτορος: ὑποϑε- 
τιχή. Ὅτι μηδὲ τῶν εὐτελῶν χρὴ καταφρονεῖν. Ὅμοιόν 
ἐστι, Kav μύρμηκι χολή. 


3. K: ἀγ. ϑαλ. καὶ ἀγ. σωρὸς καὶ ἀγαϑῶν ἀγαϑῖδες [cod. ἀγα- 
δίδες: de proverbio ν. Apost. 1, 17. Arsen. 14 ἰδίᾳ. Macar.: Eu- 
stath. ad Hom. Od. A, 580 p. 1701, 6: .. Ταντάλου τάλαντα 


[Zenob. VI, 4.] .. ἀπὸ τῆς τοῦ ὀνόματος, φασίν, ὁμοιότητος, ws’ 


ἀγαϑῖδες ἀγαϑίδωον ἢ ἀγαϑῖδες ἀγαϑῶν: id. ad Dionys. Pe- 
rieg. 517: ἀφ᾽ οὗ καὶ παροιμίαν οἱ παλαιοὲ φασι, “ἅτος ἀγαϑῶῦῶν 
[Zenob. 111, 11.], ὡς ἀγαϑῶν ἀγαϑῖδες" καὶ σκόπεν ἐνταῦϑα τὴν 
παροιμίαν, τὸ ἀγαθῶν ἀγ.. εἰ γὰρ καὶ ἄλλως αὐτὴν ἐκλαμβάνονταν, ἀλλ᾽ 
ἔοικε τοπιχόν τι εἶναν ἡ ἀγαϑίς, διὸ καὶ εἰς ὁμοιότητα παρετέϑη τοῦ Aa- 
τὸς ἀγ., ἵνα ὥσπερ λέγεταν Adros ἀγαθῶν οἷον τόπος καὶ πόλις, οὕτω 
λέγηταν καὶ ἀγαϑῖδες ἀγαθῶν. εἰ γὰρ μὴ τοῦτο, ποία λοιπὸν ἄλλη ὅμοι- 
ὅτης τῶν δύο τούτων παροιμιῶν; δὰ quem locum Bernhardyus p. 919 
notat, Eustathianam doctrinam commenticiam videri: Poll. VII, 
31. Phrynichus Bekk. Anecd. TI, 9, 31: ay. ἀγαϑίδες : γραῦς ἀγαϑί- 
das ἀποδομένη κρόκης ἐπρίατο οἶνον, χἀπειϑ᾽ ὑποπίνουσα, ἔλεγεν aya- 
ϑὼν ἀγ., οἷον ἀγαθῶν πλῆϑος καὶ σωρός ἥ γὰρ ἀγαϑὶς σωρός ἐστι στή- 
μόνος ἢ κρόκης" ἅμα παραδηλοῦσα ὅὃτν ἀγαϑά μοι ἐκ τῶν ἀγαϑίδων ἐστί" 
χρῶνται δ᾽ ἐπὶ πολλῶν ἀγαθῶν: Suid. 8. ἀγαθῶν, 8. ἀντ᾽ ayadur 
ἀγαϑῖδες [Macar. 62], 8. τὰ Ταντάλου τάλ. Zonar. 23. Usurpat 
ia 
Theodor. Hyrtac. Boisson. Anecd. V,65.] καὶ ἀγαϑῶν nugumem, ἐπὲ 
πλήϑους ἀγαθῶν λέγεται. 8. K: ἐν Haların τὸ πηδάλιον ἄττον, 
παϑαρόν ἐστιν. 9. inoderwn] K om. 10. μηδὲ] K οὐδέ. 
ὅμοιον χτλ.)] K om. 11. σχολὴ g. 


λούμενος, ὃς Μίλητον προέδωκε τοῖς es τὸ Eyes: vid. Zenob. I, 3. V, 
βασιλέως στρατηγοῖς: Phot. 165. 53. Append. v. ἐγκυλικέξεται. Ano 
Suid.s. Κιλίκων : ἐπώνυμον χαιοῦὄ νεκρ. φ.] Apost. I, 13. Arsen. 14: 
τοῦ Μέροπος, ἀπὸ τροφοῦ Κιλίσσης" vid. Diogen. V,84. ΠῚ, 12. 

ὃς τὴν πατρίδα Μίλητον προδέδωκε 10. ΚΟΊ, 15: Zenob. 1,9. ..4.. 
τοῖς Πριηνεῦσν καὶ τῷ βασιλέως σωρὸς] Zenob. 1,10. Ay. μυρμ. 
στρατηγῷ" παρόσον Κίλικες διεβέ. Zenob. I, 11. Kax. ᾽1λ.] Ze- 
βληντο ἐπὶ πονηρίᾳ καὶ ὠμότητι, nob. IV, 43. 4A. xax.] Zenob. 
διὰ τοῦτο ἐκλήϑη Κιλίκων. Φερε- IV, 86 

κράτης (fr. 148 Runkel.): "As 11. K. 1,16. Apost. 1,16. Ar 
πόδ᾽ uw ἐγκιλιχέζουσ᾽ οὗ Deoi δῆ. 1ὅ ἰνίη. Macar.: Suidas. 
ὥστε καὶ παροιμίαν ἐπ᾽ αὐτῷ ε-. 12. K.1,17: Zenob I,l5. κἀν 
ῥῆσϑαι" Ayada Κιλίκων" λεί- μερμ.ι κτλ] Zenob. Ill, 70. 


10 


13 


14 


15 


16 
17 


18 
19 


CENTURIA L 183 
᾿Αγναμπτότερος βάτου αὔου: 
χαὶ αὐϑάδους τὸν τρόπον. 


"Adwvidog : "πῆποι: ἐπὶ τῶν ἀώρων. καὶ μὴ ἐῤῥι- 
ζωμένων. Ἐπειδὴ γὰρ "Adwvig ἐρώμενος ὦν, ὡς ὁ μῦ- 
ϑος, τὴς ᾿Αφροδίτης, προήβης τελευτᾷ, oi ταύτῃ ὁρ- 
γιάζοντες, κήπους εἰς ἀγγεῖα τινα φυτεύοντες ἢ φυτεύου- 
σαι, ταχέως ἐχείνων διὰ τὸ μὴ ἐρῥιξῶσϑαι μαραινομένων, 


ἐπὶ τοῦ ξηροῦ 


᾿Αδώνιδος αὑτοὺς ἐχάλουν. 


Αὐλὸν σάλπιγγι συγκρίνεις: 
ἐλάττω τοῖς μείξοσι συγκρινόντων. 


συγκρίνεςς, κατὰ φωγῆν. 
᾿Α4δεὲς δέος: 


᾿Δληλεσμένος βίος καὶ μεμαγμένος: 


ἑτοίμου καὶ προχείρου. 


"ἄσπαρτα χαὶ ἀνήροτα: 
"Ἄλλην δρῦν βαλάνιξζε: 





1. ἀγνωπτότερος 8, ἀγναπτότερος c. 
BK: ἐπὶ τῶν ἀώρων καὶ ὀλιγοχρονίων καὶ μὴ Elben: 
4. ἐπειδὴ κτλ. K om. 
δεδιότων») δεδοικότων BK. 
14. καὶ προχ.)] K καὶ ἀκοπώτου: 


κῆπος. 
ἐῤῥοζομένων δ. 
ὃ. δέδοικας Arsenius. 
μαγμ. K om. 
Zenobium. 


13. Apost. I, 30. Arsen. 16: 
vid. Zenob. 1, 16. 

14. Β.18. K. 1,19. Greg. Cypr. 
I, 7. Apost. I, 43. Arsen. 19: 
Schol. Platon. 319 Bekk.: ἐπὶ 
τῶν ἀοόδρων καὶ ὀλιχρονίων καὶ μὴ 
ἐῤῥιξωμένων : Suid. 8. .Αδώνιδος κῆ- 
πος : cf. Zenob. 1,49. Usurpant 
Incert. ap Stob. Eclog. Eh. 11, 
6, 4: Πλάτων τὰ πολλὰ ὧν τινες 
συγγράφουσι, τοῖς «᾿δωνιακοῖς κή- 
ποις εἴκαζεν, οὗ τὴν χάριν ἐφήμε- 

ἔχοντες ὑᾳδίως μαραίνονται: 
Simplic. ad, Aristot. de Coelo 6 
B: ἐγὼ δὸ οἶδα τὰς τοιαύτας προ- 
σπετείας ὥςπερ τοὺς καλουμένους 
᾿Ἡδώνιδος κήπους ἀνθεῖν παρὰ τοῖς 
ἀνωσϑήτοις καὶ γνομισθείσας εἶναί 
τὸ ἐν ὀλίγαις ἡμέραις ἀποσβέσθαι. 

16. Apost. IV, 88. Arsen. 84. 
Lucian. Rhetor. Praec. 13: τούς 
γε ἄλλους ' 'φοσοῦτον ὑπερφωνοῦντα 
εὑρήσεις; ὑπόσον ᾧ σαλπιγξ τοὺς 


3 “« 4 
ἐπὶ τῶν Ta 
Terriyiı μέλιτταν 


’ ’ 
ἐπὶ τῶν μάτην δεδιότων. 


ἐπὶ τοῦ 


4. 4 Ὁ ’ 
ἐπὶ τοῦ ομοίου. 


> _n\ - > “Ὁ > 
ἐπὶ τῶν ἐνδελεχῶς αἱ- 


ξηροῦ] σκληροῦ P. 
12. ἀδ. 


13. καὶ με- 


vid. vv. 11. ad 


Adumidog δ. 


αὐλοὺς, καὶ οἱ τέττιγες τὰς μελίτ- 
τας: vid. infr. I, 56. 

16. B. 20. K. 1,9. Apost. T, 39. 
Arsen. 19 ibig. Macar.: Schol. 
Plat. 375 Bekk.: ἐπὶ τῶν τὰ μὴ 
ἄξια φόβου δεδιότων" ὅμοιον τούτῳ 
καὶ τὸ Wogoden ς ἄνϑρωπος: 
Phot. Suidas. Usarpaviı Plat. 
eyupen 198 A. 

. K. 1,33: Zenob. I, 21. 

1. Hom. Od. I; 109: "Aldo 
τάγ᾽ ἄσπαρτα καὶ ἀνήφοτα πάντα 
φύονται, JIvgoi καὶ κριϑαὲ κτλ. 
Lucian. Parasit. $. 24: ἐκεῖνα 
μὲν γὰρ τί δεῖ λέγων περὶ τῆς εὑ- 
δαυμονίας αὐτοῦ, ὅτι δὴ μόνος κα- 
τὰ τὸν σοφὸν Ὅμηρον οἶτε φυτεύει 
(parasitus) χερσὶ φυτὸν οὔτε ἀροῖ, 
ἀλλὰ τὰ ἄσπαρτα καὶ τὰ ἀνήροτα 
πάντα veueras; id. Saturn. 7. Sa- 
turn. Epist. 20. Phalar. Il, 8. 
Rhetor. Praec. & 

19. K. I, 21: .Zenob. 11, 41. 


3. Καὶ 


10 


15 


21 


3 8. 


24 


184 DIOGENIANI 


τούντων τι, ἢ ἐπὶ τῶν συνεχῶς δανειξομένων. Οἱ γὰρ 
παλαιοὶ βαλάνοις ἔξων" πρὸς οὖν τοὺς περισχαποῦντας τὰς 
δρῦς εἴτε πλήρεις εἶεν εἴτε κεναὶ, "AlAnv δρῦν βαλά- 
γεζε, ἔλεγον. 

"Ζ4λλος βίος, ἄλλη δίαιτα: ἐπὶ τῶν ἐπ᾽ ἀμεί- 
vova βίον μεταβαλλομένωνγ. 

“ἅλας ἄγων χαϑεύδεις: ἐπὶ τῶν ἐν χινδύνοις 
δᾳστωνευομένων. Euzögov γάρ τινος ἅλας ἄγοντος ἀπο- 
καϑευδήσαντος ‚ συνέβη τὴν ἀντλίαν ἐπαναβῆναι καὶ τῆξαι 
τὸν ἅλα. EEE: 


”"Ardeıs ὡς δὶς Δῆλον πλέων: ἐπὶ τοῦ ὁμοίου. 


᾿Αλλοτε δ᾽ ἀλλοῖον τελέϑειν χαὶ χώρῳᾳ ἕπε- 
σθαι; ὅτι προρφήκει ἐξομοιοῦν ἑαυτὸν ἐν οἷς ἂν γένοιτο 
τύποις. Εἴρηται δὲ ἀπὸ τῶν πολυπόδων" οὗτοι γὰρ ἢ 
ἂν πλησιάσωσι πέτρᾳ, φόβου κατεπείγοντος, εἰς τὸ av- 
τῆς εἶδος τὸ ἑαυτῶν μεταβάλλουσιν. Ὅμοιον, Πολύπο- 
δος πολυχρόου νόον ἴσχε. 


᾿“ζξζάνια κακά: ἐπὶ τῶν χαχοῖς διηνεχῶς προςπα- 
λαιόντων. 'Abavas γὰρ τόπος σκληρὸς, περὶ ὃν πονοῦν- 
τες οἱ γεωργοὶ οὐδὲν πορίζονται. 


"Avayvoov κινεῖς: ἐπὶ τῶν χινούντων τινὰ ἐπὶ 
τῷ ἑαυτῶν κακῷ. Avayugos γάρ τις ἥρως ἐπιχώριος 
τοὺς “γειτονοῦντας ἐκ βάϑρων ἀνέτρεψεν, ἐπειδὴ τὸ ἡρῷον 
αὑτοῦ ὑβρίσαι ἐπεχείρησαν. 


Ἱ, τι accessit ebK. ὀἐπὶ τ. σ. Ἡ om. 2. πρὸς κτλ] K om. 
11. ds) Καὶ ὥσπερ. Ἔ : ἐπὶ τῶν φιληδόνων καὶ ἀφροντίστων: vid. 


Zenobius. 12. zig K, χώραν Schottus: Gaisfordus correxit 
e Zenobio. 13. γένοιο K. ee εἴρηταν δὲ om. K. οὗτοι κτελ.] 


Kom ἢ] b οὗ. 18, ἀξανε " sie] Κι: vulgo Alwaia. 19, Καὶ 

ἀξανέα, vulgo Alavamı: vid. ad Zenob. ὃν g Gaisfordus: ὧν 

Schottus. περὶ ὅν arl.] K: καὶ τοῖς γεωργοῖς ἀπροςπόριστος. 

21. K: ἐπὶ τῶν πρυξ ξεψούψτων κακὰ ἑαυτοῖς " ἀνάγυρος γ. τ. ἥ. τοὺς γεῦτο-- 

5: ἐχάκου. 22. Vulgo τῶν — καχῶν: 6 Zenobio cortexi. 24. 
P ὑβρίσται. 


20. Zenob. I, 22. 216: πουλύπου ὀργὴν ἴσχε πολυ- 
21. Zenob. I, 23. “λόχου: alludit Pind. frr. in- 
22. K. I, 23: Zenob. II, 37. certt. 173 Boeckh. p. 650: n. 70 
2,K. I, 20: Zenob. I, 24. ne. 
Πολύποδος π. v. X.) Apost. II, 73. Κ 1,34: Zenob. IT, 54. 
Arsen. 44: derivatum e Theogn. Ἢ K. 1,35: Zenob. U, 55. 


10 


15 


20 


26 


27 


28 


29 


30 


91 


CENTURIA 11. 


3 ’ ν 
Avyrguvıos 0905: 
καὶ ἀνενεργήτων. 
Τὴ) 
τῶν αὑτῶν. 


"Ἄνω ποταμῶν χωροῦσι πηγαΐ: 
τίως γενομένων 3) λεγομένων. 


σώφρονα λέγει πόρνον. 


᾿Φράβιος αὐλητής: 
ἹΜετῆκται δὲ ἀπό τινος ᾿Αραβίου αὐλητοῦ, 


185 


ἐπὶ τῶν μεγάλων καὶ ἀγρίων 
’Ev ᾿Αντρωνι γὰρ, ὡς φησι Φερεκρά- 
μεγάλοι νοι ἐγένοντο. 


᾿Αχαρνιχοὲ ὄνοι: ἐπὶ 


ἐπὶ δ τῶν ἐναν- 
Ψ 
Οἷον, εἰ ὁ πόρνος τὸν 


λαλούντων. 
ὃς ηὕὔλει μὲν 


ἐπὶ τῶν ἀεὶ 


δραχμῆς, ἐπαύετο δὲ τεττάρων. “ 


᾿Αρκάδας μιμούμενος: : 
Πολλὰ γὰρ οἱ ᾿ρχαδὲες πολεμήσαντες οὐδεμίαν νί- 


τῶν. 
χὴν ἰδίαν πώποτε ἔσχον. 


"Aoyr Σκυρία: 


ἐπὶ τῶν ἄλλως πονοῦν- 


ἐπὶ τῶν εὐτελῶν χαὶ μηδὲν λυ- 


σιτελὲς ἐχόντων πετρώδης γὰρ ἡ Σκῦρος. 


αΑὐἰϑὴς πέπλος: 


ἐπὶ τῶν ὑπεχκαίοντων χαὶ στά- 
σεις ἐγειρόντων καὶ διαβολάς. 


4 ηἠϊάνειρα γὰρ πέπλον 


πέμψασα ᾿Ηρακλεῖ, τούτῳ διέφϑειρεν αὑτόν. 


1. K: ἀγρίων. τοιοῦτον γὰρ οὗ ἵππον ἐν ἄντρωνι: Β: Φερεκράτ ς ἐν 
““κρίοις [A, ut videtur, “4γρίοις] ἐν “ἄντρων, φησὶ μεγάλους ὄνους εἐναι" 


καὶ 9 παροιμία, ἐπὶ τῶν μεγάλων καὶ ἀγρίων: 
σταρύσον ἐν τῷ “ντρωνι τῆς Θετταλίας ὄνον μεγάλοι. 


ὄν] Apostolius, Arsenius: 

Ayapvois »ν ὡς Φερεκράτης φησὶ. 
πόρνος: 6 K articulum inserui. 
λος K. 


βιος be. 11. μιμούμενον Zenobius. 
εὐτελῶν] τελῶν Ῥ. 16. Legebatur αἴϑης. 
tavi ex Pb; ‚P: ἑππεχαιόντων: B: 


26. Β. 67. V. III, 17. B. 705. 
K. I, 36. Apostol. ΤΙ, 26. Ατ- 
sen. 59 ibig. Macar.: Strab. IX, 
4,14 p. 435: Schol. Ven. et Eu- 
stath. ad Hoi. Il. B, 697 p. 324, 
36: Aytgm — ὠνόμασταν — διὰ 
τὸ τοὺς ἐκεῖ τόπους ἀνερώδεις, zov- 
τέστι σπηλανώδεις καὶ ὑπονόμους 
uva ὃ δὲ τὰ ἐθϑνικὰ συλλέξας 
καὶ τὸν ὩΣ παροιμίαις “Ἵντρώνιον 
ὄνον ἐντεῦϑεν εἰρῆσθαι λέγει. εὐ- 
φιιῖς γὰρ, φησὶ, πρὸς μύλωνας 
(eadem affert, proverbio tamen 
non memorato Etym.M. 114, 55) 
ἔχεν λίθους, ὥςτε κατὰ τοῦτον Cor 


9. μετῆκται --- αὐλητοῦ) Καὶ om. 


Ὄνος “Ἀντρώνιος: 







3 ‚Axapr. 

"Ay. ἵππον... τοιοῦτον . . Ob ἵπποι ἐν 
6. are om. . vulgo εἰ 

8. ἀῤῥαιβ Mc] αὐλητὴς ἢ ἄγγε- 


ἀῤῥαβίου υἱ supra ἀῤῥά- 
14. εὐτελῶν καὶ K om. 
ἐπὶ] vulgo ὑπὲρ: mu- 


ἐπὶ τῶν ἐκκαιόντων καὶ στ. καὶ διαβ. 
ἐγ." παρόσον ἡ A. πέπλον ἔπεμψε τῷ. Ἣρ., ὑφ᾽ οὗ καυϑεὶς διεφϑάρη. 


λόγον “Αντροίνιος ὄνος ὁ πρὸς ἀλε- 
τὸν δεξιός: Hesych. Steph. By- 
zant. “Ἢ ᾿Αγκών ers. «ἄντρων: Suid. 
8. ἀνδρώνιος οἱ ᾿Αντρών. cod. Mar- 
εἴδη. Harpocrat. “4, 2 Bekk. Phe- 
recratis fr. est incertt. 36 p. 72 


Runkel. Axsev. ὄν.) Apost. 
Arsen. 11.: Hesychius. 
237. K. 1, 44: Zenob. II, 56: v. 


infr. 111, 30. 
35. K. 1,45: Zenob. II, 39. 
29. Zenob. II, 59. 
30. K. I, 51: Zenob. I, 32. 
31. Zenob. I, 38. B. 62. 


10 


15 


180 DIOGENIANI 


N 32 Αἵμασε χλαέειν: καϑ' ὑπερβολὴν, οὐ δαχρίοις, 
ἀλλ᾽ αἵματε κλαίειν. 
83 Aioovvres nonneda: ἐπὶ τῶν ἐλπισάντων Ti- 
γὰς νικᾶν, εἶϑ᾽ ὑπ᾽ ἐκείνων ἁλόντων. 
34 Ai Χάριτες yvuvai: ὅτι δεῖ ἀφειδῶς χαρίζεσϑαι. 
35. Ai ’Ißvxov γέρανοι: ἐπὶ τῶν ἀπροςδοκήτως ἐπὶ 


τοῖς ἁμαρτήμασι χολασϑέντων. Ἴβυκος γὰρ ὑπὸ λῃστῶν 

᾿ ᾽ ’ 
ἀναιρούμενος καὶ γεράνους ἐδὼν ἐμαρτύρατο. . Xoorw δὲ 
οἱ λῃσταὶ ϑεώμενοι ἐν ϑεάτρῳ γεράνους ὑπεριπταμένους, 
Ai ᾿βύχου γέρανοι, ἔλεγον. Εἶτα ἁλόντες καὶ ἀνα- 
κριϑέντες ἐκολ ἀἄσϑησαν. 

86 Avrtoi γελώνας ἔσϑεϑ', οἵπερ εἵλετε: ἐπὶ 
τῶν ἐξ ἀβουλίας τι πραττόντων ‚ εἶτα βοηϑείας δεομένων. 
Abus γὰρ χελώνην ἀνασπάσαντες ἐμέριξον" τὸν δὲ Lounv 
παριόντα ἐπὶ τὴν ἑστίασιν ἐκαλουν᾽ ὁ δὲ τοῦτο ἐφϑέγξατο. 

83. - Aiyıalo λαλεῖς : ἐπὶ τῶν ἀνηκόων. 

38 AldEoa νήνεμον αἱρήσεις: ἐπὶ τῶν μάτην 

’ 
πογουντων. 

39 ”Aidog κυνῇ: ἐπὶ τῶν χρυπτόντων ἑαυτοὺς διά 
τινος μηχανῆς. Τοιαύτη γὰρ ἡ τοῦ "Aidog κυνῆ, ἡ Περ- 
σεὺς χρησάμενος τὴν Γοργὼ ἐδειροτόμησεν. 

40 Αϊξ οὔπω τέτοκεν, ἔριφος δ᾽ ἐπὶ δώματι 
naises: ἐπὶ Φ.. οὔπω τεχϑέντων ἢ γεγονότων, ἀλλ᾽ 
ἀτελῶν ὄντων, ZM τὰ τῶν τελείων ϑελόντων ποιεῖν. 

1. καίευν 8. δάχρυα K, reliquis ‚omissis. 3. τινὰς om. 
gcK. 5. K: ὅτι δεῖ δωρεὰν ἀφειδῶς ἢ ἀκενοδόξως χαρίζεσθαι: 
ον, Arsenium. 6. ἐπὶ τοῖς praepositionem c om. 7. K: κολα- 
ζομένων ἐπὶ τ. ἄμ. αὐτῶ ν. vulgo τῶν λῃστῶν: articnlum cum K 
ejeci. 8. καὶ] K om. a χρόνῳ δὲ] K εἰτα. 9. ὑπεριπταμένας 
Zenobius: K om. 10. εἰτα ai. Καὶ om. 12. legebatur ἐσθίετε: 
correxi ex Hesychio. 15. ἑστίαν συνεκάλουν 8. 16. ἀνηκούν- 
tw 8, αἀνηχοούνγτων vulgo: quod scripsi,, petii e K. 17. αἱρή- 
σεις] Zenobius ἐρέσσεις. 19. ἐπικρυπτόντων .. www μηχανημάτων" 
τοιαῦτα γὰρ τὰ τοῦ kidos K: sqq. om. 21. Γοργὴν @. 22. 


δ᾽] K γάρ. δώματος Kcg: vulgo δώματα : vid. Zenobius, 23. 
ἢ γεγονότων g om. γεγονότων) K addit: προλεγόντων δὲ τὰ μὴ 











γεγονότα. ἀλλ᾽ κτλ] K om: 24. τῶν τελείων») τῶν gc om. 
32. K. 1,52: Zenob. I, 31. 37. K. 1,55: Zenob. I, 38. 
33. K: 1, 53: Zenob. I, 35. 38. Zenob. I, 39. 
31. Κ΄ 1,54: Zenob. I, 36. 39. K. 1,46: Zenob. I, 41. 
35. K. I, 56: Zenob. I, 37. 40. K. 1,58: Zenob. 1,42: vid. 


36. Zenob. 11, 29. infr,. VII, 56. 


10 


15 


20 


4 
42 


43 


44 


45 


46 


CENTURIA 1. 


187 


5.9 ’ A \ “Ὁ , 4 
Aiavrsıog γέλως: ἐπὶ τῶν παραφρόνως γελωντων. 


I / ° 
Ayvwv τιμὴ: 
τιμωμένων. 
3 , [ 
Avintoıg χερσίν: 
ἑεροῖς ἐγχειρούντων. 


”"Asıde τὰ Τέλληνος: 


Aw γὰρ αὐλητὴς ἐγένετο, 
ἔχοντα. 
«Αἰϑίοπα σμήχεες: 


δῆλον τὸ τοιοῦτον. 


ἐπὶ τῶν ἐν μικροῖς παρ᾽ ἄλλων 


ἐπὶ τῶν βεβήλοις χερσὶ τοῖς 


ἐπὶ τῶν σχωπτιχῶν" Τ7Τὲλ- 
ὃς παίγνια χατέλιπε χάριν 


Ὁμοῖα, 


Χύτραν ποικχίλλεις, ὠὸν τέλλεες. 


Alcwnsıov αἷμα: 
σιν ἐνεχομένων" 
” ,»" ς ᾿ 
“ἴσωπον ὠργίσϑη 0 ϑέεος. 


— 





2. iv 8 om. 
lius. 
ταχειριζομένων Κ. 


vid. Zenob V, 38 et infra nott. 
εκνίπτοις VB. 
τοῖς γὰρ VB. 
χαλεπῆναν VB. 


41. K. 1,51: Zenob. I, 43. 

42. Apost. v,1. Arsen. 89: 
Hesych. s. v.: τὸ ἔλαιον ἐπεὶ ἐν 
τούτῳ ἕψονταν: Suid. 8. ἀφύη ἐς 
σῦρ. Usurpat Arist. Acharn. 610. 

43. B.75. Καὶ 1,60. Aposı. III, 
34. Arsen. 62: Eustath, ad Hom. 
ll. 2, 266 p. 641, 13: τὸ δὲ χερσὶ 
δ᾽ ἀνίπτοις λείβειν asonas καὶ ἑξῆς 
ὡς προέκκενταν εὐλαβοῦς ἤθους καὶ 
ϑεοφιλοῦς ‚nad οἵου ἀμοιροῦσιν ὅσον 
τῆς ἱερωτάτης ὄντες τάξεως αἱμάτων 
ἄνδρες καὶ φαύλων ἐπιϑυμιῶν γί- 
φόνται. διὸ τὸ ἀνίπτοις χερσὶ λεί- 
Bew 7 εἴ τι ἄλλο τοιοῦτον καὶ εἰς 
παροιμίαν ἔπεσε παρὰ τοῖς ned 
Ὅ μή ον ἐπὶ τῶν μὴ ϑείως τοῖς Pei- 
015 ἐγχειρούντων: Hesych, Varr. 
Lecıt. Suid. 6. ἀνίπτοις. Fons 


ἀδίκως VB om. 


proverbii est Hom. l.c.; respi- 


εἰς Hesiod. ἔργ. 723: usurpant 
Syrian. ad Hermog. T. IV, 40 
Walz.: οἷον “ημάδου τοῦ ἀπὸ τῆς 
κώπης ἀνίπτοις τὸ τοῦ λόγου χερ- 
σὶν ἐπὶ τὸ βῆμα πηδήσαντεος: νἱά- 


12. ἐχομένων g, ἐμπεπτωχότων VB. 


ἐπὶ τῶν δυςαπονίπτοις ὀνείδε- 
3 4 - - or 3 -« x 
ἐπειδὴ τοῖς Δελφοῖς adixwg ἀνελοῦσι τὸν 


ἐν -- ἄλλων» ς μηδαμῶς; ἐκ μικρῶν π. d. „Aposto- 
„4. explicationem B ignorat. 

6. ἀειδὲ)] ade g. 
sic bg Apost. Arsen. Plutarchus: 
cutus est, ἀσκὸν dedit, nescio an e codd.: 


τὰ ἑερὰ Ὁ, τὰ ἑερὰ ΡΝ 
9. ὁμοῖον δ. 10. 
Schottus, quem Gainfordus se se- 
ἀσκὸν tuetur Eustathius: 
VB. δυς- 
ἐπειδή τοῖς 
18. “ἴσωπον συνέβη τὸ δαιμόνιον 


IL. τὸ Aio. αἷμα 


Zenob. I, 95. 
44. Zenob. ΠῚ, 15. 


45. Zenoh. I, 46. Χύτραν ποικ.] 
Apost 1, 99. Χχ, 95. Arsen. 28. 
478: Suidas: vid. Zenob. I. 6. 


SL. τἰλλ)ὴ Apost. I, 99. Arsen. 28. 
Plutarch. in Boiss. Anecdd. 1, 
397: Bekk. Anecd. I, 69, 26: 
φυσᾶν δίκτυον: παροιμία, ins 
τῶν μάτην τι πραττόντων" ὥςπερ 
εἰς πῦρ ξαίνειν καὶ λέϑον ἕψειν καὶ 
σπεέρευν πέτρας, [vid. ad Zenob, 
V,27.] 0, τίλλειν, εἰς τετρη- 
μένον πίέϑον ἀντλεῖν καὶ τὰ ὅμοια: 
add. Schol. ad Aristoph. Vesp. 
234: παροιμία δέ ἐστιν ἐπὶ τῶν 
ἀδυνάτων yırodas τὸ λέϑον ἕψεις, 
ὡς καὶ τὸ πλίνϑον πλύνεις καὶ χύ- 
τραν πουκέίλλειυς καὶ εἰς ὕδωρ 
γράφεις καὶ Aldiona isuxai- 
γεις καὶ κατὰ ϑαλάτεης σπεί- 
ges καὶ τὰ τοιαῦτα: add. Ze- 
nob. III, 46. . 

46. V. III,99. Ἐ. 899. u 
p. 451: Zenob. I, 41. 


10 


47 


49 


Sl 


52 


188 DIOGENIANI 


Aiyıteg οὔτε τρίτοι οὔτε τέταρτοι: ἐπὶ τῶν 
παντελῶς εὐτελῶν χαὶ μιχρῶν. ᾿ΒΕρωτώντων γὰρ τινῶν, 
τίνες χρείττους τῶν Μλλήνων; τοῦτο ἀντεφϑέγξαντο" 
Δἰγιέες οὔτε τρίτοι οὔτε τέταρτο. 


» 3 
ἄκαιρος εὔνοι:’ οὐδὲν ἔχϑρας διαφέρει: 
τ ἢ ε - x ’ 
τοῦτο φασιν "InnoAvrov εἰπεῖν πρὸς Φαίδραν, φάσκουσαν 
αὐτὸν φιλεῖν παρὰ πάντας ἀνθρώπους. 


4 Le ’ 
᾿Ακάνϑιος τέττιξ: ἐπὶ τῶν ἀφώνων χαὶ ἀμού- 
> » % € > en «74 A ’ 
σων" οὐχ ἀδουσι γὰρ οἱ ἐχεῖσε τέττιγες. ᾿Θμοιον᾽ Bo- 
τραχος Σερίφιος, ἐπὶ τῶν αὐτῶν. Οὐκ ᾷδουσι γὰρ 
ce» , ΄ 
οἱ ἐν Σερίφῳ βατραχοι. 


"Aka καὶ χύαμον: ἐπὶ τῶν εἰδέναν μὲν προς- 
ποιουμένων, οὐχ εἰδότων de. ᾿Επεὶ οἱ μάντεις εἰώϑασι 
τιϑέναι τὸν ἅλα καὶ κύαμον. Ὅϑεν χαὶ τοὺς ἀποῤῥήτων 
κοινωνοῦντας τοὺς περὶ ἅλα καὶ κύαμον ἔλεγον. 


> \ 4 23 >» X 4 3 € 
Arrıxoi τὰ Βλευσίνεα: ἐπὶ τῶν τὰ ἀποῤρητα 
μυουμένων" οἱ γὰρ ᾿Αττικοὶ ἐν ᾿Ελευσῖνι ἐπετέλουν τὰ τῆς 
[2 
Δήμητρος uvornoig. 


Alt τὴν μάχαιραν: ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς λανϑανόν- 
τως κακὸν τι ἐπισπωμένων. Μίληπται δὲ ἐξ αἰτίας ToL- 
αὕτης᾽ Κορίνϑιοε αἶγα τὴ Ἥρᾳ ἔϑυον" χρυψαμένων δέ 
τινων τὴν μάχαιραν, ἡ αἱξ τοῖς ποσὶ σκαλεύουσα ἀνέφη- 
vev. Ὅμοιον, Κδϑρώνη τὸν σχορπίον, Κόνιν φυ- 


1. vulgo «Αἰγιεῖς: et sic etiam infra legebatur. 2. ἀτελῶν 
Schottus, εὐτελῶν be Gaisfordus: omittit omnino vocem g. γὰρ 
τινῶν Ὁ Apost., Arsenius: vulgo τινῶν om. 3. τοῦτό rıves Apo- 
stolius. 5. εὔνοια Κ΄, vulg. 7. π. π. @v8o.] K om. 8. K: 
A. τ. καὶ σερίφιος βάτραχος. καὶ ἀμ. K om. 9. τέττιγες Καὶ 
τέττιγες βάτραχον: 8η4. om. 13. ἐπεὶ ---- ἔλεγον] K: οὗ γὰρ μ. ἅλα κ. 
x. τιϑέασι. 19. K nonnisi haec: ἐπὶ τῶν αἰτιῶν κακοῦ ἑαυτοῖς" αἷξ 
γὰρ σκαλεύουσα τὴν γῆν μάχαιραν εὗρεν. 23. φυσᾶν δ. 


47. Zenob. I, 48. Aglaoph. I, 254 suspicatur. 

48. Καὶ. 1,40: Zenob. I, 50. bi. Zenob. 11, 26. 

49. K. I, 61: Zenob. TI, 5l. 52. K. 1, 25: Zenob. I, 27. 
Bere. &.] vid. infr. III, 44. Κορ. τ. ox.] Diogen. V,59. K. 

50. K. I, 21: Zenob. I, 25: a g.] Theodorus Hyriac. ap. Boiss. 
Diogeniano falsam proverbii Anecd. 11,412: φυσῶντας κόνιν 
explicationem afferri Lobeckiu8s εἰς οὐρανὸν καὶ τὴν γλῶτταν 


10 


15 


20 


56 


57 


CENTURIA 1. 189 
σᾷς, Εὖ κείμενον xaxov xıveig, Adovra vvo- 
σεις, Avayvoov χενεῖς. ; 
ἐπὶ τῶν ῥᾷστα καὶ παρ᾽ 


᾿Αδαχρυς πόλεμος: 
Χρησμὸς γὰρ ἐδόϑη 


ἐλπίδα τὰ. πράγματα χατορϑούντων. 


«αχεδαιμονίοις, ἄδωκρυν μάχην νικῆσαι" ὅϑεν οὐδὲ Kg 5 | 


τηνιχαῦτα τούτων ἀπέϑανγνεν. ᾿ τ 


᾿Αδράστεια Νέμεσις: ἐπὶ τῶν πρότερον δοχη- 


σάντων μὲν προβήσεσϑαι τὸ πρᾶγμα καλῶς, ἀποσφαλέν-. 


των δέ. ἀπὸ ᾿Αδράστου τοῦ F Θήβαις στρατεύσαντος καὶ 

μεγάλως σφαλέντος. Τὸ αὐτὸ καὶ, Καδμεία νίκη. 
᾿Αδδηφάγον ἅρμα: ἐπὶ τῶν γαστριμάργων. 
”AstoV γῆρας, κορύδου νεότης: παρόσον καὶ 

γηράσχων ἀετὸς ἀμείνων ἐστὶ κορύδου νεάζοντος. “Ὅμοιον, 


c ’ 3 ’ ’ ’ ’ 
Ρόδον avsuwvyn συγκρίνεις, Kagxivov δασυπο-, 


δι, Θρίπας ἀετῷ, καὶ, Χελώνην πηγάσῳ. 
3 , , Ά un “- > [2 > 
Αἰχεσσαίου σεληνη: ἐπὶ τῶν εἰς χρόνον ἀγα- 





3. BV: ἐπὶ τῶν ἔξω κινδύνου παντὸς τὰ πράγματα κατορ- 
ϑούντων. Ὃ γὰρ ΔΜωδωναῖος Aaxed. πολεμοῦσιν ᾿Αρκάδας 
προεῖπε [προςεῖπε V] μάχην ἄδακριν ἔσεσθαι" οἱ καὶ συμβαλόντες 
[βαλόντες V] ἐνίκησαν μηδενὸς ἀποθανόντος: de K vide ad 
Greg. Cypr. 1,14. 7. vulgo ἐπὶ τῶν πρότερον εὐδοκησάντων. ἀπὸ κτλ.: 
supplevi ec, qui habet ἐπὶ τῶν προδοκησάντων κτλ. 9, Θήβαις στρ.] 
Θηβαίου στρατεύματος g.: obelum praefixi: scr. τοῦ ἐπὶ Θήβας. _ IM. 
adnpayov Photius, alii: Eustathius: or δὲ οἱ μὲν διπλοῦσι τὸ ὃ τοῦ 
ἄδην, οἱ δὲ δι᾽ ἑνὸς αὐτὸ γράφουσι .. ἡ ᾿Ιλιὰς δηλοῖ: v. Titimannus ad 
Zonar. I, 39. γαστ. καὶ φιληδόνων B. γαστριμαργούντων 
12. κορ. νεότης K om. 13. κρείττων ἐστὲ veas. ὀρνιϑος. λέγεται τὸν 
βίον ἀετὸς καταστρέφειν τῆς καμπῆς τοῦ ἄνω χείλους καὶ 
τοῦ χάτω τῷ χρόνῳ συγκαμψάσης: K: reliqua om. 


Od. A, 92 p. 1391, 36: ἐν δὲ τοῖς 
ὑητορικοῖς λεξικοῖς φέρεταν — zb 
ἀδηφάγον ἅρμα διὰ τοὺς κατ᾽ αὐτὸ 


ἀκονῶντας κατὰ ϑιοῦ. Εὖ κ, κι κ' 
infr. VI, 54. A. v.] consimi- 
lem vim habet ὧς öpive Arsen. 


460: v. infr. VIN, 64. Aray. τελείους ἵππους: Phot. Bekkeri 
x.] sup. I, 28. Anecdd. I, 203, 20. 343, 26. 28. 
53. V. ap. Schottum ad Ze- Ab Argivis ἀδηφάγους nomina- 


nob. I, 28. B. 31. Pilutarch. 49. 
Apost. 1, 40. Arsen. 18: vid. Ze- 
ποῦ. 1,28. De proverbii ori- 
gine explicant Xenoph. H. Gr. 
VII, 1, 28. Diodor. XV, 72. 
Plutarch. Agesil. 33: vid. Wei- 
skius de Hyperb. cett. 15. 28. 

54. Zenob I, 30. Kadı. v.) 
Zeenob. IV, 45. 

55. B.35. K. 1, 31. Apost. I, 
48. Arsen. 19: Eustath. ad Hom. 


t08 esse ἄνδρας τοὺς πολλὰ ἐσθ - 
οντας refert Hesychius 8. ἀδη- 


56. K. I, 11: Zenob. IT, 38. 
Pod. ar. σ.} Diogen. VIII, 1. 


Καρκ. dac.] Apost. X1,17. = 
a.] compara Zenob 11,53. Xe4. 
πηγ.] Apostol. XX, 72. Arsen. 
475 


57. Diogen. VI, 30. Apost. II, 
19. XVIll, 46. Arsen. 34. 446: 


10 


L.- 


15 


6Ι 


190 


DIOGENIANI 


βαλλομένων πρᾶξαί τι. Ἦν δὲ κυβερνήτης, ὃς ῥᾷϑυμος 
ὧν, ἔλεγε διὰ παντὸς ἀναμένειν σελήνην, ἵνα ἐν φωτὶ 


ὃ πλοῦς αὐτῷ γένηται. 


᾿ y : 
"Ati γὰρ εὖ πίπτουσιν οἱ Διὸς κύβοι: 


ἐπὶ 


- 3 ’ 3 7 e a >». “- EA 
τῶν εἰς παντὰ εὐδαιμονούντων" ἢ ἐπὶ τῶν αἀξιως τιμω- 


μένων. 


Altvaiog χάνϑαρος: 


γάλων. 


2. "ν “ - 7 
ἐπὶ τῶν τω σώματι με- 


᾿Αἰκλητὶ κωμάζουσιν ἐς φίλους φίλοι: δηλη 
ἡ παροιμία. Καὶ ὁμοία τῇ, Αὐτόματοι δ᾽ ἀγαϑοὶ 
ἀγαθῶν ἐπὶ δαῖτας ἵενται. 


ἢ N) ’ ‘ m 
"Asi χολοιὸς πρὸς χολοιὸν ibavsı: ἐπὶ τῶν 
᾽ 


τοῖς ὁμοίοις προςομιλούντων. 


αγελαστιχὰ τὰ ζῶα. 
“Ἅλις δρυός: 
μεταβαλλομένων. 


Συνδυαστιχὰ γὰρ καὶ συν- 


ἐπὶ τῶν εἴς τινα βελτίονα δίαιταν 
Τῶν γὰρ βαλάνων οἱ παλαιοὶ παυσά- 


μένοι μετεῖχον σίτου χαὶ οἴνου. 


"Ἄλλος οὗτος Ἡρακλῆς: ἐπὶ τῶν ἰσχυρῶν καὶ 


κραταιῶν ἡ παροιμία. 





3. γένοιτο Apost. Arsenius. 
10. δ᾽ K om. 
K om. 
ad Herod. Epimer. 271. 
om, 


κραταιῶν 8 Gaisfordus. 


Phot. et Suidas 5. τὴν "Axsaaiov 
σελήνην. 

δ8. Zenob. II, 44. 

59. Apost. Il, 7. Arsen. 33: 
Schol. Venet. ad Aristoph. Pac. 
73: Hesych. Suidas. Arist. 
Pac. 73 ibiq. interpp. 

60. K. H, 25: Zenob. II, 46. 
«Αὐτόματοι κτλ.) Zenob. Il, 19. 

61. Κα I, 27: Zenob. Il, 47. 

62. K. I, 29: Zenob. II, 40. 

63. K. 1,22. Cum B consen- 
tiunt Plutarch. Thes. 29. Apost. 


11, 74. Arsen. 44 ibig. Macar.: 


Hesych. Suidas: accuratius rem 
enarrat Ptolom. Hephaestio Pho- 
tii Bibl. 161 Bekk.: ὃν (Mividn- 


11. δαῖτα ἴασιν K. 
συνδυαστικὰ] συνευναστικά cod. Maz. 86 A. ap. Boisson. 
καὶ oway.) K om. 
καὶ καρτερῶν" φασὲ δὲ ὅτι ἐπὶ Θησεῖ ἐλέγετο, δι᾽ ἅπερ 
καὶ αὐτὸς κατώρϑωσεν: Β 46. 


9. χωμαάζουσν ἐς K: vulgo εἰς. 
12. πρὸς] παρὰ c. 13. τοῖς 


18. καὶ κτλ. Καὶ 


κρατενῶν. Schottus, καρτερῶν ς, 


μον Ἠλεῖον) καὶ συμμαχῆσαν Ἧρα- 
κλεῖ ἐν τῷ πρὸς “Αὐγέαν πολέμῳ 
φασὶ καὶ ἀναιρεϑέντα ταφῆναι ἐν 
«“επρέῳ παρὰ πεύκῃ δένδρῳ ἀγῶνα 
δὲ ϑεὶς ἐπ᾽ αὐτῷ Ἡρακλῆς ἐπά- 
λαισε Θησεῖ" ἰσοπαλοῦς δὲ τοῦ ἀγῶ- 
vos γενομένοι ἐῤῥέθη παρὰ τῶν ϑεα- 
τῶν περὶ τοῦ Θησέως" ἄλλος οὗτος 
Ἡρακλῆς: aliae veterum expli- 
cationes afferuntur ab Eustath. 
ad Hom. 11. E, 638 p. 589, 41: 
σημείωσαν δὲ καὶ ὅτι διάφοροι Ἧρα- 
κλέες ἱστοροῦνται, ὡς δηλοῖ ὁ εἰ- 
πὼν ὅτι ἐν τῷ, ἄλλος οὗτος Ἣρ., 
ὅπερ ἐπὶ Θησεῖ παρμοιμιωδῶς ἐλέχϑη, 
ἄδηλον, ἢ ἐπὶ τῷ ᾿Ιδαίῳῳ “ακτύλῳ 
Ἡρακλεῖ ἐῤῥέθη ἢ τῷ τῆς ““λεμή- 


10 


15 


64 


CENTURIA 1. 


᾿Μ“μαλϑείας κέρας: ἐπὶ τῶν πάντα τὰ καλὰ ἐν 
ἑαυτοῖς χεκτημένων, Ῥέα γὰρ τεχοῦσα τὸν Δία, ἔδωκεν 
᾿Δμαλϑείᾳ τρέφειν, διὰ τὸ μὴ ὑπὸ Κρόνου καταβρωϑ ἡ- 
var τοῦ ἰδίου πατρός. ᾿Η δὲ αἰγὶ αὐτὸν ὑπέβαλεν. Ὁ 


’ 8 4 LS > - x ’ 
τοίνυν Ζεὺς μετὰ Tu χατάξαν τῶν οὐρανῶν τὸν πατέρα, 


ἐγχρατὴς γενόμενος τῆς βασιλείας, τὴν μὲν αἶγα κατῆής. 
στέρισε" τὸ δὲ ἕτερον τῶν χεράτων αὑτῆς ἀφελὼν παρ- 
ἐσχε τῇ ᾿“μαλϑ είᾳ > παρασχευάσας γίνεσϑαν αὐτῇ διὰ 
τοῦ χέρατος ὃ ἂν αἰτήσοι. 

᾿Δετὸν ἵπτασϑαε διδάσκεις: φανερὰ ἡ παρ- 
οἰμία. Ὅμοιον, Δελφῖνα νήχεσϑαι διδάσκεις: 
Καὶ, Ἵππον εἰς πεδίον. ἸΤαχύτερος γάρ ἐστιν ἐν 
προςομάλῳ τόπῳ. : 


mm 


1. K: ὅτι τῇ τροφῶ αὑτοῦ ᾿μαλϑεία ὁ Ζεὺς ἐξ αἰγὸς τρεφούση αὐτὸν 
παρέσχε κέρας αἰγὸς, δι’ οὐ ἐπέβλυξεν αὐτῇ πᾶν ὃ ἂν ἠτήσατο. A 
αἰτήσῃ Boissonadus Manuscr. de la Biblioth. du Roi ΧΙ, 206. 12. 
C: ἑππὸς ἐ. π᾿: παροιμία ὁμοία τῇ, “αλὸς εἰς πῦρ: Cod. Par. 1630 ap. 
Boisson. Anecdd. I, 397: ἵππος εἰς λεῖον πεδίον, amissa explica- 
tione: Cod. Par. 1000 ap. Boisson. l. c.: ἵππον εἰς πεδίον προκαλῇ 
[sic]' ἐπὶ τῶν προτρεπομένων τινὰς ἑτοίμους καὶ αὐτοὺς 09- 


τας καὶ πεφυκότας ἐπὶ τι. 


σκεις. τρέχειν: Suidas: ἵππον εἰς πεδίον ἄξεις. 


uns. Altos δὲ Διονύσιος τοῦτό 
φησι: Παυσανίας δὲ ἱστορεῖ, ὅτι 
τὸ &.'o. Ἢ. παροιμία ἐστὲν ἐπὶ 
Θησεῖ 7 ἑνὶ τῶν ᾿Ιδαίων Δακτύλων" 
οἱ δὲ ἐπὶ τῷ «Αἰγυπτίω Ἡρακλεῖ, 
οἱ δὲ ἐπὶ τῷ τῆς ᾿4λχμήνης: a Ti- 
thormi denique pastoris rcbore 
admirabili proverbium origi- 
nem sumpsisse, Aelianus V. H. 
XII, 22 ex eoque Schol. Lu- 
cian. q. hist. conscer. op. 34 as- 
serit: Peaoaneos δὲ ὁ Μίλων 
(Crotoniata Tithormi vires), εἰς 
τὸν οὐρανὸν τὰς χεῖρας τείνας, ἔφα- 
το, ὦ Ζεῦ, μὴ τοῦτον Ἡρακλὴν 
ἡμῖν ἕτερον ἔσπειρας; ἐντεῦϑεν ἔη- 
θῆναν λέγουσι τὴν παροιμίαν" οὗ- 
τος &. Ἣ.: vid. Lobeckius Agla- 
oph. 11, 1169. Usurpat Ari- 
stot. Eihic. Eudem. VII, 12. 
Ethic. Magn. II, 15: εἰ δή τις 
ἐπὶ τὸν φίλον ἐπιβλέψας ἴδοι Ti 
ἐστι καὶ ὁποῖός τις φίλος, τοιοῦτος 
οἷος ἕτερος εἶναν ἐγὼ, ἄν γε καὶ 
σφόδρα φίλον ποιήσῃς ὥςπερ τὸ λε- 
γόμεψον᾽ ἄλλος οὗτος Ηραχλῆς, ἄλ- 
ἦος φίλος ἐγώ: vid. Zenob. V, 48. 


Apostolius: ἵππον εἰς πεδίον διδά- 


ταχύτερον 8. 


64. K. 1,30. Zenob. 11, 48. 

65. Zenob. 11, 49. 
Zenob. 111,30. Ἵππον ε. ned.] 
Ο. 275. Apostol. X, 564 Schol. 
Ven. ad Hom. Il. E, 222: 008 
καὶ παροιμία τὸ ἵππος εἰς [Schol. 
Bachm διὰ] πεδίον: Eustath. ad 
Hom. 1]. E p 541, 30: καλῶς δὲ 
ἔχεν καὶ τὸ πιδίοιο, ὡς τοῦ ἵππου 
ἔν τραχεινοῖς οὐ πάνυ εὐδοκιμοῦνγ- 
τος" ἐξ οὐ καὶ παροιμία τὸ ἵππος 
εἰς πεδίον: id. ibid. X, 126 p. 
1262, 17: Schol. ad Plat. The- 
aet. p.365 Bekk.: ἱππεῖς προ- 
καλεῖσϑαν εἰς πεδέον, ἐπὶ τῶν 
τοὺς ἔν τισι βελτίους καὶ ἐπιστημο- 
ψιχωτέρους αὑτῶν εἰς ἔριν προχα- 
λουμένων' Πλάτων Θεαντήτῳ καὶ 
Μένανδρος [p.93 Meinek.] Κα- 


ταψευδομένῳ᾽ γράφεται καὶ ἵππον. 


εἰς πεδίον προκαλεῖσϑα», ἐπὶ 
τῶν «εἰς ἃ βούλεταί τις προκαλούν- 
των: Schol. ad Lucian. Piscat. 
δ. 9, quod ὁ Bachmanni recen- 
sione Anecdd. Il, 332 appono: 
παροιμία ἐπὶ τῶν, ὅπηνίκα ἀπόροις 
bi, ts, ἀξιούντων τι τοιοῦτο, ὃ 


4ελ}λφ. ν. δ.] 


10 


67 ᾿ 


69 


70 


7 


"Cram. Anecdd. 


192 


‚"Artrıxög eig λιμένα: 


ὃ ἐπίστανται ποιούντων. 


DIOGENIANI . 


ἐπὶ τῶν μετὰ σπουδὴς 
Οἱ γὰρ "Arrıxoi μέλλοντες 


ἀπαίρειν πρὸς μάχην καὶ τοῦ λιμένος ἐξιόντες, μετὰ 
σφοδρότητος ἤλαυνον πρὸς ἐπίδειξιν ἐῶν οἰχείων ὁρώντων. 


"Astöog ἐν νεφέλαις: 


ἐπὶ τῶν δυόαλώτων" οὗ 


γὰρ ἁλίσκεται ἀετὸς ἐν νεφέλαις. 


"dei φέρει τι Außen καχὸν: ἐπὶ τῶν προςξξευ- 
οισχόντων ἀεὶ νεώτερόν τι κακὸν καὶ τχουθ ον: 


Auvia ϑερίξειν: 
ρουμένων. 


᾿4εἰ με τοιοῦτοι πόλεμοι διώχοιεν: 
Ὅμοια, 


καταφρονούντων τινῶν. 


ἐπὶ τῶν χρόνῳ ὕστερον τιμω- 
Ὅταν γὰρ ἀμνία ἢ, οὐκ ἀποχείρεται. 


ἐπὶ τῶν 


Πολλῶν ἐγὼ ϑρίων ψόφους axnxou' 
Πολλαῖσι πληγαῖς δρῦς δαμάζεται" 
Πολλά χεν εἰδείης, οἷς τὸν ϑεὸν ἐξαπατήσεις. 


"Astög ϑρίπας ὁρῶν: 


των τῶν μικρῶν. 


3. ἀπαίρειν] ἄπεραν 
δ. οὐ γὰρ κτλ] K om. = 


ξίων Καὶ, qui 84η. om, 


cu P. 


16. ὁρῶ» K ὁρᾷ. 
v. Zenop um, 


λύσιν μὲν δοκεῖ παρέχειν βραχεῖαν 
καὶ ἄνεσιν" τὸ δέ ἐστι μέγα καὶ πρὸς 
ἐπίδειξυν συντεῖνον τῆς τοῦ ἐπιζη- 


,τοῦντος δυνάμεως" ti γὰρ καταλλη- 


λάτερον ἵππῳ πεδίου πρὸς τὸ τὴν 
οἰκίαν ἐπεδείξασϑαιν ἀ ἀρετήν; παράλ- 
Inka ταύτῃ τῇ παροιμίᾳ καὶ αὖὗ- 
ται ὕδωρ βατράχῳ καὶ στέαρ 
γαλῆ [infr. ΠῚ, 58] καὶ Μυδῷ 
πράγματα. Suidas. Usurpat 
Plat. Theaetet. 183 D: add. Sy- 
nesius Epist. 155. Anon. in 
ΠῚ, 204: τοῦτ᾽ 
ἐχεῖνο, Μουσαῖε, τὸν ἵππον ἄγεις 
εἰς τὸ παιδίον [lege πεδίον]: v. 
Boissonadus Anecdd.J, 397. 459: 
v. Diogen. V,28. Similiter 
Avödov εἰς nedior προς καλεῖν 
is dicitur, 
praestandum exhortatur, quod 


qui alterum ad id: 


ἐπὶ τῶν ἀφροντιστούν- 


πρὸς μάχην pb Arsenius: vulgo εἰς. 
' 7. χαινὸν κακόν Zenobius. 
ee τὲ νέον κακόν K, omissis reliquis. 


τ. ἀεὶ Eiev- 
11. ἐπὶ τῶν μηδενὸς 


13, vulgo: ἐγὼ πολλῶν ϑηρίων: unde cor- 
rexerim, vide infr. ad vu, 92. i 


14. vulgo πολλαῖς. nald- 


ἀφροντιστούντων)] K καταφρονούντων: 


sponte et non provocatus agit: 
Liban. Epist. 632. Aak. εἰς 
πῦρ] C. 275. Suidas: vid. Dio- 
gen. VII, 82. 

66. Zenob. II, 10. 

67. K. 1,32: Zenob. IT, 50. 

68. K. 1, 43: Zenob. 11, 51. 

69. Apostol. 11,99. Arsen. 54: 
Eustath. ad Hom, Odyss. I, 239 
p- 1627, 14: φασὶ - οὗ παλαιοὶ - 
-- ὅτι παροιμία ἀμνεῖν τὸ ϑερίξειν 
(lege τὸ, ἀμνία ϑερίξενν) ἐπὶ τῶν 
ἐκ διωλείμματος τιμωρουμένων" τὰ 
γὰρ ἄρνια (lege ἀμνία) ἐν. τῷ ἔαρν 
ἄκαρπα ἑᾶταν: Hesychius. 

70. K. I, 38: Zenob. II, 52. 
πολλῶν ἐγὼ er] Diogen. vn, 92. 
Πολλαῖσυ π. ὃ. €.) Diogen. vi, 77. 
πολλά x. κτλ.) Diogen. VII, 18. 

71. K, 1,89: Zenob, II, 53. 


10 


15 


CENTURIA: 1. 193 


ἢ "Awas anyrovv, οἱ δ᾽ ἀπηρνοῦντο σκάφας: 


ἐπὶ τῶν ἀλλα μὲν απαιεον μόνων; ἄλλα δὲ μὴ ἔχδιν: | 


ἀρνουμένων. 


18 ᾿Ανδραποδώδης ϑοίξι in) χῶν ἡλιϑίων" Πλά-. 


των" Ἔχων τὰς ἀνδραποδώδεις ἐπὶ τῆς ψυχῆς 
τρίχας Um. ἀμουσίας. 


74 ᾿Ανὴρ δὲ φεύγων οὔ μένει λύρας. κτύπον: 
ἐπὶ, τῶν. ταχέως καὶ ὀξέως ὀφειλόντων δκαστὰ ΡΟΡΕΙΙ: 


75 ᾿Ανδρὶ “υδῷ πράγματα οὐκ ἦν, ἀλλ᾽ αὐτὸς 


ἐξελϑὼν ἐπ @ iaro: ἐπὶ τῶν χαχὰ ἑαυτοῖς ἐπισπωμένων. 
Κροῖσος γὰρ ἑαυτῷ πολέμιον ἐπεσπάσατο Κῦρον. 


or 


76 ᾿Αντὶ πέρκης σχορπέον: ἐπὶ τῶν τὰ χείρω ‚ab 
ρουμένων ἀντὶ τῶν βελτιόνων. ΝΕ 

77 ᾿Ανεῳγμέναι Μουσῶν ϑύραι: ἐπὶ τῶν. . ἐξ 
ἑτοίμου λαμβανόντων τὰ χάλλιστα τῶν ἐν παιδείᾳ. 

78 "Avögös “γέροντος αἱ γνάϑοι il ἐπὶ 
τῶν πρὸρ TO: γῆρας πολλὰ ἐσϑιοόντων. Ma ἅ 
_ . ὦ. a . \- 

2. vulgo ἀπανζούντων: correxi..e Zenobio. πὴ ἀνὰραποϑιίδηε] 


ἀνδραπόδων K. Πλάτων κτλ. K om. 5. ἔχοντας g Arsenius: 


ἔχοντες Plato. 6, ind τῆς ἀμουσίας B: ὑπ᾽ ἀμ. etiam\Plato, 10. : 


ἐξελϑὼν) Udo K. 11, ἑαυτοῦ ἐπεσπᾶτο g. Kv ον Κ΄. 14. μον- 
σῶν c. 15. Schottus κάλλ. ἐν παιδείᾳ: Καὶ καλλ. ἐν τῆ παιδεῖα : tur ex 
ec Gaisfordus. adjecit. 16. ἡ γνάθος c. βακτηρίαυ: BK. 17. τὸ 
- γηρᾶν g Schottus, τῷ γήρῳ c, τῶ γήρα K, τὸ TR, 5 Gaisfördus, 


72 Zenob. I, 83. δραποδώδεις, quod 6 Plat. Phae- 

73. B.113. K. J,81. Apost.III, dro 258. E. affert Phrynichus 
19. Arsen. 55: Eustath. Hom.Il. Bekk. Anecd. I, 29, 11 et cf. 
A,189 p.79,B: σγμείωσαν κοιὶὶ Πλά.-.. "Rahnkenium Tim. ἘΣ 3 
τωφὸς (Alcib. J, 120 B.) τὸ; ἔχων : 74. Zenob.T, 86. ᾿ τον 
τὰς ἀνδραποδώδεις, ἐπὶ τε ψυχῆς ἠδ. Κι, 1, Ἰ6: Benob. 1, 87. 
τ ίχας ». οπε 4 σηώμμα ᾿ἀνοη-" : 
er ληφϑὲν ἀπὸ Tas τῶφ᾽ avöge- . 26. Zenob. 1,88. 
πόδων κουρᾶς; Olympiodor. ad. . 77. K. I1,26:, ‚Zenob. 1,89. 
Ῥίας I. c., Schol. Pla 387 Bekk.: . . 78. B: B.118.K.3,88. Greg. Cypr. 
τὴν ἀνδραποδωδη τρίχα παροιμίαν I, 58. Apost. III, 52. Arsen. 56 
εὐναὶ φασὺν οἱ μὲν ἀπὸ τῶν ἀρτιγε- ibiq. Macar.: J. Georgides Gno= 
ψῶν πώλων, οἱ δὲ ἀπὸ εἴδους πούς mol, in Bois@P Ahecil.d, 10, Qui 
ee προζηκούσης ἀγδραπόδοις, πὰ παρ᾽ versum Aesopo adscribit: Sui- 

καὶ αἱ γυγαῖχὲς τοὺς ἀπὸ δυύλων das. ᾿ ‚Usurpat.Gregorius Thes- 
ἐλευθέρους γεγογόλας. οὔπω δὲ τὸ salonic.'a Schotto allatus: ὅμως 
190g μεταβαλόγτὰς, ταύτην ers ἀλήθει γνάϑοις ἰδ μύλους ὡς οἷόν τε, 
ἔχειν τὴν τρίχω. ἔλεγον δκώπτουσαι : ἅς καί τις παροιμέω ὅσα καὶ pawın- 
Suidas.  .Gompara ἡδονὰς niv- ρίαν ἀποχαρίζοται ἀνδρὶ γέροντι. 


13 


ιυ 


16 


9. 


st 


84 


194 DIOGENIANI 


᾿Ανδρὸς κακχῶς᾽ του ΟΥ̓ ΕΝ ἐκποδὼν φίλοι: 
δήλη ἡ λύσις. 

᾿ἄνϑρωπος ἀνθρώπου δαιμόνιον: ἐπὶ τῶν 
αποθἐϑοκητος ip ἑτέρων σωζομένων. 

"Av οἶνον αὐτῇ, κόνδυλον αὐτῷ δίδου: ἐπὶ 
τῶν ἀγαϑὰ μὲν αἰτούντων, κακὰ δὲ ἀντιλαμβανόντων. 
Ἢ δὲ ἱστορία ἀπὸ τοῦ ΙΚΚύχλωπος. 

᾿Ανέμου πεδίον: ἐπὶ τῶν εὐμεταβόλων χαὶ χού- 
φων ERTEChe ΕΣ : | 

"Avn λεοντῆ μὴ ὁ. ἐξικῆται, τὴν ἀλωπεχῆν 
πρόραψον: ὅτε ἐὰν μὴ Br δύνῃ ἀμύνασθαι; σιαν- 
οὑῃγέᾳ χρῆσαι. 

᾿Αντιπελαργεῖν: ἐπὶ τῶν τὰς χάριτας, ᾿ἄνταπο- 
διδόνσων. ...Δέγονταν γὰρ οἱ es yerngaxöras τοὺς 


, γονεῖς τρέφειν." 


81 


᾿Ανδρὸς γέροντος aotmpls To χρανέον: ἐπὶ 
τῶν εἰς μηδὲν γρησιμευόντων. Πᾶν γὰρ τὸ σῶμα τῶν 
γερόντων ἀσϑενές. 

᾿Ανδρὸς γέροντος μήποτ᾽ ἐς πυγὴν ὁρᾶν: 
ἐπὶ. τῶν πρὸς ἔνι. un χρησίμων. ie 

Avrasiv ἀμφοτέραις". λείπει, χερσέν. Ἢ 
Rue δηλὴς͵ | | 

:"Av&povg' γεωργεῖν: «πρὸς δ πονοῦντας καὶ 
PR ustaldyyavovras. 


2 r j u ᾿ ᾿ ἐς ᾿ u λ' ᾿ εἰ εἶ 
4 ne .6. κὐνδυλον] τνῖν. κ et in margine: κυ. αὖ- 
τῷ δίδου Κ ὺ οδ' Gaisfordus: ἀντιδίδου ‚Schottus. θ. κακὰ — Κύ- 


κλωπᾳς] K:: δεινὰ δὲ λαμβανόντων, ὡς κύκλωψ. 8. παιδίον Κα. 9. 
εἴρηται ΒΚ ΓΙ 10. vulgo ἐξίκνηται:; vid. Zenobius. 11. παν- 
ουργίᾳῳ pbc Gäis fordus: πανούργως. ne 13. ei — τρέφευν] 


K: ἀντιδιδοᾷν χαάρνδας. 19. πυγὴν] b 8: πηγὴν. 21. Καὶ : ἀ. ἀμφ. 
χερσὶν» ἐπὶ en τι. ALT ων. 23. γεωργεῖς Zenobius. 


A ἀν Euer: Auer 


79. Zenob; 1; Br. Suidam 8.v 


80. Zenob; ık, 91.- “. 83. Zenob. I, 93, 
81. Κὶ 1,48: ;Zenob. I, 92. 84. K. 1, 76: 'Zenob, I, 94. 


82. B. 122.208: K.I,94. Apost. 85. Zenob, I, 
111,57. Arsen.67ibig. Macarius. 86. Zenob: I, 97. 
Eodem sensü: ὠνέμου σταιδίον di- 87. Καὶ. 11, 30: Zenob. I, 98. 
citur, de. quo -vid..interpp: ad 88. K. I, 79: Zenob. I, 99. 


= 


5 


10 


15 


20 


89 


90 


91 
92 


94 


95 


97 


CENTURIA. 1. 195 


-« rd ὃ -Ψ -. 
᾿Αντὶ χαχοῦ χυνὸς UV ἀπαιτεῖς: ἐπὶ τῶν 
4 > \ 
καλὰ ἀντὶ χαχῶν ἀνταποδιδόντων. 


"Avdoaxeg ὁ ϑησαυρός: ἐπὶ τῶν ἐφ᾽ οἷς ἤλπι-. 


σαν διαψευσθέντων. Ns ὁ “ουχιανόρ' ᾿Ανϑρακχάς 
μοι τὸν ϑησαυρόν ἀπέφηνας. 


"ἄξιος τοῦ πακπτὸς: ἐπὶ τῶν σφόδρα τιμίων. 

"ἥξιος εἶ τῆς ἐν Ἄργει ἀσπίδος: ἐπὶ τῶν 
εὐγενῶν καὶ αἰδημόνων. Οἱ γὰρ ἐν "Ἄργει ἀνύβριστοι 
παῖδες καὶ χαϑαροὶ κατὰ νόμιμον παλαιὸν τὰς ἀσπίδαρ 
φέροντες πομπενουσιν. 


"ἄξιος τριχός: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν. 
᾿Απὸ βραδυσκελῶν ὄνων ἵππος ὥρουσεν: 
ἐπὶ τῶν ἀπὸ εὐτελῶν μὲν, ἐνδόξων δὲ γενομένων ἐχείνων. 


"Ankmorog ni®oc: ἐπὶ τῶν γαστριμαργούντων" 
ἀπὸ τῶν περὶ τὰς Δαναΐδας πίϑων. 


᾿Αφ᾽ ἵππων En’ ὄνους: ἐπὶ τῶν ἀπὸ σεμνῶν 
εἰς τὰ ἄσεμνα ἡκόντων, οἷον ἀπὸ γραμματικῆς ἐπὶ ἡνιο- 
χευτικὴν, ἢ ἄλλο τι τῶν οὐ σεμνῶν. 

“Anavra τοῖς σοφοῖς εὔκολα: ἐπὶ τῶν διὰ 


φρονήσεως καὶ τῶν δυςχόλων περιγινομένων. ’ 


"Anöo κώπης ἐπὶ βῆμα: ἐπὶ τῶν ano χειρόδων 
εἷς χρείττονα. 


᾿Αντ᾽ εὐεργεσίας τες ἀρ δῆσαν 


Ε ’ 
Ayavoi: ἐπὶ τῶν ἀχαρίστων. 





2. καλὰ] κακὰ pbg. ἀνταποδ.] Schottus e Zenobio mavult 
ἀπαντούντων. 8. θησαυρὸς γέγονεν K. οἷς] ἧς ε. ἤλπισε K. 
4. ὡς κτλ] K om. 11. Κα: ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀξέων.  13.K: 
ἐπὶ τῶν ἐξ εὐτελῶν ἐπὶ τὰ μείζω ϑαῤῥούντων: v. Zenobium. 
14. γαστριμάργων K. 15. ἀπὸ κτλ. K om. 17. ἄσεμνα Ὁ Zeno- 
bius, Gaisfordus: ἄσημα Schottus. ini] ex b τὰς „ade: 
cit. 19. σοφοῖσιν Zenobius, διὰ φρόνησιν K. 
τῆς [om. K.] κώπης ἐπὶ τὸ [om. K.) βῆμα: ἐπὶ τῶν are τοῖς 
μεγίστοις [verba ἀϑρ. τ. μεὲγ. in K ex parte erasa sunt.] ἔψγχεν- 


ρούντων. 23. εὐεργεσίης Zenobius. 
89. Zenob. I, 100. 96. Zenob. II, 33. 
90. K. 1,96: Zenob. II, 1. 97. K. 1,98: Zenob. II, 9. 
91. K. 1, 89: Zenob. II, 2. 98. B. 204. K. Il, 13. "Greg. 
92. Zenob. II, 3. Cypr. I, 74. Apost. IV, 17. Ar- 
93. K. 1, 92: Zenob. II, 4. sen. 71. Adbhibuit Syriantıs: 
94. K. I, 97: Zenob. 1, 5. vid. Nott. ad Zenob. 1, 9. 
95. Κι. I, 78: Zenob. Il, 6. 99. Zenob. Il, 11. 


13* 


Ta, 


10 


15 


100 


196 DIOGENIANI 


“Alovnrov ἀνδράποδον: τὸ εὐτελὲς, τὸ πρὸς 
ἅλας ὠνηϑέν. Ὅϑεν χαὶ Μένανδρος" 

Θρᾷξ εὐγενῆς εἶ πρὸς ἅλας ὠνημένος. 

Ai Χάρητος ὑποσχέσεις: ἐπὶ τῶν προχείρως 
ἐπαγγελλομένων. Χάρης γὰρ ἐγένετο στρατηγὸς ᾿4΄Ιϑηνῶν, 
πολλὰ προχείρως ἐπαγγελλόμενος. 

"Aoıora χωλὸς οἰφεῖ: φασὶν ὅτι αἱ "Auulboves 
τοὺς γεννωμένους ἄῤῥενας ἐπήρουν. “ὥϑεν πολεμοῦντες 
αὑταῖς οἱ Σχύϑαι, κχαὶ βουλόμενοι αὑτὰς ἐξαπατῆσαι, 
ἔλεγον ὅτι συνέσονταν αὑταῖς εἰς γάμον ἀπήρωτοι χαὶ οὐ 
λελωβημένοι, ὡς τῶν ἐκείνων ἀνδρῶν λελωβημένων ὄν- 
των. LE ὧν ἀποχριϑεῖσα ἡ ἡγεμὼν τῶν ᾿Αμαζόνων, 
ἄριστα, φησὶ, χωλὸς οἰφεῖ, ἀντὶ τοῦ συνουσιάζει. 

᾿Αχεσίας ἰάσατο: ἐπὶ τῶν ἐπὶ τὸ χεῖρον ἰωμέ- 
γων. Kai ᾿Αριστοφάνης" ᾿Ακεσίας τὸν πρωχτὸν 
ἰάσατο. 





1. ἀνώνητον g, ἁλάνητον K, ἀνόνητον Schottus. 2. ὅϑεν κτλ. 
Κ' om. 3. Legebatur Θραξ. ὠνημένος] ἠγορασμένος Zenobius. 
4. Χάριτος δ. 5. Χάρις δ: eadem scripturae discrepantia in Zo- 
nara ὃ. Χάρης invenitur. 6, Vulgo καὶ προχείρως : copulam cum B 
delevi. 7. C: ἄρ. y. dpei: ἐπὶ τῶν οἰκεῖα κακὰ μᾶλλον αἷ- 
ρουμένων ἢ τὰ ἀλλότρια ἀγαϑά. τῶν γὰρ Σ κυϑῶν ποτε ταῖς 
᾿μαζΐόσι πολεμούντων καὶ ἀνοχῆς γενομένης, τά τε ἄλλα 
φιλοφρονουμένων καὶ φασκόντων αὐταῖς, ὅτι εἰ τούτους πευ- 
σϑεῖεν, ἀπηρώτοις συνέσονται ἀνδράσιν, ἀλλ᾽ οὐχὲ λελωβη- 
μένοις καὶ χωλοῖς καὶ ἀχρείοις ὡς οὗ παρ᾽ αὐταῖς, Aytıaveı- 
ραν, ἡ τούτων ἡγουμένη ϑρασεῖα ἅμα καὶ ἀκόλαστος οὖσα, 
εἰπὲ πρὸς αὐτοὺς, ἄριστα χωλὸς ὑφεῖ, ἀντὶ τοῦ συνουσιάξε:. 
Ai γὰρ ᾿“μαζξζόνες τῶν τικτομένων παρ᾽ αὐταῖς ἀῤῥένον, 
ἐπήρουν τὰ σκέλη ἢ τὰς δεξιὰς χεῖρας" δῆλον οὖν, ὅτυ χω- 
λοῖς ἀνδράσιν ἐχρῶντο. Νοία erant e Biblioth. Coisl. 606. 
Lectio ügei etiam in Suidae codd. reperitur. Ceterum verbis co- 
dicis C explicationem Pausaniae contineri, Eustathius infra allatus 
docet.. 9. tjazarjodm P. 14. ἐπὶ τῶν τῷ χείρονν κεχειρημένων 
“os ἑωμενὼν» Ὁ. 


100. K. I, 80: Zenob. II, 12. 

1. Zenob. II, 13. Μά. Val- 
ckenaerius Orat. de Phil. Ma- 
ced. p. 279. ἢ. et:Zenob. VI, 34. 

2. C. 41. Plut. 15. Apost. IV, 
43. Arsen. p. 75 ibig. Macar.: 
Schol. Theocr. IV, 6% Eustath. 
Hom. Il. y, 189 p. 403,6: δῆλον 
δὲ ὅτι ἀπ᾿ αὐτῶν rg καὶ 
παροιμία φέρεται τὸ, ἄρ. x. οὐφεῖ" 


ἐπήρουν μὲν γὰρ, φασὶν, ᾿Αμαζόνες, 


ἀῤῥένων σκέλος ἢ δεξιὰν χεῖρα" Σκυ- 
ϑῶν δὲ προκαλουμένων αὐτὰς αὖ- 
τοῖς συνοικεῖν, ὡς ἀπηρώτοις οὖσι 
κατὰ Παυσανίαν, ᾿Αντιάνειράν 
φασι, μίαν τῶν ᾿Αμαζόνων, ϑρασεῖαν 
οὖσαν καὶ ἀκόλαστον, εἰπεῖν" ἄρ - 
στα χωλὸς οἰφεῖ, ὡς ἀρκουμένων 
αὐτῶν τοῖς χωλοῖς: Suidas. 
3. Zenob. I, 52. 


10 


ὅ 


7 


8 


10 


11 


12 


13 


GENTURJA 11. 197 


᾿Ακκίξεσϑαι: ᾿Αἰκχὼ γυνή τις ins μωρίᾳ διαβαλ- L 


λομένη, ἥτις ἐροπτριξομένη τῇ οἰχείᾳ σχιᾷ ὡς ἑτέρᾳ dis 
λέγετο. 
» “ » y 4 “ 
Αἴχουε τοῦ τέτταρα ἔχοντος wru: ἐπὶ τῶν 


πολλὰ εἰδότων χαὶ πολλὰ ἀχουόντων" τὸν γὰρ ᾿Απόλλωνα καὶ 


“αχεδαιμόνιοι τετράωτον ἵδρυσαν. 

3 ; - ι εἴ 3 » - » δ 4. 

Axivnta xıveig: οτι οὐ δεῖ χινεῖν, οὐ βωμοὺς, 
οὐ τάφους. ö 

᾿Αχεσαίου καὶ Ἑλιχῶνος ἔργα: ἐπὶ τῶν ϑαύ- 

9ῳ, Ξ T 4 N m ’ 2 “ 

ματος ἀξίων" οὗτοι γὰρ τὸν τῆς Πομιαδος Αϑηνὰᾶς πέ- 
πλον ἐδημιούργησαν. . 

> ’ ’ 5.» -ὋΓἁ “ “ ’ 

Axovnv σιτίξεις: ἐπὶ τῶν τροφῇ πολλῇ χρωμέ- 
γων, μηδὲν δὲ εἰς τὸ σῶμα ἐπιδιδόντων. Ὅμοιον, Διὰ 
δακχτυλίου δεῖ σὲ ἑλκυσϑῆναι.- 

᾿Αχέφαλος μῦϑος: ἐπὶ τῶν ἀτελῆ λέγοντων. 

Lu , c 8° N - 

Πλατων᾽ ᾿Αχέφαλον ἑκὼν καταλίποιμι μῦϑεον. 

"ἄχρῳ ἅψασϑαι δακτύλῳ: ἐπὶ τῶν οὐχ ἀχρι- 

-ὺ 9 

βὼς ησκημένων. , 

"Akhag καὶ τράπεζαν μὴ παραβαΐνειν: δηλη 
ἡ παροιμία. Φίλοι γὰρ ἐκ τούτων γινόμεϑα. 

“4λμη οὐκ ἔνεστιν αὑτῷ: ἐπὶ τοῦ ἀηδοῦς καὶ 
ἀναρτύτου. 

"άλλοι κάμον, ἄλλοι ὥναντο: ἐπὶ τῶν παρ᾽ 
ἐλπίδα τὰ ἀλλότρια χληρονομούντων. 





ἡ. K: ὅτι οὐ δεῖ κινεῖν ὅρους μὴ τάφους μὴ ὀροφήν: de aliis 
formis explicationis vid.Bernhardy ad Suidam. 9, ᾿“κεσσαίου Κι: 
’Axscotos recte Zenobius. 10. οὗτον χτλ. K om. τὸν ex bc 
Gaisfordus adjecit, Παλάδος δ. 13. εἰς τὸ] articulum K om, 
ὅμοιον κτλ. K om. 14. δαχτυλίου bc Gaisfordus: δακτύλου Schot- 
tus. 15. ἀτελῆ] ἀσελγῇ be. 16. Πλάτων κτλ. K om. ἑκὼν 
bg om. καταλελείποιμν 5: v. Zenobius. 19. δήλη ἡ π.) K om. 
20. φίλον γὰρ] ὅτι φίλοι K. 21. οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ K 


4. Zenob. I, 53.— De vario De proverbio διὰ daxtuilov «ti. 
verbi usu vid. Οἷς. Epist. ad vid. infr. IV, 80. 
Div. II, 19 Lucian. Amor. $. 42 9. K. 1, 65: Zenob, I, 59. 
Hesych. 6. axxisew: Coraes ad 10. K. 1,47: Zenob. I, 61. 


urn ee 11. K. I, 66: Zenob. I, 62. 
6. K. 1, 63: Zıenob. I, 65. 12. K. Ι, 41. Zenob. I, 63. 
7. K 1,64: Zenob. ], ὅθ. 13 K. 1, 67:. Zenob. I, 65: v. 


8. K. 1,62: Zenob. 1, 58. — infr. 11, 62. 


10 


15 


20. 


14 


1ὅ 


16 


11 


21 


22 


29 


198 DIOGENIANI 


᾿4λλ᾿᾽ οὐδὲν δεῖ περὶ τὸν βωμὸν τὰς ἐπι- 
voiag: ὅτι οὐ δεῖ ἐν αὐτοῖς τοῖς πράγμασι βουλεύεσθαι. 
Οἱ γὰρ τὰ ἱερεῖα προράγοντες οὔχουν μετὰ τὸ καλλιερῆ- 
σαι βουλεύονται. 

"AAN οὐκ αὖϑις ἀλώπηξ: λείπει τὸ, ἁλώσεται. 
᾿Επὶ τῶν πονηρῶν δέ. 


"4λλο γλαῦξ, ἄλλο χορώνη φϑέγγεται: ἐπὶ 
τῶν ἀλλήλοις οὐ συμρωνούντων » ἀλλ᾽ ἐριζόντων τοῖς 
χρείττοσιν. 

᾿Αλωπεκίξειν πρὸς ἑτέραν ἀλώπεχα: ἐπὶ τῶν 
ἐξαπατᾶν βουλομένων τοὺς ὁμοίους. 

"Akwnns οὐ dwgodoxeiras: ἐπὶ τῶν οὐ ῥᾳδίως: 
ἁλισχομένων. 

"ἄλλως ᾷδεις: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων. 


"άλλοισι μὲν γλῶσσα, ἄλλοισι δὲ γόμφιοι: 
οἱ μὲν γὰρ λάλοι, οἱ δὲ φάγοι. 


"Alla μὲν “εύκωνος ὄνος. φέρει, ἄλλα δὲ 
Asixwv: ἐπὶ τῶν ἀσυμφώνους τοὺς λόγους τοῖς ἔργοις 
παρεχομένων. Aevawv γάρ τις γεωργὸς, μέλιτος ἀσχοὺς 
εἰς φορμὸν ἐμβαλὼν, ἐκόμιζεν εἰς ᾿Α'ϑήνας, χριϑὰς τοῖς 
φορμοῖς ἐμβαλῶν, ὡς ὀλίγον εἰςπραχϑησόμενος τέλος. 
Τοῦ δὲ ὄνου πεσόντος οἱ τελῶναι βοηϑῆσαι βουλόμενοι 
ἔγνωσαν ὅτε μέλε ἐστὶν, χαὶ τοῦτο ἔφησαν. 


᾿Αλλην μὲν ἐξηντλοῦμεν, n δ᾽ ἐπειςρέει: 
ἐπὶ τῶν πονούντων χαὶ πλέον οὐδὲν ἀνυόντων. 


᾿Αμεεινόνων οἰωνῶν τυχεῖν: ἐπὶ τῶν ἐχ χαχῶν 
ΡῈ x 
eis ἀγαϑὰ μεταβαινόντων. 


1. τὰς] τῆς 6. 8. οὐ --- ἀλλ᾽]: ἀσυμφονούντων καὲ K. 15. μὲν 6 
K inserui. γόμφον cg.7 16. ἐπὶ τῶν λάλων καὶ φάγων K, 21. 
eis ὀλίγον p. 422. βοηϑεῖσϑαι p. 25. ini — ἀνυόντων] ἐπὶ τῶν μά- 
τὴν πονούντων K: v. Zenobius. | 


2 zen 1, 66. Diogen. V, 11. ἰδίᾳ. nott. 
15. Zenob. 67. 2.K.1 71: ᾿ : 
16. ΚΟῚ, 68: Zenob. I, 69. eo. Ἤν I, 18 
17. K. 1, 69: Zenob. I, 70. : re 

18. K. I, 42: Zenob. 1, 71. 22. K. 1, 72: Zenob. I, 75. 


19. K. 1,70: Zenob. 1,72: vid. 23. Zenob. I, 76. 


10 


15 


20 


25 


21 


26 


CENTURIA : U. 199 


"An ἔπος, ἅμ᾽ ἔργον: ἐπὶ τῶν ὀξέως καὶ τα- 
χέως ἀνυομένων. ὟΝ 

᾿Αμελοῦς γωνία: ἐπὶ τῶν ῥᾳϑύμως xai ἀργῶς 
καϑημένων. Ἔστι γὰρ χωρίον Aıßung ἐν ἀποχρύφῳ "Aus 
λοῦς γωνέα καλούμενον. | ' 

"Auovoorsgog «ειβηϑρίων: ἐπὶ τῶν ἀπαιδεύ- 
των. «ἀειβήϑριον γὰρ ὅρος  Πιεριχὸν, οὔτε μέλους 
ἁπλῶς, οὔτε ποιήματος ἔννοιαν λαμβάνγον. 


"Auuov μετρεῖν: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων. . 

᾿Μνέμους ϑηρᾶν ἐν διχτύοις: ἐπὶ τῶν ὁμοίων. 

"Aw ἡἠλέηται καὶ τέϑνηχεν ἡ χάρες: ἐπὶ 
τῶν ταχέως ἐπιλανϑανομένων τῆς χάριτος. 

"Ἄμμες ποτ᾽ nuev: «“Ἰακωνικὴ παραβολὴ, ἀντὶ 
τοῦ, Ἡμεῖς nor’ ἦμεν. Τριῶν γὰρ χορῶν ὄντων, ὃ uw 
τῶν παλαιῶν τοῦτ᾽ ἔλεγεν᾽ ὁ δὲ τῶν νεωτέρων χαὶ ἀχμα- 


ζόντων, 


1. καὶ ταχέως K om. 4. χωρίου ρ΄. 5. καλούμενος δ. ΄; 
“ειβήθριον) “ιβήϑριον Pausan. IX, 34,3: ν. Eustathium ad Hom. Il. 
Φ, 269 p. 1235, 61: πλείων δὲ ἡ διφϑόγγου γραφή" καὶ οὕτω γράφουσι 
καὶ τὰ Μακεδονικὰ Δείβηϑρα τὸ ὄρος, οὗ τοπικὸν οἱ βάρβαρον “Δειβή- 
Hoi, οἷς ἐνδιατρῖψαί ποτε ὁ Ὀρφεὺς λέγεται: quae e Pausaniae Lexico 
rhetorico desumpta esse, ex iis verisimile fit, quae de voce 
λείβηϑρον in antecedentibus episcopus disputavit: add. id. ad Hom. 
Od T, 1471, 29. 1476, 27. ὄρος) Lex. Reg. Mscr. ap. Alber- 
tium ad Hesych, v. “είβηϑρον: Δειβήϑριοι" ἔϑνος μωρόν' ἀπὸ 
τόπου, Δείβηϑρα καλουμένου, ἐν ᾧ κατοικοῦσιν ἀνόητου 
ἄνθρωποι" Θουκυδίδης [Θουγενίδης Tittmannus ad Zonar. praef, 
CXLVI.] “ειβηϑρίων ἀμουσότερον: eadem fere ab Apostolio 
X1,80, Arsen. 332. traduntur. In Diogeniani loco aut cum Albertio 
1. c. ὄρος mutandum in ἔϑνος, aut lacına statuenda, hunc fere in 
modum explenda: ὄρος Πιερικὸν, ἐν ᾧ κατοικοῦσν “Μειβήϑριον, ἔθνος 
μωρὰν κτλ. Posui crucem. 12. τῶν — χάριτος] τῶν ἀχαρίστων K. 
13. ποτ᾽] recte ποκ᾽ et ἦμες Plutarchus in V. Lycurgi. ἡ πα- 


φαβολὴ 8. 


ad Plat. Lege. I, 663 A, p.449 


24. K. I, 76: Zenob. I, 77. 
Bekk.: Plutarch. Instit. Lacon. 


25. Zenob. 1, 78. 


26. Zenob. 1,79.— De monte 
Libethrio cf. O. Muellerus Or- 
chom. p. 34. 380. 

27. Zenob. I, 80. 

28. Zenob. 111, 17. 

29. K. 1,73: Zenob. J, 81. 

30. Zenob. I, 82. Diogen. V,3, 
Greg. Cypr. 1, 48. Apost. III, 6. 
Arsen. p.öl ibiq. Macar.: Schol. 


p. 238 A: τριῶν οὖν χορῶν ὄντων 
κατὰ τὰς τρεῖς ἡλικίας καὶ συνιστα- 
μένων ἐν ταῖς ἑορταῖς, ὁ μὲν τῶν 
γερόντων ἀρχόμενος Nie Ayes 
ποτ᾽ ἦμες ἄλκιμοι vearlaı. εἷ- 
τα ὁ τῶν ἀκμαζόντων ἀνδρῶν ἀμει- 
βόμενος: Anıs δέ γ᾽ ἐσμέν" αἱ 
δὲ λῆς, αὐγάσδεο. ὁ δὲ τρίτος 
ὁ τῶν παίδων. "Anıs δέ γ᾽ ἐσσό- 


10 


15 


91 


92 


94 


200 DIOGENIANI 


Ἄμμες δὲ γ᾽ εἰμὲς" αἱ dhhig, αὐγασδεο" 
ὁ δὲ τῶν νηπίων χαὶ οὔπω ἀχμαζόντων, 
"ἄμμες δέ γ᾽ ἐσσόμεσϑα πολλῷ καῤῥονδς. 
“«λιεὺς πληγεὶς νοῦν οἴσει: ἐπὶ τῶν μετὰ τὸ 
ἁμαρτῆσαί τινος πράγματος συνιέντων. ᾿“λιεὺς γὰρ ἀλι- 
σχομένους ἰχϑῦς μετεχειρίζετο, καί ποτὲ πληγεὶς, Νοῦν 
οἴσω, φησίν" ὅμοιον δὲ ἐστε τῷ παρ᾽ ᾿Ησιόδῳ, Ila- 
ϑὼν δέ τε νήπιος ἔγνω. 
᾿Α΄'πώλεσας τὸν οἶνον, ἐπιχέας ὕδωρ: ἐπὶ 
τῶν τοῖς καλοῖς τὰ χείρονα προρμιγνύντων᾽ ἐν Κύχλωπος 
γὰρ δράματι λεγομένῳ οὕτω φησὶ πρὸς ᾽Οδυσσέα Πολύ- 
φημος. 
Α{12 Zxvgia:, ἐπὶ τῶν τὰς εὐεργεσίας ἀνατρεπόν- 
τῶν. "Avarginsı γὰρ τὸ ἀγγεῖον ἀμελχϑ εἴσα. . 
"λῶν δὲ φόρτος ἔνϑεν ἤλθϑεν, ἔνϑ᾽ ἔβη: 
ἔμπορος τις ἅλας ἄγων καὶ χαϑευδήσας, ἀπώλεσεν αὐτὸ 
τῆς ἀντλίας ἐπαναβάσης. «Δέγεται οὖν ἐπὶ τῶν τὰ ἅπερ 
προφεπόρισαν καὶ ἐχαρίσαντο ἀπολλύντων. 
᾿Ανεπαρίασαν: ἐπὶ τῶν μεταγινωσχόντων ἐπί τινι. 


1. ἄμες 5; Schottus: ἄμμες δέ γ᾽ ἦμεν, [αἱ δὲ ὅτι ἐὰν βλέπει τόϑε 
λῆις αὐγάδεο]: Gaisfordus non nisi ἄμμες δὲ γ᾽ ἥμεν, ut Schottus 
de codicum lectionibus tacens. Recte Finckhius: »lege ἄμμες... 
auyaodeo, coll. Plut. 11. cc.: verba e Schotti textu deleta glosse- 
mala sunt: ἐὰν vocis ai, βλέπεν vocis αὐγάσδεο, τὸ ϑέλῃς vocis λῇς. « 
αὐγάσδεο} πεῖραν λαβέ Plutarchus in Lycurgo. 3. ἄμες g. WVulgo 


ἐσόμεϑα, πολλῶν. 5. ἁμαρτῆσϑαι ρ. συνιόντων 8. K nomnisi 
haec: ἐπὶ τῶν μετὰ πεῖραν εἰς γνῶσυν ἐλθόντων, ὥςπερ καὶ ὃ 
πληγεὶς ἁλιεὺς τοὺς ἐχϑύας μεταχεμριξόμενος. 7. ἐστι τῷ] ἐστι τὸ cod. 


Maz. A.86 ap. Boissonadum δὰ Nicet. Eugen. T.II, 151. Ἡσωδῳ] 
p Ὁμήρῳ. παϑὼν cum marg. cod. Maz. scripsi: legebatur ῥεχϑέν, 
quo versus Homericus constitnitur. 9. Legebatur τὸ ὕδωρ. 10. 
σιροςμιγνυόντων 8. 11. λεγομένῳ ex Ὁ accedere jussi. 16. K: 


ἐπὶ τῶν κακῶς χτηϑέντων καὶ ἀποκτηϑέντων" ἔμπορος γὰρ ἅλας 


ἐπιφερόμενος ἐν vb κλύδωνος γενομένου τοὺς ἅλας ἐν τῇ ϑαλάσσῃ [sic] 
ἀπέβαλεν. 17. ἐπαναβάσης cum Hemsterhusio ad Lucian. Tim. 
δ. 4. ex Apostolio reposui et Arsenio: vulgo ἐπαναστάση. οὖν] 
δὲ δ. τῶν τὰ, ἀπερ] omittit τὰ Arsenius, qui hunc ipsum 
Diogeniani locum accurate exscripsit. 18. ἀπωλόντων ξ. 


μεσϑα πολλῷ κάῤξδονες: add. 31. K. 1,82: Zenob. II, 14. 
Plut. quom. se quis citra invi- 32. Zenob. II, 16. 
diam laudare possit p. 544. E., 33. Zenob. Hl, 18. 
Lycurg. 21. O. Muellerus Dorr. 34. K. 11. 29: Zenob, II, 20. 
11,330. Schneidew. Del. p. 463. 35. Zenob. 11, 21. 


10 


15 


36 


37 


99 


41 


42 


CENTURIA ἡ. 


201 


Oi γὰρ. Πάριοι ὁμολογήσαντες παραδώσειν Ama: au 


πόλιν, ὕστερον μετέγνωσαν. 


A ριλοχρηματία Σπάρταν ἕλοι, ἄλλο δὲ 


οὐδέν: ἐπὶ τῶν ἐξ 


ἅπαντος χερδαίνειν. πειρωμένων. 


ἔφησε γὰρ ἡ ϑεὸς Σπαρτιάταις 2 τότε ἀπολεσϑῆναι ᾿ ὅταν 


ἀργύριον καὶ χρυσίον τιμήσωσιν. 


ϑηνᾷ τὸν αἴλουρον: 
Ὡς 
᾿ϑηνᾷ τὸν a ae συμβάλλοι. 


τὰ Pr Toig κρείττοσιν. 


ἐπὶ τῶν συγχρινόντων 
εἴ τις διὰ γλαυχότητα 


τ 


"Arttıxoi τὰ ᾿λευσίνια: ἐπὶ τῶν za ἑαυτοὺς 


συλλεγομένων καὶ πραττόντων - το ἀπόῤῥητον. 


χαἀχεῖνα ἐτέλουν. 
Ai ὑτῷ κανῷ: 


Κρύφα γὰρ 


3. ω „ 
ἐπὶ τῶν ἄρδην τι λυμαινομένων. 


Τὰ γὰρ. δεῖπνα ἐπὶ κανῶν κομιζόμενα ἥρπαζον τινες αὐτῷ 


“Ὅμοιον, 


κανῷ. 


Ἑστίᾳ ϑύειν: 


ἐπὶ τῶν χρύφα πραττόντων. 


Οἱ 


γὰρ Ἑστίᾳ ϑύοντες οὐδὲν ἐξέφερον τῆς ϑυσίας. 


"Ayva ἐς πῦρ: 


᾿τρέως ὄμματα: 


-καὶ [oös] οὐχ ἔστι λαϑεῖν" 


ἐπὶ τῶν τέλος ὀξὺ λαμβανόντων. 
Τάχιστα γὰρ ἡ apde ἕψεται. 


ω U 4 
ἐπὶ τῶν τὰ πάντα ὄρωντων, 


olovei ἄτρεπτα καὶ σχληρά. 


Εἴρηται δὲ ἐπεὶ οὐκ ἔλαϑε Θυέστης μοιχεύων τὴν γυναῖχα 


4. πειρωμένων») προαιρουμένων Schottus conjecit. 
ἐπὶ τῶν πακῶς Zienobius. 
χοντν &, τελείως c, vulgo ἄρτι τι: 


hic et infra g. 


γῶν e Zenobio reposui: 
dus ‚adjecit. 16. ϑύεν g. 
zu 


legebatur κανῷ. 


T. αἴρουλον 
13. ἄρδην τι) ἄρ- 
correxi 6 Zenobio. 14. xa- 
15. Ὅμοιον eg Gaisfor- 


18. C ἴδε πῦρ ἴδ᾽ ἀφύη: K: 7 ἀφύη 
ἐπὶ τῶν ταχέως λαμβανόντων, 


παρόσον ἡ ἀφύη ταχέως ἕψεται. 


yu go ἀφύας πῦρ: Bernhardy ad Suid.s. ἀφύα proponit ἀφυΐας πῦρ: 


ego Suidam, alios sequutus sum: 


vid. nott. ad Zenobium et cf. 


Bekk. Anecd. I, 472, 29: ἀφύα καὶ ἀφύη: ἐστι μέντοι ἐχϑύδιον φαῦλον 


wÄ. 
οὐ σκληρὰ 8. 
36, Clem. Alex. Stromm. IV, 


c. 5 p.207 Sylb.: Zenob. Il, 24. 


Vid.Krebsii Lectt Diodor. p.139. 
37, Zenob. 11, 25. 
38. Zenob. II, 26: sup. I, 38. 
39. Zenob, II, 31. 
40. Apost. IX, 2]. Arsen. p. 
242: Hesych., Suid., Photius: 


19. τάχιστα γὰρ] παρόσον ἡ d. ταχέως C. 
e Gaisfordi emendatione scripsi: 
22. ἐπεὶ οὐκ] 797 


21. καὶ οὕς οὐκ 
vulgo za οὐχ. οἱονεὶ γὰρ £. 
δὴ οὐκ P, ἐπειδὴ οὐκ Ὁ. 


vid. infr.IV,68 et Zenob. IV, 44, 
Alludit Aristoph. Plut. 1137. 
De re vid. Lobeckius Aglaoph. 
I, 706. 

41. C.265. K. III, 39. Apost. 
V, 16. Suid. s ἴδ᾽ ἀφύη πῦρ: 
Zenob. II, 32. IV, 25. 

42, Zenob. Il, ‚34. 


43 
44 


᾿ ὑπό τινων πασγόντων. 


45 


47 


48 


49 


“ prohibebantur: 


202 


αὐτοῦ, ἀλλὰ δειπνοῦντι τὰ τέχνα αὐτῷ eis βρῶσιν παρ- 


EINKEV. 


“Aıdov πρωχτῷ περιπέσοες: 


᾿“ετὸν χάνϑαρος μαιεύεται: 
Τὰ γὰρ ὠὰ τοῦ ἀετοῦ ἀφανίζει 


κυλίων ὁ χάνϑαρος. 


"Ayöuevo ς διὰ φρθατόρων κύων: 
ὅπου μὴ δεῖ εὑρισκομένων καὶ τιμωρουμ ἔνων. 


DIOGENIANI 


δῆλον. 


τοῖς φράτορσι χύων εὑρεϑ εὶς τιμωρεῖται. 


““γνὴ γάμων: 


Εἰρωνικῶς δὲ καὶ ἐπὲ τῶν μὴ σωφρόνων. Ὅμοιον, Τὸ 
χανοῦν τῆς ϑεοῦ φέρει. Ai γὰρ ἀγναὶ ἔφερον. 

᾿Αγρὸς ἡ πόλις: ἐπὶ τῶν a Eni- 
χαρμορ" 

’Ayoov τὴν πόλιν ποιεῖς. 

"Andoveg λέσχαις ἐγκαϑημεναι: dni τῶν 
ἀδολεσχούντων. 

’Ayooa λύκειος: ἐπὶ τῶν ταχέως πιπρασχομέ- 
γων. "Ex μεταφορᾶς τοῦ ξώου" ἁρπακτικὸν γάρ. 


1. τέχνα αὐτοῦ εἰς βρῶσιν αὐτῷ ᾳ. 4. 
7. φρατέρων Β. j 
Kai κύων γὰρ εὑρισκόμενος ἐν φράτερσν μαστιγοῦταν Β. 
ῥηθείη δ᾽ ἂν εἰρωνικῶς καὶ ἐπὶ τῶν μὴ τοιούτων 
11. ὅμοιον ἃ Gaisfordo additum e Ὁ: g 
12. τῆς ϑεοῦ Apostolius: τῆς ϑεᾶς c, vulgo τοῦ ϑεοῦ. 
εὐναί Schottus. 
xuoss sine causa Erasmus a P- "το, 


mutavi e K. 


ἐπὶ... γυναικῶγ᾽ 
omissis reliquis. 
ὁμοία. 


ἁγναὶ] sic be Gaisfordus: 


rexi e B. 19. ἐκ — γὰρ] B 


43. Apost.I, 35. Arsen. p. 18, 

«ἱ δχριΐοαπε: ἤγουν τελευτήσης. 
4. K. 1, 85: Zenob. I, 20. 

Ἢ B. 162. Apost.1, 24. Arsen. 
16ibig Macar.: Suid. 9. ἀγόμενος. 
Canes religionis causa sacris 
cf. Lobeckius 
Aglaoph. II, 1096. 

46. B.163. Apost. I, 18. Arsen. 
15 ibig. Maäcarius. Virgines 
saepe ἁγναὶ γάμων appellantur: 
vid. Valckenarius ad Eurip. 
Phoeniss. 953. ανοῦν — φέ- 

4] Apost. XIX, 33. Dea est 

inerva: sermo enim est de 


ἐπὶ 


τῶν σωφρόνων γυναικῶν. 


ἐπὶ] valgo ὑπὸ : 
8. καὶ διὰ τοῦτο τιμ. 


10. Β: 


16. λέσχαν bg: λό- 
18. Vulgo Avxıos: cor- 


canephoris: vid. Meierus in Er- 
schii et Gruberi Encyclop. Sect. 
ıIl T.X, pag. 291. 

47. B. 161. Apost.1,19. Arsen. 
15 ibig. Macar. V. Epich. 
fragm. p: 97 Krusem. 

48. B. 165. Apost. 1,72. Arsen. 
24 ibiq. Macar. Amdöves quum 
dicerentur λάλου, κωτίλαι, πολυκώ--: 
τιλαι[ν. Valckenarium ad Theocr. 
Adoniaz. p. 379], nomen ad ho- 
mines garrulos tralatum est: 
vid. Walzius ad Arsenium. 

49. B.167. Apost.J,20. Arsen. 
15 ibig. Macarius. 


ἐπὶ τῶν κακῶς 


ἐπὶ τῶν 


Ἔν γὰρ 


10 


15 


CENTURIA. II. 203 
"Ası «“εοντῖνοι περὶ τοὺς κρατῆρας: Enke: 
τῶν ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς ἐγκειμένων. Οἱ γὰρ ἐν «Σικελίᾳ Acov- τ; 
τῖνοι περὶ τοὺς πότους ἐσχόλαξον. Φάλαρις δ᾽. . αὐτοὺς 
χαταπολεμήσας εἰς τοὺς χρατῆρας ern, ap οὗ ἡ 
παροιμία. ᾿ 5 


50 


’ 


Ai Οἰδίποδος ἀραί: 
χούντων. 


δὶ ἐπὶ τῶν μεγάλως δυςτα- 

© v 
ἐπὶ τῶν μηδὲν as br: 
Δαιδάλου nrega. ᾿ 


52 Ai λαχάνων προρϑῆκαι: 


λούντων. ὅμοιον τό" 


Αἰσχύνομαι μὰ τὴν φιλότητα γηράσκων 10 
ἵππος ὑπὸ ξυγὸν, ϑήλειάν TE τροφὴν ἔχων ὁρᾶ- 
σϑαι: ἐπὶ τῶν παρ᾽ ἀξίαν τὶ ὑπομενόντων ἕνεκα 
τροφῆς. ἣ 

‚dei τὰ πέρυσι βελτίω: ἐπὶ τῶν “-“ ἐν 
ταῖς χερσὶ γινομένων. Ταπεινούμενοι γὰρ ᾿4ϑηναῖοι κατὰ 
τὰ Maxedovıxa Enspwvovv τι τοιοῦτον. 


1ὅ 


1. ἐπὶ ---- ἐγκειμένων Boom. 8. τοὺς Β Ὁ om., sed habent cg. 
ἐσχόλαζον --- παροιμία] B: ἐσπουδάκεσαν" Φάλαρις δ᾽ αὐτοὺς καταπολ. 
ἐκέλευσεν ὃ μ ὥς εἰς τοὺς τῆς Αἴτνης ἀποῤῥιφῆναι κρατῆρας" ἀφ᾽ 
οὗ καὶ ἡ παροιμία: v. Macarium. 6. B addit: οἱ yap περὶ Πο- 
λυνείκην ἔϑος εἶχον τῷ Οἰδιπόδι ἐξ ἑκάστου ἱερείου ἐξαΐρε- 
τόν τι πέμπειν γέρας; τὸν ὦμον" ἐκλαϑόμενοι δέ ποτε, 
ἐσχίον ἔπεμψαν' καὶ ὃ Οἰδίπους ψομίσας ἠτεμῶσϑα:ι ἄρας 
a κατ᾽ αὐτῶν ἔϑετο τὰ πατρῷα σιδήρῳ δάσασϑαν, ὑφ᾽ 

ὧν καὶ ἀπώλοντο: vid. Schol. ad Soph. Oed. Colon. 1376. 9 
ὅμοιον τὸ Schotti codd. et editt. anie Schottum omittunt: τὰ b, 
ὅμοια τὰ g: singularem cum Schotto et Gaisfordo retinui. Indi- 
cant autem codd. lectiones, nonnulla ἢ. |. excidisse, 10. e B, 
qui nonnisi αἰσχ. μὰ τ φιλότητα habet, μὰ inserui; Apostolius: 
αἰσχ. τ. φιλ. γηράσκων: πὶ τῶν διὰ γῆρας διακοσμιῶν [κοσμίων Arse- 
nins.]. 14. ἐπὶ — γινομένων) Pantinus ad Apostol. p. 289 sine 
causa conjectat: ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς χείρω κατόπιν γενομένων : Β: κατὰ 
τὰ Μακ. ταπεινουμένων τῶν Adna «πραγμάτων ἐν τοῖς 
Διονυσίοις ἐπεφώνουν τὸ προκείμενον οἱ Adnyasoı, δηλοῦν- 
«ἐς τὴν προλαβοῦσαν εὐδαιμονίαν. 16. τὸ τοιοῦτον b. 


60. B.168. Apost.1,60. Arsen. 569 T. VIII Kuehn. De Aas- 


22 ibig. Macarius. 

51. B. 169. C. 1. Apost. I, 84. 
Arsen. 27 ἰδίᾳ. Macar. et p.380: 
cf. ad Zenob, V, 43. 

62. B. 170. Apost. I,15 Ar- 
sen. 30: Suidas. Adyavov de 
rebus nullius pretii dicitur: ct. 
Galen. de differ, puls. II, 3 p. 


δάλου πτεροῖς vid. infr. IV, 25 

63. B. 171. Apost. I, 9. Är- 
sen. 29. γηράσχων ἵππος] si- 
milia vide ad Zenob. IV, 41. 

64. B. 175. ns Cypr. 1, 48. 
Apost. I, 90. II, 7. XVII, 10. 
Arsen. 29. 443: ἐπὶ τῶν mach μὲν 
εὐδαυμονούντων, ὕστερον δὲ δυςευ- 


58 


0 


'DIOGENIANI 


Aiyvarov γάμος: ἐπὶ τῶν ἀλυσιτελῶς γαμούντων. 
"4 λευΐ 
παροιμία. 
"dio γένος κώπης: ἐπὶ τῶν περὶ τὸ. ἦθος 
ἐνηλλαγμένων. “Hocxing γὰρ διαπεραιούμενος ἐπὶ τὰς 
39: Ἐρυϑείᾳ βοῦς, ἱστίῳ τῇ λὲοντῇ ἐχρήσατο, ἱστῷ δὲ 
τῷ ῥυπάλῳ" ἐφ᾽ ᾧ καὶ ἐλέχϑη. 
"ARM εἰ τοῤέλλη: 
τορὸς [,aogog, | γίνεται. λ΄ 


a FF : : ie 


ἀπὸ nelbovor ἄνδρος: παραινετιχὴ 7 


σχῶμμα γερόντων. "Ex τοῦ 


: ᾽ν 





2% ἄνευ Pp, ἄνευ" δ. ἄλευ δ᾽ C; ΒΥ: ἤτοι [ἀντὶ τοῦ V.] φύ- 
λαξαι' παραυννεῖ: 7 παρουμία περιίστασϑαν τῆς μετὰ [τᾶς 
κατὰ V.] τῶν μειζόνων ἀναστροφῆς: C: οἱ Ἴωνες τὸ ἄλευ ἀντὶ 
τοῦ φυλάττεσϑαν λέγουσι" παρεγγυᾷ οὖν ἡ παροιμία φυλάτ- 
τεσϑαν τὰς τῶν μειζόνων συναναστροφάς: K: ἀπὸ μ. ἀ. ἄλευ: 
ἤτον φυλάττον, (ἰωνιχόφ: v.G. Dindorfius ad Aesch. Prom. V. 
568 in Poett. Scenicc. Grr. praef. p. VI. 4. B: χώπης: Ἧρα- 
κλέα ἱστοροῦσι περανούμενον ἐν λέβητι ἐπὶ τὰς ἐν ᾿Ερυϑίᾳ βοῦς 
χρῆσϑαν ἱστίῳ μὲν τῇ λεοντῇ, ἱστῷ δὲ τῷ ῥοπάλῳ, κώπη δὲ τῷ τόξῳ, 
διὸ καὶ ἐλέχϑη ἡ παροιμία: eadem Erasmus p. 536 ex Piu- 
tarchi Collectaneis affert, in quibus nunc non comparent. 890g 
P Apostolius, 5. vulgo ἐπὲ τὰς ᾿Εριϑείας: Apostolius ἐπὲ τὰς 
"Eovdesias: e B correxi. 8. Legebatur ἄλλη τορέλλη: correxit 
G. Dindorfius ad Aristoph. frr. p. 42, probantibus Walzio ad 
Arsen. l. c., Fritzschio de Arist. Daetal. Comm. p. 47. 9. σορὸς 
e Diogeniano Pantinus affert ad Apost. p.292: codex Apost. apud 
Schottum ad n. 1.: σχώμμα γερόντων" ἐκ τοῦ τορὸς, σορὸς, γίγνεται: 
Hesychius: σορέλλη: σκῶμμά τιν ἐπιχωριάζον εἰς τοὺς γέροντας" ἀπὸ 
τοῦ σοροῦ : unde post τορὸς inserui σορός. Β: τοὺς γεγηρακό- 
τας ἔσκωπτον οἱ περὶ τὸν σορὸν σορέλλη καὶ τορέλλη᾽ Eoru 
δὲ κυρίως σορέλλη καὶ τορέλλη ἐπιφώνημα ϑρηνητικὸν 
σὺν αὐλῷ. 


χούντων ibig. Macarius: Margo 
Vat. B. Liban. Epistol. 191. 
Usurpat Liban. 1. c 

65. B. 176: Macar. 31, qui ad- 
dit: Alyuntov γὰρ καταλιπόντα 
τὴν γαμετὴν δι᾽ αἰσχρότητα, ὃ κη- 
δεστῆς ἀνεῖλε Ζαναός. 

56. Vat. Αρρ.1,6. B.179. C.8. 
K 1,86: Greg. Cypr. 1, 31. 
Apost.1V,3. Arsen.39.72: Suid., 
Zonar. Ὁ. 135. Phavorinus. 

57. B. 181. Apost. II, 45. 80. 
Arsen. 40. De re cf. Muelle- 
rus Dorr. I, 424. 11, 472 sqgq. 

58. B. 182. Apost. II, 81. Ar- 


sen, 42: Hesych. s. σορέλλη, 8. 


τορέλλη, Phot. s. σορέλλη: qui 
quae afferunt, e Pausaniae Le- 


xico rhetorico ducta sunt, uti 
patet ex Eustath. ad Hom. 1]. 
Ψ, 91 p. 1289, 15: σορὸς δὲ, φασὶ, 
παρὰ τὸ ἔσω ὀρούειν ἢ ἐρύενν, ἃ 
ἐστι φυλάσσευνν τὸν τεϑέντα. ἀπαξ 
δὲ, φασὶν, ἐνταῦϑα ἡ λέξις εἴρηταν 
τῷ ποιητῇ, ἀφ᾽ ἧς καὶ σορέλλην 
παρὰ ᾿“ριστοφάνεν σκῶμμα εἷς γέ- 
ροντα, ὡς ἐν δητορικῷ εὕρηταν 
λεξικῷ. ἐξ αὐτῆς δὲ καὶ σοροπη- 
γὸς πρὸς ὁμοιότητα τοῦ ναιπηγός. 
δηλοῖ δὲ ἡ σορὸς καὶ αὐτὴ καϑ᾽ 
αὑτὴν γέροντα σκωπτιχῶς, ὡς δῆ- 
λον ἐκ τοῦ γράψαντος τὸ, γηρά- 
σασα καὶ ἤδη οὐσα σορός. τοῦ 
δὲ σορελληνός σαφέστερον εἰς σκῶμ-- 
μα τὸ τυμβογέρων παρὰ τῷ κωμυκῷ. 
Proverbio Aristoph. Daetal. Ir. 


69 


60 


61 


62 


γούντων. : Ans τῶν Ev τοῖς δικαστηρίου "πρὸς" ὕδωρ Ae- " 
. γόντων. | σα 
άλλοι μὲν σπείρουσιν, ὅλλοι δὲ ἀμήσον- 
ται" φανερόν. ἽΝ ἐκ ὦ er a ee δ ὐνα δὶ δ 


CENTURTA "BR. 205 


"Ἄκουε τἀπὸ xapdiag:: ἐπὶ Tav ἀπάραλαλύπτως 
& φρονοῦσι διεξιόντων. at U ἤσκουν 
᾿Φλλότρια βάλλειν: - ἐπὶ τῶν- ἀποέυγχάνόντων 


ΖΦ νὰ MG 


ἢ ἐν τῷ κυβεύειν, ἢ ἐν ἄλλῳ "τενί.  .. " 


en 
nn 
των 


s is. aa τς rn 
"Ἄλλως ἀναλίσκεις ὕδωρ: "ER τῶν ματαϊόλο- καὶ 


| ——— 


1. τἀπὸ B: vulgo τὰ ἀπό. ἀπαρακαλύπεως :B. om. ; ἀδναρρικά- 
πτὼς 8. 3. B: τοῦτο λέγεταν, ἐπάν τις ἐν τῷ κυβεύεεν 
ἁμάρτη! Ο: ἐπὶ τῶν ἐν τῷ κυβεύεον διαμαρτανόντων, ἢ ἐπὸ 
τῶ: ἀμελούντων. ὅ. ἀναλίσκεν τὸ K. ἀπὸ τῶν xt] K om. 
VB: ἐπὶ τῶν ματ." μετενήνεκται δὲ ἀπὸ τοῦ ἐν δικαστη ρέφ. 
ὕδατοςι Ο: ἐπὶ τῶν μάτην ἐν λόγοις πονούντωκ. ιΜετήνεκτας 
δὲ ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς δικαστηρίοις πρὸς ὕδωρ λεγόντων" πεποσωμένην, 
γὰρ ὕδωρ ἐδίδοτο ἑκάστῳ τῶν ἀντικρινομένοων ἐκ τῷ. λέγ ἐὸν" 
8. μὲν K om. ἀμήσονταε αὶ ΟΚ Apostolius cum filio: vulgo apy- 
σουσιυ. 


ἑτέροις πονούντων. 


1 usus est: comp, ejusdem Piut. 
277. Simili modo comicis senes 
copodainovss, σοροπλῆγες, σοροπλη- 
xtoi, dicebantur, homines ca- 
pulares: cf. Suidam, Lexx.: 
add. silicernium Terentii Adelph. 
JV, 2,48. _Vocis significatio 
rimitiva recte mihi videtur ἃ 
indicata: sonos enim instru- 
mentorum imitatur, ut τήνελλα 
Archilochi, ϑρεττάνελο Aristo- 


phanis: Boeckh. ad Pind. Expll. 


p. 187: add. Hesych. v. τορελλῆ : 
ἐπιφώνημα ϑρηνητικὸν σὺν αὐλῷ. 
Θρᾳκικόν: postea demum comici 
novum ex etymologia festiva 
derivarunt significatum. 

59. B.184. Apost. II, 29. Ar- 
sen. 36 ἰδίᾳ. Macar.: Schol. ad 
Lucian. Imp. Tragoed. $. 19. 
Auct. Iphig. Aul. 475: κατόμνυμ᾽ 
— 1 μὴν ἐρεῖν σον τἀπὸ καρδίας 
σαφῶς: poet. inc. ap. Plutarch. 
discrim. adul. et amic. c, 31 p. 
63. A., Lucian. 1. c.: add. Elsne- 
rus ad Marc. Evang. 12, 30. 

60. B. 183. C. 39. Apost. II, 
66. Arsen. 44.45.: Suidas. Du- 
ctum videtur ex Homeri Odyss. 
A,234: νῦν δ᾽ ἑτέρως ἐβάλοντο 


9. φανερὺν Καὶ om.: C addit: ἐπὶ τῶν. αὐχ ἑαυτοῖς, ἀλλ᾽ 


ϑεοὶ κακὰ μητιύωντες : ubi Eusta- 
thius p. 14ld, 2: ἐβάλλετο dvti 
τοῦ ἔῤῥιψεν „ ὡς ἐκ μεταφυρᾶς τῶν 
κύβων. ἀστείις Ὁμηρου ἐνταῦθα 
εἰπόντος τὸ, ἑτέρως em ὃ... ἤγουν 
οὐκ εὖ. κατὰ τὸ, τρὶς Ἐξ βαλούπης 
τῆς Διὸς φρυυκτωρίας [Aesch. 
Agam. 32: v. Zenob. IV, 23)° 
οὐδὲ κατὰ τὸ, ἀξ! ἃ εὖ a 
πτούσιν οἱ “ιὸς Bo [v 
supr.1, 58.], ἀλλὰ δηλονότι, κατὰ 
τύχην, οἷς εἰπεῖν παλίμβολον: add. 
Pind. ΟἹ. ΧΗ, 10: πολλὰ δ᾽ ἀν- 
δρώποις παρὰ γνώμαν ἔπεσεν: Tes 
rent. Adelph. IV, 7, 21: ἐα vi- 
ta ’st hominum, quasi cum lu- 
das tesseris: Si εἰ, quod ma- 
zime opus est iaclu, non cadil; 
Illud quod cecidit forte, id arte 
ul corrigas: vid. Dissenius ad 
Pind Ol. VII, 69. Stallbaumius 
ad Plat. Reip. X, 604 C. 

61. Και. App. 1,8. B.188. C. 
17. K. 1, 74. Apost. II, 84. Ar- 
sen. 48 ibiqg. cod. Laur.: Suidas. 
De re vid. Suid. 3. διαμεμετρη- 
μένη, Matthiaeus de judic. p- 
269, Meierus et Schoemannus 
Attischer Process p. 713 sqq. 

62. C.13. Καὶ 1,83. Greg Cypr. 


..> 


θά 


208 


. Asggnöorspog ἀγρίππου: 
Φυτὸν γάρ ἐστιν ἡ ἄγριππος ἄχαρπον. 


ολάρτειμὺς πίσσης γεύεται: 


DIOGENIANI 
ἐπὶ τῶν ἀνωφελῶν. 


er int τῶν νεωστὶ 
« »- ΩΝ 7 , % ν᾽ “ὦ B] N 
πεῖραν τῶν καχῶν λαμβανόντων. To γαρ ζῶον εἰς πίσσαν 


έ ὃ . [4 
 πίπτον. δεινῷ. πάσχει. 


N 6 


ον  Aoxg. μορμολυττεσϑαι: ἐπὶ τῶν μάτην φο- 
| 
βουντων. 


κοι Κ΄ δτροις σημαίνεσθαι: ἐπὶ τῶν ἐκ μαχροῦ τι 
ὑπονοούντων. 'Ano τῶν πλοϊζομένων ἡ παραβολή. 


ἃ, K: ἐπὶ τῶν μάτην nevoutvor λάκωνες τὴν ἀγρίαν 
ἐλαὶαν ἄγριππον καλοῦσι λεπτόφυλλον οὖσαν καὶ μὴ πλεῖον 
αὐξανομένην πηγάνου: vide Zenobium ἰδίᾳ. B. 2.7 Ὁ: le- 
gebauur ὅ. ᾿ἃ. ἄρτι VBC om. πίττης VB. γεύει Β: μῦς 
ἄρτι π. γενόμενος Suidas: ὡς μῦς ἐν πίσσῃ Hesychius: Eustathius: 
ἔνιον μῦς ἐν ἅλμη μεταγράφουσ. VB: ἐπὶ τῶν νεωστὶ κακῶς 
πραττόντων᾽ τινὸς δὲ οὕτω γράφουσι Ὅσα Μῦς ἐν πίττῃ: C: 
ἐπὶ τῶν νεωστὶ ἀπαλλασσόντων κατὰ τὴν Τηλέφου ἀποδη- 


μἐαν. 6. μουμύετεσθαν Pb. 
ἀπὸ] g ἐπί. 


ig. Macarius,. Praeivit He- 
jod. Theog. 599 οἱ 8’ — ἀλλότριον 
κάματον σφετέρην ἐς γαστέρ᾽ ἀμῶνται: 
vid. Spanhemius ad Callim. h. in 
Cerer. 138, sup. I1, 13, infr. 11, 75. 
"63. Καὶ. 1l, 40: Zenob. I, 60. 
64. Vat. App. II, 68. B. 636. 
C. 344: infr. vr, 4], Apost. IV, 
32. ΧΙΠΙ, 47. Arsen. 76. 359 ibiq. 
Macar.: Schol. ad Theocr. XIV, 
61. Eustath. ad Hom. Od. P, 455 
p.1828, 17: Hesych. 5. μῦς, Phot. 
8. μῦς πίσσης γεύεν, Suid. 5. μῦς, 
Bekk. Anecd. 1, p. 208, 6.: Suid. 


1, 55. "Aposi. II, 55. Arsen. 43 
8 


8. ἄρτι μῦς : ἐπὶ τῶν ὀψὲ εἰς αἴσϑη-. 


σιν ἐρχομένων ἐν οἷς εἰσιν, quocum 
Macarius consentit: vid. ad Ze- 
nob. V,46.  Usurpat Demosth. 
c. Polycl. p. 1215, 10 R.: adde 
Theocrit., Liban. Ep. 192: ἀλλ᾽ 
ἄρτι δὴ μῦς πίσσης : Nicet. Eu- 
gen. IV, 406: Οὕτως ἐρῶν müs — 
ὡς ἄφυκτόν τι 70905 — “Αλίσκεταν 
γὰρ τοῖς Ἔρωτος δικτύοις, Ss μῦς 
πρὸς ὑγρᾶς ἐμπεσὼν πίσσης χύτραν: 
Manuel, Palaeol. in Manuscr. 
de la Bibl. du Roi T. VIII, 2 


p. 353. 


μάτην] B εἰκῆ. 
ιοὔσϑαν -Eustathius, τεκμαέρεσϑα. Suidas. 
ἡ παραβολή Β om. 


8. σημαίνεσθαι) 
9, εἴρηταν δὲ ἀπὸ Β. 


65. B. 196, infr. 11,100. Apost. 
IV,60. Arsen. 81 ἰδίᾳ. Macar : 
Hesych. 8. ἄσκῳ φλαυρίξεις [quem 
recte Bernhardius ad Suid. 
emendavit], Suid. 8. ἀσκὸς Krr- 
σιφῶντος : cf. Append. 8. οὐκ ἀσκίῳ. 
Ex nostro loco Thbeophr.’ Char. 
V, 2 explicandus videtur: καὶ 
τοῖς μὲν (SC. παισὶ) συμπαίζειν αὖ- 
τὸς, λέγων" ἀσκὸς" πέλεκυς. 

66. Β. 197. Apost.1V,62. Ar- 
sen. 79 ibig. Macar.: Eustaıh, 
ad Hom. Od. E, 276 ρ. 1535, 58: 
ὅτν δὲ οὐχ οὗ ποντοποροῦντες μόνον 
ἀλλὰ καὶ os πεζῇ βαδίζοντες πρὸς 
N. τοῦτο ἐποίουν, δηλοῖ καὶ Zo- 
φοχλῆς" οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ 7 παροι- 
μία, τὸ, ἄστροις σημειοῦσϑαν ὁδόν, 
Ων μακρὰν ὁδὸν βαδίζειν καὶ 

ἤμην) ὡς ἀπὸ τῶν πλεόντων: 

chol. ad Aesch. Suppl. 395: οὗ 
γὰρ μακρὰν ὅὁδὸν φεύγοντες, δι᾽ 
Sr σημαίνεσϑαν ἔλεγον: ad Soph. 
Oed. Tyr. 795, Schol. ined. ad 
Synes. ap. Boiss. Anecdd. Il, 
238: τὸ ἄστροις σημαίνεσθαν ἐπὲ 
τῶν μαχρὰν ὁδὸν καὶ ἔρημον πο-- 
ρευομένων" οἱ γὰρ φεύγοντες ἀειφυ-- 
γίων τοῖς ἄστροις ἐσημειοῦντο τὴν 


67 


10 


71 


CENTURIA II. 


"Artias τὸν οὐρανόν: 


207 


2 . ΄ ’ 
πράγμασιν ἐπιβαλλομένων χαὶ καχῷ τινε περιπιπτόντων. 


“dowuodlov μέλος: 
γὰρ μέλη nde.** 


᾿Αρκαδίην μ᾽ αἰτεῖς: 


φορὰ αἰτούντων. 


"Aoxtov παρούσης τὰ ἴχνη ζητεῖς: 


δειλῶν χυνηγῶν.. 


᾿“ρχαιότερος 'IAvxov: 


ἐπὶ τῶν σχολιῶν. Σχολιὰ 
Ταυτὸ δὲ χαὶ τὸ, ᾿ἀδμήτου μέλος. 


ἐπὶ τῶν μεγάλα ἢ ἀσύμ- 
ἐπὶ τῶν 


Οὗ- 


ἐπὶ τῶν εὐηϑῶν. 


τος yap τυραννεῖν δυνάμενος ἀπεδήμησεν. - 


1. K: ὅταν τις μεγάλῳ ὑπελθὼν πράγματν, κακῷ Tıya 


σεεριπέσοι: Macarius addit: ““τλας γὰρ Οὐρανῷ ἐπιβουλεύσας καὶ 
συλληφϑεὶς εἰς τὸ Arlavrınov πέλαγος ἀπεῤῥίφη: Β: Εὐήμερος «ἐν 
ἑερῷ λόγῳ προςέϑηκε τὸ ὑπεδέξω. “Δέγεταν δὲ ἐπὶ τῶν τινὲ κακῷ πε- 
ριπεσόντων, ἐπιβαλλομένων. μεγάλῳ πράγματι: de Euhemero vide Krah- 
ποτὶ libellum: Grundlinsen zur Geschichte des Verfalls der römi- 
schen: Stanisreligion 1837 p. 23 sqq. 8. ᾿Δρμόδιον μέλος Arsgenius, 
ΒΝ: Aonodiov μέλος, Adumrov μέλος: ἐπὶ τ. σκολιῶν" Tor 
αὕεα γὰρ [καὶ addit V] ἐστὶ [om. v] τὰ εἰς ρμόδιον nal 
“δμητον μέλη σκολιά" τινὲς δὲ κατ΄ ἀντίφρασιν εἰρῆσϑαν 
λέγουσιν. örs ῥάδιω καὶ ὀλιγόσειχα ὡς ἐπιγράμματα. Διὸ 
καὶ ἐπὶ τῶν [τῶν V om.] ὑᾳδίων εἰρῆσϑαε λέγουσιν. τῶν 

om. .: 4. ἢδὲ] ἤδετα͵ πρὸς Ἡρμόδιον recte Arsenius, Posui 
signa lacunae. 5. B: ἐπὶ τῶν μέγαλα [sic] ἀξιούντων λα- 
βεῖν" yo. δὲ νρκαδίην μ᾽ αἰτεῖς" μέγα αἰεεῖς" οὔτι [lege 
oma) δώσωςε 7. τὰ ἴχνη ζητεῖς) ἴχνη μὴ ζήτεν Zenobius, ἴχνη 
ξητεῖς; K. 9. οὗτος κτλ] Β: Ἴβυκος γὰρ τυραννεῖν πολιτῶν dv- 
ψάμενος ἀπεδήμησεν εἰς Ἰωνίαν: vid. Schneidewinus in Goetling. 


-sen. 75: Suidas. 


Gelghrie Anzeig. 1837 p. 846. 


ἑαυτῶν πατρίδα: Hesych.'Suidas. 
Usurpatur eliam a Luciano Ica- 
Tömen. $.1.: aliis: vid. Jacob» 
sias ad Aelian. Nat, An. II, 7. 
Boissonadus Anecdd. 1. c. 

67. B. 198. Καὶ I,.87. Apost. 
IV, 76. Arsen. 83 ibig. Macar.: 
Suidas. Eur. Ion. 1. 

68. B.199. V. ap. Schott. ad 
Zenob. I, 18: Apost. 1V,33. Ar- 
gen. 76 ibig. Macar.: Hesych. s. 
Aguodiov, Suid. 5, Aduntov, 8. 
Adodios: ef. ad Zenob. 1, 18. 

:69::B. 200. Apost. IV, 34. Ar- 
'Samptum est 
ex oraculo, quod exstat apud 
Herod. I, 66. Diod, Exc. Vat. 
XXXII. -Steph. Byz. 8. Τιγέα. 
Eustath, ad Hom. Hl. β, 607 p. 
301,45. ᾽. Alludit Cic. Ep. ad 


Attic. X, 5,2: quod mihi man- 
das de Quinto regendo, "Agxu- 
δίαν: add. Liban: Ep. 572: δοκεῖς 
δέ μοι σὺ καὶ τὴν “Ἀρκαδίαν αἴτη- 
ϑεὶς παρ᾽ ἐμοῦ, μὴ ὧν εὐπεῖν, οὔ- 
zo δώσω, δοῦναν κύριος ἄν: ibid. 
617. 7286. 
ἃ 70. "ἢ 201. ΡΠ ΒΕ Rat er 
reg. pr. 1, 56. st. IV, 4 
ἐπὶ τς» Σ λων: K ae 76 
ibiq, Macarius: ἐπὸ τῶν προδή- 
λων: Suid. 5. ἄρχου πάρ. τὰ ἴχνη 
ξ.: ἐπὶ τῶν τὰ παρῦντα εἶν 
προςποιοιμένων: vid. Zenob. II, 36. 
71. B. 203. Apost. 1V,35. Ar- 
sen. 78: cf. infr. V, 12.  Com- 
Bere ἀρχαιότερος Κόδρου apud 
acarium p.79: et vid. infr. V, 
12: alia attulit Schneidewinus 
Ibyc. Rell. p. i5.sq.: alio sensu 


int τῶν μεγάλοις τισὶ. 


δι ͵ 


10 


1 


73 


75° 


76 


208 DIOGENIANI 


"dei γέροντε νέαν ἐπιβάλλειν κούρην: τοῖς 
πρεσβυτέροις νέαν συνευνάζειν.. 

"Alunn& τὸν βοῦν ἐλαύνει: ἐπὶ τῶν δολερῶν 
καὶ μικρῶνγ ὅμως δὲ μεγάλους καταγωνιζομένων [ἀφρονας. 
"Axıs ποταμός: 


ἐπὶ τῶν ἄγαν ψυχρῶν. 
T 
γάρ ἐστιν οὗτος. 


Ψυχρὸς 
᾿“λλότρειον ἀμᾷς ϑέρος: ἐπὶ τῶν χατολιγω- 
ρούντων ἐν τοῖς ἀλλοτρίοις, ἢ τὰ ἀλλότρια. καρπουμένων. 
Ἄλλοι χάμον, ἄλλοι ὥναντο, ὕμοιον. | 


"Ἄλλοτε μητρυιὴ πέλει ἡμέρη, ἄλλοτε un- 


no: ἐπὶ τῶν ποτὲ μὲν εὐημερούντων, ποτὲ δὲ δυφημε- 
ρούντων. | 
“μα δίδου χαὶ λάμβαγει ὕτων πρὸς. ὥπιστον 


συναλλάσσωμεν. 





στ, αἷδ Apostolius, Arsenius, -&e δὲ Macarius, Suidas; via 
πρυβάλλεν 'Laur, Arsenii; προβάλλεν Arsenitig, προῤβάλλεν Aposto- 
lius, ποτέβαλλε Macarius, ποτιβάλλδο Suidas; χόρην Apost. Ars. 
Macarius: unde forma proverbii genuina haec videtur fuisse z 
αἰεὶ δ᾽ ἀνδρὶ γέροντι viow ποτίβωλλε κορώνην: πορώνη est virgo: vid. 


Boeckhius ad Pind. II, 1 
senius. - ἄφρονας cum 


τὸς K: vulgo "Az. 
ἡμέρα. 


dicitur Κρόνον καὶ ᾿Ιαπετοῦ ἀρχαν» 
ὄτερος apud Platon. Sympos: 195 
B, ubi vid. -interpp. . : 

72. Apost. II, 18. Arsen. 30 
ibig. Macar.:: παρεγγνᾷ. ὁ λόγος, 
πρεσβυτέροις τὰς ἀκμαζούσας συν- 
ευνάζεινι Suidas. - Proverbium 
ex oraculo, quod Ergino datum, 


‚est ortum: v. Paus. IX, 37, 2: 
εὁστοβοῆϊ χέροντι 


ψέαν ποτίβαλλε 
κορώνην, „De proverbio. omnia 
occupaverunge Ruhnkenius Ἐφ. 
Crit. II.p..221. Lugd., Valcke- 
narius Diatr. Eur. p. 272 546. 


ugd. 2 - 
73. K. 1,90. Greg. Cypr. 1,6]. 


"Apost. 11,52. Arsen. 47: Suidas. 


74. Κ΄ 1,91. Apost. II, 25. 
Arsen. 35. De Acide vid. Ober- 
linus ad. Vib. Seq. p. 66... 

75. C; 40. Apost. 11,82, Arsen. 


4..ueyülu Pb, Apostol:, Ar- 


. 330. 
δὲ ποιίο et Gaisfordo uncis. circumdedi: 
Fixius in Stephani Thes. I, 1613 ἃ textu ejecit. 
:6 Καὶ οὗτος ἐστ. 8.97 
καρπούντων Ῥ Ὁ: sequentia e Ὁ. accedere jussi, 


5. Ant πὸ- 
τὰ] ἢ ἐπὶ τῶν τὰ C. 
10, Legebatur 
44 ibig. Macar.: Suidas. "Uti- 
tur Arist, Eg;893: comp. Liv. 
X,24: Fabius, ‚guam. arbarem 
‚conserutisget,. sub ea legere an 
fructum , indignum' esse ,.dicere.: 
cf. intt. ad Evang. Matıh.XXV, 
24 sqq: sup. Il, 62. N 
76. Greg. Cypr. I, 63. Apost. 
II, 56. Arsen. 43 ibiq. Macap-: 
Stob. Flor. CV, 36:  Suidas. 
Est versus Hesiodi: v. ey. =. 
an: 825. Ä a 
. 77a. K. 1, 93. Greg, Cypr. ἢ, 


'64.. Apost. 111;12. Argen.5l ibig. 


Macar.: Suidas,. Derivarum 
videtur ex Epicharmeo illo: ἁ 
δὲ χεὶρ τὰν χεῖρα γίζει" δός. ει καὶ 
πε λάμβαψε:: fragm, ἴης. 7 Krus.: 
alludit Arisıoph. ἔτ, 709 Dind.: 
εὐθὺς δὺ Φοίνιξ γίγνφμαι-". Τῇ... μὲν 


‚dans zug, τῇ δὰ λαμβάνῳ.. 


10 


71Ὁ 
78 


79 


80 


81 


CENTURIA I. 


"Augoiv χεροῖν: 


᾿Αξία ἡ κύων τοῦ ϑρόνου: 


ἀξίαν τινὸς τυγχανόντων. 


"Aoytia φορά: 
"Aoyeioı φιλόδικοι. 


᾿Αττιχὴ πίστιρ: 


ἐπὶ τῶν συκοφαντῶν. 


209 


ἐπὶ τῶν ἀφειδεὶ προοχειμένων. 


ἐπὶ τῶν παρ᾽ 


Οἱ γὰρ 


ἐπὶ τῶν πιϑανῶν χαὶ πιστῶν 


καὶ εὐόρχων, ᾿Ιδρύσαντο γὰρ οἱ ᾿Αττικοὶ ἱερὸν Πίστεως. 


᾿Αργυραῖς λόγχαις μάχου, καὶ πάντων χρα- 


τήσεις: 


- -Ὁν ’ ’ 
ἀντὶ τοῦ, διὰ γρυσοῦ πάντας νιχήσεις. 


Φι- 


’ [ c 3 N τῷ 
Anno δὲ ἐδόϑη οὗτος ὁ χρησμὸς, ααὐνιττομένου τοῦ 
΄“ % ἊΨ N ’“ ᾿ 
ϑεοῦ, ὡς διὰ προδοσίας πάντων χρατὴησει. 


1. ἀμφοῖν κτλ. accessere e b. 

ubi 
2. ϑυόνου] βρώματος Suidag 

4. Apysia φορά] ὁ Suida Schotto ᾿“ργεῖον φῶρες Tevo- 


v. Boissonadi Anecdd. I, 405, 
fertur. 
das. 

candum videbatur: vid. nott. 


Adverbium ἀφειδεὲ retinui: 
inter alia etiam ἀφανεὲ af- 
παρ᾿) κατ᾽ Sui- 


8. »Versus erit, si ita legis: 


ἀργυρέαις λόγχαισι μάχου καὶ πάντα κρατήσειξ:« Schottus: de 


νν. 
Φιλίππῳ κελ.] K om, 


l. vid. Walzius ad Arsen. 


l. c. 9. πάντας] πάντα K. 


10. οὗτος ὁ] Schottus τοῦτο χρησμὸς, Apo- 


stolius οὗτος χρησμός: correxit Gaisfordus. 


7756. Macar. p. 54: Schol. ad 
Aristid. p 358 Fromm.: παροιμία 
ἐστὶ ἐπὶ τῶν σφοδρῶς καὶ ἐκ περι- 
ουσίας πραττομένων λεγομένη" ὃ γὰρ 
ἀμφοτέραις χερσὶ πράττων μετὰ 
ἐπυτάσεως πράττεν" ἔστε δὲ ὅμοιον 
καὶ τὸ ἐκ δυοῖν: Suid. 85. ἄμφω, 
8. ἀμφοῦν. Thom. Magist. 20, 14 
Ritschl. Utitur Arist. Equitt. 
833: add. Arisıid. Panathen. p- 
136 fin. Nicephor. Chumn. in 
Boisson. Anecdd. T. Il, p.29: 
ἀνίσταται δὲ καϑαρῶς διὰ σοῦ ἀμ- 
φοῖν, ὡς εἰπεῖν, χεροῖν ἀνταγωνι- 
σαμένου πρὸς ἀμφοτέρους ἐχϑρούς: 
Georg. in Walz. Rh. Grr. Ip. 
676. 

78. Apost, III, 71. Arsen. 63. 
Suidas. 

79. Apost. IV, 28. Arsen. 73, 
addit: ἐπὶ τῶν ἀλαζονικῶν: 
Eustath. ad Hom. 1]. β, 559 p. 
286, 19: παροιμία ... Aoysio 
φορά, παρὰ Παυσανίᾳ" ἐσκώπτον- 
τὸ γάρ, φησιν, "Agyeiovs εἰς φιλο- 


δύξοις καὶ συκοφάντας: Hesych.' 


Β. Ἀργείας σφυράς : scr. Apyeia 


φορα. De Argivis vid. Iso- 
crat. Philipp. pag. 92. Steph.: 
ὅταν γὰρ οἱ πολέμιον διαλίπωσει κα- 
κῶς αὐτοὺς ποιοῦντες, αὐτοὶ τοὺς 
ἐνδοξοτάτους καὶ πλουσιωτάτους 
τῶν πολιτῶν ἀπολλύουσι καὶ ταῦτα 
δρῶντες οὕτω χαίρουσιν ὡς οὐδένες 
ἄλλον τοὺς πολεμίους ἀποκτείνοντες : 
cf. Suid. 5. Aoyeios φῶρες, Wachs- 
muthius Antt. Grr. I, 1 p.69. 

80. Apost. IV, 78. Arsen. 83 
ibiq. Macar.: Suidass. De re 
vid. Wachsmuthius Antt. Gr. J, 
1,63, infr. III, 11. 

81. K. I, 100. Greg. Cypr. I, 
67. Apost. IV, 42. Arsen.73 ibiqg. 
Macar.: τὴν Πυϑίαν φασὲ τοῦτο 
χρησμῳδῆσαν πρὸς Φίλιππον: Suid.; 
pertinet huc etiam Hesych. 5. 
ἀργυρέαις λόγχαις. Comp. αλλ᾽ 
ὅταν ἀργύριον ἡ, πάντα ϑεῖ καλαύ- 
γεταν ap. Suid. 5, Be: Cicer. 


Epist. ad Attic. I, 16,12. Ho-' 


rat. Carm. Ill, 16,13. DePhi- 
lippo idem narrant Plutarch. 
Aemil. Paul. 12,6. loann. Sicel. 
p- 57 Rhett. Grr. T. VI Walz. 


14 


10 


82 


83α 


835 


84 


85 


86 


210 


DIOGENIANI 


y Α u 2 ὔ 
”Axwv μὲν, ὡς Ζεὺς οἶδεν: " ἐπὶ τῶν ἀχοντων 


ὑπισχνουμένων TI. 


᾿Απὸ γραμμῆς αὐτῆς: 


χόντων. 


ἐχ μεταφορᾶς τῶν τρε- 


᾿Απὸ γοέως σπάσον: παρόσον οἱ μεϑύοντες ἀλη- 


ϑεύουσιν. 


᾿Απὸ μηχανῆς ϑεὸς ἐπιφανείς: ἐπὶ τῶν ἀπρος- 

7 ) 3 ’ .“», 4 3 > x - 

δοχήτως ἐπ ὠφελείᾳ τινὶ ἀναφραινομένων. ᾿ Ev γαρ ταῖς 
τραγῳδίαις ϑεοὶ ἐξ ἀφανοῦς ἐπὶ τῆς σχηνῆς ‚Epaivovro. 


“πλοῦς ὃ μῦϑος τῆς ἀληϑείας ἔφυ: 


τῶν τῇ ἀληϑείᾳ: χρωμένων. 


᾿Απόλογος ᾿Αλκιγνόου: 
μαχροὺς ἀποτεινόντων λόγους. 


.--ν------..Ο...».ὃρ.---.-.ς.--.--ς͵ς-.ς-ς--.- 


1. ἀκόντως Matthaei a® Arsen. ]. ο. 


τῆς Apostolius, alii omittunt. 
jeci. 
dices. 


BER 
ἐσέ 


> RN “ ; \ 
ἐπὶ τῶν φλυαρων χαὶ 


2. τι] δὲ δ. 8. αὖ- 
5. ἀπὸ — ἀληϑεύουσιν] 6 Ὁ ad- 


χοέως] οἰνοχέως Apostolius, οὐνοχοέως, οἰνοχρέως Arsenii co- 
7. ἐκ μηχανῆς ϑεὸς Schol. Luc ap. Bachmannum: Ο: 


ϑεὸς ἐκ μηχανῆς: ἐπὶ τῶν ἐκ παραλόγου τινὰ βοήϑειαν εὕ- 


ρισκομένων. Ἔν γὰρ ταῖς τραγῳδίαις ἐξ ἀφανοῦς ϑεοί rı- 
ψὲς ἐπὶ τῆς σκηνῆς ἀπὸ μηχανῆς ἀνεφαίνοντο. 8. codicum 
lectionem ἀναφερομένων ex Apostolio Schottus emendavit. ταῖς 


τραγῳδίαις Ὁ : articulus deerat. 
et Macarium ’AAzwov exhibent. 


82. Apost.11, 37. Arsen. 37. 

83a. Apost. 111,94. X,67. Arsen. 
69 ibig. Macar.: Schol.ad Aristid. 
p: 227 Fromm.: Suidas: οἷον an’ 
ἀρχῆς" ἐκ μεταφορᾶς τῆς τῶν δρο- 
μέων ἀφετηρίας καὶ γραμμῆς, ἥν 
ἄφεσιν καὶ βαλβῖδα καλοῦσιν : Bekk. 
Anecd, I, p. 426, 191. Zonar. p. 
242. Usurpat Liban. Ep. 254 
— εὐθὺς ἀπὸ γραμμῆς ἀλγεῖν: 
add. intt. et Schol. δὰ Arist. 
Acharn.490. Boissonadus Anecdd. 
111,32, ad Pselli Operat. daem. 
p. 283: v. Diog. V, Al. 

835. Apost. IV, 19. Arsen. 7]: 
infr. IV, 80. 

84. C.257. Apost. III,86. Ar- 
sen. 68: Schol. Plat. Clitoph. 
p. 407 B, 391 Bekk., ad Aristid. 

.75. 232 Fromm., ad Lucian. 

ermot. $. 86. coll. Bachmanni 
Anecdd. Grr. II, 337.: Suid., 
Bekk. Anecdd.1, 208,9. Usur- 


zius ad Arsen., 


12. Omnes praeter Diogenianum 


13. μακρῶν — λόγων P. 


parunt Plat. l.c., Cratyl. 425, 
D., Menand. Θεοφορουμένη et Ke- 
κρυφάλῳ, uti refert Schol. Plat., 
Plutarch. Them. 10, Aristides, 
aliique multi: cf. Creuzerus 
Init. Phil, Plat. I p. 142. Wal- 
Schneiderus 
Das Altische Theaterwesen pag. 
97 sgq. 

85. Apost. IV, 12. Arsen. 72. 
Est versus Eurip. Phoen. 472, 
ubi vide, quae WValckenarius, 
Porsonus, Schaeferus college- 
runt: add. Senec. Epist. 49, 
fin., Meinekius ad Menand. 
frr. p. 32. 

86. Apost. III, 84. Arsen. 68 
ibig. Macar.: Schol. ad Plat. 
Reip. X p. 614 B p. 422 Bekk.: 
Poll. II, 118, Suidas. Usur- 
pant Plat. I. c., alii: cf. Bois- 
sonadus ad Psell. de Operatione 
daem. p.190sq. Hinc factum, 


10 


87 


88 


89 


90 


CENTURIA 1. 211 


“ἅπας ἐχῖνος τραχύς: ἐπὶ τῶν δυςχόλων, καὶ 
δυςτρόπων" ἐξαιρέτως χρειῶδες ἐπὶ τῶν καχωτικῶν ἢ &- 
γούχων. 

“Απερ οἱ yünsg: ἐπὶ τῶν διὰ κληρονομίαν 7 
ὅλως διὰ χέρδος οἱονοῦν παρεδρευόντων. τισίν. Οἱ γὰρ 
γῦπες τοῖς ϑνησιμαίοις παρεδρεύουσιν. 

᾿Αποῤῥαγήσεται τεινόμενον 
ἐπὶ τῶν βίᾳ τι καὶ ἀνάγκῃ ποιούντων. 
εἴ ; ν ° , ε« 
ὅρα un, κατὰ τὴν παροιμίαν, 
πάνυ τείνουσαι τὸ χκαλωδιον. 


τὸ χαλώδιον: 
“Πουχιανός" χαὶ 
ἀποῤῥήξωμεν 


᾿Αργαλέον φρονέοντα παρ᾽’ ἄφροσι πόλλ᾽ 


ἀγορεύειν: τρανερόν. 


2. ἐξαυρέτως δὲ ἐπὶ κακωτικῶν ἢ εὐνούχων K: κακωτιχῶν g, Gaisfor- 
dus, κατωτικῶν Ὁ, κακῶν τινῶν Schottus: similis lectionis discre- 
antia in Crameri Anecdd. Ill, 208 deprehenditur, ubi vide an 
egendum sit ἐν χακωτιχῷ δούλῳ. Tum verba ἢ εὐνούχων obscura 
Finckhio videntur, qua de causa locum hunc in modum refingen- 
dum censet: ἐπὲ τῶν καχῷ twı ἐνόχων. Causam non video, cur S@ 
quar. NEunuchi certe jam inde ab Hipponactis aetate Grae- 
cis vel maxime invisi erant: v. Schol. Ven. ad Hom. Il. I, 539 
coll. G. Hermanno Opusce. V, 10 sqq.: add. Hippon. fr. 16,3. Schnei- 
dewinus Delect. p. 218: hinc proverbia in eos nata sunt: vid. 
infr. III, 45. Append. s. φαλαχρός. Bene autem nostrum in eos di- 
ctum esse luculenter Constantinus Manasses, licet serioris aetatis 
scriptor, demonstrat: vid. lib. VI, 23 p. 375 Boisson.: φύσεν καὶ 
γὰρ ζηλότυπον τὸ τῶν εὐνούχων γένος" Κἀν πιστευϑείη φυλακὴν, οὐχὶ 
κατανυστάξεν, Οὐχ ὡς πιστὸν τοῖς ἑαυτῶν δισπόταις, οὐδ᾽ ὡς εὔνουν, 
᾿Αλλὰ φϑονοῦν, ἀλλὰ ζηλοῦν, ἀλλ᾽ ἐγκοτοῦν τοῖς ἄλλοις, Kai μὴ δυνά- 
μένον ποιεῖν, εἴργεν τοὺς δυναμένους. 4. Ang οἱ] ἄπειρον γῦσες 
Suidas: vid. Bernhardy. 5. διὰ κέρδος e Suida scripsi: deerat 
raepositio. 8. «“Μουκιανὸς" καὶ ὅρα] καὶ “ουκιανὸς ὅρα δ᾽) Cod. 
azar. A apud Boissonadum ad Nicet. Eugen. 11, p. 435. 
διαῤῥήξωμεν 8, διαῤῥήξωμεν διαδίνουσαν Ὁ, διωρήξωμεν διαδύψουσαι 
cod. Mazar. A 1, cit.: Luciani textus ad verbum concinit cum 
Diogeniano, 


ut homo garrulus diceretur ἀπό- 
λογος «““λκίνου: Poll. VI, 120. 

87. Καὶ II, 1. Greg. Cypr. 1, 
68. Apost. IV, 13. Arsen. 67 ibig. 
Macar.: Suidas. Comp. Arist. 
Pac. 1086. 1114: οὐδέ ποτ᾽ ἂν 
Deins λεῖον τὸν τραχὺν ἐχῖνον. 

88. Apost. {Π1,91, Arsen. 69: 
Suid. 5. ἄπειρο. Compara Pa- 
nyas. ap. Stob. Flor. t. 18, 22 
— μηδὲ Pop κεκακωμένον ἠὔῦτε 
yira ἮἯσϑαν πλημμύροντα, λελα- 
σμένον εὐφροσυνάων: Catull. 68, 
124: Senec. Epist. 95, med.: 
Amico aegro aliquis assidet: 


probamus: al hoc si hereditatis 
causa facil, vultur est, caput 
exspeclat: add. Bosscha ad Plaut. 
Capt. IV,2,64. Lindemannus ad 
οἱ. Trin. 1, 2, 64. 

89. Apost. Ill, 93. Arsen. 67 
ἰδίᾳ. cod. Laur. Lucian. Dial. 
Merei. 3. fin.; add. Arisıaen. Ep. 
11,1 p. 128 Boiss., Nicet. Eu- 
gen. Epist.ad Grammat, ap. Bois- 
sonadum ad Nic. Eug. ἢ & 12. 
Mitscherlichius ad Horat. Carm. 
111,10, 10. 

90. Greg. Cypr. I, 89. Apost. 
IV, 56. Arsen. 73 ibig. Laur.: 


14" 


91 


92 


93 


9 


9 


212 DIOGENIANI 


᾿Αρεοπαγίτης: ἐπὶ τῶν σχυϑρωπῶν καὶ σιωπη- 
λῶν καὶ ὑπερσέμνων. 


᾿Αρᾶς ἱερόν: ἐπὶ τῶν πολλὰ ἀρωμένων ἢ ἐπὶ 


χοηστοῖς ἢ φαύλοις. 


’Aoyvoov κρῆναι λαλοῦσιν: ἐπὶ τῶν anaı- 5 


δεύτων μὲν, δι’ ὑπερβολὴν δὲ πλούτου παῤῥησιαζομένων. 


᾿Αρχὴ ἄνδρα δείκνυσιν: ἐπὶ τῶν ἐν τῇ ἀρχῇ 


οἷοί εἰσι φαινομένων. 
᾿Αρχίλοχον πατεῖς : ἐπὶ τῶν λοιδορούντων. Tor- 
οὗτος γὰρ ὃ ᾿Αρχίλοχος. 


— — 


7. Arsenius: ἐπὶ τῶν πρὸ μὲν τῆς ἀρχῆς ἐπιεικῶν δοκούν- 
των, ἐν αὐτῇ δὲ κακῶν φανυνομένων. Θεόφραστος ἐν τῷ παροιμιῶν" 
ἄλλον δέ φασιν ἀπόφθεγμα εἶναν Σόλωνος, quocum consentit codex 
K, nisi quod vv. Θεόφραστον ---- Σόλωνος ignorat. Ceterum Ari- 
stoteles proverbium sic effert: ἀρχὰ ἀνδρα δείξεν. 9. » Aogi- 
λοχον πατεῖς Suid. Et sie c altera lect. supraser.« Gaisfordus, 
qui quidem vulgatam, ’AoyıLözou πατρὶς in textu retinuit: eadem 
scripturae discrepantia ex Arsenii codicibus enotata est. Nostram 
lectionem etiam Apostolius, Eustathius, Erasmus Provv. p. 474 
tuentur: vid. Liebelius ad Archil. frr. p. 3. De verbo πατεῖν 
vid. Aristoph. Av. 471: ἀμαϑὴς γὰρ ἔφυς κοὺ πολυπράγμων, οὐδ AT- 


σωπον πεπάτηκας: Plat. Phaedr. 278 Β. 


εἰς ἀπαιδεύτους ἂν ῥηϑείη, Macar.: 
Suidas. Est versus Theogni- 
dis, 625 Bekk. Similia vid. 
apud Berglerum.ad Arist. Plut.1. 

91. Apost. IV, 49. Arsen. 74 
ibig. cod. Mosgq. et Macar.: Suidas. 
Cicer. Ep. ad Attic. I, 14, 6: 
Romanae autem se res sic ha- 
bent: Senatus ἄρειος πάγος : nihil 
constuntius, nihil severius, ni- 
hil fortius: sup. I, 8. 

92. Apost. IV, 48. Arsen. 74 
ibig. Macarius. 

93 K. II, 2. Greg. Cypr. I, 30. 
Apost.IV,44. Arsen. 71: Suidas, 

94. K. 11,27. Greg. Cypr. 1,83. 
Apost. IV, 51. Arsen. 76 ibig. 
Macarius: Aristot. Eth. ad Ni- 
com. V, 1,16. Diogen. Laert. I, 
77.: Schol. ad Soph. Antig. 175: 
Harpocr. 36, 15. Suidas. De 
proverbii auctore veteres dis- 
sentiunt; Harpocration: Anno- 
σϑένης προοιμίοις δημηγορικοῖς (ὃ. 
48 Β6Κ1Κ.)" Σοφοκλῆς [excidit 


Avytıyovn οἱ poetae nomen] μὲν 
οὖν ἐν ταῖς ἐλεγείαις Σὀόλωνός φη- 
σιν αὐτὸ εὖναν ἀπόφϑεγμα. Θ εό- 
φραστος δ᾽ ἐν τῷ παροιμιῶν 
καὶ Δ ριστοτέλης Βίαντος: adde, 
ἃ Diog.L. l.c. Pittaco, ἃ Scho- 
liasta Soph. etiam Chiloni tri- 
θυ], Alludunt Soph. Antig. 
175. Plut. Comp. Cic. c. De- 
mosth. c. 3: ὁ δὲ δοκεῖ μάλιστα 
καὶ λέγεταν τρόπον ἀνδρὸς ἐπιδευ- 
κνύναν καὶ βασανίζειν, ἐξουσία καὶ 
ἀρχὴ πᾶν πάϑος κινοῦσα καὶ πᾶ- 
σαν ἀνακαλύπτουσα κακίαν, Anno- 
σϑένεν μὲν cett., Georg. Lapitha 
960 in Nolices et Ertraits de la 
Biblioth. du Roi T. XII, 52. 

95. Apost. IV, 52. Arsen. 79: 
Eustath. Hom. Od. A, 277 p. 
1684, 47: ἦν γὰρ ὃ ἀνὴρ δεινὸς 
ὑβρίξειν" ὅϑεν καὶ παροιμία Erb 


-- [4 r 9 -μ 4 3 
᾿ τῶν οὕτω σκώπτειν εὐφυῶν τὸ “41ρ- 


χέλοχον πεπάτηκας, ὡς εἴ τις 
einm, σκορπίον 7 ὄφιν ἢ κα- 
κὴν ἄκανθαν: Suidas. 


10 


90 


97 


99 


100 


CENTURIA II. 213 


"Aova προβάλλει: ἐπὶ τῶν πολεμεῖν αἱρουμένων. 
’ >» ’ ὔ . 

Οἱ γὰρ πόλεμον αἴρειν βουλόμενοι χήρυκα ἔπεμπον ἄῤνα 
ἐπιφερόμενον, ὃν ἠφίει ἔνδον ἐνδεικνύμενος, μηλόβοτον 
αὐτῶν τὴν οὐσίαν ἔσεσϑαι καὶ τὴν πόλιν. 

3 Δ | ’ = > \ m » 

Aoyn ἥμισυ παντὸς: ἐπὶ τῶν εἴς τι προχο- 

᾿ m . 9 »ἭἪἬ ε r 

nrovrwv. Παρῆκται δὲ ἐκ τῆς Hlowodov. 

> ’ ’ ı X “ € ’ > 

Aoyvrov πλαταγὴ: ἐπὶ τῶν ἡσυχάζειν οὐ Öv- 
γναμένων" ὃ γὰρ ᾿Αρχύτας τέκτων ὧν ἐπενόησε πλαταγὴν, 
ἢν ἐδίδοσαν τοῖς παιδίοις, ἵνα μηδὲν τῶν χατὰ οἰχίαν 


σχευῶν διασαλεύσωσιν. 


) - ΝΜ \ ἢ 3 ’ ᾿Ξ > m 
Aoywv axovs καὶ διχαίως καδίχως: ἐκ τῶν 
τοῦ Σόλωνος ἐλεγείων παραινετιχή. 


"Aoxo φλαυρίξεις: οἷον" χενῷ σώματι διαμάχῃ" 





1. προβάλλειν K. 2. πόλεμον αἴρειν) πολεμεῖν K. 3.09 — πόλιν] Kom. 


5 Demetr. περὲ ἕρμ. ὃ. 122: ἀρχή δέ τον ἥμισυ παντός. 
ἐκ τῆς] ἐκ τῶν ex Hemsterhusii conjectura Gaistor- 


χτλ. K om. 


dus: vid. Schaeferus ad Greg. Corinth. p. 14. 


vulgo καὶ δικαίως καὶ ἀδίκως: K: κἂν 


correxi ex Apostolio οἱ K. 


6. παρῆχταν 


11. vulgo ἄρχων: 


δίκη κἂν μὴ δίκη. Ψιά. Schneidewin. Delect. Append. p. 468. 


ex τῶν κτλ. K om. 


13. vulgo: ἀσκῷ φλ.: ὡς, Τῷ ἀσκῷ κτλ.; P: 


οἴκον ἐν τῷ σώματι. Διαμάχη δὲ τῷ Aoxm μορμύττεις: unde sumpsi, 


quae nunc in textu leguntur: 


vid. Eustaihius infra allatus et 


Suidas: ἀσκῷ μορμοηλύττεις, ἐπὸ τῶν τὰ κενὰ δεδοικότων. 


96. Καὶ 11,3. Apost.IV, 45. Ar- 
sen. 75: Hesych. 8. ἄρνα et 8. 
πρόβαλλειν. Atheniensium mo- 
rem anıiquum Schoemannus An- 
tigq. juris publ. Gr. p. 368 te- 
tigit. 

97. K. 11, 4. Apost. IV, 46. 
Arsen. 73 ibig. Macar.: Schol, 
ad Lucian. Somn. ὃ. 3: ee 
8. ἀρχὴ εἰ 8. ἀρχὴ ἥμισυ r. Signi- 
ficare vult ιν ει της ᾿ ad 
exemplar dicti Hesiodei ὅσῳ 
πλέον ἥμισυ παντός paroemiam 
expressam esse: ipsa enim pro- 
verbii verba in Hesiodo non 
reperiri post alios monui Theb. 
Cycl. Rell. p.53. Valde pro- 
verbium a vett. celebratum est: 
Plat. Legg. VI, 753 E: ἀρχὴ 
γὰρ λέγεταν μὲν ἥμισυ παντὸς ἐν 
ταῖς παρουμίαις ἔργου, καὶ τό 
γε καλῶς ἄρξασϑαν πάντες ἐγκω- 
μιάζομεν ἑκάστοτε τὸ τ᾽ ἔστι τε, 
ὡς ἐμοὶ φαίνεται, πλέον ἢ τὸ ἥμισυ 


καὶ οὐδεὲς αὐτὸ καλῶς γενόμενον 
ἐγκεκωμίακεν ἑκανῶς : cf. Hemster- 
husius ad Lucian. Somn. $. 3. 
Astius ad Plat. Reip. II p, 377 
A., ad ej. Legg. fir. 690 E. 
Schmidius ad Horat. Epist. I, 
2, 40. 

98. Aristot. Polit. VIIT, 6, 1: 
δεῖ τοὺς παῖδας ἔχειν τινὰ διατρε- 
βὴν" καὶ τὴν Αρχύτου πλαταγὴν 
οἴεσϑαν γενέσϑαν καλῶς, ἦν διδο- 
aow τοῖς παιδίοις, ὅπως χρώμενον 
ταύτῃ μηδὲν καταγνύωσν τῶν κατὰ 
τὴν οἰκίαν" οὐ γὰρ δύναταν τὸ νέον 
ἡσυχάξζενν: Apost. XVI, 21: Sui- 

88. De re vide Lampium 
lib. 1. de cymbalis vett. c. 9, 
Lobeckium Aglaoph. I, 699 sqg. 

99. K.11, 32. Apost.1V, 53. Ar- 
sen. 79. Solon. fr.30 Schneidew. 

100. Eustath. ad Hom. Od. Z, 
79 p. 1552, 25: ἰστέον δὲ ὅτι ἐκ τοῦ 
ἀσκοῦ φέρεται παροιμία τὸ, ἀσκῷ 
φλαυρέζξειυς" οἷον" κενῷ σώματι 


10 


.dyum ad Suidam. 


214 DIOGENIANI 


ὡς, To ἀσκῷ μορμύττεις. Μορμολυκείοις Ex 
φοβεῖς τὸν λέοντα. 

᾿Ασεβέστερος Ἱππομένους: διὰ τὸ ἐπὶ ϑυγα- 
toi μύσος. Καὶ γὰρ αὐτὴν μοιχευϑεῖσαν ἵππῳ συγκατέ- 
κλεισὲν εἰς ϑοίνην. Διὰ τοῦτο χαὶ τὴν Κοδριδῶν ἀρχήν 
φασι καταλυϑῆναι, ἐξ ὧν ἦν ἐχεῖνος. 


3. ν" 


᾿Αρχαιότερα τῆς διφϑέρας λέγεις: ἐπὶ τῶν 
σαϑρά τινα καὶ μωρὰ διηγουμένων. Ἢ γὰρ διφϑέρα, 
ἐν ἢ δοχεῖ ὁ Ζεὺς ἀπογράφεσϑαι τὰ γινόμενα, παμπά- 
λαιος. 

’Aoxov δαίρεις: ἐπὶ τῶν ἀνοήτως τι ποιούντων. 


᾿Αρχὴν μὲν μὴ φῦναι ἐπιχϑονίουσεν ἄρι- 








1. μορμύττεις] scribendum μορμύττεν videtur: sed vide Bernhar- 
4. μέσος b: ἐπὶ ϑυγατρὲ μῖσος τῇ Asıumidı Ar- 
senius: idem puellae nomen ex Callimacho affertur a Scholiasta 
ad Aeschin. Timarch. $. 182 p. 746 R. vulgo συγκατέκλεισε" διὰ 
κτλ: quod addit Ὁ εἰς ϑοίρην, ex Arsenio emendatum in textum 
posui._ 8. σαϑρὰ .. καὶ K om. 9. δοκεῖ ὃ Z. ἀπογράφεσϑαι)] K 


δ 
ὧ Ζεὺς ὑπεγράφετο. 11. δαίρεις(] K δ᾽ ὑεις, erasis inter δ et ρ una 
νοὶ duabus litteris: δέρεις, δέρευν Eustathius, Arsenius, alii: vid. 
infr. III, 66. Greg. Cypr. II, 44. 12. ἀρχήν] Theognis πάντων. 
Inserit Macarius pentametrum: μη δ᾽ ἐπιδεῖν αὐγὰς ὀξέος ἠελίου. 


φλυαρεῖς. Hesych. 8. ἀσκοφλαυρί- 
ἕξεις ἸθΐΪᾳ. intt. De secundo 
roverbio vid. Suid. 5. μορμο- 
ὑττέταν et cf. sup. Il, 65. De 
μορμολυκείοις vid. Ruhnkenius 
ad Tim. Lexic. 180. Fischerus 
ad Aeschin. Dialog. ind, s. v. 
1. Arsen. 304. Eadem histo- 
ria proverbio πάϑος κόρης “1π- 
στομένους ansam dedit: Apost. 
XV,86. Arsen. 405. Rem enar- 
rant Phot., Suid. s. παρ᾽ ἵππον, 
8. Innoutvns, Bekker. Anecdd. 
I, 295, 12, Scholiast. Berol. ad 
Liban. Epist. p. 125 Wolf : Iz- 
πομένης A9Impaiog ἄρχων, ὃς ἐξέ- 
πεσε τῆς ἀρχῆς δι αἰτίαν τοιαύ.-- 
em. Ἦν αὐτῷ ϑυγάτηρ ἥντινα 
τῶν ἀστῶν τινος αἰσχύναντος λάϑρα 
ὑπὸ γῆς καϑείρξας εἰς οἴκημα δή- 
σας σὺν ἵππῳ καὶ τροφὴν οὐδετέρῳ 
εἰςέπεμσεε. πιεσϑεὶς οὖν λιμῷ ὃ ἵπ- 
πὸς ἐφώρμησε τῇ παιδὶ καὶ ἐφόνευσε 
ταύτην ἐπαπυοϑανὼν καὶ αὐτὸς ὕστε- 
ρον. μετὰ ταῦτα ἐπισκαφείσης αὖ- 


τῆς τῆς οἰκήσεως ἀπ᾽ ἐκείνου 6 χῶ-- 
ρος ἐκαλεῖτο ἵππου καὶ κόρης, quae 
sunt verba Nicolai Damasceni 
p- 42 Orell.: add. Wesselingius 
ad Diodor. Excerptt. 550, 6. 
Usurpat Liban. Epist. 254: καὶ 
ταύτην ὁ μὴ δοὺς τὴν χάριν ἀσε-- 
βέστερος ᾿Ἱππομένους. 

2. K.II,5. Apost. IV,47. Ar- 
sen. 78 ibiq. Macar.: Suidas. 
Cf. nott. ad Zenob. IV, 11. 

3. Καὶ I1, 6. Greg. Cypr. I, 69. 
Apost. IV, 59. Arsen. 79 ibigq. 
Macar.: Schol. ad Aristoph. 
Nub, 441. Eustath. ad Hom. Il. 
K, 21 p. 787,10: τὸ μέντον πό- 
xovug ὄνοι ἄλλον τρόπον ἀδύνατόν 
ἐστι" — — ὅμοιον δέ πως χαὶ τὸ, 
ἀσκὸν δέρευνν' οὐ γὰρ ἂν ἐξ ἀσκοῦ 
δέρμα ἕτερον ἀποσυρήσεται: Sui- 
das: v.infr.V,86. Etiam de cru- 
ciatu acerbissimo dicitur: Hein- 
dorfius ad Plat. Euthyd. 285 D. 

4. Theogn. 425 Bekk., 513 
Welck., Clem., Alex. Stromm. 


10 


CENTURIA IH. 215 
στον Φυντα δ᾽ ὅπως ὠχισταὰ πύλας ᾿Αἴδαο 
regnoaı: ἐπὶ τῶν δυςτυχῶς βιούντων. 


> . ᾿ » X > -- 3 ’ 
AJoyn πολέμων: ἐπὶ τῶν ἀδικεῖν ἐπιχειρούντων. 


"Aoyovvrov zogös: ἐπὶ τῶν arona τινα δια- 


᾿ πραττομέγωνγ. 


10 


ı1 


"dorgann ἐχ πυελίου: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων καὶ 
εὐτελῶν. Ἢ γὰρ ἐξ ὑδάτων 1) ἀγγείων ἀστραπὴ ἐν τοῖς 
τοίχοις γινομένη οὐδὲν δύναται. 

᾿“τενὲς δρᾷς: ἐπὶ τῶν φιληδούντων τισίν. “ὩὭς- 
περ, AlE εἰς ϑαάλασσαν. 

᾿Ατρέμας βοῦς: 


"Ἄργους λόφος: ἐπὶ τῶν σφόδρα συμφοραῖς 


ἐνισχομένων, Vovog γὰρ πολὺς ἐχεῖ συνέβη. 
᾿ 2 Pe: ’ ᾿ 
᾿Αττιχὸς μάρτυς: ἐπὶ τοῦ πιστοτάτου χαὶ ἀλη- 
ϑεστάτου. | 


—— | en 





1. ὕπως cum Theognide, Arsenio scripsi: legebatur ὅμως. 
2. Θεόγνιδος ἐπὶ τ. ὃ. βεβιωκότων Macarius. 4. K: ἐπὶ τῶν κακὰ 
ποιούντων. 9. ἀτενὲς pbg: ante Schottum ἀστενὲς legebatur. 
Verba ὥσπερ — ϑάλασσαν accessere 6 pb, Apostolio, Arsenio: 


Macarius: ar. Öp.: ὥσπερ als τὴν θάλασσαν" ἐπὶ τ. φιληδ. τισὴν ὡς ἡ 
als τῇ ϑαλάσσῃ. 12. vulgo Ayyov: correxi e Pg, Apostolio, 
Arsenio: "Artus c: vide notas, λόφους P, λόχος Arsenius. 


II, 185 Sylb., Stob. Floril. 
120, 4., Hom. "et Hesiod. Cer- 
tam. p. 243 Goettl., Apost. IV, 


6. K. II, 28. Apost. IV, 54. 
XX, 77. Arsen. 476. 


7. Apost. IV, 64. Arsen. 79: 


36. Arsen.78ibiq. Macar.: Schol. Suidas. Proverbium ingenium 
ad Soph. Oed. Colon. 1225: comicorum sapere Bernhardy 
nn Adscribuntur versus ad Suidam annotavit. 


lurimis Theognidi, a Stobaeo, 
allis Alcidamanti: cf. Gaisfor- 
dus ad Stob. l.c., Welckerus 
ad Theogn. p. 108sq. Eadem 


8. Apost. IV, 70. Arsen. 81 
ibiq. Macarius. Illustrant 
Ruhnkenius ad Tim. Lex. Vocc. 
Plaıt. 52. Mitscherlichius ad 


ἐπὶ τῶν βραδέως συντελούντων. 


sententia invenitur apud Hom. 
Odyss. Σ, 129: add. Bacchyl. 
fr. 3: Braroisı μὴ φῦναι φέριστον, 
μηδ᾽ ἀελίου προςιδεῦν φέγγος: Me- 
nand. fr. ρ. 48 Mein.: ὃν οἱ ϑεοὲ 
φιλοῦσυν ᾿ἀποϑνήσκει v£os: Platon. 
Epigr. in Anth. Palat. IX, 369. 
Metrodor. ibid. 360: aliorum 
locos larga manu monstrant in- 
terpp. ad Theogn., Sophocl., 
Suid. 1], ες. : add. Wyttenbachius 
ad Plut. Consol. ad Apollon, 
115 E, nott. ad Zenob. V, 25. 
5. Apost.1V, 37. Arsen. 76. 


Horat. Carm. ll, 2, 24. 
9. Apost. IV, 77. Arsen. 83. 


10. Apost. IV, 27. Arsen. 72, 
Spectare videtur ad Argivorum 
forum, de quo vid. Scholl, ad 
Eurip. Orest. 859. _ Comparari 
potest της λόφος apud Apost. 
IV, 79. Arsen. 83 ibiq. Macar.: 
vid. €. O. Muellerus ad Aesch. 
Eumenid. p. 156. 

11. Apost. IV, 80. Arsen. 82 
ibiq. Macar.: Suid. 8. ἀττικὴ πίὲ- 
στις.  C£. sup. Il, 80. 


10 


15 


12 


13 


14 


15 


16 


17 


18 


19 


216 


DIOGENIANI 


3 , ς 4 Pr > ͵ 
Αττιχος ὑπέχει τὴν χεῖρα ἀποϑνηήσχων: 


ἐπὶ τῶν φιλαργύρων. 


(ιλοχερδεῖς γὰρ οἱ ᾿4ϑηναῖοι. 


"Arao ἐκ καϑαρῶν ἀχύρων τετρύγηκας σῖ- 


rov: 


«Αὐλητοῦ βίον ζῇς: 


οὐντων. 


Φὐτόματα ὁ ϑεὸς ἀνίησι τὰ ayada: 


ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀγαϑοῦ μεταλαγχανόντων. 


ἐπὶ τῶν ἐξ ἀλλοτρίων Pr- 


„x 
ἐξέ 


τῶν ἀπραγμόνως εὑδαιμονούντων. 


Αἀὐὐτὸς αὑτὸν αὐλεῖ: 


ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς δειχνυόν-. 


τῶν τοῖς πράγμασιν, ὁποῖοι εἰσίν. 


Avrov οὐ τρέφων, κύνας τρέφεις: 


ἐπὶ τῶν 


ἀπορούντων μὲν, ἑτέρους δὲ τρέφειν κατεπαγγελλομένων. 
4 ξ - - \ 

Αὐτὸς γὰρ εὑρε τοῦ χαχοῦ τὴν nıznav: 

οἱονεὶ τὴν πηγήν. ᾿Ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς κακὰ ἐπισπωμένὼων. 


Αὐτὸς ἔφα: 
ἐπί τινας. 


7. αὐτομάτως cK, Apost. Arsenius. 
τἀγαϑά K: versus igitur scribendus videtur: 


awiss c, Stobaeus. 


>_\ - 3 ’ a ᾿ 
ἐπὶ τῶν ἀναφέροντων ἃ λέγουσιν 


τοῖσε. ϑεὸς Stobaeus. 


αὐτόματα τοῖς δὲ ϑεὸς ἀνίεν τἀγαθά : comp. Schol. ad Arist. Ran. 1499: 


ἐκεῖ βλέπουσα, δεῦρ᾽ ἀνίεν τἀγαϑα. 
Gregorio, Suida. 
ἐπαγγελλομένων. 

αὐτὸς ἐφεῦρε Diogen. V, 99. 


11. vulgo ἑαυτὸν: correxie K, 


K: ἐπὶ τῶν an. μὲν ἑαυτοὺς τρέφειν, ἄλλους δὲ 
13. γὰρ εὗρε] Ὁ, Gaisfordus: γὰρ Schottus om.: 
πητύαν ϑυϊάδβ: Schol. Ven. ad Hom 


ll. E, 902: ὁ δὲ ὀπὸς παρὰ τοῖς ἰδιώταις λεγομένη πιτύα: vid. interpp. 


δὰ Hesych. 8. ὀπὸς et 8. zıria p. 1090. 
15. ἐπὶ τῶν ἀναφ. τι ἐπί wa τῶν ἀξιοπίστων. 


xana) K τὰ κακά. 

12. Apost. IV, 82. Arsen. 83. 
Nata est ex hoc proverbio 
scena in Aristoph. Ran. 170 sq. 
V. Greg. Oype: 11, 84. 

33. Apost.1V,83 Arsen. 83. 

14. K. 11,7. Greg, Cypr. I, 70. 
Apost. IV, 89. Arsen. 84: Sui- 
das, qui addit: παρόσον ἐπυτη- 
οοὔντες οὗ αὐληταὶ τοὺς ϑύοντας, 
ἐξ ἀτελείας ζῶσι. Comparari 
potest Theopomp. ap. Athen. IV, 
165 B: Εὐριπίδου ᾽στ᾽ ἄριστον οὐ 
καχῶς ἔχον, τἀλλότρια δειπνεῖν 
τὸν καλῶς εὐδαΐέμονα. 

15. K. II, 34. Stob. Floril. 
103, 11: Κρατῖνος ἐν Πλούτοις " 
[fr. 1 Runkel.] «“ὐτόματα cett., 
Apost. IV, 94. Arsen. 84. Ad 
aureae aetatis descriptionem 


14. οἱονεὶ) K ἤτοι. 


rettulit Bergkius Comm. deRell. 
Comoed. vet. Att. 197. 

16. Apost. IV, 95. Arsen. 85 
ibig. Macar.: Suidas. 

17. K. 11,14. Greg. Cypr. I, 
75. Apost. VII, 45. Arsen. 216: 
Suidas. 

18. K. II, 16. Diogen. V, 99. 
Apost. IV,91. X, 68. Arsen. 84: 
Suid. 8. αὐτοὶ γὰρ et 8. πητύα. 

19. K. ΤΙ, 35. Apost. IV, 96. 
Arsen. 85: Schol. ad Arist. Nub. 
195, Eustath. ad Hom. Il. E, 604 
p. 586, 26: Suidas. A Pyıha- 
gora dictum exiisse auctor est 
Diog. Laert. VIII, 1, 46: addit 
Suidas: οὗτος (Pythagoras) γὰρ 
arroosımı' vum τὸν δαυτοῦ λόγον καὶ 
βίον ἐν ταῖς ὁμιλίαις ἔλεγεν, A. ἐ." 


ὅ 


10 


1ὅ 


CENTURIA Il. 217 


Aürn τοι δίκη ἐστὶ ϑεῶν, οἵ Ὄλυμπον 
\ - Ὧι ; € 
ἔχουσιν: ἐπὶ τῶν ἀμοιβῆς τυγχανόντων ὧν πράττουσιν. 


20 


᾿ 9 ων ων Ἢ , , [4 
21 Aura δι' αὐτῶν: ἐπὶ τῶν ἀεὶ τὰ αὐτὰ λεγόντων. 
Avto tnoı F γίνῃ xaxa: ἐπὶ τῶν οἷς καϑ' 
2 ὑτῷ χρητῆρι T γίνῃ κακά: ἐπὶ τῶν οἷς κα 


’ , 
ἑτέρων βουλείονται, τούτοις περιπιπτόντων. 


23 "Aydovoı Μουσῶν ϑύραν: ἐπὶ τῶν ἥκιστα 
φϑονερῶς διωχειμένων Ev λόγοις. 

24 Ag’ ὑψηλοῦ μου καταγελᾷς: οἷον, πάνυ μου 

χαταγελᾷς. ᾿Επὶ τῶν ap ὕψους διαλεγομένων. | 
 "Ayvvulvn σχυτάλη: ἐπὶ τῶν λυπηρὰς ἀγγελίας 


ἀγγελλόντων. ᾿Επὶ ξύλου γὰρ ἔϑος ἣν εἱλοῦντας τὸ 


25 





4. γίνῃ codd. sine ulla varia lectione: γεύῃ Schottus proposnit, 
αὐτῷ κρατὶ τίνεις κακά Schneidewinus: crucem apposui. 9. xa- 
ταγελᾷς] »Suidas: πάνυ μὸν καταφρονεῖς. Recte.x Schottus. 
Et sic Apostol., Arsenius: K: ἐπὶ τῶν ἐξ ὕψους διαλεγομένων" 
ὡσανεὲ πάνυ μου καταφρονεῖς. 10. λυπρὰς K. ll. ἀπαγγε- 
λόντων K, omissis reliquis. ἐπὶ κτλ] plura verba exciderunt. 
De scytala Lacedaemoniorum egerunt Plutarch. Lysand. 19. Gell. 
N. Aut. XV11,9. Schol. ad Pind. Ol. V1,154. ad Aristoph. Av. 1284. 
Lysistr. 990. ad Thucyd. I, 131: Hesych. Suid. Phot. 8. σκυτάλη, 
Eiym. M. 720, 50. Moer. p. 346; omnes unum eundemque aucto- 
rem exscripserunt, ut videtur, Apollonium Rhodium: v. Athen. 
X, 461. D: ὅτι δὲ λευκῷ ἱμᾶντνυ περιευλοῦντες τὴν σκυτάλην οἱ Ad- 
κωγεᾳ ἔγραφον ἃ ἠβούλοντο εἴρηκεν ἱκανῶς Απολλώνεος ὃ “Ῥύδιος ἐν 
τῷ περὶ Agyıloyov., Solus autem Hesychius de proverbio nostro 
exposuit: ad nostrum enim proverbium locum Hesychii infra al- 
latum referri debere, inde certo colligi posse videtur, quod aliud 
de scytala omnino non exstat. Unde simul verisimile fit, in le- 
xicographi loco Diogeniani verba latere, ut denuo appareat, lo- 
cum nostrum esse lacunosum. 


ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν, οὐκ ἐμὸς: λόγος, 
ἀλλὰ τοῦ ϑεοῦ: plurimi autem 
ad Pythagoreos referunt: Οἷς, 
Nat. D. I, 5, 10, Cliem. Alex. 
Stromm. II, 159 Sylb. δ. 24, Her- 
miae philosophi Irris. gentil. 
philos. ὃ. 16, Gregor. Nazianz. 
Zrnkreve. a. Ὁ. ΟΣ Montag : οὐκ 
ἄν μὲν οἶμαν τούτου καταγελάσαιεν 
οὗ παρ᾽ ὑμῖν τὰ Πυϑαγόρου 
φιλοσοφοῦντες; τὸ, αὐτὸς 
ἔφα, τὸ πρῶτον καὶ μέγιστόν dor 
τῶν δογμάτων: Cyrill. Alex, Com- 
ment. in Jesaiam c. 32 T. II ed. 
Aubert. p- 445: φασὶ γοῦν as 
τοῖς Πυθαγόρου μαϑηταῖς... 
ἔϑος ἦν λέγειν τοῦτο, αὐτὸς ἔφατο, 


τοῦτ᾽ ἐστι, σίγα καὶ δίδου τῷ τοῦ 
δόγματος εὑρετῇ, καὶ ἀβασαγίστως 
τὴν (πίστιν. Usurpat Quintil. 
1.0. XI, 1, 27. 

20. Apost. IV, 100 . Arsen. 85, 
Est versus Homeri: Odyss. T,43, 
21. Apost. V, 2. Arsen. 85. 
22. Apost. V, 3. Arsen. 86. 

23. Apost. V, 12. Arsen. 87 
ibig. Macarius. Vid. Zenob. 
I 


Arsen.88 ἰδίᾳ. Macar.; Suidas. 
Derivamım est ex Aesopi fab. 
LXXV Fur.: vid. intt. ad Suidam. 

25. K. II, 20. Apost. V, 29. 
Arsen. 89: Hesychius: σκυτάλη 


‚89. 
24. K. II, 17. Apost. V, 21, 


218 DIOGENIANI 
τ, > w VL , : ὲ 
αφὲν, εἰτ᾿ ἀπειλοῦντας, οἷς ἐβουλοντο, πέμπειν" οἵ 
φ | 
‚ 2» ’ ΟῚ - 3 ᾿ “, 
δὲ Ödeyousvos, ἴσῃ σκυταλῃ ἐφρειλοῦντες ἀνεγίνωσχον TO 
γραμματεῖον. 
» , 2. Ν = A , 
Auvoıs μαίνεται: ἐπὶ τῶν σωφρονούντων μὲν, 
14 , ’ ’ [4 
δοξαν δέ τισι μανίας παρεχομένων. ᾿“μυρις γάρ τις 
ἀχούσας γρησμοῦ λέγοντος, ὕτι ἕως τότε εὐδαίμονες ἔσον- 
ται Συβαρῖται, ἕως ἀνθρώπους ϑεῶν προτιμήσουσιν᾽ εἶτα 
ἰδὼν μαστιγούμενον οἰχέτην ἐν ἱερῷ καὶ οὐδὲν τοῦ ἱεροῦ 
φροντίζοντα τὸν δεσπότην καὶ διὰ τοῦτο ἀποφυγόντα τὸν 
δοῦλον εἰς τὸ μνῆμα τὸ πατρῷον τοῦ μαστιγοῦντος καὶ 
τυχόντα φειδοῦς, συμβαλὼν τὸν χρησμὸν τέλος λαβεῖν, 
᾿ Α 3 ’ ͵ c - » 
ἐξαργυρίσας τὴν οὐσίαν, ἀπεδήμησεν" ὃν ὁρῶντες ἔλεγον, 
Meiverav "Auveis. 





-.......ς... 


2. Legebatur ἀπειλοῦντας. 4. B: ἐπὶ τῶν ἐλεούντων τοὺς 
εἰς τὰς στήλας τῶν προγόνων καταφεύγοντας, ἐπὶ δὲ τοὺς 
ϑεοὺς οὐκέτι: Ο: ἐπὶ τῶν δοκούντων μὲν μαΐνεσθϑαν οἷς 
πράττουσιν, ὄντων δὲ τῶν ἔργων καϑηκόντων. Θεωρὸς γὰρ 
ὑπὸ Συβαριτῶν πεμφϑεὶς εἰς Μελφοὺς περὶ εὐδαιμονίας, καὲ 
τοῦ ϑεοῦ χρήσαντος ἀπώλειαν Συβαριτῶν ἔσεσϑαν τότε, 
ὅταν ἀνθρώπους ϑεῶν προτιμήσωσι, ϑεασάμενος δοῦλον 
πρὸς ἱερῷ μαστιγούμενον καὶ προςφυγόντα ἐν τῷ ἱερῷ nad 
μὴ ἀπολυόμενον, υστερον δὲ εἰς τὸ τοῦ μαστιγοῦντος TG- 
τρὸς μνῆμα καταφυγόντα ἀπολυϑῆναν, συνεὶς τὸ λόγιον, 
ἐξαργυρισάμενος τὰ idıa ἀπῇρεν εἰς Πελοπόννησον. ὃ γοῦν 
λογισμῷ πεποίηκεν ᾿Ἄμυρις, τοῦτο εἰς μανίαν Συβαρῖται 
μετέτρεψαν. ὃ δὲ τῷ χρόνῳ διὰ τὴν προςποίητον μανίαν 
ἐθαυμάσϑη: v. Suidam. 


«Δακωνική" ἐπὶ τῶν ἀγγελιαφόρων ἰστέον δὲ ὅτι καὶ "Auvgis τις εὕρη- 


τάσσεται" ἔϑος γὰρ ἦν ἀρχαῖον τὸ 
χρήσασϑαι ταῖς σκυτάλαις, [ἀντὶ] 
τῶν παρ᾽ Ἕλλησν γραμματείων καὶ 
βιβλίω. Est versus Archilo- 
chi: cf. Archil. fr. LX Lieb, 
77 Schneidew. ibig nott. Usur- 
pat Plutarch. Sympos. Sept. Sa- 
pient. c.8 p. 152. E: ὅρα δὴ, 
Neusosere, τὰ λοιπὰ τῆς ἐπιστολῆς 
καὶ χρῶ παροῦσιν ἐν ταὐτῷ τοῖς 
ἀνδράσιν. ᾿Αλλὰ μὴν, ὃ Νειλόξενος 
ἔφη, τὴν μὲν τοῦ “ἰϑίοπος Eni- 
ταξυν οὐδὲν ἄν τις ἄλλο πλὴν ἀ- 
χνυμένην σκυτάλην προςείποι 
κατ᾽ ᾿Αρχίλοχον. De scytala 
exposuit Nitzschius Histor.Hom. 
fasc. 1, 75. 

26. B.52. C. 29. Apost II, 93. 
Arsen. 53 ibiq. Macar.: Eustäth. 


ad Hom. Il. B, 595 p. 298, 2: 


ar δίχα τοῦ 8 ἐν ταῖς τῶν παροι- 
μυιῶν ἀναγραφαῖς εἴτε μουσικὸς εἴτε 
καὶ ἑτεροῖος: διὸ xai ἐν τῇ παροι- 
μίᾳ τῇ λεγούσῃ Θάμυρυς μαΐνες- 
ταν (vid. Zenob. IV, 27), τυνὲς 
"Auvow ἔγραψαν δίχα τοῦ ἐν ἀρχαῖς 
9 περὶ οὗ Παυσανίας ἐν τῷ κα- 
τὰ στοιχεῖον ῥητορικῷ αὐτοῦ λεξυκῷ 
ἱστορεῖ ὅτι (sequentia Suidas au- 
ctore non nominato et paucis 
mutatis exscripsit) ϑεωρὸς ὑπὸ 
Zvßagıriw πεμφϑεὶς εἰς Δελφοὺς 
περὲ εὐδαφμονίας »γ καὶ τοῦ ϑεοῦ 
χρήσαντος ἀπώλειαν Συβαρίταις, 
ὅταν ἀνθρώπους ϑεῶν προτιμήσω- 
συν [oraculum ipsum exstat ap. 
Athen. X11,520 A., Stephan. Byz. 
8. Σύβαρις], ἐδὼν δοῦλον μαστιγού-- 
μενον καὶ εἰς ἱερὸν προςψυγόντω 


καὶ μὴ ἀπολυόμενον, ὕστερον δὲ. 


10 


27 


29 
90 


31 


CENTURIA II. 


219 


"Anays μόϑων' ἀπὸ κώπης: ἐπὶ τῶν διοχλούν- | 
των παρὰ καιρὸν τοῖς σπουδάζουσιν. Ὃ γὰρ μόϑων φορ- 


τιχὴς ὀρχήσεως € εἶδος. 


“Ἅπαντα τοῖς καλοῖσιν ἀνδρασι πρέπει: δὴ- 


λον τοῦτο. 


᾿δελφὸς ἀνδρὶ παρδίη: 


οἰχείους. 


“Φμαξα τὸν βοῦν ἕλκει: 


τε ποιούντων. 


᾿Αναγυράσιος δαίμων: 


γυράσιος οὗτος. 


nr «α«-........-..΄....-... 


ὅτι προτιμητόον τοὺς 


ὠμότατος γὰρ ὃ ᾿Ανα- 


1. Legebatur μόϑωνα: ut paroemiaci numeros instauraret, G. 
Hermannus proposuit: ἄπαγ᾽ ἀλλὰ μόϑων᾽ ἀπὸ κώπης: vid.G. Bern- 


hardy ad Suidam. 
alii omittunt. 


Ting καὶ ἢ χρὴ γινομένων. 


7 ἄμαξα τὸν βοῦν πολλάκις ἐκφέρευ: 


λάκις αὐτοὶ ἐποίουν. 


εἰς τὸ τοῦ μαστιγοῦντος πατρὸς 
μνῆμα καταφυγόντα καὶ ἀπολυ- 
ϑίντα;, συνεὶς τὸ λόγιον καὶ ἐξαργυ- 
ρισάμενος τὰ ἴδια ἀπῆλϑεν εἰς Πε- 
λοπόννησον. κα “Συβαρῖται μὲν, ὃ 
λογισμῷ πεποίηκεν, εἰς μανίαν ἐδέ- 
ξαντο;, ἐπιλέγοντες" Anvgıs μα ί- 
ψεται ὁ δὲ τῷ χρόνῳ διὰ τὴν 
προςποίητον μανίαν ἐθαυμάσθη: 
unde factum, ut Amyris σοφὸς 
nuncuparetur: Herod. Vi, 127: 
Suidas, Similiter historiam 
enarrant Athen. 1. c., Eustath. 
ad Dionys. Perieg. 374. 

27. Apost. IV, 6. Arsen. ne 
Suidas. Poll. On. IV, 101: 
δὲ μόϑων», φορτικὸν ὄρχημα ΤΣ 
ψαυτυκόν. 

28. Apost. III, 78. Arsen. 65 
ibig. Macarius. Comp. Diogen. 


4 97. 

᾽29. Apost. I, 46. Arsen. 19 
ibig. Macar.: Schol. Platon. p. 
398 Bekk.: Suidas. Schol. 
Plat.: παρῆκται δὲ ἴσως παρὰ τὸ 
Ὁμηρικὸν (Odyss. π, 97): 7 . 
κασιγνήτους ἐπιμέμφεαιν, οἷσέ 
πὲρ ἀνὴρ μαρναμέγοισι πέ- 


4. καλοῖσυν Macarius, Erasmus Adag. p. 191. 
Pantinus ad Apostol. p.295: vulgo χαλοῖς. 

ἀδελφὸς ἀεὲ παρ. Schol. Plat. 
βοήϑειαν Schol. Plat,, Macarius, alii. 


6. ἀνδρὶ] Macarius, 

7. οἰκείους εἰς 
8. C: ἐπὲ τῶν ἔναν - 
ὠντιστρύφων. g. Macar. 271: 
ἐπὶ τῶν πασχόντων , ἃ πολ- 


10. Ο: ὅταν χαλεπή τις τύχη καὶ πο- 


ποιϑε, καὶ εἰ μέγα νεῖκος 
ὄρηται: Muretus ad Plat.Reip. 
Il, 362 D. ex 1]. +, 308 ortum 
euspicatur: si sententiam respi- 
cis, uterque bene: si verba, ve- 
rum Astius ad Plat. 1. c. intel- 
lexit, monens ad. a. π. poetae 
alicujus verba videri. Uti- 
tur Plat. Il. c. 

30. C.24. Καὶ. II, 21. Greg.1, 
77. Apost. 11. 88. IX, 66. Arsen. 
50. 271 ibig. Macar.: Schol. Lu- 
cian. ap. Bachm. Anecdd, II, 338 : 
Ἄνω ποταμῶν χωροῦσιν ἀμ 
γαὶ, [sup. I, 27.} καὶ, ἡ ἅμαξα 
τὸν βοῦν ἐκφέρει: λέγεταν ἄμφω 
ἐπὶ τῶν παρὰ φύσιν ἀνεστραμμένων 
τὴν τάξιν" οὔτε “γὰρ τοῖς ποταμοῖς 
ἄνω καὶ κατὰ τῶν πηγῶν φέρεσθαν 
φύσις τὸ δεῖϑρον" οὔτε τοὺς βόας 
ἧ ἅμαξα ἕλκει, ἀλλ᾽ ἔμπαλιν" 
ὁμοία δὲ τούτων ἐστὲ καὶ αὕτη" ὁ 
ψεβρὸς τὸν λέοντα [v. Schnei- 
dewinus Delect. p. 325]: Suidas. 
Adhibet Lucian. Dial. Mortt. 
ΥΙ, 2. 

31. C.30. Apost. III, 35. Ar- 
sen. 54: Suidas.- 


Similiter dati-. 


5 


- 3 ’ , 
ἐπὶ τῶν ἀντιστρόφως I 


10 


32 


94 


220 DIOGENIANI 


’ pr ? ’ 
’Anoriosıg χοῖρε yiyapra: οἷον ὧν χατέφα- 
γες, ἀποδώσεις πλείονα. 

᾿Αρότρῳ ἀκοντίζεες: ἐπὶ τῶν ἀπερισχέπτως Ti 
ποιούντων, καὶ τὸ κατόπιν μὴ προορωμένων, ἀλλὰ καϑ' 
ἑαυτῶν ἐπιτελούντων. 

dbSiıc av Πυϑῶὼδε ὁδός: ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ 


rn eng 





ψηρὰ δυςτυχία κατασείσῃ πᾶσαν οἱκίαν ἀλλεπαλλήλους δευ- 
ψοῖς, 9 παρουμία λέγεται. Φασὶ γὰρ γενέσϑαι τινὰ γεωργὸν 
ἐν τῷ ᾿Αναγυρασίων δήμῳ, αἰτίαν ἔχοντα ἐξυβρίξειν εἰς τὸν 
πλησίον ἱδρυμένον βωμόν' διὸ συμφοραῖς τὸν ἄγϑρωπον δει- 
ναῖς περιπεφεῖν. πρῶτον μὲν γὰρ ἀπέλαβε ἴδοι. ἀπίβαλι] τὴν 
γυναῖκα, ἐξ ἧς αὐτῷ παῖς ἐγεγόνεν εἰτα τὸν υἱὸν ἐπήρωσε δια- 
βολῇ πλαστῇ τῆς μητρυιᾶς χρηφάμενος: καὶ λαβὼν αὐτὸν ἀνε- 
βίβασεν εἰς πλοιάριον, καὶ eig λυπρὸν ἐξέϑηκε νησίδιον" εἶτα 
ὀνεὶδεν κατεχόμενος, αὐτός TE καὶ ἡ γυνὴ κατὰ πᾶσαν τὴν πό- 
λιν, αὐτὸς μὲν συγκλείσας ἑαυτὸν μετὰ πάντων τῶν κτημάτων 
ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ πῦρ ὑποβαλὼν ἐκαύϑη' ἡ δὲ γυνὴ εἰς φρέαρ 
ἑαυτὴν ἔῤῥεσψεν: eadem ex eodem codice leguntur in Montefalconii 
Bibl. Coisl. 604, apud Gaisfordum ad Suid. s. v. Addit Suidas: 
ἱστορεῖ δὲ Ἱερώνυμος ἐν τῷ περὶ Τραγῳδιοποιῶν, ἀπεικάξζων Tov- 
τοις τὸν Εὐριπίδου Φοίνικα : v. Valckenarius Diatr. Eurip. 269. 1. 
τὰ γίγαρτα Apostolius. K: ἤτον & κατέφαγες, ἀποδώσεις: οἷον ὡς 
Apostolius: vulgo οἷον: Schottus proposuit οἵων: ego cum Arsenio, 
Suida οἷον ὧν dedi. 2. Addit Suidas: ἐπὶ τῶν μείξονα τιμωρίαν 
ὧν ἥμαρτον διδόντων, 3. ἀπερισκέπτως] K ἀδιασκέπτως, g εὐπερι- 
σκέπτως. τι} ἢ δ. 4. καὶ — ἐπυτελούντων K: ἢ καϑ᾽ ἑαυτῶν. 
εὸ] adjeci 6 Ὁ, Apostolio, Arsenio. μὴ κτλ. g om. 6. Vulgo 
Πυϑῷδε. ὃὅδός Arsenius om. ἐπὶ — πραττάντων) »haec accesse- 
runt ex P et agnoscit Apostolius. Schottus. Desunt g.« Gais- 
fordus. 


ao» Κιλίκιος ἐπὶ τῶν ἀποῖρο- 
παίων dicitur: Macar p. 177. 
32. K. HI, 37. Greg. I, 71. 
Apost. IV, 20. Arsen. 71: Sui- 
das. Similia vide ap. Ja- 
cobsium Ann. ad Anth. I, 1, 322 
sq : add. Eustath. ad Hom. 1]. 
v, 162 p. 458, 41: ἰστέον δὲ ὅτι 
τὸ, σύν τε μεγάλῳ ἀπέτιεσαν, 
σὺν σφῇσιν κεφαλῇσι καὶ ἑξῆς, 
παροιμιακή τις τροπικὴ ἔννονά ἐστι; 
μετενηνεγμένη ἀπὸ ἀκολουϑίας ok: 
ους», δηλοῦσα, ὅτν τὸ χρέος, ὃ λα- 
βόντες οἱ Τρῶες ἔχουσι πολλοὺς 
ἤδη ἐνιαυτοὺς, ὅπερ ἐστὶν ἡ ἥρπα- 
σμένη ᾿Ελένη, ὀψέ ποτε ἀποτίσου-- 
σιν, ὡς οἷά τὺ ἀρχαῖον ἤγουν κε- 
φάλαιον ὀφειλῆς" καὶ οὐχ ἁπλῶς, 
ἀλλὰ σὺν μεγάλῳ καὶ τόκῳ καὶ 
ποινῇ, τουτέστι προςτίμῳ" τάδε εἰ- 
οσὲν αἱ κεφαλαὶ τῶν ἁρπασάντων καὶ 


ἢ τῶν αὐτοῖς φιλτάτων αἰχμαλω- 
σία. ὁμοιοῦταν δέ πως τῇ τοιαύτῃ 
Ὁμηρικῇ ἐννοίᾳ ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα 
τὸ, μὴ τὸ χϑιζὸν Ayaoi ἀποστή-- 
σονταν χρέος. 

33. K. IT, 38. Greg. I, 88. 
Apost. IV, 58. Arsen. 76 ıbiq. 
Macarius. Usurpat Plutarch. 
de Tranquill. An. 12: οὐδὲ γὰρ 
6 τοξεύευν τῷ ἀρότρῳ βουλόμενος 
καὶ τῷ βοὶ τὸν λάγω κυνηγετεῖν δὺς -- 
τυχής ἐστιν: Photius Epist. 171: 
ἀρότρῳ μὲν, ὡς ἡ παροιμία φησὶν, 
ἀκοντίζεις, ἀντὶ τοῦ μετανοεῖν ϑρα- 
συνοόμενος. 

34. Apost. IV, 93. Arsen. 81 
ibig. Macar. p.416: Hesych. 8. 
Πυϑῴδω. Photius. Legatio sa- 
cra, quam Athenienses singu- 
lis annis Delphos mittebant, 
proverbio ansam dedit: Schol. 


35 


36 


37 


38 


| εἴρηται xti.] Macarius om. 


CENTURIA II 221 


πολλάχις πραττόντων. Εἴρηται δὲ Ent τῶν ἐπιπυνϑανο- 
μένων. 

a e ’ > y 5 

_ Αὕτη μὲν ἡ μήρινϑος οὐ δὲν ἔσπακεν: 

τῶν μηδὲν ἑλκυσάντων. Εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν αλιξων, 


ἐπὶ 


3 > € - ΡῚ 4 “ [4 “ o ΕῚ 

Ay’ ἱερᾶς: ἀπὸ τῶν πεττευόντων μετῆχται" ἐν 

“ » ’ 2 4 | 
γὰρ τῇ nerteig ἔστι τις κύχλος xahovusvog Le00g, ὃν χι- 
γοῦσιν ὕστατον. 

᾿Αφροδίσιος ὅρχος οὐκ ἐμποίνιμος: ἐπὶ τῶν 
EOWTIXWV. | 

“- ΄“-« [4 

Αὐτὸν χέχρουχας τὸν βατῆρα τῆς ϑύυρας: 
οἷον, ἐπ᾽ αὐτὰ ἀφῖξαι τὰ πράγματα. 








1. πραττόντων’ ὧς “ιὸς Κόρινϑος Macarius: v. Zenob. III, 21. 
ἐπιπυνθανομένων Ὁ, Arsenius, alii: 
vulgo πυνϑανομένων. 3. μὲν inserui e K Aristophane, aliis. 
ἔσπασεν Eustathius, alii. 
σάντων reliquis omissis. 8. ἀφροδίσιος γὰρ Grotius in versus 
gratiam, Vulgo ἐμποίνιμος δὲ: δὲ delevi cum K, Arsenio, aliis: 
ἐμποίνιμός ἐστυν cod. Vatic.483 apud Bastium Epist. Crit. 257. Ex- 
plicatio Καὶ deest. 10. C: βατήρ: ἡ ἀρχὴ τοῦ τῶν πεντάϑλων 
ἀγῶνος" ἀπὸ τούτου δὲ λέγεταν καὶ παντὸς ἔργου καὶ λόγον 
τὸ πρῶτον καὶ κυριώτατον, ὡς τὸ, αὐτὸν x. τ. β. τοῦ λόγου, 
ἤγουν τὸ ἐπικαιρότατον καὶ πρῶτον: ἀ. x τ. β. τοῦ λόγου 
etiam Suid. v. βατήρ, Etym. M., Zonaras exhibent, Si ϑύρας 
legitur, v. βατὴρ limen januae significat, si λόγον, de limine, 


K: ano τῶν ἁλιευτῶν μηδὲν ἕλκυ-" 


δὰ Aesch. Eumen. 12. ad Arist. 
Av.189. Usurpat Liban. Epist. 
446: ἐγὼ δὲ αὖ Πυϑῶδε' πάλιν 
γὰρ σοι περὶ Βοηϑοῦ διαλέξομαι: 
ibid. 1116. 

35. K. 1,1. Greg. 1,1. Apost. 
IV, 85. Arsen. 84: Schol. ad 
Arist. Vesp. 175, ad Arist. Thesm. 
928: παροιμία ἐπὶ τῶν ἐπιχειροῦν- 
τῶν Tı ποιεῖν καὶ ἀποτυγχανόντων : 
Eustath. ad Hom. 1]. I, 423 p. 
760, 45: ὅτ, παροιμιῶδες ἐπὶ τῶν 
ἐκ πρώτης μὴ τυχόντων οὗ ϑέλουσι 
τὸ; ὄφρ᾽ ἄλλην φράζωνται Evi φρε-- 
σὶ μῆτιν ἀμείνω. οὐ γὰρ αὕτη Erol- 
μη. ὕστερον δὲ παροιμία ὁμοία τοιυ-- 
αὐτὴ ἐξεφωνήθη, αὐτὴ μὲν ἡ m 
ο. ἔ., ἀντὶ τοῦ, αἴτη ἡ μηχανὴ 
οὐδὲν ἤνυσεν, ἐκ μεταφορᾶς τῶν 
σχοίνοις ϑηρευόντων ἢ ἁλιευόντων : 
Suid. 8. αὕτη, 8. μήρινϑος, 8. 
ὁμοῦ, Bekk. Anecdd. I, 464, 27 
Bachmann. Anecdd. I p. 165, b. 
Usurpat Arist. 1, c. 


36. Vid. infr. V, 41. 

37. K. 1,3. Greg. I, 2. Apost. 
IV, 15. Arsen. 87 ibig. Macar.: 
Stob. Floril. 28, 2@, Schol. ad 
Plat. p. 374 Bekk.: ni τῶν di 
ἔρωτα ὀμνυόντων πολλάκις καὶ ἐπε- 
ορκούντων' μέμνηταν δὲ ταύτης καὲ 
Ἡσίοδος, λέγων (in Aegimio: vid. 
Dissenius ad Tibull. I, 4, 23) 
Ἔκ τοῦδ᾽ ὅρκον ἔϑηκεν ἀμείνονα 
ἀνϑρώποισν Noopidiow ἔργων περὲ 
Κύπριδος" καὶ 1|λάτων ἐν Συμπο- 
σίῳ: Hesych., ϑυϊά. 8. ἀφροϑδί- 
009, 8. ταχυβάμονας. Usur- 
pant Plat. Symp. 183, B., Phi- 
leb. 65, C. Cornut, Nat. Deor. 
24 p. 198: ἀκύρους δὲ καὶ οὐκ 
ἐποινίμους ἔφασας τοὺς ἀφροδισίους 
ὅρκους εἶναι: alios vide ap. intt. 
ad Aristaen. Epist. II, 20. Mit- 
scherlichium ad Horat. Carm. 
II, 8, 13. Jacobsium ad Anth. 
Annott. T, 2, 260. 

38. C.48. K. I,2. Apost. IV, 


10 


222 


39 


40 


41 
42 


483 


44 


"ἥνϑρωπος Εὔριπος: 


λομέγνωνγ. 


᾿Αρχαϊκὰ φρονεῖν: 


᾿Δμαξιαῖα ῥήματα: 
᾿ρκάδιον βλαστημα: 


Baxyns τρόπον: 
αἱ Βάχχαι σιγῶσι. 


Βάτραχος Σερίφιος: 


ἐπὶ τῶν σιωπηλῶν. 


: DIOGENIANI 


ἐπὶ τῶν ῥᾷστα μεταβαλ- 


ἀντὶ τοῦ εὐηϑιχά. 


μεγάλα χομπασματα. 
ἐπὶ τῶν δειλῶν. 


Παρόσον 


Οἱ 


DV ® ’ 
ἐπὶ τῶν ἀφωνων. 


γὰρ ἐν Σερίφῳ βάτραχοι οὐ φϑέγγονται. 





unde in quinguertio cursores currere incipiebant, cum gramma- 


ticis intelligi potest: v. Bekk. Anecdd. I, 224, 12. 


ἐπὶ αὐτὰς ἀφῖξαν τὰς ϑύρας. 
ἀφῖξαν recte Gaisfordus. 

ψονα. καὶ τρόπος: ἐπὶ κτλ. 
ἀνϑρώπων. 
K, Gregorio, aliis inserui. 
μεγάλων λόγων Κ΄. 
Walzii notam ad Arsen. |. ς. 


yov Suidas. 


11. K: οἷον 
αἀφίξαν bg, ἀφίξας Schottus: 


1. K: ἄνϑ. εὔρ.. καὶ ψυχὴ. καὶ διά- 
Arsenius addit: καὶ ἀσταϑμήτων 
3. A. φρονεῖς: ἤτον ἀήϑη [sic] K. 


4. ῥήματα ex 
r € - ᾿ « 
μεγάλα καὶ ἁμαξιαΐα Ὁ, ἐπὶ τῶν 


5. K post βλάστημα addit κατεσπάρης: vide 
τοῦ δειλοῦ K. 6. 
στυγνῶν [lege στεγανῶν)] καὶ addit Arsenius. 


ἐπὶ τῶν ἀεὲ 
8. βάτραχος ἐκ Σερί- 


B: παρόσον οὗ ἐν &. β. οὐ φϑέγγονταν κομισϑέντες 


εἰς Σκύρον [sic]: vid. Zenob. I, 32. 


86. Arsen. 84: ibig. Macar. p. 
240. Eustath. ad Hom. Od. A, 
155 p. 1404, 58: αἷς βαλβίσιν, 
ὅμοιόν τι κατὰ ἔννοιαν, χαὶ ὁ βα- 
no ὃς ἦν ἀρχή φησι [.““ἴλιος Δ:ο-- 
ψύσιος] τοῦ τῶν πεντάϑλων σκάμ- 
ματος" ὅϑεν καὶ παροιμία, αὖ- 
τὸν κέχρουκας τὸν βατῆρα 
τοῦ λόγου. ὡς οἷον εἰπεῖν, τὸ 
στρῶτον καὶ ἐπικαυρότερον: Suid.S 
αὑτὸν κέκρουκας, 8. βατήρ, Eiym. 
ΜΝ. 192, 3. Zonar. 371: v. intt. 
Hesychii 8. βατῆρα et βατῆρος. 
Alludit Amipsias ap. Poll. II, 
200: ἐπ᾽’ αὐτὸν ἥκεις τὸν βα- 
τῆρα τῆς ϑύρας. Comparari 
potest ἀπὸ βαλβῖδος Ζθ6ηοΌ}. 11, 7, 
αὐοά in Κα. 1,99 sic legitur: ἤτοι 
ἀπ᾽ ἀρχῆς δεῖ καλὸν εἶναι: sup. 11, 89. 

39. K. II, 23. Diogen. IV, 72. 
Greg. I, 79. Apost. III, 25. 60. 
Arsen. 57.58: Hesych. 5. εὔρι- 
zog, Suidas, Bekk. Anecdd. I, 
404, 14. Bachm. Anecdd. I, 98, 8. 
Alludit ad translatnm vocis εὔ- 
ριπὸος sensum Aristoph. Equit. 
18. κομψευριπικῶς dicens: vid. 
Etym. M. 395, 35. Barnes. Vit. 
Eurip. $.VII: Plat. Phaedone 90 


Ο: πάντα τὰ ὄντα ἀτεχνῶς ὥσπερ 
ἐν Εὐρίπῳ ἄνω καὶ κάτω σερξέ- 
φεταν καὶ χρόνον οὐδένα ἐν οὐ- 
δένν μένει: Liban. Epist. 533. 
Eodem sensu dicuntur Τύχη 
Eigwnos, Εὐρίπου τρόπον: ν. 
Wyttenbachius ad Plat. Phae- 
don. 90 C p. 210. Jacobsius Ani- 
madv.ad Eurip.290. ejusd. Lectt. 
Stobens. praefat. XIll. Boisson. 
Anecdd. 11, 302. 303. 

40. K. L, 4. Apost. IV, 38. 
Arsen. 78. 

41. Κα. II, 22. Greg. I, 78. 
Apost. IIl, 10. Arsen. 5l. Com- 
para proverbium ὡς ar’ ἀμά- 
ξης Atysız Schol, ad Arist. 
Nub.296, ἁμαξιαῖζα χρήματα 
Bekk. Anecdd. I, 21, 32. 

42. K. I, δ. Apost. IV, 39. 
Arsen. 75. Juven. Sat. VII, 160: 
Culpa docentis Scilicet arguitur, 

od laeva in parte ınamillae 
Nil salit Arcadico juveni. 

43. Apost. V, 35. Arsen. 136: 
Suid. 8, βάχχη; 8. oreyavos. De 
silentio sacro vid, Lobeckius 
Aglaoph. I, 67. 

44. Diog. I, 49, B.248. Apost. 


45 
46 
47 


48 


CENTURIA II. 223 


ἐπὶ τῶν ἐχλύτων μεμαρτύρηται. 
ι 


Βάκηλος εἰ: 
y 


Βοιώτιον οὖς: ἐπὶ τῶν ἀναισϑήτων. 


[2 4 nd 5 
Βοιώτια αἰνίγματα: ἐπὶ τῶν ἀσυνέτων. ’E% 


μεταφορᾶς τῆς Σρφιγγός. 

Βοῦς ἐπὶ γλώσσης: ἐπὶ τῶν μὴ δυναμένων 
παῤῥησιάζεσθαι. Διὰ τὸ τῶν ᾿4ϑηναίων τὸ νόμισμα βοῦν 
ἔχειν" οἱ γὰρ δωροδοχούμενοι ἀφωνίᾳ χεκράτηνται. 


2. βρώτειον ἧς Pbe: B: Βοιώτιον οὖς χκαὲ Βοιωτία [Βοιώτιος 
Apost., Arsenius] ὗς: ἐπὶ τ. ἂν. καὶ ἀπαιδεύτων" ἐς τοῦτο .7ὰρ 
ἐσκώπτοντο οὗ Θηβαῖοι: ut etiam in Diogeniano βονώτιον οὖς καὶ 
en Tg exstitisse videatur. Vulgo Bowrsor: correxi 6 B. 

3. βοιώτια] vulgo Aowrew: correxi e B, qui plane consentit cum 
Diogeniano; ἴῃ Καὶ ν. βοιώτια deletum est. ἐκ ti.) K: βοιωτίω 
γὰρ ἡ σφίγξ. ὅ. K: ἐπὶ τῶν δωροδοχουμένων" διὰ τὸ τ. AB. 


νόμισμα β. ἔχευν" ἐπὲ τῶν μὴ δυναμένων παῤύ.. οὕτω καὶ, βοῦς ἐπέμ φἾ 
ἐπὶ τῶν ἐξαίφνης σιωπώντων διὰ τὸν ἐξ ἀργύρου βοῦν: vid. infr. 11], 


61. 7. ἀφωνίας P, ἀφωναίᾳ p. 


V, 42. Arsen. 137 ibig. Macar.: 
Steph. Byz. 8. Σέριφος. Suidas, 
Rem accuratius exponunt Ari- 
stot. Mirab. Auscultt. c. 71. An- 
tig. Caryst. Hist. Mirab. c. 4. 
Aelian. Natur. Anim. III, 37, 
Theophyl. Simoc. Quaest. Na- 
tur. c. 19, Tzetz. Chil. VIII, 167. 
Plin. N. H. VIII, 58: e recen- 
tioribus vide Beckmannum ad 
Aristot. I. c. p. 144. 

45. Zenob. II, 62. De voce 
βάκηλος vid. Bekk. Anecdd. I, 
222,4. Lobeckius ad Phrynich. 
272: de re sup. II, 87. Allu- 
dere videtur Teles Stobaei Flo- 
ril.XL,8, p. 82 T. I Gaisf.: εἰ 
ὀδυνῷντο ἐπὶ τούτῳ [τῇ φυγῇ]ν οὐκ 
ἄν ἦσαν βάκηλοι. 

46. B.212.213: plenius Apost, 
V,82. Arsen. 146: βοῶν ὦτα 
ἔχετε: ἐπὶ τῶν μὴ συνιέντων" “Ἵν- 
ταγόρας γὰρ ἀναγυνώσχων παρὰ 
Βοιωτοῖς τὸ τῆς Θηβαΐδος γράμμα, 
ἐπεὶ οὐδεὶς ἐπεσημαίνετο, χλείσας 
τὸ βιβλίον, εἰκότως, ἔφη, καλεῖσϑε 
Βοιωτοί; βοῶν γὰρ ὦτα ἔχετε. — 
Quod affert B, Βοιωτία ὗς, 
saepissime a veteribus memora- 


tur: Apost. V, 80. Arsen. 145 
ibig. Macar.: Schol. ad Pind. 
Ol. VI, 148: Ὕαντες, ἔϑεος βάρ-: 


βαρον ἀρχαῖον, κατῴκησαν τὴν Bor- 


ὠτίαν, οὕς zwes ἐχ ͵ παραφϑορᾶς 
τοῦ ὀνόματος ἀντὶ τοῦ αντας λέ- 
γεν Ὗς ἐκάλουν: ὥστε καὶ τοῖς 
ὕστερον διαδοϑῆναν τὴν λέξιν ἐπὶ 
τῶν Βοιωτῶν, καὶ λοιπὸν νομισϑῆ- 
var διὰ ͵, πολλὴν ἀλογίαν καὶ ἀγροι- 
κίαν οὕτως ἐς ἀρχαίου αὐτοὺς κε-- 
κλῆσϑαι, τούς τε βουλομένους εἷς 
ἀπαιδευσίαν ἐπισκώπτειν τινὰς τοῦτο 
λέγενν, Βοιωτία ὗς: Schol. ad 
Apoll. Rhod. IH, 1241: Eustath, 
ad Dionys. Perieg. 426: Schol. 
ad Lucian. Jov. ıragoed. $. 32: 
Sıeph. Byz. 8. Βοιωτία. Suidas: 
add. Etym. M.s. ᾿Εγκτῆνες 311,36: 
οἱ Βοιωτοὶ οὕτως ὠνομάζοντο, οἧς- 
περ καὶ "Yarzıs διὰ τὸ κτηνόδεις 
εἶναν καὶ χοιρώδεις: cf. Greg. 
Cypr. 1, 91. Usurpaverunt 
multi: affero Pindar. Ol. v1, gl, 
fragm. 91., Cratinum fr. inc. 37 
Runk.: alios vid. ap. Boeckh, 
ad Pind. 1. c. 

47. K. 47: Zenob. II, 68. 

48. K.11,49. Eustath. ad Hom. 
Il. B, 252, 25: καὶ παροιμία τὸ, 
βοῦν ἐπὶ γλώττης φέρει, ἤγουν 
δῶρα λαβὼν σιωπᾷ: id. ibid. N, 
824 p- 962, 19: παροιμιάξεται δὲ 
ὁ βοῦς καὶ ὥςπερ ἐπὲ βουγλώσσων 
ἐν τῷ, βοῦν ἐπὶ γλώσσης φέ- 
ρεες; οὕτω κατὰ Παυσανίαν καὶ 
ἐπὶ ἀχρηστίας ἐν τῷ, βοῦς ἐν αὐ- 


ἊΣ 


5 


49 


60 


224 DIOGENIANI 


Βοῦς Κύπριος εἰ: Τοιοῦτοι 


γὰρ οἱ ἐχεῖσε βόες. 


ἤτοι χοπροφαάγος. 


Βοῦς ἕβδομος: ἐπὶ τῶν ἀναισϑήτων. ὝἭβδομος 
c 27 
δὲ, ὅτε ἐξ ϑύοντες, πρύβατον, Vv, alya, ὥρνιν, πε- 
τεινὸν, χῆνα, ἕβδομον τὸν βοῦν ἔϑυον. 





1. BV,I,11: ἀντὶ τοῦ σκατοφάγος. Εὔδοξος γὰρ περὶ τούτων 
[τούτου Ὗ] ἱστορεῖ, ὕτυ κοπροφάγον εἰσὲν [σκατοφάγος ἐστι Ὗ]: et 
altero loco: K. βι.: ἐπὶ τοῦ κοπροφάγου καὶ εἰκαίου τάττεται. 
Τοιοῦτοι γὰρ οἱ Κύπριον βόες. 8. ἕβδομος εἶ K. ἄγαν ΒΚ 
om. ἀναισϑήτων)] 7 παροιμία addit B, qui pergit: βοῦν μὲν 
ἀπὸ τοῦ ζώου ἠλιϑίουν ὄντος, ἕβδομον δὲ ἐπειδὴ ἕξ ἔϑνον οἱ 
πένητες, πρ.», ὕν, αἶγα, ὄρνιν, πετεινὸν, χ. καὶ ἕβδομον τ. β.: K: 
οὗ γὰρ πένητες βοῦν ἔπλαττον ἐξ ἀλεύρου ϑυομένων τῶν ἐξ ἐμ- 

οὐ ὃς γὸς Bo οὔ νος 
ψύχων προβατον. ὗν. αἶγα. ὀρνιν. πετευγὸν. χῆνα», βοῦν μὴ ἔχοντες 
ἔμψυχον ἀναλῶναι: vv. μὴ ἀναλῶναν in margine adscripta sunt: ad- 
notat Kramerus: »inde a vocc. ai γὰρ usque ad ἐμψύχων omnia 
eadem quidem manu, sed atramento tam pallido in lacunam sunt 
addita, ut legi υἱχ possint: ab eadem manu sunt eliam quae in 
proxime δηᾳ. vides superscripla et in margine adjecta. Prueterea 
in ipsas vocis βοῦν litteras quaedam suni scripta, quae quid dicant, 


enucleare non potui.« 
corruptum est. An πέλειαν 3 


λείῳ κάϑηται [v. infr. III, 70]: 
Schol. ad Aesch. Agam 36: 
Etym. M. 320, 48: Zenob. II, 70. 
Vid. infr. III, 61. 70. Simili- 
ter Aristoph Plut.379: τὸ στόμ᾽ 
ἐπιβύσας κπέρμασιν τῶν ῥητόρων, 
ubi vide Berglerum, alios. 

49. Diogen V, 80. V. 1,11. 
B.222. V. II,44. B. 579. Apost. 
V, 66. Arsen. 142: Hesych. 5. 
βοῦς, 8. ΚΚύπριος, Suidas. Plin. 
N. H. XXVIlII, 20, 81 dieit, 
Boves in Cypro contra tormina 
hominum excrementis sibi me- 
deri: Scholiasıa ad Arisı. Plut. 
idem tradit de Boeotiis bubus. 
Alludit Arist. Plut. 706 ubi vide 
Hemsterhusium. 

50. B. 223. Κα. 11, 46. Apost. 
V,76. Arsen. 143 ibiqg. Macar.: 
Eustath. ad Hom. Il. NV, 575 p. 
1165, 6: ἰστέον δὲ πολυμαϑείας 
χάριν καὶ or βοῦς παρὰ παλαιοῖς 
ἐλέγετο καί τι πέμματος 8006, ἀφ᾽ 
οὗ παροιμία τὸν βοῦς ἕβδομος, 
ἔχουσα λόγον τοιόνδε" σελῆναι πέμ-- 
ματα ἤσαν πλατέα κυκλοτερῆ" ἐπὶ 
δὲ ἕξ σελήναις τοιαύταις βοῦν, φα- 
σιν, ἕβδομον ἔπεττον κέρατα ἔχοντα 


4, πετευνὸ 


v) Suid. Macarius βοῦν: πετειγὸν 


ι ! End 4 > 
κατὰ μέμησιν πρωτοφυοῦς σελήνης 


ἔϑυον μὲν οὖν καὶ ἐπὲ τέσσαρσι πο-- 
πάνοις τοῦτον τὸν βοῦν καὶ ἐκάλουν 
αὐτὸν πέμπτον βοῦν, μᾶλλον μέν- 
τοι ἐπὶ ταῖς ἕξ ἔϑυον αὐτὸν, ὃς καὶ 
ἐκαλεῖτο διὰ τοῦτο ἕβδομος βοῦς. 
Ὃ δὲ ταῖτα ἱστορήσας Παυσα- 
ψίας λέγεν καὶ ὅτι αἱ ῥηθεῖσαν σε-- 
Ama τὰ πέμματα καὶ πελανοὲὶ ἐλέ- 
γοντο cett.: Hesych. 8. βοῦς, βοῦς 
ἕβδομος, ἕβδομος βοῦς, Suid. Ss. 
ἀνάστατοι, 8. βυῦς, Phavor. 5. 
βοῦς, 8. ἑβδομευόμενο. Tem ex- 
plicuit Clitodemus, quem lau- 
dat Hesychius: vid. Poll. VI, 


76: πέμμα γάρ ἐστν χέρατα ἔχον 


πεπηγμένα, προςφερόμενον Anol- 


λωνν καὶ ᾿Αρτέμιδν χαὶ “Ἑχάτῃ καὶ 
Σελήνη : etiam Jovi, ut videtur, 
in Diasiorum festo: vid. Sie- 
bel. ad Clitod. fr. p.41: et Tro- 
phonio: v. Etym. M., 204, 8: 
add. Lobeckius Aglaoph. II, 1061 
et comp. Zenob. V, 5.22. Adbhi- 
buerant Euripides in Erechtheo, 
Achaeus in Iride: pluribus de 
eo, ut-videtur, exposuerat Eu- 
thycles [de quo v. Meinekii 
Quaestt. Scenicc. Spec. 11 p.74 ] 


CENTURIA IL 


225 


51 Βάλλ᾽ ἐς ὕδωρ: ἐπὶ τῶν ὀλέϑρου ἀξίων. 
52 Βῶλος ἄρουραν: ἐπὶ τῶν τοῖς σμικροῖς χαριζο- 


μένων τοὺς μεγάλους. 


53 Βοῦς ἐπὶ σωρῷ: ἐπὶ τῶν ἡδυπαϑούντων. 

4 Bovs ὑπὸ ξυγόν: ἐπὶ τῶν uoydovvrwv ἀεί. 

᾿δὅ Βορβόρῳ ὕδωρ λαμπρὸν μιαίνων, οὔποϑ᾽ 
εὑρήσεις ποτόν: ἐπὶ τῶν τὰ καλλιστὰ μιγνύντων τοῖς 
χείροσιν. 

56 Baar εἰς ἔχοντα τὴν ἐπιστήμην: ἐπὶ τῶν 


λοιδορούντων τοὺς ὁμοτέχνους. 


67 Baroayoıg οἰνοχοεῖς: πρὸς τοὺς ταῦτα παρ- 
ἔχοντας, ὧν οὐ χρήζουσιν οἱ λαμβάνοντες. Ὅμοιον" 
1) λαῦχας εἰς Adıvas ἄγεις. 

58 Βατράχῳ ὕδωρ, καὶ, “γαλῇ στέαρ: ἐπὶ τῶν 


60 


ταῦτα διδόντων, οἷς οὗ λαμβάνοντες χαίρουσιν. 


Βοῦς ἄμητον ἐπιτηρῶν: 


καμνόντων. 


Βοῦς ὁ Μολοττῶν: 


---.--.......-.ὄ.-ς--.. . υἔ..--.-.. 


1. K: βαλ᾽ ἐς ὕδωρ: ἀντὶ τοῦ καταπόντισον' ἐπὶ κτλ.: 


cod. 166 apud Bernhardy ad Suid. addit: 


senium: 


ἐπὶ τὼν ἐπ᾽ ὠφελείᾳ 


ἐπὶ τῶν εἰς πολλὰ διαιρου- 


v. Ar- 
«ἰσχύλος. 


ὁμοίως ai βάλλ᾽ ἐς ὄλεθρον [v. un II, 77.], καὶ, βώλλ᾽ ἐς 


φϑόρον [v. Append. 8. βαλλ᾽]. 
τοῖς σμιχροῖς ) τοῖς 8 om. 
batur ἐπὲ: v. vv. Il. ad Suidam. 
βόρου K μιαίνων K om. 
αἰσχίστοις. 12. οὐ K om. 


σιν Schottus. 
ἐπιμελείας Zenobins: Suid. 


5. ὑπὸ] sie 'Bb Suid. Arsenius: 


T. ποτόν K om. 
ὅμοιον χτλ] K om. 
batur ὕδωρ καὶ γαλῇ: corıexi e B, Suida, aliis. 
16. a Zenobius. 
8. βοῦς ἐπὲ σωρῷ: 


βώλοις δ: vid. Zenobius. 
lege- 
6. βορ- 
8. χείροσι») Καὶ 
14. Lege- 
16. xeigov- 
in’ ὠφελείᾳ ἢ μετὰ 
καὶ βοῦς εἰς ἁμητόν: 


Υ. Zenob,. 1I, 82. 18. C: 


ἀεὶ “μοχϑού ψτων B. 


10 


ἐπὶ τῶν μετ᾽ ὠφελείας καμνόντων: 
dp. va κατακοπτομένων πραγματα" οἱ ‚rap Μολοττοὶ, ἐπει- 
δὰν ὅρκια ποιῶνται, βοῦς παραστησάμενοι καὶ κώϑωνας 
οἴνου πλήρεις, τὸν μὲν βοῦν κατακύόπτοντες εἰς μικρὰ, ἐπα- 


in Atalanta: Suid. s. βοῦς ἕβδο- 
μος. 
δῖ. K. 11,50. Suidas: Zenob. 


52. C.63: Zenob. II, 74. 

53. Zenob. II, 75. 

64. B. 230. Apost. V,73. Ar- 
sen. 143: Suidas. 

65. K. II, 51: Zenob. II, 76. 


-JI, 72 


’ 


56. Β. 234. Apost. V,33. Ατ- 
sen. 136 ibiq. Macar.: Suidas: 
infr IV, 63. 

57. K. Il, 47: Zenob, II, 78. 
De ululis vid. infr. 81. 

58. Schol. ad Lucian. Piscat. 
$.9: Zenob. Il, 79. 

69. Zenob. 11, 82. 

60. Ο. 57: Zenob. 11; 83. 


15 


6Ι 


63 


220 'DIOGENIANI 
μένων πράγματα. Οἱ γὰρ Μολοττοὶ τοὺς βόας ἐν ταῖς 
ἑορταῖς εἰς πολλὰ διέτεμγον. 

Βοῦς ἐπέβη: ἐπὶ τῶν ἐξαίφνης σιωπώντων. To 
γὰρ ἀργύριον βοῦν εἶχε τῶν ᾿4ϑηναίων. Οἷον, οἱ δωροδο- 
κούμενοι ἐσιώπων. 

Βὴξ ἀντὶ πορδῆς: ἐπὶ τῶν ἐν ἀπορίᾳ προςποι- 
ουμένων ἕτερόν τι πράττειν. Οἱ γὰρ περδόμενον διὰ τὸ 
λανϑάνειν βήττειν προςποιοῦνται. 

Βάλλειν μήλοις: ἐπὶ τῶν τυχεῖν ὧν ἐρῶσι βου- 
λομένὼν. Παρήχϑη δὲ ἀπὸ τῶν πεμφϑέντων ἐπ᾿ ᾿άτα- 
λάντην μήλων. Προῦκειτο γὰρ τῷ γικῶντε δρόμῳ τὴν 
’Aralavıım ἔπαϑλον ὁ ταύτης γάμος. ὋὉ γοῦν ᾿ἱππομένης 
εἰς ἅμιλλαν καταστὰς, βουλόμενος αὐτὴν νικῆσαι, χρυσᾶ 
μῆλα ἔῤῥιψεν" καὶ περὶ τὴν τούτων συλλογὴν ἐκείνης 
ἀσχολουμένης, οὗτος ταύτην ὑπερέβαλε. 





ρῶνταν τοῖς παραβησομένοις οὕτως κατακοπῆναι" τοὺς δὲ 
κώϑωνας ἐκχέοντες, οὕτως ἐκχυϑῆναν τὸ αἷμα τῶν παρα- 
βησομένοων. 2. εἰς πολλὰ om. ἐς δ. 3. ΒΥ: ἐπὶ τῶν ἐξα - 
PINS γενομένων ἀφώνων εἴρηταν ἡ παροιμία' παρόσον οἱ ἀρ- 
γυρίῳ ξημιούμενον ἠναγκάζοντο σιωπᾶν" βοῦς [Β βοῦν] γὰρ 
ἐνταῦϑα τὸ ἀργύριον, διὰ τὸ τοὺς ᾿4ϑηναίους ἐν φῷ vons- 
σματι βοῦν [V om.) ἐγχαράττευν' οἱ δὲ βοῦν τὸ ζῶον ἐνταῦ- 
a, ἐπειδὴ μέγιστον τῶν βοσκημάτων. 4. vulg. οἷον οἵ. 
Apostolius oi γὰρ: Arsenius os οὖν. 6. ἐν ἀπορίᾳ] ἐν πορείᾳ 
bcg: correxit Schottus e Suida, Apostolio. Addit Sui- 
das: καὶ παροιμία νέα: ᾿Απορία ψάλτου nf. 9. βάλλεις K. 
BV: ἐπὶ τῶν τυχόντων ὧν ἐρῶσι [ἐροῦσν Β]" II. δὲ a. τ. παρ᾽ “Inno- 
μένους ἐπὶ ᾿Αταλάντην μήλων. Ilgovxero μὲν γὰρ ἔπαϑλον τῷ νικῶντι 
τὴν ‘Ar. δρόμῳ 6 τ. γάμος: Εἷς ἂμ. οὖν 6 In. κ', χρυσᾶ μῆλα πρόύ- 
τερον παρὰ τῆς ᾿Αφροδίτης λαβὼν καὶ ταῦτα ῥίπτων αὐτῆς 
[Β om.] περυγέγονεν ἀσχολουμένης περὸ τὴν τῶν μήλων συλλογήν. 
10. παρήχϑη κτλ. K om. 11. τῷ νικῶντι) vulgo τῶν νικώντων: 
eVBbc correxi, 

61. V. 1,15. B 241. Apost.V, 


Epitomam. WVid. Zenob. II,70, 


68. Arsen. 143: Hesych. 5. βοῦς 
ἐμβαίνει μέγας: Στράτεις &- 
Ne, παρὰ τὴν παροιμίαν τὴν βοῦς 
ἐπὶ γλώττῃ. Alludit Philostrat. 
Vit. Apoll. Tyan. VI, 11 p. 241 
Ol.: γλῶτταν Te ὡς πρῶτος ἀν- 
ϑρώπων ξυνέσχε, βοῦν ἐπ᾽ αὐὖ- 
τῇ σιωπῆς εὑρὼν δόγμα [Pytha- 
goras.]: add ejusd. Vitt. So- 
phistt. I, 21,1: οὐ χρὴ ϑαυμά- 
ξεν, εἰ πεπηδημένον τὴν γλῶτ- 
τάν τινὲς καὶ βοῦν ἀφωνίας 


ἐπ᾽ αὐτὴν βεβλημένον κτλ. ibig. ν΄. 


“et supr. III, 48. 


62. Apost. V, 57. Arsen. 140: 
Suidas. 

63. Diog. VI, 63. V. 1,19. B. 
246. Καὶ 11,52. Apost. V,51. Ar- 
sen. 139: Schol. ad Arist. Nub. 
997. ad Tiheocr. VI,6: Hesych. 
8. μηλοβαλεῖν, Phot. 8. μήλῳ 
βάλλειν, Suid. 8. βάλλενν, 85. μή- 
λῳ, «. μήλοι. Wide Epigram- 
mata Platonis apud Diog. Laert. 
111, 32: add. Virgil. Idyll. 
111, 64. 


10 


15 


CENTURIA Il. 227 


64 Βαλανεύφ: ἐπὶ τῶν πολυπραγμόνων. Οὗτοι γὰρ 
σχολὴν ἀγοντὲς πολυπραγμονοῦσιν. 

65 Baßai Μύξος: ἐπὶ τῶν μεγαλαυχούντων. Οὗτος 
γὰρ ἱερεὺς τῆς ᾿Αρτέμιδος ὧν, μεγάλαυχος nv. 

66 Bovöoow νόμῳ: ἐπὶ τῶν ἀξίων δέρεσϑαι ὡς ὃ 
οἱ βόες. 

67 Βοῦς ἐν πόλει: ἐπὶ τῶν ϑαυμαζομένων. L- 

68 Βιατταρίξειν: ἀντὶ τοῦ τραυλίξειν. 

69 Bios μεμαγμένος: ἐπὶ τῶν ἐξ ἑτοίμου βιούντων" ει 

0 Βοῦς ἐν αὐλίῳ γέρων: ἐπὶ τῶν di ἀσϑένειαν ιθ΄ 
ἡσυχαζόντων. 


1. Β: ἐπὶ τοῦ περιέργου καὶ πολυπράγμονος: K: ἐπὲὶ τοῦ 
“τολυπράγμονος. 2. K: πολυπράγμονές εἰσ. Proverbium ipsum 
apud Apostolium et Arsenium est βαλανεῦσιν ἔοικας. 8, BV: 
ἐ. τ. μεγαλαύχων" οὗτος γὰρ τῆς ἐν Ἐφέσῳ ’Agpr. ἱερεὺς γέγονεν; 
ἀστεῖός τε καὶ μεγάλαυχος. 5. vulgo ἀξίως: emendavi e BV. 
τοῦ δαίρεσϑαν VB. Explicationem bc om. 7. β. ἐν π. pcg 
om., 6 P Schottus apposuit. BV: ἐπὶ τῶν παραδόξων καὶ ὃ. 
“Μυσίας γὰρ ἀνέθηκε βοῦν ἐν ἀκροπόλει: C, tujus verba jam 
ἃ Bastio Epist. Crit, 184 divulgata sunt, ἐπὸ τῶν παρ. κ. ϑ. 
“Μυσανίας δὲ εἰπε βοῦς ἐν ἀκροπόλει. 8. VB: βατξαρίξεες: 
ano Βάττου τινὸς ἰσχνοφώνου: K: κατὰ μίμησιν φωνῆς πε- 
ποίηταν: ἴσως ὡς τὸ ποππύζειν: v. Hesychium. 9. C:, βίον 
μεμαγμένον: ἐπὶ τῶν εὐδαιμόνων καὶ ἀπόνως χρωμένων τῇ τοῦ 
βίου πολυτελείᾳ. 10. ἐν αὐλίῳ γέρ. B Apost., Arsenius; Ὁ 
Suidas ß. ἐν αὐλίῳ κάϑῃ: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀχρήστων, unde 


vulgatam, 


retinuit, αὐλείῳ, cCorrexi: 


uam G. Dindorfius in Stephani Thes. L. Gr. s. βοῦς 
add. Hesych.: β. 
ἐπὶ τῶν ἀχρήστων: Κρατῖνος Ankıacıv: KEustathius A. 


ἐν αὐλίῳ: παροιμία 
ἐν αὐλείῳ 


κάϑηταιν: v. supr. 111, 48 εἰ Append. 5. βοῦς ἐνάλιος. 


64. B.247. K. II, 53. Αροει. 
V, 32. Arsen 136: Hesych., 
Suidas. Hac de causa bal- 
neatores nominat Aristophanes 
Equit. 1408. Av. 491. Ran. 720. 

65. V. 1,20. B.249. Apost.V, 
44. Arsen. 138: Suidas. 

66. V. 1,22. B.251. Apost. V, 
69. Arsen. 145: Suidas. 

67. V. 1,25. B. 254. Ὁ. 59. 
Apost. V,85 Arsen.146: Hesy- 
chius: βοῦς ἐν πόλει. χαλχοῦς ὑπὸ 
τῆς Βουλῆς ἀνατεϑ είς. 

68. Υ. 1,27. Β. 257. K. II, 48. 
Apost. V, 45. Arsen. 138: Eu- 
stath. ad Hom. [1] B, 867 p. 367, 
28: Hesych. et Bekk. Anecdd. 


I, 224, 24: ἐμοὶ μὲν δοκεῖ κατὰ 
μέὲμησιν τῆς φωνῆς πεποιῆσθαι 
ὡς τὸ ποππύξενψ: λέγουσε δὲ τυνὲς 
ἀπὸ Βάττου τοῦ ἐσχνοφώνου 7τέ-- 
ποιῆσϑαι, ᾧ καὶ ἡ Πυϑία εἰπε" 
Bart’ ἐπὶ φώνην ἦλθες [vide ora- 
culum apud Herod.IV, 155 ibiq. 
Valckenarium]. Eorı δὲ φϑέγγε- 
σϑαι, ποππύζευν, τραυλίζειν: Etym. 
M. 191, 22, Bekk. Anecdd. 1, 30, 
24, Zonar. p.379. De Batıo v. 
Thriegius Cyren. 42. Verbo usus 
est Hipponax: Bekk. Anecdd. 
I, 85, 20: vid. de eo Naekius 
in Niebuhrii Mus. Rhen. 11, 115. 

69. C. 51: Zenob. 1, 21." 

70. B. 261. 0.66. Aue N. 


\5* 


79 


74 


228 DIOGENIANI 
Γαλὴ Ταρτησία: ὡς μεγάλων ἐχεῖ γινομένων. 
]λαὺξ ἵπταται: ἡ πτῆσις τῆς γλαυχὸς νίκης 
U Pr | , 3 
συμβολον τοῖς “ϑηναίοις nV. j 
Tvuvorsgos λεβηρίδος: ἐπὶ τῶν πάνυ πτω- 
χῶν. ᾿Αντὶ τοῦ, Γυμνότερος ὄφεως δέρματος. 


“ ’ὕ ΣΕ -Ὁ 9 er \ ’ 
Γραῦς Baxysvsı: ἐπὶ τῶν παρ ὡραν τὶ ποιουν- 


των. Καὶ ᾿Δριστοφάνης, Γραῖς καπρῶσα καὶ Pax- 
χεύουσα. 


-..........-θβΦ-ρ.....--..-΄-.-- .-....- 


1. VB: νῆσός ἐστιν y Ταρτησὸς ἔξω τῶν Ἡρακλείων στηλῶν, 
ἧς ᾿Αργανθώνιος [ν. Herod. 1, 163. interpp. ad Hesych.] ἐβα- 
σίλευεν: ὡς οὖν ἐκιῖ μεγάλων γενομένων γαλῶν λέγεταν ἡ 
παρουμία. 83. ἢν] K ἐνομίζετο. 4. Kita explicat: λεβηρὲὶς 
γὰρ τὸ δέρμα τοῦ ὄφεως ἢ τοῦ ἐμβρύου: ν. Jenobium: C 89 
cum Zenobio inde a vv. ἀεβηρὶς de — τοῦ βοὸς consentit: tum per- 
git: λέγεται δὲ παρά τισι γιμνότερος ἰαλέμου [v. Zenob IV, 39. 
Append. 5. yuuvorepos |, ἐπὲὶ τῶν πάνι οἰκτρῶν, οἱ δὲ λέγουσι κενότ ε- 
ρος λεβηρίδος, οἱ δὲ τυφλότερος, ἄλλον δὲ γυμνότερος ὑ πέ- 
ρου [Suid. 5. γυμνότερος οἱ ὑπέρου aflert: γυμνότερος ὑπέρου καὲ 
λεβηρίδος, ea tum afferens, quae apud Zenobium leguntur: 
Apostol. XIX, 96. 97: ὑπέρου γυμνότερος" καὶ; ὑπέρου πολλῷ 
φαλακρότερος: de quo vid. Toupius δὰ Suid. 5. ὑπέρου περίτρο- 
φον: add. Eustath. Opuscc, 330, 7: γυμνοτέρους ὑπέρου λόγος πα- 
λαιόὸς φησιν" ἡμεῖς δὲ οὐκ οἱδὰ εἰ καὶ αὐτοὶ κεισόμεϑα εἷς παροιμίαν, 


οὕτω καταπαιχϑέντες εἰς γύμνωσιν.)]: Apost. Arsenius: 
6. ποιούντων] K διαπραττομένων γ6- 


γυμνότερος καὶ κινδαλου. 
Jiquis omissis. 


78. Arsen. 144: Hesych. Sui- 
das. vid. sup. III, 48. Adhi- 
buit Longus Pastorr. IV, 18, 
p. 125 Schaef.: alla μὰ τὸν Πᾶ- 
γα... οὐδ᾽ εἰ μέλλω βοῦς, φα- 
σὶν, ἐν αὐλίῳ καταλείπεσθαι, 
τὴν Ζ“άφνιδος τύχην ἡτις ἐστὶν οὐ 
σιωπήσομαν: quod etiam de iis 
dici, qui suis cari esse desie- 
runt, ad 1. c. docet Villoisonus 
p: 276. Ceterum plura pro- 
verbialiter dicta exstant, in 
quibus v. βοῦς adhibitum inve- 
nitur: partem attulit G. Din- 
dorfins in Steph. Thes. L. Gr. 
ll, 376: add. infr. IV, 11. 
71. V.1,35. B. 263 Apost. V, 
91. Arsen. 155 ibig. Macar.: ἐπὶ 
τῶν πονηρῶν καὶ λίαν Avaı- 
δῶν" Ἰαρτησσὸς γὰρ πόλις μεγάλη 
πρὸς τῷ “δχεανῷ: Schol. ad Arist. 
Ran. 478: Hesych., Suid., Bekk. 
Anecdd. I, 229, 4. Adhibuit 
Aristoph. I.c. De felibus istis 


λεβηρίδος 


vid. Perizonius ad Aelian. H. 
V. XIV, 4 et quos laudat As- 
tius ad Theophr. Characıt. XVI 
p. 145. 

72. Κα. I, 74. Schol. ad Ari- 
stoph. Vespp. 1024 [1081]: Dass 
δὲ κατὰ τὸ ἀληϑὲς γλαῦκα διαπτᾶ- 
oda τὴν νίκην τοῖς ᾿“4ϑηναίοις 
ἀπαγγέλλουσαν: Zenob, II, 89: 
vid. infr. 1II, 93. Ceterum ulu- 
la etiiam in omen periculi et 
infortunii accipiebatur ab Athe- 
niensibus: v. Theophr. Charactt. 
XVI. Plutarch. V,. Demosth. 
c. 26. 

73. Καὶ II,55. Apost.XT,79. Ar- 
sen. 332: Zenob. 11,95 Usur- 
pat Alciphro Epist. I11, 19: καὶ 
τύλους μὲν ἐν ταῖς χερσὶν ἔχω, λε- 
πτότερον δέ μον τὸ δέρμα λεβὴη- 
eidos: Kustath. Opusc. 135, 37 
adscripsit Walzius ad Arsen. |. 
c:: v. infr. III, 98. 

74. K. II, 62: Zenob, 11, 96. 


5 


1ὅ 
70 


17 


78 


79 
80 


gl 


82 


CENTURIA II. 229 


Tvuvs φυλακὴν ἐπιτάττεις: δῆλον. 

Τέλως συγχρούσιος: ἄχοσμος καὶ &raxrog. 
Παροσον τινὲς γελῶντες τὰς χεῖρας συγκρούουσιν. 

Τεράνδρυον μεταφυτεύειν: : ἐπὶ τῶν τοὺς παρ- 
ηβηχάτας εἰς μαϑήματα ἀγόντων. 

Tovv κνήμης ἔγγιον: ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς μᾶλλον 
ς, 3 ’ 
ἑτέρων ἀγαπώντων. ᾿Εν πολέμῳ γάρ φασί τινα ἰδόντα 
ἀνεψιὸν χαὶ ἀδελφὸν διαπονουμένους ; ὑπερασπίσαι τε τοῦ 
ἀδελφοῦ καὶ εἰπεῖν τοῦτο. 


Iouwv ὕϑλοι: ἐπὶ τῶν μάτην ληρούντων. 

Γηράσκω αἰεὶ πολλὰ διδασκόμενος: ἐπὶ τῶν 
διὰ γῆρας ἐμπειροτέρων. 

Γλαὺξ εἰς ᾿ϑήνας: ἐπὶ τῶν ἀχρήστους ἐμπορίας 
> [4 2. “2. 4 ’ - νι Pe 3 wc ’ 
ayovrwv. ἐπειδὴ μαλιστά τοῦτο τὸ ζῶον ἐκεῖ ἐπιχωριαζον 
τυγχάνει. 

Γαλῇ χιτώνιον: ἐπὶ τῶν τὰ μὴ ἑαυτῶν περι- 

’ vor 
βληματα Evövovrwv, 





r—— 


1. Ὁ: ἐπὶ τῶν μὴ δεομένων προςταάξς Tas διὰ τὸ ἐξ ἀνάγκης 
αὐτοὺς καὶ ‚xwois ἐπικελεύσεως τοῦτο πράττειν avayxalı- 
σϑαι" οὗ γὰρ ἐν Agyıyyovaaıs ἡττηϑέντες “Μακεδαυιμόννιοι 
χαὲ γυμνοὶ καὶ ἄποροι φυγόντες, Ersovixonv παρακελευομέ- 
ψου αὐτοῖς φυλακὰς ἔχευν;, ἵνα μὴ λά ϑωσιν αὐτοῖς ἐξαίφνης 
ἐπιπεσόντες Aönvaros, ἀπεκρίναντο" ὅτι δεῖ τοὺς γυμνοὺς 
ἐξ ἀνάγκης ἀγρυπνεῖν διὰ τὸ ὑΐγος: v. Xenoph. Hist. Gr. I, 
6, 26. Sieversius Commentt. Histor. de Xenoph. Hellen. p.38: K: 
ἐπὶ τῶν μὴ δυναμένων τὰ προςτεταγμένα πληροῦν. δῆλον] 
pP φανερόν. 4͵ γεράνδριον δ. 7. ἐν πολέμῳ κτλ. K om. 8. 
ὑπερασπίσας p: et sic ante Schottum legebatur, qui ex Apostolio 
ὑπερασπίσαι dedit. 11. δ᾽ ai Zenobius. 13. γλαῦκα K. : 
ἐπὶ ἀμαϑῶν ἐπιδεικνυμένων, ὅτι πολλαὶ ἀϑήνησυν αἱ γλαῦ- 
κες. ἢ ἐπὶ τῶν ἀχρήστους ἐμπ. ἀγ.. καὶ ὅτι τὸ "ζῶον δύςηχον. 
16. μὴ] bg om. 17. ἐνδυόντων codd. ἐσθιόντων: Pantinius ad 
Apostol. p. E03 ἠσθημένων, ἐςϑεόντων: ego cum Kustero ad Suid. 
et G. Dindorfio in Steph. Thes. L. Gr. v. γαλέη Schotti conjectu- 
ram in textum recepi. Ο: γαλῆ χιτών Lv. Eudemus ap. Arsen. 
155.]: ἐπὶ τῶν ἀπρεπῶν, ὁμοία τῇ, Οὐ πρέπεν γαλῇ κροκωτόν 
[χροκωτός Suid. 5. γαλῇ χιτών, 1 Macar. p 398. Zenob. II, 93: τὸ δὲ, 
Antöv τὸν κροκωτὸν ἡ γαλῆ, ἐπὶ τῶν ἀφεμένων καὶ anal iu 


Arist. Plut. 1023: ἀλλ᾽ ἠπίστατο 78. Καὶ. 11, 57: Zenob. III, 2. 
T gaög καπρώσης τἀφόδια κατεσϑέίευν : 79. K. II, 63: Zenob. ΕΠ, ὅ. 


vid. infr. 1V, 10. , 
15. 0.91. ΚΠ, ὅδ: Zenob.Igg, δ K.1,58: Zenob. ΠΙ, 4, 
76. Zenob. Il, 100. 8I. K. 11,77: Zenob. III, 6. 


77. Zenob. Ill,L: v.infr. V1,92. 82. Zenob. 11,93: v. infr. VI,98. 


10 


15 


330 


88 


DIOGENIANI 
Taın ατέαρ: ἐπὶ τῶν αἷς χαίρουσι ταῦτα λαμ- 
βανόντων. 
ἐπὶ τῶν ἀποτευκτικῶψ' παρόσον 
εὐτυχοῦσι. 


Ταλὴν ἔχεις: 
οἱ γαλῆν ἔχαντες οὐχ 

Γαστέρα μοι προφέρεις, κάλλιστον ὄνειδος 
ἁπάντων, Ἣ πλήρης μὲν ἐλαφροτέρη, κενεὴ δὲ 
βαρεῖα: ἐπὲὶ τῶν γαστριμάργων. 

Γηρᾷ βοῦς, τὰ δ᾽ ἔργα πολλὰ τῷ βοΐ: ἐπὶ 
τῶμ γεγηρακότων χαὶ μηχέτι χρησιμευόντων, 
ἐπὶ τῶν χιναίδων, 
’Eni τῶν αὐτῶν καὶ 


Γέλως ἸΙωνικός: 
οἱ Ἴωνες ἐπὶ τούτῳ διαβάλλονται. 


Πέλως Χῖος. 
Γέλως Μεγαρικὸς: ἐπὶ τῶν ἀώρως ϑρυπτομέ- 
vov, Ἤχμασε γὰρ ἡ Meyapızn κωμῳδία ἐπὶ χρόνον. 





.. 


ὅπερ πρότερον ὑπεκρίνοντο" φασὲ γὰρ οἱ μυϑολόγαν, γαλῆν κρο- 
κωτῷ κοσμηϑεῖσαν καὶ καλλωπυιζομένην τῷ ἐνδύματι, καὲ 
μετὰ σεμνότητος καὶ αἰδοῦς προςισταμένην, εὐθὺς ταῦτοω 
ἀποῤῥίψαι καὶ πρὸς μῦν ἐκδραμεῖν ἀναφανέντα. 1. VBC: 
σιρὸς τοὺς — λαμβάνοντας: addit C: λείπει δὲ τὸ ἔσχε: idcirco 
vulgatam, γαλῇ, mutavi in γαλῆ, uti eliam exhibet C. χαίρουσι] 
χαίρουσιν P, ex quo vitliosam editionum priorum scripturam y&- 
ροῦσι Schottus correxit. 3. vulgo ἀποτρεπτικῶν: 6 Ο emendavi. 
4. εὐτυχοῦσι] C ἐπυτυχεῖς. 6. πλήρης] B πλήϑουσα. ἐλαφροτέρη] 
vulgo ἐλαφροτέρα, B ἐλαφρὰ: correxi ex Apostolio. κενεὴ] vulgo 
zen: K κενεὰ: correxi ex Apostolio: vid. vv. 11. ad Suidam. 
7. γασεριμαργούντων B. 8. γᾷ βοῦς] veram lectionem solus © 
servavit: γέρων ὁ βοῦς. "Vulgo τὰ δὲ: mutavi cum VBKC. 
τῷ Poi] τῷ βίῳ pbg. Explicationem Καὶ om.: VB: ini τῶν διὰ τὰ 
γῆρας ἀχρήστων: Ο: ἐπὶ τῶν γεγ. μὲν καὶ μηδὲν χρησ., ἀξίων δὲ τι- 
μῆς διὰ τὰ πρότερον αὐτῶν ἔργα. 10. VB: ini τῶν κενοδό- 
ξων καὶ ἐκλελυμένων" παρόσον οἱ I. ἐπὲ τούτοις diaß.. Γράφεταν 
καὶ γέλως Χῖος, ἐπὶ τῶν διὰ πλῆϑος χρόνου οὐχ dnapra- 
φόντων: verba ἐπὶ τῶν κτλ. ut assuta neque huc pertinentia Schot- 
tus asterisco notavit. »waidwv] K ἐκλελυμένων: tum pergit: eis 
τοῦτο γὰρ οἱ "I. διαβ., reliquis omissis. 13. C nonnisi haec: 
ἤκμασεν ἡ pey. ξωμ. ἀώρως, ἣν ᾿Αϑηναῖοι καταμωκωμένοι ἐγέλων: 


83. V. 1, 41. Β. 276. C. 66. Suidas. Compara incerti poe- 
Apost. V, 95. Arsen. 15%. Οἱ, tae fragmentum apud Stobaeum 


Παρό σον. 


sup. III, 58. 

84. C 65. Apost. V, 98. Ar- 
sen. 156. Mustela inter ani- 
malia inauspicata et infausta 
refertur: v. Aelian. N. A. XV, 
11. Casaubonus ad Theoph. Cha- 
ract. XVI, 1. 

85. B. 281. K. Il, 64. Greg. 
11, 1. Apost. V,94. Arsen. 166. 


Floril. LXII, 16. 

86. V.I,44. B. 282. Ὁ. 75. Κι. 
II, 59. .Apost. VI, 25. Arsen. 
161 ibiq. Macarius. 

87. V. 1,45. B. 283. Καὶ II, 75. 
Greg. II,9. Apost. VI, 13. Ar- 
sen. 158 ibiq. Macarius. Vide 
Wachsmuthium Antt. Gr. 1,72. 

88. V. I, 46. B, 255. C. 71. 


10 


89 


CENTURIA II. 231 


Tegovrı μηδέποτε μηδὲν χρηστὸν ποιεῖν: 
παραινεῖ μηδένα ἀκαίρως εὐεργετεῖν. | 
Γῆς βάρος: 
Τῆς ἔντερα: 


ἐπὶ τῶν ἀχρήστων. 
ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀξίων. 


ἐπὶ τῶν σπανίων. 


Γάλα ὀρνίϑων: 

Thavf διέπτατο: ἐπὶ τῶν αἰσίῳ χρωμένων οἰωνῷ. 

Γλυκὺς ἀπείρῳ πόλεμος: ἐπὶ τῶν ὑπ᾽ ἀπειρίας 
ἑαυτοὺς χαϑιέντων εἰς κίνδυνον. 


VB: ini... γὰρ ἐπὶ χρόνον ἡ M. x. ἀώρως Γὰ. B om], 79 .49. καταμ. 
ἐγέλων. 1. Suidas: γέρ. μηδὲν μή ποτὲ x. π. 2. παραινεῖ μη- 
diva) VB παρεγγυᾷ μὴ δὲ. B: ἐπὶ τῶν εἰς μηδὲν συντε- 
λούντω». 4. τοῦ — ἀξίον Β: addit C: τὰ γὰρ τῆς γῆς ἔν- 
φερα σκωλήκων εἶδός ἐστι φαυλότατον: vid. Bekk. Anecdd. Ι, 
230, 29: Γαφάγας: σκώληξ ὑπὸ Συρακουσίων, ὃ ἡ μεῖς γῆς ἔντερον. 
6. VB: 8. τ. αἰσίοις χρ. οἰωνοῖς. Ἐν Σαλαμῖνν γὰρ ταύτῃ διελ- 
ϑούσῃ [V ταύτης διελθούσης) θαῤῥήσαντες οἱ Ἕλληνες ἐνίκη- 


σαν: vid Schol. ad Aristoph. Vespp. I. c. 
veram leciionem BCK praebuerunt recepitque Gaisfordus. 
BCKb Gaistordus: ἐπ᾿ Schottus. 


“Apost. ΥἹ, 23. Arsen. 158: Schol. 
ad Arist. Vesp 657: Hesych., 
Suidas. Vid. ©. O. Muelleri 
Dorr, II, 349. Meinekii Quaestt. 
Scen. Specim. I p.4: infr. VI, 57. 

89. V. 1, 31. B. 286. Apost. 
VI, 14. Arsen. 160: Suidas: vid. 
infr. VI, 61.  Usurpat Aristot. 
Rhet. I, 15 p. 52, 10 Bekker.: 
ἔτι καὶ αἱ παρουμίαν, ὥσπερ εἴρη- 
ται, μαρτύριά ἐστιν. οἷον εἴ τις 
συμβουλεύειν μὴ ποιεῖσϑαν φίλον γέ- 
ροντα; τούτῳ μαρτυρεῖ ἡ παροιμία, 
μήποτ᾽ εὖ ἕρδευν γέροντα. 

90. B. 288. K. Il, 65. Greg. 
II, 2. Apost. VI,20. Arsen. 161 
ibig. Macar.: Suid., Zonar. p. 
435. Ex Homero derivatum: 
1. 2, 104: ἀλλ᾽ ἧμαι παρὰ νηυ- 
σὶν, ἐτώσιαν ἄχϑος ἀρούρης, 
ad quem locum vide Eustath.: 
add. Odyss. Y, 379. Alludit Plat. 
Theaet. 176 D, ubi vide Scholl. 
Ῥ. 363 Bekk, 

91. B. 290. C. 77. Apost. VI, 
44. Arsen. 161 ibig, Macar.: 
Suidas. Usurpat Numenius ap. 
Atlıen. VII, 305 A. 

92. V. 1, 43. B. 291. Plut. 
Boiss. Anecdd. I, 397: γάλα ὀρνί- 
ϑων ζητεῖς: Apost V, 90. Ar- 
sen. 152: Strab,. XIV, I, 15 p. 


7. ἀπείρων Schottus: 
ὑπ᾽ 
8. C addit: εἰς πόλεμον 


651: Eustath. ad Hom. Odyss, 
ΑΙ, 83 p. 1485, 39: ἔστι παροιμία 
ri εὐδαιμονίας: id. ad Dionys, 
Perieg. 533: ἡ δὲ Σάμος... 
πάνυ εὐτύχησέ ποτε, ὡς καὶ παρ- 
οἰμιασϑῆναν, γάλα ὀρνέϑων φέ- 
ρὲνψ αὐτήν: Schol. ad Arist. Av. 
733: ἐπὶ τῶν λίαν εὐδαιμονούντων 
καὶ πάντα κεκτημένων. "Ἄλλως" 
τοῦτο ἐπὶ τῶν σπανίων: ad Arist. 
«Vesp. 528, ad Lucian. de Merc. 
Conduct. ὃ. 13: id. ap. Bachm. 
Anecdd 11, 339: ἀμέλξεις ὁρ- 
ψίϑων γάλα: Suidas. Usurpant 
Aristoph. 11. cc., Av. 1673. Mne- 
simachus ap. Athen. 1X, 387 Ὁ, 
Menandr. fragm, incertt. fab. p. 
313: alia vid. ap. init. ad Arist. 
Αν. 1. ς. Propria locutionis 
vis erat secundum Anaxagoram 
Athen. II, 57 D τὸ ἐν τοῖς ὠοῖς 
λευκόν: allam explicationis viam 
institit Suevernius de Arist. 
Avib. Comment. in Abhandlun- 
gen der hist. phil. Klasse der 
Koen. Acad. d, Wissensch. zu 
Berlin v. J. 1827 p. 254. 

93. V. 1, 48. B. 292. Apost. 
VI, 40. Arsen. 164. Alludit 
Aristoph. Vesp. 1124. Vid. sup, 
III, 81. ' 

91. B. 292. C. 83. K. Il, θᾶ. 


N 


98 


232 


Ihvxsü ὀπώρα φύλακος ἐχλελοιπότος: 


DIOGENIANI 


„. 
er 


τῶν ἄνευ μοζϑον καὶ ἀφόβως τὰ ἀλλότρια καρπουμένων. 


Γραῦς ὡς τις ἵππος τὸν χαραδραῖον τάφον 
ἕξεις: ἐπὶ τῶν ἀξίων τὰ ἔσχατα πάσχειν. Οἱ γὰρ γε- 
γηρακότες ἵπποι εἰς χαράδρας ἐμβαλλονται. 


Τραῦς ἀνακροτήσασα πολὺν καὶ 
ἐπὶ τῶν δι᾿ ἐμπειρίαν πολλὰ πράγματα κινούντων. 


θὲ: 


Γυμνότερος παττάλου: 


ρων. | 
Γύγου δακτύλιος: 
πανούργων. 


κονιορτὸν ἐγ εἰ- 
ἐπὶ τῶν σφόδρα ἀπό- 


ἐπὶ τῶν πολυμηχάνων χαὶ 


Tuyns γὰρ βουκόλοᾷ ὧν τῆς γῆς ραγείσης 


εὗρε νεκρὸν φοροῦντα δακτύλιον, χαὶ τοῦτον περιελόμενος 
φύσιν ἔχοντα ὥστε κατὰ στροφὰς τῆς σφενδόνης ὁρᾶ- 


σϑαι ὅταν βούληται καὶ μὴ, δι᾿ 


βασιλέα καὶ no&s. 





-“«-.-ς-....ς....... . 


καὶ εἰς τὰ ἀκίνδυνα. 
ἀπευράτοις: ᾷ K κινδύνους. 
μόχϑων Β. 


K om. u. 


καὶ ἀφόβως ΒΚ om. 
ἀνακροτέουσα Scaliger in ϑιτγοιηδίθο, 
Γύγης κτλ. Β om. 


αὐτοῦ ἀπέχτεινε τὸν 


Alysraı καὶ οὕτως" »I λυκὺς πόλεμος 


1. vulgo γλυκεῖα: mutavi e B. 2. 
3. ὡς τις] ὅς τις P. 6. γρὴηϊῦς 
10. δακτύλος Κ. καὶ κτλ.] 


12. καὶ τοῦτον τῆς σφενδόνης 


editt. ante Schotum: περιεχόμενος φύσιν ἔχοντα ὦ τὰς καταστροφάς P, 
quae ex Apostolio emendavit Schottus et primus in textum po- 


suit: 
pro vulg. ὡς. 


περιελόμενος etiam bs, qui φύσιν ἔχ. omittunt et ὥστε tenent 
14. ἀπέκτεινε g Gaisfordus: 


ἀπέκτανε Schottus. 


15. βασιλέα Καμδαύλην Apostolius, Arsenius, 


- Gregor. II,3. Apost. VI, 34. Ar- 


sen. 1614 ibig. Macar.: Schol. 
ad Thucyd. 1, 80. 11,8: Suidas. 
Manarunt e Pindari "Hyporche- 
mate: Γλυκὺ δ᾽ ἀπείροιυσν πό- 
ἀεμος" πεπειραμένων δέ τις Ταρ- 
βεῖ προςιόντα vw καρδίᾳ περισσῶς: 
vid. Boeckhius p. 603. Locos, 
in quibus sententia expressa 
reperitur,  Biloomfieldus ad 
Thucyd. Il, 8 indicavit: add, 
Aristot. Rhetor. II, 5 p. 69, 14 
Bekk., cui admovit prover- 
bium Victorius in Commentario 
ad Aristot. 1. c. 

95. B. 295. K. II, 60. Greg.l, 
98. Apost. VI, 35. Arsen. 164: 
Suidas. Adhibuit Plutarch. 
Erotic. c. 5 fin.: οὗτος δὲ dpvei- 
Tas τὴν ἡδυνήν᾽ αἰσχύνεταν γὰρ 
„as φοβεῖται, δεῖ δέ τινος εὐπρε- 


πείας ἁπτομένῳ καλῶν καὶ ὡραίων" 
πρόφασις οὖ» φιλία καὶ ἀρετή κο- 
γίεταν δὲ +08 ψυχρολουτεῖ καὸ τὰς 
ὀφρῦς ee καὶ φιλοσοφεῖν φησι καὶ 
σωφρονεῖ ἔξω διὰ τὸν νόμον" εἶτα 
ψύχτωρ καὶ χαϑ'᾽ ἡσυχίαν Tun’ 
cett.: vid. Valckenarius Diatr. 
Eurip. 242 Lugd. 

96. Apost. VI, 48. Arsen. 168: 
Suidas. 

97. B. 299. K. II, 67. Greg. 
IT, 4. Apost. VI, 52. Arsen. 169 
ibiq Macar.: Snidas. 

98. B. 300. K. Il, 70 Greg. 
1, 6. Apost. VI, 62. Arsen. 170 
ibiq. Macar.: Suidas: vid. sup. 
111, 73. 

99. Diogen. IV, 72. B. 301. K. 
II, 68. (reg. 11, 5. Apost. VI, 
60. XVII, 83. Arsen. 432. 170 
ibig. Macar.: Nonnus in Greg. 


10 


13 


100 


Οὐ ει 


6 


CENTURIA IV. 233 


67 4 ' >»«, 
Γυπὸς σχιά: ἐπὶ τῶν μηδενὸς Aoyov ἀξίων. 
} 
“6 71υνὴ στρατηγεῖ, χαὶ, Jvvn orgaresverar: 
ἐπὶ τῶν δειλῶν. ᾿ 


T \ a c 9 ’ - 5." “- ) , 
υμνος ὡς ἐκ μητρας: ἐπὶ τῶν ἀπορῶν. 


Ν x ‚ >» \ -ν 3 
Γυναικὸς φρένες: ἐπὶ τῶν ἀνοήτων. 


I \ x hg δ᾽ a ᾿] I B a 
UVOaLAL un TLOTEUE, vu” av GTo avn« Οτύ - 


- \ a) [4 
dei γυναιξὶ un πιστεύειν. | | 
΄“-«Φ 2ἢ Ν 4 “- “ Fr 
Tvvaıxav OAsFo0ı: ἐπὶ τῶν οἰχτρῶς ἀναΐ- 
ρουμένων. 
- τ ’ \ “- 
Γενναῖος εἰ ἐκ βαλαντίου: ἐπὶ τῶν διὰ πλοῦ- 
“ τ ᾿ 
τον δὐγενῶν εἰναι δοκούντων. 
N > > c ’ \ ΄“- 4 
Itowv ἁλώπηξ οὐχ ἀλίσχεται: ἐπὶ τῶν δια 
πλῆϑος χρόνου οὐχ ἀἁμαρταγόντων, 





1. λόγων Ῥ: ἐπὶ τῶν μηδὲν ἄξιον ὑπὸ φϑόνου πραττόντων Hesychius. 
2. καὶ — στρατεύεται) CO ἢ στρατ., K x. y. στρατοπεδεύεταυ: vid. vv. 
ll. ad Suidam. 3. δενλῶν] παραδόξων BCK, 4. untoos C. ΒΝ 
addunt: καὶ παντελῶς μηδὲν ἔχοντων. 5. τοῦ ἀνοήτου B. 
6. μηδ᾽ ὅταν ϑάνῃ K Greg. Cyprius, Apost. Αὐβθηΐυβ'. KB ex- 
plicationem om un γυναῖκας P, un δεῖ γυναῖκν C. 8. ὀλέ- 
Yow bg.  BV addunt: πολλοὶ γὰρ ὑπὸ γυναικῶν ἀπώλοντο: 
v. Suidam. 12. legebatur διὰ πλήϑους: correxi e Zenobio. 13. 


. 9 ur 
χρόνου] χρυσίου ἢ 5: »eodem compendio y utrumque in MSS. exa- 
ratur vocabulum.«e Gaisfordus. 


ἁμαρτανόντων διὰ πανουργίαν. 


Συναγ. ἵστορ. p. 145 Mont., ejusd. 
Narıat. ap. Creuz. Melet. I, 72; 
Suid., Zonar. 456, Eudoc 99. 
Historiam e Pilat. Reip. II, 339 
C petiit. Gygis annulum me- 
morant Plat. Reip. X, 612 B, 
Lucian. Bis Accus. $ 21, Phi- 
lostr. Heroic. p. 28 Boiss., 
Theod. Prodrom. in Boiss. 
Anecdd. II, 423. Liban. Oratt. 
XV, 435. 

100. V. I, 51. B. 302. Apost, 
VI, 64. Arsen. 170 ibiq. Macar.: 
Hesych., Suidas. 

1. B. 305. C. 94. Κ΄ 11, 72. 
Greg. Il, 7. Apost VI, 66. Ar- 
sen. 170 ibig. Macar.: Suidas, 
Similiter Menand. Sent. Singul. 
100: γυναυκὲ δ᾽ ἄρχευν οὐ δίδωσιν 
1 φύσις: Aeschin. adv Timarch. 
ὃ. 171: κατιδὼν γὰρ οἰκίαν πλου- 
σίων καὶ οὐκ εὐνομουμένην, ἧς ἦγε- 


K: ἐπὶ τῶν οὐχ ἁλισκομένων 7 


μὼν μὲν ἦν γυνὴ μέγα φρονοῦσα καὶ 
γαῖν οὐκ ἔχουσα κτλ. 

2. V. 1, 53. Β. 306. C. 90. K. 
II, 69. Apost. VI, 61. Arsen. 170. 

3. B. 307. K. II, 71. Apost. 
VI, 65. Arsen. 1709.  Pericles 
ap. Plutarch. Cimon. 14: γραῦς 
εἶ, γραῦς, ὦ ᾿Ελπινίκη, ὡς τηλυ- 
καῦτα διαπράττεσϑαν πράγματα. 

4. B. 3810. Ο. 93, K. Il, 73. 
Greg. II, 8. Apost. V1,67. Ar- 
sen. 170 ibiq Macarius. Οἱ. 
Menand. Sent. Singul. 86: γυ- 
γαιχὶ μὴ πίστευε τὸν σαυτοῦ βίον: 
add. Incerti poetae epigramma 
Anth. Palat. IX, 67. 

6. V. I, 33. B.309. Apost. VI, 
68. Arsen. 170: Suidas. 

6. Zenob. II, 88. 

7. K. II, 76: Zenob. II, 90. 
Adhibuit Dionysius apud Diog. 
Laert. V, 93. 


8 


8 


19 


1 


12 


13 


14 


15 


234 -  DIOGENIANI 


Tilovxov τέχνῃ: ἐπὶ τῶν μὴ ῥᾳδίωρ χατεργαζα- 
2 4 ᾽ὔ Π a t 7 
μένων. «(πὸ Ihavxov Σαμίου, ος πρῶτον κόλλησιν 
ἐφεῦρε σιδήρου. ᾿Ἢ ἐπὶ τῶν τεχνικῶς χατεσχκευασμένων. 

Γλῶσσα ποῖ πορεύῃ πόλιν ἀναρϑύσασα; 
al, πόλιν ἀναστρέψασα; ἐπὶ τῶν διὰ λόγου ὠφε- 
λούντων ἢ βλαπτόντων. , 

Γραῦς ἀναϑυᾷ: ἀντὶ τοῦ, χαπρῷ. Ent τῶν 
παρ᾽ ἡλικίαν γυναικιξζομένωψ. "Sg xal τὸ, Γραῦς ἀγα- 
βαχχεύ Ξι. 

Γέρων βοῦς ἀπένθϑητος δάμοιαιν: ἐπὶ τῶν 
ad ὥραν τελευτώντων. 

δασύπους κρεῶν ἐπιϑυμεῖ: ἐπὶ τῶν παρ᾽ ἂλ- 
λων ἐπιζητούντων & παρ᾽ ἑαυτῶν ἔχουαι. 

Δακτύλου ἡμέρα: ἐπὶ τῶν εὐημερούντων. de- 
κτυλὸς γάρ τιᾷῷ ἐγένετο ἀνὴρ ᾿4ϑηνησι μεγίατων τιμῶν 
λαχων. 

Δαφνίνην φορῶ βακτηρίαν: ἐπὶ τῶν ὑπὸ τι- 
vov ἐπιβουλευομένων. Παρόσον ἀλεξιράρμακαν ἡ δάφνη. 

Δευτέρων ausıvavar: ἐπὶ τῶν ϑυομένων ἐκ 

»Ξ a 2 ὼ N‘ ’ r 4 . „m ᾿ 
δευτέρου, ὅταν αὐτοῖς τὰ πρότερα ἱερα un καυϑῇ καὶ 
ἐπὶ δεύτερα τραπῶσιν, 





1. C: τῶν εὐμηχάνωγ καὶ ῥᾳδίως κατεργ., ἀπὸ Γλαύκου τινὸς 
Σαμ., ὃς .. εὗρε καὶ ἄλλα πολλὰ εὐμέϑοδα ἐτεχνάσατο. 4. 
vulgo ποῦ, ut etiam in B scriptum est: παῖ C, Zenobius. δὅ. καὶ} 
δος vox ad proverbiale dictum non pertinet, igitur Separavi: 
etiam signum jnterrogationis post πορεύῃ positum delevi et post 
ἀνορϑ. et ἀναστ. posui. ἀναστρέψασα bg Apost. Arsenius: vulgo 
ἀναστρέψουσα: Tecte etiam Suidas: ἀνορϑώσουσα — ἀναστρέψουσα: V, 
Zenobius. 11. καϑ᾽ ὥραν) Suidas καϑαρῶς, quod e codd. nunc 
in x09” ὥραν mutatum est. Ο: ἐπὲ τῶν rel. καὶ λύπην μὴ παρεχόν. 
των. 12. παρ᾽] conjectura Kusteri ad Suid. proposita et a 
Gaisfordo in textum posita, παρ᾽, firmatur cod. Mazar. A. 86 
apud Boissonadum Anecdd. I, 390: Schottus περὶ. B explica- 
tionem om. 13. παρ᾽ αὑτῷ Suidas. 18. ἐπιβουλενομένων b 
Gaisfordus: βουλευαμένων Schottus. 


8. C.80: Zenob. II, 91. ow. Simile est γραῦς χορεύει 
9. Zenob. 11, 99. apud Suidam. 

ἘΠ re 53. Arsen. 169: 11. K.11, 78: Zenob. II, 97. 
rynich. Bekk. Anecdd. I, 33, 12. B.319. A ͵ .Ατ- 

30: vid. sup. ΠΙ; 74, Alludie gen ἀν Seide 116. Ar 

Pherecrates ap. Suid. 8. ἀναϑύειν 13. Zenob. III. 10 

et Zonar. 199: Πάλιν αὖϑις dva- er erg 

ϑυῶσιν ai γεραίτεραν, ubi Runke- 44. Zenob. III, 12. 

lius Pher. fr. 158 male ava$vov- 15. Zenob. Ill, 15. 


10 


15 


20 


16 


17 


18 


41 


CENTURIA IV. 235 


3 - »ı\ ἊΨ 
dv ὀξείας δραμεῖν: ἐπὶ τῶν διακινδυνευόντων. 


Ὀδεῖαν γὰρ λέγουσι τὴν λόγχην. 


Δίκην ὑφέξει κἂν ὄνος δάκῃ. κύνα: ἐπὶ τῶν 
ἐπὶ μικρῷ συχοφαντουμένων. | 

dis παῖδες αἱ aeg: ἐπὶ τῶν πρὸς τὸ γῆ- 
ρας εὐηϑεστέρων. u 
dic πρὸς τὸν αὐτὸν αἰσχρὰν al 
λίϑον: φανερόγ. | 


δὶς καὶ τρὶς τὸ καλόν: δῆλαν τοῦτα. 


Δῶρα ϑεοὺς πείϑει, καὶ αἰδσίους βασι- 
λῆας: ἐπὶ τῶν διὰ δῶρα τὰς δίχας ἀγτιστρεφόντων. 


— 


2. ἀξεῖαν γὰρ} »Accessio haec Pantiniano cod. accepta est refer 
renda.« Schottus. vom. g.« Gaisfordus. 3. dawn K. 5. Eu- 
stathius: ἕτερον δὲ τοσοῦτον ἀποδίουσι mgosiyew αὐτῷ [τῷ 0] ὥστε καὶ 
eo dis π. οἱ γ. δίς παι ες γράφουσι συνϑέτως ἐν ἑνὲ μέρεν λόγον, ἄλλως 
τοῦτο ποιοῦντες “παρὰ τὸ δίπαις, δίπαιδος, ὃ δύο κεκτημένος Ron 
παῖδας. ἀπὸ τοῦ γήρους A, ἀπὸ zu γήρα Β, πρὸς τῶ γήρα 
8. K addit: εἶναι δοκαύντων, B Schol. Plat. δοκούντων. 7. αἰ- 
σχρῶς προςχρούεν K: in explicatione K cum Zenobio consentit, nisi 


quod ἐκ δευτέρου exhibet. 
Plato. 


16. Zenob. II, 13. 

17. K. 11,79: Zenob. III, 20. 

18. V. ΠῚ, 91. B. 327. K. II, 
80. Apost. VII, 28. Arsen. 183 
ibig. Macar.: Eustath. ad Hom. 
Od. M, 22 p.1706, 4, Schol. ad 
Arist.e. Nub. 1404 (1421) ar 
Clem. Alex. Stromm, VI, $. I 
p- 265 ‚Sylb.: παῖδές τε γὰρ ei 
ἀρχὴν ἦσαν ἄφρονες: καὶ νῦν ὑπὸ 
τοῦ τῶν ἐτῶν πλήϑους παρατρα- 
πέντος a αὐτοῖς τοῦ λογισμοῦ παῖδές 
εἰσι, τῷ νῷ πάλιν ληρυῦντες " a0 
Σοφοκλῆς Πηλεῖ" Πηλέα τὸν 
«ϊάκειον οἰκονρὸς μόνη Γερονταγω- 
γῶ κἀναπαιδεύω πάλιν. Πάλιν 
γὰρ αὖϑις παῖς ὃ γηράσκων 
ἀνήρ. Καὶ Θεόπομπος" Ais 
παῖδες οἱ γέροντες ὀρϑῷ τῷ 
λόγῳ. Καὶ Πλατων' ΜΙ ν ὡς 
Koıne, dis γένοιτ᾽ ἄν παῖς 
γέρων; [Πϊς versus Musuri 
debetur ingenio: constat enim, 
ui observavit Valckenarius 


10 neide) B τέρπει. 
C: οἱ μὲν Ἡσιόδειον οἴονται τὸν στέχον' εἴρητα: δὲ 
φαὶ Πλάτωνος ἐν τρίτη ,πολυτείᾳ" 
[suprascr. γρ. ϑεοὺς)] παρήπαφεν. 


καὶ] δῶρ᾽ 


ὅμοιον τὸ" “ὥρα καὶ σοφοὺς 
B explicationem om. 


Schol in Nov, Test. II, 320, ver- 
bis Platonis philosophi: Leg 
I, 646 A: οὐ μόνον ἄρ᾽, ἧς 
ἔοικεν > ὃ γέρων δὶς παῖς γίγνουτ᾽ 
ἄν, ἀλλὰ καὶ 6 μεϑυσϑείς.] κα 
᾿Αντιφῶν' yngorgopia ya 
προςέοικχε παιδοτροφίᾳ: ἃ 
Ar. Eyquit. 1107, ad Plat. 465 
Bekk.: Suid. 8. dis, 8. καταγη- 
ράσαις. Usurpat Lucianus, Sa- 
turn ὃ. 9: οὕτον γὰρ ἂν τὴν πα- 
ρουμέαν ἐπαληϑεύσαιμι, ῆ φησι, πα- 
λίμπαιδας τοὺς γέροντας γίγνεσθαι: 
alios vide apud Fischerum ad 
Aesch. Axioch. 9. p. 134. 

19. Κα 11, 83: Zenob. 111, 29. 

20. Zenob. 111, 33. 

21. B. 330. C. 117. Greg. II, 
18. Apost. VII, 43. Arsen 186 
ibiq. Macar.: Suidas, Usur- 
pant Aesopus in Welckeri Mus. 
Rben. V, 331. Eurip. Med. 964. 
Plat. Reip. III, 390 E. Ovid. 
Arı. Amat. 111, 653. 


16 


22 


22 ' 


28 


25 


27 


28 


236 DIOGENIANI 


Δίκης διχαεότερος: ἐπὶ τῶν σφόδρα δικαίων" 
καϑ'' ὑπερβολήν. 
Δοῖδυξ αὔξει: ἐπὶ τῶν μὴ αὐξανομένων. 
δοῖδυξ μικρός ἐστι καὶ στρογγύλος. 

4 ιὸς ἐγκέ φραλος: ἐπὶ τῶν δυςπαϑούντων. Οἱ 
δὲ ὅτι τὰ πολυτελῆ βρώματα παρὰ Πέρσαις Διὸς ἐγκέ- 
φαλος λέγονται... 


Ὁ γὰρ 


Δαιδάλου πτερά: ἐπὶ τῶν δι᾿ 
γων προςϑήκῃ παρελκούσῃ. | 

Δελφὸς ἀνὴρ στέφανον μὲν ἔχει» δίψει δ᾽ 
ἀπολωλώς: οὗτοι γὰρ διὰ τὰ ἱερῶσϑαι ἐστειρανωμένου 
μέν εἰσι, δίψει δ᾽ ἀπόλλυνται. ᾿Αἰντὶ τοῦ, τῶν δὲ ἀναγ- 
καίων ἀποροῦσι. 

, - ’ ' ΟῚ ns 

Δέχεται χαὶ βῶλον Alnıns!: ἐπὶ τῶν πάντα 

’ 9 [4 [4 N [2 2 
δεχομένων. Alnım γὰρ φασί τινὰ βουκόλῳ συναντη- 
σαντὰ αἰτῆσαν τροφὴν, ἀραντὰ Ö ἐχεῖνον βῶλον δοῦναν 
αὑτῷ ὡς τοῦ Διὸς ὑντα" τὸν δὲ τοῦτο εἰπεῖν. 


ἀπορίαν γχρωμέ- 


" Δικαιότερος σταχάνης: : ἐπὶ τῶν τὰ δίχαια 
ἀγαπώντων. Σταχάνην γὰρ οἱ Δωριεῖς τὴν τρυτάνην xu- 
λοῦσι παρὰ τὴν στάσιν. 





ο ἢ, Κ. ὃ. δικι: ἐπὶ τῶν διδασκόντων, ἃ ἤσκηταν: explicatio pertinet 
ad proverbium δελφῦνα νήχεσϑαν διδάσκεις : ν. Zenob. III, 30. 3.4. 
pg om. 5. ἡδυπαϑούντων Schottus, Gaisfordus e Zenobio, 
aliis: quum codd. δυςπαϑούντων praebeant, possitque cogitari, 
etiam de iis, qui aliquid aegre ferant [v. Athen. II, 65 F.}, pro- 
verbium dictum esse, codicum scripturam retineo. Sic etliam 
ala ne μὰ de ditissimis et de pauperrimis dicebatur: v. sup. 
TIL, 6. ἐγκέφαλον 8. 11. ἀπόλωλεν VB, anollum Ὁ. 
Velba δ᾽ ἀπαλωλώς — δίψεν δ᾽ in g omissa sunt. ΒΥ: ἐπεὲ 
οὗτον διὰ τὸ ἱερᾶσϑαν [V ἱερῶσϑαι) τῷ Gew ἐστεφανωμένον 
περιΐασν, τῶν δὲ ἐπιτηδείων ἀποροῦντες οὐκ εὖ [εὖ om, V] 
ἀπαλλάσσουσι: C, cum Suida fere consentiens, hac explica- 
tionis forma utitur: ἐπεὶ οὗτον διὰ τὸ ἱερῶσϑαν τῷ ϑεῷ ἐστεφανωμένον, 
τῶν δὲ ἐπιτηδείων ἀποροῦντες οὐ καταλλάσσουσιν. διὰ τὸ] articulum 


e VBC Gaisfordus addidit. 12. ἀπόλλυταν δ. 20, παρὰ] dia K. 


22. V.I,58. Β. 333. K. II, 81. 
Apost. VII, 13. Arsen. 181: Sui- 
das. 

23. Zenob, III, 40. 

24. Zenob. 1Il, 4]. 

235. Diogen. 11,52. C.97. Apost. 
VI, 75. Arsen. 175 ibig. Ma- 
car : Suidas. 


Αι 


26. V. I, 59. Β. 337. C. 103. 
Apost. VI, 93. Arsen. 178 ibig. 
Macar.: Schol. ad Arist. Equit. 
533: Suidas Alludunt Arist. 
l. ᾿ς, Lucian. Merc. Conduct. 
ὃ. 28 Liban. Ep. 208. 

27. Zenob. 11], 22. 

28. K, 11, 87: Zenob. III, 16. 


10 


15 


. 29 


30 


al 
32 


83 


31 


36 


37 


33 


99. 


CENTURIA IV. 


δικτύῳ ἄνεμον ϑηρᾷς: 
ποιούντων. 
Διὰ δακτυλίου δεῖ σε ἑλχυσθὴναι: 


ἐπὶ τῶν ἀνοήτως τι 


ἐπὶ τῶν 


x ’ ΟΝ ’ 3 “-ὠ 
δια λυπὴν ἢ νόσον ἰσχνῶν γινομένων. 


Διὰ τοῦ τοίχου λαλεῖν: 
Δίχολοι γνῶμαι: οἱονεὶ δίτροποι. 


γνώμων. 


Δελφῖνα νήχεσϑαι διδάσκεις: 


ἐπὶ τῶν ἀναισϑήτωνγ, 


9 v - 
ἔπὶ τῶν δι- 


4 \ “«ῳ „ 
ἐπὶ των ἀχρῶς 


εἴς τι πεπαιδευμένων χαὶ προςποιουμένων͵ παρά τινὼν 


μανϑάνειν. 


’ ἰῷ 237 Η͂ Lv 
Δέδοται καὶ κακοῖς ἄγρα: ἐπὶ τῶν παρ᾽ ἀξίαν 


y ’ 
EU NORTTOVTWV. 


Δεινοὶ πλέχειν τοι μηχανὰς Αἰγύπτιοι: 
Τοιοῦτοι γὰρ οἱ Alyvarıoı. 


τῶν σφόδρα κακούργων. 
Διὸς ψῆφος: 


τῶν πιϑαγῶν. 


Δελφῖνα πρὸς τοὐραῖον δεῖς: 


vorwv. Εὐχίνητος γάρ. 


Διὰ παλαιᾶς ἡμέρας: 
Δίξεσϑαι βιοτὴν, ἀρετὴν δ᾽ ὅταν ἢ βίος: 


— 


ER - ε - ν 23 
ἐπὶ τῶν ἱέρων καὶ ἀϑίχτων" 


ἐπὶ 
2) ἐπὶ 
ἐπὶ τῶν ἀδυ- 


[d/ δ Α [4 
ὡσπὲρ διὰ XE0vovV. 


2. ποιούντων τὸ cod. Mazar. A. 86 apud Boisson. Anecdd. I, 394. 


3. διὰ δακτυλίου) Κ δαχτύλῳ. 
πραττομένων. 
tandum esse judicabat: 


apa 
ignorat. 


ψῆφον. 


15. Hesychius: 


Schottum: e P Schottus correxit. 
20. Scribe δίζησϑαιυ: 
add. Welckerus ad*Theogn. p. 15U. 


παρόσον τὸ “ἣν τῆς ἀρετῆς προτιμότερον. 


Arsenius. 
Coniect. Crit. 67: 
Arsenius: 


29. Zenob. 111, 17. 

30. Κα ΠῚ, 86: Zenob. ΠῚ, 18. 

31. B. 312. Apost. VII, 6. Ar- 
sen 180: Suidas. 

32. Zenob. ΠὈΗΙΓΝΡ, 25. 

33. Zenob. }ΠΙ, 30: v. infr. Υ, 
33: deK vid. not. crit. ad Dio- 
gen. ΠῚ, 22. 

34. K. II, 89: Zenob. 111, 31. 

35. Καὶ 11, 8%: Zenob. 111, 37. 

36. Apost. ΝΙΙ, 20. 21. Arsen. 
182: Hesych. 8. Aus ϑᾶκοι, Sui- 


5. B: 
8. ἄκρως sine causa Schotus in ἀκριβῶς mu- 
0200) &- 
13. τοῦ] Καὶ γε, Schottus τὸ, g om. 

Avos ϑᾶκοι χαὶ πεσσοὶ" 
17. Legebatur τὸ οὐραῖον. 


ἐπὶ τῶν ἀναισϑήτως τι δ »a- 


12. εὖ πραττόντων) K εὐημε- 
‚Explicationem 

τινὲς γράφουσν 
18. ἀκίνητος editt. ante 
19. διὰ μακροῦ addunt Apost., 


Addit 


das: οὕτως καλεῖταν, ἐν ᾧ Adıwa 
καὶ Ποσειδῶν ἐχρίϑησαν. Κρατῖνος 
Agzı.oy0 (fr. ΠῚ Runk.)‘ Ἔ»ν- 
9a Διὸς μεγάλον θᾶκον πεσ- 
σοΐ τε καλοῦνταν" ὃ γὰρ τόπος, 
ἐν ᾧ ἐχρίϑησαν ᾿ 4 ιὸς ψῆφος καλεῖ- 
ταν τάττεταν δὲ ἡ παροιμία End 
τῶν ἱερῶν καὶ ἀϑίκτων. 

37. Zenob. III, 38, 

38. Apost. vi, 31. Arsen. 181. 

39. Arsen. 1831.  Versug au- 
etorem Phocylidem esse, ex 


βίος ἀσκεῖν Schneidewinus . 


10 


15 


20 


40 


al 


42 


43 


238 DIOGENIANI 


> 0 εἴ 7 9. Δ Ὁ M 

. Evövuıwvog vnvov χαϑεύδειφ: ἐπὶ τῶν ὑπνω- 
δῶν" ἔν τινι γὰρ πόλει ἠρασϑὴ ὁ Ὕπνος παιδὸς ᾿Πνδυ- 
μίωνος: 


Ἔχ τριχὸς χρέμαται: 


ἐπὶ τῶν σφόδρα κινδυ- 
ψευόντων. 


Ταὐτὸ δέ ἐστι τῷ, Eni ξυροῦ βαίνειν. 
Ἔκ λύκου στόματος ἀφείλω: 
στως [τι] λαμβανόντων. 


᾿Ελέφαντος διαφέρεις οὐδέν: 
σϑητων. 


3 \ and 3 [2 
ἐπὶ τῶν ανελπί- 
“ 3 
ἐπὶ τῶν aval- 


nn 


1. K: ἐπὶ τῶν δι' ἔρωτά ὑπνηλῶν" ἐπειδὴ 6 ὕπγος ἐρασϑεὶς μειραἉ 
κίον ἐνδυμίωνος, Er καὶ νῦν λέγεταν κατέχειν αὐτὸν κοιμώμενον: vide 
Coisl. in notis ad Zenobium. 2. ἐραστεὶς P, ἐρασϑεὶς b. ὅ. Β: 
Duowv ἐστι τὸ 8. ξ. ἵσταται: Κι ὅμοιον τῶ ἐπὶ ξυροῦ: Ο: Ἐ. ξ. ἔσξη- 


κεν: ἐπὶ κινδύνου, ἐν αὐτῇ τῇ τοῦ πράγματος ἐπιτάσει. 


6. ἀφείλω K om., ἀφείλον Apostolius. 
8. οὐδὲν διαφέρειν K. 


009 Tbıovrov. 


7. τι e Zenobio inserui. 
Ὶ 


addunt: παρόσον καὶ τὸ 


hoc Platonis loco colligo: Reip. 
111, 407 A: Φωκυλίδου γὰρ 
οὐκ ἀκούεις πῶς φησι, δεῖν, ὅταν 
ἕῳ ἤδη βίος ἦ, ἀρετὴν ἀσκεῖν. De 
sententia v. Obbarius ad Horat. 
Epist. I, 1, 55. 

40. Κα. 11], 17: Zenob. III, 76: 
Macar. 451. 

41. K. ΠῚ, 20: Zenob. III, 47. 
Ἐπὶ £. β.] B. 402. C. 210. Greg. 
J1, 50. Apost. 11, 10. 91. Arsen. 
226. Macar. 210: Schol. ad Soph. 
Trach. 81. Schol. Ven. et Schol. 
Bachmanni ad Hom. Il. K, 173: 
Νῦν γὰρ δὴ παντεσσυν ἐπὶ ξυροῦ 
ἵσταται ἀκμῆς, Ἢ μάλα λυγρὸς ὄλε- 
ϑρος ᾿Φχαιοῖς ἠὲ βιῶναι: Eustath. 
ad Hom. |. c. p. 796, 55: ὅτι 
σπαροιμνιῶδες τὸ νῦν γὰρ δὴ κτλ. 
ἀντὶ τοῦ, νῦν ἐν χινδύνῳ ἐστὶ τὰ 
x00” ἡμᾶς καὶ οἷον ἐπ᾿ αὐτῇ τῇ 
ὀξύτητι καὶ τομῇ τοῦ ξυροῦ" Σο- 
φοκλῆς (Ajac. 786 ibiqg. Scholl.) 
δὲ παραφράζξων αὐτὸ εἶπε" ξυρεῖ 
γὰρ ἐν χρῷ (ejusdem meminit 
iterum Eustath. infr. 1257, 12: 
cf. Apost XIII, 90. Arsen. 374 
ibiq. Walzius.). ἐλήφϑη δὲ ἡ παρ- 
οιμία ἐκ τῶν τραυμάτων, ἅ τομῆς 
ἤδη δέονται" ἐπεὶ δὲ 6 ξυρὸς ὡς τὰ 
πολλὰ ὄργανόν ἐστιν ἢ σαρκῶν το- 


— 


ἀνελπίστως) τὰ ἀνέλπιστα K. 


VB Suidas 


μῆς ἢ τριχῶν, ἐνενοήσαντο μεταλα- 
βύντες οἱ νεώτερον ἐπὶ κινδύνων ἐξ 
αὐτοῦ παροιμίας ἑτέρας δύο, ποτὲ 
μὲν πήματα λέγοντες τομῶντα τὰ 
τομῆς δεόμενα, ποτὲ δὲ τριχὺς φά- 
σκοντὲες ἠρτῆσϑαν τὰ πράγματα" ἐξ 
οὗ παραπονήσας ὃ Θεόκρντος (XIV, 


, 9.) ἔφη τὸ, ϑρὶξ ἀνὰ μέσον" τὸ 


μέντον, ξυρὸς εἰς ἀκόνην (Dio- 
gen. ΥἹ, 91.) ἑτέραν παρὰ τὰ ῥη- 
ϑέντα ἔχεν ἔννοιαν: Schol. Pal. 
ad Soph. Ajac. 786, ad Lucian. 
Jov. tragoed. $. 3: Hesych., 
Suid. 5. ἐπὶ ξυροῦ, 8. ξυροῦ, Ζ0 - 
nar. 704. Manavit ex Homeri 
loco: usurparunt Simonid. Epigr. 
158 Schneidew., Theogn. 557, 
Soph Antig. 996: φρόνεν βεβὼς 
av νῦν ἐπὶ ξυροῦ τύχης: vid. Val- 
ckenarius δὰ Herod. ΥἹ, 11. intt. 
ad Theocr. XXII, 6. 

42. K. III, 2: Zenob. III, 48. 

43. V. 1,81. B. 405. K. III, 3. 
Apost. VIII, 13. Arsen. 297: Sui- 
das: ἐπὶ τῶν μεγάλων καὶ ἀναι- 
σϑήτων. Liban Orat. pro templis 
II, 164 R.: οἱ δὲ μελανειμονοῦντες 
οὗτον καὶ πλείω μὲν τῶν ἐλεφάντων 
ἐσθίοντες, πόνον δὲ παρέχοντες τῷ 
πλήϑεν κι΄ τ᾿ λι: de monachis lo- 
quitur. 


CENTURIA IV. 339 


44 Ev πίϑῳ τὴν κεραμείαν μανϑάνεις: ἐπὶ τῶν 
τὰς πρώτας μαϑήσεις ὑπερβαινόντων, μανϑανόντων δὲ 
τὰ μείζονα. 


4ὅ ᾿Ελέφας μῦν οὐχ ἁλίσκει: ἐπὶ τῶν τὰ μιχρὰ γ΄ 
ἢ φαῦλα παρορώντων. 5 

46 Eitpavras ἐκ μυίας ποιεῖς: ἐπὶ τῶν τὰ w- 
χρὰ ἐπαιρόντων τῷ λόγῳ. 

47 ᾿Ελεύϑεραι αἶγες ἀρότρου: ἐπὶ τῶν βάρους 
ἀπηλλαγμένων. ἮΝ 

48 Ἔνεστι κὰν μύρμηκι yoln: μηδὲ τῶν μιχρῶμ 10 


καταφρονεῖν. Ὁμοία τῇ, Ayooixov un καταφρόνει 
0nTogos. 

49 "Ex τοῦ γὰρ ἔςορᾶν yiver ἀνθρώποις ἐρᾶν: 
δῆλον. 

2 

60 Ἔν σκότῳ ὀρχεῖσϑαι: ἐπὶ τῶν ἀμάρτυρα μο- 15 
χϑούντων. 

öl Ἔν ϑέρει τὴν χλαῖναν χατατρίβεις: ἐπὶ τῶν 
un καϑ' ὥραν τοῖς ἀναγκαίοις χρωμένων. 


δὲ Εν πυρὶ βέβηκας: ἢ ἐπὶ αἰσχίστου, ἢ ἐπὶ τάχους. 


— in | ——— ο -ςὉἷὕ 





9, K: ἁπτομένων δὲ εὐθέως τῶν μειζόνων, ὡς εἴ τις πρὸ τοῦ μαϑεῖν 
σίνακας πίϑον κατασκευάξεν. 4. ἁλίσκει)͵ K ἀλεγέζεν: v. Zenobius. 
ὅ. ἢ] καὶ Καὶ. ὑπερορώντων Κ. θ. ἐλέφαντα PK. μυιός P. 
8. βάρους τῆν zus 10. κἄν] καὶ K. τοῦ μικροῦ Κ. 
11. ὁμοία κελ.] K 13. Legebatur ἐκ τοῦ εἰςορᾶν γίνεταν ande. 
ἐρᾶν: BVC: ἐ. τ. ἐγ ὁρᾶν [ὁρᾶν yap V, γὰρ εἰςορᾶν ΟἹ γίνετ᾽ 
ἀνϑρ. [τὸ addit C] ἐρᾶν. Versus 6 Sophocle petitus: v. Casaubo- 
nus ad Athen. VII p. 32 Schweigh. 14. δῆλον VBC om. 15. 
ἀμαρτύρως Κι 19. VB: ἐπὶ τάχους [V. ἐ. ταχέων], καὶ ὅτι ταχέως 
ἐκβαίνειν δεῖ τὸν ἐν πυρὶ ὄντα, 


44. K. III, 25: Zenob. T1I,65. gen. II, 99, intt. δὰ Hesych. 1. 
45. K.II, 16: Zenob. III, 67. “{:» Blomfieldus ad Aesch. Agam. 


i 1. 232: add. roverbium Arse- 
46. K. II, 99: Zenob. ΠῚ, 68. Si; 171: γυνμυκὸς ὄωμα τοῖς 
47. K. III, 22: Zenob. III, 69. axnalovocıy βέλος. 


48. K. III, ᾿ Zenob. 111, 70. 50. K. ΠῚΠῚ, 27: Zenob. III, 71. 


Ayooixov] sup. I, 12. 61. K. III, 28: Zenob. 111, 72: 
49. V. I, 84. ’B. 416. C. 177. ν. sen VI, 27. 
Apost. VII, 98. Macar. p. 226: Υ͂. Ι, 83. Β. 415. Apost. 


Hesych. s. ὀμμάτειος πόϑος. Ad- van, 48. Arsen. 233: Schol. 
hibet Clem. Alex. Paedag. III, ad Theocr. V, 31: Suidas. 
32 p. 100 Sylb.: alludunt mul. Usurpat Arist. Lyesistr. 134: v. 
ti: vid. Boissonadus ad Phi- Mitscherlichius ad Horat. Carm. 
lostr. Her. 640, ad Nicet. Eu- 11,1, 8. 


53 


54 


δῦ 


57 


58 


240. -- 


DIOGENIANI 


> ’ % [4 ı\ Er c 
Ey μέλιτι σαυτὸν χαταπαττειῖς: «ἐπὶ τῶν ηἡδὺυ- 


παϑεῖν διωχόντων. 


᾿Ενδυετέ μὲ τὴν λεοντῆν: 


ἐπιχειρούντων. 

E 
χεῖ: 
μούντων. 
γος ἔμμορε Tıumg. 
οἰμία. 


ἐπὶ τῶν μεγάλοις 


δὲ διχοστασίῃ καὶ ᾿Ανδροκλῆς πολεμαρ- 
ἐπὶ τῶν εὐτελῶν μὲν, διὰ δέ τινα ταραχὴν εὐδοκι- 
Ὅμοιον, ᾿ν γὰρ ἀμηχάνοις καὶ Kapei- 
Αἰϊπόλει σοέ φησιν ἡ παρ- 


Ἔν ἁἀμούσοις καὶ χόρυδος φϑέγγεται: 


Ἐρετριέων ῥῶ: 
νων. 


Ἂν Σάμῳ κομήτης: 


γόντων. 
> x 2 ’ὔ 
οὐ πρὸς ἄλλο τι χρησιμον. 





------ 


ἐπὶ τῶν καταχόρως τισὶ χρωμέ- 
Καταχόρως γὰρ οὗτοι χρῶνται τῷ ῥῶ. 


[4 
ἐπὶ τῶν οὐδὲν γάριεν λε- 


Οἱ γὰρ οἰχοῦντες ἐκεῖσε πρὸς χοροὺς ἐπιτήδειοι, 


1. καταπαττεις K κατακρύπτεις: v. Gregorius Ογρτίαϑ. ἥδυ- 
πάϑειαν BV. ἥδυπαϑειας K. 2. μεταδιωχόντων VBK. 3. 
ἐνδύεται ῬῸ Καὶ. με] μον Ρ, K om. 4. ἐγχευρούντων K. δ. 
δὲ om. δ΄. Leg. ᾿Ανδροκλέης cum Zenobio. 7. ὅμοιον) οἷον P. 


γὰρ e Pb Gaisiordus adjecit. 


8. Aino)s — παροιμία] e P adjecta sunt. 
antecedentibus arctissime cohaeret: v. 


Gaisfordus 6 b addidit. 


13. ἐν γάμῳ κομίτης P. 


Leg. ἀμηχανίη cum Zenobio. 

10. Proverbium cum 
infr. V, 15. 12. γὰρ 
VB: Πυϑα- 


γόρας πύκτης Σάμιος ἐκόμα' καταφρονηϑιεὶς οὖν παραδό- 


ξως ἐνίκησεν. ᾿Ἐλέχϑη ini τῶν. 


53. V. I, 85. Β. 418. K. ΠῚ, 6. 
Greg. II, 38. Apost. VIII, 50. 
Arsen. 233. 

54. K. III, 7: Zenob. II, 75. 

55. Zenob. III, 77. αἰπόλευ 
— παροιμία) haec Schottus de- 
pravata esse putavit: sed sana 
esse et in hunc locum quadrare 
apparet ex Aristidis Orat. XLIX 
Ρ. 384 Jebb. 517 Dind.: οὐ μὴν 
ἀλλ᾽ ὑπέρ γε τῆς ἀληϑείας διὰ 
πάντων ἐθέλω τὸν λόγον ἐξακριβῶ-. 
σαν, ὕπως καὶ γνῷς οἷος ὧν ἐμὲ 
voudeteis, τῆς παροιμίας σον λεγού-- 
σης αἰπολεῖν. 

56. Zenob. 11, 77. 

57. Apost. IX, 5. Hesychius. 
Alludunt Plat. Cratyl. 431. C, 
Diogen. Laert. 1 fin , de Me- 
nedemo dicens: κἀτ᾽ ἔργον ἔρεξας 
᾿Ερετρικὸν, ἀλλ᾽ ὅμως ἀνανὸρον. 


«λεγόντων. χαριεν) χρησιμὸν 8. 
De re exponunt ϑιγαῦ. X, 1, 
10 p. 448: ἐποίκους δ᾽ ἔσχον (Ἔρε: 
ϑριεῖς) ἀπ᾿ Ἤλιδος » ἀφ᾽ οὗ καὶ 
τῷ γράμματυ τῷ ὁ πολλῷ χρησά- 
μενον οὐκ ἐπὶ τέλεν μόνον τῶν ῥη- 
μάτων ἀλλὰ καὶ ἔν μέσῳ, κεκω- 
μῴδηνταυ: Casaubon. ad Athen. 
VIII, 352 A., O. Muellerus Dorr. 
T. II, 522. 

68. V. 1, 87. B. 422. Plut. 108. 
Apost. VIH,39. Arsen. 231. 232: 
Jamblich. Vit. Pythag. II, 8. 
VI, 30. Hesychius. Ütrum ad 
Pythagoram philosophum an ad 
Pythagoram pugilem prover- 
bium referendum 811, et veteres3 
et recentiore3 dubitavere: cf. 
Kusterus ad Jambl. 1. c.: Iam- 
blichi tempore ad philosophum 
referebatur: διόπερ, inquit, ἔτι 
καὶ νῦν ἡ παροιμία τὸν ἐκ Σάμου 


10 


1ὅ 


59 


6Ι 


62 


63 


64 


65 


CENTURIA IV. 241 


Ἔν τριόδῳ eiui: ἐπὶ τῶν ἀδήλων. Οὐκ εἰδὼς 
4 ᾿ ς - ’ 
ὑποίᾳ οδῷ χρήσομαι. 

᾿Επακτὸς ὅρκος: ὃν ἕτερος ἐπάγει. Οἷον βίαιος, 
οὐχ αὐϑαίρετος. 


Ἐπειοῦ δειλότερος: ἐπὶ τῶν δειλῶν. Τοιοῦτος 
γὰρ ᾿Επειός τις ἐγένετο. 

’Eni τὰ Μανδραβόλου: ἐπὶ τῶν ἐπὶ τὸ γεῖρον 
προχοπτόντων. ὋὉ γὰρ Μανδράβολος εὑρών ποτὲ ϑησαυ- 
ρὸν πρόβατον γρυσοῦν ἀνέϑηκε τοῖς ϑεοῖς, εἰτα ἐν τῷ 
δευτέρῳ ἀργυροῦν, εἶτα ἐν τῷ τρίτῳ χαλκοῦν. 

ε “« > [4 > \ “ Bi BA > 

Loung auvnros: ἐπὶ τῶν μᾶλλον Ev τισιν ἐμ- 
πείρων" χλευαστικὴ δὲ ἡ παροιμία. Ὁμοία τῇ Βαλλ᾽ 
ἐς ἔχοντα τὴν ἐπιστήμην. 

[4 \ “ῳ T 3 

Ei καὶ λύχου ἐμνήσϑης: ἐπὶ τῶν ὧν ἂν μνη- 
σϑῶσιν ἐγγὺς παραγινομένων. 

Εὕδοντι χύρξος αἱρεῖ: ἐπὶ τῶν ἐργασαμένων 
εὐτυχῶς λέγεται. Συμβαίνει γὰρ χοιμωμένων τῶν ἁλιέων 
τὸν κύρτον αἱρεῖν ἰχϑύας. 


----..-. 


1. Κ: ἐν ro. εἰμὲ λογισμῶν: ἐπὶ τῶν ἀπορούντων , ὅτι καὶ δράσειαν. 
ὃ γὰρ ἐν τριόδῳ γενόμενος οὐκ οἷδε ποία χρήσεται: v. Zenobius ibiq. Ο, 
3. βίαιος] βίος δ. 5. δενλότερος] δολότητα Ὁ. 7. Μανδροβόλου be. 
8. ϑησαυρὸν εὑρὼν, τῷ πρώτῳ χρόνῳ πρόβατον Suidas: vid. Zeno- 
bius. ll. ἀμύϑητος Erasmus, vB explicationem omittunt. 
16. εὕδοντα CK. aloe VCK. VB: ἐπὶ τῶν ἐργ. enwuyüs‘ ine 
avufßaives καὶ ποιμ. Al. εἰςιέναι τοὺς ἐχϑύας εἰς Tag κύρτοις. Κρατῖνος 
[2 ρχιλόχοις addit Photius: v. fr. V Runkel.] ers τὸ γελοιότερον 
[γελλοιότερον V] ταῦτα [ταύτην V] μετέϑηκεν" Εὔδοντι πρωκτὺς 
αἱρεῖ [αἴρεε ΨΊ]ῚΊ: C: ἐπὶ τῶν ἀταλαιπώρως εὐτυχούντων" 
παρ᾽ ὅσον κριυιμωμένοις τοῖς ἁλιεῦσυν οἱ ἐχϑύες τοῖς κύρτους 
ἐμπίπτουσι: K: ἐπὶ τῶν εὐτυχούντων omissis reliquis. 17, 
εὐτυχῶς] P ἐπυτυχῶς. 


χομήτην ἐπὶ τῷ σεμνοτάτῳ διακῆτ norum «Lupus in fabula:» Te- 
evrre.. De Samiorum choregia rent. Adelph. IV, 1, 21. 
et luxuria vid. Panofka R. Sa- 65. V. I, 91. B. 429. C. 218. 


miorr. 80. 103 544. .K. III, 1. Greg. Cypr. II, 34. 
59. Κι. III, 9: Zenob. III, 78. Apost. IX, 30, Arsen. 245: He- 
60. Zenob. III, 80. sych. Photius: vid, Zenob. IV, 
61. Zenob. III, 81. 8. Usurparunt Timothei Athe- 
62. Zenob. III, 52. niensis inimici: Plutarch. Ma- 


63. V. I, 90. B. 428. Greg. lign. Herod. c.7 p.856 B, Apo- 
Cypr. II, 36. Apost. IX, 10. phihegmm. 187 B, ad quem lo- 
Bar κτλ.) εὐ Ποῦ infr.VII.85. cum vide de narratione expo- 

64. Apost. VII, 52. Arsen. 218: nentem Wyttenbachium T. VI, 


Suidas. Affine est illud Lati» 2,1195. Ad proverbium praeten- 


χὰ 


10 


67 


68 


69 


20 


71 


72 


242 


DIOGENIANI 


Ἕλκων ἐφ᾽ αὑτὸν, ὥςτε Καικίας νέφος: ἐπὶ 
τῶν ἐπισπωμένων ἑαυτοῖς κακά. 


8 7 N εἴ 4 > ' c Ü 
Eonun δίκη: ὅταν un anavınoag 0 διωχομενος 
καταδιχασϑῆ. 
᾿Ἑ στίᾳ ϑύει: ἐπὶ τῶν πολλὰ ἑστιώτων. Παρ- 
’ € ; ’ 3 - ’ 3 « , 
ὅσον οἱ ταύτῃ ϑύοντες οὐδὲν τῆς ϑυσίας ἐξέφερον. ᾿Ομοία 


τῇ, Αὐτῷ κανῷ κατέφαγε πάντα. 


Ἑτερομόλιος δίκη: 
ἤλϑον. 

Ἔφεσις: 
στήριον μετάβασις. 


Ἔξω βελῶν καϑῆσθαι: 


οἰμία. 


Εὐμεταβολώτερος χοϑόρνου: 
Ἔστι δὲ εἶδος ὑποδήματος ἐφαρμόζον 
Ὁμοία τῇ, Ποικιλώτερος Ὕδρας. 
Καὶ, Γύγου daxrv- 


ἐφαρμοζόντων. 
τοῖς δυσὲ πουσιν. 


Καὶ, Εὔριπος ἄνθρωπος. 


λεο ς- 





1. κακὰ ἐφ᾽ ἑαυτὸν ἕλχων Gellius, Schol. Aristoph. 
Auct. Problem.: scribebatur ἑαυτόν. N 


3 εΆ ς 3 f} b } 4 
εἰς ἣν οἱ ἀντίδικον οὐχ εἰς- 


n ἀπὸ τοῦ δικαστηρίου εἰς ἕτερον δικα- 


παραινετικὴ ἡ παρ- 


ἐπὶ τῶν πᾶσιν 


: αὑτὸν 
worte B Aristoteles: vulgo 


ὥσπερ: ὡς ὁ Schol. Arist., Gellius, ὥσπερ ὁ codex Co Problemm., 


Apostolius. ψέφη B. 


ἢ ἄλλο τι κακόν... 


2. B: τὰ κακὰ, πλοῦτον ἢ μοιχεΐέαν 
ὅ. ἐστιώντων] ἐσθιόντων bg. 
editionum priorum ἑτερονόμος Schottus 6 P correxit. 


8. lectionem 
10. VB: 


ἡ ἐκ δικαστηρίου οἱουδήποτε [ δήποτε] ἐφ᾽ ἕτερον [V ἑτέρου] εἰς α- 


γωγή. 
ini κτλ. K om. 


ea alludunt Liban. Ep. 84. 1443: 
Terent. Adelph. IV, 5, 49. Cic. 
Verrin. V, 70, 180. 

66. B. 430. Apost. VIII, 16: 
Arist. Meteorol. II, 6, 12. Auct, 
Problemm. XXVI, 29. Favorin. 
ap. Gell. N. Att. Il, 22. Maxi- 
mi et Anton. Sentent. p. 329: 
Schol. ad Aristoph. Equitt. 438. 
De Caecia vid. Aristot. 1. c., 
Idelerus Meteorolog. 82 5644. 
Piutarch. de capienda ex hosti- 
bus utilit. 88 D: ὡς γὰρ ὁ Και- 
κίας τὰ νέφη καὶ ὃ φαῦλος βίος 
ἐφ᾽ ἑαυτὸν ἕλκεν τὰς λοιδορίας : 
Reipubl. gerendae praecept. c. 
91 p. 823 DB. 


12. καϑεῖσϑαν Schottus; 6 Ὁ correxit Gaisfordus. 


14. 


67. Zenob. III, 84. 
68. Diogen II, 40. 
vo κτλ. Zenob. II, 31. 
69. Zenob. III, 88. 

70. V. 1, 91. B. 435: Schol. 
ad Lucian. Prometh. 4: Harpo- 
crat. 90,7 Bekk. Hesych. Phot. 
Etym. M. 401, 50. Suid. Zonar. 
930: Grammat. in Sturz. Etym. 
Gudian. 635, 58. Bekk. Anecdd. 
1, 244,8. Bachmann. Anecdd. 
I, 243, 13. 

71. Zenob. III, 89. 

72. K.11I, 13: Zenob ΠῚ, 93. 
Ποικ. "Yög.] Diogen. VII, 69. 
Ede. ἀνϑρ. Diogen. III, 39. T'y. 
δ.] Diogen. Ill, 99. 


αὐτῷ κα- 


10 


15 


73 


14 


75 


76 


CENTURIA 


Ἔλϑοι ξένος, ὅστις ὀνήσει: 


IV. 243 


Θετταλῶν χατα- 


στρέψας πόλεις ὁ Φίλιππος χαὶ τοὺς ἑένους πωλήσας, 


EIONKE τοῦτο. 


"ὕ , T „ \ Ὁ 
ἔφυγον χαχον, εὗρον ausıvov: ἐπὶ τῶν με- 


x ’ 3 [2 9 3 ν BERN - (4 
ταβολὴν χρείττονα οἰωγιξζομένων" ἢ καὶ ἐπὶ τῶν παρελϑόν- 
Οἱ γὰρ παλαιοὶ εἰς ἀνάμγησιν τῆς πρώην ζωῆς 


των. 
ἐρχόμενοι ἔλεγον τοῦτο. 


Ey Be 4 > „ 
Ei un πατὴρ ἤσϑα: λείπει τὸ εἶπον av σ᾽ 
οὐκ εὖ φρονεῖν. Παρὰ Σοφοκλεῖ. 


Εὐρυβατευεσθϑαιυ: 


ἐπὶ τῶν πονηρευομένων᾽ εἷς 


γὰρ τῶν Κερκώπων Εὐρύβατος. 


-Ἄ 


„2. ξένους] ἐχϑροὺς conjectat Schottus. 


8. οἶσϑα δ. 


ΒΥ. 


ἀὐτη κατ᾽ ἀποκοπὴν' κεῖται δὲ παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν ᾿Αντιγόνῃ 


[155] εἰ μὴ πατὴρ ἦσϑ᾽ εἶπον ἄν σ᾽ οὐκ εὖ φρονεῖν. σ᾽ 


scribebatur σε. 


Κερκώπων γενέσθαι, 


Κροίσου. 


73. Zenob. V, 26. 

74. Zenob. III, 98, 

75. Diogen. V, 11. V. 1, 93, 
B.443. Apost. VIII, 83: Suidas. 

76. V. I, 94: B. 444: easdem 
explicationes proponunt Suid. 
8. εὐρυβατεύεσϑαν Zuonar. p. 921: 
cum iis tertiam afferunt Apaost. 
IX, 33. Arsen. 246. Suid. s. Εὐ- 
ρύβατος, quae una cum Secunda 
accurate exponitur a Gregor. 
Corinth. ad Hermogen. Rhett. 
Gr. VII, 2, 1277 Walz.: ὃ Εὐ- 
ρυβάτης οὗτος παλίμβολος γέγονεν 
ἀνήρ. ὁ δὲ “Δ ριστοτέλης (ἐν πρώ- 
τῃ περὶ δικαιοσύνης addit Apo- 
stol.) κλέπεην μὲν αὐτὸν γενέσθαι, 
ἁλόντα δὲ ἐπ᾽ αὐτοφώρῳ δεϑῆναν 
καὶ δημοσίᾳ φυλάττεσϑαν' κἄπειτα 
τοὺς φυλάττοντας, ἐπιϑυμοῦντας 
ϑιάσασθϑαν, ὅπως διὰ τῶν ταίχων 
ἀνεὼν εἰς τὰς οἰκίας παρίον, λύσαν- 
τάς Te αὐτὸν ἐπιδείχγυσϑαι παρα- 
καλεῖν. τὸν δὲ τάς Te ἐγκεντρίδας 
ὑποδυσάμενον καὶ τοὺς σπόγγους λα-- 
βόντα, ἀναβῆναΐξ τε ῥᾷστα καὶ τὸν 
ὄροφον τῆς οἰκίας ἐξελεῖν, εὗτα ἐν 
ὅσῳ περνήεσαν οἱ φύλακες ἑτέρωθεν, 
ὕπως λάβοιεν κατιόντα, οἴχεσθαι 
φεύγοντα" ἄλλον. δέ φασιν, ἄγδρα 


ι 9. Schottus Σοφοκλῆ: correxit Gaisfordds. 
VB: ini τ. π. τὸν γὰρ Εὐρύβατον οἱ μέν φασιν ἕνα τῶν 
os δὲ προδότην περὶ τοὺς χρόνους 


] oo g: 
1. 


τοῦτον εἶναν Ἐφέσιον, καὶ λαβόντα 
χρήματα παρὰ Κροίσου ὥστε στρα- 
τιὰν συναγαγεῖν εἰς τὸν ἐπὶ Πέρσας 
πόλεμον, προδότην γενόμενον, ἐγ- 
χευρίσαν Κύρῳ τὰ χρήματα καὶ ἐν- 
τεῦϑεν τοὺς πονηροὺς Εὐρυβάτας 
καλεῖσϑαν: brevior eaque aut ἃ 
fure aut ab Ephesio petita le- 
gitur apud Diodor. Excerptt. 
p. 553, Eustath. ad Hom. Il. A, 
321 p. 110, 10; ioreov δὲ ὅτι καὶ 
ἡ παροιμίᾳ Εὐρνυβάτην πονηρὸν οἷ- 
δὲν ἀνδρα, ὃν οἱ πλείους Εὐ- 
ρύβατον [de har scripturae dis- 
crepantia vid. Marxius Ephor. 
fr. p. 207.] λέγουσιν, ἀφ᾽ οὗ εὐ- 
ρυβατεύεσϑαν τὸ πονηρεύεσϑαι: 
Schol. ad Demosth. pro Coron. 
δ, 24. ad Aeschin. c. Ctes. p. 
766. ad Aristid. 310, 9 T. II, 
731 Dind. : Harpocr. 89, 17 
Bekk., Hesych. 8. Εὐρυβάτου 
πρᾶγμα, Suid. 8. ἀμφήριστον, 8 
Εὐρύβατον ἄνδρα, Bekker. Anecdd. 
I, 188, 10. 257, 18: Scholl. ad 
Hermog. T. V, 668 Rhett. Gr. 
Walzii: vid, infra num. 78: cum 
Diogeniano denique consentit 
Schol. ad Lucian. Alexand. $.4. 
Recentiorum de Earybata eeu- 


\6* 


nd 


» 


10 


77 


78 


244 


Ἐμπεδοκλέους ἔχϑρα: ** Ὥμην δὲ, 


DIOGENIANI 


φησὶν 


| “υσίας 1, ἐγὼ τοιαύτῃ pılla συνηρμόσϑαι σοι, 


ὡστε und 
σαι διαστῇσαι- 


᾿Εφέσια γράμματα: 
οἱ φωνοῦντες ἐνίκων ἐν παντί. 


φορῶ βακτηρίαν. 


— ς.-...-.-.-.... nn nn 


av τὴν ᾿Εμπεδοκλέους ἔχϑραν ἐσχῦ- 


N y a 
ἐπῳδαί τινες ἤσαν, ἄςπερ 
Ταὐτὸ τῇ, Δαφνίνην 


1. Signa posui lacunae: Suidas: ἐπὶ τῶν ἐπιμόνως ἐχϑρωδούντων 


πρὸς τινας. 
Gaisfordus. 


cu) Suidas: ἐμποδὼν ἡμῖν γενέσϑαι. 
a οἱ κατέχοντες ἐν οὐδενὶ ἡττῶντο. 


2. “υσίας Schottus 6 Suida supplevit: secutus est 
σον 6 be Gaisfordus addidit. 


3. ἐσγῦσαι διαστῆ- 
5. VB: ἐπῳδαὶ τινὲς ἦσαν, 
Παλαιστὴῆς οὖν τις φω- 


ραϑεὶς ταῦτα βαστάξων [τρνακοντάκις Be addit V]; ἐπεὶ 


ἀφηρέθη ταῦτα, τριακοντάκις [τρ. om, 
ἅσπερ] αἵσπερ 8. T. 


γιστοῦ κατεβλήϑη. 


tentias vide apud Dissen. δὰ 
Demosth. l. c.  Eurybatus et 
εὐρυβατεύεσϑαν memoratur a Plat. 
Protag. 327, D. Aeschin. Cte- 
siph. $. 137. Demosth. 1. c. Li- 
ban. Ep. 49: τοῦ τε γὰρ Εὐρυβά- 
του τὸ πονηρεύεσϑαι » τοῦ re Al- 
τολύχκου τὸ κλέπτειν, Μελιτίδου [ν. 
infr. V, 12.) δὲ τὸ μωραΐνευν: 
Theon. Progymn. 7. Bekk. 
Anecdd. I, 67, 23: “Υπερευρύβα-- 
τος ὃ ὑπερβάλλων Εὐρύβατον πο- 
vmoia: Boisson. ad Aristaen. Ep. 
I, 20 p. 513. Lobeck. Aglaoph. 
1, 1306. Jacobus ad Lucian.].c. 


717. Apost. VAiIl, 21. Arsen. 
229: Suidas. Vid. Sturzius 
Empedocl. frr. 120 sq. Avcias] 


fr. 65 Foertsch: e Lysiae Epi- 
stolis Eroticis sumpta esse 
Hemsterhusius conjecit: vid. 
ρον Ἀεὶ ad Suidam. 

. V. 1, 9. B 417. Apost. 
ΙΧ, "30, qui post βακτηρίαν ad- 
dit: ὃ ᾿δὲ Αιογενιανὸς, λέγεται, 
φησὶν, ἐπὲὶ τῶν ἀνεπίγνωστα λεγόν- 
των" παρόσον ἐπὶ τοῖς ποσὶ τῆς 
᾿Εφεσίας «Ἀρτέμιδος τὰ γεγραμμένα 
ἀσύνετα: XI, 72. Arsen. 247 
ibig. Macar., . 352: Eustaıh. 
ad Hom. Od. ], 247 p- 1864, 12: 
λέγεται δέ τις καὶ ᾿Εφέσιος ἐν τοῖς 
ὕστερον Εὐρυβάτης, πονηρὸς ἀνὴρ, 
ὃ καὶ Εὐρύβατος (vid. sup. 76.), 
ἐξ οὗ χαὶ τὸ πονηρεύεσθϑαν εὐρυ- 


Ν] ὑπὸ τοῦ ἀνταγω- 
φορῶν 8. 


βατεύεσϑαι “παρουμιάξεταν. Pe 
δοχεῖ δέ Te πρὸς πονηρίαν τῷ του- 
οὐτῳ Εὐρυμβάτῃ σι βαλέσϑαι καὶ ἡ 
πατρὶς Ἔφεσος, ἀφ᾽ ἧς καὲ παρου- 
μέα τὸ, Ἐφέσνα γράμματα, ἐπὶ 
τῶν ἀσαφῆ τυνα λαλούντων καὶ 
δυςπαρακολούϑητα, ἐπωδαὶ γάρ τι- 
vis, φασίν, ἐκεῖνα ἤσαν, ἃς καὶ 
Κροῖσος ἐπὶ τῆς πυρᾶς εἰπὼν ὠφε- 
λήϑη. καὶ ἐν Ὀλυμπίᾳ δέ φασι Mı- 
λησίου Twög καὶ ᾿Εφεσίου παλαιῦν--: 
τῶν τὸν Μιλήσιον μὴ δύνασϑαν πα- 
Aaiew διὰ τὸ τὸν ἕτερον περὶ τῷ 
ἀστραγάλῳ ἔχευιν τὰ ᾿Εφέσια γράμ- 
ματα, ὧν γνωσθέντων καὶ λυ- 
ϑέντων τριακοντάκες τὸ ἐφε- 
ξῆς πεσεῖν τὸν Ἐφέσιον. Παυ- 
σανίας δέ φησιν ἐν τῷ κατ᾽ ar- 
τὸν ῥητορικῷ λεξικῷ καὶ ὅτι 
φωναὶ ἤσαν τὰ ᾿Ἐφέσια “γράμματα, 
φυσικὸν ἐμπεριέχουσα ψοῦν ἀλεξίκα- 
κὸν, καὶ ὅτι ἀσαφῶς καὶ αἷ- 
νιγματωδῶς δοκεῖ ini ποδῶν 
καὶ ζώνης καὶ στεφάνης ἐπι- 


; γεγράφϑαι τῆς Agtiuıdos τὰ 


τοιαῦτα Ζράμματα. ἄλλοι δὲ 
φάμενον, oT ᾿Εφέσιος ö πονηρὸς 
Εὐρύβατος ἢ ἤ τῶν „Kern ὃ ἕτε-. 
06 >» φασὶ χαὶ ὅτι Εὐρύβατος 
ὕστερον παρουμία ἐπὶ τῶν πο- 
γηρῶν, ἀπὸ τοῦ πεμφϑέντος εἰς 
Πελοπόννησον ὑπὸ Κροίσου μετὰ 
χρημάτων ἐπὶ ξενολογίᾳ, ὡς φησιν 
Ἔφορος [p. 207 Marx.] ᾿ εἶτα 
μεταβαλομένου πρὸς Κῦρον τὸν τοῦ 


ὡϊ 


29 


80 


al 


82a 


&25 


#09 ἄνεμον». 


CENTURIA IV. 


. 
Εἰς τὸν λιμένα: 
ἔξω δὲ OR, 


πιχώριοι οὖρον ἴσασι: 
Ὁμοία τῇ, ᾿4πὸ χοέως σπάσον. 


μον. 


Ἔν οἴνω ἀληϑεια: 
τὰ ἀπὸ καρδίας λαλοῦσιν. 


“ ΄- [4 
᾿Εχϑρῶν ἄδωρα δῶρα κοὐχ ὀνησιμα: 
ἐπὶ τίνι. χαὶ παρὰ «Σοφοκλεῖ, 
> ’ 
Εἰς χόλπον οὐ πτύει: 





2. ἔξω δὲ dad. BV om. 


cepi: scribebatur οὐκ. 
βην οἴσουσιν. 


Ζον πτύ ευν. 


3. οὐραῖον δ. 
cationis loco in VB leguntur haec: 
7 — 9 absunt a pbg. „. 
C: ὅταν ai παρ᾽ ἐχϑρῶν δορεαὲὶ βλά- 

Vulgo: δῆλον. ἐπί τινι καὶ. 
B: τοῦτο ἐν ἔσῳ τὸ, οὐ “πεγαλοῤῥημονῶ [μεγα- 


24 


4 “ ͵ ’ 
ἀπὸ τῶν ἐν λιμένε ἐρέσσοντων, 


τὸν ἐπιτήδειον ἄνε- 
3 ’ 

παρόσον οἱ οἴνῳ γρώμενοι 

δῆλον 

I Ν -Ὁ ’ 

ἐπὶ τῶν μεγαλαύυχων. 


tacı VB. Expli- 
οἱ μὲν τὸ 69.09 φασι, οἱ δὲ 
κοὐκ α C Suida re- 


9. BCK εἰς x0l- 


λοῤῥημονα ΑἹ εὐλαβούμενος: K: ὕμοιον τὸ οὐ μεγαλοῤῥημονεῖς: C: 
ἐπὶ τῶν βασκαινομένων" Θεόκριτος. 


Κροίσου ἐχϑρὰν καὶ προδεδωκότος 
τά τε ἀπόῤῥητα ταὶ τὰς Σάρδεις" 
ὡς δὲ καὶ κλέπτης ἦν Εὐφρύ- 
βατος ἤ ö. ῥηϑεὶς ἢ καὶ ἕτε- 
ρᾶς τις, 7 ἱστορία δηλοῖ [sequi- 
tur narratio e Gregorio supra 
apposita] . .. eb δὲ καὶ πλείους 
ἦσαν Εὐρύβατου, περιεργάσασϑαν 
μὲν τὸ κατ᾽ αὐτοὺς πλῆϑος οὐκ 
ἀνάγκη, ἁπλῶς δὲ εἰπεῖν, oT πλείο- 
ψὲς ἐγένοντο, καϑὰ δηλοῖ ὁ ὁ γράψας 
τὸ; ἠδ᾽ ὅσσα προτέρουσυν ἁ εἰ- 
δεταν Εὐρυβάτουσι, προςεσ- 
ευπεῖν δὲ καὶ ὡς πάντες πανοῦργον 
ἀπέβησαν. διὸ καὶ καϑὰ ὁ μῦϑος 
τὸν Μία ἔπλασε πολλάκις μορφού- 
μένον ἄλλοτε ἄλλως ἐπὶ δόλῳ, οὕτω 
φασὲ καὶ „Aguo δοφάνης ἐν Aaı- 
δάλῳ (fr. 233 Dind.) ὑποϑέμε-- 
vos αὐτὸν εἰς. πολλὰ μεταβαλλόμε- 
vov καὶ πανουργοῦντά φησιν" ἤδη 
τις ὑμῶν οἶδεν Εὐρύβατον 
Δίας ὡς τοῦ Εὐρυβάτου δηλαδὴ 
ποικίλου ὄντος πονηρεύεσϑαιν" προε- 
δηλώϑη δὲ χαὶ τοὺς Κέ κωπας 
πανούφργους [cf. Zenob. 1, 5.] &- 
von καὶ ἀπατηλοὺς -- --ὦἬ.. ὡς δὲ 
καὶ οἱ Τελχῖνες οἱ φαρμακεῖς καὶ 
γόητες ἐπίῤῥητον κατὰ τούτους 7- 
σαν καὶ εἰς παροιμίαν [ef. Zenob. 
V, 41.] ἔκειντο καὶ αὐτοὶ, ἐγράφη 
ἐν τοῖς εἰς τὴν 1λιάδω. ἥν δὲ πο- 
λὺς τὴν πονηρίαν καὶ τις Φρυνῴῷν- 


δας [v. Greg. Cypr. III, 95.] 
ποιὰ eh [Zenob,. I, 3.] 
δὲ, .. ἐρίξοι δ᾽ ἂν ταῖς os 
τοις ᾿ καὶ ö περιφόρητος Σίσυφος, 
καὸ μὴν καὶ ὁ “ὐτόλυκος, εἰ καὶ 
εἰς ἔλαττον: Hesych. Phot, Etym. 
M. 402, 22. Suidas, Memoran- 
tur literae Ephesiae ab Anaxi- 
lao Athen. XII, 548. C., Me- 
nandro fr. 133 Meinek. Plutar- 
cho Sympos. VIl, 706 1). Cle- 


mente Alex. Sıromm. I, ὃ. 73 
p. 132 Sylb.: vid. Lobeckius 
Aglaoph. 11, 1163. δαφνίγην 


xti.] vid. sup. 14. 

79. V. 1,96. B. 418. Apost. 
VII, 46. Arsen. 221: Hesyck. 
Photius. Alio sensu dictum 
est illud Terentii Andr. III, 1, 
22: nunc hujus periclo fit, ego 
in portu navigo; Virgil, Aen. 
V11,598: nam mihi parta quies, 
omnisque in limine portus: de 
nostro v. Fritzschius Arist, Ba- 
byl. 44 et Zenob. 1], 10. 

80. V. I, 98. B. 450. A post. 
VIII, 97. ἀπὸ x. on.] Diogen.. 
II, 835. 

81. Zenob.IV,5:v.Diog. VII,28. 

82a. C 229. Suid. 5. ἄδωρα: 
Zenob. 1V, 4. 

826. B. 453. C. 110. K. TII, 23. 
Greg. Cypr. II, 54. Apost. VII, 


V 


83 


87 


88 


240 DIOGENIANI 


Ev γῇ neveodaı μᾶλλον, ἢ πλουτοῦντα 
σλεῖν: 
Εὐγενέστερος Κόδρου: ἀπὸ γὰρ Δευκαλίωνος 


y δ - , ’ “I ’ - 
ἣν καὶ ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀπέϑανεν. ᾿Ομοία τῇ, ᾿άξιος 
τῆς ἐν Aoysı ἀσπίδος. 

Ἐπ᾿ ὄνου πόχος: ἐπὶ τῶν εἰς ἀδύνατα ἀναβαλ- 
λομένων. ᾿Απ᾿ ὄνου γὰρ οὐκ ἔστι πόκος. 

Es Κυνόσαργες, Es ἀνηλίου πύλας: ἐπὶ 

΄-. ς N Σ 

τῶν ομοίων καὶ αὕται- 

᾿Ελευϑεριώτερος Σπάρτης: διὰ τὸ ἀνυπότα- 
xTov χαὺ γενναῖον φρόνημα. Διὸ οὐδὲ τειχισϑῆναι λέγει 
τὴν Σπαρτῆην. 

Ἔνϑ᾽ οὔτε μίμνειν ἄνεμ 06, οὔτ᾽ ἐκπλεῖν 
ἐπὶ τῶν δυοχρήστοις περιπέσοντων. 


.----..-.-........... u .--- “Ὁ 


I. μᾶλλον] Stobaeus, Macarius κρεῦττον. K addit δῆλον, C: 
ὅτι τὸ κρεῖσσον τὸ ἐν ἀσφαλείᾳ ὀλίγον, τοῦ μετὰ κινδύνου ἢ 
φόβου μείξονος. 6. μεταβαλλομένων 6. 7. πόκας P. 10. 
ἐλευϑεριωτέρα 8. ἀνυπότακτος 8. 11. Apostolius: διὸ οὐδὲ 
τείχη περιεβάλλοντο, νόμοις παυιδευόμενον. AL οὐδὲ ἠθέλησαν ἐκ μάχης 
ἡττημένον ὑποστρέψαν οὐδὲ ἐτυραννή ϑησαν. 13. our’ ἐκπλεῖν] scribe- 
batur οὔτε πλεῖν: ex Apostolio, Suida cemendavi. 14. dvsyor« 
στοὺς π.) Καὶ ἀχρήστοις παραπεσόντων. 


67. Arsen. 220: Schol. δὰ Lu- 
cian. Apol. p. Merc. Conduct. 
$.6: Navig. $.15. Suidas. Ju- 
ven. Sat. VII, 112: Zunc immen- 
sa cavi spirant mendacia folles: 
Conspuiturque sinus. De more, 
guem tangit C, vid. Theocrit. 
Id. VI, 39 ibig. Scholl., Wal- 
zius ad Arsenium, Dissenius 
ad Tibull. I, 2, 56. 

83. V. I, 99. B. 451. C. 184. 
Κι II, 18: Apost. VIII, 37: 
’Aytıyavovs τοῦ FEygeoioı, 
Macar. 233: Stob. Florileg. LIX, 
15: Suidas. 

84. Zenob. IV, 3, ἀἄξ. εἰ ar] 
Zenob II, 3. 

85. Diogen. VI, 99. 

86. Apost. VII, 69. Arsen. 220: 
εἰς Κυνόσαργες, εἰς ἀνηλίους πύλας : 
εἴρηταν ἐπὶ τῶν ὕβρεο καὶ ἀραῖς 
χρωμένων: Ἐπαδίαιἢ. ad Hom. Od. 
B, 11 pP» 1430, 97: Κυνόσαργες 


χωρίον, — κληϑὲν ἀπὸ κυνὸς dev. 
χοῦ ϑῦμαά τι ἀφαρπάσαντος καὶ 
ἐκδραμόντος ἐκεῖ: ὅϑεν οὐδὲ ἀνό- 
σιον πρόςρημα τὸ, ἐς Κυνόσαργες, 
ἀλλ᾽ ἴσον τῷ, ἐς κόρακας: Schol. 
Plat. 464 Bekk.: — λαμβάνεταν 
δὲ καὶ (Oynosarges) εἰς παροιμίων 
ἐπὶ ὕβρεν καὶ ἀρᾷ, οἷον ED” εἰς 
Κυνόσαργες: Nonnus Exeges. in 
Gregor. Nazianz. c. 60: Steph. 
Byz. 5. Kwoooeyes. Suid, 5. εἰς 
Κυνόσαργες, Zonar. II, 1272. 
Bachmann. Anecdd. I, 210 fin.: 
v. infr, V, 94. Usurpat Theo- 
dor. Hyrtacenus Boiss. Anecdd. 
II, 413. 

87. Apost. VIII, 12, Arsen. p, 
297: Suidas. 

88. K. III, 15. Greg. Cypr. II, 
47. Apost. VIII, 30; — φησὶ δὲ 
αὐτὸ παρ᾽ “Αἰσχύλῳ ὃ Φιλοκτήτης: 
Arsen. 230: Suidas. Vid. α, 
Hermannus Opusc. III, 112, 


10 


89 


90 


91 


92 


93 


CENTURIA IV. 


Eoosı τὰ καλά: 
δηλῶσαι συντόμως. 


247 


\ - ᾿ ’ 
ἐπὶ τῶν xaxov τι βουλομένων 
x & ἢ 
Innoxgarng γὰρ ἡττηϑεὶς Mivdapw 


ταύτην ἔπεμψεν τὴν ἐπιστολὴν. 


c “ ” ’ 
Evonza ὃ οὐκ ἐξήτουν: ἐπὶ τῶν οἷς οὐκ ἢϑε- 


λον περιπεσόντων. 


- έ T . 
Ἐχῖνος τὸν τόχον ἀναβάλλει: ἐρ᾽ ὧν τὸ 


ἀναβάλλεσθαι πρὸς χεῖρόν ἐστι. 


Καὶ γὰρ οἱ χερσαῖοι 


» ὦ - 2 I ! ὅ Jar τ 
ἐχῖνοι δοκοῦσι κεντούμενοι ἀνέχειν τὸν τόχον" Ei’ ὕστε- 
009 τραχυτέρων τῶν τέκνων γινομένων ὀδυνηρότερον ἀπαλ- 


λάσσηνται. 


3 4 ’ 
Ex γεύματος γινωσχω: 


ἐπὶ τῶν ἐκ μιχρου 


[nor] τινα καταλαμβανόντων, ὡς ἐπ᾽ οἴνου. 


Εἰς Σχῶλον μήτ᾽ αὐτὸς ἴμεν, μητ᾽ ἄλλῳ 





ἔπεσϑαι: παραινετική. 
δύοβατος. 

1. ἔῤῥει τ. x. Μίνδαρος ἀπίσσυα Macarius. 
idem. 


cordat Apostolius. 


vereor, ne epitomator corrigatur. 

6. ἐφ᾽ ὧν] ita pb: scribebatur ἐφ᾽ ᾧ. 

9. τέκνων») ἐμβρύων Apost., Arsenius. 
1λά e Suida adjeci. 


Gaisfordus. 


Ze ΟΡ &- 


ρο»] κάκιον iidem. 12. πο 


omittunt pbg: emendavit Schottus. 


perperam Eustathius εὗναν. 


89. Apost. IX, 2; Macar. 241, 
Eustath ad Hom. 1]. A, 117 p. 
63, 1: Ἔῤῥει τὰ καλὰ" Μίνδαρος 
ἀπέσσονα, Historia est apud 
Xenoph. Hell.1ı, 1,23. Plutarch. 
Alcib. 28; epistolam illustrat 
Valckenarius Theocrit. Ado- 
niaz. p 263. Usurpant Alciphr. 
Ep. I, 38, Phot. Epist. δ.: Eö- 
δεν τὰ καλὰ, τέθνηκε δ᾽ ἀρετὴ 
καὶ λήθης τάφῳ φιλία καλύπτεταν : 
ib. 13: cf. Boissonadus ad Ari- 
staen. Ep. II, 5, 635. 

90. Apost. IX, 34. Arsen. 245. 

91. Apost. IX, 44. Arsen. 249 
ibig. Macarius: ἐπὶ τῶν διὰ τὸ 
ἀναβάλλ. κακῶς ἀπαλλαττόντων᾽ οἱ 
γὰρ ἐχῖνοι — παχυτέρων γινομένων 
τῶν ἀκανθῶν ἀπὸ τοῦ ἐμβρύου 
χεῖρον ἀπαλλάττειν ἐν τῷ τόκῳ: 


ἡττηϑέντος Μινδάρου Gaisfordus 


Τραχεῖα γὰρ ἡ «Σχῶλος καὶ 


Te γεγονὸς 


2. Ἱπποκράτης χτλ. om. Macarius, cum Diogeniano con- 


roposuit: 
3. τὴν ex Apostolio adjecit 
ἡ 7. πρό- 

ὀδυνηρότε- 
ὡς ἐπ᾽ ὄνου P, 
18 —15. om. bg. ἔμεν] 


Phot., Suidas. De echino ex Ae- 
liano nonnulla apposuit Apostol. 

92. Diog. V, 16. Apost. VII, 
99. IX, 74. Arsen. 274. 224 ibig. 
Macar.; Suid, 8. ἐκ τοῦ γεύ- 
ματος. 

93. Apost. VII, 87. Arsen. 233: 
Strab. IX, 2, 23 p. 408: Eu- 
stath. ad Hom. 1]. B, 497 p. 265, 
23: οἱ δὲ παλαιοὶ φασὶ καὶ ori ὃ 
Σκῶλος κώμη τῆς Παρασωπίας ὑπὸ 
τῷ Κιϑαιρῶνι, ἢ κατά τινας ἐν τῇ 
τῶν Πλαταιέων τόπος τραχὺς καὲ 
δυςοίκητος " ὅϑεν καὶ παροιμία" 
εἰς... καὶ Πενϑεὶς δὲ ἐκεῖϑεν, 
φασὶ, καταγόμενος διεσπάσϑη ὑπὸ 
«τῶν Βακχῶν" ἣν δὲ καὶ Ὀλυνθιακὴ 
Σκχῶλος. δοκεῖ δὲ ἡ κατὰ Βοιωτίαν 
Σκῶλος ἐπιμεμελημένους ἄρτους 
ἔχειν. 


10 


1ὅ 


94 


954 


955 


96 


97 


98 


100 


248 


’ LU 
Ζαλευχου νομος: 


γὰρ loxgoig ἐνομοϑέτησεν ὠμύτερα. 


διος πέλεχυς. \ 


\ ᾿ “Ὁ > 2 
ἐπὶ τῶν ἀποτομων. 


DIOGENIANI 


Ζάλευχος 
Ὁμοία καὶ, Τ' εν ἐ- 


Ζεὺς κατεῖδε χρόνιος ἐπὶ διφϑέρας: ἐπὶ τῶν 


βραδέως τιμωρουμένων. 


Atystoı γὰρ τὸν Δία πάντα τὰ 


πραττόμενα εἰς διφρϑέρας ἀπογράφεσϑαι. 


Ζεὺς ἄγονος: 
γὰρ Ζεὺς 'noAvyovWrarog. 


Ζεῖ χύτρα, ζῇ φιλία: 


συνιόντων εἰς φιλίαν. 


Ζητῶν γὰρ ὄψον σού ριον ἀπώλεσα: 


τῶν ἀτυχεστέρων. 


Ζωὴ πίϑου: 
ἀπραγμ ὄνως βιούντων. 


ἐπὶ τῶν παράδοξα λεγόντων. ὋὉ 


4 Ἢ “-ω % % « 
ἐπὶ τῶν δια τὸ δεῖπνον 


) κ(ἱ 
EITE 


ἐπὶ τῶν ἐπιειχῶς καὶ μετρίως χαὶ 
"Ano Διογένους, ᾧ πίϑος ἡδίστη 


διαγωγή. 
Ζωὸς γενήσῃ κρομμύου μόνον λαβών: ἐπὶ 
τῶν ἀπὸ μιχρᾶς αἰτίας μεγάλην δόξαν χαρπουμένων. 
Ζῶμεν γὰρ οὐχ ὡς ϑέλομεν, ἀλλ᾽ ὡς Övva- 
μεϑα: ἐπὶ τῶν ἀπροαιρέτως ζώντων. 


— nn ....-.ς.. 


2. Aorgois Macarius; scribebatur Aoxpüv: “οκρῶν νομοϑέτης ὦὠμό- 


tarog Apostolius cum filio. 
bius. 7. Accessit e g. 


ὅμοιον ὃ: 
9. ζεῖ τῇ χύτρῳ φιλία 8. 


4. ἐπὶ] εἰς τὰς Zeno- 
Non obse- 


cutus sum collegae in Zenobio ex Ärsenio et Macario ζεῖ — ζεῖ 


rescribenti: ζεῖ — 


phis exstitisse ᾽ 


ζῇ cum nostra explicatione in paroemiogra- 
„e Suida recte colligere mihi ‚videor: 


eni τῶν 


δείπνῳ συνιόντων εἰς φιλίαν" Καὶ Ζῆ, ἀντὶ τοῦ ὑπάρχει; βιοι: 


add. 8. ζητῶν. 


στάτων K cum Ζοηοδῖο.᾿ 13. 
A., ᾧ π. nd. διατριβή: v. Zenobius. 
veram lectionem e Zenobio aliis Schottus restituit. 
v. Gregor. Cyprius. 
18. Vulgo γὰρ ὡς οὐ: 
v. Seidlerus de vss. dochm. p. 382, 


κρωμμύου K: 
μόνον] μοῖραν K: 
πρὸς τοὺς, . καρπουμένους. 
Zenobio: 
μὴ κατὰ προαίρεσιν K. 


94. Zenob. IV, 10. Τενέδ. 
πέλ.] Diogen, VIII, 58. 

95a. Suid. 5. Ζεύς: Zenob. IV, 
11: vid. sup. Ill, 2. 

955. Habet Erasmus Adag. 
p- 15. 

96. Zenob. IV, 12. 

97. K. 111,33: Zenob. IV, 13. 

93, Καὶ I11, 30: Zenob. IV, 14. 


11, γὰρ Zenobius, K. vulgo om. 


12. ἀτυχε- 
Κ: ἐπὶ τῶν μετρίως ζώντων ἀπὸ 
16. χρόμυα P, προλυμύου P, 


K cum ‚Zenobio, aliis: 
correxie K, 
19. ἀπροαιρέτως 


99. K. III, 31. Greg. Cypr. 


II, 57: Zenob. IV, 15. 


100. K. 111, 32. Menand. Sent. 
Singul. 190: Zenob. IV,16. Ad 
Andriam rettulit versum post 
alios Meinekius Menandr. et 
Phil. Relig. p. 22 consentit 
Grauertus Anal. philoll. 1, 185. 
Similiter incertus poeta: πάντες 


10 


1 


CENTURIA V. 


Ἢ δεῖ χελώνης κρέα φαγεῖν, 
τῆς χελώνης μὲν ὀλίγα χρέα βρωϑέντα 


πολλὰ δὲ, καϑαίρει. 
Ηρακχλεία λίϑος: 
σιν. 


5 » 5 , - Li 
Hodv ποτ᾽ ἦσαν ἄλκιμοι Μιλήσιοιι 
y T c ’ ’ 
ποτὲ εὐ, εἰϑ᾽ ἑτέρως γεγονότων. 


1) μι ὃ Ὁ. 


249 


στρόφους ποιεῖ" 


ταύτην ἕνιοι μαγνῆτιν λέγου- 
»᾿ . c_, , ) (4 
ἔστι δὲ ἑτέρα παραπλησία ἀργύρῳ. 


ἐπὶ τῶν 


Ὁμοία, Auuss ποτ᾽ 


3 - Lu Ἢ ὭΣἄ 
Ἢ τρὶς ἐξ, ἢ τρεῖς χυβοι: ἐπὶ τῶν zıvövvevor- 


Των. 


Τὸ μὲν, τρὶς ἐξ, τὴν παντελῆ νίκην δηλοῖ" 


τὸ 


δὲ, τρεῖς κύβοι, τὴν ἧτταν. Πάλαι γὰρ τρισὶν ἐγρῶντο 


πρὸς τὰς παιδιὰς κύβοις. 


Ἥ Φανίου ϑύρα: : 


TWVv. 


ἐπὶ τῶν ἀνοήτως φυλαττόν- 
Οὗτος γὰρ ὁ Φανιος τυφλὸς γν" 


ὑπαωνοίγοντος 


οὺν τοῦ ππιδὸς τὴν ϑύραν, αὐτὸς οὐδὲν ἑώρα. 





ΜῈ᾿ -- 


1. vulgo πρέας: emendavit Casaubonus ad Athen. VIII, 337 B. 


5. ἀργύρῳ] legebatur σιδήρῳ: 
ποτ᾽ ἦσαν Zenobius, 'y 


γεγονότων. 
Schottus, Gaisfordus: 
356 e Suida εὖ, εἶθ᾽ reposui. 
Davos bg: correxi e Zenobio: 
ἀνονήτως P. 
ϑυρῶν' φασὶ γὰ 


correxi ex Hesychio. 
ἀπὸ χρησμοῦ γέγονεν. αὕτη. 
᾿ ταν δὲ ἀπὸ τῶν ἀπὸ εὐδοξίας πεσόντων: K: 
7. εὖ εἶθ᾽} εἶ ἢ ante Schottum scribebatur: 


' 6. πάλα» 
„Lliye- 
ἐ. τ. π. εὐπόρων 
εὖ ἢ Ρ, 


ego cum Hemsterhusio ad Arist. Plut. p. 
ὁμοία κτλ, BK om. 
12. πρὸς τὰς] e P Schottus adjecit. 


8. ἦμεν ὅ. 
13. Ψανγίου] vulgo Φανειος : 
ν. Ebertus Dissertt. Sicul. 79. 


C: ἐπὶ τῶν μετὰ μεγάλου κτύπου ἀγουγομένων 
τὸν Ψανον τυφλὸν εἰναν» καὶ δεδοικότα μὴ 
ὑ πὸ κλεπτῶν τὰ ἔνδον ‚gvindein, 
τὴν τοῦ οἴκου θύραν, ὡς μὴ δίχα ψόφου ἀνοίγεσθαι" 


τοιαύτην κατασκευάσαι 
vi δὲ 


φασὲν ὅτι διὰ τὸ μονχεύεσϑαι τὴν αὐτοῦ γυναῖκα τοῦτο 


ἐποίησε. Τῆς δὲ ἀπὸ τοῦ 


στέγους 


εἰςαγούσης τὸν μθυ- 


χὸν, τοὺς γείτονας χλευάξοντας λέγειν ἐπὶ τῶν μηδὲν ἀνυ- 
ὄντων ἐν ταῖς φυλακαῖς ἡ Φάνου ϑύρα: v. Suidas. 


καλῶς ζῆν ϑέλομεν, ἀλλ᾽ οὐ δυνά- 
μεϑα: Terent. Andr. II, 1, 5: 
quando non potest id fieri quod 
vis, Id velis quod possit: Heau- 
tont. IV, 1, 53: non licet homi- 
nem esse saepe dla ut voll, δὲ 
res non sinit. 

1. Zenob. IV, 19. 

2. Zenob. IV, 22: add. Hel- 
ladius ap. Phot. Bibl. 629, b, 38 
Bekk. De re v. Buttmanni et 
Wolfii Mus. Antiq. T. II, init, 

3. B. 472. K. III, 37. Gre- 
gor. Cypr. 1, 62. Apost. IX, 


98. Arsen. 279 ibig. Macar.: 
Hesych. Phot. Suidas: v. Ze- 
nob. V, 80. Adhibet Philo- 
strat. Vitt. Sophist. XXII, 4 p. 
526 Olear.: ἀφοκομένου ΓΠρλέμω- 
vos] δὲ διαπρεπῶς ἀγωνιζόμενος 
προςῆλϑε ὁ “ιονύσιος as ἀντερεί- 
σας τὸν ὦμον . . - μάλα ἀστείως 
ἀπετώϑασεν εἰπών: Hoav ποτ᾽ 
κτλ: add. Anonym. ÜOramer. 
Anecdd. III, 164. ’4. π. ἢ] 
Diogen. 1], 80. 
4. Zenob. 1V, 23. 


‚5. Zenob. IV, 21. 


1) μ N φαγεῖν: Κ΄ 


10 


15 


250 DIOGENIANI 

6 Ἢ Περγαία᾽ ρτεμις: ἐπὶ τῶν πλανητῶν καὶ ἀγυρ- 
τῶν. Παρόσον ἡ ϑεὸς ἀγείρειν καὶ πλανᾶσϑαι λέγεται. 

7 "Hoaxksıog ψώρα: ἡ δυρίατος, ἡ καὶ τῶν ᾿Εἴρα- 
κλείων λουτρῶν δεομένη πρὸς ϑεραπείαν. Τῷ γὰρ ᾿Ηρα- 
κλεῖ πολλαχοῦ ἀνῆχε ϑερμὰ λουτρὰ ἡ ᾿4ϑηνᾶ. 


8 Ἡρακχλεία νόσος: ἡ ἱερά. Eis ταύτην γὰρ 
περιέπεσεν ᾿Ηραχλῆς. 
9 Ἤτοι τέϑνηχεν ἢ διδάσχει γράμματα! τῶν 


εἰς Σικελίων στρατευσάντων οἱ μὲν ἐλήφϑησαν αἰχγμάλως 
τοι, οἱ δ᾽ ἀπώλοντο. Οἱ οὖν διαφυγόντες ἔλεγον τοῦτο. 
Ἂ κρίνον, ἢ κολοκύντηγ: τὸ τῆς κολοχύντης 
ἄνϑος καλεῖται χρίνον. βταττον οὖν τὸ μὲν κρίνον ἐπὶ 
τοῦ τεϑνηχότος, τὴν δὲ χολοχύγντην ἐπὶ τοῦ ὑγιοῦς. 
Ἢ ἀπὸ Σκχυϑὼν ρῆσις: ἐπὶ τῶν οἰμώξειν τινὰ 
λεγόντων. Τοῦτο γὰρ πρὸς Δαρεῖον τὸν Πέρσην ἀπεκρί- 


10 


ıl 


un nn nennen „leeren 


1. vulgo παναγαία, Arsenius παναγραία: sreoyala petii ὁ Phot., 
Snida, Apostolii editione Basileensi p. 99, Macario: est Dianae 
cvognomen, quod a Perga, oppido Pamphyliae, accepit: v. Strab. 
XIV, 667. interpp. ad Pompon. Mel. I, 14. O. Muellerus Dorr. I, 
392. ἐπὶ] κατὰ be. 2. „ui bg: scribebatur 7. 3. VB ex- 
plirationem ignorant: nam quae }]. cc. apud Schottum et Gais- 
fordum leguntur, ea ad sequens pertinent adagium, quod vide. 
ἥ καὶ ἢ ἡ Ὁ, ἢ δ. 6. ἡράκλειος ΡΕ VB: Δικαίαρχος τὴν ἱερὰν 
φόσον οὕτω φασὶ [516] καὶ γὰρ ἐκ τῶν μακρῶν πόνων ἐς ταύτην πεσεῖν 
τὸν Ἡρακλέα: vide Zenobium. 8. τὰ γράμματα δ. 11. κολο- 
κύγϑης 8. 14. VB: πρὸς Δαρεῖον τὸν Πέρσην ἀπεκρίναντο 
οἱ Σκύϑαν [V. Σκῦϑαι) κλαίειν αὐτὸν ὡς Ἡρόδοτος [ἸΥ, 127, 
ubi vid. Schweighaeuserus] ἱστορεῖ. 


9 1% A) ’ Ν᾿ 
πως οὐμῶώκειν Tıya λεγόντων. 


6. Apost. IX, 91. Arsen. 277 
ἰδίᾳ. Macar.: Phot. Suidas. 
Quod de Dea ἢ. 1. dicitur, ap- 
paret de sacerdotibus_ intelli- 
gendum esse: v. Lobeckius 
Aglaoph. II, 1092. 


7. V. II, 6. B. 474. Plutarch.' 


21. Apostol, IX, 97. Arsen. 
279 ibig. Macar.: Suidas: v. 
Zeenob. VI, 49. 
8. Zenob. IV, 26. 
9. Zenob. IV, 17: 
VI, 56. 
10. Zenob. IV, 18, 
11. V. 11,7. B. 479. Plut. 62. 


v. iInfr. 


- Apost. IX, 64. XVII, 55. Ar- 


Εἴρηται οὖν ἐπὶ τῶν ἀτύ- 


sen. 270 ibiq. Macar. οἱ p. 446: 
Suid. Bekk. Anecdd. I, 305, 1: 
’Idadvgoos, Σκυϑῶν βασιλεὺς, 4α- 
ρείου πέμψαντος ὡς αὐτὸν πρέσβεις 
καὶ κελεύσαντος ἤ ὑπακούειν ἢ ὑπο- 
μεῖναν τὸ κινδυνεύενν, ἀπερίνατο 
οἰμιώξευν Δαρείῳ: aliter ex Clear- 
cho Athen. XII, 524 E: πάντων 
δὲ οὕτως ὑπερηφάνως προέστησαν 
ὥστε οὐδένων ἄδακρυς ἡ τῆς δου- 
λείας ὑπουργία γιγνομένη διήγγει- 
λὲν εἰς τοὺς ἐπιγιγνομένους τὴν 
ἀπὸ Σκυϑῶν ῥῆσιν οἵα τις ἤν: 
denique Diogenes Laert. I, 101 
refert, Anacharsidis in dicendo 
libertatem atque asperitatem 


12 


13 


14 


"Aıödsıs ἔχων. 


CENTURIA V. 251 


vovro οἱ Σχύϑαι. Ὁμοία τῇ, εἰ μὴ πατὴρ 7σϑα. 

᾿Ηλιϑιώτερος τῆς Πραξέλλης: αὕτη γὰρ ἐρω- 
τωμένη τί κάλλιστον, “Ηλιος, ἔφη, χαὶ σῦχα. Ὁμοία 
τῇ, Avonroregog Ißvxov, χαὶ Κοροίβου, καὶ 
Μελιτίδου. 


"H yon τραγῳδεῖν πάντας, ἢ μελαγχολᾶν: 
ἐπὶ τῶν μήτε λυπεῖσϑαιν μήτε χαίρειν δυναμένων. 
ἐπὶ τῶν ἀλαζονευομέ- 
Οὗτος γὰρ εἶχε γλαμύδα, ἣν Δαρείῳ 


Ἢ Συλοσῶντος yAauvs: 
μων ἐπὶ ἐσϑῆητι. 


᾿ ἐδιωτεύοντε δωρησάμένος ἔτυχε τῆς εἰς Σάμον καϑόδου. 





----...--.-.--.--ς-.-..-. 


1. Σκύθαι] Πέρσαν bg, et sic ante Schottum legebatur. Verba 
ὑμοία τῇ de’ meo adjeci: sequentia bg suppeditaverunt: VB: 
ᾷδεις ἔχων: ἀντὶ τοῦ μάτην λέγεις καὶ ληρεῖς: ἄλλως ἄδεις 
ἔχων conjectant Ruhnkenius ad Tim. Lex. Plat. 199. Valckenae- 
rius ad Herod. IV, 76, provocantes ad Zenob. I, 72. ‚Praeter codd. 
obstat Phrynichus Bekkeri Anecdd.I, 13, 8: ἄδειν ὅμοιον : σημαίνει 
τὸ μάτην λέγειν" τὸ γὰρ ἄδευν ἐπὶ τοῦ μάτην λέγειν : ‚qui locus mutilus, 
a Ruhnkenia infeliciter tentatug, ila e bg instaurari poterit: 
ἄδεις ἔχων: ὅμοιον, εἰ μὴ πατὴρ ἤσϑα" σημαίνεν κτλ. 4, ὁμοία τῇ 
e g addidit Gaisfordus. 6. vulgo Κορύβου. C: γελοιότε- 
ger Μελιτίδου: ἐπὲὶ τῶν ἐπὶ μωρίῳ διαβεβλημένων. Μελυιτί- 

ns γὰρ ἀνὴρ κωμῳδούμενος ὑπὸ τῶν ποιητῶν ἐπὶ μωρέᾳ, 
κατὰ ταὐτὰ τῷ Augsorsiön' τοῦτον δέ φασιν ἀριϑμῆσαν μὲν 
πολλὰ παϑόντα μέχρι τῶν πέντε καὶ πέρα μηκέτι duvacdas 
γήμαντα δὲ τῆς νύμφης μὴ ἄψασϑαν᾽ φοβεῖσϑαν γὰρ un αὖ- 
τὸν ἡ παῖς τῇ ‚untgi διαβάλλῃ" ὃ δὲ “Ἀμφιστεέδης ἠἡγνόεν, ἐξ 
ὁποτέρου γονέων ἐτέχϑη, ἐκ πατρὸς ἢ μητρός. Ἴ. Β exX- 
plicationem , om, 10. VB: ἐσθῆτι, 9 τινι τοιούτῳ. Ὁ γὰρ 
Συλοσῶν εἶχε πολυτελῆ χλαμύδα, ἣν καὶ δωρησάμενος ἔδιεω- 


proverbio originem praebuisse. 


II, 71: v. Zenob. 1V, 21. 
Post Herodvtum multi prover- ᾿“νοητ. ’Ißvxov] Diogen. II, 71: 
bio usi sunt: v. Demetr. de vid V, 56. Meiidov] C. 70. 
Eloc. $. 216. Aristid. ‚into τ. Apost. V, 99. IX, 81. Arsen. 
tert. p. 296 [492]: αὐτὸς δὲ σὺ 275. 157: Ἐμβίαιῃ. δὰ Hom. 
σερὸς Διὸς οὐ πώποϑ᾽ ἡμῖν οὐδν Odyss. K, 1669, 51: Suid. 58. 
πρὸς ἡδονὴν οὔτ᾽ εἶπας οὔτ᾽ ἐποίη- Βουταλίων, 8. γέλοιος: ν. Greg. 
σας, οὐ συνέϑηκας.. . ἀλλ᾽ ἁπλῶς Cypr. II, 9. Alludit Ari- 
οὑτωσὶ τὴν ἀπὸ Σκυϑῶν ἡμῖν stoph. Ran. 991, ubi recte 


ῥιαλέγεν; : v. Boissonadus ad Ari- 
staen. Epp. II, 20 p. 722. εὖ 
μὴ ... ἦσϑα] Diogen. IV, 75. 


nunc MeArtidas legitur: v. Arist. 
Ran. 1309: postea adhibuerunt 


I, 41. 


ἄδεις ἔχων V. 1,3. B. 21. ΑἹ ost. 

Arsen. 18: Hesychius. 

Notae sunt locutiones similes, 

ληρεῖς ἔχων, φλυαρεῖςγ κυπτάζξεις 
ἔχων cett. 

12. Greg. Cypr. 11, 63: Diog. 


Lucian. Amor. 53. Appul. Apol. 
p. 446 Oudend. : natus est apud 
Alhenienses . . Melitides fatuus. 
13. Β. 481. Suidas. 
14. V. II, 9. B. 484. Apost. 
IX, 100: Suid. v. χλαμύς. 
re vid. ad Zenob. 111, 90. 


De 


10 


15 


252 


H κέρχος τῇ ἀλώπεκι μαρτυρεῖ: 
δειχνυόντων ἀπὸ μικρᾶς πραξ ξεως τὸ ἤϑος" 
τοῦ χρασπέδου τὸ πᾶν ὕφασμα" 
γινώσκεις" Τὸν Aldionea ἐκ τῆς ὄψεως 
Ex τοῦ 


ὀνύχων τὸν λέοντα" 


— [u -- -ο-ς.--.... 


DIOGENIANI 


ἐπὶ τῶν 
ὁμοία, Li 
"Ex γεύματος 
"Ex τῶν 
καρποῦ τὸ δένδρον. 


τεύοντι τῷ Δαρείῳ, ἔτυχε τούτου βασιλεύσαντος [V βαοσι- 


λεύοντος] τῆς “ ἀθέῶν ἀρχῆς. 
μικρῶν πράξεων. 


ὁμοία) hanc vocem contra codd. 


2. VB: τὸ 790g διὰ [V ἀπὸ] 
in hunc 


locum reduxi et vv. ἐκ τοῦ — τὸ δένδρον proverbio ἡ κέρκος 5τλ. 


Apostolio duce adjunxi: in codd. et editt. 
δένδρον proverbium decimum sextum 


legitur et verbis ἐμ τοῦ ... 


constituitur. Similiter peccatum est sup. II, 39.40. IV, 56. 
numeri3 proverbiorum mutatis vid. infr. ἢ. 25. 


v. ὁμοία post ὕφασμα 


De 
3. πᾶν om. 8, 


cod. Maz. A. 86 ap. Boissonadum Anecdd. I, 447: ἐκ τοῦ κρασπέδου 


τὸ ὑφασιιο δείκνυται. Apost. VII, 100, Macarius, ἐκ γ 
4. τῷ ἀἰθίοπι n ὄψις Ὁ, Apost. vu, 99: 


τὸ ἄριστον Arsenius. 


ron 


τῆς ὄψεως τὸν Aid. cod. Maz. A. 86. ἐκ τῶν] C explicationem effert: 


ἐκ μικροῦ τὸ μέγα: 


μαϑεῖν καὲ ἐκ μικρᾶς “γεύσεως πηγήν; 
7 ἐκ τῶν E. 


μανϑανόντων τὸ πᾶν. 


15. V. II, 10. B. 486. Apost. 
IX, 74. Arsen. 274ibig. Maca- 
rins. Ex τοῦ... ὕφασμα] Apost. 
VII, 99. 100. IX, 74. Arsen. 224 
ibig. Macar. 274. Usurpaverunt 
saepius seriori3 aetatis scripto- 
res: v. Boissonadus Anecdd. II, 
447. ἐκ. . γυνώσκεις ] Diogen. 
1V, 92. τὸν... ὄψεως) Apost. 
ΨΙ1,99. ΙΧ, 14. Arsen. 374: v. 
Zenob. I, 46. ἐξ, λέοντα] C. 
197. Apost. VIII, 2. IX, 74. Ar- 
sen. 224. 236. Primus usur= 
pavit ut videtur Alcaeus: Plu- 
tarch. de defect. oracull. 3 p. 
ai C: ϑαυμασάντων δὲ τῶν παρ- 
ὄντων, τοῦ δὲ 4ημητρίου καὸ γέ- 
ἀοιον» φήσαντος εἶνον ἀπὸ μνηρῶν 
πραγμάτων οὕτω μεγάλα 9ϑη- 

ἄν, οὐ κατ᾽ λκαῖον [{τ. 82 
Sehneidew.] ἐξ ὄνυχος τὸν 
λέοντα γράφοντας, ἀλλὰ ϑρυ- 
αλλίδν .. τὸν οὐρανὸν .. μεϑιστάν- 
τας: unde patet, non ἃ Phidia 
statuario natum esse adagium, 
uti e Luciano Hermot. $. 55 
Erasmus ‚collegit: μέμνημιαυ, ὡς 
ό μὲν τὸ ὅλον εἰδὼς εἰδείη ἄν καὶ 
τὸ μέρος" ὁ δὲ μόνον τὸ μέρος, οὐὖ- 
were καὶ τὸ ὅλον" οὕτω καί μον τό- 
δε ἀπόκριναν, 6 ὁ Ῥειδέας ἄν ποτε 
ἰδὼν ὄνυχα λέοντος, ἔγνω ἄν 
ὅτι λέοντός ἐστιν, εἰ μὴ ἑωράκει 
ποτὲ λέοντα ὅλον. Usurpavit 


Apost. VIII, 63: ἐξ ὀνύχων λέοντα ἔνεστι 


ἐπὶ τῶν ἐκ μικροῦ τινὸς 
5. ἦ ἐμ τοῦ. 


etiam Sophron, uti refert De- 
metr. de Blocut. δ. 156: φύσεν 
γὰρ χαρίεν πρᾶγμά eotw ἡ παρου- 
μία, ὡς ö Σώφρων μὲν... Ale 


λαχοῦ πού grow‘ ἐκ τοῦ ὄνυ- 


χος γὰρ Εὺν λέοντα ἔγραψεν' 
τορύναν ἔξεσεν' κύμυιγον ἔ- 
σπευρϑ: add. Philostr. Vit, Apoll. 
I, c. 33 p. 40 Olear., Liban. 
Epist. 64. 1069. Aristaen. Epist. 
I,4. Anonym. Progymn. in Wal- 
zii Rhett. Gr. I, 606: Theodor. 
Hyrıac. in Boisson. Anecdd. II, 
447: ἔχεις εὸ βούλευ, ἀφ᾽ ἑστίας 
εἰδὼς τὸ ͵παράδειγμω" τὴν γνώμην 
ἔγνως, ἐξ ὀνύχων οἰσϑα τὸν 
λέοντα, ἐκ τοῦ κρασπέδον 
τὸ ὕφασμα. Εἰ βούλει καὶ πά- 
λυν χρῆσαι τῇ πείρᾳ καὶ πάλιν εἴ- 
en, βελτίω. Diverso sensu ἐξ 
ὀνύχων dicitur: Zeonar. 757: ἤτον 
ἐξ ἁπαλῶν, ἐκ βρέφους: V. Hesych. 
8. Υ-; Arsen, 234: ἐξ ἁπαλῶν 
ὀνύχων: v. Wyttenbachius ad 
Plutarch. de lib. educand. ς. ὅ 
p-3C: addo locutionem δι᾿ ἀνύ- 
χων ἀκούευν Lucian. Philopatr. 
$. 3, quacum componas Vir- 
gil. Georg. II, 277: indulge or- 
dinibus nec secius omnis in un- 
quem Arborsihus sectis, secto 
via limite quadret, ubi vide, 
quae annotavit Cerda. ἐκ τοῦ. 

δένδρον) Apost. VII, 99. ΙΧ, 71. 


16 


CENTURIA V. 253 


"HrıE ἡλικα τέρπει: ὁμοία τῇ, Ὡς αἰεὶ τὸν 
ὅμοιον ἄγει ϑεὸς ὡς τὸν ὅμοιον Ἥλῳ τὸν 
nhov, καὶ, Πάτταλον ἐξέχρουσας παττάλῳ: ἀντὶ 
τοῦ, ἁμαρτήματι τὸ ἁμάρτημα ϑεραπεύεις. 


nr — — 


1. ἥλιξ ἥλικι πρέπει cod. Maz. A. 85 ap. Boissonadum ad Nicet. 
Eugen. T. 11, 401: edit. princ. Apostolii ἄλιξ alım πρέπει. ὁμοία 
κτλ. VB om. ὁμοία — ὅμοιο») K om. C: Πλάτων λέγει; 
τὸ δὲ ἐντελὲς, γέρων δέ τε τέρπεν γέροντα: respicit ad Plat. 
Phaedr. ‚240 0: ἥλικα, γὰρ καὶ ὁ παλανὸς λόγος τέρπειν τὸν ἡλικα" 
ἡ γὰρ οἶμαι χρόνου ἐσότης ἐπ᾿ ἴσας ἡδονὰς ἄγουσα δι’ ὁμοιότητα φιλίαν 
παρέχεταν, quae affert etiam Apostolius et respicere videtur He- 
sychius v. Ara : ἴσα τῷ χρόνῳ. τῇ. — αἰεὶ] Ὁ om. 2. os] 
εἰ be. ἥλῳ τὸν ἧλον g om. : me ὁ πάτταλος ἐξέκρουσε 7.: 
Β: ἥλω τ. ἤλ. ἐκκρούευ: ὁμοία τῇ; πάτταλος ἐξέκρουσε n.: 
ἐπὶ τῶν ἁμαρτήματι τὸ ἁμάρτημα ἐξιάσασϑαι σπευδόντων, 
ὅπερ οὐχ οἷόν te: eodem modo in V explicatio legitur: ©: ἥλω 
τ. ἦλ. ἐκκρούειυ: ἀντὶ τοῦ «ακῷ τὸ κακὸν ἰᾶται: K: ἦλος τ: 
ἡ λον" καὶ πάτταλος τ. π. ἐξέκρουσεν: ἐπὶ τῶν ἰωμένων δι᾽ 
ἁμαρτήματος ἁμάρτημα. 3. καὶ] conjungebatur cum pPro- 
verbio: v. etiam Macarius: ἥλον ἤλῳ Enngoves ὅμοιον Ti" πάσσαλος 


πασσάλῳ ἐκχρο ὑεταν. 


Arsen. 274: v. Wolfium, alios ad 
Evang. Maıth. VII, 16 et com- 
para versum ap. Suidam v. αὐὖ- 
τίκα: «Αὐτίκα καὶ φυτὰ δῆλ᾽, 
ἅτε μέλλεν κἀρπιυμ᾽ ἐσέσθαν, 
de quo v. Boissonadus Anecdd. 
Gr. II, 414: add. Theodor. Hyr- 
tac. ibid. III, 32: αὐτίκα καὶ γὰρ 
ἐκ βρέφους ἀπειπαμένη, ῥευστὴν 
παντοδαπὴν ἀγωγὴν R μόνον EITE- 
μέλετο τῶν ἑστώτων καὶ ὃ ταῖς ἀλ- 
λαις ἡδὺ, ταῖς τῶν ἡδονῶν ἐπιβού- 
λοις λειότησν χαΐρευν, τοῦτ᾽ ἥν αὖ- 
τῇ ταῖς τῶν ἀρετῶν ἐπιπόνοις τρα- 
χύτησιν ἥδεσθαι" ὅ φασυν, ἐκ 
πρώτης γραμμῆς [sup. 1], 83.] 
σχιαγραφοῦσα οἵα τις ἔσταν προϊού-- 
σης ἤδη τῆς ἡλικίας, καὶ τὸ φυ- 
τὸν μὲν [ἤν adjiciendum putat 
Boissonadus] ἀ πὸ τῆς ἄνθης 
τὸν καρπὸν προμηνύον, ὁ δὲ 
σκύμνος ἐξ ὀνύχων χαρακτηρί- 
Cow τὸν λέοντα. 

16. V. II, 11. B. 486. C. 250. 
Apost. IX, 78. Arsen. 275 ibig. 
Macar.: Schol. ad Hom. Odyss. 
T,36, ad Plaı.314 Bekk.: τὸ δὲ 
τέλειον ἔχει" mare ἥλικα τέρπε, 
γέρων δέ τε τέρπε γέροντα 
[libri bis τέρπει]: Suidas. Pro- 
verbium saepe apud Platonem 
memoratur: v. Lysid. 214 A. 


Gorg. 510 Β, Sympos. 195 B: 
respicit idem Reip. I, 329 A, uti 
intellexit Stallbaumius, quem 
vide: add. Boissonadus ad Ari- 
staen. 1,18 p.483. ws — ὅμοιον) 
v. nott. ad Greg. Cypr. I, 15. 
ἦλος — ἤλῳ] V. II, 12. B. "458. 
C. 251. K. III, 35. Greg. Cypr. 
11, 60. Apost. IX, 80. Arsen. 276 
ibig. Macar.: Schol. ad Lucian., 
Philopseud. ὃ. 9: παροιμία ἐπὲ 
τῶν ἀσυμφόροις ἀσύμφορα πιστοι"-- 
μένων, ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῶν ψευδῶν 
εἴρηταν τὸ τῷ λίνῳ λίνον Allen 
πτεις [v. Diogen. VI, 16]: 
ad ejusd. libr. pro lapsu nee 
salutand. $.8: ἄλλῳ io soul 
εν τ. „709: Poll. IX, 120: Ἴλῳ 
τὸν ἦλον; παττάλῳ τὸν πάτ- 
ταλον, qui versus proverbialis 
originem refert ad ludum, quem 
κινδαλισμὸν Graeci nuncupant: 
Phot. Suidas, Usurpant Aristot. 
Polit. V,9,6: καὶ χρήσιμοι οἱ 
1.1 εἰς τὰ πονηρά" ἥλιε ῳ γὰρ 
ὁ ἧλος, ὥσπερ ἡ παρηυμία: Lu- 
cian. Apol. pro Merc. Conduct. 
8. 9. Eustath. Opuscc. p. 52, 12. 
Cicer. Tusc. Q. IV, 35,75: etieum 
noro quidam amore velerem amo- 
rem, lamquam clavo clavum, 
ejiciundum putant: add. τευ» 


11 


18 


19 


204 DIOGENIANI 


Ἢν un καϑάρῃς καλέσῃς», οὐ un φάγῃς: 
ἐπὶ τῶν σὺν μόχϑῳ τὴν ἀναγκαίαν ποριζομένων τροφήν. 


Eine δὲ Δήμητρα πρὸς Τριπτόλεμον. 


Ἡμεῖς δέκα Ῥόδιοι, 
ἀλαζονξυομένων. 


δέχα ψνῆξς: ἐπὶ τῶν 


Θάμυρις μαίνεται: ἐπὶ τῶν κατὰ σύνεσιν πρατ- 
τόντων τι, δοχούντων δὲ μαίγεσϑαι. Προεγράφη ἡ ioro- 
eig εἰς τὸν "Auvow. 

Θετταλικὰ πτερὰ: ἐπὶ τῶν παραχρῆμα ἐφϑῆὴ- 


nn an m m -- ο.------. 


1. καϑάρῃς] si Sophocli adscribendum, repönendum videtur 
καϑήρης. Scribebatur καὶ ἀλέσῃς. 2. συμμύχϑῳ δ. 3. Ar- 
μήτηρ Prellerus: nescio, qua de cause; v. Jacobsius ad Anth. Pa- 
lat. T. III, p.131. 6. Ex errore addunt Apostolius et Arsenius: 
τοῦτο δὲ εἶπε ἡ 4ημήτηρ πρὸς Τριπτόλεμον. 6. K: ἐπὶ τ. συψετῶς 
μὲν βιούντων, δοκούντων δὲ τυσὲ μαένεσθαι. Θαάμυριρ γάρ τις ἰδὼν μα- 
στιγούμενον οἰκέτην παρὰ τοῦ δισπότου αὐτοῦ ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ μὴ 
τοῦ ἱεροῦ φροντίζοντος, χρησμοῦ τινος εἰς μνήμην ἐλθὼν τὴν οὐσίαν 
ἀποδόμενος 
αὐταὺ δοὺς ἀπεδήμησεν" ὃν δρῶντες ἔλεγον, μαίνεταν ϑάμυριςι vid. Diogen. 
111, 26. 9, VB: ἀπὸ τοῦ τὰς Θετταλικὰς χλαμύδας ἔχειν 
στερύγια ἐΐρηταν ἐοξκασι γὰρ πτέρυξυν αὐ δκαξέρ αϑὲν γωνίαν. 


zerus Init. Philos. Plat. II, 180, 
Alludere ad adagium Plutar- 
chum Praeceptt. Sanit. tuend. 
p-127 F. Wyttenbachius ad Plut. 
l.c. contendit. De prima lo- 
cutionis 7409 ἐγκρούευν, ἐκκρούευν 
significatione. v. Casaubonus ad 
Theophr. Charactt. IV, 4. 

17. Apost. IX, 87: Arsen. 277, 
uübi e Macario affertur ἤν τις 
ἔμαξε μάξαν, ταύτην καὶ ἐσϑιέτω. 
Inter leges ἃ Cerere Triptole- 
mo datas non refertur: v. Por- 
phyr. de Abstinent.IV,22. Wel- 
ckerus de Aeschyl. trilog. p. 
101: versus igitur e tragoedia 
fortasse petitus est: v. Prelle- 
rus de Cerer. et Proserp. comm. 
p- 303. 

18. Apost. IX, 85. Arsen. 276. 
Adagium ex Hom. 11. II, 653 54. 
natum egse male cum Erasmo 
Schottus opinatur: ex Rhodio- 
rum ingenio repetendum po- 
tius videtur: v. Ὁ. Muelleri 
Dorr. 11,418: adde, quod Rhodi 
machinarum bellicarum et ar- 
morum artificium egregie exer- 
cebatur: Diod. XX, 84. Sıurab. 


XIV, 2,5 p. 652. Meursius de 
Rhodo1, c. 17 Opp. Oman. T. III, 
725; succurrit denique explica- 
tioni nostrge alind dietum pro- 
verbiale, quod a Rhodio gu- 
bernatöre, ut narratur, exiit: 
κυβερνήτης ἔφη χειμαζομένης αὐτῷ 
τῆς νεὼς καὶ καταδύσεσθαν προς- 
δοχῶν τοῦτο δὴ τὸ ϑρυλούμενον, 
ἀλλ᾽ ὦ Ποτειδὰν, ἔσϑι, ὅτε 
ὀρϑὰν τὰν ναῦν καταδύσω: 
Aristid. Rhod. p. 346 Cant., 802 
Dindorf. Ceterum Schottus fal- 
litur affine nostro putans: ἰδοὺ 
“Ῥόδος, ἰδοὺ πήδημα: v. Greg. 
Cypr. 1,90. Apost. X, 42. Arsen. 
302, Aesop. fabul. 20 Fur. 

19. K. III, 42. Suidas; v. Ze- 
nob. IV, 27. 

20. V. II, 14. B. 493. Apost. 
X, 27. Arsen. 287 ibig. Macar.: 
Eustath. ad Hom. Il. B, 732 p. 
331, 13: Θετταλοὶ τρυφηταὶ ἦσαν. 
ὡς δῆλον ἐκ τοῦ, ταὺδ᾽ οὐ Koeow- 
os οὔτε Aaic, ὦ Σύρε, οὐ δ᾽ 
εὐτραπέξων Θετταλῶν χεὶρ [ξέ-- 
γῶν toopai: Eriphus Athen. 1V, 
137, D.]. καὶ ὅὃτν Θετταλυκὴ ἐλέ- 
yero ἔνϑεσις μέγας ψωμὸς [Phat., 


21 


24 


CENTURIA V. 


τας ἐγνειμένων. 
Ψ 
nNoav. 


Θεῶν ἀγορά: 


Θυννίξειν: ἀντὶ τοῦ 


ϑύννους χεντῶσιν. ’EE οὗ 
τὸ ἐνθύμημα, ἀντὶ τοῦ, 
Θύραζε Κᾶρες, οὐχ 


255 


Ai γὰρ Θετταλικαὶ ἐσθῆτες πτερωταὶ 


ἐπὶ τῶν χρησίμων χαὶ δικαίων. 


xevrav. Τριαίγαις γὰρ τοὺς 
\ 4 “ 

χαὶ “ουκιανος, ϑυννῶδες 

ἀπότομον καὶ σχληρόν. 


er Ανϑεστήρια: διὰ πλὴ- 


og οἰκετῶν, "" ὡς ἐν τοῖς Avdsorngiog εὐωχουμένων καὶ 


αὑτῶν. 


\ ee» ’ PA 4 ν «0 Lv 3 ’ 3 
Θεὸς ἡ Avaidsıa: ἐπὶ τῶν τῇ ἀναισχυντίᾳ ὠφε- 


λουμένων. 


μῶϑι 


KT τους 005 σὕὔ.β.. 


Θρᾷκες ὅρκια οὐκ ἐπίστανται: ἐπὶ τῶν ἀνό- 


4. VB: Θυννάζοντες: ἀντὶ τοῦ κεντοῦντες" τριόδουσι γὰρ 
ἐλάμβανον τοὺς ϑύννους: eodem fere modo Hesych. Phot. Suid. 
8. ϑυννάζοντες, spectantes ad Arist. Vespp. 1125, ubi vid. Scholl. 
ταῖς τριαίναις 8. 5. ϑύννους) ϑῦνας g. τὰς ϑύνας c. 7. Käges] κέρας 
&, Κάρες vulgo. Scribebatur οὐκέτ᾽, πλῆϑος] adiiciendum esset κα- 
ρικῶν, nisi plura deesse viderentur. Posui signa lacunae. 10. τὴν 
ἀναισχυντίαν 8. 12. C: λέγεταν ἐπὶ τῶν τοῖς ὅρκοις οὐκ ἐμ- 
μενόντων, παρόσον οἱ Θρᾷκες ποτὲ σπενσάμενοι πρὸς τοὺς 
Βοιωτοὺς καὶ ὁμόσαντες, νυκτὸς ἐπιϑέμενον τοὺς πολλοὺς 
αὐτῶν ἀπέκτειναν. ὅρκια) ὄργια beg. Ceterum proverbio in 
prioribus editionibus numerus non praepositus erat: praefixi, ut 
ab hoc loco nostrae editionis numeri congruant cum Schottianis, 


interpp. ad Hesych. s. v.], os 


Παυσανίας δηλοῖ, καὶ Θεττα- 
λικὰ πτερὰ διὰ τὸ πτέρυγάς φη- 
συν ἔχειν τὰς Θετταλικὰς γλαμύδας, 
ἃς ἕτερος ῥήτωρ Θετταλικὰ γέρα 
λέγεν διὰ τὸ ἔπαϑλον ἐν τοῖς ἐκεῖ 
ἀγῶσιν αὐτὰς κεῖσθαι, ὃς λέγεν καὶ 
otı Θεσσαλνκοὶ δίφρου [ν. Cri- 
tias Eleg. fr. 1, 4. Poll. VII, 
112. X. 47. Hesych. s. v.] διά- 
φορον, τουτέστι διαφέροντες πρὸς 
τοὺς ἄλλους, καὶ ὅτι Θετταλὸν 
σόφισμα [Zenob. IV, 29] ἐπὶ 
τῶν μὴ εὐθυμαχούντων ἐν παρατά- 
ξεσν παροιμάζξεταν, ἀλλὰ κακουργούν- 
τῶν: Hesych. Phot. Suid. Etym. 
M. 448, 39. De significatione 
vocis πτερὰ v. intt. ad Hesych. 
v. πτέρυγες, πτερύγια. De re cf. 


Hemsterhusius ad Poll. X, 124. ᾿ 


Ο. Muellerus Enchirid. Ar- 
chaeol. p. 466. sqq- 

21. Zenob. IV, 30. Adhibet 
Aristid. p. 16 [30]: ὡς δ᾽ εἰπεῖν 
ἐν χεφαλαίῳ, τὸ τῆς ᾿“43ϑηνᾶς μέρος 
ἡ ϑεῶν ἀγορὰ παντὶ ἐστὶ τὰ πρά- 


γματα. 
22. V. 11, 15. Β. 497. Apost. 
X, 38. Arsen. 290: Suidas: ϑυν- 
ψίξω καὶ anodvwilo: τὸ ἀποπέμ- 
πομαν καὶ παραλογίζομαν. De re 
vid. Blomfieldus ad Aesch. Pers. 
gl. 430. Boettiger Amaltıh. II, 
302 sqg. Luciani locus est in 
Jove tragoedo $. 25: eodem sensu 
usurpatur etiam voxX παχύς: ν. 
Jacobus ad Luc. Alexandr.$. 6. 
23. Zenob. IV, 33. 
24. Photius: Zenob. IV, 36, 
25. C. 261: Zenob. IN, 37. 


οι 


10 


20 
27 


28 
29 


\ 


256 DIOGENIANI 


- 


᾿Ιλιὰς zaxwv: ἐπὶ τῶν μεγάλων χακχῶν. 
Ἵππῳ ynoaozovrsı ra μείονα κύκχὴ ἐπίβαλλε: 
5. Ἂ = μ -Σ , ῳ ΄ 
ἐπὶ τῶν διὰ γῆρας δεομένων ῥᾳστώνης. 
Ἱππέας εἰς πεδίον: φανερόν. 
€ % ἢ U ς N 
Isoa ayzvoa@: δηλὴ ἡ παροιμία, 


1. Ἶλ. x. ἐπήευ: ἐπὶ ταῖς μεγίσταις συμφοραῖς K. 14. Κα: inz. 
εἰς π. προκαλῇ [sic]: ἐς εὐημεροῦντας" ovros ‚rag ἐν πεδίω 
innabovras: B: ἱππέας ε. π. προκαλῇ: ἔνϑα ἄν εὐημερῇ τις τὰ 
γὰρ ἱππικὰ ἐν πεδίῳ πρατεῖ: C: ἱππ. ε. π. καλῇ: ἐπὶ τῶν κα- 
λούντων τινὰς εἰς ἃ ἐρῶσιν. ὅ. VB: τὴν ἐν τῇ νηὶ μεγί- 
στην ἄγκυραν [ἄγκ. om.] ἱερὰν ) Eyovaıy' ταύτην εἰς τὴν ϑα- 
λασσαν ῥίπτουσιν ὅτε ὃ μέγιστος χειμὼν καταλαβη καὶ τε- 
λευταῖος. “έγεταν γοῦν ἐπὶ τῶν ἐπιχείρημα μελλόντων ἐρεῖν 
πάντων μέγιστον: VB: τὴν ἑ. ἄγα: ἐπὶ τὧν μελλόντων τελευταῖον 
εἰπεῖν ἐπιχείρημα τῶν πάντων μέγιστον, ἀπὸ τῆς ἐν τῇ νηὶ ἀγκύρας ἱερᾶς 
καλουμένης, ἤτοι μεγίστης, 7 τελευταία πάντων βάλλεταν εἰς ϑάλασσαν, 
χευμῶνος αὐτὴν σφόδρου κατειληφότος : C: ἐπ τος τοὺς ἐφ οἷς λέγο υσυ 
διϊσχυριζομένους: K: ἱερὰς ἄγγυρ .. . βοή ϑενα. ἄγγυρα γὰρ ἐστο 
ἐν “τή γηὶ καλουμένη ἱερὰ: καὶ ὅταν μέγας καταλαμβάνη ἀίνδυνος, τελευ- 
ταῖα' λέγεταν καὶ ἐπὶ τελευτῶντος καὶ εἰπόντῃς ἐπιχείρημα τὰ πάντων 


μέγιστον. 


26. K. ΠῚ, 49: Eustath. ad 
Hom. n. 4, 48 p. 444, 22: ὅτι 
δὲ αἱ συχναὶ ᾿Ἰλιακαὶ ϑυσίαι ἀναγ- 
καίως ἐπὲ κακοῖς πυκνοῖς προηγου- 
μένοις ἐγίνοντο, δηλοῖ καὶ παροιμία 
λέγουσα τὸ, ἀεὶ Ἰλίῳ »and. λε- 
χϑεῖσα μὲν ἐπὶ τὺνν κακῷ ὑστερογε- 
ve, οὐκ ἀπᾷδουσα δὲ οὐδὲ πρὸς τὰ 
᾿Ομηρικά. ἡ δὲ αὐτή. προγενεστέρω 
ἐστὶ τοῦ κακῶν ᾿]λιὰς, ἢ ἀνάπα- 
λιν, αὕτη πρὸ ἐκείνης εἴρηται. ὡς 
τά γε ἄλλα μιᾶς εἰσυν ἐννοίας ἀμ-- 
φότεραν: Zonar. 1104. Moer. 20 
1016: δ Piersonum: v, Zenob, 
IV, 

Rn Zenob. IV, 41. 

28. B. 512. C. 271. K. III, 51: 
Greg. Cypr. Il, 74. Apost. X, 
56. Arsen. 304: Photius: v. nott. 
critt. ad Diogen. VI, 91. Si- 
militer dicitur ἵππον εἰς πε- 
δίον ἄξεις: Suid.: ν. Wytten- 
bachius ap. Boissonad. ad Eu- 
nap. 1, 384. II, 325. Allndere 
videtur Plutarch. Reipubl. ge- 
rend. praece. 31. p. 322 f: δεῖ 
δὴ ut εἰς πεδία de aaa πεζὸν 
a μαχούμεψον κτλ.: vid. sup. 


Ι, 
29. Ψ. II, 18. Β. 513. V. IV. 


21. B. 912. C. 266. K. III, 47. 
Greg. Cypr. II, 69. Apost. X, 
44. Arsen 302 ibig.Macar.: Schol. 
ad Aristd. p. 80. Frommel.: 
χαλάσω τὴν ἱερὰν ἄγκυραν: Apost. 
XX, 55. Arsen. 473 ibig. Macar. 
Suid. s. χαλάσω: hinc ducta est 
formula τὴν ap’iegäs ἀφιέναυ: ηὰ8 
utitur Plutarch. Coriol. 32, ad 
quem locum vide quae notavit 
Schaef. De ancora sacra v. Poll. 
1, 93. Schefferus de militia nav. 
vett. 11,5 p. 149. Alludunt saepe 
poetae: Hesych.: ἄγκυραι" μετα- 
φορικῶς αἱ aopalsıaı Σοφοκλῆς Dai- 
δρᾳ: v. Porsonus ad Eur. Hecub. 
78: conf. Eurip. Hecub. 76 ibigq. 
Schol., qui e paroemiographis 
hausit: Eur. Helen. 277: He- 
liodor. IV, 19 p. 169: Χαρίκλενά 
μον βίος ἦν, be . Χαρίκλεια μόνη 
παραψυχὴ καὲ ὡς εἰπε ἔν ἄγκυ αι 
Nicet. Eugen. VI, 941: ῥίψω τὸ 
λοιπὸν, ὡς ὃ ,7ηράσας λόγος, 
Ἔν κινδύνοις ἄγκυραν αὖϑις ἐ- 
σχάτην: Sil. Ital. VII, 23: ul- 
tima fessis Ancora cur Fa» 
bius, quem post tot Roma pro- 
cellas Hannihali pulat esse pa- 
rem, ubi vid. Drauenborchius, 


21 


22 


34 


CENTURJA V. 257 


Ἵνα δέος, ἔνϑα χαὶ αἰδὼς: 
“Innog μὲ φέρει, βασιλεὺς με τρέφεε: Koo- 


ῥαῖόν φασιν ὑπὸ Φιλίππου orgarsvousvov ἱππέα, τῆς μη- 


τρὸς δεομένης αἰτήσασϑαι ἄφεσιν τῆς στρατείας, εἰπεῖν 
τοῦτο. | 

Ἱππόλυτον μιμήσομαι:. ἐπὶ τῶν σωφρονεῖν βου- 
λομένων. 

᾿Ιχϑὺν νήχεσϑαε διδάσκεις: ὁμοία τῇ, 4 ελ- 
φῖνε κολυμβὰν ovußovkeun. 

Καδμεία vixn: ἐπὶ τῶν ἀλυσιτελῶς νιχώντων, ὧν 
ἡ ἱστορία δήλη. 

Κυρνία γῆ: ἐπὶ τῶν χωρῶν τῶν λῃστὰς ἐχουσῶν. 
“Τοιαύτη γὰρ ἡ Κύρνος πρώην. 

Κόρχορος ἐν λαχάνοις: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν μὲν 





1. va γὰρ Apostolius. 88a) ἐνταῦϑα Schol. Soph., iva περ 
Schol,. Ven. ad Hom. II. 2, 435. 2. C: ini τῶν ἐξ ἀλλο- 
τρίων τρυφώντων. 3 Φιλίππου c, Orellius ad Horat. 1. c.: 
scribebatur Φίλιππον. . 8. Apostolius explicat: ἐπὶ τῶν διδασκόντων 
τινὰς ἃ ἐπίστανται: Macarius: ὡς, τὸν ἀετὸν ἵπτασθαι διδάσκεις : V. 
Greg. Cypr.I,47. 10. Κ: ἡ ἐπὶ xaxü νίκη, ἀπὸ τῶν Οἰδίποδος υἱέων' 
4 ἱστορία παρ᾽ Εὐριπίδη: C: λέγεται ἐπὶ τῶν ἐπὶ κακῶν νικώντων, ea 
tum addens in brevius contracta, quae apud Zenobium leguntur. 
ψφικώντων Ppbg cod. Mazar. A. 85 ap. Bastium ad Zachar. Mityl. 
Ῥ. 336 βιούντων: correxi e B, qui in explicatione ad verbum 


‘min. Cypr. 


cum Diogeniano consentit. TEmendavit Schottus quoque ὁ Suida. 
ὧν] delendum esset, nisi aliqua deesse viderentur. 12. VB: 
Κύρνος νῆσος ἄβατος τοῖς πλέουσιν διὰ τὰς συνεχεῖς ληστείας 


«ὧν 


dit g ἄλλη. 


90. Apost. X, 50: Zrasiuov 
[lege Zrasivov] ἡ γνώμη τοῦ ποι- 

οὔ, ὃς οὕτω φησί Ζῆνα δὲ τὸν 
ζέξαντα καὶ ὃς trade πάντ᾽ 
φύτευσεν, Οὐκ ἐθέλεις εἰ- 
πεῖν" ἵνα γὰρ δέος, ἔνϑα καὶ 
αἰδώς: v. Plat. Euthyph. 12 B. 
ibig. Scholl. Arsen.304: Schol. ad 
Soph. Aiac. 1074 fragmentum a 
Diogeniano allatum Epicharmo 
tribuit, memoriae haud dubie 
lapsu: v. Henrichsenius de Car- 
Comm. p. 69. Du- 
xisse formulam videtur Stasi- 
nus ex Hom. Il. O, 657, ubi 
vid. Eustathius et Heynius. 
.81. Ὁ, 273. Apostol. X, δῦ, 


ἐν αὐτῇ: igitur de Corsica cogitari debet. 


13. πρώην») ad- 


14. κόρκορος bis cg: κόρχορος Suidas tuetur. Plena 


ΤΕΌΤΡΑΙ Horat. Epistt. I, 17, 
20, ubi v. Acronem et interpp.: 
add. Zenob. III, 60. 

32. K. III, 560. Greg. Cypr. 
II, 73. Apost. X, 52. Arsen. 
806 ibig. Macar.: Photius: "Ix- 
πόλυτος: παράδειγμα σωφροσύ- 
vns: Suidas, 

33. Apost. X, 63. Arsen. 305 
ibig. Macar.: Suidas: v. Zenob. 
ΠΙ, 30. Diogen. IV, 33. 

34. K. III, 64: Zenob. IV, 45. 

35. V. II, 19. B. 514: vid. 
Plutarch. Provv. I, 90. 

36a. Diog. VI, 50. Zenob. IV, 
67. De planta vid. Billerbeckii 
Flora Class. p. 43. 


δὰ 


10 


᾿ 860 


258 " DIOGENIANI 


ὄντων, μεγάλοις δὲ παραβαλλόντων ἑαυτοῦς" εἶδος γάρ 
ἐότε βοτάνης ὁ χόρχορος εὐτελοῦς. 

Καλαμαράδικος γάδαρος: ἐπὶ τῶν μεγάλων" - 
τοιοῦτοι γὰρ οἱ ἐκεῖ ὄνοι. | 

Κύχνειον aoua: ἐπὶ τῶν ἐγγὺς ϑανάτου ὄντων, 
κοὶ τὰ τελευταῖα φϑεγγομένων. Οἱ χύχνοε γὰρ ἀπο- 
ϑνύσχοντες ᾷδουσι. 


«---.-. 


proverbii forma ab Hephaest, p. 46 Gaisf. affertur: καὶ χόρκορος 
ἐν Aaxavoscıy: v. Zenobius. 3. Καλαμαραδικος — ὄνοι] hace ac- 
cesserunt e c: eadem apud Apostolium leguntur. Pantinus ad 
Apost. p.119: »Portenta verborum mihi quidem.« ὅτι in Diogeniani 
codd. hic locus omitti solet, ita teste Boissonado ad Herod. Epi- 
mer. 294 in Apostolii cod, Mazarineo A. 85 non legitur. Quod 
verba ipsa attinet, asinum, teste Dorione Athen. VII,.315 F, 
nonnulli γάδοην nuncupavere, ex qua forma videntur esse forma- 
tae vv. yadapos, yaldapos, ἀΐδαρος, ayasidapos, ἀειδούριον, aliae, quae 
in medii aevi scriptoribus saepissime inveniuntur: v. Cangius 
Glossar. ad scriptt. mediae et inf. Graecit. p.28 sq. Coraes ad Plut. 
T. III, Prolegg. p. οὗ: add. Walpolii liber Relating to European 
and Asiatik Turkey p. 266. Explicatione vocis yadapos, yuam 
Gloss. Graecobarb. afferunt, ἀπὸ τοῦ τὴν γῆν δέρειν τοῖς μόχϑοις καὸ 
κόποις, videtur effectum, ut hae voce libenter in proverbiis ute- 
rentur seriores: a Cangio affertur e Provv. Graec. Mss. τὸν dei- 
δαρον ἐκούρευσαν, quod componas cum adagio ὄνου πόκον, v.infr. 
VI, 99: a Corae 1.c. p 07, γάδαρος φοιτώμενος zovcior. Igi- 
tur de asino proverbium loquitur et, ut explicatio docet, de 
magno, cujus patria antecedenti vocabulo significatur: quaenam 
illa esset, equidem frustra indagare studui. Propter magnum cor- 

us atque robustum laudantur asini Reatini: cf. Colum. R. R. 

II, 1, ubi v. Schneiderus: tum Thessalici, Arcadici et Acharnici: 
v. Diog. I, 26. III, 42. Varr. R.R. 11,1, 14. Pers. Sat. III, 9. 
Boissonadus Manuscr. de la Bibl. ἀμ Ros T. XI, 2, 112: maximi 
asini in Caudone, insula prope Cretam, nascebantur: v. Suid. v. 
Καυδώ, ubi in hane rem Bernhardius citat Bornemannum ad Xen. 
Anab. 1,5,2. Deinde Σαγαραῖοι sive Zayanopo: asinis bellica peri- 
cula sustinebant, magnis igitur sine dubio utebantur: si quis asi- 
norum corpulentior esse videbatur, Marti illum sacrificare sole- 


.bant: v. Aelian. N. An. XII, 34: idem de Carmaniae incolig a Stra- 


bone XV, 2,14 p.727 narratur. Etiam Judaei summam operam na- 
vabant, ut magnos possiderent asinos: v. Philo de Legat. spec. 
p. 874: denique celeberrimi apud veteres erant asini Indici, de 
quibus cf. Aelian. N. An. IV, 52. Baehrius ad Ctes. frr. p. 329. 
Haec est pars doetrinae meae asinalis huc pertinens, qua hoc qui- 
dem loco πὶ] effeci: unum tamen addam: videtur in coırupta He- 
sychii glossa: ΚΧαλάϑαρβα" παροιμέα, nostram latere proverbium: 
nam quod Hemsterhusius coniecit, “παροινία, nihili faciendum est. 
6. καὶ .. φϑεγγομένων)] VBK om. οἱ κτλῇ VB: λέγονται γὰρ οἱ 
εὐπνοι πρὸς τῇ τελευτῇ ὠδικώτατον γίνεσθαυν» ϑνήσχοντες K. 


:36b. Apost. XI, 15. Arsen. l. c.: add. Mauduit in 

37. V.II,21. B.516. K.III,55. libro, qui inscribitur Histoire 
Greg. Cypr. 11,78. Apost. X1,64. natur. de Pline, traduclion nou- 
Arsen. 323 ibig. Macarius. De velle par Ajasson εἰ Grandsagne 
re notissima v. Walziun ad T. ὙΠ]. p. 881. 387 ρᾳᾳ 


40 


41 


CENTURIA ΡΥ. 359 


Κοινὸς “Ἑρμῆς: οἷον, κοινὸν τὸ εὕρημα. Kis- 
πτίστατος ὧν ὁ ᾿Βρμῆς, κατέδειξε κοινὰ εἶναε τὰ φώρια. 


Κακοῦ κόῤαχος χαχὸν ὠὸν ἔφυ: ἐπὶ τῶν ἐκ 
καχῶὼν γονέων ὄντων. 


Kuvdag ου σοφώτερ 05: ἐπὶ τῶν πονηρῶν. Kar- 
ϑαρος γάρ τις πονηρὸς ἐγένετο. 


[4 4 3 > ἐ 2 ὸ 4 - 4 
Κινησω τὸν ἀφ ἱερᾶς: ἐπὶ τῶν τὰ ἔσχατα κιν- 
δυνευόντων. 


1. VB: ἀπὸ τοῦ τὰ [ κατὰ] φώρια πουνὰ tat τὸν ᾿Ἑρμῆν" ἢ 
ὅτι ὃ λόγος κοινός: v. Suidas: Scholl. ad Aristid. p. 272 From- 
mel.: τὸ κυυνὸν Ἕρμανον παροιμία ἐπὶ τῶν κοινωνούντων τισίν. οἱ 
γὰρ εὑρίσκοντές τ καϑ' ὁδὸν κουνωνὰν τῶν εὑρισκομένων ἐποίουν Ἑρμῆ. 
λέγεν οὖν ὃ ῥήτωρ, ὡς εἰ μὲν καὶ ἡ παροιμία τὸ κουνὸν ἕρμαιον τοῦτο δη- 
λοῖ τὸ κοινὸς Ἑρμῆς ὥςπερ ξυνὸς Ἐνυάλιος [Apost. XIII, 96: 
ἐπὶ τῶν ἐπ᾽ ἴσης κινδυνευόντων : Arsen. 374 ibig. Macarius: Eustath. 
ad Ηοπι. Il. Σ, 3019 p. 1144, 43: alludit Archil, fr. 54 Schneidew,, 
Sophocl. Ajac. 197: ἢ — Ἐνυάλιος μομφὰν ἔχων ξυνοῦ δορὸς ἐν- 
ψυχίοις μαχαναῖς ἐτίσατο λώβαν;), ἢ λέγεταν καὶ ἐπὶ τῶν κοινωνούντων. δηλοῖ 
δὲ καὶ .. ὡς δεῖ καὶ κοινὸν Ἑρμῆν ὥςπερ ξυνὸν Ἐνυάλιον λέγειν, 

.. καλεῖταν γὰρ ὁ Ἑρμῆς καὶ ἐναγώνιος, ἀγώνων καὶ πολέμων πολλὴ 
κοινωνία, νῖκαν γὰρ καὶ ἧτταν ἐν ἑκατέροις γίνονταν, ὥστε καὶ τὸ κοινὸς 
Ἑρμῆς τοῦτ᾽ ἂν εἴη δηλοῦν, ὅτι ὁ δόξαν ἔχων ἐν ταῖς λόγοις νικᾶν, οὐκ ἀεὲ νικᾷ, 
ἀλλ᾽ ἔστιν ὅτε καὶ νικᾶταν καὶ τοῦτο κατὰ τύχην συμβαίνει. 3. Ο: ἐπὶ 
τῶν κακῶν γεννημάτων ἢ μαϑημάτων: K: ὅτε ἄβρωτον τὸ ζῶον καὶ ἔτι τὸ 
αὐτοῦ Wr‘ ἢ ἀπὸ κόραχος ῥήτορος πρώτου διδάξαντος τὴν δητορικήν᾽" τὸν 
γὰρ μαϑητὴν αὐτοῦ μισϑὸν ἀπήτεν" ὃ δὲ εἶπεν. ἐῶμεν εἰς δικαστήρεογ. 
καὶ εἰ μὲν νικήσειας οὐ μεμάϑηκα. εἰ δὲ ἡττηϑήση, οὐ λήψη 
μισϑούς: v. Zenobium. 7. VB: αὕτη ini τῶν τὴν ἐσχάτην βοή- 


38. V. II, 22. B. 518. Apost. 
IX, 11. Arsen. 320: Hesych.: 
ἐπὶ τῶν κοινῇ τι εὑρισκόντων : Suid. 
Timaeus Lex. Vocc. Platt, p. 
121. Alludit Aeschyl. Sept. c. 
Theb. 508, ubi v. Stanleius: 
usurpat Lucian. Navig. 12. Theo- 
dor. Hyrtac. in Boissonadi A- 
necdd. II, 448: κείσϑω κουνὸν τὸ 
καλὸν ἀμφυῖν ϑήραμα, κοινὸς ὃ 
κερδῷος Ἑρμῆς μίαν ἰοῦσυν ὁδόν: 
add. Aristot. Rhetor. II, 24. 
Creuzer. Init. Philos. Platon. 
1,105.: v.Casaubonus ad Theophr. 
Charactt. XI, 4. Similiter dici- 
tur χουνὸν ἕρμανον, de quo v. 
Apost. |. c. Ruhnkenius ad Tim. 
l. c., interpp. ad Alciphr. 111, 
29: adde Zenob. V, 92. Alio 


sensu eoque a B indicato ad- . 


hibuit proverbium Diodor. V, 
75: etiam Plutarch. philosoph. 


N 


esse cum principp. p. 777 D: 
τοῦ δὲ προφοριχοῦ τὴν Μοῦσαν ὃ 
Πίνδαρος οὐ φιλοκερδῇ φησὶν, οὐδ᾽ 
ἐργάτην εὐναν πρότερον; οἰμαν' δὲ 
μηδὲ νῦν, ἀλλ ἀμουσίᾳ καὶ ἀπει- 
ροκαλίᾳ τὸν κουνὸν “Ἑρμῆν ἐμπόλαιον 
καὸ ἔμμισϑον γενέσθαι. 

.39. K. 111, 52: Greg. Cypr. 
Il, 75. Zenob. IV, 82. 

40. Zenob, IV, 65: add. Apost. 
X, 74. Diogen. V, 88. 

41. V. 11,25. B.522. Plutarch. 
67. Apost. X, 42: Eustath. ad 
Hom. Il. Z, 168 p 633, ὅβ: gen 
μαῖς ἔπαιζον οὗ κυβεύοντες, μία 
τις μέση γραμμὴ, ὠνομάζετο δερ ἃ, 
ἐπειδὴ ὃ ἡττώμενος ἐπὶ ἐσχάτην 
αὐτὴν ἕετο. ὅϑεν καὶ παροιμία, κι- 
ψεῖν τὸν ἀφ᾽ ἱερᾶς, ἐπὶ τῶν ἐν 
ἀπογνώσει. δεομένων βοηϑείας ἐσχά- 
τῆς. χρῆσις δὲ ταύτης ναὶ παρὰ 
Σώφρανι ἐν τῷ, κινήσω δ᾽ Air 


" Yvir 


δι 


52 


66 


57 


58 


262 DIOGENIANI 


Keoxwnitew: δολιεύεσϑαι. ᾿Επὶ τῶν πανούργων. 
"Ano τινων ἀνδρῶν Κερκώπων λεγομένων, ὡς προείρηται. 

Κέσκων πόλις: ἐπὶ τῶν ἀνοήτων. Οἱ γὰρ ἐν ταύτῃ 
κατοικοῦντες τῇ πόλει τοιοῦτοι. 

Κεστρεὺς νηστεύει: ἐπὶ τῶν λαιμάργων, ὑπο- 
χρινομένων δὲ νηστεύειν" ἄπληστον γὰρ τὸ ζῶον. 

Κιλίκιοι τράγοι: οἱ δασεῖς. Ὅϑεν χαὶ τὰ ἐκ 
τριχῶν Κιλίχεα λέγονται. 

Κινδυνώδης ἡ ἐν πρώρᾳ σελίὶς: οἱ γὰρ πολέ- 
μίοι πρῶτον τὴν πρώραν κατέχουσι. | 

Κοροίβου ἡλιϑιώτερος: οὗτος γὰρ τὰ χύματα 
τῆς ϑαλαάσσης ἠρίϑμει. 

Κορυδέως εἰδεχϑέστερος: ἐπὶ τῶν δυςμόρφων. 
Οὗτος γὰρ ἐπὶ ἀμορφίᾳ διεβάλλετο. 

Κρητίξειν; ἐπὶ τοῦ ψεύδεσθαι. ᾿Απατηλοὶ γὰρ 
οἱ Κρῆτες. 


— 


1. K: τὸ dol. καὶ ἀπατᾶν omissis reliquis. 5. C: Adyeras ἐπὶ 
τῶν δικαιοπραγίᾳ βιούντων καὶ νηστενόντων. Μόνος γὰρ ὃ κιστρεὺς .. 
v. Zenob.].. Κεστρεὺς δὲ ὃ νῦν κέφαλος: K: ἐπὶ τ. πώνν A: 
ἄπλειστον ai. 7. τράγοι] σέρατηγοί ρορ. VB:oi δ. τονοῦτον γὰρ οὗ 
ἐν Κιλικίᾳ, ἀφ᾿ ὧν καὶ τὰ Κιλίκια γίνεται. 9. κίνδυνος Zeno- 
bius. [10.ἐμβάντες εἰς τὰ πλοῖα δάάδυηι VB: v. Zenobius. 11. 
Κοροίβου) de nomine saepe vitiose scripto v.Boissonadus ad Nicet. Eu- 
gen. T.Il.p.380. 13. Scribebatur Kogvdov: correxieP,v.Zenobius. 
Kogvdeos Ὁ, Kopvßov c. ovrwsg. 14. ἀμορφίᾳ)] ἁμαρτίᾳ ρς. 15. ἀπα- 
τηλοὶ)]ὴ ἀπατητικοὶ K. | 


51. K.III, 58: Zenob. 1V, 50. de οἱ ὑπερέχοντες πάντων, ἀλλ᾽ 
62. Zenob. IV, δ]. ἀσυγκρίτως, Ὃ Μελυείδης, Κόροιβος, 
63. K. III, 67. Suid. 5. κεστρεῖς: σὺν τούτοις ὃ Μαργίτης : cum Dio- 
Zenob. IV, 52. geniano ad verbum fere concor- 
54. V. II, 32. B. 540. Καὶ. III. dant Suid. 5. Κόροιβος, Zonar. 
69. Greg. Cypr. II, 80. Apost. 1233. Bachm. Anecdd. I, 281, 
XI, 39. Arsen. 319 ibiq. Maca- 24, quibuscum conferenda est 
rius: di τῶν δασυτάτων καὶ ϑρα- Aesopi fabula CDINI. Fur. Al- 
συτάτων καὶ ἀγροίκων: Hesych. Audit Callimachus: v. fr. 307 
Suid. Zonar. 1208. De Ciliciis Ernesti; alia vide in nott. Ze- 
v. Varro ἢ. Rust. II, 11, 12. nob. 1. c. Huc pertinet etiam 
DuCange inGlossario mediaeatg. proverbium κύματα μετρεῖς : Plu- 
inf. Graecit. v. Kılimıov. Schnei- tarch. Boisson. 17, ubi a Bois- 
derus ad Columell. VII. 6, 1. sonado simile e Gregorio Na- 
65. Zenob. IV, 65. zianzeno Oratt. XXXIV, 556. 
56. Zenob. IV,58. Stultitiam effertur: κυάϑῳ μετρεῖν Ba- 
Coroebi, aliorum accurate ex- λασσαν: v. Diogen. 1, 45. III, 3. 
positurus Tzetzes, Chiliad. VJ, 57. Zenob,. IV, 59. 
437. ita incipit: μωροὶ μὲν ἦσαν 58. K. III, 60: Zenob. IV, 62. 
παλαιοὶ τοῖς ἀριϑμοῖς μυρίον, τρῖς Diogen. V, 92. VII, 31. 


% 


10 


15 


59 
60 
6 


62 


63 


CENTURIA V. 263 


a [4 ‘ \ - -« Α] 
Kopwvn τὸν σκορπέογν: ἐπὶ τῶν βλαβεροῖς ἔπι- 
χειρούντων. 
[4 v » X - ’ « 
Κουρήτων στομα: ἐπὶ τῶν μανγτεύεσϑαι ὑπι- 
σχνουμένων. Τοιοῦτοι γὰρ οὗτοι. 
Κριὸς ἀσελγόκερως: ἐπὶ τῶν μεγάλων καὶ ἀσεᾶ- 
γῶν. 
Κριὸς τὰ τροφεῖα: ἐπὶ τῶν ἀχαρίστων" ἡ; δὲ 


ἱστορία δήλη. 
Κρονικαὶ Annas: ὁμοία τῇ, Χύτραις λημᾷς 
καὶ χολοχύνταις. j 





5. VB; Πλάτων ὁ κωμεκὸς τὸν μέγαν φησὶν [Hesy- 
chius: ἦν ἐν τῇ ἀκχροπόλεν κριὸς ἀνακείμενος μέγας χαλχοῦς" ἀσελ- 
γόκερως δὲ αὐτὸν εἶπε Πλάτων ὃ x. διὰ τὸ μέγαν εἶναι, καὶ συναρε- 
ϑμεῖ αὐτῷ τὸν γε Δούριον ἵππον] τὸν [τὸ Hesych.] γὰρ ἀσελγῆ 
[ἀσελγὲς Hesych.] οὐ μόνον ἐπὸὶ τοῦ ἀκολάστου [ἔταττον οἱ παλαιοὶ 
Hesych.], ἀλλ᾽ ἔστιν ὅτε καὶ ἐπὶ τοῦ μεγάλον ἔταττον [ἔτ. He- 
un om.], ὡς [καὶ γὰρ Hesych.] ζνεμον ἀσελγῆ [λέγουσιν, ὡς 

ὕπολις Hesych.] ἄμεινον δὲ [τὸν ἀσελγόκερων δέχεσθαι εἶναι id.] τὸν 
κρείττονα καὶ [οἱονεὶ 14.] τοῖς κέρασιν ἐξυβρίζοντα λέγεεν [om. 

esych. ]. 7. Korg] κριοῦ beg: κριοῦ superest fortasse 6 
proverbio, quod excidit, Κριοῦ διακονία, de quo v. Hesych. Phot. 
Suidas. τὰ adjeci ὁ Zenobio, Macario: K: τροφεῖα ἀπέτεισεν. ini 
€. ἀχ. οὗ γὰς πριοὶ τὰς φάτνας πλήττουσι καὶ τοὺς ϑρέψαν- 
τας. 9. λῆμμα. g. VB: αἱ μεγάλα: [V om.] ὡς τὸ Χύτραις 
λημᾶν κι κι ἐπὶ τῶν ἀμβλνωπούντων. Annüs] g λημμᾷς, Sui- 
das λημᾶν: VB: ἐπὶ τῶν ἀμβλυωττόντων. Ankoi δὲ τὸ μεγάλαις 
τισὶ κολοχύνταις βλέπειν, ἤτον λίαν λημᾶν: alii aliter: V. II, 
66. B. 624: λημᾶν x. ἢ κολ.: ἐπὶ τῶν ἄγαν ἀμβλυωπούντων. “ATTO- 
σκώπτουασι χὰρ αὐτοὺς [Υ͂ corruptush.l.est.] ὡς ἔχοντας Annas 
μεγάλας καὶ ἰσαζούσας χύτραις: v. Hesych. 5. λημᾶν, Phot. 8. 
λημᾶν: λημᾶν χύτραις καὶ λημᾶν χολοκίγεαις : Υ, 4: χύτραις λημμᾶν 


καὶ κολ.: ἐπὸ τῶν ἀμβλνυωπούντων. 


59. K. III, 57. Greg. Cypr. 
11,79: Macar. p. 321: λείπεν 70- 
πασεν" ἐπὶ τῶν κακὰ σφίσιν αὑτοῖς 
ἐπαγομένων: οἴ. ἢ. ad Zenob. IV, 
60: similia v. sup. I, 52. 

60. Zenob. III, 61. Prover- 
bium tetigit Lobeckius Aglaoph. 
II, 1118. 

61. V. II, 35. B. 555. Hesych. 
Phot. Suidas. 

62. K. Ill, 68: Zenob. IV, 62. 
Greg. Cypr. Il, 91. 

63. V. II, 36. B. 557: Schol. 
ad Arist. Plut. 581: Hesych. 
Suid. 8. »goviıxaö, 8. λήμη. Al- 
Audit Aristophanes Piut. 1. c.: 


, 


ἀλλ᾽ ὦ Κρονικαῖς λήμαις ὄὅν- 
τως λημῶντες τὰς φρένας ἄμφω. 
Χύτραις κτλ.) V. IV, 47. Β. 948. 
Greg. Cypr. III, 100. Apost. 
XX, 94. Arsen. 478. Suid. 5. 
χύτραις. Alludit Aristoph. Nub. 
327: νῦν γέ τοι ἤδη καϑορᾷς αὐ- 
τὰς, εἰ μὴ λημᾷς κολοχύνταις: 
add. Lucian. advers. Indoct. δ. 
23. Timon. $. 2. Aristid. Panatlı. 
194 Cant. Tzetzes ad Hesiodi 
ἔργ. 280: ἀλλ᾽ ὅμως καὶ τοιαῦτα 
συγγεγραφὼς τοῖς κατὰ τὸν κωμικὸν 
κολοκύντας [v. 1. κολοχύνταις) 
λημῶσι ἐπεκρέϑη νικᾶν τὸν ϑειό- 
«τατον Ὅμηρον. 


10 


64 


264 


DIOGENIANI 


K 0.0 νου πυγή: τὸ ἀρχαῖον καὶ ἀναίσϑητον κρέας. 


Κρωβύλου ζεῦγος: ἐπὶ τῶν ὑπερβαλλούσῃ πονη- 
ρίᾳ κεχρημένων. ᾿αἰπὸ Κρωβύλου τινὸς πορνοβόσκου, δύο 


ἔχοντος ἑταίρας. 


R Pr x ΓΝ y [d 
Κυξικηνοὶ στατηρες: ἐπὶ τῶν εὖ χεχαραγμένων 
’ , T c ’ n. [2 
στατήρων. AHıuaßonroı γὰρ οὗτοι" ομοία τῇ Avxog 


περὶ φρέαρ χορεύει. 


3 „ 4 - ν ᾽ 2 
Κύων παρ᾽ ἐντέροις: ἐπὶ τῶν μὴ δυναμένων ano- 


λαύειν τῶν προχειμένων. 


Kvdog: λοιδορία" x vöatsıy τὸ λοιδορεῖν. 


> X “ % «. 
Κύων ἐπὶ δεσμά: ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς εἰς δεσμὰ ἐμ- 


βαλλόντων. 


Κωδάλον χοῖνιξ: ἐπὶ τῶν μεγάλοις μέτροις κε- 


χρημένων. 


— 





1. πυγὴ] πηγὴ Agc. κρέας VBom. C: ἀπὸ τοῦ ἀρχαίου καὶ divai= 


σϑήτου μέρους, ἐπὲὶὲ τῶν ἀναισθήτων. 


2. Scribebatur Κροβύλου : 


correxi e K: v. nott. ad Zenob. et Cramerus Anecdd. III, 247. 


ni... κεχρ.] K om. 3. 
4. ἑταίρας) ἑτέρας 6. ; 
Schottus. οὗτοι] 5644. e b adjeci. 


scribebatur Κροβύλου: emendavi e K. 
6. διαβόητον c, reliqui διάβητοι: emendavit 


10. κύδος κτλ.] haec e ὃ ap- 


posui: eadem verba in B post σικοφαντούμενος [v. nott. critt. ad Zenob.] 


leguntur. 


13. Κωδάλου B, Hesychius.Schowii , Schottus, Kyuda- 


λου pg Apost. Arsenius, Κοδάλου male Suidas. μεγάλοις] Β μείζοσι. 


64. V. II, 37. B. 558. C. 294: 
Hesych. Suidas. Similia at- 
twulit Bergkius Comm. de Com. 
Art. Antiqg. Rell. pag. 9: add. 
Diogen. VII, 45. 

65. K. III, 62. Apost. IX, 52. 
Arsen. 261: Zenob. IV, 69. 

66. Zenob. IV,71. De statere 
Cyriceno v. Boeckhii Disquisitt. 

etrologg. 136. Ausog ati.) v. 
infr. VJ, 21. 

67a. B. 563. Macar. 324, qui 
addit: ἄχρηστα γὰρ ταῦτα καὶ δύς- 
βροωτα καὶ δυςκατάποτα τῷ κυνί: 
(Schleuasneres quidem Cur. No- 
viss. in Phot. Lex. p. 163 hanc 
explicationem absurdam dicit, 
guum intestina canum gratissi- 
mum esse pabulum notissimum 
sit. Putat igitur supplendum 
esse aliquid, &r9e0, νοὶ ἀνϑερί- 
200, ut in similitudinem dictum 
sit proverbii κύων ἐν φάτνῃ: ν. 


Greg. Cypr. II, 61: equidem in 
universum adstipulor Virodocto, 
sed supplendum esse censeo 
φυλάττων sive φυλάττεν: ν. impri- 
mis Diogen. VI, 21.] Hesych. 
Phot. Suid., Bekkeri Anecdd. 1, 
276,9. Schleussnerusl.c. com- 
parat dictum Diogenis Cynici: 
κύων τεύτλια οὐκ ἐσθίεν apud Dio- 
gen. Laert. VI, 45. ubi vid. Mena- 
gius p. 249: add. Arsen. 324. 

67). Hesych. : Zenob. IV, 70. 
De vocabulis v. Ellendtii Lex. 
Soph. v. κυδάζω. 

68. Zenob. IV, 73. 

69. B. 565. Apost. XX, 78. 
Arsen. 476: Hesych.: παροιμέω, 
ὡς μείζοσι μέτροις κεχρημένου ayo- 
ρανόμου: Suid. Zonar. 1273. Pha- 
vorinus: add. intt. ad Suid. v. 
κωδαλοῦχος »WVidelur proverhium 
a tibicine fluxisse cuius Hippo- 
naclem meminisse, dicit Alhen. 


10 


70 


73 


74 


CENTURIA V. 


:206 


Κῷος πρὸς Χῖον: ὅταν ἐλάττονα σρὸς μείξονα 


τις παραβαλλῃ. 


Καύνιος ἔρως: ἐπὶ τῶν. on κατορϑουμένων. 'ἐπο- 


ϑυμιῶν. 


Καυνου γὰρ ἐρασϑεῖσα ἡ. HOUR“ καὶ μὴ TU 


χοῦσα τοῦ ἔρωτος, ἀνεῖλεν ἑαυτήν. ee Sr 


Κύρβεις χκαχῶγ: ἐπὶ. πλήϑους χαχῶν. 


Κύρβεις 


γὰρ ξύλα τινὰ πινακοειδῇ, ὅπου τοὺς νόμους. ἔγραφορμονν 


Δ," 


-- 
Er 


Κατόπιν ἑορτῆς ἥκεις: ἐπὶ τῶν ἀπὸ “καλοῦ πρά-. 


γματος ἀπολειπομένων. 


Κακχὴ πρόδοσις: ἐπὶ τῶν »: τὴν ee τὸν συγ- 


χείμενον μισϑὸν χομιζομένων. 


Κλαίει ὃ νιχήσας, ὁ δὲ νιχηϑεὶς ἀπόλωλεν: 


᾿Αϑηναῖοι νιχηϑέντες ἀπώλοντο" 


Παυσανίου ἀνῃρέϑη. 





Φίλιππος γιχήσας ὑπὸ 


2. Schottus παραβάλλει, quod Gaisfordus nescio δὴ e codd. cor- 


rexit: confirmatur correctio cod, Mazar. A. 86 teste Boissionado 
ad Nicet. Eugen. II, p. 247. Quamquam seriori aetate non dubi- 
Laverunt ὅταν cum indicativo coniungere: v. Jacobsius ad Anth. Pal. 
ΤΟΊ, praef. pag. XLVII. 3. Β: ἐπὶ .. ἐπιϑυμιῶν' Καῦνος γὰρ 
καὶ ᾿Βιβλὶς [de hac nominis scriptura v. Passovius ad Parthen. 
Erot. p. 59] ἄδελφον περὶ τὴν Εὔβοιαν" ἡ tolvov Βιβλὶς ἐρα- 
σθϑεῖσα τοῦ ἀδελφοῦ ἐξεῖπεν αὐτῷ τὸν ἔρωτα. Φεύγων οὖν 
ἐκεῖνος τὸ μύσος εἰς Καρίαν ἐστάλη" ἡ δὲ ἀνεῖλεν ἑαυτὴν μὴ 
φέρουσα τὴν ἐπιθυμίαν: Eustath. ad Dionys. Perieg. 533. 
8. C, quocum consentit Macar. 237: ἑορτῆς κατόπιν ἡδύσματω 
φέρει [φέρων Macar.]: ἐπὶ τῶν [rwos addit Macar.] voregrlo- 


vor. ἀπὸ K om. 
male pro glossemate habuit. 


XIV, 624 Bı: ν. Bernhandyad 
Suid.: v. Zenob. IV, 81. 


70. Zenob. IV, 74. 


71. B. 569. Apost. X, 91. He- 
sych. Sıephan. Byz. 8. Καῦνος. 
Suidas. Fabulam enarrant Par- 
then. Erott. c. 11. Conon. Narr. 
2. alii. De adagii origine dis- 

utat Hoeckius Cret. Il, 313. 
Uiurpäi Aristot. Rhetor. II, 25. 

72. Zenob. IV, 77. Alludit 
Aristaen. Epist. I, 17, ubi vid. 
interpp. 

73. C. 203. K. III, 63. Greg. 
Cypr. II, 85. Apost. XT, 4. Ar- 
sen. 317: Schol. ad Plat. 338 Bek- 


9. ἀπολειπ.] anolıunavonivew K. 
ἐπὶ τῶν ἐρωμένων λέγεταν τῶν κτλ.: 


10. VB: 
verba ἐρωμ. λέγ. Schottus 


ker., Adhibet Plat. Gorg. init. 
ἀλλ ἢ». τὸ λεγόμενον, κατόπυν δο ρ- 
τῆς ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν. 
Similia sunt ]Ιαναϑηναΐων 
κατόπιν Apost. XV, 80. Arsen. 
405, Πυϑίων ὕστερος ἥκεις 
Apost. XVI, 97. Arsen. 415. xar- 
ὄπιν Are τοῦ καιροῦ Suid. v. 
κατύπιν. 


74. V. II, 39. B. 572. Apost. 
ΧΙ, 8. De pacto, qnod cum me- 
retrice vir inire solebat ante 
coitum, v. Aristoph. Av. 1214. Ja- 
cobsius ad Anthol. II, 1, 213. 


75. Apostol. XI, 45: Zenob. 
V, 78. 


10 


76 
77 


78 " 


79 


81 


-Ἀ 


266 


Κοινὰ τῶν φίλων: 
Κλειτοριάξειν.. ἐπὶ 


DIOGENIANI 


δήλη. 
τῶν παιδεραστῶν τινές φασεν" 


n ἐπὶ τῶν γυναιξὶν ἀκολάστων. 


τέρως βλαπτικῶν. 


Kaxa μὲν ϑρίπες, καχὰ δ᾽ ἷπες: ἐπὶ τῶν ἕκω- 


: ἈΚολοφωνία ὕβρες: ἐπὶ τῶν πλουσίων καὶ ὕβρε- 
στῶν. Ἰοιοῦτοι γὰρ οἱ Κολοφώνιοι. 
τς ΑΚύπριος βοῦς: ἐπὶ τῶν χοπροφάγων καὶ εἰχαίων. 
'πϑεὸρ βοῦς θοφάγωι 80 
Καμηλος καὶ ψωριῶσα πολλῶν ονων ἀνατί- 


--».-.-.-... Te 


Ι 


1. τὰ τῶν Ο Ὁ. Ο: κέχρητα;» τῇ παροιμίᾳ Μένανδρος, et ad- 
icit ea, quae apud Zenobium leguntur. 2. κλευτοριάξεις VB, 

lutarchus: Apost. κλυτοριάζειν, τινές VB om. φασὶ ταύτην τετάχϑαν' 
ἄλλον δὲ VB. 3. ἐπὶ] περὶ VB: ἐπὶ A. γυναιξὶν) BV: περὲ [V 
πρὸς] τὰ γύναια. 4. scribebatur ἔπες : Enstath. δά Hom. Od. 2, 
p. 1913, 59: ἐκτείνεταν. δὲ ἡ ἄρχουσα τοῦ ines, διὸ καὶ περισπᾶταε. 
VB: ϑρίπες εἰσὶ ϑηρίδια [ϑηρία διὰ V.] ξύλα ἐσθίοντα" ἔπες 
δὲ κέρατα λυμαΐένονταν [λυμαίνογτα A.) ἐπὶ τῶν ἑκατέρως γοῦν 
βλαπτόντων ἥ παροιμία: K: ἐπὶ τῶν λυμαντικῶν" τοιαῦτα γὰρ ὁ 
ϑρίὶψ καὶ ὁ ἴψ. ὁ μὲν τὰ ξύλα, ὃ δὲ τὰ κέρατα λυμαίνεται. τῶν e bBV 
adjeci. Scribebaturäxarigm. 6. ΥΒ: ἐπεὶ δοκοῦσιν ὑπὸ πλού- 
του ἐπαρϑέντες ἐξυβρίσαν nal Σμύρναν ἑλόντες [participium 
V om.) τῇ τούτων ι'φήφῳ συγχρῆσϑανυ εἰς τὸ Πανιώνιον. ag’ 


οὗ καὶ ἡ Τὸν Κολοφῶνα ἐπῆλϑε [ἐπέϑηκες conjecit Schottus, 


ἐπέϑηκες ἦλθε Gaisfordus: v. infr. VIII, 36.] παροεμ έα. 
C: ini τῶν γηρασάντων ἀνδρείων 


9. Ο ἡ κάμηλος. καὶ Ο om. 


ὑβριστικῶν Ὁ. 


ἢ ἐπὶ τῶν δυςτυχησάντων μὲν, πάλιν δὲ δυναμένων. 


76. Zenob. IV, 79. De pro- 
verbio dixere Meinekius ad Me- 
nandr. frr. p. 8. Boissonadus in 
Manuscripts de la Bibl. du Ros 
T. ΧΙ, p. 31. 

77. V. II, 40. B. 571. Pluı. 
Provv. 6. Apost. XI, 46: Poll. 
11, 174. Hesych. 5. κλευτορίς. Phot.: 
«τὸ ἀκολάστως anteodas τοῦ γυναν- 
κείου αἰδοίου: Suid. 5. πλευτοριά- 
Gew, 8. μύρτον: Etym. M. 519, 53, 
in quo rectea cod. Parisino addi 
“Χοιροβόσκου, nunc e Crameri An- 
ecdd. ΠῚ, 227, 31 intelligitur: 
Etym. Gud. 328, 23. Ad Les- 
biarum mulierum mores videtur 
referendum: v. Lucian. Diall. 
Meretr. V. Forbergius ad An- 
ton. Panorm. Hermaphrod. p.345. 

78. V. IL, 44. B. 676. Κ΄. III, 
69. Greg. Cypr. Il, 92. Apost. 
XI, 23. Arsen. 315. De vermi- 


bus istis v. Choeroboscum Cra- 
meri Anecdd. II, 224, 30: Sei- 
nes δέ εἰσυν οἱ σκώληκες οἱ ἐσθίον- 
τες τὰ ξύλα“ ante; δὲ οἱ ἐσθίοντες 
τὰ ἱμάτιω" ἵπες δὲ οἱ ἐσθίοντες τὰ 
κόατω [scr. κέρατα cum Etym. M. 
481, 5], ixes δὲ οὗ ἐσθίοντες τὰς 
ἀμπέλους: add. Theophr. Hist, 
Plantı. V, 5. 


79. V. II, 43. B. 578. Macar. 
321. Alludit Theogn. 1103: ὕβρες 
καὶ άγνητας ἁπώλεσε nal Ko- 
λοφῶνα καὶ Σμύρνην’ πάντως 
Κύρνε καὶ vum ἀπολεῖ: ν, Plu- 
tarch. Provv. 115. De re ἃ ΒΥ 
allata v. Wachsmuthii Antigy. 
Hellen. I, 1, 114. 

80. Diogen. 111, 49. 

81, C. 243. Apost. X, 75. XXI, 
8. Arsen. 484: Suidas 5. ἡ χάμη- 
λοςς Utitur Synes. Epist. 113. 


62 
83 


CENTURIA V. 


267 


ϑέται φορτέα: ἐπὶ τῶν ἐν γήρᾳ μὲν ὄντων ἢ δυςτυ- 
gie, πολλῶν δὲ ἀμεινόνων ὄντων. 


4 c nd n ᾿ 9. “« 3 4 
Kara 00VV φέρεται: ἐπὶ τῶν eunloovvrwv, 


9 ” - “ 
Καϑ' ὕδατος γράφειν: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτοις ἐπι- 


χειρούντων. 


Κὰ 3 % ΄«ῳ 
ἂν ἅπο νεχροῦυ φ 


χκερδαινόντων. 


[4 


eon: 


ἐπὶ τῶν ἀπὸ πενήτων 


Κύνα δέρειν δεδαρμένην: ἐπὶ τῶν μάτην τι 


ποιούντων. 





1. Scribebatur γήρει, quod ex Apostolio correxi, quamquam non 
nescius eorum, quae de his formis G. Dindorfius ad Steph. Thes. 


L. Gr. Ε΄, 608 sq. disputavit. 


6. VB 


: κἄν. φέρεν: ἐπὶ τ. ἀπο- 


κερδ, τὰ τῶν πενήτων [πάντων Ὗ]) ἢ καὶ τῶν τεθνεώτων: Arse- 


nius: κἄν ἐπὶ ν. κερδαίνειν, 


82. Β. 581. K. III, 64. Greg. 
Cypr. 11, 87. Apostol. XI, 20. 
Arsen. 317 ibig. Macar.: Schol. 
ad Lucian. Jov. tragoed. 50: Eu- 
stath. ad Hom. Il. M, 33 p. 891, 
9: τὸ δὲ κατὰ ῥοῦν τραπῆναι τοὺς 
ποταμοὺς ταὐτόν ἐστι τῷ, ἔνϑα 
πρώην δέοντες ἐπορεύοντο, ὅϑεν καὶ 
παροιμία εἴληπταν τὸ κατὰ ῥοῦν 
τὰ πράγματα φέρεσϑαι, ὃ 
ἐστο μὴ ἀνακόπτεσϑαν ὡς παρεκνεύ.. 
ew ὧδε κἀκεῖ, ἀλλ᾽ εὐροεῖν Twı τὰ 

“- 7 € , , 

«τῆς τύχης" οὐ τὸ ἔμπαλιν ἀνάῤῥουν 
χωρεῖν ἐστίν: id. ad Odyss. E, 
332 p. 1639, 6: τὸ δὲ κατὰ ὑόον, 
παροιμίαν ποιεῖ τὴν λέγουσαν φ ἐ- 
ροεσϑαὲὶ τι κατὰ ῥοῦν ἤγουν 
εὐτυχῶς πλέευν ἢ ὅπη τύχῃ. τοιοῦ- 
cov γάρ τον καὶ τὸ, ἔνϑα καὶ 
ἔνϑα κατὰ ῥοῦν φέρεσϑαιν 
[Od. E, 327]. ᾧ ὅμοιον καὶ τὸ, ἀνὰ 
πέλαγος ἄνεμον φέρον ἔνϑα και ἔνθα 
[ibid. 330.1: id. ibid. =, 254 p. 


1759, 62. Optime illustravit 
Wesselingius ad Diod. III, 34 
p- 200, 


69. 

83. V. II, 46. B. 582. Apost. 
XI, 83. Macar. 318, qui expli- 
cat: ἐπὶ τῶν ἀνόνητα πονούντων: 
Schol. δὰ Lucian. Catapl. 21. 
Suidas 5. καϑ' ὕδωρ» 8. εἰς ὕϑωρ. 
Eodem modo dicitur ἐν ὕδατι, 
εἰς ὕδωρ γράφειν, σπείρειν: v. Ga- 
tackerus Opp. Crit. 627. nott. 


8. C: τὸ τοῦ Φερεκράτους. ἐπὶ τ. 
μ- πον. ἢ τῶν προπεπονϑότων τι. 


ad Zenob. III, 55. ad Diogen. 
1, 45. Plutarch. Boisson. 5. U- 
tuntur nostro Nicephorus Gre- 
gor. Hist. XIX, 1, 2: οὐδὲν ἀπε-- 
οἰκέναν δόξει. τῷ καϑ' ὑδάτων 
γράφειν πειρωμένῳ ἢ διχτύῳ ϑὴη- 
ρεύευν ἀνέμων [Zenob. 11], 17] 
πνοάς : Georgid. Gnomol. in Boiss,. 
Anecdd. 1, 5: αὔραις ἐστὶ μᾶλλον 
πιστεύενν καὶ γράμμασι τοῖς 
καϑ' ὕδατος ἢ τῇ τῶν ἀνϑρώ- 
πὼν εὐημερίᾳ : Anonym. 7. γραμ-- 
par. vs. 775 in Boiss. Αποὲαά. 
II, 381: καὶ κατὰ λέϑων anei- 
ge τις καὶ καϑ' ὑγρῶν τις. 
γραφεῖι. 

‚84. V. II, 48. B. 684. Greg. 
Cypr. II, 84. Apost. X, 95. Ar- 
sen. 316. Apost. I, 13. Arsen. 
14: v. Diogen. I, 9. Usurpat 
Aristot. Rhet. 11,6. Affine est: 
altes καὶ τοὺς ἀνδριάντας ἄλφιτα: 
Apost. I, 91. Arsen. 28. 

85. C. 296. Suidas: Schol. ad 
Arist. Lysistr. 168: Φερεκράτης 
ἐν δράματι [fr. 180 Runkel.] εἶπα 
τοῦτο [alius autem Scholiasta, 
cui Bernhardy ad Suid. adsti- 
pulatur, de Pherecrate comico 
contradicit: ἐν δὲ τοῖς σωζομένοις 
Φερεκράτους τοῦ κωμικοῦ τοῦτο οὐχ 
εὑρίσκεται.), ἔνϑεν τάσσεταν 7 παρ- 
οιμία ἐπὲ τῶν ἄλλως πασχόντων, 
ἐφ᾽ οἷς πεπόνϑασιν: x. Greg, Οὐνι. 


91 


92 


268 


Καρικὴ Μοῦσα: 
ϑῶν χαὶ γραμμάτων. 


DIOGENIANI 


ἐπὶ τῶν ἀλλογενῶν, ἤτοι Σχυ- 


Kav ulf δάκῃ ἄνδρα πονηρόν: 


Κανϑάρον σκιαί: ἐπὶ τῶν φοβουμένων τὰ μὴ 


ἄξια φόβου. 


Κακὴ μὲν ὄψις, ἐν δὲ δειλαῖαι φρένες: 


„ 4 , 
Κατὰ βοὸς εὔχου: οἷον, μέγα εὔχου. 


Κνὶψ ἐκ χώρας: ἐπὶ τῶν ταχυπόδων. “Ὁ γὰρ 


κνὶψ τὸ ϑηρίον τοιοῦτον. 


Κρὴς πρὸς Αἰγινήτην: ἐπὶ τῶν πανουργίᾳ χρω- 
μένων πρὸς ἀλλήλους λέγεται. 


4, 
...“ «- m —— 





:2. καὶ yo. Apostolius om. 


posuit Pantinus ad Apostol. p. 318. 
4. σκιά Hesychius. 
6. καλὴ temere Grotius Excerptt. 745: v. Bernhardy 


plicationem adjecit. 
g om. 


γραμματιῶν ς: Γαραμάντων Pro- 
3. Neque Apostolius ex- 
τῶν un δ. τὰ un] τὰ 


ad Suid. Scribebatur ἡ ὄψις: articulum ex Apostolio, aliis de- 


levi. 


Vulgo ἐν δὲ deulig, ut etiam in Apostolio legitur: correxi 


e Stobaeo, ubi Trinc. δειλαὲ αὖ: v. Kusterus ad Suid., Schleuss- 
nerus libell. Animadvv. p. 20. Apostolius addit: παρόσον ἐν 
τοῖς φοβιροῖς δεῖ φρονεῖν τὰ δέοντα: quae ipse invenisse vide- 
tur. Cogitetur velim de Ciceronis dicto Orat. ΠῚ, 59, 221: ansimi 
est enim omnis aclio et imago animi vultus est, indices oculi. 
7. εὔξασϑε, εὔχεσϑε Hesychius. 8. ταχυποδόντων P. 10. ἐπὲ 
πανουργίῳ Ὁ Gaisfordus, ἐπὶ τῶν πανούργως g, Erti πανούργοις Schottus, 


if, 44. Adhibet Aristoph. 1. c.: 
τὸ τοῦ Φερεκράτοιις, κύνω δέρειν 
δεδαρμένην. 

86. Diog. VI, 50. Apost. X, 
85. XII, 71. γιά. Franckius 
Callin. 125. 

87. Apost. X, 87. Usurpat 
Palladas Anthol. Pal. IX, 379: 
φασὲ παροιμιακῶς, κἂν ὗς δάκον 
ἄνδρα πονηρόν. Alla od 
οὐχ οὕτω φημὲ προςῆκε λέγευν' "AA- 
λὰ δάκον κἄν ὗς ἀγαϑοὺς καὶ ἀ- 
πράγμονας ἄνδρας, τὸν δὲ κακὸν 
δεδιὼς δήξεταν οὐδὲ δράκων. Ca- 
prarum morsus, quum ipsae nun- 
quam sine febre et maxime epi- 
lepsiae obnoxiae sint, noxii et 
exitiales putantur: v. Hippocr. 
στερὶ ἱερῆς νόσου T. 1, 606 Kuehn. 
Varr. R.R II, 3, 5: capras sa- 


᾿ nas nemo sanus promiltit: cf. Cer- 


da ad Virg. Georg II, 197. Hinc 


κατ᾽ αὖγας ἀγρίας sup. V, 49 et 


nostrum proverbium. 


88. Apost. X, 93. Arsen. 316 
ibig. Macarius, qui περὲ τῶν εὐ- 
τελῶν dietum esse censet: He- 
sychius. Vid. Diogen. V, 40. 

89. Stob. Floril. VIII, 10. 
Apost. X, 70: Phot. Suidas. A 
Stobaeo versus Philen.oni, a 
Photio et Suida Menandro [v. 
Meinekii Menandrea p. 155.] 
tribuitur: potuit uterque eo uti. 
De proverbii sensu prolixe dis- 
putat Gatackerus Opp. Post. c. 
XII. p. 541 C. 

90. Apost. X, 90. Arsen, 317: 
vid. infr. VI, 55. Signiticat 
vove boves 8. hecatomben: 
de quo genere dicendi v. Eı- 
stath. ad Hom. Od. Γ, 1454, 29. 
Poll. I, 27. interpp. ad Arist. 
Equitt. 657. Wyttenb. ad Plu- 
tarch. Quaestt. Graecc. p. 293 F. 

91. Apost. XI, 47: v. Diogen. 
VII, 25. 

92. Macar. 322: ἐπὶ τοῦ ὁμοίου 


10 


93 


94 


9ὅ 


CENTURIA 


Υ͂. 269 


Ai χύνες τὴν δέσποιναν μιμούμεναι: λέγε- 
ς , \ c , pn ’ > 4 ΄- 
Tab ὁπόταν καὶ οἱ ὑποχείριον τοῖς ἄρχουσιν Eni καχῷ συμ- 


φωνῶσι. 


΄ ’ € 
Κυνόσαργες: τόπος, ἐν ᾧ οἱ νόϑοι ἐξεχρίνοντο. 
Κύων yap τις ἡρπαχὼς κρέα, ἐκεῖ ἐχομισεν" ὅϑεν καὶ 


Κυνόσαργες. 


Κατὰ ποδὸς βάσιν: 
πραττόντων χαὶ μετὰ τέχνης. 


- βουλή. 


96 


97 


Καρκίνος λαγωὸν αἱρεῖ: 


χα ἢ 
ἐπὶ τῶν χατὰ μικχρόν τι 
Ὁμοία τῇ, Ἔν νυκτὶ 


4" « ϑ [4 ö 
ἐπὶ τοῦ αδυνατου 


“- ’ \ di ' 
ὁμοία τῇ, Avxog καὶ oliv ποιμαίνει. 


Κεραμέως πλοῦτος: ἐπὶ τῶν σαϑρῶν χαὶ ἀβε- 


᾿ \ 32 ’ 
βαίων καὶ ευϑραυστων. 


1. Debetur adagium Pb: deest g. 
8. K ἐν νυκτὲ βουλὴ sic explicat: ἐπεὶ ἡ νὺξ παῤῥησίας 
10. K καρκῦνος: v. Crameri Anecdd. II, 384, 19: 

τῶν ἀδυνάτων K. 


articulus. 
δίδωσι βουλεύεσϑαι. 
βραχὺ To. αἴρειν K. 


κατὰ τὴν πανουργίαν. BExplicat 
C. Muellerus Aeginett. 77: v. 
nott. ad Zenob. IV, 62. Diogen. 
V, 58. ΠῚ, 19. 

93. Schol. ad Plat. 416 Bekk.: 
σημείωσαε τὴν παροιμίαν λεγομένην 
ἐπὶ τῶν ὁμοιουμένων πάντως ἀρχο-- 
μένων τοῖς αὑτῶν ἄρχουσιν. ἐστὲ δὸ 
ἡ ὅλη" οἵαπερ ἡ δέσποινα, τοία χὰ 
κύων. Alludit Plat. Reip. VIII, 
663 C. 

94. Apost. XI, 66. Arsen. 324: 
Eustath. ad Hom. Odyss. N, 1747, 
7: πολλοὶ τόπον ἀπὸ ζῴων ἐκαλοῦν-- 
το, ὡς καὶ .. τὸ Κυνόσαργες γυ- 
μνάσιον ἔξω τοῦ ἄστεος Adnvnow‘ 
ὅ τινὲς Κυνοσαργὲς ὀξυτόνως προ- 
ἐφερον ὁμοίως τῷ περικαλλές" κρα- 
zei δὲ ὅμως ἡ τοῦ προπαροξυτόνου 
ἀνάγνωσις, ὡς δηλοῖ τὸ, ἐν Κυνο-- 
σάργεν. . . ἐκλήθη δὲ. . ἀπὸ κυνὸς 
ἀργοῦ, ὥὕ ἐστι λευκοῦ, κρέας ἐκ ϑυ- 
σίας ἁρπάσαντος καὶ ἀπάγοντος ἐκεῖ: 
Hesych. Phot. Suid. 5. ἐς Kv- 
γύσαργες, 8. Κυνόσαργες: v. Dio- 
gen. 1V, 86. Cur hoc loco haec 
vox posita sit, non liquet. 

95. Apost. X, 92. Macar. 318. 
Suidas. Similis est formula κατὰ 
πόδα: Plat. Legg. ΧΙ, 918 A: 


2. οἱ ὕποχ. Ὁ: deerat 


11. ὁμοία κτλ.] K om. 


κιβδήλοις δ᾽ ἐπιτηδεύμασιν ἕπετα» 
κατὰ πόδα καπηλείας ἐπιτηδεύματα: 
v. Bernhardy ad Suid. 8. v.: 
addi formula potest xara σμει- 
xoor, paullatim, de qua dixit 
Heindorfius ad Plat. Sophist. 
217. Ὁ. Ἔν κελ] Κὶ II, 91. Ze- 
nob. III, 97. 


96. K. II, 65. Greg. Cypr. 
II, 88. Arsen. 317: Suidas. Av- 
xos xt}.] Compara Herodot. IV, 
149: τοιγαροῦν ἔφη αὐτὸν καταλεῖσ 
yıew οἷν ἐν λύχοισιν, ἰὈϊᾳ. v. Wes- 
selingius: Arist. Pac. 1075: οὐ 
γάρ πω τοῦτ᾽ dorl.. πρὶν μεν λύ- 
κὸς οὖν ὑμεναιοῖ: ibid. 1112: v. 
Diogen. VII, 63: add. Plaut. 
Pseudol. 1, 2, 8: ut mavolis Iu- 
pos apud ovrs linquere, quam 
hos domi custodes: Terent. Eu- 
nuch. V, 1, 16: Scelesta, ovem 
lupo commisisti: Cic. Philipp. 
111, 11, 27: o praeclarum custo- 
dem ovium, ut atunt, lupum; 
Plat. Phaedr. 241. D: ὡς Aunos 
ἄρν ἀγαπῶο᾽, ὡς παῖδα φιλοῦσιν 
ἐρασταὶ, ubi vid. intt.: add. Dio- 
gen. VIIT, 76. 


97. Suidas. 


10 


98 
99 


100 
1 


270 


DIOGENIANI 


Κεραμεὺς ἄνϑρωπος: ἐπὶ τοῦ σαϑροῦ. 


Kaxoi πίνουσι τῆς τιμωρίας τὴν ομέχλην: 


ἐπὶ τῶν κατ᾿ ἀξίαν τιμωρουμένων. 
ἐφεῦρε τοῦ κακοῦ τὴν πιτύαν. 


Ὁμοία τῇ, «Αὐτὸς 


Κενὰ κενοὶ βουλεύονται: 


“αγὼς καϑεύδων: ἐπὶ τῶν προςποιουμένων κα- 
ϑεύδειν, ἢ ἐπὶ τῶν προςποιουμένων τι δρᾶν καὶ οὐχ ἐξ 


ἀληϑείας πραττόντων. 


[4 [4 ö ᾽ 4 - , on 
Anuvıov xaxov: ano τῶν Ev “ημνῳ xaxwv γυ- 


γαικῶν ἡ παραβολή. 


Avdog καπηλεύειν: λέγεται Κῦρον περιγενόμενον 
τῶν Avdwv προόςτάξαι αὐτοῖς καπηλεύειν. 


[4 x “ 
Avxov πτερά: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων. 


πτηνός τις γένοιτο λύχος; 


“αγὼς περὶ κρεῶν: 


ἐπὶ τῶν διωχινδυνευόντων 


καὶ περὶ ψυχῆς ἀγωνιζομένων. Kai γὰρ xaxsivog περὶ 


τῶν ἑαυτοῦ χρεῶν τρέχει, 





2. τῆς nom 


pias rzivovo» Suidas: quae sine dubio genuina est 
lectio: πίνουσ ὀμίχλην τῆς πονηρίας κακοὶ Erasmus. ὅ. 


C: κεφνοὲ 


κενὰ λογίζονται: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀφρόνων μελετημάτων. 


6. K. ἐπὶ τ. πρ. ἤτον πανουργενομένων. 


o 
om. 12. τὸν “υδων ὅδ. 


9. K. καχῶν et ἡ παραβολή 


ς 
13. πτερὰ ζητ g, ne. ξητεῖς Arsen. 


στερὸν ξητεῖς Plutarchus, Gregorius, Apostolius. πῶς xti.] B om. 


16. zegi ψυχῆς Καὶ om. 


98. Apostol. XI, 32. »Huc 
pertinet, quod refert B. Augu- 
stinus lib. V de Civitate Dei 
cap. 3. Figuli cognomentum Ni- 
gidio datum, quod rerum hu- 
manarum inconstanstiam rotae 
figulinae comparasset.« Schot- 
tus 


99. Apostol. X, 68. Suidas. 


«Αὐτὸς κτλ.] Diog. ΠῚ, 18. 
100. C. 291. K. IH, 66. Greg. 
Cypr. II, 89. Apost. XI, 26. 


Arsen. 318. 
1. K. III, 72: Zenob. IV, 84. 
2. K. III, 71: 


Zenob. VI, 92: 
comp. infr. 10, 
8 Zenob. Υ, l, 


4. B. 590. Plut. Boiss. A- 
necdd. I, 396. Greg. Cypr. 1I, 
96. Apost. XII, 14. Arsen. 338 
ibiq. Macar.: Suidas. Usur- 
pant Liban. Epist. 429: σὺ δέ τι 
παϑεῖν παρ᾽ ἐκείνου ζητῶν, λύκον 
στερὰ ζητεῖς: ibid. 1040: Her- 
mipp. Dial. de Astrolog. p. 35 
Bloch.: μάτην οὖν πονοῖεν καὶ κα- 
τατρύχουντο οἱ δυναστείας καὶ δόξας 
καὶ γάμους, ἔτν δὲ πλούτους x 
vinas ἐντεῦϑεν προειδέναν πειρώμε-- 
vor, ὥσπερ ὅ φασιν ἀπὸ λύκον 
σιτερὰ ζητοῦντες ἢ τὸ ἐκ τῆς 
ψάμμου σχοινίον πλέκοντες. 
Similia v. infr. VII, 50. 
εἰν K. 11, 14: Zenobius IV, 


10 


Πῶς γὰρ ἂν 


15 


2 


10 


12 


CENTURIA VI. 


271 


Aovoaso τὸν Πελίαν: ἀπὸ τὰν τῷ ZeENg: un 


βάντων παρήχϑη. 
“έρνη καχῶν: 


“ευχὴ στάϑμη: ἐπὶ τῶν μηδὲν συνιέντων" 


Ὥς, 


᾽1λ vag κακῶν, 


ἐπὶ τῶν ἄδηλα ἀδήλοις σημειουμένων. 


Anuvie χειρί: 
συμβάντων. 
“«“ιβυκὸν ϑηρίον: 


λυειδῶν τοῖς τρόποις. 


vun καὶ παρανόμῳ. 


"Ano τῶν. 


mm 
ἐπὶ τῶν ποικίλων. καὶ πο- ı 
Πολυϑήρου γὰρ οὔσης τῆς. At, 


βύης καὶ πολλῶν ζώων συνιόντων καὶ ἀλλήλοις ἐπιβαινόν-. 
των, ἐξηλλαγμένα ἀποτελεῖ καὶ σύμμιχτα ζῶα. 


“Μευκὴν μᾶξαν φυρῶ σοι: 


ὑπισχνουμένων. 


— | — 


Ι. τῷ] τῇ δ. 


ἐπὶ τῶν μεγάλως 


oo, 
Ye 


3. K: A, κακ.5 λίμνη ἦν" εἰς ἣν τὰ καϑάρματα ἕλ- ᾿ 
ληνες ἔβαλλον. διὰ τὸ τοὺς} τὸ adjecit e bg 2 


isfordus: νδιά.. τὲ 


τοὺς cum cod. Mazar. Boissonadus in Wolfii! Anal. II, 1, 87.« 


Finckhius. 7. VB 


: εὖὐδ' ἢ δυςτυχῶς ξώντων:. ! 
adagio videtur ex. interpretatione 7 μέλαινα, ut in Suida [s. ψῆ- 


vaddendum 


905]. Vel, ut in Apostolio, omittendum 7 no Schottus. 


Posterius Bernhardy ad Suidam 8. λευκὴ probat. 
κώντων; παρόσον ἡ μέλαινα ἥτεαν ποιεῖ. 
Φασὲ γὰρ ἀνύδρου τῆς Αιβύης οὔσης, εἰς. 
Ev συνέρχονται παντοδαπὰ ξῶα" εἶτα ἀλλήλων ἃ 
ἐξηλλαγμένα καὶ συμμικτὰ ἀποτελεῖται ζῶα: 
λυτρόπων διὰ τὸ τὴν λιβύην πολύϑ' gov ziwwan, 


ἐξηλλαγμένων. 


καὶ gom. Addit Arsenius: λυιβυκὸν ὄρνεον" ἤγουν μέγα. 14. 
Scribebatur μάξαν. φυρῶ σοι] φύρωσιν Apost, Ἀγβειὶ αὶ un 
nia ἐπὶ κτλ. C. μεγάλους 8, BIER BC: 


6. Zenob. IV, 92. 

7. Καὶ IM, 75: Zenob. IV, 86. 
’R. xax.] Diogen. I, 10. 

8. Zenob. IV,89: Greg. Cypr. 
II, 100. 

9 V. II, 53. B. 598. C. 306. 
Apostol. ΧΙ, 93. Macar. 340.: 
Schol. ad Lucian. Apol. p. Merc. 
Cond. $. 15., ad ej. Harmon. ὃ, 
8: Hesych. Suidas: Eustathius 
composuit cum proverbio Alf 
οὐρανία: v. nott. ad Zenob. I, 
26: add. Zenob. VI, 13. Append. 
8. λευκὴ ἡμέρα. De calculis al- 
bis v. Meieri et Schoemanni 
Aut. Proc. 720. 


ἐπὶ τῶν Yı- 


nıBaırörten 
: ἐπὶ τῶν πο- 
13. ἀποτελεῖ καὶ] 


10. Apost. ΧΙ, 96: Zenobius 
Υ, 9. 


11. ΨΥ. II, 66: B. 602. K. ΠῚ, 
76. Apost. ΧΙ, 9. Arsen. 336 
ibig. Macar.: Hesych. Suidas. 
Alludit Arist. Ar. 65. Comp. Ze- 
nob. II, 51. Proverbium natum 
videtur ex monstris illis, quae 
in tapetibus Babylonicis, Per- 
sicis, Medicis picta erant: v. 
Arist. Ran. 959. Av. 800. Boet- 
tiger Vas. Picturr. J, 3, 103. 

12. B. 604. C. 307. Apost. XI, 
9. Arsen. 334: Hesych. Phot. 
Suidas. Album panem in deli- 
ciis Atheniensibus fuisse teste- 


Διὰ τὸ 
La 
τοὺς 'doyeiovg ἐχεῖσε Ev τῇ Abovn τὰ καϑάρματα ᾿βάλλείν ὦ 


καὶ 5 


A: ven ψῆφος: ἐπὶ τῶν εὐδαϊμόνως Yale Γ 


Ὅς 
ΡΣ 


10. VB:. ἐπὶ τῶν, 


Ἢ 


15 


13 


15 


ur‘ 


16 


17 


18. 


272 DIOGENIANI 
. Aınov. πεδίον: ἐπὶ τῶν ὑπὸ λιμοῦ πιεζομένων 
πόλεων. «Τιμοῦ γάρ ποτε ὄντος, ἔχρησεν ὁ ϑεὸς ᾿4ϑη- 
ναίοις avsiva τῷ λιμῷ πεδίον, εἰ μέλλοιεν ἀπαλλαγῆναι 
τοῦ Ἡμοῦ" ᾿διὸ καὶ ἐποίησαν. | 

τ Aus Mnkto: ἐπὶ τῶν σφόδρα λιμωττόντων. 
Tovs γὰρ Μηλίους "Aynvaioı ἰσχυρῶς ἐχάχωσαν. 

Αϊνδιρι τὴν ϑυσίαν: ἐπὶ τῶν σχωπτόντων χαὶ 

δυρφήμως ἱερουργούντων. Ἡρακλῆς γὰρ ἥρπασε τὸν 
PB τινὸς τῶν “Ζινδίων 'χαὶ ἐϑοινήσατο᾽ ὁ δ᾽ ἐλοιδορεῖτο 
αὐτῷ. 


"7 Alva λίνον ovvanreig: ἐπὶ τῶν τὰ ἀσϑενὴ 
ἀσθενέσι συναπτόντων. | " | 
5 a τς τὸ ΝΣ I TEBER UL 2; Ἂν . 
οχρῶν σύνϑημα: ἐπὶ τῶν παραχρονομένων. 


Aoxgoi γὰρ τὰς συνθήκας παρέβησαν. 


᾿ς μυδὸς ἐν μεσημβρίᾳ: ἐπὶ τῶν ἀκολάστων, Tor- 
αὐτῃ γὰρ ὥρᾳ οἱ αἰπόλοι ἀκολασταίγουσιν ἐκεῖσε, 





5, ,ϑηναίοις oM..g. 6.. »Ante ἑχάκωσαν excidisse vocem λιμῷ 
suspicatur Duckerus ad Thucyd..V, 116.« Finckhius. 15. 
po. malte» Suidas, alii. VB: ἐπειδὴ ἐν ταύταις ταῖς ὥραις οἱ αἷ- 
σόλο. ἀκολασταίνουσιν. Ἔστι δὲ παραπλήσιος τῇ Αἰπόλος ἐν καύματο 
ἢ ἐν βοτάνη: et Diogenianum οἱ codicis B explicationem haud 
mediocri verborym defectu laborare, apertissime demonstrat Sui- 
das: ἐπὶ τῶν droidorwr ὡς ταύταις ταῖς ὥραις ἀκολασταινόντων. οὗ γὰρ 
«Ἀνδοὶ κωμῳδοῦνταν ταῖς χερσὶν αὑτῶν πληροῦντες τὰ ἀφροδίσια [ Athen. 
XV, 690 B.]. ἡ δὲ παροιμία αὕτη ὁμοία τῇ Αἰπόλος ἐν καύματι 
ἐπείδὴ ἐν ταῖς τοιούταις ὥραις οἱ αἰπόλον» ἀκολασταίνουσι. 


tar. .Matro Athen. IV, 134, E:. IV, 95. »Utitur Nazianzenus 


οὗ δὴ καλλίστους ἄρτους ἴδον ἠδὲ 
μεγίστους, Δευκοτέρους χίονος, 
ἔσϑειν δ᾽ ἀμύλοισνν ὁμοίους: Add. 
Philyllius ibid. III, 110 f: γα- 
λακτοχρῶτας κολλάβοις, ubi 
quod praecedit πυρῶν τριμήνων 
non triticum significat ante men 
ses tres collectum, ut Casaubonus 
statuit, sed idem valet quod zı- 
ὡς τριμηνιαῖος apud Theophr. ἢ. 

lant. VIII, 4: Lucian. de Merc. 
Cond. 18: οὐ δ᾽ ὄναρ λευκοῦ 
ποτε ἄρτου ἐμφορηϑεὶς, quem lo- 
cum exscripsit Arsen. 390. 

13. Apost. XII, 2: Zenobius 
IV, 93. u 

14. Zenob. IV, 94. 

15. Apostol. ΧΙ], 4: Zenob. 


Steliteut. IlI, p. 81. et ibi Bil- 
lius p. 274. et Elias p. 246.« 
Schottus. WVid. infr. VII, 96. 

16. Zenob. IV, 96: v. nott. ad 
Diog. V, 16. Aliter K. III. 
80: λίνον λίνω κλώϑεις: Ent 
τῶν τὰ αὐτὰ πραττόντων ἤ λεγόν.-- 
τῶν: vestigium lectionis κλώϑεις 
apparet in Simplicio ad Ατἰβίοις 
φυσικῆς ἀκροάσ. 11]., f. 117, p. 
368 Bekk. 

17. Zenob. IV, 97. 

18. V. II, 58. B. 610. Plut. 
103. Apost. XII, 16. Arsen. 
338: Hesych. Phot. Suidas. So- 
lebant pastores meridie quie- 
scere, Judere, quum eodem tem- 
pore Pan quiesceret: ἐῤὲ mulla 


10 


15 


19 


21. 


CENTURIA VI 273 


“ύχος ἀετὸν φεύγει: ἐπὶ τῶν ἀφύχτων. 

Avxog ἔχανεν: ἐπὶ τῶν τῆς ἐλπίδος ἀποτυγχα- 
γόντων. Οἱὲ yap λύχοι ἀϑηρίᾳ περιπεσόντες, χαίνουσι 
διερχόμενοι. 


σι Avxog περὶ φρέαρ χορεύει: ἐπὶ τῶν πονοῦν- 
των περί τε μάτην. Ὃ γὰρ λύκος ἄπρακτος περίεισιν, 
ς ’ c ’ “ / | 
ὅταν, διψήσῃ. ᾿Ομοία τῇ, Κύων παρ᾽ ἐντέροις. 

αὐ δευχώλενον λίνον χερδογαμεῖς: ἐπὶ τῶν 

αἰσχρὰς ἐπὶ κέρδει γαμούντων. 

 Aoxgszog βοῦς: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν. Aoxgol γὰρ 
ἀποροῦντες βοῶν πρὸς ϑυσίας, ξύλα σχηματίσαντες εἰς 
βοῦν, οὕτῳ τὸ ϑεῖον ἱλάαχονται. 


Ἰ. ἀετῷ φεύγεν pg. εἰρῆσϑαιν φησὶν B addit. 2, Καὶ Δ. 
μάτην χανών omissa explicatione. VB: ἐπὶ τῶν ἐλπιζόντων 
μὲν χρηματιεῖσϑαι, διαμαρτόντων δὲ τῆς ἐλπίδος: C: ἐπὶ τῶν 
ἐλπεξζόντων μέν τιον ἕξειν, διαμαρτόντων δέ: id. 319: A. χανών: ἐπὶ 
τῶν ἀπράκτων. ἀποτυχόντων 8. 6. K: καὶ λύκος χτλ., con- 
jungens ut Gregor. Cypr. Il, 95. hoc proverbium cum antecedenti. 
6. περὲ τε et verbainde abö γὰρ Kom. 7. Post v. διψήσῃ e Suida, 
B, Zenobio videntur inserenda vv. μὴ δυνάμενος πιεῖν. 8. 
κερδῶν γαμεῖς VB, κερδῶ γαμεῖν P, κερδῷ γαμεῖς bg: κερδογαμεῖν ver- 


bum videtur comica licentia fictum. 
μούντων τὰς αἰσχρὰς ἢ τὰς γεγηρακυέας. 


ἑλεώσαντο. 


tum jocosa flebant: v. Kiesslin- 
gius ad Theocr. 1,15: add. Plat. 
Phaedr. 259 A. Catull. XXXII, 
10. Ovid. Amorr. I, 5. Ἐν βο- 
ram significat in prato: Theo- 
crit. XXVIL, 12. 

19. B. 613. K. III, 81. Greg. 
Cypr. II, 98. Apost. XII, 18, 
en 338: Hesych. Phot. Sui- 

as. 


20. V. II, 60. B. 614. C. 
318. 319- Καὶ. IIl, 77. Greg. 
Cypr. Il, 95. Apost. XII, 19. 
Arsen. 338 ἰδίᾳ. Macar.: Schol. 
ad Arist. Lysistr. 630: ἐπὶ τῶν 
μάτην χαιρόντων 7 ἐπὶ τῶν ἀλλό- 
τρια ἁρπαζόντων: ad Lucian. Gall. 
δ. 11: Hesych. Phot. Suid, 5. 
λύκος ἔχανεν: .. λέγουσι δὲ τὸν Av- 
κον, ἐπειδὰν ἁρπάσαι τι βούληταν, 
κεχηνότα παραγίνεσϑαν ἐπ᾽ αὐτό; 
ὕταν οὖν μὴ λάβη, ὃ προαιρεῖται, 


VB: κατὰ τῶν Eni κέρδεν γα- 


12. ἱλάσκονταν) Pb 


κατὰ κενοῦ αὐτὸν χανεῖν φασιν: 8. 
λ. χανών. Ortum videtur ex Ae- 
sopi fab. 104 Fur. Usurpave- 
runt plurimi: Aelian. N. Anim. 
VII, 15: καὶ χανὼν λύκος, ὡς 
ἄν εἴποις, εὖτα μέντοι νεκρὸς ἐπε-- 
ψήχετο τῇ ϑαλάττῃ ὃ ἀετὸς : V. 
Huschkius Anal. Crit. p. }ὅ. 
Boissonadus Anecdd. 1], 444, id 
ad Aristaen. Epistt. II, 20 p. 730: 
ad Holstenii Epistol. p. 39: add. 
Euphro Athen. IX, 380 B: τοῦ 
γὰρ un χανεῖν Avxov διὰ κενῆς 
σὺ μόνος εὕρηκας τέχνην: Fritz- 
schius δὰ Arist. Thesmoph. p. 
620. Walzius ad Arsen. 1. c. 


21. K. III, 78: Zenob. IV, 100. 
Κύων κελ.] Diog. V, 67a. 


22. V. 11, 61. B. 619. Apost 
‚82. 


23. Zenob. V, 5. 
18 


10 


24 


26 


27 


30 


91 


32 


274 


DIOGENIANI 


Avdoi πονηροὶ, δεύτεροι δ᾽ Αἰγύπτιοι, Toi- 
τοι δὲ πάντων Kapeg ἐξωλέστατοι: 


“Τέοντα ξυρᾷς: ἐπὶ τῶν χαϑ' 


’ 
ουντω». 


ἑαυτῶν TI ποι- 


Avxos πρὸ βοῆς σπεύδει: ἐπὶ τῶν ὑπερσπευ- 


δόντων. 


Καὶ γὰρ τὸ ϑηρίον ἁρπάξαν φεύγει. 


Avyvov ἐν μεσημβρίᾳ ἅπτειν: ἐπὶ τῶν παρὰ 


LU 
καιρόν τι ποιούντων. 
vav κατατρίβεις. 


Παρὰ Avdıov ἅρμα: 


μένων ἐν ἀγῶνε τινί. 
’ ’ = 
Avöio vouw: 


Aoxwvıxas Σελήνας: 
Οὗτοι γὰρ βοήϑειαν αἰτούμενοι ἀνε- 


Hr zag ποιουμένων. 


βάλλοντο j τὴν σελήνην προφασιζόμενοι. 


σελήνη; τὸ ἐναντίον. 


Ὅμοιον τῇ, Ἐν ϑέρει τὴν glei 


ἐπὶ τῶν πολὺ ἀπολειπο- 


μαντικῷ' μάντεις γὰρ οἱ Auvdol. 


ἐπὶ τῶν ἀμφιβόλως συν- 


"ἡ “θα δὴ 


“ιπαρώτερος λύχνου, καὶ “ιπαρώτερος λη- 


κυϑίου: ἐπὶ τῶν ὑπερβολικῶν. 


σιτίξεις. 


Ὁμοία: τῇ, Axovnv 


Av» λέσχας: Πλάτων φησὶ λέγων ὁπόταν ἐπὶ 


τὰ ἔργα ἐξήρχοντο. 





1, Post v. δεύτερον inserui δ᾽. 
τες ὧν: correxit cum Erasmo Gaisfordus. 


2. δὲ πάντων] Schottus δὲ πάν- 
3. ξυρᾶν V, ξυρεῖς B: 


de formis ξυρᾶν et ξυρεῖν v. Lobeckius ad Soph. Ajac. p. 181. 


5. προςβοῆς pP, σπεύδη δ. 
ὅμοιον κτλ.) g om. 
codice Gaisfordus emendavit. 


24. Apost. XII, 37. 


25. V. II, 65. B. 623. Apost. 
ΧΙ, 85. Arsen. 333 ibiq. Ma- 
car.: Eustath. ad Hom. 1I. K. 
787, 7. Schol. ad Plat. 397 Bekk., 
ad Aristid. 189 Fromm.,, III, 500 
Dind.: Phot. Suidas. VUtitur 
Piat. Reip. i, 341. C: Latini 
item dicunt leonem radere 
vel tondere; v. Zenob. V, 38. 

26. Apost. XII, 28. 

27. Apost. XII, 29. Arsen. 
340: Phot. Suidas. Ἂν ϑέρεν 
»tA.] Diog. IV, bl. 


6. ἁρπάξαν] ἁρπάσας Apostolius. 8. 
13. ἀμφιβόλων Schottus: ex b et Apostolii 


20. λέγων] λέγεταν P, λέγευν g. 


28. Greg. Cypr. II, 99 ibig. 
v. notas. 

29. Hesychius. 

30. V. Boeckhius ind. Lectt. 
univers. Berol. 1816 p. 5. O. 
Muellerus Dorr. II, 248. ’Ax. 
o.] Diog. I, 57. 

31. Apost. XII, 8. Eustath. 
ad Hom. Od. 1421, 18: τὸ γὰρ 
λιπαρὸν καὶ ἐπὶ τρυφώντων τίϑεταν. 
ὡς ἐν τῷ [Od. 0, ‚332], αἰεὲ δὲ As- 
παροὶ κεφαλὰς καὶ καλὰ πρόςωπα: 
v. Nitzschius ad Hom. Od. IV, 
211. 4x. s.] Diog. II, 8. 

32. Apost. XII, 831. In Pla- 


10 


15 


20 


33 


34 


39 


40 


41 


42 


CENTURIA VI 275 


Μασχάλην αἴρειν: ἀντὶ τοῦ χωθωνίζεσϑαι καὶ 
πίνειν. 

Μεγαρέων δάχρυα: ἐπὶ τῶν πρὸς βίαν δακχρυόν- 
των. Tov βασιλέως αὐτῶν ἀποθανόντος ἡνωγκάσϑησαν 
πάντες ὑπὸ τῆς αὐτοῦ γυναιχὸς δαχρῦσαι. Ὁμοία τῇ; 
Πρὸς σῆμα μητρυιᾶς ϑιρηνεῖν. 

Μεγαρικαὶ σφίγγες: πόρνας τινὰς οὕτως ἐχάλουν͵ 

Μετὰ “ἐσβιον ὠδόν: ἐπὶ τῶν τὰ δεύτερα φε- 
θρομένων. 

͵ Μηδικὴ τράπεξα: ἐπὶ τῶν πολυτελῶν καὶ ἁβρῶν. 
4 4 ’ a TG 2 
Mn μελαμπύγου τυχῃς!: μὴ τινος ἀνδρείου καὶ 
ἐσχυροῦ. | 

Mia λόγμη οἵ τρέφει δύο: ἐπὶ τῶν ἐκ ur 
χροῦ πολλὰ χερδαίνειν βουλομένων. 

ἹΜΜύλλος πάντα ἀκούει: ἐπὶ τῶν χωφότητα προς- 
ποιουμένων, χαὶ πάντα ἀχουόντων. Μύλλος γὰρ χωμῳ- 
διῶν ποιητὴς, ὃς μὴ ἀχούειν ὑπεχρίνετο. 

Μὺς ἄρτι πίττης γεύεται: ἐπὶ τῶν νεωστὶ πα- 
σχόντων χαχῶς. | 

Μυσῶν λείαν: ἐπὶ τῶν χαχῶς διωρπαζομένων. 
Οἱ yap** xar ἐχεῖνον τὸν χρόνον τοὺς Μυσοὺς ἐληΐζοντο. 





ὅ. ἅπαντες g. αὐτοῦ] ἐκείνου δ. 7. C: αἱ πόρναι, ἀπὸ 
πόρνης ἐν Μεγαρεῦσιν οὕτω καλουμένης. Ἴσως ἐντεῦϑεν 
καὶ σφίκται [sic] οὗ μαλακοὲ αονομάσϑησαψγ. 8. ὠδόν] ἐνδὸν 
δ. 10. undıny.. ἁβρῶν)] gom. ΒΒ: ἐπὶ τῶν εὐπόρων [Β e- 
πόρως] μέσως: K: ἐπὶ τ. εὐπόρων, 18. λόγχῃ p. δύο ἐριϑακοὺς 
[sic] K, qui in seqg. accurate cum Zenobio consentit. 16. 
Scribebatur Μύλος: correxit Meinekius Quaestt. Scen. Spec. II. 
p. 1... ΚΑ: ἐπὶ τῶν προςπ. “μὴ Axrovsıy, ἀχουόντων δὲ: 864. Om. 
17. ὑποκρίνεταν 8. 18. ἄρτι μῦς πίττην cod. Maz. A. 86 ap. Bois- 
sonadum ad Nicet. Eugen. II, p. 246. 21. γὰρ] posui signa la- 
cunae; περίοικοι potest 6 Suida, Zenobio inseri. 


tone philosopho neque haec nee das, Vid. intt. ad Aristoph. 

que sımilia leguntur: igitur spe- Ach. 529. 

ctant fortasse ad locum e Pla- 36. Zenob. V, 9. 

tone comico desumptun, qui ad 37. B. 628. K. 111,84. Greg. 

normam homerici πρὸς ἔργα rga- Cypr. Ill, 2. Apost. XII, 94. 

πέσϑαν orationem conformavisset, Arsen. 354: v.Diog. VIII, 7. I, 2. 
33. Zenob. V, 7. 33. Καὶ IIl, 85: Zenob. V, 10. 
34. Diogen. VII, 65. Zenob. 39. K. III, 83: Zenob. V, 11. 

V, 8. Πρὸς κελ.] Diog. VII, 66. 40. Κα. III, 86: Zenob. V, 14. 
35. C. 328. Apost. XII, 66. 41. Diogen. II, θά. 

Arsen. 350: Hesych. Phot. Sui- 42. Zenob. V, 16. 


\a* 


10 


15 


20, 


43 


44 


45 


.46 


47 


48 


276 DIOGENIANI 


Μέτρῳ ὕδωρ πίνοντες, ἀμετρὶ δὲ μᾶξαν 
ἔδοντες. 

Μέγα φρονεῖ r Πηλεὺς ἐπὶ τῇ μαχαίρᾳ: 
σωφροσύνης γὰρ δῶρον αὐτῷ ἐδόϑη. 

Μῦς λευκός: ἐπὶ τῶν ἀσελγῶν καὶ ἀχρατῶν" 
τοιοῦτοι γὰρ οἱ κατοικίδιοι μύες. 

Μὴ παιδὶ μαχαιραν: μὴ τοῖς ἀπείροις ἐγχει- 
ρεῖν μεγάλα πράγματα, μή πὼς Xu ἑαυτῶν χρήσωνται. 

Μανίαι οὐ πᾶσιν ὅμοιαι: τῶν μανιῶν αἱ μέν 
εἰσιν ἄτοποι, αἱ δ᾽ ἀρετῆς καὶ εὐχῆς ἄξιαι, ὡς αἱ τῶν 
χρησμολόγων. 

Μέγα στόμα τὸ ἐνιαυτοῦ: 
παῤῥησία εὐθηνίας γενομένης. 


τουτέστι πολλὴ 





1. Scribebatur ἀμετρίῳ μάξαν, 3. φρονεῖ μᾶλλον Zenobius. 
δ. B: ἐπὶ τ. ἀκρατῶν περὶ τὰ ἀφροδίσια' οὗ γὰρ κατ. μύες καὶ μά-- 
λιστα οὗ λευκοὶ περὶ ὀχείας κινοῦνται. 7. παιδίον K. μά- 
χαιραν] ξίφος Macarius. VB. ὑποτέϑεται μὴ τοῖς ἀπείροις 
ἐγχειρεῖν πείρας δεόμενα πράγματα, μή πως καϑ' ἑαυτῶν αὖ- 


τὰ χρήσωνταν καὶ γὰρ οὗ παῖδες ἑαυτοὺς σολλάκις μαχαΐί- 


ραις πλήττουσιυν. 


χρήσονται δ. 9. VB: μανία. 


αὐ μ. ἄτ., ὡς αἱ τῶν παραπαιόντων, αἱ δ᾽... 
12. τὸ στόμα ΒΟΚ. 
) Κὶ Schottus, Gaisfordus: 


ποιητῶν κ΄ χρ. 
ἐνιαυτοῦ PBC 
exhibent. Scribe zo τοὐνιατοῦ. 


ἐγχευρίξευν πράγματα K. 
R ὁμοία: τῶν μ., ὡς φησι Πλάτων, 


8. πως K om. 


alas, οἷαι τῶν 
τὸ] C τοῦ, ut Suidas. 
Schotti codices ἐναντίου 
εὐθηνίας] πάντων εὐφορίας BK: 


C. nonnisi haec habet: ἀντὸ τοῦ πολλῆς εὐφορίας γινομένης. 


43: Zenob. V, 19. 

44. Zenob. V, 20. 

45. B. 645. Apost. XII, 43. 
Arsen. 359: Hesych. Phot. Sui- 
das. De poetis, qui huius rei 
mentionem fecere, v. Aelian. 
N. Anim, XlI, 10 ibiqg. Jacob- 
sius. 

46. V. II, 72. B. 648. K. III, 
96. Greg. Cypr. ΠῚ, 9. Apost. 
XII, 3. Macar. 356: Hesych. 
Phot. Suidas. Adhibuit, Eupo- 
lis fr. 104. Runkel: un παιδὲ τὰ 
κουνώ: Plutarchus Stobaei Flo- 
ril. τ. 43, 136: μῆ παιδὲ μα- 
zargav N παροιμία. φησίν" ἐγὼ δὲ 
φαίην, μὴ παιδὶ πλοῦτον, μηδὲ 
ἀνδρὲ ἀπαιδεύτῳ δυναστείαν: ejusd. 
Sympos. VII, p- 714, E: εἰ δὲ 
un δοτέον, ὥσπερ παυσὲν ἀτρε- 
μεῖν μὴ δυναμένοις, οὐ δόρυ καὶ 
ξέφος, ἀλλὰ πλαταγὴν καὶ σφαῖ- 


ραν, [v. supr. II, 98], ὥσπερ ὃ 
ϑεὸς τὸν γάρϑηκα τοῖς μεθύουσιν 
ἐπεχεῖρισε : Dio Cass. LIl, 14 p. 
670 R: καὶ διὰ τοῦτο ὃ μὲν τοῖς 
τοιούτοις τὴν ἐξουσίαν διδοὺς, πα ε-- 
δὲ δή Tıvı καὶ μαινομένῳ Ei- 
φος deli: Clem. Alex. Stromm. 
I, 1, 14 p. 119 Sylb. 

47. vV. II, 70. B. 646. »Pla- 
tonis locus est in Phaedro p. 
244 sq. ubi de μαντικὴ, quae 
prius sit μανικὴ dicta, ettertiam 
faciat mentis excessionem, aMu- 
sis immissam poetis, innumera- 
bilia antiquorum facta illustran- 
tem: item in Apol. Socr. 22 B. 
Ion. 533 sq. quos locos expres- 
sit Cicero Orat. II, 46. pro Ar- 
chia 8.« Schottus. Vid. Ed. 
Muelleri librum, Geschichte der 
Theorie d. Kunst 1, 55. 231. 

. 48, B. 649. C. 329. K. I, 


10 


49 
50 


CENTURIA 


v1. 277 


Mvoi κανϑαρίς: ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀξίων. 
Μετὰ Μουσῶν χόρυδος : ἐπὶ τῶν ἀπαιδεύτων 


πεπαιδευμένοις συνόντων. 


Ὁμοία, Καρικὺὴὶ Μοῦσα. 


Καὶ, Κόρχορος ἐν λαχάνοις. 


Μέλιτος μυδλός : ἐπὶ τοῦ ἄγαν ὑδίέος. 


Μείζονα βοᾷ δάφνης χλωρᾶς καιομένης: 


“ [4 U 
τῶν μεγαλα βοωντων. 


Μὴ εἰκῆ τὴν "Aßvdov: λείπει, παραπλεῖν. 


τῶν παραχινδυγευόντων. 


> 


ἐπὶ 


3 \ 
ἐπὶ 


, - 8 y ’ ὡ 2. Ὁ" nd € 
Mn κινεῖν χαχον εὖ κείμενον: ἐπὶ τῶν ἕαυ- 


τοῖς κακὰ ἐγειράντων. 


— 


1. Mvon be. 2. VB nonnisi haec: Mera Μουσῶν: ἐπὶ τοῦ 
πεπαιδευμένου: Suidas et Arsenius verborum plurium defectu la- 
horant. 4. κύρχορος δ. 6. χλοερᾶς g, Arsenius. 7. μέγα 
VB. 8. μηδ᾽ Eustath. ad Dionysium, εἰ μηδ᾽ Stephanus, ubi 
e Palatino codice καὶ 4, μηδ᾽ scribendum est, τὸν ΒΨ. πατεῖν 
adjicit Eustath. Dionys. B: A. τὸ παρ. ἢ διαφοιτᾶν' λέγε- 
ar δὲ κτλ. 9. διακινδυνευόντων b. Stephanus, qui πατεῖν pro- 
verbio addit, explicat: un καταϑαῤῥεῖν αὐτῆς ἐπιβαίνειν: 
aliter originem et sententiam proverbii expediunt Ο et Macarius: 
Eixn τὴν [τὸν Mac.) Ἄβυδον [post v. “βυδον in C lacuna, in 
Macario πατεῖς invenitur.]): ἐπὸ τῶν μάτην Ts φυλαττόντων. 
παρόσον ἐκεῖ [οὐ adjicit Macarius, in quo vv. οὐ ᾧ. ante ν. ἐξα- 


γονταν posita leguntur.] ῥὁᾳδέως ai γυναῖκες πρὸς τὴν τῶν ἀν- 


δρῶν ομιλίαν καταφυλαττόμεναν ἐξάγονται. 
11. κακὰ] VB: ἐξ ἀγνοίας πράγματα. K 


stolius, Arsenius. 
explicationem om, 


91. Apost. XII, 76. Arsen. 351: 
Suidas. 

49. Plut. 88. Apost. XIII, 37: 
Suidas. 

50. V. 1], 74. B. 652. Apost. 
XII, 71. Arsen. 352: Suidas. 
De alauda vid. Winckelmannus 
ad Plat. Euthyd. p. 291 B: v. 
nott. ad Zenob. ΠῚ, 77. Kap. 
M.] Diog. V, 86. Κόρχ. ἐν λ.] 
Diog. V, 36. 

51. B. 653. Καὶ III, 88. Greg. 
Cypr. III, 3. Apost. XII, 76. 
Arsen. 351 ibig. Macar.: Suidas. 
Vtitur Liban. Epist. 42: τὸ de 
ἐστι πονοῦντι μέλιτος ἥδιον. 

52. V. II, 76. B. 655. Apost. 
XI, 57. Arsen. 350: Suidas. 
De lauro Schottus attulit Plin. 
N. H. XV, 30: Laurus quidem 


10. κίνεν Apo- 


mantfesto abdicat sgnes crepilu. 
Similiter Bacchus apud Arist. 
Ran. 859 dicit Aeschyla: σὺ δ᾽ 
εὐθὺς ὥςπερ πρῖνος Eurtgyodeis βοᾷς. 
De formula μείζονα βοᾶν ν. Wal- 
zius ad Arsen. ]. c., Lobeckius 
ad Soph. Aiac. 386. 

63. vv. 11, 78. B. 658. Apost. 
XIII, 4: Eustath. ad Hom. 11. 
B, 836 p. 357, 4: Παυσανίας. 
. παροιμίαν εὖναν λέγει, μὴ εἰκῆ 
τὴν Ἄβυδον, ἥ ἐχρῶντο, φησὶν, 
ἐπὶ τῶν εἰκαίων καὶ οὐδαμυνῶν: ad 
Dionys. Perieg.513: Steph. Byz. 
s. „Aßvdog. Suid., Bekk. Anecdd. 
I, 322, 32. Bachm. Anecdd. 1, 
56, 13: C. 128. Macar. p. 224. 
Cf. Zenob. 1, 1. 

54. V. II, 79. B. 659. K. III, 
90. Apost. XII, 95. Arsen. 355 
ibig. Macar.: Schol. Plat g. 


10 


δὅ 


δὺ 


57 


278 DIOGENIANI 


° 7 


Μηδὲν κατὰ βοὸς εὔξῃ: ur πάντα ἐπιτρέπειν 
ταῖς εὐχαῖς. 

Mnte νεῖν, μήτε γράμματα: ἐπὶ τῶν ἀμα- 
ϑῶν. Tevra γὰρ ἐχπαιδόϑεν ἐν ταῖς ᾿άϑηναις ἐμάνϑανον. 

Μηδέποτε μηδεὶς Μεγαρέων γένοιτο σοφῶωτ ε- 
E95: ἐπὶ τοῦ ἀναισθήτου. Χαριεντιζόμενοι δὲ τοῦτο ἔλεγον. 


1. μὴ ἀεὶ κατὰ A. ε. conjecit Valckenarius δὰ Schol. Eurip. Phoen. 
1416, μὴ x. β. εὔχου Erasmus II, 9, 83: un πάντα κατὰ βοὸς 
ἕξεις Suidas, ubi vide interpp. VB: ὑποτίϑεταν μὴ πάν- 
τα [videtur ex his verbis apparere, un πάντα © β. εὔξη, 
proverbii formam genuinam fuisse.] ἐπ εὐχαῖς ποιεῖσθαι, καὶ 
ταῖς περὶ ϑεῶν ἐλπίσιν, alla πράττειν καὶ δι᾽ ἑαυτῶν. 3. 
BV: ἐπὶ τ. πάντη ἀμ. Παρὰ γὰρ ᾿Αϑηναίοις εὐθὺς ἐκ παίδων 
γράμμαξα καὶ κολυμβᾶν ἐδιδάσκετο: eadem affert C, nisi quod 
navranacw ἀμαϑῶν habet et in fine addit: δύο δὲ αὗταν μόναν 
χπέχναν παρὰ Admvaioıs ἠσκοῦντο, καὶ οἱ μὲν ἀστοὶ ἐλλό- 


γιμον ἤσαν; οἱ δὲ δημοτικώτερον, Ψαυτυκοί. 


6. δὲ VB om. 


et alterum enuntiatum cum priore conjungunt. 


332 Bekk.: ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς ἐξ 
ἀγνοίας πράγματα ἐγειρόντων. ταύ. 
τῆς μέμνηται καὶ Ὑπερίδης ὃ. 
ῥήτωρ ἐν τῷ πρὸς “Δριστογείτονα" 
νλαὸ οὐδὲ ἐκ τῆς παροιμίας 
δύνασαν μανϑάνειν τὸ μὴ κι- 
ψεῖν κακὸν εὖ κείμενον" ε μετ- 
ἥχταν δὲ ἐκ τοῦ ἐν “Ῥύδῳ κολόσ- 
σου, ὃς πεσὼν πολλὰς οἰκίας κατέ- 
oe‘ βασιλέως δὲ βουλομένου αὐτὸν 
ἀναστῆσαν [voluit Prolomaeus 
Euergetes: Polyb. V, 88: v. 
Paulsenius Comm. de Rhodo 
17], φοβούμενον οἱ “Ῥόδιον μὴ πά- 
Aw καταπέσῃ [oraculum Rhodios 
secutos esse refert Sırab. XIV, 
2, 5 p. 652.], τὸ προκείμενον ἐπε- 
φϑίέγξαντο: Suidas. Alludunt 
Theogn. 423 Bekk.: πολλάκι γὰρ 
τὸ κακὸν κατακείμενον ἔνδον ἄμει-- 
vor: Soph. Oed. Colon. 510: δει- 
ψὸν μὲν, τὸ πᾶλαι κείμενον ἤδη κα- 
κὸν. . ἐπεγείρευν: Plat. Phileb. 
69 E: unde apparet, quanıum 
tidei Scholiastae Platonico tri- 
buendum sit. Ceterum conf. 
Zenob. I, 55. Diog. I, 52. Plut. 
Boisson. num. 12. Similia per- 
crebueruntur κυνεῖν axivntaMacar. 
356. Suidas, Wyttenbachius ad 
Plut. de Is. et Osir. 359 F.: 
μηδὲ verpöv ϑήκας xiwes: Apost. 
XII, 90. Arsen. 355. 

65. V. II, 80. B. 660. Apost. 


XII, 80: v. Diog. V, 90. Ap- 
posuit Schottus Sallust. Catil. 
52, 25: sed cunctamini, Dis im- 
morlalibus confisi, qui hanc rem- 
publicam in mazumis saepe pe- 
riculis servavere. Non volis ne- 
que suppliciis muliebribus auzi- 
lia Deorum parantur; viytlando, 
agendo, bene consulendo prospera 
omnia cedunt: ubi socordiae te 
atque signavine tradideris, ne- 
yusdqgaam Deos implores: 
srals infestique sunt: Liv. VII, 
12: .. ducem, qui nihil agents 
sibi de coelo devolaturam in si- 
num viclorsam censeat: v. Diog. 
vll, 11. 


ὅθ. V. II, 81. B. 661. C. 
339. Apost. XIII, 5. Arsen. 354: 
Suidas. Plat. Legg. IH, 689 D: 
τοὺς δὲ τοὐναντίον ἔχοντας τούτων 
ὡς σοφούς τε προςρητέον, ἂν καὶ τὸ 
λεγόμενον μήτε γρ. A.V. ἐπισεῶνται, 
καὸ τὰς ἀρχὰς δοτέον ὡς ἔμφροσιν : 
Bernhardyus ad Suid. affert 
Schol. ad Aphthon. Progym. T. 
II. Rhett. Gr. 45. 439 W., qui 
breviter rem tangunt: v. Arist. 
Equitt. 189 et Zenob. IV, 17: 
add. interpp. ad Suet. August. 
64, ubi recte Torrentius natare 
legit, Senec. Controv. 27. 


61. V. II, 82. B. 662. Apost. 


58 


69 


60 


61 


62 


63 


v 


CENTURIA V1. 


279 


N 


Μηδὲ μέλι, μηδὲ μελίσσας: ἐπὶ τῶν μὴ Pov- 
λομένων παϑεῖν τε ἀγαϑὸν μετὰ ἀπευχτοῦ. 


Μὴ πρὸς λέοντα δορκὰς ἅψωμαι μάχηφι 


ἐπὶ τῶν τὴν ἰσχὺν ἀνίσων. 
Μὴ λόγους ἀντ 

οὕὔντων τυχεῖν. 
Μηδέποτε [εὖ] 


ναῖχα, μηδὲ παῖδα βάσχανον, 


ἀλφίτων: ἐπὶ τῶν τινὸς Br 


ἕρδειν γέροντα, μηδὲ γυ- 


μηδὲ χίνα τινὸς, 


μηδὲ λάλον κωπηλαάτην: παραινεῖ un εἰς ἄχρηστα 


ἀναλίσχειν. 


Μιχρὸν κακὸν, μέγα ἀγαϑόν: πολλάκις μι- 
κρὸς πόνος χαὶ καχόν τι δοχοῦν Be! yiveraı πρόξε- 


γον χαλῶν. 


Μήλῳ βάλλειν: ἐπὶ τῶν εἰς ἔρωτα ἐπαγομένων 


τινάς. 





1. Scribebatur μὴ δὲ. 
2085 περνπεσο vor. 
ἀγαϑοῦ: 
τι εὐκταῖον μετὰ πόνου. 9. 
Gaisfordus. 


μηδέποτε] VB μηδὲ πατέρα γέροντα omissis vv εὖ Eodem. 
: ex Arsenio et Suida Gaisfordus. 
τινὸς] γείτονος Suidas. 


om. μήτε wos κύνα VB. 


Suid.] κυβερνήτην φέλυπνον VB Suidas. 


K: π. τι ἀπευκταῖον μετὰ ἀγαϑοῦ: 
Schottus ἅψομαι: 
VB: ἐπὶ τ. κατ ἰσχὺν ἀνίσων τυγχανόντων. 2 


C: ἐπὸ τῶν δὲ ὀλίγον καλὸν μεγάλοις κα- 
2. BV. παϑεῖν τι φλαῦρον [ φαῦλον] ner 


Apostolius corrupte π᾿ 
ἅψωμαν VBKbg 


εὖ] adjecit 
8. βάσκανον Arsenius, Suidas 
9. μήτε [μηδὲ 
un λάλον VB Suidas. 


κωπηλάτην] ὀνηλάώτην vel κάπηλον Schottus mavult. 


XIII, 6. De re v. Diogen. 111. 
82. 

68. V. II, 83. B. 663. Ο. 335. 
K. III, 92. Greg. Cypr. III, 4. 
Apost. XII, 96. Arsen. 354 ἰδίᾳ. 
Fra : Suidas. Usurpat Sappho 

Be ph. περὶ τρόπων T. VI. 


rr. 760 Walz., fr. 40 
ar 
69. V. II, 84. B.664. Κ ΠῚ, 


93. Greg. Cypr. III, 5. 66. A- 
post. XII, 98. Arsen. 355: Ma- 
car. 413: Suidas. Illustrat Bern- 
hardy ad Suid.: add. nott. ad 
Diogen.Ill, 30: similiter dicitur: 
ὦ νεβρὸς τὸν λέοντα πυνϑάνεταυ: 
Apost. XIV, 68. Arsen. 384. 
60. Apost. XIII, 7. Macar. 
356: Similia vide ad 
neuen) . 76. VII, 100. Greg. 


61. V. II, 87. B. 667., Arsen_ 
356: Suid. 8. μηδέποτ᾽ εὖ, 5. μή 
ποτ᾽ εὖ: v. Diogen. III, 89. 

62. V. II, 88. Β. 668. Macar. 
357: Suidas. Bernhardy ad Suid. 
comparat Menandri fr. inc. 102: 
γαμεῦν κεκρικότα δεῖ 08 γιγνώσκειν 
ὅτι Ayasorv μέγ ἕξεις, av λα- 
βης μικρὸν κακὸν, ad quem lo- 
cum Meinekius apposuit Plu- 
tarch. Consol. Ux. 610 E: καὶ 

un τὸ μικρὸν ἀγαϑὸν μέγα 
νομίξειν κακον. 

63. V. II, 89. B. 669. Apost. 
XII, 91: Schol. ad Theocr. V, 
88: "vid. nott. ad Diog. III, 63. 
Caussas cur amantibus mala in 
manibus et deliciis essent, Clear- 
chus Athen. XII, 553 E. expo- 
suit. Eustath. ad Hom. Od. H, 
p- 1572, 48: ὡς δὲ καὶ ἐρωτικὰ τὰ 


x 


705 


280 DIOGENLANI 


Μικρὸς ἀεὶ ὁ σὸς πῶλος: ἐπὶ τῶν διὰ βραχύ- 
intra ἡλικίας νεάζειν λεγόντων. 

Μία μάστιξ ἐλαύνει: ἐπὶ τοῦ ῥᾳδίου. 

Μυὸς ὄλεθρος: διὰ τὸ ἀποῤῥεόντων τῶν μυῶν 
τῶν μελῶν ϑνήσχειν αὐτούς. Εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν ἀπρά- 
χτως ἀποϑανόντων. 

Μηδὲ κάρφος κινεῖν: ἐπὶ τῶν ἡσύχων. 

Mn τὴν τέφραν φεύγων εἰς τὴν avdgaxıav 
ἐμπέσῃς: | | 

MnT ἄκανϑα ἀμύξῃ : λείπει, τοὺς ἀγαϑούς. 

Μὴ πρὸς ἐμὲ τὰ ποικίλα: τουτέστι, μὴ τὰς 
τέχνας κατὰ τῶν φίλωνγ. 

Μὴ μέγα λέγε: μὴ μεγαλοῤῥημόνει, 





1. ὁ σὸς] Ο ὄνος, et sic Macarius, 2. λεγόντω»] VB προςπον- 
ουμένων, νέων νομιζομένων. ᾿Ηλικία h. 1. id 4. μῆκος, staturgm signi- 
ficat. 3. μία bg Apostolius om.: BV: un μαστιξι πάντας 
ἐλαύνειν: μία μ. πάντας ἐλ. Suidas. 4, κατὰ μυὸς ὄλεθρον 
Aelianus. VB: οἱ μύες ἀποῤῥεόντων αὐτοῖς τῶν μελῶν κατὰ βραχὺ 
φϑείροντανι. ὅϑεν καὶ Φιλήμων φησῖ' ALN ἀπόλλυμαν κατὰ 
μυὸς ὄλεθρον [v. Meinekii Men. 429: eadem e codice Parisino 
edidit Bastius Epist. Crit. 90. — Verba Philemonis V om.]. Per- 
git V: ἐπὶ τῶν καϑ' ὑπερβολὴν μεμελασμένων: Schottus re- 
'poni mavult pro voce nihili μεμωλαγμένων. 6. ἀποθνησκόντων g. 
7. Scribebatur μὴ δέ. 
ἀνϑρακιὰν καταπίπτῃς, ut heroicus versus constaret. μῇ om. Apost. 
XVill, 4l. Arsen. 445. 10. μηδ᾽ Suidas, qui τοὺς ἀγαθοὺς 

| ον 


cum proverbio conjungit. ἀμύξεε 6, »Deest art. g« Gaisfor- 


8. Erasmus conjecit μὴ τέφραν φεύγων εἰς, 


dus. 13. μεγάλα Arsenius. 


μῆλα δηλοῖ καὶ ὃ γράψας τὸ, μῆ- 
λα ἔρωτες ἔδου τρυγῶσι. 

64. Υ. II, 90. B. 670. C. 342. 
Apost. XIM, 9. .Macar. 357: 
Suidas. Comparavit Schottus 
Horat. Serm. 1, 3,45: appellut.. 
pater... pullum, male parvus si 
cui ilius est: homines enim male 
parvi veteribus risum movebant 
etcontemnebantur: v. Arist. Av. 
17. Ran. 709 et quae notavi in 
Naekii ‘et Welckeri Mus. Rhen. 
II, 359. 

65. V. 11, 91. B. 671. Apost, 
XII, 49: Suidas, 

66. V. 11, 93. B. 673. Apost. 
XII, 39: Aelian. N. An. XII, 


10: οἱ μύες ἀποϑνήσκοντες nad’ 


ἑαυτοὺς καὶ ἐκ μηδεμιᾶς ἐπιβουλῆς, 
ἀποῤῥεόντων αὐτοῖς τῶν μελῶν, κατὰ 
μικρὰ ἀπέρχονταν τοῦ βίου" ἔνϑεν 
καὶ 7 παροιμία λέγεν κτλ. ἢ 

67. Apost. XII, 97: Suidas. 
Utitur Aristoph. Lysistr. 474. 

68. Apost. XII, 81. Arsen. 
356: Suidas. V. Diog. VII, 45. 

69. C. 337. Suid. 5. ἀμύξεις. 

70a. Apost. XII, 93. Macar. 
356: Suidas. 

705. Arsen. 354 ibig. Macar. 
De vv. μέγα λέγειν gloriandi et 
superbiendi significatione dictis 
v. Arist. Ran. 835. Heindorfius 
ad Plat. Hipp. Maior. 295 A. 
Ellendtius Lex. Soph. T. II, 64. 
Lobeckius Soph. Ajac. 386. 


5 


10 


11 


72 


73 


74 


75 
76 


CENTURIA VI. 


28i 


4 “ 9 \ Er Ε > ° 9 ᾽ 3 “ὩὮ 
Mn πῦρ ἐπὶ πῦρ: ἀνϑρακεὺς ἐμπιπράμενος ἔν τῇ 
καμίνῳ τοῦτο λέγει. ’Eni δὲ τῶν χαχοῖς συνεχέστερον πε- 


[4 
ELWUNTOVT ων. 


Μὴ μάχαιραν aige ϑήλυ: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων 


βοηϑεῖν. 


j y ' . 3 
Midas ὄνου ὦτα: ὅτι ὠταχουστὰς εἶχεν. 


‘ Η Ἔ ΄΄«Ψ «-Φ Na -ὺ 
χωρίον αὐτοῦ φασιν οὕτω χαλεῖσθᾶι!, ὑπ αὐτοῦ ληφϑὲν, 


’ / 
ἀνάλωτον. 


Οἱ δὲ 


Μωμὴησεταί τις μᾶλλον, ἢ μιμήσεται: ὅτε "᾿ 


δαᾳότερον τὸ ψέγειν. 


--Ψ᾿ ε ’ “ “Ὁ 
No πείϑου: Ὁμοία τῇ, Πείϑου ϑεῷ. 


Ν 


ἅλια ξύλα: τὰ μὴ ἀμπέλινα, μηδὲ σύχινα, 


unde μύρσινα᾽ ἐχεῖνα γὰρ οἰνόσπονδα λέγονται. 


nn nn nn en nn nn nn 


1. μὴ om. Zenobius. 


Explicationem K om. 
σταρεγγυᾷξ μὴ κακοῖς ἐπισωρεύευν κακά. 
Vulgatam αὔρεν ex Erasmi sententia mutavi. 
εἶχεν Apostolius addit proverbio. 


Macarius: 
2. τούτω [sic] λέγευν 8. 4. 
6. ἔχων Suidas, 
9. B: Bovinosrai τις μᾶλ- 


Ru ’ ΓΙ - “« Ἃ 
λον 9 μιμήσεται. ὅλον κεῖταν ἐν τῷ μωμ. τ. μ. ἢ μι: ν. Ὠοιδᾶ58: 


ΚΟ εις om. 
ἀπαιδεύτων. 
πεῖϑον 9.1 πεύϑου g. 


Ο: ini τῶν τὰ καλὰ βασκαινόντων: K: ἐπὶ τῶν 
11. C: παρουμέα ὁμοία, τῷ 9. π., ἢ, ἕπου. 
12. μηδὲ σύκυνα)] scribebatur μὴ: correxi 
e ΒΨ: tum vulgo μὴ δὲ: BV μήτε. 


13. λέγεταν VB: cod. Maz. 


vocem per compendium scriptam exhibet: v. Boissonadus ad He- 


rodiani Epimer. 13. 


71. K. 111, 89. Apost. XII, 
97. Macar. 356: v. Zenob. V, 69. 

72. Apost. XII, 100. 

73. Apost. XIII, 17: Schol. 
ad Arist, Plut. 287: Suidas. Vid. 
Hemsterhusius ad Arist. l.c. p- 
86. Οἱ. Pers. Sat. 1, 121. 

74. B. 243. C. 345. K. III, 95. 
Greg. Cypr.'III, 8. Apost. XIII, 
53. Arsen. 360 ibig. Macar.: 
Hesych. v. σκιαγραφία. Haec 
verba Apollodori pictoris ope- 
ribus erant inscripta: Plutarch. 
de glor. Athen. 2 p. 346 A: idem 
a Zeuxide factum esse narrat 
Plin. N. H.XXXV, 36, 63: ad- 
hibuit etiam Varro ap. Non. 
Marcell. p. 26, 20. Mercer. Si- 
militer Theogn. 369 Bekk.: μω- 
μεῦνταν δὲ μὲ πολλοὶ, ὁμῶς κακοὶ 
ἡδὲ καὶ ἐσθλοί, Μιμεῖσϑαν δ᾽ οὐδ᾽ 
εἷς τῶν ἀσόφων δύναταν: v. Bois- 


sonadusad HolsteniiEpist.p. 294. 

75. V. II, 99. B. 676. C. 354. 
Apost. Xl1l, 88. Arsen. 369 ibigq. 
Mazar.: Suidas. 

76. V. 11, 100. B. 678. Apost. 
ΧΕ, 71. Arsen. 367: Schol. ad 
Soph. Oed. Col. 190: καὶ οὐ μό-- 
yov ϑυσίας νηφαλίους [de quibus 
v. quae collegit Prellerus ad 
Polemon. frr. p. 74.], ἀλλὰ καὶ 
ξύλα τινὰ, ἐφ᾽ ὧν ἔκαιον. Kod- 
ans μὲν οὖν 6 ᾿4ϑηναῖος τὰ μὴ 
ἀμπέλινα τῶν ξύλων πάντα νηφάλια 
φησὶ προςαγορεύεσϑαι. Ὃ δὲ Dı- 
λόχορος ἀκριβέστερον φησὶ, τὰ 
μήτε ἀμπέλινα μήτε σύκυινα, ἀλλὰ 
τὰ ἀπὸ τῶν ϑύμων νηφάλια κα- 
λεῖσϑαι: unde discimus Philo- 
chori rationem sequi Diogenia- 
num: Hesych. Phot. Suid : v. 
Poll. VI, 26. Hesych. s. aowa. 
De v. οἰνόσπονδα v. Hesych. κα. x. 


79 


80 


81 
82 


83 
84 


282 


DIOGENIANI 


Νόμος καὶ χώρα: δῆλον. 


“ , ’ > 4 ‚ A 3 Ὁ 
Ναῦς παλαιὰ πόντῳ οὐχὶ πλωσίμη: ἐπὶ τῶν 


μηδὲν συντελούντων. 


“ e ’ ἐ Ἢ m > ’ 
Ναῦς ixerevsi πέτρας: ἐπὶ τῶν ἀδυςωπήτων. 


Ὡς τὸ, ἀνδριάντι πρεσβεύσομεν. 


Νέμεσις δὲ παρὰ πόδας βαίνει: μέτεισι γὰρ 


ταχέως. 


Νεβρῷ ἱππεύεις : ἐπὶ τῶν βραδέως γινομένων. 
Νεχρῷ λέγων μύϑους εἰς οὖς: ἐπὶ τοῦ μὴ 


ἐπαΐϊοντος. 


,’ A , 
Νεφέλας ξαίνειν: ἐπὶ ματαίου ἢ) ἀδυνάτου. 


Νοῦς οὐ παρὰ Κενταύροις: ini τῶν ἐπιλη- 





2. πόντῳ... πλωσίμη] πόντον... πλεύσεν V, Β πόντον πλωσίμη: ναῦς ἦ πα- 
λαιὰ πόντον πλ. Pantinus ad Apost. p. 332, α΄ὸ senarius constaret. 


4, ἱκέτευε Β, 


senius: ἐπὲ νῶν σφόδρα ἀν. nal ἀδυςωπ. κτλ. 


B nonnisi ἐπὶ τῶν σφόδρα ἀναισϑήτων: Apost. Ατ- 


6. δὲ] γὰρ δ: unde 


apparet, etiam ἃ Diogeniano scriptum fuisse, quod exstat in 


Suida δέ γε 
est. 
das: πρὸς ἡμαρτηκότας. 
VB Apostolio. 
lius. 


πὰρ πόδα: 


9. λέγων μύϑους] B λέγουσα λόγους. Β: 


ita δπαρδοβίίουθ versus restitutus 
B: παρόσον utr. ray. ἡ δαίμων: addunt Apost. Ars. Sui- 
8. Scribebatur νεύρῳ: correxi 6 
ἱππεύεν VB: ἱππεύεις cum Diogeniano Aposto- 


2 % Fl 2 
ETL του RA VO I- 


σθϑήτου καὶ χτλ.: Κιν. μῦϑον ε. 0. ἔλεγε: ἐπὶ τοῦ un ἐπ. ἢ ἐστὲ τῶν 


ἀναισϑήτων. 11. ξαίνεις K. 


"vous... Κενταύροις: ἐπὶ τῶν ἀ δυνάτων. 


haec est lectio: v. nott. 


77. Zenob. V. 25. 

78. V. 11, 95. B. 685. Apost. 
XIll, 57. Arsen. 365 ibig. Ma- 
car.: Suidas, 

719. B. 687. Greg. Cypr. III, 
14. Apost. XIII, 55. Arsen. 364: 
Suid. 5. ἀνὴρ ἔοικε ναῦς inerevew 
πέτραν, 8. ναῦς. .4νὸ, ne.) di- 
ctum est, ut in Nicephori Pro- 
gymn. I, 495 Rh. Grr.: ταῦτα 
Θηβαίους ἐπρεσβευόμην, ov- 
τως ἑλληνικῶς ἔστελλον τὸ κηρύκιον, 
ἐπεὶ δ᾽ ἐκεῖνον καὶ πρὸς αὐτὴν ἀπε- 
δυςπέτουν τὴν ἀκοὴν κτλ. Simi- 
liter dicitur ἀκινητότερος ἀν- 
δρίαντος, de quo v. Boissona- 
dus ad Eunap. T. I, 303. 

80. B. 688. Apost. XTIT, 67. 
Arsen. 366: Suidas.. Alludit 
Mesomedes 1, 9: λήϑουσα δὲ πὰρ 
πόδα βαίένεις, nisi, ut Jacobsius 
monet, paroemia ex hoc ipso 


ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων Κ΄. 


12. B.679: 
VB: Κενταύροισιν: vera 


loco orta est. De sententia v. 
Jacobsius ad Anthol II, 2, 345. 
Mitscherlichius ad Hor. Carm. 
III, 2, 31: add. Zenob. I, 30. - 

81. V. 111, 6. B. 689. Apost. 
XIII, 69. 

82. B. 691. K. III, 98. Greg. 
Cypr. III, 12. Apost. ΧΙ], 62. 
Arsen. 365 ibig. Macar.: Sui- 
das. Liban. ap. Boiss. Anecdd. 
I, 167: ταῦτα μὲν πρὸς αὐτήν" 
ἀλλ᾽ ἦδον, τὸ τῆς παροιμίας, Erb 
κωφῷ [ν. Plutarch. Provv. Boiss. 
n. 43]: ἀλλ᾿ αἰγιαλοῖς [v. Diog. 
1, 37.] ἐδόκουν προςομιλεῦν ἢ νε- 
κρῷ πρὸς οὖς διαλέγεσθαι. 

83. V. III, 8. B. 692. K. III, 
99. Plutarch. Boiss. An. 1, 398. 
Greg. Cypr. III, 13. Apost. 
ΧΙ, 66. Arsen. 366: Suidas. 

84. V. III, 10. B. 694, 679; 
Apost XIII, 74. Arsen. 367 ibig. 


10 


85 
86 


87 


83 


89 


CENTURIA ΥἹ. 


283 


ω τ: ᾿ ; >» »ν 
oudvav καὶ πλεονεχτῶν. Wlop0o0ov ὑπὸ πλεονεξίας ἀπώ - 


λοντο. 
Νοῦν τὸν ξένον: 


Νὺῦν εἰς χώραν ἤλϑες!: 
γοῦντο μὴ ἐλϑεῖν ἐλϑόντων. 


Νῦν ὀσπρίων ἄμητος: 


᾿ 4 
πραττοντῶν παντα.- 


Νῦν ϑεοὶ μάκαρες: 


γων ἐφ᾽ οἷς ἔπραξαν. 


Νὺξ ὑγρὰ: ἐπὶ τῶν συμβαινόντων γαλεπῶν. 


m ur ' 
ἐπὶ τῶν ὑφορωμένων τινα. 


\ ! 
ἐπὶ τῶν ὅπου ἀπηρ- 
ΚΕ [ ἣν ΡῚ εἴ 
ἐπὶ τῶν καϑ ὡραν 
ἘΝῚ -Ὁ I%r v 
ἐπὶ τῶν ἀξίως τιμωρουμέ- 


Nv- 


χτα δασεῖαν, τὴν χείμερινῆν φασι. 


1. καὶ BV ἢ 
3. νοῦν} VB en 
Suida. 4. VB: 


τως παραγεγονότων. 6. V 
των [V ὀφευιλόντω»)]. 
χαρ δ. VBC: imi τ. ἀξ. 
ευμωρουμένων. 


ὑπὸ πλεονεξίαι] VB: ὑπερβολῇ σλεονεξίας. 
τινα] scribebatur τυνῶν : 
ἐπὶ τῶν πρότ 
ἀνεχυμένων ἐλϑεῖν, ὅπον 7 2 


emendavi e VB 


vo. [V πρῶτο»] μὲν μὴ [οὐκ V.] 


Suidas. τι ὕστερον δὲ αὐτομά- 


B: & 7. ἕκαστα πράττειν φιλούν- 
8. νῦν δὲ ϑεοὸ VB, νῦν οἱ «ϑεοί C. 


μά- 


ὧν ἐπλημμέλησαν ὑπὸ τοῖ ϑείον 
10. VB: nonnisi τινὲς δὲ ἀντὶ τοῦ ὑγρὰ χα- 


λεπή φασιν, unde supplebis mancam Suidae explicationem. 


Macar.: Hesych. Phot. Suidas. 
Proverbium, ut annotat Hesy- 
chius, κομμάτιον Πεισάνδρου est, 
quem quum intt. Hesych. pro 
comico habuissent, Pisander in 
comicorum numerum illatus est: 
v. Fabricii Bibl. Gr. II, 485. 
Sed recte obloquitur Bernhar- 
dyus ad Suid., dicens nugari, 
quicunque Pisandrum finxerint 
comicum. Nihilominus Pisan- 
dri nomen in Hesychio bene 
habet: locus enim file mutilus 
est atque supplendus e Suid, 5 
ταδ᾽ οὐ παρὰ Kerne: 
λεγόμενόν τὸ ἤν" Τηλεκλείδης" 
Τῶν δυνατῶν τι κέλευ" οὐ 
γὰρ παρὰ Κενταύρουσι: Υ. 
πὸ 5. τάδ᾽ οὐ Apost. XVII, 
‚„ Phot. Suid. 5. τῶν δυνατῶν : 
τ quo versu aut οὐ γοῦς παρὰ 
scribendum, aut, quod melius 
videtur, vovs in Sequentis ver- 
sus initio collocatum erat. In 
Teleclidis igitur comoedia qua- 
dam Pisander, homo nequam, 
de quo dixit Meinekius Quaestt. 
Scenn. Sp. 11, 29, hunc versum 


ronuntiavit,cujus parsinprover- 
ium abiit. Aliter Ο, Muellerus 
Dorr. II, 476 et Meinekius Frr. 
Comm. Gr. 1,162, qui ex Pisandri 
Camirensis Heraclea haec ma- 
nasse conjecerunt. Similiter dixit 
Aristoph. Equitt. 1126: νοῦς οὐκ 
ἔνε. ταῖς κόμαις : fortasse etiam 
nostrum respexit Plato Athen. 
X, 441, E: ὑμῖν γὰρ οὐδὲν, κα- 
ϑάπερ ἡ παρθιεμέία, Ἐν τῷ καπήλῳ 
γοὺς ἐνεῖναί μουν δοκεῖ. 
85. V. III, 9. B. 693. Apost. 
XII, 76. Arsen. 368: Suidas. 
86. V. II, 97. B. 695. Apost. 
XIII, 83. Arsen. 368: Suidas. 
87. V. II, 99. B. 696. Apost. 
XIII, 84. Arsen. 363: Suidas. 
88. V. III, 11. B. 697. C. 352. 
Apost. xul, 85. Arsen. 368: 
Hesychius: vid. Zenob. Υ, 9. 
89. V. III, 12. B. 698. Apost. 
XIII, 82° XIX, 80. Arsen. 368. 
ibig. Macar. et Ρ. 456.: Suidas. 
De significatione vocis ὕγρα di- 
xit Valkenariusad Eurip. Phoen. 
1448. Aaso. »v.] cf. Append. 8. da- 
σεῖαν ψύκτα. 


10 


91 


92 


284 


Νὺν γένοιτο σωθῆναι: 
ὕψους χαταβαλεῖν, ἡ δὲ, 
τοὺ δὲ λοιποῦ αὐτῇ us 


σας ἠβούλετο ap 
γοῖτο, φησὶ, σωϑῆναι" 
λήσει. 


ΡΣ x 3 > r 
Ξυρὸς εἰς ἀκόνην: 
τυγχάνοντας. “Ὁμοία τῇ, 


πύλον ἀγκύλον οὐδέποτ᾽ ὀρϑόν: 


DIOGENIANI 


ἀετὸς γελώνην ὥρπά- 
Ινῦν γέ- 


πρὰς τοὺς ὧν βούλονται 5 


"Oyog εἰς ἄχυρα. 


ὅτι Övsye- 


ρὲς ἐκ φαύλων ἀγαϑοὺς ἀπεργάσασθαι. 





1. C: νῦν σωϑείην iv ἢ μοι διδάγματα ταῦτα τοῦ λοιποῦ 
χρόνον [haec etiam apud Arsenium p. 369 leguntur]: παρὰ τὸν 
μῦϑον εἴρηταν τοῦτο τῆς μανθανούσης χελώνης ἵπτασϑαιε 


παρὰ τοῦ ἀετοῦ, 


καὶ πεσούσης" 
γήπιος ἔγνω [ν. Greg. Cypr. Ill, 61.]: 


040109 τῷ, Ῥεχϑὲν δέ τε 
quam respicit fabulam, 


eam e cod. Flor. edidit Furia p. ai Lips., Schneiderus e cod. 


Augustano p. 14: 

sunt homines docti: 
Gaisfordus, de codd! tacens: 
Apostolius, Arsenius. 
rum tacite delevit Gaisfordus. 
Arsenius, idque Tecepi. 


testudinis verba 

v. Bernhardy ad Suidam. 
Schoitus γένοντο τὸ σωϑῆναν et. sie 
3. τὸ σωϑῆναν Schottus, articulum ite- 


5. C: 


in versus redigere conati 
γένοντο σωϑῆναι 


αὐτοῦ vulgo: αὐτῇ Apostolius, 
ὁμοία τῇ, Ἵππος εἰς πεδίον 


[v_supr. V, 28], καὶ, Δαλὸς εἰς πῦρ [v. infr. VII, 82]: K: ἐπὶ 


τῶν προςηκόντων τυσὶ: 


πρὸς τοὺς πεφυκότας πρὸς δτιδήποτε. 


cod Mazar. A. 86 ap. 
C: ἐπὶ τῶν ἀδηφαγων: 


verbii singularem affert Schol. ad Arist. Vespp. 1350: 
7. Aliam paroemiaci conformationem 


ayvouvas ἀπέδρα. 


cod. 1000 ap. Boisson. ad Plut. l. c. 
6. ὁμοία κτλ.] om. 
Boisson. ad Aristaen. 1. c. Ὄνος εἰς ἄχ.] 
K explicationem om. Formam pro- 
ὄνος eig 


suppeditat Suid. s. τὸ σκαμβὸν ξύλον οὐδέποτ᾽ 60809, ubi articulus 


deleri debet: 
σχαμβόν: 


ψοῦυ. 8. ἐκ φαύλον ἀγαϑὸν Κ΄, 


90. Ο. 353. Apost. XIII, 86. 
Arsen. 369: Suidas, qui cum cod. 
C fere consentit. 

91. C. 356. K. ΠῚ, 100. Plu- 
tarch. in Boiss. Anecd. I, 397. 
Greg. Cypr. III, 15. Apost. 
XII, 91. Arsen. 374: Eustath. 
ad Hom. Il. K, 796, 60: Suidas: 
v. Diog. IV,41. Usurpant Ari- 
staen. Epist. I, 14, ubi v. intt., 
Theodor. Hyrtac. ‚in Boisson. 
Anecdd. Η, 419: οὕτω δὲ συμβε- 
οὔντες, ταὐτὸν δ᾽ ἐρεῖν συμφιλοσο- 
ee. ξυρὸς πρὸς ἀκόνην ήη- 
σαν ἢ πῦρ πρὸς “δαλὸν, [v. 
Diogen. II, 82.) ἢ μὴν ἀλλή- 
λας νίξουσαι χεῖρες [respicit 
Epicharmi dictum, ἁ δὲ χεὶρ τὰν 
χεῖρα νίξεν: Apost. I, 44. Arsen. 


add. Apost. XIX, 1. Arsen. 449: Photius 8. τὸ 
vid. nott. ad Plutarch. 18. C: 


ἐπὶ τοῦ μὴ διορϑουμξέ- 


19: v. Fischerus ad Aeschin. 
Diall. p. 127. Polman Kruse- 
man ad Epich. frr. p. 63.], φό- 
vo δὴ παροιμιακῶς: alios locos, 
ubi haec et similia proverbia 
conjuncta reperiuntur, Boisso- 
nadus indicat Anedd. I, 459. 
Ὄνος εἰς dy.] C. 366. K. IV, 7. 
Greg. Cypr. III, 24. Apost. 
XIII, 91. XIV, 55. Arsen. 374. 
383: Phot. Suidas: v. Append. 
8. γέροντες εἰς ἄχυρον. Adhibet 
Philemon Athen. II, 52, E: ὄνος 
βαδίξεις εἰς ἄχυρα τραγημάτων, ad 
quem locum Meinekius Men. 
p. 425 proverbium etiam Phry- 
nicho Bekk. Anecdd. 1, 7, 23 
restituit. 

92. C. 355. K. IV, 1. Greg. 


93 


94 
95 


CENTURIA VI. 285 


1] ’ \ bl 2 μ 
Ξυγγνωμὴ πρωτοπείρῳ: ἐπὶ τῶν ἐν πρωτοις 
διαμαρτανόντων. 
> τ 
Οὐδὲν ἣν τἄλλα πάντα πλὴν χρυσός: 
᾿Οστράκων περιστροφή: ἐπὶ τῶν ἐκ χρειττό- 


γων εἰς τὸ ἐναντίον μεταπιπτόντων, ἐκ μεταφορᾶς τῶν 
κυβευόντων. ᾿Οστραχίνοις γὰρ τὸ πάλαι yowusvor βώ- 
λοις, τῇ μεταβολῇ τούτων πολλάκις ὑττῶντο ἢ ἐνίκων. 


tg nn m nn nn 


1. συγγνώμη K. πρώτοις τι Ὁ. 3. ἦν ἄρα VB VB: ev- 
τη ἀρχή ἐστι σκολιοῦ" avarıdErdı [ἀνατιϑοῦσι VB.] δὲ αὐτὸ 
Πυϑέρμωνιε: ser. Πυϑέρμῳ: ν. Athen. XIV, 625, Ο et Schnei- 
dewinus ad Hippon. fr. 21. 4. ὀστράκου C, qui haec affert: 
σσαροιμία ἐπὶ τῶν ταχέως ri στονούντων λεγομένη" εἴρηται δὸ 
ἀπὸ navdıas τοιαύτης διελόντες ἑαυτοὺς οἱ παῖδες ὡς ἐσα- 
οἰϑμαυς ἑκατέρους γενέσθαι, οὗ μὲν πρὸς ἀνατολὴν ἵσταντο, 
οἱ δὲ εἰς δυσμὰς, ἄλλος δέ τις μεταξὺ ἑκατέρων καθήμενος 
ὄστρακον εἰχεὲεν, ἐκ μὲν τοῦ ἑνὸς μέρους κεχρισμένον λεύκη 
[λευκῷ Schol. Plat.], ἐκ δὲ ϑατέρου μέλαν... Καὶ ἔῤῥιπτε τοῦτο 
ὀρϑὸν, καὶ εἰ μὲν κατεφέρετα τὸ λευχὸν μέρος ἄνω, οἱἑ πρὸς 
ἀνατολὰς ἑστῶτες ἐδίωκον τοὺς πρὸς δυσμάς" εἰ δὲ τὸ μέ- 
λαν ἄνω, oi ἐκ δυσμῶν ἐδίωκον, ἕως καταλάβοιεν. Καταλα- 
βόντες [καταληφϑέντες Schol. Plat.] δὲ ἐβαστάζοντο ὑπ᾽ αὐτῶν 
[ἀφ᾿ οὔ κατελήφϑησαν τόπου Schol. Plat. addit], ἕως οὗ [οὗ om. 
Schol. Plat.] ἐπανέλθθωσιν ἐπὲ τὸν τόπον, ἀφ᾽ οὗ τὴν ἀρχὴν 
ἔφυγον: Eustathius: παροιμία ἐπὲὸ τῶν ὅποι τύχῃ μεταβαλλομένων, 
τὸ, ὀστράκου περιστροφὴ ἢ ὀστράκου περιστραφόντος ἢ μετα- 
πεσόντος. ὅ. μεταπιπτόντων») περιστρεφόντπν᾽ yo. μεταπεσόντων b. 
7. ἡττῶντο) ἡτιῶντο Ὁ, 


Cypr. III, 16. Apost. XIII, 92. 
Arsen. 373ibig. Macar.: Suidas, 
Usurpat Galenus de pulsuum dif- 
ferent. III, c. 3 p. 656. T. VIIL. 
Kuehn.: ἐκείνοις μὲν οὐδὲν ἀποκρυνό- 
μενοι, πρὸς δὲ ὑμᾶς αὐτοὺς λέγοντες τὸ 
τοῦ κωμικοῦ, Sl οὔτε στρεβλὸν 
ὀρϑοῦταν ξύλον Οὔτεγερανδρυ- 
ον [v. sup. III, 77.] μετατεϑθϑὲν 
μοσχεύεται: add. Menandr. 
sentent. Sing. 531 Mein.: gvow 
πονηρὰν μεταβαλεῖν οὐ badıov: Ho- 
rat. Epist. I, 10, 24 ibig. ν. 
Schmidius: add. Plut. Provv. 18. 

93. K. IV, 41. Greg. Cypr. 
1Π|, 66. Apost. XIII, 96. Arsen. 
374: Suidas. »Egregie sacer 
ille Chrysostomus: καὶ τῷ μὲν 
ἐν ἀρχῇ πεσόντν συγγυνώσκυμεν ἅπαν- 
τες διὰ τὴν ἐμπειρίαν.ε Schottus. 

94. V. 111, 14. B. 700. Plu- 
tarch. 96. 

95. C. 380. Apost. XV, 84. 
Arsen. 383: Eustath. ad Hom. 


nl. 8, 543 p. 1161, 35. Schol. 
ad Plat. Phaedr. 241 B p. 314 
Bekk. [ubi qui ex Hermia p. 
90. legitur locus Platonis co- 
mici, etiam ad Eustathio |. c. 
affertur], id. ad Plat. Reip. VII, 
621 Cp. 413 Bekk : ἐπὶ τῶν τα- 
χέως τι ποιούντων λεγομένη" .. End 
τῶν διὰ τάχους εἰς φυγὴν ὁρμών- 
τῶν ἢ ἐπὶ τῶν εὐμεταβόλων: Schol. 
ad Lucian. Apol. p. Merc. Con- 
duct. δ. 1. ad Dion. Chrysost. p. 
19 Morell.: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀϑρό- 
ὡς καὶ ἀνελπίστως ὑφισταμένων: Phot. 
Suidas: de ludo exponit etiam 
Poll. IX, 111. Plato Phaedr..l. 
c.: φυγὰς δὴ γίγνεταν ἐκ τούτων 
καὶ ἀπειρηκὼς ὑπ᾽ ἀναγκῆς ὁ πρὶν 
ἐραστῆς, ὀστράκου μεταπεσόντος, 
ἔεταν φυγῇ μεταβαλών: post Plato- 
nem proverbium, quod Platoni- 
cum dicitur, adhibuerunt multi: 
v. Boissonadus ad Marin. Vit. 
Procl. 39,, ad Eunap. T.I 


96 


97 


100 


286 


᾿Ολέϑρου neiper 


ἐφῆπται: 


DIOGENIANI 


ἐπιδέδετωε χαὶ 


ηὐτρέπισται τὸ τοῦ ὀλέϑρου ἡμῶν πέρας. 


"Qunviog χείρ: 
μέγα, πολὺ, ηὐξημένον. 


»„ „ ’ 
νος aya μυστγρια: 
ἄστεος ἐχόμιξον μετὰ τῶν ὄνων τὰς χρείας. 


ἐκαχκοπάϑουν οἱ ὄνοι. 
ξόντων λαμβάνεται. 
Πίϑηχος ἐν no ρφύρᾳ. 
Ὄνου πόκοι: ἐπὶ 
Οὐδὲ γὰρ κείρεται͵ ὄνος. 


”Ovov γνάϑος: 





ı. VB nonnisi ἐπιδέδεταν καὶ ἐξῆπται. 
δέδεσϑε “τῶν ὀλέϑρων aut τοῦ ὀλέϑρου. 2, 

δ. ἄγων Suidas. 
τὰς χρείας] VB τὰ πρὸς χρείαν" ϑὲν 


alii addunt: οἷον; 
ὄμπνιον κτλ VB om. 
σῖνα. 6. μετὰ] BV διὰ. 


« ’ 
ῃ πλουσια. 


r 
τῶν ἀνηνύτων χαὶ 


"Ourvıov νέφος; 


ἐν τοῖς “μυστηρίοις ἐξ 
Διὸ καὶ 


Ἐπὶ τῶν οὖν ἀναξίως τι βαστα- 
“Ὁμοία, Τ᾽ αλῇ κροχωτόν" 


καὶ, 


ἀτελῶν. 


εἰς πολυφάγον. 


2. πέρα] Hesychias, 
VB: ἄστεος εἰς Ἐλευ- 


ἥ παρουμέα: ‚reliqua om. Suidas addit: “Δήμων ἐπὲὶ τοῦ μύλου 7γε- 
ψέσθαν φησίν, ὅτι στεφανοῦσιν αὐτὸν τότε. K sola habet ἐπὲ τῶν ἀν. 
τυ βασταζόντων: Macarius: ἐπὶ τῶν ἑτέροις κακοπαϑούντων καὶ εὐφρο- 
σύνην παρεχόντων. 10. πόκαν P: v. Zenobius. ἀνηνύτων») vulgo 
ἀνοήτων: correxi e,B Suida, aliis: v. nott. ad Zenobium. 11. 
οὐδὲ γὰρ κείρεις τὸν ὄνον Pr; 12. γνάϑον Greg. Cyprius. BV 
addunt: ἔστι δὲ καὶ τόπος ἐν Aaxwvınij: v. Hesych., Siebelis 


ad Pausan. III, 22, 8, 


364. Ruhnkenius et Wyttenba- 
chius ibid. T. 11, 299. Astius 
ad Plat. Reip. 1. c. p. 562. 

96. V. III, 15. B. 703. Arsen. 
381. ae ad Hom. Od. X 33 
p- 1918, 4: εἴληπται δὲ ὡς ἀπὸ 
δχουνίου, ἁπτομένου ποϑὲν κατὰ τὰ 
πέρατα, καὶ δηλοῖ συμβολικῶς ὅτυ 
τέλειος os πεπερατωμένος ὄλεϑρος 
«ὥν μνηστήρων ἧπταν καὶ οὗ ἐπέ-- 
κενὰ οὐκ ἔστιν εὑρεῦν ἕτερον ὅλε- 
ϑρον: Hesych. Phot. Suidas. 
Est hemistichium Homericum: 
v. 11. H, 402. Odyss. X, 33. 41]. 

97. ν΄. 111, 16. B. 704. Apost, 
XIV, 42: Hesych. ὀμιπρνείοχειρ, 
Phot. Suidas. Ὄμπν. v.] Apost. 
XIV, 43: Hesych. Phot. Suidas: 
ν. Append. 5. Ourzzvios. ÜUsurpa- 
vit Sophocles Theseo: v. Sui- 
das. Quum Ceres ὄμπνια dice- 
retur, ὄμπνιος accepit significa- 
tum vv. τρόφιμος, πλούσιος : v.Prel- 
lerus de Cerer. et Proserp. 324. 

98. V. 111, 38. B. 706. K.1V, 


3. Greg. Cypr. III, 19. Apost. 
XIV, 50. Arsen. 383 ibig. Ma- 
car.: Eustath. ad. Hom. Il. 2, 
252 p. 640, 25: χρήσιμον d’ ἐν- 
ταῦϑα καὶ TO παρὰ τῷ Κωμικῷ 
σπαρουμιῶδες ἐπὶ τῶν εἰς οὐδὲν δέον 
ἀχϑοφορούντων, τὸ, ὄνος ἄγων 
μυστή ga’ καὶ ἐκεῖ γὰρ ayew οὐ 
τὸ φέρειν ἀλλὰ τὸ ἀπιέναν, ἵνα K 
ὄνος ἄγων μυστήρια ὃ ἀπιὼν εἰς 
τὴν τοῦ μυστηρίον ἑορτήν: Schol. 
ad Arist. Ran. 159: Hesych. 
Phot. Suidas. Arist. Ran. 169: 
vn τὸν Al’ ἐγὼ γοῦν ὄνος ἄγων μυ- 
στήρια. Γαλῇ κρ.}] Diogen. III, 
82. Πίϑ. ἐν π.] Diogen. VII, 94. 


99. Zenob. V, 38: v. nott. ad 
Diogen. 1V, 85. VI, 365. 


100. V. ΠῚ, 19. B. 707. K. IV, 
4. Greg. Cypr. 111, 20. Apost. 
XIV, 68. Arsen. 385 ibig. Ma- 
car.: Hesych. Photius. Hesy- 
chius: ὄνου γνάϑος: Εὔπολες 
παίζειν εἰς πολυφαγίαν. 


5 


10 


CENTURIA VI. 287 


1 Ὄνου σκιὰ: dns τῶν μηδενὶ χρησίμῳ φιλοτιμου- 
μένων xei φιλονειχούντων. ᾿Ἐμισϑώσατο γὰρ τις τὸν 
ὄνον᾽ χαύματος δὲ γενομένου ὑπὸ τὴν ὄνου axıav ὑπέδυ" 
ὁ. δὲ ἐμάχετο, "Ovov σοι, λέγων, ἐμισϑωσάμην, οὐχὶ 
σχιανγ. | 

2 Οὐδ᾽ Ἡρακλῆς πρὸς δύο: φανερόν. Ἢ ioro- 
ρία αὕτη" Προςπεσεῖν τῷ Ἡρακλεῖ ἐκ λόχου οἱ MoAuo- 
γίδαι, αὐτὸς φοβηϑεὶς ἔφυγε. 


8 Οὐκ ἐπιγλωτκησομαυ: ᾿Δριστοφάνης, οὐ βλασ- 
φημήσω. 


4 Οὐ μάλα κυκᾷς: ἐπὶ τῶν μηδὲν ὄντων. "" 
5 Οἱ Κρῆτες τὴν ϑυσίαν: ἐπὶ τῶν ταρασσόντων 


τοὺς ϑύοντας καὶ περιχοπτόντων. Τοιοῦτον γάρ τι συν- 
EBn τῷ ᾿4γαμέμνονε παρὰ τῶν Κρητῶν ϑῦύοντι. 

6 Ὃ Σικελὸς τὴν ϑαλασσαν: Σιχελός τιρ σῦχα 
ἄγων ἐναυάγει" ei)" ὁρῶν τὴν ϑάλατταν ἀγριουμένην 
ἐπὶ πέτρας καϑήμενος, Οἶδα, φησὶν, ὃ ϑέλεις" σῦχα 
ϑ᾽ ἐλεις. 





1. Suidas: ὄνου σκιά. zal, περὲ ὄνου σχιᾶς: Zenobius inte ὄνου 
σκιᾶς. ἐπὶ. . φιλονεικούντω» 8. ἐπὶ τῶν περὲ μηδὲν χφησί- 
μων. VB: ἐμισϑώσατό τις ὄνον ἀπιὼν εἰς Δελφούς" καὲ 
ὡς καῦμα κατήπειγεν, ὑπὸ τὴν σκυὼν τοῦ ὄνου ὑπέδυ [V κα- 
τέδυ] ὄ μισϑώσας αὐτόν' ὃ δὲ τοῦ ὄνου δεσπότης ἐμάχετο αὖ- 
τῷ λέγων, ὅτι Τὸν ὄνον σου ἐμισϑωσάμην, οὐχὲ καὶ τὴν 
σκιὰν αὐτοῦ. Ἐντεῦϑεν ἡ παρουμία περὶ [Β ἐπὶ] τῶν ἐπὸὲ 
[ἐπὶ Β om.] εὐτελέσι φυλονεικούντων. χρησίμῳ bg Gaisfor- 
dus: χρησίμων Schottus. 3. κάματος P. ὄνου σκιὰν} ὄνον gc. 
6. ἡ ἱστορία κτλ.] accessere 6 8. 9. “Ἀριστοφάνης VB om. δ: 
ἀντὶ τοῦ, οὐ βλαςφημήσω, ὡς “Ἀριστοφάνης. 11, χυρᾶς, κυρᾷς codd. 
Apostolii et Arsenii, xuxx& 1. 6. κυκᾷ, Photius, quod nescio an 
verum sit; κικκὰς Hesych., quod Casaubonus probat et putat re- 
spondere Plautino, ciccum non interduim, Rudent. 11, 7, 22: alii 
aliter: v. intt. ad Hesych., Fabric. B. Gr. 11, 497 Harl. 12. 
ταρασσόντων e P reposuit Schottus: in aliis codd. invenitur Teoo«- 
ρακόντων. 13. τοιούτω δ. 16. ἀγριουμένην] ἐν γαλήνῃ Zenobius. 


1. Β. 709. V, III, 20. B. 711. 
Apost. XIV, 71. Arsen. 385 ibig. 
Macar.: Hesychius: v. Zenob. 


nn gl. ad Aesch. Prom. v. 
4. Plutarch. 104. Apost. XV, 


VI, 28 et App. 5. övov σκιά, 

2. Zenob. V, 49. 

3. V. III, 23. B. 716. Hesych. 
Phot. Suid. 8. ἐπιγλωττήσομαι, 8. 
οὐκ ἐπιγλ. ᾿“ριστοφανης] Lysistr. 
37. ubi v. Scholl.: add. Blom- 


10. Arsen. 396: Hesych. Pho- 
tius. Adhibuit Hesychio teste 
Strattis Zopyro. 


5. Zenob. V, 50. 
6. Zenob. V, 5l. 


15 


2588 DIOGENIANI 


ε . ” 4 ‚ “3 , = LG 

Ὅπου ἔλαφοι τὰ κέρατα ἀαποβαλλουσε: To- 
ποι τινὲς δύρβατοι. “Οϑεν ἐπὶ τῶν ἐργώδεις τὰς διατρι- 
βὰς ποιουμένων λέγεται. ἘΠ᾿ πος 


Οὔϑ᾽ ὕεται, οὔτε ὑλιοῦται: ἐπὶ -τῶν ἔξω 


᾿ πάσης καϑεστώτων φροντίδος. 


10 


11 


12 


13 


14 


ı 3 Ψ 3 δύ, Ὁ ΞΕ οι ὐτὶ 8 ’ er 
Οὐκ ἔστ ἐμὸν τὸ πρᾶγμαν πολλὰ χαιρέτω: 
ini "τῶν ἀπραγμόνων. 

"Ορτυξ ἔσωσεν Ἡρακλῆ τὸν κἀρτέρόν: ἐπὶ 

“Ὁ 2 Σ ’ 
τῶν παρ᾽ ὧν οὐχ ἤλπισαν σωζομένων. 

0 - 8 “ = I. - ’ , 

παῖς τὸν χρυσταλλον: ἐπὶ τῶν μητε κατέ- 
χεῖν δυναμένων, μήτε μεϑεῖνανι βουλομένων. 

,͵, ὋὋ Σχύϑης ἵππον: ἐπὶ τῶν χρύφα τινὸς ἐφιεμέ- 
γων, φανερῶς δὲ ἀποπτυόντων αὐτό. Διὸ καὶ Πίνδαρος" 

"Artıbousvos Σχύϑαι νεχρὸν ἵππον λόγῳ, 
κρύφα δὲ σκολιοῖς γάνυσιν ἀναδέρουσι πόδας. 

Οὐδὲν ἱερὸν εἶ: ἰδὼν τὸν "Adayıy τοῦτό φησιν 
Ἡρακλῆς. Εἴρηται οὖν ἐπὶ τῶν ἀχρήστων. 

Οὐδὲ τὰ τρία Στησιχόρου γινώσχεις: ἐπὶ 
τῶν ἀπαιδεύτων. “Ομοία τῇ, Auovoorsgog «Δειβη- 

' : u 12 PR Q 
ϑοίων. 


1. αἱ ἔλαφον Zenobiug, δ. ἑστώτων K, 6. οὐκ ἔστ᾽ 1 sic 
Arsenius: vulgo οὐκέτ. - Apost. Arsenius explicant: παρόσον τῶν 
ξένων οὐδεὶς φροντίξει. 8. Ἡρακλῆ P: scribebatur. Ἡρακλῆν : τὸν 
καρτερὸν 6 ς adjeci. 11. μεϑεῖναν e Suida εἰ Apostolio Schot- 
tus reposuit; bceg μαϑεῖν exhibent: v. nott. ad Zenobium. 12. 
τὸν ἵππον ὃ Σκύϑης Macar. p.45l. 14. Intactam reliqui codd. 
lectionem: v. Zenobium. 16. εἶ] ὑπάρχεις Zenobius, 18. τὰ 
τρία] e CVBg articulum Gaisfordus adjecit: tuetur etiam cod. 
Maz. A. 86: v. Boissonadus ad Theophyl. Opuscc. 250. τρία 
τῶν ΒΨ. VB: ἐπὶ τ. ἀπ. καὶ ἀμούσων εἴρηται. Ἐπειδὴ δύο 
ἀντιστρόφους 1009 οἱ λυρικοὶ καὶ μίαν ἐπῳδόν: Ο: ἐπὶ τ. an. 
καὶ ἀμούσων᾽ τρία δ᾽ ἄν εἴη, αἱ δύο ἀντίστροφον καὶ ἡ ἐπῳδὸς, δι᾽ 
ὧν σύγκευνταν τὰ λυρικὰ ποιήματα. 


7. Zenob. V, 52. 14. V. III, 28. B. 732. ©. 384. 
8. K. IV, 8: Zenob. V. 53. codex Piersoni post Moerin 479 
9. Apost. XV, 16. Arsen. 396. Lugd. Arsen. 391: Phot. s. τὰ 
Similes sententias collegit Wel- τρία, Suid. 5. οὐδὲ τὰ τρία, 5. 


ckerus ad Theogn. 397. τὰ τρία. De τον. Kleinius Ste- 
10. Zenob. V, 56. sich. frr. p. 37. Welckerus in 
11. Zenob. V,59. Jahnii Annal. Philoll. et Pae- 
12. Zenob. V, 59. dag. T. IX, 152. Au. Asß.] Dio- 


13. Zenob. V, 47. gen. II, 26. 


10 


20 


CENTURIA VII. 289 


15 Οὐδὲ πυρφόρος ἐλείφϑη: πάσης πολεμικῆς 
παρατάξεως ἔδει τὸν μᾶντιν ἡγεῖσϑαι, δάφνης ἔχοντα 
κλάδους καὶ στέμματα "" καὶ νόμος τούτου μόνου φεί- 
δεσϑαι τοὺς πολεμίους. ᾿᾿Επὶ τῶν πανωλεϑρίᾳ διαφϑει- 
ρομένων ἡ παροιμία τάττεται. 

16 Οὐ παντὸς ἀνδρὸς εἰς Κόρινϑον ἔσϑ᾽ ὁ 
πλοῖς: ἡ Κόρινϑος πολλὰς εἶχεν ἑταίρας, al τοὺς 
ἀφικνουμένους ἐδασμολόγουν. | 


17 Οὐδὲν ἐγγὺς ἱππικοῦ δρόμου: ἐπὶ τῶν Tov- 
φᾶν βονλομένων. 
18 Οὐδὲν πρὸς τὸν Διόνυσον: ἐπὶ τῶν τὰ μὴ 


προφήκοντα φλυαρούντων. Πρῶτον γὰρ τὰ Διονύσου 
ΝΥ u 

ἄδοντες οἱ ποιηταὶ; ὕστερον χατεφρόνουν. Οἱ ovv ταῦ 

Διονύσου ED: Οὐδὲν πρὸς τὸν Διόνυσον. 


19 Οἵῳ u’ ὁ δαίμων τέρατι συγχαϑεῖρξεν: ἐπὶ 


τῶν δυρανασχετούντων. Ἐπὶ τοῦ Κύχλωπος χαὶ τοῦ 


᾿᾽Οδυσαέως. 


20 Οἱ νυκτιπλοεῖς: ἐπὶ τῶν μὴ ἀχριβῶς ποιούντων, 
ὡς πελαγαδρομούντων διὰ τὰς τῶν ἀστέρων σημειώσεις. 


21 Οὐ φροντὶς Innoxkeiög: Innoxkeiöng μετὰ 
ἄλλων ἐμνηστεύετό τινα" τοῦ δὲ Κλεισϑένους εἰπόντος, 
Ἐξορχῇ τὸν γάμον" Ov φροντὶς, ansxgivaro. Eine 
δὲ τὸ ᾿Εξορχῇ; ἐπειδὴ ἐχεῖνος ἐν τῷ γάμῳ ἐχυβίστα. 


2 oO φαλλὸς τῷ ϑεῷ: ἐπὶ τῶν ἀπογεμάντων ἐνίοις 
τὰ εἰκότα καὶ προςφορα:- 


1. πορφύρος Ὁ, πορφύρα “δ: emendavit Schottus. ΄ 3. post v. 
δτέμματα inserenda esse vv. καὶ λαμπάδα vidit Valckenarius: v. 
Zenobius: posui lacunae signa. 4. τῶν Ὁ om. πανωλέϑρως 8. 
9. ovdev]) VB οὐδ᾽. VB: ἐπὶ τῶν μεγάλα ἐπαγγελλομένων, 

μηδὲν δὲ ποιούντων. 13. οἱ οὖν οἷον δ. 10. Scribebatur 
με ὃ. τέρατι) νκέρατε g. et Statim οὐχατεῖρξεν p. m. cum c.c 
Gaisfordus. 18. Desideratur proverbium in pg. Scribe- 
batur vuxss πλοεῖς. 21. Kiusd vous c Gaisfordus: Καλλισθένους 
Schottus. 22. ἐξαρχῆ δ. 21. ὁ φαλλὸς)] ὀφθαλμὸς 8. 2. &- 
κότα] οἰκεῖα BV. VB τέϑεται ın fine addunt. 


15. Zenob. V, 34: add. Dio- 18. Zenob. V, 40: cf. nott. 
gen. Vll, 90. critt. ad Diogen. VIII, 52, 
16. Zenob. V, 37: add. ΡΙη- 19. Zenob. Υ, 95. 
tarchi Provv. 92 a nt 
Se 21. Ars. 321; Zenob. V, 31. 
17. V. III, 29. B. 735. Apost. 22. V. 111, 30. B. 743. Apost. 
XIV, 97. Arsen. 391. XV, 57. Arsen. 399. 


\9 


10 


15 


20 


23 


24 


20 


27 


28 


290 


Οἰταῖος δαίμωνΣ 
ἐμίσησεν. 


Ovx ἐπαινεϑείης οὐ δ' ἐν περιδείπνῳ: 


DIOGENIANI 


ὃς ὕβριν χαὶ ὑπερηφανείαν 


ἐπὶ 


τῶν μηδενὸς ἀξίων" εἰώϑασι γὰρ ἐγ. τοῖς περιδείπινοις τὸν 
τελευτήσαντα ἐπαινεῖν, καὶ εἰ φαῦλος ἤν. 


Ὃ κνὶψ ἐν χώρᾳ: 
των. 


Οἷδα Σίμωνα, καὶ Σίμων ἐμέ: 
Nixwv καὶ «Σίμων. 
ὥστε καὶ τὴν ἐπὶ. Nixwva φήμην 
“1χϑείη δ᾽ ἂν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἀλλή- 
λους ἐπὶ κακίᾳ γινωσχόντων. 


ἡγεμόγες, 
καχοτροπώτατος ὧν, 


ἀπαλεῖψαι. 


Ὃ ἄπληστος πίϑος: 


. 
ἑίναΐε 


Οἶνος καὶ ἀληϑειω: 


ἐπὶ τῶν ταχέως μεταπιπτόν- 
Κνὶψ γάρ ἐστε ϑηρίον ξυλοφαγον. 


δύο ἐγένοντο 
“Ὑπερίσχυσε δὲ ὁ «Σίμων 


οὗτος λέγεται ἐν “Διδου 


Εὔανδρος παρὰ τοῖς Πέρ- 


σαις φησὶν οὐ βασάνοις ἐξετάζεσθαι, ἀλλὰ μεϑυσκομένους. 


nn net ... 


1. περηφάνειαν Pe. 
περιδείπνοις] K ἐν δείπνοις. 


10. Ννέκωνε recte Zenobius. 


3. οὐ δὲ παρὰ δεῖπνα Κ΄. 
δ. εἰ καὶ Καὶ. 
πτόντω»]) recte Zenobius μεταπηδωντων. 


4. μηδὲν K ἐν τ. 
6. νὲὶψ δ, χψὶξ αὖ μέεαπε-- 
Ἴ. κνξ Καὶ ya τι ϑηρίον Κ. 


15. ἐν οἴνω ἀλήϑεια Zenobius, οἶνος, ὦ 


σταῖδες, ἀληήϑεια Gregorius, οἶνος καὶ παῖδες a K Apost., Arsenius. 


VB: τινὲς οὐχ οὕτως. φασὸὺν, 
Κατὰ τὸ πρότερον Πέρσαι, φασὶν, οὐ βασαφοες arye- 


ἤ 8η. 


τὰ ζουσεν, ἀλλὰ μεθϑυσκομένους. 


ἀλλ᾽ Owos καὶ ἄλλα [om. V] 


K explicationem om.: Ar- 


senius ἐπὶ τῶν ἁπλοϊξζομένων καὶ τὴν ἀλήϑειαν λεγόντων, Macarius ἐπὲ 
cur ἐν μέθῃ τὴν ἀλήϑθειων λεγόντων dici annotant. 


23. Zenob. V, 44. 

24. K. IV, 9: Zenob. V, 28. 

25. K. IV, 10. PlutArch. 102. 
Apost. XIV, 28. Arsen. 380: 
v. Diogen. V,91. Zenob. V, 35. 

"26. Zenob. V, 4]. 

27. Diogen.I, 95: v. Plutarch. 
Boiss. 4. 

28. V. ΠῚ, 34. B. 751. K. IV, 
6. Greg. Cypr. ΠῚ, 23. Apost. 
XIV, 21. Arsen. 379 ibig. Ma- 
car.: Schol. ad Plat. Sympos,. 
217 E p. 377 Bekk.:... ἔστι δὲ 
ἄσματος Airaiov ἀρχὴ Oivos, 
ὁ φίλε παῖ, καὶ ἀλήηήϑενα [scr. 
αλάϑεα cum Schneidewino ad 
Alc. fr. 47.] καὶ Θεόκρυτος [Id. 
XXIX, 1.7 τινὲς δέ φασιν ὅτι πρὶν 


omwov εὑρεθῆναι ὕδωρ κατὰ τῶν {ε-. 


, ρῶν ἔσπενδον, καϑάπερ νῦν τὰ νη- 


φάλια [ν. Diogen. VI, 76.], οἴνου 
δὲ φανέντος οὕτω ϑαυμάσαν τοὺς 
ἀνϑρώπους καὶ ϑείαν ἡγήσασθαν 
τὴν φύσιν » ὡς καὲ τὰς συνθήκας 
παρὰ «τὸν 0709 γινομένας ψομέσαν 
δεῖν εἶγαν κυρίας, καὶ μὴ τολμᾶν 
παραβαίνειν, ἀλλὰ κατὰ πάντας 
τρόπους ἀφαιρεῖν τὸ ψεῦδος ἀπὸ 
τῶν παρὰ τὸν οἶνον Te: ö- 
μοία δὲ ταύτης καὶ aut [v. 
Diogen. ΥΙ, 43. ] τὸ γὰρ 
ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ νήφοντος 
ἐπὶ τῆ γλώσσῃ τοῦ μεϑύον- 
τος: Phot. Suidas. Adhibue- 
runt Pilutarch. V. Artaxerx. c. 
15. Georg. Progymn. T. I. Rbett. 
Grr. p. 574 Walz. Eunap,. fr. 
de Legaı.T. I, 488 Boiss. Con- 
stant. Manass, IIl, 71: Plin. N. 
H. XIV, 22, 141: aliü testamen- 


31 


- 


CENTURIA VI. 


Oixodev ὁ μάρτυς: 


Tvoag φερόντων. 


291 


>» 4 Ἂν » € - 3 
ἐπὶ τῶν χαϑ' ἑαυτὼν μάρ- 


Ὄνῳ τις ἔλεγε μῦϑον, ὃ δὲ τὰ ὦτα ἐχίνει: 


3 ϑ ’ “ 
EG ἀναισϑησιαν τινῶν. 


Ὃ Κρὴς τὸν Κρῆτα: 
Ὄνος ἐν μελίσσαις: 
πεσόντων. 


« e 
ἐπὶ τῶν ὁμοιοτρόπων. 


ἐπὶ τῶν ἔν χαχοῖς NEQI- 


φ = ἢ 
Ὄνος λύρας ἀκούων: ἐπὶ τῶν ἀπαιδεύτων. 


2. ἐχφερόντων VB. 


λίτταις. ©: 
παραλαμβανομένων. 


ta sun nuncupant, alii mortifera 
loquuntur, redilurasque per ju- 
gulum voces non conlinent, quam 
multis τα interemlis; vulgo- 
que veritas jam attributa vino 
est: v. Toupius ad Theoecr. 1. c. 
Append. p. 43. Explicuit de 
nostro proverbio et de alio ex 
Theognide petito, ἀνδρὸς δ᾽ 
οἶνος ἔδειξε νόον, Philochorus, 
uti refert Athen. II, 37 E. Si- 
milia dictaWelckerusad Theogn. 
287 [499 Bekk.] collegit: add. 
Diog.IV,81. VIll, 43. De more 
Persarum v. ad Zenob. V, 28. 

29. V IM, 33. B. 752. Greg. 
Cypr. Ill, 27. Apost. XIV, 14. 
Arsen. 379: Schol. ad Lucian. 
Jov. tragoed. $.32: Suidas. Vi- 
detur Phylarchns proverbium 
adhibuisse: v. Phrynich. 425 
Lobeck.: add. Cicer. Epist. ad 
Famil. TI, 13, 2: tu es testis, 
cui iam κωμιχὸς [corrige oixo&er] 
μάρτυς, ul opinor,, accedit Pha- 
nia: Aristid. de Rheı. 72 Jebb.: 
πῶς οὐ καὶ οὗτος οἴκοϑεν ὧν 
Πλάτωνν μάρτυς ἡμῖν ἐστυν εἰς 
τοὺς παρόντας τουτουσὶ λόγους. 
Comparari potest: ἐκ τῶν Avos 
δέλτων ὃ μάρτυς, quod legi- 
tur in Lucian. de Merc. Con- 
duct. $. 12. Macar. 226. 

30. Zenob. V, 42. Respexit 
Horat. Epistt. II, 1, 199, ubi v. 
Schmidius: add. Greg. Cypr. 
111, 32. 


VB. μάρτυρας g om. 
dit ὁμοία: excidit igitur proverbium. 
τῶν μετὰ τὸ ψεῦδος εἰπεῖν ὁμολογούντων τὴν ἀλήϑειων. 
ἐπὶ τῶν ὑπὸ συκοφαντῶν ἢ πονηρῶν ἀνδρῶν 
ἐν K Apostolius om. 


Post φερόντων g ad- 
Suidas explicat: ἐπὲ 
6. C με- 


8. ἀκούσας P. 


31. Apost. XIV, 11. Arsen. 
380: v. Diog. V, 58. VII, 65. 

32. C. 365. K. IV, 13. Greg. 
Cypr. III, 28. Apost. XIV, 57, 
Arsen. 384: Photius. Suidas,. 
Comp. Append. 8. ὄνος ἐν πιϑή- 
κοις, ὄνος ἐν μύροις. Üratetem 
Τόλμαις adhibuisse proverbium, 
Photus et Suidas tradidere. 

33. Proverbium ea forma, qua 
afferunt Diogenianns et Greg. 
Cypr. lII, 29, saepius serioris 
aetalis scriptores adhibent: 
Joann. Damasc. V. Barl. et Jo- 
saph. in Boisson. Anecdd. IV, 
293: τάχα, Θευδᾶ, ὄνος εἶ, τὸ 
τοῦ λόγον, λύρας ἀκούων, ubi 
alia apposuit Boissonadus: aliam 
formam, Ovog λύρας ἀκούει 
κινῶν ὦτα affert K. IV, 14, in 
explicatione cum Diogeniano 
consentiens : similiter Apost. 
XIV, 69: ὅν. Δ. ἀκούων κενεῖ 
τὰ ὦτα, add, Arsen. 384, et hac 
forma adhibet Lucian. advers. 
Indoct. 4: τῶν δὲ ἀναγιγνωσκομέ-- 
vov οἶσθα οὐδὲν, ἀλλ᾿ ὄνος λύρας 
ἀκούεις κενῶν τὰ ὠτα : COMP. BUp. 
30: quartam deinde conforma- 
tionem e Stob. Floril. IV, 44. 
Apost. XIV, 69. Arsen. 385. 
Phot. Suida cognoscimus: ὄνος 
λύρας ἤκουε [ἤκουσε Meinekius 
Menandr. p. 184: ἀκούων Maca- 
rius] a5 σάλπιγγος ds: haec 
a Suida et Photio 7 ὅλη παροι- 
μία nominatur et ex Menandri 


\9* 


΄ 3 ' ‚ ὸ 
Ὃς αὑτὸν οὐχ ἔχει, Σαμον ϑέλει: ** ᾿Ζ8ϑη- 
ναίων ἀξιούντων, ὅτε παρέδωχαν τὸ ἄστυ αὐτῶν, Σάμον 
ἐν αὐτοῖς ἐᾶσαι, εἶπον τοῦτο. 


Οἴχοι μένειν δεῖ τὸν καλῶς εὐδαίμονα: 


1. αὐτὸς αὑτὸν Apost. Arsenius. Posui signa lacunae: ab 
epitomatore omissa esse vv. οὗ “ακεδανμόννον, ePlutarcho intel- 
ligitur. 3. ἐν delendam censet Wyitenbachius. Plutarchus, 
quem exscripsit Diogenianus, pergit: ὅταν αὐτῶν οὐκ τε, τότε 
καὶ ἄλλους ἔχειν ζητεῖτε; ’Ap οὗ καὶ ἡ παροιμία, Ὃς αὐτὸς αὑτὸν 


κελ. 
4. καλῶς] καλῶν 8. 


ἱροφοδεεῖ citatur: dicitur, ut 
ea, quam secundo loco posui- 
mus, ἐπὶ τῶν ἀναισθήτων καὶ ἀ- 
μούσων, ut Macarius, aut ἐπὶ 
τῶν μὴ συγκατατιϑεμένων μηδὲ ἐπ- 
αἰνούντων [ἐπαϊόντων Schleuss- 
neras Cur. Noviss. in Phot. p. 
283 emendavit], ut Photius cum 
Suida definit.e. Duae denique 
exstant formae breviores, qua- 
rum una a Macario allata est, 
vos λυρίξων, altera a Photio 
et Suida, ὄνος λύρας: utram- 
que saepissime a scriptoribus 
usurpatam reperimus: v. Clem. 
Alex. Stromm. I. I, 2 p. 116 
Sylb.: εἰ δὲ μὴ πάντων ἡ γνῶσις, 
ὄνος λύρας N φασὶν οὗ παροιεμεα- 
ξόμενοε τοῖς πολλοῖς τὰ συγγράμ- 
ματα: Lucian. Dial. Meretr. XIV. 
fin.: καὶ μάλιστα ὁπόταν dm. - 
ὄνος αὐτολυρίζων φασίν: Enustath. 
ad Hom. Il. A, 865, 29: οὕτω καὶ 
ὃ θαλάσσιος βοῦς,... πρὸς ὃν παί- 
ζων τις κατὰ Κλέωνος κειϑαρῳδοῦ, 
ὡς ἐπεκαλεῖτο βοῦς, εἰπεν, ὥὕνος 
λύρας ἐλέγετο, νῦν δὲ βοῦς 
λύρας, quae ex Machonis ver- 
sibus ap. Athen. VIII, 349 vss. 
47 sqqg. hausta sunt: add. M. 
Ter. Varro ap. Gell. N. Att. III, 
16. Aristaen. Epist. I, 17: al- 
ludit Lucian. Merc. Cond. $. 25: 
Ti γὰρ κοινόν φασι λύρᾳ καὶ Oro; 
Singulari autem modo Cratinus 
proverbio usus est: v. Eu- 
stath. ad Hom. Odyss. ©, 373 
p. 1601, 44: ὅτι δὲ τῶν αὐτὴν [sc. 
σφαιυριστικήν] παιζόντων... ἐκάλουν .. 
ὄνους τοὺς ἡττημένους, δηλοῦσι... 
0 παλαιοὶ, παραφέροντες καὶ χρή- 


Eadem in Apostolio leguntur, qui e Diogeniano hausit. 


σεις... ἀπὸ Koarior. vier ὄνον 
ἀπωτέρω κάϑηνταν τῆς Av- 
ρας. τοὺς γὰρ ἡττημένους ὄνους 
καϑῆσϑαν ἔλεγον : vid. Runkelius 
ad Crat. fragm. pag. 66. Ab 
iis, quae hucusque disputavi- 
mus, diversa C. 364 profert: 
Ὄνος ἀκροᾶται σάλπιγγος 
[Apost. XIV, 60. Arsen. 354: 
Phot. Suidas, qui hac paroe- 
mia Eupolidem Ταξιάρχαις usum 
esse asserunt.], καὺὸ Ὄνος λύρας 
οὐκ ἐπαΐει, οὐδὲ σάλπεγγος 
ὗς: usurpat Eustach. Opusc. 350, 
87: ἄλλοις μὲν γὰρ ἐνδειξαίμην καὶ 
τὴν ἐμὴν ϑεατρίσαιμιε μουσικὴν», οὗ 
ταύτης οὐδὲν μᾶλλον ἢ ὄνος Av- 
ρας ἐπαΐουσι: ibid. 25l, 83. 
Comp. supr. 30. | 

34. Plutarch. Lacon. Apophth. 
p- 233 Ὁ. Apost. XIV, 86: ἐσὲ 
τῶν τὰ οἰκεῖα μὴ δυναμένων σώσας 
ἄλλα δὲ ζητούντων: Arsen. 388. 
Sententiam illustrat Wyttenba- 
chius ad Plutarch. 1. c. T. VI, 
2, 1191: rem tangit Panofka ἢ. 
Samior. 72. 

35. Apost. XIV, 17. Est ver- 
sus Aeschyleus secundum Clem. 
Alex. Stromm. VI, 1, 8 p. 263 
Sylb ‚SophocleussecundumS:ob. 
Floril. XXXIX, 14: οἴκοι ulvew 
κτλ.) Καὶ τὸν κακῶς πράττοντα καὲ 
τοῦτον μένευν, quae Menander imi- 
tatus est: v. Meinekii Men. 55. 
Praeivit Hesiodus Opp. et D. 
365: οἴκοι βέλτερον zwan, ἐπεὶ βλα-- 
βερὸν τὸ ϑύρηφιν, ad quem lo- 
cum vide quae Goettlingius an- 
notavit: add. Append. 8. οἴκου ye- 
ψοίμην. 


90 
97 


38 
99 


40 


al 


42 


᾿ς 


CENTURIA VII. 293 


Oi φῶρες τὴν βοήν: ἤτοι δεδοίχασιν. 


ὋὉ ’ 14 ὦ - "- % 1 
μοιότερος σύχου: τοῦτο παραπαίξει διὰ τὴν 
ἐμφέρειαν τῶν συχῶν. 
Οὐδὲν πέπονθας δεινὸν, ἂν μὴ προςποιῇ: 
N) ἢ ’ a [7] ὴ ἫΝ ς . 
οὐχ ἔστε διϑνραμβος, ἂν ὑδωρ πίῃ: 0 γὰρ 
ϑέὲος ἐυρέτης οἴνου, @ τινι ἑορταζουσιν. 


4 
> »" 


x 2 - , «- > 
Οὐ πατρικὰ αὐλεῖ μέλη: ἐπὶ τῶν οὐχ ὁμοίως 


τοῖς πατράσι βιούντων. 


> \ . » ’ N 
Οὐ φελλίνας ὁ ἀγών: οἷον, οὐ στεφανίτης, 
ε΄ 


ἀλλὰ χρηματίτης. ᾿ἔλεγον δὲ ἐπὶ τῶν ἀργύριον τελούντων.. 


, , n 
Πάντα κινήσω πέτρον: ὁμοία τῇ, Πάντα 
’ ͵ 2 τ m τ 
λίϑον κινήσω. "Eni οὖν τῶν πάντα τρόπον ἐπινοούν- 
- η c ᾿ 
των ὥστε ποιῆσαι ὃ βούλονται ἡ παροιμία λέγεται. 


4. Explicationem Macarius servavit: Zr τῶν ὑποχριγνομένων δεινὰ 
πεπονϑέναι." 5. Scribebatur πίνῃ: emendavit Meinekius Men. 
ir. μ. 223. 7. Macarius: ἐπὲ τ. 0. ön. τοῖς γονεῦσιν, ἀλλὰ χεῖς- 
ρον βιούντων. 9. ᾿Ὠφελίας Apostolius Pantini, οὐφελίας MS Bodl. 
a Gaisfordo inspectum, οὐ φελλίας Arsenius: hine cum Finckhio 
οὐ gellivac scripsi: Hesych. 8. φελλίνας᾽" κοῦφος, ἀπὸ τοῦ φέλλου: 
de subere v. Plin. N.H. XVI, 8, 81: suberi minima arbor, glans 
pessima, rara, corler tantum in fructu: in contemptum igitur 
certaminis otegavitov dictum erat. 10. ἀργυρίου δ. 11.ὄβ K: 
π. π. κινήσω πάντα κάλων [Zienob. V, 62.]: ἐπὶ τῶν πάσῃ προϑυμίᾳ 


χρωμένων. 
fordus: βούλεταν Schottus, 


36. Apost. XIV, 18. Arsen. 
379 


37. Apost. XIV, 48. Arsen. 
387: Eustath. ad Hom. Odyss. 
“2, 1963, 63: καὶ παροιμίαν δὲ 
γεννᾷ [σῦκον] τὴν, ὁμοιότερος 
σύκου, ἐπὶ τῶν πάντη παρεοικό- 
των κατ ὄψν. Adhibent Theo- 
phr. Char. V, 2: καὶ sisıovra φῆσαι 
σύκου ὁμοιότερα εἶναε [τὰ παι- 
δία] τῷ πατρί: Plutarch. advers. 
Stoicos p. 1077 C: καίτοε τοῦτο 
μὲν οὐκ ἔστιν ὅστις ἀνθρώπων οὐ 
διανοεῖται καὶ τοὐναντίον οἰξται ϑαυ- 
μαστὸν WAS. ., εἰ μήτεφάττα φατ- 
τη, μήτε μελέττῃ μέλιττα, μητε πυ- 
ρῷ πυρὸς ἢ σύκῳ τὸ τοῦ λύγου 
σὕκον.. γέγονεν ἀπαράλλακτον: ν. 
Boissonadus δὰ Aristaen. Epıst. 
1, 19 p. 497. A Cicerone Epist. 
ad Autic. 1V,8b, 2 senarius cum 
dimidio comici nescio cujus af- 
festur, similem senteniiam ex- 


12. ἐπὶ οὖν κτλ.) B om, 


13. βούλονταν Pbc Gais- 


primens: σύκῳ, μὰ τὴν Δήμητρα, 
σῦχον οὐδὲ ἕν Οὕτως ὕμυιον γέγονεν. 
33. K. IV, 11. Macar. 398. 
Versus est ex ᾿Ἐπιτρέπουσν Me- 
nandri: v. Orion Anthol. VII, 8, 
Menand. Sent. Singul. 52 Mein. 
Stob. Fl. CVIN, 57. 


39. Apost. XV, 40. Arsen. 396. 


Est versus Epicharmi: Atben.. 


X1V, 628 B: Ἐπίχαρμος δ᾽ ἐν 
Φιλοχτήτῃ [fr. 2 Polm. Krus.] 
ἔφη: οὐκ ἐ. d., ὀκχ ὕδωρ rin. De 
sententia v. nott. ad Zenob. 
ΥΙ, 22. 

40. Apost. XV, 4]. Arsen. 397 
ibig. Macarius. 

41, Apost. XV, 42. Arsen. 398. 


42. B. 755. Καὶ IV, 37. Greg. 
Cypr. 11, 54. Apost. XV, 91: 
Hesychius. Usurpat Eurip. He- 
γᾶς]. 1002: vid. nott. ad Zenob. 
V, 62. Il. 30. ».] Zenob. V,68. 


v 


sl 


\yı 


47 


DIOGENIANI 


Παρὰ κωφῷ ἀποπέρδειν: 


Παρεξηυλημένος τὸν νοῦν: 


οἷον, ἀμυδρὸν, 


ἢ ὑπὸ γήρως διερϑορότα ἔχων τὸν νοῦν. 


Πρεσβύτερος Κόδρου: 


πολυχρονίων. 


ἐπὶ τῶν παλαιῶν καὶ 


Πολλὰ μεταξὺ πέλει χύλικος καὶ χείλεος 


ἄχρου: ᾿Αγκαῖος ἄμπελον φυτεύων βαρέως ἐπέχειτο τοῖς 
οἰχέταις, Εἷς δὲ τῶν οἰχετῶν ἔφη, μὴ γεύσασθαι αὐτὸν 
τῆς ἀμπέλου. ᾿Επεὶ οὖν ὁ καρπὸς ἐπεῳφϑάχει, τὸν οἶκέ- 
τὴν ἐχέλευσε κεράσαι αὐτῷ: Μέλλων προςφέρειν τὴν 
κύλικα τῷ στόματι, ὑπεμίμνησχεν αὑτὸν τοῦ oriyov. Kai 
τούτων λεγομένων, ἄλλος οἰχέτης ἦλθεν ἀπαγγέλλων ὡς 


ὗς τὴν χώραν λυμαίνεται" ὃ δὲ ὁρμήσας ἀνῃρέϑη. 


Πατρόκλειος πρόφασις: 


9." - ° [ἢ 
ἐπὶ τῶν un δυναμέ- 


νων διὰ φόβον ϑρηνεῖν τὰς οἰκείας συμφορὰς, ἐξ ἑτέρων 
δὲ ϑλίψεων αὐτὰς ἀποκλαιόντων. 


1. παρὰ κωφὸν Apostolius cum reliquis praeter Plutarchum, 


au πρὸς κωφοῖς scripsit. 
ς 


ius, Suidas, ἀποπέρδεις Plutarchus. 


τῆς παροιμίας ἡ 
λέγεται. 3.7] ὃ 6. 
Diogen. V, 6,1. 
tus. 
ckhius γεύσεσϑαι. 


7. ἐπέκειτο be Gaisfordus, ὑπέκειτο Schottus. 
9. ἐφϑακεε P, Zenobius. 


ἀποπαρδεῖν Apost. Arsenius, Hesy- 


Addit Suidas: πρόδηλος 


αἰτία' οὐ γὰρ ἀκούει ὃ κωφός. Ἐπὶ τῶν ἀναισϑήτων δὲ 
4. Κόδρου ἤτοε Κρόνου Macarius: v. 
5. πολυχρονίων Β Ὁ Gaisfordus: χρονίων Schot- 


8. Fin- 


10. αὐτῷ] αὐτὸν g. 


14. a tunen P Schottus, Πατρόκλειος c Apostolius, idque re- 


cepi: 


ἄτροκλος 8 Gaisfordus: Πατρολέους Erasmus: aut scriben- 


dum est cum Eustathio Πάτροκλον πρόφασιν, aut id, quod ego in 


textu posui. 
480, quem vide. 


43. Plutarch. ap. Boisson. An- 
ecdd. I, 396. Apost. XV, 73. Ar- 
sen. 404 ibiq. Macar.: Hesych. 
Phot. Suidas: ν᾿ ad Greg. Cypr. 
ΠῚ, 32, 


44. Zenob. V, 65. 
45. B. 763. Apost. XVI, 59. 


"Arsen. 412 ἰδίᾳ. Macar.: He- 


sych. Phot. Suidas. Dicebatur 
sine dubio etiam ἐπὶ τῶν εὐή- 
der, quum Kodem» Athenis os δὲ 
ἀρχαιότητα εὐήϑεις nominarentur: 
v. Hesych. 6. Κόδρους ibiq. in- 
terpp. 

46. Suidas: v. Zenob. V, 71, 
Versus Homero adscribitur a 


Idem voluisse videtur Boissonadus Anecdd. IV, 
16. ἀποκλαίειν Pb, 


Michaele Hamartolo in Boiss.- 


Anecdd. IV, 455. 

47. Apost. XV, 85: Eustath. 
ad Hom. 1]. T, 301 p. 1185, 36: 
τὸ δὲ, Πάτροκλον πρόφασιν, 
καὶ εἰς παροιμίαν ὕστειον ἔπεσε, δὲ 
ἣν ἔχει εὔρυϑμον συντομίαν καὶ πι-- 
ϑανότητα" καὶ λέγεται ἐπὲ τῶν 
“ροςποιουμένων μὲν ποιεῖν 
τι διὰ τήνδε τινὰ αἰτίαν, τῷ 
ὅντε δὲ ἄλλως τοῦτο ποιού ν- 
των. ἐπεὲ γὰρ κάρτα Tos φελοίκτε- 
στον ἧ γυνὴ, συνοδύρονται μὲν as 
αἰχμαλώτιδες τῇ Βρισηΐδε πενϑούση 
τὸν Πάτροκλον, πλὴν οὐ κλαίουσιν 
ἐπὶ Πατρόκλῳ, ἀλλὰ δοκοῦσι μὲν 
οὕτω κατὰ τὸ προφαιτόμενον, τὸ δ᾽ ἦν 


10 


15 


48 
49 


50 


δὶ 


52 


53 


54 


CENTURIA VI. 


295 


ἐπὶ τῶν 


Πᾶσα yn πατρίς: 
[2 n. ’ 

Πεύκης τρόπον: κατὰ τῶν πανωλεϑρίᾳ ἀπολλυ- 
μένων. Παρύόσον ἡ πεύχη κοπεῖσα οὐ φύει. 

Πλίνϑον πλύνεις, Χαμαὶ ἀντλεῖς: 
ἀδυνάτων. 

Πτωχοῦ πήρα οὐ niunkaras: ἐπὶ τῶν ἀπλή- 
στω». | | 

Προμέρου κύνες: 


“«- [4 
τοῦτον φασιν οἰχέτην ὄντα 


\ “Ὁ δ ς \ Er “ x 
βασιλικὸν μισῆσαι καϑ' υπερβολὴν τῶν τραγῳδιῶν τὸν 
ποιητὴν Εὐριπίδην, ἐπαφεῖναί τε αὐτῷ κύνας ἀγρίους, 


οἱ τοῦτον χκατεϑοινήσαντο. 


Πτολεμαὶς ἡ δίκη: 


πρεσβύτις ἦν αὕτη, ἕως 


ἀπέϑανε δίχας λέγουσα καὶ μήποτε ἀπαλλαγῆναε βουλο- 


μένη τῶν διχῶν, 


Πρὸς xwovxov γυμνάζεσθαι: 


γῆς μοχϑούντων. 


4, πλύνεις] K πίνεις. 


τὸν Πρόμερον. φασιν VB om. 


τὸν τῶν τραγ. ποιητήν. 


9. τῶν τραγῳδιῶν VB om. 
10. Εὐριπίδην] ΒΝ pergunt: ἔκ τινων δια- 


, 


Χάμαι ἀντλεῖς gK om.: v. Zenobius. 
8. Macarius: Ilgosuigov κι: ἐπὶ τῶν σφόδρα ἀγρίων. 


τοῦτον] BV 
cribe 


βολῶν τῶν πρὸς τὸν ἑαυτοῦ δεσπότην" ἀναλύοντι δ᾽ αὐτῷ 
' [4 D 
ἐπιφέρειν κύνας ἀγρίους, 0% τὸν Εὐριπίδην κατεϑοινήσαντο. 


“Διὰ τοῦτο καὲὶ ἣ παροεμέα. 


8014 habent: ἐπὶ τῶν ἀεὶ δικαζομένω ν. 


Apost., Arsenius, Suidas om, 
Suid. malit ἔχουσα. 


πρόφασις ἄλλως, ἀληϑῶς δὲ ἑκάστη 
τὰ αὑτῆς ἀνακλαίεταε κήδεα οὕτω 
καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ [IV, 183] πενθοῦσι 
μὲν ἀληϑῶς τὸν Ὀδυσσέα ὁ Τηλέμα- 
χος καὶ ἡ Ἑλένη καὶ ὃ Μενέλαος, 
συμπενϑεῖ δὲ αὐτοῖς καὶ ὃ Πεισί- 
στρατος, ἀλλ εἴποις ἂν Ὀδυσσέα 
πρόφασιν, τῷ ὄντι δὲ τὸν ἀδελ- 
909 ᾿Αντίλοχον. Usurpant Ilargo- 
κλον πρόφασιν Saepe seriores: 
v. Jacobsius ad Achill. Tat. Il, 
34 p.590: add.Tacit. Ann XV,73: 
donec consensu patrum deterrilus 
est, ne publicis malis abuli ad 
occasionem privals odii videretur. 

48. Zenob. V, 74: add. Sui- 
das 8. v. 

49, Zenob. V, 76. 

50. K. IV, 23. Plut. Boiss. 2. 
Greg. Cypr. Ill, 39. Apost. 
ΧΥῚ, 18. Arsen. 410: v. Zenob, 


15. κώρυκος δ. 


12. VB haec 
ἡ δίκη] articulum 
13. λέγουσα] Hemsterhusius ad 

yunvalıraı Apostolius. 


11. οἱ]  cg. 


VI, 48. nott. ad Greg. Cypr. |. 
c. infr. VII, 67. 
51. K. IV, 24: Zenob. V, 66. 
52. V. III, «3 B. 782. Apost, 


XVI, 70. Macar. 414: Suidas. 


Rem tangunt Steph. Byz. s. 
Βορμίσκος, Suid. 8. Εὐριπίδης, Vit. 
Eurip. in Welckeri et Naekii 
Mus. Rhen. I, 297. Vitt. Eurip. 
I. II. ap. Ptlugkium ad Eurip. 
T. I. p. LXV. Gell. N Aut. 
XV, 20: quanıum fidei his nar- 
rationibus habendum sit, ex 
Adaei epigrammate, Anth. Pa- 
lat. VII, 51., Diodoro X111, 103. 
Pausania I, 2, 2 et ex iis in- 
telligitur, quae Schneiderus ad 
Aristot. Pol. V,8, 13 disputavit. 
53. V. III, 44. B. 783. Apost. 
XVI, 89. Arsen. 414: Suidas. 
54. B. 784. Apost. XVI, 73: 


10 


ἐπὶ τῶν διαχε- a 


΄ 


58 


59 


296 


Πρόκριδος axovre: 
Τοιοῦτον γὰρ ἔχουσα ἡ Πρόχρις πάντα 
Πρὸ τῆς νίχης τὸ ἐγκωμιον 


DIOGENIANI 


ἐπὶ τῶν πάντα νιχώντων. 
ἐνίκα. 


ἄδεις: ἐπὶ τῶν 


προλαμβανόντων τὰ πράγματα. Ὁμοία τῇ, Αϊξ οὕπω 


τέτοχεν, ἔριφος δ᾽ ἐπὶ δώμα γελᾷ. 
τί κυκᾷς, πρὶν τοὺς ἰχϑύας ἕλῃς; 
Πρότερον χελώνη παραδραμεῖται δασύπο- 


δα: ἐπὶ τῶν ἀδυνατων. 


Καὶ, 4λμην 


Ilgoßarwv οὐδὲν ὄφελος, ἐὰν ποιμὴν ἀπῇ: 


-ἐπὶ τοῦ ἀναγκαίου. 
3 φ, 
Πραγματ᾽ ἐξ ἀπραξίας: 


’ ’ 
καὶ ἐλπίδα συμβαινοντων. 





ἐπὶ τῶν παρὰ δόξαν 


1. Pantinus δὰ Apost. 344 ἀκόντια cum Erasmo scribendum esse 


utat. 

K Arsenius om. αἷξ. 
τος παίζει c: vide Zenobium. 
lius. ἕλοις Apostolius. 
σίουν Suidas, δασύποδος B. 
σαρῇ Arsenius. 
γὰρ, ut senarius restitüeretur. 
Arsenius: 011 κακὸν 
mutavi e B, Suida. 


Buidas. Erasmus interpretatur 
cum coryco luctars et tum pro- 
verbii vis patet: verum propter 
vocem πώρυχος, de qua v. Eu- 
stath. ad Hom. Od. E, 1534, 47, 
Hemsterhusius ad Poll. X, 172, 
statuendum videtur, a κωρυκχόμα- 
χίᾳ ‚proverbium ductum esse: 
erat enim hoc excrcitationis ge- 
nus pervulgatum: v. Hippocrat. 
περὲ διαίτης 11, T. I pe 701 Kuehn. 
364 Lindn. 

55. Apost. XVJ, 71: Eustath. 
ad Hom. Od. A, 320 p. 1638, 29: 
καὶ ὅτι παροιμία ἐξ Πρόκριδος φέ- 

εταν τὸ, Πρόκριδος ἄκοντα, 
πὶ τῶν εὐστόχως ἀκοντιζόντων καὶ 
μὴ ἀποτυγχανόντων : ϑ 1488. 

66. B.785.K.1V,30. Greg Cypr. 
111, 48. Apost. XVI, 75. Arsen. 
413: Schol. ad Plat. Lys. 205 
D p. 319 Bekk.: Suidas. Adhi- 
bet Plato etiam Theaet. 164 E: 
φαινόμεθϑαά μοι ἀλεκτρυόνος ἀγεννοῦς 
δίκην, πρὸὶν νενικηκίναν, ἀποηπηδή- 
σαντες ἀπὸ τοῦ λόγου Adew. «Αϊξ 


ὃ. zo] K Apostolius, Arsenius om. 
. καὶ] Apostolius om. 
καὶ) ἑτέρα δ. 
Scribe ἕλης τοὺς ἐχϑύας. 
9. ὁ ποιμὴν Suidas. um 
Post v. ἡροβάτων Erasmus intulit particulam 


ἡ dvapzia. 
δόξαν καὶ VB om. 


4. ὁμοία κελ.] 
ὅ. ἐπὶ δώμα.- 
τον Aposto- 
7. τὸν δασύ. 


ἀπὴν 8: μὴ 


6. τί] 


ἐὰν] scribe ὦν. 10. Explicat 
11. Scribebatur πράγμαξα:ι 


»tı.] v. Diogen. I, 40. ““λμὴν 
xt4.] v. Diog. VII, 93. Are] 
Eustath. ad Hom. Od. P, 1828, 
17: ἄλμη.. ἦν... σκεύασμα τι εὖ- 
τελὲς, ὃ ϑαλασσίαν ἅλμην ἐκάλουν. 
αὐτὸ δὲ κατὰ τοὺς παλαιοὺς δύ- 
ψαταν δηλοῦν καὶ τὸ ἐπιπόνως 
βιοῦν: Hesych. 8. ἅλμη, ὃ τῶν 
ἐχϑύων ζωμός: v. Append. 8. ἄλ- 
an, Τιοππορίυ5 Animadvv. ad 
Coluth. p. 15 sqq. ed. Lugd. 

67. B. 786. Apost. XVI, 76. 
Arsen. 413: Suidas. Liban. E- 
pist. 72: ἀλλ᾽ ὅτε μὲν χελώνην 
εἰς ἀγῶνα ποδῶν καλῶ σὲ πα- 
ρακαλῶν ὑπὲρ φίλου «κι σπουδάσαρ, 
καλῶς Erkiotanos. 

68. Β. 787. Apost. ΧΥ͂Ι, 77. 
Arsen. 413: Suidas. Πρόβατα h. 
l. πάντα τὰ τετράποδα significare 
Suidas monet: v. de hoc vocis 
significatu Bekk. Anecdd. I, 112, 
ı IL. Η el Epist. Mytholl. 
‚p. 110. 

59. V. III, 45. Κα. 788. Apost. 


KVI, 74. Suidas. Usurpat Al- 


10 


60 
61 
63 
63 


64 
65 


65 


CENTURIA VI. 


297 


Πρὸς κενὴν ψάλλεις : ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων. 


Πρίν κε δύο ἐχῖνοι εἰς φιλίαν ἔλθητον, ὃ 


c 2 


μὲν ἐκ πελάγους, ὁ ὃ 
του χαὶ ἀνομοίου. 


Προβάλλοντες xvoiv ἄρνας: 


ἐκ χέρσου: ἐπὶ τοῦ ἀδυνά- 


ἐπὶ τῶν τοὺς 


ἀπράγμονας παραδιδόντων συχοφαάνταις. 


Πρίν χε λύκος δὲν ποιμάνῃ! 


γάτου. 
Πραύότερος περιστερᾶς: 
Πρὸς Kuga καρίξεις: 


Κρῆτα κρητίξεις. 


ἐπὶ τοῦ ἀδυ- 


ἐπὶ τῶν ἐπιειχῶνγ. 


Πρὸς 


c \ 4 
ὡς καὶ το, 


Καὶ, Μεγαρικὰ δαάχρυα. 


Πρὸς σῆμα μητρυιᾶς κλαίειν: ἐπὶ τῶν προς- 
ποιουμένων κλαίειν ἀφροντίστως TE κλαιόντων. | 


— u. 


1.B: πρ. κενὴν w., nal, Πρὸς εὐ ἐν ήεαν ἄδεις: ἐπὶ κτλ. 


κενὴν] scribebatur σερὸν: correxi e B 
ἔλθοιεν Suidas. 
5. προβαλόντες Suidas. 
7. xe] κεν VB, Schottus καὶ, cg κε: nata 
est varietas e duplice proverbii forma: πρὸν καὶ ... 
et πρὶν κεν... ποιμαινεύσῃ [1]: v.Suidam. 
Apostolius. Scribe ποιμαίνοι: v. sup.6l. 
11. κρητίξεις)] VB addunt: ἐπὶ τοῦ ὁμοίου: 


VB Apostolius. 
P Apostolius. 


10. καὶ ro VB om. 


Macarius explicat: ἐπὲ τῶν πρὸς τοὺς ὁμοίους ψευδομένων. 
καὶ κτλ] VB reliqui omittunt. 


Arsenius, κρητίζων Suidas. 


uida, Macario. 2. x 
3. δ᾽] δὲ VB. χερσαΐου 
6. προδιδόντων B, 


ποιμαινεύσει [1] 
πουμαινεύσῃ VB, ποιμαΐνῃ 
9. VB: τῶν πάνυ ἐπιεικῶν. 


ητέξει 
= 12. 


κλαίειν] Diog. VI, 84 θρηνεῖν, K Apost. Arsenius κλαίεν, V B Sui- 


das κλαέεις. 


13. ἀφροντίστως κτλ. g om., πκλαέειν xti. VB om.: 


K: ἐπὶ τοῦ ἀφροντίστου 7 προςποιουμένου. Ν 


ciphro Epist. III, 29 fin., ubi 
vid. Berglerus: add. Athen. 11, 
49 A. 

. 60. B. 790. Apost. XVI, 79. 
Macar. p. 483: Suidas. 

71. V. ΠῚ, 46. B. 789. Apost. 
XVI, 80: Suid. 5. &ywos. De 
echino v. nott. ad Zenob. V, 68. 

62. V. ΠῚ. 47. B. 791. Apost. 
XVI, 81: Suidas. » 

63. V. III, 48. B. 792. Apost. 
XVI, 82: Suidas. Of. Diogen. 


‚96. 

64. V. 11T, 50. B. 793. Apost. 
XVI, 83. Macar. 414. 

65. V. III, 51. B. 794. Apost. 
XVI, 84. Macar. 414: Suidas. 
Πρὸς Κρ. xo.] Arsen. 413: Sui- 
das: add. VB, Apost. Mac. Suid. 
ll, cc. Usurpat Polyb. VII, 


16. De re v. Diog. V. 58. Si- 
militer ἀλωπσεκίζειν πρὸς ἑτέραν 
ἀλωπεκα dicitur: v. Zenob. 1, 70. 
Μεγ. δ] Diogen. VI, 34. 

66. V. III, 52. B 795. K.1V, 
17. Diogen. VI, 34. Greg. Cypr. 
111,33. Apost.XVI,85. Arsen.413 
ibiq. Macar.: Suidas. Aesch, 
Choeph. 926: ἔοικα ϑρηνεῖν ζῶσα 
πρὸς τύμβον μάτην, ubi Schol.: 
παροιμίαν εἶναι τοῦτο φασὶ, πρὸς 
τύμβον κλαίειν, ἤγουν πρὸς ἄν- 
δρα νήπιον. De pravo noverca- 
rum ingenio omnia plena: v. An- 
thol. Pal. IX, 68: μητρυναὸ προ- 
γόνοισυιν ἀεὶ κακόν οὐδὲ φιλοῦσαι 
Σώζουσιν' Φαίδρην γνῶϑε καὶ “1π- 
πόλυτον: ib. 67. 69. Eustaıh. ad 
Hom. Il. E, 560, 13. Jacobsius 
ad Anthol. Aun. Ill, 2, iR, 


10 


67 
68 


69 
70 


N 


72 


9 μοχϑηρῶς καὶ K om. 


298 


Πόντον σπείρειν: 


DIOGENIANI 


ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων. 


“- 7 . 3 , ’ Ξ 2 κ “« ἊΣ 
Ποταμῷ μεγάλῳ ὀχετον enaysı: ἐπὶ τῶν μα 
ταιοπονούντων ἢ ματαιολογοῦυντων. 


Ποικιλώτερος ὕδρας: 


ἐπὶ τῶν δολερῶν. 


Ποταμὸς τὰ πόῤῥω ποτίξων, τὰ δ᾽ ἔγγεον 


καταλείπει: 
> ’ 3 8 ’ 
οἰχείων δὲ ἀμελουντων. 


Πονηρὰ κατὰ τρυγόνα ψαλλεις: 


ἐπὶ τῶν τοὺς ξένους εὐεργετούντων, τῶν 


5 


ἐπὶ 


μοχϑηρῶς καὶ ἐπιπόνως ζώντων. 


Πολλοὶ στρατηγοὶ Καρίαν ἀπώλεσαν: 


τῶν μὴ ὁμογνωμονούντων. 


Πολύποδος ὁμοιότης: 


Ὶ T ’ 
ἑαυτοὺς οἷς βουλονται. 


u 
— 


1. πόντον B Gaisfordus, πόνον male Schottus, Suidas. 


πρὸς τοὺς ἐξομοιοῦντας 


Ad- 


dunt cg: ἢ ματαιολογούντων: videntur huc per errorem ex sequen- 


tis adagii explicatione relata. 
ἐπάγειν VB. 
10. 


μεταιοποηνουμένων B 
post v. ἀπώλεσαν B addit καὶ τὴν 


2. ποταμῷ κτλ] pg omittunt. 
4 ποικιλότης Greg. Cyprius. 


Akınagvaaoüv πολιορκίαν: Tectius Suidas, pro καὶ exhibens 


διὰ, hisce verbis explicationem incipit. 


Quaenam vero Halicar- 


nasi obsidio innuatur, fateor me nescire: de tempore certe co- 


itandum est, quo Halicarnasıs caput Cariae erat. 
13. ἑαυτοὺς κτλ.] τισιν ἑαυτούς VB Sui- 


ons] ὁμοιότερος VB. 
as. οἷς β. Καὶ om. 


67. Β. 797. Apost. XVI, 31: 
Suidas. Similia v. in nott. ad 
Plut. Boiss. 41. Greg. Cypr. III, 
39. Diog. II, 27: nostrum usur- 
pavit Theogn. 105 sqq.: add. 
Anth. Pal XII, 145, 7. 

68. V. III,54. B. 798. Apost. 
XVI, 32: Suidas.. Similia v. in 
nott. ad Zenob. IIT,6, Diog. III, 
67: add, ἡλίῳ φῶς δανείζεις Plu- 
tarch. Boiss, 16. Apost. IX, 79. 
Arsen. 275: ἐπ silvam ligna 
ferre Horat. Serm. I, 10, 34: ἐπ 
clarissimum solen mortale lumen 
enferre Quintil. Inst. O. V,12, 8. 

69. Diogen. IV, 72. B 800. 
K. IV, 38. Greg. Cypr. III, 41. 
Apost. XVI, 53. Arsen. 412 ibiq. 
Macar.: Suidas, 

70. Erasmus: »apparet inde 
ductum, quod ubi fluvius ori- 
(ur, minor esse solet minus- 
que argillae secum trahens, et 


12. ὁμοει- 


quo longius recessit a fonte, 
hoc est copiosior uberiorque.« 

71. B.799. Καὶ IV, 31. Apost. 
XVI, 48. Arsen. 411: Suidas, 
qui addit: καὶ γὰρ ἥ τρυγὼν, 
ἐπειδὰν πευνῷί, τότε μάλιστα ψαάλ.- 
λει: v. infr. ΥΠΠΙ, 34. et Suid. 
8. τρυγόνος. 

72. B. 801. Apost. XVI, 33: 
Suidas. Origo proverbii vi- 
detur expedienda ex iis, quae 
Herodotus V, 118 sqg. narrat. 
Similiter dixit Eurip. Androm. 
930: χακῶν γυναικῶν εἴςοδοέ m” 
ἀπώλεσων, de quo versu optime 
disputavit Wyttenbachius ad 
Plutarchi Praec. Conjug. 143 EB: 
adde Hadriani dictum: πολλοὲ 
ἑωτροὺ βασιλέα ἀπώλεσαν, quod 
affert Dio Cassius LXIX, 22 
p. 1170, 56, ubi v. Sturzii an- 
notatio. 


13, V. III,65. B.802. K.IV, 


10 


CENTURIA: VI. 


Ποταμὸς ϑαλάττῃ 
Πόλεμος δὲ Κόνωνι μελήσει: 
τῶν ἀλλοτρίων φροντιζόντων. 


goißeı: 


299 


ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου. 


S 


ἐπὶ τῶν περὲ 


Πουλύποδος κεφαλῇ ἔνε μὲν καχὸν, ἐν δὲ 


καὶ ἐσϑλάγψ: 


’ Ρλ] 9 [4 
των χαχότητος N ἀγαϑοτητος. 


-ῳ- \ [4 
ἐπὶ τῶν συμμίχτων ὄντων καὶ WETEYOV- 


Τοῦ γὰρ πολύποδος ἡ 


χεραλὴ ζῶσα μὲν δάκνει τοὺς προςιόνταρ, ϑανοῦσα δέ 


ἐστιν ἐδώδιμος. 





1, πρὸς ϑάλατταν K, Greg. Cyprius, alii. 


ἐρίζεις Suidas. 


4. μελήσει) Μιλησίῳ V. ἐπὶ τῶν . . φρ.] πρὸς τοὺς .. φροντίζοντας 
VB. 4. vulgatam πολύποδος e Plutarcho et Apostolio correxi: 


V πολύπου, B πουλύπου: de variis vocabuli formis v. Athen. VII, 


316 A sqq , Eustath. ad Hom. Od. E, 1541, 22. 


Scribebatur 


κεφαλη: K κεφαλῆ, Plutarchus κεφαλῇ» quod reduxi: ἐν κεφαλῆ VB. 


Er] Schotius ἑνὲ: e VBK, 
correxit. 
v. Wyttenbachius. 


Apostolio, 
In Plutarcho nunc legitur ἕν: sed codices discrepant: 
κακὸν] Scribebatur κακὴ, et sic Apostolius: 
vitiose Eustathius καλὸν: correxie VBK Plutarcho. 


Eustathio Gaisfordus 


᾿ ἐν] Gais- 


fordus ἔνε: ὁνὶ Schottus, ἕν Plutarchus: emendavi ex Apostolio, 


5. καὶ] V om. 
Piutarcho, Eustathio. 


ἐσθλὸν] scribebatur ἐσθλή: correxi e VBK 
Explicationem K ignorat: VB quae 


habent: παρόσον [διότε Apostolius] ἐστὲ μὲν αὐτοῦ [αὐτῷ post] 
ἡ κεφαλὴ ἐδώδεμος, ἔνεστι δὲ αὐτῇ [ἔστε δ᾽ αὐτῷ Apost.] καὶ 

πρωκτός, Apostolius iis, quae legimus in Diogeniano, praemi- 
sit, ut a nostro pluribus proverbium illustratum esse extra dubi- 


tationem positum sit. 


Quid autem ultima codd. verba sibi ve- 


lint, nescio: vide tamen, quae de polypi papavere notar Athe- 


naeus VII, 316 Ὁ. 


82. Apost. XVI, 56. Arsen. 412 
ibig. Macar.: Suidas. Allu- 
dit Manuel Palaeologus in Ma- 
nuscrils de la Biblioth. du Ros 
T. VII, 328: v. nott. ad Ze- 
ποῦ. I, 24. 

74. B. 803. K. IV, 33. Greg. 
Cypr. III, 60. Apost. XVI, 49. 
Arsen. 41l: aliter Suidas: dm 
τῶν διατεινομόένων πρὸς κρείττονας. 
Καὶ Ποταμοὶ δῆμος τῆς Δεοντί- 
δος, οὗ ὃ δημότης, Ποτάμιος. 
᾿Εκωμῳδοῦντο δὲ ὡς ῥᾳδίως δεχόμε- 
vor τοὺς παρεγγράφους: a Strat- 
tide scilicet in Iloranios et 
Menandro ἐν “ιδύμαις: v. Har- 

ocr. v. ποταμὸς, Meinekius 

ragm. Comm. Grr. I, p. 233 
sq.: 6 comoedia igitur ortum 
proverbium videatur. - 

75, V. III, 57. B. 806. Apost. 
XVI, 34. Ductum ex Home- 
rico πόλεμος δ᾽ ἄνδρεσσι μελήσει 


6. 7] fort. καὶ. 


N. Z, 492, ubi Eustathius haec 
annotat p. 657,43: ἰστέον .. ὅτι 
καϑ᾽ ὁμοιότητα τοῦ, πόλεμος 
κτλ. εἴρηται ἀλλαχοῦ παρῳδηϑὲν 
To, μῦϑος δ᾽ ἄνδρεσσι μελή- 
σεε πᾶσε, μάλιστα δ᾽ ἐμοὶ 
[Odyss. A, 8358]: καὶ ἐν ἄλλοις 
[Odyss. Φ, 352], ταξον δ᾽ ἄν- 
δρεσσι μελήσει: add. 11.137. 

76. V. 1Π. 8. B. 806. K.IV, 
18. Apost.XVI, 25: Eustath. ad 
Hom. Il. 2, 526 p. 1363, 31. 
Usurpat Piutarch. de audiend, 
poet. 9.1 p.15 B, explicationis 
gratia adjungens haec: or τῷ 
βρωϑῆναι μὲν ἐστιν ἥδιστος, dus- 
ὄνειρον δὲ ὕπνον ποιεῖ, φαντασίας 
ταραχώδεις καὶ ἀλλοκότους δεχόμε- 
vov, 05 λέγουσιν: eandem rem 
Syınpos. VIII quaest. 10 p. 734 
E affert. Ex polypi natura 
alia etiam ducta sunt prover- 
bia: πολύποδος δίκην αὐτὸς 


775 


81 


300 


Πολλαῖσι πληγαῖς δρῦς δαμαζεται: 


DIOGENIANI 


ἐπὶ τῶν 


δυραλώτων καὶ δυςχατεργάστων. 


Πόῤῥω Διός τε καὶ κεραυνοῦ: 


παραενετιχὴ 


’ - ’ \ 2 4 er 
ὅτε δεῖ φεύγειν τοὺς τυράννους ὡς ἀπὸ κεραυνοῦ. 


Πολλά χεν εἰδείης, οἷς τὸν ϑεὸν ἐξαπατΥ- 
σεες: πρὸς τοὺς οἰομένους τὸ ϑεῖον κατασοφίξεσϑθαι. 


Πολλαὶ κυνὸς ἄρσενος εὐναί: 


φερῶν πρὸς συνουσίαν. 


Πολλὰ χενὰ τοῦ πολέμου: 


ἐπὶ τῶν χατω- 


,ὔἤ 4 
ἤτοι διὰ τὸ πολλὰ 


9 ς ’ fd Φ nn ao ’ -« 
καϑ' ὑπόνοιαν φέρειν" 7 ὅτε Aaxsdaııovios χεναῖς σφεν- 
δόναις καὶ νευραῖς ἐψόφουν πρὸς ἔχπληξιν τῶν πολεμίων. 


[2 N x ’ 
Πολλάκι τοι καὶ μωρὸς ἀνὴρ καταχαΐριον 


εἶπε: δηλὴ ἡ παροιμία. 


— 


1. δρῦς στερὰ dan. Erasmus. 
τοὺς δ. x. δυςκατεργάστους B. 
das. 6. σοφίζεσθαι ΒΚ. Ἶ. ἄρρ 
συνουσίων) VB ἀφροδίσια. 


πρὸς τοὺς δυςαλώτους VK, πρὸς 


ὕὅ. ἐξαπατήσαις B Apostolius, Sui- 
v0: K. 
9. κενὰ] V καινὰ: quae discrepantia 


8. πρ- 0.) εἰς τὰ ἀφροδίσια K. 


etiam ibi, ubi proverbium adhibetur, saepissime invenitur: cf. 
YV. DD. infra citati. ἤτοε — φέρειν] ἤτον πολλὰ pipe a9” ὑπό- 
ψοιαν ὃ πόλεμος δ. 12. scribebatur πολλάκις καὶ: correxi e V 
Stobaeo, Macario; co B om., zo καὶ desunt K: γὰρ καὶ Macro- 
bius. μωρὸς] πολλάκε καὶ κηπωρὸς Gellius, quam lectionem Gro- 
novius ad Gell. 1. c. contra Gatackerum Advers. Miscell. I, 7. 
μωρὸς praeferentem defendere studet. κατακαΐριον) κατὰ μοιρὰψ 
Macarius, μάλα καίριον Gellius, Macrobius. 13. Eure Maca- 
rius. Explicat Apostolius: ἐπὶ τῶν ἀσκέπτως καὶ σπανίως εἰπόντων 


τὸ συνετόν: VBK explicationem om. 


ἑαυτὸν καταφαγών: Hesych. 


Suidas: πουλύποδος δίκαν 
Hesychius: v. nott. ad Zenob. 
1, 24. 


77a. Diog. I, 70. V. III, 60. 
B.80%. K. IV, 19. Greg. Cypr. 
III, 34. Apost.XV1,26. Arsen. 
411 ibig. Macar.: Suidas. 

77b. Apost. XVI, 51: Suidas. 
Synesius de Regno Orat. p. Il: 
ὧν τἀναντία τοῖς. τυράννοις ὑπάρ- 
χει, δι’ οὗς ἡ κομψὴ παροιμία, 
ΠΠὀῤῥω κτλ. Μιὰ. τοὺς ἐπιβούλως 
τοῖς συνοῦσι χρωμένους ἀδεέστερον 
εὐναν λέγουσα τὴν μετ᾽ ἀπραγμο- 
σύνης ἀσφάλειαν τῶν ἐν ἐπιφανεῖ 
βίῳ κινδύνων. Hunc locum Sui- 
das et Apostolius exscripserunt. 

78. Diogen. I, 70. B. 809. 
Apost. XVI, 23: Suidas, 


79. V.III, 61. B.810. K.IV, 
21. Greg. Cypr. III, 36. Apost. 
XVI, 27. Arsen. 411. 

80. V. III, 62. B. 811. Apost. 
XVI, 35: Suidas. Historici 
saepe adhibuerunt: v. intt. ad 
Thucyd. Il, 30, 4. Stephanus 
et Wesselingius ad Diodor. 
XVII, 86. Wyttenbachius ad 
Plutarch.de recta audiendi rat. 
p-41 A: appono Cicer. Epist. 
ad Attic. V, 20, 3: scis enim 
dici quaedam Πανικά, item dics 
ma κενὰ τοῦ πολέμον.« Aa- 
»edasuovıo,] cogitandum est de 
levis armaturae militibus, de 
quibus v. O. Muellerus Dorr. 
11, 243. 

81. V. TII, 62. B.812. K.IV, 
22. Greg. Cypr. HI, 37. Apost. 


10 


82 


86 


CENTURJA VII. 301 


Πῦρ ἐπὶ δαλὸν ἐλϑόν: ἐπὶ τῶν ταχέως γινο- 
μένων. ᾿Απὸ τοῦ Κύχλωπος ἡ μεταφορά. 


IIvo vn ἀχάνϑαις: 

Ἐκ “δλίξας δὲ ὁ μὲν κεῖται: ἐπὶ τῶν πα- 
νουργοτέρων. 

Πρὸς κέντρα λακχτίέξεις: δηλὴ ἡ παροιμία. 

Πέμπε εἰς ἔσχατον τὴν ἐπιστήμην: 


Πολλοί τοι ναρϑηκοφόροι, παῦροι δέ τε 


1. δαλῷ VBbc Apostolius, Macarius: πῦρ πρὸς δαλὸν legitur 
apud Theodorum Hyrtacenum in Boiss. Anecdd. II, 419. 2. 
“πὸ κτλ] VB om. 3. Vulgo: πῦρ ὑπ᾽ ἀκανϑαις ἑλίξας δὲ μὲν 
κεῖται : ἐπὶ τ. παν. εἰς ἀχάνϑας Plut., Apostolius, qui addit: ἐπὲ 
τῶν περὶ τε εὐδοκιμούντων. Πῦρ. . πανουργοτέρων desunt pcg. 
4. “Ελίξας κτλ] appono disputationem Valckenarii de his verbis, 
quae legitur in notis ad Eurip. Phoen. 1155: »A. Schotlus, verba 
ἑλίξας κτλ., inquit, asterisco nolavi, vel quia alio perlinent, quod 
nondum divino, vel quia corrupta nimis. Recte divinavit vir opti- 
mus: alio pertinent et sunt corrupta. δὲ μὲν in δέμας mutato Te- 
dibunt Jonis verba: — eilikas δέμας, Κεῖται. vocabulum ἄχανϑαν his 


praefixum erroris manifestavit originem: πῆρ 


ὑπ᾿ ἀκ... ἄκανϑαν 


εἰλίξας κτλ.: hae sunt reliquiae versus integri, hic olim lecti, non 


>) > 


ad ἰδία πῦρ ὑπ᾽ ἀκ., sed ad versum proverbialem: πόλλ᾽ οὐδ᾽ ἀλώ- 


πηξ κτλ: vid. Zenobius.« 
fordus οἱ Finckhius. 


XVI, 55. Macar. 412: Gell. N. 
Au. II, 6. Macrob. Saturn. VI, 
7. Stob. Florileg. 4, 2. Ab 
Erasmo et Scioppio ad Gell. 
l. c. ex errore versum Ae- 
schylo adiudicatum esse, Gro- 
tius et Gaisfordus ad Stob. I.c. 
demonstrant. Simile est Cae- 
cilianum illud ap. Cicer. Tu- 
scul. Quaestı. III, 23, 56: Saepe 
est eliam sub palliolo sordido 
sapienlia. 

82. V. III, 64. B. 813. Greg. 
Cypr. III, 43. Apost. XVI, 99. 
Macar. 416: δαλὸς εἰς πῦρ Suid. 
v. δαλὸς: v. ad Diogen. I, 63. 
VI, 91: add. Nicephor. Gre- 
goras Histor. VIII, 4, 6: οὗτοι 
τοίνυν, ὥσπεῃ ἐκ μιᾶς οἰνοχόης τὸ 
ἀπόῤῥητον ἐκεῖνο δεξάμενοι βούλευ- 
μα, δαλὸς ἢσαν εἰς πῦρ καὶ 
ἕππος εἰς πεδίον. »Polyphemi 
oculum titione ab Ulysse ex- 
tincinm notum ex Ilomero ali- 
isque.a Schottus. 


Probant Valckenarii sententiam Gais- 
8. Deerat τοι: K re: v. Zenobium. 


83a. Plutarch. in Boiss. A. 
necdd. I, 397. Apostol. XVII, 4. 
Usurpavit, ut post Erasmum 
Schottus notavit, de acri dis- 
putatore Gregorius Nazianze- 
nus Monodia in Basilium Ma- 
gnum T. I p. 796 ed. Benedictt. 
Paris. 1778: yiverı . . τοῖς de πέ- 
λεκὺυς κόπτων πίτραν, ἢ πῦρ ἐν 
ἀκάνθαις, ὃ φησιν ἡ ϑεία γρα- 
97, ὑᾳδίως ἀναλίσκον τοὺς φρυ-- 
γανώδεις καὶ ὑβριστὰς τῆς ϑεότητος, 

835. Zenob. V, 68. 

84. Zenob. V, 70. Adhibet 
Liban. Epist. 1190: τὸ δὲ, μὴ 
πρὸς κέντρα, καὶ μάλα ἴσασι. 

85. Apost. XVI, ὅ. Comp. 
Diogen. IV, 63. 

86. K IV, 27: Zenob. V, 77. 
Affertur in Crameri Anecdd. 
IV, 252: ναρϑ. μὲν γὰρ πολλοὶ, 
φησὶ, β. δέ Te π.: τοῦτο δὲ καὶ ὃ 
ἐμὸς φιλάνθρωπος καὶ δεσπότης 
ἔφη Χριστός" πολλοὶ γὰρ, εἶπε, 
κλητοὶ, ολίγοι δὲ ἐκλεκτοί: 


81 


91 


302 DIOGENIANI 

Baxyoız ἐπὶ τῶν προςποιητὼς τὸ πραττόντων. Ὁμοία 
τῇ, Πολλοὶ βουχένται, παῦροι δέ τε γῆς @go- 
τῆρες. 

Προφάσεως δεῖται μόνον ἡ πονηρία: 

Παρϑένος τὰ πατρῶας: ἐπὶ τῶν καταχαρεζομέ- 
γων τὰ πατρῶα εἴωϑε λέγεσϑαι. 

Πρὸ τούτου 085 wunv κέρατα ἔχειν: ἐπὶ τῶν 
ἀνδρείας ὑπόληψιν ἐχόντων. 

Ilages τὸν μάντιν: ἔϑος ἦν πρὸ τῆς φάλαγγος 
ὁδεύειν τὸν μάντιν ἐστεμμένον. «“Παρεγγυᾷ οὖν τούτου 
φείδεσθαι. 

Πεινῶσαν ἀλώπεχα ὕπνος ἐπέρχεται: ἐπὶ 
τῶν πενήτων τῶν δι᾿ ἀπορίων τροφῆς ὑπνούντων. ᾿Αλώ- 
πεέχω δὲ εἶπε; παρόσον οἱ πένητες πολλὰς τέχνας ἐπιτη- 
δεύουσιν. 

Πολλῶν ἐγὼ ϑρίων ἀχήχοα ψόφους: 
τῶν ἐχφοβούντων οὗ δεόντως. 


ἐπὶ 


——— 


1. ἐπὲ τῶν »ri.] K om. 4. μόνον δέεταν V, δέεται u. B: eadem 
forma in Aristotelis loco ante Bekkerum exstabat: v. Zenob. I, 17. 
111,65.44. Scr. δέεται μοῦνον. 5. τὰ πρῶτα p. 9. narıw ἐστεμ- 


μένον Ἀροβίο!υ8. 12. ἐπὶ τῶν πανούυργων' ἢ ἐπὶ τῶν πενήτων κτλ. 
Apostolius. 16. ϑρίων) scribebatur ϑηρίων: 6 Scholiasta Aristopha- 


neo Valckenarius ad Eurip. Phoen. 397 correxit.e.  Apostolius 
explicat: ἐπὶ τῶν πεπειραμένων ἐν znoayuaow‘ ἢ ini κτλ.: 
Scholiasta Aristoph.: ezi τῶν δι᾿ ἀπειλῆς ϑόρυβον καὶ κόμπον ἐμποι- 
οὕντων διακενῆς. 17. οὐ P om. 


Ev. Matth. 16,20. 22,14. Πολ.- De re 
4oi κτλ. Apost. XVI, 36. Te- 
tigit Lobeckius Aglaoph. II, 
814: v. Zenob. V, 75. 

87. V. 111,65. B.814. K. IV, 


28. Greg. Cypr. III, 47. Usur- 


90. Apost. XV, 89. 
v. Diog. VII, 15. 

91. Greg. Cypr. III, 52. Apost. 
XVI, 8 Arsen. 408. 

92. Diogen. I, 70. K. IV, 34. 
Greg. Cypr. 1II, 51. Apost. XVI, 
54. Macar.: 


pat Aristot. Rhetor.], 12: alios 
v. apud Lennepium ad Phalar. 
Epist. 65. Similiter Menan- 
der p. 77 Mein.: μικρά γε πρό- 
φασὶς ἐστι τοῦ πρᾶξαν κακῶς : add. 
Iphig. Aulid. 1180. 

88. Apost. XV, 87. »Patria 
bona ut adolescentes, ita et 
virgines citius profundunt. « 
Schottns, 

89. Apost. XVI, 12. 


Arsen. 410 ibig. 
Schol. ad Arist. Vesp. 455 [434]: 
τὰ γὰρ ϑρῖα καιόμενα ψοφεῖ. Θρῖον 
farciminis est genus, quo plebs 
Atheniensis vehementer dele- 
ctabatur: v. Arist. Ach. 1101. 
Equitt.960. Comm. ap. Athen. 
X1V, 644 D. E: nomen accepit, 
quod singulae res, ex quibus 
componebatur, in ϑρῖον, ficus 
folium, involvebantur inque eo 


15 


94 


96 


CENTURIA VU. 


303 


ἢ Bag % Σ “Ὁ ς pr 4 φῆ «Ψ 5 
Πρὶν τους ἰχϑὺυς ἑλεῖν, τὴν ἁλμὴν xuxXag: 
ἐπὶ τῶν πρὸ πολλοῦ παρασχευαζομέγων. 


Πίϑηκος ἐν πορφύρᾳ: 


οἱ φαῦλοι κἂν καλοῖς 


περιβληϑῶώσιν, ὅμως διαφαίνονταν πονηροί. 


7 ες , ᾽ 3 , δ 
Πότερον ὁ τὸν roayov ἀμέλγων ἀφφονέστε:- 
006, N 0 τὸ κοσχινὸν ὑποτιϑεὶς; εἴποις, ὁ τον 


τράγον: 


Ῥόδιοι τὴν ϑυσίέαν: 


βλασφημούντων. 





1. ἐχϑῦς scripsi cum K, 41116: legebatur ἐχϑύας. 


ent τῶν ἐν τοῖς ἱεροῖς 


σὺ τὴν Eu- 


statbius, Phot. Suidas: Apostolius σὺ priore loco habet, altero 


omittit, ut reliqui. 


&. τ. τοὺς καλοὺς 
> 


Vario modo proverbium explicatur: K: 
ολαμβανόντων : Gregorius, Macarius, Suidas: 
8. τ. τοὺς καιροὺς προλαμβανόντων: Apostolius: ἐπὸ τῶν πρωϑύστερόν 
τι ποιούντων: explicatio deest Apost. 78, Phot. 


3. καλοῖς] zoıxi- 


dos conjecit Toupius ad Suid., probante Buttmanno ad Demosth. 


Midian. p. 91 ed. secundae. 


6. Scribebatur τὸν κόσκινον : correxi 


ex Apostolio: Gaisfordus annotavit: »zo κόσκινον ed. MSS.« 


coquebantur: v. Poll. VI, 57. 
Scholl. ad Ar. Euquitt. 1. οι, 
Hesych. 8. v. 

93. K. IV, 20. Greg. Cypr. ΠῚ, 
35. Apost. XVI, 61. 78. 
414: Eustath. ad Hom. Od, II, 
11 p. 1792, 42: ἰστέον δὲ καὶ ὅτε 
ἐκ τοῦ, οὔπω πᾶν εἴρητο ἔπος 
ὅτε τόδε γέγονε, λαβόντες οὗ μεθ᾽ 
Ὅμηρον ἔγραψαν παροιμίας τοιαύ- 
τας εὐτραπέλους, πρὶν ὀπτῆσαε 
[ἢ πτίσαι Apost. Phot. Suid.] 
τὰ ἄλευρα, ἤγουν τὰ ἄλφιτα 
τοῖς ὁπτωμένοις ἐπιπασσόμενα, καὶ, 
πρὶν τοὺς ἐχϑῦς ἑλεῖν, σὺ τὴν 
ἅλμην κυκᾷς, καὶ πρὶν ἐσφάχϑαει 
δέρεες: Phot.Suidas: v. Diogen. 
VII, 56. 

91. Diogen. VI, 98. Apost. 
XVIJI, 16: Suidas, Natum est 
ex Aesopi fabula CCCCV Fur., 
quam Lucianus adbibet Apol. 

. Merced. Cond. ὃ 5. Piscat. 
ἔ 36. et post eum Greg. Nys- 
senus lib. de professione Chri- 
stiana ad Harmonium T. III, 
268 ed. Morell. 1638: οὐκ ἂν 
ἑλοίμεϑα μὴ εἶναι τοῦτο, ὅπερ τὸ 
ὄνομα ὑπὲρ ἡμῶν ἐπαγγέλλεται" 
ὡς ἂν μὴ τὸ περὲ τοῦ πιϑή- 
κον διήγημα τὸ παρὰ τοῖς ἔξω 


περιφερόμενον, καὶ ἡμῖν ἐφαρμόσε- 
ταῦ: sequitur fabula. 

95. Apost.XVI,37. Luciani 
est in Vita Demonactis $. 28: 
οὐ δοκεῖ ὑμῖν, ὦ φίλοι, ἔφη» 6 
μὲν ἕξερος τούτον τράγον ἀμέλγειν, 
ὃ δὲ αὐτῷ χόσμινον ὑσοενθένανς 
Nec abludit Theocriti illud, 
V,27: κακὰν κύνα δήλετ᾽ ἀμέλγεφ. 
Et Maronis, Id. 11I, 90: gu 
Buvium non odit, amel tua car- 
mina Muevi, Alque idem jun- 
gut vulpes et mulgeat hircos. 
Schottus. Hinc corrigendus 
Polybius in Maii Excerptis 
p- 442, ubi leg. πότερον ὃ Tpi- 
γωνα [τράγον] ἀμέλγων ἢ ᾧ τὸν 
x00xwov ὑπέχων. Gaisfordus. 
Addo ex FErasmo versus pro- 
verbiales, qui apud Greg. Na- 
zianz. Sentent. 123 p. 154 T. 11 
ed. Colon, 1690 leguntur: 70 
μὴν ἀμέλγεν, εἰ ϑέλει, καὶ τοὺς 
τράγους, AA) ἀντὶ γάλακτος αἷ- 
μάτων πηγὰς vor: v. Plutarch. 
Prow. in Boiss. Anecdd. ], 
396. 

96. Greg. Cypr. III,57, Apost. 
XVII, 22. Arsen. 425: Hesy- 
chins. Vid. Diogen. VI, 15. 
Heffierus de cult. Rhad. {ἴ.8. 


97α 


975 


100 


304 


Pıyoi κακῶς ἀριστησας: | 
μένων καὶ] μετὰ τὴν ἀνα[παυσιν οὐχ ἡδέως ἐρχομένων. 


> \ N 
ἐπὶ τὰ ἔργα. 


Ῥηγίνων δειλότερος: 


ἔλεγον. 


Ῥαδαμάνϑυος κρίσις: 


μαρτυρουμένων. 


Ῥαχίας λαλίστεροςρ: 


ΒΙΟΟΕΝΙΑΝΙ ᾿ 


ἐπὶ τῶν. [προφαασιξο- 


τοὺς δειλοὺς “Ῥηγένους 
ἐπὶ τῶν ἐπὶ διχαέοις 


ἐπὶ τῶν ἀδολέσγων" παρ- 


’ u. ς > ’ , ’ ı 
0009 ταῖς ραχίαις ἐπιβαλλοντα Ta xuuara ψόφον ποιεῖ. 


Ῥήματα ἀντὶ ἀλφίτων: 


φωγὰς μόνας. 


ἐπὶ τοῦ προϊεμένου 


Pos 3 ᾿ ᾿ . 2 \ m [ee Tas / 
000V avsuwvn OUYXOLVEIS® σι TWV τὰ GAYVO- 


μοια 'συμβαλλόντων. 


Ῥόδον πωρελϑὼν unxers ζήτει πάλιν: 


1. ῥιγοῖ] scribebatur ῥηγαὶ et ἀριστῆας: emendavi e VB. 
κτλ. quae uncis inclusa sunt, e VB adjeci. 
6. ἐπὶ δικαίοις]  ἐπὲὶ δικαιοσύνῃ, B τῇ δικαιοσύνῃ. 

9. ταῖς γὰρ Κ. 
ποιεῖ] ἀποτελεῖ B, ἀποτελοῦσιν K. 


tus. 
παρόσον K om. 
γεχῶς εἰςβ. Κ΄. 


ἐπὶ 
ἐπὶ 
4. “Ῥηγήνων Schot- 

8 


συνεχῶς ἐπιβάλλοντα B, ov- 


10. ἀνε’ VB. 


Post ἐπὶ τοῦ e Suida supplendum videtur: μὴ ὧν τις δεῖταε διδόντος, 


ἀλλὰ: VB: ἐπὶ τῶν φωνὰς προϊεμένων τοῖς ἕτερα ξητοῦσεν. 
13. καὶ συγκρινόντων Apostolius, Arsenius addunt. 
Vulgo παρελθὸν: correxi 6 gB Gregorio, Apostolio, 
Suida, secutus Jacobsium Ann. ad Anth. III, 1, 310. 


τὰ B om. 
6090v B. 


lius: ἐπὶ τῶν κυδαινόντων [de 
τινὰ ἢ ἐ. τ. μεταμελ. κτλ. 


97a. Ὗ, ΠῚ, 69. Β, 822. Qui 
bene jentat, robustus est οἱ 
labores perferre potest:, unde 
ab Arist. Equitt. 815. urbs fe- 
lix et fortis ἀριστώση nuncupa- 
tur: idem innuit proverbium: 
᾿Αριστᾶν μὲν πολύ, δειπνεῖν δὲ 
ὀλίγον: Apost. IV, 26. Arsen.78, 

976. Zenob. V, 83. 

98. V. 1II, 70. B. 823. Greg. 
Cypr. III, 69. Apost. XVII, 7. 
Macar. 424; Suidas. Usurpat 
Plat. Legg. XII, 948 ΒΒ; βουλαῖς 
ἐν ὀρϑαῖς “Ῥαδαμάνϑυος Pindarus 
dixit ΟἹ. 1,75: depique ἃ Phry- 
nicho Bekkeri Anecdd. I, 61, 23 
affertur proverbium "Padauar- 
ϑυς τοὺς τρόπους: ῥηϑείη δ᾽ 
ἄν ἐπί Twog δικαίου. Tetigit 
Hoeckius Cret. 11, 198: add. 
Zennb. V, 81. 

99. B.824. K.IV, 40. Greg. 


12. 
14. 


Aposto- 
hac voce v. Toupius ad Suid.] 


Cypr. III, 58. Apost. XVII, 13, 
Arsen. 424: Suidas: etiam im 
Pausaniae lexico rhetorico lo- 
cum habuisse, ex Eustath. ad 
Hom.Od. E,1540,27 verisimile fıt. 
100. V. III, 74. B. 828. Apost. 
XVII, 14. Macar. 424: Suıdas. 
Similia v. in nott. ad Gregor. 
Cypr. 1,45. ad Diogen. VI, 60. 


I. Diogen. I, 56. B. 829. Α- 


post. XVII, 18. Arsen. 425 ibiq. 
Macar.: Suidas. Walzius ad- 
scripsit Theocrit. Id. V, 93: 
ἀλλ᾽ οὐ σύμβλητ᾽ ἐστὲ κυνάςβατος 
οὐδ᾽ ἀνεμώνα Πρὸς ῥόδα, Tu» 
ἄνδηρα παρ᾽ αἱμασιαῖσν πεφύκῃ : 
addit Gaisfordus Lucian. Apol, 
pro Merc. Conduct. δ Il. Ane- 
mone rosam figura quidem imi- 
taıır, sed nullius odoris est; 
v. Dioscorid. II, 207. 

2. B. 830. Greg. Cypr. III, 


CENTURIA VII. 305 


τῶν μεταμελουμένων περί 
ἀνύσαι. 


τι καὶ μὲ δυναμένων τι 


Ῥωπικὸν wvıor: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν xal πολλοῦ 
σιπρασχομένων. 

Ῥοδίων χρησμός: ἐπὶ τῶν περιεργότερον πυν- 
ϑανομένων. Ῥόδιοι γὰρ τῇ Adnva ἔϑυον. Οὐχ ἦν δὲ 
αὐτοῖς ἀμίδας εἰςφέρειν ἔϑος. ᾿Ηρώτησαν οὖν, εἰ τοῦτο 
δέοι ποιῆσαι. ΦΣυγκατένευσεν. ᾿Αἰνεπυνθάνοντο πάλιν, 
χαλκὴν ἢ ὀστρακίνην; ἀπεφήνατο, οὐδετέραν. | 

Σαρδωώνιος γέλως: 


ἐπὶ τῶν μὴ ἐκ χαιρούσης 
ψυχῆς γελώντων. 





1. περὶ τι καὶ μὴ] »Sic P: p ἐπὶ τια Sehottus. 3. VB: 
εὐτελῶν μὲν, πολλοῦ δὲ. VB addunt: ῥῶπος γὰρ ὁ εὐτελὴς 
καὶ παντοδαπὸς φόρτος: v. Eustath. ad Hom. 11. Ν᾽, 927, 54. 
Bekkeri Anecdd. 1, 299, 27. intt. ad Hesych. s. v. et quos citat 
Wyttenbachius ad Plutarch. VII, 1403. 5. ἐπὲ .. ὠμ VB 


v 
om. 6. γὰρ] VB om. τῇ Δινδίᾳ ᾿ϑηναίων V, τῇ Aw A049 
B: τῇ Awöig ᾿ϑηνᾷ e Photio, Apostolio εἰ Suida Schottus et 
Gaisfordus emendavere. ἔϑυον VB: ϑίύοντες καϑ᾽ ἑκάστην 
ἡμέραν δνετέλουν τῷ ναῷ εὐχόμενου: εὐοχούμενον recte Apost. 
Arsen., cod. Erasmi, Phot. Suidas. 7. ἀμίδα VB. ἔϑος) 
VB om.: pergunt iidem: “Τόξαν οὖν αὐτοῖς, ἦρ. τὸν Anol- 
λωνα. 8. Συγκατένευσεν)] V B: συγκατανεύσαντος δέ ποτε, ἀνεπυνϑ. 
κτλ. 9. ἀπεφήνατο] VB: 6 δὲ ὀργισϑεὶς ἀπ., μηδετέραν. 
Alyıraı γοῦν ἐπὶ τῶν περίεργα πυνθανομένων. οὐδετέρων P, οὐ δευ- 
τίραν p. 10. Scribebatur τῶν χαιρούσης: τῶν πάνυ 1.8, τῶν ἐκ χ. 
bc, τῶν μὴ ἐκ x.B; K: 6 προςποιητὸς καὶ μὴ ἐκ χαιρ. καρδίας" οὗ γὰρ 
τὴν σαρδὼ «κατοικοῦντες τοὺς ὑπὲρ τὰ 0 ἔτη τῶ κρόνω ἔϑυον ** σπαζό- 
μένου: v. Zenobium: τῶν οὐ χαιρούσης proposuit Wyttenbachius ad 
Plut. Opp. Moral. 169 D: »cod. Mazar. ἐκ x.: v. Boissonadus ad 


Zach. Mityl. 438, qui malit οὐ yaıg. vel ἐξ οὐ χαιρ. Finckhius, 
60. Apost. XVII. 21. Arsen. colligat, matularum jn convi- 
425: Suidas. Epigr. inc. in viis usum apud Graecos seriori 


in Anıhol. Pal XI, 53: τὸ ῥόδον 
ἀκμαάξεε βαιὸν χρόνον' ἤν δὲ παρ- 
ἐλϑη, Ζητῶν εὑρήσεις οὐ ῥόδον, ἀλ- 
λὰ βάτον: ad quem locum v. Ja- 
cobsius T. III p. 608. 

3. V. II, 75. B. 831. Apost. 
XVI1, 23: Suidas. V. Append. 
8. Aiywaiov. 

4. V. III, 76. B. 832. Apost. 
XVII, 17. Arsen. 424 ibig. Ma- 
car.: Phot. Suidas. De re v. 
Heffterus de cult. Rhod. diss. 
II, 11. Ceterum moneo, ne quis 
in extremam antiquitatem nar- 
rationem rejiciat ex eaque ge- 
nerosam morum simplicitatem 


demum tempore innotuisse et 
Sybaritas secundum Athen. XII, 
519 E moris primos fuisse au- 
ctores: v. Athen. I, 17, E, ubi 
jure, opinor, reprehenduntur 
Aeschylus et Sophocles, quod 
hanc ignavam voluptatem ad ae- 
vum retulerint magnanimorum 
heroum,. Eandem cum Graecis 
antiquis verecundiam Persae ob- 
servarunt: v. Xenoph. Cyrop. 
J, 2, 16 ibig. Poppo et Borne- 
mannus: add. Jacobsius ad A- 
chill. Tat. 801. V. Append. s. 
εἰς τὴν ἀμίδα. 


ὅ. K. IV, 45: Zeuob. V,%. 
ἋΝ 


10 


14 


906 DIOGENIANI 


g ° 7 = ΡΣ >) - > 
Σικελὸς στρατιωτῆς: ξένοις ἐχρῶντο ἀεί. 
Σικελικὴ τράπεζα: ἐπὶ τῶν ἄγαν τρυφηλῶν. 
Σχορπιὸν ὀχτάπουν avsyeigsiıg: οἷον, ἱκα- 
γὸν ἀμύνασϑαι εἰς πληγὴν παροξύνεις. 
Σῦκον αἰτεῖς : ἐπὶ τῶν χολαχευόντων. ᾿“33ϑ:ηναῖοι 
ΠῚ [ x Ἷ » 
γὰρ ἐχολάχευον τοὺς γεωργούς" οἱ δὲ πρὸς τούτους ἔλε- 
γον ταῦτα. 
Pr 4 ’ ὲ N “Ὁ Ρ- 
Συβαρῖται δια πλατείας: ἐπὶ τῶν σοβαρῶς 
πορευομένων. 
Σὺν ᾿ϑηνᾷ καὶ χεῖρας κίνει: 
ἔλαβε, 
4 «ὁ % % = 
Τὴν χεῖρα προρφέροντα τον θέον καλ εἴν. 


χρησμόν τις 


δ᾿ ’ , Ν ἊΝ Ὁ 3 >c [2 
Συστομωτερος σκαφῆς: ἐπὶ τῶν ἀπαρῥησιά- 

ΒῚ ΄ % 4 [4 - = 
στων᾽ ἀπὸ τῶν τὰς σκάφας μεταφερόντων ἐν ταῖς πομπαῖς. 

- [4 x “- 
Syivov διατρώγειν: ἐπὶ τῶν καλλωπιξόντων 
ῃ %ı - ’ -- ; 

ἑαυτούς" οἱ γὰρ τοιοῦτον εἰώϑασι σχῖνον διατρώχγειν, 


ε᾿ - 4 > ’ 
ἕνεχα τοῦ λευχοὺς Odovras ἔχειν. 


Παρὸ χαὶ τοὺς τοιού- 


τους Σχινοτρώχτας ἐκαλουν. 


Στύππινον γερόντεον: ἀσϑενές. 
“Ωρ, 


l. σιχελὸς στ. μισϑὸν διωϑεῖταν Macarius: v. Zenobium, 
ὀχτώπουν Phot. Suidas. 
5. ᾿41}ϑηναῖοι) νέον c. 

aliis adjectum: v. nott. critt. ad Zenobium. 
ab aliis legi notabat Erasmus. Schottus. 

16. οἱ γὰρ] οἱ δὲ 5. ᾿ 
Vulgo παρόσον: emendavit 6 Zenobio Finckhius. 


nein B. 3. 
Hesychius. 


infra. 
Gaisfordus. 


2. σι- 
ἀντεγείρεις be, ἐγείρεις 
12. τὸν a Gaisfordo e VB, 
13. συντομώτερος 
15. σχοῖνον Ὁ εξ et sic 
17. τοῦῇ Schottus τοὺς: τοῦ g 


τοιούτους a Gaisfordo adjectum e bg: habet etiam cod. Maz. A, ut 


notavit Bpissonadus in Fr. A. Wolfii Anal. Liter. Il, 1, 87. 
codex τοῦ λευχοὺς in antecedentibus praefert. 


Idem 
19. στύππινον)] ς 8 


στύππιον: v. Lobeckius δά Phryn. 26]. 


6. Zenob. V, 89, 

7. Diog. I, 2. B. 836. K. IV, 
46. Greg. Cypr. III, 68. Apost. 
XVil, 42. Arsen. 428: Schol. 
ad Aristid. 170 Frommel.: Sui- 
das. Vid. Zenob. V, 94. Dio- 
gen. VI, 37. 

8. Apost. XVII, 48: Hesych. 
8. ὀκτάπουν, Phot. et Suid. Ss. 
ὀχτώπουν. Pratinus Θράτταις fr. 
II. Runkel. ὀκτώπουν ἀνεγείρεις 
dixit: v. Suidas. 

9. Zenob. V, 91. 

10. Zenob, V, 88. 


11. Zenob. V, 93: v. Diogen. 
VI, 55. Proverbii originem a- 
liter quam Zenobius Aesopus 
fab. 308. Fur. expedit. Quod 
sententiam attinet, praeivit Ho- 
merus Odyss. y, 26. 

12. Zenob. V, 95. De re v. 
Meierus in Erschii et Gruberi 
Encyclop. 8. Panathen, p. 291 sq. 

13. Zenob. V, 96. De dili- 
gentia, quam veteres in dentes 
conferebant, v. Catull. 39. Boet- 
tiger Sabin. 50 sqq. 

14. Apost. XVil, ὅθ. Com- 


οι 


10 


1ὅ 


16 


18 


19 


““ ΟΘΟΕΝΤΈΒΙΑ VI. 307 

x ° 2 u? ὃ ΒΕ - . : - 

Σικελὸς ὀμφακίζεται: ἐπὶ τῶν τὰ εὐτελῇ κλε- 
πτόντων. 

Σπάρταν ἔλαχες, xeivav κόσμει: δῆλον. 

17V Σπιϑαμὴ τοῦ βίου: τὸ ἐλαχιστον. 

o n > - τ Η Be N 

Συνῆλθον ατταγὰς καὶ vovunvıos: ἐπὶ δυο 
χλεπτῶν τοῦτο. ᾿ : 

Συροι πρὸς Poivizas: ἕχατερα τὰ ἔϑνη δια- 
βάλλονταν ὡς πανοῦργα᾽ 1) τι ἑκάστοτε δι᾿ ἔχϑρας εἰσί. 





1. ὀστρακίζεταν 8. 3. κείναν)] ταύτην Macarius: corrige ταύταν. 
Post v. χύσμεν Apostolius addit: τὰς δὲ Μυκήνας ἡμεῖς ἰδίᾳ; 
sunt dimetri anapaestici. ex Euripidis Telepho, fr. 23 Matth., 
quos ab Agamemnone Menelao dici Erasmus coniecit: v. Baiterus 
et inprimis Sauppius ad Cicer. T. VIII, 90 ed. Orell. 4. onı- 
ϑαμὴ: τοῦ βίου to ἐλ. Phot. Suidas: male. 5. vulgo "Artapäs: 
correxi e K, aliis: eodem modo correxerunt C. Gesnerus Hist. 
Anim. III, 219. Menagius ad Diog. Laert. 1. c., Kusterus ad Suid., 


Lobeckius in Wolfii Anall. Liter. II, 1, 60. 
v. Eustath. ad Hom. Il. A, 854, 26. 
Jacobsius ad Aelian. N. Anim. IV, 42. " 
8. εἰσί] Apostolius: ἔχϑρας ἀλλήλοις ὄντα, οὐδέποτε 
hot. et Suidas aflerunt. 


Apostolio arrayas scribitur: 


Diog. Laertius. 
πιστῶς διαλλαττεται: eadem 


paravit Schottus Cicer. Pison. 
25, 59: quid cessut hic homullus, 
ex argilla et luto fictus Epicu- 
rus? 

15. Zenob. V, 84. 

16. Apost. XVII, 51. Macar. 
430: ἐπὲ τῶν τὰ χείρονα Jayyarov- 
των: Schol. ad Thheocı. V, 61], 
ad Eurip. Orest. 526: v. Diog. 
VIM, 46.. Greg. Cypr. II, 76. 
Usurparunt multi: v. Sauppium: 
add. Syues. Epist. 101, p. 239 
1): respicere videntur Eunap. 
Julian. p. 70 Boiss.: πσροειστήκεν 
δὲ τῆς αἀτάκτοι σπάρτης Θεμιστο- 
κλῆς τις ᾿Αϑηναῖος, ὃς ἦν καὶ τῶν 
κακῶν αἴτιος, Liban. Epist. 1310, 
δὶ v. Wolfium: alia affert 
Boissonadus ad Psell. de Ope- 
rat. Daem. p. 168, 5. 

17. Apost. XVII, 52: Phot. 
Suidas. V.nott. ad Zenob. III, 
10. _ De vocabulo σπιϑαμὴ ege- 
runt Eustath. ad Hom. Il. 4, 
450, 38. interpp. Hesych. s. v. 
Boeckhius Disquiss.. Meıroll. 
211: add. Schleussnerus Lex. 
N. Test. s. v. 


Ceterum male in 


TE καὶ νουμήνιος Tecie 


18. ΚΙ IV, 42. Greg. Cypr. 
II, 64. Apost. XVII, 75. Arsen. 
431 ibig. Macarius, qui sic ex- 
plicat: ἐπὲὶ δύο πονηρῶν ἐπὶ. ταὐτὸ 
συνελθόντων" φασὶ δὲ γραῦν τοῦτο 
εἰπεῖν ᾿Επιδαύρῳ ἐπὶ δύο κλεπτῶν: 
Suid. 5. ατταγᾶς. Artayas et 
ψουμήνιος Aves sunt, quae ob zos- 
κυλίαν plumarum ipsae ποικέλαν, i.e. 
vafri atque callidi fures habe- 
bantur: v. Arist. Av. 251, ubi 
Schol. .. τὰ γὰρ λιμνώδη.. χωρία 
καταβόσχεταε ὃ ἀτταγᾶς : add. 1014. 
299. 761. Hesych. ν. νουμήνιος 
ibiqg. ποῖ. Ab Aristophane ar- 
ταγᾶς avibus palustribus adnu- 
meratur: alii aliter: v. Gesne- 
rus l. c., Schneiderus ad Ari- 
stot. H. An. IX, 37, 5. Jacob- 
sius ad Aelian. N. An. IV, 42. 
Proverbium adhibuit Timon: v. 
Diog. Laert. IX, 114. Simile 
affertur a Macario 378: Ὀδυς- 
σεὺς Σισύφῳ συνῆλϑεν. 

19. Apost. XVII, 67: Phot. 
Suidas: cf. infr. VIU, 67. 
Cave cum nostro componas yeü- 
dos φοινικεκόν, quo usug est Plat. 


20* 


a 


2 


21 
22 


308 


DIOGENIANI 


Διὸ καὶ σχανδοπώλης 


Τὰ ἐκ τρίποδος: ἐπὶ τῶν ἀληθῶς λεγομένων. 


’ ’ I - > 
Τίχτει τοι x0g05 ὕβριν ὅταν χακῷ ἀνδρὶ 


Σχάνδιξ: λάχανον ἄγριον. 
ὁ Lvpiniöns. 
, ° > \ 
παρείη: ἐπὶ 


“-ππεσσ 


τῶν ταῖς εὐτυχίαις ἐπαιρομένων. 


1. ἄγριον] VB addunt: παρ᾽ ὃ καὶ σχανδικοπώλην [V σκανδικοπῶλον) 
τὸν Εὐριπίδην ἔλεγον, ὡς [λέγουσιν" ἐπειδὴ Hesychius] λαχανοπωλη- 
τρίας [V λαχανοπωλίτοι)] εν [αὐτὸν εὐναε φασὲ Hesychius addit). 


δχανδικοπώλης scribendum arbitratur Schottus: 


vulgatam retinui, 


quum hujus syncopes exempla similia haud raro inveniantur: v. 
C. F. Hermannus disput. de persona Niciae ap. Aristoph. 21. 3. 


ἐκ] ἀπὸ Zenobius. 
fordus reduxit. 
Gaisfordus: κόρη Schottus. 
tebatur. 
tionem B om. 
ρήτων Macarius. 


Reip. III, 414 C, quippe quod 
derivatur a Cadmo: v. Scholia 
ad Plat. I. c. Photius. 

20. V. III, 86. B. 842. Apost. 
XVII, 49: Hesych. Plot. Sui- 
das. Idem de Euripidis matre 
post Aristophanem Theopom- 
pus, cujus fidem non magni fa- 
cio, apud Gell. N. A. XV, 20, 
Valer. Maxim. III, 4 et Scholl. 
ad Aristoph. 11. infra citt. as- 
serunt, Philochoro apud Mo- 
schop. Vit. Eurip. contradicen- 
te, qui nobilissimo genere mu- 
lierem fuisse contendit: caute 
Plin. N. H. XXH, 80. Quid 
de re cogitem, paucis declara- 
bo. Σ᾿ κανδιξ silvestre olus nul- 
lius pretii est, quod in hortis 
quoque crescebat: v. Bekk. An- 
ecdd. 1, 193, 19. 305, 19. Bil- 
lerbeckii Fl. Class. 76 sq: add. 
Schol. ad Arist. Ran. 865, in 
quo post v. λάχανα ex Bekkeri 
Anecdd. 11. cc. αὐτομάτως inseren- 
dum est: vescebantur autcem olere 
isto Athenienses et usurpabant, 
ni fallor, ad cibos condiendos: 
v. Plin. N. H. l.c., interpp. ad 
Alciphr. Ep. III, 49. Olera 
ejusmodi hortorum possessores 
pauperibus carpere et gratis se- 
cum auferre solebant permit- 
tere: cf. nott. ad Zenob. V, 91: 
Euripidis vero mater utpote με- 


γενομένων Schottus: λεγομένων e Pbcg Gais- 
4. zu e B et Macario adjeci. 
ὕβριν Bc Gaisfordus: antea omit- 
καχῷ B Gaisfordus: 
5. ἐν εὐτυχίαις Apostolius, 


κόρος Bb 
scribebatur καχῶς. Explica- 


ἐν ταῖς ἀτυχίαις ἀφο- 


κρολόγος [v. Theophr. Char. X, 
2) si non σχάνδικας, similia ta- 
men venditavit, ut vel e re mi- 
nimi pretii divitias augeret: 
talis res opinor Aristophanis 
animo, quum scriberet Acharn. 
478, obversata est. Ut igitur 
mater poetae e re parva divi- 
tias acquirere studebat, ita fı- 
hius 6 rebus minutissimis et nul- 
lius ponderis tragoediam com- 
ponebat, carmen grande et su- 
blime. Patet nunc, quid subsit 
Aristophani, Equitt.19 dicenti: 
7 nos γεν μή μοι, μὴ διασκανδι- 
κίσης: poeta dicit, ne facias sd, 
quod a matre Euripides didicit: 
cf. Ran. 840. 947: versus igitur 
ad eam facetiarum classem re- 
ferendi, ubi etiam parentes ejus, 
qui perstringitur, salse notan- 
tur, de quo jocorum genere pau- 
cis in Naekii et Welckeri Mus. 
Rhen. II, 361. exposui. 

21. Zenob. VI, 3. 

22. B. 862. Apost. XVII, 73. 
Macar. 448. Proverbium e So- 
lonis carmine manavit: v. fr. 6: 
τίκτει γὰρ κόρος ὕβριν, ὅταν 
πόλυς ὄλβος ἕπηται, ubi ν. 
Schneidewinus: add. Aristot. 
Stobaei Floril. 3, 54: καὶ τοῦτο 
κατ᾽ ἀλήϑειαν οὕτως ἔχει" τίκτει 
γὰρ, ὥσπερ φησὶν ἡ παροιμία, κό- 
005 μὲν ἵβριν, ἀπαιδευσία δὲ μετ᾽ 


zu 


CENTURIA VII 309 


Τανταλου τάλαντον: διαβόητος ἐπὶ πλούτῳ. 


22 
24 Τερμέρια zaxa: τὰ μεγάλα. 
95 Τυφλότερος ἀσπάλακος: φασὶν αὐτὸν τυφλω- 


ϑῆναι διὰ τὸ φϑείρειν τὴν γῆν. 


- 2 ’ »” u > “ 
28 Τυφλῶν ὀνείρων: ἤτοι τῶν ἀπατηλῶν. 
27 To Ilaovov σκαφίδιον: ἐπὶ τῶν μιχρὰ ζη- 
τούντων. Ilogvog γάρ τις τὴν oxapnv ἀπολέσας σύυγε- 


me Ξ ἃ [4 λ -ὠ δ [4 
χῶς ἠνώχλει τῷ δήμῳ. 
To ᾿Επιμενίδειον δέρμα: ἐπὶ τῶν ἀποϑέτων. 
Κατέχειτο γὰρ παρὰ τῇ «Ἰακεδαίμανε τοῦτο. 


28 


1. Κ: ἐπὶ τῶν σφόδρα πλουσίων" διεβοεῖτο [sic] γὰρ Τάνταλος ἐπὶ 
πλούτῳ. 2. Vulgatam Τερμέρεια ex Apostolio correxi, qui post 
v. „ey. addit: τερμία γὰρ ἡ ἡμέρα, ἐφ᾽ ἧς μέλλεν [τις addit Pantinus.] 

σ 


τὸ τέρμα τοῦ βίου εὑρήσειν. 8. ἀσφάλακος K, qui explicationem 
subjungit hanc: ἐπὲ τῶν παντελῶς πεπηρωμένων: B: τοῦτο 
τὸ ζῶον οὐκ ἔχει ὀφθαλμούς" φασὲ δὲ [Apostolius cum ATsenio, 
Phot. Suidas: φησὶ δ᾽ αὐτὸ Στησίμβροτος (de quo post Vossium 
Hist. Graec. 43 optime dixit Sintenis ad Plutarchi V. Pericl. 
p. ἰδ: add. Schol. Ven. ad Hom. 11. A, 636, ®, 76.) ὑπὸ xtA.] 
ὑπὸ τῆς γῆς τυφλωϑῆναι, διὰ τὸ φϑείρεεν τοὺς καρπούς" 
ἔχεν δὲ [γὰρ Apostolius] ὀδόντας μιαρωτάτους καὶ δύγχος ὡς 
[ὥσπερ Apostolius] γαλῆς [μαργάλης Photius] καὶ πόδας ἄρχτου: 


de dentibus v. Aelian. N. Anim. 
5. τυφλὸν ὄνεερον Apost. Arsenius. 
VB addunt: ἢ ὅτε τοῖς μύουσι προςδιαλέγοντα" 


Hist. Anim. IV, 8, 2, 
ini K. 


A προςδιαλέγεται.)]: v. Phot. Suidas. 
7. γὰρ κυβερνήτης ἦν, ὃς VB. 
βουλῇ, αἰτιώμενος τοὺς τὸ σκαφίον ὑφελομένους VB. 9. 
᾿Ἐπιμελίδειον Schottus: e ΒΨ Gaisfordus correxit. 


πολλάκις VB. 


μελίδιον 8. 


XI, 37. Schneiderus ad Aristot. 


ἤτοι] 
Tobi 
6. σκαφίον VB. μικρὰ 
8. δήμῳ καὶ τῇ 
Ἐπι- 


VB: ἐ τ. ἀποθέτων εἴρηται. Antxeıto γὰρ κατά τι λόγιον 


τοῖς Μακεδαεμονίοις τὸ τοῦ Ἐπιμενίδου δέρμα" 
τος, ὡς φησὶν ὃ Θεόπαμπος [fr. 69 10]ᾳ. v. 


ἐξουσίας ἄνοιαν: Philo Vita Mo- 
sis p. 714: τίκτεν γὰρ κόρος vppm, 
ὡς ὃ τῶν παλαιῶν λόγος: v. Bois- 
sonadi Anecdd. 1, 49. 401. 

23. Καὶ IV, 52: Zenob. VI, 4. 
Gregor. Cypr. III, 73. 

24. Apost. XVIII,30: Zenob. 
VI, 6 Usurpat Julianus ap. 
Suid. v. Μαγνήτων. 

25. B. 870. K. IV, 63. Apost. 
XIX, 65. Arsen. 452: Hesych. 
Phot. Suidas. ’Adonalat, σπαλαξ, 
σχάλοψ ἃ Graecis talpa nuncu- 
patur: v. Hesych. 8. σχάλοψ ibiq. 
interpp. Ceterum fuerunt jam 
inter veteres, qui de talpae 


ἐβίω δὲ οὕ- 


ichersium p. 159.], 


caecitate dubitationes moverent: 
v. Aristot. Hist. Anim. III, 1. 
Cerda ad Virg. Georg. I, 183. 

26. V. III, 93. B. 871. K. IV, 
52. Apost. XIX, 67. Arsen. 452: 
Hesych. [in quo mule scribitur 
τυφλῶν ὃ ἤρων: recie Heinsius 
et Pergerus τυφλῶγ ὀνείρων Te- 
stituerunt.] Phot. Suid. Etym. 
M.772,26. Photius et Suidas 
ex Hom. Odyss. τ 562 praver- 
bium derivant. 

27. V. 111, 94. B. 872. Apost. 
XIX, δ: Suidas. 

28. V. Ill, 97. B. 875. C. 209. 
Apost. VIII, 84. XIX, 37. Ar. 


10 


29 


31 


᾿ Φρυνίχου δι᾽ ἔχϑραν ὑπ᾽ ᾿Αλκιβιάδου γεγενῆσθαι: 


410 DIOGENIANI 


To Φρυνίχου πάλαισμα: κατὰ τῶν πανούργως 
σοφιζομένων. Προδύτης γὰρ γέγονε τῶν “αχεδαιμονίων. 
Τὸ @ovıov σοι λελάληκεν: 


Τὸ Μηλιαχὸν πλοῖον: ἐπὶ τῶν ἄγαν ῥεόντων 
πλοίων. Κατηράσαντο γὰρ “Ταχεδαιμόνιοε μηδέποτε στε- 
γνὰ τὰ πλοῖα Δῖηλίων γενέσθαι" παραβάται γαρ. 


De 27 


ne nn nn 


ἔτη ἕκατον πεντήκοντα καὶ ἑπτά' ἅπερ ἑπτὰ ἐκαϑεύδησεν: 
in postremis Meursius ad Apoll. Dyscol. Hist. Comment. I. Schot- 
tus δὰ πη. I. ἅπερ πεντήκοντα καὶ ἑπτὰ ἐκ. probante Heinrichio 
Epimen. 41 rescripserunt. De C v.n.ad Gregor, Cypr.II,23. 10. 
παρὰ τῇ Aaxsd. corrupta sunt. 1. VB: κατὰ τῶν φρονέμως 
καὶ συνετῶς σοφιξομένων [αὕτη τέτακτα» κατὰ τῶν πανούργως καὶ 
συνετῶς σοφιζ. Suidas.]‘ Θου κυδίδης [ΥΠΠ|, 60.] ἱστορεῖ, ὅτι Φρύ- 
vı2os [ἀπ᾿ inserit V.] Adnraiov στρατηγὸς ἐν Σάμῳ, μελλόν- 
τῶν τῶν στρατιωτῶν κατάγειν [τὸν δἀάϊι Suidas.] ᾿4λκεβιάδην, 
ἐδήλωσε τῷ ναυάρχῳ Δακεδαεμονέων ὃ Φρύνιχος, ὅτι βού- 
λοιτο αὐτῷ προδοῦναι τὸ στράτευμα. Aaßovrog δὲ τὴν Enı- 
στολὴν Alxıßıadov, καὶ πέμψαντος τοῖς Adnvaloıs, παρὰ 
μικρὸν ἐλθὼν ἀπολέσϑαι ὃ Φρύνιχος, γράφει πάλιν τῷ ναυ- 
ἄρχῳ [ναυάρχη V.] τὸ γεγονός, αἰτιώμενος καὶ φάσκων τὸ 
στράτευμα πάλιν προδώσειν αὐτῷ εἰ ἐπέλθοι. Σημάνας 
[σημήνας Suidas.] δὲ, Foiros Suidas adjicit] προηγόρευσε τοῖς 
στρατιώταιες, ee ἥξειν ἐπιστολὴν κατ᾽ αὐτοῦ παρὰ 
᾿Αλκιβιάδου, καὶ πολεμίων ἐφόδον γενομένης [π. ἔφοδον ἑπομέ- 
ψων Suidas.] φυλάξασθαν.. Οὕτως δὲ γεγονότων τυ μαύρ δὲ 
οὕτως T., x. κομισϑέντων Suidas.] τούτων καὶ κομιξόψντων μὲν 
τῶν γραμμάτων, γενομένης δὲ τῆς ἐφόδου, ἐπίστευσαν 6 
στρατιῶται πάντα καὶ τὰ νῦν καὶ τὰ πρότερα κατὰ τοῦ 
adjicit 
alia Suidas, quae ad explicationem loci Aristophanei infra citati 
pertinent et e Scholiasta ad Arist. hausta sunt: ex his nonnulla 
etiam Καὶ profert: Ψρύνιχος στρατηγὸς "Adyvaiov, οὗ στρατηγοῦν- 
τος ᾿ϑηναῖοι ἡττήϑησαν' καὶ πολλὰ αὐτῷ ὡς προδόντι τὸν 
πόλεμον προςεκρούσϑησαν. 3. E P adjecit Schottus: de- 
est δ. VB addunt: Aiyuzrıoı τοῦτό φασιν, ὅτι ἀνϑρω- 
πείᾳ φωνῇ τὰ μέλλοντά τινι τῶν βασιλέων λελάληκεν: N 
Suidam. 4. τὸ Suidas om.: proverbium e P edidit Schottus: 
8 deest. πλοίων VB om. ro ῥεόντων Suidam ἐχρεόντων po- 
suisse Schottus annotat: ῥεόντων autem lectio unice vera est: v. 
Gorgias ap. Arsen. 172. Plutarch. Provv. 1. 28. Zenob. 1,75. Ruhn- 
kenius ad Vellei. Paterc. II, 16 6. VB: φησὶ γὰρ Ἄριστο- 
τέλης, Ἵππότην εἰς οἰκίαν [ἀποικίαν Tecte Phot. Suidas.] ἀπο- 


sen. 239: Suid. 5. ᾿Ἐπιμενίδης. 
De re Nitzschius disputavit Hist. 
Hom., 1, 161. 

29. V. IV, 1. B. 832. K. IV, 
86. Apost. XIX, 39. XX, 40. 
Arsen. 464 ibig. Macar.: He- 
sych. Suidas. s. Φρυνίχου. Na- 
tum est ex Aristoph. Ran. 689: 
κεῖ τις ἥμαρτε σφαλείς το Dovvi- 
χον παλαίσμασιν: ad cujus 


loci explicationem eg, quae su- 
pra e codd. VBK exscripta 
sunt, nihil faciunt: verum indi- 
cavit Kruegerus ad Dionys. Ha- 
lic. Historiogr. 373. 

30. V. IV, 2. B. 883. Apost. 
XIX, 22: Suidas 8. ἀρνίον et 8. 
τὸ ἀρνίον, 

31. V. IV, 4. B. 885. Apost. 
XVIU, 89. Arsen. 448: Phot. 


92 


33 


34 


36 


CENTURIA ΜΗ]. 211 


To Δωδωναῖον γαλκεῖον: ἐπὶ τῶν πολλὰ λα- 
λούντων. 
Τὸν Ὕλαν χραυγάξεις: ἐπὶ τῶν μάτην πο- 


ὔ 4 > x ΠῚ - De 2 x 2 
vovvrwv χαὶ βοώντων. Καὶ γὰρ Ἡρακλῆς ἀποβὰς τῆς 
9 [ω \ U T 
Apyois χαὶ ζητήσας τὸν Ὕλαν, οὐχ εὕρε. 

δ x ’ 
ἐπειδὴ αἱ τρυγόνες οὐ 


Τρυγόνος λαλίστερος: 
τοῖς ὑπισϑίοις μέλεσιν 


[4 -ο ὔ 3 ᾿) \ 
hovav τῷ στόματι, alla καὶ 
ηχοῦσιν. 

Tavsa σοι χαὶ Πυϑια καὶ 4ήλια: 
τὰ τελευταῖα πονούντων. 


ἐπὶ τῶν 


Τὸν Κολοφῶνα ἐπέϑηκεν: ἐπὶ τῆς βεβαίας 
ψήφου. 
στελλαμένων τοῖς μὴ βουληϑεῖσιν αὐτῷ συμπλεῖν καταρᾶ- 
oda. ᾿Επειδὴ γὰρ προφασιζόμενον οἱ μὲν τὰς γυναῖκας αὖ- 
τῶν αὐῤῥωστεῖν, οἱ δὲ τὰ πλοῖα δεῖν, κατέμενον, κατηράσατο 
μήτε πλοῖα στεγανὰ γενέσθαι ποτὲ, καὶ ὑπὸ τῶν γυναικῶν 
ἀεὲ κρατεῖσϑαν: ν. Suidam. De Hippota ν. Ο. Muellerus 
Doır. I, 121. ‚3. vulgo χράξεις: correxi ὁ PK: B κραυγαζου- 
σιν. 4. βοώντων] K κραυγαΐοντων, reliquis omissis. καὶ γὰρ κτλ. 
B: ἐπειδὴ τὸν Ὕλαν ἀφανῆ γενόμενον ὁ Ἧρ. ἀποβὰς τ. A., ζητή- 
σας οὐχ εὗρε. Καὶ ἔτι δέ φασι τοὺς Κιανοὺς ὡρισμένην ἡμέραν 
κατ᾽ ἔτος ἀνακαλεῖσϑαι τὸν Ὕλαν: ν. Suid. 8. Ὕλαν κρ. 7. μέ- 
osow Zenobius: vulgatam ut hoc loco ita in Suida codd. tuentur. 
9. Anka] δόλια be. 10. τὰ e Suida adjeci. ἐπέθηκε ΒΝ, 
ἐπίϑες Suidas, ἐπέθηκας K. VBK: ἐβ [δώδεκα K, μ᾽ A.) πό- 
λεις τῆς Ἰωνίας συνήεσαν εἰς τὸ Π]ανιώνιον λεγόμενον [vV. εἰς 
— λὲγ. Καὶ om] περὲ τοῦ κοινοῦ [τῶν κοινῶν K.] βουλευσάμενον 
βουλευσόμεναν K.]. καὶ εἴποτε ἴσον [K ἰσαι] αἱ ψῆφοι ἐγένοντο, 
[ Κολοφώνιον K addit.] περίττην ἐτίϑεσαν τὴν νικῶσαν. Σ᾿ μυρ- 
γαίους γὰρ ἐλθόντας εἶχον [K ἐκέκτηντο] συνοίκους, ὑπὲρ ὧν 
καὶ τὴν [articulum Καὶ om.] 9790» ἐτίϑεντο. Ὅϑεν ἐπὶ τῆς κρα- 
τούσης [κρατίστης K.] καὶ βεβαιούσης [βεβαίας K.] εἴρηται ψή- 
φου [ἡ παροιμία K addit.]: aliter, sed ex Colophonis historia, 
Suidas explicat 8. τὸν Κολοφῶνα Enid nxer, qui articulus, Gaisfordo 
judicz, sumptus est ex Schol. ad Greg. Nazianz., cujus ver- 
sionem Latinam praebet ed. Bill. T. II p. 24 B.: graeca leguntur 
in Bandini Catal. Mser. Medic. 216. 


Suid. 8. μηλιακόν. Mare circa 
Maliam tumultuosum erat et 
procellosum: v. Appian. Syr. 
17. Kriegkius de Maliens. dis- 
sert. p. 16. 

32. Zenob. VI,5. AdditSchnei- 
dewinus Procop. Ep. XCIX. p. 
269 Mai.: Ἡμεῖς καὶ “ωδώνης 
χαλκεῖον γεγόναμεν. 

33. B. 883. K. IV, 7]. Apost. 
XIX, 30. Arsen. 450: Suidas: 
v. Zenob. VI, 21. Usurpavit 


Theodor. Hyrt. Ep. 56 extr.: 
ποϑεῖν δὲ τὸν um παρόντα καὶ μά- 
τὴν καλεῖν, ὡς Ἡρακλῆς Ὕλαν, 
κατὰ τὴν παροιμίαν, ἀξυντελὲς καὶ 
ἀνόητον. 

34. K. IV, 56: Zenob. VI, 8. 

35. Apost. XVIII, 16. Arsen. 
443: Suidas: v. Zenob. VI, 15. 
De origine proverbii v. Zenob, 
Phot. s. Πύϑια, Panofka R. 
Sam. 36. 

36. V. IV, 11. B. 899. K. IV, 


5 


10 


37 
38 


39 


312 DIOGENIANI 


Tı9wvev γῆρας: ἐπὶ τῶν πολυχρονίων. 

Ta πρῶτ᾽ ἀρίστους παῖδας Alyıya τρέφει: 
ἐπὶ τῶν τὰ πρῶτα χαὶ ἐν ἀργῇ χοσμίων, μετὰ δὲ ταῦτα 
en ä 

Τὰς ἐν &dov τριακάδας: [τιμᾶται ἡ τρεαχὰς] 
ἐν ἄδου διὰ τὴν 'Exarıw. Καὶ γὰρ ᾿ϑηνᾶ χαὶ "dorsuug 
χαὶ Lxarn ἕν εἶναι δοχοῦσιν. 


4, παῖδας e B Apostolio, aliis Gaisfordus adjecit. Ayw 
ἐκτρέφει Eustath. Suid. Apostolius, παῖδας ἐγείνατο omissa voce 
Aiywoa Piutarchus. 3. τὰ ne. καὶ VB om. δ. Verba τεμᾶταν 
ἡ ze. e K Apostolio, Arsenio adjei. VB: εἰμᾶταν 7 τρειακὰς 
ἐν Aidov διὰ τὴν Ἑκάτην μυστικώτερον, ἢ καὶ τὰ Toia 
[scribe τὰ τρίτα, v. Poll. ἼΗΙ, 146. Schoemannus ad Isaei Oratt. 
p. 218] ἐπιϑύεται' ἐπεὶ καὶ αὐτὴν τὴν Ἑκάτην φασὶ Torro- 
γενῆ εἶναι. καὶ γὰρ Adnva καὶ Ἄρτεμις καὶ Ἑκάτη ai τρεῖς 
doxoücıv ἕν [cf. δ. H Vossius Epist. Myıhol. III, p. 206. To 
beckius Aglaoph. I, 225 sq. 543 sq.] eivau Τὸ γοῦν [οὖν V.] 
μυστικὸν [uvorıxuregov V: de vocis significatione v. Lobeckius 1. c. 
402.) Ἑκάτη ἡ DPegosgarsıa xaltitas, τῶν ὑποχϑονίων δε- 
σπότις. Ὅϑεν καὶ ἀφειδρυμένη ae Ἑκάτης Vi de re v. 
Hesych. v. ‘Exaraia. Lobeckius 1. c. 1330.) Ἑκάτη πρὸς ταῖς 
«ροιόδοις ἐστὶ, καὶ τὰ vervara τῇ τριακάδι [Poll. 1, 66: v. 


70. Greg. Cypr. III, 74. Apost. 
XIX, 13. Arsen. 450 ibiq. Ma- 
car., Schol. ad Plat. 359, Sui- 
das: ab his, cum 119, quae su- 
pra e VB protulimus, fere con- 
sentientibus discedit Strab. XIV, 
1, 28 p. 643: ἐχτήσαντο δέ nore.. 
Kolopuwioı καὶ ἱππικὴν», ἐν ἡ το- 
σοῦτον διέφερον τῶν ἄλλων, ὡσϑ᾽, 
ὅποι ποτὲ ἐν τοῖς δυςκαταλύτοιυς 
πολέμοις τὸ ἱππικὸν τῶν Κολοφω-- 
ψίων ἐπικουρήσειε, λύεσϑαν τὸν πό- 
λεμον' dp οὐ καὶ τὴν παρὸδιμίαν 
ἐκδοθῆναι τὴν λέγουσαν, τὸν Ko- 
λοφῶνα ἐπέϑηκεν, ὅταν τέλος 
ἐπιτεϑῇ βέβαιον τῷ πράγματι: huc 
referri debet Macar. 321. Ter- 
tiam denigue rationem iniit 
Schol. ad Aristid. T. Ill. p. 
627 Dind.: Κολοφὼν δέ ἐστιν ὄρος 
ὑψηλὸν τῆς ᾿Ασίας καὶ πόλις: πα- 
ρουμία δὲ λέγεταν ini τῶν βουλο- 
μένων μέγα τε δηλῶσαι: idem p.245. 
Frommel. hanc explicationem 
cum prima conjunxisse videtur: 


" Κολοφὼν ὄρος λέγεταν ὑψηλὸν τῆς 


᾿Ασίας καὶ πόλις, ἧς αὐ ψῆφου προ- 
εἶχον τῶν παρὰ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι' 


λέγεταν δὲ τοῦτο [ὡς e conjectura 
Frommelius adjicit] παροιμία Ered 
τῶν μεγάλων: ν. Diogen. V, 79 
ibig. nott. et ad Greg. Cypr. 
11,86. De Colophone v. Leh- 
nertus de foed. Ion. disquis. 
p.9 sg. 

37. Zenob. VI, 18, 

38. V. IV, 13. B. 902. Plut. 
106. Apost. XVIII, 9: Eustaih. 
ad Hom. Od. A, 505 p. 1695, 
50: ἰστέον δὲ ὅτι ἐνθυμούμενός τις 
Ἀχιλλέα καὶ Alavra καὶ Νεοπτό- 
λεμον, ἤδη δὲ καὶ Πάτροκλον, ταὺς 
ἀνέχαϑεν Alywrtas, εὔξαιτ᾽ ἂν εἴ- 
719 εὑροεῖ τὰ κατὰ βίον καὶ ἄριστα 
τύχης ἔχει, μὴ ἀκοῦσαν παροιμνω- 
δῶς πρὸς τῷ τέλεε τοῦ βίου τὸ" 
τὰ πρῶτ᾽ ἀρίστους παῖδας 
“ἴγιν ἐκτρέφει καὶ γάρ Tos καὶ 
οἱ ῥηθέντες ἥρωες ἀκμαῖον μὲν ἔϑαλ- 
λον, ὕστερον δέ, φασὶν, ἐπὶ τὸ χεῖ.. 
ρον μετέβαλλον, ὡς αἱ κατ αὐτοὺς 
ἱστορίαν δηλοῦσιν: Phot. Suidas. 

39. V. IV, 16. Β. 905. K. IV, 


67. Apost. XVIIL, 17. Arsen. 
443. Macar. 31: Suidas, 


40 


41 


42 


43 


44 


CENTURIA VII 


οὗτος μαλαχὸς ἦν 
Τὸ γὰρ ἡμιώβολον 


ῷ 8δ [2 

Τὸ Πασητος ἡμιωβολιον: 
ὁ Πάσης, ἐπὶ μαγείᾳ διενηνοχώς. 
διδοὺς, παρ᾽ ἑαυτῷ πάλιν εὕρισχε. 

Τὸ βασιλικὸν βοίδιον: ἐπὶ Πτολεμαίου τοῦ 
νέου βοῦς ἔτεκεν ἐξ βοίδια. “έγεταν οὖν ἐπὶ Tüv πο- 
λυτόχων. 

Τίς ἐν Κύυδωνος: ἐπὶ τῶν φιλοφρόνως δεχομέ- 
γων τοὺς ξένους. 


Τὸ ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ νήφοντος, ἐπὶ τῆς 
γλώσσης τοῦ μεϑύοντος: ἐπὶ τῶν ἐν μέϑῃ τὴν ἀλή- 
ϑειαν λεγόντων. 

„To πέλαγος πρότερον οἴσει ἄμπελον: ἐπὶ 
τῶν ἀδυνάτων. 
Schoemannus 1. c. 220} ἄγεται... Asysein δ᾽ ἄν ἡ παροιμία 


ἐπὶ τῶν περιέργων καὶ τὰ ἀποκεχρυμμένα ζητούντων yıyd- 
σκευψ. 1. VB: οὗτος ini μαλακίᾳ καὶ μαγείᾳ [μαγίᾳ V.] 


313 


\- 


10 


διεβεβόητο, ὥστε καὶ [καὶ V om]. ἐκ τῶν ἐπαοιδῶν αὐτῶν 


[recte αὐτοῦ Suidas.] καὶ δεῖπνα πολυτελῆ ὁρᾶσϑαι, καὶ δια- 
κογουμένους τινὰς, καὶ πάλιν ἀφανεῖς [ἀφανῆ πάντα Suidas.] 
γινομένους. Εἶχε δὲ καὶ ἡμιωβόλεον [ἐκ μιᾶς αὐτῷ, 6 Suida 
addendum 651.] πεποιημένον [ποττημένον V: iterum 6 Suida vide- 
tur inserendum v. διαδιδόμενον) ὑπ᾽ [V om.] αὐτοῦ τοῖς πιπρά- 
oxovosw. Slvovnevos γοῦν [V οὐνὴ δι᾽ αὐτοῦ ὅπερ ἠβούλετο, 
πάλιν ἑαυτῷ τοῦτ᾽ ἀνελάμβανεν. 3. ἑαυτῷ] ἑαυτοῦ g, ἑαυτῶν 
Apostolius. 4, βοίδιον BK: vulgo βοΐδιον. ΒΚ: ini τῶν 
θεραπείας πολλῆς ἀξιουμένων [haec Β om.], ἐπὶ Πτολεμαίου 
[γὰρ addit K.] τοῦ νέου Διονύσου βασιλεύοντος [τοῦ.. Pac. K 
desunt.] βοῦς ἔτεκεν [K ἀπέτεκε] ἕξ βοΐδια [βοΐδια B.]' οἰωνὸν 
δὲ ἀγαϑὸν τὸ συμβεβηκὸς λαβὼν ὃ Πτολεμαῖος [οἰωνὸν .. Πτολ. 
K om.: idem post βυίδια addit καὶ) προςέταξε ἐν τοῖς βασιλείοις 
[ἐν τ ὶ K om] μετὰ πάσης πολυτελείας [ἐπιμελείας K.) τρέφε- 
σϑαε [οἰωνισάμενος τὸ τοιοῦτον ἐπ᾿ ἀγαθῶν hic K adjicit.], διὸ καὸ 
βασιλικὸν ἐκλήϑη [διὸ κτλ. Καὶ om.) Πτολεμαίου] Πτολέμου &. 
7. Kudowos] Κώδωνος g, 8. ξένους] ἄλλους g: VB addunt: ᾿“πὸ 
Κύδωνος Κορινϑίον φιλοξένου. 9. ἐν τῇ γλώττῃ VB. τῆς 
K om. 10. ἐστι τοῦ μεϑ. Macarius. τὴν ἀλήϑειαν) τἀληθῆ BV. 
τὴν aA. λεγόντων) ἀληϑευόντων καὶ εἰς μείζονα ἐμπιπτόντων K: 
ultima videntur superesse ex explicatione proverbii quadrage- 
simi quinti. 12. ἀμπέλους VB, ἄμπελον, ἢ τὸ δέ τι γενέ- 
σϑαε Apositolius, 


40. V. IV, 17. B. 906. Apost. 
XIX, 27: Suid. 5. ἡμιωβόλιον et 
Πάσης. 

41. Β. 907. Καὶ, 1V, 66. Apost. 
XIX, 23: Suidas. 

42. V. IV, 19. B. 910: Phot, 
Suid. 8. τίς : v. Zenob. II, 42. 


43. V. IV, 22. B. 913. K. IV, 
68. Greg. Cypr. ΠΠ, 75. Apost. 
XIX, 25. Arsen. 450 ibiq. Ma- 
carius: similia v. ad Diogen. 
VII, 28 indicata 

44. V. IV, 23. B. 914. Apost. 
ΧΙΧ, 28. 


Vas 


46 


47 


314 


DIOGENIANI 


Τὸν χαπνὸν φεύγων, eig To πῦρ ἐνέπεσον: 


Ἢ “ 4 Ἁ - “- 4 δ ’ 
ἐπὶ τῶν τὰ μικρὰ τῶν δεινῶν φευγόντων; χαὶ εἰς μείζονα 


δεινὰ ἐμπιπτόντων. 


' ,», 3 9 
Τίς πατέρ αἰνῆσει; 


τόχνα: 
9ς.» U 
ἰδίᾳ προφεροντων. 


εἰ μὴ καχοδαίμονα 


ἐπὶ τῶν προγονικὰ ἀνδραγαϑήματα ἀπορίᾳ 
Ὁμοία τῇ, Κατὰ σαυτὸν ἔλαυνε. 


Καὶ, Ἣν ἔλαχες Σπάρταν κόσμει... Παραινεῖ γὰρ 
μὴ τοῖς * * ὑπὸρ ἀξίαν ἐπιπηδᾶν. ᾿ 


Τιτᾶνας χαλεῖν: 
βοηϑειαν. 


gelegen nn πάνω nen 


1. ἔπεσον Apostolius. 
va] VB om. 
Kaxodaiuoves υἱοί Plutarchus. 


2. φευγόντων] ΝΒ ἐθελόντων φυγεῖν. 
4. K Schottus, alii αὐνήσεε: αἰνήσεν᾽ Gaisfordus. 
Voci xaxodainores Chrysippus v. εὐδαΐ- 


\ m ’ 4 
ἐπὶ τῶν xexguyorwv τινὰς εἰς 


3. δει-- 


μονες substituit, reprehensus hac de re graviter ἃ Diony:odoro Troe- 
zenio: v. Plutarch. Arat. I coll. Welckero proll. ad Theogn. p. 


LXXXII. 


δ. ἴσως imiK. ἀπορίᾳ ἰδίᾳ K om. 


6. Ὁμοία κτλ.] Καὶ om. 


8. τοῖς] »videtur nomen deesse, ad quod τοῖς referendum.« Fin- 


ckius, 
nius corrupti sunt. 


45. V. IV, 24. B. 915. Greg. 
Cypr. III, 76. Apost. XIX, 14. 
Arsen. 317. Macar. 451: Schol. 
ad Lucian. Necyom. $. 4. Si- 
militer Macar. 430 σποδὸν φεύ- 
γων εἰς πῦρ ἐμπέπτωκα: add. 
Diogen. VI, 68. Alludunt Plat. 
Reip. VIII, 569 B. Piutarch. 
de vitioso pudore c. 9 p. 532: 
τῇ δὲ δυςωπίᾳ συμβέβηκεν ἀτεχνῶς 
φευγούσῃ καπνὸν ἀδοξίας, εἰς πῦρ 
ἐμβάλλειν ἑαυτήν: Simplic. in E- 
picteti Ench, c.34 0.168 Ο Heins.: 
καὶ κατὰ τὴν παροιμίαν, φεύγοντες 
τὸν καπνὸν, εἰς πῦρ ἐμπεπτώκασιν. 

46. K. IV, 62. Apost. XVII, 
68. Macar. 448: Schol. Ven. et 
Bachm. ad Hom. Il. 4, 401: 
Phot. Suidas. Homerus dixerat: 
ἡμεῖς τον πατέρων μέγ᾽ ἀμείνονες εὐ- 
χόμεθϑ᾽ zivaı. Kara σ. ἔλ.) Schot- 
tus interpretatus est: Οὐηπίγα 
ie ipsum remiga: meliora di- 
Scimus ex Arsen. 446: τὴν καϑ' 
ἑαυτὸν ἔλαυνε: ἀντὶ τοῦ, ἴσαις δμί- 
λει: add. Photius: τὴν κατὰ 
σαντὸν ἕλα: τοῦτο οἱ μὲν ΠΠυ- 
ϑικὸν εἰναΐ φασὶν ἀπόφϑεγμα᾽ οἱ 
δὲ Σόλωνος" ἔνιον δὲ αὐτὸ Χ εἰ- 


Posui signa lacunae: eodem modo Apostolius et Arse- 
9. χαλεῖν] Macar. Suidas βοᾶν. 


Aura εἰπεῖν συμβουλευομένῳ τινὶ, 


. εἰ πλούσιον ἕλοντο γάμον: Suidas. 


Pro Chilone Pittacus nomi- 
natur in Epigrammate Anthol. 
Pal. VII, 89, de cujus auctore 
jure dubitatur: v. Jacobsius ad 
A. Pal. III, p. 238. Historiam, 
quam Epigrammatis auctor 
enarrat, pedestri oratione tra- 
dunt Apost. XVIII,61. Schol. ad 
Aesch. Prometh. V.886. Usur- 
pat Plutarch. de educat. pue- 
ΤΟΙ. p. 13 F: ἐγγυᾶσϑαν δὲ δεῖ 
τοῖς υἱοῖς γυναῖκας μήτε εὐγενεστὲ- 
ρας πολλῷ μήτε πλουσνωτέρας" τὸ 
γὰρ τὴν κατὰ σαυτὸν ἔλα σο- 
909: cf. Menagius ad Diog. Laert. 
I, 80. Proverbii sensum bene 
expressit Macarius: ἐπὶ τῶν usi- 
ζονα ἢ κατὰ τὴν ἑαυτῶν δύναμυν 
αἱρουμένων πράγματα. Ἥν κιλ.] 
Apost. IX, 89. Arsen, 277: v. 
Diogen. VIIL, 16. 

47. Apost. XVII, 64. Macar. 
448: Append. ad calc. Arsen. 
493. Suidas, qui explicat accu- 
ratius: ἐβοήϑουν γὰρ τοῖς ἀνθρώ- 
ποις, ἐπακούοντες, ὡς Νίκανδρος 
ἂν α ΑΑἀἰτωλικῶν. Pertinent huc 


10 


48 


49 


50 
δι 


02 


CENTURIA VIU. 


Τὸν ξύοντα δ᾽ avrıkvsıv: 


᾽ 
χάριτας ποιούντων. 


315 


>. a N 4 
ἐπὶ τῶν δια γχαριν 


Τοῦτο τὸ ὑπόδημα ἔρῥαψε μὲν Ἱστιαῖος, 


ὑπεδήσατο δὲ Agıorayo ρας: 


τοῦ Ilsoowv βασιλέως. 


Agrapegvov τοῦτο 


Καὶ γὰρ ἹἹστιαῖον οὗτος ῃτιᾶτο 


- B Ι 3 N 3 - \ 3 3 
τῆς Ιωνων ἀποστασίας, ὁ δὲ ἠρνεῖτο, χαὶ εἰς Apıcra- 


γόραν μετέφερε τὴν αἰτίαν" 


ὁ σατράπης; 


[4 3 ’ 2 ’ 
οὗ To δολιον ἀναχαλύπτων 
εἰς αὐτὸν τοῦτο εἰπε. 


Atysros δὲ ἐπὶ τῶν 


τὰ ἑαυτῶν ἐγκλήματα ἄλλοις πανούργως προραπτόντων, 


Τἄλλα φιλώμεϑα, τἄλλα μὲν ἀγαπώμεϑα: 
κατὰ τοῦτο, Οὐ ovupnui οὐδὲ συναινῶ. 


Τέλος ὕρα βίου: 


7 ’ 
eine Κροίσῳ. 


τοῦτο τὸ ἀπόφϑεγμα Σόλων 


Τί πρὸς τὸν Ἑρμῆν: ἀντὶ τοῦ, πρὸς τὸν λόγον. 





1. Erew τον ἀντιξύοντα Eustathius. 


Ὁ Gaisfordus correxit. 
τἄλλα μὲν .. τἄλλα δὲ ἀγ.. 
14. Macarius addit: 
Diogen. VII, 18. 


ex parte ea, quae de Titanibus 
Voelckerus Mythol. gentis la- 
pet. 284. exposuit. 

48. Greg. Cypr. III, 78. Apost, 
XIX, 43. Arsen. 450: Eustath. 
ad Hom. Il. A p- 863, 4. Schol. 
ad Aristid. 524 Dind., ibid. 672 
Dind., 257 Frommel.: παροιμία 
ἐστὲ ἐπὶ τῶν ἀμυνομένων ἢ ἀμειβο- 
μένων" εἴληπται, δὲ ἐκ τῶν ὄνων», 
οὗ δακνόμενοι ὑφ᾽ ἑτέρων 6 ὄνων αὐὖὐ- 
τοὺ τοὺς δάκνοντας ἀντιδάκνουσι, 
κνήϑοντές τε καὶ χνηϑόμενοι: Sui- 
das. Usurpavit Sophron apud 
Suid. et Phot. v. ξυήλην: ἄν 
τις τὸν ξύοντα ἀντιξυη: add. 
Gregor. Nazianz. Ep. LXI, p. 
817 D. 

49. Apost. XVIII, 95. Arsen. 
448. »Herodonus V et VI., ali- 
ter paulo historiam commemo- 
rat: a quo Io.’ Tzetzes Chil. 
111, Hist. 96 et IX, Hist. 262, 
et "Apostolius hauserunt: hic 
cordate; ille ut delirans senex 
et politicis versibus« Schot- 
tus. Usurpat Liban. Epist, 50: 


I0. τἄλλα] deest art. δ. 
12. τοῦ βίου Apostolius, μαχροβίου P. 
αὕτη ὁμοία ἐστὶ τῇ" ri πρὸς τὸν Διόνυσον; Υ. 


4. Schottus ὑπεδύσατα: 6 
Desidero 


add. Gregor. Nazianz. T. I. p- 
157 C ed. Venet.: καὶ τὸ τοῦ 
Ἡροδότου περὶ τῆς Σαμίων τυραν- 
φίδος καιρὸς εἰπεῖν, ὅτι τοῦτο τὸ 
ὑπόδημα ἔῤῥαψε μὲν Ἰστιαῖος, ὑπε- 
δύσατο [sic] δὲ A «Ἀρισταγόρας, ὃ τὰ 
τοῦ προειληφότος ὑποδεξάμενος, δὰ 
quem locum Basilius de pro- 
verbio nonnulla protulit: v. Ma- 
nuscr. de la Biblioth. du Roi 
T. ΧΙ, 2 p. 110. 

50. Videtur huc referendum 
alla καὶ φιλώμεϑα Photii et 
Suidae: λεγόμενόν τε, οἷον, τἄλλα 
καὶ φέλον ὠμεν. 

51. Apostol. XVIII, 27: v. 
Suid. 8. τέλος. »Solonis hoc di- 
ctum Ausonius Gallus in laude 
VII Sapientum sic explicat: 
Spectandum dico terminum vilae 
prius, tum tudicandum δὲ manet 
felicitas. Dictum moleste Croe- 
sus accepit etc.« Schottus. 
V. Pflugkius ad Eurip. An- 
ἄγοι. 100. 

62. Apost. XVIII, 67. 
447 ibig. Macarius., 


Arsen. 


10 


53 


316 


DIOGENIANI 


T'ov Μίδω πλοῦτον, καὶ Κροίσου, καὶ Kv- 


γήρου: ἐν ὑπερβολῇ ταῦτα. 
Τὸ οὐ Φιλοξένου: 
γων" 


Φιλόξενος ἵ γὰρ Διονύσιον χαλῶν, 


ins τῶν πολλάχις ἀρνουμέ- 
οὐδὲν ἀλλο 


ἀπεκρίνατο οὗτος, εἰ μὴ οὐ οὐ. 

Τῷ ϑρίῳ τὴν ἐγχέλυν: ϑρίον, τὸ φύλλον τῆς 
συχῆς᾽ τραχὺ yap ἐστιν, αἱ δὲ ἐγχέλυς ὀλισϑηραί" πρὸς 
τὸ λαιμιβάνειν οὖν αὐτὰς καταλληλον δοκεῖ. 

Τὴν ϑύραν ἔχει τετριμμένην ὥςπερ αἱ ποῖ- 


uvau: 


Τοῦ σελίνου δεῖται: 
Καὶ γὰρ εἰωϑαμὲν στεφανοῦν σϑλίνοις τὰ 


σούντων. 
μνήματα. 





1 ut 4 2 ’ 
ἐπὶ τοῦ ἀπανθρώπου καὶ ἀπροςπελάστου. 


ἐπὶ τῶν ἐπισφαλῶς γο- 


1. Κυνήρου] sie etiam Apostoliuss Κινύρου legendum esse ante 


Gaisfordum monuit Bastius Epist. Crit 49. 


4, Φιλόξενον et 


Αιονύσιος scribendum esse monuit Schotius: ego posui crucem. 


6. ἔγχελυν Apost. Arsenius. 
et Arsenio. 
ἐσχυρῶς. 


9. ἔχων, τετρημένην Suidas. 
13. μνήματα] p στέμματα. 


7. ἐγχέλυς etiam legitur in Apostolia 


11. ἐπισφαλῶς] K 
Addit Suidas, ὡς 970» 


Πλούταρχος: exscripta enim est explicatio ὁ Plut. Timol. ς. 26: 


add ej. Sympos. V, p. 676, E. 


53. Apost. XIX, 40. Μίδα) 
Μίδου χρήματα afferunt Apost. 
xXIIT, 19. Arsen. 356, τὸν Midov 
πλοῦτον ἔχευν Macar. 451: Μίδου 
πλουσιώτερον dixit Plato Reip. 
111,408 ΒΕ Kooviov] Liban. E- 

ist. 1041 fin.: καὶ γὰρ ὧν μηδὲν 
ἕτερον προςγένηταν τῇ διὰ τούτων 
τιμῇ.» τόγε τούτοις τετιμῆσϑαν τῶν 
ταλάντων Κροίσου τῷ γε νοῦν 
ἔχοντε μεῖζον. Κινύρου] antiquissi- 
ma de Cinyra ejusque divitiis 
memoria Hom. 1]. A,20: alia col- 
legerunt Meursius Cypr. 11, 11, 
Heynius ad Apollod. III, 14,4: 
hinc percrebuerunt τὰ Kırv- 
ρου τάλαντα Apost. XVIII, 
93. Arsen. 441 ibiq. Macarius: 
"ματαγηράσαις Κινύρου πλου- 
σιώτερον, de quo v. Appendix: 
add. Liban. Epist. 417: ὑπὸ σον 
μικρὰ xegdaivew ἢ τὸν Κινύραν 
ἑτέρωϑε βούλοιτ᾽ ἄν παρελϑεῖν: 
ibid. 487 : ϑεοὺς τιμῶν δέξεταν ἂν 
7 ρος γενέσϑαν μᾶλλον 7 μὴ τιμῶν 
Κινύρας: ibid. 1217: χαὲὶ γὰρ 
ὁ Πακτωλὸς αὐτῷ μεχρὸν καὶ τὰ 


Κινύρου καὶ τὰ Γύγου: Dio 
Chrysost. Oratt. p. 135 Paris.: 
καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ κάλλει, τοὺς δὲ 
ἐπὶ πλούτῳ ἐθαύμαζον, καϑάπερ 
Ἰάσονα καὶ Κινύραν. Fundus 
proverbii est Tyrt. fr. 9,5: οὐδ᾽ 
ei Τιϑωνοῖο φυὴν yapıloregos εἴη, 
Πλουτοίη δὲ Μίδεω καὶ Κινύραο 
πλέον: ν. Plat. Legg. 11, 660, E: 
day δὸ ἄρα πλουτῆ. μὲν Κινύρα τε 
καὶ Μίδα μᾶλλον: Clemens. Alex. 
Paed. Ill, 6 p.100 Sylb. Diog. 
ap. Walz. ad Arsen. 210 et 503. 

64, Aposı. XIX, 26. De re 
v. Append. 5. Φιλοξένου λόγον, 
Suid. 8. Φιλοξένου γφαμμάτιον, 
Luetkius de poet. dithyramb, 
diss. p- 79. 
Apost. XIX, 76. Arsen. 
53. 

ὅθ. Apost. XVIII, 51: Sui- 
das. »Ironice accipiendum, quod 
ovilium fores minime attritae 
sintadeuntium frequentia.« Pan- 
tinus ad Apost. p. 359. 

67. K. IV, 75. Greg. Cypr. 
111,84. Apost. XIX, 42 Arsen. 


10 


59 


60 


CENTURIA VII. 


Τενέδιος πέλεχυρ! 


317 


ἐπὶ τῶν πιχρῶς ἢ μᾶλλον 


N > ’ ᾿ ’ 2) \ ” , 
συντόμως ἀποχοπτόντῶων τὰς ζητήσεις, ἡ καὶ ταλλα πρα- 


2 > X “ 2 “ ’ 
γματα. Η ἐπὶ των ὠμῶν νομων. 


Νόμον γάρ τις ἔταξε 


3 2 er ° [4 3 ‚ ’ 
παρ αὑτοῖς, τὸν καταλαβόντα μοιχὸν πελέκει κοπτειν. 


’ [4 
Ὑπὸ παντὶ λίϑῳ σχόρπιος εὕδει: 


καχοήϑων λέγεται. 
Ὗς ἐκώμασεν: 
καὶ παρ᾽ 


“ 9 
ἐπὶ τῶν ἀσέμνως τι ποιούντων, 
ἀξίαν ἐπαιρομένων ἐπὶ τισιν εὐπραγίαις. 


1. Τίννου πέλεκυς legitur apud Conon. in Phot. Bibl. p. 135, b, 33, 


ἤτον πικρῶς Stephan. Byz. 
τήματα idem. 


451: Suidas: cf. nott. critt. ad 
Plut. Provv. 102. De more se- 
pulcra apio ornandi v. Xenoph. 
Memor. II, 2, 13. intt. ad Cal- 
lim Epigr. 7 T. 1, p. 282 Ern. 
inet. ad Hesych. 8. σελίνου ort- 
gavos: v. infı. 69. Ceterum ex 
apii usu plura nata sunt pro- 
verbia: σελίνου στέφανος πὲέν- 
ϑιμος, Apost. XVII, 30. Ar- 
sen. 427; σελίνου δεῖται ὃ vo- 
σῶν: ἐπὶ τῶν ἐν ἐσχάταις πνοοιῖς 
ὄντων, Suidas: οὗτος τοῦ or- 
λήνου [sic] δεῖται: ἐπὲ τῶν πά- 
ψυ γερόντων καὶ ἐξησϑενηκότων'" ἐν 
γὰρ τοῖς πένϑεσι σελήνου στεφά- 
ψους ἐφόρουν, Macar. 399: v. Ap- 
pend. 8. οὐδ᾽ ἐν σελίνοις, Respe- 
xerunt proverbium saepius se- 
riores: v. Villoisonus in Ma- 
nuscr. de la Bibl. du Roi T. 
vi, 87. 

58. Diogen. IV, 94. Apost. 
XVII, 28. Arsen. 444 ıbiq. 
Macar.: Hesych., [ubi quae le- 
guntur inde a vv. εἰ ἄρα, Ver- 
ba sunt scriptoris, qui prover- 
bio usus erat.] Steph. Byz. v. 
Ttivedos, Phot. Suid. 5. τενέδιος 
ξυνήγορος. Ἐπὶ... πράγματα) ex- 
plicatio, ut vid-tur, Aristidis: 
Stephanus enim proposita ex- 
plicatione nostra addit: καὶ g7- 
συν Agıotsiöns καὶ ἄλλοι, τὸν 
ἐν Τενέδῳ ᾿4πόλλωνα πέλεκυν κρα- 
rev διὰ τὰ συμβάντα τοῖς περὶ 
Τίννην. Ἢ ini κτλὴ Ratio Ari- 
stotelis: Steph. 1. c.: ἢ μᾶλλον 
ὥς φῆσιν “Ἀριστοτέλης ἐν τῇ Teve- 
δίων πολιτείᾳ , ὅτε βασιλεὺς τις 


᾿ς ἢ καὶ μᾶλλον idem. 
6. λέγεται. K om. 


2. τὰ ζη- 
8. καὶ παρ᾽ κτλ.] BV om. 


[Tennes nuncupatur ab Heracl. 
Pont. Polit. c. 7: auctor isto- 
rum fragmentorum in hoc loco 
Stephanum videtur compilasse] 
ἐν Ἵ ἐνέδῳ νόμον ἔϑηκε, τὸν καϊα- 
λαμβάνοντα μοιχοὺς, ἀναιρεῖν πε- 
λέκει ἀμφοτέρους [v. Ο. Muellerus 
Dorr. 11, 226... ᾿Επειδὴ δὲ ow- 
ἐβη τὸν ὑιὸν αὐτοῦ καταληφϑῆναι 
μοιχὸν, ἐκύρωσε καὶ περὶ τοῦ ἐδίου 
παιδὸς τηρηϑῆναι τὸν νόμον. Kas 
ἀναιρεϑέντος, εἰς σταροιμίὰν ἐλϑεῖν 


᾿ τὸ πρᾶγμα, ἐπὶ τῶν ὠμῶς σπραττο-- 


μένων. Aa τοῦτο, φησὶ, καὶ ἐπὶ 
τοῦ νομίσματος τῶν Τενεδίων κεχα- 
ράχϑαι, ἐν μὲν τῷ ἑτέρῳ μέρεε πέ- 
λεκυν, ἐπὶ δὲ τοῦ ἑτέρου δύο κε- 
φαλὰς, εἰς ὑπόμνησιν τοῦ περὶ τὸν 
παῖδα παϑήματος cf. Eckhelii 
D. N. II, p. 1488. Quibus ad- 
duntur a Suida duae aliae ex- 
licationes: or ᾿“ὐσερίνα [Plut. 

yth. Oracul. 399 fin., ex quo 
priorem explicationem Suidas 
descripsit, ᾿“στέριον)] τόπος ἐν 
Τινέδω, ἔνϑα ποταμίσκος, ἐν ᾧ 
καρκίνοι τὰ χελώνια διηρϑρωμένα 
ἐπὶ πλεῖον ἔχοντες, καὶ πελέχεε ἐμ- 
φερῆ. -- Οἱ δὲ, ὅτι Τέννης δὲ ἃ 
ἔπαϑεν ὑπὸ τῆς μητρυιᾶς, μετὰ 
πελέκεως [v. Wachsmuthius An- 
tiqgq. Grr. IL, 1, 179.] τὰς φονι- 
κὰς ἔκρινε δίκας: v. Zenob. VI, 
9 ibig. nott. Similia sunt Te- 
φέδιος ἀνήρ Eustath. ad Dionys. 
Perieg. 536, κακὸν Tevidioy Apost. 
X, 81. Macar. 317. 

69. Καὶ. V, 13: Zenob. VI, 20. 
Greg, ΟΥ̓ΡΥ. Il, 88. 

60. V. IV, 28. B. 919. Apost. 


ἐπὶ τῶν 5 


61 
62 


66 


67 


318 


"Yöoav τέμνεις: 


Ὑπὲρ τὰ Καλλικράτους: 


ἐν Κορίνϑῳ. 
τοῦτο ἔλεγον. 


Ὑπερβερεταῖος: 
τελευταῖος μήν ἐστιν οὗτος. 


Ὗς ὀρίνει: 
Φαλάριδος ἀρχαί: 


χοωμένων. 


’ 
Dwxov ἔρανος: 
ἐπὶ τῷ ἑαυτῶν χαχῷ. 


μνηστῆρες» 


οινίχων συνϑῆκαιυ: 





ἐπὶ τῶν ὑπερχρονίων" 


DIOGENIANI 


u [2 
ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων. 


’ 7 ν 
πλουσιος οὗτος ἢν 


Εἴποτε οὖν ἐθαύμαξόν τινα ἐπὶ σπλούτῳ, 


ὃ γὰρ 


ἐπὶ τῶν βιαίων λέγεται χαὶ ἐρεστικῶν. 


5.4 “- > “ Ὥ 3 9 
ἐπὶ τῶν ὠμῶς τῇ ἐξουσίᾳ 


ἐπὶ τῶν εὐωχίας συνταττόντων 
Φῶχος γάρ τις ϑυγατέρα ἔχων 
ἐπίγαμον, ἀνεβάλλετο τὸν γάμον" 
ἀπέχτειναν αὐτόν. 


ἐφ᾽ ᾧ ὀργισϑέντες οἱ 


ἐπὶ τῶν πανούργων. 


1. ἀδυνάτων] Καὶ ἀμηχάνων, et sic Gregor. Cypr. ΠῚ, 92. 4, 


K post v, Καλλικράτους addit ἤ πλουσίων. 
ρὗνϑῳ] Zenobius, rectius ut videtur, ‚Kagvory: 
5. ὑπερβερεταῖα Zenobius. 
κεδόσιν 6 τελ. m. ὑπερβερεταῖος ἀνεγράφη: ν. Zenobius. 
adıy 7 ὃς παρορίνευ: 


om. 


nius Apostolius XV, 83: 


ἢν om. 3. Ko- 

εἴποτε κτλ. K 

᾿ ὃ γὰρ κτλ] K: παρὰ γὰρ μα- 
7. »Ple- 


ent τῶν σεαρα- 


κινούντων wa εἰπεῖν καὶ ἄκοντα, ἅ οὐ βούλεται. ᾿“λκαίου m παροιμία 


[Alc. fr. 80 Schneid.]. 


Simplicius_ in Aristot. de Coelo fol. 82 b. 


in ms. Nov. Coll. ἐπειδὴ δὲ πάλιν ὃς παρορίνεν κατὰ τὸν μελοποιὸν 


Alraiov.e Gaisfordus. 
Ald.: 


καὶ Ἐχέτου Apost. ‚„ Arsenius, 
14. VB: 


Simplic. in Aristot. de Coelo fol. 35, B. 
ἐπεὶ δὲ πάλυν Us ἔγρυξε χατὰ τὸν μελῳδὸν ᾿λκαῖον, σεάλιν 
ἀνάγκη ἐπὶ τὸν γραμματικὸν τοῦτον προκύψαι. 


8. ἀρχή VB, Φ. ἀρχὴ 
K: ἐπὶ τῶν ἀπηνῶς ἀρχόντων. 


υἱ τὴν Καρχηδόνα κτίσαντες Φοίνικες ὅτε σιρος- 


ἐπλευσαν τῇ Διβύῃ, ἐδεήθησαν τῶν ἐγχωρίων δέξασϑαν αὐ- 


τοὺς νύκτα τε [τε V om.) καὲ ἡμέραν. 


Ἐπιτυχόντες δὲ τού- 


του οὐκ ἐβούλοντο ἀπαλλάσσεσθαι, ὡς συντιϑεμένων νύκτας 


ΧΧ, 7. Arsen. 459: Theognosti 
Can. in Cram. Anecd. 11, 24, 6 
[ubi ὗς ἐκώμασε scribendum]: He- 

sych., Suid. 8. κώμη. Οἱ. Theocr. 

KV, 72: ἀϑρόος ὄχλος" ᾿ϑεῦνϑ' 
ὥσπερ ὕες, 

61. K. V, 15: Zenob. VI, 26. 

62. Κ΄ V, 16. Macar. 447: Ze- 
nob. ΥἹ, 29. 

63. K. IV, 77: Zenob. VI, 30. 
De mense cf. Clinton. F. Hel- 
len. III, 363. Ideler Encheir. 
Chronol. 163 sqq. 

64. Apost. XX, 9. Arsen. 460. 
Cf. Diogen. 1, 52, ubi compo- 


sui nostrum cum λέοντα νύσσεις, 
quod adhibetur a Gregor. Na- 
zianz. Carmm. Iamb. vs. 61 p. 
250 ed. Billii Colon. 1690, 

65. V. 1V, 35. B. 937. K. V, 
22. Apost. XX, 13. Arsen. 461, 
V. Suidas s. Ἔχετος ibig. Rei- 
nesius et Ebertus Comment. de 
Sicil. Geogr. I, p. 84. Schot- 
tus annotat: Sic Manliuna et 
Posthumiana imperia Romae in 
proverbium cessere, teste A. 
Gellio N. A. I, 13. 

66. Zenob. VL, 37. 

Gi. V. IV, 24, B. 935. Apost. 


68 


69 
10 


71 


72 


CENTURIA VII. 319 


Χάρωνος ϑύρα: δι ἧς οἱ xuradızo ἐπὶ τὸ 
ϑανεῖν ἐξήρχοντο. 

Χϑόνια λουτρά: τὰ τῶν νεκρῶν. 

Χαῖρε φίλον φῶς: γραῦς ἐϑέλουσα ἀκολασταί- 
veıv γυμνὴν ἵνα μὴ τὴν ῥακίωσιν τοῦ σώματος ἐλέγχῃ» 
τοῦτο εἰπε. 

Ψεχάς: ἡ δρόσος. Οὕτως ἐκαλεῖτο ᾿Αντίμαχος 
πτυελώδης ὧν. Οὗτος δὲ μελῶν ἦν ποιητής" οὕτω δὲ 
ἐκαλεῖτο, διότι προςέρῥαινε τοῖς ὁμιλοῦσι διαλεγόμενος. 
᾿Γδόκεν δὲ ὁ ᾿Αντίμαχος ψήφισμα πεποιηκέναι, ὅτι μὴ 
δεῖ κωμῳδεῖν ἐξ ὀνόματος. 

Rs τὸ ἱερὸν πῦρ οὐχ ἔστι φυσῆσαι ὡς μὴ 
χαϑαρεύοντιυ: 





τε καὶ ἡμέρας μένειν αὐτούς. «Μέγεται δὲ ἐπὶ τῶν πανουργευ- 
ομένων καὶ πονηρῶν: addit Suidas: τὰ δ᾽ ὅμοια “ή μων ἐπὶ Μ ε- 
ταποντίνων ἱστορεῖ. 1. Χάρωνος] χαρώνιος Zenoblus, χαρώνειος 
Suidas, χαρωνεῖον omissa v. ϑύρα Pollux cum Hesychio. 
vv. δι’ ἧς χτλ. apud Zenobium, alios leguntur: μέα τοῦ νομοφυλα- 
κίου ϑύρα, δι᾽ κτλ. 3. τὰ τ. ν. om. 5. ῥακίωσιν) δάκωσιν 
Zenobius: v. Hemsterhus. ad Aristoph. Plut. p. 395. Gaisfordus. 
7. ἢ δρόσος Apost., Arsenius,. 8. πτυελώδης ὧν] ini τῶν πτυελω-- 
δῶν Suidas. 9. προςἐῤῥαννε τοὺς ὁμιλοῦντας ‚Suidas: erat igitur 
σιαλόχος; v. Casaubonus ad Theophr, Char. XIX, 3. 10. ’Edo- 
πεν κτλ. Apostolius omittit. ὅδτν un dei] Haec correximus praee- 
unte Valesio ad notas Maussaci in Harpocr. p. 295 = 218. Vulgo 
temere sic confusa: ὅτι τὸ ἱερὸν πῦρ οὐκ ἔξεστν φυσῆσαν' καὶ Om μὴ 
δεῖ κωμῳδεῖν ἐξ 0. ὡς μὴ καϑ.: Gaisfordus. Εοάριῃ modo cor- 
ruptus est Arsenius. Cum Gaisfordi emendatione concordat etiam 
Suidas, nisi quod e Schol. ad Aristoph. 1. c. plura addit. 12. 
Explicat proverbium Suidas: Tiuwov ἐν An [v. Goellerus de Situ 
et Orig. Syrac. p. 239 sq.] ἱστορεῖν, ὡς οὗ περὲ “ημοκλείδην [v. Ruhn- 
kenius ad Rutil. Lup. 8 sq.] κατὰ Annoyagovs [v. Grauertus Anal. 
Histor. et Philol. I, 331] εἶπον, ὅτε μόνῳ αὐτῷ πάντων ’Adıwaiuy 
οὐκ ἔξεστι τὸ ἱερὸν πῦρ φυσῆσαι, ὡς μὴ καϑαρεύοντι τοῖς ἄνω μέρεσιν 
[v. Suid. 8. Δημοχάρης ἰδίᾳ. Bernhardy, Meinekius Histor. Crit. 
Comice. Grr. I, 468... Aoüvgss δὲ ἐν τῇ i Πυϑίαν κατὰ “ημοσϑένους 
Ta ομοιον εἰπεῖν. ᾿ 


XX, 27. Arsen. 463 ibig. Ma- 
car.: Phot. Suidas. Οἱ. Diog. 
VII, 19. 


71. Apost. XXI, 4. Arsen. 483 
ibig. Macar: Suidas. De An- 
timacho cf. Schol. ad Arist. Ach. 


68. Apost. XX, 62: Poll. VIIT, 
102: cf. Zenob. VI, 41. 

69. K. IV, 98: Hesych. Sui- 
das: cf. Zenob. VI, 45. : 

70. Zenob. VI, 42. De Apo- 
stolio et Arsenio ad Zenob. I. 
c. collega humanisaimus non sa- 
tis humana scripsit: exscripse- 
runt illi Suidam. 


1163. Schellenbergius ad An- 
tim. fr. p. 15. sq. De Antima- 
chi decreto cf. Suid. 8. ’Ayti- 
„ayos ibiq. Bernhardy, Meine- 
kius Histor. Crit. Comicc. Grr. 40. 

72. Arsen. 484: Suidas. “Jegov 
πῦρ quid sit, optime docet Schol. 
ad Pind. Nem. XI, I: πρυτανεῖά 
φησι λαχεῖν τὴν Ἑστίαν, παρόσον 


ι0 


Ante - 


73 


74 
Ἂς 76 


76 


320 


DIOGENIANUS. 


Ὥςπερ ἥρως ἐν ἀσπίδι ξενίσαι βούλομαι: 
λέγεται ἐπὶ τούτων, οἱ τοῖς ἑαυτῶν ἔργοις 7 τέχνῃ Z0W- 
x ΄- e 4 ς € 4 
μένοι τοὺς φίλους εὐεργετοῦσι" παρόσον οἱ ἥρωες τὸ πα- 
᾿ c 2» 2 ’ 
λαιὸν ἐν ὅπλοις ὄντες ἐξενίξοντο. 


'Ωσὶν ἑστῶσιν!ξ 
y ‚ 
ὦτα εὐτρεπιζομένων. 


τ ων , 
"Nödıvev ὅρος, εἶτα μῦν ἀπέτεκεν: 


ἐπὶ τῶν πρὸς τὸ ἀχοῦσαε τὰ 


ὅταν ἐλ- 


αἰσας τὶς μεγάλα μιχροῖς ἐντυχῃ. 


Ὥςπερ παῖδα φιλοῦσιν ἐρασταί: 


ἐρωτικῶς διαχειμένων. 





1. σε βούλομαι. 


αἱ τῶν πόλεων ἑστίαν ἐν τοῖς πρυ- 
τανείοις ἀφίδρυνταε, καὶ τὸ ἱερὸν 
λεγόμενον πῦρ ἐπὶ τούτων ἀπό- 
nern: add. Suid. v. πρυτανεῖον:.. 
ἢ πυρὸς ταμεῖον, ἔνϑα ἦν doße- 
στον πῦρ: in omnibus autem 
Graeciae prytaneis aut ignis sa- 
cer erat aut statua Vestae cum 
igne: cf. Theocrit. XXI, 36 ibig. 
v. interpp., Dissenius ad Pind. 
l. c. p. 477 ed. maj., C. Ο. Muel- 
lerus de Min. Poliade diss. 25. 
Dictum igitur est in Democha- 


‘ rem prytanem, qui si in Pry- 


taneo diceret, oris spurcitie at- 
que obscenitate Vestae sacrum 
ignem polluere videretur. Po- 
terat etiam in mortuum Demo- 
charem ab inimicis dici, quum 
ejus statua pPrope prytaneum 
collocata esset: Plut. X Oratt. 
p: 847, C, Leake Topogr. A- 
then. p. 105. ed. germ. 

73. K. V. 18: Zenob. I, 64. 

74. V. IV, 51. B. 956. K. V, 
οὔ Greg. Cypr. IV, .4. Apost. 
XXI, 21. Macar. 490: Schol. 
ad Aristid. 354 Frommel.: za- 
ροιμία τὸ οὐχ ἑστῶσε τοῖς ὠσὶν 
ἀκούευν ἐπὶ τῶν δυςχερῶν καὶ βα- 
ρυτάτων ἀκουσμάτων λεγομένη" εἴς- 
ρηταν δὲ ἐκ μεταφορᾶς ἐπὶ τῶν ϑη- 
ρίων, ἃ ὅταν κτύπου αἴσϑωνται, 
χαλῶσι τὰ ὦτα, ἵνα μὴ ἔτε ἀκού- 
oo. Schottus citat Virg. Aen. 
J, 153: Arrectisque auribus ad- 


ἐπὶ τῶν 


2. ἐπὶ τούτων] legebatur ἐφ᾽ ὦν; correxi eK. 
Scribebatur χρωμένους: 6 Καὶ correxi. 
στεξομένων»] εὐτρεπισμένα [V ηὐτρεπ.)] ἐχόντων VB. 


ὅ. ἀκοῦσαί εν VB. 6. εὐτρε- 
u o 
7. ὅταν) K ὅτε. 


stant: add. Lucian. Timon. $. 
23: ὄρϑιον ἐφιστὰς τὸ οὖς. 

75 K. V, 21. Greg. Cypr. IV, 
5. Apost. XXI, 12. Arsen. 485 
ibig. Macarius. Integrum sup- 
peditat proverbium Athen. XIV, 
616 D, Sotadeo versu conscri- 
ptum: ὥδενεν ὄρος, Ζεὺς δ᾽ ἐφο- 
Beito, τὸ δ᾽ ἔτεκεν μῦν, »Ho- 
rat. Epist. II, 3, 139: Parturiunt 
montes, nascelur ridiculus mus:« 
ubi notat Porphyrio, natum esse 
exapologo proverbium.«Schot- 
wus. Add. C. F. Hermannus 
ad Lucian. q. hist. conscr. op. 
δ. 23 p. 151. Walzius ad Ar- 
sen. l. « 

76. Apost. XXI, 22. Arsen. 
489. Integrum exstat apud Pla- 
tonem Phaedr, 241 C: ὡς Avxos 
dev ἀγαπῶσ᾽, ὡς παῖδα φε- 
λοῦσιεν ἐρασταί, ubi Schol. p. 
314 Bekk. haec annotat: παρ- 
ῳδεῖ τὸ Ὁμηρικὸν εἰρημένον ἐν χ 
ῥαψωδίᾳ, Ὡς οὐκ ἔστε λέουσε 
καὶ ἄρνασιν ὅρκια πιεστὰ, 
Οὐδὲ λύκον τε καὶ ἄρνες δμό- 
φρονα ϑυμὸν ἔχουσεν' ἡ πα- 
ροιμία οὖν ἐπὶ τῶν ἐρωτικῶς ἐχόν-- 
των: lisdem verbis utitur Her- 
mias p. 90. Add. Schol. Ven. 
ad Hom. 11. X, 263. A, 207. 
Locos, ubi adagium respicitur, 
intt, ad Arissaen. II, 20 p. 727 
Boiss. collegerunt: add. nott. 
ad Diogenian. V, 96. 


— 


19 


3 


IAOYTAPXOY 
TAPOIMIATI 


AIZ 


AAEZANAPEIZE EXPRNTO. 


Οἴχοι τὰ Μιλήσια: ἐπὶ τῶν ὅποι μὴ σπρορήκει 
τὴν τρυφὴν ἐπιδεικνυμένων. ᾿«“ρισταγόρας ὁ Μιλήσιος 
ἐλθών ποτὲ εἰς “Ἰακεδαίμονα ἠξίου βοηϑεῖν τοῖς Ἴωσι 
πολεμουμένοις ὑπὸ Περσῶν" ἐδημηγόρει δὲ ἐσθῆτα ἔχων 
πολυτελῆ καὶ τὴν ἄλλην τρυφὴν τὴν ᾿Ιωνικήν᾽ εἶπεν οὖν 
τις πρὸς αὐτὸν τῶν ᾿Εφόρων, Οἴχοι τὰ Μιλήσια. 

Ai Χάρητος ὑποσχέσεις: . ἐπὶ τῶν προχείρως 
ἐπαγγελλομένων. Χάρης γὰρ στρατηγὸς ᾿4ϑηναῖος προ- 
χείρως πολλὰ ἐπηγγείλατο. 

Ὀπισαμβώ: ἐπὶ τῶν ἐπὶ τὸ γεῖρον ἐν τοῖς πρά- 
γμασι προβαινόντων ἀεί" παρὰ τὸ ὑπίσω βαίνειν, 





“1. 070] ὅπου Ζοηοδίυϑ. 10. VB: Ὀπισάμβων: ταύτην 
Χρύσιππος τάττει κατὰ [τὸ addit V.] τῶν χεῖρον ἐν τοῖς πρα- 
γμασε προβαινόντων παρὰ τὸ ἀεὶ ὀπίσω Bairsır Μέμνηται 
[δὲ addit V.] τοῦ ὀνόματος Σοφοκλῆς. Scribebatur ὀπισάμβρω: 
correxi ex Eustathio, praeeuntibus Wyttenbachio δὰ n.1|., Lo- 
beckio Aglaoph. I, 733. Ellendtiio Lex. Soph. II, 324. 


1. Zenob. V, 87. δὲ κατὰ στοιχεῖον λεξικῷ καὶ 
2. Zenob. II, 13. ὀπισαμβώ εὕρηται ἡ εἰς τοὐπίσω 
3. V.11I, 36. Β. 164: Eustath. ἀναχώρησις. Ὗ. Sophocl. fr. 921 
ad Hom. 1]. A, p. 862, 5: ἐν Dind. 
21 


4 


6 
7 


8 


322 PLUTARCHI 


Εὐδαίμων ὁ Κορίνϑιος **: xwun ἐστὶ nir- 
σίον τῆς Κορίνϑου ** κχατάφυτος" ὡς τῶν ἐν τῇ κώμῃ 
ὁμολογούντων μὲν Kogivdov εἶναι εὐδαίμονα, αἱρουμένων 
δὲ ἥττονα κώμην ἔχειν. 

Τυδεὺς ἐκ συφορβίου: ἐπὶ τῶν ἀπαιδεύτων. 
Οἰνεὺς τὴν ϑυγατέρα Innovoov Περίβοιαν ἐβιάσατο" 
γνοὺς δὲ αὐτὴν ἔγκυον οὖσαν 6 πατὴρ συφόρβοις παρέ- 
δωχε μετὰ τοῦ γενομένου παιδίου Τυδέως. 

Κλειτοριάξεις: ἐπὶ τῶν παιϊδεραστούντων. 

Ti σοι ὃ ᾿Απύλλων ἐχιϑάρισεν; ἤγουν, τί 
ἐμαντεύσατο; 

Κεστρεὺς νηστεύει: ἐπὶ τῶν δικαιοπραγούντων 
μὲν, οὐδὲν δὲ πλέον ἐκ τῆς δικαιοσύνης ἐπιφερομένων. 
ὁ γὰρ κεστρεὺς τῶν ἄλλων ἰχϑύων ἀλληλοφαγούντων μό- 
γος ἀπέχεται τῆς σαρκοφαγίας, ἐσθίων ἰλύν. 

Βοιωτοῖς μαντεύσειας: αὕτη κατάρα τίς ἐστί. 
μαντευομένοις γὰρ τοῖς Θηβαίοις περὶ πολέμου ἀνεῖλεν 7 
Πυϑία νίκην αὐτοῖς ἀσεβήσασιν ἔσεσθαι" εἷς δὲ τῶν 
ϑεωρῶν ἁρπάσας τὴν προφῆτιν Μυρτίλαν ἐνέβαλεν εἰς 
ϑερμοῦ παρακείμενον λέβητα. ἄλλοι φασὶ, Θηβαίοις πο- 
λεμοῦσι Βόμβρος μάντις πλείους ἔφη νιχήσεσϑαι, εἰ προ- 


1. Κόρινϑος recte Zenobius. In proverbio desunt vv.: ἐγὼ δ᾽ 


᾿ εἴην Τενεάτης. 2. Deest v. Tevia. ὅ. VB: ταύτην λελέχϑαε 


φασὶ διὰ το ἀδιάϑετον καὶ ἀπαίδευτον τοῦ Τυδέως" τὴν γὰρ 
ϑυγ. [τοῦ V addit) Ἱππονόον II. Οἰνεὺς [V Οἰκεὺς] ἐβιάσατο. 6. 
Οἰνεὺς) legebatur Τυδεὺς. 7. αὐτὴν) VB ταύτην. ἔγγυον V. 
συφόρβοις] ὑφορβρῶ VB. 8. γενωμένου B. παιδίου] παιδὸς τοῦ VB. 


10. χκεκιϑάρικεν Zenobius. ἤγουν] »Gron. eiyovv. In apographo 
4 
est &, incerto scripturae compendio.«e Wyttenbachius. 13. 


ἐπιφερομένων] ἀποφερ. Zenobius. ° 15. σαρκοφαγίας e Zenobio J. Gro- 
novius edidit: cod. xsoxogayias, unde eidem Gronovio: κέστρο-- 
φαγίας scribendum esse videbatur: apographum habet yepxo- 
φαγίας. 16. μαντεύσαιο Zenobius. 18. ἡ Πυϑία) ἡ προφῆτις ἡ 
ἐν Δωδώνη Zenobius. 19. Scribebatur Μυρτίλα: mutavi 6 Zeno- 
bio: codicem aut Mvgriw aut Μυρτίδα habere Gronovius annota- 
vit: Apographum δῖυρτία᾽. 21. Boußos et Βόμβον Zenobius. 


4. Zenob. III, 96. Tydeus: add. Eur. Suppl. 902: 
5. V. IV, 25. B. 916. Macar. οὐδ᾽ ἐν λόγοις ἦν δεινὸς, “ἀλλ ἐν 

453. Narrationem tetigit Hey- ἀσπίδι. 

nius ad Apollod. I, 8, 5: peıuita 6. Diogen. V, 77. 

est ex Antimachi Thebaide, ut ἡ. Zenob. VI. 14 

discimus e Schol.. Ven. ad Hom. ᾿ Sn 

Il. 4, 400: ᾿ἀντίμαχος δέ φησιν 8. Zenob. IV, 52. 

ὅτ, παρὰ συφόρβοις ἐτράφη: Se. 9. Zenob. II, 84. 


10 


15 


20 


10 


1 


12 


13 


14 


1ὅ 


10 


CENTURIA 1. 323 


ϑύσαιεν τῶν ἡγεμόνων Eva’ οἱ δὲ ἀποχτείναντες τὸν 
Βόμβρον ἐνίκησαν. 

Πλείους τῶν Καλλιχυρίων: ΚΚαλλιχυρίων ποτὲ 
πλῦϑος ἐπῴκησε τὰς Συραχούσας οὕτω πολλοὶ, ὥςτε καὶ 
τοὺς προτέρους οἰχήτορας ἐχβαλεῖν. 

Κέλμις ἐν σιδήρῳ: ἐπὶ τῶν σφόδρα ἑαυτοῖς 
πιστευσάντων, ὅτι ἰσχυροὺ καὶ δυςχείρωτοι πεφύχασι. 
Κέλμις γὰρ tig ἐν Ἴδῃ στεῤῥότατον σίδηρον ἐργαζόμενος. 

Ὃ Κερχυραῖος μαστιγούμενος ἅμα αὐτὸν 
+ ηργολαβησαι: αἱ μάστιγες αἱ Κερχυραῖαι λέγονται 
διάφοροι εἶναι παρὰ τὰς ἄλλας. 

Ἵππῳ γηράσκοντι τὰ μείονα κύχλ᾽ ἐπί- 
βαλλε: ἐπὶ τῶν διὰ γῆρας δεομένων ῥᾳστώνης τινὸς 
χαὶ ἀναπαύλης. 

Πόλεις παίξομεν: πόλις εἶδος ἐστὶ παιδιᾶς 
σπεττευτιχῆς.- 

"ἄριστα χωλὸς οἰφεῖ: αἱ ᾿Αμαζόνες τοὺς γενο- 
μένους ἄρσενας ἐπήρουν, ἢ σκέλος ἢ χεῖρα περιελόμεναι" 
πολεμοῦντες δὲ πρὸς αὑτὰς οἱ Σχύϑαι καὶ βουλόμενομ 
πρὸς αὐτὰς σπείσασθαι ἔλεγον, ὅτι συνέσονται τοῖς Σκχύ- 
ϑαις εἰς γάμον ἀπηρώτοις καὶ μὴ λελωβημένοις. ἀπο- 
κριναμένη δὲ πρὸς αὑτοὺς ἡ ᾿Αντιάνειρα ἡγεμὼν τῶν 
᾿Αμαζόνων εἶπεν ἄριστα χωλὸς οἶφεῖ. 

Ἔφυγον κακὸν, εὗρον ἄμεινην: ἐπὶ τῶν με- 





4. Vulgo τῆς Συρακούσης: correxit Schneidewinus, T. dus- 
EU 

χείρωτοι)] Apographum υσχείρητου: editt. δυςχείρητοι, quod correxi. 
9. Wyttenbachius vertit: Corcyraeus simul se ipse flagellans 
suscepit locatum opus, et pro v. ἠργολάβησαι Buspicatur 9070- 
λάβησεν legendum esse. Abstineo manum a corrigendo, quum 
quo sensu proverbium dictum sit, nesciamus: verba enim ai μά- 
orıyss κτλ. ad proverbium Kepxvgasa μάστιξ videntur referenda: 
cf. Zenob. IV, 499, 12. Scribebatur κῦκα: correxi 6 Zenobio. 21. 


Scribebatur κακὸν zaspov: καρρὸν delevi, τῶν} vulgo τὴν. 
10. Ζεποῦ. IV, 54. μώεων ἀσπάζεσθαι καὶ μὴ κατανα- 
11. Zenob. IV, 80. λίσκευν εἰς οὐδὲν δέον [v. Ze- 


nob. 9.] τὰ τῶν υἱῶν κέρ- 

ματα. ὄντως γὰρ ἄριστα χ. οἷ- 
13. Zenob. IV, 41. Pils, τοῦ erde πατρὸς οὐ 
14. Zenob. V, 67. nolla σε σωφρονίσαντος καὶ διδά- 
16. Diogen. II, 2. Usurpat ἔαντος σκχύτη βλέπειν [Zenob. 

Athen. XIII, δ68 E: διὸ συμ- I, 2). 

βουλεύω 001,.., τὰς ἐπὶ τῶν οἰκη- 16. Zenob. WII, RR. 


Ἅλ" 


12. V. n. criticas. 


.. 


1 


1& 


20 


17 


18: 


19 


20 


21 


22 


23 


324 PLUTARCHI 


ταβολὴν ἐν ἑαυτοῖς κρείττονα οἰωνιζομένων. ᾿4ϑηήνησι 

γὰρ ἐν τοῖς γάμοις ἔϑος ῃν ἀμφιϑαλῆ παῖδα ἀκάνϑας 

μετὰ δρυΐνων καρπῶν. στέφεσϑαι, καὶ λίχνον ἄρτων πλή- 
΄ , »χν 4 T 

on περιφέροντα λέγειν, Eyvyov κακὸν, εὑρον ἄμει- 

νον. ᾿Εσήμαινον δὲ ὡς ἀπεώσαντο μὲν τὴν ἀγρέαν καὶ 

παλαιὰν δίαιταν, εὑρήκασι δὲ τὴν ἥμερον τροφήν. 

Μυκόνιος γείτων: ἐπὶ τῶν διαβεβλημένων ἐπὶ 
γλισχρότητε καὶ μιχροπρεπείᾳ, παρὰ τὴν μιχρότητα τῆς 
νήσου καὶ εὐτέλειαν, τῆς Μυχόνου. 

Τὸ σχαμβὸν ξύλον οὐδέποτε ὀρϑοῦν: ἐπὶ 
τῶν πειρωμένων διάστροφα ξύλα κατευϑύνειν. 

Ὃ παῖς τὸν χρύσταλλον: ἐπὶ τῶν μὴ κατέχειν 
δυναμένων, μήτε μεϑεῖναι βουλομένων. 

Τὸν ἵππον ὁ Σχύϑης: ἐπὶ τῶν κρύφα τινὸς 
ἐφιεμένων, φανερῶς δὲ ἀπωθουμένων καὶ διαπευόντων 
αὐτό. 

Ἡράκλειος ψώρα: ἡ τῶν Ἡρακλείων λουτρῶν 

᾿ x ’ = « . > -- € -« 
δεομένη πρὸς ϑεραπείαν n γάρ Adnva τῷ Hoaxkei 
πολλαχοῦ ἀνῆχε ϑέρμα Aovroa. 

Οὐχ ἔστι δούλων πόλις: διὰ τὸ σπάνιον εἴ- 
θῆται. 

[4 “ ' 
Bovvas Öıxabeı: ἐπὶ τῶν τὰς κρίσεις ἀναβαλ- 
3. ας 4 c [4 r x - 
λομένων ἀεὶ καὶ ὑπερτιϑεμένων. Bovvag γὰρ ᾿Αϑηναῖος 


1. Scribebatur ᾿4.ϑήνησι. 3. Scribebatur στρέφεσϑαες correxi 
e Zenobio. πλῆρες rectius Zenobius. 8. Fortasse τῆς νή- 
σου Μυκόνου καὶ εὐτέλειαν. 9. Μυκόνου)] in MS. temere erat Mr- 
κήνης. Gronovius. 10. VB: τὸ σκαλικὸν ἔξ. οὐδίποτ᾽ 009609 
[οὐδέποτε ὀρθοῦται V.]: αὕτῃ δημώδης" λέγεταν δὲ ἐπὶ ε. διάστροφα 
πράγματα xarevd. πειρ., καὶ μηδὲν ὠφελούντων. 13. μεϑεῦναε) 
scribebatur μαϑεῖν: immo μεθεῖναι, ut legitur apud Zenobium.« 
Wyttenbachius. 14. Ὁ Σκύϑης τὸν ἵππον Zenobius. 17. 
ψώρα] legebatur φορά. 


17. Zenob. V, 21. λων. Hesych. δούλων πόλις : Ei- 
-18. V.111, 100. B. 881. Apost. πσπολις ἐν Μαρικᾷ [{τ. 16. Runkel.). 
XIX,1. Arsen. 449. Macar. 429: κόμην γὰρ λέγεε, Δούλων πόλιν. 
Phot. Suidas: cf. Diogen. VI,92. ἔστε δὲ ἐν Κρήτη [ν. Hoeckius 
19. Zeitob. V, 58. u I, 433.) ἔρως et Etiam 
ratinus in Seriphiis hanc ur- 
20. Macar. 451: Zenob. V,59. „em nominavit: ε Steph. ΒΥΖ, 
21. Diogen. V, 7. Runkelius Crat. fr. p. 57. 
22. Οἱ. Append. 8. un ἔνι δού- 23. Zenob. 1, 67. 


10 


20 


20 


27 


28 


29 


CENTURIA 1. 325 


ἐγένετο" τούτῳ ᾿Ηλεῖοι πρὸς Καλλιωναίους + διαφερόμε- 
vos ἐπέτρεψαν δίχας νομίσαντες ἀναμένειν, ἕως ἂν ἀπο- 
φήναι'" γναὺς δὲ ὁ Βούνας τοῦτο ἀνεβάλλετο μέχρι τελευ- 
τῆς τὴν ἀπόφασιν. 

“οχρικὸς βοῦς: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν. οἱ Aoxgoi 
γὰρ ἀποροῦντες βοῶν πρὸς δημοτελῇ ϑυσίαν, σιχύοις 
ὑποϑέντες ξύλα μιχρὰ χαὶ σχηματίσαντες βοῦν, τούτῳ 
τὸ ϑεῖον ἐϑεράπευσαν. 

Θεὸς ἡ ᾿Αναίδεια: ἐπὶ τῶν διὰ τὴν ἀναισχυντίαν 
ὠφελουμένων. 
᾿ Κάκιον Βάβυς αὐλεῖ: ἐπὶ τῶν κατὰ τὸ χεῖρον 

; 
ἀσχούντων. 

"Asıds τοὺς Τέλληνος: ὃ Τίέλλης ἐγένετο ai- 
λητὴς καὶ μελῶν ἀνυποτάχτων ποιητής. 

Ὕδωρ παραῤῥέει: ἐπὶ τῶν ἐκ παντὸς ἔργου 
ἐπαγγελλομένων χαταπράξασϑαι τὸ προκείμενον. μετῆχται 
δὲ ana τῶν ὑπὸ σπουδῆς χαὶ εἰς ῥέοντα πλοῖα ἐμβαι- 
vovrwv χαὶ παραβαλλομένων τῷ κινδύνῳ. 

Μιχϑοφορῶν: αὕτη λέγεται ἐπὶ τῶν ἐρασμίων 
διδάσκαλος καὶ ὑπερηφάνων, ὥς φασι χαὶ τὴν Σαπρὼ 
ἐρασϑήναι" μὴ φέρουσαν δὲ τὰ πάϑος ῥΐψαι αὑτὴν κατὰ 
τῶν ἐν Asvxadig πετρῶν. 


--- -----.- ..-- 


1. Κυλλιωναίους cod.; Gronovius Κυλληναίους scribendum putabat: 
Kalvdwvious Zenobius: crucem posui. 2. νομίσαντες) sic et Zeno- 
bius: attamen vitium subesse videtur, et legendum ὀμόσαντες. W yt- 


tenbachius. Codd. lectio bene habet. Vulgo ἀποφῆναι: ἀπο- 
φήνηταν Zenabius. 13. τοὺς] τὰ Zenobjius. 17. καὶ εἰς] καὶ Zeno- 
bius om. 19. »Lego Μινϑοφόρω nomen mulieris et opinor aliqua 


deesse. Gronovius. Spectat ad Phaonem: Phot. Suid. Schol. Be- 
rol. ad Liban. Epist.260: [paoiv Suidas addit  ἐπὲ τῶν ἐρασμίων καὶ 
ὑπερηφάνων" τοῦ γὰρ Φάωνος ἐρασϑῆναί yacı πολλοὶ [σὺν πολλοῖς καὶ 
Suidas.]) Σαπφὼ, οὐ τὴν ποιήτριαν, ἀλλὰ Asopiav, καὶ ἀποτυγχαάνου- 
σαν, biyas ἑαυτὴν ἀπὸ τῆς Atvxados πέτρας: cf. interpp. Hesych. s. 
Φάων. Unde patet aut in Μιχϑοφορῶν latere v. Paow aut Daum de- 
esse et Mıy®. ex alio superesse proverbio. 20. v. διδάσκαλος 
corsuptum est. 


21. Zenob. V, 6. 47. Zenob. H, 15. Dixit de 
25. Zenob. IV, 36. Tellene post Schneidewiuum 


Meinektus Comic. Grr. Frr. I, 38. 
26. Zenob, IV, 81: cf. Append. 28. Zenob. VI, 24. * 
8. Βάβυος. 29. V. not. criticas, ' 


5 


10 


15 


20 


90 


3 


33 


35 


36 


37 


38 


326 PLUTARCHI 


“Μιμοῦ πεδίον: ἐπὶ τῶν ὑπὸ λιμοῦ πεεζομένων 
πόλεων. τόπος yap ἐστιν οὕτω χαλούμενος Aıuov πεδίον. 

Πεύχης τρόπον: ἐπὶ τῶν πανωλεϑρίᾳ ἀπολλυ- 
μένων" παρόσον ἡ πεύχη κοπεῖσα οὐκέτι φύεται. 

Οὐκ εἰμὶ τούτων τῶν ἡρώων: ἐπὶ τῶν βου- 
λομένων εὖ ποιεῖν. οἱ γὰρ ἥρωες κακοῦν ἕτοιμος μᾶλλον 
n ὠφελεῖν. 

Βοῦϑος περιφοιτᾷ: ἐπὶ τῶν ἀσυνέτων καὶ 
παχυφρόνων, ἀπό τινος Πυϑιονίχου Βούϑου καλουμένου. 

“ιμοδωριεῖς: σιτοδείας ποτὲ γενομένης ἔν Ile 
λοποννήσῳ ἐφόδια τινὲς λαβόντες ἀπῆραν᾽ πλανωμένους 
δὲ αὐτοὺς ἀπεδέξατο ἡ ἐν “Ῥόδῳ Τρίπολις" ἐκλήϑησαν δὲ 
διὰ τοῦτο “«Τιμοδωριεῖς. 

Μερὶς οὐ πνίγει: φασὶ περὶ τὴν Ἑλλάδα μὴ 
εἶναι σύνηϑες τοῖς ἀρχαίοις διανέμειν μερίδας" διὰ δὲ 
προφάσεις τινὰς ἐνδεεστέρων γενομένων τῶν ἐδωδίμων, 
χρατῆσαι τὸ ἔϑος τῶν μερίδων, καὶ διὰ τοῦτο τὴν παρ- 
οἰμέαν εἰρῆσϑαι. 

Ἡράκλειος νόσος: τὴν ἱερὰν νόσον Ἡράκλειον 
ὠνόμαζον" εἰς ταύτην γὰρ ἐκ μαχρῶν πόνων ἐμπεσεῖν 
Ἡρακλέα. | 
Tade Μῆδος οὐ φυλάξει: μελλούσης γενέσθαι 
τῆς Ξέρξου στρατείας, οἱ “ἔλληνες ἀπογνόντες τὴν σωτη- 
ρίαν, τὰς οὐσίας αὑτῶν ἀνήλισχον, ἐπιλέγοντες" ἸΤ' ὁ δὲ 
Μῆδος οὗ φυλάξει. 

Ἐκκεχόφϑ'᾽ ἡ μουσιχή: τῶν παλαιῶν ἐν τοῖς 
συμποσίοις φιλολογῳ ζητήσει χρωμένων, οἱ ὕστερον τὰς 
μουσουργοὶς χαὶ χιϑαριστρίας καὶ ὀρχηστρίας ἐπειρηγα- 


„ % Scribebatur μὴ βουλομένων: delevi μὴ cum B, Zenobio. 7, 
ὠφελεῖν} εὐεργετεῖν B: v. vv. 1]. ad Zenob. 1. c. 10. Scribebatur 
bis Ayo “ωρεεῖς. 14. Explicationem K om. 24. Vulgo αὐ- 
τῶν. 26. Legebatur ἐκκεκόφη ἸΜουσική. 27. vulgo φελολογων. 


30. Zenob. IV, 93. 34. Hesych. Phot. Suidas. Cf. 
31. Zenob. V, 76. 0. co. nn. I, 102. 
35. K. T: s 4 
‚ 32. B. 729: Zenob. V, 60: cf. 36. Fenoh, ἵν, . ν, 28 
infr. IT, 31. 37. Suidas: Zenob. VI, 16. 
33. Zenob. II, 66. 38, Zenob. {{1. 99. 


10 


99 


40 


dl 
42 


43 


44 


CENTURIA 1. 327 


γον, ὅϑεν τὴν καινοτυμίαν τινὲς αἰτιώμενοι τῇ παροιμίᾳ 
ἐχρῶντο. 

«“ευκὴ στάϑμη: αὕτη κατ᾽ ἔλλειψιν εἴρηται ἐπὶ 

΄΄ῳ % ᾽ “ ’ 7 3 - N 

τὼν um ἀκριβῶς τι διαχρινοντῶν. ἐν γαρ λευκῷ λίϑῳ 
λευκὴ σταϑμη λέγεταε᾽ ἥχιστα γὰρ διὰ τὸ ομοειδὲς 
σαφής ἐστιν. 

Μωρύχου Διονύσου: χαὶ, Μωρότερος εἶ Auo- 

’ (4 \ ᾿ ζω) 9 ’ 

vvoov, ὃς τἄνδον ἀφεὶς, ἔξω τῆς οἰκίας xad- 
nras: ἐπὶ τῶν εὔηϑές τι διαπεπραγμένων. Μώρυχος 
δὲ ὁ Διόνυσος xar ἐπίϑετον ἀπὸ τοῦ τὸ ᾿πρόρωπον αὖ- 
τοῦ μολύνεσθαι, ἐπειδὰν τρυγῶσι, τῷ ἀπὸ τῶν βοτρύων 
γλεύχκεε καὶ τοῖς γλωροῖς σύχοις. μωρύξαι δὲ τὸ μολῦναι" 
καταγνωσθῆνανι δὲ αὐτοῦ εὐήϑειαν, παρόσον ἔξω τοῦ 
νεοῦ τὸ ἀγαλμα αὐτοῦ ἐστὶ παρὰ τῇ εἰςόδῳ ἐν ὑπαίϑρῳ. 

H Apaia τὴν Abnoiuv μετῆλϑεν: ἐπὶ τῶν 
πολυχρονίῳ ζητήσει χρωμένων. "Auale γὰρ ἡ 4ημήτηρ 
παρὰ Τροιζηνίοις noogeyogeverar, ᾿“Ιζησία δὲ ἡ Κόρη. 

O0 Atoßıog πρύλις: αὕτη za ὁμοίωσιν λέγε- 
ται, ὥςπερ Atoßıog πρύλις. δοχεῖ δὲ ὁ Πρύλις “Ἑρμοῦ 
παῖς γενέσϑαι καὶ μάντις. 

ς N x [4 u »ἭἬ 

A φιλοχρηματία ταν Σπάρταν ἕλοι, αλλο 

> [2 3» N - € ΝΣ , 
δὲ οὐδέν: ἐπὶ τῶν ἐξ ἁπᾳντος κερδαίνειν προαιρουμέ- 
γων. μετήνεγχταε ἀπὸ χρησμοῦ δοϑέντος ,“Τακεδαιμονίοις. 
ἔχρησε γὰρ ὁ ϑεὸς, τότε ἀπολέσθαι ὅταν ἀργύριον καὶ 
xgvoiov τιμήσωσιν. 


Ἢ ἐν Ἄργει: ἀσπίς: οἱ ἐν "doya οἱ τὴν ἐν 





7. Μορύχον Zenobius. Vulgo Asovvoiov. “4ιονύσου] recte 
Zenobius Μορύχου. 9. Scribebatur Mopvyas. 14, Erat τὴν 
εἴςοδον. 15. Scribebatur bis Judo. 18. Posteriore loco cor- 
rigendum A. μάντις: quod Gronovius priore fecerat. Wytten- 
bachius. 21. Τὰν delendum est. 22. vulgo δ᾽ : Gronovius 
δὲ, quod reduxi. 23. μετενήνεχταν Zenobius. "26. Τὴν .. ἀσπίδα 


Macarius. 


συγκατασκάπτην Πούλιν, Τόμουρε 
πρὸς τὰ λῷστα. νημερτέστατε: υ. 


39. Zenob. IV, 89. 
40. Apost. XIX, 6: Zenob. 


V, 13. 
41. Zenob. IV, 20. 


42. Respicere videtar ad Ly- 


coph. Cassand. 219 sqq.: ὡς μή 
σε Κάδμος ee. ἐν περιῤῥ ύτῳ Ἴσ- 
on φυτεῦσαε.., Τῶν αὐθϑομαέμων 


Scholl. ad ἢ. I. et Eustath. ad 
Hom. 11. E, p. 601, 2, M, 893, 39. 


43. Zenob. II, 24. 


44. Macar. 3,7: Zenob. Il, 3. 


10 


15 


20 


25 


46 


47 


48 


49 


328 PLUTARCHI 


τοῖς παισὶν ὥραν ᾿χκαϑαρὰν καὶ ἀδιάφϑορον φυλάξαντες, 
ἀναλαβόντες χρυσῆν ἀσπίδα προπομπεύουσι » τοῦτο γέρας 
ἔχοντες χατὰά TI νόμιμον ἀρχαῖον. 


᾿ϑηνᾷ τὸν αἴλουρον: ἐπὶ τῶν χαχῶς συγκρι- 


νόντων τὰ χρείττονα τοῖς ἥττοσι διὰ μιχρὰν. ὁμοιότητα" 5 


ὡς εἴ τις διὰ γλαυκότητα τῶν ὀφϑαλμῶν τὸν αἴλουρον 
τῇ Adma συμβάλλοι. 

Ἑστίᾳ ϑύεις: ἐπὶ τῶν μηδενὶ ὑᾳδέως μεταδι- 
δόνεων; Ar ἔϑους γὰρ ἣν τοῖς παλαιοῖς, πότε ἔϑυον 
“Ἐστίᾳ, undevi μεταδιδόναι τῆς ϑυσίας. 


Τί [ὅ τ] οὐχ ἀπήγξω, ἵνα Θήβησιν ἥρως 
γένῃ: φασὶν, ἐν Θήβαις ἑαυτοὺς ἀναιροῦντες οὐδεμιᾶς 
τιμῆς μετεῖχον. ὅϑεν τὸ, ἵνα ἥρως γένῃ, κατ᾽ εὖ- 
φημισμὸν εἴρηται. 

Δέχεται καὶ βῶλον ᾿4λήτης: ἐπὶ τῶν ἅπαντα 
πρὸς τὸ χρεῖττον ἐκδεχομένων. ’Aknıng γὰρ, ὥς φησι 
Δοῦρις, ἀποπεσὼν Κορίνϑου, κατὰ χρησμὸν τοῦ ϑεοῦ 
ἀπεπειρᾶτο πάλιν χκχηϑεῖν" ἐνὶ Ἵ τῇ χώρῳ περεϊδών τινα 
βουχόλον, Te τροφήν" ὁ δὲ βῶλον ἐχ τῆς πήρας ἀρά- 
μένος ἐδίδουν. ὁ δὲ ᾿“ἰλήτης ἐδέξατο οἰωνισάμενος καὶ εἰ- 
πων᾿ Δέχεται καὶ βῶλον 'Aintne. 

"Adaxpvs πόλεμος: ἐπὶ τῶν ἔξω τιγὰς γαλεποῦ 
πράγματα κατορϑούντων. ὃ γὰρ “ωδωναῖος προεῖπε Au- 
κεδαιμονίοις πολεμοῦσι πρὸς ᾿Αρκάδας, μάχην adaxpvv 
ἔσεσθαι" συμβαλόντες δὲ μετὰ ταῦτα ἐνίχησαν μηδενὸς 
ἀποϑανόντορ. 


3. κατά τι νόμιμον) scribebatur κατά τινα μῖμον: x. τ. μίμον Gro- 
novius: Wyitenbachius x. τ. νόμον conjecit: v.Zenobius. 4. Vulgo 


᾿4ϑηνᾶ. συμβάλλεν vitium est typographicum ed. Höültenianac: 
συγκρίνοι Zenobius. 8. Scribebatur μηδενός. 10. ϑυσίας] MS. 
οὐσίας : correxerunt Gronovius et Wyttenbachius. 11. ὅτε un- 
cis circumdedi. 16. “λάτης Gronovius. 17. Cod. δυρης; 


Gronovius dovons: veram lectionem restltuit Wyttenbachius. 
18. ἐνὲ sanum esse nequit: videntur excidisse haec: ἐλϑὼν οὖν εἰς 
Κόρινϑον, ἐν τῇ κτλ.: aliter W :ttenbachius: corrigit enim: στάλεν 
λατελϑεῖν" καὶ ἐν τῇ χώρᾳ ἐδων τινὰ βουκόλον κτλ. 20. Aldıns 
Gronovius. 23. πράγματα ex Gronovii conjectura scripsi: cod, 
et edd. πράγματος: v. nott. critt. ad Diogen. 1, 53. 


45. Zenob. IT. 25. III, 80. 


ob. IV,.94. Diogen. 48, Zenob. HI, 22, 


47. "yeneb; VI,17. Greg. Cypr. 49. Zenob. I, 38. 


10 


δ0 


δι 


δ2 


63 


56 
57 


68 


CENTURIA I 329 


’Arttıxoi τὰ ᾿Ελευσίνια: ἐλλείπει τὸ, 2a 
ς ’ « rc 8 ‚ 7 
ἑαυτοῦυς. Ὅταν καϑ' ἕαυτους συλλεγέντες τινὲς πραττωσί 
τι, ἐπιλέγουσιν ἑαυτοῖς, Artrtızoi τὰ ᾿Βλευσίνια. 

> ’ ! > _\ 

Ev Τροφωνίου HEROPFEUFRN: ἐπὶ τῶν σκυ- 
ϑρωπῶν xal ἀγελὰ ἄστων. οἱ γὰρ καταβαίνοντες ἐς Τρο- 
φωνίου λέγουσι τὸν ἑξῆς χρόνον ἀγέλαστοι εἶναι. ὃ γὰρ 
Τροφώνιος ἔχων τὴν χεφαλὴν τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ᾿4γα- 
undovg καὶ dıwxousvog ὑπὸ τοῦ Avyeov, εὐξάμενος εἰς 

“ >.» Σ - ωῳ ’ 
χασμα ἐνέπεσεν, OV δὴ καὶ μαντεῖον ἐγένετο. 
[4 -- vs ΄- 

Φάλλος τῷ ϑεῷ: ἐπὶ τῶν ἀπονεμόντων ἐνίοις 
τὰ οἰκεῖα πρόςφορα" ἐπεὶ τῷ Διονύσῳ ἵστατο ὁ φάλλος. 

Δῶρον δ᾽ ὃ τι δῷ τις ἐπαίνει. 

Ταιναριοῦ κακόν: τὸ μέγα καὶ παρανομούμε- 
γον εἰς ἱκέτας. οἱ γὰρ «“αχεδαιμόνιοι τοὺς καταφυγόντας 


Ἵ N 2 4 3 I P ’ 
‚eis Ταίναρον τῶν Eilwrwv ἀπαγαγόντες ἀπέκτειναν. 


Il ιτάνη εἰμὶ: κατὰ τῶν πυχναῖς συμφοραῖς χρω- 
μένων. τῇ γὰρ Πιτάνῃ τοιαῦτα συνέβη πράγματα. 


Θροᾷχες ae οὐκ ἐπίστανται. 


Ταχύτερον ὁ Μάνδρης χρητίνας F ἀπεπέ- 
ρασε: ᾿βφέσιοι χρητίνας ἐκτήσαντο τὰς Μαγνήτων" ἀπε- 
πέρασε δὲ σφιν Mavöons 6 Μανδρολύτου παρ᾽ οἶνον καὶ 
μέϑην καὶ κυβην.. 


Πολυκράτης μητέρα νέμει: Πολυχράτης ὁ Σά- 


2. ὅταν] praemittendum erat, λέγει δὲ Δοῦρις ὃ ὅτι --- ut apud Ze- 
nobium. Wyttenbachius, 4.’E»] reliqui ἐς sive εἰς, 5. Cod. 
ἀγελάτων, quod correxi. 6. λέγονται Suidas. 8. Alyaiov recie 
Suidas. 12. Vulgo ἐπαινεῖ. 13. παρανομούμενο» παράμονον Ὗ. 
14. scribebatur οἰκέτας correxi ex ‚Arsenio, Suida: cf. Tbucyd. I, 
128: οἱ γὰρ “ακεδαιμόνιον ἀναστήσαντές ποτε ἐκ τοῦ ἱεροῦ τοῦ Ποσειδῶ- 
γος ἀπὸ Ταινάρου τῶν Εἱλώτων» ἱκέτας, ἀπαγαγόντες διέφϑειραν. 15. 
ἀπαγαγόντες VB om, 16. Macarius explicat: ἐπὸ τῶν σφόδρα δεε- 
γῶν καὶ χαλεπῶν. 19. Κρητίνας quid sit nescio. Posui crucem. 
22. κύβην»] scribe κυβείαν. 


60. Zenob. II, 26. zonius ad Aelian. V. H. V, 7. 
51. Zenob. III, 61. Muellerus Dorr. I, 189: add. 
52. Diogen. VII, 22. Schol. ad Arist. Acharn. 615. 
53. Zenob. 11], 42. 55. Zenob. V, 61. 
54. V. IV, 12. B. 900. Apost. 56. Zenob. IV, 32. 

XVII, 92. Arsen. 441 ibig. Ma- 57. Res mihi ignota. 

car.: "Suidas, De re v. Peri- 58. Zenob. V, 64. 


10 


15 


er 


20 


60 


61 


330 PLUTARCHI 

pios τῶν ἐν τῷ πολέμῳ ἀποθανόντων Tag μητέρας Ovva- 
γαγὼν, δέδωκε τοῖς πλουσίοις τῶν πολιτῶν τρέφειν, “στρὸς 
ἕχαστον λέγων, ὅτι Μητέρα σοι ταύτην δίδωμ ε- 


᾿Αττικὸς napoızog: οἱ Adıvaioı τοὺς παρ- 
οἰκοῦντας αὐτοῖς καὶ γειτνιάζοντας ἐξέβαλλον. ἢ ἀπὸ τῶν 
εἰς Σάμον πεμῳφϑέντων ᾿4ϑήνηϑεν ἐποίλων. 

Εἰς Μασσαλίαν nAsvosıac: oi Maooalswras 
ϑηλύτερον ἔζων, xal στολαῖς ποικίλαις χαὶ ποδήρεσι 
χρώμενοι, ἔτει δὲ τὰς χόμας μεμυρισμένας ἀναδεδεμένοι, 
καὶ διὰ ταύτην τὴν μαλακίαν ἀσχημογοῦντες. 

Σαμίων avdn, καὶ, Σαμιακὴ λαύρα: ἐπὶ τῶν 
ὑστάταις ἡδοναῖς χρωμένων. ἡ Σαμιακὴ λαύρα στενωπὴ ἣν 
παρὰ Σαμίοις, ἐν N τὰ πέμματα ἐπιπράσχετο. τὰ δὲ 
Σαμίων ἀνϑὴ τόπος, ἐν ᾧ συνηέσαν αἱ γυναῖκες τοῖς ἀν- 
δράσι συνευωχησόμεναι. διὰ ταύτην τὴν τρυφὴν ol Σα- 
wor τοῖς Πέρσαις ἐδουλωϑησαν. 


8. καὶ στολαῖς] καὶ VB om. 9. χρώμενον e VB, aliis adjeci. 
ἔτι δὲ κτλ.) VB om. ἔτι) ἔπε Gronovius: correxit ex apographo 
Wyttenbachius. Vulgo κώμας. 10. Aliter explicat codex C: 
eis [Suidas ἐς] Μασσάλειαν [sic] πλ.: ἐπὶ κατάρας, παρ᾽ ὅσον eig 
μαλακίαν οἱ Μασσαλιῶται διεβάλλοντο' ἢ ὅτι οἱ Μασσα- 
λιῶταν εἰς πόλεμον ἐξιόντες κοσμοῦνται ὡς γυναῖκες. 11. 
VB: 2. ἄνϑη: ἐπὶ τῶν ὑστάταις ἡδοναῖς χρωμένων. A: Σαμικὴ [sic] 
λαύρα: ἐπὶ τῶν πρὸς τρυφὴν καὶ ἀγορὰς πολυτελεῖς ἐκκεχυ-. 
μένων: Macarius 2. λύρα, quod probavit olim Schneidewinus 
ad Ibyci Rell. p. 20: nunc mecum consentit. 14. τόπος, ἐν ᾧ] 


5 ’ € . . , 
scribebatur τόποι, ἐν ἡ: Gronovius proposuit τύποι, ἐν οἷς. 


69. Zenob. 11, 28. 

60. B. 369. Ο. 147. Apost. VII, 
71. Arsen. 221: Athen. XII, 523 
B: Ἴβηρες de, καΐτοι ἐν τραγικαῖς 
στολαῖς καὶ ποικίλοις προϊόντες ab 
χιτῶσε ποδήρεσι χρώμενον οὐδὲν ἐμ- 
ποδίζονται τῆς πρὸς τοὺς πολέμους 
ῥώμης. ᾿Μασσαλιῶταν δ᾽ ἐϑηλὺύν- 
ϑησαν, οἱ τὸν αὐτὸν Ἴβηρσι τῆς 
ἐσθῆτος φοροῦντες κόσμον. ἀσχημο- 
ψοῦσι γοῦν διὰ τὴν ἔν ταῖς ψυχαῖς 
μαλακίων, διὰ τρυφὴν γυναυκοπα- 
ϑοῦντες" ὅϑεν καὶ παροιμία παρ- 
λϑε, Πλεύσειας εἰς Μασσαλίαν: 

uidas, qui similia apponit ad 

roverbium ἐκ Μασσαλίας ἥκεις. 
roverbium et explicatio ad se- 
rius aevum spectare videtur, 
quum Massilienses adhuc Augu- 
sti lempore pIopter moties sum- 


mis Jaudibus ornentur: cf. Strab. 
IV, 1,5 p. 181. Bruecknerus 
Histor. Reip. Massil. 45 aq. 

61. V. ΠῚ, 81. B. 858: Clear- 
chus Athen. X11,640 Εἰ: Κλέαρ- 
χας δέ φησιν ὡς Πολυκράτης, ὃ τῆς 
ἁβρᾶς Σάμου τύραννος, διὰ τὴν πε- 
ei τὸν βίον ἀκολασίων ἀπώλετο, ζη.-- 
λώσας τὰ Λυδῶν μαλακά. ὅϑεν τῷ 
μὲν Σάρδεων ἀγκῶνι γλυκεῖ [ν-. 
Zenob. Il, 92] προςαγορευομένῳ 
τὴν παρὰ τοῖς Σαμίοις λαύραν ἀν- 
τικατεσκευασεν ἐν τῇ πόλει, καὶ τῶν 
“υδῶν ἀνϑεσε πάντα ἔπλησε τὰ 
διαγγελϑέτα Σαμίων ἄνϑεα. 
τούτων δὲ ἡ μὲν Σαμίων λαύρα 
στενή τις ἦν γυναικῶν δημιουργῶν 
καὶ τῶν πρὸς ἀπόλαυσιν καὶ ἀκρα- 
σίαν πάντων βρωμάτων ὄντοις ἐνέ-. 
πληᾶε τὴν Ελλάδα" τὰ δὲ Σ ἀκ ἐ- 


10 


.62 


63 


64 


66 


67 


CENTURIA 1. 331 
6” “Ψ ῖ «Ψ N 

Ἢ Σκχυϑῶν ῥῆσις: πρὸς Δαρεῖον τὸν Πέρσην 
ἀπεχρίναντο οἱ Σκύϑαι, κλαίειν αὑτόν. ἐπὶ τῶν ἀποτό- 
uwg οἰμώζειν τινὰ λεγόντων. 

Διὸς ἐγκέφαλος: ἐπὶ τῶν ἐδυπωϑούντων. τὰ 
γὰρ πολυτελῆ βρώματα παρὰ τοῖς Πέρσαις Διὸς καὶ 
βασιλέως ἐγχέφαλος ἐκαλεῖτο. 

’ ’ > \ 4 [2 

“ευκηπατίας: φασὶ συμβαίνειν τι ἐπὶ τὸ παρ 

x - » 3 \ m 
ἐπί τινων, ὃ δειλοὺς ποιεῖ, εἴρηταν οὖν ἐπὶ τῶν τοιούτων. 

> γις ca [4 2. 4 “ 3. 4 , 

Anno: αὑτῇ γέγονεν ἐπὶ τῶν ἐπὶ umpig διαβε- 
βλημένων, ἣν φασιν ἐροπτριζομένην τῇ εἰκόνι ὡς ἑτέρᾳ 
διαλέγεσϑαι. | 

᾿Αεὶ κολοιὸς πὰρ κολοιὸν ἱξάνει: διὰ τὸ 
φιλάλληλον τοῦ ζώου. 

2 % > 3 € as Ξ N Er 4 Ἅ [4 
Kıynoo τὸν ap ἐεῤαει ἐπὶ τῶν τὴν ἐσχατὴν 
βοηϑειαν xıvovvrwv τέτακται. δὲ ἀπὸ τῶν πεττευονγ- 
των᾽ περὶ τούτοις χυχειόν F τις ψῆφος οἷον ἱερὴ καὶ 
ἀκίνητος τεῶν νομιζομένη. 





1.7 ἀπὸ «“Σκυϑῶν Diogenianus. 5. πολυτελῆ] ita scripsi e 
Zienobio: legebatur navr.iy. 7. ἐπὶ] περὸ recte Zenobius. 10. 
ἐςοπτριζομένους cod.: correxit Gronovius. 15. vulgo: πινούντων. 
τέτακται δὲ κτλ. ἴῃ sequentibus codicis scripturas exhibui: Gro- 
novius dedit: περὲ τούτοις οὖν κεῦται τις ψῆφος .. τέως νομ.: Wytten- 
bachius bene 6 Suida: παρὰ γὰρ τούτοις κεῦταί τις ---- ϑεῶν νομ.: Ve- 
ram autem loci conformationem cognoscimus 6 Schol. Plat. 451 
Bekk.: wow .. ἱερᾶς, ἢ τέτακται ἐπὶ τῶν .. κυνούντων" μετεΐ- 


ληπται δὲ ἀπὸ τῶν πεττευόντων' παρὰ τούτοις δὲ κεῖταὶ τις... ἑερὰ 
.. ϑεῶν 9., ὡς φησι Κλέαρχος ἐν Agzeoilg. 
ὧν ἄνϑη γυναιχῶν καὶ ἀνδοῶν interpp. adSuid. 1... διὰ ταύ- 


κοαίλλη διάφορα, ἔτν δὲ τῆς συμπά- 
σης πόλεως ἐν ἑορταῖς τε καὶ μέ- 
ϑαις. καὶ ταῦτα μὲν ὁ Κλέαρχος" 
oida δὲ κἀγὼ παρὰ τοῖς ἐμοῖς ᾽Α- 
λεξανδρεῦσεν λαύραν τινὰ καλου“ 
μένην μέχρε καὶ νῦν εὐδαιμόνων, 
ἐν ἥ πάντα τὰ πρὸς τρυφὴν ἐπω- 
λεῖτο: Suidas. Σ΄. λαύρα] Α. 859. 
Macar. 427: Clearchus Athen. 
l. c., Xanthus apud Schol. Ven. 


ad Hom. 11. II, 702 οἱ Eustath. ad. 


Hom. 1. c. 1082, 36, id. ad Hom. 
Od. X, 1922, 2: etiam Suidas 
v. λαύρα ad nostrum proverbium 
respicere videtur. De v. λαύρα 
cf. Schol. ad Arist. Pac. 98, 


τὴν κτλ] tempus, quod Piutar- 
chus innuat, accurate definiri 
nequit: optimum videtur, cogi- 
tari de invasione, quae Syloson- 
tis causa a Persis suscepta est: 
cf. Zenob. 11T, 90. 


62. Diogen. V, 11. 
63. Zenob. III, 41. 
64. Zenob. IV, 87. 


65. Zenob. I, 53. Ab Acco 
derivatum est proverbium izi 
τοῖς ὅπλοις ἀκκίζετως Apost. VIII, 
78. Arsen. 238. 

66. Zenob. 11, 47. 

67. Diogen. YV, 41. 


10 


15 


69 


1 


11 


72 


73 


74 


. 15 


10 


332 PLUTARCHI 


Τιϑωνοῦ γῆρας: ἐπὶ noluygeviow καὶ vneeyr- 
ρων. ὁ γὰρ Τιϑωνὸς xar εὐχὴν τὸ γῆρας αποϑέμενος 
τέττιξ ἐγένετα. 


- r . 
Οἰταῖος δαίμων: ovrog ὁ δαίμων ὕβριν καὶ 
ὑπερηφανίαν πώνυ ἐμίσησεν. 


Eni βωμόν: εἴρηται ano τῶν ϑυομένων πρὸς 
τοῖς βωμοῖς. 


ωχαέων apa: οἱ Φωκαεῖς τῆς αὑτῶν ἐχπεσόν- 
ὦ» ΟῚ ’ ’ Pr „ 
τες γῆ: ἐπηράσαντο μηδέποτε κατελϑεῖν εἰς αὐτὴν. 


ασηλειτῶν ϑῦμα: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν καὶ ἀναί- 
μων. φασὶ γὰρ τοὺς Φασηλείτας ταρίχους τοῖς ϑεοῖς 
ϑύυειν. 


Καριχὸν ϑῦμα: ἐπὶ τῶν ἄσαρχα μέλη ϑυόντων. 
οἱ γὰρ Κᾶρες κύνας ἱερουργοῦσι. 


Εὔρυμνος: οὗτος πειρώμενος διαβάλλειν Κάστορω 
πρὸς τὸν Πολυδεύκην, ἔδωχεν αὑτοῖς τὴν μεγίστην δίκην. 


Δειλαιότερος εἶ τοῦ παρακύπτοντος: φο- 
βούμενός τις τὸν ᾿Πρραχλέα κατέδυ εἰς σπήλαιον χαὶ διὰ 
δειλίαν ἀπέϑανεν. ἐντετύπωται ἐν τῷ λίϑῳ ἀνθϑρωποει- 
δὴς εἰχὼν, χαὶ τὴν κεραλὴν ὑπερέχενι τοῦ σπηλαίου" χα- 
λεῖταν δὲ παρακύπτων. 


Ἔν πέντε χριτῶν γόνασε χεῖται: τὸ παλαιὸν 
πέντε κριταὶ ἔκρινον τοὺς κωμιχούς. 


— 


6. ἐπὶ βωμόν] his verbis integrum proverbium non videtur effici. 
ἀπὸ] Wytienbachius malit ἐπί. 8. vulgo αὐτῶ. 10, Φασηλετῶν 
et infra Φασηλίτας Zenobius. 14. Κᾶρες V-om. ἱερουργοῦσν κύνα 
VB. .18. καὶ] Β κἀκεῖ, 19 ἐν) B οὖν. 22. γούνασν Zenobius. 


68. Zenob. VI, 18. 
69. Zenob. V, 44. 
70. Vid. nott. criticae. 


βούλεν μαϑεῖν, ἃ τοῖς φίλοις εἶχκά.- 
ἕζουσν. παρέστη; Εὔρυμνόν τινα 
ψομίζουσι ταῦτα εἰργάσϑαι. Ὁ δὰ 
71. Zenob. VI, 35. Εὔρυμνος ἐκεῖνος διέβαλλε τῷ Ka- 
72. Zenob. VI, 36. orogı τὸν ἀδελφὸν" all οὐχ ὃ Ka- 
73. V. 1, 26. Β. 623. Suidas, στωρ ἐσίγησεν" ἀλλ᾽ ὃ μὲν ἔφρασεν, 
Canes Caricae magni aestima- 6 δὲ Πολυδεύκης ἀγαθὸς ἐγένετα 
bantur apud veteres: Oppian. πύκτης ἐπὶ τὸν Εὔρυμνον. 
Cyneget. I, 370. Poll. V, 37. 75. Zenob. III, 32. 
74. Liban. Episı,. 389 fin.: 76. Zenob. III, 64. 


10 


20 


77 


78 


79 


81 


82 


CENTURIA I. 


Βοιωτίων νόμος: ἐπὶ τῶν τὰς ἀρχὰς ἠρεμαίως 
3 - 

ἐχόντων, αὖϑις δὲ σφοδρῶς ἐπιγιγνομένων. 

"Aenaya Κοτυττίοις: Korvra ἑορτή τις 
4 3 € ’ ’ ) 
ἐστὶ Σικελικὴ, ἐν ἢ περί τινας χλάδους ἐξάπτοντες πό- 
πανὰ καὶ ἀχρόδρυα ἐπέτραπον ἁρπάζειν. 

Μέγα'στόμα ἐνιαυτοῦ: 


ς \ 8 ὃς ’ 
οἱονεὶ πολλῃ παῤρῆσια 
πάντων, εὐφορίας γενομένης. 


Εἰκὲ τῷ Ἡρακλεῖ: ἐπὶ τῶν ἀσυχοφαντήτως τὰ 
r “ τ ᾿ N ” 
noayuara ἐπιτελούντων, ἐπειδὲ ὁ Hoaxing γε καὶ ἔφερε 
τὰ ἀλλότρια. 
Οὐχ ἱππολέκτας ἵ περισσὰς nAmueg: ἐπὶ τῶν 
βραχέα xexrnusvwv. 
ἐπὶ τῶν 


° “« x LU 
Χαμαὶ ἀντλεῖς, Daxov κόπτεις: 


> 4 p} / 
ἀδυναΐήοις ἐπιχειρούντων. 
Τίς τρόπος ἵππων: 
καὶ ἀλλόχοτον ποιούντων. 
Χαλκιδίζειν: ἐπὶ τῶν γλισχρευομένων. οἱ γὰρ 
ἐν Εὐβοίᾳ “Χαλκιδεῖς ἐπὶ φιλαργυρίᾳ ἐχωμῳδοῦντο. 


ἐπὶ τῶν παρηλλαγμένον τι 


— 


1. Βοιώτειος K. ἐπὶ ati.) K: 2. τ. κατ᾽ ἀρχὰς ἠρεμούντων, ὕστερον 
δὲ ταρασσόντων. Scribebatur ἠρεμαίας. 3. Vulgo Κοτυτίοις et 
tum Korvris: cf. Tzschuckius ad Strab. X, 3, 16 p. 470. 5. ἐπέ- 
τραποὸν Lobeckius: vulgo ἐπέτρεπον. 6. τὸ στόμα τοῦ Diogenianus, 
8. ἀσυκοφάντως Β. C nonnisi ἐπὶ τῶν ἀλήπτως τὰ no. ἐπυτε- 
λούντων. 11. Erasmus IV, 2, 27 duas proposuit conjecturas: 
οὐχ ᾿Ιππολαΐτας [incolas Hippolae: Paus. III, 25,6. Steph. Byz. 8. v.] 
περισσοὺς πλῶμες, et οὐχ ἱπποβότας π. πλ.: addidit his teriiam Gro- 
novius: οὐχ ὑπὸ Asutas π. π.)γ) 8. Δεκτὰς intelligens locum notum 
et celebratum apud antiquos. 13. Correxi vulgatam, χαμαίδ᾽. 
15. ἵππων Hesychius om. παρηλλαγμένων B et τι post v. ἀλλόκο- 
τον ponit. 17. Scribebatur χαλκίζειν: correxi e ΒΥ, Suida, 
probantibus Wyttenbachio et Bergkio Comm. de Rel. Com. Vet. 
Aut. 48 I 


77. K. II, 42. Suid. 5. Βοιωτία : 


Suidas. Ex Metagenis comici 
cf. Zenob. II, 65. Proverbium 


Thuriopersis desumptum , teste 


333 


Μόσχος ἄδων Βοιώτιον affe- 
runt Apost. XIII, 27. Arsen. 357. 


78 Cf. Lobeckius Aglaoph. 
1I, 1031. 


79. Diogen. VI, 48. 


80. V. I, 68. B. 371. C. 127. 
Suidas. 

81. V. nott. criticae. 

82, Zenob. VI, 48. 


83. B. 901. Hesych. Phot, 


Photio et Suida. 

84. V. IV, 48. B. 949: Eu- 
stath. ad Hom. 11. B, p. 279, 18: 
Χαλκεδίζεεν παροιμιακῶς τὸ γλι- 
σχρεύεσθϑαε ἐπὶ φιλαργυρίᾳ γὰρ ἐκω- 
μῳδοῦντο oi κατ᾽ Εὔβοιαν Χαλκι- 
δεῖς: Hesych. Suidas. Jacobsius 
ad Anthol. Gr. X, 228 statuit, 
verbum χαλκεδίζειν, ut plura οἱ 
similia, a χαλκὸς fictum et a Co- 
micis ad Chalcidenses, sine ulla 


10 


15 


69 


69 


70 


11 


72 


73 


10 


332 PLUTARCHI 


Τιϑωνοῦ γῆρας: ἐπὶ πολυχρονίων χαὶ ὕπεργΥ- 
ρων. ὁ γὰρ Τιϑωνὸς zer εὐχὴν τὸ γῆρας αἀποϑέμενος 
τέττιξ ἐγένετα. 


- r N 
Οἰταῖος δαίμων: ovros ὁ δαίμων ὕβριν καὶ 
ὑπερηφανίαν πώνυ ἐμίσησεν. 


᾿Επὶ βωμόν: εἴρηταν ano τῶν ϑυομένωμ πρὸς 
τοῖς βωμοῖς. 


-« πῶ ΓῚ Δ 
Φωκαέων apa: οἱ Φωκαεῖς τῆς αὑτῶν ἐκπεσὸν- 
τες γῆς ἐπηράσαντο μηδέποτε κατελϑεῖν εἰς αὐτην. 


Pr Er \ “ 3 bad x 
Duonksırav ϑῦμα: ἐπὶ τῶν εὐτελὼν χαὶ ἀναέ- 
μων. φῶωσὶ γὰρ τοὺς (Φασηλείτας ταρίχους τοῖς ϑεοῖς 
ϑύυειν. 


Καριχὸν ϑῦμα: ἐπὶ τῶν ἄσαρκα μέλη ϑυόντων. 
οἱ γὰρ Κᾶρες κύνας ἱερουργοῦσι. 


BT] T ' ’ yr 0 
Evovuvog: ovrog πειρώμενος διαβάλλειν Κάστορω 
πρὸς τὸν Πολυδεύκην, ἔδωκεν αὑτοῖς τὴν μεγίστην δίκην. 


Δειλαιότερος εἶ τοῦ παρακύπτοντος: φο- 
βούμενός τις τὸν ᾿Ηρακλέα κατέδυ εἰς σπήλαιον καὶ διὰ 
δειλίαν ἀπέϑανεν. ἐντετύπωται ἐν τῷ λίϑῳ ἀνϑρωποει- 
δὴς εἰκὼν, χαὶ τὴν χεραλὴν ὑπερέχεν τοῦ σπηλαίου" κα- 
λεῖταν δὲ παραχύπτων. 


Ἔν πέντε χριτῶν γόνασι χεΐτωιλς: τὸ παλαιὸν 
πέντε χριταὺὶ ἔκρινον τοὺς κωμιχούς. 


----ὕ.. 


6. ἐπὶ βωμόν] his verbis integrum proverbium non videtur οἴβεξ, 
ἀπὸ] Wyttienbachius malit ἐπί. 8. vulgo αὐτῶν. 10. Φασηλιτῶν 
et infra Φασηλίτας Zenobius. 14. Κᾶρες V-om. ἱερουργοῦσν κύνα 
VB. . 18. καὶ] Β κἀκεῖ. 19 ἐν] B οὖν. 222. γούνασν Zenobius. 


68. Zenob. VI, 18. βούλεν. μαϑεῖν, ἃ τοῖς φίλοις εἰκά.- 
69. Zenob, V, 44. ζουσν παρέστη; Εὔρυμνόν τινα 
70. Vid. nott. criticae. vonitovoı ταῦτα εἰργάσϑαι. Ὁ δὲ 
71. Zenob. VI, 35. Evgvuvos ἐκεῖνος διέβαλλε τῷ Ka- 
72. Zenob. VI, 36. orogı τὸν ἀδελφὸν ἀλλ οὐχ ὃ Κά- 


73. V. 1I, 26. B. 623. Suidas., στωρ ἐσίγησεν ἀλλ᾽ ὃ μὲν ἔφρασεν, 
Canes Caricae magni aestima- 6 δὲ Πολυδεύκης ayados Eyivıra 
bantur apud veteres: Oppian. πύκχτης ἐπὶ τὸν Εὔρυμνον. 
Cyneget. I, 370. Poll. V, 37. 75. Zenob. 11, 32. 


74. Liban. Episı, 389 fin.: 76. Zenob. III, 64. 


10 


20 


77 


78 


79 


81 


82 


84 


CENTURIA 1. 333 


Boı ὠτίων νόμος: ἐπὶ τῶν τὰς ἀρχὰς ἠρεμαίως 
ἐχοντων, αὖϑις δὲ σφοδρῶς ἐπιγιγνομένων. 
"Aonaya Κοτυττίοις: Korvma ἑορτή τις 
4 4 T ’ ’ 
ἐστὶ Σικελικὴ,ν ἐν ἡ περὶ τινας χλάδους ἐξάπτοντες πό- 
πανὰ καὶ ἀχρόδρυα ἐπέτραπον ἁρπάζειν. 
’ 7 4 ῳ ς ἢ 4 ec ’ 
Meya'orone ἐνιαυτοῦ: οἷονεὶ πολλῃ παῤρησία 
πάντων, εὐφορίας γενομένης. 
Eintr τῷ Ἡρακλεῖ: ἐπὶ τῶν ἀσυχοφαντήτως τὰ 
' 3 - \ ᾿ ” 
noayuare ἐπιτελούντων, ἐπειδῦὺ ὁ ᾿Ηρακλῆς γε καὶ ἔφερε 
τὰ ἀλλότρια. 
Οὐχ ἱππολέκτας ἵ περισσὰς πλῶμες: ἐπὶ τῶν 
βραχέα κεκτημένων. 


4 pr) ’ q 
Χαμαὶ ἀντλεῖς, Φαχὸν χόπτεις: ἐπὶ 


3 4 2 
ἀδυναΐοις ἐπιχειρούντων. 
Τίς τρόπος ἵππων: 
καὶ ἀλλόχοτον ποιούντων. 
Χαλκιδίζεινε ἐπὶ τῶν γλισχρευομένων. οἱ γὰρ 
ἐν Εὐβοίᾳ “Χαλκιδεῖς ἐπὶ φιλαργυρίᾳ ἐχωμῳδοῦντο. 


ἐπὶ τῶν παρηλλαγμένον τι 


— 


1. Βοιώτειος K, ἐπὲ κτλ. K: ἐ. τ. κατ᾽ ἀρχὰς ἠρεμούντων, ὕστερον 
δὲ ταρασσόντων. Scribebatur ἠρεμαίας. 3. Vulgo Κοτυτίοις et 
tum Κοτυτίς: cf. Tzschuckius ad Strab. X, 3, 16 p. 470. ὅ. ἐπέ- 
τραπον Lobeckius: vulgo ἐπέτρεπον. 6. τὸ στόμα τοῦ Diogenianus. 
8. ἀσυκοφάντως Β. C nonnisi ἐπὲ τῶν ἀλήπτως τὰ ne. ἐπιτε- 
λούντων. 1]. Erasmus IV, 2, 27 duas proposuit conjecturas: 
οὐχ “Ιππολαΐτας [incolas Hippolae: Paus. III, 25,6. Steph. Byz. s. v.] 
περισσοὺς πλῶμες, et οὐχ innoßoras π. πλ.: addidit his teriiam Gro- 
novius: οὐχ ὑπὸ Aswtas π. π., 8. Asstos intelligens locum notum 
et celebratum apud antiquos. 13. Correxi vulgatam, χαμαίδ᾽. 
15. ἵππων Hesychius om. παρηλλαγμένων B et τι post v. ἀλλόκο- 
τον ponit. 17. Scribebatur yalaisew: correxi e BV, Suida, 
probantibus Wyttenbachio et Bergkio Comm. de Rel. Com. Vet. 
Aut. 48. ἐν ὃ 


77. K. II, 42. Suid. 5. Βοιωτία : 


Suidas. Ex Metagenis comici 
cf. Zenob. II, 65. Proverbium 


Thuriopersis desumptum,, teste 


Möoyos ἄδων Βοιώτιον affe- 
runt Apost. XIII, 27. Arsen. 357. 


78 Cf. Lobeckius Aglaoph. 
11, 1031. 


79. Diogen. ΥἹ, 48. 


80. V. I, 68. B. 371. C. 127. 
Suidas. 

81. V. nott. criticae. 

82, Zenob. VI, 48. 


83. B. 901. Hesych. Phot, 


Photio et Suida. 

84. V. IV, 48. B. 949: Eu- 
stath. ad Hom. 11. B, p. 279, 18: 
Χαλκεδίξζεεν παροιμιακῶς τὸ γλι- 
σχρεύεσϑαε' ἐπὶ φιλαργυρίᾳ γὰρ ἐκω- 
μῳδοῦντο oi κατ᾽ Εὔβοιαν Χαλκι- 
δεῖς: Hesych.Suidas. Jacobsius 
ad Anthol. Gr. X, 228 statuit, 
verbum χαλκεδίζεον, ut plura ei 
similia, a χαλκὸς fictum et a Co- 
micis ad Chalcidenses, sine ulla 


[Ὁ 


10 


15 


87 


89 


9 


334 PLUTARCHI 


Πρόσω καὶ χελιδὼν oAoaygivovg παρεῖται. 

Οὐκ ἐπαινεϑείη οὐδὲ ἐν περιδείπνῳ: ἐπὶ 
τῶν μηδενὸς ἀξίων. εἰώϑεσαν γὰρ ἐν τοῖς δεέπνοις τὲν 
τελευτήσαντα ἐπαινεῖν, καὶ εἰ φαῦλος ἦν. 

Σῦκον αἰτεῖς: κατὰ τῶν κολαχευόντων. οἱ γὰρ 
᾿4“ϑηναῖοι ἐκολάκευον τοὺς γεωργοὺς βουλόμενοι λαμβάνειν 
τὰ πρωΐμα σῦκα. " 

Mvoi κανϑαρίς: ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀξίων. 

Κέρδος αἰσχύνης ἄμεινον" ἕλκε μοιχὸν eig 
μυχόν. 

Κυρνία ἄτη: Κύρνος νῆσος ἦν πάλαι, ἄβατος 
τοῖς πλέουσι διὰ συνεχεῖς λῃστείας. 

Κωφότερος τοῦ Τορωναίων λιμένος: λιμήν 
ἐστι καλούμενος περὶ Τορώνην τῆς Θράκης" οὗτος δὲ ἔγχει 
ἘᾺ χαὶ μακρὰς τὰς ἀπὸ τοῦ πελάγους καϑαιρέσεις, ὡς 
μὴ ἀκούεσθαι τοῖς ἐν αὑτῷ τὸν τῆς ϑαλάσσης ἦχον. 

᾿Αχροκορινϑία ἔοικας χοιροπωλήσειν:ς ἐπὶ 
τῶν παρ᾽ ὥραν ϑρυπτομένων γυναιχῶν᾽ οἷον, ἔοικας us- 





1. Erasmus IV, 3, 22 τις χελιδών οἱ ὅλους σχοίνους, ut videtur, 
e codice scribit et interpretatur: hirundo quaepiam totos schoenos. 
praeteribit: addit autem in fine: suspicor hoc loco Chelidonem pro 
viro accipiendum; qui haud scio an cursu celeritateque praecel- 
Zuerit. 2. ἐπαινεθϑείης Zuenobius. 3. Scribebatur εἰώϑησαν. 
δείπνοις} περιδείπνοις Zenobius. 13. Scribebatur Τορωνίων. 14. 
ἔχεν **] desunt vv. χαὲὶ στενὰς: v. Zenobius. 15. καϑαιρέσεες] 
recte Zenobius κατάρσεις. 17. Scribebatur “4 Κορινϑία: _Axopır- 
θία AB: correxi cum Gaisfordo e Suida probante Grotio ad 
Pauli Epist. ad Corinth. 1 Opp. T. 1,2, p.766. Ο:  Κορενϑέα 


γυνὴ ἔουκε χοιροπωλήσειν: ἐπὶ τῶν καϑ᾽ ὡραν ϑρ.. γυναικῶν καὲ Exrdo- 


των εἰς μίξιν. Πολλαὲ γὰρ 
κεῖον αἰδοῖον χοῖρον ἐκάλουν. 
λέγεται ϑρυπτ. Β. οἱονεὶ Β, 


horum hominum culpa, trans- 
latum esse: fulcitur Viri opti- 
mi sententia nomine χαλκιδῦτες; 
ἡ πόρνη, ut ait Suidas, διὰ τῆς 
εὐτελείας τοῦ διδομένου νομίσματος, 
quocum consentit Eustath. ad 
Hon Il. Ψ, 1329, 37, ad Odyss. 
X, 1921, 62. 


85. De v. ölooyowos v. intt. 
Hesych. s. v. 


86. Zenob. V, 28. 
87. Zenob. V, 92. 


ἑταῖραι ἐν Kopivdw' καὶ τὸ γυνοιε-. 
18. vulgo ὥρας: correxi e ΒΟ. 


88. Diogen. VI, 49. 
5 89. Diogen. V, 42. Zenob. IV, 
7: 

90. Hesych. 5. xvorıata, ubi 
scribendum videtur Κυρνία ἄτη: 
cf. Diogen. V, 35. 

91. Zenob. 1V, 68. 

92. B. 195. C. 6. Suidas s. 
χοῖρος: cf. Diogen. VII, 16. zo 
γὰρ »ti.] idem afferunt Eustath. 
ad Hom. Od. E, 1539, 33: ὕτε 
δὲ πολυώνυμον ὃν TO γυναικεῖον ai- 
δοῖον: ἄμβων τε γὰρ λέγεταε καὲ 


5 


10 


15 


93 


94 


95 


96 
97 


98 


99 


CENTURJIA I 335 


σϑαρνήσειν ἐν Kopivdw" τὸ γὰρ γυναικεῖον μόριον χοῖρος 
λέγεται. 

ΕῚ 4 4 ’ μὲ 14 Φ δ 

Ex παντὸς ξυλου: κατ ἔλλειψιν λέγεται" τὸ 
γὰρ πλῆρες, ἐκ παντὸ ς ξυλου χύφων ἂν γένοιτο" 
ἐπὶ τῶν τὸ μὲν εἶδος εὐκαταφρονήτων, εἰς δὲ χρείαν avay- 
χαίαν πιπτόντων. 

δ ᾽ 4 » - , > N kg 

Aoxtov παρούσης Ta ἴχνη ζητεῖς: ἐπὶ τῶν 
δειλῶν κυνηγῶν. 

Σικελὸς ὑμφακίξεται: ἐπὶ '᾿τῶν τὰ μηδενὸς 
ἄξια κλεπτόντων. 

N r Ι΄ 

Οὐδὲν ἦν ἄρα τὰ ἄλλα πλὴν ὃ χρυσός. 

Τὸ ϑερμὸν τοῦ ὀβελοῦ: ἐπὶ τῶν ἀναιρουμέ- 
νων τὰ χείρομα ἀντὶ τῶν κρειττόνων᾽ ἀπὸ τῶν ἀπείρως 
δρασσομένων κατὰ τὸ ϑερμὸν τῶν ὀβελίσχων." 


᾿Ακεσία ς ἰάσατο: "Axsoiog ἐγένετο ἰατρὸς ἀφυὴς, 
ὃς τὸν πρωχτὸν τινος ἀλγοῦντος χαχῶς ἰάσατο. 


Τρίτῃ χεφαλῇ χαὶ τρίτῳ ἐγκεφάλῳ: ἐπὶ τῶν 
ἀχϑοφορούντων οὐ μόνον χατὰ τῶν ὥμων, ἀλλὰ καὶ χατὰ 


τῆς κεφαλῆς. 





1. B: Κορίνθῳ διὰ τὸ πλείστας ἑταΐρας εἶναι ἐν αὐτῆ. Al. 
γεται δὲ χοῖρος τὸ γυναιχεῖον αἰδοῖον. 3. zart’... πλῆρες] K: εἶπε 
τὸ πλῆρες ὅτι. 4. κύφων ἄν] scribebatur κυφὸν ἀνὸν: Gronovius 
corrigendum judicabat καὶ ξόανον: ego Καὶ εἰ Zenobium secutus sum. 
5. λέγεταν δὲ addit K. εὐκαταφρονήτων) εὐτελῶν K. εἰς... σπι- 
πτόντων] K nonnisi εἰς δὲ χρείας ἀναγκαίων. 7. ἴχνη μὴ bir Ze- 
nobius, 11. ἄρα Diogenianus om, πάντα πλὴν Diogenianus. 
12. Καὶ nomnisi haec habet: τὸ ϑ. τ. 6ß.: ini τῶν ἀπειρὺς δρασσομέ- 
ΨΩΨ. 13. ἀπὸ] legebatur ἐπὶ. 15. ᾿“κεσίαν MS.: emendavit 
Gronovius, 17. τρίτη κεφαλῇ] vulgo τάτη a ‚Erasmus e co- 
dice profert τρίτη κεφαλὴ καὶ τρίτῳ ἐγκ., III, 7, Suidas non- 
nisi τρίτη κεφαλή: ego Apostolium secutus sum. ee εἴρηται 
Suidas addit. 18. Verba οὐ μόνον κτλ. om. Apostolius. 


χοῖρος καὶ ἐσχάρα καὶ δέλτα, τὸ αὐτὸ Aristoph. Lysistr. 90 ductum est. 


καὶ κέλης καλεῦταν παρὰ τοῖς κω- 93. Κα. ΠῚ, 94. Zenob. IV, 7 
μυκοῖς, οὐκ ἀδηλὸν ἐστε: Schol. 94. Zenob. II, 36. 

ad Arist. Acharn. 781. Suidas: 95. Zenob. V, 84. 

eadem significatione Latini porci 96. Diogen. VI, 94. 


vocabulum adhibent: v.VarroR. 97. K. IV, 69: Zenob. VI, 19. 
R. II, 4, 10. Compara prover- 98. Zenob. I, 52. 

bium Kata μὲν ἐστι, Κορινϑία 09, Apostol. ΧΙΧ, 58. Suidas, 
δὲ apud Suid. 8. Χαΐα, quod ex 8. τρέτη. Comicum aliquem sapit. 


10 


15 


100 


336 PLUTARCHI 


Ἐπὶ σπειρῶν σχοινίον: ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς av- 
τοῖς πλεοναζόντων. 

1) αλῇ χιτώνιον, καὶ, Ov πρέπει γαλῇ κρο- 
χωτός: ἐπειδὴ γαλῆ κατὰ πρόνοιαν "Apgoöitng γυνὴ 
γενομένη ἐν χιτῶνε χροχωτῷ οὖσα ἐπέδραμε μυΐ, 

Ὁ κνὶψ ἐν χώρᾳ: ἐπὶ τῶν ταχέως μεταπηδώντων. 
χνὴψν γάρ ἐστι ϑηρίδιον τῶν ξυλοφαάγων. 

“υδὸς ἐν μεσημβρίᾳ: οἱ Avdor κωμωδοῦνται 
ταῖς χερσὶν ἑαυτῶν πληροῦντες τὰ ἀφροδίσια. 

Οὐ μάλα κυκᾷς: κατὰ τῶν μηδὲν ὄντων. 


Οὐδὲν Πυλαία ταῦτα χαὶ Τυττιγέας: 0 
Τυττιγίας ἀνδραποδιστὴς ἦν" ἐπώλει δὲ ἐν τῇ “Πυλαίᾳ 
τὰ ἀλλότρια. κατὰ τῶν τὰ ἀλλότρια ἁρπαζόντων καὶ πω- 
λούντων. 


Τὰ πρῶτα ἀρίστους παῖδας ** ἐγείνατο: 
ἐπὶ τῶν ἐν ἀρχῇ κοσμίων, μετὰ ταῦτα δὲ ἀσελγαινόντων. 
Δοῦλον οὐκ ἄγω, εἰ μὴ vevavuaynxe περὶ 
τῶν χρεῶν: περὶ τῶν στρατευομένων δούλων, οἵτινες 
περὶ τοῦ σώματος μόνου μάχονται. λέγεται καὶ, εἰ μὴ 





T. σπείρας VB: recte σπείρᾳ Suidas et Apostolius. Explicant 
VB: ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς πλεοναζόντων εἴρηέτξαι' ἐπεὶ καὶ ai 
σπεῖραν ἐκ τῆς γῆς [1] σύγκεινται, ἐξ ἧς καὶ τὰ σχοινέα, ὡς 
καὶ τὸν λόγον εἰναι τοιοῦτον, ἐνδιατρίβειν τοῖς αὐτοῖς. 
Σπεῖραι δὲ αἱ δυστροφαὶ τοῦ σχοινίου: aliter Apostolius: ἐπὲ 
τῶν δωρουμένων τισὶν οὐχ ἕτερα, ἀλλ᾽ οἷς κέκτηνται ὑμοια: Hesychius 
denique τὸ ἀναγκαιότατον exponit; ἐν γὰρ χειμῶνν τοῖς σχοινίοις 7- 
στεύουσι: de nautis cogitavit. 6. His ad marginem apponebatur 
“Δεῖ τοῦ σελίνου: ἐπὶ τῶν ἐπισφαλῶς νοσούντων. Gronovius. (ΟἿ. 
Diogen. ὙΠ], 57. μεταπηδώντων} μεταπιπτόντων Diogenianus. 
11. Οὐδὲν] sic habuit codex, quod nolui mutare in οἷδεν, quod 
habent vulgo. Gronovius. 15. παῖδας **] Alyıra τρέφει Dio- 
genianus. 17. τὴν περὶ Aristophanes. 18. κρεῶν] hanc }6- 
ctionem Aristarchus defendit: cf. Schol. ad Arist. 1. c. σεερὶ] 
C: εἴρηται ἡ παροιμία ἀπὸ. οἵτινες] GC. 19. μόνου C om. 
Ο: μάχονται, μὴ οὐσίαν ἔχοντες μηδὲ γένη. Οἱ δέφασεν, εἶ μὴ. 


100. V. I, 70. B. 373. Apo- 4. Diogen. VII, 4. 
stol. IX, 1: Hesych. Suid. 8. ἐπὶ 5. Zenob. V, 36. 


σπείρῳ, 8. σπεῖραν. Cognatum est : 
λίνον λίνῳ εἰν τες 5 6. Diogen. VIII, 38. 
1. Zenob. II, 93. 97. 7. C. 115. Est versus Ari- 
2. Diogen. VII, 25. stophanis Rann. 191, ubi v. 
3. Diogen. Vl, 18. Schol.: cf. Zenob. IV, 85. 


10 


10 


CENTURIA Π. 331 


γνεναυμάχηκχε περὶ τῶν νεχρῶν, χαί φησιν, ἀπὸ τῶν 
ἐν ““ργεννούσαις ναυμαχησάντων δούλων τὴν παροιμίαν 
εἰρῆσϑαι, οἷς ἐλευϑερίαν ἐψηφίσαντο οἱ ᾿᾿'ϑηναῖοι περὶ 
τῶν νεχρῶν ἀγωνισαμένοις. 


on : 

Τὸν ἐν Σάμῳ κομήτην: Σαμιος τις ἐγένετο 
πύχτης, 06 ἐπὶ μαλακίᾳ σχωπτομένγος, ἐπειδὴ xouag εἰγὲν, 
ὑπὸ τῶν ἀνταγωνιστῶν, συμβαλὼν αὑτοὺς ἐνίχησεν. Δλέ- 
γεται ἐπὶ τῶν αἱρουμένων ἀνταγωνιστὰς ἑαυτοῖς κρείττο- 
γας, ἢ προρεδόχησαν᾽ * * ὡςπερ τὸν ἐχηλεδιμένον 
βίον οἱ μὲν ἐπὶ τῶν πλάνητι βίῳ χρωμένων προςεδέ- 
ξαντο" οἱ δὲ ἐπὶ τῶν ἀταλαιπώρως βιούντων, οἱονεὶ χκατ- 
διργασμένων. καὶ πρὸς τροφὴν ἑτοίμων. 


Εἴ τι κακὸν, εἰς Πύῤῥαν: οἱ Πυῤῥαῖοι πρὸς 
τοὺς ὁμόρους πάντας ἀπεχϑῶς εἶχον. ἐκεῖνοι οὖν τὰ συμ- 
βαίνοντα αὐτοῖς χαχὰ ἀποτροπιαζόμενοι χαὶ ἐχβάλλοντες 
eis τὴν Πυῤῥαίων χώρων, ἐπεφώνουν, εἴ τι κακὸν, εἰς 
Πύῤῥαν. 

Μετὰ “έσβιον ᾧδόν: «Ταχεδαιμόνιοε στασιά- 
σαντες μετεπέμψαντο κατὰ χρησμὸν τοῦ ϑεοῦ ἐκ Azoßov 
Τέρπανδρον τὸν μουσικόν" ἐλθὼν δὲ ἐχεῖνος καὶ παρὰ 
τοὺς κώμους τῇ μουσικῇ χρώμενος, ἥρμοσεν αὐτῶν τὰς 
ψυχὰς, καὶ τὴν στάσιν ἔπαυσεν. εἴποτε οὖν μετὰ ταῦτα 
μουσικοῦ τινος ἤχουον ,“ἠακεδαιμόνιοι, ἐπεφώνουν, μετὰ 
“έσβιον ᾧδόὸν. 


J. νεκρῶν} probavit hanc lectionem post Demetrium Ixionem 
apud Schol. ad Arist. 1. c. Porsonus ad Arist. T.IX, 1, 396 In- 
vern. φασιν σ. ἀπὸ] ἐκ C. 2. δούλων κελ] C: δούλων 
ὑπὲρ τῶν νεκρῶν, οἷς ἐλευϑερίαν ἐψηφίσαντο ᾿᾿Αϑηναῖοι. Ηυς perti- 
nent, 4086 B. 563 affert: Kotas: ᾿Ατετικοὶ τὸ σῶμα κρέας προς- 
αγορεύουσεν. Οἰκέται γοῦν συγνεναυμάχησαν αὐτοῖς, οὐ 
περὶ πατρίδος ἢ χρημάτων, ἀλλ᾽ ὑπὲρ σωμάτων' Agıoro- 
φάνης" Εἰ μὴ γνεναυμάχηκε τὴν περὶ τῶν κρεῶν' Alyeraı end 
τῶν διακινδυνευόντων ταῖς φυχαῖς: cf. Suid. Phot. 5. Kotas. 


ὅ. τὸν] Diogenianus om. 9. Signa lacunae posui. Cohaerere 
enim sequentia cum proverbio nostro tum demum possunt, Si al- 
tera ejus explicatio addita est. 11. Scribebatur χατηργασμένων. 
13. Scribebatur Πύῤῥου: emendavi e Zenobio. 16. Vulgo Πυῤ- 
τόπους 
ἐων. 21. κώμους] in MS. videtur πόμους exstare. Legebatur 
ρωσεν: ἥρμοσεν e Zenobio dedi: ἔῤῥωσεν mavult Schneidewinus. 
8. Diogen. IV, 58. Air. β.] 10. Zenob. V, 9. κώμους] v. 
v. Greg. Cypr, I, 21. quae in nott. critt. ad Zenob. 
9. Zenob, IV, 2. l. c. 6 codice C apposita suut. 


ἋΣ 


10 


15 


20 


l 


12 


13 


14 


15 


16 


£. 


338 PLUTARCHI 

Ὑπὲρ τὰ Καλλικράτους: Καλλικράτης τις ἐγέ. 
vero ἐν Καρύστῳ πλουσιώτατος. εἴποτε οὖν ἐθαύμαζόν 
τινα οἱ Καρύστιοι ἐπὶ πλούτῳ, ὑπερβολικῶς ἔλεγον, ὑπὲρ 
τοὺς Καλλικράτους. ἄλλοι δὲ φασι, “ἢ τῇ “4ϑη- 


ναίων πολιτείᾳ, Καλλικράτην τινὰ πρῶτον τοὺς δικαστι- 
χοὺς μισϑοὺς εἰς ὑπερβολὴν αὐξῆσαι. 

Ἔν πίϑῳ τὴν κεραμείαν μανϑάνειν: ἐπὶ τῶν 
παριέντων τὰς πρώτας μαϑήσεις καὶ ἁπτομένων τῶν τε- 
λευταίων. 

Ἐπὶ σαυτῷ τὴν σελήνην χαϑέλκεις: αἱ τὴν 


σελήνην καϑαιροῦσαι Θετταλίδες λέγονται τῶν ὀφθαλμῶν 
καὶ τῶν ποδῶν στερίσχεσθαι. ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς κακὰ ἐπι- 
σπωμένων. 

εἴ 

ολμῳ κοιμηϑέντες 


> a 3 μ“ ὺ ς« 3 
Ev ολμῳ ἐχοιμηϑην: οἱ ἕν 


> ’ n 3 
ἐπιϑειαστικωτατοί εἰσιν. 

Χρυσὸς ὁ Κολοφώνιος: οἱ Κολοφώνιοε τὸν 
κάλλιστον χρυσὸν ἐργάζεσϑαι νομίζονται. 

Koaöng ῥαγείσης: κχραδὴ νῦν οὐχ 6 σύχινος 

N 2 > c 3 Ἢ ,) 2 T ς ς \ > - 

κλαδος, αλλ ἡ ἀγχυρὶς, ἀφ ng οἱ υποχριταὶ ἐν ταῖς 
τραγικαῖς σχηναῖς ἐξαρτῶνται, ϑεοῦ μιμούμενον ἐπιφά- 
γέειαν, ζωστήρσι καὶ ταινίαις κατειλημμένοι. ἐπὶ τῶν προς- 
φανέντων αἰφνιδίως καὶ ἀσχημονούντων. 


3. Zenobius πλούτῳ ὑπερβολικῷ, Δ. τοὺς] τὰ Zenobius. φασι) 
posui lacunae signa: ᾿“ριστοτέλης δέ φησιν ἐν τῇ 44. πολ. Zenobius. 
7. μανϑάνω Zenobius. 8. vulgo τὴν τελευταίαν: correxit Wyt- 
tenbachius. 10. Scribebatur καϑελεῖς. }1. vulgo καϑελοῦσαε. 
14. ἐκοι- 


12. ποδῶν] in Zenobio nunc 6 codd. παΐδων legitur. 
16. ὁ K om. 


μήϑη»] εὐνάσω Zenobius, 


17. ἐργάζεσθαι νομ.] 


K: εἰργάζοντο καὶ γὰρ πολύ φασι παραλλάττειντοῖ ἄλλου τὸν 


κολοφώνιον χρυσόν. 


19. ἄγκυρα VB: forma ἀγκυρίς Sensu, 


quo hic adhibetur, suspecta videtur: ν. intt. ad Hesych. 8. ἀγκυρίς. 


20. σκηναῖς) μηχαναῖς VB. 
λημμένην VB. 
ati. προφανέντων VB. 


11. Zenob. VI, 29. 

12. Zenob. III, 65. 

13. Zenob. IV, 1. 

14. Zenob. 111, 63. Explicuit 
de v. ὕλμος et de proverbio Span- 
hemius ad Callim. h. in Del. 
90. p. 449 Ern. 

35. ΚΟΥ, 9. Macar. 321: Ze- 
nob. VI, 47. Usurpat Julian. 


21. ζωστῆρε B, Stephanus. 
ἐπὶ] VB: Atyeraı 


KOT EI- 
γοῦν [V οὖν) ἡ παροιμία ἐπὲ 


ee p. 80 Spanh.: v. Diog, 


Υ, 29. 

16. Ν. 11,20. B.515: his simi- 
lia e Zenodoto affert H.Stepha- 
nus Thes. v. κράδη. Κράδη fi- 
cum aut fici folium designat: 
Schol. ad Arist. Pac. 628. Eu- 
stath, ad Hom. Il. H, 677, 33, 
Hesych. Suid. Etym. M, 534, 


10 


15 


20 


17 


18 


19 


20 


21 


CENTURIA I. 339 


Εἶτ᾽ ἐφ᾽ ὕδωρ καχόν: ἐπὶ τῶν δυςκληρούντων. 
ἐν γὰρ τοῖς δικαστηρίοις τὸ φαυλότατον τῶν ἔργων ἣν 
ὕδωρ διαμετρεῖν τοῖς δικαζομένοις. ἐγίνετο δὲ οὗτος ana 
κλήρου. ." 

᾿Ηλιϑιώτερος τοῦ Πραξίλλας "Adwvidog: 
Πράξιλλα Σιχυωνία μελοποιός᾽ αὕτη τὸν ᾿“δωνιν ἐν τοῖς 
μέλεσιν εἰςάγει ἐρωτώμενον ὑπὸ τῶν χάτω, τί χάλλιστον 
καταλιπὼν ἦχοι, ἀποχρίνασϑαι, ἥλιον καὶ σελήνην καὶ 
σικύους καὶ μῆλα. ἡλιϑίου γὰρ παραβάλλειν τῷ ἡλίῳ 

: Η 

τοὺς σικύους. 
᾿Αμελὴς γωνία: χωρίον ἐστὶ περὶ τὴν Au 

χαλούμενον "Ausing γωνία. | 
᾿Ασπένδιος κιϑαριστής: ἐπὶ τῶν φιλοχρημά- 

των. οἱ γὰρ ᾿Ασπένδιοι τῶν κιϑαριστῶν οὐδεμίαν φορὰν 

ἔξω φέρουσι, πάσας δ᾽ ἐντὸς ὀργάνων. οὕτω καὶ ὁ φι- 

λογρήματος οὐδὲν τῶν πέλας ἕνεχα οἰχονομεῖ, ἕλκεε δὲ 

ἐφ᾽ ἑαυτόν. 


+ Ei τις περὶ πόλιν αἰγὶς λέγεται: τοὺς 
ἀνέδην περιΐοντας καὶ πλανωμένους ἐπέσχωπτον. 

1. κακός Β Suidas. Övordne. ἡ παροιμία B. 8. ὕδωρ με- 

τρεῖν B. ἐγένετο Β. οὗτος κελ.] ὁ τοιοῦτος ἀπόκληρος Β. 9. 


ἠλιϑίου] scribebatur ἠλέϑου. 11. ᾿ἡμελοῦς y. nunc Zenobius: B. 
106 Agyos γωνία: notat autem Gaisfordus, in B literas legi vix 
posse. 17. ἑαυτὸν πάντα Zenobius. 18. Crucem praefixi. B: 
[Aiyis]) περὲ πόλιν: Alyls λέγεται τὸ ἐκ τῶν στεμμάτων δί- 
κτυον [7 γοῦν) ἱέρεια τὴν ἱερὰν αἰγέδα ᾿Αϑήνῃσε φέρουσα 
ἀγεέρεν [ἀπὸ τῆς ἀκροπόλεως) ἀρξαμένη πρὸς τὰ ἱερά τάττε- 
ταιὴ παροιμία ἐπὶ τῶν ἀναίδην [sic.] περειόντων: verba unci- 
nis inclusa ex A addita sunt. Eodem modo v. αὐγὲς explicat Eustath. 
ad Hom. Il. E, 603, 17: Alksos μὲν γὰρ Διονύσιος φησίν" αἰγὶς τὸ 
ἐκ τῶν στεμμάτων δίκτυον. llavoavias δὲ τὸ ἐκ τῶν orzunaray πλέγμα 


39: at hic hamus pegmatis geu 


uncus est; Poll. IV. 128: ὃ δὲ 
ἐν τραγῳδίᾳ μηχανὴ, τοῦτο ἐν κω- 
μῳδίᾳ κράδη; δῆλον δὲ, ὃτι συχῆς 
ἐστι μίμησις. Κράδην γὰρ τὴν συ- 
κῆἣῆν καλοῦσιν os ᾿Αττικοί : unde in- 
telligitur, cum nostro cogna- 
tum esse illud ϑεὸς ἀπὸ μηχανῆς 
ἐπιφανείς : Diogen. II, 84. 

17. B. 376. Suidas. De aqua 
in judiciis vid.n. ad Diogen. 11, 
61: nominabatur autem aquae 
metator ἐφύδωρ: Poll. VII, 
113: ἐπιμελητὴς δέ τις κληρωτὸς 


ἐγίγνετο, ὃς ἐκαλεῖτο ἐφύδωρ, ὁ πα- 
ραφυλάττων τὴν ἰσότητα τῆς κλ}ε- 
ψύδρας: Hesych., Phot. [in quo 
male scribitur ἐφ᾽ ὕδωρ, quod 
alio plane sensu dicitur: cf. 
Apost. IX, 40. Arsen. 247. Phot. 
Suidas.]: cf. Append. 8. ἐφ᾽ v- 
dog, Meierus et Schoem. Al- 
tischer Process 716. 


18. Zenob. IV, 21. 

19. Zenob. I, 78. 

20. Zienob. 1, 30. 

21. B. 177. V. I, 7%. B. 77. 


ar 


10 


15 


22 


22 


940 PLUTARCHI 


Εὐρυκλῆς: ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς τινα καταμαντευομέ- 
γων. Εὐρυχλῆς γάρ τις ἐγένετο μάντις ἡ ρους a 

Φώχου ἔρανος: κατὰ τῶν εὐωχίαν συναγόντων 
ἐπὶ τῷ ἑαυτῶν χααχῷςἁ Φῶκχος γὰρ τὴν ϑυγατέρα ἔχων 
ἐπίγαμον, πολλῶν αὐτὴν μνηστευομένων, ἐράνους συνῆν 
γεν ἑστιῶν τοὺς μνηστῆρας, καὶ ἀνεβάλλετο τὸν γάμον. 
ὀργισϑέντες οὖν ἐχεῖνοι ἐν τῷ συμποσίῳ ἀπέχτειναν τὸν 
Φωχον. 


καὶ τὸ διὰ τῶν στεμμάτων πεπλεγμένον δίκτυον: Harpocr. 8, 3 Bekk:: 
αἰγίδας ἐκάλουν τὰ ἐκ τῶν στεμμάτων δίκτυα" “Δυκοῦργος ἐν τῷ σερὶ 
διοικήσεως [fr 28. Saupp.] καὶ ΝΝυμφόδωρος [de quo v. Bernhardy ad 
Suid. s. Aiyis.]‘ ‘Hoodoros δ᾽ ἐν δ' [c. 159.) ταύτας φησὶν ὑπὸ Arßvor 
αἰγέας καλεῖσϑαι: Suid. 8. Alyis: .. ἡ δὲ ἱέρεια ᾿Δϑήνησι τὴν ἱερὰν 
αἰγίδα φέρουσα πρὸς τὰς νεογάμους εἰςήρχετο: haec non δὰ glossam 
Aiyis, sed ad aliam, fortasse Aiyis ἔρχεται, speclare, vidit Gais-- 
fordus: add. Zonar. 76 sq. Bekk. Anecdd. 1,354,94. VB: ei τες περὶ 
πόλιν Alyis λέγεται [V: εἴ τις περὶ πόλιν; Alysi, λέγεταν τοὺς κτλ.]: 
τοὺς ἀναίδην περεϊόντας καὶ πλανωμένους ἔσκωπτον ταύτῃ 
τῇ παροιμίᾳ, ad quem locum Gaisfordus in Addendis p. 430 haec 
annotavit: »suspicor verba Aiyis Atyeruı nihil aliud exprimere, 
quam correctionem pravae lectionis Ei zw. Vid. supra n. 177. 
Scripserat librarius Ei τὶς περὶ πόλιν, tum nescio quis iu margine 
apposuit Aiyis λὲ, 1. e. Aextiov.«e Ex quibus abunde patet, etiam 
in Plutarcho Aiyis περὸ noAw scribendum esse. 19. πλανωμένους 
reduxit Wyttienbachius: cod. σπλουναμένους. 1. C: Εὐρυκλῆς 
μαντεύεται: ἐπὶ τῶν ἐπ᾽ ὀλέϑρῳ σφῶν αὐτῶν μαντευο μὲν ων. 
Εὐρυκλῆς γὰρ ἐδόκει δαίμονά τινα ἐν τῇ γαστρὶ ἔχειν, τὸν 
ἐγκελευόμενον αὐτῷ περὶ τῶν μελλόντων λέγειν' ὅϑεν καὶ 
ἐγγαστρίμυϑος ἐκαλεῖτο. Οὗτος δὲ προειπὼν ποτὲ τενὲὶ τὰ 
μὴ καϑ' ἡδονὴν; ἀνηρέϑ᾽η. 6. καὶ ἑστιῶν τ. μν. ἀνεβάλλετο κτλ. 
Zenobius. 





22. C. 226. Apost. IX, 35. Ar- 
sen. 245: Schol. ad Arist. Vespp. 
3055 (1014): .. ἐγγαστρῦται δὲ καὶ 
Εὐρυκλεῖται ἐκαλοῖντο.. ἀπὸ Εὐ- 
ρυκλέους πρῶτον τοῦτο ποιήσαντος: 
ad Plat. Sophist. 25) C, p. 372. 
Bekk.: παροιμία ἐπὲ τῶν ἑαυτοῖς 
«τινὰ κακὰ μαντειομένων, λεγο- 
μένη ἐξ Εὐρυκλέους ἐγγαστριμύϑου 
μάντεως, ἀφ᾽ οὗ καὶ γένος τι μάν- 
τέων Εὐρυκλεῖς ἔλεγον. .«. Φιλόχορος 
δὲ ἐν τρίτῳ καὶ γυναῖκας ἐγγαστρι-: 
μύϑους φησίν. Also ἐπὶ τῶν 
ἑαυτοῖς κακὰ μαντευομένων : quae 
sequuntur, cum cod. C concor- 
dant: Hesych. Suidas. De kEu- 
rycle cf. interpp. ad Hesych. 
Β. Υ, 8. ἐγγαστρίμυϑος. Adhibuit 
proverbium Aristid. Oratı. 1, 
30 Jebb.: Νύμφαις τοίνυν ava- 
κραϑεὶς πολλὰ δὴ καὶ παντοῖα ἐχό Ξ 
φευσέ TE καὶ χορεύεε κατ ἀνθρὼ- 


πους, ἀκριβέστερον Εὐρυκλέ. 
ους τἄάνδοϑεν καταλαμβάνων: add. 
Phot. Epist. 151. Aliud pro- 
veıbium a ventriloguo desum- 
ptum afferunt Apost. VII, 48 et 
Arsen. 217: ἐγγαστρέμυϑος 
καὶ Πύϑων σὺ τυγχάνεες: ἐπὲ 
τῶν τερατολόγων καὶ ϑαυματοποιῶν, 
addentes, quae in Suida 5. ἐγγα- 
στρίμυϑος leguntur. Πύϑων quid 
significet docet Plutarch. de 
Oracul. def. 414 Εἰ: εὔηϑες γάρ 
ἐστι καὶ παιδικὸν κομιδῆ τὸ OLEO Hs 
«τὸν ϑεὸν αὐτὸν ὥσπερ τοὺς ἐγγα- 
στριμύϑους, Εὐρυκλέας πάλαε 
ψινὶ Πύϑουνας προςαγορευομένους, 
ἐνδυόμενον εἰς τὰ σώματα τῶν προ- 
φητῶν ὑποφϑέγγεσϑαι κτλ." v.Span- 
hemius ad Callim. ἢ. in Del. 
90 p. 441 Ern., intt ad Suid. 
5. ἐγγαστρίμυϑος. 
23. Zenob. VI, 37. 


20 


27 


28 


29 


30 


CENTURIA 1. 34l 
To Πέρδικος σχέλος: ὁ πρρὸιξ κάπηλος ᾿οἰϑη-- 
νησε χωλὸς, χαὶ χωμῳδούμενος ἐπὶ Ἰθλοτῆτε 


Οὐχ ἡ IT havxov τέχνη: ἐπὶ τῶν εὖ εἰργασμένων 
χαὶ δυςχαταγνοήτων. 1 λαῦχος γάρ τις ἐγένετο Σάμιος δη- 
ι(μουργὸς, ὃς πρῶτος σιδήρου κόλλησιν ἐξεῦρεν. 


Ὡς τῶν Aeysiov ἀσπίδα καϑελὼν σεμνύ- 
νεται: λόχον φασὶν εἰναι ἕν "doyss ἀσπίδα καλούμενον 
ἐκ νέων πάνυ ἀχμαζόντων. 


᾿Μμαλϑείας κέρας: ἡ Ῥέα τεχοῦσα τὸν dia 
ἔδωχεν ᾿Αμαλϑείᾳ τρέφειν" ἡ δὲ οὐκ ἔχουσα γάλα, οαἰγὲ 
ὑπέβαλιν αὑτόν. ὅϑεν ΑΙ γίοχος ἐχλήϑη. ὁ τοίνυν Ζεὺς 
τὴν μὲν aiya κατηστέρισε" τὰ δὲ ἕτερον τῶν κεράτων 
αὑτῆς ἀφελὼν “παρέσχε τῇ "Analdeig, παρασχευᾶσας γί- 
γνέσϑαι αὐτῇ ὃ ἂν παρὰ τοῦ χέρατος αἰτήσειε. ὅϑεν τοὺς 
εὐδαίμονάς φῶσιν ᾿Αμαλϑείας κέρας ἔχειν. 

᾿ΑΙφύας πῦρ: ἐπὶ τῶν τέλος ἀξὺ λαμβανόντων. 
τὴν γὰρ ἀφύαν τάχιστα ἕψεσϑαι συμβαίνει. 

"dei τις ἐν Κυδωνος: ἐπὶ τῶν φιλοφρόνως χα- 
ταδεχομένων τοὺς ξένους. ἀπὸ Κύδωνος Κορινϑίου φιλο- 
ξένως διατεϑέντος. 


Τί οὐ γενήσῃ ἰὼν εἰς ᾿Αρβέλας: ᾿ΑἸρβέλαι 


4. χωλὸς καὶ VB om. 8, Οὐχ ἡ] οὐχὶ Suidas. 6. ὡς τὴν ἐν 
Aegyss Zenobius. 9. ἡμαλθίας B et sic infra: v. Walzius ad 
Arsen. 49. 11. 09] ἀφ᾽ οὗ B. 13. B: παρασκευάσας ἔχειν 
ἀπὸ τοῦ κέρατος πᾶν. ὅπερ ἠβούλετο" ὅϑεν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν εὐδαιμό- 
ψων λέγεται. 16. ἀφύα Zenobius. 21. τις Apost., Arsen, Suid. 
8. τίς. οὐ] Scribebatur οὖν. ἐὼν] τυγχάνων Apost., Arsenius. 
᾿Αρβέλα VB, Stephanus Byz. 8. v. 


2%. V. III, 66. B. 815. Apost. 
XVII, 99: Schol. ad Arist. 
Av. 1292: ἀπὸ τούτου δέ φασι τὴν 
παροιμίαν, Πέρδικος σκέλος, 
ἧς καὶ Agsarogarns ἐν ταῖς 
“μέτρο ες Παροεμίαες μνημο- 
ψεύεειϊ Hesych. 8. Κηήπιδος σκέλος" 
παροιμιῶδες ἦν τὸ Πέρδικος ακέλος. 
De Perdice v. Append. 8. Πέρ- 
denos καπηλεῖον, 8. ἐν παντὶ μύϑῳ, 
Greg. Cypr. 11,30. Macar. 398: 
οὐκ ἄν γένοιτο χωλὸς εὐσχη- 
μων ἀνήρ: ἐπὶ τῶν ἀπρεπῶς τι 
ποιούντων. 


25. Suidas: cf. Zenob. II, 91. 

26. Zenob. VI, 52. 

27. B. 48: Zenob. II, 48 coll. 
I, 26. Tangit hoc loco propo- 
sitam cxplicationem Eustath. ad 
Dionys. Perieg. 431: narratio 
autem ipsa e recentiore Scri« 
ptore hausta est: v. Diod. V, 
70, Hoeckius Cret. 1, 180 sqq- 

28, Zenob. II, 32. 

29. Zenob. Il, 42. 

30. V. IV, 14. B. 903. Apost. 
XVII, 56. Arsen 397.448. Suid. 
8. “Δροβίλα, 5. τὶ οὐ, 8. τὶς οὐ 


10 


15 


20 


3 


342 


πόλισμα Σικελῶν, 
τὲς Eival. ᾿ 


ἐν Τεμέσῃ ἥρως: 


3 £ 2 - ς 
δυεξαπατητοι δοχοῦντες Oi 


PLUTARCHUS. 


ἐνοιχοῦ»- 


u» 3 “-- > ° εἴ 
OT απαϊτὼν τις αὕτος VOT:- 


vov προςφοφείλων εὑρεϑῇ, ὁ ἐν Τεμέσῃ γέγονεν ἥρως. 


Πλουτάρχου naposuiaı, 


ἐχρῶντο. 


αἷς ᾿Αλεξανδρεῖς 


-« “ ’ ’ 4 
1. VB: οἱ δὲ ἐνοικοῦντες ἐκεῖσε ἐδόκουν εὐεξαπάζητοι was. 


31. Eustath. ad Hom. Odyss. 
A, 185 p. 1409, 12: ὅτι πόλις 
πρώτη Βρεττίας 7 ᾽Τεμέση, ἡ ὕστε- 
ρον Τέμψα κληϑεῖσα, «Αὐσόνων κτί- 

ὕστερον δὲ, καὶ «Αἰτωλῶν, ἐν 
ἢ καὶ ἡρῷον Πολίτου, Ὀδυσσέως 
ἑταίρου; ἀγριελαΐίαις συνηρεφές᾽ ὃς 
δολοφονηϑεὶς καὶ βαρύμηνις γενό - 
μενος, ἐδασμολόγει τοὺς περιοίκους" 
ὅϑεν ἐπὶ τῶν ἀγριαυνόντων ἔξω και- 
ροῦ παροιμία κεῖται „6 ἐν ΄' € μ ἐ- 
on ἥρως" ἤγουν ὃ ἐν οἷς οὐ δεῖ 
ἀγριώτατος: sumpta haec sunt 6 


Strab. VI, 1,5 p. 355: ἔστι δὲ 
πλησίον τῆς Τεμέσης ἡρῷον, ἀγρεε- 
λαίοις συνηρεφὲς, Jlorirov τῶν Ὀ- 
δυσσέως ἑταίρων, ὃν δολοφονηϑέντα 
ὑπὸ τῶν βαρβάρων, γενέσϑα: βα- 
ρύμηνιν, ὥστε τοὺς περιοίκους δα- 
σμολογεῖν αὐτῷ, κατὰ τὲ λόγιον" καὶ 
παροιμίαν εἶναι πρὸς αὐτοὺς » μη- 
δεὶς τὸν ἥρωα τὸν ἐν Τε μέση 
λεγόντων ** ἐπικεῖσθαι αὐτοῖς: Suid. 
8. ὁ ἐν Τεμέση, ubi v. Kusterus. 
cf. Zenob. V, 60. 


Ὁ ΩὉ»Ἑ Ὁ μὰ 


_HAOYTAPXOY EKAOTH 


ΠΕΡΙ TQN AAIYNATLEN. 


Κατὰ πετρῶν σπείρεις. P. 391 Boiss. 


Πλίνϑον πλύνεις. 
δικτύῳ ἄνεμον ϑηρᾷς. 


Εἰς πίϑον αἀντλεῖς. 


/ 


E codice Parisino 2720 p. 21 edidit Boissonadus Anecdu. I, 
395. Proverbia omissis explicationibus exstant etiam in codice 
Piersoni ad Moerin p. 479 Lugd. 4. VB: εἰς τὸν [τὸν V om] 
τετριμμένον [scribe τετρημένον, quod e Boissonadi sententia 
proverbio inseri debet.] ἀντλεῖς [πέϑον addit V.]: λείπει τὸ πέ- 
ϑὸον [λ. τ. r. V om]. Tarrsras δὲ ἐπὶ τῶν διακενῆς πονούν- 
των. Ss γὰρ μυϑεύονται, τοὺς ἐν ἄδη [ἄδου V] ἀσεβεῖς εἰς 
τετρεμμένον [scribe τετρημένον] πίϑον ἀντλεῖν φασι. In iis, 
4086 his Apostolius et Arsenius subjungunt, pro ““μύντου ψυχαὲ 
scribendum est ᾿μνήτων ψυχαί: v. Zenob. 1. c.: C. 155: eis re- 
τρημένον π. ἀντλεῖν: End τῶν ἀκαταπαύστως πονούντων" ἐμυ- 
ϑεύοντο γὰρ Ἕλληνες τοὺς ἀσεβεῖς ἐν ἄδου εἰς τετρημένον 
πέϑον ἀντλεῖν, ἢ ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων. Denique a 
Schol. ad Eur. Hecub. 869 εἰς τετρυπημένον πέθον ἀντλεῖν 
afferlur. 


1. Maximus Tyrius XXVI 


exir. dixit ini πετρῶν σπείρειν : 
Aristid. III,377 D σπείρειν τὰς πέ- 
τρας. Boissonadus. Add. Ma- 
nnel Palaeol. in Boiss. Anecdd. 
1l, 293: orı τὰ αὑτῶν προδιδοῦονε 
σπείροντες πέτρας: Liban. Oratt, 
IV, 145, ταῦτα λέγων, πέτρας 
ἔσπειρον : εἴ, Zenob. Ill, 46. 655. 
V, 27. Greg. Cypr. III, 39. 


2. Diogen. VII, 50, infr. 42. 

3. Zenob. III, 17. 

4. V. I, 97. B. 449. C. 155, 
Plutarch. Boiss. 46. Apost. VII, 
84. Arsen. 222. ibig. Macar.: 
Suid. Thom. Magist. 348%, 13 
Ritschl.: cf. Zenob, II, 6. Dio- 
gen. VII, 27. Usurpat Lucian. 
Timone $ 18. Hermotim. $. 61. 
86: a Boissonado citatur Ba- 


344 


Ei; ὕδωρ γράφεις. 


PLUTARCHI 


Eis οὐρανὸν τοξεῦύεις. 


4ἰϑίοπα σμῆήχεις. 


Κοσχίνῳ ὕδωρ ἀντλεῖς. 


Νεκρὸν μαστίξεις. 


Εἰς ψάμμον οἰκοδομεῖς. 


Εἰς ὕδωρ σπείρεις. 


"Axivnta xiveic. 


1. VB: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων, 
cod. regius 1000: ἐπὲ τῶν ἀδυνάτων. 4. 


ὕδατος ren, 


ὥςπερ καὶ τὸ Καϑ' 


κοσκύνῳ CO ὕδωρ Macarius om. ἀντλεῖς] infr. φέρεις, Suidas 
περιφέρεις. Codex" regius 1000: K. vo. ἐπιφέρεες: ers τῶν 
ἀδυνάτων: Macarius: ἐπὶ τῶν ἀνηνύτως καὶ μάτην πονούντων. 8. 


κίχεις codex: xweiw Zenobius. 


silius Hom. Mor. p. 223: οἷόν 
[οἷον εἰ emendat Boissonadus] τις 
ἑαυτὸν ἀπατῶν εἰς τετρημένον πί- 


ον ἀντλεῖν ἐθελήσειεν: idem 
Homil. de leg. prof. $. 17. 
Fremonianae: add. Walzius ad 


Arsen. 1. c., collega ad Zenob. 
v1, 48. 

6. V. I, 79. B. 394. Apost. 
V11, 86. Arsen. 223. Macar. 333: 
add. εἰς ὕδωρ γράφω τὸν Ἔρωτα 
Aposı. VII, 68, Arsen. 219. Ad- 
hibuit auctor oraculi Graeci a 
D. Augrstino latine versi Civ. 
Ὁ. XIX, 23: forte magis poleris 
in aqua impressis lileris scri- 
bere.. quam cett: add. Hel- 
ladius. in Phot. Biblioth. 530, 
a, 16 Bekk.: ὅτι ὁ στίχος ὁ καὶ 
παροιμιαζόμενος Ὅρκο υς ἐγὼ γυ- 
ψαικὸς εἰς ὕδωρ γράφω [Ma- 
car. 388.} ἐστὲ μὲν Σοφοκλέους 
[fr. 694 Dind.], τοῦτον δὲ παρῳ- 
δήσας ὁ Φιλωνέίδης ἔφη" Ὅ ο- 
κους δὲ μοιχῶν εἰς τέφραν 
ἐγὼ γράφω [Lunde proverbium 
εἰς τέφραν γράφειν natum: C. 
152: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων καὶ ἀνηνύ- 
των: Apost. VII, 78. Arsen. 221. 
Suidas, ad quem v. not. Ku- 
steri; Philonidis versum tetigit 
Hanovius Exercitt. ‚Critt. in 
Com. Gr. 16.]. οἱ δὲ τὰς γυναῖκας 
σκῶπτοντές φασι, Ὅρκους ἐγὼ 


γυναικ or eis οὗκτον [recte γυ- 
ψαικὸς et οἶνον Athen. X, 411, E, 
ubi versus Xenarcho comico ad- 
scribitur] γράφω: Meleag. Carm. 
LXXI, 5, Macedo in Georgid. 
Gnomol. in Boiss Anecdd. I, 
97: χρὴ τὴν μὲν ἔχϑραν εἰς ι ὕδωρ 
γράφειν, ἵνα ταχέως ἀφανίξηται, 
τὴν δὲ φιλίαν εἰς χαλχὸν, wa διὰ 
παντὸς μένῃ: Catull. 70, 4: v. 
Huschkius Anal. Critt. 63. Bois- 
sonadus ad Sophoclis fragm. in 
Syll. Scriptt. T.X, p. 392. Vid. 
Diogen. V, 83. 

6. Zenob. 111, 46. 

7. Plutarch. Boiss. 53: 
ποῦ. I, 46. 

8. Macar. 321. Suidas. Adbhi- 
bet Plautus Pseud. I, 1, 100: 
non pluris refert, quam si im- 
brem in cribrum geras: v. infr. 
31. 50. 

9. Apost. XIII, 63. Arsen. 
365: νεκρὸν μυρίξεις: ἐπὶ τῶν ἀδυ- 
varow: Pantinus desiderabat ἀνη- 
ψύτων: rescribendum potius vi- 
detur ex nostro loco μαστέζεις 
pro μυρίξεις. 

10. Cf. Matth. Evang. 7, 26. 

11. Zenob. 111, 65. 

12. Dioeg. II, 6. Plutarch. Isid. 
23: ὀκνῶ δὲ μὴ τοῦτο ἢ τὰ ἀκίνη- 
τα κινεῖν. Scholiastes Platonis 
in cod. 2720, ordine verborum 


Ze- 


13 
14 
15 
16 
17 
18 
19 
20 
δὶ 
22 
23 
24 
25 


PROVERBIA. 


"Axiynra διωχεις. 

Σίδηρον πλεῖν διδάσχεις. 

Δελφῖνα νήχεσϑαν διδάσκεις. 

Ἡλίῳ φῶς δανείξεις. 

Κύματα μετρεῖρ. & 
Ὑπὲρ τὰ ἐσχαμμένα πηδᾷς. | 
Avxov πτερὸν ζητεῖς. 

Toayov ἀμέλγεις. 8985. 
"Auuov ϑαλαάσσης κοφίνῳ ζητεῖς μετρεῖν. ν 


nn 5 


᾿Ελαίῳ πῦρ σβεννύεις. 10 


diyıalo λαλεῖς. 
Aldo διαλέγου. 


"Avsv πτερῶν ζητεῖς ἵπτασϑ'αι. 


6. πηδᾷς om. Zenobius. 
Cod. αἰγιαλόν. 


9. ἄμμον μετρεῖν. Zenobius. ΤΙ. 
Sic quidem λαλεῖν construunt quandoque recen- 


tiores, quod ostendi ad Syntipam p. 74; sed unice hic probum 


est αἰγιαλῷ, quod tenent reliqui paroemiographi. 


Sic peccavit 


infra librarius φαλακρὸν scribens et τυφλόν: Boissonadus. 


ab edito p. 28 diversus: zugoı- 
μία καϑ᾽ ὑπερβολὴν ὅτι μὴ δεῖ ἕδη 
κυνεῖν, μηδὲ βωμοὺς, ἢ τάφους ἢ 
ὅρους: Boissonadus. Cf.Dio- 
gen. VI, 54. 

13. Sunt verba Homeri ll. P, 
75, ubi Eustathius 1096, 7 haec: 
or παροιμιῶδες τὸ, ἀκίχητα 
διώκων. Usurpatur ab Eustath. 
Opusc. 226, 8: wa un τὰ ἀκί- 
χητα διώκων εἰς μάτην πονῆς: 
ibid. 287, 41: alludit Gregor, 
Cypr. in Boiss. Anecdd. I, 357: 
γνώσεται διώκων τὰ φεύγοντα. 

14. Apost. XVII, 41. 

13. Zenob. Ill, 30. 

16. Sensus est, mutuas soli 
Jumen, soli lucem das mutuam. 
V. Erasmi Adag. I, 7, 58. II, 
δ, 7. IV, 8, 25. Boissonadus. 
Οἵ. Diogen. VII, 68. 

17. Macar. 324. Faciebat fa- 
tuus Coroebus: vid. nott. ad 
Diogen. V, 12.56, quibus ὁ Bois- 
sonadi nota ad h. 1. adde Ba- 


silium in Scholiis ineditis ad 
Gregor. Nazianz. l. c.: zva&o 
δὲ ϑάλασσαν μετρεῖν παροιμία 
ἐστὲ ἐπὶ τῶν μικροῖς τιῪν σταϑμοῖς 
καὶ μέτροις τὰ μέγιστα καταμε- 
τρούντων. 

18. Zenob. VI, 23. Greg.Cypr. 
III, 88. 

19. Diogen. Vi, 4. 

20. Arsen. 451: v. Diogen. 
VII, 9. 

21. Zenob. I, 80. 

32. Lucian. Timon. $. 41: εἰ 
δέ τινα ἴδοιμι ἐν πυρὶ διαφϑεερό- 
μένον καὶ σβεννύναε ἕκετενοντα, 
πίττῃ καὶ ἐλαίῳ κατασβεννύ- 
vaı: Horat. Serm. II, 3, 321. 

23. Zenob. I, 38. Eustath. ad 
Hom. Od. I, 1622, 43: καὶ ὁ 
σκώπτων δέ τινα δυςπειϑῆ πρὸς 
κύματα λαλεῖν φησι παροιμια- 
κῶς: ν. Zenob. 1, 39. 

24. Cf. Append. 5. λίϑῳω λαλεῖς. 

25. Plaut. Poenul. IV, 2, 49: 
sine pennis volare haut facsle’st. 


346 


PLUTARCHI 


Φαλαχρῷ κτένας δανείξεες. 


Τυφλῷ κάτοπτρον χαρίζῃ. 


᾿Ηπειρώτῃ δίχτυα δίδως. 


Πρὸς κωφοῖς ἀποπέρδεις. 


"Avsuov διώχεις. 


Παρὰ δικτύοις ὕδωρ κομίζξεις. 


ἘΠῚ ΤῊΝ ΡΕΠΟΝΤΩΝ ΕΥ̓ΚΟΛΩΣ ΕΙΣ ΤΙ ΚΑΙ AKPIBNE 


EIAOTS.N ΤΟΥ͂ΤΟ. 


397 


Ἵππος εἰς λεῖον πεδίον. 


᾿Αετὸς εἰς ϑήραν. 


hau 4 2 3 ’ 
υρος εἰς axovnV. 


Σφαῖρα κατὰ πρανοῦς. 


Πῦρ εἰς ἀκάνϑας. 
Σπόγγος εἰς ὕδωρ. 


---..».....΄. 


1. cod. δανίξεις. 


4. παρὰ κωφῷ ἀποπέρδειν Diogenianus: »ma- 
lim πρὸς κωφοὺς vel παρὰ κωφοῖς: Boissonadus, 
ctabanm δικτύῳ sine praepositione. Boissonadus. 


6. Exspe- 
7. Quae se- 


quuntur Boissonadus e cod. regio 1630, p. 88,1, 76, 1 descripsit. 
11. Apostolius: ἐπὸ τῶν ἐπιτηδείως zregi τι ἐχόντων. 13. ὑπ᾿ axar- 


ϑαις Diogenianus. 


26. Οἵ. Append. .5. yalaxoos. 
27. Οἵ. Append. 8. φαλακρός. 
28. Cf. Append. 8. φαλακρός, 


29. Diogen. VII, 438. Hoc pro- 
verbium, ut et alia nonnulla 
[v. 16.], non ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων 
dictum fuit. Boissonadus. 


‘30. Diogen. II, 28: v. sup. 8. 


31. Georgid.Gnomol. in Boiss. 
Anecdd. I, 29: Δικτύῳ κομί- 
Gew ὕδωρ ἢ πλίνθον πλύνειν εὐ- 
πετὲς, 7 κακίων ποιωϑεῖσαν χρόνῳ 
πολλῷ ἐν ἀνθρώπου ψυχῇ ἐξελεῖν 
δυνατόν: cf. sup. 8. 


32. Diogen. I, 65. 
33. Apost. 1, 65. Arsen. 21. 
34. Diogen. VI, 91. 


35. Eustath. ad Hom. Il. B, 
219, 1: λέγεταν δὲ μεταφορεκῶς 
πρανὴῆς καὶ ὃ κατάντης τόσος. 
οϑὲν καὶ παροιμία τὸ, σφαῖρα 
κατὰ πρανοῦς. »Respexit, puto, id 
proverbium Nicephorus Chum- 
nus supra p. 308, 20.« Boisso- 
nadus. 


36. Diogen. VII, 83a. 
37. Similiter σπόγγῳ πάτο 


ταλον κρούεις dicitur: cf. 
Boissonadusad Nicet. Eug. II, 10. 


10 


98 
99 
40 
41 
42 
43 
44 
45 
46 
47 
48 
49 


PROVERBIA. 


347 


ἘΠῚ AE AAYNATSRN HPATMATNN TAYTA ODKIAEI 
AETEZOAT. 


Ὄρνιϑος γάλα ζητεῖς. 


Φακοῦ γωνίαν xaunteig. 


Nov τίλλεις. 


Θάλωασσαν σπείρεις. 


Πλίνϑον πλύνεις. 
Κωφῷ ὁμιλεῖς. 
Τυφλῷ διανεύεες. 


᾿νδριάντα γαργαλίξεις. 


998 


v 


Εἰς τετρημένον πίϑον ἀντλεῖς. 


"ἄστρα τοξεύεις. 


Πῦρ ἀλείφεις. 


4 « “3 
Κατα μαχαιρῶν κυβιστᾷς. 


8. Cod. 1000 ap. Boiss.: γάλα ὀρνίϑων: ἐπὶ τῶν λίαν εὖδαι. 


μονούντων καὶ πάντα κεχτημένων. 


4. VB: ΦΨακοῦ γω- 


ψίαν: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων: Suidas: φακοῦ γωνίαν κρατεῖς : ἐπὶ 


zur ἀδυνάτων: Zenobius φακὸν κύπτεις. 


6. Εἰς ϑαλασσαν on. 


Osannus in Seebodii et Jahnii Annall, Phil, et Paed. 1, 2 p. 168: 


cf. sup. 1, Diogen. VII, 63. 


38. K. V, 23: φέρεν καὶ ὄρνεϑος 
γάλα: ἐπὶ τῶν ἄγαν εὐδαιμόνων : 
Apost. XX, 16. Arsen. 462. Ma- 
car. 388: cf. Diogen. Ill, 92. 

39, V. IV, 32. B. 929: Sui- 
das. V. Zenob. VI, 48. 

40. Diogen. I, 45. 

41. Macar. 291: Diogen. VII, 


67. 
42. Zenob. VI, 48. Greg. Cypr. 
II, 39: supr. 2. 

43. Gregor. Cypr.111,92. Dio- 
gen. VI, 82. 


44. Proverbio, in quo surdus 
et caecus conjuncti, usus est 
Cratinus Athen. IV, 164 E, fr. 
Archil. 9 Runkel.: οὐ uw τοι 
παρὰ κωφὸν ὃ τυφλὸς ἔοικε λαλῆσαι. 

45. Apost. ΗΠ, 20. Arsen. 56. 
Bu Cf. Walzius ad Arsen. 
. C. 

46. V. sup. 4. 


47. Zenob. ΠῚ, 46,. 


48. Similiter dicitur: κράμ- 
βην ἀλείφειν, ἐπὲ τοῦ μεκρολό- 
γου aut φειδωλοῦ, Macar. 323: 
add. δύο τοίχους ἀλείφειν in 
Append. 

49. Zenob. III, 19. »Philo- 
strat. V. A. VIII, 3: ἐμοῦ γὰρ 
σμικρὸς λόγος, εἰ ξυμβουλεύοιμι αὐ- 
τῷ μὴ κυβιστᾷν ἐς ὀρθὰ ξίφη. Fuit 
inter praestigiatorum miracula, 
ut in enses strictos capite prono 
corpus rotarent: v. Heindorf. 
ad Euthyd. 55. Artemidorus I, 
76: τροχοπαικτεῖν δὲ ἢ μαχαίρας 
περιδινεῖσϑαι ἢ ἐκκυβιστᾷν, τοῖς μὲν 
ἔϑος ἔχουσιν οὐ πονηρὸν, τοῖς δὲ 
λοιποῖς εἰς ἔσχατον ἐλάσαε κίνδυνον 
προσημαίνειν: ubi v. Rigalt.etReiff., 
collatis Casaubonianis p. 51 et 
ποία Peerlk. ad Muson. p. 312.« 
Boissonadus. Add. annott. 
ad Zenob. 1. c., Polluc. On. 111, 
134: κὰν εἰς πῦρ ἄλλοιτο, κἂν 
εἰς μαχαίρας κυβιστῶν. 


10 


348 PLUTARCHUS. 


50 Kooxivo φέρεις ὕδωρ. 

δι Νεφέλας Eaiveig. 

52 Αὐἰϑίοπα λευκαίνεες. 
50. Οἵ. sup. 8. ob λευκαίνεται: ἐπὶ τῶν ἀμετα- 
δι. Diogen. VI, 83, βλήτων afferunt Apost. I, 95. Ar- 


52. Zenob. 1, 46. -Aidsoyw sen. 28.- 


en “...........- 


TAPOIMIAI 


SYAAETEISAI MAPA ΤΟΥ ATIRTATOY 


DTATPIAPXOY KYPOY 


ITPHIOPIOY ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΟΥ͂ 


KATA AADBABHTON. 


---...-.-.-.ς. .Ξ.-.ς.ς.ς...-.. - ---Φ...-.- 


Αὕτη μὲν ἡ μήρινϑος οὐδὲν ἔσπασεν: ἀπὸ 


τῶν ἁλιευτῶν τῶν μηδὲν ἑλκυσάντων εἴρηται. 
᾿Αφροδίσιος ὅρκος. οὐκ ἐμποίνιμος. 

"Ayooa Κερκώπων: ἐπὶ τῶν πονηρῶν χαὶ χα- 
χοήϑων. Κέρκωπες γὰρ τινὲς ἀπατεῶνες ἐγίνοντο ἐν 
“ιῳέσῳ. ᾿ 
᾿Αετοῦ γῆρας, κορύδου νεότης. 
᾿4γαϑὰ Κιλίκων: ἐπὶ τῶν οὐ καλῶς πλουτοῦν- 
προδότης γὰρ Κίλιεξ τις Μίλητον προδοὺς εὐπόρησεν. 


TV 


"Aygoixov un καταφρόνει ῥήτορος. 





1. Diogen. 111, 35. 

2. Diogen. II, 37: add. ἐϑ 
pend. 8. ὄρκος Apollo. 

3. Zenob. I, 5. Ipsa ἀγο 
Κερκώπων ἃ Diog. Laert, ’ 
114 memoratur. 


4. Zenob. II, 38, ubi v. nott.: 
addo Menandri versum in Cram. 
Anecdd. IV, 254: γῆρας λέοντος 
κρεῖσσον ἀκμαίων ψεβρῶν. 

5. Ὠίοροη, I, 9. 

6 Zenob. 1, 15. Diogen. IV, 48. 


ῳ 


10 


11 


12 


13 
14 


15 


350 


“Αδώνιδος xnnoc: 
ἀώρων. 


GREGORII CYPRII 


ἐπὶ τῶν ὀλιγοχγρονίων χαὶ 


"Ἄλλοτε δ᾽ ἀλλοῖον τελέϑειν χαὶ χώρᾳ ἕπε 


σθαι: 


ὅτε προρήχει ἐξομοιοῦν ἑαυτὸν τοῖς ϑεσε τῶν 


4 1 ! 3 r »Ν ’ = „> \ » ax 
πολέων χαὶ τόπων, ἐν οἱς ἂν γένοιτο" εἴρηταῦ δὲ ἀπὸ 


τῶν πολυπόδων. 


"ἄλλην δρῦν βαλάνιζε: 


τῳ Ρ 
ἐπὶ τῶν ἀπαχορευόν- 


’ ” ν >» Ye ’ 
των δωσειν ἔτι τὴν αἴτησιν εἰωϑασι λαμβανειν. 


"Adsig ὥσπερ εἰς Δῆλον πλέων: 


>_x “ 
ξσχέ τῶν 


ἀφροντίστως καὶ φιληδόνως βιούντων. 


ς ἢ ’ EN En ΟῚ 3 [4 IN 
Aha καὶ xvauov: ἐπὶ τῶν un εἰδότων χαὶ προς- 
, € \ , ‚ 
ποιουμένων" οἱ γὰρ μάντεις ἅλα καὶ κύαμον τιϑέασι. 


Aigsıv μασχάλην: 


> ᾿ - > - » 
ἀντὶ του εὐωχεῖσϑαν" εἴρη- 


ται ἀπὸ τῶν ἀγροικικῶς ὀρχουμένων. 


Alf τὴν μάχαιραν. 


"Ἄδακρυς πόλεμος, xal Καϑεύδοντος τρο- 


παῖογ: 


° Α U 
᾿Αεὶ κολοιὸς πρὸς χολοιόν: 


2΄Ἂν οὖ ςοω \ 3 5» ἢ 4 
ἐπὶ τῶν ρᾷστα χαὶ παρ ἐλπίδα χατορϑουντων. 


χαὶ" ᾿Αεὶ τὸν 


c en ” 4 x, c - 
ὁμοῖον aysı ϑεος προς ομοῖον. 


— 


4. Legebatur orı προζήκει τὶ γὰρ. 


13. αἴρειν ige Suidas,. 


B: οὕτως εἰώϑασι λέγειν ἀντὶ τοῦ εὐωχεῖσθαι οἱ δὲ ἀγροιε- 


Α 2 - 
κεκὸν ὀρχεῖσϑαι. 
πρὸς) εἰς τὸν Καὶ 


7. Diogen. I, 14. 

8. Diogen. I, 23. 

9. Zenob. 11, 41. 

10. Zenob. II, 37. 

11. Zenob. I, 25. 

12. B. 37. Apost. II, 2. Ar- 
sen. 28: Hesych. Suid. Bekker. 
Anecd. I, 356, 30. Bachmann. 
Anecd. 1,45, 10: vid. Zenob. V,7. 

13. Zenob. 1, 27. Simile: ὄϊς 

' τὴν μάχαιραν in Append afltertur. 

14. K. I, 26: Zenob. I, 28. 
Ka8. zo.) Similiter: avainax- 
τον ἔστησε τροπαῖον: ἐπὶ τῶν 
ἄνευ κινδύνων καὶ φόνων μέγα τὸ 
κατωρϑωκότων: Apost. Ill, 64. 
Arsen. 54 ibiq. v. Walzius, 

15. Zenob. IT, 47. Asi τὸν κτλ. 
Diogen. V, 16: est versus kom. 


16. Καϑεύδοντος τροπαὶ K. 
τὰ πράγματα κατορϑούντων Arsenius. 


17. ἐλπέδα 
18. αἰεὶ recte K. 19. 


Odyss. P, 218: ὡς wie τὸν ö- 
μοῖον ἄγει ϑεὸς ὡς τὸν Önoi- 
ον: K.TI, 28. Schol. Plat. 375 
Bekk.: Hesych. 8. ὥς. Usurpat 
saepius Aristoteles: Rhet. I, 11: 
καὶ ENTE τὸ κατὰ φύσιν ἡδὺ, τὰ 
συγγενῆ δὲ κατὰ φύσιν ἀλλήλοις 
ἐστίν, πάντα τὰ συγγενῆ καὲ ὅμοια 
ἡδέα ὡς ἐπὲὶ τὸ πόλυ, οἷον ἄνϑρω- 
705 ἀνθρώπῳ καὶ ἵππος immo καὶ 
νέος νέῳ" ὅϑεν καὶ ai παροιμέαε εἴ- 
ἡνται, ὡς ηλιξ ἥλικα τέρπει 
[Diogen. v, 16] καὶ ὡς αἰεὲ τὸν 
ὅμοῖον καὶ ἔγνω δὲ ϑὴρ 97- 
θα καὶ ἀεὶ κολοιὸς παρὰ κο- 
λουνὸν καὶ ὅσα ἄλλα τοιοῦτα : E- 
thic. Magn II, Il: πότερον ἔστεν 
ἡ φιλία ἐν τοῖς ὁμοίοις ὥσπερ δοκεῖ 
καὶ λέγεται; καὶ γὰρ κολοιός 


w 


ι6 


27 


28 


CENTURIA L.: 351 


᾿Δμαλϑείας χέρας: ὅτι τῇ τροφᾷ αὑτοῦ “Ζμαλ- 


ϑεῖᾳ ὁ Ζεὺς ἐξ αἰγὸς zgepovang αὑτὸν παρέσχε χέρας, 


δι᾿ οὗ ἐπέβλυζεν αὐτῇ πᾶν ὃ ἂν ἠτήσατο. “τὺ 


᾿“ετὸν ἵπτασϑαι διδάσκεις. 


᾿Δεὶ γὰρ εὖ πίπτουσεν οἱ 4ιὸς κύβοι! κἀπὶ α 


τῶν ἀξίως τιμωμένων. 


"Aywv πρόφασιν οὐχ ΠΥ οὐδὲ φιλέα: 


᾿Αετὸς ἐν νεφέλαις: ἐπὶ τῶν δυραλώτωνγ. 
᾿4ληλεσμένος βίος: ἐπὶ τοῦ ἑτοίμου. καὶ anovov. 
"Avayvoov κινεῖς: ἐπὶ τῶν προξ ξεγρύντων ἕαυ- 
τοῖς χακα" "Avayvoog γάρ τις ἥρως ἐκάχου τοὺς. γοίς 
τονας. 


a \ 

᾿Αεἰ με τοιοῦτοι oe: διωώκοιεν: ἐπὰ 
τῶν καταπεφρονημένων καὶ οὐδενὸς ἀξίων. 

᾿Αετὸς ϑρίπας ὁρᾷ: ἐπὶ τῶν χαταφρονούντωμ 
τινῶν. 

"Ahun οὐχ ἔστιν ἐν αὐτῷ: ἐπὶ τοῦ ἀηδοῦς. 

᾿Αλώπηξ οὐ δωροδοκεῖται: ἐπὶ τῶν οὐ ῥᾳδίως 
ἁλισχομένων. 

‚Ati φέρει τε Aıßün κακόν: ἐπὶ τῶν ἀεὶ ἐξευ- 
οισχόντων τι νέον χαχόνγ. . | 

"ἄνω ποταμῶν χωροῦσι πηγαΐ!: ἐπὶ τῶν ἐναν- 
τίως λεγομένων. 


(nn nn ne nn ee 


2. Legebatur παρέσχε κέρας αἰγός : v. αἰγός delevi. 13. πόλε- 
μοι Zenobius. 10. τινῶν] τῶν μεκρῶν Zenobius,. 22. Scribe» 
batur ἐναντίων. 


φασι παρὰ κολοιὸν ἱξάνεν καὶ 18. Zenob. II, 44. 
αἰεὶ τον τὸν ὅμοιον ἄγεν Ἢ 19. Zenob. II, 46. 
vid. int. ad Aristaen. Ep. 20. Zenob. II, 50. 


10, p. 354 Boiss., ὙΠ Ἢ 
ad Plat. Gorg. 510 B. Brevio- 21. Zenob. I, 21. Plut. Provwv, 
res ejusdem proverbii formae 11,8. 
sunt: 04009 ὁμοίῳ Apost. XIV, 22. Zenob. 11, 55. 
41. Arsen. 382, et ὅμοιον ὁμοίῳ 23. Zenob. II, 52. 
δεῖ πλησιάζειν Apost. XIV, 46. 24. Zenob, 11, 53. 
Οἵ. infr. II, 70. 25. Zenob. I, 63. 
16. Zenob, Il, 48. 26. Zenob. I, 71. 
17. Zenob, 11 ‚ 49: Diogen. 27. Zenob. I, 61. 
Υ, 33, 28. Diogen. I, 27. 


16 


20 


29 
30 


37 


38 


352 GREGORII CYPRII 


"dei ὁ πόρνος λέγει τὸν σώφρονα πόρνον. 

"Aoyvoov χρῆναι λαλοῦσιν: ἐπὶ τῶν διὰ 
πλοῦτον ἐμφανιζομένων 7 εὐημερούντων.᾽ 

"Α4λευ᾽ ἀπὸ μείξονος ἀὐδου δὲ ἤτον φυλάττου, 
ζωνιχῶς. 

᾿ἄραβιος αὐλητής: ᾿ ὃς ηὔλεε μὲν δραχμῆς, 
ἐπαύετο δὲ τεττάρων. | 

"Aidog xvvn. 

"Aroo ἅψασθαι δακτύλῳ. 

Αἵματι κλαίειν: χαϑ'᾽ ὑπερβολὴν ἐπὶ τῶν oyo- 
δρα a ae 


Αἱ χὰρ ‚eg yvuval: ὅτι dei [τὴν] δωρεὰν [ἀχε- 
γοδόξως] εὐεργετεῖν. 


’Axovnv σιτίζεες: ἐπὶ τῶν τρεφομένων καὶ οὐκ 
ἐπιδιδόντων. 


"Ἄλλοι κάμον, ἄλλοι ὦναντο: ἐπὶ τῶν παρ᾽ 
ἐλπίδα τὰ ἀλλότρια χληρονομούντων. 


"Αλλο γλαὺξ ἄλλο κορώνη φϑέγγεταε: ἐπὶ 
τῶν μὴ συμφωνούντων ἀλλήλοις. 


’ % ’ 3 τὸ 
᾿λωπεκίξζειν πρὸς ἑτέραν ἁλώπεκα: Ei τῶν 
ἐξαπατᾶν βουλομένων τοὺς ὁμοίους. 


4. Vulgo ἀπὸ u. a. div. 6. Scribebatur Adöapses. σ: 
τίϑεταν ἐπὶ τῶν anavori λεγόντων. Οἱ γὰρ Agapıos κατὰ 
συσκηνείαν καὶ συγγένειαν τὰς φυλακὰς ἐποιοῦντο" was ὁ τε- 
ταγμένος φυλάττειν, σπιϑαμιαῖον αὐλὸν ἔχων τῷ μήκεε; δι᾽ 
ὅλης ‚nde τῆς γυκτὸς μέλος ἔντονον, τὴν παῦσιν τοῦ μέλους 
οὐκ ἀγαϑὸν τιϑεμένοις σημεῖον. ᾿Απὸ τούτου ἐλήφϑη ἡ παρ- 
οὐμέα, ἦν μεταλλάξας Μένανδρος, » Agaßıov, gnoiy. ἐξεύ- 
ρηκα σύμβουλονα, καὶ »,ράβιον ἐγὼ κεκίνη κ᾽ ἄγγελον" « οἱ 
δέ φασιν, τὸ παλαιὸν μὴ μανϑάνευν αὐλεῖν διὰ τὸ βάναυσον, 


: τῶν δὲ ἀνδραπύδων τὰ πολλὰ εἶναι βάρβαρα καὶ “ράβια' 


τούτους αὐλῷ ἄδοντας μόλις καταπαύειν. Ἐφ᾽ ὧν ἐλέχϑη 
σιαρουμία; »Δραχμῆς μὲν αὐλεῖ, τεττάρων δὲ παύεταε:κε y, 


Suidas. 9. τῷ δακτύλῳ Zenobius. 12. τὴν et ἀκενοδόξως 8 
Zenobio adjeci. 

29. Zenob. II, 56. 34. Zenob. ], 61. 

30. Diogen. Il, 93. 35. Zenob. I, 34. 

31. Diogen. II, 56. 36. Zenob. I, 36. 


37. Zenob. I, 58. 
32. C. 40: Zenob, II, 39 coll. 33. Zenob. I. 65. 


IT, 58. 39. Zenob. l, 69. 
33. Zenob. 1, 4l. 40. Zenob. I, 70. 


1 


15 


41 


42 


43 


44 


45 
46 


47 


48 
49a 


495 


60 
bl 


CENTURIA 1. 353 
„ «« , \ 
Akkoıcı μὲν γλῶσσα, ἄλλοισι δὲ γόμφιοι: 
ἐπὶ τῶν λάλων καὶ φάγων.᾿ 
ἀνδρὸς γέροντος σταφὶς τὸ χράνιον: ἐπὶ 
τῶν εἰς οὐδὲν χρησιμευόντων. 
27) Φ. ’ 3 ᾽ 
λλα μὲν Δεύκων, ἄλλα δὲ “εύκωνος ὄνος 
ἱ φέρει}: ἐπὶ τῶν ἐχόντων τοῖς λόγοις ἀσύμφωνα τὰ 
ἔργα. 
„ \ “« 3 
Ἄλλην μὲν ἐξηντλοῦμεν, ἢ δ᾽ ἐπειςρέει: ἐπὶ 
τῶν ματὴν πογούντων. 
Auag ἀπήτουν, οἱ δ' ἀπηρνοῦντο σχάφα 
μας N ’ n0 ἀρᾶς. 
a 9. 3ὴ» 3 ; ς ‚ ΜΝ - 
Au ἡλέηται καὶ τέϑνηχεν ἡ χαρις: ἐπὶ τῶν 
9 ’ 
ἀχαρίστων. 
a 4 “᾽ , , ’ R a 
: Ay un παρῇ κρέας, ταρίχῳ στερχτέον: OT 
δεῖ τοῖς παροῦσιν ἀρχεῖσϑαι.- 
2»ὕ 3 ΕΥ 3, x ν , ’ 
Auues nor ἡμεν᾽ ἀεὶ τὰ πέρυσι βελτίω. 
3 ᾿ ς ’ ’ . 
Ανὴρ 0 φεύγων οὗ μένει χτύπον λύρας: ἐπὶ 
τῶν ταχέως ὀφειλόντων ἕκαστα πράττειν. 
9 1 = - , 
Avögi υδῷ πράγματα οὐχην, ἀλλ᾽ αὐτὸς 
ἐλϑὼν ἐπρίατο: ἐπὶ τῶν xaxa ἑαυτοῖς ἐπισπωμένων. 
"Ἄπληστος πέϑος. 
"Av&uovg γεωργεῖν: ἐπὶ τῶν πονούντων καὶ μη- 
δενὸς μεταλαγχανόντων. ' 


6. φέρει e Zenobio, aliis adjeci. 8. Scribebatur ἐξαντλοῦμεν. 
15. Eodem modo haec duo proverbia Arsenius conjungit, addens: 
ταπεινούμενον οἱ Adnvasoı τοῦτ᾽ ἔλεγον. Ο haec habet: 
ἅμες [sic] ποχ᾽ ἄἅἄμες: παροιμία ΔΜακωνικὴ, ἀντὶ τοῦ ἡμεῖς 
ποτὲ ἤμεν' τοῦτο δὲ ἔλεγον οἱ ἐν Aaxsdainovı χορεύοντες γέ- 
οντες, [6. λύρας κεύπον Zenobius. Legebatur ὀφεελούντων. 19. 
λϑὼν) ἐξελϑὼών Zienobius. 20. Β: ἐπὶ τῶν γαστριμάργων. Με- 
τενήνεχται δὲ ἀπὸ τοῦ πίϑου τῶν “αναΐδων: cf. Diogen. I, 95. 


41. Zenob. I, 73. 48. C. 25. Arsen. ὅ] ibiqg. Ma- 
42. Zenob. I, 96. car.: v. Zenob. I, 82. Diogen. 
43. Zenob. ], 74. II, 54. 

44. Zenob. I, 75. 49a. Zenob. I, 86. 


45. Zenob. I, 83. Similia sunt 
Zenob. I, 83. 92. 100. Diogen. 495. Zenob. I, 87. 


VI, 60. VII, 100. 60. B.134: Zenob. II, 6. Plut. 
46. Zenob. 1, 81. Boisson. 4. 46. 
47. Zenob. I, 84. 5l. Zenob. I, 99. 


ὯΝ 


- 


10 


20 


62 


63 


64 


354 GREGORII CYPRU 


"Avayan οὐδὲ ϑεοὶ μάχονται. 

"Avri πέρκης σκορπίον: ἐπὶ τῶν τὰ γείρω αἷ- 
ρουμένων. 

“4λιεὺς πληγεὶς νοῦν οἴσει: Παϑὼν δέ τε 
γήπιος ἔγνω. 

"Ἄλλοι σπείρουσι, ἄλλοι δὲ ἀμήσοντ αι. 

"Ἄρκτου παρούσης ἴχνη ζητεῖς: ἐπὶ τῶν πρὸ- 
δήλων. 

᾿Δετὸν κάνϑαρος μαιεύεται: ἐπὶ τῶν ὑπό 
τινων εὐτελῶν πασχόντων᾽ ὁ γὰρ κάνϑαρος τὰ τοῦ ἀετοῦ 
ὠὰ ἀφανίζει κυλίων. : 

"Avögög γέροντος αἱ γνάϑοι βακτηρέα. 

᾿νδρὸς καλῶς πράσσοντος ἔγγιδ τθβῃ ίλο . 

"Avögos κακῶς πράσσοντος ἐκποδὼν φέλοι. 

᾿Αλὠώπηξ τὸν βοῦν ἐλαύνει: ἐπὶ τῶν δολερῶν 
καὶ μιχρῶν, ὅμως δὲ μεγάλους καταγωνιξζομένων ἄφρονας. 

Ἄλλοτε μητρυιὴ πέλει ἡμέρη, ἄλλοτε μὴ- 


τηρ: ἐπὶ τῶν ποτὲ μὲν εὐημερούντων, ἄλλοτε δὲ δυςη- 
μερούντων. 


Ἅμα δίδου καὶ λάμβανε: ὅταν πρὸς ἄπιστον 
συναλλασσωμεν. Ä 
‚ "Avdgaxss ὃ ϑησαυρὸς γέγονεν: ini τῶν ἐφ᾽ 
οἷς ἤλπισαν διαψευσϑέντων. 
9 4 “ Ev ”w er »Ἥ 
Ano τῶν βραδυσκελῶν ονων ἵππος ὡροῦυσεν. 


Ἅπαντα τοῖς σοφοῖς εὔκολα: ἐπὶ τῶν διὰ 
φρόνησιν καὶ τῶν δυςκόλων περιγινομένων. 





---......ὄ.ὕ«...........ὕ....σὍὙὕὍὦ. 


4. Ὃ ἁλιεὺς Apost. Arsenius. 15. βοῦν] scribebatur γοῦν. 
17. Vulgo ἡμέρα. 25. σοφοῖσιν Zenobius. 


52. Zenob. I, 85. 59. Menand. Sent. Singg. 38: 
PP Zenob. 1, 88. Diogen. VI. "Aruvraz εὖ πράττοντας ἔδωμεν wi- 
; λους. 
54. Apost. XIII, 98. Arsen. 60. Zenob. I, 90. 
377. Zenob. 11, 14: v. Greg. Cypr. 61. Diogen. II, 73, 


ΠῚ, 61. 62. Diogen. II, 76. 
55. Diogen. II, 62. 63. Diogen. II, 77. 
56. Zenob. II, 36. 64. Zenob. II, 1. 
57. Zenob. I, 20. 65. Zenob. 11, 5. 


68. Diogen. 1, 78. 66. Zenob. 11, 9. 


nd 
4}. 


η1 


72 


73 
74 


CENTURIA I. 


355 


Aeragean λόγχαισε μάχου καὶ πᾶαντα κρα- 


>  - ’ 

Anag ἐχῖνος toayve. 

doxov δέρεις : ἐπὶ τῶν ἀνοήτως τι πραττόντων. 

Αὐνλητοῦ βίον Ins: ἐπὶ τῶν ἐξ ἀλλοτρίων βι- ὅ 
οὕὔντων. 

’ N - ’ ὸ 5», «ι»ν»ν» ) 

Αποτίσεις χοῖρε yiyapra: ἤτοι ἃ ἔφαγες ἀπο- 
δώσεις. | 

Anrnvrnos χαχοῦ βουλὴ 
ἄτην: ἐπὶ τῶν πασχόντων ἄξια ὧν ἔδρασαν. 

"Ἄϑωυς χαλύπτει πλευρὰ “ημνίας βοός. 

᾿4πὸ κωπῆς ἐπὶ βῆμα: ἐπὶ τῶν ἀϑρόως μεγί- 


ὅότοις ἐμφειρούντων. 


— — 


Ι. Legebatur ἀργυραῖς, λόγχαις, πάντων. 9. 
σκιάξεν ὦτα Scholia Veneta, σκιάζεν νῶτα 


11. χκαλύψεν Plutarchus, 


Eustathius, Schol. ad Theocritum, Zonaras. 


ἁλός Schol. 


Piersonus ad Moerin p. 268: v. Ruhnkenium Epist. Crit. II, 
B: [λέγεται δὲ ἐπὶ Κα) ἐπὲὶ τῶν τινας λυ- 
ἐπειδὴ [ἐπεὺ K] τὴν ἐν Anuvo βοῦν 


bene v. βοός tuentem. 
πούντων ἢ βλαπτόντον' 


πρὸς ὑπεοσσεην 


κακ κ βολή K. 


πλευρὰν B. βοός] 


ad Theocritum, quam lectionem pro germana habet 


197 


λευκοῦ πεπονηήμ ἕν. ν λίϑου ὃ Ἄϑως τὸ ὄρος ἐπισκιάξει: K 


verba ἐπειδὴ .. ἐπισκιάζεε praeponit verbis ἐπὲ. 


67. Diogen. 11, ΒΙ. 

03. Diogen. Il, 87. 

69. Diogen. Ill, 3. 

70. Diogen. ΠῚ, 14. 

71. Diogen. II, 32. 

72. K. Il, 8: Zenob. II, 8. 

73. B. 166. K. 11, 9. Apost. I, 
76. Arsen. 25 ibiq. Macarius, 
qui explicat: ἐπὶ τῶν βλαπτόντων 
ἐκ γειτνιάσεως, ἐπειδὴ τὴν ἐν 4y μνῳ 
ἐκ μαρμάρου βοῦν ὀρϑὸς ὁ Aduws 
ἐπικαλύπτει: Plutarch. de facie 
in orbe lunae ‚P. 935 F: ἐν Δήμνῳ 
μὲν οὐδέτερος ἡμῶν εὖ οὐδ᾽ ὅτι γέ- 
γονεν, τουτὶ μέντου τὸ ϑρυλλούμενον 
ἐαμβεῖον ἀμφότεροι σολλάκις ἀκη- 
κόαμεν' Aus ti... ἐπιβάλλει 
γὰρ ἡ σκιὰ τοῦ ὄρους ὡς ἔοικε χαλ- 
κέῳ τονὲ βοιδίῳ» μῆκος ἀποτείνουσα 
διὰ τῆς ϑαλάττης οὐκ ἔλαττον ἕ- 
πτακοσίων σταδίων: Schol. Ven. et 
Eustath. ad Hom. 1]. 3, 229 p. 
980, 44: τριακοσίους δέ, φασὶ, στα- 


. βλαπτόντων. 


δίους “Μήμνου ἀπέχων ὃ Αϑος € δ- 
Aus σκιάζεν αὐτήν ὅϑεν καὶ παροι- 
μία, Asus on. ν. A. Roos’ δόξειε 
δ᾽ ἂν τεϑῆναν ἥ παροιμία ἐπὶ τῶν 
ἐχόντων καὶ πόῤῥωθεν ἐφικνεῖσϑαν 
ἢ καϑικνεῖσθαν τῶν ταπεινοτέρων 
δὲ ὑπεροχήν τινα; ἐπεὶ καὶ ὃ 4- 
dus ὑψηλότατος ὧν εἶχεν ἐν καιρῷ 
περὸ δείλην σκιὰν ἀποτελεῖν ἱκνου-: 
μένην ἕως καὶ εἰς ἄγαλμα “ημνίας 
ßoos: Schol. ad Theocr. VII, 
76: Suid., Zonar. 58. Adhibuit 
Sophocles in Lemniis: Etym. 
M. 26, 16: Σοφοκλῆς [fr. 348 
Dindorf.], Asus onıacsı νῶτα A. 
ß.: ἔν γὰρ τῇ Αήμνῳ βοῦς yal- 
κῆ ἵδρυται, ep ἣν τοῦ Ado ἡ 
σκιὰ φϑανει. De bucula, quae 
in foro Myrinae urbis stabat, 
vid Schol. ad Apoll. Rhod. Ar- 
gon. I, 601. Plin. N. H IV, 12, 
73. Rhodius Rerr. Lemnicc. p- 
11 sqq. Aliud proverbium, ab 


2)" 


75 


81 


82 
83 
84 


356 


Avrtov οὐ τρέφων κύνας τρέφεις: 


GREGORIU CYPRII 


2 κι m 
ET TV 


ἀπορούντων μὲν ἑαυτοὺς τρέφειν, ἄλλους δὲ ἔπαχγγελλο- 


μένων. 


9 


c ᾿ » ' \ - 2 N 
“λῶν μέδιμνον anoyaywvi επὶ τῶν ἀχαρίστων. 


“4μαξα τὸν βοῦν ἕλκει: 


τε ποιουντων. 


““μαξιαῖα ῥήματα: 


x 


ἐπὶ τῶν μεγάλων λόγων. 


"Av$ownog εὔριπος xul ψυχὴ καὶ δεάνο τα καὶ 


τρόπος: 
᾿Απόλωλεν 
γνάϑος. 


᾿Αχλητὶ χωμάζουσιν ἐς φίλους φέλοε: 


μοιον xal το" 
δαῖτα ἴασι. 


ἐπὶ τῶν ῥᾷστα μετωβαλλομένων. 


ς [4 N 4 , .«. “Ὁ 
ἢ vg καὶ τὸ ταλαντον καὶ ἡ 


εἴ 
O- 


Avröonaroı δ᾽ ἀγαϑοὶ ἀγαϑῶν ἐπὶ 


’Avswyuivaı Μουσῶν ϑύραι. 


᾿Αρχὴ enge δείκνυσιν. 
“Δλῶν δὲ φόρτος ἔνϑεν ἦλϑεν, EP ἔβη: 


ἐπὶ τῶν καχῶς χτηϑέντων χαὶ ἀποχτηϑέντων᾽ 


ἔμπορος 


γὰρ ἅλας ἐπιφερόμενος ἐν νηὶ χλύδωνος ἐπιγενομένου 
τοὺς ἅλας ἐν τῇ ϑαλαττῃ ἀπέβαλεν. 





8. C; Εὔριπος: πέλαγος, ὃ ἑπτάκις τῆς ἡμέρας τρέπεται. 
Ar οὔ καὲὶ παρουμὲέα, Εὐρίπου μεταβολαὲδ ἀπὸ τοῦ εὖ καὶ 


τοῦ ῥιπίξω, ὃ εὐρίπιστος: 


v. Etym. M. 395, 25. 


mus: ἀπόλωλεν ἡ, ὕς καὶ τάλαντον καὶ γάμον. 


10. Eras- 
Addit K: ἐπὲ τῶν μη 


τυχόντων ὧν ἠλπισαν ἐπὶ γάμου δὲ ἐῤῥέθη μὴ γενομένου. 
14. δαῖτα: Gregorius cum Apostolio, Arsenio: δαῦτας Zenobius. 


Atho monte derivatum, Apost. 
XIV, 37. Arsen. 381 afferunt, 
quod® usurpavit Theod. Prod. 
in Manuscript de lu Biblioth. du 
Roi T. ΨΗΙ, 113: οὐδ᾽ ἂν ὅλους 
Ἄάϑως, ὦ > λῷστε, τῆς κυρυφῆς 
μοι ER ΑΝ [κατατοξεύεις, 
Arsenius]: dicitur ἐπὶ τῶν πα- 
σχόντων ἀνύποιστα. 

74. Diogen. I, 98. 

75. Diogen. III, 17. 

76. Καὶ, 1, 15. ’Apost. II, 60. 
Arsen. 48 ibig. Macarius: ἐπὲ 
τῶν ἀμνημονούντων φίλων. Ατὶ- 
stot. Eihic. ad Nicomach. VIII, 
3. ad Eudem. VII, 2: διὸ εἰς παρ- 
ουμίαν ἐλήλυθεν ὃ μέδιμνος τῶν 


ἁλῶν: vid. Wyttenbachius adPlu- 
tarch. zeoi πολυφιλίας ς, 5 p- 
645 T. VI. 

77. Diogen. III, 30. 

78. Diogen. II, 48: add. τὰ 
ἐκ τῶν ἁμαξῶν ἴῃ Append. 

79. C. 225: Diogen. III,39: add. 
Blomfield. adAesch.Agam.gl.183. 

80. . KII, 24. Apost. ἵν, 18. 
Arsen. 11: ἐπὶ τοῦ μὴ τυχόντος 
ὧν ἤλπισεν" ἐπὶ γάμου δὲ ἐῤῥέϑη 
2 ΓΝ II, 46.2. Av 

81. Zeno ‚46. ὕτό 
«τλ.] Zenob. II, 19. Su 

82. Zenob. I, 89. : 

83. Diogen. II, 94. 

81. Zenob. II, 20. 


) ῳ 
ἐπὶ τῶν ἀντεστρόφως 5 


δι 


86 


87 


98 


CENTURIA 1. 357 
Ldoiyvorog σμάραγδος] ἔν μὲν τῷ φάει 
σκοτεινός, ἐν δὲ τῷ σχότει φωτεινός. 
᾿Αργαλέον φρονέοντα παρ ἄφροσε πόλλ᾽ 
ἀγαρεύειν.. 


"Av ἡ λεοντῆ μὴ ἐξίχηται, τὴν ἀλωπεχὴῆν g 
noogawov: ἐπὶ τῶν φανερῶς μὲν βλάπτειν μὴ δυνα- 


μένων, πανουργίᾳ δὲ χρωμένων. 

3 [4 > Ik \ - [2 

Agorow axovriseig: ἐπὶ τῶν ἀσχέπτως TI που- 

οὐυντῶων. 

Αὐτὰρ ἡ πάγη ἔοικε λήψεσϑαι πάγην. Ν 

«Αὐτοῦ Ῥόδος, αὑτοῦ πήδημα. 

Βοιώτεος νοῦς: ἐπὶ τῶν ἀπαιδευτων᾽ εἰς τοῦτο 

[ ’ x » ’ € 
γὰρ as ὠνειδίζοντο οἱ Βοιωτοί. | 
[4 [7 σῳ 2 Α U 

Βοιώτιος νόμος: ἐπὶ τῶν χατ' ἀρχὰς ἠρεμούν- 
των, ὕστερον δὲ ταρασσόντων. | 

Βάσανος λέϑος: ἐπὶ τῶν ἐξεταζομένων ἐν λά- 
γοις, παρόσον ἡ «Ἰυδία λίϑος τὸν χρυσὸν δοκιμάζει. 


1. Verba uncis inclusa ex A 


jeci. μὲν Apost., Macarius om. 
cum filio om. δὲ Macarius om. 
verba ἐν τ 0x. 9. w. ἐν μὲν... 


tionem: πρὸς τοὺς ἀποχρύπτοντας ἑαυτοὺς ὅπου οὐ χρή. 
bebatur ἂν τῇ λεοντῇ et τῇ ἀλωπεχῇ. 


Arsenius. 


asi K_ om. ὠνειδίζοντο] K ἐσκοαπτοντο. 


τιον οὖς: cf. Apost. V, 80. 89. 


λῶς ἐξεταξζόντων καὶ τὸ ζητούμενον φανερούντων. 


Addit K: ὡς μοιχὸς ἐπὲ μοιχῷ. 


stolio, Arsenio οἱ Macario ad- 
erba ἐν δὲ... φωτεινὸς Apostolius 


2. φωτεινός) Macarius φαεινός: idem- 
σκοτεινὸς praeponit. Addunt explica- 


5. Scri- 
10. Atag K, Apostolius, 


ἕ 
12. Βοιωτειος K. 
Fortasse natum est ex Βοιώ- 
16. Ο: παροιμία; ἐπὶ τῶν xa- 
Deerat 


δοχιμάζεε: e Καὶ adjeci. Habent eriam Apostolius, Arsenius. 


85. Apost. IV, 55. Arsen. 74 
ibig.e Macarius. Similiter ἐν 
γυκτὶ λαμπρὸς, ἐν φάει δ᾽ ἀν- 
οφελής: ἐπὲ τῶν ἀνωφελῶν ἐν 
οἷς οὐ χρή᾽ ἀπὸ μεταφορᾶς τῆς νυ- 
χτερίδος: Apost. VIIl, 54. Arsen. 
233 ıbig. Macarius. 

86. Diogen. II, 90. 

87. Zenob. I, 93. 

88. Diogen. III, 33. 

89. K. II, 33. Apost. IV, 78. 
Arsen. 82 ibiqg. Macar. 406: πά- 
γὴν ἱστὰς ἐν παγῃ ληφϑήσῃ. 

90. Macar. 85: ἐπὶ τῶν ἀλαζο- 


ψευομένγων ἐπὶ τινε εἴρηταν, ἀπὸ 
“Podiau πεντάϑλοι.ν, ἀλαζονευομένου 
ἐπὶ τῷ ἀλλεσϑαι: cf. Diogen. V, 18. 


91. K. II, 40. Piloutarchus de 
esu carnium Orat. 1 c. 6 p. 995: 
τοὺς γὰρ Βοιωτοὺς ἡμεῖς οἱ ᾿Αττικοὶ 
καὶ παχεῖς καὶ ἀναισθήτους καὶ ἤλι- 
ϑίους μάλιστα διὰ τὰς ἀδηφαγίας 
προςηγόρευον: vid. Schmidius ad 
Horat. Epist. ΠῚ, 1, 244 et nott. 
ad Diogen. III, 46. 


92. Zenob. II, 63. 
93, C. 46. K. II, 43. Apost. 


10 


15 


94 


95 


96 


358 GREGORI CYPRII 


Βοιώτια αἰνίγματα: ἐπὶ τῶν ἀσυνέτων" Baı- 
ὠτὴ γὰρ ἡ «Σροίγξ. 

Βοῦς ἐπὶ γλώσσης: ἐπὶ τῶν δὼροδοκουμεένων" 
διὰ τὸ τῶν ᾿4“ϑηναίων νομισμα βοῦν ἔχειν. 


Tovv χνήμης ἔγγιον: ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς μᾶλλον καὶ 


_ ἑτέρων ἀγαπώντων. 


91 
98 


100 


>» ὧὦῳ %» 


a} 


Τέροντα δ᾽ ὀρϑοῦν φλαῦρον, ὃς νέος πέσῃ. 

Thvxei’ ὀπώρα φύλακος ἐκλελοιπότος : ἐπὶ 
τῶν ἄνευ μόχϑου τὰ ἀλλότρια χαρπουμένων. 

Γραῦς βακχεύεε: ἐπὶ τῶν παρ᾽ ὥραν τε διαπρατ- I 
τομένων. 

Toowv ὕϑ,λοι. 


Ταστέρα μοι προφέρεις κάλλιστον ὄνειδος 
᾿ἅπάντων, Ἣ πλήρης μὲν ἐλαφροτέρα, κενεὰ δὲ 
βαρεῖα. 1; 

Τῆς βάρος: ἐπὶ τῶν ἀχρήστων. 

Γλυκὺς ἀπείρῳ πόλεμος. 

ΤΠραῦς ἀναχροτήσασα πολὺν χονεορτὸν ἐγεί- 
ρει: ἐπὶ τῶν δὲ ἐμπειρίαν πολλὰ πράγματα κινούντων. 

Γύγου δακχτύλιας : ἐπὶ τῶν πολυμηχάνων. 2} 

Γυμνότερος παττάλου. j 

Γυνὴ στρατηγεῖ, καὶ, Γυνὴ στρατοπεδεύε- 
ται: ἐπὶ τῶν παραδόξων. 


7. πέσοε Apostolius Arsenius. 8. Scribebatur γλυκεῖα. 14. 
Diogenianus ἐλαφροτέρη, even. 22. στρατοπεδεύετας 1 orgareveras 
Diogenianus. 


V, 47. Arsen. 138: Hesych. 8, 97. Apostol. VI,15. Arsen. 166. 
βαλανιστής.ϑυ!] 445, Compara Av- 98. Diogen. III, 95. 

dia ἐλέγξει τὸ κίβδηλον: λείπει 99. Zenob. 11, 96. 

ἡ λίϑος [errat: vid. Schol. ad 100. Zenob. III, 5. 

Plat. Gorg. 350 Bekk.]' ἐπὲ τῶν 1. Diogen. III, 85. 
δοκιμαζομένων, εἰ εἰσὴν ἀλη ϑῶς οἷου 2. Diogen. III, 90. 

λέγουσιν εἶναι, Apost. XII, 36: 3. Diogen. III, 94. 

vid. Walzius ad Arsen. 1. c. et 4. Diogen. III, 97. 


Tittmannus ad Zonar. I, 373. 5. DI Deen a 99. Dicitur 

etiam σφενδονη ξυγου: ς΄, A : 

une XVII, 83. Arsen. 432, Post 
85. Zenob. II, 70. 6. Diogen. ΕΠ], 98. 


96. Zenob. III, 2. 7. Diogen. IV, 1. 


23 


24 


26 


27 


28 


360 


GREGORII CYPRII 


Δελφῖνα λεκάνη οὗ χωρεῖ. 


᾿Επιμενίδου ὕπνος: 


ἐπὶ τῶν πολλὰ κοιμωμένων" 


πεντήκοντα γὰρ ἔτη ἐχαϑεὺυδεν. 


Ἂς Τροφωνίου μεμάντευσαι: 


ϑρωπῶν καὶ ὠχρῶν. 


Ev ἅλῳ δρασκαζεις: 


μὴ δυναμένων λαϑεῖν. 


ἐπὶ τῶν σχυ- 


” 4 ἃ > x “Ἀ 
ἤγουν χρυπτῃ" ἐπὶ τῶν 


[4 h) 
Ἔστω ταμίας, τἄλλα δ᾽ εἰ βούλει χύων : Enl 
τῶν παρ᾽ ἀξίαν εὐημερούντων καὶ μάλιστα εὐνούχων. 


Ἔκ παντὸς ξύλου xupwv ἂν γίνοιτο: 


λέγεται 


3 \ “ ΠῚ y 9 Ev 3 N > ’ 
ἐπὶ τῶν τὸ εἰδος εὐτελῶν, εἰς χρείας δὲ ἀναγκαέων. 


Eis ἀρχαίας φάτνας: 
ἅπερ πρότερον ὄντες ἐξέπεσον. 


---- .ὄο....-.----..-.. 


ἐπὶ τῶν ἐλθόντων εἰς 


2. C: ᾿Επιμενέδειος ὕπνος: ἐπὶ τῶν λίαν ὑπνηλῶν' ἐξ γὰρ 
οὗτος ἐκάϑευδε. ΔΜέγεταν δὲ καὶ Ἐπεμενίδειον δέρμα [Diogen. 
VI, 28.} ἐπὲ τῶν γηραιῶν ἔξησε γὰρ οὗτος ἔτη . 4, 


μεμάντευμαι Zenobius. 


v. Zenobius. ἤγουν) τοῦτ᾽ ἐστε K. ὰ 
12. K: eni τ. ἐλ. πάλιν εἰς ἐκεῖνα, ap ὧν ἐξέπεσον. 


senius. 


δὲ καὶ τι ὃ τῶν κωπηλατούντων 
πλοῦς δ. κατὰ τὴν παροιμίαν λέ- 
γέταν πλοῖςς ὡς πρώτου ὄντος τοῦ 
πλέευν πρὸς ἄνεμον: ad Odyss. B, 
484 p. 1453, 18: ὃ. 7. λέγεται, 
ὅτε ἀποτυχών τις οὐρίου, κώπαις 
πλέει κατὰ Παυσανίαν: Schol. 
ad Plat. Phaedon. 99 D. p. 381 
Bekk.: — — ἐμνήσϑη δὲ ταύτης 
καὶ “Δριστοτέλης ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν 
᾿Ηϑικῶν [c.9.] καὶ Μένανδρος Ke- 
κρυφάλῳ [p. 95 Mein ] καὶ 11λο- 
κίῳ [148] καὶ Θεοφορουμένῃ [80.]: 
Basilius ad Gregor. Nazianz. 
apud Boissonad. ad Nicet. Eu- 
gen. VI, 346 T. II. 310: παροι- 
μία ἐπὲ τῶν τῆς προτέρας βουλῆς 
ἢ πράξεως ἐκπιπτόντων καὶ πρὸς 
δευτέραν δρμώντων: Suidas, Bach- 
manni Anecd. I, 191, 31. Ad- 
hibuerunt plurimi: Plat. Phi- 
leb. 19. C. Politic. 300 B: Me- 
nand. Thrasyleon. 84 Mein.: © 
δεύτερος πλοῦς ἐστι δήπου λεγόμε- 
vos, Av ἀποτύχῃ τις πρῶτον, ἐν 
κώπαισν πλεῖν: Aristotel. .Polit. 
111, 8, 6. Liban. Epist. 81: drei 
δὲ πολλαχόϑεν ἡναγκασμας μένειν, 


6. Ἔναλ δρ. ἢ κρ. Heinsius: corıexi e K: 


8. τὰ δ᾽ ἀλλ Apost., Ατ- 


οὐ παρῆκα τὸν δεύτερον στλοῦν, ἀλλ 
ἐπιστέλλω : ib. 93 etsaepius: He- 
liodor. Aethiop. 1, 15. Schol. 
ad Theon. Progymmn. T. 1. Rhett. 
Graecc. 262: alios larga manu 
apposuerunt Gatackerus ad ΜΝ. 
Antonin. IX, 2 p. 263. Wytten- 
bachius ad Plat. Phaedon. 263 sq. 
Boissonadus Anecd. Il, 445, id. 
ad Naumachium in Syll. Poett. 
Graec. T. III, 290. Walzius ad 
Arsen. 1. cit. 

22. Apostol. 414, WM. Arsen. 
179. Usurpavitämphicrates rhe- 
tor Atheniensis: v. Plutarch. 
Lucull. 22. 

23. C. 209: Arsen. 459: ro 
τὸν Ἐπιμενίδην κεχοίμησαι. Wide 
Lucian. Tim. ὃ. 6 ibig. Hem- 
sterhusium, Heinrichium Epi- 
men. 38 et Diogen. VIII, 28, 
Zenob. III, 76. 

24. Zenob.: III, 61. 

25. K. ΠῚ, 26: Zenob. IEI, 74. 

26. Apostol. IX, 23. Arsen, 243. 

27. Zenob. IV, 7. 

28. K. II, 95: Zenob. III, 50. 





10 


29 


30 


31 


32 
33 


34 
35 


36 
37 


38 


- CENTURIA II. 


Ev δυοῖν τρία βλέπεις: 


ἄλλων ὁρώντων. I 
᾿ἰκπερδικίσαι: 
[4 4 
σχόντων τοὺς. ϑηρευτᾷς. 


᾿Ρλέφαντα ἐκ μυίας ποιεῖς: 


4 J ’ χω ‚ 
x00 ἑπαιρογτῶν τῷ λόχῳ. 


Euuvro βαλανεύσω: 
Eis ἀσϑενοῦνταρ' ἀσθενῶν 


τῶν ὅμοια “πασχόντων. 


Εὕδοντι κύρτος αἰρεῖ: 
Ἔνεστι xab' ᾿μύρμηνε zohm: 


κροῦ δεῖ καταφρονεῖν. ' 


Eguns ἀμύητοι" 


Ἂχ τετρημένης Kukenos πιεῖν 


σμένων φίλων. 


"Ev μέλιτι Gauroy κατα ρύπτεις: 


συξζξώντων ἡδυπαϑείαις. ' 


1. ἐν] ἐκ B, Apost., 


ctio est. δυεῖν Suidas. 


Arsenius, lexicographi : 
mus 111, 1. 6. ex antiquis ‚quibusdam exemplaribus. 
ἀντὶ K. B: 


361 


2 


ἥτοι ἐκκλῖναι. ἐπὶ τῶν διαδιδρα- 


ἐπὶ τῶν τὰ 'μι- 
4 “ὦ ᾿ [4 

ἐμαυτῷ διακονησῶω. 
ἐλήλυθας: 
ἐπὶ τῶν EUTUYOUVTRB 
ed \ 6 

OTE μηδὲ τοῦ με- 


“ὃ, 


ἐπὶ τῶν ἐψευ- 


ἐν K et’ Eras- 
"Ex vera le- 
ἐπὶ τῶν διὰ γῆρας ἢ ἄλλο 


ἐπὶ τῶν ἀλλα ἀντ᾽ 


ἐπὶ ᾿’ 


zu nagos οὐκ ὀξυδορκούντων, quibus addunt Apost., Arsenius, 
lexicographi: οὐδὲ εἰλικρινεῖς ἐχύντων τὰς αἰσϑήσεες: ὁρά- 
σεις pro αἰσϑ. Suidas,. 3. ἤτοι ἐχλλ.] legebatar καὶ ἐκκλινίσαν. 
ΚΒ: ἐκπερδικῆσαι: ἀντὶ [ἀντὶ K om] τοῦ [τὸ K.] διολισϑῆ 

σαν καὶ διαδρᾶναι [ἀποδρᾶναι, μεταφορικῶς ΚΙ], ἀπὸ τῶν περυδι- 
κῶν πανούὔργον γὰρ τὸ ζῶον καὶ διαδιδράσκον τοῦς ϑηρῶν- 


τας [ϑηρευτὰς, ἐπὲ τῶν μάτην ποιούντων K: scr. πογούντων et 


vide Hes m 
ἀσϑενὴς K 
ns: v. Plut. Βοῖκ. m. 


δ. ποιεῖν 


29. B. 391. K. II, 96. Apost. 
VII, 97. Arsen. 224: Hesychius, 
Suidas, ubi Bernhardius appo- 
suit Schol. Basilii in Gregor. 
Neue ed. Boissonad. Pag. 
11: 

30. B. 392. K II, 98. Apost. 
voll, 6. Arsen. 225: Schol. ad 
Arist. Av. 769: Hesych. 5. δια- 
περδικίσαν, 8. ἐκπερδικέσαι, Suid. 
5. ἐκπερδικῆσαε, Etym. M. 269, 
37. 323, 52. Zonar. 672. Bekk. 
u 1, 97,14. Aristophanes 
1. c. alludit ad Perdicem cau- 


enobius. 
καὶ] κἀν Zenobius. 
κίλικος K. 


8. Legebatur ἀσθενῶς : 
14. Legebatur ἐκτετρυμέ- 


DR DER 


Kenn de quo. v. Plüt. Prowv. 


31. Zenob II.'68. 
32. Zenob. 11}. 58. ., 
33. K. II, ee J11,56 
Diogen 65: : 
= Zenob. Jill. 70... Siwite 
est, quod affertur ab..Apost. IX, 


48. Arsen. 249: Eye καὶ ἡ via 


σπλῆνα καὶ χολὴν ὁ μύρμηξ. 

36. Diogen. IV,.63 

37. K. III, 24. Tg ILS. 
Arsen. 225: ΕΝ 

28. Diogen. Din nv 


10 


'15 
ἐπὶ τῶν 


99 
30 


41 


42 


50 


51 


θὰ GREGORU CYPRII 


Evövsraı τὴν λεοντῆν. 

᾿Ενδυμίωνος ὕπνον ὑπνώττει: ἐπὶ τῶν πολλὰ 
κοιμωμένων. ΕΝ 

Εἴληφεν ἡ παγὶς τὸν Ham: ἐπὶ τῶν ἀξίως 
ἁλιακομένων.. ΝΣ Tre 
"Ev τριόδῳ εἰμὲ ἰογιαμῶν: ἐπὶ κῶν ἂπο- 
ρούντων. . | : ὯΝ ἫΝ ἡ 
Ἂν φρέατι χυαὲ a 
᾿Εχδεδαρμένον δέρεις: El’ τῶν μάτην novow- 


Tau βέλτιον δὲ ἐπὶ τῶν "2 καχαύντων τρὺς ἐν συμφοραῖς. 


δ. παιτα πλαυτῶν οὐκό δ᾽ ἥδεται φακῆς. Πρὸ 


τοῦ "δ᾿ ὑπὸ τῆς πενίας ἅπαντ᾽ ἐπηήσϑιιεν. 

Ἔν ϑέρει τὴν χλαῖναν χατατρίβεις - ἐπὶ 
τῶν μὴ χκαϑ' ὥραν τοῖς ἀναγκαίοις χρωμένων. 

2» 3 2) ’ ΕΣ ’ „9 ῳὡ um 

Ενϑ OUTE μιμνειν ἄνεμος οὔτ ἐχπλεῖν ἐᾷᾳ: 
ἐπὶ τῶν δυοχρήστοις περιπεσοντων. 

᾿Ελέφας μυὸς οὐκ ἀλεγίζει. 

᾿Εχτὸς πηλοῦ πόδα ἔχεις : ἐπὶ τῶν ἔξω Km 
δύνων ὄντων. 


Ἔχ τριχὸς κρέμαται: ἐπὶ τῶν κινδυνεγόντων. 
ὅμοιον τῷ Ἐπὶ ξυροῦ. 


Εὐγενὴς ἐχ βαλαντίου: ἐπὶ τῶν διὰ πλούτου 
τιμωμένωνι 





1. ndügrod. .2ov. Zenobius. 4. ὀξέως Heinsius: ἀξίως ἑαλωκότων 
K.cum Apostolio et reliquis. 8. Καὶ addit: ἐπὶ τῶν πολεμούντων τισὶν 
ἀποφυγεῖν μὴ δυναμένοις. 9. δϑαΐρεις K. 10. βέλτιον. 544. om. BK. 


12. Legebatur παγίας πάντ᾽ nadiev. 15. vulgo: &. οὔτε ελεῦν ἄνε- 
wos οὔτε μέμψειν ἐᾷ. 18. ἔξω Ο, ἐκ τοῦ K. τὸν πόδα C, πόδας K, 
Zenobius, κινδύνου K. C explicat: ἐπὲ τοῦ ἀκινδύνου. 22. K: 
διὰ πλοῦτον εὐγενῶν εὖναε δοκούντων, et Sic Apost., Arsenius, 

39. Zenob. ΕΓ} 75. Ἡ των. Versiculi ex Aristophanis 

"40. Zenob ΠΡ 70: Plut. 1004 desumpti sunt., 

41. Κι HI, 8. "Apost! VII, 93. 46. Zenob. 111, 72. 
Αὐθεῆ. 224: Suidas. 47. Diogen. IV, 88. 

42. Zenod. III, 78. 48. Zenob. III, 67. 


43. K. IH, 12: Zenob. III, 45. 49. C. 199. K.III, 319: Schol. ad 
44. B. 403. K. ΠῚ, 14. Apost. Aesch.Coeph.685: ef. Zeneb.111,62. 
VII, 94, Arsen. 224. Suidas: v. 50. Zenob. Ill, 47. Ἐπὲὶ £] 
Diogen. ν 8: Diogen. IV, 41. 
τῶν πλουσίων γεγονύτον ἀπὸ πενή- Arsen. 445: v. Zenob, II, 


20 


62 


A 


65 


67 


68 


364 GREGORII CYPRH 


”Hoav ποτ᾽ ἦσαν ἄλκιμοε Μιλήσιοι. 

᾿Ηλιϑιώτερος ᾿Αδώνιδος τοῦ Πραξετέλους: 
» 7) ’ εν 9 4 . ΕῚ 
Adwvis γάρ τις Πραξιτέλους υἱὸς ἀποθανὼν καὶ ἐρωτη- 


ϑεὶς πρὸς τῶν ἐν Atdov, τί κάλλιστον ἄνω κατέλιπεν, 
ἀπεχρίνατο “Πίλιαν, Σελήνην, σῦχα, μῆλα. ἔδοξε γοῦν ἠλί- 


ϑιας ταῦτα ἐξισῶν io. 


χρωμένων. 


Ἡρωκχλέους ϑυσία: 


ἐπὶ τῶν εἰχῇ ταῖς ϑυσίαις 


I ἀφύη τὸ πῦρ: ἐπὶ τῶν ταχέως λαμβανόντων 
τέλος παρόσον 7 ἀφύη ταχέως ἑψεῖται. 


Θυμὸς ἔσχατον γηράσκει: 


λέγεταε δεὰ τοὶς 


πρεσβυτέρους" ὅσον γὰρ γηράσκουσι, τὸν ϑυμὸν ἐῤῥωμε- 


γνέστερον ἔχουσι. 


Θαλάττῃ ἐκ χαράδρὰς ὕδωρ: 


ἐπὶ τῶν τοῖς 


μεγάλοις τὰ μικρὰ προςφιλοτιμουμένων. 


Θάσος ἀγαϑῶν: 


2. | Ὁ 9 ’ x 
ἐπὶ τῶν εὐδαίμονα καὶ λαμ- 


πρὸν ἀποδεῖξαί τινα ἐπαγγελλομένων. 


2. Πραξίλλης Apostelius, {ραξέλλης Arsenius: vid. Zenobius. 


K: ὑινὸς 11ρ. μετὰ ϑάνατον ἐρωτώμενος ὑπὸ τῶν κάτω. 
5. ἀπεκρίνατο) K ἔλεγεν. . 
6. τῶ ἡλίω K. 


κατέλιπεν) K κατέλειψεν. 
ἔδοξεν οὖν reute K. 7 
Υ. 9. τὸ om. VB, Zenobius, 


παρόσον ἡ ἀφύη ἰδοῦσα τὸ πῦρ ἑψεῦται. 
ὁμοία τῇ ἀμ ἔπος ἀμ ἔργον: vid. Zenobius 
14. Erat ϑαλάττης: eorrexi e Suida: 
ἐν χαράδραις Arsenius. 
17. ἀποϑεῖξαν τι γὰρ Heinsius, 


gebatur εὐρωμενέστερον. 
ϑαλάττιον Apost., Arsenius. 
gılor. Arsenius. 


\ 

Palat. XII, 236, 3. Auctor in- 
certus ap. Suid. 5. οὐδὲν πρὸς 
Awvvoov: v. nott. ad Diogen. 
V, 67a. 

62. Diogen. V, 3. 

63. Κι III, 39: cf. Diogen. V, 
312: ibi notatis adde Aelian. V. 
H. XIII, 15, qui praeter Meli- 
tidem et Coroebum in stulto- 
rum numerum Polydorum quen- 
dam, Coecylionem et Sannyrio- 
nem refert: v. ibi Perizonius: 
Tzetzae Epist. in Bibi. Crit. 
Nov. Nov. 1828 p. 379: Βεκκεσέ- 
σέληνοὶ twes καὶ βλυτομάμμαντες, 
φρονοῦντες ὅσα Μελιτίδης τε καὶ 
Μαμμάκυϑος: Anonymum Cra- 
meri Anecdd. III, 227: οὐχ ov- 


4. ἄνω K om. 
καὲ μῆλα K. 
7. ϑυσίαι VB. εἰκῆ om. 
τέλος adjeci e B, Zenobio, B: 
Υ: ἡ δ' ἀφύη σῦρ: 

1 17. 12. Le- 


15. σερο- 


τως ἀνοηταίνουσιν οἱ ἄνϑρωποι" αὖχ 
οὕτως ὃ 1]ηλεὺς Μελιτίδης, ὡς ἀντὶ 
Χείρωνος χοίρῳ τὸν ἑαυτοῦ ἐμπε- 
στευσασϑαν᾿ Ayılldla οὐχ αἴτω Κό- 
ροιβος ὁ ᾿Αλέξανδρος, ὡς τῷ σταν- 
ταάπασιν ἀτελεῖ ἀντ᾽ Agsorordiovs 
Til cf. Walzius ad Arsen. 
157. 

64. V. II, 5. B. 470. Hesy- 
chius. Decimas Herculi polli- 
cebantur: PJaut. Stich. 1, 3, 80, 

65. V. 11,13. B. 487: vid. Ze- 
nob. IV, 25. 

66. Apost. X, 35. Arsen. 290. 

67. Apost..X, 14. Arsen. 286. 
Suidas. Similia v. in nott. ad 
Diogen. VII, 67. - 

68. Zenob. IV, 34. 


en 


}9 


74 


73 
76 


77 
78 


79 


80 


81 


82 


CENTURIA II. 365 


Ἱερὰ ἄγκυρα: ἡ μεγάλη βοήϑεια. 
loorng φιλότης. 2 

Ἴσος πόλεμον οὐ ποιεῖ. 

᾿Ιλιὰς κακῶν. 


c I ’ 7 39. γ u [4 
Ἱππολυτον uıunoouas: ἐπὶ τῶν σωφρόνως Pi- 
οὔντων. 


c ‚ 3 N - «a ° 
Ἱππέας eig πεδίον προχαλεῖ: ὕπερ ἔστι τοὺς 
- 3 “ „ 
εὐδοκιμοῦντας εἰς ὥπερ εὐδοκιμοῦσιν ἔργα. 


Κακοῦ κόρακος καχὸν wur. 


Κόσμει Σπάρταν ἣν ἔλαχες : ὅτι δεῖ στέργειν 
τῇ δεδομένῃ τύχῃ καὶ ἀνέχεσθαι. 


' [2 < c >. u Pr 2 ἢ 
Καδμεία νίκη: η ἐπὶ καχῷ τῶν γεγνιχηχοότων. 
Κύκνειον goua: ἐπὶ τῶν ἐγγὺς ϑανάτῳ ὄντων" 
οἱ γὰρ χύκνον ϑνήσχοντες ἄδουσιν. 


Κορώνη τὸν oxoonlov: ἐπὶ τῶν βλαβεροῖς EZru- 
χειρούντων. 


Κιλίκιοι τράγοι: οἱ δασεῖς ὅϑεν χαὶ τὰ ἐκ 
τριχῶν. ἱμάτια κιλίκια λέγονται. 


᾿ \ “Ὁ \ “- 
Κρητίξειν: ἀντὶ τοῦ ψευδεσϑαι καὶ ἀπατᾶν. τοι- 
οὔτοι γὰρ οἱ Κρῆτες. j 


Καϑώσπερ ai τίτϑαι σιτίξεις κακῶς. 


3. Ο: Ἴσα πόλεμον οὐ ποιεῖ: ὁμοΐα τῇ! Ἰσότης φιλότης: 
ἴσα etiiam K Apostolius. Recte. 10. Σπάρταν ἔλαχες κείνων x0- 
ones Diogenianus. K eadem affert, quae infra ex Arsenio adscripsi. 
21. καϑώσπερ, quod codd. Suid. 5. τίτϑαν, codd. Apostolii et Ar- 
senii servant, e perversa lectione vocum Aristophanearum καϑ᾽ 
ὥσπερ ortum este K xadanı. τίτϑαι γε K. Explica K: ἐπὶ 


69. Diogen. V, 29: add. Tzetz. 73. Diogen. V, 32. 
Chiliad. XI, hist. 363. 74. Diogen. V, 28. 

70. K. ΠῚ, 45. Apost. X, 60. 75. Zenob. IV, 82. 
Arsen. 305: Aristot. Ethic. ad 76. K. 111,53. Apost. XI,49.Ar- 
Nicomach. IX, 8, 2:‘Hesych. sen.320:: ἐπὶ τῶν κοσμούντων τὸ χλη- 
Suidas. Adhibet Plat. Legg. ρονομιαῖον γήδιον" σπαρτίῳ γὰρ ἐκλη- 
VI, 757 A: παλαιὸς γὰρ ἀλόγους ροδοτοῦντο: Suidas, ubi ν. Βοτη- 
ἀληϑῆς ὦν, ὡς ἰσότης φιλότητα ἀπ- ardy. Οἱ. Diogen. VIII, 16. 
ἐργάζεται, μάλα μὲν ὀρϑῶς εἰρή- 77. Zenob. IV, 45. 
ots κτλ.: vid. sup. 1, 15. ad 78. Diogen,. V, 37. 


Zenob. V, 23. 79. Zenob. IV, 60. 
71. C. 276. K. III, 44. Apost. 80. Diogen. V, 54. 
X, 59. 81. Zenob. 1V, 62. 


72. Zenob. IV, 43. 82. K. ΠῚ, 61. Apost. ΧΙ τα. 


10 


15 


20 


87 


89 


900 GREGORII CYPRI 


/ 


᾿ 
. 


Κύων ἐπὶ τὸν ἔδεον ἔμετον. 

Kav ἐπὶ τοῦ νεκροῦ χερδαένεεν. 
, 

Κατόπιν ἑορτῆς ἥκεις: ἐπὶ τῶν καλοῦ πρά- 

γματος anokıunavousvwi. 


9» = 4 ’ 4 
ἤτον τὸ τέλειον χαὶ 


Κολοφῶνα ἐπέϑηκχας: 
πλῆρες. 
. φ - ’ 
Κατα ροῦν φέρεται. 
Καρκίνος λαγωὸν αἱρεῖ: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων. 
Kevoi κενὰ βουλεύονται. 
Κεστρεὺς νηστεύει: ἐπὶ τῶν λαιμάργων᾽ ἄπλη- 


στον δὲ τὸ ζῶον. 





κλέωνος ἐῤῥέθη, ὃς ὀλίγα τῷ δήμω χαριξόμενος, τὰ πλείω 
ἐκέρδαινε; λέγεταν δὲ ὅταν προφάσει τινὸς λαμβάνων τις 
χρήματα καϑεσϑίη ταὐτὰ: αἱ γὰρ τίτϑαι διαμασώμενοε Tüe 
τροφὰς ἐξαΐίρουσν τοῦ στόματος καὶ τοῖς τῶν παεδέων dyrı- 
ϑέαχσιν' εἶτα συμβαίνει αὐτὰς ὀλίγας μὲν τοῖς παεδέοες δι- 


δόναι, τὰ πλείω δὲ κατεσϑίειν: similiter Arsenius. 
2. τοῦ om. Arsenius. 
recte Arsenius. 


τὸν Ar-enius. 
nus. κακῶν ἐπέϑ. 
8. λαγωὺν] λαιμὸν Heinsius. 


Arsen. 316. — Natum ex Ari- 
stoph. Equitt. 721, ubi vid. 
Scholl. et Suidas εκ. τίτϑαι. Si- 
militer ὁ “αμοχράτης εἴκασε τοὺς 
ῥήτορας ταῖς τίτϑαις, a τὸ ψώμισμα 
καταπίνουσαε τῷ σιάλῳ τὰ παιδία 
παραλείφουσιν: Aristot.Rhet.IIl,4. 

83. Apost. XI, 67. Arsen. 324: 
ἐπὶ τῶν ἀπὸ τῶν ἀγαϑῶν εἰς Ta 
κακὰ ἐπαναχαμπτόντων. Usurpa- 
tur Epist. Petri Il, 2, 22. 

84. Arsen. 316: Emi τῶν zeodau- 
ψόντων ἐκ πενητων ἢ τεθνεώτων: 
eandem expositionem Aposto- 
lius X, 95 proverbio xav ἀπὸ 
ψεχροῦ φέρη apposuit: vid. Dio- 
a I, 9. 111, 12. V, 84. 

85. Diogen. V, 73. 

86. Aposıt. XI, 53. Arsen. 321. 
Duae proverbii explicationes ex- 
stant, quarum una ab urbe Co- 
lophone proficiscitur: v. Dio- 
gen. VIII, 36: altera a proprio 
vocis κολοφὼν significatu, de quo 
v. Schol. ad Plat. 451 Bekk.: 
hanc Gregorius cum aliis secu- 
tus est. Eadem via alia pro- 
verbialis, ut videtur, locutio 


1. εἰς 
5. τὸν Κολοφ. Diogenia- 
7. Legebatur πατὰ νοῦν. 


explicatur, κολοφὼν κακῶν, 
quo respiciunt Hesych. Suid. v. 
κολοφὼν, Etym. M. 525, 37. Zo- 
nar. 1230; similiter xogwridas 
κακῶν dicunt: v, Hesychius. Eti- 
am aliae ductae sunt dicendi for- 
mulae ex nostro proverbio: τὸν 
κολοφῶνα τῇ σοφίᾳ, τῷ λόγῳ ἐπε- 
τιϑέναι, ἐπάγειν: Plat. Euthyd. 
301, E. Legg. II, 674. C, προς- 
βιβάζειν Theaet: 153 C: cf. Ruhn- 
kenius ap. Heusdium Specim. 
Crit. 33. Wyttenbachius ad Pilut. 
de sera num. vindicta p. 21 54. 
Astius ad Plat. Legg. II, c. 14: 
add. κεφάλην τῷ λόγῳ ἐπεϑεῖναι: 
Plat. Tim. A, Aristid. σεερὲ ῥη- 
τορ. Ὁ. 73, 8 et Latinos quoque 
v. κολοφὼν eodem sSensu ’usos 
esse: v. Fest. p. 37 Muell.: Co- 
lophon dixerunt, guum aliquid 
finitum significarelur : cf. Ap- 
pend. 8. ei. 

87. Diogen. V, 82. 

88. Diogen. V, 96, 

89. Diogen. V, 100. 


90. Zenob. 1V, 52. 


gl 


92 
93 


94 


95 


96 
97 


98 
99 


:CENTURIA ἢ 


« Ν 
Κριὸς τὰ τροφεῖα ἀπέτισεν: 


367 


ı ww > D 
ἐπί ΤΩ ᾿χαρι» 


στων" οἱ γὰρ κριοὶ καὶ τὰς φάτνας πλήττουσι καὶ τοὺς 


ϑρέψαντας. 


Κακὰ μὲν ϑρίπες, κακὰ δ᾽ περ: 


ἄμφω γὰρ 


λυμαντικοί καὶ οἱ μὲν τὰ ξύλα, οἱ δὲ κέρατα ἐσϑίουσιν. 


Anuvıa xaxc: 


9 x “ 
uno Τῶν 


iv Anuvo ψυναιχῶν, 


. \ 2) In ᾿ Bl 
αἱ τοὺς ἄνδρας αὐτῶν ἀπέκτειναν. 


“αγωὸς περὶ κρεῶν: 


NL Ν . 
ἐπὶ τῶν χινδυνευοντων 


καὶ [πρὸς τοῦτο] ἀγωνιζομένων, ἐπειδὴ κἀκεῖνος περὶ τῶν 


ἑαυτοῦ κρεῶν τρέχει. 


Avxos γανωῶν" καὶ, ἡ λύχος περὶ φρέαρ χο» 


[4 
EVEN: 


Avxov πτερὸν ζητεῖς: 
divov λίνῳ κλώϑεις: 


ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων. 


IN m > ,, : 
ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων. 


EN πε u 1 > 4 
ertt zer τὰ AUTOR 


[διὰ 


τῶν αὐτῶν] πραττόντων ἢ λεγόντων, 1) τῶν κατάλληλα. 


“Ἕύκος ἀετὸν φεύγει: 


Avdıov ἅρμα! 
“ύδεον ϑέειρ. 


|T— 


6. κέρατα] v. ἢ. ad Diogen. 


9. πρὸς τοῦτο ex Arsenio adjeci. 
bium plenius afferunt: 


nobius. 


> \ ν 5 4 
ἐπὶ των ταχύυτατῶων. 


λαγωὸς τὸν περὲ κρεῶν τρέχειυ. 
batur Avxos μάτην χανώῶν' ἡ λύκος χελ. 
διὰ τῶν αὐτῶν ex Arsenio apposul. 


ἐπὶ τῶν ἀφύχτων. 


Καὶ, παρὰ 


6. “ήμνιον κακὸν Zenobius. 


Ceterum Zenobins, an. Dr 


Lege- 
14. χλωϑεις] ER: Le- 
17. Legebatur τρα- 


χυτάτων: correxit ‚Boissonadus Anecd. II, 413. K: Avdıov ἅρμα: ἐπὸ 
τῶν ἐριξόντων ἐν ἀγῶσι καὶ πολὺ ἀπολιμπανομένων' ὃ γὰρ 
Πέλοψ Avdos ὧν ἐνίκησε τὸν Οἰνόμαον τῷ ἐδίω ἄρματι" καὶ ἔκτοτε ἡ πα- 
ροιμέα παρὰ λυδίον ἅρμα Hey ἀντὶ τοῦ ἔξω καὶ μακρὰν τοῦ Avdı- 


κοῦ [sic] ἅρματος. 


91. Zenob. IV, 63. 

92. Diogen. V, 78. 

93. Zenob. IV, 9. 

94. Zenob. IV, 85. 

95. Diogen. VI, 20. ἢ λύκος 
κτλ ] Zenob. IV, 100, 


96. Diogen. v1, 4. Similia v. 


infr. III, 39. 

97. Zenob. IV, 96. 

93. Diogen. VI, 19. 

99. Diogen. VI, 28. παρὰ A. 
9) K. III, 82. Apost. XII, 38. 
Arsen. 340: Eustath. ad Hom. 
N. K, 430 p 816, 39: Avdol ἐ- 
πρώτευον κατὰ τὸ ἱππεύειν, ὅθεν 


καὶ παροιμία τὸ παρὰ Avdıoy 
ἃ θμά ἐπὲ τῷν πολὺ ὀπίσω λειπο- 
μένων : plenius affert Nonnus 
Creuzeri Melet. 1, 81 παρὰ Av- 
div ἄρμα ϑέειν: ef. Creuzerus 
l. c. et Wyttenbachius ad Plu- 
tarch. de disceın. adul. ab a- 
mico 65 B. Usurpavit Pinda- 
rus: Plut.Nic. 1 [fr. 222 Boeckh.]: 
add. Greg. Nazianz. Oratı. XX, 
. 331: εὐ καὶ πεζοὶ παρὰ Αὐδιον 
ἄρμα ἐθέομεν: Anna Comnena A- 
Alex. VI, p. 147. ed. Venetae: 
sillud tantum addam, sic et Lati- 
nos loqui: Horat. Art, Poet. 417. 


10 


15 


100 


m ὦ ὃ μη 


σι 


36 


GREGORIU CYPRII - 


Asvxo λίϑῳ Aevar στάϑμη. 


Mia Adyun δύο ἐριϑάκους οὗ τρέφε. 


Μηδικὴ τράπεξα. 
Μέλιτος μυελον: 


Μηδὲ μέλι μηδὲ μελίσσας: 


ἐπὶ τοῦ ἄγαν ἡδέος. 


r ἘΝῚ 4 « 
μένων ἀγαϑὸν τι παϑεῖν διὰ τὸν xivövvov τὸν ἔν αὑτῷ. 


Mn πρὸς λέοντα δορκὰς ἅψωμαι μάχης. 


Μυσῶν λεία: 
ἐληϊζον. 


Μὴ κίνει Καμάριναν: 


ς x ’ x . 
οὗ γαρ περίοικον τοὺς Μυσοὺς 


λίμνη, ἣν ἀπηγόρενεν 


ὁ χρησμὸς μετοχετεῦσαι᾽ οἱ δὲ χρησάμενοι παρακχούσαντες 


ἐβλάβησαν. 


Μωμήσεται μᾶλλον 7 μιμησεται: 


ἀπαιδεύτων. 


Μὴ παιδὶ μάχαιραν. 


ἐπὶ τῶν 


Μὴ τοῖς ἀπείροις ἐγχειρίξειν πράγματα. 
Μία χελιδὼν ἔαροὐ ποιεῖ, οὐδὲ μέλεσσα μέλι. 


Νεχρῷ μῦϑον εἰς οὖς ἔλεγεν: 


ἐπὶ τοῦ μὴ 


x AR 2 ἢ 
ἐπαΐοντος" καὶ Ent τῶν ἀναισϑητων. 


Νεφέλας ξαίνεις: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων. 


1. «Μευκὴ στ. A. λ. Arsenius. 
μύελον} vulgo μύσϑλον. 


2. Scribebatur ἐρεϑακοὺς. 
vulgo ἤδέους. 7. 


scribebatur μάχη 


10. K: A. ἦν, ἦν μετοχετεῦσαν βουλόμενοι χρησμὸν ἔλαβον un κι- 
13. τις μᾶλλον Diogenianus. - 


ψεῖν" οἱ δὲ παρακούσαντες ἐβλαβησαν. 
16. Est explicatio proverbii antecedentis: v. Diogen. VI, 46. 


οὐδὲ P- με K om, 
βαλεῖν. 


mihi turpe relinqui est: ducta a 
stadii curriculo translatione:Har- 
pocratio: ᾿Απολελοιπότες; ἀντὶ 
τοῦ νενικηχότες" ἡ μεταφορὰ ἀπὸ 
τῶν δρομέων κτλις Schottus ad 
Diog. 1. c. 


100. Phot. Suid. Philem. Le- 
xic. v. στάϑμη: Zenob. IV, 89, 
Diogen. VI, 8. Utitur Aristaen. 
Epist. I, 28, ubi cf. Interpp. p. 
602 Boisson. 


1. Zenob. V, 11. 


17. 


K addit: ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ οὐκ ἔστε γνῶσεν ἐμ- 
19. καὶ ἐπὶ κτλ. Diogenianus om, 


2. Diogen. VI, 37. 

3. Diogen. VI, 51. 

4. Diogen. VI, 58. 

6. Diogen. VI, 59: cf. infr. 56, 
6. an V, 15. 

7, ΚΙ II, 94: Zenob. V Ἂ 

8. Diogen. VI, 74. "13 

9. Diogen. VI, 46. 

10. Diogen. VI, 46. 

11. K. Il, 97: Zenob, V 

12. Diogen. VI, 82. ἈΠῸ 
13. Diogen. VI, 83. 


ἐπὶ τῶν παραιτου- ὃ 


CENTURIA I. 369 


14 Naög ἱκετεύει πέτραν: ἐπὶ τῶν σφόδρα ἀναι- 
σϑήτων. 
᾿ bu " 2 » r 

15 U0O0OG EG AXOVNV: 

16 Ξύλον ἀγκύλον οὐδέποτ᾽ ὀρϑόν: ἐπὶ τῶν 
ἀδιορϑώτων. ὄ 

17 Οὐ παρὰ -βωμὸν δεῖ τὰς ἐπινοίας: ὅτι πρὸ 


- [2 en ’ \ x } > - a 
των πραγματων δεῖ βουλευεσϑαι χαὶ μὴ ἐν αὐτοῖς" ὡσπὲρ 
\ c 3 2 x “-μ ’ 
καὶ οἱ τὰ ἱερὰ προςάγοντες͵ οὐ μετὰ τὸ ϑῦσαι βουλεύον- 

ταῦ περὶ αὐτῶν. 


y ’ c 
18 Οὐχ ἂν avdıc ἀλώπηξ: λείπει τὸ ἁλώσεται" 
αὕτη γὰρ ἅπαξ διαφυγοῦσα τὰς πάγας, οὗ δεύτερον 


ἀἁλίσχεται. 


10 


»ἢ 3») ’ ὃ 
νος ayeı μυστηριαὰ: 
πεπιστευμένων. 


“4. ν" μι 2 ξ; 4 
19 ἐπὶ τῶν αναξίιωὼς τι ἐμ- 


40 Ὄνου γνάϑοι: 
21 


> ’ 
εἰς πολυφάγον. 15 
τό- 
Eni τῶν ἐργώδεις εὑρεῖν τὰς διατριβὰς 


Υ͂ ” 4 ’ 

Ὅπου ἔλαφοι τὰ χέρατα ἀποβαλλουσι: 
ποι δύςβατοι. 
ποιουμένων. 


u Οἱ μὲν γὰρ οὐχέτ᾽ εἰσὶν, οἱ δ᾽ ὄντες καχοί. 


22 Οἴκοι τὰ Μιλήσια un γὰρ ἐνθάδε: ἐπὶ τῶν 20 
ὅπου μὴ προςρήκει ἐπιδεικνυμένων τὰ ἤϑη, ἢ ἐπιτηδεύματα 
διαβεβλημένα. Μιλήσιος γὰρ παρὰ «Ταχεδαιμογνίοις δη- 
μηγορῶν καὶ τὴν οἴκοι τρυφὴν ἐπαινῶν ἡχοῦσε ταῦτα. 


23 Οἶνος, ὦ παῖδες, ἀλήϑιεια. 


— 





—— — 


1. πέτρας Diogenianus. 


9. περὶ αὐτῶν Apostolius et Arsenius om. 
K deest. 
17. εὑρεῖν Zenobius om. 
versus cum proverbio antecedenti conjunctus erat. 
τὰ ἤϑη) τὴν τρυφήν Κ΄. 


nobius. τὸ K om. 


11. τὰς 
16. αἱ ἔλαφοι Zenobius. 


K προςείκεν. 


6. Vide nott. critt. ad Zenobium. 


10. A22 οὐκ κτλ. Ze- 
15. γνάϑος Diogenianıs, 
19. Hic 

21. προςήκει] 
21. 7 ἐπ. δ] K om. 22. 


K: γάρ τις ἐλθὼν εἰς A, ἐδημηγόρεν πολλὰς τρυφὰς ἔχων. 


14. Diogen. VI, 79, 

15. Diogen. VI, 91. 

16. Diogen. VI, 92. 

17. Zenob. I, 66, qui paulo 
aliter proverbium affert confor- 
matum: cum Gregorio Apost. 
XV,45. Arsen. 397 consentiunt. 

18. K. IV, 2: Zenob. I, 67. 

19. Diogen. VI, 98. 


20. Diogen. VI, 100. 

21. Zenob. V, 52. 

22a. Suidas, qui exXplicat: &ni 
τῶν διὰ onavw ἐπιξητουμένων. Est 
versus ex Euripidis Oeneo, 
quem usurpavit_ Aristophanes 
Ran. 72, ubi cf. Scholl. 

226. K. IV, 5: Zenob. V, 57. 

23. Diogen. VII, 28. 


24 


24 


26 


27 


370 GREGORI CYPRII 


» ® » 

νος εἰς ἀχυρα. 

Οὐὔϑ' ὕεται οὔϑ' ἡλιοῦται: ἐπὶ τῶν ἄνα!» 
σϑήτων. 

Οὐχ ἐπαινεϑείης οὐδ' ἐν περιδείπνῳ : ἐπὶ 
τῶν φαυλοτάτων καὶ οὐδενὸς ἀξίων εἰώϑασι γὰρ ἐν τοῖς 
ἀπὸ τῶν ἀποθανόντων δείπνοις αὐτοὺς ἐπαινεῖν, κἂν ἐἔτυ- 
χον ὄντες φαυλότατοι. 

Οἴκοϑεν ὁ μάρτυρ: ἐπὶ τῶν καϑ' ἑαυτῶν φε:- 
ρόντων μάρτυρας. 

"ῦνος ἐν μελίσσαις: ἐπὶ τῶν ἐν κακοῖς περι- 
πεσόντων. 

Ὄνος λίρας ἀκούων: ἐπὶ τῶν ἀξυνέτων. 

Ὄνῳ τις ἔλεγε μῦϑον, ὃ δὲ τὰ ὦτα ἐπέ- 
σειξν. | 

Πολλῶν ἀχύρων ὀλίγον καρπὸν ἀνήγαγον. 

Παρὰ κωφῷ διαλ έγῃ- - 

Πρὸς σῆμα μητρυιᾶς χλαίει: ἐπὶ τῶν προς" 
ποιουμένων. 

Πολλαῖσι πληγαῖς δρῦς δαμαζξεταε: ἐπὶ τῶν 
δυςαλωώτων. | 

Πρὶν τοὺς ἰχϑῦς λαβεῖν, τὴν ἅλμην κυκᾷς: 
ἐπὶ τῶν τοὺς καιροὺς προλαμβανοντων. 


4. Vulgo οὐδὲ παρὰ δεῖπνα: v. Zenobius. 6. Scribe ἐπὶ 
τῶν. 13. ἐπέσειεν  ἐκίνεν Zenobius. Koaddit: ἐπὲ τῶν ἀνοής 


"τῶν. 15. Καὶ addit: ἐπὲ τῶν πολλὰ ποιούντων, ὀλίγα δὲ καρ. 


πουμένων. 17. κλαίειν Diogenianus. 


24. Diogen. VI, 91. II, 437: d. Libanius jbid. I, 167: 
25. Zenob. V, 53, ἀλλ᾽ ἦδον, τὸ τῆς παροὲμέας, ἐπὲ 
26. Zenob. V, 28. κωφ ᾧ' ἀλλ᾽ αἰγιαλοῖς ἐδόκουν προς- 
27. Diogen. vun, 29. ομιλεῦν [ν. Zenob. I, 38] κελ.: 
28. Diogen. VII, 32. Phot. Epist. : κωφῶν δὲ ἄρα 
29. Diogen. VII, 33. ϑύρας, τὴν παροιμίαν ἀπέδειξας 
30. K. IV, 15: Zenob. V, 42. κόπτοντας: v. Boissonadus ad 
31. K. IV, 16. Apost. XVI, Aristaen. Epist. I, 28 p. 609 et 
24. Arsen. 410. comp. Diogen. VII, 30. 33. Plu- 
32. V.Diogen. VII, 43.Com- tarch. in Boiss. Anecdd. I, 396, 
nn. ee Aeschyl. Sept. c. 398. 
eb. 202: ἤκουσας ἢ οὐκ ἤκου- ς 
σας, ἢ κωφῇ λέγω; ΤΑ un 33. Diogen. VII, 66. 
ψιϑυρίζειν εἰς κωφον: Theo- 94, Diogen. VII, 77. ö 
dor. Hyrtac. in Boisson. Anecdd. 35. Diogen. VII, 93. 


or 


10 


90 


37 
38 
39 
40 


al 
42 


43 
44 


45 


46 
47 
48 
49 
so 


CENTURIA Il 31] 


Πολλαὶ χυνὸς ἄῤῥενος εὐναὶ: ἐπὶ τῶν κατω- ν΄ 


φερῶν εἰς τὰ τὴς Agpgodirng ἔργα. 


Πολλάκι μωρὸς ἀνὴρ κατακαίριον εἶπε. 


>» ı - 2 ) 
ἐπὶ τῶν ἀδυνατωνγ. 


ἐπὶ τῶν δολερῶν. 


Πολλὰ μεταξὺ κύλικος χαὶ χείλεος ἄχρου. 
Πλίνϑον πλύνεις: 
,᾿ Πτωχοῦ πῆρα οὐ πίμπλαται: ἐπὶ τῶν ἀ- 

πλήστων. 

Ποικιλότης ὕδρας: 

Πολλοί σὲ μισήσουσιν, ἂν σαυτὸν φιλῇς: 

Πῦρ ἐπὶ δαλὸν ἐλϑόν. 

Πόλλ᾽ οἶδ᾽ ἀλώπηξ, ἀλλ᾽ ἐγῖνος Ev μέγα. 

Πολλοί τοι ναρϑηκοφόρου, παῦροι δέ Te 
βάκχοι., 

Πρὸς κέντρα λωκτίξειν. 

Προφάσεως δεῖται μόνον ἡ πονηρία. 

Πρὸ τῆς νίκης ᾷδεις ἐγκώμιον. 

Πολλὰ ψεύδονται ἀοιδοί. 

Ποταμὸς πρὸς ϑάλατταν ἐρίξει: ἐπὶ τῶν 
ἀδυνάτων. 








| 


3. πολλάκι τοι καὶ Diogenianus. 4. μεταξὺ πέλει Zenobius. 
9. ἐὰν αὑτὸν Bothius Vindic. Ovid. 29. VBK: τοῦτό φασι Νύμ- 
φας πρὸς τὸν [τὸν Καὶ om.], Νάρκισσον [K Nagxıoor) εἰπεῖν [sqq. 
K om.] ἀποβλέποντα eig τὴν πηγὴν καὶ τὴν οἰκείαν ποθοῦντα 


μορφήν. 17. ψεύδοντ Κ΄. 


36. Diogen. VII, 79. 

37. Diogen. VII, 81. 

38. Zenob. V, 71. 

39. Diogen. VII, 50. V. Dio- 
gen. I, 45. VII, 67. Greg. Cypr. 
11, 96. Plutarch. Boiss. 31. 

40. Zenob. V, 66. 

41. Diogen. VII, 69. 

42. V. 111, 59. B. 807. K. IV, 
26. Apost. XV], 44. Macar. 412: 
Suidas. Similiter Menand. Sen- 
tent. Singul. 310: λέαν φιλῶν σε- 
αὐτὸν, οὐχ ἕξεις φίλον. 

43. Diogen. VII, 82. 

44. Zenob. V, 68. 

45. Zenob. V, 77. 

46. Zenob. V, 70. 

47. Diogen. VII, 87. 


18. π. ϑαλάττῃ ἐρίξεις Diogenianus, 


48. Diogen. VII, 56. 


49. Κ΄ IV, 29. Macar. 412: 
Schol. ad Plat. 465 Bekk.: πα- 
ροιμία ἐπὶ τῶν κέρδους ἕνεκα καὶ 
ψυχαγωγίας ψευδῆ λεγόντων. φασὶ. 
γὰρ τοὺς ποιητὰς πάλαι λέγοντας ᾿ 
τἀληθῆ, ἄϑλων ὕστερον αὐτοῖς ἐν 
τοῖς ἀγῶσι τιϑεμένων ψευδῆ καὶ πε- 
πλασμένα λέγειν αἱρεῖσϑαν, ἵνα διὰ 
τούτων ψυχαγωγοῦντες τοὺς ἀκρο- 
ωὡμένους τῶν ἄϑλων τυγχανωσυν" ἐ- 
μνήσϑη ταύτης καὶ Φελόχορος ἐν 
’Aryidos a καὶ Σόλων ᾿Ελεγείαις 
καὶ ]Π]λάτων ἐνταῦϑα, Dial. de 
iusto p. 374 A. Vide Schnei- 
dew. Delect. p. 28. 


50 Diogen. a 


10 


’ 
ι 


372 GREGORIH CYPRII 


Πολλῶν ἐγὼ ϑρίων ἀχήχοα ψόφους. 

Πεινῶσαν ἀλώπεχα ὕπνος ἐπέρχεται. 

Πενίη σοφίην ἔλαχεν. 

Πάντα πέτρον κενήσω. 

Πάντα κάλων. 

Πρὸς λέοντα δορκάδες συνάπτουσι μάχας. 

Ῥόδιοι τὴν ϑυσίαν: 
φημούντων. 

Ῥαχίας λαλίστερος: ἐπὶ τῶν ἀδολέσχων" ψόφον 
γὰρ ἀποτελεῖ βαλλομένη τοῖς κύμασιν. 

Ῥαδαμάνϑυος χρίσις: ἢ δικαιοτάτη. 

Ῥόδον παρελθὼν μηκέτι ζήτει πάλεν. 

Ῥεχϑὲν δέ τε νήπιος Eyvo. 

Ῥηγίνων δειλότερο ς. 

Σὺν ᾿4ϑηνᾷ καὶ χεῖρα κίνει., 

Συνῆλϑεν ἀτταγὰς νουμηνίῳ. 

Συμβουλός ἐστιν ὁ χρόνος τῶν πραγμάτων. 
Συγγνώμη πρωτοπείρῳ: ἐπὶ τῶν ἐν Mowrog 
ἁμαρτανόντων. 


ἐπὶ τῶν ἐν ἑεροῖς βλας- 


- 


1. Scribebatur θηρίων. 2, Vulgo ἔρχεταν. 3. Πενία et 
σοφίαν Zenobius. K: ἐπειδὴ οἱ πένητες πολλὰς τέχνας ἐπετη- 
δεύουσι. 5. Cave addas κινεῖν : proverbium enim cum antece- 
denti conjunctum erat: cf. cod.K in nott. critt. ad Diogen. VII, 42. 
6. δορκὰς ἅπτεταε μάχης Macarius. ἐπὶ τῶν ἐριζόντων πρὸς κρείττονας 
K, ini τῶν πρὸς τοὺς κρείττονας ἐριξόντων Macarils. 11. 
Scribebatur Ῥαδαμάνϑιος. 13. VB: καὶ Πλάτων ὥσπερ vHn- 
πεον [V ὡς παρνήδιον)] παϑόντα γνῶναι: Plat. Sympos. 222 B, 


51. Diogen. VII, 92. 
52. Diogen. VII, 91. 
53. Κι IV, 36: Zenob. V, 72. 
δά. Diogen. VII, 42. 
55. K. 1V, 35: Zenob. V, 62. 
56. K. IV, 39. Apost. XVI, 


87. Arsen. 413 ibiqg. Macar.: Sui- ᾿ 
das. Οἵ. Greg. Cypr. III, 5. 


57. Diogen. VII, 96. 
58. Diogen. VII, 99. 
59. Diogen. VII, 98. 
60. Diogen. VIII, 2. 
61. V. 11I, 72. B. 826. Apost. 


XVII, 12. Arsen. 424: Suidas: 
εἴρηται παρ Ὅμηρῳ [1]. P, 32], 
ὅτι ὃ μωρὸς μετὰ τὸ γενέσθαν τὸ 
πρᾶγμα ἐπιγινώσκει: cf. Zenob, II, 
14, nott. critt. ad Diog. VI, 90. 


‚Greg. Cypr. 1, 54. 


62. Zenob. V, 83. 

63. Zenob. V, 93. 

64. Diogen. VIII, 18. 

65. Similiter Menand. Sentent. 
Singul. 479 Mein.: σύμβουλος οὐ-- 
deis ἐστε βελτίων χρόνου. 


66. Diogen. ΥἹ, 92. 


1 


67 


68 
69 


CENTURIA II. 373 


Σαρδώνιος γέλῳς: ὁ προρποιητὸς xas μὴ ἐκ 
χαιρούσης καρδίας. 
Συβαριετικη. 


΄- > [4 ’ὔ 
τῶν ἀσυνέτα λαλούντων. 


Σικελικὴ τράπεξα, καὶ, 


> Ν 


Σοφία μωροῦ: ἐπὶ 
Σὲ δ᾽ οἐωγίσαιτ᾽ ἂν τις ἐδὼν: καὶ τὸ, Τὸν 
δὲ ἡ νεότης ἐμίσουν Te καὶ οἐωνίξαντο. 
Τοιαῦταν Θεμιστοχλῆς οὔποτ᾽ ἐνόησε: σο- 
φίας γὰρ δόξαν οὗτος ἀπηνέγκατο. 
Τυφῶνος πολυπλοχώτερον. 
Ταντάλου τάλαντα: ἐπὶ τῶν σφόδρα πλουσίων. 
Τὸν Κολοφῶνα ἐπέϑηκας: ἐπὶ μεγάλων πρα- 
γματων" καὶ ἐπὶ βεβαίου ψήφου. 
Τὸ ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ νήφοντος ἐν τῇ yAwo- 
on τοῦ μεϑύοντος. 


—. 








͵ 


4, KB explicant: ἀ διεξέταστοι [Suidas ἀδιεξόδευτοι) λόγο ε. 
δ. Σὲ --- ἰδών} Apostolius et Arsenius explicationis causa haec af- 
ferunt: ἐπὲ τῶν εἰδὲχϑῦν' παρόσον οὗ παλαιοὲ οἰωνίζοντο ἐκ τοῦ συναν- 
τῆσαι πρώτῳ ἐν τῇ ὁδῷ εἰδεχϑεῖ ἢ εὐειδεῖ καὶ σκοτενδύτῃ ἢ λευχειμονοῦντι. 
καὶ τὸ κτλ] Καὶ ὁ). 6.7 μὲν Suidas, φαΐ addit in fine: οἱ δὲ πρεσβύ- 


Teg0L κατησπάζοντο καὶ ἐπήνουν. ἢ. Recte Suidas ex Aristophane: 
K ἐπενόησε: διὰ τὸ Teo- 


ϑ. 


τοιουτονὶ Θεμιστοκλῆς οὐπωποτ ἐπενόησεν. 
χίσαν τὸν En [sic] ἢ or, 0, δ. Θεμιστοκλῆς ἀπηνέγκατο. 
: 0. Ταντάλαυ] scribebatur Talarrov. 


πολυπλοκώτερος 


67. Zenob. V, 85. 

68. Diogen. VIII, 7: Zenob. 
V, 87. Append. 111, 14. 

69. B. 850. K. IV, 47: Sui- 
das. Nam μωρὺς σιωπᾶν οὐ δύ- 
vor Apost. ΧΙΠΙ͂, 51. Arsen. 
aa ,„ et μωρὸς μωρὰ Alyes Arsen. 
.c 

70. Καὶ IV, 49. Apost. XVII, 
35. Arsen. 428. ναὶ τό κτλ.) haec 
ἃ Suida afferuntur 5. οἰωνέξοντο: 
adnotat ibi Gaisfordus, Valcke- 
narium haec verba tribuisse 
Aeliano. 

71. K. IV, 50. Apost. XIX, 2. 
Arsen. 449: Suidas. Prover- 
bium ductam est ex Aristoph. E- 
quitt. 891, ubi melius quam Sui- 
dasScholiasta deTbemistoclis sa- 
pientia exponit: ὅτ, σοφέας 
δόξαν ἀπηνέγκατο 6 Θεμᾳ- 
otoxlijs, σαφηνίσας “41ϑηναίοις τὸν 
δοθέντα χρησμόν τεῖχος τριτοχενεῖ 


ξύλινον διδοῖ εὐρύοπα Ζεύς [inte- 
grum oraculum affertur ἃ Scho- 
liasta ad Equitt. vs. 1049.) ἀλ.- 
λων" δὲ ἄλλα λεγόντων Θεμιστοκλῆς 
ἔφη, τὰς τριήρεις λέγειν ξύλινον τεῖ- 
205° καὶ τὸν Πειραιᾶ δὲ τειχίσας 
[v. Arist. Equitt. 821], ὡς εἴρη- 
ται, καὶ τὰ μακρὰ τείχη ποιήσας 
τὰ διήκοντα ἀπὸ τῆς πόλεως μέχρε 
τοῦ Πειραιῶς, ἐπὲ πλέον ἔδοξε σο- 


φύς. 

72. K. IV, ὅ1. Apost. ΧΥΤΙΪ, 
66: Hermias ad Plat. Phaedr. 
230 A ap. Ruhnkenium ad Tim. 
Lex. Plat. 260 Lugd., Timaeus 
l. c., Phot. Suidas. Adhibuit 
Plat. 1. c., quem multi imitati 
sunt; v. Ruhnkenius |. c., in- 


‚terpp. ad Plat. 1. c.: add. Sui- 


das 8. Σ᾿ αραπίων fin. 
73. Zenob. VI, 4. 
74. Diogen. VIII, 36, 
75. Diogen. VIII, 43, 


10 


76 
77 


78 


79 


80 


8l 


82 
83 


374 | GREGORII CYPRII 


Τὸν xanvav φεύγων εἰς To πῦρ ἐνέπεσεν. 


Τὸ κυνὸς καχὸν ὗς ἀπέτισεν: ἐπὶ τῶν ἄλλων 
ἁμαρτόντων, ἄλλων δὲ δόντων δίχην. 

Τὸν ξύοντα ἀντιξύειν: ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν 
ὄνων' ἀλλήλους γὰρ ἀντικνήϑουσιν. Eni ὠφελούντων ἢ 
ἀντιβλαπτόντων ἀλλήλους. | 

Τοῦ Κροίσου παιδὸς σιγηλότερος. 

Τί οὐχ ἀπήγξω, ἵνα Θηβησιν ἥρως γένῃ: 
οὗ γὰρ ἑαὐτοὺς διαχειρίζοντες ἐν Θήβαις ἐτιμῶντο. 

Τὸ Ἱππάρχου τειχίον: Ἵππαρχος ὃ “ΖΠεισιστρά- 
του παρὰ τὴν Πυϑίων τεῖχος ὠχοδόμησε, πολλὰ τοὺς ᾿4- 
ϑηναίους εἰς τἀναλώματα ἀναγκάσας. | 

Τὸν ἐγχέφαλον κατασεσεῖσϑαί wos δοκεῖς. 

Τὸ μὲν νόημα τοῦ ϑεοῦ, τὸ δὲ κλέμιμε᾽ ἐμόν: 
οὕτω γὰρ οἱ δημαγωγοὶ ἀστεϊζόμενοι ἔλεγον" ὁ μὲν ϑεὸς 
ὑπέβαλεν, ὁ ἐργασάμενος δὲ ἐγώ. 


m 


2. ἄλλων μὲν ἘΚ, 3. ἁμαρτησάνεων K cum-Apostolio. 8. γόνῃ 
K Zenobius,. Κι: οἱ γὰρ ἐν ϑήβαις ἑαντοὺς διαχειρισάμενον οὐδὲτενος- 


οὖν [sic] τιμῆς ἠξιοῦντο. 10. K. addit: ἐπὶ τῶν δαπανηρῶν᾽ 


σιραγμάτων' In. γὰρ ὃ ar. VB: “Ἱππάρχου τ.: οὗτος σεερὶ τὴν 
Araöyuiav παραβαλλομένοες [Schottus proponebat βαλλόμενος 
τεῖχος: fortasse περιβαλλόμενος τεῖχος] τοῖς ᾿ϑηναίοις τέλος ἐπ έ- 
ϑηκεν, καὶ ἐπὶ πολὺ τὴν οἰκοδομίαν αὐτοῦ παρεῖλκε, βου- 
λόμενος πολλὰ ἐκλέγειν τὰ τέλη. Ὅϑεν ἐπὶ τῶν πολλὰ dva- 
λώματα δεχομένων, ἀτελῶν δὲ μενόντων εἴρηται ἡ παροεμὲα. 


12. εἰς τάναλ. av.] ἀναγκάσας ἀναλῶσαι K. 13. ὥσπερ σεσεῖσθϑαε Ari- 
stophanes., 14. 775 ϑεοῦ Aristophanes, Suidas, 15. δημαγωγοὶ 
in K deletum est, doreisouevor]) K ἀστριεζόμενοι. ἔλεγον ὅτι K 


76. Diogen. VIII, 45. 91. V. U, 17. B. 611. Καὶ IV, 
77. K. 1V, 59. Apost. XIX, 68. Apost. XIX, 29: Suidas. 

17. Arsen. 450 ibiq. Macarius. De muro cf. Leake Topogr. A- 
78. Diogen. VIIJ, 48. then. p. 328. ed. germ, ᾿ 


79. Apost. XIX, 20. De Croesi : 
filio muto v. Herod. I, 85 ibiq. es re versus Ari- 


Wesselingius, Gellius N. A. j 
v9 . 83. K. IV, 73. Apost. XIX, 

80. K. IV, 61. Apost. XVII, 31: Schol. ad Arist. Equitt., 
80. Append. Arsen. 493. v. Ze- 1211: Suid. s. νόηβα, 8. τὸ μὲν. 
nob. VI, 17. Explicatio Gre- Versus est Aristoph. Equitt. 
gorii plane falsa: v. Zenobius. 1203: similiter ibid. 108: ὦ δας. 
De.re cf. Wachsmuthius An- μὸν ἀγαϑὲ, σὸν τὸ Povksup , σὺκ 
tiqq. Grr. II, 1, 18}. ἐμὸν: ibid. 1253. 


84 
8 


86 
87 


68 


90 


9 


CENTURIA III. 


Tov σελίνου δεῖται: 


375 


ἐπὶ τῶν ἰσχυρῶς νοσοῦν- 


των. εἰώϑασι γὰρ στεφανοῦν σελίνοις τὰ μνήματα. 


Ὕβρις ὕβριν ἔτικτε καὶ ψόγος Ψ ὅγον. 


Ὑπὸ παντὸς λίϑου σκορπίος εὕδει: 


Τραγικὸς πίϑηκος: 
μνυνομένων. 

Ὑπὲρ ὄνου ακχιᾶς: 
γούντων. 
᾿χοήϑων. 


4" - 2 δ] ’ 
ἐπὶ τῶν παρ ἀξίων σε- 


r 


᾿ ἐπὶ τῶν ὑπὲρ μηδὲν no- 


ἐπὶ χα- 


Ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα, πηδᾶν: ὅμοιον τὸ, ὝὙπερ- 


βάϑμιον πάδα τείνεες. 
Ὑπὲρ τῶν 


ὅλων aywyiln καὶ 
4 





a > > e er 
λων ἀναρριπτεῖς: 
χινδυνεύεις. 


# € - 
οἷον ὑπὲρ των 


Ὑπηνέμια τίχτει: ᾿ ψευδῇ χαὶ ἀβέβαια. 
8. B addit: Παρὼ Amnoodives: Orat. p. Corona p. 307, 25 
R. 6. μηδὲν χελ] K μηδενὺς χρησίμων φιλοτιμουμένων. 8. παντὶ 


280 K cum Zenobio. 


10. K 


addit: ὑπὸ... ϑλου τοῦ Koo- 


τωνιάτου εἰρῆσϑαὶ φασι ὃς πεντήκοντα ὄντων πρότερον 
ἂν - ’ € x 
σκαμμάτων, πρῶτος αὐτὸς ὑπερέβαλε τοῖς πηδήμασι ὡς τὸ 


ἐπίγραμμα | 
[sic] φα ὕλας: v. Zenobius. 
recte. 


84. Diogen. VIII, 57. 

85. B. 868. K. IV, 76. Apost. 
XIX, 62. Arsen. 451: Harpocr. 
p. 177, 7. Bekk. Hesych. Phot. 
Suidas. Cf. Dissenus ad De- 
most. Or. p. Cor. p. 396. 

86. Apost. XIX, 79. Arsen. 
455. Comp. Diogen. VIII, 22. 

87. K. IV, 78: Zenob. VI, 28. 
Dicitur etiam περὶ ὄνου σκιᾶς: 
Apost. XVI,4. Arsen. 407 ibig. 


Macar.: Phot. Suidas: add. Ap- - 


pend. 8. ὄνου σκιά. 


.88. Καὶ V, 14: Zenob. VI, 20. 

89. Καὶ V, 18. Apost. XIX, 92: 
Eustath. ad Hom. Od. ©, 197 p. 
1591, 52: ἰστέον ὅτι τὸ ὑπερήσει 
καὲ τὸ ὑπερέπτατο σήματα πάντα, οὐ 
μακρὰν ἐσχημάτισται τοῦ, ὑπὲρ τὰ 
ἐσχαμμένα πηδᾶν, ὃ neiras παρὰ 
τοῖς ὕστερον ἤγουν ὑπέρμετρα πα- 


14. τίκτει] Phot. τίκτουσι, Suid. om. 


. das. 


3 - 3 4 , ’ © > μ 
αὐτοῦ: πέντε ἐπὶ πεντήκοντα πόδας ἐπηδησε 
12. ἀναῤῥιπτεῖς κύβους Apostolius 


τὰ ψευδῆ κ. aß. K. 


ροιμιαξόμενον μὲν ἐπὶ τῶν ὑπερβαλ- 
λόοντων ἢ πλεονεχτούντων, μετενε- 
χϑὲν δὲ ἀπὸ πεντάϑλων. ἤρξατο... 
ἀπὸ Φαὔύλλου κτλ.: Zenob. VI, 
28. ὑπερβάϑμ. κτλ. Apost, 1. c.: 
Schol. ad Plat.370 Bekk.: Sui- 
Dicitur etiam ὑπ. 7. πέμ- 
new, ῥιπτεῖν: v. intt. ad Suid,, 
Boissonadus ad Marin. Vit. Pro- 
cli 92. 


90. Apost. XIX, 94. Arsen. 
458: Suidas. Τὰ ὅλα significat 
res summas, summa reipublicae: 
v. Dissenus ad Demosth. p. Cor. 
δ. 28. Beier ad Cic. Oratt. {re 
p. 16. 


91. K. IV, 81. Apost. XX, 2. 
Arsen. 459: Phot. Suidas. la 
ὑπηνέμια secundum veteres non 
solum columbae, sed etiam gal- 
linae, perdices, pavones, ause- 


10 


97 


376 GREGORII ΟΥ̓ΡΆΝ 


[τ ‚ 4 -Φ }] 
Υδραν τέμνεις : ἐπὶ τῶν ἀμηχάνων. 
T D 
Ys λουσαμένη εἰς κυλισμα βορβόρου. 
χ c vor \ “- x 2’ 
Υς ὑπὸ ῥόπαλον: ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς εἰς ὀὁλεϑρον 
ἐμβαλλόντων. 
4 9 4 \ [ % ᾿ 
Φροὺξ ἀνὴρ πληγεὶς ἀμείνων καὶ διεακχονέ- 
στερος: νωϑροὶ γὰρ δοκχοῦσε οἱ Φρύγες οἰκέται. 
Φρυνώνδας ἄλλος : ἐπὶ τῶν πονηρῶν. 
δὲ χαὶ ἐπὶ μάγων. 


At;eraı 


Χαλεπὸν χορίου χύνα γεύειν. 


_— 


2 χίλυσκα K. Apostolius et Arsenius addunt: ὅμοιον τῷ 
Κράτητος ὑς ἐν βορβόρῳ iAvonaraı: v. Piersonns ad Moer. 
205 Lugd. 3. Καὶ addit: 7 παροιμία παρὰ dewoloyn: VB: rapor 
μία παρὰ Δεινολόχῳ ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς εἰς ὄλεθρον ἐμβαλλὸν- 
τῶν: ad proverbium ipsum Hesychius et Photius adjicinnt: δρα- 
μεῖται. 9. χορίων B. γεῦσαι Apostolius ex Theocrito. Apo- 
stolius addit: Eri τῶν ἐπὶ μικρῶν κακῶν χωραύντων eig με- 
γάλα: BK: τὸ ἔλυιτρον τοῦ ἐμβμρύου χόριον [χορέον K] κα- 
λεῖταε' οἱ δὲ κύνες γευσάμενος τούτον, καὶ τοῖς ἐμβρύοις 


ἐπιβουλεύουσν διὰ τὸ λίχνον. 


res, chenalopeces pariunt verno 
otissimum tempore: Plin. N. 
X, 80. Schneiderus ad Ari- 
stot, Hist. Anim. VI, 2, 5. 6: 
sunt autem talia, quae δίχα συν- 
ουσίας καὶ uiseosnascuntur:Schol, 
ad Arist. Av. 695: Dio Chry- 
sost. Or. XX. T. 1, p. 499 R.: 
cf. Meinekius ad Men. fr. p. 49, 
Hinc ex parte explicatur, quid 
sibi velit Aristophanes ]. c. di- 
cens: Tixtes πρώτιστον ὑπηνέμιον 
Νὺξ ἡ μελανόπτερος dor: vir non 
aderat, ex quo Nox ovum illud 
concipere posset: cf. Lucian. 
Sacrific. ὃ. 6. Quum vero ova 
irrita sterilia essent et minora 
ac minus iucundi saporis, fa- 
ctum est, ut ὑπηνέμια diceren- 
tur res imbecilles et debiles: 
ὀνείρατα ὑπηνέμια dixit Lucian. 
Harmon. $. 4, ubi Schol. V. ex- 
plicat ἀβέβαια : ὑπήνεμοι δόξαν Al- 
ΠΡ Epist. II, 2, 62: alia at- 
tulit Hoepfnerus ad Eurip. Cycl. 
44 


92. Zenob. VI, 28. 
93. K. V, 17. Apost. XX, 10. 


Arsen. 460. Usurpat Petrus E- 
pist. II, 2, 22. 

94. V. IV, 27. B. 918. K. IV, 
83. Apost. XX, 5. Arsen. 459: 
Hesych. Phot. Suidas. Simili- 
ter ὗς ὑπὲρ ὅπλον δραμεῦταε: ν. 
Append. 

95. Apost. XX, 37: Suidas. 
Toupius haec Epicharmo, Hem- 
sterhusius Sophroni adscripsit: 
v. nott. ad Suidam. 


96. Apost. XX, 39. Arsen. 464: 
Eustath. ad Hom. Od. K, 1669, 
68. Schol. ad Lucian. Alex. $ 
4: Hesych. Suidas: v. Diogen. 
IV, 78. V, 122.11, 7l. De ho- 
mine dixit Fritzschius ad Ari- 
stoph. Thesm. 861: add. Plat. 
Protag. 327 D, Aristid. ὑπὲρ €. 
set. Ὁ. 516 Jebb. 

97. B. 950. K. IV, 91. Apost. 
XX, 56. Arsen. 473 ibig. Ma- 
car.: Schol. ad Theocr. Id. X, 
11: παροιμία τοῦτό dorw ἐχεὶ τῶν 
γεισαμένων ἐφετοῦ Twog, δυςασχτο-. 
σπάστως δὲ ἐχόντων τῆς συνηϑ εἰας, 
λεγομένη" ἢ τις καὶ ἑτέρα λέγεται. 


CENTURIA II. 377 


Xonuer ἀνὴρ᾽ πενιχρὸς δ᾽ οὐδέποτ' ἐσδιλὸς. 
Χωρὶς τὰ Φρυγῶν καὶ Μυσῶν ὁρίσματα. 
- ΨΔΧροὴὶ δῆλα: 
ριάσει τελευτῆσαι, εἰπεῖν δὲ πρὸς Πυϑαγάραν περὶ τού- 


του πυνϑανόμενον προβαλόντα τὸν δαχτυλον Χραὶ 
δῆ λα. 
Χυτραῖς λημᾶν καὶ χολοχύνταις: ἐπὶ τῶν 


ἀμβλυωπούντων. 
Pr [4 nd 3 
Χρυσῷ καταπάττων ἡμᾶς οὐ γενώσχεις: ἐπὶ 
τῶν εἰχῃ λοιδορουμένων' ἐπιφέρει γὰρ Νῦν δὲ κόσμος 
τοῦτ᾽ ἐστί μοι. 


Rs ἥρως ἐν ἀαπέδιε ξενίααε βούλαμαε: λέ- 





9. Alcaei fragmentum σογγυρτπι: dixerat enim poeta: zo. ἀνὴρ, π. 
δ᾽ οὐδεὶς πέλετ᾽ ἐσλός οὐδὲ times. K addit: Eri τῶν διὰ πλοῦτον εὐη- 
μερούντων' αὕτη δὲ ἀποφϑεγματική ἐστι ὡς καὶ 7 ἀρχὴ ἂν- 
δρα δεΐκνυσι καὶ ἡ τὴν —: v. Diogen. 11,94. 2. τὰ] Καὶ ra: scri- 
bebatur τῶν. 3. φϑειριάσει)} legebatur φϑειριασίᾳ: correxi ex 
Apostolio: Καὶ φϑειριάσαντα. εἰπεῖν δὲ) K: ὅτε καὶ ]υϑαγόρα παρα- 
γενομένω [)]105. παραγενομένου] χαὶ πυνϑανομένω πῶς διακέοιτο 
διαβαλόντα τῆς ϑύρας τὸν δακτύλον [sic] εἰπεῖν, χ. ὃ. [καὶ 
addit Diogenea.] τοὐντεῦθεν παρὰ τοῖς φιλοσόφοις ἡ λέξις ἐπὶ 
τῶν χειρόνων τάττεται, [οἱ δὲ e Diogene addendum.] καὶ Eri 
τῶν βελτίστων χρώμενοι διαμαρτάνουσιν: quar sunt ipsa Dio- 


φασὶ Φερεχύδην τὸν σοφὰμ φϑει-" 


enis Laertii verba. 
ὥσπερ Diogenianus, 


χαλεπόν φασε μαϑοῦσα κύων 


σκυτοτρωγεῖν: Suidas. Est 
hemistichium Theocriteum, quod 
exstat Id. X, 11. De proverbio 
χαλεπὸν μαϑοῦσα κτλ. cf. Apost. 
XV, 20 Arsen. 392, qui exhi- 
bent: οὐδὲ κύων παύσαιτ ἂν 
ἅπαξ σκυτοτραγεῖν μαϑών: 
adhibuerunt Lucian. adv. Indoct. 
δ. 25 fin. Alciph. Epist. III, 47, 
fin. Horat. Serm. II, 5, 83. 

98. K. V, 3: Zenob. VI, 43. 

99. K. IV, 100. Apost. XX, 
97. Arsen. 478 ibig. Macar.: 
Eustath. ad Diony:. Perieg #09: 
οὕτω δέ ya0s δύςεργον εἰναι διορί- 
oaı Μυσοὺς καὶ Φρύγας διὰ τὸ ἀ- 
διάφορον τῆς οἰκήσεως, ὥστε τάχα 
καὶ τὴν παροιμίαν ἐντεῦθεν διεκπε- 
σεῖν τὴν λέγουσαν, Πόῤδω τὰ Μυ- 
σῶν κτλ.: Schol. ad Lucian adv. 
Indact. $. 21 coll. Bachmanni 
Anecdd. Il, 336: Suidas. Ver- 


1. λημμᾶν K. 


sus saepins adhibetur: Sırab. 
ΧΙΙ, 8, 2: 009’, ὅπερ ἔφην, Eoyov 
διορίσαν χωρὸς τὰ χτλ., Phot. 
Epist. 213 p. 367: cf. Wytten- 
bachius ad Piutarch. 122 C. Haa- 
sius in Notices et Ertr. de. la 
Bibl. du Roi T. VIII, pag 86. 


100. K. V. 4. Apost. XX, 87. 
Arsen. 477: Suid. 5. ἐπηλιγάζον- 
tat, 8. xool. Narratio sumpta 6 
Diog. Laert. I, 118: v. Sturzius 
Pherec. frr. p. 15 544. 

1. Κα V, 6: Diogen. V, 63. 

2. K. V, 11. Apost. XX, 93. 
Arsen. 477: Suidas. Est de- 
sumptum ex Aristoph. Nub. 912: 
χρυσῷ πάττων μ᾽ οὐ yıyva- 
σκεις. A. Οὐ δῆτα πρὸ τοῦ γὶ, 
ἀλλὰ μολύβδω. A. Νῦν δέγε 
κόσμος τοῦτ᾽ ἐστὶν ἐμοί. 

κι Zenob. I, 64, Diogen. VIII, 
7 


12. ἀλλ ὥσπερ Zenobius, " 


10 


378 GREGORIUS CYPRIUS 


yeras ἐπὶ τῶν τοὺς φίλους τοῖς ἑαυτῶν ἔργοες εὗεργε- 
τούντων. 
4 ᾿Ωσὴὶν ἑστῶσιν. 
φ m 
5 "Nöıvev ὄρος, εἶτα μῦν ἀπέτεκεν : παρατύ- 
ξευσις ἡ ἔξω τοῦ σκχαποῦ. 


4. Diogen. VII, 74. δ. Diogen. VIIF, 75. 


" 


APPENDIX PROVERBIORUM 
BODLEIANA, . 


VATICANA, COISLINIANA. 


m nn ... 


᾿4γάλματα 'Exarns. 


'Ayvosi δ᾽ ἀράχνη παῖδα ἕως παιδεύει, ϑρέ- 


ψασα γὰρ τέϑνηκεν: 
πραγματενομένων. 





1. Β. 162. Hesych. p. 28. 1126. 
Excidit explicatio: Macar. p. 
17. ἐπὶ τῶν οἱστισιοῦν ayakloutvov' 
κύνας δὲ λέγεν 7 παροιμία. Bek- 
keri Ann. I, 327. 13. αἱ κύνες" 
ϑύονται γὰρ αὐτῇ. Ibid. 336, 31. 
"Ayalkna Ἑκάτης: τὴν κύνα ov- 
τως εἴρηκεν ᾿Αριστοφάνης (fr. inc. 
fab. XLIX. 535. Dindorf.) διά 
τὸ ἐκφέρεσϑαν τῇ Ἑκάτη κύνας, ἢ 
oT καὶ αὐτὴν κυνοκέφαλον πλάτ- 
τουσιν, (Eadem fere Hesychius.) 
εἰσὶ δὲ οἱ καὶ γενέσϑαν αὐτὴν κύνα 
ἐκ γυναικὸς κατ᾽ ὀργὴν ᾿Δρτέμιδος, 
euro ἐλεηϑεῖσων πάλυν ὑπ᾽ αὐτῆς 
ἀποκαταστῆναι κτλ. Eustath. p. 
1467, 35. Ἑκάτης ἀγάλματα 
αἵ κύνες ταύτῃ γάρ φασν ϑύονται. 
ἣν καὶ κυνοπρόσωπον διαπλάττον- 
ται, ᾿ἀριστοφάνης Καὶ κύ- 


) Ἢ - 2 « - 
ἐπὶ τῶν χαϑ' ἑαυτῶν τι δια- 


ων ἀκράχολος Ἑκάτης ἄγαλ- 
μα φωςφόρου γενήσομαι. Eu- 
rip. fr. inc. CXXVI. ‘Exarns 
ἄγαλμα φωςφόρου κύων ἔσει, 
c{r. de Aristophanis cavillatione 
hujus versus Poısonum ad He- 
cub. 1255.. ante quem monuerat 
Ruhnkenius in Tim. Lex. Voc. 
Platon. p. 7. 

2. V. 2 9. B 174. Suidas et 
cum eo Macarius 37. auctius et 
correctius: Ayvosi δ᾽ ἀράχνη 
παῖδας ὡς παιδεύεται" ϑρέ- 
ψασα γὰρ τέϑνηκε πρὸὺς τῶν 
φιλτάτων, ἐπὶ τῶν καϑ᾽ ἑαυτῶν 
τε πραγματευομένων. Macarius 
πρὸς τοῦ φιλτάτου. Wide Intpp. 
Suidae. De correpta prima syl- 
laba v. ἀγνοεῖ admonuit Meine- 
kius Menandr. XXIV. 


380 APPENDICIS 


3 Ayoagiov δίκη: ἐπὶ τῶν ἀποδοχεμασῷὕ ἕντων 
πραγμάτων τῷ δημοσίῳ καὶ χατὰ χάριν μὴ εἐογραφέν.- 
των ἐλέγετο. 

4 ’Ayoovd πυγή : ἡ παροιμέα ἐπὶ τῶν λιπαρῶς προς" 
χειμένων᾽ μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν ὀρνέων. αλακώτατα γὰρ 
τὰ πρὸς τῇ πυγῇ τῶν ὀρνέων. 

5 "άιδεις πρὸς μυῤῥίνην: ἔϑος τὸν μὴ δυνάμε- 
vov ἐν συμποσίῳ σαι, δάφνης χλάδαν ἢ μυῤῥίνης λα- 


βάντα πρὸς τοῦτον ἄδειν. 


6 ‚Asi γεωμόρος εἰς νέωτα πλούσεο 6. 
ἢ Αἰγαῖαν ἐμβολήν: ἐπὶ τῶν εὐτελὼν φορτέων. 
8 Alyav ὀνόματα: οἷον ἄχρηστᾳ πράγματα ὅμοιαι 


γὰρ ai αἰγες. 





1. Sic Β, nisi quod ἀποδοκισϑέντων Ὑ ἀγράφου et E. τῶν γραμ- 


μάτων reliquis obliteratis vetustate ita, ut legi non possent. 


Ex 


Harpocr. Hesych. Suid. lacunam expleverat Schottus: zaradıza- 


σϑέντων χρημάτων. 


10. γεωμόρος) γεωργὸς Zenobius. 


4. πυγή A: πηγὴ VB, ν. Walz. ad Arsen. ]. ες 
et Intpp. Suid. Hesych. προςκειμένων τινε Eoyw V. 


5. ὀρέων bis V. 
11. »F. corrupte pro Aiywaiar 


ἐμπολήνε Gaisfordus. Vide Notam. 


3.V.I, 1. B9. Suid. He- 
sych. Harpocr. p. 3, 20, ay.go- 
φίου εἶδός τι δίκης οὕτω χαλουμέ- 
vn; κατὰ τῶν «ὀφειλόντων μὲν τῷ 
δημοσίῳ καὶ δια τοῦτο ἐγγραφέντων, 
εἶτα πρὶν ἐκτῖσαι ἐξαλειφϑέντων. 
Vide Bernhard. ad Suidam. Pa- 
tet differre explieationem Par- 
oemiographi nostri, quae eadem 
Hesychii est, in eo, quod qui 
aerario aliquid deberent, per 
gratiam ne relati quidem in ta- 
bulas fuerint: Adde Bekkeri 
Ann. T, 184, 23. 199, 28. 331, 21. 

4. V. 1,2. B. 15. Apost. ], 
26. Arsen. 16. Mac. Suidas. Ar- 
senius: &ri τῶν λιπαρῶς καὶ ἐπει-- 
μόνως ᾧτιιδὴ ἔργῳ προςκαϑημένων. 
Hesychius docet Sophronem Mi- 
mographum usurpasse: παροιμία 
ἐπὶ τῶν λιπαρῶς προςκειμένων. ὁ 
δὲ ΣΦ ὠφρων τὰ πλεῖστα (Ἶδ μέρῃ 
λέγει μετὰ τῶν ὀρέων (Bernhardy 
ad Suid. corr. μεταφορικιὶς ἀπὸ 
τῶν avdgorivov: debebat ἀπὸ 
τῶν ὀρνέων) καὶ τὰ πιύτερα τοῦ d- 
γροῦ. Καὶ ζάπλουτοι, ἀγροῦ zu 


γαί. Cfr. Intpp. Suidae: add. 


Schneideri Lex. Gr. 9. v. zuyn, 
qui comparat οὖϑαρ ἀρούρης cum 
Eustathio 11.310, 2: Ka: zuyyr 
ἀγροῦ παροιμειακῶς ἐλάλησε (ἡ με- 
ταχείρισις), μετένεγκο φα ἔκ τῆς σαρ- 
Kung πυγῆς,͵ ὃ τινὲς μὲν ἐνόησαν 
ἀντὶ τοῦ τὸ πιότατον τοῦ ἀγροῦ 
κατὰ τὸ οὔϑαρ ἀρούρη ς" ἕτεροι 
δὲ παροιμιαχῶς ὀξελάβοντο ἐπὲ τῶν 
μὴ μόνον ἀγρῷ all ἁπλῶς ᾧτινι» 
οὖν προς»σαϑημένων λεπαρῶς, ἄλλον 
δὲ ἐπὶ τῶν σφόδρα ἀχροίκων. Con« 
veniebat igitur ne veteribus qui- 
dem de explicatione adagii,j 

6. K. E, 18: ef. Zenob. I, 19. 

6. K. I, 7: cf. Zenob. II, 43. 

7. B. 78. Recte Gaisfordius: 
Strabo VIII, 376. ’Eazrogeior, 
yeveods— narrat Philocehorus — 
διὰ τὴν λιπρότητα τῆς χώρας, 
τῶν ἀνϑρώχπων ϑαλαττουργούντων 
ἐμπορικῶς" ἀφ᾽ οὗ τὸν ῥῶπον Al- 
yıraiav ἐμπολὴν λέγεσθαε, ubi 
v. Intpp. et Hesych. 8. v. Ayyi- 
va. Mueller. Aeginett. p. 77. 
Confer. Diog. VIII, 3 


8. B. 178. Suidas. 


10 


11 


12 


13 


14 


CENTURIA I 38l 
9 . ᾿ a ᾽ δὲ τς ,. ’ ı., 

᾿ Aröws ὃ οὐχ ἀγαϑη κεχρημένῳ ανδρὲ πρὸ- 

ὑχτηϊ ἐπὶ τῶν δὲ ἐπιείχειαν βλαπτομένων. 

Αἰδὼς ἐν ὀφϑαλμοῖς: ἢ ὅτι οἱ τοὺς ὀφϑαλ- 
μοὺς κεκομμένον οὐχ πἰδοῦνται, ἢ ὃτι τοὺς παρόντας al- 
δοῦνται -μᾶλλον οἱ ἄνϑρωποι ἢ τοὺς ἀπόντας. 

᾿ς Διἰσώπου γελοῖω: οὕτως ἔλεγον τοὺς Atcwnov 
μύϑους ἐν τοῖς δικαστηρίοις. ö 

"Axavdıog κύων: ταχεῖα, ὀνομαστιχῶς. Τινὲς 

δὲ ἐπὶ τῶν προπετῶς Tb πραττόντων, παρόσον .ιτυφλὰ 


N : ᾿ 
τίχτει ἢ χύυων. 


᾿Αχκόλλητα γείλη οὐ σύκῳ ῥβύσεις: 


παρεγγυᾷ 


ὁ λύγος τοῖς πράγμασιν ἐρρωμένως χρῆσϑαι. 


"Anxove δὴ χκαχοῦ λόγου: ἐπὶ τῶν τοὺς μύϑους 


διηγουμένων. 


3. K: ὅτι ὃ τοὺς ὀφθαλμοὺς κεκοξιμένος οὐκ αἰδεῖταε" ἢ ὅτι τοὺς πὰρ- 


ὄντας αἰδοῦνταν μᾶλλον οἱ ἄνϑρωποε ἢ τοὺς ἀπόντας. 


ματυκῶς. 


9. Β. 173. Suid. Est versus 
Odyss. P, 347. ubi nunc editur 
ἀνδρὶ. παρεῖναν, v. Porsonum, 
Confer Hesiodi Opp. 315. 

10. B. 172. K. Il, 11. Suid. 
Iterum B. 206: Αἰδὼς ἐν ὀὁ- 
φϑαλμοῖς ἔστω: τὰ ἐν ὀφϑαλμοῖς 
καὶ ἐν τῷ φανερῷ γινόμενα μᾶλλον 
αἰσχύνονεα.. Kxplicat Aristot. 
Rhet. II, 6 p. 70, 28 Bekk.: al- 
ludit Apollon. Rhod. III, 92, 
ubi Venus de inverecundo in- 
genio filii querens Junoni et 
Minervae dicit: ὑμείων γὰρ avau- 
δήτῳ πὲρ ἐόντε Τυτϑή Υ αἰδὼς 
ἔσσετ' ἐν ὄμμασιν αὐτὰρ ἐμεῖο 
Οὐκ ὄϑεται. 

11. B. .38. Aristoph. Vespp. 
571: οἱ δὲ λέγουσιν μύϑους ἡμῖν, 
οἱ δ᾽ «Αἰσώπου τε γέλοιον, ubi 
Scholiasta de Aesopo histrione 
cogitat: ibid. 1258: 7 λόγον ἔλε-- 
ξας αὐτὸς ἀστεῖόν τινα, Alconıxöy 
γέλοιον ἢ “Συβαρυτικὸν, ἵν ἔμαϑες 
ἐν τῷ συμποσίῳ. Vide Grauer- 
tum de Aesopo p. 39. 

12. B. 42. Hesychius: Axco- 
λανῶὃ ἐς ταχεῖα κύων, ὀνοματικῶς" 


Scholl. Arist. Pac. 1078. Παρὰ 


8. Lege övo- 


δὴν παροιμίαν νἡ κύων σκεύδουσα 
τυφλὰ τίκτει.« τὸ δὲ ἀχαλανϑὲὶς εἷ- 
δος ὀρνέοὺ κτλ. Alius Schol. ὄνο- 
μα κυνὸς ἐπισήμου, οἱ δὲ ὀρνέου, V. 
Intpp. Β. 583. V. Π|,47. Κύων 
᾿Αχαλάνϑηςι κύων ἤν ἐν ᾿4ϑή- 
φαις ἐπίσημος οὕτω καλουμένῃ (κα- 
λούμενος Β.). “έγεται δὲ ἡ πα- 
ροιμία ἐπὶ τῶν διὰ σπουδὴν ἀτελέ- 
στατα καταλιμπανόντων τὰ UN αὖ-- 
τῶν πραττόμενα, ἐπεὶ κἀκείνη, μᾶλ- 
λον δὲ πᾶσαε κύνες ἀτελέστατα χύ- 
ovow. Οἷτ. Scholl. Arist. Avv. 
873. Suid. 5. v. ᾿“χαλανϑὶς et 
Et. M. 8. v. Utrum ᾿“κάνϑιος 
κύων Paroemiographi Bodlejani 
errori debeatur an juxta "Axza- 
λανϑὶς κύων fuerit in usu, non 
habeo dicere. 

13. B. 186. Rectius, ut vide- 
tur, Suidas: “κόλῳ za χεΐλη, 
οὐ σύκῳ βύσαε: παρεγγυᾷ ὃ λό- 
γος ἐῤῥωμένως χρῆσϑαε τοῖς πρά- 
yuaow. 

- 14. B. 185. Usurpat Plat.Gorg. 
523, A. Axove δὴ, φασὶ, μάλα 
καλοῦ λόγου. Tim. 20), Ὁ. "Azove 
δὴ; ὃ Σώκρατες, λόγου μάλα μὲν 
ἀτόποι'; παντάπασί γε μὴν ἀληϑοῦς, 


x 


- 


10 


15 


16 


17 


18 


19 


20 


21 
22 


382 


“Ἅλις δὲ δρυόχων: 


’ & \ ‚ 
λογων καὶ μὴ περαινοντων. 


APPENDICIS 


“ 


ἐπὶ τῶν πολλάχις ἀρχομένων 


᾿Αλλὰ γὰρ ἀϑυμοῦντες ἀνδρὲς οὕὔσεω τρο- 
παῖον ἔστησαν: ἐπὶ τῶν δὲ ἀϑυμίαν μηδὲν πραττόν-. 


των yEvvaiov. 


"Ahha μαρτυρεῖ τρία καὶ ἄλλα λήψεε τρία: 


AAN ἡ λύκος καλεῖ τὰς αἶγας μολών: 


Pr - ’ ΄ u 
ἐπὶ τῶν πανοτιοὺῦν ποιούντων κέρδους ἕνεκα. 


ἐπὶ 


τῶν ἐν ὑποχρίσει ἐξαπατὰν πειρωμένων. 


! 


Ἄλλος ἐχϑρὸς πολέμιος καὶ ἄλλη γυνὴ nu 


πολεμία. 


AAN ἕπου χώρας τρύποις: 


εἴ 
ὅτε δεῖ τὼ ἐχά. 


στης χώρας ἔϑη μιμεῖσϑαι τὸν ἐν ἑκάστῃ διατρίβοντα. 


’AAN οὐκ ἐστὶ συκοφάντου δήγματος. 


"Arun ἰχϑύων, κρεῶν δὲ ξωμός. 


--- ---.-οὕὃὄρς...... 


1. ἅλις δρυός V, ν. Zenob. IT,40. 2. περὰαινόντων AB: “ταρανυνούντων 


V, unde Schottus περαενομένων. 


6. 0. 4: Alla μαρτυρεῖ τρία, 


καὶ ἄλλα κλητεύει τρία: ἐπὶ τῶν ἀγοραίων avdoorzuw κοιὲ ἑτοίμων 


[7 ς - - a [4 
πᾶν ὁτιοῦν ποιεῖν ἕνεκα κέρδους. 


8, B. ἀλλ᾽ εἶ: correxi e Macario: 


AR ἡ λύκος τὰς αἶγας ἐκάλεις μολών: ἐπὶ τῶν ὑποκρινομένων 


καὶ πειρωμένων ἐξαπατᾶν. 


Articulus delendus‘ videtur. 
emendavi e Suida. 


Ubi Scholiasta p. 424. Bekker. 
Τοῦτο παροιμιῶδές dorıy ἐφ᾽ ὧν ἐκ- 
καλέσασϑαι βουλόμεϑα τὸν ἀκού- 


οντα, ἴσον ὃν τῷ δέχου δὴ τὰ 


ἄξια ἀκοῆς. Utrumgue, opi- 
nor, erat in usu, et καχοῦ λῦ- 
yov et καλοῦ. Est haec in iis 
formulis, quibus sophistae eo- 
rumque sectatores solebant dor- 
mitantes auditores compellare, 
v. Eurip. Hec. 834. Suppl. 857. 
Jon. 1539. Welcker. in Mus, 
Rhen. Nov. I, 25 sq. 

15. V. 1,7. B. 191. Cfr. Arist. 
Thesm. 52. Intpp. Suid. 

16. B. 187..Macar. 49. Suid., 
ubi ἐστήσαντο editur. Locus est 
Platonis Critia p. 108, C., ubi 
Plato haec tıibuit Hermocrati 
ut imperatorio yiro. 

17. B, 180. C. 4, 


2 Versum trimetrum facile refinges in hanc 
formam: .4λλ ἡ λύκος τὰς auyag ἐκκαλὲϊς μολών. 


10. 7 πολεμία) 


12. B: Allos που χώρας τρόπος: 


18. Β. 189. Macarius 49. V. ad 
Diog. V, 9%. Append. s. λύκος 


‚ayac. 


19. C. 14. Tntellectus prover- 
bii hic videtur esse, ut marem 
quidem hostilem facile esse ajat 
ferre, feminam non item. 

20. B. 190. Suidas. Vide Ze- 
ποῦ. I, 24. V, 25. Adde Menar- 
dri Sent. Sing. 372 MNoyssoıs ἔπε. 
σϑαν τοῖς ἐγχωρίοις []. ἐπεεχ.} καλὸν, 
cell. v. 394. Noster locus est 
hemistichium poetae dramaiici. 

21. C. 15. Suidas s. v. Οὐκ ἕ- 
στε σ. δ. et AAN οὐκ Eveorı σ. ὃ. 
Est versus Aristophanis Plut. 
886., cujus Scholia compilavit 
Suidas. 

22. B. 19%. In omi re cir- 
cumspiciendum dicit quod con- 
veniat. ΟἹ, Diog. VII, 56. 


27 


29 


Sl 


CENTURIA 1. 


"Akoyiov δίχη: 
τῆς ἀρχῆς οὗ διδόντερ. 


333 


ἣν φεύγουσιν οἱ ἄρχοντες λόγον 


“Ἅμα κνέφας ἅμ᾽ ὄρϑρος. 


"A μὴ κατέϑου, μὴ ἀνέλῃ: 


ἀλλοτρίων ἀπέχειν. 


3 ’ ε μὴ « ’ 
Auvvei, ὡς Eoıxev, ἢ nayn: 


δολιότης βοηῦ εἴ. 


᾿Ανδριὰς σφυρήλατος: 


παρεγγνᾶται τῶν 
, ν κ( 
παρόσον καὶ ἡ 


ἐπὶ τῶν ἀναισθήτων. 


A ve 00 ip ϑ' ω κύβος: ἐπὶ τῶν ἀνελπίστοις ἑαυτοὺς 
ἐπιρριπτόντων ἢ ὑπό τινος βίας συνωθουμένων. 


᾿Ανίπτοις ποσὶν ἀναβαίνων ἐπὶ τὸ στέγος: 
ἐπὶ τῶν ἀμαϑῶς ἐπί τινα ἔργα ἐρχομένων. 


᾿Δνίπτοις χερσίν: 


[ἐτὶ τῶν σχωπτιχῶν τίϑεται. 


Τέλλην γὰρ αὐλητὴς ἐγένετο χαὶ μελῶν ποιητὴς καταλε-» 


λοιπὼς παίγνια εὐρυϑμότατα χαὶ σχώμματα κομψότατα. 15 
Οἱ δὲ ὅτι μελῶν ἦν ἀνυποτάχτων στοιητής.- 


Μέμνηται 


αὐτοῦ Διχαίαρχος ὁ Μεσήνιος.} 


"Avvas χρίβανος: 
νενοηχέναι 
᾿φ᾽ ἧς ἡ παροιμία. ᾿ 


Ἂ 


"Avvav Aiyunriav φασὶν ἐπι» 
τὸν κρίβανον εἰς τὴν τῶν ἄρτων ὄπτησιν. 


β α 
6. Κι ἐπὶ τῶν διὰ τῆς ἄλλων σωζομένων ἀπωλείας. 9. 


ἢ Κὶ om. 11. ἀναβαιν K: 


v. Zenobius, 


13. »Interciderunt, 


ni fallor, 'Eni τῶν βεβήλοις χερσὶ τοῖς ἱεροῖς ἐγχειρούντων. Asıde τὰ 


Τίλληνος. Vide Zenob. I, 45. II,15. Diog. 1,4 3.« 


verissime. 17. ἹΜεσηναῖος Β. 


23. B. 47. Κ I, 37. Suid. Et. 
M. Zonar. Hesychins. Cfr. Pol- 
lux VIII,54. Meieri et Schoem. 
dit. Proc. 363. 

24. C. 22. Ut ap ἔπος au ἔρ- 
γονξ Poterat etiam dici de su- 
bita fortunae bonae et malae 
mutatione. 

25. C. 26. 

26. Ο. 28. Κ. 11. 18, Ἄροει, 
ἈΠ, 8. Arsen. 52, ἐπὶ τῶν διὰ 
τῆς ᾿ἄλλων ἀπωλείας σωζομένων. 

27. ne I, 12. 

28. B. 74, K. I, 59. Apost. III, 
32. Arsen. 56. Macar. Suidas, 


Gaisfordius: 


8. v. ἀνέῤῥιπται,᾿ ubi v. Intpp. 
Usurpat a Mein. p. 26. 
lulius ‘Caesar Plut. 32. Pomp. 


60., vide Walz. ad Arsen, et 
Scholii Aristid. 189. Frommel. 
498. Dindorf. 


29. K. I, 95: v. Zenob. I, 95. 

30. B. 75. Vide Zenob. 1, 9. 
et Nott. ad Diogen. I, 43. 

31. B. 158. Scholia Aristoph. 
Ach. 86. ex iisque Suidas: "Av- 
vos κρίβανον: παροιμία ἐπὶ τῶν 
καινὸν τι ἐφευρηκότων. Arvos γὰρ 
«Αἰγύπτιος ἐς τὴν τῶν ἄρτων ὕπτη- 
σιν ἐπενόησε τὸν χρίβανον. 


10 


4 


32 


37 


384 


"Ayt’ ἐσχάδος: 


"ἄξιος ößeAloxov xal ano ὀβελίσκου: 
τῶν ἰχϑυδίων. Καὶ ἄξιος τοῦ παντός, ἐπὶ τῶν σφό- 


δρα τιμίων. 


"Analoi ϑερμολουδίαις: 


καὶ τὴν σάρκα διαρῤρέοντες. 


εἴ f ’ \ I , 

“παντὰ teilung καὶ avasoyvvriag: 
ἀναισχυντία νικᾷ τὰ πολλὰ. 

“Απερ τὴν γλαῦκα ϑηρᾶν: 
ξητούντων, παρόσον ἡ γλαὺξ μιχρὰ 


“Anhoiv ϑίλακον πάτει: 
γήτων. 
’Ano ἵππων ἐπὶ ὄνους: 


ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀξίων. 
'ὅσον εὐτελέστατον ἡ ἰσχάς. 


APPENDICIS 


παρ- 


΄ 


U « 
απο 


ὅτι ἡ 


καὶ γλίσχρα ϑηρᾶ, 
ἐπὶ τῶν εὐχαταφρο- 


ἐπὶ τῶν ἀπὸ σεμνῶν 


εἰς ἐυτελῇ μεταβαινόντων οἷον ἀπὸ γραμματικῆς εἰς χαλ- 


κευτιχήνι 





1. K nonnisi ἐπὶ τῶν εὐτελῶν, 
. 4 du - Ὶ ν - 
8. Suidas ἐπὸ τῶν ὑταμῶν καὶ ἀναιδῶν. 


Arsenius. 


32. C. 34. K. II, 19. 

33. C. 36. Arsen. 63,, qui non- 
nisi ἄξιος ὀβελίσκου adscripsit; 

uidas: ἐπὶ τῶν σφόδρα τιμίων. 
Kai ἄξιος τοῦ παντός. Ubi Bern- 
hardy: »Nisi quis ὀβελίσκου quae 
significatio sit proverbialis de- 
monstraverit, equidemopinor po- 
pularem subesse dictionem, pe- 
titam illam ab obolo, quippe 
levissimi pretii documcnto: ve- 
lut τεττάρων ὀβολῶν ἄξιον Grae- 
cis recentioribus tritum, de qui- 
bus dixit Segaar. in Clem. A- 
lex. p. 236. Quid verba ἀπὸ 
τῶν ἰχϑυδίων sibi velint docet 
Hesychius : "Ar ὀβελίσκου ἰχϑῦς" 
οἱ ἀναπεπαρμένοι. De altero pro- 
verbio ἄξιος τοῦ παντός v. Ze- 
nob. 11, 2. 

34. C. 37. Apost. III, 79. Ars. 
65. Suidas, ubi v. Bernhardy. 
Verba sunt Comici alicujus, ve 
Meinek. Nien. p. 260. 


3. ἀπὸ öß.] Fört. ἀπάξιος ὁβ. 
12. πατεῖ Apostolius et 


35. Καὶ II, 36. Suidas. Sum- 
Pen est adagium ex Aristoph- 

hesmoph. 702: ὡς azarı ἄρ᾽ 
ἐστι τόλμης ἔργα κ ἀναισχυντίας, ubi 
Schol. Rav.: παροιμέα. 

36. B. 139. 

37. B.141. Apost. ΠΗ͂, 99. Ars. 
70. Suidas. »Simile dicetum A- 
naxarchi philosophi ad Nico- 
creontem Cypri tyrannum Πείσσε 
τὸν ᾿Δναξάρχου ϑύλακον, Avdiag- 
χὺν γὰρ οὐ πτίσσεις, apud Laer- 
tum in ejus vita, Οἷς, Nat. 
Deor. Ill, 63. Origen. c. Cel- 
sum, alios.«e Schottus. Add. 
ae 103. 414. Apostol. XVJ, 

38. B. 135. Suidas: v. Zenob. 
11,98: add. Aesop. fab. 27. p. 132 
Schneid. Similiter ἀπὸ “ωρίου 
ni Φρύγιον dicitur: Apost. IV, 
9. Arsen 72: contrarium ar 
ὕνων ἐφ᾽ innovs Apost IV, 10. 
Arsen. 70. Macarius afferunt. 


avi τοῦ τρυῃπηλοὶ 


ἐπὶ τῶν εὐτελές τε W 


15 


99 


40. 


4] 


42 


43 
44 


CENTURIA 1. 385 
"doyvoav λιμόν: τοῖς. ἀπειϑοῦσιν ὁ ᾿“πόλλων 
ἠπείλησε πολλάχις ἀργῷ ἂν λιμὸν ἀποπέμπειν, ὡς μέλ- 
λουσιν ἀργυρίου σῖτον ὠνήφεσϑαι. | 
"Apovgaia μάντεις: ‚axgigs ἐστι δυςχίνητος, Tav- 
τῆς ταῖς κινήσεσιν ei ἀγροῖκοι μαντεύονται. Tieres Toi- 
γυν ἐπὶ τῶν νωυϑρῶν χαὶ. δυςχινήτων. Οἱ δὲ ἐπὶ τῶν εἰχῇ 
ταῖς μαντείαις φλυαρουντων. ᾿ 
2 x ος ’ δ . ’ 
Agoyn δηπου παντος ἔργου γαλεπώτερον 
ἐστί. | ' 
) ν Ps ᾿ ᾿ ' ö >. “ ’ ’ 
Agaıgeiv χροκυδας: ἐπὶ τῶν παντὰ ποιοὺν- 
: ᾿ . . 2» T u Ν 
των ἕνεχὲν κολακέίας, ἢ θὗτος ἀφαιρεῖται καὶ κρο- 
κύδας, ἐπὶ τῶν διὰ χολαχείας μέχρι καὶ τῶν σμιχροτά- 
των καταγινομένων αἰτεῖν. 


>A p ἑστίας: ἐπὶ τῶν ἐξ ἀρχῆς τι πραττόντων. 
ἄχνη πυρὸς: καπνός. Καὶ "Ayvn ὕπνου. Ὁ 
δὲ Innoxgarng καὶ "Ayvn λιμοῦ. Δηλοῖ δὲ καὶ λεπτὸν 
ξύσμα. "Ayvn Avöns κερκίδος: τὸ ἄχρον᾽ ἀπὸ τοῦ 
τὴν ἐργασίαν ἄκρως ἔχειν" ἢ ἀπὸ τῆς ϑαλαττίας ayvng. 


............ὄ ὥϑασι».»--.--- -’τ- ---ὄ-Ἕ..-...».».- .- 


1. Videtur ἀργυρᾶν vel ἀργυρέαν bis scribi debere, cfr. notam. 
4. K: axgis ἐστι δυςκίνητος, χλωρὰ, λεγομένη μάντις" ἧς ταῖς κινή- 
σεσιν οἱ ἀγροῖχον προςέχοντες μαντεύονται, λέγεταν δὲ ἐπὲ τῶν νωϑρῶν 
καὶ ἀπὸ [literae nonnullae deletae sunt.] καὶ ἐπὸ τῶν A [i. 6, εἰκῇ] 
καῖς μαντείαις ἐμφλυαρούντων. 15. καὶ ἄχνη ὕπνου κτλ. K om. 


39. B. 146. Dissident Apost. 
1V, 23. Arsen. 73: Aoyveoös 
λιμός: ἐπὶ τῶν ἐν σιτοδείᾳ. καὶ 
σπάνει τῶν ἀναγκαίων πολὺ ἀργύ- 
ρέον κερδαινόντων. Concinit He- 
sychius ἀαργυρέα λεὲμός" ἀργυ- 
οίου σπάνις, ν᾿ Intpp. Nostrum 
proverbium cum similibus locu- 
tionibus figuratis, quibus Apol- 
linis oracula abundabant, com- 
ponit Lobeckius Aglaoph. 844. 

40. B. 202. K. II, 12. Suidas, 
Cfr, Zenob. II, 94. et qui ma- 
xime huc facit ScholiastamTheo- 
criti X, 18. 

41. K. II, 39: cf. Diogen. 1], 


97. 
42. C. 42. Bekkeri Ann. 4, 27. 


et Suidas, ‚qui versum Aristo- ἡ 


phanis affert EX τὶς σε κολακεύεε 
παρὼν καὶ τὰς κροκύδας ἀφ- 


ἀιρῶν fr. Holcad.' VII, 5360, 
Dindorf. Confer. Intpp. Suidae. 
43. K. II, 31: v. Zenob. 1, 40. 
44. B. 72. Κ΄ I, 50, Suidas et 
Bekkeri Ann. 424, 29.; uterque 
ἄχνη ἁλὸς [Il. A, 426.], τὸ λε- 
“τότατον τοῦ ὕδατος, 0 ἀφρὸς τῆς 
ϑαλάσσης addunt. Hesychius: 
Axry πυρός: ὃ καπνός" καὶ dot- 
στοφάνης [Vespp. 92.] οὕτως ἄ- 
χνην ὕπνου. Ex Aeschylo ἄχνη 
πυρὸς αἴετι Et. M. 182. fin. 
ν “« . . 0. fr 
Axvn λιμοῦ bpocius in ἄχ: 
vn λίνου mutavit Koesius Oecon, 
Hippocr. v. ἄχνη, v. Intpp. Sui- 
dae et Hesychii. Cfr. Erotianus 
8. v. ἄχνη ὀθονίου. Denique 
cum B unus Hesychius: Ayyv 
Avöns κερκίδος: «“Σοφοχλῆς Aly- 
μαλώτοις [fr. 48. Dindorf.] &- 
χνηὴν τὸ ἄκρον, κατὰ τὴν ἐργασίαν 


25 


10 


10 


45 
46 


47 


48 
49 


60 


δι 


386 APPENDICB 


Ἄχρι κόρου φενακίζει: - ἤτοι ἀναισθητεῖ. 

Βάβυος χορὸς: ἐπὶ τῶν ἀτακτότερον καὶ ἀφυ- 
ἔστερον τῆς μουσικῆς χρωμένων. ᾿ 

Βακχεηρία καὶ σχῆμα χαὶ τριβώνεον: yo. καὶ 
τριώβολον. Τοῦτο ἐπέσχωπτον τοὺς «ϑηναίους δικα- 
στὰς, ἐπεὶ τούτῳ τῷ τρόπῳ ἐδίκαζον. 

Βάλλ εἰς φϑόρον: . ἐπὶ τῶν ὀλέϑρου ἀξίων. 

Βασίλειος ὀφϑαλμὸς: τὸν ἐπί τινα ἀρχὴν 
πεμπόμενον οὕτως ἐχάλουν.᾿ 

Βάτα Κάρας: ἐπὶ τῶν παχέων λέγεταε τοῦτο. 
Τινὲς οὖν ἐνόμισαν ἕν ὄνομα τοῦτο εἶναι καὶ ἐχρήσαντο 
τῇ παροιμίᾳ ἐπὶ τῶν παχέων. "ἔστι δὲ υἱὸς ὁ Kagas 
τοῦ Βάτα, ὡς ἐν τῷ Ἡραίῳ τῷ Σαμίῳ ἐπιγέγραπται. 

Βάττου σίλφιον: ἐπὶ τῶν μεγάλων καὶ πολυ- 
τελῶν. Οἱ γὰρ Κυρηναῖοι τὸ σίλφιον μέγα τὸ καὶ ἐξαί- 


10. C: Βάτα Κάρας: ἐπὶ τῶν παχέων καὶ δυνατῶν [. adı- 
φάτω») ἢ ἐπὶ τῶν ἀναισϑήτων. Εἴρηται δὲ ἀπὸ ἐπεγραφῆς 
οὔσης ἐν Σάμῳ ἐν τῷ Ἡραίῳ, καταπλανησάσης ὑπ᾽ «ἀνοίας 
τοὺς ἀναγνύντας ἐπέγραφον γὰρ πατρόϑεν προτοίΐίσσοντες 
τὸν πατέρα; καὶ ἔστι τὸ μὲν Βάτα γενικὴ πτῶσις, τὸ δὲ Ka- 
ρας ὀρϑὴ, ἵνα ἡ Κάρας ὁ Βάτα υἷός, ἤγουν ὃ υἱὸς τοῦ Βατα 
ὑφ᾽ ἕν δὲ ἐξενεχϑὲν ἐπλαάνησε πολλούς. Ὅϑεν καέφασεν ἐπὶ 
τῶν ἀναισϑήτων εἰρῆσϑωι τὴν παροιμίαν. In AB pro υἱός 
ε rı . T € εὺ u [ 

ὁ Kapas mire vs ὁ Ἀαρας. 11. Β. 258. Barov σέλφεον: ἐπὶ 


ἄκρως ἔχον. ἢ ἐπὶ [l. ἀπὸ) τῆς ϑα- 
λασσίας ἄχνης. ἔστε γὰρ λαμπρὰ 
καὶ διαφανής. γράφεταν δὲ καὶ ἴχνη. 
Non satis accnrate explicat EI- 
lendtius Lex. Soph. I, 284. 

45. K. I, 49: v. Zenob. 1, 44. 

46. C. 43. Suidas 5. τοῦ Ba- 
βυος : cf. Zenob. IV, 81. 

47. B. 233. Macarius 139. Sui- 
das p. 943, 9. Bernh., cll. p. 
937, 4. 

48. V. I, 30. B. 262. Apost. 
V, 41. Ars. 137. Suid. 8. εἰς v- 
dog. Cfr. Zenob. II, 77. Π, 61. 
Diogen. Ill, 561. Macarius 1. c. 
Βάλλ᾽ ἐς ὄλεθρον καὶ βάλλ᾽ 
ἐς φϑόρον καὶ βαλλ᾽ ἐς κόρα- 
κας ὑμοῖια. ‘ 

49. K.II, 41. Apost. V,46. Ar- 
sen. 138: Schol. ad Aristoph. A- 
charn. 92: aliter Hesych.: βασι- 
λέως ὀφϑαλμός : ἐπέμπετό τις ὑπὸ 
βασιλέως ἐπίσκοπος, ὃς ἐφεωρᾶτο τὰ 
πράγματα, ὃν τοῦ βασιλέως ὀφϑαλ- 
μὸν ἐκαλοινψ: εἴ. Stanleius οἱ Blom- 


fieldiusad Aesch. Pers. 973, intt. 
Hesych. 

50. V. I, 16. B. 242. C. 47. 
Apost. V, 39. Arsen. 137 [xard 
συστολὴν δὲ dvayvoordor.]. Suidas. 
Hesychius: Baota Κάρας: δύο 
ταῦτα ὀνόματα " ἐπιγέγρασταε δὲ 
ἐπὶ ἀναθήματος ὃν Σάμῳ ἐν τῷ 
τῆς Ἥρας ἱερῷ οὕτω Βάσετα Ka- 
ρας Σάμιος Ben τήνδε θή- 
ρην ἀνέϑηκε. Vide Scaaefe- 
rum οἱ Bastium in Greg. Cor. 
p. 125. Panofka Rer. Sam, 61. 

51. C. 49. V.I, 27. B. 258. 
cell. infra v. Σιλφίου Assuur: A- 

ost. V, 40. Arsen. 137. Macar. 

ekkeri Ann. I, 224, 30. He- 
sych. Suidas. Usurpavit Ari- 
stophanes Plut. 924: οὐδ᾽ ἂν εἰ 
δοίης γέ μοι Τὸν πλοῖτον αὐτὸν καὶ 
τὸ Βάττου σίλφιον, ubi ν. 
Scholia.‘ Adde Epigramma in 
Welckeri Syllog. p. 266. Synes. 
Epist. 133. fin. et quae sunt apud 
Thrigium R. Cyrenens. 307. 312. 


52 


63 


55 


67 


CENTURIA. I. 387 
ostov ἔχοντες ἔδοσαν Barry, χαὶ οὐκ ἐξὴν ἄλλῳ κεχτῆ- 
σϑαι, ἐχάραττον δὲ καὶ ἐπὶ μὲν τοῦ ἑνὸς μέρους τοῦ νο- 
μίσματος τὸν Auuwva, ἐπὶ δὲ τοῦ ἑτέρου τὸ σίλφιον, ὡς 
μέγα" τὸ δὲ σίλφιον Poravov ἐστε ϑεραπευτικὸν, ἠδύο- 
σμον καὶ πολύτιμον. | 

Βδελύττομαι τὸν λεπρὸν ano Μελανϑίου: 
ὁ Μελάνϑιος λέπραν εἶχε. Akya οὖν ἰδὼν τὸν Μελάν- 
Nov οἷόν ἐστι χαχόν, βδελύτξομαι τὸν λεπρόν. Ayıyım 
δὲ τὸν λόγον ἐπὶ τῶν ὁμοίων χακχῶν. 

Βέμβικος δίκην: ῥόμβου τρόπον' ἀπὸ τοῦ τὸν 
φεύγοντα μὴ ἐπ᾿ εὐθείας τὴν φυγὴν ποιεῖσθαι, ἀλλ᾽ εἷ- 
λεῖσϑαι. 

Βησᾶς ἕστηκας: οἷον ἀχανής. 
ἀχανὴς παταγωδὴς καὶ ὑπόμωρος. 

‚ Βιβλίον τοὐμὸν μέϑυ: πρὸς τοὺς διαφϑείρον- 
τὰς τινα ἔργα" ἢ ἐπὶ τῶν φιλολόγων. 

Βλίτυρε καὶ σκινδαψμψός: ταῦτα σπαραπληρώ- 
ματα λόγων, εἰσὶ δὲ καὶ παροιμιώδη. ᾿Ιόβας δὲ τὸν σχιν- 
δαψὸν ὄργανον λέγειν μουσικόν, τὸ δὲ βλίτυρι χορδῆς ul- 
μημα. 


Βοίδιον Μολοττιχόν: ἐπὶ τῶν καλλίστων, ἐπει-΄ 


δὲ διαφέρουσιν οἱ ἐν ᾿ πείρῳ βόες. 


τῶν τὰς ὑπερβαλλούσας τιμὰς εὑρισκόντων. Μετενήνεχται 
δὲ ἀπὸ τείχους Κυρηναίου [ἀπὸ τοῦ τοὺς Κυρηναίους Hemsterhu- 


'sius in Arist. Plut. p. 320. cum Hesychio, qui tamen omittit τοὺς] 


μεταδοῦναν ἐξαίρετον σίλφιον. In Vat. haec cum praec. Bar- 
ταρίζεις erant confusa. Cum B tere convenit Hesychio. 13. Le- 
gebatur Βήσας : recte Apostolius et Arsenjus. Lobeckius Aglaoph. 
27. Βησσᾶς voluerat,. Verba οἷον ἀχανής ad explicationem ıetraxi: 
Gaisfordus cum Schotio habet in lemmate. 21. V. οἱ ἐν πεέρῳ. 


T en 
Ovros ἕστηχεν 


52. C. 50. Suid. 8. βδελύττε- 
σϑαὶ, 8. λέπρεος Est vergus Ari- 
stophanis Avv. 151., ubi est τὸν 
“Μέπρεον. De Melanthio dixit 
Meineckius Hist. Crit. Comm. 


p- 205. 59. 

53. B. 215. Hesychius. Vide 
Arist. Avv. 1461 sqgq. 

54. V. I, 26. B. 255. Apost. 
V,56. Arsenius 140. Zonaras 
et Suidas, ad quem v. Bernhar- 
dy, cui proverbium ad Besam 
Aegyptiorum deum redire vide- 


batur. : 
65. K. II, 45. Apost. V,.62. 


‚Fabric. ad Sext. Enıp. 
. Menag, ad Diog. Vi, 15, 67. 


Arsen. 141: cf. infr. 66. 

-56. V. I, 14. -B. 237. Hesy- 
chius, Suid. et Et.M. 5. v. all. 
tvos. Conter de his verbis ef- 
futiciis Reiffium in Artemid. IV, 
2, 9. Lobeck. Aglaoph. p. 1331. 
Schol. Basilii in Notic. et 
Extr. Bibdl.du Ros XI, 137. Ar- 
chigeni has voces ἐγ θυ Gale- 
nus Differ. Pulss. III, 3. Adde 
p. 452. 


Mueller. ad Fest. p. 306, 
67. V. I, 38. B.. 252. Aliud 
provesbium Zenob, Al, 83; 


20" 


10 


15 


20 


59 


6l 


62 


388 


APPENDICIS 


BoAltov δίκηνι πρὸς τοὺς ἀξίους καὶ ἐπὶ μι- 
κροῖς τιμωρίαν ὑπέχειν. Ἔν γὰρ τοῖς Σόλωνος ἀξοσιν 0 
νόμος καὶ τοὺς βύλιτον ὑφελομένους χολάξει. 


Βόσχουσι τοὺς χάμνοντας: 
Παρὰ τὸ 


λοτρίας βλεπόντων τρυφάς. 


ἐπὶ τῶν εἰς ἀλ- 


Aid ἐλπίδες βόσχουσι τοὺς κενοὺς βροτῶν. 


Βότρυς πρὸς βότρυν nenaiveras: 


ἐξισοῦσϑαι φιλονεικουντων. 


Βουζύγης: 


4" m % > 2 
ἐπὶ τῶν πολλὰ ἀρωμένων. 


ἐπὶ τῶν 


͵.(Ὁ γὰρ 


Βουζύγης ᾿4ϑήνησιν ὁ τὸν ἱερὸν ἄροτον ἐπιτελῶν ** ἄλλα 
τε πολλὰ ἀρᾶται καὶ τοῖς μὴ κοινωνοῦσι χατὰ τὸν βίον 
ὕδατος 7 πυρὸς ἢ μὴ ἱποφαίνουσιν ὁδὸν πλανωμένοις. 


Bovuvxov νῆες: 


ἐπὶ τῶν παραλογιζομεένων. 


Φασὶ γὰρ Κυρηναίους οὔσας τὰς ναῦς προρεστολεῖτο ἐδίας 


ἔχειν. 


Βοῦς ἐναύλιος: 





2. V omittit Σόλωνος. 


ἐπὶ τῶν μηδὲν χρησιμευόντων. 


10. V. ὁ τὸ ἑερὸν ἄροτρον ἄλλα te 


πολλὰ ἀρῶται, quae ἃ Schweighaeusero in Herod. VII, 232. exi- 


mie correcta sunt ut exhibet 
Hesychio mutavit Gaisfordius. 


quaedam interciderint, hoc ie $ 
mas leges Alheniensibus dedit exsecralionesyue, in quibus et alia 
exsecralur et... Quod signavi. _ 
οργικομένων, unde Schottus παρορεζομένων conJiciebat. 
16. Legebatur ἐνάλιος. 

dationem confrmat Macarius 144: 


expressit AB. An φασεεῖ 


δὲν χρησιμευόντων.. “- 


568. V. I, 24. Β. 263, Suidas, 
ex Scholiis Arist. Eqq. 656. 
Tetigit Wachsmurhius Antigg. 
Grr. II, 1, 255. 

69. B. 218. Sophocl. Fr. Inc. 
687. Dindorf. ᾿Κἀπὶς γὰρ ἡ βό- 
σκουσα τοὺς πολλοὺς βροτῶν. Eu- 
rip. Phoen. 407. Ai δ᾽ ἐλπίδες 
Booxovos φυγάδας, ὡς λόγος. Ubi 
Scholia: ἐντεῦϑεν καὶ ἡ παροιμία' 
Ai 8 ἐλπίδες βόσκουσι τοὺς 
κενοὺς βροτούς: βροτῶν Maı- 
thiae ex libris. 

60. Ο. 52, cum eoque Suidas,. 
Schottus adscripsit Juvenalem 
11, 81. Uvaque conspecta livo- 
rem ducit ab uva. 


61. V. I, 21. B. 2350, εἰϊ. He- 


Nisi quod B. ἄροτρον», quod ex 


eterum dubitari non potest qdin 


intellectu: qui εἰ spse veluslissi- 

13. Βουνόμον et mox παρ- 
Gaisfordius 
D rasmi emen- 
οὕς ἐναύλεος: ἐπὶ τῶν εἰς μὴ- 


sychio 5. v. Sermo est de 
ovlyyeiois, de quibus eximie 
explicat Valckenarius in He 
rod. VII, 231. Huc imaxime fa- 
εἷς Diphilus Ath. Vi, 238, F. 
᾿Δγνοεῖς ἐν ταῖς ἀραῖς !Or ἔστιν, 
εἴ τις μὴ φράσεὶ ὀρθῶς ὁδὸν Ἢ 
πῦρ ἐναύσεὶ, ἢ διαφϑεέρει" 
Ἢ  δειπνιεῖν μέλλοντα κωλύσας τινά, 
ell. Cic. Off, ΠΠ1],18. Porphyr. 
de Abstin. IV, 22, Vide Boss- 
lerum de Gentt. et Fam. Aıt 
Sacerdott. p. 11. Preller. de Ce- 
rere et Proserp. p. 392. 


62. V. I, 17, B. 244. 


63. C. 55. Suid. 8. βοῦς ἕβδο- 
wos. Confer Diog. Ill, 10. 


64 


65 


66 


67 


69 


70 


CENTURIA 1. 


Βοῦς ἐπὶ φατνηνὶ 
ἥδιστα ἀφικνουμένων. 


389 


ἐπὶ τῶν ἐπὶ τὰ συνήϑη καὶ 


Βυας: εἶδος ὀρνέου νυχτερινοῦ" καὶ Βύας pen 


χαὶ Βύαι ὥφϑησαν ἀντὶ τοῦ συμφοραί" 


γὰρ τὸ ὄρνεον χαχᾶ. 


Βύβλος: 


γῆσος. 


προμηνύει 


Βύβλινον τοὐμὸν μέϑυ: 


παροιμία πρὸς τοὺς διαφϑείραντας τινὰ ἔργα. 


]1᾽ αλλιστὶ τεμεῖν: 


ἐπὶ τῶν ἀφροντίστως anal- 
λαγὴν πραγμάτων ποιήσασθαι βουλομένων. 


Γάλλοι γὰρ 


καλοῦνται οἱ ἀποτετμημένοι, ἢ ἀπὸ Τάλλου τοῦ ποταμοῦ 10 
[ἡσύχως ῥέοντος] ἢ ὅτι μεταπεπτώχασιν εἰς ἑτέραν φύσιν. 


Γελοιότερον ἀπεργάζῃ τῶν Tag χέγχρου 
BIER. esse rin. Sin ar A δι ΡΠ ὴς 
ἀἁποτορένειν ἐπιχειρούντων: ἢ χαϑάπερ τον Mvo- 


μηκίδην ἀντιπραττόμενον τῇ Φειδίου τέχνῃ. 


Φειδίας γὰρ 


ἄριστος ζωγράφος, Μυρμηκίδης δὲ xaxıarog. 


Γέραιρε σαυτόν: 
σαυτόν. 


2 »ἦ᾿Ἱ 3 -- » 
ἐν nd, ἀντὶ τοῦ, εὐφραιγε 


Τέρανοι λίϑους φέρουσιν: ἐπὶ τῶν προνοη- 





8. Γαλλιστὶ τεμεῖν dedi cum C: γάλοισι B: γάλλους τὸ τεμεῖν codd. 


Suidae: γαλλοὺς V. 
— κάκιστος om. Suidas. 


11. ἡσύχως ῥέοντος addidi ex C. 


14. Φειδίας 


16. Apost. Ars. γέραιρε σαυτὸν ἐν 


πλήϑει: ἀντὶ τοῦ εὔφραινε σαυτόν, sed Apost. om. explicationem, 


καταπεπτωχύτες, Suidas λέθους καταπεπτωκυΐζαν, 


18. Ars. codd. γέρανοι λίθου καταπεπτωκότος, Apost. Aldovs 


64. C. 58. Macarius 147. Greg. 
Cypr. 11, 61. Hesych. Βοῦς ins 
δεσμά καὶ βοῦς ἐπὶ φάτνην 
καὶ ἐπὶ σφαγήν. καὶ κύων ἐπὶ 
σῖτον καὶ ὗς ἐπὶ δεσμά. Confer 
Homeri Odyss. A, 410. Philostr. 
Imagg. Il, 10. ᾿4γαμέμνων ---- κεί- 
μένος ἐν μειρακίοις καὶ γυναίοις, 
βοῦς ἐπὶ φάτνῃ τουτὶ γὰρ τὸ 
μετὰ τοὺς πόνους TE nad τὸ ἐν dei- 
πνῷ, ubi v. Intpp.. 

65. C. 61. Suidas, Zaonaras. 
Vide Dion. Cass. XL, 17. Rei- 


mar. 
66. C. 62. Cfr. Zenob. II, 73. 
67. V. 1, 32. B. 280. ©. 67. 
Suidae codd. BE. p. 1070. Bernb. 
Scilicet Galli exsecti nihil jam 
valent. 


68. C. 69. cum Suida. Est 
locus Juliani Orat. III, 208. 
[111 sq.]: Καὶ εὖ μετὰ πλείονος 
τὰ «τοιαῦτα διηγεῖται, Altes δὲ Hi 
om κοσμῶν καὶ ἐπιλεαίνων τὸ φαῦ- 
λον καὶ ἀγεννές, γελοιότερον 
ψομέξει τῶν ἀποτορεύειεν τὰς 
κέγχρους ἐπεχεερούντων' και 
Banıp, οἰμαν, φασὶ τὸν Μυρμηκέ- 
δὴν ἀγτιπραττόμενον τῇ Φειδίου 
τέχνη. 

69. B. 284. Apost. VI, 3. Ars. 
158. Suidas, qui addit ad εὔφρ. 
0. vocem μεγαλοῤῥημονὦῶν. 

70. €. 73. Apost. VI, 8. Ars. 
159. Suidas, Aristophanis ver- 
sus est Avv. 1136., cujus Scho- 
lia compilavit Suidaa eı G. 


15 


Ἴ1 


72 


73 


14 


75 


390 APPENDICIS 


τιιῶς τι ποιούντων. αἱ γὰρ γέρανοι διὰ τὸ ἐν ὕψει πέ- 
zeodu χαὶ τῇ εἰς εὐθὺ ὁρμῇ τὴν ἐπὶ τὰ κάτω av 
ἐμποδίζεσθαι, λίϑους βαστάζουσιν, ὅπως κἀμνουσαι τῇ 
πτήσει ῥίπτοιεν χαὶ αἴσϑαιντο, πότερον ἐπὶ γῆς ἢ ϑα- 
λάττης φέρονται. Καὶ εἰ μὲν ἐπὶ ϑαλάττης ἥκοε ὁ λί- 
ὅς, ἀνύουσι τὴν ὁδὸν εἰ δὲ ἐπὶ γῆς» ἀνωπαύονται, ταῦτά 
now ᾿“Ιρειστοφανης" 
Τέρανοι λίϑους xaranentwxviat. 

Γέροντες εἰς ἄχυρον ἀποδεδραχότες: ἐπὶ 
τῶν ἑαυτοὺς ἀσφαλιζομένων. Ἴοῦ γὰρ Πέρσου κατιόν- 
τος εἰς ὀχυρόν τινα τόπον τοὺς γέροντας οἱ ᾿“[ϑηναϊῖοι 
χατέστησαν. Οἱ δὲ παρεφϑάρϑαι φασὶ τὴν παροιμίαν 
ἀπὸ τῆς Ὄνος εἰς ἄχυρα ἐπὶ τοῦ ἑχάστῳ χρηστοῦ καὶ 


ἡδέος λεγομένης. 
ἐῤρα Νάξια: 


δρεῖα καὶ γυναιχεῖα «αἰδοῖα. 


ξῳ τέμενος ἐπιϑαλάσσιον "Ayoodirng, ἐν ᾧ μεγάλα αἰδοῖα 


ἀνέχειτο. 


ΤΠέρων ἐρινὸς εὐφραΐνει 


τοὺς γεέτονας: 


ὅ 


18 


Γέῤῥα Σικελοὶ λέγουσε τὰ ἀν- I 
Hv δὲ ἐν τῇ Σικελεκῇ Ne- 


πρὸς τοὺς μὴ δυναμένους γρῆσϑαι τοῖς ἰδίοις ἀγαθοῖς" 30 
ἃ δὲ λόγος ἐπὶ yeyaumaorog γέροντος. 
Τῇ ϑαλατταν συνωναμίγνυσεν: ἐπὶ τῶν σφα- 


δρα ὀργιζομένων. 


Ilavxss Agvoswrixai: 
Ἂν γὰρ Aavoio 


ματα ἐχόντωγ. 


13. ἑχάστου B. 


εὐφγανε. 25. “αυριωνυτικαίὶ B. 


71. V. 1, 47. Β. 287. Quod 
quidam ᾿παρεφϑάρθαι τὴν παρου- 
μίαν ἀπὸ τῆς Ὄνος εἰς ἄχυρα 
(de quo prov-rbio v. nott. ad 
Diogen. VI, 91.) volebant, sub- 
tiliter judicaverunt. Quippe pro 
ὀχυρῷ τόπῳ ex vulgato proverbio 
joculariter substitutum est ἄχυ- 
ρον. Ceterum haec Comicum 
poetam olent. 

72. V. I, 40. B. 278. Schol. 
Lucian. Gymnas. 32. Παρ Ἐ- 
πιχάρμῳ (ἔτ. ΧΟΥ͂. Polm. ru 
semann.) γεῤῥαιναξίω εἴρηται ἐπὶ 


14, ἡδέως Α. 


ἐπὶ τῶν “πολλὰ xon- 
τῆς Αἰττικῆς χρύσεια 


15. ἁμαξιαῖα Ὗ. 19. 
χρύσεια] ἀργυρεῖα Hesychius. 
τῶν αἰδοίων. Scribe γέῤῥα ΙΝάξια, 
Confer Muellerum ad Paulum 

Diac. p. 40, a. 

73. C. 76. Macarius 161. 

74. ΒΒ. 289. Apost. VI, 18. Ars, 
161. Suid. ‚Apud Apost. et Ars. 
est Γῆ καὶ ϑάλαττα οὖρα νο- 
μήκης" ἐπὶ τῶν σφόδρα ὄργεξομέ-. 
ψων. 

75. V. I, 32. B. 297. Macar. 
171. Suid. Hesychius. Aristoph. 
Avv. 1106. Γλαῦκες ὑμᾶς a 
ἐκλείψουσε «“αυριωτικαὰ, ubi . 
Scholia. 


76 
77 
78 
19 


80 


81 


"An «κἀπνίξατοῖ.. 
edidit Gaisfordius, ut B sic videatur habere. 


CENTURIA I 


μέταλλα ἦσαν. 
σμασιν. 

ΤΠ λαωὺξ ἐν πόλει: 
ἀχροπάλει. ° ἌΣ 


1λυκὶ μέλι κἀὶ πριξάτωτ'" 


391 


᾿δπεγαρώττον δὲ γλαῦχας ἐν τοῖς νομί- 


ἢ ὑπὸ Φαίδου ἀνετέϑη γλαὺξ ἐν 


᾿Τέρπανδρος γὰρ 


σῖχα ἐαϑίων ἐπνίγη" ἢ γλυχὺ τω. 


Γλῶσσα γὰρ οἰλεῖ ὕπου ὁ χουρεύς: 


ἐπὶ τῶν 


δυνωμένων σωφρονίζειν τοὺς πέλας. 


Τλώττης δ᾽ ἔνεστι καὶ παρ' αὐληταῖς ψό- 
φος: ὕτι χαὶ οἱ τυχόντες εἰπεῖν τι καὶ πρᾶξαι δύνανται. 


ἡνῶϑ ει σαντον: 


ἐπὶ τῶν ὑπὲρ ᾿δύναμιν᾽ ᾿χομπα- 


ξόντων. Ἔστι δὲ ἀπόφϑεγμα ἑνὸς τῶν ἑπτὰ σοφῶν, ἤτοι 


Σύλωνος ἢ Θάλου. 


Γνῶϑι σαυτόν χαὶ Τὸ νόμισμα παραχώρα- 


ξον: 


“παραγγέλματα Πυϑιχὰ, τουτέστο τῆς τῶν πολλῶν 


δύξης ὑπερόρα χαὶ παραχάραττε μὴ τὴν ἀλήϑειαν, ἀλλὰ 


τὸ PORIEBR: 





—— .-- ο--ῥ-’-ι--“-.-..ὄ..ςο.Ξ. 


12. ἔσερ δὲ κελ. K om. 


76. V. I, 36. B. 264. Hesych. 
77. 81. Suidas, Zonaras, qui 
quidem habet: Γλυκὺ ἤτω zus 
πνιξάτω. Suidas: Γλυκὺ μέλι 
καὶ πριξάτω. Tegravögov ἄδοντος 


zo κεχῃνότος πρὸς τὴν δὴν ἐμβα- : 


λών τις εἰς τὸν φάρυγγα σῦκον ἀπέ- 
πνιξε. Vide Anth. Pal. IX, 488, 
Epigramma Tryphonis ibique 
lacobsium et Intpp, Suidae. 

18. V. 1, 49. B. 294. De χου- 
θείοις volubilis linguae semina- 
riis vide Dorvill, ad Charit. p. 
275. Intpp. Arist. Plut. ων 

79. V. I, 60. B.’ 296. C. 85. 

80. V. 1, 37. B. 266. K. II, 
54. Apost. VI, 42. Ars. = Ma- 
car. Suidas. Clem. Alex, Stromm. 
I, 14. p. 331. Τὸ μὲν οὖν γνῶϑι 
σαντὸν οἱ μὲμ Χίλωνος ὑπερλή- 
τοῖν Χαμαιλέων δὲ ἐν τῷ περὶ 

ϑεῶν Θαλοῦ (Arsen. 293), Aor- 
στοτέλης de τῆς Πυϑίας. Aposto- 
lius et Arsenius: 
φθέγμα Βίαντος" ὡς παροιμία δὲ λαμ- 


τὸ μὸν ἀπό- | 


3. Φαίδρον Hesychius: Φειδίου Meursius Cecrop. cap. 20. ὄὅ, 
71. V. ὅπου .oxovges. Emendavit Schottus et ita 


10. πράττειν Ο. 


βάνεται' μαρτυρεῖ Θεόφραστος ἐν 
τῷ περὲὸ παροιμιῶν' οὗ πολλοὲ (V. 
Diog. L. I, 40. ibique Menag, 
adde Diod. Excc. Vat, Ρ' 19. 
Arsen. 512.) δὲ Χίλωνος εἶναι τὰ 
ἀπόφϑεγμα. Κλέαρχος δὲ ὑπὸ τοῦ 
ϑιοῦ λεχϑῆναρ «Χίλωνε Δαμαγήτον 
«ΜΠακεδαιμονίῳ, quae maximam par- 
lem flaxere e Stobaei Flor, XXI, 
12, Confer de nobilissimo di- 
cto Ciceronem Tuscc. Dispp. I,‘ 
22. Epist. ad Quint. Fratr. III, 
6. Iuvenal. XI, 27, Scholl. Plat. 
383. Bekker. Nota Varronia- 
nae Satirae inscriptio 1 νῶϑε σαυ- 
τὸν: vide Paul. Leopardi E- 
mendd. XVII, 15. Usurpavit 
Menander Κυνειαξομέναις p. 103. 
Mein. et saepe seriores: cf. 
Greuzerus Init. Philos, Plat. I, 
δ. 1, 201. Boissonadus Aneccd. 
I, 127. Syll. Poet. Graecc. T. 
VIII, 221. Confer quae dixi ad 


‘Orionis Antholog. p. 65. 


81. V. I, 38. Gt, Suidam. 


10 


15 


82 


83 


84 


86 


87 


89 
90 


392 


APPENDICIS 


Toaias ἐρείκης ἅψαντες πυρί: ἐπὶ τῶν ἀχρή- 


στως χαὶ ὀξέως γινομένων. 


᾿Ερείκη γὰρ φυτὸν ἄχριον ὃ 


γινόμενον αὖον ῥᾳδίως ἐξάπτεται. 


Γραφῆ τε καὶ “ευκαῖος οὐ ταὐτόν: 


ἀνόμοια γραφόντων. 
ἥἧσας ἀνόμοιον ἐποίησε, 


ἐστὶ τῶν 


Τὸν γὰρ «Δευχαῖον γραφῇ τιρ ποι- 
Δύναται δὲ καὶ ἑτέρως ἀκαύε- 


σϑαι, ὅτι οὐχὶ αὑτὴ φύσις γραφῆς καὶ αὐτοῦ τοῦ γρα- 


φομένου σώματος. 
1Πύης οὐκ ἔνεστ᾽ 


Τυμνῇ zu χεφα 27] ἢ: 
ρούντων πρὸς πᾶν τὸ τυχόν. 


Tvuvorsgog Ἰαλέμου: ἐπίῤῥημα ϑρήνου. ᾿ 


teras δὲ ἐπὶ τῶν οἰκτρῶν. 
Τυναιχὸς πυγή: 
γυναῖχας μένειν γρή. 


Γυνὴ εἰς Ἡρακλέους οὐ φοιτᾷ: 


ἐν τούτῳ: 
ἀχρήστων" ἐκ μεταφορᾶς τοῦ ἀρότρου. 


3... ᾿ ᾿ - »» j 
ent τῶν εν τινι 


ἐπὶ τῶν ἀναισχύντως χω- 
Tar- 


. 


ἐπὶ τῶν ἀργῶν' ἢ ὅτε οηἴχοι 


σρὸς. τοὺς 


ἀναξίους τινῶν πράξεων, παρόσον Ἡρακλῆς ἐδούλευσεν 


᾿Ομφαλῃ. 

Γύργαϑον φυσᾷς: 

Γὺψ xogaxa ἐγγυᾶται: 
κακχέᾳ. 


1. ἀχρήστων K. 
τος om. Suidas. 
ἐστιν ἐν τούτῳ Apost. Ars.: 


2. γινομένων ἠνομένων A. 
7. αὑτὴ φύσις dedi: 
οὐκ ἔνεστ᾽ αὐτῷ Suidas. 


ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων. 
ἐπὶ τῶν ὁμονοούγντων 


ὅ. Τὸν ‚rag — σώμα- 
legebatur αὐτὴ φύσις. 9. ἔν- 
Ι4. Ex C ad 


Suidam affertur: ἀργῶς καϑημένων, παρόσον αἱ γυναῖκες οἴκου κα ϑηνται. 
19. Ars. ΓΤ ύγαρϑον φυσᾷς: ἐ. τ. m π. annaive δὲ τὸ δίκτυον. 


82. V. I. 52. Β. 298. Est ver- 
sus Aeschyli Agam. 286. Γραίας 
ἐρείκης Fo 09 ἅψαντες πυρὶ. 

83. C. 87. Suidas. Inepta pri- 
or, altera vera explicatio. Po- 
terat proverbium omnino dici 
de rebus hominibusque aliter 
descriptis, revera conformatis. 

84. C.88. Apost. VI, 59. Arsen. 
170. Suidas. 

85. K. II, 61. Platonius de 
Comoed. 534, 6. Meinek. Kara 
τὴν παροιμίαν γυμνῇ τῇ κεφα- 
λῆ τίϑησι τὰς βλαςφημίας, ubi 
8116 adscripsit Meinekius. 


86. V. I, 56. B. 316. A 
VI1,654. Arsen. 169. Suidas. 
ad Zenob. IV, 39. 

87. B. 303. Suidas. 

88. V. I, 34. B. 304. Ὁ. 95. 
Macar. 171. Suidas. . 

89. V. I, 54. B. 308. Apost. 
VI, 58 Ars. 170. Suidas. ide 
Ionpp- Aristaeneti 11, 20. p. 723 

oisson., ubi est: ᾿Ἐροὶ προς- 
λαλῶν εἰς πῦρ ξαίνεις, γύργαθον 
φυσᾷς, σπάγγῳ πάτταλον κρούεες, 
er τὰ λοιπὰ τῶν ἀμηχάνων παιεῖς. 

90. V. I, 57. Β. 318 Ψιὰς 
Welcker. Mus. Rh. Υ, 331. 


ide 


10 


13 


91 
92 


93 


94 


95 


\ 


CENTURIA 1. 393 
dasdalsıa noımuara: ἐπὶ ϑαυμαστῶν. 
Atze ἡ κύων τέχοι καὶ πάντα λευκά: ἐπὶ 
τῶν ἐπιτυχῶν. | | 

5 Ἰ ὡ ἐ er Ἂς 
Δέκα τοῦ ὀβολοῦ: ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀξίων, 
ἐπειδὴ τὰ δχα τοῦ ὀβολοῦ πιπρασχόμενὰ navv ἐστὶν εὖ- 
rein. | 


Asıpızn μάχαιρα: ἐπὶ τῶν φιλοκερδῶν καὶ ara 


παντὸς λαμβάνειν προαιρουμένων, παρόσον οἱ ΔδΔελιροὲ 


τὸ μέν τὸ τῶν ἱερδίων ἐλάμβανον, τὸ δὲ τὸ ὑπὲῃ τῆς un- 
χαίρας ἐπράττοντο. | 

u. Δελφοῖσε ϑύσας αὐτὰς οὐ φαγῇ κρέας: ἐπὶ 
τῶν πολλὰ μὲν δαπανώντων, μηδενὸς δὲ ἀπολανυόντων. 
Παρόσον τοὺς ἐν Δελφοῖς ϑύοντας συνέβαινε διὰ τὸ 
πλῆϑος τῶν ἑστιωμένων αὐτοὺς μηδενὸς γεύεσϑαι. ὦ 


1 2 ς« Μ r 3 “ῴ. ı 3 = 
Δεσμοὶ Tvoonvol: οἷς ἐχρῶντο κατ ἐκεῖνο x- 


. ροῦ. εἰς τὰς τῶν δεσμωτῶν κακουχίας. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶγ 


97 


98 


δεσμευϑέντων ἀφύκτως. 

Διὰ φρωτόρων κύων: ἐπὶ τῶν ὅπου μὴ δεῖ εὖ- 
ρισχομένων καὶ διὰ τοῦτο κολαξζομένων, παρόσον κίων 
εὑρεϑεὶς ἐν φράτορσιν ἐμαστιγοῦτο. 

Διωλύγιον χκακόνι ἐπὶ τῶν μέγα τε καχὸν ὕφε- 
σταμένων. 


Ρ ᾽ διῶ [4 
Δαίδυκος axıd: ἐπὶ τῶν μηδενὸς. 





μος | 
1. ϑαυμασ. K. 2. ἐπὶ τῶν ὁμοίων καὶ εὐτυχῶν Apost, Ars. 11. 
De forma futuri φάγομαν v. Butimann. Ausf. Sprachl. II, 139. 


91. Κα ΤΙ, 85: cf. Zenob. III,7. gium ad voracitatem sacerdotum 


92, C.102. Apost. VI, 88. Ar- Delphicorum refertur. Vide 
sen. 178. Welckerum Allg. Schulztg. 1830, 
93. C. 101. Apost. VI, 89. 1 p- 430. 
Ars. 178. 96. C. 107. Apost. VI, 96. Are. 


94. C. 105. Macar. 179. Plane 178. Suid. Hesychius 5. v. Δ ε- 


aliter Hesychius: ano xarassev- 
ἧς, λαμβάνουσα ἔμπροσθεν μέρος 
σιδηροῦν, ὡς “Δριστοτέλης, Pol. 1, 
1, δ. WVide Muelleri Dorr, 1, 
360. et qui Muelleri sententiam 
impugnat Goettling. in Aristot, 
Pol. p. 384. 


95. C. 106. Hoc quogue ada- 


σμοὶ τυραννεκοὶ [οἷς ἐχρήσωντο 
᾿᾿ϑηναῖοὴ et Τυῤῥηνοὶ δεσμοί 
οἱ λῃστρικοὶ καὶ χαλεποί. Vide 
Muelleri Etrusc. 1, pı 84. 
97. C. 108. Cf. Diogen. II, 45. 
98. Καὶ 11,90 : v. Zenob. III, 34. 
99. ©. 110. Apost. VII, 35. 
Ars. 184. Macar. 


10 


13 


100 


ἭΝ 


2 


er 


APPENDICIS 


Δοῦλε, δεσποτῶν axavs χαὶ δίκαια χἄδιχα. 


ἐπὶ τῶν ἀπειϑῶν δούλων. 


ἀκούειν. 


Δύο Taigavs ἀλείφειν: 


δρυὸς πεσούαης πᾶς ἀνὴρ εὐ ες ἀνὰ: 
καὶ ξυλοχίσδεται Δωρικῶς. 


Οἱ δὲ οὕτως αὐτὴν λέγουσιν᾽ 
Κρειασόνων γὰρ καὶ δίκαια χᾶἄδεκ' 


ἐστ᾽ 
2 Ye- 


‚ini τῶν  ἐπαμφοτερι- 


ξζόντων καὶ διὰ μέσου γαρουντῶν ἐν μάχαις ἢ φιλέαις. 


ἥαρος zonde, ἐπεὶ παλαιὸν rare ἔχει: 
ἐπὶ τῶν τὰ πράρφορα ϑελάντων. u er 


Ἑαυτῷ γαυμηνίας κηρύττειε: 


ἐπὶ τῶν" βουλο- 


μένων αὑταῖς τὶ ἀγαϑὸν γενέσϑοαι αὐδλαπωρθῦο, ἘΞ 17506 
ἐπὸ τῶν ἀνέσεις ἑαυτοῖς ποριζόντων. ᾿- 


Eyyvn πάρα δ᾽ are: 


ἄτη καὶ βλαβη- 


1. Legebatur καὶ ἄδικα. 


3. legebatur x καὶ ἄδικα. 
trochaicum restitues rescripto vel ἀκουστέον vel ἀκουστέα. 


πάρεστι φησὲ τῇ ἐγγύῃ 


Tetrametrum 
ἢ. Ad- 


dit Suidas: εἴρηται δὲ ἴσως ἀπὸ τῶν δύο τοίχους εὐφεγγέας ποιαύντωγ. 


4, Ο. ἐγγύῃ (sic). 


100. C. 114. Macar. 185., qui 
priorem formam exhibens addit: 
αὕτη τῶν. περεφερομένων, Ob ocu- 
los videtur fuisse Solonis ille 
versus Diogenian. II, 98. Ag- 
χῶν ἄκουε καὶ δικαίως κἀδίφος. 
Confer mea in Conjectt. Critt. 
p- 176. 

1. B. 354. Apost. VII, 38. 
Ars. 185. Macar. Addit Apo- 
stolius et Ars. παρύσον: ἀνὴρ μέ- 
yas ὅταν σφαλῇ πάντες καὶ αὐτοῦ 
φέροντας καὶ τὰ αὐταῦ ἁρπαΐζιαυσιν. 
Macarius: ἐπὶ τῶν ὑᾳδίως λαμβα- 
γάντων, ἅ πρότεραν μόλις ἐδύναντα. 
Vide Scholia Theocriti V, 65. 

2. B.353. Apost. VII, 40. Ars- 
185. Suidas. Schottus jam at- 
tulit Curii Ep. ad Cic. Epp. 
famil. VII, 29. Sed amice magne, 
nali hanc epistolam Altico asten- 
dere: sine eum errare et putare 
me virum bonum esse nec solere 
duo parietes de eadem fidelia de- 
albar:. Vide Plutarch. Bois- 
son. 48. 

3. C. 119. Suidas, ged is omis- 


sa explicatione. _ 

4. C. 120. 

δ. C. 121. Apost. VIE, 50. Ma- 
carius 217: eyyva, πάρα δ᾽ ἀ- 
τα: ἐπὶ τῶν ὑᾳδίως ἐγγνωμένων καὲ 
καχῶς ἀπαλλαττόντων». Haec plane 
eadem Scholl. Plat. Charmid. 
p. 324. Bekker., quae ex Pa- 
roemiographo transscripta de- 
cet finis:, or δὲ ἔστιν. ἐν “ελφηῖς 
»dyyva πάρα δ᾽ ἄτας δῆλον ποιεῖ 
Πλάτων Χαρμὲδηῃ u Arsenius 
horum loco habet: unv φεύ- 
γεν δὲ Θαλῆς Μιλήσιος ion v. A- 
ristotelicos Clem. Alex. Strromm. 
1, 14. Narrat Diod. Excc. Va- 
εἰς. .. 19 6. Dindorf. Chilonem 
ἀφικάμενον ἐς “ελφοὺς καὶ καϑέ - 
στερ ἀπαρχὰς ποιούμεψον τῷ ϑεῷ 
τῆς ἰδίας σινέσεως ἐπιγράψαι ἐπέ 
τινὰ κίονα τρία’ ταῦτα. Iyogı 08 
αὐπόν» Μηδὲν ἄγαν, Eyyia, πά-- 
ρα δ᾽ ἄτα. Et post: Τὸ Ἐγ- 
γύα, πᾷ ca δ᾽ ἄτα zwig ὑπέλας- 
βον γάμον ἀπαγορεύειν" τὴν γὰρ 
«οῦ γάμου σύνϑεσυν παρὰ τοῖς. σελεί-. 
στοις τῶν 'λληνων ein ὄνομα- 


3 


„MW 


15 


θ 


7 


8 


θα 


9 


10 


CENTURIA ἢ. 395 
Eytvovro καὶ φίλοι ἐχϑροὲ: ἐπὶ τῶν evus- 
ταβύλων 1) ἐπὶ τῶν ἐνδεχομένων γενέσίγαι- | 

Eyzıkızileraı: χαχοηϑεύεται, χακοποιεῖ, 
βάλλονται οἱ Κίλικες ἐπὶ πονηρίᾳ. “Ὅϑεν καὶ λέγεται Kor 
λίκιας ἄλεϑρος. 


« > "» 


Ἔγκλητοι δίκαε: αἱ ἐπὶ ξένης λεγάμεναν καὶ οὐκ 
ἐντὸς πόλεως. 

᾿Εγὼ ποιήσω πάντα κατὰ Νιχόστρατον: ὁ 
Νικόστρατος τραγικὸς ὑποκριτὴς δοκῶν καλλιστὰα εἰρη» 
κέναι. εἰς 

᾿Εγώ τοι πάντα ποιήσω ϑέρος: ἐπὶ τῶν ἀγω- 
ϑὰ ὑπισχνουμένων δώσειν. ; 

Ἔϑυσας; avrıd Von: τοῦτο a Κιίχλωψ λέγει 
πρὸς rau ᾿Οδυσσέα. 





5. Legebatur ΧΚιλίκιος ἐχθρὸς : correxi e Suida et Hesychio, 
qui ad verbum conspirant cum B. 6. Scribendum cum Hesychio 
aliisque ἔκκλητοι δίκαι. Vide Notam. 8. C: ἐπὶ τῶν ὀρϑῶς nar- 
τα ποιούντων. Ἣν γὰρ ὃ Νικόστρατος ὑποκριτὴς τραγικὸς 
ἄριστος καὶ μάλιστα ἐν ταῖς τῶν ἀγγέλων ἐπαγγελίαις" ὅϑεν 
καὶ τινες εἰπον ᾿Εγώ τοῦ φράσω πάντα κατὰ Νικόστρατον, 
13. ἀντιϑύυσῃ] sic scripsi 6 C cum Gaisfordo ad Suid.: V ἀντι- 


um, B. ἀντιϑύει, 


τοῦτο] παρὰ Ψιλοξένῳ addit Suidas. 


C, qui 


τοῦτο κτλ. omittit, haec-habet: ἐπὶ zur οἷς ἔδρασαν ὅμοια πα- 


σχόντων. 


ξεσϑαι καὶ βεβανωτὴς 6 κουνὴς βίος, 
ἐν ᾧ πλεῖσται καὶ μέγισται γίνονταε 
συμφοραὶ διὰ τὰς γυναῖκας. - ἔνιοι 
δέ φασιν ἀνάξιον εἶναν Χίλωνος διὰ 
τὸ μὴ δύνασθαι ἀναιρουμένου τοῦ 
γάμου διαμένειν τὸν βίαν, τὴν δὲ 
ἄτην ἀποφαίνονται ἐγγύαις ταῖς ἐπὶ 
τῶν συμβολαίων καὶ ταῖς ὑπὲρ τῶν 
ἄλλων διομολογήσεσι περὲ χρημάτων. 
Καὶ Εὐριπίδης’ (fr. inc. fabb. 237. 
Matth.] Οὐκ iyyvonar Iynia 
φιλέγγυον' σκοπεῖν τὰ IIv- 
ϑοῖ δ᾽ οὐκ ἐᾷ τὰ γράμματα, 
Cir. quae sequuntur et Diog. 
Laert. I, 73. Scholl. Hom, O- 
dyss. VII, 351. Usurpavit E- 
icharmus Ciem. Al. Stromm. 
I, 749. Potter. [fr. inc. XXVL. 
. 91.] ’Eyyia δ᾽ ἄτας ϑυγάτηρ, 
Era: δὲ ζαμία: Cratinus Junior 
in Scholl. Plat. 1. c. Confer 
Boissonad. Ann, Grr. I, 138. 
6. C. 122. 


7. V. I, 76. B. 384. Suidas, 
Hesychius, Usurpavit Phere- 
crates Ἐπ. M. 5, ν. del μὲν ἡ- 
μῶν ἐγκιλιρίζουσ᾽ οἱ ϑεοί, Vide 
Zenob. IV, 53. Diogen. 1, 9. 
et Inıpp. Hesychii. Nempe Ki- 
2:xes locum suum obtinebant in- 
ter τρία κάππα κάκιστα. 

8. V. I, 91. B. 433. 
Bekkeri Ann. 247, 30. Et Ν. s. 
Υ. Hermanmni Antigq. Grr. $ 
116, 6. Sell. de Recuperatione 
apud Rom. 308 sq. 

9a. V. I, 65. B. 364. C. 124. 
Macar. 217. Suidas, qui κωμω- 
δίας ὑποχριτὴν vocat. Explicat 
de eo homine Meinekius Hist, 
Crit. Comm. Grr. I, 347 sq. 

9. C. 123. 

10. V. II, 1. B. 456. C. 125. 
Suidas. Zonar. 625. De Phi- 
loxeni Cyclope cf. nott. ad Ze- 
nob. V, 46. 


Vide 


Δια- °° 


δ: 


10 


il 


13 


- 18 


14 


396 


Ei χαὶ λίϑον εἶχερ: 


τῶν προχείρως ὀνειδιζόντων. 


APPENDICIS 


λείπεε τὸ ἔβαλες. Eni 


Εἴ χε πάϑοιε ta γ᾽ ἔρεξε, δίκη δ᾽ ἐϑ'εῖα γέ- 
yoıro: ἐπὶ τῶν ἀντιδιδόντων τιμωρίαν, &p οἷς ἔπραξαν. 


Ei μὴ πατὴρ ἦσϑα: 
οὐκ εὖ φρονεῖν. 


.« ’ . y ἢ.» 3 
Λείπει TO δέίπον»ν αν δ 5 


Εἰ μὴ ταχέως ἀπολοίμεϑα, οὐχ ἂν ἐσώϑεη- 


μεν: 


,.» - ᾿ ‘ - 1 ς 
ἐπὶ τῶν διὰ φόβον μικρῶν εἰς μείζονα χακὰ ἕχου- 


σίως πιπτόντων, ὡς οἱ χρημνιζόμενοι. 


Εἶμε γὰρ ἤδη ἐπ᾽ αὐτὸν τὸν χολοφῶνα τοῦ" 
λόγου: ἐπὶ μεγαλων καὶ ἀναντιῤῥήτων καὶ μεγάλην ἐσχὺν 


ἐχόντων ἱστόρηται γὰρ, ὡς 


ΕΣ 





1. Ser. ἔβαλες ἄν. 
schylum. τὰ γΥὶ 
«᾿ ἰϑιῖα Aristoteles. 


das explicat; Χρησμὸς δοϑεὶς περὶ 
5. Codex σὲ οὐκ. 


11. C. 126. Lapidibus.adversa- 
rium petere atque insectari inter 
Athenienses altercatione aliisve 
rebuscommotos in more fereerat: 
v. Arist. Ach. 184. Lysias adv. Si. 
mon.$.8. Aesop. fab.120 Schneid.: 
ex eo mira Hegemonis petylan- 
tia explicanda videtur, de qua 
narrat Athen. IX, 406 F: εἰςηλ- 
ϑέ ποτὲ καὶ εἰς τὸ ϑέατρον διδά- 
όκων κωμῳδίαν λίϑων ἔχων πλῆρες 
τὸ ἱμάτιον, οὖς βάλλων εἰς τὴν ἀρ- 
χήστραν διαπορεῖν ἐποίησε τοὺς 
ϑεατας. 

12. C. 132. Aristot. Eth. ad 
Nicomach. V, 65 (8), 3. Schol. 
ad Aesch. Suppl. 444. Suid. s. 
aixe. De versus auctore dubi- 
tatur; Rhadamanthum nominat 
Aristot. 1. c., Apollinem Py- 
thium Julianus in Caesar. p. 314, 
Hesiodum Michael Ephesius 
et Scholiastes Parisinus apud 
Zellium ad Arist. 1. c. T. IL 
p. 177. Retulerunt inter He- 
siodi fragmenta: 69 Dind., 150 
Goetil. Sententia notissima; 


3. εἰ] αὐ Suid., Schol. Aeschyleus. 
adjeci ex Aristotele, Schol. Aesch., Suida. 
ita C: τά x Aristoteles cum relıquis..- 
»Scripsit Hesiodus: zixe nad τά τ᾿ 
δίκη κ᾿ ἐθεῖα γένοντο:« Schneidewinus Conjectt. Critt. 69. 


τῶν ὃν τῇ ᾿σίᾳ πόλεων ἐχ- 


κε Ο omittit; 
παϑη Schol. ad Ae- 
δ᾽ ἐθεῖα) 
εἶδε, 
ui- 
τῶν Δυρηλιανοῦ φόνων za ἀδιεκοῶν, 


7. ἀπωλόμεϑα. Suidas; Schottus Proverbb. e 
Suida Cent. VI,3 nescio unde, ἀπολοίμεθϑα, 


12. K ἐκκλησιαζόντων. 


Aeschyl. apud Stobaeum Eclogg. 
Phys. I, 4, 24: δράσαντε γάρ τοι 
καὶ παϑεῖν ὀφείλεται: v. Blom- 
fieldus ad Aesch. Choeph. gl. 307. 
Welckerus ad Theogn. 169 [731]. 
Schneidew. Conject. Critt. 84. 
13. C. 130: v. Diogen. IV, 75. 
14. C. 131. Suidas. Pro au- 
ctore proverbii Themistocles 
habetur, quem, ut narrat Plu- 
tarchus V. Themist. 29, gub Ar- 
taxerxis tutela degentem φασὶν 
ϑεραπευόμεγον ὑπὸ πολλῶν λαμ- 
σερᾶς ποτε τραπέζης αὐτῷ π ε- 
ϑείσης πρὸς τοὺς παῖδας εἶπεῖν" 
ἢ παῖδες, ἀπωλόμεϑα ἂν, εἰ 
un ἀπωλόμεθα: adhibuerunt 
en Eon XL, 6, alii, quos 
ttenbachius ad Plutarch. p. 
185 F indicat: addo quod cum 
Themistoclis dicto componatur 
Democharis illud de Stratocle 
apud Plut. V. Demetr. 24: μα ΐ- 
ψουτο μεντᾶν, εἰ μὴ μαΐνοοτο, 
πεαυν. ΗΕ 
. Κ, : v. Greg. Cypr. 
IL, 66. 3 8. ΟΥ̓Ρ 


16 


17 


18 
19 


20 


21 


CENTURIA II. 397 
κλησιαξουσῶν καὶ ψήφους καταβαλλομένων μηδὲν TEWg . 
ἰσχύειν αὐτὰς, εἰ μὴ χαὶ ἡ τοῦ Κολοφῶνος καταβληϑεῖσα 
τὸ χῦρος τοῖς ἔψηφισμένοις ἐδίδου. 

Εἴπερ ἐκ πεύκης κἀγὼ ἐκ ξύλων ἐπηγνύμην: 
εἴπερ δηλαδὴ ἐξ ἀνθρώπων καὶ ἐγὼ ἀνϑρωπὸς εἰμι. ἡ 
προςωποποιΐα δὲ ὡς ἀπὸ νηῶν μικρῶν πρὸς μεγάλας. 

Εἰπὼν ἃ ϑέλεις, avtaxove ἃ μὴ ϑέλεις: 
ἐπὶ τῶν ἀχουόντων χαχὰ, εἰπόντων τοιαῦτα. 

Εἰς ἀγρὸν Μάνης: παραβολὴ ἐπὶ τῶν εὐχρήστων. 

Eis βόλον ἐλϑεῖν: 
ἀφικνουμένων" ἐχ μεταιρορᾶς τῶν ἰχϑύων. | 

Εἰσὲ καὶ κυνῶν Egıvvveg:, παρεχγυᾷ, undd 
τῶν μιχρῶν καταφρυνεῖν. 


5» -ὦωᾧ΄ 4 ’ 
Εἰς ἴχνια κυνῶν: ἐπὶ καταρῳ τίϑεται. 


4. κἀγὼ ἐν] γε κἀγὼ καὶ Aristophanes. 7. Macarius: εἰπὼν 
ἃ ϑέλης, ἄκουε καὶ ἃ μή ϑέλης: “ηήλη: -concinit cod. Mosq., nisi 
quod καὶ ἀκούσεις exhibet; Schneidewinus Coßjectt. Critt, 179: 
εἰπὼν γὰρ ἃ ©., artaxoı" & μὴ ϑέλεις, ibique nofat, sibi versum ex 


ἐπὶ τῶν εἰς χαιρὸν ἐπί τι 10 


Alcaei loco infra allato ductum videri. 


ἐμφαίνει γὰρ». ὡς ἐν 


9. Pergit Hesychius: 


ἀγρῷ χρησίμου μᾶλλον ὄντος τοῦ οἰκέτου. 12. 


μηδὲ κτλ!) Macarius: μηδὲ κυνῶν ἀμελεῖν. 


16. C. 134. Suidas. Est ver- 
sus Aristoph. Equitt. 1310, ubi 
v, Scholiastam, ex quo sua Sui- 
das deprompsit. 

17. C. 133. Macar. 224. Cod. 
Mosquens. in Naekii et Wel- 
ckeri Mus. Rlen. V, 331. Al- 
caeus fr. 62 Schneidew.: AK 
εἴπῃς τὰ ϑέλεις, [ἢ κεν] ἀκού- 
σαις τά κεν οὐ ϑέλοις, ibig. 
v. notae 1: similiter Pythagoras 
apud Stobaeum Floril. Append. 
p: 76 Gaisf., Βέλτιον λίϑον βαλεῖν 
εἰκῆ ἢ λόγον. ΛΔαλεν ἃ dei καὶ 
ὅτε δεῖ, καὶ οὐκ ἀκούσεις ἃ 
μὴ δεῖ: «οἴ, infr. ΠῚ, 7: add. 
Hesiod. ἔργ. 719: γλωσσης͵ To θϑη- 
σαυρὸς ἐν ἀνθρώποισιν ἄριστος Φει- 
δωλῆς, πλείστη δὲ χάρις κατὰ μέ- 
τρον ἰούσης. Ei δὲ κακὸν εἴπης, 
τάχα κ᾽ αὐτὸς μεῖξον ἀκού.» 
σαες: Chilo apud Diog. Laert. 
I, 3, 2. Arsen. 479.513: μὴ xa- 
κολογεῖν τοὺς πλησίον εἰἢ δὲ 
μὴ, ἀκούσεσθαι 1, οἷς λυ- 


πήσεσϑαι: Sophocl. fr.668Dind.: 
φιλεῖ δὲ πολλὴν γλῶσσαν ἐκχέας μά- 
την νίχων͵ ἀκούειν οὖς ὁκὼν 
εἰπεν λόγους. 


18. V. 1, 77. B. 385. Hesy- 
chins. Mavns] ὄνομα κύριον ol» 
κέτου, Suid. 8. v., ubi v, Bern» 
hardy. 


19. Ο. 137. Eurip. Bacch. 847: 
γυναῖκες, ἀνὴρ ἐς βόλον nadioraras: 
Tragicus Rhbes. 730: ἴσως γὰρ 
εἰς βόλον τις ἔρχεαι. μεέαφορᾶᾳ 
τ. ἰχ. βόλος enim est τὸ βαλλό- 
μένον εἰς ἄγραν ἰχϑύων! Suid. 8. 
Polis: pluribus de vocabulo egit 
Jacobsius ad Aelian. N. Anim. 
vi, 3. 

20. C. 139. Macar. 224. Si- 
militer Pollianus Anth. Palat. 
XI, 127: εἰσὶ καὶ ἐν Μούσῃ- 
σιν Ἐριννύες, ai σε ποιοῦσιν 
στοιητήν, ἀνθ᾽ πολλὰ γράφεις 
ἀχρίτως. 


21. C. 138.1 


22 


23 


24 


25 


26 


398 APPENDICIS 


Eis κόπρον ϑυμιᾷς: ἐπὶ τῶν Ta κακὰ μεταβα» 
“π΄ g 0 uiag: ı τῶν Ta XKaxa U 
λεῖν ἐπιχειρουντων. 


Εἰς Κορυβαντιον: il τῶν χαϑαρῶν κιεὶ ἔξω 
αἰτίας, ἐπείπερ οἱ εἰς Κορυβάντων εἰςιόντες σταναχγεῖς 
εἰσιν. 

Εἰς Κυνόσαργεφ: εἴρηται ἐπὶ ὕβρεε καὶ ἀρᾷ. 
Nyonasraı δὲ οὕτως ἀπὸ κυνὸς ἀργοῦ, τουτέστι λευκοῦ. 
“έγεται γὰρ ὅτε τῷ Ηρακλεῖ ϑύοντε ἁρπάσαι κύνα λευ- 
%0V 1) ταχὺν χρέας τῶν ϑυομένων χαὶ φαγεῖν, καὶ διὰ 
τοῦτο χολαζόμενον χαὶ μὴ ἐώμενον, ἐλϑεῖν τὸν ᾿Ηρακχλῆ 
εἰς τὸ χρηστήριον, τὸν δὲ, ἀνέδωκε τὸ μαντεῖον, ἐς Κυ- 
γόσαργες ἐλϑεῖν καὶ χτίσαε ναὸν, ἤτοι ἔνϑα ὁ ἀργὸς καὶ 
λευχὸς ἐχεῖνος κύων 1) ὁ ταχὺς τὸ χρέας ἁρπάσας κατέ- 
ϑέτο, ἐπὶ τούτῳ πολλὰ παϑεῖν τὸν ᾿Ηρακλέα τὸν τόπον 
εὑρεῖν χαὶ τὴν παροιμίαν ἐχτεϑῆναι. "LE οὗ καὶ τοὺς νό- 
ϑους ἐκεῖ συντελεῖν, ὅτι καὶ ᾿“Πρακλῆς vodog ἦν, ἴσα 
ϑεοῖς ἐτιμήϑη. | 

Εἰς κυνὸς πυγὴν βλέπει καὶ τριῶν alone 
κῶν: ἐπὶ τῶν. ὀφϑαλμιώντων καὶ «αἰσχρῶν. 

Εὶς λατομίας: παροιμία, ἐπὶ τῶν προκρινόντων 
τοὺς χείρονας τόπους ἢ τοὺς καλοὺς 'olxeiv, ἐπὲ τῷ ἐχφυ- 
γεῖν xaxa" ὃτι (ιλόξενος ὁ διϑυραμβοποιὸς μὴ ἀνεχόμε- 
γος τῶν Διονυσίου 'τοῦ τυράννου ποιηματων ὡς φαύλων, 
εἰς λατομίας ἤλϑεν φαυλότατον χωρίον. 





1. Suidas: ἐπὶ τῶν ἀνηνύτων καὶ Ar ὄντων λίγεταν ὑπὸ τ ὧν Artrı-. 
κῶν. 3. Κορυβαντεῖον, vaos τῶν Κορυβάντων aflert Arcad. de Ac- 
cent. 121, 19. 15. ixtedeivs codex. 16. ἴσα] scr. ὅς καὶ νοὶ si- 
mile quid. 20. Plenius Suidas: ἤπαγέ ne εἰς τὰς λατομέας: 
σταροιμία ἐπὶ τῶν μὴ ὑποφερόντων τὰ ἀνάξια, Φασὶ γὰρ ὅτε Φιλόξενος ὃ 
διϑυραμβοποιὸς “ιονυσίῳ τῷ τυράννῳ συνῆν' ἕωλα δὲ αὐτοῦ ποιήματα 
ἀναγινώσκοντος οὐκ ἐπήνει" ἐφ᾽ οἷς ὀργισϑεὶς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀἁπαχϑῆναι 
εἰς τὰς λατομίας" εἶτα πάλυν μετεκαλέσατο αὐτὸν, ἐλπίζων ἐγταυνέσαε αὖ- 
τοῦ τὰ ποιήματα' ὃ δὲ um ϑέλων ἐπαινεῖν ἔλεγε τὸ προκείμενον. 


22. C. 1405. Suidas. 25. ©. 145. Apost. VII, 90. 


. Arsen. 222. 
23. C. 144. Ad mysteria spe- 
ctare videtur: v. Lobeckius A- 26. Ο. 146. Apost. VII, 70. Ar- 


sen. ‘220. Suidas. 8. sis Aare. De 

glaoph. II, 1153. re vide quos citat Wyttenba- 

24. C. 141: Diogen. IV, 86. chius in Plutarch. de Alex. M. 

De narratione cf. Fritzschinm fort. Or. II, 334 C et nott. ad 
de Arist. Daetal. Comm. 27 sqq. Diogen. VIII, 54, 


10 


16 


27 


28 


29 


30 
3 


32 


83 


CENTÜRIA 1]. 999 

“Εἰς μελίττας ἐκώμασεν: ἐπὶ τῶν χαχουμένων 

ἀϑρόως. Ὁ Αὖ : : 

Ei 60i Μυσὸν Hdıov καλεῖν: 

σὸς ἐβούλετο καλεῖσϑαι' ἀπὸ τούτου ἡ παροιμία, ἐπὶ τῶν 
μὴ τὰ οἰκεῖα ἀλλὰ τὰ ἐπίϑετα προτιμωντων. 

Εἰς ὄνου πόχους: πρὸς τοὺς εἰς τὰ ἀδύνατα 

͵ ἤ 4 ” [4 ! N 

ἀναβαλλομένους, παρόσον ἀπὸ ὄνου πόκοι οὐ γίνονται" 

οἱ δὲ ἐπὶ χατάρας τοῦτο λέγουσιν ἤτοι anıdı εἰς ὄνου 

" 2, \ 4 m 

πόκους, ἤγουν ἔνϑα οἱ ὄνοι σήπονται καὶ τὰ αὑτῶν 


Mvoog τις uv- 


ἔρια ὡς πόκοι γίνονται. 


Εἰς nayas ὁ λύκος: ἐπὶ τῶν ἁρπαζόντων μὲν, 


κατασχεϑέντων δέ. 


Εἰς τὴν ἀμίδα ἀπουρεῖν: ἐπὶ τῶν 


ἀξίους ὑβριζόντων. 


Εἰς τὴν πυγὴν ἐξεῤρῥύηκε ἡ σοφία: 


3 4 
ἑἰς τοὺς 
9. 4 “« 
ἔπε τῶΤν 


μηδὲν χρηστὸν λεγόντων ἢ φρονούντων. 


Εἴτις ἐν “ἰγύπτῳ σῖτον ἄγοι καὶ ἐν Kir 


, [4 A 
χιᾳ x00x0V: 


’ ) ω»ν ” - Ἄ 
λείπει, οὐ φρονεῖ ἡ τι ἀλλο τοιοῦτον 


r “- ' [4 ’ 

λέγεται γὰρ ἐπὶ τῶν κομιζόντων πρὸς τινας ἃ κέχτηναι, 
\ εἴ [4 2 - Y “- ΡῚ ’ 

καὶ ὁμοῖον ἐστι τῷ, I Aavxu Adnvase 


— --ὄ»ὕὄ.. “-- 


1. ἐκώμασας Zenobius. 


τῶν παρὰ δόξαν κακ. idem. 


3. Μῦ- 


σος] est oxytonon: sed perspicuitatis causa Accentum auctor mu- 


tasse videtur. υσόν γε Plato. 


97. Κι. II, 93: cf. Zenob. III, 


53. 

28. C. 150. Sunt verba Pla- 
tonis, Gorg. 521 B, ad quae 
Stallbaumius ex codiceOlympio- 
dori Cizensi haec protulit: 9 
παροιμία αὕτη ἐκ τοῦ Τηλέφου 
ἐστὶν Εὐριπίδου" ἐκεῖ γὰρ ἐρωτᾷ 
τις περὶ τοῦ Τηλέφου καὶ φησι τὸ, 
Μυσὸν Τήλεφον [fortasse: ex 
hoc loco factum, quod in codice 
C narratur, fictum est.]‘ εἴτε δὲ 
Mvoös ἦν, eure ἄλλοθέν ode, 
πῶς ὅτε [sic] ὃ Τήλεφος γνωρίξε- 
ται. οὕτω καὶ ἐνταῦϑα" εἴτε κόλακα 
ϑέλεις εἰπεῦν τὸν τοιοῦτον εἶναι περὲ 
τὴν πόλιν. Natum est ex con- 
temtu isto, quo babebatur My- 
sorum gens: cf. infr. II, 85. 

29, C. 149: cf. Zenob. V, 38. 

80. Καὶ Il, 92: cf. Zeneb. 181, 52. 


17. ἄγοι) ἐπαγάγῃ Schol. Aristoph. 


31. C. 158. Apost. VII, 85. Ar- 
sen. 223. Proverbio lux affundi- 
tur Aristophani,Ran. 543 : dr’ ἤτη- 
σεν ἀμίδα : Xanthiassservusadomi- 
no superbiens postulat matulam. 
Οἱ. Diogen. VII, 4. 

32. C. 159. Simile est illud 
Zenonis apud Diogen. Laert. 
VI, 21: νεανίσκου πολλὰ λαλοῦν- 
τος, ἔφη τὰ ὦτα σου εἰς τὴν 
γλῶτταν συνεῤῥύηκε: add. 
Arist. Ran. 482 sqq. 

33. C. 160. Schol. ad Arist. 
Av. 304. Suidas: cf. Zenob, III, 6. 
In Cilicia crocus frequens prove- 
niebat: Plin. N.H. XXI, 6, 17: 
prima nobilitas Cilicio εἰ ἐδὲ in 
Coryco monte, dein Lycio, monte 
Olympo, moz Centuripino Sici- 
liae: v. Horat. Serm. II, 4, 68. 
interpp. ad Virg. Georg. I, 56. 


10 


15 


34 


37 


40 


400 APPENDICIS 


Εἰς τὸν ἀγρὸν ἀποβλέπει: ἐπὶ τῶν ἄνεδιν ζη- 
τούντων χαὶ ἀμελῶν. Ο γὰρ πολεμούμενοι καὶ πολεορ- 
χούμενοε ἐπὶ τὸν ἀγρὸν ἀποβλέπουσιν, ἐπιϑυμοῦντες ἐν 
αὑτῷ εἶναι. Σ ας ἧς 

Εἰς τὴν "Hoodorov σκιάν: ἐπὶ 
σιουργούντων ἃ ngosilovro. Φασὶ γὰρ ᾿Ηρόδοτον τὸν 
λογογράφον ᾿Ολυμπίασι Ösiku βουληθέντα τὴν ἑαυτοῦ 
ἱστορίαν, ἀναβάλλεσϑαι ἡμέραν ἐξ ἡμέρας, φάσχοντα 
σχιᾶς εἰ ἐπιλάβοιτο ἐν τῷ τεμένει τοῦ ᾿Ολυμπίου, δείξειν 
τὴν ἱστορίαν ἐστὶ γὰρ δεινῶς προρήλιον τὸ χωρέον" ἔλα- 
ϑὲν οὖν αὐτὸν διαλυϑεῖσα ἡ πανήγυρις οὐκ ἔπεδειξαμε- 
γον τὰς ἱστορίας. 

Εἰς Τροιζῆνα δεῖ σε βαδίξειν: ἐπὶ τῶν xaxo- 
γενειῶν χαὶ σπανοπωγώνων εἰρηται. Πώγων γάρ ἔστι λι- 
μὴν Τροιζήνιος. ᾿Επισχώπτοντες οὖν τοὺς κακογενείους 
ἔλεγον Βαδιζε εἰς Τροιζῆνα. | 
ἐπὶ 


Ἅχαστος τὸν ἑαυτοῦ ὀβελίσχον τρέφεε: 


τῶν φροντίδα τῶν οἰκείων ποιουμένων. 


Ἔχ βορβόρου φιλολογεῖς: 


ἐπὶ τῶν ὠφελείας 


πειρωμένων λαμβάνειν, οὐκ ἐκ δικαίων. 


Ἔχ κοινοῦ πλείστη δὲ χάρις δαπάνη τ' Olr 


ylorn: 


Ex μητρὸς αὐλεῖς: 





1. Post lemma Suidas intulit Agsoroparns. 
13. Eis Τροιζῆνα βαδίζεις K cum Apostolio et Arsenio. 
εἴρηται) ἐπὶ τῶν ἐχύντων σπάνιν γενεειῶν K. 


C. 


τες xti.] K omittit. 
pertinet. 


34. C. 154. Suidas. Aristoph. 
Acharn. 80: στένω, xiynva . . λο- 
yiloum, ᾿Αποβλέπων εἰς τὸν 
ἀγρὸν, εἰρήνης ἐρῶν, Στυγῶν 
μὲν ἄστυ, τὸν δ᾽ ἐμὸν δῆμον πο- 
ϑῶν κτλ., ubi v. Scholia. ; 

35. C. 15%. Edidit Montefal- 
conius Bibl. Coisl. p. 609, unde 
innotuit Nitzschio Catal. Prae- 
lectt. univ. Kilon. 182%,, et Krue- 
gero Epikritischer Nachtrag z. 
d. Leb. des Thucyd. p. 19. He- 
rodotum Olympiae nunquam re- 
citasse, enostro loco mea quidem 
sententia cerlissime colligitur. 


ἐπὶ τῶν ἐρανιζοντων. 


ἐπὶ τῶν εἰς μητέρα ἁμαρ- 


δ. εἰς τὴν] εἰς τὸν 
ἐπὶ 
15. B Πυγὼν, ἐπεσκώγετον- 


21. Ἐκ κοινοῦ in Hesiodo ad antecedentia 
δὲ] adjeci ex Hesiodo: μὲν Macarius. τ᾽ δ᾽ Macarius. 


36. B. 400. K. III, 4. Apost. 
vil, 9%. Arsen. 223: Eustath. 
ad Hom. Il. B, p. 287, 17: τῆς 
te Τροιζῆνος ταύτης λεμὴν Kderas 
6 Π|ὠγῶν, ὅϑεν ἐπὶ τῶν ἀκρέχων 
τὸ γένειον καὶ ψευδομένων τὸν ἀν- 
δρικὸν πώγωνα λέγεται πᾶροεμεω- 
δῶς τὸ, πλεύσειας eig Τροι- 
ξῆνα: Suidas. 

37. C. 162. 

38. C. 163. 


39. C. 165. Macar. 226. Est 
versus Hesiodi Opp. et D. 723. 


40. C. 166: 


τῶν μὴ role ; 


19 


al 
42 
43 
41 


45 


48 


47 


48 


' 2 Ε] > mt N, γν m 4 - 
τανοντῶν, ἢ EIS οἰκεῖον τινὰ, ἡ ἐπὶ τοῦ χατὰ ζῆλον τὶ 
ποιοῦντος. 

2 x “ > _\ - ’ > 

Ex παντὸς πρόφασιρ!: ἐπὶ τῶν προφάσεως οὐκ 
ἀπορούντων. 

[4 PN 

’Ex πόντου κόνιν xvAıvösic: ἤτοι ἐπὶ τοῦ 
ἀδυνάτου, ἢ ἐπὶ τοῦ ἰσχυροῦ καὶ δυνατοῦ. 

᾿Ε»ποτέον καὶ τὴν τρύγα: ἐπὶ τῶν καὶ τὰ 
μὴ χρηστὰ λαμβανόντων" (φερεχρατης. 

9 λ ’ . [4 3 X « ΕῚ 3 [2 

Exnorteov τὴν Tovrov: ἐπὶ τῶν ἐξ ἀναγγῆς 
τὰ ἑτέρων χαχὰ ὑπομενόντων. 

Ἔκ Te φέρει γενεὴ T ἀγαϑὴ καὶ πατρὶς ἄ- 
δουρα: εἴρηται ἐκ τοῦ «Αἰϑίοπος, ὃς οὐκ ἐβούλετο συν- 
ευνάξεοϑαι τῇ τοῦ δεσπότου γυναικὶ, ὅμως δὲ ἀναγκα- 
σϑεὶς ἔπραξε, xal ἀπέτεχεν ἡ γυνὴ ὅμοιον τῷ Aidioni 
2 rim τ c 2." a - > ’ 4 
ἀγαναχτῶν οὖν ὃ ἀνὴρ ἐπὶ τῷ γενομένῳ, ἐξεφωνησε τὸ 
προχείμενον, καὶ παρήχϑη εἰς παροιμίαν. 

. "Erty ἡμέρα: ἐπὶ τῶν ἀγαϑῶν ἡμερῶν. ᾽ν 
ταύτῃ γὰρ μυϑεύεται τοὺς ϑεοὺς νενιχηχέναι τοὺς Ti- 
γαντας. 

3 “ m “ 

Ex τῆς αὐτῆς wındov γεγονώς: ἐπὶ τῶν πα- 
ραπλησίων καὶ ὁμοίων. 

Ἢ “Ὕ ’ R ’ 

"Ex τῆς πληρεστάτης εἰς τὴν KEVor&gav: χρὴ 
μεταλαγχάνειν τοὺς οὐκ ἔχοντας παρὰ τῶν ἐχόντων. 
Πλάτων. 





— 


17. ἕκτῃ ἡμέρᾳ Mäcarius; 2%. ὅτι χρὴ Macarius. 


41. C. 169. aliunde mihi non notum. Se- 
42. C. 171]. xıo Thargelionis die Diana na- 
43. C: 172, 1a est: Diog. Laert. II, 44. 
44. C. 170. BoeckhiusCorp.Inser.Grr. I, 255. 


45. C. 173. Ex epicöo poeta Bergkius Commentt. de Rell. 


derivatum: Hom. Od. A, 407: 
ποῦ δέ νύ οἱ γενεὴ καὶ πατρὶς ἄ- 
ρουρα: ibid. Y, 193. Res, qua 
effectum esse narratur, üt ver- 
sus in ptoverbium abiret, reve- 
ra facta esse potest: narrat Pli- 
nius N. H. VII, 12, 51, femi- 
nas quasdam viro similes sem- 
per parere. 

46. C. 176. Macar. 226. Quod 
de Gigantibus h. 1. narraturs, 


Com. Att. Ant. 36. 

47. Ὁ. 175. Similia affero haec: 
Plat. Gorg. 493 D: φέρε δὴ AL- 
λην 00, εἰχόνα λέγω ἐκ τοῦ av- 
τοῦ γυμνασίου τῇ νῦν: Aelia- 
nus Suidae v. Ἐπίκουρος: Meo- 
oyvıoı δὲ ἐν Agxadia τοὺς ἐκ τῆς 
αὐτῆς οἱονεὶ φάτνης ἐδηδοκότας 
ἐξήλασαν : οἴ. infr. 68. 

48. C. 174. Macar. 227. Usur- 
μαι Plato Sympos. 175 Ὁ. 


ἽΝ 


10 


15 


20 


49 


δ0 
Sl 


52 
53 


51 


402 APPENDICIS 


Ex τοῦ βοὸς ἡ μαστιξ: 


ἐπὶ τῶν xad ἕαυ- 
τῶν πραγματενομένων. x 
Ἔχ τῶν περιττῶν καὶ ἵπποι ἐμπίπλανται- 
ὋἙ % > ᾿ ϑ _. 4 4 “ 3 > r ΙΣ 
κὼν ἀέκοντί γε ϑυμῷ: ἐπὶ τῶν κατ avay 


κην ποιούντων τί. 


« 


᾿Ελάφειος ἀνήρ: ὁ δειλός. 


3 - ’ Ξ N) “ ’ 
Ἐμαυτῷ βαλανευσω: ἀντὶ τοῦ διακονήσω.- 


Ἔμβαρός εἰμι: ἐπὶ τῶν παραπαιόντων χαὶ με- 
μηνότων. «Τιμοῦ γὰρ ποτε χατασχόντος τόὐὺς Adnvalovg 
προεῖπεν αὐτοῖς ὁ ϑεὸς ἔσεσθαι τούτου λύσιν, εἰ ἐστεδοίη 
τις εἰς σφαγὴν τὴν ἑαυτοῦ ϑυγατέρα τῇ Μουνυχίςε ᾿Α͂ρ- 
τέμιδι . Ὃ ἜἌἜμβαρος τοίνυν εἰς ἀμοιβὴν τὴν ἱερωσύνην 
τῆς ϑεοῦ ἑαυτῷ καὶ τοῖς ἐγγόνοις αἰτήσας, ὑπέσχετο δώ- 
σειν τὴν ϑυγατέρα. Ψηφισαμένων ᾿ δὲ τῶν ᾿“ϑηναέων 
τοῦτο, αἶγα ἀντὶ τῆς ϑυγατρὸς κοσμήρας εἰς ϑυσίαν ταύ- 
τὴν τῷ βωμῷ προςήγαγεν. Exonsavro γοῦν τῇ σταροι- 
nie οἱ “4ϑηναῖοι ἐπὶ τῶν παραπαιοντων. 


— 








1. Macarii explicatio haec est: λείπεν καὶ βοῦν ἐρεῖ. 8. Sui- 
das: νουνεχῆς, φρόνιμος" ἦν πρότερον 6 Πειραεὺς νῆσος 0989 καὶ τοῖννο- 
μα εἴληφεν ἀπὸ τοῦ διαπερᾶν οὐ τὰ ἄχρα Μούνυχος κατασχὼν Morvu- 
χίας ᾿Πρτέμιδος ἱερὸν ἱδρύσατο: sequitur narratio ex Pausania infra 


apposita. Concinunt Apostolius et Arsenius. 
13. τῆς] Brov. 14. ψηφιζομένων V. 


ἱερωσύνην) δικαιοσύνην V. 
7γοῦν) οὖν 


49, C. 178. Macar. 226. Ean- 
dem sententiam exprimunt Ze- 
nob. I, 27. Diog. V, 59. 

50. ©. 179. 

51. C. 167. Eustath. ad Hom. 
N. Δ, 443, 35: τὸ δὲ, ἑκὼν ἀ. γε 
., ἔπεσε μὲν εἰς κουνὴν παροιμίαν 
τὴν, ἑκὼν ἀέκων τόδε τι πεποί- 
ra, δὲ ἧς βοηϑοῖτ᾽ ἂν καὶ τὸ, 
ἡ γλῶσο ὁμώμοχ᾽, 7 δὲ φρὴν 
ἀνώμοτος, ὃ δὴ πικρῶς λογνι- 
στεύεν ὁ κωμικὸς [Arist. Ran. 1471: 
cf. Valckenarius ad Eur. Hip- 
pol. p. 232 Lugd.]. πάνυ δὲ ἀκρι- 
βῶς ἔχει τὸ Ὁμηρικὸν καὶ οὐ πά- 
σχεν ἀντίφασιν, ὡς δῆϑεν ἀδύνατον 
ὃν συνυπάρχειν τὸ ἑκὼν καὶ τὸ ἀέ- 
κοντι ϑιμῷ δῆλον γὰρ ὡς πολλά- 
πιἰς μὴ προηγησαμένης προαιρέσεως 
γίνεταί τι, ὃ πῆ μὲν ἐθέλομεν, πῆ 
δὲ οἵ οὕτω καὶ οἱ τὰ φορτία ἐν 
κλύδωνε ἀποβάλλοντες πῶς μὲν ἀέ- 


12. ἀμοιβὴν τὴν Bom. 
v. 16. 


xovres δρῶσι' τῷ δέεε γὰρ τοῦ κιν- 
dvvov' πῶς δὲ ἑκόντες, ἵνα γὰρ σω- 
ϑῶσι' καὶ ἑκόντες μὲν ἀποβάλλου-- 
σιν, ἄκοντες δὲ ζημιοῦνταε: Suid. 
8. ἑκόντι, 5. ἑκών, Hom. Il. A, 
43: καὶ γὰρ ἐγὼ σοὶ δῶκα ἑκὼν 
ἀέκοντί γε ϑυμῷ: alludit Ga- 
lenus de Natur. Facult. I, c. 15. 
T. II, p. 56 Kuehn.: οὐχ ἑκόντες, 
ἀλλ᾽ ὡς ἡ παροιμία φησὶ, μαινομέ-. 
ψοις ἀναγχασθέντες συμμανῆναεζν. ἐξ. 
111. 97.]: Terent. Andr. IV, 1,34: 
scio: lu coactus tua voluntate: es. 

52. K. III, 11: Zenob. III, 66. 

53. K. Il, 97: Zenob. III, 58. 

54. V. I, 60. B. 357. Apost. 
VIII, 19. Arsen. 2233: Eustath. 
ad Hom. Il. B, 331, 36: ὃ δ᾽ 
αὐτὸς Παυσανίας ἱστορεῖ καὶ τι-- 
vo Ἔμβαρον ἐπὶ εὐχῇ σοφίσασθαι: 
ἱδρύσατο γὰρ, φησί, Μουνυχίας ᾽41ρ-- 
τέμιδος ἱερὸν" ἄρχτου δὲ γενομένης 


10 


15 


δῦ 


CENTURIA I. 403 


μοὶ μελήσει ταῦτα χαὶ λευκαὶς κόραις: 
βαρβάρων τινῶν στρατευομένων ἐπὶ Δελφοὺς ἐρωτώμενος 
ὁ ϑεὸς ταῦτα ἔφη. Ὕστερον δὲ ἐφάνη μετὰ ᾿Αϑηνᾶς καὶ 
᾿Αρτέμιδος, ὧν καὶ ἱερὰ ἐστὲν ἐν Δελφοῖς, προςιόντων 
ὑπαντῶν τοῖς πολεμίοις. 


4. ὧν καὶ κελ.] Vom. Οἱ: τῶν Δελφῶν φοβουμένων Ἰάσω- 
ψα [5ο]τὸν Θετταλῆς τύραννον μετὰ τὴν ἐν Δεύκτροις μάχην, 
μηπότε τὸ ἱερὸν ἐλθὼν διαρπάσῃ; καὶ πυνθανομένων τοῦ 
Ἀπόλλωνος, εἶπεν" dor μ. τ. κι Δ. κ', κόρας ἴσως λέγων Adr- 
ψᾶν καὶ Ἄρτεμιν: Bibl. Coisl. 609: Xenoph. Hist. Gr. VI, 4, 
30: διενοεῖτο [᾿Ιάσων γὰρ, ὡς ἔφασαν, καὶ τὸν πανήγυριν τῷ ϑεῷ καὶ 
τοὺς ἀγῶνας αὐτὸς διατιϑέναι' περὶ μέντοι τῶν ἱερῶν χρημάτων 
ὅπως μὲν διενοεῖτο, ἔτι καὶ νῦν ἄδηλον. λέγεται γὰρ, ἐπερο- 
μένων τῶν Δελφῶν, τὶ χρὴ ποιεῖν, ἐὰν λαμβάνῃ τῶν τοῦ ϑεοῦ χρημάτων, 
ἀποκρίνασθαν τὸν ϑεὸν, ὅτε αὑτῷ μελήσει: quamquam igitur de hoc 
lasonis consilio non certo constat, hoc tamen constat, haud inju- 
ria ab eo tale facinug Graecos timuisse: v. Xenoph. Hist. Gr. VI, 
1, 12. Polyaen. VI, 1. coll. Wachsmuthio Antt. Graecc. I, 2, 327. 
Saepius igitur, ni fallor, hoc versu oraculum usum est: etiam 
Aristidi rhetori a Deo auxilium petenti, ut Oratt. Sacr. IV, 602 


Cant., 338 Jebb. refert, his verbis oraculum respondit. 
6. ἀπαντῶν Suidas. 


ἐόντων Suid. om. 


ἐν αὐτῷ καὶ ὑπὸ Admvaiow ἀναι- 
ρεϑείσης; λοιμὸς ἐπεγένετο, οὗ ἀπ- 
αλλαγὴν ὃ ϑεὸς ἐχρησμῴδησεν, εἴ 
τις τὴν ϑυγατέρα ϑύσεν τῇ Agrs- 
μεδν, Βάρος [hinc nata est glos- 
sa Suidae: Βάρος, ὄνομα κύριον 
κτλ., de qua non recte Bernhar- 
dius ad Suid. 5. Ἔμβαρος judi- 
cavit.] δὲ ἢ Εμβαρος ὑποσχόμενος 
οὕτω ποιήσειν ἐπὶ τῷ τὴν ἱερωσύ- 
ψὴν τὸ γένος αὐτοῦ διὰ βίου ἔχειν, 
διακοσμήσας τὴν ϑυγατέρα, αὐτὴν 
μὲν ἀπέκρυψεν ἐν τῷ ἀδύτῳ, αὐγὰ 
δὲ ἐσθῆτι κοσμήσας ὡς τὴν ϑυγα- 
τέρα ἔϑυσεν» ὅϑεν εἰς παροιμίαν, 
φησὶ, περιέστη, ἔμβαρος εἰ [Ἔμ- 
βαρός τις οὑτοσὶ cod. 
Suid.], τουτέστι ψουνεχὴς, φρόνι- 
μος: Hesych. Suid. Zonar. 697 : 
Erasmus {Π], 10, 81: »Fit et Au- 
«us mentio in Plutarchi Collecta- 
neis.« Usurpavit Menander Phas- 
mate, ut refert Hesychius: v. 
Meinekii Menand. p. 175. Di- 
cebatur etiam οὐκ Ἔμβαρος εἶς: 
v. Hesych. 8. οὐκ ἐμβαρεῖ ibig. 
interpp. Narratio spectat cul- 
tum Dianae humanis gaudeniis 
victimis: cf. Ο. Muellerus Dorr. 
Ι 380. Boeckhius Corp. Inscr. 
11, 89. 

66. V. I, 62. B. 361. C. 180. 


σερος- 


Cic. Divin. I; 37, 81: quod con- 
tigisse Brenno dicitur ejusque 
Gallicis copiis, quum fano Apol- 
linis Delphici nefarium Bellum 
intulisset: tum enim ferunt ex 
oraculo effatum esse Pythiam, 
Ego providebo rem istam 
et albae virgines. Ex qo 
fartum, ut εἰ viderentur virgines 
ferre arma contra et nive Gal- 
lorum obrueretur exercitus: Diod. 
a, Vat. p. 47 Mai., Pau- 
san. X,23 init. Tzetz., Chil. XI, 
hist. 372. Justin. Hist. XXIV, 
8: Suidas: Erasmus III. 10, 83: 
»Refertur in Plutarcht Collecta- 
neis.« Similiter Hom. 11. E, 430: 
ταῦτα δ᾽ Agni ϑοῷῶ καὶ ᾿Αϑήνῃ 
πάντα μελήσει. λευκαῖς) epithe- 
ton obscurum: Diodor. 1. c.: 
ὄντων δὲ ἐν τῷ τεμένει δυεῖν νεῶν 
παντελῶς ἀρχαίων .418ϑηνᾶς προ- 
vaov καὶ ᾿Αρτέμιδος, ταῦυτας 
τὰς ϑιοὺς ὑπέλαβον εὖναι εὰς διὰ 
τοῦ χρησμοῦ προςαγορευομένας λευ- 
πὰς κόρας, de quo loco vide 
quae disputavit C. O. Muellerus 
in Erschli et Gruberi Encyclop. 
8. v. Pallas p. 101. Certa igi- 
tur ratione ne veteres quidem 
expedire poterant. Dissimile 
est Μ“ευκὸς Ἑρμῆς Macar. 340, 


INH 


56 


67 


58 


69 


404 APPENDICIS 


3 “-- [4 - 4 N εἴ 
Euov ϑανοντος γαῖα μιχϑητὼ πυρέ: οτι 
οὐ δεῖ περὶ τῶν μελλόντων φροντίζειν ἢ δεδιέναε. 
Ὺ > ς ’ 4. - -«- ΕἼ 2 

Ἕν ἀνϑ᾽ ἑνος: ἐπὶ τῶν ποιούντων καχὼς ανϑ 
[4 
wv ἔπαϑον. 

> PR 4 pr \ A . τ 

Ev ἀοῖ τὰ σπουδαῖα: ἐπὶ τῶν προδιαφϑεειρο- 
μένων διὰ τὸ ῥᾳθύμως ἔχειν πρὸς τὰς πράξεις. «“4αχε- 
δαιμονίων γὰρ τὰς Θήβας φρουρᾷ κατασχόντων, καέ Tr 
νὸς πρὸς Apyiav κομίσαντος ἐπιστολὴν τινὸς μηνίουσαν 
ἐπιβουλὴν, ὑπερϑέσϑαι φασὶν τὴν ἐπιστολὴν ἀναγνῶναι, 
γυχτὸς οὔσης" χαὶ εἰπεῖν, Εν ἀοῖ τὰ σπουδαῖα, ἀντὶ 


τοῦ εἰς ἡμέραν περὶ τῶν σπουδαίων διαληπτέον. 


Nvxros 


δὲ τῆς ἐπιβουλῆς τελεσϑείσης, αὐτὸν ἀναιρεϑῆναι. 
Ἔνϑα ἂν οἱ πόδες φέρωσιν, ἐκεῖσ᾽ ἄσπεμεν: 
ἐπὶ τῶν ἀπεγνωχύτων χαὶ ὡς ἔτυχε τὶ ποιούντων. 


1. Stobaeus addit: οὐθὲν μέλε μοι" τἀμὰ γὰρ καλῦὦς ἔχει, 


δ. Plut. de Socr. Geı.: 


ἕω τὰ σπουδαῖα. 


quum dicatur ἐπὶ τῶν ἄδικα μὴ» 


΄ χανωμένων καὶ λανθάνειν μὴ δυνα- 


μένων. De narratione v. Droy- 
senius histor. Gr. I, 658 et qui 
eam e Timaeo manasse tonjecit 
Schmidtius de fontibus veterum 
auctorum in enarrandis expe- 
dit. a Gallis susceptis p. 45 54. 

56. C. 181. Stob. Eclog. 1], 
c. 7 p. 252 sq. Heeren. Dio 
Cass. LVIII, 23 de Tiberio : 
λέγεται γοῦν πολλάκις ἀναφϑέγξα- 
σθαν τοῦτο δὴ τὸ ἀρχαῖον, Ἐμοῦ 
xt).: Sueton. Ner. 38: Sed nec 
populo aul moenibus patriae pe- 
percit. Dicente quodam in ser- 
mone communi;, Ἐμοῦ κτλ., im- 
mo, tnquil, ἐμοῦ Lüvroc. Pla- 
neque ıla fecil: alludunt Cic. 
Fin. Bon. eı M. 111, 19, 64. Se- 
nec. de Clement. 11, 2. Ver- 
sum Sisyphi vel Bellerophontis 
Euripidei esse sine causa su- 
spicabantur Fabricius ad Suet. 
l. c., Reimarus ad D. Cass;, alii. 

57. C. 183. Macar. 233. Usur- 
pat Eurip. Orest. 658: ἕν μὲν 
τόδ᾽ ἡμῖν ἀνθ᾽ ἑνὸς δοῦναί σὲ χρή. 
Discernendus ab hoc formulae 
usu, is, quo, ut ἕν vi, ἕν πρὸς 
ἕν, ıdem valet.quod onınzum ma- 
xzime: cf. C. Fr. Hermannus ad 


za σπουδαῖα τοίνυν ἐς αὔριον: Sympos.: εἰς 


Lucian. q. hist. conser. op. $. 


2. init. 

58. C. 182. Plutarch. V. Pe- 
lopid. 10: ἕκέ τὶς ἐξ Adna 
παρ᾽ Agpyiov τοῦ ἑεροφαντοὺῦυ 
πρὸς ᾿Αρχίαν τὸν ὁμώνυμον, ἕένον 
ὄντα καὶ φίλον, ἐπιστολὴν κομέξων, 
οὐ κενὴν ἔχουσαν οὐδὲ πεζελασμένην 
ὑπόνοιαν, ἀλλὰ σαφὼς ἕκαστα περὲ 
τῶν πρασσομένοων φάσχοισαν, ὡς 
ὕστερον ἐπιγνώσϑη. Τότε δὲ με- 
ϑύοντε τῷ Aepria προςαχϑεὶς ὃ 
γραμματοφόρος καὶ τῆν ἐπιστολὴν 
ἐπιδοὺς νὉ ταύτην,ε ἔφη, νπέμ- 
ψας ἐχέλευσεν εὐθὺς ἀναγνῶναι σε- 

ὲ σπουδαίων γάρ τινῶν γεγράφϑα:ε.ε 

αὐ ὁ ᾿Αρχίας μειδιάσας ν ὑκοῦν 
εἰς αὔρεον,« ἔφη, ντκὰ σπου- 
δαΐῖα.ε καὶ τὴν ἐπιστολὴν δεξάμε-. 
vos ὑπὸ τὸ προςχεφάλαιον ὑπέϑθη- 
„u, αὐτὸς δὲ πάλιν τῷ Φυλλέδᾳ 
περὲ ὧν ἐτύγχανον διαλεγόμενοε προς- 
εἶχεν. Ὃ μὲν οὖν λόγὸς οὗτος ἐν 
παροιμίας τάξει περιφερόμεγος μέ- 
χρι νῦν διασώξζεταε παρὰ τοῖς ἝΔ- 
λησε; add. id: de Socrat. Genio 
p- 596 D., Sympos. 619 C: add. 
Cornel. Nep. Pelop. 3 ibig. intt. 
Plaut. Poenul. II, 1, δὲ: res 
serias Onmnes extollo ex hoc die 
in alium diem. 

69. ©. 186. Usurpant Lucia- 


10 


60 


6l 


62 
63 


CENTURIA II. 405 


λγν 4 . » & ι ‚ _ 
Ev Καρὸς μοέρᾳ: ἤγουν ἐν δουλου τάξει. Κα. 
ρὲς δὲ εϑνος εὐτελὲς, αἰγμαλωτιξζόμενον ἀεὶ χαὶ δουλού- 
Ε δ΄ ς - ν ) 
μενον, ἐξ οὐ χαὶ οἱ δοῦλοι Koges ἐλέγοντο. | 
Ev Κέῳ tig ἡμέρα: ἐπὶ τῶν ἀγνώστων. Ο)ὺ- 
δεὶς γὰρ οἶδεν ἐν Κέῳ τίς ἡ ἡμέρα, ὅτι οὐχ ἑστᾶσιν αἱ 
ἡμέραι, ἀλλ᾽ ὡς ἔχαστοι ϑέλουσιν, ἄγουσιν. Ὅϑεν λέ- 
γέται, Σαυτῷ νουμηνίαν κηρύσσεις. 


a ’ \ “ ε [4 
Ev κηρίον: ἐπὶ πολλῶν ὁμοφωνούντων. 


Ev λευκώμωασιν ἐγράφης: ἔϑος ἦν τὰ πιπρα- 

[4 N 2 [4 N 3 μ γ [4 
σχόμενα χωρία ἢ σώματα δημοσίᾳ ἐγγράφεσϑαι ἐν σανίσι 
λευκαῖς ἢ πυξίναις κεχρισμέναις λευχῇ γῇ καὶ τὰ ὀνόματα 





1. 'Ev Καρὸς adon Argum. ad Arist. Plutum, cum nostro in 
explicatione consentiens: Hesych.: ἐν Καρὸς αἴσῃ: ἐν ϑανατηφό- 
ρῳ μοίρᾳ" Κῆρες γὰρ αἱ ϑανατηφόροι μοῖραι, Aristarchi et τῶν ἀκρι- 
βεστάτων rationem ille secutus. 6. Ayovow Gaisfordus uncis in- 
clusit: quum V om., adjecit verbum V. D. sine dubio ex Hesy- 
chio. 7. σαυτῷ] σατωνουμηνίαν V, σάτῳ vovyu B: correxit ex Hesy- 
cehio Schottus. 8. Addit Suidas: ἢ στασιαστῶν ἢ συνωμοτῶν. 9. 
ἐγράφης Hesychio deest, 3906 . . χωρία) ita edidit Gaisfordus, . . 
χερώμενα χωρία Schottus. 1}. zviivos Gaisfordus. γῇ καὶ] copulam 


nıs Hermot. $. 28: οὐδὲ τοῦτο οὐκ ἐν Καρῶν σχήματι καὶ 


δὴ τὸ τοῦ λόγοι ποιήσομεν, ἔνϑα 
ἂν ἡμᾶς οἱ πάδες φέρωσιν, ἐκεῖσε 
ἄπιμεν, alii, quos indicant Mit- 
scherlichius ad Horat. Carm. 
11Π|, 11, 49. interpp. ad Virg. 
Bucol. IX, 1. 

60. C. 187. Schol. Aristid. p. 
81 Frommel., Auctor Argum. ad 
Ariatoph Piuı. c. fin. Ortum 
est proverbium ex Hom. Il. 7, 
378: ἐχϑρὰ δέ μοι τοῦ δῶρα, Tiw 
δέ μὲν ἐν καρὸς αἴση, ubi Eusta- 
thius 757, 18: τὸ δὲ, tin δέ m. 
ἐν K. a, ὡς Anspias καὶ “Νεο- 
πτόλεμος οἱ γλωσσογράφοι φασὶν, 
ἀντὶ τοῦ ἐν μεισθαφόρου τίϑεμαν 
τάξει καὶ ἶσαν αὐτὸν ἔχω Kaps 
ἀνδρί: alii aliter: v. Eustath. et 
Scholia Ven. ad Hom. |. c., 
Schol. Plat. 322 Bekk., Eiym. 
M. 492, 4. Zonar. 728. Hemster- 
husius ad Arist. Plut. p. 7. Spitz- 
nerus ad Hom. |]. cit. Scripto- 
ris locum, in quo nostrum u- 
surpatur, grammaticus a Prel- 
lero in ZimmermanniDiarie pbil. 


1839. Nr. 63 editus p. 421 affert: 


μοΐρῳ ϑρέψειν αὐτοὺς ὑπελάμβα- 
ver: qui locus et ipse documento 
est, voce μοῖρα hic. i. q. ratı, 
condilio, significari: cf. Demosth. 
c. Aristocr. 639, 25: τὸν ἄγοντα 
ἢ φέροντα βίᾳ τἀμὰ ἐν πολεμίου 


᾿μοίρᾳ μὴ ἐξεῖναι ἐμοὶ ἀμύνεσϑαι. 


Simile est, quod affert Suidas: 
iv Καρὸς εἵπετο τάξει: Ari- 
stid. ὑπὲρ τ. tert. 414 Cant.: & 
δ᾽ εὖ φρονοῦντες ἔπραττον ἐν οὐ- 
δενὰς μοέρᾳ ϑήσομεν: add. ad 
Zwenob, Il, 4. III, 59. 

61. V. I, 66. B. 365. Hesy- 
chius. Usurpat Crates apud A- 
then. IT1, 117C, de quo cf. Fritz- 
schius ad Arist. Thesm. p. 622 54. 

62. K. III, 10. Suidas. 

63. V. I, 80. B. 399. Hesy- 
ehius. Suidas: Δεύκωμα: Toi- 
χος γύψῳ ἀληλιμμένος, πρὸς γρα- 
φὴν πολιτικῶν πραγμάτων ἐπυτη- 
δειος: Ὠοιποβίῃ, Timocrat. 707, 
11: ὁ δὲ τιϑεὶς τὸν καινὸν νόμον, 
ἀναγράψας εἰς λεύκωμα, ἐκ- 
τιθέτω πρόσϑε τῶν ἐπωνύμων ὑση- 
μέραιγ ἕως ἂν ἐκκλησία γένναον, A, 


οι 


10 


61 


66 


406 APPENDICIS 


χαὶ τῶν χτημάτων καὶ τῶν ἀνδραπόδων καὶ τῶν πριαμέ- 
γων αὐτὰ, va εἴ τις αἰτιόσασϑαι βουληϑείη ἐπὲ ἀδείας 
ἔχῃ ἐντυχὼν τῷ λευχωματι. 

Ev μύρτου xAadi τὸ ξίφος. κρατήσω: διὰ 
τὸ ἀνύποπτον χαὶ 7 τοῦ ὀμνύειν. «Δρμόδιος γὰρ καὶ Apr 
στογείτων χτεῖναν ϑέλοντες Ἵππαρχον τὸν τύραντον, ἐν 
μύρτοις τὸ ξίφος ῥίψαντες, τὸν φόνον εἰργάσαντο. 

Ἔν παντὶ μύϑῳ καὶ τὸ Πέρδικος σκέλος: 
ἐπὶ τῶν κατὰ ἀπορίαν λόγου παρελκούσῃ χρωμένων τῇ 
προςϑήχῃ. Πέρδιξ γὰρ ἦν τις ᾿4ϑήνησι χωλὸς κάπηλος, 
οὗ διαβεβοημένου ᾿Ηγήμων ὁ Θάσιος ὁπότε παρῳδῶν ἀπο- 
enoss, προςετίϑει, Καὶ τὸ Πέρδιχος σκέλο ς. 


Ev Πυϑίῳ χρεῖττον ἣν ἀποπατῆσαε: 77ει- 
σίστρατος φκοδόμει τὸν ἐν Πυϑίῳ voov τῶν δὲ Adn- 
ναίων παριόντων καὶ μισούντων αὐτὸν ἐπὶ τῇ τῆς δεχά- 
της εἰςρορᾷ, Κ(εἰςέφερον γὰρ ἅπαντες δεκάτην τῶν ἐν τῇ 
χώρᾳ γινομένων.) οὐδὲν ἐχόντων ποιεῖν, ἐνίους προςουρεῖν 
καὶ πλησίον ἀφοδεύειν τοῦ περιφράγματος, ὥστε διοχλεῖ- 
σϑαι τοὺς ἐργαζομένους. Ἔγραψε γοῦν ὁ Πεισίστρατος, 
ὡς ἐὰν τις ἁλῷ ϑακεύων ἐν τῷ τεμένει τοῦ ᾿Δπόλλωνος 
ἑαυτὸν αἰτιάσεται. Τῶν δὲ οὐ παυομένων ἀλλὰ καὶ κα- 
ταγελώντων τοῦ πράγματος καὶ πλειόνων ταῦτα ποιούν- 
των, φύλακας κατέστησε. “Ἰηφϑέντος δέ τινος οὔ τῶν 
πολιτῶν ἀλλὰ τῶν μετοίκων ἐκέλευσε δήσαντας αὑτὸν μα- 





Hemsterhusius ad Poll. X, 59 et Gaisfordus inseruerunt. ἐνευ- 
χὼν V om. 4. κλαδὶ] κλωνὶ Apost. Arsenius. διὰ xtä.] Apo- 
stolius, Arsenius: ἐπὶ τῶν ποιουμένων σύνϑημά τι κατά τινος. ραωτήσω] 
φορήσω Arist., Athen. XV, 695 A, Suid. s. ἀγοράσω, 8. φορήσω: 

τήσω paroemiographi. 5. καὶ τοῦ ὀμνύειν] his substituendum vide- 
tur: ἐπὶ τοῦ φονεύειν. 7. ῥίψαντας] H. Wolphius apud Pantinum 
ad Apostol. p. 310, Meursius Pisistrat. c. 13, Portus ad Suid. 5. 
ἐν μύρτου reponi censebant κρύψαντες, Etiam Apostolius cum filio 
ῥίψαντες, Ceterum ad nostrum proverbium haec Hesychii glossa 
pertinere videtur: & μύρτου κλαάδω: ἐν μυρσίνης κλάδοις. 10. 6. 
᾿᾿Αϑήνῃσι. 11. C Ἡγεμὼν 19. ἔγραψεν οὖν V. 21. καὶ V om, 


Meieri et Schoemanni librum ἀν να: 632. 

Atiischer Process, p. 605. 65. C. 189. De Perdice cf. 
64. ©. 188. Apost. VIII, 35. Plut. Provv. II, 24: en prover- 

Arsen. 230: Suid. 85, ἐν μύρτου. bii forma Zenob. IV, 6. 

Est versus e Callistrati scolio 66. V. I, 82. B. 407. C. 190. 

desumptus: v. Schneidewini De- Apost, VIII, 25. Arsen, 229: 

lect. p.. 456. Alludit Aristoph. Hesych. Suidas. Πυϑίῳ) Suid. 


10 


15 


67 


68 


69 


CENTURIA ” 1]. 407 


στιγοῦν, κηρύσσοντας; "Anodavsitas ὃς χατολιγωρεῖ τοῦ 
γράμματος. Τοὺς γοῦν καχοπαϑοῦντας διά τινα πλημ- 
΄ », φ “Ὁ « τ “«« -» 
μέλειαν ἔλεγον οἱ ᾿ϑηναῖοι, Κρεῖττον ἣν αὐτοῖς ἔν τῷ 
Πυϑίῳ ἀποπατὴσαι. | 
BEE ἀξίου τοῦ ξύλου χἂν ἀπάγξασϑαι: 
ἐκ χαλοῦ παϑεῖν τὰ δεινὰ, ἢ ἐκ καχοῦ. 
EE ἑνὸς πηλοῦ: ἐκ τοῦ ὁμοίου χαὶ παραπλη- 
σίαν, ὁμοία τῇ, Ex τῆς αὐτῆς κεραμέας. ᾿ 
EE ἑνὸς τὰ πάνϑ᾽ ὁρᾶν: ἐπὶ τῶν ἐξ ἑνὸς πολ- 
λὰ καταλαμβανόντων. 


1. κατολιγωρεῖ) κατηγορεῖ V: plenius Suidas hanc row af- 
fert: Ὅδ᾽ ἀνὴρ κολασϑεὶς ἀποθανεῖται, ὕτν ὀλιγωρεῖ τοῦ γράμματός. 
2. Τοῖς γοῦν κακοπαϑοῦσε V, τοὺς γοὖν κ-. Gaisfordus. πλημμελίαν 
V. AliterC: ἐν Πυϑίῳ χέσαε [Apostolius et Arsenius: ἐν Ilv- 
ϑίου σχέσαι] ἢ ἐν Πυϑίῳ ἀποπατῆσαι: Πεισίστρατος τὸν ἐν 
Πυϑίᾳ [sic] ναὸν οἰκοδομμῶν, τῶν μισούντων αὐτὸν διὰ τὴν 
τυραννέδα προςαποπατούντων ἐκεῖ καὲὶ προςουρούντων, 
προςέγραψε λέγων" ἑαυτὸν αἰτιάσεται ὃ ἔτι προςασχημονή- 
σας καταφρονουμένου δὲ τοῦ γράμματος, καταλαβὼν μέτοι- 
κον ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας μαστιγώσας πρὸ τοῦ τεμέναυς ἀνεῖ- 
λεν. Ἐλήφιϑη δὲ ἡ παροιμέα ἐπὶ τῶν τιμωρέας μεγάλας ὑς ε- 


'σταμένον καὶ κακοπαϑούντων: Suidas: καταφρονούντων γάρ Ts- 


γων ᾿Απόλλωνος καὶ ἐν τῷ τεμένεε αὐτοῦ ἀποπατούντων [impietatis sum- 
mae hoc erat: v. Aristoph. Av. 1050. Ran. 359. Meieri et-Schoe- 
manni librum Attischer Process p. 300.], Πεισίστρατος ἔγραψε νόμον, 
τὸν ἁλόντα ἐπὶ τούτῳ Ovroxew. Καταγελώντων δὲ κτλ. 6. Post δεῖ 
Inserendum videtur μάλλον. 8. κεραμείας Apostolius: v. Hein- 
dorfius ad Plat. Gorg. 514 E: totum sic eflert Macarius: τῆς au- 
τῆς κεραμίας : ἐπὲ τοῦ ὁμοίου καὶ παραπλησίου. 9. τὰ Apost. Arse- 
nius om. ὁρᾷ Suidas, qui explicat: ἐπὶ τῶν παρορώντων. _ 
ἪΝν τι καὶ πάσχητε, πάσχειν τοῖς 


«. Πύϑιον: ἱερὸν ᾿Απόλλωνος Adr- 
σοφοῖς δοκήσετε, ubi Scholia: ϑέ- 


vnoı, ὑπὸ Πεισιστράτου γεγονὸς, εἰς 


δεῖ 


ὃ τοὺς τρίποδας ἐτίϑεσαν οἱ τῷ κυ- 
κλίῳ χορῷ νικήσαντες τὰ Θαργήλια: 
cf. Schoemannus ad Isaei Orr. 
p. 311. Leake Topograph. Athen. 
210 ed. germ. 

67. C. 193. Apost. III, 77. Ar- 
sen. 67. 235: Eustath. ad Hom. 
11. A, 836, 25: σημαίνει δέ ποτε 
ἡ λέξις [ἄξιος καὶ τιμιότητα . .. 
τοιοῦτον δέ τι καὶ τὸ τῆς παροι- 
μίας τὸ ἐξ ἀξίου ξύλου καὶ ἀπ- 
aykac#aı: Schol. ad Arist, 
Ran. 749: ἐπὶ τῶν ἐθελόντων σε- 
μνῶς δυςτυχεῖν: Suid. 8, ἄξιον, 8. 
ἀπὸ καλοῦ ξύλον x. ἀπ. U- 
surpavit Aristoph. 1. c.: κἄν τι 
σφαλῆτ᾽, ἐξ ἀξίου γοῦν τοῦ ξύλου, 


λὲε οὖν λέγειν, ὅτι βέλτιόν ἐστι χρῆ- 
σϑαε τοῖς γενναίοις στρατηγοῖς καὶ 
δεδοκιμασμένοις ἢ τοῖς φαύλοις" κἂν 
γὰρ δέῃ παϑεῖν, κρεῖττον ἀπ᾿ ἀγα- 
ϑοῦ ἢ φαύλου πάσχειν: quae ex- 
scripsit Suidas Alludit Ari- 
stid. Oratt. p. 510 [286], 22: ἀλλ᾽ 
οὖν τό γε τῆς παροιμίας ἐξ ἀξίου 
τοῦ ξύλου καὶ πάσχειν ὑπῆρ- 
χεν, εἴ τῳ σιμβαίνοι. 

68. Ο. 195. Macar. 236. ἐκ 
τῆς κτλ.) Apost. XVII, 49. Ma- 
car. 446. Usurpat Gregorius Pa- 
lama ab Erasmo allatus: ἀδελφά 
φασιν καὶ ὁμόγρωμα καὶ τῆς αὐτῆς 
κεραμείας, ΟἹ, Zenob. Ill, 62. 

69. C. 194. Apost. VILL, 88. 


10 


61 


66 


406 APPENDICIS 

χαὶ τῶν χτημάτων χαὶ τῶν ἀνδραπόδων χαὶ τῶν πριαμέ- 
γων αὐτὰ, wa εἴ τις αἰτιόσασϑαι βουληϑείη ἐπὶ ἀδείας 
ἔχῃ ἐντυχὼν τῷ λευχωματι. 

Ἔν μύρτου κλαδὲ τὸ ξίφος χρατήσω: διὰ 
τὸ ἀνύποπτον καὶ Ἶ τοῦ ὀμνύειν. «“Δρμόδιος γὰρ καὶ ᾿4ρε- 
στογείτων κχτεῖναε ϑέλοντες Ἵππαρχον τὸν τύραντον, ἐν 
μύρτοις τὸ ξίφος ῥίψαντες, τὸν φόγον εἰργάσαντο. 

Ἔν παντὶ μύϑῳ καὶ τὸ Πέρδιχος σχέλος: 
ἐπὶ τῶν κατὰ ἀπορίαν λόγου παρελκούσῃ χρωμένων τῇ 
x τ ) ’ x U 
προςϑήχῃ. Πέρδιξ γὰρ nv τις ᾿ϑηνησι χωλὸς καπηλος, 
οὗ διαβεβοημένου Ηγήμων ὁ Θάσιος ὁπότε παρῳδῶν ἀπο- 

ρήσειε, προρετίϑει, Καὶ τὸ Πέρδικος σκέλος. 

Ἔν Πυϑίῳ κρεῖττον ἦν ἀποπατῆσαι: HMea- 
σίστρατος φχοδόμει τὸν ἐν Πυϑίῳ vaov τῶν δὲ ᾽48ϑη- 
ναίων παριόντων καὶ μισούντων αὐτὸν ἐπὶ τῇ τῆς δεκέ- 
τῆς εἰρφορᾷ, (eisepegov γὰρ ἅπαντες δεκάτην τῶν ἐν τῇ 
χώρᾳ γινομένων,) οὐδὲν ἐχόντων ποιεῖν, ἐνίους προςουρεῖν 
καὶ πλησίον ἀφοδεύειν τοῦ περιφράγματος, ὥστε διοχλεῖ- 
σθαι τοὺς ἐργαζομένους. Ἔγραψε γοῦν ὁ Πεισίστρατος, 
ὡς ξάν τις ἁλῷ ϑακεύων ἐν τῷ τεμένει τοῦ AndAlwvog 
ἑαυτὸν αἰτιάσεται. Τῶν δὲ οὐ παυομένων ἀλλὰ καὶ κα- 
ταγελώντων τοῦ πράγματος καὶ πλειόνων ταῦτα ποιούν- 
των, φύλαχας κατέστησε. “ηφϑέντος δέ τινος οὗ τῶν 
πολιτῶν ἀλλὰ τῶν μετοίκων ἐκέλευσε δήσαντας αὑτὸν μα- 


Hemsterhusius ad Poll. X, 59 et Gaisfordus inseruerunt. ἐντυ- 
zw V om. 4. κλαδὲ] κλωνὶ Apost. Arsenius. διὰ xti.] Apo- 
stolius, Arsenius: ἐπὲ τῶν ποιουμένων σύνθημά τι κατά τινος. χρατήσωἾ 
φορήσω Arist., Athen XV, 695 A, Suid. 8. ἀγοράσω, 8. φορήσω: κρα- 
τήσω paroemiographi. 5. καὶ τοῦ ὀμνύει») his substituendum vide- 
tur: ἐπὶ τοῦ φονεύειν. 7. ῥίψαντας] Η. Wolphius apud Pantinum 
ad Apostol. p. 310, Meursius Pisistrat. c. 13, Portus ad Suid. 5. 
ἐν μύρτου reponi censebant κρύψαντες, Etiam Apostolius cum filio 
ῥίφαντεςς. Ceterum ad nostrum proverbium haec Hesychii glossa 
pertinere videtur: ἐν μύρτου κλάδω: ἐν μυρσίνης κλάδοις. 10. C. 
᾿ϑηνῃσι. 11. Ο Ἡγεμὼν 19. ἔγραψεν οὖν V. 21. καὶ V om. 


Meieri et Schoemanni librum 
Attischer Process, p. 605. 

64. C. 188. Apost. VIII, 35. 
Arsen. 230: Suid. 8. ἐν μύρτου. 
Est versus e Callistrati scolio 
desumptus: v. Schneidewini De- 
lect. p.. 456. Alludit Aristoph. 


Lysistr. 632, 


65. C. 189. De Perdice_ cf. 
Plut. Provv. II, 24: de prover- 
bii forma Zenob. IV, 6, 

66. V. I, 82. B. 407. C. 190. 
Apost. VIII, 25. Arsen. 229: 
Hesych. Suidas. IIv$ip] Suid. 


10 


20 


67 


68 


69 


CENTURIA” II. 407 
“-- ᾿ 2 « a “ὦ u 
στιγοῦν, χηρυσσοντας; Anodavsitas ὃς χατολιγωρεῖ τοῦ 
γράμματος. Τοὺς γοῦν χαχοπαϑοῦντας διά τινα πλημ- 
μέλειαν ἔλεγον οἱ ᾿ϑηναῖοι, Κρεῖττον ἣν αὐτοῖς ἐν τῷ 
Πυϑίῳ ἀποπατὴσαι. | 
 EE ἀξίου τοῦ ξύλου χἂν anaykacdaı: 
ἐχ χαλοῦ παϑεῖν τὰ δεινὰ, ἢ ἐκ κακοῦ. 


δεῖ 


Ἔξ ἑνὸς πηλοῦ: 
σίαν, ὁμοία τῇ» "Ex τῆς αὐτῆς κεραμέας. : 

Ἐξ ἑνὸς τὰ πανϑ᾽ ὁρᾶν: ἐπὶ τῶν ἐξ ἑγὸς πολ- 
λὰ χκαταλαμβανόντων. 


— 


1. κατολιγωρεῖ] κατηγορεῖ V: plenius Suidas hanc ῥῆσιν af- 
fert: Ὅδ᾽ ἀνὴρ κολασθεὶς ἀποθανεῖται, ürs ὀλιγωρεῖ τοῦ γραμματός. 
2. Τοῖς γοῦν κακοπαϑοῦσε V, τοὺς γοὖν κι Gaisfordus. πλημμελίαν 
V. AliterC: ἐν Πυϑίῳ χέσαε [Apostolius et Arsenius: ἐν Πυ- 
ϑίου σχέσαι)] ἢ ἐν Πυϑίῳ ἀποπατήῆσαι: Πεισίστρατος τὸν ἐν 
Πυϑίᾳ [sic] ναὸν οἰκοδομμῶν, τῶν μισούντων αὐτὸν διὰ τὴν 
τυραννέδα προςαποπατούντων ἐκεῖ καὶ προςουρούντων, 
προςέγραψε λέγων" ἑαυτὸν αἰτιάσεται ὃ ἔτι προςασχημονή- 
cas’ καταφρονουμένου δὲ τοῦ γράμματος, καταλαβὼν μέτοιυ- 
κον ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας μαστιγώσας πρὸ τοῦ τεμέναυς ἀνεῖ- 
λεν. Ἐλήφιθη δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν τιμωρίας μεγάλας ὗς - 
σταμένων καὶ κακοπαϑούντων: Suidas: καταφρονούντων γάρ τε- 
vuv ᾿Απόλλωνος καὶ ἐν τῷ τεμένεε αὐτοῦ ἀποπατούντων [impietatis sum- 
mae hoc erat: v. Aristoph. Av. 1050. Ran. 359. Meieri et-Schoe- 
manni librum Altischer Process p. 300.], Πεισίστρατος ἔγραψε νόμαν, 
τὸν ἁλόντα Eni τούτῳ θνήσκειν. ἸΚαταγελώντων δὲ κτλ. 6. Post δεῖ 
inserendum videtur μᾶλλον. 8. κεραμείας Apostolius: v. Hein- 
dorfius ad Plat. Gorg. 514 E: totum sic eflert Macarius: τῆς au- 
τῆς κεραμίας : ἐπὲ τοῦ ὁμοίου καὶ παραπλησίου. 9. τὰ Apost. Arse- 
nius om. ὁρᾷ Suidas, qui explicat: ἐπὶ τῶν παρορώντων. 


> we. ἐξ \ 
ἐκ τοῦ ομοίου χαὶ παραπλη- 


«. Πύϑιον: ἱερὸν ᾿“πόλλωνος “418θήη- 
vnoı, ὑπὸ Πεισιστράτου γεγονὸς, εἰς 
ὃ τοὺς τρίποδας ἐτίϑεσαν οἱ τῷ κυ- 
κλίῳ χορῷ νικήσαντες τὰ Θαργήλια: 
cf, Schoemannus ad Isaei Orr. 
p. 311. Leake Topograph. Athen. 
210 ed. germ. 

67. Ο. 193. Apost. III, 77. Ar- 
sen. 67. 235: Eustath. ad Hom. 
11]. A, 836, 25: σημαίνεν δέ ποτε 
ἡ λέξις [ἄξιος καὶ τιμιότητα. .. 
τοιοῦτον δέ τον καὶ τὸ τῆς παροι- 
μίαςτὸ ἐξ ἀξίου ξύλου καὶ ἀπ- 
ἀγξασϑανιῖ Schol. δὰ Arist, 
Ran. 749: ἐπὶ τῶν ἐθελόντων σε- 
μνῶς δυςτυχεῖν: Suid. 4. ἄξιον, 8. 
ἀπὸ καλοῦ ξύλον κι ἀπ. ὕ- 
surpavit Aristoph. 1. c.: κἄν το 
σφαλῆτ᾽, ἐξ ἀξίου γοῦν τοῦ ξύλου, 


Ἢν τι καὶ πάσχητε, πάσχειν τοῖς 
σοφοῖς δοκήσετε, ubi Scholia: ϑέ- 
λει οὖν λέγειν, ὅτι βέλτιόν ἐστι χρῆ- 
σϑαε τοῖς γενναίοις στρατηγοῖς καὶ 
δεδοκιμασμένοις ἢ τοῖς φαύλοις" κἂν 
γὰρ δέῃ παϑεῖν, κρεῖττον ἀπ᾿ ἀγα- 
ϑοῦ ἢ φαύλου πάσχειν: quae ex- 
scripsit Suidas Alludit Ari- 
stid. Oratt. p. 510 [286], 22: ἀλλ᾽ 
οὖν τό γε τῆς παροιμίας ἐξ ἀξίου 
τοῦ ξύλου καὶ πάσχειν ὑπῆρ- 
χεν, εἴ τῳ συμβαίνοι. 

68. C. 195. Macar. 236. ἐκ 
τῆς κτλ] Apost. XVII, 49. Ma- 
car. 446. Usurpat Gregorius Pa- 
lama ab Erasmo allatus: ἀδελφά 
φασιν καὶ ὁμόχρωμα καὶ τῆς αὐτῆς 
κεραμείας, Of. Zenob. Ill, 62. 

69. C. 194. Apost. τι (ἃ. 


10 


70 


7 


72 


73 
14 


408 


Ἐξηχεστίδης εἰς ὁδόν! 


APPENDICIS 


παροιμίαᾳ. Ovrag e- 


unyavog ὁδοὺς ἐφευρίσχειν xal μὴ πλανᾶσϑαι ὁδοιπορῶν, 


HF ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν τὰς ὁδοὺς ἀχριβῶς εἰδότων. 


᾿Εξηπάτησεν ἡ yaoak τὴν ἄμπελον: ὅταν τὸ 
σωζόμενον ὑπὸ τοῦ σώζοντος ἐξαπατηϑθῇ. 


Ἔξω γλαῦκες: 


παροιμία ἐπὶ ἐαρινοῦ καιροῦ" οἱ 


γὰρ γλαῦκες χειμῶνα σημαίνουσιν οἱ ϑαλάττιοι. 


Ἔοικα βοῦς ἐπὶ σφαγὴν μολεῖν. 
᾿Εοίκασι τοῖς ἐκ Πύλου ληφϑεῖσι τοῖς “1α- 


4. χάραξ τὴν ἄμπελον Zenobius. 


Singulari modo Suidas: Ἡ 


χάὠραξ τὴν ἄμπελον: ἐπὶ τῶν ὑπὸ χεῖρα: sed vid. Kusterum. 6. 
Incorrupta forma proverbii οϑὶ Ἔξω γλαῦκε: cf. Hesych.: ἔξω γλαῦκα 
male Bekk. Anecdota. In Suida explicationis loco nunc legın-. 


tur haec: χειμῶνα γὰρ onnaive ὁ ϑαλάττιος, 


ylavxos, 


Arsen. 234. Suidas. Virg. Aen. 
II, 65: Accipe nunc Danaum in- 
sidias εἴ crimine ab una Disce 
omnis: Terent. Phorm, 11, 1, 
35: Unum cum noris, omnes no- 


ri8. 

10, G. 196. Suid. 5. "’Eiyxe- 
orlöns:... ἐπὶ τῶν ἀμηχάνων. τοῦ- 
4ο» γὰρ ὡς ξένον διαβάλλουσν καὶ 
πλάνον" οἱ δὲ ξένον μᾶλλαν ἴσασι 
τὰς ὁδούς" ἐξαπορήσαντες οὖν τῆς 
ὁδοῦ καὲ ἀποπὶ γηθδεις επον᾽ 
Οὐδ᾽ ἂν ᾿Ἐξηκεστίδης εὕρον 
τὴν εὐθεῖαν ὁδὸν [ἴος Apostol. 
XIV, 94. Arsen. 390 afferunt.]‘ 
εἴρηταν οὖν ἐπὶ τῶν ὁδοῦ ἀποπλα- 
γηϑέντων, cui explicationi prae- 
figendum est ni fallor ex Apo- 
stolio VIII, 66 et Arsenio 235; 
᾿Εξηκεατίδης ἐγένου. Ceterum 
orta haec videntur ex Aristoph. 
Av. 10: Ἐ.: ἐντευϑενὶ τὴν πατρίδ᾽ 
ἂν ἐξεύροις σύ που; Π.: οὐδ᾽ ἂν 
μὰ Δία γ᾽ ἐντεῦϑεν Ἐξηκεστίδης, 
ubi sine dubio olim in Scholiis 
etiam ea legebantur, quae e Suida 
apposui. De KExecestida εἰ. 
Schol. ad Arist. ]. c., Bergk- 
jus Commentt. de Rell. Com. 
Ant. Att. 373. 

71. V. 1, 100. B. 455. Apost. 
XX, 54. Macar. 336: Suidas: v, 
Zenob. VI, 40. 


7. γλαῦκες debebat 


72. C. 198. Suidas. Explica- 
tio plane falsa: nata est ex ma- 
le intellecto v. χειμών, quod ἢ. 
l. non anni partem significat, 
sed procellam. Recte omnino 


Hesychius: τοὺς χεεμαξομέψοιςς ἐν 


ϑαλάσσῃ φασὶ λέγειν" παροιμεῶδες 
de‘ ἐπεὶ δοκεῖ 0 γλαῦπος φανεὲς χει- 
μῶνα σημαίνειν: add. Bekk. A- 
necdd. 1, 97, 21. Quaeritur nunc, 
quis sit ille γλαῦχος. Et Apo- 
stolius quidem VIII, 69, cui Ar- 
sen. 236. Is. Vossius ad He- 
sych. 1. c. adstipulantur, ba- 
laenam, Bernhardius vero ad 
Suid. Glaucum, Deum marinum, 
intelligit. Causa cur ego in 
Apostolii explicatione acquie- 
scendum statuam, inest in loco 
e Nausicratis VNarsinowab Athen, 
v1, 296 A. allato: τοῦ ναυτέ- 
λοισι πολλάκις Ἤδη φανέντος πε- 
λαγίοις ἐν ἀγκάλαις, Ὃν καὶ 
τὰ ϑνητῶν φασιν ἀγγέλλεινπά- 
ϑη. B. γλαῦκον λέγεις. A, Eyvon- 
κας: add. Eustath. ad Hom. 1]. 
369, 20: λέγεται de καὶ ἰχθὺς γλαῦ- 
κος λόγου ἄξιος. De pisce egit 
Schneiderus Hist. Pisc. 68. 

73. C. 200. Apost. VIII, 70. 
Arsen. 236. Hesych,; 5. Βοῦς ἐπὶ 


δισμά, Suidas. 
;74. C. 201. Schol. ad Arist, 
\ Pi Wu ιςπέ Karchtä 


’ nahen 


“οὖ 


ι-᾿ 


75 


76 


77 


78 


CENTURIA 1. 409 


χωνιχοῖρ!: 
Πύλος δὲ χωρίον τῆς «Ἰακωνικῆς» ἔνϑα Κλέων στρατηγῇ- 


παροιμία ἐπὶ τῶν ὠχριώντων καὶ ἐσχνῶν. ᾿ 


σας τοὺς αἰχμαλώτους ἀπὸ Σφαχτηρίας ἔλαβεν, οἱ ἀπὸ 


τοῦ τῆς αἰχμαλωσίας φόβου καὶ τῆς πολυημέρου πολέορ-. 


κίας καὶ τῆς τῶν ἐπιτηδείων πρὸς τροφὴν στερήσεωρ καὶ 


ἰσχνοὶ καὶ ὠχροὶ ἦσαν καὶ δυρειδεῖς. 
Ἔοικα τῷ τοὺς ἅλας καὶ τὸ ἕλος πριαμένῳ: 
ἐπὶ τῶν ἀμηγέπη δυοῖν ὃ vrow διὰ ϑατέρου βλαπτομένων. 


"Artixeivras γὰρ ἀλλήλοις τὰ κτήματα, καὶ οὐδενὶ τῶν 


κεκτημένων λυσιτελεῖ ἑκάτερον" εἰ μὲν γὰρ τις χαρποῖτο 
ἐκ τοῦ ἕλους, οἱ ἅλες διατήχοιντο᾽ εἰ δὲ ἔμπαλιν ἡλίῳ ö 
τύπος ἐχδιδοῖτο, ἐκ μὲν τῶν ἁλῶν πολὺ ἂν καρποῖτο, ἐκ 
δὲ ϑατέρου βλάπτοιτο τοῦ ἕλους αὐαινομένου. 


Ἑορτὴ πολλὰ ἔχουσα: ἐπὶ τῶν πολλὰ ἀγατι- 
ϑεμένων φορτία. ᾿ἔπειδὴ οἱ πρὸς τὰς ἑορτὰς ἐπειγόμε- 
vos φορτία πολλὰ ἐπιφέρονται. 

Eogrn πόδας ἔχουσα: ἐπὶ τῶν ἅπαντα πρὸς 
τὴν ἑορτὴν ἀχϑοφορούντων" ἵνα γὰρ μηδενὸς, φησὶν, 
ὑστερῶσιν ἄμασις , σκεύη, ἱερὰ, ἱμάτια, οἶνον, ὦ ἄρτους, ξύ- 
λα παραρτώμενοι ἐβάδιζον, ὥστε τοὺς βλέποντας ἐπιφω- 
veiv, Eootn πόδας ἔχουσα. 

Ἐπ’ ἀμφότερα χαϑεύδει τὰ ὦτα: ἐπὶ τῶν 
ἔξω Be 


mn nn .-.-- 


7. In Aristotelis loco libri variant inter ἕλος, ἕλκος et ἔλαιαν: 
hince Erasmus Ill, 6, 25 τοὔλαιον καὶ ἅλαᾳ πρίασϑαι. 12. ἐκδιδοῖτο) 
Gaisfordus ἐκδίδοτο. 15. ἐπειγόμενοι} [οὦἕ ἐπαγόμενοι. 1. πόδας] huic 
voci male seriptae proverbium antecedens originem videtur de- 
bere. 18. ee) Gaisfordus 97: eodem compendio scriba usus est 


infra III, 2. 19. ἄμασις] vox corrupta ; fortasse ἅλας. 22. καϑεύ- 


Nub. 185. Suid. Zonar. p. 786. 
Adhibet Arist. I. c. De re cf. 
Thucyd. IV, 15 sgaq. 

75. Ὁ. 202. Aristot. Rhet. II, 
23, p. 102, 14 ed. min. „pP 1399 
ed. maj. ‚Bekk.: : οἷον ἱέρεια οὐκ 
εἴα τὸν υἱὸν δημηγορεῖν" ἐὰν μὲν 
γάρ» ἔφη ν τὰ δίκαια λέγῃς , οἵ ἄν- 
ϑρωποὲ σε μισήσουσιν, ἐὰν δὲ τὰ 
ἄδικα, οὗ ϑεοί. δεῖ μὲν οὖν δημηγο- 
ρεῖν᾽ ἐὰν μὲν γὰρ τὰ δίκαια λέγῃς, 
οἱ ϑεοί σε φιλήσουσιν, ἐὰν δὲ τὰ 
ἄδικα, οἱ ἄνθρωποι" τουτὶ ὃ᾽ ἐστὶ 
ταὐτὸ τῷ λεγομένῳ τὸ ἕλος πρίασ- 
ϑα. καὶ τοὺς ἅλας" καὶ ἡ βλαί- 


σωσις τοῦτ᾽ ἐστίν, ὅταν δυοῖν ἐναντίοιν 
ἑχατέυῳ ἀγαϑὸν καὶ κακὸν ἕπηται, 
ἐναντία ἑχάτερα ἑκατέροις : ad quem 
locum Victorius Comment. p. 
492: quae afferuntur ab inter- 
prele Graeco pro hujus prover- 
bii explicatione, Ποία et cam- 
menticia pulo. 

76. V.1, 63. B. 362. Suid. Zo- 
nar. 786: »erstat in Plutarchs 


Collectaneis«; Erasmus111,10,83. 


77. C. 204. 

78. C. 205. Apost. VIII, 86. 
Arsen. 239. Poll. II, 84: At- 
σχίνης δὲ ὁ Zwrpatınög καὶ ἐπ᾿ 


10 


15 


20 


19 


81 


410 APPENDICIS 


“ Ἥπεσϑε μητρὶ zoloos: ἐπὶ τῶν χολακευτιχῶς 


τισιν ἑπομένων τροφῆς ἕνεχα. 

Ἐπὶ βύρσης ἐκαϑέξετο: τοῦτο παρὰ Σ,γύϑαις 
ἐτελεῖτο ἐπειδὰν γὰρ ἠδικεῖτό τιρ πρὸς ἑτέρου, ἀμύνα- 
σϑαι βουλόμενος, οὐχ ἀξιόμαχον μόνον ἑαυτὸν ῴετο, ὅϑεν 
zei βοῦν ἱερεύσας τὰ μὲν χρέατα χαταχόψας. ἥψει 2 ἐχπε- 
τάσας δὲ τὴν βύρσαν χαμαὶ, ἐχάϑητο ἐπ᾽ αὑτῆς εἰς Tov- 
πίσω παραγαγὼν τὰς χεῖρας. Kai τοῦτο ἐστι «Σκύϑαις 
ἡ μεγίστη ἱκετηρία. Τῶν δὲ χρεῶν τοῦ βοὸς ὃ βουλό- 
μένος μοῖραν "λαμβάνων καὶ ἐπιβαίνων τῇ βύρσῃ τὸν δε- 
ξιὸν πόδα, ὑπισχνεῖτο κατὰ dvvauıy συμμαχήσειν. Καὶ 
ἣν αὑτοῖς τοῦτο ὅρχων ὁ βεβαιότατος. 


᾿Επὶ χνάφου ἕλκων: διαφϑείρων. Τὸ γὰρ πρό- 


δεις Αροϑί. Arsenius, qui addunt: ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τοῦ λαγωοῦ, 
παρόσον ἐκεῖνος θάτερον οὖς ἔχεε ἀνατεταμένον ὡς ἐγρηγορώςς. Aliter ex- 
pediendum, quod dixit Plinius Epist. IV, 29: nihil est, quod in 
dextram aurem fiducia mei dormias: nihil cessatur: in primo enim 
somno eoque, ut medici observant, profundissimo, in aurem dex- 
tram incumbimus: v. Erasmus 1, 8, 20. 3. C κάϑηταν: in nar- 
ratione C cum Suida consentit. Post lemma Apostolius, cui con- 
venrit fere cum Suida in reliquis, addit: ἐπὶ τῶν δεομένων συ μ- 
μαχίαις. 4. ἀμύνασθαι δὲ Suidas. 6. Post Υ. ἀμύνασθαι inB exstat 
ἑαυτὸν, ‚quod delevi; Suidas: auvr., ἑαυτὸν οὐκ ἀξιόμαχον μόνον ᾧετο. 
ὅϑεν καὶ Suidas om , βοῦν οὖν Apostolius. 6. χρέα Suidas, Aposto- 
lius. ἥψησεν Lucianus. αὐτὸς δὲ ἐκπετάσας Suidas. 8. τὼ χεῖρε 
Suidas. τοῦτο ἔστι Gaisfordus. 10. τῷ δεξνῷ zradi „Apostolius. 11. ὑσι- 
oyveizaı Suidas. δύναμιν ἕκαστος Suidas. 12. ἦν] ἔ ἔστιν Suidas. Ad- 


.dit in fine C: λέγεται γοῦν 7 παραιμέα ini τῶν βοηϑεέας 


13. ἕλκεις C. 


ἀξέων. 


ἀμφότερα τὰ ὦτα καϑεύδευν λέγει : 
Donat. ad Terent. Heaut. II, 3, 
101. „Liban. Epist. 1279: ἐμοὶ 
μὸν οὖν ἐπ᾽ ἀμφότερα καϑεύ- 
δεῖν δέδωχάς τε καὶ ἡ δίδως καὶ δώσεις : 
Basil. πρὸς τοὺς νέους κτλ.» 229 οὐ. 
Basil.1551: ἐπ᾿ ἀμφ καϑεύδουσι: 
Plaut. Pseudol. 1, 1, 121: De 
ἐδία re in oculum utrumvis 
conquiescilo. Ca. Oculum utrum ? 
anne in aurem? Ps. at hoc per- 
volgatum sit minus: cf. Meine- 
kius ad Menand, frr. p. 143. 

79. C. 206. Macar. 240. Schol. 
ad Arist. Plut. 314: τοῦτο δὲ 
παροιμιῶδες εὐναὶ φασιν" οὗ γὰρ 
παῖδες τοῦτο εἰώϑασε λέγευν, ἕ πεσϑε 
μητρὸ χοῖροι" παροιμιακὸν οὖν 
ἐστι, καὶ ἐπὶ τῶν ἀπαιδεύτων φασι 
λέγεσθαι. Est versus Aristopha- 
nis: v. Plut. 1, c. 


. κὸν ὄν" τὸ ya 


διαφϑείρω») ante h. v. τουτέστε vel simile 


80. B. 355. C. 207. Apost. VIII, 
87. Suidas. Sumpta est narra- 
tio e Lucian. Toxar. 48, quem 
noster ut Suidas circa finem in 
brevius contraxit: appono igi- 
tur haec: παρακειμένων δὲ τῶν 
κρεῶν τοῦ βοός, προςιόντες οἱ οἷ- 
κεῖοε καὶ τῶν ἄλλων ὃ βουλόμενος, 
μοῖραν ἕκαστος. . κατὰ δύναμεν, 
ὃ μὲν πέντε ἱππέας παρέξειν ἀσίτους 
καὶ ἀμίσϑους ν ὁ δὲ δέκα, ὁ δὲ 
πλείους : „ δὲ ὁπλίτας ἢ πεζούς, 
ὁπόσους ἄν δύνηται, ὃ δὲ μόνον ἑαυ- 
τὸν, ὃ πενέστατος, ἀϑροίξεταε οὖν 
ἐπὶ τῆς βύρσης πολὺ πλῆϑος ἐνίοτε 
καὶ τὸ τοιοῦτον σύνταγμα βεβαιό- 
τατόν τε ἔστι συμμεῖναι καὶ ἀπρός- 
μαχον τοῖς ἐχϑροῖς, ἅτε καὶ ἔνορ- 
ἐπιβῆναν κτλ. 

81. V.I,88. Β. 156. 6.208. He- 
sych.Suidas. De Croeso v. Herod. 


a 


10 


82 


84 


CENTURIA I. 41 


τέρον οἱ χναφεῖς ἀχανϑῶν σωρὸν συστρέψαντερ τὰ ἱμά- 
τια Exvapov: ᾿Ελέγετο δὲ ὁ σωρὸς κναφος" οὗ Κροῖσος 
τῶν ἐχϑρῶν ὄξαινε τὰς σάρχας καὶ οὕτως διέφϑειρεν. 
᾿Επὶ Χαριξένης: οἱ μὲν αὑτὴν ἐπὶ μωρίᾳ διαβε- 
βλῆσϑαί φασι, ἔνιδε δὲ ποιήτριαν ἐρωτικὴν λέγουσιν. 
Ἔστιν οὖν παροιμιῶδες Ent Χαριεξένη ς. 

Ἔπος πρὸς ἔπος ἠρειδόμεϑια : τουτέστιν ἀντ- 
ἐβάλομεν, ἐφιλονειχοῦμεν. 

Eori καὶ δούλων πόλις: ἐπὶ τὼν πονηρῶς πο- 
λιτευομένων. Μνασέας γὰρ γράφει εἶναε δούλων πόλιν ἐν 
“Τιβύῃ. 

Ἔσχατος Μυσῶν πλεῖν: ἐπὶ τῶν ποῤῥωτάτω 


«-- 





quid deesse arbitrabatur Schottus: Ο: ἀντὸ τοῦ διαφϑείρεις. In 
sqq. C cum Suida consentire videtur, qui sic explicat: οὗ γὰρ wva- 
φεῖς ἀκ. 0. 0., ἱμάτιον κνάφουσιν. Ὃ δὲ σωρὸς ἐλέγετο κνάφος. 1. γναφεῖς 
H:sychius: v. intt. ad Thucyd. II, 58. ἑματια)] addit Hesychius: 
ἐπὶ τοὺς σωροὺς, quod in ἐπὶ τοῦ σωροῦ Tecte Salmasius mutavit. 
2. ἔκναπτον Hesychius, Suid. 8. κνάφος, quem vide. γνάφος Hesy- 
chius. οὗ κτλ.) Hesychius: οὗ Κροῖσος τὸν ἐχϑρὸν περιέξαινε ταῖς 
ἀκάνθαις, καὶ οὕτως ἔφϑειρεν: ubi bene Hemsterhusius: »bene 
τὸν ἐχϑρὸν: alios an Croesus supplicio tam saevo conciderit, haud 
sane scio. Unum quidem hominem inimicum, qui Pantnleonti, Aly- 
attis itidem filio, sed alia malre nato, adversum se studuerit, testis 
est Herodotus I, 92. Posiquam enim ex patris urbitrso regnum fuil 
Im: τὸν ἄνθρωπον τὸν ἀντιπρήσσοντα ἐπὶ κνάφου ἕλκων διέφθειρε. « 
5. ἐρωτικὴν deest V. Plenius Hesychius: ἐπὶ μωρίας ἡ Χαριξένη διε- 
βεβόητο, ἀρχαίᾳ οὖσα' Ἔ νιον δὲ καὶ ποιήτριαν αὐτὴν 


᾿Ερωτικῶν λέγουσιν. 
Ἔσει δὲ καὶ παροιμία, οἷα τὰ ἐπὶ Χαριξένης. 


I, 92, ubi Wesselingius apposite 
laudat Plat. Reip. X, 616, A: τὸν δὲ 
᾿Δρδιαῖον καὶ ἄλλους συμποδίσαντας 
χεῖρας. . . εἷλκον παρὰ τὴν ὁδὸν 


γὰρ σαπρὰ αὕτη γε τρουμάτια τὰ 
ἐπὶ Χαριξένης : Κράτης [scr. Κρα- 
τῖνος] Vive: Οὐκ ἐδίᾳ ταδ᾽ 
οὐκετὸν Ho τἀπὶ Χαριξένης [Υ. 


ἐκτὸς ἐπ᾿ ἀσπαλάϑων κνάμπτοντες 
καὶ τοῖς ἀεὶ παριοῦσι σημαίνοντες, 
ὧν ἕνεκα TE ταῦτα ὑπομένοιεν. De 
cumulis carduorum, quibus ful- 
lones utebantur, cf. Salmasius 
Exercc. Plin. 280. 

82. V. I, 89. B. 427. Eustath. 
ad Hom. 1]. B, 326, 44: ἤν δὲ 
ποιήτριω κρουμάτων καὶ Χαριξένη» 
ὅϑεν παροιμία παρὰ τῷ κωμικῷ ἐν 
᾿Εχκλησιαζούσαις. τἀπὶ Χαριεξένης 
τά δ᾽ ἐστὲν: Etym. M. 367, 21: 
αὐλητρὶς 7 Χαριξένη ἀρχαία καὶ 
ποιήτρια κρουμάτων, οἱ δὲ, μελο- 
ποιόν. Θεόπομπος Σειρῆσιν" Abk 


Schleussnerus δὰ ἢ, I. ap. Stur- 
zium p. 858]. ᾿“ριστοφάνης κτλ. 
Arist. Eccles. 942: οὐ γὰρ τἀπὸ 
Χαριξένης τάδ᾽ ἐστίν, ubi v. Scho- 
lia, 4086 Suidas exscripsit. 

83. C. 212. Suid. Zonar. 817. 
Eustath. ad Hom. Il. ψ, 1327, 
14. Est Aristophanis, Nub 1375. 

84. C. 214: cf. Plut. Provv. 
I, 22. Ὁ ΠῚ, 91. 

85. V. I, 64. Β. 368. Ο. 215: 
quis explicationis ab his alla- 
tae auctor fuerit, jam Demon 
videtur nescivisse. Aliam nar- 
rationem proverbio Hesychius 


5 


10 


86 


87 


412 


που χατοιχούντων. 


APPENDICIS 


Τήλεφος γὰρ ἀποχτϑίνεις τοὺς τῆς 


μητρὰς ἀδελφοὺς νέος. ὧν, ἔφυγεν ἐχ Τεγέας," χρόνῳ δὲ 
ὕστερον μὴ γνωρίζων ὧν ἐστιν ἦλϑεν ἐρησόμενος τὸν ϑεὸν 


τίνων εἴη γεγενγημένος. 


Ἢ δὲ Πυϑία ἐχέλευσε πλεῖν av- 


τὰν πρὸς τὸν ἔσχατον Μυσῶν, "ναὶ ἐλϑὼν εἰς Ζευδϑρανίαν ὃ 


εὗρε τὴν μητέρα ν χαὶ τῆς χώρας. ἐβασίλευσε. 
ovv ἐπὶ τῶν ὑπερηφᾷνως τισὶ κεχρημένων. 


«“Ζέγοετα 
Καὶ εἰώϑασι 


λέγειν, ὡς ἐσχάτῳ Μυσῶν χέχρηταί μοι. 


Εὕδουσι λαγώ: πρὸς τοὺς νωϑεῖς μὲν εἶναι do- . 
κοῦντος, τοῖς δὲ ἔργοις δραατηρίους. : 


Ev μὲν, ἀλλ᾽ οὐδὲν πρὸς τὴν Παρμένοντος 


Σ 
vv: 
γων δέ. 


ἐπὶ τῶν πειρωμένων τὶ μιμεῖσθαι, οὐκ ἐφιχγουμέ- 
Παρμένων γὰρ ὁ ζωγράφος iv γράψας ἀνέϑη- 


κέν, ἢν καὶ φωνὴν ἀφιέναι οἱ ϑεώμενοι ἐδόκουν. 


12. VB: 


ἔσχατος Μυσῶν: μέμνηται ταύτης Μένανδρος" 


φασὲ [φησὶ V.] γὰρ ὅτε Τήλεφος κτείνας τοὺς τῆς μητρὸς 


ἀδελφοὺς ἐπύϑετο τῆς Πυϑίας ποῖ δεῖ σταλῆναι" 
εἰπεῖν, πρὸς ἐσχάτην Μυσῶν. 
«ῆς Μυσίας ἐσχάτην ἐβασίλευσεν. 


«ὴν δὲ 
Ἐλθὼν οὖν εἰς Τευϑθρανίαν 
Ay’ οὗ ἡ παροεμέα ἐπὸ 


τῶν δυσχερῇ [δυσχερῶς V] ἐπιτασσομένων. 


admovit Demonem secutus: παρ- 
nn ἣν ἐξηγοῦντομ οὕτως" μετὰ 

οἷχκὰ λοιμοῦ καὶ ἀκαρπίας τὴν 
ren κατασχόντων, μαντευομένων 
περὸ τούτων, χρῆσαι τὴν Πυϑίαν, 
Ἐπὶ τὸνἔσχατον Μυσῶνπλεῖϊν: 
quam una cum narratione e V 
B supra apposita afferunt Apost. 
IX, 22. Arsen. 243. Suid. s. 
ἔσχατος, ex utraque unum illum 
sensum derivantes, απο ὁ BVO 
cognovimus. Antiquiores autem 
posteriore narratione usi sunt 
ad demonstrandum eo _sensu, 
quem C ın fine, λέγουτο οὖν κτλ., 
indicat, proverbium solitum 
esse dici: ν᾿ Demon in Scholiis 
ad Eur. Rhes. 244, cujus dis- 
putationem super hoc adagio in 
praefationem rettulimus: h. 1. 
appono Schol. ad Plat. Theaet. 
p. 366 Bekk.: ἐπὶ τῶν εὐτελεστά- 
τον" Μά yvas Ποαστρίαις" οὐκ 
ἔστυν οὐδεὶς, οὐδ᾽ ὁ. Μυσῶν ἔσχα- 
τος, καὶ Μένανδρος ᾿Ανδρογύνῳ 
[v. Meinekii Men. 23.]. Μυσῶν 
ἔσχατος πολέμιος: cf. Zenob. V, 


15. Usurpant Plat. Theaet. 209 
B, Cicer. pro Flacc. 27, 65: 
guid porro ın Graeco sermone 
tam tritum alque celebratum est, 
quam, 83 quis despicatui duci- 
tur, ut Mysorum ultimus 
esse dicatur: v. sup. II, 28. 
Eodem sensu, quo nostrum usur- 
pari solet, Plutarchus dixit ὁ 
ἔσχατος Καρῶν, de Herodoti 
Malign, 671 B. 
86. C. 219. Cf. Zenob, IV, 84. 
87. C. 220. Plut. ‚Sympos Υ, 

Ip. 674 B: ἐπεὶ τί πάσχοντες ἢ 
τίνος ἔξωϑεν γενομένου πάϑους τὴν 
Παρμένοντος ὗν οὕτως ἐθαύμασαν, 
ὥστε παροιμιώδη γενέσθαν; καίΐτον 
φασὶ τοῦ Παρμένοντος εὐδοκιμοῦντος 
ἐπὶ τῇ μιμήσει, ζηλοῦντας ἑἕτέ- 
ρους ἀντεπιδείκνυσθϑαν" προκατεε- 
λημμένων δὲ τῶν ἀνϑρώπων καὶ λε-. 
γόντων εὖ μὲν, ἀλλ κτλ.) ἕνα λα- 
βόντα δελφάκιον ὑπὸ μάλης; 77005- 
ελϑεῦν' ἐπεὶ δὲ καὶ τῆς ἀληϑινῆς 909- 
2 ἀκούοντες ; ὑπεφϑέγγοντο ,», Ti 
οὖν αὕτη πρὸς τὴν Παρμένοντος ; 
συναφεῖγαι τὸ δελφάκιον εἰς τὸ μέ- 


18 


85 


89 


91 
92 


93 


4 


CENTURIA 1]. 


413 


Εὐορχύτερος Tevsarov, ἢ Irvenrov: ἐπὶ 


τῶν εὐορλούντων. 


2. - ι ; \ ΄- ’ , 3 - 
εἰπεῖν ϑαλαῖταν: ἐπὶ τῶν ματὴν EVEpyE- 


Ev πράττε" τὰ φίλων δ᾽ οὐδὲν, ἣν σὺ δυς- ὅ 


ἐπὶ τῶν παρὰ φίλων μὴ ὠφελ ουμένων. 


Εὐριπίδειος ὅρκος: ἴσως ὃ κατὰ κυνὸς ἢ χηνός. 


Ev 
τοῦντων. : 
τυχῆς: 
"Ep ὕδωρ ἔλαχεν: 


ἐπὶ τῶν φαύλας καὶ ᾿εὐτε- 


« 3 ° ’ 4 - N 
eig ἀρχας λαχοντων" Ev γὰρ τοῖς διχαστηρίοις φαυλότα- 
5 1 ” 4 - < -Ὕ Ἂν Q 
: T0v ἣν τὸ ἔργον τὸ διαμετρεῖν ὕδωρ τοῖς δικαζομέγοις, 
ὅϑεν καὶ κλήρῳ τοῦτο ἐποίουν. 


᾿Εχενηΐς: 


ἢ κρατοῦσα τὴν ναῦν ἀἄγχυρα. "Ἔστι 


δὲ χαὶ εἶδος ἰχϑύος, ὃς δύναμιν ἔχει ἐπέχειν τὰς ναῦς. 
Καλεῖται δὲ καὶ γαυχράτης" ὅϑεν zul παροιμία ἐχενη - 
δος δίκην ἔχεται, πρὸς τὸν τινὸς ἐγόμενον. 





1. Ὁ Τελεάτου, quod correxi. 


fördus in indice. 
τις Euripides. 


ον, ἐξελέγχοντα τῆς κρίσεως τὸ πρὸς 
δόξαν, οὐ πρὸς ἀλήϑειαν. Rem 
tangit idem de Audiend. ροοῖ, 


18 B. Quando vixerit Parmend, ᾿ 


nescio: possem dicere, si, quod 
aliquando suspicatus sum, Par- 
yeno certa viaac_ ratione reduci 
posset in hunc Jul. Valerii de 
reb. gest. Alexand. locum I, 35: 
tunc Parnenioni archilecto labo- 
randi scilicet simulacra cura 
mandatur, ut ne illis Homeri 
versibus demularet, qui sic elo- 
cunlur:e Caerulea hint olli 
Salurnius annuilarce Au- 
reu caesaries quae signal 
mentibus almis. Et Parme- 
nio quidem jussa comiplet, ipse 
„oque non inhonoris hoc Iabore. 
uippe lemplum etiam nunc Se- 
rapion Parmenionis appe- 
latur. 
88. C. 221. Cf. Zenob. 11], 96. 
89. C. 222. Nam ϑάλασσα κλύ- 
ξεε πάντα τἀνθρώπων κακὰ, ἡ 
σταροιμία φησί, proverbium, quod 
ex Euripide commemorat Εἰ. 
stath. ad Hom. 11. A, 108, 30. 


Posset etiam ποιεῖν. 
Macatius:. τοῦτο Εὐριπίδου ἐστὶ Φοινισσῶν. 
ὕϑεν κτλ.) haec C solus servavit. 


3. Ὁ εὖ πεῖν: correxit Gais- 
ὅ. τὰ] τὸ Macarius. σὺ] 
λ4. 


90. Ὁ. 223. Macar. 246. Est 
versus Euripidis, Phoeniss. 403, 
ubi Scholia comparant illud, 
ἀνδρὸς κακῶς πράσσοντος ἐκποδὼν 
φίλοι: ch. Zenob, I, 90 ἰδίᾳ. v. 
notas. Cum similibus dictis 
nostrum composuit Sext: Empir. 
adv Matbem, 1, ὃ. 279. 

91, C. 224. Macar. 246. He- 
sych. 8. χῆνα ὀμνύειν : ἔθος ἦν 
τὸ κατὰ τῶν TOLUTOW ὥμνυξεν τοῖς 
παλαιοῖς: v. Zenob, V, 81: Ευ- 
ripides Socraticus hoc imitatus 
est. 

92. ©. 227. Hesychius:t cf.Plut. 
Provv. Il, 17. 

93. C.228. Hesych. Suid. Zo- 
nar. 939. ἄγκυρα] in hanc vo- 
cis significationem Suidas citat 
Anthol. Palat. V1, 27, 5. ἐχϑύος] 
Aelian. Nat. Anim. 11, 17: 
πελάγιος ἐχϑὺς τὴν νῆξιν, τὴν ὄψιν 
μέλας, τὸ μῆκος κατὰ τὴν μεμετρη- 
μένην Eyysluv, λαχὼν ἐξ ὧν δρᾷ τὸ 
ὄνομα, ϑεούσῃ em καὶ μάλα γε ἐξ 
οὐρίας καὶ τῶν ἱστίων κεκολπωμέ- 
yon προςφϑαρεὶς, καὶ τῆς πρύμνης 
τὸ ἄκρον δακών, ὥςπερ οὖν ἵππον 


10 


15 


91 
9ὅ 


91 


414 APPENDICIS 


᾿Εχϑρὸς δὲ κἂν καλὰ ποιήσῃ, κακὰ ἐστεν. 
Εχᾶνος ἐν χειμῶνι: ἐπὶ τῶν παρ᾽ ὥραν gaı- 
ψομένων ἢ πραττομένων. 
”Eyw τὸ σχῆμα τοῦ τεϑνεῶτος: ἐπὶ τῶν ἕαυ- 
τοὺς ἀπεγνωχότωνγ.. 2 | 
Zn καῖε πῦρ: ἐπὶ τῶν μόλις γινομένων. 
Ζήνωνος ἐγχρατέστερος: οὗτος γὰρ ἀκχριβὴ 
εἶχε δίαιταν καὶ λιτήν. Καὶ, Ζήνωνος ὑγεέστερος: 
οὗτος γὰρ ὀχτὼ πρὸς τοῖς ἐννενήχοντα ἔτη βιοὺς, οὐχ 
ἐνόσησεν. 


nn 


1. Macarius: ἐχϑρὸς κἂν χρηστὰ πονήσει, κακὰ ἐσεῖν, 6. ἕγ 
καῖε π. Suidas; ζῇ καὶ πῦρ V, unde Toupiüs ad Suid. ζῆ κἀν πυρὶ, 
vivit etiam in sgne, scribendum esse conjecit, Asyndeton ἢ. I. 
optime habet: v. Sophocl. fr. 181 Dind.: ζῆ, πῖνε, φέρβου. T. 
ἀκριβῆ] Ita ex Apostolio et Arsenio seripsi: C et Suidas ἄκραν, 
quod in hunc locum non quadrat. “Axgıßrs quamquam raro, tamen 
dicitur de homine pecuniae tenace etparco: Alexis apud Stob. Flo- 
ril. 63. 13: οὐδεὶς γὼρ οὕτως ἐστὲ φειδωλὸς σφόδρα "Avdgwrog, οὐδ᾽ 


οὕτως ἀκριβὴς τοὺς τρόπους κτλ., Lucian. Timone $. 13. 


στομίῳ ἀπειϑῆ καὶ τραχὺν χαλινῷ 
σκληρῷ βιαιότατα ἀνακρούσας, ἀνα-- 
στέλλει τῆς ὁρμῆς καὶ πηδήσας ἔχει" 
καὶ μάτην μὲν τὰ ἱστία μέσα nie 
σρησται, εἰς οὐδὲν δὲ φυσῶσιν οἱ ἀἄνὲΞ 
nor, ἄχος δ᾽ ἔχεν τοὺς πλέοντας. 
Συνιᾶσν δὲ οἱ ναῦται, καὶ τῆς νεὼς 
γνωρίζουσε τὸ πάϑος" καὶ ἐντεῦϑεν 
ἐχτήσατο τὸ ἔνομα' ἐχενηΐδα γὰρ 
καλοῦσιν οἱ πεπειραμένοι, ubi ν- 
Schneideri et Jacobsii annota- 
tiones. 

94. C. 230. Macar. 250. Si- 
milem sententiam exhibent ver- 
sus inter Menandri Sent. Singul. 
relati, 164 Mein., ἐχϑροῖς anı- 
στῶν οὔποτ᾽ av πάϑοις βλάβην, et 
166: ἐχϑροῦ παρ᾽ ἀνδρὸς οὐδὲν 
ἐστὲ γρήσιμον: v. Zenob. IV, 4. 
Diogen. IV, 82. 

95. C. 231. Macar. 249, Vi- 
detur inde explicandum, quod 
tempore aestivo et auctumnali 
erinacei cibos hiemi praeparant, 
hieme igitur nihil agunt: ct. 
Plin. N. H. VIII, 66, 138. 
Schneiderus et Jacobsius ad 
Aelian. N. Anim., III, 10. 

96. C. 232, 


97: V. IT, 2. B. 463. C. 233. 
Suidas. Zi» translate saepius 
de igne dicunt: Eurip. Bacch. 8: 
diov τ᾿ ἔτει πυρὸς ζῶσαν φλόγα: 
Nicand. Alexiph.174: πῦρ ἀείξζωον : 
vivae Lucernae Horat. Carm. 
Ill, 21 fin.: Quos sancta fovet 
ille manu, bene vivilis sgnes, 
Vivite inezslindi, flammuque 
duxque precor, Ovid. Nast. III, 
437: v. intt. ad Petron. c. 22 


p. 105. 

98 a. C. 236. Diog. Laert. VII, 
27: ἤδη δὲ καὶ εἰς παροιμίαν σχε-- 
δὸν ἐχώρησεν" ἐλέγετο γοῦν ἐπ᾽ αὖ- 
τῷ, Τοῦ φιλοσόφου Ζήνωνος 
ἐγκρατέστερος. ἀλλὰ καὶ Πο- 
σείδιππος Μεταφερομένοις " “Ὥστ᾽ ἐν 
ἡμέραις δέκα Eivas δοκεῖν Znyo- 
ψος ἐγκρατέστερον: Aposı. IX, 
65. Arsen. 261: Suidas. De Ze- 
nonis continentia v. H. Ritteri 
Hist. Philos. Anı. T.III,p.515 ed. 
secundae Z. ὑγ] Diog. 1. c. 
δ. 28: ὀχτὼ γὰρ πρὸς τοῖς ἐνενή-- 
κοντα βιοὺς ἔτη κατέστρεψεν, ἄνο- 
005 καὶ ὑγιῆς διατελέσας. Videtur 
in Diogene nostrum proverbium 
infuisse aliquando. 


10 


985 


CENTURIA III. 415 
Ἢ ἀφύη πῦρ: ἐπὶ τῶν ταχέως λαμβανόντων, παρ- 
ὁσον ἡ ἀφύη ταχέως ἕψεται. | 8 
Ἢ γὰρ τυρωννὶς ἀδικίας μήτηρ ἔφυ. 


H γλῶττ᾽ ἀνέγνωχ᾽, ἡ δὲ φρὴν οὐ μανϑα- 
ver ἐπὶ τῶν ἀμαϑῶν. 

€ “ῳ “«ὧ᾿ s „ ’ 

H γλῶττα τῷ xnovxı τεἐμνέται: τοὺῦτέστιν, 


ἡ γλῶττα τῶν ϑυομένων τῷ Eoun δίδοται. Καλλίστρα- 
τὸς δέ φησι, τῶν ϑυομένων τὰς γλώσσας τοῖς κήρυξιν 
ἀπονέμεσϑαι. Ἢ γλῶττα τῷ κήρυκε τοῦτο γίένε- 
ται" αἰτία, ἐπὶ τῶν βλασφημα λεγόντων. 
"H γραῦς τὰς ayadidag** ἐκπίνουσα, ταῦτα 


4. γλῶττα ἀνέγνω, χὰ Macarlus. 
stophanes, Suidas. 10. γίνεται) Eustath. ]. ο. 147], 14 : διὸ καὶ ὁ κω- 
μικὸς δύςφημά τινα τοῦ Ἑρμοῦ εἰπόνξος, ἐξονειδίζε, λέγων ἡ γλῶσσα τ κ. 
τ. γίνεται, ὅπερ οὁμοῖόν ἐστι τῷ, εἰς μάτην αἱ γλῶτταν ϑυονταιν τῷ τὰ 
τοιαῦτα κηρύσσοντι: Hemsterhusius ad Arist. Plut. 1. c.: Eusta- 
ihtum memoria fefellit, quum scribebat γίνεται: verbum est in hac re 
τέμνεται: mihi ex Eustathio et nostro loco apparere videtur, du- 
plicem in loco Aristophaneo antiquitus exstitisse lectionem, τέ- 


6. κηρὺκν τούτων recte Ari- 


vera. et γίγνεται. 


98b. Κα III, 38: Zenob. IV, 25. 

99. V. II, 6. B. 477. Stob. 
Floril. 49, 9. Arsen. 272. Eu- 
ripidi tribuit cod N. Stobaei, 
Dionysio seniori Par. A. Stob., 
Grotius, et diserte Plutarch de 
fort. Alex. 338C. Eurip. Phoen. 
549: τὶ τὴν τυραννίδ᾽ ἀδικίαν 
εὐδαίμονα, Τιμᾷς ὑπέρφευ, καὶ 
μέγ᾽ ἥγησαι; ad quem locum de 
nostro versu Valckenarius et 
Porsonus monuerunt. 

100. C. 239. Macar. 272. 

1. C. 238. Schol. ad Apoll. 
Rhod. I, 517: ὅτι ἔϑος ἦν τοῖς 
παλαιοῖς κρατῆρα κιρνᾶν, οτε μέλ- 
Aoısy nadeVdew, καὶ τὰς γλώσσας 
τῶν ἱερείων ἐπιθύειν τῷ Ἑρμῇ «καὶ 
ἐπισπένδευν owov. Καὶ ἴσως φυσικῶς" 
ἐπεὶ γὰρ ἙἭ μῆς λόγος εἶναν παρα- 
δέδοται, ὕργανον δὲ αἰτοῦ ἡ γλῶσσα, 
ἥτις ὕπνου ἐπιπεσόντος ἠρεμεῖ, εἰκότως 
τῷ Ἑρμῇ αὐτὴν ϑύουσιν: alia vide 
ap. Eustath. ad Odyss. Γ, 1470, 
30. Schol. ad Hom. Od. 7, 332. 
341. Athen. J, 16 B, Suidas, 
quorum sentenlias examinavit 
Nitzschius ad Hom. Odyss. 1. c. 
Ἢ γλῶττα... γίνεται) v. nott. criti- 
cas. Quod ad explicationem 


mul cognoscitur, 


11. Ἡ — ayadidas] haec lacera esse sponte 


ini τῶν PA. Ay. attinet, de ea- 
dem supra allati dixerunt verbo- 
siuse Eustath. 1. c: μέλλοντες 
γὰρ κοιμηϑῆναν μετὰ ϑυσίαν οἱ 
παλαιοὶ, ἔϑιον τὰς τῶν ἱερείων 
γλώσσας κατὰ ἔϑος Ἰώνων ἢ ᾿Αττικῶν, 
βάλλοντες ἐν πυρί ἀπένεμον δὲ 
αὐτὰς ὁσιοῦντες ϑεοῖς ἢ τῶν δυς - 
φημιῶν nadaigovres ἑαυτοὺς, 
ἢ ὅτε engl τῶν μελῶν ἡ γλώσσα 
κτλ: Schol. ad Arist. Plut. ill: 
ἢ τῶν καταρωμένων, ἀπ᾽ αὐτοῦ ἡ 
ἀρχήν ubi Hemsterhusii con- 
jectura, καταρχομένον, et nostro 
et Eustathii loco relellitur. Alia 
proverbii forma exstat ap. Schol. 
ad Arist. Pac. 1058, ex quo si- 
revera haec 
ab antiquis pro proverbio ha- 


bita esse: Γλῶττα χωρὲς τέ- 


μνεται: καὶ τοῦτο παροεμεα -. 
κὸν ἀπὸ Ὁμήρου [Odyss. I. ς.}" 
ἀλλ᾽ ἄγε τάμνετε μέν γλώσσας, ὥς 
φησι Καλλίστρατος: δἀά. ϑεδο]. 
ad Arist. Av. 1711, quiSymma- 
chum et Didymum citat. Alludit 
Arist. Plut.1 c.: ἡ γλῶττα ἡ κήρυκι 
τούτων τέμνεται, ubi v. κήρυκι 
Mercurius significatur. 
2. C. 240. 


10 


416 APPENDICIS Ἔ 


μὲν ἀγαϑίδες.ς ᾿Επὶ τῶν ἄγαν μεϑύυσῶν. Kal παάλιν' 
Ἢ γραῦς τὸ ἄροτρον ἐχπίνουσα, φησί, οἷα xaxc 
τὴν γῆν ἀναστρέφει. 

ἬΗδ᾽ ὅς: Tide ἡ λέξις ἐπὶ πλήϑους καὶ ἐπὶ 
ϑηλειῶν᾽ οὐ μόνον δὲ ἀντὶ τοῦ ἔφη, ἀλλὰ καὶ ἀντὶ τοῦ 
» . +8 ,» 4 ᾽ , 4 εἴ 
ἔφασαν ὁ δὲ Κράτης un δασύνειν λέγεε τὸ ὃςι. 

2 7 , 9 ’ὔ ’ 2 ea. 3 

An λῶν γίνωσκὲ, μιμήσῃ δὲ un: OTı οἱ 
δεῖ navra φίλῳ ἕπεσθαι. 

“H Θρᾷττα ἐπὶ τῷ ταρίχει: ἐπὶ τῶν κρυπτόν- 
των τὰ ἴδια πάϑη, 7) ἐπὶ τῶν προφασιζομένων ἕνα τύ- 
χοιεν τινός. Καὶ γὰρ ἡ Θρᾷττα' φίλοινος οὖσα, διψῆν 
ἔφασχε διὰ τὸ φαγεῖν ταριχος. 

Ἢ Καυνία βοῦς: ἐπὶ τῶν 000 πονήσουσιν ἀπολ- 
λύντων' ταύτῃ γὰρ πολὺ μὲν ἠμέλχϑη γάλα, λακτίσασα 
δὲ ἀνέτρεψεν. 

"H λέγε τι σιγῆς κρεῖττον, ἢ σιγὴν ἔχε: ἐπὶ 
τῶν οὐχ akın λεγόντων. 

᾿Ηλιάδων δάχρυα: ἐπὶ τῶν πολλὰ ἐχόντων χρή- 
ματα, παρύσον τὰς ᾿Ηλιάδας alysipovg** Dasdovia 





intelligitur. Proverbium effici conjecerim verbis ἡ γρ: τ. ἀγα. 
et reliqua pertinere ad narrationem, quam ex Bekkeri Anecdotis 


ad Diog. p. 182 apposui. 2 φησι] in codice per compendium %7 
scribitur. 4. Suidas addit: καὶ παρουμία, quae ἃ temeraria 
librariorum manu intrusa esse Kusterus contendit. 7. Maca= 
rius: παντὸς φίλου ἕπεσϑαι τῇ γνώμῃ. 18. Macarius: παρόσον as 
τοῦ Φαέθοντος ἀδελφαὶ ἀποδενδρωϑεῖσαν καὶ δακρύουσαε ἀπέσταζον τὸ 
ἤλεκτρον. 19. aiysigovs] excidisse videntur eig aiy. μετά βεβλη» 
μένας, μετασχηματισϑεῖσαᾳ vel simile quid. 


3. V.II, 12. B. 489: pleniora 
apud Phot. et Suid. s. v. le- 
guntur. »Cratetis Grammatici 
libros de Attica Dialecto citat 
Athenaeus VI, 235 B« Schot- 


tus. 
4. C. 242. Macar. 274. Me- 


gul. 208 Mein. Sententiae au- 
ctor videtür Pythagoras: Stob. 
Floril. 34, 7: Ἔλεγεν ὃ Πυϑαγό- 
ρας [εἰ. supr. Il, 17], χρὴ σι- 
γᾶν, ἢ κρείσσονα διγῆς ya, 
quae in Violetum recepit Arse- 


nand. Sent. Sing. 535: Φίλων 
τρόπους γίγνωσκε, μὴ mise δ᾽ ὅλως: 
ib. 105 p. 339 Mein.: φίλου τρό- 
σους yiyvdurt, μισήσῃς δὲ μή. 

6. Ο. 241. 

6. C. 2414. 

7. C. 245. Apost. IX, 76. 
Macar. 276. Menand. Sent. Sin- 


nius 421: similia composuerunt 
Gell N. Att. XIII, 18. Schneide- 
wintsad Simonid. p. 112 sq. Val- 
kena: sus Diatr.Eurip. 175 Lugd.: 
add. Stob. I, c., 8: ἢ σιγὴν καί- 
por, ἢ Aöyov ὠφέλιμον Eye. 

8. Ο. 216. Macar. 276. Χρυσᾶ 
“Ἡλιάδων δάχρυα dixit Philostr. 
Imagg. I, 11, ubi v. Jacobsius. 


\ 


9 


10 


11 


CENTURIA II 


417 


ϑρηνούσας τὸν ἀδελφὸν, orabeıv δάκρυα τὸν ἤλεκτρον οἵ 
Ἵξλληνες ἐμυϑεύσαντο, ἡλίου δὲ τέχνα αέϑων καὶ αἱ 


αἴγειροι. 
᾿Ηλίβατον: 

βατόν. 

σφόδρα δεινῶν. 


τὸ ὑψηλὸν 0 τῷ ἡλίῳ ὃν uo 
: ψη 0005, Tu 1) u Ἵ βονῷ 
Καὶ παροιμία, nAlfarov χαχκὸν, ἐπὶ τῶν 


Ἵ χ 3 [4 
"Hrıdıwregog “Τευκολόφου: ἰοὗτος ἀποδόμενος 
τὴν οἰχίωαν, ἀντεποιεῖτο τοῦ φρέατος. 


Ἢ μένη πελειᾶς: 


3 \ ΄ῳ «ς ὔ ᾧ 
ἐπὶ τῶν αἀπλουσταάτων 


χατὰ 


’ 4 « ’ .' 4 
ἀντεξέτασιν τὴν πρὸς τὰς παλευτρίας, εἰ ἐξιπτάμεναι καὶ 


ἄλλας ἀπατῆσαι πρφᾶγονται. 


σαι φασίν. 





4. ἠλίβατον Macarius. 


alii defendunt ey Hesychius. 


Παλεῦσαι γὰρ To ἀπατῆ- 


8, Codex pergit: xai, ᾿Ηλιϑιώτερος τοῦ 
Ἡραξίλλης -᾿Αδώνιδος κτλι: v. Zenob. IV, 21. 
ἀντιπαρεξέτασιν C, ut Photius οἱ Suidas: codicis B lectionem et: 
10. τὴν .. zalevroias]) Ο τῆς παλευα 


0, πελιὰς C. 10. 


τρίας: sqq. idem sic profert: ai γὰρ ἐξιπτ. ἀπατῶσιν ἑτέρας, παλεῦσαε 


γὰρ τὸ ἀπ. σημαίνει, 


9. 0.249. τὸ- βατὸν] similem doc- “ 


trinam promunt we Phot. 
Etym, M. 427, 39. Etym. Gu- 
dian. 240, 29. Crameri Anecdd. 
I, 194, 9. 11, 445, 25. παροι- 
μία] Macar. 276. Eustath. ad 
Hom. Odyss. ], 187, p. 1623, 7: 
ὡς δὲ καὶ ὁ εἰπὼν πέλωρον κὰ- 
κὸν ταὐτὸν ἔφη τῷ φὰμένῳ κακὸν 
ἤλιβ., δῆλόν ἐστε καὶ αὐτό" χρῆσις 
δὲ αὐτοῦ γνωμικὴ ἐν zw  «Αὲμε- 
ταβολαὶ γὰρ αἵ τὲ κινήσεως 
κακὸν Ἠλίβατον [male adjicit 
h. 1. ἔντ᾽ ἘΡΡΙΔΗΜΒΕΙ ἀνθρώ- 
0,019 [ἀνθρώποις Kustathius] 
ἀλλοιώματα Ἐν ταῖς τροφαῖς 
[τροπαῖς Eustathius] ποιοῦσιν, 
quae sünt verba Damoxeni Co- 
mici: v. Athen. Ill, 102, C. vs. 


L sq. 

10. C. 247. Leucolophus qui- 
dam exagitatur ab Arıstopliane 
Ran. 1500, ubi v. Scholia. 

11. V. 11, 4. B. 469. C. 252. 
Apost. X, 82. Arsen.. 276: He- 
sych. Phot. Suidas. »Παλεύειν 

raecis est ϑηρεύειν, προκαλεῖ- 
090. Etaliud est proverbium, 
Παλεύει καλῶς τὴν ἀλώπεκα: 
Suidas 3. παλεῦσαι, quod usurpat 
Aristoph. Av. 1087: αὖϑις ὑμεῖς 


ὧν παρ᾽ ἡμῖν δεδεμένον παλεύσετε, 
Ubi Scholia Graeca observant 
solere aucupes aves exoculatas 
reti imponere, quae alias sono 
illicerent suo, quod appellant 
γλωσσηματικὸν σπαλεύειν : οἱ παλεύ- 
τριαε id genus dictae columbae 
ad aliarum dispositae aucupium, 
auctöre Aristotele libro IX A- 
nim.c.7: αἱ περιστεραὶ ζῶσιν ὀκτὼ 
ἔτη οἱ τετυφλωμέναι ὑπὸ τῶν παλευ. 
τρίας τρεφόντων avzag.«Schottus. 
Quae huc non pertinere Schot- 
tum jam v. Eiırrausas docere 
poterat: add. Hesych. 8. παλεύ- 
σας: .. λέγονται Παλεύτριδν περι- 
στεραὲ αἱ ἐξαπατῶσαι καὶ ὑπαγου-: 
cos προς ἑαυτὰς. ἤγουν ἐνεδρεὑουσαι! 
unde intelligitur, ἃ veteribüs 
etiam id genus παλευτρίας esse 
adhibitas, quae libere volan- 
tes neque otulis privatae feras 
columbas in insidiaa3 ab aucupe 
positas pellicere scirent: 
talibus sermo est apud Aelia- 
num N, Anim. ΧΙ, 17: ἕπον- 
ταῦ δὲ τούτοις [piscibus] οἷον ἦγε- 
nos καὶ ἄλλοι ξένοε [86. pisces 
feri], καὶ τούτους μὲν. . ϑηρῶσι 
καὶ ἀποκχτείνουσε" πρός γε μὲν τοὺς 
τιθασσούς, οἵ γε μὴν ἐἑοίκαας τοῖα 


a 


de ᾿ 


10 


12 
13 


16 


418 


APPENDICIS 


Ἢ μωρία μάλιστα ἀδελφὴ πονηρέας ἔφυ. 


Ἥ 7 = ΜΝ; er . 
ovxauıvos συχαμινὼ ρυπτεταις 


πρὸς 


8 2 e - x », , 2 < Ὁ 
τοὺς ἐν ἑαυτοῖς Ta ὠφέλιμα λαμβάνοντας ἐξ ἑαυτῶν. 
Ἢ Συραχοσίων δεκάτη: ἐπὶ τῶν σφόδρα πλου- 


σίω»γ. 


Ἤτοι σύνδεσμος ἰσοδυναμῶν τῷ δέ Hroı δγ᾽ 


ει > r εἴ > - 3 En -- 
ὡς εἴπων. ᾿μηρος οὐ διαξευχτιχῶς αὑτῷ γρῆξται. 


\ \ \ > \ - 
γὲς δὲ χαὶ ἀντὶ τοῦ μέν. 


1{:- 


Ἡφαίστου δεσμὸς ἢ Ἡφαίστειος δεσμός: 
ἐπὶ τῶν ἀφύχτων καὶ ἀλύτων δεσμῶν. “φαιστος γὰρ 
τὸν Προμηϑέα στεῤῥῶς ἐδέσμευσεν. ᾿ 


— m 


—- 


9. πρὸς κέλ. Β om. 


παλευτρίαις πελειάσιν, ἀϑηρία Te 
αὐτοῖς [piscatoribus] ἐστε καὶ ἐκε- 
χειρρία: Phot. et Suid. 8. παλεῦ- 
ca‘ . . καὶ παλεύτρια, περιστερὰ 
πλανος. 

12. Β. 477. Sophocles ἂρ. ϑιοῦ. 
Floril, IV, 17: ἡ δὲ μωρία Μά.- 
λιστ᾽ ἀδελφὴ τῆς π. ἔφυ: ci. Idem 
ibid. ({τ. 668 G. Dindort.], 5: 
ὡς δυςπέλαστον ἡ ἀμαϑία ἔφυ. 

13. V, 11, 3. Β. 485. Apost. 
X, 1. Suidas. »Proverbii ori- 
ginem eo referri posse videmus, 
quod maculae ex moro maturo 
contractae, succo viridis eluan- 
inc: quo facit C. Plinii locus 
N. H. XV, 24, 97: tingunt ma- 
nus succo malura, eluant acerba. 
Pantinus ad Apost. p. 215. Sic 
qui sunt a scorpionibus laesi, 
remedium ab iisdem accipiunt. 
Ab Achillis hasta vulneratos 
ab eadem opem petiisse poetae 
fabulantur.« Schottus. 

Ι4. B.483. Macar. 280: Strab. 
VI, 2, 4 p. 269: Συρακούσας δὲ 
ἐπὲ τοσοῦτον ἐκπεσεῖν πλούτου, ὥς- 
τε καὶ αὐτοὺς ἐν παροιμίᾳ διαδο- 
ϑῆναι λεγόντων πρὸς τοὺς ἀγαν πο- 
λυτελεῖς, ὡς οὐκ ἂν ἐκγένοιτη 
αὐτοῖς ἡ Συρακουσίων δὲχά- 
τη: Steph. Byz. 8. Συρακοῦσαι. 
Schol. ad Arist. Equitt. 1100: 
Suidas. Usurpat Liban. Epist. 


721: Zuos δὲ μείξω μὲν ταῦτα τῆς. 


3. ἐν] Suidas recte omittit. 
9. Ἡφαίστιος Apostolius, Arsenius. 


hen 
8. μὲν B. 


Zvo. δεκάτης, μικρῷ δὲ ἐλάττω 
τῶν εἰς τὸν ὑμέτερον νομοϑέτην ὑ- 
πὸ τοῦ ϑεοῦ λεχϑέντων. ΟΥ̓. Greg. 
Cypr. II, 68. Append. IV, 88. 

15. V. II, 12. B 490. Hesy- 
chius. Locus Homeri est Il. B, 
76. Explicatius de particula 
exponit Eustath. ad Hom. 4 p. 
60, 10: ὅτι ὁ ἤτοι καὶ ὁ μὲν ἄλ- 
λως ἀδιάφορον ὄντες ὅμως διαφέ- 
ρουσι, καϑότι ὃ μὲν ἤτοι ἐν κωταρ- 
χῇ ἀεὶ λόγου τίϑεταν, οἷον ἤτοι ὅ 
γ᾽ ὃς εἰπὼν κατ᾿ ἄρ᾽ ἕζετο. ὃ δὲ 
μὲν σύνδεσμος, οὐ πίπτει nord ἐν 
λόγου ἀρχῇ, οἷον ἀλλὰ σὺ μὲν ταύ- 
την ϑεῷ πρόες [1]. A, 127.}" καὲ 
ὃ μὲν ἤτοι ποιητικός ἐστιν, 6 δὲ 
μὲν τῆς κοινῆς φράσεως"... στέον 
δὲ ὡς οἱ μεϑ᾽ Ὅμηρον τὸ ἤτοι χυ- 
δαϊστὶ μὲν ἑρμηνευτικὸν οἴονται σύν-- 
δεέσμον, καϑὰ καὶ τὸ ἤγουν καὶ εἴτ- 
ουν" ἀκριβῶς δὲ νοήματα διαζευ- 
γνύουσιν ἐν αὐτῷ, οἷον ἤτον τέϑνη- 
κεν ἢ ζῆ: id. ad Odyss. A, p. 1404, 
32: τὸ δὲ ἤτοι, ἰσοδυναμεῖ, φασί, 
τῷ μὲν" διὸ καὶ ἐκ παραλλήλου xew- 
ταὶ ποτε: cf. Hartungus de Par- 
ticc Grr. 11, 358 sq. 

16. C. 255. Apost. X, 7. Ar- 
sen.281:Suidas. Aeschyl.Prom. 
Vinect. 4 sqq.: τόνδε... ὀχμάσαε 
Adauarrivom δισμῶν ἐν ἀῤῥήκτοις 
πέδαις. Posset etiam derivari 
a vinculis, in quae Martem et 
Venerem Vulcanus conclusit: 


10 


17 


19 


20 


CENTURIA II. 


Ἢ ψελλὴ οὐ πιττεύω: 


419 


>. - 3 3 “- 3 
ἐπὶ τῶν Ta οἰχεῖα ἔλατο 


’ > [4 
τώματα πειρωμένων ἀποχρύπτειν. 


Θεοὶ Μολοττιχοί: 


€ 7 ı N ἢ 
οὐ XUVVES" ἢ UOTE Ψψυχοπομ- 


πεῖον ἐν MoAorrie. ᾿Επὶ τῶν φοβουμένων τὰ φόβου ἄξια. 


Θερσίτειον βλέμμα, za, Θερσίτειον εἴδω- 
0 ᾿ | 


λον: 
᾿ “- τ 
σίτης τοιοῦτος NV. 


Θετταλικὸν σοθφιὸδμα!: 


εὑμεϑόδων ἔργων. 


’ - ’ “- \ 
παροιμία ἐπὶ τῶν πάνυ δυςειδῶν, ἐπεὶ καὶ ὁ Θερ- 


4 “ ’ 
ἐπὶ τῶν πανούργων καὶ 


Atysras δὲ χαὶ ἐπὶ τῶν ἀεὶ ἀναβαλ- 


1. πιττεύει V, Arsenius, Schottus, πεττεύω B, Gaisfordus: zır- 


τεύω cum Suida dedi. 


3. οὗ κύνες ati.) Hesychius: ἤτον ὅτι διά- 


φορον οὗ κύνες οἱ Μολοττυκοὶ, ἢ ὅτι ψυχοπομπεῖόν ἐστιν ἐν Μολοσ- 
σοῖς: unde ψυχοπομπεῖόν pro eo, quod in codice legitur ψυχοπομ-- 


zoi, scripsi. 
explicatio Suidae deest. 


Hom. Od. 9, 275. Usurpat Eu- 
napius, ut videtur, ap. Suid. 8. 
Apßasanıos. 

17. V. 11, 8. B. 482. Arsen, 
281: Suidas. »Jocus proverbia- 
lis, ubi quismala sua conaturdis- 
simulare, quae prae se fert, 
etiam cum dissimulat. WVeluti 
si quis neget se blaesum esse, 
idque ipsum non possit, nisi 
blaese dicere. Dictum est enim 
πυττεύεε pro πιστεύει. Propterea 
quod qui linguae vitio laborant, 
in literis duabus, sigma et rho, 
potissimum laborant. Notatus 
est et Alcibiadis labdacismus, 
qui pro e litera A solitus sit 

ronunciare: Arist. Vesp. 44 « 
Erasmus I, 6, 51. Οἵ, Eustath. 
ad Hom. Od. E, 1535, 24. ᾿ 

18. C. 258. Hesych. Photius. 
Κύνες)] Aelian. H. Anim. 11I, 2 
fin.: ϑυμικώτατος δὲ κυνῶν Mo- 
λοσσός, ἐπεὲ ϑυμωδέστατοι καὶ οἱ 
ἄνδρες: v. Arist. Thesmoph. 416. 
Plaut. Capt. 1, 1, 18. Alciph. 
Epist. Ill, 47. Oppiani Cyneg. 
I, 374. Poll. Onom. V, 39: 
ὥσπερ καὶ τὰς Χαονίδας καὶ Μο- 
λοττίδας ἀπογόνους φασὶ κυνὸς, ὃν 
Ἥφαιστος ἐκ χαλκοῦ 4 ]ημονησίου 
χαλκευσάμενος, ψυχὴν ἐνθεὶς, δῶ- 

ον ἔδωκε Ark κτλ.: Suid. 5. Mo- 
οσσός. Ψυχοπομπεῖον)] Acheron- 
tem adjacebat : cf. Ο. Muellerus 


Adstipulatur Photius. 


5. καὶ Θερσίτειον εἴδωλον et 


Dorr. I, 418. Prolegg. Myth. 
363: add. Eustath. ad Hom. Od. 
K, 514 p. 1668, 1, qui e lexico 
rhetorico haec affert: εὗναν δὲ 
καὶ νεκυομαντεῖον ἐκεῖ [ad Aor-- 
num, lacum Chalcidicum], ταὐύ- 
τὸν δὲ εἰπεῖν ψυχοπόμπιον, κατὰ 
τὸν γράψαντα ὅτι ἔστε καὶ ἐν Μο- 
λοττοῖς ψυχοπόμπιον' ὅϑεν ϑεοὺ 
ἹΜολοττικοὶ οἱ ἐν τούτῳ. Comicum 
nexcio quem Deos in ψυχοπομ-- 


'zztio isto cultos Molossicos no- 


minasse, Valckenarius conjecit 
ad Herod. V, 92, 7. 


19. C. 259. Suid. 8. Θερσίτης. 
Natum ex Hom. Il. B, 212 84., 
ubi v. Eustathium. Θερσίτειον PA. 
sine dubio etiam de impudenii- 
bus dicebatur, ut’Arrixov βλέπος: 
Aristoph. Nub. 1178 ibiq. Scholl, 
coll. Bernhardio Hist. Lit. Graec. 
I, 313. Alludit Liban. Epist. 
1522: νέον re γὰρ οἱ πολλοὲ καὶ 
καλοὶ καὶ μόνον .“γαάκννθοι καὶ τοὺς 
ἄλλους ἡγοῦνταν Θερσίτας κελ.: 
Hippocrat. Epist. I, 22 Chart., 
111, 801 Kuehn.: Θερσῖταε 
δ᾽ εἰσὶ τοῦ βίου πάντες: Appul. Flo- 
rid: I, 3 p. 12. Oudend.: Mar- 
syas ... fertur cum Apolline 
certavisse, Thersites cum de- 
coro, agrestis cum erudito, bel- 
lua cum Deo. 


20. Ο. 2686. vw. Zencb, U, 
DNS; 


21 


22 


23 


24 


420 APPENDICIS 


λομένων τὸ παρ᾽ αὐτῶν ὑπεσχημένον, δι’ οἰκεῖον κέρδος. 
᾿Αράτιος γὰρ ὁ ἐκ Θετταλίας ηὔξατο δοῦναε τῷ Anol- 
λωνυ, εἰ περιγένοιτο τῶν ἐχϑρῶν, ἑκατόμβην ἀνδρῶν, χαὶ 
τυχὼν οὐκ ἐποίει, διὰ τὸ μὴ ἱεροπρεπῇ eivas λέγων τὴν 
τοιαύτην ϑυσίαν. 

Ogaxeia παρεύρεσιρ: ἐπὶ τῶν δολίως τὶ um 
χανωμένων καὶ χαλεποῖς ἔργοις λόγους εὐπροςώπους ἐξευ- 
ρισχόντων' Θρᾷχες γὰρ ἡττηϑέντες ὑπὸ Βοιωτὼν περὶ 
Χερώνειαν, Τ᾽ χαὶ σπεισάμενοι; ϑύουσι ταἀπινίχια τοῖς Boı- 
wroig νυχτὸς ἐπέϑεντο᾽ χαὶ πολλοὺς αὐτῶν ἀνεῖλον, TI- 
γὰς δὲ καὶ ἐζώγρησαν. ᾿Α4γαναχτούντων δὲ Βοιωτῶν ἐπὶ 
τῷ παρεσπονδῆσϑαι, ἔφασαν gi Θρᾷκες, ὅτι τὰς ἡμέρας» 


ἀλλ᾽ οὐ τὰς νύχτας ἐσπεισάμεϑα. 


Θυμόσοφος: 
φυεῖς οὕτως ἐχάλουν. 


Θύραϑεν: 


Σ --» \ > 
τοὺς ἐκ φύσεως οξυμαϑεῖς καὶ εὑ- 


ἐχ τῆς ϑύρας καὶ ἀντὶ τοῦ ἐγγὺς, 


καὶ ἀντὶ τοῦ ἐχτὸς, χαϑά “φαμὲν ἐκ τῶν ϑύραϑεν ἢ ἀπὸ 


τῶν ἐχτός. 
ἔξω τῆς ϑύρας ἱσταμένων. 
, ᾿Ιαλεμος: 








Εἴληπται δὲ ἀπὸ τῶν αἰτούντων πτωχῶν καὶ 


εἶδος ϑρήνου, ἡ ἐπὶ τοῖς ἀπολωλόσιν 


2. ᾿Αράτιρς)] “ἴατος Ο. O. Muellerus apud Schneidewinum ad 


Zenob. I. c. 6. Θρᾳκία 
ψειαν: cf. nott. ad Zenob. 1. c. 


phane apposuerunt Apostolius, Arsenius. 
20. ἡ — ἀνία] Suidas: ὁ ἐπὶ τοῖς ἀπολωλόσιν 


ὀξυμαϑῶν καὶ εὐφυῶν, 
ἀνίαν φέρων. . 

21. C. 262: v. Zenob. IV, 37. 

22. V. II, 16. B. 496. K. ΠῚ, 
40. Apost. x, 37. Arsen. 290: 
Eustath. ad Hom. Il. H, 228 p. 
678, 61: ϑυμολέων.. ὃ μὴ φύσεὶ 
λέων, ἀλλὰ ϑυμῷ, ,Ττουτέστιν οἴκο-- 
ϑὲν καὶ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ τοιοῦτος ; ὡς 
καὶ ϑυμόσοφος ὃ μὴ ἄλλοϑεν 
ἀλλὰ φυζάν 0 ἐστιν εὐφυίᾳ τῇ κατ᾽ 
αὐτὸν, σοφός, Πινδαρικῶς (01. TI, 
86.] εἰπεῖν: id. ib. M, 228 p. 900, 
44. Schol. ad Arisı Nubh. 879: 
Hesych. Phot. Suidas. Phavo- 
rinus. Primus dixit, ut vide- 
tar, Aristophanes ].c.; aliorum 
locos apponunt interpp. Hesy- 
chii, Stephanus Thesaur. Ling. 
Gr. s. v. 


# 


Zenobius. 


9. “Χερόνειαν) scribe Κορώ- 
14. ϑυμόσοφος] ἐστιν ex Aristo- 
K explicat: ἐπὲ τῶν 


23. Ο. 463. Hesych. Phot. Sui- 
das: cf, Lexica eı Tittmannum 
ad Zonar. T. I praef. p. XLVIA. 
Iltwyav] mendici enim et egeni 
circa divitum, ut dicitur, fo- 
res vagantur, ünde nata dictio 

roverbialis ἐπὲ πλουσίων ϑύρας 
ἐέφαι, quam Plato frequentat; 
cf. Stallbaumius ad Plat. Reip. 
1l, 364 B: add. Eustathius c. 
Origen. de Engasır. ὃ. 12, p. 
558 T. IV. ‚Gall.: ὅσπερ ‚Ayioras 
καὶ μάντεις ἐπὶ πλουσίων ἰέναι θύ.- 

ρας ἐπειγόμενοι. Cognatas formu- 
las collegit Wernsdorfius ad Hi- 
mer. Oratt. p. 866. 

24. G.264. Bibl. Coisl. bi A 

Schol. ad Hermog. T. III Rheut. 


15 


25 


26 
27 


CENTURIA II 421 


ἀνία, καὶ ὁ υἱὸς Καλλιόπης, zei ὁ ὀρφανός" ἔνιοι δὲ 
καὶ τὸν χαχοδαίμονα χαὶ τὸ εὐτελές. ᾿Ιαλεμώδη τὰ 
ψυχρὰ χαὶ οὐδενὸς ἄξια, 1] τὰ ϑρηνώδη. 

“Ιερείας ἐνύπνιον: ἐπὶ τῶν ἐξ ἐνυπνίων καχὰ 
παϑοόντων᾽ λέγεται δὲ καὶ Iusguiag ἐνύπνιον. 
ραία γάρ τις ἱέρεια zu” ὕπνους εἰς οὐρανὸν εἶναι ἔδοξε, 
χαὶ τῷ τοῦ Διὸς ϑρόνῳ ἰδεῖν ἁλύσει δεδεμένον τινὰ, περὶ 


οὗ ἐρωτήτασαν μαϑεῖν τὸν Σιχελίας εἶναι ἄρχοντα, ὕστε- | 


ρον δὲ ἰδοῦσα Διονύσιον τυραννήσαντα, αὐτὸν εἶναι εἶπεν 
ὧν χαϑ' ὕπνους ἑώραχε. Καὶ ὀργισϑεὶς ἀπέχτεινεν αὖ- 
τὴν ὁ Διονύσιος. 

ϑι ὀρϑός: 

Ἵνα μὴ φάγῃς σχόροδα, μηδὲ κυάμους: ἐπὶ 
τῶν ἡσυχὴ ζώντων. ἜἜϑος γὰρ ἦν τοῖς ἐν πολέμῳ ἀπι- 
οὖσιν ἐσθίειν σχύροδα, τοὺς δὲ διχαστὰς χυάμους, ἵνα 
u κοιμηϑῶαιν. Οἱ γοῦν δικάζοντες καὶ ἐν πολέμῳ ἀπὴρ- 


ἐπὶ τῶν τοῦ διχαωίου ATOEROILVER: 


zovro βίας xaAovang. 





5. λέγεταν. 


“ ἐνύπνιον] ἄλλοι δὲ φασι δεῖν μᾶλλον “ΙἹμεραίας ἐνύπνιον 


λέγεσϑαν, Photius cum Suida: itpsas Lexicon Rhet. ap. Bekkerum, 


9. C “εύνυσον. 


Gr. 348 Walz.: Hesych. Phot. 
Suidas: cf. Zenob. IV, 39. 

25. C. 267. Valer. Maxim. I, 
Ext. 6. Photius. Suidas. Bekk. 
Anecdd. 1, 266, 9. Alludit Ae- 
schin. de falsa legat, ΒΕ 10 p. 
194 R.: ἐνεχείρησε δ᾽ ἀπεικάζειν 
μὲ “Μιονυσίῳ τῷ γενομένῳ “Σικελίας 
τιρᾶννῳ 2... X τὸ τῆς ἱερείας 
ἐνύπνιον τῆς ἐν Σικελίᾳ διη- 
γήσατο: δὰ quem locum Scho- 
liasta haec annotavit, p- 761 R.: 
περὶ τὴν γραφὴν ἡμάρτηται" 
δεῖ γὰρ yeygag dan ἱμεραΐίας. Tı- 
μαῖος γὰρ ἐν τῇ ἕκτη ἱστορεῖ, 
γυναῖκά wa, Ἱμεραίαν. τὸ γ ἐ- 
vos, ἰδεῖν ὄναρ, ἀνιοῦσαν αὐτὴν εἰς 
τὸν οὐρανὸν πρός τινος ἄγεσθαι 
ϑεασομένην τὰς τῶν ϑεῶν οἰκήσεις" 
ἔνϑα ἰδεῖν καὶ τὸν „dio καϑεζόμε- 
vor ἐπὶ ϑρόνου, ip’ οὗ. ἐδέδετο 
πυῤῥός τις ἄνθρωπος καὶ μέγας 
ἁλύσει καὶ κλοιῷ " Egeodas οὖν τὸν 
πιριάγοντα ὅστις ἔστιν, αὐτὸν δὲ 
εἰπεῖν, ““λάστωρ ἔστι τῆς Σικελίας 
καὶ ᾿Ιταλίας, καὶ εἴπερ ἀφεϑῇ, τὰς 


11. C Διόνυσος. 


13. φάγῃ Suidas. 


χώρας διαφθερεῖ. Περιαναστᾶσων 
δὲ χρόνοις ὑστέροις ὑπαντῆσαι τῷ 
“4ιονυσίῳ τῷ τυράννῳ μετὰ τῶν δο- 
ρυφόρων καὶ ἰδοῦσαν ἀνακραγῆναε, 
ὡς οὗτος εἴη 6 τότε δειχϑεὶς " καὶ 
ἅμα ταῦτα Alyovoay πεσεῖν εἰς τοὔ-. 
δαφος ἐχλυϑεῖσαν" μετὰ δὲ τρίμη- 
γον οὐχέτε ὀφθῆναι τὴν γυναῖκα ὑπὸ 
“4:ονυσοῦ [sic] διαφ gapeicay λάϑρα. 
Οὗτος ἑἐέφεεάν φησιν εὐναε 
τὴν γυναῖκα μηδενὸς τοῦτο 
ἑστορήσαντος;"» ultima auctiora 
adscripsi 6 codd. Parisinis, quos 
publici juris fecit_ 1. Bekkerus 
in Actis Societ. Liter. Berol. 
ann. 1836 p. 240. 

26. C. 269 Macar. 305. 

27. C. 270. Snidas: τουτέστον, 
ἵνα μὴ δικάση μηδὲ πολεμήσῃ. Σκό- 
ροδα] joeulariter hoc dictum est. 
Gallinaceos enim, qui pugnam 
inituri erant, Athenienses allio 
pascebant, ut certaminis avidio- 
res reddexentur::'Schol. ad Arist. 
Equitt. 497: ὅταν γὰρ εἰς μάχην 
σιμβάλλωσιν αὐτοὺς σκόροδα di- 


Ἵμιε- 8 


10 


15 


28 
29 


99ῳ 


31 


32 


422 


“Inneig ἐν Θετταλίᾳ καὶ Θράκῃ: 


! “Inrov γῆρας: 
χούντων. 


Ἴσαε ψῆφοι: 


APPENDICIS 


σταροιμία. 


ἐπὶ τῶν πρὸς τῷ γήρᾳ δυςτυ- 


ἐπὶ τῶν ἐν διχαστηρίῳ ἀντιζχρινο- 


μένων, καὶ μηδενὸς καταβεβλημένου. Αἰσχίνης κατὰ Κτη- 


σιφῶντος. 


Ἴσως ᾿Εριννύς ἐστιν ἐκ τραγῳδίας: 
ἀποτρόπαια τῶν φαντασμ 


μόττει. 


τὰ γὰρ 


ἅτων τραγῳδοῖς μᾶλλον ἀρ- 


᾿Ιχϑὺν εἰς Ρλλήσποντον. 


Καβος: 
xaßov. 


— 





ΓΝ 


3 , 
εἰδος μέτρου. 


1. Suidas: ἱππεῖς λευκοϑώρακες : Καὶ παροιμία" ᾿Ἱππεῖς μὲν ἐν Θεττ. 


καὶ Θρᾷκῃ. 7. Ἐρινύς recte Aristophanes, 


δόασιν αὐτοῖς, ἵνα δριμύτερον ὦσυν 
ἐν τῇ μάχῃ: v. eund. ad Arist. 
Ach. 166. Hesych. 8. ἐσκοροδι- 
outvos: unde factum, est, ut etiam 
de hominibus fortibus et pu- 
gnandi cupidis diceretur £oxo- 
ροδισμένον εἰσὶ : Kenoph. Sympos. 
4, 9: εἰς μὲν γὰρ μάχην ὁρμωμένῳ 
καλῶς ἔχεν χρόμμυον ὑποτρώγειυν, 
ὥςπερ ἔνιοι τοὺς ΤΟΝ ae σχό- 
ροδα συτίσαντες συμβάλλουσιν, ubi 
v. interpp.: Arist. Equitt. 1. c., 
Suidas 8. &oxopodwuisos. Jocum 
augebat, quod Athenienses ex- 
peditionem adornantes allium 

ro commeatu comparare sole- 

ant: cf. Arist. Equitt. 600, ubi 
Schol.: διὰ δὲ τοῦ σκορόδου καὶ 
κρομμύου τὴν εὐτέλειαν δείκνυσε 
τῶν τε ναυτικῶν καὶ στρατιωτικῶν 
σιτίων: id. δὰ Arist. Ach. 555: 
οὗ γὰρ Eni πόλεμον ἐξιόντες ταῦτα 
ὠνοῦντο καὶ ἐν λίνοις ἔβαλλον: Suid. 
8. σχόροδα, Boeckhius Oecon. 


ubl. Athen. I, 309. Kvanovs]. 


chol. ad Arist. Equitt. 41: xva- 
μοις δὲ ἐχρῶντο οἱ δικασταὶ διὰ τὸ 
μὴ καϑεύδευν [Plinius ΝΗ ΧΥ 11, 
12, 118: fabacia... hebetare sen- 
sus exislimata, insomnia quaque 
facere]: Suid. 8. κυαμοτρώξ:. 
πρὸ γὰρ τῆς εὑρέσεως τῶν ψήφων, 
κυάμοις ἐχρῶντο ἐν ταῖς χειροτονί- 


11. χάβου κάβος Suidas, 


as τῶν ἀρχόντων καὶ ἐν ταῖς ἐκ- 
κλησίαις : v. Wachsmuthii Αηεΐᾳᾳ. 
Grr. 11, 1, 344 sq : hacc ratio 
vera est; prior e somniculoso 
nata est judicdm Atheniensium 
in judiciis habitu: cf. ad Zenob. 
1, 8: ad eam judice Scholiasta 
alludit Aristoph. Lysistr. 537. 

28, ©. 272. Suidas. 
cia optimi equi alebantur : cf. 
Oraculum ap. Schol. ad Theocr. 
XIV, 48 vs. 2, quem citat etiiam 
Schol. ad Aristid. p. 208 Fromm. 

29. C. 274. Arsen. 301 ibiq. 
Macarius. Tetigit Schneidewi- 
nus ad Ibyci Rell. p. 107: add. 
Piutarch. an seni sit gerenda 
resp. 785 C: οὐ παντάπασι δόξεε 
τοῦτο δὴ τὸ καλρύμενον ἵππου 
γῆρας ἐπάγεσϑαν μηδενὸς avayıd- 
ζοντος; 

30. Ο. 277. Harpocrat. 102, 11 
Bekk., Hesych. Phot.Suidas : cf. 
infr. 42. Aloyivns] ὃ, 2652 p.643 R. 

31. K. III, 43. Apost. X, 57. 
Arsen. 305. Est versus Aristo- 

hanis, Plut. 423, ubi v. Scho- 
ia, ex quibus explicationem 

grammaticus noster descripsit. 
De re cf. C. O. Muellerus ad 
Aesch. Eumen. p. 185. 

32. Καὶ 111,46: cf Zenob. III, 6. 

33. C. 278. Suidas. Dev. Ka- 


Καὶ παροιμία, Kaßos 


In Thra- 


10 


34 
35 


36 


37 


38 


CENTURIA I. 423 
Kad 
Καὶ γὰρ ᾿Αργείους ὁρᾷς: αὕτη «Σοφόκλειος" 
πεποίηται γὰρ ᾿δριρύλη πρὸς Ah; κμαίωνα. λέγουσα, 
Καὶ γὰρ Agysious ὁρῶ, 
Eionraı δὲ ἐπὶ τῶν ἐκτενῶς πρὸς ὁτιοῦν βλεπόντων κ καὶ 
χκαταπληχτιχὸν τὸ δοχούντων ὁρᾶν. Οἱ δὲ ἐπὶ τῶν εἰς 
κλοπὴν ὑπονοουμένων. Κωμῳδοῦνται γὰρ ᾿Αργεῖοι ἐπὶ 
κλοπῇ, ὥςπερ καὶ Σοφοκλῆς ἐχρήσατο. 


ἑαυτοῦ τὴν κόνιν ἀμᾶται.- 


Καὶ κεραμεὺς κεραμεῖ χοτέει: ἐπὶ τῶν ὁμο- 
τέχνων διαφϑονουμένων. ᾿ 

Καὶ ταῦτ᾽ ἔχοντες κυμάτων ἐν ἀγκάλαις: 
ἀντὶ τοῦ ὄντες ἐν πολλοῖς χινδύνοις. 

Καὶ χερσὶ καὶ κόμαυσι καὶ ποδῶν βάσει: 
ἀντὶ τοῦ παντὶ τρόπῳ, καὶ ἔργοις δηλαδὴ; ὃ δηλοῖ διὰ 
τοῦ χερσὶ, χαὶ χατανεύσει, τοῦτο γὰρ σημαίνει τὸ κό- 
μαισι,) καὶ βαδίσει, ὃ δηλοῖ διὰ τῶν ποδῶν καὶ τῆς βα- 
0EWG. ; 


4. Kai... δρᾷς] ᾿Αργείους ὁρῶ Hesychius. 5. ἐχτενῶς] ἀτενῶς 
Suidas. 6. ᾿καταπληκτεκὸν] sic AB, καταπλησῖον V: nostram le- 
ctionem etiam Macarius twuetur, ἐπὶ τῶν ὑτιοῦν ἀποβλεπόντων κατα- 
πληχτικώτατον explicans. Β. ὥςπε 0] ὡς V. 13. Ex nostro loco 
intelligitur glossam, καὶ χερσί: καὶ Torx; quae apud Hesych. Phot. 


Suidam legitur, ad Hecubam Euripideam referendam esse. 


ßos, mensurae frumentaceae ge- 
ni v. intt, Hesychii. 

ΟὟ, 11, 45. B. 580. Usur- 
ar "schol. "ad Hermog. T. IV 
Rheit. Gr. p. 204 Walz.: noA- 
λάκις γάρ τιψες ἔξω τοῦ προκειμέ- 
vov λέγειν ἔ ἔνια φιλοτιμηθϑέντες αὖ- 
τοὶ καϑ' ἑαυτῶν, φασὲν, ἀμ ύ- 
μένον τὴν κόνυν ἐφάνησαν, Οἵ. 
Zenob Ir 69. 

35. V. 11, 49. B. 585. Macar. 
79: Hesych. 5. Agyeioı. Suid. 8. 
᾿Αργείους ὁρᾷς. Σοφόκλειος] fr. 208 
Dind.: cf. Welckerus de Soph. 
tragg. Ὁ. 276. κωμῳδοῦνται) cf. 
Diogen. II, 79. O. Muellerus 
Dorr. 11, 413. 

36. C. 281. Macar. 317. He- 
mistichium Hesiodi, ἔργ. 25, 
quod saepe adhibuerunt: v. Gais. 
fordi notam ad Hesiodi 1. c., 
Creuzerum Init. Philos. Plat. 
11, 179. 


37. C. 280. Suidas. Est ver- 
sus Aristoph. Ran, 704, ubi Scho- 
liasta. ex Didymo annotat, a 
comico perstringi Aeschyleum 
illud: ψυχὰς ἔχοντες κυμά- 
των ἐν ἀγκάλαες, fr. 301 Dind. 
Similiter locntus est Nausicra- 
tes Athen. VII, 296 A: ἤδη ga- 
ψέντος πελαγίαες ἐν ἀγκάλαις: 
Eurip. Helen. 1062: καϑήσομεν 
Κόσμον τίφῳ σῷ πελαγίας ἐς 

ἀγκάλας, ibid. 1436: alia attu- 
litBlomfieldus adAesch. Choeph. 


gl. 579. 

38. C. 282: Macar. 318: xas 
χειρὶ καὶ ποδὲ βοηϑεῖ: ὁμοία 
τῇ πάντα κάλωνσεϊΐειν: δε- 


ποῦ. V,62. Versus ex Eurip. He- 
cub. 837 desumptus est, quocum 
bene Pfiugkius contulit Aeschi- 
nem de falsa legat. $. 115: τι- 
μωρήσειν καὶ χευρὸὲ χαὶ ποδὲ καὶ 
φωνῇ καὶ πάσῃ δυνάμε»: adv. Cte- 


10 


t5 


28 
29 


99ῳ 


31 


33 
53 


422 


“Inneis ἐν Θετταλίᾳ χαὶ Θρᾷάκῃ: 


“Innov γῆρας: 
χούντων. 
Ἴσαι ψῆφοι: 


APPENDICIS 


σταροιμία. 


ἐπὶ τῶν πρὸς τῷ γήρᾳ δυετυ- 


΄“- 3 
ἐπὶ τῶν ἐν δικαστηρίῳ ἀντιχρινο- 


μένων, καὶ μηδενὸς χαταβεβλημένου. Αἰσχίνης κατὰ Κτη- 


σιφῶντος. 


Ἴσως ᾿Βριννύς ἐστιν ἐκ τραγῳδίας: 


τὰ γὰρ 


ἀποτρόπαια τῶν φαντασμάτων τραγῳδοῖς μᾶλλον ἀρ- 


Καὶ παροιμία, Kaßog 


μόττει. 
᾿Ιχϑὺν εἰς Πλλήσποντον. 
Κάβος: εἶδος μέτρου. 
χάβου. 





1. Suidas: ἑππεῖς λευκοϑώρακες : Καὶ παροιμία: ᾿Ιππεῖς μὲν ἐν Θεττ. 


καὶ Θράκῃ. 7. Ἐρινύς recte Aristophanes, 


δόασιν αὐτοῖς, ἵνα δριμύτερον ὦσυν 
ἐν τῇ μάχῃ: v. eund. ad Arist. 
Ach. 166. Hesych. 8. ἐσκοροδι- 
outvos: unde factum, est, ut etiam 
de hominibus fortibus et pu- 
gnandi cupidis diceretur ἐσκο- 
ροδισμένον εἰσί : Kenoph. Sympos. 
4, 9: εἰς μὲν γὰρ μάχην ὁρμωμένῳ 
καλῶς ἔχεν κρόμμυον ὑποτρώγευν, 
ὥςπερ ἔνιοι. τοὺς rl ae σκό- 
ροδα συτίσαντες συμβάλλουσιν, ubi 
v. interpp.: Arist. Equitt. 1. c., 
Suidas 8. ἐσκοροδισμένος. Jocum 
augebat, quod Athenienses ex- 
peditionem adornantes allium 
ro commeatu comparare sole- 
ant: cf. Arist. Equitt. 600, ubi 
Schol.: διὰ δὲ τοῦ σκορόδου καὶ 
κρομμύου τὴν εὐτέλειαν δείκνυσι 
τῶν TE ναυτικῶν καὶ στρατιωτικῶν 
σιτίων: id. ad Arist. Ach. 555: 
οἱ γὰρ ἐπὲὶ πόλεμον ἐξιόντες ταῦτα 
ὠνοῦντο καὶ ἐν λίνοις ἔβαλλον: Suid. 
σχόροδα, Boeckhius Oecon. 


8 
pen! Athen. I, 309. Kvanovs], 


chol. ad Arist. Equitt. 41: xva- 
μοις δὲ ἐχρῶντο οἱ δικασταὶ διὰ τὸ 
μὴ καϑεύδευν [Plinius ΝΗ ΧΥΙΙ, 
12, 118: fabacia... hebetare sen- 
sus exislimnia, Iinsomnia quaque 
facere]: Suid. 8. κυαμοτρώξ: .. 
πρὸ γὰρ τῆς εὑρέσεως τῶν ψήφων, 
κυάμοις ἐχρῶντο ἐν ταῖς χενροτονί- 


11. χάβου κάβος Suidas, 


as τῶν ἀρχόντων καὶ ἐν ταῖς ἐκ- 
κλησίαις : v. Wachsmuthii Antigg. 
Grr. 11, 1, 344 sq : δος ratio 
vera est; prior e somniculoso 
nata est judicdam Atheniensium 
in judiciis habitu: cf. ad Zenob. 
I, 8: ad eam judice Scholiasta 
alludit Aristoph. Lysistr. 537. 

28, C. 272. Suidas. 
cia optimi equi alebantur : cf. 
Oraculum ap. Schol. ad Theocr. 
XIV, 48 νβ. 2, quem citat etiam 
Schol. ad Aristid. p. 208 Fromm. 

29. C. 274. Arsen. 301 ibigq. 
Macarius. Tetigit Schneidewi- 
nus ad Ibyci Rell. p. 107: add. 
Piutarch. an seni sit gerenda 
resp. 785 C: οὐ παντάπασι δόξεε 
τοῦτο δὴ τὸ καλούμενον ἕππου 
γῆρας ἐπάγεσϑαν μηδενὸς ἀναγκά- 
ζοντος; 

30. C. 277. Harpocrat. 102, 11 
Bekk., Hesych, Phot.Suidas: cf. 
infr. 42. Aioyivns] ὃ, 252 ρ.648 Ε΄ 

31. K. III, 43. Apost. X, 57. 
Arsen. 305. Est versus Aristo- 

hanis, Plut. 423, ubi v. Scho- 
ia, ex quibus explicationem 

grammaticus noster descripsit. 
De re cf. C. O. Muellerus ad 
Aesch. Eumen. p. 185. 

32. K. 111,46: cf Zenob. ΠΗ͂, 6. 

33. C.278. Suidas. Dev. Ka- 


In Thra- 


10 


34 
35 


36 


37 


38 


CENTURIA IH. 423 
Ka 
Καὶ γὰρ ᾿4ργείους ὁρᾷς: αὕτη «Σοφόκλειος" 
πεποίηται γὰρ ᾿Εριφύλη πρὸς Abzuaiova λέγουσα, 
Καὶ γὰρ Agysiovg ὁρῶ. 
ϊρηται δὲ ἐπὶ τῶν ἐχτενῶς πρὸς ὁτιοῦν βλεπόντων κ χαὶ 
καταπληχτιχὸν τὸ δοχούντων ὁρᾶν. Οἱ δὲ ἐπὶ τῶν εἰς 
κλοπὴν ὑπονοουμένων. Κωμῳδοῦνται γὰρ ᾿Αργεῖοι ἐπὶ 
κλοπῇ, ὥςπερ καὶ Σοφοχλῆς ἐχρήσατο. 


ἑαυτοῦ τὴν κόνιν ἀμᾶται: 


Καὶ κεραμεὺς κεραμεῖ κοτέει: ἐπὶ τῶν Ono- 
τέχνων διαφϑονουμένων. , 

Καὶ ταῦτ᾽ ἔχοντες κυμάτων ἐν ἀγχάλαις: 
ἀντὶ τοῦ ὄντες ἐν πολλοῖς χινδύνοιρ. 

Καὶ χερσὶ καὶ χομαισι καὶ ποδῶν βασει: 
ἀντὲ τοῦ παντὶ τρόπῳ, καὶ ἔργοις δηλαδὴ, ὃ δηλοῖ διὰ 
τοῦ γερσὶ, καὶ κατανεύσει, τοῦτο γὰρ σημαίνει τὸ κο- 
μαισι, καὶ βαδίσει, ὃ δηλοῖ διὰ τῶν ποδῶν χαὶ τῆς βα- 
σξως- ᾿ 


4. Kai. . δρᾷς] ᾿Αργείους ὃ ὁρῶ Hesychius. 5. ἐκτενῶς] ἀτενῶς 
Suidas. 6. ᾿καταπληκτικὸν] sic AB, καταπλησίον V: nostram le- 
ctionem etiam Macarius tuetur, ἐπὶ τῶν ὍΣ ἀποβλεπόντων κατα- 
πληχτικώτατον explicans. 8. ὥςπερ] ὡς V 13. Ex nostro loco 
intelligitur glossam, καὶ χερσί: καὶ ἔργοις, quae apud Hesych. Phot. 


Suidam legitur, ad Hecubam Euripideam referendam esse. 


ßos, mensurae frumentaceae ge- 
nere, v. intt. Hesychii. 

34. V. 11, 45. B. 580. Usur- 
pat Schol. ad Hermog. T. IV 
Rbeit. Gr. p. 204 Walz.: ποὶ- 
λάκις γάρ τιψες ἔξω τοῦ προκειμέ- 
νου λέγειν ἔ ἔννα φελοτιμηϑέντες αὖ- 
τοὶ κα ϑ' ἑαυτῶν, φασὶν, ἀμ ύ- 
μένον τὴν χόνυν ἐφάνησαν. Of, 
A I 69. 

V. 11, 49. B. 585. Macar. 
. Hesych. 8. ‚Agyeioı. Suid. 8. 
᾿Αργείους ὁρᾷς. Σοφόκλειος] fr. 208 
Dind.: cf. Welckerus de Soph. 
tragg. Ὁ. 276. κωμῳδοῦνται) cf. 
Diogen. 11, 79. O. Muellerus 
Dorr. 11, 413. 

36. C. 281. Macar. 317. He- 
mistichium Hesiodi, ἔργ. 25, 
quod saepe adhibuerunt: v. Gais» 
fordi notam ad Hesiodi |]. c., 
Creuzerum Init, Philos, Plat. 
11, 179. 


37. C. 280. Suidas. Est ver- 
sus Aristoph. Ran, 704, ubi Scho- 
liasta. ex Didymo annotat, a 
comico perstringi Aeschylenm 
illud: ψυχὰς ἔχοντες κυμά- 
τῶν ἐν ἀγκάλαες, fr. 301 Dind. 
Similiter locntus est Nausicra- 
tes Athen. VII, 296 A: ἤδη gu- 
ψέντος nelayiaıs ἐν ἀγκάλαις: 
Eurip. Helen. 1062: κωϑήσομεν 
Κόσμον τάφῳ σῷ πελαγίας ἐς 
ἀγκάλας, ibid. 1436: alia attu- 
litBlomfieldus adAesch. Choeph. 
gl. 579. 


38. C. 282: Macar. 318: καὶ 
χεερὲὴ καὶ rodi βοηϑεῖ: ὁμοία 
τῇ πάντα κάλων σείειν: ζ6- 


ποῦ. V,62. Versus ex Eurip. He- 
cub. 837 desumptus est, quocum 
bene Pfiugkius contulit Aeschi- 
nem de falsa legat. $. 115: τε- 
μωρήσειν καὶ zo καὶ ποδὶ καὶ 
φωνῇ καὶ πάσῃ δυνάμεν: adv. ÜUte- 


10 


ιὅ 


41 


43 


424 


Kaxa καχῶν: 


Καλλίου: πιϑήκου. 


APPENDICIS 


° ᾿ 
τὰ ὑπερβολικὰ zart. 


Τὰ δυσχερῇ γὰρ τῶν ὄνο- 


’ 3 ‚ + ς 4 ᾿ ᾿ 
ματων εὐφημοτερον εἰωϑασιν οἱ Artızaı προφέρεσϑαι, 

\ 8 ’ 5 ’ , « \ 
καὶ τὸν πίϑηκον οὖν καλλίαν προρηγορευσαν" οὕτω χαὶ 
τὰς ᾿ξριννύας Evusvidag λέγουσιν. 


Κανϑάρου μελαντερος: 


βολὴν λεγομένων. 


Κὰν ἴσαι ψῆφοι γένωνται: 
᾿Απελύοντο δὲ οἱ κρινόμενοι, ὅτε 


δικαστηρίοις ψήφων. 
ἰσαρ αἱ ψῆφοι ἐγίνοντο. 


ἐπὶ τῶν καϑ' ὑπερ- 
ἀπὸ τῶν ἐν τοῖο 


\ 


1. Phot., Suidas addunt: 4“εοκλῆς Baxyi Πλυνεῖ τε κακὰ τῶν 


καχῶν ὑμᾶς. 3. 


C προςφέρεσϑαι, quod e Suida correxi. 


4. προς- 


γύρευσαν] post hanc vocem in Suida leguntur: Asivapyos ἔν τῷ κατὰ 
Ivdiov AA’, omas, ὥσπερ οἱ ταὺς καλλίας ἐν τοῖς οἴκοες τρέφοντες" 


τοὐτέστε πιϑήκους. οὕτω δὲ καὶ κτλ, 


6. μελάντερον C, qui pergit: 


zai Kovdagor σοφώτερος κτλ.: v. Zenob. IV, 65. UtK solus expli- 
cattonem servaverit. Phot., Suidas nonnisi: παροιμία. Mivar- 


deos Θησαυρῷ: cf. Meinekii Menand. 83, 
ἐγένοντο V. 


σιαροιμία » μετενεγμένη κτλ. 


siph. ὃ. 109: βοηϑήσειν τῷ ϑεῷ 
... καὶ χειρὲ καὶ ποδὲ καὶ πέσῃ δυ- 


: ψάμεν: add. Eurip. Phoeniss. 313: 


καὶ χερσὲ καὶ λόγοισιν. 

39. C. 283. Phot. Suidas. Vide 
interpp. Suidae et G. Herman- 
num ad Arist. Nub. 915. 

40. C. 235. Suidas. Καλλίρυ] 
»Galen. T. VIII, 663: εὐήϑεις ἄν- 
ϑρωποι λέγονται μὲν καὶ οἱ κακοή- 
Yes ἐν ὑποκχρίσεν Tui, καϑάπερ 
καὶ ὁ πίϑηκος καλλίας. Unde cor- 
rigendum, quod vol, XII, 259 
vitiose scribitur τῷ καλλείᾳ et 
καλλείαν τὸν πίϑηκον. Bandem 
nominis originem sequitur Hel- 
ladius ap. Phot. Bibl, 535, Il, 
ubi de hominibus κατ ἀντίφρασιν 
impositis agit, et Pindarus qui 


Pyıh II, 132 dixerit, καλὸς os 


᾿ πίϑων παρὰ παισὶν ἀεὶ καλὸς BeCu- 
tus esse visus est interpretibus, 
Kalliag παρὰ “Δάκωσιν annotavit 
Hesych.« G. Dindorfius in 
Steph. Thes. L. Gr. 8. καλλίας. 
Εὐμενίδας) Eustath. ad Hom. Od. 
A, 1398, 53; καὶ ἔστε τὸ σχῆμα 
εὐφημισμός, ἀγαϑῇ κλήσει περιστέλ-» 
λων τὸ φαῦλον, ὥσπερ καὶ τὰς 'E- 
ρινῦς Εὐμενίδας διὰ τὸ εὔφημον 


8. Hesych.: κὰν ἴσαι, 


κατονόμαξον καίτοι δυςμενεῖς ad- 
σας: id. p. 763, 36: alii nomi- 
nis mutationem ex ÖOrestea fa- 
bula derivant: cf.Schol. ad,Soph. 
Oed. Col. 42, quem excerpsit 
Suidas s. Εὐμενίδες, addens ta- 
ten; καὶ παροιμία" ἄλλα δ᾽ ἀλ- 
λαχοῦ καλά [verba Sophoclis 
l. c.]' παρόσον ἄλλοι ἄλλοις ὀνό- 
μασιν καλοῦσιν αὐτάς, quae sum- 
psit e Schol. ad Soph. Oed. Col. 
43, Conf. C. O. Muellerus ad 
Aesch. Eumen. p. 176. 

41. K. III, 70. C. 288. Apost. 
X, 74. Arsen. 316: Phot. Suidas. 

42. V. II, 31. B. 532. Schol. 
ad Arist. Ran. 697: αἱ wipos δη- 
λονότε, αἱ λευκαὶ καὶ αἱ μέλαενας. 
ὑπερβολικῶς δὲ εἶπεν, ὅταν γὰρ 
ἔσαν γένωνταν αἱ ψῆψοι, ἀπολύετας 
ὁ κατηγορούμενος. πρὸς τὸ ἔϑος δὲ, 
ὅτι φεύγων ἀπολύεται ἴσων τῶν ψή- 
φων ἐνεχϑεισῶν" ἀπὸ τοῦ κατὰ τὸν 
Ὀρέστην γενομένου. Εὐριπίδης ἐν 
᾿Ιφιγενείᾳ τῇ ἐν Ταύροις [v. 1470: 
εἴ. ibid. 966.} ἐξέσωσά σε καὶ 
πρὶν γ᾽ ρείοις ἐν πάγοις 
ψήφους ἴσας Κρίνασ᾽, Ὀρέ- 
ra: Hesych. Suidas s. ἔσαν, ἃ. 
ὡς anolarer εἴ. sup. 30. Ver- 


10 


48 


44 


CENTURIA II. 


Καπνέας ποιητής: 


425 


ὁ μηδὲν λαμπρὸν γράφων. 


\ Τ n ’ \ 
Καὶ οἶνος χαπνίας ὁ χεχαπνισμένος, χαὶ Kanvıog 


»„ c ’ 

ἀμπέελος ἢ μέλαινα. 
᾿Καπγοῦ σχια: 

ἀστάτων χαὶ ἀφανῶν. 


w— - nn .--.(..-.--.ὁ-ο ---.-..ὔ»Ἅ 


ἐπὶ τῶν λίαν ἐσχνῶν, καὶ ἐπὶ τῶν 


1. Καπνίας: Ἐκφαντίδης, διὰ τὸ μηδὲν λαμπρὸν γράφειν Pho- 


tius. 2. 


οἶνος Kanvla;] V οἷον ὁ καπνίας. 4, 


Macarius: κα΄- 


πνοῦ σκιὰν δεδοικέναιυ; ἐπὶ τῶν τὰ μηδενὸς ἄξια φοβουμένων. Addit 
Suidas: καὶ παροιμία, Καπνὸον εἰναν ἡγούμην' ἐπὶ τῶν οὐδαμινῶν 


4 3 ° un 
καὶ οὐδενὸς αξίων. 


sus-est Aristoph. Ran. 685: ὡς 
ἀπολεῖται [sc. Cleophon], κὰν 
ἴσαι γένωνται. De calculo Mi- 
nervae v. C. O. Muellerus Ap- 
pend. ad Aesch. Eumen. p.40 544. 

43. V. II, 23. B. 533. Schol. 
ad. Arist. Vespp. 151: τὸν ünex- 
λυόμενον οὐνὸν φασὶ τινὲς καπνίαν 
λέγεσθαν. ἐν δὲ τοῖς περὶ Κρατῖνον 
[R Κρατίνου] διώρισται, ἢ τὸ [ὅτι 
τὸ R.) ἀπόϑετον ἢ 
διὸ [καὶ R addit) ᾿Εχφαντίδην Κα- 
πνίαν καλοῦσιν: Hesych. Phot. 
Suidas. V. μηδὲν λ. γρ. significant, 
Ecphantidem inventionis et ora- 
‚tionis_vere poeticae laude non 
floruisse: sic fere Maussacus 
ad Hesych., Naekins ad Choe- 
ril. frr. 52. Meinekius Comicc. 
Grr. frr. I, 36. Aliter Lehrsius 
Quaest. Epicc. 23, qui secutus 
Scholiastam Aristoph. 1. c. con- 
tendit, Ecphantidem sive colore 
sive sapore sive temperamento 
similem fuisse vino fumato: ex- 
plicationem enim illam μηδὲν 4, 
yo. aperte ex vocabulo χαπσνὸς 
factam nec admodum probabile 
esse, illis vetustis (?) tempori- 
bus comico ex dicendi genere 
cognomen adhaesisse. Potest 
in utramque partem disputari: 
verisimilior certe est prior ra- 
tio. Non multo post Ecphanti- 
dem Καπνοῦ cognomen äccepit 
Theagenes , urı πολλὰ ὑπισχνού- 
μενος οὐδὲν ἐτέλεε, ut explicat 
Schol. δὰ Aristoph. Av. 822: 
etiam alios aliis de causis eo- 
dem nomine ironice praeditos 
esse ex Aristophonte comico 


apud Athen. VJ, 233 C colligi- 


καὶ παλωμιῦν". 


tur, K. οἷνος] Suidas: ὃς yi- 
verar ἐν Βενεβεντῷ τῆς ᾿Ιταλίας; 
cf. Schweighaeuserus ad Athen. 
1,31, E. Schneiderus ad Colum, 
R. R I, 6, 20. Memoratur a 
Pherecrate ap. Athen. VI, 269 
D, aliis, K. ἄμπελος] Schol, 
Arist. l. c.: ἅμα δὲ καὶ κἀπνη 
dos ἀμπέλου ξηρότατον καὶ δριμύ- 
ταῖον οὐνον ποιούσης», ὁμοίως κατ 
πνῷ ποιοῦντα δάκρυα: cf. interpp, 
Hesychii. 

44. C. 289. Macar. 318; Phry- 
nichus Bekk. Anecdd. I, 48, 14. 
Suidas. Usurpat. Soph. An- 
tig. 1170: τάλλ᾽ ἐγὼ καπνοῦ 
σκιᾶς Οὐκ ἄν πριαίμην, quem 
locum Eustath ad Hom. Il. 7, 
757, 31 contendit cum Pinda- 
rico σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπας: add, 
id. Philoct. 947, Liban. Epist. 
200: τοῦτο δὲ, ἢν μὲν ἐθέλης, ἰσχυ- 
ρὸν ἡμῖν, εἰ δὲ μὴ, καπνοῦ σκιά: 
dicebatur igitur de rebus nul-» 
lius pretii, de nugis: cf. Schol. 
ad Arist. Nub. 252: τὰ γὰρ μη- 
δενὸς ἄξια καπνοὺς καὶ σκιὰς καὶ 
ψεφέλας ὀνομάζομεν Εὔπολις ἐν 
«ὐτολύκῳ [fr. 51 Runkel.]' κα- 
vous ἀποφαίνεν καὶ σκιᾶς: 


v. Eurip. Hippol. 951. Arist. 


Nub. 320. Plat. Reip. IX, 581 
D. Similiter dicebatur Καν- 


ϑάρου σκιά: v. Apost. X, 93. 
Arsen, 316 ἰδίᾳ. Macarius. A- 
lia eiiam ex proprio vocabuli 
καπνὸς sensu proverbia ducta 
sunt: cf Eustath. ad Hom. Il. 
1, 750, 40: ἐκ τοῦ καπνοῦ καὶ 
παροιμία τὸ, ὑπὲρ καπνοῦ τὸ 
πηδάλιον, ἐπὶ τῶν ἀργούντων 
καὶ καταμελούντων τίχννς, (A.Ne- 


45 
46 


47 


48 


426 APPENDICIS 


Καρκίνου πορεία: ἡ ἀργὴ καὶ δυςδιόρϑωτος. 

Κήρινος ϑάνατος: Κλεινίας ἐν Κρότωνε τυ- 
ραννίδα κατασχευασάμενος περὶ τῆς ἀρχῆς ἀνηρώτα τὸν 
ϑεόν᾽ ὁ δὲ ἀνεῖπεν, ὡς χήρινος αὑτὸν ἀναμένεε ϑάνατος. 
Ἔκ δὲ τῆς Θουρίας δύο νεανίσχοι ἐπέστησαν γραμματίδιον 
ἀναδιδόντες, ἐν ὅσῳ δὲ λύων τοῦτο ἀνεγίνωσκεν ὕπ᾽ αὐτῶν 


ἀνῃρέϑη. 
Koyxnv διελεῖν: 


δ “ ε ’ 
ἐπὶ τῶν ρᾳδίως τε ποιούντωγ' 


a .» » -ν > 4 =» 
χαὶ Koyynv διεῖλες, ἀντὶ τοῦ ἴσον ἐποίησας. 


Κόντῳ πλεῖν: 


an “Ὁ , “Ὁ 
ἐπὶ τοῦ προφςηχοντως ζῆν. 


Κορδύλης οὐχ ἄξιος: χορδύλη πᾶν τὸ δεεστραμ- 
μένον καὶ ἐξέχον" λέγεται χαὶ περὶ τὸν ὠμὸν δεσμὸς κορ- 


δύλη. 
Κορένϑιος ξένος. 


2. Κλεινίας) VB Καινίας: correxit Schillerus. 
Gaisfordus: Schottus ex conjectiura ἀνεῖλε. 
. . λέγεταν καὶ Θουρία καὶ Θούριον, ubi v. Holstenium. 


8. Θούριοι: 


8. ποιούντων] πονούντων Gaisfordus. 9. 
12. περὲ] παρὰ Suidas. 


στραμμένον Suidas. 


ἀνεῖχεν VAB 
5. Oovgias] Steph. Byz. 


sat V om. 11. συνε- 
14. Hesychius: ἐπὲ 


τῶν τὰς λαταγὰς [sic emendavit Piersonus in Moerin p. 254 
Lugd. vitiosam codicis lectionem ἀλλαγὰς.) bertouyrur. 


siod. Ἔργ. 45. 629 ibig. v. Scholl. 
et Gaisfordus, Arist. Av. 434 
et Acharn.278 c.Scholl., Boeckh- 
ius ad.Corp. Inscrr. Grr. I p. 20.]° 
.« -«καὶ ὅτι ἐξ αὐτοῦ καὶ καπνο- 
σφράντης παροιμιακῶς ὁ φειδωλός" 
καὶ ῥῆμα καπνέζειν τὸ ἐπὶ εὐω- 
zig πῦρ ἀνάπτειν" οϑὲεν καὶ κρέα 
καπνιστὰ παρὰ Adıvain, I, 
153 C: add. id. δὰ Odyss. M, 
1718, 561: . . sol ὅτι οὐ πᾶς κα- 
πνὸς ἀηδῆς, ἀλλ᾽ εἰσὶν οὗ χαρὰν ὑ- 
στοκυνοῦσι" .. ὡς 6 τὸν παρὰ τῇ 
κωμῳδίῳ καπνοσφράντην συντι- 
ϑεὶς: ib. II, 288, 1802, 57: τὸ δὲ 
ἐκ καπνοῦ κατέϑηκχα, ἀντὶ τοῦ 
ἔξω καπνοῦ. καὶ ἔσειν ἀνάπαλιν 
πρὸς τὸ ὑπὲρ καπνοῦ" ἐκεῖνο 
μὲν γὰρ ὡς ἐπὲ πολὺ ἐπὶ τῶν ἀμε- 
λουμένων παροιμιάζξεταν, οἷα ὑπὲρ 
καπνοῦ τιθεμένων ἤδη πως καὶ 
ἀμελουμένων, τὸ δὲ ἐκ καπνοῦ 
ἐπιμίλειαν δηλοῖ, ἐπεὶ μὴ ἐῶνται 


τὰ τοιαῦτα σώματα κχαπνίέξεσθαιυ, 
ἀλλὰ δηλαδὴ ἐκτὸς καπνοῦ τίϑεν.- 
rar, ἵνα λαμπρὰ ὦσι καὶ οὕτως ἐκ.-.. 
πληκχτιχκά. ' 

45. C. 290. Arist. Pac. 1083: 
οὔποτε ποιήσεις τὸν καρκίνον ὀρϑὰ 
βαδίζειν: Apost. ΧΙ,1}. Arsen.317. 

46. V. Il, 42. Β. 677. De 
Clinia cf. Schillerus de Rebus 
Thurior, 22. 

47. V.II, 33. B. 644. Hesych. 
Suidas. -Usurpat Teleclides A- 
then. Ill, 87 A, ubi v. Casau- 
bonus. 

48. V.II, 34. B. 545. Hesych. 
Suidas. 

49. V. II, 27. B. 525. Suidas. 
De v. κορδύλη v. Bekk. Anecdd. 
3,105,3. Hesych. interpp. Suidae. 

50. B. 547. Hesychius. Ma- 
navit ex Euripidis Stheneboea: 
vid. Fritzschius ad Arist. Thes- 
moph. 402, 


10 


51 


52 


53 


54 


CENTURIA Ill. 427 


Κρότωνος ὑγιέστερος: κρύτων ζῶόν ἐστι ἐν 
τοῖς κυσὶ καὶ βουσὶ γινόμενον. 

Κυλλου πήραν: κυλλοὺς "Artıwoi καὶ ἐπὶ τῶν 
ποδῶν καὶ ἐπὶ τῶν χειρῶν ὁμοίως λέγουσιν. Οἱ δὲ κυλ- 
λου φασὶ βαρυτόνως, ἐπὶ τῶν τὴν φύσιν βιαζομένων ἐξ 
3 ’ Yr ’ ᾽ ; ω ’ ᾽ὔ 
ἐπιτεχνησέως. ἔστι δὲ τόπος ἐν Art Κυλλου πήρα; 
ἐν ᾧ καὶ κρήνη" πίνουσαι δὲ ἐξ αὐτῆς αἱ στερίφαι συλλαμ- 


βανουσιν. 


Κύων ἐν προϑύρῳ: 
τολμηρῶν. 
"» ee» 
Kvwv ἐν ροδοιςρ: 


ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς δικαίοις 


ἐπὶ τῶν μὴ αἰσϑανομένων ἐν 


» 2 \ - O2 73 c 4 ᾿ 
μεγάλοις ὄντων ἢ ἐπὶ τῶν μείξοσιν 1) καϑ᾽ αὑτοὺς ὄντων. 





1. C: ἐπὶ τῶν πάνυ ἐῤῥδωμένων καὶ 
γὰρ ἐγένετό τις ἀθλητὴς “Φυῤῥακούσιοςς. Ka. 


Macarius. 
tur. καὶ dm τ. ποδῶν B om. 
orepigas καὶ V. 


μένων rectius Macarius, 


51. B. 559. C. 295. Macar. 323: 
Eustath. ad Hom. Od. P, 300 
p. 1821, 45, ad Dionys. Perieg. 
369: καὶ τὸ Κρότωνος ὗγ., ὡς 
ὁ αὐτὸς λέγεν Τεωγράφος, ἐντεῦϑεν 
εἴληπταν, ὡς τῶν Ιἀροτωνιατῶν εὖ- 

ὥστων ὄντων μὴ O. Muellerus 

orr. Il, 308.} ὥστε οἱ ἀπὸ τοῦ 
χρότωνυς τοῦ ἕξωϊφίου, ὃν κυνοραΐ- 
στὴν λέγεν ὃ Ὅμηρος, εἰπόντες εἶ-- 
λῆφϑαι τὴν παροιμίαν, οὐκ εὖ Ad- 
γουσιν, ἀλλὰ παίζουσιν, ὡς καὶ εἴ 
τις εἴπον τυνὰ κώνωπος ἀδικώτερον : 
Schol. ad Arist. Equitt. 1100: 
Hesych. Phot, Suidas: v. Ze- 
nob. VI, 27: add. Schol. ad 
Theoer. IV, 33: διέφερε δὲ ἡ 
Kootww τῶν ἐπὶ Ἰταλίᾳ πόλεων εὐ- 
ανδρίᾳ καὶ τῇ λοιπῇ εὐδαιμονίᾳ" ὃ- 
dev καὶ εἰς παροιμίαν ἐλθεῖν, Μά - 
aa τἄλλα πρὸς Κρότωνα 
τἄστεα. De ricina v. Aristot. 
H. Anim. V, 31. Plin. N. H. 
XXX, 24. Schol. adHom. Ody:s. 
l.c., Hesych. Phot. Suidas. A- 
dagium adhibuit Liban. Epist. 
362: καίτον ϑῶμεν τὸν νέον ὑγιέ- 
στερον εναι Κρότωνος : ibid. 386. 
1239: v. Krischius de Pythag. 
Societ. 13 54. 

562. V. II, 38. B. 571. Macar. 
324: ἐπὶ τῶν μὴ δυναμένων, ὧν E- 


Ν 


ἐὑσχυρῶν. Κρότων 


ὑγνεινότερος 


3. Κυλλουπήραν nonnullos scripsisse ἃ Suida annota- 
6. ἔστι] ἔτι. 
tt. ἐπὶ. . ἢ] Macarius om. 


7.0] VB πίνουσιν. 
12. ὄντων) διαυτω- 


χόυσιν, ἀπολαύειν: Hesych. Phot. 
Suidas. ΙΚυλλοὺς .. ἀλέγουσιψ) ex- 
plicutio ὁ Pausaniae lexico rlıe- 
torico desumpta: cf. Eustath. 
ad Hom. Il B, 206, 44. Pro- 
verbium Cratinus et Aristopha- 
nes adhibuerunt: cf. Hesych., 
Phot , G. Dindorfius Aristoph. 
trr. p. 129. Schneidewinus apud 
Bergkium Comm. de Reliq. Com. 
Gr. Antiq. p. 439. »Suidas am- 
plius, Atticae locum esse juxta 
Hymettum, in quo et Veneris 
fanum sit et fons limpidus, quo 
qnae biberint munlieres (quod 
dictu est incredibile) concipere 
crederentur.e Schottus. 

53. C. 297. Senec. de morte 
Claud. Caes. c. 4.: Claudius ut 
vidit virum valentem, oblitus 
nugarum intellexit neminem pa- 
rem sibi Romae fuisse: illic 
non habere se idem gratiae: 
gallumin suo sterquslinso 
plurimum posse: ubi anno- 
tat B. Rhenanus p. 943 ed. Lu- 
tet. 1627, simili proverbio no- 
strates vulgo dictitare: Canis 
in suo sterquilinio sive in sua- 
rum aedium vestibulo ferocior 
est. Notum est illud: Cave caneın. 

54. Ο. 298. Macar. DA, An- 


10 


58 


59 


69 


428 > 


” er 
Κύων χυνὸς οὐχ ἅπτεται: 


ουὅς φυλαττομένων. 


» “ὦ [2 
Κῶνος aprofva: 


Aaßouxag Μιλησίους: 
πλῆϑος φανῶσιν ἐν γὰρ τῇ Μιλήτῳ πλεῖστοί τε καὶ 


γίστοι εἰσίν. 


“εβηρίδος τυφλότερος: 


APPENDICIS 


ἐπὶ τῶν τοὺς ὁμοί- 


ἐπὶ τῶν ἀνταποδιδόντων. 


«a y > --, 
ὅταν ἔν ayogc 


τὸ τοῦ ὄφεως δέρμα 


φασὶ λεβηρίδα᾽ ἕτεροι δὲ τὸ τοῦ χυάμου λέπισμα. 


.«Ἱεπτὴν πλέχειν: 


ἐπὶ τῶν πενιχρῶν τοῦτο λΔέγε- 


Σ > > u 4 » -η 
ται οἷον ἀχριβῆ, στενὴῆν, ἀσϑεγῆ. 


4 c ᾿ ὸ ς ) Α 4 ) 9 > ’ 
“ευκὴ ἡμέρα: ἢ ayadı), καὶ ἐπ εὑφςρροσιτὴ», 
χαὶ λευκὸν ἀγαϑοὸν, ἐπὶ τοῦ ηδέος. 


ΞΞΈΕΒΈΒΡΕΣ — 


3 In Hesychio exstat: Κωνόσαρχον. ξύεν, ubi Sopingius. conje- 


cit χῶνος ἄρτον ξύεε: Suidas: x0v0g ἀρτοξύη. 
edidit Gaisfordus, praemissa hac nota: »Cf. Suidas.« 


4. ὅταν κτλ. sic hacc 
Suidas haec 


habet: Kai παροιμία: ἀάβρακας Μιλησίους. τὴν δὲ προςη;ορίαν 
πεποίηται, διότι κέχηνεν αὐτοῦ τὸ στάμα, καὶ ἀϑρόως καὶ λάβρως τὸ 
δέλεαρ καταπίνεν" ὅϑεν καὶ εὐχερῶς ἁλίσκεται. ἐν Μιλήτῳ ya 0 τῆς ᾿Ἰσίας 
piyıoroı γίνονταν λάβρακες καὶ πλεῖστοι. Μίλητος δὲ πόλις Acias, ἔνϑα 
πολλοὶ γίνονταν λάβρακες. διὰ τὴν ἐκδιδοῦσαν λίμνην εἰς τὴν ϑάλασσαν᾽ χαί- 
ροντες γὰρ οἱ ἐχϑύες τῷ. γλυκεῖ vdarı εἰς τὴν λίμνην ἀνατρέχουσιν ἐκ τῆς 
θαλάσσης, καὶ οὕτω πληϑύνουσι παρὰ διλησίοις, quae desumpta Ξυ 


e Schol. ad Aristoph. 1. c. 
cum reliquis. 


thol. Palat. XII, 236 : Εὐνοῦχός 
τις ἔχεν καλὰ παιδία" πρὸς τίνα 
χρῆσιν; .. Ὄντως ὡς ὃ κύων φά- 
τνῃ ὑόδα, μωρὰ δ᾽ ὑλαχτῶν, Οὐϑ᾽ 
αὑτῷ παρέχει τἀγαϑὸν, οὔϑ᾽ ἑτέρῳ: 
ubi turbas, quas de vv. φάτνῃ 
dad homines docti civere, no- 
sırum adagium dissipat: cf. Ja- 
cobsius ad Anthol. Pal. 111, p. 
LXXXV etnoit.ad Greg. Cypr. 
ΤΙ, 61. 

65. C. 299. Macar. 324. Simi- 
liter Latini: Canis caninum non 
est: v. Varro L. 1. VII, 3] 
Muell.:; add. Aeseh. Suppl. 226: 
ὄρνιϑος ὄρνις πῶς ἂν ἁγνεύον φα- 
γών: εἴ, Mitscherlichius ad Ho- 
rat. Epod, 7, 11]. Rupertus ad 
Juven. XV, 159. 

56. B. 565 2. Hesychius. Suid. 
8. 20906. 

57. C. 300. Apost. XI. 70. 
Arsen. 356: Suidas. _’Eri τῶν 


. φησὲ Β. 


9. πλέκεν Apostolius 


λαιμάργων proverbium dici Apo- 
stolius et Arsenius annotant. 
Alludit Aristoph. Equitt. 361. 
De pisce v. Aelian. N. Anim.], 
30. Ebertus Diss. Sicul. I, 199. 

58. V. II, 50. B. 593: cf. Ze- 
nob. 11, 95. ἕτεροι xri] eandem 
vocis significationem tetigit He- 
sychius v. λεβηρίς. 

89. B. 594. Apost. XI, 87. 
Arsen. 334: Hesych. Phot, Sui- 
das. Simile proverbium, λεπτὰ 
£aivsıc, aflert Suidas. 

60. C. 303. Macar. 340. He- 
rodian. 473 Lob., Hesych. Phot. 
Suidas. Bekkeri Anecdd.I, 106, 
33. Thom. Magist,. 223, 14 
Ritschl.: cf. Zenob. VI, 13: ἃ 
Zenobio in dictionis proverbialis 
origine expedienda recedit Plu- 
tarchus V. Pericl. 27: ἐπεὶ de 
δυσχεραίνοντας τῆ τριβῆ τοὺς A9r- 
ψαίους καὶ μάχεσθαι προϑυμουμέ- 


10 


61 


62 


63 


64 


65 


66 


CENTURIA II. 


Asvxoi τοὺς δειλοὺς ὀνειδίξουσεν: 


429 


ER | m 
ἐπεὶ Τῶν 


’ 3 ’ - ὰ ’ [4 
ἑτέροις τὰ NOOSOVTE αὐτοῖς κακὰ TOOSFEOOVTWV, παρόσον 


οἱ λευχοὶ δειλοί. 


Aevxonvyog: ἐπὶ τῶν δειλῶν καὶ ἀνάνδρων. Tor- 


οὔτοι γὰρ οἱ μὴ πονοῦντες ἐν ἔργοις. 
τίον τὸ μελάμπυγος, ἐπὶ τῶν γενναίων. 


Τούτῳ δὲ ἐναν- 
Οἱ γὰρ πο- 


“᾿᾽-ῃ ”„ v % [2 
γοῦντες ἔντριχον ἔχουσι τὴν UND. 


x 2 \ ’ «« 
Asyw λέαιναν καὶ χαχὸς κύων φοβεῖ: πρὸς 
᾿ oa 8 > ’ R 
τοὺς περοβημένους τὰ un δέους ἄξια, παρόσον n λέαινα 
τεχοῦσα χαὶ τὰ μικρὰ φοβεῖται. | 


“έων ξίφος ἔχων: ἐπὶ τῶν φύσει μὲν ἀνδρείων, 
ἑτέραν δὲ προςλαμβανόντων ἔξωϑεν βοήϑειαν. 


“ήϑαργος κύων: ὁ προςσαίγων μὲν, δάχνων δὲ 


λαϑρα. 


Ν 


Anuvıov βλέπει: πυρῶδες, ἐπειδὴ τὸ πῦρ Ay- 


uvıov. 


---- --- -----......ὄ nn 


13. “άϑαργος Phrynichus. Macarius explicat: ἐπὶ τῶν λάϑρα καὶ 


σιωπῇ κακῶς τινα διαπραττομένων, 
des, omissis reliquis, 
τοῦ Ἡφαίστου. 


vous ἔργον ἦν κατασχεῖν, ὀετὺ μέρη 
διελὼν τὸ πᾶν πλῆϑος ἀπεκλήρου 
[Pericles] καὶ τῷ λαβόντι τὸν λευ- 
κὸν κύαμον εὐωχεῖσθαι καὶ σχολα-- 


«. - a ” , 
. Cum παρεῖχεν τῶν ἄλλων μαχομέ- 


vor. Aw καὶ φασι τοὺς ἐν εὐπα- 
ϑείαις τισὶ γενομένους λευκὴν ἤ - 
μέραν ἐκείνην ἀπὺ τοῦ λευκοῦ κυ- 
ἅμου προςαγορεύειν: ad quem lo- 
cumv.Sintenis. UsurpaveruntSo- 
De Athamante, fr. 10 Dind,, 
upolis Κόλαξι, fr. 154 Runkel.: 
alios indicant Piersonus ad Moer. 
477 Lugd., Boissonadus ad Eu- 
nap. 1, 510: add. Firmus Episc. 
Caesar. in Epist. ap. Murator. 
Anecdd. T. V, p. 292: ἐκ ger 
μῶνος καὶ τρικυμίας γαλήνην εὐδὸν 
καὶ ἡμέραν, τὸ τοῦ λόγου, λευ- 
κήν. A. ἀγαϑὸν afferı Phryni- 
chus Bekk. Anecdd. I, 50, 15. 
Pertinet huc aliud proverbium 
a Macario 446 allatum: τὴν δὲ 
αὐτὴν καὶ Aswanv καὶ εἐρη- 
vınny ἀέγουσιν: ἐλήφϑη δὲ ἣ 
παροιμία ἀπὸ τῶν Σκυθῶν. 


15. K 


: A. βλέπεις, ἤτοι πυρῶ- 


Anuvıv] Apost., Arsenius addunt: ἀπὸ 


61. C. 305. De significatu 
vocis λευκὸς cf. infr. 1V, 35. 

62. C. 304: Eustath. ad Hom. 
N. 4. 572 p. 863, 29: τὸ λευκὸν 
ἐλοιδορεῖτο τοῖς παλαιοῖς: ὅϑεν, 
φασι, καὶ λεξις ὃ κωμικὸς λευ- 
κοπυγὸόν ἔφη τὸν ἄνανδρον, 0 
ἔμπαλιν μελαμπύγους τοὺς ἀνδρεί-- 
ους ἔλεγον, ὅϑεν χαὶ παροιμία τὸ, 
οὔπω μελαμπύγῳ ἐνέτυχες, 
ὑποῖος τις ἐν ἱστορίαις φέρετας καὶ 
ὁ Ἡρακλῆς : Schol. ad Arist. Ly- 
sist. 803: Hesych. Phot. Suidas: 
v. Zenob. V, 10: add. Schol. 
Ven. ad Hom. Il. 4, 141: ins 
παντὸς γὰρ ζῴου τὸ μελάγχρουν ἐ- 
στὶν ἰσχυρότερον. 

63. C.308. Asyo esty ἀρτίτοκος, 
7 προςφάτως τετοκυῖα. ut expli- 
cant Hesych. Phot. Suidas. Οἵ. 
Diogen. 11, 100. 

64. C. 309. Macar. 340. 

65. K. II, 79. Apost. ΧΙ, 97. 
Macar. 340: Phrynichus Bekk. 
Anecdd. 1,50, 29: cf.Zenob.1V,90. 

66. B. 601. ΚΙ III, 73. Ayast. 


10 


15 


69 


70 


71 


430 


“ιἰϑον ἕψεις: 
σϑαι ἐπιχειρούντων. 

Aldo λαλεῖς: 

“ΐϑων χοαΐί: 
Εὐριπίδης φησί, 


ἄργυρος xal χρυσύς. 


APPENDICIS 
ἐπὶ τῶν ἀδύνατόν τε κΚατεργάζε- 


4. αὶ - 3 
ἐπὶ τῶν αἀναισθητων. 


Καὶ ya 


«Ἱευκοὺς λίϑους ἔχοντες αὐχοῦσιεν μέγα. 


’ U T > , a 
“υγκέως ὅμοιος : οὕτος Ὀξυδερκέστατος γέγονεν, 


ξ % c % ὧν Cm 
ὡς χαὶ τὰ UNO γὴν 000. 
ξ 


᾿ > ’ ᾿ 
“υγκέως οξυτερον βλέπει: 
€ c 2 T \ . - ‚ 
Οὑτος γὰρ ὁ Avyasig εὗρε τὰ ὑπὸ γὴν μέ- 


χούντων. 


ἐπὶ τῶν ὀξυδορ- 


ταλλα χρυσίου καὶ κασσιτέρου καὶ τῶν λοιπῶν" οἱ δέ φα- 
4 Η “ ‚ 
σιν ὅτι ὃ λυγκεὺς ϑηρίον ἐστὲ ὀξυδερχέστατον. 





4. γὰρ] delevit particulam Bernhardy ad Suid. 
9, ὀξυωπέστερον Suidas, et sic adhibet A- 
βλέπεις Suidas, ὁρᾶς Apost., Arsenius. 


6. ἔχοντες] φέροντες K, 
then. Ill, 75. E. 


5. φησὲ Vom 


10. 


οὗτος κτλ] explicatio desumpta e Palaephato, c. 10: eandem re- 


etunt Apost., Arsenius, Schol. ad Arist. Piut. 1. c. 


11. τῶν 


λοιπῶν) Ο τὰ λοιπά: Schol. Arist.: πρῶτος οὗτος abge μέταλλα χρυσοῦ 


καὶ σιδήρου καὶ τῶν ἄλλων. 


ΧΙ, 99. Arsen. 335: Eustath. ad 
Hom. 1]. B, 158, 15: ὡς οἱ Ar- 
νιον ἄγριοι δηλοῖ καὶ παροιμία, 
Anyuviav χεῖρα εἰποῦσα τὴν ἀ- 
σιαραίτητον, καὶ Δήμνιον βλέ- 
σέειν ἀντὶ τοῦ δεννὺν καὶ πυρῶδες" 
ἐκεῖϑεν δὲ καὶ Λήμνιον κακὸν 
[Zenob. IV, 91: add. Schol. ad 
Eurip. Hecub. 870. Zonar. 1396.], 
ἢ ano τῆς κατὰ στόμα δυςωδίας 
τῶν “Μημνιάδων ἢ μᾶλλον ἀπὸ τῶν 
ϑρυλλομένων φόνων: Hesych. Sui- 
das. A Mosychli flanma pro- 
verbium derivat et illustrat Rho- 
dius R. Lemm. 8 86. 

67. V. 11, 56. B. 605. Apost. 
XII, 100. Arsen. 336: Schol, ad 
Arist.Vespp. 234. ad Plat. Eryx. 
p. 466 Bekk. Syrian. in Her- 
mog. IV, 139 Walz.: Phryni- 
chus Bekk. Anecdd,. 1, 69, 26. 
Hesych. Phot. Suidas: cf. Dio- 
gen. 1,45. »Usurpat Arist. Vesp. 
280: λέϑον ἕψεις ἔλεγεν. Addo 
equidem Platonis locum in E- 

xia, 405 C: καταμαϑὼν δὲ αὐ- 
τὸν ἐγὼ ὅτι ἴσον εἴη πεῖσαι, ὕπερ 
ἄν τὸ λεγόμενον, λέϑον ἑψῆσαι.α 
Schottus. Isidoram Pelusio- 


(απ) Epist. IIT, 67 citavit Al- 

ertus: ti μάτην κάμνεις κατὰ πε - 
τρῶν σπείρων;"... παῦσαε μα- 
ταιοπονῶν καὶ Aidiora σμήχοων 
καὶ εἰς πῦρ ξαίνων καὶ λέθον 
ἑψῶν: adde quos collegit Wal- 
zius ad Arsen. |. c. 

65. C. 312. Macar. 336: v. 
Plutarch. Boiss. 24, Optime il- 
lustratur iis, quae Jacobsius 
collegitad Achill. Tat. II, 815 sq. 

69, V.IT, 57. B. 606: Hesychius: 
αἵ διὰ λίϑων ἐχχύσεις, καὶ χύτρι- 
ψοι" χόας δὲ ἐκ λίθων, ὑπονόμους 
καὶ χυτρίνους οὗς καὶ διώρυγας ς 
cum nostro coneentiunt Photius, 
Suidas. Εὐριπίδης] fr. 154 Din- 
dorf. 

70. V. II, 64. B. 622. 

71.C. 316. Apost. XII, 13. 
Arsen. 337: Schol. ad Plat. E- 
pist. VII, p. 463 Bekk.: Sui- 
das: cf. infr. IV, 30. Usurpat 
Aristoph. Plut. 210: βλέποντ᾽ a- 
ποδείξο) σ᾽ ὀξύτερον, τοῦ “Δυγκέως : 
alios collegerunt ©. Ο. Muelle- 
rus de Lynceis dissert., Gotting. 
1837 p. 5. Boissonadus ad Teo- 
phyl. Simoc. Opusc. 267. οἱ de 


5 


72 


73 


74 


25 


76 


77 


18 


79 


80 


CENTURIA II. 


Avxsıoc: 


᾿Απόλλωνος ἐπίϑετον᾽ χαὶ τόπος, ἐν 
xonvaı ἀνεδόϑησαν, ἡ μὲν οἴνου, n δὲ μέλιτος, ἐν αἷς 


431 


PN 
ῳ 
7 


᾿ ΄“ ’ Zu 
συνέβαινε τὰ ζῶα noogıbavev καὶ τοξευεσϑαι. 


“ύκος αἶγας ἐκκαλῶν: 


μένων φιλίαν ἐχϑρῶν. 


ἐπὶ τῶν- me 


Auxog ἐν αὐτέῳ γίνεται; κἂν φέρῃ κἂν μὴ 


φέρη: 


“ύκος χρέας ne ἐπὶ τοῦ πλεονεχτεῖν καὶ Öl- 


δόναι βουλομένου. 


Avxog λέοντι συμβάλλει πεφραγμένφτ᾽ 
τῶν ἀσϑενῶν χαὶ δυνατωτέροις συμβαλλοντων. 


! ey Αἱ 
“υκου ρηματα: 
ἀδικοῦντοςι 
Avxov στέγη: 
οὐδὲν ἔχοντος ἀποχείμενον. 


τὰ 


> ν. “« x ' , 
᾿ἐπὲ τοῦ χαὶ λόγοις καὶ ἔργοις 


ἐπὶ τοῦ πενιχροῦ παεάπασι καὶ 


Μαὶς καὶ Oiu β ἐς: ταῦτα ὀνόματα εἰσι Φρυγιχὰ, 


διὸ καὶ ἐπιφωνεῖται εἷς Μαὶς ἐν Φρυγίᾳ. 


Toy’ δὲ Θί μ- 


βιν ὁ Μένανδρος συνεχῶς οὐλὰς ὀνομάζει" "at ὅλη ἢ 


Φρυγία Τιβία χαλεῖται. 


Μαντικὴ ψυχή: 
μένων. λατων Φαίδρῳ. 





6. αἰτίᾳ] Macarius φιλίᾳ. 


Sthottus, Tißrs Hemsterhusias. 


16. Mayis Schottu 
sterhusius ad Lucian. Timon. $. 22: cf. sup. App. 


Mei Hen- 
Θίμβης 
' 1% 


Ἴ- 


Φρυγιακὰ Τα δ ει εν 


eis .. Φρυγία] quasi nullum fere hominis aliud ibi nomen reperia- 


tur: Hemsterhusius. 
sterhusius. 
τικὸν Macarius. 


φασιν xti.] v. Suid. 8. Be: 
ibig. Bernhardy. 

72. V,11, 59: cf. Zenob. IV, 99. 

73. C. 325. Ductum ex Ae- 
sopi fab. 103 Fur., 154 Schneid.: 
cf. Append. 1, 18. 

74. Ὁ, 323. Macar. 339. 

75. C. 324. 

76. C. 322, 

77. C.326. Macar. 338: Schol. 
ad Plat. 318 Bekk.: λύκου ῥή- 
ματα, ἐπὶ . . ἀδικοῦντος ἰδὼν γὰρ 
λύκος ποιμένα ἐσθίοντα προβάτεια, 
εἶπεν »ἡ λίκος ὧν ἤρϑη ϑόρυβος, εἰ 
ἐγὼ ταῦτα ἐποίουν;ε quae sumpia 


Mais] Mayis V, Schottus, ήάνης Hem- 
Θίμβην Schottus, Τίβην Hemsterhusius, 


20. vw- 


4 5 


sunt ex Αὐβόρὶ fab. 388 Far.: 


Phot, Suid. 5. ναὸ τὸ τοῦ λύκου. 
Alludit Plat. Phaedr. 272 C. 

78. C. 321. Macar. 339. 

79. V.1I, 71. B. 647. . Mvow- 
δρὺς) p ‚77. Mein.: de ‚nomine 
Τίβιος eo Strab. Vit, 3, 12 
303. interpp. ad Lucian. de Sal- 
tat. ὃ. 29. καὶ ὅλη πτλ.] Sieph. 
Bya2. 8. Τίβιον: ὄρος Φρυγίας, ἀπὸ 
Τιβίου τινός" ἐκ ταύτου καὶ Τιβί- 
οὺς τοὺς ούλοὺς καλοῦσι: Suid. s. 
Τιβία. 

8. Ο. 377, Macar. 348. CE. 
Diogen. VI, 47. 


δὲ 


8 


πρὸς τὸν ἐκ πανεὺς τρύπου ἐν αἰτίᾳ γινύμενον. 


15 


ἐπὶ. ΕἾ er μέλλοντᾷᾳ προορὼ- 50 


81 


82 


86 
87 


432 


Μέγα τοι ἄγγελος ἐσϑλός! 


ἐπαγγελλόντων. 


‚APPENDICIS 


eu > « 
ἐπὶ τῶν ἀγαϑα 


Μέδιμνον μέτρον χοινίκων μη. 


Μεδίμνῳ ἀπομετρῶν παρὰ πατρὸς ἀργὺύ- 


gsov: 
κούντων. 


ἐπὶ τῶν μεγάλην καὶ αϑρόαν ὠφέλειαν προςδο- 


Μελάντερος ξόφου καὶ 'Μελάντερος πίσσης: 


ἐπὶ τῶν xad ὑπερβαλὴν μεμελᾳσμένων. 


Μελίπηχτον: 
Μελίπηκτα κυνες: 
ἀπολαυόντων. . 


εἶδος πλαχοῦντος" καὶ σταροιμία; 
ἐπὶ τῶν παρ᾽ ἀξίαν τὰ καλλιστα 


Μεμαγμένη, μᾶξα: ἐπὶ τῶν ἑτοίμων ayadwv. 


Μετὰ νοσούντων μαένεσϑαΐ φασι καλόν!: 


ὅτι χρὴ συνεξομοιοῦσϑαι. 


τι V. 


ὁ. ἀπαγγελλόντων Suidas. 


3. 2] μὲν V! emen- 


"ἢ Ἅ 20 
Javit Nas, et ita edidit Gaisfordus, ut BA sic videantur 
habere. Ceterum casu quodam in codicibus haec glossa a se- 


quenti proverbio divulsa est: in Suida adhuc cohaeret. 
τοῦ πατρὸς iidem et Xenophon. 
13. μετὰ ya 


μετρῶ Apost., Arsenius, Suidas. 
7. Kai κτλ. Suidas om. 


4. ano= 


Suidas. φασὲ Suidas om.: 


unde Meinekias Menand. p. 150 conjecit: μετὰ γάρ νοσούντων ἐστὲ 


81. V. II, 75. B. 654. Suidas. 
Videtur sumptum ex Hom. Il. 
Ö,. 207: ἐσθλὺν καὶ.. To τέτυκται, 
ὅτ᾽ αἴσιμα εἰδῇ: ubi Schol. et 
Eustathius:; ἀντὶ τοῦ ἀγαϑόν dotı 
καὶ τὸ συνετὸν εἶναι τὸν͵ ἀγγελον᾽ 
πολλὰ γὰρ καὶ αὐτὸᾷ κατορϑοῖ" 
διὸ καὶ Εὐρωτίδης [fr. inc. 19 
Matth.: est versus Aeschyli 
Choeph. 773.) φησίν" ἐν ἀγγέλῳ 
γὰ ρὐπτὸς͵ ὀρῤρϑοῦται λό- 
γος" καὶ Πίνδαρος [Py:ıh. IV, 493.] 
δὲ ἔφη" [τῶν δ᾽ Ὁμῃρου καὶ τόδε 
συνθέμενος “Ῥῆμα nogow’) ἄγγε- 
λον ἐσθλόν. [ἐσλὸν ἔφα) τιμὰν με- 
γίστην [sic] πράγματο παντὲ φέρειν: 
add; Soph. Antig. .,277: στέργεν 
‚yag οὐδεὶς ἄγγελον κακῶν ἐπῶν: 
Aesch. Pers. 257. 

82 V. II. 67, Β. 633. Hesych. 
Phot. Suidas, 

"83. B. 657. Apost. XIT, δά. 
Arsen. 350: Suidas. Usurpat 
Xenoph. Hellen. HI, 2, 27. 

"84. B. 674. ‚Ovid. Heroid. 


XVII, 7: ipsa vides coelum 
pice nigrius: v. Drakenborchius 
ad Sil. ltal. V, 37: add. Theophr. 
Charact. XIV, 4: χαὲὶ ὕοντος τοῦ 
Διὸς εἰπεῖν, Ηδύ γε τῶν ἄστρων τὸ 
μίγμα" ἀπαιϑριάζοντος δὲ, τοῦτ᾽ 
ἐκεῖνο, ὅτε δὴ καὶ οἱ ἄλλοι λέγουσε 
zioonv: hunc enim in modum lo- 
cum corruptissimum refingen- 
dum esse censeo. 

85. C. 331, Suidas. De v. με- 
λίπῆκτον disserit Wagnerus ad 
Alciphr. Epist. I, 39 p. 246. 
253: add. Liban. Epist. 1593. in- 
terpp. ad Diog. Laert. VI, 44. 

86. B. 650. Suid. s. μᾶζα, 8. 
μεμαγμένην, ubi addit: ἔνϑεν zus 
παροιμία" μᾶξαν μεμαχὼς τὴν 
ὑπ᾽ ἐμοῦ μεμαγμένην: v.Ari- 
stoph. Equitt. 55, qui ab Archi- 
locho pendere videtur: v. fr. 2 
Schneidew.: ἐν δορὲ μὲν μον wä- 
Ca μεμαγμένη: ch, Zenob. I, 21. 

87. V. II, 77. B. 656. Suidas. 
Sententiam illustrat Valckena- 


10 


32 


88 


89 


90 


91 


CENTURIA Il. 433 

Μέτωνος ἐνιαυτός: Μέτων 'Adımaios ἀστρο- 
λόγος, ὃ τὴν ἐννεαχαιδεκαετηρίδα συνταξάμενος γκαὶ ὀνο- 
μάσας Eviavrov’ τοὺς οὺν μαχρὰς ὑπερϑέσεις ποιουμένους 
ἐπισχώπτοντες ἔλεγον, Avaßalıscodas εἰς τὸν Μέ- 
τωνὸς ἐνιαυτόν. 

Μέχρι τῶν ἀμφωτίδων: 
ρωμένων, ἀντὶ τοῦ μέχρι τῶν ὠτων. 

Μηδὲν ὑπὲρ τὰ καλάποδα: ἀντὶ, μηδὲν ὑπὲρ 
τὸ μέτρον. Καλάποδον γάρ ἐστι τὸ τοῦ σχυτέως. υρ- 
διχον γὰρ τὸν σχυτέω φασὶ τοῦτο εἰπεῖν. 


4 αὖ 3 
ἐπὶ τῶν ἀγαν πεπλη- 


Μὴ ἔνε δούλων πόλις: πόλις ἐστὶν ἐν «ιθυῃ 





μαίνεσϑαν καλόν, In fine addit Suidas: τοῖς παροῦσι" ὅμοιον τῷ Ὃ 
μαινομένοις μὴ συμμαινόμενος, οὗτος μαίνεται. 4. εἰς] ἐπὲ 
Α. Aliter expedit C: ἐν ᾧ ἐκλείπουσε τὰ νοσήματα" οὗτος 
γὰρ ἄριστος ἰατρὸς ἦν: Suidas: οὗτος ὁ Μέτων ἄριστος ἐγένετο ἐα-- 
τρὸς καὶ ἀστρονόμος: ἰατρὸς βεγνᾶϊ εἰἰδ Endocia p. 299: Schol. 
Aristoph. ἀστρονόμος καὶ γεωμέέρης. Fortasse excidit in Scholiasıa 
v. ἰατρός. 7. ἀντὶ τοῦ V om. 8. Scribendum est aut τὸν καλά- 
oda aut τὰ καλαπόδια: forma enim χαλάπους pro καλόπους non est 
sollicitanda: cf. Hemsterhusius ad Polluc. X, 14l. 11, Lacu- 
nosam esse nosıram explicationem nemo, opinor, infitiabitur, si 


cum nostro loco contulerit Stephan. Byz. 8. “ούλων πόλις, Suid.: 


δ. iisdem vocibus, -Apostolium VII, 37. Arsen. 184. Itaque post IJa- 
τρεὺς excidisse putaverim id, quod sic legitur in Stephano: καὶ 
ἐὰν δοῦλος εἰς τὴν πόλυν ταύτην λίθον προςενέγκη, ἐλεύϑερος γίγνεται, 
κἄν ξένος ἡ: tum ante ἐν ἣ κτλ, ex eodem Stephano inserenda: ἔσεν 
καὶ ἑτέρα “Ἰεροδυύλων: quae ratio firmatur iis, quae ex Suida Apo- 
stolius transscripsit: sunt autem haecı 4ούλων πόλις [addit 
Suidas παροιμία, quam vocem Bernhardius ejiciendam censet: 
fortasse scripsit Suidas: παροιμία" πόλις ἐν Αιβύῃ. Ἔφορος κτλ.: 
v. Stephanum]: ἐν Λιβύῃ [Ἑκαταῖος ἐν περνηγήσεν addit Stepha- 
nus: fr.318.p 186. Klausen.]' Ἔφορος &. καὶ ἑτέρα ἱεροδούλων», ἐν ἧ εἷς 
ἐλεύϑερός dorw. ἔστιν δὰ καὶ ἐν Κρήτῃ δουλόπολις, ὡς Σωσικράτης ἐν τῇ 
a τῶν Καητικῶν. ἔστε δέ τις [καὶ adjicit Suidas.] περὸ Θράκην Πονη- 
ρύπολις, ἣν Φίλιππόν φασν συνοικίσαι, τοὺς ἐπὶ πονηρίᾳ διαβαλλομένους 
αὐτόϑιε συναγαγόντα, αυχοφάντας, ψευδομάρτυρας καὶ τοὺς συνηγόρους καὶ 
τοὺς ἄλλους πονηροὺς ὡς διςχιλίους, ὡς Θεόπομπος ἐν ἐγ’ τῶν Φιλιππι- 
κῶν φησί. Ceterum V pro Πατρεὺς exhibet Ilaragevs et veıba 
ante v. Φίλιππος omittit. Denique moneo, ante v. ἀναβοῶντα inse- 
rendum videri v. ἀφελόμενον vel simile quid. 


rius ad Eurip. Phoeniss, 397 p. 
250 Lugd. 

88. V. II, 92. B. 672. C. 234. 
Schol. ad Aristoph. Av. 997. 
Suidas. De re cf. Ideleri dis- 
sert. de Metonis cycl. in Actt. 


Academ. Berol. 1814 p. 235 sq. 


Alludit Cicer. Epist. ad Attic. 
ΧΙΙ, 3, 2: Quando ἐδίε Metonis 


annus veniet? de quo loco v. 
Ernestum in Clav.Cicer. 8. Meton. 

89. V. Il, 73. B. 651. Suid. 
8. ἀμφῶες, 8. μέχρι. 

90. C. 336. Macar. 366. Ab 
Apelle pictore proverbium de- 
rivant Valer. Maxim. VIII, 12 
fin. Plin. N. H. XXXV, 36, #1. 

91. V. II, 94. B. 6756. De 


28 


92 
93 


91 


9ὅ 
96 
97 


434 APPENDICIS 


Δούλων πόλις καλδυμένη, ὡς Μνασέας ἱστορεῖ ὃ Ila- 

τρεύς" #* χαὶ τὸν εἰς ἐλευϑερίαν δ" ἀναβοῶντα λέγειν. 
Οὐκ ἔστε δούλων οὐδ᾽ ἐλευϑέρων πόλιες" 

ἈΞ ἐν ἢ μόνος ἐλεύϑερός ἐστιν ὁ τῆς ᾿Αρτέμεδος ἑερεύς. 


Καὶ 'Aptenidwpog φησὶν, ὅτι ὁ Φίλιππος ἔχτισε Πονηρῶν 5 


πόλιν χαλουμένην, ἐν ἡ πάντας τοὺς πονηροὺς “κολάζων 
χαϑείργυεν. , 


Μήδων ἀμελῶ: ἐπὶ τῶν καταφρονουμένων. 
ἐπὶ τῶν εὐτελῶν" ἦν γὰρ 


μῆλα, καρποὺς ἔϑυον. 


MnAsıog Ἡρακλῆς: 
ἄγαλμα Ἡ ραχκλέους, ᾧ μόνα 
εἴη δ᾽ ἂν τὸ Μητιχεῖον δι- 
προςεχληρώϑησαν χίλιοε δικασταί. 


Μητίχου τέμεγος: 
καστήριον μέγα, ἐν ᾧ 

Μὴ ὥσπερ ἀπὸ λύκου ϑύρας: ἐπὶ τοῦ φαύλου. 

Μία ἡμέρα σοφὸν οὗ ποιεῖ. ᾿ 

Μίασμα δρυός: παρ᾽ Εὐριπίδῃ ἐν Ἐρεχϑεῖ ai- 
γνιττόμενον τὸ Θηβαίων παρανόμημα εἰς τὸ ἐν Δωδώνῃ 

ὡς » 3 2 x ’ o : [2 ὲ 
μαντεῖον, ap vv καὶ παροιμία Βοιωτοὶς μαντεῦσα ς. 





8. ἀμελῶν V, Suidas male μηδ᾽ ἀμελῶ 9. Μήλειος nunc etiam 
in Suida legitur. 1]. Μητιόχου Bekk. Anecdd.: forma Μήτεχος 
proba: v. Boeckhius ad Corp. Inserr. Grr. I, p. 725: add. Mariyn, 
meretricis nomen: Athen. XII, 567, D. B Mrtizwy: correxit 
ex Hesychio, aliis Fritzschius de sortit. judic. Comm. 81. Pho- 
tius: Μητιοχεῖον : δικαστήριον. 18. ἀπὸ] ὑπὸ ΚΝ. ϑύρας] VB 9ϑή- 
ρας: omissis verbis „7 ὥσπερ Apost. III, 98.affert: ἀπὸ λύκου 
ϑήρας: ἐπὶ τῶν ἀπράκτως εὐθὺς ἀπιόντων. οἱ δὲ Ani τῶν ἀπηνῶν καὶ 
ἀγρίων: concinunt Suidas 8. ἀπὸ λύκου et Arsenius 70, nisi quod 


bic ϑύρας legit, quod in Suidam reduxit Bernhardy. Quem se- 


culu3 sum. 


Mnasea cf. nott. ad Zenob. V, 74. 
Οὐκ - πόλις] ex, hoc versu ducta 
videntur proveıbia, quae in 
Plutarch. I, 22 et Append. II, 84. 
leguntur: v, ibi nott. . Agzewi- 
δωρος] intelligit sine dubio Ar- 
temidori Ephesii γεωγραφούμενα, 
de quibus dixit G. J. Vossius 
de Historr. Grr. I, 22 p. 185 
Westerm. Πονηρῶν πόλιν) de 
hac urbe docte exposuit Eys- 
sonius Wichers ad Theopompi 
frr. p. 191 84. 

92. Ν. 11, 85. B..665. Suidas, 

93. C. 338: cf. Zenob. V, 22, 

94. B. 630. Hesych. -Βεκκοιὶ 
Anecdd. 1, 309, 17. De Metio- 


15. Aigey9ei B. αἰνιττομένου B. 


cho dixit Bergkius Commentt. 
de Rell. Com. Att. Antig. 13, 
18: de Metiocheo cf. Seebodii 
Bibl. Crit.. ann. 1826. no. 8 p. 
805. X. δικασταί] videtur de iis 
cogitandum, qui supplendis de- 
enriis mserviebant: cf. Meierus 
Attisch. Proc. p. 127. - Berg- 
kio 1. c. hoc ipsum Μητιόχου τέ- 
μένος 6 Comico aliquo poeta pe- 
titum esse videtur. . 

95. V. II, 86. B. 666. 

96. C. 341. Suid. 8. μέα χελε- 
dev. Οἱ. Zenob. V, 12. 

97. V. 11, 67. B. 632. ’Eoe- 
χϑεῖ] fr. Il Matıh. Οἵ. Zenob. 


’ . ᾽ 


10 


98 


99 


100 


CENTURIA II. 435 


** ἡσέβησαν γὰρ εἰς τὴν ἱέρεμεν ἐμβαλόντες αὑτὴν εἰς 
τὸν ἐν Δωδώνῃ λέβητα ξέοντα, ἐρωτικῶς διατεϑεῖσαν εἰς 
ἕνα τῶν ϑεωρῶν. | 
Μίδας ἐν κύβοις εὐβολώτατος: 
ὁ Μίδας, οὗ καὶ Εὔβουλος ἐν Κυβευταῖς μέμνηται, 
Μόχϑος οἱ τηλοῦ φίλοι: παροιμία καὶ, 
Τηλοῦ φίλοι valovreg οὐχ εἰσὶν φίλοι, 


ὁ ὅρκος. | 

Navowv Navzparn! ἐπὶ τῶν ὁμοίως ἀποδιδόν- 
των ἀλλήλοις" ὠνοματοποίησαν τὸ Navawv παρὰ τὸ ναῦς 
καὶ ἘΈ τὸ xoarei. Πολλὰ δέ ἔστι τοιαῦτα, οἷον Aev- 
κότερος Asvxwvog καὶ 4γαϑίδες ἀγαϑῶν. 





1. ἠσέβῳῃσαν) lacunae signa posui. 3. ϑεωρῶν)] codd. ϑεῶν : 
emendavit Schottus ex Zenobio Il, 84. 4. Midas ὁ ἐν κτλ. Sui- 
das: Erasmus Il, 9, 87 versus in gratiam: Midas γὰρ ἐν κύβοισεν 
εὐβολώτατοςς. 7. εἰσὶν] sic scripsi ex Athenaeo: C eich. 8, Di- 
cebatur etiam μὰ μήκωνος χλόην, ut e Suida colligi posse videtur. 
10. Nauxgarei VB Gaistordus, Navxgares Schottus: ego Suidae co- 
dices secutus cum Bernhardio ad Suid, edidi Navxpar. . ἐπὶ... 
ἀλλήλοις B om. 1]. ναῦς καὶ] lacunae Figna posui: quomodo re- 
dintegıandus sit locus Hesychius Schowii docet, ubi legitur: Nav- 


8 ὲ ᾿Ξ 
σων' Κρατῖνος ὄνομα ποιήσετο ψναΐσων. [ἃ] τ τὴν ναῦν, καὶ τὸ ψαυ- 


κρατεῖν, πολλὰ δέ ἐστι τοιαῦτα' καὶ ’Ayadur καὶ, “Μευκότερος “Δεύκωνος : 
hinc in ποβίγο loco scribendum: N. Νιαυκράτη: Κρ. ὠνοματοποίησε τὸ 
ΜΝαύσων παρὰ τὴν ναῦν καὶ τὸ ΝΙαυκράτη παρὰ τὸ ναυκρατεῖν' πολλὰ... 


᾿ηκαὲ “γαθῶν ἀγαϑέδες κτλ. 


βόλου ὄνομα 


Ναὶ ναὶ μὰ μήκωνος χλόην: ἐπὶ γλευασμοῦ 


.98. V. II, 69. Β. 642. Suidas, 
Midas) κυβευτικοῦ βόλου ὄνομα He- 
sych. Photius: cf. Dorvillius 

ann Crit. 276. Hemsterhusius 
ad Polluc. IX, 9. De Eubuli 
Kvßevrag cf. Meinekins Hist. 
Crit. Comicc. Grr. 1, 364. 

99. C. 343. τηλοῦ φίλοι κελ.] 
Athen. V, 186 F: Ὅμηρος dxdı- 
daoxeı τίνας κλητέον, εἰπὼν ὡς τοὺς 
ἀρίστους τε καὶ ἐντίμους χρὴ καλεῖν 
ΠΙ. B. 404] Κίκλησκεν δὲ γέ- 
ροντας ἀριστῆας Παναχα:- 
ὥν' οὐχ ὃν ἐρόπον Ἡσίοδος" οὗ- 
τος γὰρ ἀξιοῖ καὶ τοὺς γεύτονας " 
Μάλιστα καλεῖν ὅστις σέϑεν 
ἐγγύϑι valsı [Ορ. et D. 341]° 
τοῦτο γὰρ ὡς ἀληθῶς Βοιωτικῆς ἐ- 
στιν ἀναισθησίας συμπόσιον καὶ τῇ 


μεσανθρωποτάτῃ τῶν παροιμιῶν ἀρ- 
μόττον" Τηλοῦ κτλ. πῶς γὰρ οὐκ 
ἄλογον τόπῳ τὴν φιλίαν καὶ οὐ 
τρόπῳ κρίνεσθαι; 

100. V. III, 5. B. 686. Suid. 


8. μὰ μήκωνος, 8. val μὰ μήκωνος. 
Tetigit Naekius in Mus. Rhe- 


'nan. T. V, p. 2. 


1. V. II, 96. B. 677. Hesych. 
Suidas. »Talis allusio est in 
“Ἑλλὰς Ἕλλαδος apud Thucydidem 


‘et Euripidem et Pindarum [vid. 


Athen. V, 187 D], similiaque 


. collegit Desiderius in Bonorum 
'gloms. 
"vo 


Navoow a Cratino fictam 
respexit Aristophanes 
Equitt. 1306.« Schottus. 4A- 
γαϑ. ay.] cf. Diog. I, 10. 


IR 


10 


͵ 


2 


3 


436 


Ναύφρακτον βλέπει: 


λεμικῶς προσχόντων. 
Νεάτη: 


ἡ ἐσχάτη" καὶ 


APPENDICIS 


, ἐπὶ τῶν ὀργίλως za πο- 


ἡ Νήτη, χορδὴ ὑπὸ τῶν 


μουσικῶν, πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῆς τε ὑπάτης καὶ τῆς 


μέσης. 


᾿ “Ὁ ’ ' 
Νέα χελιδὼν: ἐπὶ τῶν ἐξαπατώντων τινας. 


Νεμέας αὐλητρίδος : ἐπὶ τῆς καλῶς αὐλούσης, 


χαὶ Νεμέας σέλινα: 


τὰ χαλά, 


Νέοις μὲν ἔργα, βουλὰς δὲ γεραιτέροες. 


1. Δαύφαρκτον Photius, de qua scriptura cf. G. Dindorfius 


ad Aristoph. Acharn. 1. c. edit 1830. 
VB explicant: ἐπὸὶ τῶν ὀργίλων. 8. 


Suidas, βλέπειν Photius. 
ἡ ἐσχάτη) articulum B om. 


μεάδος Athenaeus, Νεμέας reliqui. 


2. C. 337. V. III, 4. B 684. 
Phot. Suidas. Adhibet Aristoph. 
Ach. 95, ubi v. Scholia, quae 
Suidas compilavit, 

3. V. ΠῚ. 1. B. 681. Hesych. 


-Suidas. »Nullam proverbii spe- 


ciem praefert.« Schottus. 

4. C. 3148. Apost. XIII, 59. 
Arsen. 365: Schol. ad Arist. E- 
quitt. 420: παροιμιῶδες" ὁλόκληρος 
δέ ἐστι παροιμία τὸ λεγόμενον, ἔστιν 
ἔαρος ἀρχή. δοκεῖ γάρ πως ἅμα τῷ 
ἔαρε φαίνεσϑαν χελιδὼν: Suidas. 
Adhibet Aristoph. 1. c. Hirundo 
ver nuntiat: Aristoph. Av 719. 
Thesm. 1. Schmidius ad Horat. 
Epist. I, 7, 13: add. infr. 63. 
Zenob. V, 12. 

6. C. 349. De Nemeade haec 
Athen. XIII, 587 C: Neusados 
δὲ τῆς αὐλητρίδος “Ὑπερίδης μνη- 
noveveı ἐν τῷ κατὰ Πατροκλέους" 
περὶ ἧς ἄξιον θαυμάζειν, πῷς πε- 
ριεῖδον ᾿441ϑηναῖον οὕτω προςαγο- 
θευομένην τὴν πόρνην, πανηγύρεως 
ἐνδοξοτάτης ὀνόματι κεχρημένην' κε- 
κώλυτο γὰρ τὰ τοιαῦτα τίϑεσϑαι 
ὀνόματα οὐ μόνον ταῖς ἑταιρούσαις, 
ἀλλὰ καὶ ταῖς ἄλλαις δούλαις, ὡς 
φησι Πολέμων ἐν τοῖς περὲ ἀκρο- 
πόλεως: v Harpocr. 132, 5 Bekk., 
Phöt. Suidas: ab hac prover- 
bium ductum videtur: vid. Prel- 
lerus ad Polem. fr. p. 38. N. 
σέλινα] Suidas. Erant σέλινα in 


βλέπεις Aristophanes, 


χορδὴ λεγομένη Suidas. 7. Ne- 
certamine Nemeaeo victoris 
praemium 


6. V. IN, 7. B. 690. Suidas. 
Desumptum ex Euripidis Me- 
lanippa, fr. 23. Matthiae: σπα- 
λαιὸς αὖνος, ἔργα μὲν ψξεωτέρων; 
Βουλαὶ δ᾽ ἔχουσι τῶν γεραντέ- 
ρων κράτος: παλαιὸς audit αἶνος 
1116, quippe qui ab Hesiodo repe- 
tatur: cf. Harpocr. 85, 14 Bekk.: 
ἔργα νέων" τοῦτο καὶ Ὑπερίδης 
ἐν τῷ κατ᾽ “«ὐτοκλέους Ἡσιόδου 
[fr. 6ὅ Dind., 116 Goettl.] φησὶν 
war. παροιμία τὶς ἐστιν, ἣν ἀνέ- 
γραψε καὶ Ἀριστοφάνης ὃ γραμμα- ı 
τικὸς οὕτως ἔχουσαν" ἔργα νέων, 
βουλαὶ δὲ μέσων, εὐχαὲ δὲ 
γερόντων: affert etiam Macar. 
241, sed forma ille usus, quam 
Caesaris demum tempore inve- 
nerunt: ἔργα . . πορδαὲ δὲ γε- 
ρόντων: cf. Strab. XIV, 4, 14 
p. 674 sq. Cf.. Zenob, I, 82. 
Diogen. II, 30. Alludit Piu- 
tarch. an seni sit gerenda resp. 
789 E: πειϑαρχικὸν γὰρ ἡ νεότης, 
ἡγεμονικὸν δὲ τὸ γῆρας, καὶ μάλει- 
στα σωΐζεταν πόλις, ἔνϑα᾽ βουλαὲ 
γερόντων καὶ νέων ἀνδρῶν 
ἀριστεύουσεν αἰχμα [ὈῬὶηὰ. fr. 
213 Β.]. Καὶ τὸ Βουλὴν δὲ πρῶ- 
τον μεγαθύμων ἷξε γερόντων 
Νεστορέῃ παρὰ νηΐ ϑαυμαστῶς 


: ἐπαινεῖται: σαι, 11. B, 53. Quod 


ad verba attinet, amant Graeci vv. 


5 


7 


10 
1 


12 


Νήπιρι' οὐδ᾽ ἴδασιν ὅσῳ πλέον ἥμισυ παν- 
ἔσϑ᾽ ὅτε πλειόνων τις ἐπιϑυμῶν ἀποβάλλεε καὶ 
Παραινεῖ γοῦν, μὴ ἐπιϑυμεῖν πλειόνων. 

. Nıx& τὸν ὀνηλάτην: πρὸς τὸν μὴ βουλόμενον 
ἀποστῆναι τοῦ xryvong, ἀλλ᾽ ἑαυτὸν προϊέμενον εἰς ἀπώ- 
λειαν. Τοὺς οὖν φεύγοντας τὸν σωφρονιστὴν λόγον, διὰ 
ταύτης λοιδοροῦμεν λέγοντες, Νικᾷ τὸν ὀνηλάτην, 

Νύκτα δασεΐαπι. τὴν χειμερίνην. 

Νῦν εἰς χορὸν ἦλθον: ἐπὶ τῶν ἀρνουμένων. 

βολὸν εὗρε Παρνύέξᾳης: Καλλίστρατος ᾿41ϑη- 
ya. πολιτευσάμενος, ἐπιχαλούμενος δὲ Παρνύτης, μισϑὸν 
ἔταξε τοῖς διχασταῖς χαὶ τοῖς ἐχχλησιασταῖς" ὅϑεν σχω- 
πτόντων αὐτὸν τῶν χωμιχῶν εἰς παροιμίαν ἦλϑε τὸ γελοῖον. 

. Ὁδοῦ παρρύσης, τὴν: ἀτραπὸν un Inte 

ἐπὶ τῶν προδήλων. | | 





1. Apostolius et Arsen. 396 3710 om. 2.15 Vom 4. 
Suidas: πρὸς τὸν μὴ ἀκούοντα νουθετοῦντος, ἀλλ᾽... ἀπώλειαν, Omis- 
sis reliquis. 8. δασείην Suidas. 9. χορόν] nata haec lectio for- 
tasse ex v. χώραν: v. nott, 10. Παρνοίτης Erasmus II, 7,50. 14. 
τὸν ἀτραπὸν ζητεῖς Macarius, τὴν ἀτραπὸν ζητεῖς reliqui. “Aposto- 
lius cum Arsenio explieat: ἐσὲ τῶν καταλιμπανόντων τὰ δῆλα καὶ ζη- 


τούντων τὰ ἀφανῆ. 


Koya δὲ βουλὰς componere: ν. 
issenius ad Pind. Nem. I, 29. 
71. V. ΠῚ, 3. B. 683. Apost. 

XV, öl. Arsen. 367.396: Schol. 

ad Soph. Ocd. Col. 1211. Suidas. 

Est versus Hesiodi, ἔργ. 40. U- 

surpant Pittacus apud Diog. 

Laert. J, 4, 2. Soph l.c., Pla. 

Reip. V, 466 C, alii: cf. Dio- 

gen. II, 97. Sententiam similem 

expressit hoc modo idem poeta: 
ψήπιος ὃς τὰ ἕτοιμα λι- 
πὼν ἀνέτοιμα δεώκεςε: Schol. 

Theocriti ΧΙ, 78. 

8. C. 350. Suidas. 
9. V. III, 2. B. 682. Apost, 

VI, 72. Arsen. 175. 368: He- 

sych. Suidas. Of. Diogen. VI, 89. 


10. 0.351. Silectio incarrupta, 
proverbium ductum videri pos- 


sit ex initio hymni xAgrıxon: cf. 


Arist. Nub. 664: Ζῆνα τεὐρανεσν 


ἐς χορὸν πρῶτα μέγαν κικλήσκω: 
add. Pind. fr. 45, I. Arist. Ran. 
326: inclino tamen magis in 
eam sententiam, ut putem, Co- 
haerere nostrum cum apophtbeg- 
mate ab Hesychio et Suida al- 
lato: νῦν ἦλθον εἰς χορόν" viw -᾿ 
ἔπαρδες, quod eo probabilius vi- 


detur, quo major suspicio, verba. 


ἐπὶ τ. ἀρνουμένων superesse ex 
explicatione proverbii, νῦν εἰς 
χώραν ἤλϑον, quod exciderit: cf. 
Diogen. ΥἹ, 86. 


11. V. Ill, 35. B.753. De re 
dixit Boeckhius Oecon. Athen. 1, 
245 84. 

12 C. 357. Apost. XIV, 4. 
Arsen. 378 ibig. Macarius: Phot. 
Suidas, qui explicat: τὸ λεγόμε- 
vor ’Agsorogarns Arayıom (fr. 
143 Dindorf.]: ὅρμου παρόντος 
τὴν ἀτραπὸν κατεῤῥύην. 


37 


10 ' 


15 


13 


14 


15 


16 


17 


18 


438. APPENNICIS 


‘0 ἐν Πάρῳ βωμός: ἐπὶ τῶν πολυτελῶς xure- 
σχευασμένων. | 

Oixoı γενοίμην: ἐπὶ τῶν ἐχφυγεῖν va δεινὰ εὐ- 
χομένων. | > ie 

Οἶχος φίλος, oixog ἄριστος: ἔνιοι τὴν σχρ- 
οιμίαν ἐπὶ τὸ γελοιότερον μεταφράζοντες, ταύτην ἐπὶ τῆς 
χελώνῃς φασίν. ΝΞ ΞΟ 

Us τὴν μάχαιραν: ἐπὶ τῶν ἀλυσιτελῶς τοῖς 
πράγμασι χρωμένων. “Ἰέγεταν γὰρ ὅτι χτείνασα ἡ Mır- 
δεια τοὺς ἑαυτῆς ᾿'παΐδώς καὶ χατορύξασα παρὰ τὸ ἱερὸν 
τῆς Ἥρας τὸ ξίφος, μετεχώρησεν. εἰς ᾿ϑήνας" μετὰ δὲ 
χρόνον ϑυσίας μελλούσης τελεῖσϑαι, Olg τοῖς ποσὶ σχα- 


᾿,0δ.«( Schottaus. 


λεύουσα τὸ ξίφος ἐφανέρωσε, μεϑ οὗ καὶ ἐτύϑη. 


Ὃ κάνης τῆς τύχης ὑπερέχει: 


ἐπὶ τῶν τὰ μὴ 


ἀναγκαῖα μείζω χαὶ, πλείω τῶν ἀναγχαίων κεχτημένων. 
Κοίτη γὰρ ἡ κίστη, eig ἣν τὰ βρωτὰ ἐμβάλλουσιν, κάνης 


δὲ, τὸ ἐπίϑεμα τῆς χοίτης. 


Ὃ Avdog τὸν ὄνον ἐλαύνει: 
ξίαν TI πράττοντος, παρόσον ἱππικώτατοι οἱ Audoi. 
μοίω ταύτῃ καὶ ἡ ᾿Αφ᾽ ἵππων ἐπ᾽ ὄνους. 


ἐπὶ τοῦ παρ ἀ- 


Ὁ- 


1. Πάρῳ] ϑετῖθε Παρίῳ: ν. Strab.X,5,7 p. 487: Πάριον ἐν τῇ Προ- 


στογτίδι πόλις" ἐν ταύτῃ μὲν οὖν λέγεται 6 βωμὸς ϑέας 


ξιος, σταδιαίας 


ἔχων τὰς πλευράς: add. ibid. XIII, 1, 13 p.588. Hirtius Histor. Archit. 


T.1I, p. 59. 
post., Arsenius: σφίσιν αὐτοῖς. 
χρόνον collocat V. 


5. οἶκος φίλος] οἶκος φίλιος B. 
11. μετεχώρισεν Β. 
12. σκαλεύσασα A. 


8. τοῖς πράγμασι) Suid., A- 
μετὰ δὲ] δὲ post 
16. Ὁ κάνης] Ὃ Κλεομέ- 


κοίτης 


ψῆς male Apost., Arsenius. 'In codice exstat: τῆς τύχης: κοίξης Ser- 


ναὶ Crates, τύχης Photius cum reliquis. 


solus C attulit. _ 


13. C. 358. Macar. 378. 

14. K. IV, 12. Apost. XIV, 
13. Arsen. 379: Phot. Suidas. 

15. V. ΠῚ, 32. B. 750. Apost. 
XIV,12. Arsen. 379. 


gus testudinis domiportae, tar- 
digradae [105 Schneid.). Hinc 
Persius IV, 52: Tecum habita, 
et noris quam sit libi curta su- 
pellex. Utitur etLivius XXX VI, 
82 et Plutarch. V. Fiamin. c. 17. 
Et Cicero Epist. ad Attic. XV, 
Addo Cic. 
Ep. ad Attic. IV, 84, 1: Hoc 
scito, Antium Buthrolum esse 
Romae, ut Corcyrae illud tuum, 


»Lepidus: 
est Phrygis fabulatoris apolo- ' 


Verba κοίτη . . χοέτης 


Nihil quietius, nihil alsdus, ni- 
hil amoenius,. εἴη μισητὸς φέλος 
οἶκος. = 

: 16. V. IH, 26. B. 723. Apost. 
XIV, 20. Arsen. 379: Suid. 8. 
οἴος. Οἱ, Zenob. I, 27. 

17. C. 360. Apost. XIV, 33. 
Arsen. 380: Phot. Suidas. Ad- 
hibet Crates comicus apud Pol- 
luc, X, 90: ὁ κάνης dd τῆς 
κοέτης ὑπερέχειν wos δοκεῖ, 
de quo versu ν. Hemsterhusium. 

18. Ο. 361. Apost. XIV, 39. 
Arsen. 381 ibiqg. Macarius. De 
Lydis equitandi peritissimis v. 
Herod. I, 79 ibig, Wesselingius: 


ἵ 


᾿ 


16 


21 


2 


CENTURIA IV. 439 


Olvunızn στοά: ἐπὶ τοῦ λάλου, ἢ ὅτε εἰχὸς 
ἔχειν τὴν στοὰν ἀντῳδὸν ἠχὼ, ἢ διὰ τὰς τῶν ἐχεῖ συνη- 
γμένων Podg. 

Ounrviog χαρπὸς: ὁ σῖτος καὶ οἱ Δημητριαχοὶ 

9 . ε ’ 
χαρποί, ᾿Ομπνία γὰρ ἡ δημητρα. 
᾿ς Ὄμφακας βλέπεε: ἐπὶ τῶν δριμὺ βλεπόντων καὶ 
οργιζομένων. . 

Ὄνος εἰς 'Adnvas: ἐπὶ τῶν ἀπαιδεύτων. 

Ὄνος ἐν μύροις: 
διαγόντων. 


ἐπὶ τῶν ἀναξίως ἐν τρυφαῖς 


Ὄνος ἐν πιϑῆήκοις: 
σχροῖς. 

Ὄνος τὰ Μελιταῖα: πῤῥὸς τοὺς xara ζῆλον μη- 
δὲν μὲν ὅμοιον ποιοῦντας, παραπολαύοντας δὲ μᾶλλον 
καχῶν. 
δεσπότῃ, ἐθελῆσαι μιμήσασϑαι, ἐπάραντα δὲ τὰ σκχέλη 
nvöugiseiw, συντρίψαι τὰ. οἰκητήρια σχεύη, πληγὰς δὲ διὰ 
τοῦτο λαβεῖν πολλάς. 


ἐπὶ τῶν αἰσχρῶν ἐν αἷ- 


Ὄνου σκιὰ: νεανίσχος ᾿ϑήνηϑεν εἷς Δελροὺς 
ὄνον ἐμισϑώσατο, χαὶ μεσημβρίας καταλαβούσης, καὶ 


4. καρπός] λειμών Hesych. Suidas. Θ, Macarius addit: καὶ 
πλησιαΐ ὁντ ὧν σοφοῖς. 9. μύρῳ Suidas, 17. πυδαρίζειν] Gais- 
fordus edidit: πηδαρίέξζενν (πυδαρέξειν): de variis verbi formis v. in- 


terpp. ad Arist. Equitt. 704. 


add. nott. ad. Gregor. Cypr. II, 
99. Ay’ .. ὄνους] v. Append. I, 38. 

19. C. 362. Comparari potest 
κουρειακὴ λαλία: ch. Casaubonus 
ad Theophr. Char. XI, 3: add. 
Diogen. Il, 48. VI, 32. Ὀλυμ- 
πικὴ σάλπιγξ de acri atque vehe- 
mente Polemonis dictione legi- 
tur apud Philostrat. Vit. Soph, 
512 Olear. 

20. B. 710. Hesych. Suidas. 
Cf. Diog. VI, 97. 

21. Ο. 363. Apost. XIV, 45. 
Arsen. 382 ibig. Macarius: Phry- 


nichus Bekk. Anecdd. I, 66, 9. ᾿ 


Similiter Plato Comicus ap. 
Suid. 5. ὄμφαξ: Καὶ τὰς ὑφρῦς 
σχάσασϑε καὶ τὰς ὄμφακας. 

22. C. 868. Macar. 386. 


23. C. 367. Suidas. 

24. C. 370. Usurpavit Me- 
nand. p. 143 Mein. vs. 8: εἶχέ 
με γυνὴ .. καὶ τὴν ὄψεν, ἣν ἐκτήσατο, 
Ὄνος ἐν πιϑήκοισε τὸ λεγό- 
μένόν ἐστε δή. 

25. Ο. 369. 
ΒΟρο: v. tabb. 366. 367. Fur.: 
μελιταῖα enim de κυνιδίοις Meils- 
ταίοις intelligenda sunt, de qui- 


bus cf. Walzius ad Arsen. 851. 


Simile est, quod affert Nlacar. 
386: ὄνος ἕππον μιμούμενος: 
ἐπὶ τῶν ἀμαϑῶῦς τινα ζηλούντων. 
26 C. 373. Apost. XIV, Υἱ. 
Arsen. 385. Cf. Zenob. VI, 28. 
Greg. Cypr. III, 87: add. De- 
mosıh. de Pace fin.: οὐκοῦν εἴη- 
ϑὲς καὶ κομιδῇ σχέτλιον, πρὸς ὅκα- 


Ductum ex Ae-- 


10 


\ 3 »ν ’ ΡῈ “Ἡ 
Φασὶ γὰρ ὄνον ἰδόντα χυνίδιον προςπαῖζον τῷ 15 


20 


27 


30 


91 


440 


APPENDICIS 


“Ὁ. c ’ ‘ [1 ’ “ὦ ξ ’ AR 
τοῦ ἡλίου σφοδρότερον ἐχχαίοντος, τῆς οδοιπορίας 

- ἂ«ψ 3 ϑὼν ’ « ;᾿ 4 

ἔστησαν, γυμνοῦ δὲ σχιᾶς ὄντος τοῦ τόπου, ὑπές" τὴν 


τοῦ ὄνου σχιὰν ὁ γνεανίσχος. 
ὄνον, οὐχὶ σχιὰν λέγων αὐτὸν μεμισϑωχέμαι. 


Ὃ δὲ ὀνηλάτης ἐκωλῦε, 
Atyeras δὲ 


n παροιμία ἐπὶ οὐϑενείας καὶ ματαίας pıkoveixiag. 
᾿Οξηρὸν ἄγγος οὐ μελιττοῦσϑαι mo&ner: ἐπὶ 
τοὺ ἀναξίου. «Σοφοκλῆς ᾿Ιφιγενείᾳ. 


Ὄξος ἠκρατισμένον: ἐπὶ τῶν ὀργίλων καὶ 


μυτάτων. 


Ὄξος Σφήττιον: 
Εἰσὶ δὲ δῆμος ᾿Δττικῆς. 


᾿Οξύτερον Αυγκέως βλέπει: 


ῥωϑὲεν ἀκριβῶς ὁρώντων. 


δρε- 


ἴσως οἱ Σιρήττιοι ὁξεῖς ῇσαν. 


ΟῚ “οΨ % .>» 
ἐπὶ τῶν τὰ ποῤ- 


᾿Οξύτερον οἱ γείτονες βλέπουσε τῶν ἀλω- 


πέχων: 


m nn nn 


1. ὁδοιπορίας] lacunae signa posui: Suidas: μεσημβρίας δὲ κατα- 
λαβούσης, στήσας τὸν ὄνον ὑπέδι' τὴν σκιαν, Γ 
ἴσως ἂν Photius, ἴσως διότι Athenaeus; ἴσως ὅτε conjecit 


chius. 


Hemsterhusius ad Arist. Plut. I. c. 


ἐπὶ τῶν Aavdovsy un δυναμένων. 


10. Σφηττειον Hesy- 


ἤσαν] addit Photius: ws os 


Ayapveis [cf. infr. 74.]. κακολόγοε, ubi pro v. ᾿“χαρνεῖς Ruhnkenius 
ad Tim. Lex. Voc. Platt. 15 Lugd. legendum censet Aitwveis: Ae- 


xonenses enim propter calumniandi 


et maledicendi libidinem 


male audiebant: Apost. I, 92, Arsen. 28. Schol. ad Plat. 322 Bekk.: 
«Αϊξωνὶς δῆμος Κεκροπίδος, καὶ «Αἰξωνεῖς οἵ ἐκεῖϑεν, αἱ καὶ βλάσφημον ἐκω- 


στους καϑ᾽ ἕνα οὕτω προςενηνεγμέ- 
ψοὺυς περὶ τῶν οἰκείων καὶ ἀναγκαυ- 
οτάτων, πρὸς πάντας περὶ τῆς 
ἐν Πελφοῖς σκιᾶς νυνὶ πολε- 
μήῆσαε: ex hoc loco orta est 
roverbii forma Didyıno pro- 
δῖα, quam deprehendimus cor- 
ruptam in Bekk. Anecdd. I, 243, 
30: ἐν Δελφοῖς σκιᾶς : ibid. 250, 
21: 
incorruptam ap. Harpocr. [5], 
11: περὲ τῆς ἐν Δελφοῖς σκιᾶς. An- 
μοσϑένης Φιλιππικοῖς" Δίδυμος 
φησι τὴν περὶ ὄνου σκιᾶς παρ- 
Only παραπεποιῆσϑαε ὑπὸ τοῦ 
ῥήτορος λέγοντος περὶ τῆς ἐν 
Δελφοῖς σκιᾶς, λέγεσϑαν δ᾽ αὐ- 
τὴν ἐπὶ τοῖς περὲ τῶν μηδενὸς 
ἀξίων μαχομένοις. V.Diog. ΥΙΙ, 1. 
27. Ο. 3714. Versus hujus nulla 
apud alios mentio. 
28. C. 375. Horat. Serm. I, 


ἐν “ελφοῖς σκιᾶς μάχεσϑαι.-. 


7, 32: Al Graecus posiquam est ᾿ 


dtalo perfusus aceto: ubi Scho- 


liasta explicat v. acelo: sama= 


ritudine.« 

29. V. III, 21. B.712. Macar. 
432: ἐπὶ τοῦ ὀργίλου καὶ ὀξέος" οὗ 
γὰρ Σφήττιοι Eni τούτῳ κωμῳδοῦν- 
ταῦ: Schol. ad Arist. Plut. 720: 
Hesych. Photius: cf. infr. IV, 
73. V, 43. Explicatio debetur 
Didymo: cf. Athen. 1I, 67 C. 
Usurpat: proverbium Aristoph. 
Plut. 720. De Sphetto v. Gro- 


‚tefendus de Demis sive Pagis 


Att. disq. p. 35. 

30. C.377. Macar. 386: cf. Ap- 
pend. ΠῚ, 70. 71. 

31. C. 376. Macar. 386. Si- 
mile est illud Platonis Comici 
apud Platon. Alcib. I, 121 D: 
οὐδ᾽ οἱ γείτονες σφόδρα τι 
αἰσϑάνονταν, ubi vid. Stall- 


10 


92 


33 


34 


CENTURIA IV. 441 

Ὃ περιφόρητος ᾿Αρτέμων: ἐπὶ τῶν πάνυ no- 
ϑουμένων. Φασὶ γὰρ ὅτε νεανίσχος ὁ ᾿Αρτέμων ἐγένετο 
περιμάχητος γυναιξίν’ ἄλλοε δὲ ὅτε μηχανοποιὸς ἐγένετο 
σοφώτατος κατὰ τοὺς Περικλέους γρόνους" χωλὸς δὲ ὧν 
περιξφέρετο᾽ ἐπὶ τῷ ὁρᾶν τὰς μηχανάς. 

“Ogxog ᾿Αἀφροδίσιος ovyyırmarstası παρό- 
σον οἱ ἐρῶντες εὐχερῶς ὀμνύουσι. ᾿ 

Ὅταν τὸ ὕδωρ. ανίγῃ, τί δεῖ ἐπιπνίγειν: 
παρεγγυᾶται μὴ τοῖς δυςτυχοῦσι κατεπεμβαίνειν. . 

Οὐδὲν ἀνδρῶν λευκῶν ὄφελος ἢ σκυτοτο- 
μεῖν: ἐπὶ τῶν εἰς μηδὲν λυσιτελούντων, παρόσον οἱ 
μέλανες τῶν λευχῶν λυσιτελέστεροι. | 





μῳδοῦντο εἶναι" παρ᾽ ὃ καὶ αἰξωνεύεσθαί φασι τὰ βλασφημεῖν; X: drei 


con ὑπερήφανον. οὗ γὰρ Altwveis εἰς ὑπερηφανίαν ἐσκώπτοντο: Harpocr. 


9, 3 Bekk. Hesych. Suid. Zonar. 71. Bekk. Anecdd. 1, 8383, fin. : 
cf. infr. 1V, 73. Adhibuerunt vocem comici, Plato, alii; v. Ruhnke» 
nius 1. c., Meinekius Menand. 91. 6. Aggodious] Appodinz Ma- 


carins. 7. ἐπιορκοῦσε Macarius. 9. παρεγγυᾶταν μὴ) ὅτι οὐ δεῖ Ma- 
carius. Οἱ τοὺς δυςτυχοῦντας : correxi ex Macario, ἐπεμβαίνειν 
Macarius. 10. λευκῶν ἀνδρ. οὐδ. 09. Macarius; οὐδὲν λευκῶν ἀ. ὄφ. 


Apost., Arsen., Phot. Suidas: ex his solus Suidas vv. 7 σκυτοτομεῖν 
habet. Ceterum 6 Scholiasta Veneto Ari-tophanis sn σευφοτομεῖν 


recipiendum esse Bernhardius ad Suidae locum monuit. 


baumius: omnia enim vicini vie 
dent: qua de causa Hesiod. ἔργ. 
341 admonet: «τὸν δὲ μάλιστα 
καλεῖν, ὃς τις σέθεν ἔγγυϑε 
valsı, κτλ., ubi v. Gaisfordum : 
et proverbium: δυςμενής καὶ 
βάσκανος ὁ τῶν γειτόνων Ö- 
φϑαλμός, φησὶν ἡ παροιμία: 
Alciphr. Epist. 1, 15. Alia col- 
legit Boissonadus ad Theophyl. 
Simocatt. 229. 

32. B. 739. Schol. ad Arist. 
Acharn. 857: Hesych.: περιπό» 
vnpog „Agriuow‘ παρὰ τὴν παροι- 
μέαν τὴν, ]Περιφόρητος Αρτέ- 
nop' εἰσὶ δὲ ᾿Δρτέμωνες δύο: de 
utroque autem proverbium deri- 
vabatur: prior enim Artemon 
Anacreontis tempore vixit et a 
poeta ea de causa et περιφόρητος 
nominatus et aliis contumeliis 
laceratus est, quod sibi amorem 
conciliaverat Eurypylae puellae, 
quam ipse Anacreon summo 
studio expetiverat: Anacr. fr. 
XIX Bergk,, 12 Schneidew.; 


alter ex ea ipsa re, quam post 
alios paroemiographus narrat, 
a populo cognomen accepit: cf. 
Schweighaeuserus ad Athen. XII, 
533. E. Sintenis ad Plutarchi 
V. Pericl. 27. p. 192 sq. Allu- 
dit Aristoph. 1. c.: addo Liban. 
Epist. 225: φυγεῖν γάρ σε ἔρυν τε 
zus φιλονεικίαν καὶ ὑπεροψίαν, ὅϑεν 
τὸν ἐν τῇ παροιμίᾳ παρελϑεῖν Ag- 
τέμωνα, 

33. C. 878. Macar. 388: cf. 
Diogen. III, 37. Append. TV, 86. 

34. C. 381. Macar. 389. Ad- 
hibet Galenus de differ. pul- 
suum, Il, 4 p. 43 Chart., T. 
VII, 577 Kuehn,: καὶ δίκαιον 
ἤδη τὸ τῆς παροιμίας εἰπεῖν, ἐδεω -- 
τιχὸν μὲν, ἱκανῶς δ᾽ ἐοικὸς τοῖς 
παροῦσιν, ὅταν γὰρ, φησὶ, τὸ 
ὕδωρ πνίγη, τὶ ἐπιῤῥοφήσο- 
μεν! εἰ γὰρ “ἀρχιγίνης ἁμαρτάνει, 
πρὸς τίνα πορευϑῶμεν; τίς ἡμῖν 
ἑπανορϑώσεται τὰ τούτων σφάλματα; 

35. C. 882. Apost. XV, 9. 
Arsen. 391. Macar. 340: Eußtath. 


10 





27 


28 


29 


90 


Ὁ} 


440 APPENDICIS 


κῶν € ’ [2 [1 ’ τ e ’ 48 
τοῦ ἡλίου σφοδρότερον ἑχχαίοντος, τῆς οδοισορίας 
ἔστησαν, γυμνοῦ δὲ σχιᾶς ὄντος τοῦ τύπου, Ur: τὴν 
τοῦ ὄνου σχιὰν ὁ νεανίσχος. U δὲ ὀνῃλάτης ἐχωλύε, 
ὄνον, oryi σχιὰν λέγων αὐτὸν μεμισϑωχέναι. Aöyeras δὲ 
n παρομιία ἐπὶ οὐϑενείας καὶ ματαίας φιλονεικίας. 

> 4 3) ’ m R . x 
Οξηρον ayryog οὐ μελιττοῦσϑαι πρέπει: επὶ 
τοὺ ἀναξίου. Σοφοχλῆς ᾿Ιφιγενείᾳ. 
» , N en 
Ofog nxoartıousvov: ἐπὶ τῶν ὀργίλων καὶ δρι- 
, 
μυτάτων. 
͵ -. τ 
Ὄξος Σφήττιον: ἴσως οἱ Σιρήττιοε ὀξεῖς ἦσαν, 
Εἰσὶ δὲ δῆμος ᾿Αττικῆς. 


a 


3 [4 “Ὁ 4 
Οξύτερον Αὐυγκέως βλέπει: ἐπὶ τῶν τὰ nop- 
€ -- c [4 
ῥωϑὲν ἀκριβῶς ὁρώντων. 
᾿Οξύτερον οἱ γείτονες βλέπουσε τῶν ἀλω- 
πέχων: ἐπὶ τῶν λανθϑόνειν μὴ δυναμένων. 15 





— | mn ... —— 


1. ὁδοιπορίας lacunae signa posui: Suidas: μεσημβρίας δὲ κατα- 
λαβούσης, στήσας τὸν ὄνον ὑπέδι: τὴν σκιᾶν. 10. “Σφήττειον Hesy- 
chius. tous ἂν Photius, ἴσως διότι Athenaeus; ἔσως ὅτε conjecit 
Hemsterhusius ad Arist. Plut. I. c. ἤσαν] addit Photius: ὡς οἱ 
Ayagreis [cf. infr. 74.) xaxoA0yos, ubi pro v. "Ayapres Ruhnkenius 
ad Tim. Lex. Voc. Platt. 15 Lugd. legendum censet Altwweis: Ae- 
xonenses enim propter calumniandi et meledicendi libidinem 
male audiebant: Apost. I, 92. Arsen. 28. Schol. ad Plat. 322 Bekk.: 
«Αἰξωνὶς δῆμος Κεκροπίδος, καὶ Ak os en αὐ καὶ Pidopnpos ἔκω- 


















Ι v u > 
. -» Ἕ: 






στους zu” ἕνα οὕτω Eee 
vous περὲ τῶν οἰκείων καὶ ὁ 
οτάτων, πρὺς πάντας περ 
ἐν ελφοῖς σκιᾶς vuse 
auncas: ex hoc loco ὁ 
roverbii forma Didy 
ata, quam de Ρ τὴ 
tam in ΒΨ ΕΚ, 
0: ἐν dei Pr 
2; 


iv ‚de 
Ancpärn 
δὲ Le 


4 ἿΣ 
al " 


REN 
ei 


CENTURIA IV. 44l 


32 Ὃ περιφόρητος 'Adortuwv: ἐπὶ τῶν navv no- 
ϑουμένων. Φασὶ γὰρ ὅτι νεανίσχος ὁ ᾿Αρτέμων ἐγένετο 
περιμάχητος γυναιξίν’ ἀἄλλοε δὲ ὃτε μηχανοποιὸς ἐγένετο 
σοφώτατος κατὰ τοὺς Περιχλέους χρόνους" χωλὸς δὲ ὧν 


περιεφέρετο ἐπὶ τῷ ὁρᾶν τὰς μηχανάς. 

33 Ὅρκος ᾿Αφροδίσιος ovyyıymazstası παρά- 
σον οἱ ἐρῶντες εὐχερῶς ὀμνύουσι. 

81 Ὅταν τὸ ὕδωρ πνίγῃ, τί δεῖ ἐπιπνίγειν!: 
παρεγγυᾶται μὴ τοῖς δυςτυχοῦσι κατεπεμβαίνειν. 

35 Οὐδὲν ἀνδρῶν λευχῶν ὄφελος ἢ σκυτοτο- 


μεῖν: ἐπὶ τῶν εἰς μηδὲν λυσιτελούντων, παρόσον οἱ 
μέλανες τῶν λευκῶν λυσιτελέστεροι. 





— 


μῳδοῦντο εἶναι" παρ᾽ ὃ καὶ αἴξωνεύεσθαί φασι ca βλασφημεῖν A: ἀντὶ 
«οἴ ὑπερήφανον, ob γὰρ Altwveis εἰς ὑπερηφανίαν ἐσκώπτοντο: Harpocr. 
9, 3 Bekk. Hesych. Suid. Zonar. 71. Bekk. Anecdd. I, 853, fın . : 
cf. infr. IV, 73. Adhibuerunt vocem comici, Plato, alii: v. Ruhnke- 
nius 1. c., Meinekius Menand. 91. 6. Aggodiauos] Agoodirns Ma- 
carius. 7. ἐπιορκοῦῖσε Macarius. 9. παρεγγιᾶταν μὴ] or οὐ δεῖ Ma- 
carius. Ο τοὶς δυςτυχοῦντας: correxi ex Macario. ἐπεμβαίνειν 
Macarius. 10. λευκῶν ἀνδρ. οὐδ. ö9. Macarius; οὐδὲν λευκῶν ἀ. ὄς. 
Apost., Arsen., Plıot. Suidas: ex his solus Suidas vv. ἤ σκιτοτομεῖν 
habet. Ceterum 6 Scholiasta Veneto Ari-tophanis μὴ σκυτοτομεῖν 
recipiendum esse Bernhardius ad Suidae locum monuit. 
Is ἔπ’ ΕΞ: 
baumi 8: omnia enim vicini vi- alter ex ea ipsa re, quam post 
; qua de causa Hesiod. ἔργ. alios paroemiographus narrat, 
on ἐ τὸν δὲ μάλιστα ἃ popule cognomen accepil: cf. 
Ts δ δεν Eyyuds Schweighaeuserusad Athea.XII, 
. Gaisfordum : Ze ya : “5 - u 
V. Periel. 27: 192 sq. ü- 
dit Ars h. I addo Liban. 
Episk, 225: φυγεῖν γάρ σε ἔριν τε 
αὶ ψιλοννιάϊεν χαὶ ὑπερονίατ, ὅθεν 


ὧν εἰ παροιμίᾳ παρελθεῖν ᾿4ρ- 





























BL Macar. 389. Ad- 
i# de differ. pul- 
P. 43 Chart., T! 
ei] nehn.: xas δίκαιον 
τῆς ππρὸ ΕΠ 
ἐν,» ΚΓ Ν ὁχὸς τοῖς 
ον, ὦ as γὰρ, φησὶ, τὸ 
ψ ριγἢ, τὶ ἐπεξῥ οφήσο- 
u a γῆς ἀμαρτανει, 
να πορευθῶμεν; τίς ἡμῖν 
Aura τὰ τούτον σφείλματα; 
"ὦ δ᾽. Apost. XV, 9. 
2391. Macar. 340: Eustath. 


10 


99 


442 APPENDICIS 


Οὐδὲν ἀρχαῖον ποιεῖ: ἐπὶ τῶν εἰς μηδὲν opr- 
τελούντων.. 
᾿Οὐδὲν ὄφελος ἀποῤῥήτου καὶ ἀρανοῦς Μου- 


ἐπὶ τῶν. τὴν σιωπὴν ἀσκούντων. 


Οὐδ᾽ ἐν σελίνοις: ἐπὶ τῶν naxgav τοῦ τέλους ; 
ἀπεχόντων' βούλετᾶι γὰρ ἡ παροιμία λέγειν, ὅτε οὐδὲ ἀρ- 
χὴν ἔχεις τοῦ πράγματος, καϑάπερ οὐδὲ οἱ εἰς τοὺς κχή- 
ποὺς εἰςρίόντες ὃν τοῖς σελίνοις εἰσὶν ἤδη. 


σῆς: 


Οὐδ᾽ ἐν τοῖς ἐωροῦ: οὕτω τοὺς φυλαχὰς ἐκχα- 





1. Οὐδὲ τἀρχαῖον ποιεῖ Suidas, omissa ‚explicatione: Photius: 
οὐδὲ €. π.: ἐπὶ τῶν un λυσιτελούντων" ὃ δ᾽ ὀξὺ κρυϑεὶς ᾿ ἐπὲ τῶν ἐλαχί- 
στων. δ, Photius, alii: ἐπὶ τῶν μηδὲ ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ἐφϑακότων' 
ἀπὸ «ῶν εἰς τοὺς κήπους ἰόντων' ἐπὶ γὰρ τὰ ἄκρα, τοὺς λεγομένους πε- 
φικήπους, σέλινα καὺ πήγανα κατεφύτευον" βούλεται κτλ. 8. ἤδη Η esy- 
chius, reliqui om. 9. Οὐδὲν τοί V: »forte melius ex Suida in 
᾿]ωρὸς: οὐδ᾽ ἐντὸς ᾿Ιώρου vel οὐδ᾽ ἐνδοῖ ’Iogov,a Schottus. Scribe- 


batur bis ἐώρου: correxi accentum 6 Suida, Photio, Arcadio de 


Accent. 72, 13, 
ad Hom. Il. 4, 141 p. 455, 37: 


ὅτι δὲ τὸ ἐν σώμασι λευκὸν οὖν ἐν 
ἐπαίνῳ ἦν, καὶ ἐν δητορεκοῖς δῆ- 
λοῦταιν λεξικοῖς" ὧν ἐν ϑάτέρῳ μὲν 
κεῖται ὅτι λευκοὺ οἑ δενλοὶ ; ναὸ 
λευκώπιον οὗ αὐτοί" ἐν δὲ ἑτέρῳ, 
τῷ τοῦ Alliov “ιοφυσίου δηλαδὴ 
τὸ, οὐδὲν λευκῶν ἀνδρῶν ὄφε- 
λ1λος" ᾧ συμπαράκεννταν καὶ ἔτε αν 
κεφαλανόδεες παροιμίαν αὕταιν" as 
οὐδεὶς δυςώνης χρηστὸν ὄψω- 
ver κρέας [Poll. Onom. III, 126. 
Suidas]‘ καὶ; Οὐδὲν φρονεῖ δι» 
καινὸν ἐστυκὼς ἀνήρ [Apost. 
XV, 21. Arsen. 392. Phot. Sui- 


das. 8. ἐστυκώς, 8. οὐδέν] : Schol. 


Venet. δὰ Arist. Pac. 1308: 
ὅτι παροιμία ἐστίν" καὶ οὕτως ve ὑς 
δὲν ἔργον ἐστὲν ἀνδρῶν, μή 
τι καὶ μάχωνταυν" Eur δὲ οὕ - 
τως" 6 οὐδὲν λευκῶν ἀνδρῶν 
ἔργον εἰ μὴ σκυτοτομεῖν, 
Phot. Suidas. Arist. Pac. 
1309: οὐδὲν γὰρ, ὦ πονηροὶ; 
Αευκῶν ὀδόντων ἔργον ἔστ᾽, 
ἤν un τι καὶ μασῶνται. Aktv- 
“ns dicuntur timidi non solum, 
sed etiam molles homines et 
delicatuli: cf. Hesych., Fboöt. 
8. λευχοΐ, Plutarch. Prowv. I, 64. 
Append, III, 61. Walzius ad 
Arsen. 391 sq. Ad νυ. σκυτοτο- 


᾿ τὰς φνλακὰς] V τοὺς φύλακας: Photius v. ἑωρός: 


μεῖν annotat Kuesterus ad Suid. 
l. c.: Auc egregie facit locus 
apud Aristoph Eccles. 385, ubi 
Chremes, cum concionem in foro 
albis hominibus plenım vidissel, 
er concioni σκυτοτόμων Assimi- 
al 


36. C. 355. Phot. Suidas. 
37. C. 383. 


38. V. ΠῚ, 22. B. 714. Apost., 
XV, 18. Arsen. 392: Schol. ad 
Arist. Vesp. 499, a quo duae 
explicationesproponuntur: prior 
cum Hesychio concinit, altera 
haec est: ἀντὶ τοῦ ἐν γυμνυκῷ ἀγῶνιυ, 
ἤγουν οὐκ ἐν παιδιᾷ πρὸς ὃν τὰ 
βρέφη γεννηθέντα εὐθὺς ἐν σελένοες 
ἐτίθεσαν" .. ὅϑεν καὶ παροιμέω" 
οὐδ᾽ ἐν σελίνους εἰσί. Φησὲν 
οὖν ὅτι οὔπω 00: οὐδὲ ἀρχὴ γέγονε 
τῶν παρ ἡμῶν ἐσομένων: _Hesy- 
chius: παροιμία, ἐπὶ τῶν μηδὸ 
ara τοὐλάχιστον διηνυκότων οἷς 
ἐπέθϑεντο' ἐν τοῖς γὰρ λεγομένοις 
περικηπίοις τὰ σέλινα καὶ τὰ πήγαναι 
κατεφύτευον. βούλεται) οὖν λέγειν 
κτλ: Phot. Suidas. Usurpat 
Aristoph. l.c.: cf. Diogen. VIII, 
57. - 


39. V. III, 25. B. 718. Sui- 
das 8. Ἰωρός. De lege dixit 


40 


al 


43 


4 


45 


: CENTURIA IV. ‚443 
ko ’ .o ἢ ζ ᾽ € 3 3 «ᾧ ᾿Ὶ « > 
vv ᾿ϑηναῖοι" καὶ. 9 vouog ὁ παρ αὑτοῖς ExTog Lw- 
000 ἐκέλευσεν εἶναι τοὺς ἀνδροφόνους" τουτέστι τῶν τό- 
πων ἐν ᾧ τὰ φυλαχτήρια nv. ᾿Επὶ τοίνυν τῶν ἀπειλουν- 


των χαὶ σοβαρευομένων ἡ παροιμία. 


Οὐδὲ τῶν τὰ Πυϑαγόρου μυϑολογούντων 


» 
nxovoag: 


ἐπὶ τῶν πάσης ἀλλοτρίων παιδείας. 


Οὐδ᾽ ὅσον ἀηδόνες ὑπνοῖ: ἐπὶ τῶν ἀγρυπνούν- 
των δήλη γὰρ οὖσα ἡ ἀηδὼν ἀγρυπνεῖ. 


Οὐκ ἀγαπᾷ γραῦς ϑανοῦσα, ἀλλὰ καὶ προς- 


ἐχφέρειν κελεύει: 


ἐπί τῶν οὐκ ἀρχουμένων οἷς ἔλα- 


βον, ἀλλὰ καὶ πλείω ζητούντων. 


3 “« “ n. ' ’ 
Οὐ χαὶ χελῶναι διὰ μιᾶς πᾶσᾳι πλέαι: 
τῶν διά τινος εὐεργετουμένων. 


> x 


ἐπὶ 
Φασὶ γὰρ ὁπότων μία 


χελώνη πίῃ, αἱ λοιπαὶ ἀπὸ τῆς οὐρᾶς αὑτῆς πίνουσι. Τὸ 
τ N “ 
ovy πλέαε ἀντὶ τοῦ πεπληρωμέναι." 


Οὐχ ἄξιον τὸ πρᾶγμα τῆς ἀγρυπνίας: 


ἐπὶ 


τῶν μεγάλα μοχϑουντων ἐπὶ εὐτελεῖ, 


Οὐκ ἀπείρῳ προςέβαλες: 


ἐπὶ τῶν οἰομένων 


μὲν ἐξαπατᾶν, φωραϑέντων δέ... 





ϑυρωρός" φύλαξ, οἱ sic reliqui: v. Tittmannus ad Zonar. 1139. 2. »Cor- 


rexi τοῦτ᾽ 
fordus. 


ἔστε τοῦ τόπου.« Schottus. 
7. οσον] scribe οσσον. 


Non secutus est Gais- 
ὑὕπνοῖ] Suidas ὑπνώουσιν recte: 


ὑπνώσσουσιν Apostolius, Arsenius. Explicat Arsenius: &zi τῶν ἀγρι"-- 


πνούντων, παρόσον 
λίαν. 
et Arsenius. 
ἐξαπατήσειν Phrynichus. 


Petitus Legg. Attic. VII, I, Ὁ: 
add. C. Ο. Muellerus ad Aesch. 
Eumen. p. 134, 

40. ©. 337. Μύϑους Πυϑα- 
yogıxovg memorat Aristot. de A- 
nima I, 3. 

41. C. 389. Apostol. XV, 23, 
Arsen. 394: Suidas 8. ἀηδών, 
qui Sophocli adscribit. De 
re cf. Aelian. V. Hist. XII, 20: 
λέγεε Ἡσίοδος τὴν ἀηδόνα μόνην 
ὀρνίθων ἀμελεῖν ὕπνου καὶ διὰ τό- 
λους ἀγρυπνεῖν: ubi v. Kuhnium. 
Similiter dicebatur Ο ὑδ᾽ ἀηδό- 
ψιον κατέδαρθον: πρὸς τοὺς 
φιλαγρύπνους, Macar. 399: quod 
quum respiciat Hesychius s. 
αἀηδόνιον, nulla locus ejus emen- 


ἡ ἀηδὼν ἀγρυπνεῖ διὰ τὸν Ἴτυν μᾶλλον δὲ διὰ δει» 
12. οὐ καὶ] οὐκαὶ (sic) Gaisfordus; οὐχὲ καὶ αὖ Apostoliug 
14. σίῃ] adjeci ex Apostolio et Arsenio. 


19. 
datione indiget. V. Zenob. 
1, 97. 

. 42. Ὁ, 393. προςεκφέρειν] co- 


gitandum videtur de obolo, qui 
ori mortuorum immittebatur. 
43. C. 391. Apost. XV, 22. 
Arsen. 398. 
44. C. 390. \‚Arist. Ran. 932: 
ἤδη ποτ᾽ ἐν μαχρῷ χρόνῳ νυκτὸς 
διηγρύπνησα, Τὸν ξουϑὸν innale- 
κτρυόνα ζητῶν, τίς ἐστιν ὄρνις : 
Callimachus in Anthol. Palat. 


"IX, 507, 3: χαίρετε λεπταὶ ἱῬή- 


σις, Apntov σύντονος ἀγρυπνίη: 
εἴ. Monkius ad Eurip. Hippol. 
877, supr. 4l. 

45. C. 392. Bekker. Anecdd. 
I, 66, 26. ΟἹ, Diogen. Ill, 9. 


10 


47 


48 


49 


50 


444 - APPENDICIS 


Οὐχ ἄσχεον: 
των" Κράτης “Πρωσιν" 
Οὐχ ἀσκίῳ γ᾽ ἐμορμολύττετ᾽ αὐτούς. 


εἴρηται ἐπὶ τῶν τὰ κενὰ δεδαιχύ- 


Οὔτο γῆς οὔτε οὐρανοῦ ἅπτεται: ἐπὶ τῶν 
περιττῶν χαὶ μηδὲν πρὸς τὸ πρᾶγμα συντελούντων. 
᾿Οψὲ ϑεῶν ἀλέουσε μύλοι, ἀλέουσε δὲ λε- 
na: ἐπὶ τῶν ὀψιαίτατα χαὶ βραδέως παρεχόντων δί- 
Φ ’ " 
χὴν») ὧν ἐπλημμέλησαν. 
5 e % 
”"Ow ἤλθϑες, ἀλλ᾽ ἐς τὸν Κολωνὸν Teoo: ἐπὶ 
τῶν χκαϑυστεριζόντων χαὶ βραδέως ἐρχομένων, παρόσον κὶ 
τῶν μισϑωτῶν τοὺς ὑψὲ ἐλϑόντας πάλιν ἀπέλυαν ἐπὶ τὸ 


μισϑωτήριων" τὸ δὲ ἣν ἐπὶ τῶν Κολωνῶν, 


ἴὌψις ἀδήλων τὰ φαινόμενα: 





1. ἀσκίῳ Hesych., Photius. 


δεδοικότων») addit Hesychius: ἐπεὶ ξενὸς ὁ ἀσκός. 


σταροιμέα. 


κενὰ] κοινὰ B: κενὰ Gaisfordus. 
3. Versum Cra- 


tetis sic affert, Hesychius Schowii: οὐκ ἀσκίω μὲν τ᾽ ἄρ᾽ ἐμορμολύε- 
τετ᾽ αὐτοὺς, εἴτα δ᾽ ἐστ᾽ ἀληϑῆ, quam Meinekius Histor. Critt. 
Comm. Grr. I, 64 οἷς. correxit: οὐκ ἀσκίῳ μεντἄρ᾽ -ἐμαρμολύττετε Av- 


τοὺς, ἐπεὶ τάδ᾽ ἔστ᾽ ἀληϑῆ. 


ὀψὲ ϑιοῦ μῦλοι ἀλέουσν τὸ λεπτὸν ἄλευρον. 


αὐτούς) B αὖ. 


6. Orac. Sibyll. 
9. εἰς Poll. Phoptius. 


τὸν Apost., Arsen., Suidas om. VB: ἐπὶ τῶν μισϑωτῶν ἔλεγον. 
«οὺὑς γὰρ ἐπὶ τὸ ἔργον ἐλθόντας ὀψὲ, ἀπέλυον πάλεν ἐπὶ τὸ 


μισϑωτήριον, τὸ δὲ ἡ 


vö Κολωνός. 


13. Macarius addit: ἐπὶ 


«ῶν τὰ μέλλοντα ἐπὶ τῶν παρεληλυθότων στοχαζξομένων. 


46. B. 715. Hesych. Photius 
Cf. Diogen. II, 65: add. Macar. 
429: Zxı@ μορμολύττεσϑ αϑ' 
ἐπὶ τῶν κενῶς ἐκφοβοιίντων. 

47. Ο. 336. Usurpat Lucia. 
nus Alexand. $. 54: πρὸς μίαν 
ἐρώτησιν . . ὀχτώ μον χρησμοὺς 
ἔπεμψεν, οὔτε γῆς, φασίν, οὔτε 
οὐρανοῦ ἁπτομένους, ἀνοήτουᾷφ 
δὲ καὶ δυςνοήτους ἅπαντας. 

48, C.396. Macar. 400. Ora- 
οὐ]. Sibyli. VIII, 14. p.677. Adhi- 
buerunt Piutarch. de S. Num. 
Vind. 549 D: wer’ οὐχ ὁρῶ, τὶ 
χρήσιμον ἔνεστι τοῖς ὀψὲ δὴ Tov- 
τοις ἀλεῖν λεγομένοις μύλοες 
τῶν Heavy: Sext. Empir. advers. 
Grammat. I, 13, 287. -Origen. 
c. Cels. VIUL, 771, A. 

49. C. 397. V. IM, 4. B. 
717. Apost. XV, 53. Arsen. 
400: Polluc. On. VII, 133. Ar- 
gum. III ad Soph. Oedip. Co- 
lon.: ἔστι γὰρ καὶ ἕτερος Κολωνὸς 


ἀγοραῖος πρὸς τῷ Εὐρυσακείῳ, πρὸς 
ᾧ οἱ μισϑαρνοῦντες προεστήκεισαν, 
ὥστε καὶ τὴν παροιμίαν ἐπὲ τοῖς 
μαϑυστερίζουσε τῶν καιρῶν διαδο- 
ϑῆνα. Ὄψ᾽ ἦλϑες, ἀλλ᾽ εἰς 
τὸν Κολωφὸν ἵεσο: Hesych. 
Phot. Suidas. Comp. Zenob. V, 2. 
Nescio an cohaereat cum nostro 
oraculum, quod Plutarch. An se- 
ni respubl. ger.784 B. respicit: τὸ 
μὲν γὰρ ἐν γήρᾳ πολιτείας de- 
χεσϑαι, καὶ μὴ πρότερον; ... ἴσως 
ἂν αἰτιωμένῳ TWI παράσχοι τὸ τῆς 
Πυϑίας εἰπεῖν. Ὀψέ μ᾽ ἤλϑες 
ἀρχὴν καὶ δημαγωγίαν διζήμενος, 
καὶ παρ᾽ ὥραν στρατηγίου χόπτεις 
ϑύραν: idem in mente habuit 
Apollonius in dicto, quod refert 
Sırabo XIV, 1, 13: ἐπεδήμησε δὲ 
πρότερον ᾿“πολλώνιος, ὀψὸ δ᾽ ἧκεν 
[sc. Rhodum] ὁ Μόλων, καὶ ἔφη 
πρὸς αὐτὸν ἐκεῖνος. Ὀψὲ μολών. 
ἀντὲ τοῦ ἐλθὸν. , 

60. C. 398. Macar. 490. 


"1. 


22 


53 


54 


445 


Πάνϑ'᾽ ὅμοια χαὶ Ῥοδῶώπις ἡ χαλη: ἡ Po- 
δώπις ἑταίρα ἣν περὲ Ναύκρατιν τῆς «Αἰγύπτου, ἧς καὶ 
Σαπφὼ μνημονεύει καὶ “Hoodorog. Τοὺς οὖν πολὺ ἀπο- 
λέσαντας ἀργύριον διὰ τὸ διάφορον τῆς μίξεως, πρὸς τὰς 
ἄλλας γυναῖκας συνορῶντας ἐπιφρωωνῆσαι τὸ λεγόμενον. 


-CENTURIA IV. 


Πανϑ᾽ ὑπὸ μίαν Muxovov: ἐπὶ τῶν μιᾷ δίκῃ 
χαταδιχασϑέντων. 

Παραλύομαιϊ ἐπεὶ ὑπὸ τῶν πλουσίων οἱ πένητες 
παραλύονταιν | 

Παρασαγγηςῖ μέτρον ὁδοῦ σταδίων, σχοῖνος 
δὲ ξ, ὡς δέ τινες, πεντήκοντα. | 


1. ἅπαντ᾽ ὕμοια κτλ. Apostolius; Arsenius, Suid. 9. Ροδῶπις. 
Apostolius et Arsenius explicant: σημαίνει, ὅτν ταῖς ἐύχαις ὑμοίως 
ὑποπεπτώκχασιυιν οἱ ϑνητοί. 4. διὰ] B om.: sensum verborum dia . . 


10 


ig. aperuit Bernhardius ad Suid.: guöd insignem opinionem de . 


suavissimo coilu Rhodopidos conceperant. διάφορον] V et, ut vide- 
tur, B διαφέρον: verum Suidas suppeditavit. 6. ὑπὸ μιὰς Μύκονος 
Apostolins cum filio. 8. παραδύυμαν͵ — παραδύονταν Suldas v. 
παραδύομαι; letiio 9 conjectura indveta exorta; rapgaltoum: παρ - 
osnıaxwg ἐπεὶ κτλ. Hesychius: germanam lectionem Photius et 
Suidas servarunt una cum explicatione doctiore: Παραλοῦμαυ: 
παροιμιακῶς" εἰώθεισαν γὰρ πρότερον ἐν τοῖς βαλανείοις οἱ πλούσιοι πα- 
ραλούευν τοὺς πένητας" “Πριστοφάνης νναγύρῳ [fr. 150. G. Dind ]‘ 
ἀλλὰ πάντας χρὴ παραλοῦσϑαι καὶ τοὺς σπόγγους ἐᾶν. οἷον 
[hanc vocem Photius om.) συνειςνένας τοῖς πλουσίοις ὥστε μηδὲ σπόγ- 
yous φέρειν, ἀλλὰ τοῖς ἐκείνων 70700. παραλυονται)] Hesychius παρ- 
ἐλύοντο: Scr. παρελούοντος, Ego ἢ. 1. corruptas retinui lectiones, 
quum eas a paroemiogräphis scriptas esse, vel literarum ordo in 


Hesychio doceat, 


51. V.TIIT,67. B.817. Apost. III, 
87. Arsen. 66: Suidas. DeRhodo- 
pide cf. Herod. 1], 135. Athen. 
XII, 596. B. Phot. et Suid. 
8. ἹΡοδώπιδος ἀνάϑημα, Nevius 
ad Sapph. frr. p. 2. Grauertus 
de fab. Aesop. p. 59sq. Usur- 
pavit nomen Rhodopidis Heliod. 
Neth. II, 25 monente Schotto, 
quem ita inspirause videtur 
pulchrae puellae mentio, ut 
proverbium in versum latinum 
includeret: Omnes morte cadunt, 
eliam formosa Rhodopis. 

562. K. IV, 25. Sırab. X, 5, 
9 p. 467: ὑπὸ Μυκόνῳ μυθεύουσι 
κεῖσθαν τῶν ἢ ιγάντων τοὺς ὕστα- 
τοὺς ὑφ᾽ Ἡρακλέους καταλυϑέντας" 
ἀφ᾽ ὧν ἡ παροιμία, Πάν θ᾽ κτλ.» 


10. A] τριάκοντω V. 


11. Ἐ] ἑξήκοντα V. 


ἐπὶ τῶν ὑπὸ μίαν ἐπιγραφὴν ἀγόν- 
των τὰ διηρτημένα τῇ φύσει, quae 
sua fecit Stephan. Byz. 8. Μύ- 
»ovog: Apost. XV, 79. Arsen. 
405.: Eustath. ad Dionys. Pe- 
rieg. 525: ἡ Müxovog, ἐν 7 Alyor- 
ται κεῖσθα, . . 09:9 ἐπὶ τῶν οὐκ 
εὖ παϑόντων μιᾷ ψήφῳ, ἤγουν Ent 
τῶν μιᾷ δ. καταδ. λέγεταν τὸ πάν ϑ᾽ 
xti., ἤγουν πάντα ὁμοῦ ὑπὸ μίαν 
βλάβην ἢ καταδίκην, ad quem lo- 
cum v.Bernhardii notam p. 921. 
Of. Zenob. V, 17. 

53. V. III, 37. B. 759. Hesy- 
chius: v. notam criticam. 

54. V. III, 40. B. 764: Eu- 
stath. ad Hom. Il. B, 361, 16. 
Schol. ad Luciani Icaromen. $ 
l. ad ej. libr. Quom. hist. conscr 


68 


59 


446 . APPENDICIS 


Παρὼν anodnueis. 


Πέρδιχος καπηλεῖον: χωλὸς κάπηλος ὃ Πίρδιξ, 
“Ὅϑεν ἔνιοι τὴν παροιμίαν διαδοϑῆναι φασὶ, καὶ τὸ Πέρ- 
Öıxzog σκέλος. 


’ ἰ4 ’ 
Πηλέως μάχαιρα: σωφροσύνης γέρας ἡ μάχαν αὶ 
ρα τῷ Πηλεῖ δέδοται, ᾿Ηψαιστότευχτος οὖσα. 
Πλίνϑον πλύνεις, Χαμαὶ ἀντλεῖς, Daxov χό- 
nreic, Θάλασσαν ἀντλεῖς: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων. 
Πόνῳ πονηρός: ἤτοι κατ᾽ ἐπίτασιν ὃ φαῦλος, 
ἢ διὰ τὸν πόνον χατ᾽ ἐνέργειαν ὁ ἐπίπονος. 


1. Macarius: ἐπὶ τῶν αἴσθησιν ἑαυτῶν οὐδὲμ αν [μηδεμίαν 
Suidas] παρεχομένων [παρεχόντων Suidas), δ. Photius: σπαροι- 
μία: ταύτην ἀναγράφεν καὶ Agsaroyayns οὕτως" μέγα φρονεῖ μᾶἃλ. 
λον ἢ Πηλεὺς ἐν τῇ μαχαίρᾳ" ἐδόκεν σωφροσύνης γέρας, Ἡφαιστό- 
τεύκτος, ἣν εἰλήφεε μάχαιραν ὃ Πηλεύς" λαμβάνεταε δὲ ἐπὶ τῶν σπα- 
ψίων καὶ τιμιωτάτων κτημάτων" διὰ γὰρ σωφροσύνης ὑπερβολὴν 


παρὰ ϑεῶν λαβεῖν φασε tor 1]ηλέα ξίφος, Ἡφαίστου κατασκευάσαντος. 


10. ὁ ἐπίπονος) articulus V deest. 


op. $. 24: Hesych. Phot. Suid. 
Zonar. 1500. »Parasangam, 
vocem Persicam Athen. ΕΠ], 98 
C proverbii specie usurpavit: 
τοιοῦτοί wis riow... οἱ Οὐλπιά-- 
ψείοε σοφισταὶ, οἱ. . πολλῶν ὀνο- 
μάτων ποιηταὶ καὶ πολλαῖς πα- 
ρασάγγαις ὑπερδραμόντες τὸν Σε- 
κελιώτην Διονύσιον, ὃς τὴν μὲν παρ- 
ϑένον ἐκάλει μένανδρον κτλ.: Per- 
sica item σχοῖνος Gregorio Na- 
zianzeno mensurae genus est 
Epistola ad Nicobulum de Epi- 
stolis scribendis p. 903 B: τί 
γὰρ ἢ τῇ Περσικῇ σχοίνῳ uergei- 
σθαι δεῖ τὴν σοφίαν, ἢ παιδικοῖς 
πήχεσιν Schottus. Add. in- 
terpp. Hesych. et Zonar., C. F. 
Hermannus ad Lucian. quom. 
hist. conscr. op. p. 155. 

65. Κι 1V, 35. Macar. 406. 
Suidas. Est versus Aristoph. 
Equitt. 1120: ὁ νοῦς δέσου Παρ- 
ὼν ἀποδημεῖ. 

δ6. V. III, 38, B. 760: He- 
sychius. Perdicem, .canponrm 
improbum et perdicis similem 
notat Aristoph. Av. 1292: Πέρ- 
δεξ μὲν εἷς κάπηλος ὠνομα- 


Gero XoAos, ubi Schol.: ar- 
noveva δὲ αὐτοῦ καὶ ἐν Avayvow 
[fr. 198 G. Dindorf.]; Kas μὴν 
χϑές γ᾽ ἦν Πέρδιξ χωλός: ν. 
Fritzschium Quaest. Aristoph. 
1, 76. Περδ. σκέλος] cf. Plu- 
tarchi Provv. 11, 24: usurpatur 
ap. Athen. I, 4 D a Pamphilo 
Siculo ἔγχεε πιεῖν uos* καὶ, τὸ 
Πέρδικος σκέλος Ad eun- 
dem Perdicem spectare viden- 
tur, quae ab Suida afferuntur 
Περδίκειος κάρα et Περδί- 
κείος ποῦς, ut monuit Schweig- 
haeuserus ad Athen. 1. citatum. 

67. V. III, 39. B. 761: cf. 
Zenob. V, 20. 

68. V. III, 49. Οἵ, Zenob. 
VI, 48. Plut. Boisson. 4. Greg. 
Cypr. ΠῚ, 39. 

69. V. III, 56. B. 804. Schol. 
ad Arist. Vesp. 485: Hesych. s. 
ὦπόν ὦ πόνηρε, quod in ὦ πόνῳ 
πόνηρε recte mutarunt Albertus 
ad Hesych , Bentlejus ad Arist. 
ΤΟ IX, 1, 479 Invern., Lenne- 

ius ad Phalar. Epist. p. 61 

ugd. Usurpavit Aristophanes 
etiam Lysistr. 350. ; 


6l 


CENTURIJA IV. 447 


Πράσου φύλλῳ τὸ τῶν ἐρώντων δέδεται βα- 
λάντιον: ἐπὶ τῶν ÖL ἔρωτα πωλλὰ ἀναλισχόντων καὶ 
ἀσωτευομένων. ᾿Ασϑενὲς γὰρ τὸ τοῦ πράσου φύλλον χαὶ 

2 3 ’ 
οὐχ ἀντέχον. 

Πρωκχτὸς λουτροῦ περιγένεται: ὅταν τις μὴ 
δύνηται ἀπονίψασϑαι, ἀλλ᾽ ἡ κοιλία ᾿αὐτῷ ἐπμεέρηται" 
** γῶν ἀνωφελῶν. 





1, ἐρώντων Macarius, Suidas, οἱ cod. Proverbb. Parisinus, 
uem ad Suidae locum citat Gaisfordus: VB ἐρώτων et sic cum 
Schotio Gaisfordus. Macarius explicat: ὅτε οἱ ἐρῶντες πολλὰ ava- 
λίσκουσιν. 5. περιγίνη Hesych. Phot. Suidas: recte vertitur ab 
Erasmo I, 10, 90: podez lolionem vincit. παροιμία ὅταν Phot. 
Suidas. 6. κἂν ἀπονίψασθαι Suidas. αὐτῷ) B αὐτῶν: correxi 
ex Hesychio: Phot. Suidas om. ἐπιφέρηται) »eleganter dictum 
est κοιλία αὐτῷ ἐπιφέρηται, pro eo quod Latini dicunt, qui cita est 
alvo, vel qui laborat alvi profluvio.« Sopingius ad Hesychium. 
Post hanc vocem signa lacunae posui: qnae exciderint, Hesy- 
chius indicat: ἐλέγετο οὖν ἐπὶ τῶν ἀνωφελῶν καὶ εἰκῆ πραττο- 
μένων. Nescio an recte Apostolius verbis ἐπὶ. . πραττομένων 
subjungat: οὗ γὰρ παχύπρωχτοι καὶ προγάστορες οὐ δύνανται: ἑαντοὺς 


ἀπονίψασϑαν εὐπετῶς: 
Ran. 480 augetur. 


60. V. III, 53. B. 796. Macar. 
414: Suidas. Aogacov 9.] Ari- 
stoph.Ran.621: πάντα τἄλλα, πλὴν 
πράσῳ Μὴ τύὐπτε τοῦτον μηδὲ 
γητείῳ γνέω, ubi Scholiasta: πλὴν 
μὴ τούτοις αὐτὸν τύπτε, ἅπερ ἐστὶν 
ἐλαφρότατα. 

61. B. 765. Apost. XVI, 66. 
Schol. ad Aristoph. Vespp. 622: 
παροιμιακὸν τοῦτο ἐπὶ τῶν ἐπὶ 
κακῷ τῷ ἑαυτῶν νικώντων ἢ 
ἐπὶ τῶν ἀεὶ μολυνομένων καὶ 
βιαζομένων καϑαίρεσθαι ὃ 
γὰρ πρωχτὸς πλυνέμενος περιγίνεταν 
τῆς καϑάρσεως καὶ ἔτε μολύνεται; καὶ 
μᾶλλον ἐν τῇ ῥύσει τῆς γαστρός" 
eiontas δὲ ἀπὸ τῶν τὴν γαστέρα 
φερομένην ἐχόντων, καὶ ἵν τῷ ἀπο- 
λούεσθαι νικωμένων τῇ φορᾷ. .4λ- 
Aus. Εὐφρόνιος μὲν, ὡς τῆς εἰ- 
κόνος αὐτοῦ ματαίας οἴσης, ὕτι 
ματαίων ἐπιϑυμεῖς" καὶ γὰρ τὸ μέ- 
ρος ἐκεῖνο πλυνόμενον ἔτι μολύνεται. 
Καλλίστρατος δέ φησι" παροι- 
μέα, πρωκτὸς λουτροῦ περι- 
γένη, ἐπὶ τῶν βιαζομένων εἰς κα- 
κὸν ἑαυτούς" ὡς εἴ τις βιάζοντο μὴ 
ἀποπλύνεσθαι: Hesych. Phot. 
Suidas. Utitur Aristoph. 1. c.: 


si recte, hac observatione ridiculum in Arist. 


πάντος γάρ τοι παύσεν ποτὸ xara- 
φανήσει ]Ιρωχκτὸς λουτροῦ πε- 
ρεγιγνόμενος τῆς ἀρχῆς τῆς πε- 
ρεσέμνου. Graec! quumessent dili- 
gentes post opus, ut cum Christia- 
no loquar, adsellatum podicis 
purgatores, facetias ab δείυ isto 
purgandi derivatas tam facile 
risu exceperunt, ut eum com- 
memorare comici vebementer 
amarent: Pherecr. {r.63. Arist, 
Lysisır. 1035. Ran. 489: ageba- 
tur res spongiis non solum et alli- 
orum foliis, sed etiam lapidibus: 


-Machon ap. Athen. ΧΕΙ], 578, 


vs. 27: μετὰ ταῦτα d’ ἡ Γνάϑαινα 
πρὸς τὴν Μανίαν ᾿Ελοιδορεῖτο καὶ 
λέγει, Τί τοῦτο, παῖ, Εἰ δὲ λί- 
ϑον εἶχες [ef. App. II, 11.5 
ὑπολαβοῦσ᾽ ἡ Maia, Ἔδωκ᾽ ἂν, 
iv’ ἔχης, Φησ᾽, anoyäcdaı, 
τάλαν: unde exiit proverbinm: 
τρεῖς εἰσὶν ἱκανοὶ πρωκτὸν 
ἐκμάξαι λίθοι: Schol. ad A- 
rist. Pac. 1229: cf: intt. ad A- 
ristı. Plyt. 818. Nam antiqui, 
inquit Fiorens Christianus ad 
Arist. Vesp. ]. c., munditierum 
talium eligenliores [uerunt quam 


448 APPENDICIS 


δ Fr ὅ:. ὦ 
Πτωγοῦ οὗλαι ἦ ἀεὶ xevui. 


62 
63 Πύϑου χελιδόνος : διότι ὀδυρτικὸν τὸ ξῶον. 
61 Peov ἢ τὸ Ὄνειον ὑπερέβησαν oi Boıwroi: 


ἐπὶ τῶν τοὺς ὅρους καὶ τὸ μέτρον ὑπερβαινόντων᾽ ”0- 
yaoy γὰρ ὄρος) πρὸς ὃ οἱ τῶν Βοιωτῶν ὁρέξονται ὅροι: 5 

Ῥέας πόντος: ’Ioviog κόλπος περὲ ᾿Αδρέαν, ἔν- 
ϑα τιμᾶται ** ὁ Βόσπορος. 


ip 





1. Πτωχοῦ VB: πτωχῶν rectius Suida. οὖλα!) haec vox qunm 
sensum fundere non videretur, Kusterus prava Hesychii glossa in 
fraudem inductus, οὐλάδες propoauit, vocem nihili: Ruhnkenius I. 
c. et Epist. Crit. I], 188 ϑυλὰς ἀεὶ κενή, probante Jacobsio ad An- 
thol. VII, 77: probare videtur etiam Porsonus in Toupii Emen- 
datt. in Suid. T.1V, 469, bene addens, formae κενή substituendum 
esse xevey, ut versus dactylicus prodeat. Quo sensu dicatur, ne- 
scimus. 3. τ᾽ "Ὅρειον Suidas, τ᾽ Oüveov Apostolius. »Prover- 
bium in versum trochalcum sic redigi potest: ὑᾷον ἢ τοὔνειον ὑπερα 
ἔβησαν οἱ Βοιώτιοιι« Kusterus adSuidam. 4. Ὄρειον iterum Sui- 
das. 6. ὠρίζοντο Suidas cum Apostolio. 6. πόντος] Hesych. 
πύρτος: »νπόρτος enim, ut postea Latinos, extulisse Graecos cer- 
tum ὁ Glossario Graeco - barbaro eruditissimi Jo. Meursii, nuper 
evulgato.« Schottus. v.Opp. Om. Meurs. T.1V,p 685 ed. Lami: add. 
Ducangius Gloss. Graec. Inf. T.T, p. 1206. In fine lacunae signa 
posui: videntur deesse verba Pla’ καὶ. Mare enim Ionicum ab | 
Adriaticd veteres non distinguebant: cf. Aeschylum; add. Schol. 
ad Apoll. Rhod. IV, 308: ἐπεὶ γὰρ σινάπτει ὃ „Aögias τῷ ᾿]Ιονίῳ, διὰ 
τοῦτο ποτὲ μὲν τὸν «“δρίαν, ᾿Ιόνιον, ποτὲ δὲ τὸν ᾿Ιόνιον ᾿Αδρίαν καλοῦσι: 


hodie sumus, qui satis elegantes 
εἰ mundi extra videri volumus, 
intei'ne porcı ei δὲ quid immun- 


dius. 

62. V. III, 42. B. 7815. Sui- 
das.  Haec a Callimacho pro- 
fecta esse, Ruhnkenius sibi 


I ed. 


pen cf. ejus nota ad Cal-. 
i 


m. fr. 360 p. 556 sq. T. 


Ern. Causam non video. _ Cf. 
Zenob. V, 66. 
63. V. III, 41. B. 766. Apost. 


XVII, 2. Arsen. 416: Hesych. 
Photius: παροιμία ἀπὸ τινος Χε- 
λιδόνος ϑεολόγου ἀνδρὸς καὶ τερα- 
τοσχόπου καὶ περὶ τελετῶν διειλε-- 
γμένον" ὡς Μίνασέας 6 Πατρεὺς ἐν 
τῷ περίπλω. οἱ δὲ ὅτν ϑρη- 
ψητικὸν τὸ ζῶον' οἱ δὲ OT τὸ 
Kap προσημαίνει [cf. sup. 4.]: 
Suidas. Usurpavit Aristopha- 
nes: v. fr.499G Dindorf.: Hv $ov- 
χελιδὼν πηνίκ᾽ ἄττα φαίῖνε- 
ται.  Chelidonem χρησμόληγάν 


τινὰ τῶν πάλαν nominat Suid. 5. 
χελιδόνας : add. Herodian. 7. μιον. 
λέξ. 9,6: χελιδὼν .. εἴτε τὸ ὄρ- 
ψέον εἴτε ὃ περὶ τελευτῶντος γρα- 
ψας, ubi τελετῶν corrigit Lobe- 
ckius Aglaoph. II, 1352: idem 
ibid. 1, 304 vatem e falsa pro- 
verbii nostri explicatione natum 
esse conjecit. 

64. V. ΠῚ, 71. B. 825. A- 
post. XVII, 8. Suidas. ”O- 
v.ıov] Strab. IX, I, 8, p. 393: 
zo πλέον αὐτῆς [τῆς χώρας τῶν 
Μεγαρέων] ἐπέχει τὰ καλούμενα Ὄ- 
γειὰ ὄρη» ὑάχις τις μηκυνομένη μὲν 
ἀπὸ τῶν “Σκχευρωνίδων πετρῶν ἐπὲ 
τὴν Βοιωτίαν καὶ τὸν Κιϑαίρωνα, 
διείργουσα δὲ τὴν κατὰ Νίσαιαν 
ϑαάλασσαν ἀπὸ τῆς κατὰ Κρίσσαν 
““λκνονίδος προςαγορευομένης : v. C. 
Ο. Muellerus Dorr. II, 432, 
idem in Nunc. literar. Gotting. 
1838 p. 1334. ’ 

65. V. 111, 68. B. 821. Schol. 


66 


67 


68 


CENTURIA IWV. 449 


ν᾿ Ρήγματα ἀντὶ σχηματων: ἐπὶ τοῦ napano- 
λαύοντος τινός, δι᾿ ὧν. πράττει. 

Σαοὺλ ἐν προφήταις: οὗτος ἐγοίσϑη ὑπὸ Σα- 
μουὴλ εἰς βασιλέα καὶ προφήτην καὶ ἰδὼν αὐτόν τις ἔφη" 
Καὶ Σαοὺλ ἐν προφήταες; Καὶ ἐστὲ παροιμία' λαμ- 
βάνεται δὲ &ni τῶν un: ἀξίων. 

ο΄ Σαρδαναπαλοὺ τρυφηλότερος. Καταγηρά- 
σαις Τιϑωκοῦ βαϑύτερος. Kıvvoov πλουσιώ- 
τερος. Aig παῖδες οἱ γέροντες: ὁ γὰρ Τιϑωνὸς 
τὸ γῆρας ἀποϑέμενος κατ᾽ εὐχὴν εἰς τέττιγα μετέβαλεν" 





- 


͵ 


Schol. ad: Aesch. 1. c.: τὸν Ἰόνιον κόλπον Ῥέας κόλπον, ἀπὸ τοῦ ἐκεῖσε 
τὴν Ῥέαν τιμᾶσϑαι : cf. Sırab. VII, δ, 10 p. 316 sq, Blomfieldus ad 
Aesch. 1. c. An Rhea ἰδὲ culta sit, nescio. Addit nunc χαὶ ὃ 
Βόσπορος: Bosporus dicebatur mare lonicum, cf. Aeschyl. Prom. 
V. 730. Ammian. Marcell. XXI, c. 8, et antiquo tempore Ῥέας 
κόλπος, quum ibi coleretur Rhea, de cujus cultu Heinsius ad He- 
eych. adire' jubet Stuckium in Peripl. Pont. Eux. p. 96. Ut ve- 
risimile non sit, nomen ‘Pia; πόντος per grammaticos demum utri- 
que mari datum esse. 2. δι’ ὧν] διὸ Macarius. 5. καὶ ἔστι κτελ.] 
Suidas: καὶ ἐγένετο ὃ λόγος οὗτος εἰς παραβολήν" Τὰς γὰρ ὄνους τὰς 
ἀπολωλυίας ζητῶν βασιλείαν εὗρε. 7. Σαρδαναπάλου --- γέροντες) Sui- 
das utroque loco accurate Julianum exscripsit: priore loco ex- 
plicat: inc τῶν πολυχρονίων λεγομένη: altero: ἐπὶ τῶν ὑπεργήρων. 
9. ö γὰρ . . ἀρχὴν] haec concinunt cum Suida 8. Zaod., nisi quod 
hic post v. τρυφῇ inserit διαβιούς. Tı9wvog .. μετέβαλεν] Suid. 5. 
καταγ.: T., ὑπεργήρως γενόμενος κατ᾽ εὐχὴν εἰς τ. μ. 


δὰ Aesch. Prom. V. 836. He- 
sych. Photius. Legitur apud 
Aeschyl. Prom. V. 836. 

66. V. III, 73. B. 827. Ma- 
car. 424. Comp. Zenob. I, 88. 
Diogen. VII, 100. 

67. V. III, 87. Suidas. Ori- 
ginem explicat I Samuel. X, 
j1. 12: δα ἴσοι Greg. Nazianz. 
Orat. I,p 5 B. Colon. 1690: ὥστε 
won καὶ Σαοὺλ ἐν προφήταις 
κατὰ τὴν παλαιὰν ἱστορίαν καὶ πα- 
ρουιμίαν : alludit idem Or. XX, 
p. 335 D. 

68. V. III, 88. 89. 90.91. Suid. 
8. καταγηράσαις, 8. Σαρδανάπαλλος. 
Proverbium descriptum est ex 
Juliani Epist. LIX, p. 117 Hey- 
ler.: εἴη δὲ καὶ σε περὶ ταῦτα τρι- 
βόμενον καταγηράσαν καὶ τοῦ Ti- 
ϑωνοῦ βαϑυύτερόν τὲ καὶ τοῦ Κινύ- 
gou πλουσιώτερον καὶ τοῦ Σαρδα- 
varakov τρυφερώτερον. ὅπως καὶ τὸ 


τῆς παροιμίας ἐπὶ σοὶ πληρωϑῆ, 


dis παῖδες οἱ γέροντες. “Σ΄αρδαν.. 


τρυφ.) Apost. XVII, 26. Arsen. 
426, qui in lemmate exhibent: 
Σαρδαναπάλου βίος: Maca- 
rius: Ζαρδανάπαλος" ἐπὶ τῶν ἁ- 
βροδιαίτων: Eustath. ad Hom. 
Od, Σ᾽, 1834, 27: ἐξ αὐτοῦ δὲ 
ὕστερον Ἴροε καὶ πάντες οὗ ἐπαι- 
τοῦντες, καϑὰ καὶ Εἵλωτες οἱ δοῦ- 
λοι; « - καὶ ὡς οὗ τρυφηταὶ Σ αρδα- 
ψάπαλοε ἀπὸ τοῦ ὁμοίου Σαρδα- 
ψαπάλου" οὕτω δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ .4:-- 
κυγνίου “ικίνιοε καλοῦνται ἐδειωτικῶς 
οἱ ἀγρίως κολάζοντες, φΐςπερ εἰ δεῖ 
τι καὶ ὑποπαῖξδαν, καὶ τοὺς Nixo- 
λάους τὰ μελίπηκτα Ex τινος ὅμω- 
ψύμου ἀνδρὸς εὑρόντος προςλαλοῦσἑ 
τένες, .. τὸν ὅμοιον δὲ τρόπον καὶ 
Μόλωνες οὗ πολιμμεγέϑεις, απὸ 
τοιούτου άλωνος: cf. C. Ο. Muel- 
lerus in Niebutbirii Mus. Rhen. 
Ill, 36 sq. Huc ex parte per- 


» 


10 


450 APPENDICIS 


ὁ δὲ Κινύρας ἦν ἀπόγονος Φάρμη 7 βασιλέως Κυπρίων, 
πλούτῳ διαφέρων. Σαρδανάπαλος δὲ, "doovgiwv βασι- 
λεὺς, ὃς ἐπ᾽ ἀκολασίᾳ καὶ Tougij κατέλυσε τὴν ἐδίαν ἀρ- 
χήν. ἦν δὲ υἱὸς ᾿Ανακυνδαράξου, βασιλέως Νίνου, χώρας 
Περσικᾷς j καλλωπιζόμενος αἰσχρῶς καὶ τοῖς οἰχείοις μὴ 
ὁρώμενοβ, εἰ μὴ εὐνούχοις καὶ χόραις. Πεπυρπολημένου 
δὲ τοῦ οἴχου, ἔνδοϑεν εὑρεϑ εὶς ἀπέϑανγε" καὶ ἔστιν ἐπί- 

γϑαμμα ἐπὶ τῷ τάφῳ αὐτοῦ Aoovgiorg γράμμασι Sag 
δανάπαλος ᾿Ανακυνδαράξου παῖς, Ταρσόν τε 
xai ᾿Αγχιάλην ἔδειμεν ἡμέρῃ win Ἔσϑιεε, πῖ- 
γε, ὄχευε, ὡς τὰ ye ἄλλα οὐδὲ τούτου ἐστὶν ᾶ- 
δια; τουτέστι τοῦ τῶν δαχτύλων ἀποκροτήματος" τὸ γὰρ 
ἐφεστὸς τῷ μνήματι ἄγαλμα, ὑπὲρ τῆς κεφαλῆς ἔχον τὰς 
χεῖρας πεποίηται, ὡς ἂν ἀποληχοῦν τοῖς δακτύλοες. Ταὺ- 
τὸν καὶ ἐν τῇ ᾿Αγχιάλῳ τῇ πρὸς Ταρσὸν ἐπιγέγραπται; 
ἥτις νῦν καλεῖται “Ζεφύριον. 





1. Φάρμη)] nomen corraptum: Φαρνάκης Suid.: v. Bernhardium. 


βασιλεὺς Suidas. 3. ὃς 
6. Legebatur πεπυρπολουμΐνου. 


uidas οπι. 
10. ἔσϑιε] σὺ 
13. ἐφεστὼς Arsenius: v. Naekium 1. c. 250. 


τρυφῇ διαβιοὺς Suidas. 
ἔσϑιε Arsenius. 
14. ὡς ἂν urzoinxonr] 


ὥστ᾽ ἀνακροτεῖν Arsenius: de nostra lectione disputat Naekius 1. c. 


249 5844. 


tinet Arist. Av. 1021: v. mea in 
Zimmermanni Diar. Schol. Il, 
1833, p. 248. Tı$owos] Eustath. 
ad Hom. Od. E, 1527, 64: καὲ 
ἔδει περὶ οὗ ἰστίον, ὅτι ἐξ αὐτοῦ 
ὡς ὑπεργηράσαντος οἱ λίαν πρεσβῦ- 
ταν Τιϑωνοὲ ἐσκώπτοντο" ὡς καὲ 
ἀπὸ τοῦ Ἰαπετοῦ καὶ Κρόνου 
os αὐτοὶ, Κρόνον te καὶ ᾿Ιαπετοί: 

εἴ. Diogen. I, 71. V, 63. 64. 
VI, 45: aliter Eustath. ad Hom. 
1. I, 396, 36: Tıdamwov ὃ μῦϑος 
uerlßaher εἰς τέττιγα" ἴσως δὲ καὶ 
ἐκεῖνος μυϑεύεται παϑεῖν οὕτως ὡς 
περὶ τὸ γῆρας λαλίστερος: id. 
ibid. A, 826, 1: ἡ δὲ παροιμία ἐπὶ 
δυςτυχῶν γερόντων τίϑησι τὸ 
τοῦ Τιϑωνοῦ ὄνομα, ὡς δηλοῖ ὃ 
εἰπών [Arist. Ach. 688.} γέροντα 
ἄνδρα Τιϑωνὸν σπαράττοων 
καὶ ταράττων καὶ κυκῶν: εἴ, 
Lucian. Hermot. ὃ. 50: v. Zenob. 
VI, 186. Kwrgov] cf. Diogen. 
vis, 53. Jungitur Sardanapalo 
a Luciano Rheı. Praecept. ἢ. 11: 

ὀλίγας μὲν ἔτι, οὔλας τε καὶ Taxw- 


15. Ayzıdig h. 1. tenent Phot. Suid. 


Apost. Arsenius, 


ϑίνας τὰς τρίχας εὐθετίζοντα, nay- 
αβρόν τινα Σαρδανάπαλον 7 
Κινύραν 7 αὐτὸν γάϑωνα 
τὸν τῆς τραγῳδίας ἐπέραστον ἐκεῖ- 


ψον ποιητήν: de Agathone cf. 
Zenob. 1, 2 Πὲς κτλ.}] Diogen. 
IV, 18.  Quae sequitur de Sar- 


danapalo disputatio, eodem fere 
modo refertur a Schol. ad Arist. 
Av. 1021. Apost. XVII, 26. 
Arsen. 426. Phot. Suida: ἃ 
quonam illam acceperint, affır- 
mare non ausim: v. Athen. XII, 
529 D sq. ’Eni τῷ τάφῳ] hoc 
falsum esse et ad Ninum urbem 
perperam referri Anchialeam 
de Sardanapalo inscriptionem 
doctissime evicit Narkius ad 
Choeril. frr. p. 240 844. : idem 
ib. 247 nostrum locum tractat: 
add. C. O. Muellerus 1. c. 29. 
Schneidewinus Fragmente grie- 
chischer Dichter a. einem Papyrus 
p. 13. Τούτου) utge flocci facere 
vitam indicaret: Arist. Ran. 940, 
ubi Scholia: εἰκὸς αὐτὸν ἀναχρο- 


69 
70 


71 


72 


CENTURIA IV. 451 


Σήπενον γερόντιον: ἐπὶ τῶν ἀσϑενῶν. 


Σιλφίου λειμών: εἶδός τι τῆς “Ἴιβυης σίλφιον" 
καὶ παροιμία τὸ Βάττου σίλφιον. 


’ [4 
Σινδαρωνεύεσθϑαι. μέμνηται ταύτης (Ῥερεχρα- 
τῆς. ᾿ἔστι δὲ ἀπὸ τοῦ τοὺς ἄνδρας σίνεσθαι. 


4 - m ᾿Ξ 3 3 ὔ 
Σινωπίσαι: ἐπὶ τοῦ ἀσχημονῆσαι" ἀπὸ ἑταίρας 


4 3 u 2 
Tiıvog ἐκ Σινωπῆς. 


1. Σύπινον K: Diogen. VIII, 14: στύππινον γερόντιον: ἀσϑενές. 
2. λειμών] λιμὴν conjecit Ellendtius Lex. Soph. 1], 709: λειμὼν di- 
xit Sophocles in regionis Cyrenaicae laudem [Luserpiciferae 
Cyrenae Catull. Vil, 4.], quum πᾶς voce solerent terrarum pul- 
chritudinem significare: Aesch. Prom. V. 654: add. Soph. frr. 
687, 5. Dind., Diodor. I, 96. Hesychius: «Σοφοκλῆς [fr. 945 Dind.] 
περὶ γῆς ἐν Λιβύῃς τὸ σιλφίον φερούσης [γῆν et φέρουσαν Ellendtius 1. 
c.] οἱ δὲ εἶδός τε κτλ. εἶδος] βοτάνης adjeci ut necessarium ad 
sensum. Schottus. Eidos interpretor speciem odoratam, cujus 
generis erat silphium: sic enim proprie τὰ εἴδη recentioribus 
sunt usitata, licet veteres latius extendant omnemque mercium 
speciem sub eo vocabulo complectantur: v. Epiphan. Panar. 
618 C. cett. Hemsterhusius ad Arist. Plut. p. 320. 4. Scri- 
bendum videtur aut συναρωνεύεσθαν aut σινδρωνεύεσϑαν: v. Hesych. 8. 
σιναρὸν et σινδρῶν. Posset etiam σιναμωρεύεσθαν: v. Phot. 8. owa- 
μωρος. 6. σινωπῆσαιε Photius, συνωπῖσαν V, σινωπίζεις Apostolius: 
v. Steph. Byz. s. Σινώπη: .. καὶ Σινωπίτις καὶ Σινωπὶς ἀπὸ τοῦ 
Σινωπεύς. 7. ἐκ Σιψώπης)] recte Suidas: καὶ παροιμίω Σινωπίσαν" 
τοῦτο πεποίηταν παρὰ τὴν ἑταίραν Σινώπην. ᾿Εκωμῳδεῖτο γὰρ ἐπὶ, 
τῷ κατασχημονῆσαν, καθάπερ Ἄλεξις ἔφη. Neque videtur Sinope 
urbs meretricis cognominis patria fuisse: Athen. XV, 595 B: Σε- 
vonns τῆς Θρᾷάττης, τῆς ἐξ Αἰγίνης Adıvass μετενεγκαμένης τὴν 
πορνείαν, j 


τοῦντα τῷ δακτύλῳ δεικνύειν τὸ 
οὐδὲ τουτὶ, Ζεφύριον) v. Steph. 
Byz. 8. Ayyıaın. 
69. K. IV, 41. Apost. XVII, 
36. Arsen. 428. 
70. V. 111, 77. B. 837. He- 


_ sychius: v. Thriegius R. Cyren. 


910. Cave σιλφίου λειμών pro 
proverbio habeas. Est locutio, 
in cujus explicationem prover- 
bium Βάττου σιλφίον allatum est: 
cf. Append, Ill, 862.83. Βάττου 
0.) Apost. XVll, 48. Arsen. 
429: Append. 1, Bl. 
᾿ 71. ul; ἽΝ Β. ne 
88. ἐρεκράτης)] p. 77 Run- 
kel. Eiym. Ν. 115, 27: Σι- 
ψάμοροι [1]. σινάμωροι)] πολεμέ- 
ζουσν Hvpwpoi: ἐν δευτέρῳ Ava- 
κρέων [fr. L. Bergk., 32 Schnei- 


dew.]' μεμορημένοι, φησὶ, πρὸς τὸ 
σίνεσϑαν" ἐξ οὐ ἠκούσμεθα τοὺς ἐξ 
ἅπαντος κακουργεῖν προαιρουμένους" 
οἱ μὸν ᾿Αττικοὶ λέγουσι σιναμορεῖν 
[sic] τὸ λιχνεύειν" καὶ Φερεκράτης 
τὰ τοιαῦτα κλέμματα σιναμορεύματα 
[sic] καλεῖ. Yloos: etiam Aristo- 
phanes similia adhibuit: v. Nub. 
1060 ibig. Schol. et Berglerus. 
72. V. III, 78. B. 840. Apost. 
XVII, 47: Hesych. Phot. Sui- 
das. De Sinope cf. Athen. 
XII, 686 A: περὲ Σινώπης ἫἩ- 
ρόδικος ὃ Koarnreos ἐν ἕκτῳ 
Κωμωδουμένων φησὶν ὅτι "Aßvdos 
[cf. Diogen. VI, 53.) ἐλέγετο, διὰ 
τὸ γραῦς εἶναι" μνημονεύει δ᾽ αὐτῆς 
Ἀντιφάνης ἐν Αρκάδι καὶ ἐν Κη- 
πούρῳ», ἐν ᾿Ακεστρίᾳ, ἔν “Akusvo- 
μένῃ, ἐν Νεοτείδι, καὶ "Δ λεξες ἐν 


29" 


73 


74 


452 


APPENDICIS 


[2 x ’ " 
Σιφνιάξεινι ὡς Κρητίξειν καὶ “εσβεάξειν, 
ἀπὸ νήσου Σίφνου καλουμένης. "Eat δὲ τὸ ἅπτεσθαι τὴς 
πυγῆς δαχτύλῳ᾽ Asofıabew δὲ τὸ παρανομεῖν στοματι. 


Σχύϑης τὸν ὄνον: 


μένων, ἔργῳ δὲ ἐφιεμένων. ᾿Ιδὼν γάρ τις νεκρὸν ὄνον, ὁ 





ἐπὶ τῶν λόγῳ μὲν axxılo- 


2. χαλουμένης] addit Photius: καὶ Σίφνιος δὲ ἀῤὗα βὼν ὃ μοίως 


Σιφνιάξειν γὰρ τὸ antıodas xr).: v. Suidam. 
xaradaxtviisew‘ διαβέβληνταεν γὰρ οἱ «Σίφνιοι, ὡς 
Σιφνιάσαν οὖν, τὸ ommalicas: VW. 


plicat: Σιφννιάξευν' 
παιδικοῖς χρώμενοι. 


Hesychius sic ex- 


intt. ad ἢ. |, 


Toupius ad Suid 8. σιφνιάζειν, Forbergius ad. Anton. Panorm. 338, 


nott. ad Diogen. V, 77. 


Κλεοβουλίνη καὶ Kaikızgdrns 
ἐν Μοσχίωνι: ch. Demosth. c, An- 
drot. p. 610 R. 

73. V. III, 84. B. 860. He- 
sych. Steph. Byz. s. Σίφνος. 
Phot. Suidas. Σίφνιος ἀῤῥα- 
βών dicitur ἐπὶ τῶν ἀσελγῶν: ν. 
Hesych. 8. ἀῤῥαβῶνα, 5. Σίφνιος. 
Suidas 8. Zıgvuasıw: Figrios 
ἀστράγαλος διὰ τὴν εὐτέλειαν 
τῆς νήσου: Strab. X, 4841. Eu- 
stath. ad Dion. Perieg. 525. 
Adhibuit Comicus ap Suid. s. 
zuasıwı Autos δείξας, Er ϑ' ἄρμο- 
ψίαις χειάξζων ἢ σιφνιαΐων, de 
quo loco v. perbene disputan- 
tem Fritzschium Quaest. Ari- 
stoph. I, 233 sg. Κρητίξειν] 
cf. Diog. V, 5%. «Δεσβιάςειν) 
Arsen. 331: , Eustath. ad Hom. 
nl. 1, 741, 14: ἰστέον δὲ καὶ ὅτε 
δοκεῖ οὐκ ἀγαθοὺς ἀνθρώπους ἢ 
“Λίσβος ἐνεγκεῖν, ὅϑεν καὶ λεσβιάσαν 


τὸ αἰσχρῶς μολῦναν τὸ στόμα κατὰ 


Alivov “ιονύσιον" .- -. ἱστέον 
δὲ ὅτε περὶ τοῦ .. λεσβιάζξευν, 
οὗ χρῆσις καὶ παρὰ τῷ κωμιχῷ, 
ἔγϑα κεῖταν τὸ, αὑτὴ ποτ ἢ 
Μοῦσ᾽ οὐκ ἐλεσβίαζε, γράφουσν 
οἱ παλαιοὶ καὶ ταῦτα εἰσὶ βλας- 
φημίαν καὶ ἀπὸ ἐθνῶν καὶ ἀπὸ πό- 
λεων καὶ δήμων [cf. Bernhardius 
Hist. Liter. Graec. I, 313] πολ- 
ind, ῥηματικῶς πεποιημέναι' ἐθνῶν 
[cf. Valckenaerius Orat. de Phi- 
lippo p. 255 not.] μὲν, οἷον xı- 
λεκέξειν [cf. Append. Il, 7.] xas 
αἐγυπτιάζεεν [de hoc verbo in 
fine notae dixi.] τὸ πονηρεύεσϑαι, 
καὶ κρητίζειεν τὸ ψειδεσϑαι" ἐκ 
πόλεων δὲ, οἷον λεσβιάξειν, τὸ 
αἰσχροποιεῖν" εἶτα παραγαγόντες Φε- 


4. Σκ. ὄνειον ϑαῖτα Hesychius. 


ρεκράτους (fr. 148 Runkel.] χρῆ- 
σιν ἐν ἰάμβῳ, τὸ" δόσε: de σοι 
γυναῖκας ἑπτὰ Δεσβέας" ἐπά- 
γουσὶν ἀμοιβαῖον τό, καλόν γε 
δῶρον ἕπτ᾽ ἔχειν λαικαστρὶας, 
ὡς τοιούτων οὐσῶν τῶν “εσβίων 
γυναικῶν" ἐκ δήμων δὲ βλαςφημίαι, 
τὸ αἰξωνεύεσϑαει [v. App. IV, 
29.) Altewiis γὰρ δημόταε "Artı- 
χοὶ σκωπίόμενον ὡς κακολόγοε, χαϑὰ 
καὶ οἱ Σφήττιοι [cf. sup. 29.] 
ἐπὶ ἀγριότητι' ὁὧϑεν 5 Χαιρεφῶν 
Σφήττιος [v Arist. Nub. 157 c. 
Schol.] Eorxurtas: Schol. ad A- 
rist. Ran 1335, ad Vesp. 1386: 
Hesych. Phot Suidas.  Prae- 
ter Aristophanem Theopompas, 
Strattis, alii hoc verbo usi sunt: 
cf. Brunckius ad Arist. Ran. |. 
e., Forbergius ad Anton. Pa- 
norm. 278: add. Diogen. Ψ, 77. 
Quod v. αἰγυπτιεάζξεεν attinet, 
iterum de hoc verbo dixit Eusta- 
thius ad Hom. Od. A, 231, 1494, 
9: ὡς δὲ καὶ ἄλλως πολλὴ σοφία 
τοῖς κατ᾿ Alyınıov ἐπεχωρίαξεν, 
αἱ ἱστορίαι δηλοῦσιν" αἷ καὶ κακο- 
ήϑειαν αὐτοῖς ἐπιμαρτυρόμενα: τὴν 
χαὶ ἐν ἄλλοις δηλουμένων, λέγουσιν 
ἐξ αὐτῶν καὶ αἰγυπτιάζειν τὸ πα- 
ψουργεύεσϑαι: Schol. ad Arist. 
Nub. 1124. Hesych. Suid. Bekk. 
Anecdd. I, 354, 14: Etym. M. 
29, 23. Steph. Byz. s. Alyunrtos. 
Usurpat Arist. Thesmoph 920: 
cf. Zenob. III, 37. Addo ver- 
bum αἰολέξειν, quod idem va- 
let quod ἀπατᾶν: Schol. ad 
Theocr. I, 66. Hesych. Bekk. 
Anecdd. 1, 361, 2. 

74. V. III, 80. B. 84l. He- 
sych. Suidas. Οἱ. Zenob. V, 69. 


.— 7 


CENTURIA IV. 453 


ἔφη [πρὸς Σχύϑην παρόντα], Aeinvov τοι, ὦ Σκχύϑα. 


U δὲ ἐβδελύξατο πρῶτον" αὖϑις δὲ πολυπραγμονήσας πε- 


75 


26 
77 


18 
79 


ei αὐτὸν ἐπονεῖτο. 

Σχυϑῶν ἐρημία: ἐπὶ τῶν ἐρημουμένων ὑπὸ τι- 
γῶν, Καὶ τὰ ἐρημότερά φασι τῆς Σκχυϑίας ἐρημίας 
εἶναι. 

\ ’ m - ’ 

“Σ“Σοφοὶὲ τύραννοι τῶν σοφῶν συνουσίᾳ. 


κατ᾽ ἔλλειψιν καὶ αὕτη. ᾿Εν- 
Μέμνηται ταύτης ᾿Αλέξανδρος. 


Συμβαλούμενος: 
δεῖ γὰρ εἰς ἔρωτα. 

Συμβουλὸς ἐστιν ὁ χρόνος τῶν πραγμάτων. 

Τὰ ἐκ παλαιοῦ: λείπει τὸ Τύρου Τῦρον γὰρ 
τὴν παλαιὰν ᾿Αλέξανδρος ἡ Μακεδὼν πολλῇ χειρὶ ἐπελ- 
ϑὼν διέϑηχε τὰ γχαλεπωτατα, ὥστε τὴν πόλιν κατασχά- 
ψαι, τοὺς δὲ πολίτας οὖς μὲν ἀνασχολοπίσαι, οὖς δὲ χα- 
ταχκαῦσαι. Ex τούτου γοῦν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν καχῶὼς 
διαχειμένων. | 

Ta ἐκ τῶν ἁμαξῶν: ἐπὶ τῶν ἀσελγέστερα σκω- 


1. πρὸς . . παρόντα] adjeci ex Hesychio: etiam Suidas om. 
Asinvov »ti.] Hesychius om. 2. ἐβδελύξατο] ἐμυσάξατο Suidas. 
3. In fine Vaddit: ὅτε ἐκωμωδαῦγτο ol Ayagveis ὡς ἄγριον καὲ 
σκληροί: »forte ad “χαρνικοὶ ὄνοι pertinent, ut apud Herychium 
legitur.«a Schottus. Tu vide sup. 29. 4. Doctius Hesychius: 


παρωμία, ἀπὸ τῶν φυγόγτων ἐξ ᾿Εφέσου Σκυϑῶν διαδοθεῖσα: φοβηϑέντες. 


γὰρ καὶ ταραχϑέντες κατὰ γνώμην ἀπῆλθον τίϑεταν τοίνυν ἐπὶ τῶν ἐρη- 
μουμένων ὑπὸ τινῶν, unde Macarius: ἐπὶ τῶν ἐρήμων καὶ ἐξηγριωμένων 
τόπων. 9. ναξανδρίδης proposuit Bernha:dius in Jahrbuecher f. 
wiss: Kritik 1837 2 23 p. 378: v. nott. critt. ad Zenob. 1, 57. 
10. Καὶ ἐστι 14. οὕς uiv.. . οὗς de] V τοὺς μὲν. , τοὺς di. 117. τὸ 
ἐξ ἁμάξης Schol. Luc. ad ον. Trag. 1. ἃ. 


75. ν. IH, 79. B. 483. A- 
ost. XVII, 47. Macar. 429: 
chol. ad Aurist. Acharn. 713: 
He»ychius. Alludit Aesch. 
Prom. V. 2, ubi v. Blomfieldus: 
add.Boissonadus Anecdd.1l, 219. 
76. Καὶ. IV, 48: cf. Zenob. V, 98. 
77. B. 856. 
78. K. IV, 43: cf. Greg. Cypr. 
1,6 an 
79. V. IV, 15. 'B. 904. De 
re cf. Diodor. XVII, 40 βαᾳ. 
80. Υ. IV, 9. Β. 897. Apost. 
XVIul, 2. Arsen. 442 ibig."Ma- 
car.: Schol. ad Lucian. Eunuch. 2: 
ini τῶν ἄγαν ὑβριστικῶς ἀλλήλφις 


χρωμένων’ καὶ γὰρ ἐν τοῖς Διονυ- 
σίοις ἐφ’ ἁμαξῶν ἀναβαίνοντες τοῦ 
ἅμα τε περίοπτοι καὶ ἐπὶ μαχρὰν 
ἀκουόμενοι εὖναν, ἔσκωπτον ἀλλή- 
λοις, ἀφ᾽ οὗ παροιμία, τὰ ἐξ α- 
μάξης: id. ad #jusd. Jov. Tra- 
goed. $. 44: Phot. 5. τὰ ἐκ τῶν 
ἁμαξῶν, Suid. 5. ἐξ ἁμάξης, 8. τὰ 
ἐκ τῶν ἁμαξῶν σκίμματα. Ἡϊίυ8 
istos tetigit Weickerus ad Phi- 
lostr Imagg. p. 215. Alludit 
Aristoph,. Equitt. 461: oluos, σὺ 
δ᾽ οὐδὲν ἐξ ἁμαξουργοῦ “λέγεις, ubi 


10 


15 


errant Scholia: add. Demosth. 


pro Coron. $. 122, ubi vide quae 
collegit Dissenus et cf. quae 


nos diximus ad Diogen. Il, Al. . 


81 


84 


85 


᾿ Zenobius. 
φίσταρχος .. ἀκούεε Hesychius om. 


454 


APPENDICIS 


hd ’ Lu 3 [4 « « 
πτοντων ταττοῦσι ταύτην. “ϑήνησι γὰρ ἐν τοῖς δΔιο- 
γυσίοις μεϑυσϑέντες χωμάζουσε, used ἡμέραν δὲ τοὺς 
ἀπαντῶντας σχώπτουσι ἐφ᾽ ἁμαξῶν χαϑήμενοι.- 


Τὰ Κινησίου δρᾷ: 


Τὰ μηδὲν πρὸς τὸν Διόνυσον: 


ἀγνοίκειά τισι προςφερόντων. 


ἐπὶ τῶν μαλακῶν. 
ἐπὶ τῶν τὰ 


. > “ὦ ; 
Τὰ πολλὰ πράττειν οὐχ ἐν ἀσφαλεῖ βίῳ: 

>. - 2 , 2 [4 4 N . ’ 
ἐπὶ τῶν εἰς κίνδυνον ἐμπιπτόντων διὰ τὸ πολλὰ πραττειν. 


Τὰ Σαμίων ὑποπτεύσεις: 


ἐπὶ τῶν δεδιότων 


τινὰς ἀνηχέστους κακῶν προδοσίας. 


Τὰ τρίτα τῶν εἰς ϑάνατον: ἐπὶ τῶν ἃ τῷ 
καταγινωσχομένῳ ϑανάτῳ προςεφέρετο 7, ξίφος, βρόχος, 


χώγειον. 


Ταχυβάμονως ὅρκους: 
τίφρασιν ἀκούει τοὺς βραδεῖς" βέλτιον δὲ τοὺς ἐν ἑτέρῳ Τ᾽ 15 


τινε γενομένους νοεῖν. 


᾿Αρίσταρχος κατὰ ἀν- 


1. Photins, quem exscripsit Suidas, explicat ἐπὶ τῶν ἀπαρα- 
καλύπτως σκωπτόντων. Arovvoios) τῇ ἐῶν Χοῶν ἑορτῇ Photius, qui in 


fine addit: τὸ δ᾽ αὐτὸ χαὲ τοῖς ““ηναίοις ὕστερον ἐποίουν. 
πολλὰ] πιο! ἰὰ 6 τὸ πολλὰ Macarius. 
10. Schottus ex conjectura ἀνηχούστους. 11. Ἑρία Apost, 
12. Codex ir καταγιγνωσκομένων et προεφέρετο. 


Macarius. 


81. Κα IV, 66. De Cinesia 
poeta cf. Athen. XII, 551 Ὁ. 
Schol. ad Arist. Eccles. 353 
[330]: οὗτος μαλακός: id. ad Ar. 
Av. 1385. Ran. 153. 368. Luet- 
kius de Graecor, Dithyr. 73 sq. 

82. V. IV, 18. B. 909. Ct. 
Zenob. V, 40. 

83. V. IV, 8. B. 896. Ma- 
car. 45l. Πολυπραγμοσύνην, 
vitium Atheniensium, prover- 
bium notat: similiter Menand. 
Sentent. Sing, 85 sqq.: τὸ πολλὰ 
σιράττεν ἐστὶ πανταχοῦ σαπρόν. 

84. V. III, 98. B. 876. Apost. 
XVII, 12. Macar. 443: Pho- 
tius: παρῆλϑεν δὲ ἀπὸ τῶν γενο- 
μένων ὑπὸ “2“9ηναίων εἰς Σαμίους 
αἰκισμῶν" ἑλόντες γὰρ αὐτοὺς οἱ 
ϑηναῖονι, τοὺς, μὲν ἀπέκτειναν, 
τοὺς δὲ ἔστεξαν τῇ! καλουμένῃ σάμῃ 


7. τὰ 
βίου Idem. 9. ὑποπτεύετας 
14. .4- 
15. ἐν ἑτέρῳ zwi] sic corrupte 


[cod. σαμνῇ, v. Suid. 5. σάμη οἱ 
8. τὰ Σαμίων»), 7 ἐστιν εἶδος πά- 
ϑους Σαμιακοῦ" ἀνϑ᾽ ὧν καὶ οἱ 
Σάμιον τοὺς ἁλόντας μετὰ ταῦτα 
“4θηναίους ἔστιξαν: Suidas. De 
re aliis aliter narrata v. Suid. 
8. Σαμίων δῆμος, Aelian. V. H. 
II, 9. Panofka R. Sam, 68 sq. 
Sintenis ad Plut. Pericl. c. 26. 

85. B. 893. Apost. XVII, 20: 
ὅτε ὃ μαντευόμενος ἐν Δελφοῖς σεση.- 
μασμένους ἐλάμβανε τοὺς χρησμούς" 
καὶ προείρητο αὐτῷ, εἰ λύσει, ξημέα 
τῶν τριῶν' ἢ γὰρ τῶν ὀφϑαλμῶν 
αὐτὸν ἔδεε στερηϑῆναι, ἢ τῆς χει- 
ὃς 7 τῆς γλώττης. ἄλλοι δέ φασεν 
πὲ τῶν κτλ. : quibus Suidas prae- 
misit: μέμνηταν "Alskıs ἐν Al- 
σόλοις: cf. Zenob. III, 100. VI, 11. 

86. B: 865. Hesych. Phot. 
Suidas. Οἵ. Greg. Cypr: J, 2. 


10 


81 


88 


9 


CENTURIA IV. 455 


Τηήνελλα! τοῦτο σημαίνει τὴν ἐν τοῖς ἀγῶσι Vi- 
κην" μίμημω yap ἐστι τοῦ αὐλητιχοῦ ἐνδοσίμου. 

Τὴν Συρακουσίων δεκάτην: Δήμων Συρα- 
κουσίους εὐδαιμονησαντάς φησι ψηφίσασϑαι τὴν δεχάτην 
τῶν ὑπαρχόντων ἀποδίδοσθοι εἷς ἐπισχευὴν ναῶν TE καὶ 
ἀναϑημάτων καὶ ϑεωριῶν' πολλαῦ Te χρήματος συναχϑέν- 
τος; εἰς παροιμίαν ἐλϑεῖν, ὡς χαὶ τὴν Πριηνέων δε- 
κάτην. 

“Τιτανῶδες βλέπει: 

Τὶς τῇδε: οἱ σπένδοντες ἔλεγον τοῦτο ἀντὶ τοῦ, 
τίς πάρεστι. οἱ δὲ παρόντες ἐπευφημούμεναι ἀπεχρίνοντο, 
Καλοὶ χἀχαϑοί. τοῦτο δὲ ἐποίουν ἶ οἱ σπένδοντες Ἴ, 
ἵνα οὗ συνειδότες ἑαυτοῖς τι ἄτοπον, ἐχχωροῖεν τῶν 
σπονδῶν. 


φοβερὸν; καταπληχτικχόν. 


10 


Τὸ diwvag γρῦ: οὗτος ὁ Δίων, ᾿Α4λεξανδρεὺς 15 


etiam Phot., Suidas: recte Hesychius ἐν 
esse post alios monuerunt Kusterus ad 
Addunt lexicographi: ἀβλαβεῖς 


Cur. Noviss. in Phot. 435, 


) 
Re quod reponendum 
uidam , Schleussnerus 


γὰρ οἱ ἐπιορκήσαντες. 3. Συῤῥακουσίων B, Gaisfordus. 6. 

ϑεωριῶν]) ῥερειῶν Vv. τς ὡς V om. 40. σπεύδοντες codex. 1], 
λεγον 

εὐφημιζόμεγον Suidas. ἀπεκρίνοντο K: ἔλεγον Suidas, reliqui. 12. 


πολλοὶ κἀγαϑοὲ Suidas cum reliquis. 
14. σπουδῶν K. 


curate codicis scripturag quamquam vitiis inquinatas,. 


Arsenio adjeci. 13, τί K. 


ex Zenobio, 


87. V. III, 96 B. 874: Schol. 
ad Pind. Ol. ©, 1: ᾿Ερατοσϑένης 
φησὶ ὅτι; ὅτε ὃ αὐλητὴς ἢ ὃ nıda- 
ριστῆς μὴ παρῆν, ὃ ἔξαρχος αὐτὸ 
μεταλαβὼν ἔλεγεν ἔξω τοῦ μέλους, 
6 δὲ τῶν κωμαστῶν χορὸς ἐπέβαλε 
τὸ καλλίνικε, καὶ οὕτω συνειρόμε- 
vor γέγονε τὸ Invella καλλίνικε" 
ἡ δὲ ἀρχὴ τοῦ μέλους [Archilochi: 
v. fr. 93 Schneidew.] ἐστίν" Ὦ 
καλλίνικε, χαῖρ᾽ ἄναξ Ἡράκλεες: 
Schol. ad Arist. Av. 1775: τὸ 
τήνελλα μίμησίς ἐστε φωνῆς eo 
naros αὐλοῦ ποιᾶς ἀπὸ τοῦ ἐφυ- 
nriov οὗ εἶπεν Agziloxos κελ.. id. 


ad Arist. Equitt. 276. Acharn. ' 


1244. Tzetz. Chil.I, 685 sqq:: 
Hesych, Phot,. Suid. Etym. 
M. 757, 31.  Explicuerunt de 
re Liebelius ad Archil. frr. p. 
178. Boeckhius ad Pind, 1. «.: 
add. nott. ad Diogen. 11, 58. 


os σπένδοντες e Suida, Apost., 
15. Exhibui ac- 


Corrige 
88. V. IV, 20. B. 911: cf. 
Append. Ill, 14. . Aliud ad 


Prienen pertinens adagium est 
Uomviy δικη : v. Bernhardius ad 
Suid. 8. δικαζεσϑαο. 

89. Καὶ 1V, 64. Apost. XVIII, 
72. Arsen. 447: Schol ad Lu- 
ciani Icaromenipp. $. 23, qui 
nostrae explicationi addit: ἀπὸ 
τῶν Τιτάνων. Τιτᾶνες δὲ οἱ πα- 
λαιοὶ ϑεοί: Suidas.  Usurpat 
Lucian. Timone $. 54, Philopat. 
22. εἷς δὲ δριμὺ καὶ Τιτανῶδες 
ἐνιδὼν, δραξάμενύός μου τοῦ ἀάώπους;» 
ἐσπάρασαε κτλ. 

90. K. 1V, 63. Apost. XVIII, 
75. Arsen. 448: Schol. Venet. 
ad Arist Pac. 966, quem ex- 
ecripsit Suidas. . Usus est for- 
mula Aristoph. |, c. 

91. K. IV, 67: cf. Zenob. V, 
δά. Nomen Τόψιος memoratur 


92 


93 


94 


95 


456 -APPENDICIS 

μὲν ἦν, ἐπὶ φιλοσοφίᾳ δὲ περιβόητος" ἔχων δὲ ἀδελφὸν 
παλαιστὴν T! Ψ' καλούμενον, "λοιδορούμενος UNO τινὸς 
τῶν ἀνταγωνιστῶν αὑτοῦ ἐπαχρλουϑοῦντος καὶὲ ὄχλου πολ- 
λοῦ, αὐτὸς μὲν οὐδὲν, ἐφϑέγξατο. πρὶν ἂν ἐντὸς τοῦ ἰδίου 
πυλῶνος γενόμενος χαὶ μηδὲν ὀργῆς ὑπομείνας» 
οὐδὲ γρῦ. ὁ δὲ ἀϑυμήσας ἀπήγξατο. 

Τὸ Ἡσιόδειον γῆρας: ᾿Αριστοτέλης ἐν ᾿Ορχο- 
μενίων πολιτείᾳ δὲς τεϑάφϑαι φησὶ τὸν 'Hoiodov, καὶ 
ἐπιγράμματος τοῦδε τυχεῖν" : 

Χαῖρε δὶς ἡβήσας, χαὶ LE τάφου avrıı- 
βολησας, 
ἀνθρώποις μέτρον ἔχων σο- 
| φίης. 
παρόσον τό Te ynoag ἀπέβη, καὶ δὶς ἐταφη. 


Ἡσίοδ᾽, 


Τὸ Θετταλὸν σόφισμα: ἐπὶ τῶν σοφιξομένων 
καὶ κακουργούντων. "Anö Μένωνος τοῦ τῷ Κύρῳ τῷ ve- 
ὠτέρῳ. συναναβάντος , ὃς προὔδωκεν ᾿ἀρταξέρξῃ, τοὺς "ER 
Anvas. 

Τὸν αὐλητὴν αὐλεῖν: αἰλητὴς ἐγένετο μὴ πάνυ 
τοῖς αὐλητικοῖς ἐμμένων νόμοις, ἀλλὰ παρακινῶν" ὅϑεν 
ἡ παροιμία. 

Τὸ δέ τοι χλέος ἐσσομένοιοι 


ἐπὶ τῶν δαιμο- 
γίως γενέσϑαι προδῃλουμένων φύμῃ τινί, | 


7. ἡδιόδειον Macarius s eujus. explicatio haec est: ἐπὶ τῶν πάλαν 
παλαιῶν: Suidas ἐπὶ τῶν ὑπεργήρων. 8. τετάφϑαι) τετράφϑαν Α. 
10. τάφου] codd. Tagor: correxi e Suida et Tzeıza. 14. παρόοον κτλ. 
Suidas om. Scribebatur τό τε. 16. “πὸ κτλ. V om. 2 Puto 
rescribendum ἐσσομένοισι. Schottus. Vide notam. 


V.IV,6 B. 889: v. Ze- 
ποῦ. IV, 29. De Menonis pro- 
Εἰυ ας v. :Xenoph. Anab. 11, 


a Suida, hac nota addita: ὄνομα 
κύριον" Ὃς ἦν παλαιστὴς ᾽ ἀῤελφὸς 
τοῦ Δίωνος, τοῦ φιλοσόφου, τοῦ 


᾿“λεξανδρέως. 

92. V. 1V, 3. B. 884. Ma- 
car. 451: Suidas. Epigramma, 
Tzetzes ad Hesiod. pag. 9 
Gaisf. et Suidas Pindaro ad- 
scripserunt, recepit: Jacobsius 
in Anthol. Pal. Append. 62: 
vide Animadvv. in Anth. I, 1, 
277. Anıh. Pal. ΠῚ, 906 et 
Boeckhium ad. Pind. T. 11, P. 
22.554 .. . 


,„ 28 coll. Il, 6, 21 sqq. 

> B. 879. Nescio an huc 
referendum sit proverbium aö- 
λητέω ἀμουσίη, cujus memi- 
nit Lucian. de Astrol. ὃ. 2, et, 
dictum illud apud. Athen. VIII, 
337, E: λόγος “γὰρ παλαιὸς ὡς 
Ss “Avdgi μὲν αὐλητῆρν ϑεοὶ νόον 
εἰςενέφυσαν „ A ἅμα τῷ φυσὴν 
2 v005 ἐκπέταται. 


5. V. IV, 10. B. 898: »re- 


εἰπεν' 5 


96 


9. 


98 
99 


une IV. 457 


Τοῦ δ᾽ ἄρ' δ Κωρυχαῖος ἠχροάξετο: πειρα- 
ταῖς τισί τινες τῶν Ex ‚Kuguxov συνέπραττον περιεργαξό- 
μένον τῶν πλεόντων τὰ. φορτία, χαὶ za ἣν ἡμέραν ἀ- 
ποπλεύσουσιν ἐμήνυον ταῦτα τοῖς πειραταῖς. Τοῦτο μα- 
ϑόντες οὗ ἔμποροι ἀπέχρυπτον τὰ πολλά" ἐπειδὴ δὲ καὶ 


οὕτως ἔνια τοῖς πειραταῖς ἐμηνύετο, ἐκράτησεν ἡ παρού- ° 


μία Ent τῶν δοκούντων μὲν λάϑρα πράττεσϑαι, εἰς γνῶ- 
σιν δὲ ἐρχομένων. | 

Τοὺς Κόύσσα λόγους: Κόσσας ἀνὴρ δίχαιος, 
Πελληνεὺς τὸ γένος" οἱ δὲ Πελληνεῖς οὗτοι πόλεμον ἔχον- 
Teg πρὸς Σαλαμινίους ἐπεκαλέσαντο συμμάχους τοὺς γεί- 
rovag, ὁμολογήσαντερ αὐτοῖς μεταδώσειν τῆς γώρας. Νι- 
χησαντὲς οὐν οὐ μετέδωχαν, τοῦ Κόσσα συμβουλεύοντος 
ταῖς ὁμολογίαις ἐμμένειν" ἀνθ᾽ ὧν λοιμῷ περιπεσόντες 
τοὺς Κόσσα λόγους ἐπήνουν. 


"To φέρον ἐκ ϑεοῦ καλῶς φέρειν χρή. 


Τρὶς ἕξε: νικητήριος βόλος" ἐπὶ τοῦ εὐστόχου. ᾽4- 


Ἵν ἄρ᾽] ἄρα ἡ. .3. περιεργαζόμενοι B, Gaisfordus καὶ πε- 
ριξργ:: ΒΟ ΤΑΙ Vom. 9, όσα Suidas 8, τοὺς K., ubi nomen per 
totum locum per unam o scribitur.. 10. Πελληνεὺς --- Πελληνεῖς] 
B, Gaisfordus Πελανεὺς ---- Πελαμεῖς : correxi «6 -Suida, in quo codd, 
AB Πελ ηνεὺς — Πεληνεῖς, exhibent,. V Πελονεὺς — Πελονεῖς. Eyov- 
τες] ἔσχον πρὸς τοὺς 2, καὶ Suidas. ομετέδωκαν καὶ τα ὕτα Suidas. 
16. τοὺς Koooa] τοῦ Κὶ Suidas, 16. Verba φέρειν χρή a Sophocle 
non videntur profecta: v. Hermannum. u ex St τουτέστε 
τὸ ἐκ ϑεοῦ πεμφϑέν γενναίως φέρειν χρή. ‚Veı ba. ψιχ. ß. ad ex- 

licationem retraxi: Schottur et Gaisfordus habent in lemmate. 
Pos: haec verba exciderunt: καὶ παροιμία" τρὶς ἕξ ἢ τρεῖς κύβοι. 
ἐλέγετο δὲ: ita enim Hesychiug,' qui pergit: ἐπὶ τοῦ εὐστόχου, ἀπὸ 
τῶν κυβευτῶν. Βαράθιι ErOverBul formam afferanı Aposı. XIX, 53 


fertur. in Plutarchi Collectaneis, « 
Erasmus Ill, 10, 96. »Si- 
milia habeı etiam proverbii 
specie Homerus Jl. Γ, 287. 460: 
τιμήν .. Ἥτε καὶ ἐσσομένοισι μετ᾽ 


versus Sophoclis Oed. Colon. 
1694. Similiter Palladas in 
Brunckii Anal. H, 423, Anth. 
Pal. X, 73: εἰ τὸ “φέρον er φέρει; 
φέρε καὶ φέρου᾽ εἰ δ᾽ ἀγανακτεῖς Καὶ 


ἀνθρώποισι πέληται. Schottus. 
Suspicabar aliquando , versum 
depravatum esse ex Homerico 
τὸ δέ οἱ χλέος ἔσσεταν, ὅσσον dual 
περ ἢ]. P, 232% Gaistordus 
p. 418. 

96. V. IV, 7 . B. 891: 
Zenob. IV, 78. . 

97. Β. 878. Suid. 8. τοὺς K,, 
ὃ. Κύσσας 

98. K. IV, 24. Suides. ı Est 


ch. 


σαυτὸν λυπεῖς καὶ τὸ φέρον σὲ φέ- 
ρεν: Terent. Phorm. I, 2, 88: 
quod fors feret, feremus uequo 
animo, quae Brunckius contulit 
ad Soph. 1. c.: add, Gatakerus 


“ad Anton. III, 4, p. 72. Jacob- 


sius ad Anth. "Animadvv.. li, 3, 


247. | 
99. V. III, 92; Β. 869. He- 
sychius. Schol. ad Aesch. A- 


gam. 3. V. Zenob. U,.8: 


10 


15 


100 


458 APPENDICIS 


πὸ τῶν χυβευόντων" ὃ γὰρ βόλος ὃ πλήρης ἐξ ἦν" Ta πό- 
Jos δὲ τρεῖς ἐβάλλοντο κύβοι. 
Τροχὸς τὰ ἀνθρώπινα: ἤτοι εὐμετάβολα. 
Τυφογέρων:. ἐπὶ τῶν τυφομανῶν γερόντων. 
Tuv ἐπὶ x00xivw: μαντευομένων δηλονότι. Kai, 
Τῶν ἀπὸ τρίποδος; καὶ; Τῶν ἀπὸ δάφνης. 
Τῶν φιλτάτων τὰ φίλτατα: Μηλίοις ἀνεῖλεν 
ὁ ϑεὸς φιλεῖν τῶν φιλτάτων τὰ φίλτατα" μεέχρες οὖν & 





Arsen. 451. Suidas, Photius: aliam, ἢ τρὶς Ἐξ ἢ τρεῖς κύβοε Polluc. 
IX, 95, alii, quos vide in nott. δὰ Zenob, IV, 23, 4. Male Ar- 
senius τυφλογέρων. 5. Apostolius; τὰ en xaoxiva: λεγομένων τε οἷον 
τἀληϑῆ πάντα! V τὰ ini κοσκίνῳ κτλ: τῶν Gaisfordus ex A. dedit. 
ἡ. Suidas: φησὶν “ριστοτέλης ἐν τῇ Μηλιέων [sic] πολετείᾳ, 
τοὺς παῖδας γυμνοὺς ati,: verba enim Δηλίοις. . ἕξ Suidae desunt. 


βέβληκ᾽ υἀχιλλεὺς δύο κύβω ἢ τέτ- 
ταρα, quod Phot. et Suid. 8. 
τρὶς ἕξ cum nostro composuerunt. 

100. K. IV, 60. Apost. XIX, 
63. Arsen. 452 ibig. Macarius, 
qui haec habet: τροχαῦ περιστί- 
yovros [sic] ἄλλοτε ἡ ἑτέρα ἁψὶς 
ἄνωϑέν ἐστιν, ἄλλοτε ἡ ἑτέρα: ὅτι 
ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ οὐδὲν μένεε: »Βαπη- 

sit ex Fragm. incert. apud 

Iutarch. Consol. ad Apoll. p. 
103F: Τροχοῦ περιστείχον- 
τος ἀλλοϑ᾽ ἡτέρα Avis Um 
πεέρϑε γίγνετ᾽, ἄλλοϑ᾽ Ark 
ρα: Pseudo-Phocyl. 25: Kowa 


zadn πάντων' ὁ βίος τροχός". 


ἄστατος ὄλβος. Anacr. IV, 7.4 
Walzius ad Arsenium. Simi- 
liter etiam Herod. I, 207: ἐκεῖνο 
πρῶτον μάϑε, ὡς κύχλος τῶν 
ἀνθρωπηΐων ἐστὸ πρηγμάτων, 
περιφερόμενος δὲ οὐκ ἐᾷ ἀεὶ τοὺς 
αὐτοὺς εὐτυχέειν: Aristot. φυσ. ἀ- 
κροασ. IV, 14 p. 223 Bekk.: φασὶ 


᾿ Ü 4ἯἍ. 4 ’ ’ 
γὰρ κύκλον eivar τὰ ἀνϑρώπινα πρα- 


. yuara: Problem. Aristot. ΧΥῚΙ, 


3: χαϑάπερ καὶ φασιν κύκλον εὐναὶ 
τὰ ἀνθρώπινα : v.Wesselingius ad 
Herod. ]. c. Wyttenbachius ad 
Plut.l. c.: add. Gregor. Nazianz. 
Orat.X VI1, c. 4 p.268 Colon. ; xv- 
κλὸος τὶς ἐστιν, ἀδελφοί, τῶν ἂν - 
ϑρωπίνων πραγμάτων κοὼ 
παιδεύει διὰ τῶν ἐναντίων ἡμᾶς ὃ 
9:06. Tetigit Lobeckius Agla- 
oph. II, 906. 


1. K.1V, 63. Apost. XIX, 68. 
Arsen. 452: Eustath. ad Hom. 
Odyss.:B, 1431, 39: dorior ds 
or, τε τὸ μυρία εἰδέναν δεὰ γήρως 
πολυπειρίαν οὐκ ἀεὲ Errameitan, 
διότι ἐπὶ τιρων φυσᾷ καὶ ἐπαίρεν 


. φρένας" ὅϑεν τυφαγέροντες οἱ 


τοιοῦτοι καὶ Τῦφοι καὶ τιιφεδα- 


. ψοὲ σκώπτονται. εἰ καὶ ἄλλως τὰ 
- 1% . ν" , ἄμε 
- φσοιαῖτα συμβιβαάζονταν dia τὸ δεῖν 


είναι ἤδη τύφεσθαν τοὺς τοιούτους, 
ἤγουν καίεσθαι [cf. Harpocr. 175, 
10 Bekk.] νεκρικῶς" ὅϑεν καὶ το p- 
βογέΐροντες οἱ αὐτοὶ [Schol. ad 
Eurip. Med. 1199: ct. Diogen. 
11, 58.] καὶ oogorinxtoes καὶ 
σοροπλῆγες: Phrynich. Bekk. 
Anecdd. I, 66, 4. Suidas. Vox 
legitur. apud Aristoph. Nub, 
908. Lysistr. 335, ubi Scholia 
nunc ne ea quidem afferunt, 
quae Suidas habet, ss 

2 V. ΠῚ, 9. B. 873. Apost. 
XVIl, 94: Schol. ad Lucian. 
Alex. 9: ἐπὶ τῶν εὐτελεστώτων 
μάντεων τοῦτο λέγεσθαν. εἴωθεν: 
Phot. Suidas 5. τὰ &zi κοσκένῳ. 
Singulari forma utitur Arsen. 
320: κοσκίνω μαντεύεται. Dedu- 
ctum proverbium a divinationis 
genere, quod suspenso circum- 
aetoque cribro peragebatur: 
v. Wuestemannus ad Theocr. 
ΠῚ, 31. Τῶν ἀπὸ τρ.] Zenob,. 
ΥἹΙ,3. T. ἀπὸ δ.] Zenob. III, 1% 
. 3. V..1V, δ. .Β. 856. Suidas. 


ΙΙ 


12 


CENTURIA V. 


459 


τῶν δέχα ἐξ γυμνοὺς περιέφρερον τοὺς παῖδας καὶ κατε- 


φίλουν ἐν ᾿Ολυμπίᾳ. 
Ὕπερον κοσμεῖς: 
χίλλειρ. 


Ὑπέρου περιστροφή: 


οὐντωνγ. 


Ὑπὲρ τὸν xarakoyov: 


«a . v ’ ; ᾿ 
Qu0109 τῷ, Χυτραν ποι- 


ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ ποι- 


ἐπὶ τῶν γεγηρακότων. 


Ὕπνος δ᾽ ἀπέστω γλυκύϑυμος ἀμμάτων: 
ἐπὶ τῶν βουλομένων φιλοσοφεῖν. 


Ὑπόχαλχον τὸ χρυσίον: 


μένων. 


Ὗς ὑπέροπλον δραμεῖται: 


εἰς ὄλεϑρον ἐμβαλλόντων. 
χφαλος φάτις: 


Φαέϑοντα τόχον: ἐπιφανὴ καὶ καταπληκτικὸν 


τὴν πρόςοψιν. 


ἐπὶ τῶν χεχιβδηλευ- 


ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς 


ἐπὶ τῶν κρυφίων. 


Φαλακρὸς χτένα, Εὐνοῦχος παλλαχήν, Κω- 
φὸς αὐλητήν, Κάτοπρον 9 τύφλος, "U ἠπειρώ- 


4. ᾿Ολυμπίᾳ] τοῖς συμπησίοις Suidas. 


Explicationi Suidas addit: καὶ 


ηδὲν περαινόντων, 


δ. περιτροπή Zenobius. 
10. ὑπόχ. 


δέ σου τὸ χρ. Suidas, qui explicat ἀντὶ τοῦ μέξιμον, παρακεκομμένον 


τὸ νόμισμα, παραχαράξιεμον. 


12. Scribebatur ὑπὲρ ὅπλον: dubito 


tamen, an recte correxerim: verisimile enim videtur, proverbium 


ortum esse ex ds ὑπὸ ῥόπαλον: cf. Greg. Cypr. 111, 94. 
18. ἐπειρώτης idem. 


905 Schottus. 


De v. φίλτατα cf. Pflugkius ad 
Eurip. Med. 16. 

4 V.1V, 31. B. 92. De- 
metr. de Elocut. δ. 119: καὶ 6- 
ποῖόν τε τὸ ἐν τῇ παροιμίᾳ κο- 
σμούμεψον ὕπερον, τοιοῦτον τι 
ἐοτὶ καὶ τὸ ἐν τῇ ἑρμηνείᾳ ἐξηρμέ- 
v0, ἐν μικροῖς πράγμασι. X. ποικ. 
Diogen. 1. 45. 

6. K. IV, 79: Zenob. VI, 25. 

6. Καὶ 1V, 80. Apost. XIX, 
83. Arsen. 458: Phot. Suidas, 
Xenoph. Memor. III, 4, 1: Wal- 
zius ad Arsen. 1. c.: add. Ae- 
lian. ap. Suid. 8. ἐκ καταλόγου, 
8. καταλόγου: τὴν γάρ τοι πληϑὺν 
καὶ τοὺς ἐκ τοῦ καταλόγον dd 
νῦν. 


17. Χω- 


7. V. IV, 20. B. 917. Suidas. ᾿ 


Est Aristoph. Nub. 708. 

8 K. 1V, 82. Apost. XX, 1. 
Suidas. V. ὑπόχαλκος translate 
usurpat Plutarch. Morall. 1, 
B. 65 A. 

9. V. ıV, 29. B. 920. 

10. V. IV, 30. B. 921. Suidas. 
Ὕφαλος ἄνθρωπος, ὁ κεχρυμ- 
μένος καὶ πανοῦργος: Etym. M. 
785, 44. 

ı1. V.IV, 36. B. 938. He- 
sych. Phot. Suidas. 

12. V. IV, 88 .- 43. B. 939. 
®al. viva] Plut. Boiss. 46: φα- 
λακρῷ κτένας δανείξεις : Macar. 400: 
ὁ φαλακρὸς τὸν κτένα εὑρὼν, οὐκ 
ἐμὸν τὸ χρῆμα, ἔφη" ἐπὶ τοῦ ἀχρή- 


10 


16 


12 


14 


1ὅ 
1θ 


400 


της χώπην, Ὁ 


ταῦτα. Akyeras 
μένων. 
Φιλέψεος 


APPENDICIS 


κυβερνήτης ἄροτρον: πάντα ὕμοιε 
ἐπὶ τῶν ἀχρήστως τε ἑαυτοῖς Eumogen- 


ὅδε: ἐπὶ. τῶν φιλοπαεγμόνων" οὗτο; 


γὰρ μεταξὺ τῶν δημηγοριῶν μύϑους ἔλεγε" κεκωμῴδηται! 


εἰς πανουργίαν. 


Φιλίππου ᾿4λεκτρυών: ὄνομα στρατηγοῦ" ii 
τῶν ἐν μικροῖς χατορϑώμασιν ἀλαξονευομένων. 


Φιλοκτήτου τοξεικωώτερος. 


Φιλοξένου λόγον τέτευχεν: 





4. Φ. ὅδε τὸν τρόπον Apostolius et Arsenius. 


κατὰ τῶν στεῦ- N) 


10. στεῤῥῶιη 


sic 6 conjectura Scripsi: codd. ἑτέρως. 


στου KEx Aesopi fabulis sum- 
ptum: v. Phaedri fab. IV, 35 
[V, 71.  Etam φαλακρὸν 
tilleıs proverbium exstat ἐπὶ 
τῶν μάτην πονούντων: v. Suidas. 
Eiv. rail.) cf. Diogen. II, 87. 
K. avA.] compara Plut. Boiss. 
29. 43. Kar. ὁ τ.] Piut. Boiss. 
27: Eustath. ad Hom. Odyss. 
©, 1537, 47: ὅτι οὐδὲν μὲν ϑεά- 
τροι μετὸν τυφλῷ ἀνδρὶ ὥσπερ 
οὐδὲ κατόπτρου κατὰ τὴν παρ- 
vsutav. Fluxit ex Epicharmo: 
Stob. Floril. XC, 8, 3: ris 
γὰρ κἀτόπτρῳ καὶ τυφλῷ κοι- 
ψωνία; quem versum respexit 
Aristoph. Thesmoph. 140: τίς das 
κατόπτρου καὶ ξίφους κοινωνία, ut 
optime Berglerus οἱ Fritzschius 
monuerunt. Dixit de prover- 
bio Welckeras in Zimmermanni 
Diar. scholast. II, 1830, p. 452. 
U rn. κωπην]) Plut. Boiss, 28: 
simile est ac dissimile, quod 
legitur in Hippocr..Epist. p. 22 
Chart, Τὶ IH, p. 804 Kuehn.: 
za γὰρ ἤπειρον οἰκεῦντες ϑάλασ- 
σαν ποϑέουσι, καὶ πάλιν ἐν νήσοις 
ἐόντες ἤπειρον γλίχονται, Sc. οἱ ἄν- 
ϑρωποι. ᾿ 

13. K. IV, 89. : Apost. XX, 
24. Arsen. 46% De nomine 
viri. haec disputat Eustath. ad 
Hom. Od. P, 1831, 2: ποιητικὴ 


᾿ δὲ λέξις τὸ ἑψιᾶσϑαν, ἤτοι λόγον 


παέξζειν" καὶ δασύνεταει, ὡς δῆλον 


ἐν τοῖς ἐφεξῆς ἐκ τοῦ, ἐφεφιεόων.- 
ται γυναῖκες [Od. z, 370], καὶ 
ἐκ τοῦ ἀφεψεασάμην ἤτοι ἀφω- 
μίλησα, ὡς ἐν δητοριεκῷ κεῖται 
λεξικῷ. ἐκ τούτοιν δὲ ἴσως εἴρηται 
καὶ φειλέψιος, τὸ κείμενον παρὰ 
τῷ κωμικῷ [Arist. Plut. 177.}" οἱ 
δὲ παλαιοὶ ἑρμηνεύοντες τὴν λέξιν 
φασὶν ovzws' ἑψιᾶταε ἀντὲ τοῦ, γελᾷ, 
waste, διαλέγεταν, καὶ Eyia, Tar 
dia, γέλως, χλεύη κτλ.: de viro 
ipso dixerunt Schol. et interpp. 
ad Arisı. I. c., Toupius ad 
Suid. s. v 

14. K. IV, 88: 'Zenob. VI, 
34: add. Suidas. 

15. K. IV, 81. Lucian. adı. 
Indoct. $. 5: τί δ᾽ εἴ τες τοῦ “H- 
γος τὰ τόξα κτήσαντο, μὴ Φι- 

οκτήτης ὧν, ὡς δίνασθα;,ς ἐντεί.- 
vaodai τὲ αὐτὰ καὶ ἐχὲ σκοποῦ το- 
ξεῦσαν, τί σοι καὶ οὗτος δοκεῖ; 

16. V. IV, 37. Β. 932: ner- 
rationem exhiber Suidas 5. Φ.. 
λοξένου γραμμάτιον: cf. n. ad Dio- 
gen. VIII, 54. Paulo alitr 
Schol. ad Aristid. 264 From- 
mel.: Φιλόξενος ὁ Κυϑήριος διαφυ- 
γὼν τὰς λατομίας, εἰς ἃς αὐτὸν ,1:..- 
ονύσιος ὁ τύραννος ἐνέβαλλεν οὐκ ἐπ-.. 
αἰψνοῦντα τὰς τραγωδίας αὐτοῦ, 
διέτριβεν iv Κρόξκωνε τῆς ᾿Ἰταξίας" 
σπωυϑθόμενος. δὲ ὃ Δωνάσιος ἠξίου 
αὐτὸν εἰς Συρακούσας παραγενέσθαι, 
ὁ δὲ. πρὸς. ταῦτα “λαβὼν χάρτην 
καὶ κατὰ μέσον γράψας. KR ο ὃ 


CENTURIA V. 461 


685 ἀρνουμένων ἡ παροιμία. Φιλόξενος γὰρ ö Κυϑήριος 
διαφυγὼν Tag εἰς Συρακούσας λατομίας, εἰς ἃς ἐνέπεσεν, 
ὅτε Διονυσίου τοῦ τυράννου τὰς τραγῳδίας οὐκ ἐπῇνει, 
διέτριβεν ἐν Τάραντι τῆς ᾿Ιταλίας: Μεταπεμπομένου δὲ 
Διονυσίου αὐτὸν καὶ ἀξιοῦντος διὰ γραμμάτων [ἐλϑεῖν], 
ὁ Φιλόξενος ἀντιγράψαι μὲν οὐκ ἔγνω, λαβὼν δὲ βιβλίον, 


“τὸ στοιχεῖον τοῦ ὃ πολλάχις ἐν αὐτῷ περιέγραψε μόνον, 


0 


ἐἰς μικρὰ καὶ μεγάλα τὸν τοῦ γράμματος χαραχτῆρα τυ- 
πώσας, καὶ ὅτι τὴν παράκλησιν διωθεῖται διὰ τοῦτο δη- 
λωσας. 


Ἢ φιλοχρημοσύνη μήτηρ καχότητος ἀπᾶ- 
σΉ Ὁ. 

Φόνου πτερὸν χαὶ ϑανάτου πτερόν: ὀϊστός. 

Φρουρήσεις ἐν Ναυπᾶάχτῳ: ὅτι ὀλίγος ur 
σϑὸς ἐδίδοτο τοῖς Navnaxrov φρουροῦσι, τῶν ἐπιτηδείων 
πολλοῦ πιπρασχομένων. ** ὅτι Φίλιππος ἑλὼν τὸν Nav- 
naxtov “χαιῶν γνώμῃ τοὺς φρουροὺς αὑτῆς ἀπέκτεινε 
πᾶντας. | 

Χαί ρευν! ταῖς ἐπιστὸλ αἷς τὸ χαίρειν προςετίϑε- 
σαν, ὡς καὶ "Aguoropavng καὶ Sopoxing. Ἔστι δὲ καὶ 
ἀπαλλασσομένων προραγόρευσις. 





2. Συρακουσίων BVı correxi e Snida, 4. ᾿Ιταλίας] Σικελίας 
male Suidas. 5. ἐλϑεῖν e Suida adjeci. 6. ὁ Φιλόξενος] ὡς Φιλ. 
V. ἀντιγράψαι) αὐτῷ γράψαι. Υ. il. Post hunc versum Καὶ haec 
affert: Ψωκυὑλίδου" πάντων μέτρον ἄριστον. ὑπερβασίαι δ᾽ ἀλεγειναὶ: μὴ 
σίστευε τάχιστα ; πρὶν ἀτρεκέως πέρας ὄψει: μὴ προπετῆς. εἰς χεῖρα. χα- 
λίνου δ᾽ ἄγριον. ὀργὴν πολλάκι γὰρ πλήξας ἀέκων φόνον ἐξετέλεσας" οὐκ 
ἀγαϑὸν πλεονάξον ἔφυ ϑνητοῖσυν ὄνειαρ. ἡ πολλὴ δὲ τ ροφὴ 2 BEE 
ἕλκετ᾽ ἔρωτας. ὑψαυχεῖ δ᾽ ὃ πολὺς πλοῦτος καὶ ἐς ἥβριν ἀέξει, 
πολλοῦ] K πολλῶν. Signa lacunae posui, explenda illa his Sui- 
dae verbis: ἔνιος δὲ In fine Suidas addit: ἱστορεῖ δὲ τοῦτο καὶ 
Θεόπομπος ἐν δευτέρῳ, fr. 46 Wichers. 19. Quod VB post χαέ- 
e:w addunt ἐπιστολαῖς, delevi. 


περὶ τούτου μεῖζον , περιεχάραττεν, 
ὥστε τὸ σχῆμα τοιοῦτον γενέσθαι 8 
καὶ πλήσας τούτων πάντα τὸν χάρ- 
τὴν ἔπεμψεν, ἐμφαίνων ὅτι πολλα- 
κις καὶ μεγάλ ως ἀρνεῖται" ὅϑεν ἐπὶ 
τῶν μεγάλως ἀρνουμένων παροιμέα 
τὸ Φιλοξένου οὗ. Adhibet 
tn ὑπὲρ ᾿ τετε. 388 Cant. 
.K.V, 

18 K. IV, Ἢ Phot. Suidas: 

cf. Zenob. VI, 3l. 


19. K. IV, 85. Apost. xx, 
35. Photius: cf. Zenob. VI, 33. 

20. V. IV, 44. B. 945. Schol. 
ad Arist, Nub. 911: τὸν Κλέωνά 
φασιν ἀπὸ τῆς Πύλου καὶ Σφακτη- 
θίας τοῖς Ad mraioıs ἐπιστέλλοντα, 
χαΐρειν προςϑεῖνα»" ὕπερ γέγονεν 
ἐν χρήσειν" Πλάτων μέντοι ἐν ἀρχῇ 
τῶν ἐπιστολῶν τὸ εὖ πράττειν προΐ-- 
ϑηκεν᾽ οἱ δὲ Πυϑαγόρειοι τὸ ὑγεαί- 
yiw "Ἄλλως" ἀρχαῖον ἦν ἔ- 


99 
x 


10 


15 


20 


462 APPENDICIS 

Χαῖρις ἄδων ὄρϑιον: ἐπὶ τῶν εὑὐςρώνων. Ὁ 
γὰρ Χαῖρις αὐλητὴς Θηβαῖος 7 ἢν, ὄρϑιος δὲ αὐλητικὸς γύ- 
μος οὕτω χαλούμενος εὕτονος καὶ ἀνάτασιν ἔχων. 


21 


Χαλεπὰ τὰ χαλά: Πίτταχον ἀποτιϑέμενον τὴν 
ἀρχὴν πρὸς τοὺς ϑαυμάζοντας εἰπεῖν [φασί], χαλεπὸν! 
ἐσθλὸν ἔμμ εναι" Σόλωνα δὲ μαλαχίωαν αὑτοῦ κατα- 
γνόντα φάναι" χαλεπὰ τὰ καλα. Φασὶ δὲ “Περίανδρον 
τὸν Κορίνϑιον κατ᾽ ἀρχὰς μὲν εἶναι δημοτικὸν » ὕστερον 
δὲ τὴν προαίρεσιν μεταβαλόντα τυραννικὸν γενέσϑωι, 0 
ϑὲν ἡ παροιμία. Οἱ δὲ τὰ γαλεπὰ ἀντὶ τοῦ ἀδύνατα N 
τιϑέασι; ὡς μηδὲ ἐκείνου δυνηϑέντος τηρῆσαι τὴν ἑαυτοῦ 
γνώμην. 

23 Χαραδρ εὸς [ἕτερος]: ἐπὶ τῶν ἀποκχρυπτομέ- 
γων" ἐπεὶ οὗτος τοὺς ἱκτεριῶντας ὠφελεῖ. ὀφϑείς " διὰ 
τοῦτο οἱ πωλοῦντες χρύπτουσι. "Ἄλλοι δὲ τοὺς φαχύόντες Κα 


ὠφελεῖν φασί. 


1. Χάρης Apost., Arsenius: male. 


et Arsenius: 
Apost., Arsenius. 


Suida, Apostolio, Arsenio. 


Arsenius eSchol. ad Arist. Av. 1. c 
σϑαι ἰαϑῆ: hujus rei ijam Hipponax a Suida citatus meminit: 


Suidas explicationem non addidit. 
ἀφωνων: Snidas: Χαῖρις δὲ, αὐλητῆς Θηβαῖος ἄμουσος. 
δ. φασὶ] ex Apostolio inserui. 

ex Apostolio et Arsenio adjeci. 


K ἀποκρυπτόντ ων 


fr. 31 Schneidew.: καί μὲν καλύπτει" μῶν χαραδριεὸν περνάς;. 
Ultima Apostolius auctiora exhibet. 


ϑὸς R προτάσσειν ἐν ,ταῖς ἐπιστολαῖς 
zeige" οὐ γὰρ, ὥς τινες, Κλέων 
οὗ τος πρῶτος ἐπέστειλεν ἐκ Σφα- 
κτηρίας: Moeris p. 213, 31 Bekk. 
Hesych. Suidas. Thom. M. 398 R. 
»Annotatio potius quam adagium 
est.«e Schottus. V.Lucian. pro 
lapsu int. salut. $.2. Menagius 
ad Diogen. Laert. III, 61. Fritz- 
schius apud Beıgkium Comm. de 
Rell. Com. Att. Ant. p. 361 56. 
21. Κ΄ IV, 94. Apost. XX, 
63. Arsen. 474: Suidas. Or- 
tum videtur ex Aristoph. Acharn. 
16: ὅτε δὴ παρέκυψε Χαῖρις ἐπὶ 
τὸν A Saepius ab A- 
ristop 
tis Chaeris tibicen exagitatüs 
est: cf. Arist. Pac. 949. Schol. 
ad Arist. Av. 858. Suidas, De 
0089 νόμῳ v. Schol. 


ane et aliis comicis poe=-- 


ad Ar. 


Ach. Τ᾿ ς, Blomfieldum ad Aesch. 


Pers. gl. 395. 


22. K.IV, 90: Zenob. VI, 38. 

23. K. IV, 92. Apost. xX, 68. 
Arsen. 474: eodem modo a 
Suida explicatur zapadgeör 
μιμούμενος, quod ex Aristoph. 
Av. 266 fluxit: ἐς τὴν λόχμην 
’En Pas ἐπώζε, χαραδριὸν μιμούμε- 
vos, ubi priorem proverbii ex- 
plicationem ab Euphronio, al- 
teram ab Andrea deiensam esse 
Scholia docent. . Aliud prover- 
bium, cui avis ansam dedit, est 
χαραδριοῦ βίον ζῆν dictum il- 
lud de homine edaci, adhibi- 
tum a Plat. Gorg. 491 B et cum 
similibus compositum ab Hem- 
sterhusio ad Luc. Somn. ὃ. 9. 
De avi ista v. Heliod. Aethiop, 
111, 8. Schol. Piaton. 352 Bek 


εὐφώνω»] sic etiam Apost. 
Scribendum est 

3. ἔντονος 

13. ἕτερος 
correxi 6 
15. κρύπτουσιν post hoc v.addunt Apost., 
:iva μή τις πρὸ τοῦ ὠνήσα- 
7 


ΙΒ 


CENTURIA Υ. 


Χάρητος ὑποσχέσεις: 


463 


ent τῶν εὐχερῶς ἐπαγ- 


γελλομένων.. Χάρης γὰρ ὃ στρατηγὸς ᾿ΑΙϑηναίων εὐχερῆς 
TE χαὶ εὐχολώτατος πρὸς τὰς ὑποσχέσεις ἐγένετο. 


Χειμὼν ὀρνεϑίαρι 
φϑείρεται. . 


ν 


Χειρώνειον ἕλχος: 
Χελώνη μυιῶν: 


[3 4 .᾽ ὃ a» 
0 σφοδρος, ἐν ᾧ τὰ οὀρνεα 


” »} 
ἤτον ανηχέστον. 


ἐπὶ τῶν ἀφροντιστούντων τινός" 


τῷ δὲ Ayanzfavovı τῆς Θερσίτου ποῤῥησίας ἔ- 
λαττον ἔμελεν, ἢ χελώνῃ μυιῶν. 


rs 4 “ > 3 ὦ ’ ὃ 
Χῖος napaorag Kwov οὔκ ἐᾷ λέγειν: 


>». 
απο 


ἀστραγάλων παρῳδήϑη ἡ παροιμία" καὶ ἐπὶ Θηραμένους, 


. ὃς - τ 
ἐπεὶ ἐδόκει Χῖος Evale 





4. Addunt Apostolius et Arsenius: λέγεται καὶ ἄνεμος ὃρ- 


yıdıas. 
conjecit παρῳδική. 


Suid. 8. ἴκτερος : e recentioribus 
ost Ruhnkenium ad Tim, Lex. 
278. Schneiderum ad Aristot. 
H. An. T. IV, 488. Jacobsium 
ad Aelian. N. Anim, XVII, 13 
de ea bene exposuit Knochius 
ad Babrii fabb. p. 130. 
21. K. IV, 93: Diogen. 1], 1. 
25. K. IV, 96. Apost. XX, 
67. Arsen. 475 ibig. Macar.: 
Schol. ad .Arist. Acharn. 885: 
Phrynich. Bekk. Anecdd I, 55, 
20: ἐτίθεσαν δὲ τὸ ὄνομα ἐπὶ τῶν 
ἀηδῶν καὶ μισητῶν καὶ προσημαν» 
ψόντων ἀηδίαν πραγμάτων" καὶ γὰρ 
οὗ τὸν χειμῶνα προδηλοῦντες ὄρνι- 
Dis μισοῖνται: Suidas. Usur- 
pat Aristoph. 1. c.: ὡσπερεὶ χει- 
now ἄρα Ὀρνιϑίας εἰς τὴν ἀγορὰν ἐλή- 
λυϑας. De vento ipso meliora te 
docebit Ideler. Meteorol. 132 sq. 
26. K.1V, 97: Zenob. VI, 46. 
277. Κα. IV, 95. Apost. XX, 
66. Arsen. 475: Suidas. Verba 
τῷ .. μυιῶν Supersunt ex Juli- 
ani loco, quem paroemiographus 
explicationis gratia apposuerat: 
Epist. 69: ἀλλὰ τὴν παῤῥησίαν 
τὴν σὴν οἴεν τεττάρων εἶναν ὁβο- 
λῶν τὸ λεγόμενον, ἀξέαν [Apost. 
XVII, 35. Arsen. 444. Suid. 
8. τεττάρων: cf. Boeckhius Oe- 
con. publ, Athen. I, 299.} Οὐκ 


11. παρῳδήϑη A, Gaisfordus, παρωϑήκη V: Schottus 
Ongantvovs] ϑηραμάτων V. 


0108” ὅτι καὶ Θερσίτης ἐν τοῖς Ἕλ- 
λησιν ἐπαῤῥησιάζετο; καὶ Ὀδυσσεὺς 
μὲν αὐτὸν ὁ συνετώτατος ἔπαινε τῷ 
σκήπτρῳ" τῷ δὲ ᾿“γαμέμνονν τῆς 
Θερσίτου παῤῥησίας ἧττον ἔμελεν, 
7 χελώνῃ μυεῶν, τὸ τῆς παρου-- 
μίας: υδὶ Heylerus p. 449 si- 
mile citat dictum ex Juliani 


Misopog. 357 Ὁ μέλει μον τῶν τοι-, 


οὐτων ἥττον, ἢ τῶν ἐν τοῖς τέλμασει 
βατραχων. 

28. ν. IV, 45. B. 946. Ar 
sen. 476: Eustath. ad Hom. O- 
dyse. A, 1397, 39: ὅτ, τῶν κατὰ 
τοὺς ἀστραγάλους βόλων, ὃ μὲν τὰ 
ἕξ δυνάμενος Κῷος καὶ ἑξίτης ἐλέ- 
yero. ὁ δὲ τὸ ἕν, Χῖος [idem nar- 
ταὶ Eustathius p. 1462, 44], ἔτι 
δὲ καὶ κύων ὅθεν καὶ τις παροιμία, 
Χῖος π. Κῷον οὐκ ἐάσω. ἧς μέ- 
μνηται, φησὶ [sc. 6 τὰ περὲ τῆς 
καϑ' “Ελληνας παιδιᾶς γράψας] 
“Στράττις ἐν τῷ X. π. Κι οὐκ ἐᾷ 
λέγεν. Ἔνϑα ἐνθυμητέον καὶ τὸ 
τοῦ κωμιχοῦ [Ar. Ran. 970.]" πέ- 
στωκὲεν ἔξω τῶν κακῶν, οὐ 
Χῖος ἀλλὰ Κεῖος" καὶ νοητέον, 
ὡς ἢ ἔσφαλταν ἥ γραφὴ τοῦ Keiog, 
ἢ ἀλλὰ παρώδηταν ὑπὸ τοῦ κωμι- 
κοῦ, Θηναμένους] haec expli- 
cat Schol. ad Arist. Ran. 997. 
Ab iisdem calculis aliud du- 
ctum proverbium: Κῷος πρὸς 


10 


31 


92 


APPENDICIS 


Χοᾶς ἐξ χωρήσει: τουτέστε ὁ ἐγκέφρωλος αὐτοῦ, 


Χορὸν δίδωμι: 


᾽ = -_ πος ᾿ 
ἐπὶ τῶν σχωριμιασε ψεχωντων. 


Χρόνου γὰρ ἂν σοι καιρὸς ἐξείργον Acyog: 


ἐπὶ τῶν πολλὰ λεγόντων. 


Don πὰς 


[Xovooyosiv] ** ᾿Εγὼ δὲ wunv χρυσοχοήσειν: 
κέχρηται Πλάτων τῇ παροιμίᾳ" EvßovAog” 
Ἡμεῖς nor ἄνδρας Κεχροπέδας ἐπεί- 


σαμεν 


“αβύόντας eig Ὑμηττὸν ἐξελϑεῖν ὅπλα, 





1. χοᾶς] χόας K. 
fordus, haec annotans: 
latunn. 


4. δίδωμι] διδώω V, Schottus: δίδωμι Gais 
ita Hesych. Nihil e Parisino a Bastio eno- 
παροιμία explicationi Hesychius praemittit. 
ex Scholiasta Sophocleo addidit: 
μελλόντων πραχϑῆναν n τῶν λόγων ἀδολεσχία. 


3. Suidas 
ἀφαιρεῖται γὰρ τὴν εὐκαερίαν τῶν 
ὅ. Praemisi ex Har- 


pocratione χρυσοχοεῖν, quum tale quid affuisse literarum ordo do- 


ceat. 


Xior, de quo v. Bernhardius 
ad Suid. " u et nott. ad Ze- 
ποῦ. IV, 

er! K. ΙΝ, 99. Apost. XX, 
76. Arsen. 476: Suidas s. χοᾶ: καὶ 
παροιμία" “EE χοᾶς χωρήσεται: 
ἐπὶ τῶν παραληρούντων" Τουτέστιν, 
ὁ ἐγκέφαλος αὐτοῦ" ἅμα δὲ ὡς ἐπὶ 
κεράμου ἢ ασχοῦ ἔμεινε μεταφορᾶς " 
ὃς ἐὰν σμηχϑῇ, πλέον χωρεῖ τῶν 
ἐμπεφρακότων ἀποβεβλ ἡμένων, quae 
descripsit ex Schol. ad Arist. 
Nub. 12238. »Solet Suidas multa 
loca Aristophanis inter prover- 
bia passim referre, quae revera 
talia non sunt; veluti hic locus, 
qui nihil nisi jocum comicum 
continet,, ut lectori patebit qui 
ipsum Aristophan. Nub. 1238 
inspicere voluerit.« Kusterus 
ad Suid. 8. χοᾶ. 


30. V. IV, 46. B. 947. A- 
post. XX, 79. Arsen. 476: 
Schol. ad Plat. 399 Bekk.: 20- 


υὺν διδόναν ἔλεγον ἐν ἴσῳ τῷ ᾿εἶδο- 
κιμεῦν καὶ νικᾶν" παρὰ γὰρ τοῖς 
4A ϑηναίοις χοροῦ ἐτύγχανον zo δίας 
καὶ τραγῳδίας" ποιηταὶ οὐ παντες, 
ἀλλ οἱ εὐδοκεμοῦ ντες καὶ δοχιμασϑ ἐν-- 
τες ἄξιοι: Hesych. Suidas. Usur- 
pat Plat. Reip. 11, 383 C: alia 
vide apud Boeckhium Oecon. 
‚publ. Athen. 1, 488. Winckel- 


Apostolius in lemmate habet: yevooyorosv wov σύ. 


. 


mannum ad Plutarchi Opp- Morr. 
Sel. I, 102. 

Suid. 8. χρόνου πόδα. Est ver- 
sus Sophociis Electr. 1292. 

32. K. V, 10. Apost. ΧΑ, 91: 
Harpocrat. 185, 15 Bekk.: χρυ- 
σοχοεῖν: deivapyos ἐν τῷ κατὰ 
1] υϑέου νπάλιν παρ᾽ -“Πἰσχένην ἀπο- 
φοιτήσας παρὰ τούτῳ “δῆλον ὅτι 
χρυσοχοεῖν ἐμάνθανεν ᾽ ἀλλ᾽ οὐ τὸ 
προκείμενον αὐτῷ πράττειν 7 nd- 
σχεεν.ε κέχρηται τῇ παροεμρεέςς καὶ 
]]λάτων ἐν ἑ πολιτείας [450 B.] 
λέγων" ντί δέ: 70° ὃς ὁ Θρασύμα- 
2185, χρυσοχοεῖν οἴει τούςδε so. ἐν- 
ϑαάδὲ ἀφῖχθαι, ἀλλ᾽ οὐ λόγων ἀ- 
κουσομένους ;« ἄρξασϑαε δέ φασιν 
τὴν παροιμίαν ἐντεῦϑεν. ἔπεσέ τις 
φήμη ποτὲ εἰς τὸ σελῆϑος τὸ “49η- 
ψαίων ὡς ἐν Ὑμηττῷ" φανείη χρυσοῦ 
ψῆγμα πολὺ καὶ φυλάττοντο ὑπὸ 
τῶν μαχίμων μυρμήκων" οἱ δὲ ἀνα- 
λαβόντες ὅπλα ἐξέθεον ἐπ᾽ αὐτούς. 
ἄπρακτον δ᾽ ὑποστρέψαντες καὶ μά- 
τὴν κεκακοπαϑηκότες ἔσκωπτον ἀλ- 
λήλους, λέγοντες »νσὺ δὲ ᾧζον XEv- 
σοχοήσειυν,κ ὅπερ δηλοῖ, σὺ δὲ ῴᾧου 
ψῆγμα πολὺ συλλέξας καὶ χρυσοχο- 
7005 πλουτήσειν. ἐχλευάζοντο δὲ καὲ 
ὑπὸ τῶν κωμικῶν᾽ Εὔβουλος γοῦν 
ἐν Γλαύκῳ φησίν νἡμεῖς.. ὅπλα 
καὶ σιτὸ ἐπὶ μύρμηκας ἦμε- 


‚9 


CENTURIA V. 465 


Χύτρων ποιχίλλειν: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων. 
Χυτρεοῦς **: ὀστράκινορ, εὐτελής. 
Χωρὶς τὰ Μεῤῥᾶς καὶ Σιλωὰμ ῥεύματα. 
Χωρὶς τὸ τ᾽ εἰπεῖν πολλὰ καὶ τὰ καίρια. 
Ψευδατραφάξυος πλέα: ἀντὶ τοῦ πλήρη ψευ- 
’ : 3 ’ Β a N 
vuetov‘ ἀτράφαξυς δὲ εἶδος λαχάνου, 6 ταχέως εἰς μέ- 
γεέϑος αὔξεται" εἴρητει δὲ ἐπὶ τῶν μετεωριζομένων καὶ 
ὑψουμένων. | 


΄ 


ἁμύλλων χενήν»." 


ἱψϑύρα τὸν Διόνυσον: ἀντὶ τοῦ εὐτελῆ. Νησί- 





2. Apostolius et Arsenius: x. Seög, καὶ χυτρεοῦς ἄνθρωπος: haee 
e K excidisse videntur: Suidas quidem: χυτρεοῦν: ὀστράκινον, εἴ - 
τελῆ, χύτρας ἀξίαν" ᾿Αριστοφάνης: Οἴμοι δειλαῖος, Ὅτε καὶ σὲ χυτρεοῦν 
ὄντα ϑεὸν ἡγησάμην. 3. Καὶ Μερᾶς: correxi ex Apostnliö, reliquis. 
4. «ὸ καίρια Suidas: v. ὦ. Hermannus et Neuius ad Soph. 1. c. 
δ. ψευδῶν πλὲ᾽ Arpagatız Apostolius cum filiv. 6. ἀτράφαξις iidem. 
9. Macarius: “ψάλων [sic] κενήν: ἐπὶ τῶν μάταια κοπιοόντων. 
10. ψύρα] ψύψαρα male Photius. Addit Apostolius in fine: λέλεκται 


δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἐυτέλειωαν σημαινόντων. Et sic etiam. Suidas, 


ρῶν τριῶν, Ὥς χρυσοτεύκτου ψή- 
γματος πεφηνότος : Suid. 8. χρυδο- 
χοεῖον. Cohaerere cum nostro 
videtur, quod affertur in Bekk. 
Anecdd. 1, 316, 3: χρυσοχοεῖν 
ἐμάνϑανε ri ἐστι: παροιμία ἔν 
ἤϑει λεγομένη ἀντὲ τοῦ ἐπόρνευσεν. 

33. K. V, 7: Diogen. I, 46. 

34. K. V, 8. Apost. XX, 96. 
Arsen. 478: Schol. ad Arist. 
Nub. 1464, 4uem compilavit 
Suidas. Alludit Arist. Nub.]:c. 

35. K. V, 1. Apost. XX, 97. 
Arsen. 478 ibiq. Macarius. Si- 
milis est versus χωρὶς τὰ Φρυ- 
γῶν καὶ Μυσῶν δρίσματα, quem 
Aeschylo tribuit G. Hermannus 
ad Soph. Oed. Col. 812: dixi 
de eo ad Greg. Cypr. Ill, 99, 
üubi adde notatis Phot. Biblioth. 
345. a, 29 Bekk., 1055 R.: zu- 
eis τὰ φιλοσόφων καὶ τὰ τῶν ἱερέ- 
ὧν ὁρίσματα, οὐδὲν ἧττον ἢ τὰ λε- 
γόμενα ῆυσῶν καὶ Φρυγῶν: Gre- 
gor. Nazianz. Carm. Jamb. 18 
p. 209 ed. Colon.: χωρὶς τὰ Μή- 
ὅὼν καὶ “υδῶν ὁρίσμαται De 
nostro proverbio haec fere dis- 
putat Erasmus 111,4.37: »Ap- 


m 


aret neotericum esse prover- 

inm et haud scio an ab Apo- 
stolio additum ex literig eccle- 
siasticis. Siquidem Merrha lo- 
cus, in quo Moses aquas pesti- 
lentes et amaras injecto ligno 
dulces reddidit ac salubres: v. 
Exodi c. 15 vs, 23. Aquas Si- 
loam memorat Jesaias 8, 6, ad 
quas missus est a Jesu caerus 
Evangelicus, quo visum recipe- 
ret: Johann. IX, 7: Unde ap- 
paret salutares fuisse et dissi- 
millimas aquis Merrhae.« 

36. K. V, 2. Apost.XX, 99. 
Arsen. 478: Suidas. Est ver- 
sus Sophoclis Oed. Colon. 818. 

37. K. V, 12. Apost. XXI, 3. 
Arsen. 463: Suidas. Aristoph. 
Equitt. 629: ἡ βουλὴ δ᾽ ἅπασ᾽ 
ἀκροωμένη Eyived’ ὑπ᾽ αὐτοῦ ψευ- 
δαϊραφάξυος πλέα, ubi ν. 
Scholia. De herba arvagatıs 
dicta cf. Bekk. Anecdd. I, 345, 
10. Billerbeckius Flor. Class. 
62. Similiter ψειδαμάμαξυς A- 
ristophanes dixit Vespp. 326. 

38. Καὶ V, 13. Macar. 453. 

39. B. 952. Apost. XXI, 7. 


ἘΔῚ 


10. 


a 


42 


466 APPENDICIS 
διον γάρ ἐστι μιχρὸν τὰ θύρα, μὴ δυνάμενον οἶνον ἔνεγ- 
xeiv. Εἴρηται ἐπὶ τῶν ἐν συμποσίῳ καταχειμένων καὶ μὴ 
πινόντων. | 

Ψυχὴ πρόμαντερ: ἐπὶ τῶν τὰ μέλλοντα προο- 
θώντων. σι 
Ψωλὸν γενέσθαι δεῖ σε μεχρὶ τοῦ uvogi- 
γου: μέμνηται ταύτης ᾿Αριστοφάνης ἐν ᾿Ιππεῦσεν, ἐλέ- 
χϑη δὲ ἐπὶ τῶν μέχρι πολλοῦ διειλκυσμένων. 

Ryvyın κακα: 
Καδμον τὸν ’Nyvyov διὰ τὰς ϑυγατέρας κακοῖς στεριπε- 
σεῖν. ἄμεινον δὲ λέγειν ὠγύγια κακὰ τὰ “παλαιά. 
Τοῦτο γὰρ ἡ λέξις δηλοῖ. 





ἐπὶ τῶν ὀχληρῶν" ἐπεὶ συνέβη. 


8. διειλκυσμένων] lectionem codd. VB. defendit depravata Pho- " 


tii scriptura διελχυσμένων: διειλκυσμένος i. est q. diductus, hians. 
Suidas cum Scholiasıa Aristophaneo διεσχυλμένων: varias hominum 
doctorum conjectüras recensent Gaisfordus ad Suid. et G. Din« 


dorfius ad Aristoph. 1. XII, p. 482 Invern. 


Arsen: 484: Eustath. ad Hom. 
Od. 1, 1462, 46: Ψυρία δὲ, vn- 


σίδιον Χίου ἀπέχον σταδίους ὀγδοή-. 


κοντα, λιμένα ἔχον νεῶν εἴκυσε. λό- 
yıraı δὲ καὶ οὐδετέρως, τὰ Ψύρα, 
ὡς λκμάν [fr. 30 Schneidew.} 
παρᾶ Te ἱερὸν σκόπελον παρά τε 
Pvga[exciderunt hoc loco, ut vi- 
detur, vv.:. καὶ Κρατῖνος" Ψύρα: 
v. Schneidewinus Exerecitt. Critt. 
c. IH, p. 13.] τὸν “Διόνυσον ἄ- 
γοντες" ἤγουν ὡς οἷον ἐν οὐδενὶ 
τιϑέμενος τὸν Διόνυσον" καὶ ἐστὲ 
παροιμία τὸ, Ψύρα τὸν Διόνυ - 
σον; διὰ τὴν τῆς νήσου ἀρ ων 
Schol. ad Hom. Od. 1), 171: 
Stephan. Byz. 8. Ψύρα: λαμβά- 
ψεταν δὲ τὸ ὄνομα ἐπὲ εὐτελείᾳ, διὰ 
τὸ εὐτελεστάτην εὖναν τὴν νῆσον. 
Κρατῖνος [fr. incert. IV Run- 
kel.]), Ψύρα τὸν Διόνυσον d- 
γοντες" καὶ ἐν Νεμέσει [{τ| [Υ.]; 
ψύρα τε τὴν Σπάρτην ἄγεις : Phot. 
Suidas.  Similia proverbia ab 
aliis insulis parvis saepe du- 
ctae: v. nott. ad Zenob. V, 21. 

40. V. IV, 50. B. 954. Ma- 
car. 484. Eurip. Androm. 1072: 
alas“ πρόμαντις ϑυμὸς ὡς τι προς- 
δοκᾷ: Achill. Tat. VI, 5: ψυχαὲ 


9. Nur V. 


δὲ πεφύκασι μάντεις τῶν κακῶν: 
Virgil. Aen. X, 843: Agnovit 
unge gemilumpraesaga mali 
mens: Ovid. Metam. X, 444: 
praesagaque peclora moerent: 
Lucan. IX, 119: Trsstis, ut 
in multo mens esi praesaga li- 
more, Adspexit-patrios comites 
a litore Magnus: Valer. Flacc, 
1,693: ducem melus acrior .. 
Mensque mali praesaga quatit. 


΄ 41. V. IV, 49. Β. 953 Ar- 
sen. 485: Schol. ad Aristoph. 
Equitt. 973: Phot. Suidas. e 
sensu versus Aristophanei v. 
Bernhardius Eratosıhenic. p. 
209 sq. 


42. V. IV, 52. B. 957. Eu- 
stath, ad Hom. Od. A, 1393, 31: 
ὠγύγια μέντον ἁπλῶς οἷον κακὰ 7 
τὸ ἕτερον, τὰ ἀρχαῖα" ἀπό τινος 
Nyvyov φασὶ βασιλέως ἀρχαίου Θη-- 
βῶν: Schol. ad Hesiodi Theo- 
gon. 806: τὸ παλαιὸν, ἀπὸ Slyv- 
yov βασιλεύσαντος πρῶτον τῶν Be- 
ὧνγ Phot, Suidas. Dixerunt 
‘de voce Blomfieldus ad Aesch. 
Sept. c. Theb. gloss. 310. Voel- 
ckerus de gente Japetid. p. 318. 


43 


CENTURIA ΡΝ. 467 

N “ακχιάδαι: ἐπὶ τῶν μοιχῶν. δῆμος γὰρ τῆς 
᾿Αττικῆς αἱ “ακιάδαι, ἕν ᾧ θαφανῖδες πολλαί, αἷς ἐχρῶν- 
To χατὰ τῶν ληφϑέντων μοιχῶν Evvßgibovreg’ καὶ στε- 
λεοῖς δὲ ἐχρῶντο μὴ παρουσῶν τούτων καὶ Ἴ ἀναβαστοῖς. 








2. αἱ Λακιάδαι) οἱ VB, Schottus, Gaisfordus. 4. καὶ ἀναβα- 
στοῖς] crucem praefixi. VB Gaisfordus καὶ ἀναβάστοις, Schottus ex 
Suida, qui copulam vmisit, x. ἀναϑάστοις edidit, in nota tamen καὶ 
βασάνοις conjiciens: Portus ad Suid., Valesius ad Hesych. araßpd- 
στοις, SC. ὕδασι proposuerunt: idem Valesius 1. c. praeterca libe- 
raliter protulit ἀναπαύστοις, i. 6. μηκωνίοις, ἀνασπάστοις, denique 
acquiescens in ἀλαβάστοις, quod et ipsum Kusterus ad Suid. con- 
jectura assequutus est et postea probavit G. Schneiderus ad Theo- 
phr. Opp. T. IV, p. 666: afferunt in δῆς rem Pausaniam ap. Eu- 
stath. ad Hom. 11.2, 1161, 32: ἀλάβαστος" ᾧ ἐχρῶντο ἐπὶ τιμωρίᾳ τῶν 
μοιχῶν ἀντὶ τοῦ ῥαφάνου: probarem, si de hac vocis signilicatione 
aliunde constaret. Toupio denique ad Suid. v. ἀναβάστοις inter- 
pretamentum verbi στερλεοῖς visum est. Finis coronat opus: pervel- 
lem igitur me aliquid ad locum emendandum medicinae afferre 

osse: sed nihil succurrit. Negue auxilium affert B. 777 sive 
Plutarchus Erasmi IV, 1, 10: Πλακειάδαε [scrı Aaxıadaı: eun- 
dem errorem in Suida deprehendimus 3. Πλακιάδαι: δῆμος τῆς "Ar- 
τικῆς, ἔνϑα ῥαφανῖδες μεγάλαν γίνονται.) καὶ στεελεόν [Erasmus orei- 
λαιον.]: εἴρηται ἐπὶ τῶν μοιχῶν ὡς ἀξέων ὕβρεως. Anmos δὲ 
᾿Αττικῆς οἱ Πλακιάδαν. φύονται δὲ ἐν αὐτοῖς ῥαφανίδες με- 
γάλαι, αἷς χρῶνταν κατὰ τῶν ληφϑέντων μοιχῶν᾽ εἰ δὲ μὴ 
wageisv, στειλεῷ τῷ ἐκ τῆς δικέλλης. 


43. V. IV, 53. B. 958. 777. 
Apost. XXI, 11: Hesych. 5. 
“ακιάδαν, Phot. Suidas. δη- 
μος] ct. App. IV, 73: de δήμῳ 
ipso v. Pausan. 1, 37, 1: προελ- 
ϑθοῦσν δὲ ὀλίγον, Aaxiov τέμενός 
ἐστιν ἥρωος καὶ δῆμος, ὃν Aaxıa- 
δας ὀνομαάξουσυν ἀπὸ τούτου. De 


᾿ῥαφανιδώσεν ν. Hesych. 8. dayavı- 


δωϑῆναν, Valkenarius ad Eurip. 
Hippbl. 415. interpp. ad Ari- 
stoph. Nub. 1073. 'Plut. 168. 
Petitus Legg. Att. VI, tit. 4. 
Στελεοῖς)] Hesych. 8. στελεὸν : ov- 
διτέρως, τὸ τοῦ πελέκυος ξύλον, 
ibiq. v. intt.: ejusdem vocabuli 
alia forma, στενλέα, de eadem 


re usus est Antiphanes: v. He- 
sych. 8, oreıliav. Etiam σκόρπιοι» 
Plut. Com. ap. Athen. I, 5, D, 
mugiles, Catull. XV, fin., Ju- 
ven. X, 317 eidem rei inservie- 
bant. Ceterum pröverbium ipsum 
recte explicuit Heinsius ad 
Hesych.: solebant Athenienses, 
cum moetchum viderent, ezxcla- 
mare, N “Δακιάδαν, quo signifi- 
cabant, opus esse ταῖς ῥαφανίσιν, 
quae nascebanlur apud Laci- 
denses, ad puniendum moechum.« 
Proverbii tortasse mentionem 
injecit Philippides in fabula 
“ακιάδαι: cf. A.Meinekius Fragm. 
Comm. Graecc. I, 473. 


30* 





ORDO PROVERBIORUM 
QUALIS EST IN CODD. 
VATICANIS BODLEIANO 

| COISLINIANO 
CUM NOSTRA EDITIONE COLLATUS, 





CODEX VATICANUS SCHOTTL 


V. I, 1 Append. I, 3, 21 Append. I, 6}, 
32— — 1,4. 22 Diogen. Ill, 66. 
3 Diogen. V, ik. 23 Append. I, 67. 
4 Zenob. 1, 49. 14 — — 158 
6 — — 1, 57. 35 Diogen. ΠῚ, 67. 
6 Diogen. II, 56. 26 Append. I, 54. 
7 Append. H, 15. 47 Diogen. 118, 68. 
8 Diogen, Il, 61. 28 Zenob, I, 21. - 
9 Append. I, 3. 29 — — I, 85.9 


10 Zenob. VI, 10.') 
11 Diogen, 11}, 49. 
12 Zenob. IV, 28.2) 
13 Zenob. Il, 60.3 
14 Append. 1, 56. 
15 Diogen. 111, 61. 
16 Append. ἔ, 15. 
17 — — 16% 
18 Zenob. IV, 81. 
19 Diogen. ΠΗ, 63. 
20 I, 65. 


mn tm 9 


30 Append. I, 48. 
31 Diogen. III, 89. 
3% Append. I, 75. 
33 Diogen. IV, 5. 
34 Append. I, 88. 
35 Diogen. Ill, 71. 
36 Append. I, 76. 
37 — — 18% 
3 — — 181. 
89 Zenob. II, 94.°) 
40 Append. I, 72. 


ern 


ἢ) Gonsentit V cum cod. B in nota critica ad Zenob. 1. c. ad- 
scripto. 

ΟΝ Consentit V cum cod. B. 

3) Vita: Βάκχυριες: ἐπὶ τῶν δικαιότατα κρινόντων «Αἰγῴπτος 
γὰρ οὗτος ὧν ἐπὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἐπινοίᾳ κρίσεως μνημονεύεταν. 

4) 2. καὶ Vi. δὲ Vom 4. va om. 

6) „S ἔριφος V. ᾿Απολλόδωρος — λεγομένη V om. 6. Zegwia] 


470 


V.1,41 Diogen. II, 83, 
42 Append. ], 67. 
43 Diogen. 111], 92. 


4 — — ΠῚ, 86. 
45 —— I, 87. 
46 — — II, 88. 


47 Append. I, 71. 
48 Diogen. 11I, 93. 
49 Zenob. 11, 99.5) 
50 Append. I, 79. 
δ᾽ Diogen. 111, 100. 
652 Append. I, 82. 
53 Diogen. IV, 2. 
54 Append. 1, 89. 
55 Zenob. II, 92,7) 
56 Append, I, 86. 


67 ἘΠῚ Seen L 90. 
58 Diogen. IV, 22. 
69 — — IV, 26. 


60 Append. II, 54. 
61 Zenob. 111, 

62 Append. IT, 55. 
63 


— — II, 76 
64 — — II, 85. 
6 — — II, 


67 Zenob. 118, ἊΝ 
68 Plutarch. I, 80, 
69 Zenob. IV, 7.9) 
70 Plutarch. I, 100. 
71 Zenob. IV, 1.10) 
72 Plutärch. IL, 2a. 
73 Zenob. V, 21. 


4 — — III, 94. 
δ — — ΠῚ, 100, 
76 Append. IT, T. 
77 — — 11,18 


78 Zenob. III, 52, 
79 Plut. Boiss. 6. 
80 Append. II, 63. 
81 Diogen. IV, 43. 
82 Append. II, 66... 
83 Diogen, IV, 52. 


81 Diogen. ML 69. 
85 63. 


en ned V, 


86 -- -- ἵν᾽ 56. 1) 
81] - -- ιν; 58. 
88 Append. IL, 81. 
89 -- — " 82. 
90 Diogen. IV, 63. 
9: — — W,66. 


92 Zenob. V, 26. 
93 Diogen. Iv, 75. 


4 — — IV, 76. 
95 | IV, 78. 
96 — ΕΣ IV, 79 


97 Plut. Boiss. 4. 
98 Diogen. IV, 80.'2) 
100 Append. II, 71. 


V.II, 1 Append. IL, 10. 
2 


3—— 1,13. 
4 -- — II, 11. 
5 Greg. Oypr. 1 11, 64. 
6 Diogen 

1 -- - v, 11. 
‚8 Append. III, 17. 
9 Diogen. V, 14. 
10 en ν᾽ 15. 
1 —— V, 16. 
2 — — V, 16. 
13 Append. IH, 2. 
14 Diogen, V, 40 0, 
1 -- - V, 22. 
16 Append. 1IL, 22. 


‚17 Greg. Cypr. ΠῚ, 81. 


18 Diogen. V, 29. 
19 — — V, 35. 


‚20 Plutarch. II, 20. 


21 Diogen. V, 37. 
22 Diogen. V, 38.!) 
23 Append. 111], 43. 
24 Zenob. IV, 30.. 
25 Diogen. V, 41. 


26 Plutarch. I, 73. 


ἔριφος v 7. οὗ δὲ ---- γίνεται Υ: οἱ δὲ τὴν ἀρουραίαν ἀκρίδὰ φασὶ 
εἰς τινων μάντιν καλουμένην" κατὰ΄. Σικελίαν gr Fe ἔριφον ἢ Γραῖν 
ρίφων. 

6) V: Tiöcca ποῦ πορεύεες: ἐπὶ τῶν δυναμένων σωφρονίζειν 
τοὺς πέλας. 

7) 17. Verba: τὴν παροιμίαν. . Νείλῳ V om. 

8) κάλλιστα] V καλλίστως. . 

9) V cum B consentit, quocum addit τάττεται . . πιπτόντων: 
reliqua om. 

10) V cum B consentit, nisi quod κινήσεις TIER 7 τοῦ 
örigov exhibet et vv. Aoügıs κτλ. omittit. 

11) ν cum Diogeniano concordat. 

12) ἐπιχώριον V. ὄριον) Ὑ ὅριον, 

I) κουνὸς] xowa V. 


΄ 


VATICANUS SCHOTTI. 471 


V.11,.27 Append. III, 49. 


4 75 Append. ΠῚ, 81. 
2 Diogen. V, 44. 
9 


76 Diogen. VI, 62. 


ee Υ, 48. 77 Append. III, 87. 
80 —— V, 46. 78 Diogen. VI, 53. 
31 Append. III, 42, 9 — — VI, 54. 
32 Diogen. ν, δ4. 80 ie VI, 55. 
33 Append, II, 47. sl VI, 56. 
84 — — 11, 48. 82 — — VI, 57. 
35 Diogen. V, 61. 8 — — VI, 58. 
36 7 Υ, 63, 84 ui VI, 59 
97 ge‘ V, 64. 85 Append. ΠῚ, 92. 
38 Append. III, 52. 86 — — 11, 9. 
39 Diogen. V, 74. 87 Diogen. vi, 61. 
4 — 9 177 88 — um 9 P} 


4 — — V, 783) 
42 Append. III, 46. 
43 Diogen. V, 79. 
4 — — 11, 49. 
45 Append. ΠῚ, 34. 
46 Diogen. V, 8% 


91 en Ver v1, 68. 
92 Append. III, 88. 
93 Diogen. VI, 66. 


47 Append. I, 12.?) 
48 Diogen. V, 84. 


94 Append. 111, 91. 
95 Diogen. VI, 78. 
96 Append. IV, 1. 

97 Diogen. VI, 86. 


49 Append. I1I, 38. 
650 — — Ill, 58. 95 — — VI, 87. 
Sl, 523 Zenob. IV, 86.°) 99 — | VI, 75. 
63 Diogen. VI, 9. 100 — — VI, 76. 
51 Zenob. IV, 91.°) V.IlI, 1 Append. 1V,3. 
65 Diogen. VI, 11. 2 — — IWV,9. 
66 Append. 111, 67. e 8 ee 1V, Ts 
δ] — - II, 69. 4 -- — ΙΝ, 2. 
58 Diogen. VI, 18. 5 — — 11,18. 
59 Zenob. IV, 99,5) 6 Diogen. VI, 81. 
60 Diogen. VI, 20. 7 Append. IV, 7. 
64 —— VI 2. - 8 Diogen. VI, 83. 
62 Zenob. V, 5. --Ἕ - . 
63 | - φ 6. 

64 Append. III, 70. 
65 Diogen. VI, 25. 
66 δὲ 


we 
ΦΌΌ 
| 
“ 
2 


2 — — V1,8. 
13 Zenob. J1I, 21. 


_— — ν, 63. 
67a Append. III, 97a. 14 Diogen. VI, 94. 
65 — — 111,82. 16 — — VI%. 
68 Diogen. II, 64. 16 — — VI, 9. 
69 Append. III, 98. 1 —— 1, 20. 

70 Diogen. VI, 47. 15. — — VI. 
71 Append. Ill, 79. 19 — — VI1,10. 


72 Diogen. VIE, 46. 2 : 
73 Append. III, 89. 21 Append. IV, 29. 
74 Diogen. VI, 50. 22 ne 1V, 38. 





2) Kock κακα καχοὸ — κακοὶ V. 

3) ἀκαλανϑὲὶς W. 

4) V: Asovala χολή; καὶ Δέρνη κακῶν: διὰ τὸ τοὺς ᾿Αργείους 
τὰ καθάρματα εἰς αὐτὴν βαλλενν' ἢ διὰ τὸ τὸν “Δαναὸν ἐκεῖ τὰς τῶν .11- 
γυπτιάδων κεφαλὰς κοταθέσθαν' ἡ ἀπὸ τῆς ὕδρας τεῆς πολυκεφάλου ἐν 
αὐτῇ γινομένης. 

6) V: λημνιῷᾷ zeopl κελ.] consentit V cum Zenobio. 

6) V: «“ύκειος: ᾿Απόλλωνος ἐπίθετον καὶ τόπος, ἐν ᾧ κρῆναι ἀν- 
ἐδόθησαν, ἡ μὲν οἴνου, ἡ δὲ μέλιτος" ἐν αἷς συνέβαινε τὰ ζῶα προυςιζάνειν 
καὶ τοξεύεσθαε. 


472 


V. III, 23 Diogen. VIT, 3. 
24 Append. IV, 49. 
25 za ΡΞ Ι 4 [} 
26 -- — W, 16. 
27 Zenob. IV, 48.') 
28 Diogen. VII, 14. 
29 — — Vi, 17. 
30 — — VII 22. 
31 Zenob. II, 6. 
32 Append. IV, 15. 
33 Diogen. VIl, 29. 
31 — — VI 28. 
35 Append. IV, 11. 
36 Piutarch. I, 3. 
2 Append. IV, 53. 
3 BE; ως 


1V, 56 

39 — — IV, 57 
4ϊ — Ὁ IV, 63. 
4) — — W, 62 
43 Diogen. VII, 52. 
— — Vil, 53. 
45 — — VII, 59. 
46 — — VII,6l. 
41 — — Vi, 62. 
48 — vIl, 63. 


49 Zenob. VI, 48.2) 
560 Diogen. VII, 64, 
Bl — — II, 66. 
52 — — .V11, 66. 
53 Append. IV, 60. 
54 Diogen. VII, 68. 
6 — — V1,73. 
56 Append. IV, 59. 
57 Diogen. ΝΗ], 75. 
68 ΠΡῚΝ Seen VI, 76. 
59 Greg. Cypr. III, 42, 
60 Diogen. VII, 77a. 


61 —— ΨΙΙ, 19. 
62 -- — ΨΙΙ, 80. 
63 -- -- ΨΙΠ, ΒΙ. 
64 -- — ΨΙΙ, 82. 
65 -- --- VII 87. 


66 Piutarch. II, 24. 
67 Append. IV, 51. 
68 — — IV, 68. 
69 Diogen. VII, 976. 
77 — — VII 98. 
71 Append. IV, 64.) 


72 Greg. Cypr. III, 61. 
73 Append. IV, 66. 

74 Diögen. VIT, 300, 
5—— VI, 3. 

ἢ -- — VIN,-4. 

77 Append. IV, 70, 

7 — — IV, 72. 

9 — — IV, 75. 

80. -- — IV, 74. 


‚81 Plutarch. I, 61. 


82 Zenob. V, 95. 

83 Diogen. VIII, 57.?) 
81 Append. IV, 73. 
835 — — W, ΤΙ. 

86 Diogen. VHI, 20, 
Ἴ Append. ΕΥ̓͂, 67." 
r 


88, - -- 
0 -- -- IV, 68. 
91 — — 
9) -- — IV, 9. 

. 98 Diogen. VII, 26. 

98. -- - VII 27. 

95 Append. V, 2. - 
90 || V 87. 


97 Diogen. VIII, 28. 
98 Append. IV, 84. 
99 Diogen. 1, 46, 
100 Piutarch. I, 18, 


V.1V, 1 Diogen. VIII, 29, 
2 


— — ΝΗ, 30. 
3 Append. IV, 92. 
4 Diogen. VIII, 31. 
5 Append. 
3 


6 --- —- W, 3. 
7 — en IV, 96. 
8 — — IV, 83 
9 — — IV, 80. 
8 — — W, 95 


11 Diogen. VIIE, 36. 
12 Plutarch. I, 54. 
13 Diogen. VIII, 38. 
14 Piutarch. II, 30, 
15 Append. IV, 79. 
16 Diogen. VIII, 39. 
11] — — VII, 40. 
18 Append. IV, 82. 
19 Diogen. VIII, 42, 
20 Append. IV, 88, 


„D VetB 730:‘0 Καρπάϑιος τὸν λαγών: ἐπὶ τῶν nad” ἕαυ- 
τῶν τό πραξάντων" Καρπάϑιοι γὰρ λαγωοὺς ἐν τῇ νήσῳ μὴ ὄντας κομέ- 
σαντες, πολλῶν γινομένων, πολλῆς ἐπειράθϑησαν τῆς ὑπ᾽ αὐτῶν βλάβης. 


“ € ἢ 
οϑεν 7 παροιμία, 


2) Vid. Append. IV, 58. 


3) V: σελίνου δεῖται: ὃ νοσῶν. 


VATICANUS KRAMERI, 473 


Υ. νι 21 Enge V, 29. 


VI, 43. 
Fr — — VII, 44, 
4 —— VII 4. 


25 Plutarch. I, 5.0 
26 Append. v, 7. 

27 Greg. Cypr. 11, 9, 
23 Diogen. oo. 60. 
29 Append. Υ,9 

90 en ᾽ 0 

381] — -τὺ, 4 

32 Plutarch. Boiss, 39. 
33 Zenob. VI, 48.2). 
34 Diogen. vun, 67. 
3 — — Ill, 65. 
36 Append. Y. 11. 

37 6 


33 Append 
40 — — 
2 -- -- 
43 -- -- 
45 — -- Υ, 28. 
46 -- — 30. 


47 Diogen. V, 63. 
48 Piyutarch. I, 84, 
49 Append. V, 4l. 
50 Y 10. 


61 Diogen. VII, 74. 
= Append. V, 42. 


—_ — Y, 4. 


CODEX VATICANUS KRAMERI, 


K-1, 1 Diogen. II, 35. 
2 Ill, 38. 


= 11, 

9. - — I, 37 
4 -- — 11,3% 

ὅδ — — I, 42, 

6 ze I, 1. 

7 Append. I, T. 

8 Diogen. L, 3, 

9 — — L1. 
10 — — ἸἾΙ, 4. 
il ee  ύκατα I, 66. 

” 12 Append.. I, 27, 
13 Diogen, 1, 8. 
14 - — 1, 9. 
15 — — 1,10. 
15 — — Lu. 


18 Append. I, 5. 
"ἢ Diogen. I, 14. 


Gr | Ve 4 ΓῚ 


41] —— LM. 
22 u I, 

33. —— 1,2 
24 u “πὸ ᾿ 50. 
25 — 


29 Diogen. I, 62. 
30 — — 1,64. 
3ı TER I, 65. 





l) V: Τυδεὺς ἐν ὑφορβίου. 


33 Diogen. I, 17. 
34 


—, (Sen Ι, Φ 
δό -- - 1, 26 
90 Bra όσα I, Φ 
37 Append. I, 23. 
38 Diogen. I, 70. 
39 “Φ 1, 71. 
40 — I, 48. 
al en II, 12, 
2 — — 11,18. 
3 — — 1,68 
44 u νν αν καὶ I, 27. 

-— |, ? 
46 ea ee I, 39. 
41 -- --- 1,10. 


4 

49 ΑΡΙ end: I 45. 
Fr 1, 44. 
51 Diogen. I, 30. 
62 I, 32, 


3 —— 13, 
54 — — Ἰ, 

δῦ — — 1, 37. 
δ — — 1,35. 
67 — — 1,41]. 


59 Append. I, = 
60 Diogen. I, 4 


6] — — 1,49. 
62 mm.) m II, 8. 
63 — — IL 6. 
4 -- -- I,7 


2) V: φακὸν nontes: ἐπὶ τῶν ἀνηνύτων καὶ μη ὄντων. 


474 


K.I, 65 Diogen. a 9, 
66 


- — I,1l. 
68 u en I, 16. 
69 — en II, 17. 
0 — — 11,19 
7L ee 1, 20. 
2 -- -- 1,2 
73 — ΣΝ II, 29, 
141 —— ΤΙ, 61]. 
76a — — 1, 24. 
765 — ὀὐσαὰν 11, 75. 
76c “ΞΕ ΞΞ 1, 84. 
78 πο 1, 9ὅ. 
70 | I, 88. 
80 ee I, 100. 
8 — — 1,73. 
82 —. Ὡῷ 11, 21. 
8 — — 11, 62. 
sg — — 11, 70. 
85 — — 11,41. 
6 — — 11,56. 
87 — — 11, 67. 
8 —— 1,78. 
89 m {mm I, 91. 
90 — — II, 73. 
91] —— 11, 74. 
92 ἐξα ενσι Ὶ, 93. 
93 —. em II, 77. 
94 uRcE 82. 


᾿ 
95 Append. I ν 49, 
ΐ = Diogen. I, Er 


7 ΠῚ Ξ Ι, . 
98 — I, 97 
99 — — IL 38. 
10 —— I, 

Kl, 1 DB SR 
—— 5 

8 --ıı 36. 

4 “τ IE, 97. 

5 —— 12 

6 —— m,3 

7 — — 11,14 


8 Greg. Cypr. I, 72. 
9 εὐ Ι, 73. 


10 Diogen. Ἢ, 63. 
11 Append. l, 10. 
12 | δος: τ τὶ I, 40. 

13 Diogen. I, 98. 
14 — — ‚17. 
15 Greg. Cypr. I, 76. 
16 Diogen. Mk 18. 
17 er ΠῚ 9 24. 
18 Append. I, 26. 
19 — — 1,32, 
20 Diogen. TIL, 25. 
2 — — ΠῚ, 80. 
22 |. II, al. 
23 ee Ill, 39. 


24 Greg. Cypr. I, 80. 
2 Diogen. I, 60. 


---- 1, 7. 
277 —— II, 9. 
28 — Ὁ III, 6. 


29 en II, 34. 
31 Append. ἔ, 48 

ı n „43. 
32 Diegen. 11, 99, 
33 Greg. Cy ἯΙ is J, 89. 
31 Diogen. III 
35 er ΠῚ φ = 
36 Append. I, 36. 
37 Diogen. II, 32. 
3 — — 11], 33. 
39 Append. I, 41. 

4) Greg. Cypr. I, 91. 
41 Append. ‚49. 
42 Piutarch. I, 77. 
43 Greg. Cypr. 1, 98. 
44 Diogen. Ill, 47, 
45 Append. I, 55. 
τὴ Diogen. III, 60. 


BR 111, 57. 
pr — — III, 68. 
48 — — ΠῚ, 48. 
60 — - IIH,51. 
δι — ἷὐ 1Π, δδ. 
623 -- — III, 63. 
3 — III, 64. 


BA A pend. 1, 50. 
> Diogen. III, 73. 


-- -- 11, 76. 
87 — — 111, 78. 
68 — — 1II, 80. 
69 — — II, 86. 


6Α pend. I, ᾿8ὅ. 
62 Diogen. all, 74, 
9. 


03 — .- I, 

64 — — II, 85. 
65 — — 1Π|, 90 
6 — — III, 94 
61 — — ΤΠ, 97. 
68 — — ΠῚ, 99. 
9 — — IV, 2 
0 BEE. SEE, III, 98. 
Δ —— IV, 3. 
72 — | IV, l. 
3 -- -ΟἼἸΝ, 4. 
74 --- -- II, 72. 
δ -- --ὀ II, 87.ὕ 
6 -- - ΓΝ, 7. 
77 a III, 8l. 
—— IV, 1 
9 —— IWW, 17 
80 — — IV, 18 
81 — — IV, 22. 


82 PIE Cypr. 1, 14. 


Ων 


us 


VATICANUS KRAMERI. | 


K. a7 83 Dosen 1, IV, 19. 


1Π, 32.1) 
85 Append. I, 91. 
86 Diogen. IV, 30. 


Ἴ -- -- 4 9 


. 88 m. 1.0 IV, 35. 


89 ze IV, 34. 

90 Append. 1, 98. 

91 Diogen. V, 95. 

= Append. 1. 90. 

94 Plutarch. I, 93, 

95 Greg.  Cypr, I II, 28. 
96 


97 Append. II, 53. | 
98 Greg. Cypr. II, 30. 
99 Diogen ‚46. 

100 Greg. 


IV, 42. 

3 — IV, 43. 

4 Append. II, 36. 

5 Diogen. IV, 48. 

6 ER IV, 3. 

7 — — IV, δά. 

8 Greg. Cypr. II, 41. 
9 Diogen. IV, 59. 
10 Append. II, 62. 
12 ‚Greg. Cypr. II, 43, 
13 Diogen. IV, 72. 
14 Greg. Cypr. II, 44. 
15 Diogen. IV, :88. 
16 — — IV, 45. 
17 FR nn IV, 40. 
»—— WW, = 
19 Greg. Cypr. II, 49, 
age 
L Greg Τ᾿ . 
22 Diogen. ve 
73 — 
24 Greg.. Cypr. II, 37. 
25 Diogen. IV, 44. 
26 Greg. IV, τὸ " 2. 
27 Diogen. I 
25. — — 
29 Append. Ir τὰ 
90 Diogen. IV, 98. 
381 — — IV, 99.’ 


34 Append. ii, Ἢ 2) 
35 Diogen. V 

36 Greg. χρυ Hi, 6, 
37 a 





Cypr. II, 33. 
K. nr 1 Diesen: IV, 65. 


᾿ 


38 Append. II, 966. 

39 Greg. Cypr. II, 63. 
40 Append. III, 22. 
42 Diogen. V, 19. 
43 Append. IIT, 31. 
44 Greg. Cypr. UI, 71. 
5 - - uU 

46 Append. II, 32, 
47 Diogen, V, 2. 


49 — (me 4 26. 
560 — — V, 32, 
δὶ πο | Υ, 28. 
62 — — V, 39. 


53 Greg. ypr. ἢ IT, 76. 


64 Diogen. 
δῦ 


= --ν, 37. 
6 — — "V, 46. 
57 ee Υ, 69. 
58 — V, δ]. 
59 > u V, 54. 
60 V, 58. 
6l Greg. Cypr. I, 82. 
62 Diogen. V, 65. 
—— V, 73. 
64 en V, 82. 
65 — nn V, 96. 
66 — — V, 100. 
67 —— V, 53. 
68 --- Υ, 62. 
69 V, 78. 


70 Append. ΠῚ, ἊΝ 
71 Diogen. VI, 2 

72 — — vi, 1. 
73 Append. III, 66. 
> Diogen. VI, 6. 


n6 a VI, 11. 
77 — — VI 20. 
5 —— VI, 21. 


79 Pe II, 65. 
80 Diogen. VI, 16. 
81 VI, 19. 
82 Greg. Cypr. II, 9. 
= Diogen. VI, 39. 


86 
87 Plutarch. I, 35. 


. 88 Diogen. VI, 81. 
89 


— — VI 11. 
90 — — VI, δά. 
91 rn ππὸ VI, 48, 
92 — — ΟἹ, 58. 


94 Greg. Cypr. 1, 7 . 


1) K: Δωδωναῖον χαλκεῖον: ἐπὶ λάλωνγ. 


2) Explicationem K om. 


45 


CODEX | 


54 Diegen. ΨΙΣΙ, 23. 
5 — — VII, 28. 


46 ΄ 


K.1IL, 95 Diogen. NE 74. 
96 ΥΙ,4 


 —— ποκα 


97 Greg. Cypr. ΤΙ, 1, 6 -- -- VII, 34. 

98 Diogen. VI, 82. 657 —— VIII 39. 

99 — — VI, 83, Ὅϑ —— VII, 43. 
100 — — VI, 91. 59 Greg. Cypr. LIE, 77, 

K.1V, 1 Diogen. VI, 92. 60 Append. IV, 100. 
2 Greg. Cypr. 11I, 18. 61 Greg. Cypr. ΕΗ, 80, 

46. 


62 Diog ren, WEIL, 

63 Append. IV, 90, 
64 — — IV, 89. 
θᾶ — σαν IV. 81. 


Ι, 98. 


— (Em ’ Φ 


δ Greg. Cypr. IIl, 22, 
6 Diogen. VII, 28. 


3 Diogen. 
4 


1 - -- ‚9. 66 Diogen. VIIE, 41. 
8 — - vul, 8. 67 Append. IV, 91. 
9 — — VI, 24. 68 Greg. Cypr. III, 81. 

10 — — VI, 25. 69 Piutarch. I, 97. 

‚41 — — VIl, 38. 70 Diogen. vi, 36, 
12 Append. IV, IA. + IL, 33. 
13 Diogen. VII, 32, 72 Greg. Cypr. III, 82. 
14 — — V1,33. 73 — — II, 8. 
2 Greg. Oypr. 111, 30. 24 Append. IV, 74. 

1, 31, 75 Diogen. VEII, 57. 
17 Diogen. vu 66. . 76 Greg. Cypr. III, 85. 
1 — — V11, 76. 77 Diogen. VIII, 63. 
19 — — VI, 77a. 78. Greg. Cypr. III, 87. 
22 — -- VI,9. 79 Append. an 5. 
4] —— VU,?79. 80 6. 
2 —— VU,8l. 81 Greg. on r. III, 91. 
22 -- — VII 50. 82 Append. δ 8 
34 -- -- VI5l. 83 Greg. Cy τ. In, 94. 
25 Append. IV, 52. 8 Append. Ὑ, τᾷ 
26 Greg. Vi III, 42, 85 
27 Diogen. VII, 86. 86 Diogen. Yon, ug 
2. -- — 87 Append. V 
49 Greg. Cs τ ἮΙ, 49, 88. -- -- v1 
30 Diogen. VII, 56. 89 — — V, 13. 
ὃ __ dir Ἢ Ὁ] Greg Cyer I 
32 — — » 48. reg pr. III, 
3 -- -- VI,74. 92 Append. Ὗ, 23. = 
84 — — vIl, 92. 3 —-— V,2. 
35 Append. IV, 55. a4 — — v2, 
36 Greg. Cypr. III, 69. 95 — — V, 27. 
37 Diogen. ΥΙΣ, 2. 6 — — V, 25 
3 _— — VII 6. 97 — — V, 26. 


98 Diogen. ΠΕ, 69. 


39 Greg. Cypr. Ill, ὅθ, 
. 99 Append. V, 29. 


40 Diogen. VH, 


41 Append. IV, 69. 100 Greg. Cypr. III, 99, 
42 Diogen. vn, 18. νὰ V, 1 Append. 

43 Append. IV, 78. 4, - - 

44 Diogen. Vi, 93. : Greg. Oypr. ΠΙ, 98. 
== ME ΠῚ, 108 
46 -- -- VIH, 5 Append. V, 31. 

47 Greg. Cypr. [π᾿ 6. 6 Greg. Cypr. IV, 1. 
48 Append. IV, 76. 4 Append. 33. 


49 Greg. Cypr. 11l, 70. 
50 Ze IP Jil 


51 -- "II, 72. 
52 Diogen. VIII, 26. 
63 Append. V, 1. 


9 94, 
9 Piutarch. II, 15. 
10 Append. V, 32. 
11 Greg. Cypr. IV, 2, 
12 Append. V, 37. 


BODLEIANUS. 477 


K.V, 13 Augen > 88: 


14 Greg. € I, 68, 
15 Diogen. Ἧι, οἱ 61. 
1 — — 


eh Greg. Cr m. 93, 


Kann] 8} 9 89. Ὰ 


19 Diogen. VIII, 73. 


420. — — VII, 74. 
2 — — VII, 7. 
22 π᾿ Ὁ ΨΗΙ, 65. 


23 Plut. Boiss. 38. 
24 Append. V, 17: 


CODEX BODLEIANUS GAISFORDI. 


B, : Zenob. ], 1. 


 — GAME ᾽ ΓῚ 


3 -- -, δ. 
ἃ. -- — L1ı% 
ὅδ — — I 13. 
6—- —-L6. 
Tu B 
8 — Ἰ, 7. 
9 Append, I, 8. 
30 Zenob. TI, 3. 
λι Be τ 
12 — —  ΙὈ, 10 
12 ----Ἰ, 14 
14 ——18. 


15 Append. I, 4. 
16 Zenob. 1, 16. 
17 — —L 16. 
18 Diogen. I, 14. 
19 Zenob. I, 18. 
20 Diogen. I, 16. 
21 11. 


—— {| 3 


22 Zenob. I, 21. 


23 — -- ji, dl. 
a — — L 22. 
2 ._. | I, 23. 
26 — — ]J, 24. 
27 Te Ι, 25. 
425 -- — 1, 2%. 
29 —  π-π--Ν Ι, 27. 
30 Greg. Cypr. I, = 
31 Diogen. L, 583 

32 Zienob. 111, Zr 
33 u I, 30. 
3a — — 11,37. 


35 Diogen. I, 55. 
36 Zenob. II, 38. 
37 Greg. Cypr, I, 12%. 
38 Append. I], 11. 
39 Zenob. II, 42, 
0 — — ΤΙ, 4. 
42 Apı Et “. 
n 
43 Zinob. II, 46. 
4 — — II, 47. 
45 Pe ee II, 40. 
46 Diogen. I, 63, 
47 Append, ], 23. 


= 


48 Zenob. II, 48. 
49 — — II, 49. 
0° — — IL, 60. 
δὶ -- “ IL, 51. 


62 Diogen. III, 26. 
63 Zenob. II, 52. 
64 — — ΤΙ, 53. 
85 m dem Is, 54. 
6 — — 11,55. 
657 Diogen: I, 26. 
68 Zenob. Il, 56. 


69 — — II 58. 
6 — — II, 59. 
6141 — — HE 32. 


62 Diogen. 1, 31. 
63 Zenob. [, 34. 


64 —- — 1] 36. 
65 — — I 37. 
66 _- —], 38 
08 — --.-.Ο , 40 
71 -- — 1 43. 


72 Append. I, 44. 
73 Zenob. I, 44. 
ἼΣ Append. 1 38 28. 


5  - -- 
76 Zenob. 1, 46, 
77 —n δ παι ᾽ T. 


78 Append. I, 7. 
9 Zienob. 1, 48. 


8 — — 1,50. 
81 ea δον α τ I, 51. 
82 — — I, 52. 
83 — — 1,53. 
84 — — I, 51. 
85 — — 1,55. 
86 — — I, 56. 
81] — — 1, 57.. 
88 aus οΣ 1, 58. 
89 — — 1, 59. 
90 — — 1,61. 
91 — — LI, 
92 — — I, 63. 
93 — — 1,65. 
94 — — 1,66. 


CODEX 


478 
Β, 05 Zenob. I I, 67. 
96 — — ], 68. 
97 Ι, 69. 
958 u «- Ι, 70. 
99. -- 111. 
10 -- — 1, 72. 
101 — — 1,73. 
102 — — 1,74 
13 — - 1,75, 
104 ——. ἀἱν Ι, 
105 — — I, 77. 
106 — — I, 78. coli. PIu- 
tarch. IT, 19, 
107 Ἐπ --Ξ- Il, 79. 
108 — I, 80. 
109 — — I, 81. 
10 — — I, 83, 
111 — — I, 84. 
12 — — 1, 


85. 
113 Diogen. Ἰ, 73. 
114 Zenob. I, = 


115 m ln L, Φ 
116 -- -- L 88. 
117 — — 1, 89, 


118 Diogen. I, 78. 
119 Zenob. I, 90. 


120 
121 


— — 191. 
ae 


122 Diogen. I, 82. 
123 Zenob. 1, 94. 


124 — — I, 9ὅ. 
25 — — Τ᾽ 96. 
126 — — I, 98. 
127 — — 1, 99, = 
125 — —.I, 100. 
129 ——— {zn 11, l. 
130 — — IL2 
131 — — II, 3 
132 — — II, z 
13 — — I, 

134 Greg. C Pr T, 50. 
135 Append. I 38. 
136 Zenob, II, 7. 
137 — (| II, 8. 
133 -- — "1,9. 


139 Append. I, 36. 


140 


Zienob. VI, 10. 


141 Append. I, 37. 
142 Zenob. 1], 10. 


143 — — II, 1. 
144 — — II, 1%. 
115 — — IL, 13 


146 Append. I, 39. 


147 
148 


Zenob. II, 14. 
-- - II, 17. 
— — ]i, 18, 
— — II, 19. 
—— | II, 20. 
— — II, 24. 


172 A d, I, ΤῊ 
: en : 
173 > 1, 9. 


153 Zenob. II, 25. 
154 — — II, 26. 


155 — — II, 31. 
105 — — II, 32. 
157 — — II, 34. 


158 Append. I, 31. 
159 Zenob. 1, 2. 
1 


162a Diogen. ΤΙ, 45. 
1625 Append. [, 3. 
163 Diogen. II, 46. 
164 


165 — — IT, 48, 
166 Greg. Cypr. I, 73. 
167 Diogen. II, 49. 
168 -- — II, 50. 
169 — — II, 51. 
10 — — 1, 62. 
111 —— I, 53. 


Τ᾽ 


1]4 -- — 2. 
175 Diogen. Ih, 54. 
16 -—— I, 

177 Plutarch. II, 2a. 
178 Append. I, 8. 
179 Diogen. II, 56. 
180 Append. I, 17. 
181 Diogen. II, 57. 


182 — — II, 58. 
13 — — II, 60. 
184 -- — II, 59. 
185 Append. I, 14. 
186 — I, 13. 
197 - — I, 16. 


188 Diogen. Jl, 61. 
189 Append. I, 18. 


190 u il m 1, 20. 
191 —— I, 15. 
192 — — 122% 
193 Zenob. I, 60. 
194 — — V, 46. 


195 Piutarch. I, 92. 
196 Diogen. II, 65. 


197 — — II, 66. 
18 — — II, 67. 
19 — — Π’ 68. 
20 — - IL 69, 


Ι, 

201 Zenob. II, 36 coll, 

Diogen. II, 70. 
202 Append, I, 40. 
203 Diogen. II, 11. 
404 -- —.], 98. 
20ὅ. -- — Ι; 82. 
206 Append. I, 10. 
207 Zenob. 1, 87. 
208 — — II, 62. 
209 — — ΤΙ, 60. 


BODLEIANUS. 


B, 210 Zenob. II, 63. 


21} — — 11, 64. 


212. 213 Diogen. III, 46. 


214 Zenob. II, 65. 
215 Append. I, 53. 
916 Zenob. II, 66. 
217 — — II, 67. 
218 Append. 1, 69. 
419 Zenob. II, 68. 
440. — — II, 69. 
21 —— II, 70, 
222 Diogen. ΠΙ, 49, 


223 — — 1,50. 
224 Zenob. IV, 28. 
25 — — II, 11]. 
226 — ee Il, 72: 
227 — — I, 73. 
2258 — — 11, 74 
29 — - II 75.) 


230 Diogen. ΠῚ, 54. 
231 Zenob. II, 76. 
232 — — ἢ, 77. 
233 Append. I, 47. 
234 Diogen. ΠῚ, 56, 
235 Zenob. 1], 78. 
236. — — IL, 79. 
2365 — — II, 79. 
237 Append. I, 66. 
238 Zenob. II, ᾿80. 


241 Diogen. III, 61. 
242 Append. I, 60. 
243 Diogen. VI, 74. 
244 Append. I, 62. 
245 Zenob. IV, 81. 
246 Diogen. III, 63. 


21 —— III, 64. 
248 — — ΤΙ], 4. 


250 Append. I, 61. 
251 Diogen. III, 66. 
252 Append. I, 57. 
23 —— I "58. 
254 Diogen. 1Π, 67. 
᾿ 255 Append. I, sa. 
256 Zenob. IT, 61. 
257 Diogen. ΠῚ, 68. 
258 Append. I, ὅ!]. 
259 Zenob. I, 21. 
260 Zenob. II, 85. 
261 Diogen. ΤΠ}, 70. 
262 Append. I, 48. 
263 Diogen. 1II, 71. - 
264 Append. I, 16. 
265 Zenob. I, 89. 





1) B: Βοῦς ἐπὶ σωρῷ: 


266 Append. I, 80, 
267 Zenob. II, 94. 


208 — — IE, 9. 
269 — — II, 96. 
210 --- — Il, 98. 
271 — — II, 100 
2772 — — I 1 
2373 Be A III, 2. 
275 ee ΠῚ, δ. 
218 -- — 1 6. 
417 —— Ἢ = 
278 Append. I 


279 Diegen. en. 
280 Append. I, in 
2381 Diogen. ΠῚ, 8ὅ. 
286) — — III, 86. 
2832 — — ΠῚ 87. 
281 Append. I, 69. 
285 Diogen. ΠΊ, 88. 
2866 — — ΠῚ, 89. 
287 Append. I, ΕΝ 
288 Diogen. ΠῚ, 90. 
289 Append. I, 74. 
2% Diogen. II, 91]. 
2311 — — ΠΡ 92. 
29) — - ΠΡ 93. 
293 — — III, 94. 
294 Append. I, 78. 
295 Diogen. III, 95. 
296 Append. I, 79. 
297 


-- — 1, 75. 
2035 — — T, 82. 
299 Diogen. ΗἾ, 97. 
300 — “Ὁ ΤΠ, 98. 
801 — — III, 99. 
302 — — III, 100. 


2. Append. I, 87. 
3034 — — I, 88. 
305 Diogen. IV, 1. 
306 — — IV, 2. 


308 Append. 1 ‚89. 
309 Diogen. IV, 6. 


30 — — IV, 4. 

211 Zenob. II, 88. 

912 — — II, 90. 

33 — — II, 91. 

34 — — II, 92, 
35 — — 1, 99. 
316 Append. 1, ” an 

Diogen. I ΠῚ, 


317 Zenob. Il, 

318 Append. I, 90. 
319 Diogen. IV, 12. 
320 Zenob. IE, 10. 


ἐπὶ τῶν ἡδυπαϑούντων. 


419 


480 


B, 321 Zenob. TII, 11. 


82) — — IH, 
323 -- — III, 19. 
821 -- -- II, 16. 
35 -- -- ΠῚ, 12. 
336 -- — III, 20. 


327 Diogen 1V, 18. 
323 Zenob. III, 29. 
829 — -- ΠΙ᾿ 38. 
330 Diogen. IV, 2l. 
331 Zenob. III, 35. 
332? — — III, 36. 
333 Diogen. IV, 22. 
334 Zenob. III, 39. 
35 — — III, 3: 

36 — — III, 41: 
337 Diogen. IV, 26. 
338 Zenob. III, 8. 
39 — — III, 32. 
310 -- — 1, 16; 
841 — — II 17. 
342 Diogen. IV, 31. 
343 Zenob. III, 19. 
34 — — ΠῚ, 21: 


335 — «Ὁ 1Π᾿ 24. 
36 — — III, 26 
347 .— — ΠῚ, 25. 
348 — — ΠῚ, 30 
850 — — III, 34. 
351 — — I, 37. 
352 — — II: 38. 
353 Append. II, 2. 
31 —— 1, 
35 —— I, δῦ. 


856 Ζοηοῦ. ΤᾺ 59, 
357 Append. IL, 54. 
358 Zenob. III, 76. 
39 — — III, 97. 
30 ° — — 11], 86. 
361 Append. II, 55. 
362 — — II, 76. 
363 — — II, 85. 


864 — — IL, 9a. 
365 —— I, 6]. 
365 Zenob. III, 87. 
37 — — II, 76. 


808 — — II, 61. 
309 Plutarch. 1, 60. 
370 Zenob. III, 61. 
371 P/utarch. I, 80. 
372 Zenob. IV, 7. 
373 Plutarch. I, 100. 
374. Zenob. IV, ]. 


375 — — HI, 63. 
376 Plutarch. 11, 17. 
377 — — I, 21. 


378 Zenob. IV, 6. 
379 u Υ, 2. 


CODEX 
380 Zenob. IEI, 94. 
ang — | 111, 43. 
384 Append. 1], 7. 
35 - — II 18. 
350 Zenob. III, 49. 
337 :— — LI, 50. 
38 — — III, 51. 
289 — — Il, 52. 
3900 — — III 53. 


Ἢ Greg. ΟΥ r. II, 29. 
39% a 11, 3U. 


893 Zenob. IH, 54. 
394 Plut. Boias. 5. 
395 Zenob. III, 56- 


39 — — II, 67. 
397 ee IlF, 58. 
398 — — V, 27. 


nn Append. II 62 I, 63. 


ai Zenob. ΠῚ, = 

402 Zenob. III, 47 coli. 
Diogen. IV, 41. 

403 Greg. Cypr. II, 44. 

404 Zenob. III, 48. 

405 Diogen. IV ‚43. 

406 Zenob III, 65. 

407 Append. II, 66. 

408 Zenob. III, 66. 

409 — — III, 67. 


410 — — III, 68. 
al — — III, 69, 
42 — — 11, 70 
4:13 — — ΠῚ, 7]. 
414 — — III, 72. 
415 Diogen. IV, 52. 
46 — — ITWV, 49, 


417 Zenob. III, 74. 
418 Diogen. IV, 53. 
419 Zenob. III, 73. 


21 — — II, 71. 

422 Diogen. IV, 58. 
423 Zenob. III, 78. 
44 — — III, 81. 

425 Append. II, 81. 
426 Zenob. III, 82. 
427 Append. IT, 82. 
428 Diogen. ΕΥ̓, 68. 


429 — — IWW, 65. 
430 — — IV, 66: 
431 Zenob. 111, 83. 
432 — — III, 84; 


433 Append. II, 8. 
434 Zenob. JII, 88. 
435 Diogen. IV, 70. 
436 Zenob. III, 89. 
4357 — — III, 9. 


BODLEIANUS. 


B. 138 Zenob. III, 91. 


410 .-.- — II, 93. 
442 -- + τὴ, 98. 
443 Diagen. IV, 74. 
444 —.—. Iv, 76. 
445 Zenob. III, 99. 
46 — — ΠῚ; 46. 
447 Diogen. IV, 78. 
48 — — IV; 79. 
449 Plut. "Boies. 4. 
450 Diogen. IV, 80. . 
451 Zenob; IV, ὃ. 
46) -- — IV, 4. 


"4 


453 Diogen. IV, 82... 


454 ..-.- .— IV, 88. 
455 Append. IL, 71. 
456 — + il, 10. 
457 Zehab. IV, g.. 
468 — = IV,8. 


-4 


459 “--- — IV, 10. 
460 — — IV, 11 
461 — — IV, 12. 


463 Append. I, 97. 
464 Zenob. IV, 14. 
465 — — IV, 16. 
466 — — IV, 16. 


468 Greg. Cypr. II, 61. 


469 Append. III, 11. 


470 Geis. rn 11,64. 


471 Zenob 

472 Diogen. ν᾽ τ, 

473 Zenob. IV, 23, 
474 Diögen. V, 7. 
475 Zenob. IV, 17. 
48 τι — IV, ı 


477 'Append. II, 99. 


4728 — — 217, 12.. 
478: Ζοησῦ. IV, 20. 
479-Diogen. V, 11. 
480 Zehob. ns 21. 
481 Dioken. V, 13. . 
482 AubenS.- τ, zu 
483 — ΄-- 

484 Diogen. ΣΥΝ Pr 
485 Append. 111, 13. 
4860 Diogen. V, 15. 
465 + — V, 16. 
487 Zeneb. IV, 25. 
488 Dioßen. V, 16. 
489 Append. Ill, 3: 
490. «ἡ III, 16. 
491 Z,enob. IV. ’ 
492 — — 28. 
493 Diogen. Y 20. 
494. Zenob. IV; 29. - 


495 Zenob. IV, 30. 
496 Append. εἶτ 22. 
497 Diogen. Ὗ, 2. 
498 Zenob. IV, 34, 


499 — — 'IV, 35. 
600 — — IV, 36. 
501 — -- IV, 37. 
602 — — IV, 32. 
601: — — IV, 39 
605 —— πὸ IV, 49. 
δ06 -- — 1V, 42 
607 — {| IV, 43. 
608 — — IV, 41]. 
nz G τι  ı, 
δι reg. ω Ἴ5:: 
512 DEE 2 

613 

δ14 — — 


M Pr 
5615 Piutarch. II, 16. 
616 Diogen. V, 37. 
517 Zenob. IV, 46. 
518 Diogen. V, 38. 
619 Zenob. IV, 82. 


520° — — IV, 6b. 
5621 -- — IV, 30. 
62 — — IV, 41. 


523 Plutarch. I, 73. 
624 Zenob. IV, 66. 
625 Append.. 1], 49, 
626 Zenob. IV, 68. 
527 Diogen. V, 44. 
ὅ28 — — V,45. 
529 — — V, 46. 
530 Zenob. IV, 46. 
632 Αρ a, 
zıa pen 2, 
a PO ἘΠ 25, 


634 Diogen. 17 ‚48. 
635 V,4 


9. 
636 Zenob. IV, 49. 
638. — .— IV, 61. 
639 — . Ὁ IV, 52. 
540 Diogen. V, 54. 
541 Zenob. ιν, 63. 
42 — — IV, 64. 
43 -- -- Iv, 66. 
544 'Append. ΗΠ, 47, 
646 Zenob. IV, "56. 
547 Append. Il, ug 
548 Zenob. IV, 


649: — — ἵν, 88. 
DI IV, 69. 
551 '— — IV, 60. 


652 — “-- IV, 61 . 
653 Plutarch. 1, 7. 


91 


481 


“ 


482 


B. 654 Zenob. IV, 62. 


555 Diogen. V, 61. 
656 Zenob. IV, 63. 
ἫΣ Diogen. V, Be 
5 Append. 1, 61. 
660 Zenob. IV, 69. 
661 V, 70. 
6562 Kyle zug ν᾽ 71. 
563 Diogen. V, 67. 
564 Zenob. IV, 73. 
665a Diogen. V, 69. 
6655 Append. III, 66. 
666 Zenob. IV, 7. 
67 — — IV, 7. 
δ68 --- -- IV, 76. 
569 Diogen. V, 71. 
670 Zenob. IV, 77. 
6571 Append. ΠῚ, 62. 
672 Diogen. V, 2. 
673 Zenob. 1V, 79. 
574 Diogen. V, 77. 
675 Zenob. 1V, 80. 
676 Diogen. V, 78. 
677 Append. II, 46. 
678 Diogen. V, 7. 
679 — — III, 49. 


680 A 
681 Diogen. V, 82. 
682 — — V, 83. 
683 Append. I, 12. 
684 Diogen. V, 81. 
585 Append. III, 35. 
686 Zenob. IV, 78. 
687 — — IV, 84. 
6588 |. IV, 91. 
53 — — V, 

690 Diogen. ὑ 4 
691 Zenob. IV, ῷ 
692? -- — ΡΒ 

593 Append, III, 8, 
694 -- — HI, δ9. 
695 Zenob. IV, 86. 
696 a ὦ Υ, ἢ. 
697 |. IV, 89, 
698 Diogen. VI, 9. 
599 Zenob. IV, 90. 
600 — — IV, 91. 
601 Append. 11, 66. 
602 Diogen. v1, ıl. 
603 Zenob. IV, 88. 
604 Diogen. VI, 12. 
ΤΣ Append. III, 67, 


-- _— II 
607 Zenob, IV, Er 
6008 -- — IV, 96: 
609 — — IV, 97. 


610 Diogen. VI, 18, 
611 Zenob. IV, 98. 


end. Ηἱ, 34. 


CODEX 


612 Zenob. IV, 99. 
613 Diogen. VI, 19. 
614 I, 

615 Zenob. IV, 100. 


616 — — V, 2 
618 — — V, 4. 


619 Diogen. VI, 22. 
620 Zenob, V, 5. 
62 1 — — V, 

622 Append. a. 70. 
623 Diogen. VI, 25. 


4 —— V, 
625 Zenob. V, 7. 
626 ee V, 


628 Diogen. v1, 37. 
629 Zenob. V, 10. 
630 Append. HL, ge 
631 Zenob. V, 
632 Append. in. 97. 
633 -- — IH, 82. 
634 Zenob. V, 12, 
635 — — V, 14. 
636 Diogen. II, 64. 
637 Zenob. V, 15. 
6. 


638 — — V,1ı 
6 — — V, 18 
640 —_— δ οσευσ Υ, 19. 
641 — V, 


20. 
642 Append. III, 98, 
643 Zenob. V, 2 
644 — Ὁ V, 2 3. 
645 Diogen. VI, 45. 
646 — — ‚47. 
647 Append. ΗΝ], 79. 
648 Diogen. VI, 46. 
649 — — VI, 48. 
650 Append, 11, 86. 
61 —— II, 89. 
652 Diogen. Vi, 50. 
663 — — 
654 Append. εἰ, SL. 
655 Diogen. VI, 52. 
656 Append. IIT, 87. 


657 — II, 83. 
658 Diogen. Me 63. 
659 | ee: I, δά. 
6000 “--- — VI, 655. 
61 — — VI, 56. 
662 — — VI, 57. 
663 | VI, 68. 
6 — VI, 59. 
665 Append, ΠῚ, 92. 
666 — — ΠῚ, 96. 
667 Diogen. VI, 61. 
008 “-- — ΨΙ, 62 


669 — — VE. 


BODLEIANUS. 483 


. 671 Diogen. VI, 65. 

672 Append. Ill, 88. 
673 Diogen. VI, 66. 
674 Append. Il, 84. 
6075 — — 11, 91. 
676 Diogen. v1, 16. 
677 Append. IV, 1 . 
678 Diogen. VI, 76. 
679 — — VI, u 
680 Zenob. V, 25 


685 Diogen. VI, 78. 
686 Append. 111, 100. 
687 Diogen. VI, 79. 
688 — — VI, 80. 
689 en VI, 81. 
690 Append. IV, 6. 
691 Diogen. v1, ee 


69) — — VI, 

693 — — VL, 
694 — — VI, 84. 
696 — = VI, 86. 
696 — — VI, 87. 
691] -- — VI,8 
698 — — VI, 89. 


699 Zenob. II, 21. 
‚700 Diogen. VI, 94. 
701 Zenob. V, 29. 
7022 — — V, 30. 
703 Diogen. VI, 96. 
704 vi 


3 


705 ee I, 20. 
7016 — — VI 98. 
7077 ° — — VI, 100. 
708 Zenob. V, 38. 
709 Diogen. VII, 1. 
710 Append. IV, 20. 
711 Diogen. VII, 1. 
712 Append. IV, 29. 
713 Zenob. V, 49. 
714 Append. IV, 38. 
715 — — IV, "46. 
716 Diogen. ΨΙΙ, 3. 
717 Append. IV, 49. 
718 — — IV, 39. 
719 Zenob. V, 50. 
20 — — V, 6]. 
72) — — v, 

723 Append. iv. 16. 
724 Zenob. V, 55. 


726 — — V, 87. 
7 ——V58. 


128 — — V, 59. 
729 Plutarch. I, 32. 


130 Zenob. IV, 48: coll. 
sup. p. 472, 

731 Zenob. V, 33. 

732 Diogen. vun, 14. 

733 Zenob. V, 34. 

38 - — Vv, 37. 

735 Diogen. VII, 17. 

736 Zenob. V, 40. 


3] —— ν᾽ Re 
38 — — v4 

739 Append. iv, 32. 
740 Zenob. V, 39. 
7a — — V, 32 
742 — — V, 31. 


743 Diogen. ΨΙΙ, 22. 
744 Zenob. V, 28. 
15 — — V, 35. 
766 — — IV, 2 
41 — — V, 41. 
48 — — II, 6. 
749 er Mh men V) 42. 
750 Append. IV, 16. 
751 Diogen. vis, 28. 
752 — — VI 29. 
753 Append. IV, 11. 
754 Plutarch. I, 3. 
755 Diogen. VII, 42. 
756 Zenob. V, 62. 
51 — — V, 

758 Append. iv, 63. 
759 Zenob. V, 65. 
760 Append. IV, Ἰὰς 
762 Zenob. V, en 
763 Diogen. VII, 45. 
764 Append. IV, 54. 


7165 — — IV, 61. 
766 — — IV, 63. 
767 Zenob. V, 69. 
768 — πτανι Υ, 71. 
769 — ἂν Υ, 72. 
0 — — V, 73 
1] αι Geile Υ, Ἴ4, 
12 -- -- Ν᾽ 16 
"18 - — V, 76. 
Δ — — V, 78. 
775 ee Υ, 79. 
7716 — — V, 80. 


777 Append. Υ, 43. 
778 Zenob. V, 61. 
779 ne ΠΑ 64. 
80 — — VI, 48. 
78la — — V, 66. 
7815 Append. IV, 62. 
de Diogen. VII, 52. 


-—_ v8. 
75 — — VI, 66. 
786 ne vi, 67. 


3l* 


484 


B. 787 Diogen. VII, 58. 
9 


Ἴ88 — — VI, 
89 — — VI, 61 
70 — — VII, 60 
92° — — VI, 63. 
793 — vn, 64. 
914 — — VI, 65. 
75 — — VII, 66. 
796 Append. IV, 60. 


797 Diogen. vl, 67. 


8 — — VII, 68. 
9 —— VI 7. 
800 — — VII, 69. 
801 — — VII 72. 
802 — — VII, 73. 
3 —_— VI, 7. 


80 

804 Append. IV, 59. 
805 Diogen. vl, 75. 
806 — — VII, 76. 
807 Greg. Cypr. In, 42. 
808 Diogen. VII, 77a. 


809 — — VIE 7 
80 — — VI, 79. 
si — — vl, 80. 
sı? — — VI, 81. 
813 — — VI, 82. 
814 — VII, 87. 


815 Plutarch. I!, 24. 
816 Zenob. V, 16. 
817 Append. IV, 5l. 
818 Zenob. V, 8] . 


820 — — V, 83. 

821 Append. ἵν, 6ὅ. 
822 Diogen. VII, 97a. 
23 — — vin 98. 
824 — — VI, 99. 
825 Append. IV, 64. 
826 Greg. en er 61. 
827 Append. IV, 

828 Diogen. vi, ‚10 


829 — — VIN 

30 ° — — vi, 2. 
88. — — ΨΠΙ 3. 

832 -- -- ΝΠ, 4. 
833 Zenob. V, 7 
34 — (IT φ 

835 — — V, 89. 


836 Diogen. VIII, 7 
837 Append. IV, 70. 
838 Zenob. V, 2 
839 — — v,9 

840 Append. iv, 7. 


1) Sequentia desunt B. 


ex A. Gaisfordus. 


841 Append. IV, 74. 
812 Diogen. VIII, 20. 
843 Append. IV, 75. 
844 Zenob. V, 87. 


8416 — — V, 88. 
816 — — V, 92. 
817 — — V, 93. 
848 — — V, 9. 
849 — — V, 9. 


850 Greg. oypr. U ΤΠ, 6% 
851 Zenob. 
852 et a πο πα V, 97. 


853 “ΠΣ V, 98, 
8534 co Vv, 99. 


856 Append. IV, 77. 
857 Zenob. VI, Ἴ. 
858 Plutarch. I, 61. 
859 — — 1,61.!) 
860 Append. IV, 73. 
8061 — — 71. 
862 Diogen. ὙΠΙ, 22. 
863 Zenob. VI, 

8θά4 — — ΥΙ, ᾿ 

865 Append. IV, 86. 
866 Zenob, VI, 5. 
86] — — VI, 7. 

868 Greg. Cypr ΠῚ, 8ὅ. 
869 Append. IV, 99. 
870 Diogen. Vils, 25. 
871 — — VII, 26. 
82 — — ΨΠΙ, 27. 
873 Append. V, 2. 
LT --- — IV, 87. 
875 Diogen. VII, 28. 
876 Append. IV, 34. 
877 Diogen. I, 46. 

878 Append. IV, 97. 
879 — — W, 9. 
880 Zenob. VI, 12. 
881 Piutarch. I, 18. 
882 Diogen. vi, 29. 
833 — — VII 30. 
884 Append. IV, 92. 
885 Diogen. ΨΙΠ, 31. 
886 Append. V, 3. 
887 Zenob. VI, 5 

888 Diogen. van, 33. 
889 Append. IV, 93. 
890 Zenob. VI, 9. 

891 Append. IV, 96. 
892 Zenob. VI, 8. 

893 Append. ΙΝ, 8ὅ. 
894 Zenob. VI, 15. 


Ea supplevimus quantum licuit, 


BODLEIANUS. 485 


B. 895 Zenob. VI, 13. 
890 Append. IV, 83. 
80) — — WV V, 80. 
8932 τ-- — IV. 95. 
899 Diogen. VIII, 96. 
900 Plutarch. I, 54. 
901 — — I 83. 
902 Diogen. VI, 38. 
903 Piutarch. II, 30. 
904 Append. ιν, 79. 
905 Diogen. VIII, 39. 
900 — — VII, 40. 
907 — — VIII 41. 
908 Zenob. V, 54. 
909 Append. IV, 62. 
910 Diogen. vd, 35: 
911 Append. 1V, 88 
ἈΜῊΝ Diogen. V, hs 


- — VI, 43. 
914 — — VII 44. 
95 — — VII 46. 


916 Plutarch. I, 6. 
917 Append. v, 7. 
918 Greg. in III, 94. 
919 Diogen 

= Append. V, 9. 


ι -- - 3 Φ 
932 Vv,4. 
923 Zenob. v1, 25. 
924 — — I, 23. 
925 — — VI, 24. 
‚9236 m τὰ VI, 28. 


921 -- — VL 27. 


928 Zenob. VI, 30. 

929 Piutarch. Boiss. 3 

930 Zenob. VI, 48. 

931 en v1, 32. 

932 — — VI, 33, 

933 Append. V, 16. 

934 Zenob. VL, 36 

935 Diogen. vi "67. 

936 Zenob,. VI, 35, 

937 Diogen. vin, 65. 

938 Append. V, 11. 

939 Piut, Boiss. 26 coll. 
Append. V, τὰ 

940 Zenob, VI, 38 

941 ν 


942 -- — VI, 40. 
94 -- - ΟΙ, 41. 
944 —T VI, 44. 
945 Append. τ΄ 20. 
946 — -- V, 28. 
94 — — V,%0. 


948 Diogen. V, 63. 
949 Plutarch. I, 84. 
950 Greg. C we III, 97. 
951 Zenob. Y 
952 Append. V, 39. 
95 3 — ᾿ πὰὶ 4 9 
9ὅ4 —— V, 4. 
955 Diogen. vi, 74. 
956 Zenob. VI, 50. 
957 Append. V, 42. 
958 ‚4. 


959 Zenob. ΥἹ, 52. 


CODEX COISLINIANUS GAISFORDE 


C. 1 Diogen. Il, 6]. 
2 Zenob. I, 57. 
3 — — I, 62. 
4 Append. 1, 17. 
5 Zenob. I, 55. 
6 Plutarch. I, 92, 
h | Zenob. L, 54. 


10 Diogen. II, 75. 
11 Zenob. I, 69. 
12 — — I, 67. 
13 Diogen. II, 62. 
14 Append. I, 19. 
165 —— 1,2]. 
16 Zeneb. I, "66. 
17 Diogen. II, ΘΙ. 
18 Zenob. I, 24. 
19 Diogen. II, 60. 
20 Zenob. I, 74. 


21 Zenob. II, 20. 

22 Append. I, 24. 
23 Zenob. II, 48. 

21 Diogen. Ill, 80. 
25 Greg. a 1, 48. 
26 Append 

27 Zenob. ]J, 29. 

28 Append. I, 26. 
29 Diogen. ΠῚ, 20. 


8ῦὺ -- -- ΠΙ, 3]. 
31 Zenob. II, 61. 
3 — — 187. 

43 -- -- ΠΙ, 2. 


34 Append. I, 32, 

35 Zenob. II, 66. 

36a Append. 1, 3. 

365 Zenob. 1, 2 coll. Ap- 
pend. I, 33. 

37 Append. p 3 34. 

38 Greg. Cypr. I, 65. 


486 CODEX 


C. 39 Zenob. II, 57. 81 Append. I, 77. 
‚ 40 Greg. Cypr. I, 32. 82 Zenob. II, 92.°) 
41 Diogen. 1I, 2. 83 Diogen. III, 94. 
42 Append. 1, 42. . 84 Zenob. II, 99. 
43 — — 1 46. 85 Append. I, 79. 
44 Zenob. Il, 77.) 86 Zenob. III, 2. 
45 — — II, 6]. 87 Append. I, 83. 
47 Append. I, 50. 89 Diogen. III, 73. 
48 Diogen. HI, 38. 90 — — W, 2. 
49 Append. 1, bl, 91 — — II, 78. 
60 — — 1,52. 92 Append. I, 87. 
51 Diogen. III, 69. 93 Diogen. IV, 4. 
62 Append. I, 60. 94 — — W,1. 
63 Diogen. VI, 74.?) 95 Append. I, 88. 
δά Zenob. II, 67. 96 Zenob. III, 7. 
55 Append. I, 63. 97 Diogen. IV 26, 
66 Diogen. ΠῚ, 70, 98 Zenob. III, 32. 
57 — {m ΠῚ, 60, 99 u τὸ ΠῚ, 9. 
ὅ8 Append. I, 64. 100 Zenob. V, 2. 
69 Diogen. 11l, 67. 101 Append. I, 93. 
60 Zenob. IV, 28.?) 12 — — 1,92. 
61 Append. I, 65. 103 Diogen. IV, 26. 
6) — — I 66. 104 Zenob. III, 30. 
63 Diogen. III, 52 coll. 105 Append. I, 94. 
Zenob. 1], 74. 105 — — L%. 
64 Diogen. III, 82. 107 —- 1%. 
65 — “-- III, 84. 108 — L, 97. 
6 — — II 83. 109 Zenob. III, 20. 
67 Append. I, 67. 110 Append, I, 99, 
65 Zenob. II], 3. 111 Zenob. III, 40. 
69 Append. Ι, 68. 112 — — III, 26. 
70 Diogen. V, 12. ‚13 — — IH, 39. 
11 — -- ‚8% 114 Append. I, 100. 
7% Zenob. Il, 100. 1f5 Piutarch. II, 7. 
73 Append. I, 70. 116 Zenob. VI, 5. 
74 Zenob. Il, 97. 117 Diogen. IV, 21. 
δ Diogen. ΠΠῚ, 86. 118 Zenob. JII, 42. 
76 Append. I, 73. 119 Append. II, 3, 
77 Diogen. ΠῚ, 91. 120 —— IA. 
- 8. Zenob. III, 6. 121 — — 115. 
79 — — 11,89. 122 — — I, 6. 


1) C: Βαλλ᾽ ἐς κορακας: τουτέστιν, ἄπιϑν εἰς ἀπώλειαν, 
διότι τὸ ζῶον χαίφεν περὶ τὰ πτώματα, καὶ διὰ τὸ ἐν τραχέσν τόποις 
τὰς νοσσιὰς πονεῖν. 

2) Ο: Βουλήσεταν τὶς μᾶλλον ἢ δυνήσεται: ἐπὲ τῶν προ- 
αὐρουμένων μὲν, οὐ δυναμένων δέ. 

3) Ο: "Βούτην Νίκων ἔγραψεν: B.224, ubi Μήκων. Cod. 
σίνακα γάρ ποτε γράψας ὃ Νίκων, οἰς.« Gaisfordus. 

) Γλυκὺς ἀγκών: παροιμία ἐπὶ τῶν εὐθυμούντων, ὡς 
εἴτις εἴπον, ὦ γλυκὺς πῆχυς, παρ᾽ ὅσον οἱ εὐφραινόμενοι καὶ ἐρῶντες 
τὸν ἀγκῶνα τιϑέασιν' ἐναντία δὲ ταύτης τό' ψυχρὸν παραγκάλ:- 
σμα [Soph. Antig. 660... Alyeras καὶ γλυκὺς ἀγκὼν ὃ πικρὸς κατ᾽ 
εὐφημισμὸν ἀπὸ τύπου ἀγκῶνος καλουμένου [v. Plutarch. I, 61.] περὲ 
τὸν Neilov γλυκέος, δυςχεροῦς ὄντος. ἘἙἀϊάοτυαπι Gaislordus et 
Bernhardius δὰ Suid, 5, γλυκὺς ἀγκών. 


COISLINIANUS. 


C 121 Append. u, IE 
125 I 


3 


121 Plutarch. I, 80. 
128 Diogen. VI, 63. 
129 Zenob. III, 54. 

130 Append. IE, ἣν 

1311 —— I, 

132 — — I, 12. 

133 m ame IT 17. 

134 — — IL 16. 

135 Zenob. III, 100. 


136 — — 111, 50. 
137 Append. II, 19. 
138 — I, Φ 
139 --- — I, % 


140α Diogen. IV, 7.82 
1405 Append. II, 27, 


141] —— I, 24. 
142 Ζεποῦ. 1π| 87. 
143 | IV, δῖ Φ 


144 Append. II, 23. 
145 — — II, 2. 
146 — — ἢ, 2%. 
147 Plutarch. I, 60. 
148 Zenob. III, 46. 
149 Append. II, 29. 
160 —- I > 

151 Zenob. v9 


152 Plutarch. Boiss. δ. 


153 Zenob. 11], 91. 
154 Append. IL, 31. 


155 Piutarch. Boiss, 4. 


156 Zenob. III, 61. 
157 Append. II, 35. 
158 — — Il 31. 

19 — - ἢ, 32. 
1009. -- -- II, 33, 
161 Zenob. IV, 2. 
162 Append. 2 37. 
163 - — ‚38. 
164 Zenob. Kr 99. 
165 Append. 11, 39. 
105 — — II, 40, 
16] —— 1,51. 
168 Zenob. IV, T. 
169 Append. II, 41. 
110 — II, 44. 


172 —— I,43. 
13 —— 1,45 
114 — — II, 48. 
175 —— I, 47. 
176 II, 46. 


177 Diogen. IV, 49 
178 Append. II, 49. 
179 —n φ 55 

1890 —— II 58 

18: — — II, 66. 


182 Append. TI, 68, 
183 — — I, 57. 
184 Diogen. IV, 83, 
185 Zenob. HI, 77. 
186 Append. II, 59. 
17 — — I, 60. 
188 — — II, 64 


19 — — I, 66. 
191 Zenob. π᾿ 78 
19). — — II, 9. 


193 Append. I, 67. 
194 — — 11, 69. 

195 — — I, 68. 
16 — — 11, 70. 
197 Diogen. V, 15. 
198 Append. I, 72. 
199 Greg. I 1,49 
200 Append. ΕΠ 23. 
201 — iu 4 4, 
202 ---- I, 15 

203 Diogen. V, 73. 
204 Append. Il, 77. 
20 79 


ὅ — -ἰἰ I, 9 
406 -- -- Π, 79. 
207 — --ϑ᾽ 11, 80. 


487 


209 Greg: Cypr. II, 23. 


210 Diogen. IV, 41. 
211 Zenob. III, ’82, 
212 Append. Il, - 
213 Zenob. IV, 4 

214 Append. u "Ba, 
215 


— — II, 88. 
216 Zenob. IV. 3. 


218 Diogen. IV, 6. 
219 Append. II, 
220 I 


2235 Greg. Cypr. I, 79. 


426 Piutarch. ΕἸ, 22. 
227 Append. II, ‘9. 
9258 — — 11, 9. 
229 Zwenob. ιν, 4. 
230 Append. IT, 9. 
231 95, 


488 


σ. 24 
24 


Append. In, δ. 
243 Diogen. v. 81. 
244 Append. III, 6. 


216 — — 11, 8. 
24 -- -- II, 10. 


218 Zenob. IV, 21. 
249 Append. III, 9. 
250 Diogen. V, 16. 
251 ΟΥ͂, 16. 
252 Append. III, 1], 
253 Zenob, IV, 18. 
254 Diogen. VW, δ. 
255 Append. ΠῚ, 16. 
256 Zenob. IV, 36. 
257 Diogen. II, 84. 
258 Append. III, 18. 
259 III, 19. 
200 — — III, 20. 
261 Zenob. IV, 32. 
262 Append. ΠῚ, 21. 
263a Zenob. IV, 33. 
2635 Append. Til, 23, 
264 III, 24. 
265 Diogen. II, 4] 
266 9 


267 Append, ΠῚ, 25. 
268 Zenob, IV, 40, 

209 Append. III, 26. 
270 IN, 27. 


L) 

271 Diogen. V, 28. 
272 Append. Ill, 28. 
273 Diogen. V, 31. 
274 Append. II, 29. 
275 Diogen. I, 65. 
276 Greg. Cypr. II, 70. 
277 Append. IE, 30. 
25 - — I, 33. 
279 Zenob. IV, 45.°) 
280 Append. HI, 37. 
281 » 36. 


232 — — II, 38. 
2588 — — III, 39. 
284 Zienob. IV, 82. 
285 Append. III, 40. 
286 Zenob. IV, 54. 


281] — — V, 62. 
288 -- — IV, 65. 
289 Append. III, 44, 
29 — — ΠῚ, 4 


291 Diogen. V, 100. 





CODEX 


292 Zenob. IV, 52. 
293 — — IV, 79. 
291 Diogen. V, 64. - 
295 Append. III, 51. 
296 Diogen. V, 85. 
297 Append. III, 63. 


98 as πὸ III, 54. 
209 — — III, 55. 
300 — — II, 67. 
301 Zenob. IV, 85. 
302 — — IV, 88. 
303 Append. III, 60. 
904 — — III 62. 
3065 — — III, 61. 
306 Diogen. VI, 9. 
307—— VI 12 


310 Zenob. IV, 90. 
3811 — — IV, 91. 
312 Append. III, 68. 
313 Zenob. IV, 94. 
314 Dee οὐκ V, δ. 


35 -- — IV, 97. 
316 Append. IIL, 71. 


308 Append. III, 63. ᾿ 
309 III, 6 


: 317 Zenob. IV 99 


318 Diogen, VI, 20. 
319 VI, 20. 
320 Zenob. V, 2. 
321 Append. III, 78. 
32 I 


— — 11,76. 
323 — — II, 74. 
824 — — ΠῚ, 76. 
35 — — 1173 
3236 — — ΤΙ, 77. 
42 — — 11,8. 


328 Biogen. VI, 35. 
32 


’ 


.330 Zenob. V, 10. 


331 Append. 111, 85. 
332 Zenob, V, 23, 
333 9. 

334 Append. III, 88. 
335 Diogen. VI, 68. 
336 Append. III, 90. 
337 Diogen. VI, 69. 
338 Append. III, 93. 
339 Diogen. VI, 66. 
340 Zenob. V, 12. 
341 Append. III, 96. 
342 Diogen. VI, 64, 
343 Append. Ill, 9, 


5) C: Καδμεία νίκη: λέγεται ἐπὶ τῶν ἐπὶ κακῶν νριώντων. Οἱ 
μὲν λέγουσιν ὅτι Θηβαῖοι. νικήσαντες ὕστερον ὑπὸ τῶν Ἐπιγόνων ἡτεήϑη- 
σαν, οἱ δὲ διὰ ᾿Ετεοκλέα καὶ Πολυνείκην λέγουσιν,᾽ οἵ τινες μογομαχής- 


σαντες ὑπ᾽ ὠμφοτέρων ἀπώλοντο. 


COISLINIANUS, 


C. 344 Diogen. II, 64. 
345 


— | vyı, 74 
346 Zenob. VI, 10. 
347 Append. IV, 2. 
348 Υ, 4. 


-- I 


950 --- -ἼΝ, 8. 

861 — — ΙΝ, 10. 
852 Diogen. VI, 88. 
95 ron vi, 90. 
355 — — VI 92. 
356— — VI, 91. 


357 Append. IV, 12. 
358 ‚13. 
359 Zenob. V, 29. 

360 Append. IV, 17. 
361 V,18 


33 — — IV, 21,- 
364 Diogen. vr, 33, 
365 


3 — - V 91. 
367 Append. IV, 23, 
— “- IV, 

909 — — IV, 25. 
370 — ee IV, 24, 


971 Zenob. Υ, 39, 


872 Zenob. V, 38. 
373 Append. IV, 26, 


ῶἃ]4 — — IV, 27. 
375 u IV, 28. 
376 IV, 91. 
377 |. IV, 30. 
378 — -- W,3. 


379 Zenob. V, 51. 

380 Diogen. VI, 95. 
8381 Append. IV, 34. 
382 en bee IV, 35. 


383 Zenoh. V, 40. 


384 Diogen. VII, 14. 
385 Append. IV, 36. 
IV, 47. 


3836 — — 

387 — ἵν, 40. 
3988. — — IV, 37. 
389 ΞῸῈΞ IV, 41. 
390 | IV, 44. 
891] — — IV, a3. 
892 — — IV, 35. 
33 — — IV, 


394 Zenob. V, 37. 
895 ‚3. 


396 Append. IV, 48, 
᾿ 1V, 49, 


7  —— Gm 


398 - — IV, 50. 


489 


492 


αἱ Χάρητος ὑποσχέσεις Z 11,13. Ὁ 
II, 1. App V, 24. 

αἱ Χάρντες γιιμναὶ Z I, 36, 

ἄκαιρος εὔνοι᾽ οὐδὲν ἔχθρας διωφέρεε 
2 I, 50 


‚50. 

ἀκαλανϑὶς nott. App 1,12, 

ἀχάνθιος κύων App 1, 12. . 

ἀκάνϑιος τέττιξ 2 ἴ, 2 2 

ἀκαρπότε ἀγρέππου ‚60. 

ἀιαρπότιξος εἰ οι ἀδώνιδος κήπων ὦ 
‚49. 

Axsoias ἰάσατο Z I, 52. 

Auscsog καὶ ᾿Ελικῶνος ἔργα Z 1,56. 

᾿Ακεσσαίου σελήνη D 1, 57. 

ἀχκέφαλος μῦϑος Z I, 59. 

ἀκίνητα κινεῖν ἢ, 1,55. Plut. Boiss. 
12. nott. Ὁ Vi, 54. 

ἀκινητότεραος ἀνδριώντος τοί. D 


y Φ 

"Ass ποταμός D II, 74. 

ἀκίχητα διώκεις Plut. Boiss. 13. 

ἀπκκίζεσϑαιε Z 1,53. Ὦ II, 4. 

"Anno Z I, 53. Plut I, 65. 

axinti κωμάξουσιυν ἐς φίλων φέλοι 
zZ II, 46. D 1, 60. 

ἀκόλλητα χείλη οὐ σύχῳ βύσεις App 
Ι, 13. 

ἀκόλῳ τὰ χείλη οὐ σύκῳ βῦσαι ποίϊ. 
App], 13. 

ἀκόνην σιτίζεις Z I, 58. 

& Kogımbia γυνὴ ἔοικε χοεροπωλή- 
σευν not. Plut I, 92. 

ἄκουε δὴ καχοῦ λόγον App I, 14, 

ἄκουε ταπὸ καρδίας D II, 59. 

ἄκουε τοῦ τὰ τέσσαρα ὦτα ἔχοντος 
zZ 1, 54. 

ἄκρῳ τῇ ῥινέ nott. Z 1, 61. | 

A Εὐρυκλέους nott. Plut 

. 22. 

. ἀκρὶς δυςκίνητος App I, 40. 

"Argoxogwdia ἔονκας χοιροπωλήσειν 
Plut I, 92. 

ἄκρον λάβε καὶ μέσον ἕξεις Ζ, 1,57. 

ἄκρῳ ἄἅψασθϑαν τῷ δακτύλῳ Z 1,6]. 

ἄκρῳ τῷ ὕνυχι nott. Z I, 61. 

ἄκων μὲμ ὡς Ζεὺς oidev D II, 82. 

ἅλα καὶ κύαμον 7 1, 25. D 1,50. 

ἅλας ἄγων καϑεύδεις Z I, 23. 

ἅλας καὶ τράπεζαν μὴ παραβαίνειν 
21,62. Ώ 1|, 1]. 

ἀλεκτρύονός μ᾽ ἔφαυκε κοιλίαν ἔχειν 
Suid. 

ἀλεκτρυόνων μέμφεσθαι κοιλίαν Z 
Ι, 68. 

ἄλευ nott. critt. D II, 56. 

ἄλευ ἀπὸ μείξονος ἀνδρός D 11, 56. 

ἀληϑέστερα τῶν ἐπὶ Σάγρᾳ Z 11,17. 

ἀληλεσμένον βίον Z 1, 21. GC TI, 
21. nott. App III, 86. 


INDEX 


Alnın ὦ IH, 22. 

ἁλιεὺς πληγεὶς νοῦν ode Zu 11, 14, 
"GC I, 54. | 

ἅλις δὲ δρυόχων App I, 15: 

ἅλις δρυός Z 11, 40. PrXXL 

ἀλλὰ γὰρ ἀϑυμοῦντες ἄνδρες οὔπω 
τροπαῖον ἔστησαν App 1, 10. 

ee καλᾷ nott. App 
111, 40. 

ἄλλα μαρτυρεῖ τρία καὶ ἄλλα zin- 
teyer τρίω nott- App I, 17. 

ἄλλα μαρτυρεῖ τρία καὶ ἄλλα λή- 
ve τρία App I, 17. 

ἄλλα “ἦν 6 Δεύκωνος ὄνος, 
δὲ Δεύκων φέρεν Z I, 74. 

ἀλλ᾽ ἄναξ μάλα χαῖρε Z Ὕ, 99. 

ἀλλ᾽ εἶ ταρέλλη D 11, 68. 

ἀλλ᾽ ἕπου χώρας τρόποις App 


ἄλλα 


ἀλλ᾽ ἡ λύκος ικαλεῖ τὰς αἶγας μο- 
Aw App I, 18. 

ἀλλήλαις νίξουσαν χεῖρες ποίε. D 
ΨΙ, 91. 1, 77α. 

ἄλλην δρῦν βαλάνειζε Z II, 41. 

ἄλλην μὲν ἐξηντλοῦμεν, ἡ δ᾽ ἐπεις- 
ρέεε Z 1, Ἴ5. 

ἄλλο γένος κώπης D II, 57. 

ἄλλο γλαὺξ, ἄλλο κορώνη φϑέγγε- 
ταν Z 1, 69. 

ἄλλοι κάμον, ἄλλαν. ὥναντο Z 1, 
66. DI, 13. 

@Alon μὲν σπείρουσιν, 
ἀμήσονται Ὦ II, 62. 

ἄλλοισι μὲν γλῶττα, ἄλλοισι δὲ γόμ- 
φιον Z IM, 73. 

ἄλλος βίος, ἄλλη δίαιτα ΖΦ I, 22. 

ἄλλο: ἐχϑρὸς πολέμεος καὶ alle 
γυνὴ ἡ πολεμία App I, 1% 

ἄλλος adrog Ηρακλῆς D I, 63. 

ἄλλος που χώρας τρόπος nott. CTitt. 
App I, 20. : 

ἀλλ᾽ ὅταν ἀργύριον 1, πάντα ϑεῖ 
᾿ κἀλαύνεταν nott. D IT, 81. 

ἄλλοτε δ᾽ ἀλλοῖον τελέϑειν καὶ χώρᾳ 
ἕπεσθαι Z 1,24, Ὦ 1,28, App 
er 20. " 

ἄλλοτε μητρυιὴ πέλει ἡ „ ἄ-. 
λοτε aan D li, 76. = 

ἀλλότρια βάλλειν D 11, 60. 

ἀλλότριον ἀμᾷς ϑέρος D II, 75. 

ἀλλ᾽ οὐδὲν δεῖ παρὰ τὸν βωμόν de 
Bovisvew Z 1, 66. GC Ill, 17. 

ἀλλ᾽ οὐκ αὖϑις ἀλώπηξ Z 1, 67. 
GC III, 17. 

ἀλλ᾽ οὐκ ἔστε συκοφάντον δήγματος 
App I, 21. 

ἀλλ᾽ ὦ Ποτειδὰν, ἴσϑι, ὅτε ὀρϑὰν 
τὰν ψαῦν καταδύσω nott. D Vv, 
38. 


ἄλλοι d 


PROVERBIORUM. 


ἀλλ᾽ ὥσπερ ἥρως ἐν ἀσπίδι ξενίσαμ 
σε βούλομαν Z, 1,64. D VIIL,73. 

ἄλλως ἄδεις Z 1, 72. D IL, 19. 
nott. critt. D V, 1]. 

ἄλλως ἀναλίσκεις ὕδωρ D II, 6]; 

ἄλμη D VII, 56. 

με en κρεῶν δὲ ζωμός App 

2 


„22. 

ἅλμη οὐκ ἕνεστιν αὐτῷ Z I, 63. 

ἅλμην τί κυχᾷς, πρὶν τοὺς ἰχϑύας 
ἕλης D ΥἹ], 56. 

᾿Αλογίου δίκη App I, 23. 

ἁλῶν δὲ φόρτος ἔνϑεν ἦλθεν ἔνϑ᾽ 

ἔβη A 1, 20. 

ἁλώνητον ἀνδράποδον ΖΦ, IL, 12. 

ἁλῶν μέδιμνον ἀποφαγών GC 1,76. 

ἀλωπεκὴν ὦ, I, 93. 

ἀλωπεκίξευνν πρὸς ἑτέρων ἀλώπεκα 
2, 1, 70 

ἀλώπηξ δωροδοκεῦῖταν nott. Z 1,71. 

ἀλώπηξ οὐ δωροδοκεῖταεο Z I, 71. 

ἀλώπηξ τὸν βοῦν ἐλαύνεν D I], 73. 

ἅμα δίδου καὶ λάμβανε Ὦ II, 77. 

ἅμα χνέφας ἅμ᾽ ὄρ ρος App 1,24. 

᾿Ἡμαλϑείας κέρας Z II, 48. DI, 
64. Piut ΤΙ, 27. 

ἀμᾶν Κορινϑικόν nott. Z III, 57. 

ἅμαξα τὸν βοὺν ἕλκει D 111, 30. 

en ῥήματα D Ill, 41. App 

, Φ 

ἁμαξιαζα χρήματα nott. D III, 41. 

ἅμας ἀπήτουν, οὐ δ᾽ ἀπηρνοῦντό 
σκάφας ZI, 83. ΟΟΙ, 45. 

7 τε τὴν ᾿Δξησίαν μετῆλϑεν Z 

20 


ἀμεινόνων δευτέρων Z III, 15. 

ἀμεινόνων οἰωνῶν τυχεῖν Z 1, 76. 

"Ansloüs γωνία Z I, 78. 

au ἔπος ἅμ᾽ ἔργον Z 1, 77. nott. 
GC II, 65 

ἀμετροπόται Z V, 19. 

ἃ μὴ κατέϑου, μὴ ἀνέλῃ App 1,25. 

με ἡλέηταε καὶ τέθνηκεν ἢ χάρις 

‚8. 

ἅμμα Κασσιωτικὸν D V, 44. 

ἄμμες ποτ᾽ nu D 11,30. GC 1,48. 

ἄμμον ϑαλάσσης κοφίνῳ ζητεῖς με- 
τρεῖν Plut. Boiss. 21. 

ἄμμον μετρεῖν Zı 1, 80. 

ἀμνία Bepicew D I, 69. 

ἀμουσύτερος Axar$iov τέττιγος not. 
critt. Z 1, 5l. 

ἀμουσότερος Δειβηϑρίων Z 1, 79. 
11, 26. 

ἀμύητος Ἑρμῆς D IV,63. 


ἀμύνεε ὥς ἔοικεν ἡ πάγη App I, 26. 
ἀμνήτων πίϑορ nott. critt. Ζ 11,6. 


Auvgss μαίνεταε D III, 26. 
ἀμφιϑαλὴς παῖς Z UI, 98. 


493 


ἀμφοῖν χεροῖν Ὦ II, 775. Z 1,98. 
ἀμφώτιδες App III, 89. 
ἀναβαάλλεσθαν εἰς τὸν Μέτωνος ἐνν- 
αὐτόν nott. App ΗΠ], 88. 
ἀναβαστοῖς nött. critt: App V, 43. 
ἀνάγκη οὐδὲ ϑεοὶ μάχονταν Ζ, 1,85; 
᾿Αναγυράσιος δαίμων Ὁ Ill, 31. 
Avayvgov κινεῖν Z 11, 55. 
᾿Δναίδεια θεὸς Z IV, 36. D V,24. 
ἀναίμακτον. ἔστησε τροπαῖον ποιί. 
ΟῚ, 14. 
ἀνακροτήσασα γραῦς D III, 97.. 
ἀνδραποδώδης θρίξ Ὦ 1, 73. 
ἀνδριάντα γαργαλέζεες Plut.Boiss. . 
45. 


ἀνδριάντν πρεςβεύσομεν D VI, 79. 

ἀνδριὰς σφυρήλατος App I, 27. 

ἀνδρὶ Δυδῷ πράγμωτ᾽ οὐκ ἦν, AAN 
αὐτὸς ἐξελϑὼν ἐπρίατο Z I, 87. 
nott. D I, 65. 

ἀνδρὸς γέροντος ἀσταφὶς τὸ κρανίον 
Ζ I, 96 

ἀνδρὸς γέροντος αἱ γνάϑον βακτηρία 

7 
, ς 

ἀνδρὸς γέροντος μήποτ᾽ 
ὁρᾶν 21. 97. 2 

ἀνδρὸς δ᾽ οὖνος ἔδειξε γόον nott. D 
ΨΙΙ, 28. 


ἐς πυγὴν 


ἀνδρὸς κακῶς πράσσοντος ἐκποδὼν 

φίλοι Z 1, 90. 

ἀνδρὸς καλῶς πράξϊτοντος ἔγγιστω 
φίλοι GC 1, 69. 

ἄνεμον διώκεις Plut. Boiss. 30. 

ἀνέμου παιδίον nott. Ὦ 1, 82. . 

ἀνέμον πεδίον D 1, 82. 

ἀνέμους" γεωργεῖς Z 1, 99, 

ἀνέμους ϑηρᾶν ἐν δικτύοις D II, 28, 

ἀνέμῳ διαλέγῃ Z 1, 39. Ρι μι, 
Boiss, 23. 

ἀνεμώνη D VII, 1. 

ἀνενδεὴς 6 ϑεός 4 1, 17. 

ἀνεπαρίασαν Zı II, 21. 

ἀνερίναστος εὖ Z II, 23. 

ἀνεῤῥίφϑω κύβος App I, 28. 

ἄνευ πτερῶν ζητεῖς ἵπτασθα» Plut. 
Boiss. 25. 

avsoyuivas Μουσῶν ϑύρα: 7 1, 89. 

ἂν ἡ λεοντῆ μὴ ἐξίκηται, τὴν ἀλω- 
πεκῆν πρόςαψον Z I, 93. 

ἀνὴρ δὲ φεύγων οὐ μένει λύρας κεύ- 
πον Z I, 86. 

ἀνὴρ ἔοικε ναῦς ἱκετεύειν πέτραν 
nott. D VI, 79. 

ἀνϑ᾽ “Eopuwvog Z II, 22, 

Avstornoa 7ι ἼΨ, 33. 

ἄνθρακες ὁ Onaavoos Z 11,1. 

ἀνθρωποειδής Z II, 32. 

ἄνθρωπος ἀνθρώπου δαιμόνιον 2 
,.3.ϑ᾽»ϑὄ; .. 


494 


en Εὔριπος Ὁ ΕΠ, 39. GC 
9 79. 


ἀνίπτοις ποσὶν ἀναβαίνων ἐπὶ τὸ 
στέγος ὦ, 1, 95. App I, 29. 


ἀνίπτοις χερσίν D 1,43. App 1,30. 


dv μὴ παρῇ κρέας τάριχον σϊερκτέον 


ἂν ὅτε ᾿βύκου καὶ Kopoißov 
= Μελοτίδου DV, 12. go 

"“Ἄννας zoißaros App I, 31. 

ἂν οὖνον αὐτῇ κόνδυλον αὐτῷ δίδου 
2 I, 92. ΠΡ " 

art’ εὐεργεσίης ᾿4γαμέμγονα! δῆσων 
yes 7 11, 2 

ἀντιθϑύση App II, 10. 

ἀντὲ κακοῦ κυνὸς ὗν akunıy ὦ, I, 


100. 
ἀντιξύενν Ὦ VIII,48. 
aruıneldoyew Z 1, 94 


3 ’ ᾿ 


ἀντὶ πέρκης σχορπίον 7 I, 88. GC 


φ 63. 
ἀντ᾽ ἰσχάδος App 1,32. 
ἀντλεῖν ἀμφοτέραις Z 1, 98. nott. 
D 1, 775. 
᾿Αντρώνιος ὄνος D 1,26. nott. critt. 


φ θ. 
ἄντῳδὸν ἠχοό App IV, 19. 
ἄνω ποταμῶν χωροῦσε πηγαὶ ὦ, ΤΊ, 
66. Ὁ I, 27. nott. D Ill, 30. 
ἀξία ἡ κύων τοῦ ϑρόνου D 11, 78. 
ἄξιοι τριχός ZI, 4 . 
ἄξιος εἰ τῆς ἐν Ἄργει ἀσπίδος Z 1], 
8, Piut I, 44. 
ἄξιος ὀβελίσκου App 1, 33. 
ἄξιος τοῦ παντός Z 11, 3. 
ἀοῖ App II, ὅΒ., 
ἄπαγέ ne εἰς τὰς λατομίας nott. 
critt. App 11, 26. 
ἄπαγε μόϑων᾽ ἀπὸ κώπης D II, 


ἁπαλοὶ ϑερμολουσίαις App I, 34. 

καλοῖσιν ἀνδράσι πρέ- 
Ζεν D Il, 28. 

ἅπαντα τοῖς σοφοῖσιν εὔκολα Z 11,9. 

ἅπαντα τόλμης καὶ ἀναισχυντίας 
App I, 35. 

ἅπας ἐχῖνος τραχύς D II, 87. 

ἀπέδυ τὸν κροκωτὸν ἡ γωλῆ nott. 
critt. D 111, 82. 

“ἀπένθητος βοῦς Z 1], 97. 

ἅπερ os γὗπες Ὦ 11, 88. 

ἅπερ τὴν γλαῦκα ϑηρᾶν App I, 86. 

ἀπήντησε κεραυνοῦ βολὴ πρὸς ὑπέρ- 
τατον ἄτης Ι, 8. 

ἄπληστος πίϑος Z 11,6. GC 1,50. 

ἁπλοῦν ϑύλακον πάτεν App I, 37. 

ἁπλοῦς ὁ μῦϑος τῆς ἀληϑείας ἔφυ 


D II, 85. | 
ἀπὸ βαλρῖδος Z 11,1. nott. D III, 38. 


INDEX 


ἀπὸ βραδυδκελῶν ὄνων ἵζχεος ὥρου- 
0m 4 H, 5. 
ἀπὸ γραμμῆς αὐτῆς Ὦ 11,83. nott. 


ἀπὸ Auplov ἐπὶ Φρυγίον “οί, App 
38 


I, 38. 
ἀποθδραύσματα Z V, 73. 
ἀπὸ ἵππων ἐπ᾿ wovg App I, 38. 
IV, 18. 
ἀπὸ κώπης ἐπὶ βῆμα D I, 98. 
ἀπὸ λεπτοῦ μίξου τὸ Cry ἠρτῆσθαι 
non. 2 ΠῚ, 4. ΤΕ 
ἀπόλογος ᾿Δλκυνόου Ὦ II, 86. 
ἀπόλωλεν ἡ ds καὶ τὸ τάλαντον 
ἡ γνάϑος GC I, 80. 
“πε μηχανῆς ϑεὸς ἐπεφανείς D ΤΙ, 


ἀπὸ Ναννάκου nott: critt. Z ΥἹ, [0. 

ἀπὸ νεκρῶν φορολογεῖν Ὦ 1,9, Ὕ,,84. 

ἀπὸ ὀβελίσκον App I. 33. 

ἀπ᾽ ὄνου καϊαπεσών Z IL, 57. 

ar’ ὄνων ἐφ᾽ ἵππους nott. App 1,38. 

ἀπορία ψάλτου βήξ nott. critt. D 

‚62. 

anobbayjostas τεννόμενον τὸ καλώ- 
el 

ἀπὸ τῆς κώπης ἐπὶ τὸ βῆμα nott. 
critt. D I, 98. ; 

ἀποτίσεις χοῖρε γίγαρτα D ΠΕ, 32. 

ἀποτροπιαζόμενοι Z IV, 2. 

ἀπὸ χοέως onacov D II, 836. 

argatia D VII, 59. 


ἀπώλεσας τὸν οἶνον ἐπεχέας ὕδωρ 


II, 16. 
“Ἀράβιος ἄγγελος 7, II, 58. 
As αὐλητής Z 11, 39. GC 


‚32. 

᾿Δρᾶς ἑερόν D II, 92. 

ἀργαλέον φρονέοντα rag’ ἄφροσει 
πόλλ᾽ ἀγορεύενιν D II, 90. 

᾿Αργεία φορά D II, 79. 

᾿Αργεῖον φῶρες nott.critt.D II, 79. 

᾿Αργείους δρᾷς App ΠΙ, 35. 

ἀργούντων χορῦός ἢ) ΠῚ, 6, 

Ἄργους λόφος D III, 10. 

ἀργυραῖς λόγχαις μάχου nad πάν- 
τῶν κρατήσεις D II, 8 

ἀργυρὰν λιμόν App 1, 39. 

ἀργύρου κρῆναι λαλοῦσιν D II, 93. 

““ρεοπαγίτης D II, 9. 

ἀρίγνωτος σμάραγδος ἐν μὲν τῷ φάει: 
σκοτεινός; ἐν δὲ τῷ σκότεέ φωτεν-» 
ψός GC I, 8ὅ. 

ἄριστα χωλὸς og Ὦ Π, 2. . 

ἀριστᾶν μὲν πολὺ, δειπνεῖν δὲ ὀλί- 
yoy nott. D ΨΙΙ, 97α. 

᾿Αρκάδας μιμούμενος «7, 1, 59. 

Agradinv μ᾽ αὐτεῖς; μέγα μ᾽ αδεεῖφ' 
ovros ϑώσω D 11, 69. 


PROVERBIORUM. 


Aoxadıov βλάστημα D III, 42. 5 
ἄρκτου παρούσης ἴχνη μὴ ζήτει 
Ἢ, 36. “Ὁ 11, Ἴ0. ᾿ 
Aouodiov μέλος D II, 68. 
ἄρνα προβάλλει D II, 96. 
ἄρνιον D VIII, 30. 
ἀρότρῳ ἀκοντίζεις Ὦ IIL, 33. 
ἀρουραία μάντις App I, 40. 
ἁρπαγὰ Korvrrios Plut I, 78. 
ἁρπαγὰ τὰ Κιννάρου Z 1, 31. 
ἄρτι μῦς πίττης yeveru D II, 64. 
ἀρτοξύειν App III, 56. 
ἀρχαϊκὰ φρονεῖν D III, 40. 
age τῆς διφϑέρας, λέγεις D 
‚2. 
ἀρχαιότερος ᾿Ιθύκου D II, 71. 
ἀρχομότερος Κόδρου nott. D II, 71. 
ἀρχεῖον Z III, 100. 
ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσιν Ὦ II, 9. 
ἀρχὴ δήπου παντὸς ἔργου χαλεπώ- 
τερον ἐστί App I, 41. 
Ari ἥμισυ παντός D 11,97. App 
‚a. 
ἀρχὴν μὲν μὴ φῦναι ἐπιχϑονίοισιν 
ἄριστον κτλ. D III, A 
ἀρχὴ πολέμων D III, 6. 
ἀρχὴ Σκυρία Z 1, 32. 
exiloyor πατεῖς D II, 9. 
Aeyvrov πλαταγή D 11, 98. 
ἀρχῶν ἄκουε καὶ δικαίως κἀδίκως D 
II, 98. App I, 100. 
ἀσεβέστερος ᾿ἱππομένους D III, 1. 
ἀσελγόκερως κριός D V, 6]. 
ἀσκίῳ App IV, 46. 
ἀσκὸν δαίρεις D III, 3. 
ἀσκὸν δέρειν D I, 45. 
ἀσκῷ μορμολύττεσϑαν D II, 65. 
ἀσκῷ φλαυρίξεις Ὦ LU, 100. 
ἀσπάλακος τυφλότερος D VIII, 25. 
ἄσπαρτα καὶ ἀνήροτα D I, 18. 
“Πσπένδιος κιϑαριστής Z II, 30. 
ἀσπίδα ἐν Ἄργει Z, II, 3. VI, 52. 
D I, 92. 
ἀσπίδι ξενίσαν D VIII, 73. 
ἀσταφὶς Zi I, 96. 
ἀστραπὴ ἐκ πυελίου D III, 7. 
ἄστροις σημαίνεσθαν D II, 66. 
ἄστρα τοξεύεις Plut. Boiss. 47. 
nott. Z V, 27. 
σημειώσεις Z V, 32. 
ἀτὰρ ἐκ καϑαρῶν ἀχύρων Terpuyn- 
u σῖτον Ὁ ΠῚ, 13. en 
ἀτενὲς δρᾷς DI, 8. 
"Arns λόφος nott. Ὦ III, 10. 
"Atlas τὸν οὐρανόν D 1], 67. 
ἀτρέμας βοῦς D II, 9. 
᾿Ατρέως ὄμματα Z II, 34. 
’Artın πίστις D II, 80. 
᾿“ττικοὶ τὰ ᾿Ἐλευσίνια Z 11, 26. 


3 


495 


᾿Αττικὸς εἰς λιμένα ZI, 10. 

᾿Αττικὸς μάρτυς D 111,11. 

"Artınos πάροικος Z II, 28. Plut 
1, 59. ὶ 

᾿Αετικὸς ὑπέχει τὴν χεῖρα ἀποϑνή - 
σχων Ὦ III, 12. : Ἢ 

αὖθις αὖ Πυϑῶδε ὁδός D III, 34. 
nott. Z VI, 25. 

αὐλητέω ἀμουσία nott. App IV,94. 

αὐλητοῦ βίον ξζῇῆς D ΠῚ, 14, 

αὐλικοέ Z ΤΗ, 100. 

αὐλὸν σάλπιγγν συγκρίψεις D I, 15. 

αὐτὰ δι᾽ αὐτῶν D UI, 21. 

αὐτὰρ 7 πάγη ἔοικε λήψεσθαι πά- 
γην GC I, 89. 

αὕτη μὲν ἡ μήρινϑος οὐδὲν ἔσπακεν 

II, 35. 


αὕτη τον δίκη ἐστὶ ϑεῶν, οἱ Ὄλυμ- 
σον ἔχουσιν D III, 20. 

αὐτίκα καὶ φυτὰ δῆλ᾽, ἅτε μέλλει 
κάρπιεμ᾽ ἔσεσϑαε nott. Ὦ V, 1ὅ. 

αὐτοὶ χελώνας ἔσϑετ᾽ οἵπερ εἕλετε 
zZ 11, 29. 

αὐτόματα ὃ Heos ἀνίησι τὰ ἀγαϑά 
D III, 15. 

αὐτόματον δ᾽ ἀγαϑοὶ ἀγαθῶν ἐπὲ 
δαῖτας ievrus Z II, 19. 

αὐτόματον δ᾽ ἀγαϑοὲ δειλῶν ἐπὲ 
δαῖτας ἴασιν Z II, 19. 

αὐτὸν κπέκρουκας τὸν βατῆρα τῆς 


ϑύρας Ὁ III, 38. 
αὑτὸν οὐ τρέφων κύνας τρέφεις Ὦ 
III, 17. 


αὐτὸς αὑτὸν αὐλεῖ D II, 16. 

αὐτὸς γὰρ εὗρε τοῦ κακοῦ τὴν πι- 
τύαν D ΠΙ|Ι, 18. 

αὐτὸς ἔφα Ὦ III, 19. 

αὐτοῦ Ῥόδος αὐτοῖ πήδημα GC 
Ι, 90. 

αὐτῷ κανῷ Z II, 31. 

αὐτῷ κρητῆρε γίνῃ + κακά D III, 22. 

αὐτῷ μελητέον + ἀλλ᾽ ἐπὲ τὸν οἶκον 
Z UI, 27. ade 

ἀφαιρεῖν xpoxvdas App I, 42. 

ἀφεδεὶ Bolt. critt. D τ 775. 

ἀφειδώλως nott. critt. Z I, 36. 

ἀφ᾽ ἑστίας ἀρχόμενον ZI, 40. App 

‚43. 

ἄφευε τῶν Φασηλιτῶν, ὦ γύναι, 
τρεῖς χοίνικας nott. critt. Z VE,36. 

ἄφϑονοι Μουσῶν ϑύραν D II, 23, 

ἀφ᾽ ἱερᾶς D III, 36. 

ἁ φιλοχρηματία Σπάρταν ἕλοι, ἄλλο 
δὲ οὐδέν Z II, 24. D II, 36. 
ἐπ᾿ ὄνους Z II, 33. 

App I, 38. 
’ Aypodioıos ὅρκος οὐκ ἐμποίνιμος D 
111,37. GC I, 2. App 1V,33, 


496 


᾿ἀφύα πῦρ Z II, 32. DII, Al. 

ἀφ᾽ ὑψηλοῦ μοῦ καταγελᾷς 1) 111,24. 

ἀφυῶν τιμή D 1, 42. 

ἄφωνος ᾿Ιππαρχίων Z 11, 35. 

ἀφωνότερος κίχλης nott. Z IV, 66. 

᾿Αχαρνικοὲ ὄνοε D I, 26. nott. 
critt. D V, 36. 

ἄχνη ἁλός nott. App I, 44. 

ἄχνη λιμοῦ App I, 44. 

ἄχνη Avdijs κερκίδος App I, 44. 

ἄχνη ὀϑονίου nott. App I, 44. 

ἄχνη πυρός App I, 44. 

ἄχνη ὕπνου App 1, 44. 

ἀχνυμένη σκυτάλη D UI, 25: v. 
Add. 


ἄχρν κόρου ἐκεῖνος ἀναίσϑητος ἐστί 
ZI, 44. App I, 46. 

βαβαὶ Muvtos D 111, 65. 

Baßvos χορός App I, 46. 

βάδιζε εἰς Τροιζῆνα App II, 36. 

βάκηλος εἶ 7, 11, 62. D I, 4. 

βακτηρία καὶ σχῆμα καὶ τριβώνιον 
App I, 47.. 

βακχεύεν γραῦς Z IT, 96. . 

Baxyns τρόπον D III, 43. 

βαλανεύς Ὁ 111, 64. ᾿ : 

βαλανεῦσιν ἔοεκας nott. D III, 64. 

βαλανεύσω ἐμαυτῷ Z III, 58. 

βαλανηφαγία nott. critt. Z II, 40, 

βαλάνιζε ἄλλην δρῦν ὦ, 11, Al. 

βαλανισταί Z 11, 41. 

βαλβῖδος Z 1, 7. 

βάλλειν μήλοις D 1Π|, 63. 

βάλλ᾽ εἰς ἔχοντα τὴν ἐπιστήμην D 
ΠῚ, 56. 

βάλλ᾽ εἰς Μακαρίαν Z ΤΙ, 61. 

βάλλ᾽ εἰς ὄλεϑρον Z 11,77. DI, 
61. nott. App I, 48. 

βάλλ᾽ εἰς ὕδωρ Z 11,72. D 111,0]. 

᾿ ἐς κόρακας Z II, 77. 

Ball” ἐς φϑόρον App TI, 48. 

βαλὼν φεύξεσθαι οἵεν Z II, TI. 

βάσανος λίϑος GC I, 93. 

βασίλειος ὀφϑαλμὺς App I, 49. 

βασιλικὸν βοίδιον D VI, 41. 

Βάτα Kapas App 1,50: v. Add. 

βατήρ nott. ceritt. D ΜΠ, 38. 

βατράχοις οἰνοχοεῖς Zi 11, 78. 

βάτραχος Σερίφιος Ὦ 1,49. 111, 41. 

βατράχῳ ὕδωρ ὦ II, 79. DU, 

68. ποιι. D I, 65. 

βατταρίξειν D 111, 68. 

Βάττου σίλφιον App I, 51. IV, 70: 

βδελύττομαι τὸν λεπρὸν ano Mi= 
λανϑίου App I, 52. 

βίβληκ᾽ ᾿Αἰχιλλεὺς δύο κύβω καὶ τέτ- 
ταρα ZI, 

Βελλεροφόντης καϑ᾽ ἑαυτοῦ γράμ- 
para nott. critt. ΤῈ Υ,, 45. 


INDEX . | 


Βελλεῤοφύνζης τὰ γράμματα ZI, 
87 ν45.. 

βέμβικος δίκην App I, 53. 

An: ἀντὶ πορδῆς D II, 62. 
Βησᾶς ἕστηκας App I, 54. 

βιβλίον τοὐμὸν μέθυ App I, 55. 
ae nott. critt. Ζ 1, 


βίος βαλὰνίτης. nott. Z I, 21. 
βίος ἐξηυλημέγος Z II, 64. 

βίος μεμαγμένος D III,69. Z T,21. 
βλίτυρν καὶ σκινδωψός App TI, 56: 
βοίδιον Μολαττικόν App I. 57. 
Βοιώτια αἰνίγματα Z II, 63. 
Βοιώτια ἧς nott. D III, 46. 
Βοιώτιον οὖς 'D 11, 46. 

2 voug Z II, 65. Plut J, 


Βοιώέξιος νοῦς GC I, 91. 

Βοιωτοῖς μαντεύσαιο Z II, 84. Plut 
I, 9. App III, 97. 

Βόκχορις A 11, 60. 

βολίτου δίκην App I, 58. 

βόλος App II, 19. 

βόλου ὄνομα Μίδας App III; 98. 

βομβύλιος ἄνϑρωπος 2, 11, 80. ; 

βορβόρῳ ὕδωρ λαμπρὸν μεαύνων οὔ- 
708” εὑρήσεις ποτὸν ΖΦ 11, 76. 

βόσκουσι τοὺς κάμνοντας App 1,69. 

m πρὸς βότρυν πεΙεαίνεταν ‚App 

4 ὃν. ' 5" 

βουδόρῳ ψόμῳ D III, 66. 

Βουζύγης .App I, 61. 

Βοῦϑος περιφοιτῷᾷ Z ΤΙ, 66, 

βουλήσεταί ἐις μᾶλλον ἢ μεμήσεται 
nott. critt. D VI, 74: ν. p. 
486 ,. 2. 


᾿ Βουλίας δικάξεε nott. 2 II, 67. 2 


11, 86. 

Bovuvaov νῆες APn I, 62. 

Βούνας δικάξεν Z ΕΠ, 86. 67. 

βοῦς. ἀλλότριος τὰ πολλὰ ἔξω βλέ. 
zu Z 1, 581. u τ τὴ 

βοῦς ἅμητοκ ἐπιτηρῶν Z 11, 82. Ὁ 
ΠῚ, 69. 

βοῦς ἕβδομος Ὦ INT, 50: 

βοῦς εἷς ἄμητον Z Il, 79 

. critt. D III, 59. 

βοῦς ἐναύλιος App I, 68. .:. 

βοῦς ἐν αὐλίῳ γέρων D III, 70. 

βοῦς ἐν πόλεν D All, 67. 

βοῦς ἐπέβη D IM, 61... 

βοὺς ἐπὶ γλώττης Z, II, Ἴ0,. ἢ ἮΙΣ, 
8 en N ; ΄ 

βοῦς ἐπὶ δεσμὰ Z 1,3. . 

βοῦς ἐπὶ σφαγήν nott. App 1, 64 
coll. 1Π, 73. 

βοῦς ἐφ᾽ ἑαυτῷ zoveiras 2, 1], 69. 
App ΠῚ, 84. 


nott: 


PROVERBIORUM. 


βοῦς ἐπὶ σωρῷ 411,75: v. p. 479. 

βοῦς ἐπὶ φάτνην App I, 64. 

βοῦς Κύπριος εἰ D III, 49. 

βοῖς ὁ Μολοττῶν Z 11,83. Ὁ III, 
60. App I, 57. 

βοῦς ὑπὸ ζυγόν D III, 54. 

Βούτην Μήκων ἔγραψεν nott. critt. 
2 IV, 28: ν. p. 486. 3. 

βοῶν ὦτα ἔχετε nott. D III, 46. 

βύαν ὥφϑησαν App I, 65. 

βύας ὦφϑη App I, 65. 

βύβλινον τοὐύμον μέϑυ App I, 66. 

βύβλου δὲ καρπὸς οὐ κρατεῖ στάχυν 
7. 11, 73. 

Βυζίνη παῤῥησία 2, 11, 63. 

βῶλος ἄρουραν Z 11,74. D 111,52. 

γάδαρος 1) V, 360. ᾿ 

γάδαρος Portmurvog χρυσίον nott. 
critt. D V, 360. 

γάλα ὀρνίϑων Ὁ III, 92. 

γαλή κροκωτόν Z 11, 93. D VI, 
98 


γαλῇ στέαρ 4 II, 79. Ὁ III, 83. 

γαλῆ Ταρτησία D 111, 71. 

γαλή zuunwv Z 11,93. Ὁ 11I, 82. 

γαλὴν ἔχεις D III, 84. 

γαλλιστὲὶ τεμεῖν App 1, 67. 

γαστέρα μον προφέρεις, - κάλλιστον 
ὄνειδος ἁπάντων κτλ. D 111], 85. 

γελοιότερον ἀπεργάζη τῶν τὰς xiy- 
χρους ἀποτορεύειν ἐπιχειρούντων 
App I, 68. 

γελοιότερον Meirridon nott,D V,12. 

Tıllo παιδοφιλωτέρα Z III, 3. 

γέλως Alavrsos Z I, 43. 

, γέλως 'Iowıxos D III, 87. 

γέλως Meyagınos D III, 88. VI, 57. 

γέλως συγκρούσιος Z II, 100. 

γέλως Χῖος D III, 87. 

γενναῖος εἰ ἐκ βαλαντίου Z II, 88. 

γέραυρε σαυτόν App I, 69. 

γεράνδρυον μεταφυτεύειν Z III, 1. 
nott. D VI, 92. 

yeoavor λίϑους φέρουσιν App 1,70. 

γέροντα δ᾽ ὀρθοῦν φλαῦρον, ὃς νέος 
πέσῃ GC 1,97. 

γέροντες εἰς ἄχυρον ἀποδεδρακότες 
App 1, 71. 

γέροντε μηδέποτε 
ποιεῖν D 111, 89. 

γέῤῥα ΝΝάξια App I, 72. 

γέρων ἀλώπηξ οὐχ ἁλίσκεται πάγῃ 
Ζ 11, 90. 

γέρων βοῦς ἀπένθητος δόμοισιν Ζ, 
1, 97. DIV, 1. 

γέρων δὲ TE τέρπε γέροντα ποῖϊ. 
DV, 16 

γέρων ὃ βοῦς, τὰ δ᾽ ἔργα πολλὰ 
τῷ βοΐ nott. critt. D 11], 86. 


μηδὲν χρηστὸν 


497 


γέρων ἐρινὺς εὐφραίΐνεε τοὺς γείτονας 
App !, 73. 

γεωφάνιον nott. critt. Z II, 82. 

γὴ ϑάλατταν ovvavaniyyvow App 
3 

γῆ καὶ ϑάλατεα οὐρανομήκης nolt. 
App I, 74. 

γηράσκω δ᾽ wie πολλὰ διδασκόμε- 
vos Z III, 4. 

γηρᾷ βοῦς, τὰ δὲ ἔργα πολλὰ τῷ 

᾿ βοΐ Ὦ ΠΗ͂, 86. 

γῆς βάρος D III, 90. 

γῆς ἔντερα D III, 91. 

γίγαρτα D III, 32. 


γλαῦκ᾽ Adnvase nott. Ζ IH, 6. 


App II, 23. 

γλαῦκες “αυριωτικαὶ App I, 75. 

Τλαύκου τέχνη ὦ 11,91. D IV, 
Plut II, 25. Pr XV. XXI, 

γλαὺξ διέπτατο D III. 93, 

γλαὺὶξ eis Adrvos Z 111,6. GC 
IL, 11. 

γλαὺὶξ ἐν πόλεε App I, 76. 

γλαὺξ ἵπταταν Z 11,89. D III, 72. 


γλυκεῖ ὁπώρα φύλακος ἐκλελοιπό-. 


τος D III, 95. 
γλυκὺ μέλι καὶ πνιξώάτω App 1, 77. 
γλυκὺς ἀγκών Zu 11, 92. nott. Plut 
I. 61: ν. ρ. 470, 7. 480, 4. 
γλυκὺς ἀπείρῳ πόλεμος Ὦ III, 94. 
γλῶσσα γὰρ οἰκεῖ ὅπου ὃ κουρεὺς 
App I, 78. 
γλώσσῃ ματαίᾳ ἕημία προςτρίβεται 
Pr II. ͵ 


γλῶσσα ποῖ πορεύῃ πόλιν ἀνορϑο)- 
σασα κτλ. ZA 1], 99. D IV, 9: 
v. p. 470, not. 6. 

γλῶττα χωρὶς τέμνεταν nolt. App 


ιγλώττης δ᾽ ἕνεστε καὶ παρ᾽ αὐλη- 
ταῖς ψόφος App I, 79. 

γνῶϑι σαυτὸν App I, 80. 

γνῶμαν͵ δίχολοι Δ 111, 25. 

γόνυ χνήμης ἔγγιον Z MI, 2. Ὁ 
ΠῚ, 78. 

γραίας ἐρείκης ἅψαντες πυρὲ App 

82 


γράμματα Ἐφέσια D IV, 78. 

γραῦς ἀναβακχεύεν D IV, 10. 

γραῦς ἀναϑυᾷ D IV, 10. 

γραῦς ἀνακροτήσᾶσα πολὺν κονιορ- 
τὸν ἐγείρεν D III, 97. 

γραῦς βαχχεύεν Z II, 96. Ὁ III, 
4 


γραῦς Σέριφος Z Π1,94: v. p. 469,5. 

γραῦς χορεύεε noti. D IV, 10. 

γραΐς ὡς τις ἵπῆος τὸν χαραδραῖον 
τάφον ἕξεις Ὦ III, 96. 

γραῶν ὕϑλος Z Π|], ὅ. 


ΕΝ 


498 


γραφή te καὶ Δευκαῖος οὐ ταὐτόν 
App I, 83. 

γρῦ Υ, δ4. 

γρυτάρια Z V, 54. 

γρυτοπώλης Z V, 54. 

γρῦ τὸ “ίωνος Z V, 54. 

Ivyov δακτύλιος D III, 99. 

γύης οὐκ ἔνεστ᾽ ἐν τούτῳ App I, 
84. 

γυμνῆ τῇ κεφαλῇ App J, 8ῦ. 

γυμνὸς ὡς ἐκ μήτρας Ὁ IV, 2. 

γυμνότερος ᾿Ιαλέμου ὦ, 1,39. nott. 
critt. D ΠῚ, 73. App I, 86. 

γυμνότερος κινδάλου nott. critt. Ὁ 
ΠῚ, 73. 

γυμνότερος λεβηρίδος Z II, 93. Ὁ 
ΠῚ, 73. 

γυμνότερος παττάλου D III,98: v. 
Add. ad Ζ III, 42. 

γυμνότερος τοῦ κακοδαίμονος Z IV, 

γυμνότερος ὑπέρου nmott. critt. D 

γυμνῷ φυλακὴν ἐπιτάττεις ὦ, 11,98. 
D UI, 75. 

γυναικὶ μὴ πίστευε μηδ᾽ ἂν ἀπο- 
ϑάνῃ DIV,4. 60 II, 8. 

ψυναιχὸς ὄμμα τοῖς ἀκμάζουσιν βέ- 
λος nott. D IV, 49. 

γυναικὸς πυγή App 1,87. 

γυναικὸς φρένες D IV, 3. 

γυναυκῶν ὄλεθρον DIV, 5. 

yon τς Ἡρακλέους οὐ φοιτᾷ App 

1, 88. 

γυνὴ στρατεύεται D IV, 1. 

γυνὴ στρατηγεῖ D IV, 1. 

γυπὸς σκιά D III, 100. 

'γύργαϑον φυσᾷς App I, 89. 

γὺψ κόρακα Eyyvaraı App I, 90, 

urn ποιήματα Ζ ΠῚ, 7. App 
‚9. 

“αιδάλου ποιήματα mott. err. Z 
111], 7: v. Add, 

Ααιδάλου πτερά D IV, 25. 

δαίμων Κιλίκιος nott. Ὁ ΠῚ, 31. 

Δακτύλου ἡμέρα Z III, 10. 

δαλὸς εἰς πῦρ nott. critt. D I, 65. 

δασύπους κρεῶν ἐπιϑυμεῖ Ὠ 1V,12. 

daros ἀγαθῶν Z IE, 11. nott. 
critt. D I, 10. 

Aarulov: v. 4“ακτύλου. 

“Δαυλίων κορώνην Z II, 14. 

δάφνη ἀλεξιφάρμακον Z III, 12. 

δάφνη χλωρὰ κομομένῃη D VI, 52. 

δαφνίνην φορῶ βακτηρίαν Z II, 12. 
App V, 2. 

δεδιὼς τὴν σαυτοῦ σκιάν Pr XVII. 
nott. App. IV, 46. 

δέδοται καὶ κακοῖς ἄγρα Z ΠῚ, 31. 


δεῖ τοῦ σελίνου Nott. 


INDEX 


δειλὸν 6 Πλοῦτος ὦ, III, 35. 

δεελότερος εἰ τοῦ! σεταρακύπετοντος L 
III, 32. 

δεινὰ τὰ δεινά nott. critt. Z II. 

δεινὰ τὰ δεινὰ καὶ δεινότερα τῶν 
Aswiov noit. critt. Z 1Π|,9. 

δεινῆς ἀνάγκης οὐδὲν ἰσχυρότερον ἢ, 

᾽ 

δεινοὶ πλέκενν To μηχανὰς “Αἰγύπτιοι 
zZ 1Π|, 37. 

critt. Plut 
II, 2. 

δέκα ἡ κύων τέχον καὶ πάντα λευχά 
App 1, 92. 

δέκα τοῦ ὀβολοῦ App I, 93. 

Δελφικὴ μάχαιρα App I, 94. 

δελφῖνα λεκάνη οὗ χωρεῖ GC 11,22. 

δελφῖνα νήχεσϑαν διδάσκεις Z IN, 
80. Ὁ 1V, 33. nott. critt. D 
IV, 22. 

δελφῖνα πρὸς τοὐραῖον δεῖς Z IN, 
38 


δελφῖνν κολυμβᾶν συμβουλεύη DV, 
Δελφοῖσι θύσας αὐτὸς οὐ φαγῇ κρέας 
App I, 95. 
“Δελφὸς ἀνὴρ στέφανον μὲν ἔχει, δί- 
ya δ᾽ ἀπολωλώς D IV, 26. 
δεξιὸν εἰς ὑπόδημα, ἀριστερὸν εἰς 
ποδόνιπτρον Z III, 36. 

δέρμα ’Eruuevidsiov nott. critt. GC 

3 

δεσμοὶ τυραννικοΐί nott. App I, 96. 

δεσμοὶ Τυῤῥηνοί App I, 96. 

δεύτερος πλοῦς GC II, 22... 

δευτέρων ἀμεινόνων Z III, 15. 

δέχεται καὶ βῶλον Alyrns Z III, 22. 

δέχου δὴ τὰ ἄξια ἀκοῆς nott. App 
Ι, 14. Ν 

διὰ δακτυλίου δεῖ σε ἑλκυσθϑῆναι Z 
IH, 18, DII, 8. 

διὰ μαχαιρῶν καὶ πυρὸς ῥίπεειν δεῖ 
2 III, 19. 

διάνοια Εὔριπος nott. critt. D III, 
39. ' 

διὰ παλαιᾶς ἡμέρας D IV, 38. 

διὰ πυρὸς Padisew nott. Z 111,19. 

διασαλεύωσιν Ὁ 11, 98. 

διὰ τοῦ τοίχου λαλεῖν D IV, 31. 

διατρώγενν σχῖνον D ΨΙΠΠ, 13. 

διὰ φρατόρων κύων App I, 97. 

δίξζησϑαν βιοτὴν, ἀρετὴν δ᾽ ὅταν 
m βίος, ἀσκεῖν D IV, 39. 

διϑύραμβος Z V, 40. D VII, 39. 

δικαιότερος σταχάνης Z 111, 10. Ὁ 
IV, 28. 

δίκη δίκην ἔτιχτε καὶ βλάβην βλάβη 
2 TI, 28. 

δίκη Πτολεμαΐς D VII, 53. 


PROVERBIORUM. 


δίκην ὑφέξεν κἂν ὄνος δάκῃ κύνα Zı 
111, 20. 

δίκης δικαιότερος D IV, 22. 

διχτύω ἄνεμον ϑηρᾷς Z IL, 17. 
notı. D V, 83. i 

διχτύῳ κομέζευν ὕδωρ Plut. Boiss, 


32. 

Διομήδειος ἀνάγκη ὦ, III, 8. 

δι᾽ ὀνύχων ἀκούειν ποῖι. D V, 15. 

dv’ ὀξείας δραμεῖν 2, III, 13. 

Διὸς ἐγκέφαλος Z III, Al. 

. Aws Κόρινϑος Z 111,21. nott.critt. 
D ΠῚ, 34 Pr XVll. 

Διὸς κύβον D I, 58. 

“ιὸς ψῆφος D IV, 36. 

διπλοῦς ἄνδρας Z IIL,23, 

dis ἑπτὰ πληγαῖς πολύπους πιλού- 
μενος Zu Ill, 24. 

δὶς καὶ τρὶς τὸ καλόν Z III, 33. 

δὶς παῖδες οἱ γέροντες D IV, 18. 
App IV, 68. 

δὶς πρὸς τὸν αὐτὸν αἰσχρὸν προς- 
κρούειν λέϑον Z II, 29. 

διφϑέρα Διός D III, 2. 

δίχολον γνώμαν Z 11], 25. 

διχοστασίη Z LI, 77. 

er κακόν Z III, 34. App 
‚98. 

δοίδυκος σκιά App I, 99. 

δοῖδυξ αὔξεν Z III, 40. 

δόρυ καὶ κηρύκιον Z III, 26. 

δοῦλε δισποτῶν ἄκουε καὸ δίκαια 
κἄδιχα App I, 100. 

δοῦλον οὐκ ἄγω, εἰ μὴ νεναυμάχηκε 
περὶ τῶν κρεῶν Plut 11, 7. | 

δουλότερος Μεσσήνης ὦ, Π], 39. 

“ούλων πόλις Plut 1, 22. 

δρασκάζεις Z III, 74. 

δραχμὴ χαλαζῶσα Z III, 27. 

δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται 
App IL, 1. 

δρυόχων ἅλις App I, 15. 

δρῦς daudieru» D VII, 77a. 

δύο τοίχους ἀλείφειν Plut. Boiss. 

. 48. App Il, 2. 

δυςαπόνιπτος Z 1,47. 

δυςέκνιπτος nott. critt. Ὁ TI, 46. 

δυςμενὴς καὶ βάσκανος 6 τῶν γεντό- 
φων ὑφϑαλμός nott. App IV,31. 

“ωδωναῖον χαλκεῖον Z Vi, ὅ. D 
VIII, 32: v. p. 475, 1. 

δῶρα ϑεοὺς πείϑει καὶ αἰδοίους βα- 
σιλῆας D IV, 21. GC II, 18. 

δῶρα καὶ σοφοὺς παρήπαφεν nott. 

ἐσεῖς. D IV, 21. 

δῶρον δ᾽ ὃ τι du τις ἐπαίνει Z III, 
ä2. Plut 1, 25 " 

ἕ χρήζει, ἐπειδὴ παλαιὸν χιτῶ- 

τς App II, 9. 


499 


ἑαυτῷ νουμηνίας κηρύττεν App 11,4, 

ἑβδόμης ἐντός Z II, 79. 

ἐγγαστρίμυϑος καὶ Πύϑων σὺ ευγχά- 
ysıs nott. Plut II, 22. 

ἐγγύῃ πάρα δ᾽ ἄτα App II, 5. 

ἐγένετο καὶ Μαάνδρωνι συκίνη ναῦς 
7, III, 44.- 

ἐγένοντο καὶ φίλον ἐχϑροί App II, 
6 


ἐγκέφαλος Διός Z III, 41. 

ἐγκυλικίζεταε App IL, 7. 

ἔγκλητον δίκαν App II, 8. 

ἐγκρατέστερος Ζήνωνος App II,98a. 

ἐγκρύβειν 2, Il, 

ἔγνω δὲ ϑὴῆρ ϑῆρα nott. GC-I,15.. 

ἔγχος ini τῷ ἔγχεν GC II, 52. 

ἐγὼ δὲ καὶ σὺ ταὐτὸν ἕλκομεν ζυγόν 
Ζ. III, 43. 

Ben ὥμην χρυσοχοήσεεν App V, 


ἐγὼ ποιήσω πάντα κατὰ Νικόστρα- 
τον App Il, 9: ν. 470, 8. 

ἐγὼ πολλὼν ϑρίων ψόφους ἀκήκοα 

᾿ D 1, 70. ’ 

yo τοι πάντα ποιήσω ϑέρος A 
11, 95. : ᾿ di 

ἔϑυσας; ἀντιϑύσῃ App II, 10. 

εἰδεχϑέστερος Κορυδέως Z IV, 59. 

εἴη μυε τὰ μεταξὺ Kopivdou καὶ Σ - 
κυῶνος Z II, 57. 

εἶ καὶ λίον εἶχες App 11,11. nott. 
App IV, 61. 

εἰ καὶ λύκου ἐμνήσθης D IV, 64. 

εἴ xe πάϑοι τά γ᾽ ἔρεξε, δίκη δ᾽ 
ἐϑεῖα γένοιτο App II, 12. 

εἰκῇ τὴν Ἄβυδον b VI, 53. 

εἰκῆ τῷ Hoaxis Plut 1, 80. . 

εἴληφεν ἡ παγὶς τὸν μῦν GC II,41. 

εἰ μὴ δύναιο βοῦν ἔλαυν᾽ ὄνον Zu 
II, 54 , u 

εἰ μὴ πατὴρ 709 V,75. A 
II, 13. ᾿ FE 


εἰ μὴ ταχέως ἀπολοίμεθα οὐκ ἂν 
ἐσώϑημεν App II, 14, 

sim γὰρ ἤδη En’ αὐτὸν τὸν xolo- 
φῶνα τοῦ λόγου App II, 1ὅ. 

εἴπερ ἐκ πεύκης κἀγὼ ἐκ ξύλων ἐπη- 
γνύμην App IL 16. 

εἴποις τὰ τρία παρὰ 
III, 100. VI, u. 

εἰπὼν & ϑέλειᾳ ἀντάκου᾽ ἃ μὴ 9έ- 
Atıs App ll, 17. 

Eigas καὶ Χαρίμη nett. critt. Z 

24 


τῇ αὐλῇ 7 


εἰς ἀγρὸν Μάνης App ΤΙ, 18. 


“εἰς αἰγας ἀγρίας nmott. Z Ill, 87. 
49. 


3 Ψ ’ -« 
εἰς ἄκραν χεῖρα nott. ZT, 6Ι. 


εἷς ἀνὴρ οὐδεὶς ἀνήρ Z 1Π|, δ]. 


Ὅλ" 


500 - 


εἷς ἀνὴρ οὐ πάνϑ᾽ ὁρᾷ ποῖι. Z 
‚dl. 

εἰς ἀρχαίας φάτνας Z III, 50. 

εἰς ἀσϑενοῦντας ἀσϑενῶν ἐλήλυθα 
2 ΠΙ, 66. | 

εἰς Agawvos Z II, 92. 

εἰς βόλον ἐλϑεῖν App 1], 19. 

εἰς ἠκονημένας μαχαίρας ἡ αἵξ Ζ 
ΠΗ, 52. 


εἰς ϑεῶν ὦτα ἦλθεν Z III, 49. 
εἰσὶ καὶ κυνῶν Ἔριννύες App 11,20. 
εἰς ἔχνια κυνῶν App 1l, 21. 
εἰς Κέσκον nott. critt. Z IV, ὅ]. 
εἰς κύλπον οὐ πτύεε D IV, 82. 
εἰς κόπρον ϑυμιᾷς App 11, 22. 
εἰς Κορυβάντιον App Il, 23. 
εἰς Κυνόσαργες D 1V,86, App II; 
21. 
εἰς κυνὸς πυγὴν βλέπειν ᾿καὶ τριῶν 
ἀλωπεχῶν App Il, 25. 
εἰς λατομίας App Il, 26. 
εἰς Μακάρων νήσους 7, ΕΠ], 86. 
εἰς Μασσαλίαν πλεύσενας Plut 1, 60. 
εἰς μελίττας ἐκώμασας Z 111, 63. 
App 11, 27. 
εἴ σοι Μυσὸν ἥδιον καλεῖν App II, 
28. 
sis ὕνου πόχους App II, 29. \ 
εἰς οὐρανὸν τοξεύεις ὦ, II1,46. nott. 
critt. Z V, 27. 
sis πάγας 6 λύκος Z III, 52. App 
"UI, 80. 
εἰς πίϑον ἀντλεῖς Plut. Boiss. 4. 
εἰς πῦρ ἄλλεσϑαε noti. Z 11T, 19. 
eis πῦρ ξαίνεις Z V, 27. nott, Z 
IH, 17. App ΠῚ, 67. 
εἰς Σκῶλον μήτ᾽ αὐτὸς ἔμεν μήτ᾽ 
ἄλλῳ ἕπεσθαι D IV, 93. 
εἰς τετρημένον πίϑον ἀντλεῖς Mott. 
Ῥιυι. Boiss. 4. 
εἰς τέφραν γράφειν nolt. Plut. 
Boiss. 5. 
εἰς τὴν ἀμίδα ἀπουρεῖν App 11,31. 
εἰς την Ἡροδότου σκιάν App 11,35. 
εἰς τὴν πυγὴν ἐξεῤῥύηκε ἡ σοφία 
pp II, 32. 
sis τὸ δέον ΖΦ 1{Π1|, 91. nott. Plut 
I, 16. 
εἰς τὸν ἄγρον ἀποβλέπεε App 1,34. 
εἰς τὸν λιμένα Ὦ IV, 79. 
ne des oe βαδίζειν App 
‚ 36. 
εἰς Τροφωνίου μεμώντευταν Z ILI,61. 
εἰς ὕδωρ γράφεις Plut. Boiss. 5. 


εἰς ὕδωρ σπείρεων Z 11], 55. DV, 


83. VII, 67. 
εἰς ψάμμον οἰκοδομεῖ Plut. Boiss. 
10 


εἶτ᾽ ἐφ᾽ ὕδωρ κακόν Plut 1], 17, 


INDEX 


εἴ τι ταῦ αὖθις ἐς Πριήνην nott 
2 

εἴ τι κακὸν eis Πύῤῥαν Z IV, 3. 
Plut 11, 9. 

εἴ τις ἐν Αἰγύπτῳ σῖτον ἀγοε καὶ ἐν 
Κιλικίᾳ κρόχον App II, 33. 

εἴ τις + περὶ πόλυν αἰὐγὲς λέγεται 
Plut 11, 21. 

ἕκαστος τὸν ἑαυτοῦ ὀβελίσκον τρέφε. 
App 11, 37. 

Ἕκχάτης ἀγάλματα App I, 1. 

ἐκ βορβόρου φιλολογεῖς App II, 38. 

ἐκ γεύματας γινώσκω D AV, 92. 

ἐκδεδαρμένον δέρεες GC II, 44. 

ἔχδυμα [C ἐκδυμέα. ΖΦ 11, 95. 

ἐκ δυοῖν τρία βλέπεις mot. critt 
GC 11, 29. 

ἕκητι Συλοσῶντος εὐρυχωρίη Z Il, 
90. D V, 14. 

ἐχκέχυφϑ᾽ ἡ μουσική Z III, 99. 
Piut I, 98. 

ἐκ κοινοῦ πλείστη δὲ χάρες δαπάνη 
τ᾽ ὀλιγίστη App 11, 39. 

ἐκ λύκου στόματος Z LI, 48. Ὁ 
IV, 42. 


' ἐκ Μασσαλίας ἥκεις nott. Plut I, 60. 


ἐκ μητρὸς αὐλεῖς App 11, 40. 

ernawoder 1) ΥἹ, 56. 

ἐκ παντὸς ξύλου καπνός mott. Z 
1V, 7: ν. p. 470, 9. 

ix παντὸς ξύλοι κύφων γένονε᾽ ἂν 
4 1V, 7. 

ἐκ παντὸς πρόφασις App II, 41. 

ἐκπερδυκίσαν GC 1, 30. 

ἐκ πύνξου κόνιν κυλινδεῖς App LI, 42. 

ἐχποτέον καὶ τὴν τρύγα App 11,43. 

ἐχκποτέον τὴν τούτου App II, 44. 

ἐχτενῶς App III, 35. 

ἐκτετιχέναν Z 1V, 70. 

ἐκ τετρημένης κύλιπος πεεῖν GC II, 
37. 


ἔκ τε φέρει yerin'T ἀγαθὴ καὶ πα- 
τρὶς ἄρουρα App 11, 45. 

ἐκ τῆς αὐτῆς κεραμίας App II, 68. 

ἐκ τῆς αὐτῆς φάτνης ποιῖ, App II, 


ἐκ τῆς αὐτῆς ψιάϑου γεγονώς App 
9 

En τῆς πληρεστάτης εἰς τὴν κενοτέ- 
ραν App II, 48. 

ἔχτη ἡμέρα App 1], 46. 

ἐκτὸς πηλοῦ πόδας ἔχεις Z III, 62. 
GC II, 49. 

ἐκ τοῦ αὐτοῦ γυμνασίου nott. App 
11, 47. 

ἐκ τοῦ βοὸς ἡ μάστιξ App IT, 49, 

ἐκ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον D V,15. 

ἐὰ τοῦ κρασπέδου τὸ πᾶν ὕφασμα 


DV 1ὅ. 


PROVERBIORUM. 


ἐκ τρῦ γὰρ ἐςορᾶν γίνετ᾽ .. νϑρώποις 
ἐρᾶν D IV, 49. 

ἐκ τριχὸς κρέματων Z 111, 47. D 

ἐκ τῶν Διὸς δέλτων ὃ μάρτυς ποίϊ. 
D ΥἹΙ, 29. 

ἐκ τῶν ὀνύχων τὸν Alovra D V,15. 

ἐκ τῶν περιττῶν καὶ ἵππον ἐμπίμ- 
πλαντν App 1], 50. 

ἐκ παρὰ σχουνίον πλέκενν nott. D 

, 4. 

ἑκὼν ἀέκοντί γε ϑυμῷ App II, 51. 

a. ἀνήρ Z III, 66. App Il, 
2 


ἐλαίῳ πῦρ σβεννύεις Plut. Boiss.22. 

ἐλεύϑεραι αἶγες ἀρότρων Z III, 69. 

ἐλευϑεριώτερος Σπάρτης D IV,87. 

ἐλέφαντα ἐκ μυίας ποιεῖν Z 11], 
68. 

ἐλέφαντος διαφέρειος οὐδέν D IV,43. 

ἐλέφας μῦν οὐ δάκνεν nott. critt. 
Z 111, 67. 

ἐλέφας μῦν οὐχ ἁλίσκεε Z TI, 67. 

ἔλθον ξένος ὅστις ὀνήσεε D IV, 73. 

ἕλκων ἐφ᾽ αὑτὸν ὥστε αικίας γέφος 
D IV, 66. 

ἐμαυτῷ βαλανεύσω Z III, 58. App 
11 


, 53. 

Ἔμβαρος eins App Il, 54. 

ἐμοὶ μελήσει ταῦτα καὶ λευκαῖς κό- 
ραις App 1Π, δὅ. 

ἐμοῦ ϑανόντος γαῖα μιχϑύτω πυρὲ 
App Il, 56. 

᾿Εμπεδοκλέους ἔχϑρα D IV, 77. 

ἐν Adna, nott. critt. Z IV, 6. 

ἐν ἅλῳ δρασκάζεις Z III, 74. 

ἐν ἀμούσαις καὶ κόρυδος φϑέγγεται 
zZ 111,81. Ὁ 1,86: v.p,470,11. 

ἕν av’ ivas App II, 57. 

iv ἀοῖ τὰ σπουδαῖα App IT, 58. 

ἐν γὰρ ἀμηχανίῃ καὶ Kapxivog ἔμ-- 
μορε τιμῆς Z III, 77. 

ἐν γὰρ ἀμούσοις Καὶ κόρυδος κύκνοι! 
φϑέγγετ᾽ ἀοιδότερος Z All, 77. 
nott. D VI, 50. 

ἐν γῇ πένεσθαι μᾶλλον ἢ πλουτοῦντα 
zlıw Ὁ 1V, 83. 

ἐν δὲ διχοστασίη καὶ ᾿ΑἸνδροκλέης 
πολεμαρχεῖ Z All, 77. 

ἐν δὲ διχοστασίῃ καὶ Kapnwos Eu- 
μορε τιμῆς Z ΠΠ, 77. 

ἐν δὲ διχοστασίη καὶ ὁ πάγκακος 
ἔμμορε τιμῆς Z ΠῚ, 77. 

ἐνδοσίμυυ αὐλητιχκοῦ App IV, 87. 

ἐνδύεταί μοι τὴν λεοντῆν ἢ, 111,75. 

Ἐνδυμίωνος ὕπνον καϑεύδεις Z {Π|]|, 
76. D IV, 40. 

ἐν διοῖν τρία βλέπεις GC 1, 29. 

ὃν ἑνὲ υοιί. App Al, 67. 


501 


ἔνεισιν ἐν δενλοῖσν, κἄνανδρον, λόγον 
Z III, 73. 

dv a ἔστω ὁ κίνδυνος nott. Ζ III, 
9, 

ἔνεστε κἀν μύρμηκι χολή Z III, 70. 
GC ]!, 35: v. Add. 

ἔνϑα ὧν οἱ πόδες φέρωσνν, ἔκεισ᾽ 
ἄπιμεν App II, 59. 
Hiper τὴν χλαῖναν κατατρίβεις 
2 III, 72. D IV, 51. 

WI” οἴτε μίμνειν ἄνεμος οὔτ᾽ ἐκχ- 
σλεῖν ἐᾷ Ὁ IV, 88. 

ἐν Καρὲ τὸν κίνδυνον Z III, 59. 

ἐν το: αἴσῃ Z ΠΙ, 59. ποῖι. Ζ 

ἐν Καρὸς εἵπετο rates natt. App 
II, 60. 

ἐν Καρὸς μοίρᾳ App II, 60. nott. 


“ 4 Φ 

ἐν Κέῳ τίς ἡμέρα App II, 61. 

ἕν χήρίον App 11, 62. 

ἐν κοτύλῃ φέρη Z 111,60. Ὁ V,31., 

ἐν λευχῷ λίϑῳ λευκὴ στάϑμη Z 
IV, 89. 

ἐν λευκώμασιν ἐγράφης App II, 63. 

ἐν μέλυιτν. σαιτὸν καταπάττεις ἢ 
IV, 53. 

ἐν μύρτου πλαδὲ τὸ ξίφος χρατήσω 
App II, 64. 

ἐννεακαιδεκαετηρὶς Μέτωνος 
ΠῚ, 88. 

ἐν ψυχτὲ βουλή Z IM, 97. 

ἐν νυκτὶ λαμπρὸς ἐν φάὲε δ᾽ ἀνωφε- 
λῆς nott. GC I, 85. 

ἐν οἴνῳ ἀλήϑεια Z IV, 6. 

ἔνολμος ᾿πόλλων Z 111, 62.. 

ἐν ὅλμῳ ἐκωιμηήϑην Plut 11, 14. 

ἐν ὄλμῳ εὐνάσω Z IL, 63. 

ἐν οὐδενὸς μοίρῳ nolt. App IT, 60. 

ἐν παντὲ μύϑῳ καὶ τὸ Δαιδάλου 
μύσος ΖΦ 1V, 6. 

ἐν παντὲ μύϑῳ καὶ τὸ Πέρδικος 
σκέλος App [, 65. 

ἐν πέντε κρυτῶν γούνασι κεῖταε Zu 
111, 64. 

ἐν πίϑῳ τὴν κεραμείων μωνϑάνω Zu 
ΗΙ, 65. Pr XVI. 


App 


᾿ἐν Πυϑίῳ κρεῖττον ἣν ἀποπατῆσαν 


App II, 66. 

ἐν Πυϑίῳ χέσαν nott. critt. App 
11, 66. 

ἐν πυρὶ βέβηκας D IV, 52. 

ἐν Σάμῳ κομήτης D IV, 68. 

ἐν σχότῳ ὀρχεῖσϑαε Z MI, 71. 

ἐν Τεμέσῃ ἥρως Plut II, 81. 

ἐντὸς ἑβδόμης Z ΠΙΟἭΙὨῈ, 78. 

ἐν τριόδῳ εἰμί ZA IM, 78. 

ἐνύπνιον ἱερείας App II, 25. 

ἐν φρέατε κυσὶ μάχεσθαι Z ΜΠ, 48. 


δ02 


ἐξάντης λεύσσω τοὐμὸν κακὸν ἄλλον 
ἔχοντα Z III, 95. 

ἐξ ἀξίου τοῦ ξύλου κἂν ἀπάγξασθαι 
App Il, 67. ΄ 

ἐξ ἑνὸς πηλοῦ App II, 68. nott. 
App II, 47. 

ἐξ ἑνὸς ra πάνϑ᾽ δοᾶν App 11,69. 

᾿Εξηκεστίδης ἐγένου nott. App 11,70. 

᾿Εξηκεστίδης εἰς ὁδόν App II, 70. 

ἐξηπάτησεν ἡ χάραξ τὴν ἄμπελον 
App II, 71. 

ἐξηυλημένος βίος ὦ II, 64. 

ἐξηυλῆσϑαι Z Ὗ, 65. 

ἐξ ὀνύχων nott. D V, 15. 

ἐξ ὀνύχων τὸν λέοντα D V, 13. 

ξξ χοᾶς χωρήσεται nott. App V; 29. 

ἔξω βέλους Z III, 62. ' 

ἔξω βελῶν καϑῆσϑαι Z III, 89. 

ἔξω γλαῦκες App II, 72. 

ἐξωλέστατοε D VI, 24. 

ἔξω πηλοῦ τὸν πόδα ἔχεις GC II,49. 

ἔοικα βοῦς ἐπὶ σφαγὴν μολεῖν App 
II, 73. 1, 64. 

ἐοίκασι τοῖς ἐκ Πύλου ληφϑεῖσι τοῖς 
Aaxowıxois App II, 74. 

ἔοικα τῷ τοὺς ἅλας καὶ τὸ ἕλος 
πριαμένῳ App IL, 75. 

ἑορτὴ πόδας ἔχουσα App II, 77. 

ἑορτη πολλὰ ἔχουσα App II, 76. 

ἑορτῆς κατόπιν ἡδύσματα φέρερ nolt, 
critt. D V, 73. 

ἐπακτὸς 00x05 Ζ III, 80. s 

ἐπ᾿ ἀμφότερα xadevde τὰ ὦτα App 


ἐπεὶ γάρ nott. critt, 7 III, δ7. 

᾿Επειοῦ δειλότερος Z III, 81. 

ἔπεντα πλουτῶν οὐκέθ᾽ ἤδεταε gar 
κτλ. GC II, 45. 

ἔπεσϑε μητρὶ χοῖροε App II, 79. 

ἐπὶ βύρσης ἐκαϑέζετο App 11, 80. 

ἐπὶ βωμὸν ῬΙαι 1, 70. 

ἐπιγλωττήσομαε D VII, 3. 

ἐπὶ χνάφου ἕλκων App II, 81. 

᾿Επιμενίδειον δέρμα nott. critt. GC 
11, 23, 

᾿Επιμενίδου ὕπνος GC II, 23. 

ἐπὶ ξυροῦ βαίνειν D IV, 41, 

ἐπὶ ξυροῦ ἴσταταε nott. critt. Z 
III, 47. 

ἐπὶ πετρῶν σπείρειν nott. Plut. 
Boiss,. 1. 

ἐπιπνίγειν App IV, 84. 

ἐπὶ σαυτῷ τὴν σελήνην καϑαιρεῖς ὦ 
IV, 1: ν. p. 470, 10. 

ἐπὶ σκύτη βλέπει nott. Z VI, 2. 

ἐπὶ σπειρῶν oxowiov Plut I, 100. 

ἐπὶ τὰ Μανδραβόλου Z TIL, 82. 

ἐπιτάττεις φυλακὴν γυμνῷ Z 11, 98, 

ἐπὶ τῇ φακῇ μύρον Pr IV. 


INDEX 


- 


ἐπὶ τοῖς nloıs ἀκκέξεταε nott.Plut 
‚65. 

ἐπὶ τὸν ἔσχατον ῆῃυυσῶν risiv ποι, 
App II, 85. Pr IX. 

ne ZAL 1. 

ἐπὶ Χαριξένης App II, 82. 

ἐπιχώριοι οὖρον Toacı D IV, 80: 
p- 470, 12. 

εἰ ὄνου πόχος Ὦ IV, 85. 
ος πρὸς ἔπος. ἠρεειδόμεθα A 
II, 89. = Re 

ἕπου ϑεῷ nott. critt. D VI, 75. 

ἔργα νέων, βουλαὲ δὲ μέσων, εὐχαὶ 
δὲ γερόντων nott. App IV, 6. 

ἐρεβίνϑινος Διόνυσος ΖΦ III, 83. 

FE App I, 82. A 

᾿Ερετριέων ῥῶ D IV, 57. 

ἐρήμη δίκη 7, III, 84. 

ἐρίϑακος Z V, 11. 

ἐρινεός Z II, 23. 

ἐρινός App I, 73. 

ἐριννύες κυνῶν App II, 20. 

Ἔριφος γραῦς nott.critt. Z II, 94: 
v. p. 469, 5 et Add. 

Ἑρμῆς ἀμύητος D IV, 63. 

“Ἑρμώνειος χάρις ὦ, III, 85.- 

ἔῤῥεε τὰ καλά D IV, 89. 

ἔῤῥ᾽ ἐς κόρακας nott. Z II, 78. 

ἐς ἀνηλίου πύλας D IV, 86. 

ἐς κόρακας Z ΠῚ, 87. nott. D IV, 
86: v. p. 486, 1. 

ἐς Κυνόσαργες Ὦ IV,_86. 

ἐς Μασσαλίαν πλείσειας Plut 1,00. 

ἑσμὸς γάλακτος nott. Ζ I, 11. 

Estia ϑύεν D ΙΨ,68. Piut 1,46. 

᾿ς φοῖίϊ, Ζ IV, 44. 

ἐστὶ καὶ δούλων πόλιες App II, 84, 

ἐς Τροφωνίου μεμάντευται Z 111,6]. 

ἐστῶσιν ὠσίν D VIII, 74. 

ἔστω ταμίας, τὰ δ᾽ ἄλλα εἰ βούλει 
κύων GC II, 26. ᾿ 

ἔσχατος Καρῶν nott. App II, 85. 

ἔσχατος Πυσῶν πλεῖ App II, 85. 

ἑτερομόλιος δίκη Z ΠῚ, 88. 

εὐγενέστερος Κέκροπος nott.Z IV,3. 

εὐγενέστερος Κόδρου Z IV, 3. 

εὐγενῆς ἐκ βαλαντίου GC II, 51. . 

εὐδαίμων ὃ Κόρινθος, ἐγὼ δ᾽ εἴην 
Τενεάτης Z III, 96. 

εὕδοντν κύρτος αἱρεῖ D IV, 65. 

εὑδόντων ἁλιευτικῶν κύρτος ZIV,8, 

εὕδουσι λαγὦ App II, 86. 

εὖ κείμενον κακὸν κινεῖς D I, 52. 

εὖ μὲν ἀλλ᾽ οὐδὲν πρὸς τὴν Παρμέ- 
ψοντος ὗν App II, 87. 

εὐμεταβολώτερος κοϑόρνου Z III, 93, 

εὐμορφότερος Νιρέως nott. 7 IV,3, 

εὔνους ὃ σφάκτης Z III, 94. 

εὐνοῦχος παλλάκην App V, .12, 


1 


PROVERBIORUM. 


εὐορκότερος Tevedrov ἢ Tevidsou 
App 1, 88. 
εὖ εἰπεῖν ϑάλατταν App II, 89. 
εὖ πράττε" τὰ φίλων δ᾽ οὐδὲν, ἣν 
σὺ δυςτυχῆς App II, 90. 
εὕρηκα ὃ οὐκ ἐζήτουν D IV, 90. 
Εὐριπίδειος ὄρχος App II, 91. 
Εὐρίπου τρόπον nott. D III, 39, 
εὐρυβατεύεσϑαν D IV, 76, 78. 
Εὐρυκλῆς μαντεύεταε Plut II, 22, 
Εὔρυμνος Plut 1, 74: v. Add, 
εὐρυχωρίη Z II, 90. 
ἐφ᾽ αὑτὸν ἕλκων worte ἸΚαιχίας νῴ- 
φος D IV, 66. 
᾿Εφέσια γράμματα D IV, 78. 
ἔφεσις D IV, 70. 
΄ ἔφυγον κακὸν, εὗρον ἄμεινον Z III, 
98 


ἐφύδωρ nott. Plut II, 17. 
ἐφ᾽ ὕδωρ ἔλαχεν App II, 92. 
ἔχεν καὶ ἦ μυῖα σπλῆνα καὶ χολὴν 


ὁ μύρμηξ nott. GC II, 35. 


ἐχενηΐδος δίκην ἔχεταν App II, 93, 
819005 δὲ χὰν καλὰ ποιήσῃ κακὰ. 


ἐστίν App ΤΙ, 94. 

ἐχϑρῶν ἄδωρα δῶρα κοὐκ ὀνήσιμα 
Ζ1Ψ, 4. Ὁ Iv, 82. 

ἐχῖνος D VII, 61. 

ἐχῖνος ἐν χειμῶνν App II, 9. 

ἐχῖνος τὸν τόκον ἀναβάλλεν D IV, 
9. 

ἔχω τὸ σχῆμα τοῦ τεθνεῶτος App 


Ζαλεύκου ψόμος Z IV, 10. Ὦ ἷν, 
4 


94. : 

Ce χύτρα ζῇ φιλία 2 IV, 12. 

ξεῦγος Κρωβύλου Z IV, 69. 

Ζεὺς ἄγονος D IV; 952. 

Ζεὺς κατεῖδε χρόνιος εἰς τὰς διφϑέ- 
ας Δ IV, 11. D IV, 95. nott. 
Ὁ m, 2 


Ζῇ καῖε πῦρ App ἢ, 97. 
Ζῆν nott. App II, 97. 


Ζήνωνος ἐγκρατέστερος App IL, 


98a. 

Ζήνωνος ὑγιέστερος App II, 98a. 

ξητῶν γὰρ ὄψον ϑοἰμάτιον ἀπώλεσω 
Ζ IV, 13. D IV, 97. 

Ζωὴ nidov Z, IV, 14. 

ζῶμεν γὰρ οὐχ ὡς ϑέλομεν, ἀλλ᾽ 
ὡς δυνάμεθα Z IV, 16. D IV, 
100. 

ξωὸς γενήσῃ χρομμύου μόνον λαβών 
21V, 156. D IV, 9. 

Ζωπύρου τάλαντα Z IV, 9. 

4 ᾿Δμαία τὴν "Abyoiow μετῆλθεν Zı 

IV, 20. ᾿ 

ano Σκυϑῶν 4 DV, 1]. 


9 
ἡ ἀφύα πῦρ ZIV,25. App 11,988. 
Ι 


δ03 


ἡ ἀφύη ἰδοῦσω τὸ πῦρ ποῖϊ. critt. 

„cc U, θὅ. 

ἢ γὰρ τυραννὶς ἀδικίας μήτηρ ἔφυ 
App ἡ, 99. 

ἡ γ τὰ τῷ κήρυκν τέμνεταν App 
I ὃ 

ἥ γλῶττα τῷ κήρυκο τοῦτο γίνεταν 
App ΠῚ, 1. 

ἡ γλῶττ᾽ ἀνέγνωχ᾽, ἡ δὲ φρὴν οὗ 
μανϑάνεε App II, 100. 

7 γραῦς τὰς ἀγαϑίδας ** App 

2. 
u 

ἢ γραῦς τὸ ἄροτρον Exzivovon App 

in." 


ἢ δεῖ χελώνης κρέα φαγεῖν ἢ μὴ 
φαγεῖν D V, 1. Z IV, 19. 

ἡδοναὶ ἀνθραποδώδεες nott. D I, 73. 

7 δ᾽ ὃς App III, 3. 

ἢ ἐν Aoysı ἀσπίς Plut 1, 44. 

ἤϑη φίλων γίνωσκεγ μιμήσῃ δὲ μή 
App ΠῚ, 4. 

ἡ Θρᾷττα ἐπὲὶ τῷ ταρίχεν App ΠῚ, ὅ. 

ἡ παμηλος καὶ ψωριῶσα πολλῶν ὄνων 
ἀνατίϑεται φορτία nott.D V,8l. 

ἡ Kavvia βοῦς App III, 6. 

ἡ κέρχος τῇ ἀλώπεκι μαρτυρεῖ D 


φ Φ 
ἠκχρατισμένον ὄξος App IV, 28. 
7 χρίνον ἢ κολοκύίντην Z IV, 18. 
ἡ κύων ἐν τῇ φάτνῃ GC II, 61. 
ἢ λέγε τι σιγῆς κρεῖττον ἢ σιγὴν ἔχε 
App ΠῚ, 7. 
Ἡλιαδων δάχρνα App III, 8. 
ἠλίβατον καχον App III, 9. 
ἠλιϑιώτερος Δευκολόφον App 1Π], 
10 


ἠλιϑιώτερος τοῦ nt "Adomı- 
dos Z IV, 21. ν, 12. 66 
II, 63. 

ἥλιξ ἥλικα τέρπεε D V, 16. nott. 
GC I, 16. 

ἡλιοβολεῖταν 7) V,53. 

ἡλιοῦται Z V, 53. 

ἡλίῳ φῶς δανείξεις Plat. Boiss.16, 

ἡ λύκος περὶ φρέαρ χορεύεςι GC II, 
95 


ἥλῳ τὸν ἧλον D V, 16. 

ἡμεῖς δέκα “Ῥόδιοι, δέκα νῆες D V, 
18. 

ἡμένη πελειάς App Ill, 11. 

ἡμιωβόλιον Πάσητος D VIII, 40. 

ἥ μωρία μάλιστα ἀδελφὴ παρηρίας 
ἔφυ App 111, 12. 

ἣν ἔλαχες Σπάρταν κόσμει Ὦ VIII, 
46. 


ἢν μὴ καϑάρῃς κἀλέσῃς, οὐ μὴ 
φάγῃς D V, 17. j 
ἠπειρώτῃ δίκτυα δίδως Plut. Boiss. 


604 


ἡ Περγαία Agreus D V, 6. 
ρακλεία λίθος Z IV,22. D V,2. 
Ἡράκλεια λουτρά nott. Z VI, 49. 
“Hoaxdsıos νόσος Z IV, 26. 
"Hoaxlsos ψώρα D V, 7. 
Ἡρακλέους ϑυσίαι GC 11, 64, 
ἥρωες Ζ 1, 64. V, 60. ΡΙαι I, 32. 
ἥρως et Κρῆς confus. nott. critt. 
423 DD. . 
σάν ποτ᾽ ἦσαν ἄλκιμοι Μιλήσιον 


‚3. 

᾿Ησιόδειον γῆρας App IV, 92. 

9 Σκυϑῶν 070% Plut 1, 62. 

ἢ συχάμινος συκαμίνω ῥύπτεταν App 
1Π, 13. 

ἡ Συλοσῶντος χλαμύς Ὁ V, 14. 

Συρακοσίων δεκάτη App II, 14. 

ἦτον App ΠῚ, 15. 

ἦτον Kpivov 7 κολοκύντην nott.critt. 
2 IV, 18. 

ἤτοι τέϑνηχεν ἢ διδάσκειν γράμματα 
2 IV, 1. D V,9. not. D 
VI, 56, Pr XX. ΕΝ 

ἢ τρὶς ἕξ ἢ τρεῖς κύβοι ‚23. 

5] ν, 4, Bor. D II, 60. 

᾿φαίστειος δεσμός App III, 16. 

φαιστότευχτος App IV, 57. 

ἡ Φανίου ϑύρα Z IV,24. DV,5. 
ἡ χαραξ τὴν ἄμπελον ἐλυμήνατο 
nott. Z VI, 40. App II, 71. 
7 χρὴ Toayudew πάντας ἢ μελαγ- 

χολᾶν D IV, 13. ᾿ 
7 ψελλὴ οὐ πεττεύω App IIL, 17. 
θάλασσα Z 1, 9. 
ϑαλασσαν ἀντλεῖς mott, critt. Z 
VI, 48. App IV, 58. 
ϑάλασσαν σπείρευν Pint. Boiss. 4]. 
nott. Z III, 55. 
θαλάσσιον πρύβατον Pr V. 
ϑαλάττῃ ἐκ χαράδρας ὕδωρ GC 
II, 67. 


Bin μαίνεταν Z IV,27. DV, 
19. 


I ἡ νος] 


ϑανάτοι πτερὸν App V, 18. 

Θάσος ἀγαθῶν Z IV, 34. 

θᾶττον ἢ Βούτης Z IV,28: v. p. 
469, 2. | 

ϑᾶττον ὃ τόκος "Ἡρακλείτω Περι- 
ψαίω τρέχει Z 1V, 35. 

θεοὶ Modorrixoi App 11], 18. 

ϑεὸς ἐκ μηχανῆς nott. critt. Ὁ 


‚84. 
ϑεὸς ἡ Avaidaun Z1IV,36. D V,24. 
ϑερμολουσίωις App I, 34. 
Θερσίτειον βλέμμα App II, 19. 
Θερσίτειον εἴδωλον App III, 19. 
Θερσίτης nott. App HI, 19. 
ϑιεσπιῳδὸν στόμα Ζ IV, 6l, 
Θεσσαλικοὶ δίφρον nott. D V, 20. 


INDEX 


Θετταλικὰ γέρα nott. DV, 9. 

Θετταλικὴ ἔνϑεσες nott. D V, 20, 

Orralıxa πτερά D V, 20. 

Θετταλικὸν σόφεσμα App III, 20. 

Θετταλῶν σόφισμα Z ΕὟ, 29. ποιί, 
D V, 20. App IV, 93. 

ϑεῶν ἀγορά Z IV, 30. Ὁ V, 21. 

ϑεῶν ἐν yovvaoı κεῦῖταε Z ΕΠ], 6. 

ϑεωριχόν Z III, 27. 

ϑηρᾷς ἀδύνατα Z I, 29. 

ϑολερῶς προβαένεες Z IV, 31. 

Θρᾷκες ὅρκια οὐκ ἐπίστανται Ζ IV, 
42. D V, 25. 

Ogaria παρεύρεσες ᾧ IV, 37. App 

4 φ 

How Z V, 75. 

ϑριᾶσϑαν Z V, 75. 

ϑριοβόλον ὦ ὟΝ, 75. 

ϑροίον D VII, 55. 

ϑρίπες ZA 11, 53. D V, 78. 

ϑρίπας ἀετῷ συγκερένεις D I, 56. 

Hug Φασηλιτῶν Z VI, 36. 

ϑυμὸς ἔσχατον γηροίσκεν GC 11,66. 


ϑυμόσοφος App III, 22. 


ϑυννάζοντες nott. critt. D V, 22. 

ϑυννίζξεν D V, % 

ϑύρα Χαρώνιος Z VI, 41. 

ϑύραΐε Κᾶρες, οὐκ Er’ ᾿4νϑθεστήρια 
Z IV, 33. 

ϑύραϑεν App III, 23, 

ἐαλεμίξευν ἢ, IV, 39. 

᾿Ιάλεμος App III, 21. 

᾿Ιαλέμου ψυχρότερος Z IV, 39. 

ἐαλεμώδη App III, 24. 

ἴδ᾽ ἀφύη πῦρ note. critt. Z 1,77. 

4 4. Φ 


ide πῦρ ἴδ᾽ ἀφύη nott, critt. Ὁ 


‚4. 

ἰδοὺ “‘Podog ἰδοὺ πήδημα nott. ἢ 
V, 18. GC I, 90. 

ἱερὰ ἄγκυρα D V, 29. GC II, 69. 

ἱερείας ἐνύπνιον App III, 25. 

iegoV 7 συμβουλὴ, ἐστὸν 4 IV, 40. 

ἑερὸν πῦρ nott. D VIII, 72. 

i9” εἰς Κυνόσαργες nott. Ὁ IV,86. 

ἴϑι ὀρϑός App ΠῚ, 26. 

ἔκταρ Ζ Υ, 55. 

Ιλιὰς κακῶν 7 1V, 43. Ὁ V, 26. 

Jusgaiog ἐνύπνιον App III, 25. 

ἕνα δέος ἔνϑα καὶ αἰδώς D V, 30, 

ἵνα μὴ φάγῃς σκόροδα μηδὲ κνάμφυς 
App ΤΙ, 

Ἴγους ἄχη Z IV, 38. 

ins D V, 78. 

ἱππάρχων πίναξ Z IV, 42, 


. Ἱππάρχου τειχίον GC IH, 81. 


ἑππέας εἰς πεδίον προκαλεῖ D ὙΨ,28. 
ἱππεῖς ἐν Θεσσαλίᾳ καὶ Θράκῃ App 
III, 28. 


PROVERBIORUM. 


Ἵππολ ὑτὸν μιμήσομα D V, 32. 
ἵππον εἰς πεδίον D I, 63. 

ἵππος εἰς λεῖον πεδίον nott. DL, 65. 
ἵππος με 100 βασιλεύς μὲ τρέφειν 


ἵππου γῆρας App Ill, 29. 

ἵππῳ ynodoxort τὰ μείονα κύχλ᾽ 
ἐπίβαλλε Z IV, 41]. D V, 22. 

Ἶρος nott. Ὁ VIEL, 53. 

ἶσα πόλεμον οὐ ποιεῖ GC U, Ike; : 

ἔσαν ψῆφοι Αρ ΠῚ, 30. 

Jotig va Z zZ’ ; 44. D II, 40. 

ἰσότης φιλότης τ 11,10: v. Add. 

ioyas App 

ἔσως Ἐρινύς ἜΝ ἐχ τραγῳδίας 
Αρρ I, 31. 

ἐχϑὺν εἰς ᾿Ελλήσποντον App III, 32. 

ἰχϑὺν viysodaı διδάσκεις b V,33. 

ἰωροὶ App IV, 39. 

κάβος κάβου App III, 33. 

Καδμεία νίκη ZIV, 45: v. p- 488,5. 

᾿ χκάϑαμμα λύεις ὦ, IV, 46. DV, 
47. 44. 

καϑ' ἑαυτοῦ Βελλεροφόντης D Υ, 
4. 

καϑ᾽ ἑαυτοῦ τὴν κόνιν ἀμᾶταν App 
III, 94. 

καϑέλκειν τὴν σελήνην nott. critt. 
z IV, 1. 

καϑεύδοντος τροπαῖον GO I, 14. 

x09” ὕδατος γράφειν D V, 83. 

καϑώσπερ αἱ τίτϑαν σιτίξζεις καχῶς 
GC Il, 82. 

καὶ γὰρ ᾿Ἀργείους δρᾷς App IIL,35. 

καὶ on ϑεῶν ἀγορᾷ nott. critt. Z 
IV, 


καὶ ΠΣ κεραμεῖ κοτέεν APP 


Καικίας D IV, 


66. 
καὶ κόρχορος ἐν λαχάνοισι ZIV,57. 
6 


ποίι. critt. D V, 

καὶ σφάκελοι ποιοῦσνν ἀτέλειαν Z 
IV, 76. 

καὶ ταῦτ᾽ ἔχοντες χυμάτων ἐν ἀγχά- 
λας App III, 37. 

καὶ τὸ Πέρδικος ΠΉΤΕΣ App 11,65. 

καὶ χειρὶ καὶ ποδὲ βοηϑεῖ Moll. 
App II, 38. 

καὶ χερσὶ καὶ κόμαισι καὶ ποδῶν 
Pace App ΗΙ, 39, 

κακὰ κακῶν App III, 39. 

κακὰ μὲν ϑρίπες, κακὰ δ᾽ πες D 
V,78: ν. p.471,2. 

xarn ἄχανθα ποιί. D II, 95. 

κακή μὲν ὄψες, ἐν δὲ διρλάζωι φρέ- 
ves D V, 89. 

κακὴ πρόδοσις D V, 74. 

yıerıoy Βάβυς αὐλεῖ Δ IV,81. Plut 
1, 26. non D V, 69. 


505 


κακογενειῶν͵ App 11,.36. -. 

κακαὶ πίφαυσι τῆς Tnagias τὴν ἐμέν 
χλην D Υ͂, 99... | 

κακὸν er κακῷ Zi VW: 9, Ἂ 

κακὸν εὖ μϑμενον D. ὟΙ, 54. 

zart Τενέφχην. pott:. D- VI; 58. 

κακοῦ κόρακος vun vor a 
D V.3% . ἬΝ νν 

20x09 ᾿λλιάς, δι D v ΕΝ Ale 

Καλαμαραδιρὸς γάδαφος Ὁ ΟὟ, 366. 

καλάποδον App III, 90. -.΄. 

καλεῖ χελώψη ταὺς βόας βραδυδίπανς 
[sic] Pr ΧΧΧΥ.. 

Καλλικυρίων σιλείους 2 iv, 54. 

Καλλίου App III, 40. 

κάμηλος καὶ ψφῳριῶσα alle ὄνων 
ἀγατέϑετοαι φορτία I) V, 5ι|. 

κάμπιος δρόμος Z IV,.47,. . 

κἂν αἷς dam ἄνδρω πονηρὸν .D V, 
‚87. 

κὰν ἀπὸ φεκροῦ φέρῃ D..V, 84. 
nott. GC II, 84. 

κἂν ἐπὶ τοῦ «ψεκροῦ κερδαίνειν GC 
II, 84. ἣν 

κάνης App IV. 11. . ie 3 

κανϑαρίς D VI, 49 

a Z 1, 20. IV, 68. »D I, 

9 

κανϑάρου μελάντερος App III, 41. 

Ban oxsd 1), V, 88. nott, 

ei φοφώτερος 2 IV, 65. ἢ 

κὰν ἴσαν vn φέρωγτον App un, 
‚22. 


κἀν μύρμηκι χολή D I, m. 

κἂν ὗς daxoı ἄνδρα -παονηρὸν ποι, 
D V, 81. !. 

παπνίας ποιητής App IH, 48, 

κάπνιος ἄμπελος :App 111, 43. 

καπνὸν Eva ἡγουμῆν nott. critk, 
App III, 44. not. ZIV, 7. 

xanvov φεύγων “εἰς TO πῦρ ἐνέπεσον 
D VII, 4. 

καπνοσφράντης Mott. App Il, 44. 

καπνοῦ Φμά App .EIL,.44. 

καπνοῦ σκιὰν δεδοικένα, nott. critt. 
App 118, 44, : . 

καρίξεες. D vu, 63. . 

Καρικὴ Μαΐσα Ὀ V,.86,. 

Ka.gızov Puppe, Plut J, 73. 

Καρικὸς τράγος D Υ, 495. 

καρκένοᾳ λαγωὸν, αἷρεξ Ὦ V, 96, 

καρκίνον δασύποδιυ σύγαξες D I, 
56. 

καρκίνου πορεία App II, 45. 

Καρπάϑιος τὸν λαγώ Z IV, 48. 
nott. eritt. 2 Ale v. Ρ 472,1. 

καρύχας Z V, 3. 


506 


Kacwrıxov ἅμμα D V, 44. 

κατὰ βοὸς εὔχου D V,90. VI,55. 

κπαταγηράσαις Τιϑωνοῦ βαϑύτερος 
App IV, 68 = 

κατὰ θάλασσαν σπείρειν Plut.Boiss, 
41. nott, Ζ 141, 65, Ὦ I], 46. 
vn, 67. " ‚ ᾿ 

κατ᾿ αὖγας ἀγρίας D V, 49, 

κατὰ λέθων σπείρειν nott. D V, 83. 

ara μαχαιρῶν “xvßweac Plut. 
Boiss. 49. u. 

ara πετρῶν σπείρεις Ῥ] αἱ. Boiss. 
1. nott. App 1}, 67. 

κατὰ πόδα nott. D V. 9. 

κατὰ ποδὸς βάσιν D V, 95. 

κατὰ ῥοῦν φέρεεταν D V, 82. 

κατάρσεις et καταῤῥεύσεις Confus. 
nott. critt. Z IV, 68. 

«ατὰ σαυτὸν ἔλαυνε D VIII, 46. 

κατὰ σμικρόν nott. D V, 9. 

κατὰ τρυγόνα ψάλλες D VII, 71. 

κατεπεμβαίνευν App IV, 31. 

κατοικίδιοι μύες D VI, 46. 

κατολιγωρούντων D II, 75. 

κατόπιν ἑορτῆς ἥκεις Ὁ V, 73. 

κατόπιν ἧκε τοῦ καιροῦ ποῖι. D 
V, 78. . ᾿ 

κάτοπτρον ὃ τυφλός App V, 12. 

Καύνιος ἔρως D V, Tl. 

κεκιθάρικεν Z VI, 4. _ 

Κέλμις ἐν σιδήρῳ Z IV, 80. 

κενὰ κενοὶ λογέξζονταν ποί(. critt. 
D V, 100. | 

κεφοὶ κενὰ βουλεύοντων Ὦ V, 100. 

κενότερος λεβηρίδος ποῖίί. critt. Ὁ 
1ΠῚ, 73. 

κεραμεία τὸν πίϑον nott. 7, ΠΠ|,6ὅ, 

κεραμεὺς ἄνθρωπος Ὦ V, 98. 

κεραμέως πλοῦτος D V, 97. 

κεραυνοῦ βολή Z II, 8. 

κερδογαμεῖς D VI, 22, 

κέρδος αἰσχύνης ἄμεινον" ἕλκε μοιχὸν 
ἐς μυχόν Z 1V,67. D V, 42. 


ee μάστιξ Z IV, 49. D. 
δ δ τω . 


‚50. | 
κερχωπίζειν Z IV, 50. DV, 5l. 
r 


Pr V. 
Kioxor οἰκεῖς Z IV, 51. 
Kioxov οὐκ ἔχουσα Z IV, δ]. - 
Κίσκων πόλις D V, 5% 
κεστρεὺς νηστεύεν Z IV, 652. D V, 
53 


κεφαλὴν τῷ λόγῳ ἐπιϑεῖναν nolt. 

κέφαλος nott. critt. D V, 53. 

κῆποι ᾿Αδώνιδος Add. δὰ D 1,14, 

xnowos ϑάνατος App Ill, 46. 

κηρύκιον, κηρύκειον molt. critt. Z 
3 . ἮΝ 


INDEX 


κίβισις ZI, 41. 
κιϑαριστὴς ᾿“σπένδιος Z II, 80. 
Κιλίκια, τά, D V, 54. 
Κιλίκιοε rodyos D V, 54. 
Κιλικίζενν nott. App IV, 73. 
Κιλίκιος ὄλεθρος Ζ ; 
κίνδυνος ἡ ἐν πρώρῳᾳ σελίς Z IV,53. 
κινήσω τὸν ἀφ᾽ ἱερᾶς D V, 4]. 
Κινύρου πλουσεώτερος App IV,68. 
Κίσσαμις [lege Κρέσσαμεις.« Gais 
fordus.] Κῷος Z IV, 61. 
κίχλης κωφότερος Z IV, 66. 
κλαίεν ὁ νικήσας, ὃ δὲ verndık 
ἀπόλωλεν Z IV, 78. D V, 7. 
κλειτοριάξζεεν D V, 77, 
κνάφης App II, 81. 
wiy ἐκ χώρας D V, 91. 
κόϑορνος Z ΕΠ], 93. 
κοινὰ τὰ τῶν φίλων Ζ IV, 79. D 
V, 76. 
κοινὸς Ἑρμῆς D Ὑ, 38: v. p.470,1. 
κολοκύνταις λημᾶν ἢοῖε. D V, 63. 
κολοκύντην D V, 10. 
Κολοφῶνα ἐπέϑηκας GC 1], 86. 
κολοφὼν κακῶν nott. GC 11, 86. 
κολοφῶνα τινε ἐπάγειν nott. GCII, 
86. 


Κολοφωνία ὕβρις D V, 79. 

Kounas Μάξιμος D V, 46. 

κόνιν φυσᾷς D I, 52. 

κόντῳ πλεῖν App Ill, 48. 

κοπροφάγου D 111, 49, 

κόραξ ὑδρεύεν Z IV, 56. 

κορδύλη App Ill, 49. 

κορδύλης οὐκ ἄξιος App III, 49. 

ἈΚορίνϑιος ξένος App III, 50. 

κόρκορηῃς Z IV, 57. 

Κοροίβου ἠλιϑιώτερος Z IV, 58. 
DV, 56. 

κόρυδος Z II, 38. D VI, 50. 

Κορυϑέως εἰδεχϑέστερος Z IV, 59. 

κόρχορος ἐν λαχάνοις Z IV, 57. 
nott. critt. Ὁ V, 36a. 

κορώνη τὸν σκορπίον Zu IV, 60. Ὁ 
,, 69. 

xopowidas κακῶν nott. GC IT, 86. 

κοσκίνῳ φέρεις ὕδωρ Plut. Boiss. 
50. 


κόσμει Σπάρταν, ἣν ἔλαχες GC II, 
70. 

κοτύλη Z III, 60. 

Κουρήτων στόμα ὦ IV, 61. DV, 
60 


κράδης ῥαγείσης Plut IT, 6. 
κράμβην ἀλείφενν nott. Plut. Boiss. 
48. 


κρέα καπνιστά nött. App III, 44. 
κρέας nott. critt. Plut 11, 7. 


PROVERBIORUM. 


Kol γὰρ καὶ δίκαια χἄδιν᾽ 
ἐστ᾽ ἀχούειν App I, 100. 

Κρὴς πρὸς «Αἰγινήτην D V, 92. 

xontilew 2 IV, 62. D Υ, 68. 92. 
App IV, 73. ᾿ 

κρίνον κολοκύνξης ἄνθος Z IV, 18. 

κριὸς ἀσελγόκερως Ὦ V, 61. 

κρῖος τὰ τροφεῖα D V, 62. 

κριὸς τροφεῖ᾽ ἀπέτισεν Z IV, 63. 
Ὁ Ψ, 62. 


κριοῦ διακονία nott.critt- Ὦ V,62. 

x00x09 ἐν Κιλικίᾳ ἐπαγαγεῦν nott. 
Ζ Ill, 6. App II, 33. 

Koovixai λῆμαε D V, 63. 

Koovov καὶ ᾿Ιαπετοῦ ἀρχαιότερος 
nott. D II, 71. 

Koovov πυγή D V, 64. 

Κρότωνος ὑγιέστερος Z VI, 27. App 
Η1Ὶ, 51. 

% ὑσταλλον Z V, 58. 

Ἐρωβύλου ζεῦγος ZIV,69. DV, θὅ. 

κυάϑῳ μετρεῖν θάλασσων nott. D 

᾽ . 

κύαμον καὶ alas 2 I, 25. 

κύβον Διὸς Z 11, 44, 

κυδαάζειν Z IV, 70. D V, 6756. 

κύδος IV, 70. D V, 67a. 

κύδου δίκην ὀφείλειν nott. Z IV, 70. 

κύδους ἐχτετικέναν ἢ, IV, 70. 

Ἀυζικηνοὶ στατῆρες 4 IV, 11. D 

‚66. 

κυϑνώλεις συμφοραέ Z IV, 88: v. 
Add. 

Κυϑθωνύμου αἶσχος ὦ, IV, 72 

κύκλα μείονα Z IV, 41. 

κύχνειον ἄσμα D V, 37. 

κυλενδεῖς κόνιν ἐκ πόντου App II, 42. 

κύλλου πήραν App III, δ2. 

κύματα μετρεῖς Plut. Boiss. 17. 

κύμενον ἔσπεερε nott. D V, 15. 

κύνα δέρειν δεδαρμένην D V, 85. 

κύνες τὴν δέσποιναν μιμούμεγαν D 
Υ, 93. 

Κυνόσαργες Ὦ Ὕ, 94.΄ 

Κύπριος βοῦς D V, 80, 

κύρβεις κακῶν ZIV,77. D V,72. 

Κυρνία ἄτη Plut I, 90. 

Κυρνία γῆ D V, 38. 

κύων axalardiz nott. App I, 12: 
v. p. 471, 3. 

κύων ἐν προϑύρῳ App III, 53. 

κύων ἐν ῥόδόις App III, 54. 

κι εν κυνὸς οὐχ ἅπτεται App III, 


ὅ. 
κύων ἐπὶ δισμα Z IV, 73. 
κύων ἐπὶ τὸν ἴδιον ἔμετον GC 11,83. 
κύων τεύτλια οὐκ ἐσθίεε nolt. D V 
67a. ? 
Κωδάλου χοῖνιξ D V, 69. 


507 


κωθωνίξεσϑαν D’VI, 33. 

Kövos ἀρτοξύεε App Ill, 56, 

Koos Χίῳ Z IV, 14. 

Κωρυκαῖος ἠκροάξζετο Z IN, 75. 
App IV, 96. 

xoovxov D VII, 54. ! 

κωφὸς αὐλητήν App V, 12. 

κωφότερος κίχλης Zu IV, 66. 

κωφότερος τοῦ Topwvaiov λιμένος 
Ζ IV, 68. DV, 43. 

κωφῷ ὁμιλεῖς" Plut. Boiss. 43, 

κωφῶν ϑύμας κόπτειν ποι, GC 
III, 32. 

λάβρακας Μιλησίους App Ill, 57. 

λαγὼς καϑεύδων Z IV, 34. 

λαγὼς τὸν περὸ τῶν κρεῶν τρέχει 
Z IV, 8ὅ. Plut II, 7. 

λαέϑαργος κύων nott. Z IV, %. 

Aaxıddas: v. Ὦ et Πλακιάδαν. 

Aaxumwixas σελήνας D VI, 30. 

λαλίστερος τρυγόνος Z VI, 8. 

λαύρα Σαμιακή Plut I, 61]. 

λαχανοπωλητρία ποῖϊ, critt. Ὁ 
VII, 20. 

λαχάνων προςϑῆκαι Ὦ II, 52. 

λεβηρίδος τυφλότερος App II, 58. 
nott. critt. D Ill, 73. 

λεβηρὶς Z IT, 95. note. critt. Ὁ 
11, 73. 

λεία Μυσῶν Z V, 15. 

λέοντα νύσσεις D I, 52. nott. Ὁ 
VIII, 64. 

λέοντα ξυρᾷς D VI, 25. 

λεπτὰ ξαΐγεις nott. App II, 59. 

λεπτὴν πλέκειν App 11, 59. 

λεπτότερον λεβηρίδος nott. D II, 
73. 


“ερναία χολή nott. critt. Z IV, 
86: v. p. 471,4. 

Adern ϑεατῶν nott. critt. Z IV, 
86 


Alorn καχῶν Z IV, 86. D Ι, 10. 
VI, 7: ν. p. 471, 4. 

«εσβιάζενν App IV, 73. 

Atoßıos δεξιά nott. critt. Z 1V,88. 
Atoßıos πρύλις Plat 1, 42. 
Atoßıos ὠδὸς nott. critt. Z V,'% 
“εσβίων ἄξια Z IV, 88. 

Asoßiow δεξιά note. critt. Z IV,88. 
λέσχαις ἐγκαϑήμεναν ἀηδόνες D 1, 
i 48: v. Add. as 

even ἡμέρα App III, 60. 
Feen zZ 1v, 87. 

λευκὴ στάϑμη ὦ IV,89. D VI,8. 
λευκὴ ψῆφος D VI, 9. 

λευκὴν μᾶζαν φυρῶ σον D ΥἹ, 12. 
λευκοὲ τοὺς δειλοὺς ovedisovow App 

HT, 61. 
λευκὸν ἀγαϑὸν App 111, 60. 


λετκάπυγος App ΤΙ͂Ϊ, 62. 

λενπὸς Ἑρμῆς mot. App II, 53. 

λευκότερος Δεύπωνος App IV, 1. 

äsvzoregos zioros nott. D VI, 12. 

λευκώλενον iivov κερδογαμεῖς D VI, 
22. 


λευκῷ λέϑῳ λευκὴ στάϑμη GC II, 
100. 

λευκώμασιν App II, 63. 

λευκῶν ἀνδρῶν App IV, 33. 

λεχὼ λέαιναν καὶ κακὸς; πίων geßzs 
App Ill, 63. 

λέων ξίφος ἔχων Apr ἀνὰ ἃ 

λήθαργος πίων Z IN ΡΡ 

V, 6. 
λημᾶν χύτραις ἢ xoloxurrass mott. 
Υ, 63 


j} . 

Azuria χειρί Z IV, 91. D VI, 
10. not. App III, 66: v. p. 
471, 5. 

Anusıov βλέπεε App ΕΠ], 66. 

Arırıov κακόν Z IV,91. D VI,2. 

«ιβυκὸν θηρίον D VI, 11. 

«“Διβυκὸν ὄρνεον not. critt. D VI, 
"1. 

Αἰϑον ἕψεις nott. Z V, 27. DI, 
45. App Ill, 67. 

λίθῳ διαλέγου Plut. Boiss. 24. 

λίϑῳ λαλεῖς App 1Π], 68. 

λίϑων zoai App JII, 69. 

«Διμοδωριεῖς Plut 1, 34. 

λιμὸς Μηλιαϊος nott. Z IV, 91. 

λιμοῦ πεδίον Z IV, 93. D Vi, 13, 

λιμῷ Μηλίῳ Z IV, 91. 

Avdw τὴν θυσίαν ZIV, 9. Ὦ 
ΥΙ, 15. 

λίνον λίνῳ κλώϑεις nott. D VI, 16. 

λένον λίνῳ συνάπτεις D VI, 16. Ζ 
1V, 96. 

λιπαρώτερος ληκυϑίου D VI, 31. 

λιπαρώτερος λύχνου D VI, 31. 

λόγοισιν "Eguodwpos ἐμπορεύεταν Z 


‚6. 
“Μοκρικὸς βοῦς Z V, 5. nott. D 
1:1, 50. 
Aoxgoi τὰς συνθήκας Z V, 4. 
“Μοκρῶν σύνθημα Z IV, 97. D 
v1, 17. 
λούσαιο τὸν Πελίαν Z IV, 92. 
“υγκέως ὅμοιος App ΠῚ, 70. 
«Δυγκέως ὀξύτερον βλέπεε App I, 
71 


Avdia ἐλέγξεε τὸ κίβδηλαν mott. 
GC 1, 93. 

Avdıwv ἄρμα D VI, 28. 

Audio νόμῳ D VI, 29. 

Avdos norngoi, δεύτερον δ᾽ Al- 
γύπτιοι, τρίτον de πάντων Κᾶρες 
ἐξωλέστατον Ὦ Vl, 21. 


Audos ἐν μεσημβρέξε παῖζε, D VL, 
18. Plut Il, 3. 

Ardos καπηλειες Z V, 1. 

Ardos τὴν θύραν ἔκλεισεν ZIV,R 

Ανδῶν zapruag Z V, 3, 

Ανδῷ πράγματα mott. D I, 6 
21, 87. 

ae ποτόν Z IV,99. App ll, 


7 
Avzsios App III, 72: νυ. p. 411,6 
λύκος ἀετὸν φειγει D VI, 19, 
λύκος auyas ἐκκαλὼ» App II, 7% 
λύπος εἰς παγας Z III, 52. 
λύκος ir αἰτίᾳ γίνεται καὶ 
xar μὴ φέρη App III, 74. 
λύχος ἔχανεν D VI, 20. 
λύκος καὶ ὅξν πποιριαέίνεε D V, 90, 
λύκος κρέας vinse App MI, 75. 
λύχος ματὴν χανών mott. crilt. D 
ΥΙ, 20. 
λύκος περὸ φρέαρ χορεύει Z IV,10. 
„D_Yb 21. ΘΌ 11, 96. ᾿ 
ὑπὸς λέοντε σιμιβάλλεε περ ἐφ 
‚App ΠῚ, 76. er, 
λυχος πρὸ βοῆς σπεύδεε D VI, %. 
λυχος χανών ποῖῖ. D VI, 20. 
λύκου δικάς Z Ψ 2, 
λύκου πτερά D VI, 4. GC IL%. 
λυκου ῥήματα App III, 77. 
λύκου στέγη App III, 78. 
λύκου στόματος Z III, 48. 
wo ἐν asonu eig ἅπτειν DVI, 


λύω λέσχας D VE, 32. 

μαγνῆτιρ Z IV, 22. 

μᾶζα 2 1, . 

Mais καὶ Θίμιβις App III, 79. 

μαίνοιο μενταψ, εἰ “μὴ μαίνοιτο 
nott. App ΤῊ 14. = 

μακάρων 977006 Ζ, III, 86, 

μᾶλλον 6 Φρύξ 7, V, 16. 

navias οὐ πᾶσων ὅμο D 4. 
App I, 80. 6 an 

μαντεύεται Εὐρυκλῆς Plut II, 22. 

nayrını ψυχή App III, 80. 

μασχάλην αἴρειν Z ,͵ ἡ. GC 1,12 

ματαια τάλλα πρὸς Κρότωνα τἄστια 
nott. App 1|1, 51. 

Μεγαρέων δάκρυα Z_ Ψ, 8. Ὁ VI, 
34. 


ἹΜΜιγαρικὰ δάκρυα D VII, 65. 
Μεγαρικαὶ σφίγγες D VI, 35. 
Ale zo ἀγγελος ἐσϑλός App III, 


μέγα στόμα τὸ τοὐνιαυτοῦ D VI,48. 
μέγα φρονεῖ μᾶλλον ἢ ΤΠ] ηλεὺς ἐπὶ 
τῇ μαχαίρᾳ Z ,20. App IV,57. 


PROVERBIORUM. 


μέδιμνον App III, 82: 

μεδίμνω ἀπομετρῶν παρὰ πατρὸς 
ἀργύριον App III, 83. 

μείζονα βοᾷ δάφνης χλωρᾶς καιομέ- 
φης DVI,52. . 

μελάμπυγος App MI, 62. 
μελαμπύγῳ συντύχοις mott. critt. 

“. ΡΥ, 10. nott. App Ill; 62. 

μελάντερος ζόφου App III, 84. 

μελάντερος πίσσης App III, 84. 

μελίπηχτα κύνες App III, 88. 

μέλιτο: μυελὸς Ὁ vr, bl. 

μελιττοῦσϑαν App IV, 27. 

μεμαγμένη μᾶζα App III, 86. 

μεμαγμένος βίος 7, 1, 21. . 


᾿ μερὲς od πνίγεν 7, V, 23. Plut 1, 


32. - 
ntgeow et μέλεσιν confus.: nott. 
critt. Z VI, 8. 
μέση; ἡ App IV, 3. 
μέτα γὰρ νοσούντων καὶ τὸ μαΐνε- 
: σθαι καλόν App 111, 87. 
μετὰ Λέσβιον ὡδὸν Z V, 9. 
μετὰ Μουσῶν nott. critt. D VI, 0. 
μετὰ Μουσῶν κόρυδος D VL, 50. 
μεταφυτεύευν γεράνδρυον Z I, 1. 
μέτρῳ ὕδωρ πίνοντες, ἀμετρὶ δὲ 
μᾶξαν ἔδοντες Z V, 19. 
Μέτωνος ἐνιαυτός App 11T, 88. 
μέχρι τῶν ἀμφωτίδων App III, 89. 
μηδεὶς τὸν ἥρωα τὸν ἐν Τεμέσῃ nott, 
Plut 11, 31. 
μηδὲ κάρφος κινεῖν D VI, 67. 
μηδὲ μέλν μηδὲ μελίσσας D VI, 58. 
μηδὲ vergwv ϑήκας xives nott. D 
3 
μηδὲν μέγα εἴπῃς πρὸὺν τελευτήσαντ' 
ἔδης Sıromat. v. 700. 
μηδὲν κατὰ βοὺς εὔξῃ D VI, 55. 
μηδὲν ὑπὲρ τὰ καλάποδα App LI, 
90 ! 


μηδέποτε μηδεὶς Μεγαρέων γένοντο 
σοφώτερος D VI, 57. 

μηδέποτ᾽ εὖ ἕρδειν γέροντα μηδὲ 
γυναῖκα μηδὲ παῖδα βασκανὸν μηδὲ 
κύνα τινὺς μηδὲ λάλον κωπηλά- 
την Ὁ VI, 61. 

Μηὸικὴ τράπεζα Ὁ VI, 37. 

ηδων ἀμελῶ App II, 92. 

μὴ εἰκῇ τὴν “Ἄβυδον D VI, 53. 

μὴ tvı δούλων πόλις App II, 91. 

un κινεῖν ἀκίνητα nott. D VI, δά. 

μὴ κακολογεῖν τοὺς πλησίον" εἰ δὰ 
un, ἀκούσεσϑαι, ἐφ᾽ οἷς λυπή- 
σεσϑαε nott. App 11, 17. 

μὴ κίνεε Καμάριναν Z V, 18. 

μὴ κινεῖν κακὸν εὖ κείμενον D VI, 


μήκωνος χλόην App 11, 100. 


δ09 


Μηλιακὸν πλοῖον D VIII, 831. 

Μήλειος Ἡρακλῆς App III, 93. 

μὴ λόγους ἀντ᾽ ἀλφίτων Ὦ VI, 60, 

μῆλον Ἡρακλῆς Z V,22. ΑΡΡΤΙΙ, 
93. nott. D ΠῚ, 50. 

μήλῳ βάλλειν D VI, 63. 

un hacukı πάντας ἐλαύνειν mott. 
critt. Ὁ VI, 65. 

μὴ μάχαιραν αἷρε ϑῆλυ D VI, 72. 

un μέγα λέγε D VI, 70. 

μὴ παιδὶ μάχαιραν D VI, 46. 

μὴ πρὸς λέοντα δορκὰς ἅψωμαι μά- 
χης D VI, 69. GC Ill, δ. 

μὴ πρὸς ἐμὲ τὰ ποικίλα D VI, 70a. 

μήποτ᾽ εὖ ἔρδειν γέροντα ποῖϊ. D 
III, 89. 

μὴ πῦρ ἐπὶ πῦρ D VI, 71. 

μὴ σύ γε μελαμπύγου τύχοις Z V, 
10. 


μήτ᾽ ἄκανϑα ἀμύξῃ D VI, 69, 

μῆτε μον Λυδῶν καρύκας μήτε μα- 
στίγων ψόφους Z V, 83. 

μήτε νεῖν μήτε γράμματα Ὦ VI,56. 

μῆ τὴν τέφραν φεύγων εἰς τὴν ἀν- 
ϑρακιὰν. ἐμπέσῃς D VI, 68. 

Mrtiyov τέμενος App 1Π], 94. 

μὴ ὥσπερ ἀπὸ λύκου ϑήρας App 
111, 95. 

μα ἡμέρα σοφὸν οὐ ποιεῖ App ΠῚ, 
6 


μία λόχμη οὐ τρέφεν δύο ἐριϑάκους 
zZ Ὗ, 11. D VI, 39. 

μία μέλισσα μέλνυ οὐ ποιεῖ mott, - 
critt. Z V, 12. 

μία Μυύκονὸς Z V, 17. App IV, 
52 


μίασμα δρυόᾳ App III, 97. 

pia χελιδὼν ἕαρ οὐ ποιεῖ Z V, 12. 
App MI, 96. 

Μίδα πλοῦτος D VIIT, 53. 

Μίδας ἐν κύβοις εὐβολώτατος App 
111, 98. 

Μίδας ὄνου ὦτα D VI, 73. 

μικρὸν καπὸν μέγα ἀγαθόν D VI, 
2. 

μικρὸς ἀεὶ ὃ σὸς πῶλος D VI, 64, 

μιχϑοφορῶν F Plut 1, 29, 

μόϑωνα D 11], 27. 

μορμολυκείοις ἐκφοβεῖς τὸν λέοντα 

μορμολύττεσϑαν ἄσκῳ D II, 65. 

noovkar Z V, 13. 

Moöooxos ἄδων Βοιώτιον nott. Plut 
l, 77. 

Μοῦσα Καρική Ὁ V, 86. 

μουσουργοέ 4 111, 99. 

Μουσῶν ϑύραν D 1, 77. IT, 23. 

μόχϑος οἱ τηλοῦ φίλοι App 111,99. 

μυελὸς μέλιτος D VI, 5l. 


510 


Μυχόνιος ἀνήρ nott. Z V, 21. 

Μυκονίων δίκην nott. Z V, 21. 

Μυκώνιος anadıca nott. Z V, 21. 

ἹΜυκώνιος γείτων Z V, 21. Plut J, 
17 


μύλοε ϑεῶν App IV, 48. 

Μύλλος πάντα ἀκούων Z V, 14. 

μυὸς ὄλεθρος Ὦ VI, 66. 

μυρμηκιά ZI, 1}, 

μυῤῥίνου App V, 4l. 

μῦς ἄρτι πίττης γεύετων D II, 61. 
ΥΙ, 41. 

μῦς ἐν ἄλμη nott. critt. D 11, 64. 

μυσὲ κανϑαρίς D ΥἹ, 49. 

μῦς λευκός Ὁ VI, 45. 

μυστικύὸν nolt. critt. D VIII, 39. 

Mvowr λεία Z V, 15. 

μωμήσεταί τις μᾶλλον ἢ μιμήσεται 
D VI, 74. 

μωροκλεπτὼν 2 IV, 98. 

μωρὸς μωρὰ λέγεν nott. GC TII, 69. 

μωρὸς σιωπᾶν οὐ δύναται nott. GC 
111, 69. 

μωρότερος εἶ τοῦ Διονύσου, ὃς τἄν- 
dov ἀφεὶς ἔξω τῆς οἰκίας κά das 
Piut I, 40. 

μωρότερος Μορύχον Plut I, 40. 
ΖΝ, 13 


9 13. 

Μοωρύχου Διονύσου Plut I, 40. 

ἹΝάηρα καὶ Χαρμιόνη Z V, 24. 

ναὶ ναὸ μὰ μήκωνος χλόην App III, 
100. 

᾿ ναννάλου παλαιότερος not. cfitt. 
Z VI, 10. 

MNavos ὧν ὕπεικε Pr IN. 

ψαυκρατεῖ Ιναύσων App IV, 1. 

γαυκράτης App II, 93. 

ψαῦς ἑκετεύει πέτρας D VI, 79. 

φαῦς παλαιὰ πόντῳ οὐχὲ πλωσίμη 
D VI, 78. 

ψαῦς ῥίουσα Z 1, 75. nott. critt. 
D VIII, 31. 

ἹΝαύσων ναυκρατεῖ App IV, 1. 

ψαύφρακτον βλέπει App IV, 2. 

ψέα χελιδών App IV, 4. 

ψεάτη App iv, 3 IE 

ψεβρῷ ἱππεύεις D VI, 81. | 

verow λέγων μύϑους εἰς οὖς D VI, 
82. 


- \ 5 
ψεχρῷ πρὸς οὖς διαλέγεσθαι mott. 
D VI, 82. 


vengov μαστίζεις Plut. Boiss. 9. 
γεκρὸν μυρίξζεις nott. Plut Boiss.g. 
Νεμέας αὐλητρίδος App IV, 5. 
Ἱνεμέας σέλινα App IV, 5. 
Νέμεσις δὲ παρὰ πόδας βαίνεε D 

ΥΙ, 80. 

. ψέοις μὲν ἔργα βουλαὶ δὲ γεραντέροες 
App IV, 6. 


INDEX 


γεύρῳ ἱππεύεε nott. critt. D VL$L 

ψεφέλας ξαίνεν D VI, 8. 

ψέωτα ὦ, II, 43. 

νήπιοι οὐδ᾽ ἴσωσον ὅσῳ πλέον ἥμωον 
παντός App IV, 7. 

ψήπιος ὃς τὰ Eros Amrum ἀνέτοιμα 
διώκεν nott. App IV, 5. 

ψήτη App IV, 3. 

ψηφάλια ξύλα D VI, 76. 

ψιχᾷ, τὸν ὀνηλάτην App IV, 8. 

yimenpuos βόλος App IV, 99, 

ψόμος Βοιώτιος Z ἘΠ, 65. 

γόμος καὶ χώρα Zu V, 25. 

γουμηνίας App II, 4. D VIII, 

φοῦς οὐ παρὰ Κενταύροισι D VI. 

ψοῦν τὸν ξένον D VI, 85. 

γύχτα δασεῖαν Ὦ VI,89. App IV,9. 

φυχτιπλοεῖς Z V, 32. 

yiy γένοιτο σωϑῆναν D VI, 90. 

ψῦν εἰς χορὸν ἦλθον App IV, 10. 

νῦν εἰς χώραν ἦλθες 1) VI, 8, 
App IV, 10. 

> ϑεοὶ μάκαρες Z Ψ, 99. Ὁ VI, 
8 


viv οἱ ϑεοὶ μάκαρες mott. critt. Ὁ 
VI, 88. 

νῦν ὀσπρίων ἄμητος D VI, 87. 

νῦν σωθείην, ἕν᾽ 7 μοι διδάγματα 
ταῦτα τοῦ λοιποῦ χρόνου ποίϊ, 

. eritt. D VI, 90. 

ψὺξ ὑγρά D VI, 89. 

γνῷ πείϑου D VI, 75. 

aives εἰς πῦρ Zu V, 27. 

ξεψίσαν ασπίδι Z 1, 64. 

ξένος ἔλθοι ὅστις ὀνήσεε Z Ὕ, %. 

ξυγγνώμη πρωτοπείρῳ D VI, 93. 

ξύλα νηφάλια D VI, 76. 

ξύλον ἄγκυλον οὐδέποε᾽ ὀρϑὸν D 
ΥἹΙ, 92. 

ξυλοχίσδεταν App II, 1, 

ξυνὸς ᾿Ενυάλιος nott. critt. D V,38, 

δυνοῦ δορός nott. critt. D V, 38. 

ξυρεῖ γὰρ ἐν χρῷ nott. D IV, 4l. 

ξυρεῖς λέοντα D VI, 25. 

ξυρὸς εἰς ἀκόνην Ὁ VI, 91. 

ὁ ἄπληστος πίϑος D VII, 27. 

ὀβελοῦ Z VI, 19. 

ὀβολὸν εὗρε Παρνύτης App IV, 11. 

ὅ Διὸς Κύρινϑος Z 111, 21. nott. 
Ζ VI, 25. , 

ὁδοῦ παρούσης τὴν ἀτραπὸν μὴ ζή- 
tu App IV, 12. 

Ὀδυσσεὺς Σισύφῳ συνῆλθεν. nott, 
D ΨΙΠΙ, 18. ' 

ὁ ἐν Παρίῳ βωμός App IV, 13. 

ὁ ἐν Τεμέσῃ ἥρως ποί!. ΡΊαε 11,31. 

ὁ ἠπειρώτης χύπην App V, 12. 

οὐδα Σίμωνα καὶ Σίμων ἐμέ ZV, 
4]. nott. D IV, 78. 


> 
«ἃ 


PROVERBIORUM 


"οἷδε Πυλαῖα ταῦτα καὶ Τυττυγίας 
ZV, 36. 

Οἰδίποδος ἀρά ΖὟ, 43. D 11,6]. 

οἴκοθεν ὃ μάρτυς D VH, 29. 

οἴχον γενοίμην App IV, 14. 

αἴχον μένευν δεῖ τὸν καλῶς εὐδαίμονα 
D ΨΊΙ, 35. 

οἵκον τὰ Μιλήσια I V, 67. 

οἶκος φίλος οἶκος ἄριστος App IV, 
15. 

-οἱ Κρῆτες τὴν ϑυσίαν Z Ψ, 50. 

οἵ μὲν γὰρ οὐκέτ᾽ εἰσὶν, οἱ δ᾽ ὄντες 
xaxoi GC 11], 22a. 

Oivaioı τὴν yapadoavnott. Z V,29. 

οἴγας ΖΦ 1V, 23. 

Οἰνόη τὴν χαράδραν Z V, 29. 
ἦνος καὶ ἀλήϑεια D VII, 28. 

οἶνος χαπνίας App 111, 43. 

οἰνόσπονδα D VI, 76. 

οἰνοχοεῖς Z IT, 78. 

δὲς τὴν μάχαιραν App IV, 16. 

Οἰταῖος δαίμων ZV, 

οἱ φῶρις τὴν βοήν D ΨΙΙ, 36. 

οἵῳ μ᾽ ὃ δαίμων τέρατι συγκαϑεῖρ- 
δὲν Z V, 45. App Il, 10. 

ὃ xayıs τῆς τύχης ὑπερέχει App 

Υ, 17. 

Καρπάϑιος τὸν λαγωόν nolt. 

critt. Z V, 29: v. p. 472,}. et 

Add. 

Κερκυραῖος μαστιγούμενος ἅμα 

αὐτὸν + ἠργολάβησαι Plut 1, 12. 

κγὶψ ἐν χώρᾳ Plut II,2. DVI, 

25. 


Κρῆς τὴν ϑάλατταν Z V, 30. 

Κρῆς τὸν Κρῆτα Ὁ VI, 31. 

κυβερνήτης ἄροτρον App Υ, 12. 

λαγὼς τὸν περὶ τῶν κρεῶν τρέχει 

Ζ IV, 83. 

ὀλέθρου πείρατ᾽ ἐφῆπται D VI, 96. 

ὁ Atopıos πρύλις Plut I, 42. 

ὅλμον Ζζ I, 63. 

ὁ “Λυδὸς τὸν ὄνον ἐλαύνεε AppIV, 
18. 

Ὀλυμπικὴ σάλπιγξ nott. ΑΡΡΙ͂ΥΨ,19. 

᾿Ὀλυμπικὴ στοά App IV, 19. 

ὀλυνθοφόρου ἐρινεοῦ Z 11, 23. 

ὀμίχλην τιμῳρίας DV, 99. 

ὅμοιον nn δεῖ πληδιάζεν nott. 
Gcl, 

ὅμοιον ΡῈ ποίί. GC I, 15. 

ὁμοιότερος σύκου D VII, 37. 

ὄμπνιον ψέφος -Ὁ VI, 97. 

ὄμπνρος καρπύς App IV, 20. 

On vos χεὶρ Ὁ VI, 97. 

ὄμφακας βλέπει App IV, 21. 

ὀμφακίζεταν ΖΎ, 581. 

ὃ νεβρὸς τὸν εἶτα nott. D ΤΠ, 

3. VI, ὃ 


Θ. 


is 


9a 


ιν Ya 


81} 


ὄνον κείρεις 7 V, 38, nott. critt. 
D Υ, 365. 

ὄνος ἄγει μυστήρια D VI, 98. 

ὄνος ze σάλπιγγος nott. ἢ 
vu, 

ὄνος een DI, 26. 

ὄνος εἰς ᾿ϑήνας App IV, 22, 

ὄνος εἰς ἄχυρα | D VI, 9ι. 

ὄνος εἰς ἀχιυρῶνας ἀπέδρα nott. 
critt. D VI, 91. 

ὄνος εἰς Κυβαίαν nott. Z III, 75. 

ὄνος ἐν “μελίσσαις D VII, 32. 

ὄνος dv μύροις App IV, 23. 

ὄνος ἐν πιϑήκοις App IV, 24. 

ὄνος 17209 μιμούμενος nolt. App 
IV, 25. 

ὄνος λύρας ἀκούων DVI, 33. 

ὄνος λύρας ἀκούεε κυνῶν τὰ ὦτα 
nott. D VII, 33. 

ὄνος λύρας nott. D Vu, 33. 

ὄνος λύρας ἤκουε καὶ σάλπιγγος ὗς 
nott. D VII, 33. 

ὄνος λυρέξων nott. D ΥἹΙ, 33. 

ὕνος λύρας οὐκ ἐπαΐεε οὐδὲ σάλπιγ- 
γος ὃς nott. D VII, 33. 

ὄνος τὰ Μελιταῖα App IV, 25. 

ὄνου γνάϑος D VI, 100. 

ὄνου παρακύψεως Ζ V, 39. 
ὕνου πόχας ποίί. eritt. Z V, 38. 
App 1, 29. 

ὄνου πόκοι nott. critt. Z V, γι" 

ὄνου πόκους nott. critt. Ζ V, 38 

ὄνου πόκους ζητεῖς Z V, 38. 

ὄνου σκιά Z VI, 28. App IV, 26. 

ὄνῳ τις ἔλεγε μῦϑον, ὁ δὲ τὰ ὦτα 
&xiva Z V, 42. D VII, 30. 

ὀξεῖαν λόγχην D iv, 16. 

ὀξηρὸν ἄγγος οὐ μελιττοῦσθαι πρέ- 
πεν App IV, 27. 
ὕξος ἠκρατισμένον Ap IV, 28. 

ὄξος Σ᾽ φήττιον App IV, 29. 

on Avyutwg βλέπει App IV, 
30. 


ὀξύτερον οἱ γείτονες βλέπουσι τῶν 
ἀλωπέκων App IV, 8]. 

ö παῖς τὸν κρύσταλλον Z V, 58. 

ὃ περιφόρητος “Μρτέμων App IV,32. 

ὀπισαμβώ Plut Pc} 

ὃ πόρνος τὸν σώφρονα λέγει πόρνον 
D 1, 27. 

ὕπου μὴ ἐφικνεῖται ἡ λεοντῇ προς- 
απτέον τὴν ἀλωπεκῆν Z 1, 93. 

ὅπου αἱ ἑλακὸὶ τὰ κέρατα ἀποβράλ- 
λουσι Z V, 52, 

ὀργή Z II, 25. 

ὄρκος ᾿Αφροδίσιος συγγινώσκεταε App 
IV, 33. 

ὄρχους ἐγὼ γυναικὸς εἰς ὕδωρ γράφω 
nott. Plut. Boiss. ὅ. 


518 
> γάλα ἕητεῖς Plüt. Boiss. 


ὄρτυξ ἔσωσιν Ἡραχλὴν τὸν κάρτε 
zZ V, 66. En ie 

ὅσα Μῦς ἐν Πίσση Z V, 46. 

ὃς αὑτὸν οὐκ ἔχει, Φάμον' ϑέλεε Ὦ 
ΨΙΙ, 34. 

ὃ Σικελὸς Τὴν ϑάλασσαν Z V, δ], 
D VII, 6. ΝΑ 

ὃ Σκύθης τὸν ἵππὸν Z V, 59. 
Plut 1, 20. 

ὃ σκνὶψ ἐν χώρῳ Z V,35. D VII, 
25 


ὀσπρίων ἄμητος D VI, 87. 

ὀστράκων περιστροφή D VI, 95. 

ὅταν τὸ ὕδωρ πνίγῃ τί δεῖ ἐπιπνί- 
γεν App IV, 84, 

ὅτι κακὸν εἰς Πυῤῥαν Z IV, 2. 

ὃ τὴν δοκὸν φέρων nott. Z VI, 25. 

οὐδ᾽ ἀηδόνιον κατέδαρϑον nott. App 
IV, 41. ᾿ 

οὐδ᾽ ἄλα nott. critt. Z ΠῚ, 42: v. 
Add. 

οὐδ᾽ ἂν ᾿Εξηκεστίδης εὕρον τὴν εὖ» 
ϑεῖαν ὁδόν nott. App 11, 70. 

οὐδὲ γρῦ Z V, δ1. ' 

οὐδὲ Ἡρακλῆς πρὸς δύο Z V, 49, 

οὐδεὶς δυςώνης χρηστὸν ὀψωνγεῖ κρέας 
nott. App IV, 35. 

οὐδὲ χύων παύσαντ᾽ ἂν ἅπαξ vxı- 
τοτραγεῖν μαϑών nmott. GC III, 
97. 

οὐδὲν ἀνδρῶν λειχῶν ὕφελος ἢ ὀκυ- 

᾿ ἄρτομεῖν App IV, 35. 

οὐδὲν ἀργαῖον ποιεῖ App IV, 36. 

οὐδὲν ἐγγὺς ἱππικοῦ Öpönov Ὁ VII, 
17. 

οὐδὲν ἔργον ἐστὶν ἀνδρῶν μή τε καὶ 
μάχωνταν nott. App IV, 85. 

οὐδὲν ἦν τἄλλα πάντα πλὴν χρυσὸς 
D VI, 94. ᾿ 

οὐδὲν ἱερὸν ὑπάρχεις Z V, 47. D 
VII, 13. 

οὐδὲν ὄφελος ἀποῤύητου καὶ ἀφα- 
γοῦς Μούσης App IV, 37. 

οὐδὲν πέπονθας δεινὸν ἂν μὴ προς- 
πονῇ Ὁ VII, 38. 

οὐδὲν πρὸς τὸν Διόνυσον Z V, 40. 
D VII, 18. App IV, 82. 

οὐδ᾽ ἐν σελίνοις App IV, 33. 

οὐδ᾽ ἐν τοῖς Ἰώρου App IV, 39. 

οὐδὲν φρονεῖ δίκαιον ἐστυκὼς ἀνὴρ 
nott. App IV. 35. 

οὐδὲ πυρφόρος ἐλείφϑη Z V, 34. 
D VII, 15. 

οὐδὲ τὰ τρία Στησιχόρου γινώσκεις 
D VII, 14. 

4 τὸ Δίωνος γρῦ Z V, 54. App 


δ] Φ 


INDEX 


“΄᾽ 


οὐδὲ τῶν «a Πυϑαγόρου μυϑοϊὶο. 
γούντων ἤκουσας App IV, 40. 
οὐδ᾽ ἔκταρ βάλλειν Z V, 55. 
δ ὅσον ἀηδόνες ὑπνοῖ App IV, 
οὔϑ᾽ ὕεται 00 ἡλιοῦται Z V,3. 
οὐκ ἀγαπᾷ γραῦς ϑανοῦσα, ἀλὶὰ 
= προςεκφέρενν xeleves App IV, 


οὐ καὶ χελῶναν διὰ μιᾶς πᾶσα; 
πλέαν App IV, 43. 

ὁὐκ ἄνευ γε Θησέως Z V, 33. 

von ἂν ad ἀλώπηξ GC III, 13. 

οὐκ ἂν γένοντο χωλὸς ἐὐσχήμων 
ἀνήρ nott. Plut. II, 24. 

οὐκ ἂν ἐκγένουιτο αὐτοῖς ἦ Σι 
κουσίων δεκάτη nott. App IIIL.N. 

οὐκ ἂν πάθον τάρεχος ὧνπερ ἀξιος 
„nott. critt. Z I, 84. 

οὐκ ἄξιον τὸ πρᾶγμα ζῆς ἀγρυπνίας 
App IV, 44. ia 

οὐκ ἀπείρῳ προςέβαλες App IV, 

οὐκ Bany Aco IV, 16. 

οὐκ εἰμὶ τούτων τῶν ἡρώων Z V, 
60. Plut I, 82. 

οὐκ Ἔμβαρος & nott. App II, HA. 

οὐκ ἐπαινεθείης οὐδ᾽ ἐν περιεδείπνῳ 
Z V, 28. 

οὐκ ἐπιγλωττήσομαε D VII, 3. 

οὐκ ἔστ᾽ ἐμὸν τὸ πρᾶγμα, πολλὰ 
χαιρέτω D v1, 9 

οὐκ ἔστι διϑύραμβος ἂν ὕδωρ πίη 
D VII, 39. : 

οὐκ ἔστι δούλων πόλις Plut I, 22. 
App II, 84. 


᾿οὖλαι Ἡτωχοῦ App IV, 62. 


οὐ λίνω λίνον owartus nott ὦ 
IV, 96. 

οὐ μάλα κυκᾷς D VII, 4. 

οὐ μία λόχμη τρέφοιτ᾽ ὧν ἐριϑά- 
κοὺυς δυο [sic Guisfordus in in- 
‚dice.] Ζ V, 1. 

οὐ ψνυκειπλοεῖς 7 V, 32. 

οὐ παντὸς ανδρὸς ἐς Κόρινθον ἔσϑ᾽ 
ö πλοῦς Z V, 37. D VII, 16. 

οὐ παρὰ βωμὸν δεῖ τὰς ἐπινοίας 
GO III, 17. 

οὐ πατρικὰ αὐλεῖ μέλη D VII, 
40. ᾿ 

οὐ πρέπεν γαλῇ κροκωτόν Z 11,93. 
D III, 52. 

οὔπω μελαμπύγῳ ἐνέτυχες 
App ΠῚ, 62. 

οὐ σύμφημι οὐδὲ συναινῶ D VIII, 


nott, 


οὔτε βρέχεταν οὔτε ἡλιοβολεῖταε ὦ 
V, 53. 

οὔτε γῆς οὔτε οὐρανοῦ ἅπτεταε App 
IV, 47. 


PROVERBIORUM. 


οὔτ᾽ ἐκ ϑύμβρας λόγχη οὔτ᾽ ἐκ 
τοιούτων λόγων ἀνὴρ ἀγαϑὸὺς γί- 
γνέται ποίϊ. zZ IV, 7. 

οὗτος ἄλλος Ἡρακλῆς Z V, 48. 

ee ie καὶ κροκύδας App 
‚42. 

οὗτος τοῦ σελίνου deiras nott. D 
VIII, 57. 

οὐ τυφλὸς, ἀλλ᾽ ἐξώρυχταν nott. Z 

‚25. 

οὐ φελλίνας ὃ ἀγών D VII, 4]. 

οὐ φροντὶς Ἱπποκλείδη Z V, 8. 
D VII, 21. 

οὐχ ἅμμα λύεις D V, 47. 

οὐχ ἑστῶσι τοῖς ὠσὶν ἀκούευν Nott. 
D VIII, 74. 

οὐχ ἡ Γλαύκου τέχνη Plut II, 25. 

οὐχ ἱππολέκτας + περισσὰς πλῶώμες 
Plut I, 81. 

ὁ φαλλὸς τῷ ϑεῶ D VII, 22. 

ὕφις nott. D IT, 9. 

ὀψὲ ϑεῶν ἀλέουσι μύλοι, ἀλέουσι δὲ 
λεπτά App IV, 48. , 

ὄψ᾽ ἦλθες, ἀλλ᾽ ἐς τὸν Κολωνὸν 
ἕεσο App IV, 49. 

ὄψις ἀδήλων τὰ φαινόμενα 'Αρρ IV, 
50 


πάθος κόρης Ἱππομένους nott. D 

᾿ς ᾿ 

σαϑὼν δέ Te νήπιος ἔγνω Ὦ 1], 31. 

παιδοφιλωτέρα Z III, 3. 

παῖε τὸν As Κύρυινϑον nott. critt. 
2 III, 21. 

Παχτωλὸς nott. D VIII, 53. 

πάλαν ποτ᾽ σαν ἄλκιμοι. Μ[ιλήσιον 
Ζ V, 80. 

παλεύεε καλῶς τὴν ἀλώπεκα Mott. 
App III, 1]. 

παλευτρίας App III, 11. 

πάλιν ἡ ὗς παρορίνεν nott. critt. 
D VIII, 64. 

]Παλλάδιον Z III, 8. 

Παναθηναίων κατόπιν nott, D V, 
73. 

πάνθ᾽ ὅμοια καὶ Ῥοδῶπις 7 καλή 
App IV, 51. 

παάνϑ᾽ ὑπὸ μίων ἸΜύκονον App IV, 
62. 

πάντα κάλων GC III, 55. 


πάντα κάλων σεῖε Ζ Υ, θ2. nott. 


App III, 38. 
πάντα κινήσω πέτρον D VII, 42. 
πάντα λίθον κίνεε ὦ V, 63. ἢ 
VII, 42. 
“πάντα ὀχτώ ὦ Υ, 78. 
πάντα χναύματα Z V, 73. 
ἁ δικτύοις ὕδωρ κομέξεις Plut. 
Boiss. 31. 
παρα" ύψεως ὄνον Z V, 39, 


613 


παρὰ κωφῷ ἀποπέρδειν D VII, 43. 
παρὰ κωφῷ διαλέγῃ GC II, 32. 
παρὰ Audıor ἅρμα Ὦ VI, 28. 
παρὰ “ύδιον ϑέεις GC U, 99. 
παραλύομαν App IV, 63. 
παραῤῥέεν ὕδωρ Z VI, 24. 
παρασάγγης App IV, 54. 
παρεξηυλημένος τὸν νοῦν Z V, 65. 
πάρες τὸν μάντιν D VII, 90. 
παρεύρεσις Θρᾳπία 7 IV, 37. 
σταρευρημένως ‚ 60. 
παρϑένος τὰ πατρῷα D VII, 88. 
llagyov σκαφίδιον D VIII, 27. 
παροιμία D p. 177 sqgq. 
παρὼν ἀποδημεῖς App IV, 55. 
πᾶσα γῆ πατρίς ὦ τ 714. DVI, 
48 


Πάσητος ἡμειωβόλιον D VII, 40. 

παταγώδης App 1, 54. 

Πατρόκλειος πρόφασις D VII, 47. 

πάτταλον ἐξέκρουσας nartalo D 
Υ, 16. 

σταττάλου γυμνότερος Ὦ 11], 98. 

πειϑανάγκην Z LI, 30. 

πείθου ϑεῷ D VI, 75. 

πεινῶσαν ἀλώπεκα ὕπνος ἐπέρχεται 
D VII, 91. 

πελαγοδραμοῦσι Z V, 32. 

πελαργοί Z 1, 91: v. Add. 

πέμπε εἰς ἔσχατον τὴν ἐπιστήμην 
D VI, 85. 

πενία δὲ σοφίαν ἔλαχε 7, V, 7% 

πεποσωμένον ὕδωρ nott. critt. D 

Περδίκειον κάρα nott. App IV,66. 

Περδίκειος ποῦς nott. App IV, 56. 

Πέρδικος καπηλεῖον App IV, 56. 

Πέρδικος σκέλος Plut II, 24. App 
IV, 66. 

πέρδιξ ζῷον πανοῦργον nott. crilt. 
GC II, 30. 

περιδείπνῳ Z V, 28. 

περίοικον Z V, 16. 

ur ἑαυτοῦ τρέχευν Mott. 2 IV, 
85. 


περὶ ὄνου σκιᾶς nott. GC IH, 87. 
regıotgogn ὀστράκου D VI, 95. 
ες τῆς ψυχῆς τρέχειν nout.Z IV, 


περιτροπὴ ὑπέρου Z VI, 25. 

περιφόρητος App IV, 32. 

πέρυσι D 11, 54. 

πεττεύω nott. critt. App III, 17. 

πεύκης τρύπον Z Ὗ, 76. 

Πηλέως μάχαιρα App IV, 67. 

Πηλεὺς τὴν μάχαιραν not. Ζ V, 
20 = 


πηλοῦ ἐκτὸς Z III, 62. 


. πήρα πτωχοῦ ὦ V,66. App IV ‚62. 


3 


512 


ὄρνεθης γάλα ζητεῖς Plut: Boiss. 
38, 

ὄρτυξ ae. Ηρακλὴν Tor κάρτερον 

τ Mi; ἐν Πίσσῃ Z V, 48. 

αὐτὸν οὐκ Eyis, Sanor' Bil D 

VII, 34. 

Σικελὸς dir δίλασδαν Z Υ, δι, 

D VII, 6. 

Σκύθης τὸν ἱππὸν Z v, 59, 

Plut I, 20. 

oxriy ἐν zupa Z V,35. D VII, 

25. 


w 
η 
- 

ÜG 


== De 


[= αι 


ὑσπρίων ἄμητος D VI, 87. 

ὑστρείκων περιστρυφῆ D VI, 95. 

ὕταν τὸ vdug πνίγῃ τὲ δεῖ ἐπιπνί- 
γεν App IV, 34. 

ὅτι κακὸν εἰς Πυῤῥαν zZ, IV, 2, 

ὗ τὴν δυκὺν φίρων nott, Z VI, 25. 

οὐδ᾽ ἀνδόνιον κατέδαρϑον notl, App 
IV, a. 

οὐδ᾽ ἄλα nott. critt. Z III,42: v. 
Adıl, 

οὐδ᾽ ἂν ᾿Εξηκεστίδης εἴροι τὴν εὖ» 
ϑεῖαν ὅδόν nott. App 1Π, 70. 

61' nr 700 7 V, 51 Γ 

oude Ἡρακλῆ ns πρὺς dia AZ V, 49, 

οὐ εὶς dvg νης μ᾿ ηστὸὺν ὑψώωψεῖ ἀρέας 
nott. App IV, 35. 

οὐδὲ χύων παι mare! ἂν ara: en 
τυτραγεῖν μαϑὼν molt. GO ILL, 
97. 

older ἀνδρῶν Jean ὥφελας ἢ ὅκι- 

᾿ ἥρτομεῖν App IV, 35, 

οὐδὲν ἄργαῖον ποιεῖ Ayp IV, 38. 

er ἐγγὺς ἱππικοῦ ὑρόμου ἢ Ὧν 


οὐδὲν ἔργον ἐστὶν ἀνδρῶν vs ἫΝ > 


μείχωνταν nott. App I 
οὐδὲν ἦν τἄλλα πάντα πλὴν χῷ 
D VL, 94, 
οὐδὲν ΜΟΥ ὑ πάρχεις, zZ‘ va 
VI, 
οὐδὲν ἀριλῆς ἀποὶ ἡδήτοι 
γνοὺς Μούσης 4 ΠΣ DI 
οὐδὲν πέπονξνις ὁ ' 


INDEX 


οὐδὲ τῶν a Πυϑαγόραυ kohle 
γούντων ἤπκουσοες App IV, u, 

οὐδ᾽ ἔκταρ βάλλειν ZW, 58. 

εἴ ὅσον ἀηδόνες ὑὕπνοϊ App N 

οὔϑ᾽ vera οἵδ᾽ ἡλιοῦται Ἡ Υδὶ 

οὐκ ἀγαπᾷ γραῦς Θιανοῦσιι, dh 
μὰ πρυζεκφέρειν κελεύει Appl), 

οὐ wei χελῶνεω διὰ μιᾶς mu 
πλέαν App IV, 43. 

οὐκ ἄνευ γὲ Θησέως AV 

vor ar αὖϑις ἀλώπηξ GO IN, ᾿ 

οὐκ ἂν γένουτου χωλὸς # 

νήρ nott. Plut. I, 21. 

οὐκ dv ἐκγένοιτο αὐτοῖς ἡ Σὰ» ἢ 
κουσίων δεκείτη, nott. A "ΝΣ | 

οὐκ ὧν πεῖϑ οὲ τάριχος un 
nott. eritt, 241, 

οὐκ ἄξιον τὸ 77 ce 
‚App IV, Fade ie 

οὐκ ἀπείρῳ προςέβειλες App ΕἾ 

οὐκ ἄσκιον App IV, νιν 

οὐκ εἰμὶ τούτων τῶν , 
60. Plut I Pa. EN 

οὐκ ἔχων. τ δὰ App 


οὐκ ἐν πε ἡ 
aan, | a 
οὐκ DV 
οαὖκ ἐρεῖ ἐ ee be 


ἢ πὰ I 
 διϑύρα 


























: ort 


PROVERBIORLUM. 


ἐκ δίμβρυας λόγχη or ἐκ 
τοιούτων λόγων arıy ἀγαϑὺς γ|- 
γνεται nott. Z IV, 1: 

᾿ς οτος ἄλλος "Ηρακλῆς Z V, 18. 
οὗτος ἀφαιρεῖται καὶ χρυχίδα; App 


‚2. 
οὗτος Tor σελίνου δεῖταε mott, D 
VIII, 57. 
οὗ τιυφλὺς, ἀλλ᾽ ἐξώρυχται nott. Ζ 
I, 25. 


οὐ φελλίνας ὁ ἀγών D VII, 41. 

οὐ φροντὶ; ᾿πποχλείδη Z τ, 3l. 
D VI, 21. 

οὐχ ἅμμα λύεις D Υ, ‚47. 

οὐχ ἑστῶσι τοῖς ὦσιν ἀχοι εν ὨΟΙΪ, 
D ἈΣ ΠῚ, 1 

οὐχ 7 Γλαύκου rigır Plut II, 2. 

οὐ ἑππολέχτα; + περισσα; πλώμες 
Plut I, sı. 

ö φαλλὸς τῷ ϑιῶ D VII, 22. 

ὕφις nott. " I, 9. 

ὀφὲ ϑεῶν ἀλίουσι μίλοι, ἀλέοεσι δὲ 


„era App IV, 18. 


ὄψ᾽ ἤλθις, ἀλλ k τὸν Κολωγὺν 
Yon App IV, 49. 
ἀδήλων τὰ φαινῦμενα App IV, 


um 2.7. 
παρ u a 


are «1. 0α 5 :: DI,» 
Ta Pe: :GC1H, ν᾿ 
an Er ἽΤ. 3. 
ran. μὰ 251. 21. 
πα! nsa;; 2 IV, 51. 


zayirrärad: es ΤΟΥ͂ Yu. ἥ ὁ "“ 
πάρες τὸν μάντιν D τὶς 

παψει ρει: Aanzia 1 IN. 

TAU OrUENO, Z II. καὶ 

Taußiro; τὰ πατ ΤΌ, = 
Hagror σκαφίδιον DAN... ὦ. 











παροιμία D p- 17” >» D 
παρὼν ἀποῦνιιεῖς in πὶ 5 
πᾶσα γῇ πατι at . 
48. . \pp 
Πάσητος Tran ee I το; . 
ratazelr. Alt a ἃ: .D 
ΠΠατρόκλειος πον. 1 
παάτταλον εἰς .:’. Το πὴ : 
, 10. ᾿ wo 
πατταλοι ia A Pe ae Ἃ 9 
ausarayer 2 er: hd 
zufor Kin [' ἷ,. ΗΝ 
πειρῶσαν σης. τὰ “τῷ : 
: III, 31. 
υ ΓΙ. . : το GC 11, 
.͵ 9; ι 4πι , 
ἣν er 122, * 83, 
um ΤΣ App IV; 
mm ἢ ) VII, 100. 
δὶ D VII, 97a. 
47 VII, 96. 
= 1Il, 1. 
,, "ες D vol, 1. 
5 #477 ζήτει πάλιν 
ee v, 57. 
1111, 3. 
Plut I, 61: . 
'lut 1, 6]. 
ὅταῖς App IV, 67. 


| εἴ, 


λως ΖΕ 
᾿ ἴλως D 


AV, 


ag φιλεῖ 


u lei App 


V, 85, 


Vin, 8: 
16 ἀκτή͵ Y/ V,06: Υ. 
tceveig ὥσπερ ᾿ἀσευδάμας, 


100. 
"ὑμηρίαφ κηρύσσεις App II, 


.iv φίλον ἀγγέλλει, ξεῖϑον ϑὲ 
σα Z V, 97 





Y 


514 


πέϑηχος ἐν πορφύρᾳ Ὦ VII, 94. 

πίθος ἄπληστος 7, II, 6, 

πίϑου ζωή Z IV, 14. 

σπιλούμεψος Z {1], 24. 

πίναξ ἱππάρχων Z IV, 42. 

Πίστεως ἑερόν Ὦ II, 80. 

Πιτάνη εἰμὲ Z V, 61. 

σιττεύω App III, 17. 

πιτύαν D III, 18. V, 99. 

Πλακιάδαι καὶ στειλεὸν nott. Critt. 
App Υ, 43. ᾿ 

πλαταγὴ “ρχύτου D II, 98. 

πλείους τῶν Καλλικυρίων Plut I, 
10. 

πλεύσειας εἰς Τροιζῆνα nott. App 


πλίνθον πλύνεις Z VI,48. D VII, 
60. Piut. Boiss. 42. GC III, 
93. App IV, 68. 

πνίξ mott. critt. Z V, 23, 

nodövszergov ὦ, III, 36. 

ποικιλότερος ὕδρας D VII; 69. 

στόχαυ ὄνου nott. Ζ V, 38. 

πόλεις παίζειν Z Ψ, 67. 

πόλεμος δὲ Κόνωνν μελήσει Ὦ VII, 

πόλεμος γλυκὺς ἀπείρῳ Ὦ III, 94. 

πολιάδος ᾿4ϑηνᾶς 1 1, 56. 

πόλις εἶδος παιδιᾶς Zı V, 67. 

πόλις Κέσκον οὐκ ἔχουσα nott. crilt. 
2, IV, 5]. 

πολλὰ κενὰ τοῦ πολέμου D VII, 
80. 


πολλά κεν εἰδείης οἷς τὸν θεὸν ἐξα.- 
7 


πατήσαις D VII, 78. 

πολλάκι Tor ab μωρὸς ἀνὴρ κατα- 
καίριον εἶπε D VII, 81. 

πολλὰ μεταξὺ πέλεν κύλικος καὶ 
χείλεος ἄκρου Z V, Ἴ1. Ὁ VII, 

πολλαὲ κυνὸς ἄρσενος εὐναὶ D VII, 
79. 

πολλαῖσι πληγαῖς δρῦς δαμάξζεταν 
D VI, 77. 

πολλὰ ψεύδονται ἀοιδοὶ GC III, 49. 

σολλοὶ βουκένται, παῦροι δέ γε γῆς 
ἀροτῆρες D VII, 86. 

πόλλ οὐδ᾽ ἀλώπηξ, ἀλλ᾽ ἐχῖνος ἕν 
μέγα Z V, 68. 

πολλοὶ ϑριοβόλοι, παῦρον δέ τε 
μάντιες ἄνδρες Zi V, 75. 

nolloi ἰατροὺ βασιλέα ἀπώλεσαν 
nott. D VII, 72. 

πολλοί σε pınyoovaw, ἂν σαυτὸν 
φιλήῆς GC III, 42. 

σολλοὶ στρατηγοὶ Καρίων ἀπώλεσαν 
D VII, 72. 


πολλοί τὸν ναρϑηκοφόροι παῦροι δὲ 


TE Banxos Υ, 71. 9» ΥΙΙ, 86. 


INDEX 


πολλῶν ἀχύρων ὀλίγον παρπὸν ἀνή- 
γαγον GC III, 31. 

πολλῶν ἐγὼ ϑρίων ψόφους ἀκήκοα 
D VII, 92 

Πολυκράτης μητέρα Ψφέμεν Z V, 61. 

πολύπηδος δίχην αὐτὸς Eavrov xa- 
ταφαγών nott. D VII, 76. 

πολύποδος ὑμοιότης D VII, 73: v. 
στουλύπους. 

er πολυχρύου νόον ἴσχε Ὁ 
. 29. 

πολύπους Z I, 34. D VI, 76. 
Add. ad D 1, 23. 

πολύπους πιλούμεψος πληγαῖς Z 11], 
21 


πονηρὰ κατὰ τρυγόνα ψάλλεις D 
ΥΙΙ, 71. 

πονηρῶν πόλιν App III, 91. 

πόντον σπείρειν D VII,67. Z III,55. 

πόντος “Pia; App IV, 65. 

πόνῳ πονηρός App IV, 59. 

πο Διός τε καὶ κεραυνοῦ D v1; 
1b. . 

πόῤῥω τὰ Μυσῶν καὶ Ψρυγῶν δρί- 
σματα nott. GC III, 99. \ 

ποῤῥωτέρω ἡ κνήμη τοῦ γόνατος 
er 

ποταμὸς ϑαλάττῃ ἐρίξεε D VII, 74, 

ποταμὸς τὰ πόῤῥω ποτίζων, τὰ δ᾽ 
ἔγγιον καταλείπεν D VII, 70. 

ποταμῷ μεγάλῳ ὀχετὸν ἐπάγεν D 
VII, 68. 

πότερον ὁ τὸν τράγον ἀμέλγων 
ἀφρονέστερος, ἢ ὃ τὸ κόσκινον 
ὑποτιϑεὶς; εἴποις, ὃ τὸν τράγον 
D VI, 95. 

πουλύποδος δίκαν nott. D VII,76. 


‚ πσυλύποδος κεφαλῇ ἔνε μὲν κακὸν, 


ἐν δὲ καὶ ἐσθλὸν D VII, 76. 
πράγματ᾽ ἐξ ἀπραξίας D VII, 59. 
πρᾳύότερος περιστερᾶς Ὦ VII, 64. 
πράσου φύλλῳ τὸ τῶν ἐρώντων δέδε- 

ταν βαλάντιον App IV, 60. 
ua ee Κόδρον D VII, 45. 

θιηνέων δεχάτην App IV, 88. 
u ἐσφάχϑαι δέρεις nott. D VII, 


- πρὶν κε δύο ἐχῖνον εἰς φιλίαν ἔλθοιεν, 


ὃ μὲν ἐκ πελάγους, ὃ δ᾽ ἐκ χέρσον 
ὮΙ, 6. τ: 
πρὶν κε λύπος δὲν ποιμαύένον Ὦ VII, 
πρὸν ὀπτῆσαι τὰ ἄλευρα nott. D 


ΝΠ, 93. 


πρὶν τοὺς ἰχϑῦς ἑλεῖν, τὴν ἅλμην 


xvxäs D VII, 93. 
προβάλλοντες κυσὶν ἄρνας D VII,62. 
προβάτων οὐδὲν ὄφελος ἐὰν ὃ Tom 


μὴν ἀπῇ D VII, 58. 


PROVERBIORUM. 


πρόδοσις χακή D V, 74. 

προήβης D I, 14 

Πρόκριδος ἄκοντα D VII, 56. 

πρόμαντις ψυχή App V, 40. 

Προμέρου κύνες D VII, 62. 

προξένων Fur πραγμάτων Z 1,7. 

σεροςεκφέρεεν App IV, 42. 

προςεξευρισκόντων Z II, 51. 

πρὸς ξῤῥωγυῖαν ἄδεις mott, tritt: 
D VII, 60. 

moos Κᾶρα καρίζες D VII, 65. 

πρὸς πενὴν ψάλλεις Ὁ VIL, 60. 

πρὸς κέντρα λαχτίζειν Z Ὑ, 70: D 
VII, 84. 

πρὸς Κρῆτα κρητίδενν D VII, 65. 

πρὸς κύματα. λαλεῖν not. Plüt. 
Boiss. 23. 

ὦ κώρυπον γυμνάζεσϑαν. D VIL, 
54. 


σερὸς κωφοῖς ἀποπέρδεις Plut. Boiss. 
29. 

πρὸς λέοντα δορχάδις συνάπτουσι 
μάχας GC II, 56. 

προςομάλῳ τόπῳ DI, 6. 

πρὸς σῆμα μητρυιᾶς κλαίειν D VII, 
66 


πρὸς τύμβον πλαέευν nott: D VII, 
66 


πρόσω καὶ χελιδὼν ὁλοσχοίψους πὰρ-- 
εἴταε Plut 1, 85. 
πρότερον χελώνη παραδραμεῦταε δα- 
σύποδα D VII, 57. 
πρὸ τῆς τ: τὸ ἐγκώμιον 'ἄδεες Ὁ 
‚56. 


πρὸ τούτου δε ᾧμην κέραϊα ἔχειν 
D VII, 89 ’ 

προφάσεως Öeiras μόνον ἡ πονηρία 
D VII. 87. ü 

πρόφασις ἐκ παντός App II, 41. 

πρωκτὸς λουτροῦ περιγίνεξαι Αρρ 
ΙΝ, 61. 

πρωτυπείρῳ D VI, 93. 

πτερύγια nott. critt. D V, 20, 

Πτολεμαῖς ἡ δίκη D VII, 53. 

πεύευν εἰς κόλπὸν D IV, 82. 

πτωχοῦ οὐλαὶ + ἀεὶ κεναὶ App IV, 
62. 

πτωχοῦ πήρω οὐ πίμπλατας, Z V, 


πυγὴ ἀγροῦ nott. App I, 4. 

zzuyn γέροντος Z 1, 97. 

ruyn γυναικός App I, 87% 

zuyn Κρόνου D V, 64. 

zzuyn κυνός App Il, 25. 

Πύϑια καὶ Ania Z VI; 15. 19: 
D VII, 38. 

. Πυθίων ὕστερος ἠκεὶς nott. D V, 
73. 

nudov χελιδόνος App IV, 63, 


515 


Πυϑῶϑε ὁδός D ἯΙ, 34. nott. Z 
VI, 25. 
πύξον ἐς Κύτωρον ἤγαγες nott. Ζ 


‚6. 

πῦρ ἀλείφεις Plut. Boiss. 48, 

πυραύστου μόρος Z V, 7% 

πῦρ εἰς ἄκανϑας Plut. Boiss. 36; 

πῦρ ini δαλὸν 21809 Ὁ VII, 82. 

Ὁ" ἐπὶ πῦρ D VI, 71. 2 V, 
6 ὲ 


πῦρ ὑπ᾽ ἀκάνθαις D VII, 83, 
πυρφόρος Z V, 34. 
πῶλος μικρός D VI, 64. 
ἱΡαδάμανϑυς τοὺς Teorovs nott. D 
ΝΙΙ, 98. 
“Ῥαδαμάνϑυος κρίσις Ὦ VII, 98. 
nn ὅρκος ὦ W, 81: App 
‚9. 
Ιδώκωσις ,» ῥακίωσις Zi vi, 42. D 
VII, 70. 
“ῬΡαμνουσία Νέμεσις Z V, 82. 
ὑᾷον ἢ τὸ Ὄνειον ὑπερέβησαν οἱ 
Βοιωτοὶ App 1V, 64. 
ῥαχίας λαλίστερος D VII, 99 
ῥαψῳδοὶ Ζ Υ, 99, 
“Piag πόντος App IV, 65 
ῥέουσα νὰῦς Z I, 75: D VIII, 31. 
εἰ 09; δέ τε νήπιος ἔγνω GC IN, 
Ι 


“Pryivos λαγώς Z IV, 85. 

“Ῥηγίνων δειλόζερος ZV, 8, 

ὑήγματα ἀντὶ σχημάτων App IV, 
66 


ἡματὰ ἄντ᾽ ἀλφίτων D VII, 100. 
ἐ'γοῖ κακῶς ἀριστήσας D VII, 97a; 
Ῥόδιοι τὴν ϑυσίαν D VII, 96, 
“Podiov χρησμός D VIII; 4. 
ῥόδον ἀνεμώνῃ συγκρίνεις D VIII, L 
ὑόδον παρελθὼν μηκέτε ζήτεν πάλιν 
. Ὁ VIII, 2. Ὅν 
ῥῶ Ἐρετριέων D IV, 57. 
ὑωπέκὸν ὥνιον D VIL, 3 
ἑῶπος D ΥΠ], 3. 

Σαμιακὴ λαύρα Plut I; 61:. 

Σαμίων ἄνϑη Plut 1, 61. 

Σαοὺλ ἐν προφήτως App IV, 67: 

σαπρὸς τάριχος τ er φέλεξ 
nott. critt. Ζ I, 84. 

Σαρδαναπάλου τρυφήλόξερος App 

IV, θ8. 
δαρδόνιος γέλως Z V, 8ὅ. 
σαρδώνιος γέλως Ὦ VII, 5: 
Σαρπηδονία ἀκτή Z V,56: v. Add. 
σαυτὴν ἐπαινεῖς ὥσπερ ᾿Αστυδάμας, 

yivas Z V, 100. 
σαυτῷ νουμηνίαν κηρύσσεες App 1, 

6Ι 


σεἐρὴν μὲν φέλον ἀγγέλλει, ξεῖνον δὲ 
μέλισσω Ζ Υ, 97, 


δὸ" 


516 INDEX 


σὲ δ᾽ οἱωνέσαιτ᾽ ἄν τις ἰδών GC 
ΠῚ, 70. 
σελήνας “ακωνικάς Ὦ VI, 30. 
Σελήνη Z 111, 76. , 
σελήνη ᾿Ακεσσαίου D VI, 30. 
σελίνου ders V III, 83 p. 472,3. 
σελίνου στέφαγος πένθιμος nott. Ὁ 
ΨΙΙ, 57. | 
σελίς Z IV, 55. 
Σεριφία γραῦς Z II, 94: v. Add. 
σῆμα Z Ill, 94. 
σημαίνεσϑαι ἄστροις D II, 66. 
σημειώσεις ἄστρων ὯΝ, 32. 
σήπινυν γερόντιον App IV, 69. 
σίδηρον πλεῖν διδάσκεις Plut.Boiss. 
14 


Σικελικὴ τράπεζα D VIII, 7. GC 
III, 68 

Σιχελὸς ϑάλασσαν Z V, 51. 

Σικελὸς ὀμφακίζεταν. Z V, 84. 

Σικελὸς στρατιώτης Z Ὗ, 89, 

σίλφιον App TI, 5l. 

σιλφίου λειμών App IV, 70. 

σινδαρωνεύεσθαν App IV, 71. 

σινωπίσαν App iv 72. 

oricew ἀκόνην Z 1, 58. 

σῖτον ἐν “Αἰγύπτῳ ἐπαγαγεῖν not 
Ζ2 III, 6. App II, 33. | 

Σιφνιάζων App IV, 73. 

Σίφνιος ἀῤῥαβών nott. App IV, 73. 


Σίφνιος ἀστράγαλος nott. App IV, 
3 


σχαλικὸν ξύλον nott. critt. Plut 
1, 18. 

σκανδοπώλης, σκανδικοπώλης Nott. 
critt. Ὁ VIII, 20. 

σχαάνδιξ D VIII, 20. 

σκάφης συστομώτερος Zı V, 93. 

ox1& nognoAvrreodos nott., App IV, 
46. Pr XIX. \ 

oxıal χανϑάρου D V, 88. 

oxwöayos App I, 56. 

oxviy ἐν χώρᾳ ΖΦ V,35.. D VII,25. 

oxopanisew Z V, 90. D V, 49. 

σκορπίος nott. D II, 95. 

oxooriov Ὦ I, 75. VIII, 59. 

σκορπίον ὀχτάπουν aveytipıs D 
VII, 8. 

σκορπίους βέβρωκεν nott. Z I, 8. 

Σκύϑης τὸν ὄνον App IV, 74. 

Σκύϑης ὄνειον δαῦτα nott. critt. 
App IV, 74. 

Σχυϑῶν ἐρημία App IV, 75. 

Zxvoia δίκη noti. 2 1, 32. 

σκυτάλη D III, 25: v. Add. 

σκυτάλης περιτροπή Add. ad nott. 
critt. Ὁ Ill, 25. 

σκύτη βλέπεν Z VI, 2% nott, Plut 
1, 15. 


σκυτοτομεῖν App IV, 35. 

σμῆνος ἀρετῶν nott. Z I, 11. 

σορέλλη noit, D II, 58. 

σοροδαίμονες nott.. D IE, 58. 

σορόπληκτοι nott. A ‚1. 

σοφία μωροῦ GC Ill, 69. | 

σόφισμα Θετταλῶν Z IV, 29. 

σοφοὶ τύραννον. τῶν σοφῶν συνουσίᾳ 
'Z V, 98. App IV, 76. 

σπανοπωγώνων App II, 36. 

Σπάρταν ἔλαχες, κείνων κόσμεε D 
ΨΙΙ, 16. 46. 

σπεῖραι Plut I, 100. 

σπιϑαμὴ τοῦ βίον D VIII, 17. 

σπίλους προςωνείδισας ἡμῦν «Αἰθίοψ 
Pr XXXV. 

σπόγγος εἰς ὕδωρ Plut. Boiss, 37. 

σπόγγῳ πάτταλον κρούεες nott.Plut. 
Boiss. 37. 

σποδὸν φεύγων εἰς πῦρ ἐμπέπεωκας 
nott. D VIII, 45. - 

σποιδαῖα App 1], 68. 

στάϑμη Z 11V, 89. 

στατῆρες Z IV, 71. 

σταχάνην Z ΠῚ, 16. 

στέαρ γαλῇ nott. D I, 65. 

στεγανώτερος ᾿“ἀρεοπαγίτου D I, 8. 

στοὰ Ὀλυμπική App IV, 19. 

στόμα ἐνιαυτοῦ D VI, 48. 

στύππινον γερόντιον D VIII, 14. 

Συβαρυτικὴ τράπεζα ὦ V, 87. - 

Συβαριτικὸς βίος Ὦ 1, 2. 

Συβαρῦται διὰ πλατείας Z V, 88. 

ovyxgovosos γέλως Z II, 100. 

συκάμενος App III, 13. 

ovxivn βακτηρία nott. Z III, 44. 

συκίνη ἐπικουρία nott. Z III, 44. 

συκίνη μάχαιρα nott. 4 11], 44. 

συκίνη ναῦς Z III, 44. 

σύκινος νοῦς Z 11], 44. 


" σῦκον αἰτεῖς Z V, 9]. 


σῦκον ἐφ’ Ἑρμῇ Z V, 92. 

συμβαλούμενος App IV, 77. 

συμβουλὴ ἱερόν 4 IV, 40. 

σύμβουλός ἐστιν ὃ χρόνος τῶν πρα- 
γμάτων GC 111,65. App ΙΨ,78. 

σὺν Ada καὶ χεῖρα κίνεε Z V, 
93. Ὁ ὙΙΠ, ıl. 

σὺν δὲ ϑεοὶ μάκαρες Z Ψ, 99. Ὁ 
VI, 88. 

συνῆλθον ἀτταγᾶς TE καὶ νουμήνιος 
D VII, 18. 

σύν τε μεγάλῳ ἀπέτισαν nott. Ὁ 
111, 32. 

σὺν σφῆσιν κεφαλῆσε nott.D III, 32. 

συνωφρυωμένων Z 111, 6]. 

Συρακουσία τράπεζα 7; Ψ, 94. 

σύρβας, σύρβην Z VI, 1. 


4 


συρβηνὸς χορός ὦ VI, 1: v. Add. 


PROVERBIORUM. 


Σύρον πρὸς Φοίνικας D VIII; 19. 
συστομώτερος σκάφης A V, 96. Ὁ 
ὙΠ, 12. nn 

σύφαρ Z 11, 95. 

συφορβίου Plut I, 5. 

σφαῖρα κατὰ πρανοῦς Plut. Boiss. 
35 δὰ 


σφάχτης εὔνους Z 1Π1, 94. 

σφενδόνη Γύγου nott. GC 11, δ. 

σφηκιὰν ἐκίνησας nott. Ζ, ILL, 53. 

Σοὶγξ Z 11, 68. 

σχῖνον διατρώγειν ὦ Ψ,96. D VII, 
13. 

σχινοτρώχτας Z Ψ, 96. 

σωρὸς κακῶν ἀνεφάνη nott. Z 1, 10. 

σωρῷ Z 1, 75. 

ca ἀπὸ Nawaxov nott. 
Vi, 10. 

an τρίποδος Z VI, 3. App 


2; 
τὰ Γύγου nott. D VIII, 53. 

τάδε Μῆδος αὐ φυλάξεν Z VI, 16. 

Plut 1, 37. 

τὰ ἐκ παλαιοῦ App IV, 79. 

τὰ ἐκ τρίποδος D ὙΠ, 21. 

τὰ ἐκ τῶν ὠμαξῶν App Ι΄, 80. 
ec ἐπὶ Nawaxaov nott. Z VI, 10. 
τὰ ἐπὶ Χαριξένης nott. App II, 82. 
Ταινάριον κακόν Plut I, 54. 

τὰ κενὰ τοῦ πολέμαν nott.D VII, 


critt. 2 


0. 

τὰ Κινησίαυ δρᾷ App IV, 81. 

τὰ Κινύρου ee nott. D VIHI, 
63. 

τάλαντα Z IV, 9. 

τάλαντα Ταντάλου Z VI, 4. 

τἄλλα φιλώμεθα, τἄλλα μὲν ἀγα- 
πώμεϑθα Ὦ VIIE, 50. 

τὰ μηδὲν πρὸς τὸν Διόνυσον App 


‚82. 

τὰ Ναννάκου Ζ VI, 10: Υ. Ρ. 
469, 1. 

Ταντάλου τάλαντω τανταλίζεταε Z 
VI, 4. D VIWU, 23. note. critı. 
DI1. 

ea πλείστου ἄξια nott. Z II, 2. 

ca πολλὰ πράττευν οὐκ ἐν ἀσφαλεῖ 
βίῳ App IV, 83. 

τὰ πρῶτ᾽ ἀρίστους παῖδας Alywa 
τρέφεν D VIII, 38. 

τάριχος ὑπτὸς εὐθὺς, ἂν ἴδῃ τὸ 
πῦρ nott. eritt. Ζ 1, 84. 

τὰ Σαμίων ὑποπτεύσεις App IV, 
84. 

τὰς ἐν Αἴδου τριωκάδας D ΥΗΕΙ͂, 
39. | 

τὰς ἐν τῇ φαρέτρᾳ ψηφῖδας ὦ VI, 
13. App III, 60. 

τάτη Ῥίαι I, 99: v. τρύτῃ. 


617 


τὸ τρία τῶν εἰς τὸν ϑάνατον Z 
vi, 11. App IV, 8. . 
τὰ τρία Στησιχόρου D VIT, 14. 
ταῦτά σοι καὶ llvdıa καὶ 4ηλια ὦ 
VI, 16. D ὙΙΠΙ, 35. 
ταχυβάμονας ὅρκους App IV, 86. 
ταχύτερον ὃ Μανδρης κρητίνας + 
ἀπεπέρασε Plut I, 57. 
τέλος ὅρα βίου D VII, 5]. 
Τιενέδιος ἀνήρ nott. D VIN, 58. 
Tevidios ἄνθρωπος Z VI, 9. 
Τιενέδιος αὐλητής nott. Z ΥἹ, 9. 
Τινέδιος ξυνήγορος nott. Z ΥἹ, 9. 
Tividios πέλεκυς D VIII, 58. 
tn κακὰ Z VI,6. Ὁ VII, 
4, 


τετράδι γέγονας Z VI, 7. 

τετράχειρα 7, I, 54. 

τετῃράωταν Z I, 54. 

τετρημένον πίθον Plut. Boiss. 4. 

τέττιγε μέλνυτταν συγχρίνεις D I, 
16. ' 

τέττιξ ἀκάνϑιος Z 1, δ]. 

τἔφρα nott. Plut. Boiss. ὅ. 

τὴν αὑτοῦ σκιὰν δέδοικεν Pr XIX. 
App IV, 46 

τήνελλα App IV, 87. a 

την θύραν Eyes τετριμμένην ὡσπερ 
as ποῖμναι D ΙΗ, 56. 

τὴν ἱερὰν ἄγκυραν nott. critt. D 

4 Φ 

τὴν nad” davsoy ἔλαυνε nott. D 
VIII, 46. | 

τὴν κατὰ σαυτὸν Banott.D VIII, 
46 


τὴν Πριηνέων δεκάτην App IV, 88. 
τὴν Συρακουσίων δεκάτην App IV, 
88 


Τιϑώνου γῆρας Z VI, 18. App 

1 8. 

lern τοι κόρος ὕβριν ὅταν 

ἀνδρὶ παρείη D ὙΠ], 22. 

τί οὐ γενήσῃ ἰὼν εἰς “Αρβέλας Plut 
30 


καχῷ 


3 

ri οὐκ ἀπήγξω jva Θήβησιν ἥρως 
γένῃ Z VI, 17. Plut 1,47. GC 
111, 80. 

τὶ πρὸς τὸν “ιόνυφον nolt.\critt. 
D VIII, 62. 

τὶ πρὸς τὸν Ερμῆν D VIII, 52. 

τίς ἐν Κύδωνος D VIII, 42. 

εἰς πατέρ᾽ αἰνήσει εἰ μὴ κακοδαί- 
μονα τέκνα D VIII, 46. Pr VI. 

τὶς τῇδε App IV, 90. 

τίς τρόπος ἕππων Plut 1, 83. 

τὶ 00 6 ᾿᾿Ἵπόλλων κεκιϑάρικεν VI, 
14. 2 

Τιτᾶνας καλεῖν D VI, 47. 

τιτανῶδες βλέπεε App IV, 89. 


618 


re also nott. critt. Ὁ 

‚46. 

τὸ βασιλικὸν βοίδιον D VIII, 41. 

τὸ ἀρνιόν σον λελάληκεν D VIII, 30. 

τὸ δέ τοι κλέος ER App IV,95. 

τὸ Aiovos γρῦ App IV, 91. 

φὸ Δωδωγαῖον χαλκεῖον ὦ VI, δ. 
D VIII, 32. 

«τὸ ἕλος πρίασθαν καὶ als ἅλας 
nott. App II, 75. 

᾿ὁ ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ νήφοντος, ἐπὶ 
«ῆς γλώσσης τοῦ μεϑύοντος D 
vi, 43. 

vo ini Awaxov κλαῦσαι nott. Z 
VI, 10. 

τὸ ᾿ΕἘπιμενίδειον δέρμα D VIII, 28. 
nott. critt. GC II, 23. 

τὸ ἩἩσιόδειον γῆρας App IV, 92. 

τὸ ϑερμὸν ταῦ ὀβελοῦ Z VI, 19. 
Plut I, 97. 

τὸ Θετταλὸν σόφισμα App IV, 93. 

τοιουταονὶ Θεμιστοκλῆς οὐπώποτ᾽ 
ἐπενόησεν GC III, 71. 

τὸ ᾿Ἰππάρχου τειχίον GC III, 81. 

eo κανοῦν τῆς ϑεοῦ φέρεν D 11, 46. 

τύχον gaidorra App V, 11. 

Fa κυνὸς κακὺὴν ds ἀπέτισεν GC ΤΙ, 
71 ; 


εὸ μὲν νόημα τοῦ ϑιεοῦ, τὸ δὲ 
κλέμμ᾽ ἐμὸν GC III, 83. 

φὸ Μηλιακὸν πλοῖον D VIII, 31. 

φὸν ἀείδαρον ἐκούρευσαν nott.critt. 
D V, 36. 

τὸν Aidiona ἐκ τῆς ὄψεως D V, 15. 

τὸν αὐλήτην αὐλεῖν App IV, 94. 

φὸν ap’ ἑερᾶς nott. D V, 41. 

εὸν ἐγκέφαλον κατασεσεῖσθαί μοι do- 

"ses GC III, 82. 

cr ἐν Σάμῳ κομήτῃν Plut II, 8. 

eov ἵππον ὁ Σιχύϑης Plut I, 20. 

τὸν καπνὸν φεύγων εἰς τὸ πῦρ ἐνέ- 
σέσον D Will, 45. 

τὸν Κολοφῶνα ἐπῆλϑε nott. critt, 
DV, 79. 

τὸν Κολοφῶνα ἐπέθηκεν Ὦ ΥἹἱΙΗ, 
36. GC IT, 86. 

ed» Κροίρρν πλοῦτον Ὦ VIIT, 53. 

τὸν Κυνήρου [sic] πλοῦτον Ὦ VIN, 
58. | 


τὸν Μίδα πλοῖτον Ὦ VIII, ὅ3. 
τὸ νύμισμα παραχάραξον APP 1,81, 
τὸν ξύοντα ἀντιξύειν D VIII, 48. 
τὸν Ὕλαν κραυγάζεις D VIII, 33. 
τοξεύεςς eis οὐρανόν Z III, 46. 

τὸ Οὐ Φιλοξένοι D VIII, 54. 

τὸ Πάρνου σκαφίδιον D VIII, 27. 
eo Πάσητρς ἡμιωβόλιον Ὦ ὙΠ, 40. 
τὸ πέλαγος πρότερον οἴσεν. ἄμπελον 

D VII, 44. 


τὸ περὶ Apüv σκότος 7, VI, 12. 

«τὸ Πέρδικος σκέλος Piut 11, 24, 

τορέλλῃ D 11, 68. App V, Ι. 

τορύναν ἔξεσεν nott. D V, 15. 

Τορώνης σπόγγοε nott. Ὦ V, 43. 

«εὰ ER ξύλον οηὐδέτεοτ᾽ ὀρϑόν 
Plut I, 18 

τοῦ δ᾽ ἄρ' ὁ Κωρυκαῖος ἠκροάξετο 
App IV, 96. | 

τ ara παιδὸς σεγηλότερος GC 

,„ 45. ͵ 

«οῦ σελίνου δετας, Ὦ VIII, 67. 

τοὺς Koooa Apyovs App IV, 91. 

τοῦτα τὸ ὑπόδημα ἔῤῤδῥοοψε ulvlorı- 
αἴης, ὑπεδήσατο δὲ "“Τρισταγόρας᾽ 
ΗΝ 49. τὰ 

τὸ φέρον ἐκ ϑιοῦ καλῶς φέρειν χρή 
Ab. IV, 98, = ὦ 

τὸ Φρυνίχου πάλαισμα, D VIII. 

ers μηχαναῖς nott. critt. Plut 

‚36. 

τραγικὸς πίϑηκος GC III, 85. 

τράγον ἀμέλγεις Plut. Boiss. 20. 

τράπεζα Μηδική D VI, 37. 

τραυλίζειν D 111, 68. 

τριαχάδας Awov D VIII, 39. 

τρεῖς eloın ἑἱκανρὶ πρωκτὸν ἐκμαάξαν 
λέϑοε nott. App IV, 61. 

τοὺς ἕξ App IV, 2. ” 

τρίτῃ κεφαλῇ καὶ τρίτ πεφάλῳ 
Piut Ι, 9. ee 

τροφεῖα εριός D V, 62. 

τροχὸς τὰ ἀνθρώπινα App IV,100 

τρυγόνος λαλίστερος Z VI, 8. 

τρυσίππιον Z IV, 41. 

Τυδεὺς ἐκ συφορβίου Plut J, ὅ: v. 
p. 473, 1. 

τυμβογέροντες nott. App V, 1. 

τύπτειν ἀέρα nott, Z III, 46. 

Τυῤῥηνοὶ δεσμοί App I, 96, 

supedaras pott. App V, 1. 

τυφλότερας ἀσπάλακος D VIII, 25. 

τυφλότερος λεβηρίδος Z II, 95. 

τυφλῷ διανεύεις Plut. Boiss. 44. 

τυφλῷ κάτοπτρον χαρίζῃ Plut. 
Boiss. 27. 

τυφλῶν ῥνείρων D VIII, 26. 

τυφογέρων App Υ, 1. 

τῦφοι nott. App V, 1. 

Τυφῶνας πολυπλοκώτερον GO III, 
12. 

τύχη Εὔριπος nott. D III, 39. 

τῷ a0» μορμύττει D II, 100. 

τῷ ϑρίῳ τὴν ἐγχέλυν D VII, 55. 

τῶν ἀπὸ δάφνῃς App V, 2. 

τῶν ἀπὸ τρίποδος App, Y; 2. 

τῶν ἐπὶ κοσχίνῳ App V, 2. 

τῶν οἰκείων τοὺς οἰκειοτέρους Mott, 


critt. Ζ 111, 2. App V, 3. 


PROVERBIORUM. - 


τῶν φιλτάτων τὰ φίλτατα App V,3. 


φῶν φίλων τοὺς φιλτάτους οί. 
critt. Z 111, 2. App V, 3. 

"Yßosws βωμός Z IV, 36. 

vAgss Kologwia D V, 79. 

ὕβρις ὕβρυν ἔτικτε καὶ ψόγος ψόγον 
GC 111, 86. ἢ 

ὑγιέστερος Ζήνωνος App II, 98a. 

ὑγιέστερος κολοκύντης nott. Z VI,27. 

ὑγιέστερος κρότωνος Z Vi, 27. 

ὑγιέστερας ὄμφακος nott. Z ΥἹ, 27. 

ὕδραν τέμνεις Z VI, 26. 

ὕδωρ δὲ πίνων χρῃστὸν οὐδὲμ' ἂν 
τέκοις Z Vl, 22. 

ὕδωρ παραῤῥέεν Z VI, 24. 

9404 γραῶν Ὦ III, 79.. 

Ὕλαν κραυγάξειν Z VI, 21, Ὁ 
Vin, 33, 

ὑπάτη App IV, 3. 

ὑπερβάϑμιον πόδα τείγεις GC III, 


9. 
“Ὑπερβερεταῖα Z VI, 30. Ὁ VIII, 
63. 


ὑπερευρυβατεύεσθϑαε nott. D IV,76. 

ὕπερον κοσμεῖς App V, 4. 

ὑπὲρ ὄνου σκιᾶς ὦ V1,28. D VII, 
1. GC 11L, 87. 

ὑπὲρ χαπνοῦ τὸ πηδάλιον nolt. 
App III, 44. 

ὑπέρου περιστροφή App V, 5. 

ὑπέρου περυτροπή ὦ VI, 25. 

ὑπέρου πολλῷ φαλακράτερος ποίϊ. 
critt. D 1I, 73. 

ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα Z VI, 23. GC 
111, 89: v. Add. 

ὑπὲρ τὰ Καλλικράτους Z VI, 29. 
D VII, 62. 

ὑπὲρ τὸν κατάλογο» App V, 6. 

ὑπὲρ τῶν ὅλων ἀναῤῥιπτεῖς GC III, 
90. 

ὑπηνέμια εἰχτεε GO ΠῚ, 91. 

ὑπνοῖ ὅσον ἀηδόνες App IV, 41. 

ὕπνος δ᾽ ἀπέστω γλυχύϑυμας ὀμμά- 
τῶν App V, 7. 

ὑπόδημα Z 111, 36. 

ὑπόμωρος App I, 54. 

ὑπὸ παντὶ λίϑῳ σκορπίος ὦ; VIE,20. 
D VIII, 89. 

ὑποσχέσεις Χάρητος Z II, 13. 

ὑπόχαλκον τὸ χρυσίον App Υ, 8. 

vs ἐκώμασεν D ΨΗΙ, οὐ, 

ts ἐν βορβόρῳ ἐλυσπᾷταν nott.critt. 
GC ΗΙ, 93. 

ὗς λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου 
τ Hl, ag a 

ἧς ὑπέροπλον δραμεῖταε App V,9. 

ὗς ὑπὸ ῥόπαλον GC III, Bi. 

ὕφαλος ἄνθρωπος nott. App V, 10, 

ὕφαλος φάτις App V, 10. 


519 


φαέϑοντα 70x09 App v, 1.. 

φακὸν χύπτεις Z VI1,48. App IV,58. 

φακοῦ γωνίαν χάμπτεις Plut. Boiss. 
99 


φαλακρὸν τίλλεις nott. App V,12. 
φαλακρὸς κτένα App V, 12. 
φαλακρῷ κτένας δανείζεις Plut. 
Boiss. 26. 
- Φαλάριδος ἀρχαὶ D VIII, 65. 
φαλλὸς τῷ ϑεῷ D VII, 22. Plut 
. 1, 5. 
φαρέτρᾳ ψηφῖδας 4 VI, 18. 
an ϑῦμα Z VI, 36. Plut 
,„ 72. 
Φαων nott. critt. Plut I, 29. 
φελλάτας nott. critt. Ζ Υ, 18. 
φέρεν καὶ ὄρνιϑος γάλα ποίϊ. Plut. 
oiss. 38. 
φέρεσϑαν κατὰ ῥοῦν natt. D V, 
82 


Φιλέψιος ὅδε App V, 13, 
Φιλίππον ᾿Αλεκτρυων Z 
App V, 14. 
Φιλοκτήτου τοξικώτερος App V, 15. 
φιλολογϑις ἐκ βορβόρου App 11, 38. 
a ζητήμασι nott. critt. Z 


3 


Φιλοξένου γραμμάτιον nott. Ὦ VIII, 


VI, 31. 


Φιλοξένου λόγον τέτευχεν App V, 16, 

φιλοχρηματία Z 11, 24. 

φιλοχρημοσύνη μήτηρ κακότητος ἀπά- 
σῃς App Υ͂, 17. 

φλαυρίξεις ἀσκῷ D 11, 100. 

φρατόρωμ D II, 45. 

Φοινίκων συνϑῆχαι D VIII, 67. 

φόνου πτερόν» Z VI, 31. App V, 
18. 

φρέατα Zu 1, 6. 

φρουρεῦν ἢ πλουτεῖν Z VI, 32. 

φρουρῆσαι ἐν Ναυπάκτῳ Z.VI,33. 
App V, 19. 

Φρυνίχου πάλαισμᾳ Ὁ VIII, 29. 

Φρυνώνδας ἄλλος GC III, 96. 

Φρὺξ ἀνὴρ πληγεὶς ἀμείνων καὶ 
διωκονέστερος GC ΠῚ, 95. 

φυσᾶν κόνιν εἰς οὐρανόν nott. D 1, 
52. 

Φωχαέων apa Z ΥΊ, 88. 

Φώκου ἔρανος Z Vl, 37. 

χαΐα μέν. ἐστε, Kopwdia δὲ nolt. 
Plut T, 92. 

χαῖρε φίλον φῶς 4 VL42. DVI, 
70 


χαίρειν App Ν᾽, 20. 

Χαῖρις ἄδων ὄρθιον App V, 21. 

χαλαζῶσα δραχμή ὦ III, 27. 
αλάσω τὴν ἕερὰν ἄγκυραν nolt. 


D y, 29. ei 


520 


χαλεπὰ τὰ καλά Z Υί, 33. App 
in 22. 
χαλεπὸν xoplov κύνα γεύεν GC 


‚97. 

χαλεπὸν μαϑοῦσα κύων 
γεν nott. GC III, 97. 

χαλκεῖον Δωδωκαῖον Z VI, 5. 

Χαλκιδίζειν Plut 1, 84. 

χαμαὶ ἀντλεῖς ὦ VI, 48 D VII, 
50. App IV, 58. 

χανὼν λύκος noti. D VI, 20. 

χαραδραῖος λέων Z VI, 39. 

x N μιμούμενος mott. App 


σκυτοτρῴ- 


] φ 
χαραδριὸς ἕτερος App V, 23. 
χαραδριοῦ βίον ζῇν ποι App V,23. 
χαρὰν πυραύστου χαίρεις Add, ad 
Z V, 79. 
χάραξ τὴν ἄμπελον Z VI, 40. 
“Χάρητος ὑποσχέσεις App V, 24. 
χάρις Ἑρμώνειος Z IL, 85. 
Xoaguorn Z V, 24. 
Χαρώνιος ϑύρα Z V,41.D VITI,68. 
χασμᾶσϑαν ZI, 8. 
χειμὼν ὄρνιϑίας App V, 25. 
χειροβρῶτι δεσμῷ Z VI, 44. 
Asıgaveoy ἕλκος Z VI, 46. App 
V, 26. χισὼ 
ἐλώνη μυνῶν Αρρ V, 27. 
en Πηγάσῳ συγκρίνεις D I, 56. 
χελώνη Z 11, 29. IV, 19. 
χϑόνια λουτρά Z ΥἹ, 45. D VIII, 
6θ. 
Χῖος παραστὰς Κῶον οὐκ ἐᾷ λέγειν 
App v, 28. 
χιτώνιον γαλῇ Z II, 93. 
χλωρᾶς δάφνης D VI, 52. 
χναῦμα DZ V, 73. 
χοᾶς ἕξ χωρήσεις App V, 29. 
χοῖνιξ Kwöaiov Ὦ V, 69. 
χόλος Z II, 25. 
χόριον GC III, 97. 
χορὸν didwus App V, 30. 
χρήματα, χρήματ᾽ ἀνήρ Z ΥἹ, 43. 
GC 111, 98. Pr V. 
χροὶ δῆλα GC ΠῚ, 100. : 
χρόνου γὰρ ἄν σον καιρὸς ἐξεΐργον 
ὁ χύγος ΜΝ Υ, 31. Ἵ 
χρυσὸς ὃ Κολοφώνιος Z VI, 47. 
Plut IT, 16. 
xovooyoew App V, 32. 
χρυσῷ καταπάττων ἡμᾶς οὐ ywu- 
σκεες GC IV, 2. 
χύτραις λημᾷν. καὶ κολοκύνταις D 


χύτραν ποικίλλεψ Ὦ 1, 45. App 
Υ, 4. 33. i 

χυτρεοῦς App V, 34. 

χώρᾳ ἕπεσθαι Z I, 24. 


INDEX. 


χώραις 1. η. πόλεσιν Z V, 67. 

χωρὶς τὰ Μεῤῥᾶς καὶ “Σελωὰμ ὑεύ. 
ματα App ‚933. 

χωρὶς τό τ᾽ εἰπεῖν πολλὰ καὶ τὰ 
καίρια App V, 36. 

χωρὶς τὰ Φρυγῶν καὶ δνγνυσῶν δρί- 
ouara ποῖϊ. App V, 35. 

wexas D VII, 71. 

villa + Z V, 13. 

ψελλή App II, 17. 

ψευδατραφάξυος πλέα App V, 37. 

ψεῦδος Powixıxov nott. D VI, 19. 

ψῆνας Z Il, 23. 

ψῆφος λευκή D VI, 9. 

ψιάϑου App II, 47, 

ψεϑυρίξειν εἰς κωφόν nott. GC III, 
32 


ψοφοδεὴς ἄνθρωπος nott. D I, 16. 

ψύλλων κενήν App V, 38. 

μύρα τὸν Διόνυσον App V, 39. 

ψυχὴ Εὔριπος nott. D III, 39. 

ψυχή πρόμαντις App V, 40. 

ψυχοπομπεῖον App ΠΠΙ͂, 18. 

ψυχρὸν παραγκάλισμα Add. ad 2 
Il, 92, p. 4%6. 

ψωλὸν γενέσθαι δεῖ σε μέχρε τοῦ 
μυῤῥίνου App V, 4l. 

ψώρα Ἡράκλειος Z VI, 49. D 


3 ὅν 
ψωριῶσα καμηλός D V, 81. 
SLlyıyıa κακά App V, 42. 
ὥδινεν ὄρος, εἶτα μῦν ἀπέτεκεν D 
VIII, 75. 
ὠδὸν Δέσβιον ZV, 9. 
N “Μακιάδαν App V, 43. 
ὥνιον ῥωπικὸν D VII, 3. 
ὠὸν τίλλεις D ], 45. 
ὡς αἰεὶ τὸν ὁμοῖον θεὸς ἄγεν πρὸς 
τὸν ὁμοῖον D V, 16. GC 1, 15. 
ὡς ar’ ἀμάξης λέγεν nott.D III, 41. 
ὡς ἐσχάτῳ Μυσῶν κέχρηται noi App 
85. | 


4 
ὧς ἥρως ἐν ἀσπίδι ξενίσαε βούλομαε 


‚3. 

oow ἑστῶσαν D VII, 74. Pr 
XXXIV. 

ὡς μῦς ἐν πίσση nott. critt. D II, 64. 

ὡς οὐχ ὑπάρχων, ἀλλὰ τιμωρούμε- 
vog Z v1, bl. 

ὥσπερ ἥρως ἐν ἀσπίδι ξενίσαν βού- 
λομαν D VII, 73. 

ὥσπερ Χαλκιδικὴ τέτοκεν ἡμῖν ἡ γυνή 
Z Vl, 50. Pr XXXIV. 

ὡς τὴν ἐν Aoyı ἀσπίδα καϑελὼν 
σεμνύνεται Z VI, 52. 

ὥσπερ παῖδα φιλοῦσυν ἐρασταὶ D 
VII, 76. 

ᾧ τὸ ἱερὸν πῦρ οὐκ ἔστε φυσῆσαι 
ὡς μὴ xadagevom D VIII, 72. 


INDEX NOMINUM. 


ARße ων ὦ ἴ, 4. 

ἐαβυδηνοὶ 7 Ι, 

᾿Αβυδοκόμην Ζ ‚ı 

"Ἄβυδον D VI, 63. 

Ayaswvog αὐλητοῦ 21,2: v 
Z 1. c. Add. ad animadvv. 

““γαμέμνων in Graecia puteos fo- 
dit Z 1, 6: sacrificat in terra 
Troiana Z I, 13, in insula 
Creta Z V, δῦ: Alacis inimi- 
cus 2 1, 43: ab Achivis vin- 
ctus Z 11, 11. 

Ayanidovs ur critt Z III, 61. 

Aynaios ZV, 

„Ayogaxgıros Tlcynos Z V, 82. 

᾿Αγχίαλος, ἡ App IV, 68. 

“Aduntos Z I, 18. 

δραστείᾳ ψύμφῃ Z IT, 48. 

“Ἄδραστος Z I, 30. IV, 45. 

„Aögior App IV, 65. 

Adovıdos fi αξίλλης 7 IV, 21. 

Advw ὦ, V, 47. 1, 49: v. Add., 
ad D nott. critt. 1, 14. 

Atoonp Z 11, 3. 

Akvan Zu, 54. 

‚Alnaleı Ζ 1V, 20. 

᾿Αϑάμαντι Z IV, 38. 

’4Aöpä Z I, 18.41. II, 235. D 
VIII, 4: ᾿πολιάς Z I, δ6: ἐρ- 
γάνη 7 V, 93: servat Babyn 
Z 13V, 81: inveait divinandi 
rationem per calculos Z V, 
'75: conjuncta cum Hercaıa et 
Diana D VIII, 39: defendit 
Delphos App IV, 8l. 

᾿Αθηναῖοι Z 11, 21. 89. nott. critt. 


ein 


zZ a Z 111,85. 1V, 77.91.93. 
VI, 32..D 1], 54. V11, 34. 

ἘΣ εὖ, δ4. IV, 39: φιλοκερ- 
δες D ἐπι, 12. 2 11,28: Ma- 
cariae sepulerum colunt zu, 
61: in nuptiis puerum ἀμφι- 
dal coronant Z III, 98: post 
septimam mensis diem copias 
educunt Z 111, 79: ficus amant 
2 V, 91: bovem pecuniae in- 
sculpunt Z 11, 10: pueros quo 
modo erudiant D VI, 656: v. 
Kodoos. «Λύκος. 

A9us GC I, 73. 

“ας Z 1, 43: ««“ϊαντες Z V, 40. 

Alyaksic ᾿Αδράστου Z I, 30. 

«Αἰγιεῖς Z 1, 48. 

Aywa 2 1, 67. Ὁ VIII, 88. 

«Ἱἰγινήτης D V, 92. 


. Aiyls Plut II, 21. 


«Αἰγυπτιαδῶν χιφαλαὶ Ζ IV, 86: 
v. p. 471, 4. 

«Δἰγύπτιοε Z III, 37. D VI, 24. 
nott. critt. Ὁ "Is, 30. 

Ayunros A 11, 6. — App 11, 33, 

— Add. ad Anim, D I, 56. 

Αἰήτης Ζ IV, 92. 

«Αὐϑίοπες Kolyei Z V, 25 cum 
Add. ad nott. critt. 

Aidioy Z I, 46. App II, 46. 

Aiolsis Z IH, 87. 

Ἄ Στ ὴξ [x. Κτησ. ὃ. 252.] App 
II, 30. 

Aloyükog [Sept. c. Th. 785] 
ZV, 43: PAkam: 1616] Z V, 
70: Ye 289] Z V, 79: [fr. 123 


622 INDEX 


Dind.] Diogen. praef, p. 180, 
9; «Αἰσχύλος et Σοφοκλῆς con- 
fus. Z VI, 14, 

Alozyulos περὶ παρηιμιῶν Z V, 
85: Pr ΧΙ. 

«Αἱσώπειον αἷμα D I, 46, 

«Αἱσώπειος αἶνος D praef. 178. 

«ἴσωπος 41,47. V,16. D praef. 
179. 

«Αἱσώπου γελαῖα App I, 11. 

Adtyns κρατῆρας nott. D 11, 50. 

Αἰτωλούς Z 1, 48. 

᾿Ακαδημίαν nott. eritt. GC 111, 81, 

“ἄκανϑος nott. Z 1, 5l. 

Axsosvs Παταρεύς Z 1, 56, 

"Axscias Zu 1, 52. 

᾿Ακεσσαίου σελήνη D 1, 57. 

Ans DH, I j ὶ 

4x Z 1, 39. 

"Arouio Z 1, 41. 

᾿Ακροκαρινϑία Plut I, 92. 

᾿Αλεκτρυὼν Φιλίππου orgarnyas Z 
VI, 34. 

Alitavdgos ᾧ Μακεδών App IV, 

: 79. Z II, 94. IV, 46. 

᾿4λέξανδρος nott. critt. App IV, 
77: ἐν Αἰπόλοις ὦ VL, 11: ἐν 

. ἅ περὸ τῶν συληϑένσων ἐν dei- 

. φοῖς ἀνωθημάτων ποῖϊ, critt. Z 


‚67. 

WAAskıs Ζ IT, 17. 

᾿4λήτην Z 111, 22. 

»Αλϑαία Z V, 33. 

“Alıxagvaood nott, critt. D VII,72, 

“λκαῖος Z II, 18. V, 80. 61. 
VI, 43. 

“Ἄλκηστις Z I, 18. 

᾿Αλκιβιάδην nott.critt. Ὁ VIII, 29. 

᾿Αλκινόου ἀπόλογος D II, 86, 

“Αλκμαίωνα App III, 36. 

Δ λκμήνη I 11, 61. 

᾿Αμάζονες 7, II, 87. nott. critt. Z 
V,25. 2 V,33. Ὁ 11,2: Add. 

ad Anim, Z V, 25, 

Auaig Z IV, 20. 

Analdso Zı I, 26. II, 48, 

᾿Αμελοῦς γωνία Z 1, 78. 

᾿Μμισώδαρον nott, critt, D Υ, 4. 

Auuova App 1, 5l, 

Αμύκλαν Z 1, 54. 

ἔαρι τω οἱ Θάμυρις confus. D V, 

0. 


᾿Αμφιστείδης note. critt. Ὁ V, 12. 

«Ἀμφιτρύων Z IV, 83 c, Add. ad 
Animadverss. 

᾿Αναγυράσιος δαίμων D III, 31. 

Avayvgasiuv δῆμος nott. critt. Ὁ 
11, 31. 

"Arayvoog Z 11, 58. 


"αναίδεια Z IV, 36. 

’Ayaxrgtus Z V, 20. 80. 

’Avatarögiöns nott. critt. App 
1V, 77. nott.critt.Z4 VI, 11, 1,57. 

”"Avavgov ὦ IV, 92. 

"Avdoöyzus Z IV, 6. 

᾿“νδροκλέης ὦ 11T, 77. 

᾿Ανϑιστήρια Z IV, 33.  . 

“Ἄνναν Αἰγυπτίαν App I, 31, 

”Awos nott. App I, 31. 

"ΑἌντεια Z II, 87. 

᾿Αντιάνειρα nott. critt. Ὁ IT, 2. 

’Avtiyovos ὁ Καρύστιος ZV, 

2 


82. 
"Arzsıyovov βασιλέως Z III, 94. 


""Avriuayos D VIII, 11. 


’Aytıvoov Z V, 71. 
"Αντιφάνης Z VI, 34: Pr UI. 
’Avsıyyuo τῷ 'Ῥοδίῳ Zi I, 54. 
᾿»“Ἀντρῶνε D I, 26. 
’Anellaios [1] nott. critt. Z 1, 5671. 
‚Apina nott. Z III, 92. 
᾿Απολλόδωρος Z 11,94, p. 469, 
5; ἐν τοῖς περὶ ϑεῶν Z V, 22. 
᾿,Απόῤλλων ZI, 18. IV, 81. App 
Ill, 20: vaticinatur Z I, 57. 
V, 9. 63, App I, 39." 11, 65: 
nutrices Apollinis Z VW, 75: 
τετράχειρ καὶ τετράωτος Zu 1,54: 
ἕνοή μας ἢ, ΠῚ, 68: Τενεάτης nott. 
critt. Z 11. 96: καταιβάσιῃς 
Z IV, 29: Avxsos Z IV, 99: 
Aykuos Z VI, 15. — Add. ad 
Anim. Z V, 25, 
᾿“πολλωκνίδης ὁ Νικαεύς Pr XI. 
᾿Αράτιος ὁ ἐκ Θετταλίας App 1}]1, 


0. : 
᾿Αρβέλαε Plut IT, 30. 
"Ayyar$owıog nott. critt. D III, 71. 
"“ργεῖοε Z 1, 30. IV, 45. 86: 9- 
λόδικος D 11, 79: κλοπικοί App 
II, 35. 
Ἄργος Z II, 87. VI, 52; Add. 
ad Anim, Z II, 3. 
’Apyıwovoax nott. critt. D III, 
75. Plut II, 7. 
’Aeyo Z 1V, 92. V, 85. VI, 21. 
en DI, 8. 


"Aons Z IV, 92. V, 33, 
A erg ὁ Μιλήσιος 4 V, 57. 
ΨΙΠ, 49 


᾿Αρίσταρχος nott. critt. Z V, 
38. App IV, 86. 

᾿Αριστείδης 2 VI, 11. Pr X. 
nott. critt. Z VI, 5. 

’Aosoriov Κύκλωψ nott. Z II, 16. 

’Agıstoyeitv App Il, 64. 

᾿Δριστοδήμου Z Vl, 43. 

᾿Αφιστοκλείᾳ nott. eritt. Z VI, $. 


& 


NOMINUM. 


᾿Αριστό δενος Z II, 85. 
"Ἄριστος ὃ Σαλαμίνιος Z VI, 50. 
᾿ριστοτέλης περὶ ἕωων [ ἢ. A. 
ΠῚ, 4,2.) ZIV,52, [IX, 27.] 
Z V, 97; [Eıh. ad Nicom. 
viI, 2, 10.] App IV, 34: 
[Rhet. 11, 23, 15.] App Il, 75; 
dv Adrvaiov πολιτείᾳ Z VI,29, 
[Θηβαίων πολντείᾳ)] Z VI, 17, 
[Κερκυραίων πολιτείᾳ) Z IV, 
49, [Κυϑνίων πολιτείᾳ) Z IV, 
83, Auxsdasuoriov πολιτείῳ Z 
11, 24, [Μηλιέων πολιτείᾳ] nott. 
critt. D VIll, 81, Ὀρχομενίων 
σολιτείῳ App IV, 92, Σαμίων 
σρλιτείᾳ Z VI, 12: Pr }. 
’ Apıotogasswy μέτρον D praef. 179. 
᾿Αρισταφάνης [᾿Αμφιαράῳ fr.102] 
ἧ H, 95: Βαβυλωνίοις [fr. 63] 
Z 11, 22: Βατράχοις [186] nott. 
critt. 4 V, 38, [191] Plut II, 
7, [1447] Z III, 23: Teweyois 
I: 110) 2 3, 27: Ἐχκλησια- 
οὐσαὶς [1021] Z Ill, 8: “Ir- 
πεῦσι [960] App V, 41, [1307] 
App 11, 16, [1203] GO 111, 83, 
[891] GC IH, 71; Κωκάλῳ [fr. 
131] Z VI, 47: “Δυσισεράτῃ [37] 
D Vu, 3, [62] 2 1, 55; Ne- 
φέλαις [1276] Z 11,57, [327] D 
Υ, 63, [912] GC 1V, 2: Ὄρνισι 
[1136] App I, 70, [098] GC 
IH, 91: Πλούτῳ [308] App 11, 
79, [581] D V, 63, [322] App 
V, 20, [34] nott. crit. Z V, 
65, [1023] D II, 74: Σφηξί 
[1232] Z VI, 40, [1367] Z 11, 
57, [1427] Ὁ praef. p. 179: ἐν 
τετραμέτροις Z 1, 52 ibig. v. 
noit. critt.: fabb. incc. [fr. 
568] Z I, 1: v. Add. ad nott. 
critt. Z III, 42. 
᾿Μριστοφάνης, grammaticus; 
Z 1, 54. Ill, 63. Pr X. 
᾿Αρκάδες Z II, 59. D I, 53. 
᾿Αρκαδία Z 11, 54. 
“ρμόδιας D II, 68. App II, 64, 
"App ὦ IN, 87. 
᾿Αρταξέρξη App IV, 93. 
’Agtaptovns D VIII, 49. 
"Agrteniöwgog App III, 91. 
ἤρτεμις Z V, 33; Περγαία D V, 
6: ΜΜουνυχία App 11, 54: con- 
iuncta cum Hecata et Minerva 
nott. critt. D VII, 39: Del- 
pbos defendit App 11,55: co- 
litur in Seryorum urbe App 
111, 91. 


623 


"Αρτέμων App IV, 32. 
᾿Αρχεβούλειον μέτρον D praef. p. 
79. 


1 
’Aoxiorgarov 7, IV, 59. 
’Aoxiav App II, 58. 
᾿Αρχέλοχρος D 11,95: Z IV,48: 
ἐπωδῆ Z V, 68; D praef. 178. 
— Οἵ nott. critt. Z 1, 52. 
’Aoxrinnov’Ovov σκιά Z ΥἹ, 28. 
᾿Αρχύτας DIE 98. 
᾿Ἡσπληπιάδης noltt, critt. Ζ 
Ι 


᾿»σκλῃπιεύς Z I, 18. 

᾿“σπένδιος 2, 11, 30. 

"Aonis ἐν "Aoyu Z II, 3. VI, 52, 
’Aotudanas Z V, 100. . 
᾿“ταλάντη 2, Υ, 39. D Ill, 63. 


-"Arttalos Pr XI. 


᾿Αττική nott. critt. Z IT, 20. 
’Artıxoi Z ἘΠ, 10: singulari mo» 
do vocahula adhibent: Plut 
II, 7. 2 IV, 53. App 1I, 40. 
"Atlas D II, 67. 
’Argeig Z 11, 34. > 
“1“ὑγώου nott. critt, Z {Π1, 61. 
«Αὐλίδα Z I, 6. 
’Ayawoas Z IIL, 92. 
’Aygoditn Z 1, 31, 11, 93. Ὁ II, 
63. ap 1, 72. 
V 


"Ayveros Z IV, 92. . 

Βαβυλῶνα Z IV, 9. 

Βαβυλώνιοε Add. ad Anim. Z V, 
25 


Βάρυς Z IV, 81. 
Βακτριανοὶ Add. ad Anim. Z V, 


ὅ. 

Βαχχεΐριον 7, , 25. 

Βάκχιον Z Ὗ, 8. ibigq. nott. 

Βακχυλίδης [fr. 25. Z 111,25: 
Παιᾶσιν 4 Il, 36, x 

Βάκχυρις p. 469, 4. 

Bagos nott. critt. App ΤΙ, 54. 

Βάτα Κάρας App I, 50; Add. ad 
App animadvv. ]. c. 

Βαττιάδων App 1,51: v. Add. ad 
App nott. critt. J, 51. 

Βάττος nott. critt:e D III, 68. 
App I, öl. IV, 70. 

Βέλλερον Z 11, 87. 

Ἐελλεροφόντης Z II, 87. D V, 48. 

Βερενίκην ὦ 111, 94. 

Bnoäs App I, 54. 

Βιβλὶς nott. critt. D V, 71. 

Βοιωτοί App IV, 64: Aorıv διοι- 
κοῦνετες Z III, 87: ante Laium 


ἐ 


624 


vitam felicem agebunt Z 11,65: 
Thraces vinceune Z 1V, 37: 
incultü GC I, 91. D 111, 46. 
Βόκχχορις Z II, 60: v. p. 469, 4. 
Boußos μάντις Z II, 84. 
“Βορέας Z 111, 85. 
Βόσπορος App IV, 65. 
Βουζύνης App I, 6l. 
Bov8ov Πυϑιονίκου Z 11, 66. 
Βουλίας Z Il, 86. 
Bovnvxav Abp I, 62. «; 
Βούνας 7, 1], 67. 
Βούτης Ζ 1V, 28: v. 486, 3. 
Βραγχίδας Z V, 80. 
Boavowa Z III, 85. 
Βραχμᾶνες Add. ad Anim. Z V, 
95 


5. 

Βρεττανία Add. ad Anim. Z V,25.: 

Βριαρέω ὦ V, 48. 

Βυζίνου ταῦ. Ποσειδῶνος Z U, 63. 

Βύβλος ab 66. 

Βυζωνοὶ Z V, 25. 

Βύλλος Add, ad noti. Z I, 5. 

1) ἀλάλον οἱ anorterunntvo App 1, 67. 

Τάλλου ποταμοῦ App I, 67. 

Ταράμαντες nott. critt. Ὁ V, 86. 

Γελλώ Z 111, 3. 

Γινεαταῦ App 11], 88. 

Tegvoaios nott. critt. Z III, 26. 

In AV, 78. 

Γίγαντες App 1], 46. 

er Deus Z 1,47: nott. App 
Il, 72. 

Τλαῦκος artifex Z II, 91. 

Topyovs Z 1, 18. 

Γοργόνων οἰκητήριον Z V, 86: 2 
‚al. ; 

Γοργώ DI, 39. 

Toodıo Z V, 25. 

Γρηγόριος ὁ Κύπριος PrXXXVI: 
v. Add. ad Pr. 

Τύγης D UI, 99. 

“αίδαλος Z 111, 7. IV, 6. 92: 
Add. ad nott. critt. Z III, 7. 

Aaxtvios τις Ada Z 11], 10. 

“ανάη 2 1, 41. 

“αναΐδες Z II, 6. nott. GC 1,50. 

Aovaos ἦ 11, 6. IV, 86. 

“αρεῖος Z 1Π], 85. 90. nott. critt. 
Z IV, 9. Υ, δύ. D Υ, 11. Υ, 


14. 
“τος Z III, 11. 
datvios Z 11], 10. 
“Μαυλία Z III, 14. 
Δεινολόχῳ nott. critt. GC III, 


94. 
.Awo Z 1, 4]. 
Αελφικοῦ τρίποδος Z VI, 3. 
“Δελφοὶ Z 11, 68. nott. critt. Z 


INDEX 


II, 26. IV, 38. V, 48.63. VI, 
238. nott. critt. D III, 26. VI, 

‘1. App II, 65: 

4ılyoi iniusta Aesopi nece pol- 
ini 2 I, 47: voraces App, 

94. 95: rebus necessariis al 
victum destituti D IV, 26. 

Δευκαλίων Z VI, 10. D IV, 8. 

Aniaveıya Z I, 33. II, 48. 

4ηλια D VIII, 35. 

“Δῆλον Z Il, 37. 

“4ήμητρα nott. critt. Z 1, ἢ. nott. 
critt. Z II, 40. 

“ημήτηρ ZI, 7. D V, 17: culıa 
Hermionae Z II, 22: a Troe- 
zeniis Z IV, 20: ab Eleusi- 
a D I, 51: ὀμσνία App IV, 
ιΩ 

4ημητριακοὶ xaprzzoi App IV, 21. 

Δημητρίου Alıxapvaciug Z ΥἹ, 
22. 

Δημοσθένης Z VI, 28: [de 
Cor. p. 307, 25 R.] nott. critt. 
GC III, 8. 

Δήμων Pr VIII 

Aiövuos Pr XIV. XXV. 

Aıxaiagxos © Μεσσήνιος ZI, 
15. I11,65. IV, 26 coll. D V, 
7. Z VI, 16. App I, 30: ἐν 
τοῖς περὶ Ελλάδος Z Ψ, 23. 

dies ZI, Al. 

Avoyeviavos Pr XXVL. 

dıoyivovs τοῦ κυνεκοῦ φιλοσόφου 
2 IV, 14. D.IV, 98. 

“ιυμήδης Z 111, 8. 

“ιονύσια nott. critt. D II, 54. 

“Διονύσιος [ὃ Θρᾷξ] Z V, 1]. 

dıovvasos ὃ Χαλκιδεύς Z V, 74. 

Διονύσιος a τύραννος D VIII, 54. 
App II, 26. ΠῚ, 25. V, 16. 

Διονύσιος ὁ παλαιστής nott. critt. 
zZ V, δὅ4. App V, 91. 

“Διονυσόδωρος nott. critt. D 
vilIl, 46. Pr VI. 

Διόνυσος nott. critt. Z 11, 40. 
App IV, 82. Υ, 39: ἐρεβένϑε- 
νος Z 12], 83: Μόρυχος 7 V, 
13: choris dithyrambicis culs 
tus Z V, 40. 

Awoxovgovs Z 11, 17. 

“ιοφώντου Z IL, 27. 

Avgılos Z V, 13. 

Aigıkos Z IV, 18. 

Δίων ᾿“λεξανδρεύς Z V, 54. nott. 
Z V, 10. App V, 91. 

“ούλων πόλις App 11,84. III, 91. 

Δοῦρες Z 1], 26.28. note. critt. 
2 IV, 1. 2 V, 64 Plut 1,48. 

Δρῦν Z VI, 12. 


NOMINUM. 


Δωδώνη Z 11,84. ΥἹ, δ. App III, 
97 


Εἵλωτες Plut I, 54. 

Eigas nott. critt. Z, V, 24. 

Ἑκάτη nott. criut. Z 11, 55. nott. 
D VII, 39. 

Ἐκφαντίδης nott. App III, 43. 

’Eitov βωμός 2 II, 61. nott. 2 I, 


30. 
Ἐλευσίνια ΖΦ II, 26. 
Ἐλευσὶς Z I, 7. nott. critt. Z IV, 
nat critt. D VII, 98. Ὁ 
l 


‚dl. 

“Ἑλικὼν Z 1, 56. 

Ἑλλάνικος Z V, 61]. 

Ἕλλην Z IV, 38. 

“Ελλησπόντῳ [τὰ ἐν] 2 III, 44. 

Ἔμβαρος App Il, 54. 

Ἐμπεδοκλῆς D IV, 77. 

Ἐνδυμίων Z III, 76. 

Ἐντίμῳ τῷ Κρητὶ Z 1, 54, 

Ἐνυώ Ζ 1, 41. 

’Finxeotiöns App II, 70. 

Ἐπειός Z II, 81. 

Ἐπιγένης ὃ Σικυώνιος nott. critt. 
ΖΎ, 40. 

Ἐπιγόνων Coisl. p. 488, 6. 

Ἐπιζεφύριον Aoxgoi Z IV, 10. 

Ἐπιμενίδειον δέρμα D VIII, 28. 

Ἐπιμενίδης nott.critt. Ὁ VII, 


Ἐπίχαρμος Τρωσὶν ZIV, 7: Z 
III, 64. IV, 40. V, 84. 1) I, 
47. VII, 39. 

Ἐρετριεῖς D IV, 57. 

Ἐρινύες App III, 40. 31. 

Ἐριφύλη App III, 35. 

“Ἑρμῆς Z 1, 41: κοινός, κερδῷος D 
ν,88: ΖΥ͂, 9). Ὁ 1,36. VIII, 


32. 

“Ἑρμιονεῖς Ζ Ι, ἤ. 

“Ἑρμιόνη Z II, 22. 

Ἕρμιππος Στρατιώταις Z I, 
23 


“Ἑρμιών Z II, 22. 
Ἑρμογένης ἐν τοῖς Φρυγίοις Z 
VI, 10 


‚10. 

Eenöodugos ZV,6. . " 

Ἕρμων 2 11], 85. 

᾿Ερυϑείᾳ D 1], 57. 

᾿Ερυϑραίων Ζ Υ, 61. 

“Eoria Z 1, 40. D 1], 40. 

’Ereoxiys Z I, 30. II, 68. IV, 45, 
p. 488, 5: Z V, 43. 

’Ereovixov note. critt. D III, 76. 

Εὐάδνη Z 1, 30. 

Εὐαινετίδης nott. Z V. 9. 

Εὔανδρος Z V, 78. D VII, 23. 

Εὔβοια nott. D V, 71. 


525 


Evßoina [οἱ συγγράψαντες τὰ] Z 
VI, 50. 


Εὔβονλος «“ιονυσίῳ Z IV, 66: 
Κυβευταῖς App ΠΗ͂, 98: [Γλαύ- 
App V, 32. 
Εὔδοξος Ὑποβολιμαίω Z IL, 1: 
nott. critt. Ὁ IIi, 49. 
Εὔδοξος ὁ Κνίδιος Z V, 56. 
Εὐεμετίδην πον critt. ΖΎ, 9. 
Εὐήμερος ἐν ἱερῷ λόγῳ nott 
ΟΕ Ὁ II, 67. : 
Εὔηνος ποταμός Ζ 1, 33. 
Εὐμόλπου nott. critt, Z III, 26. 
Εὐπάλαμος Z V, 13. 


Εὔπολις χρυσῷ γένει [fr. XIV 
Mein.] 2 UI, 19, (fr. XII Z 
vl, 2: [frr. incc. LXXX.) Z 


11, 57. 

Εὐριπίδης D VII, 52. VIII, 30: 
Βάκχαις [794] Z V,70: ᾿Ερεχϑεῖ 
App ll, 97: “Μηδείᾳ [615] Z 
IV, 4: Τιεμενίδαις [fr. 8] Z V, 
93: Τηλέφῳ Z 1], 85: Πολυΐδῳ 
fr. 10] Z V, 72: [fr. inc, 164] 
App III, 69: Z V, 98. 

Evgvaln Z 1, Al. 

Εὐρύβατας D IV, 76. 

Εὐρύκλειαν Z IV, 38. 

Εὐρυκλῆς Plut 11, 22. 

Εὔρυμνος Plut I, 74 c. Add. 

Εὐρυσϑεύς Z II, 61. VI, 26. 

Εὔρυτον Z V, 49. 

en note. critt. 2 1,5. D III, 


Ζάλευκος Z IV, 10. V, 4. 

Ζεύς Z I, 18. 41. III, 21. 76. V, 
75. App III, 25: ἄγοντος D IV, 
955: in pelle caprina morta- 
lium facta inscribere solet Z 
Iv, 11. Ὁ II, 2: Aus αἵξ 
᾿Ἀμάλθεια Ζ I, 26. II, 43: Ass 
ἐγκέφαλος Z 11], 41: Avos κύβου 
zZ 11,44. - 

Ζεφύριον App IV, 68. 

Ζήνων ὃ φιλόσοφος App II, 98a. 

Ζήνων Μύνδιος 2 II, So. 

Zuvoßvos Pr XXIV. 

Ζώπυρος Z IV, 9. 

Ἡγήμων App II, 65. 

“Hyyrog Z V, 17, 

Ἢλεῖον Z 11, 67. 

“Hiides App II, 8. 

Ἥλιος Z V, 78. 

Ἡλιουπόλει Z 11, 35. 

Ἥρα Ζ III, 82. Υ, 33. App IV, 
16: axgaia Z 1, 27. 

Ἡραίῳ τῷ Σαμίῳ App I, 50. 

Ἡρακλείας πόλεως ἐν Avdia Z IV, 
22. 


δ26 


Ἡρακλείϑης ὃ κωμιχκός Ζ VI,31. 

Ἡρακλείδης 2 II, 84, 

Ἡρακλειδῶν Z IV, 97. 

Ἡράκλειτος ὁ δρομεὺς Z IV, 35. 

Ἡράκλειτος cum ᾿Ησίοδος confus. 
hott. ‚critt. Z II, 19. 

Ἡρακλῆς Z I, 18. 33. 47. II, 48: 
61. In, 32. ΙΝ, δθ, Υ, 33. 93. 
VI, 21.26: ἄλλος D 1,63: ἀλε- 
ξίκαχος ὦ V, 22: -nuelaunuyos ὦ 

:V, 10: Μήλειος Z.V, 22. App 
III,93: νόϑος App 11,24: Τύ- 
ιος Z V, 48: leonina indutus 
II, 75: morbo affecıus Z 
IV, 26: a duobus victus ΦΥ͂, 
49: a coturnice servatus Z V, 
56: quarta luna nauus Z VI, 7: 
Lindii cujusdam bovem aufert 
et macıat Z IV, 95. Ὁ VI, δὲ 
Adonin contemnit Z V, 471 
leonem Thespiensem interhicit 
2 VI, 39: Chironem vulnerat 
ZVI, 46: scabie laborat Z VI, 
49: in poculo navigat D II, 
57: omnia aufert Plut I, 80: 
a mulieribus contemnitur App 
I, 88: decimas amat GC I 


64. 

Ἡρόδοτος Z VI, 47: [L, 166] Z 
VI, 35: [IV, 127] nhott. critt. 
DV u 


„iu. 
“Hoodotov σκιά App II, 35. 
Ἡρώδης ὃ ἰαμβοποιός Z VI, 10. 
“H01606:109 γῆρας App IV, 92. 
Ἡσίοδος [Opp. 166] Z III. 86: 
[Opp. 216] 2 II, 14. D II, 31: 
[Opp. 40] D II, 97: [Opp. 723] 
‚App II, 39: v. nott. Z II, B 

“Hoaistos Z V, 20. 85. App Ill, 
16. 

Θάλου App I; 80. 

Θαμυρις Z IV, 27. 

Θάσιον Z III, 11. 

Θασος Z IV, 34. 

Θεαίτητος Pr ΧΙ. 

Θείας τῆς ᾿Ὡκεανοῦ Z V, 10. 

Θέμεν nott. critt. Z I, 62; 

Θεμιστοκλῆς GC III, 71: 

Θεόγος (2) Z IV, 92. RE 

Θεόκριτος nett. critt. D IV; 
825. 

Θεόπομπος [hist. ft. 69] nott. 
critt. D VIII, 28: Z V, 26. 
VI, 33. 

Θεόπομπος Καπηλίσιν Z IV, 44, 

Θεόφραστος περὲ νόμων Z IV, 
36: Pr III. 

Θερσίτης App III, 19. 

Θεσπιακὸν λέοντα Z VI, 39. 


Ἴβηρες Ζ 
Ἴβυκος Z I, 37. 


᾿“έρωνα 


INDEX 


Θισσαλία Z Ill, 87: 

Θίέστιος Z V, 33. 

Θετταλάς Z IV, 1. 

Θετταλικὰς χλαμεύδας Hott. erlitt: 
D V, 20. 

Θετταλοὶ Z V, 26. 

Θετταλὸν σόφισμα Z IV, 29. 

Θῆβαι 2 1, 30. VI, 17. 

Θηβαῖοι. Z II, 68. 84. IV, 45. 
nott. critt. D III, 46. 

Θηραμένης Z 111, 93. App V,2. 

nr Z V, 33. nott. critt. D,]; 

Θίμβις App III, 79. 

es ndtt. critt. DI, 


Θουκυδίδης [V, 85] Z IV, 9: 
[Ὑ1Π1|, 50] note. crite. D VIIL 
29: v. nott. critt. D II, 26. 

Θουρίας App 111, 46. 

Θρᾷκες Z IV, 3%. 

Θρᾷκη ZI, 85. V, 86. j 

Θρᾷσσαι Z IV, 91. App III, 5. 

Θριαὶ Z V, 75. 

Θυέστης Z II, 34. 

Θυσσαγέταν AV, 25: 

Ἰάλεμον υἱὸν Καλλιόπης Z IV, 39. 
App I, 86. III, 24. 

᾿Ιάσων Z IV, 92. Υ, 85. VI, 21: 

᾿Ιάσων ὃ Θετταλίας τύρωνψοφ nolt: 
critt: App II, 55. 

Υ, 25. 

᾿Ιβύκειον παροιμίὰν Ζ II, 45. 

D 11, Ἴ1Ι ἐ. 
nott. critt.: D V, 12 

Ἴδη Z 11, 48. IV, 80. 

᾿Ιδαίών “ακτύλων Z IV, 80. 

᾿Ιδομενέως τοῦ Kontos Z IV, 62. 

ΖΥ, 9° 

“Ἱερώνυμος ἐν τῷ περὶ ἐραγῳδο- 
ποιῶν nott. tritt. D III, 31. 

’Iuou Z IV, 92: 

"Ἴλιον Z IV, 43. 

ἐϊμέραια App Il; 25: 

νώ 2 IV, 38. 

Ioßas App I, 56 

᾿Ιοβάτης Ζ 1], 87. 

"Ιοκάστη Z II, 68. Υ͂, 43. 

᾿Ιόλαος Z V, 56. VI, 26. 

’IoAn 2 1, 33. ᾿ 

᾿Ιόνιος κόλπος App IV, 63. 

“Ἱππαρχίων Ζ 1], 35. 

Ἵππαρχος ὃ Πεισισερώτου GC Il, 
81. App II, 64. 

“Intasos Z II, 91. 

Ἵπποκλεῖ ZA V, 17, 

“Ἱπποκλείδης Z V, 3l. 

“Ιπποκροότῆς ἡττηϑεὶς Mwödge D 
IV, 89 


NOMINUM. 


Ἱπποκράτης ö μέγας App I, 44. 
Innohven zZ V, 33. 

“Innölvros 2. Τ᾽ 50. D VI, 32. 
Ἱπποδάμεια ἡ Οἰνομάου Z v 41; 
“πποδάμεια Z V, 33. 

Ἱππομένης ᾿Αθηναῖος D II ı. 
“Ἱππομένης ὃ Μιγαρέως D III, 63. 
ἹἹππονόου Plut I, 5. 

Innor nott. critt. D VIII, 31. 
Ἵππυς περὶ N zZ III, 42. 
Ἴσϑμια Z iv. 8. 

᾿Ισσηδόνες Z Υ, ἊΣ 

’Iotia Z IV, 44. 

“Ἱστιαῖος D II, 49. 

"vw Ζ III, 14. 

᾿Ιωλκός Z IV, 92. 

Ἴων ὃ toayınos Z V, 68 

Ἴωνες Z IV, 23. 

"Ἰωνικὴ τρυφή 2 V, 57. 

᾿Ιωνικὸς γέλως D III, 87. 
Καδμεῖοι, ΖΝ, 45: 

Kaduos ὁ »Ὠγύγου App Υ, 42: 2 


Kasxias D IV, 66. 

Καῖσαρ Alyovaros 2 V, 24. 

Καῖσαρ ᾿Ἰούλιος nott.critt.D V,46. 

Καλλίας ἐν Araların 2 IV, 67. 

Καλλικράτης Καρύστιος Z VI, 29: 
᾿᾿Αϑηναῖος Ζ 1. c.: Κορίνϑιος D 
VII, 62. 

Καλλικύριον Ζ IV, 54. 

Καλλικῶν Ζ 1, 3. 

Καλλίμαχος ἰάμβοις zit, 41! 
zZ V, 66. 

Καλλιόπης Z IV, 39. 

Καλλίστρατος Z Iv,34. App IV;11. 

Kalvdow Z I, 30. 

Καλυδώνιοι Z II, 67. 

Καλυδώνιος μα προς ΖΥ͂, 833. 

Καμαρίναν 2 V, 18. 

Κάνθαρος κάπηλος Z IV, 65 c. 
Add. ad Animadvv. 

Kaoas 6 υἱὸς τοῦ Bara App 1, 
50.c. Add. ad Animadvv. 

Κᾶρες Z V. 80: πρὸς Κᾶρα καρί- 
cew Ὦ ΥΠ],θὅ: de Endymione 
quid narrent nott. critt. ZI, 
76: primi stipendia fecerunt 
Z II, 59: servi et pessimi 
homines Z IV, 23. D VI, 24. 
App Il, 60: canes sacrificant 
Plut 1, ᾽3. 

εὐ ὦ nott. critt. D V, 71. VII, 
72. 


Kogırög αὖνος D Be p- 178. 

Kagxivos 2 IH. 

Καρπάϑιος Z iv 18: v. pP 472, 1. 
et Add. ad Anim. Zzuc. 

Kapvorog Z VI, 29 


527 


Καρχηδόνιοι Ζ V, 86. A 
Kagyndov nott. critt. D ὙΠ, θ4: 
Κασιωτῶν ἐν Πηλουσίῳ nott. erit. 

DV, 44. we 

Kauria βοῦς App III, 6 

Kaiwos D V, 71. ΕΣ 

Καυσίαει, Καυσιώκοι nott:; ET 2 
Υ͂, 25. 

Κελμις zZ IV, 80. 

Κίνταυροι Z Ἰ, 33. V,33. 40. VL, 
46: mente destituti DVI, 84. 

Κερκεταῖοε Z V, 25. 

Κερκυραῖοι Z IV, 49. 

Kipxunis Z 1,5. IV, 60. nott. 
eritt. Z V, 10. D IV, 76. 

Κερκώπων ἀγορά Ζ 1, 5 c. Add. 

Kioxos πόλις Z IV, ΘΙ. 

Κίῳ ἡμέρα App 1, οἱ. 

Κήϊκα Ζ I, 33.: II, 19. 

Kıasvovs nött. critt. Ὁ ya 33, 

Κίλικες Ζζ ΙΥ, 53. App 11, 

Κιλικία Z V, 86. DV, δι. "App 
1l, 33. 

Kıilıxarv Ζ 1, 3 . 

Eee App IV, 81. 

Kivvagos Z I, 31. 

Κινύρας D VIH, 63. App IV,68, 

Kiooanıs Z IV, 64. 

Κλέαρχος περὶ βίων Z IV, 87. 
111, 41], ΥΙ, 18: Ζ Υ, 44, 41. 
48. VI, 29: Pr IV. 

Κλεινίας App III, 46. 

Ἀλεισϑένου τοῦ Σικυωνίου Z V,3l. 

Κλεισθένην nott. critt. 2 1, 57. 

Kieöonargav Z V, 24. 


᾿Κλίων nott. eritt: GE II, 82. App 


Il, 74. 

Χλυτίου ΖΎ, 8. 

οδριδῶν DAN, 1: 

Κόδρος Z IV, 3. D VII, 46. 

Κολοφῶνα D VIII, 36, App H,15. 

Κολοφώνιοι 2 47, DV, 79. 

Κολχεῖς + ZV, 25. 

Κολχικὴ γῆ 2 IV, 38. 

Κόλχοι Ζ IV, 92. V, 85. 

ολωνόν App IV, 49. 

Koußrv Z VI, 50. 

Κόνωνν Ὁ ΥἹΙ, 75. 

Κόρακις, τόπος Z III, 87. 

Κόρακος Συρακουσίου Ζ IV, 82, 

Κόρη Z 1, 7. ı8. 11, 22. 

Κορίνθιοι Ζ IV, 38: Iunonem co- 
lunt Z I, 37. 

Kogwdog Διός Z I, 21: erdai- 
μὼν Ζ II, 96: πολλὰς ἔχουσα 
ἑταίρας Ζ Υ, 37. Plut I, 92: 
add. nott. critt. Z I, 37. Ζ 
III, 22. 

Κόροιβος Z IV, 58. D V, 12.56. 


628 


Κοῤῥδαῖον D V, 31; 
Kopufdstiov App Il, 23. 
Kepydeis 2 IV, 59. 

Kopwaav Z IV, 37. 

Koooas App IV, 97. 

Κοτύττια lut Ι, 78. . 
Κρατερὸς Z Il, 28. 

Κράτης ὁ γραμματικός App 1ΠῚ,3. 


Κράτης ὁ κωμικός IV, 41: 
,. Howcıw App IV, 46. ᾿ 
Koarivos Z III, 81: Agantrıcıw 


(fr. ΠῚ Mein.] Z V, 67: [fr. 
XIV) Z VI, 21: Κλεοβουλίναις 
[fr. V) Z V, 14: Χείρωσι [fr. 
ΧΙ] ΖΎ, 81, [XVII] Z Il, 66, 
fr. XIX] Z V, 9, [fr. XXI Z 
,» 26: [2 ρχιλόχοις fr. X] nott. 
critt. D IV, 65: [fr. inc. fabb. 
63) Z V, 7, [fr. 80] nott. critt. 
2 V, 38, [fr. 92) App Υ, 39. 

Κρής Z Y, 30. D Υ, 92). ΥΙΙ, 63: 
confus, cum ἥρως MNott. critt. 
Ζ 1, an: Ξ 
ἥτες A Υ, 50. 

FR 2 II, 48. Υ, 85. 

Koisoaus Z IV, 64. 

Κροῖσος nött. critt. D IV, 76. 
VIII, 51.53. c. Add, ad Anim.: 
Cyrum ad bellum in se pro- 
vocavit 2 1,87: Aesopum lau- 
dat Z V, 16: crudelis in ini- 
micos App II, 81. 

Keovos Z 11], 86. V, 85. 

Keorw 2 11l, 42. App III, 46. 
nott. App 111, 51. 

Κροτωνίαται Z 11, 17. 111, 92. V, 


19. 

Kooßvlos Z IV, 69. 

Krearos Z V, 49. 

Κύβισαν D praef. p. 180. 

Kußıooös nott. D praef. 180. 

Κύδων Κορίνϑιος Ζ 11, 42. D 
ΨΙΠ, 42. 

ύϑνιοι Ζ IV, 
Anim. Ζ 1. c. 

Κύκλωπες Z 1, 18. 92: v. 8. Agı- 
στίας. Φιλόξενος. 

Κύκνος Z VI, 9. 

Κύλλου πήρα App III, 52. 

. Ἀυνήρου [Κινύρου] D VII, 53. 

Κυνόσαργες App 1, 24. 

Κύπριος βοῦς D Ill, 79. 

Χύπριος λόγος D praef. p 178. 

Κυρηναίους ναῦς App I, 62. 

Κύρνος D V, 35. nott. critt. Ὁ 
V, 46. 

Κῦρος Z I, 87 V,80: Lydis im- 
perat, caupones ut fiant Z 

3 Φ 


83. et Add. ad 


INDEX 


Kögos ὁ νεώτερος App IV, 92. 
Koxalov Z IV, 92.- 

Kunsxog [Menander]) Z II, 12. 
Κῶος Z IV, 74. App V, 23. 

a ὦ IV, 75. App WW, 


“αβύρινθος Ζ 1V, 92. 

Acaios Z II, 68. 65. vV, 49. 

Aaredasuovos Z 11, 24. III, 29. 
nott. critt. D VII, 31. nott. 
critt. D VIII, 28. Piut I, 54. 

“ακεδαίμων Ζ 11, 17. V,9Q. 

“Μακιάδαι App V, 43. 

“άκωνες Ζ 1, 60. 

“Ἰακωνική nott. critt. D VI, 100. 

“ακωνικὴ παραβολή D II, 30. 

Aaxwvıxos App II, 74. 

“Μάρισσα Z 1, Al. 

«“Δαύριον τῆς ᾿Αττικῆς App 1, 75. 

«Ἰαυριωτικαὶ γλαῦκες A pp I, 73. 

Atapyov Ζ IV, 38. 

“ειβήϑριον D II, 26. 

«“ειβήθριοι ZI, 79. 

Atovtivos D IL, 50. 

Atorn Z IV, 86, V p- 471, 4; 
Z VI 26 


Αἰσβιοι Z ΤΙ, 3. 
“Λέσβιον ὠδόν Z V, 9. 


Δευκαδία Plut I, 29. 


Asuxaiog App I, 23. 

Atvxodta Z IV, 38. 

AsvxoA0gos App III, 10. 

«“Ἱεὔκτρὰ nott. critt. App II, 65. 

«Μεύκων Z 1, 74. App IV, 1. 

Ze Ζ 111, 85. ἵν, 91. GC], 
7 


Arto Ζ I, 18. 

“Διβύη Z I, 51. nott. eritt. Ὁ 
VI, 11. D VIII, 67. 

Arßvxös awvos Ὁ praef. 178. 

αἀιμοδωρεεῖς Plut 1, 34. 

Awdig Adv& nott.critt. D VIII,4. 

Awöp Z IV, 9. 

Aivov Z IV, 45. 

Aoxgoi Ἐπιζιφύριοε Z LI, 17. IV, 
10. 97. Υ, 4. 

Aoxooi Z V, 6. 

Aovxsavos [Τίμωνε ὃ. 41. Ζευξ, 
ὃ. 2] Z II, 1: Μυίας ἐγκωμίῳ 
[fin.] Z Ill, 68: [Dial. Mere- 
tr. III] Ὁ II, 89: [Jup. .ıra- 
goed, $. 25) D V, 22: [Vin 
Demon. $. 4] Z I, 61. 

“Μούκιλλος Ταῤῥαῖος Pr XII. 
XXV. 

“Μυγκεὺς 6 Alyızcov Z II, 6. 

“Μυγκεὺς ὁ Agagtus App II, 70. 
71. IV, 30. 

Avdıov ἄρμα D VI, 28. 


NOMINUM. 


Avdoi Z IV, 98. V, 1.3. Ὁ VI, 
24 


Avxsıos Ὁ. 471, 5. 

Avxos ὃ ἥρως Z V, 2. 

Avcavias nott. critt. Ὁ 11], 67. 

“Μυσίας [fr. 67] D IV, 77: nott. 
critt. Ὁ III, 67. 

Mayas ΖΦ IV, 92. 

Μαϊούσιος Z V, 25. 

Meaiavdom nott. critt, Z IV, 81. 

Meis App 11, 79. 

Μαίσων Z II, 11. 

Meaıowvıry παροιμία D praef. 
p. 178: ν. Z1l, ıl. 

Μακαρία 4 ΤΠ, 61. 

Μακάρων νῆσον Add. ad Anim. Z 
111, 86. 

Μακεδόνες Z VI, 30. 

Μακεδονικά D Il, 51. 

Μανδράβολος Z 111, 82. 

Μανδρων Z ἘΠῚ, 44. 

Μάνης App 11, 18. 

Maf&iuos D V, 46. 

Magyirys nott. D V, 56. 

ΔΙαρδόνιον Z V, 63. 

Μάρκελλος Pr XIX. 

Μαρσύας Z IV, 81. 

'Μασσαγέταν ὄρειοι Zu V, 25. 

ἹΜασσαλείαν Plut 1, 60. 

Maooalıwraı Plut 1, 60. 

MeavooAsov Z V, 24. 

Meyazıng nott. critt. Z V, 31. 

Meyagade Z VI, 28. 

Μεγαρεῖς nott. ει. Z II, 21. 
nott critt. D VI, 35:2 V, 8. 
nott. critt. Ὁ III, 88. 

Μ:ιγαρικὴ κωμῳδία D 11, 88. 

Μέδουσα Z 1, Al. 

Μελαμπόδων Z 1, 6. 

Μελάνθιος App ], 52. 

Μίλανϑος Z IV, 3. 

Μελεάγρῳ Zu V, 33. 

Μελεῷ τῷ 1Πελασγῷ Z V, 74. 

ΔΙελικέρτην Z 1V, 38. 

Μελισσεύς Z Il, 48. 

Μελιταῖα App IV, 25. 

Μελυτίδης D V, 12. nott. D IV, 
76. V, 56. 

Μένανδρος [Avatıdeuevn p. 17 
Mein.) Z II, 17: nott. critt. 
GC I, 32%: [1 δελφοῖς p. 8] nott. 
critt. Ὁ V, 76: [’Ayögoyvrn p. 
23) App 1, 85: Adönpogn [p. 
21] ΖΦ Vl, 5: ᾿Εγχειριδίῳ [p. 50] 
7 IV, 75. VI, 23: δὐνούχῳ 
[p.69]) Z V, 95. v. Add.: Ἐφε- 
cin [p. 70) Z VI, 9: Trgeig [p. 
86] Z V, 39: “ευκαδίῳ [p. 107] 


529 


Z VI, 13: Aoxoois [p. 107] Ζ 
VI, 27: Ὀλυνϑίᾳ [p. 126] Z 
VI, 51: Πλοκίῳ [p. 148] Z VI, 
8: Συνεφήβοις [p. 158] Z V, 60: 
[fabb. incc. p. 257] Z 1], 12: 
[ib. 281] 2 I11, 87: [ib. p. 280] 
Ζ IV, 63: [p. 272] Z VI, 15: 
confus. c. Aigilos Z IV, 18: 
v. sup. 8. v. Kuuıxoc. 

Mivavdoos ἐν τῇ πρώτῃ 2 IV, 
32 ibiq. v. nott. 

Μενεκράτης ὃ Τύριος Z IV, 38. 

Μενέλαος Z 1, 43. 

Μέντορα Z 1V, 3. 

Μένωνος App IV, 93. 

M:g0n Add. ad nott. critt. Z V, 
25 


Μισσήνη Z III, 39. IV, 3. ” 

Μέσωνος } τοῦ Μεγαρέως nott. 
critt. Z 11,11. 

Μίτων ὃ ἀστρολόγος App III, 8%. 

Mnöua Z 1, 27. App IV, 16: 
4 1V, 92. V, 85. 

Μῆδος Z VT, 16. 

Mrn2ıanov πλοῖον D VIII, 31. 

Μήλιον Z IV, 94. D VIII, 3. 
App V, 3. 

Mnuwwis nott. critt. Z V, 10. 

Μητὴρ ϑεῶν Z IV, 71. 

Μητιχεῖον App 111, 94. 

Mntıyos App Tl, 94. 

Μίδας ZIV,46. D VI, 73. VIII, 
553 c. Add. ad Anim.: App 
III, 98. 

Μίϑρας Z V, 78. 

Μίκων nott. critt. Z IV, 28. 

Μιλήσιον 4 V, 57. 80. VI, 12. 
DV, 3. App Ill, 57. 

Μιλτιάδης Z 11], 85. 

Μίλων Pr XI. 

Mwöagn D IV, 89. 

Miwos Z IV, 6. 92. V, 85. 

Mworargos Z IV, 6. 

Μνασέας Z 11, 67. V, 74. App 
II, 84. 11}, 91. 

Μοῖραν Z 1, 18. 

Molwridas D VII, 2. ' 

Molortixoi ϑεοὶ App III, 18. 

ΜΜολοττικὸν βοίδιον App 1, 57. 

Molorroi Z 83. D 111, 60. 

Moiavgin Z IV, 38. 

Mogoinov Z V, 100. 

Moavzyos 4 V, 13. 

Μουνυχίᾳ ’Agttuudı App II, 54. 

Μοῦσαν Z 1,89. Ὁ III, 23. Z 
IV, 27. 

ΜΜουσκέλλῳ τῷ Ῥυπὶ Z III, 42. 

Μύγδονος παῖδα Κόροιβον ὦ 1V,58 


34 


530 


Μύκονος Z V,17. nott. Z V,2l. 
App 1V, 62. 

Μύλλος κωμῳδίας ποιητής Z Ὗ, 
14. 

Μύλων RIES zZ 1, 45. 
Pr X 

.Muv£kos Ἶ ΠῚ, 65. 

Mvgunziöns App I, 69. 

Μύῤῥιχος app, ill, 90. 

Μυρτίλαν Z 11, 81. 

Μυσία Z VI, 21. 

Mvoo Z V, 15. 

Mrvoos μῦσος App II, 28. 

Μῦς Ταραντῖνος πύχτης IV, 46. 

Μυσῶν ἔσχατος App IL, 85. 

Nanoa Z V, 24. 

Narvaxos Ζ ὟΙ, 10. 

ἸΝάξια γέῤῥα App l, 72. 

Νάξῳ Σικελικῆ App Ι, 72. 

Νάρκισσον noit. critt. GC ILI, 42. 

Ναύκρατιν App IV, 51. 

Navnaxtov Z Vl, 33. 

Νείλῳ Z II, 92: v. p. 486, 4. 

Νέμεσις ᾿Αδράστεια Ζ1, 30: α- 
μψουσία Z V, 82. 

ἹΝέσσος Z 1, 33, 

Νέστωρ Z IV, 3. 

Νιφέλην ὦ, IV, 38. 

Νηλεύς Z IV, se Υ, 17. 

Νικίου Zz IV, 

N. ἐκόστρατος 
App II, 9a. 

Niuw Z IV, 28: v. p. 486, 3. 

Νίκων Τελχίνων ἡγεμὼν ὦ Υ, 41. 

Νουμήνιος D vıll, 15. 

Novs ποταμός nott. critt, Z IV, 

Ι. 


ΡΒ ὑποκριτής 


νύμφαι Z V,75. nott. critt. GC 
111, 42. Z II, 48. 

Νυὲ Z Υ, 78. 

Ξάνϑον τὸν Βοιωτόν Z IV, 3. 

Ξεναγόρας Z IV, δ0. 

Ξέναρχος Σώφρονος Z V, 83. 

“Ξέρξης ΖΦ, 68. VI, 16. 

Odvooss ὦ, Ἰ, 43.92. 11, 16. III, 
8. V, 45. ἯΙ. nott. Ὁ vin, 
38. App 1J, 10. 

Οἰδίπους Z 1, 30. II, 68. IV, 45. 
V,43. DII, 5l. nott. critt. 
DV, 3. 

Οὐνεύς Z V, 33. nott. critt. Plut 
I, 5. 


Oivnidos φυλῆς Z IL, 81. 

Oiwon UV, 28. 

One Z I, 41. nott. critt. GC 
11, 99. 

Oiraios δαίμων Z V, 44. 

Oitn Z 1, 33. 


INDEX 


Οἰχαλία Ζ I, 33. 

Ὅλμον varıw Z III, 63. 

Ὀλυμπίᾳ ὦ Υ, 78 

᾿Ολυμπιακὸν ἀγῶνα zZ V, 49. 

Ὅμηρος [Β, 76] App UI, 5: 
[P, 314) Z 111, 64: [γ» an 
}}1, 94: [t, 406. 408. ἕ, 33. 
T, 299] 21, 93: [ξ, 508] D 
raef. 179: Te, 99] 2 Υ᾽,7: 
τὰ incert.] Ζ V, 68. 

Ὀμφάλη Z IV, 50. App I, 68. 

Ὄνειον App "Ὁ, 64. 

Ὄνου πόκας χωρίον ἐν έέδου nett. 
critt. Z V, 

᾿Ὀργεμπαῖου zZ v 25. 

Ὀρέστου Z 111, 94. 

Ὄρειοι Μασσαγέται Z V, 25. 

Ὀροίτης Z Vl, 15. 

Ὀρφέως ϑάνατον Z I, 79. 

Οὐρανός 24 V, 78. 

]1αλλάδιον ὦ ἸΗ, 8. 

Ἰ]αμφυλία Z IV, 51. 

ΠΠαναϑηναίοις Z IV, 6. 

llavöivw Z 111, 14. 

]]ανιώνιον nott. critt. D V, 79. 
YIll, 36. 

Παρϑενοπαίου ΖῪ, 100. 

Πάριον Ζ 11], 21. 

llapio D IV, 13. 

Παρμένοντος ὗν App 11, 87. 

1]αρνασός ZV, 

ldgros D vin, 3. 

Hogvins App ıv, 11. 

Ilaons D VII, 40. 

Πασιφάη Z IV, 6. 92. 

lUlavoavias ὃ ἄρ ων Ζ VI, 33. 

Παυσανίας ὁ Μακεδών Z, IV, 78. 

Παυσανίας ὁ γραμματεκός Pr 
ΧΧΧΥΠΙ. 

Πείρην ὦ 11, 87. nott. critt. Ὁ 
Υ, 48 


Πειρίϑῳ Ζ Υ, 32. 
Πείσανδρος οἱ Ilivdagos confus. Z 
4 


Πεισίστρατος Ζ IV, 76. App II, 
66. 

Πιλασγοὶ Z 111, 85. IV, 91. V, 
61. 


Πελίας ὦ IV, 92. VI, 

Ileinveis App IV, 97. 

Πελοποννήσιον Z IV, 57. 

Πέλοψ nott. critt. GC II, 99. 

ΠΠεμφρηδώ Z 1, 4l. 

Περαγιλαῖοι Add. ad Anim. ZV, 
25. 


Πέρδιξ Plut II, 24. App II, 65. 
Be ne τὸν Κορίνϑιον Z VI, 


® 


NOMINUM. 


Περίβοιαν Plut I, 5. 
1]ερικλῆς Z UI, 91. App IV, 32. 
Πέρσαι ὦ 111, 41. V,25. D VII, 


28. 

Περσεύς Z 1, 41. 

ΠΠερσεφόνη Z 1, 7. 1V, 20. 

Πήγασος ΖΦ, II, 87. 

Πηλεύς Z V, 20. 

Πηλουσίῳ nott. critt. D V, 44. 

Πεερικόν Z 1, 79. 

Πίνδαρος ΜΝεμεονικαῖς [1V, 95] 
Z V,20: [Isıhm. II, 11] Z 
VI, 43: [fr. 73] Z Il, 18: [fr. 
217] Z V, 59: Πίνδαρος et 
llsioavögos confus. Z VI, 49. 

Πίσσῃ Z V,46: v. Add. ad nott. 
critt. 

Πίστις D 11, 80. 

Πιτάνη Z V, 61. 

Πιττακὸν Z VI, 38. 

an + nott. critt. App V, 
3. 

Πλαταίαις 7 V, 63. . 

Πλάτων ὃ κωμικὸς Z II, 27. nott. 
critt.D V,61. Z VI, 7: Γρυψὶ 
Z 1I, 31: [Ad κακουμένῳ) nott. 
critt. Z III, 82: Μενέλῳ Z VI, 
17. — D VI, 32. 

Πλάτων ὁ φιλόσοφος Z V, 6: 
[Arußwad. I, p. MOB] DI, 
73: Ἱππίῳ [301 C) Z 1V, 16: 
Θεαιτήτῳ [162 ΑἹ Z III, 34. V, 
55: [Νόμοις Il, 701 C. V, 
41 A. VI, 752 A] nott. critt. 
Ζ 11,57. 2 ΠῚ, 9. Z I, 59: 
Πολιτείᾳ [IX, 675 C] 2 V, 65: 
[Πολιτείᾳ IV, 435 C. VIII, 568 
A] Z VI, 33. V, 98: Συμπο- 
cin [174 BJ] 2 IL, 19: [Συμπο- 
σίω 175 D. 222 B] App II, 48. 
nott. critt. GC IIL, 61: Φαί- 
den [276 Β] Z 1, 49, v. Add. 
ad D nott. critt. 1, 14: [ib. 244 
E] nott. criut. Z III, 95: [Φαί- 
de» 240 C. 260 C.] nott. critt. 
D V, ı6. ΖΦ VI, 28: [Φαίδρῳ 
244] nott. critt. D VI, 47. App 
III, 80. — Pr XV. 

Πλειστοάνακτι Z II, 91. 

Πλούταρχος Pr XXXV. 

Πλοῦτος Z ΠῚ, 35. 

Πλούτων 4 T, 7. 1V, 20. 

Ποίας 7, I, 33. V, 88. 

Πολέμων Z IV, 21: 
πρὰς Διόφιλον Z V, 13. 

Πολυδίκτης Z 1, 41. 

Πολύζξηλος Μουσῶν γοναῖς Z VI, 
δ0. 


ἐπιστολή 


631 


Πολυκράτης ΖΦ 1Π|, 90. V, 64. 
VI, 15. 
Πολυκράτης ὃ Θηβαῖος Z V, 63. 
Πολυνείκης Z I, 30. II, 68. IV, 
45, v. p.488,5: Z Υ, 43. nott. 
critt. Ὁ Il, 51. 

Πολυῤῥήνιον Z V, 50, 

Πολύφημος Z U, 16. VI, 21. 

leer ὕπαρχος Mott. critt. D 

‚46. 

Πονηρῶν πόλες App Ill, 91. 

]Ποσειδών Z, IL, 63. IV, 6. 92. Υ, 
71. 86. 

Πράξελλα ZIV, 21. Ὁ V, 12. 

Πριηνέας γυναῖκας Z VI, 12: Uee- 
νέων δεκάτην App IV, 88. 

Ilguyn nott. Z IV, 2. 

Προῖτος Z 11, 87. nott. critt. D 
V, 45 


‚45. 
Πρόκνη Z 111, 14. 

Πρόκρις D VII, 55. 

Πρόμερος D VII, 52. 

Προμηϑεύς App III, 16. 
Πτολεμαίου Φιλοπάτορος Z 11T, 94: 


τοῦ νέου Asovioov nott. critt. 
D VIU, 41. 

Πυϑαγόρας πύκτης Σάμιος nott 
critt. D IV, 58. ᾿ 


Πυϑαγόρας φιλόσοφος Ζ, IV,79. 
GC 1Π|,100. nott. critt. Ζ VE, 
3: τῶν τοῦ ΠΠυϑαγόρου μυϑολο - 
γούντω» App IV, 4. 

Πυϑαγορικοῦ τρίποδος Z VI, 3. 

Πυϑαγορικὰ παραγγέλματα ἢ praef. 

. 177. 

Πυϑιρμονὶ nott. critt. D VI, 

94 


Πυϑία Z I, 47. 48. 57. V, 75. 
App II, 85. 

Πύϑια Z VI, 15. 

Πυϑιονίκου Bov8ov Z TI, 66. 

Πυϑίῳ App Il, 66. 

Πυλαία ΤΠ V, 36. 

Πύλος App 11, 74. 

Πῦρ Z V, 78. 

Πύῤῥαν Z IV, 2. 

Πώγων λιμὴν Τροιζήνιος App H, 


90. 
“Ῥαδάμανϑυς 7 V,81. Ὦ VII, 93. 
“Ῥαμνοῖς Z V, 82. 
“Pia Z 11, 48. IV, 80. App IV, 


65. 
“Ῥηγῖνον Δ V, 83. D VII, 976. 
“Ῥηγῖνος λαγώς Z IV, 85. 
“Ῥήνεια Z VI, 15. 
“Podını D Υ, 19. vo, 96. VIII,4. 
“ῬΡοδῶπις App 1V, 5l. 
“Povgivos Z 11, 3%. 


532 


Zayoa Z 1, 17. 

Σαλαμῖνα Z V, 63. 

Σαλαμῖνι γλαύξ nott. critt. D III, 
93 


Σαλαμινίους App IV, 97. 

Σάμιον Z IV, 41. App IV, 84. 

Σάμος Z U, 28. ΠῚ, 82. 90. Ὁ 
VII, 31. nott. critt. D VII, 
29: ἐν τῷ Ἡραίῳ App I, 50: 
ἐν Σάμῳ κομήτης Ὁ ΙΝ, 88. 

Σαμουήλ App IV, 67. 

“Σαούλ App IV, 67. 

Σ απφώ [fr. 41] Z III, 3: Plut 
I, 29. App IV, 51. 

Σαρδανάπαλος App IV, 68. 

“Σαρδώ Z V, 85. nott. critt. Ὁ 
V, 46. 

«Σαρπηδονία 4 V,86: v. Add. ad 
Anim. 

“Σατύρους Z V, 40. 

Σαυρομάται Z V, 25. 

Σέλευκος Pr XXXV. 

“Σελήνη Z 111, 76. V, 78. 

Σεμέλην Z 11, 94. 

Σερίφιος βάτραχος D III, 44. 

Σέριφος Z I, 41. D ΠΙ, 44. 

Zrua 2 Ill, 94. 

.Soes Add. ad Anim. Z V, 25. 

Σϑενώ Z I, al. 

Σιβύλλης ᾿Ερυϑραϊκῆς Z IV, 78. 

Ziduwes + Z V, 25. 

“Σικελία Z 11, 94. V, 6.=App III, 
25. 

“Σιχελιῶταν Z IV, 17. 97. V, 94. 

Σικελοί Z V, δῖ. 84. 89. D VI], 
6. App I, 72. 

Σικυῶνος Z 1II, 57. 

Σιμμίου τοῦ Εὐπαλάμου Z V, 13. 

Σίμων Z V, 41. 

Σιμωνίδης Z V, 85: ἐπινικίῳ 
eis Ὄριλλαν D praef. p. 179. 

“Σίφνος App IV, 73. 

Zzv9a Z V, 59. VI, 13. Ὁ II, 
2. V, 86. App 11, 80. 1V, 74. 

Σκυϑῶν ῥῆσις D V, 11. 

Zxvgia αἴξ Z 11,18: ἀρχή ZI, 
32: δίκη nott. Z 1, 33. 

Σκῦρος D 1, 30. nott. critt. Ὁ 
ΠῚ, 44. 

“Σκῶλος D IV, 93. 

Zuvgvav nott. critt. D V, 79. 

«Σμυρναῖοι nott. critt. ἢ VIII, 36. 

Σόλων Z VI, 383. D VII, 51. 
App I, 80: ἐλεγείοις [fr. 19] Z 
III, 4: ib. [fr. 30] Ὁ II, 99: 
ἄξοσιν App 1, 58. 

Σοφοκλῆς Als [653] Z IV, 
4: Alavı. τῷ Aozgw [fr. 12] Z 


INDEX 


V,9: [᾿“λκμαίων:» fr. 208] App 
111, 35: [3 ιμφιαράῳ fr. 118] Ζ 
II, 14: Ayıyovn [755] nott. 
critt. D IV, 75: [650] ZI, 
92 coll. p. 486, 4: Ayıkäia 
ἐρασταῖς [ἴτ. 162] Z V, 58: ’Igı- 
yereia App IV, 27: κωφοῖς Σα- 
τύροις [fr. 335] Z IV, 80: [frr. 
incc. 858] 2 II, 65: [ib. 875] 
7. 111, 63: [ib. 921) notı. critt. 
Plut 1, 3: fib.] nott. critt. ἢ 
1V, 49: [ib. 949] Z VI, 19. — 
App V, 20. 

Σοφοκλῆς et “Αἰσχύλος confus. Z 
VI, 14. 

Σπάρτη D IV, 87. VII, 16. 

Στάφυλος 6 ΝΝαυκρατίτης Z V, 
76. 

Στάφυλον nott. critt. Z V, 25. 

Στησίμβροτος nmott. critt. Ὁ 
VIII, 25. 


Στησίχορος [fr. 4] Z VI, 41: 
" Il, 14. 


᾽ 

Στράτετις ZI, 93. V, 34. 

Στυμφαλοὶ Z V, 25. 

Στύξ Z V, dl. 

Σύβαρις Z 11], 42. 

Συβαρῖταν Z UI, 92. V, 19. 87. 
65. D Il, 26. 

Συβαρυτικὸς λόγος D praef. p. 178. 

“Συλοσῶν Z 1I, 90. D V, 14: 
Add. Anim. ad Ὁ 1. c. 

“Συρακοί Z V, 25. 

Συρακούσαις Z IV, 54: v. Add. 

“Συρακούσιον Z IV, 42. 82. App 
111, 14. IV, 88. 

Σύρον D VIL, 19. 

Συῤῥακούσιοι nott. critt. App IV, 
88 


Σφακτηρίας App II, 74. 

Σφήττιον ὀξεῖς App IV, 29. 

Zgiyyss Μεγαρικαὶ nott. critt. Ὁ 
VI, 35 


Zpiyt Z II, 68. IV, 45. 
Σωκράτης nott. critt. Z V, 81. 
Σωσίβιος ὦ ἴ, 54. 

Σωσίβιος [6 ψευδεπίτροπος ἤτολε- 
μαίου: Polyb. XV, 25, 1. Plu- 
tarch. Cleomen. 33] 7 III, 94, 

Σωσικράτης B Κρητικῶν Z V, 
81. 


“Σωσικράτης et Σωκράτης conf.nott. 
critt. Z V, 81. 

Σώφρων ZI, 17. V, 83. 

Ταίναρον Plut I, 54. 

Τάλω Z V, 85. 

Τάναγρα nott. Z III, 26. 

Τάνταλος Z VI, 4. 


| NOMINUM. 


Τάραντι τῆς ᾿Ιταλίας App V, 16, 

Tapons App IV, 68. 

Tagtagog Z 1, 18. 

Ταρτησὸς D 111, 71. 

Ταυροσκύϑαν Z V, 25. 

Teyias App II, 83. 

Τειρεσίας Z 1, 30. 

Telsatov + App II, 88. 

Τέλλην» Z 1,45. 11, 15. Plut 1,27. 

Τελχίνων Z V, 4]. 

Τεμέση Plut II, 31. 

Τενέα 7, 111, 96. 

Τινεάτης Z {Π1, 96: Tevearov App 
Il, 88. 

Tivedos Z VI, 9. 

Tivns ὃ Κύκνου Z VI, 9. 

Τέρμερος nott. Z VI, 6. 

Τέρπανδρος Z V, 9: Appl, 
77. 


Τερψίωνος ὦ IV, 19. 

Tev8gaviav App 11, 85. 

Τήλεφος nott.critt. Ὁ 11,64. App 
11, 85. 

Τήϑυος nott. critt. Z V, 10. 

Ungevs Z IM, 14. 

'ΓΓιβαρηνοί Z V, 25. 

Tıpia App ΠῚ, 79. 

Tips App 11, 79. 

Τιϑωνός Z VI, 18. App IV, 68. 

Τίμαιος ὦ I, 31. TV, 79. V, 85. 

Τεμοπρέων ἐν μέλεσε D praef. 
179. 180. 

Τίρυνϑα Z II, 87. nott. critt. D 
v, a5. 

Τισίας Z IV, 82. 

Τορωναίου λιμένος Z IV, 68. 

Τορώνη ὦ IV, 68. 

Τόψιον Z V, 54. App IV, 9]. 

Teavooi Z V, 25. 

Tyayis Z 1, 33. 

Τριβάλλιος Add.ad Anim. Z 1,5. 

Trica nott. Z 111, 92. 

Τρίπολις Ῥοδίων Plut I, 34. 

Τριπτόλεμον Ὁ V, 18. 

Τροιξῆνα App II, 36. 

Τροιζηνίοις Z IV, 20. 

Τροφωνίου Z IH, 61. 

Τυδεύς ὦ 1, 30. Plut 1, 5: v. p. 
473, 1. 

Τυνδάρεως ὦ, T, 47. 

Τύρου παλαιᾶς App IV, 79. 

Τυῤῥηνοί App TI, 96. 

Τιττυγίας Z V, 36. 

Τυφῶνος 4 V, 56. GC III, 72. 

Ὕῥρις Z IV, 36. 

Yoga Z VI, 26. 

Ὕδωρ 7, V, 78. 

Ὕλαν Z VI, 21. 


533 


Ὕλλος ZI, 33. 11, 61. 

“Yrreoßeoeraios Z VI, 29. 

᾿χπερβόρεοε Add. ad Anim. Z V, 
25 


“ὙὙπερμνήστρα 2 II, 6, 

Ὕπνος Z III, 76. 

Φαέϑοντα App 111, 8, 

Φαίδραν Z 1, 50. 

Φάλαρις Ὦ 11, 60. VIII, 65. 

Φανιος Z IV, 24. DV, 5. 

Φάρμη + App IV, 68. 

Φασηλῖτωιε Z VI, 36. 

davilos Z VI, 23. 

Φειδίας Zı V. 82. App I, 68. 

Φεραὶ ZI, 18. 

Φέρανδρον Z V, 49. 

Φερεκράτης Ayoios [frr. XII 
Mein.) nott. critt. Ὁ I, 26: 
[Teavsi fr. V] DIV, 10: Μύυρ- 

᾿ μηκανϑρώποις (fr. XIII] Z IV, 
23: [Πετάλῃ fr. I) App IV, 49: 
[Τυραννίδε fr. IV] Z 11, 98: 
[frr. incc. I] nott. critt. D V, 
85: [ib fr. X] App IV, 71: 
[ib. fr. XLII] nott. App II, 7: 
fib. fr. LXXXI1X] Δ V, 3. — 
App II, 43. 

Φερεκύδης GC III, 100. Add. 
ad Plut I, 74, p. 5al. 

Φερσεφόνεια nmott. critt. D VIII, 
39. 

Φιλήμων Ἥρωσιν [p.366] Z VI, 
25: [frr. incc. p. 429] nott. 
critt. D VI, 66. 

Φίλιππος Z IV, 78. V, 26. VI, 
33. 34. DU, Ἵ Μ΄. N πο- 
γνηρῶν πόλιν condit ‚9. 

dnlonnier 2, 111, 14. Σ 

Φιλόξενος ὃ Νυϑήριος effugit ex 
lautumiis SyracusanisD VIII, 
54. App II, 26. V, 16: Kr- 
siozı Z V, d5. App II, 10: 
v. Kırl)ay. 

“Φιλοπάτορος Z IV, 92. 

Φιλόχορος ΖΦ V, 75. 

Φοῖβος Z VI, 3: ν. Ἀπόλλων. 

«Φοίνικες D VIIL, 19. note. critt. 
D VII, 64. 

Φοινίκης γράμματα 7, 1V, 46. 

Φοῖνιξ ληστῆς ὦ 1, 54. 

Ψφόρκος Z 1, Al. 

Φρίξον Z IV, 38. 

Ψρούγες GC IE, 95. Z IV, 46. 

Φρύγιον νόμον nott. critt. ZIV, 81. 

Φρύνιχος Ὁ VIN, 29. 

Pour» [sic] nott. critt. 2 V,9. 

Φρυνώνδας GC II, 90. 

Pur: Z V, 16. 


δ84 


Φύλαρχος Z VI, 13. 

Φωκαεῖς Z VI, 35. 

Φῶκος Z VI, 37. 

Χαῖρις App v, 21. 

Χαιρωνείᾳ Z III, 2. IV, 78. 

Χαλδαῖο, Add. ad Anim. Z V,25. 

Χαλκίδα Εὐβοίας Ζ 2. 50. 

Χαλκιδεῖς ἐν Εὐβοίᾳ Z VI, 50. 
Plut I, 84. 

Χαλκιδικὴ γυνή Z VI, 50. 

Kapadgass Θεσπίαις nott. crilt. ὦ 


VI, 
Χάρης Z ΤΙ, 13. VI, 34. 
Χαρίμη nott. critt. Z V, 24. 
“Χαριξένης App 1, 82. 


INDEX NOMINU M. 


Kudlorion 7 IIT, 85. 
αν» Z ΙΗ, 87. 
Kar a 4. D III, 87. App 


Korea “Podiuw D VIII, 4. 

Χρύσιππος Z 1I, 18. HI, 40. 
v, 32. nott. critt. Plut I, 3: 
Pr Υ. 

Ψιόνιον ὁ nott. critt. Ζ V, 54. 
Yvoa νησίδιον App V, 39. 

Ayöyns App V, 42. 

Seavos Z 11, 86. V, 10. 


ADDENDA ET CORRIGENDA. 


In praefatione : 


P. XX, v. 14: εἰρῆσϑαν delendum videtur. 
— XXXII, v. 4: lege conditori. 
— XXXVl, v. 27: in catalogo codd. Dorvill. p. 28 haec legun- 


tur: 1. E Codice Leidensi n. 14. in 4to descripta: 1, He- 
rennii (sive Erannii) Philonis περὲ σημασιῶν. pp. 13. [N. B. 
Edidit Valcken. post Ammonium, p.155.] 2. Lesbonax zeos 
σχημάτων. 14 — 21. [edit. ib. p.177: add. Valckenaer. praef. Am- 
mon. p. X et cett.],. — Sequebantur in eodem codice Gre- 
gorii Cypris Proverbia editis auctiora multum et locu- 
pletiora, quae contuli ad editionem Apostolii Proverbiorun 


. cum nolis P. Pantini, ubi haec Cyprii proverbia post Aposto- 


lium leguntur. 


In textu: 


. 24, v. 9 lege: οὗ τοῖς αὑτῶν. 


27,3 —: ῥᾳϑύμως. 
34, 17 proverbio praepone: 13. 
49, 19 fac corrigas ἀχρεέων. 


56, 1 corrige χυτώνεον. 


115, 4 corrige Kögov. 

134, 29 excidit in margine: 34, 
302, 5 corrige zarg ua. 

317, 5 corrige σχορπέος. 

390, 24 corrige Aavgıwrixai. 
459, 18 scribe τυφλός,. 


466, 6 corrige μέχρι. 


In notis eriticis: 


Zenob. I, 30 p. 9 v. 11: verba τῶν γὰρ συγγόνων mutanda esse in 


τῶν γὰρ ἐπιγόνων nemo non intelliget: eo hoc moneo, quod 
de eiusmodi mendis nos ut chartae parceremus, saepe ne 
verbo quidem monuimus. 

I, 33: Lectionem a me restitulam, αἰϑὴς πέπλος, probat A, 
Meinekius Comicc. Graecc. frr. T. 11, p. 70. 


536 


Zenob. I, 37 scribe: 19. ἀνθ᾽ ὧν Macar.: vulgata in ἐφ᾽ ὧν mu- 
tanda videtur: Arsenius: ἐπὶ τῶν ἀπροςδοκήτως κολαξομένων ἐπὶ 
τοῖς ἁμαρτήμασιν αὐτῶν. 

P. 38 ν. 4: corrige ὡςὰν μηδενὸς. 

— 41 ν. 7 scribe: ἐκ διαβολῆς Β omittit. 

wen δ notulae: »16. ἐς κόρ. CO: reliqui εἰς. ε adde: νυ. infr. p. 
4 6; l.« 

Zenob. 11, 91: ut de codicum lectionibus certo constet, appono 
B 267: Γραῦς ἔριφος: ἔριφος γραῦς 7 ἐν παρϑενίᾳ γιγηρακυζα. 
Οἱ δὲ τὴν ἀρουραίαν ἀκρίδα φασὶν ὑπὸ τινων μάντιν καλουμένην, 
κατὰ Σικελίαν δὲ Γραῦν ἔριφον, ἢ Γραῦν ἐρίφων. Adde Scriptu- 
ras e V p.469, 5 enotatas et Append. 1, 40. 

— III, 2, v. 4: post v. οἰκειοτέρους insere: vid. Append. Υ͂, 3. 

— 111,7, v.6 scribe: 4 Β Δαιδάλου ποιήματος: C 4αι- 
δάλου πονήματα. 

-- ΤΡ, 42, p. 68 v. 7 post: »P, 455,« insere: Bekk. Anecdd. 1, 
54, 33: οὐδὲ πάτταλον ἂν δοίης: Ὅμηρος, τὸ ἄγριον καὶ 
ἄξενον δηλῶν, οὐδ᾽ ἅλα ἂν δοίη περὶ τινος ἔφη. ᾿Αριστοφά- 
vns μεταβαλὼν ἐπὶ τὸ καινότερον, οὐδὲ πάτταλον εἶπε δίδωσι" 
πάτταλον γὰρ κἂν ταῖς ὁδοῖς ἐῤῥιμμένον ἔστιν εὑρεῖν" δύναται σιυμ- 
βολικῶς εἰπεῖν τὸν διὰ βρόχον ϑάνατον : similia Piersonus ad 
Νίοοεν. 3380 Lugd., Brunckius ad Aristoph. Eccles. 285 compo- 
suerunt: add. Zenob. V, 54. Diogen. 111, 98. 

P. 72 v. 4: lege [V Aiyvov). 

Zenob. IV, 37, p. 94 v. 7 corrige: 18. Θρῃκία BV. 

— 1V, 86, p. 108, v 7 adde: B 595 accurate cum V II, 51. 52, 
quem p. 471, 4 adscripsi, consentit, nisi quod in fine pro 
γινομένης exhibet γενομένης. 

— V, 25, p. 126, v. υἱιΐίπιο corrige 19. τῷ μαχροτάτῳ B, —. 

— V, 25, p. 130, v. 3: adde locum ὁ Crameri Anecdd. III, 412, 3 
petitum: oi ἀντίπερα τῆς Μερόης Ailiones σχορπίους καὶ ὄψεις 
ἀκινδύνως ἐσθίουσι: v. Plin. N. H. VOII, 30, 108: Hyaenae 
plurimae gignuntur in Africa: Herod. IV, 192. — Diod. II, 
31, p. 197: τὰς δ᾽ ἐσχατιὰς τῶν πρὸς μεσημβρίαν μερῶν κατοικοῦ- 
συν ἄνδρες ὑπὸ μὲν “Ἑλλήνων καλούμενοι κυναμολγοί, κατὰ δὲ τὴν 
τῶν πλησιοχώρων βαρβάρων διάλεκτον ἀγριον. οὗτοι δὲ πώγωνας μὲν 
φέρουσν παμμεγέϑεις, κυνῶν δὲ τρέφουσιν ἀγρίων ἀγέλας πρὸὺς 
τὴν τοῦ βίου χρείαν εὐθέτους: v. Wesselingius. 

P. 140 ν. 2 scribe: Πίσα et Πίσσα —. 

Zenob. V, 71, p. 138, ν. 10 scribe: τούτων ἔτι] Schettus cett. 

— V, 75 p. 150, v. 10 lege: μαντικαὲ ψ ἢ φοι" 

— V, 95, p. 159, 1: codicum scripturam, τοῖς Εὐνούχοις, Grauer- 
wus Anal. Phil. et Histor. J, 148 defendit 

— VI, 49, p. 174, 8 corrige: Πείσανδρος) vulgo Πίνδαρος : cor- 
Texerunt. 

Diogen. I, 14, p. 183 v. 2 post vocabulum κῆπος: adde: B 30: 
Αδώνιδος κῆποι: ἐπὶ τῶν μηδὲν γενναῖον τεκεῖν δυναμένων. 
Μέμνηταν καὶ Πλάτων αὐτῆς [αὐτῆς om. V.) ἐν Φαίδρῳ [Φαίδωνε 
V.]. Γίνονται δὲ οὗτοι οἱ κῆποι ταῖς ᾿Αδώνισιν [τ. Ad. V om.) 
εἰς ἀγγεῖα κεράμεα [κεράμεια Ὗ ] σπειρόμενα ἄχρνυ χλόης μόνης. “έ- 
γεταν δὲ καὶ ᾿Δκαρπότερος [᾿Δκαρπώτερος A] ᾿Αδώνεδος κή- 
που: v. Zenob. I, 49. 

— II, 52. III, 8.78.83. de lectionibus dixi, quae ante Schottum 
in textu fuissent. 'Quam turpiter lapsus sim, videbis, mi 
lector, ex iis, quae collega optimus praef. p. XXX dispu- 
tavit. Bene et ipse tenebam. Sed dormitavi. Unde intel- 
liges, quam vere idem I. c. XXXIX de dormitione egerit. — 
Ceterum in primo loco v. 10 dele vv.: »et editt. ante Schot- 


537 


tum.« Altero loco 1. 3 vv. sante Scholltum« muta in »Pe: 
tertio v. 11 vv. vet sic... quic dele et in eorum locum re- 

one v. » Schotlus.«: quartum denique locum vss. 6— 8 hunc 
in modum lac refingas: » χαίρυυσι) Ὁ xaigovos et sic edilt.: p 
χείρουσι. « 

Diogen. Il, 94, p. 212, v. 4 corrige Θεόφραστος. 

ibid. v. 9 lege: Erasmus I, 10, 76. 

Diogen. III, 15: »Cratinus fortasse scripserat ἀλλ᾽ αὐτόματ᾽ αὖ- 
τοῖς ϑεὸς ἀνίει τἀγαϑά sive mavis αὐτόματα δ᾽ αὐτοῖς eic., quo- 
rum alterutrum, si recte memini, etiam alii in mentem ve 
nit.« A, Meinekius Comm. Graecc. frr. T. II, p. 110. 

— ΠῚ, 25. In posteriore notae parte falsa a me: esse proposila 
ex his locis patebit: Plat. Theaet. 209 D: καὶ οὕτως ἡ μὲν 
σκυτάλης ἢ ὑπέρου ἢ orov δὴ λέγεταν περιτοοπῇ ἵν. Zenob. 
VI, 25. Append. ΨΥ, 5.] πρὸς ταύτην τὴν ἐπίταξιν οὐδὲν ὧν λέγοι: 
Apost. XV, 32. Arsen. 397: οὐκ ἀν κινήσης οὐδὲ μέαν 
ἀσπίδα, ἀλλ᾽ ἀπὸ σκυτάλης μόνον καὶ τρίβωνος: ἐπὶ 
τῶν πευϑηνίων. 

— ΠΙ, 28, p. 219, v. 3 scribe: Erasmus II, 9, 00. 

— IV, 80, p. 215, v. 1 post v. ἴασι dele V. 

— V, 29, p 256, v. 7: post v. τελευταῖος insere: [»Leg. τελευ- 
ταίαν. Nescio an hic locus debeatur Scholiastae Luciani T. 
II. p. 698. quem statim apponam: Ayxrpd ἐστιν ἐν τῇ νηΐ τῇ 
μεγίστη [Ἰ. τῇ νηὶ μεγίστῃ] ἣν καλοῦσνν «ἱεράν. αὕτη δὲ ὦ ὅτε μέγας 
καταλάβονυ κίνδυνος τελευταία βάλλεται. Εἶπεν οὖν τοῦτο; ὡς μέλ- 
λων τελευταῖον εἰπεῖν ἐπυχειρημάτων τὸ πάντων μέγιστον. Οοηΐ, 
Schol, Aristid. p. 30. ed. Frommel.« Gaisfordus p 430.]. 

ibid : ὅτε in ὅταν mutandum censet Boissonadus Anecdd. T. ΠῚ, 
. 188. 

P. 377 v. 1 lege: 1. Alcaei cett. 

App. I, 5l, p. 357 v. 4 ante v. μεταδοῦναν exciderunt verba: ἑνὸ 
τῶν Βαττιαδῶν. 

— II, 66, p. 406, 21 adde: ἑαυτὸν ἀνιάσεται Boissonadus propo- 
suit ad Aristoph. ub: 1420 in Syll. Auctt. Grr. T. XXI, 

336. 

— IV, 34, p. 441, v. 10 corrige Aristophanis. 

— IV, 49, p. 444, v. 4 corrige quem. 

_ IV, 83, p. 454 1. 4 post v. »Macariuse insere: ντὸ πολλὰ 
ni fallor A.ce Gaisfordus p. 49]. 


In Animadversionibus. 


Zenob. I, 1, p. 2, A, v. 4 corrige οὐδενὸς. 

— 1, 2 adde Schol. ad Lucian. Rhet. Praec. δ, 11 in Cram. 
Anecdd. IV, 269: Ayasar τραγῳδίας ποιητὴς εἰς μαλακίαν 
σκωπτόμενος ᾿Αἡριστοφάνει τῷ Γηρυτάδῃ [fr. 229 Dind.]. ἦν δὲ Tioa- 
usrov τοῦ “ϑηναίου υἱὸς, παιδικὰ γεγονὼς Παυσανίου [καὶ Εὐ Ergızi- 
dov adjiciendum censet Cramerus ] τοῦ τραγικοῦ, ned" οὗ πρὸς 
“Ἀρχέλαον τὸν βασιλέα ὥχετο, ὡς Μαρσύας ὃ νεώτερος. ἐμεμεῖτο δὲ 
τὴν κομψότητα τῆς λέξεως 1 Ὀργίου τοῦ ῥήτορυς, ὡς ]]λάτων ὃ φυ- 
λόσοφος ἐν Συμποσίῳ. Hoc scholium supplet lacunam in Schol. 
Plat. Clark. ap. Bekker. p. 373. 

— 1,5: negligentia quadam factum est, ut ipsa verba loci ex 
Crameri auecdatls citati adscribere omiserim: sunt autem 
haec: Βύλλος καὶ Τριβάλλιος ἐπίορκον καὶ dpyoi’ an’ αὐτῶν δὲ 
καὶ τὸ παροιμιαζόμενον Κερκώπων ἀγορὰ » ἐπειδὴ εἰς πιϑήκους λέ- 
γεται μεταβληϑῆναι αὐτοὺς διὰ κακίας. 

— 1, 19: tetigit proverbium Nitzschius de Hist. Hom. fasc. 1, 
p. 139. 

% 


638. 


Zenob. I, 48, p. 19, A, v. 24 corrige: Theocr. XIV, 48. 

— 1,58, v. 1 lege: Diog. II, 8. 

— I, 72, v4 — : Tim. Lexic. 199. 

— 1, 94: adde Crameri Anecdd. IV, 402: οἱ δὲ szeiupyos ἔχουσ: καὶ 


ἄλλο φυσικὸν ἐξαίρετον" ὅτε γὰρ οἱ γονεῖς αὐτῶν γηράσωσει καὶ οὐ 
δύνωνται ἵπτασθαν, τὰ τέκνα ἑκατέρωθεν τῶν μασχαλῶν βαστάζει. 
μεταφέρουσιν ἀπὸ τόπου εἰς τύπον καὶ οὕτω τρέφουσιν" ἐὰν δὲ μὴ 
βλέπωσιν, ψωμίζουσιν αὐτοὺς τὰ τέκνα" καὶ λέγεται ἡ σεαρ᾽ αὐτῶν 
ἀμοιβὴ καὶ ἀπόδοσις ἀντιπελάργωσιες: add. ibid. 260: ταῦτα 
καὶ πελαργοὺς δρᾶν ἔφασαν' ode ἀντιπελαργόματα [sic] τὰ 
εἰς γονεῖς ἀντίδοτα εἴρηνται. , 


— I, 95, p- 31, A, v. 15 corrige: Hermog. p. 39. 


m 


II, 3: ad rem facit Hesych. s. Ayur χαλκεῖος: ea. ἐν Ἄργει ixa- 
τόμβαια. 

Il, 6, v. 1 lege: Β. 748. 

I, 13, v. 3 lege: Suid. 5. Χάρητος. 

II, 20, v. 1 scribe: B. 151. C. 21. Diog. TI, 34. 


— II, 33,v.1 — : B.157. 

— I, 9%, ν 1 — : Diog. IV, 7. 

— II, 18, vl — : Diog. II, 8. 

— III, 299, v1 — : B. 328. 

— 11, 44 adde: Schol. Theoer. I, 45: Zuxmwor] ἤγουν ἀσϑενεῖς καὶ 


ἀχρεῖοι», ὅτι τὸ τῆς συκῆς ξύλον εὔϑραυστον, ἀσϑενὲς χαὲ ἀδύνατο». 
u ,y -- 
ὕὅϑεν καὶ παροιμία, συκίνη ἐπικουρία, ἡ μηδὲν ὠφελοῦσα" 


ἀπὸ μεταφορᾶς τῆς συκῆς. 


— III, 46, p. 69 A, ν. 6: adde: »v. infr. V, 27. « 
— III, 48: proverbium ex Aesopi fabula 94. 102 Fur. ortum est, 


ubi Lupus grui dicit: ἀρκεῖ 00: ἀντὲ μισθοῦ τοῦτο καὶ μόνον, 
“u 


ὅτι ἐκ λύκου στόματος καὶ ὀδόντων ἐξῆξας κάραν σῶων μηδὲν 


παϑοῦσαν. 


— III, 70: tetigit Huschkius de fabb. Archil. p. 19. 
— III, 86: adde Macar. 349: Μακάρων νῆσοι: ἐπὶ τῶν ἔκπλεα 


τὰ ἀγαϑὰ δοκούντων ἔχεινι 


— III, 100 add.: vid. infr. ΥἹ, 11. 

— IV, 12, ν. 6 corrige: C. 237. . 

— IV, 32, v. 3 dele v. »Hesych.« 

— IV, 46, v. 1 corrige: Diogen. V, 47. 

— IV, 48 adde: Eustath. ad Hom. Od. P, 295, p. 1821, 32: καὶ 


ein ἂν ἡ τῆς ᾿Ιθάχης γῆ ἄλλως ἔχουσα ἤπερ ἡ κατὰ τὴν Κάρπαϑον. 
ἐκείνη γὰρ αγωτροφεῖ, ὡς δηλοῖ καὶ παροιμία ἡ λέγουσα, ὃ K αρ- 
πάϑιος τὸν λαγωὸν, ἐλλιπῶς αὐτὴ προηγμένη" βούλεται γὰρ 
εἰπεῖν, ὕτι ὃ Καρπάϑιος ἐπὶ κακῷ οἰκείῳ λαγωοὺς τῇ κατ᾿ αὐτὸν 
ἐπειςήγαγε νήσῳ, καϑάπερ ἡ ἱστορία λέγει. 


“ΞΊ ΙΨ, 65 adde: »Alludit Crates Thebanus ap. Julian. Orat. IV, 


p. 199 ed. Spanh.: 
χρήματα δ᾽ οὐκ ἐθέλω συνάγειν κλυτά, Kavdapov οἶτον 
μύρμηκός τ᾽ ἄφενος, χρήματα μαιόμενος. 

Cf. Nic. Bachius-Quaestionum Elegiace. Spec. prim. p. 12.« 


— IV, 75, νι 1 scribe: B. 567. 


ibid. p. 105, A, v. 15 adde: v. Append. IV, 96. 


— IV, 83 excidit nota; est, igiuur hoc loco addenda: Suid.: 


Κυϑνώδης συμφορά" οὕτω λέγεται ἡ μεγάλη συμφορά: οὕτω 
γὰρ οἱ Kudrıoı κακῶς διετέθησαν ὑπὸ ““μφυτρύωνος: quae quid 
sibi velint docet Helladius apud Phot. Bibl. cod. 279, p. 533, 
a, 14: ὅτι τὸ Κυϑθνώλης διὰ τὸ A γράφουσιν, ἀλλ᾽ οὐ διὰ τοῦ ὃ. 


Aeyors γὰρ ἥν χωρίον τε καλούμενον Κύϑνιον, οὗ τοὺς ἄνδρας ποτὲ 


Ἀμφιτρύων ἀνεῖλε πάντας, πλὴν ὑλίγων navv. Aliter Hesych.: 
Kvdvwins: ἐξώλης. Eric δὲ πεποιῆσθαι τὴν λέξιν φασὲ ano Kudvov 


539 


τῆς νήσοι!" ἀπολέσθαι γὰρ αὐτὴν ὑπὸ “Ἀμφιτρύωνος. Aristoteles 
de re videtur exposuisse ἐν Aoysiuv πολυτείᾳ. In proverbii 
explicatione de sola insula Cythno cogitandum esse, Meur- 
sius ad Hellad. p. 316 Opp. T. VI ed. Lam. probare studet. 


Zenob. IV, 91, v. 5 dele vv.: »ibique copias Blomfieldii, cui 


adde« —. 

V, 17, v. 1 scribe: Usum proverbii, quod hac forma Ze- 
nobius .. . iHustravit: add. Append. IV, 52. 

Ὗ, 25, p. 126, A, v. 2 adde: Apost. xX, 98. Arsen. 478. — 
Serioribus placuit vel maxime, libris suis tales morum populo- 
rumque descriptiones interserere: probatur hoc ut multis, 
ita nunc excerptis e Georgii Hamartoli Chronico a Cramero 
publici juris factis, quae in gratiam lectorum hoc loco ap- 
ponere placuitl. Postquam fuse de Brachmanum moribus 
actum est, pergitur in Anecdd. IV, 236: Anis γέ τον καὶ ὃ 
μέγας Καισάρειος ὁ καὶ ὁμαέμων Γ onyogiov τοῦ μεγίστου 208 ϑεολό- 
you, διαφόρων ἐθνῶν καὶ ἠϑῶν καὶ τρόπων καὶ νόμων ἐξήτησιν [sic] 
ποιούμενος σύντομον; τοιάδε φησίν" » ἐν γὰρ ἑκάστῃ χώρᾳ καὶ ἔϑνε- 
σιν ἐν τοῖς μὲν ἔγγραφος ψόμος ἐστὶν, ἐν τοῖς δὲ ἡ συνήϑεια" νόμος 
γὰρ ἀνόμοις, τὰ πάτρια δοκεῖ. «.« - Ὧν πρῶτου Σῆρες » οὗ τὸ 
ἄκρον τῆς γῆς οἰκοῦντες, vonov ἔχουσι τὸ πατρῶον ἔϑος μὴ πορ- 
γεύευν ἢ μουχεύευν ἢ κλέπτειν, 7 λοιδορεῖν, ἢ φονεύειν, ἢ κα- 
κουργεῖν τὸ σύνολον" νόμος δὲ παρὰ Βακτριανοῖς ἤτοι Βραχμᾶνες 
καὶ Γνησιῶτες, ἡ ἐκ προγόνων παιδεία τε καὶ εὐσέβεια μὴ κρεοφα- 
γεῖν ἢ οἰνοπουτεῖν, ἢ λαγνεύευν » ἢ παντοίαν κακίαν διαπράττεσθαι 
διὰ πολὺν φόβον Θεοῦ καὶ πίστιν" καίτοιγε τῶν παρακειμένων αὐτοῖς 
μιαιφονούντων καὶ αἰσχροπραγούντων ἐμμανῶς TE καὶ ὑπερφυῶς" ἐν 
δὲ τοῖς ἐσωτέροις μέρεσι τούτων ἀνθρωποβοροῦντες μάλιστα καὶ κατ- 
ἐσϑίοντες ἀλλήλους ὡς οἱ κύνες. — [Ἄλλος δὲ νόμος οὗτος Χαλ- 
δαΐίους τε καὶ Βαβυλωνίοις μητρογαμεῖν καὶ ἀδελφοτεχνοῳ θορεῖν 
καὶ μεαιφονεῖν᾽ zus πᾶσαν ϑεομισῆ πρᾶξιν ὡς ἀρετὴν ἀποτελεῖν καὶ 

πόῤῥ ω τῆς χώρας αὐτῶν γένωνται. — Ἕτερος δ᾽ αὖ Περαγελαίους 

[εἰς] ψόμος" γυναῖκα οἰκοδομεῖν καὶ γεωργεῖν καὶ τὰ ἀνδρῶν ἔργα 
πράττειν" ἀλλὰ καὶ πορνεύειν ὡς ἂν βούλωνται un κωλυόμεναι πα»- 
τελῶς ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν αὐτῶν 7 ἢ «ηλούμεναιε" αἵ ὑπάρχουσαν καὶ πο- 
λεμικώταται καὶ ϑηρῶσαν τὰ μὴ λίαν ἰσχυρώτατα τῶν ϑηρίων" ἂρ- 
χουσι δὲ καὶ τῶν ἰδίων ἀνδρῶν καὶ κυριεύουσυν. — Ἐν δὲ Βρετ- 
τανίᾳ πλεῖστοι ἄνδρες μιᾷ συγκαϑεύδουσι γυναικί" καὶ πολλαὶ 7.- 
ψαῖκες Evi ἑταιρίξζονταν ἀνδρί" καὶ τὸ παράνομον ὡς νόμον καλὸν καὶ 
πατρῷον “πράττουσιν ἀζήλωτον καὶ ἀκώλυτον. -- Aunacoves δὲ 
ἄνδρας οὐκ ἔχουσιν, ἀλλ᾽ ὡς τὰ ἄλογα ζῶα ἁπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ περὺ 
τὴν εἰαρινὴν ἰσημερίαν ὑπεβόριον [sic] γίνονται, χαὶ μιγνύμεναν 
τοῖς γεντνιῶσιν ἄνδρασιν, ὡς πανήγυρίν τινα καὶ μεγάλην ἑορτὴν τὸν 
καιρὸν ἐκεῖνον ἡγοῖνται" ἐξ ὧν καὶ κατὰ γαστρὸς συλλαβοῦσαι πα- 
λινδρομοῦσιν οἴχαδε πᾶσας" τῷ δὲ 100 τῆς ἀποκυήσεως τὸ μὸν 
ἀῤῥεν φονεύουσι" τὸ δὲ ϑῆλυ ζωογονοῦσι καὶ ἐπιμελῶς ἐκτρέφουσιν. 
— —  Cram. Anecdd. IV, 266; 26: ὅτι παρὰ τοῖς “χπερβο- 

ἐοις ὄνους θύουσιν ᾿“πόλλωνε διὰ τὴν σπάνην τοῦ ζώου. 

v, 33, v. 1 corrige: B. 731. 

Υ, 43, Ρ. 139, v. 4 adde: 183%. 

Υ, 61, v. 1 scribe: Piut. I, 55. 

V, 72, v. 1 corrige: Greg. "Cypr. IIT, 53. 

V, 76, p. 151, A, 16: de Staphylo dixit Prellerus ad Polem. 
frr. p. 174. 

V, 79 adde: Simile proverbium: χαρὰν πυραύστου χαΐρεις 
afferunt Apost. XX, 65. Arsen. 474. 

V, 81, p 152, B, v. ult. scribe: Plat. Gorg. 482 B. 

v, 85: adde Welckerum de tragoed. Grr. I, 73 aqg. 


540 


Zenob. V, 86: nescio quo casu infelici factum sit, -ut loci gra- 
vissimi obliviscerer, qui exstat apud Herodianum z. μονήρους 
λέξ. p. 9, 1 Dind.: σαρπηδὼν σαρπηδόνος, εἴτε ὃ ἥρως, εἴτε ἡ 
πέτρα, εἴτε ἡ ἀκτὴ, εἴτε ἡ νῆσος" ὡς παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Alyna- 
λωτῆσιν [leg. ᾿Αἰχμαλωτίσιν: fr. 40 Dind.] εἴρηται σαρπηδὼν 
σ τ - sic Photius in Lexico]. ἐν Τυμεανισταῖς [fr. 61] 
Din 

ἡμεῖς δ᾽ ἐν ἄντροις, ἔνϑα σαρπηδὼν πέτρα" 
καὶ ἡ νῆσος, ἐδίως ἐν Πκεανῷ Γοργόνων οἰκητήριον οὖσα, ὡς ὃ τὰ 
Κύπρια φησὶ, 
τῷ δ᾽ ὑποκυσσαμένη τέχε Γοργόνας αἰνὰ πέλωρα, 
καὶ []. αἵ] Σαρπηδόνα ναῖον ἐπ᾿ ὠκεανῷ βαϑυ δίνῃ 
νῆσον πετρήεσσαν. 
v. Henrichsen. de carmin. Cypr. Comm. p. 71. C. G. Muelle- 
rus de Cyclo Epico p. 1*6 sq. 

— VI, 1: adde Macarium p. 432: Σύρβα τούρβω: ἐπὲ τῶν ἀτά. 
nn καὶ μετὰ ϑορύβου διαπραττομένων. 

— Vl, . 2: dele: 82. 

— VI, = ν. ἢ lege: Apost. XVI, 95. 

— VI, 23: bene de proverbio egit J. G. Schneiderus ad Vitra. 
ν᾽ 11, 4 p. 404 5η. T. I. 

- VL, 42, lege: Diog. VIII, 70. 

— VI, 46, v. 1 adde: Suidas. Append. V, 26. 

— VI, 46, v. 2 dele. 

Diogen. I, 23 adde: Julian. Misopog. 349 Spanh.: οὐκ οἶσθα ar- 
ϑρώποις ὁμελεῖν οὐδ᾽ ἐπαινέτης εἰ τοῦ Θεόγνιδος οὐδὲ wer or 
ἀφομονούμενον ταῖς πέτραες πολύπουν, ai % λεγομένη 
Mixwrog ἀγρουκία κτλ. 

— 1,46, v. 1 lege: B. 877. 

- 11, 38, v. 1 lege: sup. I, 51. 

— II, 48 adde: compara A post. ΧΙ, 90. Arsen. 334: λέσχῃ 
ἐγκάϑη: ἐπὶ τῶν δναλεγομένων καὶ ,Φιλοσοφούντων" τὸ γὰρ πα- 
λαιὸν αἱ κάϑεδραι καὶ οὗ τύποι, ἐν οἷς εἰώϑεσαν ἀϑροιζόμενον φιελο- 
σοφεῖν, λέσχαν ἐκαλοῦντο' οὕτω φησὶ καὶ “]εροκλῆς ἐν πρώτῃ φιελο- 
σοφουμένων. 

— II, 50: de vocis χρατῆρες significatu v. Aristid. Lept. I, 69 
ibig. Grauertum p. 122. 

— II, 55: adde Arsenium p. 156: Tanoı Aiyuztov καὶ Aa- 
ναοῦ: ἐπὶ τῶν αλυσιτελῶς γαμούντων. Sequitur historia de 
Aegypti filiis et Danai filiabus e Diodoro et Scholiasta 
Apollonii Rhodii consuta. 

— III, 83 lege: B. 279. 

ἜΝ 11, 87 adde v. 3: Γέλως Χῖος] tetigit Whitte de rebus Chiorum 
publ. dissert. p. 72. 

— III, 91 v. 1: lege: B. 293. 

ibid. p. 232, A, v. 16 adde: Galen. περὶ διαφορᾶς σφυγμῶν IV, 
T. vIIl, Ρ. 709 Kuehn.: ἀλλ᾽ ὡς ἡ παροιμία φησὶ, γλυκὺς 
πόλεμος ἀπείρῳ, οὕτω μὸν δοκοῦσι καὶ οἱ πάνϑ᾽ ὁρίξζεσϑα: σρο- 
αἱρούμενον μηδύλ ὡς ἐγνωκέναν τὰς γεγονυίας ζητήσεις τοῖς διαλεκτικοῖς 
περὶ τοῦ πῶς ὁρίζεσθαι προζήκει. 

—— IV, 78, p. 245 B, v. 1 lege: Greg. Cypr. III, 96. 

— V, 14: adde Apost. XX, 75: χλαμὺς Συλοσῶντος: ἐπὶ τῶν 
ἀλαϊονευομένων ἐπ᾽ ἐσθῆτι" οὗτος γὰρ εἶχε χλαμύδα, ἣν Δαρείῳ ἐδιω- 
τεύοντι δωρησάμενος, ἔτιχε τῆς εἰς Σάμον καϑόδου. 

— V, 29 adde Nicephor. Greg. in Boisson. Anecdd. T. DI, p. 
188: φάνηϑι τοίνυν αὐτῷ... καὶ νῦν μᾶλλον 7 πρότερον δεομένῳ 
τῆς σῆς ἱερᾶς καὶ βεβαιοτάτης ἀγκύρας, var πρὸς Θεοῦ, καὶ 
τῆς συνήϑους σοι μεγαλοψυχίας κτλ, 


54] 


ibid. ν᾽ 256 B, v. ult. corrige: Drakenborchius. 

Diog. V, 44 adde, quae Seidlerus annotavit ad Eurip. Troad. 128. 

— V, 77 v. 1 corrige: B. 574. 

— VI, 2 v. 1 corrige: Zenob, IV, 92. 

— VI, 57 p. 279, A, v. 2 corrige: 88. 

— VII, 28 adde Crameri Anecdd. T. IV,254: Μενάνδρου" Ὕβρις 
καὶ 005 ἀποκαλύπτειν εἰώϑασε φίλοις τὰ ἤϑη τῶν φίλων. u 

— VI, 9 ν. I corrige: V. TII, 18. 

— VII, 63 adde: Crameri Anecdd. T. IV, 429: οὐδὲ γὰρ οὐδὲ 
Kooiow καὶ Μίδᾳ τοσοῦτον πολυτάλαντος ἤρκεσε πλοῦτος 
πρὸς ἡδονὴν, ὅσον ἐμοὲ διεξνόντων τε ἄλλων ἀκροατὴν καϑῆσϑαν 
τῶν σῶν ἐγκωμίων. 

Plut. Provv. I, 74 adde: Hesych. 5. Εὐρύμας" ἰὨλένιος τὸ γένος, 
διάβολος dt‘ ὅϑεν ἀνηρέϑη ὑπὸ Πολυδεύκους" κεῖταν 7 [κείτου Ms.] 
ἱστορία παρὰ Φερεκύδη: Phavorin. 8. v. Respicit monente 
Sturzio ad Pherec. frr. p. 202 Plutarchus de fraterno am. 
c. 11, p. 483 C: καὶ πιστεύοντα τοῖς τε ἄλλοις, ἃ μυϑολογοῦσι 
περὶ τῶν “ιοςκούρων τῆς φιλαδελφίας, καὶ ὅτι 6 Πολυδεύκης τὸν κα- 
ταψιϑυρίξοαντα τοῦ ἀδελφοῦ πρὸς αὐτὸν, κονδύλῳ παίσας ἀπέκτεινεν. 

Plut. Boisson. 8: adde Plat. Reip. Il, 363 D: τοὺς δὲ ἀνοσίους 
αὖ καὶ ἀδίκους εἰς πηλόν τινὰ κατορύττουσιν ἐν «Αἴδου καὶ κοσκίνῳ 
ὕδωρ ἀναγκάζουσι φέρειν. 

Greg. Cypr. 11, 71: adde Plut. Solon. c. 14, p. 85 D: λέγεταν δὲ 
φωνή τις αὐτοῦ περιφερομένη πρότερον εἰπόντος, ὡς τὸ ἔσον πόλ &- 
μον οὐ πονεῖ καὶ τοῖς χτηματιεκοῖς ἀρέσκευν καὶ τοῖς ἀκτήμοσι, τῶν 
μὲν ἀξίᾳ καὶ ἀρετῇ, τῶν δὲ μέτρῳ καὶ ἀριϑμῷ τὰ ἴσον ἕξειν προς- 
δοχούντων, 

Append. I, 50: dixit de proverbio, quod ex inscriptione quadam 
natum videtur, Boeckhius Corp. Inscriptt. T. II, p.212. Add. 
Prellerus ad Polem. frr. p. 178. 

— 1, 100, v. 5 corrige: Diogen. IH, 99. 

— IV, 34 adde: Proverbium affertur etiam ab Aristotele Eth ad 
Nicomach. VII, 2, 10. 

P. 480, v. 3 corrige: 328 — — III, 9. j : 

— 494, col. 2, post v. 13 insere: ἀπὸ λύκου Iygas ποίί, critt. 
App. III, 95, ἔ 


.--- ---.. . .-. -........... en
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Corpus paroemiographorum Graecorum"

See other formats
