Skip to main content

Full text of "Corpus scriptorum historiae byzantinae"

See other formats 


Google 


This 15 a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 


It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 


Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 
public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work 15 expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 


We also ask that you: 


- Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for 
personal, non-commercial purposes. 


- Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


* Maintain attribution The Google *watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


- Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book 15 in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 


About Google Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 


athttp://books.google.com/ 


(c ORPUS 
SCRIPTORUM HISTORIAE 


B Y ZANTINAE 


EDITIO ÉMENDATIOR ET COPIOSIOR, 


CONSILIO 


B. G. NIEBUHRII C.F. 


INSTITUTA, ^* ΄ 


OPERA ' 
EIUSDEM — NEEBUHRU, IMM. BEKKERI, L. SCHOPENI, 
ἃ. ET L. DIND)ORFIORUM ALIORUMQUE. PHILOLOGORUM 
IPEEREM, 
0d 


uo ^ δ 
Ἀ΄' Em MY S. 


'"PXRS I 


DEXIP PI, EUNAPII, PETRI PATRICII, 
PRISCI, MALCHI, MENANDRI, 
OLYMPIODORI, CANDIDI, NONNOSI xr THEOPHANIS 

HISTORIARUM RELIQUIAE, 


PROCOPII zr PRISCIANI PANEGYRICI. 
a —— — ——————————— 7 
BONNAE 
IMPENSIS ED. WEBERI 
MDCCCXXIxX. 


-— 


JEXIPPI, KEUNAPII, PETRI PATRICII, 
PRISCI, MALCHI, MENANDRI 


HIS TORIARUM 


QUAE SUPERSUNT 


E RECENSIONE 


IMM. BEKKERI εἰ B. G. NIEBUHRII C. F. 


CUM VERSIONE LATINA PER IO. CLASSENUM EMENDATA. 


ACCEDUNT 


ECLOGAE PHOTII 
EX OLYMPIODORO, CANDIDO, NONNOSO zr THEOPHANE, 
ET PROCOPII SOPHISTAE PANEGYRICUS, 


GRAECE ET LATINE, 


PRISCIANI PANEGYRICUS, 
ANNOTATIONES HENR. VALESII, LABBEI ET VILLOISONIS, 


ET INDICES CLASSENI. 


LLL 
BONNAE 
YMPENSIS ED. WEBERI 
MDCCCXXIX. 


ἢ ? 
A 


IULIO CAROLO HARIO 
CONNOPO THIRLWALLO 


CANTABHRIGIENSIS SS. TRINITATIS COLLEGHI 
SODALIBUS 


QUORUM OPE HISTORIA MEA ROMANA A BRITANNIS PRORSUS 


ITA UT EAM ANIMO CONCEPI PATRIOQUE SERMONE CONSCRIPSI 


ETNOILAZ KAI ETEPTESIAS ENEK A 


p. G. NIEBUHLHRIUS. 


Pauinam historicorum Byzantinorum editiónem non eo animo ab 
iniio institutam esse ut integrum scriptorum corpus complecteretur, 
inspectis. voluminibus quae ante editum a Philippo Labbeo protre- 
picon. prodierant, facile apparet, Labbeus autem, tam historiae 
cognitione quam ingenio iudiciique sanitate egregie instructus, si- 
mulac sese operi exsequendo dederat, corporis, quod deinceps pau- 
latim crevit , imaginem sibi informavit, eiusque perficiendi animosam 
spem concepit; qua ductus iudicem futuri syntagmatis proposuit; 
singulis, quae tunc cognita erant, scriptis in eo locum numerumque 
assignavit. 

Primum in hoc iudice volumen, servata serie rerum gestarum, 
ita componebat, ut eius fundum faceret eclogas de legationibus & 
Davide Hoeschelio editas; quippe quae, uno excepto Menandro, 
ad tempora Justiniano imperante, Procopioque scriptore, antiquiora 
spectarent: Menandrum autem ab eo propter easdem rationes hoc 
loco retentum esse arbitror, quae mihi quoque ne eum inde dimo- 
verem suaserunt: scilicet ut nimia voluminis exilitas vitaretur. Cui 
potius augendo quum curam adhiberet, factum esse censeo , ut non 
solum eclogas, quas Photius ex Olympiodoro Candidoque et Theo- 
phane conscripsit, subiungeret; verum excerpta quoque Constan- 
tiniana de legationibus ex "Theophylacto, licet eodem tempore 
huius historia integra in eodem typographeo prelis subiecta esset; 
tam vero Hesychii opusculum de originibus Byzantii; denique eSuida 
collecta quae ad universam historiam Byzantinam , publicam pariter 
aique ecclesiasticam , pertinere viderentur. Quibus compositis , sub- 


v1 ΄ PRAEFATIO. 


iecit diversissimae indolis annotationes in eclogas de legationibus : 
admirandas Henrici Valesii, viri paene singularis, et stolidas Can- 
toclari: tum ad ea quae ex Photio descripta sunt, suas ipsius com- 
mentationes ; prolixiores illas quidem quam satis esset, sed admodum 
utiles et bonae frugis plenas : universae autem collectioni praemisit, 
quod Protrepticon inscripsit, valde festinatum opusculum; quo, 
praeter conspectum operis, de quo superius mentionem feci, catalogus 
Imper&torum, Patriarcharumque continetur; addito indice ad litterarum: 
orlinem disposito , quo cuncti enumerantur quorum ad hanc bisto- 
riae partem spectantia scripta, aut saltem eorum memoria exstabat. 
Ego vero, quum in eo res esset. ut editio Bonnensis eclogas de 
legationibus exhiberet, quomodo in ceteris, quae Labbeus iis ad- 
iunxit, versarer non parum baesitavi. Neque enim immemor sum 
promissionis, qua Weberus .sese obstrinxit: nihil prorsus ex his, 
quae in editione Parisina contigentur, omissum iri: — quod qui- 
dem minime obstabat, ne Hesychii opusculum aptiori, imo proprio 
suo , loco reservaretur ; ac ne omittendis quidem excerptis ex Theo- 
phylacto, quarum nulla omnino utilitas est, nisi ut inde variae 
lectiones ad crisin integri operis petantur. De reliquis in utram- 
que partem disputari poterat. Attamen in Suida perlustrando sive 
Labbeus sive, alius, cui hunc laborem demandavit, negligentissime 
versatus est; ut, si revera quae ibi ad historiam Byzantinam reposita 
exstant. collecta dare velis, labor adhibendus essct, cui Impertiendo 
hoc quidem tempore neque mihi otium est neque amicis, qui mea 
causa etiam ingratum suscipere parati sunt. Ex his autem quae 
apud Labbeum collecta leguntur, non pauca ad ecclesiasticam histo- 
riam pertinent :. e reliquis quaecunque maioris momenti sunt aut 
diserte suh alicuius e Seviris, quorum reliquias cummaxime edimus, 
nomine afferuntur, aut ad unum ex iis iam diu, praesertim Valesií 
acumine, relata sunt: cetera levia fere videntur ac parvi pretii, 
Quae quum ita sint, illa, quorum primo loco mentionem feci, pror- 
sus omittam, ne, dum historiam ecclesiasticam  attingo , in im- 
mensum excrescat opus iam per se nimis amplum: —- ea vero quae 
Suidam ex aliis Constantinianarum eclogarum titulis sumpsisse apparet, 
saepe emendatiora, adiectis non adeo paucis eiusdem generis, sub- 
junxi reliquiis uniuscuiusque scriptoris: cetera numc quidem non 
exhibeo, non tamen ut illa in perpetuum excludam, scd eo consilio 


PRAEFATIO. IX 


wL, si aliquando olium fuemt Suidae accurate excutiendi, tunc 
amplo incremento locupletata omnia simul proponam. --- Cantoclari 
amnotationes , quae versionem latinam spectant , aliquando errores 

rrigunt, quos Classenus sustulit; nonnunquam novis illos cumu- 

: quae ad graeca referuntur, plerumque cum inoredibili igno- 
ramtia coniunctam stoliditatem exhibent; cuiusmodi flagitia pro mea 
parte propagare nefas babeo. Aliquando quidem in hoc sterquili- 
mio res non contemnendas invenias ; ubi vitia textus Hoeseheliani 
toniiciendo sanata aut certe probabiliter tentata sunt: quae homi- 
mem ahbsurdi ingenii excogitasse nemo aibi persuadebit: verum, 
cuicunque auctori ista debentur, eorum sationem inm scholiis cri- 
ticis ita habui ut Cantoclaro pro iis honorem exhiberem. — Labheum 
equidem minime sperno: sed qui eius protrepticon iamdiu oblivioni 
traditum iterum in hominum notitiam proferet, is gloriae viri male 
consulet : adeo manca, persaepe autem errorum plena, sunt quae 
de scriptoribus huius historiae tradit; ita ut vix illo aevo ferri po- 
tmerint, post Fabricium nemo ferat. Imperatorum chsonologíam nunc 
vel pueri e libris ubique obviis petere poterunt , saltem non minus 
accuratam : de patriarchis, si cui quaerere libet, apud Bandurium, 
cuius syntagma in hoc corpore exhibere non nmegligemus, pleniora 
accuratioraque inveniet. 

Haec omittendo emptoribus eo magis consulendum erat quod 
editio nostra amplis accessionibus aucta est, Etenim ad Dexippum, 
Eunapium et Menandrum excerpta de sententiis addebam, quae 
e palimpsesto Vaticano edidit ill. Maius: tum fragmenta , e Suida 
fere, aut iam collecta aut saltem indicata: deinde, ut Fabricius fieri 
jussit , eclogas e Nonnoso; porro panegyricos Anastasii a Procopio 
et Priseiano dictos; denique indicem , ex instituto quod in Agathia 
edendo secutus sum, duplicem. 

Jam vero quam praeclara sint quae in horum Sevirorum reli- 
quiis ad historiae cognitionem pertinent , norunt lectores Gibboni: 
neque vero quisquam sani judicii vir adeo unice Atticis delectabitur 
nt, verbi gratia, Prisci narrationem de legatione ad Attilam faati- 
diat Itaque scriptorum honoris causa, simul autem oruandi operis, 
cui nomen meum praescripsi , quaerebam, si cui illustri in re critica 
artifici persuadere possem , ut huius primae partis rccensendae su- 
sciperet officium. Tunc subito menti occurrebat Bekkerus, non rminus 


Χ PRAEFATIO. 


propter amícitiam qua tenemur, qu&m propter unicam vlm atque 
£eleritatem, quam im recensendis Graecorum libris cum eruditionis 
ingenilque lumine coniunctam exhibet. Accerte ei laudi qua Politianus 
Joctum pictorem ormat: ,,plus neminem potuisse pingere, nec meliug" 
parem omnino in nostro litterarum genere Bekkero tribuendam esse, 
nemo, credo, ambiget, Rogavi eum igitur, sed timide; quippe non 
nescius eum hactenus nonnisi collatis codicibus innixum libros re- 
eensendos suscepísse; at in his legationum excerptis codicum subsi- 
dium aderat nullum: nam Monacensem ab Hoeschelio accuratissime 
exscriptum esse constat, Vaticani autem variae lectiones ab ill, Maio 
prolatae paene absolutum cum illo consensum probant: neque ullus 
praeter hos, sublato ex hominumnotitia Schottano, superesse videtur. 
Sed, quod quidem speraveram , deflexit Bekkerus mea causa de more 
suo; acceptisque Hoeschelianae Maianaeque editionum exemplis , quo- 
ram margini coniecturas mihi natas, Valesiique emendationes adscri- 
pseram, ipse uníversis hisce reliquiis emendandis se dedit. Et quod 
ad illas quidem attinet , Parisiensis editionis exemplar, Maianaeque 
eclogarum de sententiis, plurimis locis correcta, remisit; verum 
ita ut arbitrio meo relinqueret si quid addere aut mutare vellem. 
Quo equidem ita usus sum , ut plurlmas praesertim Bekkeri emen- 
dationes quae certissimae viderentur in ordinem sermonis inferrem: 
adderem etiam subinde quae iterato examine in mentem mihi ve- 
nirent: ex his autem quae a me proposita Bekkero, cuius auctoritati 
ja sermonis cognitione omnia, mihi nihil fere tribuo, displicu- 
isse videbam, nihil reduxi, praeter perquam pauca quae ex hi- 
storia diiudicanda essent. Usque adeo autem Bekkero obsequi me- 
arum partíum esse duxi, ut, etiamsi subinde suspicabar scriptorum 
.potius vitia, quorum sermo saeculi sui labe contactus esset, quam 
scribarum sphalmata tolli, impudens tamen mihi vísus essem, si 
contra quam ille statuisset, deciderem. Ad hoc genus illud pertinet, 
ut exempla proferam , quod saepe pro aoristo primo futurum repo- 
nit, aut, ubi apud Priscum, Malchum, Menandrum ,, articulus desi- 
deratur, quem certe non minus rationis quam sanae consuetudinis 
leges flagitant , eum inserit, vel casus obliquos pronominum ὅδε et 
οὗτος cum iisdem qui a τοιόσϑε et τοιοῦτος formantur, mutat. Chro- 
nographiam, quam editio nostra in margine exhibet, ad excerpta de 
legationibus non levi labore stabiliveram. 


PRAEFATIO. XI 


His peractis typothetae opus tradi poterat, nisi exosum versio- 
nis latinae onus incumberet. Quod quum depellere non liceret, 
Cantoclaranam, qua peiorem nullam in universo hoc litterarum ge- 
nere invenirl in vulgus notum est, sine operis, dedecore intactam 
servari non posse apparebat: verum qui se ingrato corrigendi labori 
daret, inveniebam néthinem; nisi Classeno, quamquam continuis 
occupalLionibus implicito, pietas, qua me parentis loco colit, persua« 
sisset. In quo negotio quantum taedii exhauriendum fuerit, nemo 
nisi expertuá animo concipiet: illud autem molestissimum erat, 
quod sublatis innumeris vitiis tamen id solum perfici poterat ut a 
foedissimis sordibus liberaretur oratio : id minime, «ut pulcra 
fieret, grataque legentibus. Idem Classenus meus complures prae- — 
clare excogitatas emendationes suppeditavit; singulorum scriptorunt 
reliquiis argumenta addidit , chronographiam excerptis de sententiis 
ex Eunapio et Menandro: indicesque, in quos utilissimum laborem 
jusumpsit, confecit; ut leviora alia omittam, quae in hoo volumen 
coDtulit. Quae consideranti apparebit longe operosissimum eius ἐπ 
eo ornando fuisse laborem. 

Superest ut de panegyricis Anastasio dictis, quos postremo loco 
adieci, quae huc pertinent doceam. Oratione Procopii Gazaei reliquis 
monumentis quae hic collecta exstant adiongenda, eruditorum gra» 
tiam me meruisse certe scio, qui eam semel tantum in Villoisonis 
anecdotorum collectione editam esse norunt: quotus enim quisque 
jiu Germania illam possidet? Mea opera in illius repetitione non 
longius processit quam ut subinde codicis lectionem a viro egregio 
Villoisone immutatam revocarem : versione latina, argumentoque eam 
iustruxit a me rogatus Franc. Ritterus, Phil. D. qui nuperrime ope- 
ram suam ad explicandas in hac litterarum universitate disciplinas 
philologicas profiteri statuit. Editoris annotationes quae ad expli- 
candas res Anastasii tantum conferunt, ut vel ad latinum Panegy- 
ricum interpretandum quodammodo sufficere possint, fere integras 
repetii : quo consilio honos habetur manibus Villoisonis : neque el 
alionde ulla obstabat ratio , extinctis dudum εἰ scriptore et biblio- 
polarum, quorum sumptibus Anecdota edita sunt, negotio. Contra 
autem minime licere visum est in meae editionis ornamentum con- 
vertere , quae ill. Maius ad eclogas, sat Endlicher, v. cl. ad pane. 
grricum Prisciani, quem, diu a philologis expetitum quibus eum ín 


XII PRAEFATIO. 


bibliotheca Caesarea Vindobonensi superesse innotuisset, anmo praete- 
rito edidit, ita annotavit ut nihil quod addi possit aliis relinqueret. 
Jpsum grammatici carmen Bobiensibus membranis erudite et diligen- 
ter scriptum, ab editore adeo accurate expressum est, ut. vix ullus 
emendationibus in eo locus sit. 

Parisiensis editio circa operarum errores eadem flagitiosa negli- 
gentia curata est qua reliquae post Cantacuzenum, antequam Can- 
gius .operis curam in se susciperet; inutili et fallaci typorum splen- 
dore ormatae. Sphalmata huius generis ope Hoeschelianae sustulimus 
plurima; restituto, ut de minoribus taceam, versu integro qui exci- 
derat; sed de his singulatim monere Bekkerus vetuit. Ubicunque 
igitur eiusmodi mentio invenietur, id propter peculiarem quandam 
ralionem factum est, quae tamen fortasse non semper apparebit. 
Sed quamlibet multis correctis, editione iam fere absoluta, vidi 
qnaedam non fuisse animadversa: quamobrem, iterata collatione 
universi oelogarum de logationibus operis, ista inter addenda et cor- 
rigenda proposui, 

Quae Suidas servavit non attigit Bekkerus; in his quoque non- 
nulla correxi. Photium dedi, ut a Bekkero editus est; nisi quod 
in rebus quae ex hietoria pendent, varias Labbei , semel autem vel 
bis meas ipsius emendationes receperim : plures fortasse locos ten- 
taturus, nisi mihi constaret Photium in scribendis nominlbus saepe 
errasse; ἃ quibus corrigendis editori abstiuendum est. Versiones, 
Porti non saepe , Schotti nunquam correxi. 

Ex his cognita editorum opera, vix opus est explicare, quaecunque 
in scholiis criticis litteris B. et N. distinguuritur, emendationes esse 
quae Bekkerum, meque habeant auctores: Classenum quibus duae 
litterae Cl. additae sunt. Vulgatam (vulg.) eam dixi lectionem quae 
ab Hoescheliana editione per Parisinam atque Venetam propagata 
est. Quoties nihil praeter illud vulg. ad reiectam lectionem adscri- 
bitur, hoc significamus : emendationem, sive Bekkerus eam a me in- 
venisset propositam, sive eam concipere, ut saepe fit, oblitus essem, 
ita manifestam videri ut ab unoquoque non admodum incurioso aut 
indocto inveniri deberet. Signa T et **, antiquo more reducto, ap- 
posui quo indicarem locum corruptum, cui medendo probabilem con- 
iecturam viderem nullam , non typothetae vitio laborare, sed plane 
ita ab Hoeschelio editum esse. Ac sunt certe. plura quam vellem 


PRAEFATIO. XIII 


Ya etiam in his eclogis, quae editor a licentia mutandi alienus ut sunt 
mendosa relinquere cogitur: illud tamen vere praedicare possum 
hac editione perfectum esse ut utilissimae, maguaque ex parte egre- 
fiorum scriptorum reliquiae , quae antehac in singulis paginis innu- 
mera vitiorum multitudine legentes impediebant, iam longe maxima 
ex parte faciles evaserint atque apertae ad intelligendum, Quum 
igitur, quae hactenus neglecta iacebant, sine dubio multo pluri- 
bus quam antea innotescent, oblata est occasio, praeclaris ingeniis 
haud indigna, ubi vis divinandi se exerceat et bene coepta longius 
prducat Ex emendationibus quas recepimus, multae Hoesche- 
lium habent auctorem, in margine editionis eius propositae: quas, 
sive nobis probarentur sive minus, designavi sigla H. Idem Hoe- 
shelius abi geminum codicem adhibebat , et Schotti et Bavaricum, 
quoties hi inter se variarent, diversitatem itidem in margine indi- 
Gvit, praefixa sigla αἱ. Has varietates mg, H. designavi: pro quo 
ver. H. scribere certe praestitísset ; verum in re tam levi reprehen- 
Honem vix metuo. Gravius est quod aliquando ubi plagulas inspi- 
cre domesticis curis impeditus fueram mg. H, ponitur, quum tamen 
CoBiectura designanda esset: hoc in addendie correxi. 

. Saib. Bonnae postr. Non. Oct. MDCCCXXIX. 


DE HISTORICIS 


QUORUM RELIQUIAE HOC VOLUMINE CONTINENTUR. 


Pusrius HERENNIUS DEXIPPUS!), Ptolemaei f. 2) , 
Atheniensis, Pago Hermensis,, e Cerycum gente 3), summos 
in civitate honores adeptus est, rex creatus atque archon epo- 
nymus ; splendideque agonothetae munere Panathenaeis fun- 
ctus; clarus orator atque historiarum scriptor; propter quas 
fortunae simul atque industriae dotes statuae honore ornatus 
est, cuius basis cum titulo exstat. Sed longe praeclariorem 
saeculorumque memoria dignum honorem sibi comparavit quo 
tempore , effusis in Graeciam per Propontidis claustra Herulis, 
captisque Athenis, cives secum in saltus invios ex urbis clade 
profugos confirmavit ; bellique ab iis dux constitutus, ad- 
veetae in Atticae oram romanae classi , cui Cleodamus prae- 
erat, coniunctus, ultionem de barbaris aliquam sumsit , tribus 
millibus ex ipsorum numero per occasionem interfectis 4). 
Quo facto vir eximius post quingentos annos Áthenienses armis 
desuetos ad rem gloriamque militarem revocavit : Mithridatico 
enim bello non sua neque sponte arma moverat infelix civitas. 
Quum igitur de hac Dexippi gloria titulus statuae sileat, cre- 
ditum est prius positam esse quam illam adipisceretur: cui 
opinioni facile accederem , si historia aevi, ,,quam partim 
ex libris , partim e vita hauserit," ut epigramma praedicat , 
diversa esse posset ab illa omnis aevi, cuius notitiam ex 


Eunapio et Photio habemus. Ea in primo Claudii Gothici 


1) Nomen integrum exhibet inscr. 380. corp. inscr. graec. — 2) Sic 
inscriptio: nam Suidas s. v. “έξιππος, Dexippum patrem illi 
tribuit. — 3)vid. Boeckh. ad Inscr. 4) Hanc rei gestae seriem, 
paululum ab illa diversam, quam Gibbonus , nunquam sine ho- 
noris praefatione nominandus, excogitavit, nunc demum, editis 
ab ill. Maio excerptis de sententiis (p.26 — 28. ed. Bonn.) con- 
stitaere licet. 


. DE. DEXIPPO. XV 


Aug anno desinebat; Athenarum autem cladem Syncellus, 
qui boc Dexippi opus legebat, sub Gallieno contigisse refert : 
meque si eam cum cbntinuatore Dionis 5), quem Zonaras se- 
quitur, biennio serius accidisse statuamus , ut ijlo ipso Claudii 
anno primo, 269, acciderit, difficultas expediretur. lta auf 
fmgendum erit priorem egstitisse editionem , de qua nemo quie» 
quam tradidit, auf concedendum, laevam hominum in honoribus 
aestimandis mentem eum , quo ad maiorum gloriam elatus est, 
propterea neglexisse, quia, tumultuarie a congregata multitudine 
collatus, nullum in Ífastis urbanis locum haberet: librorum 
famam extulisse, res fortiter gestas silentio transmisisse : — 
rem, propter eius aevi pravitatem, plane non incredibilem. 

Vitam usque ad Probi pripcipatum perduxit, quum iam 
sub Valeriano clàruisset 6). 

Dexippi opera, quae ad historiam pertinebant , tria legit 
Photius?): de quibus singulis agendum est. 

I. Τὰ μετὰ ᾿“λέξανδρον, libris quatuor comprehensa ; 
ex quibus notissimam satrapiarum divisionem recitat Photius ; 
scriptoremque in universum cum Arriano consentire docet, Ád 
banc Macedonicam historiam referenda esse quae ill, Maius 
inventa fh. codicis palimpsesti paginis 81. 82. 100. 10t, edidit, 
uno yerbo monuisse ad probandum sufficit: siquidem oratio 
Hyperidis, sive adsumpta sive ficta, belli Lamiaci tempus 
speetat, Dicet fortasse aliquis, a Romana, non dicam Byzan-' 
tina historia, aliena non debuisse collectioni nostrae inseri : quod 
quidem factum primum mole exigua horum fragmentorum de- 
fendam, quae perparvum Sibi locum postulant; quum tamen 
vel ideo quod Hyperidis nomen prae se ferunt philologorum 
notitiam merentur; denique, si aliter facerem reprehensionem 
non effugissem ; quum in editione Romana cete quae e 
Dexippo supersunt adhaerent Quo enim modo iis, qui eam 
non vidissent , constare posset me non temere iudicasse ? 

Il. χρονικὴν ἱστορίαν, sive annales δ), quam Photius 
σύγτομον ἱστορικὸν vocat, per Olympiadas , archontumque 
et consulum fastos ab historiae initiis, omissis tamen fabu- 


5) Tu eclogis quas ill. Maius edidit: coll. Vat. II. p. 24o. 6) 
Eenapius vita Porphyrii iu f. 54) Cod. 62. — 8)Eunapius p. 58. 
L5. Jdem, vita Porph. L 1. 


XVI | DE DEXIPPO. 


-losis primordiis , usque ad Claudii Gothici annum primum de- 


dueti, praecipua circa temporum rationem cura adhibita. 
Horum duodecimus liber a Stephano ethmicographo citatur 9) ; 
ubi Herulorum mentio certissime comprobat locum de quo 
figitur non multups ab operis fine afuisse : corstat igitur scripto- 
rem his duodecim ,,chartis omne aevum explicuisse," Ex hisce 
anmalibus Syncellum quaecunque e Dexippo habet petiisse ar- 
bitror: at Gonstantiniaga excerpta illis prorsus aliena sunt: 
neque enim prolixas orationes capere potuisset breviloquiens 
annalium ratip', qui fere singulis libris saeculum compre- 


. hendeBant; unde" Trebellius Pollio 10) Dexippum omnia brewi- 


ter perseguutum esse, scripsit. 
' HI. Has igitur eclogas de legationibus ad Σχυϑικὰ per- 


tinete iam Vossius perspexit 11): eademque earum ratio est 
quas ex titulo de sententiis edidit ill. Maius. Σχυϑικὰ, de 
bello Scythico vertere. debebam ; quoniam illud intelligitur , 
quod , coeptum sub Decio, usque ad Aureliani pacem duravit. 
Atque hic quidem leviter circa verba lapsus sum ; in eo vereor 
ne gravius erraverim , quod quae a p. 22. l. 2o. ad p. 26. 1. 4. 
habentur, Dexippo ipsi tribuerem , quasi orationem ad cives 
suos habitam, qui temerario consilio muris egredi .ct cum 
hostibus confligere cuperent. Non attenderam ill. Maii opini- 
onem?) , epistolam esse: cui ut aliquid de meo adiiciam, dicam, 
'a magistratu, Romano missam videri : imo ab ipso fortasse Im- 
peratore: eum se cum copiis mox affuturum nunciare (p. 25. 
Ll 17. seqq.): lectamque esse in concione (p. 22. ]. 18) De 
his, si forte aliquando codicis padfna 324. plenius e litura erui 


᾿ potuerit, liquido constabit: ac tunc fortasse expedietur de quo 


tandem oppido quibusque civibus sermo sit. Nunc in id sententia: 
inclinat €$& haec ad primum Gothorum adventum sub Decio 
pertinere credam, cuius nomen in oblitterata illa pagina con- 
spicitur; id quod eo confirmari videtur quod de rebus ad Ni- 
eopolim Moesiae gestis mentio iniicitur (p. 25. 1. 22. cf. Syn- 
cellum p.705.1, 12). Quod si ita sit, Philippopolitani fuerint 
oppidani a barbaris circumsessi, Non tamen silendum est 
etiam sub Claudio Aug. ad Nicopolim prospere adversus bar- 


9) 5. v. "Elovoor. το) Gordian, Δ. 11) Dc histor, Graec. p. 243. 
12) Praef. ad coll. Vatic. 1I. p. XXVIII 


DE DEXIPPO. XVII 


lams pugnatum 6696 13); quo tempore, quantum in tanta nar- 
πθοπαπι perturbatione colligi potest, Thessalonica eorum im- 
ptum fortiter sustinuit. 

Orationem  Dexippi, scribendique genus, ingenti laude 
tert Photius , eo usque ut Thucydidem perspicue loquen- 
tm dicat; quae mira est viri prudentis a vero aberratio. 
Mmo enim in eo quicquam praeter inanem degeneris aevi 
rhetorem agnoscet, ut mirum sit qui tam puerilia sectetur , 
nter res arduas positum , gnagna gessisse. 

Quae de Dexippo exstant testimonia sequentia fere sunt : 

Inscrirrio zm corpore Boeckhü n. 380. 

Κατὰ τὸ ἐπερώτημα τῆς ἐξ ᾿Ἡρείου πάγου βουλῆς xai 
τῆς βουλῆς τῶν ΨΝ καὶ τοῦ δήμου τῶν ᾿᾿ϑηναίων, τὸν ἄρ- 
ina τὴν τοῦ βασιλέως &y Θεσμοϑέταις ἀρχὴν, καὶ ἄρξαντα 
τὴν ἐπώνυμον ἀρχὴν, καὶ πανηγυριαρχήσαντα καὶ ἀγωνοϑε-: 
τήσαγτα τῶν μεγάλων Παναϑηναίων, oixo3sy ἱερέα παναγῆ, 
ἤῤκλιον ἙἭ,ρέννεον Aero Πτολεμαίου Ἕρμειον, τὸν ῥήτορα 
χαὶ σαγγραφέα. ἀρετῆς ἕνεκα οἱ παῖδες. 
| x καὲ μύϑοισι καὶ ἐν βουλαῖσι κρατίστους 

“Ἵνδρ ας ἀγακλειτοὺς γείνατο Κεκροπίη" 
| Qv £ &va- καὶ Δέξιππον, ὃς ἱστορίην ἐσαϑρήσας 
“ἰώνος᾽ δολιχὴν ἀτρεκέως ἔφρασεν. 
Καὶ τὰ μὲν αὐτὸς ἐπεῖδε, τὰ δ᾽ ἐκ βίβλων ἀναλέξας 
| Εὕραιτο παντοίην ἱστορίης ἀτραπόν. 
᾿ Ἦ μέγα κλεινὸς ἀνὴρ, ὃς νοῦ ἀπο μυρίον ὄμμα 
Ἐχεείνας, χρονίους πρήξιας ἐξέμαϑεν. 
| Φήμη μὲν περίβωτος ἀν᾽ Ἑλλάδα, τὴν ὃ νεανϑὴς 
“νος Ζεξίππῳ δῶκεν ἐφ᾽ ἱστορί. 
; Τούγεκα δὴ καὶ παῖδες ἀγακλειτὸν γενετῆρα 
ἸΠορφήεντα λίϑον ϑῆκαν ἀμειβόμενοι, 


Pzorrus cod. 82.: ᾿φνεγνώσθη “ξύιπου τὰ μετὰ ᾿,41λέ- 
ξαγδρον, ἐν λόγοις τέσσαρσιν. ἀνεγνώσθη δὲ αὐτοῦ καὶ ἕτε- 

.. ΘΚ σύγτομον ἱστορικόν, μέχρε τῆς Κλαυδίου ἐπιτρέχον τὰς 
Ἐφαλαιώδεις πράξεις βασιλείας. ἀνεγνώσϑη δὲ αὐτοῦ καὶ τὰ 
ϑιχά, ἐν οἷς αἱ Ῥωμαίων αὐτῷ καὶ Σχυϑῶν ἀναγράφον- 

ται πρὸς ἀλλήλους μάχαι τε καὶ ἀξιόλογοι πράξεις. ἔστι δὲ 
τὴν φράσιν ἀπέριττός τε καὶ ὄγχῳ καὶ ἀξιώματι χαίρων, 


13) Trebell. Pollio, Claud. 12. 
Dexippus, Eunapius etc. b 


XVIII DE EUNAPIO. 


xai (ὡς ἄν τις εἴποι) ἄλλος μετά τινος σαφηνείας Θουκυδέ- 
δης, μάλιστά ye ἐν ταῖς Σκχυϑικαῖς ἱστορίαις. 

Ἑσυπαριῦβ quae de Chronicis Dexippi docet, quaere infra 
p. 56. seqq. 

Idem, in vita Porphyrii sub finem: τοὺς χρόνους (τοῦ 
Πορφυρίου βίου) ἐς Γαλλιηνὸν xai Κλαύδιον εἰκάζοιν συνέ- 
βαινεν, Τάκιτόν τε καὶ «δρηλιανὸν καὶ Ἡρόβον" xa9' οὕς 
jv καὶ Δέξιππος ὃ τὴν χρονικὴν ἱστορίαν συγγράψας, ἀνὴρ 
ἁπάσης παιδείας v& καὶ δυνάμεως λογικῆς ἀνάπλεως. 

Evacnius hist. eccl. V. 24. : χαὲ Ζεξίππῳ δὰ πλεῖστα 
περὲ τούτων πεπόνηται, ἀπὸ μυϑικῶν ἀρξαμένῳ, xai λήξαν- 
τι ἐς τὴν Κλαυδίου τοῦ μετὰ Γαλλιηνὸν βασιλδίαν * ᾧ συνα- 
γείληπται περὲ ὧν Κάρποι xai ἕτερα βάρβαρα 59»5 κατὰ 
τὴν Ελλάδα καὶ Θρᾷάχην καὶ Ἰωνίαν διαπολεμοῦντες ἔπραξαν. 
(Scythica hic innuere videtur, non Chronicorum partem.) 

Suipas 8. v. Ζέξιππος, 4εξίππου, ὃ Epévmoc χρηματί- 
cac , ᾿ϑηναῖος ῥήτωρ, γεγονὼς ἐπὲ Βαλεριανοῦ, καὲ Γαλλι- 


ηνοῦ, καὶ Κλαυδίου δευτέρου, καὲὶ ΑἸὐρηλιανοῦ, τῶν βασι- 


λέων ῬΡωμαίω». 


TarsrLLrus Pornio, in Gallieno, 14.: Gothi Cyzicum εἰ 


Asiam , deinceps Achaiam omnem, vastavérunt, et ab Athe- 


niensibus, duce Dexippo, scriptore horum temporum, victi sunt. 


EUNAPIUS, Sophistarum vitis clarus, natus Sardibus a.547, 
Dexippi historiam ita continuavit, ut opus suum μετὰ zfésiznov 
χρονικὴν ἱστορίαν inscriberet 14). Id XIV libros continebat, 
quorum primo res ab excessu Claudii Gothici ad Iulianum 
Imp. gestas complexus, ceteris huius, quem ipse, utpote pro 
veteri religione vehementissime animatus, tanquam Deum ali- 
quem, humano generi commodatum, colebat, historiam, quae- 
que deinceps subsecuta sunt, copiose narravit 16). Finem operis 
in illo tempore fecisse quo S. Iohannes Chrysostomus in exi- 
lium pulsus est, a. Chr. οζ, Photius dooet 16). Cui repu- 
gnare quidem videntur eclogae, in quibus (p. 96. n. 70.) de 
Pulcheriae Augustae avaritia sermo est, quce mulier demum 
a. 414. imperium capessivit: minime tamen inde colligere 


14) Teste Photio, et inscriptione eclogarum de sententiis. 15) 
Eunapius, infra, p. 61. 16) V. infr. in testimoniis. 


DE EUNAPIO. XIX 


bert Y:emhapium continenti narratione decém annorumi, qui me- 
ἀπ sunt, historiam exposuisse: quin potius illuc degressum 
ese apparet, ut referendo quomodo Hierax, aemulo qui vel 
isum nequitia superaret per Augustae avaritiam traditus , 
pro nece Fravittae seras poenas, verumtamen poenas dederit, 
9. solaretur. Accedit , quod deinde de Stilichone loquitur, 
qu diu ante Pulcheriae imperium occisus est. 

Quum duplicem editionem historiae Photius vidisset, Con- 
santimianae eclogae, ut inscriptio docet, e secunda sumptae sunt, 
wbi loci plurimi, in quibus scriptor rabido adversus Christia- 
805 odio effrenate indulserat, ita recisi essent, ut, Photio iu- 
dice , hiantes lacunae apparerent, et sequentia plurima labo- 
rarent obscuritate. ^ Cutus vitii culpam Photius in Eunapium 
ipsum confert: coniecturane ductus an testimonio, non constat. 
Seriptorem mutilatum opus ita reliquisse ut in his quae ma- 
mebant sensus laboraret, sane non probabile est. Αο fieri certe 
potest , ut non ipse scriptor, sed bibliopola , indocti amanu- 
. ensis epera , libros ab iis locis qui vendentibus periculum 
cearent liberare animum induxerit: qualia sunt expurgata , 
quae vocant, exemplaria, quae in regionibus ubi decreta con- 
dlii Tridentini recepta fuerunt non raro occurrunt.' 

Eunapii vita, ab Hadr. Iunio conscripta, in editione cl. Bo- 
issonadi legitur. Insanum hominis in rem Christianam odium, 
cuius in his quae ill. Maius edidit iniquum de magno Theodosio 
indicium novum exhibet specimen, deliransque superstitio in 
somniis religionis quam sectae cui addictus erat asseclae sibi 
finrerant, notissima sunt: notum etiam dictionis genus mo- 
lestum et salebrosum, de quo nimis clementer iudicat Photius; 
quem de Eunapii historia disserentem iam audiamus (cod. 77). 

᾿Ανεγνώσϑη Εὐναπίου χρονικῆς ἱστορίας τῆς μετὰ 41: 
ξιππον, γέας ἐκδόσεως, ἐν βιβλίοις τεσσαρεσκαίδεκα. ἄρχεται 
μὲν τῆς ἱστορίας ἀπὸ τῆς Κλαυδίου βασιλείας , ἐς ὃν Δεξίπ- 
ne 7 ἱστορία καταλήγει, ἀποτελευτᾷ δὲ εἰς τὴν Ὁνωρίου καὶ 
᾿Δρκαδίου τῶν Θεοδοσίου παίδων βασιλείαν, ἐκεῖνον τὸν χρό- . 
yov τέλος τῆς ἱστορίας ποιησάμενος , ὃν ᾿Αρσάκιος μὲν τοῦ 
χρυσοῦ τῆς ἐχκλησίας στόματος ᾿Ιωάνγνου ἀπελαϑέντος εἷς τὸν 

ἀρχιερατικὸν ϑρόνον ἀνηγμένος ἱεράτευεν, 5 δὲ τοῦ βασιλεύ- 
“τος Voxadíov γυνὴ κατὰ γαστρὸς ἔχουσα καὶ ἀμβλώσασα 
τὸν βίον ἀπέλιπεν. οὗτος ὃ Ἑὐνάπιος Σαρδιανὸς μὲν γένος 


XX — DE EUNAPIO. 


ὀστί (τὰς γὰρ ἔν “υδίᾳ Σάρδεις ἔσχε πατρίδα). δυσσεβὴς 
δὲ τὴν ϑρησκείαν ὧν (τὰ Ἑλλήνων γὰρ ἐτίμα) τοὺς μὲν &e- 
σεβείᾳ τὴν βασιλείαν κοσμήσαντας παντὶ τρόπῳ καὶ ἀνέδην 
κακίζων διασύρει, καὶ μάλιστά γε τὸν μέγαν Κωνσταντῖνον, 
ἐξαίρει δὲ τοὺς δυσσεβεῖς, καὶ τῶν ἄλλων πλέον Ἰουλιανὸν 
τὸν παραβάτην, καὶ σχεδὸν τι τὸ τῆς ἱστορίας αὐτῷ εἰς τὸ 
ἐχείνου ἐγκώμιον συντεϑὲν ἐξεπονήϑη. ἔστι δὲ καλλιεπὴς τὴν 
φράσιν, εἰ περιέλοι τις αὐτῷ τῶν λόγων 10 ἄλεκτρυον CÓ— 
δὲς καὶ ἐλαφωδέστερον, καὶ συωδέστερον, καὶ δέ- 
κα (l. καὶ δὴ καὶ N.) τοὺς ἱερακώδεις, καὶ κορακώ - 
δεις, καὶ πιϑηκώδεες, καὶ τὸ ποταμῶδες δάχρυον, 
καὶ τὰ ὅμοια" τούτοις γὰρ καὶ τὴν ἄλλην τῶν ὀνομάτων περε-- 
λυμαίνεται καὶ διανοϑεύει εὐγένειαν. καὶ τροπαῖς μὲν xé- 
χρηται παραβόλως, ὕπερ ὃ τῆς ἱστορίας οὐχ ἐϑέλει νόμος, 
ἀφαιρεῖται δὲ τὸ λυποῦν ἡ τῆς λέξεως ἔμφασις τὰ πολλὰ 
καὶ ἀστειότης. τῇ συνθήχῃ δὲ καὶ τῷ σαφεῖ πρὸς ἱστορίαν 
καὶ ταῖς πευιόδοις συμμέτρως xal οἰκείως ἔχει" πλὴν ἐνιαχοῦ 
δικανικώτερον μᾶλλον ἢ ἱστορικώτερον μεστοῖ καῖ περιβάλλεε 
τὸν λόγον. νεωτερίζει δ' οὐκ ὀλίγα χαὶ περὲ τὰς συντάξεις, 
πλὴν οὐκ εἰς τὸ ἄχαρι, οὐδ᾽ εἰς τὸ ταῖς μεϑόδοις λαβὴν 
ἐπιδοῦγαι. 

Δύο δὲ πραγματείας τὴν αὐτὴν περιεχούσας ἱστορίαν συ- 
γεγράψατο, πρώτην καὶ δευτέραν. καὶ ἐν μὲν τῇ πρώτῃ πολ-- 
λὴν κατὰ τῆς καϑαρᾶς ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν πίστεως κατα- 

. σπείρει βλασφημίαν, καὶ τὴν ἑλληνικὴν ἀποσεμνύνει δεισιδαι-- 
μονίαν, πολλὰ τῶν εὐσεβῶν βασιλέων καϑαπτόμενος" ἐν δὲ τῇ 
δευτέρᾳ, ἣν καὶ νέαν ἔχδοσεν ἐπιγράφει, τὴν μὲν πολλὴν 
ὕβριν καὶ ἀσέλγειαν, ἣν κατὰ τῆς εὐσεβείας ἐσκέδαζεν, 
ὑποτέμνεται, τὸ δὲ λοιπὸν τῆς συγγραφῆς σῶμα συνείρας, 
γέαν ἔχδοσιν, ὡς ἔφημεν, ἐπιγράφει, ἔτι πολλὰ τῆς ἐκεῖσθ 
λύσσης ὑποφαίνουσαν. ἀμφοῖν δὲ ταῖς ἐκδόσεσιν ἐν παλαι- 
oi; ἐνετύχομεν βιβλίοις, ἰδίως ἑκατέραν ἐν ἑτέρῳ τεύχει 
καὶ ἑτέρῳ συντεταγμένην" ἐξ ὧν αὐτῶν καὶ τὴν διαφορὰν 
ἀναλεξάμενοι ἔγνωμεν. συμβαίνει οὖν ἐν τῇ νέᾳ ἐχδόσει πολ- 
λὰ τῶν χωρίων διὰ τὰς γεγενημένας τῶν ῥητῶν περικοπὰς 
ἀσαφὼῶς ἐκκεῖσθαι, καίτοι φροντιστής ἐστι τοῦ σαφοῦς " ἀλλ᾽ 
ὅτῳ τρόπῳ λέγειν οὐκ ἔχω, μὴ καλῶς κατὰ τὰς περιχοπὰς 
ἁρμόσας τοὺς λύγους ἐν τῇ δευτέρᾳ ἐχδόσει τὸν νοῦν λυμαί- 
γεται τῶν ἀναγινωσχομέγων. ἐν οἷς καὶ τὸ τέλος. 


—ocoa-- c— o eT 77 7A τῷ uM c3 


mL - - 


DE PETRO. XXI 


PYYWUS, cui a dignitatibus magistri et Patricii cogno- 
mina baeserunt , "Thessalonicae natus, a Procopio Illyrius di- 
titur 17) : non quod natione ad lllyricam gentem pertineret , 
(nam quis illo aevo veteres Illyrios ab aliis gentibus , qui istas 
regiones incolebant , distinxisset 7); sed quia dioecesis Mace- 
domi sub dispositione Praefecti Praetorio per lllyricum erat. 
Hic causis agendis Constantinopoli occupatus, quum propter 
sngularem eloquentiam persuasionisque vim celebraretur) , 
ἃ lIustiniano Imp. a. 554. legatus ad Ámalasuntham destina- 
ts, quia interim Theodahadus regnum arripuerat, Aulonae 
substitit, et anno demum sequente cum Imperatoris mandatis Ra- 
vennam pervenit: tunc vero, ignavia et timore hominis callide 
usus, 'TTheodahado persuasit ut se Augusti fidei permitteret , 
ltaliaque universa concederet!9). Quae quum ipse Constanti- 
nopolim renuntiasset, iterum cum Atbanasio Ravennam missus 
est, ut illis agentibus quae rex Gothus promiserat ad exitum 
perducerentur: verum is, Mundo interim cum exercitu in Dal- 
matis caeso, spretis quae convenissent, violataque legationum 
sanctitate, illos in custodiam dedit 320), neque prius redeundi 
facultas concessa est quam a Vitige fere post tres annos, circa 
&nem anni 558. Sed hoc incommodum Petro insigni honore 
repensatum est, collata dignitate magistri officiorum?!). Postea, 
anno fere 550, iam ad patriciatum evectus??), legatus in ori- 
entem missus est ad inducias cum Chosroé componcndas ?3) , 
unde tamen re infecta rediit: mox, a. 5523), delectus est ut 


17) Goth. I. 3. p. 316. ed. Par.. 18) Ibid. — Menander, infra, 
P 429- 19. ao. 19) Procop. Goth. 1. 6. p. 32. — ao)Ibid. 
3- p. 315. 21) De magisterio officiorum legendi sunt lohan- 
nes Lydus de magistr. Il. 10. 25. 26., lII. 4o. et Valesius ad 
ÀÁmm. Marc. XXVL 5. Ex diversissimorum negotiorum procura- 
tione, pro nostra opinione ridicule coagmentata, conflatum , 
complectebatur, ut nostro sermone potius quam Pannonica lati- 
nitate utar: das Ministerium der auswártigen Angelegenheiten , 
die Aemter des Hofmarschalls , Ceremonienmeisters und Gene- 
ralpostmeisters , und die Direction der Gewehrfabriken. 4Σ41) 
Patricius a Constantini M. aetate eum locum in aula obtinebat 
ut Britannorum lingua apposite a privy Counsellor diceretur. 
Hic dignitatis gradus coniungebatur cum eo officio in quo ali- 
quis alias constitutus erat: ac Petrum quidem nostr(m usque 
ad mortem in magisterio permansisse constat. 413) Procopius 
Goth. IV. 12. p. 59t. 24) De anno quo nuncii Imperatoris 
cnm Vigilio egerunt, cl. Gieselerus a me consultus respondit 
se plane Mansio assentiri. qui illud a. 552. contigisse statuat , 


AXII DE PETRO. 


cum Vigilio Papa, qui Chalcedone detinebatur, de negotio 
trium capitulorum ageret. Vigilius ubi, quae tunc acta sunt, 
narrat, Petrum exconsulem, patricium et magistrum vocat : 
mox magnificum virum et referendarium: qui tunc exconsul 
dicebatur, erat quem Imperator consulatus codicilis ornave- 
rat; eum postea in Byzantino imperio, rei diguitate paula- 
tim imminuta, consulem et hypatum dixerunt. Decem deinde 
annis interiectis , a. 562., pacis negotium cum Persis iterum, ac 
feliciore quidem exitu, suscepit, ignominiosa quidem, sed pro 
exhaustis iinperii viribus necessaria, pace in quinquaginta annos 
composita 26). Ubi quum a legato Persico super Suania , quam 
Petrus repetebat, fallaci spe proposita, ad regem Chosroém 
reiectus esset, anno proximo hunc adiit: verum frustra. Ex 
qua legatione Byzantium reversus, haud multo post obiit 26), 
28 fere annis post primam legationem ltelicam ; relicto filio 
Theodoro , qui iam a. 565. dignitatem patris obtinebat ; mox 
comes largitionum factus, atque a. 576. ad Persas missus 
est ?7. Christianum fuisse Petrum dubio caret: quippe qui in 
legatione Persica ut natalem Christi Domini, Epiphaniamque 
celebraret, substiterit 28), atque cum Vigilio Papa de rebus 
quae ad dogmata pertinent egerit. 

Hic Petrus inter coaevos incredibili quadam floruit laude 
et gloria: cuius rei testimonia infra posui. Praeter eloquen- 
tiam, atque unicam in persuadendo vim , summam in rebus 
tractandis sollertiam, diligentiam indefessam , legum cogni- 
tionem accuratissimam , eruditionem omnigenam , ei tribuunt; 
tum vero amoenum ingenium, mitemque animum: in quo 
cum unico cuius verba ad nos pervenerunt obtrectatore 39) 
ita consentit Petri cliens Iohannes Lydus, ut hoc certe con- 
stet, benevolum fuisse, liberumque ab omni arrogantia. Etiam 


corrigendumque in subscriptione epistolae encyclicae censeat: 
P. C. Basilii XI. 

25) Menander, p.346. sqq. ed. B. 46) Ibid. p.373. 17. 47) Vide 
Valesium ad p. 31g, 8. ed. B. 28) Ibid. p. 364. 21. seq., qui 
locus, ab ill. Maio animadversus, Fabricii diligentiam fugerat. Sed 
nomen Petri ad rem probandam parum efficeret: lohannes enim 
Lydus vix nomine tenus Christianus fuit; neque co magis Io- 
hannes Stobaeus: Iacobum medicum, natione Achivum, paganum 
religiouc fuisse, diserte narrat Marcellinus in Chron. sub a. 462. 
29) Procopius Anecdot. 24.p. 70.: πρᾷος ἣν καὶ ὡς ἥχιστα ὅβρί- 
(cy. εἰδὼς. 


DE PETRO. XXIII 


νὰ. weoem ἃ Corlppo Joni cognomine insignitur €), ut olim 
Aex Ancus. Quae tamen virtutes non obstant quominus vere 
Procopius ei exprobrere potuerit furacissimum fuisse , atque 
inexplebili divitiarum cupiditate incensum 31): ayaritis enim 
apad orientis populos, ad servitutem  prolapsos, persaepe 
etiam, virórum minime malorum animos invadit: quorum bo- 
mias eo tantum elucet, quod neque crudeliter agunt numorum 
eausa , neque ius violant: quales sunt fere si qui inter Tur- 
eas viri boni dicuntur. In quo genere illustre exemplum erat 
memoria mea Mohammedes senex, ÁAlgeriae satrapa. Nihil hoc 
viro mitius, eiusque fide data nihil sanctius: at idem non 
solum nisi pacem ab eo redemisses, piraticam exercebat ; vi- 
elataque , sine sua culpa, pace, gavisum esse credo ; verum 
etiam quotidie per vesperam aureis numerandis se delectabat. 
Praedivitem certe fuisse Petrum inde colligimus , quod insula 
Áconitis, in qua cotis fodinae exercebantur, integra pro fundo 
ad eum pertinebat3?). Eadem servitatis miseria viros quamvis 
bonos imrnanissima principis iussa pro numinis oraculis exsequi 
eogit , quasi nihil arbitrio suo relictum sit: itaque asseverare 
non auderem calumniam esse Procopii narrantis Theodahadum a 
Petro ad Amalasunthae necem ineitatum esse 33): nisi causa 
quam affert cur Theodora exitium infelicis reginae machinata 
esset tam. parum credibilis foret , ut hoe quoque crimen ma- 
ledictis vesanae impudentiae accenseri posse confidam. 

Petro Patricio Suidas ἑστορέας tribuit: unde petitae eclo- 
gae in utroque titulo de legationibus exstant : quarum prima 
ad imperium Tiberii , ultima ad res a Iuliano , adhuc Cae- 
sare, sub auspiciis Constantii in Gallia gestas pertinet. Quod 
si ulterius progressus esset, is qui eclogas confecit non magis 
in Petro quam in ceteris ultimam operis partem  neglexisset : 
itaque eum finem fecisse ubi Eunapius res plene narrare inci- 
piebat non dubito. Verum in quo tempore historiae suae 
initium constituerit, ea quaestio non aeque certe expediri po- 
test: regum tamen liberique populi Romani tempora tractasse 
non crediderim ; quum propter eclogarum ex universo hoc tem- 
pore defectum, tam quia non video quid hominem Byzantinum 


30) Corippus de laud. lust. 1. 244.Ἡ. 31) Procop. 1. . 32) Her- 
) laus in ethnicis Stephani s. v. 44xópes. — 33) Anecd. 16. p. 47. 


XXIV pE PETRO. 
impellere potuerit ad scribenda quae , ut quisque prolixius aut 


brevius narrata quaereret, vulgo inveniebantur. Non tamen a 
Tiberio incepisse, — id quod per se omni careret probabilitate , — 
sed iam de Augusto, "Triumviratusque tempore egisse, probant 
fragmenta quae in libello Seguieriano de syntaxi inveni 33). Ex 
his alterum apud Dionem Cassium iisdem prope verbis legitur 35), 
quod de fr. 4. 5. p. 123. ed. B., collata legat. LII. p. 4o1x. 
Ursini, observavit Valesius: unde coniectura cérta oritur Pe- 
trum nihil aliud quam Dionis breviarium confecisse quatenus 
huius historia pateret. lam vero quum continuator Dionis, cuius 
eclogas ill. Maius in titulo de sententiis invenit, quantum spa- 
tia netiri licet, non multum infra Constantinum M. descen- 
derit, non temeraria hariolatione mihi persuasi eum non di- 
versum a Petro esse: ad quam firmandam nonnihil accederet , 
si exploratum esset imperatorum nomina quibus ista apud 
Maium pro lemmatis distinguuntur in codice sic posita esse: 
nam eadem ratione grammaticus ille qui de syntaxi scripsit , 
Petri opus in partes distinctum invenit : certe non libro- 
yum numeris ; quos, ut semper alias, posuisset. 

Praeterea idem Suidas Petro opus περὲ πολιτικῆς xara- 
στάσεως adscribit: quod ill. Maius illos anonymi scriptoris 
de re publica dialogos esse coniicit quorum Photius cod. 57. 
meminit, ipse autem e palimpsesto Vaticano ampla edidit frag- 
menta περὲ πολιτικῆς δπιστήμης inscripta. Equidem inscripti- 
onis diversitatem omittam , neque negabo Petro placere po- 
tuisse ut libros sine nomine ederet: attamen vix credibile vi- 
detur rem Suidae compertam docto curiosoque Photio non 
innotuisse ; aut contra, Suidam silentio transiisse illud opus 
quo Petrus Lydo teste de magisterio officiorum exposuit 36): 
quum id tamen in hominum manibus versaretur decimo saeculo. 


34) Ea posita sunt infra p. 136. . 35) Petrus: ὁπεῖπε ταῖς fovitv- 
ταῖς ἐχδημεῖν ἔξω Ἰταλίας. Dio LII. 41. p. 693. 34. ed. R.. xai 
προσαπεῖπε (l. xai πρὸς ἀπεῖπε) πᾶσι τοῖς βουλεύουσι μὴ éx- 
δημεῖν ἔξω τῆς ᾿Ιταλίας. Hunc locum adiumento indicis Rei- 
mariani indagare pss qui alteri fragmento respondet , nisi 
casu oblatus, haud facile invenietur. Quotus cnim quisque adco 
indefessus, otioque instructus est, ut quatuor vocabula per tot 

» libros quaerere sustineat ? quum ne illud quidem.constet certum 
esse Ántonii nomen, non crrore positum pro Antonini. Verbo 
quidem ϑωπεύξεν saepe utitur Dio. 36) Infra in test. 


1 


DE PETRO. XXV 


Benim xnsnifesto huius partes sunt quaecunque e Petro ma- 
gstro exslant inserta caeremoniali Constantini Porphyrogeniti : 
habent autem eum auctorem non solum capita primi libri 8í. 
δ 85. , quibus eius nomen praefixum diserte legitur , verum 
εὔατει «Lecem quae continuo sequuntur, usque ad 95. ; ubi saepe, 

v. gr- 86. 87. 95. de lustiniano tanquam imperante quum 
uta scriberentur , sermo est. Petita autem esse haec omnia 
e libro de officio magistri satis inde colligitur quod auctor 
praecipue id agit, ut doceat quae partes magistri sint in rebus 
«uas tractat; magistrorumque nomina ponit , qui in ea digni- 
tate faerint quo tempore Leones, avus et nepos, Anastasius- 
que et lustinus imperium susceperunt. 

Utrum hoc in volumine an alibi Petrus exposuerit quae cum 
Chosroé de pace componenda locutus esset?7), pro incomperto 
rehmquo. Sermonis rusticitatem in eo reprehendit Menan- 
der, quam se verbis Atticis mutasse ait quum colloquia ista 
referret : iustamque esse reprehensionem ei facile credimus: 
mam in capitulis quae in caeremoniali exstant graecitas ad 
barbariem , vulgaremque sermonem manifesto inclinata , imo 
iam in hunc conversa, conspicitur ; neque eclogae ex historia ab 
Eta labe immunes sunt. At, quae e libris περὲ πολιτικῆς 
ἐπεστήμης in luminis oras reduxit Maius, summa elegantia, et 
paene intemerato Attico sermone scripta sunt. Quum autem 
Petrus sui aevi hominibus, qui ea fere lingua utebantur quae 

. nunc apud Graecos obtinet, loqueretur, non veteribus Atti- 
cis, sermo eius, pro grammaticorum sententia vitiosus , non 
impediebat quo minus, si vis persuadendi ei inesset, homi- 
num mentes oratione flecteret. De qua viri eloquentia, ceterisque 
dotibus, testimonia quae hic subiungo loquuntur. 

lomaswzs Lvpus de magistratibus ll. 35. 26. : τοῖς δὲ 
iustpouévorg τοὺς ἐφεξῆς μὴ ἀγνοῆσαι μαγίστρους ἄχρις 
ἡμῶν, ἀρκέσει πρὸς διδασκαλίαν Πέτρος ὃ πάντα μεγαλό- 
qoo», xai τῆς καϑόλου ἱστορίας ἀσφαλὴς διδάσκαλος, δι᾽ 
ὧν αὐτὸς émi τοῦ λεγομένου μαγιστηρίου ἀνεγράψατο. προ- 
ἦλθεν οὖν ἡ δύναμις ἐπὲ πλέον τῆς ἀρχῆς " οὐ μόνον γὰρ 
τὰς τῶν ἐθνῶν πρεσβείας ὕφ᾽ ξαυτῷ τελούσας Ó μάγιστρος 
ἔχειν πιστεύεται, TOy τε δημόσιον ὑῤόμον, καὶ πλῆϑος ἐμ- 


37) Menander , p. 429. 


ΧΧΥ͂Ι DE PETRO. 


βριϑὲς. τῶν πάλαι μὲν φρουμενταρίων νῦν δὲ μαγιστριωνῶν» , 
τήν τὸ τῶν ὅπλων κατασκευὴν xod ἐξουσίαν, ἀλλ᾽ ἔτε καὲ 
τὴν τῶν πολιτικῶν πραγμάτων" καὶ διαφερόντως Πέτρος 
οὗτος, ὃ πολὺς, ὃ μηδενὶ ταῖς ἀρεταῖς κατὰ μηδὲν δεύτερος. 
διασώζει μὲν γὰρ καὶ φρουρεῖ τὴν αὐλὴν, καὶ τὴν Ῥωμαΐ- 
κὴν οὐκ ἀποπεύει μεγαλειότητα , ἣν' ἐγγὺς ἀπολομένην οἶβελ- 
τερίᾳ τῶν πρὸ αὐτοῦ, οἷα σοφὺς καὶ διὼ παντὸς τοῖς βιβλέοες 
προσανέχων, ἀποχαϑίστησι. τοὺς δὸ νόμους εἰδὼς, εἴπερ 
εις ἄλλος, οἷς ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ἀνετράφη (l. ἔνετρ. N.) 
συνηγορῶν τοῖς δεομένοις, ἄρχων τὸ μέγιστος, καὶ ἀξίαν ὀφρὺν 
τῆς ἐξουσίας ἀνατείνων ἐδείχϑη, xaé δικαστὴς ὀξὺς, καὲ τὸ 
δίκαιον χρένειν εἰλικρινῶς ἐπιστάμενος, κατὰ μηδὲν αὐτὸν 
ὑπτιαζούσης τὴς τύχης. πρᾷος μὲν γάρ ἐστι καὶ μειλέχιος * 
ἀλλ᾽ οὐκ εὐχερὴς, οὐδὲ πρὸς τὰς αἰτήσεις ἔδω τοῦ νόμου 
καμπτόμενος " ἀσφαλὴς δὲ ὁμοῦ, καὶ προβλέπων τὰς ὁρμὰς 
τῶν προσιόντων" μηδένα καιρὸν ταῖς ῥᾳϑυμίαις παραχωρῶν" 
τὴν μὸν νύχτα τοῖς βιβλίοις, τὴν δὲ ἡμέραν τοῖς πράγμασε 
ἐγκείμενος, μηδὲ αὐτὴν τὴν μέχρε τῆς αὐλῆς ἐκ τῆς οἰκίας 
ἐν ὁμιλίαις διασυρίζων ἁπλῶς, ζητήμασιε δὲ λογικοῖς, καὶ 
ἀφηγήσεσε πραγμάτων ἀρχαιοτέρων μετὰ τῶν περὲ ταῦτα σχο- 
λαζόντων εἰλούμενος. καὶ καιρὸς οὐδεὶς αὐτῷ διδαγμάτων 
és: ὠμέριμνος " ὡς τοὺς τῶν λόγων ἐξηγητὰς δεδιέναι τὴν 
πρὸς αὐτὸν ἐντυχίαν" πράγμασι γὼρ αὐτοὺς καὶ στροφαῖς 
περιβάλλει, μετρίως ὑπελέγχων, ὡς λέγοιντο μόνον, οὐκ εἰσὲ 
δὲ τοιοῦτοι ὁποίους αὐτοὺς 7 φήμη διαϑρυλλεῖ, ἐμοὲ δὲ μά- 
λιστα σχοτοδιγίας οὐ μικρὰς ἀναχινεῖ ἡ πρὸς αὐτὸν συνγή- 
ϑεια" χαίρω γὰρ αὐτῷ ὅτι καλὸς ἅμα καὶ ἐλεύϑερος, xai 
τύφου καὶ κορύζης ἐκτὸς, ἀστεῖός τὸ xai χοινές" ἀλλ᾽ ἐπι- 
σείει μοι ὡς εἴρηται, φροντίδας o) μιχρὰς, μηδὲν ὧν ἐπί- 
στασϑαι δοκῶ προτείνων εἰς ζήτησιν, τὰ δὲ παντελῶς ἠγνο- 
ημένα παρεισάγων" ὦστε μὲ τὰς πασῶν ἰσχυροτάτας εὐχὰς 
μελετᾷν, μηδεμίαν αὐτὸν ἄβατον ἐμοὶ, ὥσπερ εἴωθεν, ἐπι- 
ροιζῆσαι ϑεωρίαν. 

Ῥροοοριῦβ, Goth. I. 3. in f.: Ὁ βασιλεὺς Πέτρον, I- 
λυριὸν τὸ γένος, 6x Θεσσαλονίκης ὁρμώμενον ) ὃς τὴν ᾿τα- 
λίαν εὐθὺς ἐστελλεν, ἕνα μὲν ὄντα τῶν ἐν Βυζαντίῳ ὑητό- 
eor, ἄλλως δὲ ξυγετόν τε xai πρᾷον καὶ ἐς τὸ πείϑειν ἱχα- 
vOv πεφυχότα. 

Idem , 4necdot. 24. : Πέτρος τὸν ἅπαντα χοόνον ἡνίκα 


DE PETRO. XXVII 


n τοῦ μαγίστρου καλουμένην εἶχεν ἀρχὴν, ἀεὶ καϑημέραν 
αὐτοὺς (τοὺς σχολαρίους) κλοπαῖς ὠμυϑήτοις ἀπέχναιε, πρᾷος 
μέν γὰρ ἦν, καὶ ὡς ἥκιστα ὑβρίζειν εἰδὼς, κλεπτίστατος δὲ 
deJpeszrc» ἁπάντων, καὶ ῥόπου αἰσχροῦ ἀτεχνῶς ἔμπλεως. 

Su1»As s. v. Πέτρος ó ῥήτωρ, ὃ xai μαγιστρος καὶ ἧστο.. 
ρκὸς, πρεσβευτὴς ὡς “Χοσρόην σταλεὶς ,μάλα ἐμβριϑής τὸ 
Ι ἦν καὲ ἀνάλωτος ἐν τῷ ῥητορεύειν, τῷ καταμαλάξαι φρονή- 
' pere βαρβαρικὰ, σχληρά τὸ καὶ ὀγκώδη." ἔγραψεν ἱστορίας, 
καὶ περὲ πολιτικῆς καταστάσεως. (Quae signis inclusi Menan- 

dr verba sunt, servata in eclogis de sententis, pag. 410. 
|^ 19— 21. ed. B.) 

Mrnanpza, p. 546, 22. ed. B. : Πέτρος «- ἀποχρώντως 
ἔχων τῆς τε ἄλλης παιδείας, καὶ τῆς τῶν νόμων. 

Jdem p. 568. 1. Chosroés ad Petrum: οὐδὲ αὐτὸς σὲ, ὦ 
Ῥωμαίων πρεσβευτὰ, ὥσπερ εἰκὸς dy τοσαύτῃ φιλοσοφίᾳ τ8- 
ϑραμμένον, 5 περιεῖναι τοῖς ῥήμασι μεμάϑηκας, μεμφϑείην 
-- μὴ πείϑειν μαϑώνγ. 

Jdem p.576. 12. lohannes legatus: Πέτρος — ἐμπειρίᾳ 
λέγων xai δεινότητι πειϑοῦς --- οἷος ἐγένετο παραχρούσασϑαι, 

Jdem p. 428. 20. : τὸ χϑαμαλώτερόν πως ἔστιν Tj τῶν 
λέγων --- μετέφρασα ἐς τὸ ἀττικώτερον. 

Cassioponrus J'ariarum X. 19. nomine Theodahadi regis : 
vir eloquentissimus Petrus legatus serenitatis vestrae, et do- 
drina summus , et conscientiae claritate praecipuus. 

Ibid. X. a2. eiusdem nomine : per virum disertissimum 
Petrum. 

Ibid. X. aá. nomine Gundelinae reginae : velliente viro 
sapientissimo Petro. 

Moved , epitomator Stephani de urbibus , s. v. ᾿Αἴκό- 

: “Γκονῖεις — γῆσος διαφέρουσα τῷ πανευφήμῳ πατρικίῳ 
zai ui τῷ (l. τὰ N.) πάντα σοφοτάτῳ μαγίστρῳ Πέτρῳ, κειμένη 
χαταγτιχρὺ —* “Χαλκηδόνος, ἐπικέκληταε δὲ διὰ τὸ πλῆϑος 
τῶν ἐν αὐτῇ πρὸς dxOvag πεποιημένων λίϑων, 

ConipPus de laudibus Iustini I. 24. 25. : 


Successorque boni, redivivaque gloria Petri 
Hic Theodorus adest, patria gravitate magister. 


XXVIII DE PRISCO. 


Panium, unde PRISCUS, quem alii minus definite 'Thra- 
cem vocanti35), Panita dicitur, oppidum erat Europae , unius 
e sex provinciis dioeceseos Thraciae, quae Chersonesum conti- 
nebat, atque ipn Propontidis ora inter Heracleam, olim Perin- 
thum, provinciae metropolim, et Selymbriam terminabatur 39) z 
incertis, ubi in mediterranea porrigebatur, finibus; Aenum, 
quaeque ab illa versus occidentem iacent oppida, ad Rhodope 
provinciam pertinuisse compertum est. Panium ipsum in 
littore (Propontidis) prope Heracleam (Perinthum) , itaque inter 
illam et Rhaedestum situm fuisse, Suidas docet !"): apud 
Geographos veteres, ipsumque Ptolemaeum, eius mentionem 
frustra quaesivi. B 

Priscus , teste Suida!) , de historia Byzantina , rebusque 

Attilae 42) (ἱστορίαν Βυζαντικὴν καὶ (τὰ) κατὰ ᾿Αττήλαν) octo li- 
bros scripsit ; quae verba quaestionem moverunt geminumne an 
simplex fuerit opus; equidem non dubito unum fuisse. Verum 
etsi duo fuerint, ad utrumque certe pertinerent eclogae de legati- 
onibus, quorum inscriptionem Aistoríae Gothicae retinere debui: 
nemo enim dubitabit eclogarii codicem ita inscriptum fuisse. 
Suspicor autem , ut Procopianae historiae, ita huius partibus 
diversos titulos fuisse inditos: aliam inscriptam fuisse rd 
xarà ᾿Αττήλαν,, aliam Γοτϑικὴν, idque ab imperito homine 
ad universum opus translatum esse. Α quo tempore historiam 
inceperit Priscus, expediri non potest: sed nullius rei quae 
ante annum 433. gesta sit mentio ex eo affertur. - Ásparis, 
filiorumque caedem, quae a. 471. Leonis Imp. 15. patreta est , 
ἃ Prisco narratam esse , Evagrius docet?) : unde colligimus , 
quum Malchus annum 474. Leonis 17. historiae suae initium 
fecerit, Priscum ad eum substitisse, Unde patet quam absurde 
Suidas eum sub "Theodosio iuniore scripsisse tradat. 

Longe optimus omnium sequioris aevi historicorum ; inge- 
nio, fide, sapientia, nulli vel optimorum temporum posthaben- 
dus; elegans quoque et sermone satis puro usus, laudem atque 
gloriam quum apud coaevos tum inter posteros merito adeptus 


38) v. Fabricii bibl. gr. VII. p. 539. y. 39) cf. Constantinum de 
caeremoniis IL. 54. p. 795. cd. B. et Ammian. Marcell. XXVII. 4. 
4o) s. v. Πάώνιον. 1) s.v. Πρίσχος. — 43) Vitium in Suidae 
ct Eudociae libris xaz« "frzeAoy pro ᾿“ττήλαν iamdiu animad- 
versum εἰ corrigi iussum est. 43) Hist. Eccl. 1I. 16. 


— κ -ν 


DE PRISCO. XXIX 


αἰ: ΟἿΣ etiam aValesio et Gibbono, summis viris, laudari conti- 
$t. Rhetor dicitur, at idem sophista 34) ; unde colligimus non 
ausidicum Constantinopoli egisse, sed oratoriam artem ibi do- 
cuisse. Ceterum de eius vita hoc tantumcomperimus: receptum 
m amicitiam Maximini , viri illo aevo primarii, cum eo ad 
Attilam , et postea, Marcifno imperante, in Arabiam Aegy- 
pumaque profectum esse*5). Qui Maximinus quum absque dubio 
paganus esset, (Christianus enim nunquam animum induxisset 
ut Blemyis de sacris in Philarum insula celebrandis concede- 
deret, foederisque tabulam in illo templo figeret) coniectura 
mm per se valde probabilis Priscum quoque antiquis sacris ad- 
dictum fuisse, magis adhuc confirmatur. 

Eidem Prisco Suidas praeterea tribuit Declamationes et 
Epistolas. 

Testimonia de Prisco: 

Suipas s. v.: Πρίσχος Πανίτης, σοφιστὴς, γεγονὼς éni 
τῶν χρόνων Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ" ἔγραψεν ἱστορίαν Bv- 
ζαντικὴν καὶ (ins. τὰ) κατὰ Ἄτταλον (᾿Αττήλαν») ἐν βιβλίοις 
éxre$ , μελέτας τε δητορικὰς καὶ ἐπιστολάς. 

Evacnius ζεῖ. eccl. I. 17. : ἐν τούτοις τοῖς χρόνοις ὅ 
πολὺς τῷ λόγῳ πόλεμος ἐχεχίγητο ᾿“ττίλα τοῦ zy Σκυϑῶν 
βασιλέως, ὃν περιέργως καὶ ἐς τὰ μάλιστα λογίως Πρίσκος 
ὁ ῥήτωρ γράφει, μετὰ πολλῆς τῆς κομψείας διηγούμενος 

v& κατὰ τῶν δῴων xoi ἑσπερίων ἐπεστράτευς μερῶν, 
οἷας τε καὶ ὅσας πόλεις ἑλὼν κατήγαγε, καὶ ὅσα πεπραχὼς 
τῶν ἐντεῦϑεν μετέστη. 

Jdem X. τ6. : ἐκ πρεσβείας δὲ τῶν ἑσπερίων Ῥωμαίων 
᾿Αγϑέμιος βασιλεὺς τῶν “Ρωμαίων ἐκπέμπεται, ᾧ Ἰαρκια- 
»éc ó πρώην βεβασιλευχὼς τὴν οἰκείαν κατηγγύησε παῖδα. 
ἐχπέμπεται δὲ στρατηγὸς κατὰ Γιζερίχου Βασιλίσκος, ὃ τῆς 
“Μέοντος γυναιχὸς Βηρίνης ἀδελφὸς, μετὰ στρατεύματος ἀρι-͵ 
στίνδην συνειλεγμέναυ. ἅπερ ἀκριβέστατα Πρίσκῳ τῷ ῥήτορε 
πεπόνηται " ὅπως τὸ δόλῳ περιελϑὼν ὃ “έων, μισϑὸν ὥσπερ 
ἀποδιδοὺς τῆς ἐς αὐτὸν προαγωγῆς, ἀναιρεῖ 'fonaga τὴν 
ἀρχὴν αὐτῷ περιϑέντα, παῖδάς τε αὐτοῦ ᾿“Μρδαβούριον καὶ 
Πατρίχιον, ὃν καίσαρα πεποίητο πρότερον iva τὴν .ona- 
(0c εὔγοιαν χεήσηται. 


(4) Suidas et Evagrius, infra. 45) Priseus p. 153. 14. ed. B. 


ΧΧΧ DE MALCHO. 


MÁLCHUS, Philadelphiensis, ex illa Philadelphia quae 
in Palaestina est, ut recte e nomine viri Syriaco, quum plura 
ita vocarentur oppida, infert Fabricius, sophistam Constamti- 
nopoli egit 49. Eius historiam , qua Priscum continuavit , 
ab a. 474., decimoseptimo Leonis Imp., usque ad mortem 
Nepotis *7) , qui a. 480. occisus ést, septem annorum res ἴο-- 
tidem libris, quos Ἐυζαντιακὰ inscripsit, persecutam Photius 
legit: atque intra hoc temporis spatium eclogae de legationi- 
bus, quasque ex aliis titulis Suidas servavit, comprehenduntur: 
ut certum sit litteratas Constantini Porphyrogeniti operas nihil 
amplius habuisse. Monet tamen Photius, his libris opus ad 
terminum quem auctor sibi proposuisset perductum non esse: 
ipsum innuere plura se additurum si vita suppetat: quum igi- 
tur Suidas Malchi historiam usque ad Anastasium deductam 
esse scribat, non contradicam, si quis sibi persuaserit ulti- 
ma parte truncatam ad Photium Constantinumque pervenisse; 
integram ef innotuisse qui paulo post lustinianum Imp. 
lexicon de scriptoribus composuit quod Suidas compilavit. 
Edidit certe Malchus mortuo demum Zenone, cuius ignaviam 
probraque mansurae infamiae tradidit: ac tanta quidem cum 
libertate ut etiam sub miti Anastasii imperio mirandum sit 
maiestatis poenam evasisse qui talia contra decessorem Princi- 
pis, praesertim qui Áugustae maritus fuerat, auderet. Verum 
non unicum hoc est süb imperatoribus Byzantinis mirandae 
in scribendo libertatis exemplum, fortasse a contemptu litte- 
rarum ortum: nam Tiberius, valde in iis versatus, quaecun- 
que edebantur anxie scrutabatur, crudeliterque vindicabat. 
Magis etiam miramur Eunapium non morte poenas dedisse 
pro his quae quemvis Christianum non minus quam Principes 
laederent. Malchum non maledicentiae sed veritati studuisse 
cernimus. Difficilior ad expediendum inde oritur quaestio quod 
Malchus historiam a Constantino M. inchoasse a Suida dicitur : 
in quod tam disertum testimonium suspicio erroris eo minus - 
cadit quod Photius e primi libri initio constare docet, alios 
eiusdem auctoris atque argumenti praecessisse. Casus autem 
efficere non potuit ut pars superstes operis initio ac fine 
truncati inciperet ubi Priscus substiterat: itaque necesse est 


46) Suidas s. v. Mdàyoc, 42) Photius cod. ^8. 


DE MALCHO. XXXI 


- partem quae praecederet ab aliquo qui catenam historiae 
euficiebat, cuiusmodi plures exstitisse constat, recisam; aut 
"sa Constantino M. usque ad Prisci finem diverso opere 
omprehensas fuisse. 

Ingenio et eloquentia infra Priscum, a Photio quidem, qui 
"um canonis historiae instar esse ait, ultra veritatem laudibus 
datus, tamen inter valde bonos historiae auctores nurnerandus 
"t Α Christiana religione non alienum fuisse, Photius per- 
libet: quod per se parum est; verum id ipsum, ut a Clas- 
&no inter confabulationem mihi observatum fuit, plus quam 
i ilum cadere videtur qui Pamprepio tam aperte faveat. 

Suidas s. v.: ἤἥαλχος Βυζάντιος σοφιστής" ἔγραψεν 
ἱστορίαν ἀπὸ τῆς βασιλείας Κωνσταντίνου, καὶ ἕως ᾽.4να- 
στασίου. ἐν fj τὰ xarà Ζήνωνα xai Βασιλίσχον, καὶ τὸν ἐμ- 
πρησμὸν τῆς δημοσίας βιβλιοϑήκης, καὶ τῶν ἀγαλμάτων τοῦ 
Αἰγουστείον, καὶ ἄλλα τινα διεξέρχεται. μάλα σεμνῶς, καὶ 
τρευγῳδίας δίκην ἀποθρηνῶν avra. 

Pnortus cod. 78. : ᾿“νεγνώσϑη MaAyov σοφιστοῦ Βυ- 
ϊανειακὰ 2 ἐν βιβλίοις ἑπτά. ἄρχεται, μὲν ἐξ οὐ U “έοντα τὸν 
βασιλέα ἡ νόσος ἐπίεζε, τούτῳ δὲ τῆς βασιλείας ἔτος ἑπτα- 
κα:δέχατον παρετείγετο ΝΣ διέρχεται δὲ τήν τὸ Ζήνωνος ἀναῤ- 
ἔησιν, καὶ τὴν ὑπερόριον τῆς βασιλείου δόξης διατριβὴν, 
χαὶ τὴν Βασιλίσκου dvagó ῥησιν, xai τὴν τῆς ἁλουργίδος dnó- 
ϑισιν, καὶ τὴν ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ πάλιν κάϑοδον Ζήνωνος, τήν 
τε τοῦ προειρημένου Βασιλίσχου διὰ ξίφους ἀγαίρεσιν, ἧς 
καὶ γυνὴ καὶ τέχνα παρανόμῳ κρίσει ἐκοινώνησαν. καὶ ὅτι 
᾿Δρμάτος ὃ Ζήνωνα χατάγων τοιαύτης ἀντιμισϑίας ἀπώνατο, 
διὰ Ὀνούλφου δεξώμενος τὴν σφαγήν. διαλαμβάνει δὲ καὶ 
τὴν Θευδερέχου τοῦ Ὀτριαρίου (Τρ.) στάσιν, καὶ τὴν Θευ- 
δερίγου τοῦ αλαμείρον (Βαλ.) φιλίαν, καὶ τὸν πρὸς τὸν 
τοῦ Ὀτριαρέου ( Τρ.) Θευδέριχον πόλεμον, xai τὴν κατὰ Ζή- 
γωνος πάλιν στάσιν, καὶ τὴν ἸΜαρκιανοῦ ἐπανάστασιν, καὶ 
πρό γε τούτου τὴν τῆς πενϑερᾶς Βηρύνης ἐπιβουλὴν; καὶ τὴν 
διὰ τοῦτο φυγαδείαν τὴν ἀΐδιον, καὶ τὴν κατὰ Ἴλλου πρό- 
τερον ἐπιβουλὴν Βηρένῃ συσκχευασϑεῖσαν, xaà τὴν Ἐπιδάμνου 

ὑκὺ Θευδερίχου τοῦ ἹΜαλαμείφου (Βαλ.) ἂν δόλῳ κατασχο- 
σι», ταῦτα διεξιὼν διέξεισε καὶ τὰ ἐπὶ Ῥώμης, καὶ τέλος 
τοῦ ἑβδόμου λόγου ποιεῖται τὸν Νέπωτος ϑάνατον, ὃς éxfla- 
λὸν τῆς ἀρχῆς Τλυκέριον τήν v6 Ῥωμαϊκὴν ἰσχὺν περιεβά-: 


XXXII DE MENANDAO. 


Aero, καὶ el; σχῆμα χείρας κληοικοῦ avit. βασιλέως ἀρχιερέξαικ 
κατέστησεν * ὕφ᾽ οὗ xai ἐπιβουλευϑεὶς ἀνήρηται. οὗτοε οὗ 
ἑπτὰ τῆς ἱστορίας λόγοι καὶ προηγουμένους ὑποφαίνουσιν αοὖ-- 
τῷ λόγους ἄλλους διαπεπονῆσϑαι --- καὶ ἡ ἀπαρχὴ δὲ τῶν 
ἑπτὰ τοῦ πρώτου λόγου τοῦτο παραδηλοῖ" ov μὴν ἀλλὰ κοεὲ 
ἑπομένους, εἰ τὸ ζῆν προσῆν τῷ συγγραφεῖ, ὡς τοῦ ἑβδόμου 
λύγου τὸ πέρας ἐνδείκνυσιν. 

Ἔστι δ᾽ ὃ συγγραφεὺς Φιλαδελφεὺς, εἴ τις ἄλλος κατε 
συγγραφὴν ἱστορίας ἄριστος " καϑαρὸς, ἀπέριττος, εὐχρινὴς 
(num εἰλικρινὴς ? N.), λέξεων ταῖς ἀνθηροτάταις καὶ εὐσήμοες 
καὶ εἰς ὄγχον τινὰ ἀνηγμέναις χρώμενος" καὶ οὐδὲ αἱ καινο-- 
πρεπεῖς αὐτῷ, ὅσαι τὸ ἐμφατικὸν καὶ εὔηχον καὶ μεγαλεῖον 
ἔχουσι, παραβλέπονταε, ὥσπερ --- τὸ ----- καὶ τοιαῦτ᾽ 
ἔνια" καὶ ὅλως κανών ἐστιν ἱστορικοῦ λόγου" σοφιστὴς δ᾽ ἣν 
v0 ἐπιτήδευμα, καὶ δητορικῆς εἰς ἄχρον ἐληλαχὼς͵ καὶ τὴν 
ϑρησχείαν οὐχ ἔξω τοῦ χριστιανικοῦ ϑιάσου. 


MENANDER, Euphratae f., Constantinopolitanus, in 
juventute legum studio sese dederat: sed quoniam a causidi- 
corum munere animus abhorrebat, ad segnuitiem delapsus, in 
circo factionumque furoribus patrimonium effudit; tandem 
vero , a necessitate ad meliora compulsus , quum a Mauricio 
Xmperatore litteratos homines splendidis praemiis ornari vide- 
yet, se in hoc genere experiri statuit. Itaque historiam Ága- 
thiae continuare sibi proposuit: quod ab adventu Cotriguro- 
rum Hunnorum in Thraciam , quos Belisarius repressit, anno- 
que 558., usque ad excessum Tiberii Imp., a. 582., perfecit. 
De rebus anni 575. 38) agebat libro VIII. Protectoris cogno- 
men , quo ab illustri pocta Áttico discriminatur , indicat eum 
cohortibus praetoriis Imperatoris adscriptum fuisse 49): quae 
iamen illo aevo aeque ac Scholarii fictam tantummodo exerce- 
bant militiam $9). In scribendi genere prorsus simia Agathiae 
est; ridendus quoties sententiarum acumine aut verborum ele- 
gantia se ostentare cupit : verumtamen in rebus gestis referendis 
bonus auctor; circa populorum mores, terrarumque longin- 
quarum situm , et peregrinantium itinera admodum curiosus 
et fide dignus. Eiusdem Agathiae imitatione, etiam cpigram- 


48) Menand. P 397. 20 áQ) v. Heineccium s. v. Protectores 
in eius ed. Brissonii. 5o) Procop. Anced. 24. p.721. 


DE PROCOPIO ORATORE. XXXIII 


mata consponere tentavit. Quae supra de eius origine atque 
mweentute dixi, ea omnia ipse in prooemio historiae tradiderat, 
qaod, apud Suidam servatum , posui primo loco inter fra- 
gmenta , p. 458. ed. B. 


De OLYMPIODORO, CANDIDO, NONNOSO et THEO- 
PHANE nihil prorsus ad nos pervenit praeter ea quae apud 
Photium leguhtur , in nostra editione p. 447. seq., et fragmen- 
tum apud Suidam s. v. χειρίζω servatum (p. 477. ed. B.) de 
sumptibus expeditionis adversus. Vandalos, quod tamen ipsum 
meque ex integro codice Candidi, neque ex eclogis inde peti- 
üs a Suida assumptum est, sed ex alio, nescio quo, scri- 
ptore. Etenim nullus horum historicorum ad eclogas Constan- 
ümanas adhibitus fuit, unde omnia in hoc genere ille hausit. 


PROCOPIUS sophista , cuius orationem, a Villoisone in 
tomo altero Ánecdotorum Graecorum ex codice Marciano Ve- 
meto editam 51) huic collectioni intuli, affecto saeculo p. Chr. 
V. Gazae natus est, quod opffidum , licet in remotis barbariae 
Bnibus positum , illo aevo elegantium ingeniorum mire ferax 
fuit , quum praeter hunc Procopium, Aeneam ferret, et Io- 
hannem (quiéxgpaci» τοῦ xoouixo) nívaxog versibus conscri- 
psit) , ac Timotheum quendam , variosque Ánacreonticorum car- 
minum poetas 52), quibus fortasse non exigua pars illorum tri- 
buenda est quae per tot aetates pro Teii vatis canticis mirati 
sunt homines minime mali. Speciem autem quae Fabricium in- 
duxit, ut hunc Procopium gemino nomine lobannem Proco- 
pium dictum, auctoremque ἐκφράσεως illius , amoena vena con- 
ditae , fuisse, sibi persuaderet , vanam esse , positaque in Scho- 
ho codicis Palatini inter utrumque nomen distinctione dis- 
solvendam , mihi paene exploratum est. Fungebatur ille, quum 
Anastasium Imp. publice laudabat; oratoris munere in oppido 
ubi natus erat, stipendio conductus 53) : quo tempore paganum 
adhuc religione fuisse, nemo dubitabit qui genus Anastasii ab 
Hlo ad lovem referri attenderit 55) ; quo nihil magis abomi- 
sandum fuisset eius aevi viro Christiano. Postea autem fidem 


51) V. eius annotatt. p Gor. ed. B. 52) Fabricii Bibl. Gr. T. IX. 
p. 260. ed. H. 53) Hinc σοφιστῆς Γάζης dicitur in orationis 
inscriptione. 54) p. 493, τή. | 

Dexippus , Eunapius etc. 6 


XXXIV DE PRISCIANO. 


Evangelii adeo sincere amplexus est, ut ad libros Veteris T'e- 
stamenti commentarios conscriberet, a peritis iudicibus non 
mediocriter laudatos. Summam vitae sanctimoniam , moresque 
mitissimos, praedicavit eius discipulus Choricius, qui defun- 
ctum laudavit; longe ipse inferior magistro: suum, cum 
amoris affectu, vocat Aeneas, a quo laudari plus erat. Ad 
ultimam senectutem vixisse perspicuum est, quum, qui ipso 
saeculi VI. initio Anastasii laudes dixerat , idem monodia ae- 
dem S. Sophiae terrae motu collapsam defleverit55) , quae 
ruina a. 557. accidit. Epistolas scripsit plurimas, quarum 
'nonnisi pars edita est. 


De PRISCIANO, viro grata saeculorum memoria co- 
lendo, cuius panegyrico locum inter Graecos assignare non 
dubitavi, omnino silere quam paucis agere fortasse praestaret. 
Verumtamen , praebita occasione , 8 me impetrare nequeo quin 
rem et novam , ut opinor, et veram indicem: scilicet Caesa- 
ream, unde illi ex origine cognomen additum est, Africae 
oppidum esse videri, a quo Mauritania Caesariensis dicta est : 
non unum ex illis, claris certe, quae in Asia exstabant. 
Novi equidem Ammiani et Claudiani exempla , hominum Grae- 
corum qui litteras Latinas splendide illustrarunt ; neque negare 
sustineam fieri potuisse ut tertius aliquis Graecus se totum 
ad Latini sermonis artem conferret: apparet tamen longe aliam 
fuisse rerum vim sub "Theodosio M. eiusque filiis , florente 
adhuc vetere Roma , atque centum annis post, Italia in bar- 
barorum servitutem redacta, nulloque ibi litterarum studiis 
proposito praemio, quum in Orientis regionibus iis qui Graeca 
lingua ingenii specimina exhiberent , gloria et commoda ce- 
derent. Priscianum in Grammatico opere quotiescunque La- 
tinos Graecis opponit, ponere Zi sic — nos (Latini) sic, 
ubique videmus: in panegyrico praecipuas Anastasio lau- 
des inde tribuit quod se adversus occidentalis Imperii cives 
e patria profugos munificum praebeat: id quod sophistae 
Graeco vix placuisset; iam vero potius de sua ipsius sorte 
cogilasse scriptorem , censeo. — Quum Anastasium laudaverit, 

55) Eam, ab lriarte editam, memoratamque Harlesio ad Fabr, 


T. VII. p. 564., a nobis aliquando cum ecphrasi Pauli Silentia- 
rii coniungendam , nondum vidi, 


DE EXCERPTIS LEGATIONUM. XXXV 


zmae a Paulo Diacono sub lustiniano principe poni apparet: 
aolutumque fuisse magnum grammaticae corpus ante Cos. 
Mavortium , a. 527.: quippe quo consule codex unde nostri 
dnvwati sunt, subscriptione teste , scriptus sit, per litteras 
me monuit cl. Lindemannus. 

De carmine, eiusque codice unico Bobiensi Viennam allato, 
& quo Claudium Sacerdotem, aliosque de Grammatica libros , 
ἃ viris egregiis doctissimisque flagitamus, penes quos corum 
edendorum ius est, et ornandi splendida facultas, — cur post 
d. Endlicherum nihil afferam , iam supra expositum est. 


Excerptorum de legationibus, quae grammaticis, quibus 
ri cura a Constantino Porphyrogenito mandata est, περὲ 
πρέσβεων, non περὲ πρεσβειῶν, inscribere placuit, rationem 
explicare, neque alienum erit a prooemio huius voluminis, 
cüms pars longe maxima ex illis constat: neque otiosum 5 
quum , nescio quo casu, a nemine, quantum mihi quidem 
imnotuit , plene perspecta sit. 

Ista excerpta edidit Hoeschelius e duobus codicibus : Schotti, 
quem nunc nullibi comparere dixi supra; et Bavarico , quem 
Boicum vocat, qui in Monacensi bibliotheca regia exstat, a 
Schweighaeusero, v. cl., ad Appianum Polybiumque adhibi- 
tus: eorum autem haec invicem ratio erat, ut Schottanus quidem 
omnia complecteretur , a Bavarico praefatio , atque illa abessent 
quae editor tantum e Schotti codice se dare, in elencho quem 
post dedicationem posuit, profitetur. Sunt autem illa non ad- 
ditamentorum loco, ut codicem Bavaricum librarii desidia tot 
capitulis mutilatum fuisse credere possis, verum ab his quae 
ille habet separata, eodemque ordine a libri initio ad eius 
finem progrediuntur; atque hoc inter se differunt quod , quae 
in Bavarico exstant, de legationibus ad Romanos missis agunt, 
quae ab illo absunt, de iis quas Romani ad Barbaros miserunt. 
Quapropter codex ille περὲ πρέσβεων ἐϑνῶν (γεὶ ἐϑνικῶν) πρὸς 
“Ῥωμαίους inscribitur 56) , praefatio autem quae illa respicit 
quae Schotti codex solus praebuit , titulum XXVII., eiusque 
rubricam περὲ πρέσβεων Ῥωμαίων πρὸς ἐϑνικοὺς exhibet: 


56) Schweigh. praef. ad T. 1I. Polybii p. XVI. 


XXXVI DE EXCERPTIS LEGATIONUM. 


atque in elencho, qui ei subiicitur, de Seviris e quorum libris 
eclogas de legationibus Hoeschelius edidit, omittit Dexippum 
et Eunapium. ᾿ Scilicet ex his nihil in tomum eclogarum de 
legationibus Romanorum ad gentes illatum erat. 

His expositis non opus erit pluribus verbis probare, ge- 
minum fuisse eclogarum de legationibus titulum, quorum alter, 
XXVII. e numerorum ordine, integer cum praefatione ex- 
stat, alterius praefatio abest, qua amissa eius numerus igno- 
ratur; quem tamen aut XXVI. aut XXVIII. fuisse ratio rei 
cogit: denique, quae ex utroque supersunt in Schottano codice 
coniuncta exstitisse. lam vero perspicitur qua ratione evenerit 
ut etiam in Polybianis plurimae eclogae ex earum numero quas 
Ursinus edidit a Bavarico absint 57): agitur enim ibi de lega- 
tionibus quas Romani miserant: idemque, si quis de Dionis 
Appianique eclogis quaeret, inveniat necesse est. Itaque a repre- 
hensione liberatur summus Casaubonus , qui, quum in biblio- 
theca Thuani primum harum eclogarum tomum exstare scri- 
beret , quo tamen earum quae e Polybio petitae sint nonnisi 
pars contineretur58), minime errabat. ἂς fieri potest ut quum 
ali Theodosium τὸν μικρὸν, Ursinus autem Ioannem Con- 
stantinopolitanum , hanc collectionem concinnasse tradiderint, 
illius labori legationes ad Romanos, huius titulus XXVII. in 
codicibus tributus sit. Vereor tamen ne de Theodosio illo 
error sit , quum Θεοδύσιος ὃ μικρὸς Graecis Byzantinis Theo- 
dosium Minorem Imperatorem significet. 

Ut omnis in posterum errandi occasio tollatur, utramque 
collectionem , per singulos auctores divisam , suo inscripto ti- 
tulo, distinxi: velut p. 121. et 155., 159. et 166. 

Itaque non tres, sed quatuor e collectaneis Constantini 
Porphyrogeniti habemus titulos , postquam ill. Maius , in lucem 
prolata maxima tituli de sententiis parte, immortalibus suis 
de re litteraria publica meritis cumulum adiecit. 

59) Earum recensum praebet Schweigh. ibid. p. XXVII. —— 58)Ibid. 

p. XXII. 

b 


DEDICATIO HOESCHELII. 


NOBILISSIMO AMPLISSTIMOQUE VIRO 


IOANNI MATTHAEO 


WACKERO, A WACKENFELSA, EQUITI, 
8. CAES. MAIEST. A CONSILIIS IMP. AULICIS, 


DOMINO ET PATRONO IN PRIMIS HONORANDO, 
“Ἅ 


S. P.D. DAVID HOESCHELIUS AUG. 


Coostantinus Porphyrogenneta , ut a Theodosio proditum in- 
venio, non contentus ex omnibus terrarum orbis partibus 
libros quosque optimos cura summa conquirere, id etiam operae 
publice utilis navari voluit, ut pro rerum discrimine auctorum 
quorumque scripta in certas classes, quae LIII. fuerunt, tri- 
buta congererentur: ut quaqua de re, si tempus postularet, 
exemplorum hypotheses in prointu essent.  llarum prima περὲ 
βασιλέων ἀναγορεύσεως erat, vicesima septima περὲ πρέσβεων. 
Ceterarum , neque nisi paucarum , praeter τὸ ἐπώνυμον scitur 
nibil, idque ex margine libri legationum calamo exarati, ubi 
lector argumentum , quod alias aliud attingitur obiter, ζητεῖν 
mbetur ἐν τῷ z&gé ἐπιβοῶν, ἐν τῷ περὶ κυνηγεσίας, ἐν τῷ 
περὲ στρατηγημάτων, τῶν στρατῶν, ἐν τῷ περὲ νίκης, περὲ 
δημηγοριῶν, ἐπιστολῶν, ἐθῶν. Hae igitur, iniuriane tem- 
poris sint amissae, an alicubi serventur, nondum liquet. Eius 
vero, quae de legatis agit, partem Fulvius Ursinus, vir 
praeclarissime de omni antiquitate meritus , magno eruditorum 
applausu ante annos aliquot quammultos edidit; partem ex 
Serenissimi Maximiliani, Boiorum Ducis, et cl. viri Andreae 
Schotti bibliotheca , quae nemini rem publicam iuvare cupienti 
no patet, nos iam evulgamus; hancque eo nobiliorem , quod 


XXXVIII DEDICATIO HOESCHELII. 


eorum - historicorum fragmenta suppeditat, quorum nihil fere 
hactenus praeter nomen exstitit. His corollarium addidimus , 
eclogas librorum Diodori Siculi amissorum, quas e codice 
Ludovici Alemanni Florentini doctiss. R. Thomson Ánglus 
mecum amice communicavit. Haec veterum monumenta, Vir 
amplissime, tibi , tantae dignitatis tantaeque eruditionis, dicare 
non fuissem ausus, nisi nobihss. Marcus Velserus, Duumvir 
noster, amicus tuus, me confirmasset ; cuius liberalitati editio 
haec debetur. AÁc sane iucundam fore horum tibi lectionem 
arbitramur , cognituro cum alia observatu perquam digna, 
tum exempla (quae potior operis pars) eius muneris, quod 
singulari fide, cura et prudentia, de gravissimis rebus, qua 
per Germaniam et Sarmatiam, qua per Italiam, ἃ maximo 
Caesare ad summos Principes missus, obiisti ; iucundiorem , 
quia lingua Graeca isthaec prodeunt: cuius is est amor tuus, 
ea, peritia, ut locos scias auctorum restituere illos , ad quos 
ab aliis conclamatum est. Nihil dicam de beneficio , quo me 
in Reip. literariae commodum ornasti maximo. Pro quo grati 
et memoris animi testimonium hoc esse aliquod patiaris , me- 
que porro commendatum habere digneris, etiam atque etiam 
oro. Bene vale, praesidium ac decus Musarum. 
Augustae Vindelic. postridie Non. Aprilis, A. S. N.MDCIII. 


RECENSIO AUCTORUM, 
QUI HOC OPERE CONTINENTUR. 
(EX EDITIONE HOESCHELII.) 


Prooemium in volumen legationum , Tuxroposr cuiusda m, 
ex Cod. M. 8. AwpnzaxE Scnorri. 

De munere legatos mittentium et legationem obeuntium , ἀδέ- 
σποτον. ex /ugustano Codice. 


DEXIPPUS Atheniensis, ex Cod. M. 8. Boico et ÀspnzaE 
ScnorTi. 


EUNAPIUS Sardianus, ex Cod. üsdem. 
PETRUS Patricius et Magister, ex ZüUsdem. 
Aliud eiusdem fragmentum, ex Cod. Ámp. Scnorri. . 
PRISCUS Rhetor , ex Cod. B. et Α. S. 
ΑΙ ex eiusdem Historia Gothica, ex Cod. A. S. 
MALCHUS Philadelphiensis, ex Cod. A. S. 
Eiusdem alia , ex Cod. B. et A. S. 
MENANDER Protector, ex Cod. B. et A. S. 
Alia eiusdem , ex Cod. Α. 8. 


CANTOCLARUS 
PATER 


RENATO zr PETRO 
FILIIS S 


F ranciscus rex , qui. Gallia barbariem profligavit, et inde 
Magni cognomen reportavit, patrem meum , avum vestrum , 
nihil minus quam hoc cogitantem , non pretio, non ambitu , οὗ 
eximiam tum probitatem , tum doctrinam  Turonibus iurc. di- 
cundo primum praefecit , deinde etiam in Senatum Partstensem 
allegit. Henricus Secundus, Francisci filius, fratrem meum 
natu matorem patri Senatoriae dignitati successorem designavit. 
Jd meritis patris tribuit , neque quicquam pretii, quamvis 
tempora ferebant , eo nomine numerari voluit. | Et illi quidera 
per quinquaginta annos. magistratus summa cum integritate gesse- 
runt , ad quos triginta duos addidimus , quibus iam apud Chrz- 
stianissimos reges libellos agimus. Est sane ea dignitas Senatoria 
maior: sed cuius nos iamdudum | satias capit; taedet morum, 
taedet hominum. | lam anünus meus 
—— securus honorum, 
Fallacis regum quos defert aura favoris 
Indignis aeque ac dignis discrimine nullo , 
nihil istarum rerum curat: 
Vanaque propter opes hominum certamina felix , 
Et quae mirantur mortalia pectora ridet , 
Atque viam sola virtute affectat Olympo. 
Licet enim meis vos versibus affari. taque ad «veteres meos 
amicos me recipio et vobis cursu lampada trado. Μὲ 
vos quibus integer acvi 
Sanguis — una cum isto vestro fratre, recens adnato, 
quem ad vos mitto , et vobis , o filii dulcissimi , do dedicoque, 
nostri nominis memoriam propagare, et nos aliquandó vixisse, 
neque honorum luce caruisse notum testatumque posteris. relin- 
quere pergite, — Et valete. 


DEDICA'TIO EDITIONIS PARISINAE. 


EMINENTISSIMO 


S. R. E. CARDINALI 


IULIO MAZARINO. 


Qus annus agitur, eminentissime Cardinalis , ex quo 
Ludovicus Princeps fortissimus de rebus abit, maiore Galliae 
damno quam: suo. Eius enim excessus universam Galliam 
perculit, εἰ pene dixerim, exanimavit, quasi unius extincti 
spiritu pridem tota vixisset, et omnium animas idem secum 
traxisset. Hostes autem externos tot pugnis adversis fractos in 
spem erexit, et refovit. Quis enim tam intrepidus , tamque 
securus casuum. fuit ; ut erepto rebus humanis Rege , et in novo 
principatu res durius casuras non metueret ? Princeps iuvenis 
admodum , nec armorum peritus , quique flagrante bello non- 
dum exercitum in praelium posset educere , nec Principem per 
aetatem exercere , multorum iniuriis obnoxius videbatur. Ἦο- 
shlis autem. exercitus etiam adversum casum recens expertus 
altiores spiritus gerebat , novas res in dies exspectantibus his, 
quibus semper. studium fuit cunctando et diem ex die prola- 
tando pacem eludere, et Gallos magis ad civile bellum im- 
pellere , turbare omnia ac permiscere , quam bello aggredi εἴ 
palam manura conserere. Verum. nunquam certius approbatum 
€t, iustum  piumque, et faveute Deo bellum susceptum: ut 
incohcusso manente regni statu, et tot prosperis confluentibus 


XLII DEDICATIO 


regiae maiestati devoti metu soluti εἰπέ, et hostes Gallici no- 
minis spe, vana tumentes statim animos, quos sustulerat, dle- 
miserint ; nuntio malae pugnae ad Rocrovium consternati. Ὁ 
diem nobis albo notandum lapillo ! o diem infaustum hostibus 
tam foeda clade ! quidquid enim Hispanis in. Flandria viriurn 
Jüerat, illa dimicatione prostratum est. Hac Gallus pugna 
edita posteri temporis securitatem. concepit: Hispanus auterm . 
pridem fiduciae ac spei plenus. animum posuit pracferocem ; 
tanti dedecoris indignitate perculsus. Hoc. autem omnium re- 
gnator Deus perfecit: cuius etiam. providentia Princeps saga- 
cissimus cum ad finem mortalitatis accederet , et virum Füche- 
lo, qui rerum gestarum gloria et animi magnitudine huma- 
mum fastigium excesserat , similem non proximum , in partibus 
reipublicae gubernandis quaereret , Tibi , Cardinalis eminen- 
tissime , summam rerum permisit: ex quo enim curam imperic 
Gallici summa principum consensione sustinuisti , palam factum 
est , Deum bellorum ,rem. Gallicam tueri ac regere: et Te non 
modo de regni finibus tutandis , sed etiam de proferendo plura 
aut maiora in dies destinare. Sed neque belli cura terra 
marique animum invictum obruit, nec cogitationibus tuis de 
litteris propagandis obstat. Haec pacis ornamenta colunt etiam 
qui se belli gloriae devoverunt. | Licet enim fama prospera lau- 
dibus eos in coelum efferat , diuturna tamen esse non potest , 
misi sint qui. nomen. eorum posteritati commendent. — Hinc spem 
certissimam | conceperunt. qui Principum | indulgentiam ingenio 
merentur , Te Maecenate non defüturos eximiae | doctrinae viros, 
quorum studio non senescet claritudo operum | tuorum. | Esse 
autem plures publice quoque interest: nec enim virtutibus tuis 
enarrandis nisi plures suffecerint. | Equidem hoc unum dicam, 
nullum hactenus maiore fide , constantia et prudentia regni mi- 
nistrum egisse ; ut omnes gloria vel aequasse, vel excessisse 
videaris : εἰ ut epistolae compendium faciam , natura quid ef- 
ficere posset experiri cupiens , in Te , Cardinalis. eminentissime, 
gloriae materiam , quam quaerebat, invenit. Deum veneror , 
ut prospere semper res Tibi cedant, seramque immortalitatem 
, preoor , ut tam felix , quam diuturna. vita sit; quam si ex 
bonorum omnium voto tibi Deus indulserit , pacem , quam per- 
tnax odium in Gallos moratur, vel optünis conditionibus pa- 


EDITIONIS PARISINAE. - XLIII 
mks , ved saluberrimis consilüs tuis efficies , ut hostium inter- 
waone iustae irae parentetur. 224. veniam quod. laboriosis oc- 
epationibus tuis abuti videar. Non possum tamen mihi tempe- 
"ae, quin gratias heic Tibi agam , quod offerenti Cedrenum et 


 NMketams tara. benignum Te mihi exhibueris, ut magnitudinem 


twm vinceres : et quoniam aliter referre non possum, in. testimo- 
aum devotae Tibi mentis hoc opus. qualecunque est , nomini 
Iw dedico consecroque. 


EMINENTIAE TUAE 


devotissimus 


Canogu AnwisAL FashoTUS. 


LABBEI PRAEFATIO. 


HISTORIAE 
CONSTANTINOPOLITANAE 


CURIOSIS INDAGATORIBUS 


S. P. 


B yzantinam Historiam multitudine rerum mirabilem , varietate 
iucundam , diuturnitate temporis spectabilem ac veteri Romanae 
tantum non parem ; ut amant coluntque studiosi omnes , ita libros, 
quibus illa continetur, avide ambiunt exoptantque. Sed frustra 
iamdudum illos vacui fere omnes bibliothecarum foruli expe- 
ctant. Cum enim maxima pars nobilium. illorum historico- 
rum cum blattis adhuc tineisque luctetur in. pulvere et situ ma- 
nuscriptorum codicum ; qui vero hactenus publicati sunt, vel 
Latine tantum , vel. Graece tantum apparuerint , εἰ δὲ qui 
Graece simul ac Latine excusi sunt, dispari admodum forma, 
charactere dissimili, diversis dissitisque a se invicem locis 
temporibusque prodierint; inde Jactum est magno litterarum 
incommodo , dicam et litteratorum damno , in. tanta penuria , 
quaeque indidem orta est, talium mercium caritate maxima , 
ut beatus ille merito censendus sit, non qui omnes , sed qui 
guam plurimos, eosque deformes ac  mancos , quovis pretio 


summaque diligentia potuerit sibi comparare. | Eam ob causan 


[4 
--» 


| 
! 


v 


/ 


LABBEI PRAEFATIO. XLV 


puresque alias , quas quivis facile conücere poterit, cum regüis 
pis eademque omnino voluminis forma omnes , quotquot 
mpurms gentium. hactenus editi sunt, et in bibliothecis F'aticana, 
Regia , Barberina , Mazarina , Seguieriana , Memmiana, Thu- 
enz, Putceana , Petaviana, Collegii Parisiensis Societatis lesu, 
alüsque quar plurimis privatis publicisque .nostro. doctorumque 
rorum studio reperiri potuerunt , publicam in. lucem emittere 
decreverimus , nobisque quaedam etiamnum. desint ad perfectam 
emnigue ex parte absolutam Byzantinae historiae editionem , 
operae pretium visum fuit brevem consilii nostri, atque ap- 
paratus indiculum texere , neque tantum. Excerptis legationum, 
verum. historicorum Eclogis, Theophylacti Simocattae histo- 
riarum libris octo , ac Nicephori, Constantinopolitani patriar- 
chae, breviario Chronico, (quae omnia uno simul volumine com- 
pacta , ac variis eruditorum virorum annotationibus observatio- 
mibusque de novo illustrata , modo prodeunt in publicum ,) we- 
luti galeatumm quemdam Prologum pélcfigere , sed etiam seorsim 
vulgare , ac undequaque per universam maxime pa uropam or- 
bemque Christianum | dispergere , ut qui in. dissitis α Gallia 
regnis remotisque provinciis habitant , neque facile res nostras 
comatusque rescire possunt, hoc veluti dato signo intelligant, 
quos ad hanc usque diem | Constantinopolitanae historiae scri- 
ptores Luparaeis characteribus ediderimus, | quos sub praelo 
habeamus , quosque propitio Numine , et aspirantibus. favore 
suo atque humanitate bonis omnibus , emissuri deinceps simus. 
Agitedum , viri per orbem universum litterati litterarumque 
amantes ac gloriae , expromite quidquid apud νος latet à» 
κειμηλίοις., excutite pluteos bibliothecarum , angulos scrutaminz, 
musea circumspicite , amicos familiagesque vestros monete , 
urgete , Unpellite: et si forte quid ad institutum nostrum  ac- 
commodatum * nacti estis , aut. mittite illico, si tam propensa 
in vobis efflorescit humanitas ac de litteris bene merendi vo- 
luntas , aut. saltem scriptis in. hanc urbem litteris ad SSebastia- 
num Cramoisy, architypographum regium et typographiae regiae 
euatorem , aliosve vobis notos ac familiares, consilii vestri 
sque rationem significate. Hoc enim possumus polli- 
em, tanti beneficii benefactique memoriam , regiis typis expres- 
4m, toto orbe vulgaudam , et apud posteros omnes quovis : 


XLVI LABBEI PRAEFATIO. 


marmore atque aere perennius duraturam. Neque enim. per-- 
mittemus unquam , ut ullius nomen oblivioni detur, qui laudez- 
biles conatus nostros , totique reipublicae litterariae perhonor-- 
ficos iuxta ac salutares promovere vel leviter tentaverit. P'ale£e. 

Lutetiae Parisiorum , e collegio Claromontano Societa£rs 
Jesu, Calendis Ianuariis anni aerae Christianae MDCXLF 114. 


Omnium servus in Christo obsequentissimuaes 


PuirrirPus LasskE Soc. lesu. 


| 


a" 


| 


E 


DEDICATIO EDITIONIS VENETAE 


TYPOGRAPHI NOMINE CONSCRIPTA 
A 
XACOBO FACCIOLATO. 


( Fid. 1. Facciol. orat. p.333. sq. ed. Lips.) 


PHILIPPO v. 


HISPANIARUM REGI 
CATHOLICAE RELIGIONIS ADSERTORL 


ó; i quod opus litterarum est , PHILIPPE rex mazime , quod 
regüs auspicüs dignum videatur, una est historia Byzantina, 
quae magnitudine molis et rerum praestantia non, liber , sed bibli- . 
etheca dici potest, Itaque nemo mirabitur, me, qui rem tantam 
ageredior, quantam ne ipsae quidem ad hunc diem typographo- 
rum societates longe ditissimae ausae sunt, conatui parem quae- 
sisse auspicem. Sentio enimvero Regiae Matestatis celsitudinem; 
sed. non tam me illa deterret, quam indulgentia allicit, quae 
magnos reges semper comitata est. Quicunque autem ego sim, 
non me quidem , sed magnam hanc Scriptorum nobilissimorum 
catervam spectare debes ; quae olim, cum primum prodiret , Ludo- 
vici Magni , avi tui, praesidio feliciter usa , nunc eo sublato , 
qui supra mortalitatem positus videbatur, ad Nepotem, tantarum 
wrtutum haeredem , sua ota convertit. 4 Gallo porro ad Hi- 
spanum transit fortunam amplificatura , non mutatura. Tu enim 
hes, qui duas has florentissimas nationes gloriae contentione iam- 
diu certantes , et, qued. consequitur , ingeniis studiisque dispa- 
ra, incredibili quadam ac prope divina prudentia conciliasti ; et 
ἃ tot tantisque longissimi ac periculosissimi belli vicissitudinibus 


XLVII ' DEDICATIO EDITIONIS VENETAE, 
effecisti, ut nec Galli nisi de Hispanis, nec Hispani nisi dle Gali; 
solliciti essent. Nunc rebus vel compositis , vel paene cormmpositzs, 
et immutabili pace firmatis, quid est reliquum, nisi ut artes ai 
disciplinas ad populorum tuorum felicitatem promoveas ἢ  Flegro 
tam longe lateque fuso nunquam deerunt opes: sed, quod opes 
ipsas regere potest et ad humani generis usum accommodare , 
rectum de rebus omnibus iudicium , a litterarum studizs profi- 
cisci debet, litterarum studia a librorum et librariorura tutela. 
Debes hoc divinae providentiae, quae Domum Tuam. supra 
reliquos Europae Principes pulcherrima prole fortunare voluit; 
ut iam non modo Hispano regno in seram posteritatem. suffe- 
ctura videatur , sed aliarum quoque provinciarum sperm εἴ ex- 
spectationem. commoveat. .NoR potes ingenti huic Det opt. max. 
beneficio aptius respondere , quam si tu quoque , exemplo eius , 
mortalibus benefacias ; in. eoque maxime benefacias, ἐπὶ guo ap- 
pareat , quantopere privatorum tenuitati Regia amplitudo 'praecel- 
lat. rs haec nostra, Philosophiae, Theologiae, sacri civilisque 
Juris totiusque Sapientiae administra , privatis opibus et consilüs 
stare nequit : nec vero ego tam ingens opus movere ausus essem, 
si de me tantummodo cogitassem. In humanarum rerum fastigia 
oculos mentemque conieci; et quod inprimis mihi praefulgere 
visum. est, eo tamquam sidere, quod faustum .foórtunatumque 
* esset , moliri coepi. des igitur homini. (ut veterum Hispano- 
rum more loquar) devoto Numini Maiestatique Tuae ; industri- 
amque meam in re tam. gravi occupatam regio nomine tege, 
auspicio fove , praesidio sustenta. " 


BanTHoLOoMArUS lavanixmA, 
TYPOGRAPHUS VENETUS. 


* 


δ ΠΕΡΙ ΠΡΕΣΒΕΩ͂Ν 


POQM.fI2N Καὶ ΕΘΝἢΩΝ 


JZIPOOIMI .4. 


Dezippus , Éunapius ete. , 


T 


II £5 PI ΠΡΕΣΒΡΩΝ 
PQMAIQN 
ΠΙ͂ΡΟΣ EONIKOTZ. 
Vesc ἐδέξαντο πρέσβεις βασιλέων "Ῥωμαίων ϑνικοὶ, xai 


ε 


ποίν σχήματι τούτους ἐδέξαντο, καὶ μεϑ' ὅποίας δοχῆς. 


E LEGATIS ROMANORUM 
AD GENTES 


Quos legatos Imperatorum Romanorum gentes admiserint , 
qua forma eos exceperint, et quae in illis admittendis 
observarint. 


Zl POOIMIOYN. 


v 
Üso. τῶν πάλαι ποτὲ βασιλέων τὸ xad ἰδιωτῶν μη τὸν νοῦν Ἐλ. Par. 1 
παρεσύρησαν ἡδοναῖς ἢ κατεμαλακίσϑησαν, ἀλλὰ τὸ τῆς wv- P4 Vent 
χῆς εὐγενὲς ἀκηλίδωτον ὠρετῇ συνετήρησαν, οὗτοι δὴ οὗτοε 
l ye πόνοις ἐνεχαρτέρησαν καὶ λόγοις ἐνησχολήϑησαν, καὶ &À- 
le; ἄλλο τι, τῶν ὅσοι λογικώτερον ἐπεβίωσαν, παιδείας ἐρα- B 
σταὲ γεγονότες σπουδαιότερόν τινα συνεγράψαντο, τοῦτο μὲν 
6. λογεώτερον coni. Cantocl, ᾿ 


PROOEMIUM. 


Quang olim reges aut privati mentem voluptatibus non depra- 
Yarunt aut. emolliverunt, sed innatam ingenii vin, nulla labe asper- 
ΩΝ), jntegram virtuti reservarunt, illi, illi inquam, labores pertu- 
leunt et arti dicendi studium et operam navaverunt , et eorum, qui 

Uer reliquam. vitam impendebant , cum doctrinae cupidi et aman- 
ἴω exstiissent , accuratius quaedam alius alia conscripserunt, partim 


^ 


ά ῬΆΟΘΟΕΜΙΑ 


εῆς σφῶν αὐτῶν πολυμαϑίας δεῖγμα ἐναργὲς τοῖς μετέπειτα 
καταλιπεῖν ἱμειρόμενοι, τοῦτο δὲ καὶ εὔκλειαν ἀείμνηστον 
ix τῶν ἐντυγχανόντων καρπώσασϑαι μνώμενοι. ἐπεὶ δὲ éx 
τῆς τῶν τοσούτων ἐτῶν περιδρομῆς ἀπλετόν. τι χρῆμα καὲ 
πραγμάτων ἐγίγνετο καὶ λόγων ἐπλέχετο, ἐπ᾽ ἀπειρόν τε καὲ 
ἀμήχανον ἡ τῆς ἱστορίας εὐρύνετο συμπλοχὴ, ἔδει δὲ ἐπεῤ-- 
ῥεπέστερον πρὸς τὰ χείρω τὴν τῶν ἀνθρώπων προαίρεσιν 
μετατίϑεσϑαι χρόνοις ὕστερον, καὶ ὀλιγώρως ἔχειν πρὸς τὰ 
Ριαχαλὰ, καὶ ῥαθυμότερον διαχεῖσϑαι πρὸς τὴν τῶν φϑασάντων 
γενέσϑαι κατάληψιν, κατόπιν γινομένης τῆς ἀληϑοῦς ἐπιτεύξτο 
ξεως, ὡς ἐντεῦϑεν ἀδηλίᾳ σχκιάζεσϑαι τὴν τῆς ἱστορίας ἐφεύ-- 
ρεσιν, πῇ μὲν σπάνει βίβλων ἐπωφελῶν, πῇ δὲ πρὸς τὴν ἐκχ- 
τάδην πολυλογίαν δειμαινόντων καὶ κατοῤῥωδούντων" ὃ τῆς 
πορφύρας ἀπόγονος Κωνσταντῖνος, ὃ ὀρϑοδοξότατος καὶ χρι- 
Βστιαγνικώτατος τῶν πώποτε ftfacitvxóroy , ὀξυωπέστερονι 5 
πρὸς τὴν τῶν καλῶν κατανόησιν διαχείμενος καὶ δραστήριον 
ἐσχηκὼς νοῦν, ἔχρινε βέλτιστον εἶναι καὶ κοινωφελὲς, τῷ τὰ 
βίῳ ὀνησιφόρον., πρότερον μὲν ζητητικῇ διεγέρσει βίβλους 
ἄλλοθεν ἄλλας ἐξ ἁπάσης ἑκασταχοῦ οἰκουμένης συλλέξασϑαιε, 
᾿ παντοδαπῆς καὶ πολυειδοῦς ἐπιστήμης ἐγκύμονας * ἔπειτα τὸχο 
τῆς πλατυεπείας μέγεϑος καὶ ἀκοὰς ἀποχναῖον, ἄλλως τε καὲ 
ὀχληρὸν καὶ φορτικὸν φαινόμεγον τοῖς πολλοῖς, δεῖν ῳφήϑη 
18. δεηγήσει Par. 


Ld 


suae variae et multiplicis eruditionis illustre monumentum posteris : 
relinquere cupientes, partim ut inter suos aequales nominis celc- 
britatem adepti, immortali gloria fruerentur. Postquam vero in tam 
longo annorum decursu infinitae res et evenerunt et litteris sunt 
eomprehensae, in immensum quoque historiae textura, ut minime 
comprehendi posset,.est extensa et dilatata, Sed posterioribus sae- 
culis in peius hominum naturam proclivius mutari necesse erat. Ita- 
que cum honestum nihili ducerent, postposita veritatis commenta- 
tione , negligentiores fuisse oportuit, quam ut res praeclare gestas 
scriptis comprehenderent. Unde factum est modo librorum utilium 
penuria, modo propterea quod prolixam et ingentem scriptorum 
molem homines horrerent et aversarentur, ut historiae investigatio, 
quoniam vaga et incerta erat, in tenebris iaceret. Quamobrem Con- 
stantinus Porphyrogenitus, princeps omnium, qui ante se isnperium 
tenuerunt, Christianissimus et maxime orthodoxus, cum accuratius in 
rerum honestarum cognitionem incumberet, vir prqmpto et acri in- 
genio, optimum esse iudicavit et ex utilitate publica, vitae etiam 
umanae fructuosum et commodum, primum quidem diligenti per- 
quisitione alios aliunde libros omnis generis scientia refertos per 
universum terrarum orbem colligere. Deinde cum immensa et con- 
fusa verborum congeries, quae auditum fatigabat , multis gravis et 


P 


AD EXGEBPTA DE LEGATIQNIBUS. 5 


πταμερέσαε ταῦτο εἷς λεπτομέρειαν, ἀγνεπιῳφϑόνως τε προ- 
ϑεῖναε κοενἢ τὴν ἐκ τούτων ἀναφυομένην ὠφέλειαν" ὡς ἐκ 
μὲν τῆς ἐκλογῆς προσεχτικωτέρως xai ἐνδελεχέστερον χατεν- 

ἄνεεν εἰς τοὺς τροφέμους τῶν λόγων, xai μονιμώτερον D 


ὀτυποῦσθϑαε τούτοις τὴν τῶν λόγων εὐφράδειαν-  ueyaAo- V.2 


qgvdc xs καὶ εὐεπηβόλως πρὸς [ἐπὶ] τούτοις καταμερίσαι εἰς 
ὑποϑέσεες διαφόρους, τρεῖς ἐπὶ τοῖς πεντήκοντα τὸν ἀρι-. 
ϑμὸν οὔσας" ἐν αἷς xai ὕφ᾽ alg ἅπασα ἱστορικὴ μεγαλουρ- 
ya συγκλεέδβι, κοὐκ ἔστιν οὐδὲν τῶν ἐγκειμένων, ὃ διαφεύ- Ῥ.3 
iebez τοιαύτην τῶν ὑποϑέσεων ἀπαρίϑμησιν, οὐδὲν τὸ 
παρ ἀφαιρουμένης τῆς τοῦ λόγου ἀκολουϑίας τῇ διαι- 
βσεε “τῶν ἐννοιῶν, ἀλλὰ σύστωμον σωζούσης καὶ ἑκάστῃ 
ἐποϑέσεε προσαυμοζομένης τῆς τηλικαύτης οὐ συνόψεως, ἐλη- 
ϑέστερον δ᾽ εἰπεῖν οἰκειώσεως. ὧν κεφαλαιωδῶν ὑποϑέσεων 
13) προκειμένη αὐτὴ καὶ ἐπιγραφομένη ,,περὲ πρέσβεων Ῥω-Β 
|. μαίων πρὸς ᾿Εϑνικοὺς" τυγχάνει οὖσα ἑβδόμη ἐπὶ τοῖς εἴκοσι, 
τῆς πραότης τὸ ἐπώνυμον layovang ,nspé βασιλέων ἀναγορεύ- 
σεως." ἐμφαίνει δὲ τουτὶ 10 προοίμιον, τίνας οἱ λόγοι πατέρας 
κέχτηνται καὶ ὅϑεν ἀποχυΐσκονται, ὡς ἂν μὴ ὦσιν αἱ κεφαλαι- 
ἀρύδεις ὑποθέσεις ἀκατονόμαστοι καὶ μὴ γνήσιος, ελλὰ νόϑοι α 
" xai ψευδώνυμοι. εἰσὲ δὲ ἐκ τῶν ὑποτεταγμένων χρονικῶν. 


i 
| 


α΄, Πέτρου πατρικίου καὶ μαγίστρου. β΄, Γεωργίον ἸΠοναχοῦ 
d ? 
6. ini incl Η. — 16. ἐϑγῶν πρὸς Ῥωμαίους Hoeschelii mg. 


molesta videretur, existimavit oportere historiae commentarios in 
breviores partes contrahere, et sine ulla invidia in commune per- 
dpiendam eam, quae ex his libris oritur, utilitatem proponere. Ad 
haec, ut ex'hac collectione attentius et facilius praestantissimi loci 
iuveniri iisque elegantia orationis subtilius excoli posset, ingeniose 

» φᾷ sollerter eos in varia argumenta digerenda esse censebat, in quin- 
"im nempe et tria, quibus tota historiae moles continctur. 
eque ulla materia est, quae effugiat harum classium et hypothe- 

seon dispositionem. Neque omnino ista per communes notiones et 
Mor facta distinctio quicquam de perpetuo operis tenore et eon- 
uatione detrahit: sed integram cam conservat et suo quodque 
argumento attribuit haee non tam dividendi, quam in propriam se- 
dem redigendi ratio. Inter istorum locorum' communium et hypo- 
theseo$ capitula caput inscriptum ,,de legatis Romanorum ad ethni- 
eos" erat. ordine vicesimum septimum; primum vero de Imperato- 

rum proclamatigne. Declarat autem hoc prooemium , quos patres 

et auctores hi sermones habeant et laudew*, et unde isti partus 
editi in lucem prodierint, ne sint ulla capita istarum hypothesium, 
aullo cijato auctore, non genuina, sed fictitia et supposititia. Sunt 

| vero desumpta ex his chronicis, quae subiiciuntur. 1. ex Petro Pa- 
| 


^ 4 
ÁJ ν 


6 PROOEMIA 


χρονικῆς. γ, Ἰωάννου ᾿Αντιοχέως. δ΄, Διονυσίου “Αλικαρνασσέως 
“Ῥωμαϊκῆς ἀρχαιολογίας. εἰ, ς΄, Πολυβίου ἹΜΠεγαλοπολίτου καὲ 
"Αππιανοῦ. Ub, Ζωσίμου ᾿Αἰσκαλωνίτου. 7, Ἰωσήπου Tovóat- 
xfj ἀρχαιολογίας. 9', Διοδώρου Σικελεώτου. ἐ, Δίωνος Κρκ-- 
Ὁκιανοῦ. iw, Προχοπίου Καισαρέως. if, Iloíoxov ῥήτορος ἐξ 
wy, Ἱπάλχου σοφιστοῦ. ιδ΄, Μενάνδρου προτίκτορος. ιε΄, Θε-- 
ρφυλάχτου ἀπ᾽ ἐπάρχων καὶ ἀντιγραφέως τοῦ Σιμοκάττου. 


e 


- 
ΠΩΣ A4EI ΠΡΕΣΒΕΤΕΣΘΑ͂Ι ΚΑΙ IIPESBETEIK. 


& ».4 Π ρέσβεις ἢ παρ' ἡμῶν ἢ πρὸς ἡμᾶς ἀποστέλλονται. ἐὼν | 
V.3uà» οὖν πρὸς ἡμῶς ἀποστέλλωνται, χρὴ φιλοτίμως τε καΐτο 
ϑαψιλῶς τούτους ὑποδέχεσϑαι, (καὶ γὰρ τιμῶσι πώντες αὖ-- 
τοὺς,) τοὺς δὲ ὑπηρετοῦντας αὐτοῖς δι’ ἀσφαλείας ἔχειν εἰς 
τὸ μηδενότι διδάσκειν ἐπερωτωμένους αὐτούς. xà» μὲν τῶν 

λίαν ὠφεστηκότων οἱ πρέσβεις εἶεν, ὥστε μεταξὺ ἐκείνων τ — — 


καὶ ἡμῶν εἶναί τινα τῶν ἐϑνῶν, ἐμφανίζειν αὐτοῖς τῶν ἥμε- ΚΒ | 


Βτέρων ónóca καὶ ola βουλόμεϑα. ὅμοίως dà εἰ καὶ πλησιο.. 
* 


13. μηδενότε N., μηδεγέ τι vulg. 


tricio et magistro ; II. ex chronico Georgii monachi; IIT. ex Ioanne 
Antiocheno; IV, ex Dionysio Halicarnassensi de Antiquitatibus Ro- 
manis; V. et VI. ex Polybio Megalopolitano et Appiana; VIL. ex Zosi- 
mo Ascalonita;VIIL. ex Iosepho de Antiquitate ludaica; IX. ex Dio- 
doro Siculo; X. ex Dione Cocceiano; XI. ex Procopio Caesariensi; XIL 
ex Prisco Rhetore; XIII. ex Malcho Sophista; XIV. ex Menandro Pro- 
tectore; XV. ex Theophylacto Exconsule et contrascriba Simocatta. 


QUOMODO OPORTET LEGATOS ADMITTERE 
AUT LEGATOS MITTERE, 


Lei aut a nobis, aut ad nos mittuntur, Quando igiturged nos 
mittuntur, oporlet eos honorifice et liberaliter excipere. "Omnes 


enim ipsos honorant, Cum eorum ministris tute cauteque agere, ne 
quid ab. ullo interrogantes discant. Et si gentiume longo a nobis 
intervallo distantium legati sint, ita ut inter nos et ipsos sint aliae 


gentes, his nostrorum quae et qualia videbitur, ostenderelicet. Idem 
quoque de his, qui nobis vicini sunt, modo viribus et potentia sint 
inferiores Sin autem longe nobis praestant sive multitudine bomi- 


? 


AD EXGERPTA DE LEGATIONIBUS. 7 


yes μὲν ἡμῶν καϑειστήκεσαν, ἐνδεῶς δὲ πρὸς τὴν ἡμετέ- - 
ραν ἔχουσε δύναμιν. εἰ δὲ κατὰ πολὺ ἡμῶν διενηνόχασιν, 
sr πλήϑεε σερατοῦ, εἰτε ἀνδρείᾳ, χρὴ μήτε πλοῦτον, μήτ 
γοναιχεῶν κάλλη ἐμφανέζειν αὐτοῖς, πλήϑη δὲ ἀνδρῶν xai ὃ- 
ὅχλων εὐκοσμίαν καὶ τειχῶν ὑψώματα. εἰ δὲ παρ᾽ ἡμῶν πρέ- 
σβεις ἀποστέλλονται, χρὴ τούτους πρῶτον pi» εὐσεβείᾳ γνω- 
ρίζεσθαε, καὶ μὴ ἐπ’ ἐγχλήμασι κατηγορηϑέντας ποτὲ δημο- 
. σίᾳ κατακριϑῆναι, εἶναε dà φρονίμους τὴν φύσιν, εὔνους τὰς 
V τοινὰ, ὡς καὶ προχινδυγεύειν τῶν ἰδίων, καϑάπερ Ῥήγουλος, 
ἰακαὶ τῆρε, ἀποστολὴν προϑύμους, ἀλλ᾽ οὐ βεβιασμένους, καϑά- 
περ & qe ἰατρός. ὧν ὃ μὲν παρὰ Καρχηδονίοις δέ- 
σμιος xai πρὸς Ρωμαίους περὲ εἰρήνης πρεσβεύσων ἀπε- 
σταλμένος, ὄμνυσιν ἐπανελθεῖν πρὸς αὐτοὺς, τῶν Ῥωμαίων. 
|^ τὴν εἰρήνην Οὐ καταδεχομένων» ἐπεὲ δὲ εἰς Ρωμαίους ὠφί- 
15xsro, επαγορεύει μὲν Ρωμαίοις τὴν εἰρήνην ἀσύμφορον αὐ- 
τοῖς οὖσαν, πείϑει δὲ αὐτοὺς ἐπανελθεῖν αὐτὸν πρὸς Καρχη-Ὁ 
| δονέους, τῷ ὄρκῳ φειδόμενος" ὃ δὲ xard τοῦ βασιλέως 
τῆς “Αϊγύπεου τὸν Πέρσην κινήσας τὰ «“ἰγυπτίων διδλωλε. 
χρὴ δὲ τοὺς πρέσβεις παραγενομένους πρὸς ovg ἀποστέλλον- 
| οξαι, φαΐνεσϑαι ἐπιχαρεῖς, μεγαλοψύχους, εὐεργετικοὺς τὰ εἰς 
δύναμιν, ἄμφω, rà τὸ οἰκεῖα, τά τὲ τῶν πολεμίων, ἐν ἐπαίνῳ 
ποιουμένηυς, ἀλλὰ μὴ τὰ ἐκείνων ἐνδιαβάλλοντας. οἰκονο- 
h μεῖν δὲ δεῖ τοὺς πρέσβεις, καὶ τοῖς καιροῖς ἐπακολουϑεῖν, 


9. 'Pjyoviog H., “Ριβοῦλος cod. 18. Fort. διολώλεχεν. : 


CUuUEEUÀw - 


nnm, siwe virtute: non oportet illis ostentare, ncque opes, neque: 
| mostrarum mulicrum pulcritudinem: sed hominum : gbundentiam οἱ 
| armorum pulcre constitutum apparatum et mgrorum ypfropugnacula. 
Si a nobis legati mittuntur, oportet viros esse probos, pietate in- 
signes, néque publicorum iudiciorum crímine damnatos, prudentes 
indole, qui caram remp. habeant, ut pro ea capitis fortuharumque 
suarum périculum adire non rccuscnt, sicut Regulus: qui prompto 
animo Mi dipus obeant, non inviti, sicut Aegyptius medieus. 
rum p s apud Carthagigienses captivus et ad Romanos legatus 
ἧτο pace missus, éugggit se reveraurum, si Romani pacem pollent. 
Ubi ad Romanos vec pacem EP rtatur tanquam eorum commo- 
- dis contrariam ,*et E ser servato uadet , ut se ad Carthaginien- 
ses remittant. Alter^*cero cum situm regcm iu Aegypti regem 
concitaret, res Aegyptiorum pessümdedit, — Oportet aulem legatos , 
ubi ad eos, δὲ quos mittumtur, venerint, sese humanos et benignos 
eibibere, maguanimos ct liberales, quantum eorum facultates. ferre 
: possunt, aeque sua et hostium laudare, neque corum, apud quus le- 
pai sunt, res- | endere. Oportet etiam legatos res cum summa 
moderatione a Riarc dt temporibus servirc, neque vi unperata 


. 
a* 
LI 


8 | PROOEM. AD EXCERPTA DE LEGATION. 


« ἀλλ᾽ οὐκ ἐξ ἀνάγκης πράττειν τὰ κελευόμενα, & μή τι πρῶ- 

ξαι πᾶσι τρόποις παρεκελεύσϑησαν. οἷον ὠἐπεστάλῃ τις ὡς φέ- 

- bAoic δῶρα τοῖς γείτοσιν ἐπικομιζόμενας" ὃ δὲ τούτους κατα-- 
e. 


)y và τῶν ἐχϑρῶν πράττοντας τὰ μὲν δῶρα σὺν τῷ 
ματι παραχατέσχε, λόγους δὲ φιλίας ἀντὲ δώρων ὅπε-ἢ 
Δ᾽ χομίσατο. ἐρεῖ γάρ τις εἰκότως, ὡς ἐχρῆν μᾶλλον ἐπιδοῦγναε 
τὰ δῶρα, καϑημεροῦντα τῶν πολεμίων τὸ ἄγριον. ἢ τὰ | 
μὲν τιμιώτερα παρακατασχεῖν, τὰ δὲ ἄλλα ἐπιδοῦναι, ἀλλὰ 
- μὴ πάντα κρατεῖν, ὡς μήτε τοὺς ἐχϑροὺς πλουτεῖν ἐϑέλειν, 
καὶ τὸ πολὺ τῆς ἔχϑρας ὑποτέμγνειν τῶν πολεμίων. ἄρκεμεά-τς 
E ζεται dà πρέσβυς καὶ πρὸ τῆς ἀποστολῆς , ὑποτιϑεμξνων cU- 
77. φῷ τῶν κεφαλαίων, καὶ ἐρωτώμενος, ὅπως περὲ éxacvOU αὖ- 
τῶν οἰχογυμήσειεν, οὕτως ἢ ἑτέρως αὐτῷ τῶν πραγμάτων 


ἐπισυμβαινύντῶν. e 


perficere , nisi forte quibusvis modis ad finem pervenire iussi sit. 


Ut videlicet, est aliquis missus ad dona ferenda vicinis, tanquam 
amicis, et eos deprehendit hostilia facientes: munera cnm litteris 
relinuit, sermones benevolos pro donis protulit. Dicet aliquis, ne- 
que id immerito , oportuisse legatum magis dona tradere, quibus 


inimicorum hostilem animum placaret et lemiret: vel pretiosiora qui- 
dem retinere , alia vero dare, sed non omnia in sua potestate penes 
- 86 retinere debuisse, cum hoc temperamento, ut velitquidem hostium 
*. . malevolentiam compescere et resecare , sed non eos auctiores et va- 
lidiores opibus reddere, Probatur vero legatus, antequam mittatur, 
WM illl proponantur capita legationis et interrogetur, quomodo singula 
sit gesturus , an ita, an aliter, prout res illi atciderint. 
T^ 7 ka 
* 


LÁ 


AESJIÍIBSB T ΑΘΗΝΑΙΟΣ 
« T4 Z29ZOÍ ENA 


e t 


αῇ 


4M 


ΔΕΞΙΠΠΟΥ 4AOHNAIOT 
ἘΚΤΩΝ ΖΚΥΘΙΚΩΝ. 


EK 10LI4l1 ΠΕΡῚ IIPESBE29N ΕΘΝΩΝ 
ΠΡΟΣ POM.A10124 


E LIBRIS 


DEXIPPIATHENIENSIS 


DE BELLIS SCYTHICIS. 


EXCERPTA DE LEGATIONIBUS GEN TIUM 
AD ROMANOS. 


: ARGUMENTUM. 0 € 
legati luthungorum Scytharum αὖ Aureliano Imperatore foedus 
* et tributum petentes infecta re reveryinqur (1). — Pax et foedus cum 
Veadalis componitur (2). 


- 


e 
e. 0: “ὐρηλιανὸς κατὰ χράτος Yuxgoag τοὺς "Tov-A.C. 270 
ϑούγγους Σκύϑας, καὶ κατὰ τὴν τοῦ Ἴστρου περαίωσιν dgÀurelli 
τὴν ἀποφυγὴν πολλοὺς τούτων ἀνελὼν, οἱ λειπόμενοι ἐς 010), ri 
δὰς agp xai πρεσβείαν ἐστείλαντο. τὴν δὲ αἰτησιν τῆς εἰ- 
πρήνης Ῥθύχει μὴ σὺν τῷ ἄγαν περιδεεῖ καὶ καταπεπληγότι ἐκ 
τῆς ἥττης ποιεῖσϑαι, ὡς ἂν ὑπάρχοι σφισὲ καὶ τῶν πρόσϑεν 
φοιτώγτων χρημάτων παρὰ Ῥωμαίων 5 ἀποδοχὴ, μὴ ἐς τὸ 
ψ ἀδεὲς πάντῃ τῶν ἐναντίων καϑισταμένων. ὃ δὲ Ῥωμαίων 


4. περαίωσιν N., περαιώσας vulg. 3. ἀνελὼν H., ἀνελϑὼν 
| vulg; 5. ἐδόχουν H. 


Kk Tuperator Aurelianus, quum luthungós Scythas acie devi- 
duet, et multos eorum in ipso Istri traiectu fugientes interemisset, 
, . Mliqui bellum foedere finire voluerunt, et legatos miserunt. Neque 
lamen cum nimio timore nimiaque perturbatione, quasi clade sua 
Krculsis pacem sibi petendam esse ducebant, ne tributo, quod an- 
Φ homi penderswt; hostibus ab omni metu solutis, in posterum 
pvaregtur, Sed HÜmanorum Imperator Aurelianus, ut luthungo- 


4j 


ΓΝ 


, 
8 


12 EXCERPTA E DEXIPPO 


A. C. ago βασιλεὺς “ὐρηλιανὸς ὡς ἐπύϑετο ἀφιγμένην τὴν Ἰουϑούγγων 
Αὐτοὶ εἱς πρεσβείαν, ἐς τὴν ὑστεραίαν φήσας χρηματιεῖν περὲ ὧν 2;— 
'" xovot, διέταττε τοὺς στρατιώτας ὡς ἐς μάχην, ἐχπλήξεως 
εἵνεχα τῶν ἐναντίων. ἐπεὲ δὲ καλῶς εἶχεν αὐτῷ ἡ δεακό-- 
σμησις, ni ὑψηλοῦ βήματος μωτέωρος βέβηκε, καὶ ἁλουργίδα 5s 
ἀμπέχων, τὴν πᾶσαν τάξιν ἐποίει ἀμφ᾽ αὐτὸν μηνοειδῆ. πα- 
ρεστήσαντο δὲ καὶ τῶν ἐν τέλει ὅσοι ἀρχάς τινας ἐπιτετραμε- 
μένοι, σύμπαντες ἐφ᾽ ἵππων. κατόπιν δὲ βασιλέως τὰ σή- 
para ἦν τῆς ἐπιλέχτου στρατιᾶς. τὰ δέ εἰσιν ἀετοὲ χρυσοῖ" 
καὶ εἰκόνες βασίλειοι καὶ στρατοπέδων κατάλογοι γράμμασεεο 
χρυσοῖς δηλούμενοι: ἃ δὴ σύμπαντα ἀνατεταμένα προὐφαίνε-- 
Bro ἐπὶ ξυστῶν ἠργυρωμένων. | éni δὲ τούτοις ὧδε διακοσμη» 
ϑεῖσιν Ἰουϑούγγους ἠξίου [παρελϑεῖν]. τοὺς δὲ συνέβη 9au- 
βήσασϑαι ἰδόντας καὶ ἐπὶ πολὺ σιγῇ ἔχειν. ἐπεὲ δέ σφισεν 
ἐκ τοῦ βασιλέως ἀπεδόϑη λέγειν, διά τινος ἑρμηνέως ἔλεξαν a 5 
V.6zoidÓ& (οὔτε τῇ ἐπὲ καιροῦ συμβάσῃ κακοπραγίᾳ ἡμῶν πα- 
χ τὸ εἰχὸς καταπεπληγότες, οὔτε δυνάμεως ἐνδεῶς ἔχοντες 
δ πολέμων ἄπειροι καϑεστηκότες, ἀσϑενείας εὐπρεπείᾳ 
κατὰ τὸ ἡμῖν αὐτοῖς μόνοις συμφέρον ἐς τὴν εἰρήνην σπεύ- 
δομεν" ἀλλὰ περίεστι μὲν ἡμῖν τοσοῦτον τῆς ἐν τοῖς πολέ-λο 
1. ἐπύϑετο] ἐπείϑετο vulg. — 4. τῶν N., τούτων vulg. 6. dug* 
Moa 


αὐτὸν H., voco» ed. H., ἀμφαυστον οἷ, Ρατ.0 8. ἐφ᾽’ cod. 
Vat. 13. παρελϑεῖν add. N. ϑαμβήσασϑα, IN. ϑαμβή- 
σεσϑαε vulg. 16. τῇ --- συμβάσῃ καχοπρὰγίέᾳ ΨΕΙ,, τῆς — 


συμβάσης χαχοπραγίας volg. 19. ἡμῖν ed. Par., ὑμὶν ed. H. 
σπεύδομεν Vat,, χατασπεύδομεν vulg. 


rum legatos advenisse intellexit, cum dixisset, se cum his postridie 
acturum de his, quorum causa legati venerant, huiusmodi bostibus 
terroris iniiciendi gratia militum aciem condicta die tanlMÁ&m ad 
pugnam instruxit. Ut illi recte se habere visa est exercitus dispo- 
sitio, altum suggestum sublimis, purpura indutus, ascendit, et 
omnem excrcitum, qui ipsum circumstabat, in formam lunae dispo- 
suit. Aderant et ex his, qui in exercitu imperia habuerant, omnes 
&b equis. A tergo Imperatoris «erant signa coadunati exercitus. 

aec vero erant aquilae aureae “οἱ imagines Imperatorum, et eo- 
um, qui militiae nomina dederant, catalogi et enumerationes, au- 
reis litteris perscriptae.. Quae omnia explicata etillustri loco posita 
in bastis argenteis conspicua erant. His ita praeparatis luthungos ius- 
sit adesse. Ut haec viderunt, obstapefacti longo tempore silentium 
tenuerunt. Postquam ab Imperatore illis dicendi facultas data est, 
ita per interpretem locuti sunt : ,, Neque quia adversa fortuna, quae 
nobis hoc tempore contigit, ultra modum animos nostros abiecit et 
perculit, aut quia destituti copiis et viribus sumus, aut rei militaris 
imperiti, infirmitatem nostram honesto praetexto tegentes neque quid- 
quam nisi utilitatem nostram spectantes, ad pacem festinamus. Sed 


DE BELLIS SCYTHICIS. (0 13 


pu; περεουσέας πλήϑους εἵνεχα καὶ ἰσχύος, ὥστε μέρει ἐλα-Α. C. 2o 
χίτῳ τὰς περὸς Ἴστρῳ πόλεις ἐπελϑόντες Ἰταλίαν μικροῦ wel. 1. ' 
πᾶσαν κατεελήφαμεν, ἱππικῷ μὲν στρατεύσαντες ἐς μυριάδας 
ὃ, xai. τούτων σὗ μιγάδων οὐδὲ ἀσθενῶν, ἀλλὰ Ἰουϑούγγων 
ψμαϑαρῶς, οὖν πολὺς ἐφ᾽ ἱππομαχίᾳ λόγος. ἀσπίδα δὲ ἄγομεν 
ἐιπλασέίαν δυνάμεως τῆς ἱππικῆς, οὐδ᾽ ἂν τούτοις ταῖς éré- 
eo» ἐπεμεεξέαιες ἐπισκιάζοντες τοῦ σφετέρου στρατοῦ τὸ d- 
γαγταγώνιστον . ἔχοντες δὲ καὶ οὕτω παρασχευῆς διαχρίγε- 
σθαι, ov διαγινώσχομεν ἐς ἀντιλογίαν ἥχειν τῆς συμφορῶς 
ιοξέρε. οὐ διὰ τὸ μὴ κατὰ κράτος γνενικῆσϑαι, κατὰ δὲ τὸ 
ἄδηλον τοῦ ὀχβησομένου εἰρήνην πολέμου προτιμῶμεν, εἰ-Ὁ 
xaLovreg κοιὲ ὑμῖν ὡς γένοιτ᾽ ὧν διὰ γνώμης πρὸς Ἰουϑουγ- 
γους εὖ παρασχὸν τῆς πρόσϑεν διαφορᾶς συμβῆναι, οἷα δὴ 
ὑπούσης καὶ παλαιᾶς ἀμφοῖν τοῖν γενοῖν πρὸς ἄλληλα πί- 
ἄστεως ἐς τὸ ἡσυχάζειν, δι’ ἣν χρὴ τὴν ἐπὲ καιροῦ διαφορὰν 
ἀπερίσχεπτεον ὃν τῷ παρόντι καταλύσαντας πρὸς τὸ παλαίτε- 
σὺν καὲ λυσιτελοῦν μετατίϑεσθαι ἑκατέροις. ἔν τε τῷ πολέ- 
μῳ ovx ἐπὶ πλεῖστον ταῖς καταδρομαῖς ληϊζόμενοι, üAX ὅσον 
ἐς ἀφορμὴν τῶν ἐπιτηδείων ἀγαπῶντες τὴν ἀϑροισιν, μέχρι 
aprüc γενομένης μάχης ἡσυχίᾳ τὸν καιρὸν διετρίβομεν, ὡς τοῖς P. g 
ἐπιοῦσιν ὑμῖν σὺν τῇ ὑμετέρᾳ δυνάμει τὸ xaJ' αὑτοὺς ἀν- 
τιεάξαντες. ὃ δὴ καὶ νῦν ποιεῖν παρεσχευάσμεϑα- καὶ τό, 


ι. πλήϑους H. mg., πλείϑη edd, — 5. ἑππομαχίῳ Vat. — 7. d- 
ναγταγώνιστο») ἀνταγώνεστον vulg. 31. F. ἀντιτάξοντες. N. 


mnuitae nobis adhuc suppetuntad bellum gerendum facultates, sive mul- 

| titudine militum, sive viribus opus est. Nam et minima nostri parte 
' urbes ad Istrum sitas invadentes, parum abfuit, quin omnem Italiam 
| eeperi Quadraginta equitum millia in pugnam educimus, quae 
non ex convenis aut imbecillibus, sed ex luthungis pure constant, 
quorum in equestri proelio magna fama est. Peditum autem dupli- 

p πὶ ε uitatus numerum producimus, in his quoque nulla peregrino- 
rum admixtione invictum agminis eorum robur deminuentes. taque 
.quamquam huiusmodi apparatu ad dimicandum instructi, minime ta- 
men de eventu decertandum esse duximus. Non autem quia victi su- 
mus, sed propter eventuum incertitudinem, pacem bello praeponimus, 
raesertim quum vos quoque, data occasione, ad componendas simul- 

tates cum [uthungis propensos esse suspicemur, quoniam aliqua 
inter utramque gentem antiqua et inveterata ad quietem mutuo co- 
lendam fides exstat. Quamobrem oportet inconsiderate susceptum 

hoc tempore dissidium deponere, et ad antiquam concordiam, quae 

: ett utrisque utilior, redire. Et in ipso bello quidem non admo- 
| dum crebras incursiones facientes praedas egimus, necessarias res 
comparare qua occasio tulit studentes, ceteroqui usque ad hanc 
Primam pugnam in otio et quiete tempus contrivimus, et quando 


A. C. ago βασιλεὺς «ὐρηλιανὸς ὡς ἐπύϑετο ἀφιγμένην τὴν Ἰουϑούγγων 
Αὐτοὶ αι πρεσβείαν, ἐς τὴν ὑστεραίαν φήσας χρηματιεῖν περὲ ὧν 7- 
κουσι, διέταττε τοὺς στρατιώτας ὡς ὃς μάχην, ἐχπληξεως 
εἵνεκα τῶν ἐναντίων. ἐπεὶ δὲ καλῶς εἶχεν αὐτῷ 7 διακό- 
σμησις, ἐπὲ ὑψηλοῦ βήματος μδτέωρος βέβηκε, καὶ ἁλουργίδα 


12 EXCERPTA E DEXIPPO 


ἀμπέχων, τὴν πᾶσαν τάξιν ἐποίεε ἀμφ᾽ αὐτὸν μηνοειδῆ. πα- 
ρεστήσαντο δὲ καὶ τῶν ἐν τέλει ὅσοι ἀρχάς τινας ἐπιτετραμε--: 
μένοι, σύμπαντες ἐφ’ ἵππων. κατόπιν δὲ βασιλέως τὰ σή-- 


ματα ἦν τῆς ἐπιλέχτου στρατιᾶς. τὰ δὲ εἰσιν ἀετοὲ yovoor 
καὰ εἰκόνες βασίλειοι καὶ στρατοπέδων κατάλογοι γράμμασειο 


χρυσοῖς δηλούμενον" ἃ δὴ σύμπαντα ἀνατεταμένα προὐφαίνε-- 


Βτο ἐπὶ ξυστῶν ἠργυρωμένων. ἐπὲ δὲ τούτοις ὧδε διαχοσμε- 


ϑεῖσιν Ἰουϑούγγους ἠξίου [παρελϑεῖν]. τοὺς δὲ συνέβη ϑαμι- 
βήσασϑαι ἰδόντας καὶ ἐπὶ πολὺ σιγῇ ἔχειν. ἐπεὲ δέ σφισεν 


ἐκ toU βασιλέως ὠπεδύόϑη λέγειν, διά τινος ἑρμηνέως ἔλεξαν 5 

V.6rotáde* ovre τῇ éni καιροῦ συμβάσῃ καχοπραγίᾳ ἡμῶν πα- 

« τὸ εἰκὸς καταπεπληγότες, οὔτε δυνάμεως ἐνδεῶς ἔχοντες 
x 


ai διολέμων ἄπειροι καϑεστηχότες, ἀσϑενείας εὐπρεπείᾳ 
κατὰ τὸ ἡμῖν αὐτοῖς μύνοις συμφέρον ἐς τὴν εἰρήνην σπεύ- 


douce»: ἀλλὰ πορίεστει μὲν ἡμῖν τοσοῦτον τῆς ἐν τοῖς πολέ-2ο 


!. ἐπύϑετο] ἐπείϑετο vulg. — 4. τῶν N., τούτων vulg. 6. dug" 
αὐτὸν H., ἄμφαυσον ed. H., duqavoror ed. Par. 8. ἐφ᾽ cod. 
Vat. 13. παρελϑεῖν add. N. ϑαμβήσασϑαι N., ϑαμβή- 
σεῦϑαε vulg. 16. τῇ --- συμβάσῃ καχοπρὰαγίᾳ Ἧι, τῆς — 
συμβάσης χαχοπραγίας vulj. 19- ἡμῖν ed. Par., ὑμῖν ed. H. 
σπεύδομεν Vat,, χατασπεύδομεν vulg. 


rum legatos advenisse intellexit, cum dixisset, se cum his postridie 
acturum de his, quorum causa legati venerant, huiusmodi hostibus 
terroris iniiciendi gratia militum aciem condicta die tangf&m ad 
pugnam instruxit. Ut illi recte se habere visa est exercitus dispo- 
sitio, altum suggestum sublimis, purpura indutus, ascendit, et 
omnem excrcitum, qui ipsum circumstabat, in formam lunae dispo- 


. suit. Áderant et ex his, qui in exercitu imperia habuerant, omnes 


F3 equis. A tergo Imperatoris «crant signa coadunati exercitus. 
aec vero erant aquilae aureae -et imagines Imperatorum, et eo- 


.yum, qui militiae nomina dederant, catalogi et enumerationes, au- 


reis litteris perscriptae. Quae omnia explicata et illustri loco posita 
in hastis argenteis conspicua erant. His ita praeparatis Iuthungos ius- 
sit adesse. Ut haec viderunt, obstupefacti longo tempore silentium 
tenuerunt. Postquam ab Imperatore illis dicendi facultas data est, 
ita per interpretem locuti sunt : ,,Neque quia adversa fortuna , quae 
nobis hoc tempore contigit, ultra modum animos nostros abiecit et 
perculit, aut quia destituti copiis et viribus sumus, aut rei militaris 
imperiti, infirmitatem nostram honesto praetexto tegentes neque quid- 
quam nisi utilitatem nostram spectantes, ad pacem festinamus. Sed 


| 
| 


DE BELLIS SCYTHICIS. 15 


vwwre» si»exo δι᾿ εἰρήνης αἱρεῖσϑαι ὑμᾶς τὰς ἐκ τῆς ὅμο- A.C. ago 
wa; ὠφελεέας, καὶ τὰ τοῦ πολέμου πράγματα σὺν ἡμῖν τί- Aurel. la 
ϑδεσϑαει, τῇ τε naQ ἡμῖν συμμαχίᾳ ῥωσθέντας πλέον ἔχειν 
τρὸς τοὺς ἐπιόντας. εἶ δὲ ταῦτα ποιεῖν ὧδε κρίνοιτο, ὑπάρ-- 
5» ἡμῖν δέκαιον καὶ ὅσα ἐν χρυσοῦ ἀσήμου τε xoi ἐπισή- 
μου δόσεσε καὶ ἀργύρου παρ᾽ ὑμῶν ἐφοίτα éni φιλίας βε- 
ῥαιότητε. ἀπειπαμένων γὰρ, ὅσα ἐχϑροὺς ἀμυνόμενοι, κα- Ὁ 
Seri δυνατὸν πολεμήσομεν." πρὸς ταῦτα ὃ Ῥωμαίων βασι- 
λεὺς ἔλεξεν ὧδε" ,εἰ μὲν ἐς ἀφανὲς χαϑέντος τὴν γνώμην 
Ἰοΐμεῦν, περὲ ὧν πρεσβεύεσϑε, ἐδιδώσκετο, οὐϑ’ ἡμῖν τοῖς ἐκ- 
δεξαμένοις τὸν λόγον χαλεπὴν παρείχετ᾽ ἂν τὴν ἀπόκρισιν. Ὗ. 7 
ἐπεὶ δὲ τὰ εἰρημένα ἐς μὲν εὐπρέπειαν σύγκειται, ἔργῳ δὲ 
ἐναντίως ἔχει, πῇ μὲν εἰρήνης μνημονευόντων, ὅτε δ᾽ αὖϑις 
πόλεμον ὁπανατεινομένων ὑμῶν, ὧν συγχεῖν ἐδοίκατε ἑκάτερον 
1Xx ϑατέρου, ἀμφίβολον καὶ ἡμῖν καϑίσταται πρὸς Ü,r& χρὴ 
πρῶτον ἀποχριναμέγους μὴ ἁμαρτάνειν. λέλειπται δέ τι xai 
ἐκ τῶν παρόντων βουλεύσασϑαι" χρὴ γὰρ τὼ διττὼ τούτω Ρ το 
| γι διελόντας ἀπαντᾷν πρὸς ἀμφω. εἰ μὲν γὰρ καϑαρῶς 
εἰρηϑην ἐπαγγέλλεσϑε, τί δεῖ μεμνῆσϑαι χρημάτων αἰτήσεως ; 
apxa(rot κἀν τούτῳ οὐ σὺν τῷ προχείρῳ 7 βουλὴ τοῖς γενικη- 
χόσιν πρὸς τὴν ἄρνησιν ἢ τὴν καταίγεσιν. εἶ δὲ ἐπισκοπεῖν 


2. τὰ add. N. 8. πολεμήσομεν H., πολεμησόμενοι vel πολε- 
μεσόμενοι οὐ ἀ, — 9. μεὲ»] immo μὲν μὴ B. — 11. παρείχετ᾽ ἂν 
τὴν Ν., παρεῖχε ταύτην vulg, — 17. τῷ διττῷ τούτῳ λόγῳ vulg. 
21. καταίνεσιν] κατάνευσεν coni. Cantocl. , χατέγνεσεν edd. E 
πισχοπεῖν»] F. ἔτει oxozety, B. , ἐπισχοτεῖν Cl. 


nobiscum bellicis viribus, nostris auxiliis confirmati, superiores ve- 
stris hostibus, si qui vos adoriantur, evadatis. Quod si ita fieri de- 
bere i veritis, quod auri facti vel infecti vel etiam argenti a 
vobis antea nobis redibat, ad amicitiae confirmationem vos praesta- 

re aequum est. Si id denegaveritis, vos qua hostes ulciscemur, et 
quantum in nobis erit, bello persequemur.* Ad haec Rómanorum Im- 
perator haec dixit: , Siquidem aperte et dilucide vestram senten- 
tiam exponentes, ea, de quibus legati estis, nos docuissetis, nobis, 

qui vestrum sermonem excepimus, ad eum minime dubia aut difli- 

clis praebita esset responsio: sed quoniam ea, quae dicta sunt, de- 
corum quid et honestum prae se ferunt, re ipsa vero secus se habent, 

| quum modo pacis mentionem faciatis, modo rursus bellum minemini et 
inlendatis, quorum utrumque in utroque confundere et involvere 
ridemini, dubitationem nobis attulistis, cui primum debeamus rc- 
ipogdere, ne in aliquo offendamus. Sed aliquid tamen etiam in 
presentia considerare licet. Oportet enim, divisa duplici vestra ora- 
lione, in utramque partem occurrere. Si enim pure ct sincere pacem 
deauntiaretis , quid attinuit pecuniarum exactionis meminisse? etiam- 


' 16 * EXCERPTA E DEXIPPO 


A.C.22o ὑμῖν πρὸς 40 συμφέρον καὶ τὰς ἐκ τοῦ πολέμου πλεονεξέας 
Aurel. L1 ἡγεῖσϑε τὴν σύμβασιν, xai ἡττηθέντες ὥσπερ δασμοὺς παρ’ 
ἡμῶν ἀπαιτήσοντες ἥκετε, τῆς ῥᾳστώνης τὸ τερπνὸν, ὅσον 
εἰρήνη δίδωσιν, ἐκ παντὸς μεταδιώχειν ἡμᾶς νομίζοντες, ἔχε- 
Βσϑε τῆς ὁμοίας τῇ πρόσϑεν ἐπιχειρήσεως, μηδ᾽ εἰς εὐεργεσέ- 
ας λόγον προϊσχόμενοι τοῦ πολέμου τὴν κατάλυσιν αἰτεῖτο 
μισϑὸν τῆς συγχωρήσεως, ὠνητὴν καὶ οὐκ ἐϑελούσιον ποιού- 
μενοι τὴν παροῦσαν ἐς. τὴν φιλίαν πρόχλησιν. οὐ γὰρ δὴ 
πολέμων ἀπείρους ὄντας ἡμᾶς τῷ πλήϑει τῆς πολλὰ δὴ κορι-- 
πασϑείσης ὕφ᾽ ὑμῶν δυνάμεως ἐκπλήξετε' οὐδὲ πλούτῳ Aa-ro 
᾿φύρων Ἰταλικῶν ἐπικομιζόμενοι, ἀδεῶς ἐπ’ οἴχου πορεύσε-- 
σϑε" ἀλλὰ δῆλαι μὲν ὑμῶν αἱ πεζαὲ παρασχευαὶ, οὐκ ἄδη- 
λοι δὲ αἱ τῶν ἱππέων, πρὸς ἃς ἐς τρόπον τὸν δυνατὸν ἐντι- 
στησόμεϑα. τολμῶμέν τὸ γὰρ μετ᾽ ἀσφαλείας, καὶ dyayco- 
ροῦμεν σὺν προμηϑείᾳ, οἷα δὴ λογισμῷ ἡγεμόνι ἐς πάνται 
χρώμενοι, οἷς 7 ἰσχὺς βεβαιοτάτη, καὶ ἐμπειρίαν πολεμικῶν 
ἔργων διαφερόντως ἔχοντες. ὑμεῖς δὲ μετά v6 τοῦ προχεί- — 
gov ἔπιτε, καὶ διαμαρτάνοντες τῶν ἔργων διὰ τὸ μὴ ερο- 
σχέψασθαι ἐφ᾽ ἃ δεῖ ἐλϑεῖν, πείρᾳ τὴν βλάβην τοῦ προπετοῦς 
φερόμενοι μεταγινώσκεξε. τοῖς yao ζέσει ἐς τὰς πράξεις μὴ αο 


5. τῇ Β., τῆς vulg. μηδ᾽ εἰς — λόγον Valesius, μηϑεὶς — λόγων 
vulg. 6. προϊσχόμενος H. mg. 9. ἐθελούσιον N., ἐθέλου- 
σιν vulg. 10. πλοῦτον H. τι. ἐπιχομπαζόμενοε Ν᾿. 13. τρό- 
που vulg. 18. ἔπετε B., ἔπειτα vulg. 20. μὴ om, ed. pr. Haud 
dubie locus corruptus est. ' ' 


si victoribus non satis constaret, an denegarent aut coricederent, quod 
ab illis petitur. Si vero pacem commodis vestris et exspectatis belli 
lucris obesse opinamini, et quamquam victi quasi tributa 4 nobis 
petitis, nihil magis nos amplecti et persequi, quam voluptatem ex 
otio, quod pax tribuit, existimantes: eandem vos quam antea super- 
biam ostenditis tantumque abestis, ut beneficii loco belli cessatio- 
nem habeatis , ut etiam mercedem pacis postuletis, et venalem, non 
spontaneam adhortationem ad amicitiam, quam nunc proponitis, fa- 
ciatis; Non enim nos tanquam bellorum rudes et imperitos magnita-- 
dine tantarum , quas vos iactatis, virium perterrefacietis. Neque 
vero spoliis Italicarum opum onusti impune domum revertetis: ve- 
strae pedestres copiae nobis sunt notae, neque equestres ignotae, 
quibus quantum in nobis erit quacunque vía resistemus. Audemus 
enim cum securitate, recedimus cum providentia, et in omnibus re- 
bus prudentia duce utentes, quae plurimum valet, usu et rei mili- 
taris peritia praestamus. Vos cum ardore et promptitudine aggredi- 
mini, deinde rerum adeptione frustrati, quia qua progredi oportebat, 
non ante providistis, damnum experientia ipsa ex vestra temeritate 
reportantes poenitentia ducimini. Qui enim [haud] cum fervore, 


DE BELLIS SCYTHICIS. EE 


συμφερομένοες εἰγάγχη τοῦ βελτίστου ἁμαρτάνειν. xal ta-A.C. 270 
yim. μὲν ὑμῶν αἱ ἐπιχειρήσεις, dU ὀλίγου δὲ αἱ uera d. nre lt 
lua. κκαὲ τὸ σύμπαν κατὰ τὸ εἰχὺς ϑαύματος ἀπήλλα- 
ται, ἀντιπάλους ἡμῖν τυχόντας καὶ ἡϑῶν ἀνομοίων xai ἐς 
πὰς γνώμας πραττομένων διεστάναι oüx ἀποπεποιηχὼς, xaiDt 
ἑμᾶς μὲν ἀμαϑίᾳ, ἡμᾶς δὲ λόγῳ συνεῖναι, σὺν ᾧ μάλιστα - 
καὶ τὸ κρατεῖν τοὺς ἥσσους τῶν πλειόνων περιγίνεται, Gvy- 
ἐσεε πρὸ δυνάμεως πιστεύοντας. τούς τὸ πλείονας σὺν τῷ 
ἀλογίστῳ διὰ μάχης ἰόντας κάκιον ὠμανᾶσϑαι, ἔργου πείρᾳ 
louxAAo» ἢ λόγου κσμπωδεστέρᾳ προσποιήσει διδάσχεσϑε, βλό- 
ψαντες ἧς τὰ Σχυϑῶν πάϑη" μετὰ σαφεστάτων γὰρ τεχμη- 
ρέων xai οὐχ ἀμάρτυρα λέξομεν. οὗτοι δὴ τριάχοντα μυ- 
ριώσε στρατοῦ ἐφ' ἑκατέρας τὰς ἠπείρους σκεδασϑέντες πάσῃ 
τῇ δυνάμει ἡττήϑησαν πρὸς ἡμῶν, καὶ λαμπρὰ τοῖς vevixg- 
15xógt» ὑπελείποντο τῆς οἰκείας ἀρετῆς ὑπομνήματα, ὧν τὴν. ιἱ 
εὔχλειαν ἐς τὸ παντελὲς ὅξομεν νῦν τὸ καὶ ἔπειτα, τῷ χρό- 
γῳ συμπαραϑέουραν. rag τε ᾿Αλαμαγῶν συμφορὰς ἄγειν ἢ 
σφᾶς τοῦ προχεέρου τῷ ἀναῤῥιφϑέντι τῆς ἐπιχειρήσεως τα- 
χυτέραν καὶ δι ὀλίγου ἔϑεντο τὴν μετάγνωσιν. ἡμεῖς τὸ 
λοἐπὶ ταῖς πλημμελείαις ὑμῶν, αἷς εἷς ἡμᾶς ἐπλημμελήσατε, 
5. ἀποπεποιηχὼςἿ ἐπεοιχὸς H. — 7. ἥσσους ἥττους ed. R., 1- 
σους vulg. 9. πρὸ Ν., πρὸς vulg. 9. duardcOc«] απαλ- 
Adrzst09a, coni. B., ἀμύνασϑαι H. — 10. βλέψοντες vulg. 13. 


συμπαραϑέουσαν. τὰς Valesius, συμπαραϑυσαγτάς codd, — 74- 
λαμανῶν N., γαλμιεόνων codd, 


ad res gerendas feruntur, hos in optima quaque re vires minime 
deficere necesse est. Conatus et aggressiones vestrae sunt subitae 
et repentinae et brevi post poenitentia In universum non est quod 
miremur, vos quam adversarii nobis sitis et diversorum morum, etiam 
ferum gerendarum consiliis a nobis .distare * * et vos temeritate, 
nos consilio congredi, quo paucioribus quoque non raro plures vin- 
eere contigit, dum prudentia potius, quam viribus nitebantur, Plures 
autem temere et imprudenter proeltum ineuntes malo affici, re ipsa 

ius, quam verborunr elegantiore ornatu didicistis Scytharum mala 
intuentes. Manifestissimis enim indiciis ettestimoniis nota testataque 
dicemus. llli exercitu trecentorum millium hominum ab utraque 
parte ripae expositorum pugnantes, omnibus viribus sunt a nobis 
deleti et superati. Cuius nostrae virtutis clara victoribus relicta 
sunt monumenta, ex quibus immortalem nobis gloriam et nunc et 
sequenti tempore duraturam peperimus. Cum enim praepropero im- 
petu ad ripas furore praecipites in certamina ruissent, eorum teme- 
rariam et inconsultam ad aggrediendum irruptionem celerior brevi 
Post poenitentia est consecuta. Et vero pro his, quae in nos admi- 
&istis εἰ commeruistis, eas quas luistis poenas minime sufficere iu- 


Dexippus , Eunapius etc, 2 


18 EXCERPTA E DEXIPPO 


A.C. ago 0Ux ἀποχρῆν ἡγούμεθα ἣν ἐπάϑετε τιμωρίαν, εἰ μὴ καὶ τὸν 
AureL.L εἼστρον ὑπερβάντες ἐν ὅροις τοῖς ὑμετέροις τὴν ὀργὴν ὡς 
προαδικήσαντας ὑμᾶς ἀποπλήσαιμεν, πόλεμον γὰρ ἐπὲ σπον-- 

, δαῖς ἀκήρυκτον ἐφ᾽ ἡμᾶς ἠγείρατε, ἐγκλήματα μὲν ὡς εἰς 
Β προαδικήσαντας εἰπεῖν οὐκ ἔχοντες. ἐπιϑυμίαις δέ τισι xac5 
ἐλπίσι κουφισϑέντες, σὺν αἷς “ὅμιλος ἀλόγιστος ἐπαίρεται, 
δτρατιᾶς καὶ πολέμου ἀντιλαμβάγνεσϑε. ὅϑεν οὐκ ἔξω προσ-- 
δοκίας ἄγομεν καὶ παρὰ τοῦ ϑείου ἔσεσϑαι ἡμῖν ἀρωγὰ, οἷα 
᾿δὴ ἡμῶν μὲν ϑεσμὸν τὸν ἐπὲ σπονδαῖς οὐχ ἀτιμασάντων, 
"IovJovyyoy δὲ ἄδικον ὅδόν τὸ ἐφ᾽ ἡμᾶς ἐλθόντων, καὶ óg-1o 

V.8xovc xo4 πᾶσαν πίστεως βεβαιότητα παρὰ φαῦλον τιϑεμένων- 
τοῖς τε αὖ φϑάνουσι κατορϑώμασιν τὸ μέλλον λαμβάνοντες, 
καὶ περὶ τῶν ἐσομένων οὐχ ἀπεικότως πρὸς τοῖς εἰρημένοις 
Οχρηστὰ δοξάζομεν. 7 μὲν γὰρ ἐπ᾽ εὐπραγίᾳ ἐλπὶς ϑάρσος 
φέρει, φόβον δὲ ἢ ἐπὲ τῷ ἐναντίῳ. λογισμῷ τε T7ytuóvui5 
πρὸς τὰς πράξεις χρώμενοι, τάς τε δόξας τῶν συμβησομένων — 
ovx ἀβασανίστως προσιέμεϑα, xd» τοῖς παροῦσιν, οἷα ἀνδρες — 
ἀϑληταὶ κινδύνων τῶν ἀρίστων, οὐκ ἐκπληττόμεϑα ταῖς τοῦ 
πολέμου χαλεπότησιν, ἔξ ὧν τὸ ἐλπιζόμενον κέρδος oix ἄσϑε- 
ψὲς καὶ περιττότερον τῆς ἀχϑηδόνος. τὸ γὰρ πλῆθος ὕ-λο 
μῶν σὠμασί τε ἥκιστα ἰσχύει καὶ φρονήμασιν. ἀπείληπται 
1. ἣν B., ὧν vulg. 4. de πρ. Uudc] ὧν προηδικήσατε ἡμᾶς 
B. 838. ἀποπλήσαιμεν N., ἀποπλεύσαιμεν vulg. 5. προαϑδι- 


κήσαντας Ἡ., προαδεχῆσαν vulg. 15. φόβον et τῷ ἐναντίῳ 
Β., φόβου εἰ τοῦ ἐναντίου vulg. — 21. ἐπεέληπται vulg. 


dicavimus, nisi quoque, traiecto Istro, in vestris ipsorum finibusiram 
nostram in vos, qui nos priores iniuria affecistis , explevissemus. 
Bellum enim, dum adhuc foedus erat, ultro et non indictum adver- 
sum nos excitastis. Et cum, quod nobis obiiceretis, non haberetis, 
quia vobis nullam iniuriam feceramus, in spes et cupiditates quas— 
am erecti, quibus vulgus imperitum effertur, exercitu comparato, 
nos aggredimini. Quare speramus, Deum nobis auxilio futurum. 
| Sanctitatem enim foederum minime derisui et ludibrio habemus. Iu- 
thungi contra iniqua ratione nos adoriuntur, et iusiurandum et 
cetera quantumvis firma fidei vincula pro nihilo ducunt, Equidem 
ex rebus ad voluntatem nostram fluentibus, quid consecuturum sit 
coniiclentecs, eventus rerum non absque veri similitudine, ex his, 
quae ante dicta sunt, laetos fore, exspectamus. Etenim ex secundis 
rebus spes fiduciam adfert, contraria autem timorem, Prudentia 
duce in rcbus administrandis utentes, quae accidere possupt , non 
nisi re bene perpensa, opinione praecipimus, οἱ in praesentia tan- 
quam viri gravibus quibusque periculis exercitati, belli difficultati- 
bus non terremur, quibus non levia commoda, sed laboribus longe 
maiora comparantur, Nam vulgus vestrum neque corporis neque 


DE BELLIS SCYTHICIS. 19 


γὰρ Ῥοδανοῦ μὲν εἴσω xoi τῶν ἡμετέρων δρίων" σπανέῳ δὲ A.L 220 
ἀγορᾷ συνεχόμενον καὶ τῇ ἄλλῃ ταλαιπωρήσει, τοῖς ἀλγεινοῖς fure. L 4 
τοῖς μὲν ἤδη σύγεστι, τοῖς δὲ μέλλεε. καὶ προκαμὸν ἐν τῷ 
ἀεὶ μοχϑεῖν ατολμότερον ἔσται καὶ χρῆσϑαι αὐτῷ παρέξει 
feuarti O,rt &» βουλώμεϑα, ὡς ἂν πρὸς τὴν χρόνιον διατρι- 
βὴν ἀπεερηκότε. ὅϑεν ὑμῖν v6 τὸ πᾶν περιφανῶς κινδυνεύ- 
€t, χαὲ 7 τῆς εἰρήνης ὑμῶν αἴτησις ἐπ᾽ εὐπρεπείᾳ τοῦ φό- 
βου σύγκειται, ὅπως ἂν τὸ σφέτερον δέος ἐπηλυγάζησϑει 
ἣν τί δεῖ προσίεσϑαι, καλῶς ὑπάρχον πανταχόϑεν ἀποκλει- 
ιοσϑεῖσιν Oui» τῆς οἴκαδε πορείας καὶ οἷον εἴσω πυλῶν ἀπει- 
λημμένοις χρῆσϑαι εὖ τὸ καὶ μὴ, ὅπως ἄν ἔχωμεν πρὸς ὑμᾶς Ῥ. 12 
διανοίας ;" ἐπὲ τούτοις λεχϑεῖσιν ἐκ τοῦ βασιλέως κατεπλά- 
γησάν τε ᾿Ιουϑοῦγγοι" καὶ ὡς οὐδὲν αὐτοῖς κατὰ τὰς ἐλπί- 
δας ἐπράττετο, παντελῶς τῶν απονδῶν ἀπογνώσει ἐχόμενοι 
ιὅπαρὰ τοὺς σφετέρους ἀπεχώρησαν». | 
β΄. Ὅτι ini «Τὐρηλιαγνοῦ οἱ Βανδῆλοι xard χράτος gr-À.C.27t 
τηϑέντες παρὼ Ῥωμαίων πρεσβείαν ἐποιήσαντο πρὸς ῬωμαείΑυτε!. 1. 2 
ovc περὲ διαλύσεως πολέμου καὶ συμβάσεως. καὶ πολλὰ ἀνα- 
μεταξὺ εἰπόντων ἀλλήλων, τοῦ τε βασιλέως καὶ τῶν βαρβα- 
λορων, διελύϑη μὲν ὃ σύλλογος, τῇ δὲ ὕστεραίᾳ τό,τε πλῆϑος 
τῶν Ῥωμαίων στρατιωτῶν αὖϑις ἡϑροίσϑη, καὶ ἐρομένου βα- Β 


c? 


σιλέως, ὅ,τι σφισὲ περὲ τῶν παρόντων λῷον εἶναι δοκεῖ, κρί- 


EJ 


1. Ἠριδανοῦ Valesius. ο. ἣν τί δεῖ προσίεσϑαι B., ὄντι δὴ 
σπροσέεσϑε vulg. 13. χατὰ add. N. 22. λῷον B., λαῶν vulg. 


animi viribus pollet. Inclusi enim inter Rhodanum et nostros fines 
alimentorum penuria aliisque incommodis laborans, multis malis hoc 
ipso tempore premitur, aliis mox premetur. Fractum et debilitatum, 
uia sine intermissione laborat, minus audet et timidius est. Itaque 
iutürnioris tum studii tum operae nescium sese nobis sine proe- 
ho praebebit paratum subire, quicquid de eo statuere voluerimus: 
ἔκ quo omnes vestrae res in apertum discrimen adducuntur. Tota 
awtem vestra pacis petitio nihil est, nisi decorum timoris praetextum, 
guo metum vestrum tegere cupitis. Quam cur accipiamus, data no- 
occasione vos undique ab reditu exclusos et quasi intra claustra 
coercitos bene aut male habendi, utcunque nobis pro animi nostri 
erga vos affectu videbitur?* His ab Imperatore dictis, Juthungi valde 
sumt consternati, cumque minime negotium, ut speraverant, confecis : 
sent, sed ommino foederis repulsam tulissent , ad sua redierunt. 

3. Sub Aureliano Vandali a Romanis acie superati sunt. Itaque 
legationem ad Romanos decreverunt, quae de bello pacificatione fi- 
Biendo ageret. Et cum multa inter se Imperator et barbari disse« 
fuissent, solutum est colloquium. Postridie multitudo militum ir 
iaanorum rursus convenit, et cum eos Imperator interrogasset, qui 


18 EXCERPTA E DEXIPPO 


A.C. a2o00Ux ἀποχρῆν ἡγούμεϑα ἣν ἐπάϑετε τιμωρίαν, εἶ μὴ καὶ τὸν 
Aure.Li"[5700y ὑπερβάντες à» ὅροις τοῖς ὑμετέροις τὴν ὀργὴν ὡς 
προαδικήσαγτας ὑμᾶς ἀποπλήσαιμεν, πόλεμον γὰρ ἐπὶ σπον- 

, δαῖς ἀκήρυκτον ἐφ’ ἡμᾶς ἠγεέρατε, ἐγκλήματα, μὲν ὡς εἰς 
Β προαδικήσαντας εἰπεῖν οὐχ ἔχοντες ἐπιϑυμίαις δέ τισι xai9 
ἐλπίσι κουφισϑέντες, σὺν αἷς ὅμιλος ἀλόγιστος ἐπαέρεταε, 
δτρατιᾶς καὶ πολέμου ἀντιλαμβάγνεσϑε. ὅϑεν οὐκ ἔξω προσ-- 
δοκίας ἄγομεν καὶ παρὰ τοῦ ϑείου ἔσεσθαι ἡμῖν ἀρωγὰ, οἷα 
δὴ ἡμῶν μὲν ϑεσμὸν τὸν ἐπὲ σπονδαῖς οὐκ ἀτιμασάντων, 
᾿ἸΙουϑούγγων δὲ ἄδικον ὅδόν 16 ἐφ᾽ ἡμᾶς ἐλθόντων, καὶ δρ-το 

V.8xovc καὶ πᾶσαν πίστεως βεβαιότητα παρὰ φαῦλον τιϑεμένων»- 
τοῖς τε αὖ φϑάνουσι κατορϑώμασιν τὸ μέλλον λαμβάνοντες, 
χαὶ περὲ τῶν ἐσομένων οὐκ ἀπεικότως πρὸς τοῖς εἰρημένοις 
Οχρηστὰ δοξάζομεν. ἢ μὲν γὰρ ἐπ᾽ εὐπραγίᾳ ἐλπὶς ϑάρσος 
φέρει, φόβον δὲ ἢ ἐπὲ τῷ ἐναντίῳ. λογισμῷ τε ἡγεμόνετϑβ 
πρὸς τὰς πράξεις χρώμενοι, τάς τε δόξας τῶν συμβησομένων 
οὐκ ὠβασανίστως προσιέμεϑα, κἀν τοῖς παροῦσιν, οἷα uvdosc 
ἀϑληταὶ κινδύνων τῶν ἀρίστων, οὐκ ἐχπληττόμεϑα ταῖς τοῦ 
πολέμου χαλεπότησιν, ἔξ ὧν τὸ ἐλπιζόμενον κέρδος οὐκ ἀσϑε- 
vàc χαὶ περιττότερον τῆς ἀχϑηδόνος. τὸ γὰρ πλῆϑος 9-20 
μῶν σώμασί τὸ ἥκιστα ἰσχύει καὶ φρονήμασιν. ἀπείληπταε 
1. ἣν B., ὧν vulg. 2. ὡς πρ. ὑμᾶς} ὧν προηδεχήσατε ἡμᾶς 
B. 8. ἀποπλήσαιμεν N., ἐἀποπλεύσαιμεν vulg. 5. προαϑι-- 


κήσαντας H., προαδεχῆσαν vulg. 15. φόβον et τῷ ἐναγτίῳ 
B., φόβου εἰ τοῦ ἐναντίου vulg. — 21. ἐπεέληπταε vulg. 


dicavimus , nisi quoque, traiecto Istro, in vestris ipsorum finibusiram 
nostram in vos, qui nos priores iniuria affecistis , explevissemus. 
Bellum enim, dum adhuc foedus erat, ultro et non indictum adver- 
sum nos excitastis. Et cum, quod nobis obiiceretis, non haberetis, 
quia vobis nullam iniuriam feceramus, in spes et cupiditates quas- 

am erecti, quibus vulgus imperitum effertur, exercitu comparato, 
nos aggredimini. Quare speramus, Deum nobis auxilio futurum. 
Sanctitatem enim foederum minime derisui et ludibrio habemus. Iu- 
thungi contra iniqua ratione nos adoriuntur, et iusiurandum et 
cetera quantumvis firma fidei vincula pro nihilo ducunt, Equidem 
ex rebus ad voluntatem nostram fluentibus, quid consecuturum sit 
coniicientcs, eventus rerum non absque veri similitudine, ex his, 
quae ante dicta sunt, laetos fore, exspectamus, Etenim ex secundis 
rebus spes fiduciam adfert, contraria autem timorem, Prudentia 
duce in rebus administrandis utentes, quae accidere possunt , non 
nisi re bene perpensa, opinione praecipimus, et in praesentia tan- 
quam viri gravibus quibusque periculis exercitati, belli difficultati- 
bus non terremur, quibus non levia commoda, sed laboribus longe 
maior& comparantur, Nam vulgus vestrum neque corporis neque 


DE BELLIS SCYTHICIS. . 21 


ξῶς προεξαέροντες κατά τιγας αἰφνιδίους ἐπιδρομὰς προσέ- A. C. a7: 
βαλλον γνοώφῃ τοῦ ἄρχοντος, xai οὐχ ὀλίγα τῆς χώρας ἔκα- λτει. 1. 
πύργουν. καὶ τὸ ἔργον τοῦτο τὸν ἐργασάμενον παρὰ τῷϊ 
βασιλεῖ κακατοξευϑῆναι. οἱ δὰ λοιποὶ Βανδήλων διεσχεδά- 
ἴσϑησαν καὲ ἀπενόστησαν ἐπ᾽ óixov. βασιλεὺς δὲ Ῥωμαίων 
τὴν πλείστην δυνάμεως τῆς πεζικῆς καὶ ἱππικῆς ἐχπέμπει dm" V.g 
TraAíac. καὲ διαλιπὼν οὐ μάλα συχνῶν ἡμερῶν, τήν v6 ἀμφ᾽ 
αὐτὸν τάξεν ξταιρικὴν, καὶ ὅση δορυφορία τοῦ ἄρχοντος, τῶν 
τε συμμάχων ὅσοι ἦσαν Βανδήλων, xai τοὺς ὁμηρεύειν ad- 
ἱϑτῷ δοϑέντας παῖδας ἐπαγόμενος, καὶ αὐτὸς ἐπὶ Ἰταλίας ἐξή- 
λαυγε 07:037; διὰ τὴν τῶν ᾿ουϑούγγων αὖϑις παρουσία». 


EKAOLAÁAI ΠΕΡῚ ΓΝΩΜΏΩΝ. 
EXCERPTA DE SENTENTIIS. 


Fragtenta admodum obscura (1 — 4). Oratio Dexipsi ad Atheni- 

15enses, urbe nondum capta (5) Oratio eiusdem ad eos qui secum 

urbe capta profugerant (cf, Gibbonum c. X. p. m. 1, $38.seqq.) (6). 
Fragmenta minuta (7 — 9). 


^ 
a. *** τύχας ἀνδρῶν xai καταστάσεις πόλεων καὶ ϑνὼν Ἑὰ R. 3.3 
γεωτερίζουσαι ἐλάττους τε ὁμοίως καὶ διαφερόντως περὲ εἰρήνην Cod. 107 
λοπόλεμον συμβαίνουσιν ἄγοντος τοῦ χρόνου μηδεμιᾶς. ἀλλὰ , 
μετατρέποντος ἄλλῃ ἄλλους πρός τὸ τὸ ἄμεινον. καὶ μὴν 
τὰ yuyrousva ἐν τοῖς ἀνθρωπείοις ἄριστοι γνώμην οἱ μὴ χα- 
λεποὶ δέξασθαι τὰς ἔξαλλαγὰς τῶν ἡμερῶν καὶ χρόνων" μη- 


, 


22. ἄλλῃ N., ἄλλην ed. 35. γνῶγαε coni. B. 


00 duce impetrata, in repentinas quasdam incursiones eruperant et 
non pauca regionum loca, qua iter babuerant, vastaverant et damnis 
affecerant. Atille, qui tantum facinus fdmisit, est ab eorum rege 
iaculis confectus. Reliqui Vandalorum separati domos suas repetie- 
runt. Romanorum vero Imperator, praemissa maiore parte suarum 
copiarum , sive pedestrium, sive equestrium, non longo post est eas 
subsecutus intervallo, et secum cobortem auxiliariorum retinens, 
omnes bastatos qui eius custodiam agebant, una cum Vandalis, quot- 
quot illi auxiliarii aderant, et pueris, qui illi obsides dati erant, ma- 
gua celeritate in Italiam contendit, in quam luthungi denuo irru- 
perint. 


— m pm 


25h EXCERPTA E DEXIPPO 


δὲ ἐτῶν τούτους ὅσοι πολέμου τὸ καὶ στρατοπέδων ἔξηγοῦν- 
ται μγήμη προγενομένων ἔχειν ἐπὲ τὰ συμφορώτατα ἕκά-- 
στους χκαὲ τοῖς προσπίπτουσιν καχοῦ . . τῆς τῶν ἱστορηϑέν-- 
τῶν νεωτέρων τε καὶ παλαιοτέρων . . πρὸς δὲ τοὺς κατα .. 
R.9324. β΄, κατ᾽ ἀνθρώπους ἧς ἀπορῇ λύσις" ἢ γὰρ (oyvov-5 
Cod. τοῦ τας κατὰ τῶντι ο. τῷ συγενέχοντι ἐν. . 7 αποχγήμη .. ὡς 
ἁλίσκεσθαι δέον. | 
y. Ὅτι Δέκιος, βασιλεὺς Ῥωμαίων . . εἶχεν τὴν 
Θράκιον δύναμιν... ὀδῥωδῶν [μή τε νδώ]τερον γένηται περὲ 
τῆς ἀρχῆς τὴν κατάστασιν . . ἐπιστολῆς . . Sic αὐτοὺς ἐπεξ- τὰ 
tévat τοῖς πολεμίοις . . βουλόμενον τῆς δι' ἀνθηώπους ovx 
ἔμφαιν .. ovc ἄγειν" μὴ περαιτέρω πράσσοντες ἄνϑρωποε 
ἀπο .. οὐκ εὐχαίρου προϑυμίας τὴν πεῖραν λάβωαι" πρὸς 
τὴν * * ἐπιχουρίαν παραγίνεσϑαι. καὶ ὃ μὲν . . βασιλέως 
ἡμεροδρόμου φέρων τὴν . . Uu 
9. Πρίσκῳ, ὃς δὴ τῆς τῶν . «ὧν. . ἐπί τὸ εἰρήνης τὰ 
πολλὰ ἐχρημάτισε . . τὰ τοῦ πολέμου" τὸ δὲ . οὅς δὲ τότϑ 
πόλεμος . .. ὃμήνυσαν. καὶ ὀπεὲ ἠϑροίσϑησαν . . ἐδήλου 
γὰρ 7j γραφὴ τάδε. 
A.C. 26 €. Ὅτι ποθοῦμεν . . d ἄνδρες .. ἀσφαλὲς ὄψει τῶνλο 
Gal.L τὸ δρώντων . . μενον. ἐπεὶ δὲ .. μὲν . . πορευόμενοι . . δὲ 
κατὰ πολλὰ σκεδασϑέντες . . ἀναγκαῖον διδαχῆ" ἅμα τῇ 
BR.3a5. . . . πράττοντες ὧν ὑμεῖς «. . ἐμοί" εἴ γὲ . . διὰ τί... 
εἴ τις ὑμῶν διαμέλλοιτο’ ἐξαγγέλλεται γὰρ . . νεότητί σου 
κατὰ καιρὸν θαῤῥοῦντας, καὶ τούτῳ ἔκπληξιν dg τοὺς ἐναν-ὐ 
τέους ἕξειν νομίζογτας, οἷα δὴ πολέμων ἀπειράτους, εὐτολ- 
μότερον αὐτοῖς μᾶλλον ἢ προμηϑέστερον παρὰ τὴν ἀπουσί- 
Cod.g1&» τῶν προαγωνισμάτων συνίεσϑαι. καί ἔστε μὲν ἁπάντῃ 


ς 


€ € - , , [4 4 € 4 ^" » 
ὑπαίτιος ὑμῶν ἡ ἐπιχείρησις διότε καὶ ὑπὲρ καλῶν δργῶων" 


φ. ὀῤδῥδωδῶν μή τε νεώτερον B., δῥῥωδῶν . . . τερον ed. 18. 
ἐδήλου γὰρ ἡ γραφὴ B., δήλου γὰρ ἐγράφη ed. a4. σου] οὗ coni, N. 
|!  9a6.0àed. 48. προαγωνεισαμέγων coni.N. μὲν οὐ πάντῃ coni. B. 


5, Nuntiatur enim, eos adulescentiae tuae pro tempore confi- 
dentes atque hinc terrorem hosti tanquam belli imperito, se in- 
cussuros existimantes, audacius, quam prudentius sine praevia exer- 
citatione depugnare patatos, Est igitur quaquaversus molitio vestra 
culpabilis, Optamus autem, ubi pulchris facinoribus operam dabitis, 
reapse vos fieri apprime utiles. Vigor animi in bellis cum disciplina 
coniunctus validum scutum est, infirmum autem, si illa careat, tum 
οἱ audacia sine recto consilio praeterque idoneum tempus ferociens, 


DE BELLIS SCYTHICIS. 23 


συνευξαέμην δ᾽ dy xai πείρᾳ δύνασϑαι συμφορωτάτους γε- Α. Ο. 267 
φέσϑαι. ἐπέσχεμμαι δὲ cg ἐν τοῖς πολέμοις τὸ ἀνδρεῖον 65} L:5 
μετὰ μὲν ἐμπειρίας ἰσχυρὸν, ἄνευ δὲ τούτου ἀσϑενές" xai 
ϑρασύτης λογισμῶν ἄμοιρος, ἡ δὲ σὺν τῷ μὴ κατὰ καιρὸν 
δευτόλμῳ ἔσφηλε. κράτιστοι δὲ οἱ συνέσει τὸ διάφορον τῶν 
ἐχβησομένων εἰδότες μᾶλλον ἢ ϑυμῷ ἐς τὰς μάχας καϑι- 
στάμενοε. παραινῶ μὴ δὴ ἐς τὸ ἕτοιμον τῆς γνώμης καὶ τοῦ 
πλήϑους τὸ ἀβέβαιον ἰδόντας, τοῦ κοινοῦ τῆς ἀσφαλείας ὕ- 
φέσϑαε- ἀποχινδυνεύαεται γὰρ ὑμῖν σωτηρία οὕτως ἔς μη- 
ἰοδὰν δέον. καὶ ϑράττεσϑαι 5 διάνοια ὑμῶν δόξει μᾶλλον 7 
ἐπιβούλιος περὲ τῇ πασῃ πόλει τοῦ ἐχβησομένου ἔχουσα 
τὴν πεῖραν. ὑπαίτιος δὲ ὁμοίως Ó,rs ἀνανδρίᾳ τὸν ὕφε- 
στηκότα ἀγῶνα ἐξιστάμενος, καὶ ὃ ϑρασύτητι ἐς τοὺς μὴ 
προσήκοντας xwdvrovc lov, βίον σὺν ἀσφαλείᾳ σώξεσϑαι. .--- 
"5λογισμῷ δὲ πιστεύων ἀνὴρ βεβαιότερος ἢ ἀμαϑίας σχήματι 
πρὸς τὰς ἀδήλους φορὰς τῶν πραγμάτων ἔξορμώμενος. aV 
τε ἐν τοῖς πολέμοις συντυχίαι ἢ xarà τὸ ἀναγκαῖον τὴν t0À- 
pa» διδόασιν ἐξιοῦσι ἐς τοὺς κινδύνους, 7 ἀδείας περιου- 
σίᾳ τὴν μετὰ τοῦ ἀσφαλοῦς σύνεσιν παρέχονται, ὡς μὴ σὺν 
λοδέεε τε μᾶλλον ἠπειγμένως ἦ προμηϑείᾳ πρᾶξαι.- 
«Μογιζόμενοι δὲ τάδε μὴ ἴτε πρὸς ἄνδρας ὃς dyd-R.326 
γα xar ἐρημέαν τῶν συλληψομένων ἐχυρᾷ δυνώμει ἐξιόντας, 
. . . . δὴ Β. 12. 
tocor pedea B s. μὴ ΤΉ Miet ii Bto»] bip B. 15, 


λήματε B, 18. ἐξιοῦσε M., ἐξεσοῦσι cod. 21, μὴ ἴτε B. , 
μήτε ed. — 23. ἐπιόντας B. 


in perniciem ruit. Porro fortissimi evadunt non tam ii, qui impetu 
caeco feruntur, quam qui futurorum eventuum momenta ponderare 
eunt. Auctor autem vobis sum, ne, dum mentis vestrae alacrita- 
tem, multitudinis autem inconstantiam rcspicitis, tutelam reip. negli- 
guis Sic enim vestra salus nullo cum emolumento periclitaretur 
cRusque magis vester animus videretur, quam sollers in urbis uni- 
Yersae cura vel coniiciendorum eventuum peritus. Aeque culpabilis 
» qui meticuloso animo oblatum sibi certamen respuit, atque ille, 
iu) insana audacia in aliena pericula semet coniicit, ubi tuto vivere 
at. — Vir, qui mentis nixus consilio est, constantiam magis 
servat, quam is, gi imperitorum ritu incerto rerum cursui se com- 
mitt. — — Casus bellici vel coactam audaciam iis suppeditant, qul 
pericula adeunt, vel oblsta. immunitate prudentiam cum securitate 
txhibent; ita ut iam necesse non sit subitanco potius opere quam 
proviso consilio agere. . 
Haec igitur reputantes, ne certamen ineatis ipsi auxiliis destituti 
adrersus homines, qui, fortibus copiis praevalent, quique multo equi- 


2Á EXCERPTA E DEXIPPO 


À. C. 264 xa£ πολλῇ μὲν ἵππῳ, πολλοῖς δὲ ὅπλίταις καὲὶ ψιλοῖρ'παρεσχευ- 
64}}.1..5 ασμένους, ἔτι δὲ πεῖραν πολεμικὴν φοβεροὺς καὶ σωμά-- 
των ὄψει δεινοὺς, καὶ ὅπλων ἀνασείσει, ἀπειλαῖς τε καὶ βο-- 
ἧς μεγέϑει ἱκανωτάτους προεχφοβῆσαι τοὺς πρῶτον ἐς 
αὐτοὺς ἰόντας. μηδὲ πρὸς τούσδε ἀποκινδυνεύσηεε, ἐξὸν ἀπὸ 
τῶν τειχῶν σὺν ἀσφαλείᾳ ἀμύνεσθαι. καὶ γὰρ ἡ ἐλπὶς τοῖς 
πρῶτον ἐς μάχην ἰοῦσιν ἰσχυρόν τὲ ἔδοξεν εἶναι καὶ προσα-- 
4yoyóraro» εἷς κατόρϑωσιν" εἰλλ᾽ ἐν τοῖς περιφανεστάτοις 
ὥφϑη, ὅταν τῷ ἀληϑεῖ μάχηται. εὔδηλον δὲ δήπου, οἶμαι, 
ὡς κἂν τοῖς ἐξ ἴσον οὖσιν ἄνευ στρατηγοῦ. κατὰ μόνας ἀπο-το 
κινδυνεύειν σφαλερώτατον. τὸ δὲ ὑπὸ ἡγεμόνι v6 ἄγεσϑαε 
Cod.gaxaé ἐς κοινωνίαν ἥκειν ἑτέροις τοῦ κινδύνου ὃν ve ἐνθυμή-- 
σεσι xdy τοῖς ἔργοις ἀσφαλέστατον, ῥᾳδίαν ἔχον τὴν παρὰ 
φτοῦ πέλας ἐπανόρϑωσιν . κρεῖττόν τὰ σὺν ἑτέρῳ κατορϑοῦν-- 
τας δόξης ἔλαττον ἔχειν, ἢ δίχα τοῦ προμηϑοῦς κατὰ μό-τΆ 
ψας ἐπιχειρήσαντας σφαλῆναι. καὶ ἀπόντος μὲν πολὺ ἀπὸ 
σφῶν τοῦ ἐπιβοηϑήσοντος, οἷα δὴ μονωθέντας, δρᾶσαί τι 
σὺν εὐχερείᾳ σύγγνωμον" ἀνδρῶν δὲ οὐκ ἄπωθεν ὄντων a— 
οιστα πολέμῳ ὠμιληκότων καὶ πεῖραν παρασχομέγων τοῦ 
ψικᾷν., καὶ ταῦτα τὸ ὠδεὲς ἐς τοὺς κινδύνους ἐν τῷ διὰ λο 
μέσου ἐκ τῆς τῶν τειχῶν ὀχυρότητος ἔχοντας, πρᾶξαΐ τε 
παρὰ τὴν τοῦ ἄρχοντος καταίγεσιν, xa» τῳ ἄμεινον ἐχβῇ, 
4. προέχφῳ. B., πρὸς ἔχφυβ. ed. ἐπ᾿ αὐτοὺς B. 5. μὴ dz B. 


. dà5g9et N., dàg0. .. ed. 10. κἄν] καὶ coni. B. οὖσεν N., 
ὦσιν ed. — 16. ὑπὸ ed, 44. τῳ ἄμεινον B., τῷ ἀμείνονι ed, 


tatu multoque gravis levisque armaturae milite instructi sunt: contra 
homines, inquam, peritia'quoque bellica formidabiles et corporum 
aspectu terrificos, tam et armorum sonitu et minis et profunditate 
clamoris valde idoneos ad eos territandos, quibuscum primo proelian- 
tur. Adversus hos, inquam, en acie periclitari velitis, quandoquidem 
moenibus tuto vosmct potestis protegere. Etenim spes magnum ha- 
bere efficaxque momentum videtur in iis, qui belli tirocinium ponunt, 
:ad rem gerendam feliciter. Verum ea in clarissimis viris elucet, cum 
adversus . . . decertat. Sed cnim exploratum mibi videtur, cum pa- 
ribus quoque sine duce singillatim tentare belli aleam periculosissi- 
mum fore: secus autem duce regi, periculique socios adsciscere tum 
in deliberando tum in agendo tutissimum est, quonfam de proximo 
suppetiae adsunt. Et quidem praestat, re bene cum socio gesta, paulo 
minorem gloriam consequi, quam imprudenter et solitarie agentes a 
proposito aberrare. Sane si absit is, a quo mignopere iuvarl possi- 
mus, tunc a nebis solitariis procliviter fieri aliquid, ignoscibile est: 
verum enimvero si prope adsint viri bello egregie exerciti et victo- 
riis adsueti; et si praesertim a periculo, obiecta moenium firmitate, 


DE BELLIS SCYTHICIS. 25 


«s avtnuÜnazor ἐφάνη διά τὸ τὸ δυσπειϑὲς τὸ περὲ τὸν Α. Ο. 567 


προστάξαντα, καὶ ὅτι σὺν τῷ ἀμφιβόλῳ τοῦ κινδυνεύματος 
ἐπεχεερήϑη- ᾿ ' 


GalL I. 15 


Ei δέ τις προαστείων τε καὶ ἐνδιαιτημάτων τέρψεως d-R.327 


ὁποστερούμενος ἄχϑεταε, καὶ ὅσα πλούτου ἐγκαλλωπίσματα, 
γνώτω τὸ μιὲν ἀλγεινὸν εἰς ὀλίγον τὸ καὶ ὃν ὀλίγῳ τὴν αἷ- 
σϑησεν οὖσον, οἷα δὴ ἐν οἰκοδομαῖς χείμενον, καὶ ἡμῶν οὐ 
διὰ "μαχροῦ ἐπεατησομένων, ὡς κωλῦσαί τὸ τὸν παντελῆ τού- 
τῶν ἀφανισμὸν καὶ ἀναλαβεῖν αὐτὰ δαψίλειαν τῆς ἐκ τού- 
loróg χορηγίας οὐκ ἀδυνάτων, τὸ δὲ τῆς σφετέρας σωτηρίας 
ἐπιχένδυνον οὐκ ἰασύμενας. ὅϑεν τῇ παραυτίκα ἀχϑηδόνε 
τὸ εἰς ἅπαν ἀσφαλὴς ἀντιτιϑεὶς οὕτω λογιζέσϑω,, διότι μηδὲ 
ἐς πάντας, ὧλλ᾽ ὅσοι δυχατοὶ τὸ λυπηρὸν τὴν ἀναφορὰν ἔχεὶ, 
παρ᾽ οἷς πλούτῷ ἰᾳχύουσι καὶ ἄγευ τοῦ ἡμετέρου ταχεῖα τῶν 
ιϑάφαιρεθθντων 7j διόρϑωσὶς. παυστέον δὴ οὖν ὑμῖν τῆσδε τῆς 
ὁρμῆς, εἶ Myjs5 ξαντοῖς ἐπιβούλως καὶ ἐς τὸν ἄρχοντα ἔνα»- 
τίως πράσσϑιε, καὶ εἴφω τειχῶν psveréoy, ἡμᾶς δὲ οὔτε τῇ 
παρασχευῇ οὔτε ταῖς γνώμαις Tiger» κοινῶν σωτηρίας d- 
φεστηχύτας ὀλίγων ἡμερῶν ἐπιστησομένους ἅμα τῇ δυνάμει 
δλοξλπίζετε, μαὶ εἴσω τειχῶν τὰ ἐς τὴν τοῦ ἔξωϑεν ἀγῶνος κα- 
τόρϑωσιν ἡμῖν μελήσει. προαηθόδβνυται δὲ οὐ πόῤῥω τοῦ 
ἀληθοῦς εἶναι τὸ ἐπάγγελμα ἐκ τῶν πρὸς “Νικοπόλει πρα- 
χϑέντωώνγ, εἴ γε μὴ μεγαληγορεῖσϑαι δεήσει. χρὴ δὲ à» τοῖς 
1. διά τε B., did δὲ ed. 8. ds] τῶν coni. B. 48. yt] καὶ 

coni. B. 


tuti simus; tunc qui ajquid praeter decia dictamen facit, etiamsi id 
forte bene evenerit, etilpabilis est, tum propter inobedientiam , tum 
quia se in ambiguum discrimen ceniecit. 

Quodsi quis subürbanis suis hortorumque amoenitatibus atque 
eiusmodi divitiarum ornamentis spoliatus moerct, is velim sciat, mo- 
lestiam quidem brevem exiguique sensus fore: tum quia in aedifi- 
ciis vertitur, tum quia brevi nos aderimus ad prohibendam horum 
omnimodam vastitatem, fructusque eorum affluentes aliquando recu- 
perare possumus, neque vestrae salutis discrimen semper manebit. 
Quare unusquisque cum praesenti molestia perbrevi perpetuam secu- 
ritatem contendens, secum reputet, incommodam hoc non ad omnes 
pertinere, se 405, qui divitiis affluunt, ct qui'sine nostra etiam 
ope detrimenil su& facile instaurabunt. Ergo a praecipRi hoc con- 
silio desistite'  misf forte in vosmet ipsi coniuratf&, et nisi a duce 
perte deficitis; atque intra moenia consistite. No3 autem neque 
ármis neque voluntate publicam salutem deserturos , paucosque post 
dies adfuturos cum exercitu speratote ; vobisque intye moenia manen- 
libus, curae nobis fore pugnam fortiter ín aperto campo cernendi. 


46 EXCERPTA E DEXIPPO 


Α. C.967 μεγίστοις τῶν ἀγώνων τούτοις συμβούλοις τὸ tua καὶ βογ»- 
3 " 15 9oic χρῆσϑαε, οἵ ἂν dv τοῖς φϑάνουσιν ἔργοις σαφῆ vov 
συμφέροντος ἐπιδείδωνται τὴν δήλωσιν, ἐμπειρίαν ὄργων καὲ 
Ced.42z00g -.» . . - 
" «v «v ^ 

d..xai καρτερίᾳ οἱ πόλεμοι μᾷλλον ἢ πλήϑει κρένονταε. 
ἡμῖν δύναμίς s& οὐ φαύλη, (δισχίλιοι γὰρ οἱ σύμπαντες 7— 
ϑροίσϑημεν, xai τὸ χωρίον ἐρυμνότατον, ὅϑεν δρμωμέγους 
χρὴ τοὺς πολεμίους κακοῦν σποράσε τὸ ἐπιτιϑεμένους xag 
τὰς παρόδους αὐτῶν ἐνεδρεύοντας" ἐξ ὧν χρατοῦσι uiv 7-10 
piv τῷ τρόπῳ τούτῳ ῥώμη ἔσται, καὶ δέος οὐ μέτριον πα-: 
ρέξομεν τοῖς ἐναντίοις" συνισταμένων δὲ ὠντιστησόμεϑα, προ-- 
“0... ὅπλων οὐ φαῦλον τὸ ἐρυμνὸν τοῦ χωρίου καὶ τήνδε 
τὴν ὅλην ἔχοντες. οὗ τὸ ἐναντίοι ἐκ δίαφόῤων προσβάλλον-- 
τες οἷα o) πάντῃ καταφανέσε ταράξονται, καὶ oUx ἐν tQi5 
ἴσῳ τρόπῳ τοῖς πρόσϑεν πολεμήσουσι, τάξιν τὸ αὑτῶν λύ-- 
οντες καὶ ovJ ὅπου τὰ τοξεύματα καὶ ἀκόντια μετιέναι χρη) 
εἰδότες, καὶ τῶν τὸ ἀφιεμένων ἀτυχήσουσι, καὶ ὕφ᾽ ὑμῶν 
ἔτι μᾶλλον xoxocovrat. ἡμεῖς τὸ τῇ ὕλῃ πεφραγμένοι éni- 
σχόπα καὲ δὲ ὑπερδεξίων μεϑήσομεν, καὲὶ ἀσφαλέᾳεεροε μὸναο 
εἰς τὸ dpa» ἐσόμεϑα, οὗ δᾷστοι. δὲ βλάπτεσϑαι. περὲ dà — 
αὖ τῆς δμόϑεν μάχης, εἰ δὴ καὶ αὐτῆς δεήσαι., ἐκεῖνο χρὴ 

9. ἐπιτεϑεμένους B., ἐπιϑεμέγους ed. 11. τῷ add. B. 12. προ) 

προτείχισμα τῶν N. — 20. xci ante doq. add. B. αεἰσφαλέστε- 


qos N., ἀσφαλέστερον ed. — a1:. δὲ ante βλάπε. add. N. — 2a. 
αὖ τῆς — εἰ δὴ N., αὐτῆς — εἰ δεῖ ed. 


Porro constat sponsionem nostram haud proeul veritate consistere, 
ex lis, quae apud Nitopolim gesta fuerunt; quin opus ulla iactantia 
sit. Oportet autem, cum de summa re agitur, iis uti consiliariis et 
adiutoribus, qui praecedente opera manifestam ediderint utilitatia 


suae demonstrationem; agendi peritiam etiam . . . 
* * 


6. .. Et fortitudine magis bella, quam numero militum cernun- 
tur. Nobis non poenitendae copiae sunt; bis enim mille cunctim 
censemur: locus vero munitissimus, unde discurrentibus licet nobis 
hostes male mulcare, dum palantes aggredimur, eorumque itineri. 
bus insidiamur. QOuibns artibus facti superiores, ct vires augebimus, 
et non modio adversariis terrori erimus: qui si in aclem processe- 
rint, resistemus, quia praeter arma mon est inutilis haec loci mu- 
nitio et silva: siquidem hostes diversis partibus incurrentes, nos 
haud satis sibi exploratos pertimescent; neque pari iam conditione 
pugnabunt; et solvent ordines; ac dum neque sagittas neque iacula 
àd certum scopum emittunt, et vanos ictus edent, et a nobis potius 


DE BELLIS SCYTHICIS. 27 


λεγίζεσθαι, ὡς ol μέγιστοι κίνδυνοι μεγίστας καὶ προθυμίας A. C. 267 
περέχονταε, καὶ ἐν τῷ ἀπόρῳ τῆς σωτηρίας 7 ἀντίτασις &-Gall. 115 
τεμοτέρα, καὲὶ πολὺ τὸ ἀνέλπιστον ἐξέβη, βιαζομένων τὸ 
ὑπὲρ τοῦ ἀμηχάνον καὶ ἀμυνομένων ὑπὲρ τῶν σπουδῆς ἀξί- 
Se» τιμοορέας ἐλπίδι. οὐδὲ γὰρ ἔστιν ὅτῳ ἄν πρὸ ἡμῶν 
μείζους γένοιντο ὑποθέσεις τῆς ἀγανακτήσεως, οἷα δὴ γενῶν 

τῶὧν ἡμετέρων καὶ πόλεως ὑπὸ τῶν ἐναντίων κατεσχημέγης. 
συγεπέϑοιντο δὲ ὧν αὐτοῖς καὶ ὅσοε ἀνάγχῃ ἄκοντες συστρω- 
τεύουσεν, ὅτε τὴν ἡμετέραν ἔφοδον αἴσϑοιντο, ἐλευϑερίας Ἀ. 320 
terpc σφετέρας ἐλπίδι. 

ΠΙυνϑάνομαε δὲ καὶ τὴν βασιλέως δύναμιν τὴν ναυτικὴν 

οὐχ ἑχὰς εἶναι ἀρήξουσαν ἡμῖν, ἢ συνταχϑέντας συνεισβα- 

λεῖν κράτιστα. καὶ ἐπὲ τῷδε ἡγοῦμαι ὡς καὶ τοὺς Ἕλλη- 

γας ὃς τὸ αὐτὸ τοῦτο πρόϑυμον ἐπαάξομεν. αὐτὸς δὲ δὴ 
ιδῶν οὐκ ἔξω κινδύνου οὐδὲ εὐτυχέστερον πράττων ἐπὶ ταῦτα 

ἔεμαι, ἀρετῆς ἐπιϑυμῶν καὶ διακιγδυγεύων, τὰ τιμιώτατα dà 

ϑέλων περιποεήσασϑαι καὶ ἐς ἐμαυτὸν μὴ καταλῦσαι τῆς 

πόλεως τὴν ἀξίωσιν. καὶ παραινῶ ὧδε γινώσκειν. ἔπεισν 

μὲν 5 τελευτὴ πάντας ἀνθρώπους καταλῦσαι τὸν βίον ἐν 
χοτοῖς περὲ τῆς πατρίδος ἀγῶσιν ἄϑλον κάλλιστον καὶ δόξαν 

ἀΐδιον φέρων. εἰ δέ τινα καὶ ἐπὲ τοῖς εἰρημένοις τὸ τῆς 

πόλεως πταῖσμα ἐχπλήσσει, καὶ δι’ αὗτὸ ἀϑυμὸς ἐστιν, ἴστω 

3. βιαζομένων N., βιαζόμενον ed. 6. γένοιτο ὑπόϑεσις cd. 


8. ἐν αὐτ. εὦ. 9g. ὅτε B., εἴτε «Δ. 14. ἐπάξομεν Ν., ἐπαύ- 
ξομεν- ed. 15. ἔξω --- driMaius, ἐξὸν — ἐπεὶ tod. 


laedentar, qui nemore protecti certissima tela ἐσ opportunissimis 
locis iaculabimur, tutí ad feriendum, alienis vero ictibus minime 
expositi. Iam ad ipsum proelium quod attinet, si forte id patrare 
opus fuerit, reputandum est, a maximis periculis maximum animi 
vigorem suppeditari: et quanto salus incertior est, tanto contentio- 
nem acriorem fieri, Multa etiam insperata eveniunt, dum pro rebus 
arduis contendimus et cara quaeque protegimus spe ultionis. Age 
vero neque ante nos quiequam maioris irae materiam habuit, qui 
videlicet genus nostrum et urbem in potestate hostium videmus. 
Tum et alii, qui coacti cum hostibus militant, in hos arma conver- 
tent, simulac incursionem nostram cognoverint, de sua quoque li- 
bertate sperantes. 

Audio regis quoque navales copias haud procul esse, opem 
nobis ferentes; quibuscum nos consociati praeclarissime proelium in- 
ibimus. Insuper existimo Graecos quoque ad eandem animorum 
alacritatem a nobis excitatum iri. Ego vero ipse haud me periculo 
Submovens, neque beatiore sorte utens, in hanc beli aleam descenm- 
do virtutis ergo, tuendique res carissimas, et ne urbis dignitatem 


28 EXCERPTA E DEXIPPO 


A.C.202rdc τε πλείστας τῶν πόλεων BE δνέδρας ὑπὸ τῶν zokeuseor 
Good ἠρημένας e. C. καὶ τῶν ἀγτιστάντων αὐτοὺς τὸ ἄντέ-- 
zaÀo» ἐρημωθέντας . . ον δὲ τοῦ βαρβαρικοῦ ἐπιτίϑεσθαε - 
καὶ τῷ . . . ἀνθισταμένῳ συνοισύμεϑα . . . ον τῇ παρόδῳ 
χροήσονταε dOgóoy . .. . ἱκανοὶ εἴημεν ἀναχωρήσομεν δὲ 
ἐς τὸ μετέωρον σὺν ἀσφαλείᾳ . ... μένων ἐπιϑησόμεϑα « 
xdx τούτου τῶν ὀναντίων αἱ ἀπορίαι πρὸς ἡμῶν ἔσονται. 
Συστήσεσϑαι δὲ ἡμῖν καὶ ἐκ τῆς τύχης τὸ εἰκὸς ἄγει" 33. 
τε γὰρ ὑπόϑεσις δικαιοτάτη, xa^ ἣν ἀμυνούμεϑα τοὺς προ- 
αδικήσαντας, καὶ τὸ δαιμόνιον ταύτῃ ὡς ἐπὲ πολὺ βραβεύεει o 
τὰ ἀνθρώπεια, προθυμότατον ὃν συμφορὰς ἐλαττῶσαι καὲ 
ἐς τὰ ἀμείνω συνάρασϑαι. καλὸν δὴ γνωρίσαι τὸ πάτριον 
Ἀ 5ϑϑοήμῶν σχῆμα, καὶ αὐτοὺς τοῖς Ἕλλησιν ὠρετῆς καὶ ἐλευϑερέας 
γενέσϑαι παράδειγμα, καὶ παρά vs τοῖς οὖσι καὶ τοῖς ἐπιε- 
γιγνομένοις εὐκλείας ἀειμνήστου μετασχεῖν, ἔργῳ δεικνύντας, 15 
ὡς καὶ ἐν ταῖς συμφοραῖς τὸ φρόνημα τῶν .Αϑηναίων οὐχ 
ἥττηται. σύνϑημα δὲ τοῦ πολέμου παῖδας καὶ τὰ φᾷτατα 
ποιησάμενοι καὶ τὸ ταῦτα διασώσασθαι, ἐς τὴν ἀντίστασιν 
συγνταιτώμεϑα, ϑεοὺς ἐφόρους ἀρωγοὺς ἐπικαλεσάμενοε ." 
καὶ ὃ μὲν τοιαῦτα εἶπεν" οἱ δὲ ᾿,4ϑηναῖοι τοῖς 15 λεχϑεῖ-λο 
σι πολὺ ἐπεῤῥώσϑησαν, ( δυνατὰ ἐς τὴν ἀνείστασιν τὰ εἰρη- 
péva,) καὶ ἐπὲ τούτῳ ἄξρηγεῖσϑαι σφῶν αὐτῶν ἠξίουν. 
1. πλείστας N., τελευτὰς ed. ἀπὸ ed. 10. συγεαττόμεϑα ed. 


in me ipso dedecorem: vobisque auctor sum, ut cum animis vestris 
sic reputetis; mortem scilicet omnes homines vita spoliare: verum- 
tamen in certaminibus pro patria obeundis pulcherrimum praemium 
gloriamque immortalem secum ferre. Quodsi quem propter, ea quae 
diximus, captivitas urbis territat, atque idcirco prostrato animo est, 
is cogitet, plerasque urbes hostium insidiis esse captas . . . ad altiora 
loca incolumes recedemus. Atque ita hostium difficultates e re nostra 
erunt. 

Iam et ipsa fortuna in nostris iure meritoque partibus essc 
debet, quia iustissima est belli causa, dum aggredientes repellimus. 
Tum et Deus sic plerumque humana gubernat, ut calamitosos liben- 
tissime sublevet ac meliore sorte donet, Jnterest etiam nostrae me- 
minisse patriae dignitatis, nosque met Graecis virtutis ac libertatis 
exemplar proponere; sempiternamque laudem a praesentibus poste- 
risque consequi, dum reapse demonstramus, vigorem Atheniensi- 
um nullis cladibus exstingui. Tesseram vero pugnae liberos nostros 
et carissima quaeque atque horum salutem nobis proponentes, in 
aciem prodeamus, custodum Deorum ope implorata.* Sic ille con- 
eionatus est. Athenienses autem dictis magnopere confirmati, ( nam 
pugnae stimulos concio aubiecerat,) ut se in aciem duceret, ipsum 

t 


DE REBUS MACEDONICIS. 29 


U. Ὅτι τῶν τὰ ἄριστα προελομένων ἡ προθυμία, xüvA.C.267 
τὸ ἔγον μὴ δυναχολουϑήσῃ, ἐπαινεῖται. Gall. L 15. 
η. Ὅτε ἀλγεινοτέρα ἀνδρὲ ἀρχὴν ἔχοντι τοῦ παντὸς ἢ 
érrvyía μᾶλλον ἢ ἑκάστῳ 7) καϑ' αὑτὸν κάχωσις" τῷ γὰρ 
L περιγρωφὴ 7 τύχη τοῦ συμβάντος, εἰς δὲ τὸν ἀρχοντα ἢ 
| αφοσχωρεῦῖ τοῦ συνενεχϑέντος ἡ αἰσϑησις. ῥοπὴ δὲ οὐχ ἐ- 
᾿ λαχίστη πεπειϑὼς τῇ γνώμῃ παραπλησίως ἔχειν. καὶ τὸ 
trc τούτου οὐχ ἀπε... γεῖν ἐπ’ εὐνοίᾳ. καὲὶ παρίσταται 
δ᾽ ἐμοὶ ἀπὸ τῶν αὐτῶν ϑαῤῥεῖν, ἀφ᾽ ὧν καὶ τὸ δυσχερὲς 
ιοδρμήϑη. | 
9. Ὅτε φησὶν ὃ Δέξιππος πρὸς τοὺς Ἕλληνας δημη- 
ρῶν καὶ μή τῷ παραστῇ ὡς .. τῆς σωτηρίας ὑμῶν Mus 
ες ὑψὲ περε . . τὴν . . m). ἔγνων τε γὰρ τὰ χοινῇ λυσιτελῇ 
εν ἄλλος καὶ πρᾶξαε .. .. éna(íttog ὕτου ἐστὶν ἐπισκέψα- 
σϑαι τὰ συνοίσοντα καὶ . . . . ἀνὴρ ἐκ τοῦ δικαίου τεὴν do- 
χὴν ἔχων xa£ πολιτεύων ἄριστα πειϑοι * * " 


EK T2N ΜΑΚΕΔΟΝΊΚΩΝ. 


d. * * * εὐ αὔχημα, ὃ κέκτηται, μὴ καταλύσασα, Ἀ. 319 
πρὸς δὲ τῷδο καὶ, ἄρχειν δτέρων δικαιοῦσα καὶ γινώσχουσα, od. δι 
100; πολυπραγμοσύνῃ μὲν βεβαιοῦται ἀρχὴ πᾶσα, ἀπραγμο- 
^ πεπειϑωδς εἷς ed. 18. χαταλύσασαν ed. 


7. Studium exsequendi rem optime deliberatam , etiamsi opere 
m cassum fiat, nihilominus commendatur. 

8. Homini magistratum gerenti publica calamitas magis molesta 
€i, quam suum cuique infortunium. Nam privatum hominem rei 
publicae fortuna leviter tangit; verumtamen ad magistratum sensus 
quoque eius pertinet. . Iam licet mihi ex eadem re laetitiam ca- 
Pere, unde olim molestia orta est... 

9. Dexippus in concione ad Graecos sic ait . . , . vir iustum 
imperium consecutus atque optime remp. gerens * * * 


E LIBRIS DE REBUS MACEDONICIS. 


ν᾿. * * * fastu, quo inflata est, non omisso, immo ceteris im- 
Petre contendens, quamquam probe gnara , strenuitate quidem omne 
Mfuum stabiliri, ignavia autem subverti. Neque vero mortalis quis- 


3o EXCERPTA E DEXIPPO 


σύνῃ dà φϑείρεται" ἕλοιτό te àv οὐδαμῶς τις, ἀνδρὶ ἔρε-- 
κῶς προτιμᾶσϑαι ἑτέρων ἀξιοῦντι καὶ μεῖζον ἐς, τὸ κοινὸν 
φρονεῖν, καταλύειν εἰς ξαυτὸν τὴν κοινὴν εὔκλειαν, εἰ με) 
τῷ συμβάντι ἐξωσϑῇ. — μηδὲ τὸν μὲν ἀντίπαλον δόξαι d— 
πιϑεραπεύειν, παρορᾶν δὲ τό,τε ἡμέτερον φρόνημα καὶ T5Zv5 
ἐκ τοῦ ϑεοῦ ὑπουργίαν, ἣν χρὴ πεύσαντας δι’ αὐτῶν νοή-- 
Ἀ.3λοσασϑαι" περιέσται γὰρ ὑμῖν τὸ τῆς δαιμονίας σπουδᾷς μὴ 
ἀναξίους φανῆναι, καὶ rà τε ἕτοιμα ἐς τὸ ὕπακουειν οἰκει-- 
ὥσασϑαι, xai τὰ ἔτε μέλλοντα σὺν ἐκπλήξει τοῦ ἀδήλου προσ-- 
ἀγεσϑαι. σωφροσύνη δὲ ἀνδρῶν τοῖς τὸ ἐκ τῆς τύχηςτα 
προφαινομένοις εὖ χρήσασϑαι, καὶ ἅμα συνέσει ἐς τὰς πρά- 
ξεις ἰόντας μὴ παριέναι τῶν κοινῶν τὸ ἐφεστηκὸς, μηδὲ με-- 
ταστάντων εἰς μεταμέλειαν ἥκειν' τοῦ παροφϑέντος. ἀρετὴ 
ἢ μὲν πρωτίστη ἐν τῷ τὰ κράτιστα εὖ γνῶναι, δευτέρα δὲ 
7 ὃν ἔργοις. ἀμφοῖν δὲ ὃ παρὼν καιρὸς δεῖται, καὶ τοῦ γε κι 
πράττειν ἑτοιμοτάτου, ὡς 7] γε ἄνευ τοῦ προμηϑοῦς σὺν τῷ 
oxyely μέλλησις χρηστὸν μὲν οὐδὲν ἤνεγκεν, τοὺς δὲ χρησα- 
μένους πολλάκις ἐπ᾿ οὐδενὲ μετρίῳ ἔσφηλε. ταπειναὶ μὲν 
οὖν φύσεις οὐκ εὐπαράκλητοι ἐς σπουδὴν τῶν ἀρίστων, δι-- 
ὅτι παραδειγμάτων τὸ καλῶν ἀμοιροῦσιν ἰδίων τὲ καὶ πατέ-αο 
ρῶν τῶν ἑαυτῶν, καὶ τῇ σφῶν μὲν ἀνανδρείᾳ ῥᾳϑυμοτέραις 
4. ἐξωσϑῇ N., ἐξισωσϑῆ ed. δόξαιτε ϑεραπεύειν Ν. 5. ὑ- 
μέτερον Ν. 06. 5 χρὴ πιστεύσαντας coni. B. 8. ὑπαχούειν N., 
ἐπαχούειν ed. 10. σωφροσύνη Β., σωφροσύνῃ ed. 11. χρή-- 


σασϑαι N., χτήσασϑαι εὦ. 17. τοὺς δὲ χρῃσαμένους — οὐδενὲ 
N., τοῖς δὲ χρησαμένοις — οὐδὲν ed. 


piam, qui se ceteris antestare ac dignitate in rep. fulgere velit, 
publicam gloriam sua culpa imminui aequo animo feret, nisi rerum 
necessitate cogitur. — Neque adversario videamini obsequi, vestram 
autem confidentiam abiicere, Deique etiam auxilium spernere, quo 
fretos bono animo vos esse oportet. Quippe reliquum vobis erit, ut 
ne divina cura indigni videamini, atque ut omnes, qui ad obedien- 
dum parati sunt, vobis adiungatis; eos, qui cunctantur, incortorum 
casuum metu concilietis. Est autem humanae temperantiae, bonis a 
fortuna oblatis recte uti, simulque sapienter negotia tractando , haud 
negligere futuram publicarum rerum sortem, neque, si res aliter ce- 
ciderint, rem omissam aegre ferre. Prima virtus est, quid optimum 
sit, reete dispicere; proxima inagendo versatur: utraque autem prae- 
sens tempus indiget, et praeterea promptissimo operc. "Nam agendi 
mora consilio destituta nihil utile efficiet; immo ii, qui ita se gerunt, 
non mediocria detrimenta capere solent, Qui ergo humiliore loca 
nati sunt, haud facile ad studium rerum optimarum hortando impel- 
luntur : carent enim illustribus exemplis, siye suis propriis sive pa- 
rentium. Et hi quidem ob suam ignaviam socordius vitae rationes 


DE REBUS MACEDONICIS. 3r 


uywwrat ταῖς ἐπιτηδεύσεσεν.᾽ οἷς δὲ 7 ἀρετὴ διά τε αὐτῶν 
αὶ προπατόρων ἐχτήϑη, φόβου αἰσχύνης μᾶλλον ἢ ὄκνου 
ἐς τοὺς κενδύνους ἡττῶνται, καὶ ἐϑελοντεὲ τὸν τῶν καλῶν 
πόρον ὑφέστανται. 

5. β΄. Ὅτε φέρει αἰσχύνην ὁμοίως θράσει τὸ ἀλογίστῳ 
τῆς μὴ προσηκούσης εὐχλείας ὑρέγεσϑαι, καὶ διαδοχὴν ἔργων 
ἀρίσερον εἰνανδρίᾳ ἐν ἑαυτῷ καταλῦσαι. 
y- Ὅτε οὐ ταὐτὸν εὐβουλία καὶ oxvog* ὃ μὲν γὰρ 
σὺν τῷ περιεδεεῖ διαμέλλει, «ἡ δὲ τὰ κράτιστα ἑλομένη c^, 
Ἰμησεν ἐς τὰ ἔργα. | 

δ΄. Ὅτι τοῖς ἀνδρείᾳ χρωμένοις ὃς τὰ ἔργα τὸ ϑεῖον 


συνέπεται. 
ε. Ὅτι ἰσχυρότατον στάσις ταράξαε εὐεξίαν καὶ SUTG-R.341 
ba» φϑεῖραι πόλεώς τὸ καὶ στρατοπέδων. --- ἔνϑα δὴ xai 
ἰιδάλλα τῶν ἀνελπίστων ἄνθρωποι κατεργάζονται" - τόλμῃ γὰϑ 
πρὸ δυνάμεως πιστεύσαντες ὁπὲὶ τοῖς πολέμοις — τῶν dei 
μοχϑούντων. --- ἀνέγχλητοι δὲ σύμμαχοι, κἀν ἐλάττους (οά. 8. 
ὦσιν, ἅμα προϑυμίᾳ συμφορώτεροι ἢ πλήϑει περιόντες, ὃ- 
XO0ZIOL ὑπολείποντο. 
20 ς΄. Ὅτε τοὺς πραγμάτων μεγάλων προστασίαν ἐξ do- 
χῆς ἑλομένους οὐδὲ ἐϑέλοντας ἔστι κινδύνων ἔξω xai πολέ- 
pe» tivat* νομίζοντες γὰρ οὗ ἐν τῷ παρόντι ἐσχύοντες τῶν 
ἀρετῇ διαφερόντων οὐχ ἀκινδύνους τὰς ἡσυχίας, σὺν τῷ πε- 


. ξαυτῷ N.,"éavsi] ed. 18. εἰ ὕποπτοι ἀπολείποιντο coni. B. 
25. dxiydpouc WN., ἀχινϑύγως ed. 


instituunt; quibus vero et sua et maiorum suorum vittus jnest. ii im. 
iculis timori magis turpitudinis, quam pigritiae, obnoxji sunt, 
ultroque honestos labores Prcipiunt. 1 F5 ἢ 

2. Aeque turpe est stulta audacia incongruam gloriam áppetere , 
ac praeclari operis exercitationem propria ignavia omittere. ; . 

3. Alia est matura deliberatio, alía segnities: namque; haec cum 
timore restitat, illa ubi optime decrevit, ad opus incumbit, 

4. Audentes manumque operi admoventes Deus adiuvat. 

5. Nibil validius seditione est ad bonum publicum perturban- 
dum, atque ad civitatis castrorumque ordinem subvertendum. — — ' 
Hinc alia quoque insperata homines faciunt. Audacia enim potius, 
quam viribus, confisi in bellis hominum semper aerumnosorum. In- 
calpati autem socii, etiamsi pauciores numero , tamen alacritate uti- 
lores, uspecti deserebantur. 

6. Qui semel magnarum rerum regimini praefuerunt, iis, ne si 
velint quidem, carere periculis bellisque licet. Etenim illi, qui prae- 
senti potentia pollent, existimantes, intutam esse praeclarorum virorum 
quietem, metuque perciti, ne summa recum priventur, etiam ubj 


^ 


A 


30 EXCERPTA E DEXIPPO 


σύνῃ dà φϑείρεταε" ἕλοιτό te ἂν οὐδαμῶς τις, ὦνδοὶ ἔρι- 
xoc προτιμᾶσϑαι ἑτέρων ἀξιοῦντι καὶ μεῖζον ἐς, τὸ κοινὸν 
φοονεῖν, καταλύειν εἰς tavró» τὴν κοινὴν εὔκλειαν, εἰ μὴ 
τῷ συμβάντι ἐξωσϑῇ. --- μηδὲ τὸν μὲν ἀγτίπαλον δόξαι d- 
πιϑεραπεύειν, παρορᾷν δὲ vO,r6 ἡμέτερον φρόνημα καὶ τὴνϑ 
ἐκ τοῦ ϑεοῦ ὑπουργίαν, ἣν χρὴ πεύσαντας δι’ αὐτῶν νοή- 
Ἀ.3λοσασϑαι" περιέσται γὰρ ὑμῖν τὸ τῆς δαιμονίας σπουδῆς μὴ 
ἀναξίους φανῆναι, xai τά τε ἕτοιμα ἐς τὸ ὑπακούειν οἶκει- 
ὡσασϑαι, xai τὰ ἔτι μέλλοντα σὺν ἐχπλήξει τοῦ ἀδήλου προσ- 
ἄγεσθαι. σωφροσύνη «δὲ ἀγδρῶν τοῖς τε ἐκ τῆς τὐχηςιὸ 
προφαινομένοις εὖ χρήσασϑαι, xai ἅμα συνέσει ἐς τὰς πρά- 
ξεις ἰόντας μὴ παριόναε τῶν κοινῶν τὸ ἐφεστηκὸς, μηδὲ με- 
ταστάντων εἰς μεταμέλειαν ἥκειν' τοῦ παροφϑέντος. ἀρετὴ 
ἢ μὲν πρωτίστη ἐν τῷ τὰ κράτιστα εὖ γνῶναι, δευτέρα δὲ 
ἢ ὃν ἔργοις. ἀμφοῖν δὲ ὃ παρὼν καιρὸς δεῖται, καὶ τοῦ y6 t$ 
πράττειν ἑτοιμοτάτου, ὡς 7| γε ἄνευ τοῦ προμηϑοῦς σὺν τῷ 
ὀχγεῖν μέλλησις χρηστὸν μὲν οὐδὲν ἤνεγκεν. τοὺς δὲ χρησα- 
μένους πολλάκις ἐπ᾽ οὐδενὲ μετρίῳ ἔσφηλε. ταπειναὶ μὲν 
οὖν φύσεις οὐκ εὐπαράκλητοι ἐς σπουδὴν τῶν ἀρίστων, δι- 
ότι παραδειγμάτων τὸ καλῶν ἀμοιροῦσιν ἰδίων v5 καὶ πατέ-λο 
ρων τῶν ἑαυτῶν, καὶ τῇ σφῶν μὲν ἀνανδρείᾳ ῥᾳθϑυμσοτέραις 
ή. ἐξωσϑῇ N., ἐξισωσϑῆῇ ed. δόξαιτε ϑεραπεύειν Ν. 5. υὑ- 
μέτερον Ν. 6. 5 χρὴ πιστεύσαντας coni. B. 8. ὑπαχούειν Ν., 
ἐπαχούειν ed. 10. σωφροσύνη B., σωφροσύνῃ ed. 11. χρή- 


σασϑαι N., χτήσασϑαι ed. — 15. τοὺς δὲ χρησαμένους — οὐδενὲ 
Ν,, τοῖς δὲ χρησαμένοις — οὐδὲν ed. 


piam, qui se ceteris antestare ac dignitate in rep. fulgere velit, 
publicam gloriam sua culpa imminui aequo animo feret, nisi rerum 
necessitate cogitur. — Neque adversario videamini obsequi, vestram 
autem confidentiam abiicere, Deique etiam auxilium spernere, quo 
fretos bono animo vos esse oportet. Quippe reliquum vobis erit, ut 
ne divina cara indigni videamini, atque ut omnes, qui ad obedien- 
dum parati sunt, vobis adiungatis; eos, qui cunctantur, intortorum 
casuum metu concilietis. Est autem humanae temperantiae, bonis ἃ 
fortuna oblatis recte uti, simulque sapienter negotia tractando , haud 
negligere futuram publicarum rerum sortem, neque, si res aliter ce- 
ciderint, rem omissam aegre ferre. Prima virtus est, quid optimum 
sit, reete dispicere; proxima in agendo versatur: utraque autem prae- 
sens tempus indiget, et praeterea promptissimo opere. ' Nam agendi 
mora consilio destituta nihil utile efficiet; immo ii, qui ita se gerunt, 
non mediocria detrimenta capere solent, Qui ergo humiliore loco 
nati sunt, haud facile ad studium rerum optimarum hortando impel- 
luntur: carent enim illustribus exemplis, sive suis propriis sive pa- 
rentium. Et hi quidem ob suam iguaviam socordius vitae rationeq 


D'E REBUS MÁCEDONCIS. 33 


αὶ δὲ ὀξεῖαι xal ἀπερίσκεπτοι ἐγχειρήσεις ταχείας kai vac 
μειαμελείας ἤνεγχαν. 7| v6 TOY λόγων ἰσχὺς, ἐλπίδων μὲν 
πὶ ἐπιϑυμεῶν, »ικηϑεῖσα, ἐς μὲν τὴν παραυτίκα πειϑὼ εὖ 
ογχεΐφϑαε ἔδοξεν, ὄργῳ δὲ οὗ συνήνεγκεν. ὀρέγεται δὲ εἰ- 
eig μὲν τοῦ εὖ γνῶναι, πόλεμος δὲ μάλιστα e xg» τύχῃ 
M iud προσήκοντος, ὀλάχιστα 7 οὐδὲν ἂν ' σφάλλοιτο, διω» 
μαρπὼν δὲ πλείστῳ καὶ παντὶ χρῷτ᾽ ὧν τῷ ἐναγτίῳ. παραι- 
| ἢ δὲ τοῖς . . . 
|. $9. Ἐλπέσαμεν .. μη ^. lei μεγάλαις «.. εἰσαῦϑις Cod. τοι 
"nios διδόντες. . 
. Ὅτε ἐν τοῖς . . πολέμοις τὸ μὲν χρηστὸν ἑτέρων, Ἀ. 323 
10 a δυσχερὲς ἔδιον ... διακιγδυνεύορ, . γίνεται. ἄμεινον 
δὴ .. ὑπερφρονήσαντας ἐκδέξασϑαι . « πεῖραν. εἰ δέ τις 
ϑράσει ἀλογίστῳ ... vat πρὸς πόλεμον ἡγεῖται, εἶ τὴν ᾿“λε- 
πάνδρου .. φορὰν . . σκεψάσϑω τὸ . . πεῖραν φοβερόν, 
xu τὴν . . παραρκευῤζει . « δοκεῖ καὶ ὃ ἐπι. . τὸ διαφε- 
θύντῳς .» »εγδύνους εὐτολμος . «τι προμηϑὲς μαλακίαν 5- 
wo * τὸ δὲ .. Ovrog καὶ ἡ δόξα .. πρὸς μὴ βουλόμενον 
à .. xol τὸν τοῦ ἐπιχεινδυν . . xai. ἐχ τοῦ δὲ . . διότι οὖ- 
X ., ῥώμῃ καὶ παρασκευῇ . . τῆς αὐτῶν ἐλευϑερώσεως 
μείζονα ἀνϑρωπένης ἐλπίδος ἐννοήσαντες πρᾶξαι ἐπεχείρησαν. 
ἀρετῇ γὰρ καὶ παρασκευῇ τῆς Maxtóovov δυνάμεως ἄναμε- 
φιλόγως πάντας ἀνϑρώπους ὑπερβολλούσης , οὲ δὲ, καίπερ. 
| ἀῤῥωστίᾳ τ οἰκείᾳ οὐδὲ τῶν πολεμίων τοῖς προσοίζοις ὠ- 
᾿κββιόμαχοι pl πρυϑυμίᾳ τῇ σφετέρᾳ καὶ mó9u τῆς 
ταλαιᾶς εὐπραξίας ἐς τὸ ἂν τοῖς ᾿αχεδόσι κατὼ παρασκευ- 
p ὡρμήϑησαν .» χρὴ δὲ . . μὲν προπαϑόντας καὶ £g ἀπὸ 
τῆς ὁμοίου d ., τοῖς .. νήσας καὶ δωρεὰς ἐοικυίας ἀντιδι- 


) ἃ. ἔνεγχαν ed. 3. τὴν Β. , τὸ ed. 5. χἄν N., χαὶ ed. 11. τοῖς 
[ἱπλείστο κ] πολέμοις B. 33. ἴδιον [ διαχιγδυνευόν[των] 
^ B. a4$..»c]iéyas Β, εἢ εἰς 15. qoga»] συμφορὰν 

29. [Unio] τῆς N, — a4. ἀῤῥωστίᾳ τῇ olxeíg et infra d- 
ξιόμαχοι cod. iterum inspectus, ἐργώς τισε τῇ οἰχεῖον et ἥξιον 
ἄχρε ed. “6. ὧν τοῖς] ἀγτιστῆναι coni. N. 


tit utile, ratiocinando cognoscit, contrarium autem praevisum vitat. 

übitanea atque inconsiderata inceptazelerem poenitentiam provocant. 

enjae vis, si spei alicui vel cupiditati sit obnoxia, e vestigio 

φάθ persuadere videtur, re vero ipsa non prodest Pax bono 

video eget, multo vero magis bellum: in quo si quis verum pro- 

» rarissime aut. numquam offendit: qui secus facit, conjzaria 
Heunque sorte utitur. Hortor autem , ./. . , . 


Dexippus , Eanapius ete. 3 


P d 


34 DEXIPPI 


ὁόναι xai óno . . αὖθις ζήλῳ τῶν προσγενομένων ἐφεδρεύ-- 
sty ἐν τῷ. εὖ ποιεῖν. 

ια΄. Ὅτι πιστοῦται εὕνοια συμμάχων , μάλιστα δὲ τοὺς 
προὐπάρξαντας χάριτος" ἧς κα . . τοὺς τὴν μετουσίαν ἥξσεν 
.« «τῶν ὁμοίδν ἐπὶ τὰς εὐεργεσίας τρέπονται" χρεῶσταε . «Ὁ 
τοῖς ἐπαγγελϑεῖσι παρ᾽ ἡμῶν ἤδη τιϑέμενοι . . μὴ συναινεξ,»» 
καὶ πρεσβευομένοις παρὰ τοὺς βασιλεῖς σπονδῇ πάσῃ συν 
e. ἡμῶν καὶ τῶν .. ελλει. . τὰ δὲ πλήϑη ὡς τῶν τοῦ-- 
τὸν . . πρέσβεων βουλομένθις τὴν εὐθὺς ἡἠκίστους ὄντες . - 
ἐφ᾽ ἑαυτὸν . . I: 

ιβ΄. Ὅτε οἱ dev . . συγχωρήσεως οὐ δεῖται . . σφετερω- 
Sévrec εἰ δοξάζετο . . τὸ αὐτὸ πεῖραν . . ἑτοίμως . . σοὲ 
δὲ γνώριμον . . ὃς ὀπιτάττομεν . . ὡς αὐτῶν, πραγμάτων 
συμφορ . - κάλλιστα .. καιροῦ τυχοῦσιν καὶ εἰ .. σὺν 
μὲν τῷ .. τούτου βλαβερᾶς .. δπ’᾿ ἀμφοτέροις καὲ σὺν τῶι 5 
δεκαίῳ xai ἅμα συμφέροντι .». ἀσφάλειαν βεβαέως ὄντες * 
πολέμου δὲ παρασκευὴ φυλακὴ εἰρήνης βεβαιοτάτη" τὰ γὰρ 

: μέχρι τούτου οὐχ ὧν . . δὲν πράξειν. 

ιγ΄. Ὅτι . . οἱ κρατήσαντες ἡττηϑῆναι . .. 


TOT ΑΥ̓ΤΟῚ ΑΠΟΣΠΗΣΜΑΤΙΑ͂ 41400P A20 


R. 322 Δέξιππος. τῶν δὲ τινων τοῖς “ἵπερίδου λόγοις émi- 
μᾶλλον ἀχϑέντω». Suidas voc. ἐπιμᾶλλον. | 
B.3qo Ὁ δὲ ἵππος αὐτῷ ἤσκητο ἄρα καὶ ἄγευ ἡνίας ἐλαυνόμε-- | 
γὸς τε ὠκύτατα φέρεαβαι " xod βάδην προϊόντος πρᾳύτατα 
ἔστασϑαι , καὶ ἐχκλίνοντος, ὅπως περιοίσεται καὶ xvxAoostas, 25 
εὐχκαμπέστατα ἐπιστρέφειν. Jdem voc. ἵππος. 
Παραπολὺ ἀπελείποντο τοῦ πείϑεσϑαι τοῖς εἰσηγουμέ- 


yoic ἡσυχίαν αἱρεῖσθαι. 7άεπι voc. παραπολύ. 
ἡ. χάριτος Ν., χάρις ed. 7. βασιλεῖς) Intell. Aridaeum cum 
collega. 


EIUSDEM FRAGMENTA VARIA., 


Dexippus ait: Quum autem nonnulli Hyperidis verbis magis of- 
fensi fuissent. 

Eius equus ita institutus erat, ut et sine habenis velocissime fer- 
retur, et illo pedetemptim incedente, placidissime staret, et decli. 
nante ut locum aliquem circumiret, agillime se conyerteret. 

Multum aberat, ut iis, qui pacem suadebant, obtemperarent, 


FRAGMENTA. | 35 


"H» δὲ τοῦ καϑηγουμένου πρὸς πᾶν τὸ ἀπαγγελλόμενον 
ἔσεληξις. ὑπὸ γὰρ ἐμφύτου δειλίας καὶ ἀπειρίας τῶν πολε- 
^ uxor ἀναπεηξαμένοις μὲν τοῖς eoi, τεϑορυβημένοις δὲ τοῖς 


égJaljmole, πατασσούσῃ δὲ τῇ καρϑίᾳ, ἀεί τε ὠἀκούσεσϑαι àX- 
&ulevw, τοῖς ἀρχομένοις πατάδηλος ἦν ὡς φογῇ χρήσεται. : 
Iden νος. πατασσούσῃ.- . . 


—dnó δὴ τούτων πάντων ἀναπειϑόμενος τῶν πλεογεχτη- 
μάτων, πάντα τὸν ἀνθιστάμενον τιϑεὶς ἐν δευτέρῳ, εὐϑαρ- 
σῶς mre συνηνεχϑήτην δὴ ἄμφω ἀλλήλοιν. Idem voc. 

ὐπὸ δὴ et εὐθαρσῶς. 


Καὶ ὡς ἐν τῷ παραχρῆμα ὥρμηντό τε ἐξιέναι καὶ ψη- 
φίσματε τὴν στρατείαν ἐκύρωσαν, ὥρμητό τε πᾶς ἐς τὴν ἐπι- 
χεέρησεν. Idem «voc, παραχρῆμα. 

“4 Ἔξιππός φησιν, ὅτε τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν αἴτιον αὐξη- 

(ai τὸ φιλόμαχον ἐϑνῶν καὶ τὸ εὐσύντακτον τῆς δυνάμε- 
ὡς. πώντες γὰρ οἱ πρὸς ἑσπέραν ϑυμικώτεροί εἰσε τῶν éni 
ϑάτερα κατοικούντων. περιττεύει δὲ “Ῥωμαίοις τὸ τεταγμέ- 
νὸν ἐν τῷ ἔργῳ τεχνικὸν, ᾧ καὶ Γαλατῶν ἐπεκράτουν, xai ἐν 
τοῖς πρὸς τοὺς ὁμόρους πολέμοις τριβέντες καὶ περιόντες τῶν 

λοβαρβάρων τῇ συντάξει, τῶν “Ἑλλήνων φύσει καὶ ἀνδρείᾳ [πε- 
ριῆσαν]. ldem voc. Ρωμαίων dox. 

Σεμνὸν γὰρ αὐτὸν ἀπέφαινε τά τε ἄλλᾳ καὶ ὅτι οἱ εὖ ὃ 
πατὴρ στρατηγήσειδΘ. Jdem voc. σεμνόν». 


15. é9ydig] ἔϑγους coni. Ν., ao. περιῆσαν add. N. 


Dux vero ad quemvis nuntíium, qui afferebatur, animo expave- ^ 
scebat. Quum enim ob insitam timiditatem et rerum bellicarum im- 
itiam arrectis esset auribus oculisque attonitis et corde palpitagte, 
quasi identidem noví aliquid auditurus; milites, quibus praeerat, ma- 
mifeste inde coniiciebant, eum fugam animo meditari. 

His igitur rebus omnibus, quibus inter ceteros praestare se sen- 
tiebat, adductus, omnesque adversarios impares sibi iudicans, fidenti 
animo eum adortus est. Ambo igitur in mutuum certamen ruerunt. 

Quum autem subito impetum cepissent ad bellum proficiscendi, 
et expeditionem illam publice decrevissent, et quilibet ad rem aggre- 
diendam cupide se compararet. 

Dexippus ait, causam, quare imperium Romanorum adeo fuerit 
auctum , fuisse bellicam fortitudinem gentis et disciplinam militarem. 
Omnes enim occidentales sunt animosiores iis, qui ex altera parte 
habitant. Sed Romani et ordine et arte in bellis excellunt, qua 
etiam Gallos vicerunt; et in bellis contra finitimos exercitati, barba- 
ros quidem sollertia, Graecos vero natura et fortitudine superarunt, 

AumfMtoritatem ei conciliabant cum alia, tum etiam illud, quod 
pater eius laudabiliter exercitum duxisset. 


34 DEXIPPI 


δόναι καὶ $no . . αὖθις ζήλῳ τῶν προσγενομένων ἐφεδρεύ-- 
&ty ἂν τῷ εὖ ποιεῖν. 

ια΄. Ὅτι πιστοῦται εὕγοια συμμάχων , μάλιστα δὲ τοὺς 
προῦπαρξαντας χάριτος" ἧς κα. . τοὺς τὴν μετουσίαν ἥξοειν 
e . τῶν ὑμοῖδν ἐπὶ τὰς εὐεργεσίας τρέπονται" χρεῶσται . «ὦ 
voi; ἐπαγγελϑεῖσει παρ᾽ ἡμῶν ἤδη τιϑέμενοι . . μὴ σνυψαινεῖν»» 
καὶ πρεσβευομένοις παρὰ τοὺς βασιλεῖς σπονδῇ πάσῃ συν 
e. ἡμῶν καὶ τῶν .. ελλει.. τὰ δὲ πλήϑη ὡς τῶν τοῦ-- 
TO» . . πρέσβεων βουλομένοις τὴν εὐθὺς ἠκίστους ὄντες . « 
ἐφ᾽ ξαυτὸν .. to 

ιβ΄. Ὅτι οἱ dev. . συγχωρήσεως o) δεῖται . . σφετερω- 
ϑέντες εἰ δοξάζετο . . τὸ αὐτὸ πεῖραν .. ἑτοίμως . . σοὲ 
δὲ γνώριμον . . ὃς ὀπιτάττομεν . . ὡς αὐτῶν, πραγμάτων 
συμφορ . - κάλλιστα . . καιροῦ τυχοῦσιν καὶ εἰ .. σὺν 
μὲν τῷ . . τούτου βλαβερᾶς .. ἐπ᾽ ἀμφοτόροις xaé σὺν τῶι 5 
δοκαίῳ καὶ ἅμα συμφέροντι .. ἀσφάλειαν βεβαέως ὄντες * 
πολέμου δὲ παρασκευὴ φυλαχὴ εἰρήνης βεβαιοτάτη" τὰ γὰρ 
I μέχρε τούτου οὐχ ὧν . . δὲν πράξειν. 

ιγ΄. Ὅτι .. οἱ κρατήσαντες ἡττηϑῆναι . . . 


ΤΟΙ͂ ΑΥ̓ΤΟῚ AÍLOXIAZM ATIA 41400P 4420 


B.3aa 4Ζέξιπποςς τῶν δέ τινων τοῖς “Ὑπερίδου λόγοις ἐπι- 
μᾶλλον ἀχϑέντων. Suidas voc. ἐπιμᾶλλον. 

B.3qo Ὁ δὲ ἵππος αὐτῷ ἤσκητο ἄρα καὶ ἄνευ ἡνίας ἐλαυνόμε- 
γός τὸ ὠκύτατα φέρεαβαι, καὶ βάδην προϊόντος πρᾳύτατα 
ὥσξασϑαι, καὶ ἐκκλίγοντος, ὅπως περιοίσεται καὶ xvxAoosrat, 25 
εὐχαμπέστατα ἐπιστρέφειν. Jdem voc. ἵππος. 

! Παραπολὺ ἀπελείποντο τοῦ πείϑεσϑαι τοῖς εἰσηγουμέ- 
γοις ἡσυχίαν αἱρεῖσϑαι. 7άεπι voc. παραπολύ. 


ή. χάριτος Ν., χάρις ed. 7. βασιλεῖς) Intell. Aridaeum cum 
collega. 


EIUSDEM FRAGMENTA VARIA... 


Dexippus ait: Quum autem nonnulli Hyperidis verbis magis of- 
fensi fuissent. 
Etus equus ita institutus erat, ut et sine habenis velocissime fer- 
retur, et illo pedetemptim incedente, placidissime staret, et decli- 
nante ut locum aliquem circumiret, agillime se converteret. 
Multum aberat, ut iis, qui pacem suadebant, obtemperarent, 


FRAGMENTA. 35 
Ἦν δὲ τοῦ καϑηγουμένου πρὸς πᾶν τὸ ἀπαγγελλόμενον 
ἄπληξις. ὑπὸ γὰρ ἐμφύτου δειλίας καὶ ἀπειρίας τῶν noAs- 
μικῶν ἀναπεηξαμένοις μὲν τοῖς eoi, τεϑορυβημέγοις δὲ τοῖς 


ἰφθαλρεοᾶς, πατασσούσῃ δὲ τῇ καρδίᾳ, ds τι ἀκούσεσϑαι ἐχ- 
Sut», τοῖς ἀρχομένοις κατάδηλος ἦν ὡς Qeyn χρήσεται. - 
dMdem νος. πατασσούσῃ- . . 


᾿Ἵπὸ δὴ τούτων πάντων ἀναπειϑόμενος τῶν πλεονεχτη- 
μάτων, mavia τὸν ἀνθιστάμενον τιϑεὶς ἐν δευτέρῳ, εὖὐϑαρ- 
σῶς ἐπήει- συνηνεχϑήτην δὴ ἄμφω ἀλλήλοιν. Idem voc. 
ιοὐπὸ δὴ εἰ εὐθαρσῶς. | 
Kai ὡς ἐν τῷ παραχρῆμα δἷρμηντό τὸ ξξιέναι xai ψη- 
φίσματε τὴν στρατείαν ἐχύρωσαν, ὥρμητό τε πᾶς ἐς τὴν ἐπι- 
χείρησειν. Idem «oc. παραχρῆμα. 
“Ζέξιππός φησιν, ὅτι τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴ αἴτιον αὐξη- 
ἡδῆναε τὸ φιλόμαχον ἐϑνῶν καὶ τὸ εὐσύντακτον τῆς δυνάμε- 
ec. πάντες γὰρ. οἱ πρὸς ἑσπέραν ϑυμιχώτεροί εἰσε τῶν ἐπὶ 
ϑάτερα κατοικούντων. περιττεύει δὲ “Ῥωμαίοις τὸ τεταγμέ- 
νὸν ἐν τῷ ἔργῳ τεχνικὸν, ᾧ καὶ Γαλατῶν ἐπεκράτουν, xai ἐν 
τοῖς πρὸς τοὺς ὁμόρους πολέμοις τριβέντες καὶ περιόντες τῶν 
λοβαρβάρων τῇ συντάξει, τῶν Ἑλλήνων φύσει καὶ ἀνδρείᾳ [πε- 
ριῆσα»]. Jdem voc. Ῥωμαίων ἀρχή. 
Σεμνὸν γὰρ αὐτὸν ἀπέφαινε τά τε ἄλλα καὶ ὅτι οἱ εὖ ὃ 
πατὴρ στρατηγήσειδ. 7άεπι voc. σεμνόν. 
15. ἐϑνγῶμ) ἔϑνους coni. N. — ao. περιῆσαν add. N. 


Dux vero ad quemvis nuntium, qui afferebatur, animo expave- ^ 
scebat. Quum enim ob insitam timiditatem et rerum bellicarum im- 
itiam arrectis esset auribus oculisque attonitis et corde palpitapte, 
quasi identidem noví aliquid auditurus; milites, quibus praeerat, ma- 
wifeste inde coniiciebant, eum fugam animo meditari. 

His igitur rebus omnibus, quibus inter ceteros praestare se sen- 
tiebat, adductus, omnesque adversarios impares sibi iudicans, fidenti 
animo eum adortus est. Ámbo igitur in mutuum certamen ruerunt. 

Quum autem subito impetum cepissent ad bellum proficiscendi, 
et expeditionem illam publice decrevissent, et quilibet ad rem aggre- 
diendam cupide se compararet. 

Dexippus ait, causam, quare imperium Romanorum adeo fuerit 
auctum, fuisse bellicam fortitudinem gentis et disciplinam militarem. 
Omnes enim occidentales sunt animosiores iis, qui ex altera parte 
habitant. Sed Romani et ordine et arte in bellis excellunt, qua 
etiam Gallos vicerunt; οἱ in bellis contra finitimos exercitati, barba- 
Tos quidem sollertia, Graecos vero natura et fortitudine superarunt, 

Auttoritatem ei conciliabant cum alía, tum etiam. illud, quod 
pater eius laudabiliter exercitum duxisset. 


36 ' ^ DEXIPPI 


R.341 Σουκχαῖοι &9voc αυρούσιον, οὃς Δέξιππος χρονιχῶν ds— 

κάτῳ. Stephanus Byz. voc. Σουχχαῖοι. 

Ἕλουροι Σκυϑικὸν ἔθνος, περὲ ὧν 4έξιπαρς ἐν ygovi— 
κῶν if. 7άεπι voc. Ἕλουφοι, nec non Etym. ΜΠ. ᾿ 

Δέξιππος ἐν χρονικῷ δεχάτῳ γράφει οὕτω" καὶ ῆακε--5 
δόνων Ἐπίδαμνον ἐς ὕσέερον Δυῤῥάχιον μετονομασϑεῖσαν,, 
πόλιν τῆς Μαχεδονίας μεγάλην καὶ εὐδαιμονοῦντω, κατά κρά- 
soc αἱροῦσιν.  Porphyregenitus them. II. 9. 

8. eloovosy ed. 


Succhaei populus Maurus, ut Dexippus ait chronicorum libro decimo. 

Heluri, gens Scythica, de quibus Dexippus duodecimo chronico- 
rum libro. 

Dexippus 'chronioorum libro declmo ita scribit: Et Macedonum 
Epidamnum, quae postea Dyrrachium nominata est, urbem Macedo- 
niac magnam atque opulentam vi capiunt, 


N 


Dexippus dicit uxorem eum (Zlexandrum Severum) cu- 
iusdam Martiani filiam duxisse, eundemque ab eo Caesarem 
nuncupatum: verum quum vellet insidiis occidere Alexandrum 
Martianus , detecta factione, et ipsum interemtum et uxorem 
abiectam.  Idenf dicit fuisse patruum Antonfnum Heliogaba- 
lum Alexandri, non sororis uxoris eiusdem filium. Lampri- 
dius in Alexandro Severo cap. XLIX. ' 

Addit Dexippus, tantum odium fuisse Maximini , ut, inter- 
fectis Gordianis , viginti viros senatus creaverit, quos oppone- 
ret Maximino: e quibus fuerunt Dalbinus et Maximus, quos 
contra eum principes fecerunt, ldem addit, in conspectu Mae 
ximim iam deserti a militibus Anolinum praefectum practorio 
ipsius et filium eigs occisum. — Capitolinus in Maximino iuni- 
ore cap, FI. 

Dexippus et Arrianus et multi alii Graeci scripserunt, 
Maximum et Balbinum imperatores contra Maximinum factos : 
Maximum autem cum exercitu missum et apud Ravennam 
bellum parasse, Aquileiam autem nisi victorem mon vidisse, 
Idem ibidem cap. ἘΠ). 

Gordiani non, ut quidam imperiti scriptores loquuntur, 
duo, sed tres fuerunt; idque docente Arriano, scriptore Grae- 


- 


FRAGMENTA. ts 37 


cae historiae , docente item Dexippo, Graeco anctore  potuerupt 
aklscere: qui etiamsi breviter , ad fidem tamen omnia perse- 
quu sunt. Jdem in Gordianis cap. 1]. ἣ 

Filius (Gordiani) legatus patris, exemplo Scipionum, ut BR. 3a 
Dexippus Graecae historiae auctor est, gladii potestate suc- 
&nctus est. Jdem ibidem cap. IX. 

Dexippus putat, eius filium esse Gordianum tertium, qui 
post haec cum Balbino et Pupieno, . sive Maximo, puerulus 
adeptus est imperium. Jdem ibid. cap. XIX. 

Dexippus asseverat, ex filio Gordiani tertium Gordianum , 
esse natum. Jdem ibid. cap. XXIII. 

Dexippus et Arabianus Maximum et Balbinum dicunt 
electos contra Maximinum post Gordisfos. Idem in Max. 
εἰ Balb. cap. 1. . 

Dexippus Graecorum scriptor Maximum et DBalbinum im- 
peratores dicit factos contra Maximinum post Gordianos duos 
et a Maximo victum Maximinum, non a Pupieno. Jdem^ 
ibid, cap. XF. 

Sub his pugnatum a Carpis contra Moesos fuit, et Scy- 
thici belli principium et Histriae excidium eo tempore; ut 
autem Dexippus dicit, Histricae civitatis. Dexippus Balbinum 
satis laudat, 4Ε΄ dicit forti animo militibus occurrisse atque 
interfectunt? ; ut mortem non timeret: quem in omnibus di- 
sciplinis insttuctum fuisse dicit. Maximinum vero περ eius- 
modi virum fuisse, qualem Graeci plerique dixerunt, Addit 
praeterea, contra Maximum Aquileiensium tantum odium fuis- 
se, ut de crinibus mulierum suarum arcubus nervos facerent, 
atque ita sagittas emitterent.  Dexippus et Herodianus , qui 
horum principum historiam persequuti sunt, Maximum et 
Balbinum fuisse principes dicunt delectas a senatu contra Ma- 
ximinum post interitum duorum Gordianorum in Africa, cum 
. quibus etiam puer tertius Gordianus electus esm dem ibid. 

cap. XF'I. 

Docet Dexippus, Titum tribunum Maurorum, qui a Ma- 
ximino inter privatos relictus fugrat , timore violentae mortis, 
uLalii dicunt, invitum.vero et a militibus coactum, ut plerique 
asserumb imperasse, atque hunc intra paucos dies post vin- 
dicatam defectionem , quam consularis vír Magnus Maximiuo 


38 ' DEXIPPI FRAGMENTA. 


peraverat, a suis militibus interemptum. — Imperasse -autena 
mensibus sex. Trebellius in triginta tyrannis cap. XXXIII. 

Dexippus Claudium non dicit occisum, sed tantum mor-— 
tuum: nec tamen addidit morbo, ut dubium sentire videa— 
tur. Idem in Claudio cap. XII. 

Geberichus primitias regni sui in Vandalica gente esten- 
dere cupiens contra Visumar eorum regem, Ásdingorum e 
stirpe, quae inter eos eminet, genusque indicat bellicosissi- 
. mum, Dexippo historico referente, qui eos ab oceano ad no— 
strum limitem vix in anni spatio pervenisse testatur prae ni- 
mia terrárum immensitate, Jornandes de reb. Get. cap. XXIZ. 

Dexippi fragmenta, gue apud Syncellum servata leguntur, cuius 


nova editio in hoc corpore quum maxime paratur, hic repete- 
re non placuit: indicis ope facile apud ipsum invenienda. 


ETIN ΑΙ ΠΠΠ]ΟΥ̓͂ X APAIANOT 
IZTOPIASX 


T HJIMETAÀ4AEHIHBON 


NEAZ EKAOZEQnZ 


T4 SQZOMEN 4. 


EPNAHIOT ΣΑΡΔΙΑΝΟΡ 


IZTOPIAZ ΤΗΣ META “ΦΞΙΙΠΠΟΝ 
ΝΕΗ͂Σ ἘΚΔΟΣΕΩΣ. 


EKAO0TI'A4I ΠΕΡῚ ΠΡΕΣΒΕΩΝ ἘΘΝΩ͂Ν 
HPOZPO2MAIOTZ. 


E NOVA EDITIONE HISTORIAE 
EUNAPII SARDIANI 


QUA DEXIPPUM CONTINUAVIT 


EXCERPTA DE LEGATIONIBUS GENTIUM 
AD ROMANOS. 


ARGUMENTUM. 


lulianus pacem init cum vietis Chamavis, obside retento filio 
"tis caplivo (1). Badomarius, Germanorum princeps, captivos Ho- 
luliano restituere recusat (Δ).  Eunapius rhetor , legatus 
Lydorum , benigne ab Imperatore exceptus (3). PFalentirWanus inm 
w^ynia Imperator salutatus (4). Belli Gothici sub Valente sni- 
üa (5. Gothi in fines Romanos Valentis iussu admissi , ruptis foe- 
Thraciam vastant (6). Coniuratio principum Gothorum, 
Tleodosio regnante , a. Fravitta suppressa. (7). 


Y 


d 
v. s, τοῦ Ἰουλιανοῦ ἐς τὴν πολεμίαν χωροῦντος, xai Δ 358 


τῶν Χαμάβων ἱκετευόντων φείδεσθαι καὶ ταύτης ὡς oixtíacConst.Laa 
0 Ἰουλιανὸς συνεχώρει, καὶ τὸν βασιλέα σφῶν προελϑεῖν xe- Inlisn. Ck 
ἰεῦσας , ἐπειδὴ προῆλϑε καὶ ἐπὶ τῆς ὄχϑης εἶδεν ἑστηκότα, i1 
πιβὰς πλοίου, τὸ πλοῖον οὖν ἔχων τοξεύματος, ἑρμηνέα ἔ- 


5. τὸ πλοῖον οὖν] καὶ τὸ πλοῖον ἐκτὸς N. 


, C. Iulianus in terram hostilem irrupisset, et Chamavi suppli- 
"reut, at genti, tanquam quae sua esset, parceret, assensus est, et 
term Ὦ regem ad se venire iussit. Ut venit et eum ad ripam stan- 
"m vidit, navem adscendens, ( erat autem navis extra tel iactum, ) 
Wt interpretem. cum barbasl disseruit: cum vero illi parati essent 


Áa EXCERPTA 


A.C.358 zov διελέγετο τοῖς βαρβάροις. ἐκχείνων dà navta παιεῖν Ov— 

Co a iTOw ἑτοίμων, ὁρῶν εὐπρόσωπόν v6 ἅμα καὶ ἀναγκαίαν αὑτῷ 

Iul. C. 4 τὴν εἰρήνην" (Χαμάβων γὰρ μὴ βουλομένων ἀδυνατόν ὄστε 

Βιὴν τῆς Boerravixgg νήσου σιτοπομπίαν ἐπὶ τὰ Ῥωμαϊκὰ 
φρούρια διαπέμπεσϑαι") καμπτόμενος ὑπὸ τῆς χρϑδίαρ χαρέ-Κ 

ζεται τὴν εἰρήνην, xat ὅμηρα ἥτει λαβεῖν πίστεως ἕνεκεν. τῶν 

dà ἱκανοὺς εἶναε αἰχμαλώτους λεγόντων, ἐκχεοίνους ἔφη τὸν 

πόλεμον αὐτῷ δεδωκέναι, xa9' ὁμολογίαν γὰρ μὴ λαβεῖν" 

γυνὲ δὲ ζητεῖν παρ᾽ αὐτῶν τοὺς ἀρίστους, εἰ μὴ τεχνάζουσε 
περὲ τὴν εἰρήνην. τῶν δὲ ἱκετευόντων καὶ ἀξιούντων εἰπεῖντο 

ovc βούλεται, μεταλαβὼν αὖϑις τὸν τοῦ βασιλέως αὐτῶν ai- 

τεῖται παῖδα, πλαττόμενος, ὃν εἶχεν αἰχμάλωτον, ὥσπερ οὐκ 

ἔχων. ἐνταῦϑα ὃ,τε βασιλεὺς αὐτῶν χαὶ οἱ βάρβαροι πρη- 

Ρ, δ γεῖς ἐχταϑέντες, οἰμωγῇ τὸ ἀφϑύνῳ καὶ ὀλοφύρσει προσεκέ- 
χρηντο, δεόμενοι μηδὲν ἀδύνατον ἐπιταάττεσϑαν". dÓvvarori5 

δὲ. αὐτοῖς &ivas καὶ τοὺς πεσόντας ἀναστῆσαι καὶ ὁμήρους 

δοῦναι τοὺς τετελευτηκότας. γενομένης δὲ σιωπῆς, ὃ τῶν 

βαρβάρων βασιλεὺς ἀναβοήσας μέγιστον ὅσον, ,,si95 δζη μοι" 

ὥφη ,,) παῖς, ἵνα σοι δοϑεὶς ὅμηρος, ὦ Καῖσαρ, δουλείαν 
ηὐτύχει τῆς ἐμῆς βασιλείας εὐδαιμονεστέραν. ἀλλ᾽ ὑπὸ σοῦτο 

τέϑνηχεν, ἀτυχήσας ἴσως καὶ τὸ ἀγνοηθῆναι, πολέμῳ γὰρ ἐπί- 

στεωσε τὸ σῶμα νέος ὧν, ὃν σὺ μόνον ἀντάξιον εἰρήνης 9no- 

Βλαμβώνεις. καὶ νῦν, ὦ βασιλεῦ, σὺ μὲν ἔξαιτεῖς ὡς ὄντα, 


imperata facere, et videret, pacem peropportunam esse εἰ necegsa- 
riam, (etenim Chamavis invitis, e Britannia insula Romanis colo- 
miis commeatus immitti nequeunt, ) utilitate adductus, pacem indul- 
sit, et fidei firmandae gratia obsides petiit. Cum dicerent, idoneos 
esse eos, qui in bello capti erant: hos bellum*dixit sibi tradidisse, 
ex foedere minime sumsisse; nunc autem nobiliores postulare , nisi 
quid doli in pace convenienda excogitarent. Cum supplices orarent 
e£ cum obtestarentur, ut palam faceret, vellet: iterum cum 
his sermone congrediens, ipsorum regis filium petit, quem capti- 
vum in sua potestate "habebat, fingens tanquam non haberet. Ad 
quae barbazorum rex et barbari, ad pedes iacentes, fletu largo et 
ciulatu usi, precibus contenderunt, &e quid imperaret, quod prae- 
stare nequirent. Nec enim se posse eos, qui periissent, in vitam 
revocare, et cos, qui mortui essent, obsides dare. Silentio facto, 
barbarorum rex voce quam maxima potuit exclamavit: ,Utinam vi- 
veret filius mcus, ut tibi traditus obses, o Cacsar, feliciorem rc- 
gno mco apud te servitutem serviret. Sed tuis armis cecidit, for- 
tasse ctiam a vobis non cognitus. Belli cnim periculis suum cor- 
pus iuvenis obiecit, quem idoneum pacis vadem censes, ct tu nuuc 
eum , o lmperator, tanquam vivat, eméoscis, Ego vcro miser nunc 


EX EUNAPII HISTORIA. |. 43 


ἠὼ d. ἄρχομαε ϑρηνεῖν, συνορῶν répa οὐκ ἔχω. παῖδα yàg A.C. 358 
ἐδυρόμενος ἕνα, καὶ κοινὴν εἰρήνην τῷ παιδὲ συναπολώλεκα. Ind. La 
m» μὲν πιστεύσῃς τοῖς ἐμοῖς ἀτυχήμασι, παραμυϑίαν ἔχει τα] Ὁ. ἡ 
px τὸ πάϑος cóc ὑπὲρ ἁπαντων ἠτυχηχότι" ἂν δὲ ἀπιστή- 
imo, δαὲ πατὴρ ἀτυχὴς καὶ βασιλεὺς ὀφϑήσομαι. τοῖς γὰρ 
ἐμοῖς κακοῖς οὐκ ἀχολουϑήσει ᾿μὲν ὃ παρὰ τῶν ἄλλω» ἔλεος, 
ὅσαπερ ἅπασιν ὀφείλεται τοῖς ἐν τούτοις καϑεστηκύσι, προσ- 
χϑίσονταε δὲ αὲ κοιναὶ συμφυραί. καὶ οὐ παραιτήσομαε τοὺς 
ἄλλους ἀτυχεῶν, ἀλλὰ κρινωνεῖν ἐμοὲ τῶν δεινῶν ἀναγκάσω, 
ἰοτοσοῦτον ἀπολαύων τῆς βασιλικῆς ἐξουσίας ὅσον ἀτυχεῖν μό- C 
vc μὴ δύνασθαι." τούτων ἀκούων ὃ βασιλεὺς τήν τὸ ψυ- 
χὴν ἔπαϑα, καὶ τοῖς λεγομένοις εὐπαϑῶς ἐξεδάχρυσε. καὲ 
χαϑάπερ ἔν Φοῖς δράμασιν, ὅταν εἰς ἄπορον xai δύσλυτον ai 
τῶν ὑποχειμένων ἔργων πλοκαὶ τελευτήσωσιν, ὃ καλούμενος 
ιϑάπὸ μηχανῆς ϑεὸς ἐπεισόδιος εἰς μέσον ἕλκεται, πάντα συμ- - 
περαίγων καὶ καταστρέφων ἐπὲ τὸ σαφέστερον καὶ εὔκρετον, Υ. τὰ 
οὕτω xai αὐτὸς ἐπὲ πράγμασιν ἀμηχάνοις καὶ δυσεξόδοις, 
μετ' οἰμωγῆς ἁπάντων τὴν μὲν εἰρήνην αἰτούγτων, τὸν dà 
ἐπιζητούμονον ὅμηρον ἀπαγορευόντων μὴ ὄχειν, τὸν τὸ γεανίαᾳ 
10080» παραγαγὼν ἅπασιν ἔδειξε βασιλικῶς παρ᾽ αὐτοῦ διαυ-Ὦ 


7. τοιούτοις coni. N. 8. τοὺς ἄλλους ἀτυχιῶν N., τοῖς ἄλλοις 
ἀτυχῶν vulg. 9. drvayxdgo N., ἀνωγχάσαε vulg. — 12. δπα- 
ϑώς Cantocl., ὠπαϑῶς vulg. 18. ἁπάντων Boissonadus, dzay- 
τῶν vulg. 


primm lamentari incipio, quandoquidem qualem non habeam, 
Bunc demum intelligo. Filium enim unicum lugens, et pacem com» 
Muntm una cum fllio perdidi, Si meas miserias tantas esse, quantae 
&nt, credideris, id consolationis habebit dolor, quod pro omnium 
ute hunc casum fubierim: sin fidem abrogaris, et pater infelix, 
εἴ réx conspiciar. Nam non solum aliis mea mala commiserationem 
Pon movebunt, quae omnibus debetur eiusmodi doloribus afflictis; 
δεὰ accedent etiam publicae calamitates; neque ceteros a miseris 
dtfendam, sed communicabo meas cum multis, in hoc tantum regia 
Polestate fraens, quod mihi soli non licet infellcem esse.^ Haec 
"bi Imperator audivit, apud animum suum sumrio moerore est af- 
.,*u8, et eorum, quae erant, commiseratione punctus tenere 
vit. Et quemadmodum in comoediis, quando res invelutae 

εἰ perplexae, ad ambigua et explicatu difficilia vergunt, deus qui 
"atur ex machina in medium trahitur, qui ommia componit et 
UiMia laetis mutat: ita Iulianus, ubi res in magna difficultate ver- 
bantur, quum omnes cum fletu pacem peterent, neque obsidem, 
qoem peteret, se habere testarentur; in medium adolescentem ad- 
"u$ omnium. conspectui atque oculis subiecit, regie apud se 
edncatum, Cumque eum disserere cum patre: quae volebat iussisset, 


— — nm — m PHEEEEERIP- a, 


ἠά EXCERPTA 


A.C. 358 τώμενον, xai διαλεχϑῆναι τῷ πατρὲ κελεύσας Oda δβουλετσ, 
Ind. t περιεσκόπει τὸ πραχϑησόμενον. τὰ δὲ ἐπὲ τούτοις ἦν ἄξιεε 


. I. , Ὁ , € , -- 
em C.4 τούτων. οὐκ ὄτεκεν ὁ ἥλιος τοιαύτην ἡμέραν, οἷαν τότε ἔξὴν 


- τοῖς παροῦσιν δρᾷν καὶ ἱστορεῖν. οἱ μὲν γὰρ ἀπὸ ϑορύβον 
καὶ ϑρήνων ἐχπλήξει καὶ ϑάμβει συνδεϑέντες ἐς τὸ ἀκίνητον 
ἐπάγησαν, ὥσπερ Ἰουλιανοῦ δείξαντος αὐτοῖς οὐ τὸν νεανέ-- 
σχον, εἶλλ᾽ εἴδωλον. Ó δὲ βασιλεὺς, ἐπεὶ ἡσυχία μυστηρίων 
ἁπάντων ἐγένετο σεταϑερωτέρα, βαρὺ φϑεγξάμενος εἰς μέσον, 

P. 17,,100r0y" εἶπεν ,,0 μὲν ὑμέτερος, ὡς ὑμεῖς ὑπολαμβάνετε, πό-- 
λόμος ἀπολώλεκε, Θεὸς δὲ ἴσως καὶ τὸ Ῥωμαίων σέσωχε qe-10 
λάνϑρωπον. ἕξω δὲ αὐτὸν ὅμηρον, οὐ παρ᾽ ὑμῶν xaJ' ὅμο-- 
λογίαν, ἀλλὰ παρὰ τοῦ πολέμου λαβὼν καὶ τῷ κχρατεῖν ἀρ-- 
χκούμενυς. xai οὗτος μὲν οὐδενὸς ἀτυχήσει τῶν καλλίστων 
ἐμοὶ ξυνών. ὑμεῖς δὲ πειρώμενος; παδαβαίνειν τὰς συνϑή- 
κας ἀποτεύξεσϑε πώντων. φημὲ δὲ οὐχ ὅτι πολώσομαι τὸνι Κ 
ὅμηρον, ὃν οὔτε ἐνέχυρον παρ᾽ ὑμῶν εἴληφα τῆς εἰρήνης, 

? ἀλλ᾽ ἀνδρείας ἀπόδειξιν xa9' ὑμῶν ἔχω" ὃ xai ἄλλως avL- 

Βσον καὲ ϑεομισὲς, τοὺς οὐδὲν ἀδικοῦντας ὑπὲρ τῶν ἀδικούν-- 
τῶν δάκνειν καὶ σπαράττειν, ὥσπερ τὰ ϑηρία τοὺς. ἀπαντῶν- 
τας, ὅταν dg! ἑτέρων διώκηται, ἀλλ᾽ ὅτι πρῶτον μὲν aple-ao 
τε χειρῶν ἀδίκων, οὗ μείζων ὄλεθρος οὐκ ἔστιν ἀνθρώποις, 

& δείξαντος Commelinas, πείξαγεος cod., πορίζοντος vulg. 


10. σέσωκε B., δέδωκε vulg. 17. 6] ὃν Boissonadus. so. do- 
ξετε Boissonadus, ἤἔρξατε vulg., ἄρξηται codd. 


ad ea, quae deinceps agenda erant, advertit. Quae sunt consecuta, 
his consentanea fuerunt. Non' protulit sol diem qualis illa fuit, 
quam tunc videre et intueri his, qui aderant, licuit. Barbari enim 
a moerore et lamentis stupore et admiratione correpti immobiles 
et fixi steterunt, tanquam lulianus illis exhibuisset non adolescen- 
. tem, sed falsam imaginem adolescentis. At Imperator, ubi sien- 
tium altius, quam in mysteriis solitum, factum erat, graviter in me- 
dio loquens: ,,Hunc quidem, inquit, ut vos existimatis, vestrum 
bellum perdiderat: sed deus fortasse et Romanorum benignitas re- 
stituit. Habebo ego ipsum obsidem, neque eum a vobis ex con- 
ventione, sed a bello ipso, contentus vicisse, et illum quidem am- 
plissima quaeque non deficient, duf& mea consuetudine fruetur. 
Quodsi! conabimini a foedere discedere, omnium iacturam fücie- 
tis. Hoc dico, non quod saeviam in obsidem, quem apud me ha- 
beo, non tanquam pignus pacis, sed meae erga vos virtutis docu- 
mentum. Est enim impium et minime deo gratum, eos, qui nihil 
commeruerunt , pro bis, qui deliquerunt, morsu appetere et laniare, 
ut ferae bestiae, quicquid occurrit et obvium est, si quis cos per- ' 
sequitur. Sed primum quia a vobis initium iniuriae faciendae oric- 
tur, qua rc nulla est capitalior pestis pemniciesque hominibus, etiam 


^ 


EX EUNAPII HISTORIA. 45 


xu» δοχῶσι πρὸς τὸ βραχὺ καὶ παρὸν ἐπιτυγχάώνφιν" δεῦτε- A. C. 558 
ee» δὲ ὅτι πρὸς Ῥωμαίους ὑμῖν ὃ λόγος ἔσται κἀμὰ τὸν ἄρ- Dad. ἊΝ 
gera τούτων, ὃν οὔτε πολομοῦντες ovra εἰρήνην αἰτοῦντες }) C. 4 
ἐνιχήσατε." προσεκύνησαν ἐπὲ τούτοις ἅπαντες καὶ ἀνευφή- 

ὅμουν, ϑεὸν τινα ἐπὲ τοῖς λύγοις ἡγούμενοι. σπεισάμενος γοῦν 
καὶ τὴν τοῦ Νεβισγάστου μητέρα μόνον αἰτήσας, ἐκείγων 
ὁμολογούντων ve ἅμα καὶ δόντων, ἀνέζευξεν ἐπὶ τοιαύταις C 
πράξεσι, μετοπώρου τε ἑστηχύτος καὶ χειμῶνος nón συνιστα- 
μένου καὶ διαψύχῳντος. 

10 β΄. Ὅτι Βαδομαριός τις δυνάμεί καὶ τόλμῃ προεῖχο Γεφ- A.C.359 
μανῶν, καὶ ἐς τοῦτο ὑπετύφετο μεγαλαυχέας, ὥστε ἐτύγχανε Ἢ n. Ἷ 28 
μὲν ὅμηρον τὸν ξαυτοῦ δεδωχὼς υἱὸν, Ec ἂν ἀποδῷ to)clulC.5 


αἰχμαλαίους, οὖς ix τῆς καταδρομῆς εἶχε συνηρπασμένους, 
τούτους δὲ οὐχ ἀποδαδοὺς ἀπἥτει τὸν ὅμηρον, πολλὰ ἀπει- 

1544», εἰ unda. ἀποπέμπει δὴ τοῦτον Ἰουλιανὸς αὐτῷ, 
τοσοῦτον ἐπιϑεὶς, εἷς οὐκ ἔστιν ἀξιόπιστον ὃν μειράχιον ὑπὲρ 
πολλῶν εὐγενεστέρων ὁμηρεῦον παρ᾽ αὐτῷ ἀλλ᾽ 7 τοὺς 
αἰχμαλώτους ἀποδιδόγαι προσῆκον, ὄντας ὑπὲρ τρισχιλίους, Ὁ 
τοῖς αὐτίχᾳ ἥξουσι πρέσβεσιν, ἢ ἀδικοῦντα εἰδέναι. ταῦτα 

Δοἔγφαφέ τε χαὲὶ τὴν πρεσβείαν ἔστελλε. καὶ αὐτὸς εἵπετο τῇ 
πρεσβείᾳ ἀπὸ Νεμέτων ἄρας ἐπὲ τὸν Ῥῆνον. ἤδη τὸ ἦν 
σιρὸς τοῖς Ῥαυράχοις, δ᾽ ἔστε φρούριον. 

10. προεῖχε Βοΐδδεδη,, προσεῖχε vulg. 17. εὐγεγεστέρων N., 

eUyevéateQor vulg, 
si videantur ad breve tempus, et quantum ad praesens attinet ad 
optata pervenire, Deinde, quia vobis res est cum Romgnis et 
aznecum, qui sum eorum Imperajor, quem neque bellum gerentes, 
meque pacem facientes nnquam superavistis.* Procubuerunt his 
dictis omnes et pon illos sermones deum aliquem esse existiman- 
tes, illi fausta feliciaque omnia sunt prétati." Pacem igitur fecit, 
et solam Nebisgasti matrem petiit, quam barbari foedus approban- 
tes statim dederunt. His confecti, autumno ad finem vergente, 
ct hieme ineunte, (iam enim frigebat,) profectus est. 

2. Badoszarius inter Germanos potentia et auctoritate excel- 
luit, quae res eum ad tantam superbiam extulit, ut, proprio filio, 
dum captivos redderet, quos per excursiones ceperat, obside dato, 
cum minime captivos restitueret, nihilominus obsidem sibi resti» 
tui postulavit, multa mala minatus, si non reciperok Hunc vcro 
Julianus ad ipsum remisit, hoc adiiciens, unum adolescentem non 
esse idoneum apud se pro multis nobilioribus obsidem. Sed aut 
captivos, qui ad tria millia in eius potestate erant, eum restituere 
oportere, aut iniuriae poenas se soluturum esse sciret. Haec scrj- 
psit et legationem misit, quam non multo post ipse subsequutus 
est, a Nemetibus ad Rhenum movens; iam enim apud Rauracos 
£rat, quae cst Romanorum colonia. 4 


: 46 EXCERPTA 


A.'C.360 γ΄. "Qwe μετὰ τὴν Ἰουλιανοῦ τῆς βασιλείας dweyóptvatw 
Con Lai πρεσβεῖωι navrayo9ev συνέβαινον, καὶ στέφανοι πολλοὲ χρυ-- 
Iu Α.1 σοῦ [of] αὐτῷ παρὰ τῶν ἐθνῶν ἀνεκομίζονεο. ἐνταῦϑα καὲ 
οὗ τὴν Ἰωνίαν οἰκοῦντες ἔτυχον ὅσων ἐδεήϑησαν, καὶ πλεε.- 
Ρ, τᾶ ὄνων xmi ἐλασσόνων. “νδοὶ δὲ xai εὐχῆς κρεῖττον ἔπρατ--ὦ 
τον, Εὐναπίου μὰν τοῦ ῥήτορος ὑπὲρ αὐτῶν πρεσβεύοντος, 
εὐημερήσαντος δὲ οὕτω κατὰ τὴν πρεσβείαν ὥστε xci Óixgg 
τινὲ περιμαχήξῳ συνειπεῖν, ἢ ὃ βασιλεὺς αὐτὸν ἐχέλενεν. d 
δὲ ἐνίκα καὶ τὴν δίκην. καὶ ἐκ Κλαζομενῶν δὲ Πείσων εὖ» 
δοκέίμει λέγων». 20 


?,»€ 


ΜΗ 9. Ὅτι Βαλεντινιανοῦ ἀνάῤῥησις ἐν Νικαίᾳ τῆς Βιϑυ- 
Ind.2 γέας γίνεται, πρεσβεῖαί τε, ὅσαι συνεπεφοιτήκεσαν ἐπὶ τοῦ-- 
Valen.li τὸν τοὺς χρυσοῦς ἔχουσαι στεφάνους, πρὸς ἐκεΐγοῳ ἀνεφέ-- 
BOoorro. καὶ πρὸς πάσας ἀπεφαίνετο μὲν οὐδὲν, ἐπιτρέχων 
γ. ικΧ3 ῥᾳδίως οὑτωσὲ xai συντόμως, ἐπηγγέλλετο δὲ ἅμασιν ὡς ποι-ε 5 
ἥσων αὐτίκα μάλα. 
A.C.366 δ΄. Ὅτι τῷ βασιλεῖ Οὐάλεντι, ἡσυχίαν ἀπὸ τῶν οἰκείων 


Ind. 9 4 “« , Ld 5$ 5 » - 
Valent.et^ 4. τῶν ὀθνείων ἄγοντι, τὸ ἐπίλεχτον ἀγγέλλεται τῶν Zxv- 


Val.], 5 JU» στράτευμα πλησίον ἤδη nov τυγχάνειν, ovg 6 Προχύπεος 
εἰς συμμαχίαν ἐξεχεχλήκει παρὰ τοῦ Σκυϑῶν βασιλέως. yau-20 
ρους εἶναι τὰ φρονήματα. ἔλεγον τοὺς προσιόντας καὶ περι- 


5. x«l ante ἐλασ. N., y vulg. ἐλασσόνων H., ἐλάσσων vulg. 9. 
ix Klaloutvd» δὲ Πείσων) ἐχχλαζόμενον δὲ πείσων ed. pr. et 
Par, ἐχχλησιαζομένων vel ἐχχλησιαζόμενον H. 15. ἐπηγγέλ- 
Aero. N., ἐπήγγελλέ τε vulg. , 

3. Post Iuliani ad imperium *evectionem honorificae ad eum 
legationes convenerunt, et coronas aureas a barbaris attulerunt." Io- 
niam habitantes ab,eo et magna et parva, quae petebant, sunt con- 
secuti. Lydi quoque, Eunapio rhetore, eorum legato, pro his verba 
faciente, multo ampliora, quam precibus suis complexi fuerant, ob- 
tinuerunt. Quae legatio tam prospere legato successit, ut legatum 

uoque Imperator iuberet causam quandam valde intricatam agere. 
ua in lite et ipse superior evasit, et Piso quidam Clazomenius 
magna cum laude verba fecit. 

. Valentinianus apud Nicaeam Bithyniae Imperator est appel- 
latus: illuc multae legationes advenerunt, quae coronas aureas ad 
ipsum adfertbant. In his recipiendis minime se praeposterum aut 
festinantem exhibuit, sed omnibus quamprimum se saisfacturum 
esse promisit. 

5. Valenti, quum otium ageret ab externis et domesticis bel- 
lis, nuntiatum est, collectum Scytharum exercitum prope iam ad- 
esse, Hi vero erant, quos Procopius ín suum auxilium a Scytha- 
rum rege impetraverat, Ἦος aiebant maguo cum fastu εἰ arrogan- 


EX EUNAPII HISTORIA. 47 
φοονητικοὺς τῶν ὁρωμένων, ὀλιγώρους τε πρὸς τὸ ἀχύλαστον A. C. 366 
pst9? ὕβρεως, καὶ πολὺ τὸ ἀγέρωχον καὲὶ ϑερμὸν ἐπὶ πᾶσιν lud. 9 
- « , , , ν 9 : " . Valent. et 
ἔχοντας. ὃ δὲ βασιλεὺς συντόμως αὐτοὺς ὠποταμὼν τῆς éni VaL 1.3 
ΣΣεύϑας ὑποσεροφῆς κατεῖχεν ἐντὸς ὠρχύων, καὶ τὰ ὅπλα 
ὅπαραδοῦγαε κελεύσας. οἱ δὲ ἔδοσαν, τὴν τῆς γνώμης ὕπερο-- 
ea» μέχρι τοῦ κινῆσαι τὰς κόμας ἐπιδειβμενοι. διασπεί- 
φες οὖν αὐτοὺς κατὰ τὰς πόλεις ἐν ἀδέσμῳ κατεῖχε φρουρᾷ, 
xul καξαφρόνησιν ἐνεποιεῖτο τοῖς ϑεωμένοις αὐτῶν τὰ σώμα-- 
wu πρός v5 μῆχος ἀχρεῖον ἐλαυνόμενα, καὶ βαρύτερα τοῖς 
| ἕοποσὲ, κατά τε τὺ μέσον διεσφιγμένα, ἧπέρ φησιν ᾿Αριστοτέ- 
| Agc rà ἔντομα. δεχόμενοι δ᾽ οὖν αὐτοὺς sic τὰς οἰχίας oí 
^ μὲς πόλεις οἰκοῦντες καὶ πειρώμενοι τῆς ἀσϑενείας, τὴν ξαυ- Ὁ — 
τῶν ἐξακάτην γελᾷῳ ἠναγκάζοντο. τούτους ἀπήτει τοὺς γεν- 
ψαίους ὃ Σκυϑῶν βασιλεύς. καὶ ἦν τὸ πρᾶγμα δριμὺ καὶ 
τϑηπρὸς τὸν τοῦ δικαίου λόγον ovx εὐδιαίτητον. ὃ μὲν γὰρ ἔφα- 
χε βασιλεῖ δεδωκέναι κατὰ συμμαχίαν καὶ Ópxovc- ὃ dà 
ἀπέφασχε βασιλέα μὴ τυγχάνειν καὶ αὐτὸν οὐκ ὁμωμοχέγαι. 
ἀκείνου δὲ προστιϑέντος τὸν Ἰουλιανὸν, xai ὅτι διὰ τὴν éxct- 
»ov δεδώχε συγγένειαν, καὶ τὰ τῶν πρέσβεων αξιάματα προσ- 
δοτιϑέντος, ὃ βασιλεὺς ἀντεφώνει, τούς τε πρέσβεις ἔχειν τὴν 
: δίκην καὶ τοὺς παρόγτας c; πολεμίους κατέχεσθαι, πολεμίῳ 


1. ὁὀρωμένω»] Ῥωμαίων B. 6. χνῆσαι) χομῆσαιε eoni. Cantocl, 
1 13. δϑεχόμεγοε δ᾽ οὗ» Valesius ap. Boisson, p. 192., deyóutyu δὸ ὕ- 
»c« vulg. 18, προστεϑέντος vulg. 


tia incedere et omnia, quae se eorum conspectui obtulissent, despi- 
cere , propterea quod quicquid Miniuriae inferebant, id impune fa- 
ciebant, et arroganter et superbe se cum omnibus gerebant. Hos 
Emperator intra breve tempus intezclusos in Scythiam reditu, quasi 

| retibus captos comtinuit et arma tradere imssit: et vero tradiderunt, 
| etiam motu capillorum mentis ferociam indicantes. Hos igitur per 
| wrbes dispersos in libera custodia habuit, et contemptum eorum 
excitavit his, qui viderunt eorum corpora, in nimiam proceritatem 
entia, graviora, quam ut pedes ferrent, et circa mediam partem 

exilia , qualia Aristoteles insecta dicit. At urbium incolae cum S$cy- 

! thas in suas domos admisissent, ubi eorum virium imbecillitatis 
periculum fecerunt, suum errorem irridere coacti sunt. Hos igitur 
tam praeclaros Scytharum rex repetiit, Erat hoc negotium arduum 
εἰ huiusmodi, qued non facile posset ad iusti rationem expendi. 
Dicebat enim, se hos fide iuramento habita ad suppetias Imperatori 
misisse. "Valentinus vero negabat, eum, ad quem miserat, Imperato- 
rem fuisse, neque se lurasse: ille Iulianum in medium adducebat, 
seque propter illius cum hoc consanguinitatem dedisse. Legatorum 
etiam dignitatem obtendebat:; Imperator contra disserebat, etiam 1e- 


A8 EXCERPTA 


A.C.366 πρὸς συμμαχίαν ἥκοντας. ἐκ τούτων δὲ τῶν πραφάσφων ó 
[πὰ 9 Σχυϑικὸς ἀνεγείρεξαι πόλεμος, τῷ μὲν ἀξιώματι τῶν φυνεόν- 
M» τῷ τῶν ἐϑνῶν xai τοῖς μεγέϑεσι τῶν παρασχονῶν ἐπὲ μέγα προ-- 
Ρ.19 βήσεσϑαι καὶ χωρήσειν πολυτρόπων συμφορῶν καὶ ἀτεκμάρ-- 
vov τύχης προσδοχηϑεὶς, τῇ δὲ τοῦ βασιλέως ὀξύτητι xoai5 
προνοίᾳ κατενεχϑεὶς ἐπὲ τὸ σταϑερὸν xai ἀσφαλέστερον. 
A.C. 3η6 v. Ὅτι τῶν Σχυϑῶν ἡττηϑέντων κρὲὶ ὑπὸ τῶν Οὔννων 
Ind. ή ἀναιρεϑέντων καὶ ἄρδην ἀλολλυμένων τὸ πλῆϑος, οἱ μὲν ἐγ- 
oe καταλαμβανόμενοι σὺν γυναμξὲ καὶ τέχγνοις διεφϑείροντο, xaé$ 
οὐδεμία φειδὼ τῆς περὲ τοὺς φόνους ἣν ὠμότητος. τὸ δὲτε» 
συναλισϑὲν χαὶ πρὸς φυγὴν ὁρμῆσαν πλῆϑος μὲν οὐ πολὺ 
Bs» εἴχοσι μυριάδων ἀποδέουσαι συνῆλθον ἐς τὸ μάχιμον 
ἀχμαζούσας. " κινηϑέντες καὶ ταῖς ὄχϑαις ἐπιστάντες χεῖράς 
16 ὥρεγον πόῤῥωθεν μετ᾽ ὀλοφυρμῶν καὶ βοῆς, καὶ προέτει-- 
yo» ἱχετηρίας, ἐπιτραπῆναι τὴν διάβασιν παρακαλοῦντες, xat?) 
τὴν σφῶν συμφορὰν ὀδυρόμενοι,, καὶ πβοσϑήχην τῇ συμμα-. — 
xig παρέξειν ἐπαγγελλόμενοι. οἱ δὲ ταῖς ὀχϑαις ἐπιτεταγμέ- 
voL Ῥωμαίων οὐδὲν ἔφασαν πράξειν ἄγευ βασιλέως γνώμῃς;, 
ἐντεῦϑεν ἀναφέρεται μὲν ἐπὲ τὸν βασιλέα ἡ γνῶσις" πολλῆς 
Οδὲ ἀντιλογίας γενομένης, καὶ πολλῶν ἐφ᾽ ἑκάτερα γνωμῶν vae 
τῷ βασιλικῷ συλλόγῳ ῥηϑεισῶν, ἔδοξε τῷ βασιλεῖ. καὶ γὰρ 


13. χενηβέντες γιχηϑέμεες Ἡ. 13. ἔπαγγ. Commelinus , 
ἐπαγγ. vulg. 
. * 
atos iure teneri, et eos, qui praesentes crant, hostium numero ha- 
ere, quandoquidem hostibus auxilium latum venissent. Ex his 
causis Scythicum excitatum est belhm, quod et dignitate gentium, 
quae colerunt, et magnitudine apparatuum magnam variorum ca- 


suum et incertae fortunae exs tionem movebat, sed acumine 
iudicii Imperatoris et providentia ad firmum et tutum exitum per- 
ductum est. 


6. Scythis victis et ab Hunnis caesis et ad internecionem usque 
deletis, omnes, qui capti erant, cum mulieribus et eorum filiis in- 
. ferempti sunt, cum nullus crudelitatis et caedium esset modus ; qui 
autem collecti effugerant non minus quam hominum ducenta millia, 
ad bellum apti et aetate florentes, conyenerunt. ltaque profecti et 
ad ripam stantes, manus e longinquo porrigebant, et preces cum 
fletu et vociferatione cmittebant, traiectionem sibi concedi flagitan- 
tes, suam cladem deplorabant, et se illis praebituros auxilii acces- 
sionem spondebant. At Romani, qui ripis praeerant, nihil se nisi 
Imperatoris iussu facturos responderunt. Quamobrem huius rei co- 
gnitio est ad Imperatorem delata. Cum res in magna varietate ver- 
saretur multaque in utramque partem in consilio principis dicta es- 
sent, tandem assensus est, 1axime propter aemulationem, quam 


EX EUNAPH HISTORA. Q4 — 49 


ἀπ᾿ dyribzlorenéqc αὐτῷ πρὸς τοὺς σεμβασιλούοντας, ob παΐ- A. C, 3,8 
δες μὲν σαν ἀδελφοῦ, (καὶ γέγραπται οὕτω πρότερον,) τὴν τὰ t ; 
βασιλείδ᾽νν δὲ διῃοῆσθαι κατὰ σφᾶς ἐδύκουν. τὴν διανομὴν —— ; 
οὐχ ἐνεγκόνεοββεπὲ τὸν ϑεῖον. τούτων δὴ ἕνεκα, καὶ ὡς μεγάλῃ 
᾿ροσϑήκῃ τὸ Ῥωμαϊκὸν αὐξδήσων, δεχϑῆναι κελεύεε τοὺς ἂν» 

dgac, τὰ ὅπλα καταϑεμένους. noiv δὲ τὴν διάβασιν dx βασιλέως 
ἐκσραπῆναι, Σκυϑῶν οἱ τολμηρότατοι καὶ αὐϑάδεις βιάσα- 

οϑαι τὼν πόρον ἔγνωσαν, καὶ βιαζόμενοι κατενόπησαν. oi δὲὉ 
διαφϑείραντες τὸν ἀπόδασμον τοῦτον τῆς τὸ ἀρχῆς παρελύ-. 
ἰοϑησαν καὶ περὶ τοῖς σώμαφιν ἐκινδύνευσαν) ὅτε πολεμίους v. 14 

διέφϑειραν. οἵ τὸ παραδυναστεύοντος βασιλεῖ καὶ δυνάμενοι 

μίψιστοχ κατεγέλων αὐτῶν τὸ φιλοπόλεμον καὶ στρατηγικὸν 
πολιτικοὺς δὲ οὐκ ἔφασαν» αἶναι. ὃ μὲν γὰρ βασιλεὺς ἐξ 4iv- 

τιοχείας ἐπέερεπεν αὐτοῖς τὴν ἀχρεῖον ἡλικίαν πρῶτον ὕπο. 
Jéekauévore xai παραπέμψασιν εἰς τὴν Ῥωμαϊκὴν ἐπικράτειαν, 

li ταύτην εἰς ὁμηρείαν ἀσφαλῶς κατέχουσιν, ἐπιστῆναι ταῖς 

ὄχϑαις, xai μὴ πρότερον τοὺς μαχίμους δέξασϑαι διαβαίνον- 

τας, μηδὲ τὰ πλοῖα παρασχεῖν ἐς τὴν’ περαίωαιν, εἰ μὴηφεὰ 

ὅπλα χαταϑέμενοι γυμνοὶ διαβαίνοιεν. οἱ δὲ ταῦτα ἐπιτρα- p.40 
ἀοπέγεες, 0 μὲν ἐκ τῶν διαβεβηχότων ἤρα παιδαρίου τινὸς 

λευχοῦ καὶ χαρίεντος τὴν ὄψιν, ὃ δὲ ἠλέει γυναικὸς εὐπροσ- 

5. αὐξήσων N. , αὐξῆσαν vulg, 6. διάβωσιν Boisson., did- * 
956» vulg. — 16. ἐπεστάναι vulg. 


babebat cum his, qui impetium cum eo tenebant. Erant autem filll 
fratrís, quemadmodum et supra dictum est, sed illi imperatoriar 
potestatem inter se dividendam statuerant, non patrui arbitrio per» 
missa divisione. His causis imphisus, tum etiam quia maxima ac- 
cessio potentiae foret Romanis, iussit Scythas admitti, modo arme 
deponerent. Antequam traiectus esset ab Imperatore concessus, Scytha- ΄ 
rum audaciores et elatiores transitum sibi vi aperire censtituerunt 
sed vi repulsi deleti sunt. At illi, qui eam Scytharum exercitus pare 
tem oppressam confecerant, magistratu privati sunt et capitis peri- 
eulam adierunt, quia hostes trucidavérant, .Qui autem apud Impe- 
ratorem primas partes gratiae occupabant et plurimum apud ipsum 
valebant; eos irridebant , tanquam homines militares, et bello qui- 
dem aptos, sed prorsus rerum civilium rudes esse dicebant. Prae- 
ceperat enim Imperatof ab Antiochia, ut primum itbellem et nulli 
umi aptam susciperent aetatem et per Homanorum ditionis terras 
dimitterent, et tanquam obeides tuto loco haberent; neque eo se- 
cius ad ripas consisterent, ut turbas pugnae aptas minime transgredi 
sinerent, neque navigia illis ad traiectionem praeberent, priusquam 
arma deposuissent, quo nudos transmitterent. Eorum autem, qni lsta 
mandata exceperunt, ezarsit híc amore pueri alicolus candidi et vul» 
iu gzeti. ex his, qui traiecti fuerant, alter misertus est uxoris fore 


Dexippus, Eunapius ete. . 4 


50 4 EXCERPTA 


A.C.9326 ποὺ τῶν» αἰγμαλώτων , ὃς δᾷ ἣν αἰχμάλωτος ὑπὸ παρϑέ- 
vallas. 4 vov, τοὺς δὲ τὸ μέγεϑος κατεῖχε τῶν δώρων, rà τς λινῶ ὑ- 
φάσματα καὶ τὰ τῶν στρωμάτων ἐπ᾿ ἀμφότερα 9vollvoridéc- 
ἕκαστος δὲ ἁπλῶς αὐτῶν ὑπελάμβανε xai τὴν ἀδξίαν καταπλή- 
σειν οἰκετῶν xai τὰ χωρέα βοηλατῶν καὶ τὴν ἐρωτικὴν. λύσ-5 
σαν τῆς περὲ ταῦτα ἐξουσίας . νικηϑέντες δὲ ὑπὸ τούτων 
νίκην αἰσχίστην καὶ παρανομωτάτην, ὥσπερ τινὰς εὐεργέτας 
καὶ σωτῆρας παλαιοὺς μετὰ τῶν ὅπλων ἐδέξαντο. οἱ. δὸ το- 
 Βσοῦτον ἀκονιτὲ πρᾶγμα διαπεπραγμένοι καὶ τὴν οἴκοι συμ" 
φορὼν εὐτυχήσαντες, οἵγε ἀντὲ τῆς Σκυϑῶν ἐρημίας καὶ τοῦτο 
βαράϑρου τὴν ἹΡωμαϊκὴν ἀρχὴν ἀπελάμβανον, εὐθὺς πολὺ τιν 
βάρβαρον ἐν τῷ παρασπόνδῳ καὶ ἀπίστῳ διέφαινον. 7j μὲν 
γὰρ ἄχρηστος ἡλικία προλαβοῦσα κατὰ τὴν διάβασιν μετὰ 
βαϑείας σπουδῆς καὶ φροντίδος τῶν ταῦτα βεβουλευμένων 
εἰς τὰ ἔϑνη κατεχεῖτο καὶ διδσπείρδεο. οἰχέταε δὲ καὶ yv-15 
ναῖχες καὶ παῖδες ἐκείνων, οὗ μὲν βασιλικὰ παράσημα ἔχοξ- 
τες, τὰς δὲ ἦν ἁβροτέρας ὁρᾷν ἢ κατὰ αἰχμάλωτον. παῖδες 
δὲν αὐτῶν xoi τὸ οἰκετικὸν πρὸς τὸ τὴν. εὐχρασίαν τῶν ἀέρων 
ἀνέδραμον καὶ παρὼ τὴν ἡλικέαν ἤβησαν, καὶ πολὺ τὸ ἐπι- 
φυόμενον ἦν πολέμιον γένος. οἱ μὲν οὖν παλαιοὶ μῦϑοι λέ-λο 
αγουσε περὲ τὴν Βοιωτίαν καὶ τὴν Κολχίδα, δρακοντείων ὀδὸν- — 
τῶν κατασπαρέντων, ἐν ὅπλοις ἅμα τῷ σπόρῳ τοὺς ἀγνδρας 


4. οἰχίαν H., οἰχείαν vulg. 11. ὑπελάμβανον vulg. 


mosae unius ex captivis. Hic captus est virgine formosa, alios ma- 
gnitudo munerum cepit, linea vestimenta 'et stragula ab utraque 
parte fimbriata, Plane unusquisqué ipsorum hoc propositi habuit, 
uL suas domos servis, villas pastoribus et insanum amoris furorem 
quavis licentia implerent. Itaque victi 4 Scythis victoria foedissima 
et dissolutissima, eos tanquam benefactores εἰ servatores priscos 
cum armis exceperunt, Αἱ illi tantam rem sine ullo labore adepti, 
ex clade, quam domi acceperant, suam comparaverunt prosperitatem. 
Nam pro desertis Scythiae lotis et barathro in Romanum invaserunt 
imperium. Atque adeo iam tum barbara eorum natura et perfida 
ex eo, qnod foedera pro nibilo ducebant, apparuit. Etenim aetas 
inutilis, in traiectione suscepta magno atudio et cura eorum, qui hoc 
consilii dederant, per gentes et nationes, ut habitaret, est disper- 
sa. Servi, uxores, filii, hi quidem signa regia gerebant, illas au- 
tem conspicere erat mollius et venustius, quam captivas decebat, 
vestilas. At captivorum filii et quicquid illis fuit mancipiorum, 
aeris temperie in altam se sustulerunt, et praeter aetatem pubue- 
runt et in immensam multitudinem auccrevit et auctum est hostium 
genus. Ferunt priscae fabulae per Boeotiam et Colchida, ex dra- 
eomum dentibus seminatis homines cum armis eimul cum semine 


EX EUNAPH HISTOMA. |, ὃ: 


ἀναπάλλεσϑαι" ὃ dà καϑ'. ἡμᾶς χρόνος καὶ τὸν μῦϑον τοῦ- A.C. 90. 

re» εἰς φῶς καὲ ἔργον συνήγαγε καὶ ὀφϑῆναι κατηνάγκασεν. v4 4 

οὐ γὰρ ἔφϑασαν τοῦ Σκυϑικοῦ γένους εἰς τὴν ἐπικράτειαν tend 
τὴν Ῥωμαϊκὴν οἱ παῖδες ὥσπερ ὀδόντες διασπαρέντες, καὶ 
 $x&vra ἣν. μεστὰ ϑυμοῦ καὶ μανίας καὶ φόνων, ἀνελϑύντων 
" αφεῶν εἰς ἡλικίαν μάχιμον παρὰ τὸν χρόνον. τὸ δὲ ἀκμάζον 

τῆς Σευϑικῆς ἀλκῆς καὶ γενναιότητος, τοῖς ὑποδεξαμένοις ἀν- 

τὶ τῶν ἀχβεβληκότων ἐς ἐπανάστασιν εὐϑὺς ἐγερϑὲν καὶ μ΄’ 7 

χύμενον, πολὺ δεινότερα xai τραγικώτερα συνετόλμησεν ὧν Ὁ] 
ιοἔπαϑεν. ἢ μὲν γὰρ Opaxg πᾶνα καὶ ἡ συνεχὴς αὐτῇ χώρα 

Ἀακεδονέα καὶ Θεσσαλία τοιαύτη τίς ἐστι καὶ οὕτω πολυύ- 9 

u»qroc, ὥστο οὐδὲ εἷς κατὰ ταῦτα ἀναγράφειν ὃ λόγος ἦν. 

τοσαύτην δὲ οὖσαν αὐτὴν καὶ οὕτω πολυάνϑρωπον, εὐδαίμο- 

»& τε ἅμα καὶ εὔανδρον, ἡ τῶν Σκυϑῶν ἄπιστος καὶ παρά- 
ijieyeg ἐπανάστασις ἐξαπιναίως καὶ παραχρῆμα τῆς διαβάσε- 

dc συντολμηϑεῖσα καὶ ἀνοιδήσασα κατεστόρεσεν dc vocovóa 

καὶ καϑημάξευσε ταῖς συμφοραῖς, ὥστε χρυσὸν ἀποδειχϑῆναι 

πρὸς τὰ Θράκια πάϑη τὴν Divooy παροιμιώδη λείαν. δόξαν 

αὐτοῖς στασιάζειν, ἀξιομάχονυ μὴ παρούσης δυγάμεως εἰς &-p,qi 
aopv»ar, τῷ τὸ πλήϑει πρὸς ἀγϑρώπους ἀφυλάχτους xoé ἀνό- 

πλους ἐφάνησαν φοβερώτατοι, καὶ τῷ φονικωτάτῳ πρὸς τὸ 

κρατούμενον πάντα ἀνδρῶν ἐχήρωσαν. περιειστήκοι δὲ ἐς 

sel iraroy B 8. 2h91» Bolsbn., Vreebirts vulg, yen 


prosiliisse. Nostra autem aetas hanc fabulam re et eventu veram 
esse declaravit et oculis subiecit. Haud secus enim contigit, ut 
Scythici generis filii, per Romanorum ditionis terras, tanquam den- 
tes, dispersi simul atque praeter solitum tempus ad aetatem, qua 
arma ferre potuerunt, progressi, omnia iracundia, furore et caedibus 
implerent. Itaque flos Scythici roboris et nobilitatis non contra 
ezxpulsores, sed contra eos, qui ipsos exceperant, se convertit, et 
longe graviora et atrociora, quam passi fuerant, sunt ausi. Omnis 
enim Thracia et continens regio Macedonia et Thessalia talis est 
et tam multis carminibus celebrata, ut nulla oratione earum prae- 
Btantía exprimi possit. Hanc talem tam populosam, beatam simul 
eta tam strenuis et fortibus viris habitatam et cultam Scytharum 
Snüdelis εἰ insana rebellio, quam subito et statim post traiectio- 
-aem susceperunt et in maius auxerunt, in eum contemptum ad- 
derit, et usque eo spoliavit, ut prae hac Thraciae calamitate au- 
mm esse videretur Mysica illa, quae proverbio fcrtur, praedatio. 
Visum autem est illis seditionem*excitare, cum nullae copiae ad- 
e*ent, quae pugnare et illis resistere possent. Et multijudine qui- 
dem sua hominibus incautié et sine armis erant terrori*et in cage 


* 


52 : . EXCERPTA 


A.C.326 ἴσον λόγον καὶ Σχκύϑας Οὔγνων μὴ φέρειν" ὄνομα καὶ Ῥω- 
Y n μαίους Σχυϑῶν. πόλεις γοῦν εὐαρίϑμητοι xai ὀλίγαι τενὲς 
'' " διεσώϑησαν καὶ ἔτει σώζονται τειχῶν ἕνεκεν καὶ οἰκοδομη- 
μάτων: ἢ δὲ χώρα καὶ τὸ πλεῖστον ἀπανάλωται, καί ἐστιν 
Bdoíxgroy καὶ ἄβατον διὰ τὸν πόλεμον. βασιλεὺς δὲ ἐπειδὴ 
τούτων ἐπύϑετο τῶν ἀδιηγήτων κακῶν, πρὸς μὲν τοὺς Πέρ-- 
σας ἀναγκαίαν εἰρήνην συνθέμενος, ἑαυτῷ δὲ πολεμήσας ἐπὲ 
*o^o γι κομεταγνώσει τῆς ὑποδοχῆς, τῷ ϑυμῷ τὸ ὑπερόζεσε, καὶ πρὸς 
᾿ τὸν πόλεμον ἐντείνων ἑαυτὸν προχαταπέμπει τὸ Σαρακηνῶν 
ἱππικὸν ὡς ἀντισχῆσον τοῖς βαρβάροις. ἤδη γὰρ xaé τὴντα 
Κωνσταντίνον πόλιν κατέτρεχον, xai τοῖς τείχεσιν ἡγόχλουν 
περιχαϑήμενοι, πολέμιόν τε οὐδὲν δρῶντες ἐς ἀντίπαλον μοΐ-- 
χην, καὶ τοῖς φρονήμασιν εἰς πᾶσαν ὕβριν ὠλισϑηκότες. ὃ 
δὴ καὶ περιφανῶς ἐδοξε κάλλιστα σερατηγῆσαι κατὰ τὸν και- 
οὖν éxelyoy 7) τύχη. 15, 
A. C. 392 U. Ὅτι ἐπὲ Θεοδοσέου τοὺς πρώτους χρόνους τῆς Ba- 
TRO σιλείας τὸ τῶν Σκυϑῶν ἔϑνος ἐξελαυνόμενοι τῆς χώρας ὑπὸ 
Imp.i4 τῶν Ovvvor , διεβεβήχεσαν τῶν φυλῶν ἡγεμόνες, ἀξιώματι 
Οκαὲ γένει προΐκοντες. οὗτοι ταῖς τιμαῖς τοῦ βασιλέως ἔξωγ-- 
᾿κωμένοι xai πάντα ἐφ᾽ ἑαυτοὺς ὁρῶντες κείμενα, στάσιν ἐναο 
᾿άλλήλοις οὐ μιχρὰν ἤγειραν, ob μὲν ἀγαπᾷν καὶ δέχεσθαι 
τὴν παροῦσαν εὐδαιμονίαν κελεύοντες, oi δὲ τὸν οἶκοι ytyo- 


9. ἐνεύγων» coni. B. 13. ὃ δὴ] ὅϑεν H. 


des erga dcvictos effusi, omnia ,late mortalibus nudarunt. Inde 
factum eet, ut Romani Scytharum nomen non minus reformidarent, 
quam Scythae nomen Hunnorum. Ex civitatibus paucae moenibus 
et propugnaculis tutae, hes facile est enumerare, integrae et illae- 
880 permanserunt et adhac permanent. Sed regio ipsa plurimum 
est vastata, “εἰ inculta et deserta iacet ex hoc bello. Imperator 
autem ut de tot tantisque malis, quae narrari non possunt, factus cst 
certior, se ipsum, quod illos .receperit, accusans, pacem cum Persis 
mecessario facere est coactus. Itaque ira flagrams et totus in illud 
bellum incumbens praemittit Saracenorum equitatum , qui barbaro- 
rum impetum reprimeret. Iam enim usque ad Constantinopolim 
excurrebant , et tanquam urbem obsidentes mioenia incursabant , 
com nullas copias, quae illis resistere possent, cernerent, superbia 
sua ad ompem ferociam delati, Unde fortuna tunc temporis mani- 
feste visa est belle pro Romanis militasse. ov, 
7. Sub Theodosio primis eius imperii annis Scytharum gens 
sedibus suis excita et ab Hunnis expulsa, una cum suarum tri- 
buum ducibus et aliis, qui genere et nobilitate praestabant, traiece- 
amt, et honoribus ab Imperatore delatis arrogantiores facti et omnia 
im se posita conspicientes, inter se nom parvam seditionem ezcita- 


er»J5xac. avra. δὲ ἦσαν ἀσεβέσταται καὶ βαρβαρικὸν Ἶϑος 1nd. 5 
εἰς οὀὐμότητα παρατρέχουσαι, παντὲ τρόπῳ Ῥωμαίοις ἐπιβου- The.L i4 
λεύειν καὲὶ πάσῃ μηχανῇ καὶ δόλῳ τοὺς ὑποδεξαμένους ἀδι- 
δεῖν, xà» τὰ μέγιστα ὕπ᾽ αὐτῶν εὖ πάσχωσιν, ὡς ἂν vf] 
ἐκείνων ἁπάσης χώρας ἐγκρατεῖς γένωνται, περὲ τούτον μὲν 
ovy ἢ» αὐτοῖς ἡ στάσις, καὶ διανεμηϑέντες ἀπεῤ ῥάγησαν, οἱ μὲν 
τὰ χείρω προϑέμενοι τῆς βουλῆς, οἱ δὲ τὼ εὐσεβέστερα, ἐπι- 
κρύπτοντες dà δκατέρα στώσις τὴν πρόφασιν τῆς ὀργῆς ὅμως. . 
ἰοχαὶ ὃ βασιλεὺς τιμῶν οὐκ ἔληγεν, ἀλλ᾽ ὁμοτραπέζους εἶχε . 
καὶ ὁμοσκήνους, καὶ πολὺ τὸ φιλύδωρον ἐς αὐτοὺς ἢν. οὐ- 
δαμοῦ γὰρ ἐξεφέρετο καὶ παρεγυμγοῦντο τὰ τῆς φιλονεικίας. 
ἦν δὲ ἡγεμὼν τῆς μὲν ϑεοφιλοῦς καὶ ϑείας μερίδος Φράβι- 
Joc, ἀνὴρ νέος μὲν κατὰ τὴν ἡλικίαν, γεγονὼς δὲ εἰς ὠρετὴν 
Mxej ἀλήϑειαν ἁπάντων ἀνθρώπων κάλλιστος. ϑεούς τῇ γὰρ ὡ- Ῥ, 2 
μολόγεε ϑεραπεύειν κατὰ τὸν ἀρχαῖον τρόπον, καὶ οὐδεμίαν 
ὑπέστη πλώσιν ὃς ἀπάτην καὶ διακράτησιν, ἀλλὰ γυμνὴν xat 
χαϑαρὰν διέφαινε τὴν ψυχὴν περὲ τοῦ βίου, ἐχϑρὸν ὕπο- 
λαμβάνων 
o & 0406 "Αϊδαο πύλῃσιν 
ὃς aw ἕτερον μὲν κεύϑῃ ἐνὲ φρεσὶν, ἄλλο δὲ εἴπῃ." 
γυναῖκα οὖν ἥτησε Ῥωμαίαν εὐϑὺς, ἵνα μηδὲν ὑβρίζῃ διὰ 
12. διαχρότησεν coni. Cl. 21. χεύϑει vulg. 


runt, quum alii hortarentur, ut contenti praesenti prosperitate 
fruerentur, alii ut iusiurandum, quod domi praestiterant, servarent, 
neque pacta migrarent. llla autem .pacta erant immanissima, et 
crudelitate ipsum barbarorum morem excedebant: ut ornni ratione 
Romanis insidias tenderent et omni arte et lraude illos, quorum sum- 
ma in eos constabant merita, aggredcrentur et circumvenirent, ne- 
que quiescerent, donec omni illorum regione potiti essent. De hoc 
igitur erat iuter. Scythas seditio, et inter se dissidentes, in duas 
contrarias partes lati sunt. Alii in deteriorem, alii in benigniorem sen- 
tentiam vergebant, utraque tamen pars seditionis causam occultabat. 
Nibilominus Imperator illos honoribus ornare non desistebat, et mo- 
do suae mensae participes, modo sub eodem tentorio degentes ad- 
mittebat et omni benevolentia cos' prosequebatur. Nusquam enim 
prva eorum consilia apparebant et detegebantur. Erat autem san- 
dioris et Dei carae partis dux Fravitta, aetate quidem  iuve- 
his sed qui, cum virtutem cxcolnisset et veritati studuisset, omnium 
hominum  praestantissimus  evascrat. Deos,ille sibi ad autiquum 
morem colendos statuebat, neque illi vllaf inerat dolus. Non ille 
quicquam per fraudem et malitiam fingebat, quo sibi potentiam 
compararet , scd puro, simplici et candido animo inter homines 
agebaL  Peiorem portis infernorum eum «esse ducebat, qui aliud 


EX EUNAPII HISTORIA. 53 
»a φυλάττειν ὄρχον αὐτοῖς xai μὴ παραβαίνειν ὀκείνας τὰς À. €. Bgo 


δά ᾿ΕΧΟΕΆΡΤΑ EX EUNAPII HISTORIA. 


A.C.3910cparog ἀνάγκην. καὶ ὃ βασιλεὺς ἐπέτρεψε τὸν γάμον, xag 


Ind. 


The. I. 1 4? πατὴρ τῆς κόρης (ἐτρέφετο yàg ὑπὸ πατρὲ) xai τὸ πρᾶγμα 


ἐθαύμασε, μακάριον ξαυτὸν ὑπολαμβάνων, εἶ τοιοῦτον ἕξει 
Βγαμβρόν. τῶν μὲν οὖν ὁμοφύλων δλίγοι τινὲς τὴν εὐσέβειαν 
καὶ ἀρετὴν ἀγασϑέντες τοῦ νεανίσκου, πρὸς τὴν ἐκείνου γνώ-Ξξ 
μὴν ἐχώρησαν καὶ συνεστήκεσαν, οἱ δὲ πολλοὲ καὶ δυνατώ-- 
τεροι τῶν δεδογμένων ἔξ ἀρχῆς ἀπρὶξ εἴχοντο, καὶ πρὸς τὴν 
ὠδῖνα τῆς ἐπιβουλῆς σφαδάζοντες ἐμεμήνεσαν" ὧν ἦρχεν 
Ἐρίουλφος, ἀνὴρ ἡμιμανὴς καὲ τῶν ἄλλων λυσσωδέστερος. 
συμποσίου δὲ προτεϑέντος αὐτοῖς παρὰ τοῦ βασιλέως adgo-ro 
τέρου καὶ πολυτελεστέρου, τὴν παροιμίαν ἀποδείξαντες ἀλη- 
ϑῆ τὴν λέγουσαν οἶνος καὶ ἀλήϑεια ," τοῦ Διονύσου καὶ vó- 
Cre δήξαντος αὐτοῖς παρὰ πότον τὴν ἐπικρυπτομένην στάσιν, 
διαλύεται μὲν τὸ συμπόσιον ἀτάκτως, καὶ διὰ ϑυρῶν ἐχώ- 
gov» τεϑορυβημένοι καὶ παρακεκινηκότες" ὃ δὲ Φράβιϑοςιϑ 
àv ἀρετῆς ὑπερβολὴν τὸ καλὸν καὶ δίκαιον κάλλιον ἅμα καὲ 
ϑεοφιλέστερον ὀφϑήσεσϑαε νομίζων, εἰ προσϑείη τάχος, oU 
περιμείγας ἕτερον καιρὸν, ἀλλὰ σπασάμενος τὸ ξίφος τῆς 
πλευρᾶς Ἔριούλφου διήλασε, καὶ ὃ μὲν ἔχειτο πεσὼν, ὄνει- 


« θοπολῆσας τὴν ἄδικον ἐπιβουλήν" οἱ δὰξδ " " | 20 


15. παρῳνηχότες coni. CL. 17. προσείη N. 


jn pectore versabat, aliud ore proferebat, Uxorem Romanam expe- 
tivit, ne propter corporis necessitatém  iniusius .esse cogeretur, Et 
Imperator secundum parentis arbitrium dedit ius nuptiarum, ete- 
nim puella sub patre nutriebatur, Is cum rem esset admiratus, 
beatum se ducebat, quod talem generum nactus esset, Ex eo fa- 
ctum est, ut nonnulli, sed admodum pauci, adolescentis virtutem 
et pietatem reveriti, ad eius causam se adiunxerint. Multo vero 
plures et hi potentiores, quae semel ab initio decreverant, tuenda 
sibi ducere, et conceptas insidias parturientes, insanire et furere. 
Horum princeps erat Eriulfus, vir impotens et furibundus. Cum 
autem illos Imperator convivio lautiore excepisset, verum esse 
illud antiquum proverbium apparuit, in vino veritatem esse. Nam 
eius ope in apertum erupit seditio. Solvitur igitur convivium iu- 
condite, et magna cum commotione et confusione convivae tumul- 
tuantes foras prosiliunt, At Fravitta, quae erat eius virtutis 
magnitudo, si statim prosiliret, pulcrius et iustius se facturum 
existimavit. Itaque non exspectato alio tempore, ense educto latus 
Eriul& confodit: et ille quidem occubuit, cum ante in sommiis 
violentam et iniustam aggressionem praevidisset, * * * 


see rm summus nene ] 


ETNAÁHIOT Z4PAlIANOT 
IZTOPIAZ ΤῊΣ META AERSIHIION 
NE.A4Z EKAOZEUOZ 
EKAOTAI ΠΕΡῚ TNQMQN. 


» — A X€ NOVA EDITIONE HISTORIAE 


*EUNAPII SARDIANI 


QUA DEXIPPUM CONTINUAVIT 
EXCERPTA DE SENTENTIIS. 


1 


ARGUMENTUM, 


Praefatio libri primi (1). Constantii adversus. Iulianum | insi- 
dae (a. 3). Praefatio libri secundi (4). De Iuliani expeditione in 
Galliam (5. 6) Eius moderatio (7) | Chariettonem amicum sibi 
"conciliat (8. Constantii invidia contra lulianum.  Fariae senten- ' 
tiae (9. 10) luliknus epistolam αὐ Cyllenium mittit (i1). Here 
clii Stoici refutatio (13 --- 14). Iulianus Scytharum incursiones ani 
meo pre&sagit (15) De obsidione Ctesiphontis (16 — 18). Iulia 
asors: eius laudes, quibus anonymi invectio in. Eunapium et. Iuli- 
ensem subiungitur (19). Iuliani Solis adoratio (30 —23). Oraculum 
de morte luliani (24). De seditione Procopii (35—28). AMrbitio la- 
bantem Valentis animum firmat (29). Supplicía de consciis Pro- 
copii sumpta (3o. 31). De coniuratione Theodori (32. 33). Exor- 
dinum narrationis de fatis Hunnorum (34). De Marciano (35). De 
AMusonio eiusque morte (36 — 39). Bellum Palentis contra Gothos 

(40. 41). Theodosii luxuria (43). De Gothorum in Thracia vasta- 
£iohnibus (43. 44). Narratio de tragoedo exule (B. De perfidia 
Gothorum Christianam fidem simulantium (46). Magnum asinorum 
sub Theodosio pretium ($7). De Gratiani ingenio et moribus (48). 
Maximi seditio, De αἰεεοίμῖο imperii statu Theodosio regnante (49. 
De Tatiano et Proculo (5o). Convivium principum Gothorum apud 
Imperatorem (51). De Rufini et Stilichonis inimicitiis (52). Bargus 
ab Eutropio circumventus (53. 54). Querelae de malis scriptoribus: 
mirabilia non ideo esse falsa (55). Nuntios de rebus Occidentali- 
bus valde esse incertos (56).  Gainae et Argiboli (Trigibili) in- 
sidíae in. Eutropium (57 — 634 Persae cuiusdam de victoriis Ho- 
manorum derísio (64) — Fravitta. Gainam | vincit (65. 66). — Fra- 
vita Hieracis insidiis eversus (62. 68). Hierax poenas luit (69). 
Omnia sub Pulcheriae imperio venalia fuisse (70. 31). De crude- . 


litate Stilichonis (71). 


56 EXCERPTA 


8 
R. 048 IIPOOIMION. 


(04, 203 ' 
α΄. “εξύτπῳ τῷ ᾿Αϑηνκίῳ κατὰ τοὺς ᾿Αϑήνησιν ἄρ χον- 
τας, ἀφ᾽ οὗ παρὰ ᾿“4ϑηναίοις ἄρχοντες, ἱστορία συγγέγρα-- 
πται, προσαριϑμουμένων τῶν Ῥωμαϊκῶν ὑπάτων, xai πρό 
ye αὐτῶν τῶν ὑπάτων καὶ ἀρχόντων ἀρξαμένης τῆς γραφῆς. 5 
τὸ δὲ ἕν κεφάλαιον τῆς ἱστορίας τὰ μὲν ἀνωτέρω καὶ ὅσα 
«0 ποιητικὸν νέμεται γένος, ἐφεῖναι καὶ ἐπιτρέψαι τῷ ποϑα- 
γνῷ καὶ μᾶλλον ἀναπείϑοντι τὸν ἐγτυγχώγνοντα, τὰ δὲ Ὀτροΐξ- 
ὄντα xai ἐπὲ πλέον μαρτυρούμενα συνενεγχεῖν καὶ χατακλεῖ"- 
σαι πρὸς ἱστορικὴν ἀκρίβειαν καὶ κρίσιν ἀληθεστέραν. βιά-το 
ζεται γοῦν καὶ συναριϑμεῖται τὸν χρόνον εἷς 16 τὰς ὀλυμπιά-- 
.Sag περιγράφων καὶ τοὺς ἐντὸς δχάστης ὀλυμπιάδος ἄρχον. 
τας. πρύϑυρα δὲ κάλλους ἀνάμεστα προϑεὶς τῆς συγγρα- 
Qs, καὶ προϊὼν, τά τὸ ἔνδον ἐπιδείξας σεμνότερα, τὸ μὲν 


1. Iu codice Vaticano haec praefatio eclogarii praemittitur: ΖΡΟ- 
OIMION TOT EKAOLAPIOT. Οὐκ ἀγνοίᾳ τῶν τῆς ἱστορίας 
χρόνων δεύτερον Εὐνάπιον τόνδε κατετάξαμεν Πρίσχου, (dvég- 
vor γὰρ x«i παρεξηυλημένων ἀνθρώπων ἔργον τοῦτο,) ἐπορέᾳ 
δὲ τῇ ἀπὸ rou τῶν εὐπορούντων διαγεφόμεγοε οὕτως, οἵ 

: βούλοιντ' d» ἔχειν ἄχϑος ῥὀτώσιομ εἰρούρης τὰς βίβλους x«i 
παρ’ ἑαυτοῖς διακατέχειν ἢ τοῖς χρήζουσιν ἐπ’ ὠφελέᾳ μεταδιδό- 
va. φιαὶ κενδυνεύεε οὕτω γε προϊοῦσι τὴν παροιμίαν ἀνασο-- 
βεῖν τῆς ἐπὶ τῇ φάτνῃ κυνὸς, f μήτ᾽ αὐτὴ tw» τῇ φατνῃ 
εἰποχειμένων ἐπαπολαύει, καὶ τῶν βουλομέγων καὶ ϑυγαμέν 
por εἰχόσμως κχαϑυλαχτεῖ, ᾿ 


PROOEMIUM. 


t. Dexippus Atheniensis iuxta annuorum principum, qui Athe- 
nis fuerunt fastos, iam inde a tempore, quo hi archontes apud Athe» 
nienses esse coeperunt, historiam composuit, (Romanis quoque con- 
sülibus ex ordine adscriptis. Sed enim quum ante consules ipsos 
atque archontas scriptum exordiatur, id sibi proposuit historicus, 
ut antiqua nimis et quae a poétarum gente traduntur, ea singula 
probabilitati suae permittat, et prout cuique leclori videbitur, esse 
&inat: posteriora tamen et quae testimoniis magis abundant, ea con- 
ferat. ad historicam severitatem, et sub verioris criticae regulas re- 
digat. Cogit igitur digeritque tempus, iuxta olympiadum seriem id 
scribens, iuxtaque occurrentes in unaquaque olympiade archontas. 
lam pulcherrimo historiae suae prooemio praeposito, .pergit porro; 
et ipsum scripturae corpus venustius adhuc ostendens, fabulosa qui- 
fém et prisca nimis resecat, atquc apud horum auctores, tamquam 


EX EUNAPII HISTORIA. 57 


" 
μυϑώδες xai λίαν ἀρχαῖον ἀφαιρεῖ, καὶ ἀφίησιν ὥσπερ φάρ- 
μαχὸν παλαιὸν καὶ ἀδόχιμον εἰς τοὺς συντοϑειχότας" (Αἰγυ- 
πείους δὲ χρόνους ἀγαλεγόμενος καὶ συνωθούμενος ἐπὲ τα 
πρῶτα χαὲ τελεώτερα τῶν παρ’ ἑκάστοις ἀρχῶν, τοὺς ἦγε- 
BxoraGc καὶ πατέρας τῆς ἱστορίας ἐχτίϑησιν, ἔνδηλος ὧν xcéR.a249 
σχεδόν τι μαρτυρόμενος, ὅτι τῶν ἀπιστουμένων ἕκαστον ὅτε. 
eoc προλαβὼν εἴρηχεν. καὶ περιφέρει ye τὴν ἱστορίαν ἐκ 
πολλῶν καὶ παντοδαπῶν τῶν ταῦτα εἰρηκότων ὥσπερ ῥωπόν 
τι χαὶ ποικίλον καὶ χρήσιμον εἰς ὃν μυροπώλιον τὴν ἐδίαν 

τοέξήγησεν καταχεκλεισμένην χαὶ συνηγμόνην. πάντα δὲ, ὅσα 
πρός τα τὸ κοιγὸν ἁπάντων ἀνθρώπων ἀξιόλογα xai κατ’ 
ἄνδρα δι’ ἀρετὴν περιττοῦ τινος ὀνόματος τετυχηκότα λά- 
βρως ἐπιδραμὼν καὶ φδιαϑέμενος τῷ λόγῳ, τελευτῶν sig . 
Κλαύδιον καταλύει τὴν συγγραφὴν, καὶ Κλαυδίου τῆς βασι- . 
ιδλείας ἔτος τὸ πρῶτον, ἐς ὃ καὶ τῆς βασιλείας ἤρχετο καὶ 
ἐτελεύτα, ἐνιαυτὸν ὥρξας Ῥωμαίοις ἕνα" οἱ δὲ καὶ ϑὅτερον Cod. 264 
αὐτῷ χαρίζονται. εἶτα ὀλυμπιάδας καταλογίζεται τόσας καὶ 
εὐσας xa£ ὕπατους καὶ ἄρχοντας ἐπὶ ταύταις, τὴν χιλιάδα τῶν 
ἐτῶν ὑποβαλὼν, ὥσπερ ἀγωνιῶν, εἰ μὴ πολλῶν λίαν ἐτῶν d- 
εὐποδοίη λόγον τοῖς ἐντυγχάγουσιν. ἐγὼ δὲ Ó τοῦτο τὸ ἔργον εἰς 
γοῦν βαλύμενος, ὑπ᾽ αὐτοῦ Δεξίππου ταῦτα ἔχων ἐκδιδάσχε- 

4. τελεώτερα] παλαιότερα ὅλαι. Β. 


pharmacum vietum et repzobatum, otiosa 6586 sinit: Áegyptiaca vero 
tempora supputans atque ad antiquiores purioresque, qui sunt apud 
quamque gentem , fontes revocans, principes patresque historiae in 
medium profert; plane demovstrans ac propemodum testimoniis com- 
probans, unumquodque ex his incredibilibus alium cx alio historico 
fuisse mutuatum. Ipse autem e multis atque omnigenis, qui de bis . 
rebus scripserunt, historiam conficitig cinnum veluti varium et per- 
bonum ad unicam pigmentarii ofliciaàfm , ad suam videlicct narratio- 
nem, cogens atque cumulans. Omnia vero, quae sive generatim inter 
homines illastria, sive singillatim ob alicuius virtutem praestante 
fama inclaruerunt, celeriter percurrens atque in .suam lucubratio- 
nem adsumens, finem historiae facit in Claudii anno primo, quo is 
regnum et auspicatus est et finivit, anno uno BRomanis iuperitans; - 
quanquam nonnulli duos huic imperii annos largiuntur. Dcinde 
olympiadas supputat planeque adnumerat cum consulibus et cum 
archontibus: atque ex olympiadibus mille annos conicit; laboriose 
1sdmodum aestuans, nisi permultorum annorum lectoribus suis ra- 
üomem reddiderit. 

, Ego vero, qui de hoc opere lucubrando consilium cepi , ab ipso 
quidem Dexippo discere potui atque cogmoscere, quale quantumque 


58, EXCERPTA 


σθαι καὶ συλλαμβάνειν, ὅσος xai ἡλέκος ὃ κόγδυνος κατὰ 
τὸν ὀνιαυτὸν ἕκαστον ἱστορίαν γράφειν, καὶ πρὸς τοὺς δν-- 
τυγχάνοντας ὁμολογεῖν, ὅτι ταῦτα οὐκ ὄστιν ἀληϑὴ κατὰ τοὺς 
χρόνους, ἀλλὰ τῷ μὲν, οὕτως, τῷ dà ἑτέρως ὅδοξε, καὶ ms— 
οιφανῶς ξαυτοῦ κατηγορεῖν, ὥσπερ ἐκεῖνος, ὅτε χρονεκὴν 5 
ἱστορίαν γράφων πλανωμένην Tiva καὶ μεστὴν τῶν dvriÀe— 
B.a5oyovro» ὥσπερ ἀπρόεδρον ἐκχλησέαν ἐχτίϑησι τὴν γραφὴν, 
ὀξέως dà καὶ τῆς Βοιωτίας ἀχούων παροιμίας, ὅτι οὕτως 
αὐλεῖν οὐ πρέπει, κἀκεῖνα προσελογιζόμην, ὅτι τέλος ἧστο-- 
Qíag καὶ σκοπὸς ἄριστος τὰ πραχϑέντα δτεὶ μάλιστα δέίχαεο 
τινὸς πάϑους εἰς τὸ ἀληϑὲς ἀναφέροντα γράφειν, οὗ δὲ axqu- 
βεῖς λογισμοὶ τῶν χρόνων, ὥσπερ ἄκλητοι μάρτυρες αὐτο- 
μάτως ἐπεισιόντες, ἐς ταῦτα ὠφελοᾶσιν οὐδέν. τί γὰρ Σω- 
κράτει πρὸς σοφίαν xa$ Θεμιστοχλεῖ πρὸς δεινότητα συντε-- 
λεῖταε Παρὰ τῶν χρόνων; ποῦ δὲ ἐκεῖνοε καλοὶ κἀγαθϑοὲιϑ 
dià ϑέρος ἦσαν; ποῦ δὲ τὰς ἀρετὰς ἐφ’ ξαυτῶν, καϑάπερ 
τὰ φύλλα, πρὸς τὴν ὥραν τοῦ ἔτους αὐξανομένας καὶ ἀπορ- 
δεούσας παρείχοντο; ἀλλ᾽ ἴσως ἕχαστος αὐτῶν τὸ γοῦν ὃς 
φύσιν xai δύναμιν ἀγαθὸν διαρκῶς καὶ συνεχῶς dy ταῖς ἂν- 
εργείαις ἀπεδίδον xoi διέσωζεν. τίς οὖν λόγος πρὸς ἱστορώλο 
ας τέλος εἰδέναι καὶ γινώσκειν, ὅτι τὴν ἐν Σαλαμῖνι ναυμα- 
'χίαν ἐνίκων οὗ Ἕλληνες κυνὸς ἀξ τέλλοντος ; τί δ᾽ ὄφελος 


13. ἐπεισιέντες ed. 


periculum sit per annos singulos historiam deducere, ac porro lecto- 
ribus confiteri, hoc et illud secundum temporum rationem non vere 
esse dictum, sed aliis aliter visum: atque ita se ipsum perspicue 
coarguere , ut reapse Dexippo accidit, quod historiae chronicae qui- 
vis auctor fallacem quandam et plenam repugnantiarum, ceu chorum 
exlegem, edit scriptionem: Boggticum quoque proverbium mox audi- 
twrus, quod sic tibiis sonaré"non decet. Denique et illud mecum 
reputavi, finem historiae scopumque optimum esse, ut res gestae, 
duce omnino veritate, absque ullo affectu scribantur: accuratos vero 
temporum calculos, si veluti testes non invocati adsint, praedictae 
rei nihil prodesse, Nam quid Socrati ad sapientiam vel Themistocl i 
ad ingenii sollertiam conferunt tempora? Quid scire refert, ubinam bi 
praeclari viri per aestatem degerint? ubinam suas virtutes , tamquam 
folia pro anni tempore, crescentes defluentesque exhibuerint? Atqui 
horum fortasse uterque quidquid vel naturae cognitione vel iagenii 
cultu exquisitum erat, id perseveranter àtque perpetuo prae se fere- 
bat actibus suis atque servabat. Quid prodest historiae propesito 
scire ac cognoscere, Graecos navali proelio ad Salaminam vicisse ex- 
eriente canicula? Quid rureus confert lectoribus ad utilitatem ex bi- 


EX EUNAPII HISTORIA. 59 


ὧν τοῖς ἐντυγχάνουσιν εἰς ὠφέλειαν ἱστορικῆς χρείας, εἶ xa- 
τὰ ταύτην ἐτέχϑη τὴν ἡμέραν ὃ δεῖνα καὶ μελοποιὸς ἀγέ-' 
σχεν ἢ τραγῳδὸς ἄριστος; εἰ γὰρ ὄσχατος ὅρος τῶν msi 
τὴν ἑστορίαν καλῶν τὸ πολλῶν χῳ ἀπείρων πραγμάτων ἐν 
| βλέγῳ χρόνῳ καὶ διὰ βραχείας ἀναγνώσεως πεῖραν λαβεῖν, 
| καὶ γενέσθαι γέροντας ἔτε νέους ὄντας δι᾽ ἐπιστήμην τῶν 
προγεγονότων, ὥστε, τίνα μὲν φευχτέον, Tiva dà αἱρετέον, 
εἰδέναι, τοὐγαντίον ἐμοί γε δοχοῦσι ποιεῖν οἱ περιττοῖς xai 
ἀπηρτημέγοις ἐπεισοδίοις ὥσπερ ξενικοῖς ἡδύσμασι τὸ τῆς Cod.913 
τοξστορέας ἐδώδιμον καὶ χρήσιμον ἀνατρέποντες καὶ διαφϑεί-᾿' 351: 
|^ θόντες ἀἁλμυρῷ λόγῳ πότιμον ἀκοήν. κωλύει μὲν γὰρ ἴσως 
| οὐδὲν καὶ περιττόν τι μαϑεῖν, ἄλλως τε, ὥς φησιν αὐτὸς 
“Δέξιππος, τῶν μὲν χρονιχῶν ἢ πάντων ἢ τῶν πλείστων δι- 
απεφωνημένων, τῶν δὲ ὑπερόρων καὶ φανερῶν πράξεων συμ- — " 
τὐπεφωγημένων. τίς γὰρ οὕτω περιβόητος ἅπασιν ὅσοι λό- 
γῶν ἥψαντο καὶ κατέλιπον λόγους, ὡς “Τυκοῦργος “Δαχεδαυ- 
μόγιος; ἐς ὃν καὶ 7 τοῦ ϑεοῦ μαρτυρία διὰ στόματος ἅπασι 
ϑεὸν ἄγτικρυς ἀναχαλοῦντος ἐπὶ τῷ ϑεῖναι τοὺς νόμους. 
τίς δὲ τῶν ταῦτα εἰρηχύτων ἑτέρῳ συμφέρεται περὲ τῶν 
δοήἡνίχα ἐτίϑει τοὺς νόμους χρόνων; ἀλλὰ πάντες, ὥσπερ oi- 
κίαν 7 στύλον δοχιμάζοντες ἢ τι τῶν ὁμοίων, ὅτι μὲν ἔστε 
καὶ γέγονε, συντίθενται καὶ κατανεύουσι, περὶ δὲ τοῦ nore 


| 2. Ó add. N. 4. ἀπείρως ed. — 14. δὲ deest ed. 17. στό- 
| μασεν cod. , στόμα ἐστὶν ed. | 


storia capiendam, quod ille tali die natus sit, qui deinde melicus 
vel tragicus poéta evasit optimus? Etenim sí summum historiae bo- 
num in eo vertitur, ut multarum incognitarumque rerum gestarum 
brevi tempore modicaque lectione peritiam nanciscamur, flamusque 
senes, dum iuventute floremus, ob praeteritarum rerum scientiam, 
ita ut, quid fugiendum sit quidve adpetendum, sciamus; contrarium 
mihi facere videntur qui supervacaneis et assutis episodiis, tamquam 
peregrinis condimentis , bonum historiae pabulum adulterant, delica- 
tumque anditnm amaro sermone violant. Nisi forte inania etiam di- 
scere animus fert. Praesertim quum chronici scriptores, ut ait ipso 
Dexippus, vel omnes vel certe plurimi invicem dissideant tn. rebus 
Mlustribus ac manifestis, quas per se ipsas in controversiam nemo 
revocat ant diffitetur. Nam quis apud historiae peritos vel condito- 
res Lacedaemonio Lycurgo celebrior est? de quo Dei testimonium in 
ere omnium versatur, parem Deo vocitantis ΟΡ ferendarum legum 
sapientiam. Quotusquisque vero ex his, qui de ea re scripserunt, 
eonsentit cum alio homine de temporibus, quibus ille leges scribebat? 
Nimirum id omnes, tanquam de domo vel columma vel re asitili 
| aptur, quod quidem ille exstiterit, concedunt €t annuunt; quonam 


s 


60 EXCERPTA 


5 παντοδαπῇ ἐμπεπλήκασε rà βιβλία. ὁπότε καὶ Θουκυδίδης ó 

πάντων ἀκριβέστατος τὸν μέναν καὶ πολυύμγητον ἐχεῖνον πο-- 

. λεμὸν ἀρχήν τινα καὶ προφάσεις φησὶ λαβεῖν πρὸς δευτέ- 
ραν χίνησιν ἐκ διαφορᾶς ἡμερῶν, ἢ περὲ πόλεων ἁλώαεως 
αὐτοῖς ἐγένετο, καὶ οὐδὲ αὐτὸς ἔχει διαιτᾷν σαφῶς καὶ ἀχρε-ἄ 
βῶς, τίνες ἐπεχάλουν δικαιότερον, ἀλλ᾽ ἐπὲ τὰς ἡμέρας ἐλ-- 
ϑὼν ὑποδηλοῖ καὶ παραδείζνυσιν, ὅτι κενή τίς πον καὶ ἀχρεῖ- 
og 7 περὲ τοὺς χρόνους διατριβὴ xot σχολή. 

R. 252 Τοιαῦτά τινα καὶ πλείω ἕτερα πρὸς ἐμαυτὸν ἐχκλησιά- 
σας καὶ βουλευσάμενος, καὶ τοῖς ἐς τὰ χρονικὰ σπευδουσειντο 
καὶ ἀνεστηκόσιν ὅμοιά τινα παρεγγυῶν, ὡς 7 περὲ τὰς 

͵ ὥρας καὶ ἡμέρας ἀκρίβεια πλουσίων οἰκονόμοις τισὲ καὶ λο-- 
γισταῖς πρέπει, καὶ vr diu γε τοῖς ἐς τὰ οὐράνια χεχηνύσε, 
καὶ ὅσοι πρὸς ἀριϑμῷ φανερῶς χάϑηνται" αὐτὸς δὲ προα- 
γορδύων πόῤῥωϑεν τοῖς ἐντυγχάνουσιν, ὅτε πιστεύσας ἐμαυτῷε 5 
δύνασϑαι γράφειν γεγονότα τὸ καὶ γινόμενα πρὸς τόδε τὸ 
ἔργον ὥρμησα, τὸ μὲν κατ᾽ ἐνιαυτὸν καὶ xaJ' ἡμέραν ὥσπερ 
ἀπροσδιόνυσόν τινα ῥῆσιν παραιτησάμενος, τὸ δὲ κατὰ χρό- 
vovc, οὗ τοῖς βασιλεῦσε περιγράφονται, κρίνας ἀληϑέστερον». 
ἀναγνώσεται γοῦν τις, ὅτι ταῦτα ἐπὶ τοῦδε τοῦ βασιλέως 9200 
τοῦδ᾽ ἐπράττετο. xaJ ὃν δὲ ξνιαυτὸν καὶ ἡμέραν, ἕτερος 

1. ÁÀnte παντοδαπῇ excidisse coni. N. ἀπορίᾳ. 3. τινὰ εἰ πρὰς 
δευτ. emend. Cl. monens respici ab Eunapio ''hucyd. IV, 122, 
non Il, 19 aut V, 20., τενας et ἔτους devr. ed. 4. πόλεων cod., 


Πλαταιῶν ed. ex coniectura Maii. 11. παρεγγυώ coni. B. 
14. προαγορεύω coni. B. 30. éni Ν., ἐστε ed. 


autem tempore. exstitcrit, id innumeris libris disquirunt. Et quidem 
ipse Thucydides, quo nemo fuit in notandis temporibus diligentior, 
magnum^illud et famigeratum bellum renovati ardoris initium occa- 
sionesque cepisse ait ex dierum controversia, quae de captis oppi- 
dis inter illos oricbatur. Neque tamen ipse satis aperte accuraleque 
definit, utri iustius questi sint: mox cum ad dierum supputationem 
ventum est, plane significat atque demonstrat, vanam esse prope- 
modum atque inutilem temporum notationem ac sedulitatem. 

Haec et alia plura mecum ipse animo collegi ac reputavi; etce- 
'teris etiam, qui ad annales scribendos studium impendunt, admonen- 
di causa suggessi; quod videlicet circa anni tempestates diesque se- 
dulitas vilicos divitum ac rationarios deceat, atque cos hercle, qui"? 
coelestia scrutantur, et calculatoris artem diserte profitentur. Ego 
vero hoc lectoribus meis affirmo, me non sine fiducia vires ad res 
praeteritas ac praesentes scribendas mihi suffecturas, hoc opus ad- 
gressum esse, ita quidem, ut minutam sive anni sive diei rationem, 
céu quid importunwm, negligam; verum ipsa tempora verius expen- 
dam, intra quae reges singuli versati aunt. Lector igitur apud re 


EX EUNAPI HISTORIA. 6t 


2 ἧς τὴν ἀπάτην χορεύεταί τίς. ἐγὼ δὲ καὶ τὸ πιστεύειν d- 
Μμανυτῷ γράφω, ἀνδράσιν ἑπόμενος, οὗ τοῦ xaÓ' ἡμᾶς βίου Cod.3 i4 
μακρῷ προεῖχον xara παιδείαν καὶ διατεταμένως ἐνῆγον 
“τὴ σιωπᾷν τὰ χοινὰ τῶν ἔογων, καὶ ὅσα ὃ καϑ' ἡμᾶς ἔφερε 
πχφόνος, καὶ τὰ πρὸ ἡμῶν μετὰ τὴν 4εξίππου γραφὴν óv- 
ποῦ λόγου τὸ καὶ ἱστορίας ἐμφανοῦς τετυχηκότα. ἐγίνετο δὰ 
ἔχεένοις τε χἀμοὲ χοινὸν τὸ ἔργον τόδε, καὶ πάντα γε ἐς τὸν 
Ἰουλιανὸν ἀναφέρειν ἐδόκει, ὃς ἐβασίλευσε μὲν ἐφ᾽ ἡμῶν, τὸ 
δὲ ἀνθρώπινον αὐτὸν ὥσπερ τινὰ ϑεὸν προσεκύνουν ünav- 

1oréc. λόγου δὲ ἣν ἄξιον καὶ καλις - ἔχειν ἐδόχει, καϑάπερ 
τοῖς ἕνεκεν ἐρωμένης . .. 

“οὔσε ποιηταῖς οἵ γενομένοις ἀρίστοις» οὕτω καὶ ἡμῖν ἀρχήν 

verc καὶ γένεσιν προϑεμόνοις τὴν ... παρόντα καὶ ... 

τῶν προ. -. $00xtL ... . gy ... κόντων χρόνων... . 
τομένον καὶ ... ψυψῆς (sic ed) ὠναφέρουσι ... τὸ εἴδωλον ... 

δεῖν .. . ἐν ἀλλοτρίοις. 

B. Ὅτι ἐξουσία ἐστὲ, .. πονηρᾶς. .. ὑπὸ λόγου .. .8.λ53 

παρακινεῖ xal . . . χρόνον . . . yoruasiost . .. ἀρχὰς. .. 

γὰρ u5gmor8 . . . οὕτω δὲ τι... 

20 eer nn 5, ἀλλ᾽ ἡ μὲν παροιμέχ quot τὸ ϑέρος ἐπὲ τῇ 
καλάμῃ φαίνεσθαι" τῦτο δὲ ὃ Κωνστάντιος ἐδείκνυ τοῦ Cod, 12i 
πατρὸς ὦ». | 

γ. Ὅτε κατὰ τὸν Ἰουλιανὸν τὸν Καίσαρα δοκοῦν τῷ A.C.361 
αὐτῷ Kovoravr(p βεβουλεῦσϑαε καλῶς, ὃ χρόνος τὴν πεῖ- 
τ. χαὶ] χατὰ N. 8. ἐδόχεε — τὸ δὲ N., x«i δοχεῖ τοῖς βασι- 


λεῦσι μὲν ἐφ᾽ ἡμῶν τόδε ed, — 10. χαὶ add. ΝΜ. ει. ἐρωμένης 
B., ἐρωμένοις ed. 


ihveniet quae cuiusque regis res gestae sint; verumtamen rei gestae 
annum εἰ diem alius quivis praestigiator dicat. Ego vero pro hac 
ipsa mei fiducia scribere incipio: exemplum secutus bominum, qui 
hane nostram aetatem eruditione sua valde superaverunt: enixeque 
mihi proposui, qnominus nihil publicarum rerum tacerem, sive quas 
nostra aetas vidit, sive superiores, quotquot post historiam Dexippi 
nondam litteris vel publicis commentariis .commendatae fuerunt. 
Quare commune cum illis historicis negotium suscepimus, et nobis 
quidem ommia ad Iuliani tempora referenda videbantur, qui memo- 
ria nostra regnavít et numinis Inster ab universis hominibus cultue 
est . . . 
2. Potentia est . . . . 
* Ait vero proverbium: messem calamus ostendit. Tunc ergo. 
Constantius, quonam parente satus esset, palam fecit. . ᾿ 
3. Quae consilia Constantius contra luliamum Caesarem ador. 
navisse ex utilitate sua putabat, ea feliciter tempus in contrarium 


* 


62 EXCERPTA 


A.C.36: ραν ὃς τὸ ἐναντῶν ἔστρεφεν, ταῖς τοῦ Καίσαρος ἀρεταῖς 


Ind. 
Con.l. ἃ 
Jul. C. 


ἡ συνενθουσιώσης ἤδη τῆς τύχης, καὶ σχεδὸν ἑκάστης ἡμέρας 


ξένα καὶ ποικίλα φερούσης τῷ βασιλεῖ διηγήματα" ἐφ' οἷς 
ὃ Κωνστώντιος δακνόμενος ἤδη καὶ δυσφορῶν ὑπὸ φϑύόγου, 
τοὺς ἡγουμένους τῶν φύσει πολεμίων ἐπετείχιζε τῷ Καίσα- 
ρε, καὶ τὴν αὑτοῦ προσετίϑει τοῖς ἐχϑροῖς δύναμιν, μόνα 


δρῶν τὰ ἡδέα, καὶ τὸ οἰκεῖον ξένον ὑπολαμβάνων, εἰ σὺν τῷ 


Καίσαρι σώζοιτο, καὶ τὸ ξένον οἰκεῖον, εἰ καταλύοι ps9" 
4 ^ ^ e € , 4 et 
ἑαυτοῦ τὸν Καίσαρα" στε ὃ πολεμος εἰς τὸ ὑπουλὸν μδ- 


ταβαλὼν καὲ τὸ φύσεὶ πολέμιον ἐποίεε σύμμαχον. το 


H. 254 J1IPOOIMION TOT B' A40T' OT. 


0. Τὰ μὲν od» ἀπὸ τῆς “εξίππου συγγραφῆς dg τοὺς 
ἸΙουλιανοῦ καϑήκοντα καιροὺς, ὡς àvz» μάλιστα διὰ τῶν ἀ- 
ναγχαίων ἐπιτρέχουσιν, ἱκανῶς ἐν τοῖς ἔμπροσθεν δεδήλωται" 
φέρεται δὲ ἐντεῦϑεν ὃ λόγος ἐφ᾽ ὅνπερ ἐφέρετο ἐξ ἀρχῆς ,ι5 


" καὶ ἀγαγχάζει y& τοῖς ἔργοις ἐνδιατρίβειν ὥσπερ τι πρὸς 


αὐτὸν ἐρωτικὸν πεπογϑύτας. οὔ τι μὰ Δία τεϑεαμένους ἢ 

πεπειραμένους. κομιδῇ γὰρ ἦν ὃ γράψων τάδε παῖς, ἡνίκα 

ἐβασίλευσεν" ἀλλὰ δεινόν τε χρῆμα καὶ ἀπαραίτητον εἰς ἔρωτα 

τὸ κοινὸν ἀγθρώπων ἁπάντων πάϑος καὶ τὸ τῆς ἐφ᾽ αὐτῷ 00-20 

ξης ἀστασίαστον. πῶφ-γὰρ ἦν σιωπᾷν ὑπὲρ ὧν οὐδεὶς ἔφε- 
.13. καιροὺς add. M. 17. τοι N. λ0. ἐπ᾽ αὐτοῦ coni, B. 


wertit: Caesaris virtutibus favente iam studiosissime fortuna, et 
prope quotidie novis variisque nuntiis ad Augustum delatis: quibus 
znorsus Constantius et iam aeger invidia, in Caesarem acerrimorum 
hostium duces incitavit, atque horum odiis vim ipsemet suam ad- 
iunxit Et iam unice commodum suum réspiciens, suos pro alienis 
habebat, si cum Caesare salvi essent; alienos pro suis, dummodo 
Caesari secum insidiarentur. Quare hoc belli subdolum genus eos 
etiam, qui naturaliter hostes erant, in amicorum numero habebat. 


LIBRI SECUNDI PROOEMIUM. 


4. Res itaque post Dexippi historiam usque ad Iuliani tempos 
ra gestae satis in superioribus, quantum summa quaeque attingenti 
licuit, declaratae fuerunt, Deinceps oratio fertur ad eum, quem 
iam ab initio spectabat, Caesarem; cogitque nos in eius gestis ver- 
sari, amatorio veluti stimulo erga' illum pellectos: non quod per 
Jovem nos eum viderimus, vel consuetudinem cum eo habuerimus : 
prorsus enim adolescentulus erat, qui haec scribit, dum ille regba- 

at: sed profecto maguum creat atque insuperabilem amorem con- 
cors hominum communisque sensus, et firmissima de illo principe 
existimatio. Nam quomodo nobis silere liceret de. quo nemo conti- 


-- " 


Ὁ EX EUNAPIH HISTORIA. 63 


ee caen»; πῶς δὲ μὴ λέγειν ὅσα xa) oi μὴ ϑυνάμονοε 
λέγεεν ἀπὸ στόματος ὄφραζον, ὃς γλυχεῖών τινα καὶ χρυ- 
σὴν διατριβὴν τὴν ἐχείγου ἀναφέροντες. καὶ ὃ μὲν πολὺς 
ἄφϑρεσπος ταῦτα πάσχοντες ὅμως ἔλαττον ἐς τὸ γράφειν dE- . 
βδεβεεέζοντο" τὸ δὲ ἐξαίρετον, καὶ ὅ,τε περ ἣν ὃν παιδείᾳ γνω- 
φεμεωώτκατον, οὐδὲ ἀφιέντα ἠφίεσαν, ἀλλ᾽ ἐνέχειντο παραϑαρ- 
σύνοντες ὡς ἐπιληψόμενοε τοῦ πόνον. ὃ δὲ ἐς τὰ μάλιστα 
γεγονὼς αὐτῷ γνώριμος, ὃ Περγαμηνὸς ἀνὴρ Ὀριβάσιος, ἐκ 
φυσεκῆς φιλοσοφίας ἰατρικὴν ἐπιτάττειν ἄριστος καὶ dor». a5 
ἰοξτε ϑεεότερος, καὶ ἀσεβήσειν ἐβόα περιφανῶς, εἰ μὴ συγ- 
γοάφοεμε" καὶ τῶν ye πράξεων (πάσας δὲ ἠπίστατο παρὼν 
ἁπάσαις,) μάλα ἀκριβῶς ὑπόμνημα συνετέλει πρὸς τὴν γρα- 
φήν- ὥστε ovx ἦν ἀναβολὴ καὶ βουλομένῳ ῥᾳϑυμεῖν. 
ε΄. Τοῦτο ἐγένετο τὸ εὐτύχημα, καὶ πάντα, ὥσπερ ὅ- Cod, 12a 
tBargexov μεταπεσόγντος, ἐπὲ τὸ βέλτιον ἐχώρησε τοῖς Ῥωμαίοις. , 
€. Ὅτι φησὶν Εὐνάπιος περὲ τοῦ παραβάτου "IovAta- A. C.353 
γοῦ- τῆς δὲ στρατείας ταύτης σφοδροτατὴης τε ἅμα xal tad. Lar 
χλεινοτάτης τῶν πρὸ αὐτῆς γενομένων τὴν διήγησιν ἐς τήνδεχαι C, 3 
τὴν γραφὴν ἐντείνοντες, οὐ πεισόμεϑα ταὐτὸν τοῖς ἐν ἡμέρᾳ 
δοδᾳδας ἀνασχοῦσιν, ἵνα τι κρυπτόμενον ἀνεύρωσιν" οὐδὲ 
ὑπὲρ ὧν ἱκανῶς ἅμα καὶ συνενϑουσιῶν τοῖς ἑαυτοῦ καλοῖς 


1. σιωπήν Ν. 3. ἀναφέροντες] ἀναφέροντες μνήμην Ν. 7. 
συνεπιληψόμεγοι coni. B. 15. τοῖς om, Suidas s. v. ὀστράχου. 


eescere poterat? Cur ea non dieeremus, quae fandi etiam imperiti 
mibilominus loquebantur, laudem illius dulce quoddam et aureum 
efflicium ducentes? Et vulgus quidem quamquam ita esset. affectum , 
s»ainus me tamen ad scribendum compellebat; sed enim spectati ho- 
zmines et quotquot erant doctrina illustrissimi , remissum &ne non 
xemittebant, verum hortando instabant ac prae se ferendo laboris 
quandam communionem. Qui vero lulianum makime noverat Per- 
gamenus Oribasius, homo a naturali philosophia ud medicam artem 
docendam paratissimue , et ad exercendam adhuc divinior, me etiam 
impium inclamabat aperte, nisi ad scribendum incumberem. Idem 
rerum quoque gestarum, quas omnes utpote praesens noverat, per- 
am accuratos commentarios mihi ad historiam scribendam suppe- 
dinvit. Quare non fuit morandi potestas, etiamsi otiari voluissem. 

5. Haec felicitas contigit, atque omnia, tamquam testa con- 
versa, meliora Romanis fluere coeperdnt. 

& De Ioliano apostata sic ait Eunapius: Huius maximae et 
quotquot. antea fuerunt clarissimae expeditionis narratiomem scribere 
adgrediens, haud imitabor eos, qui meridie faces attollunt, ut la- 
tens aliquid vestigent. Nam quia ipse Iulianus, in scriptorum quo- 
que nomero princeps, suorum facinorum admiratione captus, libel- 
lup integrura. super hoc preelio conscripsit, equidem haud illi me 


πὸ 


64 EXCERPTA 


A. C. 355 βιβλέδιον ὅλον τῇδε ἀναϑεὶς τῇ μάχῃ «διῆλθεν ὃ βασιλικώ.“ 
Ind. Ἰτόγατος καὶ ἐν λόγοις Ἰουλιανὸς, αὐτϑὲ παραβαλούμεϑα xa£ 
pel c^ συνεκϑήσομεν ἑτέραν γραφὴν τὰ αὐτὰ σημαίγνουσαν" ἀλλὼ 
!R.256roig μὲν βουλομένοις τὸ μέγεθος τῶν ἐχείνου λόγων τὸ καὲ 
ἔργων ἀνασκοπεῖν τὸ περὲ τούτων βιβλίον ἐπιτάξομεν, xat 
πρὸς ἐκείνην φέρεσϑαι τὴν ἀχτῖνα τῆς συγγραφῆς, ἐκ τῆς 
ἐνεργείας τῶν τότε ὕπ᾽ αὐτοῦ πραχϑέντων ἐπὲ τὴν τοῦ λό-. 
yov δύγαμιν ἀποῤῥυεζααν καὶ διαλάμψασαν' αὐτοὶ δὲ ὅσον 
οὐ πρὸς ἅμιλλαν μειραχιώδη καὶ σοφιστικὴν, ἀλλ᾽ εἰς igro— 
ρικὴν ἀκρίβειαν ἀναστῆσαι καὶ διαπλάσαι τὸν λόγον, ἐπι-π ἐν 
δραμούμεϑα τὰ γεγενημένα, συγάπτοντες τοῖς εἰρημένοις τὰ 
ἐχόμενα. 

ζ. Ὅτι Ἰουλιανὸς τοὺς ἀρχομένους καὶ τοὺς πολεμί- 
ους ἐδίδασκεν ἅμα τίσι δοκεῖ τὸν ὄντως βασιλέα χρατεῖν, 
καὶ ὡς ἀνδρεία μὲν καὶ Qo καὶ χειρῶν κράτος πρὸς τοὺς ε αὶ 
ἀνθεστηκότας μόνο» τῶν πολεμίων χρήσιμα, δικαιοσύνη δὲ 
μετ᾽ ἐξουσίας ὥσπερ πηγή τις οὖσα τῶν ἀρετῶν καὶ τοὺς μὴ 
παρόντας χειροήϑεις ἐμποιεῖ καὶ δουλοῦσϑαι πέφυκε. τοι-- 
αὐτας ὑποτείνων ἀρετὰς καὶ σπέρματα φιλοσοφίας εἰς τοὺς 
ὑπηκόους ἅπαντας ἀπὸ βήματος ἐπέτατες Ῥωμαίοις μηδέναλο 
Σαλίων ἀδικεῖν, μηδὲ δηοῦν ἢ σίνεσϑαι τὴν ἰδίαν χώραν. 
ἰδίαν δ᾽ ἀπέφαινε πᾶσαν αὐτοὺς δεῖν ὑπολαμβάνειν, ἣν ἄνευ 
μάχης καὶ. πόγων ἔχουσιν’ ὡς ἀναγκαῖον εἶναι πολεμίαν 


5. βιβλίο» βιβλίον ἀναγινώσχειν Ν. 14. doxel] det coni. B. 
18. τὲ ποιεῖν coni. D. 


contendam , neque aliam historiam eadem de re instruam: sed eos , 
qui orationis pariter et operum magnitudinem contemplari volunt, 
ad praedictum libellum ablegabo atque ad illius scripturae splendo- 
rem, qui nimirüm ex operum eius virtute in ipsius orationis facun- 
diam radios proiicit, Ego vero haud puerilis vel sophisticae aemu- 
Jationis studiosus, sed ad historicam veritatem orationem fgeam con- 
formans et dirigens, res gestas percurram, et ante dictis consequen- 
tia nectam. 

7. lulianus subiectos aeque suos atque hostes edocuit, quanam 
ratione verus rex vincere debeat: et quod fortitudo ac rubor ma- 
nuumque vis contra hostes tantummodo in acie valeant; verum iu- 
stitià cum imperio iuncta fons quidam virtutum sit, eaque absentes 
quoque subditos sibi servosque faciat. Atque has lulianus virtutes 
philosophiaeque scmina de tribunali suo palam subditis cunctis osten- 
tans, Romanos inhibuit, quominus quemquam Saliorum laederent, vel 
popularentur regionem propriam atque wastarent: propriam vero di- 
cebat debere eos existimare regionem , quam sine pugna et labore 

* tenerent. Quare opus esse, ut illam utique hosticam crederemt, cu 


€ 


EX EUNAPII HISTORIA. 65 


τὴν re)» πολεμούντων ἡγεῖσθαι xa νομίζειν, οἰχείαν δὲ τὴν 
τῶν παρακχεχωρηχότων. 
η΄. "Or εἐἰώϑει Ἰουλιανὸς " ἀρχὴν νίκης, οὐ πολέμου τί- 
ϑεσθαι.- 
| 5 Τοῦτον δεξάμενος ἑταῖρον ἐφ᾽ ἑαυτῷ συνιστάμενον εἷ- R. 55) 
| ixs»- sir ἄλλος προσῇει, καὶ πλῆϑος ἦν" καὶ καϑάπερ oi 
^— Πνϑαγύρειοί φασι, μονάδος ἐπὲ δυάδα κινηϑείσης οὐκέτι 
| τὴν τῶν ἀριϑμῶν ἠρεμεῖν φύσιν, ἀλλὰ διαχεῖσϑαι καὶ ῥεῖν 
᾿ς ἐς πολύ, οὕτω, Xapgiérrovog Κερκίωνα προσλαβόντος, αἵ τὸ 
 1ompa5stc ἐπὶ πολὺ προήεσαν, καὶ ὃ τῶν συνισταμένων ὄχλος 
| ἀνάλογον ἠκχολούϑει ταῖς πράξεσιν. Cod. 385 
9'. "Ort φησὶν ὃ Εὐνάπιος περὶ ᾿ουλιανοῦς ἐνταῦϑα 
|. δὲ γενομένους μεμνῆσθαι προσῆκεν, ὡς νῦν ἡ γραφὴ περιέ- 
|  xt& τὰ τοῦ Καίσαρος ἔργα, ταῦτα δὲ ἐγίγνετο Κωνσταντίου 
ιοβασελέως βασιλεύοντος. ὥσπερ οὖν ἐν τοῖς κατὰ Kovotáy- 
i0» ἀμφοτέρων μεμνημένη τὰ τοῦ προκειμένου Κωνσταντί- 
ον μᾶλλον εἶλχεν καὶ παρῆγεν εἰς τὸν λόγον, οὕτως ἐπειδὴ 
τὸν λόγον ἐκ τῆς γενέσεως εἰς Ἰουλιανὸν ἐλϑῳτα τὸν Καίσα- 
θα νῦν ἀναγράφει, ἐπιμνήσεται πάλιν, ἐς ὅσον ὧν ἐγχωρῇ Ἀ. 458 
λοαῦ, τῶν xarà τοὺς παραπίπτοντας καιροὺς εἰς τὸν Καίσαρα 
Κωνσταντίῳ συντεϑειμένων τὸ καὶ μεμηχανημένων. 
'O μὲν γὰρ Ῥωμαῖος lMagiog τὸν ἀντίπαλον Σύλλαν 


12. Ἰουλιανὸν ed. 16. τὰ τοῦ N., ταῦτα ed. — 20. ad, τῶν 
B., αὐτῶν ed. 


| ius incolae armis resisterent; verumtamen illam propriae instar ha- 
' berent, quae iam sui deditionem fecisset. | 

8. lulianus non pugnam, sed victoriam exordiri solebat. 

Hunc in sodalitatem receptum lateri suo adhaerentem habebat: 
tum alius accedebat, flebatque numerus. Et quemadmodum Pytha- 
gorii aiunt monadem, si ad dyadem adiiciatur, haud iam retinere 

! solitariae notae rationem , sed diffundi atque in pluralem numerum 
crescere ; ita postquam Charietto Cercionem sibi adiunxit , plura iam 
facinora edebantur, et iam conspirantium turba propter felicem fa- 
ctorum successum sequebatur. 

9. Haec ait de luliano Eunapius: Atque hoc iam loco memi« 
nisse decet, nunc quidem historiam facta Caesaris complecti, quaé 

idem Constantio Augusto regnante patrata fuerunt. Sicati ergo, 

um Constantii res narrabantur, utriusque mentio in bistoria fiebat, 

| ita tamen ut, quia Constantius praecipua persona erát, ad hunc ma- 

xime tenderet spectaretque oratio; ita nunc, quia de luliano ab 

| eius nativitate usque ad Caesaris dignitatem scribimus , rursus quan- 

tum res tulerint, insidias mfchinasque memorabimus, quas opportung 
tempore adversus Caesarem Constantius instruxit, 

Adversarium Syllam Marius Romanus feram bimembrem appel- 


Dexzippus, Eunapius etc. 5. 


66 EXCERPTA 


διπλοῦν ϑηρίον ἀποκαλῶν, ἀλώπεκα xai λέοντα, μᾶλλον ἔφα-- 
exc φοβεῖσθαι τὴν ἀλώπεκα" Κωνσταντίῳ δὲ λέων μὲν οὐ-- 
δεὶς παρῆν, πολλαὲ δὲ ἀλώπεκες κύκλῳ περιτρέχουσαι διε-- 
ϑορύβουν τὸν Καίσαρα. 

v. Πᾶσα δ᾽ 5 βία τὴν γραφὴν κατὰ μιχρὰ xai ἐπὲξπ 
Μωνοστάντιον φέρεται, καὶ τῶν ὑπ᾽ ἐκείνου πραέτομένων -- 
καστον ἀναγαγεῖν ἐπὲ καιροὺς xaJ ovg ἐγίνετο καὶ συνέ-- 


πιπεεν. 

Τύτε δὴ ὃ Κωνστάντιος ἐφ᾽ οἷς ἔδει δυσφορῶν, καὶ ὃ 
ἔπραττεν Ἰουλιανὸς ἔλεγχον τῆς ἰδίας βασιλείας 9nolaufla-to 
γῶν, Tüg τὸ δηλουμένας ἐπινικίους ἑορτὰς εἰς πένϑος xaé 
συμφορὰν μετέβαλλε, καὶ διοιστρούμενος ὑπὸ φϑόγου καὲ 
λύπῳς πρὸς τὸν ἐμφύλιον ἐξώγχωτο πόλεμον. ΄ 

Ἔοικε μὲν οὖν καὶ ἄλλως ὃ χρόνος ἂν ταῖς μαχραῖς πε- 
οιόδοις καὶ κινήσεσι πολλάκις ἐπὲ τοιαῦτα καταφέρεσϑαει 5 
συμπιώματα, καϑάπερ οἱ τῷ Ζαρείῳ συστάντες ἐπὶ τοὺς 
μάγους ἦσαν ἑπτὰ, καὶ οἱ πολλοῖς ὕστερον χρόνοις ᾿Αρσάκῃ 
xarà ἸΠακεδόναν συνεγερϑέντες ἴσοι τὸν ἀριϑμὸν ἔτυχον. 

R. 259 Συνορῶσι dà, ὅτι Sepuórgrog μὲν δεῖται καὶ δρμῆς τὸ 
ἀσφαλές" τὸ γὰρ τῆς ἀνάγκης παρὰ πόδας ἑστὸς, σχῆψενδλο 
ἥκιστα ἐχδεχόμενον, προσχρότερον ὠπαιτεῖ τὸν κίνδυνον. 

ια΄, Ὅτι περὲ τῆς στρατείας τῆς κατὰ Ναρδινῶν πο-- 


9. ἔδει] χαίρειν ἔδεε Ν. χο. ἑστὸς, σχἥψιν Β., ἐπισχῆψιεν ed. 
21. προχειρότερον coni B. 22. ᾿λαμανῶν coni. B. 


lare solebat, vulpem atque leonem; sed tamen magis vulpem timere 
se aiebat. Constantio hercle nullus leo aderat, sed multae vulpes 
circumsilientes negotium Caesari facessebant. 

10. * Sed plane necesse est, ut paulatim historia ad Constantium 
quoque deflectat, atque ut eius res gestas temporibus quamque suis 
collocet. 

Tunc vero Constantius, quae par erat, moleste ferens, et Iu- 
liani facinora regni sui vituperationem existimans, triumphales , qui 
indicti erant, festos dies ad luctum tristemque casum transtulit ; 
invidiaque et dolore furens ad civile bellum prorupit. 

Tempora saepenumero visa sunt longis periodis ac conversioni- 
bus ad eosdem redire casus, Veluti qui cum Dario adversus magos 
conspiraverunt, septem numero erant: et post tempora multa hi, qui 
cum Ársace,contra Macedonas rebellaverunt, pari numero fuerunt, 

Intelligunt autem, opus esse ardore et impetu ad efficiendam 
securitatem. Namque instans necessitas, considerationem | minime 
patiens, proximius vindicat sibi periculum. 

«τὶ. De bellica expeditione adversus Nardinos, quae varios ca- 
$us experta' est, scribit ipse Iulianus cum alibi alia, tum in episto- 


EX EUNAPII HISTORIA. 63 


| λἀστερόπου γενομένης ἐχτίϑησι μὲν αὐτὸς "Iovijuavóc , ἄλλα dà 
ἀλλαχοῦ καὶ πρὸς πολλοὺς ἀναφράζων ἐν ὃπιστολαῖς. πρός 

| να 4090» Κυλλήνιον καὶ ταῦτα ἐξηγούμενον τὰ μὲν ἐπιτι- 
aoo» cc διαμαρτάνοντα τῆς ἀληϑείας φαίνεται, καὶ παρεκτί- 
5ϑησέ γε τὰ πραχϑέντα. ὅπως γέγονε" φώσκων dà μὴ δεῖσϑαί 
πον τα τὸ ἔργα λέγοντος, (οὐδὲ γὰρ Παλαμήδην "Ougoov ᾿ 

προσδεηϑῆναιί φησιν εἰς δόξαν,) καὶ τὰς ἀλλοτρίας συγ- Cod.a86 
γραφὰς τῶν ἰδίων ἔργων ὑπὸ μεγαλοψυχίας παραιτούμενος, 
αὐτὸς ὅμως διὰ μέγεθος τῶν πεπραγμένων πρὸς τὸ λέγειν 
Ιοαϑύτὰ κατασειόμενος, οὐδὲ συγγραφὴν ἁπλῆν, ἀλλ᾽ ἔπαινον κέ- 
πριχέν Tiva καὶ λαμπρὸν δαυτοῦ διέξεισιν αὐτοχέλευστος, καὶ 

πρὸς πολλοὺς αὐτὼ διὰ τῶν ἐπιστολῶν ὑμνῶν». 

aff. Ὅτι κρατεῖν ὡς ἐπίπαν εἴωϑεν ἂν μὲν τοῖς ἀπεί- 
ροὲς τὸ πλέον, ἂν δὲ τοῖς iori τὸ γεγυμνασμένον" οὐ 
τ5γὰρ ἔν τοῖς μετὰ τέχνης ἀπαντᾷ τὸ παράλογον τῆς τύχης, 

.. ἀλλ᾽ ἐν τοῖς ὠτέχνοις χώραν ὄχει τὸ αὐτόματον, ὥσπερ κἀν 
εαῖς ἄλλαις ἐπιστήμαις δρῶμεν τὸ προτεϑὲν οὖχ ὑπὸ τῶν d- “ 
πιξίρων, ἀλλ᾽ ὑπὸ τῶν μελετησάντων ἐχτελούβενον. 

ty. Ὅτι πᾶν ἔργον κρεῖττον ὠποῤῥήτως στρατηγούμε- R. a6o 

2070»- ὅστις δὲ ἐν πολέμῳ κρύπτει τὰ πλείονα, κρείττων ἐστὶν 

3] ὃ μετ᾽ ἔργων ϑρασύτητος φανερῶς ἐπιών. 
εδ΄. Ὅτι ὃ κυνικὸς Ἡ ράχλειος ἀκροασόμενον ἐχάλει τὸν 
v0. xéxQixe»] ἱστορικὸν N. Ἑ 17. προτεϑὲν N., προστεϑὲν ed. 
20. ἐστὴν ἢ ὁ] ἐστὶ τῆς ed. 81. d om. ed. "Hoá - 
xitios] Cod. hoc loco Ἡράκχλειτος; δὲ infra in rebus Procopii ty- 
ranni idem codex habet ἩΗράχλειος. Priori lectioni favet Suidas ;* 


Bosteriori textus Yuliani in oratione contra hunc cynicum ed. 
etav. MAivs. ἀχροασόμενον N., ἀχροασάμεγον ed. 


lis ad diversos illam enarrat. Ád quendam itaque scribens Cylleni- 
um, qui argumentum illud tractaverat , primum quidem eum obiur- 
PL propterea quod a veritate aberraverat; tum ipse rem prout se 

ebat exponit. Ait autem, facta illa scriptore non indigere : nam 
meque Palamedi, inquit, ad gloriam opus Homero fuit. Ergo alie- 
nas factorum suorum historias excelso animo abnuens, ipse tamen 
magnitudine rerum gestarum ad dicendum impellitur. Neque sim- 
plicem historiam, sed luculentam sui laudationem sponte persequitur, 
atque in epistolis ad multos scriptis se ipsum praedicat. 

13. In imperitis plerumque numerus praevalet, in sapientibus 
eruditio. Neque enim fortunae temeritas arte praeditis usuvenit, 
sed rudibus casus fortuitus deminatur. Sic et in aliis disciplinis ad 

| propositum finem non imperitos, sed sollertes devenire videmus. 

13. Quodvis opus militare secreto ducum consilio dirigi prae- 
stat. Sane qui belli plura celat, potior est illo, qui factorum auda- 
ca manifeste utitur. 


68 |. EXCERPTA 


Ἰουλιανὸν ὡς ἧς τὴν βασιλείαν ὠφελήσων αὐτόν. ὃ δὲ ϑαυ- 
μάσας τὸ τῆς ϑικοσχέσεως ὕψος ἑτοίμως ὑπήκουσεν. ἐπεὲ δὰ 
παρὼ δόξαν ἀπήντησεν, ὃ Ἰουλιανὸς ἀντιγράψας λόγον τὴν 
éavroU δύναμιν ἐξέφηνε καὶ τὸ τῆς φύσεως ἀνυπέρβλητον- 
oí δὲ ὠκούσαντες χαταπλαγέντες τὴν ἀύναμιν τοῦ λύγου, κα- 5 
ϑάπερ ϑεοῦ προσεκύνησαν τὴν» φιλανϑρωπίαν, ὅτι τὸν βασι-- 

- λικὸν ϑυμὸν διέλυσε λογικῇ φιλοτιμίᾳ. ὃ δὲ καὶ ἑτέρῳ λό-- 
γῳ τὸν αὐτὸν κυνικὸν ἐτίμησεν. 

A.C.363. * ω΄, "Or. τῷ Ἰουλιανῷ ἤκμαζεν ὃ πρὸς Πέρσας πόλεμος, 
ι] 1ατάς τὸ Σκυϑικὰς κινήσεις ὥσπρρ ἐγχρυπτομένας ἔτι * χυματε-τὸ 

στὴν ἐτίϑει πόῤῥωθεν ἢ ϑεοκλυτῶν ἢ λογιζόμενος. λέγει 
οὖν ἐπιστέλλων"", ,Σκύϑαι δὲ νῦν μὲν ἀτρεμοῦσιν, ἴσως δὲ 
οὐκ ἀτρεμήσουσιν." ἐς τοσόνδε ἐξικνεῖτο χρόνον τῶν μελ- 
λόντων αὐτῷ 7j πρόνοια, digo", ὅτι τὸν ἐπ’ αὐτοῦ μόνον καε-- 
ρὸν ἡσυχάσουσι, προγινῶσκειν. 15 
tg. Ὅτι τὸ πρὸ Κτησιφώντος πεδίον ὀρχήστραν πολέ- 

R.2614:0U. πρότερον ἀποδείξας, ὡς ἔλεγεν Ἐπαμινώνδας, Διονύσου 

σκηνὴν ἐπεδείκνυ Ἰουλιανὸς, ἀνέσεις τινὰς τοῖς στρατιώταες 

καὶ ἡδονὰς ποριζόμενος. 

εζ. Ὅτι τοσαύτη ἐν τοῖς προαστείοις Κτησιφῶντος d-20 
φϑονία τῶν ἐπιτηδείων ἦν, ὥστε τὴν περιουσίαν κίνδυνον 
τοῖς στρατιώταις φέρειν, μή ποτα ὑπὸ τρυφῆς διαφϑαρῶσιν. 

i4. ἡ om. ed. — 16. τὸ add. Ν., — 22. τροφῆς ed. 

τά. Heraclius cynicus lulianum invitavit, ut se praeceptorem . 
audiret, ceu regno administrando utilem futurum. Is autem magníi- 

- "tudinem promissorum admirans, alacriter morem gessit. Mox, quum 
res citra spem evenisset, Iulianus, contra illum oratione scripta. in- 
genium suunr naturamque eximiam demonstravit. Quicumque vero 
scriptum illud legerunt, tum eloquentiae vim suspexerunt, tum prae- 
cipue Iuliani clementiam, tamquam dei, osculati sunt, qui regalem 
iram litteraria disceptatione dissolvit, Deinde lulianus alia quoque 
oratione cynicum ultus est. 

15. Quo tempore Persicum bellum calebat, Iulianus Sceythicos 
quoque motus latentes adhuc, procellae instar, procul sentiebat, 
vel dei familiaris monitu, vel proprio ratiocinio. Dicit ergo in episto- 
la: ,Scythae nunc quiescunt; fortasse tamen hanc quietem non reti- 
nebunt,* Scilicet eius futurorum provisio in tantum tempus exten- 
debatur, ut illos sua aetate tantummodo pacem servaturos ante co- 
gnoverit. 

16. Iulianus in camipo apud Ctesiphontem belli choream primo 
ostentans, ut aiebat Epaminondas, Bacchi scenam exhibuit, otia 

" quaedam et voluptates militibus indulgens. ^ . 


. 19. Tanta erat in Ctesiphontis suburbanis rerum copia, ut ab- 
undantia militibus periculum creaverit, ne luxurie corrumperentur. 


EX EUNAPII HISTORIA, | 6g 


| 45 - "Ore Bone τὸ ἀνθρώπινον xai ἄλλως δπέφορον εἷ. Cod. 17: 
»e» x«x4 χάταντες πρὸς τὸ βάσκανον.  xaé oi στρατιῶταε 
οὐκ ἔχοντες ὅπως ἐπαινῶσιν ἀξίως τὰ πραττόμενα, ,,τοὺς 
Αχαεούς᾽ gas ,, ἔκρινον ἀπὸ τοῦ πύργου," στρατηγικός 
pru; καὶ περιττὸς εἰς φρόνησιν ἕχαστος οἶναι βουλόμενοι. 
καὶ τοῖς μὲν ὕλη τις ὑπῆν φλυαρίας" ὃ dO τῶν ἐξ ἀρχῆς 
ἐχόμενος λογισμῶν ἐπὶ τὴν οἰκείαν ἀνέστρεφεν. 

&9'. Ὥσπερ dà ἐν πολέμῳ καὶ τοσούτων ἐπικειμένων 
ἄρχοντος δεόμενον τὸ στρατόπεδον τὴν αἵρεσιν περιεσκόπει. 
toxaé καϑάπερ ἐατρικοί φασε χκαταδύτων γενομένων δυεῖν ἀλ- 
γημάτων τὸ ὅλαττον ὑπὸ τοῦ σφοδροτέρου λύεσϑαι, οὕτω 
καὶ τότε ϑεωρεῖν Si», ὡς τὴν ὑπεροχὴν τοῦ κατὰ τὸν βασι- 
Ma πάϑους ó τοῦ πολέμου φόβος παρὰ πόδας ἑστὼς 'xara- 
μαραίνων ἀπήμβλυνεν. τὸ μὲν γὰρ γεγενημένον ἦν φανερὸν, τὸ 

1543 ὅπως εἴχαζεν ἄλλος ἄλλως, ἠπίᾳμτο δὲ οὐδὲ εἷς. πλὴν 8v 
τοῦτό ys ἤδεσαν, ὡς αἱρεῖσθαι προσῆκέ σφισιν ἄρχοντας. εἰ 
δὲ καὲ πλῆϑος ἦσαν, τοῦτο γοῦν ἠπίσταντο σαφῶς, ὅτι aQ- 
χοντος μὲν εὐπορήσουσε, τοιοῦτον δὲ οὐδὲ ci "πλαστὸς ϑεὸς 
εὑρήσουσιν. ὃς γε διὰ φύσεως δξουσίαν καὶ τὸ ἰσομέγεϑες τῷ B. 165 
δοϑείρ ἀγωγῆς τὸ ἀνγάγχην ἐπαύσατο πρὸς τὸ χεῖρον ξλκούσαν, 
χαὶ éx τοσούτων ἀνενεγκὼν κυμάτων» οὐρανόν τὸ εἰἶδὲ xai 


3. ἐπιφέρον ed. 4. φασὶν N., φησὶ ed. 10. χαταϑύ- 
τῶν} χαταδήλων N. ^ 320. ἔπαυσε s. ἐβιάσατο coni. B. 


18. Ceteroquin videtur bumana natura ad invidiam propensa 
atque proclivis. — Milites quum pro meritis res gestas laudare non 
qouent : »Achaeos, dicunt, de turri iudicabant;* quum se quisq 

peratoria scientia praeditum prudentiaque praestantem haber: v 
let — Atque his quidem materia nugendi suberat; ille autem susce- 
ptorum initio consiliorum tenax in regionem propriam revertebatur. 

19. Bellum quippe gerens tantisque periculis circumsessus de 
eligendo, quo carebat, duce exercitus cogitabat. Ác quemadmodum 
I»edici aiunt, si quando gemini dolores ingruant, ab acriore mino- 
rem solvi, sic eo tempore cernere erat summum amissi regis moe- 
rorem ab impendcnte belli terrore infractum atque debilitatum. Nam 
quod quidem acciderat, nemini non erat planum; quanam vero ra- 
Gone id esset patratum, alii aliter coniectabant, sed nemo certo 
sciebat; neque aliud cuiquam exploratum erat, nisi quod ducem 
eligere prorsus oportebat. Iam etsi vulgaris turba erazmt, id tamen 
Demo non videbat, ducis quidem copiam non defuturam , sed Iuli- 
ano parem , ne si deus quidem aliquis procrearetur, inventum non 
iri: qui naturae suae praestantia ac divina magnitudine vitae huius 
necessitatem , quae in deterius ruere solet, pervicit; seque tot flu- 
dibus ipsum emergens, coelum "introspexit, bonaque ibi latentia 


70 EXCERPTA 


ἐπέγνω τὰ ἔν αὐτῷ καλὰ, τοῖς ἀσωμάτοις ὁμιλήσας σῶμα 
ἔχων ἔτι. καὶ βασιλείας τὸ ἔτυχεν οὐχ ὅτι ἤρα βασιλείας, 
ἀλλ᾽ ὅτι τὸ ἀνθρώπειον ἑώρα δεομένους βασιλεύεσθαι" φιλο-- 
στρατιώτης τὲ ἣν διαφερόντως οὐχ ὅτι ἐβούλετο δημαγω-- 
γεῖν, ἀλλ᾽ ὅτι τοῦτο ἠπίστατο τοῖς κοινοῖς συμφέρειν. 5 
[Ταῦτα ληρϑῖν ὠνέχῃ, ἐμβρόντητε τῷ ὄντι καὶ ἀνεπιγνώ- 
pov τῶν πεφλυαρημένων; τίς γὰρ τῶν ἐγγενῶν Ἕλλησε 
δογμάτων οὐρανίων μεμύηται μυστηρίων ϑεατὴν ὑπάρξαε 
τὸν ἀπαλλαττύόμενον τῆς ἐντεῦϑεν βιοτῆς ἦ συνόμιλον ἄσω-- 
μάτων γενέσϑαε; καὶ τίνες οἱ ἀσώματοι οὗτοι, εἰ μή novio 
Γανυμήδης καὶ Ζεὺς ὃ Γανυμήδους ἐκ Τρώων ὀραστὴς, δι᾽ 
οὗ καὶ Ἥρα παραγκωνίζεεαε ἡ ἀδελφὴ καὶ γαμετὴ τῷ Φρυ- 
γὲ μειρακίῳ; ἀλλὰ τὰ μὲν κλέψας ἔχεις τῶ» “Χριστιανικῶν 
ὀργίων, τὰς ἀσωμάτους φημὲ φρατριὰς" ἐπεὶ τῶν γε σῶν δο- 
γμάτων μὴ οὐχὲ καὶ ἐμμαϑέστερον τῶν κατὰ τὸν φϑαρτόνιξκ 
τοῦτον βίον ἀχρατεστάτων οἱ κατ᾽ οὐρανόν σοι. ἁλῷεν uoxa- 
Cod. 17208; βιοῦντες". οἷς Ἥβη μὲν oiveyost πολλῷ τῷ νέχταρε, ob 
R.263dà μεϑυσχόμενοι τὰ ἐπαίσια διεξίασι Τρώων now εἰσορό-- 
cvrég. πρὸς τίγας καὶ τῶν xaJ? Ἕλληνας ξαυτὸν ἀναφέρων 
φιλοσόφων ἤρα βασιλείας; πρὸς ᾿Αγεισϑένη;;.. πρὸς “ιογέ-,0 
ψῆ; ἀλλὰ τούτοις μὲν ἰσμεν οὕτως ἀπραγμοσύνης μέλον, 
ὡς τὴν κυνῶν ἐζηλωκότας ζωὴν καὶ τῇ τούτων ἐγκαλλωπίζε- 
6. In margine cod. adscriptum erat: στηλιτευτειχὸς χατὰ Εὐνα- 
πίου. ἀνέσχῃ ἐμβροντὴς ed. 10. οὗτο: N., ἤτοι ed. 


15. οὗ dà ante πολλῷ ponendum esse putat B. 21. TOUTOLG 
., τούτους ed. 


movit, cum incorporeis naturis corpore nondum exutus familiariter 
versans. Neque vero imperium susceperat, quia regnandi cupidus 
esset, sed quia homines regnatore indigentes videbat. '"Tum et mi- 
litibus blandus erat, non ut in populo dominaretur, sed quia ex 
usu rei publicae id fore sciebat. 

[Inepta haec effutire ausus es, stulte revera homo et nihil intel- ἡ 
ligens? Nam quis in patriis Graecorum dogmatibus sic initiari di- 
citur, ut mysteriorum coelestium spectator fiat, atque ut ex hoc ter- 
reno incolatu translatus cum incorporeis naturis versetur? Quinam 
vero sunt hi incorporei, nisi forte Ganymedes et Iupiter, Ganymedis 
Troiani amator? cuius rei causa Iuno quoque soror et coniux explo- 
ditur, ut Phrygio pusioni locus sit. Sed enim video, te christianis 
sacris has, inqouam, incorporeas suffurari curias. Atqui ex tuoram 
dogmatum norma nonne turpius, quam intemperantissimi in hac 
vita mortales solent, beatos tuos deprehendes in coelo vivere? qui- 
bus Hebe quidem largum nectar propinat; ipsi vero ebrii obscoena 
fabulantur, Troianam urbem despectantes, Quemuam porro Graecum 


lsse βασελεύειν, ὅτι μηδ᾽’ ἐπανώρϑωσέ τι, εἰ μὴ πρῶτον μὲν 
φελοδοξέας κακῷ λυσσήματι ἀχάριστος περὲ τὸν εὐεργέτην 
διαγενόμενος, ἔπειτα καὶ ὅπως τοῖς ἄγουσιν αὐτὸν δαίμοσε 
$r0 ὀλέϑριον ἀφοσιούμενος σέβας, λάϑοι πρὸς τῶν ὑπ᾽’ αὖ- 
τοῦ σπουδαζομένων δαιμόνων τοιούτου καὶ τέλους κυρῆσαι, 
ἀξίου xai τῆς ἐχείνων ἀπάτης καὶ τῆς ἑαυτοῦ ἐμπληξίας. 
x. Ὅτι πρὸς τὸν Ὀριβάσιον εἰπόντα, ὡς οὗ χρὴ τὸν 
ϑυμὸν, xà» ὀπεισίῃ, διὰ τῶν ὀμμάτων καὶ τῆς φωνῆς ἔχ. , 
ιοφορεῖσϑαι, ρα τοίνυν" εἶπεν, , ἐπειδὴ καλῶς λέγεις, εἰ τοῦ- 
τὸ ἐγκαλέσεις ὅτι δεύτερον." 
κα΄. Ὅτι φασὶν ᾿Αλεξάνδρου ϑειάζονετος ξαυτὸν ἐκ Zf- 
éc Ὀλυμπιάδα ϑρυπτομένην φάσκειν" .,γοὐ παύσεται τὸ μει- 
ράκεον διαβάλλον μὲ πρὸς τὴν Ἥραν;" 
ι5 xff. Ὅτε προσαγορεύων ὃ ϑεὸς τὸν Ἰουλεαγόν φησιν» — B.264 
,0 τέχος ἁρμελάταο ϑεοῦ, μεδέοντος ἁπάντων." 
xy. Ὅτι ὃ Ἰουλιανὸς ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς ἰδιον ὠνακαλεῖ 
τὸν ἥλιον, οὖχ ὥσπερ ᾿Αλέξανδρος διαβάλλεται φάσχων 
πρὸς τὴν Ἥραν, ὅτε Ὀλυμπιὰς αὐτὸν ἐκ Ζιὸς ἀνελομέγνη 
10:010 οὐκ ἀπεχρύπτετο" ἀλλ᾽ οὗτός γε émi ταῖς τοῦ ϑεοῦ 
μαρτυρίαις αἰωρούμενος εἰς τὸν Πλάτωνα ὑποφέρεται, ὧσ- 


9. ἐπείση ed. 16. πέχος ed. 17. Post ἔδιον add. M. πα- 
τέρα. 0 


philosophum aemulatus est Julianus, cum regnum appetivit? num 
Ántistbenem ? num Diogemem? Atqui hos scimus tanti otium fe- 
csse, ut canum quoque vitam amplexi sint, atque horum appella- 
tione gloriarentur. Nequaquam igitur ut res humanas corrigeret, im- 
perium affectavit; mam nihil omnino emendavit; sed primo quidem 
prava gloriae cupiditate ingratus adversus benefactorem fuit: deinde 
dum ducibus suis daemonibus scelerata religione se devovet , nesci- 
vit, fore ut per cultos ab se daemonas talem exitum consequeretur, 
qui et fraudem simul illorum et suam vesaniam deceret] 

20. Monenti Oribasio, non oportere iram, etiamsi adsit, vooe 
εἰ ocnlis declarare, ,,Tu vero videsis, inquit [ulianus , quandoqui- 
dem recte ais, an me iterum hac in re castigare possis. 

. 291. Quum Alexander divino se lovis encre satum Íactaret, 
siuat Olympiadem affectato fastidio dixisse: Nondum hic pusio apud 

nem criminandi mei finem facit? 

312. Deus Iulianum alloquens ait: 

O stirps aurigantis Dei, qui omnia regit! : 

43, Solem lulianus in epistolis suum appellat: haud equidem 

raiione Alexander calumniatur apud lunomem, nempe quod 
|ympias de Xove se comcepisse non dissumularet; verum ipse Dei 


- STEM. 
- 


t 


P ν —— 
NGC N 


! . τιν 
. 


EX EUNAPII HISTORIA. ἜΣ 
eus χλήσει. οὐκ οὖν ἐπανορϑῶν τὸν ἀνθρώπινον βίον εἷ- 
j 
: 


ΠΥ 


72 : EXCERPTA 


περ ὃ ἐκείνον Σωχράτης φησί», μετὰ μὲν Διὸς ἡμεῖς, ἄλλοε | 
dà μετ᾽ ἄλλον τῶν ϑεῶν," ταύτην καὶ αὐτὸς εἰς τὴν ἥλεα-- 
ἐκὴν βασιλείαν τινὰ καὶ χρυσῆν σειρὰν ἀναφέρων καὶ συνα- 
πτήμενος. — 
Β.265 κδ΄. MAX ὁπότο σκήπτροισι τεοῖς Περσήϊον αἷμα 
ἄχρε Σελευκείης κλονέων ξιφέεσσι δαμάσσῃς, 
δή τότε σὲ πρὸς Ὄλυμπον ἄγει πυριλαμπὲς ὄχημα 
ἀμφὲ ϑυεολλείῃσε κυκώμενον ἐν στροφάλιγξι, 

. λυσάμενον βροτέων ῥεϑέων πολύτλητον arógv. 

ἥξεις δ᾽ αἰϑερίου φάεος πατρώϊον αὐλὴν, t 
ὄνϑεν ἀποπλαγχϑεὶς μεροπήϊον ἐς δέμας ἤλϑες. 

K. 266 Τούτοις ἀρϑέντα τοῖς ὅπεσιν αὐτὸν καὶ λογίοις μάλα | 
ἡδέως φησὲν ἀπολιπεῖν τὸ ϑνητὸν καὶ ἐπίκαιρον. πρόκεινται 
δὲ τῶν λογίων ἄλλαι τινὲς εὐχαί τε καὶ ϑυσίαι περὲ τοὺς 

Cod. ιη3ϑεοὺς, ἃς ἐκείνῳ μὲν δρᾷν ἀναγκαῖον ἦν ἰσως, ἐς δὲ ἷστο-τ ἢ 
ρικὸν τύπον καὶ βάρος φέρειν οὐκ ἣν εὔλογον" τὸ γὰρ καϑ' 
ὅχαστα οὐκ ἦν ἀλήϑειαν τιμῶντος, ἀλλὰ διὰ πολυπραγμο- 
σύγην ἐς λῆρον ἀποφερομένου καὶ παρολισϑαίνοντος. ᾿ 

x8. Ὅτε φησὶν Εὐνάπιος" περὲ μὲν οὖν τῶν παλαιο- 
1. ἄλλοι δὲ Plato Phaedr. p. 47, 17., ἀλλ οὐ ed. 
coni. N. 5. ὁπόταν Suidas s. v. ᾿Ἰϊουλιανός. 


όλιξε ed. ϑυέλλῃσε ed. 9. Gijarra Boot. Suid. do- 
» 


ed. 10. αὐλὸν Suid., dix» ed. 15. Post ἔχασεα 
N, ins. γράφειν. 


ΜΒ... 


testimoniis subnixus ad Platonem provocat, Nam sicuti Platonicus 
eit Socrates: Cum Iove nos sumus, alii cum alio deorum; íta etiam 
lulianus ad solare quoddam regnum aurea veluti catena referebat 
semet atque adiungebat. 

24. Sed postquam sceptro tuo Persicum genus 

Seleuciam usque persequens gladio subieceris; 
Tunc te ad Olympum splendidus currus subvehet, 
Nimbis circumdatum atque yorticibus, 

Variis mortalium membrorum aerumnis liberatum, 
Venies autem ad aetherii luminis paternam aulam, 
Unde olim excussus ad humanum corpus abieras, 

His elatum versibus atque oraculis lubenter admodum mortales 
temporalesque exuvias dimisisse ait. Iam praeter haec oracula aliae 
quoque exstant nescio quae preces et peragenda diis sacrificia; quas 
quidem res ab eo fieri fortasse necesse erat, sed easdem in gravem 
historiam recipi non est decorum, Nam singillatim omnia persequi 
haud veritatem sectantis est, sed hominis, qui curiositate prolectus 
δὰ ineptias pronus delabitur. 

35. Ait Eunapius: — Quod quidem ad antiquiores res adtinet, 
οἱ quae ante nos evenerunt, venia scriptoribus danda est, aut ve- - 


à 


EX EUNAPII HISTOBIA. 73 


τέρων καὶ ὅσα πρὸ ἡμῶν, ἀνάγκη συγχωρεῖν τοῖς γράψασιν 
ἢ τοῖς πρὸ ἐχείνων λόγοις εἰς ἡμᾶς κατὰ μνήμην ἄγραφον εἰς 
διαδοχὴν πεεριφερομένοις καὶ καϑήκουσιν" ὅσα δὸ ἐφ᾽ ἡμῶν B.267 
εὐτῶν γόγονεν, ἀλήϑειαν τιμῶντι, καϑά φησιν Πλατῶν, 
Saupadoréo» τοῖς ἐντυγχάνουσιν. 
xg. Ὅτι GOüunnoc ὃ Μακεδὼν τὸ μέτρον ἰδὼν τοῦ 
σφετέρου σώματος, (ἐν παλαίστρᾳ γὰρ ἐπεπτώχει,) διαναστὰς 
ἀπὸ τοῦ πτώματος σώφρονα ἀφῆκε λόγον, ὡς ὀλίγην κατα- 
σχήσων γῆν εἶτα ἐπιϑυμοίη τῆς ἁπάσης. 
(0 — xb. Ὅτι τὸν Θησέα φασὶν οἱ παλαιοὶ ζηλωτὴν "Hoa- 
τλέους γενόμενον μικρὰ τῆς μιμήσεως ἐχείνης ἀποχερδᾶναι. 
— xp. Ὅτι τοῦ Προκοπίου τοῦ συγγενοῦς Ἰουλιανοῦ στα-- A. C. 365 
σιάσαντος καὶ τυραννίδι ἐπιϑεμένου, Ἡ ράχλειος 0 κυνικὸς o B et 
προσελϑὼν αὐτῷ xai xaraxgorgcac εὖ μάλα τῇ βακτηρίᾳ Valla 
ιὑτούδαφος., ,»,γάλχιμος ἔσσο᾽ φησὶν, ἵνα τίς σε καὶ ὀψιγόνων 
εὖ εἰπῃ." 
x3. Ὥσπερ οὖν οἱ φυσικοί φασι πάσης κινήσεως εἶναι 
τέλος ἀκινησίαν, ἣ ταῖς ἄλλαις κινήαεσίν τὸ κινεῖσϑαι δίδω- 
σιν αὐτὴ μένουσα, οὕτως ἂν τις ὑπέλαβε καὶ τότε τὸν πρό- 
λοσβύτην ᾿ΑΜρβιτίονα παρατυχόντα τὴν τοῦ βασιλέως ἄτακτον 
καὶ χυματοόδη φορὰν εἰς ὁμαλὸν καὲ λεῖον καταστορέσαι τοῦ 
λογισμοῦ πάϑος" μιχροῦ γὰρ ἐξέατη διὰ δειλίαν τῶν xo 
γῶν πραγμάτων». 
2. πρὸ] περὲ N. 10. Procopium significat imitatorem Iuliani. Ν. 
tustioribus etiam traditionibus, quae memoriter et sine scripto ad 
8086 utque ex ordine devenerunt, Verumtamen ree, quae nostra ae- 


tate acciderunt, eae, servato veritatis honore , ut ait Plato, traden- 
dae lectoribus sunt. 


26. Philippus Macedo, conspecto sui corporis modulo, (in pa- 
laestrae enim arena deciderat,) exsurgens a casu, modestam senten- 
am dixit, quod is videlicet modicam terram occupaturus univer- 
sam adpeteret, 

39. Aiunt veteres, Theseum, dum Hereulem aemulari vellet , 
exiguum imitationis suae fructum tulisse. 

.. 398. Quo tempore Procopius, Iuliani propinquus, adfectata tyran- 
uide, rebellavit, Heraclius cynicus ad eum accedens humumque cum 
Jonitu vitga quatiens, »Forti, inquit, animo esto, ut aliquis te quo- 
que posterus laudet.* ᾿ 

39. Sicut igitur physici aiunt, cuiusvis motus finem esse quie- 
lem, quae motibus vim mobilem dat, ipsa interim manens immota; 
ta licet existimare, senem Arbitionem, quum incidisset in impera- 
loris incompositam fluctuantemque agendi rationem , ad aequabilita- 
lem eius animum lenitatemque revocasse; qui sane ob formidinem 
Wope omissurus erat rem publicam, 


7Á EXCERPTA 


X. Meyalówvyor γὰρ xai λίαν ϑεθειδὲς τὸ καὶ vds 
αἰτίων φείσασθαι, οὐκ ἔξω δὲ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τὸ μὴ 
Β. χὐδχαὶ τῶν ἀναιείων. τὸ μὲν γὰρ ξένον τῆς τιμωρίας λόγῃν 
yivfra. τῆς ἀρχῆς, ἵνα φόβῳ συνέχηται τὸ ἀρχόμενον" τὸ 
δὲ ὑπεροπτικὸν τῆς κολάσεως δι’ ἀρετῆς ὑπεροχὴν γένεται, s 
ὡς τῆς βασιλικῆς ἀρχῆς διὰ μέγεϑος καὶ ὄγκον ἀρκούσης 
ξαντῇ καὶ ἄνευ τιμωρίας. ἀλλὰ ταῦτα μὲν, ὅπῃ γρώμης 
ἔχει τις καὶ χρώνι, οὕτως ἐχέτω. 


΄ Aa. Ὅτι ó Ποσειδώνιος ἔλεγεν, ἀπελϑόντος ᾿Αλεξάγδρον 
τὸ στρατόπεδον ἐοικέναι τῶν Ῥαχεδόγων ἐχτετυφλωμένῳε ὦ 


Κύχλωπι. 
Α. PU. AB. 'O dà Θεόδωρος ὃ κατειλεγμένος τοῖς νοταρίοις dv 
Valent. εἰ δίκῃ ἐτιμᾶτο παρὰ τοῦ βασιλέως" τό,τε γὰρ εὖ γεγονέναι 
ValLiizgogg» αὐτῷ, καὶ τὸ εὖ πεφυχέναι πρὸς ἀρετὴν ἅπασαν, 
Cod 17$ γό,τε σῶμα συνήνϑει ταῖς ἀρεταῖς, καὶ τὸ ἐπαφρόδιτον ἐν ταῖς τ 5 
συνουσίαις κόσμος ἐδόχει τῶν ἀρετῶν ἐμμελῆς τις καὶ παγ- 
αρμόνεος. ἀλλ᾽ ἔλαϑεν, ἢ φησιν Ὅμηρος, ὑπὸ τῶν ἰδίων 
διαφϑαρεὶς καλῶν. τὸ γὰρ ἀνθρώπενον, xai ὅσοι περὶ στρα- 
τείας ἐπὲ τὰ κέρδη καὶ τὰς κοινὰς τύχας ἐπτοημένοι καὶ xs- 
χηνότες, τὴν ἡμερότητα καταμαϑόντες αὐτοῦ καὶ τὸ nQOgao. 
τὰς ὁμιλίας εὐχρατὲς καὶ πρόχειρον, ταχὺ μάλα τὴν ἀμα- 
xo» καὶ φοβερὰν καὶ τοῖς νοῦν ἔχουσι χολαχείαν ποιοῦντες 
καὶ προβαλόμενοι καϑάπερ ἐλέπολιν τινα καὶ μηχανὴν ἀφνυ- 


13. τότε γὰρ εὖ γέγονεν ἃ «ὦ. 21, εὔχρατον coni, B. 


3o. Magnanimum est et valde divinum reis ignoscere: non est 
autem extra humanam naturam, etiam insontibus non parcere, Nam 
poenae insignes imperii tuendi gratia infligi solent, ut timore con- 
tineanter subiecti: at enim omissio poenae ab eximia virtute venit: 
ceu si regia dignitas magnitudine fastigioque suo sibi sufficiat, quin 
opns suppliciis sit, Verumtamen de his pro sua quisque sententia 
iudicet. 

31. Quum e vivis excessisset. Alexander, Posidonius aiebat Ma- 
cedonicum exercitum similem esse Cyclopis lumine cassi. 

3a. Theodorus, qui erat inter notarios adscriptus, iure in pre- 
tio apud Caesarem habebatur: nam et nobili loco natus, et natura 
ad quamlibet virtutem aptus erat, et eorporis decus, et in consue- 
tudine familiari venustas concinnum quoddam et usquequaque de- 
cens virtutum ormamentum erant, Sed enim nesciebat, ut ait Ho- 
merus, se bonis suis perditum iri. Vulgus enim et quotquot in 
exercitu quaestui publicisque bonis proni inhiabant, cognita huius 
mollitia Vt in convictu facilitate ac docilitate, protinus adhibere 
coeperunt invictam illam οἱ sapientibus etiam formidabilem adsen- 
tationem; quam illi ceu tormentum quoddam et machinam insupe- 


EX EUNAPI HISTORIA. 95 


wow, ἔξέωσαν τῶν ἀσφαλῶν καὶ σωτηρίων λογισμῶν τὸν 
γεαγέσχον, xoc κατέσεισαν εἰς τὸν μανιώδη xai, σφαλερὸν τῆς 
βεσιλείας ἔρωτα. 

Ay. Ὅτε φιλοχρηματίαν φασὲ πηγήν τινα πάσης καχέας Ἀ. 269 
Weyy&wetr , οὐδὲ τῇ κακίᾳ πότιμόν τὸ καὶ χρήσιμον» ἐξ 
i yc γὰρ τῆς ἀρχῆς xaé ἀπὸ τῆς τῶν χρημάτων ποριτ- 
τῆς ἐπιϑυμέας τὸ τῆς ψυχῆς ἄλογον ἀρδόμενον ἔριν τ’ ἀνέ- 
φυσεν ἀνθρώποις καὶ μάχην" ὄρις δὲ αὐξηϑεῖσα πολέ- 
μους ἀνεβλάστησε καὶ φόνους: φόνων δὲ ὃ φυόμενος καρ- 
wx φϑορὰ τοῦ γένους καὶ ὕλεϑρος» ἃ δὴ καὶ ἐπὶ Οὐάλεν-: 
τὸς συνεπράξτετο. 

λδ΄; Κατὰ μὲν οὖν τὰ πρῶτα τῆς συγγραφῆς, οὐδενὸς 
vili» σαφὲς ἔχει» λέγοντος ὅϑεν τὸ ὄντες οἱ Οὖννοι, ὅπῃ v6 κεί- 
μεγοι τὴν Εὐρώπην πᾶσαν ἐπάδραμον καὶ τὸ Σκυϑικὸν ἔθ δι- 
ὄψαν γένος, dx τῶν παλαιῶν συντιϑέντι κατὰ τοὺς εἰκότας 
λογισμοὺς εἴρηται" τὰ δὲ ἐκ τῶν ἀπαγγελλομένων δοξάζον- 

τι πρὸς τὸ ἀκριβὲς, ες à» μὴ τοῦ πιϑανοῦ τὴν γραφὴν à- 
παρτήσαιμεν, μηδὲ παραφέροι πρὸς τὴν ἀλήϑειαν ὃ λόγος, 
ἡμεῖς δὲ οὐ ταὐτὸν πάσχοντες τοῖς ἐκ παίδων οἰκίαν μικρὰν 
XXaj φαύλην οἰκήσασιν, εἶτα διὰ τύχης εὑροιαν μεγάλων καὲ 
λαμερῶν ἐπιλαβομέγοις οἰκοδομημάτων, ὅμως διὰ συνήϑειαν 


7» ἀνέφυσεν B., ἀνεφύσησεν ed. 1ο. δὲ ed, — 12. τὰ add. Ν. 
21. ὅμως xaà ὅμως vel ὅμως dà B. 


nbilem admoventes, iuvenem e sanis salubribusque consiliis dele- 
dum ad furiosam perniciosamque regnandi sitim perpulerunt. 

33. Aiumt avaritiam malitiae omnis esse fontem; immo nee 
ipsi malitiae jucundam esse vel utilem. Etenim ex hac scaturigine 
ique ex nimia jae cupiditate, ubi semel pars animi deterior 
hic. labe imbuta fuerit, discordia inter homines gignitur et con- 
tentio. Discordia augescens bellum caedesque parit: caedium au- 
lem fructus est humani generis vastitas et exitium, Quae omnia 
&b Vilente. eveneruiit. 

34. In priore historiae editione, quoniam nemo adhuc certa 
MMraione prodidit, qua origine quibusve ex locié' Hunni univer- 
""  Éuropam pervaserint, Scythicumque genus ubique propagarint, 
1» quidem memorias veteres colligentes, rem probabili ratiocina- 

* tactavimus: tum quidquid relatum erst, diligenti iudicio 
"plorvimus, ne quid minus probabile proferremus, et ne sermo 
WSler veritate procul aberraret. ' Neque nunc tamen, more eorum, 
T! in exigua vilique casa a pueris enutriti, dein favorabili for- - 

* cursu magnas atque asplendidas domos nacti, nihileminus 
rMuwetudime victi antiquos adhuc amant lares atque amplectuntur; 

nos, inquam, praedietis utcumque narrata fucrunt indulgen- 


86 ον EXCERPTA 


ἃ Ο 3ρα δείξαν ἀληϑινὴν A£yovoay * ,, οἶνος καὶ ἀλήϑεια τοῦ Ζ|ιονό- 
Theo 1,490» ." διὸ καὶ τὸν ϑεὸν εἰχύότως “υαῖον καλοῦσιν, ὡς o9 
^ . μόνον διαλύοντα τὰς λύπας, ἀλλὰ καὶ τὸ στεγανὸν voi» dnog- 
ῥήτων διαχέοντα καὶ διακαλύπτοντα. καὶ τότε δήξαντος 
αὐτοῖς παρὰ πύτον τὴν βουλὴν, διαλύεται τὸ συμπόδιονβ 
ατώκτως. | 
À. C. 395 vB. Ὅτι oi παῖδες Θεοδοσίου éni τῆς βασιλείας αὐτοῦ 
Ind. ὃ ξστησαν. εἰ δὲ τὸ ἀληθέστερον, ὅπερ ἐστὶ σχοπὸς ἱστορίας, 
Arcadi προστιϑέναι δεῖ τοῖς γεγενημένοις, τὸ μὲν ὄνομα ἣν τῶν 
Ἀ. ,8ι βασιλέων, τὸ δὲ ἔργον τῶν μὲν κατὰ τὴν ἑῴαν Ῥουφώνου,το 
τὰ δὲ ἐσπέοια Στελίχωνος εἰς ἅπασαν ἐξουσίαν. οὕτω γοῦν 
οἱ μὲν βασιλεῖς ἐπετάττοντο παρὰ τῶν ἐπιτροπευόντων τὰς 
ἀρχὰς, οἱ δὲ ἐπιτροπεύοντες ἀεὶ πρὸς ἀλλήλους ἐπολέμουν 
ὥσπερ βασιλεύοντες, φανερῶς μὲν οὐκ ἐναντίας χεῖρας xod 
ὅπλα ἀράμενοι, κρύφα δὲ ἀπάτης καὶ δόλου μηδὲν ὑπολεί-τϑΆ 
ποντες" διὰ γὰρ μαλακίαν καὶ ἀοϑένειαν ψυχῆς τὸ διέρ- 
πον καὶ ὕπουλον τῶν μηχανημάτων αὐτοῖς ὡς ἀνδρεῖον .,. 
« * * . 
Δ. C. 398 wy. ...Qa06 χκαϑάπερ 8E οὐρανοῦ πρὸς τὴν γῆν διε- 
Bread. 2 γεχϑὲν, καὶ κατὰ τοῦτον ἐς ἀνθρώπινα. ὅ μὲν οὖν Bagyecao 
Cod. γοτὴν ἀρχὴν πιστευϑεὶς παρὰ τοῦ εὐνούχου ἔξήεε μάλα φαι- 


δρὸς καὶ γεγηθὼς ἐπὲ τὴν ἀρχὴν, ὡς &» ἀρχὰς ὑποϑησό- 
15. Desiderantur paginae duae. 22. ὑποσϑησόμενος ed. 


tuosius convivium fuisset exhibitum, verax patuit proverbium illud, 
Bacchi vinum et veritas. Quare et hoc numen congruenter Liberum 
appellant, quia non solum moeroribus liberat, verum etiam mentis 
arcana dissolvit et aperit. Quare et illorum quum inter pocula con- 
silja revelasset, convivium turbulenter dissolutum est. 

52. Liberi Theodosii imperium patrium obtinebant, Verumta- 
men si veritas, quod est praecipuum historiae propositum, dicenda 
est; illi quidem nomine tenus reges erant, reapse autem in oriente 
Bufinus, in occidente Stelicho, summam rerum potestatem habebant, 
Sic ergo imperatores quidem a curatoribus suis regebantur;, ipsi 
vero curatores perpetuum inter se, regum instar, bellum gerebant; 
non ita equidem, ut publice manus et arma invicem inferrent, clam 
tamen nulli fraudi doloque parcebant. Propter suum enim corruptum 
iguavumque animum quidquid erat subdoli fallacisque artifici, pra 
virili facinore habebant . .. 

ι΄ * € 

53. ... tamquam coelo in terram adeoque inter homines de- 
missum, Bargus itaque ab eunucho promotus, magno gestiens gau- 
dio dignitatem occupavit; quippe qui et alia sibi rursus munera ani- 
mo suo despondebat; coepitque non sine multo corrupterum mili- 


EX EUNAPI HISTORIA. "7 


Ax. Ὅτι τὸ ἐπὲ ἸΠουσώνιον ἐπίγραμμα τὸ παρὰ Θεο- 
δώρου τοιοῦτόν ἐστιν 
ἔγϑα μὲν iac κεῖται ἀρήϊος, ἔνϑα δ᾽ ᾿Αγιλλεὺς, 
ἔνϑα dà Παάτροχλος ϑεύφεν μήστωρ ἀτάλαντος" 
5 ἔνϑα δ' ἐπὶ τρισσοῖσε πανεέκελος ἡρώεσσι 
ψυχὴν καὶ βιότοιο τέλος ἸΠουσώνιος ἥρως. 

AS. Ὅτε οἱ Ῥωμαῖοι κατεχόπησαν παρὰ ἸΙσαύρων, καὶ 
τούτῳ ὥσπερ δράματι μεγάλῳ καὶ τραχεῖ τὸ κατὰ IMovoo- 
»:0» ἐπεισόδιον οὐκ ἔλαττον ὃ δαίμων ἀπήνεγκεν. ἐνταῦϑά 

| j0xO0v τῆς συγγραφῆς ἀφώρισται τὸ πραχϑὲν, ὅτι τοῖς χρό- 
»oug παρέτεινε καὶ συγκατέστρεψεν ἐπὲ τὰ προειρημένα, ὥσεϑ 
τοῖς καιροῖς μὴ πολὺ παραλλάττειν dg τὸ τέλος τὴν γραφήν. 
| μ΄. Ὅτι 6 βασιλεὺς Οὐάλης κατὰ τὸν καιρὸν ἡνέκα οἱ À.C.378 
| Zxv9us τὴν Ἰακεδονέαν ἐπέξρεχον, παρελϑὼν sig τὴν πόλιν δ (δ 
15rüc πανταχόϑεν δυνάμοις συνήγειρεν óc μέγα τι καὶ ma-B.27a 
ράδοξον ἐργασόμενος. ὅσον à παιδεία ἀγαγνώσεως iL 
σχύει πρὸς τοὺς πολέμους xai ἡ διὰ τῆς ἱστορίας ἀκριβὴς 
ϑεωρία πρὸς ἄμαχον τινα καὶ γραμμικὴν ἔχβασιν τελευτῶσι 
καὶ συνηνφαγχασμένην, καὶ τύτο ὃ χρόνος ἀπέδειξεν. πολλῶν 
noydo ἐπὶ πολλοῖς μαρτυρούντων, xai τῆς πείρας πόῤῥωθεν 
βοώσης, ὅτι οὔτε πολλοῖς οὔτε ὀλίγοις μάχεσϑαι προσῆκεν 
ἀπεγνωχόσιν ἑαυτῶν καὶ πρὸς κίνδυνον ἑτοίμως ἔχουσιν, 


8. τοῦτο ed. τ6. Ita corr. N., ἐργαζόμενος et mox παιδείας ed. 


| ' 88. In Musonium epigramma VMrieodori hoc est: 
Ubi. iacet Aiax Mavortius , ubi Achilles, 
Ubi Patroclus diis consilio par; 
Ibi tribus heroibus animo vitaeque fine 
Persimilis Musonius heros iacet. 

39. Romani ab Isauris occidione caesi fuerunt. Atque huic 
tamquam dramati magno 'et atroci Musonii episodium non minoris 
momenti fata adimngerunt. In hoc autem historiae loco id positum 
6t, quia tempus eius usque ad praedictas res protenditur fitque iis 
codetaneum. Quare et eius descriptio prope usque ad finem pari 
tempore pergit. 

4o. Valens Caesar, quo tempore Scythae Macedoniam incursa- 
bant, profectus ad regiam urbem militares undique copias contrahe- 

| bat, magnum quid moliens et inopinum, l&m quantum valeat ad 
| belli usum litterarum cognitio, quantumque histosiae aecurata noti- 
| lia prosit iis, qui certum aliquem et definitum necessariumque ezi- 
tum sortiri volunt, illo quoque tempore patefactum est. Nam et, 
multi multifariam testantur, atque ipsa experientia vocem veluti 
procul mittens docet, neque magno, neque parve militum numero 
adversus. desperantes atque ad periculum quodvis paratos esse pu- 


79 EXCERPTA 


4.6.3η8 ἀλλ’ ὅτι τοιαῦτα σστρατύπεδα καταλύειν συμφέρει χρόνᾳ» 
vallis τρίβοντα τὸν πόλεμον καὶ πεορικόπτοντα τὰς ἀφορμὰς ra 
"CC ἐπιηδείων, ὅπως ὕφ' ἑαυτῶν πολεμοῖντο du ἔνδειαν πολλοε 
Cod.284svyyavovrsc, καὶ μὴ πρὸς τύχην ἀποκινδυνεύωσιν, ἀλλ᾽ ἐν 
. ἀπόρῳ καὶ τὸ κινδυνεύειν ἔχωσιν, éni τοῖς ἐναντίοις ovogcts 
εῆς ἐπιχειρήσεως. 

, Ὥς δὲ ἦν τοιούτων ὡρετῶν ἣ κεῆσις " -- σπανιώτερον 
δὲ οὐδὲν ἀρετῆς ἐν βίοις διεφϑαρμένοις καὶ ἀγωγαῖς ἐπὲ 
χεῖρον προχατδιλημμέναις. 

μα΄. Ὅτι Σεβαστιανὸς τὴν ἡγεμονίαν παρὰ τοῦ βασι-τ τε 
λέως Οὐάλεντος εἰληφὼς παρὰ πάντων ὑπόνοιαν δισχιλέ- 
ους ἤτησεν ὁπλίτας. τὴν δὲ ἐξουσίαν τῆς αἱρέσεως αὐτὸς 
ἐπιτραπεὶς, τοῦ βασιλέως καὶ χάριν προσομολογήσαντος, ὅτε 
B.223:i»dv»evoct περὲ δισχελίους, εἶτα ἐρομένου τὴν αἰτίαν, δι’ ἣν 
ὀλίγους αἰτοίη, τὰ λοιπὰ ὃ Σεβασειανὸς ἔφη τὸν nolsuovzi^ 
φύρήσειν" τοῖς γὰρ εὖ πράττουσι πολλοὺς προσϑήσεσϑαι" 
πλῆϑος δὲ μετακαλεῖν ἐξ ἀναγωγίας δύσκολον" ὀλίγων δὲ 
ἀρχομένων ἐς τὸ καλὸν usramiacSévro» , χαὶ τῆς ἀγωγῆς 
ἐπιτυγχαγνούσης, τὸ ys κατὰ μικρὸν προσιόντας ῥᾷον ἐπὶ τὸ 
κρεῖττον ἐνταϑήσεσϑαι. / . 20 
Α.6. 379 μβ. Ὃ δὲ βασιλεὺς Θεοδόσιος παραλαβὼν τοσαύτην 
doyy»v καὶ βασιλείαν συνεμαρτύρησς τοῖς παλαιοῖς ἡλίκον 
19. τόγε] τότε B. δάδεον ed. 


andum; verum eiusmodi exertitus trahendo bello esse dissolven- 
os, subtractis interim commeatibus, ut intestina necessitate vincan- 
tur, dum alimoniae penuriam numerms praegravat: neque iis conce- 


dendum, ut fortunam experiantur, verum iendum, ut ne pugnae 
tentandae facultatem liberam habeant, cuius arbitrium penes adver- 
sarios sit. 
Quum eiusmodi virtutum ,adeptio * —- Nihil rarius virtute 
est in vitioso vitae genere atque in moribus ad deteriorem semitam 
nis. 


ήι. Sebastianus imperium copiarum ab Imperatore Valente con- 
secutus, praeter omnium exspectationem duo millia tantummodo mi- 
litum postulavit. Quumque ei delectus arbitrium permissum fuisset, 
eidemque gratum animam Imperator testaretur, quod duobus tan- 
tum stipatus millibus proelium experiri auderet, insuperque causam 
rogaret tam pautos poscendi. ,Quae desunt, inquit Sebastianus, bel- 
lum inveniet; nam felicibus multi adiungentur: nunc vero multi- 
tudinem corruptam a perditis moribus revocare perarduum est. Con- 
tra si pauci ad virtutem incipiant retrahi, tunc disciplina adhibita, 
illi etiam, qui paulatim accedent, facilius vitam emendabunt.'* 

42. "Theodosius Augustus tam lata ditione imperioque potitus 


EX EUNAPII HISTORIA. 79 


ἐστὲ κακὸν ἐξουσία, καὶ ὅτε πρὸς τὰ πάντα στεγανόν τι καὶ A. C. 399 


μόνιμον πλὴν εὐτυχίας ἄνϑῃρπος. οὗ γὰρ ἔφϑασε παρολ-ἶτα. g ; 


ϑὼν nu τὴν ἀρχὴν, καὶ χαϑάπερ μειράκιον μολλόπλουτον Theod ;. 
πατρὸς ἐπὶ χρόνῳ πολλὰ χρήματα σεσωρευκότος διὰ σωφρο- 
ἐσύνη» xai φειδὼ, ἀϑρόως κυριεῦσαν τῶν πραγμάτων σφο- 
δρόν τινα καὶ παντοῖον ὄλεθρον xara τῶν εὑρεϑέντων ualve- 
ται, οὕτω καὶ τότο 7» δρῶντα ἐπισκοπεῖν ὥσπερ dx περιω- 
πῆς, τὸν γε ἔμφρονα, μηδένα τρόπον ἀμελούμενον κακίας 
| xu4 ἀκολασίας ἐς τὴν κοινὴν τῶν πραγμάτων διαφϑορών. 
19. ᾿“πορία γὰρ πρὸς εἰσφορὰς ἀκίνδυνον. R. 274 
| py. Ὅτι οἱ Νικοπολῖται τῶν ἄλλων Θρᾳχῶν κατεγέλα.- Ἀ- C. 380 
. σαν, οὗ τῷ φόβῳ τῆς βασιλείας τὰ δεινὰ ἔπασχον, τὸ μὲν Te Sta 
βοηϑῆσον ἀεὶ δι᾽ ἐλπίδος λεπτῆς εἴχαάζοντες, τὸ δὲ τῶν χιν- 
| δύνων ἔνεστηκὸς πείρᾳ καὶ ὄψει διὰ μαλακίαν ὑπομένοντες. 
ιδοῦτε γοῦν αὐτοὶ φρουράν τινα στρατιωτικὴν πεμῳφϑήσεσϑαι 
προσεδόκησαν, οὐδὲ ἐν ἑτέροις ἔϑεντο τὴν σωτηρίαν, ἀλλὼ 
τῶν μὴ δυναμένων ξβαυτοῖς ἀμύγειν περιφρονήσαντες ὃς ἐλευ... 
ϑερέαν ἐπικίνδυνον ἀπέστησαν. ; 
μδ΄. Ὅτι ἐπὲ Θεοδοσίου οἱ βάρβαροι τὴν Θράκην ἐδή. 
“ϑόσαν κατὰ μικρόν. . . 
με. Τοιοῦτον δέ τι ἱστόρηται γενέσϑαι κατὰ τὴν Né- Cod. 127 
ge»oc βασιλείαν, dàÀà περὲ μίαν πόλεν. qaot yàg τρα- 


3. μελλόπλουτον B., μὲν πλοῦτον ed. . 11, ΟΣ corr. N., 
δὲ ed. 


veteris effati veritatem demonstravit, malum scilicet ingens esse po- 

testatem, atque hominem quamvis ad cetera firmum atque obdura- 

tam felicitati tamen non posse resistere. Nam veluti adolescentu- 

lus luculentam patris hereditatem diuturna frugalitate parsimonia- 

que partam repente adeptus, vehementi quodam furiosoque impeta 

ad prodigendam rem inventam rapitur; sic tum licebat cordato ho- 
. mini tamquam e specula observare Theodosium ad commune rei pu- 
.  blicae exitium omni improbitate intemperantiaque ruentem. 

Egestas adversus imperatum tribntum tuta est. 

43. Nicopolitani Thracas ceteros irridebant, qui ob regiae po- 
| testatis. metum male se mulcari perpessi fuerant, dum suppetiarum 
| exiguam spemfovent, ingruentia vero infortunia propter suam igna- 
| viam spectant reque ipsa experiuntur. lgitur nec ipsi praesidium 

aliquod militare mittendum sibi exspectabant, neque in aliis fidu- 
ie salutis collocabant, atque ita his neglectis, quee sibi tutelae 
esse poterant, in períeulosissimam libertatem incidoebant. 

Sub Theodosio barbari paulétim Thraciam vastabant. 

5. Simile quiddam contigisse fertur Nerone imperante, sed 

tamem in urbe una. Aiunt enim tragoedum quemdam Neronis ae- 


9o EXCERPTA 


va οἶδας; ποῦ δέ σε Στιελίχων εἶδε; σὺ δὲ vo» εὐνοῦχον 
εἶδες àv;" dets ἔργον ἣν διαλύειν τὰς συμπλοχάς. τῶν 
R.266 δὲ ἐμπόρων οὐδὲ εἷς λόγον πλείονα ψευδομένων, ἢ ὅσα κερ-- 
Tduívew βούλονται, ἀλλ᾽ ὅσα τῷ σοφωτάτῳ μαρτυρεῖ κατὰ 
Cod. 115 Πώδαρον χρόνῳ || τὴν ἀκριβεστέραν κατάληψιν. 
A. C. 399 γῇ. Ὅτι ἐπὶ τὰς ᾿ΑΑσιανὰς συμφορμὰς. στρέψω τὴν ovy- 
Ιπὰ. 12 γραφὴν" τοιοῦτο γὰρ ὅ μακρὸς αἰὼν οὐδὲ ἕν ἤνεγχεν, οὐδέ 
Arcad. 5 περὲ τὸν βέον τὸν ἀνθρώπινον ἐνεοχμώϑη τοιαύτη φορὰ 
καὶ κίγησις. ἀλλ' ὅμως οὕτως εἶχε, καὶ τὸ ἀληϑὲς ἀσιώπη-» 
τον, ὡς ἀδιχοίη ys ἄν τις εἰ διὰ τὸ ἀπίϑανον τἀληϑὴ μὴ τὸ 
γράφοιτο. καὶ τοῦτό γε οὐδὲν διαφέρον ἐδόκει. uo, τοῦ πε- 
εἶν τε τῶν δριμέων καὶ πικρῶν ἐπὲ σωτηρίᾳ" ἀλλ᾽ ὥσπερ 
ἐκεῖνα καταχερασϑέντα τοῖς σώμασιν. ἀηδῶς τέλος ἔχει τὴν 
ὑγίειαν καὶ σωτηρίαν, οὕτω καὶ τὰ τερατευϑέντα πρὸς τὸ 
παράλογον, οὐ τῆς γραφῆς ἐστι τὸ ἀηδὲς ἁμάρτημα, ἀλλὰτϑ 
γλυκύ τι καὶ πότιμον διὰ τὴν ἀλήϑειαν τοῖς ἀκριβῶς ἐξετά- 
ζειν βουλομένοις γίνεται, 
γῆ. Kai οὗτο; μὲν ἐσώζετο καλῶς πονηρὸς ὧν" 
ὅμως δὲ (τὸν σπλῆνα γὰρ ἐνόσει.) διετέϑη καλῶς ὑπὸ τῆς 
συνεχοῦς ἱππασίας, κατεπραῦνε τε χαὶ τὸ λιϑῶδες ὑπεμά-ο 
2. ὥστε] ᾧ γε ed. 5. Verba τ. α. κι, a quibas aliud folium 
incipit, cum iis quae praecedunt omnino non cohaerere viden- 


tur Ν. 5. οὐδὲ ἕν ἤνεγχεν N., οὐδὲν ἐγήνεγχεν ed. 15. ἐστε 
τὸ N., ἐστὶν ὅ ed. : 


exsistebat, sumto plerumque initio ab argutis igneisque voculis, 
quae fere huiusmodi erant: ,,Tu vero undenam haec audisti? ubinam 
te, Stelicho vidit? num tu eunuchum nosti?* neque facile erat, rixas 
componere. lam et mercatorum nemo quicquam praeter mendacia 
praeterque lucrum suum loquebatur, et quidquid sapientissimo rerum Ὁ 
omnium tempori, prout Píndari sententia est, accuratiorem exhibet 
explorationem, 

5η.. Nunc ad Asiaticas calamitates stilum transferam. Par enim 
nihilaevum immensum tulit, neque umquam in hominum vita tan- 
tus motus tantusque rerum transitus fuit. Atqui haec ita evenerunt 
neque silentio veritatem premere licet: nam ille iniuste se gereret, 
qui db fidei impetrazndae difficultatem res veras historiae non com- 
1endaret, Porro hoc mihi haud differre videtur ab eo, qui acre ali- 
quid atque amarum salutis gratia ebibit. Nam sicuti haec insuaviter 
corporibus commixta salutém pariunt; sic etiam quae mirabiliter 
et praeter omnium opinionem accidunt, haud quidem historiae mole- 
stum peccatum reputanda,sunt, sed dulce quid potius atque exopta- 
bile propter veritatem sud eos, qui res altius scrutari volunt, 

58. Atque ita praetlare cvasit incolumis , qui, malus vir erat: 
simulque valetüdini suas& bene fecit continenti equitatione , (nem 
gplene laborabat, calculosque mollivit ac mitigavit. Et is quidem abi- 


EX ΕΌΝΑΡΙΙ HISTORIA. B1 
γῆς, ἐπεαῦϑα ὃ τραγῳδὸς ἀφεὶς δαυτὸν ἐπὶ τὴν 'σχηνὴν καὶ 


τὸ άϑος, ---- καίτοι ys τὰ πλεῖστα περιήρητο τῆς τραγῳδίας 
τρὸς ἀνθρώπους ὠξυνέτους, Oyxog τὸ καὶ βαρύτης λέξεων, 
mi τὸ περὲ ταῦτα εἶδος, καὶ 7 τοῦ μέτρου χάρις, τό, τε 296 
Sui» ἡϑῶν ἐδναργὸὲς ὀξυτατόν τε καὶ ἐπιφορώτατον sic, ἀκοῦς 
τύησιν, καὲ πρὸς τούτοις τὸ γινρήσκεσϑαι τὴν ὑπόϑεσιν, --- ἀλλ 
ὅμως τούτων ἁπάντων γεγυμν ἐς τοσόνδε τῇ τε εὐφω- 
"as καὶ τῷ μέλει μόνῳ κατεχράτησεν, ὥστε οἱ μὸν ἀνεχώ- 
Qv» προσχυγοῦντες ὡς ϑεὸν, καὶ τὰ ἐξαίρετα τῶν παρα 
ιοσφισιν αὐτοῖς δῶρα ἐχόμιζον, καὶ τὸν πλοῦτον ὃ τραγῳδὸς 
ἐβαρύνετος μετὰ δὲ τὴν ἑβδόμην τῆς ἐπιδείξεως ἡμέραν 
γύσημα κατέσχηψεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ πάντες οὐ τὰς λέξεις 
σαφῶς, ἀλλὰ τὸ μέλος, ὡς ἕκαστος εἶχε δυνάμεως καὶ φύ- Cod. i38 
σεως, ἐχβοῶντες, διαῤῥοίας ἀχρατοῦς ἅμω ἐπιπεσούσης, 
ιδὲν τοῖς στενωποῖς παρεϑέντες ὄχειντο, καχῶς ὑπὸ τῆς 4fy- 
ὀρομέδας ἐπιτρεβόμενοι" χαὶ ἐχηρώϑη "τὸ ὠνδρῶν xai γυ- 
γαιχῶν ἡ πόλις, ὥστε ἐκ τῶν προσοίκων ἐποικισϑῆναι. ἀλλ᾽ 
ἐπ᾿ ἐχείνων μὲν εὐφωνίαν τε ἦν αἰτιάσασθαι καὶ ἀέρος 
ὑπερβάλλουσαν ϑερμύτητα, ἢ τὸ μέλος διὰ τῆς ἀκοῆς ἐπὲ 
307á χύρια τῶν ψυχικῶν ὀργάνων συνέτηξε καὶ διέκαυσεν" 
ἐπὶ δὲ τῶν xaJ' ἡμᾶς ἀνθρώπων αἱ μὲν αἰτίαι τοῦ πάϑους 
εὐθεώρητοι, (περὲ τὰ ὄντερα γὰρ ἦσαν ἅπασαι καὶ ὑπὸ ya- 
13. μέλος B., γένος ed. 
Stitueret. "Tunc se in scenam et ad vehementem actionem tragoe- 
dus proripiens, etsi pleraque tragoediae decora peribant aptid ho- 
mines indoctos, etsi incassum erat sublimitas pondusque verborum, 
& modos his idoneus, et metri gratia, et moris evidentia, quae ve- 
hementissime ac promptissime percellere auditum solet; quamquam 
dezique nec argumenti cognitio erat: nihilominus àctor his omnibus 
destitutus, tantum valuit suavitate vocis solaque harmonia , ut spe- 
catores δὰ eum adcurrerent instarque numinis adorarent, et sua 
aeque retiosa conferrent, ita ut re bona tragoedus obrueretur. 
septimum autem ab actione diem "morbus urbem corripuit ; 
quo stimulante, omnes inclamabant non ipsa quidem distincte tra- 
Boediae verba, sed numeros carminum pro sua quisque facultate ac 
Walara: et simul diarrhoea vehementi labeíactati, iacebant in viis 
exsnimes, mile admodum ab Andromeda adflcti. Atque adeo viris 
feminisque viduata urbs fuit, ut eam finitimi frequentare debuerint. 
Àge vero illis barbaris causam morbi fuisse harmoniam repatare li- 
tet, nea non aéris calorem immodicum, vel ipsum cantum, qui in 
&ximae facultates infusus dissolvit illas atque perussit. In nostrae 
Yero aetatis hominibus causas passionis facile agnoscas: etenim cun- 
dae in ventre fuerunt atque in iis, quae sub ventre sunt. Quod 
&utem nonnulli quoque e numero non insipienlium in eum casum 


Dexippus, Eunapius etc. 6 


95 : EXCERPTA 


τερος γενόμενος) ὡς ἄν ἤδη τὴν Ῥωμαϊκὴν ἀρχὴν cwvge- 
κῶς καὶ τοῖς ποσὶν ἐπεμβαίγων αὐτῇ, μαλαχώτερος jv ὠμε- 
φαφάασϑαι" καὶ πρὸς τὸν ᾿Αργίβολον ἐπρεσβευετοὶ, ὡς tO 
σπουδαζόμενον αὐτοῖς ἔχει τέλος, 
Cod.ng — Ey. Ὅτι Γαΐνας καὶ ᾿Αργίβολος . . - ὃ μὲν ἡγούμενος, 5 
ὃ δὲ ἐφεπόμενος . .. οὐδὲ αὐτὸς ἕτερον ἐπένθει’ σφαγεῖς 
δὲ ἔκειτο, μηδὲ τὸν ϑάψοντα ἔχων xai κατορύξοντα, 
R. 389 tà. Ὅτι Πέρσης ἦν ἐν Ῥώμη ἔπαρχος πρὸς χλευασίων 
καὶ γέλωτα τὴν Ῥωμαϊκὴν παραφέρων εὐτυχίαν" σανέδας 
δὲ πολλὰς μικρὰς πρὸς τὸ ἥμισυ σταδίου συγχομισαμενος ,10 
καὶ εἰκόνα τινὰ τῶν ἔργων ὑπογράψαι βουλόμενος, πάντα 
ἐνετίϑει γελοῖα ταῖς γραφαῖς, xai ἀποῤῥηήτως τὰ γραφόμενα 
κατεχλεύαζε διὰ τῆς εἰκόνος. ἀνδρείαν μὲν γὰρ βασιλέως 
καὶ ῥώμην στρατιωτῶν ἢ πόλεμον ἐμφανῆ καὶ νόμιμον οὐ- 
depo) τὰ γραφόμενα παρεδήλου καὶ συνῃνίττετο᾽ χειρὸς δέτβ 
τινος ὡς ἂν ἐκ νεφῶν προτεινομένης, ἐπίγραμμα ἦν τῇ χει- 
οἱ .ϑεοῦ χεὶρ ἐλαύνουσα τοὺς βαρβάρους." αἰσχρὸν τοῦτο xa- 
ταγράφειν, dÀÀ ἀναγκαῖον. καὶ πάλιν ἑτέρωθι" ,,βάρβαρον 
τὸν ϑεὸν φεύγοντες." καὶ τούτων ἕτερα παχύτερα x . . . δ᾽ 
ἕτερα κωθϑωνιζομένων γραφέων φλήναφον, οὗ καὶ πρότερον 520 
συγγραφὴ μέμνηται, τῆς ἀχμαζούσης ἀρετῆς .. τὸ σῶμα . - 
τῆς ψυχῆς .. πλέον κατὰ σῶμα διαλυόμενον 70g . . ἀπο.. 
A. C. 400 ξε. Ὅτι Φράβιϑος ὃ στρατηγὸς Ῥωμαίων νικήσας Γαΐ- 
3. αὐτῆς ed. 233. Ed. modo Φράνεϑος habet, modo Φράβιϑος. 
prospere egisse, iis exitium sibi ipsi peperit, Languidior enim a 
prosperitate effectus, ceu si iam Romanum imperium pedibus pro- 
culcaret, mollior nunc ad contrectandum erat. Atque ad Argibolum 
nuntium misit, significans, commune consilium jam scopo esse potitum. 
63. Gainas et Argibolus . . . ille quidem dux, hic autem ad- 


secla , . . Neque ipse alterum eluxit; cacsus enim iacuit, nemine 
vel sepulturae mandante vel obrucnte. 

G4. Persa quidam Romae praefectus urbi erat, qui Romanant 
prosperitatem in ludibrium risumque trahebat. Hic enim parvis in 
circo*positis tabellis, ut praesentium rcrum imaginem quandam cf- 
fingeret, ridiculorum omne Genus in pictura expressit, atque clam 
totum argumentum irrisit. am ncque Imperatoris fortitudinem, 
neque militum robur, neque bellum aliquod legitimum pictura de- 
monstrabat, Sed manus quaedam nubibus protensa erat, cum in- 
scriptione: Manus Dei barbaros fugans.  "lurpe est haec scrihe- 
re, sed necessarium. Rursus in parte alia: Barbari Deum fügientes: 
atque his alia ineptiora . . . scriptoribus largiter potantibus nugas, 
quarum et antea in historia memini. 


65, Fravitta, Romanorum dux, Gainam in Chersoneso víctum 


EX EUNAPII HISTORIÁ. 83 


ϑαυμαζόμενον παρὰ Ῥωμαίοις ὃς παραγωγὴν ἐπιτηϑεύσαν»- A.C.370 . 
τες " ἐπεῦ τά γε ἄλλα μετὰ βαϑύτητος καὶ σκέπης ὅτι μά- 
hera στεγανωτάτης τῶν ἀποῤρῥήτων τὰ πάτρια ἱερὰ γεννι- R. αὐ. 
κῶς r8 καὲ ἀδόλως φυλάττοντες. οὕτω δὲ ἐχόντων τούτων 
jue); ἐς τοσαύτην ἀνοιαν ἐξεπτώχεσαν, ὦστε συμπεπεῖ- Cod. 31g 
c9ui σαφῶς xo ἀμάχως rovg δοχοῦγτας νοῦν ἔχειν, Ort 
Χριστεανοί τέ εἰσι καὶ πάσαις ταῖς τελεταῖς ἀνέχοντες. 
μζ΄. Ὅτι éni Θεοδοσίου τοῦ βασιλέως ἐς τοῦτο ἤδη À. C.379 
συνέπεσεν ἅπαντα καὶ περιηνέχϑη xara τινα βίαν ἀπαραίτη- Ind.2 
toro» καὲὶ ἀνάγχην dyvnocrtato» xai ϑεήλατον, ὡς καὶ τὸ τῶν eod. i 
ὄνευν γένος, μὴ ὅτι τῶν ἵππων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐλεφάντων 
σενέῦϑαι τιμιώτερον. ὃ μὲν οὖν Ἰακεδὼν Φίλιππος κα- 
ταζευγνύναι μέλλων περὲ ἑσπέραν 705, εἶτα πυϑόμενος ὡς 
eU δυνατὸν, εἰπόντων τῶν χωλυόντων, χιλὸν οὐχ ὑπάρχειν 
ιϑέκανὸν τοῖς ὑποζυγίοις, ἀνέζευξε τοῦτ᾽ εἰπὼν, ὡς οὐδὲν βα- 
σιλέως ἀτυχέστερον, ὃς καὶ πρὸς τὸν τῶν ὕνων καιρὸν ζῇν 
ἀναγχάζεταει. ὃ δὲ καϑ' ἡμᾶς χρόνος ἐκινδύνευσεν ὅλως ἐπὲ 2c 
«οἷς ὄνοις σαλεύειν». 
μη. Τοῦ" βασιλέως Γρατιανοῦ τὰ μὲν καϑ᾽ ἕκαστον καὶ 
ποοῖός τες ἦν, ovre δυνατὸν ἦν περιεργάζεσϑαι" τὰ γὰρ ἐν 
τοῖς βασιλείοες ἐπικρύπτεταε καὶ μάλα στεγανῶς" οὔτε πο- 


3. πάτρια N., παρὼ ed. — 4. Post φυλ. ins. διετέλουν M. ὅ, 
συμπεπεῖσϑαι N. , συμπεσὲϊῖσϑαι ed. 7. dvéyovreg B., dyés 
xov cod., dyéayov e 18, ὄγοις N., ὅλοις ed, 


paenulis et tunicis humum verrere sufficit. improbosque esse et éxi- 
stimari. Atque hoc barbari probe scientes in admiratione apud Ro- 
manos esse, decipiendi causa factitabant. Ceteroquin sacra patria 
praeclare incorrupteque firmissimoque silentio tecta apud se custo- 
diebant. Quae quum ita se haberent, nihilominus nostri in tan- 
tum dementiae venerunt, ut cordati quoque homines manifeste et 
indubitate in eandem sententiam cohspiraverint ; quod illi scilicet 
Christiani essent. atque omnibus mysteriis imbuti. 

47. Theodosio imperante adeo res omnes insuperabill vi et di- 
vima necessitate circumferebantur, ut asinorum quoque genus ele- 
phantis, nedum equis pretiosius esset. Macedo quidem Philippus 
sub vesperam e castris moturus, quum id fieri non posse audisset, 
quia pabulum , ut monebant, iumentis idoneum non aderat, rex ni- 
hilominus perstitit, aitque nihil essc rege infelicius, qui iumento- 
rum quoque commoditatibus vitam suam conformare deberet. Nostri 
vero aetate rerum summa in asinis posita esse videbatur, 

48, Caesar Gratianus cuiüsmodi in singulis rebus esset, icfti- 
tari altius nemo poterat. Etenim quae intra regia septa fiunt, ed 
tclamtur studiosissime neque in "notitiam curiosorüt veniuht ω- 


84 ' — KXCERPTA 


λυπραγμονοῦσι συμμαϑεῖν. τὰ γὰρ ἀπαγγελλόμενα παρ" 
ἑκάστου, πολλὰς καὶ πολυμύρφους τὰς διαφορὰς ἔχοντα͵, uó— 
γὴν τὴν ἀλήϑειαν ὥσπερ τινὰ ϑησαυρὸν ἀπόῤῥητον οὐ διε- 
R.aSoyUu»ov καὶ ἀπεκάλυπτεν. ὥσπερ οὖν τοῖς γράφουσι τὰς εἴ-- 
κόνας καὶ τὸ δοϑὲν παράδειγμα χαρακτηρίζουσιν ἐπιτείνει 
τὴν περὲ πρόσωπον ὅμοιότητα μικρά τινα τῶν ὑποκειμένων 
συμβόλων, καὶ ἡ ῥυτὶς ἐπὲ τοῦ μετώπου διακεχαραγμένη, 
ἢ τις loy9oc παρανατέλλων παρὰ τὸ γένεεον, ἢ τοιοῦτό τε 
μικρὸν καὶ παρημελημένον τῶν κατὰ τὴν ὄψιν, ὃ παροφϑὲν 
μὲν οὐχ ὑπογράφει τὸ εἶδος, ἀχριβωϑὲν δὲ μόνον αἴτιονῖο 
τῆς ὁμοιότητος γίνεται, οὕτως ἔξεστι καὶ ἐπὶ τοῦδε τοῦ βα- 
σιλέως συλλαμβάνειν οἷός τις ἦν, νέος τε ὧν καὶ ἐν ἔξουσέᾳ 
βασιλικῇ τραφεὶς ἐκ παιδὸς, καὶ μὴ μεμαϑηκὼς οἷον τὸ 
ἄρχειν καὶ οἷον τὸ ἀρχόμενον" τοῦτο γὰρ μάλιστα διαφαέ- 
vet τὸ τῆς φύσεως μέγεϑος, ὅταν τὴν προτεϑεῖσαν ἀγωγὴντ5 
καὶ συνήϑειαν 7j φύσις ἐπὶ τὸ κρεῖττον ἐξώσῃ xai βιάση- 
ται. ἔξεστι δὲ μαϑεῖν ἐχ τῶν ὑποκειμένων παραδειγμάτων, 
εἰς ἃ συνωμολόγουν ἅπαντες καὶ ἀντέλεγεν οὐδὲ εἷς τῶν 
λέγειν συνειϑισμένων καὶ τὸν κοινὸν φλήναφον ἠσκηκότων. 
A. c 388 μϑ'. Ὅτι éni Θεοδοσίου τοῦ Ἰαξίμου στασιάσαντοςλο 
τμεοά τοχαὶ βαρβάρων κατὰ Ῥωμαίων ἐκστρατευσάντῳν, φήμη κα- 
Cod. 320 tía ys τοὺς βαρβάρους, ὡς οἱ Ῥωμαῖοι στρατὸν ὅτι πλεῖστον 


1. ἐπαγγελλόμεγα ed. 41. κατέσχετο ed. 


mores autem, quos singillatim homines serunt, ii quum varie mul- 
tumque inter se differant, simplicem veritatem ceu thesaurum quen- 
dam arcanum nequenudant neque revelant, Sicuti vero accidit, cum 
aliquis iconas pingit propositumque archetypon exprimere studet, ut 
faciei similitudinem parvae quaedam res obiectae conficiunt , nempe 
vel insignis in fronte ruga, vel prominens in barba pilus, vel aliud 
eiusmodi, quod ceteroquin in facie negligi solet; id inquam, si prae- 
termittatur, imago non fit iconica; sin accurate observetur, vcl id 
solum faciei similitudinem effectam dabit: sic etiam quodnam prin- 
cipis huius ingenium fuerit, coniecturis adsequi opus erit, qui sane 
et iuvenis, et in regia dignitate a pucritia educatus fuit, neque 
regnandi artem neque obediendi noverat 1ὰ enim vel maxime 
naturae pracstantiam declarare solet, si quis nimiraüm e consueto 
communique more in melius quiddam vi sua progreditur, Rem 
porro e subiectis exemplis cognoscere licebit, quae cuncti fateban- 
tur, nemine contradicente; nemine, inquam, vel ex iis, qui publi- 
ce nugandi morem prae se ferebant. 

49. Theodosio imperante , quum Maximus rebellaret, et prae- 
terea barbari Romanos bello appeterent, fama inter barbaros ma- 
nabat, quod reapse Romani ingentes copias contraherent, Quare 


EX EUNAPI] HISTORIA. 85 
συλλέγουσε. xai συλλογισάμενοι τὸ δεινὸν oi βάρβαροι ἐπὲ k. C. 588 


τὸ σύνηϑες ἀνέδραμον σόφισμα, καὶ κατέδυσαν ἐπὲ Td Caco dio 
| Maxsdor»exag λίμνας. καὶ συμφανές ye ἅπασι κατέστη, ὡς ' 
ἡ Ῥωμαίων βασιλεία, τρυφὴν μὲν ἀρνονμένη πόλεμον δὲ 
ῥαξρουμεένη, οὐδὲν ἀφίησι τῆς γῆς ἀνήκοον καὶ ἀδούλωτον. 
ἀλλὰ δεινόν γέ τι χρῆμα ταῖς τῶν ἀνθρώπων φύσεσιν ὃ 95-R. “δι 
ὃς ἐγκατέμιξεν, ὥσπερ τοῖς ὀστακοῖς τὴν ἐπικίνδυνον χολὴν 
χαὶ τοῖς ῥοόδοις ἀχάγϑας, οὕτω ταῖς ἐξουσίαις cvyxaraocnti- 
ρας τὴν ἡδονὴν καὶ ῥᾳθυμίαν, δι’ ἣν, πώντα ξξὸν εἰς μίαν 
ιομεεαστῆσαι πολιτείαν xat συναρμόσαι τὸ ἀνθρώπινον, αἱ βα- 
σιλεῖκε τὸ ϑνητὸν σχοποῦσαι πρὸς τὸ ἡδὺ καταφέρονται, 
τὸ τῆς δόξης ἀϑάγατον οὐκ ἐξετάζουσαι καὶ παρεχλέγουσαι. 
». Ὅτι ὀλισϑηρὸν, ὡς ἔοικε, καὶ σφαλερώτερον ἀνϑρω-Α. 6.30. 
πος πρὸς τιμὴν ἢ συμφοράν. ϑεραπεύσαντες γὰρ τὸν Τα- Tod. ῃ , 
15r1m»y0» οἱ xtQé τὸν βασιλέα Θεοδόσιον, τιμώς τὸ ὑπερφνεῖς ἷ 
ix τοῦ βασιλέως καὲ μεταγνώσεις ἐπὶ τοῖς γεγενημένοις ἐν- 
σπόνδους ποιησάμενοι, καὶ περὲ τῶν μελλόντων οὐρανομήκεις 
δλπίδας ὑποτείγαντες, τοῦτον παρέπεισαν ἀγαγεῖν τὸν υἱὸν αὖ- 
τοῦ Πρόκλον τοὔνομα" ὃν αἰἐς τὸ δεσμωτήριον συνέχλεισαν, 
τοχοὶ τὸν Τασιαγὸν ἐπὶ Αυχίας ἀπέπεμψαν τοῦ παιδὸς χηρώ- 
σαντες. 
va. Συμποσίου δὲ προτεϑέντος αὐτοῖς παρὰ τοῦ βα- 
σιλέως ἁδροτέρου καὶ πολυτελεστέρου, τὴν παροιμίαν drié- 
18 ὑποσείραντες ed. 45. Hoc fragmentum uberius legitur 
in Exc. de legatt. c. 7. 


periculum reputantes barbari ad consuetum sibi strategema confu- 
gerunt, in paludibus nempe Macedonicis semet abdiderunt, Pror- 
sus autem cunctis innotuit, Romanum imperium, si, deliciis repu- 
diatis, bellum meditetur, nullam terrarum partem indomitam ac li- 
beram relicturum, Sed enim grave quoddam humanae naturae deus 
commiscuit infortunium; nam veluti cancris periculosam bilem, 
rosis spinas, ita in potestatibus voluptatem desidiamque ingenera- 
γι. Quare quum fieri posset, ut universum hominum genus ad 
unum corpus rei publicae revocaretur; imperia interim cadueae rei 
&udiosa voluptatem consectantur, neque id exquirunt, quod im- 
mortale est, neque praeoptant. 
5o. "Videtur homo facilius honore subverti ac decipi, quam ca- 
lamitate, Ecce enim Theodosii imperatoris administri dum Tatíano 
. . &ulicos sine /modo honores et praeteriti temporis oblivionem spon- 
| dent, atque infinitas in futurum spes ostendunt, persuaserunt illi, 
ut filium Proculum adduceret ; quo protinus in carcerem coniectp, 
Tatianum in Lyciam filio orbatum relegaverunt. 
5:, Quumque illi aliquando ab imperatore largius ac. sum- 


86 | - EXCERPTA 


À C. 393 dea». ἀληϑινὴν λέγουσαν",, οἶνος καὶ ἀλήϑεια τοῦ Zftoyé- 
Th à n (σου ." διὸ καὶ τὸν ϑεὸν εἰκότως “ναῖον καλοῦσιν, ὡς oU 
"  "ugovov διαλύοντα τὰς λύπας, ἀλλὰ καὶ τὸ στεγανὸν τῶν ἀπορ-- 
ῥήτων διαχέοντα καὶ διακαλύπτοντα. καὶ τότε ῥήξαντος 
αὐτοῖς παρὰ πότον τὴν βουλὴν, διαλύεται τὸ συμπόδιονβ 
ατάχκτως. 
A. C. 395 vB. Ὅτι oi παῖδες Θεοδοσίου ἐπὲ τῆς βασιλείας αὐτοῦ 
Ιυὰ. 8 ἔστησαν. εἰ δὲ τὸ ἀληθέστερον, ὅπερ ἐστὲ σχοπὸς ἱστορίας, 
Acad. 1 προστιϑέναι δεῖ τοῖς γεγενημένοις, τὸ μὲν ὄνομα ἥν τῶν 
Β. 28ι βασιλέων, τὸ δὲ ἔργον τῶν μὲν κατὰ τὴν ἑῴαν "Povgéívov ,10 
τὰ δὲ ἑσπέρια Στελίχωνος εἰς ἅπασαν ἐξουσίαν" οὕτω γοῦν 
οἱ μὲν βασιλεῖς ἐπετάττοντο παρὰ τῶν ἐπιτροπευόντων τὰς 
ἀρχὰς, οἱ δὲ ἐπιτροπεύοντες ἀεὶ πρὸς ἀλλήλους ἐπολέμουν 
ὥσπερ βασιλεύοντες, φανερῶς μὲν οὐκ ἐναντίας χεῖρας xod 
ὅπλα ἀρώμενοι, κρύφα δὲ ἀπάτης καὶ δόλου μηδὲν ὑπολεέ-" 
ποντες" διὰ γὰρ μαλακίαν καὶ ἀοϑέγνειαν ψυχῆς τὸ διέρ-- 
πον καὶ ὕπουλον τῶν μηχανημάτων αὐτοῖς ὡς ἀνδρεῖον .,. 
᾿ « * * . 
4. C. 396 wy. ... ace καϑάπερ δξ οὐρανοῦ πρὸς τὴν γῆν διε- 
Arcad. 2 γεχϑὲν, καὶ κατὰ τοῦτον ἐς ἀνθρώπινα. ὃ μὲν οὖν Bapyecao 
Ced. γοτὴν ἀρχὴν πιστευϑεὶς παρὰ τοῦ εὐνούχου ἔξήει μάλα φαι- 
δρὸς καὶ γεγηθὼς ἐπὲ τὴν ἀρχὴν, ὡς ἄν ἀρχὰς ὑποθϑησό- 
15. Desiderantur paginae duae. 41. ὑποσϑησόμενος ed. 


tuosius convivium fuisset exhibitum, verax patuit proverbium illud, 
Bacchi vinum et veritas. Quare et hoc numen congruenter Liberum 
appellant, quia non solum moeroribus liberat, verum etiam mentis 
arcana dissolvit et aperit. Quare et illorum quum iuter pocula con- 
silia revelasset, convivium turbulenter dissolutum cest. | 

52. Liberi Theodosii imperium patrium obtinebant. Verumta- 
men $i veritas, quod est praecipuum historiae propositum, dicenda 
est; illi quidem nomine tenus reges erant, reapse autem in oriente 
Rufinus, in occidente Stelicho, summam rerum potestatem habebant. 
Sic ergo imperatores quidem ἃ curatoribus suis regebantur;, ipsi 
vero curatores perpetuum inter se, regum instar, bellum gerebant; 
non ita equidem, ut publice manus et arma invicem inferrent, clam 
tamen nulli fraudi doloque parcebant. Propter suum enim corruptum 
iguavumque animum quidquid erat subdolj fallacisque artificii, prq 
virili facinore habebant . .. - 

* * * 

53. ... tamquam coelo in terram adeoque inter homines de- 
missum, Bargus itaque ab eunucho promotus, magno gestiens gau- 
dio dignitatem occupavit; quippe qui et alia sibi rursus munera ani- 
mo suo despondebat; coepitque non sine multo corrupterum mili- 


FX ΕΥΝΑΡΙΙ HISTORIA. 87 


μενος ξαυτᾷᾷ τινας πάλιν, καὶ μετὰ πολλῶν καὶ διεφϑαρμέ- Δ. C. 396 
νῶν στρατιωτῶν, πρὸς τὸ πολεμεῖν τοῖς εὐεργέταις" τῷ γὰρ Ind-9 à 
περιόντι τῆς τύλμης καὶ τῷ μεγέϑει τῶν ἐγχειρουμένων 70À- R. 283 
λοὺς ἤδη περιπεφευγὼς χιγδύγους, ἐς τὸ ἀκίνδυνον ἤδη 
δπρὸς ἅπαντας καὶ λίαν εὐτυχὲς τὴν τύλμαν ἐξεβιάζετο. συγ- 
ετώτερος δὲ ὧν κατὰ πόδας ἤει πρὸς τὴν ἐπιβουλήν, καὶ 
δῆτα γυγὴ συνῴκει τῷ Βαργῳ" ταύτην διὰ καϑειμένων ὧν, 
ϑοώπων πάλαι πρὸς τὸν ἀγδρα τὸν λεγόμενον ἀλλοτρίως 
ἔχουσαν, διά τινος ἠοτυμένης καὶ συνεσκιασμένης ἐπιβουλῆς, 
τοἐπὲ τὸν ἀνδρα ὥσπερ ἔχιδναν γωϑρὰν καὶ ὑπὸ κρύους κατρ- 
ψυγμένην ταῖς ὑποχειμέναις ἐπαγγελίαις ἀνέστησαν καὶ Ox 
ϑώσαν. καὶ τέλος φυγὼν καὶ συλληφϑεὶς τὴν τῶν Gyagi- 
στῶν ὑπέσχε δίκην, καὶ ὃ μὲν ξαυτὸν μανιχώτατον καὶ τὸν 
εὐνοῦχον φρονιμώτατον ὄχειτο μαρτυρῶν, ἡλίκον ἐστὲ τὸ 
x5:rZgc ἀχαριστίας παρὰ ϑεῷ ἐγχλημα. 
»0'. Ὅτι ὃ εὐνοῦχος τοῦτον τοσοῦτον ὄντα καὶ τηλιν 
κοῦτον ἐχβαλὼν τοῦ βίον, εὐγοῦχος ἄνδρα καὶ δοῦλος Una- 
τον καὶ ϑαλαμηπόλος τὸν ὁπὲ τοῖς στρατοπέδοις γεγενὴη- 
μένον, μέγα. δή τι καὶ ónàg ἀνδρας ἐφρόνει" καὶ μή. τις 
4076 τὸ ᾿Αβουνδαντίου πάϑος, κἀκείνου τελέσαντος εἰς 9nà- 
τοῦς ... 
γε. "dnidavoy μὲν γὰρ τὸ γραφόμενον" πλὴν εἰ τις 
5. περιόντι N., προϊόντε ε. 5. ἅπαντα Ν. 6. Post ὧν N. 


ins. ὁ εὐνοῦχος. 9. ἡρτημέγης καὶ συσκιασμένης ed. 14. 
φρον. ἀποδείξας ἔχειτο N. 


tum numero benefactores suos oppugnare. Nam qui crescente in 
dies audacia sma ac magnitudine suorum facinorum compluribus pe- 
riculis iam evaserat, tulum se ac per omnia felicem prorsus existi- 
mabat: sed tamen, utpote callidus, vestigia quaedam persequens ad 
instruendas insidias properabat. Porro autem Bargo concubina quae- 
dam erat; quam huic iampridem iratam, artificiosa ac latente frau- 
de , adversus Bargum tamquam colubrum torpidum geluque rigentem 
praemiis propositis concitaverunt. Quare Bargus postremo fugam mo- 
Hens et compreheusus, ingrati animi sui poengs luit. Et hác qui- 
dem insanissimum se, eunucbum vero prudentissimum , ostendit; 
documentoque fuit, quam Deo invisum sit ingrati animi crimen. 

54. Eunuchus postquam talem tantumque hominem vita spolia- 
verat, spado scilicet virum, servus consulem , eubicularius minister 
versatum in castris militem , maguos spiritus et virili sexu maiores 
sumpserat. Neque opus est, ut quisquam Abundantüii calamitatem , 
qui et ipse consul fuerat , E 

55. ]ncredibilis enim narratio 'est; sed tamen, si quispiam ali- 
ws in eorlem argumento versari potest, is mibi mirus erit, atque oh 


88 | EXCERPTA 


184 ἕτερος αὐτὰ γράφειν ἱκανός dari, ϑαυμάζω αὐτὸν ἔγωγε, 
καὶ ἀνδρεῖος ἀποφαινέσθω μοι τῆς ἀνεξικακίας χάριν. αἷλλ᾽ 
εἰκὸς μὸν τοὺς τὰ ἀχριβέστερα γράψαντας κατὰ χρόνους xag 
κατὰ ἄνδρας προσποιουμένους ἀσφαλῶς τι λέγειν i ec τὸ 
χάριν καὶ ἀπέχϑειαν ἅμα φέρειν τὴν συγγραφήν" τῷ Óà5 
ταῦτα γράφοντι οὐ πρὸς ταῦτα ἔφερεν ἢ ὁδὸς, ᾽ ὡς ὅ,τε 
μάλιστα ἀνατρέχει καὶ στηρίζοιτο πρὸς ἀλήϑειαν. ἐπεὶ xad 
κατὰ τούσδε τοὺς χρόνους ἤκουον καὶ συγεπυνϑανόμην, ὡς ὅ 
δεῖνα καὶ ὃ δεῖνα γράφουσιν ἱστορίαν" οὗς ἐγὼ ov τι νεμεσητὸν 
λέγω, ἀλλὰ ἐπίσταμαί ye σαφῶς ἄνδρας ἀγερώχους τὲ xatvo 
σκιρτῶνας καὶ ἀληθείας τοσοῦτον ἀφεστηκότας, ὅσον ἐντὸς 
εἶναι ἀναγωγίας. καὶ ovx ἐχείγοις μέμφομαι, τῆς dà d»- 

Cod. ϑοϑρωπίνης κρίσεως τὸ λίαν ἀκρατὲς καὶ ὀλισϑηρὸν xarau£u- 
φομαι, ὅτε ϑελγόμενοι καὶ καταγοητευόμενοι τὸ καϑ' ἕκα- 
στον, ἄν ὀνόματος μνησϑῇ τις περιττοῦ καὶ τοῖς πολλοῖς κι 
γνωρίμου, καί τε τῶν περὶ τὴν αὐλὴν τὴν βασιλικὴν üxgi- 
βέστερον ὑπορύξαντες ἐξενέγκωσιν εἰς τοὺς πολλοὺς, τόν vB 
κροτοϑόρυβον ἔχουσιν ὡς ἀληϑῆ λέγοντες χαὲ παντὰ εἰδότες, 
καὶ -πολὺς περὶ αὐτοὺς ὅ συυβέων ὅμιλος, μαρτυροῦντες 
ῥᾳδίως, ὅτι ταῦτα οὕτως ἔχει, καὶ τὴν ἀρετὴν τῆς ovyyga-2o 
φῆς εἰς τόδε συμβιασάμενοι καὶ κατατείναντες, ὡς ἄρα 

ἡτοῦτο ἐς αἰϑέριον καὶ οὐρανόμηκες, ὅπερ αὐτοὶ διὰ βίου τι- 
νὰ χλιδὴν "ἴδωσι καὶ ἁπλότητα χαυνότερον ἐπαινοῦντες, ἐς 
εὸ πιστευόμενον» καὶ δημῶδες συνάγουσι xad καταβιαζονται. 


9. οὔ τε Maius, οὖσε cod. 42. ἐς] ἐστὶν coni. Ν. 


suam patientiam fortis videbitur. Sed nimirum par fuit, eos, qui ac- 
curatius de temporibus et de hominibus egerunt, ut impune dicere 
possent, ad gratiam et odíum historiam suam pariter flexisse. Verum- 
tamen is, qui haec scribit, diversam plane viam institit, nihilque ei 
antiquius fuit, quam ut veritatem sequeretur et confirmaret, Same 
et hac tempestate audio a nonnullis historiam scribi: quos ego (nihil 
stomachosius dicat) et protervos homines esse novi et lascivientes, 
tantumque a veritatesremotos, quantum inscitiae ximos. Neque 
ego illos accuso; sed illam non fero humani iudicii libidinem ac 
proclivitatem, qua permulsi atque decepti simul ac nomen aliquod 
paulo illustrius insonuit multisque famigeratum, tum siquid ex aula 
regia accuratius eruerint, id continuo in vulgus differunt, et magno 
strepitu se iactant, quasi vera narrent et omnia norint Plurima 
vero circa hos turba hominum versatur, qui facile dictis testimonium 
dant ; quique historiae virtutem in hoc verti eoque redigi putent, 
ut illud mirificum ac coeleste esse dicatur, quod ipsi pro vitae suac 
mol'ftía ac futili simplicitate Jaudant atque in publicam fidem vi 


EX EUNAPI HISTORIA. 89 


dAA' ὅμως εἰ xai ἀπίϑανόν πῶς εἴρηται, πολλά τὸ αὐτοῦ 
κερατωδέστερα καὶ μυϑωδέστερα προτέϑειται, καὶ ἅπαντα 
ἥν τῆς ἡλιακῆς κινήσεως ἀληϑέστερα. μαρτυρεῖ δὲ αὐτοῖς 
ὁ ἥλιος τοῖς εἰρημένοις. καὲ ῥηθήσεταί ys σῶς ἕτερα τού- 
ὅτεον τεολυπλανγέστερα καὶ βαϑυπλοκώτερα πρὸς ἀπιστίαν" 
ἀλλ᾽ ἐξαγγέλλει ys αὐτὰ ἡ συγγραφὴ μετριώτερον" καὶ ταῦ- R.385 
τα ὑπὲρ τῶν λεγομένων καὶ ὅτι γε φίλος θεὸς καὶ φῶη 
ἀλήϑεια, ἀλλ᾽. οὐκ οἶδα ὅστις γίνομαι ταῦτα γράφων" no- 
λὼ γὰρ τὸ φροντίζειν ἀληϑείας" ἀλλ᾽ ὃγε τοῖς γεγραμμέ- 

ἰῶώρωες εἰχολαυϑῶν καὶ πειϑόμενος ἀχρίβειάν τα προσκυνήσει 
καεὲ ἀλήϑειαν. 

wc. Ὅτι κατὰ τοὺς χρόνους Εὐτροπέου τοῦ εὐνούχου 

τῶν μὲν περὶ τὴν ἑσπέραν οὐδὲν ἀκριβῶς γράφειν [ἐξῆν] εἰς 
ἐξήγησιν. τό,τε γὰρ διάστημα τοῦ πλοῦ καὶ μῆχος μακρὰς 
t5&xofse τὰς ἀγγελίας καὶ διοφϑαρμένας ὑπὸ χρόνου, καϑά- 
περ dg χρόνιον καὶ παρέλκουσάν τενα νόσον μεταβεβλημέ- 
Ψψας’ οὗ τὸ πλανώμενοι XGL στρατευόμενοι εἰ μέν τινε. 
ἦσαν τῶν περὶ τὰ xowa καὶ δυναμένων εἰδέναι, πρὸς χάριν 
xai ἀπέχϑειαν καὶ τὼ καϑ' ἡδονὴν ὅχαστος κατὰ βούλησιν 
«αοὐπέσεειλεν. δἰ γοῦν τις αὐτῶν συνήγαγες τρεῖς ἢ τέσσαρας 
ταἀναγτία λέγοντως ὥσπερ μάρευρας, πολὺ τὸ παγκράτιον 
ἥν τῶν λόγων καὶ ὃ πόλεμος ἐν χερσὶν, ἀρχὰς λαβὼν ἀπὸ 
δηματίων καὶ "συγκεκαυμένων. ταῦτα δὲ 9v ,σὺ πόϑεν ταῦ- 

3. δὲ αὐτοῖς τε αὐτὸς B. 4. yr] μὲν Βα 13. ἐξῆν ine. N. 

17. πλανώμενοι Ν., πλαττόμ. ed. 19. χατὰ] xoi B. — 20. ἐπέ-᾿ 

στελλεν coni. B. 

umt. Age vero etiamsi incredibilia forte narrentur, nihilomi- 
nus alia praesto sunt portentosiora adhuc et fabulosiora, quae ta- 
menm solari motu veriora dicuntur. Testis autem dictorum sol Et 
quidem alia fortasse dicentur his adhuc falsiora atque ab obtinen- 
fide remotiora, verumtamen nostra historia, ut decet, ea expo- 
net, idque propter illud effatum: Amicus Deus. et amica veritas, 
Verum ignoro, quidnam mihi talia eventurum sit scribemti. Grave 
enim negotium est cura veritatis, Sed tamen qui scriptis meis men- 
tem idemque adhibuerit, is diligentiam veritatemque sectabitug, 

56. Eutropii spadonis temporibus rerum certe occidentis nihil 
ia historiam referri poterat. Nam et maritimi cursus apatiosa lon- 
ginquitas seeros nuntios οἱ mora corruptos efficiebat, ceu si in diu- 
t»nrmum quendam protractumque morbum incidissent: et qui pere- 

inabantur aut cum exercitu profüciscebantur, si forte negotia pu- 
lica rescire poterant, pro sua gratia vel odio et pro libito ac vo- 
lentate in suis quisque epistolis renuntiabat. Quamobrem si forte 
horum tres vel quatuor contraria adfirmantes testium instar congre- 
gavisses, praeclara fiebat sermonum lucta, conflictusque protinus 


9o EXCERPTA 


va οἶδας; ποῦ δέ cs Σιελέχων εἶδε; σὺ δὲ τὸν εὐνοῦχον 
εἶδες àv;" «ets ἔργον ἦν ὀιαλύειν τὰς συμπλοκάς. τῶν 
R.386 δὲ ἐμπόρων οὐδὲ εἷς λόγον πλείονα ψευδομένων, ἢ ὅσα κερ-- 
ἰδαίνειν βούλονται, ἀλλ' ὅσα τῷ σοφωτάτῳ μαρτυρεῖ κατὰ 
Cod. 115 Πύνδαρον χρόνῳ || τὴν ἀκριβεστέραν κατάληψιν. 
A. C. 309 vL. Ὅτι ἐπὶ τὰς ᾿ΑΑσιανὰς συμφομὰς στρέψω τὴν ovy- 
Ιυ. 1 γραφήν" τοιοῦτο γὰρ Ó μακρὸς αἰὼν οὐδὲ Ey mveyxev, οὐδέ 
Arad. 5 περὲ τὸν fov τὸν ἀνθρώπινον ἐνεσχμωϑὴ τοιαύτη φορὰ 
καὶ κίνησις. ἀλλ᾽ ὅμως οὕτως εἶχε, καὶ τὸ ἀληϑὲς ἀσιώπη» 
v0», ὡς ἀδικοίη γε ἄν τις 6L διὰ τὸ ἀπίθανον τἀληϑὴ μὴ τῷ 
γράφοιτο. καὶ τοῦτό γε οὐδὲν διαφέρον ἐδόκει. μοι τοῦ πε- 
εἶν τε τῶν δριμέων καὶ πικρῶν ἐπὶ σωτηρίᾳ" ἀλλ᾽ ὥσπερ 
ἐχεῖνα καταχερασϑέντα τοῖς σώμασιν. ἀηδῶς τέλος ἔχει τὴν 
ὑγίειαν καὶ σωτηρίαν, οὕτω καὶ τὰ τορατευϑέντα πρὸς τὸ 
παράλογον, οὐ τῆς γραφῆς ἐστι τὸ ἀηδὲς ἁμάρτημα, ἀλλὰιτϑ 
γλυχύ τι καὶ πότιμον διὰ τὴν ἀλήϑειαν τοῖς ἀκριβῶς ἐξετά-- 
ζειν βουλομένοις γίγεται, 
γη. Kai οὗτο; μὲν ἐσώζετο καλῶς πονηροὺς ὧν" 
ὅμως δὲ (τὸν σπλῆνα γὰρ ἐνόσει.) διετέϑη καλῶς ὑπὸ τῆς 
συνεχοῦς ἱππασίας, κατεπράῦϊνέ τε χαὶ τὸ λιϑῶδες vneua-20 
2. ὥστε) ᾧ γε ε4ά. δ. Verba τ. α. x., a quibus aliud folium 
incipit, cum jis quae praecedunt omnino non cohaerere viden- 
tur Ν. 7. οὐδὲ ἕν ἥνεγχεν N., οὐδὲν ἐγήνεγχεν ed. 15. ἐστε 
τὸ N., ἐστὶν ó ed. 
exsistebat, sumto plerumque initio ab argutis igneisque voculis, 
quae fere huiusmodi erant: ,'Tu vero undenam haec audisti? ubinam 
te, Stelicho vidit? num tu eunuchum nosti?* neque facile erat , rixas 
componere. ἴδπι et mercatorum nemo quícquam praeter mendacia 
praeterque lucrum suum loquebatur, et quidquid sapientissimo rerum  * 


omnium tempori, prout Píndari sententia est, accuratiorem exhibet 
explorationem, 

54. Nunc ad Asiaticas calamitates stilum transferam. Par enim 
nihilaevum immensum tulit, neque umquam in hominum vita tan- 
tus motus tantusque rerum transitus fuit. Atqui haec ita evenerunt 
neque silentio veritatem premere licet: nam ille iniuste se gereret, 
qui db fidei impetrandae difficultatem res veras historiae non com-. 
iendaret, Porro hoc mihi haud differre videtur ab eo, qui acre ali- 
quid atque amarum salutis gratia ebibit. Nam sicuti haec imsuaviter 
corporibus commixta salutém pariunt; sic etiam quae mirabiliter 
et praeter omnium opinionem accidunt, haud quidem historiae mole- 
stum peccatum reputanda , sunt, sed dulce quid potius atque exopta- 
bile propter veritatem spud eos, qui res altius scrutari volunt, 

58. Atque ita praeclare cvasit incolumis , qui. malus vir erat: 
simnlque valetüdini sua& bene fecit continenti equitatione , (nam 
splene laborabat,) caleulosque mollivit ac mitigavit. Kt is quidem abi- 


EX EUMAPII HISTORIA. g1 


laEs. καὶ ὃ μὲν ἀπήει τῷ τὸ σφετέρῳ σώματι πολεμῶν ἢ 
πολεμήσων, καὶ τοῖς περὶ τὴν αὐλὴν ἀπαγγέλλων ἀληϑέστε- 
gov πόλεμον. 

»9'. 'H dà vía πλησιόχωρος οὖσα τὰ. δεύτερα ἔμελ-- 

51s τοῦ ὀλέϑρου φέρεσϑαι. 

E. Πλὴν ὅσα γε τούτοις ἔν ἐλπίσιν ἦν τὸ σώζεσϑαι." 
ἐλπὶς yàg ἐν ἀποῤῥήτοις ὅτι ζῶσε πᾳραμύϑιον. R. 387 

"Eni τά ye ἐν τοῖς ἔργοις ξίφη καὶ βάρβαροι — οὐ κατὰ 4 
τὴν ἔννομον ἀπαίτησιν, (καὶ γὰρ ἐκείνη τὸ διπλάσιον ὕπερέ- 

voflals»,) ἀλλὰ κατὰ τὴν βαρβαρικὴν καὶ ἄμετρον πλοανεξί- 
ay. — ᾿Ακχινδύνως siye πρὸς ἕτερον. 

Ia. Ὅτι οὐχ οὕτω παρακεχινηκότες καὶ διεφϑαρμένοι. 
τὴν γνώμην, ἀλλὰ di ὑπεροχὴν κακῶν, εἰς ᾿Ἰουλεαγοῦ καιροὺς 
καὶ χρόνους ro» εὐνοῦχον ἀγέϑεσάν τινες Evrgónw». ὥσπερ 

15od» τῶν ἰατρῶν ἔστιν ἀχούειν, ὅτι τοῖς φιλοζώοις βέλτιόν ἔστε 
σπλῆνα νοσεῖν ἢ κάμνειν ἧπαρ, καὶ ὅσον ὑπὲρ ἥπατος διὼ 
πγεύμονος ἐπὶ καρδίαν συμπερατοῦται καὶ διεφῖχται, οὕτω 
καὶ τύτε συνέβαινεν, ὡς ἐν αἱρέσει τῶν αἰσχίστων, εὐδοκιμεῖν 
εὐγοῦχον μανέντα πρὸς παρῴϑεσιν τῶν ἐπιλαβουσῶν συμ- 
209096». | 

EH. Ὅμως ὃ Γαΐνας διαφϑείρας τὸν πολέμιον, (ἐπολέ- 
μεὶ γὰρ εὐνούχῳ μάλα ἐντεταμένως: οὕτω σφόδρα yev- 
»alóg τις ἣν") ἐξ ὧν ἐδόκει κατωρϑωκέναι, διὰ τούτων 7]1- 
τητο, ὑγρότερος γὰρ ὑπὸ τοῦ κατορϑώματος καὶ μαλακώ-- 

12. Versum οὐχ ofro --- εἰλλὰ addidi e Suida s. v. παρακι- 

vodyra. N. 13. did τὴν Ur. et εἰς ᾿Ιουλιαγὸν v. &)y, Suid. 


bat corpori suo vel nunc bellum faciens vel postea facturus; multo 
tamen verins bellum hominibus aulicis indicens. 

59. Finitima Lydia secundas exitii partes latura erat. 

6o. Hi tamen salutis spem fovebant Etenim spes, dum vita 
superest, in re incerta solatur .. . . mon pro legitimae exactionis 
modo, quae tamen ipsa non amplius dimidio erat, sed pro barba- 
rica infinitaque cupiditate. — Ab altero periculum non immitebat, 

6:1. Non tam vesania moti, quam propter malorum cumulum 
erant qui Eutropium eunuchum quasi Iuliani imperium  desiderarent. 

o, ut medici aiunt, vitae retinendae cupidis melius esse, ut & 
splene doleant, quam ut iecore laborent , vel ea parte, quae supra 
iecur per pulmonem ad cor pertingit; sic etiam illo tempore acci- 
dit, ut in rerum turpissimarum conflictu vesanus eunuchus laudem 
referret , modo is cum praesentibus malis compararetur. 

62. Simul Gainas, adversario subverso, (etenim eunnchum ve- 

' hementer oppugnabat: tam forti amimo erat;) quac sibi videbatur 


* 


92 . — EXCERPTA 
τερος γενόμενος) ὡς d» ἤδη τὴν Ῥωμαϊκὴν ἀρχὴν συνῃρη- 


xoc καὶ τοῖς ποσὶν ἐπεμβαίνων αὐτῇ, μαλακώτερος ἦν ἀμ- 
φαφάασϑαι" καὶ πρὸς τὸν "oyiBoXoy ἐπρεσβευετοὶ, ὡς τὸ 
σπουδαζόμενον αὐτοῖς ἔχει τέλος, | | 
Cod.116.— Ey. Ὅτι Γαΐνας καὶ ᾿Αργίβολος . . - ὃ μὲν ἡγούμενος, 5 
ὃ δὲ ἐφεπόμενος . . . οὐδὲ αὐτὸς ἕτερον ἐπένϑει. σφαγείῖς 
δὲ ἔκειτο, μηδὲ τὸν ϑάψοντα ἔχων καὶ κατορύξοντα, 

Ra8$ ὀ ξδ΄. Ὅτι Πέρσης ἦν ἐν Ρώμῃ ἔπαρχος πρὸς χλευασίαν 
καὶ γέλωτα τὴν Ῥωμαϊκὴν παραφέρων εὐτυχίαν" σανίδας 
δὲ πολλὰς μικρὰς πρὸς τὸ ἥμισυ σταδίου συγχομισάμενος ,10 | 
καὶ εἰκόνα τινὰ τῶν ἔργων ὑπογράψαι βουλόμενος, πάντα | 
ἐνετίϑει γελοῖα ταῖς γραφαῖς, xai ἀποῤῥήτως và γραφόμενα | 
κατεχλεύαζε διὰ τῆς εἰκόνος. ἀνδρείαν μὲν γὰρ βασιλέως 
xdi ῥώμην στρατιωτῶν ἢ πόλεμον ἐμφανῆ καὶ νόμιμον οὐ-- 
δαμοῦ τὰ γφαφόμενα παρεδήλου καὶ συνῃνίττετο" χειρὸς 0615 
τινος ὡς ἂν ἐκ νεφῶν προτεινομένης, ἐπίγραμμα ἦν τῇ χει-- 
οἱ ,,ορ εοῦ χεὶρ ἐλαύνουσα τοὺς βαρβάρους." αἰσχρὸν τοῦτο κα-- 
ταγράφειν, ἀλλ᾽ ἀναγκαῖον. καὶ πάλιν ἑτέρωθι" ,βάρβαροε 
τὸν ϑεὸν φεύγοντες." καὶ τούτων ἕτερα παχύτερα x . . . δ᾽ 
ἕτερα κωϑωνιζομένων γραφέων φλήναφον, οὗ καὶ πρότερον ἦλο 
συγγραφὴ μέμνηται, τῆς ἀκμαζούσης ἀρετῆς .. τὸ σῶμα . - 
τῆς ψυχῆς . . πλέον κατὰ σῶμα διαλυόμενον ἤδη. . ἀπο... 

λ., 4.0. ξε. Ὅτι Φράβιϑος ὃ στρατηγὸς Ρωμαίων νικήσας Γαΐ- 


ἃ. αὐτῆς ed. 23. Ed. modo Φράνεϑος habet, modo Φράβιϑος. 
prospere egisse, iis exitium sibi ipsi peperit, Languidior enim a 
prosperitate effectus, ceu si iam Romanum imperium pedibus pro- 
culcaret, mollior nunc ad contrectandum erat. Atque ad Argibolum 
nuntium misit, significans, commune consilium iam scopo csse potitum. 

63. Gainas et Argibolus . . . ille quidem dux, hic autem ad- 
secla , . . Neque ipse alterum eluxit; caesus enim iacuit, nemine 
vel sepulturae mandante vel obruente. 

64. Persa quidam Romae praefectus urbi erat, qui Romanam 
prosperitatem in ludibrium risumque trahebat. Hic cnim pavvis in 
circoepositis tabellis, ut praesentium rerum imaginem quaudam ef- 
fingeret, ridiculorum omne Genus in pictura expressit, atque clam 
totum argumentum irrisit. am ncque Imperatoris fortitudinem, 
neque militum robur, neque bellum aliquod legitimum pictura de- 
monstrabat. Sed manus quaedam nubibus rotensa erat, cum in- 
scriptione: Manus Dei barbaros fügans. Turpe est haec scribe- 
re, sed necessarium. Rursus in parte alia: Barbari Deum fugientes; 
atque his alia ineptiora . . . scriptoribus largiter potantibus nugas, 
quarum et antea in historia memini. 


65, Fravitta, Romanorum dux, Gainam in Chersoneso victum 


3 


wa» περὲ τὴν Χεῤῥόνησον διαμένογτα, καὶ τοῦτον μὴ Α.Ο. 4oo 
διώξας, (ἀσφαλὴς γὰρ ἦν ἐπὶ τῇ ví κερδαίνειν τὸ ἔρ- τας ἢ, 
yov xai “αχωνιπός τις,) t ἦν ὅτι τύχην εἰδέναι καὶ μὴ πέ- | 
ραν τοῦ μετρίου ποιεῖσϑαι τὴν δίωξιν. καὶ οὗτος μὲν Cod.63 
δασφαλέστερον βουλευόμενος, ἡλίκον ἐστὲ τοῖς ἄλλοις τὸ 
καλῶς στρατηγεῖν ἔδειξεν" οἱ «δὲ πολλοὶ xai ὅσον ἡλίϑιον 

καὶ πηλοῦ πωγύτερον, στρατηγικοέ τινὲς εἶναι βουλόμε- 

vot καὶ τὸ γεγονὸς ὑποσημαίνοντες διδλήρουν καὶ παρε- 

φλυάρουν, τὰς ὀφρῦς ἀνασπῶντες, καὶ διαφλεγόμενοι φϑό- 

Ιοῳ πρὸς. ἀπέϑανόν τινα καὶ μυϑώδη κατασεραφῆναι, ἀπὸ 
pic γλώσσης καὶ πάϑους, ὁμόφωνοι κατὰ δόξαν ὑπὸ δει- 

Mac γεγονότες, xaé τῷ παραλόγῳ πληγέντες, τὸν ΦραβιϑονΆ. 589 

ἐπεψηφίζειν μὲν εἰδέναι, νίκῃ δὲ οὐκ “εἰδέναι χρῆσϑαι. ὃ 

(0 yevs .. τὴν Χεῤῥόνησον ἐγχατέλιπεν . . . . . αἰχμάλωτον 
. τιδόπέσω σωτηρίας .. προσηκόντως τύχωσι" ϑέαμα τῆς νίκης 
ἄξιον .. καὶ οὗτοι μὲν mo .. εϑρα . . καὶ ὑπέσπεερον εἰς 
| ξὰ βασώεια τῷ λόγῳ ποίκιλόν τε καὶ περι . . ἐς, ὡς βάρ- 
βαρος βαρβάρῳ καὶ μύστης μύστῃ παρέχων διαφυγὴν xa 
|. σωτηρέαν" ὃ δὲ Φράβιϑος μάλα φαιδρῶς καὶ . . προς . » 

"οἐπὲ Κωνσταντώνου πόλιν οὕτω τῆς φήμης .. καὶ σκοτεινὸν 
ὑφέρπον τῆς προφεραμένης . . παρελθὼν εἰς τὰ βασίλεια 
φαιδρὸς καὶ γεγηθὼς .. μόνων πρὸς τὸ παράλογαν τῆς τύ- 
χης καὶ ϑεὸν ὁρᾷν ὑπολαμβανόνεων μᾶλλον ἢ ἀνϑρώπον 

͵ (οὕτως, 0,55 ἐσεὶ νικᾷν καὶ χεῖρας ἔχειν, οὐχ ἤδεσαν,) πρὸς 
| 5. βουλόμενος ed. — 11. παρὰ δόβαν coni. B. 13. ἐπεψήφιζον 


ed. Nam ἐπεψήφιζον [γεχᾶν] uiv? N. 16. εϑρα] ἐϑρασύ- 
»yov:0 N. 22... . μένω») πάντων ἐχπεπληγμέγνων B. 


EX EUNAPII HISTORIA. 93 
| 


fbique adhuc demorantem non insecutus; nam tardior erat ad per- 
sequendam victoriam et quasi Laconico more fortunam nosse sibi 
ebatur, neque immodicae persecutioní esse indulgendum. Atque 
hic tutiore consilio utens praeclarum exemplum imperatoriae artis 
suppeditavit. Multi tamen homines stolidi et pingui Minerva, qui 
imperandi periti videri vellent, praedictam rem ludibrio habentes 
sermonibusque carpentes ac superciliis adductis irridentes, invidia 
ati et repente mirum in modum concordes facti, factoque in- 

opino attoniti aiebant: Imperare scit Fravitta, sed victoria uti 
nescit .. Chersonesum deseruit . . severunt in regia rumores varios 
ceu δὲ barbarus barbaro ethnicusque ethnico effugium salutemque 
concederet. Fravittaautem dum huiusmodi fama Constantinopoli pede- 
temtim manaret, . . in regiam gestiens laetabundusque delatus, im- 
proviso fortunae eventu deus potius, quam homo, yisus est: adeo ne- 
sciebant quid esset vincere.. qui cum facio annuisset; namque ob mul- 


94 ' EXCERPTA 


i 
A.C. 4oo τὸν βασιλέα μετὰ δλευϑερίας . . εἰ μὴν διαξεινάμενος dE 
mw sfógacv τῶν καταφρυαττομόνων φϑόνων καὲ νηστείαις κω- 
ϑάρματα . . πόσον ὃ ϑεὸς δύναται ϑεῷ μὲν ὅτε Bov .. τὸ 
δυν .. ἐκείνου καχῶς . . τηλικοῦτον ἐν - . xata πὲ .. &p- 
γον οἶσϑα βασιλεῦ. τοῦτο δὲ τὸ ἔργον .. ἀλλότριον τῆς αὶ 
Ῥωμαϊκῆς ἀρχῆς. τοῦ δὲ .. ἐπινεύοντος πρόσωπον, διὰ 
γὰρ ἁπλότητα πολλὴν συμπαϑῆσας πρὸς τὰ λεγόμενα . . τα 
τῶν εὐνούχων εἶπον, ὅτε προσῆκόν ἔστιν ἐπινεύειν... τοῦ 
δὲ βασιλέως τοῦτο εἰπόντος, ὡς αἰτεῖν ἀνάγκη δωρεὰν, ὃ 
Cod.64 Φραβιϑος ἔφησεν ἐπιτραπῆναι κατὰ τὸν πάτριον γόμον is-19 
parsvety ϑεόν. ὃ δὲ βασιλεὺς δι' ὑπεροχὴν βασιλικῆς dos- 
τῆς καὶ τὴν ὑπατείαν ἐπέτρεψεν" ὃ Ó' ἐδέξατο. 
R.290 5g. Ὅτε Φαμέας ὃ IMiAxoy» ἐπικαλούμενος, μυρία πα- 

' ρέχων κακὰ. Ῥωμαίοις, εἶτα Σκιπίωνος στρατηγοῦντος oU 
δυνάμενος, τὴν δὲ αἰτέαν ἐρωτώμενος ἐξειπεῖν, τὰ μὲν ngó-15 
fara εἶναι ταὐτὰ, τὸν δὲ ποιμένα σφοδρότερον καὶ τοῦ 4ρ-- 
yov πολυωπέστερον. 

EL. Ἰέραξ ἦν, ὄνομα δὲ τοῦτο ἀνθρώπου κύριον, ὃν 
εἶδεν ὃ συγγραφεὺς xai διελέχϑη πρὸς αὐτὸν, καὶ τὴν ψυ- 

R.29:x7j* τὸ ἀνεμάξατο διὰ τὸν λόγον. καὶ συνελόντι γε tintivae 

"MiskavópsUc, καὶ κοραχώδης μὲν κατὼ τὸ ἄπληστον ἐς τρο- 
φὴν, προσῆν δὲ αὐτῷ καὶ τρυφὴ, πρὸς δὲ ἡδονὰς ἀλε-- 
κερυώδης, καὶ οἷός τις ἂν ᾿Αλεξανδρεὺς ἀσελγέστατος γένοι-- 
v0, xai εἴ γέ τι ᾿Αλεξανδρέως ἀσελγέστερον. ἀλλ᾽ ὅμως ὃ 

$. βου] βούλεται N. 4. δυν»] ϑυνατὸν N. 5. ἔργον οὐκ ἔ- 


στεν dàà. N. 14. Pro οὐ N. οὐδὲν 15. ἐξεῖπεν N. — 20. 
τῶν λόγων coni B. 3. ἀσελγέστερος ed. 


tam moris sui simplicitatem dictis commotus fuerat . . ait aequum 
esse annuere . , quumque imperator diceret, oportere, ut Fravitta 
remunerationem peteret, hic ait, postulare se, uL patrio ritu Deum 
colere sibi liceret. . Imperator autem propter eximiam, quae in illo 
erat, virtutem consulatum quoque contulit, quem ipse recepit. 

66. Phameas cognomento Imilco, qui innumeris dampnis Roma- 
nos adfecerat, deinde, Scipione exercitibus praeposito, quum nibil 
iam posset, causamque rei rogaretur, ait: ,,Oves quidem eaedem sunt, 
sed pastor multo vigilantior atque Árgo oculatior," 

67. Huic homini nomen proprium erat Hierax; quem quidem 
historicus de facie novit atque allocutus est, animumque cius se- 
rendis sermonibus exploravit. Ut breviter dicam, Alexandrihus erat 
et corvi quidem naturam ingluvie imitabatur: sed neque libidini- 
bus carebat, ad quas galli ritu alacer erat, prorsusque incontinens 
instar hominis Alexandrini: immo et si quid Alexandrino, incontinen- 


* 


EX EUNAPII HISTORIA. 95 


 φυγγραφεὺς αἰδεσϑῆναι τὴν τοσαύτην ἀναίδειαν καὶ ἐταμύτη- 

" χασυμπείσας ἐφ᾽ οἷς ἦν λόγοις exero. ἀπιὼν, τεϑηπότων τῶν 
παρόντων, ὅτι ἄνϑρωπος ἐξ ᾿Αλεξανδρείας γλῶσσαν τε ἐπέσχϑο 
xai φλυαρίαν ἐπέστησε καὶ τὸ πρόσωπον κατέχοψεν ἐρυϑήματες 

8 Eg. Ὁ δὲ πρὸς τὸν Ἰωάννην ἐπιστρέψας τὸν λόγον, 
»ἀλλὰ σύ γε" εἶπε, , πάντων εἰ τῶν xaxd» αἴτιος, τούς τῷ 
βασιλέας διατέμνων ἐκ τῆς σφῶν αὐτῶν χολλήσεως, καὶὲ τὸ 
ϑεοπρεπέστατον ὄργον καὶ οὐρανόμηχες ὑπορύττων καὶ κα- 
τασείων ταῖς σαῖς μηχαναῖς ἐς διάλυσιν καὶ φϑοράν, ἔστι 

Ἰοδὲ πανόλβιόν τι χρῆμα καὶ τεῖχος ἀῤῥηκτον καὶ ἀδαμάντι- 
γον τοὺς βασιλέας ἐν δύω σώμασι μίαγ βασιλείαν ἔγοντας 
φαίνεσθαι." xai οἱ παρόντες, τούτων λεγομένων, τὰς μὲν κε- 
φαλὰς ἀπέσειορ ἡσυχῇ καὶ δεδοικότες" ἐδόκει γὰρ αὐτοῖς 
ἄριστα λέγεσϑαι" τὸν δὲ Ἰωάννην τρέμοντες καὶ πρὸς τὰ , 

᾿ιὐσφέτερα κέρδη κεχηνότες, (7 γὰρ ἀκολασία xai τοῖς πονηρηῖς, 
ἥπερ εἴρηται, τιμὴν ἐχαρίζετο,) τῆς κοινῆς σωτηρίας ἀμελή- R. 292 
σαντες, καὶ προστησάμονοι σφῶν αὐτῶν τὸν Ἰωάννην, τε- 
χνιχὸν δὴ τινα ἱεραχοερόφον, τὸν Φραβιϑον ἀφείλογτο τῆς 
ψυχῆς. 

20 EJ. Παμφυλία γοῦν ὑπὸ τῶν Ἰσανρικῶν πολέμων A.C. 4o 


πορϑουμένη χρυσὸν ἐνόμισε τὰς ᾿Ισαυριχὰς συμφοράς" xad cad. 1e 
xaJanto ἐν ταῖς διοσημείαις ἀστραπῆς κεραυνὸς φοβερώτε- 
ρος, (ἢ μὲν γὰρ ἐφύβησε μώνν, ὃ -δὲ διέφϑειρεν,) οὕτω xai 

2. λόγοις B., λόγος ed. — 4. χατέχρυψεν Ν᾿. g. φϑοράν Β,, 

φοράν ed. ΝΣ 
tius est. Sed tamen historicus tam impudentem tamque effrontem 
hominem pudorem edocuit, atque ad rem propositam devenit; 
mirantibus iis, qui aderant, quod homo Alexandrinus linguam cohi- 

; Bugas omitteret, et. facie ruborem traheret. 

68. [6 autem, conversa ad Ioannem oratione, ,Tu vero, in- 
quit, malorum omnium causa es, qui concordiam regum dissocias, - 
remque omnium praestantissimam atque coelestem artificlis tuis per- 
turbatam pessam das. Quippe summa felicitas atqme adamantina 
iaduperabilisque firmitas est, cum duo reges unum regnum possidere 
videntur.*^ lum qui huic orationi aderant, capitibus taciti pavidi- 
que nutabant; visus enim erat rectissime dicere, "Verumtamen dum 
ἃ loanne sibi timent, et suum quisque lucrum meditatur, ( namque 
impurus ille improbis quoque hominibus honores, uti dictum est, 
ltgiebatur,) communi omissa salute, Ioannem sibi praefecerunt, 
callidum scilicet Hieracis alumnum , Fravittamque vita spoliarunt. 

$9. Pamphylia Isauricis bellis vastata, nihilominus beatam 88 
iudicabat, si his tantum afficeretur. lam siomti in procellis fulgure 
fulmen formidabilius est; illud enim territat, hoc interimit ; sic et- 
áam Isauros ceteroquiu auditu, visuque tremendos, veris tamen instar 


96 EXCERPTA 


A.C.&o( τοὺς Ἰσαυροὺς φρικωδεστάτους ὄγτας ἀκοῦσαί τὸ καὶ ἰδεῖν 
acit o ὥγϑος ἀπέδειξε καὶ τρυφερώτατόν τι καὶ χλοερὸν ἔαρ ὃ βέλ- 
Cod,7; Ὥστος ὃξ ᾿Αλεξανδρείας ᾿Ιέφαξ, οὕτω πάντα διερευνησά- 
μενος καὶ συναρπάσας ἀϑρόως ἐπὲ τῷ Φραβίϑου᾽ φόνῳ. --- 
| καὲ παραλαβὼν ὑπὸ μάλης ἐπειρῶτο διαφεύγειν κατὰ  Qv-5 
μην καὶ φορών. ἀλλ᾽ οὐκ εἶχεν ἀλαοσχοπίην ὃ “Ἄύχιος 'E- 
φενβιανὸς βιχάριος ὧν» ἀετὸς δὲ γενόμενος αὐτὸν συνήρ- 
zacs τὸν Ἰέρακα, καὶ μόλις ἀφῆκεν, εἰ μὴ τετραχισχιλίους 
ἐκεῖνος αὐτῷ χρυσοῦς ἀπέτισεν. 
Α.α.ς34 σ΄. Ὅτι ἐπὲ Πουλχερίας τῆς βασιλίσσης ἐξέκειτο δημοσίᾳ το 
quad (a πιπρασχόμενα τὰ ἔϑνη τοῖς βουλομένοις ὠγεῖσϑαι τὰς ἀρχάς; 
coc 70aor dà ἐπιπράσκοντο μεγάλα r5 καὲ μικρὰ φανερῶς ἐπὶ δη- 
μοσίων τραπεζῶν, ὥσπερ ἄλλο τι τῶν ἐπ’ ἀγορᾶς αὐνίων. ὃ 
βουλόμενος Ἑλλήσποντον ἀδικεῖν εἶχεν Ἑλλήσποντον πριάμε-- 
γας, καὶ ἄλλος Ἰακεδονίαν, Κυρήνην, καὶ ὅπως ἕχαστος ἐνό-τ 
σει πρὸς τὸ ἄδικον ἢ ἐχϑροὺς ἔχων. ἐξῆν δὲ καὶ xa9' ἕχαστον 
. ὄϑνος τὴν μοχϑηρίαν ὠνεῖσϑαι ξαυτοῦ πρὸς τὸ βλάπτειν 
R.2937006 ὑπηκόους, καὶ πολλὰ συλλαμβάνειν ὀϑνη" τοῦτο γὰρ 
ὃ βικάριος ἐδύνατο καὶ ἢ ἀνθύπατος ἀρχή. καὶ δέος ἦν 
οὐδὲν τῶν ἀϑλίων γραμμάτων τοῖς νόμοις ἐντεϑγηκύτων, cao 
δεῖ τὸν ἐπὶ χρήμασι δικάζοντα κολάζεσθαι" ἀλλ᾽ οἱ μὲν νό- 
μοι κατὰ τὸν Σκύϑην ᾿Ανάχαρσιν οὐκ ἀραχνίων ἦσαν ἀσϑε- 


1. φρικωδεστάτους Β., φριχωδεστέρους ed. 5. ὑπὸ μέλης N., 
ὑπομολῆς ed. κατα] μετὰ ed. 6. ἐλαοσχοπίην Β., ἄλλο 
σχοπεῖν ed. η. γινόμανος ed. — 18. ἐπηκόους ed. 


herbidi floridique ac voluptarii praeclarus hic demonstravit Hierax , 
dum cuncta rimatur temereque diripit post Fravittae caedem. llle 
clam fugam rapidam et tumultariam molitus est: verum Herennianus 
wricarius, quem non fefellerat, naturam aquilae induens corripuit 
Hieracem ; vixque demum dimisit, quatuor acceptis ab ilo aureo- 
rum millibus. , 

20. 'Puléberia regnante, prostabant publice venum gentes iis, 
qui praefecturas coàmere volebant: et sive hae magnae sive modicae 
essent, palam in publicis mensis, ceu venales in foro merces, distra- 
hebantur. Igitur qui Hellespontum diripere avebat, Hellespontum em- 
ptam ferebat, alius vero Macedoniam, alius Cyrenem, prout quisque pe- 
culandi morbo laborabat, aut inimicos ulciscendi. Licebat autem his im- 
probis vel singularum gentium praefecturas nocendi causa coémere, vel 
etiam cumulate plurium: illatenus enim patebat vicarii vel proconsulis 
iurisdictio. Nullus autem metus erat decretorum tristium iampridem 
cum legibus mortuorum , quod poenae videlicet is, qui ius venale 
habet, obmoxius sit. Etenim leges non modo, prout Scytha Anachar- 
sis ait, araneosa tela infirmiores erant ac subüliores, verum prorsus 


EX EUNAPII HISTORIA. .97 


xertpos καὶ λεπτότεροι μόνον, ἀλλὰ xai κονιορτοῦ παντὸς 
πρὸς τὸ δεῖν εὐχόλως καὶ διανεμοῦσϑαι παραφερόμενοι. ὃ 
δὲ τὸ ὄϑνος ἢ τὰ ἔϑνη παραλαβὼν, δύω τινὰς ἢ τρεῖς στρα- 
τιώτας συγνεφελχόμενος κατὰ τὴ» πλαγίαν εἰσιόντας ϑύραν, 
ἡμὴ βουλόμενος μανϑάνειν, ὅτε σιωπώντων κηρύχων, εἰ δὴ 
χήρνγμα σιωπώμενον γίγνεται, πρὸς πάντας περιήγγελλεν, 
ὡς ϑή φησιν Ὅμηρος" υ»κλήδην εἰς ἀγορὴν $e ἄνδρα 
&acro», μηδὲ βοᾷν, αὐτὸς δὲ μετὰ πρώτοισι πονεῖτο"" καὶ 
ὁ ἄρχων διὰ τῶν ἀφϑύγγων τούτων χκηρύχων πρὸς τὸ οὐς. 
ιοὐκάστῳ περιήγγελλεν, ὡς πριάμενος εἴη τοὺς ὑπηχόους τόσου 
χαὶ τόσου ἀργυρίου. καὶ πᾶσά γε ἀνάγκη τοῦτο καταβαλ- 
luy, 7 πράγματα ἔχοντας ἐπιτρίβεσϑαι ϑανάτοις καὶ δη- 
μεύσεσιν. οἱ μὲν οὖν ἔχοντες καὶ συντελεῖς ἐχ προῦπαρ- 
χούσης οὐσίας κατετίϑεσαν οἰμώζοντες τὸ ἀργύριον" οἱ dà 
ιϑάποροῦνγτες δημοσίᾳ κατεδαπανῶντο ταῖς μάστιξε τὰ σώμα- 
τα πρόφασις δὲ ἣν ἑτέρα τις. εὑρέθη γὰρ γένος ἀνϑρώ- 
πῶν δι’ φἐπορίαν καὶ ἀπόνοιαν ὀξυϑάνατον καὶ φιλοκίνδυνον 
d τὰς fgg οὐκ ἐνεγχόντες ἐπὲ κατηγορίᾳ τῆς ληστείας(οὰ. η8 
ὥρμησαν ἐπὲ τὸν τῆς αὐλῆς ἔπαρχον. καὠκεῖνος à» ἐπὶ τὰ 
᾿οπρᾶγμα διεσχηματισμένος πάλαι χαὲ αὐτὸς ἕτερα τοιαὕύταβ. 29 
πάσχων τόν T6 κατηγορηϑέντα συγνήρπασε, xoi τοὺς χατηγο- 


1. κονιορτοῦ Ν,, χόνιος τοῦ ed, 2. παραφοράμεγοι ed. 5 
λαγϑώνειν ὅτε ... διὼ G. coni. B. δὲ pro δὴ ed. 6. πώνια 
περιήγγελλον ed. 10. ἐχάστων ed, 12. ἔχοντας ἐπετρί- 
βεσϑαι Ν,, ἔχογιες ἐπιτρέπεσϑαι ed. 20. πάλιν ed. 


pulveris instar huc illuc facili iactu circumagebantur ac diffluebant. Qui 
vero unam gentem pluresve emerat, binis vel ternis stipatus satellitibus, 
qui ad se per posticum ventitarent, ne forte lateret, pertacitos praeco- 
D£$ (si tamen praeconium tacitum fieri potest, ) omnes certiores fecit, 
more Homerico nominatim ad forum viros singulos advoeabat sine stre- 
pitu, ipse vero in primis fungebatur munere. ltaque magistratus his ta- 
cturnis praeconibus utens in cuiusque aurem insusurrabat, se sin- 
ξαϊος subditos hoc et illo argenti pondere venales babere. Prorsus 
autem necesse erat, vel imperatam pecuniam pendcre, vel caluinniis 
Maplicitos supplicia perpeti et proscriptiones, — Qui ergo nummati 
erant, ii pro facultatibus quisque suis cum gemitu pecuniam solve- 
bant: tenuiores autem plagis publice impositis abibant. Iam et alia 
raüo simulationum erat. Extitit enim aliquando genus bominum, 
ἣν ob egestatem ac stultitiam suam impendentem necem ac pericu- 
temnerent, Hi nimirum iniuriarum impatientes crimen peculatus 
apwd aulae praefectum detulerunt. Hic autem rem serio agere si- 
mulans (quippe et ipse olim in simili fortufta versatus erat,) eum, 
qui accusabatur, reum agebat, et accusatoris fiduciam commendabat. 
Dexippus , Eunapius etc. | 7 


LI 


οϑ EUNAPII 


ρήσαντας ὡς παῤῥησίαν ἔχοντας ἐπήνεσεν . . . τοιαῦτα yé- 
γοιτο" καὲὶ πρὸς τὸν ἀγῶνα τῆς κρίσεως ἐλθούσης, ἔφρα- 
ζεν ἂν διὰ τοῦ πιστοτάτου τῶν εὐνούχων" ,ἀπιτε, ὦ βέλ-- 
ξιστοι, πάνυ ϑαυμάζοντες ὅτε μετὰ τῶν κεφαλῶν ἄπιτε" 
κατηγορεῖν γὰρ ἀρχομένους οὐκ ἔξεστιν." oi μὲν ἀπῇε- 5 
σαν ψηλαφῶντες τὰς κεφαλὰς ἐπὲ τοῖς λόγοις καὶ ἀγαπῶν- 
τες, ὅτι ἔχοινι συνηρμοσμένας' ὃ δὲ νικήσας τὴν Κα- 
δμείαν μακρῷ πλέον ἡν ἀϑλιώτατος, χαὶ τὴν ἀρχὴν πρια- 
μενος ὅλης τῆς ὑπαρχούσης οὐσίας, καὶ τὸ κέρδος τῆς ἀρ-- 
χῆς προσκαταβαλὼν ταῖς τοσαύταις ἐνέδραις καὶ λόχοις .το 
πᾶσαι γοῦν οἰκίαν πρὸς τοῦτον ἐκενοῦντο ἂν τὸν δόλογ"» 
καὶ ῥᾷστα ἦν δρᾷν τοὺς ἄρξαντας δεδημευμένους, ὥσπερ 
που καὶ ὃ κωμικὸς φησιν" ,,(ἄρξαντος ἀνδρὸς δήμόσια τὰ 
χρήματα." ὃ δὲ. ἀγνοῶν τίς κωμικὸς, οὐδὲ ἀναγινώσκειν 
ἀξιῶν τὴν γραφήν. οὕτω γοῦν καὶ ὃ Ἑρεννίανὸς τότε TOP i5 
Ἰέρακα τὰ πλείονα μὲν ὑφελέσθαι, πλείονα δὲ καταβαλεῖν 
συλλαβὼν ἀπέδειξε δικαίας ἀποτίνοντα τιμωρίας τοῦ κατὰ 
Φράβιϑον φόνου. ὃ δὲ '"IégaS καλούμενος ὑπὸ τοϑβθπλείογα 
καταϑέντος ὥσπερ ἀετοῦ συνειλημμένος ἀηδὼν ἦν Ἡσιόδειος 
οὐ δυναμένη πρὸς κρείττονα ἀντιφερίζειν. καὶ αὐτὸς δὲ ὃ ἀε-ο 
R. λοὐτὸς οὐδὲν διέφερεν ἀηδόνος, πλὴν ὅσα καὶ εἰς τὸν τοῦ μύϑου 
κολοιὸν ἐτέλει, τῶν ἰδίων πτερῶν ὥσπερ ἀλλοτρίων ἐστερημένος. 
12. δεδημευμένους Β., δεδηχεισμένους cod., δεδεχασμένους Μ. 


15. ἄξεος vel ἀξεώ αὐτὸν N. 16, τὰ πλείονα] τῷ πολλὰ coni. B. 
17. ἀποτείγοντα ed. 


Verumtamen ubi iudicii disceplatio aderat, per fidelissimum sibi 
eunuchum nuntiandum illis curabat: ,Abite, viri optimi, lucroque 
apponite, quod salvo capite abitis, namque magistratibus diem di- 
cere nequaquam licet.* "lum illi discedebant, his auditis, capita 
sua contrectantes , et plane contenti, quod ea cervicibus adbuc hae- 
rerent, Qui autem Cadmeam victoriam retulerat, multo iam infeli- 
cior erat, tum quia praefecturam olim omni suo patrimonio rede- 
merat, tum quia nuper praefecturae lucra his insidiis et crimina- 
tionibus propulsandis insumserat. Atque huiusmodi fraudibus do- 
mus omnes facultatibus vacuabantur: passimque videre erat magi- 
stratuum bona publicata: veluti ait comicus: , Viri publicum munus 
gerentis publica est pecunia.* Qui autem nescit, quisnam comicus, 
is indignus est qui baec legat.* Sic igitur Herennianus Hieracem, 
qui plurima item impenderat, comprehensum coegit poenas luere ne- 
: cis, quam Fravittae intulergt. Hic autem nomine Hierax ab co, 
2 plura impenderat, tamquam ab aquila correptus, luscinia evasit 
esiodea, quae potiori par csse non potuit. Tum et ipsa demum 
aquila nihil distulit a tuscinia, nisi quod ad extremum, ut est in fa- 
bula, in corvum desiit, cui plumaetamquam aliena res ereptae fuerunt. 


FRAGMENTA. 99 
ox. Ὅτι ini τῆς αὐτῆς βασιλίδος odx ἦν τινα nagd 


τὴν Κωνσταντίνου πόλιν μὴ τοῦτο ἀκοῦσαι" ,.χκί δὲ σὺ, πάν- 
τῶν ἀνδρῶν ϑαυμασιώτερε, [πόλε]ων οὐκ ἄρχεις καὶ ἐϑνῶν;" 
χαὶ 6 λύγος ἦν τοῦ κατὰ μῦϑον ἰοῦ τῶν διψάδων δυνα- 
ὅτώτερος. - 
of. Ὃ δὲ Σεελίχων οὐκ ἐφόνευσε τοὺς ἀνθρώπους, ἀλ- 
λὰ ζῆν αἰσχρῶς ἠνάγκαζε, πάντα ἀφαιρούμρνος, καὶ πρὸς 
τὸ βαρύτατον, ὡς φησι Μένανδρος, τὴν πενίαν ϑηρίον καὶ 
... λέγων καὶ συστέλλων" 
l0 — oy. Ὅτι x . . ὡς διὰ φιλαρχίαν ἡροῦντο.. ἅπαν.᾽ 
τες" οἱ δὲ ἔχοντες ζῇν μᾶλλον ἢ τοὺς. . . . δεῖν πυρὲ xai 
φόρῳ καὶ σιδήρῳ πάντα δαπανήσασϑαι . .. τῆς . . . χῆς 
ἐν τῷ διαφαίνεσϑαι ὅτε μόνος Στελίχων ὑπὲρ ἀνθρωπίνην 


e 9? e 


15 ῳ e e 


e ETNAÁIIIOT IZTOPIAZ 
AHOZIASMAÁATIA EK TOT ZOTIA A. 


1. Fraginenta, quae sub Eunapii nomine leguntur. 


a. Kano; , Κάρου τοῦ βασιλέως υἱὸς, γενόμενος ἂν. 80ὴ 
Ἰοέξουσίᾳ καὶ βουλήσεως κύριος, ἀνέδραμε τηλικοῦτον κακὸν ἐς 


ὃ. φησι ένανδρος Β., φαμὲν εἰνδροὸς ed. 


1. Eadem regina imperante, nemo Constantinopoli non hos 
sermones audiebat: ,'Tu vero, vir praeclarissime, cur non urbibus 
popalisque imperas?* Atque hic sermo veneno illo, quod est in fa- 

ulis, serpentium dipsadum efficacior erat, 

72. Stelicho homines non interemit, sed turpiter vivere coegit, 
treptis bonis omnibus, eosque ad egestatem, molestissimam beluam, 
αἱ ait Menander, damnavit, 

09 0? 


. EUNAPII HISTORIAE 
FRAGMENTA E SUIDA, 


t. Carinus, Cari regis filius, adeptus potestatem arbitratu sto 
quidyis agendi, maximum malum ad tyrannidem exercendam cre« 


100 EUNAPII 


ευραννίδα, ὥστε ἀπέδειξε χρυσὸν τὴν τραγῳδουμένην τυραν- 
νίδα". οὕτω καὶ τοὔνομα τοῖς ἔργοις μαχρῷ παρῆλθε: παί- 
δῶν μὲν γὰρ εὖ γεγονότων ὕβρεις, διὰ τὸ σύνηϑες, οὐδὲ ὅ- 
βρεις ἐνομίσϑησαν, ἀλλ᾽ ἣν ἐγκύχλιον αὐτῷ xai πρόχειρον τὸ 
τὰ τοιαῦτα ἁμαρτάνειν" ὃ δὲ ἐγκλήματώ τε ἀνέπλαττε καὲϑ 
ἐδίκαζε τοῖς ἀδικουμένοις, καὶ τῶν δικαζομένων οὐδεὶς ico 
ζετο" ὅπου γε πολλῆς οὔσης καὶ ἀδιηγήτου τῆς φϑορᾶς πα- 
ρηναλίσχοντό τινες τῶν εὐδαιμόνων, ὥσπερ ἐν κοινοῖς δεέ-- 
zy0ig ἀλεκτορίδες, ἐς τὴν Καρίνου τρυφήν" μεμνῆσϑαι dà 
τῶν κατακοπτομένων ἔφασκε, τῶν μὲν ὅτι οὐκ ἐπήνεσαν αὖ-τὸ 
τοῦ τὸ κάλλος, τῶν. dà ὅτι λέγοντα, ὅτε ἣν μειράκιον, οὐκ 
ἐθαύμασαν, ὡς ἐβούλετο. ἀπώλλυντο δέ τινες καὶ γελώσαν- 
τες ἐναντίον αὐτοῦ ποτα, καὶ πάντα ἦν αὐτοῦ βαρύτερα διο- 
σημείας, καὶ ἐλύττα ἐν μέσοις τοῖς ὑπηκόοις. Voc. Καρῖνος 
conf. cum διοσημεία, ἐγκύκλιον, μαχρῷ, ὕβρις φυτεύει τύ-τῷ 
Qavvoy. 
R.3o8 β΄. Ὁ δὲ τοξότης ἠφίει βέλος, εὔστοχος ὧν τοσούτους 

κατακαίγνειν, ὅσα ἠφίει βέλη.  .Foc. xaraxatyety. 

y- Καρικὸν ϑῦμα. | Foc, καριχόν, 
δ΄. lda4tuog v6 καὶ Πρίσκος λόγου μὲν μετειχέτην, τῆς20 
δὲ τῶν xoi» καὶ ὑπαίϑρων πείρας πραγμάτων ἐλάχιστον. 
Voc. ὑπαίϑριον. | 


vit. Sic et ipsum nomen factis longe superavit, Nam pueris qui- 
dem nobilibus iniuriae per contumeliam illatae, propter consuetu- 
dinem, ne iniuriae quidem existimabantur, sed huiusmodi peccata 
erant ipsi familiaria et quotidiana. Idem etiam crimina comminisce- 
batur, et ius dicebat illis, quibus iniuria fiebat, et nullus eorum, 
qui in iudicio litigabant, incolumis evadebat. Cum enim multae 
et ineffabiles caedes fierent, quidam e beatis obiter consumebantur, 
ut in communibus epulis gallinae, in Carini delicias. Dicebat au. 
lem, se memihisse eorum, qui suo iussu concidebantur, quorum 
alios quidem ideo caesos dicebat, quod suam formam non laudas- 
sent, alios autem, quod se dicentem , dum adhuc esset adolescens, 
non admirati fuissent, ut voluisset; peribant etiam nonnulli, quod 
coram ipso risissent. Denique omnia eius facta prodigiis et osten- 
tis erant graviora, et in mediis populis, eius imperio subiectis ra- 
bie grassabatur. 

2. Sagittarius autem sagittam emisit, quum esset jaculandi pe- 
ritus, adeo ut tot homines interficeret, quot sagittas emitteret, 

3. Carica victima. 

4. Maximus et Priscus eruditionis quidem erant participes, sed 
rei publicae gerendae εἰ rerum subdialium minimam habebant mo- 
titiam, 


FRAGMENTA. 101 


€. Τότε δὲ là τῶν καταφράκτων ἱππέων ὑπὲρ τοὺς € 
ἐς τοὺς ὀπισϑοφύλακας κατεῤῥάγη. ἔζος. ἴλη. | 
c. Οἱ dà τῶν Ilag9w» οἰσυΐνας ἀσπίδᾳς ἔχοντες xai 
χράνη οἷσύϊνα πλοχήν τινὰ πάτριον πεπλεγμένα. Foc. οἷ- 
jovivac. | 
D. Οὗτος (ΑἸϊλιανὸς ) ἐπὲ Οὐάλεντος ἐστρατήγησεν" 
ἦν δὲ ἐκ Συέδρων" ἐλεύϑερος δὲ ὧν ἄγαν xai ἀνεστη- 
χς ἔκ παιδὸς τὴν ψυχὴν γενόμενος, ἀφϑύνως ἐχορηγή- 
$4 τὰ παρὰ τοῦ σώματος. τὰ γὰρ ὄργανα συγεπεπήγεν 
Ιοχαὶ ἐνέτρεχο τοῖς τῆς ψυχῆς κινήμασιν, ὥσϑ᾽ ἅμα τι πρᾶ- 
ξαι ἐδέδοχτο καὶ ἐπέπραχτο" καὶ παιδείας οὗτε ἐντὸς ἣν 
οὔτε ἄμοιρος, ἀλλ᾽ ἦν ἀγροικότερος, ὅσον ϑυμοειδέστερος, 
καὶ τὸ ϑηριῶδες τοῦ ϑυμοῦ καὶ ἄγριον οὐκ ξξημέρωτο καὲ 
κατείργαστο ὑπὸ τοῦ λόγους Pec. «Αϊλεανὸς conf. cum d- 


, 


l C. 
7$. Ὃ δὲ Προκόπιος τοὺς χαριεστέρους ἀγαλαβὼν, ini 
τὸν βασιλέα Οὐάλεντα διὰ Φρυγίας συνηπείγετος. | oc. χα- 
βεεστέρους. 
9. ἡικροῦ τὰ πράγματα μδτακινήσαντος Ὃρμίσδον τοῦ 
ἸΟΠέρσου. | F'oc. μικροῦ, 
(6. Ὃ δὴ βασιλεὺς τούτους δεξάμενος, κτήματά τε av. 
τοῖς καὶ χώραν ἀπένειμε καὶ προβόλους τὸ ὑπελάμβανε ysv- 


17. συνηπείγετο Boiss. , συνήπεετο Suid, 


5. Tunc autem equitum cataphractorum i, e. armis undique mu- 
uilorum, quae quadringentorum numerum superabat, in agminis 
novissimi custodes impressionem fecit. 

6. Parthi vero clypeos vimineos habebant, et galeas vimineas 
plicatione quadam patria plicatas. 

7. Hic (Aelianus) sub Valente fuit eopiarum dux. Fuit autem 
oriundus Syedris, nimium liber, et a puero fuit animo erecto, et 
abunde res ad corporis vires necessarias a natura suppeditatas ha- 
buit, Nam corporis instrumenta compacta habuit, et cum ipsis 
animi motionibus concurrebat, ut simul atque aliquid peragen- 
dum constitueret , confestim perageret, Doctrinam vero neque 
tenuit, neque plane eius expers fuit; sed fuit aeque rusticus 
sque iracundus, nec iracundiam domare didicerat, nec agrestes 
mores ab ipsa ratione: mansuefactos atque subactos habebat. 

8. Procopius autem , assumtis illis, qui gratiosiores erant, 
ad Imperatorem Valentem per Phrygiam ivit, ut cum veo collo- 
queretur. ᾿ 

9. Cum Hormisdes Persa res propemodum labefactasset. 

10, Rex autem cum hos excepisset, ipsis et possessiones et 
*prum distribuit, et existimabat, se propugnatores genorosos et 


102 EUNAPII 


vafovg καὶ ἀδαμαντίνους ἔχειν πρὸς τὰς ἐχείνῃ τῶν Οὔννων 
ἐμβολάς. Voc. πρόβολος. , 2 

ια΄. llo διεστῶτας ἀλλήλων χωρεῖν ἐχέλευεν, ὅπως 
μὴ δουποίη τὰ ὅπλα, μήτε τῷ παραστάτῃ ϑλιβόμενα, μήτε 
τῷ φέροντι διὰ τὸν συγωθισμὸν περικτυπούμενα. Voc. na-5 
ραστάται. ' 

ig. Ὃ δὲ φέρων γράμματα ἐν χαλχῷ στέατι πα- 
ραπεπλασμένα, καϑεὶς ὃν πήρᾳ, ἐπιϑείς τὸ καὶ ἄλλους 
ἄρτους ὁμοίως, ὡς μή τινα γνῶναε τὸ ἀπόῤῥητον. oc. 


στέατα. 10 
ty. "Dare ὃ σιρομάστης μᾶλλον &Udox(uss τοῦ δόρατος. — 
Voc. σιρομάστης. / | 


ιδ΄, Τυσαύτη τις ἦν πρὸς τὸ ἀσελγέατερον δύμη τὸ καὶ 
φορὰ, dure οἱ ἄρχοντες τῶν πολεμίων ἦσαν πολεμεώτεροι.- 
Foc. ῥύμη. | 

££, Οὕτως ἀμείλιχτοι ἦσαν ἄμφω κατὰ τὴν ἀλήϑειαν, 
καὶ τὸ ἔηγον ἐχώρει περιφανέστερον. Voc, ἀμείλικτον. 

t$... Ὁ μὲν γὰρ Ῥουφῖνος, ὠνήρ t6 ὧν ἢ δοκῶν, καὶ ἂν 
ἀξιώμασι γεγονὰς, xat ποικίλαις ὁμιλήσας τύχαις, οὐ παρὰ 
λόγον, οὐδὲ τοῦ πρέποντος ἐκτὸς ἐδόχει κατεξανίστασϑαι τῆςλο 
γεωτεριζούσης ἅπαντα τύχης" ὁ δὲ ϑαλαμηπόλος εὐνοῦχος, 
παραλαβὼν τὸ ἐχείγον κράτος, ἐς τοσόνᾷς κατέσεισεν ἅπαντα 


adamantinos habere adversus Hunnorum irruptiones illic fieri 
solitas. 

17, Iussit eos alios ab aliis magno distantes intervallo decede- 
re, ne arma strepitum ederent, dum vel ab astite attererentur, vel 
ab illo, qui ea gestabat, collisa resonarent propter militum stipato- 
rum compressionem. 

18. llle vero ferens litteras in aeneo vasculo, farina, pingue- 
dine oblitas, in peram coniecit et alios panes pariter tectos impo- 
suit, ne quis illud arcanum cognosceret, 

13. Quare siromastes celebrior erat, quam hasta. 

14. Tantus autem erat impetus et vehementia, qua ad lasci: 
viam et luxuriem ferebantur, ut magistratus essent magis infesti, 
quam ipsi hostes. 

15. Adeo crudeles erant ambo revera et ideo facinus illud eva- 
sit illustrius. 

16. Rufinus enim cum vir esset aut saltem esse videretur, ho- 
noribus etiam perfunctus et varia fortuna iactatus non praeter ra- 
tionem nec praeter decorum a Fortuna omnia innovante destitui vi- 
debatur. Eunuchus vero cubicularius potestatem illius adeptus omnia 
adeo concussit et tonitruis terruit, ut non solum esset e Rufinus, 
sed ctiam ille fabulis celebris Salmoneus cum ipso collatus parva 


FRAGMENTA. 103 


va? χατεβρόντησεν, dore οὐ μόνον Ρουφῖνος ἣν αὐτὸς, ἀλλ᾽ 
ὃ τοῦ μύϑου Σαλμωνεὺς μικρόν τε χρῆμα πρὸς αὐτὸν ἦν. 
ὅς γε ὧν εὐνοῦχος, ἀνὴρ εἶναι κατεβιάζετο" καὶ οἱ μὲν μῦ- ι. 300 
^ ϑοί φασι τὴν Γοργόνα φανεῖσαν ἅμα τε φαίνεσϑαι xai τοὺς 
 Mdóryrac μεταβάλλειν εἰς λίϑον" ὃ δὲ xa9' ἡμᾶς βίος λῆρόν 
τινα καὶ περιττὸν καὶ φλήναφον τὸν μῦϑον ἀπέδειξε. Poc. 
Εὐτρόπιος. 
ιζ΄. Ὃ βαρὺς καὶ μυριέλικτος ἐχεῖνος ὄφις, καϑάπερ 
ὑπὸ τῆς Μηδείας ὑποψιϑυριζόμενος καὶ τὴν ψυχὴν κεκαρω- 
οἸομένος παρέδωκεν αὗτόν. P'oc. μυριέλικτος. 
ug. Koi γὰρ οὐκ ἀπεστάτει τῆς τοῦ ,“έοντος ἐπωνυ- 
μίας. οὕτω γὼρ καὶ τὸ ζῶον ποιεῖν εἴωϑεν. oc. ἀπεστάτει 
εἰ ἠϑλοϑέτει. 
ι9. ὋὉ δὲ ἐπὲ τὰ λειπόμενα τῶν πραγμάτων διεξανιστά- 
ἰὕμενος, ἀνωρϑοῦτο χαὲ διηυχενέζετο πρὸς τὸν λεγόμενον “έ- 
ovra, ὅπως αὐτὸν φονεύσειεν. F'oc, διηυχενίζετο. 
x. Καὶ τότε ὃ μέγιστος δλλαγνοδίχης Γαϊνᾶς τὸν Ῥω- 
μαϊκὸν ὕλεϑρον ἠϑλοϑέτει. — oc. ἑλλανοδίκαι. 
xa. Γυναικῶν δὲ ὕβοις καὶ τὸ ἀτάσϑαλον εἰς παῖ- 
λοδας εὖ γεγονότας συνεχυρώϑη καὶ νόμος εἶναι. — oc. ἀτά- 
σϑαλα. : 
xf. Ei τε φιλοχρήματος εἴη καὶ δοῦλος τῶν βαλαντί- 


8. Post ὄφις add, ap. Suidam d πολυέλεχτος, et 9. βαρυνόμενος 
post xai, quae glossemata delevit Boiss, 


edam res, Qui cum esset eunachust vir esse per vim conabatur. 

t fabulae quidem tradunt, Gorgonem simul et conspectam esse, et 

spectatores in saxa mutasse. eSed nostra vita nugas quasdam et su- 

pervacaneam garrulitatem, et inane nugamentum illam fabulam esse 
demonstravit. 

17. llle gravis et maltis voluminibus intortus serpens, multas 
habens spiras, tanquam a Medea susurris sopitus et animo gravatus, 
oppressus veterno se dedidit, 

18, Etenim a Leonis cognomento non abstinebat; sic enim et 
hoc animal facere solet. | 

19. llle vero ad reliquas res excitatus animum erectum habe- 
bit, et cervicem erigebat adversus Leonem, de quo verba fiebant, 
ut ipsum interficeret. 

..20. Tunc autem maximus Hellanodices Gainas Romanam per- 
hiciem pro praemio victoribus proponebat. 

21. Contumelia vero in mulieres, et iniusta facinora in liberos 
*ne natos perpetrata , ut pro lege baberentur, de communi senten- 
tia decretum est. | 

32. (Quaesiverunt,) an pecuniae cupidus et marsupiorum ser- 


104 EUNAPII 


ν᾿" καὶ ταῦτα σαφῶς ἐκπυνϑανόμενοι, πρὸς ταῦτα διεστρα- 
τήγουν τὸν πόλεμον. ἔζοο. βαλάντιον. 
xy. ἹἸοσούτου δὲ οἰδοῦντος καὶ ὑποφυομένου κακοῦ. 


. Fc. οἰδοῦσαν. 

κῦ΄, Τῶν δὲ Ῥωμαίων in' αὐτὸ τοῦτο βιαζομένων ano-5 
ρον αὐτῆς ἀποδεῖξαι καὶ πλῆϑος καὶ ϑέσιν καὶ βέλη, καὶ μη- 
χανὰς καὶ μεγέθη ποταμῶν, πρὸς τὸ μὴ ἡττᾶσϑαι σφῶν xa£ 
ὁμολογεῖν εἶναι χείροσιν. — oc. ϑέσεις. 

xs, Οὗτοι μὲν ὧδε μένοντες ὑπεμόσχευον τὸν πόλεμον. 
Voc. uooyevov. IO 

xg. Ἐς τόξου δῦμα περιέπλεον τοῖς Ῥωμαίοις oí βάρ- 
βαροι, πόλλ᾽ ἅμα βέλη ἀφιέντες" — πέτρα dé^ τις ἀπεσπα-- 
σμένη ἐς τόξου δῦμα. Κξος. ῥῦμα. 

xU. Tov αὐτῶν ἐτῶν γυναῖκα τινα στείλας ἐσϑῆτε λευ- 
xj καὶ στέμμασιν, ᾧς δὴ μελεδωνὸν οὖσαν τῆς Συρίας οὕτωιϑ 
dz καλουμένης ϑεοῦ.  F'oc. μελεδωγός. 

xg. Καὶ οἱ μὲν αὐτοὺς διέφϑειρον σχοινίοις ἀποτρα- 
χηλίζοντες. ἔζος, ἀποτρα χηλίζοντες. 

x9'. Καίτοι παρακιγηϑεὶς τοῦ προσήχοντος, 00. παρα- 
κινοῦντα, | 20 

A. Kai τἄλλα πάϑη κατὰ τὴν ἐχμελῆ λύραν ἐϑερα- 
πεύετο. Joc. ἐχμελές. 

Aa. Πρὸς τὸ ἀφανὲς καὶ ἀόριστον τῆς χώρας ἐκπεσόν- 


vus esset, Quum autem haeg accurate quaesivissent, secundum haec 
bellum administrabant, 

23. "Tanto autem malo intumescente et succrescente. 

24. Quum autem Romani ob hocgipsum vehementer conaren- 
tur demonstrare ipsius urbis et inopem esse multitudinem, et inac- 
cessum esse illius loci situm et incolis esse multa tela et machinas 
bellicas, et magnitudinem fluviorum esse transitu difficilem , ne ab 
ilis vincerentur, neve se illis inferiores esse confiterentur. 

25. Isti quidem hic serentes, bellum clam serebant. 

26. Barbari Romanos ad sagittae iactum navigando circumibant, 
in eos multa tela simul coniicientes, Rupes vero quaedam ad sa- 
gittae iactum erat avulsa. 

27. lisdem moribus praeditam quandam mulierem alba veste 
et coronis ornatam misit, quasi tunc esset curatrix Syriae, Deae 
q*ae tenc ita vocabatur, 

28. Et illi quidem ipsos interfecerunt funibus strangulantes. 

29. Quanquam per delirium recesserat ab officio, 

3o, Et caeteros morbos, ut concinna lyra, curabat. 

31. In obscuram et interminatam regionis partes erant, ob cae- 
des ct pracdam erant defessi. 


FRAGMENTA. 105 


τες, πρὸς τοὺς φόνους καὶ πρὸς τὴν λείαν dnayopsvorrec. - 


Voc. ἀπαγορεύει. 

AB. Ζεῦγμα. 

Ay. Οἱ δὲ Οὖννοι πλατὺ κχαγχάσαντες ᾧχοντο, Foc. 
ἰκαγχάζει. 

λδ΄. Οὔτε ἄλλως τὸ μεγαλοπρεπὲς xatd τὴν δίαιταν d» 
ταῖς μάχαις ἐστὲ φιλοκίνδυνον. Joc. μεγαλοπρεπής. 

As. Τὸν πάντα βίον αὐτοῦ συντεχμηράμενος ἐχ τῶν ἂν- 
ἀργῶν περὲ αὐτὸν συμβύλων τὸ καὶ σημείων. Voc. συντε- 

ιοχμηράμενος. - 

Ag. Ὥς κατά τινας διαμέτρους κεραίας κεχιῶσϑαι τὴν 
γλῶτταν ταῖς ἀντιτύποις συμβολαῖς τῶν ἀχίδων. | Foc. διά- 
μετρος. 

AU. Kera τούτους τοὺς χρόνους ὑπὸ τῆς ἀνδρώδους 

᾿ιὑγυγαικὸς ἔργον κατετολμήϑη καὶ συνεπράχϑη γενναῖον οὕτω 
καὶ ἀγδρώδες, ὥστε ἄπιστον εἶναι διενεγχεῖν εἰς τὴν διήγησιν. 
Voc. διενεγχεῖν. 

λη. Kai οἱ μὲν παιδιάν τινα ἐκ τῶν πολεμίων ἡγού- 

μενοι, τοσοῦτον ἐδυσχέραινον, ὅσον ἠναγκάζοντο flog» xa9' 
120096 ἐμβάλοιεν. oc. παιδιά. 

AJ. 'O δὲ τὰ φρονήματα καὶ τοὺς ϑυμοὺς τῶν στρατιω- 

τῶν ἀγηρέϑιζε, καὶ διαυχενέζεσϑαι πρὸς τὸ ἀγέρωχον ταῖς 


Ad fr. 33.  Omisimus fragmentum prolixum a Suida s. h. v. 
insertum, quod Dionis Cassii esse perspexit Valesius, eumque 
secutus Reimarus inter Dioneas reliquias edidit. — 14. Pro τῆς 
coni B. τεγος. 

e 

32. Innctura fluvii. 

33. Hunni vero effuso risu ridentes abierunt, 

34. Neque frustra magnifcentia, qua belli duces utuntur in 
quotidiana vitae ratióne, in praeliis est periculorum amans. 

35. Omnem eius vitam per coniecturam assecutus ex evidenti- 
bus indiciis et signis in ipso diligenter observatis ductas. 

36. lta ut secundum quosdam diametros antennae linguam ad- 
versis spiculorum congressibus decussatam haberent. 

..37. His temporibus facinus quoddam audacter susceptum fuit a 
virili muliere et confectum est, adeo generosum et virile, ut incrze- 
dibile sit, si in narrationem deducatur. 

38. Et illi quidem ludum quendam ab hostibus ludi putantes, 
tantom indignabantur, quantum cogebantur vociferari contra illos, 
in quos ippressionem fecissent. 

39. llle vero militum spiritus et animos irritabat, et ut cre- 


τοῦ EUNAPII 


μελέταις ἔξεκάλει xai φιλοκίγδυγον. | Voc, διαυχενίζεσθαε e£ 
ἀνηρέϑιζε, 

μ΄. Ὃ δὲ τὰς δυνάμεις ἤϑροισε, καὶ τὸ χρῆμα τῆς 
διαβάσεως ἐπισπέρχων ἤδη xai συμβιαζόμενος, καὶ πλὴν ἀ- 
γαϑῆς ψυχῆς σῶμα οὐκ ἔχων.  Foc. χρῆμα. 5 

μα. Ψιλόν. In voc, 

MB. ᾿Ανῆψεν. In voc. 


JA Fragmenta , quae sine Eunapii nomine apud Suidam leguntur, 
a Boissonadio collecta. 


R31 α΄. «δ ελευκὶς δρνεόν ἔστιν εὔπεπτον καὶ ἀχόρεστον xalio 
πανοῦργον xai τὰς ἀκρίδας χανδὸν λαφύσσον. In voc. 
B. Ἰόβειοι καὶ Ἑρκούλειοι, ὀνόματα τάξεων" τάγματα 

γάρ τινα δαίμοσιν ἐπώνυμα" "Jófig γὰρ παρὰ Ἰταλοῖς ὃ 

Ζεὺς, Ἑρκούλης δὲ ὃ Ἡραχλῆς. n voc. 

" y. Ὁ “Ι:οκλετιανὸς λόγον ποιούμενος τῶν πραγμάτων, γ5 
φήϑη δεῖν καὶ δυνάμεσιν ἀρκούσαις δκάστην ἐσχατιὰν ὑχυ- 
ρῶσαε xai φρούρια ποιῆσαι. Κΐοε. ἐσχατιά. - 

δ΄. Xagiérro» μὲν οὖν καὶ πρὸ τούτου φανερός τις ὧν 


ctis cervicibus incederent, ad ferociam et ad periculorum subeun-20 
dorum studium exercitationibus excitabat. 

4o. Ille vero copias coegit et traiectum iam urgens et milites ad 
traiiciendum una cum aliis cogens, et praeter bonum animum cor- 
pus non habens. 

ι. Nudum. 
3. Suspendit Diis. 


!. S eleucis avis, quae cibos facile concoquit et insatiabiliset 
astuta et locustas avide devorans. 

3. Iovii et Herculei nomina legionum. Sunt enim quaedam 
legiones, quae a Diis sunt denominatae. lovis enim apud Italos 
est, qui Graece Zeus, et Hercules, qui Heracles vocatur. . 

3. Diocletianus, rerum ipsarum habens rationem, existimavit, 
copiis etiam sufficientibus singulas agri Romani extremitates esse mus 
niendas et castella in illis esse facienda. 

Á. Charietto igitur, cum et ante vir clarus esset et invictus, 


FRAGMENTA. 107 


καὶ ἀγυπόστατος τῷ τε πλεογνάζοντι τοῦ δραστηρίου φοβῶν, 
ἀγεῖχεν ἀπὸ λῃστείας ἅπαντας. Κΐοο. ἀνεῖχε. 

ε. "Eni τὸν Ἰουλιαγὸν πολλαὲ δίχαι ἐχώρουν, χαν»δὸν 
ἐμφοθουμεένων τῶν ἀνθρώπων τῆς δικαιοσύνης τοῦ χρίγον»- 
bc* ἀναβολαΐ τὸ οὐκ ἦσαν ἐπ᾽ αὐταῖς, ὅσαι νόμιμον ἐκ 
τῶν συνήϑων γραμμάτων τὸ ἄδικον ἴσχουσιν εἰς βοήϑειαν 
τῶν ἀδικούντων καὶ προειληφότων" ἀλλ᾽ ἢ παραχρῆμα ἔς- 
δει τὸ σον ἐλέγχεσϑαι κατὰ φύσιν, ἢ τὸ μέλλον xo διω- 

| ϑούμεγον εἰς τὸν χρόνον ὕποπτον ἦν. βαρὺς μὲν οὖν καὶ 
ἰολυπηρὸς ἐτύγχανε, καὶ ἐπὶ soigós καὶ τὸ τῶν πονηρῶν 

ἔϑνος καὶ ἀδικούντων διηγείρετο: οὐ γὰρ ἀδικεῖν ἐξῆν, 
οὐδὲ λανθάνειν ἀδικοῦσι. βαρύτερον δὲ αὐτὸν ἀπεδείκνυδ 

τοῖς μοχϑηροῖς καὶ τὸ εὐπρόσοδον. οἷα γὰρ προϊόντος μὲν 

. sSolÀàxig διὰ τὰς ἱερομηνίας καὶ ϑυσίας, ἡμέρου δὲ φύσεε 

Ἰδπρὸς πᾶσαν ἔντευξιν τυγχάνοντος, ἀκώλυτον" τοὺς δεομένους, - 
λύγου τυχεῖν. ὃ μὲν οὖν ἐλάχιστον τῆς ὑπὸ τῶν πονηρῶν R.205 
ταύτης βλασφημίας τὸ χαὶ ὀργῆς ἠἡσθώνετο καὶ ἐφρόντιζε. 
Foc. Ἰουλιαγός. 

| €. ΣΣαλούστιος, ὃ τῆς αὐλῆς énagyog ἐπὶ "LovitavoU, R.3:11 

λοάγὴρ ἦν διαφερόντως περιττὸς εἰς φιλανϑρωπίαν" ᾧ γε 

| τοσοῦτον ἡμερότητος καὶ πρᾳύτητος ὑπῆρχεν εἰς ἅπαν- 
τας, ὥστο τὸν Μάρκελλον ἐκεῖνον, τὸν, ἡνίκα ἦν Kai- 


et insigni rerum gerendarum audacia mortales terreret, omnes ἃ la- 
trocinio prohibebat. 

5. Ad lulianum multae causae deferebantur, quod homines 
affatim illius iudicis aequitate fruerentur, Neque enim dilationibus 
tiusmodi locus erat, quae lege sancitam e consuetis scriptis ha- 
berent iniquitatem , et hominibus iniustis alienaque detinentibus 
auxiliarentur; sed aut stati aequitas naturae consentanea de- 
monstranda erat, aut mora et procrastinatio suspecta habebatur, 
Gravis igitur et molestus erat, et ob haec improborum et in- 
lustorum natio exasperabatur. Nec enim iniuriam facere licebat, 
δες, qui iniuriam fecissent, latere poterant. Molestiorem ctiam 
improbis illum reddebat adeundi facilitas. Cum enim saepe pro- 
pter festa et sacrificia in publicum prodiret, omnibusque comem 
et affabilem se praeberet, quilibet eum adloqui poterat. Ille vero 
improborum edicta et indignationem minime sentiebat aut 
curabat, 

6. Salustius, aulae praefectus sub Iuliano, vir fuit insigni 
εἰ eximia humanitate praeditus, qui adeo mansuetus et beni- 

v5 erga ommes fuit, ut Marcellum illum, qui (quo tempore 
ear ipsum contumeliose tractarat) perterritus erat ob res ante 


108 EUNAPII 


cap, ὑβριστικῶς αὐτῷ χρησάμενον, πάνυ περιδοᾶ ὄντα dua 
τὰ προγεγενημένα, καίτοι τοῦ παιδὸς ἐλεγχϑέντος ἐπαγέ- 
στασϑαι διὰ τὴν πρὸς Κωνστάντειον φιλίαν, τῷ νεανίσκῳ τὴν 
δίκην ἐπέθηκε, τὸν δὲ Ἰάρκελλον καὶ διαφερόντως ϑείμη- 
σε, In voc. 5 

U. 'O δὲ Ἰουλιανὸς καίπερ τοσούτοις ἐμβεβηκὼς, τῆς 
τὸ περὶ λόγους ἥπτετο φιλοτιμίας, καὶ τὸν τῆς ᾿Αντιοχείας 
σοφιστὴν, ᾧ «Ἰιβάνιος ὄνομα, διαφερόντως ἐθαύμασεν, τὰ 
μὲν ἴσως ἐπαινῶν, τὰ δὲ ὅπως λυποίη τὸν μέγαν σοφιστὴν 
Προαιρέσιον, προτιμῶν ἕτερον — Ldxaxig γοῦν τις αὐτῷϊο 
deov περὶ τὴν ῥητορικὴν δεινῶν, καὶ ὃ ἐκ Φρυγίας Τουσκιανὸς, 
ἀεὶ πρὸς ταῦτα ἐπεκάλουν καὶ διεμέμφοντο τὰς «κρίσεις. 
ἔξοο. “ιβάνιος. 

7. Ἔστι δὲ καὶ ὃ χρησμὸς ὃ δοϑεὶς αὐτῷ, ὅτε περὶ 
Ἀτησιφῶντα διῆγε" 15 
Γηγενέων ποτὲ φῦλον δνήρατο μητιέτα Ζεὺς 

ἔχϑιστον μακάρεσσιν Ὀλύμπια δώματ᾽ ἔχουσι. 
Ῥωμαίων βασιλεὺς, Ἰουλιανὸς ϑεοειδὴς, 
μαρνώμενος Περσῶν πόλιας xai τείχεα μακρὰ 
ἀγχεμάχων διέπερσε πυρὲ, κρατερῷ τε σιδήρῳ. 
γωλεμέως δ᾽ ἐδάμασσε πόλεις τὸ καὲ ἔϑνεα noAAa. 


gestas, quamvis puer convictus esset seditionis, ob amicitiam, 
qua Constantium persequebatur, humane exceperit, et illi quidem 
adolescentulo poenas inflixerit, ipsum vero Marcellum insigni hono- 
re affecerit. 

7. lulianus autem Parabates, quamvis tantam negotiorum 
molem sustineret, tamen et cloquemtiae gloriam expetebat, et 
Antiochenum illum sophistam, cui Libanio nomen, supra mo- 
dum admirabatur, partim fortasse, quod eum probaret, partim 
vero, ut magnum illum sophistam Proaeresium dolore ceret, 
alterum anteponens.  Ácacius tamen, vir dicendi valde peritus, 
et Phryx Tuscianus ob haec semper eum accusabant, et iudicia 
eius reprehendebant. 

8. Exstat et oraculum ipsi datum, quum iuxta Ctesiphontem 
commoraretur. 

Gigantum quondam nationem delevit consilil pollens Iupiter, 
Inimicissimam diis beatis Olympicas domos habitantibus. 
Romanorum vero imperator Iulianus Deo similis 
Persarum cominus pugnantium urbes et moenia longa 
Pugnans vastavit igne validoque ferro ; 

Adsidueque domuit urbes et gentes multas. 


FRAGMENTA. 109 


ἀλλὰ καὶ &onsoíov ἀνδρῶν ᾿Αλαμανικὸν oddag 
ὑσμίναις πυκιναῖσιν ἑλὼν ἀλάπαξεν ἀρούρας. Voc, 
᾿Ιουλιαγός. 
$. ἸΜουσώγιος. ἐπὲ Ἰοβιανοῦ ἦν βασιλέως" avra ,RB.a7o 
ἤἥσα ἦν ἄριστα, μικρὰ ἐφαίνοντο πρὸς τὸν ὄγχον IMovacvíov 
καὶ τὴν σὺν τῷ δραστηρίῳ τῆς γνώμης βαϑύτητα" δὲ ἃ 
κατὰ λόγον εὐδοχιμῶν τὴν τὸ ἁλιτενῇ χώραν τῆς ᾿Ασίας ἐ- 
κῆλθε, καὶ ὃ τὴν ἀγθύπατον ἔχων ἀρχὴν πρὸς τὰς ἐπι-- 
δημίας ἔξίστατο, xdxelyog ἅπαντα ἐπιὼν ἂν ὀλίγαις ἧἡμέ- 
ἴοραις τὴν ϑάλασσαν ἐπλήρωσε τῶν ἀπὸ τῆς Ασίας εἰσφο- 
ρῶν" ἐπεοχάλει δὲ οὐδεὶς ἄδικον οὐδὲν τοῖς γινομένοις ἀλ- 
λὰ παιδιά τις ἦν ἅπασι τοῖς καταβάλλουσι τὰ εἰσφερόμενα"Ἀ. 371 
Εὐνάπιος γὰρ ὃ ἐκ Φρυγίας δήτωρ ἐπεστάτει τοῖς πραττο- 
μένοις. In voc. 
I5 4. Σιμωνίδης" οὗτος ἣν ἐπὶ Ἰοβιανοῦ τοῦ βασιλέως 31 
διὰ φελοσοφίαν ἐπισημότατος, n voc. 
ια΄. Πατρίκιος" οὗτος ἤκμασεν ἐπὲ Ἰοβιανοῦ βαδιλέ- 
ὡς" ἤν δὲ ἐκ “υδίας" ὃς τῆς ἀπὸ τῶν φαινομένων ἢ 
πορατρεχόντων σημείων τεκμάρσεως ἀκριβὴς ἣν ἔξεταστής. 
20Ín voc. 
εβ΄. Ἵλάριος ὃ ἐχ Φρυγίας" dni Ἰοβιανοῦ βασιλέως Ῥω- 
μαίων" κατὰ παιδείαν μὲν ἦν ἀνὴρ οὐ γνώριμος, κοινωνεῖν 
δὲ αὐτῷ ϑεὸς ἐδόκει τῆς τοῦ μέλλοντος προγνώσεως, dore ἦν 
μάντις ἄριστος. In voc. 


Quin etiam occidentalium Alamannorum regione 
Proeliis crebris domita, arva illorum vastavit. 

9. Quaecunque optima erant, si quis ea cum Musonii gra- 
vitate et actuosa ingenii profunditate contulisset, parva videbantur. 
Propter quae iure meritoque laudatus, maritimam Asiae regionem 
peragravit, et proconsul ob eius adventum obstupescebat. Cum au- 
tem ille omnia regionis illius loca adiisset, intra paucos dies mare 
tributis Asianis implevit, Nullus vero de rebus illis, quae fiebant, 
ut iniustis, querebatur: sed illa, quae tributorum causa confereban- 
tw, omnibus, qui ea pendebant, ludus quidam erant. Eunapius 
qim, Phrygius orator, negotio illi praeerat. 

10. Simonides. Hic perator loviani temporibus ob philoso- 
phiam erat celeberrimus, 

1:, Patricius. Hic floruit sub Ioviano Imperatore, fuit autem 
eX Lydia. Qui ex occurrentium aut apparentium signorum conie- 
cura Censor fuit accuratus. 

12. Hilarius Phryx, sub Ioviano Romanorum Imperatore, Fuit 
autem vir doctrina quidem non celebris: sed Deus ipsi futurorum 
praescientiam impertiri videbatur. Quare fuit praestantissimus vates. 


110 EUNAPII 


wy. Οὗτος ( Φῆστος) περὲ τοὺς χρόκους Οϑάλεντος εἷς 
τὴν ᾿Ασίαν ἐχπέμπεται ἀνθύπατος" τὴν δὲ βασιλικὴν γλῶσ- 
σαν ἐπεπίστευτο" πέμπεται δὲ ὅμως, τὸν ποιητικὸν καὶ μυ- 
ϑιύδη Ἔχετον, καὶ εἰ δή τις ἄλλος ἐκ Θετταλίας ἢ Σικελίας 
τοιοῦτος, γρυσὸν ἀποδείξων καὶ πανήγυριν" ἦν δὲ μανία οὐδ 
ϑύραϑεν, ἀλλ᾽ ἔνδοϑεν ἐλύσσα καὶ ἐμαίνετο, ἀνὴρ φύσει πο-- 
νηρὸς, καὶ ἐξουσίαν ἔχων, καὶ τὴν 8p ταῖς κολάσεσιν dygtó- 
τητὰα καταλιπὼν εὐδοχιμοῦσαν ἐν τοῖς βασιλείοις, οὐκ ἔστιν 
ὅντε παρανομίας ἀπέλιπε καὶ ἀσελγείας, ἀλλ᾽ ἐπὲ τοσόνδε πα- 

R. 31agagopác ἐῤῥύη καὶ φόνων, ὥστε xai άξιμον ξίφει διέφϑεε-το 
ρε, Κοίρανον “Αἰγύπτιον ἐπισφάξας αὐτῷ" xai ἔτι ϑερμὸς 
ὧν xai ζέων τῷ λύϑρῳ πώντας συνανῆρει καὶ κατέφλεγε. 

Voc. Φῆστος. 

ιδ΄, Οὗτος (Σεβαστιανὸς) ἐπὲ Οὐάλεντος ἦν" ἐγένετο dà 

ἐπὲ τούτου ἀνδρῶν πολεμικῶν ζήτησις" εὐρέϑη δὲ οὗτος διβ 
ὠνὴφ' πάσης ἐλπίδος κρείττων, οὐδεμιᾶς ἀρετῆς ἀποδέων " 
οὐδενὸς γὰρ μὴ ὅτι τῶν xaJ' αὑτὸν ἀνθρώπων *, ἀλλὰ καὲ 
τοῖς παλαιοῖς δίκαιος ἦν παραβάλλεσϑαι, καὶ τούτων τοῖς 
ἄγαν εὐδοκιμοῦσιν εἰς ἅπαντας" Og γε φιλοπόλεμος μὲν 

ὧν, ἥκιστα φιλοκίνδυνος ἦν" οὐ δι’ ξαυτὸν, τῶν ἀρχομέ-λο 
»0» δὸ ἕνεχεν" χρημάτων δὲ αὐτῷ πλήϑους ἔμελεν, ὅσα 
τὸ σῶμα διὰ τῶν ὅπλων κοσμήσειν ὄμελλε" τροφὴν δὲ 


13. Festus. Hic temporibus Valentis in Asiam proconsul emit- 
titur. Regia vero lingua eius fidei commissa fuerat. Sic tamen ab- 
legatur, ut illi poético et fabuloso Eoheto similis, et si quis alius 
aut Thessalus aut Siculus talis tyrannus fuit; demonstraturus hoc, 
omnes tyrannos secum comparatos esse aurum aut ludum. Eius au- 
tem insania non erat foris, sed intrinsecus rabie actus furebat et 
insaniebat, homo natura malus et potestate praeditus, Cum autem 
suppliciorum immanitatem in Palatio florentem reliquisset, nullum 
iniquitatis et insolentiae genus praetermisit: sed ad tantam insa- 
niam et caedium crudelitatem est provectus, ut et Maximum gladio 
interficeret, Coerano Aegyptio super ipsum iugulato. Cum autem 
adhuc illo caedis cruore caleret et ferveret, omnes una caedebat et 
cremabat, ᾿ 

14. Sebastianus. ilic tempore Valeutis fuit. Sub hoc autem 
virorum bellicosorum delectus est habitus. Hic autem vir omni spe 
melior est inventus, nullius virtutis expers. Nullus enim crat non 
solum illius aetatis hominum , sed ne priscorum quidem et eorum, 
qui apud omnes valde celebrantur, cum quo non posect iure com- 
parari. Qui, cum bellorum amans esset, minime tamen periculorum 
amans erat, uon propter sc, sed propter eos, quibus imperabat. Pe- 
cuniae vero copiam curabat, tantum ut corpus armis ornaret. — Victa 


- 


FRAGMENTA. III 


προῃρεῖτο σκληρὰν καὶ τραχεῖαν, καὶ ὅση καμόντι ἤρκει, 
καὶ ὁρμωμένῳ πρὸς χάματον οὐκ ἦν κώλυμα" φιλοστρα- 
τιώτης δὲ ὧν διαφερόντως, στρατιώταις οὐχ ἐχαρίζετο, 
ἀλλὰ πᾶσάν v6 ἀφήρει πλεονεξίαν τὴν ἀπὸ τῶν οἰκείων, καὶ 
πὸ ἁρπακτιχὸν ἐπὲ τοὺς πολεμίους ἔτρεπεν" ἐχόλαζε δὲ ἐ- 
σχυρῶς τοὺς παραβαίνοντας ταῦτα, καὶ τοῖς πειϑομένοις 
εἰς τὸ εἶναι συνηγωνίζετον ἁπλῶς δὲ εἰπεῖν, ὑπόδειγμα 
καὶ χαραχτῆρα παρεῖχεν ξαυτὸν ἀρετῆς" γεγονὼς δὲ ἐπὲϊ 
μεγάλαις xoà λαμπραῖς στρατηγίαις, ὥσπερ ὃ 'Poói» xo- 
ιολοσσὸς, διὰ μέγεθος καταπληκτικὸς ὧν, οὐκ ἔστιν ἐρώ- 
σμιος, xax&iyog διὰ τὸ ἀφιλοχρήματον ϑαυμαστὸς ὧν, οὐχ 
ἔσχε χάριν: προσκεχρουκὼς δὲ διὰ γνώμης ὀρϑύτητα τοῖς 
χαταχοιμισταῖς εὐνούχοις τῶν βασιλέων, εὔκολος ὧν διὰ 
πενίαν καὶ κοῦφος sig μετανάστασιν, διεδέχϑη τῆς στρατη- 
i»uac. In voc. ! 
t£. Καὶ Θεοδόσιος 0 βασιλεὺς ἐχμελὴς ἦν xai πάσῃ 
ῥαθυμέᾳ ἐχκείμενος. — Joc. ἐχμελές. 
tg. Τοσαῦτα καὶ τοιαῦτα ἐπέκλυσε xaxa, ὥστε χρυσὸς 
ἦν αὐτοῖς καὶ λευκή τις ἡμέρα κρατῆσαι τοὺς βαρβάρους. 
20F 0c. ἐπέχλυσεν- 
iG. ᾿“βρογάστης Φράγγος" ὃς κατὰ ἀλκὴν σώματος xat 
ϑυμοῦ τραχύτητα φλογοειδὴς ἦν, δευτεραγωνίστης τυγχάνων 


21, Praestaret ᾿4ρβογάστης. 


vero volens utebatur duro et aspero et eo, qui ipsi defatigato suf- 
fieiebat , et qui ad laborem eunti non erat impedimento. Cum au- 
tem insigniter militum amans essct, militibus tamen non gratifica- 
batur, sed omnem pluris habendi cupiditatem a suis auferebat, ra- 
pacitatem in hostes convertebat. 1llos vero, qui haec violasscnt, 
graviter puniebat: obtemperantibus vero pro viribus erat adiumento. 
Denique, ut ita loquar, se ipsum virtutis exemplum et formam prae- 
stabat. In magnis autem ct splendidis praeturis versatus, ut Rho- 
diorum Colossus ob magnitudinem fegmidabilis est, non autem ama- 
bilis, sic et ille propter virtutem ab avaritia prorsus alienam, ad- 
mirabilis quidem erat, sed nullam habebat gratiam. Cum autem 
propter mentis rectitudinem offendisset eunuchos, Regum consopitc- 
fes, ipsi, qui propter paupertatem expeditus et ad locum mutan- 
dum facilis erat, imperii successorem habuit. 

15. Theodosius Imperator negligens erat et omni socordiae 
deditus. 

16. Tanta et talia mala ad ipsos affluxerant, ut barbaros vi- 
esse ipsis esset aurum et quidam albus dies. 

19. Abrogastes Francus fuit, qui robore corporis et animi aspe- 
rilate flammae similis erat, qui in certaminibus obeundis secundum 


1134 EUNAPII 


Βαύδωνος- ἄλλως τὸ ἦν καὲ πρὸς σωφροσύνην πεπηγώς τε 
καὶ διηρϑρωμόνος, καὶ πρὸς χρήματα πόλεμον πολεμῶν «- 
σπονδον" διέφερο γοῦν τῶν εὐτελῶν στρατιωτῶν ὅσον ys εἰς 
πλοῦτον οὐδέν" καὶ διὰ τοῦτο ἐδύκει τῷ βασιλεῖ Θεοδοσίῳ 
χρήσιμος, ὅς τὲ πρὸς τὸν Οὐαλεντινιανοῦ τρόπον ἀῤῥενω- Καὶ 
nó» ὄντα καὶ δίκαιον, καὶ τὸ παρ᾽ ξαυτοῦ βάρος ἐπετίϑεε 
καϑάπερ ὀρϑὺν καὶ ἀστραβῆ τινα κανόνα τοῖς βασιλείοις, 
πρὸς τὸ μηδὲν τῶν περὲ τὴν αὐλὴν παραβλάπτεσϑαι ἢ ἁμαρ-- 
τάνεσϑαι. In voc. 
ιἡ. Οὗτος (Povglyoc) ἐπὶ Θεοδοσίου ἦν, βαϑυγνώμωντο 
ἄνθρωπος καὶ κρυψἴνους" ἦσαν δὲ οὗτὸς τὸ xai Στελίχων 
ἐπίτροποι τῶν Θεοδοσίου παίδων. ἄμφω τὰ πάντα συνήρπα- 
Lov, ἐν τῷ gAovrq τὸ χράτος τιϑέμενοι, xai οὐδεὶς εἶχεν ἴδε- 
e» οὐδὲν, si μὴ τούτοις ἔδοξε. δίκαι τὸ ἅπασαι πρὺς τού-- 
των ἐδικάζοντο, καὶ πολὺς ἦν ὕχλος τῶν περιϑεόντων. εἴπου 15, 
vivi χωρίον ὑπάρχοι παντομιγές τὸ καὶ εὔκαρπον, xai ó de- 
R.330z0rzc εὐθὺς συνήρπαστο, κατηγορίας πεπλασμένης εὐλόγου, 
διά τινων ὑὕφειμένων ἐνηδρευμένος, καὶ ὃ ἀδικούμενος ἠδι- 
κεῖτο, τοῦ ἀδικοῦντος χρίνοντος" ἐς τοῦτο δὲ ὁ "Povgiyoc 
ἐχώρησεν ἀμετροκάχου πλεονεξίας, ὥστε καὶ ἀνδράποδα Óg-4o 
μόσια ἀπημπόλει, καὶ ὅσα δημόσια δικαστήρια, "Povgive 
πάντες ἐδίναζον" καὶ ὃ κολάχων ὕχλος περὲ αὐτὸν 7» πο- 
Avg οἱ δὲ κόλακες χϑὲς μὲν καὶ πρώην δεδραχότες τοῦ xa- 


locum ἃ Baudone obtinebat. Alioqui constans et aceuratus erat in 
servanda modestia, et bellum irrecoWeiliabile cum pecunia gere- 
bat Quamobrem etiam a vilibus militibus, saltem quod ad di- 
vitias attinet, nihil differebat. Quapropter etiam Caesari The- 
odosio videbatur utilis, quippe qui ad Valentiniani mores viriles 
et iustos suam quoque gravitatem adiungebat, tanquam rectam 
et immotam quandam columnam regiae sustentandae aptam, ne 
quid detrimenti res aulicae caperent, aut nequid in iis admini- 
strandis peccaretur. 

18. Hic (Rufinus) sub Theodosio fuit. Homo profundo consi- 
lio praeditus, et occultator animi. Hic autem et Stelicho erant 
tutores filiorum Theodosii. Ambo omnia rapiebant, in divitiis po- 
tentiam suam collocantes. Nec quisquam quidquam habebat pro- 
prium, nisi his placuisset. Omnesque causae apud hos iudica 
tur, magnaque multitudo circumcursantium erat, si forte alicui prae- 
dium aliquod fuisset locuples et fertile. Nam dominus confestim 
corripiebatur, accusatione speciosa adversus eum conficta per quo- 
rundam emissariorum subornatorum insidias. Et ille, cui fiebat in- 
iuria, iniuriam patiebatur, ipso iniuriae auctore iudicante. Rufinus 
autem eo immensae et improbae avaritiae processit, ut vel ipsa pu- 


| 
| 


FRAGMENTA. . 113 


πηλεέου καὶ τοῦ τὰ βάϑρα καλλύνειν xai τοὐύϑαφὸς κυρεῖν, 

ἔρτε δὲ χλαμύδας τε εὐπαρύφους ἐνδεδυκύτες καὶ περόναις 

χρυσαῖς διαπεπερογημένοι, καὶ σφραγῖσι χρυσοδέτοις διεσφι-» 

“μένοε. ἔξοις. Ρουφῖνος. . 

ἢ «0'.. ὋὉ dà τὴν καρδίαν ταῖς τιμαῖς ἤδη κεχαρωμένοςῤ 

καρέδωχεν ξαυτὸν εἰς τὴν ὅδόν. —Poc. καῤωϑείς. 

x. ὼὧ δὲ εὐνοῦχος χατεχράτει τῶν βασιλείων, καὶ mes 
ρμεσπεερασάμεένος τὰς αὐλὰς, συνέσφιγγεν ἅπαντά, χκαϑάπερ 
τις γενναῖος ὅφις, καϑελίττων εἰς τὴν ξαυτοῦ χρεία». Voci 

ἰοσερεσπειραϑειζ, ᾿ 

κα΄. Οὗτος (Τιμάσιος ) ἐπὲ Θεοδοσίου τοῦ βασιλέως ἦν, 

ὃν Ἑὐτρόπιος ἐπιστῆσαι τοῖς πράγμασι βουλόμενος, ἐκ τῆς 
"σέας μετακαλεῖται πρὸς τὰ βασίλεια" ὃ δὲ γαῦρός τε ὧν 
ἀνὴρ καὶ ἀγέρωχος καὶ στρατείαις ὁμιληκὼς καὶ τοῦτο πρῶ- 
t5ro» εἰγαϑὸν ἡγούμενος τῶν dy ἀνθρώποις, τιμὴν di δόξαν 
καὶ πλοῦτον ἐπικλύζοντα, καὶ τὸ ἔχειν ἑαυτῷ ὅ,τι βούλοιτο 
χρῆσθαι καὶ ἀδεῶς, διά vs μέϑην νύχτα καὶ ἡμέραν οὐκχ.εἰ- 
δέναε, οὔτε ἀνατέλλοντα καὶ δυόμενον τὸν ἥλιον καϑορᾷϑ, 
ἴσα καὶ οὐρανῷ εἶναι νομίσας τὴν μετάκλησιν, ἐχ τῶν ἀλύ- 

&crew καὶ διακεχυμένων πρὸς ὀλιγωρίαν διατριβῶν ἀποῤῥή- 
ξας ξαυτὸν καὶ κατατείνας τὴν ψυχὴν εἰς φιλοδοξίαν, βαρὺς 
ἀναστὰς ἐκ Παμφυλίας ἐπὲ “υδίαν ἀνέστρεφεν, δᾷ ἄν δή 


blica mancipia venderet, εἰ quotquot publica dicasteria, iudiceé 
O6mnes in Rufini gratiam íudicarent. Et adulatorum turba circa eum 
magna foit. Adulatores vero heri quidem et nudius tertius caupo- 
mnis inservi erant, ut et subsellia purgarent ét pavimenta verrerent. 
Jam vero chlamydés egregie' praetextatas gestabant, et aureis fibuli$ 
vestes constrictas ferebant et sigillis auro inclusis digitos ornabant: 

(19. Ille vero cot honoribus tanquam veterno gravatum habens; 
in iter «e dedit. | | 

20. Eunuchus dutem obtinebat regiam, atlaque ihvolutá cor 
sStringebat omnia, ut quidam generos robustusque serpens in suuni 
tsum omnia contorquens. 

21. Hic (Timasius) sub "Theodosio Imperatore fuit. Queni 
Eetropius rebus praeficere volens ex Asia ad regiam revocavit. lllé 
vero cum esset vir insolens et superbus et in rebus bellicis versatus; 
tt hoc summum rerum liumanarum bonum existimaret; honorem 
et gloriam et aflluentes opes et afbitratu suo vivendi licenti&m et 
secure propter ebrietatem jhoctem et diem nescire, neque orien- 
teni neque oecidenteth solem adspicere, quumque revocationem il- 
Jam coelo parem duxisset, et a iucundissimis exercitationibgs et s 
dissolutis et ignavis vitae studiis se avulsisset, et animum δὰ go 
εἶδε cupiditatem intendisset , ez Pamphylia gravis surrexit , δὲ in Lys 


Dizippus , Eunapius ete. | 8 


114 EUNAPII 


τις βασιλεύων ἢ τόν ys βασιλέα xai τὸν εὐνοῦχον κατὰ na- 
ρέργόν τι παιδιὰν ϑησόμενος, εἰ βούλοιτο. Voc. Τιμάσιος et 
γαῦρος. 
κβ. Οὗτος (.1émv) σερατηγὸς ἐπέμφϑη παρὰ Εὐτρο- 
πίου τοῦ εὐνούχου κατὰ τῶν βαρβάρων, εὔκολος ὧν καὶ διὰβ 
ἐμελέτην μέϑης εὐπαράγωγος" ἣν γὰρ αὐτῷ τὸ ἀνδρεῖον ἐπὲ 
τοῦτο συνενεγχάμενος, πλείους ἔχειν παλλαχίδας τῶν στρα- 
εἰωτῶν, καὶ πλείονα πίνειν 7 ὅσα πάντες οὗ ἄνϑρωποι πί- 
γουσι. ἤοο. “δξων. 
xy. Οὗτος (Σουβαρμάχιος) τῶν δορυφόρων ἦν ἡγεμὼν, 1o 
πιστόξατος τῷ εὐνούχῳ Εὐτροπίῳ, εἴπερ τις ἄλλος" ὄπενο 
δὲ οἶνον πλείονα ἢ ὅσον ἠδύνατο χωρεῖν" ἀλλ᾽ ὅμως τὰ πε- 
τρὲ γαστέρα διὰ τὴν συνήϑειαν οὑτὼ καὶ γυμνασίαν ἰσχυρὰν 
καὶ νεανικὴν πάντα φέρειν ἐπὲ τὴν φυσικὴν τῶν ὑγρῶν &- 
κρισιν" ἀεὲ γοῦν ἦν, πεπωχώς τε καὶ oU πεπωκὼς, μεϑύων"ι5 
τὴν δὲ μέϑην παρεχάλυπτε ov σφαλερὸν διαβαίνων τοῖς ποσὶ, 
R.314 καὶ πρὸς τὴν πτῶσιν πολεμῶν 99' ἡλικίας διὰ νεότητα καὶ συν- 
ιοτάμενος . ἦν δὲ βασιλικοῦ μὲν γένους, Κόλχος ἀκριβὴς τῶν 
ὑπὲρ Φάσιν καὶ Θερμώδοντα, τοξότης ἄριστος, εἴ γε μὴ κατε- 
τόξευεν αὐτὸν τὸ περιττὸν τῆς τρυφῆς. Joc. Σουβαρμάχιος.20 
xj. Οὗτος (Φράβιϑος) στρατηγὸς ἦν τῆς ἀνατολῆς, ὃς 
ἀκμάζων τὴν ἀρετὴν ἐνόσει τὸ σῶμα, τῆς ψυχῆς ὑγιαινού- 
σῆς πλέον" καὶ τό γε σῶμα διαλυόμενον ἤδη καὶ ἀποκχολλώ- 


diam rediit, tanquam quidam rex, aut ut ille, qui vel ipsum Im- 
peratorem et eunuchum obiter ut quendam ludum facturus esset, 
si vellet. 

23. Hic (Leo) ab Eutropio eunucho belli dux missus est con- 
tra barbaros. Fuit autem homo levis et ob studium ebrietatis fa- 
cilis deceptu. Suam enim fortitudinem in hoc contulerat, ut plu- 
res haberet pellices, quam milites, et plus biberet, quam bibant 
omnes homines. 

23. Hic (Subarmachius) fuit satellitum dux, fidelissimus eu- 
nucho Eutropio, si quis alius: scd plus vini bibebat, quam capere 
poterat. Sed tamen eius venter propter consuetudinem et exerd- 
tationem adeo robustam et iuvenilem omnia ferebat ad naturalem 
humorum excretionem, Semper igitur erat ebrius, sive potasset, si- 
ve non potasset, Ebrietatem vero tegebat non incerto pedum inces- 
su, et propter iuvenilem aetatem casui resistens et gressum firmaus. 
Erat autem regii generis Colchus germanus ex íis, qui ultra Phasi- 
dem et Thermodontem habitant, optimd& sagittarius, nisi luxus im- 
modicus ipsum suis sagittis confecisset. 

2b Hic (Fravitta) fuit Orientis imperator, qui virtute flo- 
rens corpore laborabat, quum animus maiore sanitate frueretur. Εἰ 


FRAGMENTA. 115 


μένον εἷς τὴν λύσιν συνεγόμφου καὶ συνέπλεκεν sig πῆξιν 
nva xai ἁρμονίαν, ὅπως ἄν ἀρκέσειεν τῷ καλῷ" ὃς τοὺς 
ληστὰς ῥᾳδίως συνεῖλεν, ὥστε μικροῦ καὶ τὸ ὄνομα τῆς Àm- 
στείας ix τῆς μνήμης τῶν ἀνθρώπων ἐχπεσεῖν" ἣν dà Ἕλλην 


xav ϑρησχείαν. Voc. Φραβιϑος. 


κε΄. Πηξάμενος δρομάδας τριακοντήρεις ,«ιβερνέδων τύ- 
zxe. Joc. “ίβερνα. 

xc. Ὃ dà βάρβαρος οὐδὲ ἐπὲ τὴν νεωτερίζουσαν τὰ 
πράγματα τύχην ἔσχεν ἀνενεγχεῖν τὴνναϊτίαν, ὡς à» ἔννο- 

ἰομόν τενὰ χαὲ ὕπαιϑρον ἀγωνισώμενος μάχην. | Voc. νεωτε- 
oisi». 

xL. Ewróxtog ἀπὸ Θράκης ἐλϑὼν ovre γνώμης ἐπιεικής 
τις ἦν, οὔτε γένους εὖ ἥκων, ἀλλὰ καὶ στρατιώτης μὲν ὃ τυ- 
χών" πολλὰ δὲ χρήματα κοινὰ τοῦ ἰδίου τάγματος ὑποκλέ- 

ιψας, ὥχετο εἰς τὴν Παλαιστίνην" ἐπεχείρησε μὸν οὖν Ἐλευ- 
ϑεροπολέταις ξαυτὸν ἐγχαταλέξαι, τῆς βουλῆς μετασχὼν ἐπὲ 
χρήμασι μεγάλοις, καὶ ἐγλίχετο τὴν τύχην μεταβαλεῖν ἐς τὸ 
εὐγενέστερον" καίτοι ἔδει πρότερον. μετατίϑεσθαι τὴν πρθ- 
αίρεσιν εἰς τὸ κρεῖττον" ἀλλ᾽ ὕμως οἱ Ἐλευϑεροπολῖται τὸ 
λοπλῆϑος ὑπειδόμεγοι τῶν χρημάτων οὐ προσεδέξαντο τὸν Εὐ- 
τόχιον" ὃ δὲ μετεχώρησεν ἐς τὴν ᾿Ασχάλωνα" καὶ ὃ τότε 
πρωτεύων Κρατερὸς εὐμενῶς αὐτὸν ὑπεδέξατο μετὰ τῶν 
Fr. 4η. Kusterum secutus ad Eunapium retulit Boissonadius: ve- 


rumtamen dubitans. Ab hoc Eutocio mathematicum , qui sub 
[ustiniano scripsit, genus duxisse suspicor. N. 


corpus, quod iam dissolvebatur et in dissolutionem ruehat, ipse co- 
agmentabat et in quandam compagem et commissuram cogebat et 
uasi clevis quibusdam compingebat, ut honestati conservandae suf- 
ceret, Hic latrones adeo facile simul sustulit, ut vel ipsum latro- 
cinii nomen ex hominum memoria propemodum exciderit. Fuit au- 
tem religione Graecus. 

25. Celetibus cum triginta remis Liburnicarum modo con- 
structis. 

26. Barbarus vero nec in ipsam fortunam, quae res innovare 
solet, culpam conferre poterat, quasi iustum aliquod proelium aper- 
to Marte commisisset. 

27. Eutocius e Thracia profectus, nec animo probo, nec genere ἢ 
nobili, sed gregarius miles erat. Multam autem publicam pecuniam 
suae cohortis suffuratus in Palaestinam abiit. Magnis autem largi- 
tionibus conatus est apud Eleutheropolitanos'in civium numerum 
receptus in ordinem etiam Senatorium recipi , et fortunae mutatio- 
nem in melius affectabat. Sed tamen Eleutheropolitani Eutocium 
non receperunt. Ille vero transiit Ascalonem. Tunc autem Crate- 
rus, qui principatum apud Ascalonitas obtinebat, ipsum cum pecu- 


116 ' .— EUNAPII 


χρημάτων, καὶ πολιτικῆς μετέδωκεν ἐλευϑερίας" οἱ δὲ Θρᾷ- 
κες ὑστέρν χρόνῳ κατὰ πύστιν ἥκοντες ἐπὲ τὸν Εὐτόχιον, 
ἀπήτουν τὸν Κρατερὸν τὸν Εὐτόκιον καὶ τὰ χρήματα: 6 dà 
οἱ μεϑίει τὸν ἄνδρα" τῶν δὲ στρατιωτῶν dni δίκην ἐλϑόν»- 
των, ὃ Κρατερὸς ὑπεραγωνίζεται τοῦ 'Εὐτοκίου καὶ περιγί- 5 
ψεται τῶν Θρᾳκῶν" ἐφ’ ᾧ καὶ χρησμὸς ἐξέπεσεν, ἔχων ὧδε. 
Koc. Εὐτόχιος. | 
xp. ἭἝτερα δὲ οὐ πολὺ τι "atio ὠνωρϑοῦτο καὶ διηυ-- 
χενίζετο, ἀλλὰ τούϑον βαρύτερα καὶ κεραυνῷ προσεμφερῆ- 
Foc. διηυχενίζετο. , 10 
x9'. Τὸ χόσμιον xai ἡσύχιον μετὰ τοῦ δραστηρίου αὖ-- 
τῷ ἐτέτακτο καὶ τοῦ ὠνδρώδους" ἐπιεικὴς γὰρ ὧν καὶ πρός 
γ᾽ ἔτι ἀπράγμων, ὅμως εἰς ἀγῶνα πραγμάτων ἐμβεβηκὼς ἐξ 
ἀνάγχης, οὐδενὸς ἐλείπετρ τῶν περὲ ταῦτα καλινδουμένων. 
F'oc. δραστήριον. 15 
A. Περικαῶς τῆς γυναικὸς ἔχων.  Foc. περικαῶς. 
λα. [ἹΜεσαιπόλιος. In voc. | 


— ,)΄ὕ΄7'αἁ ΄ π- πὴ 


Ill Fragmenta, quae sine Eunapii nomine apud Suidam leguntur, 
a Maio addita. 


R.315 α΄. Ἐδόκει γὰρ τό,τε σῶμα γιγαντώδης εἶναι, καὲ τόγνλο 


niis benigne suscepit, et libertate civili donavit. Thraces vero postea, 
quum ad Eutocium ivissent, audito loco, in quo degebat, Eutocium 
et pecunias, quas furatus fuerat, a Cratero repetiverunt. Ille vero 
virum non dimisit. Cum autem milites in ius 1vissent, Craterus Eu- 
tocium defendit et Thraces vicit. Qua de re tale oraculum edi- 
tum est. 

28. In aliis vero quibusdam non multo minoribus caput erige- 
bat et cervicem in altum tollebat. Sed his graviora et fulmini si- 
silia. 

29. Modestia et tranquillitas in ipso coniuncta erat cum indu- 
stria et fortitudine. Quamvis enim modestus esset et praeterea tran- 
quillus, tamen in negotiorum tractandorum certamen ingressus , pro- 

) puer ipsam necessitatem, nullo eorum, qui in his volutantur, erat 
erior, . 
3o. Illius mulieris ardenti amore flagrans. 
31. Semicanus. ' 


t. Videbatur enim et corpore gigantis esse et animo ferine 


FRAGMENTA. 117 
. 


ϑυμὸν ϑηριώδης, καὶ ἐς ἀγχίνοιαν τῶν φυλλῃσεευόντων á- 
πάνεων πολυπλοχώτερος. Κδοο. γιγαντώδης. , 
| B. 'O dà Θεοδόσιος τὴν βασίλισσαν ϑανοῦσαν ἐπ’ 7ua- 
| δε σχεδόν τε ἐδάχρυσεν" ἀνάγκη γὰρ καὶ ὅ προχείμενος no- 
! ὅλεμος συνεσχίαζεν αὐτοῦ τὸ περὲ τὴν γυναῖχα πάϑος. oc. 
im ἤματι. 


, 


y. Ὁ δὲ ἘΕὐτρόπιος καιροῦ καὶ εὐχης ἀμέτρως το xai 
χανδὸν ἀρυύμενος, καὶ κατεμφορούμενος. καὶ πολυπραγμονῶν, 
ο΄ ὅστε οὐκ ἐλαϑὲ πατὴρ παῖδα μισῶν, ἢ ἀνὴρ γυναῖκα, ἢ μή- 
Ἰοτηρ Téxvov: οἶλλ᾽ ἐξηκοντίζετο ἅπαντας πρὸς τὴν ἐκείνου 
| γνώμην. Ῥος. xavdo». ᾿ 
| d. Ὁ dà Γαωϊνᾶς ἔξεχώρει τῆς πόλεως, καταλιπὼν αὖ- 
|. κὴν πολυάνδριον καὶ πολυτελῆ τάφον, οὕπω τεϑαμμένων τῶν 
ξνωκηχότων. — oc. πολυάνδριον. 
ι5 ε. ᾿Αρβὰαζάχιος Ἴσαυρος, ἐπὲ ᾿Αρκαδίου τοῦ βασιλέως, 
ὃν “Αρπαζάκιον ἐκάλουν διὰ τὸ πλεονεχτικὸν, ἦν μὲν d$ 
"donusv(ac, τοῖς τρισὶν ἅμα συγκατειλημμένος πάϑεσιν, ὥσπερ 
ἡφαιστείοις δεσμοῖς ἀῤᾷηήκτοις, καὶ ἔμενέ γε ἐν αὐτοῖς ἐμπε-Ἀ.ϑ51τ 
δόν" ταῦτα δὲ ἣν ἐρωτομανία καὶ μέϑη καὶ πλεονεξία οὗ- 
aoro δὲ εἰς ἔσχατον ὅρον τὰς ἑαυτῷ δοχούσας ἀρετὰς ἐπετή- 
δευεν, ὥστε οὐκ Ἂν τις ἐπίστευσε πειραϑεὶς, ὅτι τὰς τρεῖς 
ἐχείνας οὕτως εἰς ἄχρον ἐξήσκησε᾽ μουσουργοῖς μὲν γὰρ 
21. μὴ πειρ. coni. N. 


et ingenii acumine,et dolis omnes latrociniorum suorum socios lon- 
ge superare. " 

2. Theodosius autem Imperatricem defunctam' fere fer unum 
diem deflevit. Nam ipsa necessitas et praesens bellum obumbrabant 
ipsius dolorem, quem ex uxore sentiebat. 

3. Eutropius vero occasionem ct fortunam immodice et af- 
fatim hauriens et se ingurgitans et multis aliorum negotiis se im- 
miscens ita vivebat, ut pater filium odio prosequens aut maritus uxo- 
rem aut mater filiam minime lateret, sed gggnes eiacularetur ad il- 
lius sententiam. , 9 

a 


4. Gainas autem exivit ex urbe, quam reliquit, ut esset mul- 
torum virorum sepulcrum et sumtuosum sepulcrum, quod illius ur- 
bis incolae nondum sepulti fuissent. 

5. Arbazacius Isaurus, sub Arcadio Imperatore, quem propter 
rapacitatem Harpazacium i.e. Rapacem appellabant. Fuit enim ex 
Armenia oriundus, simul his tribus alfectionibus, ut firmissimis Vul- 
caniis vinculis conatrictus, et in ipsis constanter perseveravit. Hae 
&utem affectiones fuerunt insanus amor et ebrietas et avaritia. 
δία autem illas, quas virtutes existimabat, summo studio exercebat, 
ΒΓ nullus non expertus crederet, quia tres illas virtutes summo 


118 | EUNAPI] FRAGMENTA. 


ὃ 
συνόζησϑ τοσαύταις, ὅσας οὗτε ἐκεῖνοφ ὠριϑμεῖν εἶχεν, οὔτε 
ἑτερός τις τῶν diaxovovuévov* xai olye προσήκοντες αὐτῷ 
λογισταὲ τῶν στρατιωτικῶν ἔργων τὸν μὲν ἀριϑμὸν τῶν στρα-- 
τιωτῶν ἤδεσαν, τὸ δὲ πλῆϑος τῶν ἑταιρῶν xai τὸν ἐκ τῶν 
. χειρῶν ἀριϑμὸν αὐτοῦ διέφυγεν. ὥσπερ οὖν Ὀρόντην vóv5 
Πέρσην φασὶν εἰπεῖν, ὅτι τῶν δαχεύλων ὃ μιχρότατος καὲ 
μύρια σημαίνει καὶ ἕνα ἀριϑμὸν, οὕτω κἀκεῖνοι τὰς ἑταίρας 
κατὰ μονάδας καὶ μυριάδας ἠρίϑμουν. In voc. 


5, αὐτοὺς coni. N. Omisi fragmentum de Theodosio minore 
et Antiocho patricio , quod Maius p. 315. sub 77. $. 3. posuit; 
etenim :Eunapius, Photio teste, ante exitum Arcadii finem 
operis fecerat. N. 


studio exercuit. Nam -um tot musicis mulieribus vixit, ut nec ipse, 
nec ullus alius de mini.tris ipsius eas numerare posset. Et familia- 
res quidem ipsius, militarium rerum ratiocinatores, militam quidem 
numerum notabant, ipsa vero sceortorum multitudo vel ipsum manuum 
ipsius numerum fugiebat. Quemadmodum igitur Orontem Persam 

ixisse ferunt, minimum manus digitum et decem millia et unum 
tantum numerum significare, sic etiam illi scorta οἱ singulatim et 
pcr dena millia numerabant. 


HETPOT ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ 
ISTOPIQN 


T4 Z29ZOMEN A. 


mn EUER mW wm — 
- . AER - 


EK TON ΙΣΤΟΡΙΩΝ 


IETPOT HATPIKIOT 


ΚΑΙ MAÁATIZTPOT 
EK.140T4lI ΠΕΡῚ IIPEZBEQON EONQON 


. JIPOZ POüM.AIOTZ. 


EX HISTORIA 


PETRI PATRICII 


ET MAGISTRI 


EXCERPTA DE LEGATIONIBUS GENTIUM 
AD ROMANO 5. 


ARGUMENTUM. 


Tiridetes a Tiberio in Parthorum regno constitutus αὖ drtabane 
&xpellitur (1). Cotys pro Mithridate fratre rex lberorum factus (a). 
Decebali, Dacorum regis, superbia (3). ldem supplex legatos ad 
Traianum mittit (6). Nova eiusdem legatio ad Traianum (5). Lon- 

ardi Istrum transgressi , pacem petunt (6). Quadis data pax a 
arco Antonino (7)  Astingi BHomanis auxilio veniunt (8). Me- 
nophilus , Moesiae praefectus, Carpos superbe tributum postulantes 
repudiat (9). Sapores, Persarum rex , re male gesta adversus Ode- 
um, in regnum suum revertitur (10). Fandali pacem ab Au- 
reliano impetrant (11)  4pharban legatus α Narsaeo victo ad 
wm missus (12). Mestrianus, Licinii legatus ad Constanti- 
num (13). Legatio a Magnentio ad Constantium de pace missa (14). 
Persarum. legatio ad Constantium (15). Iulianus cum Chamavis de 
pueagit (66) 6 | 


«. On οἱ Πάρϑοι πρὸς Τ βέριον ἐπρεσβεύοντο, βασι- A. C. 35 
λέα σφισὶν ἐκ τῶν ὅμηρευόντων δοῦναι. καὶ δέδωκεν αὐ- jiberaa 


1. ἐπρεσβεύοντο Ν., ἐπορεύοντο vulg. Va7 


1. Ρ arthi petierunt a Tiberio, ut sibi regem ex obsidibus da- 
Ie, et dedit ipsis Phrahatem, Phrahatis filium. Cum autem in iti- 


— Í—— — ren —À CERE] ULNLALO | ————MA 0 m 


122 EXCERPTA 


À.C.35volc Φραάτην τὸν τοῦ Φραάτου υἱόν. ἔκχείνου δὲ κατὰ τῆς 
Tiber.226005 τελευτήσαντος, Τιριδάτην ἐκ τοῦ βασιλικοῦ γένους ἔπεμ-- 
ψε, καὶ ὅπως ὅᾷον τὴν βασιλείαν παραλάβοι, ἔγραψε IMi- 
ϑοιδάτῃ τῷ Ἰβήρων βασιλεῖ εἰς τὴν ᾿Ἡρμενίαν εἰσβαλεῖν, ἕνα 
ὃ Lgrafavog τῷ υἱῷ βοηϑῶν ἀπὸ τῆς οἰκείας παρῇ. καὲδ 
εἰσελϑὼν ὃ Τιριδάτης τὴν βασιλείαν κατέσχεν. οὐ μέντοι 
Bxat ἐπὲ πολὺ ἐβασίλευσεν" ὃ γὰρ ᾿Αρτάβανος Σκύϑας προσ- 
λαβὼν οὐ χαλεπῶς αὐτὸν ἐξήλασε. καὶ ταῦτα μὲν τὰ κατὰ 
Πάρϑους. 
A.C.á2 β΄. Ὅτι ἸΜιϑριδάτης ὃ τῶν Ἰβήρων βασιλεὺς ἐνεωτέρε-ἴο 
Claud.8 υε, καὶ παρεσκευάζετο εἰς τὸν κατὰ τῶν Ῥωμαίων πόλεμον. τῆς 
dà μητρὸς ἀντιλεγούσης, xai φυγεῖν, ἐπειδὴ μὴ πείϑειν αὖ- 
τὸν ἠδύνατο, βουληϑείσης, βουλόμενος ἐπικαλύψαι τὸ σπου- 
δαζόμενον, αὐτὸς μὲν παρεσκευάζετο, πέμπει δὲ Κότυν τὸν 
ἀδελφὸν εἰς πρεσβείαν, φιλέους λόγους τῷ Κλαυδίῳ κομίζον-"5 
TG. ὃ δὲ παραπρεσβεύσας πάντα αὐτῷ κατεμήνυσε, καὶ βα- 
σιλεὺς Ἰβηρίας ἀντεὲ ᾿Πιϑριδάτου γένεται. 
Δ. C. 86 γ. Ὅτι Δαεκέβαλος ὃ Ζίαχῶν βασιλεὺς ἐπεκηρυχεύετο 
Dont ὃ πρὸς Ζομετιανὸν, εἰρήνην ὑπισχνούμενος. ἐφ’ οὗ ἔπεμψε 
*Á fouertavóc Φοῦ P πολλῆς δυνά j 3o) 
μετιανὸς (ΦΦοῦσκον μετὰ πολλῆς δυνάμεως. ὅπερ μαϑώνλο 
ó “Δεκέβαλος ἔπεμψε πρὸς αὐτὸν πρεσβείαν αὖϑις ἐν χλευα- 
σμῷ, λέγων, ὡς, εἰ ἕλοιτο ἕκαστος Ῥωμαίων δύο ὀβολοὺς 2:ε- 
κεβάλῳ ἑκάστου ὅτους τελεῖν, εἰρήνην πρὸς αὐτὸν τίϑεσϑαι" 


|. κατὰ τὴν ὁδὸν vel πρὸ τῆς καϑόδου coni. B. 2. Τηριδάτην 
mg. H. . 5. οἰχέως vulg. 


nere vitam morte commutasset, "Tiberius misit Tiridatem ex genere 
regio. Et quo facilius regnum capesserct, ecripsit Mithridati, Ibero- 
rum: regi, ut in Ármeniam incursionem faceret, quo se Artabanus 
conferret suppetias filio laturus, Et Tiridates quidem regnum ob- 
tinuit Sed non diu regnavit. Nam Artabanus Scythas assumens, 
minimo negotio eum regno expulit, Et haec de Parthis. 

23. Mithridates, Ibezporum rex, novas res tentavit, εἰ se ad bel- 
lum Romanis inferendum praeparavit. Huic mater contradixit, et 
quoniam non persuadebat, ere voluit, At ille, quamvis in ap- 
paratu esset, volebat ΣΆ, acd susceperat. ]ltaque Cotyn fratrem 
mittit legatum ad Claudium, qui gratulationes deferret, sed non ex 
fidc legationem obiit, et omnia, quae frater animo volverat, enun- 
tiavit, et rex Iberiae Mithridatis loco constituitur, 

3. Decebalus, Dacorum rex, legationem pacis causa ad Domitia- 
num misit. Quo facto Domitianus Fuscum misit cum magna manu. 
Hoc ubi Decebalus didicit, ad cum rursus legatum misit, qui cum irri- 
sionc illi diceret, se pacem facturum, si unusquisque Romanorum vel- 


E PETRI PATRICII. HISTORIA. 123 


εἰ δὲ μὴ τοῦτο ἕλοιτο, πολεμήσειν καὶ μεγώλα αὐτοῖς προσ- 
τρίψεσϑαε xaxa. 

ó'. Ὅτε Δεκέβαλος πρὸς Τραϊανὸν πρέσβεις ἔπεμψε πι- À. C. 163 
logopovg * οὗτοι ydo εἰσι παρ᾽ αὐτοῖς οἱ τιμιώτεροι. πρό- |rsian.G 
ὅτερον γὰρ κομήτας ἔπεμπεν, εὐτελεστέρους δοκοῦντας παρ᾽ Β 
αὐτοῖς εἶναι. ἐκεῖνοι δὲ ἐλθόντες ἐπὶ τοῦ Τραϊανοῦ ἐῤῥι- 
ya» χαὶ τὰ ὅπλα, καὶ τὰς χεῖρας ὄπισϑεν δήσαντες ἐν αἷ- 
χμαλώτων τάξει ἐδέοντο τοῦ Τραϊανοῦ εἰς λόγους ἐλϑεῖν 41:- 
χεβάλῳ. 

(0 ξε΄, Ὅτι πάλιν ὃ Ζεχέβαλος πρεσβείαν ἔπεμψε πρὸς 
Τραϊανὸν, τῶν παρόντων ἀνακωχὴν κομιζόμενος. ὑπισχνεῖ- 
τὸ δὲ τά τὸ ὅπλα πάντα καὶ τὰ μηχανήματα παραδιδόναι 
τῇ Τραϊξανῷ καὶ τοὺς μηχανοποιοὺς τοὺς Ῥωμαίους τοὺς 
παρ᾽ αὐτῷ ὄντας, καὶ τοὺς αὐτομόλους, καὶ τὰ ἐρύματα 

υὐπάγτα ὅσα κατεσκεύασεν καϑαιρεῖν, παραχωρεῖν δὲ καὶ τῆς 
γῆς, ἣν ἐκράτησεν ὃ Τραϊανὸς, καὶ τοὺς ἐχϑροὺς αὐτοῦ καὲ 
τῶν Ῥωμαέων οἰχείους ἐχϑροὺς νομίζειν, καὶ αὐτομύλους μὴ 
ὑποδέχεσϑαι, μηδὲ στρατιώτην Ῥωμαίων ἔχειν ἐγγὺς ξαν- 

| Τοῦ, προσεδέξατο οὖν τὴν πρεσβείαν ὅ Τραϊανὸς ἐπὲ ταύ- 

λοταις ταῖς συνϑήκαις. ὃ δὲ “εκέβαλος τὰ ὅπλα ἔῤῥιψεν ἐπὲ 
αὐτοῦ, καὶ εἷς τὴν γῆν πεσὼν προσεκύνησε, xai εἰς Ῥώμην 
πρέσβεις ἔπεμψε, καὶ αὐτοὶ ὁμοίως τὰς χεῖρας ἔδησαν ὡς ὃν 
αἰχμαλώτων τάξει. 


t. προσερίψασϑαι vulg. 5. κόμητας vulg. 1. καὶ τὰ] v6 τὰ Β. 
| ὃ. Δεχεβάλου vulg. * 1. χομισόμενος N. T7. αὐτόμολον H. 


let illi quotannis pendere duos obolos, sin minus, bellum et magna 
mala se illis illaturum. 

4. Decebalus misit ad Traianum legatos ex his, qui pileos fe- 

Tunt: hi enim apud Dacos sunt honoratiores. Prius autem comatos 
Wiserat, qui apud eos viliores habentur. Hi cum ad Traianum venis- 
sent, abiecerunt arma et, manibus post terga vinctis captivorum in- 
Sar, Traianum orarunt, ut cum Decebalo iu colloquium veniret. 

5. Rursus Decebalus legationem ad Traianum misit, quae belli 
em peteret. PPollicebatur se omnia arma et bellica instrumenta 
rano traditurum et Romanos machimarum fabricatores et trans- 
£45, qui apud ipsum essent, et omnia praesidia et castella, quae 

Outruxieset, diruturum. Cessurum quoque omni terra, qua Traianus 

Potitus esset , et eius et Romanorum hostes pro. suis hostibus habi- 

iorum, neque posthac ullos transfugas admissurum, neque ullum 
| militem Romanorum retenturum, His conditionibus hanc legationem 
᾿ς Tnianu: accepit. At Decebalus in conspectu Traiani arma abiecit, 
.— OV in terram cadens eum salutavit. Legatos etiam Romam misit, qui 
| "rorum more erant mauibus vincti, 


124 EXCERPTA 


A.C.16? ς΄. Ὅτι “αγγιβάρδων xai Ὀβίων ξξαχισχιλέωον Ἴστρον 
Marc. 8? πρραιωϑέντων, τῶν περὲ Βίνδικα ἱππέων ἐξελασάντων xai 
γ. ιδτῶν ἀμφὲ Κάνδιδον πεζῶν ἐπιφϑασάντων, εἷς παντελῆ φυγὴν 
οὗ βάρβαροε ἐτράποντο. . ἐφ᾽ οἷς οὕτω πραχϑεῖσιν ἐν δέεε 
καταστάντες ἐκ πρώτης ἐπιχειρήσεως oi βάρβαροι, πρέσβεις 
παρὰ «ἴλιον Βάσσον τὴν Παιονίαν διέποντα στέλλουσε, 
Ὁ Βαλλομάριόν 76 τὸν βασιλέα αρχομάννων καὶ ἑτέρους déxa, 
xar ἔϑνος ἐπιλεξάμενοι ἕνα. καὶ ὕρχοις τὴν εἰρήνην oi πρό- 
σβεις πιστωσάμενοι οἴχαδε χωροῦσιν. 
A. C. 125 ζ΄. Ὅτι Kovador πρέσβεις ἔπεμψαν πρὸς Magxor εἰρή-1ο 
Marc την αἰτούμενοι. καὶ ἔτυχον, καὶ πολλοὺς μὲν ἵππους, πολ-- 
λοὺς δὲ βόας δεδώκασι, καὶ αἰχμαλώτους τότε μὲν μυρίους 
καὲ τρισχιλίους, ὕστερον δὲ xai ἑτέρους πλείστους ἀπέλυσαν. 
η. Ὅτι ἦλϑογ xai ᾿στιγγοι καὶ “Ιακριγγοὲ εἰς βοηϑει-- 
αν τοῦ IMaoxov. ᾿ 1 
c. À.C.230 9'. Ὅτι Κάρποι τὸ ἔϑνος φϑονοῦντες τοῖς καϑ' ἕχαστον 
Mi ἐνιαυτὸν τελουμένοις τοῖς Γότϑοις, ἔπεμψαν πρὸς Τούλλιον 
Ἰηνόφιλον πρεσβείαν ut9' ὑπερηφανείας ἀπαιτοῦντες χρή- 
Ριαῦματα. οὗτος δὲ δοὺξ ἦν υσίας, καὶ καϑ' ἑκάστην ἡμέραν 
τὸν στρατὸν ἐγύμναζε, καὶ προμαϑὼν τὴν ὑπερηφάνειαν av-20 
τῶν ἐπὲ πολλὰς ἡμέρας οὐκ ἐδέξατο αὐτοὺς, διδοὺς αὐτοῖς 
ἄδειαν δρᾷν τοὺς στρατιώτας γυμναζομένους. καὶ ἵνα τῷ 
παρελχυσμῷ καϑέλοι αὐτῶν τὰ φρονήματα, καϑίσας ἐπὲ βή- 


6. ΠΙανογίαν Par. η. Magxtuávg mg. H.. 17. Ἰούλιον N. 


6. Sex millia Longobardorum et Obiorum Istrum traiecerunt, 
in quos Vindicis equites, et pedites, quorum dux erat Candidus, 
irruerunt et in fugam verterunt. Prima statim invasione terrore bar- 
bari perculsi, legatos ad Aelium Bassum, qui Pannoniam provinci- 
am obtinebat, mittunt Ballomarium , regem Marcomannorum , una 
cum aliis decem, ex unaquaque gente uno electo. Sic pace iure- 
iurando firmata , legati domum redierunt. 

7. Quadi legatos miserunt ad Marcum pacem petituros, et con- 
aecuti sunt. Itaque multos equos et multas boves dederunt : et trede- 
cim millia captivorum , et plures etiam postea libertati restituerunt. 

8. Venerunt et Astingi et Lacoragi in auxilium Marci. 

9. Carporum gens invidia flagrabat, quod Gothi stipendia a Ro- 
manis accipiebant. Itaque legationem miserunt ad Tullium Meno- 
philum, et arroganter pecunias ab illo petierunt. Erat ille dux Moe- 
siae et singulis diebus exercitum ad bellum exercebat: et cum Car- 
pos insolentes et superbos esse accepisset , per plures dies eos 
Xon admisit, sed tamen potestatem cis fecit, cum exercitus exer- 
eebatur, ui milites conspicerent: et cum satis pragogatione tempos. 


E PETRI PATRICII HISTORIA. 1255 


ματος ὑψηλοῦ xai παραστήσας τοὺς μεγίστους τοῦ OrQaro-c.ÀA.C.230 
πέδου ἐδέξατο αὐτοὺς, μηδένα λόγον αὐτῶν ποιούμενος, ἀλλ᾽ Αἰεχ.δ6γ. 
ἐν τῷ μέσῳ λεγόντων αὐτῶν τὴν πρεσβείαν συνεχῶς ἑτέροις P9 
διελέγετο, ὡς δὴ ἄλλα τιμιώτερα πράγματα ἔχων. οἱ dà ms- 
δριδεεῖς γενόμενοι οὐδὲν ἄλλο εἰρήκασιν, εἰ μὴ, ὅτι, διὰ τί οἱ 
Γόύτϑοι τοσαῦτα χρήματα παρ᾽ ὑμῶν λαμβάνουσιν, καὶ ἡμεῖς Β 

οὐ λαμβάνομεν;" ὃ δὲ εἶπεν, ὅτε, αὐτοχράτωρ πολλῶν χρη-. 
μάτων χύριός ἔστι, καὶ τοῖς δεομένοις αὐτοῦ χαρίζεται." οἱ 

δὲ ἐπήγαγον, ὅτι καὶ ἡμᾶς ἐχέτω εἰς τοὺς δεομένους, καὶ 
Ἰοδότω ἡμῖν τοσαῦτα" ἡμεῖς γὰρ κρείττονες ἐχείνων ἐσμέν." 

xal γελάσας ὃ ἸΠηνόφιλος εἶπε. ,,xai περὲ τούτων μηνῦσαι 

δέομαε τῷ αὐτοχράτορι. καὶ μετὰ τέσσαρας μῆνας δεῦτε 

εἰς τόνδε τὸν τύπον, xai λαμβάνετε ἀπόκρισιν." καὶ μετῆλϑεν 

ἐχεῖ, καὶ πάλιν τοὺς στρατιώτας ἐγύμναζε. καὶ ἤλϑον οἱ 
15Kaonot μετὰ τοὺς τέσσαρας μῆνας, καὶ τὸ ὅμοιον σχῆμα 

ποιήσας αὐτοῖς ἑτέραν εὗρεν ἀναβολὴν τριῶν μηνῶν. καὶ 

πάλιν εἰς ἕτερον στρατόπεδον ἐδέξατο αὐτοὺς ὁμοίως, καὶ 

ἔδωχεν αὐτοῖς ἀπόχρισιν, ὅτε, ὅσον ἐξ ὑποσχέσεως οὐδὲν ὕ- - 

piv παντελῶς δίδωσιν ὃ βασιλεύς. εἰ δὲ δέεσϑε συγκρο- 
λοτήσεως, ἀπελϑόντες Qüyars éavrovg πρηνεῖς καὶ δεήϑητε αὖ- 

τοῦ" καὶ εἰκὸς ἐστι συγχροτηϑῆναι ὑμᾶς " οἱ δὲ μετὰ d- 


39. 0 post ὑμῖν expunxit N. 


ris diem de die ducens superbos illorum spiritus fregisset εἰ retu- 
disset , sedens in alto suggestu , primarios totius exercitus viros cir- 
ca se adhibuit, et Carpos excepit, nullaque illorum habita ratione in 
medio militum, dum legationem suam exponerent, tanquam aliad 
agens et longe sibi essent graviora negotia, sermonem cum aliis habe- 
bat. At illi despectui habiti, nihil aliud dixerunt nisi : ,,Quia Gothi, 
inquiunt, a vobis stipendium accipiunt, cur nos quoque non accipi- 
mus?« Quibus Menophilus: ,Cum Imperator noster multarum pe- 
euniarum sit dominus, liberalitatem suam exercet erga eos, qui, ut 
sibi gratificetur , suppliciter petunt.* Tum illi: ,Nos quoque sup- 
plicantium numero habeat, et nobis eadem largiatur. Sumus enim 
Gothis praestantiores.* Ridens Menmophilus, , Meam est, ait, de bis 
ad Imperatorem referre. — Redite igitur intra quatuor menses in 
hunc eundem locum, et responsum accipietis. Et simul illiac abiit 
et milites exercuit, Post quatuor menses Carpi redierunt. In qui- 
bus admittendis cum eadem forma, qua prius usus fuisset et rationem 
negoflum in alios tres menses reilciendi reperisset, cum ἰδ σαι 
iterum eos, ut prius, coram alio exercitu excepisset, illis hoc respon- 
sum dedit: Nihil prorsus Imperator vobis ex cenventione dabit. 
Sed si gratificatione indigetis, accedite ad eum, et ad eius pedes 
procumbite et ei supplicate, et verisimile est, cum vestras preces ed» 


« . 


Li 


126 EXCERPTA 


e 
γαναχτήσεως ἀγεχώρησαν, καὶ τὴν τοῦ MMgvogilov ἀρχὴν tic 
τρία ἐτὴ ἀγνυσϑεῖσαν ἡσυχίαν ἔσχον. 
c.A.C. 261 v. Ὅτι Σαπώρης ὃ Περσῶν βασιλεὺς τὸν Εὐφράτην 
Gallien9 διαβὰς μετὰ τοῦ οἰκείου στρατοπέδου, . . .«. ἠσπάζοντο ἀλ-- 
λήλους καὶ ἔχαιρον ὡς ἀπωγμένου xiydvyov* φυγόντες. πρὸς 
δὲ τοὺς ἐν Ἐδέσσῃ στρατιώτας ἔπεμπεν, ὑποσχόμενος αὐτοῖς 
διδόναι πᾶν τὸ Σύριον νόμισμα τὸ ὃν παρ᾽ αὐτῷ, ἵν᾽ ἀνενό- 
᾿χλητον αὐτὸν συγχωρήσωσι παρελϑεῖν, καὶ μὴ ἕλωνται xív— 
δυνον εἷς ἀμφιβολίαν αὐτοὺς ἄγοντα, καὶ ἀσχολίαν αὐτῷ n&- 
οἰποιῆσαι καὶ βραδυτῆτα. οὐ γὰρ δεδιὼς αὐτοὺς ταὕὔταιο 
ἐπιδιδόναι ἔφη, ἀλλ' ἐπειγόμενος τὴν ἑορτὴν εἰς τὰ οἶχεξα 
«ποιῆσαι, καὶ μὴ βουλόμενος τριβὴν xai ὑπέρϑεσιν γενέσϑαε 
τῇ ὁδοιπορίᾳ αὐτοῦ. καὶ εἵλοντο οἱ στρατιῶται λαβεῖν τὸ 
χρυσίον ἀκινδύνως καὶ παραχωρῆσαι αὐτοῖς παρελϑεῖν. 
c.À.C.170 ιζ΄. Ὅτι Οὐανδαλοὶ ἡττηϑέντες ἔπεμψαν πρεσβείαν πρὸς τ 
Aurel o Αὐρηλιανὸν, παρακαλοῦντες εἰρήνην. αΑὐρηλιανὸς dà ἀσμέ-- 
"3" yog ἐδέξατο, καὶ πακτεύσας πρὸς αὐτοὺς ὠνεχώρησεν. 
A.C. 297 ιβ΄. Ὅτι ᾿Αφφαρβᾶν, φίλτατος ὧν ὡς μάλιστα τῷ Ναρ-- 
Diocl. " rad τῷ Περσῶν βασιλεῖ, εἰς πρεσβείαν πεμφϑεὶς σὺν ixe- 
τείᾳ τῷ Γαλερίῳ ὑπήντησεν. ὅστις ἄδειαν τοῦ λέγειν λαβὼώντο 
&int ,γφανερόν ἐστι τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων, ὅτε ὡσπερανδὲ 
γιιοδύο λαμπτῆρές εἰσιν 7 v6 Ῥωμαϊκὴ καὶ Περσικὴ βασιλεία * 
&. xal xarà τὴν coni, Val. 4. οὗ μὲν στρατιῶται excidisse 
susp. N. 5. ἐποδιωχομέγνου H. 6. ἔπεμπεν Ν, πέμπειν vulg. 


9. αὐτῷ N., αὐτῶν vulg. 17. ἀνεχώρησεν N., ἀνεχώρησαν vulg. 
21. ὡσπερανεὶ H., ὥσπερ ἄν εἴη vulg. 


missurum." Αἱ illi indignati recesserunt et per tres annos, quibus 
Menophilus in provindía cum imperio fuit, quieverunt. 

10. Sapores, Persarum rex, ut cum suis est Euphratem transgressus ... 
sese amanter amplexi, sibi invicem gratulati sunt, quod imminens 
periculum effugissent, et ad eos, qui Edessae stipendia faciebant, mit- 
tit, qui promitterent, se illis daturum omnes quos secum portaret, 
Syrios nummos, ut sine ulla molestia ipsum iter pergere sinerent ,. 
neque se ipsos in dubiam periculi aleam coniicerent, sibi moram et 
negotium facessentes. Neque vero se, tanquam ipsos timeret, haec 
daturum esse dixit, sed domum festinare, ut festum ageret et, mini- 
me cupere ullam moram suo itineri interponi. Milites autem satius 
duxerunt pericula evitare et eos sinere transire et aurum accipete. 

11. Vandali victi miserunt legationem ad Aurelianum, pacem . 
poscentes , Aurelianus lubenti animo eos excepit, et pactione pacis 
cum ipsis facta , rediit. 

12. Appharban cum amicissimus Narsaeo, Persarum regi, esset , 
missus ad legationem, supplex Galerio occurrit. Is, data potestate 
loquendi, dixit, Bomanum et Persicum imperium esse tanquam duo 


E PETRI PATRICII HISTORIA. 127 


xui χρὴ καθάπερ ὀφϑαλμοὺς τὴν ἑτέραν τῇ τῆς ἑτέρας xo- Κα. 
σμεῖσθαε λαμπρότητι, καὶ μὴ πρὸς ἀναίρεσιν ξαυτῶν ἀμοι-Ὀϊοοὶ 
βαδὸν μέχρε παντὸς χαλεπαίνειν. τοῦτο γὰρ οὐκ ἀρετὴ 
μᾶλλον, ἀλλὰ κουφύτης νομίζεται ἢ μαλακία" τοὺς γὰρ us- 
βεαγονεστέρους οἰόμεϑοι μὴ δύνασθαι ξαυτοῖς βοηϑεῖν σπου-Β 
δάζουσε τοὺς ἀντιτεταγμένους ἀνελεῖν. μὴ χρῆναι μέντου 
μηδὲ Ναρσαῖον ἀσϑενέστερον πάντων τῶν ἄλλων βασιλέων 
νομίζεσθαι" ἀλλὰ τοσοῦτον τῶν ἄλλων βασιλέων Γαλέριον 
ὑπερέχειν, dors αὐτὸν τούτῳ μόνῳ δικαίως Ναρσαῖον ἡττῆ- 
ἴοσθαε, καίτοι τῆς τῶν οἰχείων προγόνων ἀξίας καταδεέστε- 
Qo» οὐ γενόμενον." πρὸς τούτοις ὄλεγεν ὃ ᾿Αφφαρβᾶν évre- 
τάλθαι αὐτῷ παρὰ Ναρσαέου, ὡς ἔχοντες ἐπιείκειαν, τὸ τῆς 
οἰκείας βασιλείας δίκαιον τῇ “Ρωμαίων ἐπιτρέψαι φιλανϑραχ- 
πίᾳ. τοιγαροῦν μηδὲ τοὺς ὅρκους κομίζειν, ἐφ᾽ οἷς χρὴ γί- 
ἐδνεσθϑαι τὴν εἰρήνην, ἀλλὰ τὸ ὅλον τῇ γνώμῃ τοῦ βασιλέως 
ϑιδόναε. πλὴν ὅτι παρακαλεῖ τοὺς παῖδας μόνον καὶ τὰς α 
γαμετὰς αὐτῷ ἀποδοθῆναι, διὰ τῆς τούτων ἀποδόσεως πλέον 
εὐεργεσίαις ἔνοχος εἶναι λέγων ἢ ὅπλοις περιών" οὐδὲ νῦν δύ- 
ψασϑαι κατ᾽ ἀξίαν χάριτας ὁμολογεῖν, ὅτι ἐν αἰχμαλωσίᾳ γενό-- 
ἀομένοι τῆς ἐντεῦϑεν οὐκ ἐπειράϑησαγ ὕβρεως, ἀλλ᾽ οὕτω μετε- 
χειρέσϑησαν ὡς τῇ οἰκείᾳ εὐγενείᾳ ὅσον οὕπω ἀποδοϑησόμενοι. 
ἐν τούτοις εἰς μνήμην 5ys καὶ τὸ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων 
δυμετάβλητον. ὃ δὲ Γαλέριος πρὸς ταῦτα δόξας ὀργίζεσϑαι, 
12. ἔχοντος N. 18. περεὼν Valesius, περὲ ὧν vulg. 


luminaria; et oportere alterum alterius, sicut oculos, luce et splen- 
dore illustrari, neque ad exstinctionem et eversionem invicem sibi 
molestos et graves esse. Hoc enim non virtus, sed magis levitas et 
mollities censeretur, Nam qui inferiores njhil sibi prodesse posse 
putant, conantur eos, qui sibi adversantur, tollere et evertere, Non 
oportere autem Narsaeum omnibus aliis regibus imbecilliorem exi- 
stimare; sed Galeriüm tanto reliquis regibus superiorem esse, ut 
ab eo solo merito Narsaeus victus sit, tametsi ne Narsaeus quidem 
a suorum maiorum virtute absit. Praeterea dixit Appharban man- 
datum sibi fuisse a Narsaeo, omnia proprii regni iura Romanorum 
humanitati committi, ipsum aequum esse ducere: neque ideo condi- 
tiones, quibus pacem fieri vellet, ipsum ferre, sed id: omne Impera- 
toris arbitrio permittere. Hoc solum ipsum hortari, ut sibi uxorem 
et filios redderet, quos si reciperet, multo devinctiorem se illi fore 
beneficiis, quam si armis vicisset; ne nunc quidem satis pro merito 
gnatias agere porre: quod captivi haud quicquam «contumeliae passi 
sint, sed a habiti, ut pristinae suae nobilitati primo quoque tem- 
pore se restitutum iri sperarent Hic legatus Persaram in memoriam 
revocavit rerum humanarum inconstantiam. Ad quae visus est Ga- 
lerius subirasci, et toto corpore commotus, ,non recte Persas, ait, 


d 


158 EXCERPTA 


A.C.2g;0vyxivigag τὸ ξαυτοῦ σῶμα, ἀπεκρίνατο λέγων, οὗ καλῶς 
Ῥιοεὶ. τό Πέρσας ἀξιοῦν τῆς μεταβολῆς τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτοον 
Ὁ ἑτέρους μεμνῆσϑαι, ὁπότε αὐτοὶ καιροῦ ἐπιλαμβανόμενοε οὗ 
παύονται ταῖς τῶν ἀνθρώπων συμφοραῖς ἐπικείμενοι. ,,και-- 
Aog γὰρ καὶ ἐπὲ Βαλεριανοῦ τὸ μέτρυν τῆς νίκης ἐφυλάξατε,β 
οἵτινες δόλοις αὐτὸν ἀπατήσαντες κατέσχετε καὶ μέχρε yz— 
ρως ἐσχάτου καὶ τελευτῆς ἄτίμου οὐχ ἀπελύσατε, εἶτα μετὰ 
ϑάνατον μυσαρᾷ τινι τέχνῃ τὸ δέρμα αὐτοῦ φυλάξαντες ϑνὴ- 
τῷ σώματι ἀϑάνατον ὕβριν ἐπηγάγετο." ταῦτα διεξελϑὼν ὃ 
βασιλεὺς, καὶ εἰπὼν ξαυτὸν ἐπικαμφϑῆναι οὐχ οἷς Πέρσαετο 
διὰ τῆς πρεσβείας ὑπέμνησαν, ὡς δέον πρὸς τὰς ἀγϑρωπίνγας 
. ἀφορᾷν τύχας, (διὰ τοῦτο γὰρ μᾶλλον καὶ πρὸς ὀργὴν προσ- 
P. 3) ἥκειν κινεῖσϑαι, εἴ τις πρὸς ἃ Πέρσαι πεπράχασιν ἀποβλέ- 
ψειεν,) ἀλλὰ τοῖς τῶν οἰκείων προγόνων ἴχνεσιν ἀκολουϑεῖν, 
οἷς ϑος φείδεσθαι μὲν τῶν ῥπηχόων, καταγωνίζεσθαι δὲ τῶνι3 
᾿ ἀντιταττομένων, ἐκέλευσε τῷ πρεσβευομένῳ τῷ ἰδίῳ βασιλεῖ 
ἀπαγγεῖλαι τὴν Ρωμαίων καλοχαγαϑίαν, ὧν τῆς ἀρετῆς ἐπει- 
ράϑη, καὶ οὐ πολλῷ ὕστερον προσελπίζειν παρ' αὐτὸν ἐφι- 
ξομένους κατὰ γνώμην τοῦ βασιλέως. 
A. C. 314 ιγ. Ὅτι “ικίψνιος πέμπει πρεσβευτὴν πρὸς Kovotavrt-30 
Const. θ γον Ἱεστριωνὸν κόμητα. ἐλϑόντα δὲ τὸν ἹΜΠεστριανὸν ὃ βα- 
σιλεὺς ἐπί τινὰ χρόγον διέσυρε. μετὰ ταῦτα δὲ πρός τε τὸ 


5. Βαλεριανοῦ N., Ταλεριανοῦ vulg. 12. προσήχεε vulg. 13. 
ἀποβλέψειεν H., ἀποβλέψειν vulg, — 


petere, ut alii varietatis et inconstantiae rerum humanarum me- 
minissent, quippe qui ipsi, cum secundae res illis contigerint, ho- 
minum calamitatibus ultro instare non desisterent. Belle scilicet 
adversus Valerianum moderationem in victoria tenuistis. . Nam dolo 
eum cepistis, etusque ad extremam senectutem et mortem turpem et 
foedam non dimisistis. Etiam post mortem nefaria arte cutem eius 
custodientes , mortali corpori immortalem ignominiam inussistis.* In 
. ista. digressus est Imperator, et dixit, se quidem flecti non his, quo- 
rum Persae in legatione mentionem fecerant, oportere in rerum hu- . 
manarum varietatem intueri; (ob hoc enim si qe ad ea, quae Pere 
sae commiserint, advertat, oportere in iram ferri;) sed se vestigiis 
maiorum insistere, quibus mos fuerit parcere subiectis et debellare 
superbos. taque iussit eum, qui legatione fungebatur, regi suo 
Romanorum mansuetudinem et clementiam, quorum virtutis pericu- 
lum fecisset, renuntiare, et. spem facere, non multo post fore, ut; 
impetrata ab Imperatore venia, captivi ad ipsum redirent 
13. Licinnius legatum ad Constantinum Mestrianum Comitem 
mittit, quem Constantinus, cum ad se venisset, longo tempore deti- 
nuit Tandem quum ad incertos belli casus animum adiiceret , quis 


E PETRI PATRICH HISTORIA, 129 


ἄδηλον τοῦ πολέμου ἀποβλέπων, ἅμα δὲ καὶ ὅτι οἱ τοῦ «ικιν- A.C.Sid 
»fev ἐφόδῳ λανϑανούσῃ χρησάμενοι τὴν βαστάγην αὐτοῦ ptt 9 


μετὰ τῆς βασιλικῆς ὑπηρεσίας κατέσχον, δέχεταε αὐτόν, ὃ 
| δὲ τοῖς δυσὲ βασιλεῦσι τὴν εἰρήνην ἐπρεσβεύετο, μὴ χρῆναι 


| δλέγων τὸν τοὺς ὁμοφύλους νονικηχότα κατ᾽ αὐτῶν χαλεπαί 
γειν. διτι γὰρ ἂν ἀπόλοιτο, τοῦτο λοιπὸν τῷ νενικηκότι, ἀλλ᾽ 
xi τοῖς ἡττωμένοις ἀπόλλυσθαι" καὶ ὅτι ὃ ἑνὶ τὴν εἰρήα 
»y» ἀρνούμενος πολλῶν ἐμφυλίων πολέμων γένεται αἴτιος. ὃ 
δὲ βασιλεὺς τῷ τὸ προσώπῳ καὲὶ τῇ τοῦ σώματος χιγήσει τὸ 
τομόγεθος τῆς ὀργῆς δηλῶν, καὶ μόλις φωνὴν ἀφεὶς, εἶπεν" 
»οὐχ οὕτω μέχρε τοῦ παρόντος διαγενόμεϑα, οὐδὲ διὰ τοῦτο 
ἐκ τοῦ ὠχεανοῦ μέχρι τῶν ἐνταῦϑα πολεμοῦντες καὶ νικῶγ- 
τες εἰφιχόμεθϑα, ὥστε μὴ ἐϑέλειν τὸν οἰκεῖον γαμιβρὺν κοινω-ἢ 
νὸν ἔχειν διὰ τὰ μύση αὐτοῦ καὶ τὴν ἀγχιστείαν ἀπαγορεύ- 
156», εὐτελὲς δὲ ἀνδράποδον μετ᾽ αὐτοῦ εἰς τὰ βασίλεια προσ- ᾿ 
᾿ς ὥόξασϑαι." ἐχέλευσεν οὖν τὸν Ἰεστριανὸν τούτου τοῦ μέ- ' 
Qovc τῆς πρεσβείας σχολάζοντα, εἴ τι ἕτερον αἰτεῖν βούλοι- 
το, λέγειν" xai ἔδοξε τὸν Βάλεντα ἐχβληθϑῆναι τῆς βασιλείας. 
4d. Ὅτι Ἰαγνέντιος καὶ Βετρανίων πέμπουσι πρέσβεις ^. C350 
«οπρὸς Κωνστάντιον. πέμπονται dà "Povgivog xai ἹΜαρκελλῖ. 0t 
γος, ὃ μὲν ὕπαρχος ὧν τῶν πραιτωρίων, ὃ δὲ ἕτερος crQa- V.2o 
τηλάτης, καὶ Novvéyiog συγκλητικὸς ὕπαρχος, xat ῆάξιμος 
πρὸς τούτοις, ὑπομνήσοντες τὸν Κωνστάντιον ὅπλων ἀπο-Ὦ 


ἃ, 


| 


5. αὐτὸν vulg. 10. τῆς om. vulg. τι. διαν ἐνήμεϑα 
coni. B. 17. σχολάζοντος vulg  — 19. Βετρανίων N., Βρεττα. 
γέω» vulg. 


manus militum Licinnii iumenta sarcinalia cuüm regia suppellectíli ad 
se tendentem clandestina incursione interceperat, legatum admisit, 
Hle vero de pace inter utrumque Imperatorem componenda agens 
dicebat, non oportere eum, qui de civibus suis victoriam reportasset, 
lis irasci. Quicquid enim intereat, victori, non victo interire, et 
si nunc uni pacem denegaverit, multorum bellorum civilium causam 
fore et auctorem. Αἱ Imperator et vultu et motu corporis acerbita» 
tem irae suae demonstrans, et aegre vocem emittens dixit: ,,Non ita 
nos ad hoc usque tempus gessimus, neque ideo ab Oceano huc bel. 
lum gerentes et vincentes pervenimus, ut generum nostrum propteft 
nefaria flagitia a societate regni excludamus et affinitatem eius dis- 
solramus, et vile mancipium cum ipso in imperium introducamus." 
lussit igiturfüMestrianum, hac legationis parte omissa, si quid aliud 
vellet promere. Et visum est Valentem ab imperio deiícere, 

14. Magnentius et Vetranio mittunt legatos ad Constantium. 
Mittontur autem Rufinus et Marcellinus, hic praefectus praetorio, 
ille alterius agminis ductor, et Nunechius Senatus Princeps, et Ma- 


Dexippus , Eunapius eic. 9 


- 4 


130 EXCERPTA. 


A.C.35o σχέσϑαι καὶ πρώτην ἔχειν ἐν τῇ βασιλείᾳ τιμήν. ὃ δὲ Ma- 
Contt4yy£yrioc δι' αὐτῶν τὴν ἰδίαν ϑυγατέρα τῷ Κωνσταντίῳ ὕπι- 
σχνεῖτο διδόναι γαμετὴν ἐπὲ τῷ καὶ αὐτὸς τὴν Κωνσταντίαν 
λαβεῖν τὴν ἀδελφὴν τοῦ Κωνσταντίου. ἐδέξατο οὖν ὃ βασι- 
λεὺς τοὺς Βετρανίωνος καὶ ωαγνεντίου πρέσβεις, ἐν οἷς 05 
Νουνέχιος εὐϑὺς ἔφη τῷ προοιμίῳ εἰρήνην αἰτεῖν τὸν IMa- 
γνέντιον, καὶ πολλάχις τῆς περὲ τῶν παρόντων πραγμάτων κα- 
ταστάσεως τὸν Κωνστάντιον ὑπεμίμνησκε, φάσχων μὴ χρῆ- 
vaL αὐτὸν dnpoomroc καὶ κεχμηκότα ἤδη τοῖς πολέμοις δύο 
κατ᾽ αὐτὸν βασιλεῖς, στρατιωτικῆς τὸ ἐπιστήμης ἐμπείρουςτο 
καὶ ὁμονοοῦντας ἀλλήλοις καὶ ἔτε ἀχεραίους ὄντας, εἰς πόλε- 
μὸν προκαλεῖσθαι" οἵτινες, εἶ μὴ περὲ εἰρήνης συνδόξαιεν, 
P.38[óc 1 ὁποῖοι καὶ πηλίκοε κατὰ τὸν ἐμφύλιον πόλεμον ἔσονταε 
παρατατῴμενοι, εἴτε εἷς μόνος, εἴτε ὁμοῦ ἄμφω παραγένοιν- 
το, μὴ ϑέλειν αὐτὸν ἑτέρωθεν μαϑεῖν ἢ ἐκ τῶν ἤδη ntnga-15 
γμένων αὐτοῖς, ὅτε ταῖς ἐκείνων παρατάξεσιν αὐτῷ τε xai 
τῷ γένει αὐτοῦ ϑρίαμβοι κατωρϑοῦντο. ταύτης τῆς πρεσβείας 
ἀχούσας ὃ βασιλεὺς ἐν φροντίσι πολλαῖς zv. καὶ εἰς ὕπνον 
Β τραπεὶς εἶδεν ὄψιν, ὅτε ὃ πατὴρ αὐτοῦ ὥσπερ ἐξ ὕψους κα- 
τιὼν xai τῇ χειρὶ κατέχων τὸν Κώνσταντα, ὃν ἀνεῖλε Ma-20 
γνέντιος, τοῦτον αὐτῷ προσφέρων ταῦτα πρὸς αὐτὸν ἐδόχει τὰ 
5. Βρειτανίωνος vulg ὃ Νουνέχιος --- τὸν δ]αγνέντιον, xal] 
Haec verba, quae vulgo perperam lin. 17. post νος. χατωρϑοῦγ- 
TO legebantur, in locum suum reduxit CL, particula xai ab ini- 


tio in fiuem transposita. 9. xai N., μὴ vulg. πολέμοις B., 
πολεμίοις vulg. το. αὐτοῦ coni. B. — 13. ὡς uncis inclusit B. 


ximus cum ipsis, qui adhortarentur Constantium, ut ab armis abs- 
tineret, et primum honoris gradum iu imperio obtineret; Magnen- 
tius Constantio filiam desponderet, et ipse uxorem acciperet Con- 
stantiam, Constantii sororem. Jltaque Imperator Constantius admisit 
Vetranionis et Magnentii legatos, quorum unus, Nunechius, initio 
statim Maguentium pacem petere praefatus est, et Constantium, quo 
in statu res in praesentia essent, monuit dicens, non oportere ipsum 
incousiderate, praescrtim quum bellis iam confectus esset, duos 
contra se Imperatores, rei militaris peritos et inter se concordes 
et integris viribus, ad bellum provocare. Qui, nisi nunc de pace in- 
ter eos conveniret, quales quantique in bello civili futuri essent, 
sive unus solus, sive uterque simul, non aliunde ipsi discedendum 
6886, quam ex egregiis facinoribus, quae ante edidisggnt, quando 
ipsi et generi eius prospere rebus gestis triumphos peperissent. Cum 
hanc legationem audisset lmperator, magnam illi ea res curam et 
sollicitudinem attulit. Itaque ad somnum conversus, vidit in somnis 
patrem tanquam ex alto descendentem. In manu tenebat Constan- 
tem a Magnentio peremtum, quem Constantio ostendens haec illi 


E PETRI PATRICH HISTORIA. 131 


ῥήματα q9yysa9ui ,,Kovararrie, ἰδοὺ Kovorayc ὃ πολλῶν A. C. 350 
βασιλέων ἀπόγονος, ὃ ἐμὸς υἱὸς xai σὸς ἀδελφὸς, 1vgayy Conti ó 
r9; ἀπολλύμενος. μήτε οὖν τὴν βασιλείαν διακοπτομένην, un^ 
τε τὴν πολιτείαν ἀνατρεπομένην περείδῃς, μήτε εὐλαβηϑῆς 
jantihag, ἀλλὰ τὴν ἐντεῦϑεν ἐσομένην σοι δόξαν πασης éx- 
βάσεως προτέίμησον, καὶ μὴ ἴδῃς ἀνεχδίκητον ἀδελφόν.  ue- 
τὰ ταύτην τὴν eyuy ἀφυπνισϑεὶς ὃ Κωνστάντιος, τῶν πρέ-Ο 
σβεῶων πλὴν ἹῬΡουφίνου φυλακῇ παραδοθέντων .. .. 
t€. Ὅτι ἐπὲ Κωνσταντίου πρέσβεις ἦλϑον Περσῶν. ὃ ^.C.358 
1? τῆς πρεσβείας ἡγεμὼν Ναρσῆς τὸ τραχὺ τῶν γραμμάτων (or οὐ 
ὧν ἐπεφέρετο τῇ τῶν οἰκείων ἡμερότητι τρόπων συγκεράσας, 
ἔδωχε πρὸς ἀνάγνωσιν». 
tg. Ὅτι οἱ βάρβαροι ἐπὶ ᾿Ιουλιανοῦ τοῦ παραβάτου 
εἰρήνην frov»* ὃ δὲ ἦλϑεν εἰς τὸ σπείσασϑαι αὐτοῖς, xai 
irre ὁμήρους λαβεῖν. οἱ δὲ βάρβαροι πάνυ πολλοὺς ἔλεγον 
ἔχειν πολέμῳ, ἀλλ᾽ οὐ παρ’ ἐκείνων δεδομένους“ νῦν δὲ ζη- 
τεῖν εἰρήνης ἐνέχυρα, εἴ τινες εἶεν πρὸς τοῦτο παρ᾽ αὐτοῖς D 
ἐπιτήδειοι, ἐχείνων δὲ οὐδὲν ἀπαργουμένων, ἀλλὰ δώσειν 
συγτιϑεμένων οὗς ἂν αὐτὸς ἐπιλέξοιτο, τὸν τοῦ βασιλέως vi- 
Moy ἠξίου λαβεῖν ὡς ἀντὶ πολλῶν μόνον ἀρκοῦντα, ὃν εἶχεν 
αἰχμάλωτον. οἱ δὲ βάρβαροι ἤδη τεϑνάναι αὐτὸν ὑπολαμ- 


3. ἀπολόμενος coni, B. 16. ἔχειν. πολέμῳ μὲν ἔφη, εἶλλ' Bois- 
sonad. Eunap. 1. p. ή59..--- ἔχειν αὐτὸν αἰχμαλώτους. xaà ἐκεῖνος 
datxoírato τούτους ἔχειν πολέμῳ, ἀλλ᾽ N. ᾿ 


dicere visus est: ,Constanti, ecce Constans, multorum regum pra» 
Bejes, meus filius, frater tuus nefarie necatus; neque impcrium 
labéfactatum , neque rempublicam eversam negligas, neque si quis 
tibi minetur, terrore afficiaris, sed gloriam, quae inde te manet, cui- 
cUbque oppugnationi praeponas, neque inultum fratrem tuum relin- 
qua^ Moc ostento viso, est expergefactus et legatos praeter Ruü- 
hum in vincula coniecit. ΄ 
13. Sub Constantio legati a Persis venere, cuius legationis prin- 
€ ps Narses asperitatem litterarum, quas adferebat, lenitate morum 
f)orum temperavit, easque legendas tradidit. 
16. Barbari sub luliano Apostata pacem petierunt, ille vero 
fectus est, ut cum illis transigeret, et obsides sibi dari petiit. Bar- 
àri responderunt, multos iam in eius potestate esse. Tum ille hos 
*lli iure, non ab ipsie traditos habere se dixit: nunc quaerere pa- 
Q! pignora; viderent, si qui essent apud ipsos huic rel apti et ido- 
"t. Cum nihil abnuerent, sed daturos se promitterent, quos ele- 
Bel, regis filium poscit, quem unum pro multis obsidem detine- 
I't; is autem iam inter captivos a Romanis custodiebatur. Sed bar- 
! ipsum periisse existimantes, ad luctum et moerorem una cum 


13. EXCERPTA E PETRI PATR. HISTOR. 


A. C. 358 βάνοντες, μετὰ τοῦ σφῶν βασιλέως ὀδυρόμενοί τε καὶ azé- 

Cond: 22y0yT8g, ἐδέοντο τοῦ Καίσαρος ἀδύνατα μὴ ζητεῖν, ἀπαιτοῦν-- 

7" "isa τοὺς ἤδη τεϑνοῶτας ὁμήρους" τοῦτο δὲ τεχμήριον εἶνγαε 
τοῦ σπονδὰς αὐτὸν μὴ ἐϑέλειν ποιήσασϑαι. 


rege conversi, obtestali sunt Caesarem, ne ἃ se ea, quae praestare 
non possent, peteret: quod faceret, cum eos, qui iam fato functi 
erant, sibi dari postularet, quo satis se foedera facere nolle in- 


dicaret. 


, 


E K TN ISTOPIQN 
HETPOT HATPIKIOT 


KA4l MATIZTPOT 
EK 40F.41 ΠΕΡῚ ΠΡΕΣΒΕΩΝ POMAIQN 
HPOZ EO0ONH. 


EX HISTORIA ^ 


PETRI PATRICII 


ET MAGISTRI 
EXCERPTA DE LEGATIONIBUS ROMANORUM 
AD GENTES. 


ARGUMENTUM. 


Valerianus frustra a. Sapore pacem petit (1). Sapores Odenath: 
legatos et dona superbe remittit (Δ). Conditiones pacis. inter Dio- 
Cetianum es Narsaeum compositae (3). 


e 

d. On Βαλεριανὸς εὐλαβηϑεὶς τὴν ἔφοϑο»ν τῶν Περ- ^.C.26o 
αὧν͵ (ἐλίμωξε γὰρ τὸ στράτευμα αὐτοῦ, καὶ μᾶλλον οἱ Μαυ- δ ον ὃ 
βούσιθι,)} χρυσίον ὥφατον συναγαγὼν ἔπεμψε πρέσβεις ngóc V.ai 
Σαπώρην , ἐπὶ μεγάλαις δόσεσι τὸν πόλεμον καταλῦσαι βου- 
δλύμενος. ὃ δὲ τώ τε περὶ τοῦ λιμοῦ pado, τῇ τε παρακλή- 

a 
» V aterianus , ne a Persis oppugnareiur, timens, (fame enim 


*ins ezercitus laborabat, et maxime Maurusii,) ingentem auri vim 
*ccumulans , misit legatos ad Saporem, et magnis largitionibus bel- 


134 EXCERPTA 


A.C.26o06& Βαλεριανοῦ πλέον ἐπαρϑεὶς, τοὺς πρέσβεις παρελκύσας, 
Valer.8 ἀπράκτους αὐτοὺς ἀπολύσας, εὐθὺς ἐπηκολούϑησεν. 
À.C. 261 B. Ὅτι ᾿Οδέναϑος τὸν Σαπώρην πολὺ ἐθεράπευεν ὡς 
θα! ἢ ὑπερβεβηχότα xarà πολὺ τοὺς “Ρωμαίους. βουλόμενος δὲ αὐτὸν 
ὑπαγαγέσθαι, πέμπει δῶρα μεγαλοπρεπῆ καὶ ἄλλα dyoytua,5 
ὧν 7 Περσὶς οὐχ ἦν εὔφορος, καμήλοις ἐπιϑείς. καὶ γράμ-- 
ματα πέμπει δεήσεως δύναμιν ἔχοντα, καὶ ὅτι οὐδὲν Héo- 
σαις ὑπεναντίυν αὐτὸς εἰργάσατο. ὃ δὲ τοὺς οἰχέτας ὑπέ-- 
sacce δεξαμένους τὰ δῶρα ῥίπτειν εἰς τὸν ποταμὸν, καὶ τὰς 
ἐπισεολὰς διαθῥήξας συνέτριψε, καὶ ἐδήλωσε" ,,τίς ὧν καὲνο 
σιῦϑεν ἐτόλμησε πρὸς τὸν οἰκεῖον δεσπότην γράψαι; καὶ νῦν 
εἰ βούλεται ἐλαφροτέρας κολάσεως τυχεῖν, ὑπίσω τὰς χεῖρας 
Ο δήσας προσπεσέτω. εἰ δὲ μὴ, ἴστω ὡς καὲὶ αὐτὸν xai τὸ γέ- 
yoc καὶ τὴν πατρίδα ἀπολρῦ." 
A. Cops 7. Ὅτι Γαλέριος καὶ Ζιοκλητιανὸς εἰς Νίσιβιν συνῆλ-ιϑ 
Dioc.14 9ον, ἔνϑα κοινῇ βουλευσάμενοι στέλλουσιν εἰς Περσίδα πρε- 
σβευτὴν Σικόριον Πρόβον ἀντιγραφέα τῆς μνήμης. τοῦτον ὃ 
ΝΝαρσαῖος τῇ τῶν ἐπαγγελθϑέντων ἐλπίδι φιλοφρόνως ἐδέξατο. 
χρῆται dà καί τινε ἀναβολῇ ὃ Ναρσαῖος. ὡς γὰρ βουλόμενος 
δῆϑεν τοὺς περὶ Σικόριον πρέσβεις, οἷα δὴ κεχοπωμένους, à-ao 
γψαχτήσασϑαι, μέχρι vocovrQv περὲ τὸν ᾿ΑΙσπροῦδιν ποταμὸν 
1. παρελκύσας Ἡ., παρεχύλσας vulg. 3. Ὀδϑέναϑος Val., ὁ «fé- 
γατος vulg. 


lum solvere voluit. Sed Sapores inopiae Romanorum haud ignarus 
et precibus Valeriani elatus, legatos distinet, deinde re infecta di- 
mittit, eosque subsequitur. 

2. Odenathus Saporem, tanquam longe Romanis praestantiorem, 
multum coluit et observavit, et cupiens eum sibi devincere , dona 
maguifica camelis imponens earum rerum, quarum Persis non erat 
ferax, ad eum mittit cum litteris , quibus cum multis precibus se 
nihil unquam contrarium Persarum rationibus fecisse testabatur. At 
ille iussit servos suos, postquam recepissent munera, ea in proxi- 
mum fluentem proiicere, et eius litteras laceratas pedibus conculca- 
16. Haec quoque palam protulit: ,,Quis et unde iste est, qui eo te- 
pmeritatis devenit, ut audeat ad suum dominum scribere. Nunc si 
velit leviori poena aflici, manibus a tergo revinctis, prostcrnat se 
ante me. Si non faciat, sciat me illum et omne eius genus perdi- 
turum et exstincturum.* 

3. Galerius et Diocletianus Nisibi convenerunt. Ibi communi- 
cato consilio, mittunt legatum in Persidem acorium Probum, ma- 
gistrum memoriae. Hunc Narsaeus, quia ex His, quae sibi nuntiata 
fuerant, spem se optata consecuturum conceperat, benigne et co- 
míter excepit. Antea tamen callide moras nectebat, Quum enim 
speraret, se legatos longo itinere fessos facilius sibi conciliaturum 
€35€, eo usque Sicorium, qui consilii ipsius non ignarus erat, circa 


E PETRI PATRICII HISTORIA. 135 


νῆς 57ηδιχῆς τὸν Σικόριον παρεῶκχυσεν, οὐκ ἀγνοοῦνεα μέν- A, C. 297 
τοι τὸ γιγόμεγον, Koc ol τῆδε κακεῖσο διὰ τὸν πόλεμον σχορ- Diock. 14 
πισϑέντες συνελέγησαν. καὶ τηνιχαῦτα ἂν τοῖς ἐνδοτέρω τῶν. 3o 
. βασιλείων πάντας τοὺς ἄλλους χωρίσας, καὶ ἀρκεσϑεὶς τῇ 
Pzagovaía ᾿Αφφάρβα καὶ "doyanérov καὶ Βαρσαβώρσου, ὧν 
6 μὲν ἕτερος ὕπαρχος ἦν πραιτωρίων, ὃ δὲ ἕτερος τὴν τοῦ 
Συμέου εἶχεν ἀρχὴν, ἐπέτρεψε τῷ Πρόβῳ τὴν πρεσβείαν διεξ- 
ἐέναι. ἦν δὲ τὰ κεφάλαια τῆς πρεσβείας ταῦτα, ὥστε κα- 
τὰ τὸ ἀνατολικὸν κλίμα τὴν Ἰντηληνὴν μετὰ ΣΣοφηνῆς xai 
το ρζαγηνὴν μετὰ Καρδουηνῶν καὶ Ζαβδικηνῆς Ῥωμαίους 
“ἔχειν, καὶ τὸν Τίγριν ποταμὸν δχατέρας πολιτείας δροϑέσιον 
alvai , 4dousvíav δὲ Ζίνϑα τὸ κάστρον ἐν μεϑορίῳ τῆς Μη-8Β 
“δικῆς κείμενον ὅρίζειν, τὸν δὲ ᾿Ιβηρίας βασιλέα τῆς οἰχείας 
βασιλείας τὰ σύμβολα Ῥωμαίοις ὀφείλειν, sivat δὲ τόπον τῶν 
ιὄσυναλλαγμάτων Νίσιβιν τὴν πόλιν παραχειμένην τῷ Τίγρει 
δι. τούτων ὃ Ναρσαῖος ἀκούσας, ἐπειδὴ πρὸς μηδὲν τούτων 7j 
παροῦσα τύχη ὠρνεῖσϑαι αὐτὸν συνεχώρει, συνέϑετο τούτοις 
ἅπασι" πλὴν ἵνα μὴ δόξῃ dvayxg πάντα ποιεῖν, διηρνήσατο 
μόγον τὸ τόπον εἶναι τῶν συναλλαγμάτων τὴν Νίσιβιν. ὃ dà 
“οΣικόρεος. ,μδνδεδωχέναι χρὴ πρὸς τοῦτο. ovrs γὰρ αὐτοχρά- 
τῶρ 7 πρεσβεία, καὶ περὲ τούτου ἐκ τῶν αὐτοχρατόρων 0U- 
δὲν ἐπετέτραπτο," τούτων οὖν συγναεϑέντων, ἀπεδόϑησαν τῷ 


t, ἀγνοοῦντα Cl., ἔγνω οὖν τὰ vulg. 3. τῶν βασιλείων N., 
τῷ βασιλεῖ vulg. το. "“ρζανηνὴν et Καρδουηνῶν Ν., ᾿Ἄρζαχη- 
γὴν εἰ Καρδονηνῶν vulg. 20. οὔτε γὰρ αὐτοχράτωρ ἡ B., 
τότε γὰρ αὐτοχράτορε vulg. 


Asprudum, Mediae fluvium, detinuit, donec milites, qui hic illic per 
bellum dispersi erant, convenissent. Tum in interiori conclavi re- 
gis admissus, reliquis omnibus abire iussis, contentus praesentia 
Apharbae et Archapeti εἰ Barsaborsi, quorum alter erat praefectus. 
raetorio , alter Sumii dignitatem obtinebat, iussit Probo suam 
egationem referre. Erant utem capita legationis haec, ut Romani 
in Oriente Biaberent Intilenen cum Sophene, Arzanenen cum Cardu- 
ene et Zabdicene, et 'Figris fluvius utriusque imperii limes esset; 
ut Zintha castellum, in confiniis Mediae situm , Armeniam termí- 
naret, rex lberiae regni sui insignia a Romanis accepta susciperet; 
commerciorum locus Nisibis esset, ad Tigrim amnem sita. Quae 
ubi audivit Nar: quandoquidem , quae erat eius fortuna, nihil 
quicquam eorum bat illi denegare, consensit et approbavit, prae- 
terquam quod, ne ista omnia videretur necessitate coactus facere , 
solummodo abnuit, commerciorum locum esse Nisibim. Sed Sicorius, 
δος quoque ab illo concedendum csse dixit; neque enim legatos libera, 
&uctoritate iusiructos cssc, neque lmperatores quicquam de bac re 


136  EXCBRPTA E PETRI PATR. HISTORIA. 
4. C. 297 Ναρσαΐῳ aive γαμεταὶ καὶ οἱ παῖδες, μετὰ φιλοτιμίας τῶν 
Diocl. 14 θᾳσιλέων τῆς σωφροσύνης αὐταῖς καϑαρᾶς φυλαχϑείσης. 
ἧ 2. καϑαραῖς vulg. 


praecepisse. His igitut comditionibus acceptis, Narsaeo restitutae 
sunt eius uxores et liberi, debita erga illas temperantia cum summa 
]mperatorum fide observata. 


E lexico Segueriano περὲ συντάξεως, edito in Bekkeri 
anecdotis, Vol. I. p. 117. seqq. 
Πέτρου εἰς τὰ περὲ ᾿ΑἈντωνίου: ,πολλὰ οὖν ϑωπεύσας 
αὐτόν." s. v. ϑωπεύω, αἰτιατικῇ. 
Πέτρον εἰς τὰ τῆς μοναρχίας Καίσαρος , ἀπεῖπο τοῖς 
βουλευταῖς ἐκδημεῖν ἔξω ᾿Ιταλίας." s. v. ἀπεῖπε, δοτικῇ, 


Quae es. Petri Patricii Bbro περὶ χαταστάσεως τῆς βασιλείας 
apud Constantinum de ordine aulae Bysantinae servata 
exstant, hic non repetenda videbantur. 


ΠΡΊΣ ΚΟΥ ΠΑΝΙΤΟΥ͂ 


ΤΑ ΣΩΖΟΜΕΝ 4A. 


HPIZZKOTPPHTOPOZ 


ΚΑ] ZOSGIZTOT 
ISTOPIAS BTZANTIKHS 


EK.40rTA41 ΠΕΡῚ ΠΡΕΣΒΕΩΝ ἘΘΝΩ͂Ν 
| HPOZPO2MAIOT:ZZ. 


EX HISTORIA BYZANTINA 


PRISCI RHETORIS 


ET SOPHISTAE 


EXCERPTA DE LEGATIONIBUS GENTIUM 
AD ROMANOS. 


ARGUMENTUM. 


Ma oppidum episcopi fraude a Scythis capitur (1). A4t- 
tijas , Sc charum transfügis iium a Theodosio repetitis o fines 
Romanos irrumpit (3). Durae pacis a Homanis cum Hunnis initae 
conditiones : pactae pecuniae severe per imperium Romanum exi- 
guntur. Asimuntii ad pacem accipiendam ab Hunnis adiguntur (3). 
4ttilas Romanos vanis legationibus fatigat (ἡ). Chrysaphius eunu- 
Chus consilium init Attilae per Edeconem eius legatum interimendi 
(3. Compertis insidiis, Attilas Chrysaphium ad supplicium expo- 
scit (6). Idem bellum parat adversus occidentem (7). Belli inter 
Atilam et Actium .coorti causae (8).  Attilas Orienti bellum minatur 
(9- A4rdaburius bellum gerit cum Saracenis (10) Maximinus cum 
Blemmyis et Nubadibus pacem componit, quae post mortem eius 
solvitur (11). Gobazes, Colchidis rex , Byzantium vocatur (12). 
Maiorianus in Africam tra&icere constituit (13).' Marcellinus in 
Gallia cum Gothis bella gerit.  Genserichus Siciliam et Italiam 
vastat. Legatio Saragurorum ad Leonem (14). Persarum ad Leo- 
nem legati de iniuriis Romanorum queruntur.  Tatianus legatus 
. 4d Vandalos mittitur (15). Gobazes benigne a Leone excipitur (16). 
Gcirí auxilia petunt a Romanis adversus Gothos (17).  4ttilae filii 
societatem cum Leone inire frustra conantur (18). Fines Persarum 
4 Saraguriís aliisque gentibus infestantur ( »" Dengizich bellum 
contra fiomanos molitur (a0). Gothi a ducibus Romanis in dedi- 
tionem. accepti trucidantur (31). Suani α Persis vexati. Romanos 
euxilium poscunt (22). 


140 EXCERPTA 


σ 
Α. C. 441 α΄. n τῶν Σκυϑῶν κατὰ τὸν τῆς πανηγύρεως καερὸν 


vr καταστρατηγησάντων Ῥωμαίους καὶ πολλοὺς ἀνελόντων, oi 


Ρ.33 Ῥωμαῖοι ἐπέστελλον πρὸς τοὺς Σχύϑας, ἐν αἰτίᾳ ποιούμενοι 
γ. 18 ἧς τοῦ φρουρίου αἱρέσεως ἕνεκεν καὶ τῆς τῶν σπονδῶν δλι- 
γωρίας. οἱ δὲ ἀπεχρίναντο, ὡς οὐχ ἀρξάμενοι, ἀλλ᾽ ἀμυνόμε- 
vo. ταῦτα δράσειαν" τὸν γὰρ τῆς IMaoyov ἐπίσκοπον εἰς ξαυ- 
τῶν ἀναβεβηκότα γῆν καὶ διερευνησάμενον τὰς παρά σφισιν 
βασιλείους ϑήχας, σεσυληκέναι τοὺς ἀποχειμέγνους ϑησανρους" 
Βκχαὲ εἰ μὴ τοῦτον ἐχδοῖεν, ἐχδοῖεν δὲ καὶ τοὺς φυγάδας κατὰ 
τὰ ὑποχείμενα, (εἶναι γὰρ παρὰ Ῥωμαίοις πλείστους,) τόνιο 
πόλεμον ἐπάξειν. Ῥωμαίων δὲ τὴν αἰτίαν οὐκ ἀληϑὴ φαμέ- 
γων εἶναι, ἐν τοῖς σφετέροις λόγοις τὸ πιστὸν oi βάρβαροι 
ϑέμενοι κρίσεως μὲν τῶν ἀμφιβόλων κατωλιγώρουν, πρὸς 
πόλεμον δὲ ἐτράπησαν, καὶ περαιωθϑέντες τὸν Ἴστρον πόλεις 
καὶ φρούρια πλεῖστα ἐπὶ τῷ ποταμῷ ἐκάκωσαν. ἐν οἷς καὲὶι5 
εὸ Βιμινάχιον εἷλον. πόλιες δὲ αὕτη τῶν ἐν Ἰλλυριοῖς Mv- 
σῶν. ὧν γινομένων, καί τινων λογοποιούντων, ὡς ὃ ἐπίσκοπος 
ἐχδοϑείη, dors μὴ ἑνὸς ἀνδρὸς πέρι τῷ παντὲ Ῥωμαίων τὸν 
ix τοῦ πολέμου ἐπαχϑῆναι κίνδυνον, ὑποτοπήσας ὃ ἀνϑρωπος 
P.34 ἐχδοϑήσεσϑαι, λαϑὼν τοὺς ἐν τῷ ἄστει πρὸς τοὺς πολεμίουςαο 
παραγίνεται, καὶ αὐτοῖς παραδώσειν ὑπισχνεῖται τὴν πόλιν, 
&iy& ἐπιειχές τι οἱ τῶν Σχυϑῶν βουλεύσαιντο βασιλεῖς. οἱ δὲ 


1. Scythae, quo tempore mercatus Scytharum et Romanorum 
frequenti multitudine celebrabatur, Romanos cun exercitu sunt ad- 
orti, et multos occiderunt. Romani ad Scythas miserunt, qui de 
praesidii expugnatione et foederum contemptu cum eis expostula- 
rent. Hi vero se non ultro bellum inferentes, sed factas iniurias 
ulciscentes, haec fecisse responderunt. Margi enim episcopum in 
suos fines transgressum , fiscum regium et reconditos thesauros in- 
dagatum expilasse. Hunc nisi dederent una cum transfugis, ut foe- 
deribus convenerit, (esse enim apud eos plures,) bellum illaturos. 

uae cum Romani vera esse negarent, barbari vero in eorum, quae 
dicebant, fide perstarent, iudicium quidem de his, quae in conten- 
tione posita erant, subire minime voluerunt, sed ad bellum conver- - 
si sunt. Itaque transmisso Istro, oppidis et castellis ad ripam si- 
tis plurima damna intulerunt, et inter cetera Viminacium, quae 
Moesorum urbs est in Illyrico, ceperunt. His gestis, cum multi in 
sermonibus dictitarent, episcopum dedi oportere, ne unius hominis 
causa universa Romanorum respublica belli periculum sustinerct: ille 
se deditum iri suspicatus, clam omnibus civitatem incolentibus ad 
hostes effugit, et urbem traditurum, si sibi Scytharum reges libe- 
ralitate sua consulerent, pollicitus est. Ad ea cum bencficium omni 


d 


E PRISCI HISTORIA. 141 


ἔφασαν πάντα ποιήσειν τὰ ἀγαθὰ, εἰ τὴν αὑτοῦ ἄγοι ἐς ἔρ- A.C. 44a 
γον ὑπόσχεσιν». δεξιῶν v6 καὶ ὅρκων ἐπὲ τοῖς εἰρημένοις δο- Theol'as 
ϑέντων, μετὰ βαρβαρικῆς πολυπληϑίας ἐς τὴν Ῥωμαϊκὴν é- 
— πάγεισε γῆν, καὶ ταύτην προλοχίσας ἀντικρὺ τῆς ὕχϑης νυ- 
— imóc διανέστησιν ἐκ συνϑήματος, xai ὑπὸ τοῖς ἀντιπάλοις τὴν 
πύλιν ποιεῖ, δηωϑείσης δὸ τῆς ἴαργου τὸν τρῦπον τοῦτον» 
ἐπὶ μεῖζον ηὐξήϑη τὰ τῶν βαρβάρων πράγματα. 
B. Ὅτι ini Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ βασιλέως ᾿Αττήλας 
ὁ τῶν Οὔννων βασιλεὺς τὸν οἰκεῖον στρατὸν ἀγείρας γράμμα- B 
Vra πέμπεε παρὰ τὸν βασιλέα τῶν τὸ φυγάδων xai τῶν φό- 
ρων» πέρε ;* ὅσοι προφάσει τοῦδε τοῦ πολέμου οὐκ ἐδέδοντο, 
τὴν ταχίστην οὗ ἐχπέμπεσϑαι παραχελευόμενος " συντάξεως 
δὴ ἕνεκα * μέλλοντος φόρου παρ᾽ αὐτὸν πρέσβεις τοὺς διαλε- 
ξομένους ἀφικνεῖσθαι, ὡς, εἰ μελλήσειαν ἢ πρὸς πόλεμον δρ- 
ἰϑμήσειαν, οὐδὲ αὐτὸν ἔτι ἐθέλοντα τὸ Σκυϑικὸν ἐφέξειν πλῆ- 
9oc. ταῦτα ἀναγνόντες οἱ ἀμφὲ τὰ βασίλεια οὐδαμῶς τοὺς 
παρὰ σφᾶς καταφυγόντας ἐχδώσειν ἔφασαν, ἀλλὰ σὺν ἐκεί- 
γοις τὸν πόλεμον ὑποστήσεσϑαι, πέμψειν δὲ πρέσβεις τοὺς 
τὰ διάφορα λύσοντας. ὡς δὲ τῷ ᾿Αττήλᾳ τὰ δεδογμένα 
V ωμαίοις ἠγγέλλετο, ἐν ὀργῇ τὸ πρᾶγμα ποιούμενος τὴν ' Po: C 
μαϊχὴν ἔδηήου γῆν», καὶ φρούριά τινα καϑελὼν τῇ "Ρατιαρίᾳ 
προσέβαλλε μεγίστῃ καὶ πολυανϑρώπῳ. 
3. ἐπανέησε vulg. — 13. διαλεξαμέγους vulg. 14. μελλήσειαν ἢ 
| B., μελλήσεεεν vulg. 


|  mtione se repensuros promitterent, si rem ad exitum perduceret, 
datis dextris et dictis iureiurando utrinque praestito firmatis, ille 
eum magna barbarorum multitudine in fines Romanorum est rever- 
802. Eam multitudinem cum ex adverso ripae in insidiis collocas- 
νεῖ, nocte dato signo exsiliit, et urbem in manus hostium traduxit. 
Et ab eo tempore barbarorum res in diem auctiores melioresque 
fuerunt. 

2. Sub Theodosio luniore Imperatore Attilas Hunnorum rex 
delectum ex suis habuit, et litteras ad Imperatorem scripsit de trans- 
fugis et de tributis, ut, quaecumque occasione huius belli reddita 
Bon essent, quam citissime ad se mitterentur, de tributis autem in 
Poterum pendendis legati secum acturi ad se venirent: nam si 
"Unclarentur aut bellum pararent, ne se ipsum quidem Scytharum 
multitudinem diutius contenturum, His litteris lectis, Imperator 
Wequaquam Scythas, qui ad se confugissent, traditurum dixit, sed 
*na cum illis in animo sibi esse, belli eventum exspectare. Cete- 
Nim se legatos missurum, qui controversias dirimerent, Ba sicuti 

mani decreverant, ubi Attilas rescivit, ira commotus Romanorum 
Énes vastavit, et.castellis. quibusdam dirutis, in Batiariam urbem 
Haguam et populi multitudine abundantem irruptionem fecit, 


— — up ——  — 


142 EXCERPTA 


A.C.444 γ΄. Ὅτι μετὰ τὴν ἐν Χερῥδονήσῳ μάχην “Ρωμαίων πρὸς 
τοι p Οὔννους ἐγίνοντο καὶ αἱ συμβάσεις, “Ανατολίου πρεσβευσα- 
V.ai μένου. καὶ ἐπὲ τοῖσδε ἐσπένδοντο, ὅπως ἐκδοϑεῖεν μὲν ὧν τοῖς 
Οὔννοις οἱ φυγάδες, καὶ ἕξ χιλιάδες χρυσίου λιτρῶν ὕπὲρ 
τῶν πάλαι συντάξεων δοϑεῖεν αὐτοῖς. φόρον δὲ ἔτους &xa-5 
στου δισχιλίας καὶ ἑκατὸν λίτρας χρυσοῦ σφισιν τεταγμένον 
εἶναι. ὑπὲρ δὲ αἰχμαλώτου “Ῥωμαίου φεύγοντος καὶ ἐς τὴν 
σφετέραν γῆν ἄνευ λύτρων διαβαίνοντος δώδεκα χρυσοῦς εἶ- 
γαι ἀποτίμησιν" μὴ καταβάλλοντας δὲ τοὺς ὑποδεχομένους 
ἐχδιδόναι τὸν φεύγοντα. μηδένα δὲ βάρβαρον “Ῥωμαέουςτο 
κατὰ σφᾶς φεύγοντα δέχεσθαι. ταύτας προσεποιοῦντο μὲν 
ἐθελονταὶ Ῥωμαῖοι τὰς συνθήκας τίϑεσϑαι" ἀνάγκῃ δὲ 9- 
περβάλλοντι δέει, ὅπερ κατεῖχε τοὺς σφῶν ἄρχοντας, πᾶν 
ἐπίταγμα καίπερ 0» χαλεπὸν, τυχεῖν τῆς εἰρήνης ἐσπουδακό- 
τες, ἡσμένιζον, καὶ τὴν τῶν φόρων σύνταξιν βαρυτάτην οὖ-τϑῷ 
σαν προσίεντο, τῶν χρημάτων αὐτοῖς καὶ τῶν βασιλικῶν ϑη- 
Ῥ.ιΞσαυρῶν οὐχ εἰς δέον ἐχδεδαπανημένων, ἀλλὰ περὲ ϑέας 
ἀτόπους καὶ φιλοτιμίας οὐκ εὐλόγους καὶ ἡδονὰς καὶ δαπά- 
yac ἀνειμένας, ἃς οὐδεὶς τῶν εὖ φρονούντων οὐδὲ ἐν εὐ- 
πραγίαις ὑποσταίη, μή τί γε δὴ οἱ τῶν ὅπλων ὀλιγωρήσαν-,0 
cec, ὥστε μὴ μόνον Σκύϑαις, ἀλλὰ γὰρ καὶ τοῖς λοιποῖς βαρ- 
βάροις τοῖς παροικοῦσιν τὴν “Ῥωμαίων ὑπαχούειν εἰς φόρον 


11. παρὼ σφᾶς coni. B. 12. δὲ καὶ ὕπερβ. Ν, 


3. Post pugnam in Chersoneso commissam Romani cum Hunnis 
pacem per Anatolium legatum fecerunt, et in has conditiones conve- 
nerunt: profugos Hunnis reddi, sex millia auri librarum pro prae- 
teritis stipendiis solvi; duo millia et centum in posterum singulis 
annis tributi nomine pendi. Pro unoquoque captivo Romano, qui 
in Romanorum fines, non soluto redemptionis pretio, evasisset, duo- 

'" decim aureorum mulctam inferri. Quae si non solveretur, qui ca- 
ptivum recepisset, restituere teneri. Romanos neminem ex barbaris 
ad se confugientem admittere. In has quidem foederum leges Ro- 
mani sponte consensisse videri volebant: sed necessitate coacti, supe- 
rante metu, qui Romanorum ducum mentes occupaverat , quantum- 
vis duras et iniquas conditiones sibi impositas summo pacis conse- 
quendae studio ducti lubentibus anlmis susceperunt , et gravissimum 
tributum pendere non recusabant, quamquam opes imperii et regii 
thesauri non ad necessarios usus, sed in absurda spectacula , in va- 
nos honorum ambitus, in immodicas voluptates et largitiones con- 
sumptae fuerant, quales nemo sanae mentis vel in maxime affluen- 
tibus divitiarum copiis sustineret, nedum Romani isti, qui rei mili- 
taris studium adco neglexerant, ut non solum Scythis, sed et reli- 
quis barbaris, qui proximas imperii Romani regiones incolebant, 


E PRISCI HISTORIA. . 143 


ἀπαγωγήν. τούτων τῶν συντάξεων καὶ τῶν χρημάτων πέρε, A. C. (47 
ἅπερ ἔδει τοῖς .Οὔγνοις ἐχπέμπεσϑαι, συνεισφέρειν πάντας T iccd go 
ἠνάγχασε, δασμὸν εἰσπραττομένους xai τοὺς κατὰ χρόνον τι- D , 
νὰ τὴν βαρυτάτην χουφισϑέντας τῆς γῆς ἀποτίμησιν εἶτε δι- 
δκαστῶν χρίσει,, εἶτε βασιλέων φιλοτιμίαις. συνεισέφερον δὲ 
ῥητὸν χρυσίον xai οἱ ἐν τῇ γερουσίᾳ ὠναγεγραμμένοι ὑπὲρ 
σφῶν αὐτῶν ἀξίας. xal x» πολλοῖς ἡ λαμπρὰ τὐχη βίου 
μεταβολή" ἐσεπράττοντο γὰρ μετὰ αἰκχισμῶν ἅπερ ἕχαστον 

|. ἀπεγράψαντο οἱ παρὰ βασιλέως τοῦτο ποιεῖν ἐπιτεταγμένοι, 

ιοῶστε τὸν χύσμον τῶν γυναιχῶν καὶ τὰ ἔπιπλα τοὺς πάλαι εὐδαΐ- 
μονας προτιϑέναι ἐν ἀγορᾷ. τοῦτο μὲν μετὼ τὸν πόλεμον τὸ 
κακὸν Ῥωμαίους ἐδέξατο, dor& πολλοὺς ἢ ἀποχαρτερήσαν»- α΄ 
τας ἢ βρόχον ἁψαμένους τὸν βίον ἀπολιπεῖν. τότε δὴ ἐκ 
τοῦ παραχρῆμα τῶν ϑησαυρῶν ἐξαντληϑέντων, τό,τε χρυσί- 
ι59» χαὲ οἱ φυγάδες ἐπέμποντο, Σχόττα ἐπὶ ταύτην τὴν πρᾶξιν 
ἀφιγμένου" ὧν πλείστους. Ῥωμαῖοι ἀπέχτειγαν ἀπειϑοῦντας 
πρὸς τὴν ἔκδοσιν. dv οἷς καὶ τῶν βασιλικῶν ὑπῆρχον Σκυ- 
Sev, οὗ ὑπὸ ᾿Αττήλᾳ τάττεσϑαι ἀνηγώμενοι παρὰ Ῥωμαίους 
ἀφέχοντο. τοῖς δὲ αὑτοῦ ὃ ᾿“ττήλας προστιϑεὶς ἐπιτάγμασι, 

βοχαὲ ᾿“σημουντίρυς ἐκέλευσεν ἐκδιδόναι ὅσους αἰχμαλώτους 

ὑπῆρχον ἔχοντες εἴτε Ῥωμαίους, εἶτε βαρβάρους. ᾿Αὐσημοῦς Ὁ 


3 ἠνάγχασαν coni.N. 5. dà Β., xai vulg. 6. ἐναγεγραμμένοι 
Val, ἄγω γεγραμμέγοι vulg..— 15. τὴν add. B. 17. ὅπαρχον Par, 


vectigales facti essent, Ttaque tributa et pecunías, quas ad Hunnos 
deferri oporlebat, Imperator omnes conferre coegit: nulla etiam 
eorum immunitatis habita ratione, qui terrae onere, tanquam nimis 
gravi ad tempus, sive Imperatorum benignitate, seu iudicum sen- 
tentia, levati erant. Conferebant etiam aurum indictum qui ín 
Senatum ascripti erant, ultra quam facultates ferre poterant, et 
anltis splendida et illustris fortuna vitae commutationem attulit. 
Cenficiebantur enim pecuniae, quae unicuique imperatae erant, cum 
acerbitate et contumelia ab iis, quibus huius rei cura ab Imperato- 
t€ érat demandata. Ex quo, qui a maioribus acceptas divitias pos- 
cidebant, ornamenta uxorum et pretiosam suam supellectilem in 
foro venum exponebant. Ab hoc bello tam atrox et acerba calami- . 
tas Romanos excepit, ut multi aut abstinentia cibi, aut aptato collo 
laqueo vitam finierint. Tunc igitur, parvo temporis momento ex- 
haustis thesauris, aurum et exules (nam Scotta, qui susciperet, 
advenerat,) ad Scythas missi sunt. Romani vero multos ex profugis, 
qui dedi reluctabantur, trucidarunt, inter quos aliqui fucrunt e 
regiis Scythis, qui militare sub Attila renuerant et Romanis se ad- 
lomxzerant.  Practer has pacis conditiones Attilas Asimuntiis quoque 
imperavit, at captivos, quos penes se habebant, sive Romanos, sive 
barbaros , redderent. Est autem Asimus oppidum validum, non mul- 


—- πὶ — IER  —— ——— — — n M — — — — NR ERE —— 


-— 


144 | EXCERPTA 


A.C. (4284 ἔστι φρούριον καρτερὸν, o9 πολὺ μὲν ἀπέχον τῆς Ἴλλυ- 
T Áo ρἷδος, τῷ δὲ Θρᾳκίῳ προσκείμενον μέρει" ὅπερ οἱ ἐνοικοῦν-- 
'" τες ἄγδρες πολλὰ δεινὰ τοὺς ἐχϑροὺς εἰργάσαντο, οὐκ ἀπὸ 
τειχῶν ἀμυνόμενοι, ἀλλ᾽ ἔξω τῆς τάφρου μάχας ὑφιστάμενοι 
πρὸς τε ἄπειρον πλῆϑος καὶ στρατηγοὺς μέγιστον παρὰ Σκύ--Κ 
ϑαις ἔχοντας κλέος, ὥστε τοὺς μὲν Οὔννους ἀπορήσανεας 
τοῦ φρουρίου ὑπαγναχωρῆσαι, τοὺς δὲ ἐπεχερέχοντας xoi σεε-- 
ραιτέρω τῶν οἰκείων γινομένους, ἡνίκα ἀπήγγελλον αὐτοῖς οἱ 
σχοποὶ διιέναι τοὺς πολεμίους λείαν Ῥωμαϊκὴν ἀπάγοντας, 
ἀδοκήτοις τὸ ἐμπίπτειν καὶ σφέτερα τὰ ἐχείνων ποιεῖσϑιωεις 
P.361dgvoa, πλήϑει μὲν λειπομένους τῶν ἀντιπολεμούντων, ἄρε- 
τῇ δὲ καὶ δώμῃ διαφέροντας. πλείστους τοίνυν οἱ ᾿σημού»- 
τιοι ἐν τῷδε τῷ πολέμῳ Σχύϑας μὲν ἀπέχτειναν, ωμαέ- 
ους δὲ ἠλευϑέρωσαν, τοὺς δὲ καὶ ἀποδράσαντας τῶν ἐναν- 
τίων ἐδέξαντο. οὐχ ἀπάγειν οὖν ἔφη ὃ ᾿Αττήλας στρατὸν,1τ5 
οὐδὲ ἐπικυροῦν τὰς τῆς εἰρήνης συνϑήχας, εἰ μὴ ἐχδοϑεῖεν 
oi παρ᾽ ἐκείνους καταφυγόντες Ῥωμαῖοι, καὶ ὑπὲρ αὐτῶν 
δοϑεῖεν ἀποτιμήσεις, ἀφεϑείησαν δὲ καὶ οἱ παρὰ ᾿Ασημουντέ- 
γι δων ἀπαχϑέντες αἰχμάλωτοι βάρβαροι. ἀντιλέγειν δὲ αὐτῷ 
ὡς οὐχ οἷός τὸ ἣν οὔτε ᾿ΑἸνατόλιος πρεσβευόμενος, οὔτε Θεό-ρο 
δουλος Ó τῶν στρατιωτικῶν κατὰ τὸ Θράκιον ταγμάτων ἧ- 
Βγούμενος, (οὔτε γὰρ ἔπειϑον, οὔτε τὰ εὔλογα προτείνοντες, 
τοῦ μὲν [yao] βαρβάρου τεϑαρδηκότος καὶ προχείρως ἐς τὼ 
6. ἔχοντες vulg. ἀπορήσαντας N., ἀποῤῥεύσαντας vulg. 


15. τὸν στρ. Ν. 16. ἐχδοϑεῖεν H., ἐχποϑεῖεν vulg. 17. ᾧ coni. 
B. pro xai, at. στρατεωτῶν vulg. 43. yag uncis inclusimus. 


tum ab Illyrico distans, quod parti Thraciae adiacet, cuius incolae 
gravibus dampis hostes affecerunt. Non illi quidem se murorum am- 

itu tuebantur, sed extra propugnacula certamina sustinebant contra 
infinitam Scytharum multitudinem et duces magni apud eos nominis 
et existimationis. Itaque Hunni omissa spe ab oppugnando oppido 
destiterunt. Illi autem vagantes et a suis longius aberrantes, si 
quando hostes exisse et praedas ex Romanis egisse, exploratores de- 
nuntiabant, inopinantes aggressi parta ab eis spolia sibi vindica- 
bant, numero quidem inferiores adversariis, sed robore et virtute 
praestantes, Itaque Ásimuntii plurimos ex Scythis in hoc belle ne- 
caverunt, et multos Romanorum in libertatem asseruerunt, et ho- 
stium transfugas receperunt. Quamobrem Attilas, se exercitum non 
ante moturum, aut foederis conditiones ratas habiturum professus 
est, quam Romani, qui ad Asimuntios pervenissent, redderentur, 
aut pro his mulcta conventa solveretur, οἱ liberarentur abduci im 
servitutem barbari, Quum, quae contra ea disscereret, non haberet 
Anatolius legatus, neque Theodulus, praesidiariorum Thraciae mili- 
tàm dux, (nihil enim rationibus auis barbarum movebant, qui xe» 


ὅπλα δρμώντος, αὐτῶν δὲ κατεπεηχότων διὰ τὰ προὔπαάρξαν- A.C. 4 
τα,) γράμματα παρὰ τοὺς ᾿“σημουντίους ἔστελλον ἢ ἐκδιδό- Ind V 
»x& τοὺς παρ᾽ αὐτοὺς καταφυγόντας αἰχμαλώτους "Pognaf- οἀφο 
ους, ἢ ὑπὲρ ἑκάστου δώδεκα τιϑέναι χρυσοῦς, διαφεϑῆναι 
5dà καὶ τοὺς αἰχμαλώτους Οὔννους. oí δὲ τὰ αὐτοῖς ἐπεσταλ- 
μένα ἀναγνόντες ἔφασαν τοὺς μὲν παρ' αὐτοὺς καταφυγόντας 
“Ρωμαέους ἀφεῖναι ἐπ᾽ ἐλευθερίᾳ, Σκύϑας δὲ ὅσους aiynaAd- 
τους ἔλαβον ἀνῃρηκέναι, δύο δὲ συλλαβόντας ἔχειν διὰ τὸ 
καὶ τοὺς πολεμίους μετὰ τὴν γενομένην ἐπὲ χρύνον πολιορ-Αα 
taxa» ἐξ ἐνέδρας ἐπιϑεμένους τῶν πρὸ τοῦ φρουρίου νεμόν- 
τῶν παίδων ἁρπασαι τινὰς, οὕς εἰ μὴ ἀπολάβοιεν, οὐδὲ τοὺς 
γόμῳ πολέμου κτηϑέντας ἀποδώσειν. ταῦτα ἀπαγγειλάντων 
τῶν παρὰ τοὺς ᾿Ασημουντείους ἀφιγμένων, τῷ τα Σκυϑῶν βα-" 
σιλεῖ καὶ τοῖς Ῥωμαίοις ἄρχουσιν ἐδόκει μὲν ἀναζητεῖσϑαε 
ιδοῦς oí ᾿“σημούντιοι ἔφασαν ἡρπάσθαι παῖδας, οὐδενὸς dà 
φανέντος, οἱ παρὰ τοῖς “Ασημουντίοις βάρβαροι ἀπεδόϑησαν, 
πίστεις τῶν Σκυϑῶν δύντων οἷς παρ᾽ αὐτοῖς οἱ παῖδες οὐκ 
εἴησαν. ἐπώμνυντο δὲ καὶ oí ᾿Ασημούντιοι, ὡς oí παρὰ 

σφᾶς καταφυγόντες “Ῥωμαῖοι ἐπ’ ἐλευϑερίᾳ ἀφείϑησαν. ὦ- 


E PRISCI ΗΙΒΈΟΆΙΑ., 145 


(t 


λομνυον dà, καίπερ παρά σφισιν ὄντων Ρωμαίων" οὐ yàg ἐπί- Ὁ 
egxo» ᾧῴοντο ὅρκον ὀμνύναι ὀπὶ τῇ σωτηρίᾳ τῶν ἐκ τοῦ σφε- 
τέρου γένους ἀνδρῶν. | 

9. “Ὅτι γενομένων τῶν σπονδῶν, ᾿Αττήλας αὖϑις nagd 
2. εἰ 4. ὡς ἢ ἐχό. --- γρυσοῦς ϑεῖ, doe9.coni.N. 6. αὐτοῖς vulg. 
18. εἴασαν vulg, εἰσίν coni. H. ἐπωμγύοντο vulg. 


,  eenti victoria elatus, promte ad arma ferebatur, ipsi contra propter 
recens acceptam cladem animis ceciderantj) Asimuntiis per litteras 
|  significarunt, ut Romanos captivos, qui ad se perfugissent, resti- 
tuerent, aut pro unoquoque captivo duodecim aureos penderent, 
et Hunnos captivos liberarent. Quibus litteris lectis, Romanos, qui 
ad se confugissent, liberos se abire sivisse, Scythas vero,' quotquot 
in suas manus venissent, trucidasse responderunt. Duos autem 
captivos retinere, propterea quod hostes, obsidione omissa, in insi- 
diis collocati, nonnullos pueros, qui ante munitiones greges pasce- 
bant, rapuissent, quos nisi reciperent, captivos iure belli sibi ac- 
quisitos, minime restituturos. Haec renuntiarunt qui ad Asimuntios 
missi fuerant. Quibus auditis, Scytharum regi et Romanis princi- 
pibus placuit exquiri pueros, quos Asimuntii raptos esse quereban- 
tur. Sed nemine reperto , barbari ab Asimuntiis capti sunt dimissi, 
prius tamen fide a Scythis accepta, non esse apud ipsos pueros, Iu- 
faverunt etiam Ásimuntii , se Romanos, qui ad se effugissent, liber- 
tate donasse, quamvis adhuc multos in sua potestate haberent. Nec 
enim sibi perierasse videbantur, modo suos a barbarorum servitute 
salvos et incolumes praestarent. 


Dezippus , Eunapius etc. 10 


146 EXCERPTA 


A.C.£ágro0Ug ἑῴους ἔπεμψε πρέσβεις, φυγάδας αἰτῶν. οἱ δὲ τοὺς 
Ind.15 πρεσβευομένους δεξάμενοι καὶ πλείστοις δώροις ϑεραπεύσα»ν-- 
Theodo ες ἀπέπεμψαν, φυγάδας μὴ ἔχειν φήσαντες. πάλιν ἑτέρους 
ἔπεμψε.  Xonuamaauévoy δὲ καὶ αὐτῶν, τρίτη παρεγένετο 
πρεσβεία, καὶ τετάρτη μετ’ αὐτήν. ὃ yag ἐς τὴν Ῥωμωων» 
ἀφορῶν φιλοτιμίαν, ἣν ὀποιοῦντο εὐλαβείᾳ τοῦ μὴ παραβα- 
Ῥ,3ηγϑῆναι τὰς σπονδὰς, ὅσους τῶν ἐπιτηδείων εὖ ποιεῖν éflovAs- 
v9, ἐπεμπϑ παρ᾽ αὐτοὺς, αἰτίας τε ἀναπλάττων καὶ προφά-- 
σεις ἐφευρίσκων κενάς. οἱ δὲ παντὲ ὑπήκουον ἐπιτάγματε, 
καὶ δεσπότου ἡγοῦντο τὸ πρόσταγμα, ὅπερ ἂν ἐχεῖνος παρα-τα 
κελεύσαιτο. οὐ γὰρ μόγον τὸν πρὸς αὐτὸν ἀνελέσθαι πόλε-- 
pov εὐλαβοῦντο, ἀλλὰ καὶ Παρϑυαίους ἐν παρασκευῇ τυγχά-- 
yoyrag ἐδεδίεσαν, καὶ Βανδήλους τὰ, κατὰ ϑάλατταν sagas- 
τοντας, καὶ ᾿Ισαύρους πρὸς τὴν λῃστείαν διανισταμένους, xai 
Σαρακηνοὺς τῆς αὐτῶν ἐπικρατείας τὴν $e κατατρέχοντας, 5 
καὶ τὰ “ΤΠ ϑιοπικὰ ἔϑγη συνιστάμενα. διὸ δὴ τεταπεινωμέ-- 
Βνοι τὸν uà» ᾿Αττήλαν ἐθεράπευον, πρὸς δὲ τὰ λοιπὰ ἔϑνη 
ἐπειρῶντο παρατάττεσθαι, δυνάμεις τε ἀϑροίζοντες καὶ osQa- 
τηγοὺς χειροεογοῦντες. 
A.C.448 ε΄. Ore καὶ αὖϑις Ἔδήκων ἧκε πρέσβυς, ἀνὴρ Σχύϑης 20 
Ind. 1 μέγιστα κατὰ πόλεμον ἔργα διαπραξάμενος, σὺν Ὀρέστῃ, ὃς 
Theod. 41, i "Pouaixo) γένους ὧν ᾧχει τὴν πρὸς τῷ Σάῳ ποταμῷ 
9. ὑπήκουον Val. , ὑπήχοον vulg. 10. éxelvoc H., ἐχεῖνο vulg, 
παρεχελεύσαιτο B., παρεχελεύσατογυϊξ. — 20. Alibi rectius Ἐδέχων͵ 


. Pace facta, Attilas rursus legatos ad Romanos Orientales 
mittit, qui transfugas repeterent. At illi legatos plurimis donis orna- 
tos, cum nullos perfugas apud se esse asseverassent, dimiserunt. Misit 
et iterum Attilas alios, quibus non minus amplis muneribus ditatis, ter« 
tia ab eo, post illam itidem quarta legatio advenit. Ille enim Romanorum 
liberalitatem, qu& utebantur, veriti, ne a foederibus barbari discede- 
rent, ludibrio habens, novas subinde causas fingebat, et vanas occasi- 
ones legatorum mittendorum excogitabat , ct ad suos necessarios, quos 
liberalitate ornare volebat, eas legationes defcrcbat. Romani vero 
in omnibus rcbus Attilae dicto audientes erant, ct quae praecipie- 
bat, domini iussa ducebant. Non solum enim a bello contra eum 
suscipiendo eorum rationes abhorrebant, sed et Parthos, qui bel- 
lum apparabant, et Vandalos, qui maritimas oras vexabant, et Isau- 
ros, qui praedis et rapinis grassabantur, et Saracenos, qui regiones 
ad Orientem excursionibus vastabant, metuebant. Praeterea gentes 
Aethiopum in armis erant. Itaque Romani animis fracti Attilam 
colebant, scd ceteris gentibus resistere conabantur, dum exercitus ^ 
comparabant, ct duces sortiebantur. 

5. Edeconm, vir Scytha, qui maximas res in bello gesserat, ve- 
Bit iterum legatus cum Oreste. Hic genere Romanus Paconiam re- 


E PRISCI HISTORIA. 147 


Παιόνων χώραν, τῷ βαρβάρῳ κατὰ τὰς "feríov στρατηγοῦ A.C, ἀἠ 
τῶν ἔσπερέων “Ῥωμαίων συνϑήκας ὑπαχούουσαν. οὗτος ὃ [πά.: 
Ἐδήχω» ἐς ᾿τὰ βασίλεια παρελϑὼν ἀπεδίδου τὰ παρὰ ᾿Αττή- 
λα γράμματα, ἐν οἷς ἐποιεῖτο τοὺς “Ρωμαίους ἐν αἰτίᾳ τῶν ᾿ 
φυγάδων πέρι" — &vO' ὧν ἠπείλει ἐπὲ τὰ ὅπλα χωρεῖν, εἰ μὴ 
ἀποδοϑεῖεν αὐτῷ, καὶ ἀφέξονται “Ῥωμαῖοι τὴν QogvaAcoroy Q 
ἀροῦντες. εἶναι δὲ μῆχος μὲν αὐτῆς χατὰ τὸ ῥεῦμα τοῦ 
Ἴσιρου ἀπὸ τῆς Παιόνων ἀχρε Νοβῶν τῶν Θρᾳκίων, τὸ δὲ 
βάϑος πέντε ἡμερῶν ὅδόν. καὶ τὴν ἀγορὰν τὴν ἐν Ἰλλυριοῖς 
lou; πρὸς τῇ ὃχϑη τοῦ Ἴστρου ποταμοῦ γέίνεσϑαι, ὥσπερ καὶ 
πάλαι, dÀA" ἐν Ναϊσσῷ, ἣν ὅριον, ὡς ἐπ᾽ αὐτοῦ δῃωϑεῖσαν, 
τῆς Σχυϑῶν καὶ “Ῥωμαίων. ἐτίϑετο γῆς, πένες ἡμερῶν ὁδὸν 
εὐζώνῳ ἀνδρὲ τοῦ Ἴστρου ἀπέχφρυσαν ποταμοῦ. πρέσβεις δὴ 
ἐχέλευσε πρὸς αὐτὸν ἀφιχνεῖσϑαι τοὺς περὶ τῶν ἀμφιβόλρν 
ιὀδιαλεξομέψνους, οὐ τῶν ἐπιτυχόντων, ἀλλὰ τῶν ὑπατικῶν ἀγ- 
δρῶν τοὺς μεγίστους". ovg εἰ ἐκπέμπειν εὐλαβηϑεῖον, αὐχὸνΎ. 16 
δεξάμενον σφᾶς ἐς τὴν Σαρδικὴν διαβήσεσϑαι. τούτων. dva- 
γνωσθέντων βασιλεῖ τῶν γραμμάτων, ὡς ὑπεξῆλθεν ὃ Ἔδηκων D 
σὺν τῷ Βιγίλᾳ ἑρμηνεύσαντι ὅσαπερ ὃ βάρβαρος ἀπὸ σεό- 
J»ouatog ἔφρασε τῶν Linie δεδογμένων, xai ἐς ἑτέρφυς oi- 
ἀους παρεγένετο ὦστε αὐτὸν Χρυσαφίᾳ τοῦ βασιλέῳς ὕπα- 
σπιστῇ, οἷα δὴ τὰ μέγιστα δυναμένῳ, ἐς ὄψιν ἐλϑεῖν, ἀπε- 
ϑαύμασε τὴν t» βασιλείων οἴκων περιφάνειαν. Βιγίλας dà, 
12. δεξόμενον coni B. — " M 
Cone», ad Saum flumem itam, incolebat, quae ex foedere inité 
cum Aetio, Ronianorum Occidestalium duce, barbaro parebat. Jta- 
€ Edecon in palatium admissus, lmperatori litteras Attilae tradi- 
t, in quibus de: transfugis non redditis querebatur, qui nisi red- : 
derentur, et Bomani a colenda terra abstinerent, quam bello captam 
5uae ditioni adiecerat, ad arma se iturum minabatur. Ea vero se- 
tundum Jstrum a Paeonibus ad Novas usque in 'l'hracia sítas in lon- 
£itudinem extendebatur. Latitudo autem erat quinque dierum iti- 
δέτε. Neque vero forum celebrari, ut olim, ad ripam Istri, volebat; 
**d in Naisso, quam urbem a se captam et dirutam quinque die- 
Tum itinere expedito homini ab Istro distantem , Scytharum et Ro- 
manorum ditionis limitem constituebat. Legatos quoque ad se ve- 
Lire jussit controversa disceptaturos, non ex quolibet hominum ge- 


fre et ordine, sed ex consularibus illustriores , Jue si mittere in- 
termiserint, se ipsum ad eos arcessendos in Sardi 


. icam descensurnm, 
His litteris lectis, digresso ab Imperatore Edecone, cum Bigila, qui 
*1, quae Attilas verbis Imperatori denuntiari voluit, ipterpre- 
ws erat, cum reliquas quoque domos obiret, ut in conspectum 
Tysaphii spatharii Imperat. veniret, qui plurimum auctoritate et 
Baa apud Imperatorem valebat, admirabatur barbarus regiarum 


LU 


148 EXCERPTA 


A.C. 448 ὡς τῷ Χρυσαφίῳ ὃς λόγους ἦλϑεν ὃ βάρβαρος, ἔλεγεν Eogen- 
"lh y νεύων, ὡς ἐπαινοίη 6 "Eórxov τὰ βασίλεια xoi τὸν παρά ὀφε-- 
σιν μακαρίζοι πλοῦτον. ὅὃ δὲ Χρυσάφιος ἔφασχεν ἔσεσθαε 
Ῥ.ι3ϑχαὲὶ αὐτὸν oixo» r6 χρυσοστέγων καὶ πλούτου κύριον, εἶγε 
περιέδοε μὲν τὰ παρὰ Σκύϑαις, ἕλοιτο δὲ τὰ Ρωμαίων. τοῦϑβ 
δὲ ἀποχριναμένου, ὡς τὸν ἑτέρου δεσπότου ϑεράποντα avevo 
τοῦ κυρίου οὐ ϑέμις τοῦτο ποιεῖν, ἐπυνθάνετο ὃ εὐγοῦχος, 
εἶγε ἀκώλυτος αὐτῷ ἡ παρὰ τὸν ᾿Διτήλαν εἴη εἴσοδος, καὲ 
δύναμιν παρὰ Σχύϑαις ἔχοι τινά. τοῦ δὲ ἀποκριναμένου, 
εἧς: καὶ ἐπιτήδειος εἴη τῷ ᾿Αττήλᾳ καὶ τὴν αὐτοῦ ἅμα τοῖςτὸ 
εἰς τοῦτο ἀποχεχριμέγνοις λογάσιν ἐμπιστεύεται φυλακὴν, (ἐκ 
διαδοχῆς. γὰρ κατὰ ῥητὰς ἡμέρας ἕχαστον αὐτῶν ἔλεγε μεϑ' 
ὅπλων φυλάττειν τὸν ᾿Ἵττήλαν,) ἔφασκεν ὃ εὐνοῦχος, εἴπερ 
πέστεις δέδοιτο, μέγιστα αὐτῷ ἐρεῖν ἀγαθά" δεῖσϑαι δὲ σχολῆς - 
ταύτην δὲ αὐτῷ ὑπάρχειν, εἶγε παρ᾽ αὐτὸν ἐπὲ δεῖπνον &A-15 
'Βϑοι χωρὶς Ὀρέστου καὶ τῶν ἄλλων συμπρεσβευτῶν. ὕπο- 
σχόμενος dà τοῦτο ποιεῖν, éni τὴν ἑστίασιν πρὸς τὸν εὐνοῦ- 
o» παραγενύμενος καὶ ὑπὸ τῷ Βιγίλᾳ ξρμηνεῖ δεξιὰς καὶ 
ὅρκους ἔδοσαν, 0 μὲν εὐνοῦχος, ὡς οὐκ éni κακῷ τῷ ᾿Εδήκω- 
vi, ἀλλ᾽ ἐπὲ μεγίστοις ἀγαϑοῖς τοὺς λόγους ποιήσοιτο, ὃ δὸ, cao 
οὐκ ἐξείποι τὰ αὐτῷ ῥηθησόμενα, εἰ καὶ μὴ πέρατος κυρή- 


9. Fyt» vulg. 


domuum magnificentiam. Bigilas autem, simulatque barbarus in col- 
loquium venit cum Chrysaphio, interpretans retulit, quantopere 
laudasset Imhperatories aedes, et Romanos beatos duceret propter 
affluentes divitiarum copias. Tum Edeconi Chrysaphius dixit, fore 
eum huiusmodi domuum, quae aureis tectis praefulgerent, compo- 
tem et opibus abundaturum, si, relicta Scythia, ad Romanos 88 
conferret. , Sed, alterius domini servum, Edecon ait, nefas est €o 
invito tantum facinus in se admittere.* Quaesivit ex eo eunuchus, 
an facilis illi ad Attilam pateret aditus, et num qua potestate apud 
Scythas. esset. Ille sibi necessitudinem intercedere cum Attila, re- 
spondit, et decretam sibi cum nonnullis aliis Scythiae primoribus 
eius custodiam. Nam: per vices unumquemque eorum  praesctiptis 
diebus cum armis circa Attilam exeubias agere. Tum eunuchus, 
si fide interposita se obstringeret, inquit, se maximorum bonorum 
illi auctorem futurum. Cui rei tractandae otio opus esse. Hoc 
vero sibi fore, $t ad coenam rediret sine Oreste et reliquis lega- 
tionis comitibus. Facturum se pollicitus barbarus coenae tempore 
ad eunuchum pergit. Tum per Bigilam interpretem datis dextris 
et iureiarando utrimque praestito, ab eunucho, se de rebus, quae 
Edeconi minime damno, sed fructui et commodo essent, verba fa- 
cturum, ab Edecone, se, quae sibi crederentur, non enuntiaturum, 
etiamsi exsequi nollet. Tunc eunuchus Edeconi dixit, si in Scy- 


E PRISCI ΒΙΘΤΟΆΙΑ. 149 


cu. τότε δὴ ὃ εὐνοῦχος &Àeys τῷ Eógxowe, εἰ διαβὼς ὃς 
τὴν Σκυϑικὴν ἀνέλοι τὸν "Αττήλαν καὶ παρὰ Ρωμαίους ἥξει, 
ἔσεσϑαι αὐτῷ βίον εὐδαίμονα καὶ πλοῦτον μέγιατον. τοῦ δὲ 
ὑποσχομένου καὶ φήσαντος ἐπὶ τῇ πράξει δεῖσϑαι χρημάτων, 
bw πολλῶν dà, ἀλλὰ πεντήκοντα λιτρῶν χρυσίου, δοϑησομέ- 
»» τῷ ὑπ᾽ αὐτὸν πλήϑει, ὥστε αὐτῷ τελείως συνεργῆσαι 
πρὸς τὴν ἐπίθεσιν, καὲ τοῦ εὐνούχου τὸ χρυσίον παραχρῆμα 
δώσειν ὑποσχομένου, ἔλεγεν ὃ βάρβαρος ἀποπέμπεσϑαι μὲν 
αὐτὸν ἀπαγγελοῦντα τῷ ᾿Αττήλᾳ περὲ τῆς πρεσβείας, συμ- 
ἰϑπέμπεσϑαε δ᾽ αὐτῷ Βιγίλαν τὴν παρὰ τοῦ "Αττήλα ini τοῖς 
φυγάσιν ἀπόκρισιν δεξάμενον. v αὐτοῦ γὰρ περὲ τοῦ αὖ- 
τοῦ χρυσίου μηνύσειν, καὶ ὃν τρύπον τοῦτο ἐχπεμφῳϑήσεταις 
ἀπεληλυϑύτα γὰρ, ὥσπερ καὶ τοὺς ἄλλους, πολυπραγμονῆσαι 
τὸν ᾿ἀττήλαν, τίς τε αὐτῷ δωρεὰ καὶ ónóca παρὰ “Ρωμαίων 
ιδόέδοται χρήματα" μὴ olov t5 δὲ ταῦτα ἀποχρύπτειν διὰ 


A. C. 448 
Ind, 1 
Theod.41 


C 


τοὺς συμπορενομένους, ἔδοξε δὴ τῷ εὐνούχῳ εὖ λέγειν, xai D 


τῆς γνώμης τὸν βάρβαρον ἀποδεξάμενος ἀποπέμπει μετὰ τὸ 
δεῖπγον, xa4 ἐπὶ βασιλέα φέρει τὴν βουλήν. ὃς ἸΠαρτιάλιον 
τὴν τοῦ μαγίστρου διέποντα ἀρχὴν προσμεταπεμψάμενος 
λοξλεγε τὰς τερὸς τὸν βάρβαρον συνθήκας. ἀνάγκῃ δὲ ἐθάῤῥει 
. τὸ τῆς ὠρχῆς" πασῶν γὰρ τῶν βασιλέως βουλῶν ὃ μάγι- 
στρος χοιγωογὸς᾽, οἷα δὴ τῶν τὸ ἀγγελιαφόρων καὶ ἑρμηνέων 


5. πολλῶν Ἤ., πολλῷ vulg. 11 δεξόμενον coni. B. 13. πολυ- 
πραγμονήσειν coni B. ao. ἐθάῤῥει τὸ B., ἐθαῤῥεῖτο τῆς vulg, 
. 93. οἷα B., did vulg. 


Uiam rediens Attilam sustulerit, et Romanorum partibus accesse- 
rii, vitam in magnis opibus beate traducturum. Eunucho Edecon 
Miénsus est. Αὐ hanc rem peragendam opus esse pecuniis, non 
quidem multis, sed quinquaginta auri libris, quas militibus, quibus 
praeesset, qui sibi ad rem impigre exsaequendam adiumento essent, 
lrideret./ Cum eunuchus, nulla mora interposita , dare vellet, di- 
Xi barbarus , ae prius ad renuntiandam legationem dimitti oportere, 
Εἴ una secum Bigilam, qui Attilae de transfugis responsum accipe- 
Ul; per eum enim se illi, qua ratione aurum sibi mitteret, indi- 

rum. Etenim Attilam se, simulatque redierit ,. percunctaturum, 
"reliquos omnes, quae munera sibi et quantae pecuniae a Roma- 
ἈΠ dono datae sint. Neque id celare per collegas et comites licitum 
Ὅτε, Visus est eunucho barbarus recta sentire, ct eius est am- 
P'us sententiam. ltaque eo a coena dimisso, ad Imperatorem 
€nilium initum detulit, qui Martialium , magistri officiorum mu- 
Uere fungentem , ad se venire iussum docuit conventionem cum 

baro factam: id enim illi credi et committi iure magistratus, 
quem gerebat, necesse fuit, Nam omnium Imperatoris consiliorum 
Wagüter est particeps, sub cuius cura sunt taebellarii, interpretes 


150 EXCERPTA 


A. C. 448 καὶ στρατιωτῶν τῶν ἀμφὲ τὴν βασιλείαν φυλακὴν ὑπ’ αὐτὸν 
Th ecd ii ταττομένων. ἔδόχει δὲ αὐτοῖς βουλευσαμένοις τῶν προχει- 
μένων πέρι μὴ μόνον Βιγίλαν, ἀλλὰ γὰρ καὶ Πϊαξιμῖνον éx- 
πέμπειν πρεσβευύμενον naga τὸν ᾿Αττήλαν. | 
A. e. 4o €. "Or φωῤραϑέντα τὸν Βιγίλαν ἐπιβουλευόμενον r5 
Theod.ja 41774 , xat τοῦ χρυσίου τὰς ἑκατὸν λίτρας τὰς παρὰ τοῦ 
Ρ.3ο:Χουσαφίου τοῦ εὐνούχου σταλείσας ὠφελομένου, παρευϑὺς 
ἔπεμπεν Ὀρέστην καὶ Ἤσλαν ὃ ᾿“ττήλας ἐς τὴν Κωνσταντί- 
yov, ἐντειλάμενος τὸν μὲν Ὀρέστην τὸ βαλάντιον, ἐν ᾧπερ 
ἐμβεβλήκει Βιγίλας τὸ χρυσίον Ἐδήχωνι δοθησόμενον, τῷτα 
σφετέρῳ περιϑέντα τραχήλῳ ἐλθεῖν τε παρὰ βασιλέα, καὲ 
αὐτῷ ἐπιδείξαντα καὶ τῷ εὐνούχῳ ἀνερωτᾷν. εἰγε αὐτὸ àni- 
γινώσχοιεν; τὸν δὲ Ἤσλαν λέγειν ἀπὸ στόματος; εὖ μὲν γε-- 
γονότος εἶναι πατρὸς τὸν Θεοδόσιον παῖδα, εὖ δὲ καὶ αὐτὸν 
φύντα καὶ τὸν πατέρα Ἰδουνδίουχον διαδέξαμενον διαφυλά-τ 5 
Βζαι τὴν εὐγένειαν" ταύτης δὲ τὸν Θεοδόσιον ἐχπεπτωχύτα 
γιαηγδουλεύειν αὐτῷ τὴν τοῦ φόρου ἀπαγωγὴν ὑφιστάμενον. οὐ 
δίκαιον οὖν ποιεῖ τῷ βελτίονε καὶ ὃν αὐτῷ" 7j τύχη δεσπό- 
τὴν ἀνέδειξεν, ᾿ ὡς. πονηρὸς οἰκέτης λαϑριδίως ἐπιτιϑέμενος. 
οὐ λύσειν οὖν τὴν αἰτίαν ἔφη τῶν ἐς αὐτὸν ἡμαρτημένων,κα 
εἶ μή γε τὸν εὐνοῦχον ἐχπέμψοι πρὸς κύλασιν. καὶ obrok 
iv ἐπὲ τοῖσδε ἐς τὴν ωνσταντίδου παρεγένοντο" συνηνέ- 
X95 δὲ τὸν Χρυσάφιον ἐξαιτεῖσϑαε καὶ παρὰ Ζήνωνος. Ma- 


1. τῶν om. vulg. 9. ἀφελόμένος Cl. — 1g. ἀπέδειξεν coni. B. 


ét milites, qoi palatii custodiae deputati sunt. Tmperatore autem 
et Martialio de tota re consultantibus placuit, non solum Bigilam , 
sed et Maximinum legatam mittere δὰ Attilam. 

6. Bigila insidiarum in Attilam manifeste convicto, Attilas, ab- 
latis ab eo centum auri libris, quas ἃ Chrysaphio acceperat, ex- 
templo Orestem et Eslam Constantinopolim misit, iussitque Orestem, 
crumena , in quam Bigilas aurum, quod Edeconi daretur, coniece- 
rat, collo imposita, in conspectum Imperatoris venire atque cu- 
nuchum interrogare, num hanc crumenam nosset; deinde Eslam haec 
verba proferre , Theodosium quidem clari patris et nobilis esse fi- 
lium, Attilam quoque nobilis parentis esse stirpem, et patrem eius 
Mundiuchum acceptam à patre nobilitatem integram conservasse. 
Sed Theodosium tradita a patre nobilitate excidisse, quod tribu- 
tum sibi pendendo suus servus esset factus, Non igitur iustam rem 
facere eum, qui praestantiori et ei, quem fortuna dominum ipsi 
dederit, tanquarh servus improbus clandestinas insidias paret. Y. - 
que se prius criminari illum eo nomine destiturum, quam eunuchus 
&d supplicíum sit traditus. Atque hi quidem cum his mandatis 
Constantinopolim pervenerunt. Eodem quoque tempore accidit, ut 


E ῬΆΪΦΟΙ HISTORIA. 151 


hufrow ydo εἴρηκέναε τὸν ᾿Αττήλαν ἀπαγγείλαντος χρῆναι: A. C. 449 
« 4 ε 4 “Ὁ 1 n ν 3 
βασιλέα πληροῦν τὴν ὑπόσχεσιν, xai τῷ Κωνσταντίῳ τὴνχμεοὰ 45» 
γυναῖχα διδόναι, ἣν οὐδαμῶς παρὰ τὴν ἐχείγου βουλὴν ξτέ- 
ev κατεγγυηθῆναι οἷον τε ἦν. ἢ γὰρ ὃ τολμήσας ἐκδεδώκει C 
δῥίχας, ἢ τοιαῦτα τὰ βασιλέως ἐστὲν, ὦστε μηδὲ τῶν σφετέ- 
ρων κρατεῖν οἰκετῶν, καϑ' ὧν συμμαχίαν, eiys βούλοιτο, ξ- 
τοιμον εἶναι παρασχεῖν. ἐδήχϑη τὸ ὃ Θεοδύσιος τὸν ϑυμὸν, 
καὶ δημοσίαν τὴν τῆς κόρης οὐσίαν ποιεῖ, | 
C. Ὅτι ὡς ἠγγέλθη τῷ ᾿Αττήλᾳ, τὸν Ἰαρκιανὸν ἃς τὰ A. C. 450 
Ἑοχατὰ τὴν £o Ῥωμαϊκὰ παρεληλυϑέναι βασίλεια μετὰ τὴν Θεο. 2 3 
3 , a. » ᾿Ὁ 4 -» € . reC1an. 1 
δοσίόυ τελευτὴν, ἠγγέλθη δὲ αὐτῷ καὲ τὰ τῆς “Ονωρίας πέρι 
γεγενημένα, πρὸς μὲν τὸν χρατοῦντα τῶν ἑσπερίων Ῥωμαί- 
ὧν ἔστελλε τοὺς διαλεξομένους. μηδὲν ᾿Ογωρίαν πλημιμελεῖ- 
σθαι, ἣν ξαυτῷ πρὸς γάμον. κατενεγγύησε. τιμωρήσειν γὰρ Ὁ 
κϑαὐτῇ, εἰ μὴ καὶ τὰ τῆς βασιλείας ἀπολάβῃ σκῆπτρα. ἔπεμ- 
πε δὲ καὶ πρὸς τοὺς ἑῴους Ῥωμαίους τῶν ταχϑέντων φόρων 
Érexa, ἀπράκχεων δὲ ἐξ ἀμφοτέρων τῶν αὐτοῦ ἐπανελϑόντων 
πρέσβεων —:oi μὲν γὰρ τῆς ἑσπερίας ἀπεκρίγαντο, “Ονωρίαν 
αὐτῷ ἐς γάμον ἐλθεῖν, μήτε δύνασθαι, ἐκδεδομένην ἀνδρί" 
οσχῆπτρον δὲ αὐτῇ μὴ ὀφείλεσθαι" οὐ γὰρ ϑηλέιῶν, ἀλλ᾽ ἀξ- 
δένων 5 τῆς Ῥωμαϊκῆς βασιλείας ἀρχή. οἱ δὲ τῆς ἕω ἔφα- 
σαν. οὐχ ὑποστήσεσθαι τὴν τοῦ φόρου ἀπαγωγὴν, ἣν ὃ Gco-' 
4. 3v] εἶναι coni. B... 'iéxdtdoixti] ἐχδοῦναι ϑώσεε coni. B. 
i ἐδηχϑη Val., ἐδείχϑη vulg. τι ed. Par. 8. δημοσίαν mg. 
.,; δημόσιον vulg. 13. διαλεξαμέμους vulg.- 
Chrysaphius ἃ Zenone ad poenam deposceretar. Máximinus enim 
renuntiaverat , Áttilam dicere, decere Imperatorem promissis stare , 
et Constantio uxorem ; quam promiserit, dare, hanc enim, invito 
Imperatore , nemini fas Tuisse. desponderi: aut enim eum , qui con- 
tira ausus fuisset, poenas daturum fuisse, aut co "Imperatoris res 
deductas esse, ut nc scrvos quidem suos cocrcere posset, contra 
quos, si vellet, se auxilium ferre paratum, Sed Theodosius ira- 
cundiam suam palam fccit, cum bona puellae in publicum redegit. 
Cum primum Attilae nuntiatum est, Martianum post Theo- 
dosii mortem ad imperium pervenisse, et quae Honoriae accidis- 
sent, ad eum, qui in Occidente rerum potiebatur, misit, qui con- 
tenderent, Honoriam nihil se indignum admisisse, quam matrimonio 
suo dcstinasset ; seque illi auxilium laturum, nisi summa quoque 
imperii ei deferretur, Misit et ad Romanos Orientales tributorum 
constitatorüm gratia, Sed re infecta legati utrimque sunt revers. 
Etenim qui Occidentis imperio praeerat, respondit, Honoriam illi 
nubere non posse, quod iam alii nupsisset, Neque imperium Hono- 


riae deberi. Virorum enim, non mulicram, Bomanum imperium 
exe. Qui in Oriente imperabat, se minime ratam babere tribuu 


153 | EXCERPTA 


A. C. 45o δόσιος FraEe " καὶ ἡσυχάζονει μὲν δῶρα δώσειν, πόλεμον «δὲ 
Ma Ind 3 ἀπειλοῦντι ὅπλα καὶ ἀνδρας ἐπάξειν τῆς αὐτοῦ μὴ λειπομά- 
p.jo»ovc δυνάμεως. ἐμερίζετο οὖν τὴν γνώμην, καὶ διηπόρε; 
ποίοις πρότερον ἐπιϑήσεται, καὶ ἔχειν αὐτῷ ἐδόκει καλῶς 
τέως dni τὸν μείζονα τρέπεσϑαι πόλεμον καὶ ἐς τὴν ἑσπέρων 
στρατεύεσϑαι, τῆς μάχης αὐτῷ μὴ μόνον πρὸς Ἰταλιώτας, 
ἀλλὰ καὶ πρὸς Γότϑους καὶ Φράγγους ἐσομένης, πρὸς μὲν 
᾿Ιτκαλιώτας cores τὴν Ὁνωρίαν μετὰ τῶν χρημάτων λαβεῖν, 
πρὸς δὲ Γότϑους χάριν Γεζερίχῳ κατατιϑέμϑνον- 
A.C.45v.— η΄, Ὅτι τῷ ᾿Αττήλᾳ ἦν τοῦ πρὸς Φράγγους πολέμου πρό-εο 
Marias Áoague ἢ τοῦ σφῶν βασιλέως τελευτὴ καὶ 7 τῆς ἀρχῆς τῶν 
- ἐχείνου παίδων διαφορὰ, τοῦ πρεσβυτέρου μὲν ᾿Ατεήλαν, τοῦ 
B δὲ νεωτέρου ᾽Δέτιον ἐπὲ συμμαχίᾳ ἐπάγεσϑαι ἐγνωκότος" ὃν 
κατὰ τὴν Ῥώμην εἴδομεν πρεσβευόμενον, μήπω ἰούλον ἀρ- 
χόμενον, ξανϑὸν τὴν κόμην τοῖς αὐτοῦ περικεχυμένην 01015 
μέγεϑος ὥμοις. ϑετὸν δὲ αὐτὸν ὃ ᾿Αέτιος ποιησάμενος παῖδα 
καὶ πλεῖσια δῶρα δοὺς ἅμα τῷ βασιλεύοντι ἐπὲ φιλίᾳ τὲ καὶ 
ὁμαιχμίᾳ ἀπέπεμψε. τούτων ἕνεκα ὃ "ἭἌττήλας τὴν ἐχστρᾶς 
τείαν ποιούμενος, αὖϑις τῶν ἀμφ᾽ αὐτὸν ἄνδρας ἐς τὴν ᾿ἴτα» 
λίαν ἔπεμπεν ὥστε τὴν “Ονωρίαν ἐκδιδόγαι» εἶναι γὰρ αὖ-20 
τῷ ἡρμοσμένην πρὸς γάμον, τεκμήριον ποιούμενος τὸν παρ᾽ 
C αὐτῆς πεμφῳφϑέντα δαχτύλιον, ὃν καὶ ἐπιδειχϑησόμενον ἐστάλ- 


14. πρεσβενομένοε coni. N. ι5ὅ. περεχεχυμένον coni. B. 


illationem , quam Theodosius corisensisset : quiescenti munera largi- 
turum; bellum minanti viros et arma obiecturum ipsius opibus 
non inferiora. Jtaque Attilas in varias distrahebatur sententias, ct 
illi in dubio haerebat animus, quos primum aggrederetur. Tandem 
melius visum est ad periculosius bellum prius sese convertere, εἰ 
in Occidentem exercitum educere. lllic enim sibi rem fore non 80- 
]um cum Italis, sed etiam cum Gothis et Francis: cum Italis, ut 
Honoriam cum ingentibus divitiis secum abducerct: cum Gothis, 
ut Genscrichi gratiam promereretur. ' 

8. Et Francos quidem bello lacessendi illi causa fuit regum 
ipsorum obitus ct de regno inter liberos controversia, quum maior 
natu Attilam auxilio vocasset, Actium minor , quem Romae vidimus 
legationem obeuntem , nondum lanugine efflorescente, flava coma, 
et capillis propter densitatem et magnitudinem super humeros 
effusis. Hunc ctiam Aétius filii loco adoptaverat , et plurimis donis 
ornatum ad Imperatorem, ut amicitiam et societatem cum eo fa- 
ceret, miserat. Quamobrem Attilas antequam in eam expeditionem 
ingrederetur, rursus legatos in ltaliam misit , qui Honoriam posce- 
rent: cam enim secum matrimonium pepigisse: cuius rei ut fidem 
faceret, annulum ab.ea ad sc. missum per legatos, quibus tradideg — 


E PRISCI ΒΙΒΤΟΆΙΑ. 1528 


πι. παραχωρεῖν δὲ αὐτῷ τὸν Βαλεντινιανὸν καὶ τοῦ ἡμίσο- A. C. (δι 
^ ec τῆς βασιλείας μέρους, ὡς καὶ τῆς ᾿Ονωρίας διαδεξαμένης μὰς a 
μὲν παρὰ πατρὺς τὴν ἀρχὴν, ταύτης δὲ τῇ τοῦ ἀδελφοῦ : 
ἐφαιρεθεῖσαν πλεονεξίᾳ. ὡς δὲ οἱ ἑσπέρεοι “Ῥωμαῖοι τῆς 
faporégag ἐχόμενοι γνώμης πρὸς οὐδὲν τῶν αὐτῷ δεδογμένων 
ὁπήκουον,, δἔχετο μᾶλλον τῆς τοῦ πολέμου παρασνευῆς, πᾶν 
€) τῶν μαχίμων ἀγείρων πλῆϑος. 
9. Ὅτι ὃ ᾿Αττήλας μετὰ τὸ τὴν Ἰταλίαν ἀγδραποὰί- A rds 
σασϑαε ἐπὲ τὰ σφέτερα ἀναζεύξας, τοῖς κρατοῦσιν τῶν EqoYMarcian3 
19 Ῥωμαΐων πόλεμον καὶ ἀνδραποδισμὸν τῆς χώρας κατήγγελλεν, 
ὡς μὴ ἐχπεμφϑέντος τοῦ παρὰ Θεοδοσίου τεταγμένου φόρου. D 
ἐ. Ὅτι ᾿Αρδαβούριης ὃ τοῦ ᾿Ασπαρος Σαρακηνοῖς éno-pA.C 453 
λέμει κατὰ τὴν “ΖΙαμασκόν" καὶ óxclos παραγενομένου ἵΜα- an.L. 
ξιμένου τοῦ στρατηγοῦ xai Πρίσκου τοῦ συγγραφέως, εὗρον 
ιδαύτὸν τοῖς Σαρακηνῶν πρέσβεσι περὲ εἰρήνης διαλεγόμενον. 
ux. Ὅτι Ἠλέμμυες καὶ Νουβάδες ἡττηϑέντες ὑπὸ Poo-p-A.C. 453 
μαίων πρέσβεις παρὰ τὸν Ἰαξιμῖνον ἔπεμπον ἐξ ἀμφοτέρων. 38 
ἐθνῶν, εἰρήνης πέρι βουλόμενοι σπένδεσϑαι. καὶ ταύτην diae 
τηρῆσαι ἔφασαν, ἐφ᾽ ὅσον ὃ ἸΠαξιμῖνος τὴν Θηβαίων ἔγκα- 
δοϊαμένοε χώραν, τοῦ δὲ μὴ προσδεξαμένου ἐπὶ χρόνῳ σπέν- 
δεσϑαι τοσούτῳ, ἔλεγον ἄχρε τῆς αὐτοῦ ζωῆς μὴ κινήσειν 
ὅπλα. ὡς δὲ οὐδὲ τοὺς δευτέρους τῆς πρεσβείας προσίετο 


9. ἐγαζεύξας H., ἀναζεύξαι vulg. 


rat, exhiberi mandavit. Εἰΐαπι dimidiam imperii partem sibi Valen- 
Ünianum debere, quum ad Honoriam iure paternum regnum pertine- 
vet, quo iniusta fratris cupiditate privata esset. Sed quum Romani 
Occidentales in prima sententia persisterent et Attilae mandata 
geiicerent, ipse toto exercitu convocato maiore vi bellum paravit. - 
Attilas, vastata Italia, ad sua se retulit, et, Homanorum 
Imperatoribus in Oriente bellum εἰ populationem  denuntiavit, 
propterea quod tributum sibi a Theodosio constitutum non solveretur. 

10, ÁArdaburius, Asparis filius, ad Damascum Saracenos debellavit. 
Eo Maximino duce, et Prisco, huius historiae scriptore, advenienti- 
bus, offenderunt Ardaburium «cum Saracenorum legatis de pace tra- 
ctantem. 

11. Blemmyes et Nubades, a Romanis victi, legatos ex utraque 
£ente ad Maximinum pacis exorandae gratia miserunt, quam se 
servaturos spondebant, quoad usque Maximinus in Thebanorum re- 
gione commoraretur. Illo vero ad id tempus abnuente foedus icerc, 
subiecerunt, se , quamdiu Maximino vita suppeteret, in officio futuros 
nec moturos arma. liac quoque conditione, quam let offerebant , 
reiecta, ceutum annorum inducias fecerunt. lis foederibus placuit 
captivos Romanos, qui et hoc, ct superior proclip capti erant, sine 


154 .' — EXCERPTA 


pAC.4533Óyovc, δκατοντούτοις ἔθεντο σπονδὰς " ὃν αἷς ἐδόκει "Ῥωμα- 
ὧν μὲν αἰχμαλώτους ἄνευ λύτρων ἀφεῖσθαι, eire κατ᾽ ἐκεί- 
Ῥιάνγην, εἴτε καϑ' ἑτέραν ἔφοδον ἥλωσαν, τὰ δὲ τότε ἀπαχϑέντω 
ἀποδοϑῆναι βοσκήματα, καὶ τῶν δαπανηϑέντων κατατίϑεσθαε 
τὴν ἀποτίμησιν’ ὁμήρους δὲ τοὺς οὖ γεγονότας παρά σφισεβ 
δίδοσθαι karte ἕνεκα τῶν σπονδῶν. εἶναι δὲ αὐτοῖς κατὰ 
τὸν παλαιὸν νόμον εἰκώλυτον τὴν εἰς τὸ ἱερὸν τῆς Ἴσιδος 
διάβασιν, τοῦ ποταμίου σκάφους “ἀἰγυπτέων ἐχόντων τὴν 
ἐπιμέλειαν, dv ᾧπερ τὸ ἄγαλμα τῆς ϑεοῦ ἐντιϑέμενον δια-- 
πορϑμεύεται. ἐν ῥητῷ γὰρ οἱ βάρβαροι" χρόνῳ ἐς τὴν oi-10 
κείαν διακομίζοντες τὸ ξόανον, πάλιν αὐτῷ χρηστηριασάμε- 
ψοι ἐς τὴν νῆσον ἀποσώζουσιν. ἐμπεδωθῆναι τοίγυν ἐν τῷ 
ἐν Φλαις ἱερῷ τὰς συνθήκας ἐδόχει τῷ αξιμένῳ ἐπιτήδειον 
Bo». ἐπέμποντο μετεξέτεροι. παρεγίνοντο | δὲ καὶ τῶν Βλεμ-- 
poc καὶ Νουβάδων oi τὰς σπονδὰς ἂν τῇ νήσῳ τιϑέμενοι.τΚ 
ἐγγραφέντων δὲ τῶν συνδοξάντων καὶ τῶν ὃμήρων παραδο- 
ϑέντων, (ἦσαν δὲ τῶν τε τυραννησάντων καὶ ὑπὸ τυράννων 
γεγονότων, ὅπερ' οὐδὲ πώποτε ἐν τῷδε τῷ πολέμῳ ἐγένετο» 
οὗποτε γὰρ Νουβάδων xa? Βλεμμύων παρὰ “Ῥωμαίοις d- 
μήρευσαν παῖδες, συνηνέχϑη δὲ τὸν ἸΠαξιμῖνον ἀνωμάλωςλο 
διατεθῆναι τὸ σῶμα καὶ ἀποθανεῖν. τὴν δὲ τοῦ Ἰαξιμίνου 
ξελευτὴν μαϑόντες οἱ βάρβαροι τούς v8 ὑμήρους ἀφείλοντο 
βιασάμενοι, καὶ τὴν χώραν κατέδραμον. 
1. ἔϑετο vulg. a. αἰχμαλώτων vulg. 3. ἥλω vulg. — 5. τοὺς 


τριαχοσίους susp.N. 6. πίστεων Cl, ὥστε ὧν vulg. — i3. dv 
ante «b. add. Val. ' 


vllo redemtionis pretio liberos dimitti: pecora tunc abscta reddi, 
et sumptuum aestimationem restitui. Ad firmandam fidem foederis 
obsides ex nobilioribus dari. Liberam esse ipsis secundum anti- 
quam legem ad templum Isidis traiectionem, dum Aegyptii curam 
cymbae fluminalis haberent, in qua signum Deae impositum trans- 
veheretur. Certo enim tempore barbari statuam Deae e templo, 
in quo est collocata, domum importantes traiiciunt, ct oraculis ab 
ea sumtis, rursus in insulam reducunt. Hanc pactionem Philis in 
templo affigi Maximino visum est, et ad eam rem missi ex cius ne- 
cessariis nonnulli. Adfuerunt etiam ex PBlemmyis et Nubadibus 
αὶ foedera in insula deponerent. Focdere perscripto et obsidibus 
raditis, ( erant autem ex his, qui dominatum exercuerant, aut ex 
flliis eorum, quod in hoc bello minime adhuc contigerat, neque 
unquam antea Nubadum aut Blemmyorum filii obsides apud Romanos 
fuerant) Maximinus it! morbum incidit, et mortuus est. Postquam 
vero de eius obitu barbaris nuntiatum est, vi obsides cripuerunt, 
et regionem excürsionibus vastarunt. € ᾿ 


LU 


E PRISCI HISTORIA. 155 


ιβ΄. Ὅτι Τωβάζης πρεσβεύεται παρὰ "Popafovc. “Ῥω- A. 0. 456 
palo δὲ ὠπεχρίναντο τοῖς παρὰ Γωβάζου σταλεῖσι npéofe-ind- 9. 
σιν, ὃς ἀφέξονται τοῦ πολέμου, εἴγε ἢ αὐτὸς Γωβάζης dnó-C 3 
ϑοιτὸ τὴν ἀργὴν, ἢ τὸν παῖδα τῆς βασιλείας ἀφέλοιτο. οὐ 
δγὰρ ϑέμις τῆς χώρας ἀμφοτέρους ἡγεμονεύειν παρὰ τὸν πα- 
λαιὸν ϑεσμόν. core δὲ ϑάτερον βασιλεύειν, Γωβάζην ἢ τὸν 
αὐτοῦ παῖδα, τῆς Κολχέδος, xai τῇδε λυϑῆναι τὸν πόλεμον, 
Ἑὐφήμιος ἐσηγήσατο, τὴν τοῦ μαγίστρου διέπων ἀρχήν" Oc . 
ἐπὶ συνέσεε καὶ λόγων ἀρεῃῇ δόξαν ἔχων αρκιανοῦ τοῦ 
Ιοβασιλέως τὴν τῶν πραγμάτων ἔλαχεν ἐπιτροπὴν, καὶ πλεί- 
στων τῶν εὖ βουλευϑέντων ἐχείνῳ χαϑηγητὴς ἐγένετο" ὃς Ὁ 
καὶ Πρίσκον τὸν συγγραφέα τῶν τῆς ἀρχῆς φροντίδων ἐδέ- ι 
Earo κοιγωγόν. τῆς δὲ αἱρέσεως τῆς αὐτῷ δοθείσης ὃ Γω- 
βάζης εἵλετο τῆς βασιλείας παραχωρῆσαι τῷ παιδὲ, αὐτὸς 
15:à σύμβολα ἀποθέμενος τῆς ἀρχῆς. καὶ παρὰ τὸν κρατοῦν- 
τα “Ρωμαίων τοὺς δεησομένους ἔπεμπεν, ὡς, ἑνὸς KoAyov 
ἡγεμονεύοντος, οὐχέτι di αὐτὸν γαλεπαίγοντα ini τὰ ὅπλω 
χωρεῖν. βασιλεὺς δὲ διαβαίψειν αὐτὸν ἐς τὴν “Ῥωμαίων d- 
κέλευε, καὶ τῶν αὐτῷ δεδογμένων διδόναι λόγον. ὃς δὲ τὴν 
ἀομὲν ἄφιξιν οὐκ ἠρνήσατο, “ἰονύσιον δὲ τὸν ἐς τὴν Κολχέδα 
πάλαι διαπεμφϑέντα τῆς τὲ αὐτοῦ Γωβάζου διαφορᾶς ἕνοκα 
πέστιν δώσοντα ἤτησεν, ὡς οὐδὲν ὑποσταίη ἀνήκεστον. duo 
4. v0» N., γοῦν vulg. 6. δὲ] δέον H. — 16. Κόλχων coni. N. 
30 Διονύσιον N., Διονύσιος vulg. ' 


12. Gobazes legatos misit ad Romanos , quibus Romani respon- 
derunt, se a bello cessaturos, si regnum aut ipse deponeret, aut 
filio adimeret. Nec enim fas esse secundum antiquam regionis le- 
gem, duos simul dominari. Itaque oportere aut ipsum Gobazem, 
aut eius filinm regnare in Colchide, atque ita bellum solutum iri. 
Haec Euphemius illis suáserat, qui magistri offieiornm dignitatem 
adeptus, prudentia et eloquentia clarus, sub Marciano Imperatore 
reipublicae administrationem gerebat, et multorum optimorum con- 
siliorum auctor illi fuit. Hic quoque Priscum huias historiae scripto- 
rem asscssorem sibi adiunxit. Gobazes igitur, sibi delata optione, regni 
insignia deposuit, et regnum fllio cedere constituit. "Tum ad Impe- 
ratorem misit, quandeqoidem uni solum íam pareret Colchidis re- 

io, uti non amplius illi usque eo suceenseret, ut etiam arma in- 
erret. Imperator vero iussit Gobazem in Romanorum rejionem 
transgredi , ut eorum, quae sibi facienda statuisset, rationem red- 
deret. lile autem profectionerh minime abnuit; sed petiit, ut 
Díonysias ,' qui iam olint Gobazis -discordiatum cwus& in Colchidem 
piissus esat, ad fidem praestandam ad se veniret, se nihil iniqui 


b 


— — ῊΗ Ἐπ᾿ n EB —— 


156 EXCERPTA 


A. C. 456 δὴ ὃς τὴν Τολχίδα “ιονύσιος ἐστέλλετο, καὶ περὶ τῶν διω- 
φύρων συνέβησαν. , 

A.C.48o “γε Ὅτι ὁ Maiogiavüg ὃ τῶν ἑσπερίων “Ῥωμαίὼν βα- 
Ind. τϑ σιλεὺς, ὡς αὐτῷ οἱ ἐν Γαλατίᾳ Γύτϑοι σύμμαχοι κατέστησαν, 
eon.Á | | - ἢ » Ὁ ͵ » |. € 

P. 424 τὰ παροικοῦντα τὴν αὐτοῦ ἐπιχράτειαν ἐϑγη τὰ μὲν 0-5 
σλοις, τὰ dà λόγοις παρεστήσατο, καὶ ἐπὲ τὴν “ιβύην σὺν 
πολλῇ διαβαίνειν ἐπειρᾶτο δυνάμει, νηῶν ἀμφὲ τὰς τριαχο- 
σίας ἠἡϑοοισμένων αὐτῷ" πρέσβεις μὲν πρότερον παρ᾽ αὐτὸν 
ó τῶν Βανδήλων ἡγούμενος ἔπεμπε, λύειν τὰ διάφορα λόγοες 
βουλόμενος. ὡς δὲ ovx ἔπειϑε, τὴν ϊαυρουσίων γῆν, ἐς 7»10 
τοὺς ἀμφὲ τὸν Ἰαϊοριανὸν ano τῆς Ἰβηρίας ἀποβαίνειν ἐ- 

* χρῆν, πᾶσαν ἐδήωσε, καὶ ἐκάκωσς καὶ τὰ ὕϑατα, 
p.A.C.46: εδ. Ὅτι οἱ ἑσπέριοι Ρωμαῖοι ἐς δέος ἐλϑόντες περὲ 
ante 465 MagxeAMvov, μήποτε αὐξανομένης αὐτῷ τῆς δυνάμεως xaé 

V.agéx' αὐτοὺς ἀγάγοι τὸν πόλεμον, διαφόρως ταραττομένων ad-15 
τοῖς τῶν πραγμάτων, τοῦτο μὲν ἐκ Βανδήλων, τοῦτο δὲ καὶ 
«Δἰγιδίου, ἀνδρὸς ἐκ Γαλατῶν μὲν τῶν πρὸς τῇ ἑσπέρᾳ ὃρ-- 
μωμένου, τῷ δὲ αϊοριανῷ συστρατευσαμένου καὶ πλείστην 
ἀμφ᾽ αὐτὸν ἔχοντος δύναμιν, καὶ χαλεπαένοντος διὰ τὴν τοῦ 
βασιλέως ἀναίρεσιν". ὃν τοῦ πρὸς Ἰταλιώτας τέως ἀπήγαγελο 
πολέμου ἡ πρὸς Γύτϑους τοὺς ἐν Γαλατίᾳ διαφορά. περὲ 


6. παρεστήσατο N., παρεστήσαντο volg. 17. Νιγιδίου vulg. 
ὁρμωμένου et συστρατευσαμένον Cantocl, , δρμωμένων et gu- 
στρατευσαμένῳ vulg. — a1. τοῦ vulg. 
passurum esse. Eo igitur in Colchidem profecto, de rebus dubiis 
convenerunt. 

13. Maioriano, Romanorum Occidentalium Imperatori, Gothi, 
qui in Gallia erant, socii confoederatique facti sunt, et gentes di- 
tionis Romanorum accolas partim armis, partim verbis ad deditio- 
nem compulit, Hic etiam inLibyam, trecentis fere navibus coactis, 
cum magno exercitu traiicere tentavit, Sed Vandalorum dux prius 
legatos misit, qui illum, si quae essent inter eos controversa, amice 
transigere paratum esse dicerent. Quod ubi obtinere non potuit, Man- 
rusiorum terram, in quam ex Iberia Maioriani navales copiae appul- 
surae erant, omnem igni ferroque vastavit, et aquas quoque infecit. 

t4. Romanis Occidentalibus in suspicionem venit Marcellinus, 
ne, si copiis augeretur, in eos bellum transferret. Erant enim tunc 
temporis Romanorum res variis modis afflictae et perturbatae, 
hinc Vandalis, illinc Acgidio imminente. Hic vir ex Gallia occiden- 
tali oriundus, qui in Hispania cum Maioriano militaverat, et ma- 

um exercitum habebat, ob caedem Imperatoris erat illis infensus. 
ed a bello appetendisItalie avocavit eum ortum. cam Gothis in Gal- 
lis disidium. De contermina emim regione cum illis certans, for- 


E PRISCI HISTORIA. 159 


γὰρ τῆς ὁμόρον πρὸς ἐκείνους διαφιλονεικῶν γῆς καρτερῶς. Ὁ 46δι 
ἐμάχετο, καὶ ἀνδρὸς ἔργα μέγιστα dv ἐκδίνῳ ἐπεδείβατο τῷ": 465 
πολέμῳ. τούτων δὴ ἕνεκα οἱ ἑσπέρεοει Ῥωμαῖοι παρὰ τοὺς G 
ἑῴους πρέσβεις ἔστειλαν, dore αὐτοῖς καὶ τὸν αρκελλῖνον 
ia; τοὺς Βανδήλους διαλλάξαε. πρὸς μὲν τὸν Ἰἤαρκελλῖνον 
Φύλαρχος σταλεὶς ἔπεισε κατὰ Ῥωμαΐων ὅπλα μὴ κινεῖν. ὅ 
δὲ παρὰ τοὺς Βανδήλους διαβὰς ἄπραχτος ἀνεχώρει, τοῦ 
Γεζερέχου μὴ ἄλλως τὸν πόλεμον καταθήσειν ἀπειλοῦντος, εἶ 
μή γε αὐτῷ τοῦ Βαλεντινιανοῦ καὶ ᾿Αετίου περιουσία do9f. 
Ἰοχαὶ γὰρ καὶ παρὰ τῶν ξῴων “Ῥωμαίων ἐκχεχόμιστο μόξοαν 
| τῆς Βαλεντινιανοῦ περιουσίας ὀνόματι Εὐδυκίας τῆς τῷ 'Ove- 
(xo γεγαμημένης. διὸ δι’ ἔτους ἑκάστου ταύτην TOU, πολέ.- 
μου πρόφασιν ποιούμενος, εὐϑὺς ἦρος ἀρχομένου σὺν στόλῳ D 
τὴν ἐχατρατείαν ἐποιεῖτο ἐπί τε Σικελίαν καὶ τὰς Ἰταλίας, 
Ἰδχαὶ ταῖς μὲν πήλεσιν, ἐν αἷς μάχιμον δύναμιν τῶν Ivalio- 
τῶν εἶναι συνέβαινεν, οὐ ῥᾳδίως προσεφέρετο" καταλαμβά- 
vv δὲ χωρία, ἐν οἷς μὴ ἔτυχεν οὖσα ἀντίπαλος δύναμες, 
᾿ς ἔδηήου τε καὶ ἠνδραποδίζετο. οὐ γὰρ πρὸς πάντα τὰ προσ- 
βάσιμα τοῖς Βανδήλοις μέρη οἱ ᾿Ιταλιῶται ἀρκεῖν ἐδύναντο, 
δοπλήϑει τῶν πολεμίων βιαζόμενοι καὶ τῷ μὴ παρεῖναί σφισε 
ναυτικὴν δύναμιν, ἣν παρὰ τῶν δῴων αἰτοῦντες οὐκ ἐτύγο 
χανον διὰ τὰς πρὸς Γεζέριχον ἐκείνοις τεϑείσας σπονδάς" 
ὅπερ ἔτε μάλιστα ἔκάχωσε τὰ ἐν τῇ ἑσπέρᾳ “Ρωμαίων πρά- 
3. οἱ add. B. 9. τοῦ] 5$ coni. B. 128. δι’ Val, δὴ vulg. 
| 18. προβάσ. vulg. 
᾿ς titer bellum gerebat, in quo multa viri strenui et magnanimi opera 
edidit Haec in causa fuerunt, ut Romani Occidentales legatos ad 
Orientales mitterent , ut Marcellinum et Vandalos setum im grati- 
am reducerent. Et ad Marcellinum quidem Phylarchus missus, ei 
persuasit, ne in Romanos moveret arma. Hinc ad Vandalos defie- 
cens, nihil quicquam profecit, ct rediit. Genserichus enim se non 
alias bellom positurnm minatus est, nisi sibi Valentiniani et Aetik 
| bona traderentur. Etenim ab Orientalibus quoque partem bonorum 
Valentiniani obtinuerat Eudociae nomine, quae Honoricho, eius 
filio, nupserat. Atque hane belli-renovandi occasionem singulis an- 
Dis usurpabat, Itaque statim veris initio infesto exercitu Siciliam 
et ltalias invasit, et urbes quidem Italorum praesidiis firmatas non 
facile expugnavit, sed oppida militibus, qui resisterent, destituta 
facile capta evertit et diripuit. Nec enim ad omnia, quae Van- - 
dalorum invasioni patebant, tuenda sufficere poterant Itali, propterea, 
quod hostium multitudine opprimebantur. Denique copiis navalibus 
earebant, quas cum a Romanis Orientalibus petiissent , non impe- 
trarunt , quia foedus cum Gensericho fecerant. Ea res, divisa sci- 
imperii administrandi ratio,- maguo detrimento Romanorum 


258 EXCERPTA 


pA.C461yuasa. διὰ τὸ διῃρῆσθαν τὴν βασιλείαν, δπρεσβεύσανίο δὰ 
πα δ κατ᾽ ἐχεῖνον τὸν χρόνον χατὰ τοὺς ἑῴους “Ρωμαίους Xaga- 
^" γοῦροι καὶ Οὔρωχγοι καὶ Ὀνόγουροι, ἔϑνη ἐξαναστάγτα τῶν 
οἰκείων ἡϑῶν, Σαβίφων ἐς μάχην σφισὲν ἐληλυϑότων, οὕς 
ἐξήλασαν ᾿Αβάρεις, μετανάσται γενόμενοί ὑπὺ ἐϑνῶν υἰκούν- 5 

των μὲν τὴν παρωκεανῖτιν ἀχτὴν, τὴν δὲ χώραν ἀπολιπόν-- 

τῶν διὰ τὸ ἐξ ἀναχύσεως τοῦ ὠχεανοῦ ὁμιχλῶδες γενόμενον, 

καὶ γρυπῶν δὲ πλῆϑος avapavév* ὅπερ ἦν λύγος μὴ πρότε-- 

Qov παύσασϑαι, πρὲν ἢ βορὰν ποιήσασϑαι τὸ τῶν ἀνθρώπων 

γένος" διὸ δὴ ὑπὸ τῶνδε ἐλαυνόμενοι τῶν δεινῶν τοῖς nÀg-10 

σιοχώροις ἐνέβαλον, καὶ τῶν ἐπιϑεόντων δυνατωτέρων ὄντων 

οἱ τὴν ἔφοδον οὐχ ὑφιστάμενοι μετανίσταντο: ὥσπερ καὶ οἱ Sa- 

. ράγουροι ἐλαϑέντες κατὰ ζήτησιν γῆς πρὸς τοῖς ᾿Ἀκατίροις 
Οὕννοις ἐγέγρντο, καὶ μάχας πρὸς ἐκείνους πολλὰς συστησά- 

. 590, τότε φῦλον κατηγωνίσαντο καὶ πρὸς “Ῥωμαίους dgi-15 
xoyro, τυχεῖν τῆς αὐτῶν βουλόμενοι ἐπιτηδειότητος. βασι- 
λεὺς οὖν καὶ οἱ ἀμφ᾽ αὐτὸν φιλοφρονησάμενοι καὶ δῶρα 
δόντες αὐτοὺς ἀπέπεμψαν. 

Α. C. 465 L6. "Ott στασιασάντων τῶν φυγάδων éQvdy κατὰ τοὺς κατὰ 
Leon.9 77? ἕω Ῥωμαίους, παρὰ τῶν Ἰταλῶν πρεσβεία ἀφίκετο λέγουσα,λο 
B ὡς οὐχ ὑποστήσονται, εἰ μή yó σφισι τοὺς Βαγδήλους διάαλλά- Ὁ 
ἢ. ἡϑών Cantocl, ἐθνῶν vulg. 5. βάρεις] ᾿Αβιίρις Suid. s. τ, 

“Αβαροι vulg. 6. ἀχτὴν Suid. s. v. ᾿βάρες, αὐεὴν vulg. 


τὴν δὲ χώραν --- μετανίσταντο. Omnia haec, omissa in ex- 
cerptis, e Suida s. v. 748dgig restituit. (]. In his v. 12. οὐχ 
add. N. ' 


Occidentalium rebus fuit. Circa id tempus legatos ad Orientales 
Romanos miserunt Saraguri, Urogi et Onoguri Hae gentes pres 
priis sedibus eiectae , commissa pugna cum Sabiris, quos .expulerant 
Abares, ct ipsi quoque extorres facti a gentibus, quae Oceani 
littus accolebant, sed sedes suas rcliquerant propter ingentes ne- 
bulas ex maris vaporibus ortas ct propter magnam ingruentium gry- 
phorum inultitudinem , quos non prius recessuros esse fama erat, 
uam genus humanum devorassent : quibus calamitatibus excitati im 
" finitimorum sedes irruperunt. Etomnes quidem, qui violentum .eo- 
yum impctum sustinere non poterant, cesserunt, sicuti et Saragurí , 
qui.ad novas sedes quaerendas coorti , ad Hunnos Acatiros pervene- 
runt et, multis proeliis initis, gentem dcvicerant, ct demum ad Ro- 
manos nanciscendae eorum societalis cupidi se contulerunt. [taque 
Imperator legatos benigne excepit, et muneribus aifectos remisit, 
15. Dum gentes patria profugae cum lDomanis in Oriente dissi- 
dent, legatio ab ]talis advenit, quae doceret res Italas stare non 
posse, nisi sibi Vandalos reconciliarent. Venit et legatio a Per- 
sarum rege, quae multos e Perside ad Romanos confugere queres 


E PRISCI HISTORIA. 159 


Eos». ἀφίκετο δὲ καὶ παρὰ vov Περσῶν μονάρχον, τῶν ve À.C. 465 
παρ᾽ αὐτοὺς καταφευγόντων ἐκ τοῦ σφετέρου ἔϑνους αἰτίαν [μὰ 
ἔχουσα, καὶ τῶν ldayo» τῶν ὃν τῇ “Ῥωμαίων γῇ ἐκ παλαι- 9 
ὧν οἰκούντων χρόνων, ὡς ἀπάγειν αὐτοὺς τῶν πατρίων ἐϑῶν. 
δααὲ νόμων ἐϑέλοντες καὶ τῆς περὲ τὸ ϑεῖον ἁγιστείας, παρεν- 
οχλοῦσ τε ἐσαεὶ καὶ ἀνακαίεσϑαι κατὰ τὸν ϑεσμὸν οὐ cvy- 
χωροῦσι τὸ παρ᾽ αὐτοῖς ἄσβεστον καλούμενον πῦρ. καὶ ὡς 
χρὴ τοῦ ᾿Ἰουροειπαὰχ φρουρίου ἐπὲ τῶν Κασπίων χειμένου 
πυλῶν χρήματα χορηγοῦντας “Ρωμαίους ποιεῖσϑαι ἐπιμέλει-Ε 
ιοᾶν, 2) γοῦν τοὺς φρουρήσαντας αὐτὸ στρατιώτας στέλλειν, 
" χαὲ μὴ μόνους δαπάνῃ xaé φυλακῇ τοῦ χωρίου βαρύνεσθαι" 
εἰ γὰρ ἐνδοῖεν, οὐκ εἰς Πέρσας μόνους, ἀλλὰ καὶ εἰς Ρωμαί- 
ovg τὰ ἐκ τῶν παροικούντων ἐϑνῶν κακὰ ῥᾳδίως ἀφικέσϑαι. 
^ χρῆναι δὲ αὐτοὺς ἔλεγον καὶ χρήμασιν ἐπικουρεῖν ini τῷ 
᾿ τὐσπρὸς Οὔννους πολέμῳ τοὺς Κιδαρίτας λεγομένους» ἔσεσϑαι 
γάρ σφισιν αὐτῶν νικώντων ὄνησιν, μὴ συγχωρουμένγου τοῦ 
&Jvovc καὶ εἰς τὴν ᾿Ρωμαϊκὴν διαβαίνειν ἐπιχράτειαν. πάνγ- 
vov» δὲ ἕνεκα “Ῥωμαίων ἀποχριναμένων στέλλειν τὸν διαλε- 
Ἐύόμενον τῷ Παρϑυαίῳ μονάρχῃ" μήτε γὰρ φυγάδας elvat V.3o 
λοπαρά σφισι, κήτε παρενοχλεῖσϑαι τοὺς ἸΠάγαυς τῆς ϑρησχεί- D 
ας πέρι" τὴν φυλαχὴν δὲ τοῦ ᾿ἸἸουροειπαὼὰχ φρουρίου καὶ 
πόλεμον τὸν πρὸς τοὺς Οὔγνους ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν. ἀναδεδε- 


3. τῶν ἐν Vales., χαὶ τῶν ἐν wulg. 5. ἐθέλοντες et mox 
παρενοχλοῦσί 1E N., ἐθέλοντας et παραχωροῦσε δὲ vulg. 6. 
ἐσαεὶ xai B., xai ἐσκχεὶ vulg. 8. ᾿Ιουροειπαὰχ mg. H. ἢ. 1 et 
vulg. infra lin. 21. et pag. (61. lin. 21., Οὐροεισὰχ vul 12. 
μόγους] μόνους σφᾶς coni B. 19. Παρϑυαέων coni. K 


batur, et quod Romani Magos, qui iam inde a priscis temporibus. 
eorum finium incolae essent, a patriis moribus et institutis et 
antiquo religionis cultu abducturi, quavis rationc vexarent, et i- 
guem, qui apud eos vocaretur inextinguibilis, in perpetuum ardere 
secundum legem non sinerent. Addebant, aequum videri, Romanos 
castelli lerouach , ad portas Caspias siti, curam habere, et pecunias 
ad illud conservandum conferre, ncque se solos sumtibus et arcis :'* 
custodia gravari. Si enim cesserint, non solum in Persarum , sed 
etiam in Romanorum terras a finitimis gentibus facile vastationes 
inferri posse. Oportere ctiam se iuvari pecuniis ad bellum contra 
Hunnos Cidaritas gerendum , ex quo Romani quoque essent utilita- 
tem reportaturi, si ea gens a finibus ipsorum arceretur. Romani 
responderunt, se quamprimum legatos missuros, haec omnia cum 
Parthorum rege disceptaturos. Neque enim ullos apud se esse fu- 
itivos, neque Magos in suac religionis cultu impediri, Quum autem, 
ipsi custodiam castelli Icrouach et bellum contra Hunnos Cidaritas 


* 
16o - . . EXCERPTÀ 


A. C. 465 γμένους μὴ δικαίως χρήματα αἰτεῖν παρ’ αὐτῶν. ἔπρεσβού- 
Leon, j σατο δὲ παρὰ μὲν Βανδήλους ὑπὲρ Ἰταλῶν Τατιανὺς ἐν τῇ 
τῶν πατρικίων ἀξίᾳ καταλεγόμενος, παρὰ δὲ Πέρσας Ζω».- 
στάντιος, τρίτον μὲν τὴν ὕπαρχον λαχὼν ἀρχὴν, πρὸς δὲ τῇ 
ὑπατικῇ ἀξίᾳ καὶ τῆς πατρικιότητος τυχών. 
A. C. 465 ig. “ὅτι μετὰ τὸν ἐμπρησμὸν" τῆς πόλεως τὸν ἐπὲ “Δέον 
Ind.3,60 ἧκεν 6 Γωβάζης σὺν Διονυσίῳ ἐς τὴν Κωσταντίνου, 
Περσικὴν ἔχων στολὴν xoi τῷ Πηδικῷ δορυφορούμενος τρό-- 
zp. ὃν οἱ ἀμφὲ τὰ βασίλεια δεξάμενοι πρότερον μὲν τοῦ 
Ῥ. 44 νεωτερισμοῦ κατεμέμψαντο, ἔπειτα δὲ φιλοφρονησάμενοι ἀπέ-το 
πεμψαν" εἶἷλε γὰρ αὐτοὺς τῇ τε ϑωπείᾳ τῶν λόγων, καὶ τὰ 
τῶν Χριστιανῶν ἐπιφερόμενος σύμβολα. 
ελ.0σ (6) ζ΄, Ὅτι Σκέροι καὶ Γότϑοι εἰς πόλεμον συνελϑόντες xad 
Leib :? διαχωρισϑέντες ἀμφότεροι πρὸς συμμάχων μετάκλησιν πα- 
ρεσχευάζοντο" ἂν οἷς xai naga τοὺς ἑῴους ἦλϑον. καὶ "4-15 
σπαρ μὲν ἡγεῖτο μηδετέροις συμμαχεῖν, ὃ δὲ αὐτοχράτωρ 71é- 
ὧν ἐβούλετο Σκχίροις ἐπιχουρεῖν. καὶ δὴ γράμματα πρὸς τὸν 
ἐν Ἰλλυριοῖς στρατηγὸν ἔπεμπεν, ἐντελλόμενός σφισιν κατὰ 
|: τῶν Γότϑων βοήϑειαν τὴν προσήχουσαν πέμπειν. 
eA.C.468.— tg. Ὅτι ἧκε κατὰ τοῦτον τὸν χρόνον παρὰ τῶν ᾿“ττή-λο 
Ἰπά δ. παέδων ὡς τὸν βασιλέα “έοντα πρεσβεία, τὰς αἰτίας δὲ- 


Leon. 12 ' - “. ͵ - | ε E » 1 
Ba&eovca τῆς προύπαρξασης διαφορᾶς, καὶ ὡς χρὴ avtovE 
2. Hic et supra p. 146 et 158. Βανδήλους pro Βαγδίλους scripsi, 


constantiae causa. N. 3. Χωνστάγτιος Val, Κωνσταντῖνος vulg. 
18. Zxégos Cant. , Σχύϑαι vulg. 15. 401a Cant, ἅπερ vulg. 


in se receperint, minime luste eos ab ipsis pecuniam petere. Le- 
gaüonem ad Vandalos suscepit Tatianus, patriciatus dignitate or- 
patus: ad Persas vero Constantius, qui ter praefectus urbi fuerat, 
et ad consulatus patriciatusque honorem evectus. 

' 16. Post incendium civitatis, quod accidit sub Leone, Gobazes 
venit Constantinopolim cum Dionysio, stola Persica indutus, et Me- 
dorum in morem satellitibus stipatus. Hunc Imperator excepit, 
et primum quidem ob novarum rerum studium vituperavit, deinde 

. comiter eum amplexus dimisit. Gobazes enim Christianorum symbo- 
la ostentans, blanda oratione eum copit. 

17. Sciri et Gothi acie decertantes, et a pugna utrique rece- 
dentes, ad accersenda auxilia animum adiecerunt. Qua de re Ro- 
manos Orientales adicrunt. Aspar quidem censuit, neutris opi- 
tulandum esse. Sed Imperator Leo statuit Sciris opem ferre. [18-- 
que litteras ad praefectum lllyrici misit, iussitque quoad necesse 
esset , auxiliares copias Sciris adversus Gothos praebere. 

18. Eodem tempore venit et ad Leonem lmperatorem legatio 
a filiis Attilaé, ut omnibus omnino praetcritorum dissidiorum causis 
resecatis , pacem ínirent, et inter se, ut olim erat in more positum, 


Leon. 


"- E PRISCI HISTORIA. .. xv6r 


| &m? εἰρήνῃ σπένδεσθαι, καὶ κατὰ τὸ παλαιὸν ἔδος παρὰ ró»c.A.C. 408 
Ἴσερον ἐς ταὐτὸν ἰόντας “Ῥωμαίοις προτιϑέναι ἀγορὰν, xai Ind. 
ἀνειλαρμιβάνειν ὧν ἄν δεόμενοι τύχοιεν. καὶ ἡ μὲν σφῶν ad- "ap. ta 
vm» πρεσβεία ἐν τοῖσδε οὖσα Éno&xroc ἐπανήει" οὐ γὰρ d- 
, ἢβέόκεε τῷ βασιλεύοντι Οὔγνους τῶν '"Poueixó» αυμβολαίων 
μετέχεεν πολλὰ τὴν αὐτοῦ καχώσαντας γῆν. οἱ δὲ τοῦ [fr- 
τήλα παῖδες τὴν ἐπὶ τῇ πρεσβείᾳ ἀπόκρισιν δεξάμενοι πρὸς 
σφᾶς διεφέροντο. ὃ μὲν γὰρ Zfeyyibiy, ἀπράχτως ἐπανελε- 
9orrcov τῶν πρέσβεων, πόλει. “Ῥωμαίοις ἐπάγειν üBoviero,C 
106 dà ^^H»ày πρὸὺς ταύτην ὄρευε τὴν παρασκευὴν, ὡς 
τῶν κατὰ χώρων ἀπαγόντων αὐτὸν πολέμων. 
&J. Ὅτι Σαράγουροε ᾿Ακαττέροις καὶ ἄλλοις ἔϑκπεσιεοὰ ἴετα ἃ. 
ἐπιϑέμενοι ἐπὶ Πέρσας. ἐστράτδυον. xai πρότερον μὲν ἐπὲ 
| ΔΚασπίας παρεγένοντο πύλας" καὶ φρουρὰν Περσικὴν dy αὖ- 
τὐταῖς ἐγκαϑεσίῶσαν εὑρόντες ἑτέραν ὁδὸν ἐτράποντο, δι᾽ ἧς 
ἐπὲ τοὺς Ἴβηρας ἐλθόντες τήν τὸ αὐτῶν ἐδήουν καὶ τὰ ᾽Μρ- 
μενέων χωρία κατέτρεχον, ὥστε Πέρσας πρὸς τῷ πολέμῳ 
τῶν Κιδαριτῶν τῷ πάλαι αὐτοῖς συστάντι xai ταύτην εὐλα- ᾿ 
βουμένους ἔφοδὸν παρὰ “Ῥωμαίους πρεσβεύσασϑαι, καὶ ai-D 
πιοτεῖν χρήματά σφισιν αὐτοῖς δίδοσϑαι ἢ ἄνδρας πρὸς φυλα- 
κὴν τοῦ Ἰουροειπαὼχ φρουρίου, καὶ λέγειν ἅπερ αὐτοῖς πολ- 
| λάκις εἴρητο πρεσβευομένοις, ὅτι, αὐτῶν ὑφισταμένων τὰς 
| X pgüxac καὶ μὴ συγχωρούντων τὰ ἐπιόντᾳ ἔϑνη βάρβαρα πά- 
πὶ ν 
Negetiosem, (nd) a πόλεμον val a. 22. ὅτο et mox μη om. vulg. 


ad lstrum convenientes, mercatum celebrarent, ex quo invicem ea, 
quae sibi opus essent, desumerent. Et ea quidem legatio, quae 
circa haec versabatur, re infecta rediit. Nec enim Imperator com- 
mercium Bomanorum cum Hunnis, qui eos tot damnis et cladibus 
' affecerant, concedendum esse duxit. At vero Attilae tilii, renuntiata 
legatione , inter se dissenserunt. Etenim Dengisich, legatis nulla re 
impetrata reversis, bellum Romanis inferre volebat. Cui consilio 
Irnach repognabat ; quod in praesentia multa a bello avocarent. 

19- raguri cum Acathiris aliisque gentibus coniuncti inPer- 
sas exercitum duxerunt. Primum quidem ad portas Caspias acces- 
: serunt, ubí cum praesidium Persicum offendissent, ad aliam viam 

deüexerunt, qua ad Iberos conversi, regionem vastarunt, et excur- 

' siones in oppida Armeniorum fecerunt. Αἱ Persae , qui iam superiore 

bello cum Ridaritis hunc aditum communierant, legatos ad Romanos 
maiserunt, qui ab illis pecunias aut milites ad custodiam arcis Ie- 
rouach peterent, et quod iam saepe per legatos egissent, docerent, 
si ipsi certamina sustinerent et barbaros aggredientes ab aditu 
prohiberent, tutos fore Romanorum fines. His vero respondentibus, 


Dezippus , Eunapius etc. E 


με 


1623 ^ EXCERPTA 


€ A.C.(6apodor ἔχειν, ἡ τῶν Ρωμαίων ἀδήωτος διαμένει χώρα. τῶν 
εἶα , δδὸ ἀποχριγαμένων, ὡς ἕχαστον ἀναγχὴ τῆς οἰκείας ὕπερμα- 
"^ χοῦντα γῆς τῆς σφετέρας φρουφᾶς ἐπιμελεῖσϑαι, πάλιν ἄπρα- 
κεος ἀπανέζευξαν. 4 : 
A. C.469 "X. "Qro Ζεγγιξὶχ πόλεμον ini “Ῥωμαίους ἐπενεγκόντοφῆ 
Ind.7 χαὶ τῇ τοῦ Ἴστρου προσκαρτεροῦντος ", τοῦτο μαϑὼν ὃ Ὄρνι- 
Leon. 1 γίσχλου, (αὐτὸς γὰρ εἶχα τὴν ngog τῷ Opqxitp μέρει τοῦ no- 
- ταμοῦ φυλακὴν.) ἐκ τῶν dug' αὐτὸν ἐκπέμψας ἐπυνθάνετο 
Ρ.45δ,τι βουλόμενοι πρὸς μάχην σχευαζογται. ὃ δὲ “Δεγγεζὶχ — | 
' τοῦ "yaydorov κατολιγωρηβ τοὺς ὑπ’ αὐτοῦ πεμφϑέντας το | 
ἀπράκτους ἠφίει, παρὰ δὲ τὸν βασιλέα τοὺς διαλεξομένους 
ἄρτελλεν, ὡς, εἰ μὴ γῆν καὶ χρήματα αὐτῷ καὶ τῷ énouévq 
δῴη στρατῷ, πόλεμον ἐπάξει. τῶν δὲ παρ᾽ ἐχείνου πρέσβεων 
ἐς τὰ βασίλεια ἀφικομένων καὶ τὰ αὐτοῖς ἐνταλϑέντα dnay- 
γειλάνγτων, ἀπεχρίνατο βασιλεὺς ἑτοίμως ἔχειν πάντα ποιεῖν, 15 
γ.31: εἶγε ὑπαχουσόμενοι αὐτῷ παραγένωνται" χαίρειν γὰρ τοῖς 
ἀπὸ τῶν ἐχϑρῶν ἐπὲ συμμαχίᾳ ἀφικνουμένοις. 
À. C. (7o xa. Ὅτι ᾿Αναγάστου καὶ Βασιλίσχου καὶ "Ocrgvov 
Leon. καὶ ἄλλων τινῶν στρατηγῶν “Ρωμαίων τοὺς Γότϑους ἔς τινα 
Βκχοῖλον χῶρον συγκλεισάντων καὲ πολιορκούντων, λιμῷ T8 πιδ-λο 
ζομένων τῶν Σχυϑῶν σπάνει τῶν ἐπιτηδείων, πρεσβείαν παρὰ | 
ποὺς Ῥωμαίους ποιήσασϑαι, ὥστε αὑτοὺς évdadoaot veuou£- 
γους γῆν ὑπακούειν αὐτῶν ἐς ὅ,τι ἂν ϑέλοιεν. τῶν δὲ ἐπὲ 


6. Post προσχ. excidit f. ὄχϑῃ. N. 12. καὶ τῷ add. N. . 1& | 
Ὅστρυου N., ᾿Οστραῦϊ vulg. | 


ratiogi consentaneum esse, unumquemque sua tueri et defendere, 
et de suis arcibus sollicitum esse, rursus re non obtenta, legati ad 
8uos revertere. 

20. Dengisich bellum Romanis intulit, et Istro potiri institit. 
Quod ubi Ornigiscli filius comperit, (is in ea parte Thraciae, quae 
ad Istrum ,est, custodiae ripae fluminis praefectus erat,) per suos.ex 
eo quaesivit, an acie decertare vellet. Sed Dengisich Anagastum 
contemnens, ab eo missos re infecta dimisit, et per legatos Impe- 
ratori denuntiavit, se bellum illaturum, nisi sibi suisque terram et 
pecunias subministraret., Legatis in regiam introductis et mandata 
exponentibus Imperator respondit, se omnia paratum esse facere, si 
suo imperio obsequi vellent. Sibi enim pergratum et iucundum 
esse, si quando inimici in foedus societatemque transirent. 

2:. Anagastus, Basiliscus et Ostrys et alii quidam duces 
Romani in locum abruptum et concavum Gothos inclusos obse- 
derunt ΤΡῚ Scythae victuum inopia laborantes, Romanos missis 
legatis certiores fecerunt, se, facta deditione, omnibus, quae sta- 
tuerint, parituros, inodo sibi terram ad inhabitandum concedant. 


— 


E PRISCI HISTORÍÀ: 68. 
βασιλέα. τὴν ἐκείγῶν φέρειν ἀποχριναμένων πρερβείαν, "s C. á3ó 
τῶν βαρβάρων τοῦ λιμοῦ πέρε σφᾶς ϑέσθαι ἐϑέλοιν τ ! 
συμβάσεις φαμένων», καὶ μὴ φἴους τῷ εἶναι μακρὰς ποιεῖσϑαι 
ἀναχωχὰς, βουλευόμενοι οἱ τὰς "Ponatsác τάξεις διέποντες, 
Βεροφὰς χορηγήσειν αὐτοῖς ὑπέσχοντο ἄχρι τῆς βασιλέως ἐπι- 
τροπῆς, εἰγε σφᾶς αὐτοὺς διέλονεν ὥσπερ καὶ τὸ “Ῥωμαϊκὸν α 
διαχέχρεται πλῆθος" ἔσεσϑαε yàg αὐτῶν ῥᾳδίως οὕτως &u- 


᾿'μέλειαν ,*dg τοὺς κληρουμένους καὶ οὐχ εἰς πάντας ἀποβλε- - 


πογτῶν τῶν στραχηγῶν, οἴπασῃ ἐς φιλοτιμίαν ὁρῶντες πρὸς 
sery» αὐτῶν πάντως ἀμιλλᾳϑήδθντχαι κομιδήν. τῶν δὲ Σκυϑῶν 
τοὺς ἀπαγγελϑέντας διὰ τῶν πρέσβεων προσδεξαμένων λόγους 
«αἱ ἐς τοσαύτας σφᾷς αὐτοὺς ταξάντων μοίρας, ἐς ὅσασπεῷ 
καὶ οἱ “Ρωμαῖοι διδχέχριντο, Χελχὰλ, τοῦ Οὔννων γένους ἀ- 
γὴφ καὶ ὑποστράτηγος τῶν διεπόντων τὰ ᾿Ασπαρος τάγματα, 
t5eaga τὴν ἐξιλαχοῦσαν αὐτοῖς βαρβαρικὴν μοῖραν ἐλϑὼν, καὶ 
τῶν Γότϑων (πλείονες dà τῶν ἄλλων ὑπῆρχον) μεταπεμψά- 
μενος τοὺς λυγάδας τοιῶνδε. ἐποιήσατο λόγων ἀρχὴν, ὡς δώ- Ὁ 
oct μὲν αὐτοῖς γῆν ὃ βασιλεὺς, οὐκ εἰς σφετέραν δὲ αὐτῶν 
ὄνησιν, ἀλλὰ τοῖς ἔν σφισιν Οὔννοις. τούτους γὰρ ὀλιγώρως 
δογεηπονέας ἔχοντας δίκην λύκων τὰς αὐτῶν ἐπεόγτας διαρπά- 
ζεσϑαι τροφὰς, ὥστε ϑεραπόντων τάξιν ἐπέχοντας τῆς ἐκεί- 
γων ἕνεχὰ ταλαιπωρεῖσϑαι τρϑφῆς,) καίπερ ἐς ἀεί ποτε vol$ 


. «c 
10. diiudÀgO4covrei] ἀμεληϑήσονται coni. Cartocl. t2. ὅσας 
ἅσπερ vulg. 16.10» I. Β., αὐτῶν I: vulg. 19. ὀλεγώρους vulg. 


[omani responderunt, se ad Imperaterem eorum postulata delaturos. 
At Scythae prepter famem, quae es premebat, transigere velle 
dixerant, neque longiores moras ferre posse, TumHBomanis óordini- 
bus praepositi, habito consilio, tantisper dum Imperator aliter sta- 
tueret, alimenta se praebituros polliciti sunt, si Scythae Romahoruni 
more exercitus in partes se ipsos dividerent. Sic enim facilius eos; 
«quum singuli ordines , non universi simul respiciendi essent, a du- 
: tíbus curari posse, quippe qui cura et diligentia inter se sint cérta- 
twri. Itaque Scythae his, quae legati renuntiarunt, paruerunt, se- 
- e in totidem ordines distribuetunt, in quos Romani erant distri- 
- buti. Quo facto Chelchal, genere Hunnus, qui secundi ab Asparé 
imperii grádum n eos, qui sub eo ordines ducebant, tenebat, 
. barbarorum , qnae suis ordinibus aecesserat, cohortem obiens, id 
qua erant plures numero Gothi, quam reliqui, accitis primotibus 
huiusmodi orationem habere coepit. Terram quidem Imperatorent 
ad inbabitandum daturum, quae non illis fructui et commodo futd- 
Τῷ esset, sed cuius utilitas ad solos Hunnos redundaret. Hos eniui 
terrae cultuti negligere , et luporum more bona Gothorui invaden- 
tes diripere, qui ipsi setvorum conditione habiti ad victum illis 
temparandum leborare coacti essent: quamvis nullum unquam foe- 


164 EXCERPTA . 


1.6. 4γη Οὔννοις τοῦ, Γύτϑων γένους ἀσπόνδου UN ἔφαντος, καὶ dx 
Leld pog jp τὴν αὐτῶν ἀποφυγεῖν ὁμαιχμὶ ἂν μοσαμένων, ἐφ" 
ᾧ καὶ ὅρκων πατρίων sóc τῆξτωῶν οἰκείων στερήσεε κατα- 
ῬΙ46 φρονεῖ. αὐτὸν δὲ, εἰ καὶ τὸ Οὐννων αὐχεῖ γένος, δικαιο-- 
σύνῃς πόθῳ τάδε πρὸς αὐτοὺς εἰπόντα δεδωκέναι περὲ τοῦδ᾽ 
zgaxréov βουλήν. ómà τοϑῖοις οἱ Γόφθοι" διαταραχϑέντες, 
καὶ φύναίᾳ τῇ πρὸς αὐτοὺς ταῦτα τὸν Χελχὰλ εἰρηκέναι νο-- 
μίσαντες, τοὺς ἐν αὐτοῖς ᾿Οὐννους [ὡς] συστάντες διδχειρίζον- 
το καὶ μάχη χαρτερὰ Guggméoov ,cupqRare τῶν θνῶν 
ix συνθήματος. ὃ “ΔἼσπαρ η ϑθθμενος, ἀλλὰ γὼρ xai οἱ τῶντο. 
λοιπῶν στρατοπέδων ἡγεμύνες μετὰ τῶν οἰχείων παραταξώ- 
μενοι τὸν ἐπιτυχόντα τῶν βαρβάρων ἄνήφουν. τοῦ δὲ δόλου | 
καὶ τῆς ἀπάτης οἱ Σκύϑαι λαβόντες ἔννοιαν σφᾶς τε ἄγεκα-. 
Βλοῦντο, xai ἐς χεῖρας τοῖς Ῥωμαίοις ἐχώρουν. ἀλλ᾽ οἱ μὲν 
"oanagoc τήν σφισιν ἐπιλαχοῦσαν ἔφϑασαν ἀναλώσαντες μαᾷι5 
ραν" τοῖς δὲ λοιποῖς στρατηγοῖς ovx ἀκίγδυνος 5 μάχη ἐγέ- 
vero, τῶν βαρβάρων καρτερῶς ἀγωνισαμένων, ὥστε τοὺς ἔξ 
αὐτῶν ὑπολειφθέντας τάς τὸ Ῥωμαϊχὰς τάξεις διωσασϑιὲ 
καὶ τῇδε τὴν πολιορκίαν διαφογεῖν. | 
M κβ΄. “Ὅτε μεγίστης πρὸς τὸ Σουάννων ἔϑγνος "Peouoíongao 
Leon. ι6τὲ χαὲ “αχοῖς ὑπαρχούσης διαφορᾶς, καὶ σφόδρα ἐς τὴν τοῦἔο — 
8. ὡς del.N. το. 8 "40a ἠυϑόμενος B., οἷάπερ μειϑόμενοι 
vulg. ι8. ὑποληφϑθϑέντας vulg. διωσᾳσϑαε ΝἭ.,, ϑηωδᾷσϑαι vulg. 


dus inter utramque gentem samcitum sit, et maiores iureiurando 
eos obstrinxerint, ut Hunnor societatem fugerent. Quare nom 
tantum suis eos privari, sed m patri& sacramenta.negligere. Se 

idem genere Hunnum, quo maxime glorietur, sed aequitate mo- 
tum haec illis dicere, ut, quae facienda es&ent, viderent, His dictis 
Gothi commoti, et haec Chelchalem pro benevolentia, qua ipsos 

rosequebatur, suggessisse rati, Hunnos sibi immixtos trgcidarunt. 

(inde quasi ex compacto idgens pugna inter utramque gentem est 
commissa. Quod quum Aspari nuntiatum esset, ipse et reliqui duces 
acies suorum instruxerunt, et obvium quemque barbarorum occide- 
runt. Scythae, cognito dolo et fraude perspecta, sese collegerunt, 
et manus cumgiomanis conseruerunt, Sed illi, qui sub Aspare sti- 
pendia faciebant , omnem barbarorum cobortem, quae llis obvene- 
rat, ad internecionem usque ceciderunt: Beliquis dacibus non in- , 
cruenta pugna fuit, barbaris strenue et fortiter pugnam capessen- 
tibus. Ex qua pugna qui superstites ex Scythis faerunt, perruptis 
Romanis legionibus, evaserunt. 

22. Maxima intercedente Romanis et Lazis cum Suanorum 
gente controversia, ** Persas quoque cupido belligerandi incessit 
propter oppida, quae Suanis eripuerant. Itaque ad Romanum Im- 

᾿ peratorem legationem misit, sibi auxilia mitti pos&ulans ex militi- 


7 


E ῬΆΙΒΟΙ HISTORIA.  - 165 


f σήματος τῶν Σουάννων συνισταμένων μερίχην. καὶ Περσῶν 03e A.C.472 
ἐϑελόντῶν αὐτῷ πολεμεῖν διὰ τὰ φρούρια, ἅπερ ὑπὸ τῶν Σου- Id 10 6 
ἄγνων ἀφἤρηντο, πρεσβείαν ἔστελλον, ἐπιχούρουρ αὐτῷ δις- ὁ 
πεμφϑξναι παρὰ βασιλέως αἰτῶν ἐπ τῶν παραφυλαττόντων 
parre Ov τὰ “Αρμενίων ὅρια τῶν Ῥωμαίοις ὑποτελῶ», ip^ 
ᾧ πῤδοχώρων ὄντων ἑτοίμην ἔχεψ βοήϑειαν,᾽ καὶ μιῇ κινδυ- 
γεῦειν τοὺς πόῤῥωθεν ἀπεχδεχόμενον͵ ἢ παραγενομάθων àne- 
τρίβεσθαι δαπάνῃ, τοῦ πολέδου, ἂν ovr τύχῃ, διαβαλλομέ- 

"a, πωϑάχερ ἤδη πρὔτερον ἐγεγὄγει. τῆς γὰᾳ σὺν Hoa- 

M esos Md βοηθείας, καὶ Περσῶν καὶ Ἰβήρων τῶν ' 

Mi ἐπαγόντων τὸν πόλεμον πρὸς ἑτέρων ἐθνῶν τότε üna-. 

ἢ σχθβηϑέντων μάχην, τὴν συμμαχίαν ἀπέπεμψεν ἀσχάλλων 
ἐπδ τῇ τῷν τροφῶν χοφηγίᾳ, Dort, αὖϑις τῶν Πάρϑων ἐπ᾽ Υ. 33 
αὐτὸν ἰναζευξάντων, “Βωμαίρυς ἐπαικαλέσασϑαι. τῶν. ἂδΖὲ στε Ὁ 

e; Bog3tiay ἐπαγγειλαμένων͵ καὶ ἀνῆρα τὸν αὐτῆς ἦγη- 

σύμεχον, παρεγένετο καὶ Περσᾷγν πρεσβεία ἀγγέλλουσα, τοὺς 

Κιδυδίτπαρ Οὐυννους π᾿’ αὐτῶν κατηγωνίσϑαν, καὶ Βαλαὰμ 

xóm αὐξν ἀκπεπολιορκηκέναι. ἐμήννον δὲ τὴν νίκην καὶ 

βαρβᾳριχῶς ἐπδκόμπαξον, τὴν παροῦσαν αὐτοῖς μεγίστην δύνα- 

wy ἀποιραίνειν ἔϑέλοντες.. ἄλλὰ αὐτοὺς παραυτίκα, τούτων 
ἐγγελϑένεων, ἀπέπεμπε-βασιλεὺς, ἐν μείζονι φρρντίδι τὰ ἐν, 
Σιχελίς συνενεχϑέντα ποιούμενος. 


I. Máygv nomen ducis Suanognm esse videtur Classeno, collato 

v.12.' 2. UgÓ add. B. 8. dvefeilouévov coni. B. 15. jyg- ^ 
OKutyor vulg. — "17. κατηγωγνίσασϑαε vulg. — 19. énexóunatoy 

N., δπεκάμπαζον vulg. 20. τϑτων H., τῶν vulg. " "» 


bts, qui Nene oram Rormganis subiectam tuebantur, ut, qnia 

1 erfht, praesto: essent, ne, dum longinqua auxjlia exspectant, 
peric incgrrant, aut, si advenerint , sumptibus atterantur, pro- 
ducto ob" eam "tausam bello, sicu& iam antea eYenerat. Missam enim 
cum Hefaclio validam auxiliariorum manum , Persis et Iberis, quibus- 
cum nuncili bellum erat, alio bello tum adversus alias gentes occu- 
atis, cum grave illi et molestum esset exercitum alere, remiserat. 
Sed rursus in eum Parthis redeuntibus, Romanos revocavit. Legati 


Yero se agli Romanos missuros ad eos auxilia et ducem. Quo 


lempore adg&niL etiam legatio a Persis nuntians, Hunnos Cidaritas 
1b ipga s, et Balaany, Hunmnerum urbem, expagnatam. Nuu- 
Uaverant, fgitur Mgati victoriam, quam Persae Gbtinuerant ct barba- 
Totum in forem magnificis verbis extulerunt, maximas, quae illis 
Adement, copias ostentatari. Sed legatos statim peractis. mandatis 
Inperador dilisit. Nam illi res Siculae longe maiori carae erant. 


. 7 
HPIKOT PHTOPOZ 
ΚΑΙ SJOOIZTOT . D 


JIXTOPI4AS ΓΟΤΦΙΚΗΣ 


EKA0TAI ΠΕΒῚ HPEXBEON POMAIQON 
IPOZ EOONIKOTZ. 


*. 


ἢ EX,HISTORIA GOTHICA 
PRIÍSCI RHETORIS- 


ET S$OPHISTAE ; 
EXCERPTA DE LEGCATIONIBUS ROMANORUM 
AD GENTE S. 


ων». 


ARGUMENTUM. - 


"" AKegati Romanorum cum Aitila post mortem Ruae de pace con. 
veniunt (1). Altera legatio & Theodosio ad Attilam miss& (2). «(ο- 
- curata narratio d& legatione Maximini ad Attilam , cui Priscus co- 
pitém se adiunxerat, in qua Chrysaphii insidiae contra regem Hun- 
porum structae aperiuntur. Prisci colloquia cua. quodam fiomano 
apud Hunnos captivo de statu. imperii Romani, et cum legatis 
omanorum Occidentalium de bellicis Hunnorum opibus, | Descriptio 
coenae regiae (3). Nom&s e natelius ad! Attilam mittuntur ad 
iram esus in Chrysaphium placanélam (4) — Felix eius legationis 
eventus (5). Apollonius tributi causa ad dttilam mittitmr(6). Gen- 
sericus nullis neque Marciani, neque Aviti legationibus ab Italia 
et Sicilia vastandfs retinetur (72). Romani bellum parené contra 
Lazos (8. Leo Imperator Balama&rum a vastatione frm Roma- 
norum dehortatur (oj. Marcellini et Recimeri in Sicilia discordiae. 
Gensericus. denuo lt&liam invadit (10). Tatiani ad PFandulos, 
Constantii ad Persas legatio (11). Bella inter Persas et Hunnos 
.Cidaritas paulum. intermissa renovantur(12). Gensericus pacis con- 
ditiones a Leone oblatas reiicit (13). 


. ' , 9 € , ’ ' : , 
A. c 433 d. Ὅτι “Ῥούα βασιλεύοντος Οὔννων, “ΑΔμιλζούροις καὶ 


Taeod ὐξειμάροις xai Τονώσουρσε καὶ Βοΐασκοις καὶ ἑτέροις ὄϑνεσι 
Φ 7 . 


1. um Rua, Hunnorum rex, statuisset cum Amalsuris, Itimaris, 
Tonosuribus, Boiseis cetemsque gentibus, quae Istrum accolunt, 


- EXCERPTA E PRISCI HISTORIA. [16] 


προσοικοῦσι τὸν Ἴστρον, καὶ ἐς τὴν “Ῥωμαίων ὅμαιχμίαν A. C. 435 
χαταφυγγάνουσιν, ἐς μάχην ἐλϑεῖν προῃρημένος ἐχπέμπει hedLo 
Ἤσλαν, εἰωϑύτα φοῖς διαφόροις αὐτῷ rs καὶ “Ρωμαίοις δια- 
P χογεῖσθαι, λύειν τὴν προὐπάρχουσαν εἰρήνην ἀπειλῶν, εἰ μή 
ὅγε πάντας τοὺς παρὰ σφᾶς καξαφυγόντας ἐκδοῖεν. «βουλευο-- 
μένων δὲ “Ῥωμαίων στεῖλαι πρεσβείαν παρὰ τοὺς Οὔννους, 
πρεσβεύειν μὲν ἤϑελον Πλίνϑας καὶ Διονύσιος, Πλίνϑας μὲν 
τοῦ Σκυϑιχοῦ, ,Διονύσιος δὲ τοῦ Θρᾳκίου γένους, ἀμφότεροι B 
dà στρατοπέδων ἡγούμενοι. καὶ ἄρξαντες τὴν ὕπατον παρὰ 
la το Ῥωμαίοις ἀρχήν. ἐπειδὴ δὲ ἐδόχει Ἤσλαν nagd τὸν “Ῥούαν 
| agixveiadat πρότερον τῆς ἐκπεμῳφϑησομένης πρεσβείας, συν» 
ἐκπέμπει Πλίψμθας Σηγγίλαχον, ἀνδρα. τῶν ἐπιτηδείων, πεῖ- 
ες, σαξ τὸν “Ῥούων αὐτῷ καὶ μὴ ἑτέροις “Ῥωμαίων ἐς λόγους 
, ἐλϑεῖν. τελευτήσαντος dà '"Pova καὶ περιστάσης τῆς Οὐνγων 
τηβασελείας ἐς ᾿Αττήλαν ἐᾷξόχει «ἢ “Ῥωμαίων βουλῇ Πλίνϑαν 
πρεσβεύεσϑαι παρ᾽ αὐτούς. καὶ κυρωϑοίσης ἐπ᾽ αὐτῷ παρὰ 
βασιλέΦς ψήφου, ἐβούλετο xai Ἐπιγένην ὃ Πλίνϑας ovu-€ ) 
πρεσβεύειν αὐτῷ ὡς μεγίστην ἐπὲ σοφίᾳ δόξαν ἐπιφερόμενον — 
καὶ τὴν ἀρχὴν ἔχοντα τοῦ κοιαίστορος. χῳωροτονίας δὲ καὶ 
h^ aobe αὐτῷ γενομένης, ἄμφω ἐπὶ τὴν πρεσβείαν ἐξώρμησαν, xai 
παραγίνονται ἐς άργον. ἡ δὲ πόλις τῶν ἔν Ἰλλυρίᾳ JHe- 
; σῶν πρὸς τῷ Ἴστρῳ κειμένη ποταμῷ ἄντικρυ Καωονσταντίας 
, 3. Εἴσλαν vulg. — 15.'4rrjAay] x«l Βλήδαν add. Ν. ἃ i. fvedy vulg. 


quod ad armorum societatem cum Romanis iungendam confugissent, 
bello decertare, Eslagh componendis Romanorum et Hunnorum con-/ . 
troversiis adhiberi solitum misit, qui Romanis denuntiaret, se ἃ 
foedere, quod sibi cum illis esset, recessurum, nisi emnes Scythas, * 
qui ad eos se contulisagnt, redderen& Romanis vero consilium de 
mittendis ad Hunnq legatis capientibus, Plinthas et Dionysius, hic 
ex Thracia, ille ex Scythia oriundus, ambo-exegcituum duces, et 
| qui consulatus dignitatem apud Romanos gesserant, hanc legationem 
obire voluerunt. Ut vero visum est non ante legatos proficisci, 
quam Eslas ad Ruam rediissct, Plinthas una cum, Esla misit Singula- 
chum, unum ex suis neccssariis, quiRuae persuaderet cum nullo alio 
Romanorum, quam cum ipso, colloquium inire. Cum autem, Rua 
! mortuo , Hunnorum regnum ad Attilam pervenisses, Senatus decre- 
| yit Plintham legationem ad"Attilam exsequi. Quo S. C. Imperatoris 
suffragio comprobato, Plintham cupido incessit, Epigenem, qui sa- 
pientiae laude celebsis erat et quaesturae dignitatem obtinebat, 
soflum legationis sibi adsciscere. Qua ge re lato quoque suffragió 
ambo in eam legationem profecti sunt, et Margum pervenerunt. Est 
auteri Margus urbs in Illyrico Mysorum ad Istrum sita, ex adverso 
Constantiae arcis, ad alteram fluminis ripam collocatae, quo et regii 
Scythae conyenerant, Extra civitatem equis insidentes utrique conc 


——— — 


B d 


— 


A.C. (8 ἐμβατεύειν γῇ. φυγάδας δὲ μετὰ τοὺς ἤδη ἐχδοϑένίας δ-- 
πτακαίδεχκα ἀπέσταλκαά σοι, ὡς ἑτέρων οὐχ ὄγτων. καὶ ταῦτα 
μὲν ἥν ἂν τοῖς γράμμασι, φράζειν δὲ τὸν Ἰαξιμῖνον ἄπο 
στόματος τῷ .Αττήλᾳ, μὴ χρῆναι αἰτεῖν πρέσβεις μεγίστης 
ἀξίας παρ᾽ αὐτὸν διαβῆναι" τοῦτο γὰρ οὐδὲ ἐπὲ τῶν αὐτοῦ 5 
P.49 προγόνων, οὐδὲ ἐπὶ ἑτέρων τῶν ἀρξάντων τῆς Σκυϑικῆς γενέ-- 
σϑαι, ἀλλὰ πρεσβεύσασϑαι τόν τε ἐπιτυχόντα στρατιώτην καὲ 


In: 
Theod. 


ήι 


170 | EXCERPTA 


ἀγγελιαφόρον. εἰς δὲ τὸ διευκρινῆσαι rà ἀμφιβαλλόμενα 
ἐδόκει πέμπειν Ὀνηγήσιον παρὰ Ῥωμαίους" μὴ οἷόν τε γὰρ 


| 


αὐτὸν, Σερδικῆς δηωθείσης, σὺν ὑπατιχῷ ἀνδρὲ ἐς αὐτήνιο 


προϊέναι. ἐπὲ ταύτην τὴν πρεσβείαν ὀκλιπαρήσας πείϑει με 


Μαξιμῖνος αὐτῷ συναπᾶραι. καὶ δῆτα ἅμα τοῖς Bagffagorc 


ἐχόμενοι τῆς ὁδοῦ ἐς Σερδικὴν ἀφικνούμεϑα, τρισκαίδεκα 
ἁδὸν ἀνδρὶ εὐζώνῳ τῆς Κωνσταντίνου ἀπέχουσαν. ἔν f 


καταλύσαντες καλῶς ἔχειν ἡγησάμεϑα ἐπὶ ἑστίαν Ἔδέκωναιϑβ 


“ - 3 
Bxai τοὺς μετ᾽ αὐτοῦ βαρβάρους καλεῖν. πρόβατα οὖν xa 


βόας ἀποδομένων τῶν ἐπιχωρίων ἡμῖν, κατασφάξαντες dot- 
στοποιούμεϑα. καὶ παρὰ τὸν τοῦ συμποσίου καιρὸν τῶν μὸν 
βαρβάρων τὸν ᾿Αττήλαν, ἡμῶν δὲ τὸν βασιλέα ϑαυμαζόγτων, 


ὃ Βιγίλας ἔφη, ὡς ovx εἴη ϑεὸν καὶ ἄνϑρωπον δίχαια ovy-a9. 
κρίνειν, ἄνϑρωπον μὲν τὸν ᾿Αττήλαν͵ ϑεὸν y τὸν Θεοδύσιον 


λέγων. ἤαχαλλον οὖν οἱ Οὖννοι, xai κατὰ μικρὸν ὑποϑερα 
. ἀπέσταλχέ νυὶς., ἀπέσταλχέν οὗ Val. 12. συγαπᾶραι N., 
συγνεπᾶραε vulg. 


glónem invadere. Etantea quidem ad eum plures, nunc vero decem 
et septem transfugas mittere. Nec.enim plures apud se ese. .Et 


haec quidem litteris continebantur. Coram autem, Maximinum suis. . 


verbis iusserat" Attilae dicere, ne postularet maioris dignitatis viros 
ad se legatos transire. Hoc enim neque ipsius maioribus dstum 
esse , neque ceteris Scythiae regibus, ied quemlibet militem aut a- 
lium nuntium legs&ionis munus obiisse. Ceterum ad ea, quae inier 
ipsos in dubietate versabantur, diiüdicanda sibi videri, Onegesium 
mitti debere. Qni enim fieri posset, ut in Setdicam, quae 4iruta 
esset, Attilas cum viro consulari conveniret? In hac legatfone 
Maziminus precibus mihi persuasit, ut illi comes essem. Atque itá 
cum barbaris iter facere coepimus, et in Serdicam pervertimus trium 
et decem dierum itinere expedito homini a Constantinopoli distan- 
tem. lbi commorantes δὰ cibum nobiscum sumendum Edecona et 
ceteros barbaros invitandos duximus. Bobus igitur et ovibus, quas 


incolae nobis suppeditaverant, iugulatis, instructo convivio epulati ' 


aumus, Inter epulas barbari Attilam, nos Imperatorem adgirari &t 
extollere. Ad quae Bigilas dixit, minime iustum esse, deum cum 
homine comparaze, hominem Attilam, deum Theodosium vocans. Id 
aegre tulerunt Hunni, et sensim ira accensi exasPperabantur. Nos 


vero alio sermonem detorquere, et eorum iram blandis verbis leni- 
1, 


E PRISCI HISTORIA. 171 


μαιγνόμονοε ἐχαλέπαινον. ἡμῶν δὲ ἐς ἕτερα τρεψάντων τὸν. C.448 
λόγον καὶ φιλοφροσύνῃ τὸν σφῶν αὐτῶν καταπραῦνόντων a " 
ϑυμὰν, μετὰ τὸ δῆῖπνον ὡς διανέστημεν, δώροις ὃ Mokiut- . 
γος "Eóéxeva καὶ Ὀρέστην ἐθεράπευσε, σηρικοῖς do95uact 
ba? λέϑοις Ἰνδικοῖς. ἀναμείνας δὲ τὴν Ἐδέχωγος Ὀρέστης C 
ἀναχῴρησιν, πρὸς τὸν Ἰαξιμῖνον φράζει, ὡς σοφὸς τὸ εἴη 
καὶ ἀριστος, μὴ ὅμοια σὺν τοῖς ἀμφὲ τὰ βασίλεια πλημμδε- 
Aggac* χωρὲς γὰρ αὐτοῦ ἐπὶ δεῖπνον τὸν "Edéxova καλοῦν- 
πες ἑώροις ἐτίμων. ἀπόρου δὲ τοῦ λόγου ὡς μηδὲν ἐπιστα- 
Ἰομένοις φαγνόντος, καὶ ἀνερωτήσασιν ὅπως καὶ κατὰ ποῖον 
ἑαιρὸν περιῶπταις μὲν αὐτὸς, τετίμηται δὲ ὃ Ἐδέκων, oddày V. 34 
ἀπαχριγώμδνος δξῆλθε. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ὡς ἐβαδίζομεν, gé- 
Qu ἐπὶ Βιγίλαν ἅπερ ἡμῖν ᾿Ορέστης εἰρήκει. ὃς δὲ ξκεῖ- 
"o» μὴ δεῖν χαλεπαίνειν ὡς τῶν αὐτῶν Ἔδέχωνε μὴ τυγχά- 
Ij»owra* αὐτὸν μὲν γὰρ ὁπάονά τὸ καὶ ὑπογραφέα εἶναι ᾿4τ- Ὁ 
τήλα, Ἔδέχωνα δὲ τὼ κατὰ πόλεμον ἄριστον, ὡς τοῦ. Ov»- 
γου γένους, ἀναβεβηκέναι τὸν ᾿Ορέστην πολύ. ταῦτα εἰπὼν 
gai τῷ Ἐδέκωνι ἰδιρλογησάμενος ἔφασχον ὕστερον πρὸς ἡμᾶς, 
εἴτε ἀληϑιζόμενος, εἶτε ὑποκρινόμενος, ὡς εἴποι μὲν αὐτῷ τὰ 
9oslonudva, μόγις δὲ αὐνὼν χκαταπραῦναις τραπέντα ἐπ τοῖς 
λεχϑεῖσιν εἰς ἀργήν. ἀφικόμενοι δὲ ἐς Ναϊσσὸν ἔρημο» μὲν 
δὕρομξν ἀγϑρώπων τὴν πόλιν, ὡς ὑπὸ τῶν πολεμίων ἀνατρα- 
14. Ἐδέχων vulg. . 13. εἰπὼν Ἡ., εἰπεῖν vulg. — 19. εἴποι μιὲν 
Cantocl., εἴχομεν vulg. 


| gt. À coena ut surreximus, Maximinus Edeconem et O»sestem doà 
! nis congiliaturus, sericis vestibus et gemmis Indicis donavit. Ore- 
| s deMEie praeetolatus Edeconis discessum verba faciens cum Ma- 
zigino, sibi quidem, ait, illum probum et prudentem videri , qui 
| Xon ut alii ministri regii peccasset. Etenim nonnulli, spreto Oreste, 
Bdeconem ad coenam invitaverant et donis coluerant. Nos autem 
harum omnium rerup. ignari, quo pertinerent Orqstis verba, non sa-, 
tiffipercipientes, cum ex eo sciscitaremur, quomodo ej qua in re 
pectui esset habitus et Edecon honore affectus, nihil respondit, 
εἰ discessit. Postridie cum iter faceremus, Bigilae, quae Orestes 
dixerat, retulimus. Ille vero ait, Orestem non. debere iniquo 
animo ferre, si eadem, quae Edecon, minime esset consecutus. Ore- 
stem enim comitepm et scribam Attilae , Edeconem vero bello.-cla- 
rissimum, ut in gente Hunnorum, longe illum. dignitate antecellere. 
Quae cum loqueretur, patrio sermone Edeconem affatus, non multo 
post nobis confirmavit, seu vera proferret, seu fingeret, se Edeconi .., 
ea, quae príus illi dixeramus, exposuisse, et aegre iram eius ob 
dicta Orestis lenivisse. "Venimus Naissum, quae ab bhestibus fuerat 
eversa et solo aequata: itaque eam desertam hominibus ofendimus, 
praeterquam quod ín ruderibus sacrarum aedium erant quidam ae- 


] 


- Amo 


172 EXCERPTA 
A. C. j48nsicav* ἂν dà τοῖς ἱεροῖς καταλώμασι τῶν ὑπὸ νόσων xcr£- 


Ind. 


Theod. ἢ χομένων τινὲς ἐτύγχανον ὄντες. μιχρὸν dà ἄνω τοῦ ποταμοῦ 
ἐν. καϑαρῷ καταλύσαντες, (σύμπανεα yao τὰ ἐπὶ τὴν ὄχϑην 
Ρ.5ο ὀστέων ἣν πλέα τῶν ἐν πολέμῳ ἀναιρεϑέντων,) τῇ ἐπαύριον 

πρὸς ᾿Αγίψϑεον τῶν ἐν Ἰλλυριοῖς ταγμάτων ἡγούμενον dgixó-5 
μεϑα, od πόῤῥω ὄντα τῆς Ναϊσσοῦ, ἐφ᾽ ᾧ τὰ παρὰ βᾳσιλέ-: 
ὡς ἀγγεῖλαι καὶ τοὺς φυγάδας παράἀλαβεῖν" «ovg γὰρ € τῶν 
εζ, περὲ ὧν ᾿Αττήλᾳ ἐγέγραπτο, αὐτὸν ἔδει παραδιδόναι - 
ἤλθομεν οὖν ἐς λόγους, xai τοὺς & φυγάδας παραδοῦναι ade 

só» τοῖς Οὔννοις παρεσκευάσαμεν" οὗς φιλοφρονησάμενος σύντο 
ἡμῖν ἀπέπεμψε. διανοχτερεύσαντες δὲ καὶ ἀπὸ τῶν ὁρίων 
τῆς Ναϊσσοῦ τὴν πορείαν ποιησάμενοι éni τὸν Ἴστρον nora- 
μιὸν, ὃς τε χωρίον ἐσβάλλομεν συνηρεφὲς, καμπὰς eu 
 Béhyuo)g καὶ περιαγωγὰς πολλὰς ἔχον. ἔν ᾧπερ τῆς uc 

ρας διαφαινούσης, οἰομένοις ἐπὲ δυσμὰς πορεύεσθαι τοῦ “ἥ-ν5 
λίου ἀνατολὴ κατεναντίον ὥφϑη, ὥστε τοὺς ἀπείρως ἔχοντας 
τῆς τοῦ χωρίου ϑέσεως ἀναβοῆσαι, οἷα δὴ τοῦ ἡλίου τὴν ἔν- 
αντέαν ποιουμένου πορείαν καὶ ἕτερα πψρὰ τὰ καϑεστῶτα 
σημαίνοντος. ὑπὸ δὲ τῆς τοῦ τόπου ἀνωμαλίας ἐπὶ dvaro- 

λὰς ἐκεῖνο τὸ μέρος ἔβλεπε τῆς 0009. μετὰ δὲ τὴν δυσχωρέανδο 
ἂν πεδίῳ xai αὐτῷ ὑλώδει παραγινόμεϑα.. δντεῦϑεν βάφβαροε 
πορϑμεῖς ἐν σκάφεσι μονοξύλοις, ἅπερ αὐτοὶ δένδρα ἐκεέμνον- 
φες καὶ διαγλύφοντες κατασχευάζουσιν, ἐδέχοντο ἡμᾶς καὲ 
3. καϑαρῳῷ Cantocl, χαπαρῷ vulg. 5. τῶν Β., τὸν vulg. 15. 


διαφαν. vulg., ἡ τοῦ £4, coni. B. 18. χατεγαντίον ὥφϑη post 
ποιουμένου iterat vulg. παραγεν. vulg. ü 


groti, Paulo longius a flumine ad vacua loca divertentes, (omnia 
enim circa ripam erant plena essibus eorum, qui bello ceciderant,) 
postridie ad Agintheum, copjarum in Illyrico ducem, qui non longe 
a Naisso habitabat, ccessimus, ut, traditis Imperatoris mandatis, 
ciperemus ab eo quinque transfugas, qui septemdecim numerum Xde 
quibus ad Attilam scripserat, explerent. Hominem igitur conveni- 
mus, et quinque profugos Hunnos tradere praecepimus , quos verbis 
consolatus, nolbescum dimisit. Nocte transacta, a montibus Naissi 
Istrum versus pergentes, in angustam convallem per obliquos fle- 
xus et circuitus multos deferimur. Hic cum in ea opinione essemus, 
ut in occasum iter tendere existimaremus, simulatque illuxit, sol exori- 
ens sese ex adverso oculis nostris obiecit. Itaque qui loci situm ignora- 
bant, exclamare, tànquam sol contrarium solito cursum conficeret, et 
-  abhorrentia a constituto rerum ordine designaret: sed propter loci in- 
aequalitatem *ia ea.parte ad Orientem spectat. Ex illo difficili et 
arduo loco ad plana et uliginosa devenimus. Hic nos barbari potti- 
tores in scaphis unico ligno constmtibus, quas arboribus sectis et 


E PRISCI HISTORIA. 173 


διπόρθμᾷνον τὸν ποταμὸν, οὐχ ἡμῶν Bvexa παρασχονασά- Α. Ο. 418 
μεγορ. ἀλλὰ διαπορϑμεύσαντες πλῆϑος βαρβαρικὸν, ὅπερ ἡ- d. ! 
. 4 «ς" 2 , 4 ε « j1 
Liv κατὰ τὴν ὁδὸν ἀπηντήκει, ola δὴ βουλομένου ὡς àmiC 
ϑήραν ᾿ΑἸττήλα διαβαίνειν ἐς τὴν Ῥωμαίων γῆν. τοῦτο dà 
5j» πολέμου παρασκευὴν ποιουμένῳ τῷ βασιλείῳ Σκύϑῃ, npo- 
φάσεει rOU μὴ πάντας αὐτῷ τοὺς φυγάδας δεδόσθαι. π6- 
φαιωθέντες δὲ τὸν Ἴστρον καὶ σὺν τοῖς βαρβάρρις ὡς o 
πορευϑέντες σταδίους, ἐν πεδίῳ τινὲ ἐπιμένειν ἠναγκάσϑη- 
μεν, ὥστε τοὺς ἀμφὲ τὸν Ἐδέκωνα τῷ ᾿Αττήλᾳ γενέσϑαι τῆς 
Ἰοήμετέρας ἀφίξεως μηνυτάς. καταμεινάγτων δὸ σὺν ἡμῖν 
καὶ τῶν ξεναγησάντων ἡμᾶς βαρβάρων, ἀμφὲ δείλην ὀψίαν 
δεῖπνον ἡμῶν αἱρουμένων, κρότος ἵππων ὡς ἡμᾶς ἐρχομένων 
| ἠρύψφο. καὶ δὴ ἄνδρες δύο Σχύϑαιε παρεγένοντο ὡς τὸν 
““ττήλαν ἡμᾶς ἀπιέναε παρακελευόμενοε. ἡμῶν δὲ πρότερον Ὦ 
YMnt τὸ δεῖπνον αὐτοὺς ἐλϑεῖν αἰτησάγτων, ἀποβάντες τῶν 
ἵππων εὐωχήϑησαν, xai ἡμῖν τῆς 000) τῇ ὕστεραίᾳ ἡγή- 
σαντο. παραγδνομένων δὲ ἐς τὰς ᾿Αττήλα σκηνὰς ὠμφὲ S 
τῆς ἡμέρας ὥρᾳ, (πολλαὲ δὲ αὐτῷ ἐτύγχανον οὖσαι,) ἐπέ τὸ 
λόφον τενὸς σχηνοποιῆσαι βουληϑέντων, οἱ ἐπιτυχόντες διδ8- 
λοχώλυύδαν βάρβαροι, ὡς τῆς ᾿Αττήλα ἐν χϑαμαλῷ ὑπαρχούσης 
σχηνῆς. καταλυσάντων δὲ ὅπου τοῖς Σχύϑαις ἐδόχει, Ἐδέ- 
xo» χαὶ ᾿Ορέστης καὶ éxxórrag xai ἕτεροι τῶν ἐν αὐτοῖς λο- 


3. βουλόμενον vulg. 5. παρασχευὴ ποιουμένη coni. B. 11. ὅ- 
μᾶς vulg. 17. τὰς B., τοῦ vulg. ι1δ8. αὐτῷ B., αὐτῶν vulg. 


Cvatis adornant, exceperunt, et flumen transmiserunt, Et Ἰοαρί 
quidem ime ad nos traducendos, sed ad multitudinem barbaro- 
rum traiiciendam erant praeparati, quae nobis in via occurreret, 
quia Attilas ad venationem in Romanorum fines transgredi volebat. 
tvera autem bellum contra Romanos paravit, cuius gerendi occasionem 
sumebat, quod transfugae non redderentur. "Transmisso Istro, se- 
ptuaginta fere stadiorum iter cum barbaris emensi in campo quodam 
Subsstere coacti sumus , tantisper dum Edecon Attilam nostri adven- 
tus certiorem faceret, manentibus interea nobiscum ex barbaris, qui 
10$ erant deducturiL Circa vesperam nobis coenantibge, auditus est 
Mrepitus equorum ad nos venientium. Et duo viri Scythae adve- 
nérunt, qui nos ad Attilam, venire iusserunt. Nobis vero prius eos 
adcoenam accedere rogantibus, de equis descendentes una convivie 
"m inierunt, et postridie viam praeeuntes demonstrarunt, Qua die 
hora fere nona ad Attilae tentoria pervenimus: nam erant ei plurima. 
Et eum in colle quodam tentoria figere vellemus, obvii barbari pro- 
uérunt, quoniam Attilae tentorium esset in planitie positum. 
Quamobrem ad barbarorum arbitrium locum tentorii collocandi 
cpunus Huc Edecon, Orestes, Scotta et alii ex Scythis primores 


——" ΣΝ ma m cHMEEESSUERAXu 


174 EXCERPTA 


A.C. 448 γάδων ἧκον ἀνορωτῶντες τίγων τυχεῖν ἐσπουδακότοῦ τὴν πρὲπ 
Ind168s/gp ποιούμεϑα. ἡμῶν δὲ τὴν ἄλογον ἀποθαυμαζόντων 
Theod.41 , 1 342 ἢ € » TT 
Ριδιέρωτησιν καὶ ἐς ἀλλήλους ὁρώντων, διετέλουν πρὸς ὑχλοῦ 
τῆς ἀποκρίσεως ἕνεκα γινόμενοι. εἰπόντων δὲ, ᾿Αττήλᾳ καὲ 
οὐχ ἑτέροις λέγειν βασιλέα παρακελεύσασϑαι, χαλεπήνας o5 
Zxórrag ἀπεκρίνατο τοῦ σφῶν αὐτῶν ἡγουμένου ἐπίταγμα 
εἶναι" οὐ γὰρ ἂν πολυπραγμοσύνῃ σφετέρᾳ παρ᾽ ἡμᾶς ἐ- 
Υ.35ληλυϑέναι. φησάντων δὲ μὴ τοῦτον ἐπὲ τοῖς πρέσβεσε xsL- 
σϑαι τὸν νόμον, ὥστε μὴ ἐντυγχάνοντας, μηδὲ ἐς ὄψιν ἐρ-- 
χομένους παρ᾽ οὕς ἐστάλησαν, δι’ ἑτέρων ἀναχρίνεσϑαι ὧν ὅὃ-τῷ 
ψεχα πρεσβεύοιντο, καὶ τοῦτο μηδὲ αὐτοὺς ἀγνοεῖν Σκύϑας 
Βϑαμινὰ παρὰ βασιλέα πρεσβευομένους" χρῆναι δὲ τῶν ἴδων 
κυρεῖν, μὴ γὰρ ἄλλως τὼ τῆς πρεσβείας ἐρεῖν" ὡς τὸν ᾿“ς-- 
| φήλαν ἀνέζευξαν, καὶ αὖϑις ἐπανῆχον Ἐδέκωνος χωρὶς , καὲ 
ἅπαντα, περὲ ὧν ἐπρεσβευόμεϑα, ἔλεγον, προστάττοντες τὴνὶ 9 
ταχίστην ἀπιέναι, εἰ μὴ ἕτεθα φράζειν ἔχοιμεν. ἐπὲ δὲ τοῖς 
λεχϑεῖσι πλέον ἔτι ἀποροῦντες, (οὐ γὰρ ἦν ἐφικτὸν γινώσχειν 
ὅπως ἔκδηλα ἐγεγόνει τὰ ϑεῶν παράβυστα δεδογμένα βασιλεῖ.) 
συμφέρειν ἡγούμεϑα μηδὲν περὲ τῆς πρεσβείας ἀποχρέγε- 
σϑαι, εἰ μὴ τῆς παρὰ τὸν ᾿Αττήλαν εἰσόδου τύχοιμεν ? διὸλο 
ἐφάσκομεν, εἴτε τὰ εἰρημένα τοῖς Σκύϑαις, εἴτε καὶ ἕτερα 


Δ. ἀνερωτῶντες CL, ἀνερώῶντες vulg. 4. γενόμενοι vulg. " 17. 
ἔτε ἀποροῦντες B., ἐπαποροῦντες vulg. 18. τὰ ἐν παραβύ--: 
στῳ Ν. pro τὰ ϑεών παράβ. 


mox advenerunt, et ex nobis quaesierunt, quarum rerum consequen- 
darum gratia hanc legationem suscepissemus. Nos vero invicem in» 
tueri et tam ineptam percunctationem admirari. llli nihilominus 
perseverare , et nobis, ut responderemus; instabant. At quum soli 
Auilae, non aliis Imperatorem mandata expotnere iussisse respondis- 
semus, Scotta offensus, hoc sibi a suo duce praeceptum esse dixit, 
neque sua sponte se ad nos venisse, Nos vero obtestari, nusquam 
hanc legem legatis impositam, ut per alios mandata edant et palam 
faciant, antequam eos, ad quos missi sint, adierint, et in conspectum 
eorum venerint. Neque hoc Scythas nescire, qui saepenumero lega- 
ios ad Impera&orem miserint, Idem et nobis contingere par esse, ne- 
quealiter nos mandata esse dicturos. Quibus auditis ad Attilam per- 
. rexerunt, unde non multo post sine Edecone reversi, omnia, quae 
cum illis agere in mandatis habebamus, dixerunt, confestimque, 
nisi quid aliud nobis cum illis rei esset, discedere iusserunt. Quae 
ubi audivimus, animis dobii suspensique haesimus. Nec enim satis 
intelligere poteramus , qua ratione occulta Imperatoris consilia pa- 
tefacta essent. Quamobrem potius esse duximus, nibil quicquam 
de mandatis nostris efferre, priusquam nobis Attilam adeundi po- 
testas fieret: itaque respondimus: ,Sive ea, quaeScythae modo pro: 


Φ 


| E PRISCI HISTORIA. . 155 


E 5 M TINI TE , τοῦ σφῶν αὐτῶν ἡγουμένου τὴν πεῦ- A.C. 449 
"t ! μηδαμῶς ἄλλοις τούτου χάριν διαλεχϑήσεσϑαι. Ind. i 
gi» ξέναι. X04 μηδαμῶς ἐς xao X Theod.41 
οἱ δὲ ἡμᾶς παραχρῆμα ἀναχωρεῖν προσέταττον. ἐν naga-C 
ἢ δὲ τῆς 000) γονομένους τῆς ἀποχρίσεως ἡμᾶς ὃ Βιγί- 
pac Varendugero, &ni ψεύδει ἁλῶναι ἄμεινον λέγων ἢ ἀπρά- 
χτους ἀναχωρεῖν. ,,εἱ γὰρ ὃς λόγους τῷ ᾿Αττήλᾳ ἔτυχόν, φη» 
σιν, ἐληλυθὼς, ἐπεπείκειν ῥᾳδίως ἂν αὐτὸν τῆς πρὺς Ῥω- 
μαίους ἀποστῆναι διαφορᾶς, οἷα δὴ ἐπιτήδειος αὐτῷ ἂν τῇ 
κατὰ ᾿“νατόλιον “πρεσβείᾳ γενόμενος." ταῦτα εὔνουν αὐτῷ τὸν 
| Ιϑξεδέχωνα ὑπάρχειν" core λόγῳ τῆς πρεσβείας καὶ τῶν ὅπωσ- 
| φῦν, εἴτο ἀληϑῶς, tirs ψευδῶς, ῥηϑησομένων προφάσεως 
τυχεῖν ἐπὶ τῷ βουλεύσασϑαι περὲ τῶν αὐτοῖς κατ᾽ ᾿“ττήλα Ὁ - 
δεδογμένων, καὶ ὅπως τὸ χρυσίον, οὗπερ ἔφασκε δεῖσϑαι ὃ 
Ἐδέχων,, χομίσαι τὸ διαγνεμηϑησόμενον ταττομένοις ἀνδρασι- 
Ἰδπροδεδομένος dà ἐλελήϑει. ὃ yag ᾿Ἔδέχων, sire δόλῳ ὗπο- " 
σχόμενος, εἴτε καὶ τὸν Ὀρέστην εὐλαβηϑεὶς, μὴ ἐς τὸν ᾿4τ- 
τήλαν ἀγάγοι ἅπερ ἡμῖν ἐν τῇ Σερδικῇ μετὰ τὴν ἑστίασιν 
εἰρήκει, ἐν αἰτίᾳ ποιούμενος τὸ χωρὶς αὐτοῦ βασιλεῖ καὶ τῷ 
εὐνούχῳ ἐς λόγους αὐτὸν ἐληλυϑέναι, καταμηνύει τὴν μελε- 
λοτηϑεῖσαν αὐτῷ ἐπιβουλὴν καὶ W ποσὸν τοῦ ἐκπεμφϑησομένου 


5. ψεύδει Cl., ψευδῆ vulg. 9. διὰ ταῦτα H., ταῦτα [δ' ἔ- 
λεγὲεν ἐλπίζω») εὔνουν» coni. B. 14. χομίσαιτο διαν. Vales. 
male, διανεμ. [roig ὑπ’ αὐτὸν ταττ. coni. B. 15. προδε- 
δομένος Vales., προσδεδομένος vulg. ἐλελήϑει Β., ἐληλύϑει 
JO vulg. 18. ἐν aite Cantocl., ἐναγτέα vulg. 


tglerunt, sive alia nuntiaturi venerimus, neminem nisi ducem ve- 
strum quaerere decet, neque de his cum aliis ullo pacto disserere 
constituimus.* llli vero nos quam primum abire iusserunt. Dum 
reditum parabamus, Bigilas nos propter responsionem Scythis fa- 
* ctam increpavit. Longe enim potius luisse in mendacio deprehendi, 
quam re infecta domum reverti. ,Si enim, inquit, cum Attila col- 
locutus fuissem , facile illi a contentione cum Romanis discedere 
persuasissem , quippe qui antea familiaritatem cum illo in legatione 
cum Anatolio suscepta contraxi.* Atque inde Edeconeln quoque bene 
sibi velle dixit, ideoque specie legationis et eorum, quae vere aut 
falso dicturi essent, ope viam se inventuros esse speravit, qua com- 
positas in Attilam insidias exsequerentur, δὲ aurum , quo Edecon 
| sibi ad eam rem opus esse eunucho dixerat, adferretur, quod certis 
hominibus divideretur. Sed Bigilam latebat, se proditum : Edecen 
enim, sive simulate cum eunucho pactus, sive ut ab Oreste sibi ' 
caveret, ne ob eam causam , quam in Serdica inter coenandum no- 
bis indicaverat, iratus ad Attilam deferret, quod sine se secretos ' 
sermones cum Imperatore et eunucho habuisset, Attilae comparatam 
in ipsum coniarationem aperuit, et auri summam, quam in eam 
rem mitti convenerat, sumul et ea, quae per nos in ista legatione 


* 


176 EXCERPTA 


« 
Α C. 448 χρυσίου, ἐχλέγεε dà καὶ ἐφ’ οἷς τὴν πρεσβείαν Θ᾿ ιοὐμεϑα. | 
Theod i1 τῶν δὲ φορτίων ἤδη τοῖς ὑποζυγίοις ἐπιτεϑέντων, καὶ dydy— 


P.5ax*g τὴν πορείαν κατὰ τὸν τῆς νυχτὸς καιρὸν ποιεῖσθαι πεε-- 
ρώμενοι, μετεξέτεροι τῶν βαρβάρων παραγενόμενοι ἐπιμεῖνοκε. 
ἡμᾶς τοῦ καιροῦ χάριν παρακελεύσασϑαε τὸν diria &a-5 
γον. ἂν αὐτῷ οὖν τῷ χωρίῳ, 09e» καὶ διανέστημεν, ἦχον 37— 
pl» βοῦν ἀγοντές τινες καὶ ποταμίους ἰχϑύας παρὰ τοῦ ᾽.1:τ- 
τήλα διαπεμῳφϑέντας. δειπνήσαντες οὖν ἐς ὕπνον ἐτράπημεν- 
ἡμέρας δὲ γενομένης φόμεϑα μὲν ἥμερόν τι" καὶ πρᾶον παρὰ 
τοῦ βαρβάρου μηνυϑήσεσϑαις ὃ δὲ πάλιν τοὺς αὐτοὺς ἔ-τὸ 

Βπεμπε, παραχελευόμεγος ἀπιέναι. εἰ μὴ ἔχοιμέν τι παρὰ τὰ 
αὐτοῖς ἐγνωσμένα λέγειν. οὐδὲν οὖν ἀποχρινάμενοι πρὸς 
τὴν 000» παρασχευαζόμεϑα, καίπερ τοῦ Βιγίλα διαφιλονει- 
κοῦγντος λέγειν εἶναι καὶ ἕτερα ἡμῖν ῥηθησόμενα. ἐν noÀÀg 
δὲ κατηφείᾳ τὸν αξιμῖνον ἰδὼν, παραλαβὼν Ῥουστίκεονι 8 
ἐξεπιστάμενον τὴν βαρβάρων φωνὴν, ὃς σὺν ἡμῖν ἐπὶ τὴν 
Σκυϑικὴν ἐληλύϑει — οὐ τῆς πρεσβείας ἕνεκα ἀλλὰ κατὰ πρῶ- 
ξέν τινα πρὸς Κωνστάντιον, ὃν Ἰταλιώτην ὄντα ὑπογραφέᾶ 
"Αττήλᾳ ἀπεστάλκει ᾿Δέτιος ὃ τῶν ἑσπερίων Ῥωμαίων στρα- 
τηγὸς, --- παρὰ τὸν Σκότταν ἀφιχνούμενος, (οὐ γὰρ Ὀνηγήσεοςλο., 
τηνικαῦτα παρῆν.) καὶ αὐτὸν προσειπὼν ὕφ᾽ ἑρμηνεῖ τῷ Pov- -— 
Covixío ἔλεγον δῶρα πλεῖστα παρὰ τοῦ αξιμίγου λήψεσθαε, 
εἶπερ αὐτὸν τῆς παρὰ τὸν ᾿Αττήλαν εἰσόδου παρασκχευάσδε 


" 
23. τοῦ ᾿Αττήλα vulg. 


4 
tractanda erant, enuntiavit, lIumentis iam adornatis et neéessitate 
ad iter tempore noctis carpendum adacti, occurrere ex barbaris, qui — 
dicerent , Áttilam iubere nos propter tempus noctis intempestivum 
remanere. In eundem igitur locum, unde proficiscebamur, praesto 
fuere, qui bovem agebant et pisces fluviatiles nobis ab Attila missos 
adferebant. Coenati nos dermitum contulimus. Luce orta in spem 
adducebamur, Attilam se ad lemitatem daturum, et aliquod mite | 
responsum ad nos ab ipso emanaturum. lle vero denuo eosdem , . 
misit, iussitque abire , si nihil aliud negotii, nisi quod iam omnibus 
cognitum erat, nobis cum illo intercederet. Nullo dato responso 
ad iter nos accinximue, etsi Bigilas omni ope contenderet, ut re- i 
sponderemus, nos alia dicenda habere. Ego vero cum Maximinum 
moerore confici viderem, assumto Rusticio, qui barbaroruni lin. 
guae peritus erat, et nobiscum in Scythiam venerat non legationis, 
sed privatae rei causa, ad Constantium ex Italia oriundum, quem ad 
Attilam Aétius, Occidentalium Romanorum duz, ut illi ab epistolis 
esset, miserat, Scottam adii ,(nec enim aderat Onegesius,) et cum 
illo per Rusticium interpretem collocutus, eum plurima dona a 
Maximino laturum dizi, δὶ illi aditus ad Attilam copiam faceret. Le- 


E PRISCI HISTOMIA. 177 


ευχεῖν. τὴν γὰρ αὐτοῦ πρεσβείαν ov μόνον ' Pouafotg καὶ A.C. 448 
Οὔννοες ξυνοίσειν, ἀλλὰ καὶ Ὀνηγησίῳ, ὃν παρ᾽ αὐτὸν βασι- ἴσθι ἀκι 
Ma ἰέναο βούλεταε καὶ τὰ τοῖς ἔϑγεσε διευχρινῆσαε ἀμφίβο- 
| 4a* ἀφικόμενον δὲ μεγίστων τεύξεσϑαι δωρδῶν. χρῆναι 
τὸν ΝᾺ παρόντος ᾿Ονηγησίου ἡμῖν, μᾶλλον δὲ τἀδελφῷ éni τῇ 
ἐγαϑῇ συναγωνίζεσϑαι πράξει. πείϑεσϑαι dà καὶ αὐτῷ τὸνΥ͂.36 
᾿δἀτήλαν μεμαϑηκέναι ἔλεγον. οὐχ ἐν ἀχοῇ δὲ ἔσεσϑαι βε- 
FP βαίως τὰ xav αὐτὸν, sb μή γε πείρᾳ τὴν αὐτοῦ γνοίη δύνα- 
μεν. 6 dà ὑπολαβὼν μηκέτι ἀμφιβόλους εἶναι ἔφη τοῦ καὶ 
τοαὐτὸν ica τῷ ἀδελφῷ παρὰ ᾿Αττήλᾳ λέγειν τε καὶ πράττειν . 
zai παραχρῆμα τὸν ἵππον ἀναβὰς ἐπὶ τὴν "rra διήλασϑο 
σχηνήν. πρὸς δὲ τὸν Ἰϊαξιμῖνον ἐπανελϑὼν λύοντα àuaD 
τῷ Buy καὶ διαπαρούμενον ἐπὲ τοῖς καϑεστῶσιν ἔλεγον & 
τε τῷ Σκχόττᾳ διείλεγμαι καὶ ὅπερ παρ᾽ αὐτοῦ ἠχηκόειν, xai 
ic δεῖ τὰ τῷ βαρβάρῳ δοϑησόμενα παρασκευάζειν δῶρα xai 
| τὰ αὐτῷ παρ’ ἡμῶν ῥηθησόμενα ἀναλογίζεσϑαι. ἀμφότεροι 
οὖν ἀναπηδήσαντες, (ἐπὶ ydo τοῦ ἐδάφους καὶ τῆς πόας κεῖ- 
σφᾶς συνέβαινεν,) ἐπήνεσάν τὸ τὴν πρᾶξιν, καὶ τοὺς 
ἤδη μετὰ τῶν ὑποζυγίων ἐξορμήσαντας ἀνεχάλουν, καὶ διε-Ῥ. 53 
τοσχέψαντο ὅπως τὸ προσείποιεν τὸν ᾿Αττήλαν, καὶ ὅπως αὐτῷ 
τά τε βασιλέως δῶρα δοῖεν καὶ ἅπερ αὐτῷ ὃ Μαξιμῖνος ἐ- 


2. βασιλεὺς N. Aut βούλεσϑαι B. 8. γνοίημεν coni. CL το. 
e jay vulg. 


tum enim venire de rebus, quae non solum Romanis et Hunnis 
| S ximam essent utilitatem allaturae, sed etiam ipsi Onegesio. Im- 
torem enim poscere, illom ad se legatum ab Attila mitti, qui 
| iudicaret controversias inter utramque gentem, unde nonnisi in- 
gentibus denis cumulatus esset rediturus. Oportere igitur illum, 
eum Onegesius non adsit, in tam praeclara actione nos aut potius 
fratrem ipsum adiuvare. Et ipsi quoque Áttilam plurimum fidere 
dixi me accepisse. Sed non satis firma esse audita, nisi re ipsa 
motum faceret quantum illi Attila tribueret. Atque ille: ,,Ne am- 
plius, inquit, dubii sitis. Aeque ac frater apud Áttilam valeo au- 
|  etoritate, seu verbis, seu facto opus est Εἰ ascenso equo, ad 
Attilae tentorium contendit Ego vero ad Maximinum rediens, qui . 
una cum Bigila angebatur animo, et incertus erat quid constituendum 
| esset , marravi sermones, quos babueram cum Scotta, et quae ab ipso 
audieram. Atque adeo illum excitavi ad praeparanda munera, quibus 
Scottam remuneraretur, et praemeditandum, quibus verbis Attilam atfa- 
retur. Surrexerunt igitur (offenderam enim illos in solo herbidoiacentes,) 
etoperam a me egregie navatam laudarunt, et eos, qui se iam cum iu- 
, mentis itineri accinxerant, revocarunt. Tum etiam qua oratione Áuilam 
derentur, et quo modo dona Imperatoris, et quae Maximinus 
ipse adferebat, traderent, inter se agitarunt. Dum in harum rerum 


Dexippus , Eunapius etc. 12 


178 EXCERPTA 


A.C.448xójuLey.  dugi dà ταῦτα novovuévovc διὰ τοῦ Σχύόττα ὁ dr 


Ind. i 


Theod.41 


τήλας μετεπέμψατο, καὶ δῆτα ἐς τὴν ἐκείνου παραγινόμεϑα, 
ὑπὸ βαρβαριχοῦ κύχλῳ πεφρουρημένην πλήϑους. ὡς δὲ sia- 
ódov ἐτύχομεν, εὕρομεν ἐπὶ ξυλίνου δίφρου τὸν ᾿Αττήλαν 


καϑήμενον. στώντων δὲ ἡμῶν μικρὸν ἀπωτέρω τοῦ ϑᾷνου ,5 


προσελϑὼν ὃ Μαξιμῖνος ἠσπάσατο τὸν βάρβαρον, rà τε πα- 
ρὰ βασιλέως γράμματα δοὺς ἔλεγεν, ὡς σῶν εἶναι αὐτὸν καὲ 


Βτοὺς ὠμφ᾽ αὐτὸν εὔχεται βασιλεὺς. 0 δὲ ἀπεχρίγατο, ἔσεσϑαε 


“Ρωμαίοις ἅπερ αὐτῷ βούλοιντο. καὶ ἐπὶ τὸν Βιγίλαν &v- 


ϑὺς τρέπει τὸν λόγον, ϑηρίον ἀναιδὲς ἀποχαλῶν, ὅτου χάρεντο 


παρ᾽ αὐτὸν ἐλϑεῖν ἠϑέλησεν ἐπιστάμενος τά τε αὐτῷ καὲ 
᾿νατολίῳ ἐπὶ τῇ εἰρήνῃ δόξαντα, ὡς εἴρητο μὴ πρότερον 
πρέσβεις παρ᾽ αὐτὸν ἐλθεῖν, πρὲν ἢ πάντες οἱ φυγάδες éx- 
δοθεῖεν βαρβώροις. τοῦ δὲ “φήσαντος, ὡς ἐκ Σκυϑικοῦ γένους 


παρὰ “Ῥωμαίοις οὐκ εἴη φυγὰς, (τοὺς γὰρ ὄντας ἐχδεδό-τ5 


σϑαι,) χαλεπήνας μᾶλλον κα αὐτῷ πλεῖστα λοιδορησάμενος 


Cucra βοῆς ἔλεγεν, ὡς αὐτὸν ἀνασκολοπίσας πρὸς βορὰν οἰω- 


ψοῖς ἐδεδώχει ἄν, εἰ μή γε τῷ τῆς πρεσβείας ϑεσμῷ λυμαί- 
γεσϑαι ἐδόκει καὶ ταύτην αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἀναιδείᾳ xai τῇ τῶν 


λόγων ἐταμότητι ἐπιϑεῖναι δίκην. φυγάδας γὰρ τοῦ oqeré-20 


eov ἔϑνους παρὰ “Ῥωμαίοις εἶναι πολλοὺς, ὧν ἐχέλευο τὰ 
4. μετεπέμψατοἶβ., μετέπεμψέ τε valg.— παραγεν. vulg. 3. χύ- 


κλου vulg — 8. βασιλεῦσιν vulg. 15. Ῥωμαίους vulg. 3 
βορὰν Val, Bodódy vulg. 18. ϑεσμῳῷ Val, ϑερμῷ vulg. 
19. τῷ pro x«i coni. Cl. . 


eura versabamur, Áttilas nos per Scottam arcessivit: itaque ad eius 
tentorium iter direximus, quod barbarorum multitudine, qui in 
orbem excubias agebant, erat circumdatum. Introducti Attilam se- 
dentem in sella lignea invenimus. Stetimus paulo remotius ab eius 
solio: mox processit Maximinus ct salutavit barbarum. Εἰ lmpera- 
toris litteras tradens dixit, salvum et incolumem illum suosque 
precari Imperatorem. ἘΠ barbarus, ,Sit et Romanis quemadmodum 
et mihi cupiunt," inquit, Statimque ad Bigilam convertit oratio- 
nem, feram impudentem vocans, quaerebat, qua re impulsus ad ipsum 
venisset, cum sibi eorum, quae ct ipse et Anatolius de pace sen- 
sissent, conscius esset: non enim prius ad se legatos accedere de- 
buisse, quam omnes profugi, qui apud Romanos exstarent, redditi 
essent. Bigila vero respondente, nullum. amplius apud Romanos re- 
periri transfugam Scythici generis; omnes enim redditos esse; magis 
exasperatus Áttilas, in eum multa probra et convitia ingessit Et 
cum clamore dixit, se illum in crucem acturum et praedam vulta- 
ribus praebiturum fuisse, nisi leges legationis hac impudentis cius 
orationis ct temeritatis poena offendere vereretur. Etenim restare 
adhuc apud Romanos plures transfugas, quorum nomina, ut erant 


E PRISCI HISTORIA. : 179 
ὀγόματα ἔγγεγραμμένα χάρτῃ τοὺς ὕπογραφέας ἀναγινώσκειν. Α. C. 448 


ex δὲ διεξῆλθον ἅπαντας, προσέταττε μηδὲν μελλήσαντα d- T od. 
πιέναι" συμπέμψειν δὲ αὐτῷ καὶ Ἤσλαν Ῥωμαίοις λέξοντα, ái 
πάνεας τοὺς παρά σφισι καταφυγόντας βαρβάρους ἀπὸ τῶν 
δΚαρπιλεόνος χρόνων, ὃς ὡμήρευσε παρ᾽, αὐτῷ παῖς ὧν 
"Δετίου τοῦ ἐν τῇ ἑσπέρᾳ “Ῥωμαίων στρατηγοῦ, ἐκπέμψαι D 
παρ᾽ αὐτόν. καὶ γὰρ οὐ συγχωρήσειν τοὺς σφετέρους ϑερά- 
! worrac ἀντίον αὐτοῦ ἐς μάχην ἰέναι, καίπερ μὴ δυναμένους 
εἰφελεῖν τοὺς τὴ» φυλαχὴν αὐτοῖς τῆς οἰκείας ἐπιτρέψαντας 
Ἰογῆς. τίνα γὰρ πόλιν ἢ ποῖον φρούριον σεσῶσϑαι, ἔλεγεν, 
ὕπ᾽ ἐχείνων, οὗπερ αὐτὸς ποιῆσαι τὴν αἴρεσιν ὥρμησεν; ἀ» 
παγγείλαντας δὲ τὰ αὐτῷ περὲ τῶν φυγάδων δεδογμένα, αὖ- 
ϑις ἐπανήχειν μηνύογτας πάχερον αὐτοὺς ἐχδιδόναι βούλονται 
ἢ τὸν ὑπὲρ αὐτῶν ἀναδέχονται πόλεμον. παρακελευσάμενος 
150à πρότϑρον καὶ τὸν αξιμῖνον ἐπιμένειν, ὡς δ αὐτοῦ περὲ 
τῶν γεγραμμένων ἀποχρινούμεγνος βασιλεῖ, ἐπέτρεπε τὰ δῶ- 
ρα. δόντες τοίνυν καὶ ἐπανιόντες ἐς τὴν σχηνὴν, ἑκάστου 
τῶν λεχϑέντων πέρι ἰδιολογούμεϑα. καὶ Βιγίλα ϑαυμάζον»-Ῥ. 54 
Toc ὅπως πάλαι αὐτῷ πρεσβευομένῳ ἥπιός τὸ xai πρᾶος νο- 
ομισϑεὶς τότε χαλεπῶς ἐλοιδορήσατο, ἔλεγον, μή ποτέ τινὸς 
τῶν βαρβάρων τῶν ἐν Σερδικῇ ἑστιαϑέντων σὺν ἡμῖν δυσμε- 
»5j αὐτῷ τὸν ᾿Αττήλαν παρεσχεύασαν, ἀπαγγείλαντες, ὡς ϑεὸν 


2. ἅπαντας N., ἀπόντας vulg. 3. λέξαντα vulg. 7. οὐ 
add. N. — i1. ἀπαγγείλωαντες vulg.— 21i. ἑστεαϑέγτων Cl., ai- 
τιαϑέντων» vulg. 


in charta descripta , iussit scribas recitare. Hi ubi omnia legerant, 
AtUilas Bigilam "una cum Esla sine mora proficisci iussit Romanis 
denuntiatum , ut. omnes transfugas Scythicae nationis, quotquot in 
eorum potestate essent, redderent, a tempore Carpilionis, filii Aé- 
tii, Bomanorum Occidentalium ducis, qui obses apud eum fuerat, 
Non enim se servos suos secum manus conserere passurum esse, 
quamquam ne iis quidem, qui suae ditionis custodiam illis commi- 
serint, prodesse possint. Quae enim urbs, quod castellum ab illis 
it defendi, quod evertere aut diruere apud se constitutum ha- 
uerit? Postquam exposuerint a se de transfugis decreta, redire 
eos quamprimum iussit renuntiatum , utrum transfugas reddere, an 
bellum eo nomine malint suscipere. Non multo ante Maximinum 
paulum. exspectare iusserat, dum ad ea, quae Imperator scripserat, 
er se responsum daret, munera petiit. Quae postquam dedimus, 
n tentorium nostrum nos recepimus, et de singulis, quae dicta fue- 
rant, inter nos disseruimus. Cum autem  Bigilas admiraretur, qui 
fieret, ut Attilas, qui sibi iampridem, cum legatus ad illum veniret, 
comis et perhumanus visus esset, tunc se acerbis contumeliis affe- 


180 EXCERPTA ' 


A.C. 448u3» τὸν Ρωμαίων ἐχάλει βασιλέα, ἀνϑρωπον dà τὸν ᾿Αττή- 
πάτα λαν, τοῦτον τὸν λόγον ὃ Μαξιμῖνος ὡς πιϑανὸν ἐδέχετο, οἷα δὴ 
γ.3γἀμέτοχος ὧν τῆς συνωμοσίας ἣν xarà τοῦ βαρβάρου ὃ εὐ- 
γοῦχος ἐποιήσατο. ὃ δὲ Βιγίλως ἀμφίβολός τε ἦν, καὶ ἐμοὲ 
Βέδόκει προφάσεως ἀπορεῖν, δι’ ἣν αὐτῷ ὃ ᾿Ατεήλας ἐλοιδορή-5 
σατο" οὔτε γὰρ τὰ ἐν Σερδικῇ, ὡς ὕστερον ἡμῖν διηγεῖτο, 
οὔτε τὼ τῆς ἐπιβουλῆς εἰρῆσϑαι τῷ ᾿Αττήλᾳ ἐνόμιζεν, μη- 
δενὸς μὲν ἑτέρου τῶν ἐκ τοῦ πλήϑους διὰ τὸν ἐπικρατοῦντα 
κατὰ πάντων φόβον ἐς λόγους αὐτῷ ϑαῤῥοῦντος ἐλϑεῖν, Ἐδέ- 
xovoc δὲ πάντως ἐχεμυϑήσονξος διά τε τοὺς ὅρχους καὶ tz119- 
ἐδηλίαν τοῦ πράγματος, μή ποτε καὶ αὐτὸς, ὡς τοιούτων μέτοχος 
λόγων, ἐπιτήδειος νομισϑεὶς, ϑάνατον ὑφέξει ζημίαν. ἐν τοι- 
αὐτῃ οὖν ἀμφιβολίᾳ rvyyavovow ἐπισεὰς Ἐδέχων, καὶ τὸν 
Βιγίλαν ἔξω τῆς ἡμετέρας ἀπαγαγὼν συνόδου, ὑποχρινάμε- 
C»og τὸ ἀληϑίζεσθαι τῶν αὐτοῖς βεβουλευμένων ἕνεκα, καὶ vc15.- 
χρυσίον κομισϑῆναι παρακελευσάμενος τὸ δοθϑησόύμενον τοῖς 
ἅμα αὐτῷ περὲ τὴν πρᾶξιν ἐλευσομένοις, ἀνεχώρει. πολυ- 
πραγμονοῦντα δὲ τώες οἱ τοῦ Ἐδέκωνος πρὸς αὐτὸν λόγοε 
ἀπατᾷν ἔσπευδεν ἠπατημένος αὐτὸς, καὶ τὴν ἀληθῆ αἰτίαν 
ἀποχρυψάμενος ἔφασκε παρ᾽ αὐτοῦ Edéxcvoc εἰρῆσϑαι, ὡς καΐχο 
αὐτῷ Ó ᾿“ττήλας περὲ τῶν φυγάδων χαλεπαΐνοι" ἔδει γὰρ ἢ 
. duéro ; : *kKdé- 
xoror VAL, Ἔθδών τὰς. Soo! τ BM 


cisset, dixi, vereri me, ne qui ex barbaris, qui in Serdica nobiscum 
epulati erant, Áttilam infensum nobis reddidissent, et Bigilam Ro- 
manorum Imperatorem deum, Áttilam vero hominem, appellasse, re- 
tulissenL— Quam orationem Maximinus ut verisimilem est amplexus, 
quia coniurationis in Attilam ab eunucho initae particeps non fue- 
rat Sed Bigilas ambiguus animi erat, neque causam suspicari posse 
videbatur, quare Attilas eum tam acerbis convitiis insectatus esset. 
Nec enim in animum suum inducere poterat, ut nobis postea retulit, 
enuntiata fuisse, quae in convivio in Serdica dicta fuerapt, nec 
coniurationem in Attilam detectam, cum nemo ex omni multitudine, 
quae Áttilam circumstabat, excepto Edecone, prae metu, qui o- 
Innium mentes pervaserat, cum Áttila sermonem instituere audcret , 
Edeconem autem studiose operam daturum censeret, omnia silentio 
transigere, tum propter iusiurandum, tum propter negotii gravita- 
tem: ne, quia clandestinis in Attilam consiliis interfuerat, reus iu- 
dicatus, poena mortis afficeretur. Haec cum ambigua mente volve- 
remus, Edecon supervenit, et abducto a nostro coetu Bigila, (finge- 
bat enim velle vere et serio de praemeditatis inter eos insidiis age- 
re,) ubi aurum adferri praecepit, quod his daretur, qui exsequendo 
facinori operam mavaturi essent, discessit Ego vero cum Bigilam 
curiosius inquirerem, quos sermones secum Edecon habuisset , deci- 


E PRISCI HISTORIA. 181 
πάγετας ἀπολαβεῖν, ἢ πρέσβεις ἔκ τῆς μεγίστης Btovoíac À.C. 448 


εἴφεκέσθαι πρὸς αὐτόν. ταῦτα διαλεγομένοις παραγενόμενοι Theod. 

- 9 , , $ € “ € ἠν 
τινες τῶν ᾿Αττήλα ἔλεγον, μήτε Βιγίλαν, μητε ἡμᾶς Ῥωμαῖον 

αἰχρεάλωτον 5 βάοβαρον ἀνδράποδον ἢ ἵππους ἢ ἕτερόν τεῦ 

ππιλὴν τῶν εἷς τροφὴν αἐνεῖσϑαι, ἄχρις ὅτου τὰ μεταξὺ “Ρω- 
μαέων καὶ Οὔννων ἀμφίβολα διαχριϑείη. σεσοφισμένως δὸ 
ταῦτα καὶ κατὰ τέχνην ἐγένετο τῷ βαρβάρῳ, ὥστε τὸν μὲν 
|». Bia ῥᾳδίως ἐπὶ τῇ κατ᾽ αὐτοῦ ἁλῶναι πράξει ἀποροῦντα 
β αἰτίας, ἐφ᾽ ἧπερ τὸ χρυσίον κομίζοι, ἡμᾶς δὲ προφάσεε ἀπο- 
ιοχρέσεως ἐπὶ τῇ πρεσβείᾳ δοϑησομένης Ὀνηγήσιον ἀπεχδέξα- 
σθαι, τὰ δῶρα κχομιούμενον ἅπερ ἡμεῖς τὸ διδόναι ἐβουλό-- 
μεϑα καὶ βασιλεὺς ἀπεστάλκεε. συνέβαινε γὰρ αὐτὸν σὺν 
| τῷ πρεσβυτέρῳ τῶν ᾿Αττήλξδε παίδων ἐς τὸ τῶν ᾿Αἰκατζίρων 

ἔϑνος ἐστάλθαι, 0 ἐστι Σκυϑικὸν ἔϑνος, παρέστη δὲ τῷ “Ατ- Ῥ-55 
1515Àa ἐξ αἰτίας τοιᾶσδε. πολλῶν κατὰ φῦλα xai γένη ἀρχὸν- 
τῶν τοῦ ἔϑνους, Θεοδόσιος ὃ βασιλεὺς ἐκπέμπει δῶρα, ὥστϑ 
δμονοίᾳ σφετέρᾳ ἀπαγορεῦσαι μὲν τῇ τοῦ ᾿ἡττήλα συμμαχίᾳ, 
τὴν δὲ πρὸς “Ρωμαίους [συμμαχίαν) ἀσπάζεσθαι. ὃ δὲ τὰ 
δώρα ἀποχομίζων οὐ «rà τάξιν δχάστῳ τῶν βασιλέων τοῦ 
χοέϑγους δίδωσιν, ὥστε τὸν Κουρίδαχον πρεσβύτερον ὄντα τῇ 


συμμαχία») εἰρήνην H. mg. — 19. ὁχάστου vulg. 


pere conatus est, deceptus et ipse , €t veram causam oecultams eom- 
mentus est sibi Edeconem dixisse, Attilam illi quoque propter 
transfugas succensuisse. Oportuisse enim aut omnes restitui, aut 
legatos summa auctoritate praeditos ad illum venire. Maec dum 
loquebamur , advenere ab Attila, qui Bigilam et mos prohiberent, 
captivum Romanum, aut barbaram rmeancipiuwm, aut equos, aut qwic- 
am aliud emere, praeterquam quae ad vietum necessaria erant, 
nec inter Romanos et Hunnos de rebus eontroversis convenisset. 
Haec callide et praemeditato consilio barbarus faciebat, quo faci- 
lius Bigilam in consilio contra se exsequendo deprehenderet, cum 
nullam sati» idoneam causam comminisci posset, cur aurum adferret. 
Nos quoque praetenta causa responsi, quod ad legationem editurus 
| erat, Onegesium opperiri coégit, u& munera, quae ad eum Impera- 
| tor miserat, et tradere volebamus, sceiperet, Etenim twm forte 
Onegesius una cum seniore ex Attilae liberis ad Acatziros missus 
fuerat. Ea gens est Scythica, quae in potestatem Attilae hac de 
causa venit. In eam gentem plures secundum populos et gentes 
imperium exercebant , quos Imperator 'l'beodosius, frmata inter eos 
concordia, ab Attilae societate ad colendam cum Romanis pacem 
εἰ societatem muneribus traducere comatws est. Qui ea munera 
atulerat non pro cuiusque gentis regis merito et gradu ea distri- 
buerat. Caridaehus enim secundo loco acceperat, qui regum anti- 


3. τῶν B., τοῦ vulg. 13. Léxart(Qoy Val., dxerif(gor vulg. 18. 
| 


18 EXCERPTA 


A. C. (48927, τὰ δῶρα δεξάμενον δεύτερον, ola δὴ περιοφϑέντα 
Ind. 1 aj τῶν σφετέρων στερηϑέντα γερῶν, ἐπικαλέσασϑαι τὸν fr- 
ΤΒεοάήι τήλαν κατὰ τῶν συμβασιλευόντων, τὸν δὲ μὴ μελλήσαντὰ 
Βπολλὴν ἐχπέμψαι δύναμιν, καὶ τοὺς μὲν ὠνελόντα, τοὺς dà 
παραστησάμενον καλεῖν τὸν Κουρίδαχον τῶν νικητηρίων us-5 
^ ϑέξοντα. τὸν δὲ ἐπιβουλὴν ὑποτοπήσαντα εἰπεῖν, ὡς χαλεπὸν 
ἀνθρώπῳ ἐλϑεῖν ἐς ὄψιν ϑεοῦ" εἰ γὰρ οὐδὸ τὸν τοῦ ἡλίου 
δίσκον ἀτενῶς ἔστιν ἰδεῖν, πῶς τὸν μέγιστον τῶν ϑεῶν ἀπαϑῶς 
τις ὕψοιτο; οὕτως μὲν ὃ Κουρέδαχος ἔμεινεν ἐπὲ τοῖς σφετέροις 
καὶ διεφύλαξε τὴν ἀρχὴν, τοῦ λοιποῦ παντὸς τοῦ ᾿“κατζίρωντο 
ἔϑνους τῷ ᾿Αττήλᾳ παραστάντος" οὗπερ ὄϑνους βασιλέα τὸν 
πρεσβύτερον τῶν παίδων καταστῆσαι βουλόμενος Ὀνηγήσιον 
ἐπὲ ταύτην ἐκπέμπει τὴν πρᾶξιν. διὸ δὴ καὶ ἡμᾶς, ὡς εἴ- 
Ορηται, ἐπιμεῖναι παρακελευσάμενος, τὸν Βιγίλαν διαφῆκεν 
ἅμα Ἤσλᾳ προφάσει μὲν τῶν φυγάδων ὃς τὴν Ῥωμαίωνιβ 
διαβησόμενον, τῇ δὲ ἀληϑείᾳ τῷ Ἐδέκωνε τὸ χρυσίον κομι- 
οὔντα. 

Τοῦ 0à Βιγίλα ἔξορμήσαντος; μίαν μετὰ τὴν ἐκείνου ava- 
χώρησιν ἡμέραν ἐπιμείναγτες, τῇ ὕστξραίᾳ ἐπὶ τὰ ἀρκτικώ- 
τέρα τῆς χώρας σὺν ᾿Αττήλᾳ ἐπορεύϑημεν. καὶ ἄχρε τινὸςλο 
τῷ βαρβάρῳ συμπροελϑόντες ἑτέραν ὅδὸν ἐτράπημεν, τῶν 
ξεναγούγτων ἡμᾶς Σκυϑῶν τοῦτο ποιεῖν παρακελευσαμένων, 


.9. οὕτως Cantocl, οὗτος vulg. 18. μετὰ B., κατὰ vulg. 22. 
ξεναγόντων vulg. 


ior, primus accipere debuerat. Ille, tanquam contemptus et sibi 
ebitis praemiis frustratus, Attilam contra ceteros reges auxilio vo- 
caverat. Is nihil cunctatus, magno cxercitu emisso eorum alios 
sustulit, alios ad deditionem compulit. Deinde Caridachum ad se 
vocat; tanquam illi victoriam, et quae ex victoria consecutus fuerat, 
impertiturus. Sed iste dolum et insidias suspicatus, difficile et 
rave esse homini respondit, in dei conspectum venire, Si enim 
immotis oculis solis orbem intueri nemo potest, quomodo quis 
sine sensu doloris cum deorum maximo congrediatur? Atque ita 
Caridachus regnum suaque omnia salva sibi et integra conserva- 
vit, et reliqua omnis Acatzirorum regio in ius ditionemque Attilae 
concessit. Ei genti cum seniorem ex filiis regem Attilas constituere 
decrevisset , ad hanc rem conficiendam Onegesium miserat. Itaque 
nos exspectare , ut dictum est, iubens, Bigilam cum Esla ad Romanos 
amandavit, specie quidem transfugarum repetendorum, sed revera, 
ut aurum Edeconi promissum adferret. 
Post Bigilae discessum unum tantum diem in his locis com- 
morati, postridie una cum Attila ad loca magis ad septentrionem 
vergentia profecti sumus. Haud longum viae spatium cum barbaris 


E PRISCI HISTORIA. 1853 


εὃς τοῦ "“τιήλα ἐς κώμην τινὰ παρεσομένον, i» fj γαμεῖν A. C. 448 
θυγατέρας "Eoxdu ἐβούλετο, πλείστας μὲν ἔχων γαμετὰς, ἀ- Ια. " 
γόμενος δὲ καὶ ταύτην κατὰ νόμον τὸν Σκυϑιχόν. ἐνθένδε p. {ι 
ἐπορευόμεεϑα ὁδὸν ὁμαλὴν, ἐν πεδίῳ κειμένην, ναυσιπόροιςΥ. 38 
πε προσεβάλομεν ποταμοῖς, ὧν οἱ μέγιστοι μετὰ τὸν Ἴστρον 
ὅτε “΄ρήκων λεγόμενος καὶ ὃ Τίγας καὶ ὃ Τιφήσας ἦν. καὶ 
τούτους μεὲν ἐπεραιώϑημεν τοῖς μονοξύλοις πλοίοις, οἷς oi 
προσοικοῦντες τοὺς ποταμοὺς κέχρηνται" τοὺς δὲ λοιποὺς 
ταῖς σχεδέαις διεπλεύσαμεν, ἃς ἐπὲ τῶν ἁμαξῶν oi βάρβα- 
ἰοροε δεὰ τοὺς λιμγάζοντας φέρουσε τόπους. ἐχορηγοῦντο δὲ 
ἡμῖν κατὰ κώμας τροφαὶ, ἀντὶ μὲν σίτου κέγχρος, ἀντὲ δὲ 
οἶνου Ó μέδος ἐπιχωρίωος καλούμενος. ἐκομίζοντο δὲ καὶ οἱ 
ἑπόμενος ἡμῖν ὑπηρέται κέγχρον καὶ τὸ ἐκ κριϑῶν χορηγού- 
μενοι πόρεα" κάμον οἱ βάρβαροι καλοῦσιν αὐτό. μακρὰν δὲΡ.56 
ἰδάγύσαντες ὁδὸν περὲ δείλην ὀψίαν κατεσχηνώσαμεν πρὸς λί- 
μνῃ τινὲ, πότιμον ὕδωρ ἐχούσῃ, ὅπερ οἱ τῆς πλησίον ὕδρεύ- 
Ὅγτο χεύμεης. πνεῦμα δὲ καὶ ϑύελλα ἐξαπίνης διαναστᾶσα 
μετὰ βροντῶν xaà συχνῶν ἀστραπῶν καὶ ὄμβρου πολλοῦ οὐ 
μόνον ἡμῶν» ἀνέτρεψε τὴν σχηνὴν, ἀλλὰ καὶ τὴν κατασχευὴν 
Σοσύμπασαν ἧς τὸ ὕδωρ ἐκύλισε τῆς λίμνης. ὑπὸ δὲ τῆς χρα- 
τούσης τὸν ἀέρα ταραχῆς καὶ τοῦ συμβάντος δειματωϑέντες 
τὸ χωρίον ἀπελείπομεν καὶ ἀλλήλων ἐχωριζόμεϑα, ὡς ἐν 


19. ἀνέτρεψε N., ἔτρεψε vulg. 


essi, alio íter vertimus, Scythis, qui viam ducebant, nos 
cere fubentibus.  Attilas interea in quodam vico substitit, in 
*^ quo filiam Escam uxorem, etsi plures alias haberet, Scytharum 
lgibus id permittentibus, ducere voluit. Illinc facili et aequali 
via, per planitiem iter fecimus, et in multos fluvios navigabiles inci- 
imus. Óuorum post Istrum maximi sunt Drecon dictus, et "ligas, 
εἰ Tiphisas. Et hos quidem naviculis unico ligno confectis, quas 
quotidiano usu habent qui ad flumina habitant, reliquos lernbis 
*X propinquo desumptis, quos barbari curribus imponunt, et per 
restagnantia important, traiecimus. Congerebantur vero nobis 

*X vicis commeatus, pro frumento milium, pro vino medus; sic 
etim locorum incolae vocant. Servi quoque, qui nos comitabantur, 
milium secum portabant, potionem ex hordeo praebentes, quam 
Gmum barbari appellant. Longa via confecta, die ad noctem in- 
"nante, ad paludem quandam, ad quam aquatum (erat enim eiua 
&qua potui ) proximi vici incolae ibant, tentoria fiximus. In- 
&*ts ventus "t procella derepente exorta cum tonitru et crebria 
fulguribus et multo imbre tentorium nostrum disiecit, et omnia 
nostra utensilia in proximam paludem volvit. "Turbinibus in aéreo 
CXcllatis, et casu, qui contigerat, perterrefacti, locum illum dese- 


* 


1.95: EXCERPTA 


A.C.4 8 σχότῳ καὶ derg , τραπέντες ὁδὸν ἥν αὑτῷ δᾳδίαν δκωστεος 
or Ἢ ἔσεσϑαι ᾧετο. ἐς δὰ τὰς καλύβας τῆς κώμης παραγεψόρεα- 

B»ot (τὴν αὐτὴν δὲ πάντες διαφόρως ἐτράπημεν,) ἐς ταῦτον 
συνῇῆειμεν, καὶ τῶν ἀπολειπομένων σὺν βοῇ τὴν ζήτησεν 
ἐποιούμεϑα. ἔχπηδήσαντες δὲ οἱ Σκύϑαι διὰ τὸν 90Qufov,5 
τοὺς καλάμους οἷς πρὸς τῷ πυρὶ κέχρηντωλ ἀνέχαιον, φῶς — 
ἐργαζόμενοι, καὶ ἀνηρώτων ὅ,τι βουλόμενοι κεχράγαμεν. τῶν 
δὲ σὺν ἡμῖν βαρβάρων ἀποχριναμένων, ὡς διὰ τὸν χειμῶνα 
διαταραττόμεϑα, πρὸς σφᾶς τὸ αὐτοὺς καλοῦντες ὑπεδέχοντο, 
καὶ ἀλεὰν παρεῖχον καλάμους πλείστους ἐναύοντες. τῆς δὲ érv10. 
τῇ κώμῃ ἀρχούσης γυναικὸς (μία δὲ αὕτη τῶν Βλήδα γυναι-- 

Cxà» ἐγεγόνει) τροφὰς ἡμῖν διαπεμψαμένης καὶ ἐπὶ συνουσέᾳ 
γυναῖκας εὐπρεπεῖς, ( Σκυϑικὴ δὲ αὕτη τιμὴ,) τὰς μὲν γυ- 
γαῖχας ἐκ τῶν προκειμένων ἐδωδίμων φιλοφρονησάμενοε τῇ 
πρὸς αὐτὰς ὁμιλίᾳ ἀπηγορεύσαμεν" ἐγκαταμείναντες δὲ codici 
καλύβαις ἅμα ἡμέρᾳ ἐς τὴν τῶν σκευῶν ἐτράπημεν ἀναζή- 
τησιν, καὶ σύμπαντα εὑρηκότες, τὰ μὲν ἐν τῷ χωρίῳ, οὗπερ 
ἂν τῇ προτεραίᾳ καταλύσαντες ἐτύχομεν, τὰ δὲ καὶ πρὸς τῇ 
9x95 τῆς λίμνης, τὰ δὲ καὶ ἐν αὐτῷ τῷ ὅδατι, ἀνελάβομεν. 
xai ἐχείνην τὴν ἡμόραν ἐν τῇ κώμῃ διετρήψαμεν ἅὅπανταλο 

Ὁ διατερσαίνοντες" ὅ,τε γὰρ χειμὼν ἐπέπαυτα xai λαμπρὸς 


15. ἀπηγορεύσαμεν IL, ἀπαγορεύσαντες vulg. 


rulmus, et dissociati, huc illuc palantes, víam unusquisque nostrum, 
quam sibi commodam duxit, sub tenebris et imbribus est perse- 
cutus. Tandem tuguria vici subeuntes, (illuc enim divisis itineri- 
bus omnes diverteramus,) convenimus, et €a, quae nobis deerant, | 
cum clamore perquisivimus. Ad quem strepitum Scythae exilientes, 
calamos, quibus ad ignem utuntur, usserunt: et accenso lumine, 
interrogarunt, quid nobis vellemus, qui tantos clamores ederemus. 
Barbari, qui nos comitabantur, responderunt, nos tempestate per- 
eulsos turbari. Itaque nos liberaliter invitatos hospitio exceperunt, 
et calamis siceis ignem accenderunt. Vici domina una ex Bledae 
uxoribus erat. Haec nobis cibaria et mulieres formosas, cum - 
bus amori indulgeremus, (hoc enim apud Scythas honori ducitur ,) 
euppeditavit Mulieribus pro cibis praebitis gratias egimus, 

sub tectis mostris somnum capientes, ab earum consuetudine absti- 
nüimus. Simul atque illuxit, ad ea, quae ex nostra supellectile 
desiderabantur , perquirenda «euram convertimus. Haec partim in 
eo loco, ubi pridie consederamus, partim in ripa paludis, partim 
jm ipsa palude reperta recepimus. In his desiccandis totum diem 
in illo vieo (tempestas enim desierat, et clarus sol apparebat,) con- 
trivimues. Deinde curatis equis et reliquis iumentis, reginam salu- 
tatum ivimus. — Hasc vicissun donis remunereti sumus tribus pateris 


E PRISCI HISTORIA. — 185 


ἥλιος ἦν. ἐπιμεληϑέντες δὲ καὶ τῶν ἵππων xai τῶν λοιπῶν A. C. 448 
ὑποζυγίων παρὰ τὴν βασιλίδα ἀφικόμεϑα, καὶ αὐτὴν dona- Ind- odi 
σάμενοι καὶ δώροις ἀμειψάμενοι, τρισί τε ἀργυραῖς φιάλαις | 
.. xai δρυϑροῖς δέρμασι xai τῷ δξ Ἰνδίας πεπέρει καὶ τῷ xag- 
"Sue τῶν φοιγίκων καὶ ἑτέροις τραγήμκασε διὰ τὸ μὴ ἐπιχω- 
| ριάζεεν τοῖς βαρβάροις οὖσι τιμίοις, ὑπέξιμεν, εὐξάμενοι 
β αὐτῇ ἀγαϑὰ τῆς ξενίας πέρι. ἡμερῶν dà L| ὁδὸν ἀνύσαντες 
| 


ἐν κώμῃ τινὲ ἐπεμείγαμεν, τῶν ξεναγούγτων παρακελευσαμέ- 
γῶν Σκυϑῶν, οἷα δὴ τοῦ ᾿Αττήλα ἐς αὐτὴν ἐμβαλοῦντος τὴν 
10000» καὶ ἡμῶν κατόπιν αὐτοῦ πορεύεσθαι ὀφειλόντων. ὄν- 
9a δὴ ἐνετυγχάνομεν ἀνδράσι τῶν ἑσπερίων Ῥωμαίων καὶ 
| αὐτοῖς παρὰ τὸν ᾿Αττήλαν nosoflevouévorc: ὧν Ῥωμύλος ἦν, ἀνὴρ 
τῇ τοῦ κόμητος ἀξίᾳ τετιμημένος, καὶ Πριμοῦτος τῆς ΝΝωρέίκωνΡ. 57 
ἄρχων χώρας, καὶ “Ρωμανὸς στρατιωτικοῦ τάγματος ἡγεμών. 
ιϑσυνῆν δὲ αὐτοῖς Κωνστάντιος, ὃν ἀπεστάλκει ᾿,Δέτιος παρὰ τὸν 
᾿Ἄττήλαν ὑπογραφέως χάριν, καὶ Τατοῦλος ὃ Ὀρέστου πατὴρ 
τοῦ μετὰ Ἐδόχωνος, οὐ τῆς πρεσβείας ἕνεκα, ἀλλὰ οἰκειότη- 
τος χάριν ἅμα σφίσιν αὐτοῖς τὴν πορείαν ποιούμενοι, Κων- 
στάντιος μὲν διὰ τὴν ἐν ταῖς Ἰταλίαις προὐπάρξασαν πρὸς 
20r09c ἀνδρας γνῶσιν, Τατοῦλος δὲ διὰ συγγένειαν. ὃ γὰρ 
αὐτοῦ παῖς Ὀρέστης Ῥωμύλου ϑυγατέρα ἐγεγαμήχει, ἀπὸ 
Παταβίωνος τῆς ἐν Νωρίκῳ πόλεως ..... ἐπρεσβεύοντο 


5. τραγήμασι H., τρυγήμασιε vulg. 11. ἐγετυγχάνομεν Ἡ,, 
τυγχάνομεν vulg. ι3. Πριμοῦτος, qui infra p. 198.» lin. d 
Jlgouobrog appellatur. Paulo rectius, puto: sc. Promotus, N. 
19. τὴν ἐν add. N. - 


argenteis, velleribus rubris, pipere Indico, palmulis et variis cu- 
pediis, quae omnia a barbaris, ut ignota, magni aestimantur. Nec 
multo post omnia fausta feliciaque illis hospitalitatis ergo precati, 
discessimus. Septem dierum itinere emenso, Scythae , qui nos du- 
cebant , in quodam vico nos consistere iusserunt, quia post Áttilam, 
qui hac via proficisceretur, iter nobis faciendum esset. Hic obvios 
habuimus legatos a Romanis occidentalibus, etiam ad Attilam mis- 
30* Erant autem praecipui Romulus Comitis dignitate decoratus, 
et Primutus, Noricae regionis praefectus, et Romanus, militaris or- 
dinis ductor. His aderat Constantius, quem Aétius ad Attilam, ut 
illi in conscribendis epistolis deserviret, miserat, et Tatullus, Ore- 
stis eius, qui cum Edecone erat, pater, non legationis causa, sed 
privati officii et familiaritatis ergo. Constantio enim in Italiis agenti 
magnus cum illis usus intercesserat: Catullum affinitas movebat. 
Orestes enim, eius filius, Romuli filiam e Patavione, Norici civitate, 
uxorem duxerat. Legati autem veniebant, ut Attilam lenirent, qui 
sibi Sylvanum , Armii mensae Romae praefectum, tradi postulabat, 
propterea quod pateras aureas a Constantio quodam acceperat. Hjc 


186 EXCERPTA 


A. C. 448 ἐχμειλιττόμενοι τὸν ᾿Αττήλαν, ἐκδοϑῆγαι αὐτῷ βουλόμονον 
Th ecd d Σλβανὸν, “Ἱρμίον τραπέζης κατὰ τὴν “Ῥώμην προεστῶτα, 
boc φιάλας χρυσᾶς παρὰ Κωνσταντίου δεξάμενον, ὃς ex D'a- 
λατῶν μὲν τῶν ἐν τῇ ξοπέρᾳ ὡρμᾶτο, ἀπέσταλτο δὲ καὶ av- 
V.39r0g παρὰ ᾿Αττήλαν τὸ καὶ Βλήδαν; ὥσπερ ὃ uev αὐτὸν Keov-5 
στάντιος, ὑπογραφέως χάριν. κατὰ δὲ τὸν χρόνον ἐν ᾧ ὑπὸ 
Σκυϑῶν ἐν τῇ Παιόνων ἐπολιορκεῖτο τὸ Zio», τὰς φιώ- 
λας παρὰ τοῦ τῆς πόλεως ἐπισκόπου ἐδέξατο ἐφ᾽ ᾧ αὐτὸν 

. λύσασϑαιε, εἴ γε περιόντος αὐτοῦ ἁλῶναι τὴν πόλιν συμβαίη, 
.$ ἀναιρεθέντος ὠνήσασϑαι τοὺς αἰχμαλώτους ἀπαγομένους το 
τῶν ἀστῶν. ὃ dà Κωνστάώγτιος μετὰ τὸν τῆς πόλεως ἀνδρα- 
Οποδισμὸν ὀλιγωρήσας τῶν συνθηκῶν ἐς τὴν Ῥώμην κατὰ. 
πρᾶξιμ τενα παραγίνεται, χαὲ κομίζεται παρὰ τοῦ Σιλβανοῦ 
χρυσίον τὰς φιάλας δοὺς, ὥστο ῥητοῦ χρόνου ἐντὸς ἢ dno- 
δόντα τὸ ἐχδανεισϑὲν χρυσίον ἀναλαβεῖν τὰ ἐνέχυρα, ἢ αὖ-15 
τοῖς τὸν Σιλβανὸν ἐς διτε βούλοιτο χρήσασϑαι. τοῦτον δὴ 
τὸν Κωνστάντιον ὃν ὑποψίᾳ προδοσίας ποιησάμενοι ᾿Αττήλας 
ss καὶ Βλήδας ἀνεσταύρωσαν. μετὼ δὲ χρόνον τῷ irre 
eg τὰ περὲ τῶν φιαλῶν ἐμηνύϑη, ἐχδοϑῆναι αὐτῷ τὸν ΣΣιλ- 
βανὸν, οἷα δὴ φῶρα τῶν αὐτοῦ γενόμενον, ἐβούλετο. πρέ-2ο 
Ὥσβεις τοίνυν παρὼ ᾿Αετίου καὶ τοῦ βασιλεύοντος τῶν ἑσπερίων 


s. βουλόμενοι vulg. ἐκχμειλιττόμεγνοι H., ἐκμελιττόμενοε vulg. 
2. Afoutov] ἀργυρέου Val. η. τῇ N., τῷ vulg. 9. περιόντος H., 
πεγόντος vulg. 12. συνθηχῶν N,, Σκχυϑικῶν vulg. 20. gea 
H., φῶτα vulg. γενόμενον H., γενόμεγοε vulg. 


Constantius, ex Galliis Occidentalibus ortus, ad Attilam et Ble- 
dam, ut illis in conscribendis epistolis operam daret, quemadmodum 
et post illum alter Constantius, missus fuerat. ]llle vero, quo tem- 
pore Sirmium oppidum, in Paeonia situm, Scythae obsidebant , au- 
rea vasa ἃ civitatis episcopo acceperat, ut ex eorum pretio, si 
se superstite urbem capi contigisset, quoad satis esset, pro sua li- 
bertate solveretur: sin periisset, cives in servitutem abducti redi- 
merentur. Sed Constantius post urbis: excidium de pacto illo 

arum sollicitus, Romam cuiusdam negotii causa profectus, vasa ad. 

lvanum detulit, et aurum db eo accepit, convenitque, ut, si intra 
tempus praefinitum aurum mutuo sumtum redderet, vasa reciperet: 
ni fecisset, Sylvanus vasa sibi haberet et his pro arbitrio uteretur. 
-Hunc Constantium  Attilas et Bleda, cum illis proditionis nomine 
suspectus esset, in crucem egerunt. Ex quo, ut de poculis aureis 
indicium ad Attilam est delatum, sibi tradi Sylvanum , tanquam fu- 
rem eorum, quae sua essent, flagitavit. Legati igitur ab Aétio et 
Romanorum occidentalium Imperatore venerant, qui dicerent , Syl- 
vanum Coustantii creditorem vasa aurea pro credito oppignerata, 


E PRISCI HISTORIA. ἡ 187. 


“Ῥωμαέων ἐστάλησαν ἐροῦντες, ὡς χρήστης Σιλβανὸς Κων-Α. C. 448 
σταγείου “γενόμενος τὰς φιάλας ἐνέχυρα καὶ οὐ qoia λαβὼν τος od. á 
ἔχοι, καὲ ex ταύτας ἀργυρίου χάριν ἱερεῦσι καὶ τοῖς ἐπιτυ- 
χοῦσιν ἀπέδοτο" ovis γὰρ ϑέμις ἀνθρώποις εἰς σφετέραν 
πδιαχονέαν πεχρῆσϑαι ἐκπώμασιν ἀνατεϑεῖσι ϑεῷ. εἰ οὖν μὴ 
τῆς εὐλόγου προφάσεως xa) εὐλαβείᾳ τοῦ ϑείου ἀποσταίη τοῦ 
τὰς φιάλας abet», ἐχπέμπειν τὸ ὑπὲρ αὐτῶν χρυσίον, τὸν 
Σιλβανὸν πεαραιτουμένους" οὐ γὰρ ἐχδώσειν ἄγϑρωπον ἀδι- 
zoUrvra οὐϑέν. καὶ αὕτη μὲν αἰτία τῆς τῶν ἀνδρῶν πρε- 
Vofe/ac , καὲ παρείποντο Oy. καὶ ἀποχρινόμενος ἀποπέμψοι 
σφᾶς ὃ βάρβαρος. ἐπὲ τῆς αὐτῆς οὖν ὁδοῦ γενόμενοι, προ-Ῥ, 58 
πορευϑῆναε αὐτὸν ἀναμείγαντες, σὺν τῷ παντὶ ἐπηκολουϑὴη- 
σαμεν πλήϑει. καὶ ποταμούς τινας διαβάγτες ἂν μεγίστῃ 
παρεγενόμεθα κώμῃ, ἂν $j τὰ τοῦ ᾿Αττήλα οἰκήματα περιφα- 
δνέστερα τῶν ünavrayoU εἶναι ἐλέγετο, ξύλοις v6 xal σανίσιν 
εὐξέστοες ἡρμοσμένα καὶ περιβόλῳ ξυλένῳ κυκλούμενα, οὐ 
πρὸς ἀσφάλειαν, ἀλλὰ πρὸς εὐπρέπειαν συλλαμβάνοντι. μετὰ 
δὲ τὰ τοῦ βασιλέως ἣν τὰ τοῦ ᾿Ονηγησίου διαπρεπῇ, καὶ 
περίβολον μὲν ἐκ ξύλων καὶ αὐτὰ ἔχοντα, οὐχ ὁμοίως δὲ 
2000150 ὃ ᾿Αττήλα πύργοις ἐχοσμεῖτο. βαλανεῖον dà ἣν oUB 
πόῤῥω τοῦ περιβόλου, ὅπερ Ὀνηγήσιος μετὰ τὸν ᾿Αττήλαν 
1. ἐρῶντες vole, 3. καὶ τοῖς] xal οὗ τοῖς coni. B. — 5. μετὰ 


pro 43 coni. 8. παραιτούμενοε conl. B., ἐχϑδωώσειν Val., 
ἐχϑώσεες vulg. 


nón furto ablata, penes se habuisse, quae sacerdotibus, qul primi 
ὃς obtulissent, nummis argenteis permutaeset. Nec enim fas esse 
ominibus pocula Deo consecrata propriis usibus applicare. Itaque 
Disi tam justa causa aut divini numinis reverentia ἃ petendis po- 
culis dimoveatur, retento Sylvano, aurum se pro pateris praebitu- 
"um. Hominem enim, qui nihil deliquerit, minime se dediturum 
esté. Haec. erat igitar horum virorum legationis causa, qui barbarum 
ebantur , ut responsum ferrent, et dimitterentur. Cum vero 

is eadem via eundum esset, qua Attilas incedehat, parumper 
mersti, dum praecederet, non multo post secuti, cum reliqua mul- 
titudine, traiectis quibusdam amnibus, ad quendam magnum vicum 
Pervenimus. Hic erant Attilae aedes, quae reliquis omnibus ubi- 
«umque locorum praestantiores esse ferebantur. Erant. hae ex li- 
ae et tabulis eximie politis eéxstructae et ambitu ligneo circum- 
Ae, non ad munimentum , sed ad ornatum comparato. Proxima 
Téglae erat Onegesii domus, et ipsa quoque ambitu ligneo constans, 
Don tamen aeque, ac Attilae, turribus insignis. Haud longo inter- 
Vallo a circuitu domus distabat balneum, quod Onegesius, qui se- 
"dum Attilam plurimum apud Scythas opibus valebat, lapidibus 
*X Paeonia advectis aedificaverat. Nec enim apud eos, qui in ea 


188 EXCERPTA . 


A.C. s παρὰ Σκύϑαις ἰσχύων μέγα oxodóuss, λίϑους ὃκ τῆς Παιόνων 
Ind. 1 διακομίσας γῆς " οὐδὲ γὰρ λίϑος, οὐ δένδρον παρὰ τοῖς ἐχεῖνο 
Theod.j1,5 μέρος οἰκοῦσε βαρβάροις ὀστὲν, ἀλλὰ ἐπεισάχτῳ τῇ ὕλῃ 
κέχρηνται ταύτῃ. ὁ δὲ ἀρχιτέχεων τοῦ βαλανείου ἀπὸ τοῦ 
Σιρμίου αἰχμάλωτος ἀχϑεὶς, μισϑὸν τοῦ εὕρέματος ἐλευϑε--9 
qía» λήψεσϑαι προσδοχῶν, ἔλαϑε μείζονε πόνῳ περιπεσὼν τῆς 
παρὰ Σκύϑαις δουλείας. βαλανέα γὰρ αὐτὸν Ὀγηγήσιος κα-- 
τέστησε, καὶ λουομένῳ αὐτῷ τὸ καὶ τοῖς ἀμφ᾽ αὐτὸν διηκο- 
»slro, d» ταὐτῃ τῇ κώμῃ εἰσιόντα τὸν ᾿Αττήλαν ἀπήντων 
Cxópat στοιχηδὸν προπορευόύμεναι ὕπ' ὀϑόναις λεπταῖς τε καέτο 
λευκαῖς, ἐπὲ πολὺ ἐς μῆχος παρατεινούσαῖς, ὥστε ὑπὸ μιᾷ 
exacrg ὀἹθόνῃ ἀνεχομένῃ ταῖς χερσὲ τῶν παρ᾽ ἑκάτερα yv- 
ναιχῶν κόρας ἑπτὰ ἢ καὶ πλείους βαδιζούσας (ἦσαν δὲ πολ’ 
λαὲ τοιαῦται τῶν γυναικῶν ὑπὸ ταῖς ὀϑόναις τάξεις) ἄδειν 
ἄσματα Σχυϑικά. πλησίον δὲ τῶν Ὀνηγησίου οἰχημάτων ys-15 
νόμενον, (0t αὐτῶν γὰρ 7 ἐπὶ τὰ βασίλεια ἦγεν ὅδὸς,) ὑπεξ-- 
ελϑοῦσα 9j τοῦ Ὀνηγησίου γαμετὴ μετὰ πλήϑους ϑεραπὸόν»- 
τῶν, τῶν μὲν ὕψα, τῶν δὲ καὶ οἶνον φερόντων, (μεγίστη dà 
αὕτη παρὰ Σκύϑαις ἐστὲ τιμὴ,) ἡσπάζετό τὸ καὶ ἠξίου us- 
ταλαβεῖν ὧν αὐτῷ φιλοφρονουμέγη ἐκόμισεν. ὃς δὲ ἐπιτηδεί-λο 
Dov ἀνδρὸς χαριζόμενος γαμετῇ ἤσϑιεν ἐπὶ τοῦ ἵππου ἥμενος, 
V.jo TG» παρεπομένων τὸν nívaxa (ἀργύρεος δὲ ἦν οὗτος) dg 


13. βαδιζούσας H., βαδιζούσαις vulg. 


parte Scythiae habitant, ullus est aut lapis , aut arbos, eed materia 
aliunde advecta utuntur. Huius autem balnei architectus, e Sirmio 
captivus abductus, mercedem operis sui libertatem se consecuturum 
sperans, falsus sua spe, cum nihil minus cogitaret , in longe durio- 
rem apud Scythas incidit servitutem. Balneatorem enim eum One- 
gesius instituit, ut sibi totique suae fainiliae, cum lavarentur, operas 
raestareL In hunc vicum adveatanti Attilae puellae obviam prod- 
erunt, quae per series incedebant, sub linteis tenuibus et candi- 
dis, quam maxime in longitudinem extensis, ita ut sub unoquoque 
linteo, manibus mulierum ab utraque parte in altum sublato, septem 
puellae aut etiam plures progredientes, (erant autem multi huiusmodi 
mulierum sub illis linteis ordines,) Scythica carmina canerent. 
Iam proxime Onegesii domum accesserat, (per ipsam enim via duce- 
bat ad regiam,) cum foras prosiliret Onegesii uxor, magna ancilla- 
rum comitata multitudine, quae opsonia et vinum ferebant, qui 
maximus est apud Scythas honos. Haec Attilam salutavit rogavit- 
e, ut ex cibis desumeret, quos cum summa testificatione suae erga 
illum voluntatis attulerat. Itaque uxori hominis sibi necessarii 
gratificaturus , comedit, equo insidens, barbarie, qui in eius comi- 


E PRISCI HISTORIA. 189 
Syec ἀράντων βαρβάρων. ἀπογευσάμενος δὲ καὶ τῆς προσενε-- A.C. 448 


χϑείσης αὐτῷ κύλικος ἐς τὰ βασίλεια ἐχώρει, ὄντα τῶν ἀλ- n T 
le» ὑπέρτερα καὶ i» ὑψηλῷ διακείμενα χωρίῳ. ἡμεῖς δὲ ἐν δὰ 
τοῖς "Orzygo(ov , ἀκεένου παρακελευσαμένου,, ἐγκατεμείγαμεν" 
δἀπανεληλύϑει γὰρ σὺν τῷ “Αττήλα παιδί. καὶ ἠρεστοποιη- 
σάμεϑα, δεξιωσαμένης ἡμᾶς τῆς τὸ γαμετῆς καὶ τῶν xara γέ- 
νος αὐτῷ διαφερόντων" αὐτὸς γὰρ τῷ “Αττήλᾳ μετὰ τὴν 
ἐπάνοδον τύτε πρῶτον ἐς ὄψιν ἐλϑὼν, καὶ α΄ ᾿ᾧ τὰ ἐπὲ τῇ Ρ. 59 
πράξει, ἐφ᾽ ἣν ἔσταλτο, ἀπαγγέλλων, καὶ τὸ πάϑος τὸ τῷ .4τ- 
τοτήλα παιδὲ συνενοχϑὲν, (τὴν γὰρ δεξιὰν χεῖρα ἐξολισϑήσας 
κατέαξεν, ) συνευωχεῖσϑαι ἡμῖν οὐκ ἦγε σχολήν. μετὰ δὲ τὸ 
δεζηνον ἀπολιπόντες τὰ τοῦ Ὀνηγησίου οἰκήματα πλησίον τῶν 
᾿Μετήλα κατεσχηνώσαμεν, ἢ παρὰ τὸν ᾿Αττήλαν ἐπιέναι τὸν 
Ἀϊαξιμῖνον, ἤγουν καὲ τοῖς ἄλλοις τοῖς ἀμφ᾽ αὐτὸν ἐς λόγους 
εδέέναε ὀφείλοντα, μὴ πολλῷ κεχωρέσϑαι διαστήματι. διαγα- 
γόγτων δὲ ἡμῶν ἐχείνην τὴν νύχτα ἐν ᾧπερ κατελύσαμεν χω- 
ρέῳ, ὑποφαινούσης ἡμέρας ὃ Ἰἤαξιμῖνος στέλλει μὲ παρὰ 
τὸν Ὀνηγήσιον τὰ δῶρα δώσοντα, à τὸ αὐτὸς ἐδίδου, ἅ τε Β 
βασιλεὺς ἀπεστάλχει, καὶ ὅπως γνοίη, εἰ βούλεται αὐτῷ, xa£ 
δοὐπότε, ἐς λόγους ἐλθεῖν. παραγενόμενος δὲ ἅμα τοῖς xoju- 
ζουσιν αὐεὰ ὑπηρέταις προσεκαρτέρουν, ὅτε τῶν ϑυρῶν κε- 


13. ἢ] ὥστε coni, Β., f coni. N. εἰσιέναι Ν. 15. διαγα-.. 
γύντω» B., διαγόντων vulg. 19. €i B., οὗ vulg. βούλεται 
al, βουλευταὶ vulg. 31. αὐτῷ vulg. 


tata. erant, suspensam tabulam (erat autem argentea) attollentibus. 
Deinde degustato calice , qui illi fuerat oblatus, in regiam sc rece- 
pit. Erat autem illa reliquis conspectior et in altiori loco sita. Nos 
vero in*aedibus Onegesii (sic ille praeceperat; redierat enim cum 
Attilae filio ;) remansimus. ]llic coenam sumpsimus, excipiente nos 
eius uxore comitata illustrioribus, qui eum genere contingebant. 
Jli enim animum nobiscum convivio exhilarare per otium minime 
licoit; quia quae gesserat in negotio, ad quod missus fuerat, et 
edversum , qui filio Attilae contigerat, casum (dextram enim de- 
lapsus fregerat) renuntiaturus, tum primum a reditu in Attilae 
co am venerat. Post coenam, aedibus Onegesii relictis, propius 
Attilae aedes tentoria posuimus, ut Maximinus, quem Attilam con- 
venire, et cum his, qui ei a consiliis erant, colloquia facere opor- 
! tebat, minime longo ab Attila distaret intervallo. Illic igitur, quo 
| primum devertimus, noctem transegimus. Luce orta misit me Maxi- 
minus ad Onegesium, ut illi tum quae ipse dabat, tum ab Impe- 
| ratore missa munera traderem , et ut ipse cognosceret, an illi secum 
| et quo tempore colloquium inire luberet. Perrexi igitur ad Onege- 
j sium cum famulis, qui dona portabant: quum ianuae clausae essent, 


100 EXCERPTA 


A.C. 448xAeispdycoy , ἄχρις ὅτου τις ὑπεξελϑὼν τὴν ἡμετέραν μηνύ- 


Ind. t 
"Theod.41 


σειεν ἀφιίξιν. 

ΖΔιατρέβοντε δέ μοι καὶ περιπάτους ποιουμένῳ πρὸ 
τοῦ περιβόλου τῶν οἰκημάτων, προσελϑών τις, ὃν βάρβαρον 
ἐκ τῆς Σκυϑικῆς φήϑην εἶναι στολῆς, Ἑλληνικῇ ἀσπάζεται 
με φωνῇ, ,,χαῖρε" προσειπὼν, ὥστε με ϑαυμάζειν, ὅτι γε δὴ 
ἑλληνίζει Σκύϑης ἀνήρ. ξύγκλυδες γὰρ ὄντες πρὸς τῇ σφετέρᾳ 
βαρβάρῳ γλώσσῃ ζηλοῦσιν ἢ τὴν Οὔννων ἢ τὴν Γύτϑων, 


C7 καὶ τὴν «ὐσονίων, ὅσοις αὐτῶν πρὸς Ῥωμαίους ἐπιμιξία * 


καὶ οὐ ῥᾳδίως τις σφῶν ἑλληνίζει τῇ φωνῇ, πλὴν ὧν ἀπή-το 
yayov αἰχμαλώτων ἀπὸ τῆς Θρᾳκίας καὶ Ἰλλυρίδος παραλίου. 
ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι μὲν γνώριμοι τοῖς ἐντυγχάνουσιν ἐτύγχανον 5x 
τε τῶν διεῤῥωγότων ἐνδυμάτων καὶ τοῦ αὐχμοῦ τῆς κεφαλῆς, 
εἷς τὴν χείρονα μεταπεσόντες τύχην" οὗτος dà τρυφῶντει ἐῴ- 
xt Σχύϑῃ εὐείμων τε ὧν καὶ ἀποκειράμενος τὴν κεφαλὴνιϑ 
περιτρόχαλα. ἀντασπασάμβενος δὲ ἀνηρώτων τίς ὧν xai πό- 
ϑὲν ἐς τὴν βάρβαρον παρῆλϑε yZ» xat βίον ἀναιρεῖται Zxv- 
ϑικόν. ὃ δὲ ἀπεχρίνατο διτι βουλόμενος ταῦτα γνῶναι ἐσποῦ- 


Ddaxa, ἐγὼ δὲ ἔφην αἰτίαν πολυπραγμοσύνης εἶναί uot τὴν 


ἝἙ,λλήνων φωνήν. τότε δὴ γελάσας ἔφη Γραικὸς μὲν εἶναινο 


. τὸ γένος, κατ᾽ ἐμπορίαν δὲ ἐς τὸ ,Βιμινάκιον ἐληλυϑέναι TZ» 


πρὸς τῷ Ἴστρῳ Ἰυσῶν πόλιν. πλεῖστον δὲ ἐν αὐτῇ δια- 


ϑόντες vulg. 8. 4 Val, οὐ 


ή. προσελθών τις Ἡ., προ 

vulg. 14. εἰς B., ὡς vulg. 
exspectavi, donec aperirentur, δὲ aliquis exiret, qui eum mei adven- 
tus certiorem faceret. 

Itaque tempus mihi teréenti et circa murorum ambitum do. 
mus Oncgesii ambulanti, progressus nescio quis, quem barbarum 
ex Scythico vestitu esse rebar, Graeca voce me salutavit dicens 
Χαῖρε." Mirari ego, mi fieret, ut Graece loqueretur vir Scytha: 
etenim ex variis gentibus commixti, barbaricam linguam colunt, 
sive Hunnorum, sive Gothorum, aut etiam Romsnam, hi scilicet, 
quibus cum Romanis frequentius est commercium. Neque quisquam 
eorum facile loquitur Graece, nisi si qui sint captivi e Thracia aut 
lillyrico maritimo, Sed illi ab obvio quoque dignosti possunt et a ve- 
stibus laceris et capitis squalore, tanquam qui in miseram inciderint 
fortunam. Hic vero opulenti Scythae speciem prae se ferebat: erat 
enim bene et eleganter vestitus, capite in rotundum raso. Hunc resa- 
Iutans interrogavi, quis esset, et unde in terram barbaram veniens, 
vitae Scythicae institutum sequi delegisset. Ille quam ob causam 
hoc ex ipso quaererem, rogavit. ,Mihi vero, inquam, haec a te 
ut sciscitarer, causa fuit, quod Graece locutus es^ Tum ridens 
&it, se Graecum esse genere, ad mércaturam faciendam  Vimina- 


i 


E PRISCI HISTORIA. 101 


τρέψαι χρόνον, καὶ γυναῖκα γήμασθαι ζάπλουτογν. τὴν Ó3A.C.448 
ἐντεῦϑεν εὐπραγίαν ἐχδύσασϑαι, ὑπὸ τοῖς βαρβάροις τῆς πό- Jnd. 1 
Are γενομένης, καὶ διὰ τὸν ὑπάρξαντα πλοῦτον αὐτῷ ' Theod. 
γησέῳ ἐν τῇ τῶν λαφύρων προχριϑῆναι διανομῇ" τοὺς yap 
βάλόγτας ἀπὸ τῶν εὐπόρων μετὰ τὸν ᾿Ἄττηλαν ἐκκρέτους εἰ- 
xo» οὗ τῶν Σχυϑῶν λογάδες διὰ τὸ ὀπὲ πλείστοις διατιϑε- 
σθαι. ὠριστεύσαντα δὲ ἐν ταῖς ὕστερον πρὸς Ῥωμαίους ua- 
χαις καὲ τὸ τῶν ᾿Ακατζίρων ἔϑνος, δόντα τῷ βαρβάρῳ δεσπό- 
ry κατὰ τὸν παρὰ Σκχύϑαις νόμον τὰ κατὰ τὸν πόλεμοκιαυτῷ Ρ.6ο 
τοχσηϑέντα, ἐλευϑερίας τυχεῖν. γυναῖκα δὲ γήμασϑαι βάρβα- 
ρον, εἶναί τε αὐτῷ παῖδας " καὶ Ὀνηγησίῳ τραπέζης κοινω- 
vovrra, dutiyova τοῦ προτέρου τὸν παρόντα ἡγεῖσθαι. τοὺς 
μὲν γὰρ παρὰ Σκύϑαις μετὰ τὸν πόλεμον dv ἀπραγμοσύνῃ 
διατελεῖν, ἑχάστου τῶν παρόντων ἀπολαύοντας καὶ οὐδαμῶς 
15g ὀλέγα ἐνοχλουμένους, τοὺς μέντοι παρὰ “Ῥωμαίοις ἐν μὲν 
πολέμῳ ῥᾳδίως ἀναλίσκεσθαι Σ᾿ εἰς ἑτέρους τὰς τῆς σωτηρίας 
ἐλπέδας ἔχοντας, ὡς πάντων διὰ τοὺς τυράννους μὴ χρω- 
t μένων ὅπλοις. καὶ τῶν χρωμένων δὲ σφαλερωτέρα ἡ τῶνΒ 
στρατηγῶν κακία, μὴ ὑφισταμένων τὸν πόλεμον. ἐν δὲ 
Δορείρήνῃ ὀδυνηρότερα ὑπάρχειν τὰ συμβαίνοντα τῶν ἐν τοῖς 
πολέμοις κακῶν διά τὸ τὴν βαρυτάτην εἴσπραξιν τῶν δα- 
σμῶν καὶ τὰς ἐκ τῶν πογηρῶν βλάβας, τῶν νόμων οὐ κα-Υ 4: 
12. ἡγεῖσθαι) βίον add. B. — 4. ἀπολαύοντας εἰ ἐνοχλουμέ- 
vovg B., ἀπολαύοντος εἰ ἐνοχλουμένου vulg. 


cum, Mysorum ad Istrum ὑτθοπι,᾿ accessisse, in ea domicilium 
longo tempore habuisse, uxorem quoque divitem duxisse; parta 
illic felicitate capta urbe exutum fuisse, et propterea quod dives 
erat, se snaque omnia inm praedae divisione Onegesio cessisse. 
Etenim esse apud eos in more positum, μὲ praecipui ab Attila 
Scythiae principes captivos ditiores sibi seponant, quoniam pluri- 
mum auctoritate valent. Postea ubi adversus Romanos et Acatziro- 
rum gentem fortissime dimicasset, libertatem se ex more Scytharum, 
omnibus, qvae bello acquisierat, barbaro domino traditis, recupe- 
rassé. Uxorem quoque barbaram duxisse, et ex ea liberos sustu- 
lisse, et Onegesii mensae participem, hoc vitae genus longe potius 
priore ducere. ,Qui enim apud Scythas degunt, inquit, tolerato 
ellorum labore, sine ulla sellicitudine vitam peragunt. Tum u- 
anquisque bonis, quae sibi fortuna indulsit, fruitur, neque quis- 
quam illi ulla in re molestus est. Qui vero sub Romanis aetate 
agunt, facile in belle pereunt. Hos enim in aliis sui conservandi 
spem collocare necesse est, quandoquidem per tyrannos minime li- 
cet arma, quibus unusquisque se tueatur, gestare. Atque adeo 
his, quibus id iure licet, valde est perniciosa ducum ignavia, qui 
bellum minhne guaviter gerunt Αἱ in paee longe acerbiora supmt, 


102 | EXCERPTA 


A.C. 448rà. πάντων κειμένων, ἀλλ᾽ εἰ μὲν ὃ παραβαίνων τὸν ϑεσμὸν 
Thi "τῶν πλουτούντων εἴη, ἔστι τῆς ἀδικίας αὐτὸν μὴ διδόνοε δέ- 
eod.á1t » , ' - ' 
κας" εἰ δὲ πένης εἴη, ovx ἐπιστάμενος χρῆσϑαι πράγμαμεν, 
ὑπομένει τὴν ἀπὸ τοῦ νόμου ζημίαν, εἴπερ μὴ πρὸ τῆς κρέ- 
σεως ἀπολείποι τὸν βίον, μακροῦ ἐπὲ ταῖς δίκαις παρατεινο-- 
μένου χρόνου καὶ πλείστων ἐχδαπανωμένων χρημάτων. ὅπερ 
στῶν πάντων ἀνιαμότατον εἴη, ἐπὲ μισϑῷ τῶν ἀπὸ τοῦ νόμου 
τυγχάνειν. οὐδὲ γὰρ τῷ ἀδικουμένῳ τις δικαστήριον παρα- 
δώσει, εἰ μή τε ἀργύριον τῷ ve δικαστῇ καὶ τοῖς ἐχείνῳ δια-- 
κογουμένοις χατάϑοιτο, τοιαῦτα καὶ πλεῖστα ἕτερα mQOTi-1O 
ϑέντος, ὑπολαβὼν ἔφασκον πράως αὐτὸν καὶ τὰ ἔξ ἐμοῦ 
ἀχούειν" καὶ δὴ ἔλεγον, ὡς οἱ τῆς Ῥωμαίων πολιτείας εὕρε- 
ταὶ σοφοί τε καὶ ἀγαϑοὶ ἀνδρες, ὥστε τὰ πράγματα τηνάλ-- 
Acc φέρεσϑαι, τοὺς μὲν τῶν νόμων εἶναι φύλακας, τοὺς δὲ 
ποιεῖσϑαι τῶν ὅπλων ἐπιμέλειαν ἔταξαν καὶ τὰς πολεμικὰς τῇ 
μελέτας ἀσκεῖν, πρὸς μηδὲν ἕτερον ἐπαγομένους ἢ ὥστε εἶναε 
πρὸς μάχην δτοίμους καὶ ὡς ἐπὲ τὴν συνήϑη γυμνασίαν ϑαῤρ-- 

Ὁ δοῦντας ἐπὲ τὸν πόλεμον ἰέναι, προαναλωθέντος αὐτοῖς διὰ 
τῆς μελέτης τοῦ φόβου" τοὺς δὲ προσχειμένους τῇ γεωργίᾳ, 
καὶ τῇ ἐπιμελείᾳ τῆς γῆς ἑαυτούς τε χαὲ τοὺς ὑπὲρ σφῶνλο 

4. ἔστι B., ἐπὶ vulg. . ὑπομένῃ vulg. — 5. μαχροῦ N., μα- 
xoór vulg. 7. αγνιερώτατον vulg. 8. τις N., εἰς vulg. 9. 
vg τε dix. H, , τότε vulg. 13. dore] οἵγε idóvrec coni. B. 

t2YdÀÀ, coni. CL ιτϑ. προαγαλωϑέντος H., ngocay.vulg. 19.71000- 


xta. H., προχεεμ. vulg. 20. ἑαυτούς τὲ xai τοὺς ὑπὲρ, 
omissis mox δὲ xai τοὺς, B., ἑαυτοὺς ὑπὲρ vulg. 


quae accidunt , quam calamitates, quae ex bello proveniunt et pro- 
pter duram exactionem tributorum , et propter improborum vexatio- 
nes, quum leges non in omnes valeant. Si quis dives aut potens 
eas sit transgressus , ille quidem iniquitatis suae poenas non luet: 
sin aliquis inops, qui negotia gerere nesciat, hunc poena a legibus 
statuta manet. Nisi forte eum priusquam sententia feratur, longo 
in litibus continuato tempore, multis praeterea exbaustis bpibus, 
vita defecerit. At mercede et pretio, quod, legum et iuris est. obti- 
nere, omnium iniquissimum est. Ncc enim iniuria affecto quisquam 
fori iudicialis potestatem faciet, priusquam pecuniam iudicis et 
eins ministrorum commodo  cessuram deponat." Haec atque huius- 
modi multa cum in medium proferret, ego precatus, ut quod sen- 
tirem , patienter et benigne audiret, respondi, reipublicae Romanae 
' anctores , sapientes et optimos viros, ne quidquam temere ageretur, 
alios legum custodes fecisse, aliis armorum curam commisisse, ut, ad 
nullam aliam rem intenti, quam ut se ad pugnam praeparsrent, mi- 
litaria opera exercerent, et propulsata per assiduam belli medita- 
tionem omni formidine, consueta militiae exercitatione, animis fir- 
mati, in aciem descenderent, ,Alios, inquam, qui agris colendis et 


E PRISCI HISTORIA. 193 


εεὐτῶν ἀγωνιζομένους τρέφειν ὅταξαν, τὸ στρατιωτιχὸν elo A.C. 48 
πραττομένους σιτηρέσιον " ἄλλους δὲ τῶν ἀδικουμένων προ- μὰ a " 
wosly , καὶ τοὺς μὲν τοῦ δικαίου προΐστασϑαι ὑπὲρ τῶν δὶ 
ἀσϑένειαν φύσεως μὴ οἵων τε ὄντων τὰ σφέτερα προΐσχεσϑαι 
ὅδέκαεα, τοὺς δὲ δικάζοντας φυλάττειν ἅπερ ὃ γόμος Bovie- 
ves μὴ ἐστερῆσϑαι δὲ φροντίδος μηδὲ τῶν παραστάντωνΡ.θι 
τοῖς δικασταῖς, ἀλλὰ κἀκείνων εἶναι τοὺς πρύγνοιαν ποιησο- 
μένους, ὅπως τοῦ τε δικαίου τεύξοιτο ὃ τῆς τῶν διχαστῶν 
τυχὼν κρίσεως, καὶ ὃ ἀδικεῖν νομισϑεὶς μὴ εἰσπραχϑείη nAé- 
Jo0», 7:9 7) δικαστικὴ βούλεται ψῆφος. εἶ γὰρ μὴ ὑπῆρχον 
o£ ταῦτά ἐν φροντίδι ποιϑούμενοι, ἐκ τῆς αὐτῆς αἰκίας ἑτέ- 
φας δίκης ἐγώεεο ἄν πρόφασις, ἢ τοῦ νενικηχότος χαλεπώ- 
τερον ἐπεξιόντος, ἢ τῇ τοῦ χείρονος ἀπενεγκαμένου τῇ de 
(0 Sé ἐπιμένοντος γνώμῃ. εἶναι δὲ καὶ τούτοις τεταγμένον 
| χδέάργύριον παρὰ τῶν τὰς δίχας ἀγωνιζομένων, ὡς παρὰ ro» 
᾿ς Ζεωργῶν τοῖς ὁπλίταις. ἢ οὐχ ὅσιον τὸν ἐπικουροῦντα τρέ- 
qi» καὶ τῆς εὐνοίας ἀμείβεσϑαι; ὥσπερ ἀγαϑὺν ἱππεῖ μὲν 
ἡ τοῦ ἵππου χομιδὴ, ἀγαϑὸν δὲ βουχύόλῳ Tj τῶν βοῶν xat 
| ϑηρατὴ ἡ τῶν κυνῶν ἐπιμέλεια) καὶ τῶν ἄλλων, ὧν πρὸς 
| μβοσφεεέραν φυλακήν v6 xai ὠφέλειαν ἔχουσιν ἄνϑρωποι. ono» 
τε τὴν δαπανγὴν τὴν éni τῇ δίκῃ γενομένην ἁλόντες óxríyov- 
σιν, ὠνατιϑέντες dixi σφετέρᾳ καὶ οὐχ ἑτέρῳ τὴν βλάβηνι 
1. Post ἔταξαν inser. vulg. dà xal τοὺς. ὁ. ἀδικῶν vulg — 13. 
ἢ τοῦ τὸ χεῖρον» dz. N. aa. ἀνατιϑέντων Val. 


tulturae térrae operam darent, annoba militari ab his éxácta, eos 
alere voluerunt, quo pro sua salute dimicarent. Constituerunt quoa 
e, qui iniuria affectis prospicerent, et iura eorum, qui propter 
naturae infirmitatem sibi ípsi consulere non valerent, tuérentur, 
quique iute dicendo, quae leges iuberent, servarent, Neque vcro 
sua providentia destitutos reliquerunt eos, qui iudicibus adsunt, sed 
horum esse partes prospíceré, qua ratione dus assequatu?, quí sens 
tentia iudicum obtihuit, et iniurius iudicatus, id solum, quod íudicit 
calculus fert, et nihil praeterea, facere cogatur. Sí enim non essent : 
huic rel praepositi, aut victore ínsolentius insurgente, aut eo, qui 
adversam sententiam reportavit, in perversa mente perstante, éx uiia 
lite alterius litis nasceretur exordium. — Est autem liis constitutum 
argentam ab illis, qui litibus certant, t militibus ab agricolis, 
Quid enim aéquius, quam eum, qui oópituletur et auxilium ferat, 
alere et officium mutuo officio rependere? quemadmodum equiti 
emolumehto est equi, pastori boum et vehatori canum cuta, et re- 
liquorum animantium, quae homines custodiae et utilitatis causa 
alunt. Cum enim sumptus in litem factos qui cáusa cadunt sol- 
vant, damnum null alii rei, quam suae iniquitdti, imputent opofe 


Dezippus, Eunapius etc 13 


104 EXCERPTA 


A.C. 448 τὸν δὲ ἐπὲ ταῖς δίκαις μακρότερον, ἂν οὕτω tUyot, χρόνον, 


Theod. τῆς τοῦ δικαίου προνοίας γίνεσϑαι χώρειν, ὥστε μὴ σχεδιά-- — 
Ὄζοντας τοὺς δικαστὰς τῆς ἀχριβείας διαμαρτεῖν, λογιζομένους 


ἄμεινον εἶναι ὀψὲ πέρας ἐπιτεϑῆναι δίκῃ, ἢ ἐσπουδακότας 
μὴ μόνον ἀγϑρωπον ἀδικεῖν, ἀλλὼ εἰς τὸν τοῦ δικαίου εὗρε-5 
τὴν ϑεὸν πλημμελεῖν. κεῖσϑαι δὲ τοὺς νόμους κατὰ πάντων, 
ὥστε αὐτοῖς καὶ βασιλέα πείϑεσθϑαι, καὶ οὐχ ὡς τῇ αὐτοῦ 
ἔνεστι κατηγορίᾳ, ὅτι γε δὴ οἱ εὔποροι τοὺς πένητας ἄκιν- 
δύνως βιάζοιντο, εἰ μή γε διαλαϑών τις φύγοι τὴν δίκην. ὅ- 
περ οὐκ ἐπὶ τῶν πλουσίων, ἀλλὰ καὶ πενήτων εὕροι τις ἀν "το 
πλημμελοῦντες γὰρ οὐδὲ αὐτοὶ ἀπορέᾳ ἐλέγχων δοῖεν δίκας. 
Ὡκαὲ τοῦτο παρὰ πᾶσι, καὶ οὐ παρὰ Ῥωμαίοις μόνον συμι- 
βαῖνόν ἐστι. χάριν δὲ ὁμολογεῖν τῇ τύχῃ ἐπὲ τῇ αὐτῷ ὕπαρ- 
ξάσῃ ἐλευϑερίᾳ, καὶ μὴ τῷ ἐπὶ πόλεμον ἐἔξάγοντι δεσπότη, 
ὥστε αὐτὸν δι’ ἀπειρίαν ἢ ὑπὸ τῶν πολεμίων ἀναιρεθῆναι, 215 
φεύγοντα ὑπὸ τοῦ κτησαμένου κολάζεσθαι. ἄμεινον δὲ xai 
τοῖς οἰκέταις διατελοῦσι Ῥωμαῖοι χρώμενοι. πατέρων γὰρ 
ἢ διδασκάλων ἐς αὐτοὺς ἔργα ἐπιδεικνύντες, ἐφ᾽ ᾧ τῶν φαύ- 
λων ἀπεχομένους μετιέναι ἅπερ αὐτοῖς καλὰ νενόμισται, σω- 
φρονίζουσι σφᾶς ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασιν, ὥσπερ τοὺς οἰκείουςλο 
γι (παῖδας. οὐ δὴ γὰρ οὐδὲ αὐτοῖς ϑάνατον, ὥσπερ Σκχύϑαις, 
5. τὸν om. vulg. 7. ὡς Val, 6 B., ὃς vulg. 18. ἐπιϑδει-- 
«γύντες Cl., ἐπεδείχγυγται vulg. | 


tet. Quod ad longum tempus attinet, quod in litibus consumitur, 
δὶ quando id evenit, id iuris providebtius dicendi gratia αἰ, Ὡς iudi- 
ces properantes ab accurata iudicandi ratione aberrent. Sic enim iu- 
dicant melius esse, tardius finem litibus imponere, quam festinan- 
tes non solum iniquum ius in hominem statuere, verum etiam in 
deum, iustitiae inventorem, peccare. Leges autem in omnes positae 
sunt, ut illis etiam ipse Imperator pareat. Neque, id quod tua ac- 
cusatione continetur, potentiores si tenuioribus vim inferant, id 
illis est impune, nisi quis forte latens poenam effugerit; quod non 
. solum divitibus, sed etiam inopibus plerumque usu venit: nam hi 
uoque, si argumenta deficiunt, peccatorum poenas non solvunt. 
Quod non solum apud Romanos, sed etiam ubique gentium accidit. 
Gratiam vero plurimam ipsum pro recepta libertate fortunae debere, 
neque eam domino acceptam referre. Cum enim eum in bellum 
eduxerit, potuisse ab hostibus propter rei militaris imperitiam oc- 
cidi, aut si fugisset, ab eo, in cuíus dominio erat, puniri. Longe 
autem Romani benignius servis consuluerunt. Patrum enim aut 
praeceptorum affectum erga eos exhibent, et ut a malis abstineant, 
curant, et eorum, quae honesta ducunt, participes efficiunt. Deni- 
que corrigunt cos in his, quae delinquunt, sicut et suos liberos. 


E PRISCI HISTORIA. 195 


ἐπάγειν θέμις, ἐἔλευϑεριας dà τρόποι παρ᾽ αὐτοῖς πλεῖστοι, A.C. 448 
ἦν οὐ μόνον περιόντες, ἀλλὰ xoi τελευτῶντες χαρίζονται, δια πὰ. 
«τάττοντες χατὰ τῆς περιουσίας ὃν βυύλονται τρύπον. καὶ vü-p, c. 
μας ἐσεὲν ὅπερ ἕκαστος τελουτῶν περὲ τῶν προσηκόντων βου- 
δλεύσοιτο.᾽" καὶ ὃς δαχρύσας ἔφη, ὡς οἱ μὲν νόμοι καλοὶ xal 
$ πολιτεία “Ρωμαίων ἀγαϑὴ, 66 δ᾽ ἄρχοντες οὐχ ὅμοια rolg 
πάλαε φρονοῦντες αὐτὴν διαλυμαίγονται. 
Ταῦτα διαλεγομένων ἡμῶν, πρυσελϑὼών τις τῶν By. 
δοϑεν ἀνοίγει τὰς ϑύρας τοῦ περιβόλου. ἐγὼ δὲ προσδρα- 
yy» ἐπυϑύμην ὅ)τι πράττων ᾿Ονηγήσιος τυγχάνοι" ἀπαγγεῖ- Β 
λαε γὰρ αὐτῷ ue βούλεσθαί τι παρὰ τοῦ “Ῥωμαίων ἥκοντος 
πρεσβευτοῦ. ὃς δὲ ἀπεχρένρατο, αὐτῷ uos ἐντεύξεσθαι μικρὸν. 
ἐἀναμείναντι" μέλλειν γὰρ αὐτὸν ὑπεξιέναι. xai δὴ οὐ πολλοῦ " 
διαγενομένου χρόνδυ, ὡς προϊόντα εἶδον, προσελϑὼν ἔλεγον, 
Ἰδὼς ὃ “Ρωμαίων αὐτὸν ἀσπάζεται πρεσβευτὴς, καὶ δῶρα 85 
αὐτοῦ ἥχω φέρων σὺν καὶ τῷ παρὰ βασιλέως πεμφϑέντι 
χρυσέῳ. ἐσπουδακότι δὲ ἐς λόγους ἐλϑεῖν ᾧ καὶ πύτο fov- 
λεται διαλέγεσϑαι. καὶ ὃς τό,τε χρυσίον, τά τε δῶρα ἐκέ- 
|  Aevas τοὺς προσήχοττας δέξασθαι, ἐμὸ δὰ ἀπαγγέλλειν Das d 
 Μιμένῳ, ὡς ἥξοι αὐτώκα παρ᾽ αὐτόν. ἐμήνυον τοίνυν ἐπανελ- 


11. παρὰ ante Ῥωμαίων excidisse, dut τοῦ παρὰ scribendum 
esse putat B. 15. 9] οἷ VaL, ποῦ B. 18. xai ὃς B., ὃς xai 
vulg. 


Nec enim servos morte afficere , sicut apud Scythas, fas est. Libete 
i tatís veto adipiscendae plures sunt modi. Non enit solum qui vitá 
fruuntur, sed etiam qui e vivis excedunt, libertatem tribuere pos- 
sunt, quum de bonis suis, ut cuique placeat, statuere liceat, et 
qiodeunque quis moriens de rebus domesticis iusserit; lex sit 
um ille plorans inquit, leges apud Romenos bonas et. rém pu4 
blicam praeclare constitutam esse , sed magistratus, qui non aequé 

ac prisci probi et prudentes sunt, eam labefactant et pervertunt. 
Haec inter nos disserentibus aliquis ex domesticis Onegesii 
septorum dotnus fores aperuit. Ego statim atcurtete et quaefere, 
quas res ageret Onegesius; me enim habere a Maximino , qui le- 
gatus ἃ Romanis venisset, quod illi dicerem, 1116 vero Onegesium 
mihi sui facturum copiam respondit, si paullum oppetirer; exiturum 
enim esse. Nec multo temporis spatio interiecto, ut ipsum exeun» 
Yem vidi, progressus dixi: ,,Te Romanorum legatus salutat, et dona 
tibi ab ipso una cum aüro ab Imperatore misso adféro.* Et quum 
maxime ille eum convenire cuperet, ubi et quando vellet colloqui, 
quaesivi, llle suos, qui aderant, iussit aürui et munera recipere 
et me Maximino renuntiare, se ptotinus ad eum accederé. Revert 
igitur ad Maximinum, et renuntiavi, Onegesium ad eum venturum 
tne; nee mora ; ig tentorium nostrum advenit, et Maximinum affatus 


196 EXCERPTA 


A.C. 448 ϑὼν, τὸν Ὀνηγήσιον παραγίνεσθαι " xai εὐϑὺς ἧκεν ὃς τὴν 
Theo di σκηνήν. προσειπὼν δὲ τὸν αξιμῖνον ἔφασκε χάριν ὅμολο-- 

"* γεῖν ὑπὲρ τῶν δώρων αὐτῷ τε καὶ βασιλεῖ, καὶ ἀνηρώτα 6, 
τι λέγειν βουλύμενος αὐτὸν μετεπέμψατο. ὃ δὲ ἔφασκεν 7- 
κεὶν καιρὸν, ὥστε Ὀνηγήσιον μεῖζον ἐν ἀνθρώποις ἕξειν κλέ-" 
og, εἶπερ παρὰ βασιλέα ἐλϑὼν διευχρινήσει τὰ ἀμφίβολα τῇ 
σφετέρᾳ συνέσει καὶ ὁμόνοιαν “Ῥωμαίοις καὶ Οὐννοις xara- 

στήσεται. γενήσεται γὰρ ἐνϑένδε oy μόνον τοῖς ἔϑνεσιν ἀμ-- 
φοτέροις συμφέρον" ἀλλὰ καὲ τῷ σφετέρῳ οἴκῳ ἀγαϑὰ πα- 

Ρ ρέξει πολλὰ, ἐπιτήδειος ἐσαεὶ αὐτὸς τε καὶ οἱ αὐτοῦ παῖ-το 
δὲς βασιλεῖ τε καὶ τῷ ἐκείνου ἐσόμενοι γένει, ὃ δὲ Ὀνηγή- 
σιος ἔφη xai τί ποιοῦντες κεχαρισμένως βασιλεῖ, ἢ ὅπως 
παρ᾽ αὐτοῦ τὰ ἀμφίβολα λυϑείη; ἀποχριναμένου δὲ, ὡς 
διαβὰς μὲν εἰς τὴν “Ρωμαίων βασιλεῖ τὴν χάριν καταϑή- 
σει, διευχρινήσει δὲ τὰ ἀμφίβολα τὰς αἰτίας διερευνῶντ » 
καὶ ταύτας κατὰ τῆς εἰρήνης λύων ϑεσμὸν, ἔφασκεν ἐκεῖνα 
ἐρεῖν βασιλεῖ τε καὶ τοῖς ἀμφ’ αὐτὸν, ἅπερ ᾿Αττήλας βούλε- 
ται. ἢ οἴεσθαι ἔφη “Ῥωμαίους, τοσοῦτον ἐχλιπαρήσειν αὐτὸν, 
ὥστε χαταπροδοῦναι δεσπότην καὶ ἀνατροφῆς τῆς παρὰ Σκύ- 
ϑαις καὶ γαμετῶν καὶ παίδων κατολιγωρήσειν, μὴ utitovaao 
δὲ ἡγεῖσθαι τὴν παρ’ ᾿ΑἌττήλᾳ δουλείαν τοῦ παρὰ “Ρωμαίοις 

5. μεῖζον ἐν ἄνϑρ. ἕξειν H., μείζονα dv99. ἐξῆν vulg. 11- 


ἐσόμενοι B., écouéro vulg. 20. χατολιγωρήσεειν H., κατολι- 
γωρήσειε vulg. 


dixit, se Imperatori et illi pro muneribus gratias agere, et per- 
cunctatus est, quandoquidem se arcessisset, quid esset, quod illum 
vellet: tum Maximinus, instare tempus, ait, quo posset maiorem 
gloriam apud homines adipisci ; si ad Imperatorem accedens, quae 
sunt inter Romanos et Hunnos controversa, sua prudentia compo- 
neret, et inter utramque gentem concordiam stabiliret : quae res 
non solum utilitati utriusque gentis esset cessura, sed etiam eius 
domui tanta bona praebitura, ut ipse una cum suis liberis in po- 
sterum lmperatori totique 'imperatorio generi in perpetuum devin- 
ctus foret. Tum Oncgesius dixit, qua in re gratificaretur Impera- 
tori, et per se contentiones dirimeret. — Maximinus respondit, si 
in rem praesentem descendens, Imperatori gratiam referret, et dissi- 
diorum causas sedulo perscrutans, de rebus controversis secundum 
conditiones foederibus adscriptas iudicium suum interponeret. Tum 
Onegesius dixit, se Imperatori et iis, qui ei a consiliis essent , ea 
dicturum csse, quae Attilas sibi praeciperet. |, An Romani existi- 
mant, inquit, se ullis Precibus exorari posse, ut prodat dominum 
suum, et nihili faciat educationem apud Scythas, uxores ct liberos 
suos, neque potiorem ducat apud Attilam servitutem, quam apud 
Homanos ingentes opes?" Ceterum se domi remanentem maiori eo- 


E PRISCI HISTORIA. |». 197] - 


πλούτου ; συνοίσειν δὲ ἐπιμένοντα τῇ οἰχείᾳ, (τὸν γὰρ τοῦ δε- A.C.448 
σπύτου καταπραῦνειν ϑυμὸν, ἐφ᾽ οἷς αὐτὸν δργίζεσϑαι κατὰ Tid. , 
Ῥωμαίων συμβαίνει) ἢ παρὰ σφᾶς ἐλθόντα αἰτίᾳ ὑπάγε- p, 63 4 
σϑαι, ἕτερα ἥπερ ἐκείνῳ δοχεῖ διαπραξάμενον, ταῦτα εἰρη- 
ὑχὼς, κἀμὲ ποιεῖσθαι τὴν πρὸς αὐτὸν ἡγησάμενος ἔντευξιν 
περὶ ὧν πειυνϑάνεσϑαι αὐτοῦ βουλόμεϑα, (οὐ γὰρ τῷ Μαξι- 
uiv, ὡς ἂν ἀξίᾳ τελοῦντι, συνεχὴς πρόσοδος ἦν εὐπρεπὴς, 
ἀνεχώρει. ἐγὼ δὲ τῇ ὑστεραίᾳ εἰς τὸν ᾿Αττήλα περίβολον 
ἀφιχνοῦμαε, δῶρα τῇ αὐτοῦ χομίζων γαμετῇ: Κρέκα δὲ 0- 
looua αὐτῇ, ἔξ ἧς αὐτῷ παῖδες ἐγεγόνεσαν τρεῖς, ὧν ὃ πρε- 
᾿ σβύτερος ἤρχε τῶν ᾿Ακατζίρων καὶ τῶν λοιπῶν ἐθνῶν νεμο-Β 
| τὴν πρὸς τὸν Πόντον Σκυϑικήν. ἔνδον δὲ τοῦ ntpi- 
^ βόλου πλεῖστα ἐτύγχανεν οἰκήματα, τὰ μὲν ἐχ σανίδων ἐγ- 
fivpo» καὲ ἡρμοσμένων εἰς εὐπρέπειαν, τὰ δὲ ἐκ δοκῶν 
Ἰϑχεχαϑαρμένων καὶ πρὸς εὐθύτητα ἐπεξεσμένων, ἐμβεβλημέ- 
γὼν dà Ἐύλοις ἀποτελοῦσιν. οἱ δὲ κύκλοι ἐκ τοῦ ἐδάφους 
ἀρχόμενοι ἐς ὕψος ἀνέβαινον μετρίως. ἐνταῦϑα τῆς ᾿Αττήλα 
ἐγδιαιτωμένης γαμετῆς, διὰ τῶν πρὸς τῇ ϑύρᾳ βαρβάρων ἔ- 
τῦχον εἰσόδου, καὶ αὐτὴν ἐπὶ στρώματος μαλακοῦ κειμένην 
λοχατέλαβον, τοῖς éx τῆς ἐρέας πιλωτοῖς τοῦ ἐδάφους σκε- 
πομένου, ὥστε δπ’ αὐτῶν βαδίζειν. περιεῖπε δὲ αὐτὴν 9tpa-V. 43 
πόγτων πλῆϑος κύχλῳ" καὶ ϑεράπαιναι ἐπὲ τοῦ ἐδάφους dv-C 
τιχρὺ αὐτῆς καϑήμεναι ὀϑόνας χρώμασι διεποίκιλχον, ἐπι- 
1. γὰρ] παρὰ coni. B., sublata interpunctione ante τὸν. 3. ὑπάγ. 


B., ἐπάγ vulg. 4. εὐπρεπῶς H., εὐπρεπεῖς vulg. — 14. doxov 
Cantocl, λόγων vulg. 16. ξύλοις χύχλους ἀποτελοῦσιν coni.B. 


rum rebus adiumento futurum, quippe qui domini iram placaret, : 
€! quibus in rebus Romanis irasceretur, quam δὲ ad eos accedens 
ciminationi se obiiceret, si forte quid contra quam Attilae ratio- 
Bibus commodum videretur faceret. Quae cum dixisset et mibi 
veniam dedisset eum de his, quae ex ipso intelligere cuperemus, 
adeundi, (Maximino enim in diguitate constituto parum decorus erat 
CODtinuus congressus,) abiit. Postridie ad domus Attilae interiora 
δερία me contuli dona ferens eius uxori, quae Cerca vocabatur. 
ea tres illi liberi, quorum maximus natu iam tum Acatziro- 
Tum et reliquarum gentium, qua Scythia ad Pontum patet, re- 
f1um tenebat. Intra illa septa erant multa aedificia, partim ex 
bulis sculptis et eleganter compactis, partim ex trabibus opere 
Puro et in rectitudinem affabre. dolatis, in quibus ligna in cir- 
*"los curvata imposita erant. Circuli autem a solo incipientes 
Peullatim in altum assurgebant. Hic habitabat Attilae uxor, ad quam 
ἃ barbaris, qui circa ianuas erant, nactus aditum, ipsam depre en- 
di in molli stragula iacentem. Erat autem pavimentum laneie tapes 


108 EXCERPTA 


A.Q. (48 βληϑησομένας πρὸς κύσμον ἐσθημάτων βαρβαρικῶν. προσελ- 
Th n 44, 9v τοίνυν xai τὰ δῶρα μετὰ τὸν ἀσπασμὸν δοὺς ὕπεξήξεν, 
“ΠῚ Ἢ xai ἐπὲ τὰ ἕτερα ἐβάδιζον οἰκήματα, ἐν οἷς διατρίβειν τὸν 

"Αττήλαν ἐτύγχανεν, ἀπεκδεχόμενος ὁπότε ἐπεξέλϑοι Ὀνῃγή-- 
σιος" ἤδη γὰρ ὠπὸ τῶν αὐτοῦ οἰκημάτων ἐξεληλύϑει καὶ &»—5 
δον ἦν. μεταξὺ δὲ τοῦ παντὸς ἱστάμενος πλήϑους, (γνώρε-- 
μός τὸ γὰρ ὧν τοῖς ᾿Αττήλα φρουροῖς καὶ τοῖς παρεπομένοες 
αὐτῷ βαρβάροις ὑπ’ οὐδενὸς διεκωλυόμην,) εἶδον πλῆϑος πο- 
ρευόμενον χαὲ ϑροῦν καὶ ϑόρυβον περὲ τὸν τόπον γενόμενον, 
pog τοῦ ᾿Αττήλα ὑπεξιόντοςς προῇει δὲ τοῦ οἰκήματος βαδέ-τα 
Lov σοβαρῶς, τῇδε κἀκεῖ περιβλεπόμενος, ὡς δὲ ὑπεξελϑὸὼν 
σὺν τῷ Ὀνηγησίῳ ἔστη πρὸ τοῦ οἰκήματος, πολλοὲ δὲ τῶν 
ἀμφισβητήσεις πρὸς ἀλλήλους ἐχόντων προσήεσαν καὶ τὴν αὖ- 
τοῦ χρίσιν ἐδέχοντο’ εἶτα ἐπανήει ὡς τὸ οἴκημα, καὶ πρέ- 
σβεις παρ' αὐτὸν ἥκοντας βαρβάρους ἐδέχετο. 15 
Ἐμοὲ δὲ ἀπεκδεχομένῳ τὸν Ὀνηγήσιον Ῥωμύλος καὲ 
Προμοῦτος xo) Ῥωμανὸς οἱ ἐξ Ἰταλίας ἐλθόντες παρὰ τὸν 
᾿Αττήλαν πρέσβεις τῶν φιαλῶν ἕνεκα τῶν χρυσῶν, συμπα- 
Qórvroc αὐτοῖς καὶ ἹῬουστικίου τοῦ κατὰ Κωνστάντιον, xaj 
Κωνσταντιόλου, ἀνδρὸς ἐκ τῆς Παιόνων χώρας τῆς ὑπὸ .4τ-20 
Βιθήέτηλᾳ ταττομένης, ἐς λόγους ἦλϑον, καὶ ἀγνηρώτων πότερον 
Διηφείϑημεν, ἢ ἐπιμένειν ἀναγχκαζόμεϑα. καὶ ἐμοῦ φήσαντος, 
Lp drip So fupe petii 


tibus stratum, in quibus constitimus. Eam famulorum multitudo in 
orbem circumstabat, et ancillae ex adverso humi sedentes telas co- 
loribus variegabant, quae vestibus barbarorum ad ornatum superinii- 
ciuntur. Cerca salutata, et muneribus traditis, egressus, exspectans 
dum Onegesius regia exiret, (iam enim,e domo sue illuc venerat,) 
ad reliqua aedificia, ubi Attilas commorabatur, processi. Hic dum 
ego starem cum reliqua multitudine, (nec enim accessu ullius loci 
prohíbebar, quippe qui Attilae custodibus et barbaris, qui eum 
assectabantur, eram notus) vidi magnam turbam, qua prodibat, 
curréntem , tumultum et strepitum excitantem.  Attilas domo egres- 
sus, gravi vultu, omnium oculis quaqua versus in eum conversis, 
incedens cum Onegesio, pro aedibus substitit, Hic eum multi, qui- 
bus erant lites, adierunt, et eius iudicium exceperunt. Deinde 
domum repetiit, et barbararum gentium legatos, qui ad se venerant, 
admisit. 

Me vero, dum Onegesium ezspectabam, Romulus, Promutus et 
Romanus, legati de vasis aureis ex Italia ad Attilam missi, una cum 
Rusticio, qui in comitatu Constantii erat, et Constantiolo ex Paeo- 
num regione, quae Áttilae parebatj me sunt sermone adorti, et in- 
terrogaverunt, utrum dimissi, an manere coacti essemus. οἷά ipsum, 


E PRISCI HISTORIA. 199 


e&c τούτου χάριν πευσόμενος τοῦ Ὀνηγησώου τοῖς περιβόλοις À. C. 448 
παροσχαρτερῶ, καὲ ὠντερωτήσαντος εἰ αὐτοῖς ὃ ᾿Αττήλας ἥμε- Tid T 
QO» τε xai πρᾶον ntQé * πρεσβείας ἀπεχρίνατο, ἔλεγον μηδα- 
μῶς μετατρέπεσϑαι τῆς γνώμης, ἀλλὰ πόλεμον χαταγγέλλειν, 
δεὲ μεὴ γε αὐτῷ Σιλβανὸς ἢ τὰ ἐχπώματα πεμφϑείη. ἀποϑαυ- 
μαζόντων δὲ ἡμῶν τῆς ἀπονοίας τὸν βάρβαρον, ὑπολαβὼν 
ὃ ἹΡωωμύλος, πρεσβευτὴς ἀνὴρ καὶ πολλῶν πραγμάτων ἔμε- 
πεερος,, ἔλεγε τὴν αὐτοῦ μεγίστην τύχην καὶ τὴν ἐκ τῆς TU-B 
χης δύναμιν ἐξαίρειν αὐτὸν, ὥστε μὴ ἀνέχεσϑαι δικαίων 
Ιιολόγων, εἰ μὴ πρὸς αὐτοῦ νομίσῃ ὑπάρχειν αὐτούς. οὐδονὲ 
γὰρ τῶν πώποτε τῆς Σκυϑικῆς ἢ καὶ ἑτέρας ὠρξάντων γῆς 
τοσαῦτα ἐν ὀλίγῳ καταπεπρᾶχϑαι, ὥστε καὶ τῶν ἐν τῷ Ὦχεα- 
γνῷ νήσων ἄρχειν, καὶ πρὸς πάσῃ τῇ Σκυϑικῇ καὶ Ρωμαίους 
ἔχειν ἐς φόρου ἀπαγωγήν. ἐφιέμενον δὲ πρὸς τοῖς mapovot 
t5xAstovov καὶ ἐπὲ μεῖζον αὔξοντα τὴν ἀρχὴν, καὶ ἐς Πέρ- 
σας ἀπιέναι βούυλεσϑαι. τῶν δὲ ἐν ἡμῖν τινος πυϑομένου ποί- 
αν ὅδὸν τραπεὶς ἐς Πέρσας ἐλϑεῖν δυνήσεται, ἔλεγεν ὅ Ῥω- 
μύλος, μὴ πολλῷ διαστήματι τὴν ήδων ἀφεστάναι τῆς Zxv- C 
ϑικῆς, οὐδὲ Ovrvovc ἀπείρους τῆς 0000 τὰἀύτης εἶναι, ὠλλὰ 
λοπάλαε ἐς αὐτὴν ἐμβεβληκέναι, λιμοῦ τὸ τὴν χώραν κρατή- 
σαντος, καὶ “Ρωμαίων διὰ τὸν τότϑ συνιστάμενον πόλεμον μὴ 


2. εἰ add. B., πότερον add. H. 3. τὲ N., τὲ vulg. 10. αὖ- 
τοῦ N., αὐτὸν vulg οὐδενὶ N., οὔπω vulg —— 12. χαταπεπρᾶ- 
χϑαι B., χατεπράχϑη vulg. 


inquam, ut sciam ex Onegesio, intra ista septa opperior.* "Tum ega 
illos vicissim percunctari, an aliquod mite responsum ad ea, de 
quibus legati venerant, ab Attila tulissent. Nequaquam aiunt illum . 
educi a sententia, sed bellum minari et denuntiare, ni Sylvanus 
aut pocula dedantur, Nos vero cum barbari miraremur animi impo- 
tentiam, Romulus, vir multis honorificentissimis legationibus functus 
et multo rerum usu praeditus, ait, secunda fortuna et potentia inde 
collecta adeo illum efferri, ut iustis sermonibus nullum apud se lo- 
cum relinqueret, nisi eos ex re sua esso censeret. Nemo unquam 
eorum, qui in Scythia, vel alibi regnarunt, tantas res tam breri 
tempore gessit. Totius Scythiae dominatum sibi comparavit, et ad 
Oceani insulas usque imperium suum extendit, ut etiam a Romania 
tributa exigat. Nec his contentus, ad longe maiora animum adiecit, 
et latius imperii sui fines protendere et Persas bello aggredi cogi- 
üt Uno ex nobis quaerente, qua via e Scythia ín Persas tendere 
poset, Romulus dixit, non longo locorum intervallo Medos dissi- 
tos esse a Scythis, neque Hunnos hanc viam nescire, sed olim, fame 
per eorum regionem grassante, cum Romani propter bellum , quod 
tunc temporis gerebant, minime cum illis proelio decertarent , hac 
inupisse, €t ad Medos usque Bazicum et Cursicum , duces ipsorum, 


e 


200 EXCERPTA 


4. C. 44s συμβαλλόντων. παρεληλυϑέναι δὲ dg τὴν ηήδων τόν τὲ Bu- 
Ind.! gjy καὶ Kovooiy τοὺς ὕστερον ἐς τὴν Ρώμην ἐληλυϑότας 
Theod εὶς ὁμαιχμίαν, ἄνδρας τῶν βασιλείων Σχυϑῶν καὶ πολλοῦ 
πλήϑους ἄρχοντας. καὶ τοὺς διαβεβηκότας λέγειν, ὡς ἔρημον 
ἐπελθόντες χώραν καὶ λίμνην τινὰ περαιωθϑέντες, ἣν 0 'Po-5 
μύλος τὴν ἸΠαιῶτιν εἶναι qero, πέντε καὶ δέκα διαγενομένων 
Ὁ ἡμερῶν ὅρη τινὰ ὑπερβάντες ἐς τὴν Μϊηδικὴν ἐσέβαλον. ληΐ- 
ζομένοις δὲ καὶ τὴν γῆν κατατρέχουσι πλῆϑος Περσικὸν ἐ- 
πελϑὸν τὸν σφῶν ὑπερκείμενον ἀέρα πλῆσαι βελῶν, ὥστε 
σφᾶς δέει τοῦ κατασχόντος κινδύνου ἀναχωρῆσαι εἰς τοὐπέ-τῷ 
.9c καὶ τὰ ὕρη ὑπεξελϑεῖν, ὀλίγην ayoyrag λείαν" 7j γὰρ πλεέ- 
στὴ ὑπὸ τῶν Ἰἥήδων ἀφήρητο. εὐλαβουμένους δὲ τὴν τῶν 
πολεμίων δίωξιν ἑτέραν τραπῆναι ὅδὸν, καὶ μετὰ τὴν éx τῆς 
ὑφάλου πέτρας ἀγαφερομένην φλόγα ἐχεῖϑεν πορευϑέντας . . 
e. ἡμερῶν ὁδὸν óc τὰ οἰκεῖα ἀφικέσθαι, xqi γνῶγαι, οὐ noÀ-15 
λῷ διαστήματι τῶν ήδων ἀφεστάναι τὴν Σκυϑικήν. τὸν 
P.650J» ᾿“ττήλαν ἐπ᾽ αὐτὴν ἰέναι βουλόμενον οὐ πογήσειν πολ- 
V. 44λὰ, οὔτε μακρὰν ἀνύσειν ὁδὸν, ὥστε καὶ Ἰϊήδους καὶ Πάρ- 
ϑους καὶ Πέρσας παραστήσεσϑαι καὶ ἀναγκάσειν ἐλϑεῖν ἐς 
φόρου ἀπαγωγήν" παρεῖναε γὰρ αὐτῷ μάχιμον δύναμιν, vao 
οὐδὲν ἔϑνος ὑποστήσεται. ἡμῶν δὲ κατὰ Περσῶν ἐλϑεῖν av- 
τὸν ἐπευξαμένων xai ἐπ’ ἐχείνους τρέψαι τὸν πόλεμον, ὅ 
ωνσταντίολος ἔλεγε δεδιέναι μή ποτε καὶ Πέρσας ῥᾳδίως 


14, ἄναφερ. N., ἀναφλεγ. vulg., ἀναπεμπ. H. — 17. αὐτοὺς vel 
16. τὴν M.— τῆς Σχγϑικῆς coni. N. 19. παραστήσασϑαε vulg. 


e regiis Scythis oriundos, penetrasse, qui 'postea cum magna ho- 
minum multitudine Romam ad contrahendam armorum societatem 
venissent. Hos narrasse, per quandam desertam regionem ílis iter 
fuisse, et paludem traiecisse, quam Romulus existimabat esse Mae- 
etidem : deinde, quindecim diebus elapsis, per montes quosdam, 
quos superassent, in Mediam descendisse. lbi praedas agentibus 
et excursionibus agros vastantibus Persicum agmen superveniens 
telis aéra replevisse. Itaque imminentis periculi metu retro absces- 
sisse, et per montes regressos, pauxillum praedae abegisse. Με- 
pam enim partem Medos extorsisse: ipsos autem, ut persequentium 

ostium impetum evitarent, ad aliam viam deflexisse, Et per loca, 
ubi ex petra maritima flamma ardet, illinc profectos, . . . dierum 
itinere in sedes suas revertisse. Atque ex eo satis vidisse, non 
magno intervallo Scythiam a Medis distare. Quamobrem si Attilam 
cupido ceperit Medos invadendi, non multum operae et laboris in 
eam invasionem consumpturum, neque magnis itineribus defatiga- 
tum iri, ut Medos, Parthos et Persas adoriatur, et cogat tributi 
illationi se submittere.  Adesse enim illi magnas copias, quas nulla 
gons sustinere possit, Nobis vero optantibus , ut Persis arma infer- 


E PRISCI HISTORIA. , 4201 


παραστησάμενος ἀντὶ φίλου δεσπότης ἐπανήξει. νῦν μὲν γὰρ A.C.448 
τὸ χρυσέον κομίζεσθαι nag! αὐτῶν τῆς ἀξίας ἕνεκα * εἰ dip 
xu Πάρϑους xai Mndovg καὶ Πέρσας παραστήσοιτο, οὐχέτι eod. 
“Ῥωμαίων ἀνέξεσθαι τὴν αὐτοῦ νοσφιζομένων ἀρχὴν, ἀλλὰ 
ὅϑεράποντας περιφανῶς ἡγησάμενον χαλεπώτερα ἐπιτάξειν xad 
οὐκ ἀνεκεὰ ἐχείνοις ἐπιτάγματα. ἦν δὲ ἀξία, ἧς ὃ Κωνσταν- 
téoloc ἐπεμνήσϑη, στρατηγοῦ Ῥωμαίων, ἧς χώριν ὃ 'άττή- 
| λας παρὼ βασιλέῳς ἐδέδεκτο τοῦ τοῖς στρατηγοῖς xoonyovué- 
yov τὰς συντάξεις ἐχπέμπεσϑαι. ἔλεγεν οὖν μετὰ ἴηδους 
Ιοχαὶ Πάρϑους καὶ Πέρσας τοῦτο τὸ ὄνομα, ὅπερ αὐτὸν βού- 
λονται Ῥωμαῖοι καλεῖν, καὶ τὴν ἀξίαν, ἧ αὐτὸν τετιμηκέναι . 
^ ψρομίζουσιν , ἐποσεισάμενον ἀναγκάσειν σφᾶς ἀντὲ στρατηγοῦ 
β βασιλέα προσαγορεύειν. ἤδη γὰρ καὶ χαλεπαίνοντα εἰπεῖν, ὡς 


ἐχείνῳ μὲν οἱ αὐτοῦ ϑεράποντές εἶσι στρατηγοὶ, αὐτῷ δὲ οἷα 
τὐτοῖς βασελεύουσι Ῥωμαίων ὁμότιμοι. ἔσεσϑαε δὲ οὐχ εἰς 
μαχρὰν τῆς παρούσης αὐτῷ δυνάμεως αὔξησιν -“ σημαίνειν 
καὶ τοῦτο τὸν ϑεὸν τὸ τοῦ “Αρεος ἀγαφήναντα ξίφος, ὅπερ 
ὃν ἱερὸν καὶ παρὰ τῶν Σχυϑικῶν βασιλέων τιμώμενον, ola 
δὴ τῷ ἐφόρῳ τῶν πολέμων ἀνακείμενον, ἐν τοῖς πάλαι dga- 
ϑογισϑῆναι χρύγοις, εἶτα διὰ βοὸς εὑρεθῆναι. | 
Kai ξχάστου λέγειν τι περὲ τῶν καϑεστώτων [lovio- 


9. αὐτῶν Ν., αὐτῷ vulg. 8. τοῦ Ν., τὸ τοῦ vulg. 12. d- 

γηγχάσειν N., ἀναγχάσας vulg. 14. of τοῖς Bac. B., οὐ τοῖς 

Bac. vulg. 16, σημαίνειν — ἀναφήναντα B., συμβαίνειν — 
dradq[rarvrog vulg. 15. δὲ pro x«i coni. N, 

Tet, et 8 nobis in illos belli molem averteret: ,Verendum est , ἐπ 

quit Constantjolus, ne, Persis facile devictis, non iam amplius ami- 

(ας, sed. dominus in nos revertatur" Nunc enim auro accepto pro 

dignitate eum contentum esse. Quodsi Medos, Parthos et Persas 

domuerit, minime eum Romanorum a suo seiunctum regnum páassu- 

| Tum, sed eos manifesto servos suos reputantem , grave illis et in- 

| telerabilla imperaturum esse. Dignitag autem, cuius mentionem 

nstantiolus fecit, erat Romanorum exercituum ducis, quam Atti- 

3$ ab Imperatore acceperat, et stipendia eius, qui exercitus re- 

pat. missa sibi non recusabat. Innuebat igitur, Attilam, Medis, 

arthis οἱ Persis subactis, hoc nomen, quo Romanis illum vocare 

| lubet , et dignitatem, quam illi ornamenti loco esse existimant, 

repudiaturum , et pro duce coacturum eos se regem appellare. lam 

lum eni indignatus dicebat, illi servos esse exercituum duces, sibl 

ἵετο viros Imperatoribus Romanis dignitate pares. Et brevi quidem 

. tibi potentiae accessionem fore, quod et deus, Martis ense in lu- 

| Cém protracto, portenderit. Hic tanquam sacer et deo bellorum 

| Presidi dedicatus, a Scytharum regibus olim colebatur, et multis 

Méculis non. visus, bovis ministerio fuerat tunc temporis erutus. 

Dum ita de praesenti rerum statu confabulamur, Onegesius foras 


202 EXCERPTA 


A. C. 448 μένου, Ὀνηγησίου ὑπεξελθόντος, παρ᾽ αὐτὸν ἤλθομεν, καὶ &— 
Thend i» πειρώμεϑα περὲ τῶν ἐσπουδασμένων μανϑάνειν. ὃ δέ τισε 
D πρότερον βαρβάροις διαλεχϑεὶς, πυϑέσϑαι us παρὰ αξιμέε-. 
yov ἐπέτρεπο τίνα Ῥωμαῖοι ἄνδρα τῶν ὑπατικῶν παρὰ τὸν 
“Αττήλαν πρεσβευόμενον στέλλουσιν. ὡς δὲ παρελϑὼν εἰς τὴν 5 
σχηνὴν ἔφραζον, ἅπερ εἰρητό μοι, καὶ ὅ,τι δεῖ λέγειν ὧν ya 
Qi» ὁ βάρβαρος ἡμῶν ἐπύϑετο ἅμα τῷ Ἰαξιμένῳ βουλευ-- 
σάμενος ὁπανῆλϑον ὡς τὸν Ὀνηγήσιον, λέγων, ὡς ἐθέλουσι μὲν 
Ῥωμαῖοι αὐτὸν παρὰ σφᾶς ἐλθόντα τῶν ἀμφιβόλων ἕνεκα 
διαλέγεσθαι, εἴ δὲ τούτου διαμάρτοιεν, ἐχπέμψειν βασιλέατο 
ὃν βούλεται πρεσβευσόμενον. καὶ εὐθὺς μετιέναι με τὸν Ma- 
ξιμῖνγον παρεκελεύσατο, καὶ ἥχοντα αὐτὸν ἦγε παρὰ τὸν .,4τ- 
τήλαν. καὶ μικρὸν ὕστερον ὑπεξελϑὼν ὃ Ἰαξιμῖνος ἔλεγεν, 
ἐθέλειν τὸν βάρβαρον Νόμον ἢ "ΑΙνατόλιον ἢ Σενάτορα πρε-- 
σβεύεσϑαι" μὴ γὰρ ὧν ἄλλον παρὰ τοὺς εἰρημένους δέξεσϑαε. τ" 
Ριδθχαὶ ὡς αὐτοῦ ἀποχριναμένου, μὴ χρῆναι ἐπὲ τὴν πρεσβείαν 
τοὺς ἄνδρας καλοῦντα ὑπόπτους καϑιστᾷν βασιλεῖ͵, εἰρηκέναι 
τὸν ᾿Αττήλαν, εἰ μὴ ἕλοιντο ποιεῖν, ἃ βούλεται, ὅπλοις τὰ 
ἀμφίβολα διακριϑήσεσϑαι. ἐπανελθόντων δὲ ἡμῶν ἐς τὴν 
σκηνὴν, ὃ τοῦ Ὀρέστου πατὴρ ἦχδ λέγων, ὡς ἀμφοτέρους 9-20 
μᾶς ᾿Αττήλας ἐπὲ τὸ συμπόσιον παρακαλεῖ, γενήσεσθαι δὲ 
αὐτὸ περὲ ϑ' τῆς ἡμέρας. ὡς δὲ τὸν καιρὸν ἐφυλάξαμεν 


9. αὐτὸν N., τὸν vulg. 15. δέξασϑαε vulg. 20. ἡμᾶς coni. B. 


prodiit, ad quem, ut ex eo disceremus, quae nostrae curae com- 
missa fuerant, accessimus, llle vero prius cum nescio quibus bar- 
baris collocutus, quaerere me ex Maximino iussit, quem Romani ex 
consularibus legatum ad Attilam essent missuri. Ut in tentorium 
veni, et Maximino, quae mihi Onegesius dixerat, retuli , habita de 
eo, quod baRbaris respondendum esset, deliberatione, redii, dixi- 
que Onegesio, Romanos maguopere desiderare, illum suarum cum 
Attila controversiarum disceptatorem ad se accedere. Qua spe si 
exciderint, Imperatorem, quem sibi libuerit, legatum missurum. Ex- 
templo me Maximinum arcessere iussit, quem, ut venit, ad Attilam 
deduxit. Unde non multo post Maximinus reversus, narravit, bar- 
barum velle, Imperatorem ad se mittere legatos aut. Nomum, aut 
Anatolium , aut Senatorem, neque ullos alios praeter hos admissu- 
rum, Et cum Maximinus obiiceret, minime convenire, legatos, qui 
ad se mittantur, designando suspectos Imperatori reddere, Attilam 
respondisse, si haec abnuerint, armis se controversias disceptatu- 
rum. hRheversis nobis in tentorium , ecce ad nos Orestis pater, , Vos 
ambos, inquit, ad convivium invitat Attilas, fiet vero illud ad no- 
nam diei horam." Tempore condicto observato, ut venimus, et una 
quoque Romanorum Occidentalium legati, stetimus in limine coena- 


E PRISCI HISTORIA. 203 


καὶ ἐπὲ τὸ δεῖπνον κληϑέντες παρεγενόμεθα ἡμεῖς τὸ καὶ οὗ A.C.448 
ἀπὸ τῶν ἑσπερίων “Ρωμαίων πρέσβεις, ἔστημεν ἐπὲ τοῦ ὁ a T 
do) ἀντέα ᾿Αττήλα. καὶ κύλικα ok οἰνοχόοι κατὰ τὸ ἐπιχώ-Β 

ριον ἐπέδοσαν ὅϑος, ὡς καὶ ἡμᾶς πρὸ τῆς ἔδρας ἐπεύξασθαι. 

δοῦ δὴ γενομένου, τῆς κύλικος ἀπογευσάμενοι ἐπὲ τοὺς ϑρό- 

»ovc ἤλθομεν, οὗ ἔδει καϑεσθϑέντας δειπνεῖν. πρὸς δὲ τοῖς 
τοίχοις τοῦ οἰχήματος πάντες ὑπῆρχον οἱ δέφροι ἐξ δκατέρας 
πλευρᾶς. ἂν μεσωτάτῳ δὲ ἧστο ἐπὲ κλίνης ὃ ᾿Αττήλας, évé- 

ρας ἐξόπισϑεν κλίνης ὑπαρχούσης αὐτῷ, μεϑ'᾽ ἣν βαϑμοί τι» 

Βογες ἐπὲ τὴν αὐτοῦ ἀνῆγον εὐνὴν, καλυπτομένην ὀϑόναις xui 
ποικίλοις παραπετάσμασι κύσμου χάριν, xaJunsQ ἐπὲὶ τῶν 
γαμούντων Ἕλληνές τὸ καὶ “Ῥωμαῖοι κατασχενάζουσι. καὶ 

| πιρώτην μὲν ἐνόμιζον τῶν δειπνούντων τάξιν τὴν ἐν δεξιὰ C 

τοῦ ᾿Δειτήλα, δευτέραν δὲ τὴν εὐώνυμον, ἐν fj ἐτυγχάνομεν, 45 

|. 55δντες, προκαϑεσϑέντος ἡμῶν Beoíyov, παρὰ Σκύϑαις εὖ ys- 

| γονότος ἀνδρός. ὃ γὰρ Ὀνηγήσιος ἐπὲ δίφρου ἧστο ἐν δεξιᾷ 

τῆς τοῦ βασιλέως κλίνης. ἀντικρὺ δὲ τοῦ Ὀνηγησίου ἐπὲ di- 

φρου ἐκαϑέζοντο δύο τῶν ᾿Αττήλα παίδων" ὃ γὰρ πρεσβύτο- 

| ρος ἐπὶ τῆς ἐκείνου ἧστο κλίνης, οὐκ ἐγγὺς, ἀλλ᾽ ἐπ᾿ axgov, 

| 


&oaidor τοῦ πατρὸς βλέπων ἐς γῆν. πάντων δὲ ἐν κόσμῳ xa- 
ϑεστώτων, παρελϑὼν olvoyóog τῷ ᾿Αττήλᾳ οἴνου κισσύβιον 
ἐπιδίδωσι. δεξάμενος δὲ τὸν τῇ τάξει πρῶτον ἠσπάζετο. ὃ 


| 3. χύλιχα H. , ἐπύλεκα vulg. 


| culi coram Attila. Hic pincernae, ut mos est in illis regionibus, ca- 
| licem tradiderunt, ut aute accubitum vota faceremus. Quo facto, 
et calice degustato, ipsa solia, in quibus nos sedentes coenare opore 

tebat, ascendimus. Omnia sedilia circa parietes cubiculi ab utraque 
parte disposita erant: medius in lecto sedebat Attilas, altero lecto a 
strato, pone quem erant quidam gradus, qui ad eius cubile 

| ferebant, linteis candidis et variis tapetibus ornatus gratia conte- 
ctum, simile cubilibus, quae Romani et Graeci nubentibus adornare 
pe more habent. Et primum quidem convivarum locam eius habe- 
t, qui ad Attilae dextram sedebat, secundum eius, qui ad laevam: 

in quo nos et Berichus, vir apud Scythas nobilis, sed Berichus supe- 

. riore loco. Nam Onegesius in sella ad dextram regii thori, et e re- 
gione Onegesii duo ex Attilae filiis sedebant. Senior enim in eodem, 
quo pater, throno, non prope, sed multum infra accumbebat, oculis 
prae pudore propter patris praesentiam semper in terram coniectis. 
Omnibus ordine sedentibus, qui Attilae erat a poculis ingrediens 
pateram vini tradit, Hanc ubi suscepit, proximum ordine salutavit, 
qui salutatione honoratus surrexit, neque prius eum sedere fas erat, 
agam merum degustans, aut etiam ebibens, poculum pocillatori red- 
et. Sedenti autem Attilae eodem modo, qui convivio intererant, 


204 EXCERPTA 


A.C. (4803. τῷ ἀσπασμῷ τιμηϑεὶς διανίστατο. καὶ οὗ πρότερον ibz— 
"i ! gat ϑέμις ἦν, πρὶν ἢ τῷ oivoyóm ἀπογευσάμενος ἢ xai éx— 
eod.á1 ,. " ς ,οὖ d . . - ,- 
πιὼν ἀπέδωχε τὸ κισσύβιον. καϑεσθέντα δὲ αὐτὸν τῷ τρόπῳ 
οἱ παρόντες ἐτίμων, δεχόμενοι τὰς κύλικας καὶ μετὰ τὸν a— 
σπασμὸν ἀπογευόμενοι. ἑκάστῳ δὲ εἷς οἰνοχόος παρῆν, O»5 
ὄδει κατὰ στοῖχον εἰσιέναι, τοῦ ᾿Αττήλα oivoyoov ὑπεξιόντος. 
τιμηϑέντος δὲ καὶ τοῦ δευτέρου καὶ τῶν ἑξῆς, καὶ ἡμᾶς τοῖς 
ἴσοις ὃ ᾿Αττήλας ἐδεξιώσᾳτο κατὰ τὴν τῶν ϑάκων τώξιν. ᾧ 
δὴ ἀσπασμῷ πάντων τιμηϑέντων, ὑπεξήεσαν μὲν oi οἰνοχόοε, 
τράπεζαε δὲ μετὰ τὴν τοῦ ᾿Αττήλα παρετίϑενεο κατὰ τρεῖςτΦῷ 
. καὶ τέτταρας ἄνδρας ἢ καὶ πλείους" 69s» ἕχαστος οἷός τε ἣν 
τῶν τῇ μαγίδε [τοδὶ] ἐπιτιϑεμένων μεταλαβεῖν μὴ ὑπεξιὼν 
τῆς τῶν ϑρόνων τάξεως. καὶ πρῶτος εἰσήει ὃ τοῦ ᾿Αττήλα 
ὑπηρέτης, κρεῶν πλήρη πίνακα φέρων, xai οἱ πᾶσι διακο- 
P.62 vovutvot μετ’ αὐτὸν σῖτον xai ὄψα ταῖς τραπέζαις ἐπέϑεσαν. 15 
ἀλλὰ τοῖς μὲν ἄλλοις βαρβάροις καὶ ἡμῖν πολυτελὴ δεῖπνα 
κατεσχεύαστο, χύκλοις ἐπικείμενα ἀργυροῖς" τῷ δὲ ᾿Αττήλᾳ 
ἐπὶ τοῦ ξυλίνου πίνακος ἣν οὐδὲν πλέον χρεῶν. μέτριον δὲ 
ξαυτὸν καὶ dy τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἐδείκνυ. τοῖς γὰρ τῆς 
εὐωχίας ὠνδράσι κύλικες χρυσαῖ τὸ καὶ ἀργυραῖ ἐπεδίδοντο,λο 
τὸ δὲ αὐτοῦ ἔχπωμα ξύλινον ἦν. λιτὴ δὲ αὐτῷ καὶ ἡ ἐσθὴς 
ἐτύγχανεν οὖσα, μηδὲν τῶν ἄλλων πλὴν τοῦ καϑαρὰ εἶναε 
διαφυλαττουσα" καὶ οὔτε τὸ παρῃωρημένον αὐτῷ ξίφος, ovre 
3, τῷ αὐτῷ τρ. coni. B. 8. ϑάχων Val, Θρᾳχῶ» vulg. 12. 
Litteras 10d uncis incluslmus, ἐδίᾳ Val, 16. δεῖπνο» vulg. 


cula suscipientes et post salutationem degustantes, honorem ex- 
ibebant. Unicuique vero unus pocillator aderat, quem, quum pin- 
cerna Attilae exiret, introire suo ordine oportuit. Secundo et reli- 
quis deinceps ad hunc modum honore affectis, Áttilas nos quoque 
eodem modo salutavit secundum ordinem sellarum. 'Tum omnibus 
salutationis honore delato, pincernae recesserunt, Mensae vero iuxta 
Attilae mensam erant erectae, excipiendis tribus et quatuor, aut 
eliam pluribus convivis idoneae, quorum unusquisque poterat mi- 
nime transgressus sedium ordines ex ferculis, quod sibi libitum erat, 
desumere. Deinde primus in medium accessit Áttilae minister, pa- 
tinam carnibus plenam ferens. Post ipsum qui panem ministrabant 
* ^ et opsonia mensis apposuerunt. Sed ceteris quidem barbaris et 
nobis lautissima coena praeparata erat et in discis argenteis repo- 
sita, Attilae in quadra lignea , et nihil praeter carnes, Moderatum 
pariter in reliquis omnibus sese praebebat, Convivis aurea et ar- 
geutea pocula suppeditabantur, Attilae poculum erat ligneum. Sim- 
plex admodum illius vestis nulla re, nisi munditie, ornata erat. 
Neque eius ensis; neque calceorum barbarorum ligamina, neque eius 


E PRISCI HISTORIA. 205 


οἱ τῶν βαρβαριχῶν ὑποδημάτων δεσμοὶ, οὔτε τοῦ ἵππου ÓA.C. 448 
χαλιγὸς, ὥσπερ τῶν ἄλλων Σκυϑῶν, χρυσῷ ἢ λίϑοις 9 nm t la 
τῶν τιμίων ἐκοσμεῖτο. τῶν dà ὄψων τῶν ἐν τοῖς πρώτοις πέ- πὶ 
ναξιν ἐπιτεϑέγτων ἀναλωθέντων, πώντες διανέστημεν, xat οὐ 
δαρότερον ἐπὶ τὸν δίφρον ἀναστὰς ἦλϑε, πρὶν ἡ κατὰ τὴν 
προτέραν τάξιν ἕκαστος τὴν ἐπιδιδομένην αὐτῷ οἴνου πλήρη 
ἐξέπιε κύλιχα, τὸν ᾿Αττήλαν σῶν εἶναι ἐπευξάμενος. καὲ 
τοῦτον τιμιηϑέντος αὐτοῦ τὸν τρόπον ἐκαϑέσθημεν, καὶ δεύ- 
τερος ἑχάστῃ τραπέζῃ ἐπετίϑετο πίναξ ἕτερα ἔχων ἐδώδιμα. 
Ιοοὺς δὲ καὶ αὐτοῦ οἱ πάντες μετέλαβον, καὶ τῷ αὐτῷ ἔξανα- 
στάντες τρόπῳ, αὖϑις ἐχπιόντες ἐκαϑέσϑημεν. ἐπιγενομένης 
δὲ ἑσπέρας δᾷδες ἀνήφϑησαν, δύο δὲ ἀντικρὺ τοῦ ᾿ΔΑττήλα 
παρελϑόντες βάρβαροι ἄσματα πεποιημένα ἔλεγον, νίκας αὖ-α 
τοῦ καὶ τὰς χατὰ πόλεμον ἄδοντες ἀρετάς" ἐς ovg οἱ τῆς 
τϑδεὐύωχίας ἀπέβλεπον, καὶ οἱ μὲν ἥδοντο τοῖς ποιήμασιν, οἱ dà 
τῶν πολέμων ἀναμιμνησκόμενοι διηγείροντο τοῖς φρονήμασιν, 
ἄλλοι δὲ ἐχώρουν ἐς Ódxgva, ὧν ὑπὸ τοῦ χρόνου ἠσϑένεε 
τὸ σῶμα καὶ ἡσυχάζειν ὃ ϑυμὸς ἠναγκάζετο. μετὰ δὲ τὰ 
ἄσματα Σχύϑης τις παρελθὼν φρενοβλαβὴς, ἀλλόκοτα xad 
δοπαράσημα καὶ οὐδὲν ὑγιὲς φϑεγγόμενος, ἐς γέλωτα πάντας 
παρεσχεύασε παρελϑεῖν. eJ ὃν ὑπεισῆλϑε Zéoxov ὃ Mav- 
ρούσιος" ὁ γὰρ Ἐδέκων αὐτὸν παρὰ τὸν ᾿“ττήλαν ἐλϑεῖν πα- 
ρέπεισεν, ὡς τῇ ἐκείνου σπουδῇ τὴν γαμετὴν ἀποληψόμενον, 


6. προτέρου vulg. “1. ὃν Β., ὧν vulg. 


equi frena, ut reliquorum Scytharum, auro aut lapidibus aut alía 
quacunque rc pretiosa erant ornata, ὕϊ opsonia primorum ferculo- 
rom faere consumpta, surreximus, neque prius quisquam nostrum 
ad sedem suam est reversus, quam sibi traditam pateram vini ple- 
nam, servato priore ordine , Attilam salvum et incolumem precatus, 
ebibisset, Eo ad hunc modum honore culto, sedimus. um nova 
fercula cuique mensae sunt illata, quae alia continebant esculenta, 
ex quibus ubi omnes, quoad satis esset, comedissent, eodem modo 
surreximus, εἰ epoto calice rursus consedimus.  Ádvenieute vespere, 
facibusque accensis, duo Scythae coram Attila prodierunt, et versus 
a se factos, quibus eius victorias et bellicas virtutes canebant, re- 
citarunt. In quos convivae oculos defixerunt; et alii quidem versi- 
bus delectabantur, aliis bellorum recordatio animos excitabat, aliis 
manabant lacrymae, quorum corpus aetate debilitatum erat, et vigor 
animi quiescere cogebatur. Post cantus et cirmina Scytha nescio 
quis mente captas absurda et inepta mec sani juiequam haben- 
tia effundens risum omnibus commovit. Postremo Zercon Maurusius 
introivit,  Edecon enim illi persuaserat, ut ad Attilam veniret, 
omnem operam et studium pollicitus, quo uxorem recuperaret, Hanc 


406 EXCERPTA 


A. C. MS TY κατὰ τὴν τῶν βαρβάρων εἰλήφει χώραν, τῷ Βλήϑᾳ πὲ 
Ind.! ρισπούδαστος ὧν. ἀπολελοίπει δὲ αὐτὴν ἔν τῇ Σκυϑικῇ ma^ 
Τμοοάήι gà τοῦ ᾿Αττήλα δῶρον ᾿ΑἸετέῳ πεμφϑείς. ἀλλὰ τῆς μὲν τοί" 
αὐτης διήμαρτεν ἐλπίδος, τοῦ ᾿“ττήλα χαλεπήναντος, ὅτε ya 
δὴ ἐς τὴν αὐτοῦ ἐπανῆλθε. τότε δὲ διὰ τὸν τῆς εὐωχέας 
καιρὸν παρελθὼν τῷ v6 εἶδει καὶ τοῖς ἐσθήμασι καὶ τῇ Qo 
»j καὶ τοῖς συγχεχυμένως παρ᾽ αὐτοῦ προφερομένοις δήμασε“ 
τῇ γὰρ ΑΑδσονίων τὴν τῶν Οὐννων καὶ τὴν τῶν Γότϑων πα- 
ραμιγνὺς γλῶτταν πάντας διέχεεν καὶ ἐς ἄσβεστον ὁρμῆσαε 
γέλωτα παρεσκεύασε, πλὴν ᾿“ττήλα. αὐτὸς γὰρ ἔμενεν d-rg 
Ρ. 68 στεμφὴς καὶ τὸ εἶδος ἀμετάτρεπτος, καὶ οὐδὸν οὔτε λέγων, 
V.460Ucr5 ποιῶν γέλωτος ἐχόμενον ἐφαίνετο, πλὴν ὅτε τὸν νεώτα-- 
τὸν τῶν παίδων ( Ἠρνᾶς δὲ ὄνομα τούτῳ) εἰσιόντα xai παρε- 
στῶτα εἶλκε τῆς παρειᾶς, γαληνοῖς ἀποβλέπων ὄμμασι πρὸς 
αὐτόν. ἐμοῦ δὲ ϑαυμάζοντος ὅπως τῶν μὲν ἄλλων παΐδωντϑ 
ὀλιγωροίη, πρὸς δὲ ἐκεῖνον ἔχοι τὸν γοῦν, ὃ παρακαϑήμενος 
βάρβαρος, συνιεὶς τῆς Αὐσονίων. φωνῆς xat τῶν παρ᾽ αὐτοῦ 
μοι ῥηϑησομένων μηδὲν ἐκλέγειν προειπὼν, ἔφασχε τοὺς μάν-- 
vec TQ dria προηγορευκέναι, τὸ μὲν αὐτοῦ πεσεῖσϑαι γέ-- 
Βνος, ὑπὸ δὲ τοῦ παιδὸς ἀναστήσεσθαι τούτου. ὡς δὲ ἐν τῷασο 
συμποσίῳ slàxoy τὴν νύχτα, ὑπεξήλθομεν, ἐπὲ πολὺ μὴ Bov- 
᾿ληϑέντες τῷ πότῳ προσκαρτερεῖν. 
Ἡμέρας δὲ γενομένης ἐπὲ τὸν Ὀνηγήσιον ἤλθομεν, 


enim, cum illi Bleda faveret, in barbarorum regione acceperat, eam- 
que in Scythia, ab Attila ad Aetium dono missus, reliquerat. Sed 
hac spe frustratus est, quia Attilas illi succensuit, quod ad sua remi» 
grasset. Itaque tunc arrepta festivitatis occasione progressus , et forma 
et habitu et pronuntiatione et verbis confuse ab eo prolatis, Roma- 
nae Hunnorum et Gothorum linguam intermiscens , omnes laetitia im- 
plevit et effecit, ut in vehementem risum prorumperent. Sed Atti- 
as semper eodem vultu , omnis mutationis expers, et immotus per- 
mansit, neque quicquam facere, aut dicere, quod iocum, aut hilari- 
tatem prae se ferrei conspectus est: praeter quam quod iuniorem ex 
filiis introeuntem et adventantem, nomine Irnach, placidis et laetis 
oculis est intuitus, et eum gena traxit. Ego vero cum admirarer, 
Attilam reliquos suos liberos parvi facere, ad hunc solum animum 
adiicere, unus ex barbaris, qui prope me sedebat et Latinae linguae 
usum habebat, fide prius accepta, me nihil eorum, quae dicerentur, 
evulgaturum, dixit, vates Attilae vaticinatos esse, eius genus, quod 
alioquin interiturum erat, ab hoc puero restauratum iri, Ut vero 
convivium ad multam noctem protraxerunt, non diutius nobis com- 
potationi indulgendum esse rati exivimus. . 

Die exorto, Onegesium adivimus dicentes, nos dimitti oportere, 


E PRISCI HISTORIA. 207 


merat ἥμωξς διαφεθϑῆναι λέγοντες xai μὴ τηνάλλως volfist A. C. 448 
τὸν χρόνο». xai ὃς ἔφη ἐϑέλειν καὶ τὸν ᾿“ἀττήλαν ἀποπόμ- md 
πεῖν ἡμᾶς. καὶ μικρὸν διαλιπὼν ἅμα Tol; λογάσιν ἐβουλεύ- i 
ero περὲ τῶν ᾿Αττήλᾳ δεδογμένων, xai τὰ βασιλεῖ ἀποδοϑη- 
ἠσύμενα συνέταττε γράμματα, ὑπογραφέων αὐτῷ παρόντων 

καὶ “Ρουσεικίου, ἀγδρὸς δρμωμένονυ μὲν ἐκ τῆς ἄνω lMvc(- 

ας, ἁλόντος δὲ ὃν τῷ πολέμῳ, καὶ διὰ λόγων ἀρετὴν τῷ βαρ-Ε 
βάρῳ ἀπὲ τῇ τῶν γραμμάτων διαπονουμέγου συντάξει. ὡς 

δὲ ἐκ τῆς συνόδου διανέστη, ἐδεήϑημεν αὐτοῦ περὲ λύσεως 
ἱϑτῆς Σύλλου γαμετῆς καὶ τῶν ἐκείνης παίδων, ἐν τῇ “Ρατι- 

egíac ἀνδραποδισθϑέντων ἁλώσει. καὶ πρὸς μὲν τὴν αὐτῶν 

οὐχ ἀπηγόρευσε λύσιν, ἐπὲ πολλοῖς δὲ σφᾶς ἐβούλετο χρή- 
μασιν ἀπεμπολᾷν, ἡμῶν δὲ ἐλεεῖν αὐτοὺς τῆς τύχης ἱκετευ- 
σάγτων, τὴν προτέραν εὐδαιμονίαν λογιζόμενον, διέβη τὸ 
πρὸς τὸν ᾿“ττήλαν, καὶ τὴν μὲν γυναῖκα ἐπὶ πενταχοσίοις 
“διαφῆχε χρυσοῖς, τοὺς δὲ παῖδας δῶρον ἔπεμπε βασιλεῖ. dvD 
τούτῳ δὲ xai ἡ Péxa» ἡ τοῦ ᾿Αττήλα γαμετὴ παρὰ ᾿Αδάμεε 

τῶν αὐτῆς πραγμάτων τὴν ἐπιτροπὴν ἔχοντι δειπνεῖν ἡμᾶς 
παρεχάλει. χαὶ παρ’ αὐτὸν ἐλθόντες ἅμα τισὲ τῶν ἐκ τοῦ 
Ἰοέϑγους λογάδων φιλοφροσύνης ἐτύχομεν, ἐδεξιοῦτο δὲ ἡμᾶς 

μειλεχέοες τε λύγοις καὶ τῇ τῶν ἐδωδίμων παράσκευῇ. xaé 

ἕχαστος τῶν παρόντων Σκυϑικῇ φιλοτιμίᾳ κύλικα ἡμῖν πλήρη 


17. ἹῬέχαν supra pag. 197., l. 9. KQoéxa nominata est. 


neque nobis diutius tempus terendum esse. Ille, Attilam quoque in 
ea esse voluntate, et nos dimittere constituisse , respondit. Itaque non 
multo post consilium procerum de bis, quae Attilas statuerat, ha- 
buit, et litteras, quae Imperatori redderentur, digessit. Aderant 
quoque, quorum curae epistolas scribere incumbebat, inter quos erat 

usticius, vir e superiore Mysia ortus, qui ab hostibus captus, cum 
dicendi facultate valeret, barbaro operam in conacribendis epistolis 
Davabat. Dimisso consilio, ab Onegesio precibus contendimus, ut 
Syllae uxori et eius liberis, qui in expugnatione urbis Raliariae 
Ὁδὲ cum matre in servitutem redacti erant, NMbertatem restitue- 
eL Et vero ab his liberandis minime abhorrebat, sed eorum liber- 
latem magna pecuniae summa a nobis emptam volebat.  ltaque nos 
tum supplices orare et obtestari, ut, habita eorum pristinae fortunae. 
Faione, praesentis calamitatis commiseratione moveretur. llle, ut 
Átilam adiit, mulierem pro quingentis aureis liberam dimisit, et 
eius filios dono ad Imperatorem misit. Interea Recan, Áttilae uxor, 
i0 aedes Adamis, qui eius res domesticas curabat, nos ad coenam 
Invitavit, Ab eo una cum pluribus Scythiae principibus comiter ex- 
Cépti sumus εἰ iucundis sermonibus et magnifico epularum appa- 
Tati, Tum unusquisque eorum, qui aderant, surgens, Scythica co- 


408 EXCERPTA 
A.C. 48 διανιστάμενος ἐδίδου, καὶ τὸν ἐχπιόντα περιβαλὼν xui dt 
Th In A λήσας ταύτην ἐδέχετο. μετὰ δὲ τὸ δεῖπναν ἐπὶ τὴν σκηνὴν 
 ὀλθύντες ἐς Unvov ἐτράπημεν. τῇ δὸ ὑστεραίᾳ ἐπὲ συμπόσιον 
αὖϑις ἡμᾶς ᾿Αττήλας ἐκώλει, καὲ τῷ προτέρῳ τρόπῳ παρά 
τε αὐτὸν εἰσήλθομεν καὶ ἐς τὴν εὐωχίαν ἐτράπημεν. συνέ-5 
Ῥιθοβαινε δὲ ἐπὶ τῆς κλίνης ἅμα αὐτῷ μὴ τὸν πρεσβύτερον τῶν 
παίδων ἦσϑαι, ἀλλὰ γὰρ Ὦηβάρσιον, ϑεῖον αὐτῷ τυγχάνοντα 
πρὸς πατρός. παρὰ πᾶν δὲ τὸ συμπόσιον λόγοις φιλοφρο-- 
νούμενος φράζειν ἡμᾶς βασιλεῖ παρεκελεύειο τῷ Κωνσταντίῳ, 
ὃς αὐτῷ παρὰ vferiov ἀπέσταλτο ὑπογραφέως χάριν, διδόναετό 
ἣν αὐτῷ γυναῖκα καὶ ὑπέσχετο. παρὰ γὰρ τὸν βασιλέα Θε- 
οδόσιον ἅμα τοῖς σταλεῖσι παρὰ τοῦ ᾿“πτήλα πρέσβεσιν ἀφι-» 
κόμενος 0 Κωνστάντιος τὴν εἰρήνην Ῥωμαίοις καὶ ZxvOoic 
ἔφησε àni μαχρὸν φυλάττεσθαι χρόνον παρασκευάσειν, ἂν 
αὐτῷ γυναῖκα εὔπορον δοίη. καὶ πρὸς τοῦτο ἐπένευσε faci-15 
Βλεὺς, καὶ Σατορνίλου περιουσίᾳ καὶ γένει κοσμουμένου ϑυγα-. 
τέρα εἰρήκει δώσειν. τὸν δὲ Σατορνίλον ἀνῃρήκχει ᾿““ϑηναῖς 
ἡ καὶ Εὐδοκέα " ἀμφοτέροις γὰρ ἐκαλεῖτο τοῖς ὀνόμασιν. ἐς 
ἔργον δὲ τὴν αὐτοῦ οὐ συνεχώρησεν ἀχϑῆναε ὑπόσχεσιν 
Ζήνων, ὑπατικὺς ἀνὴρ καὶ πολλὴν ἀμφ᾽ αὑτὸν ἔχων "Iouv-20 
ρων δύναμιν, μεϑ’ ἧς καὶ τὴν Κωναταντίνου κατὼ τὸν vov 
πολέμου καιρὸν φυλάττειν ἐπετέτραπτο. τότε δὴ τῶν ἂν τῇ 
14 παρασχευάσειν, dv H., παρασχευάσειεν áy νὰ]. 1)". ᾿4ϑη. 
ναὶς Val, ϑηνᾶς vulg. | 


mitate poculum plenüm nobis porrezit, et δ, qui ante se biberat, 
amplexus et exosculatus, illud excepit. À coena nos in tentorium 
nostrum recipientes, somnum cepimus. Postridie iterum nos Attilas 
ad coenam invitavit, et eodem, quo prius, ritu ad eum accessimus et 
ad hilaritatem nos convertimus. "Tum autem non senior ex filiis 
Attilae in eius thoro una cum ipso accumbebat , sed Oebarsius, eius 
atruus. Per totum convivii tempus nos blandis sermonibus appel- 
ans Imperatori dicere iussit, ut Constantio, quem ad eum Aetius, 
ut ab epistolis esset, miserat, uxorem daret eam, quam illi promi- 
sisset. Etenim Constantius una cum Attilae legatis ad Theodosium 
venerat, et se operam daturum, ut pax longo tempore inter Roma- 
nos et Hunnos servaretur, dixerat, modo sibi uxorem locupletem 
matrimonio copularet. Huic petitioni Imperator annuerat, et Satur- 
nini filiam, viri et opibus, et genere clari et ornati, se illi nuptui 
daturum promiserat. Saturninum autem interemerat Athenais seu 
' Eudocia, (utroque enim nomine vocabatur,) neque Imperatori ad 
exitum perducere, quod promiserat, per Zenonem, virum consularem, 
licuit. Is enim olim magna [saurorum multitudine stipatus, urbi 
Constantinopoli , quae bello premebatur, praesidio fuerat. Qui quum 


E PRISCI HISTORIA. ' | 209 


ἂν στρατιωτιχῶν ἄρχων ταγμάτων ὑπεξάγει τοῦ φρουρίου A. C. 448 
τὴν κόρην, καὶ Ῥούφῳ τινὶ, evi τῶν ἐπιτηδείων, κατεγγυᾷ εἰν, ^d 
ταύτης δὲ ἀφηρημένης, ὃ Κωνστάντιος ἐδεῖτο τοῦ βαρβάρου, eod 
ἐνυβοισμένον αὐτὸν μὴ περιορῶσϑαι, ἀλλ᾽ ἢ τὴν dgaige3et- c 
ὅσαν ἢ καὶ ἄλλην αὐτῷ δίδοσϑαι γαμετὴν φέρνην εἰσοίσουσαν. 
παρὰ τὸν τοῦ δείπνου τοίγυν καιρὺν ὃ βάρβαρος λέγειν τῷ 
βασιλεύοντι τὸν Ἰαξιμῖνον ἐχέλευε, μὴ χρῆναι τῆς ἔξ αὐτοῦν, {7 
κὸν Κωνοτάντιον ἐλπίδος διαμαρτεῖν. οὔτε γὰρ βασιλεῖ τὺ 
ψεύδεσθαι. ταῦτα δὲ ὃ ᾿Αττήλας. ἐνετέλλετο, ὑποσχομένου 
10 Kcvovavríov χρήματα δώσειν, εἶ τῶν ζαπλούτων αὐτῷ na- 
e& ἹῬωμαώοις κατεγγυηθείη γυνή. 
To) dà συμποσίου ὑπεξελθόντες, μετὰ τὴν νύχτα ἡμε- 
φῶν διαγενομένων τριῶν, διηφείϑημεν δώροις τοῖς προσήκουσι 
εἰμηϑέντες" ἔπεμπε δὲ ὃ ᾿Αττήλας καὶ Βέριχον τὸν ἡμῶν 
15d» τῷ συμποσίῳ προχαϑεσϑέντα, ἄνδρα τῶν λογάδων καὲῃ 
πολλῶν ἂν τῇ Σχυϑικῇ κωμῶν ἄρχοντα, παρὰ βασιλέα πρε- 
σβευσόμενον, ἄλλως τε καὶ αὐτὸν οἷα δὴ πρέσβιν παρὰ 'Po-4 
μαίων δέξασϑαι. ποιουμένων δὲ ἡμῶν τὴν πορείαν xai 
πρὸς xo καταλυσάντων τινὶ, ἥλω Σκύϑης ἀνὴρ xaracxo- 
Δοπῆς ἕνεχα ἐκ τῆς Ρωμαίων ἐς τὴν βάρβαρον διαβεβηκὼς χώ- 
φαν" καὶ αὐτὸν ᾿“ττήλας ἀνασχολοπισϑῆναι παρεχελεύσατὸ. 
τῇ d3 ἐπιούσῃ δι’ ἑτέρων κωμῶν πορευομένων ἡμῶν, ἄνδρες 
δύο τῶν παρὰ Σκύϑαις δουλευόντων ἤγοντο, ὀπίσω τὼ χεῖρα 


8. βασιλιχὸν coni. B. 09. πρέπειν add. N. past ψεύδεσθαι. ὦ 


orientalium exercituum dux esset, puellam custodia eduxit, et Rufo 
cuidam, uni ex suis necessariis, despondit. Hac puella sibi subtra- 
cta, Constantius barbarum orabat, me sibi factam contumeliam ne- 
gligeret, sed perficeret, ut sibi uxor-daretur aut ea, quae erepta fue- 
rat, aut etiam alia, quae dotem adferret Quamobrem per coenae 
tempus barbarus Maximinum Imperatori dicere iussit, non oportere 
Constantium spe ab ipso excitata falli, et ab Imperatoris dignitate 
alienum videri, mendacem esse. Haec Attilas Maximino mandavit, 
propterea quod Gonstantius illi ingentem pecuniae summam pollici. 
tus erat, si uxorem e Romanis puellis locupletem duceret. Sub nocte 
a coena discessimus, 
Tribus deinde diebus elapsis, muneribus donati dimissi sumus. 
Attilas queque Berichum , virum e Scythiae primoribus, multorum 
vicorum in Scythia dominum, et qui in convivio superiore loco se- 
derat, nobiscum legatum ad Imperstorem misit. Hunc enit et alias 
Romani pro legato admiserant. Nobis autem iter conficientibus ct 
in vico qnodam commorantibus, captus est vir Scytha, qui a Roma- 
nis explorandi gratia im barbaram regionem descenderat, quem 
«rmucis supplicio affici Attilas praecepit. Postridie etiam dum per 


Dexippus , Eunapius etc. 14 


210 EXCERPTA 


À. C. 448 δεδεμένοι, ὡς τοὺς κατὰ πόλεμον ἀνελόντες δεσπότας" καιὶὰὲ 
Theod. iA ini ξύλων δυοῖν κεραίας ἐχόντων ἀμφοῖν τὰς κεφαλὰς d 
P.7ofaAórreg ἀνεσταύρωσαν. ἐφ’ ὅσον δὲ τὴν Σκυϑικὴν διεξῇεε- 
μεν, ὃ Βέριχος ἐκοινώνει τα ἡμῖν τῆς 000), καὶ ἥσυχός τες 
καὶ ἐπιτήδειος ἐνομίζετο. ὡς δὲ τὸν Ἴστρον ἐπεραιώϑημεν ,5 
ἐν ἐχϑροῦ ἡμῖν ἐγένετο μοίρᾳ διά τινας ἑώλους προφάσεις ᾿ 
ἐκ τῶν ϑεραπόντων συγενεχϑείσας. καὶ πρότερον μὲν τὸν 
Inzo» ἀςείλετο, ᾧ τὸν ἥαξιμῖνον δωρησάμενος ἥν. ὃ γὰρ 
"Αττήλας πάντας τοὺς ἀμφ᾽ αὑτὸν λογάδας παρεκελεύσατο 
δώροις τὸν Ἰἤαξιμῖνον φιλοφρογήσασθαιε, καὶ ϑκάστος ἐπε--το 
πόμφει ἵππον αὐτῷ, μεϑ’ ὧν καὶ ὃ Βέρεχος. ὀλίγους δὲ λα-- 
Β βὼν τοὺς ἄλλους ἀπέπεμπε, τὸ σῶφρον δηλῶσαι ἐκ τῆς μα-- 


τριότητος ἐσπουδακώς. νοῦτον οὖν ἀφείλετο τὸν ἵππον, καὶ 
οὔτε συνοδοιπορεῖν, οὔτε συνεστιᾶσϑαι ἠνέσχετο" ὥστε ἡμῖν 
ἂν τῇ βαρβάρων χώρᾳ γενομένου συμβόλου, ἐς τοῦτο προ-τϑ 
ελϑεῖν. καὶ ἐντεῦϑεν διὰ τῆς Φιλίππου dmi τὴν ᾿Αδρια- 
γοῦ πόλιν τὴν πορείαν ἐποιησάμεϑα. ἐν fj διαναπαυσάμενοε 
ἐς λόγους ἤλθομεν τῷ Βερίχῳ, καὶ αὐτὸν τῆς πρὸς ἡμᾶς 
σιωπῆς κατεμεμψάμεϑα, ὅτι γε δὴ ὀργίζεται οὐκ ἀδιχοῦσεν 
οὐδέν. ϑεραπεύσαντες οὖν αὐτὸν καὶ ἐπὶ ἑστίασιν καλέσαν-:ο 
τες ἐξωρμήσαμεν. καὶ τῷ Biyüe ἐν τῇ ὁδῷ ἀπαντήσαντες 
ἐπὶ τὴν Σχυϑικὴν ἐπαναζευγνύντε καὶ τὰ παρὰ 47e ἡἥ- 


alios vicos progrederemur, duo, qui apud Scythas serviebant, tnani- 
bus vincti post. aerga trahebantur, quod his, quos belli casus domi- 
nos fecisset, vitàm eripuissent. Hos, immissis inter duo ligna uncis 
praedita capitibus, ín cruce necarunt. Berichus vero, quamdiu Scy- 
thiam peragravimus, eadem via nobiscum iverat, et placidus et 
amicus visus erat, Ut Istrum traiecimus, propter quasdam vanaa 
causas, ἃ servis ortas, nos inimicorum loco babuit. Et primum qui- 
dem equum, quem Maximino dono dederat, ad se revocavit. Ete- 
nim Áttilas omnes Scythiae principes, qui in ipsius comitatu erant, 
donis Maximinum ornare iusserat, et unusquisque certatim illi equum 
miserat, inter quos et Berichus. At ille cum moderationis gloriam 
sibi comparare studeret, ex equis oblatis paucos acceperat, reliquos 
reiecerat. Berichus igitur equum, quem Mazimino dederat, ademit, 
neque deinceps eadem via ire aut coenari nobiscum voluit. ltaque 
hospitalítatis tessera, in barbara regione contracta, eo usque pro- 

ressa est. Hinc per Philippopolim ad Adrianopolim nobis iter fuit. 
n hac civitate quiescentes, Berichum rursus allocuti. cum eo, quod 
tamdiu erga nos silentium tenuisset , expostulavimus. Nec enim ol- 
lam fuisse causam cur nobis irasceretur, quandoquidem in nulla re 
eum offenderamus. Itaque eo placato et ad coenam invitato, ab 
Adrianopoli movimus, In itinere Bigilam, qui in Scythiam reverte- 
batur, obvium habuimus: quoe edocto, quae Attilas ad legatienem 


E PRISCI HISTORIA. 11 


M» τῆς ἐπὶ τῇ πρεσβείᾳ ἀποχρέσεως εἰρημένα ἐφηγησάμενοι, À.C. 448 
τῆς ἐπανόδου εἰχόμεϑα. ὡς dà ἐς τὴν Κωνσταντίνου παρε- πὰ. t " 
γενόμεϑα, μεταβεβλῆσϑαι μὲν Qous9a τὸν Βέρεχον τῆς 0p- C 
γῆς" ὃς δὲ τῆς ἀγρίας οὐκ ἐπελέλησεο φύσεως, ἀλλ᾽ ἐς δια- 
φορὰς ἐχώρει, καὶ ἐν κατηγορίᾳ ἐποιεῖτο τὸν Ἰαξιμῖνον, ὡς 
ἔφησεν εἰς τὴν Σκυϑικὴν διαβὰς τὸν ᾿Αρεόβινδον καὶ τὸν ..4- 
σπαρα, ἄνδρας στρατηγοὺς, μηδεμίαν παρὰ βασιλεῖ ἔχεν μοῖ- 
| Wm, xai ὡς ἐν ὀλιγωρίᾳ τὰ κατ᾿ αὐτοὺς ἐποιήσατο, τὴν βαρ- 
βαρικὴν ἐλέγξας ποιφότητα. 
9 ᾿Αναζεύξαντα δὲ τὸν Βιγίλαν καὶ ἐν οἷς τὸν ᾿Αττήλαν 
τύποις διατρίβειν συνέβαινεν ἀφικόμενον περιστάντες εἶχον 
οἱ πρὸς τοῦτο παρεσκευασμένοι βάρβαροι, καὶ τὰ χρήματα,Ὁ 
ὅπερ τῷ Ἔδέκωνι ἐκόμιζεν, ἀφείλοντο. ὡς δὲ καὶ αὐτὸν πα- 
ρὰ τὸν ᾿Αττήλαν ἦγον, καὶ ἀνηρωτᾶτο ὅτου χάριν τοσοῦτον 
φέροι χρυσέον, ἔφη oixsíac τε καὶ τῶν παρεκομένων προνοί- 
ας S»xa , ὥστε μὴ ἐνδείᾳ τροφῶν ἢ inno» σπάνει, ἢ καὶ 
τῶν φορτηγῶν ὑποζυγίων ὑπὸ τῆς. μαχρᾶς ἐκδαπανηϑέντων 
ódov, διαμαρτεῖν. τῆς περὲ τῆς πρεσβείας σπονδῆς" παρε- 
| σχευάσϑαι δὲ αὐτῷ καὶ ἐς αἰχμαλώτων εὐνὴν, πολλῶν κατὰ 
λυτὴν Ῥωμαίων δεηθέντων αὐτοῦ, τούς σφισι προσήχοντας 
λύόσασϑαι" καὶ ὃ ᾿“ττήλας͵,, ἀλλ᾽ οὔτοι," ἔφη, ,00 πονηρὸν 
ϑηρώον," τὸν Βιγίλαν λέγων, ,,γτὴν δίκην σοφιζόμενος λήσεις, P.71 
οὐδὲ ἔσται σοι πρόφασις ἱκανὴ εἰς τὸ τὴν κύλασιν διαφυγεῖν, 
6. ᾿Αρεόμενδον et 11, διατριβὴν νὰ]. 11. συνεῖχον Ν.ι 22. 
λήσεις B., λύσεις vulg. . - 
fostram responderat, coeptum iter continuavimus. Ut Constantino- 
polim venimus, Berichum existimabamus iram abiecisse, aed agre- 
stis et ferae suae naturae minime est oblitus. Nam Maximinum in- 
simulavit dixisse, quum in Scythiam transiisset, Areobindi et Asparis, 
txercituum ducum, auctoritatem apud Impeszatorem nullius esse pon- 
deris, et cum barbarorum levitatem et inconstantiam notasset, eorum 
£'ità in nullo pretio habuisse. ; 
Reversum Bigilam, quum in iis locis advenisset, ubi tum Atti- 
commorabatur, circumstantes barbari ad id praeparati. cempre- 
henderunt, et manus in pecunias, quas Edeconi adferebat, íniece- 
Tunt. Quum ipsum ad Attilam adduxissent, is ex eo quaesivit, 
ulus rei gratia tantum auri asportasset. Ille respondit, ut suis et 
Comitum suorum necessitatibus provideret, ne rerum necessariarum 
inopia, aut equorum, aut aliorum animalium vecturae aptorum pe- 
Buria, quae per longa itinera deperierant, a studio obeundarum lega- 
tionum avocaretur. Praeterea ad redemptionem captivorum pecuniam 
paratam esse. Multos enim ex Romanis a se maguopere petiisse, 
"t propinquos suos redimeret. Cui Attilas: ,,Sed neque iam, o tur- 
Pis bestia, Bigilam appellans, ullum tibi tuis cavillationibus lu^ 
ΡΝ ν 5 ΩΝ 


» 
& -* eT n ι 


212 EXCERPTA 


A.C. AS μείζονος μὲν τῆς σῆς δαπάνης παρασκευῆς σοι χρημάτων $— 
Ind.! παρχούσης, καὶ τῶν ὑπὸ σοῦ ἵππων καὶ ὑποξυγίων αἰνηϑὴη-- 
Theod.41i ; .ω» » , M Α 

γ. 8 σομένων,) καὶ τῆς τῶν αἰχμαλώτων λύσεως, ἣν σὺν Ἵαξε-- 
μίγῳ παρ᾽ ἐμὲ ἀφικομένῳ ποιεῖν ἀπηγόρευσα." ταῦτα εἰπὼν 

τὸν υἱὸν (ἦν δὲ καὶ τῷ Βιγίλᾳ τότε πρῶτον ἐς τὴν βαρβά- 5 
ρων ἠκολουϑηκὼς χώραν») ξέφει καταβληθῆναι παρεχελεύσατο, 
sl μὴ νῳϑάσας εἴποι ὅτῳ τὰ χρήματα καὶ δι’ ἣν αἰτίαν 
Βχομίζει. ὃ δὲ ὡς ἐϑεάσατο τὸν παῖδα ἐπὶ ϑάνατον στείχον»-- 
τα, dg δάκρυά τε καὶ ὑλοφυρμοὺς ἐτράπη, καὶ ἀνεβόα τὴν 

δίκην ἐπ᾿ αὐτὸν φέρειν τὸ ξίφος, οὐχ ἐπὲ τὸν νέον τὸν ἀδε- 10 
κοῦντα οὐδόν. καὶ μηδὲν μελλήσας τά 15 αὐτῷ καὶ Ἐδέχωνε 
' xui τῷ εὐνούχῳ καὶ τῷ βασιλεῖ μελετηϑέντα ἔλεγε, συνεχῶς 
δὲ ἐς ἱκεσίαν τρεπόμενος, cuve αὐτὸν μὲν ἀναιρεϑῆναι, 
διαφεϑῆναι δὲ τὸν παῖδα. γνοὺς δὲ ὃ ᾿“ττήλας ἀπὸ τῶν Ἐδέ- 

κων εἰρημέγων μηδὲν διεψεῦσθαι τὸν Βιγίλαν, ἐν δεσμοῖξιϑ5 
εἶναι προσέταττεν, οὐ πρύτερον λύσειν ἀπειλήσας πρὲν ἢ τὸν 
παῖδα ἐχπέμψας ἑτέρας αὐτῷ πεντήκοντα χρυσίου λίτρας ὑπὲρ 
τῶν σφετέρων κχομίσοι λύτρων. xài ὃ μὲν ἐδέδετο, ὃ δὲ ὃς 
τὴν "Poua(ov. ἐπανήἥει. ὄπεμπε δὲ καὶ Ὀρέστην καὶ Ἤσλαν 

ὃ ᾿“ιττήλας ἐς τὴν Κωνσταντίνου. | 20 
A.C ig — 9. Ὅτι ὑπ’ ἀμφοτέρων, "Αἀττήλα τε καὶ Ζήνωνος, oi- 
τούμενος ὃ Χρυσάφιος ὄν ἀγωνίᾳ καϑεστήχει. πάντων δὲ av- 

i. 005 Β., οἷα vulg. 


dicii subeundi patebit effugium: neque ulla satis idonea causa erit, 
qua meritum supplicium evitare possis. Longe enim maior summa 
est, quam qua tibi sit opus ad sustentandam familiam, ve] etiam 
quam impendas in emptionem equorum, vel iumentorum, vel libe- 
rationem captivorum, quam iamdudum Maximino, quum huc venic- 
bat, interdixi.' Haec dicens, filium Bigilae (is tum primum patrem 
secutus in barbaram regionem venerat) ense occidi iubet. nisi pater, 
quem in usum et quam ob causam tantum auri advexisset , aperi- 
ret. llle ut vidit lium morti addictum, ad lacrymas conversus, ius 
implorare, et ensem imn se mitti debere, non in filium, qui uihil 
commerüisset, Nec cunctatus omnia clandestina consilia, quae a se, 
ab Edecone, ab eunucho et Imperatore in Attilam composita fue- 
rant, aperuit, et ad preces prolapsus, orare et obtestari, ut se oc- 
cideret, et filium nihil promeritum liberaret. Cum autem Attilas ex 
bis, quae Edecon sibi detexerat, Bigilam nihil mentitum perspiceret, 
in vincula duci praecepit, e quibus non prius eum exsoluturum mi- 
natus est, quam eius filius in eam rem dimissus alias quinquaginta 
auri libras pro utriusque liberatione exsolvisset, et Bigilas quidem 
in vincula est coniectus, filius dutem ad Romanos rediit, Misit etiam 
Áttilas Orestem et Eslam Constantinopolim. . 

4. Hinc Attilas, illinc Zeno Chrysaphium ad poenam deposce- 


E PRISCI HISTORIA. 213 


fW fUPOLEY τὸ καὶ σπουδὴν συνεισφερόντων, ὀδόκει παρὰ τὸν A. £o 
᾿δτήλαν πρεσβεύοσθαι ᾿ἡνατόλιον xai Νόμον, τὸν μὲν "Ἄνα. 1 cod. ia 
rao» τῶν ἀμφὲ βασιλέα ἄρχοντα τελῶν xoi τας συνϑηχας 

τῆς ἐκεένου εἰρήνης προϑέμενον, τὸν δὲ Νόμον τὴν τοῦ μα- 
ἐγίσερου τιμὴν ἄρξαντα καὶ ἐν τοῖς πατριχίοις σὺν ἐχείνῳ D 
χαταλεγόμενον, οἵ δὴ τὰς ἀρχὰς ἀναβεβήκασι πάσας. συνε-. 
πέμπετο δὲ ᾿Ανατολίῳ Nóuoc oV διὰ μέγεϑος τῆς τύχης uó- ^ 
γον, ἀλλὰ ὡς καὲ τῷ Χρυσαφίῳ εὐνους ὧν καὶ φιλοτιμίᾳ 
τοῦ βαρβάρου περιεσόμενος" ὅτε γὼρ μάλιστα προσῆν αὐτῷ 
lo? μὴ φείδεσθαι χρημάτων, τὸ παρὸν διαϑεῖναι ἐσπουδαχότι. 
UM οὗτοε μὲν ἐστέλλοντο τὸν ᾿Αττήλαν ἀπάξοντες τῆς ὀργῆς 

καὶ τὴν οἰρήνην ὁπὲ ταῖς συντάξεσι διαφυλάττειν πείσοντες ,. 
λέξονετες δὲ καὶ, ὡς τῷ Κωνσταντέῳ κατεγγνηθήσεται γυνὴ. 

οὐ μείων τῆς Σατορνίλου γένει τα καὶ περιουσίᾳ. ἐκείνην 
ydo μὴ βεβουλῆσϑαι, dAX ἑτέρῳ κατὰ νόμον γήμασϑαι" od 

γὰρ. ϑέμες παρὰ Ῥωμαίοις ἄχουσαν χυναῖκα κατεγγυᾶσϑαι P. 22 

ἀνδρί. ἔπεμπε δὲ καὶ ὃ εὐνοῖχος τῷ βαρβάρῳ χρυσίον, ὧσ- 

τε αὐτὸν μειλιχϑέντι; ἀπαχϑῆναι τοῦ ϑυμοῦ. 

ε. Ὅτι οἱ ἀμφὲ τὸν ᾿Ανατόλιον καὶ Νόμον τὸν "Iozgov 

λοπεραιωθέντες ἄχρις τοῦ Δρέγκωνος λεγομένου ποταμοῦ ἐς 

τὴν Σχυϑιχὴν διέβησαν. αἰδοῖ γὰρ τῶν ὠνδρῶν ὃ ᾿Αἰττή- 

λας, Oqzs μὴ τῷ τῆς ὁδοῦ ἐπιτρίβεσϑαν διαστήματι, ἐν 


5. τεμὴν} εἰρχὴν marg. H. 


bant. Omnium autem in eum animis et studiis inclinatis, visum 
est ad Attilam legatos mittere Anatolium et Nomum: Anatolium 
quidem magistrum militum praesentalem, et qui pacis cum barbaro 
initae conditiones proposuerat: Nomum vero magistri dignitatem ge- 
Iehlem, et in numerum patriciorum una cum Anatolio allectum , 
quae dignitas ceteris ominibus antecellit. Missus vero est cum Ana- 
tolio Nomus non solum propter dignitatis amplitudinem , sed etiam 
quia erat benevolo in Chrysaphium animo, et apud barbarum gratia 
εἴ auctoritate plurimum valebat. Nam si quid perficiendum sibi 
proposuerat , minime pecuniis parcendum esse censebat. Et illi qui- 
dem mittebantur, quo Áttilam ab ira dimoverent et pacis conditio- 
nes observare persuaderept, illud quoque dicturi, Constantio nu- 
p*m datum iri puellam minime Saturnini filiae genere et opibus 
inferiorem. Illam enim minime gratum huiusmodi matrimonium ha- 
uisse: itaque secundum legem alteri nupsisse. Nec enim apud 
Romanos fas esse, mulierem invitam viro collocare. Misit et eunu- 
Chus aurum ad barbarura, quo mollitus ab ira deduceretur. 
5. Anatolius et Nonus, Istrotransmisso, ad Drenconem £luvium 
usque (sic enim appellant) in Scythiam penetrarunt. ]Jllic Attilas 
tevereptia tantorum üroiwm motos, ne longioribus itineribus defa-- 


214 EXCERPTA 


A. C Ko basi τῷ χωρέῳ πρὸς αὐτοὺς ὁποιήσατο ἔντευξιν. xat πρῶ--᾿ 
τις 4a μὲν ὑπορηφάγως διαλεχϑεὶς ὑπήχϑη τῷ πλήϑει τῶν dd- 
ρῶν, καὶ λόγοις προσηνέσι μαλαχϑεὶς φυλάττειν τὴν εἰρήνην 
Béni ταῖς αὐταῖς ἐπώμνυτο συνθήκαις, ἀναχωρεῖν δὲ xai τῆς 
τῷ Ἴστρῳ ὑριζομένης Ῥωμαίων γῆς xai τοῦ πράγματα ἔτιβ 
παρέχειν περὲ φυγάδων βασιλεῖ, εἰ μή γε Ῥωμαῖοι αὖϑες 
ἑτέρους καταφεύγοντας παρ’ αὐτοῦ δέξοιντο. ἠφίει δὲ κοιὲ 
Ἐιγίλαν, τὰς πεντήκοντα τοῦ χρυσοῦ λίτρας δεξώμενος, (ταύ- 
τας γὰρ αὐτῷ ἐκεχομίκει ὃ παῖς σὺν roig πρέσβεσιν ἐς τὴν 
ΣΣκυϑικὴν διαβὰς,) καὶ αἰχμαλώεους ἄνευ λύτρων ἀφῆκε πλείτο 
στους, zfvarolóp καὶ Νόμῳ χαριζόμενος. δωρησάμενος dà 
xai ἵππους αὐτοῖς καὶ ϑηρέων δορὰς, αἷς οἱ βασίλειοι κο-- 
σμοῦνται Σχύϑαι, ἀπέπεμπε, συμπέμψας καὶ τὸν Κωνσταν- 
τιον ὥστε αὐτῷ βασιλέα εἰς ἔργον ἀγαγεῖν τὴν ὑπόσχεσιν. 
Có δὲ ἐπανῆλθον οἱ πρέσβεις, καὶ ἅπαντα τά τὰ παρ᾽ αὐτῶν,ι5᾽ 
«à τε παρὰ τοῦ βαρβάρου διεξῆλθον, κατεγγνᾶται τῷ Kov- 
σταντίῳ γυνὴ γαμετὴ "ouaríov γενομένῃ, παιδὸς Πλίγϑου. 
v0) παρὰ “Ῥωμαίοις στρατηγήσαντος καὶ τὴν ὕπατον ἀρχὴν 
ἄρξαντος. συνεβεβήκει δὲ τὸν ᾿Αρμάτον ἐς τὴν Λιβύων δια- 
V.4g avra ἐπὶ τῇ πρὸς «Ἰὐσοριανοὺς μάχῃ εὐημερῆσαι μὲν ἐν τῷλο 
πρὸς ἐχείνους πολέμῳ, νοσήσαντα δὲ τελευτῆσαι τὸν βίον. οὗ 
δὴ τὴν γαμετὴν, καὶ γένει καὶ περιουσίᾳ διαπρέπουσαν, ἔπεισεν. 
ὁ βασιλεὺς τῷ Κωνσταντίῳ γήμασϑαι. οὕτω καὶ τῶν πρὸς 


9. Σχυϑιχὴν Val., συνϑήχην volg. — 17. "Mdoudrov coni. H. 


tigarentur, cum illis convenit. Initio quidem multa superbe et inso- 
lenter disserens, tandem magnitudine munerum aequior factus est , 
et blanda legatorum oratione delinitus, se pacem servaturum secun- - 
dum conventiones, iuravit; se quoque omni regione trans Istrum, 
tanquam Romanorum iuris ditionisque cedere, neque porro Imperatori 
de profugis reddendis molestum futurum , modo Romani in posterum 
a transfugis admittendis temperarent. Liberavit et Bigilars , nume- 
ratis quinquaginta auri libris, quas Bigilae filius cum legatis inScy- 
thíiam veniens attulerat. 'lum et Anatolio et Nomo gratificans, 
quam plurimos captivos illis sine ullo pretio concessit. Postremo 
onatos equis et ferarum pellibus, quibus Scythae regii ad orna- 
tum utuntur, dimisit. Comitem illis addidit Constantium, ut Impe- 
rator ipsi re confirmaret, quae verbis promiserat. Ut legati redie- 
runt, et cum Attila ultro citroque acta retulerunt, Constantio nu- 
ptui datur quondam uxor Armatii, filii Plinthae, qui apud Romanos 
exercituum dux fuerat et consulatum inierat. llle in Lybiam pro- 
fectus acie cum Ausorianis decertaverat et prospere pugnarat: mox 
morbo correptus vitam finierat. Erue uxori, genere et divitiis con- 
spicuae, post mariti obitum Imperator nubere Constantio persuase- 


E PRISCI HISTORIA. 215 


᾿“δετήλαν λυθόώντων διαφορῶν, ὃ Θεοδύσιος ἐδεδέεε, μή ποτε 
xai, Ζήνων τυραννέδι ἐπιϑήσεται. 
ς΄. Ὅτι τοῦ ᾿Αἀττήλα τὸν παρὰ Θεοδοσίου τεταγμένον φό- ρ.Δ.0.450 

eor ζητοῦντος ἢ πόλεμον ἀπειλοῦντος, τῶν “Ρωμαίων gréA-15d.3 

ἤλειν παρ᾽ αὐτὸν πρόσβεις ἀποχριναμένων, ᾿Απολλώγιος ἐπέμ- Dare. ' 
σεότο, οὗπερ ὁ ἀδελφὸς τὴν Σατορνίλου γεγαμήκει ϑυγατέρα, 
ἣν ὁ Θιειοδόσιος ἐβούλετο Κωνσταντίῳ κατεγγυᾷν, Ζήνων dà 
“Ῥούφῳ ἐδεδώχει πρὸς γάμον" τότε δὲ ἐξ ἀνθρώπων ἐγεγόνει. 
τοῦ Ζήνωνος οὖν τῶν ἐπιτηδείων ὅ ᾿«ΑἈπολλώνιος γεγονὼς 

τοχαὲ τὴν στρατηγίδα λαχὼν ἀρχὴν, παρὰ τὸν ᾿““ττήλαν ἐπέμ- 
πετο πρεσβευσόμενος. καὶ τὰν μὲν Ἴστρον ἐπεραιοῦτο, οὐκ 
ὄτυχε δὸ τῆς πρὸς τὸν βάρβαρογ προσόδου. ἐν ὀργῇ γὰρ 
ἐχεῖνος ποιούμενος τὸ μὴ κοχομίσϑαι τοὺς φόρους, οὗς ἔλε- 
γεν αὐτῷ παρὰ τῶν βελτιόνων xai βασιλικωτέρων τετάχϑαι, 

,ϑοὐδὲ τὸν πρεσβευσάμενον ἐδέχετο, τοῦ πέμψαντος κατολιγοθ- p, 73 
φῶν. ὃ δὲ ᾿Απολλώνιος ἀνδρὸς ἔργαν χατὰ τοῦτον τὸν και- 

' ρὸν φαίνεται διαπραξάμενος. τοῦ γὰρ ᾿Αττήλα μὴ προσιδ- 
μιένου. τὴν αὐτοῦ πρεσβείαν, μηδὲ ὃς λόγους αὐτῷ ἐλϑεῖν βου- 
λομάγνου, παραχρλευομέγνου δὰ πέμπειν ἅπερ αὐτῷ ἐκ βασι" 

ολέως deoa ἐκόμιζε, καὶ Suürvarow ἀπειλοῦντος, εἰ μὴ δοίη, 
ἔφησεν" ,,οὐκ αἰτεῖν προσῆκε Σχύϑαις ἅπερ αὐτοῖς ἔξεστιν ἢ 
δῶρα 2 ακῦλα λαβεῖν" παραδηλῶν δῶρα μὲν αὐτοῖς δοϑή- 


3. τὸν add, B. — 12. προσόδου H., προόϑου vulg. 17: προσι- 
ἐμέγου H., προϊεμένου vulg. 


zat Sed sopitis omnibus ad hunc zmodum cum Attila controversiis , 
Theodosium novus timor occupavit, ne Zeno tyrannidem invaderet. 
G. Gum Attilas tributum cum Theodosio conventum peterct, 
aut bellum minaretur, et Bomani se illi per legatos satisfacturos re- 
spondissent, missus est Ápollonius. Hic erat frater eius, quiSatur- 
nini filiam duxerat uxorem, quam Theodesius Constantio promiserat, 
Zeno vero Rufo collocarat, qui tunc in vivis sse desierat. Itaque 
Apollonius inter familiares Zenonis, et ducis dignitate auctus, lega- 
tione functurus ad Attilam inissus erat, Sed transmisso lstro, mi- 
zaime aditum ad Attilam nactus est, Etenim Attilas τα aestuans, quod 
sibi tributum, quod ab optunis et nobilissimis viris sibi constitutum 
esse dixit, non solveretur, legatum minime admisit contemtu. eius, a 
quo missus erat, Quo t&mpore Apollonius magnanimi viri facinus 
ausus esse dicitur. Etenim, quamvis Attilas minime ratam haberet 
eius legationem , neque sui conveniendi potestatem facere vellet, 
nihilo secius dona, quae ad eum ab Imperatore Apollonius attulerat, 
sibi tradi postulabat, ni daret, mortem illaturum minabatur. Arpol- 
lonius autem respondit, non decere Scythas ea precibus expetere, 
quae ant pro donis aut tanquaun spolia sibi sumere licecet: indicaus 


* 


316 EXCERPTA 


σεσϑαι. sj αὐτὸν πρασδέξοιντο πρεσβευόμενον, σκύλα dà, ed 
Βὠνελόντες ἀφέλοιντο. οὕτω μὲν οὖν ἄπρακτος ὅπαγῇει. 
&.C.456 ζ΄, Ὅτι Γεζερίχου τὴν Ῥώμην πορϑήσαντος, καὶ βασιλεύ-- 
Μμειοϑόντος ᾿Αβίτον, Magiiavog ὁ τῶν τῆς ἕω Ῥωμαίων βασιλοὼς 
" παρὰ τὸν Γεζέριχον τὸν τῶν Βανδήλων ἄρχοντα πρέσβεις αὶ 
* ἔσταλλεν, ὥὦστε τῆς Ἰταλῶν ἀπέχεσϑαι γῆς καὶ τὰς βασιλεί- 
ους ἐχπέμπειν γωγαῖκας αἰχμαλώτους ἀγομένας, τήν τὸ Βα- 
λενσιγιανοῦ γαμετὴν καὶ τὰς αὐτῆς ϑυγατέρας. καὶ οἱ πρό- 
φβεις ἐς τὴν ἕω ἄπραχτοι ἐπανήεσαν" οὐδενὲ γὰρ τῶν ἐπε-- 
σταλμένων παρὰ ToU Μϊαρκιανοῦ ὃ Γεζέριχος ὑπήκουσεν τῷ 
οὐδὲ μὴν λύειν τὰς γυναῖκας ἐβούλετο. ὃ δὲ ιαρχιανὸ &- —— 
τέρα πρὸς αὐτὸν διέπεμπε γράμματα καὶ τὸν πρεσβευσύμε- 
»o» Bigóav- ἦν δὲ τῆς τοῦ Γεζερίχου αἱρέσεως ἐπίσκοπος * 
τῆς γὰρ τῶν Χριστιανῶν ϑρησχείας καὶ τοὺς Βανδήλους civas 
φυμβαίνει. ὃς ἐπειδὴ παρ' αὐτὸν ἀφίκετο καὶ ἔγνω τῇ αὐὖ-τΆ 
τοῦ μὴ ὑπαχούοντα πρεσβείᾳ, αὐϑαδεοστέρων λόγων ἥπτετο, 
καὶ ἔφη μὴ συνοίσειν αὐτῷ, εἴπερ ὑπὸ τῆς παρούσης εὐη- 
μερίας ἀρϑεὶς καὶ τῶν κατὰ τὴν 5e Ῥωμαίων βασιλέα πρὸς 
πόλεμον αὐτῷ ἀναστῆναι παρασκευάσοι, τὰς βασιλείους μὴ 
λύων γυναῖκας. ἀλλ᾽ οὔτε τῶν προηγησαμένων ἐπὲ τῇ nQt-se 
σβείᾳ ῥημάτων ἐπιεδίχδια, οὔτε ἀπειληϑεὶς φόβος μέτρια τὸν 
Γεζέριχον φρονεῖν ἠνάγκασεν" ἄπρακτον γὰρ καὶ τὸν Βλή-. 
Dóa» ἀπέπεμπε, καὶ ἐς τὴν Σικελίαν αὖϑις καὶ ἐς τὴν πρόσ- 

9. τῶν ἐπεσταλμένων N., ἀπεσταλμένων vulg. 
dona iis cessura, si se tanquam legatum admitterent, spolia, εἰ £n- 
terfeeto sibi eripevent. Et sic infecta re rediit. 

7. Martianus, Homanorum Orientalium (mperator, ad Gense- 
ricum post Romam ab eo, Ατίϊο imperante, dirutam legatos mi- 
sit, qui iuberent eum ab Italia vastanda abstinere, et uxorem Va- 
lentiniani et eius filias in captivitatem abductas libertati restitue- 
ré. Scd legati, re infecta, in Orientem reversi sunt, Nam nihil 
eorum, quae a Martiano imperata fuerant, facere, neque liberare 
mulieres voluit. Quamobrem Martianus iterum litteras δὰ Genseri- 
cum scripsit - per Bledam legatum. Erat autem Bleda episcopus 
haereseos Genserici. Vandali enim Christianorum cultum et reli- 
gionem amplexi fuerant. Hic ubi ad Gensericum accessit, atque 
alienum a sua legatione perspexit, in verba superbiora erupit. Nom 
bene eessurum illi, si im praesentia rebus secundis elatus bellum 
cum orientalium quoque Romanorum Imperatore contraheret, regiis 
mulieribus non in libertatem restitutis. Sed neque ulla verborum 
lenitas prius a legato usurpata, &eque' incussus timor, illum ad ul- 


lam animi moderationem pertrahere potuerunt. Nam Bledam irrita 
legatione dimisit, et rursus in Siciliam et prexima aliae lece 


.E PRISCI HISTORIA. 217 


we» αὐτῇ Ἰπαλίαν δύγαμιν διαπεμψάμενος πᾶσαν ddgov. A. C. 456 
ὁ δὲ "Αβιτος ὃ τῶν ἑσπερίων Ῥωμαίων βασιλεὺς ἐπρεσβεύε- Ind-9 
4 * 4 4 “« ? A 7 
10 χαὶ εὐξὸς παρὰ τὸν Γεζέριχον, τῶν πάλαι αὐτὸν ὕπομι- 
ννήσχων σπονδῶν, ἃς εἰ μὴ φυλάττειν ἕλοιτο, καὶ αὐτὸν πα- 
πασχευάσασϑαι, πλήϑει τὸ οἰκείῳ πέσυνον καὶ τῇ τῶν συμ- 
μάχων ὀπικουρίᾳ. ἔπεμπε dà καὶ τὸν πατρίκιον Ῥεχίμερ ὃς 
τὴν Σικελέαν σὺν στρατῷ. 
53- Ὅτι τῶν Ῥωμαίων ἐς Κόλχους ἐλθόντων xai σοβ- 
βαλόνγτων πόλεμον πρὸς “αζοὺς, ὃ μὲν "Poyuaixóg στρατὸς 
ik τὰ σφέτερα ἐπανέζευξεν, καὶ οἱ dugi τὰ βασίλεια πρὸς 
τὴν ἑτέραν μάχην παρεσχευάζοντο, βουλευόμενοι πότερον τὴν 
αὐτὴν ἢ τὴν δι’ "“ρμενίας τῆς Περσῶν χώρας προσοίκου 
πορευϑέντες ὁδὸν τὸν πόλεμον ἐπάξουσι; πρότερον πρεσβείᾳ 
τὸν μόναρχον τῶν Παρϑυαίων πείσαντες" κατὰ γὰρ ϑάλατ-Ρ. )4 
ὅταν ἄπορος αὐτοῖς πᾶν ἐνομίζετο τὰς δυσχωρίας παραπλεῖν, 
ἁλεμόνου τῆς Κόλχου τυγχανούσης. ὁ δὲ Γωβάζης ἐπρε- ) 
σβεύετο μὲν καὶ αὐτὸς παρὰ τοὺς Παρϑυαίους, ἐπρεσβεύετο 
δὲ xai παρὰ τὸν βασιλέα Ρωμαίων. καὶ ὃ μὲν τῶν Ilag-V.5o, 
Je» μόναρχος, ὡς πολέμου αὐτῷ συνισταμένου πρὸς Ovv- 
λους τοὺς Κιδαρίτας χαλουμέγους, ἀπεσείσατα παρ᾽ αὐτὸν 
τοὺς “αζοὺς καταφεύγοντας. 


9. Ὅτι τοῦ Βαλάμερος τοῦ Σκύϑου παρασπονδήσαντος p.A.C456. 


Xai πολλὰς πόλεις δηωσαμένου καὶ χώρας Ῥωμαϊκὰς, én&u- 


6. τὸν πατρέχιον N., παρὼ τὸν vulg. — 8. συμβαλλόντων vulg. 
15. ἄπορος αὐτοῖς πᾶν) ἅπορον αὐτοῖς εἶναι coni. N. 


exercitum immittens, omnem regionem vastavit. Avitus quoque, Βο- 
manorum Occidentalium Imperator, ad eum legatos misit, qui mo- 
üerent, ut foederum pridem cum illo initorum meminisset, sin mi- 
Dus, se, et domestico exercitu, et auxiliariis copiis fretum, bellum 
Piiturum, Et misit sane lecimerum patricium cum exercitu in Si- 
jam. 
8. Romani in Colchidem profecti bello adversus Lazos decertant, 
nec multo post Romanorum exercitus ad sua redii. Cum autem Im- 
perator denuo bellum repetere praepararet, consilium habuit, an ea- 
ἐπὶ via insistens, an per Ármeniam Persarum regno confinem, fide 
prius a Parthorum rege accepta, bellum inferret. Etenim cum Col- 
idis ora esset importuosa, neque loca vadosa praeternavigare pos- 
δεῖ, mare sibi undequaque infestum existimabat. Gobazes quoque 
egatos misit ad Parthos et ad Imperatorem Romanorum. Εἰ Par- 
horum quidem rex, quia bellum illi erat cum Hunnis, quos Cida- 
"las vocabant, Lazos ad se coufugientes rciecit. 
Cum Balamerus Scytha foedera violaret εἰ Romanorum re- 
giones depopularetur, et multas urbes everteret, Romani ad eum 


218 E EXCERPTA 


.A.C.456no» παρ᾽ αὐτὸν oi "Ρωμαῖοι πρέσβεις, οἵ αὐτῷ τοῦ νεωτε- 
erii init 0/0409 κατεμέμφοντο, xai, ὥστε μὴ αὖϑις τὴν χώραν κατα-- 
Βϑδραμεῖν, τριαχοσίας λίτρας φέρειν αὐτῷ ἑκάστου ὅτους ὅτα- 
ξαν" σπάγει γὰρ τῶν ἀναγχαίων ἔφραζε πρὸς πόλεμον τὸ 
͵ οἰκεῖον διαναστῆναι πλῆϑος. 5 
v. Ὅτι ὃ ΓΕεζέριχος οὐκέτι ταῖς πρὸς Ἰαϊοριανὸν v&- 
esc 46 ϑείσαις σπονδαῖς ἐμμένων Βανδήλων xoà ἸΠαυρουσίων πλῆ- 
Leon. Joc ἐπὲ δηώσει τῆς Ἰταλίας καὶ Σικελίας ἔπεμπε, MapxeA- 
λίνου ἤδη πρότερον τῆς νήσου ἀναχωρήσαντος διὰ τὸ "Pex- 
μερα παρελέσθαι αὐτὸν τῆς δυγάμεως ἐθελήσαντα, τοὺς πα-τα 
genouávovc αὐτῷ Σκύϑας (ἦσαν δὲ ἂν πλείστοις ἀνδράσε) 
παραπείϑειν χρήμασιν, ὥστε ἐκεῖνον μὲν ἀπολιπεῖν, ἀφικέ- 
σϑαι . .. . εὐλαβηϑέντα τὴν ἐπιβουλὴν (οὐ γὰρ ἀγτιφιλοτε- 
᾿Ομεῖσϑθαι τῷ “Ρεκίμερος ἐδύνατο πλούτῳ) τῆς Σικελίας ὕπο- 
γοστῆσαι. ἐστέλλετο οὖν καὶ παρὰ τὸν Γεζέριχον πρεσβεία ,15 
τοῦτο μὲν παρὰ τοῦ “Ρεκέμερος, ὡς οὐ δεῖ κατολιγωρεῖν αὖ- 
τὸν τῶν σπονδῶν, τοῦτο δὲ καὶ παρὰ τοῦ χρατοῦντος τῶν 
à» τῇ ἕῳ “Ῥωμαίων, ἐφ᾽ ᾧ τῆς Σικελίας καὶ τῆς ᾿ταλίας d- 
πέχεσϑαι xaé τὰς βασιλείους ἐκπέμπειν γυναῖχας. Τεζέρε- 
xoc δὲ, πολλῶν πρὸς αὐτὸν πρεσβευτῶν κατὰ διαφόρους στα-λα 
λέντων χρόνους, τὰς γυναῖκας οὐ πρότερον διαφῆχο πρὶν sj 
τὴν πρεσβυτέραν τῶν Βαλεντιγιανοῦ ϑυγατέρων (Εὐδοκία dà 


13. ἀφιχέσϑαι δὴ πρὸς αὐτόν. τοῦτ᾽ ἐποίησε τὸν Ῥαρχελλῖνον 
εὐλαβ.ι N. — 16. αὐτὸν H., αὐτῶν vulg. 21. χρόνων vulg. 


legatos miserunt, qui de pace violata quererentur. Et ut deinceps 
a vexanda íucursionibus Romanorum regione abstineret, trecentas 
auri libras illi quotannis solvi constituerunt. Dicebat enim suae 
gentis multitudinem rerum necessariarum inopia ad bellum se con- 
vertisse. 

10. Gensericus, cum non amplius foederibus cum Maioriano 
pactis stare constituisset, Vandalorum et Maurusiorum multitudinem - 
ad vastationem Italiae et Siciliae immisit. Marcellinus enim, iam 
ante insula cesserat, propterea quod Recimerus, qui eius imperium 
in se trahere studebat, militibus eius pecunias largitus erat, (erant 

. autem fere omnes Scythae,) quo illis persuaderet a Marcellino defi- 
cere. Itaque Marcellinus Sicilia excesserat, veritus insidias, quia 
opibus cum Recímero minime certare poterat. Missa est igitur ad 
Gensericum legatio: tum a Recimero, ne foedera violaret: tum ab 
eo, qui apud Romanos in Oriente rerum potiebatur, ut ab Italia 
et Sicilia abstineret et regias mulieres redderet. Gensericus vero, 
multis ad eum ex diversis partibus legatis missis, non arte mulieres 
liberavit,. quam maiorem natu filiarum Valentiniani, Eudociam no- 
mine, Honoricho filio desponderet. Tunc enim Eudoxiam, Theodo- 


E. PRISCI HISTORIA. 219 


ἦν ὄνομα αὐτῇ Ονορίχῳ τῷ ξαυτοῦ παιδὶ κατενεγγύησε . ó-c. A. C.465 
sé γὼρ καὶ τὴν Εὐδοξίαν τὴν Θεοδοσίου ϑυγατέρω ἀπέπεμπε Ind. 3 
σὺν Πλακιϑέᾳ τῇ ἑτέρᾳ αὐτῆς ϑυγατρὶ, ἣν ἐγοεγαμήκει Ὀλύ- Ὁ 3 
βφιος. τοῦ δὲ τὰς ᾿Ιταλίας καὶ Σικελίαν δηοῦν ὃ Γεζέριχος 
δουκ ἀπέστη, ἀλλὰ μᾶλλον αὐτὰς ἔξεπόρϑει, μετὰ τὸν Mai- 
Φριανὸν βουληϑεὶς βασιλεύειν τῶν ὃν τῇ ἑσπέρῳ “Ῥωμαίων 
Ὀλύβριον διὰ τὴν JE ἐπιγαμίας συγγένειαν. 
.— κα΄. Ὅτε ἐπὲ “έοντος βασιλέως Ρωμαίων ἐπρεσβεύετο 
παρὰ μὲν JBavdgAov; ὑπὲρ Ἰταλῶν Τατιανὸς, ἐν τῇ τῶν 
τοπατρικίωον ἀξίᾳ καταλεγόμενος, παρὰ δὲ Πέρσας Κωνστάν- 
τιος, τρίτον μὲν τὴν ἔπαρχον λαβὼν ἀρχὴν, πρὸς δὲ τῇ ὕπα- 
τικχῇ ἀξίᾳ καὶ τῆς πατρικιότητος τυχών. καὶ Τατιανὸς μὲν 
ἐκ Βανδήλων εὐθὺς ἄπραχτος ἀνεχώρησε, τῶν αὐτοῦ ὑπὸ 
τοῦ Γεζερίχου μὴ παραδεχϑέντων λόγω" ὃ δὲ Κωνστάν- 
15::0; τῇ Ἐδέσσῃ, ᾿Ρωμαϊκῆ πόλει, προσοιλῳ δὲ τῆς Περσῶν 
χώρας, ἐγκατέμεινεν, ἐσδέξασθαι αὐτὸν ἐπὲ πολὺ διαγαβαλ-Ῥ. 25 
Aouérov τοῦ Παρϑυαίου μονάρχου. 
ιβ΄. Ὅτι τὸν Κωνσταγτιον τὸν πρεσβευτὴν ἐν τῇ Ἐδέσ- 
cy χρόνον ἐπιμείναντα, ὡς εἴρηταί μοι, τῆς πρεσβείας πέρε, 
Δοτότο ἐδέξατο ó Περσῶν μόναρχος ἐς τὴν σφετέραν, xai παρ᾽ 
αὐτὸν ὠφικέσθαι προσέταξεν, oUx ἐν ταῖς πόλεσιν, ἀλλὰ γὰρ 
ἂν τοῖς μεϑορίοις αὐτῶν τε καὶ Οὔγνων τῶν Κιδαριτῶν τὰς 
διατριβὼς ποιούμενος . .. αὐτῷ συνίστατο αἰτίαν ἔχων, ὡς 
Var, ὕπατον vulg. — G3. ais οὖς πόλεμος αὐτῷ Con N. 


sli filiam, remisit cum Placidia, eius sorore, quam duxit Olybrius. 
Neque eo secius ltaliam εἰ“ Siciliam Gensericus vastare destitit, 
sed multo magis saeviebat post mortem Maioriani, cum Olybrium ad 
imperium Occidentis provehere propter affinitatem ex nuptiis cogitaret. 
11. Sub Leone, Romanorum Imperatore, legatus pro Italis ad 
Vandalos profectos est Tatianus, ín patriciorum numerum conscriptus, 
ad Persas vere Constantius, tertium praefectus, et una cum con- 
sulatu patriciatus dignitatem sortitus. Et Tatianus quidem a Van- 
dalis intra breve tempus, rc infecta , reversus est repudiatis a Gen- 
serico pacis conditionibus. Constantius vero Edessae, ae urbs 
est in Homanorum ditione posita et Persis contermina, substitit, in 
qua longo tempore commoratus est, cum diu eum admittere Partho» 
rum rex differret. 
12. Tandem Persarum rex Constantium legatum, qui longo 
re, ut diximus, legationis causa Edessae substiterat, in suam 
regienem admisit et ad se verlire iussit Et rex quidem tunc tem- 
ris non in urbibus, sed in confiniis regionis suae et Hunnorum 
idaritarum moratue cum Hunaorum rege bellum gerebat, pro- 


220 EXCERPTA 


«λοι οοτοὺς φόρους τῶν Οὔννων μὴ κομιζομένων, ofc o) πόλων μὲν 
lu 3r» Περσῶν xai Πάρϑων βασιλεύοντες 6980. ὧν ὃ πατὴρ 
δ [τὴν τοῦ φόρου] ἀπαρνησώμενος ἀπαγωγὴν τὸν πόλεμον ὕπε- 
δέξατο, καὶ τοῦτον μετὰ τῆς βασιλείας παρέπεμψε τῷ παρδὲ, 
ὥστε ταῖς μάχαις ἐπιτριβομένους τοὺς Πέρσας ἀπάτῃ ἐϑε-5 
λῆσαι τὴν τῶν Οὔννων λῦσαι διαφορὰν, καὶ δῆτα διαπέμε-- 
ψασϑαι τὸν Πειρώζην (τοῦτο γὼρ ἦν ὄνομα τῷ τότε Περ- 
σῶν βασιλεύοντι) πρὸς τὸν Κούγχαν τὸν Οὔννων ἡγούμενον , 
εὃς τὴν πρὸς αὐτὸν ἀσμενίζων εἰρήνην ἐπί το συμμαχίᾳ σπέν.- 
δεσϑαι βούλοιτο, καὶ τὴν αὐτοῦ xattyyvd ἀδελφήν. νεώτα-το 
τὸν γὰρ αὐτὸν εἶναι συνέβαινε, καὶ μηδέπω παίδων εἶναι 
πατέρα. τὸν δὲ προσδεξάμενον τοὺς λόγους γήμασϑαι οὐ 
τοῦ Πειρώζου ἀδελφὴν. ἀλλ᾽ ἑτέραν γυναῖκα βασιλικῶς διω- 
κοσμηϑεῖσαν, ἣν ὃ Περσῶν μόναρχος ἐξέπεμψε, παρεγγνή- 
σας, ὡς οὐδὲν μὲν ἀναχαλύπτουσα τῶν ἐσχηματισμένων Ba-)5 
σιλείας καὶ εὐδαιμονίας μεϑέξει, ἐχλέγουσα δὲ τὴν ὑπόχρισεν 
ϑάνατον ἕξει ζημίαν" οὐ γὼρ ἀνέξεσϑαι τὸν Κιδαριτῶν ἀρ- 

. V.Sixorra ϑεράπαιναν ἔχειν γαμετὴν ἀντὲ τῆς ed γενομένης. τού-- 
του χάριν σπεισάμενος ὃ Πειρώζης πρὸς τὸν τῶν Οὔννων ἧ- 
γούμενον οὐκ ἐπὶ πολὺ τῆς ὠπάτης ἀπώνατο" εὐλαβηϑεῖσαλο 
γὰρ 7j γυνὴ, μή ποτὲ ὃ ἄρχων τοῦ ἔϑνους ὑπὸ ἑτέρων πυϑό- 
μενος τὴν αὐτῆς τύχην χαλεπῷ αὐτὴν ὑφέξει ϑανάτῳ, μη- 

D»utt τὸ μελετηϑέν. ὁ dà Κούγχας ἐπᾳινέαας τὴν γυναῖκα τῆς 


αὐτὸν H., αὐτῶν yulg. 17. ἀνέξεσϑα, Ν., ἔξεσϑα» vulg., 
Tieni H. «42. χαλεπῷ N., χαλεπῶς vulg. 


prere quod Hunni minime tributum inferebant, quod illis olim 
ersarum εἰ Parthorum reges imposuerant. Et regis Hunnorum 
pater, tributi illationem renuens, bellum exceperat, quod quidem 
una cum regno ad filium transmiserat: donec Persis longiori bele 
defatigatis venit in mentem bellum cum Hunnis fraude finire, 
ltaque Peroses (sic enim Persarum rex vocabatur ) ad Concham, 
Hunnorum regem, misit, tanquam vellet cum illis pacem firmare 
et armorum societatem iungere et illi suam sororem dare uxo- 
rem, llle enim erat tum forte adhuc iunior, neque dum liberos 
ullos sustulerat. Quibus sermonibus cum Conchas essct assensus, 
non tamen Perosis sororem: in matrimonium duxit, sed aliam mulierema 
regio cultu adornatam. Hanc autem Persarum rex misit, ut, si nibil 
eorum, quae fingebantur, enuntiaret, regiae felicitatis participem fu- 
turam: sin minus, et simulata detegercet, mortis supplicium subituram. 
Nou enim passurum Cidaritarum regem, uxorem sc habere serrilir 
couditionis pro ingenua εἰ nobili. Cum igitur his conditionibus 
Peroses pacem cum Hunnorum rege senxisset, mon illi diu sua fraus 
utilitati et fructui fuit. Mulier enim timens, ne, si forte per alios 


E PRISCI HISTORIA. 22r 


elp9rac αὐτὴν μὲν ἔμεινεν ἔδων γαμετὴν, τέσασϑαι δὲ τοῦς A.C.465 
δόλου Πειρώζην ἐϑέλων πόλεμον πρὸς τοὺς ὁμόρους ἔχειν νἀ. 3 
ὑπεχρένετο, δεῖσθαί τε ἀνδρῶν οὐ τῶν πρὸς μάχην ἐπιτηδεί- Leon. 9 
e», (μυρίον γὰρ αὐτῷ παρεῖναι πλῆϑος,) ἀλλὰ τῶν στρατη- 
γησόντων αὐτῷ τὸν πόλεμον. ὃ δὲ v αὐτῷ τῶν λογάδων 
ξέπεμψε. καὶ τοὺς μὲν ὃ τῶν Κιδαριτῶν ἄρχων ἀπέχτεινε, 
τοὺς δὲ λωβησάμενος παρὰ τὸν Πειρώζην ἀπέπεμψεν dnay- 
γελοῦντας, ὡς τῆς ἀπάτης ταύτην ἔδωχε δίχην. οὕτως αὖ- 
ϑις αὐτοῖς ὅ πόλεμος ἀνεζωπυρώϑη, xai ἐμάχοντο καρτερῶς. 
Ἰοὲν Γόργᾳ τοίνυν (τοῦτο γὰρ ὄνομα τῷ χωρίν,. ἐν ᾧπερ συνέ- 
βαιγα τοὺς Πέρσας στρατοπεδεύεσϑαι) τὸν ἸΚωνστάντιον ὅ 
Πειρώζης ἐδέχετο, καί τενας ἡμέρας φιλοφρονησάμενος δια- 
φῆκεν, δεξιὸν οὐδὲν περὶ τῆς πρεσβείας ἀποχῥενάμενος. P.26 
sy. Ὅτι “έων ὃ βασιλεὺς στέλλει πρὸς τὸν Γεζέϑεχον i C. 467 
᾿ὀΦύλαρχον σὴν τοῦ ᾿4»ϑεμίου βασιλείαν μηνύσω» καὶ πόλε- Leon. " 
μὸν axscÀncov , εἰ μὴ ye τῆς “ταλίας καὶ βασιλείας ἀφέξοι- 
10. ἐπαγῆχε δὲ ὠγγέλλων, μὴ ἐθέλειν αὐτὸν τοὺς τοῦ βασι- 
λέως προσέεσϑαι λόγους, ἀλλὰ ἔν πολέμου εἶναε παρασχεσῇ, 
ὡς ὑπὸ τῶν ἑῴων Ῥωμαίων παρασπονδούμονον. 
. . pa e 
P e EN do , ἐλ] dua iies conl B | "δ προῖ- 


de sua conditione certior feret, pessüna se marte mulcfaret, cem- 
mentum indicavit. Conchas vero mulierem ΟΡ veritatem dcetectam 
laudans, eam in matrimonio habere perstitit, sed dolum sibi factum 
ulturus, contra finimitos bellum se gerere simulavit, in quo sibi 
viris opus esse. non quidem ad militiam aptis, (infinitam enim horum 
sibi adesse multitudinem,) sed hie, qui bellum aibi administrarent, 

oses vero trecentos principum ad eum misit, quorum alios Ci- 
daritarum rex trucidavit, alios (runcatos ad Perosem remisit, qui 
renuntiarent , bas illes comibiseae ab εὖ fraudis poenas luisse. 114- 
que inter ipsos multo acrius, quam antea, bellum est excitatum, et 
omnibus viribus depugnarunt. In Gorga igitur, (hoc enim erat loco 
ROomen, in quo tunc forte Persae castra habebant,) Constantium Pe- 
r0se$ excepit. Quem postquam per quosdam dies laute tractasset, 
Ello idoneo ad legationem dato responso, dimisit. 

13. Leo 4mperator Gensericum per Phylarchum legatum de 
Ánthemii imperio certiorem fecit, eique bellum indixit, nisi Italia 
cedezet , et im perite ipee appetere desisteret. Rediit autem nun-, 
Üus, et retulit, nolle ipsum denwuntiationl patere, imo eo magis 

llam apparare, quod Komani orfentales foedera transgressi. essent. : 


$ 


4Δ.λ FRAGMENTA. 


AnOSInA4SM. ATI.A] 
EK THZ TOT ZPIZKO?T IZTOPIAZ. 


α΄. “Οοκοι δὲ ἐπὶ τῇ ἀμοιβαίᾳ σφῶν ὀδίδοντο πίστει οὐ 
μόνον αὐτοῖς, ἀλλὰ καὶ τοῖς παραγινομένοις ἐκ τῶν βασιλεί- 
ὧν τῆς Ῥωμαίων διαλλαγὴς ἕνεκα τῶν ἀνδρῶν"  Iloíoxo;5 
φησίν. Suidas s. v. ἀμοιβαία. 

B. ' Πρίσκος λέγει περὲ Xaov óses; - παραπλέουσι 
δὲ τὴν “Σικελίαν "906. τῇ Μεσσήνῃ κατὰ τὸν πορϑμὸν 
τῆς Ἰταλίας, ἐν ᾧπορ 5 “Χάρυβδις, πνευμάτων &xiafór- 
τῶν δυσαῶν αὐτοῖς ἀνδράσι κατέδυσαν. ldem s. 9. Xagw-1o 
βδις. 

y. Σαλῶναι, πόλις Δαλματίας, ὧν Σαλωνεὺς τὸ ἐϑνι» 
«à», ὡς Πρίσκος ἐν ἕχιῳῷ. — Stephanus s. v. Σάλωνα- 

9. JMagxiavóg τοίνυν καὶ ἄλλοιξ τὸ πολλοῖς καὶ 
μὴν καὶ Πρίσκῳ ἱστόρηται, τῷ ῥήτορι. Evagrius hist. eccl.i5 
JH. 1. 


FRAGMENTA 
E PRISCI HISTORIA. 


1. Fiae mutua iureiurando comfirmata est m aliis, 
etiam ilis, qui ex aula Romanorum venerant X. componvadae 
causa. Sic Priscus dicit, 

ι 9. Priscus de Charybdi dicit: Quum awtem Siciliam pree- 
ter mnavigareat iuxta Messanam im freto Italiae, ubi Charybdis 
est, ingentibus coortis procellis naves cum. ipeis viris submersae 
sunt. 

3. Salonae oppidum Dalmatiae, quarum gentile Σαλωνεὺς, ut 
Pret m sexto. 

4. De Marciano et alii plurimi et Priscus quoque rhetor tr&- 
diderunt. 


E PRISCI HISTORIA. 223 


s. στορεῖ γοῦν Πρίσχος ὃ ῥήτωρ φϑῆναι τηνιχαῦτα ἐς 
τὴν ᾿Αλεξάνδρου ἐκ τῆς τῶν Θηβαίων ἐπαρχίας, ἰδεῖν τε τὸν 
δῆμον ὁμόσε κατὰ τῶν ἀρχόντων χωροῦντα, τῆς v6 στρα- 
τιωτικῆς δυνάμεως τὴν στάσιν διαχωλύειν βουλομένης λίϑων 

αὐτοὺς γρήσασϑαι. τρέφασθαί τὸ τούτους ἀνὰ τὸ 

ἑρὸν τὸ πάλαι Σαράπιδος, καὶ ἀναδραμόντας ἐχπολιορχῆσαι, 
xui πυρὲ ζῶντας παραδοῦναι. ταῦτα τε τὸν βασιλέα μαϑόν»- 
τα δισχιλίους νεολέχτους ἐκπέμψαι, καὶ τοῦ πνεύματος ἐπει- 
τυχόντας οὐριοδρομῆσαι, εὃς ἀνὰ τὴν ἕκτην τῶν ἡμερῶν τῇ 
wl τῶν Αἴλεξανδρέων προσσχεῖν πόλει. κανεεῦϑεν τῶν 
σιφατιωςσῶν παροινούγεων óc τε τὰς γαμετὼς καὶ ϑυγατέρας 
τῶν ᾿Αλεξαγδρέων τῶν πρώτων πολλὰ δεινότερα προελϑεῖν- 
ὕστερόν τ δεηθῆναι τὸν δῆμον τοῦ Φλώρου τῶν στρατιωτι- 
χῶν ταγμάτων ἡγουμένου, ὅμοῦ τε καὶ τὴν πολιτιχὴν διξ- 
εὕπογεος doyz», ἀνὰ τὴν ἱπποδρομίαν ἁλισϑέντα" ὥστε κατα- 
πράξασϑαε αὐτοῖς τὴν τοῦ σιτηρεσίου χορηγίαν, ἥνπερ παρ᾽ 
αὐτῶν ἀφήρητο, τὰ τε βαλανεῖα καὶ τὴν ϑέαν καὶ ὅσα διὰ 
τὴν γενομένην αὐτῶν ἀταξίαν ἀπεχύπησαν. καὶ οὕτως τὸν 
Φλῶρον ἐσηγήσεε τῇ αὐτοῦ φανέντα τῷ δήμῳ ὑποσχέσϑαιε 
106 αὐτῷ καὲ τὴν στάσιν πρὸς βραχὺ διαλύσαι. [dem II. 5. 


5. Tradit igitur Priscus rhetor se ex praefectura Thebarum 
Alexandriam venisse, plebemque adversus magistratus ad arma con- 
Ottam vidisse. Quam cum milites compescere anniterentur, sedi- 
tios lapidibus iactis eos in fugam vertisse, et in templum quod 
9lim Serepüdis fuerat compulsos, ad deditionemque adactos, vivos 
combussisse, | His compertis Imperator bis mille tirones in Aegyptum 

; qui, secundo vento vecti, sexto die Alexandriam appule- 
UTBb, Protinus igitur milites matronis et puellis principum in urbe 
familiarum libidinose illuserunt, et infandae crudelitatis exempla 
tdiderunt. Ad ultimum denique pop. Alexandrinus in circo congre- 
Pus Florum , legionum praefectum provinciaeque praesidem, ora- 
"ll, ut sibi annonae distributio, quae sublata erat, balneaque et 

eatrum, et reliqua quae propter turbas amiserant redderentur. 
Haec Florus, a quo edocta plebs istas preces fuderat, se facturum 
"mmit; atque ita seditionem composuit. 


6. Tali ergo Hunni stirpe creati , Gothorum finibus ad- P. 3: 
venere, Quorum natio saeva, ut Priscus historicus refert, in 
ἸῺ Maeotide palude ulteriorem ripam insedit, venatiqne tantum» 


224 FRAGMENTA 


nec alio labore experta, nisi quod, postquam crevisset In pos. 
pulos, fraudibus et rapinis vicinam gentem conturbavit. Z7o;— 
nand. Cap. XXIV. 

7. Ád quem in legationem remissus a 'Theodosio iuniore 
Priscus, tali voce inter ali& refert. Ingentia siquidem flumina , 
id est Tysigm 'Tibisiamque et Driccàm transeuntes, venimus 
in locum illum, ubi dudum Vidicule, Gothorum fortissimus, Sar- 
matum dolo occubuit. Indeque non longe ad vicum, in quo 
Rex Áttila morabatur, accessimus: vicum inquam, ad instar 
civitatis amplissimae, in quo lignea moenia ex tabulis nitenti- 
*bas fabricata reperimus, quarum compago ita solidum mentieba- 
tur, ut vix ab intento posset iunctura tabularum comprehendi, 
Videres triclinia ambitu prolixiore distenta, porticusque in o- 
mni decore dispositas. Árca vero curtis ingenti ambitu cinge- 
batur, ut amplitudo ipsa regiam aulam ostenderet. Hae sedes 
erant Attilac Regis Barbariam totam tenentis: haec captis ci- 
vitatibus babitacula praeponebat. Cap. XXXIF. 

8. Qui [Attila] quamvis huius esset naturae, ut semper 
magna confideret, addebat ei tamen confidentiam gladius Martis 
inventus, apud Scytharum reges semper habitus. Quem Pri- 
scus historicus tali refert occasione detectum. Quum pastor, 
inquiens , quidam gregis unam buculam conspiceret claudican- 
tem, nec causam tanti vulneris inveniret, sollicitus vestigia 
cruoris insequitur: tandemque venit ad gladium, quem de- 
pascens herbas bucula incaute ealcaverat, effossumque protimus 
ad Attilam defert. Quo ille munere gratulatus, ut erat ma- 
gnanimus, arbitratur se totius mundi principem constitutum , 
et per Martis gladium potestatem sibi concessam esse bello- 
rum, Cap. XXXF. 

9. Quum ad Romam animus fuisset eius [Attilae] at- 
tentus accedere, sui eum, ut Priscus refert historicus, remo- 
vere, non urbi, cui inimici erant, consulentes, sed Alarici 
quondam Vesegotharum Regis obiicientes exemplum, veriti 

E *3aRegis sui fortunam, quia ille post fractam Romam diu non 
supervixeret, sed protinus rebus excessit humanis, Cap. XLII. 


E ΡῬΆΪΘΟΙ HISTORIA. 225 


to. d accessit mirabile, ut Marciano, Principi Orientis, 
de tam feroci hoste sollicito in somnis divinitas adsistens, ar- 
cum Áttilae in eadem nocte fractum ostenderet, quasi quod 
pens ipsa eo telo multa praesumat. Hoc Priscus historicus 
vera se dicit adtestatione probare, Cap. XLIX.. 


Ν 


Sequentia, quae sine auctoris nomine apud Suidam leguntur, 
Prisco tribuenda esse. videntur. . 


vx. Ζέρκων, Σκύϑης οὕτω καλούμενος, Movoovatog τὸ yé« 
Voc, διὰ δὲ κακοφυΐαν σώματος καὲ τὸ γέλωτα ἐκ τῆς τραῦυ- 
λύτητος τῆς φωνῆς καὶ ὄψεως παρέχειν" βραχὺς γάρ τις ἦν, 
κυρτὸς, διάσεροφος τοῖς ποσὶ, τὴν ῥῆνα τοῖς μυκτῆρσι παρα- 
δφαίνων διὰ σιμότητος ὑπερβολήν". "“Δσπαρε τῷ ᾿Αρδαβουρίου 
ἐδεδώρητο, καϑ' ὃν ἐν «Τιβύῃ διέτριβε χρόνον. ἥλω δὲ τῶν 
βαρβάρων ἐς τὴν Θρᾳκῶν ἐμβαλόντων xai παρὰ τοὺς βασι- 


. λείους ἤχϑη Σκύϑας, καὶ ᾿Δετήλας μὲν οὐδὲ τὴν αὐτοῦ ἤνεγ-, 


xty ὄψιν" ὃ δὲ Βλήδας 5095 τὸ λέαν αὐτῷ φϑεγγομένῳ ov 
Ἰομόγνον γέλωτος ἀξια καὶ βαδίζοντι καὶ περιττῶς κινοῦντι τὸ 
σῶμα" συνῆν δὲ αὐτῷ εὐωχουμένῳ καὶ ἔχστρατεύοντι ne» 
, M x γ 2 γ , 
σιριημένην πρὸς τὸ γελοιότερον ἀγαλαμβανων ἐν ταῖς ἐξόδοις 


11. Hoc fragmentum Valesius ad cap. 3. Exc. Legg. Rom. ad 
gentes Prisco vindicavit, 5. '4odafovg(p vulg. —g. βισιλεῖς vulg, 


11. Éercon Scytha sic. vocatus, genere Maurusius. 2s propter 
eorporis foeditatem, et quod balbutie vocis et forma sul risum mo- 
vebat, nam brevis erat, gibbosus, distortis pedibus, naribus adeo 
depressis, ut nasum inter eas$ vix apparentem haberet propter ni- 
miam simitatem. — Aspari Ardaburii donatus erat, quum in Africa 
degebat; captus autem, quum barbari in Thraciam irrupissent, 
et ad Scytharum reges adductus est. Εἰ Attilas ne visum quidem 
eius tulit; sed Bledas magnopere eo delectabatur. quod non solum 
risu digna verba faceret, sed etiam ridicule incederet ct corpus 
iactanter moveret. Cum ipso autem et epulante et ad militiam 
proficiscente versabatur, ín expeditionibus armaturam assumens 
factum ad risum movendum, Quamobrem Bledas ipsum plurimi fa- 
ciens, quum fugisset cum Homanis captivis, ceteros quidem neglexit, 


Dexippus, Eunapius etc. 15 


226 FRAGMENTA 


παναπλίαν. i0 δὴ περισπούδαστον αὐτὸν ὃ Βλήδας ποιού-- 
pevoc à αἰχμαλώτων ἀποδράντα “Ῥωμοίων, τῶν “μὸν 
ἄλλων κατωλιγώρηφαν, αὐτὸν δὲ μετὰ πάσης φροντίδος ἀνα-- 
ζητεῖσϑαι προσέταξεν. καὶ ἁλόντα καὶ παρ᾽ αὐτὸν ἀχϑέντα 
ἂν δεσμοῖς ἰδὼν ἐγέλασεν. xai καϑυφεὶς τῆς ὀργῆς énvv-5 
ϑάνετο τὴν αἰτίαν τῆς φυγῆς, καὶ ὅτου χάριν νομίζοι τὰ Ῥω-- 
μαίων τῶν παρά σφισιν ἀμείνονα. ὃ δὲ ἀπεχρίνατο, ἁμάρτημα 
μὲν τὴν φυγὴν εἶναι, ἔχειν δὲ τοῦ ἁμαρτήματος λόγον τὸ μὴ 
γαμετὴν αὐτῷ δεδόσϑαι. τῷ δὲ γέλωτι μᾶλλον ὃ Βλήδας ὕ-- 
παχϑεὶς δίδωσιν αὐτῷ γυκαῖκα τῶν εὖ γεγονότων xai τῇ βα-το 
σιλέδι διακονησαμένων, εἰτόπου δέ τινος πράξεως ἕνεκα οὐκ-- 
τι nag! ἐκείνην φοιτῶσαν. καὶ οὕτω διετέλει ἅπαγτα τὸν 
χούνον τῷ Βλήδᾳ συνὼν, μετὰ δὲ τὴν αὐτοῦ τελευτὴν ᾽“4:- 
τήλας "ferio τῷ στρατηγῷ τῶν ἑσπερίων ᾿Ῥωμαίων δῶρον 
τὸν Ζέρκωνα δίδωσιν, ὃς αὐτὸν παρὰ τὸν “σπαρα ἔπεμψεν.ι5 
Suid. voc. Ζέρκων. . 
ιβ. Θεοδόσιος, βασιλεὺς Ῥωμαίων ὃ μιπρός. οὗτος δια-- 
δεξάμενος παρὰ τοῦ πατρὸς τὴν ἀρχὴν, ἀπόλεμος ὧν xod 
δειλίᾳ συζῶν, καὶ τὴν εἰρήνην χρήμασιν, οὐχ ὅπλοις κτη- 
σάμενος, πολλὰ προὐξένησε καχὰ τῇ “Ῥωμαίων πολιτείᾳ .χο 
ὑπὸ γὰρ τοῖς εὐνούχοις τραφεὶς πρὸς πᾶν σφισιν ἐπίταγμα 
εὐπειϑὴς ἦν, ὥστε καὶ τοὺς λογάδας τῆς ἐκείνων δεῖσϑαε 
ἐπιχουρίας, καὶ πολλὰ νεοχμεῖσϑαι ἐν τοῖς πολιτικοῖς xo 


20. προεξένησᾷ vulg. 


illum vero summa cura inquiri iussit; et captum et ad se adductum 
in vincalis conspicatus risit, et remissa ira causam fugae quaesivit , 
eL cuius rei gratia res Romanorum suis meliores putaret. llle vero 
respondit, se quidem peccasse, quod fugisset, sed se peccati causam 
habere , quod nulla uxor sibi data fuisaet. Bledas autem in maio- 
rem risum prorumpens ipsi dat uxorem, unam de nobilibus et quae 
fuerat inter reginae ministras, sed ob quoddam insolens facinus ad 
m non amplius accedebat. Sic autem perpetuo cum Bleda vixit. 

ost cuius mortem Attilas Actio, Romanorum Occidentalium duci, 
Zcrconem dono mittit, qui ipsum ad Asparem remisit. 

12. Theodosius minor, Romanorum Imperator. Hic suscepto 
principatu, quem a patré per successionis ius acceperat, cum esset 
imbellis, et vitam ignaviae deditam viveret, et pacem pecunia, non 
armis sibi parasset, multa mala reipublicae Romanae conciliavit. 
Nam sub eunuchis educatus, ipsis valde obsequens erat ad omnia 
illorum imperata facienda, adeo ut vel ipsi legionarii milites ip- 
sorum ope indigerent, multaque in civilibus et militaribus ordini- 
bus ac institutis innovarentur, quod ad magistratus non accede- 
rent viri, qui eos gerere possent, sed qui aurum suppeditarent, 


E PRISCI HISTORIA, 227 
στρατιτικοῦς τάγμασι, μὴ παριόγεων οἷς τὸς εἰρχὼς ἀνδρῶν 
τῶν διέπειν ταύτας δυναμένων, ἀλλὰ τῶν χορηγούντων yov. 
σίον, διὰ τὴν τῶν εὐνούχων πλεονεξίαν, καὶ τῶν Σεβαστιω» 
γοῦ δορυφόρων πειρατικὸν συστάντων, ᾧ τόν τε “Βλλήσποντον 
δαὶ τὴν Προποντίδα διετάραξαν, ἐς τοῦτο τὰ πράγματα de 
τοπίας οἱ εὐνοῦχοι παρεσκεύασαν, ἀποβουκολοῦντες τὸν Θεο- 
δόσιον, ὥσπερ τοὺς παῖδας ἀϑύρμασιν , " οὐδὲν ὅ,τι καὶ à- 
bo» μνήμης διαπράξασθαι παρεσχεύασαν. ἀλλ᾽ sig» ἐτῶν 
ἡλικίαν ἐληλυϑὼς, διετέλεσε βαναύσους τέ τινὰς μετιὼν τέχο 

ἴονας, καὶ ϑήρᾳ προσχαρτερῶν, ὥστε τοὺς εὐνούχους χαὶ τὸν 
Χρυσάφιον ἔχειν τὸ τῆς βασιλείας χράτος. ὅνπερ ?) Iloviyes 
eia ῦλθε rov ἀδελφοῦ τελευτήσαντος. ldem s. v. 
. Ἀντίοχος ὃ πραιπόσιτος. οὗτος διαβληϑεὶς Θεοδοσίῳ τῷ 
μικρῷ καϑηρέϑη τῆς τιμῆς, καὶ δημοσιευϑεὶς ἐν τοῖς ἱερεῦσι xa» 
Vutráyg, διατάξεως ἐχφωνηϑείσης παρὼ τοῦ βασιλέως, εὐνοῦ» 
xov ἐν τοῖς πατρικίοις μὴ τελεῖν. — Idem s. v. εἰ πατρίκιοςι 
ιδ΄, ᾿Αρδαβούριας υἱὸς ᾿Ασπαρος, γενναῖος τὸν ϑυμὸν 
καὶ τοὺς τὴν Θοίψφῃν πολλάκις ᾿ χαταδραμόγτας βαρβά- 
ρους εὐρώστως ἀποκρουσάμενος. τούτῳ οὖν γέρα ἀριστειῶν 
οὗ βασιλεὺς ἸΠαρκιανὸς παρέσχετο τὴν ξῴαν στρατοπεδαρχίκ 
αν. καταλαβὼν δὲ ἐν εἰρήνῃ ταύτην ὃ στρατηγὸς πρὸς ve^ 
σιν ἐτράπη καὶ ῥᾳστώγην ϑηλυδριῶτιν. ἔχαιρε γὰρ μίμοις 


Á. ᾧ add. Ν, 86. παρήγαγον coni. N. 


Propter eupguchorum avaritiam, Sebastianique 9816}166 piratarum 
manum confílassent, qua Hellespontum, et Propontidem pertur- 
barunt. Eo turpitudinis, et infamiae res deduxerunt eunuchi, 
Theodosium, tanquam pueros, ludicris fallentes, ut effecerint, né 
quidquam prorsus memoria dignum gereret. Cum enim ad quin- 
quagesimum aetatis annum pervenisset, quasdam sordidas artes per^ 
petuo sectabütur et exercebat, et venationi operam dabat sedulam, 
íta ut eunuchi, Chrysaphius inprimis, imperii summam potestatem 
haberent, summaque rerum potirentur: quem Chrysaphium Pul- 
Cheria fratre defuncto ulta est. 

12. Antiochus praepositus. Hic apud Theodosium minorem de- 
latus, honore privatus est, et publicatis ipsius bonis in sacerdotutt 
ordinem cooptatus: edicto promulgato, ne eunuchus inter patricios 
Censeretur. 

13. Ardaburiue, Asparis f., animo generoso praeditus, qui bar- 
baros Thraciam incursionibus vexahte$ saepe fortiter repulit. Huio 
igitor fortitudinis praemia Marcianus Πρ. orientalem praeturam 
praebuit, Cum autem hic belli dux hanc provinciam in pace con-- 
stitatam accepisset, ad otium et muliebrem mollitiem se con*ertit. 
Gaudebat enim mimis et praestigiatoribus et omnibus scenicis ludi- 


2238 FRAGMENTA E PRISCI HISTORIA. 


καὶ ϑαυματοποιοῖς καὶ πᾶσι dxgwuolg; ἀϑύρμασι, xai τοῖς 
τοιούτοις διημερεύων αἰσχροῖς ἡλόγει πάμπαν τῶν πρὸς εὖ-- 
κλειαν τεινόνετων.  JmoxiavoU δὲ τοῦ βασιλέως στρατηγοῦ 
μὲν γεγονότος, ϑᾶττογ δὲ ἐχβεβιωκότος, αὐτοχελεύστῳ γνώμῃ 
"[Monao «“Τέοντα διάδοχον αὐτοῦ γενέσϑαι παρεσχεύασεν.Κ 
Jdem s. v. 


eris, ct in huiusmodi foedis.rebus vitam degens ea, quae ad gloriam 
spectabant, omnino negligebat. Cum autem Marcianus Imp. dux qui- 
dem belli strenuus esset, sed citius de vita decessisset, Aspar pro- 


prio motu effecit, ut Leo ipsigs fieret successor. 


MAAXOT OIAAAEAOE0Z 


T4 2OZOMEN 4, 


t 


BK. THZ IXTOPIASZ 


MAAXOT PHTOPOZX 
OIAAAE AD EQ 


ἘΚΛΟΓΑ͂Ι ΠΕΡῚ ΠΡΕΣΒΕΩΝ ΕΘΝΩΝ 
ΠΡΟΣΡΩΜΑΊΙΟΥΙ͂Σ. 


EX HISTORIA 


MALCHI RHETOR hS 


PHILADELPHENSIS 


EXCERPTA DE LEGATIONIBUS GENTIUM 
AD ROGMANO S . 


ARGUMENTUM; 


Amorcesus Byzantium vocatus a. Leona Arabiae parti praefici- 
tur (1). Theuderichus, 4rcadiopoli in deditionem accepta , pacem 
et foedus cum L&one componit (2). Odoacer et epos , legationibue 
eodem tempore Byzantium missis, Zenonis amicitiam ambiunt (3). 
Legati Theuderichi tributàm a Homanis petentes cum indignatione 
remittuntur(4) — Honorichus legatos de pace mittit ad Zenonem (5). 
Utroque Theudericho foedere inter 5€ coniunctis , Zeno bellum acri- ' 
ter contra eos susceptum brevi omittit (6). 


, “ "" € , ^ p , 

&. Ox ἐν τῷ Enraxoatóexar o ἔτει τῆς βασιλείας “έκΑ. C. 423 
ovrog τοῦ ακέλλη, πάντων πανταχόϑεν τεταράχϑαι doxosy- P.9t 
τῶν, ἀφικγεῖταί τις τῶν σχηνιτῶν ᾿“ράβων, οὖς καλοῦσι Za- — 

͵ x 


1. Syeptimo decimo imperii Leonis Macelli anno, cum ingens 
undique rerüm perturbatio esse videretur, advenit quidam Arabum 
écenitarum, quos vocant Saracenos, sacerdos eorum, qui sunt apud 


$ 


232 . EXCERPTA . "5 


A.C. 433 ρακηνοὺς, ἱερεὺς τῶν παρ᾽ ἔκχείνοις Χριστιανῶν, é& αἰτίας 
Lid. 1 ; τοιαύτης. Πέρσαι καὶ Ῥωμαῖοε σπομδὰς ἐποιήσαντο, ὅτε ὃ 
μέγιστος πρὸς αὐτοὺς ἐπὶ Θεοδοσίου συνεῤῥάγη πόλεμος, μὴ 
προσδέχεσθαι τοὺς ὑποσπόνδους Σαρακηνοὺς, εἴ τις ἐς dno- 
στασιν νεωτερίσαι προέλοιτο. ἐν δὲ τοῖς Πέρσαις 7v ὃ 14-5 
μόρκεσος τοῦ Νοκαλίου γένους“ καὶ εἴτε τιμῆς οὐ τυγχά- 
yov ἐν τῇ Περσίδι γῇ, 7j ἄλλως τὴν Ῥωμαίων χώραν βελτίω 
γεγομικὼς, ἐχλιπὼν τὴν Περσίδα εἰς τὴν γείτονα Πέρσαις 
᾿Αραβίαν ἐλαύνει. κἀντεῦϑεν ὁρμώμενος προνομὰς ἐποιεῖτο 
Ριο καὶ πολέμους Ῥωμαίων μὲν οὐδενὲ, τοῖς dà ati ἐν ποσὲν εὕ-το 
ρισχομένοις Σαρακηνοῖς. dg' ὧν καὶ τὴν δύναμιν αὔξων προ- 
ἥει κατὰ μικρόν. μίαν δὲ τῶν Ῥωμαίων παϑεσπάσατο νῆσον 
ἸΙωτάβην ὄνομα’ καὶ τοὺς δεκατηλύγους ἐδβαλὼν τῶν Ῥωμαίων 
αὐτὸς ἔσχε τὴν νῆσον, καὲ τὰ τέλη ταύτης λαμβάνων yorua- 
των εὐπόρησεν px ὀλίγων ἐντεῦϑεν. καὶ ἄλλας δὲ ὃ αὐτὸς τ5 
““Ἀμόρκεσος τῶν πλησίον ἀφελόμενος κωμῶν, ἐπεϑύμει Ῥω- 
μαίοις ὑπόσπονδος γενέσϑαι καὶ φύλαρχος τῶν κατὰ Ilevout- 

' Ba» ὑπὸ “Ρωμαίοις ὄντων Σαρακηνῶν. πέμπει οὖν πρὸς “1ἐ- 
ovra τὸν βασιλέα Ῥωμαίων Πέτρον ἐπίσκοπον τῆς φυλῆς 
τῆς ξαυτοῦ, εἴπως δύναιτο ταῦτα πείσας ποτὲ διαπράξασϑαι.2 0 
óc δ᾽ ἀφίκετο καὶ διελέχϑη τῷ βασιλεῖ, δέχεται τοὺς λόγους 
ὃ βασιλεὺς, καὶ μετάπεμπτον εὐϑὺς ποιεῖται τὸν “Δμόρχεσον 


11. ἀφ’ Β., ἐφ᾽ vulg. 1η. κατὰ B., ἐπὶ Val, ὑπὸ vulg. 


eos Christiani; eius adventus haec fuit causa. Cum tempore Theo- 
dosii exortum esset inter Persas et Romanos maximum bellum, foe- 
dere rem transegerunt. Eo foedere cavebatur, ne alterutri admitte- 
rent Saracenos, qui in eorum fide et ditione essent, si forte quis 
deficiens res novas moliri tentaret. *Apud Persas erat Amorcesus 
generc Nocalius: is, sive quod nullo honore apud eos haberetur, sive 

omanorum regionem .incolere potius duceret, Persidem relinquens, 
in vicinam Persis Arabiam migravit. Hinc excurrens, rapinas et ce- 
tera hostilia exercebat. in Romanorum quidem neminem, sed in Sa- 
racenos, quos passim ante pedes suos offendebat. Sic potentiam 
suam augens, paulatim crevit, et unam ex insulis, quae Romanis 
parebant, sibi subiecit Iotabem nomine, qua, expulsis decimarum 
exactoribus, potitus est. Itaque tributa colligens, cum etiam ex 
proximis vicis multas praedas egisset, non parvam pecuniarum sum- 
mam sibi paravit. Deinde Romanorum confoederatus et Saraceno- 
rum, qui in Arabia Petraea sub Romanis degunt, princeps esse ma- 
gnopere cupiebat. Quamobrem ad Leonem Jmperatorem mittit Pe- 
trum, eius gentis episcopum, qui, sl qua ratione posset, ab Impera- 
tore haec impetraret. Ut veni£, ct cum Imperatore verba fecit, ser- 
mones eius Lnperator excipit, et Amorcesum statim ad se vocat. 


4 


E MALCHI HISTORIA. 233 
8A9sd» πρὸς αὐτὸν, ἀβουλότατα τοῦτο διανοησάμενος xal A.C. 473 


σαοιήσας. εἰ γὰρ δὴ καὶ φύλαρχον χειροτονῆσαι προήρητο, ὦ. " 
ἔδει πόῤῥωθεν ὄντι τῷ ᾿Αμορκέσῳ τοῦτο προστάξαι, ἕως xai 
τὰ Ῥωμαίων ἐνόμιξε φοβερὰ, καὶ ταῖς ἀρχουσιν dei τοῖς τυ- 
ἄχοῦσι “Ρωμαίων ἔμελλεν ἥπειν ὑποπεπτηχὼς, καὶ τήν ye ngoo- 
ηγορίαν βασιλέως ἀχούων αὐτήν. καὶ γὰρ διὰ πολλοῦα ' 
κρεῖττόν τι τῶν ἀνθρώπων εἶναι τῶν ἄλλων ἐνόμιζε. νῦν δὰ 
πρῶτον μὲν αὐτὸν διὰ πόλεων ἦγεν, ἃς ἔμελλεν ὄψεσθαι τρυ- 
qc μόνον γεμούσας, ὅπλοις δὲ οὐ χρῶμένας - ἔπειτα δὲ, ὡς 
χοάνῆλϑεν ὃς Βυζάντιον, δέχεται παρὰ τοῦ βασιλέως ἀσμένως, 
καὲ εραπέζης κοινωνὸν βασιλικῆς ἐποιήσατο, καὶ βουλῆς προ- 
κειμένης μετὰ "ic γερουσίας συμπαρεῖναι ἐποίει. καὶ τὸ ye 
δὴ αἴσχιστον ὄνειδος τῶν Ῥωμαίων, ὅτι καϑέδραν αὐτῷ τὴν 
πρωτοπατρικέων ἀποδοϑῆναι ἐκέλευσε σχηματισάμενος ὃ βα- 
τόσιλεὺς, ὅτι δὴ Χριστιανὸς ἀνεπείσϑη γενέσϑαι " καὶ τέλος 
ἀπέπεμψεν αὐτὸν, ἰδίᾳ μὲν παρ᾽ αὐτοῦ εἰκόνα τινὰ χρυσῆν 
xa? κατάλιϑον λαβὼν, σφόδρα τὸ οὖσαν πολυτελῆ, καὶ τῶν Ὁ - 
ἄλλων κελεύσας ἕχαστον εἰσενεγκεῖν, ὅσοι ἐτέλουν ἐς τὴν βου-- 
λήν. τὴν δὲ νῆσον ἐκείνην, ἧς ἐμνήσθημεν πρόσϑεν, οὐ μό- 
20v0» κατέλιπεν αὐτῷ ἔχειν βεβαίως, ἀλλὰ xai ἄλλας αὐτῷ 
κώμας προσέϑηχε πλείονας. ταῦτα παρασχὼν ᾿“μορκέσῳ 
ὃ “Ἰέων καὶ τῶν φυλῶν ἄρχοντα, ὧν ἤϑελε, ποιήσας, ἀπέ-Υ. 63 


A 


6. διὰ] δὴ coni. Val. τι. Ante xai inser.Óg N. — 16. ἰδίᾳ B., 
ldíar vulg. 17. λαβόντα coni, N. 


Quae sane inconsullissime et sensit et fecit. , Etením, si ipsum eius 
peu: principem creare constituisset, oportuerat eum e longinquo 
oc mandare, ut Romanorum imperium illi semper formidini esset, 
et ad solum nomen Imperatoris, quibuslibet Romanorum magistrati- 
hus ad se accedentibus, tremeret, Nam remotiora homines et po- 
tentiora habere solent. Αἱ ille hominem per urbes circumduxit, 
quas visurus erat armis vacuas et deliciis plenas. Hunc, ut Byzan- 
lium venit, Imperator benigne excipit, et regiae mensae participem 
fecit. Senatui quoque, quem indixit, interesse, et illi, quod foe- 
dissimum "Romanorum probrum fuit, sellam iuxta se poni anle καὶ 
omnes patricios iussit, ficta causa, quod Christianus fieri persuasus 
€sset. Postremo dimisit eum, postquam ipse imaginem auream, 
magnifice gemmis exornatam, ei donaverat, et in eum etiam 
omnes, qui in senatum erant adscripti, alia munera conferre iussit. 
Insulam vero, cuius supra mentionem fecimus, non solum eius 
potestati permisit, ut eam sine controversia possideret: sed et 
Plures alios vicos adiecit. Quum his illum beneficiis ornasset et 
Phylarchum, ut optaverat, constituisset, elatum et superbientem 


294 EXCERPTA 
À.C. 423 πεμψεν ὑψηλὸν, καὶ ὅσος oU» ἔμελλε τοῖς δεξαμένοις λυσι- 


Ind. 11 £53 ey, 

Leon. 12 » οι TP" ς . 

B. Ὅτι ὃ αὑτὸς “έων βασιλεὺς ἀπέστειλε πρὸς τοὺς 

ἂν τῇ Θράκῃ βαρβάρους πρεσβευτὴν Τελόγιον τὸν σιλεντεύ-- 
piov. οἱ δὲ βάρβαροι τοῦτον ἀσμένως δεξάμενοι ἀντιπέμ- " 

πουσι πρέσβεις πρὸς τὸν βασιλέα, φίλοι Ρωμαίων εἶναι βου- 

λόμενοι. ἠτήσαντο δὲ τρία, πρῶτον Θευδέριχον τὸν χατάρ-- 

'χοντα αὐτῶν τὴν κληρονομίαν ἀπολαβεῖν, ἣν ἀφῆκχεν αὐτῷ 
P.93 ,Ἴσπαρ, δεύτερον νέμεσϑαι τὴν Θράκην συγχωρηϑῆναι αὐτῷ, " 
τρίτον καὶ στρατηλάτην γενέσϑαι τῶν ταγμάτων, ὦνπερ xai1o 

* Aonag ἡγήσατο. καὶ ὃ μὲν βασιλεὺς πρὸς τὰ δύο παντε- 

Acc ἀπείπατο, μόνον δὲ περὲ τῆς στρατηγίᾶς κατένευσεν, εἶ 

φίλος αὐτοῦ γένηται ἀδόλως. καὶ οὕτω τοὺς πρέσβεις ἀπέ- 

πεμψεν. ὃ δὲ Θευδέριχος ὃ τῶν βαρβάρων ἀρχηγὸς, τοὺς 
πρέσβεις αὑτοῦ δεξάμενος ἐκ τοῦ βασιλέως ἀπράχτους, v015 

μὲν τῆς δυνάμεως αὐτοῦ ἐς Φιλίππους ἐχπέμπει, τῷ δὲ προσ- 

ἐχάϑητο τὴν ᾿“ρκαδιούπολιν μηχανῇ πάσῃ πολιορχῶν. καὲ 

ταύτην παραλαμβάνει οὐχ ὅπλοις, ἀλλὰ λιμῷ τοὺς ὄνδον τοῦ 

Β ἄστεος ἰσχυρῶς στενοχωρήσαντε. καὶ γὰρ καὶ ἵππων καὲ ὕπο- 
ζυγίων καὶ νεχρῶν σωμάτων ἥψαντο, καρτεροῦντες εἴ ποϑενλο 

αὐτοῖς ἔλϑοι βοήϑεια. τῆς δὲ μὴ παρούσης, ἀπήλπισαν xai 

ἐνέδωχαν. οἱ δὲ ἐχπεμφϑέντες ἐπὶ Φιλίππους τὰ πρὸ τοῦ 

4. Τελόγιο»] Πελάγιον vel ἘΕὐλόγιον coni. N. η. πρῶτον ἵνα 

Θευδ. vulg. 13. ἀδόλως Β., ἄδολος vulg. 22. épyéduxap Ν., 


συνέδωχαν vulg. 


" et talem, qui non esset iis, qui benigne eum exceperant, profu- 
turus, dimisit. 

ἃ. Leo Imperator misit Pelagium  silentiarium legatum δά 
barbaros, qui ín Thracia erant. At barbari lubenti animo legatum 
exceperunt, et legatos quoque ad Imperatorem, Romanorum amici 
esse cupientes, miserunt, per quos tria ab eo pctierunt: primum ut 
Theuderichus, eorum dux, omni hereditate, quam illi reliquerat Aspar, 
frueretur: secundum, ut liceret illi in Thracia habitare: tertium, 
ut et eorum ordinum , quorum Áspar fuerat, dux esset. Prima duo 

* omnino denegavit Imperator, Solum:'tertium, pt dux fieret, dum- 
modo sine fraude eius amicus essct, concessit, et ita legatos dimi- 
sit. Sed Theuderichus, barbarorum priuceps, ubi legatos suos ab 
Imperatore re infecta reversos excepit, suarum copiarum partem Phi- 
lippos misit: cum altera parte Arcadiopolim omni apparatu oppu- 
gnauüirus obsedit. Neque tamen eam armis cepit, sed fame, quae 
oppidanos adeo premebat, ut equis et aliis iumentis ct mortuo- 
rum corporibus, exspectantes, si qua ex parte auxilium advenircet, 
vescerentur. Quo nom adveniente, in extremam desperationem ad- 


- 


| E MALCHI HISTORIA. 235 


ἄστεος δνέπρησαν μόνον, οὐδὲν dà ἄλλο δεινὸν εἰργάσαντο. A. C. 473 
καὶ τούτων οὕτω λυμαινομένων τὴν Θράχην, ὅμως καὶ αὐτοὶ D 1t 
οἱ βάρβαροι ὑπὸ τοῦ λιμοῦ συνεχόμενοι πρεσβείαν πέμπουσι 7 
258i εἰρήνης πρὸς τὸν βασιλέα. καὶ γένεται 7; σύμβασις τῶν 
δύρχων ἐπὲ τούτοις, τοῖς μὲν Γύτϑοις δίδοσθαι κατ᾽ ἕτος χρυ- 
olov λέτρας δισχιλίας, τὸν δὲ Θευδέριχον χαϑίστασϑαι στρα-α 
τηγὸὺν δύο στρατηγιῶν τῶν ἀμφὲ βασιλέα, αἵπερ εἰσὲ μέγισται 
εἰς τὴν ἑτέραν γῆν" αὐτῶν δὲ τῶν Γότϑων αὐτοχράτορα 
εἶναι, xa£ μηδένας ἐξ αὐτῶν ἀποστῆναι ϑέλοντας τὸν βασι- 
ἰολέα δέχεσθαι. συμμαχεῖν δὲ τῷ βασιλεῖ εἰς πᾶν, δ,τι xs- 
λεύει, πλὴν ἐπὲ uóvo» τῶν Βανδήλων. 
y. Ὅτι ὃ Αὐγουστος ó τοῦ Ὀρέστου υἱὸς ἀχούσας Ζή- Ἀ.Ο. 4η6 
vora πάλιν τὴν βασιλείαν ἀνακεχτῆσϑαι τῆς ἕω, τὸν Βασι-ἰἀ. 14 
Zenon. 3 
λίσχον ἐλάσαντα, ἠνάγχασε τὴν βουλὴν ἀποστεῖλαι πρεσβείαν 
ιϑΖήνωνε σημαίνουσαν, ὡς ἰδίας μὲν αὐτοῖς βασιλείας οὐ δέοι, 
κοινὸς δὲ ἀποχρῆσει μόνος ὧν αὐτοχράτωρ ἐπ᾽ ἀμφοτέροις 
τοῖς πέρασι. τὸν μέντοι Ὁδόαχον ὕπ᾽ αὐτῶν προβεβλῆσϑαι . 
| ἑκανὸν ὄντα σώζειν τὰ παρ' αὐτοῖς πράγματα, πολιτικὴν ἔ- Ὁ 
χοντα σύνεσιν ὁμοῦ καὶ μάχιμον" καὶ δεῖσϑαι τοῦ Ζήνωνος 
δοπατρικίου «8 αὐτῷ ἀποστεῖλοε ὠξίαν, καὶ τὴν τῶν Ἰταλῶν 
8, εἰς τὴν ἑτέραν yir] εἰς τὴν σφετέραν γῆν» Val, idque post 54- 


λοντας,. αὐτὸν vulg. 19. ὁ .“4“Ὕγ. Ó τ. 'O. vé. male, culpa 
eclogarii, pro Odoacro. N. — 19. udysuor] ὄντα add. N. — ao. 
te B., dà vulg. 


dudi deditionem fecerunt. Qui vero missi erant Philippos solum ea, 
quae circa «urbem erant, combusserunt, neque quicquam praeterea 
attor aut grave commiserunt. His ita in Thracia grassantibus, ni- 
secius ipsi barbari fame coacti legatos ad Imperatorem mise- 
rmt, Ti de pace agerent, quae his conditionibus .est facta: ut duo 
millia librarum auri Gothis singulis annis penderentur: "Theudcri- 
Chus magister equitum et peditum praesentis militiae constituere- 
tur, quae dignitas maxima habetur, ipsorumque rex Gothorum es- 
εἴ, neque quisquam eorum, qui ab eo deficere voluerint, ab 
peratore in regionem suam admitteretur; denique ut contra quem- 
Cubque voluerit Imperator, exceptis Vandalis, a parte Imperatoris 
Pugnaret, | 
. ,9. Augustus, Orestis filius, ut audivit, Zenonem iterum Oríen- 
Us imperium, expulso Basilisco, recuperasse, senatum veteris Ro- 
mae legationem ad Zenonem mittere coegit, quae illi significaret, 
Proprio Imperatore se non indigere. Unum Imperatorem swflicere, 
qui utriusque Imperii fines tueretur: Odoacrum se elegisse , qui hanc 
Parlem tatam praestaret. Hunc enim et scientia reipublicae admi- 
"ilrandae, et rei militaris peritia praestare. Itaque orare, ut illum 
patriciatus dignitate ornct, et Italiam regendam εἰ committat. 


236 EXCERPTA. 


A.C.476r091« ἐνεῖναι διοίκησιν. ἀφικνοῦνται δὴ ἄνδρες τῆς Bov- 
z Ind. τή λῆς τῆς ἐν “Ρώμῃ τούτους ἧς Βυζάντιον κομίζοντες τοὺς λό. 
γους, καὶ ταῖς αὐταῖς ἡμέραις ἐκ τοῦ Νιέπωτος ἄγγελοι, τῶν 
c6 γεγενημένων συνησϑησόμενοι τῷ Ζήνωνι, καὶ δεόμενοι ἅμα 
ταῖς ἴσαις τῷ Νέπωτὶ συμφοραῖς χρησαμένῳ συσπουδάσαιβ 
προϑύμως βασιλείας ἀνάχτησιν, χρήματά τε καὶ στρατὸν ἐπὲ 
ταῦτα διδόντα, καὶ τοῖς ἄλλοις, οἷς δέοι, συνεκπογοῦντα τὴν 
Ῥιφήχάϑοδον. ταῦτά τε λέξονγτας ὃ Νέπως ἀπέστελλεν. Ζήνων 
. δὲ τοῖς ἥκουσι, τοῖς μὲν ἀπὸ τῆς βουλῆς ἀπεχρίνατο ταῦτα, 

» Ὃς δύο ἐκ τῆς ἕω βασιλέας λαβόντες τὸν μὲν ἐξηλάκασιν ,10 
᾿Ανϑέμιον δὲ ἀπέχτειναν" καὶ νῦν τὸ ποιητέον αὐτοὺς ἔφη 
γινώσκειν" οὐ γὰρ ἂν βασιλέως ἔτε ὄντος ἑτέραν ἡγήσεσϑαν 
γνώμην 7 κατιόντα προοσδέχεσϑαι. τοῖς δὲ ἐκ τοῦ βαρβώρου 
ὅτι χαλῶς πράξοι παρὰ τοῦ βασιλέως Νέπωτος τὴν ἀξίαν 
τοῦ πατρικίου δεξάμενος Ὀδύόαχος. ἐχπέμψειν γὰρ αὐτὸν,κι5 
εἰ μὴ Νέπως ἐπεφϑάχει. ἐπαινεῖν δὲ, ὡς ἀρχὴν ἐπιᾷδέδει-- 

Βχται ταύτην τοῦ τὸν κόσμον φυλάττειν τὸν τοῖς Ρωμαίοις 
προσήχοντα" καὶ πιστεύειν ἐντεῦϑεν, ὡς καὶ τὸν βασιλέα τὸν 
ταῦτα τιμήσαντα καταδέξοιτο ϑᾶττον, εἰ ποιεῖν ϑέλοι τὰ δέ- 
καία. καὶ βασίλειον γράμμα περὲ ὧν ἠβούλετο πέμπων τῷχο 

Υ. 4 Ὀδοάχῳ, πατρίκιον dy τούτῳ τῷ γράμματι ἐπωνόμασε. ταῦ- 
τα δὲ συνεσπούδαϊζε τῷ Νέπωτι ὃ Ζήνων ἐκ τῶν ξαυτοῦ κα- 

4. συνησϑησόμενοι Cantocl., συνϑησόμεγνοε vulg. — 1a. εἰσηγήσε- 
99«,coni.B. 13. κατεόγεα Val, χατιόντι vulg. τή. ράξοεε vulg, 


Profecti sunt igitur ex senatu Romano viri, qui hos sermones By- 
zantium deferrent. lisdem diebus venerunt et a Nepote nuntii, qui 
Zenoni restitutam imperium gratularentur, et ipsum obtestarentur, 
ut omni opera et studio illum, qui eodem tempore eodem, quo ipse, 
casu afflictus essct, in recipiendo imperio adiuvaret, ct pecunias et 
exercitus et alia, quae opus forent, suppeditatet, quo illi reditum 
ad pristinam fortunam pararet. Haec qui dicerent Nepos misit, At 
Zeno his, qui venerant, haec responsa dedit: senatoribus, illos ex 
duobus quos, ab Oriente «accepissent, Imperatoribus unum expulisse, 
et Anthemium occidisse. Nunc quid sibi facto opus esset, ipsos 
dixit perspicere. Imperatore enim superstite non aliam debere va- 
lere sententiam, quam ut illum redeuntem exciperent Ad ea vero, 
quae barbarus nuntiarat: recte et iuste factuzum, 'si a Nepote Impera- 
tore Odoacer patriciatus dignitatem susciperet. Eam se illi missu- 
rum, nisi Nepos praevenerit. Laudare se cum, quod iam morem 
Romanis convenientem servare inceperit ideoque confidere, forc, ut 
Imperatorem , qui illum hoc honore affecerit, si quidem iusta facere 
vellet, quam primum reciperet. Et in litteris regiis, quibus Odoacre 
voluntatem suam significarct, eum patricium nominavit. Quae Zgno 


E MALCHI HISTORIA. 237 


xe» τὰ ἐκείνου οἰλτείρων xot τό γε xowóv τῆς τύχης tic UnO-A. C. 426 
Ssoiw ἔχων τῷ δυστυχοῦντε συνάχϑεσθαι. ἅμα δὲ καὶ Βη- τῇ 
Qíva συνεπώτρυνο τοῦτον, τῇ Νέπωτος γυναικὶ συγγενεῖ ov- 

σὴ συσπεύδουσα. 

5 4. Ὅτι ἐν τῷ ἑξῆς ἔτει dni. Ζήνωνος πρέσβεις ἤἦλϑον A. 6. 477 
ἂχ Θράκης τῶν ὑποσπόνδων Γότϑων, οὖς δὴ xoi φοιδερά- jon ς 
τους οἱ Ῥωμαῖοι καλοῦσιν, ἀξιοῦντες Ζηνωνα Θευδερίχῳ C 
σπείσασϑαι τῷ παιδὲ Τριαρίου, ἥσυχον ἐϑέλοντι διεξάγειν 
τὸν βίον καὶ μηδένα πόλεμον τοῖς κοινοῖς αἴρεσθαι πραγμα- 
legi». ἠξίουν δὲ καὶ σχοπεῖν, ὅσα πολέμιος ὧν κατέβλαψε Ῥω- 
μαΐίους, καὶ ὅσα Θευδέριχος ὃ τοῦ Βαλαμήρου παῖς στρα-- 
τηγὸς ὧν καὶ φίλος ταῖς πόλεσιν ἐλυμήνατο, καὶ μὴ νῦν ἀ- 
πεχϑείας παλαιὰς ὁρᾷν μᾶλλον, ἢ ὅπως τι τῷ κοινῷ γένοιτο 
παντελῶς ὠφέλιμον. εὐϑὺς οὖν ὃ βασιλεὺς τὴν βουλὴν συγκα- 
τὐλέσας γνώμην αὐτοῖς προύϑηκεν ὅδιτι δέοι ποιῆσαι. οἱ δὲν 
ἀμφοτέροις μὲν οὐκ ἔφασαν ἱκανὸν τὸ δημόσιον εἶναι συντα- 
ξεις τὸ καὶ μισϑὸν ἐπαρκέσαι προχείρως, ὅπότε ys μηδὸ αὖὐ- 
τοῖς μόνοις τοῖς στρατιώταις ἀμέμπτους ὑποτελεῖν τὰς χορη- 
γίας δυγάμεϑα. ὁπότερον δὲ αὐτῶν δεῖ φίλον προελέσϑαι, 
aorovrov κύριον αὐτὸν βασιλέα καϑίστασϑαι. 0. δὲ ἐπὲ τὴν αὐλὴν 
τοὺς τὸ χατὼ τὴν πόλιν στρατιώτας κελεύσας καὶ τὰς σχολὰς 

y. τό γε N., χαὶ τὸ Val, τόν τὸ vulg. 8. Τριβρίου vulg. 

διεξάγειν B. , διεπέγειν vulg. καϑίστασϑαι H., χαϑίστασαιε 

vulg. 41. χαλέσας Val. 
Nepotis czusa instituit, propter sua Nepotis malorum miseritus, et 
communem hominum sortem reputans ad aliorum commiserationem 
adductus. Eo quoque illum impulit Verina, quae Nepotis uxori, 
cuius erat consanguinea, favebat. 

4. Insequenti auno Zenonem legati a Gothis adierunt, qui in 
"Thracia consederant et foedere cum Romauis coniuncti erant: hos 
foederatos Romani 4ocant. Orabant, ut reconciliari vellet "'heude- 
xicho, Triarii filio, cui nihil esset optatius, quam tranquillam et quie- 
&am vitam ducere neque armis rempublicam vexare. lllud etiam 
eum considerare iusserunt, quanta mala ipse, cum hostis exstitisset, 
Romanorum rebus attulisset, et quot urbes Theuderichus, Balameri 
filius, qui dux et amicus appellatus esset, evertisset; neque tam 
veterem inimicitiam respiciendam esse, quam communem omnium 
utilitatem, Confestim igitur Imperator senatum convocavit, et haee 
illis proposuit, utsiBi consilium darent, quid facto opus esset. Sena- 
tores vero dixerunt, reditus publicos minime sufficere ad stipendia 
prompte utrisque suppeditanda, quum ne tum quidem militibus vi- 
ctus commode praestari posset. Cum quo vero cx duobus amicitiam 
institaere praestaret, id in solius Iinperatoris arbitrio consistere. In 
aulam quoque convocalis militibus et omnibus scholis, ascenso sug- 


- 


498 . / EXCERPTA 


A.C. 477 ἁπάσας, ἀναβὰς ἐπὶ βῆμα πολλὰ τοῦ Orvdepgiyov κατηγόρει, 
»d ἢ ἐν τούτοις ὅπως r6 τοῖς “Ῥωμαίοις ἐχϑρὸς ἄνωϑεν εἴη, καὶ 
"Og ἐλυμήνατο τοῖς τὴν Θράκην οἰκοῦσι, χεῖράς τὸ ἀποτέ- 
u»ov ἅμα τῷ ““ρματίῳ καὶ τὸ γεωργοῦν ἅπαν ποιήσας dvá- 
στατον" noc τὸ τυραννίδα πάλιν ἐπὲ τοῖς κοινοῖς τὴν Ba-5 
Ριοὐσιλίσχου ἐπήγειρε, καὶ ὡς τοὺς στρατιώτας ἐκεῖνον ἀἰνέπει-- 
σεν ἐκ ποδῶν ποιήσασϑαι, ὡς τῶν Γύτϑων ἀρχούγτων. καὶ 
νῦν δὴ πρεσβεύεσθϑαι οὐκ εἰρήνης γε μᾶλλον, ἢ στρατηγίας 
δεόμενον». ο,ἡἥν οὖν ἔχετε γνώμην καὲὶ ὑμεῖς περὲ τούτων, 
ταύτην", ἔφη, παρ᾽ ὑμῶν ἀκοῦσαι βουλόμενος νυνὲ nagexaAs- 1o 
σα, εἰδὼς τῶν βασιλέων τούτους ἀσφαλῶς πραττέιν, οἵ ἄν 
τὰ βαυλεύματα τοῖς στρατιώταις κοινώσουσι»." οἵ δὲ ἧς κα- 
τέτειγνε κατηγορίας ἀκούσαντες καὶ ἐκ ταύτης διδαχϑέντες ὃ 
χρῆν ἀποχρένασϑαι, πάντες ἀνεβόησαν, ἐχϑρὸν εἶναι “Ρωμαίοις 
Θευδέριχον καὶ πώντας εἴ τις ἐκείνῳ συνέστηκεν. oU uérroty5 
τοῖς πρέσβεσι ταύτην εὐθὺς ἔδωκεν ἀπόχρισιν ὃ Ζήνων, ἀλλ᾽ 
Βἐπεῖχεν, ἕως τὸ πλέον ἀκούσει τῶν ἔξωϑεν. ἐν τούτῳ dà 
γράφοντες τὰ ἔνδον γιγνόμενα τῶν ἂν τῇ πόλει τινὲς τῷ Θευ- 
δερίχῳ ξδάλωσαν, ᾿Ανϑιμός τε ἰατρὸς καὶ ἸἹΜαρχελλῖνος' καὲ 
Στέφανος. καὶ οὐ μόνον ξαυτῶν ἐπιστολὰς ἔπεμπον, ἀλλὰλσ 
καὶ τῶν ἐν τέλει πλαττόμεγοι γράμματα ἐκείνῳ ἐπέστελλον, 


ή. γεωργοῦν Ἡ,, γεωργὸν vulg. 21. ἀπέστελλον coni. B. 


gestu, multa de Theudericho questus est, maxime quod íampridem 
Romanorum hostis exstitisset, quod Thraciae incolas depraedatus 
fuisset, quod Harmatio manus amputasset; quod omme agricolarum 
nus sedibus suis expulisset, quod Basilisci tyrannidem in rem pu- 
licam invexisset, deinde ad eiusdem caedem milites instigasset, 
tanquam soli Gothi sufficerent. Et nunc legatos ad se mittere, non 
tam ut pacem, quam ut exercitus imperium postularet, , Nunc igi- 
tur", inquit, ,quam sententiam super his dictweti sitis, audire cu- 
piens, vos huc convocavi: scio enim, eos Imperatores tuto suas res 
agere, qui sya comsilia cum exercitibus communicant.* At illi, ac- 
cusationibus, quas in Theuderichum Imperator intenderat, auditis, 
satis ex ipsa accmsatione, quid sibi respondendum esset, percipientes, 
acclamaverunt omnes, Romanorum hostem esse Theuderichum et 
omnes, qui illi faverent et ad eius causam se adiungerent. Et hoc 
idem responsum Zeno non e vestigio legatis dedit, sed exspeetabat, 
donec exploratius, quomodo se haberent ea, quae feris gerebantur, 
sciret. Interea comprehensi sunt qui ea, quae in urbe facta erant, 
ad Theuderichum scripserant, Anthimus medicus, Marcellinus et 
Stephanus, et non solum suas ipsorum litteras, sed etiam magistra- 
tuum quorumdam supposititias ad eum miserunt, quibus iubebant 
illum bono animo esse, tanquam multos suarum partium fautores 


E MALCHI HISTORIA. — 239 


ϑαρσύνειν βουλόμενοι, ὡς ἱκανοὺς ἔχοντω τοὺς OvumQarrQr- À.C.474 
τας ἔνδον. καὶ τρεῖς τῶν ἀπὸ βουλῆς, τοῦ μαγίστρου παὶ nk 
ρόντος, δξετάσαντες ταῦτω, καὶ πληγὰς τὰ σώματα πολλὰς 


ἐπιϑέμενοε, φυγὴν εἰσάπαξ ἐπέϑηκαν. δῆϑεν γὰρ ἀπέχεσθαι 
ὀϑαγάτου καὶ σφαγῶν δοχεῖν ὃ Ζήνων ἐβούλετο. C 
ἐ. Ὅτι τῷ αὐτῷ ἔτει πρέσβεις ἐκ Καρχηδόνος ἐς Bvlav-Eod. A. C. 
τὸν ἦλθον, pvc ᾿Αλέξανδρος ἦγεν ὃ τῆς Ὀλυβρίου γυναιχὸς οἱ 428 
ἐπίτροπος" ὃς ἐτύγχανε πεμφϑεὶς ὑπὸ Ζήνωνος πάλαι, συνϑε- Zcnon. 5 
λούσης καὲ αὐτῆς τοῦτο τῆς Πλαχιδίας. ἔλεγον δὲ οἱ πρέσβεις, 
᾿λοῦτι Ὁνώρεχος φίλος τὸ τῷ βασιλεῖ καϑεστήκοι ἀδόλως, καὶ arép- 
y τὰ Ρωμαίων, καὶ ἀφίησι πάντα, ἃ πρόσϑεν ἐνεχάλει περί 
τε τῶν προσόδων καὶ τῶν ἄλλων χρημάτων, ἃ τῆς αὐτοῦ γυ- 
γαιχὸς προειλήφει ὃ “έων, xat ὅσα τῶν ἐμπόρων τῶν ἐκ τῆς 
Καρχηδόνος ἄρτι καϑισταμέγου τοῦ πολέμου ἐλήφϑη, xai εἴ 
ιὅτι ἄλλο πάλαι ó πατὴρ πρὸς Ῥωμαίους ὁπωσοῦν ἔσχεν αἰτίαν» 
τήν τε εἰρήνην ἔχειν ἀξιοίη βεβαίαν. καὶ μηδὲν εἶγαι λοιπὸν Ὁ — 
τοῖς “Ῥωμαίοις ὕποπτος τῷ μὴ οὐχὲ γνησίως τὰς σπονδὰς 
ἐμπεδώσειν, καὶ ὕσα 70g συνγέχειτο. εἰδέναι γὰρ χάριν, ὅτε 
τὴν Ὀλυβρέου τετιμήκοι yvralxa* καὶ ταῦτα πυϑόμενος πάγ- 
λότα ἕτοιμος ἦν βασιλεῖ πράττειν, ἃ βούλοιτο. ἦν δὲ τοῦτο 
| πρόσχημα εὐπρεπὰς τῷ λόγῳ, ἐπεὲ x0 ys ἀληϑὲς πᾶσαν 605-V.65 


3. πολλὰς B., πολλοῖς vulg. 1. Ὀλυβρίον Val., ἀλυαρέου vulg. 
18. ἐχπεδϑώσειν et 19. πεεϑόμενος vulg. 20. ἃ H., 9 vulg. 
at. εὐπρεπὲς γα]., εὐπρεπεῖ vulg. . 


intra urbem esset habiturus. "res ex senatu praesente magistro de 
his quaestionem habucrunt, quos multis illatis plagis perpetuo exilio 
vobdemnarunt. Quippe suppliciis Zeno et caedibus abstinere videri 
votebat. ᾿ 
5. Eodem quoque anno legati ἃ Carthagine Byzantium venerunt, 
joo: Alexander, uxorlii Oiybrii procurator, ducebat, qui iam olim a 
enone, Placidia consentiente, missus fuerat. Dicebant vero legati, 
Honorichum velle cum Imperatore sine fraude amicitiam contrahere 
et Romanorum partes amplecti. Quae amtea repetiisset de reditibus 
et pecuniis uxoris suae, quae Leo ipsi praeripuisset, quaeque mer- 
catoribus Carthaginiensibus per bellum, quod nuper fuerat, rapta et 
ablata essent, et in universum ea, de quibus pater eius cum Roma- 
nis litigasset, remittere δὲ, condonare. rmam et stabilem pacem pe- 
tere, neque quicquam anspicionis Romanis relinquere statuisse, quo 
minus pax et foedus sine fraude componeretur: multam quoque gra- 
tiam habere Imperatori, quod Olybrii uxorem honore affecerit, quod 
quia intellexerit, adduci, ut omnia, quae Imperator voluerit, facere 
paratus sit. Ista vero ad speciem tantum conficta erant: revera enim 
quamvis belli occasionem timebant. Etenim post mortem Genacrici 


240 EXCERPTA 


A. C. 423 δοίκεσαν ὑποψέαν πολέμου; καὶ uera τὸν Savaro» Γινζιρίχον 
478 πεσόντες ἐς πᾶσαν μαλακίαν ovre τὴν αὐτὴν ῥώμην ἐς πρά- 
Ζεθου ματα ἔσχον, οὔτε 'τὰς αὐτὰς ἔτι συνεῖχον παρασχευὰάς, ἃς 
ἐχεῖνος πρὸς πᾶσαν πρᾶξιν εἶχεν ἐφόρμους, ὡς ϑᾶττον ἀεὲ 
, Ῥιρθπράττειν, ἢ ὡς ἂν ἄλλος βουλεύσαιτο. δεξάμενος δὲ αὐτοὺς5 
φιλοφρόνως ὃ Ζήνων τιμῆς μὲν ἠξίωσε δεούσης τοὺς πρέ- 
σβεις, καὶ δώροις ἀπέπεμψε τοῖς πρέπουσι κοσμήσας, ᾿Αλέ- 
Savdpov δὲ ποιεῖ τῶν πριβάτων κόμητα. 
Α.0σ.4259 ς΄. Ὅτι συνθήκας πρὸς ἀλλήλους ποιησάμενοι Θευδέρι- 
2 εἶπα exoc καὶ ὃ Τριαρίου οἱ Γότϑοι μὴ πολεμεῖν ἀλλήλοις, πέμ-ιο 
zovcty ἄμφω πρέσβεις ἐπὲ τὸ Βυζάντιον, ὃ μὲν τοῦ Βαλα- 
μήρου τῷ βασιλεῖ ἐγκαλῶν, ὅτε προδεδομένος ὕπ᾽ ἐκείνου τυγ- 
χάνει, καὶ ὡς τῶν συντεθέντων οὐδὲν εὑρὼν ἀληϑὲς Θευδε- 
᾿Βρίχῳ συμβαίη, αἰτῶν δὲ χώραν αὐτῷ, ἐν ἧἦ μένοι, δοθῆναε, 
καὶ σῖτον, ὅστις αὐτῷ καὶ μέχρε καρποῦ τὸν στρατὸν ἐξαρχέ-τϑ 
σει διάγειν, xad τοὺς προαγωγέας τῶν λημμάτων τῆς ἀρχῆς, 
οὗς δομεστίκους καλοῦσι “Ρωμαῖοι, ἐχπέμπειν ὡς τάχιστα, 
λόγον διδόντας ὧν ἔλαβον. ἢ μὴ ταῦτα ποιουμένων πρὸς 
αὐτὸν τῶν “Ῥωμαίων, οὐ δυνήσεσϑαι αὐτὸς πολὺν ὄχλον κα- 
τέχειν τοῦ μὴ ὅϑεν δύναιντο δι’ ἁρπαγῆς ξαυτοῖς ἐπανορ- 0 
ϑοῦσϑαι τὴν ἔνδειαν. ταῦτα μὲν ὃ ἕτερος Θευδέριχος ἔλε- 


5. ἄλλος βουλεύσαιτο Β., ἄλλοι βουλεύσαιντο Val., ἄλλοις βου- 
λεύσαιντο vulg. — 10. Τριάρεος vulg. 18. ἢ Val, εἰ να]. λ0. 
τοῦ N., τῷ valg. 
in omnem mollitiem devenerant; neque pristina fortitudine ad bella 
gerenda vigebant, neque eosdem exercitus alebaut, quos Genseri- 
cus ad omnes occasiones instructos habebat, ut semper celeritate 
exsequendi aliorum consilia praeveniret et anteverteret. Legatos 
Zeno liberaliter excepit et honore debito est prosecutus, et mune- 
ribus pro merito ornatos dimisit, eL Alexandruga comitem privatarum 
rerum fecit. ᾿ | 

6. Theuderichus, Triarii, et Theuderichus, Balameri filius, Gothi, 
foedere caverunt, ne inter se bellum gererent, et legatos Byzantium 
mittunt. Balameri filius Imperatorem accusabat, quod se prodidisset, 
et quia nihil fidei inesse his, quae promiserat, reperisset, id causae 
fuisse, ut cum Theudericho conveniret, Petere autem regionem sibi, 
in qua commoretur, dari, et frumentum suppeditari, quod alendo 
exercitui usque ad messem satis esset. Ut etiam redituum imperii 
coactores, quos domesticos Romani vocant, quam primum mittat, 
qui rationem redderent corum, quae receperint. Ni ea Romani. fe- 
cerint, in sua potestate non esse tam magnam turbam continere, 
quin rapinas et praedas agant, ex quibus suam inopiam possint sub- 
levare. Haec quidem alter proposuit: alter Theuderichus, Triarii, po- 


E MALCHI HISTORIA. 241 
γεν, ὃ μέντοι Τριαρίου τά τὸ ἐπὲ “Ἰέοντος συντεϑέντα ἤξίου AC i79 


αὐτῷ πάντως γενέσθαι, καὶ τῶν προτέρων χρόνων τὰς συν- Zenon. 6 
ταξεις λαμβάνειν, τούς τε κηδεστὰς αὐτῷ ζῶντας dnodo97- 
ναε" εἰ δὲ καὶ ἄρα τεϑνήκασι, τὸν Ἰλλοῦν περὶ τούτων ἐπο-α 
δμόσαι καὶ ἄλλους, οἷς αὐτὸς ἐπὲ τούτων τῶν ἸΙσαύρων πι- 
στεύει. Ζήνων δὲ πυϑόμενος, πρὸς μὲν τὸν Βαλαμήρου ἀπε. 
κρένατο, ὅτι αὐτὸς εἴη προδότης xai πάντα ἐναντία οἷς ὑπέ- 
σχετο δράσας, ὅστις διαπολεμεῖν ὑποσχόμενος μόνος εἶτα 
καὲ βοήϑειαν προσκαλέσηται ἄλλην, πάλιν" δὲ τὴν δύναμιν 
10r0v Ῥωμαίων καλέσας κρύφα πρὸς Θευδέριχον πράττει περὲ 
᾿ φελίας" οὗ δὴ καὶ αἰσθόμενον τὸν στρατηγὸν τῆς Θράκης 
καὶ τοὺς ἀλλους, ὁπόσοι τὰ Ρωμαίων φρονοῦσι, μήτε ἀπην- 
τηχέγαι, μήτε συμβάλλειν αὐτῷ τὰς δυνάμεις ϑαρσῆσαι, φο-" 
βουμένους ἐνέδραν. νῦν vs εἰ ϑελῆσαι πρὸς αὐτὸν πολεμῆ- 
τόσαι, ἐπαγγέλλεσθαι αὐτῷ ταῦτα δώσειν νικῶντι, χρυσίου Ὁ 
λέτρας χιλίας, μυριάδας δ' ἀργυρίου, πρόσοδόν τὸ πρὸς 
τούτοις νομισμάτων μυρίων" καὶ γάμον αὐτῷ δώσειν τῆς 
Ὀλυβρέου παιδὸς ἢ ἄλλης τῶν ἐνδόξων γυναικῶν ἐν τῇ πόλει. 
ταῦτά τε ἅμα λέγων τῶν τὸ ἀποσταλέντων παρ᾽ αὐτοῦ τοὺς 
Δοπλείονας ἀξίαις ἐτέμησε, καὶ πρέσβεις ἀπέσιειλε πρῶτον μὸν 
Φιλόξενον, εἶτα Ἰουλιανὸν, εἴ πως ἄρα δύναιντο μεταπεῖσαι 
ξυρῥαγῆναι ἐκείνῳ. ὡς δὲ οὐδὲν ἔπειϑε, πέμψας τοὺς στρα- 


16. d, N. , δὲ vulg. 20. di(eig ἐτίμησε N., ἀξίας ἡτίμησε vulg. 


stulabat, ut omnia sibi a Leone promissa praestarentur, et prae- 
téritorum annorum stipendia solverentur, et affines sui superstites 
sibi redderentur; de his autem, qui mortui essent, Illum et ex Isau- 
ris alios, quorum curae et custodiae commissi fuerant, iurare iussit. 
Haec ubi Zeno audivit, ''heudericho Valamiri responsum dedit, eum 
esse proditorem, qui omnia contra, quam promiserat, fecisset; qui 
cum se solum bellum gesturum fidem dedisset, aliunde auxilia sibi 
accersisset: et cum Romanoruiz copias, quae suppetias ferrent, acci- 
visset, clam, et illis insciis, cum Theudericho amicitiam contraxis- 
set, Quae cum dux Thraciae et alii, quicumque a Romanorum par- 
tibus starent, vidissent, veritos insidias ad illum accedere aut suas 
copias eius copiis coniungere ausos non esse. Nunc etiam si velit 
cum Theudericho bt&lum facere, se polliceri haec, si victoriam re- 
portarit, illi daturmm: auri mille, argenti quadraginta milia libra- 
rum, et reditum decem millium aureorum et nuptum illi colloca- 
tarum Olybrii filiam, aut aliam ex illustrioribus mulieribus civita- 
tis. Quae quum dixisset, plerosque eorum, qui zissi crant, digni- 
tatibus ornavit, et ipse legatos misit primum quidem Philoxenum, : 
deinde etiam Iulianum, si qua ratione possent eum adducere ut 


Ww" , Éunapius etc. 16 


24a . EXCERPTA 


Α.Ο. φηρτιώτας ἐς τὸν πόλεμον ὥρμα, καὶ παροχάλει ϑαρσεῖν «oc 

ἀπά ἃ αὐτὸς ἐχστρατεύσων καὶ κοινῇ σὺν ἐκείνοις ὃ,τε ὧν δέοι πει-- 

σόμενος. οἱ δὲ ὡς ἐπήχουσαν, ὅτε αὐτὸς βασιλεὺς ἐξάγειν 

P.92 ἐϑέλοι, οὕτως ἕκαστος αὐτῶν ἠπείγετο ξαυτὸν ἐπιδεῖξαι βα-- 
σιλεῖ πολλοῦ ἄξιον ὄντα, ὥστε καὶ οἱ πρότερον τοῖς ἡγεμόσινϑ 

αὐτῶν, ἐφ᾽ ᾧ μὴ στρατεύοιντο, ἀργύριον διδόντες πάλιν εἰς 

τὸ μετέχειν τῆς ἐξόδου παρεῖχον. xoà πάγτες ἀνθήπτοντο τοῦ 

πολέμου ὀφγῶντες - καὶ τούς τε κατασχόπους τοὺς παρὰ Θευ- 

δερίγου πεμφϑέντας ἐζώγρησαν, καὶ τῆς τοῦ Βαλαμήρου 
φυλακῆς μοῖρων ἐλθοῦσαν ἐπὲ τὸ μανρὸν τεῖχος οἱ ἐκεῖ φυ-το 

λάττοντες διαπρεπῶς ἀπεκρούσαγτο. ἐπεὲ δὲ εἰς τὴν αὑτοῦ 

φερόμενος ὃ Ζήνων ὠνεχώρησε φύσιν, καὶ ὑπὸ τῆς συμφύ- 

vov ἀπεσβέσϑη δειλίας, δνταῦϑα ὀργίζονται καὶ χαλεπῶς 

Βόέφερον, κατὰ συστάσεις τε γινόμενοι ἐμέμφοντο ἀλλήλους 
τῆς ὅλης ἀτολμίας, εἰ χεῖράς τε ἔχοντες xai βασταζοντεςτὅ 

ὅπλα μαλαχίας τοιαύτης ἀκούειν ἀνέχονται, δι᾽ ἧς πόλεις 

ἅπασαι xal ἡ πᾶσα Ῥωμαίων ἰσχὺς δξαπόλωλε, πάντων ἐπ’ 

δξουσίας περικοπτόντων, ἃ βούλοιντο. τοῦτον ὃ ἸΠαρτιανὸς 

συνελόμενος τὸν ϑροῦν, πέμπει Ζήνωνι λέγων, ὅτε δεῖ τὸ 
στρατόπεδον ὡς τάχιστα “διαλύειν, μή τι καὶ νεώτερον συνδ-λο 


6, ἀργύριον H., ἀργυρίου vulg 1 η. τοῦ N,, τοῦτο vulg., τοῦ 
τε Η. ιὅἅ. εἰ N., εἰς vulg. 


foedus cum 'Theudericho solveret, Cum nihil eum moveret, evoca- 
tis militibus bellum suscepit, quos hortatus est, ut bonó animo 
essent. Se enim communiter cum illis belli pericula, ubi opus fue- 
rit, aditurum. Haec cum milites audiissent, Imperatorem huic bello 
interesse statuisse , ita se ad hoc compararunt, ut talem se unus- 
quisque ostendere: studeret, quem Imperator merito suo plurimi fa- 
ceret, Et tam ardentibus animis ad pugnandum profecti sunt, ut 
qui antea militiae vacationem a ducibus pecunia redemerant, pecu- 
nias, ut sibi in hostes cxeundigagtestatem facerent, numcrarent. 
]taque et exploratores - a Left praemissos, vivos ceperunt, 
et cohortem , quae Val filif custodiam agebat, et usque ad lon- 
gos muros progressa erat, opportune depulerunt. Sed non multo 
tempore res steterunt, quin Zeno ad pristinam naturam rediret, et 
ad insitam ignaviam delaberetur. Ex quo milites indiguati, per tur- 
bas coeuntes, sese invicem ignaviae accusabant, qmod manus haben- 
tes et arma gcslantes tantae mollitiei, quac ómnes civitates et 
.omnes Romanorum vires pessumdaret, obsequi sustinerent, neque 
quisquam omnis generis contumeliis. abstinuit. Hunc motum cum 
Martianus intellexisset, ad Zenonem mittit suadens, ut quam citissi- 
me ficri posset, exercitum, ne quid novarum reyum moliretur , dis- 
40lverst. Ad quemZeno remisit, et iussit, ut unququisque militum, 


E MALCHI HISTORIA. 243 


στηχότες ἐργάσωνται. πέμψας οὖν ἐχέλευεν ἀπιέναι ἑκάστους À. C. 479 
ἐπὶ τὰ χειμάδια, ὡς πρὸς τὸν Θευδέρεχον ἐσομένης εἰρήνης. Ind. ὦ 8 
οὗ δὲ τὸν χάρακα ἔλυσαν" καὶ ἀπῆλθον οἱ πλείους τῇ Oia-V.G6 
λύσει ἀχϑόμενοι, καὶ ὅτε ϑᾶττον αὐτοῖς χωρισϑῆναι συνέβη, 
buoiy ἄνδρα σκεψαμένους τοῖς κοινοῖς ἐπιστῆσαι, ὃς τῆς πα- 
ρούσης λύμης ἀναχτᾶσϑαι τὴν πολιτείαν ὁπωσοῦν δυνήσεται, 


3. δὲ add. Ν. 6. ἀναχτᾶσϑαι Val., ἀντιχτάσϑαει vulg. 


tanquam cum Theudericho pax futura esset, in hiberna concederet, 
ltaque castra solverunt, quam castrorum solutionem plerique iniquo 
animo ferentes abierunt: maxime quod discedere cogerentur, ante- 
quam virum summae rerum praefecissent, qui rem publicam ab ever« 
sione et interitu vindicare posset, 


EK TH3 ISTOPIAZ 
M4áAXOT PHTOPOZ 


OIAAMAAEAQOEOQZX 
EK A400T.A41 ΠΕΡῚ IIPESBEOQN POQMAION 
HPOZ.EONH. | 


EX HISTORIA 


MALCHI RHETORIS 


PHILADELPHENSIS 


EXCERPTA DE LEGATIONIBUS ROMANORUM 
AD GENTES. 


ARGUMENTUM. 


"Adamantius legatus ad. Theuderichum, Valamiri filium, in 
Epirum missus , finibus llomanorum eum decedere iubet : Sabinianus 
magnum barbarorum exercitum fugat et caedit (1).  Theuderichus , 
Triarii filius, magnis muneribus impensis, a Byzantio oppugnando 
revocatur (3). Severus, a Zenone in Africam ad Vandalos missus, 
multos captivos pretio redimit (3. Heraclius a Zenone ex captivi- 
tate solutus in itinere a Gothis interficitur (4. 5). Pecuniae summa, 
quam praefectus Aegypti muneris obtinendi causa solvebat (6). Ze- 
no, foedere frustra udericho oblato , magna ope bellum  pa- 
rat (2) Theuderichus, Falamiri filius, Romanorum auxilio desti- 
tutus cum altero Theudericho pacem init (8). Zeno cum filio Tri- 
arii pacem et foedus contra Falamiri filium componit (9). 


s 
p.78 «. On ὃ Βαλαμήφου ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων στρατηγῶν 
V.53;01Xo)g τῶν ἰδίων ἀποβαλὼν, οὐ μικρὰν ἔχων ὀργὴν τῷ 


1. Βαλάμηρος vulg. — 2. πολλοὺς H., πολλῶν vulg. τῷ] ἐπὲ τῷ N. 


1. Theuderichus, Valamiri filius , multis suorum a Romanis du- 
cibus caesis, non parum iracundiae ob acceptam cladem animo con- 


EXCERPTA E MALCHI HISTORIA. 245 


πάθεν ἀπέδραμεν, ἀφειδῶς ὅ,τι ἐν ποσὶν εὕροι καίων τὸ xaijA. C. 479 
φονεύων, καὶ τὴν πρώτην τῆς ακεδονίας πόλιν, τοὺς Στό- zia 8 
βους, ἐπόρϑησε, καὶ τῶν γε στρατιωτῶν τῶν ταύτῃ ἐμφρου- 
ρούντων τοὺς ἀντιστάντας ἀπέχτεινεν. ὡς dà τῇ Θεσσαλονί- 
5x5 ἐγγύϑεν ἐφεδρεύων γγέλθη ὅ βάρβαρος, αὐτίκα οἱ πολῖ- 
ται νομίσαντες ἐκ Ó0Àov τὰ ἐν τῇ προτεραίᾳ ἀνεγνῶσϑαι 
γράμματα καὶ τὴν πύλιν βούλεσθαι Ζήνων τε καὶ αὐτὸν Β 
ἐχείγῳ παραδοῦναι, συσεραφέντες ἐν σφίσιν αὐτοῖς τὰς τοῦ 
Ζήνωνος στήλας καταβάλλουσι πάσας, καὶ αὐτὸν ὁρμήσαντες 
AJoró» ὕπαρχον ἕτοιμοι διασπάσαι ἦσαν. οἱ δὲ κομισάμενοι πῦρ 
ἐπὶ τὸ ἀρχεῖον ἐμπιπράναι ἔμελλον, εἶ μὴ ὑποφϑάσαντες τά 
τε ἱερὰ γένη καὶ οἱ ἐν ταῖς ἀξίαις ἐξήρπασάν τε αὐτὸν τῆς 
ὀργῆς τῆς τοῦ δήμου, καὶ τὸ ἀτακτοῦν λόγοις πραέσι κατέ- 
στειλαν, λέγοντες, οὔτε αὐτὸν αἴτιον εἶναι τούτου, οὔτε τὸὺν᾿ 
τὐβασιλέα τῇ πόλει τι δυσχερὲς 7 κακὸν βεβουλεῦσθαι, τῆς Ῥ.79 
τὸ πόλεως χρῆναι ποιήσασθαι φυλαχὴν, ὅτῳ ὧν ἐθέλωσι καὶ 
ὃν ἡγοῦνται πιστὸν ἐπιτρέποντες ταύτην. οἱ δὲ τὰς κλεῖς “᾿ 
τῶν πυλῶν ἐκ τοῦ ὑπάρχου λαβόντες τῷ ἀρχιερεῖ ἔδοσαν, 
καὶ ἀπὸ τῶν ἐνόντων φρουρὰν ἐπενόησαν, ὡς ἠδύναντο, πλεί- 
240015», καὶ τὸν στρατηγὸν é&oregyov. ἐν δὲ τούτῳ ὃ Ζήνων 
πυϑόμενος τὸν κατέχοντα κίνδυνον, καὶ ἐδὼν, ὡς, οὐδενὸς 
βουλομένου μάχεσθαι, ἄριστον εἴη σπονδαῖς ὡς ἂν κακοῖς ue» 


2, “Στόβους Ν,, τόβους vulg, το. ἔπαρχον N., ἔπαρχον vulg. 


scivit, et fugiens quicquid ante pedes suos offendit, ussit et neca- 
vit, et primam, quae illi obvia fuit, Macedoniae urbem, Stobos, ever- 
tit, et militum, qui illic in praesidiis eraut, omnes, qui resistere au- 
debant, interfecit. Ut vero axtuntiatam est, barbarum 'Thessalonicem 
petere, statim urbis incolae ad fraudem faciendam litteras pridie 
recitatas esse puspicati, et Zenonem ipsumque praefectum habere in 
animo, urbem barbaro tradere, seditione facta, eius statuas deiiciunt, 
et praefectum aggressi, ad ipsum mulcandum parati erant, et prae- 
torium, igne illato, incendissent, nisi ordo sacra procurantium et 
magistratus praevenientes, populi irae praefectum subduxissent et 
furorem plebis blandis verbis compescuissent. Dicebant enim, eum 
non esse horum malorum causam, neque Imperatorem male conseul- 
tum civitati velle, aut illi adversa cupere. Oportere sane diligentem 
custodiam civitatis agere, eamque committere cui voluerint quem- 
que sibi fidum esse coguoverint. ltaque claves civitatis a praefecto 
acceperunt, et archiepiscopo tradiderunt, tum ex his opibus, quae 
sibi tum temporis suppetebant, quam diligentissimam potuerunt cu- 
stodiam instituerunt et ducem elegerunt, [juterea Zeno cum audiret 
imminens periculum, et videret, optimum esse, quandoquidem neme 
pugoare volebat, conditionibus ut in dubiis rebus aequissimis bar, 


246 EXCERPTA 


4. C. 479 τρίαις τῆς τῶν πόλεων φϑορᾶς ἐπισχεῖν τὸν βάρβαρον, "4ρ- 
Zenon. δτεμέδωρον πέμπει καὶ Φωκᾶν τὸν ὅτε v στρατηγὸς γραμ-- 
Βματέα αὐτῷ τῆς ἀρχῆς ovra. οὗ ἐλθόντες ἔλεγον, ὅτε σὲ ^ 
ὃ βασιλεὺς φίλον ἐποιήσατο, καὶ ἀξίαις, αἵ εἰσι λαμπρότα- 
vac Ῥωμαίοις, σεμνῶς ἐπεκόσμησε, καὶ ἄρχειν τῶν μεγίστωνα 
ταγμάτων ἐποίησεν, οὐδὲν οἷάπερ ἀνδρὲ ἀπιστήσας βαρβά- 
QU. σὺ δὲ, οὐκ ἴσμεν ὅπως, ταῖς τῶν κοινῶν δυσμενῶν 
ἀπάταις ὑπαχϑεὶς τά τε ὑπάρχοντά σοι ἀγαθὰ διέφϑειρας, 
καὶ τῆς εὐδαιμονίας τῆς σῆς ἄλλον ἐποίησας, ὡς οὐχ ἴδεις, 
κύριον. οὐκ ἄν δίκαιος εἴης τῷ βασιλεῖ ἐγκαλῶν, ὧν εἰς ξαυ-το 
τὸν ἅμα καὶ εἰς ἐχεῖνον ξξήμαῤτες. νῦν οὖν ἐπειδὴ σαυτὸν εἰς 
τοῦτο κατέστησας, ὑπόλοιπόν σοί ἔστιν ἐκ τῆς παρούσης τύχης 
τῆς τὸ κατὰ τῶν ἐϑνῶν καὶ τῶν πόλεων βλάβης ἐπισχεῖν οἷόν 
Cre, πέμποντα δὲ πρεσβείαν πειρᾶσϑαί τι μέτριον παρὰ τοῦ 
βασιλέως ἀγαϑοῦ ὄντος εὑρίσκεσθαι." ὃ δὲ πεισϑεὶς ἄνδραςιϑ 
.« μὲν ἐπὲ τὸ Βυζάντιον σὺν αὐτοῖς ἀποπέμπει, αὐτὸς δὲ τοῦ 
V.54 μὲν καίειν ἢ φονεύειν τοὺς ἀνθρώπους dvsiQys τὸ στράτευ- 
μα, οὐ μέντοι ἐδύνατο πάντων ὄντας ἀπόρους τὰ γοῦν ἐπι- 
τήδεια ἐχπορίσαε κωλύειν. καὶ δὴ προϊὼν ἦλθεν ἐπὲὶ τὴν 
Ἡράκλειαν τὴν ὃν Ἰακεδονίᾳ, καὶ τοῦ ἀρχιδρέως τοῦ ἔνλο 
ταύτῃ τῇ n0ÀsL πολλὰ καὶ παντοδαπὰ τῇ στρατιᾷ καὶ αὐτῷ 
ἀποστείλαντος δῶρα, τήν τὸ χώραν ἀπαϑῆ πᾶσαν διεφύλαξε, 
? ἔδεες Val, ἔδει σε Β, 13. οἷόν] «c οἷόν τα coni. N. 18. 
γντὼν vulg. 21. τῇ ante πόλει add. B. | 


barum ab urbium ruinis et excidiis avertere, Ártemidorum mittit et 
Phocam, qui Zenonis, cum dux erat, scriba fuerat. Hi progressi 
tali sunt oratione usi: ,Te Imperator amicum conciliavit, et di- 
gnitatibus, quae sunt apud Romanos clarissimae, magnifice ornavit, 
etiam imperare mazimis exercitibus dedit, tibi homini,- licet bar- 
baro, minime diffidens Tu vero, nescimus quomodo, communium 
inimicorum fraude et dolo inductus, in discrimen te fortunasque 
tuas coniecisti et eas ad alium, ad quem non debebas, detulisti, 
Et vero haud quaquam iure Imperatorl. imputes ea, quae in te ip- 
sum et in illut deliquisti. Nunc igitur, quoniam eo te redegisti, 
hoc tibi quantum ad praesentem fortunam reliqui est, ut ab iniuria 
et damnis urbibus et gentibus inferendis , quantum ín te erit, tem- 
peres , et legationem mittas, qua apud Imperatorem, qui bonus est, 
moderatum quid et aequum obtinere coneris." Ille vero persuasus, 
viros quosdam una cum ipsis Byzantium mittit. Et ipse quidem 
exercitum suum urere et occidere homines vetuit, etsi suos, cum 
omnium rerum essent egeni, quominus res necessarias sibi compara- 
rent, prohibere non potuit. inc movens ad Heracleam Macedoniae 
pervenit Huius urbis Archiepiscopus, cum quam plurima et diversi 
generis munera ad eum et eius exercitum misisset, omnem regio- 


| E MALCHI HISTORIA. 247 


| καὶ οὐδὲν τοὺς οἰχοῦντας ὄνταῦϑα παραλυπῶν ἐκ τῶν ταύτῃ A. C. 479 
| μόρων τὸ πλῆϑος ἐπιειχῶς ἐπειρᾶτο διάγειν. εἰς dà τὸ Bv- 1nd. 2 
ζάντιον ὡς ἦλθον oi παρ᾽ αὐτοῦ σταλέντες πρέσβεις, ἔλεγον, p ono 
ὅτε δέοι ταχέως περὲ πάντων αὐτοχράτορα αὐτῷ πρεσβευτὴν 
δαποστεῖλαι, ὡς οὐχ οἵῳ τε πλῆϑος ἄπειρον εἴργειν éni πλει΄- 
| eva χρόνον τῆς ἀφ᾽ ὧν ἂν δύναιντο βλάβης. ὃ δὲ ᾿Αδαμών- 
τιον τὸν Βιβιανοῦ παῖδα, πατρίκιόν τε ὄντα καὶ πολιαρχή- 
σαντα, προσϑεὶς αὐτῷ καὶ τιμὴν ὑπατικὴν, ἔπεμψε παραγ- 
γείλας, χώραν μὲν αὐτῷ δοῦναι ἐν Παυταλίᾳ, ἢ τῆς μὲν 
κοἸλλυρικῆς μοίρας ἐστὶν ἐπαρχία, οὐ πολὺ δὲ ἀπέχουσα τῶνΡ.8ο 
εἰσβολῶν τῆς Θρᾷκχης, ὅπως, εἴτε Θευδέριχος ὃ Τριαρίου ἐγ- 
χειροίη τι κινεῖν, ἔφεδρον ἔχοι αὐτὸν ἐγγύϑεν xav' ἐκείνου, 
εἴτε αὐτὸς ταράττειν τὰ συγχείμενα ϑέλοι, ἐν μέσῳ αὐτὸν 
ἔχων τῶν τε Ἰλλυρικῶν καὶ τῶν Θρᾳκίων δυνάμεων εὐχολώ- 
19:690» αὐτοῦ περιεῖναι δύναιτο. εἰ δὲ τροφῶν ἀπορεῖν τῷ 
στρατεύματι λέγοι τὸν παρόντα ἐνιαυτὸν, ἅτε μήτε ἐν σπό- 
Qotc μήτε καρποῦ ἐλπίδα ἔχων ἐν Παυταλίᾳ, ἔδωχε λίτρας 
χρυσίου ἀπιόντι διακοσίας, ἃς éxéAsve δόντα τῷ ὑπάρχῳ τῷ 
ἐκεῖ ποιῆσαι τὴν δαπάνην αὐτοῖς εἰς Παυταλίαν χορηγῆσαι 
λοτὴν ἐπαρχοῦσαν. ἔτε δὲ τοῦ πρεσβευτοῦ ὄντος ἐν Βυζαντίῳ, B 
1. παραλυπῶν H., παραλιπὼν vulg. — 2. μόρω»] φόρων coni. 
Ν., μερῶν H. 5. οἵῳ τε N., οἷοί τε vulg. 6. δύναιντο) dU: 


γαάντο ὠφελεῖσθαι εἰ mox. ὁ δὲ βασιλεὺς ᾿Α4. coni. N. 9 
Ilerralíe vulg. 16. σπόροις H., σπείῤοες vulg. 


nem a direptione illaesam conservavit, neque quicquam molestiae 
exhibens locorum incolis, copias suas ex reditu huius regionis alere 
operam dedit. Legati autem ab eo missi simulatque Byzantium 
accesserunt, Imperatorem monuerunt, oportere quam celerrime fieri 
posset, legatur mittere idonea auctoritate instructum. | Nec enim in 
eius potestate esse, longo tempore tantam militum turbam a da- 
mnis pro libidine inferendis continere. Quamobrem Imperator misit 
Adamantium, Viviani filium, patricium et olim urbi praefectum, quem 
etiam dignitate consulari auxit, iussitque regionem in Pautalia illi 
assignare, quae Illyricae partis est provincia nonlongo intervallo di- 
stans ab ingressu "Thraciae. Quod eo consilio faciebat, ut, si qua 
Theuderichus, Triarii filius, se commovere susciperet, illum adver- 
sarium huic oppositum sciret, atque etiam, si alter pacta violare et 
pacem turbare vellet, cum inter duos exercitus, Illyricum et Thra- 
cium, degeret, cum facilius opprimere posset, Quodsi hoc anno 
exercitum suum inopia laborare Theuderichus diceret, propterea 
quod nullum semen terris mandatum esset, neque ullam spem per- 
tipiendorum in Pautalia fructuum haberet, dedit Adamantio profi- 
ciscenti ducentas auri libras, quas iussit regionis illius praefecto 
tradere, ut eas ad convehendos in Pautaliam commeatus, qui illis 
Alendis satis essent, impenderet. Cum legatus adhuc esset. Bysan- 


- $ 


248 EXCERPTA 


A.C. ἡροστρατιῶται συστάντες à τῇ Θεσσαλονίκῃ τὸν ὕπαρχον Tod»- 
7e ποινὴν προϊόντα φυλάξαντες ξιφηρεις ὡρμησαν καὶ ὠρίσϑὴ παρα 
τῶν Ζήνωνος «δαμάντιος, xai ταῦτα κατέστησεν. ὁ δὲ Ba- 
λαμήρου, ἐν ᾧ τὼ τῆς Θεσσαλονίκης ἐγένετο, περὶ “Ηρώκλειαν 
ἔμενεν, καὶ ἐπὶ τὴν Ἤπειρον πέμπει πρὸς Σιδιμοῦνδον, ἐκ5 
μὲν τῆς αὐτῆς φυλῆς τὸ ἀνέκαϑεν ὄντα, δοχοῦντα δὲ τότε 
εἶναι Ῥωμαίοις ὑπόσπονδον, xa ἐν τῇ κατ᾽ Ἐπίδαμνον Ἦ-: 
πείρῳ χώραν τε νεμόμενον καὶ εὐδαίμονα κλῆρον, καὶ παρὰ 
βασιλέως δεχόμενον συντάξεις. ἀνεψιὸς δὲ ἣν οὗτος ΑΑἰϊδοΐγ- 
Cyov, Βηρίνης τε μάλιστα ὄντος οἰχειοτάτου καὶ τὴν τῶν λε-ῖο 
γομένων δομεστίχων ἀρχὴν ἄρχοντος, μεγάλην τινὰ οὖσαν 
τῶν περὲ βασιλέα. πρὸς τοῦτον οὖν ἔπεμπε, τῆς v6 παλαιᾶς 
αὐτὸν συγγενείας ὠγαμιμνήσκων, καὶ ἀξιῶν ἐξευρεῖν καὶ avg 
πρᾶξαι τρόπον, Ov οὗ τῆς τὸ Ἐπιδάμνου καὶ τῆς ἄλλης Ἠ- 
πείρου δυγνηϑείη χρατήσας στῆναι τῆς πολλῆς πλάνης, καὲ i-15 
δρούσας ξαυτὸν ἐν πόλει καὶ τείχεσιν ἐντεῦϑεν ὡς ἂν διδῷ 
δέχεσθαι τὸ συμβαῖνον. Σιδιμοῦνδος δὲ ταῦτα παρ᾽ αὐτοῦ 
δεξάμενος, καὶ βάρβαρος βαρβάρῳ συνοικεῖν ἢ Ῥωμαίοις 
ἡγησάμενος χρεῖττον, ἐλθὼν εἰς Ἐπίδαμνον xai ἰδίᾳ μετιὼν 
τῶν πολιτῶν ἕκαστον ὡς δῆϑεν κατ᾽ εὔνοιαν συνεβούλευεντο 
αὐτοῖς, & τὸ ἕκαστος ἔχει, ϑῶᾶττον ὑπεχτίϑεσθαι, καὶ αὐτοὺς 
ἢ εἰς νήσους ἢ πόλιν ποι σώζεσθαι λέγων, ὡς βάρβαρος ἐπὲ 
3. τοῦ Z. coni. B. Βαλαμήρου Val., τὸν Βαλαμήρου vulg. 
10. Βηρένης Val, Γηρήγνης vulg. 14. τε B., τοῦ vulg. 


tii, milites, qui Thessalonicae in praesidiis erant, Ioannem praefe- 
ctum, qua exiret, observantes gladiis aggressi sunt. Huic negotio 
finem imposuit Adamantius ex praescripto Zenonis et haec pacavít. 
Dum haec Thessalonicae gerebautur, Theuderichus, Valamiri filius, 
circa Heracleam commoratus, in Epirum ad Sidimundum mittit. s, 
ex eodem genere et maioribus ortus, tunc temporis credebatur Ro- 
manorum amicus esse. Etenim regionem circa Epidamnum incole- 
bat, quae illi ex hereditate opulenta obvenerat, et sub Imperatore 
stipendia merebat. Erat hic Aedoinyi patruelis, qui valde familiari- 
ter Berina utebatur, et eos, qui domestici vocantur, regebat, quae 
dignitas magnam habet in regia auctoritatem. Ad hunc igitur misit, 
antiquam cognationem in memoriam revocabat et orabat, ut viam 
reperiret et efficeret, qua Epidamno et reliquae Epiri dominatu po- 
tiretur, ubi post tot errores consistere posset, et suis rebus urbe 
et moenibus firmatis, casus quos fortuna daret, exspectaret. Ut Si- 
dimundus bacc ab illo accepit, barbarus cum barbaro coniungi, 
quam cum Romanis, satius esse duxit. Itaque Epidamnum venit, et 
privatim unumquemque civium circumiens, tanquam ipsorum saluti 
providens, consilium dedit, ut omnia, quae quisque haberet, expor- 
taret, et se suaque omnia in insulas, aut jn aliquam aliam urbem 


E MALCH! HISTORIA. 249 
ταύτην ὥρμηται, καὶ ὅτε τῷ βασιλεῖ ταῦτα δοχοῦντά dori, A. C. 479 


* . - - Ύ Φ 
καὶ ὡς ᾿ἀδαμάντιος ἐπὲ ταῦτα πεμφϑείη * κρεῖττον οὖν εἶναι ind. à 6 
x ^ e 
αὐτοῖς, ἕως ἔτε ἄπεστιν, κατὰ πλείοκῳ σχολὴν τὰ κατ᾽ αὖ- . 


τοὺς διοικήσασϑαι. ταῦτα καὶ Tol; στρατιώταις τοῖς ἐκεῖ 
φυλάττουσιν, οὖσιν ὡς δισχιλίοις, o xai ἀμύνασϑαι ἐπιόντα 
πρός γε τὸ παραχρῆμα ῥᾳδίως ἠδύναντο, ἔπεισεν ὁμοῦ πάν-Ρ δι 
τας ἐχλιπεῖν Ἐπίδαμνον», καὶ λέγων καὶ ταμάττων, καὶ φήμην 
ἀεὲ καινὴν πειρώμενος ἐμβώλλειν, καὶ ὅτι βασιλεῖ ἀπεχϑή- 
σονται μᾶλλον ἀντιστῆναι ϑέλοντες, καὶ πρὸς τὸν Baloug- 
10gov εὐθέως ἐπέστελλεν, ὡς, τάχος ἐπείγεοϑαι. ὃ dà τὸ τοῦ 
Σιδιμούνδου ἐπέμενε δήλωμα, καὶ τὴν αὑτοῦ ἀδελφὴν νόσῳψ.55 
κατεχομένην, ἔξ ἧς ἐτελεύτησε, φανερὰν μέντοι τῆς καϑέ- 
doac πρόφασιν ἐποιεῖτο τὴν τοῦ πρεσβευτοῦ παρὼ Ζήνωνος 
ἄφιξιν καὶ τὸ βούλεσϑαι μαϑεῖν ὅπως πρὸς οὐτὸν ἔχει τὰ 
τδὸχ τοῦ βασιλέως. ἐπεὲ δὲ τὴν ἀδελφὴν μὲν ἀποϑανοῦσαν δϑα- 
ψεν, τὰ δὲ παρὰ Σιδιμούνδου ἀπήντησθ καλοῦντα, πρὸς τοὺς Β 
Ἡρακλειωτας ἐκλιπόντας μὲν τὴν πόλεν, ἐς φρούριον δὲ ἐσχυ- 
Q0» ἀνασχευασαμέγους, πέμψας ἀπήτει σῖτον πολὺν τινα xai 
οἶνον, ὅπως τῷ στρατῷ ἔχοι ὠπιὼν ἐφόδια. οἱ δὲ οὐδὲν 
ἀοἔφασαν. αὐτῷ δύνασϑαι.. . . . ἐν τοσαύταις ἡμέραις λέγοντες, t 
ὅσον εἶχον ἐπὲ φρουρίῳ ye μικρῷ δεδαπανῆσϑαι. ὃ δὲ πρὸς 


3 


ὀργὴν τὰ πλεῖστα τῆς πόλεως ἐμπρήσας, ἀνδρῶν οὐσὴς ἐρή- 
3. fog Val, εὖ vulg. — 4. στρατ. λέγων τοῖς coni. N. 


conferret: barbarum enim quam primum Epidamnum invasurum: sic 
enim Imperatorem decrevisse, qui ad eam rem exsequendam Ádaman- 
tium miserit. Itaque melius esse per otium, dum nondum adesset, 
rebus suis prospicere. Erant quoque in ea urbe in praesidiis mili- 
tum duo millia, qui barbari prinum impetum repellere potuissent. 
His quoque multum dicendo et terrorem iniiciendo et quotidie no- 
vos rumores spargendo persuasit, ut urbem Epidamnum desertam 
relinquerent. Aiebat enim, eos, si resistere auderent, magis Impe- 
ratoris voluntati adversaturos. Mox quo celerius Theuderichus ac- 
cederet, ad eum misit: is circa Heracleam consederat, et quid sibi 
nuntii a Sidimundo veniret, et propter morbum sororis, quae paullo 
post decessit, exspectabat. Suae autem morae causam palam lega- 
tum esse simulavit, quem ad eum Zeno miserat, quia ex eo, quo 
animo in se esset Imperator, intelligere cuperet. Nec multo post, 
cum sororem suam mortuam efferret, a Sidimundo nuntius occurrit, 
qui eum arcesseret. Tum ad Heracleotas, qui urbem reliquerant et 
se in arcem munitissimam receperant, misit qui peterent magnam 
Íramenti vim et vini, ut discedens viaticum, quod alendo exercitui 
sufüceret, haberet. llli autem responderunt , nihil sibi restare com- 
meatuum, quos largiri possent, etenim quos habuissent tot diebus 
in parvo castello consumpsisse. llle ira exarsit, et urbis, quae ab 


' 250 EXCERPTA 


Ac. 49 uov, εὐθὺς ἀπανίσταται. καὶ xarà τὴν δύσοδον καὶ στενὴν 
Zenon. 6 ὁδὸν τὴν ἐπὲ τὴν νέαν λεγομέγην Ἤπειρον ἀπάγουσαν ἄνα- 
στήσας TÀavys, xat προπέμπει τοὺς ἱππεῖς τὰ ἄχρα τῇ στρα-- 
C rid. προκαταληψομένους, καὶ ξως ἀνέλπιστοί εἶσι κατ᾽ ἐχεῖνα 
χωρήσειν, δξ ἐφόδου ἀθρόας ἐχχρούσοντας τὴν φυλακὴν, ἥτις 5 
ἦν αὐτόϑι. οἱ dà ὡς ἀνέβησαν, οἱ ἐπὲ τῷ τειχίῳ φρουροῦν- 
τες στρατιῶται τότε πλῆϑος ἰδόντες καὶ πρὸς τὸ αἰφνίδιον 
αὐτῶν καταπλαγέντες ovrs ἐς ἀλκὴν ἔτι τραπέσϑαι ὑπέμει- 
va», οὔτο λογισμὸν ἔσχον ἀποζεῦξαε τὸ τείχισμα, ἀλλ᾽ ὧρ- 
poa» φεύγειν., ὑπὸ τῆς ἐκπλήξεως ἀπερίοπτοι πάντων TOY19 
εἰς τὸν τότε καιρὸν οφελῆσαι δυναμένων. οἱ δὲ κατὰ πολ- 
λὴν ἐρημίαν προσιόντες ἐχώρουν, ἐπὶ τοῦ στόματος αὐτὸς Ó 
Θευδέριχος, Σύας δὲ ὃ μέγιστος τῶν ὕπ᾽ αὐτὸν στρατηγῶν 
D xarà τὸ μέσον εἶχε, Θευδιμοῦνδος δὲ ὃ ἕτερος τῶν Βαλαμη- 
gov παίδων ἐπὶ τῆς οὐραγίας. Θευδέριχος μὲν οὖν προοκα-τῇ 
ταβὰς καὶ ϑαρσῶν, ὡς οὐδεὶς ἥν αὐτοῖς ἐφεπόμενος, τοῖς 
ἐπὲ τῶν ἁμαξῶν xai τοῖς ἄλλοις σκευοφύροις εἶπεν mpooyo- 
θεῖν" αὐτὸς δὲ ἠπείγοτο φϑάσαι προκαταλαβὼν ἣν ἂν δύναιτο 
πόλιν. καὶ πρὸς μὲν τὴν “υχνηδὸν ἐπελϑὼν ἀπεχρούσθϑη, 
ἐπὲ ὀχυροῦ κειμένην xai πηγῶν. ἔνδον πλήρη, καὲὶ σίτου προ-20 
ἐνόντος. ἀναστὰς δὰ ἐκεῖϑεν τήν τὸ Σκαμπίαν αἱρεῖ, τῶν 
οἰκητόρων αὐτὴν πάλαι ἐχλελοιπότων, καὶ ἐξ αὐτῆς ὁρμήσας 
4. ἐπὶ N, ὑπὸ vulg. 4. ἐχεῖνα vel ἐχείνων Ν., ἐχείνῳ vulg. 6. 


τοιχίῳ vulg. 8. ἀλχὴν N., ἄλλην vulg. τι. πολλὴν Val., πολὺ 
vulg. ao. παρόντος coni. Η, — ai. Σχαμπίαν N., χαρπίαν vulg. 


hominibus vacua erat, quam plurima loca incendit, et confestim motis 
castris, via ardua et angusta, quae ad novam Epirum ducebat , per- 
rexit. Tum equites praemittit, qui iuga montium prius occuparent, 
wt, cum nemo suspicari posset, eos per ea loca progressuros, prae- 
sidia, si qua essent, impetu derepente facto depellerent. Qui pro 
moenibus urbis praesidia agebant, ut multitudinem hostium con- 
spexerunt, subito casu perterriti, neque resistere ausi sunt, neque 
illis tantum animi et prudentiae fuit, ut propuguaculum occluderent, 
sed in fagam conversi prae pavore nihil, quod illis utile esset, attende- 
runt. Hostes autem per loca hominibus vacua et deserta progredicban- 
tur. Theuderichus erat inter primos, Soas a Theudericho secundum in 
exercita gradum tenebat, et medium agmen ducebat, Theudemundus, 
alter ex Valamiri filiis, extremum. Theuderichus valde audax et confi- 
dens, ut neminem, qui sibi resisteret, obviam fieri vidit, eos, qui apud 
curruset cetera impedimenta erant, procedere iussit, Ipse praeibat, 
ut quamcumqae posset urbem praeveniendo caperet. Ad Lychnidum 
aeccdens est repulsus. Erat enim difficili loco sita et fontium sea- 
turigine plena, et convecto prius frumento abundabat. Hinc mo- 
veus, Scampiam, quam iamdudum incolae reliquerant, diruit, et inde 


E MALCBI HISTORIA. 25r 


Ἐκίδαμνον λαμβάνει. ᾿Αδαμάντιος dà ταῦτα πυϑόμεγος προ- À.C. 479 
πέμπει τῶν ἱππέων τῶν βασιλείων τινὰ, οὖς μαγιστριανοὺς IA E 
| χαλοῦσε, μεμφόμενός t& αὐτῷ παρὰ τὴν ὑπόσχεσιν τῆς πρε- P.92 
σβείας ποιοῦγτι, καὶ κελεύων ἠρεμεῖν καὶ μήτε πλοῖα λαβεῖν, 
ὅμήτ᾽ ἄλλο τε τῶν παρόντων πλέον νεωτερίσαι, ἕως ἂν αὐτὸς 
ἔϑῃ" ἀποστεῖλαι δὲ καὶ ἀνῦρα, ὅστις τὰ πιστὰ δώσει τῆς 
μετὰ τὴν πρεσβείαν αὖϑις ἀναχωρήσεως xai τῆς ὅλης ἀδείας. 
ταῦτα τε πρὸς ἐκεῖνον ἐπέστελλδ, καὶ αὐτὸς ἄρας ἀπὸ Θεσ-. 
σαλογίκης ἔρχεται εἰς Ἔδεσσαν, ὅπου ἦν Σαβινιανὸς, σὺν δὰ 
logyr καὶ Φιλόξενος. καὶ τὰς τὸ δέλτους αὐτῷ παρέχουσι, 
καὶ στρατηγὸν ἀποφαίνουσι, καὶ περὶ τῶν παρόντων εὖ du(lov- B 
λεύοντο. καὶ τὸ μὲν ἐπιχειρεῖν τοῖς βαρβάροις πορευομένοις 
οὐχ ἀσφαλὲς ἐδόκει, ὀλίγων μὲν συνόντων. αὐτῷ Σαβινιανῷ 
μισϑοφόρων οἰκείων, τῆς dà δημοσίᾳς στρατιᾶς καὶ τῶν κοι» 
| λόνῶν ταγμάτων τῶν μὲν διεσπαρμένων κατὰ πόλεις, τῶν δὰ 
| μετὰ τοῦ στρατηγοῦ Ὀνούλφου ἀκολουϑούγτων. ὁδόκει dà πέμ-- 
᾿ς WR ὦπανταχοῦ προστάγματα συγκαλοῦντα τοὺς στρατιώτας, 
^ καὶ τὸν στρατηγὸν δηλοῦντα προπέμπειν τὸν πρεσβευτήν. ἤδη 
|. δὲ ὁρμωμένοις ὃ παρὰ τοῦ ᾿Αδαμαντίου προαπεσταλμένος in- 
λοπρὺς ἀπαντᾷ, τὸν τῶν βαρβάρων ἔχων ἱερέα, ὃν οἱ Χριστι-α 
| avoi χαλοῦσι πρεσβύτερον, ὡς πίστιν τῆς ἀδείας αὐτῷ ἐπι- 
ϑήσοντα. ἔχοντες οὖν αὐτὸν σὺν αὑτοῖς ἠπείγοντο, xai ἀφε- 
ὃ ἐπὶ vulg. 16. Ὀνούλφου Val., ὃ Ἐθούλφου vulg. — 20. d- 
παντᾷ H., ἅπαντα vulg. 22. ἔχοντες B., ἄγοντες Val, λέ- 
γογνεδᾷ vulg. 


progréjeus impetu facto Epidamnum occupat, Quod ubi cognovit 
Ádamzhntius, mittit unum ex equitibus Imperatoris, qui cum eo expo- 
stularet, quod contra id, quod missa legatione promiserat, faceret, 
et iuberet ab incepto desistere neque naves sumere, aut quicquam 
aliud novarum rerum tentare, donec adventaret: denique virum ad 
se mittere, qui sibi tuti post peractam legationem reditus et reli- 
quae securitatis fidem praestaret. Haec cum ad eum Adamantius 
mandata dedisset, ipse, Thessalonica relicta, Edessam venit et una 
€um eo Philoxenus. Erat Edessae Sabinianus, cui litteras Imperato- 
ris reddiderunt quemque ducem crearunt ceteraque omnia ordine 
administrarunt, Sed barbaros recedentes persequi minime tutum vi- 
sum est. Sabiniano enim pauci milites mercenarii ex eius ,dome- 
sticis et familiaribus aderant. Nam qui publice merebant et ordi- 
nariis legionibus adscripti stipendia faciebant, cum per urbes di- 
spersi, tum Onulfum, ducem suum, secuti, abierant. Itaque visum 
est edicta, quibus milites undique evocarentur, proponere, et du- 
cem legatum, qui ea promulgaret, praemittere. Eo ipso tempore 
eques ab Adamantio missus reversus, una secum adducens barbaro- 
mum sacerdotem , quem Christiani presbyterum vocant, qui tuto Áda- 


25a EXCERPTA 
À.C.479 κνοῦνταν εἷς “υχνηδόν. τῶν δὲ ἔχ τῆς πόλεως τῶν ὃν ταῖς 


χείρονα ἀξίαις (παλαιόπλουτός τὸ γὰρ αὕτη καὶ εὐδαίμων ἥ πόλες) 
καὶ τῶν ἄλλων ἀπαντησάντων, εἰσέρχονται ἐνταῦϑα. καὶ ἀπο- 
Υ. δα στέλλει πάλιν ᾿Αδαμάντιος εἰς Ἐπίδαμνον, κελεύων ἢ αὐτὸν 
τὸν Θευδέριχον εἰς τι τῶν περὲ “Δυχνηδὸν χωρίων dnavr5-5 
σαι μετ᾽ ὀλίγων διαλεξόμενον αὐτῷ περὲ ὧν ὠπέσταλτο, ἢ si 
βούλοιτο, αὐτὸν ἐλϑεῖν εἰς Ἐπίδαμνον. πέμψαι ὁμήρους εἰς 
. «υχνηδὸν Σόαν τὸ τὸν αὐτοῦ στρατηγὸν xai Ζαγίσϑεον, φυ- 
λαχϑησομένους ἕως ἂν αὐτὸς ἐπανέλθῃ. ὁ δὲ πέμπει μὲν 
D rovzovc, ἐκέλευσε δὰ αὐτοὺς περιμεῖναι ἐν Σκαμπίᾳ καὶ προ-τῷ 
αποστεῖλαι ἀνδρα, ὃς τὸν Σαβινιανὸν δρχώσει, 7) μὴν ἐπανε-- 
ὄντος σώου τοῦ ᾿Αδαμαντίου καὶ αὐτὸν τοὺς ὅμήρους ἀπα- 
ϑεῖς ἀποπέμψαι. ὃ δὲ Σαβινιανὸς οὐχ ἂν ἔφη ὁμοῦσϑαι" 
οὐδὲ γὰρ ἐν τῷ πρόσϑεν χρόνῳ ὀμωμοκέναι ἐπ᾽ οὐδενὶ zQa- 
γματι, καὶ τὸ πάλαι αὐτῷ δόξαν οὐκ a» νῦν χαταλύσειν. καὶι5 
τοῦ ᾿Αδαμαντίου λέγοντος, ὡς ἀνάγκη συγχωρῆσαι τῷ καιρῷ 
ἢ ἄπρακτον εἶναι τὴν πρεσβείαν, (οὐ γὰρ αὐτὸν ἀπελϑεῖν μή 
τι χαὶ ἐνέχυρον τοῦ σώματος λαβάντα,) οὐδὲν μᾶλλον ἐπεί- 
Ῥ.83σθϑη, ἀλλ᾽ ἐκεῖνον μὲν ξιρη εἰδέναι τὸ ἑαυτῷ πρακτέον, αὐτὸν 
dà οὐδὲν ποιήσειν mapa τὸν αὑτοῦ νόμον. ἐνταῦϑα ᾿ἴδαμάν-λο 


10. Σχαμπίᾳ Val, χαμπία vulg. προσαποστεῖλας vulg. 
13. ὀμεῖσϑαι B. — 19. αὐτὸν H., αὐτοῦ vulg. 


mantium ad barbarum accedere fide sua interposita iuberet, advene- 
rat. Quem Sabinianus et Adamantius secum dacentes protinus dis- 
cedunt et Lychnidum veniunt, Erat haec urbs iam olirg opulenta 
et divitiis abundans: cuius magistratus et alii cives obviam prod- 
ierunt, et eos in eam introduxerunt. Hinc Adamantius denso Epi- 
damnum mittit petiitque, ut Theuderichus ad se circa Lychnidum 
cum paucis veniret, et de rebus, de quibus ad eum missus erat, se- 
cum colloqueretur, aut si illi videretur, ipsum Epidamnum acces- 
surum , modo Soam, ipsius ducem, et Dagistheum obsides Lychnidum 
mitteret, qui illic asservarentur, dum salvus et incolumis remitte- 
retur. Hos quidem barbarus mittit, sed Scampiae subsistere et ho- 
minem ad Sabinianum praemittere iussit, qui Sabinianum iureiu- 
.rando adigeret, si salvus et incolumis Adamantius rediret, se quo» 
que salvos et incolumes obsides dimissurum. Sed Sabiuianus ne- 
gavit se iuraturum. — Nec enim ulla de re antea sc iurasse, neque 
opinionem apud animum suum a tam longo tempore inveteratam 
depositurum, Cum Adamantius diceret, necesse esse tempori cedere 
aut legationem irritam fore: nec enim se profecturum, nisi prius 
aliquod vitae et salutis suae pignus accepisset: Sabinianus tames 
nihil movebatur. Et illum quidem ait scire, quid sibi facto opus 
sit, se quidem nihil quicquam contra legem, quam colat, commis- 
surum. Hic cum Adamantius in dubio haereret, assumptis ducentis 
militibus, per ripas inaccessas et viam multis incognitam neque an- 


ΛΝ ΜΝ ΝΣ ΣΟ ΟΝΒΝΒΟΟΝΟΝΝΒΝΝΒΝΝΝΝΝΝΝΟΝΘΒΝΝΝΝΕΒΕΝΝΒΕΝΝΝΝΕΝΝΝΝΒΝΝΝΝΝΒΒΝΒΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΕΝΒΕΝΝΒΒΝΒΒΝΒΒΝΕΒΟΒΒΒΒΒΒΒΒΒΟΕΠΝΝΝΕΝ 


" 


E MALCHI HISTORIA. 253 


vio; χεξωστὰς εἰς ἄπορον, λαβὼν στρατιώτας διακοσίους, δι᾽ A.C. 629 
ὄχϑων τε ἀβάτων καὶ ὅδοῦ ἀδήλου μὲν τοῖς πολλοῖς, στενῆς ind. a 6 
δὲ xe ἀτριβοῦς xai τότε πρῶτον ἵππους, ὡς ἐλέγετο, δεξα- 
μένης, ἀφ᾽ ἑσπέρας δρμήσας καὲὶ κύχλῳ περιελϑὼν ἔρχεται 
Suc φρούρεον Ἐπιδάμνου πλησίον ἐπὲ λόφου ὑψηλοῦ κείμενον 
καὶ ἄλλως ἀμαχον, ᾧ φάραγξ ὑπέχειτο βαϑεῖα, καὶ παρὰ 
τὴν φάραγγα ποταμὸς βαϑὺς ἔῤῥει. ἐνταῦϑια μεταπέμπεταε 
τὸν Θευδέριχον. καὶ ὃ μὲν ὑπαχούσας ἔρχεται, καὶ τὴν ἀλ- 
ly» στρατιὰν πόῤῥω καταστήσας σὺν ὀλίγοις ἱππεῦσι πρὸς Β 
Ἰοτὸν. ποταμὸν ἀφικνεῖται. ᾿Αδαμάντιος δὲ κύχλῳ περὲ τὸν λό- 
qo» τάξας σερατιώτας, ὅπως μὴ χύχλωσις παρ᾽ ἐχείνου γέ- 
γηται, ὑποχαταβὰς εἰς πέτραν, ἀφ᾽’ ἧς ἣν ἀχουστὸν, καὶ χε- 
. λεύσας χἀκείνῳ τοὺς ἄλλους ἀποπέμψαι, μόνος διελέγετο 
μόν. καὶ καταστὰς ὃ Θευδέριχος κατηγόρει Ρωμαίων, ὡς 
ιδέδόχει, δίκαια, λέγων, ὅτε , , ἐγὼ μὲν ἔξω τῆς ὅλης Opdxgc 
διατρίβειν ἡρούμην, πόῤῥω πρὸς τὴν Σχυϑίαν, ὅπου μένων 
οὔτε ἐνοχλεῖν ἐνόμιζον οὐδένα, ἑτοίμως δὲ βασιλεῖ ὑπακού- 
σεσϑαι ἐντεῦϑεν ἐς ὅ,τι προστάξειεν. ὑμεῖς δὲ καλέσαντες 
ὡς ἐπὶ τὸν πόλεμον τὸν πρὸς Θευδέριχον, πρῶτον μὲν ὕπέ- 
 300y:09s τὸν τῆς Θράκης στρατηγὸν μετὰ τῆς δυνάμεως εὐϑύς. 
μοι παρέσεσϑαι, ὃς οὐδαμοῦ ἐφάνη, ἔπειτα καὶ Κλαύδιον 
τὸν τοῦ Γοτϑικοῦ ταμίαν σὺν τῷ ξενικῷ ἥξειν, ὃν οὐδὲ αὖ- 
τὸν εἶδον, τρίτον καὶ ἡγεμόνας ὅδῶν uot δεδώκατε, οἱ τὰς 


30. παρὰ vulg. 


lea altam, et quae tune primum equites admisisse dicitur, sub ve- 
sperám profectus circumeundo pervenit ad castellum Epidamno pro- 
Ximum, in praerupto tumulo situm, cuni suberat fossa profunda, in 
quam altus fluvius influebat. 1llluc Theuderichum arcessivit; et ille 
quidem obtemperans venit, et instructo longe a tergo cetero exer: 
οἷα, cum paucis equitibus ad fluvium accessit. Adamantius autem, 
he ullae insidiae tentarentur, undique in orbem circa collem milf- 
tes collocavit, et descendens in saxum, unde exaudiri posset, et 
: àbens barbarum omnes alios dimittere, solus cum solo est collocu- 
tus. Hic cum Theuderichus constitisset, Romanos iure, ut videbatur, 
accusat. ,Ego quidem", inquit, extra Thraciae fines Scythiám versus 
vitam transigere constitueram, Hic mihi manenti et Imperatori in 
omnibus obtemperare parato neminem vexare in mentem veniebat. Vos 
me ad bellum contra Theuderichum, Triarii filium, evocastis, et primum 
quidem Thraciae ducem cum exercitu mihi praesto futurum promi- " 
iistis: is nullibi gentium apparuit: deinde Claudiam, procuratorem 
Spendii Gothici, cum extero milite adventurum, quem quoque nus- 
quam vidi. Tertio mibi viarum duces dedistis, qui, tutis ct expedi- 
Ut omissis, per eas, quae ad hostem ferebant, per praerupta et 


“δά ᾿ς EXCERPTA 


A. C. (29 εὐπορωτέρας τῶν ὁδῶν ξάσαντες τὰς εἷς τοὺς πολεμίους φε- 
7e Ind.200/gac ἀπήγαγον δι’ ὀρϑίας ἀτραποῦ xai χρημνῶν duqugQó- 
non. 6 . . Ύ i ε - p, 4 c 4 
πων, ἐν οἷς παρὰ μικρὸν ἤἦλϑον, σὺν ἱππεῦσί τε ἰὼν, ὡς εἰκὸς, 
καὶ ἅμαξαις καὶ στρατοπέδων χατασχουῇ, ἐπιϑεμένων ui» 
ἄφνω τῶν πολεμίων ἅμα τῷ ἐμῷ πλήϑει παντὶ ἀπολέσϑαιβ 
pxaJjazat. ἐνταῦϑα ἐἀναγχαίαν δβιάσϑην σύμβασιν πρὸς αὖ- 
τοὺς ποιήσασϑαι" οἷς χρὴ πολλὴν χάριν ἔχειν, ὅτε ὑφ᾽ 
ὑμῶν προδοθϑέντα δυνάμενοι xai διαφϑεῖραι διέσωσαν ve 
ὅμως." ᾿Αδαμάντιος δὲ τῶν τὸ τοῦ βασιλέως τιμῶν αὐτὸν 
ἀὠνεμίμνησχε, καὶ ὅτι πατρίκιον xai στρατηγὸν ποιήσας, &1iO 
τοῖς πλεῖστα χαμοῦσε παρὰ Ῥωμαίοις γέρα isti, καὶ τῶν 
ἄλλων δωρεῶν καὶ πλούτου ἐνέπλησεν, dy9" ὧν ἔδει uydé- 
ποτ πρὸς αὐτὸν ἄλλως πως ἢ πρὸς πατέρα φρονεῖν r8 καὶ 
διατίϑεσθαι. καὶ τὰ τῶν παρ᾽ αὐτοῦ ἐγκλήσεων (ἦν γὰρ 
οἶμαι ἀληθῆ) διακρούεσθαι ἐπειρᾶτο. καὶ ὅτι οὐκ ἀνεκτὰτϑ 
ποιήσειεν ἐν πρεσβείας ἐλπίδι χαταλαβὼν τὰ Ῥωμαίων, oi 
P.84xaé ἀποκεχλεισμένον ὃν Θρῴάκῃ ὄχοντες ὄρεσι καὶ ποταμοῖς 
καὶ περιβολῇ στρατοπέδων, ὅμως συνεχώρησαν δκχόντες διεξ- 
&A9sly* οὐ γὰρ ἂν μὴ βουλομένων αὐτὸν ἐχεῖϑεν κινηϑῆναι, 
οὐδὲ εἰ δεχαπλασίαν εἶχε δύναμιν τῆς παρούσης. νῦν τεῖο 
συμβουλεύειν αὐτῷ μετριώτερον ξαυτὸν τῷ βασιλεῖ παρέχεε»" 
3. ἰὼν Val, iro» vulg. — 13. ἄλλως πως Val, ἀλλ' ἐς πῶς 
vulg. 6. χαταλαβὼν τὰ Val, χαταλαβόντα vulg. 


Bpraccipitia loca me deduxerunt, in quibus parum abfui, quum cum 
equitibus et curribus et alio castrorum apparatu iter facerem et 
hostes in me derepente irruerent, quin cum toto exercitu feo fun- 
ditus interirem. Ex quo necessariam cum illis pactionem facere 
sum coactus, quibus magnam gratiam habere oportet, quod me, a 
vobis proditum, cum occidere possent, tamen servarunt.^ Ad haec 
Adamantius illi in memoriam revocavit, quibus illum Imperator ho- 
noribus affecisset, ut patricium et ducem creasset, quae essent apud 
Romanos praemia his, qui strenuam rei publicae navaverint operam, 
constituta amplissima, ut eum multis donis et muneribus cumulas- 
set, pro quibus decuerat Imperatorem haud secus, quam patrem, 
colere et revereri. Ceterum ea, de quibus Imperatorem insimulabat, 
(et erant opinor vera,) diluere et refutare conatus est, Sane mi- 
nime toleranda commisisse, qui per speciem legationis Romani im- 
perii partem invaserit et occuparit, praesertim quum illi, tametsi 
copiae eius in Thracia montibus ct fluviis inclusae et militum manu 
septae tenerentur, tamen libere exire concesserint, Etenim si no- 
luissemt et restitissent , etiamsi eius copiae decies numero superas- 
&ent eas, quas nunc haberet, nunquam tamen inde pedem referre 
potuissent Nunc igitur se illi suadere, ut se summissius erga Im- 
perstorem gerat. Nec enim tandem in eius potestate fore Roma- 
norum, qui illi undique ímminerent, manus effugere. Oportere igi- 


E MALCHI HISTORIA. 255 


οὐ γὼρ ἄν δυνηϑῆνα, τὴν Ῥωμαίων εἰς τέλος ὕπερβάλλειν A. C. 4g 
χεῖρα πανταχόϑεν ἐφεστηκότων. δεῖν οὖν, εἰ αὐτῷ πείϑοιτο, 1541.» 
ἐχλιπεῖν μὲν τὴν Ἤπειρον καὶ τὰς αὐτόϑι πόλεις, (οὐδενὲ γὰρ enon. 6 
εἶναι φορητὸν πόλεις οὕτω μεγάλας, τῶν οἰκητόρων ἐχβληϑέν- 
ὅτων, ὑπ᾽ αὐτοῦ κατέχεσϑαι,) ἐλϑεῖν δὲ εἰς τὴν Δαρδανίαν, Β 
ἐν ἧ χώραν εἶναι πολλὴν παρὰ τὰ οἰκούμενα, καλὴν μὲν καὲν͵ 57 
ἐὐγειον, ἐνδεᾶ δὲ οἰκητόρων, ἣν δύναται γεωργῶν ἐν πᾶσιν 
ἀφϑόνοις αὑτοῦ τὴν στρατείαν διάγειν. ὃ δὲ Θευδέριχος av- 
τὸς μὲν ἐπώμνυε ταῦτα βούλεσθαι, οὐ μέντοι ἀνέξεσϑαε 
ἰοαύτοῦ τὸ πλῆϑος, πολλὰ μὲν προτεταλαιπωρηκὸς, μόλις dà 
ἀγαπαύσεως νῦν ἐπιλαβόμενον. οὖς οὐ δύνασθαι μήπω áva- 
πγεύσαντας ἄγειν μαχρὰν οὕτω πορείαν. ἀλλὰ νῦν μὲν av- - 
τοὺς ἐᾷν αὐτοῦ ἐπιχειμάσαι, μήτε πρόσω χωροῦντας ὧν 
ἔχουσι πόλεων, μήτε ἐπιφϑείροντας: συνϑέμεγνον δὲ περὲ ndy- C 
Iro» ἐπὲ τούτοις ἅμα τῷ ἦρι πέμψαι τὸν ἄξοντα ἐπὶ τὴν Ζ'αρ- 
δανίαν, ἔμβως ἐπακολουϑήσοντας. ἔλεγε δὲ, ὡς ἕτοιμος εἴη 
τὴν αὐτοῦ χατασχευὴν καὶ τὸ ἄμαχον πλῆϑος καταϑέμενος 
ἐν πόλει, 5j βούλοιτο βασιλεὺς, καὶ ὅμήρους παρασχὼν τῆς 
ἁπάσης πίστεως τήν τε μητέρα καὶ ἀδελφὴν, μετὰ ξξακισχι-- 
δολίων τῶν μάλιστα μαχίμων ἐλϑεῖν ὡς τάχιστα ἐς Θράχην" 
καὶ ὑπιοχνεῖσϑαι σὺν τούτοις καὶ τοῖς Ἰλλυριοῖς στρατιώταις 
4 ἐχβληϑέντων Β., ἐχλυϑέντων vulg. 13. ὧν add, N. 14. pá- 
1t 7; φϑείρ. N. συνϑέμενος vulg. — 16. ἑτοίμως coni. B., pro 


ἔμβως ἐπιειχῶς N.; cf. 247. 2.» ἐκ ποδὸς Schopenus. ἐπαχο- 
λουϑήσαντας vulg. - 


tur, si se audiat, Epiro et eius regionis urbibus cedere. Nec enim 
ullo modo ferendum, tam magnas urbes, expulsis incolis, eum tenere. 
Abeat igitur in Dardaniam, ubi regio sit praeter eam, quae babi- 
ἰαΐατ, ampla, amoena et fertilis, quae incolis indigeat; quam ai 
colet, omnium rerum abundantia exercitum snum alere et susten- 
tare possit. CTheuderichus iureiurando aflüirmavit, id quidem sibi 
cordi esse: sed exercitum, suum reluctaturum esse, qui tot mala 
*rpessus, vix nunc quiete frueretur. Fieri enim non posse, ut mi- 
tes, nondum a laboribus respirantes, tantum itineris ducerentur. 
Sed oportere ipsos sinere in his locis hiemare ea conditione, ut 
hon ultra in tentandis urbibus aliis, quam quas haberent, aut po- 
pulationibus faciendis progrederentur. Quibus ita compositis, ab 
mperatore petiit, ut ineunte vere virum, qui eos in Dardaniam 
deduceret, mitteret; ipsos enim libenter secuturos esse. Addidit, se 
omnem suum apparatum bellicum εἴ omnem imbellem turbam para- 
lum esse. jn ea urbe, quam Imperator praescripserit, relinquere. 
"uin, matre quoque et sorore ad fidem confirmandam obsidibus da- 
Us, se ipsum Thraciam cum sex hominum fortissimorum millibus 
quàm celerrime petiturum. Cum his et Illyricis militibus et aliis, 
quos Imperatori mittere placuerit, se tota "Thracia Gothos extermi- 


256 EXCERPTA 


A.C.479xai ἄλλοις, ὁπόσους ἂν βασιλεὺς ἀποστείλῃ, τοὺς ἂν τῇ 
| zt ἃ Θράκῃ Γότϑους ἀναλώσειν ἅπαντας, ἐφ’ ᾧ τε, εἰ τοῦτο 
ΠὨποιήσοι, αὐτόν τε ἀντὶ Θευδερίχου στρατηγὸν γενέσϑαε, xad 
εἰσδεχϑῆναι εἰς τὴν πόλιν τὸν Ῥωμαϊκὸν πολιτεύσοντα τρύ-- 

πον" ἕτοιμος δὲ, εἰ προστάξειε βασιλεὺς, καὶ εἰς Δαλματίανϑ 
ἀπελϑεῖν, ὡς Νέπωτα κατάξων. ᾿Ἰδαμάντιος δὲ οὐκ ἔφη κύ- 
piec εἶναι οὐδὲν αὐτῷ συνθέσθαι μένοντι ἐν τῇ χώρᾳ, ἀλ-- 
λὰ δεῖν βασιλέα πρῶτον περὲ τούτων πείϑεσϑαι. ἀνοίσειν 
οὖν ἐχεύῳ, καὶ αὐτὸς ἐπιμενεῖν, ἕως τὴν τοῦ κρατοῦντος 

διαπύϑηταν γνώμην. ἐπὲ τούτοις διελύϑησαν dm ἀλλήλων.το 
ἂν ὅσῳ δὲ ᾿Αδαμάντιος ἀμφὲ ταῦτα ἦν, συνεληλύϑει μὲν πολ-- 
Aa τῶν ταγμάτων εἰς τὴν “υχνηδὸν xara τὴν τοῦ στρατηγοῦ 
Ρ.85 ἀγγελίαν, λέγει δέ τις τῷ Σαβινιανῷ, ὡς οἱ βάρβαροι κατα- 
φοονήσαντες σχολαίτερον κατίασιν ἀπὸ τῆς Κανδαβείας., οὗ 

τὸ σχευοφόροι αὐτῶν καὶ τῶν ἁμαξῶν αἱ πλείους καὶ οἱ éni15 
τῆς οὐραγίας, ἐν οἷς καὶ Θευδίμουνδος ἣν ὃ τοῦ Θευδερίχου 
ἀδελφὸς, καὶ 5 μήτηρ ἡ τούτων, καὶ ὅτι ἔστιν ἐλπὲς τῶν 
πλειόνων κρατήσειν. ὃ δὲ TO,t6 ἱππικὸν μεϑ᾽ ἑαυτοῦ συντά- 
ξας καὶ πεζοὺς οὐκ ὀλίγους κύχλῳ διὰ τῶν ὀρῶν περιπέμ-- 

vag καὶ προειπὼν ὁπότε δεῖ καὶ πόϑεν ἐχφανῆναι, δειπνή-,ο 
σας xat ἀναλαβὼν τὸ στράτευμα ἀφ᾽ ἑσπέρας ἐχώρει. xa 
Βᾶμα τῇ ἡμέρᾳ αὐτοῖς ἐπιτίϑεται ἤδη πορευομένοις, καὶ ὃ 
μὲν Θευδίμουνδος καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ, ὡς εἶδον τὴν ἔφοδον, 


8. πυϑέσϑαι coni. Va. 14. Κανδαβείας Val., Κανδαμείας vulg. 


naturum polliceri. Quae si exsecutus fuerit, petere, ut dax loco 
T heuderichi creetur, et civitate donetur et Rowunanorum more rem 
publicam sibi administrare liceat. lmo si Imperator iusserit, para- 
tum esse et in Dalmatiam ire, ut inde Nepotem expellat. Adaman- 
tius respoudit, non sibi mandatum quicquam cum illo pacisci, quam- 
diu in ea regione maneret; Imperatori haec omnia esse probanda. 
Quare se illi haec reiaturum et exspectaturum esse, dum eius sen- 
tentiam compererit. Post haec discesserunt. Interea dum baec gerebat 
Adamantius , complures milites Lychnidum ad edictum ducis convene- 
rant, et ad officium redierant. Quo temporc nescio quis Sabiniano 
nuntiavit, barbaros securos soluto agmine a Candavia deacendere, 
cum bis impedimenta et plerosque currus, et extremum exercitus 
agmen, in quo Theudemundus, Theudcerichi frater, et mater eorum, 
versaretur. Spem esse horum maxima parte potiundi. Sabinianus 
equites, quos habebat, certo loco disposuit, et pedites non paucos 
per montem, quem circumeundo superarent, immisit, tum, quando 
et ubi apparere oporteret, praemonuit. Ut coenaverat, cum cexer- 
citu suo sub vesperam movet, et prima luce hostium agmen invadit. 
Theudemundus autem et eius mater, ut in se impetum fieri vide- 


E MALCHI HISTORÍA. 45) - 


ἐαχὺ διεχπεσόντες ὑπέφυγον εἷς τὸ πεδίον, καὶ τὴν γέφυραν, Α. Ὁ. (78 
xa)' ἣν ὑπερέβησαν, εὐθέως ἀνελόντες, ἢ φάραγγι βαϑείᾳ Zenon, ὅ 
ἐπέζευχτο, μέσης οὔσης τῆς 0009, τὴν δίωξιν ἐκείνοις ἐπὲ τοὺφ 
καταβάντας ἐποίησαν ἄπορον, καὶ μέντοι καὶ τοῖς ξαυτῶν 
δάδύνατον τὴν φυγὴν, ὥστε πρὸς ἀπόνοιαν δλίγοε ὄντες ὅὁμόσϑ 
τοῖς ἱππεῦσιν ἐχώρουν. ὡς δὲ ὑπὲρ κεφαλῆς οἱ πεζοὲ ἐφά- 
γησαν κατὰ τὸ συγκείμενον, οὕτω διετράποντο, καὶ οἱ μὲν 
εἰς τοὺς ἱππεῖς, οἱ dà εἰς τοὺς ὁπλίτας ἐμπίπτοντες ϑνησκον, 
xa? τὰς ἁμάξας αὐτῶν λαβὼν Σαβινιανὸς, οὔσας ὡς δισχι- Q 
1ολίας, αἰχμαλώτους τὸ πλείους ἢ πεντακισχιλίους καὶ λείαν 
οὐκ ὀλίγην, τινὰς δὲ τῶν ἁμαξῶν καὶ κατακαύσας ἐν τῷ 0- 
Qé , ἃς ἦν ἔργον ἑλκύσαι διὰ κρημνῶν τοσούτων, ἐς τὴν “να 
χνηδὸν ἀφικνεῖται. καὶ εὑρίσκει "Αδαμάντιον ἐκ τῆς πρὸς 
Θευδέριχον συνουσίας ἐπανελθόντα" οὐ γάρ πω Θευδέριχος 
τὐἐπέπυστο οὐδὲν τῶν ὑπὸ Σαβινιανοῦ à» τῷ ὄρεε πραχϑέντων: 
τοὺς μὲν οὖν αἰχμαλώτους τοὺς εὖ γεγονότας ἐν φυλαχῇ 
ποιεῖται, τοὺς δὲ ἄλλους μετὰ τῆς λείας διέδωχε τοῖς στρα- 
ειἰώταις. ἁμαξας μέντοι πολλὰς χελεύσας ταῖς πόλεσι πρὸς 
τὰς τοῦ στρατοπέδου κατασκευάσαι χρείας", ὡς ἐλήφϑησων 
Δοαὗῦται, ἀπεῖπε ταῖς πόλεσι μηδὲν ἐνοχλεῖσϑαι, ὡς τὰς ἀρ-Υ. 8 
κούσας ἔχων. μετὰ δὲ ταῦτα γράφει μὲν ᾿Αδαμάντιος τῷ βα- 
σιλεῖ, ὡς ὑπέσχετο, τὰ πρὸς Θευδέριχον αὐτῷ διδιλεγμένα “ 


2. dyalVorreg coni. Ν. 83. ἐπέζευχτο N., ὕπέζευκεο vülg. 19 
«€ add. N. 14. που vulg. 15, oUdtrà vulg. 


unt, celeriter in planitiem elapsi et pontem, cuí suberat fossa íns 
genti profunditate, transgressi sunt, quo dissoluto persecutionem eo- 
rum, qui in alteram ripam pervenerant, hostibus intercluseruntj 
feliquis autem suorum ἃ ponte exclusis fugam impeditam reddide- 
runt. At illi prae desperatione, cum pauci essent, in Romanos equi- 
tes irtuerunt, sed ubi Romanorum pedites ex comiposito prorupe- 
funt, ita hostes terga verterunt, ut Partim in equites, partim iu 
pedites inciderent et trucidarentur. Sabinianus curruum duo, ca- 
püvorum plus, quatn quinque millia, cepit, et non parum praedae, 

urribus tamen aliquot, quos difficile fuisset per tot praerupta locá 
agere, in monte incensis, Lychnidum revertitur: hic Adamantium 
reperit, qui a colloquio cum Theudericho redierat. Nondum enint 
Theuderichus, quae in monte a Sabiniano gesta erant, cognoverat 
Captivorum autem nobiliores custodiae tradidit, reliquos militibus 
€um praeda distribuit. Et cum non multo ante per civitates ad 
usum exercitus currus praeparandos imperasset, ut istis est potitus, 
vetuit civitates amplius de curribus laborare, quia quod satis erat 
habebat. His ita gestis, scribit Adamantius Imperatori., ut Theude- 
richo promiserat, sermones, quos cum eo habuerat. Scribunt εὖ 


Dezippus , Eunapius ete. 1j 


“58 EXCERPTA 


A. C. 429 γράφει dà καὶ Σαβινιανὸς καὶ Ἰωάννης ὃ ὕπαρχος và γεγε- 
«εἶπά, ἃ νημένα ἐπὲ μεῖζον ὀγκοῦντες καὶ λέγοντες, μὴ χρῆναί τε τῷ 
βαρβάρῳ συνθϑέσϑαι, ὡς ἐλπίδος ovanc ἢ κατὰ χράτος αὐτὸν 
ἐξελάσειν τῆς χώρας ἢ αὐτοῦ μένοντα κατατρήψειν. ταῦτα 
δεξάμενος βασιλεὺς καὶ νομίσας, πόλεμον εἰρήνης αἰσχρῶς5 
εἶναι βελτίω, πέμψας ἀγνεχάλεσε τὸν πρεσβευτὴν, κελεύσας 
μηδὲν ἔτε πρὸς ἐκεῖνον συνθέσθαι, ἀλλ᾽ εἰπεῖν Σαβινιανῷ 
Ριϑοχαὲ Γέντονι, Γύτϑῳ μὲν ὄντε ἀνδρὲ, γυναῖχα δὲ Ῥωμαίων 
τῶν περὲ τὴν Ἤπειρον γεγαμηκότι καὶ δύναμιν ἔχοντε, ἔχε- 
σϑαι τοῦ πολέμου πάσῃ ytipi, ὡς οὐδὲν βασιλέως πρὸς ἐκεί-τὸ 
γους συνθησομένου. καὶ συγκαλέσας τοὺς στρατιώτας Ó 4- 
δαμάντιος ἐπήγνεσε αὐτοὺς τῆς προϑυμίας, xai ἐκέλευσε γεν- 
γαίως, ὥσπερ πάτριον αὐτοῖς, ἔχεσθαι τῶν πραγμάτων, καὶ 
τὸ ἐχ βασιλέως ἐπανέγνω πρόσταγμα. ταῖς τ᾽ ἐλπίσιν αὐτοὺς 
μετεώρους ποιήσας, ὡς βασιλέως ἀεὲ πᾶσι τὴν προϑυμίανι5 
ovx ἄκαρπον ἐῶντος, εὐφημίας ἔτυχε καὶ μετὼ τιμῆς παρε- 
πέμφϑη. καὶ ὃ μὲν ἀπηλλάγη μηδὲν πλέον ποιήσας. 
A. C. 481 B. Ὅτι ἐπὲ Ζήνωνος τοῦ βασιλέως στάσεως γενομένης 
elm 4 παρὰ lMagxiavoU καὶ ἄλλων τινῶν, Θευδέριχος ὃ Τριαρίου 
Βμαϑὼν τὰ γεγογύότα, καὶ ὑπολαβὼν καιρὸν νῦν αὐτῷ παρε-ο 
, στάναι τῇ πύλει ἐπιϑέσϑαι καὶ τῷ βασιλεῖ αὐτῷ, πᾶν εὐϑὺς 
ἀναστήσας τὸ βαρβαρικὸν ἧκε, δῆϑεν μὲν ὡς βουλόμενος 
αὐτῷ τε τῷ βασιλεῖ καὶ τῇ πόλει ἀμῦναι, πρόδηλος δὲ ὧν 


Sabinianus et Ioannes praefectus res a se gestas, et omnia in mains 
extollentes, suadebant, ut pacem cum barbaro non faceret. Spem 
enim esse vi eum regione depelli, aut si manserit, opprimi posse. 
Hacc ubi Imperator rescivit, bellum turpi pace potius ducens, misit 
qui legatum redire, neque quicquam rci amplius cum barbaro con- 
trahere iuberet, sed verbis suis Sabiniano diceret et Gentoni, (is 
etat vir Gothus, et mulieri Romanae in Epiro nupserat, et copias 
ducebat,) ut cum omnibus copiis, quae ipsis adessent, bcllum gerc- 
rent, nec enim sibi ulla in re cum barbaro convenire. At Adaman- 
tius, convocatis militibus, eorum fortitudinem laudavit, et ut fortes 
essc pergerent, ut mos patrius ferret, hortatus est. Tum Impcera- 
toris mandatum illis recitavit, et in magnas spes eos erexit, Impe- 
ratorem fortitudinem et navitatem eorum non sine magnis praemiis 
esse praetermissurum. Haec illum magno cum plausu locutum hono- 
rificc milites prosecuti sunt. Et sic quidem, legatione haud felici- 
€&er peracta, discessit. 

2. Zenone imperante Marcianus et alii nonnulli seditionem mo- 
verunt. Ubi ca res ad Theuderichum Triarii fil. est delata, sibi obla- 
tam occasionem urbem et Imperatorem ipsum adoriendi existimans, 
magnam barbarorum manum coegit simulans, se ad Imperatorem ct 


E MALCHI HISTORIA. 259 


᾿ς πᾶσιν ἔφ᾽ ὅτῳ ἠπείγετο. βασιλεὺς δὲ ἀχούσας ἱππέα ξξέ- Α.Ο. 8: 
πεμψε καὶ βασίλεια γράμματα, τῆς μὲν προϑυμίας αὐτὸν ἐ- nd. 4 8 
παιγῶν, κελεύων δὲ ἀπελϑεῖν, ὡς οὐκέτι οὔσης χρείας, μὴ ᾿ 
μόλις χαταστᾶσαν ἐκ τοιούτου σάλου τὴν πόλιν αὖϑις εἰς 
δύπόγοιαν ἐμβαλύντες ἑτέραν τὸ ϑορυβεῖσϑαι φιλοῦν εἰς χείρω C. 
καὶ μείζονα ἐκταράξωσε στάσιν. Ó δὲ αὐτὸς μὲν ἔφη τῷ βα- 
σιλεῖ πείϑεσϑαι, τὸ δὲ πλῆϑος οὐχέτιε δύνασϑαι ἀναστρέφειν, 
τοσοῦτόν τὸ συλλεγὲν xai μέρος τι οὐ βραχὺ διαναπαίων.. 
ὑπέρ τε γὰρ τειχῶν οὐδένα Ἐνόμιζεν αὐτῷ ἀντιστήσεσϑαι, 

τομῆτε ἐπάλξεως μηδεμιᾶς μήτε πύργου ἑστῶτος, καὶ εἰσελϑόν- 
τι πάντα τὸν δῆμον προσέσεσϑαι τῇ τῶν Ἰσαύρων ἀπεχϑείᾳ. 
ἃ δὴ καὶ φοβούμενος Ζήνων ἐχπέμπει Πελάγιον χρήματα 
ἔχοντα πολλά" τὰ μὲν αὐτῷ Θευδερέχῳ, πὰ δὲ καὶ τῷ ['or- 
ϑικῷ τῷ παντὲ διδόασι, καὶ ἄλλας ὑποσχέσεις δωρεῶν οὐκ 

15óMyag. ἐλθὼν δὲ Πελάγιος καὶ τὰ μὲν ἀπειλήσας, τὰ δὲ Ὁ 
ὑποσχόμενος, τὰ δὲ καὶ τοῖς χρήμασιν οὐκ ὀλίγοις [τε] οὖσι 
τὸ φύσει φιλάργυρον τοῦ τρόπου μετελθὼν, διαπέμπει. χαὲ 
ἔδοξε δὴ τοῦτο τοῦ φοβου τοῦ πλείονος ἀναφέρειν τὴν πόλι». 
οὐδὲν γὰρ ἦν ἐλπίσαι εἰσιόντος ἢ πόλεμόν τε ἔνδον καὶ τοῦ 

γοπαγτὸς ἔμπρησιν, οὐδὲ γὰρ oi Ἴσαυροι ἁπλῶς ἀναχωρῆσαι 


| 
| 6. ἐχταράξωσι στάσιν H., ἔχταράξω σύστασιν vulg. 8. διανα- 
παύω») λίαν ἐπειϑές coni. N. 13. xai ante τὰ μὲν ins. H. 
14. διδόναι coni. N, 16. τε uncisinclusimus. 19. ἐλπίσας vulg. 


urbem a periculo liberandum accedere; sed manifestum erat omni- 
bus, qua de causa accurreret. Itaque;Imperator, ubi hoc audivit, 
ad eum cum litteris regiis equitem mittit, animum ct voluntatem 
erga se laudat, sed iubet eum recedere, quia illo non amplius sibi 
opus esset, ne civitatem vix a tanto aestu liberatam homines nova- 
rum rerum cupidi in aliam perturbationem ct suspicionem coniice- 
Tent et longe perniciosiorem et maiorem priore excitarent seditio- 
nem, Ille vero respondit, se Imperatori obsecuturum, neque tamen 
posse exercitum reducere tantum et maximam partem dicto suo 
Parum audientem. Sperabat cnim, neminem, qui resisteret pro moc- 
nibus, quae nullo propugnaculo aut turre munita erant, sibi oc- 
cursurum , et ad se in urbem ingredientem omncm popularem tur- 
bam defecturam propter odium , quo Isauros prosequebatur. Idem 
Zeno veritus mittit Pelagium cum multis pecuniis, quas partim Thcu- 
richo, partim Gothis, in universum divideret, et alia non parva 
munera se daturum sponderet. Itaque ut Pelagius venit, partim 
minis, partim propaissis, partim ingentibus pecuniis barbaros, insi- 
eorum avaritiam adortus, ad recedendum commovit. Ex quo 
existimatus est non parvo mctu civitatem levasse. Nam "Theuderi- 
tho in civitatem introducto, nihil aliud, quam bellum intestinum et 
wniversum incendium, exspectare oportebat. Statutum enim apud 


260 EXCERPTA 


Δ. C. 48ι βιαζόμενοι ἐπενόουν, ἀλλὰ κοντοὺς ὑψηλοὺς προπαρασχευά- 
In "Á σαντες, λίνον ἐπ᾽ ἄκροις αὐτοῖς προσδήσαντες xai ϑεῖον, πολ- 
λοὺς εἶχον ἑτοίμους ; εἴ ποτε βιασϑεῖεν, ἅπασαν ὕφάψαι τὴν 
Ριϑηπόλιν. καὶ ὃ uiv Θευδέρειχος οὕτως ἀπεχώρησε. τοὺς δὲ 
περὶ Προκόπιον καὶ Βούσαλβον πολλάκις ἀποστέλλων παρὰβ 
Θευδερίχου ἔξήτει, ἔνδειγμα τῆς εὐνοίας καὶ εὐπειϑείας αὖὐ- 
τὸν τοῦτο ἀξιῶν παρασχέσϑαι. ὃ δὲ πάντα μὲν ἔλεγε πείϑε- 
σϑαι τῷ βασιλεῖ, μὴ μέντοι ὅσιον Γότϑοις, ὥσπερ οὐδὲ àA- 
λοις ἀνθρώποις, ἱκέτας καὶ σωτηρίας δεομένους ἀνθρώπους 
τοῖς λαβεῖν βουλομένοις ἐκδιδόναι προχείρως. ἐᾷν οὖν αὐ-το 
τοὺς ἠξίου, μηδενὲ πλὴν ἢ ὅσα ζῇν ὀχληροὺς ἐσομένους. καὲ 
οἱ μὲν οὕτω βραχὺ τι γήδιον νεμόμενοι παρὰ Θευδερίχῳ 
διῆγον. ᾿ 
A.C.425 γ. Ὅτε Ζήνων ἀνὴρ ὧν ἀπόλεμος ἄγαν, καὶ πολλῆς 
Ind 13 παγταχόϑεν ταραχῆς ἐφεστώσης, ἔγνω πρὸς τὸν Bávógiosi5 
enon. à ; , . - - - 
Β εὶς Καρχηδονα πρεσβεύυσασϑαι. καὶ Σευῆρον ἐκ τῆς βουλῆς 
πρεσβευτὴν αἱρεῖται, ἄνδρα καὶ σωφροσύνῃ ϑιαφέρειν δο- 
Υ. δοχοῦντα καὶ τῷ ἐθέλειν τὰ δίχαια. καὶ πατρίχιον αὐτὸν ποι- 
ἥσας ἀποπέμπει, ὅπως ἔχ τῆς ἀξίας τῆς πρεσβείας τὸ σχῆμα 
κατασκευάσοι σεμνότερον. καὶ ὃ μὲν ἐξέπλευσεν, ὃ δὲ Βάν-,ο 
ὅηλος μαϑὼν, ὅτε ἥξοι πρεσβεία, φϑάσας ἔκπλουν ποιεῖται, 
καὶ Νικόπολιν εἷλεν. ὃ δὲ πρεσβευτὴς Σευῆρος διαβὰς ἀπὸ 


6. ἐξήτεε B., ἐζήτει vulg. το, ἐᾷν N., ἐὰν vulg, 18. τῷ H., 
τὸ vulg. 


Zenon. 8 


animum suum Isauri habebant, si vi cogerentur, haud placide urbe 
cedere. Itaque contos praegrandes praeparaverant, quorum in ex. 
trema parte linum cum sulphure alligaverant, et si sibi vis infer- 
retur, multorum auxilio, quos sibi consociaverant, urbem incendio 
cremare constituerant. Et ita Theuderichus discessit.  Procopium 
vero et Busalbum saepius a "Theudericho sibi tradi petebat, ut in 
hoc suam erga se benevolentiam et obsequium declararet. Sed ille 
respondit, se quidem in omnibus dicto audientem fore Imperatori, 
lamen nefas esse Gothis, sicut et ceteris mortalibus, supplices et 
eos, qui salutem precentur, his, qui eos comprehendere velint, pro- 
dere. Eos igitur ut omitterct, orabat, praesertim cum nulla re, nisi 
qnod viverent, essent molesti futuri, et illi quidem apud Theu- 

erichum , quod reliquum vitae fuit, modicum agrum colentes, trans- 
egerunt. 

3. Cum multi undique tumultus exorti essent, Zenoni, homini 
admodum imbelli, venit in mentem ad Vandalum legationem Car- 
thagiuem mittere, et Severum ex scnatu legatum deligit, virum, qui 
temperantia et iustitia praestare existimabatur: itaque, ut legationis 
dignitati maius decus adderet, patricium eum creavit. Et ille qui- 
dem navigavit. Sed Vandalus, ubi didicít legationem ad se venire, 


E MALCHI HISTORIA. 261 


Σικελίας εἷς Καρχηδόνα ἀφῖκτο, xai πολλὰ διὰ τὸν ἔκπλουν A. C. 425 
ἐμέμφετο τὸν Βάώνδηλον. ὃ δὲ τὰ μὲν ἔλεγεν ὡς πολέμιος rad 13. 
πρᾶξαι" τὸν δὲ περὲ τῆς εἰρήνης, ἐπειδὴ πρεσβεύοιτο, νῦαι 
ἔφη λόγον προσδέχεσθαι. τοῦ δὲ Σευήρου τό,τε σῶφρον τοῦ 
5βίυ ϑαυμάσας καὶ τῶν λόγων ἠγάσϑη, καὶ τῆς δικαιοσύνης 
ἀεὲ πεῖραν λαμβάνων má» ἕτοιμος ἣν ποιεῖν, ὅπερ ἐκεῖνος 
προβάλλοιτο. μάλιστα δὲ ἔδοξεν αὐτῷ δίκαιος εἶναι, ὅτι, τὰ 
χρήματα αὐτῷ τοῦ βαρβάρου διδόντος καὶ τὰ πρέποντα δώ- 
Qa πρεσβευτῇ δωρούμενος, ἀπεσείσατο πάντα, εἰπὼν ὡς ἀντὲ 
τοτούτων δῶρόν ἔστιν εὔσχημον πρεσβεύοντι ἀνθρώπῳ τοὺς ai- 
χμαλώτους χομίσασϑαι. ὃ δὲ τῆς διανοίας ἐπαινέσας τὸν &y- 
doa, ,,0Uc μὲν͵, ἔφησε, σὺν τοῖς ἐμοῖς vila, τῶν αἰχμαλώτων D 
ἀπέλαχον, τούτους go, πώντας ὠφέημι" ἣν δὲ τὸ πλῆϑος 
αὐτῶν κατεγνείματο μοῖραν, τούτους σοὲ μὲν ἐξέσται παρ᾽ &- 
15xóvro», εἰ βούλει, πρίασϑαι τῶν ἐχόντων, αὐτὸς δ' ἂν οὐ 
δυναίμην οὐκ ἐϑέλοντας ταῦτα τοὺς εἰληφότας βιάσασϑαι." 
ἐνταῦϑα Ó Σευῆρος ἀπέλυσε μὲν προῖκα oUg αὐτὸς εἶχεν ὃ 
Bavdgiog- ἃ δὲ εἶχε χρήματα, καὶ ἐσθῆτα καὶ σκεύη πάντα 
ὑπὸ κήρυκι δημοσίᾳ πωλήσας, τούτοις ὅσους ἴσχυσε τῶν αἷ- 
«οχμαλώτων ἐπρίατο, 
δ΄, Ὅτι Ζήνων ὃ βασιλεὺς πρὸς τὸν ἀρχηγὸν τῶν Γύτ- 
3. πράξειν vulg. — 4. λόγους vulg. 9. ἀπεσείσατο H., ἐπε- 
σώσατο vulg. — 14. αὐτῶν N,, αὐτὸ vulg. 


prius cum classe traiecit, et Nicopolim cepit. Severus autem legatus, 
solvens a Sicilia, Carthaginem venit, et magnopere questus est cum 
Vandalo, quod classe transmisisset, Ille vero dixit, se haec ut ho- 
stem fecisse. Nunc cum de pace ad se legatus missus sit, condi- 
tiones ejus se excipere. Severi autem vitam frugi et. modestam ad- 
miratus, eius consuetudine et colloquio delectabatur, quippe qui 
eius iustitiae quotidie periculum faceret, ex quo omnia exsequi, 
quae proponebat, paratus erat. Maxime illi visus est iustus esse 
in eo, quod, quum ei barbarus pecunias largiretur δὲ munera le- 
gato debita daturus esset, omnia reiecit dicens, nullum donum 
viro legato dignius ct convenientius, quam captivos in libertatem 
vindicare. At barbarus, humanitate eius collaudata: ,Omnes, in- 
quit, captivos, qui mihi et filiis meis sorte obtigerunt, tibi permitto; 
reliquos vero inter ezercitum sorte divisos per me tibi licet, ut lu- 
bet, ab his, qui eos possident, si modo consenserint, redimere. Nec 
enim possem eos, quorum dominio cesserunt, invitos cogere. Itaque 
Severus eos, quos Vandalus possidebat, sine pretio in libertatem re- 
stituit, et pecunia omni, quam habebat quamque ex vestibus et su- 
pellectile publice a praecone venditis solvebat, captivos quoscuin- 
que potuit redemit. 

4. Leno lmperator per legatos summum Gothorum ducem roga- 


- 


2602 EXCERPTA 


À.C.475 9v πρεσβευσάμενος περὲ Ἡρακλείου τοῦ στρατηγοῦ τοῦ 
Zenon. 3 κρατηϑέντος παρὰ τῶν Γύτϑων, ὑπέσχετο ἐπὶ λύτροις ἀφή- 
σειν, καὶ τὰ λύτρα ἑκατὸν συνωμολύγησε τάλαντα. ταῦτα 
Ῥ. δϑϑτοὺς προσήχοντας Ἡρακλείῳ Ζήνων ἐκέλευσε παρασχεῖν, ἕνα 
μὴ δοκοίη λελυμένος ὑπ᾽ ἄλλων ἐν δούλου γενέσϑαι σχήματι. 
πέμπεται δὲ εἰς Θράχην τοῖς Γύτϑοις τὰ χρήματα. οἱ δὲ ἐ- 
δέξαντο μὲν, xai δῆϑεν ἐκ τῆς φρουρᾶς ἀνιᾶσιν Ἡ ράκλειον" 
προϊόντι δὲ αὐτῷ ἐν ᾿ρκαδίου πόλει προστρέχουσί τινες T'or- 
οι ; καὶ βαδίζοντι τῷ Ἡρακλείῳ τις ἔχ τῶν T ὄτϑων βίᾳ τὸν 
ὦμον ἔπαισε. τῶν δὲ περὲ τὸν Ἣράκλειον τις ὁπέπληξε τῷϊιο 
᾿Γότϑῳ, καί πως, εἶπεν, οὔτε σαυτὸν οἶδας, ἄνϑρωπε, οὔτε 
γινώσκεις ὃν ἔπληξας." ὃ δὲ πάνυ γινώσκειν δφη τὸν ὑπ' 
αὐτοῦ κάκιστα ὠπολούμενον" καὶ ἅμα σπασάμενοι ὃ μέν τις 
Ἀτὴν κεφαλὴν τοῦ Ἡρακλείου, ὃ δὲ τὰς χεῖρας ἀπέτεμε, καί 
φασιν, ὅτε κατὰ ἀνταπόδοσιν ἔπαϑεν "HoaxAecog* ἐλέγετο γάριϑ 
τινας τῶν ὕφ' αὑτῷ τελούντων στρατιωτῶν, δόξαντάς τι 
πλημμελεῖν οὐκ ἄξιον ϑανάτου, εἰς βόϑρον καταβαλὼν πᾶν 
τὸ στράτευμα dvayxágas αὐτοὺς καταλεῦσαι. ἔκτοτε οὖν jj 
τοῦ ϑεοῦ ἀγανώχτησις εἰς αὐτὸν ἐτηρεῖτο. 
ε, Ὅτι φεύγειν τε καὶ πλανῶσϑαι καὶ μηδαμῶς δύνα-λο 
σϑαι τῶν κακῶν ἀναπνεῦσαι, παρ’ οἷς μοι τοῦ πταίσματος 
ἤλπιζον εἶναι παραψυχήν. 
8. προτρέχουσιε vulg. ο. τὸν ὦμον ἔπαισεῆ., τῶν cuo ἔπεισε 


vulg. t0. ἐπέπληξε H., ἔπληξε vulg. 20. ὅτι] συμβαίνει 
pos add. N. 


vit, ut Heraclium ducem, qui in hostium erat potestate, soluto redem- 
tionis pretio liberaret, et pro redemptione pollicitus est se daturum 
centum talenta. EaZeno lleraclio propinquitate coniunctos persolvere 
iussit, ne ab aliis redemptus, servi loco haberetur. Missae sunt igi- 
tur pecuniae Gothis in Thraciam, quas receperunt, et Heraclium e 
custodia liberum abire siverunt. I^ hunc, cum iter Arcadiopolin 
tenderet, incurrunt nonnulli Gothi, quoram unus Heraclium humero 
vulneravit. Quamobrem aliquis ex his, qui cum Heraclio erant, in 
Gothum invectus : ἘΠ quid tibi vis? ait; satin tu te ipsum nosti et 
eum, quem vulnerasti?* At Gothus, probe se nosse eum dixit, quem 
male perditurus esset. Et simul Gothi enses stringentes, unus caput, 
alter manus Heraclio abscidit. Et illi quidem aiunt, ea, quae meruis- 
δεῖ, repensa, Fertur enim quosdam, qui sub eo stipendia faciebant, 
iudicatos, aliquod facinus, non tamen morte dignum , commisisse, 
in foveam coniectos lapidibus ab omni exercitu obrui iussisse; ex eo 
dei iram in eum commótam fuisse, observatum cst, 

5. In perpeb&a fuga fui et erravi, neque unquam a malis respi- 
rare mihi datum est, πὸ quidem apud cos, apud quos malorum me 
consolationem reperturum sperabain, 


^ 


——— -- 


E MALCHI HISTORIA. 263 


s. Ὅτι τὸν ἄρχοντα Αἰγύπτου ἐπὶ μόλις xovoíov AC- 
τραῖς Y ἐχπεμπόμενον, ὥσπερ εὐδαιμογεστέρας γενομένης ἡ 
πρόσϑεν, ἐπὲ πενταχοσίαις ὁμοῦ λίτραις ἀπέστειλεν. C 
U. Ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ ὃ Ζήνων αἰσϑόμενος, ὡς τὰ c.A.C.447 
juiv Θευϑερίχρυ τοῦ παιδὸς Βαλαμήρου dei ἀσϑενέστερα Tnt ιῷ 
καὶ ἐλάττονα γίγνοιντο, ὃ δὲ τοῦ Τριαρίου ἔϑνη τε συναϑροί- L 
ζεε xat συστρέφει δυνάμεις, ἐνόμισε βέλτιον ἐπὲ μετρίοις 
αὐτῷ, εἰ συμβῆναε βούλοιτο, καταλῦσαι τὴν ἔχϑραν. xod 
πρέσβεις ἀποστείλας ἠξίου τὸν τὲ υἱὸν παραδοῦναι ὅμηρον, 
τοῦς πάλαι προὐχαλεῖτο, xai ἰδιώτην ὄντα ἐν τοῖς ἑαυτοῦ μιέ- 
γειν, μηδὲν ἐνοχλούμενον, ὥσπερ ἤτησε τότε, λαβεῖν τὸ τὴν 
οὐσίαν ὁπόσης ὠφήρητο, καὶ τἄλλα ἡσυχάζειν, οὐδὲν ἔχοντα 
χαχὸν οὐδὲ ἑτέρῳ παρέχοντα. ὃ δὲ ἀπεκρίνατο, ὅτι οὔτε τὸν Ὁ 
υἱὸν ἔτε ὅμηρον δώσθι, οὔτε δύνασθαι ἔτι ἐκ μόγης τῆς οὐ- 
τϑσίας ἐδιώτης διάγειν. ἕως μὲν γὰρ ἣν μόνος, μήπω ἔϑνη το- 
σαῦτα περὲ αὑτὸν ἔχων, μόνην ἂν τὴν οὐσίαν σφόδρα συ- V.6Go 
στελλομένῳ ἴσως ü» ἐπαρκέσαι - νῦν δὲ, ἐπείπερ αὐτὸν ἐς 
ἀνάγκην τοῦ ἔϑνη συλλέξαι κατέστησαν, ἐκ τῆς ἀνάγχης tivus 
7 τρέφειν τοὺς ἐλθόντας ἢ σὺν αὐτοῖς πολεμεῖν, ἕως παϑὼν 
207 δρώσας ἕν ἀναμφισβήτητον τῷ παντὲ πέρας ἐξοίσειεν. ταῦ- 
74 ὡς ἀπηγγέλθη, ἔδοξεν eie ἀχριβῆ κατασκευάζεσϑαι πόλε- 
μον. xai τάγματα μὲν aayra , ὅσα τε πρὸς τῷ Πόντῳ καὶ Ῥ. 8ὺ 


13. οὔτ add. Val. 16. συστϑλλομένγῳ Val., συστελλόμεγον vulg. 


6. Praefecto Aegypti, qui vix quinquaginta auri libras conficere 
solebat , tanquam uberiore facta provincia, quingentas tribuit. 

7. Eodem tempore cum Zeno Imperator pracsentiret, 'lheude- 
richun, Valamir] filium, opibus et enlia labi et minui, contra 
Theuderichum 'lriarii varias gentes sibí' concilisee et copias suas col-- 
ligere, inimicitias aequis conditionibus, si convenire vellet, depo- 
nere mclius esse, existimavit. Itaque per legatos, quos misit, petiit, * 
ut filium, quod iam pridem poposcerat, obsidem daret, ut privatum 
vitam ageret, ct sine ulla stolestia in sua potestate maneret; ut omnia, 
quae rapucrat, sibi haberet, ceterum quiesceret, a nemine mala pas- 
surus, nemini quoque inferret. At ille, se neque filium obsidem da- 
turum, respondit, neque privatam vitam agentem, solis suis opibus 

-easus suos sustentare, Cum enim solus neque tanta multitudine 
eircumseptus fuerit, bona quidem, quae tunc possidebat, si ea dili- 
genti ratione administrasset, privato fortasse suffecissent. Nunc 
quoniam in ea se necessitate &onstituerint, ut mwjlites colligeret, 
Tmecesse esse, ut aut omncs, qui ad se venerint, alerct, aut gna cum 
ipsis bellum gercret, dum victis aut victor cerium denique rei finem 

poneret. aec ubi nuntíata sunt, censuit Imperator bellum omni 
tura et diligentia apparamdum. taque omncs legiones, quaa crant 


264 EXCERPTA 


eA. C 427 xaxd. τὴν ᾿Ασίαν, καὶ ὅσα τοῖς ξῴοις ἐνίδρυτο μέρεσι, κατὰ 
Ee {τὰ xoc ἐκάλει. καὲ παρῆν πανταχόϑεν οὐχ ὀλίγον τι πλᾷϑος. 
^ 'warsgxsvalovro δὲ ἅμαξαι δχευοφόροι, καὶ βόες ξωνοῦντο, 
καὶ σῖτός τε καὶ ὅσα χρήσιμα στρατοπέδῳ πάντα ἐγίνετο ὃ- 
τοιμα, ὡς αὐτοῦ γε μέλλοντος Ἰλλοῦ ἐξιέναι. 5 


"T C. ήγ8 53. Ὅτι ὃ Ζήνων αρτινιανὸν προβαλόμενος στρατηγὸν, 
depom. 5 καὶ τοῦ στρατοῦ ἐς ἀταξίαν ἐλθόντος, ὡς ταῦτα καλῶς ἔχειν 


— δόκει, πέμπει ἄνδρας αὐτίκα παρὰ τὸν Βαλαμήρου λέγοντας, 
ὅτι οὐ δεῖ τρίβειν ἔτει τὴν μάχην, «ἀλλ᾽ ἔργου νῦν ἔχεσϑοω 
xgi πληροῦν τὰς ἐλπίδας, ἐφ᾽ αἷς τῆς σερατηγίας ἡξιώϑη Ῥω-το 

β.μαίων. ὃ δὲ ἀκούσας ἀντιπέμπει wal αὐτὸς ἐς Βυζάντιον 
πρέσβεις, λέγων, ὡς οὐ πρότερον ἐγχειρήσοι τῷ ἔργῳ, εἶ μὴ 
καὶ ὃ βασιλεὺς καὶ ἢ σύγκλητος αὐτῷ ἐπομόσαιτο πᾶσα, ὡς 
οὐδέποτε ἐπὶ τῷ Τριαρίον συμβήσονται. οἱ μὲν οὖν ἀπὸ βουλῆς 
καὶ oí ἄρχοντες ὥμοσαν μὴ συμβαίνειν, εἰ μὴ βασιλεὺς ϑέ-ιΆ 
λοε * αὐτὸς δὸ ὃ βασιλεὺς μηδὲν ἀποστήσεσθαι τῶν ἤδη συγς- 
κειμένων, εἰ μὴ πρῶξον ἐκεῖνον παραβαίδνοντα ἴδοι. τούτων 
δὲ ὀμοθέντων, αὐτὸν μὲν Θευδέριχον ἔδοξε κιγήσαντα τὴν 
αὐτοῦ δύναμιν, ἐν Ἰαρκιανοῦ πόλει τὴν πᾶσαν ἱδρυμένην, 
εἰς τὸ εἴσω ἐλαύγειν" ἐπειδὰν δὲ γένηται πρὸς ταῖς πύλαις,α 

Οτοῦ ἀΐμου, τότε τὸν τῆς Θρῴμης στρατηγὸν δισχιλίοις ἱπ- 


& πραβαλλόμεγος vulg, 14. ἔτε coni. B. 


eirca Pontum et quas ad Asiam et Orientis partes collocarat, quan- 
ta potuit celeritate evocavit, ut undique praesto fuit non parva 
multitudo. Comparabantur currus , qui veherent utensilia, et boves 
emebantur et frumentumn et quaecumque necessaria erant alehdo 
exercitui, ea omnia praeparabantur diligenter, quoniam Illus ipse 
intra breve tempus ias educturus erat. j 
ἢ. Cum exercitus, Martiniano duce creato, in magnam licen- 
$iam incidisset, Zeno ad Theuderichum, Valtimiri &lium, mittit, 
qui dicerent, won iam amplius oportere differre pugnam, sed tem- 
mus esse proelio decertandi et exspectationem, quam excitasset, cum 
ucis Romanorum dignitate decoratus esset, explendi. His cognitis, 
Valamiri filius mittit quoque Byzantium legatos, qui dicerent, illum 
non prius id-operis agzressurum, qu&m ,Imperator et senatus iura- 


mento fidem. dedissent, nunquam se in gratiam zedituros cum Theu- 
dericho, "Triarii filio. ltaque senatores et duces sacramenta dixe- 
ruünl, nünquam se im gratiam cum ilo, nisi Imperator voluerit, red- 
ituros. Et [Imperalor, se nunquam ἃ foedere recessurum, nisi priua 


ea ipsejesset traüspzressus. His' iuramentis praestitis, Theuderichum 
movere cum omnibus copiis, quas ad Martianopolim in castris ha- 
bebat, et ulterius progredi iussit: ubi ad portas Haemi montis per- 
Yenisseb, Thracia praefectum cum. duobus equitum millibus et ἀρ: 


9 ] d 


δὲ Αἴμαμ ἄλλην ἀπαντήσεσθαι δύναμιν πρὸς τῷ Ἕβρῳ καὶ ind. ' " 
"Αδριανοᾷ πόλει, πεζοὺς μὲν δισμυρίους, δξακισχιλίους δὲ ue- ον 
τὰ τούτων ἱππέας. ἀπὸ δὲ Ἣ ρακλείας καὶ τῶν πρὰς Βυζᾳ»- , 
Szríp πόλεων xoi φρουρίων ἄλλην ἔλεγον εἶναι δύναμεν, sl 
δεήσοι, ὥστε μηδὲν ἐλλείπειν τῶν ἐς ἐλπίδα χρηστὴν συν- 
τελούνγτων τῷ ἔργῳ. ταῦτα ὑποσχόμενος 0 Ζήνων τοῖς πρέ- 
σβεσι κατὰ τάχος ἐχπέμπει. ἄρας δὲ ὃ Θευδέριχος τῷ αὐτοῦ 
στρατεύματι ἤει ἐπὲ τὰς πύλας, ἐαϑάπερ συνέχειτα, ἐρχϑ- 
“πομδνῳ δὲ αὐτῷ οὔτε ὃ στρατηγὸς τῆς Θράκης ἀπήντα, οὔτε οἱ Ὁ 

πρὸς τῷ Ἕβρῳ ὑποκαϑῆσθαι" λεγόμενοι, ἀλλὰ δι’ ἐρημίας 
ἐδιελϑὼν τὰ ἐν μέσῳ εἰς τοὺς περὲ Σονδὲν παραγίνεται χώ- 
| ρους. ὅρος δέ ἐστε τοῦτο ὕψηλόν "τὲ xai [u&ya καὶ ümo- 
ρον ἐπελθεῖν, εἴ “τις ἄνω κωλύει" ἐν ᾧ στρατοπεδεύων ὅ 
"15Toiapíov ἐτύγχανε. καντεῦϑεν πρόσβαάλλοντες ἐξ ἐφόδων ἀλ-- 
᾿λήλοις ποίμνιά τὸ καὶ ἵππους καὲ λείαν ἀλλην ἀφήρπαζον.- 
ὃ δὲ τοῦ Τριαρίου συνεχῶς προσιππούων ini τὸ στρατύπε- 
δον τὸ ἐχείνου; ὕβριζε καὶ οὐνείδιζε πλεῖστα, ἀπίορκόν τε xa- 

λῶν καὶ παῖδα καὶ ἄφρονα καὶ τοῦ γένους τοῦ κοινοῦ ἐχϑρὸνγ P. go 
φοτε καὶ προδότην, ὅστες οὐ συνίησι τῆς γνώμης τῆς Ῥωμαίων, 
| μηδὲ 00 riy σκέψιν, ὅτε αὐτοὶ βούλονται καϑήμενοι ἡσυ- 


-— 


mp αὐτὰς περὶ éguzovc κατατρίψαι τοὺς Γύτϑους. κἀκεῖνοι 


E MALCHI HISTORIA. 2365 
σεεῦσι καὶ ὁπλίταις μυρίοις ἀπαντῶντα συμμέξαι * ὕπερβαγτι A. C. 478 


a. ἀπαντήσασϑαι vulg. Ibid. et ir. *EBop Val, εὔρῳ vulg. 
11. ἠρεμίας Val. 8. ZoüUxip Val. 15. Τριάρεος vulg. — 3t. 
Oxéjiy mg. H., ὄψιν velg.— aa. xdxeiyo vulg. 


cem millibus gravis armaturae se illi coniuncturum esse; Haemum 
transgresso alias illi copias ab Hebro flumine et Adrianopoli obviam 

ituros, peditum viginti, equitam sex millia. Ceterum Heracleae: 

et iu aliis civitatibus et locis munitis circa Byzantium dicebant esse 

alias copias, sf opus'fgset , ita ut nulla re, quae ad felicem even- 

tum sperandum faceret$" destitueretur. HaecZeno promittens legatis, 

statim eos dimisit, Itaque Theuderichus movens cum suo exercitu, 

ut convenerat, ad fauces Haemi montis venit. Cum illuc accessis- 

set, neque dux Thraciae obvius fuit, neque hi, qui ab Hehro ven- 
| turi dicebantur. Interea percurrens deserta, quae in medio erant, 
"δὰ loca circa Sondin pervenit. Est autem Sondis mons altus et 
puaeruptus, qui ascendi minime potest, si quis ait, qui ex alto im- 
pediat. In eo 'Fheuderichus , Triarii filius, castta posuerat , ibique 
Libus proeliis inter se, cum pabulatum ibant, congredientes, armenta, 
4quos et aliam praedam mute sibi eripiebant. Sed, Triaríi filius 
crebro obequitans^circa castra alterius exercitus ,"eum *ontumeliose 
fhsectabatur, et multa convicia in eum iaciebat, periurum eum vo- 
€aga, puerum, deentem et sui generis hostem et proditorem, qui 


mE. 0* 


266 . . EXCERPTA 


A.C. 458 μὲν τὴν νίκην ἀκογετὲ ἔχουσιν, ὅπότεροι πέσοιμεν" ἡμῶν δὲ 
7e Ind. 1 ὁπότεροι τοὺς ἑτέρους φϑείροδυσι, τὴν τοῦ λόγου Καδμείαν 
ἀποφέρονται νίκην, ἐλάττους λειπόμενοι πρὸς τὴν Ῥωμαίων 

* ἐπιβουλήν, νῦν γοῦν σὲ καλέσαντες καὶ ἐπαγγειλώμενοι za- 
φέσεσθαι καὶ αὐτοὶ καὶ χοινῇ συστρατεύειν, οὗτὰ ἐνταῦϑαβ 
πάρεισιν, οὔτε ἐπὶ τὰς πόλεις ἀπήντησαν, ὡς εἶπον, μόνον 

BÀ? ἀπέλιπον ἀπολέσθαι κάκιστα καὶ τῆς γε θρασύτητος δοῦ- 
»at δίκην ἀξίαν ᾧ προόδωκας γένει." ταῦτα ἐπαχούσαντες 
πολλοὶ τοῦ αὐτοῦ πλήϑους συνῆδον τοῖς λόγοις, καὶ τῷ σφε- 

. τέρῳ αὐτῶν στρατηγῷ προσιόντες ἔλεγον, ὡς εἰκότα ὀγειδίζϑιτο 
ἐχεῖνος, καὶ ὅτε οὐ προσήχῳ. φϑείρεσϑαι περαιτέρω, οὐδὲ 
τῆς συγγενείας τῆς κοινῆς ἀμελοῦντα τοῖς προδοῦσι προσέχει». 
τῇ δὲ ὑστεραίᾳ πάλιν ἀναβὰς Θευδέριχος ἐπί τινα γήλοφον 
ὑπὲρ τοῦ στρατοπέδου τοῦ ἐκείνων ἐβόα" ,Kí τοὺς ἐμοὺς συγ- 

Y.6: γενεῖς, ὦ κώχισεα, ἀπόλλυς; τί τοσαύτας γυναῖκας ἐποίησας ε5 
χηρεύειν ; nos δὲ οἱ τούτων ἄνδρες; ἢ πῶς ἐξαπόλωλε πών- 

Cro» 7j εὐπορία, ἣν ἔχοντες οἴκοϑεν συνεστράτευσάν σοι; καὲ 
σύνδυο καὶ σύμερεις ἕχαστος ἵππους ἔχων, νῦν ἄνιπποι χω- 
ρθοῦσι καὶ πεζοὶ, καὶ διὰ Θράκης ὥσπερ ἐν ἀνδραπόδων ἐπό- 
pivot μερίδι" ἀλλὰ x* ἐλεύϑεροί τὲ καὶ γένους οὐ χείρονος ,λο 


1. ἡμῖν vulg. 4. Καδμείαν Val., xai εἰς μίαν vulg. 5. «J- 
τοὶ Val, αὐτῷ vulg. 7. δὲ B., τε vulg δ. πρρέδ. Val, 
προσέδ. vulg. — 9. τοῦ B., τῶν vulg. 


Romanorum mentem non nosset, neque quo £endercnt corum consi 
lia, videret. ,Etenim volunt, inquit, ipsi ofiosi efficere, ut. Gothi 
pcr Gothos deleantur et conficiantur, quo sine ullo labore, utri- 
vis nostrum ceciderint, victores exsistant. Quicumque nostrum -ad- 
versarios oppresserint, Cadmeam, quam dicunt, vlctoriam rcporta- 
bunt, ipsi scilicet viribus attritis Romanorum insidiis magis obnoxii. 
Nunc postquam te advocarunt, et se ipsos quoque venturos et, ut 
cum tuo exercitu coniunctos, bellum ges esse promiscrunt, 
nequc quisquam hic adfuit, neque ad urbes sicuti dixerant, occur-^ 
rerunt, teque solum, ut male pcerires δὲ poenas temeritatis tuac 
bis, quos prodidisti, dares, reliquerunt." Haec ubi audierunt, plures 
ex multitudine, quae cum Theudericho erat, ea, quae dicta erant, 
. robarunt, et adversus suum ducem insurgentes dixerunt, merito 

unc illi convicia dicere, nec oportere diutius in mutuam perniciem 
armatos pergere, δὲ nulla habita cognationis ratione, se ad corum 
causam , qui Ípsos prodcrent, adiumgere. Postridie iterunf ascen- 
deus 'Theudcrichns collem hostium castris imminentem, clamabat: 
Cur, pessune, mcos cognatos perditum isti? cur tot mulieres vi- 
duas cífccisti? ubigam locorum sunt eorum viri? quomodo consum- 
tae sunt facultates, quas habuerunt, cum domo ad militandum sub 
te profecti sunt? Unusquisque eorum duos aut trcs equos habcbat, 


E MALCHI HISTORIA. 267 


ἢ μιεδίμνῳ χρυσίου ἐλθόντες ἀπομετρήσονται;" ταῦτα ὥς . Ὁ 4η8 
ἐπήχουσε τὸ στρατόπεδον ἅπαν, ἀνδρες τε καὶ γυναῖκες ὁμοῦ zad. ^5 

πάντες ἥεσαν ini τὸν Θευδέριχον τὸν αὐτῶν ἡγεμόνα, xpav- chon 
yr τε καὶ ϑορύβῳ ἀξιοῦντες συμβαίνειν" εἰ δὲ μὴ, ἀπολεί- 

ὄψειν αὐτὸν ἔφασαν πώντες, ἐς τὸ συμφέρον χωρήσαντες. 
ἐνταῦϑα ἀποστέλλει πρὸς Θευδέριχον πρέσβεις, xai avvép-. 
χονται ἄμφω παρὰ ποταμόν τινα ἐφ᾽ ἑκατέρας ὕχϑης. μέσον Ὁ 
δὲ ποιησάμενοι τὸν ποταμὸν διελέγοντο, καὶ ποιοῦνται συν- 
ϑήκας, μὴ πολεμεῖν ἀλλήλοις xoi ὅσα ἥγηντο συμφέροντα. xoi 

Ἰοταῦτα ὀμόσαντες πέμπουσιν ἄμφω πρέσβεις ἐπὲ τὸ Βυζάντιον. 

9'. Ὅτι Ζήνων, ἐπεὶ διέλυσε τὴν στρατιὰν, πέμπεε πρὸς A.C. (79 
Θευδέρεχον, τὴν εἰρήνην συνθέσθαι πρὸς αὐτὸν, ὅπως καὶ πιά G 
δύναιντο, ἐν δὲ τούτῳ συστρέψας τὴν ξαυτοῦ δύναμιν ὃ παῖς 
ὅ Βαλαμήρον ἐπὲ τὰ πρὸς ἹῬοδόπην παραγίνεται μέρη, χαὶ — 

ἐδχατατεινώμενος τὰ χάλλιστα τῆς χώρας τῶν Θρᾳκῶν ἅπαντα, . 
καὶ εἴ τι ἣν χτημκὸν ἀφαρπάζει. ἐξέτριψε δὲ ἅπαν τὸ αὖ- 
τόϑι γεωργοῦν, κτείγων τὸ καὶ εἰσπράττων, ὅσα μὴ φέρειν 
δύναντο. Θευδέριχος δὲ. ταῦτα ἀκούσας γινόμενα, ἥδεσθαι. οι 
μὲν ἔλεγεν, ὅτι φίλος αὐτῶν καὶ υἱὸς λεγόμενος ταῦτα αὖ- 

λοτοὺς δρῴη, ἄχϑεσϑαι μέντοι, ὅτι τῆς ἐκείνων ἀνοίας ἐν τοῖς 
γεωργοῖς βλέπει γινομένην τὴν δίκην, ὧν οὐδὲ φϑειρομένων 
Ζήνωνά, γε ἢ Βηρίναν οὐδ᾽ ὅπωσοῦν ἐπιστρέφεσϑαι. ὡς δὸ 


3. οὗ μεδίμνῳ χρυσίον͵ ἐλϑ. ἀπεμετρήσαντο coni. H. 3. j- 
ἐσαν Ν., ἵεσαν vulg. 9. x«i ante ὅσα add. N. 15. χατα- 
σινάμενος coni. val 17. σπαράττων --- ἠδύνατο coni. B. 
21, οὐδὲ — γε B. οὐδὲν — δὲ vulg., ὧδὲ — τε Val. 


munc equis destituti pedites incedunt, et te per Thraciam mancl- 
piorum instar sequuntur, quamvis liberi sint. neque deteriore ge- 
nere, quam tu;* et venerint, ut aurum modio admetiantur.* Haec 
ubi totus exercitus audivit, tam viri, quam mulieres, Theuderichum, 
ducem suum, adierunt, et cum tumultu et vociferatione oraverunt, 
ut paci studeret; sin minus, se quod sibi utile erit amplexuros 
et eum deserturos. Ob eam causam mittit ad 'Theuderichum lega- 
tos, et ambo convenerunt ad fluvium quendam, ab utraque ripa. 
Deinde medio interiecto flumine, collocuti statuunt, non amplius 
bellum se gesturos, et quicquid utile sibi videbatur. Haec ubi uter-  . 
, que iuravit , mittunt legatos Byzantium. . 

9. Zeno, exercitu misso facto, mittit ad Theuderichum, ut pa- 
cem inter se, quomodo possent, facerent. lnter haec Valamiri fi- 
lius, contractis copiis suis ad Rhodopem montem processit, et fer- 
tilissima quaeque "Thraciae loca vastans, omnia pecora rapuit; agri- 
colas agris suis expulit, occidens et cxigens, quae praestare non 
poterant. Haec ubi facta Theuderichus audivit, se quidem laetari dixit, 
eum, qui amicus et filius ab. iis appellarctur, talia in ipsos perpe- 


368 EXCERPTA E 'MALCHI HISTORIA. 


A.C. 479 ἦλϑον ok πρέσβεις, τίϑενται τὴν εἰρήνην ἐφ᾽ ᾧ τὸ μυρίοις 
2. 10-2 μὲν καὶ τρισχιλίοις ἀνδράσιν, οἷς ϑέλοε Θευδέριχος, συντῴ- 
ξεις τὸ καὶ τροφὴν χορηγεῖν βασιλέα, δυοῖν δὲ αὐτὸν σχολαῖν 
προβάλλεσθαι ἄρχοντα, ἀπολαβεῖν δὲ αὐτοῦ τὴν οὐσίαν, ὅσην 
B πρότερον εἶχεν, λαβεῖν δὲ τὴν ἑτέραν τῶν δύο στρατηγιῶνϑ 
«ὧν περὲ βασιλέα, καὶ ἔχειν τὰς ἀξίας, εἰς ἃς ἤδη προῆκτο 
ὑπὸ τοῦ Βασιλίσχου. περὲ δὲ τῶν κηδεστῶν, εἰ μὲν ἐτελεύ- 
'τησαν, ὡς ἔλεγεν Ó Ζήνων, μηδὲν εἶναί οἱ πρᾶγμα" εἰ δὲ 
ζῶσι, λαβόντας ἥνπερ εἶχον οὐσίαν, οἰκεῖν πόλιν, ἣν αὐτὸς 
δοκιμάσεις Ζήνων». ταῦτα ὡς συνέδοξε, παύσας τὸν Βαλαμή-το 
ρου τῆς ἀρχῆς ὃ βασιλεὺς στρατηγὸν ἀγτ᾽ àxe(yov Θευδέρει- 
χον ποιεῖται, καὶ χρήματα ἔπεμψεν, ὅσα ἔδει αὐτίκα δια- 
ψεῖμαι τοῖς T'ór9otg. 


6. προσῆκχτο vulg. 


trare, tamen moleste ferre, quod videret agricolas ob illorum de- 
mentiam plecti et poenas dare, quos in summam calamitatem redigi 
nihil morari Zenonem aut Verínam. Ut vero legati venerunt, pacem 
fecerunt: ut tredmcim hominum millibus, quos Theuderichus vellet, 
Imperator stipendia et commeatus praeberet: duabus scholis ipse- 
dux praeficeretur: ut omnes facultates, quas prius babuerat, illi 
restituerentur; et ut alterum ex duobus exercitibus, qui circa Im- 
peratorem sunt, acciperet, et easdem dignitates , quas sub Basilisco 
obtinuerat, recuperaret. De affinibus, si mortui essent, ut Zeno di- 
ceret, nihil amplius negotii esse ; si superstites, omnia bona, juae 
eorum fuissent, eos recuperaturos$, et eam civitatem, quam Zeno 
arbitratus fuerit, habitaturos esse. Haec ubi conventa sunt, Impera- 
tor, abrogato Theudericho , filio Valamiri , magistratu , in eius lo- 
cum suffecit Theuderichum , Triarii filium. Et pecunias misit, quae 
confestim debebant distribui Gothis. 


FRAGMENTA E ΜΑΓΟΠῚ HISTORIA. 4609 


. AanO3mHA4AS3MATIA 
ΤΗ͂Σ TOT M4AXOT IZTOPIAZ 


EK TOT ZOTIA 4A. 


«. Oi δὲ κερδαίνειν οἰόμεγοι ἐπετίμων, ὡς λιμώττογτει, 
Βτὸν σῖτον" ὃ δὸ οὐδὲν ἧττον ἠγόραζε. Suidas s. v. &- 
πετίμα. 
B. “έπρα δὲ ἔπηνϑει τῷ προσώπῳ αὐτοῦ. 7άεπι ε. v. 
λέπρα. 
y. «dio» βασιλεὺς Ῥωμαίων, 0 MaxéAAgc. ὃς ἔδοξε 
Ἰοτῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων ἁπάντων εὐτυχέστατος εἶναι καὶ 
φοβερὸς ἅπασι τοῖς τε ὕπ᾽ ἐχείνου τὴν βασιλείαν τελοῦσι, 
καὶ τῶν βαρβάρων αὐτῶν ὅσοις sig φήμην ἀφίκετο. καὲ 
ταύτην μὲν τοῖς πολλοῖς καταλέλοιπϑ τὴν δόξαν. ἐγὼ δέ, 
φησι άλχος, εὐτυχίαν οὐκ οἶμαι, εἴ εἰς τῶν ἀρχομένων τὰ 


FRAGMENTA 
EX HISTORIA MALCHI 


E SUID A. 


τ. lu vero quaestum facere cupientes frumenti pretium au- 
gebant ut fame laboranti; ipse autem nihilominus frumentum e- 
mebat, 

2. Lepra autem in eius facie efflorescebat. 

3. Leo Lanio, Imperator Romanorum, qui omnium Imperatorum, 
qui ante ipsum fuerunt, felicissimus esse visus est et formidabilis 
omnibus, tam ipsius imperio subiectis populis, quam ipsis barbaris, 
ad quos eius fama pervenit, Et hanc quidem de se opinionem vul- 
go reliquit. Ego vero, inquit Malchus, felicitatem nom existimo, si 


270 FRAGMENTA 


ὄντα διασυλῶν, καὶ μισϑούμενος aei συχοφάντας ei; τοῦτο, 
καὶ κατηγορῶν αὐτὸς, ὅτε μὴ ἄλλον ἀνηύρισκε, xai τὸν 
χρυσὸν ἔξ ἁπάσης τῆς γῆς συλλεξάμενος, ἑαυτῷ μόνῳ xara- 
ϑοιτο, ἐρήμους μὲν τὰς πόλεις ἧσπερ ἔμπροσϑεν εἶχον εὐπο-- 
ρίας ποιήσας, ὡς μηκέτι τοὺς φύρους, οὖς ἐτέλουν, δύνα-Κ 
σθαι μετ᾽ εὐχερείας ἀπεγεγκεῖν. καὶ ἁπλῶς πάσης καχέας 
ἀπισχυρίζετο ὃ Ἰάλχος γενέσθαι αὐτὸν καταγώγιον. Og γε 
καὶ “Ὑπερέχιον τὸν γραμματικὸν ἐφυγάδευσε. καί ποτε τῷ 
ἙΕυὐλογίῳ τῷ' φιλοσόφῳ σιτηρέσιον εἰπὼν δοϑῆναι, τινὸς τῶν 
εὐνούχων λέγοντος, ὅτι ταῦτα εἰς στρατιώτας προσήκει δα-το 
πανᾶσϑαι, εἶπεν" ,,εἴϑε γένοιτο ἐπὶ τοῦ ἐμοῦ χρόνου, co- 
«6 τὼ τῶν στρατιωτῶν εἰς διδασκάλους παρέχεσϑαι." — Ider 
δι v. . | 
à. llaungémiog. οὗτος μέγα παρὰ Ζήνωνε ἐδυνήϑη. 
γένος μὲν ὧν Θηβαῖος τῶν κατὰ τὴν «ἴγυπτον, φύσει dài5 
πρὸς ἅπαντας δεξιᾷ χρησάμενος, ἔρχεται εἰς ᾿Αϑήνας,, καὶ 
παρὰ τῆς πόλεως γραμματικὸς. αἱρεϑεὶς, συχνά τε ἐπαί- 
δευσεν ἔτη, καὶ ἐπαιδεύϑη ὅμοῦ ὅσα ἦν σοφώτερα ὑπὸ 
τῷ μεγάλῳ Πρόκλῳ. διαβολῆς δὲ αὐτῷ πρὸς Θεαγένην 
τινὰ τῶν ἐκεῖ γενομένων συστάσης, ὑβρισϑεὶς ὕπ᾽ ἐχείγουχο 
καὶ μείζονος, ἢ ἐχρῆν διδάσκαλον, ὑπ᾽ αὐτοῦ πειραϑεὶς 
σχευωρίας, ἤλϑεν εἰς Βυζάντιον, ' τὰ μὲν ἄλλα ἀγαϑὸς xai 


16. ἔπαγντα coni. Portus. 


quis populorum imperio suo parentium fortunas diripiens, et ad 
hoc sycophantas semper mercede conducens, et ipse accusans, quum 
alios non invenit, qui hoc faciant, et aurum ex universo terrarum 
orbe colligens, sibi soli reponit; et urbes rerum copia, quam prius 
habebant, spolians, ut non possint amplius facile pendere tributa, 
quae pendebant. Denique Malchus affirmabat, ipsum omnis impro- 
bitatis diversorium fuisse, qui et Hypcrechium grammaticum in 
exilium egerit, Cum autem quondam Eulogio philosopho stipcendi- 
um dari iussissct, et quidam ex cunuchis dixisset, hanc pecuniam 
in milites ámpendendam essc, dixit: ,Utinam aevo meo, contingat, 
ut stipendia militum in doctores conferantur," 

4. Pamprepius. Hic apud Zenonem multum potuit, Genere 
quidem Thebaeus, Aegyptius. Sed ingenio praeditus ad omnia ap- 
to. Venit Athenas, οἱ a civitate delectus grammaticus, multos ibi 
docuit annos: simul autem sub magno Proclo eruditus cst in omni- 
bus reconditae sapientiae partibus. Cum autem calumnia adversus 
ipsum apud quendam Theagcenem, illius loci civem, conflata fuisset, 
et apud illum ille fuisset delatus, ab illo contumelia affectus et 
maioribus, quam decebat magistrum, contumeliis ab illo vexatus, 
Byzantium ivit, Ac in ceteris quidem rebus bonus ct probus vidc- 


E MALCHI HISTORIA. 271 


χρηστὸς φαινύμεγος, ὡς δὲ ἐν Χριστιανοὺς πάντας ἐχούσῃ 
πόλει, τὸ Ἑλληνικὸν αὐτοῦ τῆς ϑρησκείας οὐχ ἔχον ὕπόχρι- 
σεν, ἀλλὰ μετὰ παῤῥησίας προδήλως δεικνύμενον, εἰς τὴν 
τοῦ xai ἕτερα τῆς ἀῤῥήτου σοφίας εἰδέναι ὑπόνοιαν ἦγε. 
συσταϑέντα δὲ αὐτὸν ὃ Ἴλλους ἡδέως δέχεται. καί τι καὲ 
δημοσίᾳ ποίημα ἀναγνόντα λαμπρῶς τὸ ἐτίμησε, καὶ σύντα- 
Ex» ἐδωρήσατο, τὴν μὲν αὐτὸς ἰδίᾳ, τὴν δὲ ὡς διδασκάλῳ 
xaé ἐκ τοῦ δημοσίου. καὶ ἀπελθόντος δὲ αὐτοῦ εἰς τὴν 
Ἰσαυρίαν, οἱ βασκαίγοντες αὐτῷ συγϑέντες διαβολὴν, τήν τὸ 
10x τῆς ϑρησχείας, καὶ ὅτι μαγγανεύει καὶ μαντδύοιτο τῷ 
Ἴλλῳ κατὰ τοῦ βασιλέως, πείϑουσι τὸν Ζήνωνα καὶ τὴν Βη- 
ρέναν τότε μέγιστα δυναμένην τῆς πόλεως ἐχπέμψαι. καὶ d 
μὲν ἐς Πέργαμον ἔρχεται τῆς Ἰυσίας- Ἴλλους δὲ πυϑόμε- 
νος, χατὰ τὴν αὐτοῦ πρόφασιν ἐληλάσϑαι τὸν ἄνδρα, πέμψας 
τιϑάναλαμβάνει αὐτὸν ἐς Ἰ᾿Ισαυρίαν. καὶ σύμβουλόν v8 αὐτὸν 
καὶ σύνοικον ποιεῖται" καὶ (ἣν γὰρ πολιτικῆς συνέσεως ἔμι-- 
πλεως) τὰ τῆς ἀρχῆς αὐτοῦ, πρὸς ἃ μὴ σχολὴν ἦγε, διοι-- 
κεῖν ἐπέτρεπεν, ἐλϑών τὸ ἐς Βυζάντιον συμπαρέλαβεν αὖ- 
τύν. καὶ ὅτε ἐγένετο ἡ ἸΠαρκιανοῦ σύστασις, ἀποροῦντα τὸν 
10[AÀov» αὐτὸς ἐπεϑάρσυνε. καὶ τοσοῦτόν ys εἰπὼν, ὅτε, τὰ 
τῆς προνοίας μεϑ᾽ ἡμῶν ἔστι τεταγμένα," παρέσχεν ὑποψίαν 
τοῖς τότε ὑπαχούσασιν, ὡς ἔχ τινος ἀδήλου ταῦτα ϑεάζο! 


5. Ἴλλος ubique vulg. 7. ἐδωρήσατο Suidas s. v. σύγταξις. 


batur: sed, ut in urbe, quae incolas habebat omnes Qhistianos, 
ipsius Graeca religio , quam ille nullo modo dissimulabat , scd quae 
confidenter et palam ostentabatur, effecit, ut opinionem afferret 
hominibus, ipsum et alia arcana sapientia praeditum esse. Illum 
igitur sibi commendatum 1llus humaniter suscepit. Quin etiam eum, 
cum publice quoddam poéma recitasset, splendide et honorifice 
tractavit, et stipendium ei dedit, partim quidem de suo, partim 
vero e publico, ut doctori. Cum autem ipse in lsauriam abiisset, 
illi, qui invidebant Pamprepio, conflata calumnia tum ex ipsius 
superstitione, tum etiam , quod incantationibus uteretur, et adver- 
sus Imperatorem Illo vaticinaretur, persuadent Zenoni et Verinae, 
quae tunc plurimum poterat, ut ex urbe expelleretur. Quamobrem 
ille quidem Pergamon, urbem Mysiae, se confert. Illus vero, M 1 
audisset, hominem sua causa pulsum esse, eum per tabellarios 
Isturiam vocatum recepit, et consiliarium et contubernalem fecit, 
et (erat enim vir ille civilis prudentiae plenus,) eas sui principa- 
tus res, ad quas administrandas otium ipse non habebat, gerendas 
ipsi permittebat, et Byzantium profectis, eum sccum adduxit. 
um autem Marciani conspiratio exorta est, [Illum dubitantem ipse 
confirmavit, tantumque cífatus; ,,Providentia nobiscum facit," suspi- 


272 FRAGMENTA 


προγνώσεως. καὶ ἔκβάντος, ὥσπερ δὴ καὶ Ef, rov τὲ- 
λους, πρὸς τὴν τύχην τὸν ἐημνον λόγον συμβάλλοντες, αὖ- 
τὸν πάντων αἴτιον (οἷα φιλεῖ ὅμιλος) μόνον ὑπελάμβανον τῶν 
παραδόξως αὐτοῖς ἀποβαίνειν δοκούντων. οὕτω μὲν oí σώ- 
φρονες περὲ αὐτοῦ εἴκαζον. εἰ δέ τι καὶ ἄλλο ἦν, οὔτε ἐ-5 
σχυρῶς ὠνελεῖν ἔχω, οὔτε πείϑεσϑαι. ἀλλ᾽ ὅμως καὶ μέγα 
καὶ ἐλάχιστον αὐτῷ πρώτῳ ἀνεκοινοῦτο, καὶ τότε τοίγυν λα- 
βὼν αὐτὸν, εἰς Νίκαιαν ἧκε χειμάσων, εἴτε τὴν ἔχ τοῦ δή- 
μου δυσχέρειαν ἐχκλίνων, εἴτε ἐπὲ ταῖς σφαγαῖς τὸν ἔχοντα 
τὴν πόλιν ἐχτρέπεσϑαι δαίμονα πρὸς ὀλίγον ἐϑέλων. | Suid.1o 
s. vv, σύνταξις et Παμπρέπεος. Quae autem sub eadem | hac 
«oce deinde sequuntur ad diversum pertinent scriptorem. 

&. Tov συντάξεων στερηϑέντες πολλάκις οἱ στρατιῶται 
καὶ παρακοπτομένης τῆς τροφῆς τῆς συνήϑους εἰς ἀπόνοιαν 
ἤλϑον. Jdem s. v. σύνταξις. ) 15 


Quae sub vv. ὡμαξιτὸν et ὑπολαβὼν sub Moalchi nomine leguntur, 
Xenophontis sunt ex Anabasi. Classenus. 


cionem praebuit iis, qui auseultarant, quasi ex quadam praénotio- 
ne divinitus haec dixisset, Cum autem res evenisset, sicut evenit , 
eius sermonem cum eventu comparantes, ipsum, ut vulgus solet, 
omnium, quae praeter communem opinionem ipsis accidere videban- 
tur, solum. auctorem existimabant, Sic quidem de eo sapientes con- 
liciebant. Si quid vero aliud in illo viro fuit, nec pertinaciter negare, 
nec affirmare possum. Sed tamen lllus et maxima et minima quae- 
qe cum illo primo communicabat, Tunc igitur illo assumpto, 
icaeam hibernaturus ivit, sive populi gravem offensionem decli- 
mans, sive fatum. ijlud, quod urbem caedibus infestabat, evitare 
paulisper volens, . 
5. Milites stipendiis saepe privati, victu etiam consueto fraudati 
in desperationem venerunt. 


Quae sequuntur , sine auctoris nomine prolata , dtidem ex Malchi 
historia ducta esse videntur. 


!' a. ouarog. ὅτι Βασιλίσχος ὃ βασιλεὺς, ἐπείπερ ὡς 
συγγενεῖ τῷ “Αρμάτῳ ἀδεῶς ἐπέτρεπεν ἐντυγχάνειν Ζηνωνίδιε 


1. Ármatus. Quoniam Basiliscus Imperator Ármato, ut cognato, 
liberum aditum ad uxorem Zenonidem permittebat, cum illa consuete- 


E MALCHI HISTORIA. 273 


τῇ βασιλίδι, τριβομένης σφισὲ τῆς ὁμιλίας, καὶ τοῦ κάλλους 
«εὐὐτῶν οὐχ εὐπαροδεύτου ὄντοῖβ, ἄμφω ἀλλήλων éxrünog ἤ- 
Qoo». ῥίψεις οὖν ὀμμάτων ἐπ’ ἀλλήλους ἐγίνοντο xai πα-- 
Q5xorgopaé συνεχεῖς προσώπων καὶ μειδιαμάτων μεταδό- 
Botzg, πόνος τὲ μετὰ ταῦτα ἔρωτος ὑπ’ ὕψιν στεγομένου. 
ἐτεεὲὶ δὲ κοινωσάμενοι τὸ πάϑος Ζανιὴλ εὐνούχῳ καὶ αρίᾳ 
δεαίᾳ ἰάσαντο τοῦτο μόλις τῇ τῆς μίξεως ἰατρείᾳ, Ζηνωνὶς 
Ἡασιλίσχον διὰ ϑωπείας ἦγε τοῦ τὸν ἐραστὴν ἔχειν ἐν τῇ 
σεύλει τὰ πρωτεῖα. ὁρῶν δὲ Θευδέριχος τιμώμενον ἐκ nay- 
zozer ᾿ἡρμάτον, ἤσχαλλεν ὡς παρευδοχιμαύμενος ἐκ νέου, 'τρι- 
χῶν μόνον καὶ τῆς ἀλλης φροντίζοντος σωμασκίας. ὃ d 
“Αρμάτος ἔκ τε φορᾶς χρημάτων καὲ τιμῆς ἀπλέτου τυφω- 
Jic, οὐδένα αὐτοῦ ᾧετο διοίσειν án' ἀνδρείᾳ. xai τοσοῦτον 
αὐτοῦ ἥδε ἡ ἀλη ἐπεκράτει, ὡς σκευὴν ἀναλαμβάνειν "dy: 

τ λέως, οὕτω τε περιβαίγειν εἰς ἵππον xai κατὰ τὸν ἱππόδρ 
μον φρυάττεσθϑαι͵ τοῦ οἴκου. ἐξῆρε δὲ τοῦτον πλείω πρὸς 
τοιαύτην δόξαν μαίνεσϑαι τὸ ὑπὸ δήμου σύρφακος ἐν εὐφη- 
μέαις ἀνακαλεῖσϑαι Πύῤὅον. ὃς εἰ μὲν οὕτως ἐβόα διὰ τὸ 
ἐρυϑροπρόσωπον εἶναι, ἔλεγεν εἰκότα" εἰ δ᾽ ὡς πρὸς ἔπαι- 

20ro» ἀνδρείας, ἔϑελγον ὡς νέον. οὐ γὰρ ἥρωας ἔβαλλεν, ὡς 
Πύῤῥος, ἀλλὰ γυναιμανὴς ἦν, ὡς Πάρις. «διμά. s. v. 


do diutius duraret et utriusque forma non vulgaris esset, ambo mu- 
tuo amore vehementer ardere coeperunt, Oculos igitur in se vicis- 
sim coniiclebant, et vultus subinde convertebant, et inter se arri- 
debant. Hinc autem dolor ex amore natus vultu tegebeigr. Cum 
autem suum morbum Danieli eunucho et Mariae obstetric€9eclaras- 
sent, et hunc ipsa coitus medicina vix sanassent, Zenonis Basilisco 
blandiri coepit, ut amator principem in urbe locum teneret. Theo- 
doricus autem animadvertens, Ármatum ab ommibus coli, quod 
gloria superaretur ab adolescente, qui capillos tantum et alias cor- 
poris exercitationes curabat, indignabatur.  Armatus vero cum 
propter pecuniarum affluentiam, tum ob honoris amplitudinem in- 
flatus, neminem fortitudine se praestantiorem fore putabat. Atque 
hic ipsius error et falsa opinio, quam de se conceperat, in eo tan- 
tum obtinuit, ut Achillis habitum et cultum assumeret, et equo 
evectus per urbem ita circumiret, et in Hippodromo instar equi 
fremeret, hinniret, se iactaret atque ferociter eífferret, Hunc au- 
tem ad huiusmodi gloriae insaniam magis impellebat ipse plebis 
abiectae favor, quae laetis acclamationibus ipsum appel abat Pyr- 
rhum. Quae, si quidem ipsum ita vocabat, quod rubicunda facie 
praeditus esset, verisimilia dicebat. Si vero ut ad fortitudinis lau- 
dem haec dicebat, ut adolescentem deliniebat. Neque enim heroes 
telis petebat, ut Pyrrhus: sed insano mulierum amore flagrans erat 


easque deperibat , ut Paris, 
Dexippus, Eunapius etc. 18 


274 FRAGMENTA 


B. "foudriog. οὗτος μέγιστον ἴσχυσε παρὰ τῇ Ζη- 
νωνίδι τῇ βασιλίσσῃ καὶ ᾧ ασιλίσκχῳ. ἐσφαγηὴ δὰ 
ὑπὸ Ζήνωνος τοῦ βασιλέως. καὶ ὑπερήσθησαν οἱ xoAL- 
ται τῇ τούτου σφαγῇ. ἐπὶ γὰρ ΑἸέοντος πρὸς τοὺς στα- 
σιάζοντας, ὅσους λάβοι τῶν Θρᾳκῶν, τὰς χεῖρας ὀἐχτέμνωνβ 
ἀπέπεμπε. Ὀγνόουλφος dà ἀὐτὸν διεχρήσατο, ὅντινα à ““4ρ- 
μάτιος πένητα καὲ ἄρτι ἐκ βαρβάρων ἥκοντα προσλαβὼν 
φιλοφρόνως, τὸ μὲν πρῶτον χόμητα ἐποίησεν, ἔπειτα xai 
στρατηγὸν Ἰλλυριῶν, καὶ εἰς ἑστίασιν ἔχειν πολὺν ἄργυρον 
παρέσχε, dyrédoxe dà τούτῳ τὴν βαρβαρικὴν ἀπιστίαν μετὰτο 
χειρὸς μιαιφόνου. 7άεπι s. v. 

y. JBaoioxocg, Βηρίνης ἀδελφὸς τῆς βασιλίδος, ἐπὲ 
έοντος τοῦ βασιλέως ἀντὲ Ῥουστικίου στρατοπεδάρχου ἡρέ- 
iU. εὐεπίτευχτος μὲν ὧν ἐν μάχαις, βραδύνους δὲ καὶ φε- 

γακχίζουσι ῥᾳδίως ὑπαγόμδνος. Jdem s. v. (5 

δ΄. Bacioxog, ὃ “Ρωμαίων τῶν ἑῴων βασιλεὺς, τῶν 
ἐχχλησιῶν τοὺς ἐπισκόπους εἰσέπραττε χρήματα, καὶ 4fxa- 
xioy τὸν Κωνσταντινουπύλεως ἐπίσχοπον μικροῦ δεῖν ἐπώσα- 
v0, εἰ μὴ τῷ πλήϑει τῶν λεγομένων μοναχῶν antxpovody . 
πολύς τε ἣν tig ἐπιϑυμίαν χρημάτων, ὡς μηδὲ αὐτῶνλο 
τὰς εὐτελεῖς καὶ βαναύσους μετιόντων ἐπιστήμας ἀπέχεσϑαι. 


6. Ὀνόουλος vulg. 11. Hoc fragmentum aut Priscum auctorem 
habet aut Malchum. 


9. Wrmatius. Hic plurimum potuit apud Zenonidem Impera- 
tricem et ipsum Basiliscum. ^ Occisus autem fuit a Zenone Impera- 
tore, eiusque caede cives admodum sunt laetati. Nam sub Leone 
quoscumque de Thracibus, qui seditionem moverant, cepisset, eoa 
manibus amputatis dimiserat, Onulphus vero quidam ipsum inter- 
fecit, quem Harmatius pauperem et a barbaris recens venieptem 

umaniter eusceptum , primum quidem comitem fecerat, deinde vero 
praefectum Ilyriorum, et ad convivia multum argentum  magnam- 
que pecuniae vim ipsi praebuerat Ille vero barbaricam pertidiam 
sanguinaria manu ipsi pro gratia retulit. 

3. Basiliscus. Verinae Imperatricis frater, sub Leone Impera- 
tore in locum Rusticii, castrorum praefecti, delectus est. In pugnis 
quidem felix, at ingenio tardus et impostoribus opportunus, ita ut 
ab illis facile deciperetur. 

4. Basiliscus, Romanorum Orientalium Imperator, pecuniam 
. ab. ecclesiarum episcopis exigebat, et Acacium, Constantinopolis e- 
piscopum , propemodum pepulisset, nisi a multitudine eorum , qui 
monachi dicebantur, repulsus fuisset. Magnaque eonnise coage- 
rendae cupiditate flagrabat, et insigni avaritia praeditus erat, ut ne 
illis quidem parceret, qui viles et sordidas artes exercebant. Quam- 


E MALCHI HISTORIA. 275 


καὶ 7» ἅπαντα μεστὰ δαχρύων τῇ τῶν τοιούτων εἰσφορῶν 
πράξει. 7άεπι s. v. 
ε΄. Ἔρυϑριος, ἔπαρχος γεγογὼς ἐπὶ Ζήνωνος. ὃς ἐπεὲ 
μήτε τὰ χοιγὰ διαρχοῦντα ἑώρα, μήτε βάρος προσϑεῖνω 
πλεῖον τοῦ τεταγμένου τοῖς τέλεσιν ἠνείχετο, μήτε τι ποιεῖν 
πονηρὸν, ὡς ὧν φιλάνϑρωπος, ἠδύνατο, τῶν ὀφειλομένων 
χάριεν αἰτησάμενος παρὰ Ζήνωνος ταύτης τῆς ἀρχῆς ἐπαύσα- 
το. λύπην δὲ τῇ πύλει παρέσχεν, ἡνίκα ταύτην ἀπέϑετο, 
μόνος γὰρ τῶν τελούντων τότε εἰς τὴν πολιτείαν οὗτος ἐπὲ 
Ιοεῷ πάντων. ἀγαϑῷ ἐπεφύκει, ϑάττους μὲν τὰς χάριτας παρέ- 
xo» τοῖς αἰτουμένοις, osx ἔχων δέ viva παντάπασι τῶν 
πρόσϑε προσκεχρουχύτων ἀμύνεσθαι. τὸ δὲ κοινὸν sore εἰς 
πᾶσαν ἀπορίαν κατῆλθεν, ὡς μηδὲν ἔχειν ὑπόλοιπον. ἅ τὸ 
γὰρ ἐν τῷ κοινῷ ταμείῳ “Ἰέων κατέλιπεν ἀποθνήσχων ὑπὸ 
τὐΖηνωνος ταχὺ éxexéyoro πάντα, πολλὰ μὲν χαριζομέγου τοῖς 
φίλοις, ὡς ἔτυχεν, οὐκ ὄντος δὲ ἀκριβοῦς, ὥστε αὐτὰ γν- 
γώσχειν, εἴ πη καὶ ἄλλως χλέπτοιντο. — Jdem s. v. | 
c. Ζήνων, βασιλεὺς Ρωμαίων, τὴν μὲν ὠμότητα, $ 
ἐχέχρητο fiov, ἐν τῇ φύσει οὐκ εἶχεν, οὐδὲ τὸ ϑυμούμε- 
20»0» ἀπαραίτητον αὐτῷ καϑειστήκει ἐσάπαξ, οἷον τοῦ “1έον- 
soc διέμενε. xai τήν y6 προαίρεσιν ἐν πολλοῖς εἶχε φιλότι- 
μον, καὶ & ἔπρατες δόξης ἕνεχεν καὶ τοῦ ϑαυμάζεσϑαι &- 


3. Hoc fragmentum ad Malchum.referendum esse vidit Val. 
6. φιλ. v. ὁφ. 78. vulg. — 18. Malchi haec esse vidit Val 


obrem propter huiusmodi tributorum exactiones omnia lacrimarum 
erant piena. 

5, Erythrius praefectus subZenone, αὶ, cum neque fiscum suf- 
ficere videret, nec sustineret addere tributis onus maius eo, quod 
fuerat constitutum , neque ullum improbum facinus facere vellet, 
quippe quod esset humanus, eorum, quae debebantur , condonatio- 
nem cum a Zenone petiisset, hoc magistratu abiit Dolorem autem 
civibus gravem attulit, cum officium suum deponeret. Ex iis enim, 
qui tunc in re publica versabantur, solus ad omnium commune bo- 
num natus e;at. Nam petentibus quidem beneficia celeriter dabat, 
nullum vero de veteribus inimicis ulcisci volebat. Fiscus autem 
ad summam penuriam tunc devenit, ut in eo nihil esset reliquum. 
Nam quae Leo moriens reliquerat in publico aerario, omnia a Ze- 
none celeriter exhausta erant, quod multa quidem amicis inconsulte 
lergirelur, ipse vero non esset accuratus, ut cognosceret, si quae 
etiam alia ratione subriperentur. 

6. Zeno, Romanorum Ímperator, crudelitatem quidem, qua Leo 
fuerat usus, natura non habebat, nec iracundia ipsi in perpetuum 
erat inexorabilis , ut illa Leonis, quae perpetuo durabat. In mul- 


276 FRAGMENTA 


πραττεν, ἐπιδειχκτικῶς μᾶλλον, ἢ ἀληθῶς. od μὴν οὔτε ἅμ. 
πειρος τῶν πραγμάτων ἦν, οὔτε εἶχεν ἐπιστήμην, δι ἧς 
ἔδτιν ἀσφαλῶς τὰς βασιλείας ἰϑύνεσϑαι. πρὸς δὲ κέρδος 
καὶ λῆμμα οὐχ οὕτω μὲν ἐμμανῶς ὡς ὃ “έων διέχειτο, 
οὐδὲ ἔπλαττε μὴ ὄντα τοῖς κεχτημένοις ἐγχλήματα, οὐ μὴνϑδ 
οὐδὲ παντελῶς κρείττων ὕπῆρχε τοῦ πράγματος. καὶ χρη- 
στῆς à» βασιλείας ἔτυχον “Ρωμαῖοι, εἰ μὴ “Σεβαστιανὸς ὃ 
τότε παραδυναστεύων ἦγεν αὐτὸν ἐς ὅδ,τι ἐβούλετο, καπηλεύ- 
ων, ὥσπερ ἐξ ἀγορᾶς, ἅπαντα, καὶ μηδὲν ἄπρατον ἐῶν ἐν 
τῇ βασιλέως αὐλῇ διαπράττεσθαι, ἀλλὰ τὰς μὲν ἀρχὰς ἀπε-το 
δίδοτο πάσας, ἰδίᾳ μὲν ξαυτῷ, ἰδίᾳ δὲ λαμβάνων τῷ βασι-- 
λεῖ τὰ τιμήματα" καὶ εἰ προσῆλϑεν ἕτερος βραχύ τι προστι- 
ϑεὶς, ἐκεῖνος ἦν αἱμετώτερος. τῶν δὲ ἐν τοῖς ἀρχείοις γι- 
ψομέγων ἁπάντων οὐδὲν ἦν, ὃ μὴ λαβὼν ὠπεπίπρασχεν. 
εἰ δέ τινα ἀρχὴν τῶν περὲ αὐτὸν ὄντων ἐχαρίσατο Ζήνων ,15 
ὥσπερ πολιτοχάπηλος, αὐτὸς ταύτην ὀλίγον παρ᾽ ἐκείνων 
λαμβάνων, ἄλλοις παρεῖχε τοῦ πλείονος, Ζήνωνι τὰ κλέμ- 
pora παρέχων. Jdem s. w. 
DL. Ζήνων ὁ βασιλεὺς, πυϑόμενος τῶν οἰχείων τὴν 
ἧτταν, ἐς φρούριον καταφεύγει ἐπὶ λόφου κείμενον, ὃ Kov-20 
σταντιγούπολιν οἱ πρόσχωροι ἐκάλουν. ὅπερ γνοὺς τοῖς συν»- 


εἶθ autem rebus animum honoris cupidum habuit: et quae 
faciebat, gloriae et admirationis captandae causa faciebat, per 
ostentationem potius, quam re vera, quinetiam non crat rerum 
peritus, neb illam scientiam habebat, pet quam regna tuto guber- 
nari possunt, sed in quaestum ac emolumentum non adeo furen- 
ter, ut Leo, propensus erat: nec falsa crimina in possessores fin- 
gebat, haud tamen omnino superior erat hac re. Et bonam impe- 
rii administrandi rationem Romani sensissent, nisi Sebastianus , qui 
tunc secundam ab Imperatore potestatem habebat, illum arbitratu ἢ 
$uo quovis impulisset, omnia velut in foro cauponans, nec quidquam 
in aula caesarea sine pretio confici sinens. Sed omnes magistratus 
vendebat, partim quidem ipsa pretia sibi reservans accepta, partim 
vero cum Imperatore communicans. Si quis autem alius accessis- 
set, qui paulum quiddam a !didisset, ille ceteris anteponebatur. In: 
ipso autem regio palatio'nihil erat rerum omnium, quod ille acce- 
tum non venderet, Si quem vero magistratum Imperator suis fa- 
miliaribus largitus fuisset, ipse tanquam manceps hunc ab illis ex- 
iguo pretio accipiens, aliis praebebat pluris venditum, Zenoni 
furta praebens. 
Zeno Imperator, audita suorum clade, in castellum in colle 
situm confugit, quod vicini Constantinopolin vocabant. Quo cogni- 
to, suis cum gemitu dixit: ,,Ergo homo est Dei ludibrium , si qui- 


E MALCHI HISTORIA. 277 


οὖσι τενάξας, ,,Θεοῦ παίγνιον ἄρα," εἶπεν, ,0 ἄνϑρωπος, 
᾿ς εἶγε καὶ ἐμὲ οὕτω παίζειν φιλεῖ τὸ δαιμόνιον. ἐμοὶ γὰρ da . 
! ei parrttg τὸν Ἰούλιον μῆνα ἐξανάγκης ἐν ΚΚωνσταντινουπόλει 
ι΄ ϑδιατεινόμενοι προὔλεγον. κἀγὼ μὲν ἐνόμιζον ἐς Κωνσταντινούπο- 
Xu» ἀναβήσεσθαι, νῦν 0à πάντων ἔρημος καὶ φυγὰς εἰς λόφον 
ἦλθον, εὑρηκὼς ὃ δείλαιος προσηγορίαν ὁμώνυμον." Id.s.v. 
7. Ζήνων, βασιλεὺς Ρωμαίων. ὃς Ζήνωνα τὸν ξαυ- 
τοῦ υἱὸν διάδοχον καταλιμπάγειν ϑέλων κομιδῇ νέον, προῆ- 
᾿ς γέτςε δι᾽ ἀξιῶν, καὶ σωμασκεῖσϑαι ἐκέλευεν εἰς ἐπίδοσιν τῆς 
ιοἡλικέας. οἱ δὲ βασιλικοὲ ἐν ἐξουσίᾳ γενόμενοι τοῦ ἀδδην τὰ 
δημόσια καταναλίσκειν, συβαριτικῶς τὸν νέον χραιπαλᾷν ἐν- 
ἤργουν, “καὶ μαστροπεύοντες αὐτῷ τοὺς συνήβους πρὸς τοὺς 
τῶν ἀῤῥένων ἔρωτας λυσσᾷν ἐπαίδευσαν ἐκτόπως. διαίτης 
οὖν ἐν ἡδοναῖς καὶ τύφῳ τιϑεμένης, τῶν καλῶν ixàg ysvó- 
ijuevoc, καὶ τὴν ὑποτυφομένην ἀλαζονείαν ἐπὲ τῇ βασιλικῇ 
xapadoxía διὰ τοῦ προσώπου ὑπεμφαίνων, ἀκχροβατεῖν τε 
ἤρξατο καὶ μετέωρον τὸν αὐχένα αἴρειν καὶ, συλλήβδην φά- 
vat, προσέχειν πᾶσιν ὡς oixéraug ἀνθρώποις. αἴλλ᾽ ὃ na»- 
τῶν ἔφορος τὴν φυσιχὴν καὶ διδακτὴν κακότητα αὐτοῦ τε- 
λοϑεαμένος, διαῤῥεύσαντα τῇ γαστρὲ xai ἀναισϑήτως ἐπὲ πολ-- 
λὰς ἡμέρας ἐς τὴν εὐνὴν ἀποπατοῦντα, πρόωρον τῶν ἀνϑρω- 
πείων ἐδικαίωσεν ἐχβῆναι. Idem s.v. 


dem me εἰς ludificari placuit numini. Vates enim constanter mihi 
praedixerunt, Iulium mensem illum esse, quo me Constantinopoli 
necessario esse oporteret. Atque ego quidem arbitrabar, me Con- 
stantinopolim ascensurám. — Nunc vero ab omnibus destitutus et 
exul in collem veni, inventa miser appellatione consimili. 

8. Zeno, Romanorum Imperator, qui Zenonem, suum filium, 
admodum adolescentem , imperii successorem relinquere cupiens, 
per varias dignitates provehebat, et corpus exercere iubebat ad in- 
crementum staturae. Sed Imperatorii proceres, nacti potestatem fi- 
sci abunde exhauriendi, operam dabant, ut adolescens ille Sybariti- 
co more crapulae et foedis voluptatibus Indulgeret, et suis lenoci- 
niis conciliantes ipsi eiusdem aetatis puberes, quibuscum versaba- 
tur, ipsum turpiter instituerunt, ut in marium amores furore cor- 
reptus ferretur. Cum igitur vitae genus in volgptate et superbia 
taduceretur, ab omnibus studiis honestis remotus et succensam 
arrogantiam ob imperii cxspectationem e vultu elucentem prae se 
ferens, summis pedum digitis incedere et sublimem cervicem eri- 
gere, et (ut paucis rem totam complectar) cum omnibus hominibus, 
ut cum servis, agere coepit, Sed ille rerum omnium inspector na- 
turalem et edoctam ipsius improbitatem contemplatus, ipsum iuste 
[μεῖς ita ut ventris profluvio οἱ δίῃης sensu per dies multos in 

alvum exonerans immatura aetate ex humanis rebus excederet, 


278 ἙἘΒΑΟΜΕΝΤΑ E MALCHI HISTORIA. 


9. Ἡράκλειος, στρατηγὸς γεγονὼς ἐπὶ Ζήνωνος, οἷος μὲν 
τολμῆσαι καὶ πρόϑυμος ἐγχειρεῖν ἐς πολέμους ἑτοίμως, οὐ 
μέντοι τὸ προμηϑὲς εἶχεν ἐν τοῖς κινδύνοις, οὐδὲ βουλὴν 
πρότερον ποιησάμενος, ὥρμα πρὸς ὃ ἔσπευδε πράττειν, ἀλλ᾽ 
ἔξω τοῦ λογισμοῦ πρὸς τὰ ἔργα ἐχώρει. καὶ τὸ ἐμπλήκτως5 
ὀξὺ ἐν ἀνδρὸς μοίρᾳ ἐτίϑετο. ὅπερ δὴ καὶ μάλιστα αὐτὸν. 
ὕστερον ἔσφηλεν. 7άεπι s. v. 


1. Hanc quoque particulam Malchi esso perspexit Val. 


Heracljus. Fuit sub Zenone copiarum dux, homo quidem 
audax et paratus ad manus cum hostibus in bellis alacriter conse- 
rendas: nullam vero prudentiam in periculis habebat, neque con- 
sultatione prius habita, sed sine consilio et temere ad res geren- 
das accedebat, et celeritatem furore percitam fortitudinem esse 
iudicabat. Quod etiam postea ipsi gravissimorum casuum causa fuit. 


ῆς 


MENANAPOT IIPOTIKTOPOZ 


T.4 Z29ZOMEN A. 


EK ΤΗ͂Σ IZTOPIAZSZ 


MENANAPOT J]IPOTIKTOPOZ 


EKA400I4IIEPI HPESBEQN ἘΘΝΩ͂Ν 
ZPOZ POMAÁ10TZZ 


EX HISTORIA 


MENANDRI PROTECTORIS 


EXCERPTA DE LEGATIONIBUS BARBARORUM 
AD BA M MANOS. 


ARGUMENTUM. 


Avares a lustiniano sedes petunt intra fines imperii Romani (0). 
Iidem α lustiniano instigati bella gerunt cum  Hunnicis gentibus 
(2. Mezamirus, 4ntarum ad 4varcs legatus, ab his interimitur (3). 
Legati Avarum ad novas sedes petendas missi Byzantii detinentur |. 
(4). lustinus Avarum conditiones superbe respuit (5). Post mor- 
tem Zichi, Persarum legati, Mebodes Byzantium mittitur: neque 
ipse nec Saracenorum legati, duorum causam apud Imperatorem 
egit, quae cupiunt, impetrant (6). Turcorumlegati a Persis spreti 
Byzantium proficiscuntur ad commercia cum Romanis petenda (7). 
Zemarchus α legatione ad Turcos rediens magnis itineris difficul- 
tatibus et periculis laborat (8. 9). ἄναγε: et Franci foedus ineunt 
(10. Longobardorum legati Avares contra Gepidas et Romanos 
sollicitant e 1. Longobardi nunc αὖ 4varibus, nunc a Romanis 
auxilia petunt (12). Baianus, 4varum chaganus, legatos Romanorum 
in vincula coniicit (13). Idem post multas disceptationes cum 
Bono, Romanorum duce, iratus ab obsidione Sirmii recedit (14). 
Superba Targitii postulata a Iustino cum contemptu repudiantur (15). 
Turci lustinum ad bellum cum Persis renovandum incitant (16 
Iustinus nullas 4varum conditiones admittit (17). Pax componitur 
inter Romanos εἰ Zvares (18). — 4varum legati a latronibus expi- 
lati res suas a Tiberio repetunt (19) Sebochthes legatus a Chosroé 
ad lustinum missus ad foedus inter. Persas εἰ Homanos instauran- 
dum (20). lacobus insolentem Chosrois epistolam Tiberio et Sophiae 
Augustae tradit (21). Sabirum et 4lanorum legati de pace agunt 
cum Tiberio Caesare (32). Bomanorum et Persarum legati in con- 
finiis utriusque imperii conveniunt (23). Zacharias et Mebodes de 
pace inter liomanos εἰ Persas restituenda. agunt: Romani Persarme- 


282 EXCERPTA 


nia et Iberia cedunt, sed. Daras oppidum a Persis sibi reddi poscunt. 
Sclavini in. Thraciam irrumpunt (34). Tiberius Caesar pecunias 
ad aliquos e principibus Lougobardorum conciliandos mittit (25). 
Persae ex improviso castellum Bomanorum expugnant (26). Tan- 
chosdro in fines imperii incursionem facit (a7). Mauricius CMo- 
maron , Persarum oppidum, obsidione premit (28) Tiberius, ut 
Italjem adversus Longobardos tueatur , multos eorum donis in par- 
tes suas traducit (a9). Baianus, rex dvarum, usque ad Sirmium 
progressus , Savum traiicere conatur, bellum contra Sclavinoe prae- 
tendens (30). Idem a Tiberio, ut Sirmium sibi concedat, postulat 
(31. Theognia, dux Romanorum , Sirmium fortiter obtinet (32). 


p.A.C.558 a. TE PT "Ad fpeo.] ὡς πολλὰ περινοστήσαντες ἦχον ὃς 
Ind. Ο᾽“λανοὺς, xo4 ἱκέται ἐγένοντο Σαρωσίου τοῦ ““λανῶν ἡγουμένου, 
Iustin. 32 ἧς ἄν δι’ αὐτοῦ γνώριμοι ἔσοιντο Ῥωμαίοις. ὃ δὲ Ἰουστίνῳ τῷ 
P. 99 - QTQ 
Ὑ. δ) Γερμανοῦ, κατ᾽ ἐκεῖνο καιροῦ τῶν ἐν Δάζικῇ καταλόγων &n- 
γουμένῳ, τῶν ᾿Αβάρων πέρι ἐδήλωσεν, 0 dà ᾿Ιουστῖνος Ἰου-5 
στινιανῷ βασιλεῖ. καὶ δὴ ἐνεκελεύσατο ὃ βασιλεὺς τῷ orga- 
enyQ στέλλειν ἐς Βυζάντιον τὴν πρεσβείαν τοῦ ἔϑνους. καὲ 
οὖν Κανδὶχ ὄνομα τις ᾿ρέϑη πρεσβευσόμενος ὑπὲρ ᾿Αβάρων 
πρῶτος, ὃς ἐσφοιτήσας ἔλεξε τῷ αὐτοχράτορι, ὡς πάρεστι τὸ 
μέγισεύν τὸ καὶ ἀλχιμώτατον τῶν dvd», καὶ ὡς τὸ φύλονιο 
ei ᾿ἄβαροι ἀκαταμάχητοί τέ εἰσι καὶ τὸ ἀντιστατοῦν οἷοί «a 
ῥᾳδίως ἐπώσασϑαί τὸ καὶ διαφϑείρειν, καὶ ὡς προσῆκόν 
ἔστι τῷ βασιλεῖ ἐς ὁμαιχμίαν σφᾶς δταιρίσασϑαι, ἀλεξητῆράς 
τε ἔχειν ἀγαθοὺς, καὶ ὡς οὐκ ἄλλως εὐνούστατοι ἔσονται 
sj Ῥωμαϊκῇ πολιτείᾳ ἢ δώροις ἐς τὰ μάλιστα τιμιωτάτοις τ5 


d 


4. τῶν N., τῷ vulg. 8. πρεσβευόμεγος vulg. ὃς ἐσφοι- 
«qoas H., ᾿ἰσφοιτήσας vulg. e 14. καὶ add. B. ? 


1. Acne quum diu multumque incerti errassent, tandem 
ad Alanos acceseerunt, et Sarosium , eorum ducem, suppliciter ora- 
runt, ut per eum in notitiam et amicitiam Romanorum venirent, 
]s Iustino, Germani filio, qui tunc temporis militibus, qui in La- 
zico in praesidiis erant, praecrat, eam rem nuntiavit, et lustinus 
ad Iustinianum retulit, qui illi mandavit, ut eius gentis legatos ad 
se Byzantium tramemitteret. Electus vero fuit ab ea gente quidam 
Candich nomine, qui cum primus legatus ad Imperatorem venisset, 
dixit, adesse gentem omnium maximam et fortissimam, Avares, ge- 
nus hominum invictum, qui eius omnes hostes repellere et funditus 
exstinguere possent. lllius rationibus valde conducere cum eis ar- 
jnorum societatem facere et auxiliarios optimos sibi adsciscere, js 
tamen non alia conditione Romano imperio servirent, quam si do- 
nis pretiosis , annuis etiam stipendiis et fertili regione, quam habi- 


A 


E MENANDRI HISTORIA. 283 


xaé χρήμασιν ὅτησίοις καὶ γῆς εὐφορωτάτης οἰκήσει.  raUrap.A.C.558 
τῷ αὐτοχράτορι ἐπειδὴ ἤγγειλεν ὃ Κανδὶχ, αὐτέκα --- οὐ γὰρ Ἰοὰ ὃ 3a 

ἐσφρίγα οἱ τὸ σῶμα, οὐδὲ ἤχμαζεν ἡ ἀλκὴ, ὥσπερ ἀμέλει, p. 100. 

ἡνίκα Γελίμερά τὸ τὸν Βάνδηλον xai Οὐίττιγιν τὸν Γότϑον 
βάμφω ἔτι νεάζων ἔϑετο δορυώλωτον" ἀλλ᾽ ἤδη γηραλέος τὰ 

ἦν, καὶ τὸ ὠνδρεῖον ἐκεῖνο φρόνημα καὶ φιλοπόλεμον uere- 

βέβλητο ἐς τὸ ῥᾳθυμότερον. ταῦτα ἔγνω ἑτέρῳ τρόπῳ καὶ 

οὐχὲ πολέμῳ τὴν βαρβαρικὴν ἀποκρούσασϑαι δύναμιν. καὶ 

κατηγωνίσατο ἂν καὶ ἄρδην ἠφάνισεν, εἰ καὶ μὴ πολέμῳ, 
100ÀÀ' οὖν εὐβουλίᾳ, εἴ γε μὴ τῷ ὀφειλομένῳ τέλει πρότερον 

ἠφανίσθη αὐτός" οὐ γὰρ πολλῷ ὕστερον ᾧχετο ἐκεῖσε. ᾿ ἐπεὲΒ 

οὖν ἥκιστα ἣν οἷός τε περιεῖναι, τὴν δτέραν ἐτράπετο. 

B. Ὅτε δημηγορήσας ὃ βασιλεὺς, τοῦ τε ἱεροῦ ξυλλόγον 

τὸ ἀγχίνουν τε καὶ βουλευτικὺὸν τοῦ βασιλέως ἐπαινέσαντος, 
παραχρῆμα τάτε δῶρα ἔστελλε, σειρώς τὸ γρυσῷ διαπεποι- 

κιλμένας καὶ κλίνας, ἐσθῆτάς τε σηρικὰς" καὶ ἕτερα πλεῖστα 

ἐχμαλϑακῶσαι οἷά τε ὄντα ἀλαζονείας ἀνάπλεα φρονήματα, 

πρὸς τοῖς καὶ πρεσβευσόμεγνον Βαλεντῖνον" (εἷς δὴ οὗτος τῶν 

βασιλικῶν μαχαιροφόρων ") καὶ προὐτρέπετο τὸ φῦλον ὅμαι-- 
λοχμέαν ἐσάγειν Ῥωμαίοις καὶ κατὰ τῶν ἀντιπάλων 0nMG54 

σϑαι, ἐμφρονέστατα οἶμαι προμηϑευσάμενος ὃ βασιλεὺς, ὡς 

ἢ νικῶντες οἱ ᾿Αβαροι ἢ καὶ ἡσσώμενοι ἐξ ἀμφοῖν περιϑῶσιᾳ 

2. oU Val., δ΄ ulg. 19. φρονήματα N., φρονήματος vulg. 


19. x«l deest villg. 22. περιϑῶσε N., zagadwo: H., περὲ 
deg, vulg. 


tarent, donarentur. Haec Candich Imperátori. Erat ea tempestate 
lmperator effoeto corpore: non eadem illi vis animi , qua florebat, 
cum iuvenis adhuc Gelimerem Vandalum et Vittigem Gothum ca- 
puros fecit. Itaque iam senex exacta aetate, cum animi robur et 
elli amorem desidia et otio commutasset, barbarorum exercitum 
non bello, sed alia ratione a finibus imperii depellere constituit. Et 
sane vicisset eum et penitus exstinxisset, si minus proeliis, at pru- 
dentia et consilio, nisi ipse debito fine prius exstinctus esset. Ete- 
him non multo post ex vita migravit. Quum igitur vi barbaros su- 
perare non posset, aliam viam ingressus est. 

2. De ea re Imperator concionem apud sacrum senatum ha- 
buit, quí eius prudentiam ct in rebus gerendis consilii vim et acer- 
rimum iudicium valde collaudavit. Hoc facto statim Imperator dona 
ad legatos misit, catenas auro variegatas et lectos et sericas vestes 
et alia quam plurima, quibus leniret et demulceret animos superbiae 
εἰ insolentiae plenos. Misit quoque legatum Valentinum, (is erat 
Unus ex imperatoriis satellitibus) cui praecepit, ut gentem Roma- 
nis societate coniungeret et efficeret, ut suos inimicos beljo aggre- 

trentar, Sic enim valde prudenter, opinor, Imperator sentiebat, 


.384 EXCERPTA 


p.A.C.558'Poua(ot; τὸ συνοῖσον. τοῦ dà Βαλεντίγον ἐκεῖσε dquxouévov 

M καὶ rà δῶρα nagacyouévov , καὶ ὅσα ἐσήμηνεν ὃ βασιλεὺς 
ἐξειπόντος, πρῶτον μὲν ἔξεπολεμιήϑησαν Οὐτιγούροις, εἶτα 
Ζαλοις, Οὐννικῷ φύλῳ" καὶ Σαβείρους δὲ καϑεῖλον. 

y. Ὅτι ἐπεὶ oi ἄρχοντες ᾿Αντῶν ἀϑλίως διετέϑησανξ 
καὶ παρὰ τὴν σφῶν αὐτῶν ἐλπίδα ἐπεπτώχεσαν, αὐτίκα oi 
"Afagos ἔκειρόν τὸ τὴν γῆν καὶ ἐληΐζοντο τὴν χώραν. πιε- 

γι 68 ζόμενοε δ' οὖν ταῖς τῶν πολεμίων ἐπιδρομαῖς ὡς οἷόν τε, 
ἐπρεσβεύσαντο ὡς αὐτοὺς Ἰεζάμηρον τὸν Ἰδαριζίου, Ks- 
λαγαστοῦ ἀδελφὸν, éni τὴν πρεσβείαν χειροτογήσαντες * ἐδέ-τῷ 
Ὠοντό τὸ πρίασϑαι τῶν τινας τοῦ οἰκείου φύλου δορναλώτων. 
καὶ τούυν Μἤεζάμηρος ὃ πρεσβευτὴς, στωμύλος τὸ ὧν καὲ 
ὑψαγόρας, ὡς ᾿Αβάρους ἀφικόμενος ἀπέῤῥιψε ῥήματα ὑπερ- 
ἡφανά τὸ καὶ ϑρασύτερά πως. ταῦτα τοι Ó Korguymyoc 
ἐκεῖνος, ὃ τοῖς ᾿Αβάροις ἐπιτήδειος, ὃ κατ᾽ ᾿Αντῶν τὰ &y9i-15 
στα βουλευσάμενος, ἐπεὶ ὃ Πεζάμηρος ὑψηλότερον ἢ κατὰ 
πρεσβευτὴν διελέγετο, εἶπεν ὡς τὸν Χάγανον" (οὗτος ὃ ὠνὴρ 
μεγίστην ἐσότι περιβέβληται δύναμιν ἐν ᾿Ανταις, οἷός τε né- 
qvxs κατὰ τῶν ὁπωσοῦν αὐτῷ πολεμίων ἀντιτάττεσϑαι. δεῖ 
τριγαροῦν ἀποχτανϑῆναι τοῦτον, καὶ τὸ λοιπὸν ἀδεῶς énidQo-20 
μεῖσϑαι τὴν ἀλλοτρίαν." τούτῳ πεισϑέντες οἱ ἄβαροι πα- 
ρωσάμενοι τὴν τῶν πρέσβεων αἰδῶ, ἐν οὐδενί τε λόγῳ ϑέμε- 
8. Οὐϊγούροις vulg, 5.᾽ ἡντῶν Val, τῶν vulg — 8. ὡς οἷόν τε 


B., οἴονται vulg. τή. Χοτρίγουρος coni. N. 15. et p. 285. Ἅ. 
"Αγτῶν Val, αὐτῶν vulg. 18. Ἄνταις Val., αὐταῖς vulg. 


sive Ávares vincerent, sive vincerentur, in utramque partem, et vt 
res cecidisset, ea, quae evenirent, suo commodo cessura. Cum igi- 
tur Valentinus ad eos profectus esset et munera praebuisset et man- 
data Imperatoris exposuisset, primum quidem Utiguros, tum Salos, 
Hunnicam gentem, debellarunt , et Sabiros everterunt 
3. Cum duces Ántarum parum prospere res gessissent et spe 
sua excidissent, confestim Avares hostium terram vastarunt, et re- 
gionem sunt depopulati. Hi vero inimicorum excursionibus vexati 
ad Avares legationem miserunt, ad quam gerendam Mezamirum, 
Idarisii filium, Celagasti fratrem, suffragio elegerunt, et ab eo pe- 
tierunt, ut captivorum aliquos gentis suae redimeret. Mezamirus 
igitur legatus, vir vanus et magniloquus, ubi ad Avares pervenit, 
. in verba superbiora et arrogantiora prorupit. . Cotragegus autem ille, 
Avarum perquam familiaris et necessarius, cum Mezamirus insolen. 
tius, quam legatum decebat, esset locutus, Chagano dixit: ,Vir 
ille magnae est apud Ántas auctoritatis, et in quoscunque voluerit 
inimicos vjm parare potest. Oportet igitur ipsuin de medio tollere, 
deiude intrepide in regionem inimicam excursiones facere." ΑΒ illo 


* 


K MENANDRI HISTORIA. 285 


ves τὴν δίχην, ἀναιροῦσι τὸν εζάμηρον. ἐξ ἐχεύνου nAMor,p. A.C.558 
ἢ πρότερον, ἔτεμνον τὴν γῆν τῶν yr», καὶ οὐκ ἀνίεσαν P 101 
ἐνδραποδιζόμενοι καὶ ἀγοντές τε καὶ φέροντες. 
δ΄. Ὅτι ἐδέξατο Ἰουστινιανὸς παρὰ ᾿Αβάρων πρέσβεις, A.C. 56a 
5ég' ᾧ σφᾶς περιαϑρῆσαι γῆν, ὅποι τὸ φῦλον ϑήσονται τὰς Ind. 1o 
οἰκήσεις. καὶ ὃ μὲν βασιλεὺς, Ἰουστίνου τοῦ στρατηγοῦ ση- utin, 36 
μήναντός oi, ἐν βουλῇ ἐποιήσατο ἐς τὴν Ἔρούλων χώραν xa- 
τοικίσαι τὸ ἔϑνος, ἔνϑα πρὸ τοῦ ᾧκουν οἱ EgovAo,* δευτέρα 
δὲ προσαγορεύεται Παιονία" καὶ εἴ γε ϑυμῆρες αὐτοῖς ἐγέ- 
3O0»£:0 , καὶ κατένευσεν ἂν ὃ βασιλεύς. ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι Σχυϑίας 
ev τι ᾧοντο δεῖν ἔσεσθαι ἐκτός" αὐτῆς γὰρ δήπουθεν ἐσότι 
ὀφίεντο. τοῦτο μὲν οὖν οὐ προύβη, ἔστειλε δὲ ὅμως Ἰουστῖνος Β 
ὃ στρατηγὸς τοὺς πρέσβεις ὃς τὸ Βυζάντιον, ἐδήλωσέ τε τῷ 
βασιλεῖ, ὡς ἂν αὐτοῦ ἐν κατοχῇ ἔσοιντο ἐπὶ πολύ. ἐφιλοποιή- 
15garo γὰρ τῶν πρέσβεων ἕνα ὄνομα Οἰχουνίμων" ἐν ἀποῤῥήτῳ 
τέ οἱ ἔλεγεν ὃ Οἰκουνίμων, ὡς ἕτερα διαλεγόμενοι ἕτερα γνω- 
ματεύουσι, καὶ ὡς λόγοις μὲν ἐς τὰ μάλιστα μετρίοις χρῶν»- 
ται καὶ [ὡς τὴν ἐπιείκειαν παραπέτασμα προβάλλονται τοῦ 
δόλου, τῷ ἐμπεδῶσαι δῆϑεν τὸ εὐγουν ὡς τοὺς Ῥωμαίους, 
2006 ἄν ταύτῃ διαπεραιωθεῖεν τὸν Ἴστρον, τὸ δέ ys βουλόμε- 
vo» αὐτοῖς τῆς γνώμης ἔχει ἑτέρως, καὶ ὡς, siys διέλϑοιον 
2. ἢ πρότερον H., τε πρότερον vulg. 3. χαὶ ante ἄγοντές om. 
vulg. — 7. 'EgoVÀw» et mox Ἔρουλοι N., Ἐλούρων οἱ Ἔλουροι 


vulg. 10. dy post χατένευσεν pos. B., ἐγ. ὧν x. xar. vulg. 
14, ἐφελοποιήσατο Cant, ἐφελοποιήσαντο vulg. 19. δούλου vulg. 


adducti Avares , spreta ea, quae legatis debetur, reverentia, nulla 
habita iuris ratione, Mezamirum necant. Et ab eo tempore latius et 
liberius depopulari Antarum terram coeperunt, neque captivos aut 
praedas agere cessaverunt. 

(9 lustinianus legatos ab Avaribus excepit, qui postulabant, ut 
illis licezet circumspicere terram, in qua eorum gens sedes et do- 
micilia poneret. Et Imperator quidem, lustino duce suadente, in 
ea terra , ubi prius habitabant Heruli, quae secunda Pannonia voca- 
tur, eos collocare animum induxit, et, si illis placuisset, ipse non 
essct. adversatus. Sed Avares Scythia sibi exeundum non censue- 
runt, quasi huius desiderio valde tenerentur, Hoc igitur etsi irritum 
cecidit , tamen Iustinus legatos misit Byzantium et lmperatorem cos 
aliquamdiu custodia retinere iussit. Iustinus enim sibi conciliaverat 
unum ex legatis, Oecunimonem nomine, qui secreto eum monuit, 
Avares aliud in ore habere et aliud sentire, Eos blanda quam ma- 
xime oratione uti et suae fraudi obtendere simulatam erga Roma- 
nos benevolentiam, tantisper dum Istrum traiiciant, sed longe aliter 
id, quod in mente gerant, se habere. Etenim simul atque Istrum 
transmiserint, omnibus copiis eos in bellum erupturos, Quae cum 


“86 EXCERPTA 


À. C. 56210» ποταμὸν, βούλονται πανστρατεὶ ἐπιϑέσϑαι. τούτων οὖν 
I ind. 36. ουστῖγος ἐγνωσμένων, αὐτῷ τῷ βασιλεῖ ἐσήμηνεν, ὡς ἂν οἱ 
πρέσβεις τῶν ᾿Αβάρων ἐγκαϑειργμένοι ὦσιν ἐν Βυζαντίῳ " 
ταύτῃ γὰρ οὐκ ἀνέξοιντο διελϑεῖν τὸ ῥεῖθρον, πρὶν 7 ἀφε- 
ϑῶσιν οἱ πρέσβεις. ἐν ᾧ dà ταῦτα ἔπρασσεν ὃ Ἰουστῖνος ,5 
οὐχ ἧττον παρεσχευάζετο ἅμα φυλάξων τὰς διαβάσεις τοῦ 
ποταμοῦ" JBovov γὰρ τὸν πρωτοστάτην τοῦ ϑητικοῦ καὶ οἷ- 
κετιχοῦ τῇ τοῦ ποταμοῦ ἀπένειμε φυλακῇ. οἱ δὲ πρέσβεις 
τῶν ᾿Αβάρων inei οὐδὲν τε ὥνησαν ὦνπερ αἰτοῦντες πρὸς 
βασιλέα ἀφίκοντο, δῶρα, ὥσπερ σύνηϑες ἣν αὐτοῖς, παρ᾽ το 
αὐτοῦ εἰληφότες, xai μὲν οὖν ὠνησάμενοι τὰ ὅσα χρεὼν, 
τοῦτο δὲ καὶ ὅπλων, ἀφέθησαν μέν" ὅμως δὲ οὖν Ἰουστένῳ 
Ὁλάϑρα ἐνεχελεύσατο ὃ βασιλεὺς τρόπῳ τῳ τὰ ὅπλα ἀφελέσϑαι 
παρὰ σφῶν. καὶ οὖν ὃ στρατηγὸς ἐπεὶ ἐδέξατό γε αὖϑις 
ἐπανιόντας τοὺς πρέσβεις, κατὰ ταῦτα ἐποίει. ἐντεῦϑεν ἠρ-τΆ 
ξατο 5j δυσμένεια Ρωμαίων 18 καὶ ᾿Αβάρων, 70g ἐκ πολλοῦ 
ὑποτυφομιένη, καὶ μάλιστα τῷ μὴ ὡς ϑᾶττον ἀφεθῆναι τοὺς 
πρέσβεις. συνεχέστατα γὰρ ἐσήμηνεν ὃ Βαϊανὸς, ὡς à» ἐπα- 
γέλθοιεν " τὸ μελετώμενον δὲ σάφα ἐπιστάμενος ὃ βασιλεὺς 
ἄλλοτε ἄλλως διετίϑει τὸ παρὸν, ὅπως ἐς τὴν βασιλίδα πό-λο 
λὲν ἐγκαϑειργμένοι εἶεν. 
À.C.566 δ΄. Ὅτι dni Ἰουστίγου τοῦ νέου οἱ τῶν «dfágcv πρέ- 
σβεις παρεγένοντο ἐν Βυζαντίῳ, τὰ συνήϑη δῶρα ληψόμενοι, 
12. ὅπλων») πλῆϑος add. N. — a0. ἄλλοτε B., ἄλλο vulg. — at. 
εἶεν Val., εἶναι vulg. 


cognovisset Tustinus, eorum omnium Imperatorem certiorem fecit, 
ut legatos Ávarum Byzantii quamdiu posset retineret. Nec enim 
Avares Istrum prius traiecturos, quam legati dimissi essent. Ea cum 
Iustinus mandaret, non minus curae et operae impendebat, quo 
Avares fluvii traiectione prohiberet. Bonum enim, domesticarum co- 
piarum ducem, fluminis custodiae praefecit. At vero Avarum legati, 
ubi nihil profecerunt eorum, quae ab Imperatore petitum venerant, 
munera, ut consuetum erat, acceperunt, et ea, quae sibi opus 
erant, compararunt, arma etiam emerunt, et ita dimissi sunt, e- 
rum Imperator secreto mandavit Iustino, ut quacumque ratione et 
via posset, in reditu armm illis eriperet. Itaque dux cum legatos 
exciperet, Imperatoris mandata est exsecutus. Hinc coeperunt inter 
Romanos et Avares inimicitiae multis antea ex causis accensae: ma- 
xime, quod non statim legati eorum dimissi essent. Praeceperat 
enim DBaianus , ut quamprimum redirent. Sed Imperator cum sciret, 
quid cogitarent, varia identidem tentaverat, ut aliquamdiu eos in 
urbe detineret. 

δ. Iustino Tupniore imperante Avarum legati Byzantium venerunl, 


- 


E ΜΕΝΑΝΌΆΙ HISTORIA. 287 


ὅπερ τῷ κατ᾽ αὐτοὺς ἔϑνει Ἰουστινιανὸς ὃ πρὸ τοῦ βασιλεὺς A.C 506 
ἐδίδου» ἦσαν δὲ καλωδιά v6 χρυσῷ διαπεποικιλμένα, ἐς τὸ AMA 
εἴργειν τε τῶν ἀποδιδρασχόντων ἐπιγενοημένα. xoi κλῖναι Ó- p, oa 
μοίως καὶ ἀλλα τινὰ ἐς τὸ ἁβρότερον ἀνειμένα. τότε δὴ 
δοῦν οἱ πρέσβεις τῶν ᾿ἀβάρων ὃς πεῖραν ἰέναε τοῦ βασιλέως 
ἐβούλοντο, siys οὐκ ἄλλως δῶρα λαμβάνειν αὐτοῖς, καὶ τῇ 
“Ρωμαίων ῥαϑυμίᾳ ἐπεντρυφᾷν, καὶ τὸ ἀμελὲς αὐτῶν οἰκεῖον 
τίθεσθαι κέρδος. καὶ δὴ παρὰ βασιλέα φοιτᾷν ἠξίουν. xaiV.69 
οὖν τοῦτο ἐφειμένον αὐτοῖς, ἔτι ys μὴν καὶ διὰ τῶν ἑρμη- 
τογέων 0,r& βούλονται λέγειν, τοιοῖσδε ἐχρήσαντο λόγοις" ,,χρε-- 
ὧν, εὖ βασιλεῦ, κληρονομοῦντά σε τῆς πατρῴας ἀρχῆς καὶ B 
τοὺς πατρῴους φίλους οὐκ ἄλλως, ἧπερ ὃ πατὴρ ὃ σὸς, εὖ 
ποιεῖν, καὶ ταύτῃ φαίνεσϑαι μᾶλλον διάδοχον εἶναι τετελευ- 
τηκότος τῷ μηδὲν ἐναλλάττειν ὧν ἐκεῖνος ἔπραττε περιών. 
τιϑοὕτω γὰρ καὶ ἡμεῖς τῆς αὐτῆς ἀνθεξόμεϑα γνώμης, καὶ οὐχ 
ἧττον τὸ τῆς εὐεργεσίας ὄνομα μεταϑήσομεν, εἰ σὲ καὶ μετ’ 
ἐκεῖνον εὐεργέτην ἀποχαλέσοιμεν" πρός ys xai αἰσχυνϑησό- 
μεϑα τῷ πεπονϑέναν καλῶς μὴ τοῖς ὁμοίοις ἀμείβεσϑαι τὸν 
δεδοαχότα. καὶ γὰρ πατέρα τὸν σὸν δώροις ἡμᾶς φιλοφρο-- 
δογούμενον ἀντεδωρούμεϑα τῷ καὶ δυνάμενοι μὴ κατατρέχειν 
τὴν Ῥωμαϊκὴν, ἀλλὰ πλέον ἐνδείκνυσθαί τι. τοὺς γὰρ éxC 
γειτύνων ὑμῖν βαρβάρους, τὴν Θράκην dei περικόπτοντας, 
3. χλίνας vulg. 6.οὐχ ἄλλως] οὐδαμῶς ἐξέσται coni. N. — 16. 
σὲ Cantocl., dà vulg. 19. ὕμαᾶς vulg. 


ut consueta munera acciperent, quae Iustinianus, qui ante eum 
imperium tenuerat, conferre erat solitus; crant autem catellae auro 
variegatae, quasi ad vinciendos fugientes comparatae, lecti et alia 
quaedam ad delicatiorem cultum spectantia, "Tunc Avares voluntatis 
Imperatoris periculum facere statuerunt, an forte ampliora munera 
capere et, inertia Romanorum decepta, sua sibi commoda inde compa- 
rare possent. ltaque Imperatoris adeundi sibi potestatem fieri peti- 
erant, quod illis est permissum, quin et per interpretem, quicquid libi- 
tum esset, proponere. Hac vero usi sunt oratione: ,|Oportet, o Imperator, 
te, qui imperium paternum hereditaté suscepisti, paternos quoque 
ámicos aeque, ac ille, beneficiis augere, teque in eo maxime pa- 
tris successorem praebere, si nihil eorum, quae vivus statuit, eo 
mortuo immutes, ]ta fiet, ut nos eandem erga te voluntatem con- 
servemus, neque minus in te beneficentiae nomen transferamus, 
te post ipsum auctorem nostrarum fortunarum nuncupantes. Et sane 
erubesceremus, si a te coinmodis ornati non eadem tibi retribuere- 
mus. Sic enim patrem tuum, qui in nos liberalis et munificus fue- 
rat, remunerati sumus. Etenim cum eius regiones vastare posse- 
mus, non modo abstinuimus, verum etiam, quo nos propensiores 
erga ipsun ostenderemus, vicinos barbaros Thraciam invadentes 


388 EXCERPTA 


A. C. 566 ἡφανίσαμεν ἀϑρόον, καὶ οὐδεὶς ὁστισοῦν αὐτῶν περιλέλδιπεαε 
nd. νάτὰ Θρᾳκῶν ὁρίσματα καταδραμούμενος " δεδίασι γὰρ τῶν ᾽4- 
βάρων τὴν δύναμιν φιλέως ἔχουσαν πρὸς τὴν “Ῥωμαίων do- 
χήν. πεπείσμεϑα δὴ o)», ὡς ἐν τούτῳ μόνῳ καινοτομήσεις 
ἡμᾶς τῷ͵ πλέον παρέχειν ἡμῖν, ἢ ὅ σὸς ἐδίδου πατήρ " ἀνθ᾽ 
ὧν καὶ ἡμεῖς ἥπερ ἐχείνῳ γενησόμεϑα σοὶ κατὰ τὸ πλέον 
ὕπεύϑυνοι, καὶ μείζονας ἐποφλήσομέν σοι τὰς χάριτας. πα- 
ρέσμεν οὖν ληψόμενοι τὰ κατὼ τὸ εἰωϑός. γνῶϑι γὰρ, ὡς 
ἄλλως οὐκ ἔστι δυνατὸν τὸν καϑ' ἡμᾶς ἡγεμόνα σοί τὰ xad 
pj “Ῥωμαίων εὐνούστατον ἔσεσϑαι πολιτείᾳ, εἴ γε μὴ ἐγχει-ο 
οισϑείη πρότερον αὐτῷ τὰ ἐφ᾽ οἷς οὐ κινεῖν ὅπλα κατὰ Poo 
μαίων ἐγνω." οἱ μὲν τῶν ᾿Αβάρων πρέσβεις τοιαῦτα διεξῆλ- 
Sov, ἐπαμφοτερίζοντες τῇ γνωμῇ " τοῦτο μὲν γὰρ ἐδόχουν 
ἱχετεύειν, τοῦτο δὲ ἀπειλεῖν. qoyro γὰρ, ὡς ταύτῃ δεδίξον- 
ταί τὸ καὶ ἐχφοβήσουσι τὸν βασιλέα, καὶ ὡς ἐχ τούτου dyay-15 
κασϑήσονται “Ῥωμαῖοι ὥσπερ ὑπόφοροι εἶναι ᾿Αβάρων. ὃ dà 
βασιλεὺς οὐδὲν ἕτερον ἢ ψόφον ἡγησάμενος τῶν ᾿Αβάρων βή- 
ματα, ἀντέλεξεν οὕτω" προβαλλομένων ὑμῶν σὺν ἱκετείᾳ 
τὴν μεγαληγορίαν, οἰομένων v6 τῇ συγχράσει ταύτῃ τῶν λό- 
P.103yc» τὸ σπουδαζόμενον ὑμῖν ἀγνύσειν, ἀμφοτέρας, ὡς &inely,a0 
ἐχπεπτώκατε τῆς ἐλπίδος. οὐδὲ γὰρ ὑποϑωπεύοντες ἡμᾶς ἀ- 
πατήσετε, οὐδὲ μὴν ἀπειλοῦντες ἐχφοβήσετε. πλείονα δὲ ὕμῖν 
8. εἷς ἄλλους H., ἐς ἄλλως vulg. ιά. δϑεδίξονται H., δεδεί- 
ξογται νὰ] — 19. ψόφον Β., ψόγον . vulg. 18. ἡμῶν vulg. ᾿ 


uno impetu delevimus, neque quisquam eorum postea est inventus, 
qui Thraciae fines populationibus vexaret. Metuebant enim Avarum 
[otentiam, qui amicitiam colebant cum Romanis, Persuasum igitur 

abemus, te nulla alia in re ab lis, quae a patre statuta sunt, dis- 
cessurum , nisi in eo, quod nobis maiora largiturus sis, quam patet 
largitus est. Pro quibus et nos multo tibi, quam patri, devinctio- 
res erimus, et tibi fnulto quoque nraiores gratias retribuemus. Αἀ- 
sumus igitur, qui consueta munera accipiamus. Sed scito, non aliter fieri 
posse, ut noster dux tibi et Ropanorum reí publicae sit amicus, quam 
si ea acceperit, quibus receptis contra Romanos arma non movere con- 
stituit" Haec Avarum legati disseruerunt, et modo se in hanc, mo- 
do in aliam partem vertebant: modo precibus agebant, modo minas 
ingerebant. Existimabant enim, se Imperatorem perterrefacturos , et 
ex eo coactum iri Romanos illis quasi tributarios esse. Verum Impe- 
rator quum nihil aliud, quam vanos clamores, Avarum orationem 
esse existimaret, sic respondit: ,,Vos quidem humiles preces magna 
eum arrogantia in medium profertis et in spem adducimini, hac sermo- 
nis commistione facilius quod cupitis consequi. Scd ex utraque spe, 
ut verum aperte dicam, excidistis. Nam neque blandimentis me de- 
cipietis, neque minis terrebitis Atque ego multo plura vobis tri- 


E ΜΕΝΑΝΘΌΆΙ HISTORIA. 289 


&yo παρέξω τοῦ ἡμετέρου πατρὸς τὸ πέρω τοῦ δέοντος ἔπηρ- A. C. 566 
μένους ὑμᾶς τῷ πρέποντι σωφρονίζϑιγ" ὃ γὰρ μεταῤῥυθμέ. ind. τᾷ 
ζων τοὺς ἀτάκτους τῶν λογισμῶν, καὶ ὥσπερ παιδεύων tB 
καὶ ἀνακόπτων τῆς ἐπ’ ὀλέϑρῳ τῶν αὐϑαδιζομένων δρμῆς, 
βόφϑησεται κατὰ τὸ μᾶλλον δυξεργέτης ἥπερ ὃ χορηγὸς τῆς 
τρυφῆς, ὃς φιλεῖν μὲν δοκεῖ, προφάσεως δὲ μικρᾶς ἐπιλα- 
βόμενος τὸν δῆϑεν εὐεργετούμενον ἠφάνισεν εὐϑέως. ἄπιτε 
τοιγαροῦν πλεῖστον πριάμενοι παρ᾽ ἡμῶν κἂν γοῦν ἐν ζῶσι 
τελεῖν, καὶ ἀντὲ τῶν “Ῥωμαϊκῶν χρημάτων τὸν καϑ’ ἡμῶς φό- 
τοβον εἰς σωτηρίαν εἰληφότες. ovre γὰρ δεηϑείην ποτὲ τῆς xa9? 
ὁμῶς συμμαχίας, οὔτε τι λήψεσϑε παρ᾽ ἡμῶν ἢ καϑύσον ἡμῖν 
δοχεῖ, ὥσπερ δουλείας ἔρανον, καὶ οὐχ cc οἴεσϑε., φορολο- 
γίων riva." τοιοῦτον ἐπισείσαντος φόβον τοῦ βασιλέως τοῖς 
πρέσβεσι τῶν ᾿Αβάρων, κατεγνωκότες dx τῶν εἰρημένων ot 
᾿ χῆβάρβαροι, ὡς οὐκ ἀνέξεται σφῶν τῆς πλεονεξίας, καὶ ὡς ov- 
δὲν αὐτοῖς ἔτι δοθήσεται ὧν ἐχομίζοντο πρὸ τοῦ, xai ὡς τὸ C 
λοιπὸν ἀδεῶς οὐχ ἐπιδραμοῦνται τὴν Ῥωμαϊκὴν, ἐν δυσϑυ- 
μίᾳ τε ἐτύγχανον πολλῇ, καὶ ἀναλογιζόμενοι ἦσαν ὅποι τὼ 
παρόντα ἐχβήσεται καὶ ὅποι τύχης αὐτοῖς χωρήσοι τὰ πρά- 
δογματα" οὐδὲ γὰρ μένειν ἐν Βυζαντίῳ ἀνόνητα ἤϑελον, ovra 
μὴν ἄπραχτοι ἀπιέναι ἐβούλοντο. ὕμως δ᾽ οὖν τῶν κακῶν 
αὐτοῖς αἱρετώτερον ὕπῆρχεν ἐπονοστῆσαι ὡς τοὺς ὁμοφύλους. 


11. ἡμᾶς vulg. 16. Fr, δοϑήσεται B., ἐχδοϑήσεται vulg. 


buam, quam pater meus: etenim vos ad maiores, quam par est , 
spiritus sublatos ad aequitatem et saniora consilia reducam, Qui 
enim hominum in exitium voluntarium ruentium turbatos affectus 
cohibet et obedientes rationi facit, beneficentior est eo, qui sum- 
ptus in delicias praebet, et amare videtur, sed minima captata oc- 
casione, eum, quem beneficio affecit, statim perdit et tollit. Abite 
. igitur, qui magni pretii rem a nobis obtinetis, q vobis salvis 
licet vitam peragere, et pecaniarum loco, quas a nis accipere 
vultis, nostri timorem ad salutem vestram reportate. Neque enim 
nos unquam vestro egebimus auxilio, neque quicquam a nobis ac- 
cipietis, nisi quantum nobis visum fuerit, idque tanquam mercedem 
servitutis, non pro tributo, ut vos falso existimatis" — Postquam 
Imperator tantum sui terrorem legatis Avarum incussit , et cognove- 
runt ex his, quae dixerat, minime eum superbiam ipsorum tolera- 
turum, neque quicquam eorum, quae prius accipere consueverant, 
daturum, nec vero ipsos impune posthac incursiones in fines Roma- 
nos facturos, in magnam animi anzietatem inciderunt, et secum co- 
gitarunt, quo tandem res casurae essent, et quis futurus essel ea- 
rum exitus. Nec enim Byzantii, quandoquidem nihil proficere pote- 
rant, manendum diutius statuebant, neque re infecta discedere vo- 


Dexippus, Eunapius etc. 10. 


388 ! EXCERPTA 


A. C. 566 ἡφανίσαμεν ἀϑρόον, καὶ οὐδεὶς ὁστισοῦν αὐτῶν περιλέλοιπταε 
1 Ind. 1 ἠτὰ Θρᾳκῶν δρίσματα καταδραμούμενος " δεδίασι γὰρ τῶν ,.4- 
βάρων τὴν δύναμιν φιλέως ἔχουσαν πρὸς τὴν “Ῥωμαίων ἀρ-- 
χήν. πεπείσμεϑα δὴ οὖν, ὡς ἐν τούτῳ μόνῳ καινοτομήσεες 
ἡμᾶς τῷ, πλέον παρέχειν ἡμῖν, ἢ ὃ σὸς ἐδίδου πατήρ " dv9^5 
ὧν καὶ ἡμεῖς ἥπερ ἐχείνῳ γενησόμεθα σοὶ κατὰ τὸ πλέον 
ὑπεύϑυνοι, καὶ μείζονας ἐποφλήσομέν σοι τὰς χάριτας. πα- 
ρέσμεν οὖν ληψόμενοι τὰ κατὰ τὸ εἰωϑός. γνῶϑι γὰρ, ὡς 
ἄλλως οὐκ ἔστι δυνατὸν τὸν καϑ' ἡμᾶς ἡγεμόνα σοί τε καὲ 
τῇ “Ῥωμαίων εὐνούστατον ἔσεσθαι πολιτείᾳ, εἴ γε μὴ ἐγχει-ο 
ρισϑείη πρότερον αὐτῷ τὰ ἐφ᾽ οἷς οὐ κινεῖν ὕπλα κατὰ ^Poo- 
μαίων ἐγνω." οἱ μὲν τῶν ᾿Αβάρων πρέσβεις τοιαῦτα διεξῆλ- 
So», ἐπαμφοτερίζογτες τῇ γνώμῃ " τοῦτο μὲν γὰρ ἐδόχουν 
ἱχετεύειν, τοῦτο δὲ ἀπειλεῖν. ῴοντο yàg , ὡς ταύτῃ δεδίξον- 
ταί τὸ καὶ ἐκφοβήσουσι τὸν βασιλέα, καὶ ὡς ἐκ τούτου dvay-15 
κασϑήσονται “Ρωμαῖοι ὥσπερ ὑὕπόφοροι εἶναι ᾿Αβάρων. ὃ δὲ 
βασιλεὺς οὐδὲν ἕτερον ἢ ψόφον ἡγησάμενος τῶν ᾿Αβάρων βή- 
ματα, ἀντέλεξεν οὕτω" προβαλλομένων ὑμῶν σὺν ἱχετείᾳ 
τὴν μεγαληγορίαν, οἰομένων τε τῇ συγχράσει ταύτῃ τῶν λό- 
P.103yo» τὸ σπουδαζόμενον ὑμῖν ἀγνύσειν, ἀμφοτέρας, ὡς εἰπεῖν, λο 
ἐχπεπτώχατε τῆς ἐλπίδος" οὐδὲ γὰρ ὑποθωπεύοντες ἡμᾶς d- 
πατήσετε, οὐδὲ μὴν ὠπειλοῦντες ἐχφοβήσετε. πλείονα δὲ ὑμῖν 
8. ὡς ἄλλους H., ἐς ἄλλως vulg. ιά. δεδίξονται Ἡ., δεϑεί- 
ξογνται vulg. 17. ψόφον Β., ψόγον vulg. 18. jue» vulg. - 


uno impetu delevimus, neque quisquam eorum postea est inventus, 
qui Thraciae fines populationibus vexaret. Metuebant enim Avarum 
[otentiam, qui amicitiam colebant cum Romanis. Persuasum igitur 
abemus, te nulla alia in re ab iis, quae a patre statuta sunt, dis- 
cessurum , nisi in eo, quod nobis maiora largiturus sis, quam pater 
largitus est. Pro qujbus et nos multo tibi, quam patri, devinctio- 
res erimus, et tibi fnulto quoque nfaiores gratias retribuemus. Ad- 
» sumus igitur, qui consueta munera accipiamus. Sed scito, non aliter fieri 
posse, ut noster dux tibi et Romanorum reí publicae sit amicus, quam 
si ea acceperit, quibus receptis contra Romanos arma non movere con- 
stituit." Haec Avarum legati disseruerunt, et modo se in hanc, mo- 
do in aliam partem vertebant: modo precibus agebant, modo minas 
ingerebaut. Existimabant enim, se Imperatorem perterrefacturos , et 
ex eo coactum iri Romanos illis quasi tributarios esse. Verum Impe- 
rator quum nihil aliud, quam vanos clamores, Ávarum orationem 
esse existimaret , sic respondit: ,,Vos quidem humiles preces magna 
eum arrogantia in medium profertis et in spem adducimini, hac sermo- 
nis commistione facilius quod cupitis consequi. Sed ex utraque spe, 
ut verum aperte dicam, excidistis. Nam neque blandimentis me de- 
cipietis , neque minis terrebitis. Atque ego multo plura vobis tri- 


E ΜΕΝΑΝΘΌΆΙ HISTORIA. 289 


ἐγὼ παρἔξω τοῦ ἡμετέρου πατρὸς τὸ πέρα τοῦ δέοντος ἔπηρ- A. C. 566 
μένοος ὑμᾶς τῷ πρέποντι σωφρονίζειν" ὃ γὰρ μεταῤῥυϑμέ- [μά τή 
Qo» τοὺς ἀτάχτους τῶν λογισμῶν, καὶ ὥσπερ παιδεύων T8 ? 
καὶ ἀνακόπτων τῆς ἐπ’ ὁλέϑρῳ τῶν αὐϑαδιζομένων δρμῆς, 
δόφϑηήσεται κατὰ τὸ μᾶλλον διδεργέτης ἧπερ ὃ χορηγὸς τῆς 
τρυφῆς, ὃς φιλεῖν μὲν δοκεῖ, προφάσεως δὲ μικρᾶς ἐπελα- 
βόμενος τὸν δῆϑεν εὐεργετούμενον ἠφάνισεν εὐθέως. ἄπιτε 
τοιγαροῦν πλεῖστον πριάμενοι παρ᾽ ἡμῶν κἂν γοῦν ἐν ζῶσι 
τελεῖν, καὶ ἀντὶ τῶν “Ῥωμαϊκῶν χρημάτων τὸν xa9' ἡμῶς φό- 
1ofov εἰς σωτηρίαν εἰληφότες. ovre γὰρ δεηϑείην ποτὲ τῆς καϑ᾽ 
ὑμᾶς συμμαχίας, οὔτε τε λήψεσθε παρ᾽ ἡμῶν ἢ καϑύσον ἡμῖν 
δοκεῖ, ὥσπερ δουλείας ἔρανον, καὶ οὐχ ὡς οἴεσϑε, φορολο- 
γίαν τινα." τοιοῦτον ἐπισείσαντος φόβον τοῦ βασιλέως τοῖς 
πρέσβεσι τῶν ᾿Αβάρων, κατεγνωχότες ἐχ τῶν εἰρημένων oL 
ibBagBagot, ὡς οὐκ ἀνέξεται σφῶν τῆς πλεονεξίας, καὶ ὡς οὐ- 
δὲν αὐτοῖς ἔτε δοϑήσεται ὧν ἐκομίζοντο πρὸ τοῦ, καὶ ὡς τὸς 
λοιπὸν ἀδεῶς οὐκ ἐπιδραμοῦνται τὴν ᾿Ρωμαϊχὴν, ἐν δυσϑυ- 
Mía τε ἐτύγχανον πολλῇ, καὶ ἀναλογιζόμενοι ἦσαν ὅποι τὼ 
παρόντα ἐκβήσεται καὶ ὅποι τύχης αὐτοῖς χωρήσοι τὰ πρά- 
20yHara* οὐδὲ γὰρ μένειν ἐν Βυζαντίῳ ἀνόνητα ἤϑελον, ovre 
μὴν ἄπραχτοι ἀπιέναι ἐβούλοντο. ὅμως δ᾽ οὖν τῶν xaxdy 
αὐτοῖς αἱρετώτερον ὕπῆρχεν dnovoorzcat ὡς τοὺς ὁμοφύλους. 


11. ἡμᾶς vulg. 16. ἔτε δοϑήσεται B., ἐχδοϑήσεται vulg. 


buam, quam pater meus: etenim vos ad maiores, quam par est , 
spiritus sublatos ad aequitatem et saniora consilia reducam, Qui 
enim hominum in exitium voluntarium ruentium turbatos affectus 
cohibet et obedientes rationi facit, beneficentior est eo , qui sum- 
ptus in delicias praebet, et amare videtur , sed minima captata oc- 
casione, eum, quem beneficio affecit, statim perdit et tollit. Abite 
igitur , qui magni pretii rem a nobis obtinetis, q vobis salvis 
licet vitam peragere, et pecaniarum loco, quas a nis accipere 
vultis, nostri timorem ad salutem vestram reportate. Neque enim 
nos unquam vestro egebimus auxilio, neque quicquam a nobis ac- 
cipietis, nisi quantum nobis visum fuerit, idque tanquam mercedem 
servitutis, non pro tributo, ut vos falso existimatis" — Postquam 
Imperator tantum sui terrorem legatis Avarum incussit , et cognove- 
runt ex his, quae dixerat, minime eum superbiam ipsorum tolera- 
turum, neque quicquam eorum, quae prius accipere consueverant, 
daturum, nec vero ipsos impune posthac incursiones in fines Roma- 
nos facturos, in magnam animi anxietatem inciderunt, et secuin co- 
gitarunt, quo tandem res casurae essent, et quis futurus esset ea- 
rum exitus. Nec enim Byzantii, quandoquidem nihil proficere pote- 
rant, manendum diutius statuebant, neque re infecta discedere vo- 


Dexippus, Eunapius etc. LH 


200 EXCERPTA 


A. C.568 χαὶ τούτοις ἑνωθέντες ἐς τὴν τῶν Φράγγων χώραν agékorro, 
14 τή τοῦ βασιλέως τὴν ἀπολογίαν ϑαυμάσαντες. E 
c. Ὅτι ἠγγέλϑη [ovoz(vo, ὡς ἐκ τῆς Περσῶν ἐπιχρατείας 
γιηοἐξώρμησεν ὃ Züy πρεσβευσόμενός τε καὶ διαλεχϑησόμεγος 
περὲ Σουάνων ἐν ταὐτῷ καὶ φιλοφροσύνης ῥήματα ἀποχομί-5 

ων βασιλεῖ", ἔτι τε καὶ τὰ ἐφ᾽ οἷς Ρωμαῖοι προσεγκαλοῦσιεν 

εὖ διαϑησόμενος. 6 δὲ Ἰουστῖνος ἐν βουλῇ ἐποιεῖτο ἢ μὴ 

προσδέξασθαι τὴν πρεσβείαν, ἢ προσδεχόμενον εἰδέναι τὸν 

Ζὲχ, ὡς τὰ κατὰ νοῦν αὐτῷ ἀνυσϑήσεται οὐδαμῶς. καὶ δὴ 
ξυγχροτηϑείσης αὐτῷ ἐχχλησίας, δοχεῖ κατάδηλον γενέσϑαιιο 

ἔτι ὑδοιποροῦντι τῷ Ζὲχ διὰ συλλαβῶν Ἰωάννου, ὡς τὸ πα- 

ράπαν οὐδὲν τῶν δοκηϑέντων προσεδέξατο ὅ βασιλεύς. τού- 

του γενομένου, τὸ γράμμα ἐνεχειρίσϑη Τιμοϑέῳ τῶν ἅμα 
᾿Ιωάννῃ γενομένων ξνὲ κατὰ δὴ τὴν Περσῶν πρὸ τοῦ. xai — 
οὖν Τιμοθέῳ ἐνεκελεύσατο βασιλεὺς δήματα μὲν δῆϑεν vici 

P. τοφὲς Ρωμαίους φιλίας ἀποχομίσαι βασιλεῖ τῶν Περσῶν, ὕπαν- 

τιάζοντε δὲ, ὥσπερ εἰκὸς, τῷ πρεσβευτῇ ἐπιδεῖξαι τὴν ἼἸω- 

ἄννου ἐπιστολὴν, ὡς ἂν ἔσοιτο ἐξεπιστάμενος ὃ Ζὶχ xai σα- 

φέστατα προγινώσχων τὴν βασιλέως βουλήν. Τιμόϑεος οὖν, 
τοῦτο ἐπιτετραμμένον αὐτῷ, παρεγένετο ἐν τοῖς ὁρίοις. γνοὺς χο 

δὲ, ὡς οὕπω πάρεστιν ὃ Περσῶν πρεσβευτὴς, ἐπορεύετο ὃ 

ys αὐτίκα πρὸς Χοσρόην. ξυμβὰν δὲ οὕτω, τοῦ Ζὲχ Ov ξ- 

5. Σοάνων vulg. ι13. τῶν — γενομένων ἑνὶ χατὰ δὴ τὴν Val., 


τῷ --- γενομένῳ ἐνίκα τάδε τὴν vulg, ἑνὶ κατά γε τὴν H. 
22. οὕτω B., αὐτῷ vulg. τῷ Z. vulg. 


lebant. Tutius tamen visum illis est a Romanis discedere et ad 
suos se recipere. Sic illi Imperatoris responsum admirati coniuncti 
cum suis in Francorum regionem abierunt. 

6. Iustino nuntiatum est a Persarum imperio, Zichum legatum ad se 
missum essc, qui de Suanis ageret, Persarumque erga Imperatorem bc- 
nevolentiam jgetificaretur, et ea, de quibus Romani quererentur, amice 
componeret. istinus vero, aut minime legationem admittere, aut, 
si admitteret, Zicho significare constituit, nequaquam rem optatum 
exitum habituram. Et accedente senatus auctoritate censuit, ut Io- 
annes per litteras Zicho adhuc iter peragenti palam faceret, Impe- 
ratorem in nullo corum, quaé speraret, assensurum. Quo facto Ti- 
motheo, ex numero eorum, qui iam antea cum Toanne in Perside 
fuerant, litterae traditae sunt. Iusscrat Imperator Timotheo, ut regi 
Persarum ob significationem in sc benevolentiae gratias ageret, litte- 
ras vero loannis legato, quem obvium in itincre, sicut itineris ratio 
ferebat, habiturus essct, traderet, ut Zichus exploratam perspectam- 
que Imperatoris voluntatem haberet. Haec ubi Timctheo sunt im- 
perata , ad limites contendit. lllic cum cognovissct , nondum adve- 
nisse Persarum legatum , confestim ad Chosroém est profectus. Forte 


.E MENANDRI HISTORIA. 401 


τέρας ἀτραποῦ ἐς τὴν Νίσιβιν ἀφιχομένου, ἐχεῖ τὸ ϑιατρί- A. Q. 866 
Ψψαντος τῷ διατεθῆναι τὸ σῶμα ἀῤῥώστως, ἐν τοσούτῳ Ti- lad νά 
μόϑεο; πρὸς τῶν Περσῶν βασιλέως ἀφεϑεὶς., ἐπεὶ xarélafsp 1 
τεὸν Ζὲχ ἐπανερχόμενος xarà δὴ τὴν Νίσιβιν ἔτι νοσώδη, τά 
5re γραφέντα οἱ πρὸς Ἰωάννου δνεχείρισεν. ὃ δὲ καταμαϑὼν, 
ὡς ἐς τοὐναντίον αὐτῷ τῶν ἐλπισθέντων ἡ ὅδὸς γίγνεται καὶ 
ὡς ovx αἰσίως οἱ προβήσεται τὰ τῆς πρεσβείας, δυσϑυμίᾳ 
περιπεσὼν καὶ τῇ νόσῳ κάτοχος ὧν χατέστρεψε τὸν βίον. xag 
μὲν δὴ χαὶ Ἰωάννην αὐτίκα συνέβη τεϑνάναι. μετὰ ταῦτα 
ιοἀγγέλλεται ἐν Βυζαντίῳ, ὡς ἕτερος ἥξει πρεσβευτὴς ὃ προσα- 
γορευόμενος Πεβώδης. οὗτος ἐς τὴν βασιλίδα ἐπορεύετο ἔξογ- 
κούμενος χαὶ μάλα βρενϑυόμενος, καὶ ἐλπίδα ἔχων, ὡς περὲ 
Σουανίας αὐτῷ κινηϑήσονται λόγοι καὶ ὅτι Πέρσας ἀρέσκου-α 
σαι γενήσονται ξυνϑῆκαι. τοιαύτῃ διανοίᾳ ἐπηρμένος ἐν Βυ- 
i5Layr(q ἤει, αὐθαδέστερον ἢ χατὰ πρεσβευτὴν ϑέμενος τοῖς 
xarà τὴν ὁδοιπορίαν. παραγενομένου δὲ, (βασιλεὺς γὰρ ἢδη 
ἐπέπυστο εβώδου τῆς ἀλαζονείας πέρι, καὶ ὅποῖα ἄττα ἐλ- 
πίζων τὴν ἄφιξιν ἐποιήσατο,) τὰς μὲν ἐκ βασιλέως Περσῶν 
ἔδοξε δέχεσϑαι προσρήσεις κατὰ τὸν εἰωϑότα ϑεσμὸν, περι- 
Ἰοεφρόνησε δὲ ὅμως τὸν lsfo0m καὶ ἀπεφλαύριζε μηδὲ τὴν 
οἱανοῦν συνουσίαν ὡς αὐτὸν ποιούμενος. ὡς δὲ dg τοὐναντίον, 
ἥπερ ἐβούλετο, τὰ τῆς πρεσβείας οἱ ἐχώρει, καὶ τὸ παράπαν 
οὐδὲν αὐτῷ ἔλεξε περὶ Σονανίας ὃ βασιλεὺς, ἔπειτα ἐξελιπά- D 
4. νοσώδης vulg. 11. ἐξογχώμενος vulg. 14. τοιαύτῃ Β., ταῦὐ- 
τῇ vulg. 


enim contigerat, ut Zichus alia via Nisibim diverteret, ibique vale- 
tudinis causa detineretur. Interea Timotheus a Persarum regc di- 
missus rediens Nisibi Zichum adhuc aegrotautem assecutus, ei loan- 
nis litteras tradidit. Is cum intellexisset, iter suum haud prospere 
cedere, neque ex voto legationem peractum iri, animo cecidit, et ex 
morbo, quo detínebatur, vitam morte commutavit. Nec ammlto post Io- 
aunes quoque mortuus est. Post haec Byzautium nuntiatur, advenire 
aliam legatum, Mebodem nomine. s vana confidentia inflatus in 
regiam pervenit magnam spem habens, sermonem motum iri de Su- 
ania, seque foedus ex Persarum sententia facturum. | Hac cogitatione 
elatus, dum Byzantium iter habct, arrogantius, quam legatum dece- 
bat, erga omnes, quibuscum convenit, se gessit. Ut venit, Impera- 
tor, qui hominis arrogantiam et importunitatem, et quorum obti- 
nendorum spe iter instituisset, iam didicerat, gratulationes a Persa- 
rum rege benigne, ut mos erat, excepit. Sed Mebodem Imperator 
contemptui habuit, neque illi ullum familiaritatis signum exhibuit, 
Sic illi praeter spem legatio cessit, neque ullum omnino verbum 
Imperator de Suania fecit, Deinde Mcbodes magnopere pctiit, ut 


202 EXCERPTA 


A.C.56605t ὃ ἹΜεβώδης τοὺς ἅμα oi Σαρακηνοὺς ἃς λόγους ἴέναι τῷ 
did αὐτοκράτορι. εἵπογεο γὰρ dugé τοὺς τεσσαράκοντα οἰχείῳ 
᾿ τινὲ πρεσβευτῇ ταττόμενοι. ὃ γὰρ τῶν Σαραχηνῶν φύλαρχος 
᾿άμβρος ἐκπέμψας ὑπῆρχο καὶ Ó ys ξὺν τῷ Μεβώδῃ πρε- 
σβείαν διαλεχϑησομένους περὲ ὧν χρημάτων πρὸς Ἰουστινι-ὅ 
ανοῦ ἐχομίζοντο. Ἰἤεβώδης οὖν τοῦ σκοποῦ τοῦ περὲ Σου-- 
ανέας ἁμαρτὼν, ὡς ἄν μὴ πάντῃ ἄπρακτος ἀναχωρήσοι, ἐπι-- 
μελέστατά πως ἠντιβόλει τῆς ὡς βασιλέα τυχεῖν εἰσόδου τοὺς 
Σαραχηνούς. καὶ τοίνυν ὑπολαβὼν ὃ αὐτοχράτωρ, .,τί γὰρ 
δῆτα," ἔφη, ,,βούλονται οἱ xa9" ὑμᾶς Σαρακηνοί;" ὡς δὲ ἐγχεί- το 
μενον ἑώρα, κατένευσε μόνῳ εἰσιέναι τῷ ἐχείγων πρεσβευτῇ. 
ἠπίστατο γὰρ, ὡς ἀπαυϑαδιαζόμενος οὐχ ἂν ἕλοιτο ἄνευ τῶν 
Ῥ. το ἑπομένων ὡς βασιλέα φοιτῆσαι, ἀλλ᾽ ὥσπερ ἡνίκα παρὰ Ἶου- 
στινιαγὸν ξὺν ἅπασι τοῖς ἅμα αὐτοῖς τῶν Σαρακηνῶν οἱ πρέ- 
σβεις ἐγίνοντο, καὶ τὸν οὕτω βούλεσϑαι τὸ σύνηϑες διασώ-ιϑ 
ζοντα ποιήσειν. ἐντεῦθέν τε εὐπρόσωπον ῴετο ἕξειν aitíay , 
ὡς αὐτὸς μὲν τὰ ἁρμόδια βασιλεῖ διεπράξατο, ὃ δὲ Σαρα- 
κηνὸς ἥχιστα ἔγνω τὰ δέοντα" εἶτα xara δὴ τοῦ βαρβάρου 
ἀντιστραφήσεται τὸ iníxAgua, xai οὐκ [àv] ἄλλως ἀπέβη, ἢ 
βασιλεὺς ἐστοχάσατο. ὃ γὰρ δὴ Σαραχηνὸς ἀπρεπὲς εἶναιλο 
τὸ παρεῖναί οὗ μόνῳ ὡς βασιλέα ὑποτοπήσας, καὶ τὸ κρατῆ- 
σαν δῆϑεν καταλύειν οὐχ αἱρετέον αὐτῷ, ἀπηνήνατο τὴν ἐς 
10, ἡμᾶς vulg. 15. xai τόνδε Ἡ. 19. ἢ Ν., τι vulg., ἢ ὅ,τι Ἡ. 
21. τὸ H., τῷ vulg. 


Saracenis, qui cum eo erant, Imperatorem adeundi potestas esset. 
Erant enim in eius comitatu circiter quadraginta proprio legato 
farentes. Miserat autem cum Mebode Ambrus, Saracenoruni phy- 
archus, et ipse legatos, qui de pecuniis, quas a Justiniano impetra- 
verant, agerent. Itaque cum Mebodes, quantum ad Suaniam attine- 
bat, spe sua excidisset, ne nulla re obtenta disccderet, cura omni 
contendit, ut Saracenorum legati aditum ad Imperatorem nancisce- 
rentur. De" 6a re cum Mebodis orationem Imperator excepisset , 
»Quid nobis volunt, inquit, Saraceni?" wt instantem vidit, conces- 
sit eorum legato, ut solus ad se accederet. Neque enim legatum, 
qui superbior erat, toleraturum existimabat, ut remotis comitibus 
in Imperatoris conspectum veniret: sed quemadmodum quondam Im- 
peratorem lustinianum eorum legati cum omnibus comitibus suis 
adiissent, hunc quoque pertinacius in eo perstiturum esse, ut mos 
solitus observaretur. Qua in re Imperator se optimi iuris speciem 
prae se laturum esse speravit, quod ipse quae Imperatorem decerent, 
fecisset, Saracenus autem minime, quae fieri oportuisset, intellexis- 
set: se igitur omnem culpam in barbarum coniecturum. Neque ali- 
ter res cecidit, quam suspicatus fuerat Imperator, Etenim Sarace- 
nus haud decorum sibi esse existimans, solum sine ullo comitatu ad 


E MENANDRI HISTORIA. 203 


βασιλέα παροδον. τότε ὃ βασιλεὺς τὸν μὲν Σαρακηνὸν τελε- A C. 566 

ὥτατα περιεξῳφρόνησεν, ὃ δὲ ἐς τὸν εβώδη παρήγαγε τὰς οὶ 14 

αἰτίας. ὃ δὲ τῶν Περσῶν πρεσβευτὴς, ,,9 δέσποτα ," ἔλεξεν, 7ι- ᾿ 

,0U πάρειμε συνεπαμύνων, εἰγε ὃ Σαραχηνὸς ἐπλημμέλησέ B 
ὅτι, ἄλλως δὲ ἀκουσόμενος, ὕπως, εἶ μὲν ἁρμόδια τῷ δικαίῳ. 

λέγοι, μὴ περεόψομαι, εἰ δέ ys ἐς τοὐναντίον ὀφϑήσεται ἀδέ- 

κῶς ἐπεγχαλῶν, αὐτὸς ἐγὼ καταδιαιτήσω τοῦ Σαρακηνοῦ." 

ὃ βασιλεὺς ἐπιτωϑάζων: ,,ἥχεις, ὡς ἔοικεν, οὐχὲ πρεσβευσύ- 

μενος, ἀλλὰ δικάσων." ὃ ἸΠεβώδης αὐτίκα ὅ γε τῷ πληκτιχῷ 
τοτοῦ λύγου συγχέας τὸ πρόσωπον ἐφοιγνάτετο. τοιγαροῦν πα- 

ραχρῆμα τὸν αὐτοχράτορα προσειπὼν ἧπερ ϑέμις, οὕτως ἀνε- C 

χώρησεν. ὀλίγαις δὲ ὕστερον ἡμέραις αὖϑις ἐς τὰ βασίλεια 

παρελϑὼν παρῃτεῖτο λιπαρῶς περὲ τῆς τῶν Σαρακηνῶν εἰσό- 

δου. τοῦ δὲ βασιλέως ὠνανεύοντος, οὐχ ὅσιον ἔφασκεν εἶγαε 
15,7 τὰ ὅσα ἐπετέλει πρὸ τοῦ παρὰ Ῥωμαίους πρεσβευύμενος 

ὃ Ziy, xai ἐμὲ αὖϑις ἐπιτελεῖν. ,οοἱ γὰρ xa9' Zuác Σαρα- 

κηνοὶὲ ἅμα αὐτῷ παρὰ βασιλέα ἐγίνοντο. δεῖ οὖν καὶ ἐμὲ τῶν 

ἴσων ἐχείνῳ ἀπολαύειν, ὡς ἂν μὴ ὥσπερ λελωβημέναι ὦσιν 

αἱ μεταξὺ Ῥωμαίων τὸ καὶ Περσῶν συνθῆκαι." ὃ βασιλεὺς 
λοπρὸς ταῦτα ὀργίλως ἔχων" ,,1ἰ οὖν, εἰ καὶ πεφώραται ὃ Ζὲχ 

ἐπὲ μοιχείᾳ καὶ ἑτέρῳ ὅτῳ πλημμελήματε τῶν ἀνηκέστων D 

ἁλοὺς, καὶ coi κατ᾽ ἔχνος ἐκείνῳ ἰτέα; ἢ οὗ ξυναισϑάγῃ βα- 


8. ἥχεες N., ἥχειν vulg. 15. μὴ τὰ Val, μετὰ vulg. 


Imperatorem accedere, neque a more, qui iamdudum obtinuerat, 
sibi recedendum esse ratus, Imperatoris aditum renuit. Tunc Impe- 
rator valde despexit Saracenum, de qua re cum apud Mebodem que- 
stus esset, Persarum legatus Imperatori dixit: ,,Ego quidem, domi- 
ne, adsum, haud defensionem suscepturus Saraceni, si in aliquo 
deliquerit, sed rem cogniturus, ut, si verum ad me detulerit, cau- 
sam eius non deseram, sin iniuria accusasse spores, ego ipsum 
condemnem." Cui Imperator mordens: , Venisti igitWt nop legatio- 
nis munus obiturus, sed iudicis officio functurus." Αἱ Mebodes a- 
cerba et mordaci Imperatoris responsione confusus erubuit vultu, at- 
que confestim Imperatore, sicut fas erat, salutato, recessit. Paucis 
post diebus iterum Mebodes Imperatorem adiit, et suppliciter po- 
stulavit, Saracenum ad eum introduci, et Imperatore abnuente, mi- 
nime iustum esse, dixit Mebodes, sibi non eadem perficere licere, 
quae Zichus ante se legatus perfecisset. , Nam nostra memoria, in- 
quit, Saraceni ad Imperatorem una cum ipso accesserunt. Itaque 
oportet me iisdem frui, quibus ille, ne in aliquo inter Romanos et 
Persas induciae sint quodammodo violatae." Ad quae Imperator ira- 
cundia percitus: ,,Si igitur Zichus in adulterio, aut aliquo alio gra- 
vi crimine deprehensus esset, tu illus vestigiis tibi insistendum puc 


2904 EXCERPTA 


3 


A. C. 5660:ÀAsE “Ρωμαίων xai Ἰουστίνῃ διαλεγόβιενος ;" τότα κατοῤῥω- 
Ind. ιἠδήσας ὃ Μεβώδης, περιδεής v6 γενόμενος, πρηνὴς ἔκειτο 
Justini τ’ ἐδάφους, πρὸς ἄρνησίν τὸ καταφεύγων καὶ ἀγαινόμενος 
εἰρῆσϑαι' οἱ τὰ τοιάδε. τοιαύτῃ ἀπολογίᾳ χρωμένου, ὃ αὐτο- 

κράτωρ ἔδοξεν ὑπάγεσϑαι τῇ πειϑοῖ, ἔλεξέ τὸ» ,,ἔοικεν οὖν 055 
ἑρμηνεὺς ἡμῖν ἕτερα ἀνθ᾽ ἑτέρων φράσαι. εἰ τοίνυν οὐδὲν 
λέλεκταί σοι παρὰ τὸ προσῆκον, ἰσϑι τὸ ἐπίκλημα ἀπογιψα- 
μενος." οὕτως ὁ βασιλεὺς ἑκοντὲ ἀποπροσποιησάμενος τὰ λε- 
χϑέντα πρὸς αὐτοῦ εἰδέναι, τῶν εἰρημένων τὴν ἄγνοιαν ὕπε- 

κρίνετο, καὶ δὴλἐς τὸ ἠπιώτερον μετηνέχϑη, ὡς ἂν μὴ ϑρα-το 
Ῥ.ιοδσύτερός τὸ καὶ κατὰ τὸ μᾶλλον ὑψαγόρας ἔσοιτο ὃ Πεβώδης 
|. τῷ ἐς ἔννοιαν ἔχειν συνειδέναι τὸν αὐτοχράτορα τῇ ῥημάτωχ 
τραχύτητι. οὕτω δὴ οὖν τοῦ βασιλέως παρακρουσαμένου τὴν 
ὑπόνοιαν, ,,οἰμωζέτω͵," 7 δὲ 0 ἹΠεβώδης, ,καὶ τὰ Σαρακηνικὰ 

φῦλα ἅπαντα καὶ ᾿“Αμβρος αὐτὸς καὶ ἡ πρεσβεία ἡ κατ' ad-15 
τούς" ἐμοὲ yàp σιγὴ ἔσοιτο ξχατί τὸ αὐτῶν, οὐδ᾽ εἴποιμί τι 
λοιπόν." τούτων οὕτω χεχινημένων, πλεῖστα μὲν καὶ ἀλλα ὃ 
βασιλεὺς τὸν Σαρακηνὸν sins χαχῶς, xai ὡς μεταβολεύς va 
καὶ παλιγχάπηλος 7xoi. πρὸς τοῖς δ᾽ ἔφασκεν, ὡς οὐχ οἷος 

T& πέφυχε λήσειν, ὕτου ἕνεκα βασιλεῖ ἐντευξόμενος ἀφίκετο.λο 
B,g9700 γὰρ, ὡς ἐθέλοι τὰ συνήϑη χρήματα κομίσασϑαι πρὸς 
ἡμῶν, ἀνθ᾽ ὧν οἶμαι χομιεῖταε ξυμφορὰς ὃ κατάρατός T8 


4. τοιαύτη B., ταύτῃ vulg. ιή. ἢ δὲ Β., ἤδη vulg. 


tares ? Annon sentis, te cum Romanorum Imperatore ct Iustino ser- 
monem habere?" Tum consternatus Mebodes prac pavore pronus 
Jn terram se ad cius pedes prostravit et ad mendacia confugiens 
ncgavit, a se talia prolata fuisse, Qua excusatione cuim uteretur, 
Imperator fidem habere videbatur, ct dixit: ,, Videtur igitur inter- 
pres nobis alia pro aliis suggessisse. Itaque si nihil a te dictum 
est. ab officio αἱ decoro alienum, scito te crimen purgasse." Ad hunc 
modum Impedltor sponte ca, quae dicta fuerant, cum eorum igno- 
rationem simularet, dissimulatione transegit, et ad animi aequitatem 
est delapsus, ne forte Mcebodes in posterum fieret audacior, aut 
verbis elatior, quum recordaretur, Imperatorem sermonis eius impu- 
dentiam animadvertissc. ]taque quum sic Imperator quod sensit, 
rcpressisset , Mebodes exclamavit: |,Abeant in malam rem ct Sara- 
cenicae gentes omnes et Ambrus ipse et legatio eorum: mihi vero de 
ipsis silentium sit neque quidquam in posterum dicam." Quae quum 
dixisset, Imperator quoque maledicta in Saracenum coniecit, eum- 
que iustitorem et cauponem appellavit, Ad haec dixit, se silentio 
practerire non posse, qua de causa Imperatoris congressum tantope- 
ΣῈ concupisset. ,Scilicet dicit, se a nobis solitas pecunias accipere 
velle, pro quibus calamitates, opinor, scelestus et improbus feret, 


-—— o áÁ—— P I ἮΝ 


E MENANDRI HISTORIA. 295 


καὶ ἀπολούμενγος. γελοιῶϑες γὰρ, εἰ Σαραχηνῶν ὄϑγει, xai A. C. 566 
ταῦτα νομάδων , “Ρωμαῖοί γε ὄντες τεταξόμεϑω ἐς φόρων ταις HA 
ἀπαγωγήν." ὃ ἹΠεβώδης, »»εἶεν," y, ,0 δέσποτα" εἰ xai 
ἄπραχτον, ὅμως ἀπόπεμψον αὐτόν." ὃ βασιλεύς: »»αὶ εἰ μὴ 
δπαρεγένετο, ὅσον τό γε ἐφ᾽ ἡμῖν, ἀλλ᾽ οὖν ἀπίτω. ,,ικαὶ ἐμὲ 
ξὺν αὐτῷ κέλευσον ," ἡ δὲ ὃ Μεβώδης. εἰς τέλος ἐλϑούσης 
τῆς πρεσβείας ἐν τούτοις, τόν τε Περσῶν πρεσβευτὴν καὶ 
τοὺς Σαρακηνοὺς ὃ βασιλεὺς ἅμα ἀφῆχεν ἐς τὰ πάτρια ἤϑη 
ἀπονοστήσοντας. οὕτω δὲ ἀπεσιγήϑη ἅπαντα τῇ τοῦ αὐτο- 
10xgárogog νουνεχείᾳ τὰ ὅσα Ἰωάννης ἐπὶ τῇ πρεσβείᾳ διεπρά- 
Paro οὐ κατὰ τὸ προσῆχον. ὡς δὲ οἱ Σαρακηνοὲ ἔνδον τῆς C 
ἑαυτῶν ἐγένοντο, ἀπήγγειλάν v5 τῷ ᾿Αμβρῳ τὴν τοῦ βασι- 
λέως βουλὴν περὲ τοὺς μηδίζοντας τῶν Σαρακηνῶν, τότε ὃ 
«ἅἄμβρος Καμβωσῃ τῷ ἀδελφῷ, ὃς ᾿Αλαμουνδάρῳ τῷ τῶν ὑπὸ 
ι5.Ρωμαίους “αραχηνῶν ἡγουμένῳ ἀντιχαϑιστάμενος ἢν, ση- 
μαίνεε καταδραμεῖν τὴν ᾿Αλαμουνδάρου γῆν. 5ós δὲ ἡ γῆ 
ὑπὸ ᾿Αραβίαν τελεῖ. 
ζ. Ὅτι ἀρχομένου τοῦ τετάρτου ἔτους τῆς ᾿Ιουστίγου A. C. 568 
βασιλείας πρεσβεία τῶν Τούρκων ἀφίκετο ἐν Βυζαντίῳ. ὡς και, 
λογὰρ τὰ τῶν Τούρχων Bs μέγα ἤρϑη, oi Συγϑαΐται οἱ πρὸ 
τοῦ μὲν Ἐφϑαλιτῶν, τηνιχαῦτα δὲ Ἰούρχων κατήκοοι, τοῦ 
σφῶν βασιλέως ἐδέοντο πρεσβείαν στεῖλαι ὡς Πέρσας, ὧς V.7a 
ὧν ἐχεῖσς ἀπιόντες οἱ Σογδαΐται ὦνιον παράσχοιντο τὴν μέ- D 
. ἀπολλύμενος vulg. 1. 2. τούτῳ xal y. vulg. 4. ἄπ 
— et ἀπόπεμψον B., ἄπραχτοι ct ᾿ἀποπέμψειν vulg. 6. ] dà 
N. ἦδε vulg. 14. Καβώσῃ mg. H. 
Ridiculum enim esset, si nos Romani tributum Saracenicis gentibus 
iisque nomadibus peuderemus," Tum Mebodes, ,,Esto, inquit, o 
domine; at tu illum, licet re infecta, dimitte." Et Imperator, 
"Quamvis melius non venisset, quantum in me est, abeat tamen." 
,Et me quoque iube, inquit Mebodes, cum ipso abire." In his fi- 
nivit legatio. Itaque Persarum legatum et Saracenos ad sua rcditu- 
ros Imperator dimisit. Atque ita Imperatoris prudentia pacata sunt 
et emendata omuia, quae loannes in sua legatione perperam egerat. 
Ut vero Saraceni domum reverterunt , consilium Imperatoris de Sa- 
racenis, qui Medorum partibus adhaerebant, Ambro retulerunt, Tuua 
ÁAmbrus Camboso fratri, qui Alamanduro, "Saracenorum partes Ro- 
manas foventium duci, erat oppositus, mandavit, ut Alamandurt 
mami quae Árabiae contermina erat, excursionibus vexaret. 
Initio quarti anni imperii Iustini legatio Turcorum Byzan- 
tium! accessit. Ut enim Turci opibus et potentia creverunt, Sogdsi- 
tae, qui prius quidem Ephtbalitarum, tunc vero Turcorum sublliti 


erant, a rege suo precibus contenderunt , ut legationem ad Persas 
mitteret, quo Sogdaitis eo proüciscentibus scricum venum exponere 


406 EXCERPTA 


A.C. 568ra5a» τοῖς JMydow. καὶ οὖν πείϑεται d ZfitaflovAoc , ἀφέησέ 
Mn "5 πρεσβευσομένους Σογδαΐτας. ἐξηγεῖταε δὲ τῆς πρεσβείας 
Τανιάχ. ἀφικόμενοι δὴ οὖν παρὰ βασιλέα Περσῶν ἐδέοντο 
τῆς μετάξης πέρε, ὅπως ἄνευ τινὸς κωλύμης αὐτοῖς προέλ-- 
9o. ἐπ' αὐτῇ τὰ τῆς ἐμπορίας. ὃ δὲ Περσῶν βασιλεὺς (οὐ-Κ 
δαμῶς γὰρ αὐτῷ ἤρεσκο τὰ τοιάδε, ὡς ἂν μὴ ἐνθένδε ἄδεια 
ζσοιτο Τούρχοις τοῖς Περσῶν ἐμβατεύειν δρίοις) ἀνεβάλετο ἐς 
τὸ αὔριον. καὶ μὲν οὖν αὖϑις ἀναβολῇ ἐχρῆτο πάλιν ἑτέρᾳ. 
ὡς δὲ ἄλλοτε ἄλλως τὸ παρὸν ἀπεχρούετο, τῶν Σογδαϊτῶν 
Ῥ.τογἐκλιπαρούγτων τὸ καὶ ἐγχειμένων, τότε Χοσρόης ἐχχλησιάσαςτο 
ἀνελογίζετο. καὶ οὖν ὃ KarovAgoc ἐχεῖνος ὃ Ἔφϑαλίτης, ὃς 
διὰ τὴν ἔχ τοῦ κατ᾽ αὐτὸν βασιλέως γεγενημένην βιαίαν μέ΄- 
E» τῇ γυναικὶ προὔδωκε τὸ ὁμόφυλον τοῖς Τούρκοις, οὗτος 
γοῦν (μετανάστης γὰρ ἐν τῷ μεταξὺ ἐγεγόνεε τοῦ χρόνου xoà 
ἐμήδιζεν ἤδη) παρήνεσε βασιλεῖ τῶν Περσῶν τὴν μέταξανιϑ 
οὐδαμῶς ἀποπέμψασϑαι, ἀλλὰ γὰρ καὶ ὠνήσασθαι καὶ τὰ 
ὑπὲρ αὐτῆς μὲν καταϑέσϑαι τιμήματα, ϑεωμένων δὲ αὐτῶν 
τῶν πρέσβεων ταύτην ἀφανίσαι πυρὲ, ὡς ἂν μήτε ἀδικεῖν 
Βδύξῃ, μήτε μὴν βούλεσθαι χρῆσϑαι τῇ ἐκ Τούρκων μετάξῃ- 
καὶ ἡ μὲν μέταξα ἐπυρπολήϑη " αὐτῷξ δὲ ἐς τὰ πάτρια ἤϑηλο 
ἀνεχώρησαν, τῷ γεγενημένῳ ἥχιστα χαίροντες. ἐπειδὴ δὲ τῷ 
Ζ4ιζαβούλῳ τὰ ξυγκυρήσαντα ἔφρασαν, αὐτίκα ὃ ye καὶ ξτέ- 


7. Τούρχοις B., τούτοις vulg. . ἄλλοι τὰ vulg. 1ο. ἔχχλη- 
σιάσας B., ἐχχλησιάσαι vulg. 13. οὗτος H., οὕτως vulg. 17. 


αὐτῶν N., ἄλλων vulg, 18. ddixeiy H., ἀδιχῇ ἐν vulg. 


apud Medos liceret. Disabulus eorum precibus obtemperans permi- 
sit Sogdaitis legationem mittere, cuius princeps fuit Maniach. Pro- 
fecti igitur ad Persarum regem precati sunt, ut liberum illis esset 
sine ullo impedimento apud ipsos serici commercium. Αἱ Persarum 
rex, cui minime hoc gratum erat, ne impune illis esset Persarum 
fines ingredi, responsum distulit in crastinum, deinde alia atque 
alia dilatione iterum usus est. Cum diem ex die traxisset , et ob- 
nixe Sogdaitae peterent et urgerent, Chosroes, consilio convocato, 
deliberavit. Catulfus autem ille Ephthalites, qui propter stuprum, a 
rege uxori suae per vim illatum, gentem Turcis prodiderat et dein- 
de ad Medorum partes transierat, hortatus est Persarum regem , ut 
sericum minime praetermitteret, sed emto eo, pretium traderet; tum 
autem ante oculos legatorum illud in ignem iniiceret, ne iniuste age- 
re, neve Turcorum serico uti velle videretur, Et sericum quidem 
igni crematum est, legati vero haud laeti ad proprias sedes remea- 
runt. Deinde quum Disabulo, quae decreta fuerant, renuntiassent, 
is confestim alia legatione ad Persas usus est, qua rei publicae suae 
€os conciliare studebat. Ubi vero iterum legatio a Turcis advenit, 


E MENANDRI HISTORIA. 297 


oa πρεσβείᾳ ἐχρῆτο ὡς Πέρσας, φιλοποιήσασθαι τὴν κατὰ Α. 6. 568 
σφᾶς πολιτείαν βουλόμενος. ἐπεὶ δὲ ἡ Τούρκων πρεσβεία αὖ- md: á 
Sic ἀφῖχτο, ὃ βασιλεὺς ἅμα τοῖς ἐν τόλεε Περσῶν xai τῷ 
Κατούλφῳ ἐγνωμάτευε, πάντῃ ἀξύμφορον εἶναι Πέρσαις φι- 
514a» ϑέσθαι ὡς Τούρχους " τὸ γὰρ Σκυϑικὸν εἶναι παλέμβο- 
λον. ταύτῃ τοι καὲ παρενεγγύησε δηλητηρίῳ φαρμάκῳ ἐνίους 
διαφϑαρῆναι τῶν πρέσβεων, ὅπως ἀπείποιεν τῆς ἐκεῖσε με- 
τέπειτα παρουσίας. καὶ δὴ οἱ πλεῖστοι τῶν πρεσβευσαμόένων C 
Tovoxo» τῇ περὶ τὴν ἐδωδὴν μίξει τῶν ἀναιρετικῶν φαρμά- 
10xc» αὐτοῦ που τὸν βίον κατέλυσαν, πλὴν τριῶν ἢ τεσσάρων. 
ϑροῦς δὲ ἐφοίτησε Πέρσαις, ὡς διώλοντο τῷ πνιγηρῷ τῶν 
Περσῶν αὐγμῷ τῶν Τούρκων οἱ πρέσβεις, ἅτε τῆς αὐτῶν 
χώρας ϑαμὰ νιφετῷ παλυνομένης, καὶ ἀδύνατον ὃν αὐτοῖς 
ἄνευ κρυμώδους καταστήματος βιοτεύειν, ταύτῃ τοι καὶ GÀ- 
15Àec ὑποτοπήσαντες, ol ys τὴν ἐπιβουλὴν διέφυγον, οὕτω 
ξυμιβὰν εἰς τὴν πατρῴαν ἐπανελθύντες τὰ ἅπερ οἱ Πέρσαι 
καὶ οἵ διεψιϑύρισαν ταῦτα, ὅμως ὃ Διζάβουλος (ἀγχίνους γάρ 
τις χαὲ δεινὸς) οὐκ ἤγνόησε τὸ πραχϑὲν, φήϑη δὲ, ὅπερ καὶ 
5», ὡς ἐδολοφονήϑησαν οἱ πρέσβεις. ἔνϑεν τοιγαροῦν ἡ δυσ- Ὁ 
χλρμέγεια ἤρξατο Περσῶν τὸ καὶ Τούρκων. καὶ λαβόμενος ὁ 
Mavia y , ὃς τῶν Σογδαϊτῶν προεστήκει, τοιοῦδε καιροῦ ξυμ- 
βουλεύει τῷ Διζαβούλῳ, ἄμεινον εἶναι Τούρκοις ἀσπάσασϑαν 


9. ἀναιρετιχῶν Val, αἱρετικῶν vulg. — 14. βιοτεύειν Ἡ., βιο- 
τεῦο» vulg. 21. τοιοῦδε Β., τοῦδε vulg. 


Persarum rex una cum primoribus Persarum et Catulfo censuit, mi- 
nime e re Persarum esse, amicitiam iungere cum Turcis. Omne 
enim Scythicum genus perfidum et mutabile, Quin etiam iussit, ve- 
neficio tolli nonnullos legatorum, ut in posterum aversarentur δά 
suas regiones accessum Sic cvenit, ut fere omnes legati, exceptis 
tribus aut quatuor, mixto cibis letali veneno, sint perempti. Rumor 
ex eo inter Persas dissipatus est, Turcorum legatos nimis calido et sicco 
terrae Persidis situ periisse: quia, cum Turcorum regio crebris nivibus 
contecta sit, non nisi in frigida aéris temperie vivere possent. Quin et 
llli, qui insidias evaserant, quamvis alitersuspicarentur, eandem, quae per 
Persidem percrebuerat, famam quoque apud suos divulgarunt. Sed 
Disabulus, homo callidus et versutus, quae patrata erant, mon 
ignorabat Credebat enim, sicut erat, legatos dolo necatos esse. Hinc , 
inimicitiae Turcorum et Persarum originem ceperunt. Et hanc oc- 
casionem Maniach, qui Sogdaitis praeerat, arripiens, Disabulo per- 
suasit, utilius esse "THarcis omanos colere, et eorum amieitiam am- 
plecti , et ad illos serici commercium transferre, qui illud in fre- 
quentiori usu haberent, quam reliqui homines, seque paratissimum 
esse dicebat Maniach, una cum legatis Turcorum ad eam legationem 


408 EXCERPTA 


A.C.5681& “Ῥωμαίων, xai nag! αὐτοὺς ὦνιον ἀποχομίζειν τὴν uédra- 
E : ξαν, ὡς ye καὶ κατὰ τὸ πλέον τῶν ἄλλων ἀνθρώπων χρωμέ- 
γους. ἑτοιμότατα δὲ ἔχεὶν ἔφη ὁ ανιὰχ καὶ αὐτὸς συνα- 
παίρειν τοῖς πρέσβεσιν τῶν Τούρχων" καὶ ὡς ταύτῃ φίλοι 
ἔσονται ἹΡωμαῖοί τε καὶ Τοὔρκοι. τούτοις δήπου κατανεύσας 
τοῖς ῥήμασιν ὃ “Ζιζάβουλος ἐχπέμπει αὐτόν τὸ καὶ ἑτέρους 
τινὰς ὡς βασιλέα “Ῥωμαίων πρεσβευσομένους, προσρήσεις 
τε ἀποχομιοῦντας καὶ δῶρα μετάξης, ovx ὀλίγον πὶ χρῆμα, 
P.108 καὶ συλλαβάς τινας. τοιάσδε τινὰς ἐπιστολὰς ἐπιφερόμενος 
ὃ ανιὰχ ἀπήρξατο τῆς ὁδοιπορίας. καὶ δὴ ἐς τὰ μάλισταιο 
πολλὴν διανύσας ἀτραπὸν, χώρους τὸ διελϑὼν ἐσόει πλεί- 
στους, ὕρη 18 μέγιστα καὶ ἐγχιγνεφῆ xab πεδία καὶ νώπας, 
λίμνας τὸ καὶ ποταμοὺς, εἶτα τὸν Καύχασον αὐτὸν τὸ ὅρος 
ὑπερελϑὼν, τὸ τελευταῖον ἀφίχετο ἐς Βυζάντιον. καὶ τοίγυν 
εἰς τὰ βασίλεια παρελϑὼν καὶ παρὰ βασιλέα γενόμενος &nar-15 
va ἔπραξο τὼ ὅσα ἕπεται τῷ τῆς φιλίας ϑεσμῷ, τό τς γρώμ- 
μα καὶ τὰ δῶρα ἐνεχείρισε τοῖς ἐς τοῦτο ἀγειμένοις » xai 
Β ἐδεῖτο μὴ ἀνονήτους αὐτῷ γενέσθαι τοὺς τῆς ὁδοιπορίας 
ἱδρῶτας. ἀτὰρ ὃ βασιλεὺς ἀναλεξάμενος διὰ τῶν ξρμηνέων 
V.7310 γράμμα τὸ Σκυϑικὸν ἀσμενέστατα προσήκατο τὴν mQé-ao0 
σβείαν. τοιγαροῦν ἤρετο τοὺς πρέσβεις περὲ τῆς τῶν Τούρ- 
κῶν ἡγεμονίας τὲ καὶ χώρας. οἱ δὲ γε ἔφασαν τέτταρας av- 
2. ὥς γε Β,, ὥστε vulg. 3. dà B., xai vulg. αὐτὸς Gvra- 


παίρειν B., αὐτὸν οὖν ἀπαίρειν vulg. η. πρεσβευσαμένους ed. 
Par. 13. αὐτὸν B., αὐτὸ vulg. 


roficisci, ut Romani et Turci hac conditione fierent amici. His verbis 

sabulus assensus mittit ipsum et quosdam alios, qui legationem 
obirent apud Imperatorem Romanum, eique gratulationes ct dona 
scrici non parvi pretii una cum litteris deferrent. Hanc epistolam 
ferens Maniach in viain se dedit. Cum longum itineris spatium 
confecisset multasque regiones peragrasset, montes praeruptos et un- 
dique nivibus coopertos, loca plana et silvosa, paludes et flumina, 
dcinde Caucasum superasset , Byzantium pervenit, et in regiam in- 
troductus ad Imperatorem accessit. Hic oinnia exsecutus est, quac 
inter socias gentes observari solent, et litteras ct dona in manus tra- 
didit eorum, quorum hoc officium erat, et precatus est, ne sibi irri- 
ti fierent tam longi itineris sudores. Impcrator autem, ubi legit per 
interpretem litteras Scythice scriptas, legationem lubenti animo ad- 
misit. ltaque legatos percunctatus est de Turcorum principatu et 
regione: illi vero responderunt, quatuor apud eos praefecturas , scd 
summum totius gentis imperium penes solum Disabulum esse. Ad 
hacc dixerunt subegisse Ephthalitas cosque tributum pendere coegissc. 
»Omnis igitur, inquit Imperator, a vobis est eversa Ephthalitarum 


E MENANDRI HISTORIA. 299 


τοῖς εἶναε ἡγεμονίας" τὸ δέ γε κράτος τοῦ Ἑύμπαντος &Qvovc A. C. 568 
ἀνεῖσϑαι μόνῳ τῷ “ιζαβούλῳ. πρὸς ys ἔλεξαν, ὡς παρεστή- μα. & 
σαντο xat Ἔφϑαλίτας μέχρε xoi ἐς φόρου ἀπαγωγήν.  ,nà- 
σαν οὖν," ἔφη ὃ αὐτοκράτωρ, ,τὴν τῶν ᾿Εφϑαλιτῶν ἐχποιή- 
ὄἄσασϑαι δύναμιν." πάνυ μὲν ody" ἔλεξαν οἱ πρέσβεις. αὖ- 
Sic ὃ βασιλεύς", κατὰ πόλεις 7 που ἄρα κατὰ κώμας ᾧχουνᾳ 
οὐ ᾿Ἐφϑαλῖται;" οἱ πρέσβεις"  ,ἀστικοὶ, αὖ δέσποτα, τὸ φῦλον." 
»»κὔδηλον οὖν," 2 δὲ ὃ βασιλεὺς, ,ὡς ἐκείνων δήπου τῶν πό- 
Atcoy χύριοι καϑεστήχατε." ,xat μάλα" ἔφασαν. ὃ βασιλεύς" 
το,ρα ἡμᾶς ἀναδιδάξατε ὅση τῶν ᾿Αβάρων πληϑὺς τῆς τῶν 
Τούρχων ἀφηνίασεν ἐπιχρατείας, καὶ εἴ τινες ἔτι παρ’ ὑμῖν; 
tici μὲν, αὐ βασιλεῦ, οἵ γε τὰ ἡμέτερα στέργουσιν ἔτι" τοὺς 
δὲ δήπουθεν ἀποδράσαντας οἶμαι ἀμφὲ τὰς εἴκοσιν εἶναι 
χιλιάδας." εἶτα ἀπαριϑμησάμενοι οἱ πρέσβεις ἔϑνη κατήχοα 
᾿ιο Τούρκων, τὸ λοιπὸν ἠντιβόλουν αὐτοχράτορα εἰρήνην τε Evy-D 
ἐσταναι καὶ ὁμαιχμίαν Ρωμαίοις τὸ καὶ Tovoxotg. προσϑ- 
τίϑεσαν δὲ, ὡς καὶ ἑτοιμότατα ἔχουσε καταπολεμῆσαι τῆς 
Ῥωμαίων ἐπικρατείας τὸ δυσμενὲς, ὅπόσον ἐς τὴν κατ᾽ αὖ- 
τοὺς ἀγελάζονται ἤπειρον. ἐπὲ τούτοις ἅμα TQ λέξαε τὼ 
20yeios ὑψοῦ ἀνατείνας ὃ ἸΠανιὰχ οἵ τὸ ξὺν αὐτῷ ὅρχῳ ἐπι- 
στώσαντο μεγίστῳ, ἢ μὴν ὀρϑογνώμονει διαροίᾳ ταῦτα εἰρῆ- 
σϑαι. πρός ye καὶ κατέχεον ἀρὰς σφίσιν αὐτοῖς, ἔτι γε μὴν 
καὶ τῷ Ζιζαβούλῳ, ἀλλὰξς γὰρ καὶ παντὲ τῷ ἔϑνει, εἴ γε οὐχὲ 
4. ἰδιοποιήσασϑε aut φχειώσασϑε coni. B. 6. χατὰ χώμας Val, 
χατὰ χώμης vulg, καὶ τὰ x. mg. Η. 8. 7 dà B., ἤδη vulg. 10. 


ὅση B., ὡς ἡ vulg. τι. ἀφηνίας ἐν ἐπιχρατείᾳ vulg. , Val. em. 
ὑμῶν vulg. 18. αὐτὰς vulg. ^ 20. τε N., ye vulg. 


tentia.* Adnuentibus legatis, Imperator rogavit: ,,Utrum in urbi- 

us, an vicatim habitabant Ephthalitac?"  ,Gens, o domine, urbes 
colit  ,Ergo, subiecit Imperator, manifestum est, vos omnium 
urbium, quae illorum fuerunt, factos csse dominos.*  ,Sic est, 
Imperator," dixerunt. ,Sed nos docete, quanta sit Ávarum mul- 
titudo, quae vestri imperii frenum excussit, et num pars etiamnum 
vobis subiecta sit.* ,Sunt qui nostro imperio adhuc pareant. Qui 
vero a nobis defecerunt, arbitror esse circiter viginti millia.* Po- 
stremo Imperatori dinumerarunt gentes Turcis subditas. Deinde ab 
eo, ut pax et armorum societas Romanis et Turcis essct, petierunt. 
Áddiderunt, se paratissimos esse, puguare contra omnes, qui Roma- 
nae dominssipni infesti, eos prope ipsorum fines bello appeterent. 
Haec simulafdue pronantiarunt, Maniach, manibus in coelum sub- 
latis, et qui cum ipso erant, iureiurando maximo, sese ex animi 
sui sententia bona fide haec omnia dicere et promittere affirmarunt; 
ni ea vera essent, aut si scientes fallerent, neque ea observarent, 


300 EXCERPTA 


A.C.568:à ἐπηγγελμένα ἀληϑὴ τὸ εἴη xai πραχτέω. οὕτω μὲν οὖν 
Ind.1 τὸ φῦλον οἱ Τοῦρκοι φίλοι ἐγένονμο Ῥωμαίοις, a τῇ καϑ' 
Justini v. «Ὁ $3.» , 
ἡμᾶς οὐχὲ ἄλλως ἐφοίτησαν πολιτείᾳ. 
A.C.569 ἢ. Ὅτι διαϑρυλληϑὲν κατὰ τὴν Τουρκίαν, ὅσοι ayxi- 
1 1nd39y0o, ἦσαν, ὡς Ῥωμαίων ἐνδημοῦσι πρέσβεις καὶ ὡς no-5 
ustini 5 , , 4 4 e , , 
ρεύονται τὴν ἐπὲ τὸ Βυζώντιον ἅμα πρεσβείᾳ Τούρκων, ὃ 
P.:10910» ἐχείνῃ ἐϑνῶν ἡγεμὼν ἐδήλωσε τῷ “ιζαβούλῳ ξὺν ixc- 
τείᾳ, ὡς ἂν καὶ αὐτὸς ἐκ τοῦ σφετέρου τινὰς ἀποστείλαε 
ἔϑνους éni ϑέαν τῆς “Ῥωμαϊκῆς πολιτείας. καὶ τοίνυν ὃ Zi 
ζάβουλος ἐφίετο." καὶ ἕτεροι δὲ προεστῶτες ἐϑνῶν ταῦτα ἐζή-το 
τουν" ὃ δὲ οὐδενὲ ξυνεχώρησε τῶν πάντων, ἢ μόνον τῷ τῶν 
“Χλιατῶν ἡγεμόνι. καὶ οὖν καὶ τοῦτον παρειληφότες οἱ Ῥω- 
μαῖοι διὰ τοῦ λεγομένου ποταμοῦ X2ry *, καὶ ἀτραπὸν δια- 
νύσαντες οὐδαμῶς ὀλίγην, ἐγένοντο κατὰ δὴ τὴν λίμνην τὴν 
ἄπλετον ἐκείγην καὶ εὐρεῖαν. ἐνταῦϑα ὃ Ζήμαρχος ἐνδια-τΆ 
τρέψας ἡμέρας τρεῖς στέλλει Γεώργιον, ὃς ἀνεῖτο ἐς τὴν τῶν 
Β ἐπιτομωτέρων συλλαβῶν ἀπαγγελίαν. προδηλώσοντα τῷ βα- 
σιλεῖ τὴν σφῶν αὐτῶν ἐκ Τούρχων ἐπάνοδον. xai οὖν ὃ 
Γεώργιος ἅμα Τούρχοις δέχα πρὸς τοῖς δύο ἀπήρξατο τῆς 
ἐπὶ τὸ Βυζάντιον ὅδοῦ, ἀνύδρου τὸ μάλα οὔσης καὲ πάντῃχο 
ἐρήμου, ὕμως δ᾽ οὖν ἐπιτομωτέρας. ὃ δὲ Ζήμαρχος κατὰ, 
δὴ τὸ ψαμαϑῶδες τῆς λίμνης παροδεύων ἐπὲ ἡμέρας δέχα 
5. ἐγδημοῦσε N., ἐνδήμους vulg. 7. ἐχείνῃ N., ἐχείνης vulg. 


10. égítro N., égíxero vulg. ἑτέροις vulg. 15. εὐροέαγ 
vulg. —Jaxartes fluvius, lacus Aral. N. 


sibi ipsis et ipsi Disabulo totique genti diras sunt imprecati. Ad 
hunc modum gens Turcica Romanis amica est facta. 

8. Postquam fama ad finitimas Turciae gentes pervenerat , le- 
gatos Romanorum advenisse, eosque una cum Turcorum legatis By- 
zantium redire, eius regionis dux Disabulum supplex oravit, ut 
reipublicae Romanae visendae gratia sibi quoque legatos mittere 
liceret. Quod Disabulus non recusavit. Sed quum aliarum quoque 
gentium duces idem peterent, nulli alii, quam soli Chliatium duci, 
concessit. Itaque hunc etiam Romani assumentes, traiecto flumine 
Oich, haud breve viae spatium emensi , ad illam ingentem et latam 
paludem pervenerunt. Hic Zemarchus tres dies commoratus, mittit 
Georgium, cui munus breviores epistolas perferendi delatum erat, 
ut Imperatori legatorum a Turcis reditum significaret. Georgius igi- 
tur cum duodecim Turcis desertam quidem et inaqu , sed bre- 
viorem viam Byzantium versus ingressus est. Zemar autem per 
arenosa paludis iter faciens per duodecim dies , loca praerupta prae- 
tergressus,, attigit ripas non solum fluminis Hichi, sed etiam Daicbi, 
et rursus pcr alias paludes ad Attilam pervenit, inde ad Uguros, 


d 


E MENANDRI HISTORIA. 3o1 


xai δύο, δυσβάτους τό τινας χώρους παραμειψάμενος, ἐγέ- A. C. 569 
γεῖο κατὰ τὰ ῥείϑρω τοῦ Ἴχ, ov μὴν ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸν [πἰ. 5 
Δαῖχ, καὶ διὰ λιμνῶν ἑτέρων αὖϑις ἐς τὸν ᾿“ττίλαν * πάλιν Iust 5 
ὡς Οὐγούρους, ol δὴ καί σφισιν ἀπήγγειλαν, ὡς εἰς τὰ n£giC 
5róv Κωφῆνω ποταμὸν ἐς τὰ λάσια τέσσαρες χιλιάδες Ileg- 
σῶν ἐπιτηροῦσι προλελοχισμένοι, ὡς ἄν χειρώσονται παριόν- 
τας αὐτούς. ταύτῃ τοι ὃ τῶν Οὐγούρων ἡγούμενος, ὃς διέ- 
σωζεν ἐκεῖσε τοῦ “Ζιζαβούλου τὸ κράτος, πληρώσας ὕδατος 
ἀσχοὺς παρέσχετο τοῖς περὲ Ζήμαρχον, dg ἂν ἔχοιεν ὅϑεν 
ιούδρεύσοιντο διὰ τῆς ἀνύδρου ἰόντες. εὗρον δὲ xai λίμνην, 
καὶ παραμειψάμενοι τὸ μέγα τοῦτο ὑδροστάσιον ἀφίκοντο ἐς 
ἐχείνας τὰς λίμνας, ἐν αἷς ἐπιμιγνύμενος ἀπόλλυται ὃ Ko- 
φὴν ποταμός. ἐξ ἐκείνου δὴ τοῦ χώρου πέμπουσι διοπτῆρας 
προδιασχεψομένους, εἶγε ὡς ἀληθῶς οἱ Πέρσαι ἐνεδρεύουσιν" 
150] δὴ ἀνιχνεύσαντες ἀπήγγειλαν μηϑένα ἰδεῖν. ὅμως ξὺν με- Ὁ 
ytoro φόβῳ ἀφίκοντο ἐς ᾿Αλανίαν, κατὰ τὸ μᾶλλον δεδιότες 
τὸ φῦλον τῶν Ὀρομοσχῶν. | 
9'. Ὅτι γενόμενοι ἐν "Αλανίᾳ παρὰ Σαρώδιον τὸν ἐκεί- 
γὼν ἡγεμόνα, καὶ ἅμα τοῖς ἑπομένοις Τούρκοις dagorrgoat Y. 4 
Δλοβουλόμεγοι, ὃ Σαρώδιος τὸν μὲν Ζήμαρχον xai τοὺς ἑπομέ- 
γους ἐδέξατο ἀσμένως, τοὺς δὲ δὴ πρέσβεις τῶν Τούρχων 
ἔφασχε μὴ πρότερον τῆς ὡς αὐτὸν εἰσόδου τυχεῖν, 7 κατα- 
2. 3. 5. Iemba, lIaik, Volga (Ethel) , Kuma, fluvii. N. 3. dia 


λειμνὼν H., διάλεμνον vulg. 4. Οὐτιγούρους et 7. OUtiyovQuy 
coni. N. 6. παρεόντας Cantockl, παρόντας vulg. 7.6 om. vulg. 


qi Romanos monuerunt, in densis et arboribus consitis locis circa 
ophenem flumen latere in insidiis collocata Persarum quatuor mil- 
lia, qui praetereuntes eos captivos facerent. Ugurorum dux, qui 
illic ex auctoritate Disabuli imperium habebat, utres aqua imple- 
vit et praebuit Zemarcho et eius comitibus, ut, cum per deserta 
irent, haberent unde aquarentur. Invenerunt et paludem et ma- 
gnum illud stagnum praetergressi, pervenerunt id eas paludes, in 
quas immixtus Cophen ainnis sese effundit. Ex eoloco mittunt qui 
explorarent, an verum esset, Persas in. insidiis esse. Hi iisdem to- 
tam regionem perscrutati renuntiarunt, se neminem vidisse. Nihilo 
secius in Álaniam magna cum trepidatione, propterea quod metue- 
bant gentem Oromoschorum , properarunt. 

9. Quum in Alaniam pervenissent, et Sarodium, Alanorum du- 
cem, una cum Turcis adire vellent , Sarodius quidem Zemarchum et 
qui cum eo grant benigne et comiter excepit, sed Turcorum lega- 
tos prius, dii. arma deposuissent, in suum conspectum venire no- 
luit, Maximo igitur inter ipsos super hac rc orto et continuato per 
tres dies certamine , dissidentium arbiter fuit Zemarchus. Tandem, 
armis depositis, ut Sarodio placuerat, eum adierunt. Sarodius au- 


302 EXCERPTA 


A.C. 569 θεμένους τὰ ὅπλα. τοιγάρτοι καὶ ἅμιλλα αὐτοῖς ἐγένετο περὲ 
οὐδ βτούτου ἐπὲ ἡμέρας τρεῖς, καὶ Ζήμαρχος ἦν τῶν φιλογεικουμε ἐ-- 
yov» διαιτητής. τέλος ἀποϑέμενοι τὰ ὅπλα οἱ Τοῦρκοι, ὡς ΣΣω- 
ρωδίῳ ἐδόκει, ὡς αὐτὸν ἐσεφοίτησαν. ὁ δὲ δὴ Σαρώδιος παρεν 
γύησε τοῖς περὶ Ζήμαρχον διὰ τῆς τῶν Π]ιγδιμιανῶν ἀτραποῦ 5-5 
κιστα ἰέναι, τῷ κατὰ τὴν Σουανίαν τοὺς Πέρσας ἐνεδρεύειν - 
ἄμεινον δὲ εἶναι διὰ τῆς λεγομένης Ζαρεινῆς ἀτραποῦ οἴκοε 
Ρ.τιοἀποχωρεῖν. ταῦτα ἐπεὶ ἔγνω ὃ Ζήμαρχος, διὰ τῆς Πινδιμεα.-- 
γῆς ἔστειλεν ἀχϑοφόρους δέχα μέταξαν ἐπιφερομένους, ἀπα-- 
τήσοντας Πέρσας τῷ προεχπεμφϑῆναι τὴν μέταξαν καὶ προ-το 
τερῆσαι τῇ ὅδῷ, ἐκ τούτου τε ὑποτοπῆσαι ὡς ἐς τὸ αὔριον 
παρέσται xai Ζήμαρχος. καὶ οἱ μὲν ἀχϑοφόροι ᾧχοντο ἀπε-- 
ὄντες, ὃ Ζήμαρχος δὲ διὰ τῆς Ζαρεινῆς παρεγένετο ἐς ᾿ψε- 
λίαν, τῇ ΙΜινδιμιανῇ χαίρειν εἰπὼν, ἐς τὰ εὐώνυμα τε £a- 
σας αὐτὴν, 4j ἐπίδοξοι ἦσαν ἐπιϑήσεσϑαι οἱ Πέρσαι. xat 5 
ἧκεν ἐς τὸ "Poyezógtov , εἶτα κατὰ δὴ τὸν Εὐξεινον Πόντον, 
εἶτα ναυτιλίᾳ χρησάμενος ἐς Φᾶσιν ποταμόν" πάλιν ἐς Τρα- 
Β πεζοῦντα. οὕτω τε δημοσίῳ ἵππῳ ἐς Βυζάντιον παρὰ βασι- 
λέα εἰσελϑὼν ἔφρασε τὸ πᾶν. Ζημάρχῳ μὲν οὖν ἐν τοιοῖσδε 
ἔληξεν ἢ πορεία καὶ ἀποπορείας éni Τούρκους. 20 
cA.C.565 γ᾽, Ὅτι “Αβάρων καὶ Φράγκων -σπεισαμένων πρὸς ἀλλή- 
Iustini ; λοὺς , καὲ τῆς εἰρήνης ἐμπεδώτατα ἐχούσης, ἐσήμηνεν 0 Βα- 
ἑανὸς Σιγισβέρτῳ τῷ τῶν Φράγκων ἡγεμόνι οἷα λιμῷ πιεζο- 
μένης αὐτῷ τῆς στρατιᾶς, καὶ ὡς χρεὼν εἴη βασιλέα καϑε- 


5. Misimiani Agathiae. N. 9. ἐπιφερομένους, ἀπατήσοντας B., 
ἀποφερομένους, ἐπαντήσοντας vulg. 17. εἶτα dcl. N.— χρη- 
σάμενος mg. H., χρησάμενοι vulg. — 20. ἐποπορεία coni. B. 


tem monuit Zemarchum , ne per Mindimianos iter faceret, propter- 
ea quod Persae circa Suaniam in insidiis essent: consultius faceret, 

* si per Darinem iret. lis cognitis, Zemarchus per Mindimianam de- 
cem equos misit, scrico onustos, qui Persas fallerent, quasi sericum 
praemissum esset, et ipsi praeirent , unde coniicerent, Zemarchum 
crastino die secuturum. Et hi quidem profecti sunt. Zemarchus vero 
perDarinem in Apsiliam venit, Mindimiana ad laevam relicta, (hac 
enim parte suspicio erat Persas insidias struere,) et Rogatorium accessit, 
deinde ad Pontum Euxinum, et navibus usus usque ad Phasin, tum 
'Trapezuntem pervenit, unde equo publico Byzantium ad Imperato- 
rem delatus, illi omnia narravit. Hic igitur profectio et reditus 
Zemarchi fincm accepit. 

10. Quum Avares et Franci foedera invicem sanxlent , et pex 
firma inter eos esset, Baianus, Ávarum dux, significavit Sigisberto, 
Francorum duci, suum exercitum commcatus inopia laborare. Dece- 
re eum, qui rex csset et inter suos, minime negligere exercitum sibi 


E MENANDRI HISTORIA. 3o3 


στῶτα, καὶ πρός ys αὐτόχϑονα, μὴ ztgudely στράτευμα ἔν- c.A.C.505 
cuordor. ἔφασχε δὲ, ὡς, εἴγε ἐπιῤῥωώσει τῶν ᾿Αβάρων τὸ qud. 3 i 
στρώτευμα τοῖς ἀναγχαίοις, οὐ πλέϑν ἢ τρεῖς ἡμέρας αὐτοῦ 
ἐνδιατρύψεε, εἶτα ἀπαλλαγήσεται. ταῦτα ἐπειδὴ ἀπήγγελτο ἃ 
δτῷ Σιγισβέρτῳ, παραχρῆμα Ó ys GÀevga τὸ ἔστειλδ τοῖς 
᾿Ἄβώροις καὶ ὄσπρια καὶ δίς καὶ βόας. 
ια΄. Ὅτι ᾿Αλβούιος ὃ τῶν “ΤΠυγιβάρδων μόναρχος (οὐλ 6. 566 
γὰρ αὐτῷ ἀπέληγεν ἡ πρὸς Κονιμοῦνδον ἀπέχϑεια, ἀλλ᾽ apri 
παντὸς τρόπου ᾧετο δεῖν καταστρέψασϑαι τὴν τῶν Γηπαύίδων 
Ιοἐπιχράτειαν) ταὐτῇ τοι πρέσβεις ἐξέπεμψεν ὡς τὸν Βαϊανὸν, 
ἐς ὁμαιχμίαν παρακαλῶν. παραγενομένων δὲ τῶν πρέσβεων, 
ἠντιβόλουν μὴ περιϊδεῖν σφᾶς ὑπὸ Γηπαίδων τὰ ἀνήκεστα 
πεπονϑύτας, μάλιστα καὶ “Ῥωμαίων τῶν ἄγαν ἐχϑίστων 
βάροις συμμαχούντων τοῖς Γήπαισιν. ἐδίδασχον δὲ, ὡς οὐ 
15xara τοσοῦτον πρὸς Γήπαιδας τὸν πόλεμον ἀναῤῥίψωσι, xa-D 
ϑύσον ἸΙουστίνῳ μαχήσονται, βασιλεῖ τῷ τῶν ᾿Αβάρων ἔϑνει 
ἐς τὰ μάλιατα δυσμενεστάτῳ γε ὄντι, ὃς παρωσάμενος τὰς Iov- 
στινιανοῦ τοῦ μητραδέλφου σπονδὰς πρὸς ᾿Αβάρους ἐκ πολ- 
λοῦ γεγενημένας τῶν εἰωϑότων ἐστέρησε. προσετίϑεσαν δὲ, 
2006, εἴ γε ἔσοιντο ἅμα “Ἰογγοβάρδῳα, ἀκαταμάχητοι γενή- 
σονταΐ πως, καὶ ὡς καταστρευόμενοι ἤδγπαιδας τοῦ T6 πλού- 
του σφῶν, ἔτι γε μὴν καὶ τῆς ἐχείνων κοινῇ χρατήσουσι yo- 
ρας, χαὶ ὡς 9 Σκυϑία τὸ λοιπὸν αὐτοῖς εὐημεροῦσί γε ἐς 
ἀεὶ, xai μὲν οὖν ἡ Opuxg αὐτὴ ἔσται εὐεπίβατος, καὶ 


8. Χονιμοῦὔντον vulg 23. εὐημεροῦσί H, , εὐημεριοῦσί vulg. 


foedere coniunctum.  Promittebat autem , si exercitum Ávarum nc- 
cessariis rebus recreassct, se tertio die castra moturum, ncque diu- 
tius in his locis commoraturum. Hacc ubi Sigisberto sunt nuntiata, 
statim farinam, legumina, oves et boves ad Avares misit. 

ι1. Alboinus, Longobardorum rex, qui inimicitias, quas cum 
Cunimundo, Gepidarum rege, exercebat, minime deponebat, sed qua- 
eunque ratione Gepidarum opes sibi cvertendas ducebat, Itaque 
legatos ad Baianum misit, quibus eum ad armorum societatem adhor- 
tabatur. Legati cum advenissent, precibus cum Baiang agebant, nc se 
contemneret, qui nefanda omnia a Gepidis passi essent, pracsertim 
quum etiam Romani, Ávarum genti quam infestissimi, Gepidas bello 
iuvassent, Neque tam in Gepidas bello ferri dicebant, quam contra Iu- 
ttinum pugnare cuperent, rcgemAvarum genti inimicissimum, qui foedera 
cum Iustiniano, eius avunculo, iam pridem transacta pro niliilo habens 
Ávares consuetis muncribus privarct, Adiccit, si cum Longobardis se 
coniungerent, fore, ut invicti cessent, et, Gepidis exterminatis, eo- 
rum opibus ct regione communiter potirentur. Tum pacatis ct con- 
iunctis ipsis facile fore Scythiam et ipsam Thraciam occupare, et 


3o4 / EXCERPTA 


A.C.566ánAdg ξὺν οὐδενὶ πόνῳ ἔχ γειτόνων Ópugiusvos τὴν "Pouasc— 
Ind. 14 ων χαταδραμοῦνται, καὶ ὡς ἄχρις αὐτοῦ γε δή που τοῦ Βυ-- 
ἴω "Lavríov ἐλάσουσιν. ἔφασκον δὲ οἱ τῶν “ογγιβάρδων πρέ-- 
σβεις, ὡς xai συνοίσει τοῖς ᾿Αβάροις τὴν πρὸς Ῥωμαίους 
P.111 ἀσπάσασϑαι μάχην" ἢ γὰρ ἄν ἐκεῖνοι προτερήσουσι, xai &x5 
παντὸς τρόπου καϑελοῦσι τὴν ᾿βάρων δύναμιν, ὅπου καὶ γῆς 
ευγχάνουσιν ὦντες. 
i. Ὅτι ὃ Βαϊανὸς τοὺς τῶν “Πογγιβάρϑων πρέσβεις δε-- 
Ἐάμενος ἐδόκει τούτους περιφρονεῖν, τῷ βούλεσϑαί γε αὐτὸς 
κερδαλεώτερον ϑέσϑαι ὡς αὐτοὺς τὴν συμμαχίαν, καὶ n8üic 
μὲν τὸ μὴ δύνασθαι, πῇ δὲ τὸ δύνασϑαι μὲν προΐσχετο, 
μὴ βούλεσϑαε δέ. ξυγελόντα δὲ εἰπεῖν, ἅπαντα τρόπον 
B ἀπάτης τοῖς δεομέγοις ἐπισείσας ἔδοξε μὲν πείϑεσθαι μόλις, 
V.250Ux ἄλλως δὲ 7 εἰ τὸ δεκατημόριον τῶν τετραπόδων ándáv- 
των, ὅσα παρὰ “Φογγιβάρδοις ὑπῆρχεν, αὐτίκα κομίσαιντο,τ5 
καὲὶ ὡς, εἰ γένοιντο καϑυπέρτεροι, ἥμισυ μὲν τῆς λείας ξξου- 
σιν αὐτοὶ, τὴν δὲ τῶν Γηπαίδων χώραν εἰς τέλεον. ἃ δὴ 
καὶ ἐγένετο. καὶ ἐχώρουν Τήπαισι πολεμήαοντες. ἐπειδὴ 
δὲ ἐπύϑετο Κονιμοῦνδος, λέγεται δείσας, ὡς καὶ αὖϑις παρὰ 
βασιλέα Ἰουστῖνον ἔπῳωνε πρέσβεις, καὶ ὡς οὐδὲν ἧττον, ἤτο 
πρότερον, Me s οἱ τοῦ κινδύνου ixértve, xai πάλιν 
εὸ Σίρμιον καὶ τὴν εἴσω Ζράου ποταμοῦ χώραν ἐπηγγέλλετο 
3. ἐλάσουσι Ἡ., ἐχλάβουσε vulg. — .foyyopdodu» vulg. 9. αὖ- 


τὸς B., αὐτὸν vulg. 10. αὐτοὺς N., αὐτῇ vulg. — 14. εἰ add.N. 
19. ἐπεέϑετο vulg. 


ex vicinis locis moventes minimo negotio Romanorum regiones ar- 
mis percurrere et Byzantium usque ferri. Dixerunt quoque Longo- 
bardorum legati, Avaribus expedire Romanos ultro bello petere: alio- 
quin enim illos praeventuros, et quoquo terrarum Ávares constite- 
rint, eos persecuturos et quacumque ratione deleturos. 

12. Baianus legatos quidem Longobardorum excepit, sed eos 
parvi facere decrevit, ut ea ratione conditionibus, quae suis ratio- 
nibus utiles essent, ad armorum societatem secum contrahendam 
pelliceret. Et modo se non posse, modo posse, iactabat, sed nolle. 
Cumque se precantes omni fraudis genere, ut breviter dicam, con- 
cussisset, tandem eorum petitioni assentiri videbatur, sed non alia 
conditione, quam si decimam partem quadrupedum, quae tunc tem- 
poris apud Longobardoe essent, confestim acciperet, si superiores 
evaderent, dimidium manubiarum et tota Gepidarum regio eius iuri 
cederet. Atque haec cum ita conventa essent, bellum inferre Ge- 
pidis deinceps instituerunt. Quae ubi Conimundus intellexit , dici- 
tur timore perculsus legatos quoque misisse ad Iustinum Imperato- 
rem, et eum esse obtestatus, ut non minus, quam antea, in par- 
tem periculi veniret, Tum rursus, se illi Sirmium et omnem regi- 


E MENANDRI HISTORIA. 3o5 


δώσειν, αἰδώς τὸ αὐτὸν οὐχ εἶχεν ἤδη περὶ τῶν αὐτῶν ὅ- A.C. 
μωμοχότα ἅπαξ καὶ τοῖς Ópxoig οὐχὲ ἐγχκαρτερήσαντα. διὸ EA 
δὴ xai βασιλεὺς Ἰουστῖνος εὖ εἰδώς τε καὶ τεχμαιρόμενος C 
τοῖς φϑάσασιν, ὡς Κονιμούνδῳ ἔνεστι πίστεως οὐδὲν ὁτιοῦν, 
Βἰνήνασθαι μὲν οὔ τε ὥετο χρῆναι τὴν ξυμμαχίαν, ἀναβολῇ 
δὲ ὅμως παρεχρούσατο τοῦ βαρβάρου τὴν αἴτησιν" ἔφη γὰρ, 
εἷς διεσχεδασμένα τὰ Ῥωμαϊκὰ ὑπάρχει στρατεύματα, ξὺν 
σπουδῇ δὲ ὡς οἷόν τέ ἐστιν ἀϑροίσας αὐτίχα ἐχπέμψοι. ἀ- 
κήχοα δὲ περὲ Κονιμούνδου καὶ τοιάδε, imo δὲ οὐ πιστά" 
toÀ/«» γὰρ ὠναιδὲς ὑπῆρχε τὸν παρασπογνδήσαντα περὲ τῶν αὖ- 
τῶν δεῖσϑαι καὶ πάλιν. λέγεται δὲ, ὡς καὶ “1ογγίβαρδοι τη- D 
γιχαῦτα ἐπρεσβεύσαντο παρὰ Ἰουστῖνον, xai ὅτι Γήπαιδας 
τῆς ὡς Ῥωμαίους ἀγνωμοσύνης πλεῖστα ὅσα κατηγορήσαντες, 
τὴν ἐχ Ῥωμαίων μὲν ϑηρώμενοι συμμαχίαν ἥνυσαν οὐδὲν, 
᾿ιδχκατεπράξαντο δὲ ὅμως πρὸς τοῦ βασιλέως μηδὲ ἑτέρους τῆς 
Ῥωμαίων ἀπολαῦσαι ἐπικουρίας. 
ιγ΄. Ὅτι Βαϊανὸς ὃ τῶν ᾿Αβάρων ἡγούμενος, ἐν ᾧ χρόνῳ. A.C.568 
τὸ Σίρμιον ἠβούλετο πολιορχήσειν, Βιταλιανὸν τε τὸν ἑρμηνέα "n ^ 
καὶ Κομιτῶν εἶχεν ἐν δεσμοῖς. ἄμφω γὰρ τὼ ἄνδρε τούτω 
Δο]ουσεῖνος 0 βασιλεὺς ἠδὴ στείλας ὑπᾷρχεν ὡς αὐτὸν, αἰτή- 
σοντας αὐτοῦ, ὡς ὧν ἅττα διαλεχϑείη γε αὐτοῖς. ὃ δὲ παρὰ 
τὸν κοινὸν τῶν πρέσβεων ϑεσμὸν εἧμεν ἐν δεσμοῖς. 
11. χαὶ B., μὴ vulg. 12. Ἰουσεῖνον Ν., Ἰουστίνου vulg. 7Τήπαι- 
δὲς vulg. — 20. αἰτήσαντες vulg. 21. érta ἐγχαλοίη διαλ. coni. N. 


onem, quae intra Dravum fluvium est, concessurum esse pollicitus 
est. Neque pudore afficiebatur, quod idem iam semel iurasset, π- 
que iureiurando stetisset. Ex quo cum Imperator perspiceret ct 
coniiceret ex his, quae evenerant, nihil inesse Conimundo fidei, 
minime quidem illi denegandum auxilium, sed dilatione et procra- 
stinatione petitionem eius ducendam existimavit. Respondit enim, 
per varias provincias dispersos esse Romanorum exercitus: cum ce- 
eritate et studio illos coacturum et quam citissime suppetias missu- 
rum. Haec quoque mihi de Coniinundo audita: sed minime verisimi- 
lia videntur. Mihi enim satis impudens videtur is, qui cum foedera 
ruperit, eadem rursus petit. Dicitur vero, non solum tunc temporis 
Longobardos legatos ad lustinum misisse, sed quavis ratione cos 
Gepidas apud Romanos ingrati erga illos animi insimulatos esse, quo 
magis ipsi auxilio digni viderentur, sed nihil profecerunt. Hoc tamen ab 
Imperatore consecuti sunt, ut neutra gens a Romanis auxiliis iuvaretar. 

13." Baianus quo tempore de obsidendo Sirmio cogitabat, Vi- 
tallianum interpretem et Comitan in vincula coniecit. Hos autem 
duos viros lustinus Imperator dudum ad illum miserat , ut aditum 
ad colloquendum cum illo de quibusdam rebus peterent. 1s autem 
contra fas et commune íus gentium eos in vinculis habuit. 


Dexippus , BEunapius etc. 20 


3o6 EXCERPTA 
f A.C. 569; ιδ΄. Ὅτι d. Βαϊανὸς μετὰ τὴν v&tyouay(ay στέλλει τινὰς 


[πὰ. ἀμφὲ τῆς εἰρήνης διαλεχϑησομένους. ἔνιοι δὲ τῶν ἐν ZXig- 
m "i μίῳ ἀνὰ τὸ ἡλίβατον τοῦ βαλανείου; ὃ δῆτα τῷ δήμῳ ἐτύγ- 

' — gave» ἀνειμένον, ἐπὲ κατασκοπῇ τῶν πολεμίων κατὰ τὸ σύν- 
ηϑες ἐνιζάνοντες, καὶ ὃν ἀπόπτῳ καραδοχοῦντές τε καὶ ϑεώ-ϑ 
μενοι εἴ που ἐπήλυσις ἔσται βαρβαρικὴ, ὡς κατενόησαν τοὺς 
τῶν ᾿Αβάρων ἀγγελιαφόρους ἤδη προσιόντας, τῷ μήκει τῆς 
ἀτραποῦ ἀποπλανηϑέντες καὶ οὕπω κατεγνωκότες τὸ ἀχριβὲς 
ὑπετόπησαν εἶναν πληϑὺν ᾿Αβαρικὴν, ἐδήλωσαν τε αὐτίκα, 
καὶ τὸ σημεῖον καθεῖλον. ὃ δὲ Βῶνος πρὸς τοῦτο δυσχερά-το 
vag σαφέστερον ἔσπευσε καταμαϑεῖν τἀληθές. γνοὺς δὲ ὀλέ- 
γους εἶναι τοὺς ᾿Αβάρους καὶ βούλεσθαί οἱ ἐπικηρυκεύσασϑαι, 

B ἐξέπεμψο καὶ αὐτὸς τοὺς ποιησομένους τὰς καταλλαγὰς ἐς τὼ 
ἔξω τοῦ τείχους. ἔτι γὰρ ἐκ τοῦ ἕλκους περιώδυνος ἦν, καὶ 
6 Θεόδωρος ὁ ἰατρὸς οὐκ εἴα τὸν στρατίαρχον ἐν φανερῷιϑ 
γίγνεσϑαι τοῖς ἐναντίοις. εἰκὸς γὰρ μηδὲ ἔφασκε τοὺς πολε- 
μίους ὡς ἐβλήθη. εἰ δὲ τοῦτο κατάδηλον ἔσται αὐτοῖς, τότϑ 
ἀνάγκη μὴ ὑποχρύπτειν, ὡς ἂν μὴ ὑπόνοια γένηταί σφισε 
τοῦ ἀποβεβιωκέναι αὐτόν. οἱ δὲ, ἐπεὶ ἕτεροι περὶ τῆς εἰρή- 
νὴς ἦλθον διαλεχϑησόμενοι καὶ οὐχὲ αὐτὸς, ὑὕπενόησαν, ὡςο 
διώλετο ὃ στρατηγὸς, καὶ αὐτῷ ἐθέλειν ἔφασκον ἔν συνου- 
σίᾳ γενέσϑαι. τότε ὃ ρῤδωρος, τοῦ συνοίσοντος εὖ μάλι- 


6. ἐπήλυσις H., ἐπίλυσες vulg. 16. μηδὲ] μηδὲ εἰδέναι B. 
τοῖς πολέμοις (sic) H. 


1j. Baianus post murorum oppugnationem misit, qui de 
pace agerent. Nonnulli ex his, qui Sirmii erant, ad summum fa- 
stigium balnei, quod populi usui erat destinatum , ad speculandos 
hostes, ut moris est, ascenderunt. Hi ex specula circumspicientes, 
si qua barbari eruptionem facerent, adverterunt Ávarum nuntios, 
qui iam se in viam dederant, e longinquo per iter vagantes. Hos 
cum certo dignoscere non possent, suspicati sunt, esse ex hostium 
exercitu. Itaque illico signo dato adventum eorum nuntiaverunt. 
Αἱ Bonus, cum illi iu dubio haereret animus, re diligentius ex- 
plorata, cognovit barbaros esse parvo numero, et pacis conditiones 
esse laturos. Itaque et ipse misit, qui extra muros cum illis collo- 
quis sererent. Decumbebat enim ex vulnere, neque illi per Theo- 
orum medicum licebat hostibus obviam ire. Neque vero hostes eum 
vulneratum esse scire suspicabatur. Nam si id rescissent , tum non 
amplius illi latendum esse dixit, ne suspicionem iniiceret, ducem e 
vivis excessisse. Sed hostes ubi viderunt alios, qui de pace disce- 
ptarent, venire, suspicati sunt, ducem periisse. Ttaque colloquium 
coram eo fieri velle dixerunt. Tunc Theodorus, qui quod utile 
foret, praecipue spectabat, dixit non iam tempus postulare, ut dux 


E ΜΕΝΑΝΡΆΙ HISTORIA. 3o7 


στα στοχασάμεγος, ἔλεξεν, ὡς τὸ λοιπὸν οὗ χρεὼν amoxQv-f. A.C.569 
πτεσϑαε τὸν στρατηγὸν, μᾶλλον μὲν οὖν ἐς τὰ ἔξω ἱέναι τῆς Πα αι 5 
πόλεως καὲὶ ἐς ὄψιν γίνεσϑαι τῶν βαρβάρων. xai gaguaxq C 
τινὲ 10 BÀxog περιστείλας ἀφίησιν αὐτόν. καὶ δὴ προελϑὼν 
5ó Βῶνος, ἀγχοῦ τε τῶν βαρβάρων γενόμενος, ἐφάνη aquot. 
τῦτε οἱ πρέσβεις τοιάδε ἀμοιβαίῳ τῷ λύγῳ ἔφασαν" ,,.ταῦτα 
ἡμῖν, αὖ Ῥωμαῖοι, διαλεχϑῆναι πρὸς ὑμᾶς ὃ τῶν ᾿Αβάρων 
ἐχέλευσε δεσπότης" μή uot μέμψιν τινὰ ποιήσασϑαι πόλεμον 
ἀραμένῳ" ὑμεῖς γὰρ πρῶτοι τὴν αἰτίαν τοῦ πολέμου δεδώ- 
ἴοχατε. πολλοῖς γὰρ πύνοις ὁμιλήσας, καὶ ἀποδημίας οὐχ ἧἥκι- 
στα ποιησάμενος, μόλις ἐχειρωσάμην ταύτην τὴν χώραν, xai V.-6 
ὑμεῖς ἀφείλεσϑέ μοι βιαίως αὐτήν. πρὸς τοῖς καὶ τὸν Οὐ- Ὁ 
σδηβαδον τῷ τῶν δορυαλώτων ἀνήχοντά μοι νόμῳ ἔχετε λα- 
βόντες. ἀλλὰ γὰρ καὶ ὕβρεις ἐς τὰ μάλιστα πικρὰς ὃ καϑ' 
ιδύμᾶς κατέχεξ μοι βασιλεὺς, οὐ μόνον ἅπαξ y δὶς, ἀλλὰ 
xai πολλάχις" τῶν δεύντων τὸ οὐδὲν ἠβουλήϑη διαπράξα- 
σϑαι. εἰ τοίγυν τοιαῦτα πρὸς ὑμῶν ἠδικημένος τοῖς ὅπλοις 
ἐχρησάμην, οὐδαμῶς ὑπάρχω μεμπτέος. καὶ νῦν οὖν εἴ ya 
βούλεσθε περὶ σπονδῶν τε καὶ εἰρήνης ἡμῖν ϑέσϑαι Aoyovc, 
λοδτοιμότατα ἔχομεν" ἐν ὑμῖν τὸ κείσϑω προτιμῆσαι τὸ συνοῖ- 
σον xai τὰ εἰρηναῖα πρὸ τοῦ πολέμου ξλέσϑαι." πρὸς ταῦ- 
τα ἀπεχρένατο ὃ Βῶνος" πρότερον μὲν ἡμεῖς οὐκ ἠρξάμεθα 
πολέμου: οὐδὲ γὰρ xa9' ὑμῶν ἠλάσαμεν. ἐς τοὐναντίον 


15. ἡμᾶς valg. μοι] μου Β. — 18. μεμπτέος Ἡ., πεμπτέος vulg. 


domi in occulto se contineret, sed potius, ut extra civitatem prodi- 
ret, et in conspectum barbarorum veniret. ltaque vulnere unguen- 
to illito, Bonus a medico dimissus cum barbaris convenit. Tunc le- 
gati mutuo sermone, huiusmodi verbis sunt usi: ,,Avarum dominus, 
o Romani, apud vos haec proponere iussit. Ne illi succenseretis, 
si contra vos bellum suscepit. Etenim priores bello causam dedi- 
stis. Multis exhaustis laboribus et non minoribus itinerum fatiga- 
tionibus toleratis vix istam, inquit, regionem ceperam, cum mihi 
illam vi eripuistis. Praeterea Usdebatum, qui iure captivorum domi- 
nio meo cesserat, mibi ereptum retinetis, Multas quoque alias 
acerbas contumelias in me effudit Imperator vester, neque id semel 
, atque iterum , sed saepius, neque quicquam eorum, quae iusta erant 
et aequitati consentanea, facere voluit. ltaque si tot tantisque in- 
iuriis et damnis a vobis affectus et lacessitus, armis sum usus, in 
nullo sum reprehendendus. Quod si vultis nunc etiam de foedere 
et pace nobiscum verba facere, prompto animo id faciemus. Vestri 
igitur arbitrii est, quod expedit, praeoptare, et pacem bello prae- 
ponere" Ad quae Bonus respondit: ,Priores quidem nos minime 
occepimus, aut in vos grassati sumus; 6 contrario tu prior 


308 | EXCERPTA 


f. A.C.569ày οὖν σὺ κατὰ τῆς Ῥωμαίων ἤλασας, λοιπὸν δὲ, ὅτε καὶ 
πὰ. λδ βασιλεὺς ἂν βουλῇ ἐποιήσατο χρήματά σοι ἐπιδοῦναι " τοι-- 
nia yagoUr καὶ παρέσχε τοῖς κατὰ σὲ πρέσβεσιν. ἐπεὲ δὲ xa- 
τενόησεν αὐϑαδιαζόμενον καὶ ὑπὲρ αὐτὴν δή που τὴν βαρ- 
βαρικὴν ἀλαζονείαν ξξογκούμενον, ῥήματα τε ὑπερήφανα 05-5 
paívoyra καὶ τῆς σῆς δυνάμεως καϑυπέρτερα, τηνικαῦτα καὶ 
αὐτὸς ἅτε ἀγχίνους ἐπετέλεσε và οἰκεῖα. καὶ τὸ νῦν δὲ ἔχονϊ, 
ἡμέτερόν dort» ὡς βασιλέα στεῖλαι οὖς àv σὺ βουληϑείης 
πρέσβεις τοὺς βεβαιώσοντας τὰ περὲ τῆς εἰρήνης. μηδὲ 
γὰρ ἐν ἡμῖν εἶναι νόμιζε κἄν γοῦν φϑέγξασθαί τι, μήτι γειο 
Bxai ἑτέρως ἢ καϑὰ βασιλεῖ τῷ ἡμετέρῳ δοκεῖ διαπράξασθαι." 
ταῦτα Βώνου εἰρηκότος, εὖ ἔχειν ἔδοξε τῷ Βαϊανῷ τὰ ῥή- 
pora. ἐσήμανε δὲ αὖϑις" ,,ἐπειδὴ τὰ ἐς ὁμαιχμίαν ὁπόμενά 
μοι ἔϑνη αἰσχύνομαι, αἰδώς τέ ue ἔχει, εἴ γε παντῇῃ ἀ- 
πράχτος ἐνθένδε ἀναχωρήσω, μηδέν τι ὀνήσας ἐμαυτόν * ὡς τῇ 
ἄν μὴ οὖν δόξω μάτην πεποιηκέναι καὶ ἀκερδῆ τὴν ἐπιχεί- 
ρησιν, βυαχέα μοέ τινα πέμψατε δῶρα. καὶ γὰρ ὃν τῇ  Σχυ- 
ϑίᾳ περαιωθεὶς οὐδὲν ὁτιοῦν ἐχομισάμην, καὶ τῶν ἀδυνάτων 
ἐστὲ κὠντεῦϑεν ἥκιστα ὠφεληϑέντα us ἀπελεύσεσϑαι." Boro 
δὲ τῷ στρατηγῷ καὶ τοῖς ὅσοι γε ἀμφ’ αὐτὸν (ἦν δὲ ὃ τῆςλο 
(πόλεως μέγιστος ἱερεὺς) ἔδοξεν εὔλογον μὲν εἶναι τὸ προτει- 
γόμενογ" οὐδὲ γὰρ πλεῖστα ἐβούλετο κομέσασϑαι, ἀλλ᾽ ἄχρι 
5. ἐξογχώμενον vulg. 9. βεβαιωσαντας vulg. τι. ἡ add. B, 


in Romanos irruisti. Quin etiam Imperator dona tibi mittere ani- 
mum induxit, idque legatis ad te missis mandavit. Sed cum te au- 
daciorem factum cerneret , et ultra barbaricam insolentiam vana 
gloria elatum et tumentem, ita ut illi verba arrogantiora, longe 
tuas vires excedentia, denuntiares : nimirum prudens et cautus rebus 
suis prospexit. Et ut nunc sunt res, nostrum est ad Imperatorem 
legatos, quos tibi videbitur , mittere, qui de pace conveniant. Nec 
enim existimes velim, in nostra potestate esse quicquam aliter, 
quam Imperator praescripserit, dicere autfacere." Haec ubi Bonus dizit, 
recta quidem eum et íusta dixisse Baianus censuit: sed hacc subiecit: 
».Saneé ego propter gentes, quac me ad bellum secutae sunt, vere- 
cundia ducor, si nulla re effecta recedere, neque quicquam operae 
pretii fecisse videar. Ne igitur videar frustra tantum laboris pertulisse 
et sine ullo emolumento expeditionem suscepisse , parva munuscula ad 
me mittite. Etenim e Scythia huc transmittens , nihil quicquam me- 
cum extuli neque mihi , si nihil rei, quod me iuvet, percepero , hinc 
excedere licct." Bono quidem duci et ceteris, qui cum eo erant, in- 
ter quos erat supremus urbis sacerdos, visum est, Baianum iusta 
et rationi consentanea proponere. Nec enim immoderata munera 
Baianus sibi dari petebat, solum unam pateram ex argento factam, 
nec multum auri, praeter haec togulam Scythicam. Verum Bonus 


E MENANDR] HISTORIA. 3o9 


δίσχον ἑνὸς doyvgonouyov καὶ ὀλίγου χρυσίον, ἔτε wytf.AC.569 
μὴν καὶ ἀμπεχονίου Σκυϑίου. πλὴν ἐδεδίεσαν οἱ περὶ 4.3 


Βωῶνον ἰδιοβουλῆσαε καὶ οὐχὲ γνώμῃ τοῦ αὐτοχράτορος íounis 
"avra διαπράξασθαι. ἀντεσήμαναν τοιγαροῦν αὐτῷ, ὡς 
5,,,ὕν ἔχομεν βασιλέα φοβερόν τε καὶ ἐμβοιϑέστατον, καὶ οὐκ 
ἀνεξόμεϑα, οὐδὲ ὅσα οἷόν τέ ἐστι διαλαϑεῖν αὐτὸν ἐπιτελέ- 
σαι αὐϑαιρέτως, ἄλλως τὸ καὶ ἡμεῖς, ἅτε ἐν στρατεύματι 
τυγχάνοντες, οὐκ ἐπιφερόμεϑα χρημάτων περιουσίαν ἢ μόνον 
στρατιωτικὴν ὀφεσερίδα, ἣν γε δή nov καὶ περιβεβλήμεϑα, D 
ἰοῖτε τὲ τὰ ὅπλα. δωροφορῆσαι δὴ οὖν τῷ τῶν ᾿Αβάρων ἧ- 
γουμένῳ 8E ὧν ἐνταῦϑα ἥχομεν ἔχοντες εὐτελῶν, ἀϑρει, ὦ 
Χάγανε, μὴ καὶ ὕβρις πέφυκέ τις. ἀξιότιμον δὲ, καϑὰ ἔ- 
φην, ὡδὲ οὐκ ἔχομεν" τὰ γὰρ τιμαλφέστερα τῶν ἐφοδίων 
ἡμῖν ἐν ἑτέροις ὑπάρχουσι τύποις καὶ ὡς ποῤῥωτάτω ἡμῶν. 
15s] οὖν 0 xaJ^ ἡμᾶς αὐτοκράτωρ φιλοφρονήσεταί σοι δώροις, 
ovx ὀχνήσομεν δή mov καὶ ἡμεῖς γεγηθότες v6 καὶ τῷ βασι- 
λεῖ ἑπόμενοε ταῦτα διαπράξασθαι, καϑόσον οἷοί τέ ἐσμεν, 
ὥσπερ φίλῳ προσφερόμενοι xai ὁμοδούλῳ." πρὸς ταῦτα ἀ- 
γαγακτήσας 0 Βαϊανὸς σὺν ὅρκῳ ἠπείλησεν, ἦ μὴν στράτευμα 
λοέχπέμψειν τὴν “Ῥωμαίων ἐπιδραμούμενον. καὶ δὴ τοῦ. τις 
σιρατηγοῦ κατάδηλον αὐτῷ πεποιηκότος, ὡς ἐξέσται μέν οἱὲ 
ποιεῖν ὅσα ἄν δυνήσοιτο, εἰδέναι δὲ, ὡς οὐ πάντως ἐπ᾽ d- 


2. Σχυϑίου] σηρεικοῦ coni. B. ἐδεδίασιεν fric) vulg. 8. tvy- 
xdror vulg. 12. ztépuxé τις H., πεφυχότες vulg. 


ct qui ei adstabant aliquid proprio consilio inconsulto Imperatore 
facere timebant. Itaque Baiano contra respondit: ,, Habemus nunc 
Imperatorem, qui facile ad iracundiam adducitur; quare ne ca qui- 
dem, quae fortasse eum laterent, nostra sponte et proprio animi 
iudicio facere sustinebimus. Practerea quum in castris degamus, pe- 
cunias in numerato minime habemus, neque quicquam nobiscum 
ferimus nisi castrensem  suppellectilem , et ea, quibus induimur. 
Denique Avarum duci ex iis, quibus modice instructi huc venimus, 
dona offerre vide, o Chagane, nme iniuria ct ignominia aliqua sit: 
nam nihil tanto honore digni habemus. Pretiosiora enim viaticorum 
nostrorum sunt in aliis locis et longe a nobis remotis posita. Quod- 
si vos Imperator noster muneribus demereri voluerit, non cuncta- 
bimur, tibi et nobis gratulantes, et Imperatoris iussa facere , et 
omne, quoad eius fieri poterit, quod tibi conducet, exsequi , tan- 
quam amici ct cius, qui una nobiscum uni domino paret , utili- 
tatibus inservientes." ΟΡ haec indiguatus Baianus iurans minatus 
est, se iminissurum cxercitum in Romanorum ditionis regiones, qui 
populationes faceret. Ad quae cum dux palam praedicaret , illi qui- 
dem licere omnia, quac posset, aggredi et tentare, sed persuasum 


310 | EXCERPTA 


fA.C.569 ya9«) τῶν στελλομένων ἔσται ἢ ἐπιδρομὴ, αὐτὸς ἔφη, ὅτε 

Iu ad. Τοιούτους inagrjao τῇ Ῥωμαϊχῇ, ὡς, εἰ καὶ συμβαίῃ γέ σφισι 
ϑακάτῳ ἁλῶναι, ἀλλ᾽ ἔμοι γε μὴ γενέσϑαι συναίσϑησιν." καὲ 
δὴ παρεκελεύσατο δέκα χιλιάδας τῶν Κοντριγούρων λεγομέ- 
yo» Οὔννων διαβῆναι τὸν Σάον ποταμὸν καὶ δῃῶσαι τὰ ἐπὶδ 
“Δαλματίαν, αὐτὸς δὲ ξὺν πάσῃ τῇ κατ᾽ αὐτὸν πληϑύϊ διελ- 
ϑὼν τὸν Ἴστρον ἐς τὰ τῶν Γηπαίδων διέτριβεν δρια. 

B uw. Ὅτι αὖϑις ἦλθε Ταργίτιος βουλόμενος πρεσβεύσα- 
σϑαι ὡς βασιλέα, ἐκεῖνά τε ἔφη τῷ βασιλεῖ. καὶ ἤκουσε πρὸς 
αὐτοῦ ἅπερ καὶ ἄλλοτε. τήν τε γὰρ πόλιν τὸ Σίρμιον ἐβούλετοιο 

V.72 πρὸς Ρωμαίων κομίσασθαι, ἅτε οἰχεῖον ὃν αὐτῷ κτῆμα ἐξότε 
τὰ τῶν Γηπαίδων vm αὐτοῦ διέφϑαρτο πράγματα" ἔτι τε 
καὶ χρήματα, ἅπερ ᾿Ιουστῖνος τοῖς Οὔννοις ἐφ᾽ ἑκάστῳ ἐνιαυ- 
τῷ ἐδίδου.» καὶ, οἷα μηδὲν εἰληφότων αὐτῶν ἐκ τῶν παροι- 
χομένων ἐτῶν, ἅπαντα ὅμοῦ Ταργίτιος εἰσπράττειν ἠξίου, οὔ-τ5 
τῶ τὸ λοιπὸν τὰς ἐνιαυσιαίας συντάξεις ἐῤ δωμένας κατατι- 
ϑέναι “Ρωμαίοις. πρός ye καὶ τὸν Οὐσδήβαδον ἔξήτεε οἷα 
προσήκοντα τῷ τῶν δορυλήπτων αὐτῷ ϑεσμῷ. καὶ ἕτερα 

Οδέ Tiva προεβάλλετο ὃ Ταργίτιος ὑπερηφανίας ἀνάπλεα, ὧν 
οὐδένα λόγον ἐποιεῖτο ὃ βασιλεὺς, ἀλλὰ γὰρ τά τε λεγόμεναλο 
πρὸς αὐτοῦ ἀπεφλαύριζε, καὶ μὲν οὖν βασιλικῶς ἐχρῆτο τοῖς 
ῥήμασιν. ἐπὶ τούτοις οὖν διάφοροι πρεσβεῖαι φοιτήσασαε, 


4. τοσούτους H. 4. Cotriguri Agathiae. 11. ἐξότε B., xoà 
ὅτε vulg. — 17. ἐξήτεε B. , ἐζήτεε vulg. 18. προσήχογτα Β., 
προσῆκον vulg. 


habere, fore, ut istae excursiones his, qui in eas mitterentur, non 
bene verterent, respondit, se tales missurum, qui si perierint, 
damnum nullum ex eorum exitio ad eius sensum esset perventu- 
rum. ltaque iussit dena millia Hunnorum, qui Contriguri diceban- 
tur, traiicere Saum et vastare Dalmatiam, Ipse vero cum omni 
suo exercitu, transmisso Istro, in finibus Gepidarum substitit. 
15. Venit denuo 'l'argitius, ut legatione fungeretur apud 1mpe- 
ratorem. Eadem vero dixit lmperatori , et audivit ab Imperatore, 
quae et antea.  Petebat enim a Romanis sibi tradi Sirmium oppi- 
um, tanquam quod esset sua privata et domestica possessio, quia 
ab ipso Gepidarum res essent eversae; tum etiam pecunias, quas . 
Justinus Hunnis quotannis pendebat, postulabat, et quasi superiori- 
bus annis nihil accepissent, omnes simul Targitius sibi persolvi vo- 
lebat, et ita in posterum annua cum Romanis foedera se rata habi- 
turum dixit, Usdibatum quoque poscebat, tanquam qui suus captivi- 
tatis iure et lege esset. - Plurima alia etiam in medium profere- 
bat Targitius, iusolentiae et superbiae plena, quorum omnium Im- 
erztor nullam rationem habuit, sed elusit et contempsit , et verbis 
peratoriam maiestatem decentibus est usus. Denique cum per di- 


E MENANDRAI HISTORIA, 3Ji1 


ὡς διηνύσϑη πλέον οὐδὲν, διαφῆκε τὸν Togyirio» ὃ βασιλεὺς, A. C. 569 
εἰρηκὼς αὐτῷ στέλλειν ἐκεῖσε Τιβέριον αὐτοχράτορα στρατη- Tod. a . 
75», περὶ τοῦ παντὸς διαλεχϑησόμεγον xai Ἀρβαιώσοντα τὰ με} 5 
ἔχαστα. 

5 tg. Ὅτε ἄλλα τε πολλὰ αἴτια ἐγένοντο τοῦ πολέμου Ῥω- f.A. C.530 
μαΐων τε καὶ Περσῶν, τὸ δὲ μᾶλλον ἀναπτερῶσαν Ἰουστῖνον ὩΣ δ 
0 χινῆσαε κατὰ Περσῶν τὸ ἔϑνος οἱ Τοῦρκοι ἐγένοντο. οἵδε 
γὰρ ἐσβάλλοντες ἐς τὴν Μηδικὴν τῆς τε γῆς ἔτεμον, ἔστει- 

| Aa» δὲ καὶ ὡς Ἰουστῖνον πρεσβείαν ἐφ’ ᾧ συνεχκπολεμῶσαί 

toys αὐτὸν Πέρσαις, κοινῇ τε καϑελεῖν ἐξαιτοῦντες ἀμφοτέρων Ὁ 
τοὺς δυσμενεῖς, καὶ τῶν Τούρκων μᾶλλον ἀσπάσασϑαι" οὕ- 
ro γὰρ ἂν τῇ μὲν Ρωμαίων, τῇ δὲ Τούρκων ἐπιϑεμένων dy 
μέσῳ τὰ Περσῶν διαφϑαρῆναε. ταύταις ταῖς ἐλπίσιν ἐπηρ- 
μένος Ἰουστῖνος ῥαδίως ὥετο τὴν Περσῶν καταστρέψεσθϑαι 

ιὄδύναμεν καὶ ἐς τὸ μὴ εἶναε ξυνελάσειν. καὶ οὖν, ὡς οἷόν 
τε ἦν, ἂν βεβαίῳ ἕξειν αὐτοῦ τὴν πρὸς Τούρκους φιλίαν d- 
παγτα παρεσκευάζετο. 

- AU. Ὅτε αὖϑις οἱ "Αβαροι πρεσβείαν ἔστειλαν ὡς "Po- 
μαίους, καὶ περὲ ὧν πολλάκις, περὲ τῶν αὐτῶν ἐπρεσβεύον- 

10:0. ὡς δὲ οὐδὲν ὑπήχουον οἱ “Ρωμαῖοι, (o9 γὰρ "IovorivyoyP. 118. 
τὸν αὐτοχράτορα ἤρεσκε,) τὸ τελευταῖον τοῦ ᾿Αψὶχ ἐς πρε- 
σβεέαν δληλυϑύτος, ξυνήρεσε Τιβερίῳ καὶ τοῖς περὶ τὸν ᾿ἀψὲὶχ 

1. διηνύσϑαε vulg. 9. καὶ χινῆσαν N. 11, χαὶ τὲ τῶν 
coni. N. 20. Ἰουστῖγον vulg. | 


versas et multas legationes super his commeantes nihil quicquam 
effectum esset, Targitium dimisit Imperator, et illi dixit, se illuc 
missurum Tiberium, qui summum in exercitu habebat impcrium, 
qui de omnibus rebus ageret, et singula pacaret et firmaret. 

16. Multae quidem aliae belli causae inter Romanos et Persas 
exstiterunt, maxime vero Turcorum gens impulit Imperatorem, ut 
contra Persas arma moveret, Etenim Turci Mediam invaserant et 
depopulati erant. Itaque Iustinum missa legatione, ut bellum Per- 
sis secum inferrent, quo communibus hostibus exitio essent, sollici- 
tabant Etenim ex una parte Romanis, ex altera Turcis ingruenti- 
bus, Persas, qui in medio constituti erant, facile opprimi posse. 
Harum rerum fiducia elatus Iustinus, facile fore existimabat, ut 
Persarum potentiam everteret, et ad interitum adduceret. Jltaque 

uantum in illo erat, omnia curabat, quo sibi Turcorum amicitiam 
dam et tutam conservaret. 

17, Ávares legationem de iisdem rebus, de quibus saepius antea, 
ad Romanos miserunt, cui legationi cum Romani minime aures prae- 
berent: (nondum enim lustino placuerat:) tandem Apsicho legatio- 
mem obeunte, Tiberius et Apsich in ea sententia constiterunt, ut 


312 | EXCERPTA. 


f. A C.5rozapacysO vas γῆν τοὺς Ρωμαίους, ἵνα κατοικίζεσθαι μεξλ,-- 

"ere à Atty oi" dfagor, εἴ γε τῶν παρά σφισιν ἀρχόντων λήψονται 
τοὺς παῖδας ὑμηρεύσοντας. καὶ οὖν và τοιώδε Τιβέριος ἐσήη-- 
pape. βασιλεῖ, ἀλλὰ γὰρ τῷ αὐτοκράτορὲ οὔ τι ἐδόκει τοῖς 
πράγμασι τῶν “Ῥωμαίων εἶναι λυσιτελές" οὐκ ἄλλως δὲ εἰ-5 
ρηνεύσειν ἔφασχεν, & γε μὴ αὐτοῦ δῆτα τοῦ ᾿Αβάρων ἥγου- 

. Buévov λάβοι τῶν παίδων τινὰς ἐς ὁμήρους. Τιβερίῳ δὲ οὐ 
ταὐτὰ ἐδόχει" ἐγνωμάτευδ γάρ, ὡς, εἴ γε τῶν παρὰ Σκύϑαις 
ἀρχόντων λήψονται τοὺς παῖδας, οἷα εἰκὸς, βουλευομένον 
τοῦ Χαγάνου τὰ ξυντεϑειμένα παρώσασϑαι, οὐ συγχωρήσεινῖο 
τῶν ὁμηρευόγτων τοὺς πατέρας. Τιβέριος μὲν τοιᾶσδε ὕ- 
πῆρχε γνώμης, βασιλεῖ δὲ οὖχ οὕτως ἐδόκει. ἀλλὰ γὰρ δή 
που καὶ ἐνεμέσιζε τοῖς Ρωμαίων στρατιάρχαις τὸν πόλεμον 
ἀναβαλλομένοις, συλλαβαῖς τὸ ἐχρῆτο ὡς αὐτοὺς διαγορευ- 
οὐσαις, Og δέοι τοῖς βαρβάροις ἐνδείκνυσϑαι, ὅτι γε δή πουιϑ 
Ῥωμαίοις οὐχὲ ἐς τὸ ἀβροδίαιτον ὃ βίος . . ., ἄλλως δὲ ὡς 

σφιλοπόλεμοί τέ εἶσι καὶ φερέπονοι. ἐπεὶ δὲ τὰ τῆς ἔριδος 
ἐνίκα καὶ ὅ πόλεμος ἠπειλεῖτο, Τιβέριος ἐσήμηνε Βώνῳ ἐν 
γράμμασι φυλάξασϑαι τὰς διαβάσεις τοῦ ποταμοῦ. 
tj. Ὅτε μετὰ τὴν νίκην τῶν ᾿Αβάρων, ἡττηϑέντος Ti-20 
βερίου τοῦ στρατηγοῦ, μετὰ τὰς ξυνϑῆκας συνήρεσε πρεσβεύ- 


6. βάρων N., Ῥωμαίων vulg. 8. ταῦτα vulg. 14. διαγο- 
φἐυούσαις B., διαγορεύσας vulg. 16. ἀβροϑίαιτον ὃ βίος ἐστίν 
. Ing. , ἀβροϑίας τὸν δβίογος vulg, 


Avaribus Romani terram, in qua habitarent, darent , si obsides fili- 
os eorum , qui apud ipsos imperia gerebant, acciperent. Quae Ti- 
berius Imperatori significavit. Quod tamen minime rationibus Ro- 
manorum conducere Inperator censuit, neque aliter se pacem fa- 
cturum dixit, nisi aliquos ex liberis ipsius ducis Ávarum obsides 
sumeret, "Tiberio vcro non ista probantur. Sic enim iudicabat, si 
aliquos liberos eorum , qui apud Scythas imperitabant, obsides ha- 
beret, fore, ut, si Chaganus a pace recedere vellet, patres haud 
dubie corum, qui apud Romanos obsides essent, non permitterent. 
Tiberii igitur haec erat sententia, Sed Imperatori pacem omnino 
minime faciendam videbatur. Quinimo ipsis exercituum ducibus 
succensuit, quod bellum gerere cunctarentur, litteris quoque cos 
admonuit, oportere, ut barbaris ostenderent, Romanorum mores non 
in mollitiem ct inertiam degenerasse, sed se laborum patientes et 
belli cupidos esse, Ut discordia praevaluit et bellicum cani coe- 
ptum est, Tiberius littcris Bonum admonuit, «wt diligentem fluvii 
custodiam faceret. 

18. Tiberio victo, et victoria potitis Avaribus, conventum cst, 
legationem per inducias ad Imperatorem mitti. Ad quam Tiberius 


E MENANDRI HISTORIA. 313 


σασϑαι ὡς τὸν Ῥωμαίων αὐτουράτορα. καὶ δὴ Tiféguocf. A.C.570 
ξυναπέστειλε τῇ πρεσβείᾳ Ζαμιωνὸν ταξίαρχον, ἐσήμηνό τε ain 6 
τῷ βασιλεῖ ἅπαντα τὰ ξυνενεχϑέντα, καὶ mei ὧν βούλεται " 

τὸ ᾿Αβαρικόν. καὶ ἐσπείσανεο τελέως “Ῥωμαῖοί τε καὶ ᾿Αβα- 

5θοι. 

i. Ὅτι τῶν ᾿Αβάρων σπεισαμένων καὶ ἐς τὰ οἰκεῖα à- 
περχομένων, οἱ Σκαμάρεις ἐγχωρίως ὀνομαζόμενοι ἐνεδρεύ- 
σαντες ἀφείλοντο ἵππους τὸ καὶ ἄργυρον καὶ ἑτέραν àno-D 
σχευήν. τούτων ἕνεκα πρεσβείαν ἔστειλαν αὖϑις ὡς Τιβέ- 

10Qtor , τῶν xéxlogóro» πέρε ἐπιμεμφόμενοι, ἔτι καὶ τὰ d-V.78 
φαιρεϑέντα ἀνακομίσασθαι βουλόμενος. καὶ δὴ ἀνερευνη- 
ϑέντες οἱ τὴν χλοπὴν εἰργασμένοι ἐν φανερῷ τε γενόμενοι, 
μοῖράν τινα ἀπεκατέστησε τοῖς ᾿Αβάροις. 

x. Ὅτι τοῦ δεκάτου ἔτους ἀνυσϑέντος τῶν πεντηκχον- À. C. 571 

15rovrído» σπονδῶν, μετὰ τὴν σφαγὴν Σουρήνα, ἐν τούτῳ óInd & 

- ' , » ustini 7 
Περσῶν βασιλεὺς στέλλει Σεβόχϑην, ἀνδρα Πέρσην, ἐς πρε- 
σβείαν ὡς ἸΙουστῖνον τὸν βασιλέα, τῶν ἐν Περσαρμενίᾳ μὲν 
ξυγενεχϑέντων ἄγνοιαν δῆϑεν ὑποχρινόμενος, ἄλλως δὲ τὸ 
συντεταγμένον “Ρωμαίους κατατιϑέναι χρυσίον βουλόμενος, οἷα 

2007 τῆς δεχαετίας περαιωθείσης, ἧς τὰ χρήματα ὕφ᾽ ἕν ἐκο- 
μίσατο, εἶτα ἐμπεδώτατα ξυνεστάναι τὴν εἰρήνην, καϑά πον 
ἐνεγέγραπτο ἐν ταῖς ξυνϑήχαις. σφόδρα γὰρ ἐν ἀρχαῖς à- 
τάραξε Χοσρόην αἰσϑύμενον, ὧς βασιλεὺς “Ῥωμαίων πρὸς. 116 


3. ξυγεχϑέντα vulg. 13. ἀπεχατέστησαν H. (male). 


Damianum, ordinis ductorem , misit, qui illum eorum , quae conti- 
gerant et quae Avares vellent, certiorem faceret. Tandem foedus 
inter Romanos et Avares est factum. 

19. Foedere inito, cum Avares ad sua redirent , Scamares pa- 
trio nomine dicti, ex insidiis illis vim fecerunt, et equos, argens- 
tum et reliquam suppellectilem eripuerunt, Quapropter legationem 
ad Tiberium miserunt, quae de rebus ablatis quereretur et rapta 
repeteret. At deprehensis, qui latrocinium fecerant, et in apertum 
adductis, partem aliquam Avaribus restituit. 

20. Exacto decimo quinquaginta annorum induciarum anno, 
post Surinae caedem, Persarum rex Sebochthem, virum Persam, le- 
gatum ad Iustinum Imperatorem mittit. llle quidem ignorationem 
eorum, quae in Persarmenia gesta erant, fingebat, et cum decem 
anni praeteriissent, quorum tributa in unam collata, fuerant solu- 
ta, deiuceps Romanos aurum, de quo convenerant, solvere, ut foede- 
ribus scriptum erat, et pacem constare petebat, Nam cum initio 
Chosroes suspicaretur, Romanorum Imperatorem a conditionibus pa- 
cis recedentem ad bellum ferri, valde perturbatus fuerat. —Vereba- 
tur enim, ne ex ünproviso Imperator cum magno apparetu se bello 

4 


314 EXCERPTA 


A.C.85:nóAsuoy diua τὰ εἰρηναῖα παρωσάμενος. ἐδεδοίκδι v6, μή 
| nnd. ἡ πῶς ἐκ μεγάλης παρασκευῆς ἐπιϑοῖτό T6 αὐτῷ . καὲ ἄλλως | 
οὐχ ἥκιστα φροντίδα ἐτίϑετο, εἰς ἔσχατον γῆρας ἐληλακὼς 
καὶ ἤδη ἐχλελυμένος ταῖς ὁρμαῖς τοῦ πολέμου, ὥστε ἐῤῥώ- 
σϑαι τὰ εἰρηναῖα, καὶ ὥσπερ ἀμέλει πατρῷον κτῆμα τοῖς γεῦ , 
αὐτοῦ παισὶ ἀσάλευτὠ v6 καὶ ἄτρωτα καταλιπεῖν. ΣΣεβό- 
χϑὴν μὲν οὖν Ἰουστῖνος φοιτήσαντα ἐς τὸν βασιλέα οὔ τε 
μάλα προσίετο, ἐπεὲ καὶ ἄλλως, ἡνίκα εἰσῆλθε κατὰ δὴ τὸ 
εἰωϑὺὸς τὸν αὐτοχράτορα προσκυνήσων, χαμαὲ δίψαντος ἕαυ- 
Βτὸν, οὕτω ξυμβάν, ὃ πῖλος ὃς ἐπὲ τῇ κεφαλῇ κατὰ τὸ vtyo-io 
μισμένον Πέρσαις ἐπέκειτο ἐς τούδαφος ἔπεσε. τούτῳ αἷ- 
σίῳ τινὲ συμβόλῳ χρησάμενοι οὗ ἐν τέλει καὶ ὃ δῆμος ταῖς 
κολακείαις τὸν βασιλέα ἐπτέρωσαν, ὡς ὅσον οὕπω ὕποπε- 
᾿σεῖται αὐτῷ ἡ Περσίς. τῷ τοι ἄρα Ἰουστῖνος ἐπηρμένος ἣν 
ταῖς ἐλπίσι καὶ μετεωρίζετο τῇ διανοίᾳ, τὰ κατὰ νοῦν ῥᾷσταιϑ 
ἐχβήσεσθαε οἰόμενος. Σεβόχϑην δὴ οὖν ἀγγείλαντα ἐφ᾽ οἷς 
παρεγένετο, ὃ βασιλεὺς περιεφρόνησέ ya αὐτὸν, καὶ ἐν οὐδενὲ 
λόγῳ ἐποιεῖτο τὸν ἀνᾶρα. ἔφη τοιγαροῦν ὡς αὐτὸν, ὡς 7j φι- 
λότης χρήμασι βεβωιουμένη οὐκ ἀγαϑή" αἰσχρὰ γὰρ καὶ ἄν- 
Οδραποδώδης οὐνητή τε 7j τοιάδε. φιλίαν δὲ τὴν ἰσόῤῥοπόν τεχο 
καὶ οὐχὶ κερδαλέαν δρίζεσϑαι, ἐν ἢ καὶ τὸ βέβαιον πέπηγε 
φύσει τινί. πρὸς τοῖσδε ἀνεπυνϑανετό γε πρὸς αὐτοῦ, μή τε 
xai περὶ τῆς κατὰ σφᾶς ᾿Αρμενίας βούλοιτο διαλέγεσθαι. Σε- 


1. ὥρμα N., ὥστε vulg. 21. πέπηγε H. , πέπειγε vulg. 


aggrederetur. Et omnino illi maxime curae erat, cum iam ad ezxtre- 
mam senectutem pervenisset, et bellorum consilia omisisset , pacem 
Inviolatam servare, et uullis bellis interturbatam et impeditam re- 
m paterni possessionem liberis suis relinquere. Imperator autem 

bochthem ad se venientem non magni faciebat, praesertim quum 
accidisset, simulatque ingressus est Imperatorem , vut moris erat, 
venerans, et ad pedes eius humi procubuit, ut pileus, quem in ca- 
pite, ut Persarum leges ferunt, gestabat, in terram caderet, Hoc 
omine principes viri et cetera turba, tanquam divinitus immisso, 
uti, et foeda adulatione Imperatorem extollere, et dicere, fore, ut 
Persis brevi ei submitteretur. Hac cogitatione mente elatus Iusti- 
nus, in spem adducebatur, omnia, quae animo volvebat, ad opta- 
tum exitum perventura. taque cum Sebochthes ea, quorum causa 
venerat, renuntiaret, Imperator eum contempsit, et nullo numero 
habuit, dixitque, amicitiam pecuniis contractam haud probari. Tur- 
pem enim et servilem esse, quippe quae pretio empta esset. Ámi- 
C€tiam autem, cuius ratio constans et natura bene fundata esset, 
aequalem, non quaestu comparatam definiri. Deinde»ex ipso quae- 
*it, numquid vellet de his, quae in Ármenia, quae eorum iuris 


E MENANDRI HISTORIA. 315 


βόχϑης δὴ οὖν ünexptyaro, ἀκηκοέναι μὲν τὸν αὐτοῦ βασιλέα, A. C. S5 
ec ἀνὰ τὰ ἐκείνη βραχεῖα τις ἐγένετο ταραχὴ, στεῖλαι dà opo. ^ 
poc τινὰ τὸν δυνάμενον ἐν κόσμῳ ϑέσϑαι τὼ γεγενημένα xai 7 
εὸν ϑόρυβον καταπαύσοντα. Ιουστῖνος δὲ Περσαρμενίους 
ππροφανέστατα ἔφη εἰσδέξασϑαι Περσῶν ἀποχωρήσαντας, xai 
οὐ περιόψεσθαι σφᾶς ἀδικουμένους, οἷα δὴ ὁμογνώμονας τὰ 
εἰς ϑεόν. Σεβόχϑης δὴ οὖν ἐν Πέρσαις ἀγχίνους τὸ ἅμα Ὁ 
᾿ χαὲ νομίζων τὼ περὲ τὸ ϑεῖον οὐκ ἄλλως ἢ καϑὰ νομίζουσε 
Χρεστιανοὶ, ἐπιμελέστατά πως ἐδεῖτο τοῦ βασιλέως Ἰουστέ- 
100v μὴ κινῆσαί τι τῶν ἐν κόσμῳ, ἐν νῷ τε βαλέσθαι τὸν πό- 
λεμον, οὕτως ἀδηλον πρᾶγμα καὶ οὔτε ἐπὲ ῥητοῖς εἰωϑότα 
χωρεῖν. καὶ ὅτι δὴ, εἴγε οὕτω τύχοι, καὶ κρατούντων “Ῥω- 
μαίων, ἐς τοὐναντίον αὐτοῖς περισταίη τὰ τῆς νίκης. ἐσιδγ- 
τες γὰρ ἐς τὴν Περσῶν καὶ ἐπὲ μικρότατον ὅδοιπορίας ἐλαν- 
τόνοντες εὑρήσουσιν ἅπαντάς γε δή που περὲ τὸ ϑεῖον οὐχ ἀλ- 
λως, ἥπερ αὐτὸν, ἐσπουδακότας" ὥς, εἴγε ἕλοιντο τοὺς τοιούσ- 
δὲ ἀποχτιννύναι, οὐδὲν ἧττον αὐτοὶ πάλιν ἡττηϑήσονται.Ῥ. τι} 
οὐ δῆτα οὖν χρεὼν κατὰ Χριστιανῶν τοὺς ὁμοδόξους ϑήγειν 
τὰ ξίφη. ἀλλὰ yág τοῖς οὕτω λίαν δμαλοῖς r5 καὶ ἐπιεικέσν 
λολόγοις Ἰουστῖνος οὐκ ᾧετο χρῆναι ἔσεσϑαε πειϑήνιος. ἔφη 
dà, ὡς, εἶγε παραϑείη δάχτυλον ἕνα, κινηϑήσεται, καὶ ὡς ἐς 
τὴν Περσῶν ἐλάσοι" ϑαῤῥεῖν τε, ὡς, εἰ πρὸς πόλεμον δὅρμη- 
10. τὲ add. Ν.' — i14. μαχρότατον coni. N, 


erat, contigerant, disserere, Et ille quidem regem suum accepisse, 
respondit, exortum quemdam in illa provincia tumultum, levem et 
exiguum; ad eum sedandum misisse, qui comprimeret et res pristi- 
no statui restitueret. Iustinus vero palam dixit, se Persarmenios, qui 
ἃ Persis defecissent, in fidem tutelamque suam recepisse, neque 
si quis eos iniuria afficeret, neglecturum, quippe qui eadem, quae 
Ipse, de religione sentirent. Sebochthes autem, qui apud Persas pru- 
dentia excellebat, cum eandem, quam Christiani, de religione opi- 
nionem haberet, etiam atque etiam vehementer Justinum orabat, 
ne ea, quae se bene haberent, moveret, et ut animum induceret, 
bellum esse rem valde incertam neque certis legibus fluere. Quod- 
ei forte fortuna contingeret, ut Romani victoria potirentur, ipsam 
Victoriam fortasse in contrarium casuram, Etenim qui Persarum re- 
Blonem vel brevissimo itinere cognoverint, eos compertum habere, 
omnes non alio ritu religionem, quam ipse colat, colere et ample- 
cti. Hos si occidere susceperint, nihilominus postea longe ipsis in- 
feriores fore. Proinde iniuste eos contra homines eadem cum Chri- 
3suanis religione utentes enses esse stricturos. His tam aequis et 
lenibus sermonibus Justinus minime sibi acquiescendum existimavit 
sed dixit, etiamsi unum digitum apponeret, se expeditionem sus- 
9pturum et Persidem invasurum, Confidere, se, si in bellum eru- 


316 EXCERPTA 


. A4. C. 571 005, καϑελεῖ τε Χοσρόην καὶ αὐτὸς βασιλέα χϑιροτονήσοι 

Πέρσαις. οὕτω τοίγυν ὑπερόρια εἰπὼν ἀπέπεμψε Σεβόχϑην. 

A. C.575 xa. Ὅτι ἐπεὲ Ἰουσεῖνος τὰς φρένας παρεκόπη xai Τι- 

1 Ind. $ βέριον ἀνεδέξατο διοικεῖν τῆς πολιτείας τὰ πράγματα, ἐν a- 
» P. ig? ó 0 ἦσαν αὐτός τε Τιβέριος καὶ ἡ βασιλὶς Σοφία ὅπως did-5 
V. 299vowvr0 τὰ τῶν πολέμων. ἀλλὰ γὰρ ἔλυσε τὸ ἄπορον σφῶν 
βασιλεὺς ὃ Περσῶν ὡς τὸν Ρωμαίων αὐτοχράτορα στείλας 
᾿Ιάκωβον, ὃς τὰ Περσικὰ ῥήματα τῇ Ἑλληνίδι φωνῇ διασα- 

σφηνίζειν ἠπίστατο, συννοήσας γὰρ, ὡς εἰς ἔσχατον νῦν ἐλ- 
πίδος oi Ῥωμαῖοι κατολισϑήσαντες ἥδιστον μὲν ἄν ἔχοιενιο 
ἐπὶ ταῖς οἱαισοῦν ξυνϑήχαις διαλῦσαι τὸν πόλεμον, οὐ μὴν 
ϑαῤῥῆσαι πρεσβείαν τινὰ στεῖλαι διὰ τὸ οὐκ εὐπρόσωπον εἶναε 

τὸν ἀρξάμενον πολέμου ἀπάρξασϑαι καὶ ἱκετείας" προτερή- Ὁ 

σας οὖν ὃ Περσῶν βασιλεὺς τὴν αἰσχύνην προανεῖλε, καὶ Ὁ 

τῷ κατεπτηχότι τῆς γνώμης αὐτῶν ἐπενόησε πρόφασιν, ὡςτ5 

ἂν ἔλθοιεν ἐς λόγους αἰτησόμενοι μεϑ᾽’ ἱχετηρίας εἰρήνην. — 
Ὠ στέλλει τοίνυν Ἰάχωβον, ἀμεινόν πως βουλευσάμενος, ὡς οὐ 
V.8o onore ὧν εὐκλεέστερον Πέρσαι τὸν πρὸς Ρωμαίους κατά- 
ϑοιντο πόλεμον" τοσαῦτα γὰρ ἐνδώσειν “Ῥωμαίους, ὅσα ἂν 
ἐθελήσωσι Πέρσαι αὐτοί. 7 δὲ σταλεῖσα πρὸς αὐτοῦ (Qao 
ἸΙουστῖνον ἐπιστολὴ οὔτε τῆς ἡλικίας ἣν τοῦ Περσῶν βασιλέ- 

Post fragm. 20, sequuntur in vulg. duo cx Simocatta petita, 

et lemma ex τῆς β' βίβλου, quod ad eundem pertinet. 38. 7i- 

βέρεος coni. B. 4. ἀνεδείξατο coni. N. 9. ὡς εἰς ἔσχατον νῦν 

Ν,, ὡς ἔσχατον ὡς νῦν vulg. — 12. ϑαῤῥήσειαν coni. B. 20. αὖ- 

τοῦ N., αὐτὸν vulg. — 21. Ἰουστῖνον ll. mg. , Ιουστιγεαγὸν vulg. 
perit, Chosroem de medio sublaturum, et regem Persis daturum. 
Ad hunc modum insolenter locutus, Sebochthem missum fccit. 

21. Cum Iustinus mentis imbecillitate laboraret, et Tlibcrium 
reipublicae administrandae praefecisset , Tiberius et regina incerti 
erant, quid de rebus bellicis statuerent; scd dubitationem exemit 
Persarum rex, qui lacobum legatum ad Romanorum lmperatorem 

' misit. Is Persica verba Gracce exprimere noverat. Nam Persarum 
rex, Romanorum res in ultimum discrimen adductas esse ratus, et 
nihil iucundius et opportunius illis contingere posse, quam quibus- 
vis conditionibus bellum pace finire, cuius rei gratia tamen eos 
Juderet legationem mittere, quod indecorum existimarent, eum, qui 

cllum suscepisset , initium supplicandi facere, hunc pudorem prae- 
veniendo sustulit. — Et quoniam coüsternali animo crant, rationem 
et occasionem excogitavit, ut per speciem colloquii pacem supplices 
orarent. ltaque mittit Jacobum , Persas nunquam gloriosius bellum 
contra Romanos deponere posse existimans, quia Bomani omnia, 
| ae Persae voluerint, essent concessuri. Atque haec missa per 
acobum ad lustinum epistola neque aetati rcgis Persarum accom- 
modata erat,(nam puerilem in modum conscripta crat,) neque alte- 


E MENANDRI HISTORIA. 317 


ὡς, μειρακιώδης οὖσα παντοίως, οὔτε δὲ ἄλλου τινὸς οἶμαι A. C. 555 

ἐμφρονεστάτου. ἕτερον γὰρ τὸν ὄγτιναοῦν ἀπαυϑαδίζεσϑαι md. M u 
οὐκ ὠπὸ τρύπου ἦν: ἐκεῖνον μέντοι oU βρενϑύεσϑαι ἴσως &- 
χρῆν, οὐδὲ ὑψαγόραν τινὰ εἶναι καὶ ὠπειρόχαλον. 7j γὰρ 
δέπεστολὴ ὕβρεώς τὸ μεστὴ xai ὀνειδισμοῦ καὶ μεμεϑυσμένων 
ῥημάτων ὑπῆρχε. καὶ ἡ μὲν ἐπιστολὴ ὑπερηφανίας ve ἦν. iig 
καὶ ἀλαζονείας πλήρης" εἰσάγεται δ᾽ οὖν Ἰάκωβος, οὐ μὴν 
ὡς ἸΙουστῖνον, ἅτε νοσώδη τυγχάνοντα, ἀλλὰ γὰρ ὡς τὴν βα-. 
σιλέδα, ἐπεὶ αὐτὴ ξὺν Τιβερίῳ ἅπαντα ἔπραττεν. ἀναλεξα- 

τομόνγη τοίνυν τὰ γράμματα ἐπηγγείλατο καὶ αὐτὴ στέλλειν τὸν 
πρεσβευσόμενον ὡς βασιλέα Περσῶν καὶ ἀμφὲ τῶν ὁπωσοῦν 
κεχινημένων διαλεχϑησόμενον. στέλλεται δ᾽ οὖν Ζαχαρίας, 
ἐν τοῖς βασιλείοις καταταττόμενος ἰατροῖς, ἐπιφερόμενος. 
γράμμα ἐκ τῆς βασιλίδος. 

ιό κβ΄. Ὅτι ἐπὶ Τιβερίου Καίσαρος οἱ τῶν “Ῥωμαίων A.C.576 
στρατηγοὲ εἰσβολὴν ἐς ᾿Αλβανίαν ποιησάμενοι, xai ὁμή- ἴα 9. à 
ρους λαβόντες Σαβείφων xai ἄλλων ἐϑνῶν, ἦχον ἐς Βυ- 
ζάντιον. dquxouévov; δὲ ἐν Βυζαντίῳ τοὺς πρέσβεις τῶν 
ἐγδεδωκότων ξαυτοὺς lavo» τὸ καὶ Σαβείρων ὃ Καῖσαρ 

χοδέχεταε ἐπιεικῶς καὶ πάνυ φιλανθρώπως: πυϑόμενός τὰ 
παρ᾽ αὐτῶν ὁπόσα χρήματα αὐτοῖς ἐδίδου ὃ Περσῶν βασι- 
λεὺς, δεδωχώς τε ἐξουσίαν σφισὶν ἐς ὅσον ἠβούλοντο ἐξῶραν 

5. ὕβρεως N., ὄβρεων vulg. 10. στέλλειν H., στέλλει vulg. 
22. ἐξουσίαν B., ἐξουσίας vulg. 


rius opinor viri prudentia praediti fuit. Alium enim quempiam 
insolentem esse, non alienum fuisset, sed illum minime superbire 
aut audacius loqui decebat. Αἱ epistola contumcliae et probri et 
verborum insolentium plena fuit Itaque etiamsi epistola arrogan- 
tiae et contemptus plena esset, tamen introdactus est lacobus, non 
quidem ad lustinum, qui gravi morbo afllictus erat, sed ad reginam, 
quae omnia imperii negotia cum Tiberio curabat. Lecta epistola, 
regina respondit , se quoque missuram legatum ad regem Persarum, 
qui de omnibus, de quibus inter ipsos controversia mota erat, a- 
geret. Itaque mittitur Zacharias inter Imperatoris medicos adscri- 
ptus, qui tulit litteras reginae. 

22. Sub Tiberio Caesare Romanorum duces, impetu in Alba- 
niam facto, obsidibus aSabiris et aliis gentibus acceptis, Byzantium 
venerunt. Eo cum legati Alanorum et Sabirorum venissent, qui se 
Romanis dederant, Caesar eos benigne et humaniter excepit. Cum 
autem ex corum verbis audisset, quantas pecunias illis Persarum rex 
largitus fuisset, facta potestate, quantum vellent oratione rem ex- 
aggerare, et verum dicendo obscurare,,,Duplo maiora praemia vobis 
argiar , inquit, non solum viris in dignitate constitutis , sed etiam 
unicuique vestrum." Haec barbaris laetitiam attulerunt, et visi 


318 EXCERPTA 


A.C.526 τῇ ψευδολογίᾳ τὸ χρῆμα xai τῷ κόμπῳ τἀληϑὲς ἐπιχκαλύψωε, 
Iustini 3,» διπλάσια τούτων ἔγωγε παρέξω," ἔφη, ,,τοῖς τε ἐν τέλει ὑμῶν», 
πρὸς δὲ δὴ καὶ ὑμῖν αὐτοῖς." ἐπὲ τούτοις ἤσϑησάν vs οὗ 
βάρβαροι, καὶ ἐδόχουν χάριν εἰδέναι τῷ κρείττονι ἀνθ’ ὧν 
Οαὐπήχοοι Ρωμαίων ἐγένοντο. ἤγγελον δὲ, ὡς ὃ ᾿Αβεὶρ ἀπέ-5 
στη οὐκ ἐς μαχρὰν, ὀλίγα τε φροντίσας τῶν ὁμήρων Πέρ- 
σαις προσετέθη. τοῖς μὲν οὖν πρέσβεσιν αὖϑις ἐν συνουσίᾳ 
γενόμενος 6 Καῖσαρ τὰ ὅσα ἁρμόδια διελέχϑη, καὶ ἔφη τούς 
v6 προσχωροῦντας αὐτῷ ἑκοντὲ μάλα εὐεργετήσειν, τοὺς δέ 
ye οὐ βουλομένους καὶ ἄκοντας ἕξειν ὑπὸ τὴν αὑτοῦ χεῖραιο 
βίᾳ καὶ δυνάμει. 
xy. Ὅτι τῶν στρατηγῶν δηούγτων τὴν Περσῶν ᾿ἄρμε- 
γίαν, ἐν τούτῳ παρεγένετο Ναδώης, ἐς τὴν λεγομένην oua- 
κρὰν χειροτονηϑεὶς πρεσβείαν, πρὸς Xoogóov ἐχπεμφϑείς" 
ὃς τῆς διὰ Θεοδώρου τοῦ Βάκχου πρεσβείας ἔδοξεν ἀμοι-τϑ 
βαίαν ἀποκομίζειν ἐκ τοῦ Xocpoov ἀγγελίαν, κυρίως dà ὥς 
Ὁ ἑτοιμότατα ἔχοι καὶ αὐτὸς στεῖλαι τοὺς ἄρχοντας κατὰ δὴ τὰ 
ὅρια τῆς 80, ὡς ἄν ἐν τῷ αὐτῷ γενόμενοι τοῖς ἐκ "Pouat- 
e» ἐχπεμφϑησομένοις σκοπήσοιέν τὸ καὶ Ótagxéyoryro ὅπως 
χρὴ τὰ ὅπλα καταϑέσθαι. αἀναχρινομέγου τούτου πρώτουλο 
"τίς ἄρα πολιτεία τῆς λύσεως τῶν πεντηκοντουτίδων σπονδῶν 
αἰτέα ἐγένετο; quw ys δή πον ἐμφρονέστατά πως ἀπεκχρέ- 
5. Σαβεὶρ Val. 15. ὃς τῆς H., ὅστις vulg. 11. τίς doa 
πολιτεία H., τῆς doa πολιτείας vulg. 


sunt Deo gratiam habere, quod subiecti facti essent Romanis. Re- 
tulerunt autem, Abirem paullo ante defecisse et, nulla obsidum habi- 
ta ratione, cum Persis se coniunxissc. Deinde Caesar cum legatis 
congressus, quae apta videbantur, disseruit et dixit, erga eos, 
qui sponte in eius potestatem venirent, se liberalem futurum, et 
€os, qui se suae potestati submittere recusarent, vi et armis suo 
imperio parere coacturum. 

23. Dum Romanorum daces Persarum Armeniam populati- 
onibus vexarent, advenit Nadoes electus et a Chosroe missus ad 
minorem, quam vocant, legationem obeundam. Hunc responsum 
ferre ad legationem "l'heodori Bacchi iussit Chosroes, et nomina- 
tim nuntiare. Romanis, sese paratum esse mittere primarios viros 
ad fines Orientis, ut cum his, quos Romani mitterent, prospi- . 
cerent eL viderent, qua ratione arma deponerent. Quum ille pri- 
mum quaereret, quaenam causa et ratio fuerit quinquaginta an- 
norum inducias violandi: prudenter Caesar respondit, se quidem 
regem Persarum, qui senior esset, quippe qui, se adhuc puero, 
in flore aetatis suae constitutus foret, secuturum, et sivc arma, 
sive pacem vellet, utrum elegisset , gratum — acceptumque habi- 
turum. Hie dictis Caesar Nadoem dimisit, nec multo post dele- 


E MENÀNDRI HISTORIA. 9319 


varo ὃ Kafoao, ὡς πρεσβυτέρῳ τυγχάνοντι βασιλεῖ Περσῶν À.C.556 


αὐτὸς ἔτι νέος ὧν, καὶ ὅσον ἐπὶ τῇ ἀκμῇ τῆς ἡλικίας Χοσρόου Ἢ 


παῖς καϑεστὼς, ἕτοιμος εἴη ἐφ᾽ ὅπερ ἄν ἐκεῖνος ἡγήσοιτο $- 
πεαϑαε οἱ, καὶ, εἴτα τὰ ξίφη βούλοιτο sire τὴν ἡσυχίαν, d- 


δχολουϑῆσειν. 


ἀποπέμψας ov» ἐπὲ τοιοῖσδε τὸν Ναδώην ὃ 
Καῖσαρ οὐκ ἐς μακρὰν καὶ αὐτὸς ἔστειλε κατὰ τὴν ξῴαν 


d. 9 
ustini 13 


τοὺς εὖ διαϑήσοντας τὰ ἀμφίβολα, ἐς ταὐτὸν συνελευσομέ- p, 120 


vovc τοῖς Περσῶν ἡγεμόσιν. ἦσαν δὲ oi σταλέντες Θεόδω- 
ρος ὅ Πέτρου, ὃς τῶν ἐν τῇ αὐλῇ καταλόγων πρὸ τούτου 
Ιογενόμενος ἡγεμὼν τηνικαῦτα τῶν βασιλεῖ ἀνειμένων προει- 
στήχεε ϑησαυρῶν, οὗ γε ἀπὸ τῆς δαψιλείας τῇ “Ῥωμαίων 
προσαγορεύονται φωνῇ, (““αργοὺς γὰρ οἱ “ατῖνοι τὸ δαψι- 
λὲς ὀνομάζουσιν,) Ἰωάννης τὸ καὶ Πέτρος, ἄμφω τῇ τῶν 
ὑπάτων τετιμημένοι ἀξίᾳ, πρός y& καὶ Ζαχαρίας ὃν τοῖς βα- 
᾿ιδσιλείοες καταταττύμενος ἰατροῖς . οὗ δὴ “γενόμενοι ἐς Κω»- 
στανείναν noA, τὴν μεταξὺ τῶν ποταμῶν, ἀνέμενον ἐλευσό- 


μενον ἐκ τοῦ Xocgóov ἐς τὰ περὲ Νίσιβιν καὶ τὸ Δάρας8Β 


ἸΠεβώδην τὸν Σανναχοερύγαν, ᾧ δὴ τὸ κῦρος τῶν περὶ τὴν 
εἰρήνην ἐπέϑηχο Xoogógc. κατ’ αὐτὸν δὲ τὸν χρόνον 
γοκαὲ '“στέριος, εἷς τῶν βασιλείων διαιτητῶν, οὖς δὴ ὠντι- 
γραφέας ἀποκαλέσοις, δορυάλωτος ὧν ἀνηρέϑη ὑπὸ Xoocpó- 


0v, φωραϑεὶς ὡς κρύβδην ἐγεγράφει βασιλεῖ τῶν "Po-V.81 


μαίων ἐπιθέσθαι κεκακωμένοις νῦν Πέρσαις. ἹΠεβώδου 
δὲ ἀφικομένου ἐν τοῖς δρίοις ἅμιλλα μέν τις γέγονε πρό- 
λὔτερον αὐτῷ τε καὶ roi; ἀμφὲ Θεοδώρῳ καὶ Ζαχαρίᾳ περὲ 
2. αὐτὸς H. , αὐτοῖς vulg. — 12. τοὺς δαψελεῖς coni. N. ὀ 15. 
Kororartírov πόλεν τὴ» H. (male). 


rit ad partes Orientis, qui controversias componerent et cum 
ersarum principibus convenirent. Fuerunt vero qui missi sunt a 
Romanis Theodorus, Petri filius, ante dux numerariorum, tunc 
temporis thesaurorum comes, quos largitiones Romana lingua vocant, 
(largos enim eos, qui liberalius sua profundunt, Latini vocant,) 
loannes et Petrus ambo consulatus dignitate oruati: praeterea Zacha- 
rias in regiorum medicorum numerum relatus. Hi vero ubi Con- 
Sntinam urbem in Mesopotamia sitam advenerunt , Mebodem San- 
Bechoerigam, qui a Chosroe in loca circa Nisibin et Daras missus 
erat, exspectarunt. Huic enim plenam pacis confirmandae auctorita- 
tem Chosroes commiserat. Eodem fere tempore Chosroes Asterium 
(is erat unus ex Imperatoris iudicibus, quos contrascribas vocave- 
ri$,) occidit , quia deprehensus est, dum captivus esset, clam litte- 
Tas scripsisse ad Imperatorem Romanorum, ut, dum res Persarum 
afllictae essent, eos adoriretur.  Mebodes cum ad limites accessis- 
tel, certamen illi cum Theodoro et Zacharia imprimis fuit, quo in 


320 EXCERPTA 


A.C.576 x09. ὅποι δέον ποιήσασθαι τὴν ξυνέλευσιν. “Ῥωμαῖοι μὲν 
MET ἡξίουν ἐν τοῖς τελοῦσιν ἐπὲ τὸ ΖΔάρας χωρίοις, ola δὴ 
( οἰκείοις καϑεστῶσι, ξἙυγχροτεῖσϑαι τὴν ἐχχλησίαν" ἀτὰρ οὗ 
Πέρσαι ἔφασχον, ἐπεὶ ἢ πόλις αὐτοῖς τῷ ϑεσμῷ τοῦ πολέ-- 
μου ὑπεκλίϑη, οὐκ ἀπὸ τρόπου, καὶ τὰ ὅσα γε ὑπὸ τὴν no-5 
λιν ἁρμόζειν αὐτοῖς, καὶ οὐ δέον ἐκεῖσε ξυνιέναι, οἷα μὴ xa- 
ϑεστώτων ὁροϑεσίων. μετὰ γοῦν ταῦτα, οὕτω δοχοῦν ἀμφο-- 
ξέροις τοῖς μέρεσι, Ἐυνῆλϑον ἐν τῷ δὴ λεγομένῳ ᾿Ιϑραήλων" 
πρὸς τοῖς καὶ oí ἐπιχώριοε ἄρχοντες πολιτείας ἀμφοτέρας - 
καὶ τοίνυν προὐτιίϑεσαν ἃς γε δήπουθεν ᾧοντο κατ᾽ ἀλλήλωντο 
τὰς πολιτείας ἔχειν αἰτίας, ὡς τῆς ἑτέρας τὴν ἑτέραν ἀδικά 
τὸ καὶ ovy ὅσια εἰργασμένης, παρασπονδησάσης τε καὶ πό- 
DAeuo» ἄδικον ἑλομένης. πλείστων δὲ ὅσων ῥημάτων ἐξ du- 
gol» τοῖν μεροῖν, ὥς πὴ ἔτυχεν, ἐῤδιμμένων, χύδην τε πε- 
ριουσῶν τῶν δικαιολογιῶν τῷ ἕκαστον ἐϑέλειν τῇ xar! avrüvi5 
πολιτείᾳ, οἷα εἰκὸς, εὐνούστατον ἑαυτὸν ἀποφῆναι, τέλος ἐς 
δημηγορίαν πρῶτοι Ῥωμαῖοι κατέστησαν. 
xj. Ὅτι οἱ πρέσβεις ξυνελϑόντες τὸ καὶ εἰς ἕν γενῦμε- 
yoL κατὰ δὴ τὰ ὅρια τῆς ἕω ἐξ ἀμφοτέρας πολιτείας, τὴν 
εἰρήνην ὅπως βεβαιωθῆναι δέον διασχεψόμενοι, γλαφυρά τεῖο 
καὶ ποικίλα ῥήματα ἕκαστοι ἀποῤῥίψαντες, εἰπόντες τὸ xaé 
dxgxoüreg τὰ ὅσα χρεὼν, τυχὸν xai τὰ ὅσα μὴ χρεὼν, τέ- 
2. ὑπὸ Β., éni vulg. 6. xai om. ed. Par. . ὁροϑέσιον 
vulg. 10. ὥς B., ὥς vulg. 11. τῆς πολ, νι fs. 


loco convenient. Romani petebant, conventum agi in finitimis 
Daras locis, quippe quae sua essent. Contra Persae diccbant, quan- 
doquidem ea urbs iure belli Romanis subiecta esset, non a verisi- 
militudine alienum esse , omnem rcgionem circa illam corum parti- 
bus adhaerere, ncque illic ad colloquium convenire oportere , quia 
minime regio illa essct inter limitaneas censenda. Post haec, sic 
enim utrisque visum, ad colloquendum convenerunt in loco, qui 
dicitur Atraelon, et cum illis quoque utriusque rei publicae princi- 
pes, qui eas regiones incolebant. llic in medium proposuerunt, 
quas ultro citroque existimabant habere se mutuo accusandi causas, 
quae alter populus alteri damna intulisset aut bellum facere prae- 
occupasset. Itaque cum utrique plures sermones super hac re ia- 
ctassent, εἴ unusquisque abunde , quo se suae patriae, ut decebat, 
amantem et studiosum ostenderet iustas , rationes , quibus eam tue- 
retur et defenderet, attulisset , tandem primi Romani concionem apud 
conventum habuerunt. 

24. Legati convenientes et in unum congressi ad fines Orien- 
tis ab utroque regno, ut dispicerent, quomodo pacem firmam fa- 
cerent, lubrica et ambigua verba utrimque emiserunt , et quae did 
oportuit, dixerunt et audierunt, et forte quae minime dici debue- 


E MENANDRI HISTORIA. Jar 


boc ξυνῆχαν ol πρέσβεις περὲ μὲν τοῦ διαῤῥαγῆναι τὰς σπον- À.C. 577 


δὰς τίς αἴτιος καὶ οὔ, τὸ τοιόνδε σιγηθῆναι, διερευνῆσαι δὲ 


, e [] ἢ « - « 4 
τρόπον, ὅτῳ ἐμπεδωθήσεται τὰ εἰρηναῖα τοῦ λοιποῦ xai αἱ 
ὠμφήρεστοι πολιτεῖαι κατάϑοιντο τὰ ὅπλα. εὐϑὺς οὖν ΜΙεβώδου 


δχατὰ τὰς πρώην ξυγϑήκας, αἵ ξυνέστησαν ἐπὲ τοῦ αὐτοχράτορος 


Ἰουστενιανοῦ, τὰς τριάχοντα χιλιάδας τῶν νομισμάτων φή- 
σαντος χρῆναι τοὺς Ῥωμαίους τῇ πολιτείᾳ Περσῶν κατατι- 
ϑέναε dy ἔτος, ἔτι ys μὴν ἀποχωρῆσαι Περσαρμενίας rs 
xai ᾿Ιβηρίας, πρὸς δέ γε καὶ αὐτοὺς τοὺς ὅσοι ys αἰτιοι τῆς 


τοάποστασίας ἀποδοθῆναι βασιλεῖ τῶν Περσῶν γρησομένῳ 


, “ὦ τ: ^ " 
σφισὲ ταῖς προσηχουσαις φωναῖς. τοσαῦτα τοῦ εβώδου xa- 
τατεέναντος, οἱ τῶν Ῥωμαίων πρέσβεις, τὸ τοιόνδε ix τοῦ 


Ind. τὸ 
lustini 13 
P. 124 


Καίσαρος παρεγγυηθὲν αὐτοῖς, αὐτίκα οὗ ys τοῦτο αὐτὺδ 


οὐδὲ τοὔνομα προσίεσϑαι ἔφασαν τῆς εἰρήνης, εἴπερ ἐπὲ 


τιϑσυντελείᾳ τινὶ καὶ ἅτε ἐς φόρου ἀπαγωγὴν Πέρσαι ἐλπίζοιεν 


“Ρωμιαίους ἕξειν τοῦ λοιποῦ" μηδὲ γὰρ ὠνέξεσϑαι τοῦ τοιοῦδε 
τὸν Kaícaga τι παρασχέσθαι, μήτε μὴν ὥσπερ ἀμέλει ὠνιὸν 
τε χρῆμα πρίασϑαι τὴν εἰρήνην. οὕτω δὴ γὰρ εἰ ἔσοιτο, οὔ 
τι εἶναι μόνιμον οὐδὲ βεβαίαν, χρῆναι τοίρυν “Ρωμαίων 


λοέξλεγον οἱ πρέσβεις πρότερον τοῦ τοιοῦδε ἀπειπεῖν, οὕτω T8 


ἐφ᾽ οἷς δέοι τὰ τῆς εἰρήνης προϊέναι διασκέψασϑαι. καὶ αὖ- 


ϑις ἔχατι τοῦ τοιοῦδε τερϑρείας λόγων ἀπεῤῥιμμένης πολ-Ο 


λῆς ἐξ ἀμφοῖν τοῖν μεροῖν, καὶ οὖχ ὑποχαλώντων ἐν ἀρχῇ 

3. ὅτου vulg. 8. Περσαρμενίας B., περὲ Zfoutríag vulg. — 11. 

φωναῖςἾ ποεναῖς coni. B. 
runt. Tandem illud disquirere supersederunt, utri populo foederis 
violatio attribuenda esset , et rationem investigare conali sunt, quo- 
modo in posterum pax firmis conventionibus stabiliretur, et inimi- 
cae gentes ab armis discederent. Statim Mebodes suggessit, aequum 
esse, Romanos pendere Persarum reipublicae quotannis triginta: mil- 
lia aureorum. Sic enim conventionibus cautum esse, quae tempore 
lustiniani Imperatoris factae erant. Praeterea Persarmenia et Iberia 
eederent , et omnes defectionis auctores regi Persarum redderent, 
quos merita morte afficeret. Haec et alia huiusmodi Mebode propo- 
mente, Romanorum legati secundum Caesaris mandata contra disse- 
ruerunt, et confestim responderunt, se hoc ne pro nomine quidem 
pacis admittere, si cum tributi pensitatione Persae sperarent in po- 
sterum Romanos sibi obnoxios constituere. :Nec enim Caesarem 
quicquam pendere, neque pacem, tanquam rem venalem, emere 
velle, quae, si ita contingeret, non diu permancret, neque firma 
foret. Oportere igitur imprimis totum hunc sermonem omitterc, 
tum demum, quibus conditionibus pax vincienda sit, advertere. Rur- 
sus super his cum utraeque partes in multas altercationes erupissent, 
et Persae minime cederent, sed obnixe contenderent, iustum esse, 


Dexippus , Eunapius etc. 21 


322 EXCERPTA 
A C. 572 vo» Περσῶν, ἀλλ᾽ 7 τὰς ἀνέχαϑεν τριάχοντα χιλιάδας τοῦ 


iu 19 χρυσοῦ νομίσματος ἢ προσάπαξ ὡς χρὴ μέγα τι καταϑέσϑαε 


δικαιολογουμένων, τὸ τελευταῖον ἔδοξεν ὃ Πεβώδης ἐπιδει- 
κγύναι δῆϑεν αὐτοῖς ἐκ τοῦ κατ᾽ αὐτὸν βασιλέως γράμμα 
ἄρτι σταλὲν, ὃν ᾧ περιείχετο, ὡς χάριν τῆς πρὸς Καίσαρα 
φιλίας ἀνέξοιτο καὶ χρημάτων ἐχτὸς ἐξ ἰσοτιμίας ἀναῤῥῶσαε 
τὴν εἰρήνην. τοῦτο ἐπεί [οἱ] κατὰ τὴν βασιλέδα διεϑρυλληήϑη 
πόλιν, ἅπαντες ἀνεπτερώϑηφαν τε, καὶ ἐδόχουν οἵ τὸ ἐν τέ- 
λει καὶ ὅσος ἕτερος ὅμιλος ἤδη ἀργήσειν τὰ ξίφη καὶ ἐμπ6-- 
δωώτατα καϑέξειν τὴν εἰρήνην, ἐπεὲ ὃ Καῖσαρ Περσαρμενίας το 
τε καὶ δὴ Ἰβηρίας αὐτῆς ἑτοιμότατα εἶχε παραχωρῆσαι Πέρ- 
σαις, σαφέστατα ἐξεπιστάμενος ὡς οὐ πώποτε ἐνδώσοιεν 
τοσαύτης ἐστερημένοι χώρας, οὐδέ ys si τελέως κατολισϑή- 
σοι καὶ ἐξίτηλα ἔσοιτο τὰ πράγματα Περσῶν. τοὺς μέντοι 
Υ. ϑιγενεάρχας Περσαρμενίων, ἀλλὰ γὰρ καὶ τοὺς τῷ γένει σφῶνι5 
ἠνωμένους, καὶ ἁπλῶς τὸν ὄντιναοῦν οἵ ye αὐτομολήσαντες 
ἦσαν ὡς Ῥωμαίους, οὔτε ἐχδώσειν" ἀλλ᾽ οὐδὲ ἑτέρως ἐμ- 
πεδώσειν ἔφασκε τὴν εἰρήνην, εἴ γε μὴ ἄδεια ἔσοιτο τοῖς 
βουλομένοις Περσαρμενίων τὸ καὶ Ἰβήρων, τὴν σφετέραν 
ἐκλιπόντας, ἀνασκευάσασϑαι ἐς τὴν “Ῥωμαίων. λόγον γὰρ λο 
οὐχ ἥκιστα ἐποιεῖτο πολὺν ὃ Καῖσαρ τῶν ὀμωμοσμένων ὑπὸ 
6. ἀναῤῥῶσαει N., ἐγαθαφῥώῶσαι vulg. 5. οὗ uncis inclusit B. 
9. ὅσος B. , ὅσοι vulg. éuntÓwsara H. , éuntdu ταῦτα vulg. 


11. παραχωρῇσαε Cantocl., παραῤῥῆσαε vulg., παραρῦσαε Πέρ- 
σας mg. H. 13. εἰ Val, 7 vulg. 


Romanos aut constitutum triginta millium aureorum tributum quot- 
annis peudere , aut semel magnam aliquam pecuniae summam , tan- 
dem Mebodi Romanis litteras Persarum regis nuper ad se scriptas 
ostendere placuit, quibus se propter Caesaris amicitiam etiam nul- 
la pecuniarum babita ratioge aequis conditionibus pacem facturum 
esse indicavit. Huius rei fama simulatque ad regiam urbem perla- 
ta est, omncs laetati sunt et Senatus ct plebs, eamque animo opr- 
nionem pracceperunt, tempus advenissc, quo ensibus quietem indi- 
cerenL, et firmiter pacem colerent: maxime cum Caesar Persaeme- 
niam et Ibcriam Persis cedere paratus esset. Sic enim statuebat, 
Persas, etiamsi corum res perditae forent ct ad nihilum redactae, 
nunquam quieturos, quamdit his tantis regionibus privarentar. Prin- 
cipes tamen Persarmegiorum , et qui illis gencre coniuncti erant, 
et omnes, qui a Persis ad Romanos confugissent, nullo modo tra- 
dendos esse statuit: imo non alia conditione pacem scrvaudam, nisi 
liberum sit Persarmeniis et Iberis, qui suam patriam reliqueriot , 
ad Romanorum partes transire, Etenim Caesar multum in eo ser- 
mone versatus est, a lustiniano Imperatore iureiurando fidem da- 
tam esse Persarmeniis et his, qui ex lberia migraverant. Atque 


E MENANDRI HISTORIA. 323 


Ἶουστινιανοῦ τοῦ βασιλέως τοῖς Ilegcaguevíoig καὶ vol; us- À. C. 554 
ταχωρήσασιν ᾿Ιβήρων. ὁμωμόκει γὰρ ὃ βασιλεὺς, ὡς καϑάσον n. !0 


/ M lustini 13 
οἱόντό ὄστιν αὐτῷ, ἅπαντα ἀνακινήσειν τρόπον, ὡς ἂν xai p.iaa 


αὐτὴν ys δήπου τὴν ϑρεψαμένην σφᾶς ποιήσεται ὑποχείριον" 
δεὲ δέ ys ἄχρε τέλους ov τι ἔσοιτο δυνατὸς πρὸς τὸν πόλεμον 
ἀνθέξειν, ἀλλὰ τοὺς αἰτίους τῆς ἀποστάσεως καὶ τοὺς τῷ 
αἵματί σφισι προσήχοντας, ξυνελύόντα δὲ εἰπεῖν τοὺς ὅσοι 
βούλονται Ῥωμαϊκῆς μετασχεῖν πολιτείας, oy πώποτε ποι- 
ἥσεσθαι ἐχδότους. ἐδόχει δὲ καὶ βασιλεὺς 0 Περσῶν ἣδε- 
τοσϑαι ἐπὲ τοῖσδε, ὡς ἄν “Ῥωμαῖοι μὲν ἐχστήσοιντο τῆς 
Περσαρμενίας τὸ καὶ Ἰβηρίας, ἐξουσίαν δὲ αὐτὸς προσνέμοι, B 
ὅποι ἐθέλουσιν οἱ τῇδε οἰχήτορες ἱέναι, οὔ τι ἀπὸ τρόπου 
γε οἶμαι. ἠπίστατο γὰρ, πλὴν ὀλιγίστων τῶν ἂν τέλει, οἵ 
τῆς ὠποσεάσεως ἦρξαν, ὡς οὐδεὶς Περσαρμενίων καὶ Ἰβήρων, 
152099 τῆς ϑρεψαμένης ὃς φύσει τοῖς ἀνθρώποις ἐνιζάγει τὸ 
καὶ προσπέπηγεν, ἀνασκευάσοιτο ἐς τὰν ὀϑνείαν. ἄλλως 18 
καὶ ἅμα ἤλπιζε, τοῦ πολέμου λωφήσαβι ἐν δέοντι ϑέσϑαι 
τὰ Περσαρμενίας τε καὶ Ἰβηρίας" aida γὰρ αὐτῷ αἱ χῶραι 
πάμφοροί τε ὑπῆρχον, καὶ πλεῖστα ἐσότι ἐδασμοφόρουν. 
^ 4απρξοιγαροῦν διὰ ταῦτα ἠρέσκετο βασιλεὺς Περσῶν ἐπὲ wo 
τὸν πόλεμον καταϑέσϑαι, προσῆλϑε δὲ τῷ Καίσαρι διανο- 
εἶσϑαι, ὡς dv τὸ λοιπὸν μηδεμία ὑπολείποιτο τοῦ πολέμου α 


»ξυνελόντα dà N., ξύνολον τάδε vulg. τι. Περσαρμενίας Val, 
Περσῶν * Quertes vulg. — 16. ἀνασχευάσοιντο vulg. 20. ρέ- 
σχεέτο βασιλεὺς B., ἤρεσχε τοῦ βασιλέως vulg. 
adeo ipsum Imperatorem íurassec, quantum in se esset, omni ope 
annisurum, quo terram, quae ipsos aluerat, sibi subiectam efficeret. 
Neque tamen si bellnm ad finem usque perducere non posset, de- 
fectionis auctores, aut qui ex eorum genere ct consanguinitate es- 
sent , aot alium quemquam, et ut omnia verbo complectceretur, qui 
particeps reipublicae Romanae fieri vellet, unquam deditum iri. 
Grata et iucunda res Persarum regi contigit, Homanos Armenia et 
Jberia cedere, modo harum regionum incolis, quo vellent ire ha- 
bitatum, potestatem faceret. Nec sine ratione, meo quidem iudi- 
cio. Satis enim noverat, paucis exceptis ex principibus, qui defectio- 
nis ad Romanos auctores fuerant, fore, ut reliqui amore et deside- 
rio terrae altricis capti, (hoc enim natura omnibus hominibus in- 
natum est,) minime ad exteros demigrarent. . ]n spem etiam addu- 
cebatur, bello posito in commodiorem statum res Persarmeniae et 
Iberiae redactum iri. Nam hae regiones erant foecundae et omnium, 
uae ad vitam necessaria sunt, feraces, unde ampla tributa et vc- 
ctigalia colligi poterant. ltaque Persarum regi placuit his conditio- 
mibus a bello discedere. Ad haec, ne qua in posterum restaret belli 
causa, Caesari venit in mentem cogitare, ut pro Persarmenia et Ibe- 


324 | EXCERPTA 


À.C. 574 ᾳἰτία, τῆς Περσαρμενίας τε καὶ ᾿Ιβηρίας ἔχατε τὴν πόλιν τὸ 
nud: 13 “ρας παρὰ σφῶν ἀντιλήψεσϑαι oro μὲν τοῦ χερδωλέου 
χαριν" οὐ γὰρ δὴ τι τὸ ΖΙάρας ἡ πόλις ἐς ἕτερον τε ονησι- 
φόρος 7j; τῷ ἀσφαλέστατα ἔχειν καὶ τῆς ὑπὸ Ῥωμαίους égac 
ὥσπερ τι ἔρυμα προβεβλῆσϑαι. ἅμα οὖν τὸ ἀτύχημα ἀκέ-β 
σασϑαι βουλόμενος τῷ ἀπειληφέναι Ῥωμαίους τὰ οἰκεῖα, 
ἅμα δὲ καὶ μηδένα σπινϑῆρα τοῦ πολέμου καταλιπεῖν d9é- 
λων, ἔγνω ἀνασώσασϑαι τὸ Ζίάρας ἢ χρήμασιν ἤγουν ἑτέρῳ 
τρύπῳ τινί, περὲ μὲν οὖν τοῦ χρῆναι ἐξ ἰσοτιμίας τὴν εἰ- 
ovg» προελϑεῖν, πρὲν ἢ διαχριϑῆναι τὸν ἐν ᾿Δρμενίᾳ πό-τῷ 
Atuo» ἐδόκει καὶ ξυνέϑεντο Πέρσαι. μελλόντων δὲ ὅσον οὕπω 
Ὁ παραχωρῆσαι “Ῥωμαίοις καὶ τοῦ “Ιώρας ἢ οὐδενὸς ἤγουν 
ὀλιγίστης χρυσίου ποσότητος, εὔδηλον ὃν πρότερον ἀφιστα- 
μένων “Ῥωμαίων Περσαρμενίας καὶ Ἰβηρίας, ἂν ᾧ τὰ τοι- 
ἀδὲ οἱ ἐξ ἑκατέρων διαλεγόμενοι πρέσβεις, γέγονς τὰ κατὰιϑδ 
τὴν ᾿Δρμενίαν ξυμπλοκὴν, ἐν ἡ προσπταίσαντες οἱ “Ῥωμαῖοι 
μεγώλως παρὰ πολὺ τῆς ἐλπίδος ἐς τὸ ἧττον ὠλίσϑησα». 
διὸ δὴ τῶν Περσῶν ταῖς εὐπραγίαις ἐπηρμένων, 0 σφῶν 
βασιλεὺς ἔφασκεν ὅλως περὲ τὸ τὴν πόλιν τὸ “άρας ἐνδοῦναι 
"Pougroig μὴ ἐνδέξασθαι λόγον τινά, αὐτὸς μὲν γὰρ κατάὰλο 
τὸν χοιγὸν τοῦ πολέμου ϑεσμὸν Bia καὶ δυνάμει ἐξελεῖν καὲ 
P.1332:000xi150a09at τὸ Ζάρας ἐπισχυρίζετο" τοὺς δέ γε “Ρωμαί- 
13. εὔδηλον ὃν δηλονότε coni. B. — 15. διαλέγονται coni. B. 
ἢ χατὰ τ. 24, συμπλοχὴ coni. B. 21. ϑεσμὸν Cantocl., ϑερ- 
μὸν vulg. . 
ria oppidum Daras a Persis vicissim aeciperet: non quod in co op- 
pido quaestum facerct: nam nihil aliud utilitatis hoc oppidum prae- 
et, quam quod munitissimum est et propugnaculi loco Orientali 
Romani impcrii parti: sed hoc adversis Romanorum rcbus solatio 
esse voluit, quod sua recuperarent, simul et nullam belli scintillam 
relinquere cupicbat Ea de causa Daras rccipere aut pecuniis aut 
alio quovis modo studebat. Pacem igitur facere aequis conditioni- 
bus, antequam bello iu Armenia deccertaretur, lubebat, et assentie- 
bantur Persae. Sed quum Persae iam in eo essent, ut Romanis 
oppidum Datras cederent, aut nulla, aut quantulacumque accepta 
pecuniae summa, simulac constaret , Romanos Armenia εἰ Ibcria ex- 
cessisse, et quum baec legati inter sc disceptarent, pugnatum est 
in Armenia, in qua pugna multum sua spe exciderunt Romani: nam 
victi caesique sunt. Itaque cum Persae ex secundis suis rebus spiritus 
sumpsissent, rex eorum dixit, se nunquam passurum , ullam mentio- 
nem de oppido Daras Romanis dedendo ficri, quod vi et virtute ex 
communi belli lcge cepisset et obtinuisset. Romanos vero contra foedera 


Persarmeniam et Iberiam ad defcetionem excitasse, et earum regionum 
incolas, qui a Persis deficiebant, tueri et susciperc. Itaque barbarum 


E MENANDAI HISTORIA. 325 


ovc Περσαρμενίαν τε καὶ Ἰβηρίαν ἀποστῆσαι παραυποΡδή- Α. Ο. 577 

σαντας, πρὸς δέ γε καὶ ἀφηνιάσαντας τοὺς ταύτῃ οἰκοῦντας [πὰ Vo 

» * - c ἢ , 3 M , ustini 13 

ἀπο Περσῶν ὑποδέξασθαι. καὶ Toíyvy» αὖϑις ὁ βαρβαρος 

ϑρασύς rs καὶ ὑψαύχην ἦν, καὶ μὲν οὖν ἐπὶ τοῖς Ἐυνενδ- 
ϑχϑεῖσιν ἐβρενθϑύετο μέγα. ἠπείλει τε καὶ πρὸ τοῦ πέρατος τῶν 

τριῶν ἐτῶν τῆς ἤδη ξυνεστώσης ἐχεχειρίας, ἧς ἐντὸς ἐδόκεε 

τὴν εἰρήνην ἀνὰ τὴν ἕω ἐβῤδῶσϑαι, τὰ ὕπλα κινήσειν, καὶ 

xar' αὐτὴν ys δήπου τὴν πρὺς ἥλιον ἀνίσχοντα χώραν ξυγ- 

κροτήσειν τὸν πόλεμον, πρότερον κατατιϑέμενον Ρωμαίοις τὸ Β 
JoUzép τῆς τοιαύτης ἀναχωχῆς δεδομένον χρυσίον, ἡνίκα Ζα- 

χαρίας ὃ ἰατρὸς καὶ τόδε ἐμπεδώσας ὑπῆρχεν. ἔφασχε δὲ 

τὰ χρήματα ἀποδώσειν κατὰ τοσοῦτον, καϑύσον ἐνέλιπο τῆν. 83 

τριετίχ" εἶτα οὕτως πολέμου ὠπάρξεσϑαι αὖϑις. ταύτην οὖν 

ἹΠεβωδον οἷα δὴ ἐκ βασιλέως Περσῶν ἀπαγγείλαντος τὴν 
τὐγνώμην, οἱ τῶν Ρωμαίων ἄρχοντες παραβήσεσϑαι μὲν οἵδε 

τὰς ξυγϑήχας ἥκιστα ἔλεγον" οὐδὲ γὰρ ξυντετάχϑαι ἐν ταῖς 

ἐξεῖναι ϑατέρῳ βουλομένῳ τῶν μερῶν ἢ τοῦ χρυσίου παντὸς 

ἤγουν μοίρας τινὸς ὡς τὴν παρασχόμενον ἐναδραμούσης 

διαρῥηγνύναι τὰς σπονδάς. ὅμως δ᾽ οὖν περὶ τούτων αὖϑιςα 
“οὖν ἀποῤῥήτῳ ἀλλήλοις Πεβώδης τε καὶ Ζαχαρίας ἐν τῷ αὐ- 

τῷ ξυνερχομένω διελεγέσϑην, ἐχοιγολογοῦντό t8, καὶ ngov- 

τίϑεσαν τὰ ὅσα ἄμφω τὼ ἄνδρε ᾧοντο χρῆναι εἰρῆσθαι" 

δπειρῶντό τε ἕτερος ἑτέρου, ὅπως ξυνέλϑοιεν ἐς καταλλαγὰς 

o ἐπιστῆναι vulg. 5. τὰ B., δέ τε vulg. — 6./c Β., οἷς vulg. 
γ. τῆς ἕω vulg. — 13. ἀπάρξασϑαι volg. τ15. παραβήσασϑαε vulg. 


17. ? Β., ἐκ vulg. 18. ἐἀναδραμούσης Val., ἄνδρα μούσης 
vulg. 21. διελεγέσϑην B., διελέσϑην vulg. , διελέχϑησαν H. , 


secundae res, quae illi erenerant, superbiorem et ferociorem redde- 
bant. Minabatur etiam , antequam tres anni elaberentur , quibus indu- 
ciae tunc temporis durabant, intra quos pacem fieri per Orientem pla- 
cuerat, fore, ut arma moveret, immo et bellum in Occidentales 
regiones inferret: sed prius aurum , quod Romani pro induciis im- 
petrandis, quas Zacharias pepigerat , pependerant, ad rationem eius . 
temporis. quod de triennio superesset, restituturum, et ita se bellum 
renovaturum. Hanc cum regis Persarum sententiam esse Mebodes 
renuntiaret, Romanorum principes, se quidem minime inducias et 
foedera transgressuros esse, dixerunt: ne«pactum esse, ut liceret al- 
teri partium, restitnto omni auro aut aliqua eius parte, foedera 
rumpere. De hac re tamen secreto Mebodes et Zacharias ibidem 
convenientes collocuti disseruerunt. Deinde hi duo viri, communi- 
cato consilio, inter se proposuerunt, quae ad eam rem perlinere 
existimaverunt. Tum eliam alter alterum percunctatus est, quibus 
eonditionibus inter utramque gentem pax et concordia esse FA 


326 EXCERPTA 


Α. C. 575 ad πολιτεῖαι. καὶ Πεβώδης μὲν ἰσχυρότατά noc ἀπομνύμε- 
Tur: !0 voc ἦν, ὡς βούλεται τῷ Καίσαρε χρησιμώτατα ἐξειπεῖν " αἷ- 
τήσασϑαι, καὶ μὲν δὴ ἐπιτηδειότατος εἶναί οἱ» Ζαχαρίας 
δὲ, εἰ olórrs εἴη λαϑραιότατα καὶ ἥκιστα ἐξεπισταμέγον 
τιγὸς ὑπὲρ τῆς πόλεως τοῦ /fagag δητὸν τι παρασχέσϑαιβ 
χρυσίον. Ζαχαρίας δὲ ἔφασκε τὰ τοιάδε, ἐπιτετραμμένον 
Ῥαυτῷ πρὸς τοῦ Καίσαρος, οὐκ ἐς τὸ ἐμφανὲς, οὐδὲ μὴν 
διέρου ἐξεπισταμένου τινὸς, ἢ Ἰαυρικίον τοῦ Παύλου, τὰ 
μάλιστα εὐγνούστατα ὡς τὸν Καίσαρα ἔχοντος, ὃς ἐν τῷ 
τότε τὸν βασίλειον ἰϑύνειν ἐχληρώσατο λόγον" ὥστε ὠμέλεετο 
μηδὸ πρὸς τῶν βασιλείων γραφέων τὰ περὲ τοῦ τοιοῦδε γε-- 
γράφϑαι, τῷ μάλα ἐν παραβύστῳ εἶναι τὰ βεβουλευμένα 
τῷ Καίσαρι. γράφει δ᾽ οὖν Ζαχαρίας, dc εἴποις σὺ Πῆῖε- 
βώδης λύτρα δῆϑεν τοῦ Ζάρας τὸν βασιλέα κομίσασϑαι Περ- 
σῶν, αὐτῷ πεισϑήσεται ὃ Καῖσαρ τὰ χρήματα καταϑήσειν,15 
xai δὴ οὐκ ἐς ἀναβαλῆν. ταῦτα τοίνυν Ζαχαρίου, εἰ καὶ μὴ 
ἀναφανδὸν, ὑπαινιττομέγου δὲ ὅμως τῷ Μεβώδῃ, οὐδὲν ὅγε 
ἔφασκο περὲ τούτον ἐπιτετρώφϑαι πρὸς τοῦ βασιλέως Περ- 
σῶν, οὐδὲ μὴν ἀνέξεσθαι ὅλως éni χρήμασι μεταϑεῖναν τὸ 
4uowc. διεβεβαιοῦτο ἔμπης, καὶ ὅρκοις τισὲν ἐπετίϑεε 1020 
P.i24 zigT0y , ὡς νῦν εἰ προέλϑοιεν αἱ ξυνϑῆκαι, ὕστερον αἰτοῦντι 
τῷ Καίσαρι δώσειν ὥσπερ ἔξαίρετόν τι δῶρον τὸν βασιλέα 
1. ἐπομν. Val. 53. of εἶναι H. mg. 4. Post δὲ ins. ἤρετο N. 
εἴη N., εἰ vulg. η. μὴν Val, μεῖναι vulg. — 9. ὡς vulg. pro 


6c. 13. Ζαχαρίᾳ, ὡς, εἰ λέγοε σοι Meg. N. 40. dà ante 
ἔμπης ἴῃς. N. 


Mebodes assevcranter affirmavit, slbi in animo esse, quae maxime 
Caesari expedirent proponere, et illi quam maxime morem gercre. 
Zacharias autem rogavit, an fieri posset, ut aurum, si quod esset 
conventum pro civitate Daras, clam omnibus et nemine id rescien- 
te solveretur. Zacharias dixit hoc, quia a Caesare hoc mandatum 
eccultissime sibi creditum erat, neque ullo alio conscio, quam Mau- 
ricio, Pauli filio, qui Caesari bene ex animo cupiebat, et tunc tem- 
poris principis rationes curabat, ut ne ullus quidem Imperatoris 
scribarum quicquam de ea re scriptum haberet, quo Caesaris consi- 
lia sccretiora essent. ltaque scripsit ad Zachariam, si ipsi Mebo—- 
des polliceretuar, regem BPrsarum accepturum pecunias pro redem- 
ptione urbis Daras, Caesarem nulla mora interposita pecuniam nu- 
meraturum esse. Haec cum non ,aperte quidem, sed obscurioribus 
verbis Zacharias Mebodi indicaret, respondit Mebodes, nihil sibi & 
rege Persarum de ea re mandatum, neque ornnino regem Daras pro 
pecuniis restitui passurum essc. Nihilominus tamen conventa res 
est et quibusdam iuramentis fides praestita: si conventiones, ut tunc 


E MENANDRI HISTORIA. 327 


Περσῶν τὴν πόλιν. πρόδηλος οὖν ἦν ἐντεῦϑεν μὴ ξῤῥωμένα A. C. 507 
φρονῶν τῇ Ῥωμαίων ἀρχῇ, ἀλλὰ πόῤῥω τῆς ἀληϑείας φϑεγ- dir i 
γόμενος, βουλόμενός τε “Ρωμαίους μὲν ἀμαχητὲ ὑπαναχω- 
enses τῆς Περσαρμενίας καὶ Ἰβηρίας, τελευταῖον δὲ dugi 
5:09 “άρας αἰτεῖν καὶ τῶν ἐπηγγελμένων ἥχιστα τυγχάνειν, 
εἶτα τὴν ἐν ὑστέρῳ βουλὴν, καϑὰ δήπου τὸ περιφερόμενον 
ἐχεῖνό φησι, μὴ ἔχειν ἰσχὺν, ὥσπερ καὶ Σονανίας πέρι ἐν 
τῷ πρώτῳ ἠπατήϑη Πέτρος ὑπὸ τοῦ Ζίχ. ὁμοίως οὖν καὶ Β 
ὁ Μεβώδης ἠβούλετο δράσειν, ἐπεὶ δὲ ξώρω Ζαχαρίαν ἐσότε 
τἸοἐμφρονέστατον χαὶ οὐχ οἷόν «s ὃν αὐτῷ παραχρούσασϑαιε 
τὸν ἀνδρα, ὃ δὲ τὴν ἑτέραν ἐτρώπετο, ὡς ἂν τρόπῳ τῇ ἀπώ- 
τῇ περιέλϑοι τοὺς “Ρωμαίους. ἐπὲ χρόνον γάρ τινα ξυγνῇει ἃς 
ταὐτὸ τοῖς ἀμφὲ Ζαχαρίαν, ἐλπίσε ὑποστρωννὺς, ὡς ἔσοιτο 
εἰρηνὴ καὶ ὡς ἐπινεύσοι ὃ Περσῶν βασιλεὺς ἐνδοῦναι “Ῥω- 
15uatotc τὸ 4fagac, ταύτῃ οἰόμενος ἐκλύσειν τὴν εἰς τὸν πόλεμον 
προϑυμίαν τοῦ Καίσαρος. καὶ οὖν ἐν τοιοῖσδε τριβομένου τοῦ 
χρόνον, καὶ τῶν ἐξ ἑκατέρας πολιτείας πρέσβεων περὲ ταῦτα 
ἐνησχολημένων, οὕτω τὸ φερομένου τοῦ ξῴου πολέμου ἐπ' ἀδή- C 
λοις, κατὰ δὲ τὸ τέταρτον ἔτος Τιβερίου Κωνσταντίνου Καί- 
200agoc βασιλείας ἐν τῇ Θράκη ξυνηνέχϑη τὸ Σκλαβηνῶν ἔϑνος 
μέχρε που χιλεάδων ἑκατὸν Θράκην καὶ ἄλλα πολλὰ ληΐσασϑαι. 
xs. Ὅτι ὃ Βαῖσαρ ἔστειλε κατὰ τὴν ᾿Ιταλίαν χρυσίον 
συχνὸν, ἀχρε κεντηναρίων τριάκοντα, ἅτινά γε δή nov Παμ- 
11. Tj] τῷ coni B. 13. ἐλπίδα coni. B, 16. τοῖσδε H. mg. 


se habebant, manerent, regem deinceps Caesari petenti Daras tan- 
quain peculiare donum traditurum. Qua in re satis apparebat, eum 
minime salutaria Romano imperio sentire, et quac a vero abhorre- 
bant, dicere. Nam eo tendebat, ut Romaui sine ulla pugua Per- 
sarmcnia et Iberia excederent: deindc sibi Daras tradi peterent, quod 
minime obtinerent, nimiruin quia quae in posteriori colloquio con- 
stituta essent, tritissima illa excusandi formula, nullam vim haberent: 
sicut et prius de Suania Petrus deceptus fuerat a Zicho. Idem quoque 
Mcebodes volebat facere. Ubi vero vidit Zachariam cautiorem esse, 
neque se posse hominem quo volebat pertrahere,. alia aggressus est 
via, ut aliquo modo fraude Romanos circumveniret. ltaque paullo 
post Zachariam convenit et spem ei subdidit, pacem futuram , ct re- 
gem Persarum consensurum Daras reddere, eo consilio, ut Caesaris 
alacritas et belli cupiditas languesccret. Dum in istis sermonibus 
legati utriusque gentis occupati tempus terunt, intereaque bellum 
in Oriente in suspenso fuit, circa quartum imperii Tiberii Con- 
stantini annum centum fere millia Sclavorum in 'l'hraciam irrupe- 
runt et Thraciam multasque alias regiones praedati sunt. 

25. Cuacear misit in Italiam magnam auri vun ad triginta cen- 


2.8 EXCERPTA 


Δ. C.575 φρόνιος ὄνομα, ἀξίώμα βασιλέως πατὴρ, ἔχομόσατο ὅπ τῆς 
Iud. τὺ πρεσβυτέρας Ρώμης, κατὰ δὴ τὴν βασιλίδα τηνικαῦτα dqi- 
γμένος ini τούτῳ, ἐφ᾽ ᾧ δεήσεις τῷ Καίσαρι προσαγαγεῖν 
Ὁτῇ Ἰταλίᾳ ὀκτετρυχωμένῃ ταῖς τῶν “Ἰογγιβάρδων ἐπιδρομαῖς 
ἐπαμῦναι. ὃ δὲ Καῖσαρ, ἐπεὶ αὐτῷ Ó πόλεμος ὃ Περσικὸς 
ἅπαντα ἣν καὶ ἐνέκειτό γε ὅλος, ἐκεῖσε στρατιὰν οὐχ οἷός 
τε ἣν ἐκπέμπειν. οὐδὲ μὴν ἅμα τῇ ἕῳ καὶ κατὰ τὴν ἑσπέραν 
πολεμητέα γε αὐτῷ εἶναι ἐδόχει. χρήματα δὲ ἄλλως ἐπέδωκε 
V.8$ Παμφρονίῳ, ἐφ᾽ ᾧ τινας τῶν ἡγεμόνων τοῦ “Τογγιβάρδων 
ἔϑγους, εἴ πως γε ἔσται αὐτῷ δυνατὰ, πείσοε τοῦ χέρδουςιτο 
ἱμείραντας μεταβαλέσθαι ὡς “Ῥωμαίους ξὺν τῇ κατ᾽ αὐτοὺς 
δυνάμει, καὶ τοῦτο μὲν τῇ Ἰταλίᾳ μὴ ἐνοχλεῖν, τοῦτο δὲ καὶὲ 
xarà τὴν ἕω πολεμησείοντας καὶ τῇ “Ῥωμαίων ἐπιχρατείῳ 
ἐπικουρῆσαι, ἀπειϑούντων δὲ τῶν “Τογγιβάρδων, οἷα εἰκὸς, 
τὴν ἑτέραν ἰέναι, καί τινας τῶν Φραγγικῶν ἡγεμόνων διὰ τϑ 
τῆς τῶν χρημάτων ἐπιδόσεως ἑταιρίσασϑαι, καὶ ταύτῃ * σε- 
λειῆναί' τε xai ἐχτρίψαι τῶν «“Τογγιβάρδων τὴν δύναμιν. 
4.C.578 xg. "On oi Mo. δεδιότες τὴν τῶν “Ρωμαίων εἰσβο- 
1 4 ^ - [u v 2 3 2 , 
Mr r jr κατὰ τῆς Περσῶν ὅσον OUO ἐσομένην, λας ἐπανιόντες 
Ριιλδτὸ λεγόμενον Θαυνάριος φρούριον, χηρεῦο»ν Ῥωμαϊκῆς énv-ao 
κουρίας, ὃν κατοχῇ ἐποιήσαντο" καὶ ἐπ᾽ oixov ἀνεχώρησαν, 
μηδὲν τὸ παράπαν τῆς ἀναισχύγντου τῶν φπονδῶν ξυγχύσεως 
11. ἐμείραντας B., ἱμείραν τοῦ vulg., ἱμείροντας Ἡ. τ. μὲν 
om. vulg. 16. dà levat H., σαλεύειν N. 18. εἰσβολὴν 


N., ἐχβολὴν vulg. 41. σπονδῶν — πορισέμεγοι Ν., Περσῶν 
— προρεσώμενοε vulg. 


tenaria , quae Pamphronins nomine, dignitate patricius, a vetere Roma 
ad Imperatorem attulerat. 15 tunc ad regiam venerat , ut precibus a 
€aesare impetraret, ut Italiam a Longobardorum excursionibus op- 
presam in libertatem vindicaret. Caesar vero, cui omnia prae bel- 
o Persico nullius momenti crant, quippe qui totus in illud incum- 
beret, exercitum mittere non potuit, neque bellum in Oriente et 
in Occidente simul sibi gerendum statuit. Sed pecunias dedit Pam- 
phronio, quibus, si qua posset, aliquos Longobardorum commove- 
ret, πὶ ad Romanos transirent una cum eorum exercitu, et Italiam 
minime turbarent. Quod eflicerent, si in Orientem arma vertere 
vellent εἰ Romauis auxilium ferre. Si Longobardi renuerent, ut 
verisimile erat, aliam viam eum ingredi iussit, Francorum ducum 
aliquos mercede sibi socios adiungere, et hac ratione Longobardo- 
yum potentiam labefactare et infringere. 

26. Persae veriti, ne Rómani in fines suos irrumperent, Thau- 
narium castellum , nudatum praesidio Romanorum, invadentes, oc- 
euparunt et domum reverterunt, cum nihil dignum tam turpi foe- 


E MENANDRI HISTORIA. 329 


&Etóx τι πορισάμενοι, μήτε μὴν μέγα τι “Ρωμαίους BAdyay-A. o 578 
τες, ὡς ὑπωπτεύϑησαν τὴν ἀρχήν. "E " 
xL. Ὅτι Ταχοσδρὼ σαφῶς ἐξεπιστάμενος xa αὗτος τὴν 
Xoagóov βουλὴν, ὡς εβώδης ἀναπτερώσας αὐτὸν εἴη 
δμὴ μεῖναι τὸ πέρας τῶν τριετηρίδων σπονδῶν, al ye 
ἀμφὲ τῆς ξω ἐμπεδωϑεῖσαι ἐτύγχανον, καὶ ὅτι οὕτω δοχοῦν 
αὐτῷ ἀναμφιβόλως ἐμβαλεῖν αὐτόν τε ῆΊεβώδην καὶ Σαπώ- 
ν τὸν Πῆαιρανου κατὰ τῆς πρὸς τὴν ἕω τῶν “Ῥωμαίων 
ἐπικρατείας, εἴτε προστεταγμένον οἱ τοιαδς ἐκ Χοσρόου, εἶτε B 
τοχαὲ αὐτομάτως τοῦτο σχοπῶν ἐφ᾽ ἑαυτοῦ, ὥσπερ ἀμέλει δευ- 
τέραν ἀφεὶς ἄγκυραν, ἐκτραπεὶς ἀπὸ τοῦ Κιϑαρίζων ὥρμησε 
xai αὐτὸς κατὰ τῆς Ῥωμαίων ἂν ἀνατολῇ χώρας ἀπὸ τῶν 
᾿Μρμενίας ἐμβολῶν, διπλῆν ἐκεῖσε τὴν ταραχὴν ποιησόμενος. 
κη΄. Ὅτι πολιορκούντων Ῥωμαίων τὸ Χλωμάρων, καὶ Ἀ.6. 579 
ιἡπροσβολὰς ἐν xvxÀq ποιουμένων, τάς τε ἑλεπόλεις μηχανὰς τὸ 
περιστησάντων, πρὸς δέ γε καὶ ὑπονόμους ἔνερϑεν ὑπορυτ- ἷ 
τόγτων ἐς τὸ ἀφανὲς, στέλλεε Βιγγάνης dg Mavoixtoy τόν 
[τ] τοῦ φρουρίου ἀρχιερέα " Χριστιανοὶ γὰρ ἦσαν oi τῆς 
᾿"Δρζανηνῆς ἅπαντες. ταύτῃ τοι, ὡς αἰδοῦς ἀξιωϑησόμενον C 
λοπρὸς Ρωμαίων Χριστιανῶν ὄντων τὸν προεστῶτα τῶν ἱερῶν 
τοῦ Χριστοῦ, ἱκετεύειν ἐπέτρεψε τῷ μυσταγωγῷ, εἰληφότας 
3. Ζαχοσδρὼ Val, τὰ Χοσδρὼ vulg. 5. μεῖναι Ν., μείνας 
vulg. 10. ἐφ᾽ ἑαυτοῦ H. 11. Κιϑαρίζων Val, χιϑαρίζειν 
vulg. 19. ᾿4ρμΒξανηνῆς vulg. 
deris violatione fecissent, et minime tanta damna, quanta initio 
sibi proposuerunt, Romanis intulissent. 
37. Quum Tachosdro quoque Chosrois consilia rescivisset , Me- 
bodem Chosroem in eam mentem impulisse, ut non exspectaret diem, 
qua finiebant tricennales induciae, quae in Oriente conventae fue- 
rant, et illum imperasse Mebodi et Sapori, Merani filio, invadere 
Romanorum ditionem in Oriente, ipse, sive hoc mandatum fuerat a 
Chosroe , sive sua sponte apud se eandem rem animo volvisset, tan- 
quam scilicet secundam anchoram iniiciens, a Citharizon castello 
egressus, in Romanorum ditionis regiones, quae ad Orientem erant, 
impetum fecit, circa Armeniae aditus duplicem tumultum et terro- 
rem oblaturus. . 
28. Cum Romani Chlomaron oppidum obsiderent et armatis 
hominibus cingerent, et machinas, quibus urbes capiuntur, admove- 
rent , cuniculi quoque subterranei in occulto subter terram duceren- 
tur, Biganes misit urbis Episcopum, (crant enim Christiani omnes 
incolae Arzanenae,) quem Romanos, quia Christiani erant, maiore 
reverentia et honore excepturos, tanquam sacrorum antistitem, exi- 


stimavit, ad Mauricium, eumque orare iussit, ut accepto quícquid 
apud obsessos erat auri et argenti, Romani obsidionem solverent, 


330 EXCERPTA 
A. C. 529 ὅπόσος ἦν αὐτοῖς χρυσὸς τὸ xai ἄργυρος ἀπαναστῆναι xai 


TM "un πέρα πογεῖν. οὔτε γὰρ ἐνδώσειν ποτὲ, Βιγγάγον τὸν 
ἥλιον ὁρῶντος, τοὺς ὅσοι γε ἐς τὸ Χλωμάρων εἰσὲ Ρωμαίοις 
ἑαυτούς " προσμενόντων τὸ τῇ πολιορκίᾳ Χριστιανῶν ἔσεσϑαε 
τὸ διαφϑειρόμενον πλῆϑος, καὶ ἀσεβήσειν Ῥωμαίους πρὸς 
ϑεὸν περιορῶντας ἀναιτίως τοὺς ἔνδον ἀπολλυμένους. ταῦτα 
Βιγγάνης ἐδήλου, ἸΠαυρίκιος δὲ πολλά τὸ καὶ ἐπαγωγὰ τῷ 

ἱερεῖ διαλεχϑεὶς καὶ τοῖς ἅμα αὐτῷ πρὸς ἱκετείαν ἀφιχομέ-- 
γοις, πίστεις τὸ εὐνοίας πρὸς τοῦ ἱερέως εἰληφὼς, ἀπαγγέλ- 
λειν ἐχέλευσε Βιγγώνῃη, ὡς, εἴπερ ἑαυτὸν ἐνδώσει Ῥωμαίοις ,10 
ἀξιώματός τὸ μείζονος ἥπερ ἐφ᾽ οὗ νῦν ἐστε παρὰ Πέρσαις 
ἀξιωθϑήσεται πρὸς Ρωμαίων, κτήσεώς τὸ διπλασίας καὶ ἀλ-- 
λης εὐπορίας γενήσεται κύριος. καὶ ἕτερα δὲ, 071000 ἦν 
ἐφολκὰ, εἰπὼν ἀφίησιν αὖϑις ἔνδον τοῦ φρουρίου γενέσθαι 
τὸν ἱερέα καὶ τοὺς ξὺν αὐτῷ. ἀλλὰ γὰρ ὃ ΜΒιγγάνης εὐνού-τϑΚ 
στατα ἔχων ὥς βασιλέα Περσῶν καὶ ἐς τὴν κατ' αὐτὸν πο- 
λιτείαν, ἔτι ys μὴν τῷ χώρῳ πίσυνος, ἥκιστα ταῖς μεγίσταις 
P. τ26 ὑποσχέσεσι Ἰαυρικίου τὰ ὦτα ὑπέσχε, καὶ ταῦτα βάρβαρος 
ὧν οὐκ ἀφηνίασε τοῦ πρόποντος, τὴν δὲ ἐξ ἀρχῆς δουλείαν 
τιμιωτέραν ἤγήσατο πλούτου. στέλλει δὲ αὖϑις τὰ ἐς &yi-20 
στείαν τοῦ ϑεοῦ ἀνειμένα, περιῤῥαντήριά τε καὶ ἐκπώματα 
καὶ ἄλλα ὅσα τιμαλφέστατα σκεύη, ὡς ἸΠαυρίκιον, καϑάπερ 


". ἀπαγωγὰ νὰ]. 13. ἐμπορίας vulg. 17. frospot γὲ vulg., 
ἕει yt μὴ H. 


neque ultra in vanum laborarent. Neque enim unquam, quamdiu 
Bigani solem intueri liceret, Christianos, qui in oppido essent, Ro- 
manis sese tradituros, Quodsi obsidionem continuarent, fore , ut 
Christianorum multitudo periret. Ex quo fierct, ut Romani impii 
erga deum essent, qui Christianos, qui intra oppidum essent, sine 
ulla sua culpa misere perire paterentur. Haec Biganes praedicavit. 
At Mauricius, cum, comíter multa cum episcopo esset collocutus, 
et cum his, qui una ad exorandos Romanos venerant, bona fide 
utrinque iureiurando firmata, eum renuntiare iussit Bigani, si se 
Romanis traderet, in maiore honore eum apud Romanos futurum, 
quam nunc apud Persas sit, et possessionem duplo ampliorem et 
omnium rerum affluentiam nacturum ; pluraque alia, quibus illum 
alliceret, dictitans, dimisit sacerdotem et eos, qui cum eo erant, 
ut in urbem reverterentur, Sed Biganis summa erat erga regem et rem 
publicam Persarum voluntas, et magna loci fiducia. Jtaque quamvis bar- 

arus essct, maximis Mauricii pollicitationibus minime aures praebuit, 
neque ab honesto recessit. Iustam enim et legitimam servitutem erga 
eum, qui regno praeerat, longe divitiis honorificentiorem duxit. 
Quamobrem iterum aquiminaria et pocula et alia pretiosiora vasa, 


E MENANDRI HISTORIA. 331 


ἀμέλει λύτου τούτου τοῦ qoovolov ταῦτα ὑποδέχεσϑαν ὦντι- A.C. $59 
Bolo», τὴν πολιορκίαν καταλύσοντα. ἀτὰρ ὃ στρατηγὸς Io 13. 
» * - , , , , cr. a 
ἐπειδὴ ταῦτα ἐϑεάσατο, ov προσήχατο, καίτοι ἐρέτιμα τυγχα- 
γοντω" ἥξειν γὰρ ὄφασχεν οὐ τὰ ἱερὰ σχυλεύσων οὔτε μὴν 
Χριστῷ μαχησόμενος, dÀÀà σὺν Χριστῷ πολεμήσων, καὶ 
μᾶλλον ἐξαιρησύμενος τοὺς ὅὁμοδόξους πρὸς τῶν οὐκ ὀρϑὰΒ 
φρονούντων Περσῶν. εἶτα ἐν ἀποῤῥήτῳ ἔλεξε τῷ ἱερουργῷ Υ. 85 
ὅσα ἐχρῆν, συνεχώρησέ τὸ αὖϑις εἴσω γενέσθαι τοῦ φρου- 
Qíov. ὡς dà énavgxs τὸ τελευταῖον ὅ ἱερεὺς Ó βάρβαρος, 
ιοχκαὲ οὐδὲν ὁτιοῦν ἐς τὸ i9U τῆς γνώμης ἐφθέγξατο, ἐς του- 
γαντίον μὲν οὖν vd Περσῶν ἐπεφώρατο ἀσπαζόμενος, Ἐυλ- 
λαμβάνεται μὲν Óys καὶ οἱ ξὺν αὐτῷ, αὖϑις δὲ ἐγκελευσα- 
μέρου τοῦ στρατηγοῦ, εἴχοντο τῆς πολιορχίας οἱ Ρωμαῖοι. 
x9'. Ὅτε Ἰταλία ἐπὲ τῶν “Τογγιβάρδων σχεδὸν ἅπασα 
ιϑδέπεπόρϑητο. διὸ δὴ καὶ ἐκ τῆς συγχλήτου βουλῆς τῆς πρε- 
σβυτέρας Ῥώμης ἅμα ἱερεῦσιν ἐκ τοῦ προεστῶτος [τῆς] ἐν Ο 
"Pous τῶν ἱερῶν πεμφϑέντων τινῶν, παρεγένοντο πρεσβευ- 
ὄμενοε ὡς τὸν αὐτοχράτορα, τοῖς ἐκεῖσε μέρεσιν ἐπαρκέσαι. 
ἀλλ᾽ ὅ Περσικὸς πόλεμος ἐν ᾿“Αρμενίᾳ τε κατὰ ταὐτὸν καὶ ὃς 
λοτὰ πϑρὲ τὴν ξῴαν ξυγνεστηκώς τὸ καὶ οὐκ ἐπολήγων, μᾶλλον 
μὲν οὖν ἐπὶ τὰ μείζονα δυσχερῇ ἐκτεινόμενος, οὐδεμίαν ἀξε- 
ὅλογον συνεχώρησε στρατιών τὸ τὸν αὐτοχράτορα, οὐδὸ μὴν 
ὠποχρῶσαν τοῖς éxsios πράγμασι δύναμιν στεῖλαι. ὅμως δὲ 


5. ἐρέτεμᾳ H., ἐρύτημα vulg. — 12. δὲ om. vulg. 14. ὑπὸ N. 


quae Dei cultui inserviebant, ad Mauricinum misit, orans, ut ea pro 
eppidi redemptione sumeret et ab obsidione desisteret, Sed dux 
ubi haec vidit, quamvis magni pretii essent, tamen contempsit. Il- 
luc enim dixit se venisse, not ut sacra expilaret, aut Christo bel- 
lum faceret, sed potius ut Christo opitalante et favente bellum 
gereret , et recta de fide sentientes contra Persas, quia vera Dci 
cognitione aberrabant, tueretur. Deinde quaedam secreto cum sacer- 
dote, quae ad negotium, quod inter eos tractabatur, pertinebant, 
collocatus, concessit, ut rursus in oppidum rediret. Postremo ut 
fursu$ sacerdos exiit nihil quicquam. quod ex re esset, affereus, 
sed aperte Persarum rebus faveret, ipse et quí cum eo erant iussu 
ducis in vincula eoniecti sunt. Romaui vero obsidionem continuarunt. 

29. [talia tota fere a Longobardis est eversa et diruta. Itaque 
nonnulli ex Senatu veteris Romae cum quibusdam sacerdotibus, 
quos qui sumfae sacrorum praeerat delegaverat, ad lmperatorem 
legati venerunt orantes, ut his partibus subveniret. Sed Persicum 
bellum hoc tempore in Armenia et ín Oriente erat, quod non mo- 
do non intermittebat, imuno in ardentiorem contentionem ingrave- 


33a EXCERPTA 
Δ. C. 529 x«i. ix τῶν παρόντων τὸ καὶ ἐνδεχομένων στράτονμα Pura 


ΕΝ ἀγείρας ἔστελλεν ὃ βασιλεύς" καὶ τὴν ἄλλην ἐτίϑετο ἐπεμέ-- 
λειώάν τὲ καὶ σπουδὴν, εἴ πώς τινας τῶν ἡγουμένων τοῦ 
Ὁ “2ογγιβάρδων ἔϑνους δεξιώσηται δώροις ὕὑποπείϑων καὶ ueyt- 
στας ἐπαγγελλόμενος χάριτας. ἤδη τὸ πλεῖστοι τῶν δυνατῶν»5 
μετετίϑεντο ὡς Ῥωμαίους, τὴν ἐκ τοῦ αὐτοχράτορος αφέ- 
λείαν προσδεχόμενοι. 

A. Ὅτι Baiavog ὃ τῶν ᾿Αβάρων Χααγάνος οὐδεμιᾶς 
ἀφορμῆς ἢ σκήψεως λαβόμενος, οὐδὸ. ψευδῆ γοῦν κατὰ 'Po- 
μαίων αἰτίαν ἀξιώσας τινὰ συνϑεῖναε, ἀλλὰ γὰρ καὶ κατὰτο 
τόδε ὁμοίως τὸ ἔτος Ταργίτιον πρὸς βασιλέα στείλας, ὡς τὰ 
συνταχϑέντα κομίσαιτο τῶν χρημάτων, (ὀγδοήκοντα δὲ χιλε- 
άδες ὑπῆρχον εἰς ἔτος ἕκαστον νομισμάτων,) ἐπειδὴ τὸν τε 
ἄλλον φόρτον, ὃν ἐκ τῶν χρημάτων ἐνεπορεύσατο, καὶ τὸ 
χρυσίον ἔχων ἐπανῆκεν ὡς αὐτὸν, ἐκεῖνος ἀναισχυντόταταιξβ 

P.127 καὶ βαρβαρώτατα ἄφνω παραλύσας τὰς συνϑήκας, ἃς πρὸς 
Τιβέριον τῆς Καίσαρος ἐπιβάντα τύχης εὐϑὺς ἐν ἀρχαῖς 
ἐποιήσατο, καὶ πανστρατιᾷ κινήσας, ἀφικνεῖται χατὰ δὴ 
v0» Σάον ποταμὸν, μεταξὺ Σιρμίου πόλεως καὲ ΣΣιγγηδόνος. 
καὶ γεφυροῦν ἐπεχείρει τὸν ῥοῦν, ἐπιβουλεύων μὲν Σιρμίῳλο 
τῇ πόλει καὶ παραστήσασϑαι ταύτην βουλόμενος " δείσας δὲ, 
μὴ διακωλυϑείη πρὸς τῶν Ρωμαίων τῶν ἐπιφυλαττόντων ἐν 
Σιγγηδόνι καὶ τὴν ἐκ πολλοῦ τοῦ χρόνου πεῖράν τὸ καὶ ἐπι- 


8. ᾿βάρων H., "4odBo» volg. — 33. Σιγγηδώνε passim vulg. 


scebat. Eo factum est, ut Imperator nullas idoneas copias, quae il- 
larum partium rebus sublevandis sufficerent, mitteret. Verumtamen 
delectu, ut res tulit, habito, exercitum, quem potuit, misit, at- 
que ctiam omne studium et diligentiam adhibuit, quo Longobardo- 
rum duces donis demereretur, quos magna illis praemia retributu- 
. rus, ad suas partes traduceret. Itaque plerique ex Longobardorum 
eprincipibus, largitione Imperatoris accepta , ad Romanos defecerunt. 
Jo. Baianus, Avarum Chaganus, eodem anno Targitium ad Im- 
peratorem, qui praestari solita stipendia exigeret, misit, (erant au- 
tem octoginta millia nummorum, quae quotannis pendebantur,) et 
ubi cum reliquis mercibus, quas emerat, et cum auro ad illum red- 
ierat: barbarus, nulla occasione aut causa conficta, ne falsam qui- 
dem accusationem in Romanos comminisci dignatus , impudentissime, 
qui barbaris mos est, foedera, quae cum Tiberio initio eius impe- 
rii fecerat, rupit, et cum omni exercitu movens ad Savum fluvium 
inter Sirmium oppidum, (boc ex insidiis capere cogitabat, ) et Sin- 
gedonem castra ponit, et fluvium ponte iungere suscipit. Cum au- 
tem timeret, ne a Romanis impediretur, qui Simgedone im praesi- 


E MENANDRI HISTORIA. 333 


στήμην ὃν ταῖς τοῦ ποταμοῦ vavoiy ὑφειδόμενος, βουλόμε- Ἀ. G. 579 
, "D ' Y ' nd. 12 
voc τὸ πρὸ τοῦ τὴν βουλὴν ἐς τὸ φανερον ἐκπεσεῖν τὸ ἐγχεί- ries. 4 

ρημα τελεώσασϑαι, πλοῖα συναγείρας κατὰ τὴν ἄνω Ilavvo-B 


ψίαν εἰς τὸν Ἴστρον πολλὰ βαρέα, καὶ οὐ κατὰ λόγον τῆς 
ἤγαυπηγιχῆς τέχνης, ὅμως ἐκ τῶν ἐνόντων μαχρὰς συμπηξα- 
μενος στρατιώτιδας ναῦς, καὶ πολλοὺς ἐν αὐταῖς ἐπιβιβάσαὸ 
ὅπλίτας ἐρέτας τε, οὐ κατὰ κόσμον ἀλλὰ βαρβαρικῶς τε καὲ 
ἐνωμάλως ταῖς κώπαις τύπτοντας τὸ ὕδωρ, κινήσας ἀϑρόύον, 
ταῖς r6 ἐπαχτρίσε τὸγ ποταμὸν, καὶ αὐτὸς μετὰ πάσης τῆς 
το βάρων στρατιᾶς πεζῇ διὰ τῆς Σιρμιανῆς πορευόμενος νή- 
σου, παραγίγνεται κατὰ τὸν Σάον ποταμόν. διαταραχϑέντων 
δὲ τῶν ὃν ταῖς πόλεσε ταύταις “Ρωμαίων καὶ τὸ ἐγχείρημα 
συννοησάντων, τοῦ τὸ ἐν Σιγγηδόνι στρατηγοῦ, Σήϑου rovyo-C 
μα, στείλαντος πρὸς τὸν Χαγαάγον, καὲ ἐπερωτῶντος ὅ,τι δὴ 
15xaí βουλόμενος, εἰρήνης βεβαίας τὸ καὶ φιλίας συνεστώσης 
αὐτῷ rs καὶ “Ρωμαίοις, πρὸς τὸν Σάον ἀφίκετο ποταμόν; 
ἅμα δὲ λέγοντος, ὡς οὐ περιόψεται γεφυροῦν ἐπιχειροῦντος 
αὐτοῦ τὸν ποταμὸν, οὐκ ἐπιτρέποντος ὅλως τοῦ αὐτοκράτο- 
ρος " ov κατὰ Ῥωμαίων τι μηχανώμενος ἔφη βούλεσθαι πη- 
Δογνύναι τὴν γέφυραν, ἄλλως δὲ xarà Σχλαβηνῶν χωρεῖν, καὶ 
διαπεραιούμενος τὸν Σάον ἐπιβαίνων τὸ ἐς τὴν * Ῥώμην αὖϑις 
τὸν Ἴστρον διαβήσεσϑαι κατ᾽ αὐτῶν, πλοίων αὐτῷ πολλῶν παρὰ 


2. πρὸ τοῦ N., πρὸς vulg., πρὶν Val 65. συμπηξάμενος Ἡ;; 

ἀμπηξάμ. vulg. i3. Σιγγηδόνε H. mg., «Σιγγιδόνε vulg. 

14. δὴ H.. dez vulg. Ὧι. διαπερανούμενος vulg. 
diis erant, maxime quod multum usum et scientiam navium flumi- 
mis habebant; consiliam suum, antequam in vulgus innotescerct, 
exsecuturus, multa vectoria graviaque navigia in Istro per superio- 
rem Pannoniam coegit, ex quibus, quaecumque nancisci potuit, non 
quidem ad artis navium aedificandarum rationem , tamen naves ea 
magnitudine, ut ad bellum aptae essent, exstruxit, et eas homini- 
bus armatis et remigibus instruxit, qui barbarum in morem incon- 
ditis ictibus aquam verberabant. lta simul classe magno motu flu- 
mine devecta, cum omnibus Avarum pedestribus copiis per Sirmia- 
nam insulam cursum tenuit, et ad Saum fluvium pervenit. Hoc 
conspecto apparatu, Romani, qui in urbibus in ea parte sitis habi- 
tabant , vehementer sunt perturbati. Erat Sethus Singedone pracfe- 
ctus, Is ad Chaganum misit, qui ex ipso quaereret, quoniam pax 
et amicitia illi cum Romanis esset, quid sibi vellet, quod ad 
$aum venisset, quem si ponte iungere inconsulto Imperatore ten- 
taret, non paseurus esset. llle, non ut quicquam mali Romanis 
machinaretur, pontem se struere ait, sed ut contra Sclavinos 
expeditionem susciperet Se transmisso Sao, et finibus Romano- 
fum percursis, rursus Istrum traiecturum, multis ad traiectionem 


334 EXCERPTA 


À. C. 529 1x9» “Ρωμαίων αὐτοχράτορος ἐς τὴν διάβασιν παρασχευαζομένων. 
Ind. 246576 ydo δὴ καὶ πρότερον πρὸς χάριν τοῦ Ρωμαίων βασι- 
Tiber. a R ἢ , , - 

V.96A506 πρᾶξαι, καὶ πολλᾶς αἰχμαλώτων μυριάδας ἐκ τὴς "Po- 
Ὁμαίων γῆς Σκιλαβηνοῖς δεδουλωμένων ἐλευϑέρας αὖϑις Ῥω- 
μαίοις ἀποδοῦναι, νῦν δὲ ὑβρίσϑαι μὲν ὅλεγε πρὸς αὐτῶν ϑ 
οὐ βουλομένων τὸ συνταχϑὲν τηνικαῦτα τέλος παρὰ σφῶν 
καϑ' ἔχαστον ἔτος ἐπ’ αὐτὸν κατατιϑέναι" καὶ πρέσβεις δὰ 
"fágpov σταλέντας πρὸς αὐτῶν ἀνῃρῆσϑαι. διὰ ταῦτά r8 
ἥκειν ἐς τὸν Zaov, καὶ ἐπὲ τοὐύτῷ πρέσβεις ἐχέλευσε δέξα- 
σϑαι παρ᾽ αὐτοῦ τὸν Σῆϑον στωολησομένοσς δι’ αὐτοῦ ὡς τόντο 
αὐτοχρώτορα,, xai αἰτήσοντας παρασχευάσαι κατὰ τὸν Ἴστρον 
αὐτῷ τὰ πλοῖα διαπεραιοῦσϑαει μέλλοντε κατὰ Σκλαβηνῶν. 
ὀμνύειν τὸ ἔλεγεν ἔχειμ. δτοίμως τοὺς νομιζομένους μεγίστους 
παρά τε ᾿Αβάροις καὶ Ῥωμαίοις boxovc , ὡς οὐδεμίαν τινὰ 
P.u8xera Ῥωμαίων 9 κατὰ τῆς Σιρμίου πόλεως μηχαγωώμενοςεξβ 
βλάβην, ἀλλ᾽ ἐπὶ τῇ τοῦ ἔϑνους τῶν Σκλαβηνῶν ἐφόδῳ τὴν 
γέφυραν βούλοιτο πήξασϑαι. ταῦτα οὐ πιστὰ μὲν ovrs Σήϑῳ 
αὐτῷ οὔτε τοῖς ἐν Σιγγηδόνε ἐδόκει “Ῥωμαίοις. ὅμως δὲ οὔτι πα- 
ρασκευὴν ἱχανὴν ἔχειν οἰόμενοι, στρατεωτῶν τὸ ὀλίγων αὐτοῖς 
παρόντων καὶ δρομάδων νεῶν πολλῶν οὐ παρουσῶν, ola tZc20 
κιγήσεως ταύτης ἐξαίφνης v6 καὶ ὠπροσδοκήτως γενομένης * ἅμα 
16 τοῦ Χαγάνου διαπειλεῖν ἀρξαμένου xat διαμαρτύρασϑαε, 
ὡς αὐτὸς μὲν ταῖς πρὸς “Ρωμαίους συντεϑειμέναις αὐτῷ 
|, τῶν τοῦ coni. B. — 5. αὐτῶν Val, αὐτὸν vulg. 10. Σῆ- 
9o» H., δῆδον vulg., δῆϑεν mg. H. ai. ve N., τῷ vulg. 


ab Imperatore Romanorum impetratis navibus. Idem se iem antea 
in otiam Romanorum Imperatoris fecisse, et multa Bomanorum 
millia, qui in servitutem a Sclavinis redacti fuissent, libertate do- 
nata, Romanis restituisse. Nunc vero dicebat, sc a Scelavinis iniu- 
ria affectum, quia nollent tributum quotannis illo tempore indictum 
sibi solvere, tum etjam quia Avarum legatos a se missos sustulis- 
scnt, et eam esse causam, cur ad Saum accessisset. [taque Sethum 
excipere iussit legatos, 4605 ad Imperatorem mittebot , qui pete- 
rent, ut sibi in Sclavinos traiecturo naves per Istrum praepararet. 
Adiecit, se per ea, quac et apud Romanos, et Avarcs sanctissima ha- 
bentur, paratum iurare, se nullum damnum cogitare aut Romanis, 
aut oppido Sirmio inferre, sed tantum, quo sibi aditum ad Sclavi- 
nos patefaciat, pontem facere instituisse, His quidem Setbus et Ro- 
mani, qui Singedone erant, minime fidebant. Sed se idoneo exer- 
citu instructos, aut militibus (paucos enim babebant) aut navibus 
velocibus minime satis paratos esse cogitabant, Hic enim motus de 
improviso et praeter spem acciderat. Praeterea Clhaganus minitari 
coepit et testificari, se solum conventis ipter se ct Romanos pacis 


E MENANDRI HISTORIA. 335 


»eps τῆς εἰρήνης ἔμμένοι συνθήχαις, xarà dà τῶν ξαντοῦ A, C. 579 

re xai “Ρωμαίων πολεμίων Σχλαβηνῶν χωρῶν οὐκ ἀφέξεται ra 

τοῦ ἔργου τῆς γεφυρώσεως" εἰ δέ τις ϑαῤῥήσοι Ῥωμαίων 

ἕν γοῦν ἀφεῖναι βέλος κατὼ τῶν ἐπιχειρούντων πηγνύναι τὴν 
δγέφυραν, γινώσχειν αὐτοὺς, ὡς αὐτοὶ τῆς αἰτίας τῆς τῶν 

σπονδῶν ἤρξαντο καταλύσεως, καὶ τὸ ἐντεῦϑεν, ἅτε ἐχπολε- 

μώσαντας αὐτοὺς τὸ ᾿Αβάρων ἔϑνος, μὴ μέμφεσθαι, ὅ,τε ὧν 

παρ᾽ αὐτῶν 5 “Ῥωμαίων ἡγεμονία πάϑῃ. ταῦτα δείσαντες 

οἱ ἐν Σιγγηδόνε τοὺς ὅρχους γοῦν αὐτὸν ὁμινύναι προεχα- 
Ἰολοῦγτο. καὶ ὃς παραυτίκα τούς τε ᾿Αβαρικοὺς ὥμνυεν ὅρ- 
xovc, ξίφος σπασώμεγος καὶ ἐπαρασάμενος ξαυτῷ τὸ xoi C 

TQ ᾿Αβάρων ἔϑνει παγτὶ, ὡς, εἰ κατὰ “Ῥωμαίων τι μηχανώ- 

μεγος γεφυροῦν βουλεύοιτο τὸν Suo», ὑπὸ ξίφους μὲν αὐτός 

τε χαὶ 10 ᾿βώρων ἅπαν ἀναλωθείη φῦλον, τὸν δὲ οὐρανὸν 
ιδάγωϑεν αὐτοῖς καὶ τὸν ἐπὶ τοῦ οὐρανοῦ ϑεὸν nip ἐπαφήσειν, 

καὶ τὰ πέριξ ὄρη καὶ τὰς ὕλας αὐτοῖς ἐπιπεσεῖσϑαι, καὶ τὸν 

Σώον ποταμὸν ὑπερβλύσαντα συγχκαλύψειν αὐτούς. τοιαῦτα 
βαρβαρικῶς; ἀπομοσάμενος ὃ Χαγάνος, νῦν," ἔφη, μκαὲὶ τοὺς 
Ῥωμαίους ὅρκους ὀμνύναι βούλομαι." καὶ ἅμα ἥτει παρ᾽ 
λοαὐτῶν, τί δὴ πιστόν τε καὶ σεβάσμιον ἔχειν νομίζοιεν, xa 

οὗ τοὺς ὀμνύντας τὴν τοῦ ϑεοῦ μῆνιν, ἣν ἐπιορχοῖεν, οὐχ Ὁ 

ἐχφεύξεσϑαι. παραχρῆμα οὖν ὃ τῆς Σιγγηδόνος πόλεως τὴν 


4 


12. παντοίως, εἰ H. mg. 13. ὑπὸ om ed. Par. 16. αὐτοῖς 
H., αὐτῆς vulg. 41. OU τοὺς Β., αὑτοὺς vulg. yy] ἂν 
9, n» H. 


conditionibus stare, et quoniam in communes snos et Romanorum 
hostes pergat, minime se opus pontis construendi intermissurum. 
Quodsi quis Romanorum audeat vel unum telum coniicere in eos, 
ji ponti aedificaudo manum admoverent, ab ipsis foederum violan- 
orum initium factum esse, meminisse eos iussit, et quum ipsi Ava- 
ves in bellum impulissent , si quid inde Romanorum res publica de- 
trimenti ceperit, de eo queri vetuit. Hoc veriti Romani, qui Sin- 
gedone erant, Chaganum ad iusiurandum provocarunt. Itaque con- 
festim Avarico ritu iusiurandum ad hunc modum praestitit. Ense 
educto, sibi et Avarum genti dira est imprecatus , si quid mali com- 
minisceretur Romanis in eo, quod pontem super Sao flumine facere 
susceperit, ul ipse et universa gens ad internecionem usque ferro 
periret, coelum ex alto super ipsis, et Deus, qui in coelo est, 
ignem immitteret, silvae et montes casu et ruina illos obtererent, 
et Saus fiuvius inundatione eos submergeret, Haec ubi barbaro more 
Chaganus emisit, ,,Nunc ego, inquit, iusiurendum Romanorum iu- 
rare volo. Tum quaesivit ex ipsis, quid esset, quod sanctum et 
religiosum ducerent, per quod iurantes , si fallerent, dei iram mi- 
Mime evitaturos crederent. 'lum qui in Singedone urbe summam 


336 / EXCERPTA 


A. C. 529 ἀρχιερωσύνην διέπων τὰς ϑεσπεσίας βίβλους αὐτῷ διὰ τῶν 
Tni ἐνὸν μέσῳ τὰς ἀγγελίας διακομιζόντων ἐνεχείρισε. καὶ ὃς, δολε- 
ρώτατά πως ἐπικρυψάμενος τὸν νοῦν, ὠνίσταταί τε ἐχ τῆς 
καϑέδρας, καὶ σὺν φύβῳ δῆϑεν πολλῷ καὶ σεβάσματε ταῦτα 
προσποιησάμενος δέχεσθαι, καὶ προσκυνήσας προϑυμύότατα ,5 
ὄμνυσι κατὰ τοῦ λαλήσαντος τὰ ἐν ταῖς ἁγίαις διφϑέραις 
ῥήματα ϑεοῦ, μηδὲν τῶν εἰρημένων παρ᾽ αὐτοῦ διαψεύσεσϑαι- 
δέχεται τοιγαροῦν ὃ Σῆϑος τοὺς παρ᾽ αὐτοῦ πρέσβεις," xai 
ἀποστέλλει εἰς τὴν βασιλίδα Τιβερίῳ τῷ αὐτοκράτορι. ξως 
δὲ οὗ τε πρέσβεις τὴν εἰς τὴν βασιλεύουσαν πόλιν 000» δι-ῖο 
ἤνυον, καὶ ὃ αὐτοχράτωρ ἔμελλε ταῦτα ἀχούσεσϑαι, ὃ Χα- 
Ῥιιλογάνος ἐν μέσῳ διαμελλήσας οὐδὲν, πάσῃ σπουδῇ καὶ πολυ- 
χειρίᾳ, συμπάσης αὐτῷ τῆς ᾿Αβάρων, ὡς εἰπεῖν, στρατιᾶς 
συμπονούσης, ἐγεφύρου τὸν ποταμὸν, ϑεῖναι βουλόμενος 
πρὶν ἤ ὃ αὐτοχράτωρ αὐτοῦ συγνοήσας τὸ βούλευμα óia-15 
κωλύειν αὐτὸν ἐκ τῶν ἐνόντων ἐπιχειρήσοι. 

Aa. Ὅτι ἀφικομένων τῶν πρέσβεων τῶν ᾿Αβάρων εἰς 
τὴν βασιλίδα, καὶ αἰτούντων τὸν αὐτοχράτορα παρασκευάσαε 
τὰς ναῦς τῷ Χαγάνῳ xai τῇ στρατιᾷ τῶν ᾿Αβάρων ἐς τὸν 
Ἴστρον διαβησομένῃ κατὰ Σχλαβηνῶν, (ϑαῤδοῦντα γὰρ ἤδηλο 
τὸν Xayavoy ἐς τὴν φιλίαν τὴν αὐτοῦ τὴν γέφυραν τε ἐς τὸν 

V.89 Z«o» ἐργάζεσθαι ποταμὸν, καὶ βούλεσθαι τοὺς χοινοὺς 

ἃ. ἐνεχείρισε add. H. 5. προϑυμώτατα vulg. 6. ὄμνυμο 


vulg. ἡ. τῶν add. N. 10. εἰς τὴν add. N. διήνυον 
H., διϑώγνου vulg, διώδευον N.. τή. ϑεῖναι)] πέρας ἐπιϑεῖναε Ν. 


sacrorum potestatem habebat, statim sancta Biblia per internuntios 
tradi iussit. Et ille quidem occultans ea, quae mente volvebat , 
multo cum tremore et magna cum reverentia se ea suscipere simu- 
lans, procedit e cathedra, et alacri animo in genua provolutus, iu- 
ravit per deum , qui sacrorum librorum verba emisisset, se in nullo 
eorum, quae dixisset, mentiri et fallere, Itaque Sethus admisit lega- 
tos ab eo missos, et ad Imperatorem Tiberium in regiam urbem 
transmisit Dum legati iter peragunt, et Imperator eos admittere 
parat, Chaganus interea opus non intermisit, sed omni cura, studio 
et diligentia, toto Ávarum exercitu in eam rem incumbente, pon- 
tem super Sao flumine absolvit. Etenim perficere opus statuerat, 
antequam ea res ad Imperatoris cognitionem veniret , ne, si resciret, 
aedificationem disturbare tentaret. 

3:1. Itaque profecti Avarum legati in regiam urbem, ab Impe- 
ratore petierunt, ut naves praepararet Chagano et Ávarum exercitui, 
quibus Istro traiecto in Sclavinos moverent. Etenim Chaganum fiden- 
tem amicitia , quae illi cum Romanis erat, iam pontem struere super 
Sao flumine propositumque habere, communes suos hostes et Roma- 


E MENANDRI HISTORIA. ᾿ 334 


ἐχθροὺς αὐτοῦ τε καὶ Ρωμαίων Σκχλαβηνοὺς ἐκιράψαι,) — Α. 6. 579 
ταῦτα ἀπαγγειλάντων εὐϑὺς μὲν τὸ ἐπιχείρημα καὶ τὴν ἔν- m era 
γοιαν τοῦ Χαγάνου διέγνω σαφῶς ὃ αὐτοχράτωρ, ὡς τὴνΒ : 
πόλιν τὸ Σίρμιον ἐξελεῖν βουλόμενος ἐργάζοιτο τὴν γέφυραν, 
ϑάποχωλῦῶῦσαι βουλόμενος τὴν τῶν ἀναγκαίων εἰσκομιδὴν, ὕπως 
λιμῷ παραστήσοιτο τὴν πόλιν. οὐ γὰρ ἦν ἀποχρώσας δαπώ- 
vac ἐς αὐτὴν προαποϑέμενος, τῇ συνεστώσῃ πρὸς ᾿Ἡβάρους 
εἰρήνῃ ϑαῤῥῶν. ἀπορῶν δὲ στρατιᾶς, οὐ τι λέγω πρὸς τὴν 
᾿βάρων δύναμιν ἀντιταξομένης, ἀλλ᾽ οὐδὲ ὀλιγίστης ὅλως 
Ἰούπαρχούσης αὐτῷ, πάντων τῶν στρατιωτικῶν καταλόγων ἐς α 
τὸν πρὸς Πέρσας πόλεμον ἐν "Τρμενίᾳ τε xai τῇ μέσῃ τῶν 
ποταμῶν ἐνησχολημένων, ὠπεπροσποιεῖτο δῆϑεν ὡς οὐ συννο-- 
ἦσας τὸ βουλευϑὲν τῷ Χαγανῳ. ἔφασχε δὴ βούλεσϑαι μὲν 
καὶ αὐτὸς κατὰ Σκλαβηνῶν αὐτοὺς χωρῆσαι, πολλὰ τῆς Ῥω- 
εὅμαίων ἐπικρατείας δηούντων" οὐκ εἶναι δὲ τῆς ἐπιχειρήσεως 
τὸν καιρὸν ᾿Αβώροις συμφέροντα, Τούρχων ἤδη negl Χερ- 
σῶνα ἐστρατοπεδευμένων καὶ ταχεῖαν αἰσϑησιν αὐτῶν, ἣν 
τὸν Ἴστρον διαπεραιωϑῶσι, δεξομένων. ἀλλὰ ἐπισχεῖν γὰρ 
νῦν εἶναι καλὸν αὐτοὺς, καὶ ὑπερβαλέσϑαι τὴν ἐπιχείρησὶν. 
δοαὐτὸς δὲ οὐ πολλοῦ τὴν διάνοιαν γνώσεσϑαι Τούρκων, ὅποι 
δὴ xai τῆς ἐφόδου τὴν ἔννοιαν ἔχοιεν, καὶ ταύτην δηλὴν 
ποιήσειν τῷ Χαγάνῳ. ταῦτα οὐκ ἔλαϑε τὸν ᾿Αβάρων πρε-.. 
4. ἐργάζοιτο B., ἐργάζοε vulg. 8. ἀπορῶν H. mg., ἀποῤῥῶρ 
vulg. 15. οὐχ eiyas N., oU μεῖγαιε vulg. 


norum contere et labefactare. Haec legatis nuntiantibus, statim 
aperte Imperator cognovit conatum et mentem Chagani. Cum enim 
oppido Sirmio potiri cuperet, pontem fecerat, ut oppidi incolas 
omnium rerum commeatu intercluderet et fame ad deditionem com- 
pellere, Nam cum Imperator minime paci cum Avaribus composi- 
tae difhderet, in urbem commeatus ad obsidionem tolerandam ido- 
neos invehi non curaverat. Praeterea copias, non dico quae satis 
essent ad resistendum Avaribus, sed ne minimas quidem omnino “Ὁ 
babebat. Etenim omnes exercitus , quos conscripserat, Persico bel- 
lo in Armenia et Mesopotamia occupati erant. Quae tamen omnia 
dissimulabat, tanquam non intelligeret, quo Chaganus tenderet. 
ltaque Imperator respondit, se quoque velle Sclavinos, quoniam 
plerasque Bomanorum regiones praedati. fuerant et latrociniis vexa 
verant, bello persequi. Sed tunc temporis non opportunum esse 
Avaribus eam expeditionem suscipere, quia Turci iam circa Cher- 
sonem agerent, et si illi Istrum traiicerent, celeriter eius rei nun 
tios accepturi essent. Itaque commodius illis esse supersedere et 
differre expeditionem in aliud tempus. Quid velint Turci et qua 
Parte progressuri sint, se brevi cogniturum, de quibus omnibus Cha- 
&£&num certiorem facturum, Haec non latebat Avarum legatum, e 


Dexippus , Eunapius etc. 23 


338 EXCERPTA 


Α. C. 579 σβευτὴν ἔβεπίτηδες πρὸς τοῦ βασιλέως συμπεπλασμένα, καὲ 
qund 12 ὃς τὸν ἀπὸ Tovoxo» αὐτοῖς προβαλλόμενος φύβον ἐφέξειν 
iber. Ὧν T ? , LEN » *» 3 f ad 
ἤλπιζε τῆς ἐπινοίας αὐτους. ὅὁδοξς δ᾽ οὖν πείθεσθαι, δ 
συγνετίϑετο πάντως ἐπισχῆσειν τὸν Χαγάνον. ἣν δὲ οὗτος 
ὃ μάλιστα ἐνάγων αὐτὸν ἀεὶ καὶ παροτρύνων ἐς τὸν κατὰβδ 
Ῥωμαίων πόλεμον. καὶ οὗτος μὲν δῶρα, ἐφ᾽ οἷς ὑπέσχετο, 
πολλὰ κομισάμενος ξξώρμησε τῆς βασιλίδος " καὶ συνέβη κατὰ 
τὴν Ἰλλυριῶν αὐτὸν διοδεύοντα μετὰ τῶν προπεμπόντων ὀλίγων 
“Ῥωμαίων πρὸς τῶν κατατρεχόντων τὴν χώραν Σκλαβηνῶν 
ὠναιρεϑῆναι. οὐ πολλαὲ δὲ διέδραμον ἡμέραι, καὶ nagav-to 
Ῥιιϑοτίκα ἕτερος ἧχεν ἐκ τοῦ Χαγάνου σταλεὶς ἐς τὴν βασιλίδα 
πρεσβευτὴς, Σόλαχος τοὔνομα, ὃς εἰσόδου πρὸς βασιλέα vv- 
go» φανερώτατα ἤδη καὲ μετὰ γυμνῆς τῆς ἀναιδείᾳς ἔφη 
ὧδε. ὡς ὃ Σάος μὲν ἤδη διαπέφρακται ποταμὸς γεφυρω- 
Seg, ἠλίϑιόν τε νομίζω διαβεβαιοῦσϑαι" τὸ γὰρ προδηλύ-τϑ 
varo» ἂν εἰδόσι λέγειν ψόγος τῷ λέγοντε" καὶ οὐδεμία μη- 
γανὴ Ῥωμαίους ἐπαρκέσαι Σιρμίῳ τῇ πόλει, μήτε τροφῆς 
μήτε μὴν ἑτέρας τινὸς βοηϑείας διὰ τοῦ ποταμοῦ τὸ λοιπὸν 
ἐς αὐτὴν ἐσπλευσομένης, πλὴν εἶ μὴ τοσαύτη “Ῥωμαίων 
ἀφέκοιτο πληθὺς, εἰς δυνάμει καὶ βίᾳ τήν τε τῶν ᾿Αβάρωνιο 
ἀπελάσαι στρατιὰν καὶ διαλῦσαι τὴν γέφυραν." χρῆναι γοῦν 
τὸν αὐτοχράτορα μηδαμῶς ἐκπολεμῶσαι μιᾶς ἕνεχα πόλεως 
ἐὐτελοῦς, μᾶλλον δὲ χύτρας, (ταύτῃ γὰρ αὐτῇ δήπουϑεν 
3. d* add. B. 8. διοδεύοντα Val., διοδεύειν τὰ vulg. το. πολ- 
λαὶ — ἡμέραι B., πολλὰς — ἡμέρας vulg. — 16. οὐδεμιᾷ μῃ- 
χανῇ vulg. 
re nata .ab Imperatore conficta, qui obiecto Turcorum metu Cba- 
ganum abducere ab incoepto opere sperabat Sed idem se sentire 
simulavit et promisit, se effecturum, ut ab ea tnente Chagahus de- 
sisteret. Itaque legatus, qui praecipue Chaganum ad bellum fRoma- 
nis inferendum impulerat, amplissimis donis acceptis, quae pro mer- 
cede postulaverat, e regia urbe proficiscitur. Sed cum per lilyrium 
iter faceret cum paucis Romanis ad eum tutandum praemissis, a 
Sclavinis, excursiones in eas partes facientibus, occisus est, Non 
inultis interiectis diebus, ecce alter legatus venit a Chagano in re- 
giam urbem, Solachus nomine, qui apertissima et nuda impudentia 
ita locutus est: ,,Ponte iunctum fluvium Saum, supervacuum existi- 
mo aflrmare. Manifesta enim is, qui probe scienti narrat, vitupe- 
ratione dignus est. Neque vero ulla arte Romani Sirmium oppidum 
ab obsidione liberare, neque commeatum, aut aliam ullam rem, 
quae obsessis levamento sit, flumine in urbem invehere possunt, 
nisi tantam multitudinem illuc mittant, quae vi et fortitudine pos- 


sit Avarum exercitum ab obsidione depellere et pontem deiicere. 
ltaque lmperatorem consultius facturum, si pro una minime opu- 


- 


E MENANDRI HISTORIA. 339 
ἐχρήσατο τῇ λέξει.) βάρους τῷ καὶ τὸν τῶν ᾿Αβάρων Xuyd- A. C. 579 


»or* ἀλλ᾽ ἐξαγαγόντα σώους ἅπαντας τοὺς ἐν αὐτῇ στρατιώ- mi 13 
t , : * |i € 4 ᾽ἅ εξ. 8 
τας τὸ καὶ οἰκήτορας, οὐ μὴν ἀλλὰ xai ὅσα ἑατὶν αὐτοῖς 
τῶν φέρεσθαι δυναμένων κτημάτων, παραχωρῆσαι τῷ Xa- 
ἤγάνῳ τῆς πόλεως, γυμνῆς v6 καὶ ἐρήμου τὸ λοιπὸν καϑεστώ- 
σης. δεδοιχέναι γὰρ αὐτὸν, μὴ νῦν μὲν ταῖς τῆς εἰρήνης ἐμ- 
μέγειν προσποιοῖντο “Ῥωμαῖοι συνϑήχαις, μέχρε τὸν κατὰ 
Περσῶν διαϑεῖντο πόλεμον, διαϑέμενοι δὲ μετέπειτα navorga- C 
τιᾷ χατὰ ᾿Αβάρων χωρήσοιεν, ἑτοιμότατον ἐπιτείχισμα ταύτην 
107γε δήπου τὴν πόλιν ἔχοντες κατ᾽ αὐτῶν, καὶ οὗτε ποταμῷ 
μεταξὺ μεγίστῳ οὔτε μὴν δτέρᾳ turi δυσχωρίᾳ παντελῶς δι- 
διργόμεγοι. σαφές τὸ slvat καὶ φανερώτατον, ὡς οὐκ ἐπὶ 
καλῷ τῷ “βάρων, εἰρήνης τῷ αὐτοχράτορι πρὸς αὐτοὺς 
στιαϑερᾶς συνεστώσης, τηλικαῦτα περὶ τὴν πόλιν τὸ Σίρμιον 
εὐῳχοδομήσατο τείχη. χαίρειν μὲν γὰρ ἔφασχε τὸν Xayavor 
«αὶ ἐπὲ τοῖς xaJ' ἕχαστον ἔτος στελλομένοις αὐτῷ παρὰ βα- 
αιλέως δώροις. χαλὸν γὰρ ὑπάρχειν κεῆμα, καὶ χρυσὸν καὶ 
ἄργυρον καὶ μὲν οὖν ἐσθῆτα σηρικήν" ἁπάντων δ’ οὖν d$to- 
χιητότερον εἶναι τούτων καὶ τιμιώτερον τὴν ψυχὴν, περὶ Ὁ 
λοΐς φοβούμενον αὐτὸν καὶ ἀγαλογιζόμενον ὡς τὰ πολλὰ τῶνΥ. 8δ. 
εἰς τὸν φϑάσωαντα χρόνον κατ᾽ ἐκείνην δήπου τὴν χῴραν 
ἐπελϑόνγτων ἐϑνῶν τοιούτοις δώροις Ρωμαῖοι προκαλέσωντες, 
Σέλος ἐς καιρὸν ἐπιϑέμενοε πανωλεϑρίᾳ διέφϑειραν, οὐκ 


8. διαϑέμενοι B., διατιθέμενον volg... 17. καλὸν N., κἂν vulg. 


lenta urbe, magis pro un& olla, (ea enim dictione usus fuerat,) non 
bellum in Avares et Avarum Chaganum susciperet , sed si contentus 
educere salvos et incolumes omnes milites Romanos et urbis inco- 

una cum suis rebus, quicquid earum efferre potuerint, urbem 
nudam et desertam Chagano cederet. Hunc enim veritum esse, né 
Romani stare pacis conditionibus in animo baberent tantisper dum 
bellum, quod cum Persis gererent, confecerint, eoque confecto, 
omnibus viribus in Ávares impetum facere, quum hanc urbem prom- 
plissimum adversus ipsos propugnaculum haberent, neque interiecto 
fluvio maximo aut alia loci difücultate impedirentur. — Ceterum per- 
spicuum et apertum esse, Imperatorem commodi Avarum nullam 
habuisse rationem, qui, etiam pace constituta, oppidum Sirmium 
Yalidioribus moenibus cinxerit. Frui quidem Chaganum donis, quae 
singulis annis accipiat ab Imperatore; nam magni pretii bona esse 
aurum, argentum et sericam vestem, sed carissimum et pretiosissi- 
mum omnium bonorum esse vitam, cui quum timeret, et animo 
repeteret, Romanos multas gentes in his locis donis et muneribus ad 
86 accivisse et pertraxisse, quas deinde tempore procedente subege- 
rint et. funditus everterint, neque donis, neque promissis, neque 


340 EXCERPTA 


* 


Δ. C. 579 ἀποστήσεσθαι τῆς ἐπιχειρήσεως, οὗ δώροις, οὐκ ἐπαγγεδ- 


Iud. 13 


Tiber. a 


P. 131 


B 


9 € 4 -Ὅν 1 » * , !* wv 
&tc, OUX ἑτέρῳ τινὲ τῶν πάντων, πρίν ἂν τὴν πολιν τὸ Xto- 
, ἢ ^T 
μέον χειρωσάμενος τὴν Σιρμιανὴν ἅπασαν οἰχειώσηται νῆσον, 
ἣν δικαιότατα καὶ προσήκειν αὐτῷ Γηπαίδων πρότερον κτῆ- 


μα γενομένην, αὐτῶν δὲ ὑπὸ ᾿βάρων πολεμηϑέντων, ὡςἤ 


δντεῦϑεν καὶ τὰ κτήματα xarà τὸ εἰκὸς αὐτῷ μᾶλλον καὶ 
οὐ “Ρωμαίοις ἁρμόζειν. ταῦτα ἐτάραξε μὲν, xai τὴν διά- 
γοιαν δεινῶς ὑπό τὸ ὀργῆς καὶ λύπης συνέχεε τοῦ αὐτοχρά- 
τορος" τοῖς εἰκόσι δὲ, ὡς ἐνῆν, λύγοις καὶ αὐτὸς χρησάμενος 


ἀντπέλεξεν ὧδε" (ὧς οὔτε δυνάμει καὶ ἀνδρείᾳ χειρὸς οὕτειο 


σοφίᾳ περιῆλθεν ἡμᾶς ὃ Χαγάνος, ἀλλὰ εἰρήνας τε καὶ ov»- 
ϑήκας καὶ ϑεὸν τὸν ὁμοθέντα καϑυβρίσας, παντί που δῆλον. 
πλέον δὲ ὅμως οὐδὲ αὐτῷ τὴν ἀπιστίαν οἶμαι παρέξειν " ϑᾶτ- 
τὸν γὰρ ἂν αὐτῷ μίαν τῶν ϑυγατέρων κατεγγνήσω, δυοῖν 


ὑπαρχουσῶν, ἢ τὸ Σίρμιον τὴν πόλιν ἑκὼν παραδώσω. £i5 


δὲ γε δυνάμει καὶ βίᾳ ταύτην ἐξέλοι, xai οὕτω τὸν ὕβρι- 
, » , αὖ à » . $ o , 
σμένον παρ᾽ avrov Oeo» &xduxoy ἀναμένων αὐτὸς ἤχιστά Ti 
καταπροέσϑαι τῆς Ῥωμαίων πολιτείας ἐννοηθϑείην ποτέ." ἐπὲ 
τούτοις τὸν πρεσβευτὴν ἀποπεμψάμενος, παρεσκευάζετο ἐκ 


τῶν ἐνόντων τῇ πόλει ἀμύνειν, στρατιὰν μὲν, ὡς ἔφϑηνλο 


εἰρηκὼς, οὐδὲ βραχεῖάν τενα ἔχων, στρατηγοὺς δὲ καὶ ἦγε- 
μόνας καὶ λοχαγοὺς στέλλων, τοὺς μὲν διὰ τῆς ᾿Ιλλυριῶν, 
τοὺς δὲ διὰ Δαλματίας, dg ἂν τὴν πόλιν διὰ φρουρᾶς ἔχοιεν. 


8. Σιρμεανὰὴν H., Σιρμιεσιαγὴν vulg. ή. ἣν δικαιότατα Val., 

ἦν διχαιώματα vulg. 5. χαταπολεμηϑέντων coni. ΝᾺ 11. Ó- 

μᾶς vulg. 
ulla alia re illum moveri posse, ut desistat ab incoepto, neque quie- 
turum donec urbem ceperit, et omnem Sirmianam insulam propriam 
sibi fecerit, Seque iure id facere, quia Gepidarum prius haec in- 
sula fucrit, quorum res et urbes iustius Avares sibi vindicare pos- 
sent, qui eos devicerint, quam Romani. Haec Imperatorem valde 
perturbarunt, et graviter eius mentem ira et dolore pcerculerunt , 
tamen idonea et ipse, quantum potuit, oratione usus ita respon- 
dit: ,Neque copiis, neque fortitudine manus, neque prudentia nos 
Chaganus circumvenit, sed eum pacem et deum, per quem iuravit, 
delusisse , omnibus manifestum est, Nihilominus illi perfidiam pa- 


.rum profuturam essc spero. Sed potius unam ex filiabus, quas duas 


habeo, illi desponderem, quam Sirmium oppidum volens traderem. 
Quod si vi expugnarit, ego deum ultorem exspectans, cuius numen 
violavit, impcrio Romano me non defuisse existimabo." "Tum di- 
misso legato, urbi suppetias ferre quoad potuit, paravit. Etenim, 
ut superius dixi, nullas habebat copias, itaque exercituum praefe- 
ctos, duces ct turmarum ductores, hos per Illyrium, alios per Dal- 
matiam mittit, ut urbem, quoad fieri posset, custodirent. 


E MENANDRI HISTORIA. 341 


AB. "Ow Θιόγνις ἐπεὶ ἂν Kacía καὶ Kagflovagén ταῖς A. C. 58o 
νήσοις ἐγένετο, λύγων αὐτῷ κινηϑέντων περὲ σπονδῶν, προσ- μὰ ἢ 
ἐδέξατο, παραγενομένου τε τοῦ Βαϊανοῦ χαὶ τοῦ ἵππου v. 
ἀποβεβηκότος, τεϑείσης οἱ καϑέδρας χρυσῆς ἐνιζάνει αὐτοῦ, 

δὲχκ διαλίϑων ὑφασμάτων σχευασϑείσης αὐτῷ ὥσπερ καλύβης 
τενός. ἀλλὰ γὰρ καὶ ὥσπερ ἀντ᾽ ἐρύματος πρὸ τῶν στέρνων C 
evrQ καὶ τοῦ προσώπου προυβάλλοντο ϑυρεοὺς, διὰ τὸ μὴ 
ἐκτοξεῦσαι “Ρωμαίους τυχὸν οὕτω δὴ ἀϑρόον ἐς αὐτόν. ἀτὰρ 
οἵ γε ἀμφὶ Θεύγνιν παραγενόμενοι, βραχύ τι ἀφεστῶτες τοῦ 
κοχωρίυυ, ἵνα ὃ Βαϊανὸς ἐφεζόμενος 3v , διελέγετο ἑρμηνέων 
Ov»vov τὰς πίστεις διεσαφηνίζοντο περὲ σπονδῶν. καὶ ó 
μὲν Βαϊανὸς ἔφασκε δεῖν ὑπείκειν οἱ Ρωμαίους ἀμαχητὲ 
τοῦ Σιρμίου, οἷα δὴ τὸ λοιπὸν μηδεμιᾶς ὑπολελειμμένης 
μηχανῆς ἐς τὸ μὴ ἁλῶναι τὸ ἄστυ. πρὸς τῷ καὶ τῶν ἀναγ- 
χϑκαίων θᾶττον ὑποβληϑήσεσϑαι, τοῦτο μὲν ἐξ ὠμφοῖν τοῖν 
μεροῖν χεχωλυμένης αὐτῇ τῆς σιτοπομπίας, τοῦτο δὲ xai τῆς 
τῶν ᾿Ἰβάρων δυνάμεως τῷ πολέμῳ μὴ ὑποχαλώσης, ἄχρις. 
οὗ ὑποχείριον ποιήσοιντο τὴν πόλιν. προυβάλλετο δὲ καί τινὰ D 
εὐπρόσωπον αἰτίαν τοῦ ἱμείρειν δεσπόσωι τοῦ ἄστεως, διὰ 
20:0 μὴ αὐτομόλους ἐκ τῆς ᾿αΑβαριχῆς στρατιᾶς, ἀγχιϑύρου 
οὔσης τῆς πόλεως, ἑαυτοὺς ἐ;διδόναι Ῥωμαίοις. τούτων οἱ 


3. Θεόγνις, εἷς, παροξυτόνως; quod in scriptore VI. saeculi ex- 
euntis mutare nolui, antiquae in eodem noinine fationis non 
nescius. N. 5. διαλίϑων H.mg., δύο λέϑων vulg. 9. τε B., 
τε vulg. 10. διελέγετο) δι’ Β., διελέγοντο H. 14. 10 
vulg. — xei] x«i σπάνει N.. ι5. ἀποχλεισϑήσεσϑαι B, pro ὕπο- 
βληϑ. ^ 22. αὐτὸς N., αὐτῷ vulg. 


32. Theognis ubi in Casiam et Carbonariam insulas pervenit, 
sermoncs ad sc, ut foedera fierent , delatos excepit: itaque Baianus 
advenit, et de equo descendens, in seíla aurea consedit, quae stra- 
|" gemmis ornatis in formam tentorii comparata erat. Ante pectus 
llius et vultum propugnaculi modo erat obiectum scutum , ne ἃ Ro- 
manis forte in eum tela iaculantibus appeteretur. Etenim qui cum 
Theogni erant, non longo intervallo distabant a loco, ubi Baianus 
sedebat: itaque Hunni interpretes clara voce fidem datam de indu- 
ciis pronuntiarunt. 'l'um Baianus dixit, oportere Romanos illi sine 
pugna Sirmium cedere, quia nibil illis opis iam reliqui erat, quo- 
minus oppidum caperctur. Nam praeterquam quod urbem res nc- 
cessariae deficerent, impedita ab utraque parte frumenti iuvectione, 
etiam Ávarum multitudinem nullis laboribus defatigatum iri, usque 
dum urbem suae potestati subiiciant. Proposuit etiam aliquam ve- 
risimilem cansam, cur desideraret urbis dominium adipisci, ne trans- 
fugae ex Avarico exercitu, quia urbs esset illis conterinina, ad Ro- 
manos receptum haberent — Cum haec ad hune modum locuti essent, 


834,2 ἘΧΟΕΆΡΤΑ E MENANDRI HISTORIA. 


À. C. 58o διαλεγομένων, ἀντεῖπε Osóyric, ὡς πρῶτον μὲν οὐδὲ αὐτὸς 
yino ϑένδωώσει τῷ πολέμῳ πρότερον, ἢ τὸ ᾿Αβαρικὸν ἐνδοῦναι * εἷλ- 
λως τὸ μὴ ἐλπίζειν τὸν Βαϊανὸν τοιούτους εὑρήσειν “Ρωμαι- 
ους, ὁποίους καὶ βούλεται. ταῦτα αὐτῶν καὶ τὼ τοιαῦτα ἀπο- 
φηναμένων, καὶ Ἑυμφωνησάντων οὐδαμῶς πρὸς εἰρήνην, du-5 
αὐῥήδην Θεόγνις ἀπειρηκὼς τῶν σπονδῶν ἐφη ὡς τὸν Βαϊανὸν 
, P.13adyazootty 76 αὐτὸν χαὲὶ πρὸς πολέμου παράταξιν ἔξοπλέζε- 
σϑαι, ἅτε αὔριον καὶ οὐκ ἐς ἀναβολὴν ἀναῤῥήξοντος αὐτοῦ 

τὴν μάχην. ἐπὲ τούτοις ἀπηλλάγησαν. 


contra respondit Theognis, se non prius a bello recessurum, quam 
Avaricus exercitus cesserit, neque alia conditione Baianum sperare 
debere, se faciles Romanos ad ea, quae velit, reperturum. Haee 
inter se altercantibus et concertantibus, aperte foedus Theognis 
]cere recusavit et dixit Baiano, ut se ab oculis Romanorum subdu- 
ceret, et arma ad pugnam capessendam caperet, tanquam crastina 
die sine ulla dilatione manus illi secum conserendi potestatem fa- 
eturus. His dictis abierunt. 


ΒΚ ΤῊΣ ISTOPIAS 


MENANAPOT IIPOTIKTOPOX 


EKAOLIAI ΠΕΡῚ IIPESBEON POMAION 
ΠΡΟΣ EONH. 


EX HISTORIA 


MENANDRI PROTECTORIÍS 
EXCERPTA DE LEGATIONIBUS ROMANORUM 
AD GENTES. 


ARGUMENTUM. 


lustinianus Hunnos  Utiguros contra Cotriguros excitat (1) 
4mnmigus, dux Francorum , Romanis bellum minatur (2) Petrus 
Patricius, lustiniani legatus, et Zichus, a Chosroé missus, in confi- 
niis utriusque imperii congressi de pace inter Homanos et Persas 
firmiter componenda agunt. Quum Suaniam provinciam poscenti 
flomano nequaquam concederet legatus Persarum, Petrus ad Chos- 
roém ipsum proficiscitur, ut ab eo aequiores conditiones impetret 
(3. Petrus de Suaniía mihil amplius precibus consecutus pacem 
componit : Byzantium reversus morütur (4). Iustinus Imperator 
loannem legatum ad Chosroém mittit, qui de cedenda Suania age- 
ret: verum is infecta γε Byzantium redit (5). Ioannes ob rem male 
gestain. omnibus honoribus exuitur (6). Zemarchi legatio ad Tur- 
cos (2. Descriptio itineris eius et congressus cum. Disabulo, Tur- 
corum duce (8). Targitius, 4dvarum legatus, Sirmium oppidum et 
pecunias sibi tradi petens, superbe a lustino dimittitur (9.  Zacha- 
rias medicus a Sophia Imperatrice ad Chosroém missus annuas inducias 
cum Persis componit(10). Traianus post Zachariam missus quinque 
annorum inducias pacíscitur (11). Quas quum Tiberius. accipere 
detrectet, Persae in fines Bomanorum incursiones faciunt (12). Le- 
gatio Theodori, Bacchi filii, ad Chosroém , quem in drmenia bel- 
ligerantem comitatur (13). Falentinus, Bomanorum ad Turcos 
legatus , a Turxatho , duce eorum, contumeliis afficitur(14) Turci 
bellum Homanis inferunt (15). Baianus, 4varum dux, & Tiberio 
Caesare instigatus cum magno exercitu. in sedes Sclavinorum ir- 
rumpit (16). Chosroés inter ipsas pacis acHones. bellum cum fio- 


344 EXCERPTA 


manis renovat (7 Eodem tempore Zacharias ad Chosrodw et 
Pherogdathes αὐ fiberíium de pace legati mittuntur (18). Zacha- 
rías et Theodorus cum aequis pacis conditionibus ad Persas misi, 
ab Hormisda , post Chosroém Persarum rege, indigne excepti, in- 
Jectis. rebus domum revertuntur (19). Zacharias iterum a Tiberio 
ad pacem componendam in Persiam missus in confiniis cum A4ndi- 
gan legato Persarum , convenit , sed longis disceptationibus nihil 
efficitur (20). Homani Sirmium urbem Baiano, A4varum duci , de- 
dere coguntur (21). 


pACS8 — q."()u ἐπειδὴ Μῆδοι τῇ περιμαχήτῷ τῶν Κόλχων 
M δ χώρᾳ προσκαϑεζόμενοε, ὡς ἄν ποιήσωνταί γε αὐτὴν κα- 
P.3argxoo», μετὰ πολλοὺς ὅσους ἀγῶνας, χρόνου τε συχνοῦ 
V.89 γριβέντος αὐτοῖς, οὐδέν τι περαιτέρω ἔδρασαν. ἀλλὰ γὰρ 
B ', - - € - ει : » 
τὰ τὸ πλείογα τῆς “Ἰαζικῆς καὶ 0 Φᾶσις ἡ πόλις, ενϑαῦ 
λέγεται εἶναι τὰ τοῦ ΑἸϊήτου βασίλεια, οὐδὲν ἧττον ὑπὸ 
“Ῥωμαίους ἐτύγχανον ὄντα" τέλος δὲ ἔδοξε “Ῥωμαίοις τε 
καὶ Πέρσαις, ὧν μὲν ἐν κατοχῆ ὑπῆρχον, εἴτε φρούρια 
Ceír& ἕτερα ἄλλα, οὔτε μεταϑεῖναι, εἶναι δὲ ἐν τῷ αὐτῷ 
μέχρις οὗ ἀσφαλέστερον διευχρινηϑείη τὼ τῆς διαφορᾶς. xaito 
τοίνυν ἐδόκει οὐκ ἄλλως, ἐκεχειρία τέ τις ἐγεγόνει ὅσον ov- 
πω τελεωτάτης εἰρήνης ἔχουσα ἐλπίδα, τά T6 μέγιστα τῶν 
πολιτευμάτων ἡσυχίαν ἦγον. ἐπεὶ οὖν ταῦτα τῇδε ἐχώρει 
καὲ of γε ἀμφὲ τὸν Ζαβεργὰν Οὖννοι πόῤῥω που τῆς Ῥω 
μαίων ἐπικρατείας ἀπεληλαμένοι ἐτύγχανον, τηνικαῦτα "Iovi 
στινιανὸς (ἐν νῷ γὰρ εἶχεν, ὡς ἐλεύσονται καὶ αὖϑις οἱ Κο- 
τρίγουροι δηώσοντες τὰ ἐπὲ Θρῴκης,) ἐγκείμενός τὸ ἦν τῷ 
30. τὰ Ki H., τε τῆς vulg. 14. Ζαβέργαν vulg, 16. ἐν vj 


H. , ἐν 9 vulg. Korofyovoos N., v. Agath. pag. 3o1, 6. 
Κοτράγηροι vulg. hic et infra. . ᾿ δ ὧδ ᾿ 


| 
t Mai in Colchorum rcgionem, de qua certabatur, irree- 
runt, ut ipsam sibi subiicerenl, et post multa et varia certamini 
multumque temporis consumptum nihil quicquam profeceruut. Ete | 
nim maxima pars Lazicae regionis, maxime vero Phasis urbs, wbi 
quondam, ut aiunt, Acetis regia fuit, nihilominus semper remanse- 
rant jn fide et potestate Romanorum. Itaque Romanis et Persa — 
possessione sive oppidorum munitorum, sive aliarum rerum, qux 
quisque bello occupaverat, discedere minime placuit, scd ut omni 
iu eodem statu manerent, donec controversia prorsus , diiudicaretet. 
Quod quum utrinque decretum esset, induciae factae sunt, quat 
spem praebebant, fore, ut brevi perfecta pax componeretur: qo? — 
facto maxima illa duo imperia quiescebant. Haec quum ita ges! | 
"essent et Hunni, qui Zabcrgani parebant, longe ab imperii Romani 
finibus fuissent repulsi, Iustinianus suspicans, Cotriguros iterua 


E MENANDRI HISTORIA. 345 


Σανδῶχῳ τῷ τῶν Οὐτιγούρων jytuóvs , ἀνίεν δὲ οὐδαμῶς p.A.C.558 
παραινῶν, πρεσβείας τε συχνὰς ἐχπέμπων xai ἄλλοτε ἄλλῳ Esa 
τρόπῳ ἀνερεϑίζων, ὡς ἄν ἀμωσγέπως ἐκπολεμώσῃ γε αὐτὸν Ὁ 

e; τὸν Ζαβεργάν. προσετίϑεϊ δὲ ταῖς ὡς τὸν Σάνδιλχον 

δαγγελίαις ὁ αὐτοχράτωρ, c, εἴ γε καταγωνίσοιτο τοὺς Κο- 
τριγούρους, καὶ τὰ ὅσα ἐτήσια χρήματα ἐκ τῆς Ρωμαίων 
ἐπιχρατείας ἀπονεμηϑέντα ἦσαν τῷ Ζαβέργᾳ, μεταϑήσειν 

ὃς αὐτόν. καὶ τοίνυν ὃ Σάνδιλγος (Ῥωμαίοις γὰρ ἐπιτή- 
δειος ἐβούλετο εἶναι) βασιλεῖ ἐσήμηνεν, ὡς πέφυκεν οὐχ 

τούὅσιον μὲν οὐδὲ ἄλλως εὐπρεπὲς τοὺς ὁμοφύλους ἀφανίσαι 
ἄρδην, μή nore ὃμόγλωσσοί τέ εἶσε καὶ ὁμόσκευοι ἡμῖν, καὶ 
ὁμοίᾳ χρῶνται στολῇ καὶ διαίτῃ, ἀλλ᾽ ὅτι καὶ συγχενεῖς καὶ. 133 
ἑτέροις τισὲ τετάχατωι ἡγεμόσιν. ὅμως δ᾽ οὖν (Ἰουστινιαγνὸς 

μὲν γὰρ ὃ τὰ τοιάδε ἐγκελευσάμενος) xai αὐτίχα τὴν ἵππον 

τὐτοὺς Κοτριγούρους ἀφελόμενος οἰκεῖον ποιήσομαι κτῆμα, ὡς 
ἄν μὴ ἔχοιεν ὅτῳ ὀχούμενοι σίνοιντο τοὺς Ρωμαίους." 

ι B. Ὅτι "Mujuyoc ὃ Φράγγος ἐστρατοπεδεύσατο ἀντικρυ f.A.C.561 
τοῦ ποταμοῦ ᾿Αττίσου, ἦ προσδόχιμοε ἦσαν οἱ “Ρωμαῖοι δια- 1d 9 35 
βήσεσϑαι. ὃ dà Ναρσῆς τοῦτο ἐγνωχὼς Παμφρόνιον, ὃς àv 

δοτοῖς βασιλέως πατράσιν ἐτέλει, καὶ Βοῦγον, προεστῶτα τῆς 
αὐτοῦ βασιλέως περιουσίας, ἐχπέμπει πρεσβευσομένω ἄμφω Β 

ὡς «uputyor, ἐδήλωσέ τὲ αὐτῷ ἐκ ποδῶν γενέσϑαι καὶ μη- 

t. Οὐτηγούρων vulg. di] τε coni. B. 4. προσετέϑει H., προσ- 

τίϑει vulg. 9. ἐσήμηνεν H., σεσέμηνεν vulg. τι. ποτε) ὅτε 


coni B.  óuóaxtvo. H., ὄμόσχενοι vulg. — 132. x&v érégoig]N. 
18. ἢ H., 4 vulg. 2o. Βῶγον coni N, 21. πρεσβευσαμέγω vulg, 


Thraciam populationibus vexatum venturos, totus in Sandilchum, 
Utigurorum ducem, incubuit, quem frequentibus legationibus hortari 
non destitit , et omni ratione ad bellum contra Zaberganem excitare 
conatus est. Praeter alias conditiones Imperator Sandilcho pollici- 
tus est, si Cotriguros debellasset, ad ipsum annuas pecuniarum pen- 
siones, quae quotanuis Zabergani pendebantur, redituras esse. 1ta- 
que Sandilchus, tametsi necessitudinem sibi cum Romanis esse cu- 
peret, Imperatori significavit, minime sibi pium aut decens fore 
omnes suos contribules ad internecionem usque delere. ,Nam non 
eolum , inquit, illi eadem nobiscum lingua et vivendi ratione utun- 
tur, sed etiam sunt nostri consanguinei , quamvis aliis ducibus pareant. 
Nihilominus (lustinianus enim est, qui hoc nobis imperet,) omnes 
Cotrigarorum equos illis ademtos nostros faciemus, ne habeant, 
quo vecti et insidentes Romanis amplíus noceant. 

2. AÁmmigus Francus castra locavit ex adverso fluminis Athesis, 
quod Romani trausire constitnerant. Hoc cognito Narses Pamphro- 
nium, qui unus ex Patriciis erat, et Bonum, comitem rei privatae 
Lloperatoris legatos ad Ammigum mittit, Per hos denuntevit 


346 EXCERPTA 


fA.C.551dapdg πόλεμον αὖϑις κινῆσαν κατὰ "Pouofo»* dxeysiQía 
"out. γάρ τις éyeyóve» μεταξὺ τοῦ χρόνου Φραγγοις τε xat 'Po- 
μαίοις. ὃ δὲ Ἰάμμιγος διὰ τῶν πρέσβεων ἀπεκρίνατο, ὡς 
οὐκ ἐνδώσοι ποτὲ ἔστ᾽ ἄν αὐτῷ τὸ ἀκόντιον οἵατέ ἐστε κρα- 
δαίνειν 7 χείρ. 5 
A.C.560. y. Ὅτι ἀνὰ τὴν fo τὸ καὶ ᾿Αρμενίαν τελεωτάτη τις 
Iu Pad. jc εἶναι εἰρήνη ἐδόκει, κατὰ dà τὴν “αζικὴν ἐχεχειρία ἦν ' Poo- 
μαίοις τε καὶ Πέρσαις. ἐπεὶ οὖν ὥσπερ ἡμιτελῆ τὰ τῆς εἰ- 
ροήνης ὕπξοχεν, ἐδέδοχτο δὲ Ῥωμαίων τε καὶ Περσῶν τοῖς 
C βασιλεῦσι πληρεστάτην ἡσυχίαν ἀγειν, τούτου ἕνεκα Ἰουστι-ῖο 
γιανὸς στέλλει Πέτρον, ὃς τῶν κατὰ τὴν αὐλὴν ταγμάτων 
Ὑιροἡγεῖτο, διαλεχϑησόμενον Χοσρόῃ περὲ τῶν καϑύλουν onor- 
δῶν. καὶ τοίνυν ἀφικομένου ἐν τοῖς ὁρίοις τοῦ Δάρας, xa- 
τἀάδηλόν τὸ ποιήσαντος τῷ τῶν ἑῴων βαρβάρων βασιλεῖ, ὡς 
πάρεστιν ἐπικηρυχευσόμενος ἀμφὲ τοῦ καταϑέσϑαι τὰ ὅπλαιϑ 
ἑκασταχόσε, ἐχπέμπεται αὐτόϑι καὶ Περσῶν πρεσβευτὴς, 
ᾧ δῆτα ὑπῆρχο μὲν ἀξίωμα τὸ Ziy, μέγιστόν τι τοῦτο παρὰ 
τοῖς Πέρσαις γέρας, προσηγορία δὲ αὐτοῦ Ἰεσδεγουσνάφ. 
οὗτος δὲ παρευναστὴρ τοῦ κατ᾽ αὐτὸν βασιλέως ὑπῆρχε. καὶ 
τοίγυν ἐν ταὐτῷ γενόμενοι οἱ πρέσβεις, καὶ τῶν xas' αὐτῶν:ο 
D ἐπιχωρίων ἀρχόντων εἰς ἕν ξυναϑροισϑέντων, κατέστησαν ἐς 
ἐχκλησίαν. καὶ Πέτρος ὃ τῶν Ῥωμαίων πρεσβευτῆς, ἀπο- 
χρώντως ἔχων τῆς τὸ ἄλλης παιδείας καὶ τῆς τῶν νόμων,. 


» 3. τις H., τε vulg. 15. ἐπιχηρυχευσόμεγνος B. , ἐπιχρυχευ- 
σάμενος vulg, , ἐπιχηρυχευσάμενος Val. 17. ἀξίωμα τὸ H., 
diijuer vulg — 19 αὐτὸν H., αὐτῷ vulg; — 20. ἐν ταὐτῷ B., ἐν 
αὐτῷ vulg. 


Àmmigo, ut decederet, neque iterum bellum contra Romanos gere-. 
ret. induciae enim per id tempus inter Francos et Romanos factae 
erant. AÁmmigus vero respondit, se non cessurum, quamdiu manus 
telum iaculari posset. 

3. Per Orientem et Ármeniam perfecta pax esse videbatur. 
Αἱ per Lazicam Romani inducias cum Persis pepigerant. Itaque 
quum ad perfectam pacis constitutionem non multum desideraretur, 
et utriusque populi reges quietem penitus restituere cuperent, Iu- 
stinianus Petrum, magistrum officiorum, ad Chosroén mittit, qui 
de pace in universum ageret. ls ad fines circa Daras oppidum ac- 
cedens significavit Orientalium barbarorum regi, se illic adesse, ut 
de armis ab utraque parte ponendis foedere conveniret. Illuc quo- 
que missus a Persis legatus dignitate Zichus, quae maximae est 
apud Persas auctoritatis, nominc Iesdegusnaph, qui erat etiam re- 
gis cubicularius, advenit. Legati igitur convenerunt, et una quoque 
eum illis ipsarum regionum viri primarii, ut de his rebus delibera- 
»eut, sunt congregati. Apud quos Petrus, Romanofum legatus, 


E MENANDRI HISTORIA. 347 


ἔλεξεν ὦδε. πάρεσμεν, à ἄνδρες Πέρσαι, πρὸς τοῦ “Ῥω- A. C.562 


μαίων βασιλέως σταλέντες, ὁποῖος δὲ ὃ καϑ' ἡμᾶς βασιλεὺς, ἢ 


περιττὸν ἂν εἴη λέγειν, πραγμάτων τὸν ἄνδρα διηγουμένων 
ὑμῖν. πάρειμι μὲν οὖν ἐφ' ᾧ τὰ τῆς ἤδη γεγενημένης dg τε- 
δλεωτάτην εἰρήνην μετασχευάσαι. ἀναδιδάξαε δὲ βούλομαι 
πρύτερον πρὸς oia» ὕμῖν πολιτείαν xai ὅσην αἱ σπονδαὶ βε- 
βαιωϑήσονται. ἀλλ᾽ εἰ καί τις μεγαλοῤῥήμων εἶναι δόξω, 
τὸ συνοῖσον ἀμφοτέραις ταῖς πολιτείαις ϑηρώμενοι μὴ ἀχϑε- 
σϑῆτο τῇ περιττολογίᾳ. οὐχ ég μαχρὰν γὰρ ὃν δέοντι δόξει 
lor& τοιαῦτα λελέχϑαι, ἐπαινεϑήσομαί τὸ πρὸς ὑμῶν, τῶν 


nd. 10 
ustin. 36 


πραγμάτων ὑμᾶς dyadidacxovroy τὴν ἐχ τῶν λόγων αδφέ- Ῥ. ι38 


λειαν. γενήσονται τοίγυν ὑμῖν αἱ ξυνϑῆκαι πρὸς Ῥωμαίους. 
ἀρχέσει δὲ Ῥωμαίους εἰπεῖν" δηλοῖ γὰρ ἣ προσηγορία τὰ 
λειπόμενα. χρεὼν οὖν ὑμᾶς, ὡς πρὸς τοσαύτην πολιτείαν 
᾿ϑσπεισομένους καὶ οὐ περὶ βραχέων βουλευομένους, τὰ καλ- 
Mora τε καὶ συνοίσοντα μᾶλλον ἑλέσϑαι, καὶ ἀντὲ τῶν ἀδη- 
λῶν τοῦ πολέμου τὸ προδηλότατον πᾶσιν ἀνθρώποις, τὴν 
εἰρήνην, ἀγαϑὸν ἀσπάζεσθαι. καὶ μή τις ὑμᾶς ἀπατάτω 
λογισμὸς, ὡς νενικήκατε “Ῥωμαίους, ἐπηρμένοι τῷ τὴν 


» , € - L] € - 4 »ἪΆ t e $9 , 
20 “Ἄνειόχειαν ἁλῶναι πρὸς ὑμῶν καὶ arra Ponaixa χωρία. B 


τὸ γὰρ ὑπερβάλλον τῆς Ῥωμαϊκῆς εὐτυχίας ὃ ϑεὸς ἐχόλασεν 
iv τούτῳ, τῷ μὴ νομίζειν ἀγϑρωπον ἀγϑρώπου διαφέρειν 


6. οἵαν H., οἷα vulg. 9. δόξει CL, δείξει vulg. 


quum omnibas disciplinis valde excultus, tum praecipue in iure ver- 
satus, ,,Adsumus, o viri Persae, inquit, ἃ Romanorum Imperatore 
missi Quis vero et qualis sit noster Imperator, supervacuum est 
dicere. Etenim eius opera vobis virum demonstrant et indicant. 
Ádsum igitur, ut iam initas et factas conventiones ad perfectam et 
absolutam pacem traducam. Ego vero primum quali et quam poten- 
ti cum populo amicitiam contracturi sitis, vobis ostendere volo. 
Quodsi multus in dicendo esse videbor, tamen quod Romanis et 
Persis conducat respicientes, quaeso ne orationis longitudine offen- 
damini. Nam brevi, haec opportuno dicta esse, apparebit et lau- 
dem a vobis consequar, cum res ipsae vos docuerint eam quam ex 
oratione mea capietis utilitatem. Vos igitur foedus et amicitiam 
contrahetis cum  Romanís; sufficit vero dicere Romanos. Etcnim 
hac sola denominatione reliqua facile intelliguntur, Oportet igitur, 
quandoquidem vos cum tam potenti gente foedus initis , neque derebus 
Parvi momenti consilium habetis, honestissima et utilissima quaec- 
que capessere et pro incertis belli certissimum omnibus mortalibus 
bonum, pacem, amplecti et servare. αἱ nec qua blanda cogitatio 
vos deludat , tanquam Romanos viceritis, elati, quod Antiochiam et 
alia quaedam ignobilia loca, quae Romanorum erant, cepistis, in 


348 EXCERPTA 


Λ.(. δα, πολύ. καὶ εἰ μὲν τὸ φύσει δίκαιον ἐκράτεν, οὔτς δητόρων 
1 Ind. 10 οὔτε νόμων ἀκριβείας οὔτε μὴν ἐκκλησίας καὶ τῆς περὲ ταῦτα 
ustin. 36 , - “ » γχ, ! " 
ποικιλίας τῶν λύγων ἔδει" αὐϑαίρετα γὰρ τοῖς βιωφελέσε 
τῶν πραγμάτων προσετέϑημεν. ἐπειδὴ δὲ πάντες ἀνϑρώποε 
δίκαια χαϑεστάναι νομίζομεν, προσδεῖ καὶ τῆς ἐκ τῶν λόγωνϑ 
τερϑρείας ἡμῖν. τοιγαροῦν καὶ ἐς ἐχκλησίαν ξυνεληλύϑαμεν, 
αὡς ἂν πείσοιμεν ἕκαστοι τοὺς δεινότητι λύγων ἐπιεικεῖς εἶναι. 
ὅτι μὲν οὖν ἀγαϑὸν εἰρήνη καὶ τοὐναντίον πονηρὸν ὃ πόλε- 
μος, οὐδεὶς ἀντερεῖ. εἰ γὰρ καὶ παρὰ τὴν κοινὴν τῶν ἀν- 
ϑοώπων δόξαν βέβαιον ἡγησόμεϑα τὸ νιχᾷν, οἶμαι τὸν vws-10 
γικηκότα κάχιστα ζῇν ἐξ ὧν δακρύουσιν ἕτεροι. οὕτω δη- 
που καὶ τὸ χρατεῖν λυπηρὸν, μη τί γε τὸ χρατεῖσϑαι λυπὴη- 
ρὔτερον. διὸ τοίνυν ὃ καϑ' ἡμᾶς βασιλεὺς ἀπέσταλχε σπει- 
σομένους ἡμᾶς καὶ προτέρους ἱκετεύσοντας καταϑέσθαι τὸν 
πόλεμον, οὐχ ὡς δεδιὼς μὲν τὰ πολέμια, φοβούμενος δὲ, ur15. 
Ὁ προφϑάσοιτε διαλεγόμενος πρότεροι περὲ τῆς εἰρήνης τῆς 
φιλτάτης ἡμῖν. μὴ δῆτα οὖν, ὡς πρὸς τῆς τῶν ϑορύβων 
ἀπαλλαγῆς, τὰς κατ᾿ ἀλλήλων ἐπεχτείγωμεν δυσμενείας. πο- 
λιτείας γὰρ εὖ πολιτευομένης ἀλλότριον πέφυχέ πὼς τὸ μὴ 
στοχάζεσϑαι τῶν συμβησομένων ἐχ τοῦ πολέμου. διαγραφέ-λο 


4. προσετέϑη μὲν vulg. 5. νομέζομεν τὰ κεχαρισμένα add. 
N. προσδεῖ Ν., πρὸς δὴ vulg. Ων τ ἐάσομεν ed Par. fxa- 
στοι τοὺς] ἡμᾶς αὐτοὺς coni. B., ἄλλους add. N. 


hoc deus fclicitatem Romanorum, quae nimia erat, punivit, neque 
hominem homini multum praestare debere indicavit. Quodsi quod 
natura iustum est dominaretur, nihil opus esset neque rhetorum, 
neque legum cultu et diligentia, nec concionibus, aut orationum 
ubertate, quae in his usurpatur. Sponte enim rerum utilitatem 
sequeremur. Sed quum omnes mortales, quae sibi placent, iusta es- 
se velint: etiam orationis illecebris nobis opus est. Hanc ob cau- 
sam convenimus, ut unusquisque nostrum evincat orationis vi et 
gravitate, se iustum esse. Pacem vero bonam esse, bellum autem 
rem malam, nemo dubitat, etiamsi, contra id, quod vulgo homines 
opinantur, certum exploratumque haberemus nos victoriam adeptu- 
ros , opinor tamen, eum, qui vicit, infeliciter agere, quod alterum 
graviter afflictum videt, Sic igitur vincere quoque molestum est, 
etsi vinci est molestius. Itaque noster lmperator misit nos, ut foe- 
dera vobiscum iniremus, οἱ priores deprecareimur, ut bellum dcepo- 
matis: non quod timeat adversam belli fortunam , scd ne eum prae- 
veniatis in pace, quae nobis tam cara est, petenda. [taque non 
amplius foveamus inimicitias nostras, ut tandem aliquando belli cu- 
ris et inolestiis liberemur. Alienum est enim ab omni re publica 
bene constituta , non providere casus, qui in bello accidere possunt, 
Unusquisque vestrum quaeso ante oculos penat, et apud animum 


E MENANDRI HISTORIA. JÍ9 


veo τις Óud» ὃν ταῖς ψυχικαῖς ϑεωρίαις ὥσπερ παρόντας Δ. C.562 
τοὺς πεπτωκότας κατολοφυρομέγους" ἀναλογιζέσϑω καὶ τὰς p Ἂν. 
καιρίας τῶν πληγῶν ἐπιδεικνύντας ἀποιχτιζομένους τὰ xai ᾿ 
ἀγεεγκαλοῦνγτας ὡς τῇ χρατούντων ἀβουλίᾳ διέφϑαρται τὸ 
δ ὕπηχοον" εἶτα τοὺς περιόντας εἰσπράττοντας ἡμᾶς τοὺς ἀπο- 
λεωυλόεας τυχὸν μὲν γονεῖς, τυχὸν δὲ παῖδας, ξυμβὰν δὲδν.οι 
«τοὺς φιλτάτους, ἢ τὸν ὁγτιγαοῦν καὶ ἁπλῶς ἄνϑρωπον. &y-P.135 
ϑυμηϑώῶμεν χηρωϑείσας τὰς οἰκίας ἀνδρῶν, καὶ τὴν νεωτά-- 
τῇ» ἡλικίαν ὀρφανισϑεῖσαν, καὶ πανταχοῦ μεριζόμενον τὸν 
τοϑρῆνον, ἐφ᾽ ἑκάστῳ συγγενείας ὀγόματι. εἶ γὰρ xai δοίημεν 
πὸ πίπτειν ὑπὲρ πατρίδος εἶναι καλὸν, πάσης ἀφροσύνης 
ἐστὶν ἀνάπλεων δύνασϑαι μὲν ἄνευ κινδύνων χάριν ἐκτίνειν 
τῇ ϑρεψαμένῃ, τῷ δὲ δοκεῖν μειονεχτεῖσϑαι τῶν ἀγτιπάλων 
gu] βούλεσθαι. οἶμαι καὶ τὴν Περσίδα γῆν καὶ τὴν Ῥώμην 
15aviz», εἴπερ ἡδύγαντο φωνὰς ἀφιέναι, ταῦτα δήπουθεν 
ἡμᾶς ἀντιβολεῖν. μὴ οὖν αἰσχυνϑῶμεν τοῦ πολέμου κατα- 
ϑέσθαι τὸ φορτίον. τὸ γὰρ ἐπικαίρως ἅπαντα πράσσειν μᾶλ- B 
Ao» ἡμῖν προσοίσει τῆς ἀνδρείας τὴν εὔκλειαν. μηδέ τις ἡμῖν, 
ἐς προκάλυμμα τοῦ μὴ ἐϑέλειν κατατιϑέναι τὰ ὅπλα, τοῦτο 
2007 τὸ κάλλιστον τὴν εἰρήνην δυσεύρετον εἶναί τι χρῆμα xal 
δυσπόριστον εἴποι. οὐ γὰρ, ὡς οἴονται πολλοὶ, τὰ χάκιστα 
μὲν προχειρότατα καὶ αὐϑαίρετα προσίπταται τοῖς ἀνϑρώ- 
ποις, τὰ δὲ αὖ βέλτιστα τῶν πράξεων διαδιδράσχει sa xai 


18. προσοίσεε H., πρόσεισε vulg. τις ὑμῖν vulg. 


suum contempletur, tanquam praesentes, eos, qui cum acerbo dolore 
cadunt; recordetur eorum, qui letalia vulnera ostendentes lamen- 
tantur, et dominantes incusant, quasi pravo eorum consilio subditi 
pereant: deinde etiam superstites consideremus, qui a nobis repe- 
tunt eos, quos in bello amiserunt, forte parentes, forte liberos, ut 
Diarimum certe amicissimos quosque , aut alium quemvis hominem. 

enique animo lustremus viduatas viris domos et infirmissimam ae- 
tatem , patribus et matribus orbatam, et passim diffusum per omne 
cognationis nomen luctum. Nam etsi dederimus, honestum esse 
mori pro patria, tamen summae dementiae est, quum possimus si- 
ne periculo terrae altrici gratiam referre, id recusare, quia nobis 
non idem cum adversariis consecuti esse videmur. Opinor Persidem 
terram et Romanam , si posaint vocem emittere, boc a nobis postu- 
laturas fuisse. Quare neminem nostrum pudeat deponere belli 
onus. Nam prudenter omnia instituendo melius famae nostrae con- 
sulemus , quam bellica virtute. Ne vero quisquam hanc nobis belli 
non omittendi causam obiiciat, quod pulcherrimum illud pacis bene- 
ficium haud facile inveniri et comparari possit. Non enim, ut multi 
existimant, pessima quaeque prompte et ultro in sinum hominum 


35o EXCERPTA 


A..C. 56a διολισθαίνει καὶ δυσάλωτα πέφυκέ πως. πᾶν ydo dya9ów 
justia, ες εἰρήνη δοκεῖ... . ἐγὼ δὲ κατεπλάγην ἄν ταῖς χομψολογέ- 
etin. 36 4c c € ὦ . . 
«ic, εἰ μὴ Ρωμαῖοι μὲν ὑμεῖς, ἡμεῖς δὲ Πέρσαι ἐτυγχά- 
Cvouty ὄντες. μὴ οὖν οἴεσϑε περιόδῳ ῥημάτων λήσειν ἡμᾶς, 
ὅποϊοί τινες καϑεστῶτες ἥκεις τευξόμενοι τοῦ συνοίσοντος.5 
ἐπειδὴ δὲ προβάλλεσϑε τὴν εἰρήνην ὥσπερ παραπέτασμα τῆς 
δειλίας, καὶ ταύτῃ τὸ φανερώτατον τῆς ἀτιμίας ἐπισκιάζειν 
οἴεσϑε, βραχέα διαλεχϑείην " oJ γὰρ σύνηϑες ὠνδρὲ Πέρσῃ 
περιττολογίᾳ διεξιέναι τῶν πραγμάτων τὰ καίρια. Χοσρόης 
ὃ πάντων ἀνθρώπων, εἴπερ βούλεται, βασιλεὺς, οὔτε τήνῖφ. 
᾿Αντιοχείας ἅλωσιν ἐγκαλλώπισμά τι καὶ ἐγκώμιον ἑαυτῷ πε. 
οιτίϑησιν. εἶ γὰρ καὶ φοβερὸν ὑμῖν xai ἐργωδέστατον εἶναι 
δοχεῖ τὸ παρ᾽ ἡμῶν πραχϑὲν, ὅμως ἡμεῖς πάρεργον ἡγού- 
μεϑα τὸν ὄντιναοῦν τῶν πολεμίων νιχᾷν. πεπαιδεύμεϑα γὰ᾽ 
ἀκριβῶς τὸ κρατεῖν, καϑύσον τὰ λόιπὰ τῶν ἀνθρώπων γένηνϑ, 
Ὁκχρατεῖσϑαι μεμαϑήχασιν Og! ἡμῶν. οὔτε μὴν ἑτέρας Ῥω- 
μαϊκῆς πόλεως καταστροφὴ πρὸς ὄγκον ἡμᾶς ἐξαίρει ποτέ" 
τὸ γὰρ προχειρότατον ἡμῖν οὐ ϑαυμαστόν. καὶ ταῦτα μὸν ἀρ- 
κέσει πρὸς ἔλεγχον τῆς μάτην ἀἐπεῤῥιμμένης παρ’ ὑμῶν ἀδο- 
λεσχίας. Ῥωμαῖοι δὲ τὸ σύνηϑες πράττουσι, περὲ onorócwao 
πρότεροι διαλεγόμενοι Πέρσαις. ἡσσηθϑῆναε πρὸς ἡμῶν γενι- 
4. Deest initium orationis legati Persarum. 3. τυγχανομὲν 


vulg. 5. τευξόμενοι H., εὐξόμεγοιε vulg. — 19. τῆς] τοῦ vulg. 
αι. ἡσσηϑέντες N 


advolant, optima diffugiunt, et sese a nobis subtrahunt; tanquam 
natura ita comparata sint, ut vix apprehendi et teneri possint, 
Pax enim ex omni parte bonum censetur. . . . . Ego quidem ve- 
stris verborum praestigiis moverer, nisi vos Romani, et nos Persae 
essemus. Ttaque ne existimetis vestras orationis ambages nos ce[a- 
turas, vos vestrae utilitatis causa huc venisse. Quemadmodum au- 
tem per pacem, quam proponitis, colorem timiditati vestrae quae- 
ratis, et ita vestrum dedecus, quod satis undique patet et manmi- 


D; festum est, tegi posse putetis, paucis ostendam. — Etenim viro Per- 


sae insolens est, superfluis verborum ambagibus extra propositum 
egredi et excurrere. Chosroes omnium hominum, si illi Tubet, rex, 
qood Antiochiam ceperit, haud id sibi ornamento et laudi tribuit. 

os quidem quod gessimus, magnum aliquid, et quod nostri terrorem 
pariat, existimatis, nos vero non item, Non enim rem operae pre- 
ὉΠ ducimus, si qualemcumque hostem devicerimus. Etenim eximie 
vincere didicimus, cum reliquum hominum genus a nobis vindi di- 
dicerit, Neque alterius ex Komanis urbibus expugnatio nos unquam 
ad altiores spiritus tollet. Hoc enim in nobis minime mirum, quippe 
quod usitatum et in promptu est. Atque hoc sufficiat ad reprehensio- 
nem nugarum, quas frustra effudistis. Bomani vero, quod consueverunt, 


E MENANDRI HISTORIA. 351 


xrxavé TÜ τάχει, προτερήσαντες τὴν εἰρήνην αἰτεῖν, xaiA.C 569 
ταύτῃ τὴν ἐν τοῖς πολέμοίς ἀδοξίαν ἐπικαλύπτετε, τῷ dSey Indio. 
pe] ἐφιέμενοι μάχης ἐπιεικεῖς elvat δοκεῖν. ὅπερ &y ἡμεῖς, utin, 86 
εἴπερ ἐμελλήσατε, καὶ κρατοῦντες ἐπράξαμεν, ὅμως δεχό- P.136 
5us9a τοὺς λόγους, τὴν εἰρήνην περὶ πλείστου ποιούμεϑα. 
goóvgua yap εὐγενὲς τῷ πρέποντε ξυμμεταρυϑμίζειν τὰ 
xoayuara." οὕτω δὲ καὶ τοῦ Zixy εἰπόντος, οἱ ἀμφοτέρων 
ἑρμηνεῖς διασαφηνίσαντες ἐφ᾽ ἑκάτερα μέρη τὰ ῥήματα δι- 
δασχαλοι τῶν νοημάτων ἐγίγνοντο, πλείστων xai ἑτέρων 
Noe euer λόγων, vU» μὲν αὐτοῦ τοῦ χρειώδους χάριν, 

Uv δὲ καὶ χόμπου ἕνεχα καὶ τοῦ μὴ δοκεῖν ἧττον ἔχοντας 

τῆς εἰρήνης ἐφέεσϑαι. Πέρσαι μὲν διηνεκεῖς ἠξίουν ἔσεσθαι 

τὰς σπονδὰς, πρὸς δέ γε καὶ χρυσίον δητὸν ἐφ᾽ ἑκάστῳ ἐνι- 

αὐτῷ ὑπὲρ τοῦ μὴ κχεχρῆσϑαι τοῖς ὅπλοις κομίζεσϑαι ἀπὸ 
15 Ῥωμαίων" καὶ τεσσαράχοντα μὲν ἐτῶν, τὸ γοῦν ἐλάχιστον B 

τριάκοντα, προειληφότας ἐχτὸς συντελεσϑησομένων ἐν tvi 

ξυναϑροισμῷ, οὕτω βούλεσϑαι κατατιϑέναι τὰ ὅπλα. "Ῥω- 

μαῖοι δὲ τοὐναντίον ὀλιγοχρονίους τὰς ξυνϑήκας εἶναι ἐβού- 

λοντο, πρὸς τοῖς μήτε μὲν κατατιθέναι τι ὑπὲρ τῆς εἰρήνης. 
λοἀμίλλης δὲ περὲ τούτου ἐπὲ μέγα κινηϑείσης καὶ λόγων προ- 
ελθόντων ἥκιστα ὀλίγων, τέλος ἔδοξεν ὥστε ἐπὲ πεντήκοντα 

μὲν ἔτη ξυνεστάναι τὴν εἰρήνην, “Ῥωμαίοις δὲ ἐπιδοϑῆναι 


16. ἐχτὸς συντ. πᾶν τὸ συντελεσϑησόμενον Ν. 19. πρὸς τῷ 
μήτε μὴν B. 20. προσελθόντων vulg. 


faciunt, qui primi cum Persis de pace colloquium instituunt. Vos 
alioqui victi in eo vincitis, quod pacis petendae cclcritate praeveni- 
tis, et acceptum ex bellis dedecus hac ratione tegitis, et in ea hu- 
manitatis laudem affectatis, quod a pugnando abhorretis. Id qui- 
dem et nos, si quando tardius mentionem pacis fecissetis, etiam 
vincentes fecissemus. Itaque et pacem magni aestimamus, et sermo- 
nes pacis admittimus. Nam generosi animi est, honestatis leges in 
omnibus rebus sequi," Haec Zichus et amborum legatorum interpre- 
tes, ab utrisque prolata explicantes ea, quae unaquaeque pars sen- 
tiebat, exposuerunt, cum in multos quoque alios sermones erupis- 
sent, quum utilitatis, tum ornatus causa , et ne pacis desiderio mi- 
nus teneri viderentur. Persae autem pacem continuam esse et cer- 
tam auri quantitatem, ne armis uterentur, singulis annis accipere 
volebaut. Praeterea quadrapinta aut ad minus triginta annorum auri 
praestationem uno cumulo coacervatam sibi dari, ut ab armis disce- 
derent, postulabant. Romani contra ad breve tempus foedera fleri ae- 
quum censebant, et quicquam pro pace solvere recusabant. Magho 
super hoc certamine exorto, cum pluribus verbis inter se disseruis- 
sent, tandem decreto sancitum est, ut per quinquaginta ánnos pax 
euet, Romanis Lazicam Persae redderent: ut pacis conditiónes vale- 


À.C. 562 


Ind. 10 


Iustiu. 36 


352 EXCERPTA- 


τὴν “αζικήν" στεβῥάς vs εἶναι xo? ἐῤῥωμένας τὰς συνϑῆ. 
xac, καὶ χρατεῖν ἑκασταχόσε, τοῦτο “μὲν κατὰ τὴν ἕω, 


Οτοῦτο δὲ καὶ [xarà τὴ» ἐν ᾿“ρμενίᾳ, ἀλλὰ γὰρ καὶ ἐν αὐτῇ 


V. 95 


δήπου τῇ «Δαζιχῇ, οὕτω μέντοι ὡς τριάκοντα χιλιάδας 


ἐτησίας χρυσίου νομίσματος ἀποφέρεσϑαι Πέρσας τῆς εἰρη-5 


γης ἕνεχα ἀπὸ Ῥωμαίων. ἐβεβαιώϑη δὲ τοῦτο, ὥστε “Ῥω- 
μαίους ἐν ὅμάδι δεχαετίας ποσότητα προπαρασχεῖν οὕτω, 
παραχρῆμα μὲν ἐνιαυτῶν ἑπτὰ, καὶ μετὰ τὴν τῶν L ἐτῶν 
παραδρομὴν, οὐκ ἐς ἀγαβολὴν., κατατιϑέναι τῶν λοιπῶν 


- 3 ὦ 1 δ᾽ e *» "| » 
τριῶν ἐτῶν τὴν συντέλειαν" εἰϑ' ovro xaJ' ἕκαστον &érogao 
πορίζεσϑαι Πέρσας τὸ ὡρισμένον ἐνιαυσιαῖον. ἔδοξε δὲ καθ᾽ 


περὲ τοῦ κατασχαφῆναι τὸν μοναστήριον οἶχον τὸν λεγόμενον 
Σεβανὸν χαὲ ἱδρυμένον ἐν τοῖς μεϑορίοις, καὶ ἀπολήψεσθαι 


Ὁ“Ρωμαίους τὸν τόπον, Ῥωμαίων μὲν καϑεστῶτα ἀπ᾽ ἀρχῆς, 


Περσῶν δὲ παρασπονδησάντων καὶ ἐν κατοχῇ τούτου nógi5 


γενομένων, τείχει τε χατησφαλισμένων τὸ ἱλαστήριον, οἱ δὲ 
ἀλλὰ γὰρ οὔτε ἐς τέλεον κατέσκαψαν, οὔτε μὴν ἐνεχεέρισαν 
“Ρωμαίοις. ταῦτα τοι οὐδὲ ἐν ταῖς σπονδαῖς ἐμφέρεται, ἐστέρ-- 
X495 δὲ ὥστε τὰς λεγομένας τῇ “Ἰατίνγων διαλέκτῳ σάκρας 


^ a! * —-" - 
ἐξ ἀμφοῖν τοῖν βασιλέοιν αὐτοῦ ἐπικομισϑῆναι, énifleflauoU-40 


e e * Dd , 2 , Li 
σας ἅπαντα, 00a πρὸς τῶν πρόσβεων ἐμπεδωϑέντα ἐτύγχανε. 
4 , LI , [| » ? , ἣ * 9» 
xai τοίγυν τὰ τοιαδὲ ἐστάλη αὐτόϑι. ξυνέβησαν δὲ xai ἐς 


3. χατὰ τὴν uncis inclusit B. 5. Πέρσας H., ΠΈέρσαις vulg. 
7. ἐν óuddi Val., ἐνομέδε vulg, — 8. ἐνιαυτῶν Vol, ἔνια τῶν 
vulg. "1. πορέζεσϑαιἢ χομίζεσϑαε coni. B. Πέρσακες coni. 
Ν. 17. ἐνεχείρισαν Ἡ,, ἐνεχείρησε vulg. 


rent et ubique observarentur, et per Orientem, et per Armeniam 
et per ipsam quoque Lazicam: sic tamen ut triginta aureorum millia 
singalis annis pro pace Romani Persis praestarent: de eo quoque 
convenerunt, ut decem annorum tributum una prius solveretur, ita 
ut septem annorum summa praesenti pecunia, trium reliquorum 
annorum, qui restabant ex decem, statim post peractum septennium 
penderetur; deinde per reliquos singulos annos ex conventione so- 


lutio fieret. Actum quoque est de diruenda monastica domo, quae . 


Sebanus vocatur, aedificata in confinibus, cuius arcam Romani 
acciperent. Etenim ab initio Romanorum fuerat: sed eam Persae, 
cum pacem rupissent, occupaverant, et cum in eius possessione diu 
fuissent, hanc aedem moenibus sepserant, Non tamen illi eam 
funditus demoliti sunt, neque Romanis tradiderunt. Foedera enim 
de ea re nihil quicquam continebant. Conventum etiam fuit, ut 
litterae, quas sacras Latina lingua vocant, ab utrisque, et ab Impe- 
ratore, et a rege, adferrentur, quibus ratas haberent et confirmarent 
pacis conditiones, de quibus legati consenserant. Et hae confestim 
illuc sunt missae. Conditionibus quoque adscriptum erat, ut separatim 


E MENANDRI HISTORIA. 353 


τοῦτο, dors χατὰ μίαν μοῖραν προελθεῖν τὴν καλουμένην À. C. 50a 
σάκραν ἐκ τοῦ “Ῥωμαίων βασιλέως, ἐπιψηφιζομέγνην περ Ind. 10 
ἐῶν προδοϑησομένων χρημάτων τῆς TQievíac μετὰ τὸν ξβδο- uan. 86 
μον ὀνιαυτὸν, ὡς καταϑήσουσι ταῦτα “Ῥωμαῖοι Πέρσαις. 
5éxvgo 35, ὥστε καὶ ἐκ τοῦ βασιλέως Περσῶν ὁμολογίαν 6&»p.134 
γράμμασι προελϑεῖν, ὡς, ἡνίκα πορίσαιντο Πέρσαι τῶν τριῶν 
ἐτῶν τὸ ὀφειλόμενον χρυσίον, βασιλεῖ “Ῥωμαίων τὸ περὲ 
τοιοῦδε βεβαιωτικὸν ἀναδοϑήσεται γράμμα. ἡ μὲν τοῦ “Ῥω- 
μαίου αὐτοκράτορος περὲ τῆς εἰρήνης ὁμολογία, τὴν συνή- 
κ᾿: φέρουσα προγραφὴν, γνώριμος ἡμῖν ἐς τὰ μάλιστα τυγ- 
χάνει. 7 δὲ τοῦ Περσῶν βασιλέως γράμμασι μὲν ἐγράφη Περ- 
σικοῖς, τῇ δὲ Ἑλληνίδι φωνῇ κατὼ ταῦτα δήπουϑεν ἰσχύει τὰ 
ῥήματα, ϑεῖος, ἀγαϑὺς, εἰρηνοπάτριος, ἀρχαῖος Χοσρύης, βα- 
σιλεὺς βασιλέων, εὐτυχὴς, εὐσεβὴς, ἀγαϑοποιὸς, ᾧτινι ϑεοὶΒ 
τὕμεγάλην τύχην καὶ μεγάλην βασιλείαν δεδώκασι, γίγας γι- 
γάντων, ὃς ἐκ ϑεῶν χαρακχτηρίζεται, ἸΙουστιριανῷ Καίσαρι, 
ἀδελφῷ ἡμετέρῳ." ἡ μὲν οὖν προγραφὴ οὕτω πῃ ἐδήλου, 
ἀτὰρ ἡ δύναμις τῶν λεχϑέντων vows ὑπῆρχεν. εἴποιμι δὲ 
αὐτήν γε δήπου τῶν λόγων τὴν συνθήκην" ἀναγκαῖον γὰρ 
λοέγωγε (ήϑην χρῆσϑαι οὐκ ἄλλως, ὡς ἂν μὴ ὑποτοπῆσοι 
τες ἑτέρᾳ φράσει παρατετράφϑαι τι τῶν ἀληϑῶς .. . εἶχεν 
οὕτω: ,,χάριν ἀπονέμομεν τῇ ἀδελφότητι τοῦ Καίσαρος περὲ 


y εἰ 6. προελθεῖν Β., προσελθεῖν vulg. 5. ἐχυρώϑη δὲ ὥστε 
coni. Ν. “ 66. χομέσαιντο coni. B. 15. μεγάλην τύχ. N.,- 
μετὰ ry, vulg. — 21. τῶν] ὧν Η. ἀληϑῶν. ἡ δ᾽ ἄρ᾽ εἶχεν Ν. 


sacra sanctio ab Imperatore Romamo emitteretur, qua pecunias pen- 
sionis trium reliquorum annorum, qui restabant ex decem , se sta- 
tim exeunte septimo anno Persis numeraturum caveret. Pactum 
quoque est, ut Persarum rex cautionem interponeret, sc, simulat- 
que aurum, quod stipulatus erat, pro tribus annis recepisset, se- 
ceuritatis litteras Imperatori Romano traditurum. Εἰ Romani Impe- 
rEtoris pacis ratihabitio solitam prae se ferebat inscriptionem, quae 
satis nota est. Persarum vero regis Persica lingua scriptae verba 
Graece haec sonant: ,Divinus, bonus, pacificus, summus Princeps, 
Chosroés, rex regum , felix, pius, beneficus, cui Dii magnum im- 
perium cum magnis opibus iudulserunt, Gigas Gigantum, ad deo- 
rum exemplar compositus, lustiniano Caesari, fratri nostro." At- 
que inscriptio erat huiusmodi. Vis autem eorum, quae compre- 
hensa sunt litteris, talis fuit. Referam ego ipsam verborum stru- 
cturam et dispositionem. — Necessarium enim esse duxi mon aliter 
facere, ne quis suspicaretur, ex veritate aliquid 8 me immutatum. 
Haec sic se habent: ,Gratias agimus Caesaris fraternitati pro pace 
inter ista duo regna constitu(à. Nos quidem lesdegusnapho, divi- 


Dexippus , Eunapius etc. 23 


354 EXCERPTA 


* 


A.C.56atZc χρείας τῆς εἰρήνης τῆς μεταξὺ τούτων τῶν δύο πολετει-- 
edt 36 ὧν. ἡμεῖς μὲν Icoóeyovavag , ϑείῳ χουβικουλαρίῳ, ἐκελεύ- 
σαμεν καὶ ἐξουσίαν δεδώκαμεν" 5 ἀδελφότης τοῦ Καίσαρος 
Πέτρῳ μαγίστρῳ τῶν Ῥωμαίων καὶ Εὐσεβίῳ ἐκέλευσε xoi 
ἐπέτρεψε καὶ ἐξουσίαν δέδωκε λαλῆσαι καὶ τραχταῖσαι. xai) 
ὁ Ζὲχ xai 0 λεγόμενος παρὰ “Ρωμαίοις μάγιστρος καὲ Εὐ- 
σέβιος τὰ περὲ τῆς εἰρήνης κοινῶς ἐλάλησαν καὶ ἐτραχτάϊσαν, 
καὶ ἐτύπωσαν τὴν εἰρήνην πεντήχοντα ἐνιαυτῶν, καὶ ἔγγραφα 
πάντες ἐσφράγισαν. ἡμεῖς οὖν xaJ ἃ ὃ Ζὲχ καὶ ὃ μάγε- 
στρος τῶν Ῥωμαίων καὶ Εὐσέβιος ἐποίησαν, βεβαίως ἔχομεν 
τὴν εἰρήνην, καὶ ἐμμένομεν αὐτοῖς." οὕτω μὲν ἐπὶ λέξεως 
εἶχεν. ὁμοιοτρόπως δὲ καὶ ἡ τοῦ Ῥωμαίων βασιλέως ἐτυγ- 
χανεν οὖσα ὅμολογία, ἄνευ τῆς προγραφῆς ἧς εἶχε τὸ βασί- 
Ὅλειον γρώμμα τὸ Περσικόν. καὶ ἐν τοιοῖσδε ὃ ξύλλογος διε- 
λύϑησαν. ἐν δὲ δὴ ἑτέρᾳ ξυνελεύσει μεγαλαυχοῦντος τοῦ Ziy15 
καὶ ἐπὲ Χοσρόῃ βασιλεῖ κομπολογίᾳ χρωμένον, φασκοντός τε, 
ὡς ἀμαχωώτατός τέ ἐστι καὶ νίκας περιεβάλετο πολλὰς, καὶ 
ὡς ἐξ οὗ χρόνου τὴν κίδαριν ἀνεδήσατο, ἀμφὲ τὰ δέκα ἔϑνη 
καταγωνισάμενος κατέστησεν ἐς φόρου ἀπαγωγὴν, καὶ ὅτι 
τὴν τῶν Ἐφϑαλιτῶν χατεστρέψατο δύναμιν, καὶ μὲν οὖν βα-30 
σιλεῖς ἐχειρώσατο πλείστους, καὶ ὡς ἀγανταί r6 αὐτὸν καὶ 
κεϑήπασιν οἱ ἐκείνῃ βάρβαροι, xai ὡς κατὰ τὸ προσῆκον xai 


9. χαϑ' add. N. — 22. ἐχείνῃ Val., ἐχεῖνδε vulg. 


no cubiculario nostro, iussimus et potestatem dedimus, id negotii 
conficere. Fraternitas autem Caesaris eius procurationem Petro, Bo- 
manorum magistro, et Eusebio commisit, ut de pace colloquium ha- 
berent et tractarent. Et quidem Zichus, et qui a Romqnis magister 
dicitur, et Eusebius, re inter se deliberata et perpensa, tractave- 
rupt et in scriptis redecgerunt pacem in quinquaginta annos Persis 
et Romanis esse, et quae scripta sunt, suis sigillis impressis appro- 
baverunt. Itaque nos omnia, quac Zichus et magister Romanorum 
et Eusebius de pace convenerunt, rata firma valere volumus, & 
conditionibus dictis stamus." Et ista quidem ad verbum ita scri- 
pta se habebant. Eodem sensu Romanorum Imperatoris ratihabitio 
scripta fuit, sed sine inscriptione illa, quam litterae rcgis Persa- 
rum babebant Super his solutum est inter legatos colloquium. 
Cum denuo ad colloquium venissent et Zichus magnificis verbis ia- 
ctaret, et attolleret Chosroén, et diceret, illum invictum esse et 
multas victorias retulisse, et ab eo tempore, quo cidari redimitus 
fuisset, decem gentes, cum quibus dimicasset, tributum pendere 
coegisse, et Ephthalitarum potentiam evertisse, et multos reges sub- 
egisse, et omnes illarum terrarum barbaros ipsum colere et vene- 
rari, unde iure et merito regis regum appellationem sibi sumcret: 


E MENANDRI HISTORIA. 355 


οὐκ ἀπεικὸς αὐτῷ ἡ ἐπωνυμία κεχόμψευται τὸ βασιλέα προσ- A, C. 50a 
αγορεύεσθαι βασιλέων, ταῦτα xoi τὰ τοιάδε τοῦ Ζὲχ περὶ Ind. 10 
, , ᾿ , - ε Justin. 38 

Xobgoev μεγαληγορίᾳ χρησαμένου ἐν διηγήματι ἐξῆλθεν ὃν, 3 

Πέτρος τοιάνδε ἱστορίαν τινά ὡς ἐγένετό τις ἐν τοῖς πάλαι. 139 
bre χαὶ ἀνωτάτω χρόνοις βασιλεὺς «Αἰγύπτιος, ὄνομα Σέσω- 

στρις, καὶ οὖν γε. συμπνεούσης αὐτῷ τῆς τύχης μεγάλα 

ἐφύσα καὲ ἐϑνὴ μέγιστα καϑεῖλεν, ὡς δουλαγωγῆσαε xai βα- 

σιλεῖς, καὶ ἐπὲ τοσοῦτον ἀρϑῆναι ἀλαζονείας, ὡς καὶ ὄχημα 

χρυσοκόλλητον συμπήξασϑαι, καὶ ἀνϑ᾽ ὧν ἕππους δέον ἢ 
ἤοξεερα ἑλχυστήρια ζῶα, τοὺς δοριαλώτους ἐχείνους βασιλεῖς 

ὁπαγαγεὶν τῷ ζυγῷ, οὕτω τε διφρευόμενον διὰ τῶν λεωφό- 

ger ἐπιφέρεσθαι τοῖς ὑπηκόοις. τοῦτο ἐπεὲ ὁσημέραε ἐπε- 8 

τέλει, τῶν τις βασιλέων τὸ ὄγημα ἑλκόντων κατὰ τὸ ἄκρον 

ἐζευγμένος, συνεχέσταταά nog καὶ λεληϑότως' εἰς τοὐπίσω τὸ 
ιϑβλέμμα ἐπιστρέφων, ἐθεᾶτο τὸν τροχὸν κουλινδούμενόν τε καὲ 

τῇ τῆς κινήσεως συνεχείᾳ ἐν ξαυτῷ περιελιττόμενον. éno- 

χούμενος δὴ οὖν ó Σέσωστρις, (ἐπέσκηψε yào,) ,Δκγί δῆτα," 

ἔφη, «τοῦτο ποιεῖς, ὦ οὗτος" ὃ δὲ ἀμοιβαδὸν ἔφη" ,,À δέ- ; 

σποτα, ὁρῶν τὸν τροχὸν, ὡς ϑαμὰ περιδινούμενος οὐχ ἐπὲ 
λοτῆς αὐτῆς βάσεως μένει ὅδε, ἀλλὰ γὰρ ἄνω xaro φερύμενος 

τὴν ἁρματοτροχίων ἐργάζεται." τοῦτο ἀκηχοὼς 9 Αἰγύπτιος, 

xai μὲν οὖν τεχμηράμενος, ὡς ὑπαινίττεται τὸ ἀστάϑμητόν 

Té καὶ παλίμβολον τῆς τύχης καὶ ὡς τροχῷ χυλιομένῳ ἔοικε C 

12. ἐπιφαίνεσθαι coni. B. 14. πεπηγότως coni. B. 


cam haec et huiusmodi Zichus de Chosroé praedicaret , et magmi- 
Sce loqueretur, Petrus paulum a proposito digrediens, hanc histo- 
riam recitavit. Erat, inquit, olim priscis temporibus quidam Ae- 
Eyptiorum rex, nomine Sesostris. 1s, cum illi fortunae aura affíla- 
ret, magnos spiritus sumpsit, et potentes gentes domuit, et earum 
Peges captivos fecit, eoque devenit arrogantiae, ut currum deaura- 
fabricaret, et equorum et aliorum animalium vecturae aptorum 
reges illos captivos iugo aptaret. Et ita vectus per vias pu- 
blicas sese subditis exhibebat. Quae cum quotidie factitasset, acci- 
it; ut quodam die unus ex illis regibus, qui erat summo iugo apta- 
tus, intente et. defixe vultum retorquens, spectaret retam se cir- 
ceumvolventem et continuatione motus in se ipsam revertentem. 
Cum id Sesostris, qui vehebatur, animadvertisset , eum increpans, 
"Quid rerum agis?" inquit. ,Contempjor, respondit ille, domine, 
c rotam , quae se alternis frequenter in orbem circumagit, quae 
nunquam eodem loco manet, sed fertur modo superius, modo iufe- 
rius, et ita currus agitationem facit et operatur." Haec quum au- 
isset rex. Aegyptius, et sentiret, illum indicare fortunae inconstan- 
tiam et volnbilitatem , quae semper volvitur, neque eodem loco 


356 EXCERPTA 


A. C. 56a rà ὠγθρώπειω, Evyzxe, μὴ aoa καὶ αὐτὸς χρόνῳ ποτὲ ros- 
uid. τούτῳ προσπταίσῃ δυστυχήματι, τοῦ λοιποῦ τὸ ἐπαύσατο xaz& 
τὸν προλεχϑέντα τρόπον ἁρματηλατεῖν» πρὸς τοῖς δεδουλω- 
μένους οἱ βασιλεῖς ἀφῆκε καὶ ταῖς σφῶν αὐτῶν ἡγεμονίαις 
ἐνεβίβασεν αὖϑις. ἐνταῦϑα Πέτρῳ ἐπαύσατο τῆς ἱστορέαςβ 
ὃ λόγος, ἐγχαλινώσαντι τὴν τοῦ Ζὲχ περὲ Xoopóov μεγαλη- 
γορέαν. εἶτα διελέγοντο αὖϑις περὶ τῶν πρακτέων. ἅπαντα 
μὲν γὰρ, ὡς ἐνῆν, ἀμφίβολα ἐν τάξει καὶ κόσμῳ καϑειστή-- 
κει. τὰ οὖν περὲ Σουανίαν ἔτι ἐν μετεώρῳ ὑπῆρχε, xai 
Ὁ ὑπελέλειπτό σφισε μόνα ἐπ’ ἀμφιβόλῳ. τῷ τοι ἔλεξεν ὥδειο 
Πέτρος: ,πλείστων ἐπαίνων ἄξιός ἐστιν ὠνὴρ, ὃς τέλεια βου- 
λευόμενος τέλειον ἐπιϑήσοι ταῖς πράξεσι τὸ πέρας. εἰ γὰρ 
ἐλλείπει τι τῶν δεόντων, ἐλλιπὲς οἶμαι καὶ τῷ βουλευομένῳ 
φρόνημα. οὐκ εἰχῆ δὲ καὶ μάτην εἴρηται νῦν ἡμῖν ὃ λόγος" 
πρὸς σὲ δὲ φερόμενος, ὦ Ζὲχ, Ῥωμαίοις τε xai Πέρσαιςιϑ 
φανήσεται ÀvoirsÀégrsQog. εἴποιμε δέ πῶς φανερώτερον. 
Σονυανία Ῥωμαίοις ὑπῆρχε, καὶ “Ῥωμαῖοι ΣΣουάνοις ἐκέλευον. 
ἀμέλει Τζαϑίου Σουάνων ἐξηγουμένου Δείτατός τις Ῥωμαῖος 
ἀνὴρ τῶν ἐκεῖσε “Ρωμαϊκῶν xaralóyo» ἐτύγχανε προεστώς" 
ἀλλὰ καὶ ἕτεροί τινες Ῥωμαίων ἐν “Σονάνοις ἐποιοῦντο τὰς30 
διατριβάς. δυσμενείας dé τινος . . . . μεταξὺ τοῦ “αζῶν 
3. πρός γε τοὺς coni. B., πρὸς τοῖς τοὺς d. coni. N. το. μόνα 
H. μόνη vulg. 18. Δείτατος : idem mox p. 357.. 7. Ἔξίσατος 


nominatur. 21. τινος excidit participium οὔσης, quod H. 
supplet, vel γενομένης. 


permanet, et rotae semper volventi res humanas similes esse: veri- 
tus, ne ipse posthac in aliquam calamitatem incideret , abstinuit 
deinceps eo modo, quo diximus, vehi, et reges apud se servita- 
tem servientes in sua regna, ut illic, quemadmodum antea, regnarent, 
dimisi" Hic finem accepit Petri sermo historiam recitantis, quo 
Zichi magniloquentiam repressit, Deinde disseruerunt de his, quae 
agenda restabant, Cetera enim omnia, quoad eius fieri poteat, 
quae in controversia fuerant, composita transactaque erant, e 

pts quae ad Suaniam pertinebant, E sola in suspenso adhuc et 
incerta manebant. ]taque Petrus Zicho dixit: , Multis laudibus vir 
ille dignus est, qui perfecte utilia suadet, eademque perfecte ad 
exitum perducit. Etenim, si quid in his deest, imbecillitati opi- 
nor iudicii eius, qui negotium suscepit, attribuitur, Non immeri- 
to neque temere haec a me habetur oratio, quae ad te directa, o 
Ziche, tandem in magnam Homanorum et Persarum utilitatem eset 
redundatura. Dicam ego paulo apertius. Suania ditionis Romano- 
rum fuit, et Suanis Romani imperarunt. Quo tempore autem Taa- 
theus eorum dux erat, Ditatus quidam, Romanus, praeerat Roma- 
nis militibus, qui illic in praesidiis agebant: tum quoque muli 


E MENANDRI HISTORIA. 353 


βασιλέως xai Mapríivov τοῦ Ῥωμαίου τηνικαῦτα ὄχεῖσο στρα- A. C. 562 


τηγοῦντος, τούτου ἕνεκα ὃ Κόλχος ovx ἀπέστειλε Σουάνοις hd. το 
τὸ σύνηϑες σιτηρέσιον" ἔϑος yàg πέμπεσθαι σῖτον ἐκ vobp,, 39 B 


Κόλχων βασιλέως. διὸ δυσανασχετοῦγτες οἱ Novdyos τῷ τῶν 
δνενομισμένων στερηϑῆναι, κατάδηλον ἐποιήσαντο Πέρσαις, 
ex, εἰ γενήσοιντο αὐτοῦ, Σουανίαν ἐγχειρίσουσιν αὐτοῖς. ἐν 
τοσούτῳ Ἐξισάτῳ καὶ τοῖς ἑτέροις ἡγεμόσιν τῶν Ῥωμαϊχῶν 
ταγμάτων ἔφησαν, ὅτε, πολυπληϑία Περσῶν ἀγγέλλεται yo- 
ροῦσα κατὰ Σουάγων, πρὸς ἣν ἀξιόμαχον οὐκ ἔχομεν δύνα- 
ἴομεν. ἀλλὰ τὸ συνοῖσον βουλεύσασϑε, ξὺν τοῖς ὀνταῦϑα Ῥω- 
μαίων καταλύγοις ὑποχωροῦντες τῇ ΙΠηδικῇ στρατιᾷ." το. Β 
σούτῳ χρησάμενοι Σουώνοι δόλῳ, καὶ δώροις ἀναπείσαντες 
τοὺς τῶν καταλόγων ἐπιστάτας, ἀὠπεβάλοντο παρὰ σφῶν τὴν 
“Ῥωμαίων φυλαχήν. οἱ δὲ Πέρσαι ξὺν τώχει παραγενόμενοι 
15-Zovay(a» ἔλαβον. ληπτέον οὖν ἐντεῦϑεν, ὡς καὶ “Ρωμαίων 
ἀἐνέκαϑεν ὑπῆρχεν, καὶ Ῥωμαίοις ἁρμόζει τήμερον. εἰ γὰρ 
δικαιότατα “Ἰαζικῆς κύριοι καϑεστήκαμεν, καϑὰ δήπουϑεν 
ὑμεῖς ἐψηφίσασϑε, Σουανίας τῆς ὑπὸ “αζικὴν οὐκ ἀπὸ τρό- 
που δεσπόσομεν." ὃ dà Σουρήνας ἔφη: ,ἄχϑεσϑε μᾶλλον Ρω- 
λομαῖοι, ὅτι ἔϑνος αὐθϑαίρετα καὶ ἑκουσίως προσεπέλασεν ἡμῖν." 
4. Τουάνοι H., Σαυνοὶ vulg. 5. στερηϑῆναε B. , ὑστερηϑῆναι 
vulg; 6. Zovap(ay H., Zovayidy vulg. 8. ἀγγέλλεται N., d- 
γάλλεται vulg. το. βουλεύσασϑαι vulg. 12. Σουώνοι H., Zov- 
ἔνιοι vulg. 13. χαταλόγων N., λόγων vulg., λόχων CantocL 
dntfállorro vulg. — 16. ὑπῆρχον vulg. 
Romani inter Suanos domicilium habebant et commorabantur. Or- 
ta quadam inter Lazorum regem et Martinum, Romanorum tunc tem- 
poris in his partibus ducem, discordia, Colchus mittere Suanis 
praestari solitum frumentum recusavit. Mos enim erat mitti a rege 
Colchorum frumentum. Suani graviter et iniquo animo tulerunt, 
se privatos esse his, quae sibi ex conventione debebantur. Quam- 
obrem significarunt Persis, se, si illuc accederent, eorum manibus 
ik: tradituros. Eodem tempore Exíisato et reliquis Romanis 
inum ducibus dixerunt, magnam Persarum manum Suanis bellum 
inferre nuntiari. Quamobrem cum non idoneas ad resistendum ha- 
berent copias, petere, ut ipsorum salutis causa. cum Romanorum 
copiis exercitui Persarum obviam irent Hoc dolo Suani usi, et 
donis demeriti legionum nostrarum duces, Romanorum praesidium 
eiecerunt. Persae autem celeriter accedentes, Suaniam suae potesta- 
tis fecerunt. Hinc facile est intelligere, olim Romanorum iuris fuis- 
se Suaniam, hodieque iure illis. competere. Nam si optimo iure 
constituti sumus domini Lazicae, (sic enim et vos iampridem ae- 
uum censuistis,) non absque ratione Suania, quae infra Lazicam 
sita est, in nostrum ius dominiumque cedere debet." Cui Surenas 
respondit: ,ο iniquiori animo et gravius ista fertis, 0 Romani, 


358 EXCERPTA 


A C. 5620 Zix δπολαβὼν ἔφη" ,γαὐτόνομοι γεγόνασι Sovdyos, καὶ οὐ 
Ind. Ἰογηῴποτε τῇ Κόλχων ὑπεκλίϑησαν ἀρχῇ. αὖϑις ὡς τὸν Ζὲχ 
Iustin. 36 cT, » ' , 352 -- T . 
οὔλεξεν ὃ Πέτρος" ,,εἶγε μὴ βούλει, ὦ Ζὲὶχ, ἐν τοῖς τῆς eioy-— 
V- οή νης συμβουλαίοις ὄνομα τὸ Σουανίας ἐγχαράξαι, σήμανον, ὡς 
ἀποδίδως μοι “αζικὴν ξὺν τοῖς ὑποτεταγμένοις ἔϑγεσιν αὐτῇ." 5 
ὃ Ziy, 5i τοῦτο," ἔφη, ποιήσω, ἄδειά σοι δοϑήσεταε καὲ 
περὶ Ἰβηρίας ἀμφισβητεῖν, κατ᾽ ἐξουσίαν τὸ εἴποις ἂν, ὡς καὲ 
αὐτὴ κατήκοος ἐγεγόνει fao." ,,ἐν δηλώσει 03," ὁ Πέτρος, 
»»γεγένησαι, ὦ Ζὲχ, ὡς οὐ βούλει πᾶσαν ἡμῖν ἀποδοῦναι “ἴα- 
ζικὴν, ἀλλά τινα μοῖραν αὐτῆς." πολλὰ μὲν οὖν καὶ fregare - 
Ῥωμαῖοί τε καὶ Πέρσαι εἰπόντες τε καὶ ἀκηκούτες Σονανέας 
πέρι, ὅμως οὐ ξυνέβησαν. δοχεῖ τοιγαροῦν αὐτοῖς περὶ τοῦΈ 
DroiUde τὸν βασιλέα ἐπισχοπῆσαι Περσῶν. xai ὅρχῳ mt —— 
στώσατο ὃ Ζὶχ, ἢ νενόμισται Πέρσαις ὀμνύειν, ξυνεπιλαβέ. —— 
σϑαι Πέτρῳ ὡς Χοσρόην ἀφικνουμένῳ ἕνεκα Σουανίας. siet | 
τοῦ Zíy τοὺς περὶ “Ἴμβρου τοῦ ᾿Αλαμουνδάρου τοῦ τῶ  — 
Σαρακηνῶν ἡγουμένου κινήσαντος λόγους, φασκοντός τε, ὅτ 
γε δήπου καὶ αὐτὸν, ὥσπερ καὲ τὸν πρὸ αὐτοῦ ἡγεμόνα. 
τοῦ Σαραχηνικοῦ, κομιζεσϑαι χρεὼν τὰς ἑκατὸν χρυσίου λέ- 
τρας; ὠντεῖπεν ὃ Πέτρος, ὦστε τὸν πρὸ fufjoov ἡγεμόναλο 
δωρεᾷ τινι ἰγράφῳ, ὅσῳ ἄν ἠβούλετο χρυσίῳ καὶ ὁπηνίκα, á 
ἡ. ὄνομα τὸ Ν., ὀνόματε vulg. 14. f H., ἢ vulg. 16. 4la- 
μουγδάρου N., 4imudyrdgov vulg. ^ 19. Σαραχηνοῦ ed. Par. 


guod ea gens sua sponte et ultro sese nostrae potestati permisit." 
ichus eius verba suscipiens: ,Suani suis legibus sunt usi, inquit, 
neque unquam Colchorum imperio paruerunt" Tum Petrus: ,Si 
tu, o Ziche, Suaniae nomen in conventione pacis omitti mavis, 
hoc tamen commemora, te mihi Lazicam reddere cum gentibus, quae 
huic regioni subiectae sunt." — ,,Sic hoc facio, inquit Zichus, adi- 
tus tibi aperietur de Iberia quoque controversiam movere. Nam in 
tuo arbitrio erit dicere, ipsam quoque subiectam fuisse Lazis." ,,Ma- 
nifestum est igitur, o Ziche, te nolle nobis integram Lazicam 
stituere , sed cius partem." — Multa etiam alia ultro citroque P 
sae εἰ Romani et dixerunt et audierunt de Suania, neque tamen 
convenire potuerunt. Sed totam rem ad regis Persarum arbitrium | 
reiecerunt, apud quem Zichus se Petro neque studio neque gratia 
defuturum, quum primum ad Chosroém rediisset, iureiurando, 
qued apud Persas sacrosanctum habetur, fidem suam obstrinzit, 
einde Zichus sermonem movit de Ambro, Alamundari filio, Sarace« 
norum duce, dixitque illi debere centum auri libras et aequum es- 
se, ut cas acciperet, sicut ct is, qui ante Saracenorum dux fuerat. 
Contra dixit Petrus: ,Saracenorum ducem, qui ante Ambrum fue- 
rat, Imperator noster libero auri dono nullis litteris obstricto, quan- 
do ipsi placebat, ornare solebat. Mittebatur igitur ad Saracenum 


E MENANDRI HISTORIA. 359 


καϑ' ἡμᾶς ἔφιλοφρονεῖτο δεσπότης. τοιγαροῦν δστέλλετο τῇ τα- 4. C. 56a 
χυτῆτι τῶν δημοσίων ἵππων ὀχούμενος ἀνὴρ ἀγγελεαφόρος ὡς Ind. ἐν 
τὸν Σαραχηνὸν, ἀποχαταστήσων οἱ τὸ ὅπερ ἐτύγχανεν αὐτῷ P. áo 
περμιφϑὲν πρὸς τοῦ Ῥωμαίου βασιλέως. οὕτω τε ἐς τοὔμπα- 
Ὅλεν ἐχ τοῦ Σαραχηνοῦ ὡς βασιλέα τὸν ἡμεδαπὸν ἐπέμπετο 
δωροφορῶν πρεσβευτής. εἶτα ὠνγτιδωρῷ αὖϑις ἐφιλοφρονεῖτο 
τὸν Σαρακηνὸν ὃ καϑ' ἡμᾶς αὐτοχράτωρ. εἰ βούλεται οὖν 
καὶ ufgoc κατὰ ταῦτα ποιεῖν, εἰ δοχεῖ καὶ τῷ xa9" ἡμᾶς 
βασιλεῖ. εἰ δέ ye oU. βούλεται, κινεῖ τηνάλλως, πρός γε καὲ 
Ξοἠλιϑιώτατα φρονεῖ. ἀποίσεται γὰρ οὐδὲν ὁτιοῦν." τούτων» 
διαμφισβητηϑέντων καὶ ἑτέρων, ἐγράφησαν αἱ πεντηκοντούτι- B 
δὲς σπονδαὲ Περσιστὲὶ καὶ “Ελληνιστὲ, μετεβλήϑη τὸ τὸ λλη- 
γικὸν εἰς Περσίδα φωνὴν καὶ τὸ Περσικὸν εἰς Ἑλληνίδα. oi 
δὲ τὰς ξυνϑήχκας βεβαιοῦντες “Ρωμαίων μὲν Πέτρος ὃ τῶν 
τοπερὲ βασιλέα καταλόγων ἡγεμὼν καὶ Εὐσέβιος καὶ ἕτεροι, 
Περσῶν δὲ ὃ Ἰεσδεγουσνὰφ καὶ Σουρήνας καὶ ἕτεροι. τῶν 
οὖν ἐξ ἑκατέρου μέρους ὅμολογιῶν ἐν συλλαβαῖς ἀναληφϑει- 
σῶν, ἀντιπαρεβλήϑησαν ἀλλήλαις τῷ ἰσοδυνάμῳ τῶν ἐνϑυ- 
μημάτων τὸ καὶ ῥημάτων. ὅσα δὲ ἐσήμηνε τὰ τῆς εἰρήνης 
δογθαμματεῖα, λελέξεται. καὶ δὴ δόγμα ἐγράφη πρῶτον, ὡς 
“διὰ τῆς στενοπορίας τῆς εἰσόδου τοῦ λεγομένου Xogovrilo» C 
καὶ τῶν Κασπίων πυλῶν μὴ ἐφεῖναι Πέρσας ἢ Ovrvovg 3 
"dlavovg ἢ ἑτέρους βαρβάρους πάροδον ποιεῖσϑαι κατὰ τῆς 


2 


“Ρωμαίων ἐπικρατείας" μήτε δὲ Ῥωμαίους ἐν αὐτῷ δήπου 


nuntius, qui vectus celeritate equorum publicorum , redderet quod 
ili Imperator donatum volebat. Sed ante Saracenus per legatum, 
quem mittebat, lmperatorem nostrum donis sibi conciliabat. Tunc 
iterum Imperator vicissim aliqua liberalitate Saracenum sibi de- 
vincire studebat, Si Ambrus igitur ita facere decreverit, et Impe- 
ratori nostro idem placuerit, bene est; sin minus, frustra conten- 
dB, et demens est, neque quicquam impetrabit" Haec et alia 
multa cum inter se agitassent, foederum in quinquaginta annos cons 
ditiones sunt perscriptae Graece et Persice. Deinde Graeca in. 
sermonem Persicum, et Persica in Graecum sunt translata.  Foede- 
ribus autem scribendis et faciendis affuerunt e Romanis Petrus, 
dux militum, qui circa Imperatorem militabant, Eusebius et alii, 
ex Persis lesdegusnaph, Surenas et alii. Quum igitur conventiones 
ab utraque parte litteris mandatae essent, utramque inter se com- 
ponent, ut verba et sententiae idem valerent. ae autem pacis ^ 
ibelli continerent, dicentur. Primum igitur decretum fuit: ne per 
angustias eius introitus, qui Chorutson appellatur, et portas Caspias 

Persis, aut Hunnis, aut Alanis, aut aliis barbaris in Romanorum 


- 


36ο EXCERPTA 
A.C.5621Q χώρῳ, μήτε μὴν ὃν ἄλλοις Πηδικοῖς δρέοις σεράτευμεαε 


ΜΝ .10 στέλλειν κατὰ Περσῶν. δεύτερον, ὡς ἄν οἱ σύμμαχοι apo 
vo 177 «qvos ἑκατέρας πολιτείας ἐμμένοιεν καὶ οὗ τοῖς βεβαιωϑεῖσε, 
A xai μήτε τοὺς Περσῶν κατὰ “Ρωμαίων, μήτε τοὺς Poco 

ὁπλίζεσϑαι κατὰ Περσῶν. "xarà τρίτην τάξιν, ὥστο τοὺςΚβ 
ἐμπόρους Ρωμαίων τε καὶ Περσῶν τῶν ὅδποιωνοῦν φορτέων, 
Ὡτούτους δὲ καὶ τοὺς τοιούσδε ποριστὰς κατὰ τὸ ἔξ ἀρ χῆς 
κρατῆσαν ἔϑος ἐμπορεύεσθαι διὰ τῶν εἰρημένων δεκατευτη-- 
ρίων. Ó', αἷς ἄν οἱ πρέσβεις xai οἱ τῇ ταχυτῆτι χρώμενοορ 

τῶν δημοσίων ἵππων πρὸς τὼς ἀπαγγελίας, ὃ μὲν ἐς τὰτο 
“Ῥωμαίων, ὃ δ' ἐς τὰ Περσῶν ἤϑη ἀφικνούμενοι, κατὰ ταύ- 
την ἀξίαν καὶ τὸ προσῆκον ἕκαστοι τξιμηϑεῖον, καὶ τῆς δεού.. 
σης τεύξονται ἐπιμελείας " ἀπαλλάττεσϑαί τὸ σφᾶς μὴ χρονο- 
τριβοῦντας. ἀλλὰ γὰρ καὶ τὰς ἐμπορίας, ἃς ἐπιφέρονται, ἀμοι- 

βάζειν ἀκωλύτως τε καὶ ἄνευ συντελείας τινός. & διετυπώϑη,ι 5 
ὥστε τοὺς Σαρακηνοὺς καὲ τοὺς ὅποιουσοῦν βαρβώρους ἐμπό- 
ρους ἑκατέρας πολιτείας μὴ διὰ ξένων ἀξραπῶν ποιεῖσϑαι τὰς 
πορείας, μᾶλλον μὲν οὖν διὰ τῆς Νισίβεως καὶ τοῦ “άρας, 
μήτε μὴν ἄνευ κελεύσεως ἀρχικῆς ἰέναι κατὰ τὴν ἀλλοδαπήν. 

εἰ μέντοι παρὰ τὸ δοχοῦν τολμήσωσί τι, ἤγουν, τὸ λεγόμενον,,ο 
p.i4i χλεπτοτελωνήσουσιν, ἀνιχνενομένους ὑπὸ τῶν ἂν τοῖς δρίοις 
γιοπἀρχόντων, ξὺν τοῖς ὅσα ἐπιφέρονται, εἶτε ᾿Ασσύρια φορτία 
J "ad. ἐν κα vulg δὲ vulg. 14- χρογοτριβοὔγτες vulg. — a1. 


fines transire liceret , neve Romani in ea loca aut in aliam quam- 
cunque partem finium Medicorum exercitum contra Persas mitterent; 
ut Saraceni, utriusque civitatis socii, eadem pacta servarent , neque 
hi , qui Romanorum partium essent, contra Persas, neque qui Per- 
sarum, contra Romanos arma ferrent; tertio cápite cavetur, ut BRo- 
mani et Persae, quarumcumque mercium mercatores et negotiato- 
res, secundum veterem morem neque in aliis locis, quam in quibus 
decimarum $solutio est indicta, mercaturas faciant; ut legati et re- 
liqui, qui, cum quid nuntii perferant, equis publicis utantur, tuia 
qui per Romanorum, tum qui per Persarum regiones iter habe- 
-ant, pro cuiusque gradu et dignitate honore afficiantur, et debita 
cura excipiantur, neque cunctentur, et merces si quas adferunt, per- 
mutent sine ullo impedimento aut tributi exactione; sancitum 
praeterea est, né mercatores Saraceni aut alii quicumque barbari in 
amborum regum regionibus per incognitas et minime tritas vias in- 
cedant, sed Nisibim aut Daras petant, neque sine iussu principum 
alienam regionem adeant. Si quid tamen praeter quod statutum est 
audeant, aut, ut dicitur, vectigalia fraudaverint, si deprehendantar 
ab his, qui limitibus praesunt, una cum mercibus, quas vehunt, sive 
sint merces Assyriae, sive Romanae, poenas et mulctas a legibus 


E MENANDRI HISTORIA. 361 


εἶεν εἴτε "Pouata, παραδίδοσθαι εὐθύνας ὕφέξοντας. ς΄, dc 
εἴ τινες, ἐν ᾧ χρόνῳ ὃ πόλεμος ξυνειστήκει., ηὐτομόλησαν, 
τοῦτο μὲν ὡς Πέρσας ἀπὸ “Ῥωμαίων, τοῦτο δὲ ἀπὸ Περ- 
σῶν ὡς “Ρωμαίους, εἴγε βούλοιντο οἱ προσκεχωρηχότες ἐς 
Dra οἴκοι ἐπαναστρέφειν, μὴ γίνεσϑαέ σφισιν ἐμποδὼν gra 
μὴν κωλύμῃ χρησασϑαί τινι. τοὺς μέντοι ἐν καιρῷ εἰρήνης 
ᾳὐτομόλους ἤγουν καταφεύγοντας ἐξ ἑτέρων εἰς ἑτέρους μὴ 
ὑποδέχεσθαι, ἀλλ᾽ ἐκ παντὸς τρόπου xai ἄχοντας ἐγχειρίζε- 
σϑαι τοῖς ἐξ ὧν καὶ ἀπέδρασαν. ζ΄ μέρος τῶν σπονδῶν, 
Ιοώστε τοὺς ἐπεγκαλοῦντας περὲ τοῦ σίνεσθαί τε σφᾶς τοὺς 
ἀντιπολιτευομένους δίκῃ τέμνεσθαι τὸ φιλογνεικούμενον, ἢ δι 
ξαυτῶν τῶν τὴν βλάβην πεπονθότων ἢ δι᾽ οἰκείων ἀνθρώπων 
ἐν τοῖς μεϑορίοις παρὰ τοῖς ἄρχουσιν ξχατέρας πολιτείας 
Συνιόντων" οὕτω δὲ τὸν ζημιώσαντα ἀκχέσασϑαι τὸ σκάζξον. 
1554 , ὥστο τοῦ λοιποῦ μὴ ἐγκαλεῖν Πέρσας “Ῥωμαίοις ἕνεκα 
τοῦ ἐπιχτίζεσθαι τὸ Τάρας, ἔδοξε xai ἀμφοτέραν πολιτείαν 
τοῦ λοιποῦ μηδαμῶς ἐπιτειχίζειν, ἤγουν περιοχῇ τινε κατα- 
σφαλίζειν τι τῶν ἐν τοῖς δροϑεσίοις χωρίων, ἵνα μὴ πρός: 
φασις ἐντεῦϑεν ἔσοιτο ταραχῆς, καὶ ἐχ rovrov διαλυϑήσονται 
200i σπονδαί. ϑ', μὴ ἐπιέναι ἢ πολεμεῖν ὑπηκόῳ ἔϑνει ἢ χώρᾳ 


A. C. 50. 
Ind. io 
Iustin. 36 


τεγὶ ἄλλῃ τοὺς ἑτέρας πολιτείας" μᾶλλον μὲν od» ἄνευ βλά-α 


βης καὶ xar οὐδὲν ὁτιοῦν πημαινομένους ἐν τῷ αὐτῷ μέ- 


3. ἀπὸ ante Περσῶν ex coni. addidisse videtur H. 4. προ- 
κεχωρηχότες vulg. 9. τοῖς ἐξ H., τοὺς ἐξ vulg. — 22. πημαι» 
ψομέγους N., πὴ μεγομένους vulg. 


statutas luant; ut his, qui, dum bellum erat, sive a Romanis ad 
Persas , sive a Persis ad Romanos transierunt, si regredi et ad sua 
redire voluerint, nullum impedimentum aut molestia flat; sed qui 
per pacem deinceps aufugient et migrabunt ex alterius ditionis ter- 
ris, in alterius regionem minime admittantur, sed omni modo et- 
jam inviti reddantur his, a quorum dominatu effugerunt; pars quo- 
que foederum fuit, ut, si qui quererentur, sibi quid damni illatum 
esse ἃ contrariae partis civibus, iudicio dirimatur controversia sive 
er eos ipsos, T iniuriam passi sint, sive per certos homines, qui 
n confiniis apud utriusque partis praefectos conveniant, et ita, qui 
peccaverit, damno medeatur; ut in posterum Persae Romanis non 
succenseant, quod Daras muniant, placuit, utramque rem publicam a 
muniendis locis prope fines sitis porro abstinere, neque ea muris 
et pro ugnaculis circumdsre, ne inde turbarum occasio nascatur, 
et foedera dissolvantur ; neminem invadere aut bello lacessere gen- 
tem aut regionem, quae sub alterutrius imperio sit, sed potius 
omnes nulla iniuria lacessitos codem statu manere, ut illis quoque 
pace frui liceat; ne magma militum manus Daras ultra quam custo- 


362 EXCERPTA 


4.Q.565 vet», dic d» xoi οἵδε ἀπολαύοιεν τῆς εἴρήνης. v, ὥστε μὴ 
loi, ug πολυπληϑίαν στρατοῦ ἐς τὸ Δάρας ἐνιζάνειν, πλὴν ὅση ya 
ἀρκέσεε πρὸς φυλακὴν τοῦ ἄστεος. μῆτε δὲ τὸν τῆς ἕξω 
στρατηγὸν κατὰ ταύτην ἐνιδρῦσϑαι, τοῦ μὴ ix τοῦ τοιοῦδε 
ἐπιδρομὰς ἢ βλάβας γίνεσϑαι κατὰ Περσῶν. εἰ δὲ γε apa5 
τι τοιοῦτον ξυνενεχϑείη, ἐπαγιώϑη τὸν ἄρχοντα τοῦ Δάρας 
διατιϑέναι τὸ πλημμεληϑέν. μέα πρὸς τῇ δεκάτη τῶν σπον- 
4o» βεβαίωσις, ὥστε, εἰ πόλις ἑτέραν ζημιώσει πόλιν ἢ 
ὑπωσοῦν διαφϑείρει τε τῶν αὐτῆς, μὴ τῷ νόμῳ τοῦ πολέμου 
Ὁ μήτε μὴν δυνάμει στρατιωτιχῆ, ἄλλως δὲ δόλῳ τινὲ xaito 
κλοπῇ --- εἰσὶ γὰρ τοιοίδε τινὲς ἀνοσιουργοὲ οἱ ταῦτα πράσ- 
σογτες, ὡς ὧν πολέμου ἔσοιτο πρόφασις * ἐβεβαιώωϑη τοιγαρ- 
οὖν τὼ τοιουτότροπα ἀναζητεῖν ἐς τὸ ἀχριβὲς, καὶ énavog- 
ϑοῦσϑαι τοὺς δικαστὰς τοὺς ἐν τοῖς πέρασιν ξκατέρας πολι- 
τείας ἱδρυμένους. εἰ dé γε αὐτοὲ οὐκ ἔσονται ἱχανοὶ áya-15 
στέλλειν τὰς πρὸς ἀλλήλους τῶν ἀστυγειτόνων φϑοράς, ἐστέο-- 
χϑη, dore τὴν διαδικασίαν ἀναπέμπεσθαι ὡς τὸν τῆς ἔξω 
στρατηγὸν, ὡς, εἴ ys εἴσω μηνῶν 85 μὴ τμηϑείη τὰ τῆς 
ἁμίλλης καὶ ὃ ζημιωϑεὶς μὴ λήψεται τὸ ἀπολωλὸς, τὸν ἀδι- 
P, ᾿ξ. κήσαντα λοιπὸν ἐπὲ ποινῇ ἐς τὸ διπλάσιον τῷ ἠδικημένῳ eivaia0 
ὑπεύϑυνον. ὡς, εἴ ys μηδὲ οὕτω πέρας ἕξοι, διετυπώϑη τὸ 
πογοῦν μέρος πρεσβείαν στέλλειν ὡς τὸν βασιλέα τοῦ ἡδικὴ- 
κύτος. εἶτα εἰ μηδὲ ὑπὸ τοῦ βασιλέως γενήσεταί οἱ τὸ dno- 
8. ἑτέραν Β., ἑτέρα vulg. 17. ϑιοδικασίαν H., διὰ δικαίᾳ» 
vu 


diendo oppido satis sit, conveniat, neque dux Orientis circa ea loca 
commoretur, ne fiant inde excursiones in Persas, et damna illis in- 
ferantur. Quodsi quid tale contigerit, statutum est, ut praefectus 
Daras oppidi damnum rependat. Undecima foederis conditio hacc est: 
Si una civitas alteri detrimento fuerit, et quocunque modo, non legi- 
“ tímo bello, neque exercitus vi, sed dolo et clandestina invasione 

mnunm intulerit, (sunt enim multi homines ad huiusmodi facinora per- 
petranda admodum proclives, quo belli inde occasio oriatur) statutum 
est, ut in eiusmodi iniurias diligenter inquiratur, et iudices, qui in 
utriusque regni confiniis iuri dicundo sunt praepositi, in eos ani- 
madvertant. Qui si coercendis finitimorum dissidiis non sufficiant, san- 
citur, ut disceptatio ad praefectum Orientis transmittatur, qui si intra 
scx menses concertationes illas non resecuerit, et damno affectus 
non receperit, quod perdidit, eum, qui iniuriam intulit, obnoxium 
fore alteri in duplum. Si ne sic quidem res finem acceperit, pars, 

uae oppressa fuerit, legationem mittat ad regem eius, qui vim 
ecerit, a quo rege damnum si non rependatur, neque duplicem 
iniuriae restitutionem laesus intra praescriptum annl tempus acci- 


E MENANDRI HISTORIA. 363 
χορῶν καὶ διπλοῦν τὸ ὀφληϑὲν ἀναλήψεται κατὼ τὸ ὥρισμένον 


A. C. 565 


ἐντὸς ἐνιαυτοῦ, ὅσον ἐπ᾽ ἐχείνῳ τῷ δόγματι διαλελύσϑω τὰ Ind. 1o 


τῶν σπονδῶν. δευτέραν πρὸς τῇ δεχάτῃ μοῖραν τῶν σπον- 
δῶν κατανοήσεις τὰς πρὸς ϑεὸν ἱκετείας, ἔτι τὸ καὶ τὰς 


Iustin. 36 


5agag, olov τῷ μὲν στέργοντι τὴν εἰρήνην εἶναε τὸν ϑεὸν ἴλε- B 


ὧν τὸ καὶ ξύμμαχον διὰ παντὸς, τῷ δὲ ἀπατηλῷ τῶν τὸ 
ἐμπεδωϑέντων νεοχμώσαζ τε βουλομένῳ τὸν ϑεὸν ἔσεσϑαε 
ἀντίπαλόν τὸ καὶ πολέμιον. τρίτη πρὸς τῇ δεκάτῃ τῶν νομι- 
σϑέντων ἰσχὺς, πεντηκοντούτιδας εἶναι τὰς σπονδὰς, ἐῤῥῶ- 
1000a4 t6 τὰ τῆς εἰρήνης ἐπὲ πεγντήχοντα ἐνιαυτοὺς, ἀριϑμου- 
μένου τοῦ ἐνιαυτοῦ κατὰ τὸ ἀρχαῖον ἐϑος, ἑκάστου ὄτους 
τῇ τριαχοσιοστῇ καὶ ξξηκοστῇ καὶ πέμπτῃ ἡμέρᾳ περατου- 
μένου. ἰσχῦσαι δὲ καὶ τοῦτο, χαϑὰ ἔφην, ὥστε ἐξ ἀμφοῖν 
ἀποχομισϑῆναι ᾿συλλαβὼς ἐκεῖσε, δηλούσας dg καὶ ἄμφω 
150:éQbat ταῦτα ἐφ᾽ οἷς ἐβεβαίωσαν οἱ πρέσβεις. πέρας τὸ 
δεξαμένων τῶν συνθηκῶν, ἀντεδόϑησαν ai λεγόμεναι σάχραι- 


τούτων δὲ δοξάντων καὶ ἰσχυροποιηϑέντων éxróg ἐνομίσϑη C 


τὰ περὶ τῶν ἐν Περσίδι Χοιστιανῶν, ὥστε καὶ νεὼς oixo- 
δομεῖν καὶ ἐπιϑειάζειν σφῶς ἀδεῶς, καὶ τοὺς χαριστηρίους 


χοὕμγους, καϑὰ νενόμισται ἡμῖν, ἀκωλύτως ἐπιτελεῖν, dÀÀa V.g6 


γὰρ μήτε, καταναγκάζεσϑαι μαγικὴν μετιέναι ϑρησκείαν, μήτε 
μὴν ϑεοκλυτεῖν ἀχουσίως τοὺς παρὰ Μήδοις νενομισμένους 
ϑεούς. καὶ οἱ Χριστιανοὶ δὲ, cars ἥχιστα καὲὶ olds τολμῷεν 


15. ταῦτα H., τὸν τὰ vulg. 21. Ànte μαγεχὴν vulgo εἰς 
inseritur, sed uncis ínclusum. 


piat, foedus hoc quidem capite violatum erit. In duodecima 
oederum parte videbis ad deum preces, et exsecrationes quoque, 
scilicet ut deus pacem colenti sit propitius et perpetuus adiutor: 
contra decipienti et aliquid in conditionibus novare cupienti hostis 
et inimicus. "Tertio et decimo capite additur, quinquagenarias esse 
pactiones, et in quinquaginta annos durare pacem: annum nume- 
randum esse, secundum morem antiquum, qui terminatur trecente- 
simo sexagesimo quinto die. lllud quoque obtinere, ut utrimque, 
sicuti dictum erat , adferrentur litterae, quae declararent, utrumque 
regem approbare ea, quae a legatis gesta transactaque erant. Con- 
stitutis igitur pacis conditionibus, mutuo sunt traditae, quae vocan- 
tur sacrae, His ita decretis et confirmatis, separatim pacta sunt in- 
terposita de Christianis, qui in Perside vivunt, ut illis liceret templa 
construere , et sine nllo timore sacra peragere, et gratiarum actiones 
per hymnos deo, sicut apud nos fieri solet, canere, neve cogeren- 
tur magicis ceremoniis interesse, aut invitos colere et venerari, qui 
apud Yedos deorum numero habentur. Neque tamen ideo Christiani 
auderent conari magica sectantes in nostram religionem pertrahese, 


364 EXCERPTA 
A.C.562 μετατιϑέναι μάγους ὃς τὴν xa9" ἡμᾶς ϑόδαν. ἔὄχράτησε dà 


ul 36 dors καὶ τοὺς ϑνήσκοντας τοῖς Χριστιανοῖς ἐπ᾽ ἐξουσίας eivas 
ϑάπτοιν dv τάφοις, jj νενόμισται παρ᾽ ἡμῖν. τούτων οὕτω 
προελϑόντων καὶ ἐν χύσμῳ καὶ τάξει γενομένων, ἐπεὶ dvs- 
póé£avro ol γε ἐς τοῦτο τεταγμένοι τὰς συλλαβὰς τοῖν δυοῖν 5 
βιβλέοιν, xai ἀπηχρίβωσαν τῷ ἐσοῤῥόπῳ τε xai ἰσοδυνώμῳ 
τῶν ῥημάτων τὰ ἐνθυμήματα, αὐτίχα οἵγε ἰσόγραφα ἕτερα 
ἐπετέλουν». xai τὰ μὲν χυριώτερα ξυνειληϑέντα τὸ καὶ κατα- 
σφαλισϑέντα ἐχμαγείοις τὸ κηρίνοις, δτέροις τὸ οἷς εἰώϑασε 
Πέρσαι χρῆσϑαι, καὶ ἐχτυπώμασε δακτυλίων ὑπὸ τῶν πρέ-το 
σβεων, ἔτι μὴν καὶ ἑρμηνέων δέκα πρὸς τοῖς δύο, £5 μὲν 
“Ρωμαίων, οὐχ ἧττον δὲ Περσῶν, ἀμοιβαίᾳ τῇ δόσει τὰ 
τῆς εἰρήνης βιβλία παρέσχοντο ἀλλήλοις. τὸ μὲν τῇ Περσῶν 
φωνῇ γεγραμμένον δνεχείρισε Πέτρῳ ὃ Ζὶὲχ, καὶ Πέτρος 
dà τῷ Ζὲχ τὸ τῇ Ἑλληνίδι" καὶ αὖϑις τοῦ Ziy τὸ ioog-15 
δοποῦν τῇ Ἑλληνίδι βιβλέον γράμμασε Περσικοῖς διασεση-- 
μασμένον, ἄνευ τῆς τῶν ἐχευπωμώτων ἀσφαλείας, εἰληφό-- 
Ῥιιάϑτος, τὸ σωϑήσεσϑαί οὗ τὰς μνήμας, καὶ Πέτρος οὐκ ἄλλως 
ἐπετέλεσεν ἀμοιβαίως. εἶτα ἐπὲ τούτοις διελύϑησαν, τῶν τε 
ὁρέων ἄπο ἐγένοντο, καὶ ὃ Ζὶχ εἰς τὰ πάτρια ἤϑη ἐπορεύετο.χο 
ἀτὰρ ὃ Πέτρος ἔμειγεν αὐτοῦ, ἐπιϑειάσων τῇ γενεᾶβίᾳ ἑορτῇ 
Χριστοῦ τοῦ 950U- ἤδηϊ γὰρ προσεπέλαζε τῆς ἡμέρας τὸ σέ- 
fac. ἔτι dà καὶ τῇ τοῦ ϑεοῦ ἐπιφανείᾳ τὰ νόμιμα ἁγιστεύ- 
3. B H., j volg — 18. τὸ] ἐς τὸ N. 
Obtinuit quoque, ut Christianis potestas esset mortuos sepulcris 
condere, et illis ad nostrum morem iusta persolvere. Haec cum 
ita rite et ordine gesta administrataque fuissent, litteras hi, quibus 
eius rei cura demandata erat, duobus libellis exaratas susceperunt, 
et earum vim et sensum accurate inter 86 contulerunt , quarum sta- 
tim altera exempla confecerunt. Et quidem eae tabulae, quibus 
plenior fides haberetur, diligenter involutae, et securitatis causa 
cera iterum expressae, et aliis rebus, quae apud Persas sunt in usu, 
firmatae sunt: tum etiam legatorum sigilla annulís impressa, et duo- 
decim interpretum , sex Romanorum, et totidem Persarum. Sic 
mutua traditione inter se sibi pacis tabulas Zichus Petro Persarum 
lingua scriptas, et Graeca Petrus Zicho tradiderunt, Rursus cum 
Zichus accepisset ἃ Petro aliud illius pactionis exemplum Graeca 
lingua, sed litteris Persicis exaratum, sine ulla sigillorum impres- 
sione, quod ad solam rei gestae mcmoriam vajeret, eadem itidem 
Petrus & Zicho pari forma accepit. His transactis seorsim alter ab 
altero procul a confiniis abierunt, et Zichus quidem ad sedes pa- 


tries remeavit: (sed Petrus illic remansit, ut festum Nativitatis 
Christi dei (instabat enim veneranda dies,) sancte et religiose Cole- 


E MENANDRI HISTORIA. - 365 


σας, μετὰ ταῦτω ἐπέβη τῆς Περσῶν. καὶ à» τοῖσδε πέρας A. C. 56a 
εἰλήφει τὰ τῶν ξυνϑηχῶν. πρὸ δὲ δὴ τῆς ἀναχωρήσεως rye s 
πρέσβεων, παραγενομένων τινῶν Περσῶν si; τὸ Δάρας, olg “᾿ 
τὸ τοιόνδε ἐν φροντίσιν ὑπῆρχεν, ἅμα ἐνίοις τῶν ἑρμηνέων Β 
&xaé τοῖς τῶν πλαστίγγων ἐπιστάταις, ἀπεχατέστη τοῖς περὶ 
τὸν Ziy τὰ ὀφειλόμενα χρήματα τῶν ζ΄ ἐνιαυτῶν, ἐφ᾽ οἷς ai 
Συνϑῆχκαι προῆλθον. ὡς δὲ Πέτρος ἀφίκετο πρὸς βασιλέα 
Jlegod» ἐν τῷ προσαγορενομένῳ Βιϑαρμαῖς, διαλεχϑησόμενός 
οἱ περὲ Σουανίας, ἐς τὰ βασίλεια προελϑὼ» ἔλεξεν ὧδεϑ 
Ξο, ἥκομεν, αὖ βασιλεῦ, παρὰ σὲ, τὸ μὲν ἐν βεβαίῳ τὴν εἰρή» 
vy» ἔχειν εὐτυχήσαντες ἤδη, τὸ δὲ καὶ ὄψὲ γοῦν τευξόμενοι 
τῶν δικαιοτέρων παρὰ σοῦ μὴ ἀχϑησόμενοι. ὃ γὰρ τὸ παρὸν 
εὖ διαϑεὶς καὶ σχεδιάσας, ὡς εἰπεῖν, τὸ συνοῖσον πῶς οὐχὲ 
τῶν μελλόγτων προμηϑεύεται πολλῷ τῷ διαφόρῳ, καϑόσον α, 
15xo4 χρόνῳ τῷ πλείονι; μεγίστον τοίνυν πέφυκχδ βασιλέως τὸ 
δύνασθαι μὲν πλέον ἔχειν, μὴ βούλεσθαι δέ" τὸ γὰρ ὑπερε 
βάλλον τῆς ἰσχύος dv σώφρονε κολάζεται λογισμῷ. ἐπεὶ οὖν 
τὸ ζέον τοῦ πολέμου χατέσβεσται νῦν ἡμῖν καὶ ὥσπερ ἐἶνε- 
πνεύσαμεν, εἷς δὲ μόνος ὑπολείπεται σπινϑὴρ, (φημὲ δὲ σπεν- 
αοϑῆρα καχῶν τὴν Σουανίαν, ἀπειλοῦσαν ἡμῖν μεγίστην ἔσε- 
σθαι δυαμενείας ἐμπύρωσιν,) γενοῦ χώλυμα τῶν δεινῶν, 
καὶ προχατάπαυσον ἡμῖν ἐλπίδα τῶν κακῶν. ἐν σοὲ γὰρ τῶν 


6. ai ξυνϑῆχαι H., ἐξυνϑῆ xai vulg. 9. Σονανίας et προελ-- 
ϑὼν H., Zovárag et προελϑεῖν vulg. 


ret. Nec multo post illic adhuc Epiphaniae festum solenni more 
celebravit: deinde ad Persas profectus est. Et sic quidem pacis 
tray tio ad finem perducta est. Ante profectionem legatorum, cum 
ex sis hi, quibus ea res curae erat, ad Daras accessissent una 
cum interpretibus et iis, qui trutinas adferebant, repraesentatae 
sunt quae Zicho pro septem annorum pensionibus promissae fue- 
rant pecuniae. Petrus vero ad regem Persarum accessit in loco, qui 
Bitharmais appellatur, ut de Suania cum illo ageret, et in regiam 
introductus sic locutus est: ,Venimus, o rex, ad te, quum magna 
ex parte pacis beneficium iam adepti simus, ut in reliquis quoque 
quamvis sero iustitiam a te impetremus; nec nos deceptum iri spe- 
ramus. Nam qui praesentem rerum statum recte composuit, et in- 
stantia commoda respexit, quanto magis is futuris providebit, quia 
et diuturniora sunt? Magni regis est posse quidem plus habere, 
sed nolle. Quicquid enim potentiae superat, cobhibetur et compri- 
mitur prudenti moderatione Itaque cum fervens belli inter nos 
ardor iam deferbuerit et quodammodo respiremus, una scintilla 
relicta est: Suaniam dico scintillam malorum , quae minatur nobis 
maximum inimicitiarum incendium Sis igitur obstaculo et impe- 
dimento gravissimis qui impendent casibus, et restingue malorum 


366 EXCERPTA 


A. C. 562 ὁμηχάνων τὸ ἄπορον ἀνεϑέμεϑα, μηχανησαμένῳ τὰ δέοντα. 
I E aga γάρ τίς ὅστε τελεωτάτη τοῦ πολέμου κατάλυσις, τὸ προσ- 
Ὀτεϑῆναι καὶ Σουαγνίαν ἡμῖν, εἴπερ “Ἰαζικῆς κύριοι καϑε- 
στήκαμεν. 6 γὰρ δεσπόσας τοῦ ἡγεμονικοῦ πῶς οὐχ ἕξεε 

τὸ ὑποβεβηχός; οὔτε γὰρ “αζοὶ οὔτε μὴν αὐτοὶ Σουάνοιβ 
πρὸς ἀμφισβήτησιν ἴοιεν, ὡς οὐχ ὑπήκοος ἡ Σουανία “αζῶν 
ἀνέχαϑεν ἣν, καὶ ὅτι ψήφῳ τοῦ “αζῶν βασιλέως ὃ Σουανίας 
ἄρξων τὸ κῦρος ἐδέχετο," ταῦτ᾽ εἰπὼν Πέτρος ὃν γράμμασιν 
ἐπεδείκνυ Χοσρόῃ παλαιτέρους “αϊζῶν βασιλεῖς, καὶ ἄλλους 

ὑπὸ ἀλλων χειροτονηϑέντας Σουάγων βασιλέας. εἶτα χαῖϊο 
αὖϑις ἔλεξε, τοῦ δικαίου τοίνυν ἡμῖν, ὦ βασιλεῦ, xai Σουα- 
P.144 νέαν παρέχοντος, οὐχὲ σὺ προτηρῆσας ἐν κέρδει σχήσεις du- 
φότερα, καὶ τὸ δόξαε μὴ ἀδικεῖν καὶ τὸ δοκεῖν δωρεῖσϑαε 
τὸ προσῆκον πᾶσιν; οὕτω γὰρ ἄν xai ὃ xa9' ἡμᾶς βασιλεὺς 

οἴοιτο ἀδικεῖσϑαι, εἴγε τὸ οἰκεῖον ὥσπερ δῶρον λήψεται παρ᾽ τ5 
ὑμῶν, ἐπεὶ καὶ “αζικὴν οἴεται οὐκ ἄλλως ἔχειν. διαβεβαι- 
Υ.9) ουμένων γὰρ ἡμῶν καὶ ἐναργέστατα δεικνύντων ὡς Ῥωμαίων 
ἐχ πλείστου χρόνου κτῆμα, ἀντεῖπας αὐτὸς τῷ τοῦ πολέμον 
vou «Δαζικὴν οἰχειώσασϑαι, καὶ ὅμως, τῷ βούλεσθαι τὴν 


^ 


1. τὸν πόρον H., τὸ εὔπορον B. μηχανησαμένῳ H. mg., 
μηχανησαμέγνων vulg. 6. ἴοιεν N., εἴποιεν H., ζδριεν vulg. 
8. χῦρος H. , χύρεος vulg. 10. βασιλέας] ἡγεμόας H. m$, 


βασιλείας ed. Par. τι. x«i] τὴν N. 14. οὔτε pro οὕτω coni, 
N. ει. οἵοιτο οὐχ add. Val. 


imminentium exspectationem. Nos enim dubia et controversa, quae 
secare non potuimus, ad te reiecimus, ut quae convenirent statueres. 
Unica enim et sola belli prorsus finiendi ratio est, si quidem do- 
mini Lazicae sumus, ut Suaniam quoque nobis restituas.  Qufcenim 
dominium assequitur eius, quod imperat, qui fieri potest, ul non 
quoque dominus sit eius, quod alteri paret? Atqui Lazi, sed ne 
quidem ipsi Suani, minime in dubium revocaverint, Suaniam olim 
subiectam fuisse Lazicae, et regi Lazorum ius fuisse;arbitrio suo, 
qui Suaniam regeret, constituere.* Quae cum diceret Petrus, ex 
tabulis Chosroém docuit, Lazorum reges antiquiores esse, et reges 
Suanorum ab iis subinde esse creatos: deinde sic dicere pergit: 
"Quum igitur ipsa iustitia, o rex, Suaniam nobis attribuat, nonne 
tu magni facies, prius concedendo utrumque assequi, ut et nemini 
iniuriam intulisse, et omnibus, quae debes, largitus esse videaris? 
Sic enim rex noster minime se laesum esse existimabit, si quod 
suum est, tanquam dono acceperit, cum et Lazicam non alio modo 
suam effectam putaverit. Cum enim asseveranter contenderemus, 
quod etiam aperte ostendebamus, Lazicam a longo tempore a Ro- 
manis possessam fuisse, tu contra eam tibi belli iure propriam effe- 
ctam dixisti , nihilominus illaesam iüstitiam esse voluisti, et tempe- 
ratam habere cogitationem , quam manum potentem potius duzisti. 


E MENANDRI HISTORIA. 367 


δίκην ἄτρωτον tlya&, προυργιαίτερον ἔϑου σώφρονα xexrij- A. C. 56a 
σϑαι λογισμὸν ἢ χεῖρα δυνατήν. τοιγαροῦν ἐποιήσω τὴν οὐκ nm 
ἀνάγχην ἀνάγκην, xat τῷ γενναίῳ τῆς μεγαλοφροσύνης ἐψηφίσω p | 
κατὰ σαυτοῦ, καὶ νικᾷν ἠξίωσας ἡττημένος τοῦ πρέποντος, καὲ 
bünÀog ἀπεχατέστησας ἡμῖν “αζικὴν ὥσπερ οἴκεῖόν τι κτῆμα 
μεταϑεὶς καὶ τὴν ἔξουσίαν μεταγαγὼν ἐφ’ ἡμᾶς. οὐκ ἄλλως 
δὲ καὶ περὲ Σουανίας ἀντιβολοῦμεν, τὸ οἰκεῖον προῖκα λα- 
Bsiv* καὶ χάριν δὲ ὁμολογήσειν ἡμᾶς ὑμῖν, τῷ μὴ ἐζημιῶ- 
σϑαι τὸ οἰκεῖον ὑμᾶς δὲ τῷ χρείττονι, τῷ δύνασϑαι τοσοῦτον 
Ἰοῶστε δωρεῖσθαι δοκεῖν καὶ τὸ μὴ ὑμέτερον." καὶ ó βασιλεὺς 
ἔλεξεν ὦδε. ,,οοὕτω δῆτα ψυχὴν λόγων χηρεύουσαν καὶ τοῦ 
πείϑειν ἔρημον εὑροῦσα 7 τῆς σοφίας δύναμις, περιφρονοῦσαα 
τὸ ἀσϑενὲς καταγωνίζεταε, ὥσπερ φάρμαχον ἐν ἕλκει προσ- 
πλαττόμεγον καταβιβρώσχει μὲν τὸ νοσοῦν, συναναζωπυρεῖ 
15dà τὴν ὑγείαν τῷ κάμνοντι. εἰ γὰρ τὸ δίκαιον οὐκ εἶπέ 
τισιν, & πη δὲ τὸ ἁρμόδιον, οὐδὲν ἧττον καὶ οὕτω κινήσει. 
τοιγαροῦν 7) σοφία τούτου ἕνεκα τῆς ἰσχύος τῶν ὅπλων κρα- 
t£, ὅτε πολέμου μὲν δύναμις οὐχ οἵατοε πέφυχε τοῦ πρα- 
χτέου γενέσθαι, εἰ μή no καὶ ἑαυτὴν αὐτὴ διαχρήσεται, 
λοτὸ δὲ τῆς σοφίας ἀσώματον καὶ φρούριον καϑέστηκεν tav- 
T/c* πρός ys καὶ φρουρεῖ τὸν κεχτημένον αὐτήν. ἐντεῦϑεν 


8. dà ὁμολογήσειν H., σε ὅμολ. vulg. 10. ὑμέτερον N., 
ὕστερον vulg. 16. εἴ πη] εἴποι coni. N. 19. περιγενέσθαι 
N. αὐτὴ X. αὐτῇ vulg. 


Quare, quae nulla erat necessitas, eam sponte tibi necessitatem 
imposuisti, eL generoso iudicio contra te ipsum pronuntiasti ; ab 
honestate te victum esse confessus, plane nobis Lazicam restituisti, 
et tanquam nostrum proprium patrimonium eam tradens eius possi- 
dendae potestatem ip nos transtulisti; quod et idem de Suania sup- 
plices petimus, ut gratis quod nobis proprium est, recipiamus, 
et ut nos vobis gratias habeamus, quod eo, quod nostrum est, mi- 
nime nos mulctaveritis : vos autem summo numini, quod tantum 
potestis, ut etiam quae vestra non sunt, dono dare videamini." 

ex autem ita respondit: , Equidem sapientiae vis si offenderit ani- 
mum ratione destitutum et persuadendi facultate orbatum , quod 
infirmum et imbecillum est, prosternit et conterit, quemadmodum 
medicamentum ulceri adhibitum depascitur, id quod dolorem facit, 
et sanitatem restituit aegrotanti. Quamvis enim minime iusta sit 
ea, quae apud huiusmodi hominum genus habetur oratio, si tamen 
apte et concinne quis dicat, dicendo evincit. Ea de causa sapien- 
tia longe arinorum vim superat, quod bellica virtus non possit ali- 
quod egregium facinus edere, nisi se ipsam quoque consumat, pru- 
dentia autem et suum ipsius praesidium constitutum est, el eum, 


368 EXCERPTA 


A. €.563 09» οὐδὲ αὐτὸς cà, d Ῥωμαίων πρεσβευτά, ὥσπερ elxóg 

Ind. i0dy τοσαύτῃ φιλοσοφίᾳ τεθραμμένον, 7j περιεῖναι τοῖς ῥήμασε 
lustin. 36 , , , ν᾿ ' , , 

putuadzxac , μεμφϑείην πρὸς τινος &yoys ur πείϑειν μαϑών»"» 


πλὴν ὡς ἂν οἷόστε εὖ, κἂν εἰ μὴ τοῖς δήμασι τηλαυγῶς, 
ἀλλ᾽ ὅμως τῷ βουλομένῳ τῆς γνώμης, ὡς ἔνεστιν, ἐν φανερῷ 
προϑείην τὸ δίκαιον" δοίημεν, ὡς ἐδικαιολογήσω περὲ Σονα-- 
v(ag , τὴν ἀλήϑειαν οὕτως ἔχειν. “αζικὴν μὲν ἐχειρωσάμην, 
Σουάνοις δὲ οὐδὲ προσέβαλον, ἢ μόνῃ ἀχοῇ τῷ τὸν Mtous- 
ούην ἡμῖν σημῆναι, ὡς οὐκ ἔστιν οξιόλογος οὐδὲ μὴν ntpc- 
Ρ.ιῤπ μάχητος 7 χώρα, οὐδὲ βασιλικῆς ἔργον ἐκστρατείας, ἀλλ᾽ το 
ὃν ὑπάρχει τῶν ἐϑνῶν τῶν περὶ τὸν Καύχασον, καὶ ὡς 
ἔχουσε βασιλίσκον, καὶ ὡς ὃ χῶρός ἔστι Σκυϑὼῶν ndgodog. 
ἀπεβίω ἹΜερμερόης, εἶτα ὃ Ναχόεργαν ὑπῆλϑε τῇ στρατη- 
γίᾳ. γέγραφε τοίνυν ἡμῖν καὶ αὐτὸς οὐκ ἄλλως περὲ αὐτῶν, 
ὅτε τοῦ Καυκάσου τὰς ὠχρωρείας οἰκοῦσι, καὶ ὅτε Ograi5 
xlonéc τὸ καὶ λαφυραγωγοὲ καὶ χαλεπῶν ἔργων καὶ ἀνοσίων 
καϑεστήχασιν ἐργάται. ἠβουλόμην οὖν κατὰ σφῶν ἐλάσαε 
στρατείαν, οὗ δὲ χατοῤῥωδήσαντες ἀντὲ Σουώνων ἐγένοντο 
Πέρσαι. ὡς εἶναι δῆλον ἐντεῦϑεν ανήκειν μοι τὴν χώραν» 
καὶ ἔχειν οὐκ ἀρνοῦμαι. καὶ τοίγυν δηλοῦσιν Ünaxovorrtcao 
pui» ἀσμενέστατα τῷ καὲ τοῖς δούλοις ἄρχεσϑαι τοῖς ἡμῶν. 
1. σὲ add. Ν. — a3. τεθραμμένον N., τεθραμμένος vulg. 
περιδῖναι N., εἴπερ εἶναε vulg., ἧπερ εἶναι H. 4. εἰ μὴ 


τοῖς H., εἰμὶ τοῖς vulg. 13. Δ᾽᾿αχοραγὰν Αξαϊβίδα. 15. 4 
ὅτε H. 16. χαλεπῶν H., χαλεπῶς vulg. 


qui ipsam possidet, salvum et incolumem servat et praestat. Quam- 
obrem nolim hoc mihi vituperio dari, o Romanorum legate, si 
ego, qui a uemine didici, tibi non persuadeam, qui philosophicis 
disciplinis adeo innutritus et imbutus fueris, ut oratione superiorem 
esse didiceris : tamen quantum in me erit, etsi non luculento ver- 
borum artificio, ex animi mei sententia quod iustum est promam. 
Demus, de Suania te vera dixisse, et ita se rem habere: at Lazi- 
cam bello subegi; Suanos nunquam bello appetii. Solo auditu a 
Mermeroe accepi, qui significavit, regionem non esse dignam nostra 
cura, neque pro qua certaremus, neque regem decere huic terrae 
bellum inferre.  Sitam esse inter eas gentes, quae circa Caucasum 
habitant, habere regulum, et esse transitum Scytharum. Decessit 
Mermeroes, administrationem exercitus suscepit Nachoergan. Scri- 
psit ille nobis eadem: Suanos iuga Caucasi habitare, esse latrones, 
praedarum abactores et quorumcumque gravium et immanium scele- 
rum patratores. Constituimus adversus illos exercitum mittere, sed 
subito metu compulsi ex Suanis Pcrsae facti sunt: unde satis apet- 
tum est, hanc regionem in nostra potestate esse, et eam me tenere 
minime infidior Nec obscurum est, illos nobis lubenti animo 


E MENANDRI HISTORIA. 369 


Jus καὶ τοῦ Ζὶχ ὃν γράμμασι δηλώσαντος, ἧς "Pouatos A. C. 58. 
ὩΣουανίαν ἐπιζητοῦσι λαβεῖν, τοσοῦτον πόρδωϑεν φήϑην ὑμᾶς Ind. 10 36 
τοῦ διχαίου φῆσαι, καϑίσον οὐ πλησίον ἐγενόμην τοῦ πεί- 
ϑεσθϑαι τῷ παραλόγῳ τῆς ἀχοῆς. πλὴν ἡττηϑήσομαι τοῦ δυ- 
δνατοῦ, καϑύσον οἰηϑείην περιέσεσθαι, μὴ οὐχὲ ταὐτὰ φρο- 
νεῖν τῷ καϑ' ὑμᾶς βασιλεῖ." ταύτας δήπουθεν αὐτὰς ἀπε- 
κύησε τῷ νῷ τὰς ἐννοίας ὃ Περσῶν βασιλεὺς, καὶ ἐν τού- 
τοις ὁ λόγος ἐπέπαυτο πρὸς βραχὺ περὲ Σουανίας αὐτῷ. xai 
αὖϑις, ὥσπερ ἐν μεταξυλογίᾳ τινὲ, περὲ ᾿Αμβρου τοῦ ᾿Αλα- 
ξομουνδάρου τοῦ Σαρακηνοῦ διελεγέσϑην ἄμφω,, τοῦ βασιλέως C 
οὕτω πως ἀῤφξαμένου: ,,)Ἑδ καϑ' ἡμᾶς ufpog ὁ Σαρακηνὸς 
οὐχ ἥκιστα ἐπιμέμφεταε τῷ Ζὶχ, καὶ καταβοὴν πεποίηται 
τἀνδρὸς οὐχ ἐλαχίστην, ἅτε οὐὰέν τι ὀγήσαγτός γε αὐτὸν, 
ἡνέκα ἐσπενδόμεϑα ὡς ὑμῶς." καὶ Ó Πέτρος, ,,é» οὐδενὲ χρό- 
Ἐνῷ πώποτε," 694, ,,ὅητόν tt χρυσίον ἐκομίσαντο ἐκ “Ῥωμαίων 
oi καϑ' ὑμᾶς Σαρακηνοὲ, οὔτε μὴν ἀνάγκῃ τινὲ, ovre καϑ' 
ὁμολογίαν τινώ" ἀλλὰ δῆτα ὃ πατὴρ ᾿Αμβρου ᾿Αλαμούνδαρος 
ἔστελλε δῶρα τῷ “Ῥωμαίων αὐτοχράτορει, καὶ ὃ γε δεχόμενος 
ἀντεδωρεῖτό γε αὐτὸν. ὅπερ ἐφ᾽ ἑκάστῳ ἐνιαυτῷ τὸ τοιόρϑε 
Φιοἐγίγνετο οὐδαμῶς, ἀλλ᾽ ἔστιν ὅτε καὶ πέντε παρῳχημένων ἐτων.Υ. οἅ 
φοῦτο γοῦν διεσώθη τὸ καὶ διεφυλώάχϑη ᾿ἀλαμουνδάρῳ τεῦ 
5. φηϑείην vulg. ταῦτα vulg. 13. χαταβοὴν B, , καταβολὴν 
vulg. 16. ἡμᾶς vulg., 


parere, et a nostris servis regi. Postremo Zichus nos per litteras 
certiores fecit, Romanos repetere Suaniam, in quo tam longe vos 
δ eo, quod iustuia erat, discedere existimavi, quantum abfui a 
fde adhibenda his, quae ad me coutra rationem deferebantur. Sed 
cedam , quantum fieri potest, rerum necessitati, quamquam me vi- 
cturum esse speraveram, quo minus a rege vestro dissentiam.* Has 
igitur cogitationes e mente sua effudit rex Persarum: et tum pau- 
lum quievit disceptatio de Suania. Mex autem, veluti medio quo- 
dam colloquio rursus de Ambro Saraceno inter eos exortus est ser- 
mno. Rex sic incepit : ;,Qui apud nos est Ambrus, Alamundari filius, 
Saracenus, non parum Zicho succenset, neque parvam querelam de 
eo instituit, quod illius rationibus consulere, cum inter nos pacem 
fecit, praetermisit. Et Petrus, ,Nullo unquam tempore, inquit, 
Saraceni, qui apud vos sunt, certam auri summam a Romanis abstu- 
lerunt, — Nec enim id nostrarum rerum necessitas unquam postu- 
lavit, neque nobis cum his quicquam convenerat. Sed pater Àm- 
bri, Alamundarus, misit dona ad Romanorum Imperatorem: is cam . 
ea accepisset, vicissim eum donis est remuneratus, quod tamen 
unoquoque anno nequaquam factum est, sed aliquando interpositum 
est spatium. quinquennii. — Hoc igitur inter Alamundarum ct nos 
usurpatum et observatum est non brevi tempore, Deus aatem no- 


Dexippus, Eunapius etc. 24 


370 EXCERPTA 


A. C.562 xai. ἡμῖν ἐπὲ χρόνον ἥκιστα δλίγον. &enloraras δὲ τὸ χρεῖτ-- 
εἰν 34 "^; ὅτε οὐχὶ δῆτα ἐῤῥωμένα φρονῶν ἐς Πέρσας τὰ τοιαδὲ 
ἔπρασσεν ᾿Αλαμούνδαρος. τοιγαροῦν διεβεβαιοῦτο, ὡς, εἰ καὲ 
ὑμεῖς πόλεμον κινήσοιτε xa^ ἡμῶν, ᾿Αλαμουνδάρῳ γε ἄπρα- 
, . » » € ' - € 
xr0g τε xai ἀνενέργητος ἔσται 7) μάχαιρα τῆς Ῥωμαίων £xa-5 
,» τι πολιτείας. ταῦτα μὲν οὖν ἐπί τινα διέμεινε χρόνον. νῦν 
δὲ ó σὸς μὲν ἀδελφὸς, δεσπότης δὲ ἐμὸς, ἔϑετο ἐν νῷ ἐμφρο- 
ψέστατα οἶμαι, ὦ βασιλεῦ, ἔφη τε, ὡς, εἰ βεβαίως ἔχει τὰ 
πολιτεύματα τὴν εἰρήνην, τί δήποτε ἄρα λυσιτελήσει μοε 
τοῦ λοιποῦ ὕπηχόοις τὰ καὶ δούλοις προσφϑέγγεσϑαι Περ-το 
σῶν, ὡς ἂν καταπρόοιντο τῶν κεκτημένων τὰ πράγματα, 
ν , 9» 1 «“ 33 a 
P. 1456 ἤγουν πορίζειν τε αὐτοῖς ἡ πορίζεσθαι naga σφῶν ;" ,,.εἰ πρὸ 
τῆς εἰρήνης," ὄλεξεν ὃ βασιλεὺς, ,ξκατέρωθεν ἐστέλλοντο πρε- 
σβεῖαι xa? ἀμοιβαίοις ἐφιλοφρονεῖσϑε δώροις ἀλλήλους, χρῆ- 
va, οἶμαι ἄτρωτα εἶναι τὰ ὅσα ἐστέρχϑη πρὸ τοῦ." ταύταις τϑ 
μὲν οὖν αὐταῖς καὶ περὶ Γάμβρου ταῖς δικαιολογίαις ἐχρη- 
σάσϑην, καὶ αὖϑις ἀντελογίζοντο περὲ Σουανίας. ὃ δὲ βασι- 
λεὺς εἶπεν" ,,ὑπηνίκα ἔγωγε παρεστησάμην Σκχένδεις v6 xai 
Σάραπα xai “αζικὴν, ὑμεῖς οὐ φατε ὅτι τηνικαῦτα Σουανίαν 
Βὲν ὑπηκόων εἴχετε μοίρᾳ. εὔδηλον οὖν ἐντεῦϑεν, ὡς ojxao 
ἐτύγχανον ὄντες ὑπὸ “αζούς. ἢ γὰρ ἂν χαὲ αὐτοὶ ξὺν τοῖς 
κρατοῦσιν ἡμῖν προεχώρησαν." ὃ Πέτρος ἔφη ἀμοιβαδύν"» 
6. τενᾳ H., tit. vulg. 11. χαταπρόοιντο H., κατὰ πρό- 
» τῷ vulg. — 19. ὅτε deest vulg; κι. j γὰρ ὧν N., ἡ γὰρ 
ἢ» vulg. , τοιγαροῦν H. 
vit, Alamundarum hoc fecisse, cum rebus Persicis minime studeret, 
Conventum enim fuit, si bellum contra nos moveritis, ut Alamun- 
dari ensis adversus rem publicam Romanam quiesceret et. ab. omni 
bellico opere immunis esset. Haec igitur aliquo tempore durarunt. 
Nunc vero frater tuus, meus dominus, o rex, prudenter, opinor, 
in animum induxit suum, et ait: Si pacem ista duo regna obser- 
vent, quid mihi porro proderit, subditos et servos Persarum sol- 
licitare, ut dominos suos prodant, et quicquam illis largiri, aut ab 
ilis accipere?* ,Si ante pacem, respondit rex , mutuo missae sunt 
legationes , et vos invicem donis amice coluistis, existimo inviolata 
et illaesa permanere debere, quac inter vos sunt prius constitota,* 
His igitur quo suam quísque causam de Ambro tuerctur, argumen- 
tis.usi sunt: deinde rursus inter se de Smania contenderunt, et 
rex dixit: , Cum occupavi Scendes, Serapa et Lazicam, tum ipsi 
negatis nos Suaniam quoque sub nostra ditione habuisse. Ex quo 
apparet, eam nunquam subiectam fuisse Lazis. Si enim ita se res 


habuisset, una cum Lazis, quippe qui imperium eius tenerent, in 
nostram potestatem venisset." Petrus contra respondit: ,Hoc ía- 


E MENANDRI HISTORIA. 371 


τοῦτο ov γέγονεν, ἐπεὶ ὃ Σουάνος οὐκ ἀπέστη, καϑὰ düj-A.C. 562 
πουϑὲν οὗ δοῦλος ἦν ὃ “Ἰαζός. φημὲ δὲ, ὡς τοῦ καϑ' ἡμῶς nd. 10 
δούλου ὃ δοῦλος ἀφηνίασεν οὐδαμῶς." ,, τήμερον," εἶπεν δ᾽ κοι 36 
» 3 
βασιλεὺς, ,δέχα ἤδη παρῳχήκασιν ἐνιαυτοὶ, ἐξ οὗ Σουαγίαν 
δὲν κατοχῇ ἐποιησάμην" πρέσβεις πολλάχις ἐδεξάμεϑά τε καὶ 
ἐξεπέμψαμεν ὡς Ρωμαίους" καὶ τί δῆτα ἐξ ἐχείνου τὸν ὃνγ- 
τιναοῦν οὐ χεχινήχατε λόγον ἕνεκα Σουανίας ;" ,,(ἐπειδὴ τηνι-- 
καῦτα," ἔλεξεν ὃ Πέτρος, ,,κκαὶ “Ἱαζικῆς κύριος ἐγεγόνεις. xad 
εἴπερ ἔφην" ὡς δεῖ παραχωρῆσαί uot Σουανίας, ἀντέλεξας C 
100** τίνος χάριν" καὶ εἴπερ αὖϑις ἔφην" ἐπεὶ “Ἰαζικῆς ἐστι 
κατήχοος, ἀπεχρίνω" τίνα γάρ σε γνωρίζομεν “Ζαζικῆς ; xai 
λοιπὸν ἀντερεῖν εἴχομεν τὸ παράπαν οὐδέν. ,τοῦτο φὴς," 
εἶπεν ὃ βασιλεὺς, ὅτι Σουανία “αζῶν ὑποχείριος ἦν. εἴπερ 
ἐν γρώμμασιν olocre εἰ τεχμηριῶσαι τὸ τοιύνδε, ἥκιστα 
τὐάἀποτεύξῃ τοῦ δέοντος." καὶ ὃ Πέτρος" ,,οὔ τε μελλήσω, ἀνα- 
διδάξω δὲ σε τἀληϑές. ἀρχαῖον ἔϑος, ὦ δέσποτα, v00s ἐκρώ- 
τησὲ παρὰ “αζοῖς. 0 Σουαγνίας ἡγεμὼν ὕπήχουε τῷ, "alg, 
καὶ ἀνάγραπτός οἱ ἐπεφύκει ἐς δασμοφορίαν. καὶ τοίνυν 
ἐκομίζετο παρ᾽ αὐτοῦ ὁ “αζὸς καρπούς τὸ μελιττῶν καὶ δέῤ- 
οὔεις καὶ ἕτερα ἄττα. ὁπηνίκα δὲ οὖν ὃ Σουάνος ἄρχων dnt-D 
fc , ἐχειροτόνει ὃ τοῖς “Ἰαζοῖς ἐφεστὼς τὸν διαφυλάξοντα 
τοῦ ἀποιχομένου τὴν ἀρχήν. ἂν τούτῳ γράμμασιν ἐχρῆτο 
3.09 N., ὅ vulg. , 3. εἶπεν KL, εἶδεν vulg. 9. dei N., dà 
vulg. at. ὑφέστως vulg. 


ctum non est, quia Suani a nobis non defecerunt, quemadmodum 
Lazi, quibus subiecti erant, Hoc igitur affirmo, servos servorum 
nostrorum nunquam a nobis descivisse.* At rex: ,,Hodie praetcrie- 
runt decem anni, ex quo Suaniam occupavimus. Legatos saepius 
a vobis excepimus, et ad vos misimus. Cur tandem nullam unquam 
mentionem de Suania fecistis?* , Quia, Petrus ait, Lazices dominium 
eras adeptus. Etenim sj te adiissem, ut mihi Suaniam cederes, 
causam, cur id faceres, interrogasses; quam si reddidissem: quia 
Lazis est subdita: AÀn nescisme Lazicae dominum effectum esse ? 
respondisses, neque nobis quicquam reliqui fuisset, quod ultra 
eloqui potuissemus.*  ,,Ain tu, inquit rex, Suaniam Lazis fuisse 
subiectam? Hoc si tu tabulis scriptis probare poteris, impetrabis 

od iustum est^ Et Petrus: ,,Haud cunctabor. Doccbo te verum. 

etus mos, o domine, obtinuit, apud Lazos hicce: quum Suaniae 
dux subesset Lazo, inter hos, qui illi tributa pendebant, adscriptus 
erat. Quamobrem Lazus accipiebat ab ipso fructus, mella, petes 
et alia quaedam. Quando autem Suaniae princeps vita excedebat, 
suffragio eius, qui Lazis praeerat, eligebatur, qui in locum defuncti 
regionis administrationem susciperet. Tunc Lazorum praefectus lit- 


373 EXCERPTA 


A. C. 563 ὡς τῶν Ῥωμαίων αὐτοκράτορα τῶν ξυμβεβηκότων πέρι" καὲ 

nd. το χὐτὸς ἀντιγράφῳ ἐπιστολῇ ἐνεχελεύετό οἱ ἐχπέμψαι τὰ σύμε- 

Iustin. 36 . - Nau € , d * " , 

pola τῆς τῶν Σουάνων ἡγεμονίας Ort μὲν βουλοιτο, Zova- 

γῳ δ᾽ ὕμως ἀνδρί. τοῦτο τὴν ἰσχὺν ἔλαβεν éx τῶν Θεοδο-- 
σίου τοῦ xa9' ἡμᾶς βασιλέως χρόνων μέχρι Περόξζου τοῦ 

ὑμετέρου πάππου καὶ “έοντος. τοῦ καϑ' ἡμᾶς." εἶτα ἐκ τῆς 

χλαμύδος ὃ Πέτρος ἔν φανερῷ προκομίζεε βιβλίδιόν τι, ὃν 

€) στοιχηδόν τε καὶ διηρημένως ἐδηλοῦντο “αζῶν βασιλεῖς, 

of Σουάνων ἐχειροτύνησαν ἡγεμόνας. εἶχε δὲ οὕτω τοῦ γραμ- 
ματείου ἡ δύναμις, εἰ καὶ μὴ οὕτω τὰ ῥήματα ,,οἷδε 7fa-io 

Ρ. 14228» βασιλεῖς, ol γε βασιλίσκους ἐπέστησαν Σουάνοις, ἐξ οὗ 

χρόνου Θεοδύσιος τὸ “Ρωμαίων διήνυσε χράτος καὶ Οὐαρά- 

γης τὸ Περσῶν ἄχρι “έοντος αὐτοχράτορος καὶ Περόζου." 

καὶ διεξελϑὼν ὃ Πέτρος ἔφη" ,,Ayot τούτων ἴσμεν ἐν γροάμ-- 
μασι “αζῶν τε βασιλεῖς καὶ τοὺς ὅσοι ὑπὸ “Ἰαζοῖς ἄρχοντες τῇ 

ἐγένοντο Σουάνων." καὶ ὃ βασιλεύς" ,,εἰ ξυγχωρήσομέν σοε 

εὸ παρᾷ σοῦ προχομισϑὲν γράμμα ξυναιρόμενον τῇ κατὰ σὰ 

πολιτείᾳ ἔχειν τὸ πιστὸν, ἄρα καὶ τὰ ἡμέτερα συμβόλαια 

πιστευϑήσονται δικαιότατα; — νοἶμαι." --- »καλὴν,᾽ ἢ δὲ 
Βὸ βασιλεὺς, ὅπερ ἔφης, ἔχεται πειϑοῦς, ὅτι δῆτα οὗτοι 0420 

Υ οοβασιλεῖς οἱ μὲν οὕτως. οἱ δὲ ἄλλως ἐγένοντο. ἐπειδὴ δὲ νῦν 

περὲ dugrmoiorov διαλεγόύόμεϑα δούλου, εἰ μὲν ἐναργέστατά 

19. ἦ δὲ N., ἦϑεν vulg., εἶπεν H. 


teris Imperatorem certiorem faciebat de his, quae evenerant Et 
Imperator Lazicae praefecto per epistolam iubebat ipsum mittere 
insignia praefecturae Suaniae cui vellet, modo Suanus esset. Quod 
iam a temporc Theodosii, Imp. nostri, usque ad Peroscm, avum ve- 
strum, εἰ Leonem , qui apud nos imperavit, invaluit Deinde e 
chlamyde Petrus in medium protulit libellum, in quo numerabantur 
ordine et distincte Lazorum reges, qui Suanis duces elegerant. 
Haec autem erat huius tabulac vis: verba cnim non id expresse con- 
tinebant: ,Hi crant Lazorum reges, qui regulos Suanis constituerunt 
a tempore, quo Theodosius Romanum rexit imperium, et Varanes 
Persarum, ad Leonem Imperatorem ct Perosem usque.* Hos post- 
quam Petrus recitaverat, dixit: ,Ad hos usque habemus in scri- 
ptis Lazorum reges, et omnes, qui ab eis Suaniac praefecti constituti 
fuerunt.^ Et rex: ,Si concesserimus, libellum a te exhibitum, qui 
vestrae rei publicae causam tuetur, fidem faccre, nonne nostris quo- 
que fidem haberi aequissimum est ?** — ,Opinor.* — , Quare, sicut 

icis, inquit rex, haec res in fide posita est, utrum sic, an aliter 
ili reges creati sint. Sed quoniam de servo inter nos contentio 
est, qui cuius sit, dubium est: si claris et manifestis argumentis 
probare potes tuum esse, accipies: sin minus id potes, et Suanus 


E MENANDRI HISTORIA. 373 


πως δυνηϑείης ἀποφῆναι, ὡς πέφυχε σὸς, λήψῃ ye αὐτόν" εἶ A.C.56a 
δὲ τὸ τοιόνδε οὐχ οἷόστο εἶ πιστώσασϑαε, καὶ ἄλλως βού- md. o6 
Asra& ὃ Zovavogc ὑποτετάχϑαῖ᾽ τῇ Ῥωμαίων ἀρχῆ, ἥκιστα uM 
ὅσομαι ἐμποδών. τούτου περαιτέρω οὐδὲν ὅτιοῦν δυνήσομαι 
βποιεῖν." ὃ δὲ Πέτρος" ,,οὐχὲ πεύσῃ, εὖ δέσποτα, πρὸς τοῦ 
Zovdárov, ὅποι βούλεται εἶναι; ἐξουσιάζει γὰρ αὐτὸς, ὅσον 
ini ταύτῃ γε δήπου τῇ μοίρᾳ." ,,ἄϑρει δὲ," ὃ βασιλεὺς, ὡς C 
οὐ βούλομαι περὲ Σουανίας τῆς χώρας τι πυϑέσϑαι πρὸς 
τῶν Σουάνων, ἐπεὶ οὐδὲ ὅσιον οὔτε μὴν ἄλλως δίκαιον [τὴν] 
τοπερὲ τῆς γῆς αὐτῆς à» δούλου κινδυνεύεσϑαι χρίσει."  oida 
μὲν οὖν οἱ λόγοι προῆλϑον ἐξ ἀμφοῖν. 
δ΄. Ὅτι οὐδὲν προέβη περὲ τῆς Σουανίας, ἀλλ᾽ ὃ Πέ- 
τρος ἄπρακτος ἀνεχώρησε τῶν “Πηδικῶν δρέίων: ὅμως δ᾽ οὖν 
ἐσπείσατο Πέρσαις, καὶ κατέϑεντο τὸν πόλεμον ἀμφότεραι 
τὐπολιτεῖαι. καὶ οἱ μὲν ἤῆδοι ἐκ τῆς τῶν Κόλχων γῆς ἐπ᾽ 
οἶκον ἀνεχώρησαν" ἀτὰρ ἐς τὸ Βυζάντιον ἀφικόμενος ὃ Πέ- 
τρος οὐ πολλῷ ὕστερον κατέλυσε τὸν βίον. 
ε΄. Ὅτι Ἰουστῖνος ὃ ἀνεψιὸς Ἰουστινιανοῦ κατ᾽ Sieiyo και-- A. C. 565 
ροῦ ᾿Ιωάγνγην τὸν Κομεντίολον ἐς τὰ Περσῶν 797 ἔστειλε πρε- Ind τῇ 
, ε - - , lustini t 
λοσβευσόμενον. παρενεγγύησε δέ οἱ ἐκ μὲν τοῦ ἐμφανοῦς ἀνακή- p. i4g 
Qvi» ποιήσασϑαι τῆς αὐτοῦ ἐπὲὶ τὴν βασιλείαν ἀναγορεύσεωςΥ.100 
κατὰ τὸ εἰωϑὸς “Ρωμαίοις τε καὶ Πέρσαις, ἐν ταὐτῷ δὲ, siye 


ἃ. οἷόστε H., οἷόντε ταῖς, 6. ὅποι] ὅτου Cantocl ο. τὴν 
uncis inclusimus. 11. Sequebantur quae exstant in ecl. 11. de 
sent. p. 428, 17. 14. ἐσπείσατο Val. , ἐπίστατο vulg. — 20. 20- 
μενεντεόλου vulg., Κομεντίολον Labb. ad Theoph. ap. Photium 
cod, 61. — 21. οὗ Val, uos vulg. 


tamen velit Romanorum imperio subesse, non intercedam. | Nec 
est ultra id quicquam, quod facere possim." "Tum Petrus : ,,Non 
percontaberis e Suano, o domine, cuius velit esse? hac enim condi- 
tione delata se in libertatem assereret." ,,Noli hoc rogare, respon- 
dit rex; non ením in animo habeo, quantum ad regionem Saaniam, 
quicquam Suanorum voluntati credere. Etenim neque fas, neque 
justum est, de terra ipsa servi iudicii periculum subire." Atque 
hi inter utrosque habiti sunt sermones, 

Nihil vero quicquam Petrus de Suania obtinuit, sed infecto 
negotio a finibus Medorum recessit; pacem tamen cum Persis com- 
posuita et utraque regna bellum deposuerunt , et Medi quidem a 

olchorum finibus domum reverterunt. Nec multo post Petrus cum 
Byzantium rediisset, mortuus est. 

5. lustinus minor, lustiniani nepos, illo tempore misit To- 
annem Comentiolum in Persiam, ut legatione fungeretur. Manda- 
vit ei; ut ad speciem quidem pro more inter Romanos et Persas 
recepto nuntiaret, lustino imperium delatum: simul autem, si 


374 EXCERPTA 


A.C. 565 καλέσο» καιρὸς, καὶ ἀμφὲ Σουανίας κινῆσαι λόγους. ταύτην 


lustini 2 χὼρ οὕπω Χοσρόης ἀπεκατέστησε “Ρωμαίοις, καίτοι τῆς “1α- 
Β ζικῆς παραχωρήσας, ἧς ὑπήκοος οὖσα ἡ Σουανία ἐτύγχανεν. 


ἀλλ᾽ ai μὲν πεγτηκοντούτιδες σπονδαὶ ἦσαν, ἃς ἔϑετο Πέτρος 
ó τῶν περὲ βασιλέα καταλύγων ἡγεμώγ" τὰ δὲ περὶ Σουανέαςκ 
ἐπ’ ὠμφιβόλῳ ἦν. ᾿Ιουστῖνος δὲ ὃ βασιλεὺς ἐνεχελεύσατο 
᾿Ιωάννην, ὥς, εἴγε βούλοιντο Πέρσαι καὶ ὦνιον dnodídooSas. 
ατὴν χώραν, ἑτοιμότατα φῆσαι ἔχειν. 7j yag Σουανία ἀξιό- 
λογος μὲν οὐδαμῶς, ὅμως δὲ ἐπιτηδείως ἔχουσα ϑέσεως ἐς 
τὰ μάλιστα ἀνίγησι τὴν “Ῥωμαίων ἀρχὴν τῷ μὴ. δι᾽ αὐτῆςιο 
ἐπιτιϑεμένους Πέρσας τὰ τῶν Κόλχων ὅρια λυμαίγεσϑαι- 
᾿Ιωάννης οὖν ἐκ. Βυζαντίου ἄρας, καὶ ὡς τάχιστα τὴν πο-᾿ 
ρείαν ἀνύσας, £v ταῖς κατὰ τὴν πάροδον πόλεσι τῶν ἀναγ-. 
P.149xaioy φροντίδα ϑέμενος πολλὴν, τοῦτο προειρημένον αὐτῷ 
ἐκ βασιλέως, ἀφίκετο εἰς τὸ zíagag. ἐνταῦϑα τὸν κατὰ πό-τϑ 
λιν δλχὸν τοῦ ὕδατος ἐπεσχεύασε καὶ ὑδροχοεῖα ἐπενόησε, 
καὶ μὲν οὖν ἄλλα ἄττα τῶν ἐν ἄστει ἀναγκαῖα εἰργάσατο. 
διήγαγε dà αὐτοῦ ἡμέρας δέκα τῷ τὴν ἐν τῇ Νισίβει τῇ 
πόλει πανηγυρίζειν 16 καὶ ἄγειν ξορτὴν, κὠκ τούτου τὴν πρε- 
σβείαν μὴ ὑποδέξασϑαι,. ὃ δὲ ᾿Ιωάνγης δεχϑεὶς μετὰ τῆνλο 
ἑορτὴν τὴν. Φουρδίγαν προσαγορευομένην, 0. ἐστιν “Ελληνιστὲ 


4. ἀπεχατέστησε Β., ἀπεχράτησε vulg. 3. παραχωρήσας ἧς N., 
παραχωρησάσης vulg. 5. χκαταλόγων H., χατὰ λόγον» vulg. 
6. ἐνεκελεύσατο Β., ἐγεχαλέσατο vulg. 10. δι᾽ αὐτῆς Val, διὰ 
τοὺς vulg. 17. ἀναγκαίων coni.B. 18, τὴ»] τοὺς N. — 18. εἰ 
P. 375, 1. Νισίβῃ ναὶ, 


se offerret occasio , in sermonem de Suania incideret. Nondum 
enim eam iuri Romanorum QChosroés cesserat, quamvis Suania 
ditioni Lazicae subiecta esset, quae ipsa Romanis tradita erat. 
Foedera quidem, quae in quinquagesiiaum annum Petrus, ma- 
gister officiorum, pepigerat, observabantur: sed quead Suaniam 
res adhuc in suspenso remanserant. Iustinus vero Imperator Io- 
anni in mandatis dederat, si Persae illam regionem vendere vel- 
lent, ut se paratum esse diceret. Erat Suania non ipsa quidem 
magni momenti aut pretii, sed situ valde commodo et apto, ut 
magnum adiumentum adferret ad arcendos Persas ab invadendis 
Colchorum finibus. Itaque Ioannes Byzantio profectus, cum urbium, 
per quas iter illi erat, ut ab Imperatore praescriptum fuerat, multa 
cura et diligentia rebus subvenisset, ad Daras pervenit. Illic aquae 
ductum reficiendum curavit, et aquae receptacula condidit, et alia 
quaedam opera necessaria exstruxit, [bi per decem dies est com- 
moratus, tantisper dum Nisibi festum celeBraretur et perageretur. 
Haec causa erat, cur. legatio admitti non poterat. Festo peracto, 
quod apud cos Furdizan dicitur, feralia diceres, exceptus Ioannes a 


E MENANDRI HISTORIA, 375 
»txvía, dx τῶν ὃν τῇ Νισίβει ἀρχόντῳν ἐξεπέμῳϑη σὺν τῇ A. C. 565 


νομιζομένῃ τιμῇ πρεσβεύειν ἐς τὰ βασίλεια Περσῶν" καὶ nd. 13. 
ἅπαντα, ὧν ἕνεκα irato , ἐν δέοντε καταστησάμενος, ἐνΒ 
τούτοις ὑπῆρχεν. ὃ δὲ Χοσρόης ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν τῶν 
ὅξαρακηνῶν πέρι αὐτῷ ἐκίνησε λόγους. τὰ γὰρ Σαρακηνικὰ 
φῦλα μυριάδες ταῦτα, κχαὲ τὸ πλεῖστον αὐτῶν ἐρημονύμοι 
εἰσὶ καὶ ἀδέσποτοι" xai μὲν οὖν τῆς “Ρωμαίων, ἐστὶν ἃ 
καὶ τῆς Περσῶν ὑπήκοα πολιτείας. οὕτω δὲ διακεχριμένων 
αὐτῶν, Ἰουστιγιανὸς, μεγαλόφρων ἀνὴρ καὶ βασιλικώτατος, 
Δοτοὺς μηδίζοντας Σαρακηνῶν δώροις ἐδεξιοῦτο χρατούσης εἰ- 
ὑήνης. ὃ δὲ Iovorivoc, ἐμβριϑής τε ὧν καὶ βαρβάρων φρο- 
γήματε ἥκιστα ὑποχαλῶν, ἐν οὐδενὲ λόγῳ ἐποιήσατο τοὺς 
ὅσοι ἐμήδιζον τῶν Σαραχηνῶν. οἱ δὲ (πλεονεκτικώτατον γὰρ α 
τὸ φῦλον») ἀποκοπὴν τοῦτο ἡγησάμενοι τῷ βασιλεῖ ἐνέχειντο 
᾿ὐ Περσῶν μὴ περιιδεῖν αὐτοὺς αὐτῷ ἀναχειμένους. τῷ τοι 
ἄρα καὶ Πέτρου ἐκεῖσε πρεσβευσαμένου, ὥσπερ τοῖς Σαρα- 
κηνοῖς ὑπευϑύνους ὄντας Ῥωμαίους ἔλεγε δεῖν ὃ Χοσρόης 
ἀποδίδοσϑαί σφισι τὸ χρέος. εἶτα καὶ Ἰωάννου αὐτόσε ἀφι- 
χομέγου τοῖς αὐτοῖς ἐχρήσατο ῥήμασι. διισχυρίζοντο γάρ 
20zc6 οὗ Σαρακηνοὶ, ὡς ὑπὲρ τοῦ εἰρήνην ἄγειν καὶ μὴ xata-V. τοι 
ϑέειν τὴν “Ρωμαίων τὰ τοιαῦτα ἐκομίζοντο χρήματα, ἐντεῦ- 
ϑέν re ἐβιάζοντο τὴν τοῦ πράγματος φύσιν. ὃ δὲ Ἰωάννης, 


3. ἅπαντα, ὧν B., ἃ πάντων vulg 6. μυρέα δὲ v. Val 7. 
καὶ μὲ»] τὰ μὲν coni. B. ει. Ιουσεῖγος Val., ᾿Ιουστιγεαγὸς 


vulg. 14. dyéxtiyro vulg. 


primoribus Nisibis cum solenni honore ad exsequendam legationem 
in regiam Persarum est dimissus. Is eo accessit, et omnibus, quo- 
rum causa missus fuit, rite peractis, responsum manebat. Chosroes 
aulem quadam die sermonem movit de Saracenis. Gentes enim 
Saracenicae innumerae sunt, quarum maxima pars per deserta 
pascentes et sine domino vagantur, aliae Romanorum, aliae Persa- 
rum imperio parent. lta divisae cum essent, lustinianus, magni 
iudicii vir, et qui magnum usum regiae administrationis habebat, 
Saracenos, qui in Medorum partibus erant, per pacem donis pro- 
secutus fuerat, Sed lustinus, vir gravis et constans neque quidquam 
barbarorum superbiae cedens, Saracenos, qui Persis favebant , con- 
temptui habuit, et nihili fecit. At illi (est enim gens avidissi- 
ma) cum tanquam quod suum esset, sibi eripi existimarent, Persarum 
regem, ne se ad sua genua prostratos contemneret, supplices ora- 
runt. ltaque Chosroés, cum Petrus apud eum J]legatum ageret, 
Romanos Saracenis debitum solvere aequum censebat, Deinde cum 
loannes ad eum accessisset, iisdem verbis est usus. Saraceni enim 
aseverabant, se ob eam causam, ut quietem agcrent, neque Ro- 


,.3η8 | EXCERPTA 


A.Q. 505 dg ἑώρω σφῶς οὗ κατὰ τὸ δέον τὸ ἐπίκλημω ποιουμᾶκονς, 
Iud. 13 εἶπεν" el μὲν ἕτερός τις, καὶ οὐχὶ Χοσρύης ὃ πώνυ, Evya- 
Tustini Y πελαμβώνετο τοῖς ἀδίκως ἐπεγκαλοῦσι Σαρακηνοῖς, ἧττον ἂν 
ὑπῆρχε δεινόν. τοσοῦτον δὲ βασιλέα Περσῶν, περὲ πλείστον 
ποιούμενον τὰ μὴ ἐναντία τῆς τῶν πραγμάτων φύσεως, moog-5 
ϑήσω δὲ καὶ τὰ Ῥωμαίων ἀσπαζόμενον, συνηγοροῦντα τοῖς 
ἐθέλουσιν ἀδικεῖν ϑαυμάσαιμι λίαν καὶ ὑπερεχπλαγείην. ὅμως 
δὲ ῥαθυμίᾳ τὸν νοῦν οὐκ ἐπιτρέψω, “Ῥωμαῖος πεφυκὼς, 
ἀναδιδάξω δὲ τὸ πᾶν, καίτοι τοῦ βασιλέως οὐ δεομένου δὲι- 
δασκαλίας, ἀλλ᾽ ἐν εἰδόσι τῆς διηγήσεως προϊούσης. ὅ γάριο 
προεγνωκὼς 705g τὰ ὅσα τῷ δικαίῳ ξυνάδει, ταῦτα πάλιν 
Ῥ. τιθο ἀγαδιδαχϑεὶς ἐπιῤῥώσει τῷ ἀδεκάστῳ τὸ συνειδός. Πέτρος 
μὲν γὰρ ὃ πρὸ ἡμῶν πρεσβευτὴς, ὃς ἔναγχος παραγενόμενος 
ἐβεβαίωσε τὰ τῆς εἰρήνης, ἐμπειρίᾳ λόγων καὶ δεινότητι 
πειϑοῦς καὶ τὰ περὲ τῶν νῦν ἐπεγκαλούντων Σαραχηνῶν ,ιἢ 
καὶ ἕτερα ὅσα διημφισβητήϑη, οἷος ἐγένετο παραχρούσασϑαι- 
ἐγὼ δὲ δητορεύειν τὸ καὶ πείϑειν ἠσκημένος οὐδαμῶς, ὅμως 
τῷ περιεῖναι τῇ δίκῃ τῶν Σαρακηνῶν ἔξω πρὸς ὑμῶν, τῷ 
μὴ στέργειν ὑμᾶς αἀντὲ Ρωμαίων Σαρακηνοὺς, καὶ ταῦτα 
τοὺς ἀδικωτάτους, καὶ ἀντὲ τοῦ συνοίσοντος τοῖς xaJ' ἡμᾶςλο 


-᾿ 


2. μὲν CL, μὴ vulg. τι. ξυνίδει H., ξὺν aidez vulg. 18. τὸ 
περ. τ. d. τ. Z. ἕξω coni. H. , πρὸς τῷ περ. et τὸ μη στέργειν N. 
20. ὑμᾶς coni. B. 


manorum terris infesti essent, cas pecunias accipere, et hae ra- 
tione in causa defendenda maxime nitebantur. ltaque loannes, ut 
vidit Saracenos, praeterquam quod fas erat , criminari et accusare 
Romanos, dixit: ,,Si quis alius, quam Chosroés, Saracenorum cau- 
sam, qui Romanos iniuste criminaptur, tueretur, minus id quidem 
grave et molestum esset. Persarum vero tantum regem, qui quae 
rerum naturae consentanea sunt, plurimi facit, addam ctiam, qui 
bene de Romanis rebus sentit, consentire his, qui volunt iniusta 
faccre, simul et admirarer, et quererer : sed animum non socor- 
diae dabo: Romanus enim sum : ct docebo omnia: tametsi rcgem 
doceri minime necesse cst, sed ad haud inscios narratio mea con- 
vertitur, Qui enim semel ea, quae iustitiae et aequitati sunt con- 
sentanea , cognovit, si cadem iterum docetur, immutata veritate 
perspecta, conscientiam suam firmabit, Petro quidem, qui ante me 
egatus fuit, et gacem stabilivit, facile fuit, cum eloquentia et per- 
suadendi vi polleret, ea, quae nunc obiiciuntur de Saracenis, et 
reliqua, quaecumque adhuc controversa erant, diluere ct refutare. 
Ego vero, qui nunquam eloquentiae et persuadendi arti operam de- 
di, tamen et causae nostrae aequitate Saracenos vincam, et hoc 
saltem a vobis impctrabo, ut ne Romanis Saracenos, omnium mor- 
talium iniustissimos, neque vestrae utilitati manifcsta incommoda 


E MENANDRI BISTORIA. 377 


πολιτεύμασι τὸ ἀξύμφορον. ol xa9' ὑμᾶς ydg Σαρακηνοὶ Α. α. 885 
(ὅταν δὲ λέγω Σαρακηνοὺς, ἀναλογίζεσϑε, o) ἸΠῆδοι, τὸ ἀλλό- 1nd. 13 : 
xoró» τε καὶ παλίμβολον τοῦ ἔϑνους,) οὗτοι δῆτα οὖν πρὸς Β 
βασιλέως Ἰουστινιανοῦ δῶρα μὲν. λαμβώνειν εἰώϑεισαν, τὸ 
5dà ἔϑος αὐτοῖς τῷ τοῦ παρέχοντος ἐβεβαιοῦτο βουλήματις 
ὑπερηδόμενος γὰρ τῇ εἰρήνῃ, καὶ οἷς οὐκ ἐχρῆν τὸ μεγαλό- 
dopo» ἐπεδείχνυτο. καὶ μᾶλλον ἐκαίνιζεν ἐχουσίως φιλαν.- 
ϑρωπέας ὑπερβολῇ πρὸς τὸ μὴ ἀναγκαῖον τὰ πράγματα, 
ἥπερ ἀκουσίως, εἰ ϑέμις εἰπεῖν, ἐποιεῖτο τῶν ἀναγκαίων τὴν 
τοσύστασιν. μαρτύριον δέ μοι σαφέστατον τοῦ δῶρα τοὺς Σα- 
ρακηνοὺς, xai οὐχ ὡς ὑπὲρ σπονδῶν, ὥς φασι, κομίζεσϑαι 
và τοιαῦτα χρήματα, καὶ αὐτοὺς ἀντιδωροφορεῖν τὸν ka C 
ἡμᾶς βασιλέα. καὶ πρὸς ταῦτα μὲν οἶμαι μηδ᾽ ὄνειγαοῦν 
ἀντερεῖν. εἰ δὲ καὶ δοίημεν, ὡς ἸΙουστινιανὸς αὐτοὺς κατὰ 
εδξυνϑήκας ἐφιλοφρονεῖτο τοῖς χρήμασι, συνεμετρηήϑη τῷ βίῳ 
τοῦ δωρουμέγνου βασιλέως καὶ συναγεπαύσατο τούτου τῇ τε- 
λευτῇ τὸ δωρούμενον. οὐ γὰρ ἑνὸς ἀνδρὸς ἔϑει, φημὲ dà 
(τὸ πλέον) καὶ νόμῳ μὴ λυσιτελοῦντι, καὶ εἰ πέφυχε βασι- 
λεὺς ὃ τὸ ἔϑος ἰσχυροποιήσας ἤγουν νομοϑετήσας, πολιτείωῳ 
δοκαταδικασϑησεταί ποτε. ἡμεῖς δὲ τοσοῦτον ἀπέχομεν τοῦ δὲ- 
δόναι τι τὸ λοιπὸν Σαρακχηνοῖς, καϑόσον Ἰουστινιανὸς μὲν 


1. ἡμᾶς vulg 5. ἔϑος N., £9rog vulg. 6. ὑπερηδ. Val, 
Vztotid. vulg. 9. ἤπερ Val., εἴπερ vulg. 14. δὲ B., ys vulg. 


praeferatis. Qui enim apud vos sunt Saraceni, ( cum Saracenos dico, 
animo perpendite, o Medi, gentis perfidiam et inconstantiam,) dona 
quidem ab Imp. Iustiniano accipere consueverant; sed haec con- 
suetudo liberalitate eius, qui dabat, invaluit. Cum enim pace ma- 
gnopere laetaretur, se quoque liberalem erga eos , quos non opor- 
tebat, exhibebat, et eo tempore liberalitatis modum sponte sua, 
cum minime opus erat, excedere maluit, quam ut invitus, δὶ di- 
cere fas est, necessitati rerum cederet. Sed manifestissimum argu- 
mentum eius rei, quod pecunias non ex conventione, ut dicunt, 
sed dono acceperunt, illud est, quod illi vicissim Imperatorem no- 
strum muneribus coluerunt. Neque quemquam istis contradicturum 
puto. Quodsi concederemus, Imperatorem lustinianum ex conven- 
tione illis pecunias largitum, hacc conventio spatio vitae eius, 
qui pecunias solveret, esset terminata et circumscripta, et morte 
eius donatio finem accepisset. Neque unius hominis consuctudine , 
aut lege minime utili, (dico autem ut plurimum,) licet rex ipse 
sit, qui hanc consuetudinem aut legem constituerit, tota gens aut 
res publica teneri debet. Nos vero eo magis abest, ut quicquam do- 
no dare Saracenis velimus, quod quantum Imperator lustinianus 
erga barbaros benignus et beneficus fuit, is, qui nunc Romanis im- 
perat, tanto magis constituit se cunctis praebere formidandum. lta- 


358 EXCERPTA 


A C. "65 καὶ πρὸς τοὺς βαρβάρους ἠπιώτατος, ὃ δὲ νῦν Ῥωμαίων ad— 
lustini τοχράτωρ πρὸς πᾶντας εἶναι βούλεται φοβερώτατος. οὐ χρεὼν 
Ὁ οὖν ταῦτα τοὺς Σαρακηνοὺς ὀγειροπολεῖν" οὐ γάρ τι τοιοῦ- 
τὸν ὃ xa9' ἡμᾶς βασιλεὺς ἕλοιτο ποιεῖν. εὐχτὸν δὲ ὑμῖν 
γενήσεται τὸ τὴν εἰρήνην αὐτὸν ἐϑέλειν ἐῤῥῶσϑαι, καὶ μὴβ 
οἰεσϑαί γε αὐτὸν ἔλαττον ἔχειν Ῥωμαίους ἐν ταῖς ἤδη γεγε-- 
γημέναις σπονδαῖς. ταύτῃ γὰρ ἀνέξεται μὴ ὅπλα κινεῖν. 
οὗτος μὲν οὖν οὕτως ἔλεξε. καὶ περὲ μὲν τῶν Σαρακηνῶν τὸ 
M] * , , 3 Φ ^ 
λοιπὸν οὐδεμία τις ἐφέρετο μνήμη., ἐπιτηρήσας δὲ τῷ do- 
κεῖν οὐκ ἐργωδῶς &ugt Σουανίας ὠπέῤῥιψε λόγους, ὡς déorio 
ὑπὸ “Ρωμαίους αὐτὴν καϑεστάναι,͵ εἴ γε καὶ “αζικῆς ἐπε- 
P.151A2afoyro ἐννομώτατα αὐτοί, ὃ δὲ llego» βασιλεὺς τοὺς 
περὲ Σουανίας μὲν λόγους ἔδοξε παραδέχεσϑαι, χρῆναι δὲ 
αὐτὸν ἔφη περὶ ταύτης Gua τοῖς ἐν τέλει τῶν ἤηδων βου- 
λεύσασϑαι. μετὰ ταῦτα ὃ Ἰωάννης λόγους προσήγαγε τῷ Ζὲχιβ 
τῷ καὶ ᾿Ιεσδεγουσνὰφ, καὶ μὲν οὖν ἑτέροις τισὶ τῶν παρὰ 
Πέρσαις ἡγεμόνων. οἱ δὲ ἔλεξαν, ὡς ἑτοιμότατα ἔχοιεν Σου- 
ανίας παραχωρῆσαι “Ῥωμαίοις, οὕτω μέντοι ἐφ᾽ ᾧ χρήματα 
λήψεσθαι καὶ ὥνιον ϑέσϑαι τὴν ἀπαλλαγήν. καὶ πρὸς γε 
γιιοασυνϑήκας ἄλλας τινὰς δεῖν ἔφασκον γενέσϑαι, αἰσχράς v620 
καὶ ἀναξίας τῆς Ρωμαίων ἀρχῆς, xai βεβαιούσας οὐδαμῶς 
Βτὴν περὲ βασιλέως Ἰουστίνου χρατήσασαν δόξαν, cg ἐστε 
μάλα ἐμβριϑής 18 xai κατηχριβωμένος. Ἰωάγνης δὲ τὰ τοι- 
4. ἡμῖν vulg. — 9. τὸ coni. N. 
que non oportet Saracenos haec sibi somnia fingere. Nunquam enim 
imperator haec facere sustinebit. Vobis autem optandum est, ut 
pacem servare in animum suum inducat, neque existimet foederum 
conventiones in aliqua re Romanorum maiestatem laedere et minuere. 
Si enim id existimaret, ab armis inferendis non abstineret" Atque 
hic ad hunc modum est locutus, neque deinceps ulla mentio de 
Saracenis est facta: sed mox devenit in sermonem de Suania: cum 
magnopere cavisset, ne id de industria facere videretur, quando- 
quidem Lazica optimo iure illis restituta esset, oportere quoque 
ipsam Suaniam Romanorum potestati permitti. Visus est autem Per- 
sarum rex sermones de Suania excipere, et sibi amplius de ea re 
cum principibus Medorum deliberandum dixit. Nec multo post 
Ioannes colloquium habuit cum Zicho, qui etiam Iesdegusnaph no- 
mínabatur, et reliquis Persarum primoribus. Illi quidem dixerunt, 
paratos se esse Romanis cedere Suaniam hac conditione, ut pre- 
tium eius acciperent et eius cessionem venderent, multasque alias 
conventiones in medium proponebant turpes et indignas Romani 
imperii maiestate, et quae minime existimationi, quam lustinus ad- 
cptus erat, cousentiebant. Gravis enim ct elati animi vir, et qui 


E MENANDRI HISTORIA. 379 


djs ἀκηκοὼς, xai o) σφόδρα τῆς τοῦ αὐτοκράτορος στοχα- À. C. 565 
ζόμενος γνώμης, dfoviórara διεπράξατο" ἔστειλε yag παρὰ Indus ι 
Σουάνους, τὸν σφῶν βασιλέα βουλόμενος δεξιώσασϑαι,, δελϑ- 
σαντος οὖν αὐτὸν ἐς τοῦτο ἀτοπίας ἐλϑεῖν αὐτοῦ “Χοσρόου, 
βέσκήπτετο δὲ τὸ τοιόνδε καὶ ἐμηχανᾶτο, ὅπως ἐσοιτό γε αὖξ 
τῷ ἐς δικαιολογίαν τινὰ, ὡς αὐτοὶ Σουάνοι, καίτοι προτρα- 
πέντες, οὐκ ἀνάσχετα ποιοῦνται “Ρωμαίοις ὑπακούει». ἐξη- 
πίστατο γὰρ ὅτι οὖν ὥνησαν οἱ πρὸς Ἰωάννου σταλέντες. 
μετὰ ταῦτα ἐπηγγείλατο Χοσρόης στέλλειν πρεσβευτὴν ὡς 
ἐοβασιλέα “Ῥωμαίων, τὸν ταῦτα ἅπαντα ἐν δέοντε χαταστησό- 
μένον " xoi ἀγέζευξεν Ἰωάννης ἐς τὸ Βυζάντιον. 
ς΄. Ὅτε Ἰουστῖνος ὃ βασιλεὺς ἐπεὲ ἐπύϑετο, ὡς ἐν Σου- Ἀ- C. 566 
ανίᾳ εἴη πέμψας, xat ὅτι τοῖς “Ρωμαίων οὐ προσέϑεντο Σου- we 
é 2 
ἄνοι, ἐχαλέπαιγνεν, ola εἰκός. καὶ παραπρεσβείας ἐχρίνετο 
15 ]ωάγνης, ἅτε οὐ πρὸς τὸ συνοῖσον τῇ πολιτείᾳ διαπραξάμε- 
γος. οὐδὲ γὰρ χρῆναι αὐτὸν ἔφασκε στεῖλαι, εἰγε μὴ τοῦτο 
ἐνεχελεύσατο ὃ βασιλεύς" xax τούτου δοῦναι πρόφασιν Πέρ- 
gau τὸ ἀδίκημα ξυσκιάζειν, καὶ προφέρειν λόγους, ὡς αὐτοὶ D 
Σουάνοι ἀὠἀπηνήναντο τὰ “Ρωμαίων. ἀλλ᾽ οὐδὲ ἐν ἀρχῇ τὴν 
«οτοιαύτην προσδέξασθαι πρόκλησιν, ἢ Σουάγους προτρέψασϑαν 
εἶναι ὑπὸ Ρωμαίους, ἢ τούτου γε &vexa πρεσβευτὴν ἐν Βυ- 
ζαγτίῳ γενέσθαι. οὐδέτερον γὰρ ἐξ ἀμφοῖν εὐπρεπὲς εἶναι 


5. ἔσοιτό Val, ὅσοι τὸ vulg. 10. ἐν δέοντε H., ἐνδέον vulg. 
21. πρεσβευτὴς vulg. 


omnia diligenter perpenderet, habebatur. Quae cum Ioannes au- 
disset, neque satis ad ea, quae Imperator illi praeceperat, advertis- 
set, imprudenter fecit, et ad Suanos misit, qui regem eorum saluta- 
rent eiusque gratiam conciliarent. Eo absurditatis eum pellexerat 
Chosroés, Qui callide hoc commentus ita instituit, ut haberet, quod 
quasi iure suo diceret, Suanos ipsos quamvis rogatos Romanis pa- 
rere recusasse.  Noverat enim, quantum qui a Ioanne missi fuerant, 
efficarent. Nec multo post Chosroés pollicitus est, se legatum ad Ro- 
manorum Imperatorem missurum esse, qui haec omnia componeret 
et reversus est Ioannes Byzantium 
6. lustinus Imperator ubi accepit, Ioannem legatos in Suaniam 
misisse, Suanos autem se non imperio Romanorum subiecisse, gra- 
viter molesteque tulit et Ioannem legationis non ex utilitate rei 
publicae gestae condemnavit. Nec enim se inscio, aut non iubente, 
debuisse mittere et ex hoc occasionem Persis praebere, qua suam in- 
iustitiam tegerent , et palam praedicarent, Suanos ipsos Bomano- 
rum imperium detrectasse. Nec enim hanc ab imperio suscepisse 
rovinciam, ut aut Suanis suaderet, ut se Romanis subderent, aut 
huius rei gratia Byzantium legatus veniret. Neutrum enim imperio 


380 , EXCERPTA 


A.C.6560 τῇ πολυτείᾳ ἡγήσατο. ᾿ωάννην οὖν περιφρονήσας ὃ αὐτοκρεῖ-- 
"Ind. ἦ τῶρ ἂν "UU TOY ἐνεπιτηδείων ὅταξε μοίρᾳ, ἐγνωμάτενσε dà 
ὁπῶς τὰ ἡμαρτημένα εὖ διαϑείη- 
A. C. 568 U. "Or. τῶν Tovoxor, τῶν Σαχῶν καλουμέγων τὸ πε-- 
Iastizi γλαι , πρεσβείας ποιησαμένων πρὸς Ἰουστῖνον περὶ dlonwnc,5 
ἐν βουλῇ ἐποιήσατο ὃ βασιλεὺς ἐκπέμψαι πρεσβείαν ὡς Τούρ-- 
κους. καὶ δὴ Ζημάρχῳ τῷ Κίλικε ἔλεγε παρασχευάζεσϑαε 
ἐπὶ τούτῳ, ὃς τῶν πρὸς ξω πόλεων τηνικαῦτα ὑπῆρχε σερα- 
τηγός. ἐπεὶ οὖν ἅπαντα αὐτῷ τὼ ὅσα πρὸς μαχρὰν ὁδὸν ἐξηρ-- 
τυμένα ἦν, ἡνίκα πρὸς τὸ πέρας ἠνύετο τῆς Ἰουστίγον βωσε-ἴο 
Ῥιιδηλείας τὸ τέταρτον ἔτος, τῷ δευτέρῳ ἐνιαυτῷ τῆς πεντεκαι- Ὁ 
| δεχαετηρίδος περιφορᾶς, περὲ và προοίμια τοῦ παρὰ «“ατέ- 
φοις «Αὐγούστου μηνὸς, ὃ μὲν Ζήμαρχος ἀπῆρεν àx Βυζαν- 
τίου ξὺν αὐτῷ Ἰανιάχῳ καὶ τοῖς ἀμφ᾽ αὐτόν. 

5. Ὅτι πολλῶν ἡμερῶν ὁδὸν διανύσαντες οἱ περὲ Zr-15 
μαρχον, ἐπειδὴ παρῆσαν ἐν τοῖς τῶν Σογδαϊτῶν τύποις, 
ὁπηνίκα τῶν ἵππων ἀπέβησαν, τῶν Τούρχων ἔνιοι (oc ἔθεκεν, 
ἃς τοῦτο ἀνειμένοι.) ὥνιόν σφισι προΐσχοντο σίδηρον, οἶμαι 
τῷ ποιήσασϑαι ἔνδειξίν τινα ὡς μέταλλα αὐτοῖς ὑπάρχει σι- 
δήρου. λέγεται γὰρ, ὡς παρ’ αὐτοῖς οὐκ εὐπόριστόν τε χρῆμαλο 
ὃ σίδηρος" ταύτῃ ἔνεστε τεχμηριῶσαι, ὡς ὑπαινιττόμενοι 
ἔχειν γῆν σιδηροφόρον τῷ τοιῷδε ἐχρήσαντο κόμπῳ. ἕτερθο 


9. ἐξηρτημένα vulg. ιή. αὐτῷ αὖ τῷ H. Mayidyo H. 
Maridyor vulg. — 16. ἐν τοῖς N., αὐτοῖς vulg. 42. χόμπῳ H, 
τόπῳ vulg. 


Romano dignum esse existimabat. Itaque loannem Imperator a se 
abalienatum dimisit et eorum numero habuit, qui minime commodi 
suis rebus essent : tum excogitavit, qua ratione inconsulte facta 
in melius corrigeret. 

7. lustinus, cum Turci, qui Sacae antiquitus vocabantur, le- 
gatos ad cum de pace misissent, consilium cepit legationem quo- 
que ad eos mittere. Itaque Zemarcho Cilici, qui tunc temporis crat 
praefectus urbium Orientis, iussit, ut ad eam se praepararet. Is 
cum necessaria ad tam longum iter comparasscet, eirca finem quarti 
anni imperii Iustini, exacto secundo quindecennalis periodi anno, 
initio mensis, qui Latinis vocatur Augustus, profectus Byaantio, viam 
ingressus est una cum Maniacho et suis comitibus. 

8. Multorum dierum itinere peragrato, Zemarchus et qui cum 
eo crant, cum in regionem Sogdaitarum pervenissent, ut ex equis 
descenderunt, obvios habuerunt ex Turcis nonnullos, δὰ id missos, 
qui ferrum vendendum offerrent, opinor, ut indicarent, apud eos 
reperiri ferri fodinas. Ferebatur enim ferrum apud cos esse rem 
enime paratu facilem. Ea de causa hoc commento usi sunt, ut 


E MENANDRI HISTORIA. 381 


dé τινες τοῦ φύλου τὸ κατὰ σφᾶς αὐτοὺς ἀναφανέντες , οὕς. C. 5868 
εἶναι ἔλεγον τῶν ἀπαισίων ἐλατῆρας, ἀγχοῦ ἦλθον τῶν περὲϊπ..2 
“Ζήμαρχον. καὶ τοίγυν ἅπαντα ὅσα ἐπεφέροντο φορτία ἀρώ. n! 
ἕμενοι, ὄϑεσαν ἐν μέσῳ. εἶτα τοῖς τοῦ λιβάνου κλάδοις πῦρ 
Sarayayrec, τῇ Σχυϑικῇ φωνῇ βάρβαρα arro δήματα ὑπεψιϑύ- 
Θιζον, ἐπιπαταγοῦντες δὲ κωδωνί τινε xa) τυμπάνῳ ὕπερϑεν 
τοῦ φόρτου περιέφερον τὸ φυλλῶδες τοῦ λιβάνου τῇ φλογὲ 
λακιζόμενον, καὶ ἅμα γινάμενοι μανιώδεις καὶ ἐμβριμούμενοι 
và πονηρὰ ἀπελαύνειν édOwQguv* οὕτω γὰρ ἀποτρόπαιοί τινες 
τοεέναι καὶ ἀλεξίκακοι ἐδόκουν. ἀποδιοπομπησάμεναι δὴ ovy, 
ex; ῴοντο, τὰ δυσχερῇ, Ζηήμαρχόν τε αὐτὸν δι’ αὐτῆς πα- 
φἤγαγον τῆς φλογός" ὧδέ τε ἔδοξαν καὶ σφᾶς ἀφαγνίζειν. 
τούτων δὲ ταύτῃ γεγενημένων, ἔπειτα ἐπορεύοντο ξὺν τοῖς 
ἃς τὸ τοιόνδε τεταγμένοις, ἵνα ὃ Χαγάνος αὐτὸς ἦν, ἐν ὄρεια 
s5zivi. λεγομένῳ Ἔχταγ, ὡς ἂν εἴποι χρυσοῦν ogog Ἕλλην ἀνήρ.. 
καὶ τοίνυν αὐτοῦ ἀφικόμενοι, ὅπη τηνικαῦτα τῷ “Πιζαβούχῳ 
ἦσαν αἱ διατριβαὲ, κατὰ δὴ κοιλάδα τινὰ τοῦ προσαγορευ- 
ομένου χρυσοῦ ὄρους: ἐπεὶ οὖν οἱ περὲ Ζήμαρχον ἐκεῖσϑ 
ἐφοίτησαν, μετάχλητοι γενόμενοι παραχρῆμα τοῦ Δ ιζαβούλου 
λοἦλϑον ἐς ὕψιν, ἣν δὲ ἄρα ἔνδον σκηνῆς, καϑῆστο δὲ ἐπὲ δι’ ὁ 
τρύχου καϑέδρας γρυσῆς, ἑλκομένης, ὑπηνίκα ἔδει, ὑφ᾽ ἵπ-Υ. 103 
zov ἑνός. προσειπόντες δὲ τὸν βάρβαρον, ὡς ἔϑος αὐτοῖς, 
τὰ δῶρα προΐσχοντο. καὶ τοίνυν οἷς y& τοῦτο ἐν φροντίσιν 
4. ἀπαισίων N., ἑπουσίων vulg. 3 — 5. Verba ἐπεφέρον- 
T0 — βάρβαρα, quae in Eck exciderunt, ex Suida s. v. φορ- 


τία restituit Toupius L p. 553. (ed. L.) N. 5. édire vulg. 
εἰᾶτο H. Recte Val. 


ostenderent, in sua regione ferri fodinas esse. Alii quoque homines 
ex eadem gente se ipsos sponte exhibuerunt, quos dicebant esse 
averruncos. Hi cum ad Zemarchum accessissent, sarcinis depositis, 
thuris folia incenderunt , Scythicaque lingua nescio quae verba su- 
surrarunt, et. tintinnabulis atque tympanis resonantes, folium thuris 
igne cum strepitu laceratum circumferebant, et furore perciti fre- 
mentesque, daemones depellere videri volebant. Adversa igitur, ut 
existimabant, alio aversuri, Zemarchum ipu flammam duxe- 
runt, quo ritu se ipsos quoque lustrasse sibi vidWBantur. His ita con- 
fectis, deducentibus quibus hoc munus incumbebat, ad locum, ubi 
erat Chaganus, in monte, qui vocatur apud ipsos Ectag, montem au- 
reum diceres, profecti sunt. In huius convalle tum temporis erat Disa- 
buli domicilium. Πὰς cum venissent, vocati statim ad Chaganum ac- 
cesserunt. ls vero intra tentorium suum sedebat in sella duabus ro- 
tis suffulta, quae, si opus esset, uno equo trahebatur. Quem cum 
salutassent, munera, ut mos est, protulerunt, quae bi. quibus hoc 
mandatum efat, susceperunt. "Tum Zemarchus: ,jibi, inquit, o 


382 EXCERPTA 


A. C. 5687» ὑπεδέξαντο. ἀτὰρ ὃ Ζήμαρχος, σοὶ δῆτα," ἔρη, ,,ὦ vo- 
Tadid: σούτων ἐθνῶν ἡγεμὼν, ὃ xa9? ἡμᾶς βασιλεὺς ὃ μέγας, ἀγ- 
- Ὠγελοφόρῳ χρησάμενος ἐμοὶ, ἐσήμηνεν εἶναι ἐσαεὶ τὴν τύχην 
αἰσίαν τε καὶ ὠγαϑὴν, ἐν ἡδονῇ ποιουμένῳ σοι τὰ Ῥωμαίων, 
καὶ πρὸς ys φιλοφρονουμέγῳ ἡμᾶς. ἔστω "δέ σοι χρατεῖν αεὲξ 
τῶν δυσμενῶν καὶ λαφυραγωγεῖν τὸ πολέμιον. ἀπέστω δὰ 
βασκανία τις ὡς ποῤῥωτάτω ἡμῶν, οἷα τε οὖσα διαῤῥηγνύ- 
ψαι τοὺς τῆς φιλίας ϑεσμούς. ἐπιτήδεια ἔμοιγε τῶν Τούρχων 
τὰ φῦλα, καὶ ὅσα κατήχοα Τούρηδον" ἕξετε δὲ τὴν xaJ' ἡμᾶς 
καὶ ὑμεῖς οὐκ ἄλλως." τοιαῦτα ἄττα ἔλεξεν ὃ Ζήμαρχος" δῖο 
δὲ δὴ “ιζάβουλος καὶ αὐτὸς προσρήσεσιν ἐχρήσατο ὁμοίαις. 
P. 153 εἶτα τὸ λοιπὸν ἐτράπησαν ἐς ϑοίνην, xod παφημερίᾳ εὐωχούμενοι 
διετέλουν ἐν αὐτῇ δήπου τῇ σκηνῇ. κατεσχεύαστο δὲ αὐτῷ 
ἐξ ὑφασμάτων σηρικῶν τε καὶ διαπεποικιλμένων τοῖς χρώ- 
μασιν ἀτέχνως. οἴνῳ μὲν οὖν ἐχρήσατο, οὐχ ὁμοίῳ δὲιβ 
τῷ παρ᾽ ἡμῖν ἐκϑλιβομένῳ ἐκ τῆς ἀμπέλου" οὐ γὰρ δὴ ἀμπε- 
λοφόρος αὐτοῖς ἡ γῇ, οὐδὲ μὴν ἐγχωριάζει παρ᾽ αὐτοῖς τὸ 
τοιόνδε γένος" ἑτέρου δέ τενος βαρβαρικοῦ ἐνεφορήϑησαν 
γλεύχους. καὶ ἀνεχώρησαν, ὅποι αὐτοῖς ἡ κατάλυσις ἦν. εἶτα 
ἐς τὸ αὔριον ἂν ἑτέρᾳ τινὲ καλύβῃ ξυνῆλϑον, ἠμφιεσμένῃ δὲλο 
καὶ καταπεποικιλμένῃ οὐκ ἄλλως ἐξ ἱματίων σηριχῶν" ἔνϑα 
pxal ἀγάλματα διάφορα τῇ μορφῇ εἱστήκει. ὃ δὲ 4ιζαβουλος 
ἐνίζανεν ἐπὲ κλίνης τινὸς, ὅλης ἐκ χρυσοῦ, κατὰ δὲ δὴ τὸ 
2. xa9^ B., παρ᾽ vulg. 9. τὰ x. j. coni, N. — 13. zarzut- 


Qi0s coni. B. 15. εὐτέχνως et mox ἐχρήσαντο coni, N. dà vulg, 
ponitur post οἴνῳ, deest post ὁμοίῳ, 17. μὴν B. , μὲν vulg. 


tot gentium dux, quia Romanos diligis, et eorum te secundae res 
delectant, noster magnus Imperator, me internuntio, precatur, ut in 
perpetuum felix sis, faustaque fortuna utaris. Detur tibi inimicos sem- 
per superare, et praedas agere ex hostibus. Invidia autem quam longissi- 
me a Bobis absit, quae amicitias dissolvere potest. Equidem Turcos 
et gentes illis subditas necessariorum loco babeo: et vos eodem 
erga nos animo eritis," Cum Zemarchus huiusmodi orationem ba- 
buisset , Disabulus €&d eandem sententiam respondit. Inde se ad 
convivium converterett, et quod reliquum fuit diei in eodem ten- 
torio genio indulgentes transegerunt. Erat autem illud tentorium 
instructum sericis tapetibus, affabre per colores variegatis. Vinum 
praebitum quidem ilis est, non autem id genus, quod ex uvis ex- 
primitur: neque enim eorum regio vitium ferax est, neque huius 
generis potu uti assueti sunt; sed alio barbaricae potionis genere, 
ad musti similitudinem factae satiati ad hospitium, quo diverterant, 
redierunt, Postridie etiam in alio tugurio convenerunt, quod erat 
simili tapetum sericorum genere adornatum, et in quo effigies varia 


E MENANDRI HISTORIA. 383 


μέσον τοῦ ἐνδιαιπήματος κάλπεις τε χρυσαῖ xai περεραντήρια, A. C 568 
ὅτε τὲ πίϑοι χρυσοῖ, ϑοινησάμενοι δ᾽ οὖν καὶ αὖϑις, καὶ τὰ [μὰ ἃ. 
ὅσα ἐχρῆν ἐν πότῳ εἰπόντες v6 καὶ ἀκηκοότες, ἀνεχώρησαν. unial ἡ 
τῇ ἑξῆς ἐν ἑτέρᾳ ἐγένοντο διαίτῃ, ἔνϑα ξύλινοι κίονες ἦσάν 
δτινες, ἐνδεδυμένοι χρυσῷ, χρυσήλατός τὸ κλίνη ὅμοίως, ἥν- 
τινά y& δήπου καὶ τάωνες χρυσοῖ τέτταρες ἠώρουν. κατὼ 
δὲ δὴ τὸ ἐμπρόσϑιον τῆς διαίτης ἐπὲ πολὺ παρετέταντο ἅμα- 
fai, ἐν αἷς πολὺ τι χρῆμα ἀργύρου ἐπῆν, δίσχοι τε καὶ κανᾶ C 
oV μὴν ἀλλὰ xai τετραπόδων ἰνδάλματα πλεῖστα, καὶ αὐτά 
voye δήπουθεν ἀργυροποίητα, οὐδέν τε ἀποδέοντα τῶν παρ᾽ 
| ἡμῖν. τοῦτο μὲν οὖν τῷ τῶν Τούρκων ἡγεμόνε ὄνεστε χλιδῆς. 
τῶν δὲ περὶ Ζήμαρχον ἔτι ἐκεῖσε ἐνδιατριβόντων, ἔδοξε τῷ 
Διζαβούλῳ, ὥστε αὐτὸν μὲν Ζήμαρχον ἅμα εἴκοσι ϑεραπευ- 
ταῖς τε καὶ ὀπαδοῖς ἔπεσϑαί οἱ ἐκστρατευομένῳ κατὰ Περ-- 
1599», τοὺς δὲ ἄλλους Ῥωμαίους ὁπαναστρέφοντας κατὰ δὴ 
τὴν χώραν τῶν XoMaró» ἀναμένειν τὴν Ζημάρχου ἐπάνο- 
δον. καὶ δὴ ὃς [τῷ] προύβη, δώροις τὸ φιλοφρονησώμενος 
αὐτοὺς ἀφῆχε" τὸν δὲ Ζήμαρχον καὶ ϑεραπαίγῃ ἐτίμησε δο- D 
ρθιαλώτῳ, ἡ δὲ ἦν ἐκ τῶν λεγομένων Χερχίς. καὶ ὃ Ζήμαρ- 
λοχος σὺν τῷ 4ηζαβούλῳ ἐπορεύετο μαχησομένῳ Πέρσαις. ἐν 
ταύτῃ δήπου τῇ πορείᾳ γενόμενοι, ἐν χώρῳ τινὲ καταλυ- 
σάντων αὐτῶν ἐπικαλουμένῳ Τάλας ὑπαντιάζει τῷ «Πιζαβού- 


11. τοῦτο Ἡ., οὕτω vulg. 11. μέτεστε coni. Cl. 16. Χολια- 
τῶν] Χοαλιτῶν H. lidem supra pag. 3oo., 12. Χλιάτα, dice- 
bantur. 17. τῷ uncis inclusit H. 


forma cernebantur. Sedebat autem ipse Disabulus in lecto, quí totus 
erat ex auro confectus, et in medio conclavis erant urnae, aquiminaria 
et dolia aurea. Postquam iterum convivati erant, et inter potandum 
quae convivio conveniebant dixerant et audierant, discesserunt. Postri- 
die in alio tentorio convenerunt, in quo erant columnae ligneae, auro 
involutae: auratum etiam cubije, quatuorpavonibus aureis fultum. Ad 
vestibulum. eius loci, ubi commorabatur , disposita erant plaustra, 
quibus inerat multa argentea supellex, disci et lances, et pluri- 
mae statuae animalium argento elaboratae, quae venustate εἰ elegan- 
tia non concedebant nostris. Eo usque opulentia ducis Turcorum 
processit. Quum Zemarchus et qui cum eo erant illic moram tra- 

erent, placuit Disabulo, ut se proficiscentem contra Persas Zemar- 
Chus seqneretur cum viginti ex. suis, qui illi ministrarent: interea 
reliqui Romanorum eins reditum in Chliatarum regione opperiren- 
tur. Átque is eos in discessu muneribus donatos a se dimisit. Ze- 
marchum quoqne honoravit captiva concubina ex his, quae Cer- 
chis dicuntur. [τὰ Zemarchus cum Disabulo bellum cum Persis gesturo 
Profectus est. Iter emensi in loco, qui dicitur 'Talas, consederunt. 


΄ 


304 EXCERPTA 
À.C.568Ag Περσῶν πρεσβευτής. καὶ τοίνυν ξυνεκάλεσε παρ' αὐτῷ 


"n & ἑστιασομέγους τούς τὸ Ῥωμαίων καὶ Περσῶν πρέσβεις. καὲ 
δὴ παραγενομένων αὐτῶν, τοὺς “Ρωμαίους ὃ Ζιζαβουλος ἐν 
τιμῇ πλείονι ἐποιήσατο, ὡς καὶ κατὰ τὴν ἐπικυδεστέραν ἄνα-- 
ζλῖναι στιβάδα. πρὸς ys καὶ πλεῖστα ἐπιμεμφόμενος ἦν τοὺς 5 
Πέρσας, ἅτε δὴ πρὸς αὐτῶν ἀδικα πεπονϑὼς, καὶ ὡς τού- 
του ἕνεχα ἔρχεται πολεμήσων. ὃ δὲ Περσῶν πρεσβευτὴς, 
τοῦ 4ιζαβούλου συντονώτερον ἐπεγχαλοῦντος, περιφρονήσας 
τὸν νόμον τῆς σιωπῆς τὸν ἰσχύρντα παρ’ αὐτοῖς ἐν ταῖς ἔστι- 
ἄσεσιν, ἐπιτροχάδην ἤρξατο διαλέγεσθαι, τοῦ 4Διζαβούλου το 

P. 154yeyvatoc τὰ ἐπιχλήματα ὠπωϑούμενος, ὡς καὶ ϑαυμάσαι τοὺς 
παρόντας τὸ ὑπερβάλλον τῆς αὐτοῦ ὀργῆς, ὡς nag οὐδὲν 
ϑέμενος τὸν νόμον πολλοῖς τὸ καὶ ἀκολάστοις ἐχρήσατο. ἐν 
τούτοις ἀπαλλαγέντων, ὃ μὲν Ζιζάβουλος παρεσκευάζετο τὴν 
ἐπὶ Πέρσας. τῷ τοι ἄρα τοὺς dugé Ζήμαρχον μετακαλεσά-τϑ5 
μενος, καὶ ὡς ἐνῆν, πρὸς τοὺς “Ῥωμαίους φιλίαν ἐμπεδώ- 
σας, ἀφῆκεν αὖθις ἀπονοστήσοντας, ἕτερον πρεσβευτὴν av-. 
voi; συναποστείλας τῷ τὸν πρότερον λεγόμενον ανιὼχ τε- 
ϑνάναι. ἦν δὲ ἐπίκλησις τῷ μετ᾽ ἐκεῖνον πρεσβευτῇ Τάγμα 
αὐτῷ, ἀξίωμα δὲ Ταρχάν. οὗτος δὴ οὖν ἐστάλη ὑπὸ “Ζιζω- 0 

Ββούλου ὡς ἹΡωμαίους πρεσβευσόμενος. xai μὲν οὖν σὺν αὖ- 
τῷ ὁ τοῦ 705 ἀποιχομένου παῖς, φημὲ δὴ τοῦ Πανιὰχ, xo- 
16. πρὸς εἰ φιλίαν Ν., περὲ et φιλίας vulg. Hd: dzoro- 
g. 


στήσοντας B., ἀπονοστήσαντας vulg. — 19. ἐχείνων va πρε- 
σβευτῇ H., πρεσβευτὴν vulg. — 2a. ὅ τοῦ H., ὅτου vulg. 


Hic obviam venit Disabnlo Persarum legatus, quem una cum BRo- 
manorum legato ad coenam invitavit. Ad eam cum accessissent, 
multo plus honoris detulit Disabulus Romanis, quam Persicis le- 
atis, et Romanorum legatum honoratiore loco accumbere iussit. 
Quin etiam multum de Persis est questus, tanquam ab his multa iniusta 
passus esset, quae ut bello et armis vindicaret , venerat. Cum Di- 
sabulus acerbius inveheretur, Persarum legatus legem silentii apud 
ipsos in conviviis observari solitam transgressus, summatim coepit 
disserere et magno animo Disabuli criminationes refutavit, ut. qui ade- 
rant mirarentur, «um in tam violentam iram exardescere, ut, nulla 
habita legis ratione, multis intemperantibus verbis uteretur, Post 
haec cum discessissent, Disabulus in Persas conteudit. . Et Zemarcho 
et eius comitibus ad se vocatis, ubi amicitiam cum Romanis con- 
firmasset, eos, ut ad sua redirent, missos fecit. Cum his quoque 
alium a se ad Romanos legatum misit, quia Maniach, de quo su- 
pra diximus, vita excesserat. Huic legato nomen erat Tagma, di- 
gnitas vero "archan, Hic igitur ut legationem apud Romanos obi- 
ret, a Disabulo missus est: una cum eo Maniach eius, qui nuper 


E ΜΕΝΑΝΌΆΙ HISTORIA. 385 


πιδῇ μειράκιον, ὅμως δὲ τὸ πατρῷον διαδεξάμονος γέρας,Ἀ C. 568 
ἔτι μὴν καὶ τὴν μετὰ τὸν Ταγμὰ Ταρχὰν κληρωσάμενος ἀξίαν. πὶ á 
οἶμαι δὲ τῷ ἐπιτηδειότατόν τὲ καὶ εὐνούστατον γενέσθαι τῷ 4fi- 
ζαβούλῳ τὸν ανιὰχ τοῦ πατρῴου τὸν παῖδα τυχεῖν ἀξιώματος, 

Βόπεὶ οὖν ὃ Διζάβουλος διαφῆκε τοὺς περὲ Ζήμαρχον, ἐπικατα- 
λαμβάνουσι τοὺς πρότερον ἀφεϑέντας Ῥωμαίων, οὗ ἣν ξυντε- 
ϑειμένον αὐτοῖς, καὶ τοίνυν ἐν τῷ αὐτῷ γενόμενοι τῆς ἐς τὰ οἷ- 
κεῖα ὁδοιπορίας ἀπήρξαντο. καὶ δὴ καταλελοιπότες τὴν πρῶτα 
ξεύουσαν πόλιν τῶν Χοαλιτῶν, διὰ φρουρίων ἐπορεύοντο. 

τὸ S. Ὅτι ὃ Βαϊανὸς ὃ τῶν ᾿Αβάρων ἡγεμὼν ἐν βουλῇξ A.C. 568 
ἐποιήσατο πρεσβεύσασϑαι καὶ περὶ σπονδῶν λόγους npocaya-I0d-*. 
γεῖν. τὸν dà Βιταλιανὸν ἐζήτει χρυσίον οἱ παρασχεῖν, ὡς 
ay μὴ λεηλασίᾳ χρήσοιτο κατὰ δὴ τὸν τῆς ἐκεχειρίας καερόνγ. 
ὃ δὲ ᾿Ιοβουλήδας, καὶ εἰληφὼς ἐκ τοῦ τῆς Ἰλλυρίδος ὑπάρ- 

εὔχου νομίσματα οὐ μεῖον ἢ Oxraxócia, παρέσχετο τῷ Βαϊανῷ. 
ταύτῃ τοι καὶ ἔστειλε τὸν Ταργίτιον ὃ τῶν ᾿Αβάρων ἡγού- 
μενος, ξὺν τῷ καὶ Βιταλιανὸν τὸν ἑρμηνέα, τῷ βασιλεῖ λέ- 

Ξοντας ὥστε τὸ Σίρμιόν οἱ ἐνδοϑῆναι, καὶ và συνήϑη χρή-Ὦ 
ματα, ἃ Κουτρίγουροι καὶ Οὐτίγουροε πρὸς ᾿ἸΙουστινιανοῦ 
αοἐκομίζοντο βασιλέως, οἷα δὴ αὐτοῦ ἀμφω τὼ φύλω τούτω 
καϑελόντος" πρὸς τοῖς καὶ Οὐσδίβαδον τὸν Γήπαιδα. ἔφασκε 
γὰρ τοὺς Γήπαιδας ἅπαντας αὐτῷ ἀνήχειν, ἅτε δὴ χαὲ αὖ- 
τοὺς πρὸς αὐτοῦ καταπολεμηϑέντας. ἀφικομένων δὴ οὖν τῶν 
1. γῆρας vulg. 3. τῷ ἐπετ. Val, τὸ ἐπιτ. vulg; 16. ταύτῃ H., 


ταύτην γὰρ. 19. ἃ N., of vulg. Ἀουτρίγοροε vulg. 8. αὖ- 
«ovg Cl, αὐτοῦ vulg. 43. καταπολεμηϑέγτος vulg. 


saortuus erat, filius admodum adolescens. [9 patri in magistratu 
successerat, et dignitate proxime ad Tagma Tarchan accessit. ldeo, 
puto, hic honor puero obtigit, quia pater eius Disabulo carissimus 
et fidelissimus fuerat. Dimissus a Disabulo Zemarchus, assumptis 
his ex Romanis, quos certo loco consistere iusserat, cum primum 
coniuncti erant, viae se commiserunt, et Chliatarum primaria urbe 
relicta, per castella iter direxerunt, 

Baianum, Ávarum ducem, voluntas coégit legatos ad Romanos 
mnittere, qui de foederibus verba facerent. AÀ "Vitaliano etiam sibi 
aurum dari petiit, ut a praedis agendis per inducias abstineret. At 
Xobulides, acceptis a praefecto Illyrici nummis non minus octingentis, 
ea Daiano tradidit. Quamobrem Avarum dux misit Targitium, qui 
una cum Vitaliano interprete Imperatori denuntiarent, ut Sirmium 
et pecunias, quas Cotriguri et. Utiguri a lustiniano accipere soliti 
erant, quia utramque gentem subegerat , illi traderet, et praeterea 
Usdibadum etiam Gepidam. Dicebat enim, et omnes Gepidas in 
suum ius dominiumque venisse, quia eos devicerat. taque legati 


Dexippus, Bunapius etc. ) 2$ 


386 EXCERPTA 


f. A.C.568 πρέσβεων κατὰ δὴ τὴν βασιλίδω πόλιν, παρελθόντων τὸ ὡς 
Ind. 1 εὸν αὐτοκράτορα, ἔφη ὃ Ταργίτης" ,, βασιλεῦ, πάρειμι στα- 
Iustini λεὶς ὑπὸ τοῦ σοῦ παιδός" πατὴρ γὰρ αὐτὸς ἀληϑῶς Bota- 
γοῦ τοῦ καϑ' ἡμᾶς δεσπότου. πέποιϑα δὴ οὖν, ὡς ἐπιδείξα-- 
σϑαι προϑυμηϑείης τὴν περὶ τὸν παῖδα στοργὴν τῷ διδόναιϑ 
τὼ τοῦ παιδός. οὕτω τοίνυν ἐχόντων ἡμῶν, τάχα δὲ σοῦ 
καὶ ἡμῶν, doa οὐχὲ παραχωρήσεις αὐτῷ τῶν γερῶν; οὐ γὰρ 
ἐς ἀλλύτριον οὔτε μὴν πολέμιόν τινα τὼ διδόμενα μεταϑή- 
σοις σχεδόν" οὐδὲ μεταβήσεται τῶν παρεχομένων 7 κυριότης, 
ἣ πάλιν eig σὲ ἀναδραμεῖται διὰ τοῦ παιδὸς, tiys παρά-το 
p.1550x0t; αὐτῷ τὰ ἐφ᾽ οἷς ἥκω, τήν τὸ πόλιν τὸ Σίρμιον καὶ τὰ 
χρήματα κατ᾽ ἔτος, ὅσα βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς τοῖς 'Κουτρι- 
γούροις καὶ Οὐτιγούροις ἐδίδου [oi] , Βαϊανοῦ τήμερον δεσπό- 
ζοντος τούτων γε. δήπου τῶν ἐθνῶν. ἔτι καὶ Οὐσδίβαδον τὸν 
Τήπαιδα xai τοὺς περὶ αὐτόν" οὐδὲ γὰρ περὶ τούτων ἀντερεῖι 5 
τις, ὡς οὐχὲ πεφύκασιν ἀνδράποδα Βαϊανοῦ." ταῦτα ὃ Ταργίτης 
ἔλεξεν. ἀτὰρ Ó βασιλεύς" ,,0v πρεσβευσόμενος ἥκεις, ὡς ἔοικεν, 
& Ταργῖτα " μᾶλλον μὲν οὖν πρὸς ἀγνοοῦντας ἡμᾶς τεχμηριώ- 
σασϑαι βουλόμενος τῶν ᾿Αβάρων τοὺς τρύπους. εἰ γὰρ, ὡς 
φατε, δοίημεν ὑμῖν τὰ ὅσα τοῖς πρώην Οὔννοις, οἴκτῳ uaA-20 
Ao» καὶ οὐ φόβῳ, τῷ μὴ ἐϑέλειν αἷμα &xysty , Ἰουστινιανὸς 
ἐδίδου, γελοῖόν ys ἂν εἴη, καὶ οἷς τὸ φιλάνθρωπον ἀπογέ- 


12. Χουτραγούροις vulg. 13. οὗ uncis inclusimus. 


übi in regiam urbem ad Imperatorem venerunt, Targites sic eum 
est affatus: ,,O Imperator, adsum a tuo filio míssus. Tu enim 
vere pater es DBaiani, eius, is apud nos dominatur. Confido igi- 
tur, te affectum paternum exhibiturum esse filio in €o, quod red 

ea, quae filii sunt. Cum igitur nos hoc animo simus, et fottasse 
tu aeque ac nos, nonne tu illi sua praemia praebebise ? Quod si 
feceris, ea non in extraneum, neque in hostem contuleris, neque 
earum rerum mutabitur dominium. Etenim rursus ad te redibit 
per filium , si ea iudulseris, quae a te petitum venio. Scilícet Sir- 
mium et pecunias, quotannis quas dabat Imperator Iustinianus Uti- 
guris et Cotriguris, cum Baianus hodie dominium sit adeptus ha- 
rum omnium gentium; deinde Usdibadum et eius comites sibi tradi 
poscit. Nec enim Usdibadum quisquam negarit factum esse Baiani 
mancipium." Haec Targites; cui Imperator: ,Tu quidem, wt vi- 
detur, minime, ut legationem faceres, venisti, sed magis, ut mo- 
res Avarum , antea nobis penitus ignotos, cognitos perspectosque 
efficeres. Si enim, ut dicitis, concesserimus vobis ea, quae nu- 
per lustinianus, commiseratione potius quam terrore adductus, quia 
&b effundendo sanguine abstinere volebat, Hunnis largitus est, ri- 
dicula res sane erit, "οἱ etiam liberalitatem et humanitatem in tos 


E MENANDRI HISTORIA. 387 


iust» δεῖ, καὶ οἷς ἀντιτάττεσϑαι φανῶμεν οἱ αὐτοί. ὅπότε oif. A.C.508 
. δείλαιθε Κουτρίγουροί τὸ καὶ Οὐτίγουροι, οὗς διαβεβαιοῦσϑε ind ilt á 
πρὸς ἡμῶν κομίζεσθαι χρήματα, τοῦτο μὲν φυγόντες ἡμᾶς, 
τοῦτο δὲ πεπτωχότες ὕφ' ἡμῶν τυγχάνουσιν ἄρδην ἠφανισμό- 
ὄνοι. τί οὖν παράσχοιμεν ὑμῖν τὼ τῶν ἡσσωμένων; ἀλλ᾽ οὐ 
τῇ φύσει ξυνάδει τῶν πραγμάτων καὶ χρατεῖν ἅμα, καὶ 
ὁπὲρ τῶν κχεχρατημένων ἑτέροις χρήματα καταϑεῖναι. οὐ 
γὰρ ἀποχρῶν, εἰ φανείημεν ἅπαξ τοῦ τὰ δέοντα φρονεῖν α 
ἐστερημένοι, ἀλλὰ γὰρ καὶ εἰς συνήϑειαν ἕλχειν τὴν ἀφρο- 
τοσύγην οἰεσϑε δεῖν; τί οὖν ποιοῦμεν τὸν Οὐσδίβαδον; ὑμῖν 
ἐποδοίημεν; οὐχ οὕτω πεφύχαμεν ἠλίώϑιοι, ὥστε τὰ ἡμέτερα 
καταπροέσϑαι, xai ταῦτα βαρβάροις καὶ λυμαινομένοις τῇ xa9 v. 165 
ἡμᾶς πολιτείᾳ. ὃ γὰρ πρὸ ἡμῶν τὸ βασίλειον ἀναδεδεγμέ- 
voc χράτος Γήπαιδας ἐπήλυδας ὄντας εἰσεποιήσατο, καὶ χώ- 
150a» αὐτοῖς ἀπένειμε τὴν περὶ τὸ Σίρμιον, εἶτα καὶ πολέμου 
κιγηϑέντος αὐτοῖς ὡς “ογγοβάρδους, ὥσπερ εἰκὸς, Evvene- 
λαβόμεϑθα τοῦ κινδύνου τοῖς οἰκείοις. καὶ ἂν ἐχράτουν οἱ 
Γηήπαιδες τῇ Ῥωμαίων χειρὲ, εἴγε μὴ ἀνδραποδώδεις ὠφϑη- 
σαν καὶ τῷ τῆς γνώμης δολερῷ τοὺς εὐεργέτας ἐλύπησαν .D 
δοώ»ϑ᾽ ὧν ἐπιβουλεύσαντας ἡμῖν ἀσύγγνωστα οὐ Ῥωμαίοις ἐδο- 
ξε μετελϑεῖν τοὺς ἀγνωμονήσαντας, οἷς ἔνεστι μὴ ἀντιτιϑέ- 
ψαι τὰς τιμωρίας ἰσοῤῥόπους τοῖς πλημμελήμασι, μᾶλλον 
24. Κοτράγουροι vulg. 10. οἴεσϑε N., οἴεσθαι vulg. 14. 8- 
πήλυδας H., ἐπελύδας vulg. 


exercere oporteat, contra quos in acie stare, ncmo est, qui nos 
non viderit, quando miseri Cotriguri et Utiguri, quos affirmatis & 
nobis accepisse pecunias, modo fugientes, modo caesi, a nostro 
exercita sunt ad internecionem usque deleti. ^ Cur igitur vobis 
largiemur bona eorum, quos vicimus ? Hoc enim abhorret ἃ com- 
muni sensu , simul et vincere, et eorum, quos viceris, bona aliis 
tribuere. Nonne satis est, si semel visi sumus prudentia destituti ? 
Àn censetis, imprudentiam nobis etiam ad consuetudinem trahen- 
dam esse? Quid igitur de Usdibado faciemus? vobisne eum red- 
demus ? non sumus adeo dementes et stolidi, ut nostra profundamus, 
maxime in barbaros, et eos, qui nostrae rei publicae gravia damna 
intulerunt. Qui enim Imperatoriam maiestatem ante nos admini-. 
stravit, Gepidas vagantes excepit, et illis regionem circa Sirmium, 
quam incolerent, distribuit. Deinde exorto inter ipsos et Longobar- 

0$ bello, sociis nostris, ut par erat, opem tulimus, et Romanorum auxi- 
lio Gepidae vicissent, nisi servilem animum prodidissent Nam mala 
mente benefactoribus suis infesti fuerunt, et pro beneficiis in eos 
collatis insidias, in quo nulla venia digni sunt, nobis struxerunt ; 
Romanis tamen minime visusn est homines ingratos persequi, qui 
hunquam dignas poenas pro peccatis dare possunt; sed potius pati, 


388 EXCERPTA 


4 
f. 4.C.568 μὲν οὖν περιιδεῖν, ὡς ἂν ὑφ᾽ ἑτέρων ἧς τὸ παντελὲς δια-- 


Ind. 1 
Iustini 4 


P. 156 


B 


φϑαρήσοιντος. εἰ τοίνυν ἄλλως οὐχ ἔχει ταῦτα, ἐπείπερ 
ἡμεῖς ἐπεγκαλεῖν ἄξιοι καϑεστήχαμεν, ὅτι τοὺς ἡμῖν drgxo»— 
τας ἔχετε Γήκαιδας, ἀντέστραπται xa9' ἡμῶν τὰ τῶν ἐγκλη- 


μάτων. ὑμεῖς μὲν γὰρ τὸν Οὐσδίβαδον, ἡμεῖς δὲ καὶ τοὺς 


Γήπαιδας ὑμᾶς τοὺς λοιποὺς εἰσπράξοιμεν. “Ῥωμαῖοι γὰρ 
ἄνωθέν τε καὶ ἐξ ἀρχῆς σωφρονίζειν ἐτάχϑημεν τὸ ὠνόητον, 
οὐ μὴν ἀνόητοί τινες εἶναι νομίζεσϑωι. ἀλλὰ τὸ Σίρμεον 
ἐγχειρίσωμεν βαρβάροις ; οὐκ ἀρκέσει γὰρ ὑμῖν τὸ περιεῖναε 


μέχρις ὅπλα κινεῖν οὐ βούλοιντο Ῥωμαῖοι. ἀλλ᾽ ἐρεῖς, αὗτο 


Ταργῖτα, ὅτι διαβήσεται Ἴστρον ὃ Χαγάνος, ἔτι ye μὴν καὲ 
τὸν Ἕβρον" καὶ ὅτι τὰς ἐπὲ Θράκης αὐτοβοεὶ παραστῆσε- 
ται πόλεις. ἀλλὰ προφϑάσουσιν αἱ Ῥωμαϊκαὶ δυνάμεις, καὲ 
τῆς ἐλπίδος αὐτὸν ἀφαιρήσονται, καὶ μᾶλλον αὐτοὶ σκευα- 


γωγήσουσι τὰ "dfágor. καὶ οὐ παυσόμεϑα καταβαλλοντέςτϑ 


τε χαὲ χειρούμενοι, ἕως ἄν ἐφυβρίσῃ τὸ βάρβαρον. λυσι- 
τελήσϑι δὲ “Ρωμαίοις ἀντὶ τῆς εἰρήνης 9 πόλεμος. ᾿Αβαρων 
γὰρ τῶν νομάδων r6 καὶ ἐπηλύδων καϑεστάνγαι φίλους τῆς ὡς 
αὐτοὺς δυσμενείας βαρύτερον, ἄλλως τε καὶ φιλίας ὑπούλου 


καϑεστωσης. κρεῖσσον ἐν τοῖς σώμασι καὶ οὐχὲ ταῖς wvyalzao 


φέρειν τὰ τραύματα, πρὸς ταῦτα, c Ταργῖτα, καὶ τόξα 


Cxaé ἵπποι xoi μυρίαι δυνάμεις ὁπλιτῶν ἔστωσαν ἔν παρα- 


σκευῇ" οὐ γὰρ ἡσυχία τοῦ συγοίσοντος αἱρετώτερον." τοσαῦ- 
1.. "Eufoo» vulg. $8. καὶ om. Par. 


ut ab aliis funditus everterentur. Cum igitur non aliter se res ha- 
beant, si nobis iure de vobis conqueri licet, quod eos, qui nostri 
optimo iure fuerunt, possideatis, nunc a vobis eadem in nos re- 
torquentur. Vos enim Usdibadum, nos Gepidas, qui reliqui sunt, 
ἃ vobis repetimus. Etenim nos Romani ab initio et ab omni ho- 
minum memoria imprudentes coércere officium nostrum duximus, 
non ipsi imprudentes habebamur. Nosne Sirmium barbarig trade- 
mus? Non igitur satis vobis superesse videtur, quousque Roma- 
nis nondum arma ferre placuit? Sed ais, o Targita, Chaganum 
Jstrum traiecturum et Hebrum quoque, et "Thraciae urbes primo 
impetu occupaturum. ΑΕ praevcnient δὲ occurrent Romanorum co- 
piae, et cum spe depellent sua, imo agent et rapient quae Áva- 
rum erunt. Neque grassari et praedas agere cessabimus , dum bar- 
bari superbient; et certe longe Romanis utilius bellum quam pax. 
Etenim cum Avaribus et. Nomadibus et advenis amicitiam tenere gra- 
vius et acerbius est, quam eos hostium numero habere. Nam suh- 
dola est eorum amicitia, et praestat vulnera corpore, quam ani- 
1o, gerere, Quamobrem, o 'Targita, et arcus et equi et infinitae 
copiae armatorum in apparatü erunt. Nec enim quies utilitate po- 


E MENANDRI HISTORIA. 380 


τα εἰπὼν ὅ αὐτοχράτωρ, μεγαληγορίῳ τὸ χρησάμενος πολλῇ, [.Α.0.568 
τῶν ᾿Αβάρων ἀφῆκε τοὺς πρέσβεις, πρότερον Βώνῳ τῷ avQa- cos " 
τηγῷ à» γράμμασι πλεῖστα ἐπιμεμψάμενος, ὅτε γε ὅλως ὡς 
. αὐτὸν τοιάδε προϊσχομένους ἔστειλεν ἐς Βυζάντιον" πρός γε 
Βχαὲ σημήνας ἔργον ἔχεσθαι καὶ πάντα τὰ πολεμιστήρια 0Q- 

γανα ἐπισχευάζειν, σαφῶς ἐπιστάμενον, ὡς ξυγχροτηϑήσεται 

ὃ πρὸς βάρους πόλεμος καὶ μάλα αὐτίκα. καὶ δὴ ὃ Bo- 

voc , ἐπεὶ τὸ βασίλεισν ἀνελέξατο γράμμα, τὰ πρὸς τὸν nó- 

λεμον ἐξηρτύετο. 


IO "Ex τοῦ €" Àdyov. / 


ὃ 


v. Ὅτι ἡ βασιλὶς Σοφία Ἰουστέγου πρέσβυν στἔλλδε αἷς A.C. 5γ4 
τῶν Περσῶν βασιλέα Χοσρόην, ἐν τοῖς βασιλείοις ἰατροῖς Ind 7 
καταταττόμενον. καὶ οὗτος uà» αὐτοῦ ἀφικόμενος, τεσσα- D Ν 

᾿ ρακονταπέντε χιλιάδας χρυσοῦ νομίσματος παρασχὼν,, τίϑε- 

τὅταε τὰς ξυγνϑῆκας ἀνὰ τὴν $m ἐνιαυσιαίας, ὡς ἂν ἔσοιτο 
ἐχεχειρία. ἐν τοσούτῳ γὰρ ἔφασκε σταλήσεσϑαι πρὸς τῆς 
βασιλέδος μέγιστον πρεσβευτὴν τὸν τελεώτερα πὼς περὲ 
ἅπαντων διαλεχϑησόμενον, ἔτε μὴν καὶ τὸν πόλεμον διαλύ- 
σοντα, τυχὸν ἐν μέσῳ καὶ τοῦ “Ῥωμαίων βασιλέως μεταβα- 

αολύντος ἐς τὸ ἐῤῥωμένον. οὕτω μὲν τὰς ἐπ᾽ ἐνιαυτὸν ποιησά- 
μενος σπονδὰς περὲ τῆς xara τὴν ἕω “Ρωμαίων ἐπικρατείας, 
oU μὴν καὶ περὲ τῆς ἐν ᾿Αρμενίᾳ, καταϑέμενος δήπουϑεν 


3. ὡς αὐτὸν H., αὐτὸν vulg. 5. ἔργου H., ἔργον vulg. i1. 
πρέσβυν) Ζαχαρίαν πρέσβυν N. — a0. ποιησάμενο» vulg. 


tor" Haec cum Imperator alto spiritu dixisset , Avarum legatos 
dimisit, Prius tamen Bonum ducem per litteras maguopere inore- 
pavit, quod ad se illos legatos, qui talia proponerent, Byzantium 
misisset. Ad haec illum monuit, quia certus erat, quamprimum 
bcllum contra Ávares erupturum esse, ut omni opera et studio bel- 
licas machinas praepararet. Et Bonus, lectis Imperatoris litteris, 
omnia, quae ad bellum pertinebant, diligenter curavit, 


Ex libro secundo. / 


10. Imperatrix Sophia Iustini (Zachariam) legatum misit ad 
Chosroüm, Persarum regem, ex medicis Imperatoris, [s ubi ad Per- 
sas accessit, quadraginta quinque millia aureorum dedit et inducias 
annuas per Orientem fecit, tantisper, ut dicebat, dum ab Impera- 
trice maximus legatus mitteretur, qui de omnibus rebus accuratius 
ageret et bello finem imponeret, si forte etiam interea accideret, 
ut lustinus convalesceret. Itaque in Oriente, qua Romanis parebat, 
excepta tamen Armenia, per annum, ut ab armis cessaretur, est 


390 EXCERPTA 


A. C. 524 αὐτοῦ καὶ μόνου ἕνεκα με χιλιάδας χρυσῶν νομισμάτων, 
"oH ἐπανῆκεν. ἐμπεδωϑέντων δὸ ἀρα τῶν τοιούτων Εὐσέβιος ἃ 
στρατηγὸς ἐς Ἐυζάώντιον μεταστέλλεται. : 

Ριι8) ta. Ὅτι δὴ στέλλεται κατὰ τὴν Περσῶν χώραν πρε-- 
σβευτὴς Τραδδενὸς, ἐν τοῖς βασιλείοις πατράσι τελῶν καὶ τὴν 5 
λεγομένην τοῦ Κοιαίστορος διέπων ἀρχὴν, ἣν οἶμαι ἐκ τοῦ 
ἀναζητεῖν ὧδε λελέχϑαι “Ῥωμαίοις. ξυναπεστάλη δὲ καὶ Ζαω- 
χαρέας, οὗ ἔναγχος ἐμνήσθην, ἐφ’ ᾧ, εἰ μὲν olort' ἔσοντωε, 
ἅμα ἐμπεβῶσι κατὰ τὴν τε ἑῴαν καὶ τὴν ᾿Τρμενέαν ἐντὸς 

V.1o6 τριῶν ἐνιαυτῶν ἐχεχειρίαν. ἐν τοσούτῳ ξυνέλϑοιεν ἐξ ἔκα-το 
τέρας πολιτείας ἐν τοῖς ὁρίοις, οἵ διαλύσουσι τὰ ἀμφίβολα, 
βουλεύυσαιντό r6 καὶ τρόπῳ τῷ καταϑήσουσι τὰ ὅπλα ἐς τέ- 
λδον" εἰ δέ ys μὴ οὕτω προχωροίη, τοῖς γοῦν πρὸς ἥλεον 

Βοἰχοῦσιν τὴν τοιάνδο ἐχεχειρίαν παντὲ τρόπῳ ποιήσασϑαε. 
παραγενόμενοι τοίνυν οἱ πρέσβεις πρὸς βασιλέα Περσῶν, ἐςι5 
ἐχχλησίαν τὰ χαταστάντες, ἐλεξάτην τοιάδε, --- πολλῶν δὲ 
κεχινημένων λόγων, χμὲ τῶν μὲν Περσῶν μακροτέραν ποιεῖ- 
σϑαι τὴν εἰρήνην ἱεμένων, ἄχρε δὲ πέντε ἐνιαυτῶν βεβαιοῦν 
τὴν ἐκεχειρίαν, τῶν δὲ Ρωμαίων τριετηρίδας εἶναε βουλομέ- 
v0» τὰς σπονδὴς, τέλος ovr ἰσχυσαν οἱ πρέδβεις, xaJaao 
ἐπετέτραπτο, σφᾶς ποιήσασθαι τὰς συνθήκας" ἐπὲ πέντε 


»5»€ 


ἐνιαυτοὺς εἶναι ἐθῥωμένας συνήρεσεν ἀμφοτέρᾳ πολιτείᾳ, 


8. οἱοίτ᾽ H. , olos (sic) vulg." — 10. ἐν} οἷς ὧν ἐν coni. B. τι. 
o? N., Ó vulg. — 16. [n margine codicis adscriptum est: Ζήτει ἐν 
τῷ ztoi δημηγοριῶν. — 20.0À0xconi N. — a1. ἐπὶ δὲ πέντε N. 


$tatutum. Cum igitur huius rei tantummodo consequendae gratía 
quadraginta quinque aureorum millia numerasset, rediit. Et his 
transactis Eusebius dux Byzantium arcessitur. 

1:. Mittitur deinde in Persarum regionem legatus Traianus, inter 
patricios ascriptus, qui quaestoris magistratu fungebatur, quem a quae- | 
rendo a Romanis sic dictum esse puto. Missus est una quoque Za- | 
charias, cuius antea meminimus, ut, si possent, trium annorum in- 
ducias per Orientem et Armeniam facerent, tantisper dum alii ex 
utroque regno in finibus convenirent, qui controversias dirimerent 
et consilium haberent, qua ratione in perpetuum arma deponerent: 
si hoc minime succederet, induciae saltem tanti temporis pro his, 
qui ad Orientem incolunt, omni ratione obtinerent. Lcgati ubi ad 
regem Persarum accesserunt, in concionem vocati haec dixerunt. — 
Multis ultro citroque motis sermonibus Persae in quinquennium in- 
ducias, Romani per triennium tantum valere volebant. Postremo 
legati Romanorum , sicut ipsis mandatum erat, in co non perslite- 
runt, ut trium annorum induciae fierent ; sed in quinquennium in- 
ducies esee. placuit utrique civitati tantummodo per Orientem, ob 


E MENANDRI HISTORIA. 391 


xarà δὴ τὴν fo μόγον, τριάχογντά τὸ χιλιάδας νομισμάτων À.Q. δης 
χρυσῶν κατατιϑέναε “Ῥωμαίους ἔτει δκάστω, ξυνήρεσο δὲ τὰ ind 4 10 
sosdde , εἰ βασιλεὺς 0 “Ῥωμαίων ἐπιψηφίσοιτο. C 
ιβ. Ὅτι ἐπειδὴ Τιβερίῳ ἤδη τὰ τῆς πολιτείας περιοχό- A. C. 555 
ὄχυτο πράγματα, Τραϊανὸς τὲ καὶ Ζαχαρίας τοὺ πρέσβει ὡς 5 
t0» 3 , : , » - Iustini 11 
«vió» ἐγεγράφεσαν μὴ βούυλεσϑαε Πέρσας xot τριῶν ἔτ 
ποιήσασθαι τὰς ξυνϑήκας, πενταδτηρίδας δὲ εἶναι μᾶλλον, 
καὶ οὐκ ἐπινεύσας (od γὰρ αὐτὸν ἤρεσκε μαχροτόραν ποιεδῖ- 
σϑαι τὴν ὀκοχειρίαν,) ἐσήμαινεν ὡς αὐτοὺς μάλιστα μὲν ἄχρυ 
yodvo ἐνιαυτῶν τὰς τοιάσδε βεβαιῶσαι σπονδάς" εἰ δέ ya dóv- 
ψατα ἔχοιεν, περαιτέρω μὴ ἀνέξεσθαι ἢ τριετίας. σταλείσης 
δὴ οὖν [óc] τοῖς πρέσβεσι τῆς τοιᾶσδε ἐπιστολῆς, καὶ δὴ Ὁ 
ἀναλεξαμένων 0,54 ἐδήλον τὸ γράμμα, Πεβώδου ἐπὶ τούτῳ 
ἀφικομένου ἐν τοῖς ἀμφὲ τὸ Δώρας δρίοις, αἰσϑανομέγου τὸ 
135.6 ταῖς ἤδη ὑπὸ Τραϊανοῦ καὶ Ζαχαρίον δοχιμασϑείσαις 
σπονδαῖς οὐ στέργουσι Ῥωμαῖοι, ἐπαφίησι τὸν Ταχόσδρω 
κατὰ τῆς Ῥωμαίων ἐπιχρατείας. καὶ ὃς ἀϑρόον ἐπιδραμὼν 
ἐνέπρησε τὰ ὅσα πλησιόχωρα τοῦ Ζάρας, foc ἐπείσϑηὴ ΔΜῖς- 
βώδης δέξασϑανι τὰς τριάχοντα χιλιάδας τῶν χρυσῶν νομι» 
zoeudroy dy' ἔτος τῆς τριετηρίδος ἕνεκα εἰρήνης, ἐφ᾽ ᾧ ἐν 
τοσούτῳ τοὺς ἄρχοντας ἑκατέρας πολιτείας εἰς ὃν ξυνιόντας 
βουλεύσασθαι ὅπως δὴ τὰ ὅπλα καταϑέσϑαι τελέως. προνοίᾳ 
δὲ δὴ τινι στοχαζόμενος τοῦ συνοίσοντος, τὰ τοιάδε ἐπετέλει 
ὃ Καῖσαρ' ἠπίστατο ydg, ὡς ἄχρι ἐνιαυτῶν τριῶν ἀποχρῶσα 

6. ἐγεγραφείτην Par. 12. ὡς uncis inclusimus. 14. αἰσϑα- 

»quéroug vulg. 
qoas quotamnis Bomani triginta millia aureorum penderent; quae 
pacta tamen non alia conditione, niei ea Imperator' suffragio suo 
comprobasset, rata forent. . . 

12. Ut Tiberius negotiorum administrationem suscepit, Traia- 
nus εἰ Zacharias legati ad eum rescripserunt, Persas nolle ad tres 
annos, sed ad quinque inducias pacisci. Quae cum non approbas- 
set, (nec enim ei in tam. longum tempus inducias facere placebat;) 
mandavit, ut in duos annos paciscerentur, si non obtinere possent, 
nibil ad tres annos adiicerent. Missa est igitur haec ad legatos epi- 
stola, et cum ea, quae continebat, legissent , Mebodes, qui ad re- - 
sponsum accipiendum ad fines Daras venerat, satis intellexit, Ro- 
manos inducias, quas Traianus et Zacharias fecerant, non approbare. 
Itaque Tachosdronem immisit, qui terras ditionis Romanorum su- 
bito invasit, et propinqua loca Daras igne vastavit. Sed fide Me- 
bodi data, illi numeratum iri quotannis per ttes annos triginta 
millia aureorum pro induciis, statutum est, ut. interea principes viri 


utriusque regni in unum convenirent, et aliqua ratione firmam pa- 
cem consütuerent. Id utile suis rationibus fore Caesar czistimabat, 


ἃ. C. 525 
Ind.8 
Yustíni 11 
P. 158 


392 ' EXCERPTA 


αὐτῷ ἔσται 4 παρασχευὴ Πέρσαις τὸ ἀξιόμαχας ἀναφανήσα- 
ται. ξυνῃσϑάγνοντο δὲ καὶ Πέρσαι τῆς τοιᾶσδε προμηϑείως 
τοῦ Καίσαρος, ὡς οὐδενὸς ἑτέρου ἕνεκα γένεταε αὐτῷ ἐἶνα- 
βολὴ ἢ προσρωμένῳ τοῦ μέλλοντος, ὅπως ἐς τὸ δέον αὐτῷ 
προπαρασκευασθήσοιντο ai δυνάμεις. κατεφρόνουν δὲ ὅμως 
τῶν “Ρωμαίων, ἅτε ἀναμαχήσασϑαι οὐ δυναμένων, εἰ καὶ 
πλείων αὐτοῖς ἐνδοϑείη χρόνος. ἐπεὶ οὖν ἀνακωχὴ ἐγεγόνει 
ἀνὰ τὴν ἕω, μετενήνοκτο δὲ ἅπας ἐπὲ τὴν “ρμενέαν ὃ 86- 
ρυβος, ἄλλου ἄλλα αὐτῆς διαχληρωσαμέγων, ἦρος ἀρχομένου 
συνέστη πόλεμος. 10 


A.C.5:8. 47. Ὅτι ὃ Τιβέριος ὃ Καῖσαρ στέλλει Θεόδωρον. τὸν 
Ind. g Buxyov πρεσβευσόμενον ὡς βασιλέα Περσῶν, τῷ δοχεῖν μὲν 
Iustini  ὁμολογήσοντα χάριτας ἀνθ᾽ ὧν τὸν μέγιστον Ῥωμαίων xpe- 


σβευτὴν ἐς τὰ μάλιστα ἐτίμησε Τραϊανὸν, ἡνίκα ἐναγχὸς γε dg- 
zov τὴν δι' αὐτοῦ ἐδέξατο πρεοβείαν, ἔχπαλαι τὸ τοιόνδει 
γομισϑὲν ὡς ἀμφοτέρας πολιτείας, dore μετὰ τοὺς μεγάλους 
πρέσβεις στέλλεσθαι ἑτέρους ἥσσονας τῆς τῶν μεγίστων πρέ- 
σβεων ἀποδοχῆς τε Exar& καὶ φιλοφροσύνης. ἅμα δὲ ἐνετεί- 
λατό οἱ διαλεχϑῆναι, ὡς ἑτοιμότατα ἔχοι, κατὰ τὸ ἤδη ἐμ- 
πεδωθϑὲν, d» τοῖς δρίοις τῆς ἕω στεῖλαι τοὺς “Ῥωμαίωνῃο | 
ἄρχοντας γνωματεύσοντας ξὺν τοῖς ὕπ᾽ αὐτοῦ ἐχπεμφϑηδο- 
μένοις ἡγεμόσι Περσῶν ἀμφὶ τῆς εἰρήνης καὶ τὰ ἀμφίβολα 
διευχρινήσοντας. Θεόδωρον μὲν αὐτοῦ ἀφικόμονον, βασιλεὺς 
2. ξυγῃσϑάγοντο Ν., ξυγιστάγοντο vulg. 


et providentia quadam faciebat: confidebat enim, se intra tres an- 
nos idoneas copias coacturum, quibus se satis munitum εἰ instru- 
ctum ad Persis resistendum ostenderet, ut etiam ex aequo cum eis 
pugnare posset. Praesenserant et Persae hanc Imperatoris providen- 
tiam, quod nulla alia ratione tantopere de hac dilatione impetranda 
laboraret, quam ut per id temporis spatium idoneas copias prae- 
pararet. Coutemnebant tamen Persae Romanos, tanquam qui ad- 
versum sc in acie stare et pugnando pares esse non possent, etiamsi 
longius tempus iis indulsissent. Quamobrem postquam belli cessa- 
tio ad tempus rata per Orientem fuit, omnis motus in Armeuiam 
est translatus, et cum alius aliud munus in illa regione obiret, 
ineuhte vere bellum est exortum. 

13. Tiberius Theodorum, Bacchi filium, legatum ad regem Per- 
sarum mittit, specie quidem gratias agendi causa, quod "Traianum, 
nobilissimum Romanorum legatum, summo honore affecisset, cum 
paulo ante legationem eius accepisset. lam diu enim in more erat 
apud utrumque principem , post magnos legatos mittere alios mino- 
rés, qui gratiam agerent ob priores legatos benigne receptos, et 
amicitiam testificarentur. Huic autem simul praeceperat, ut regi 
exponeret, se esse paratum, ( iam enim id convenerat,) mittere in 
fines utriusque ditionis viros nobiles, qui de pace cum his, quos 


E MENANDRI HISTORIA. 393 


é Περσῶν καταλέλοιπεν à» τῷ Δάρας τῇ πόλεε vOUg τὸ τὸν A.C.526 
ἄνδρα ἄξοντας, ἐγχελευσάμενος, ἔνϑα ἄν μάϑοιδν τὸν βα-ἰ 9. ᾿ 
σιλέα εἶναι, ἐπικαταλαβεῖν, ὡς ἂν μὴ tà εἰϑισμένα ini ta 
σιρεσβευτῇ πράσσων ἀναβολῇ χρήσοιτό τινι. ἅμα γὰρ ἠβού- 
Bàsro καὶ πολέμοις ὁμιλεῖν καὶ δέχεσθαι τὴν πρεσβείαν" 
ταύτῃ γὰρ ἐχφοβήσειν ᾧετο ἐς τὰ μάλιστα Ῥωμαίους. τῷ τοι 
ἄρα τὴν ὁδοιπορίαν διανύσας διὰ τοῦ λεγομένου ᾿ΑὐῤὝῥεστῶνΥ. 107 
κλίματος καὶ τοῦ Ἰαρεπτικῶν ἀφίκετο ὃν Περσαρμενίᾳ, ovx 
οἰομένων τῶν Ρωμαίων οὕτω ys δήπου ϑᾶττον ἥξειν αὐτόν. 
εοεἰωϑότων γὰρ τῶν Περσῶν ἐν τοῖς ἔμπροσθεν χρύνοις ἀμφὲ 
τὸ πέρας vot τὴν ἐπωνυμίαν «Αὐγούστου χληρωσαμένου μη. Ὁ 
νὸς ἀναφαίνεσϑαι κατὰ δὴ τῆς Περσῶν ᾿Αρμενίας καὶ τηνι» 
κωῦτα τὸν πόλεμον συγχροτεῖν, προτερήσας αὐτὸς εἰσήῤῥησεν 
αὐτόϑι. ξυνηνέχϑη τοιγαροῦν ἅπαξ προκατειλημμένους xoà 
τὐὐφυστερήδσαντας τοὺς Ῥωμαίους δι᾽ ὅλου τοῦ ἔτους οὐδὲν 
ὅτιοῦν σφᾶς διαπράξασθαι ἐν καιρῷ. οὗὐτε γὰρ τὸ στράτευμα 
ξυνήϑροιστο τὸ Ῥωμαϊκὸν, ἀλλ᾽ oi μὲν περὲ Κοῦρσον καὲ 
Θεόδωρον» τοὺς στρατιώτας, ἐπειδὴ αὐτοῖς ἀπήγγελτο, ὡς ve- 
μεσᾷ τὸ καὶ ἀγανακτεῖ 0. Καῖσαρ, ὅτι δὴ ἐσβαλόντες ἐν ᾽4Ἵλ- 
«οβανίᾳ μὴ ἀνέστησαν ἅπαντας Σαβείρους τὸ καὶ ᾿Αλβανοὺς, 
ἀλλ᾽ ὅτι ὁμήροις πεποιϑότες ἐξεχώρησαν" κατεγνωχότες τὸ ἐξ 
αὐτῆς τῆς πείρας, τῷ ἀφηνιάσαι αὐτίκα ἀπὸ Ῥωμαίων τὸν. 159 
4. ἐγχελευσάμεγος B., ἐγχαλεσάμενος vulg. — 15. ὑφυστερήσαν- 


τας vulg. — 17. περὲ om. ed. Par. 18. στρατηγοὺς coni. B. 
ἀπήγγελτο B., ἀπήγγελλον vulg. 


ipse eo ad id mitteret, agerent et controversias dirimerent. Quum Theo- 

orus ad Daras accessisset , Persarum rex ibi reliquerat, qui eum eo 
deducerent, ubi regem commorari comperissent, ne, ulla re, quae le- 
gato praestari s0lebat, omissa , moram illi faceret. Volebat enim 
simul bellum gerere et legationem excipere: slc enim se Romanis 
terrorem iniecturum esse sperabat, Qua de causa cum iter per re- 
gionem , quae Arestorum et Marepticorum dicitur, fecisset, in Per- 
sarmeniam pervenit, inopinantibus Romanis, qui tam cito eo illum 
perventurum, nunquam credidissent. Solebant enim Persae antea 
Circa finem mensis, qui Latinis vocatur Augustus, in Persarmémnia 
apparere, et inde ad bellum accingi: nunc autem Chosroés prius 
illuc accessit. Accidit autem, ut Romani semel praeventi , cum tar- 
dius rebus suis prospexissent, nihil toto illius anni spatio feliciter 
et opportune gererent. Nec enim exercitus Romanorum collectus 
erat ; sed militibus, qui sub Curso et Theodoro merebant, nun- 
tiatum erat, Imperatorem iratum esse propterea quod in Albaniam 
irruentes, Sabiros et Albanos non penitus sustulissent et extermi- 
nassent, sed obsidibus confisi discessissent : quod quam impruden- 
tet fecerint, ipsos ex eventu coguitum habere: etenim confestim Sa- 


394 EXCERPTA 


A.C.576 Σαβεῖρα, eig οὐ κατὰ τὸ δέον ἐπεπράχεσαν, παρώφθη «s 
; E ὑπὸ σφῶν τὸ συνοῖσον, dons ἀμέλει ἐκ μεταμελείας αὖϑες 
ἐλάσαντες dv ᾿Αλβανίᾳ " πρεσβείας ἦγον τοὺς Σαβείρους τϑ 
xai ᾿Αλβανοὺς, πανοικίᾳ σφᾶς μετοιχίζονεες ἐς τὰ τῇδε τοῦ 
Κύρου ποταμοῦ, ὡς λοιπὸν ὃν τῇ Ῥωμαϊκῇ διαιτᾶσϑαι χώ-Κ 
qq. ἔτι οὖν Θεόδωρός τὸ καὶ Κοῦρσος ἐν τούτοις ἐνησχολη- 
μέγοε ἐτύγχανον. εἶτα ἐγκαλεσαμένου τοῦ Καίσαρος Ἰουστινεα- 
γὸν τὸν τῆς ἔξω σερατηγὸν μεταφοιτῆσαι καὶ ἂν ᾿“ρμενίᾳ γε- 
νέσϑαι αὐτὸν ἡγησόμονον τοῦ πολέμου, οὐδὲν ἧττον καὶ Ἰου- 
στιγιανὸς οὕπω παρῆν, τῷ σημῆναι τοῦτο αὐτῷ τὸν Καίσα-το 
Boa ὀψὲ καὶ οὐκ ἂν καιρῷ τοῖς πράγμασι χρήσασϑαι, πρός 
ys καὶ τῆς συγήϑους διανομῆς ταῦ χρυσίου τοῖς ἑξῴοις κατα- 
λόγοις γεγενημένης οὐκ ἐπικαίρως, ἀλλὰ δῆτα ἐφυστερησάσης. 
ἐπ’ ἀδείας οὖν οὕτω nog καὶ ἀκονιτὲ ἐλάσαντος ἐν Περσαρ- 
μενίᾳ Χοσρόου, μηδενός οἱ ὠντιχαϑισταμένου, οἱ μὲν da-15 
σμοφόροι τῆς ἥττονος Zfousv(ac οὔτε ἐχρήσαντο φυγῇ, ἐκλε- 
λοιπότες τοὺς ἀγροὺς olys, ἀλλὰ γὰρ xai τὰ ὅσα ἐπιτήδεια 
δυνεχόμιζον τῷ στρατῷ. προβαίνοντι δὲ Χοσρόῃ ἀνὰ τὰ πρό- 
co οὗ ἐν τῷ κλίματε ωκραβανδῶν καὶ Ταραννῶν ἥκιστω 
ἔμενον, ὡς μηδένα πάμπαν, μήτε ἄνϑρωπον μήτε μὴν 9no-2o 
ζύγιόν τε ὀφϑῆναι. ἅτε γὰρ πολεμίου βασιλέως ἐπελϑόντος 
CánéóQacs πᾶν τὸ γεηπονοῦν, καὶ πάντῃ τὰ ἐχείγῃ ἐχήρευεν 


21. t8 pro τι vulg. 


biri a Romanis defecerant. Itaque rebus tam male gestis, poenl- 
tentia commoti, ruraus in Albaniam impetum fecerunt, et legationi- 
bus Sabiros et Albanos suis sedibus excitos citra ripas Cyri amnis 
collocarant, ut in posterum in Romanorum ditionis regionibus ha- 
bitarent. Quibus rebus peragendis Cursus et 'Dheodorus adhuc oc- 
cupati erapt, ltaque Caesar lustinianum ducem per Orientem pro- 
ficisci, et in Ármenia bello gerendo praeesse iussit. Nihilominus 
neque Iustinianus venit, quia hoe illi serius Caesar significarat, ne- 
que rei in tempore gerendae opportunitate usus fuerat. Ad haee 
auri distributio, quod orientalibus exercitibus debebatur, non suo 
tempore , sed tardius facta fuerat. Itaque Chosroés Armeniam 
liber ab omni metu sine ulla difficultate occupavit, cum nemq 
inventus esset, qui illi resisteret. Neque vero etiam minoris Árme- 
niae incolae, qui Romanis vectigales erant , fugam ceperunt, neque 
agros dereliquerunt , sed commeatus exercitui subministrarunt. Sed 
cum Chosroés ulterius progrederetur, qui in regione Macrabando- 
rum et Tarannorum habitabant minime manebant, ut nemo 
mortalium , neque vero etiam ullum animal vecturae aptum in his 
locis conspiceretur. Cum enim rex hostiliter irrumperet , omnes 
ágricolae aufugerupnt et omnia laje hominibus vacua erant, * neque 


E MENANDRI HISTORIA. 305 


Ἰάνθρώπων. ἀλλὰ καὶ γηράσα» βουλόμδονον μηδὲν τὸ τῶν Α.Ο. δη6 
zavro» ζώων ἐντυχεῖν. ἐν τούτῳ καὶ Θεόδωρος ὃ Βάκχου ἱπὰ i2 
ἐφοίτησεν ὡς αὐτὸν, ἐδέξατό τε τὸν ἄνδρα xai ξυνόμιλός οἱ 
ἐγένετό [πως] ἡμερώτατα πως, τὸν μὲν Καίσαρα δι’ εὐφη» 

δμίας ἄγων, φάσκων τὸ ἀσπάζεσθαι τὴν ὡς αὐτὸν εἰρήνην τὸ 
καὶ φιλοφροσύνην. μηδὸ γὰρ γεγονέναι τῆς ἔχϑρας τῶν 
σπονδῶν αἴτιον" Ἰουστῖνον δὲ τὸν βασιλέα ἐς τοὐναντίον 
λέγων κακῶς. εἶτα ἐς τὰ πρόσω ἤλαυνε διὰ τῆς καλουμέ- 
γης Βαδιανῆς, ἑπομένου οἱ καὶ Θεοδώρου" ἐσβάλλει τὸ εἰς 

tovg» Ῥωμαίων "Moussíay κατὰ Θεοδοσιούπολιν, λήγοντος ἤδη D 
τοῦ ἔαρος" ὥστε κατὰ ταὐτὸν ξυγενεχϑῆναι τούς τὸ ἀγγελια- 
φόρους ἀφικέσθαι ἐν Βυζαντίῳ τοὺς δηλώσοντας, ὡς ἐπροσ- 
δόχητα ἐπέστη τῇ “Ῥωμαίων “Αρμενίᾳ βασιλεὺς ὃ Περσῶν 
καὶ ὅσον οὕπω προσενεχϑήσεται Θεοδοσιονπόλει, xai αὐτὸν 

b5éxelas παρεῖναι. ἐπεὶ οὖν ἐγένετο αὐτοῦ, ἐστρατοπεδεύσατο 


ἐς τὸ ᾿Ἰραβησσῶν ἐπικεκλημένον χωρίον, ἀμφὲ τὸ μεσημβρι» 
νὸν xÀiua τοῦ ἄστεος, τὸ δὲ δὴ Ῥωμαίων στράτευμα, αὐτό 
ys δήπου τὸ συγαϑροισϑὲν, ὡς πρὸς ἄρχτον περὲ τὸ κλίμω 
τὸ καλούμενον * συναγόμενον, ἐς ὑπώρειαν viva ὄρους. ἀτὰρ 

100 Χοσρόης αὐτοῦ περὲ Θεοδοσιούπολιν, ἐπ᾽ ὄψεσι Θεοδώρου, 
ἐξέταττε τὰς ἱππικὰς δυγάμεις, ἐς λόχους τε xai φάλαγγας Ῥ. 160 
διαχρίγων τὸ καὶ μεταχοσμῶν. καὲ αὐτὸς τὸν ἵππον διελαύ- 


3. ϑηρᾶσαε coni. Cantocl. 2. ζώων H., ζώεν vulg. ἔτυχεν H. 
6. ἔχϑρας] λύσεως N. 7. δὲ add. B. ει. χατά ταὐτὸν Β., 
κατ᾿ αὐτὸν vulg. «Ἅ1:. λόχους N., λόγους vulg., λοχαγοὺς H. 


usquam aliquid vivi conspiciebatur. Interea Theodorus, Bacchi filius, 
venit ad eum; is hominem benigne excepit, et cum eo familiariter 
conversatus de Caesare bene locutus est, seque cum illo et pacem 
et amicitiam cupere dixit: nec enim eum inimicitiarum, quae ex 
violato focdere ortae erant, auctorem esse; lustinum autem Impe- 
ratorem sermonibus male habebat. Deinde ulterius per Vadianam 
progressus est, et eum sequebatur Theodorus. "Vere iam exacto, 
Ármeniam, quae Romanis parebat et Theodosiopoli proxima erat, 
invasit: quo factum est, ut eodem tempore nuntii Byzantium perveni- 
rent Persarum regem Armeniam, qua Romani dominabantur, ex improrvi- 
80 adortum, Theodosiopolim usque penetrasse nuntiarent; εὐἴρες in his 
locis esset. Eo cum advenisset, e regione oppidi ad meridiem sita 
quae Abaressorum vocatur, castra posuit: Romanorum vero exercitus , 
quamtum militum cogi potuit, septentrionali parte in regione " vo- 
cata, in radice cuiusdam montis constitutus est. Ceterum  Chosroés 
in conspectu Theodori equitatum in aciem eduxit, quem in tur- 
mas et phalangas divisit, et ipse, equo comscenso, quasi id ingpj- 


396 EXCERPTA 


A.C. 526 νων» ἔνδειχνύμενος ἦν, οἷα δὴ οὐκ Bx προνοίας τινὸς, dic Ere 
Tusid.9 ἔῤῥωται αὐτῷ καὶ σφριγᾷ τὸ σῶμα. διενοεῖτο δὲ πως Θεο- 
δοσιούπολιν ἐκπολιορκῆσαι" ἔννοια γάρ οἱ ἐσεφοίτησε μὴ οἷ- 
ὄντε ἔσεσϑαε ἄν ἄλλως τὴν Περσῶν ᾿Αρμενίαν ἀνακτήσα- 
σϑαι καὶ Ἰβηρίαν, εἰ μή no ὀχυρωτάτην ἐσύτι “ῬΡωμαίωνδ 
Υ͂ τοῦ χειρώσοιτο πόλεν, ἐχεῖσέ τὸ καϑεδούμενος ἀνασώσεται τὴν dc 
τοὐπίσω λοιπὸν ἐγκαταλελειμμένην Περσαρμενίαν τε καὶ Ἰβη- 
οἷαν. τοιγαροῦν ἀναμφιβύλως εἶχε Θεοδοσιούπολιν αἱρήσειν. 
Β ὥστε ὑποφαίνων τὸ καὶ αἰνιττόμενος, ὡς ἁλώσεταί γε αὐτῷ 
πάντως 7 πόλις, ἤρετο Θεόδωρον ὁποία δὴ κατὰ τὸ μᾶλλονιο 
ἀνάλωτος εἶναι δοκεῖ πόλις, τὸ Δάρας ἢ δῆτα ἡ Θεοδοσιού- 
πολις; ὡς, εἴγε οὕτως ἀσφαλεστάτην, ἐδήλου δὲ τὸ /fágac, ἔξ- 
εἴλε, πόσῳ μᾶλλον τὴν οὐχ οὕτως ἰσχυρὰν παραστήσοιτο 
Θεοδοσιούπολιν. Θεόδωρος μὲν οὖν ἀπεκρίνατο ἐμφρονέστα- 
τώ πως, ἀνάλωτον εἶγαι ἐκείνην φήσας τὴν πόλιν τὴν óooshi5 
φρουρουμένην ὑπὸ ϑεοῦ, ὃ δὲ βασιλεὺς ὁ Περσῶν, πρὲν 5 
Θεόδωρον πρὸς αὐτοῦ ἀφεθῆναι, ὡς ἐγένετο ἀγχοῦ Θεοδο- 
σιουπόλεως, κατενόησε τὴν πόλιν εὖ μάλα καὶ ὡς ἀληϑῶς ἐς τὰ 
πολέμια παρεσκενασμένην. καί τινων μεταξὺ γενομένων ἀφίησι 
βασιλεὺς ὃ Περσῶν Θεόδωρον ἐς Βυζάντιον ἐλευσόμενον, ὄνλο 
, γράμμασι μὲν κατάδηλον ποιήσας τῷ Καίσαρι, ὡς ἥδεται καὶ 


€. ἀνασώσεται B., ἀναϑώσει te vulg. 11. ἀσφαλεστάτην Ἢ, 
ἀσφαλεστάτη vulg, —— 1a. εἴγε ὄντως εἰ ἐδήλου δ᾽ εἰ τὸ HL. 


nato et casu, non de industria faceret, quam valido et vigenti cor- 
pore esset, ostentabat. Sperabat autem, 'Theodosiopolin se aliquo 
modo expugnare posse: haec enim cogitatio illius animo occurrebat, 
se non alia ratione Persarmeniam et Iberiam posse sibi subiicere, 
quam si unam ex Romanis urbibus eamque munitissimam caperet, 
in qua belli sedem constituens , quod Persarmeniae et Iberiae post 
tergum esset, tueretur. Nec enim illi dubium erat, se Theodosio- 
polim expugnaturum. Idque indicans et iactans, se illam omni modo 
capturum , Theodorum interrogavit, quae illi urbs expugnatu diffi- 
cilior videretur ? Daras, an Theodosiopolis ? Quibus verbia significare 
volebat, quum Daras, oppidum munitissimum, cepisset, quanto 
magis Theodosiopolim, quae non aeque munita erat, caperet. Theo- 
dorus autem valde prudentur respondit: eam demum urbem esse 
inexpugnabilem , quam deus im suam custodiam tutelamque in 
perpetuum recepisset. Αἱ Persarum rex, priusquam "Theodorum a 
se dimitteret , satis perspexit, urbem iis rebus omnibus, quae ad 
resistendum hostibus necessariae crant, egregie paratam esse. Cum 
autem multa interea contigissent, Theodorum Persarum rex Byzan- 
tium rediturum dimisit. Litteris Caesari siguificavit, se quoque 
Eag^ delectari, et si antequam exercitum comparasset, Theodorus 


E MENANDRI HISTORIA. 397 


αὐτὸς τῇ εἰρήνῃ, καὶ ὥς, εἰ noi» ἔχστρατενοι dgixero Θεύ- A, C. 556 
δωρος, οὐδὲ ἐξετάξατο ὧν αὐτὸς οὐδό γε ἐκίγησϑ τὰς δυνά- Ind. 9. 
μεεις. νῦν dà ἀκλεὸς αὐτῷ εἶναι δοκεῖ ἐκστρατευσαμένῳ ἤδη asuma 
διαλῦσαι τὸ στράτευμα" τοὺς γὰρ ἀνθρώπους ἢ τοῦ κερδα- 
bAéov ys ἕχατι ἢ δόξης ὀρεγομένους ἅπαντα πράσσειν. ἐπὴγο 
γέλλετο dà, ὡς ἀπονοστήσας ἐς τὰ οἰκεῖα ἐχπέμψοι τοὺς ἐπι-᾿ 
εηδείους αὐτῷ ἄρχοντας à» τοῖς δρίοις τῆς ἕω, διαλεχϑησο- 
μένους τὸ καὶ διαϑήσογτας τὰ περὲ τῆς εἰρήνης ἅμα τοῖς 
ἐχπεμφϑησομέγοις “Ῥωμαίων ἡγεμόσιν. ταῦτα μὲν od» ἐσή- 
τομηνε τῷ Καίσαρι. ἐκλιπαροῦντος δὲ αὐτὸν Θεοδώρου ὥστε 
ἐπισχεῖν τὴν εἰσβολὴν, ἔδοξεν ἐπινεύειν, εἴ γε ἄχρε À ἥμε- 
ρῶν ἀγγελία φοιτήσοι ὡς αὐτὸν σταλεῖσα ἐκ τοῦ Καίσαρος 
τὰ δέοντα βουλευσαμένου. ἐπειδὴ δὲ Θεόδωρον ἀφῆκεν, ὡς 
ἔγνω μήτε ἐξ ἐφόδου τὴν Θεοδοσιούπολιν οἷόντε ὃν αὐτῷ 
τοἐξελεῖν, μήτε γε μὴν πολιορκίᾳ τὸ καὶ μηχανήμασιν ἔσεσϑαέ 
οὗ ἐς τὸ λυσιτελὲς ἀποπειραϑῆναι τοῦ τείχους, (ξυνελεύσεσϑαι 
γὰρ ἐν τοσούτῳ τὰς Ῥωμαϊκὰς δυνάμεις.) καὶ δὴ ἀφῆκε τὴν 


Θεοδοσιούπολιν». 
Ἔκ τοῦ η' λόγου, | P.10 


20 ] ιδ΄, Ὅτι περὲ τὸ δεύτερον ἔτος τῆς Τιβερίου Καίσαρος! Ἁ. C. 555 


1. yg. τῇ εἰρήνη mg. H., τὴν εἰρήνην vulg. 3. ἐχστρατευσα- 
μένῳ N., ἐνατράτευσα ένῳ vàlg. . 14. ὃν &. ὄντα vulg. — 16 
ξυνελεύσεσϑαει Cantocl., ξυνελέσϑαι vulg. 19. Errorem in nu- 
mero libri esse apparet, siquidem legatio ad Turcas anno se- 
cundo Tiberii Caesaris, superstite [ustino, missa est. N. 


advenisset, neque ipsum in aciem descensurum fecisse, neque co- 
pias educturum, Nunc quoniam cum exercitu moverit, sibi dede-  , 
Cori fore, si exercitum solvat et missum faciat. Omnia enim mor- 
tales facere aut quaestus gratia, aut quo sibi gloriam quaerant. 
Promisit autem, simulatque domum revertisset, se missurum in fines 
Orientis ex principibus sibi necessitudine coniunctis, qi cum pri- 
mariis viris ex Romanis, quos Caesar eius rei gratia delegaret, de 
his, quae ad pacem facerent, inter se disceptarent et statuerent. 
Haec igitur ad Caesarem misit. Cum vero Theodorus eum suppli- 
citer oraret, ut ab incursionibus abstineret, id quidem conceden- 
dum censuit, si intra quadraginta dies nuntius ad se a Caesare 
veniret , qui illum, quid. suae voluntatis esset, certiorem faceret. 
Dimisso Theodoro, ut cognovit in sua potestate minime situm esse, 
improvisa invasione Theodosiopolim capere, neque si obsidione aut 
machinis muros tentaret, quicquam profecturum esse, (Romanorum 
enim copias inter id temporis spatium conventuros,) ab obsidione 
Theodosiopolis discessit. 
| Ex libro octavo. 


14. Secundo Tiberii Caesaris imperii anno, paulo ante, quam 


398 EXCERPTA 
A. C.555 ἡγεμονέας, μικρῷ πρότερον ἢ τάδε ξυνονεχθῆναι τὰ περὲ 


Iustin ὃ Χοσρόην, πρεσβεία ἐστάλη αὖϑις ἀπὸ Ῥωμαίων ες Tovo- 
astini 11 , - 201 
| κους, Οὐαλεντίνου ἐς τοῦτο χειροτονηϑέντος" εἷς δὲ οὗτος 
τῶν βασιλείων ξιφηφύρων. καὶ οὖν ἐπεὶ αὐτῷ ἐποτέϑη 5 
πρᾶξις, ἄρας ᾧχετο ξὺν τοῖς κατ᾽ αὐτὸν ὁπαδοῖς, ἔτι ye μὴνϑ 
Bxaí Τούρκοις ἑκατὸν πρὸς τοῖς ξξ. ὀνεδήμουν γὰρ τηνικαῦτα 
Τοῦρχοι κατὰ τὸ Βυζάντιον ἤδη ἐκ πολλοῦ ὑπὸ τοῦ σφετέ- 
ρου ἄλλοτο ἄλλοι ἐκπεμφϑέντες ἔϑνους. ἐνίους μὲν yàp αὖ- 
τῶν ᾿Μναγκάστης ἐνταῦϑα ἐπεχόμισεν, ἐς πρεσβείαν ἐκεῖσθ 
ἀφικόμενος. τινὸς δὲ ἅμα Εὐτυχίῳ τὴν ἄφιξιν ἐποιήσαντοτο 
κατὰ τὴν βασιλίδα πόλιν" ἄλλοι δὲ ἐτύγχανον κατὰ τὸ Βυ- 
ζάγτιον διατρίβοντες μετ’ αὐτοῦ δῆτα Οὐαλεντίνου πρότερον 
ἀφιγμένοι, (δὶς γὰρ Οὐαλενεῖνος ἐπρεσβεύσατο ὡς Tovoxovc,) 
ἄλλοι δὲ σὺν ἫἩρωδιανῷ, ὁμϑίως δὲ καὶ ἅμα Παύλῳ τῷ 
CKüux , ὡς ἐξ ἁπάντων τούτων ξυναϑροισϑῆναι Σκύϑας ἀν-τῷ 
δρας ἐκ τοῦ φύλου τῶν ἐπιλεγομόνων Τούρκων ἕξ πρὸς τοῖς 
Q. o9; δὴ ἅπαντας ἀναλαβὼν Οὐαλενεῖνος. ἐπῆρε τοῦ βασι- 
λείου ἄστεος. χρησάμενος δὲ ταῖς ταχυπλύοις τῶν ὅλκάδων, 
διά τὸ Σινώπης καὶ Χερσῶνος, ἣ ἐστιν ἄντικρυ ἡ ἰὸν τοῦ 
ἡλίον ἀνατολῶν πέφυκεν ἱδρυμένη" οὐ μὴν αλλὰ καὶ fza-29 
εούρας, ἔτε v6 καὶ διὰ φύλων. κατὰ δὴ τῆς ψαμαϑῶδες 
«ῆς ....... παρέϑει τὰ ὅρη τῆς Ταυρικῆς τὰ νεύοντα 
15. ἀπῆρε H., ἀπεῖρε vulg. — 19. Locum fractum et foedissime 
depravatum , ita ut ab Hoeschelio editus est, relinquere cogor: 
nihil enim de Apatura et Phylis, locisve, quorum nomina in has 
formas mutari potuissent, equidem invenio. De Chersone ta- 
men suspicor scriptum fuisse: f ἐστεν αντιχρὺ Σινώπης [χαὲ 


«o» τοῦ Ἴστρου στομάτων πρὸς τών ἰσημερινῶν») τοῦ ἡλίου zx. 
«. à. N. 'Hiórog pro καὶ ἰόν H. 21. τὸ ψαμαϑ. H. 


ea, quae de Chosroé narravimus, gererentur, legatio denuo missa 
est a Romanis ad Turcos. Valentinus (is erat unus ex Imperetoris 
satellitibus) ad id muneris est delectus, quod ubi illi demandatum 
fuit, cum his, qui eum comitabantur, profectus est. Una quoque 
centam sex Turcos assumpsit. "Turci enim Byzantii iamdudum con- 
sederant, δ sua gente alii alia de causa missi. Nonnullos Anan- 
castes, cum illuc ad legationem profectus esset, secum adduxerat. 
Alii cam Eutychio ad imperatoriam urbem accesserant; alii circa 
Byzantium commorabantur, qui cum ipso Valentinofprius venerant, 
Bis enim Valentinus legatus ad Turcos est profectus. Erant et alii, 
qui cum Herodiano et cum Paulo Cilice illuc devenerant. Ex his 
omnibus igitur collegit centum sex Turcos, et a regia urbe citis 
navibus profectus . . . .. Tauricae montes , qui ad meridiem ver- 
gunt, praetervectus est, Inde Valentinus campos, circa quos sta- 


equae decurrebant, equis perequitavit, et alios plores arun- 


E MENANDRI HISTORIA. 399 


Eni μεσημβρίαν. ἐχεῖνα δὴ οὖν τὼ Éx τῶν λιμναίων ὑδάτων A. C. 525 
πιδριϑεόμενα πεδία οὗ γε ἀμφὶ Οὐαλεντῖνον ἱππασάμενοι, καὶ Ind.8 
« ' ἢ , » Iustin 11 
δτέρους δὲ πλείστους δονακώδεις τε καὶ λοχμώδεις, ὅτι 8 y , o9 
καὶ ὑδατώδεις διεληλυθότες χώρους, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ διὰ Ὁ 
Begc λεγομένης ᾿Αχκάγας, (ὄνομα δὲ γυναικὸς ἀρχούσης τῶν 
ἀνὰ τὰ ἐκείνῃ Σχυϑῶν, χειροτονηϑείσης τηνικαῦτα ἐς τοῦτο 
ὑπὸ ᾿Ἡναγαίου, ὃς ἐκράτει τοῦ φύλου τῶν Οὐτιγούρων,) ὡς 
δὲ ξύμπαν εἰπεῖν, πολλαῖς ἀτραποῖς ὄὅμιλήσαντες καὶ δυσ- 
χωρίαις, παρεγένοντο ἔνϑα τὰ πολεμικὰ σύμβολα τοῦ Τουρ- 
ξοξάώνϑου ἐτύγχανεν ὄντα" οὗτος δὲ εἷς τῶν παρὰ Τούρχοις 
ἡγεμόνων. ἂν ὀχτὼ γὰρ μοίραις διεδάσαντο τὰ ἐκείνῃ ἅπαν- 
«a , οἷς γε τοῦ φύλου τῶν Τούρχων ἔλαχε προεστάναι.  "do- 
σίλας dà ὄγομα τῷ παλαιτέρῳ μονάρχῳ Τούρκων. Ó γοῦν 
Οὐαλεντῖνος παρὰ τὸν Τούρξανϑον ἀφικόμενος, ὃς πρὸ τῶν 
τδάλλων ἡγεμόνων ὑπαντιάζων ἐτύγχανε τοῖς ἐχεῖσε παραγενο- 
μέγοις, εἶτα συνησϑῆναι φράσας τῷ Καίσαρι Ῥωμαίων. ἐς 
τοῦτο ydo ἀφῖκτο ἐχεῖσε, προσφϑεγξόμενος τοὺς προεστῶτάς 
τοῦ φύλου τῶν Τούρκων, Τιβερίου ἤδη ἐς τὸ τῶν Καισάρων 
ἀναβεβηκότος κράτος" πρὸς τοῖς καὶ ὡς ἂν jj φιλοφροσύνη 
αοοῦχ ἧττον ἐν βεβαίῳ ἔσοιτο καὶ αἱ μεταξὺ Ῥωμαίων τὸ xai p, 162 
Τούρκων προελϑοῦσαι σπονδαὶ, ἃς ἔϑετο Διλζίβουλός τὸ καὶ 
"Iovosiyoc ὁ βασιλεὺς, Ζημάρχου πρώτου ἐκεῖσε φοιτήσαντος, 
ἡνίκα ἐσήμανεν ὃ Διλζίβουλος, ὡς Ρωμαίων φίλος οὐχ ἧτ- 


2. Οὐαλεντινιανὸν vulg. 6. τὰ om. ed. Par. 7. Οὐϊττιγούρων 
vulg. 9. Tovotd9ov vulg. ti. διεδάσαντο N., διεδαίσατο 
vulg. 14. Τούρξαϑο» vulg. — a1. ἔϑεντο N. Ζιλζίβουλος 
idem est, qui supra cap. 8. 4 ιζάβουλος dicebatur. — , 
dinosos , fruticosos et palustres locos superavit. Regionem quoque, 

ae dicitur Áccagas peragravit, (est autem nomen mulieris quae il- 
Hus partis Scythis imperabat, suffragio Anagaii, qui Utiguris praee- 
rat, regnum adepta,) et ut breviter dicam, multa et difficilia iti- 
nera emensi, ad ea loca pervenerunt, ubi Turxanthi bellicae sta- 
tiones erant. Erat hic unus ex Turcorum ducibus: etenim in octo 
partes regnum diviserant qui Turcorum principatum tenebant; se- 
niori autem Turcorum duci nomen erat Arcesilas. Itaque Valenti- 
nus ad "l'urxanthum accessit, qui primus Turcorum ducum obvius 
factus erat venientibus, eumque gaudere iussit novo Romanorum Cae- 
sare creato: idcirco enim venerat, ut "l'urcorum duces salutaret, 
Tiberio ad Caesarum potentiam evecto; ad haec, ut non minor inter 
eos benevolentia esset, et foedera eadem valerent, quae inter Disa- 
bulum et Iustinum per Zemarchum, qui primus ad eos venerat, 
pacta conventaque fuerant. Disabulus enim Romanorum amicos sibi 
quoque amicos fore, et hostes Itidem, idque immutatum et firmum 


άοο EXCERPTA 


A.C.525v0y καὶ αὐτῷ ἐπιτήδειος καὶ δυσμενὴς ὁμοίος, καὶ ὅπως vex 
I Ἰμὰ. ὃ τοιάδε ἄτρωτά τὸ καὶ ἀπερίσπαστα μένοι. τῷ τοι ἄρα ἐπϑε-- 
ustini t1 ,. - c v - . 
δὴ τηνικαῦτα “Ῥωμαῖοι Πέρσας ἐπολέμουν, éni τῇ προσρή-- 
|». ett ἔφη Οὐαλεντῖνος, δέον εἶναι ἐν καιρῷ xai αὐτὸν ἐπιϑέ-- 
σϑαι Πέρσαις. ταῦτα πρεσβεύοντος αὐτίκα δ᾽ Τούρξανϑος ,s 
,doa οὖν οὐχὲ ὑμεῖς," ἔφη, οὗτοι ἐκεῖνοί ἐστε Ῥωμαῖοι, δέ- 
κα μὲν γλώσσαις, μιᾷ δὲ χρώμενοι ἀπάτῃ ;" καὶ ἅμα λέγων 
Βέἐέπέβυσε τοῖς δέκα δακτύλοις τὸ στόμα τὸ δαυτοῦ. εἶτα ἔἐλε-- 
ξεν αὖϑις ὥσπερ νῦν ἐπὶ τῷ κατ᾽ ἐμὲ στόματι δάκτυλοξ 
εἶσι δέχα, ὡσαύτως δὲ καὶ ὑμεῖς οἱ Ρωμαῖοι πλείοσι κέχρη-εο 
σϑε γλώσσαις" καὶ ταύτῃ μὲν ἐμὲ ἀπατᾶτε, τῇ δὲ ἄλλῃ τὰ 
κατ᾿ ἐμὲ ἀνδράποδα τοὺς Οὐαρχωνίτας. καὶ ἁπλῶς ἅπαντα τὰ 
ἔϑνη, ῥημάτων τε ποικιλίᾳ καὶ τῷ δολερῷ τῆς διανοίας, ei- 
ρωνευόμενοί τὸ καὶ ὑποθωπεύοντες αὐτὰ μὲν ὥσπερ ἐπὶ κε-- 
φαλὴν ὠσθέντα τῇ βλάβῃ περιφρονεῖτε, ὑμῖν δὲ αὐτοῖς só15 
λυσιτελὲς ἐχπορίζετε. ἀλλὰ γὰρ καὶ ὑμεῖς οἱ πρέσβεις ἦμ-- 
φιεσμένοι τὸ" ψεῦδος ἥκετε ὡς ἐμὲ, καὶ ὃ στείλας ὑμᾶς οὐχ 
ἥκιστα πέφυκεν ἀπατεών. καὶ ὑμᾶς μὲν διαχειρίσομαι πα- 
σραχρῆμα καὶ οὐκ ἐς ἀναβολήν: ὀϑνεῖον γάρ τι καὶ ἔχφυλον 
ψεύδεσθαι Τούρχῳ ἀνδρί, ὃ δὲ καϑ' ὑμᾶς βασιλεὺς ἐχτίσειχο 
μοι δίκας ἐν δέοντι, ἐμοὲ μὲν φιλίας ἐχύμενα διαλεγόμενος, 
«oí; dà δὴ OVapyovitoig τοῖς ἡμετέροις δούλοις," (ἐδήλου δὰ 
«οὺς ᾿βάρους,) ,γἀποδράσασι τοὺς δεσπότας γενόμενος &»- 


10. χέχρησϑε H., κεχρῆσϑαι vulg. 13. Οὐαρχωγίτας N., ὄντας 
vulg. 15. ὠσϑέγτα H., ὡς ϑέντα vulg. 


esse pronuntiaverat. Quare quum Romani eo ipso tempore bellum 
cum Persis gererent, Valentinus oratione sua ostendit, oportere 
illum quoque, cum tempus opportunum venerit, Persas bello aggredi, 
Haec legato dicente, confestim Turxanthus, ,,Num, inquit, vos estis 
illi Romani, qui decem quidem linguis, sed una fraude utimi- 
ni?' Haec simul ut dixit, decem digitos in os suum coniecit, 
deinde rursus sic est locutus: οὐδ meo ori decem meos digitos nunc 
admoveo, ita et vos Romani pluribus et variis utimini linguis, qui- 
bus modo me, modo eos, qui mea mancipia sunt,* decipitis, Et 
sane omnino omnes gentes verborum illecebris et ingenii versutia 
demulcetis et deluditis, deinde eas, ubi damnis afflicti sunt, negli- 
gitis , et ipsi partis eorum labore commodis fruimini; et vos 
quoque legati undique fraude et dolo succincti ad me venitis, et 
nihilo secius is, qui vos ad me mittit, fraudulenter et insidiose 
mecum agit. Ego vero vos statim interficiam, neque cunctabor : inu- 
sitatum enim et a gente nostra alienum, ut homo Turcus mentiatur 
et fallat. Qui autem apud vos regnat, mihi debitas persolvet poenas. 
Dum enim mecum amica verba loquitur, foedera iniit cum Var- 


τς E MENANDRI HISTORIA. άοι 
σπονδος. οἱ μὲν Ουαρχωνῖται, ἅτε κατήκοοι Τούρχων, ἡνέ. 4. (. δη5 


κα βούλομαι, ὡς éuà ξουσε" καὲ eiys τὴν κατ᾽ ἐμὲ iarmer- 10-9. iu 
αν ἐσαϑρήσουσι μάστιγα ὡς αὐτοὺς ἐχπεμφϑεῖσαν, ἐς τὼ . 


κωτώτατα φεύξονται τῆς γῆς" ἀντιβλέποντες δὲ ἡμῖν, ὡς 
Beixoc, οὐ. φονευϑήσονται ξίφεσι, μᾶλλον μὲν οὖν ταῖς ὅπλαῖς 
καταπατηϑήσονται τῶν ἡμετέρων ἵππων, καὶ δίκην ἀπολοῦνται D 
μυρμήκων. καὶ περὲ μὲν τῶν Οὐαρχωνιτῶν ταῦτα ὑμῖν ἐν βεβαίῳ. 
. Sci; δὲ, ὦ Ρωμαῖοι, τί δῆτα ὥρα τοὺς κατ᾽ ἐμὲ πρέσβεις διὰ 
τοῦ Καυχάσου ὅδοιποροῦντας ἐπὲ τὸ Βυζάντιον ἄγετε, ὡς 
τοέμὲ φάσχοντες μὴ εἶναι ἑτέραν ἀτραπὸν, δι’ ἧς αὐτοῖς ἔσται 
7) πορεία; ταῦτα δὲ ἐπιτελεῖτε, ὡς ἀπείποιμε διὰ τὰς δυσχω- 
φέας ἐπιϑέσϑαι τῇ Ρωμαίων ἐπικρατείᾳ. πλὴν ἔγωγε ἐξεπί- 
σταμαι μάλα ἀχριβῶς ὅποι τε ὃ “Ιάναπρις ποταμὸς͵-οὐ μὴν ; 
ἀλλὰ καὶ ὁ Ἴστρος &»9a καταῤῥεῖ, καὶ ἵνα ὁ Ἕβρος, ὁπό- 
1590s» τε ἐπεραιώθησαν ἐς τὴν Ῥωμαϊκὴν τὸ ἡμέτερον δουλι- 
κὸν οἱ Οὐαρχωνῖται. οὐκ ἀγνοῶ τὴν xa9" ὑμᾶς δύγαμιν. 
ἐμοὲ γὰρ ὑποκέκλιταε πᾶσα ἡ γῇ, ἀρχομένη μὲν ἐκ τῶν τοῦ 
zov πρώτων ἀχτίνων, καταλήγουσα δὲ ἐς τὰ négara τῆς Ῥ. 103 
ἑσπέρας. ἐσαϑρήσατς, oO δείλαιοι, τὰ ᾿Αλανικὰ ἔϑγη, ἔτι 
20y5 μὴν καὶ τὰ φῦλα τῶν Οὐτιγούρων, ol ys ἐπὲ πολὺ 9α9- 
δαλέοι τό τινες ὄντες καὶ τῇ οἰκείᾳ πίσυνοι δυνάμει dvrera- 
Ξαντὸ μὲν τῷ ἀκαταμαχήτῳ τῶν Τούρκων, οὐκ ἀπώναντο dà 
τῶν ὀλπίδων. ταύτῃ τοι καὶ ὑπακούουσιν ἡμῖν, καὶ ἂν μοίρᾳΥ.τιο 


3. ἐσαϑροίσουσε vulg. 11. ὠπεέποιμε Val, ἂν εἴποιμε vulg... 
20. Οὐνιγούρων vulg. 43. ὑμὶν vulg. 


chonilis, servis nostris, (indicabat autem Avares,) qui a dominis suis 
aufugerunt, Et Varchonitae quidem , tanquam Turcorum subditi, 
cum voluero, ad me redibunt, et si flagellum meum, quo eques im- 
pello, conspexerint, aufugient, et in interiora terrae se ahdent: si 
consistere ausi fuerint, caedentur, ut par est, non glsfüiis, sed 
formicarum instar conterentur uuguibus equitatus nostri; de Var- 
chonitis igitur res sunt in tuto. Vos autem Romani, quid est quod 
legatos meos per Caucasum iter Byzantium instituere — iubetis, 
et dicitis aliam viam non esse ? Id vero facitis, ut propter itine- 
ris difficultatem ab invadendis Romanorum finibus absistam. Sed 
ego probe scio, qua Danapris fluvius, qua Ister, qua Hebrus fluat, 
qua transierint in Romanorum ditionem "Varchonitae, servi nostri, 
ut ipsam invaderent ^ Neque ego sum nescius vestrarum virium. 
Omnis enim terra inde a primis solis radiis usque ad ultimos occi- 
dentis terminos mihi paret: vobis, o miseri, ob oculos ponite Ala- 
norum gentem atque Utigurorum. Hi insigni fortitudine et auda- 
cia praditi et domesticis copiis freti contra invictam Turcorum gen- 
tem acie congressi, nihil quicquam eorum , quae speraverant, con- 


Dexippus, Eunapius etc. e. 46 


Áo2 EXCERPTA 


K. C. 525 καϑεστήχασι δούλου, τοσαῦτα μὲν οὖν τῷ Τουρξάνθι ἔκε- — 
I lnd.8,ó,5agro* ὑψαγόρας yag τις ἀνὴρ καὶ ἀλαζονείᾳ χαίρων. 6 
ustini 11 , : (€ ! : 
δὲ Οὐαλεντῖνος ἀχηκοὼς ἔλεξεν ὧδε" ,ti μὴ yaltmorarór 
πως καὶ ἀνιαρὸν ὑπῆρχεν, ὦ Τούρκων ἡγεμὼν, καὶ παντὸς ὁλε- 
Βϑριώτερον ϑανάτου τὸ τεϑνάναι ἡμᾶς ὑπὸ σοῦ, ζῶσαν δὲδ 
παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις τὴν καχηγορίαν περινοστεῖν" καὶ τοῦ- 
v0 δὴ μὴ πώποτε πραχϑὲν, καινοτομούμενον ὑπὸ σοῦ, τῇ 
πράξει τὴν μαρτυρίαν διασαφηνίζειν ἔμελλεν, ὡς  anéxrervag 
ἄνδρας πρέσβεις, καὶ τὸ τῇ ἀκοῇ καὶ μόνῃ φοβερὸν ἔργῃ 
δειχϑήσεται φοβερώτερον" εὐξαίμην ἂν τῷ κατὰ σὲ ξίφει τήττο 
μέρον τὴν τελευταίαν ἰδεῖν, τοῦτο μὲν ψευδολογίᾳ χαΐρειν 
ἀχηκοὼς τὸν κατ᾽ ἐμὲ βασιλέα, τοῦτο δὲ ψευδομένους αὖ- 
τῷ τοὺς πρέσβεις. διὸ δὴ ἐχλιπαροῦμεν πραύότερον ἡμῖν προσ- 
βλέψαι, καὶ ὑποχαλᾷν τῆς ὀργῆς, καὶ τὸ λίαν ὀξύϑυμον 
Οφιλανϑρώπῳ καταμαλάττειν, ἔτι γε μὴν τῷ κοινῷ τῶν πρέ-ιϑ 
σβεων πείϑεσϑαι νύμῳ. εἰρήνης γάρ ἐσμεν ἐργάται, καὶ 
πραγμάτων ὁσίων ταμίαι καϑεστήχαμεν. ἄλλως τὸ δεῖ σὲ 
καὶ τῆς πατρῴας κλὴθρογνομοῦντα γῆς τε καὶ τύχης καὶ 
τοὺς πατρῴους διαδέχεσθαι φίλους, καὶ ὥσπερ ἡγεῖσϑαι xai 
αὐτοὺς κτῆμα πατρῷον εἶναι, ὅπότε καὶ Διλζίβουλος ὅ na-20 
τὴρ ὁ σὺς, αὐϑαίρετα προσδραμὼν τῇ xaJ" ἡμᾶς πολιτείᾳ, 
$0 φιλορώμαιος μᾶλλον ἢ φιλοπέρσης ἡσπάσατο. μεμένηχε — 
ή4. ἡγεμὸν coni. B. 7. χαινοτομούμεγον H., καινοτονούμενον 


vulg. — 17. ταμίαι Val., ταμεῖα vulg. 22. ἠσπάσατο) εἶγαι 
ἠσπάσατο N. . 


secuti sunt, sed nobis parent, nostrorumque servorum numero ha- 
bentur" Haec Turxanthus cum magno fastu iactavit et effudit; 
erat enim homo vanae gloriae cupidus: cui Valentinus itm respon- 
dit: ,,Nisi gravissimum foret et maxime nefandum, o Turcorum 
dux, et qualibet morte perniciosius, nos a te occidi , ex quo nun- 
quam interitura apud omnes homines te maneret infamia, et quo 
acto tu facinus nunquam antea commissum, ausus , si legatos neca- 
res, re ipsa omnibus notum testatumque relinqueres, quod audita 
ipso horrendum, facto longe horribilius et 'detestabilius appareret ; 

o hic ense tuo traiectus optarem extremum diem videre, cum au- 
dio a te dici, tum Imperatorem nostrum mendacio delectari, tum nos 
legatos cius. Itaque te supplices oramus atque obtestamur, ut nos 
benignis oculis intuearis, et tuae irae modum faciens , acerbio- 
rem animi tui mctum aequitate et humanitate mitiges et places, 
et legi, quae sacrosanctos legatos esse constituit, pareas. Su- 
mus enim pacis ministri et sanctis rebus dispensandis praesumus. 
Átque etiam cum tui patris morte cius regni et omnium fortunarum 
hereditas ad te pervenerit, paternos quoque amicos, tanquam pa- 
ternam possessionem , tibi ex eius successione obvenisse existimes 


E MENANDRI HISTORIA. 403 


τουγαροῦν ὑμῖν τὰ τοῦ xaJ" ἡμᾶς Gygt καὶ νῦν apSagsá vs A. C. 555 

xeé ασάλευτα, καὶ δὴ τῆς αὐτῆς ἐχόμενοι φιλοφροσύνης δι- e « 

φτελοῦμεν ἡμεῖς. οὐκ allog dà καὶ τὰ xaJ' ὑμᾶς, εὖ οἷδα,Ὁ 

τῷ βεβαίῳ στήσεται" ὀρθότατα ydQ διάνοια προσφερομένῃ 
5ugOc τὸν πέλας, xai μὴ ἐκεραπεῖσα τοῦ πρέποντος, οὐκ ἀ- 

γνωμονηϑήσεται τῷ ἀδήλῳ τῆς ψυχῆς ἀνταλλάγματι" Οὕτω 

δὲ Οὐαλεντίνου εἰρηκότος, ὃ Τούρξανϑος ἔφη, ὡς ,δέον ὑμᾶς 

ἐνταῦϑα ἀφιγμένους, ὦ “Ῥωμαῖοι, ἐν μεγίστῳ τε πένϑεε 
᾿εὕρόντας ἐμὲ, (ὠρτιϑανὴς γάρ μοι “ἰΠλζίβουλος ὃ πατὴρ,) χα- 
τοσταχαράττειν τὰ πρόσωπα ταῖς μαχαίραις, ἑπομένους τῷ 

παρ᾽ ἡμῖν ἐπὲ τοῖς τεϑνεῶσιν ἰσχύοντε νόμῳ." καὶ δὴ αὐτίκα 

Οὐαλεντῖνος, καὶ ὅσοι γε αὐτῷ ἐπηχολούϑησαν, τοῖς αὑτῶν 

Σιφειδίοις διεχαράξαντο τὰς σφᾶς αὐτῶν παρειάς. τότε δὲ ἐν 

μιᾷ τῶν πενϑίμων ἡμέρᾳ τέτταρας δορυαλώτους Οὔννους 
εόδεσμώτας ἀγαγὼν κατοιχομένῳ ἤδη τῷ πατρὶ, (ϑόχια δὲ τῇ. «64 

αἰκείᾳ γλώττῃ προσαγορεύουσι τὰ ἐπὶ τοῖς τεϑνεῶσε νόμιμα,) 

τούτους δὴ οὖν τοὺς δειλαίους ἐς μέσον ἀγαγὼν ἅμα τοῖς 

πατρῴοις ἵπποις, τῇ βαρβάρῳ ἐνεκελεύετο φωνῇ ἐκεῖοϑ ἀπι- 

οὖσιν ἀναγγεῖλαι Ζιλζιβούλῳ τῷ πατρὲ, ὁπόσην αὐτῷ . . . - 
χοὐπειδὴ δὲ τὰ τῆς πατρῴας ταφῆς ἐπετέλεσεν ὁ Τούρξανϑος, 


1. ἡμῖν volg. τοῦ del.B. Verum post ἡμᾶς inser. βασιλέως N. 
4. Haec verba: ὀρϑύότατα — ἐἀνταλλάγματει in. Excc. de senten- 
tiis p.361, ed. Rom. leguntur: quo loco in nostra editione prae- 
termissa sunt. 6. ddig H. et ed. Rom, , dde/Ap vulg. ψυχῆς 
τύχης coni, B. Non var. ed. Bom. 13. διεχαράξαντο N., διε- 
χάραξάν τε vulg. — i9. ὅπως ἣν αὐτῷ Cántocl. 


oportet. Etenim pater tuus sponte sua ad nostrae rei publicae ami- 
citiam accurrens, magis Romanorum amicus, quam rsarum 6886 
cupiebat. Itaque et vobis foedera nobiscum ad hoc usque tempus 
inviolata manebant, et nos in eadem benevolentiae voluntate persta- 
mus. Vos quoque in nos eodem animo perseveraturos esse cenfidimus. 
Nam vera amimi probitas, quae nunquam ab honesto aberravit, non 
propter incertam aliquam iudicii mutationem fidem ἔα! εἰ." Haec 

alentinus, εἰ Turxanthus, ,,Quandoquidem, o Romani, inquit, huc 
venieutes me in maximo luctu constitutum offendistis, (nuper enim 
pater meus est mortuus,) oportet vos facies vestras gladiis dera- 
dere, et legi, quae apud nos in iustis mortuorum invaluit, obtem- 
perare." Tum confestim Valentinus et omnes, qui cum eo erant, gla- 
diolis genas suas lacerarunt. Uno etiam ex luctus diebus quatuor capti- 
vos Hunnos vinctos adducens, patri mortuo (dochia eorum lingua vo- 
cant, quae in iustis mortuorum observari apud eos solent,) illos, 
inquam, miseros in medium proferens una cum paternis equis, bar- 
bara voce iussit hinc abeuntes patri suo renuntiare, quantam ipsi 
-... Funere patris curato, Turxanthus multos alios sermones ha- 
buit cum Valentino, et eum dimisit in interiora dominatus Turco- 


404 EXCERPTA 


A. C. 5γ5 ἕτερα πλεῖστα ὅσα διαλεχϑεὶς Οὐαλεντίγῳ, εἶτα dgrixey ἃς τοὺς 

Ind.8 ἐνδοτέρω ἡγεμόνας Τούρκων, ἔτι τε καὶ ὡς τὸν αὑτοῦ ὅμαιμον, 

τὸν λεγύμενονΤώρδου͵ ποιούμενον τὰς διαέτας κατὰ δὴ τὸ Ἐχτὲλ 

ὄρος" δύναται δὲ τὸ Ἐκτὲλ χρυσοῦν. ἐκεῖσε τοίνυν xard τὸ 
Β Ἐχτὲλ ὕρος ἀπιόντος Οὐαλεντίνου, ἠπείλησεν ὃ Τούρξανϑος 75 
T μὴν αὐτίκα ἐκπολιορκήσειν τὸν Βόσπορον ἀρξαμένων. τοιγαροῦν 
παραχρῆμα ὅγε σὺν πλείστη δυνάμει Τούρχων ἐξέπεμψε τὸν 
ῬΒώχανον καϑαιρήσοντα Βύσπορον, ᾿Αναγαίου ἤδη περὲ τὰ 

ἐκεῖσε στρατοπεδευομένου σὺν ἑτέρᾳ δυνώμει Τούρκων. 

Us wu. Ὅτι ἐν d ἡ πόλις [καῇ 6 Βόσπορος ἥλω, οἱ 05-10 
σβεις ἔτυχον παρὰ Τούρκοις οἱ τῶν Ῥωμαίων, κἀκ τούτου γέ- 
γονε δῆλον, ὡς Τοῦρχοι ἐξεπολεμήϑησαν “Ῥωμαίοις. τῷ τοι 
ἄρα καὶ τοὺς σταλέντας, ἐν οἷς Οὐαλεντῖνος ὑπῆρχε, κατέσχεν 
δ᾽ Τούρξανϑος, ἐφυβρίζων τε ἐς αὐτοὺς xai ἀποφεναχίζων, καὶ 

Crà ἀλλα κακῶς χρώμενος, εἶτα οὕτως ἀφῆκεν. - 155 

A. 6. $56 ig. Ὅτι κεραϊζομένης τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ ZxAoffgro» 

Ind.9xo? ἁπανταχύσε ἀλλεπαλλήλων αὐτῇ ἐπηρτημένων τῶν 

Justini 12 , » » m ' 5 o». 7 » 

V. 11, x0vvo», ὃ Τιβέριος οὐδαμῶς δύναμιν ἀξιόμαχον ἔχων οὔὐ- 
δὲ πρὸς μίαν μοῖραν τῶν ἀντιπάλων, gg τί γε καὲ πρὸς 
πᾶσαν, οὔτε μὴν οἷόστε ὧν πολέμοις σφισὶν ὑπαντιάζειν τῷλο 
ἀνὰ τοὺς ξῴους πολέμους τὰς Ῥωμαίων τετράφϑαι δυνάμεις, 
πρεσβεύεται ὡς Βαϊανὸν τὸν ἡγεμόνα τῶν ᾿Αβάρων, τηνι- 


Iustini 11 


10. xai uncis inclusit N. ει. Jovoxoig N., Τούρχους vulg. 
12. ἐξεπολεμώϑησαν coni. Cl. 13. σταλέγτας H., ταλέντας 
. vulg. — 20. πᾶσα»] πάντας B. 


rum , et ad Tardu, consangineum suum. Is sedes suas habebat in 
monte Ectel; Ectcl autem significat aureus, Eo cum Valentinus 
proficisceretur, ei minatus est Turxanthus, se quam primum Bos- 
porum expugnaturum. Et revera Bochanum statim cum valida Tur- 
corum anu miserat, qui Bosperum caperet. Praeterea Anagacus 
$aun dudum cum alio Turcorum ezercitu castra in his locis habebat. 

15. Dum Bosporus oppidum caperetur, crant Homanorum le- 
gati apud Turcos; ex eo inde tempore "lurci adversum Romanos 
aperte bellum gerebant. Eos igitur, qni missi fuerant, inter quos 
erat εἰ Valentinus , Turxanthus retinuit, neque prius dimisit, quam 
omni ludibrii gencre eos illuserat et exagitaverat. 

16. Quum a Sclavinis Graecia vastaretur, et undique alia ex 
aliis pericula imminerent, neque Tiberius satis copiarum haberet, 
quibus ne unam quidem partem hostium , nedum coniunctas eorum 
viressustineret, neque ullo modo hostibusobviam ire posset, propterea 
quod Romanorum vires ad Orientis bellum conversae erant, legatum misit 
ad Baianum, Ávarum ducem. 15 tunc temporis non erat erga Roma- 
mos male animatus, imo quo tempore primum Tiberius imperium 
suscepit, iure rei publicae nostrae frui cupiebat. Huic igitur per- 
suasit, ut cum Sclavinis bellum susciperet, quo illi, qui Romano- 


et 


E MENANDRA] HISTORIA. áo5 


καῦτα οὐ δυσμενῶς ἔχοντα πρὸς Ῥωμαίους, ἄλλως dà τῇ A.C.576 
xaJ" ἡμᾶς πολιτείᾳ χαίρειν ἐθέλοντα δῆϑεν εὐθὺς &x προοι- Ind-9. 1a 
μίων τῆς αὐτοῦ Τιβερίον βασιλείας. ταύτῃ TOL xai πείϑει 
γε αὐτὸν κατὰ Σκλαβηνῶν ἄρασϑαι πόλεμον, ὡς ὧν ὁπόσοι Ὁ 
διὴν Ῥωμαίων δηοῦσι, τοῖς οἰκείοις ἀνθελχόμενοι κακοῖς, 
ἐπαρκέσαι τ βουλόμενοι τῇ πατρῴᾳ κατὰ τὸ μᾶλλον, παύ- 
σαινγτο μὲν τοῦ τὴν “Ῥωμαϊκὴν λεηλατεῖν, oi δὲ περὲ τῆς 
οἰκείας τὸν κίνδυνον ἀναδέξονται. τοῦ Καίσαρος τοίνυν τὴν 
τοιάνδε ὡς αὐτὸν στείλαντος πρεσβείαν, ov τι ἠπείϑησεν 
100 Βαϊανός. ἐκπέμπεται δ᾽ οὖν ἐπὲ τούτῳ ᾿ἸΙωάγνης, ὃς δὴ 
τῶν νήσων διήνυε τὴν ἀρχὴν τηνικαῦτα καὶ τὰς Ἰλλυρίδος 
ἰϑύνειν ὄλαχε πόλεις. οὗτος παραγενόμενος ἐν Παιονίᾳ τῇ 
χώρᾳ, μετήγαγεν ἐς τὴν “Ρωμαίων αὐτόν τὸ τὸν Βαϊανὸν 
καὶ τὰς τῶν ᾿βάρων δυνάμεις, ἐν ταῖς δὴ λεγομέναις δλκχά- 
ijo μακραῖς τὰ βαρβαρικὰ διαβιβάσας πλήϑη.. καὶ λέγεται 
ἀμφὲ τὰς E χιλιάδας ἱππέων ϑωραχοφόρων ἐς τὴν Ῥω- 
μαίων διαπορϑμευϑῆναι. ἐνθϑένδεν αὖϑις διὰ τῆς ἸλλυριῶνΡ. 16$ 
διαγαγὼν, εἶτα ἐς τὴν Σχυϑῶν ἀφικόμενος, ἔμπαλιν διελϑεῖν 
παρεσκεύασε τὸν Ἴστρον ἐν ταῖς καλουμέναις ὠμριπρύμνγοις 
a20rQ» γεῶν. ἐπειδὴ δὲ ἐπεραιώϑη ἃς τὸ κατάγτιχρυ τοῦ δεί- 
ϑρου, παραχρῆμα τάς τε χώμας ἐνεπίμπρα τῶν Σκλαβηνῶν 
καὶ ἐσίγετο τοὺς ἀγροὺς, ἢγέ τὸ καὶ ἔφερεν ἅπαντα, οὐδε- 
γὸς no tà» ἐκεῖσε βαρβάρων ϑαῤῥησαντός οἱ ἐς χεῖρας ἐλ- 
ϑεῖν, ἐς τὰ λάσια δὲ καὶ κατηρεφῆ τῆς ὕλης καταπεφευ- 
10. τούτῳ B., τούεων vulg. 11. Ἰλλυρέϑας coni. N. 


rum terras invaserant, ad sua defendenda proprlis malis revocaren- 
tur, et cum patriae suae opitulari potius ducerent, rapinas agere 
ex Romanae ditionis terris desinerent, Hac igitur legatione ad Ba- 
ianum.a Caesare decreta, ei nequaquam non obtemperavit. Ad ea 
procuranda loannes mittitur. Huic tunc insularum, quae in eo tractu 
erant, praefectura et Ilyricarum urbium administratio erat deman- 
data, Is cum Paconiam accessisset, Baianum et Avarum copias, 
longis navigiis ftumine traiecto, in Romanorum fines traduxit. Sexa- 
ginta fere equitum armatorum millia transiisse dicuntur: quae ubi huc 
perduxerat, ea rursns, per lllyricum Scythiam versus iter facere, 
et iterum Istrum navigiis, quae utrimque puppim habebant, trans- Ν 
vehi iussit. Baianus in ulteriorem fluminis ripam transgressus, con- 
festim vicos et pagos Sclavinorum igni ferroque vastavit, et cum 
nemo barbarorum auderet cum illo manus conserere , (etenim ín 
silvas et cavernas aufugerant,) omnia, quae potuit, rapuit. Atque 
uic ÀÁvarum in Sclavinos eruptioni non solum Caesaris legatio cau- 
sam dedit, aut quod Baianus Romanis gratiam referre vellet, quod. 
eum Caesar liberalitate prosecutus fuerat, sed etiam eum privatae 
luimicitiae movebant, quia Baisnus Sclavinis vehementer erat in- 


Áo6 EXCERPTA 


A. C, 526 γότων. ἢ dà τῶν ᾿Αβάρων κίνησις κατὰ Σκχλαβηνῶν οὔτι ye 
lu i419 μόνον τῆς τοῦ Καίσαρος ἕνεκα πρεσβείας καὶ τῷ βούλεσϑαων 
τὸν Βαϊανὸν Ῥωμαίοις ἐκτῖσαι χάριν dy9' ὧν ἐς τὰ μάλιστα 
. ἐφιλοφρονεῖτό ys αὐτὸν ὃ Καῖσαρ, ἀλλ᾽ Ort ye αὐτῷ καὶ 
Βἔχϑιστοι ὕπῆρχον ἐδιίᾳς ἔχατι δυσμενείας. ἔστειλε γὰρ c5 
αὐτὸν “Ζαυρέντιον καὶ τοὺς ὅσοι ἂν τέλει τοῦ ἔϑνους Ó τῶν 
"Ἡβάρων ἡγούμενος, σφᾶς τὸ ὑπακούειν κελεύων ᾿Αβάροις, 
καὶ ἐς φόρου ἀπαγωγὴν ἔσεσϑαι ἀναγράπτους. Ζαυρίτας dà 
καὶ oj γε ξὺν αὐτῷ ἡγεμόνες, «καὶ τίς ὥρα," ἔφασαν,,, 
πέφυχεν ἀνθρώπων, καὶ ταῖς τοῦ ἡλίου ϑέρεται ἀχεῖσιν, Octo 
τὴν xaJ" ἡμᾶς ὑπήκοον ποιήσεται δύναμιν ; κχπρατεῖν γὰρ 
ἡμεῖς τῆς ἀλλοτρίας εἰώϑαμεν, καὶ οὐχ ἕτεροι τῆς ἡμεδαπῆς. 
καὶ ταῦτα ἡμῖν ἐν βεβαίῳ, μέχρι πόλεμοί τε ὦσι xod ξίφη" 
οὕτως ἀπαυϑαδισαμένων τῶν Σχλαβηνῶν, οὐχ ἄλλως καὶ oi 
ΟἼΑβαροι διετέλουν χρώμενοι μεγαληγορίαις. εἶτα ἐκ tvovrovi5 
προπηλακισμοὲ καὶ ὕβρεις. xat ἅτε βάρβαροι, τῷ σκληραί τὸ 
καὶ ὀγκώδη φρονήματα ἔχειν, τὴν ὡς ἀλλήλους ἀνεσόβησαν 
ἔριν. καὶ oi Σχλαβηνοὶ τὸ σφῶν αὐτῶν ὀργίλον οὐχ olofrs 
ὄντες ἐγχαλινῶσαι τοὺς ἐκεῖσε ἀφιγμένους πρέσβεις ἀναιροῦ- 
σιν, ὡς ξϊέρωθεν duéMa ἔχπυστα γενέσϑαι ταῦτα  Baiay.ao 
τοῦτο τοιγαροῦν κατὰ Σχλαβηνῶν ἐπίκλημα ποιούμενος ἐκ 
πολλοῦ ὁ Βαϊανὸς, καὶ ὑποχρύφιον ἔχων ὡς αὐτοὺς τὸ ἔ- 
χϑος, καὶ ἄλλως ἀσχάλλων, ὅτε αὐτῷ ὑπήκοοι οὐκ ἐγένοντο, 
μή τί γε πρὸς αὐτῶν xai τὰ ἀνήκεστα πεπονθέναι, καὶ ἅμα 
4. ἐγίνετο post Καῖσαρ add. N. 6. et 8. “αυρέντιον εἰ “1αυ- 
Qírac sine causa dedit Parisina. 9. ἡγεμόνες B., ἡγεμόνων 
vulg. οὗτος H., οὕτως vulg. 15. μεγαληγορίας vulg. — 16. 
τῷ B., τὰ vulg. | . 
fensus. Miserat cnim. Avarum dux ad Daurentium, Sclavinorom 
ducem eb eos, qui apud gentem auctoritatem habebant, ut Arari- 
bus dicto audientes essent, et eorum numero se adscribi sinerent, 
qui tributa illis pendebant. At Dauritas et gentis principes: ,,Quis 
hominum, inquiunt, est? num quis solis radiis tepescit, qui no- 
stram potentiam possit sibi subigere et domare? Aliorum enim re- 
gionis dominatum acquirere solemus, non alii nostrae; hoc nebis 
certum manet , donec erumt bella et enses." Αἀ hunc modum su- 
perbe et arroganter loquentibus Sclavenis, non minori superbia et 
arrogantia erga eos Ávares sunt usi. Hinc in probra et convicia 
itum, et ut barbarorum est ferox et impolens ingenium, in rixas 
et contentiones inter se praecipites ferri. Sclavini cum irae moderari 
nequirent, legatos, qui ad se venerant, occiderunt, quod ipsum per alios 
Baianus resciit. Cum igitur a multo inde tempore hoc baberet, quod 


illis obiiceret, reconditum odium in pectore gerebat, atque adeo, quia 
imperata facere noluerant, moleste ferebat, praeterquam quod summam 


E MENANDRI HISTORIA. 4o7 


μὲν χώριν εἰδέναι βουλόμενος τῷ Koícags, dua καὶ πολυ- A. C.526 
χρήματον τὴν χώραν εὕρησειν οἰόμενος, ἅτο ἐκ πολλοῦ τῆς 1nd. 9, 
“Ρωμαίων ὑπὸ Σκλαβηνῶν . ..., τῆς δὲ xay αὐτοὺς γῆς ἢ mu 
πρὸς ἑτέρου τινὸς πάντων ἐθνῶν οὐδαμῶς. 

5 εξ. Ὅτε ἡνίκα Τραϊανὸς xai Ζαχαρίας ὃ βασίλειος ἴα- A.C. 578 
πρὸς τὰς σπονδὰς ἐτίϑεντο, παρ᾽ ἕκαστον τηνικαῦτα τῶν ὁ- 8... 
πωσοῦν προϊόντων λόγων ἢ καὶ γραφομένων ἂν ταῖς ξυνϑή- |. 
καις, εἴγε Τραϊανὸς ἢ Ζαχαρίας, ἐφ᾽ οἷς oi Πέρσαι ἔπρασ- 
σον, olys οὐκ ἠβούλοντο ξυνομολογεῖν, εβώδον τηνικαῦτα 

807 σιωπᾷν καὶ μόνον τὸ προσταττόμενον δέχεσϑαι κελεύοντος, 

ἢ τουτονὲ τὸν ἀνγδρα ἀπειλοῦντος αὐτοῖς ἐπαφήσειν, xai ἅμα 

τῷ λόγῳ ἐπιδεικνύντος τὸν Ταναχοσρὼ τηνικαῦτα τοῖς δρίοις 

ἐφεστηκότα τῆς ἑῴας, καὶ δὴ τέλος ἐπαφέντος, καὶ πλεί- 

στας ὅσας κώμας τε καὶ ἀγροὺς ἐμπρήσαντος, ἕως οἵ y&P.166 
εϑὠμφὲ Τραϊανὸν αὐτοὶ τὸ χρυσίον ἧκον κομίζοντες τῶν σπον. 

δῶν. καὶ τοσαύτῃ δήπου χρησαμένου χατὰ “Ῥωμαίων ὕβρει 

ἹΠεβώϑου, ὡς μηδὲ ἀξεῶσαι τὰ εἰρηναῖα χρήματα ἐν τοῖς V. 112 

μεϑορίοις κομίσασϑαι, ὀγκελεύσασϑαι δὲ Ῥωμαίοις ἐς τὴν Νίσιβιν 

ἀποσῶσαι, ἕτερά τὸ οὐκ dyexra περὲ τὴν τοῦ χρυσίου παράλη- 
ἀοψιν καταυϑαδισαμένου τε xai ἐπεγερυφήσαντος αὐτοῖς " ὕστερον 

δὲ ἐς τοῦτο αὐτὸ περιελθεῖν καὶ δεηϑήσεσϑαι Ῥωμαίους Xoc- 


3. Σχλαβηνῶν»} πεπορϑημένης add. N. — 4. ἑτέρον H., ἕτερον 
vulg. 12. Ταναχοσρὼ: idem, qui p. 329. l. 3. et 416. 1 3. 
Tachosdro dicitur, 16. yogoeuérov H., yorodutyos vulg. — 18. 
Νίσιβιν H., Νίσιμεν vulg. 21. 'Pouatosc Par. 


iniuriam ab illis acceperat ; tum quoque Caesari gratificar] volebat. 
Accedebat quod multum auri se in eorum regione reperturum spe- 
rabat, quia Selavini vicinas Romanorum terras saepe vastaverant, 
ipsorum autem fines a nulla alia gente unquam infestati erant. 

17. Traianus et Zaebarias, Imperatoris medicus, quum de induciis 
eomponendis agerent, neque ullam conditionum earum, quae tum a 
Persis verbis aut scripto paciscendi causa proponebantur, sive Traia- 
nus sive Zacharias, probarent, Mebobes tandem aut silere eos 
et praescripta accipere iussit, amt se hunc hominem (demonstrabat 
autem  Tachosdrum) immissurum minatus est, qui tum prope fines 
Orientis, qua Romanis parebat, constitutus erat, Postremo immis- 
sus Tachosdrus, plurimos vicos imcendit, et agros populatus est, 
donec Traianus ipse eum comitibus advenit, qui aurum pro foede- 
ribus adferreat. Et Mebodes tanta. erga Romanos usus est contu- 
melia, ut non dignarelur pecunias pre foederibus conventas in li- 
mitibus accipere, sed iuberet Romanos ipsorum periculo Nisibim 
deportare , multaque alia non toleranda in exactione pecuniae erga 
Romanos superbe εἰ contumeliose se gerens, comumisit. Chosroés 


4οϑ EXCERPTA 


A. C. δηϑρόης ἐλπίσας, εἶγε καταπροτερήσοι τὸν τῆς ἐφόδου καιρὸν 


pad! ἐτῶν σπονδῶν ἀφροντιστήσας, ἢ καὶ δράσειν ἰσως τι μέγα, 
P x«i καταπλαγέντα τὸν Καίσαρα τελέως τῆς Περσῶν “(ρμε- 


γίας τε καὶ Ἰβηρίας καὶ τῶν ἐκείνῃ χωρίων ἀποστήσεσϑαε, 
παρὰ πολὺ τὴν τῆς ἕω δήωσιν τῆς Περσαρμενίων τε καὶϑ 
᾿Ιβήρων προσχωρήσεως ἡγούμενον: ἅμα δὲ καὶ ἐπέπυστο 
Χοσρόης παρασκευάζειν στρατιὰν ἐς τὰ μάλιστα πολλὴν τὸν 
Καίσαρα, καὶ ἤδη στέλλειν κατὰ τὴν ἑῴαν ἱππαγωγοὺς δλκάδας"» 
ὀλίγῳ πρότερον ἢ αἱ τριδτηρίδες σπονδαὶ τελευτήσεσϑαι ἔμελλον, 
πρὸ ἡμερῶν δήπου τεσσαράκοντα ἐπαφίησι κατὰ τῆς Pouat-10 
ων γῆς τῆς ἐκ τῶν δρίων τοῦ Δάρας ἐς τὴν μέσην τῶν πο- 
σταμῶν στρατιὰν ἱππικὴν, ἀμφὲ τὰς εἴκοσι χιλιάδας, ἧς περὲ 
τὰς δώδεκα μὲν ἦσαν Πέρσαι, ϑυρέοφόροι τε καὶ ἱπποτοξῦ--: 
ται, Σαρακηνοὲ δὲ καὶ Σαβεῖροι .... σὺν τοῖς Ῥωμαίων ἄρχουσε 
περὲ τοῦ πῶς δεῖ προελθεῖν τὴν ἐν γένεε δρεινὴν διασκεπτό- 5 
μενοι. ὃ δὴ καὶ μάλιστα ἀλαζονείας τε καὶ ἀναισχυντίας οὐ 
μικρὰν προσῆψε τῷ “Χοσρόῃ δόξαν, τὰς τε ξυνϑήκας͵ οὕτω 
πὼς ἀναίδην οὐκ ὀχνήσαντι ξυγχέαι, καὶ ταῦτα ὀλίγης πρὸς 
τὸ πέρας αὐτῷ ἐνδαψιλευομένης παραδρομῆς ἡμερῶν" καὶ 


iJ 


ὅτε γε τὸν αὐτὸν, ἅτε δὴ ἐπεγγελῶν Ῥωμαίοις, ἅμα τὸ καῖλα 
Ὁπερὲ εἰρήνης διαλεχϑησόμενον ἐν τοῖς ὁρίοις ἐχειροτόνησεν, xaé 


5. Περσαρμενίων H., περὶ σαρμενίων vulg |. 14. Σαβῆροϑ 
vulg. — 14. Post Σαβεῖροε excidisse coni. N. ὧν ξυμπεαντων ρ0- 
xov οἱ, et 15. scr. τὴν ἐν γένει (ut sit idem quod ytrixz) εἰ-- 
ρήνην. 18, ἀναίδην Ἡ., ἀναίδειν vulg. 


enim in spem adducebatur , si, neglecto foedere , opportune in- 
cursionem facerc auderet, fore, ut eodem quoque postea rcs recide- 
ret, et Romani supplicarent, aut si forte aliquod egregPum facinus 
ederet, Caesarem perterrefaceret, qui tandem Persarmenia ct lbe- 
ria et locis finitimis cederet, et pluris vastationem Orientis Per- 
sarmeniorum et Iberorum cessione faceret. — Certior etiam Chosroés 
factus erat, Caesarem quam maximum praeparare exercitum , et iam 

, navigia ad equites transvehendos in Orientem mittere. Jtaque paulo 
antequam triennales induciae finiturae essent, quadraginta fere dies, 
Chosroés ex finitimis locis Daras immittit in mediam regionem flu- 
viorum viginti millia equitum , quorum duodecim millia erant Persae 
scutiferi et sagittarii ; Saraceni autem etSabiri.... cum ducibus Ro- 
manorum, qua breviorem per montes víam ingrederentur, dispi- 
ciebant. Hoc autem non parvam attulit Chosroi vauae gloriae et 
impudentiae apud omnes opinionem, quod. inducias, tametsi pauci ad- 

'" modum dies usque ad exitum restabant , impudenter violare non 
est cunctatus. Áccedebat quod, quasi Romanos irridens, eundem de- 
legerat, qui in.continiis cum iis de pace ageret, quique in iisdem 
lecis eodem tempore et belli δὲ tumultus et violandarum inducia- 


E MENANDRI HISTORIA. - Áo9 
&ua ἂν τοῖς αὐτοῖς χωρίοις, ἐν αὐταῖς ὡς εἰπεῖν ταῖς ἡμέ- A. C.528 


ραις πολέμου τε καὶ ταραχῆς καὶ σπονδῶν συγχύσεως αἴτιον. PA : 
τοῦτον δὴ οὖν τὸν IMefieodr βουλευμάτων τε ἡγούμενον καὶ τοῦ 
παντὸς ἔχοντα κῦρος ὁπλίσας ἐξέπεμψε" πρός ye καὶ Σαπώην 
5ró» Ιεαιράνου, ἀνδρὸς οὐκ ἀγεννοῦς ἀπενεγκάμενον δόξαν. 
ug. Ὅτι ὃ Τιβέριος καὶ ἕτερόν τι προστίϑησι τῷ δεδο- À. 0,579 
] γμένῳ, καὶ ἐς τὰ μάλιστα ϑεῷ "κεχαρισμένον. πολλοὺς γὰρ nia 
! τῶν παρὰ “Ρωμαίοις δορυκτήτων Περσῶν, μάλιστα τοὺς ἷ 
ἐν τέλει, ὧν ἔνιοι καὶ τῷ βασιλείῳ γένεε ξυγημμένοι 
ιοἦσαν, ἔστειλε Χοσρόῃ δωροφορήσας. εἶτα πρέσβεις ἐπὲ τῷ 
τοιῷδε ἐξέπεμψε Ζαχαρίαν τε αὖϑις, τὸν βασίλειον ἴα-" 
τρὸν, ἅτε πολλάκις χρησιμώτατά T6 καὶ δυνούστατα ἐξυπη- 
ρετησάμενον ταῖς κατὰ τὰν πόλεμον τοῦτον πρεσβείαις. τοῦ- 
τον δὴ οὖν τὸν ὥνδρα τῇ λεγομένῃ ἀπὸ ἐπάρχων ἀξίᾳ δια- 
τὐχοσμήσας ἐχειροτύόνησε καὶ πάλιν, καὶ δὴ πρεσβευσόμενον 
ἀφῆκεν, οἷα δὴ καὶ αὐτοῦ Ζαχαρίου τὴν πρεσβείαν ταύτηνΡ. 16} 
γενέσθαι ξυνωθήσαντος" σὺν τῷ καὶ Θεύδωρόν τινα, ἕνα 
τῶν βασιλείων μαχαιροφόρων, ἀξίωμα καὶ αὐτῷ στρατηγοῦ 
περιϑείς. τούτω τὼ ἀνδρε Ἀρεσβευσομένω ἀπονείμας Χοσρόῃ 
λοέξέπεμψεν ,"éygawé v6 ἐπιεικείας ἀνάπλεα ῥήματα. ὅ δὲ νοῦς 
τῆς ἐπιστολῆς" ,,»ἐγὼ καὶ βούλομαι τὴν εἰρήνην καὶ διὰ τὸ 
ϑεόσδοτον οὖσαν ἀσπάζομαι" καὶ ὥσπερ φύσει τινὲ προσιζά- 
»tt μοι τὰ τῆς φιλίας ὑμῶν. τοιγαροῦν ἑτοίμως ἔχω τῆς 


| 


5. Μαιράνης supra appellatus est p. 339. L 8. 22. προσι- 
ζάγνοε vulg. | 


rum auctor esset. Is erat Mebodes, dux et auctor omnium eorum 
consiliorum, Hunc, qui summam omnium rerum haberet. auctorita- 
tem, cum exercitu misit, et una cum ipso Sapoem Meaerani, viri, 
qui magna: virtutis laudem reportaverat , filium. 
18. Tiberius addidit decreto aliud deo maxime gratum. .Mul- 
tos enim Persas Romanorum captivos, praecipue ex primariis viris, 
uorum numero erant nonnulli ex regio genere orti, dono dedit 
' hosroi. Deinde legatos αἰ haec misit, inter eos Zachariam iterum, 
regium medicum. Hic plures et adimodum Romanorum rcbus utiles 
legationes in hoc bello fecerat. taque eum ad hanc legationem 
Imperator elegit, et dignitate exconsulis ornatum ad illam obeun- 
dam dimisit, quod et ipse Zacharias legatos mittendos esse, inpri- 
mis admonuerat, una quoque Theodorum quendam ex Imperatoris 
satellitibus, quem ad ducis dignitatem extulit, Hos igitur duos vi- 
108, quibus hanc legationem attribuit, ad Choesroén misit, ad quem 
quoque litteras humanitatis plenas scripsit, Sententia huius epistolae 
haec fcre erat: ,Ego pacem opto, et a deo datam colo et tamquam 
naturali quodam instinctu ad vestram amicitiam feror. taque pa- 


Á10 , EXCERPTA 


A.C. 579 Περσαρμεψέας τὸ πάσης ἀφίστασϑαι xai ᾿Ιβηρίας, οὐ μὴν 
Tid. "2 γῶν βουλοβένων ἡμῖν ὑπακοῦειν Περσῶν “Ἀρμενίας τε xe£ 
iber. ἃ , . ω , ω 
Β᾽1βήρων. ἀναδίδωμι δὲ καὶ τὸ ᾿Αφουμῶν φρούριον, xai τῆς 
᾽Αρζανηνῆς ὑμῖν παραχωρήσω, τὸ Ζ“άρας μόνον ἀντὲ τοσού-- 
eov ἀἐγακομιζόμενος πρὸς ὑμῶν." ταῦτα Τιβέριος ὃ αὐτοχράτωρϑ, 
ΣΧοσρόῃ σημήνας, ἐφῆκε Ζαχαρίᾳ τὸ καὶ Θεοδώρῳ xai με-- 
ψίστων πρέσβεων ἔχειν ἰσχὺν καὶ τὴν εἰρήνην ὡς ἂν οἷοέτε 
ἔσοιντο διατιϑέναι. μετὰ ταῦτα τῆς ὁδοιπορίας ὅτι σχομένω, 
σταλέντε ἄνδρε οὕτω παρασχὸν, xai Χχοσρόης ὃ Περσῶν βα- 
σιλεὺς καταπλαγεὶς τοῖς ξυμβεβηκόσε, προφϑάσας &xnéuntuo 
.Cóg τὸν Ρωμαίων αὐτοχράτορα πρεσβευτὴν, καὶ ἀφικνεῖται 
χειμῶνος ἀρχομένου ἢδη ὃς ἐπὲ τῇ πρεσβείᾳ ἐχειροτονηϑὴη 
Πέρσης ἀνὴρ, τοὔνομα Φερογδάϑης , οὐχ ἧττον καὶ αὐτὸς 
Υ, εἰϑφιλανϑρωποτάτους ἐν ἐπιστολῇ διαχομέζων λόγους πρὸς τοῦ 
Περσῶν βασιλέως, à» fj ἐγέγραπτο ὧδε", εἰ μὲν τὸ δίκαιονιδ 
ποιῆσαι βουληϑείης, ὦ Ῥωμαίων» βασιλεῦ, καλῶς ἂν πρώ- 
ξοις τούς τὸ τὴν ἀποστασίαν τῆς Περσαρμενίας βουλεύσαν»- 
vag γενεάρχας ἐκδιδοὺς ἡμῖν ὑφέξοντας ποινὰς, ἐν τοῖς ὁρέ- 
erc τὲ τῆς Περσῶν τε καὶ Ρωμαίων ἀναρτηϑησομένους" δὲ- 
δοὺς δὲ καὶ τὴν ἐντοῦϑεν συμβᾶσαν ζημίαν Πέῤσαις. εἰ digo 
Ῥπρὸς ταῦτα ἐναντίως ἔχεις, πρᾶξαι τὸ φίλοις πρέπον" τοῦ- 
vo δὲ ἐστι ξυνδραμεῖν ἐν τοῖς Ógíoig αὖϑις τοὺς ἑδχατέρας 
4. ᾿Δρζανικῆς vulg. ο. παρέσχην mg. ed. Par, τι. τὸν Β., 
τῶν vulg. 


ratus sum, omnem Persarmeniam et Iberiam vobis concedere, prae- 
ter eos Persarmenios sive lberos, qui nobis parere malint. Restituo 
et Afumum castellum, et Arzanenein vobis cedo, modo oppidum Da- 
ras pro his omnibus a vobis obtineam." — Haec Tiberius Imperator, 
per Zachariam et Theodorum, quibus maximorum legatorum pote- 
statem dedit , Chosroi litteris significavit His etiam pacem pro 
arbitrio, ut res ferrent, facere permisit. Et illi quidem, dum ad- 
huc iter faciebant, accidit, ut Chosroés quoque, Persarum rex , iis, 
quae illi contra sententiam evenerant, perculsus, propere ad Roma- 
norum Imperatorem legatum mitteret, qui iam hieme ineunte pro- 
fectus erat. Is erat vir Persa, qui ad hanc legationem fuit delectus, 
nomine Pherogdates, et a Persarum rege ad Imperatorem litteras 
non minus humanas et officiosas detulit. Hae sic se habebant: 
»Siquidem rem iustam faceré velles, imperator Romanorum, recte 
quidem te gereres , si Persarmenios genearchas defectionis auctores 
nobis traderes, ut meritas poenas mihi darent, et in finibus Persarum 
et Romanorum suspenderentur; et si damna Persis illata rependeres. 
Si ista improbas, amicis officia debita ne deneges. Hoc feceris, si de- 
deris operam, ut utriusque rei publicae primarii ,viri in. confiniis com- 
veniant ct pacem , si fieri possit, inter utramque gentem statuant et 


E MENANDRI ἩΠΞΤΟΆΒΙΑ. ἄτι 


ἄρχοντας πολιτείας, τὼ τῆς εἰρήνης, oc ἄν δήμμιντο, μ6- Δ. Ο. 579 
ταξὺ τῶν ἀλλήλων διαϑησομένους. ἐφ’ ᾧ δὲ τὰ τοιαῦτα ἴηι. 18 
σπροελϑεῖν, ἀνακωχὴν γενέσϑαε τινά." ὧδε μὲν οὖν καὶ 5$ "3 
Xoogóov ἐδήλου ἐπιστολῆ" πλείστων dà ἡμερῶν xara τὴν [ju- 
δσελέίδα πόλιν διαγενομένων ἐν ταῖς ἐν μέσῳ συνουσίαις Τιβερέου 
τοῦ βασιλέως καὶ Φερογδάϑου τοῦ Περσῶν πρεσβευτοῦ, γρά- 
gera. μὲν ἐπιοῦσιν dni τὴν πρεσβείαν Ζαχαρίᾳ τε καὶ Θεο- 
door τοῖς πρέσβεσιν ἐνδιατρίψαι κατὰ τὴν ἕω, καὶ οὔ τε 
μάλα ἐν σπουδῇ ϑέσϑαι δηλῶσαι σφῶν αὐτῶν τὴν napov- 
τοσέαν βασιλεῖ τῶν Περσῶν, πρὲν ἢ ἐκ τῆς βασιλίδος ἀφεϑεοίη 
Φερογδάϑης ὃ Περσῶν πρεσβευτής. προελϑόντων δὲ xoi κο- 
κινημέόνων ἐσότι πλείστων λόγων, ἐχπέμπει τὸν Φερογδάϑην 
ó βασιλεὺς ἐπὲ τούτοις, οἷς δὴ καὶ πρὸ τοῦ ἐγεγράφει διὰ, τ68 
τῶν Ῥωμαίων πρέσβεων. ἐκεχειρίαν dà οὔ τε ᾧετο δεῖν ἐπὶ 
1545xtarov χρόνον ἐνδιδόναι Πέρσαις" ἀποχρὴν γὰρ ἔφωσκο τᾷ 
βουλομένῳ τὴν εἰρήνην καὶ μὴ διὰ τῆς τοῦ χρόγου πλείονος 
ἀπάτης προμηϑευομένῳ παρασχευῆς ἀφορμὴν, καὶ δύο μὴη- ᾿ 
γῶν ἢ τριῶν παραδρομήν. καὶ οὖν ἀπῆρεν ἐπὶ τοῖς τοιοῖσ- 
δὲ ὁ Φερογδάϑης ἐκ τοῦ Βυζαντίου, 
20 ε9΄. "On “Ρωμαῖοι καὶ Πέρσαι ξυνεστήσαντο ὧν τὴν el À- C. 58o 
ρήνην, ti μὴ Χοσρόης ᾧχετο ἐξ ἀγθϑρώπων καὶ “Ορμέσϑας vibe, 3 
ὃ Χοσρόου, εἰγοσιουργὸς ὄντως ἀνὴρ, τὴν κίδαριν ἀνεδήσα- 
το. οἶμαι μὲν οὖν ἔγωγε οὐκ ἄλλως, πλὴν ἀλλὰ καὶ ὡςΒ 
s. τῶν del N. εὅ. ὀπεχρῆν γὰρ. 44. ὄντως H., οὕτως vulg. 
23. ὡς vulg. 


stabiliant. Qoae, wt ad exitum perducamtur, oportet belli inter- 
missionem fieri." Atque haec epistola Chosrois continebantur. Dum 
Pherogdates, Persarum regis legatus, in regia urbe cum Tiberio Im- 
peratore plures dies transigit, Zachariae et Theodoro, Ti in le- 
gationem fprofecti erant, per litteras significatur, ut in Orlente sub- 
sistant, neque suum adventum Persarum regi indicare festinent, 
priusquam a regia urbe Pherogdates sit dimissus. Tandem Impera- 
tor Pherogdaten dimittit, cum multos cum illo habuisset sermone. 
de his, quae prius ad Romanorum legatos scripserat. Inducias in 
longissimum tempus Persis concedendas esse non putabat. Sufficere 
enim duorum aut trium mensium spatium ei, qui bona fide pacem 
tueri instituisset, neque per fraudem longioris temporis apparatus 
faciendi occasionem quaereret. His ita confectis discessit a Byzantio 
Pherogdates. 

19. Romani et Persae sane pacem fecissent, nisi Chosroés ex 
hominum numero sublatus, et Hormisdas, eius filius, ferocis in- 
genii vir, cidari redimitus fuisset. Sed tum quoque, opinor, nihil 
aliud decernitur, quam ut Zacharias et 'l'heodorus, tamquam adhuc 
Superstite Chosroé, Persidem intrarent. Etenim tunc temporis non- 


41. EXCERPTA 


'A.C.68o Ixvpo9n , ἦτε Χοσρόου ἔτε περιόντος, Zayopfav τὸ καὶ 4 
T Θεόδωρον ὅϑθοιτῆσαι ἐς τὴν Περσῶν πρεσβευσομένους. οὕπω 
γὰρ τὴν τῶν Σύρων παραμειψάμενοι ἦσαν, καὶ οὐδὲν ὅ,τε 
τῆς Ρωμαίων ἐνηλλάγη πρεσβείας. διὸ καὶ ἐκ βασιλέως av- 
τοῖς γράμματα ἐστάλη ἔχεσϑαι τῆς ὅδδοιπορίας ἐπὶ τοῖς αὐ-5 
τοῖς" γνῶναι μὲν γὰρ ἐν μέσῳ τὴν Χοσρόου τελευτὴν, ὅμως. 
δὲ xai πρὸς τὸν ἐκείνου παῖδα οὐκ ἄλλως φρονεῖν, ἑτοίμως δὲ 
. ἔχειν τὸν πόλεμον ἐπὶ τοῖς δὴ “Χοσρόῃ γραφεῖσι καταλῦσαι. 
Οὔτε γε μὴν καὶ τοὺς ἀφεϑέντας αἰχμαλώτους ὡς ὧν ἐγχειρί- 
occ. τῷ Περσῶν βασιλεῖ, προσημήναντες τοίγυν οἱ Ρωμαίωνιο 
πρέσβεις σὺν πολλῇ τὸ τιμῇ καὶ εὐφημίᾳ κατὰ τὴν Νίσιβιν 
ἐγένοντο ἐν ϑωαύματί τε μεγίστῳ ἐποιοῦντο Πέρσαι τὴν 'Po- 
μαίων ἀμφὲ τοὺς δοριαλώτους φιλανϑρωπίαν. ἐν τούτῳ δὲ 
καὶ Τιβέριος ὃ αὐτοκράτωρ στέλλει αὖὐϑις, τοῦ ἦρος ἀρ- 
χομένου, ἸΜαυρίκιον κατὰ τὴν πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον dazo-15 
καραδοχήσοντα τὸ ἐσόμενον, ἐγκελευσάμενός οἱ, πρὸς ὅπερ 
ἂν ὃ Περσῶν βασιλεὺς τραπῇ, ὑπαντιάζειν v6 καὶ παρα- 
σκευάζεσθαι πρὸς ἑκατέραν τῶν πραγμάτων ῥοπὴν. καὶ ὃ μὲν, 
καϑὰ βασιλεῖ ἐδόκει, ἀνὰ τὴν ἕω ἔμενε, τὸ πρακτέον ἐπιτη- 
Dod» προϊόντων δὲ τῶν πρέσβεων ἐς τὰ ἤϑη ἹΠ]ερσῶν, ἐπει-ο 
γομένων τε ϑεάσασϑαι τὸν ἄρτι τῷ βασιλείῳ ϑρόνῳ ἐπιβεβη- 
κότα, οἰομένων τε ἐς τὰ μάλιστα τεύξεσθαι τιμῆς, οὐ μὴν 
1. ἐχυρώϑη ἂν εἴτε X. Val. 4. Post. Θεόδ. ins. συνέβαινεν V αἱ. 
23. τεύξασϑαε Yulg. 


dum Syriam transgressi erant, neque quicquam ideo ex eorum legatione 
mutatum est, Itaque litterae ab Imperatore illis. redditae sunt, ut 
comtinuarent iter: sibi quidem nuntiatum esse, inter id temporis 
Ghosroém mortem obiisse. Verumtamen, se esse eodem in filium 
a»nimo, et paratum secundum ea, quae á Chosroé scripta erant, a 
bello discedere ; neque propterea omitterent Persas captivos , liber- 
tate donatos, in manus regis Persarum tradere. Itaque Remanorum 
legati , nuntiis praemissis, cum honore et faustis acclamationibus 
Nisibim pervenerunt. Et Persae quidem Romanorum erga captivos 
humanitatem magnopere sunt admirati. Interea Tiberius Imperator, 
vere ineunte, rursus misit Mauricium in orientalem imperii partem, 
qui, quod eveniret, exspectaret, et illi imperavit, ut regi Persarum, 
quocumque se verteret, occurreret : eb in. quamcumque partem res 
caderent, ad omnes casus se praepararet. Et ille quidem, ut rer 
praeceperat , in Oriente substitit, et observabat, quid facto opus. 
esset. Cum igitur legati in Persidem venissent, Persarum regem, 
qui recenter in regium solium ascenderat, salutare magnopere cu- 
piebant, et spem babebant, sibi non solum multum honoris et hu- 
manitatis impertitum iri, sed etiam, quae peterent, sese impetra- 
turos Etenim post tam insignem victoriam sermones adferebant ab 
lnyperatore Romano comitate et humanitate plenos et ab omni inso- 


E MENANDRI HISTORIA. —— Á13 


ἀλλὰ xoi τῶν σπουδαζομένων ovre ἀποτεύξεσθαι, (ola μετὰ A- C. 58o 
| τοσαύτην νίκην πράους τὸ καὶ πάσης αὐϑαδείας ἀπηλλαγμέ- Irt! 3 3 
- , ' , 1 . 
vovg τοῦ Ρωμαίων βασιλέως ἐπικομιζόμενοι λόγους" καὶ ὡς ὶ 
, » , ^ a , E" 
oU μόνον ἄχρε ῥημάτων αὐτῷ τὸ φιλάνθρωπον, μᾶλλον μὲν 
5Dov» ἔργοις ἐπιδεικνυμένου, τῷ τοσούτους δοριαλώτους τοῖς 
Πέρσαις αὐτοὺς ἐπαναγαγεῖν, ) τούτων ἐλπιζόντων γε ad- 
τῶν κυρῆσαι ἀναμφιβόλως, ἐς τοὐναντίον ξυνέβη ἅπαν. πρῶ- 
vo» μὲν γὰρ κατὰ μέσον τῆς ὅδοιπορίας τῶν τις παρὰ 
Πέρσαις τοῖς βασιλικοῖς τὲ χαὶ δημοσίοις πράγμασιν ἐξυ- 
Ιοπηρετουμένων (ovg, εἴ τις τῇ «“Ἰατίνων χρήσοιτο φωνῇ, 
ἐσηκρῆτίς τε προσαγορεύσειεν,) ὑπαντιάσας ἤρετο σφᾶς ὅ,τερ. 169 
βούλοιντό τε καὶ διτι ἥκοιεν, καὶ ὅποίαν ἀποκομίζοιεν dyys- V. χα νή 
λίαν. ἀλλὰ τούτῳ μὲν olye ἀμφὲ Ζαχαρίαν τε καὶ Θεόδω- 
gov ὧδε ἀπεχρίναντο, ὡς τὰ τοιαδὲ τῷ παρὰ Πέρσαις ua- 
τϑγίστρῳ (καϑὰ τοῦτον καλοῦσι “Ῥωμαῖοι ) δητέον, καὶ οὐχὲ 
αὐτῷ. ταῦτα εἰπόντες εἴχοντο τῆς ὁδοῦ. ἔξ ἐκείνου ἧκεν ἔτε-- 
ρός τις ἐκ Περσῶν, ὃς ἔτριβε τὴν ὁδοιπορίαν αὐτοῖς καὶ 
διαμέλλειν ἐποίει, βραδυτῆτος χρώμενος ἐπινοίαις, ἰέναι τὸ 
ἐς τὰ πρόσω μὴ συγχωρῶν. σταϑμοῖς ve γὰρ πλησιαιτέροιφ 
Ἀοχαὲ παρασάγγαις ὀλίγοις ἐχρῆτο, ἄλλοτε ἄλλους χώρους n&- 
ριφέρων τὲ καὶ ἀποπλανῶν, xdx τούτου τὰ κάκιστα σφισιΒ 
προεδήλου, καὶ ἐδείκνυ τῇ περὲ τὴν ὅδοιπορίαν πλάνῃ οὐ- 
δὲν τε φιλοφροσύνης ἐχόμενον ἢ τῆς προσηκούσης αἰδοῦς 
πρέσβεσιν. ἦν δὲ τὸ πραττόμενον ἐξ ἐπιβουλῆς v5 καὶ μελέ- 
1. οὐδενὸς coni. N. — ir. τε del. Ν. ai. χάχιστώ σφισι H., 
xdxixa πρίσε cod. 
lentia remotos. Neque vero solum se verbis comem et benignum 
praebebat Imperator, verum etíam re ipsa, cum tot captivos Persis 
restitueret, Et ex eo putabant fore, ut quae sperabant, sine con- 
troversia tonsequerentur. ^Sed universa res in contrarium vertit. 
Primum enim unus ex his, qui regi in negotiis et regiis et publicis 
ministerium praebent, quos Latini a secretis vocant, obvium se 
media via legatis tulit, et eos est percunctatus , quid velleut, 
qua de causa venirent, et quid nuntii adferrent. Huic Zacharias 
et Theodorus responderunt, id non illi, sed magistro (ut loquun- 
tur Romani) dicendum. Haec ubi dixerant, viam perrexerunt. Post 
hunc alius quoque ex Persis venit, qui peregrinationem illis im- 
pediebat : tardius enim de industria incedebat, et eos cunctari fa- 
ciebat, neque ulterius progredi sinebat; propiores stationes elige- 
bat et paucas parasangas conficiebat, et ex aliis locis in alia loca 
huc illuc errantes et palantes traducebat: et in eo se illis male cu- 
ck satis indicabat. Etenim eos nulla humanitate colebat, et nulla 
abita ratione observantiae, quae legatis debetur, viarum erroribus 
fatigabat. Et id quidem Persae data opera et praemeditato consi- 


ἀπά EXCERPTA - 
A.C.58os5c , ders ἐπισχεῖν σφᾶς ὅσον ἂν χρόνον oloe ὦσιν, ἂν 


Tid !3 roUrQ τὴν κατὰ δύναμιν ποιησομένους τοῦ πολέμου παρω- 
σκευὴν, τὼ ἐπιτήδειά t6 συναϑροίζοντας ἀποτεϑησόμενα κα-- 
và δὴ τὸ ὅσον οὕπω ἀναγκαῖον ἐς Νίσιβίν τὲ καὶ τὸ Ζάρας 
τὰς πόλεις, ἔτι y6 μὴν καὶ τὰ πέραν τοῦ Τίγριδος mora-5 
poU καὶ τὰ τῇδο φρούρια ἀνάπλεα ϑέσϑαι τῶν ἐδωδίμων, 

Có ἀχρίδος οὕτω ξυμβὰν καταδηλησαμένης τοὺς ἐχείνῃ καρ- 
ποὺς, καὶ ἅμα ἐρημωθϑέντων κατὰ τὴν προλαβοῦσαν Ῥωμαίων 
ὠπιδρομὴν ἁπάντων τῶν κατὰ ταῦτα χωρίων, λιμοῦ τε σφο- 
δροτάτου τοῖς ἐχεῖσε ἐνσκήψαντος, πρὸς δέ γε 4g! ᾧ xai1o 
στρατολογῆσαι, ἅτο πολεμησείοντος ἐς τὸ ἐμβριϑὲς τοῦ βα- 
σιλέως Περσῶν. ἐπεὶ δὲ ταῦτα αὐτοῖς ἐβεβούλευτο, μόλες 
μετὰ πλείστας ὕσας ἡμέρας ἐδόϑη τοῖς πρέσβεσιν ἐς τὰ βα- 
σίλεια ἐσφοιτῆσαι. καὶ τὰ μὲν πρῶτα, χαϑὰ τῇ συνηϑείᾳ 
ἐδόχει, ϑοινησάμενοι καὶ τὸ ἐκ βασιλέως γράμμα ἐγχειρέ τᾶ 

Doavrsc, πρός γε καὶ τοὺς δοριαλώτους ἀποδεδωχότες, ἐνθένδϑ 
ἀνεχώρησαν, φιλοφροσύνης μηδὲν ὅτιοῦν εὑρηκότες. τῇ δὲ 
ὑστεραίᾳ ὃ παρὰ Πέρσαις τῆς αὐλῆς ἡγεμὼν καὶ Μεβώδης 
δπυνϑανέσθην τὴν δύναμιν τῆς πρεσβείας. τῶν δὲ εἰπόντων» 
ὅτι δὴ nsi εἰρήνης ἥκοιεν πρεσβευσάμενοι, αὐτίκα οἵ γε ov20 
δὴ προσίεντο τοὺς περὲ τούτων αὐτῶν λόγους, φάσκοντες 
οὐκ ἐπιτετράφϑαι τε τοιοῦτον δὲ, ἀλλὰ συλλαβὰς ἀποδόντας 


3. ἀποτεϑεισόμενα Ὑὰ]δ. 11. ἅτε πολεμησείοντος Ἡ., ἦτε πο- 
λεμήσει ὄντος vulg. 17. εὐρηκότες N., εἰρηχότες vulg. λ2. 
ει, τοιόγδε H. 


3io faciebant, quo legatos morarentur, et quam diutissime detine- 
ent, ut maximum interea bclli apparatum facerent , et copias 
frumenti ad quamvis necessitatis occasionem paratas in urbibus 
Nisibi et Daras congererent, atque etiam ultra Tigrim amnem ca- 
stella necessariis copiis implerent; quia locustae in illis regionibus 
omnes agrorum fruges consumserant, et proximis Romanorum incur- 
sionibus agri desolati permanserant. taque acerbissima fames in- 
stabat, praesertim quum rex Persarum ad grave bellum suscipien- 
dum exercitus pararet. Cum Persae hoc consilii cepissent , vix post 
xnultos dies permissum est legatis, in regiam pedem inferre. Et 
primum quidem, ut moris est, suut convivio excepti, quo facto, 
postquam litteras ab Imperatore tradidissent, et captivos reddidissent, 
cum eos Persae nullo liberali et benigno sermone dignati essent, 
discesserunt, Postridie aulae apud Persas praefectus et Mebodes cos 
interrogaverunt, quae esset ipsorum legationis potestas. Cum legati 
respondissent, se, ut de pace agerent, venisse, nullos de ea re ser- 
ones Persae admiserunt, mihil eiusmodi sibi demandatum esse, 
dicentes. Itaque litteras eos proferre, et vicissim accipere, et quam 


E MENANDRI HISTORIA. 415 


ἀντιλαβεῖν χρῆναι, καὶ ὡς 9ürrór γε δήπου τῆς Ἡερσῶν A.C. 58o 
εἰπαλλαγῆναι. ὃν φανερῷ τοίνυν ποιησαμένων τὴν ἐφιεῖσαν D 
αὐτοῖς τοῦτο κέλευσιν, ἔγνωσαν ἔν βραχεῖ, ὅτε δύναται ἡ iber.à 
ἐπιστολὴ τοῦ Ῥωμαίων αὐτοκράτορος, καὶ τὴν ἀφιξιν τῆς πρε- 
ὄσβεέας ἅπασαν, ὡς ἕτοιμος εἴη κατασβεννύναι τὰ ix τοῦ πολέμου 
χαλεπὰ, καὶ τὴν περιμάχητον αὐτοῖς "“ρμενίαν ἅπασαν ἀμα- 
χητὲ ὀνδοῦναι, παραχωρῆσαι dá σφισι xai ᾿Αρζαγηνῇς, dy- 
τιχαρεζόμενος τοῦ «fagug τὸ ᾿Αφουμῶν φρούριον. ἐδέξατορ. τηο 
μὲν οὖν καὶ αὖϑις αὐτοὺς βασιλεὺς ὃ Περσῶν, τραχύτητι 
τοῦδ χρώμενος πρὸς ἕχαστα τῶν φιλανϑρώπως γεγραμμένων 
ovrs ἀποστήσεσθαι ἔφη πώποτε τοῦ “Δάρας, οὐ μᾶλλόν γε ἢ 
τῆς Νισίβιος ἢ “Σηγγάρων, ἅπερ καὶ αὐτὰ ἐχ “Ῥωμαίων 
ἀπισχυρίζετο ἔχειν Πέρσας, οὔτε μὴν ἐλαττώσειν τι τῶν 
πατρῴων κτημάτων, ἀλλ᾽ εἰ μὲν οἷόνίέὝ ἔστιν, ἐς αὔξησιν 
τϑδαὐτὰ ἐνεγχεῖν, εἰ δὲ μὴ, ἀλλὰ γὰρ καταλελειμμένα φυλα- 
ἕειν.  Xoogog» μὲν γὰρ τὸν πατέρα ἔφη, ὡς, εἶγε περιῆν, 
ἴσως τὸ τοιόνδε ἔπραξεν ἄν καὶ τὸ Ζάρας ἀφῆκε “Ῥωμαίοις. 
τῷ γὰρ προσχτησαμένῳ τι καὶ τοῦτο ἀποβεβληκότε οὐχ ov-B 
voc αἰσχρόν" αἰσχύνη δὲ ὁμοίως ἅπασιν ἀνθρώποις κατα- 
Δοπροέσϑαι τὰ πατρῷα. ταῦτα εἰρηκὼς, διὰ ἸΜεβώδου πάλιν 
αὐτοῖς ἐποίησε κατάδηλον ὡς ,,ἐπὲ τόν μέγα φρονοῦντες 
ἀξιοῦσε πρὸς ἡμῶν ἀναχκομίζεσϑαι τὸ Δάρας ; ποῖον νενικη- 


«4. ὑπαλλαγῆναε vulg. 13. μὴν B., μὴ vulg. 17. ἀφῆχε N., 
ἐφῆχε vulg. 21. ἐπέ ti» vulg. 


primum a Persarum finibus excedere iusserunt. Et cum legati man- 
data sua exhibuissent, Persae omnia, quorum causa legatio decreta 
esset, cognoverunt: ut Imperator paratus esset, mala ex bello orta 
sopire et Ármeniam, de qua tot certamina fuissent, sine proelio 
eorum juris et potestatis facere; quin et Árzanenem cedere, et pro 
Daras oppido Afumorum castellum illis tradere. Denuo Persarum 
rex legatos excepit, et ad ea, quae Imperator ad illum perhumano 
scripserat, acerbe admodum et arroganter respondit, se nunquam 
urbe Daras cessurum non magis, quam Nisibi aut Singaris, quas 
urbes a Romanis per vim captas haberent Persae, neque quicquam 
ex possessionibus, quas illi pater reliquerit,se diminuturum, sed po- 
tius, si non auctiores faciat, sallem quantum in se esset, intacta 
conservaturum. Pater Chosroés, inquit, δὶ vixisset, fortasse eo 
descendisset , et Daras Romanis restituisset. Ei enim, qui ipse im- 
bs fines protendit, parta rursus amittere, non tam turpe est. 

udori autem est omnibus hominibus paterna profligare." Haec ubi 
dixisset, rursus per Mebodem alia fere huiusmodi suggessit : qua- 
nam de causa elati Romani Daras ab ipsis recipere poscant, qua 
victoria potiti, quibus tropaeis se iactantes? ubi denique superiores 


416 EXCERPTA 


A. C. 580 Jór&c πόλεμον ; ποίοις ἐγκαλλωπιζόμενοι τροπαίοις ; ποῖ δῆτα 
ἐμ ας καθϑυπέρτεροι γενόμενοι Περσῶν; ἀλλ᾽ ὅτι ἀπειρέας δραξά- 
μενοι τοῦ Ταχοσδρὼ, xai περιαγαγόντες αὐτὸν ἐς aAÀore 
, ἄλλους χώρους, ἐπειδὴ περιπλανωμένου à5 ᾿“ρμενίας ἐκείνου 
εἰς ᾿ἀρζανηνὴν καὶ ἀπὸ ᾿Αρζανηνῆς ἐς ᾿Αρμενίαν ἀδειανΆ 
ἔσχον oi “Ρωμαῖοι καταδραμεῖν τὴν ἕξω Περσῶν" τῷ τοι ἄρα 
Οβρενϑύονται ἴσως xai μεγαλαυχοῦσιν, ὑποτοπόῦντος ἐν ἐλάτ- 
V. 11510» μοίρᾳ τὰ ἡμέτερα κεῖσϑαι. ἴστωσαν οὖν, ἔφη, “Ῥωμαῖοε, 
ὡς οὐδὲ ἄλλως ἀνέξομαι τῆς εἰρήνης, εἰ μή no κατατιϑέναι 
μέλλοιεν καὶ τὰ ὅσα πρὸς βασιλέως ᾿Ιουστινιαγοῦ ἐχομιζό-το 
μεϑὰα χρήματα dy ὅτος." τοσαύτῃ μεγαληγορίᾳ χρησαμένου 
Ὁρμίσδα, μόλις ἀφείϑησαν Ζαχαρίας τε καὶ Θεόδωρος, «yp 
τριῶν ἤδη φϑινόντων μηνῶν ἐκεῖσε ἐνδιατρίψαντες, πώτων 
δὲ τῶν δυσχερῶν ἐς πεῖραν ἐλϑύντες" καὶ γὰρ οὐδὲ ὅσον 
ἀέρα καϑαρὸν ἀναπνεῦσαι, οἱ μὴν προκύψαι ἐχ τοῦ τέγους,ι5 
DIya ἐνδιαιτώμενοι ἦσαν, ξυνεχώρουν οἷς ἡ φυλακὴ τῶν; πρέ- 
σβεων ἀνειμένη ἐτύγχανε" τὸ τε δωμάτιον αὐτὸ Logodéc v6 
ἣν καὶ διώπνευτον καὶ ὥρᾳ ϑέρους ἐς τὰ μάλιστα ἀναρμό- 
dio», ὡς δοκεῖν εἶναι τὸ χρῆμα εἱρκτήν. τοῖς τοιοῖσδε τοίνυν 
δεινοῖς ὀἐκτετριμμένους διαφῆκαν, πολλῷ δυσκολώτερον αὖϑιςο 
πρὸς τὴν ἐπάνοδον αὐτοῖς χρησάμενοι, ὡς μήτε τῶν ἀναγκαί- 
7. βρενθύονται H., βρενεύονταε vulg. 9. ἄλλως N., ἄλλων 
vulg. το. βασιλέως H., βασιλέα vulg. 11. d»? ἔτος H., ἄνε- 


voc vulg. τή. ἐλϑόντων vulg. — 18. διάπγευστον H. , ἐδιάπγευ- 
στον N. . 


Persis evaserunt ἢ  Imperitia quidem et imprudentia Tachosdri res 
bene gesserunt, dum ipsum ex una regione in aliam circumagunt, 
et modo ex Armenia in Arzanenem, modo ex AÁrzanene in Arme- 
niam excurrere cogitur, regionem Persarum, quae est ad Orientem, 
depopulati sunt. Hoc est fortasse, quod magnos spiritus gerunt, 
quo superbiunt, existimantes deteriore conditione res nostras pro- 
stratas iacere. ,Sciant Romani, inquit, me non aliis conditionibus 
pacem fieri perinissurum, quam si persolvant omnes pecunias, quas 
lustinianus siugulis annis nobis pendere erat solitus." Hac insolenti 
oratione Hormisda uso, vix tribus demum post mensibus elapsis, 
Zacharias et 'lheodorus difficillima et gravia quaeque experiendo 
perpessi , missionem obtinuerunt. Neque enim purum aéra hau- 
rire, neque libere ex tecto, sub quo diversabantur, in apertum 
cxire eorum custodiae praepositi permittebant. Domus vero, in 
qua habitabant, erat obscurior, et cum in eam ex omni parte 
venti perflarent, aestate inprimis valde molesta erat; denique re vera 
domus carcer esse videbatur. His igitur malis et incommodis attri- 
tos et confectos multo graviora in reditu passuros dimisit. Nam nec 
illis rerum necessariarum copiam, quoad satis esset, administrabapt , 


E MENANDRI HISTORIA. 417 


ew ἐς τὸ ἀποχρῶν σφισι μεταδιδόναι, τρίβειν τὸ τὸν xoÓ- A.C.58o 

»o» καὶ μαχροτέραν αὐτοῖς τὴν πορείαν ἐργάζεσϑαι. μιᾶς Ἰπὰ. i3 
4 ε εκ} - 2 , 4 , , “ Tiber.3. 

yàg ἡμέρας ὁδὸν σφᾶς ἀγαγόντες ἐπὶ τὰ πρόσω, τῇ ἐφε- 

Ἑξῆς δι᾽ ἑτέρας ἀτραποῦ ἐς τοὔμπαλιν ἐπανῆγον, ἕως πολλῶν 

δαγιαρῶν αὐτοὺς ὠναπλήσαντες, Og καὶ ἑκάτερον ἀμέλει νό- 

σῳ βαρυτατῃ περιπεσεῖν, ἐξώϑησαν τῆς Περσῶν. dgixoué- 

γης δὲ ταύτης τῆς ἀγγελίας παρὰ βασιλέα “Ρωμαίων xai P. 17: 

παρὰ τὴν πάντων ἐλπίδα προσπεσούσης, (oU γὰρ φηϑὴ no- 

xore Πέρσας ἐπὲ σμικροῖς οὕτω καὶ λίαν συμμέτροις τὴν 

Ἰοδέρήμην μὴ προσδέξασϑαι,) Ἰαυρικέῳ μὲν εἰκότως ἐσήμαινεν 
ἔχεσθαι τοῦ πολέμου κατὰ τὸν προχωροῦντα τρόπον, καὶ τὰ 
ἄλλα περιεσκόπει, ὡς à» ὠμηγέπη οἷόστε ἔσοιτο βοηϑῆσαι 
τοῖς πράγμασιν. οἱ δὲ τὰ μὲν ἄλλα οὐκ εἶχε κακῶς τὸ στρά- 
τευμα" καὶ γὰρ τὴν διανομὴν τῶν χρημάτων ἐπεποίητο. 

15 κ΄. Ὅτι παρεσχευάζετο ὃ Τιβέριος διαλῦσαι τὸν πρὸς Α. C. 58ι 
Πέρσας πόλεμον. τοιγαροῦν οὕτως ἀρέσαντα βασιλεῖ, ἀφίη- nr á 
σιν ἐπὲ τουτῳ Ζαχαρίαν ἂν τοῖς Ῥωμαίων τὸ καὶ Περσῶν 
μεϑορίοις πρεσβευσόμενον καὶ αὖϑις" ὃν δὴ καὶ πολλάκις ἐπὲ 
ταῖς τοιαύταις ἐχειροτόγνησε χρείαις. ὃ δὲ ἀφικόμενος, καὶ 

δοδῆλον καταστήσας ἐφ᾽ ᾧ ἐποιήσατο ὡς Πέρσας τὴν ἄφιξιν, 
ὃ μὲν ὑπῆρχεν ἐν τούτοις, βασιλεὺς δὲ Περσῶν ἐκπέμπει 
᾿Ανδίγαν. οὗτος δὲ ἀνὴρ xard τοσοῦτον ἐχέφρων v& ἦν xaé 


5. Quae vulgo post verbum ἀγαπλήσαντες ex proxime superio- 
ribus absurde repetuntur: ἐπὲ τὰ πρόσω, τῇ ἐφεξῆς, del. B. 
6. ἐξώϑησαν)] ἐξώσϑησαν H.: at ne hoc quidem verum videtur. 
13. oi] τῷ coni. B. 


diem de die ducebant, et longioribus itineribus os fatigabant. 
Etenim quam viam uno die confecerant, eam postridie retro eos 
ducebant , donec multis aerumnis conflictati, ita ut uterque in gra- 
vissimum morbum incideret, tandem Perside excesserunt. Cuius rei 
nuntius quum ad Imperatorem afferretur, et praeter omnem exspecta- 
tionem illi accideret, (non enim existimaverat, cum Romani ita fa- 
ciles et moderatos se praebuissent, fore, ut Persae a pace abhorrc- 
rent,) iure et merito Mauricio praecepit, ut bellum strenuo pararet, 
et cetera omnia ita instituit, ut omni modo suis rebus consuleret. 

eque vero exercitus quoad cetera male habebat. Stipendia enim 
persoluta fuerant. 

20. Tiberius bellum contra Persas finire in animo habebat, Itaque, 
hoc consilio capto, iterum Zachariam elegit, quem ad limites Romanorum 
et Persarum legaret. Iam enim et saepius antea eius opera in huiusmodi 
rebus ususfuerat. Is quum advenisset, quaque de causa ad Persas pro- 
fectus esset, exposuisset, ipsein lis locis manebat, et Persarumrex An- 
digan eodem mittit. Hic vir erat admodum prudens, et multorum 


Dexippus , Eunapius etc. 23 


418 EXCERPTA 


A. C. 58ι:πράγμασε πλείστοις ὅμιλήσας, καϑύσον τὸ αὐτῷ ἀπὲ uaxoé- 
d 4 τατον καὶ τὰ TOU χρόνου ξυγνέβαινεν ἐπισφραγιζοντι τῷ πάνυ 
""ygoaAép τὸ νουνεχές. ἐπειδὴ dà συνηλθέτην ἀγχοῦ τῆς πό- 
λεὼς τοῦ Δάρας, ξὺν τοῖς καὲ οἱ τῶν ὀχείνη πόλεων Ῥωμαε- 

ov τὲ καὶ Περσῶν ἡγεμόνες, oi μὲν δὴ ἐξηρτύοντο ἔχα- 
στοι διαλεχϑησόμενοι περὲ τοῦ ὅπως δέον καταϑέσθαε τὸν 
πόλεμον" ὁ δέ γε τῶν μεϑορίων λεγόμενος προτίκτωρ ( δηλοῖ 
dà παρὰ Ρωμαίοις τὸν ἐς τοῦτο καταλεγύμενον ἀξίας, τὸν 
βασίλειον προσχεπαστὴν,) οὗτος δὴ οὖν κατεσκεύασε καλύβας, 

ἐν αἷς ἔμελλον ἑκατέρας πολιτείας πρέσβεις τὰ εἰρημένα dva-10 
σκέπτεσθαι" τοῦτο γὰρ τὸ λειτούργημα ἀνωϑέν τε καὶ ἐξ ἀρ- 
χῆς τῷ προτίκτωρι ἐπιτέτραπται. παρασχευασϑέντων οὖν τῶν 
—. τοιῶνδε ἐνδιαιτημάτων, καὲ γενομόνων ἐν τῷ αὐτῷ τοῦ ᾽4»- 
Ὁ δίγαν τὸ καὶ Ζαχαρίου καὶ τῶν τῆς περιοιχίδος ἀρχόντων, 

«oU μὲν ᾿ΑΙνδίγαν τὴν συνέλευσιν ποιουμένου ἐκ τοῦ /agac, VS 
Ζαχαρίου δὲ ἐκ τοῦ ΙΜάρδις, καὶ αὖϑις οὐχ ἧττον ταῖς 
αὐταῖς χρωμένων δικαιολογίαις, αἷσπερ καὶ ἐν ταῖς προτέραες 
πρεσβείαις. καὶ τῶν μὲν Περσῶν βουλομένων κομέζεσϑαε 
ἐπὸ Ῥωμαίων τὰ ὅσαπερ ἐκ πλείστου χρόνου εἰώϑεσαν χρή- 

pota τοῦ διομολογηθέντος ἐπὲ τῶν Ἰουστιψιαγοῦ χρόνων, πρὸς:ο 
τούτοις ἔχειν καὶ τὸ ΖΙώρας" τῶν δὲ δὴ “Ῥωμαίων ἔξεναν.- 
τίας ἀπισχυριζομένων core μηδὲν κατατιϑένας μήτε μὴν 
ὥσπερ τιμήματός τινος πρίασϑαι τὴν εἰρήνην ἀλλὰ γὰρ xad 
1, χαϑόσον H., χαϑόν vulg. 8. ἐπειδὴ dà H., Ere« δεῖ δὲ 

vulg. δλἍ0. Ἰουστενιαγῶν vulg. 


negotiorum peritissimus, quia diuturnum temporis spatium (erat enim 
aetate longe provectus) senectute ipsa sapientiam eius firmaverat, 
Postquam autem ad Daras convenerunt, et cum his urbium tam ea—- 
rum, quae Romanis, quam earum, quae Persis parebant, primarii 
viri: utrique in ea disquisitione versati sunt, quomodo bello finis 
imponi posset. llle, qui confinium protector erat, (sic Romani eum 
appellant, qui ad dignitatem praefecti regii electus est,) ille, in- 
quam, tentoria praeparauda curavit, (hoc enim munus est illius 
magistratus a primis inde temporibus,) sub quibus ab utraque re 
publica missi convenirent et colloquerentur. ltaque istic praepa- 
ratis diversoriis, cum in illis Ándigan et Zacharias et principes con- 
finium viri congressi essent, (eo enim Andigan ex Daras, et Zacha- 
rias ex Mardis oppido venerant,) iisdem rursus rationibus ius suum 
ab utraque parte defenderunt, quibus in superioribus colloquiis eramt 
usi. "Volebant enim Persae a multo tempore pecunias, quas soliti 
erant ex conventione et pacto temporibus lustiniani inito, a Ro- 
manís accipere, et fraeterea retinere Daras, Romani vero contra, ne 
quid pecuniarum darent, pugnabant; neve quasi poena et mulcta 


E MENANDRI HISTORIA. ἦτο 


ἀνασώσασθαι ἀπὸ Περσῶν τὸ Δάρας, ἀντάλλαγμα μέντοι A. C. 58ι 
παρέχοντας τὴν ἐξ ἀρχῇς Περσαομενίαν ve καὶ ᾿,Αρζαγηνὴν In 14 
ἄνευ τῶν ἀρμιφοτέρας χώρας οἰκητόρων τῶν ὅσοι τῇ “Ῥωμαί-Υ, end 
ὧν προσεχώρησαν πολιτείᾳ, .-- πλείστων οὖν, ὥσπερ &ixóg, ém P. 192 
δτηλίχῳ πράγματι προενηνεγμένων λόγων καὶ ἥχιστα εἰς ἔργον 
ἀἐχϑέντων, μήτε μὴν τῇ συμφωνίᾳ ἀμφοῖν τοῖν μεροῖν ξυμ- 
βαινόντων ἀλλήλοις͵ TOv. ᾿ΑἸνδίγαν παρακρούσασϑαι Ζαχα- 
θέαν ὑποτοπήσαντα ἐφ’ ᾧ ϑέσϑαι συνϑήκας οὐκ ἐς τὸ εὐπρε- 
πὲς, ἀλλὰ γὰρ πάντῃ ἀσυμφύρους τῇ “Ῥωμαίων ἀρχῇ, φώναιε 
τολέγεται τοια δὲ’ ,τείχη καὶ πύλαι, καὶ εἴτι τοιοῦτον, ὦ ay- 
Ógsc, φυλακτήριον, φυλάττειν mi», ὡς εἰχὸς, δυνήσεται xad 
πόλιν καὶ πολιτείαν ὅλην. ἐν οἷς δὲ τυγχάνουσιν οἱ τούτοις 
περιπεφραγμένοι, χρύπτειν οὐ ῥᾷδιον. φήμη yug deb χει- 
ροῦται τὰ πράγματα, xui τὰ δοχοῦντά πὼς ἀδηλα καϑεστά- 8 
τὄναε προτίϑησι ταῖς ἀκοαῖς, ὥσπερ ἐπ᾿ ἀγορᾶς ἐν φανερῷ τῷ 
βουλομένῳ πρίασϑαι ὦνια. τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς ἐξεπιστάμε- 
ϑα τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν πολέμοις ἀντερείδουσαν πλείστοις, 
καὶ πολλαχόσε τῆς οἰχουμένης ὅπλα κινοῦσαν, καὶ τῇ δυνά- 
pet μεμερισμένην σχεδὸν ἐφ᾽ ἑκάστῳ βαρβάρῳ γένει, καὶ τὴν 
20xaJ^ ἡμᾶς πολιτείαν ovx: ἀπο τρόπου Ῥωμαῖοι γινώσχουσι 
μηδενὲ τῶν πάντων ἀγθρώπων v)» πολεμοῦσαν ἢ “Ρωμαίοις 
μόνοις. ὡς οὖν ὑμῶν μὲν πολλοῖς ἔϑνεσι μαχομένῳν, ἡμῶν δὲ 


7. Ζαχαρίαν N., Ζαχαρίᾳ vulg. 13. οὐ add. N. Verbat 
φήμη — — ὦνια im Excc. de sent. p. 363. ed. Rom. paulum 
mutilata exstant, 


quadam pacem redimere viderentur. Daras quoque recuperare cu- 
piebant, et eam Persarmenia et Arzanene commutare volebant, mo- 
earum provinciarum incolae, qui se ad rei publicae Romanae 
euctoritatem contulissent, ea deditione non continerentur. Quum 
multi de ea re sermones habiti essent, neque ulla res ad (inem per- 
venisset , quia neutiquam partes inter se conveniebant: Ándigan in 
Zachariam, qui illum pacis conditiones minime honestas, imo Ro- 
manorum rebus ex omni parte damnosas et inutiles ferre, suspicatus 
erat, his verbis invectus esse fertur: ,Moenia et portae et aliud, 
Ὁ viri, munimentum poterit quidem et urbem et universam rem 
publicam tueri: sed qua conditione ii se habeant, qui inclusi con- 
tinentur, non facile occultari potest Fama enim in omnibus rebus 
dominatur, et vel ea, quae abscondita esse videbantur hominum 
auribus, sicut merces in foro emtoribus, exponit. Quamobrem et nos 
Certo scimus, Romanum imperium cum multis populis bello conten- 
dere, et per plerasque terrae oras arma circumferre, Ex quo fit, 
ut eius copiae late dispersae sint adversus unumquodque fere bar- 
arorum genus. Αἱ vero Romani sciunt nostrum imperium, non 
sine ratione, cum nullo alio hominum genere, quam cum Romanis, 


á20 EXCERPTA 


A. C. 581 μόνοις ὑμῖν, οὕτω καὶ τὰς ξυνϑήκας ἀνάγκη διατιϑέναι. βέ- 

T! h βαιον γὰρ ὧν γένοιτο Ῥωμαίοις τε τὸ περιεῖναι καὶ πρὸς 
ἐ πολλὰ διαγωνιζομένοις ἔϑνη καὶ πρὸς μίαν τῶν Περσῶν no- 
λιτείαν, καϑώπερ καὶ ἡμῖν ἐν βεβαίῳ γενήσεται τὸ κρατεῖν 
πρὸς οὐδένα τῶν ἄλλων ἢ πρὸς Ῥωμαίους μόνους ἔχουσι τὴνδ 
διαφοράν, καὶ τῷ πρὸς ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν παρατάττεσθαι 
πόλεμον." ταῦτα ἐπεὶ ἔλεξεν ὃ ᾿Ανδιγαν, ὠκηκοότα Ζαχαρίαν 
λέγεται ὑπομειδιᾶσαι καὶ ὧδε εἰπεῖν: ,,εὖ σοι γένοιτο, ὦ 
᾿Ανδίγαν, xai Πέρσῃ πεφυκότι καὶ μαρτυροῦντι “Ῥωμαίοις 

τῆς ἀνδρείας καὶ παρατρώσαντι τὴν ἀλήϑειαν οὐδαμῶς. εἶτο 
Ὠγὰρ μὴ, ὡς ἔφης, 5j Ῥωμαίων περιεσπᾶτο δύναμις, xai τὴν 
πολυχειρίαν τοῦ κατ᾽ αὐτὴν στρατοῦ κατὰ πολλὰ τῆς οἰκου- 
μένης ἐξέτεινεν ἔϑνη, καὶ ὡς ἐγεφύρωσε τῇ δυνάμει τὴν 
ϑάλαττωαν καὶ τὰς ἠπείρους ἔζευξε τῷ πανταχοῦ παρεῖναί τε 

καὶ περιεῖναι, τί ἂν οἴει πεπονϑέναι Πέρσας 7 ἐπὲ mócori5 
ἀντισχεῖν τῷδε τῷ πολέμῳ"; οἶμαι μὲν οὖν ἔγωγε καὐτό γε 
δήπου τοὔνομα συμφϑαρῆναι Πέρσαις, καὶ μόνῳ νικῆσαι 
τῷ μηδέποτε φέρεσθαι τῇ μνήμῃ." τούτων Ζαχαρίᾳ εἰρη- 
pérov ὃ ᾿Ανδίγαν τῇ σιγῇ ἐδήλωσε τὸ νενιχῆσϑαι τῷ λόγῳ. 

τοιαῦτα μὲν οὖν ἄμφω διελεγέσϑην. ἐν τοσούτῳ δὲ ὃ Tayoo-20 
δρὼ, Περσῶν στρατηγὸς, ἅμα τῇ Περσικῇ στρατιᾷ ἐς τὰ ἱππά- 
P. 173 ina τὰ περὲ τὴν Νίσιβιν ἐστρατοπεδεύετο κατὰ τὸν IMvydovioy 


12. τῆς om, vulg. 14. ἠπείρους ἔζευξε  H., ἡπειριέξζξευξε vulg. 
19. τὸ γεγιχῆσϑαι H. , τῷ γεν. vulg. 22. διαγδόνεον vulg. 


bellum gerere. Itaque quoniam vos cum multis gentibus bello de- 
certatis, nobis autem cum vobis solis bellum est, ad hunc modum 
etiam induciae faciendae sunt. Nam Romani se victuros esse con- 
fidunt, etiam cum multis nationibus, et contra unum Persarum im- 
perium bellum gerentes, sicut nobis certa explorataque erit victoria, 
quandoquidem cum nullis aliis, quam cum solis Romanis, nobis 
erit certamen; et contra unum eundemque hostem unum idemque 
bellum instruemus." Quae cum Andigan dicentem Zacharias audiis- 
set, dicitur subrisisse et ita locutus: ,Bene tibi sit, o Andigan, et 
homini in Persia nato, qui fortitudinis et virtntis testimonium Ro- 
manis praebes, neque a veritate aberras. Nisi enim, ut dicis, Ro- 
mani ingentem multitudinem suorum exercituum ad tam multas gen- 
tes terrae extendissent, et copiis, tanquam ponte, mare iunxissent, 
et omnes terras praesenti imperio continuissent; quid existimas Per- 
888 passuros , aut quandiu hoc bello tolerando pares futuros fuisse? 
Iam nunc ipsum nomen Persicum cum Persis interiturum eosque 
nulla alia re, quam aeterna oblivione, victuros fuisse." Haec ubi 
dicta sunt a Zacharia, Andigan satis silentio indicavit, se dicendo 
& Zacharia superatum. Dum autem inter se colloquerentur, Tachos- 


E MENANDRI HISTORIA. |» 421 


ποταμόν. ῆιαυρίκιος dà χαρακώσας ὕπῆρχε τὰς ἀμφ᾽ αὑτὸν δυ-- A. C. 58i 
νάμεις ἂν τῷ δὴ λεγομένῳ ἸΠΠονόκαρτον, ἐν ἀγχιϑύρῳ Κωνσταντί- n "ή 
γης τῆς πόλεως. ἔστι γὰρ δήπου τὰ περὲ τὸ Movóxaosov ἅπαντα Iber. 6 
ἔνυδρα τὸ καὶ innóflora καὶ στρατῷ ἐνσχηνήσασϑαι ἀγαϑά. 
δοὕτω μὲν οὗτοι ἀπεταφρεύοντο. ἀτὰρ ὃ ᾽,νδίγαν ἔτε Evve- 
στωώσης τῆς ἐχκχλησίας ἐχρᾶτο καὶ πτοίαις τισὲ καὶ φεναχι- 
σμοῖς, Ζαχαρίᾳ ὑποδηλῶν, ὡς αὐτὸς εἴη μόνος ὃ διακωλύων τὸν Β 
Ταχοσδρὼ τὴν Ῥωμαϊκὴν γῆν κατασεῖσαι ἅπασαν. τυχὸν γὰρ, 
ἐν ᾧ διαλεγόμενος ἣν, ἀνεφαίγετό τις τούτων δὴ τῶν ἐς 
τοσάχος ἱππαζομένων τὸ xai τὰς ἀγγελίας τῷ τάχει τῶν ἵππων 
διακομιζόντων, πλαττόμενος ἐκ τοῦ Ταχοσδρὼ ἐσταλϑαι. καὶ 
δὴ τὸν "dvdiya» ἰδίᾳ λαμβάνων ἐνεχείριζέ οἱ ἐπιστολὴν, ἐν 
qz ἐνεφέρετο, ὡς Ταχοσδρὼ δῆϑεν γεγραφότος, οἷα ἀκαϑέχτου 
οὔσης τῆς Περσῶν στρατιᾶς, μάλα τε ὅρμώσης μὲν δὴ ἐμ- 
ιθβαλεῖν ἐς τὴν ᾿Ρωμαϊκήν. τοιαῦτα ψευδομένης τῆς ἐπιστολῆς, 
συνεψεύδετο τοῖς γεγραμμένοις καὶ ὃ κονιορτὸς, ὃς τῷ ἀγγε- 
λιαφόρῳ, ἅτε ἄρτι ἀφιγμένῳ ἐκ τῆς ὁδοιπορίας, συμπεπλα-Ο 
σμένος τὸ καὶ ἐνιζάνων πολὺς περὶ τὴν κόμην ὑπῆρχεν. ἅμαν. τι 
δὲ καὶ ὃ ᾿Ανδίγαν διαλεγόμενος τῷ ἤϑει ὑπεχρίνετο, καὶ τῇ 
206ÀÀg κινήσει τοῦ σώματος ὑπεφαίγνετο οἷα μὴ ἐφιέμενος no- 
λέμου. τὸ μετὰ ταῦτα κατὰ δὴ τὸν ξύλλογον ἑαυτὸν ἀναμι- 
4. ἱππόβατα Par. ι3. ἀχαϑέχτου H., χαϑέχτου vulg ' 
drus, Persarum dux, cum exercitu Persico castra habebat ad Mygdo- 
nium amnem, circa Nisibim in campis equestri pugnae et alendo 
equitatui perquam opportunis. Mauricius vero vallo continebat 
suos milites in loco, quem vocant Monocartum , prope portas ar- 
bis Constantinae. Sunt enim omnia loca circa Monocartum aquosa et 
equorum pastioni commoda, et exercitui sub pellibus babendo apta. 
Ad hunc modnm illi se fossa et vallo munierant. Ceterum Andi- 
gan, dum adhuc in concilio essent, exterrere Zachariam et delu- 
dere est aggressus : se enim solum impedimento fuisse praedicabat, 
quominus Tachosdrus omnes Romanorum agros igni ferroque pro- 
scinderet. Tui forte eodem tempore, quo cum illo verba faciebat , 
ex composito in eorum conspectum venit unus ex his, quorum sunt 
partes citis equis adequitare, et nuntios equorum velocita& per- 
ferre, qui se a Tachosdro missum fingebat. Is Andigan secreto 
abducit, et epistolam, tanquam a Tachosdro scriptam, tradit. Hac 
continebatur, exercitum Persarum minime contineri posse, quin 
Romanorum terras invadat et in eas impetum faciat. Huic mendaci 
epistolae et his, quae in illa scripta erant, congruebat pulvis, qui 
nuntio, tanquam recens de via adventanti, ex fictione capillis mul- 
tus inerat Ándigan quoque cum nuntio disserens, vultum  compo- 


nebat, et omni corporis motu simulabat, se minime bellum appe- 
lere. Et paulo post quum ad colloquium rediisset, Zachariae dixit, 


422 EXCERPTA 


A.C. δ8ιγνὺς, καὶ ἔφασχε Ζαχαρίᾳ, ὡς ἐνοχλοῖτο ὑπὸ τοῦ Ταχοσδρὼ 
Ind. "ἡ καὶ ὡς ἐσήμηνέν οἱ, τὴν προϑυμίαν τοῦ στρατοῦ εἶναε ἀφό- 
Tier. ρητον, ἐγχαλινοῦσϑαί τε ἀδύνατον, τοῦτο μὲν à» πολλαῖς 
μυριάσι ξυνισταμένης τῆς Περσικῆς δυνάμεως, τοῦτο δὲ xai 
ἐς τὰ μάλιστα ἱεμένης τὴν “Ρωμαίων ἅπασαν καὶ δὴ napav-5 
Ὁτίκα πυρπολήσειν" καὶ ὡς, εἰ μὲν “Ρωμαῖοι ἕλοιντο, καϑ' ὃν 
ἂν βούλθιντο τρόπον Πέρσαι, ἐμπεδῶσαι τὰς σπονδὰς, ἀφέό- 
ξεσϑαι τῶν ὅπλων" εἰ δέ γε οὐ βούλοιντο, ξυγχωρήσειν αὐτῷ &u- 
βαλεῖν παραχρῆμα ἐς τὴν ἑῴαν "Ῥωμαίων" οὐδὲ γὰρ ἀνθέξειν 
αὐτοὺς κἀν γοῦν τὸν χτύπον τῶν φαρετρῶν τοῦ Περσικοῦιο 
ἀκούσεσθαι πλήϑους, ἄλλως τε δὲ ὁεδιέναι τὴν τοῦ xar 
αὐτοὺς βασιλέως ὀργὴν ἐς χρόνον τοσόγδε ἀναβαλλομένους 
τὸν πόλεμον. οὕτω μὲν οὖν ὃ ᾿Ανδίγαν δολερώτατά v6 καὶ 
ἀλαζονικώτατα τῷ κόμπῳ χρησάμενος τῶν ῥημάτων, ἐπλατ- 
τετο ἑχοντὶ μὴ προσίεσϑαι τοῦ πολέμου τὸ αὐτεξούσιον. gur-15 
εἰς δὲ καὶ Ζαχαρίας τὸ ἀπατηλὺν τῶν εἰρημένων, καὶ τὴν 
κομπολογίαν παραπέτασμα εἶναι τοῦ ψεύδους, ,, ᾿“νδίγαν," 
Ῥιιγάἔφη, κοὐκ ἐν τῷ ἀπατᾷν τὸ ἐχέφρον δηλοῦται, μάλιστα τοῦ 
ἀπατωμένου ξυγειδότος. 7 γὰρ oisi μὲ μὴ ἐξεπίστασϑαι, ὡς 
zÀacuará ἐστι τὰ ὑπὸ Περσῶν πρασσόμενά τε xo λεγό-λο 
μενα, καὶ οὐδὲν ἕτερον ἢ δύκησις καὶ ἀποσχιάσματα καὶ 
φεναχισμοί; καὶ ὡς σὺ αὐτὸς ἅπαντα ταῦτα ἐδραματούργη- 


sibi molesta esse, quae ἃ Tacbosdro nuntiaréntur : etenim per lit- 
teras significare, incredibilem esse Persici exercitus ad pugnandum 
alacritatem, quae nullo modo comprimi posset. Constare Persarum 
aciem multis hominum millibus, quibus nihil aliud sit in animo, 
quam in Romanorum fines impetum facere, eosque igni ferroque 
vastare ; illos quidem armis temperaturos, si Romani ea conditione, 
qua Persae voluerint, foedera fecerint. Sin recusarint , se illis per- 
missurum, ut Romanos ad Orientem aggrederentur. Quod si accidat , 
Romanos ne auditu quidem ipso strepitum pharetrarum Persicae mul- 
titudinis sustenturos esse. Ni faciant, timere ne in se iram 

sui commoveant, quod tanto tempore distulerint bellum gerere. 
Ad hanc modum Andigan doloso et magniloquo verborum fastu 
utens, simulabat minime se volente bellum fieri, quod sponte 
erupturum esset. Cum autem Zacharias satis intelligeset fraudem, 
quae suberat his, quae Andigan dixcrat, et exquisito verborum 
ornatu quaeri colorem et praetextum mendaeio, ,,O Andigan, inquit, 
non in decipiendo prudentia declaratur, maxime si is, qui decipi- 
tur, id, quod agitur, intelligat. Num enim existimas me igno- 
rare , ista omnia , quae Persae dicunt et faciunt, esse res fictas, 
meque aliud, quam simulationem, et artes et tectas fraudes, quas 
tu ipse commentus es, ut Romanos perterrefacias? Sed non faciam, 


E MENANDRI HISTORIA. 4.3 


cac , ξννοῶν ἐχφοβήσειν Ῥωμαίους ; ὡς ἄν οὖν βούλει καὶλ.Ο.58ι 
εξρεστόν σοι εἴη, ἐφίημι ποιεῖν. πλὴν εὖ ἴσϑι, ὡς ἐν ἀρχαῖς Ind. τή 
ποῦδε τοῦ πολέμου Ῥωμαίοις τε ὅὁπλοφορεῖν φορτικώτατόν τεῦ τή 
ἀφαένετος ὥστε ἀμέλει καὶ ἱκετείαις χρώμεθα ὡς ὑμᾶς, μὴ 
Βαάναγκασϑῆγαι σφᾶς ἐπιλαβέσϑαι ὅπλων. κατὰ τοσθῦτον γὰρ 
ἐς τὸ ἀπόλεμον ἐπιῤῥεπέστατα εἶχον, ὡς καὶ ἄχρις ᾿Απαμεί- B 
ας ἐλάσαι Πέρσας, καὶ μὲν οὖν ἄχρι αὐτῆς γε δήπου ᾽4«»- 
τιοχείας. ὑμῶν τὸ πρὸς ταῦτα μὴ ὑποχαλασάντων, dg! οὗ 
ἠσπάσαντο Ῥωμαῖοι τὸ ἐϑελοχίνδυνον, οἶμαι μὴ ἀγνοεῖν Πέρ-- 
τόσας, ὡς οὐδὲ μέχρις αὐτῶν τῶν μεϑορίων ἀναιμωτὶ οἷοι ἐγέ- 
vegOs ἀφικέσϑαι. νῦν γοῦν πεπαιδευμένων ἀχριβῶς Ρωμαίων 
τὸν πόλεμον, ϑαῤῥαλέοε τέ ἐσμεν καὶ εὐελπίδες, ὡς, εἶγα 
κινήσοι 0 Ταχοσδρὼ, ὕὑπαντιάσεεν ei ἐν αὐτοῖς ys δήπου 
τοῖς δρίοις δόρυ “Ῥωμαϊκὸν εὖ μάλα τεϑηγμένον, διατιτρᾷκ 
15vdc Aanagag οἷόντε ὃν αὐτοῦ. ὡς οὖν εὖ ἐξεπισταμένων 
“Ῥωμαίων τοὺς Περσῶν δόλους, πρᾶττε οὕτω." τούτων οὖνᾳ 
καὲ ἑτέρων πλείστων εἰρημένων μὲν, μάτην δὲ ὅμως, (προῆλ-- 
$x γὰρ οὐδὲν ὁτιοῦν,) τότε ωαυρικίῳ ἐν γράμμασι δηλοῖ 
Ζαχαρίας ἀφικέσϑαι ἐς τὰ πρὸ ωνσταντίγης πεδία, οἷα δὴ 
«αοὐχεῖσο τὸν πόλεμον ξυγχροτήσοντι. ὡσαύτως δὲ καὶ ὃ Τα- 
χοὐσδρὼ κινήσας τὰ Περαιχὰ στρατεύματα ἐπαγόμενος ἤει ἐς 
τὼ περὶ Κωνσταντίγην. 


13. ὑπαγτιάσει Ν. νἡἢ. διατιτρῦν τὰς H,, διατιτράντα vulg, 


mihi crede, quod voles et tibi libitum erit, At tu scito, initio quidem 
huius belli Romanis grave et. durum fuisse ad arma gestanda deve- 
nire. Etenim vos deprecati sumus, ne eo rem adduceretis, ut nos 
arma capere cogeretis. Tunc enim Romani ad cessationem a bello 
tam propense ferebantur , ut ÀÁpameam, immo et Antiochiam usquo 
Persae cum manu militari progressi sint. Cum autem Romani, vo- 
bis non cedentibus, sponte periculum subirent, scire vos opinor, 
vos non sine sanguine ne ad fines quidem Dervenire potuisse. Nunc 
enim artes bellicas necessario edocti, audaciores facti sumus, et 
spe ducimur, si se commoverit 'Tachosdrus, ebviam eius conatibus 
in ipsis confinibus ituram Romanorum acutam hastam, qme latus 
eius facile transfigaL. Quare sic age, ut. memineris, Romanos probe 
nosse Persarum dolos." Hos et plures huiusmodi inter se habue- 
runt sermones, sed frustra, nihil enim inde est consecutum, Tum 
Zacharias Mauricium per litteras monuit, ut in planitiem , quae est 
2d Constantinam, descenderet, et proelium committeret. Simihter Ta- 
chosdro movens cum omnibus Pérsarum copiis, eas ad Constanti- 
nam adduxit. 


ἀλλ EXCERPTA ^ 


κα. "Ort ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας πόλεμος Ῥωμαίοις καὶ 4fa- 
ροις συνεχροτήϑη, μηδεμιᾶς δυνάμεως “Ῥωμαϊκῆς κατὰ τὴν 


πρὺς Δαλματίᾳ γέφυραν ἐπιφανείσῃς, καίτοι σαϑρότατα 
ἔχουσαν. ἀλλὰ γὰρ καὶ ὁ ᾿Αψὶχ καὶ τὸ κατ’ αὐτὸν ᾿Αβαρε- 
Dxó» αὐτοῦ ἐφεδρεύοντες πρότερον τοσαύτην καταφρόνησιν ἐπε-" 
δείξαντο κατὰ Ρωμαίων, ὥστε μετενεχϑῆναι σφᾶς κατὰ δὴ 
τὴν ἑτέραν γέφυραν, ἄλλην τε δύναμιν προστεθῆναι τῇ δυ- 
γάμει Βαϊάγοῦ.. πιεζομένων τοιγαροῦν τῶν ἐν τῷ Σιρμέῳ λι- 
μῷ μεγίστῳ, ἤδη τὸ ἁπτομένων ἀϑεμίτων τροφῶν τῷ ἐστε- 
οῆσϑαι τῶν ἀναγκαίων καὶ γεγεφυρῶσϑαι τὴν διάβασιν τοῦτο 
Σαοῦ, καὶ “Σολομῶνος τηνικαῦτα προεστῶτος τοῦ Σιρμίον 
ἐχμελέστατά πως διατελοῦντος, καὶ μηδὲν ὁτιοῦν στρατηγίας 
ἐχόμενον ἐπιδεικνυμένου" πρός ys καὶ τῶν τῆς πόλεως ἀπει- 
ρηχότων τοῖς χαλεποῖς, ὀλοφυρομένων τε καὶ ἐς τὸς ἐσχάτας 
ἐλπίδας ἐξωλισθϑηκότων, καταμεμφομένων τε τοῖς "Pouafari5 
Ῥ. 1τγ5 ἡγεμόσι" Θεόγνιδός τα αὐτοῦ ὀλιγοχειρέαν νοσοῦντος" ταῦτα 
V.118 Τιβέριος ὃ βασιλεὺς κατέμαϑεν, αἱρετώτερον ἡγησάμενος μὴ avy- 
αἰχμαλωτισϑῆναι τῇ πόλει τῶν οἰχητόρων τὸν ὅμιλον, ἐν γράμ- 
μασι χελεύει Θεύγνιδι καταλῦσαι τὸν πόλεμον ἐπὲ σπονδαῖς, 
εὡς ὑπεξελθεῖν παμπληϑεὲ τοὺς τῇδε οἰκοῦντας, μηδὲν énige-20 
ρομένους τῶν οἰκείων ἢ μόνον τὸ ζῇν καὶ παρασχὸν οὕτω πε- 
ριβόλαιον Ey." καὶ δὴ συνέβησαν ini ταῖς τοιαῖσδε ξυ»ϑη- 


s, τρεῖς ἐνιαυτοὺς N. —— 4. ἔχουσαν B., ἐχούσης vulg. 8. τῶν 
add. N. λοιμῷ vulg. — 11 τοῦ τηνεχ, Ν. ιτ6.ταῦτα ἐπεὶ Tif. N. 


21. Romani et Ávares per tres dies in exspectatione decertandit 
fuerunt, sed cum nullae Romanorum copiae apparerent, quae pon- 
tem, qua itur in Dalmatiam, tametsi parum munitus esset, oppu- 
gnarent, Apsichus et qui cum eo erant Avares, qui illic prius ad 
pontis custodiam consederant, tam parvi Romanos laciebaut , ut ad 
alium pontem se conferrent , et novas copias copiis Baiani adiice- 
rent. At qui in Sirmio erant ingenti fame oppressi, cibis nefandis 
se sustentabant, quia rerum necessariarum inopia laborabant, et 
hostes pontem in Sao fecerant. Praeterea Salomon , qui tunc tem- 
poris ν᾽ γον praeerat, parum diligenter res administrabat, neque 
se ullurf rei militaris usum habere ostendebat. Itaque cives εἴ ur- 
bis incolae hac calamitate afflicti, eiulabantur, et cum ad extremas 

' spes redacti essent, omnium istorum malorum causam in duces Ro- 
menos reiiciebant. Postremo 'Theognis paucitate militum laborabat. 
Haec ubi Tiberius didicit, potius esse duxit, civium multitudinem 
non cum ipsa urbe in deditionem, venire: itaque per litteras iussit 
Theognidem bellum his conditionibus solvere, ut liceret omnibus, 
qui in urbe habitabant, salvis et incolumibus exire, neque quic- 
quam suarum rerum inde asportare praeter vitam et unam vestem. 


* 


E MENANDRI HISTORIA. - 4λ5 


χαις, καὶ τὰ τοῦ πολέμου ἐλώφησεν, ἐφ' d παραχωρῆσαι uiv A.C. 581 
“Ῥωμαίους ᾿Αβάροις τῆς πόλεως, ᾿Αβάρους δὲ “Ῥωμαίοις τοῦ [πὰ. 14 
ἐν τῇ πόλει πλήϑους, &vev τῶν ὅσα xd ἐν πε (ap ρον d 
ἢ π ἤϑους, ἄνευ τῶν ὅσα ἑκάστῳ ριουσίᾳΒ 
ὑπῆρχεν. ἐπεζήτει δὲ ὃ Xayavog καὶ τριῶν ἐτῶν παρῳχη- 
Suy» χρυσίον, ὧν οὐκ εἰλήφει τι κατὰ τὸ σύνηϑες, τῶν 
παρεχομένων αὐτῷ ὑπὲρ τοῦ μὴ χρῆσϑαι ὅπλοις. ἦσαν δὲ 
τὰ εἰρηναῖα χρήματα ἑκάστῳ ἔτει ἀμφὲ χιλιάδας ὀγδοήκοντα 
χρυσίου νομισμάτων. ἔτι γε μὴν καὶ ἕνα τινὰ τῶν ὕπ᾽ αὐτῷ 
ταττομένων, ὃς προσεχώρησε τῇ “Ῥωμαίων πολιτείᾳ, καϑὰ 
Ιολόγεταε, τῇ γυναικὶ τοῦ Βαϊανοῦ ὃς ἀφροδίσια συνελϑών. 
ταύτῃ τοι χατάδηλον ἐποίησε Θεόγνιδε ἐχδοϑῆναί οἱ τὸν αὖ- C 
τόμολον" ἢ γὰρ à» ἄλλως μὴ ἀνέξεσθαι ἰδεῖν ἐς σπονδώς" o 
δέ γε ἀντεσήμηνεν, ὡς ἡ γῆ τοῦ Ρωμαίων βασιλέως μεγίστη 
τό ἐστι καὶ ἄπλετος, καὶ ὡς δυσεύρετόν τε φυγὰς ἀνὴρ dv 
ιδαὐτῇ ἀλώμενος, τυχὸν δὲ ὅτι καὶ ὀλέϑρῳ ἥλω. πρὸς ταῦτα 
ἀντέλεξεν ὃ Βαϊανὸς ὀμνύναι τοὺς “Ρωμαίων ἡγεμόνας, ὡς 
ἀγαμαστεύσωσι, καὶ εἴ τι εὕροιεν τὸν φυγάδα, ἀποκρύ- 
wowro οὐδαμῶς, ελλ᾽ ix παντὸς τρόπου ἐγχειριεῖν αὐτὸν τῷ 
τῶν ᾿Αβάρων μονάρχφ. εἰ δέ γε τετελευτηκὼς εἴη , καὶ οὕτω 
λοσημῆναι- 


1, ἐλόφησε vulg. — 9. προσεχώρησε Val, προσειώρησε vulg. 


Itaque in has conventiones consenserunt, et bellum his conditionibus 
desiit, ut Romani Avaribus urbem dederent, et Avares Romanis 
omnem, quae in ea erat, multitudinem absque his, quae unus- 
quisque eorum in bonis habebat, concederent. Exegit etiam Cha- 
ganus trium praeteritorum annorum aurum, qood non acceperat, et 
ili Romani solvere solebant , ut armis abstineret. Erant vero 
pecuniae, quae pro pace unoquoque anno pendebantur, ad octo- 
ginta millia nummorum aureorum. Praeterea unus ex his, qui 
sub eo militabant, in Romanorum regiones fugerat, quia dice- 
batur adulterium cum  Baiani uxore commisisse. Hoc significavit - 
Theognidi, et sibi transfugam reddi postulavit, seque non ali- 
ter foederum conditiones ferre posse affirmavit. "Theognis respon- 
dit, Romani Imperatoris ditionem longe lateque patere, in qma, 
propterea quod amplissima et vastissima esset, res difficilis inventu 
foret vir exul in ea errans, qui fortasse etiam iam periit. Ad ea 
Baianus dixit: ,Jurent igitur Romani duces, se perquisituros, et si 
transfugam repererint, non occultaturos, sed omnino eum in manus 
Ávarum regi tradituros; sin autem fato functus sit, eius rei jpsum 
certiorem facturos esse." 


EK THZIZSTOPIAZ 


MENANAPOT IIPOTIKTOPOZX 
EKAOTAÀAI ΠΕΡῚ TNOMQN. 


EX HISTORIA 


MENANDRAI PROTECTORIS 


EXCERPTA DE SENTENTIIS. 


ARGUMENTUM. 


Fragmentum prooemii (1). Silzibulus adversus Ephthalitas et 
4vares bellum parat (a. 3). Prudentia Catulphi Ephthalitae (4) 
De victoriae inconstantia , de libertate dicendi, de animi constan- 
tia (5 — ων Petri Patricii uberior historía de legatione ipsius ad 
Chosroém laudatur (11). Breves sententiae de inconstantia fortu- 
nae , de periculis belli civilis, de providentiae commodis (1a — 20). 
Baiani impudentia adversus Homanos (231. a2). De maledicentiae 
turpitudine (38) Menandri epigramma ἐπ ]εαοξίίαπε Magum , qui 
ad fidem Christianam se convertit $^ Isaozitae constantia inm- 
&er mortis cruciatus (25). Sententía (36). Procopii laudes (27). 
Variae sententiae (38 — 34) Homani poenas luunt pro iniustitia 
adversus populos vectigales (35). Mauricius in Iberia rem male ge- 
rit (36, 37). Variae sententiae (38 — 41). Tachosdro Persa gra- 
viter vulneratur ($3). Mauricius a Persis vincitur (43). ) 


α΄. ^... λέξεως εὐγενεῖ ὅσον τῇ τῶν πραγμάτων ἀφη- 


Cod. 34! γήσει καρποῦσϑαι ϑαῤῥήσας" πῶς γὰρ olóvrs ἦν ἐμὲ ἐς το- 


σοῦτον ἀφῖχϑαι παιδείας, ὡς καὶ ἐς τὸ συγγράφειν ἐέναι; 
:. λέξεως] oU τοσοῦτον τῷ τῆς λέξεως N. 


ι. εφααφιιανα tantum elocutionis nobilitate , quantum rebus 
narrandis me consecuturum esse speravi. Nam qui fieri potest, ut 


EXCERPTA E MENANDRI ΗΙΒΤΟΆΙΑ. 427 


ὠμέριμνος γὰρ ἐσότι ἐμοί γε ὃ βίος καὶ ἐχδεδιῃτημένος ὕ- 
πῆρχεν. 

B. Ὅτι 6 πρὸς τοῦ κρατοῦντος ἡδικημένος χαλεπαίνει R. 354 
ὡς τὰ πολλὰ τῷ κοινῷ. 

5 γ΄, Ὅτι ὃ Σιλζίβουλος ὃ τῶν Τούρκων ἡγεμὼν, (ἠκηκόει 
γὰρ ἤδη τῶν ᾿Αβάρων τῆς φυγῆς πέρι, καὶ ὡς τὰ Τούρκων 
διαδηλησάμενοε ᾧχοντο,) οἷα φύσει φρονήματι ἕπεται βαρ- 
βάρῳ, ἀπαυϑαδισάμενος ἔφη, ὡς ,οὔτε ὄρνεις πεφύκασιν, 
ὅπως τῇ πτήσει ἀνὰ αἴϑερα διαφύγοιεν τῶν Τούρκων τὰ ξί- 

1097, οὔτε μὴν ἰχϑύες, ὡς ἂν ὑποβρύχιοι γενόμενοι ἐς τὼ 
κατώτατα τοῦ ϑαλαττίου ἀφανισϑήσονται κλύδωνος, ἀλλ᾽ ὕ- 
περϑὲ περινοστοῦσι τῆς γῆς" ᾿ καὶ ἡνίκα μοι ὃ κατὰ τῶν 
Ἐφϑαλιτῶν διανυσϑήσεται πόλεμος, ἐπιϑήσομαι xai ᾿Αβαροις 
καὶ τὰς ἐμὰς ἥκιστα φεύξουσι δυνάμεις." ταῦτα λέγεται ἐπι- 

Ιχομπάσαντα τὸν Σιλζίβουλον ἔχεσϑαι τῆς 6n Ἔφϑαλέτας 
ὁρμῆς. 
δ, Ὅτι à Κάτουλφος κωλύων τὸν τῶν Ἐφϑαλιτῶν 7yt- 

μόνα τῆς πρόσω πορείας, ἐφϑέγγετο βαρβαρικὸν μέν τι καὶ, 355 
παροιμιῶδες, ὅμως δ᾽ ἐχόμενον πειϑοῦς, ἕνα κύνα ὃν τοῖς 

200/xé/otg ὀϑνείων δέχα δωμαλεώτερον εἶναι. 
€. Ὅτι περ οὐδὲν οὕτω βέβαιον ὡς τὸ τῆς νώκιης ἀβέ- 
βαιογ. 


5. Σελζίβουλος: idem, qui m Excc. de Legg. 4Διλζίβουλος vo- 
catur. 7. 90ó»nd τε 8. ἀπαυϑαδησάμενος ed. — 13. ^ A4gd- 


qo:c corr. M., -Miuugoig cod, — 15. ἔχεσϑαι N., Héc9os ed. 
19. δ γ᾽ ed. 


ego eruditionem adquisiverim historiae componendae necessariam , 
qui rudem vitam et sine disciplina duxi? 

3. Qui a principc iniuriam passus est, is rem publicam ple- 
rumque odit. 

3. Silzibulus, Turcorum dux, audita Ávarum fuga , in qua hi 
res Turcorum detrimentis adfecerant , solita barbarorum superbia 
lactanter ait: neque aves eos esse , ut aério volatu Turcorum gladios 
effugere possent: neque pisces, ut profundo pelago submersi undis 
occultarentur, sed supra terram eos vagari, Quare, inquit, simul- 
atque Ephthaliticum bellum absolvero, Ávares adgrediar, qui meis 
profecto viribus non resistent. Haec aiunt iactantem Silzibulum, 
adversus Ephthalitas esse profectum. 

4. Catulphus ut averteret Ephthalitarum ducem, quominus 
agmen nlterius duceret, dixit barbaricum quidem proverbium , aptum 
tamen ad persuadendum , unum canem in propriis aedibus externis 
decem esse validiorem. 


9. Nihil est adeo constans ut victoriae inconstantia. 


Á38 EXCERPTA 


ς΄. Ὅτι ἐν τοῖς μεγίστοις κινδύνοις πολλάκις παθαπέσῃῃ 
γε τῇ τόλμη τὸ ἐλπίζεσϑαι. 

ζ. Οὐ γὰρ ἐμοί ys τἀληθῆ σιγητέον, ἀλλ᾽ οὐδὲ πρὸς 
χάριν ἄν εἴποιμι τῶν μέγα δυναμένων. οἷς γὰρ οὐκ ἔνεστε 
τὸ εὐχλεὲς, τούτοις ἐγχώμια προσφέρων τις παρὰ τὴν ná»-5 
τῶν δόξαν καταγέλαστον τίϑησι τὸν ἐπαινούμενον, καὶ τὴν 
ἀλήϑειαν ἐπισκιάζειν βουλόμενος xay τοῖς ὁμολογουμένοις ψεύ-- 
δεσϑαι δόξει. 

ἢ. Ὅτι ἀναπτερωτόν vt. χρῆμα 7 νίκη, καὶ διαδιδρά- 
ext olore οὖσα ῥᾳδίως. ταῦτά τοι καὶ Ὅμηρος αὐτήνιο 
φησιν ἐπαμείβεσϑαι τοὺς ἄνδρας. 

9'. Ὅτι ψυχὴ τυραννουμένη πρὸς φόβου τῶν δεόντων 
κατ᾽ οὐδὲν ὁτιοῦν προομηϑεύσεται. 

£. Πᾶν γὰρ dya9ó» τε καὶ καχὸν τῇ ἀνθρωπίνῃ τα- 
λαγντεύεται γνώμῃ, καὶ τῷ βουλομένῳ προσδέχεται τὴνιϑ 
ῥοπήν. 

A.C. 56. α΄. Ὅτι φησὲ Ἰϊένανδρος ὃ ἱστορικὸς περὲ Πέτρου τοῦ 
Ind. τοπρέσβεως καὶ Χοσρόου" ,,οἵδε μὲν οὖν οἱ λόγοι προῆλϑον 
Tod. Sa ἐξ ἀμφοῖν, καὶ οὐχ ἕτερα νοήματα ἐλέχϑη Σονανίας πέρε" 
Ἀ. 3δθ οὐδὲ μὴν ἀνθ᾽ ἑτέρων ἑτέραις λέξεσιν ἐχρησάμην, ἢ τὸ y9u-20 
μαλώτερόν noc ἔστιν ἦ τῶν λόγων, καϑόσον οἷόντέ μοι, με- 
τέφρασα ὃς τὸ ᾿Αττικώτερον. οὐ γὰρ ἐμοί ys ϑυμῇρες τὰ 


1. παρέπεται τῇ τόλμῃ τὸ λογίζεσϑαι coni. B. 4 ἄν om. 
ed) 9. ἀναπτερωτόν B. , ἀναπτερώτατόν ed. 18. o£ add. B. 
21. ἔστιν jj. N., ἐστιν ἡ ed. 


6. In maximis periculis saepe audacia spem superat. 

Neque a me veritas reticenda est, neque ad gratiam 
potentium loquendum. Etenim δὶ bominibus, qui nihil com- 
mendabile habent, laudes contra omnium sententiam quisquam 
tribuat, tum is, qui laudatur, ridiculus evadit, tum qui veritati 
fucum facere nititur, in manifestis etiam rebus mentiri postea 
videbitur. 

8. Volucris admodum victoria est , et facile aufugere solet; atque 
ob id mihi videtur ipsa ab Homero dici inter homines alternare. 

9. Animus timore oppressus nullum officii respectum habebit, 

10. Namque omne bonum malumque in humano libratur iudi- 
cio, atque a voluntate inclinationem accipit, 

t1. Menander historicus de Petro legato et de Chosroé sic lo- 

uitur: ,,Hi ergo utrimque habiti sunt sermones, neque aliis senten- 

tiis actum est de Suania. Neque enim ego alia aliis verba substitui; 
neque siquid humilius dictum fuit, id ego conatus sum pro meis 
viribus in Attici sermonis elegantiam transferre: neque mihi libuit, 
quae proprie dicta sunt quaeque ad me incorrupta , ut arbitror , de- 


E MENANDRI HISTORIA. 429 


εἰρημένα κυρίως xai ἐς ἐμὲ ἥκοντα, ὡς oluat, ἃς τὸ ἀχριβὲς,Α. C. 562 
μεταφέρειν ἐς éregoloylay, καὶ τῷ γλαφυρῷ τῶν ῥημάτων 1πὰ. 10 
οὐχὲ τὰ ὅσα ἐῤῥήϑη, ἀλλὰ γὰρ τὴν τῆς ῥητορικῆς ἐπιδείκνυ- Iustin. 36 
σθαι δύναμιν, μάλιστα xai περὲ σπονδῶν οὕτω μεγίστοιν 
δυοῖν βασιλέοιν καὶ πολιτείαιν ποιουμένῳ μοι τὴν ἀπαγγελί- 
av. εἰ δέ γε ἄρα βούλεταί τις τὰ ὅσα Περσῶν βασιλεὺς 
καὶ Πέτρος τηνικαῦτα ἀχριβολογησαμένω ἤστην εἰδέναι, ὡ- 
γαλεξάσϑω ταῦτα ἐκ τῆς αὐτοῦ Πέτρου συναγωγῆς" ἅπαν- 
τα γὰρ αὐτῷ ἀναγέγραπται ἐς τὸ ἀκριβὲς ὁπόσα Χοσρόης 
τιοκαὶ πρέσβεις Ρωμαίων καὶ Περσῶν ὄλεξάν τε καὶ ἤκουσαν, αὐ- 
τοῖς τοῖς λόγοις τῶν φϑεγξαμένων εἰρημένα, εἴτε κατὰ ϑωπεί- 
αν τινὰ ἐξ ἀμφοῖν τοῖν μεροῖν τυγχάνουσι λεχόμενα, eir ovv 
κατασοβαρευύμενοι σφῶν ἔλεξαν ἄττα ἢ εἰρωνευύμενοι 7] καὶ 
ἐπιτωϑάζοντες ἢ καὶ ἀποφλαυρίζοντες» καὶ ἁπλῶς ὅσα ἐνῆν 
ιϑχαὶ ὅπως περὲ τόσου πράγματος διαλεγομένους τοὺς ἀμφοτέ- 
ρας πολιτείας ἄνδρας Ἀβπεῖν, ἐνθένδε ἀναλεκτέον, τεῦχος γὰρ 
μέγιστον ἐσύτι τῶν τοιῶνδε πεπλήρωται, οἶμαι, ξὺν ἀληϑείᾳ 
λόγων, εἰ μὴ Πέτρῳ κεχόμψευταί τι τῆς αὐτοῦ χάριν εὐκλείας, 
ὡς &» τοῖς μετέπειτα δειχϑείῃ ὡς μάλα ἐμβριϑὴς καὶ ἀνάλωτος 
üoéy τῷ ἑητορεύειν τῷ καταμαλάξαι φρονήματα βαρβαρικὰ σκλη- R. 357 
ρά τε καὶ ὀγκώδη. ἅπαντα δὴ οὖν ἐν τῇ τούτου βίβλῳ [τΊ 
ἀναλεγόμενος ὅστισοῦν εὑρήσει" οὐ γὰρ ἐμοί γε ὑπῆρχεν 
ή. μεγίστων ed. 5. ἐπαγγελίαν ed. 7. ἀχριβολογησάμενος 


ed. to. πρεσβεὺς ed. 18, χομψεύεταί ed. 20. τὸ x«- 
ταμαλάξαι ed. 21. τούτω» ed. 


venerunt, ea deinde in alia verba convertere: ita ut. splendore vo- 
cabulorum non singula, quae reapse dicta fuerunt, sed rhetoricam 
potius vim repraesentarem : praesertim quum foedera narrem tan«- 
torum duorum regum atque imperiorum. — Quodsi quem scire etiam 
delectat, quidquid diserte inter Persarum regem Petrumque actita- 
tum est, is adeat Petri ipsius commentarios, in quibus cuncta dili- 
genter scripsit, quaecumque Chosroés legatique tum Romanorum 
tum Persarum locuti sunt vel audierunt, conceptis ipsis loquentium 
verbis: sive hacc adsentatione quadam utrimque «icta fuerunt, sive 
serio , sive ijronice, sive eliam irridenter et contemptim: atque 
omnino quae de re tanta et quomodo dicenda habuerint utriusque 
Imperii viri, ea indidem repetere oportet: est enim volumen maxi- 
mum, plenum veridicorum, ut puto, sermonum: nisi forte Petrus 
. aliquantulum ostentat se, famae suae gratificans; ut nimirum poste- 
ritati demonstret, se fuisse praevalidum atque invictum in arte 
rhetorica ad emoliendos duros atque elatos barbarorum spiritus. 
lector igitur omnia eo in libro inveniet, Neque enim mihi ne- 
Céssarium, immo neque concinnum est, scribenti historiam lon- 


43o EXCERPTA 
'A.C. 362ávayxalo» οὐδὲ ἄλλως ἁρμόδιον d» ξυγγραφῇ meoptrroleyés 


un 36 χρῆσϑαι τὸ ἐφ᾽ δνὲ χεφαλαίῳ ἐμφιλοχωρεῖν" ὡς, εἴ γε &- 
mayra ἀγνεγραψαμη» τὰ ὅσα κατ᾽ ἐκείνην ys δήπου φέρεται 
τὴν διφϑέραν, ἀπέχρησέ μοι ἂν ἡ τῶν σπονδῶν ῥαψῳδία 
ἐς μεγίστης ἱστορίας ὑπόϑεσιν. ἐγὼ δὲ ἐκεῖϑεν ἀρυσάμενος5 
ὅ,τι χρειῶδες ὃν ὀλίγῳ ἔλεξα." 
ιβ΄. Ὅτι ἐν ταῖς εὐπραγίαες τῶν δυσμενῶν διπλασιάζε- 
σϑαι négvxe τὸ ἔχϑος. 
ty» Ὅτι τὸ εὐτυχεῖν olg οὐκ ἐχρῆν ὑπόϑεσις γίνεται 
Cod.351 τοῦ μὴ τὼ δέοντα φρονεῖν τοῖς μὴ λογισμῷ βεβηκότε χρωμέ-ιο 
γοις τῇ τύχῇ- 
ιδ΄, Ὅτε φιλοτάραχον χρῆμα ὃ δῆμος, καὶ φύσις αὐτῷ 
ἢ προπέτεια. 
ιδ΄. Ὅτι χαλεπὸν ἀμελούμενον τὸ χρῆμα xaé δυσκατα- 
γώνιστον ἐμφύλιος πόλεμος. 15 
ig. Ὅτι ἀνδρείας ἐπίδειξις προερχομένη κατὰ τῶν φύ- 
σει δυσμενῶν καὶ οὐ κατὰ τῶν ὁμοδιαίτων ἐνδοξότερον τί-. 
ϑησι τὸν ἐπιδεικνύμενον. 
εξ, Ὅτι o£ Γότϑοι παντελῶς ὑπὸ Ῥωμαίων ἡττήϑησαν. 
καὶ ἐγώ γε τὰ τοιάδε ἄγαμαι οὐδαμῶς" χρόνῳ γὰρ συμμο 
φοῦσϑαι πέφυχε τὰ ἀνθρώπεια, εὕροις v6 σχεδὸν ἅπασαγ 
ἱστορίαν τῶν τοιῶνδε χαλεπῶν ἀνάπλεων, γένη x6 μέγιστα 


2. 10] χαὶ vel ἢ v. τῷ v. τοῦ coni. B. 3. dy ἐγραψάμην ed. 
14. ὠἐμελούμενος παραχρῆμα coni. B. 20. συμμεμορφοῦσϑαε ed. 
21. ὧν πᾶσαν coni. B. 


& sermonibus uti, atque in uno rerum capite tamdiu vemari 
am si omnia referrem, quae meinbranis illis continentur, suffice- 
ret foederis illius tractatus ad copiosissimae historiae argumentum. 
Ego igitur illinc haustis, quae utiliora esse videntur, breviter rem 
expedivi," 

12, Sicubi res prospere eveniunt, tunc malivolorum odium 
duplicari solet. 

13. Indignorum hominum felicitas in causa est , quominus illi 
congruos spiritus mente agitent, qui non satis firmo animo fortunam 
suam ferunt. 

14. Populus tumultuandi amans est et natura sua temerarius. 

15. Incuria difficile et vix superabile bellum civile, 

16. Ea demum fortitudo facit hominem inclytum, quae advret- 
eus naturales hostes, non quae contra cives exseritur, 

17. Gothi a Romanis penitus domiti fuerunt. Nequeego id mi» 
ror: nam aeque, ut tempus, res humanae mutabiles sunt. Cunctam 
vero propemodum historiam gravium huiusmodi casuum plenam 
invenies: et quidem maximas gentes urbesque modo felicissimas, 


* 


E MENANDRI HISTORIA. 43: 


καὶ πόλεις vé» μὲν ὃς ἄγαν εὐημερήσαντα, νῦν δὲ ἐς τὸ μὴ 
εἶναι κατολισϑήσαντα παντελῶς. ταῦτα μὲν οὖν καὶ τοιάδε 5j R. 358 
περιφορὼ νεοχμοῦσα τοῦ χρόνου καὶ πρὸ τοῦ ἐπεδείξατο, καὲ 


μὴν ἐπιδεέξεται αὖϑις, καὶ ἐπιδεικνυμένη o) παύσεται, ἔστ 
δάν ἀνϑρωποί τὸ οὖσι καὶ μάχαι. 

t. Ὅτι μέχρε τοσούτου δέον πονεῖν, ἄχρι τῆς ἐκ τῶν 
πόνων ὠφελίας ἐν ἀπολαύσει καϑεστάναι δύγαιτό τις" ὃ γὰρ 
μὴ οὕτω βιοτεύων, εἰ καὶ πλέον ἔσχε τῶν ἄλλων, ἧττον ἔχει 
τῶν ἀγαϑῶν. 

ῖο ι΄. Ὅτι ὅ ξὺν τῇ δυνάμει τῶν πέλας νικήσας οὐδὲν 
ἧττον ὥσπερ γνενιχηκόσι τοῖς ἡσσημένοις παραχωρήσει μεγα-- 
λαυχεῖν τῷ πρὸς διττὴν αὐτοὺς ἀγωνίζεσθαι δύναμιν. 

x. Ὅτι κινδύνων ἐλπὶς ἄνευ κινδύνων τίϑησι τὸν ἐλ'- 
πίζοντα τῷ προησφαλίσϑαι τῶν δυσχερῶν τῇ δοχήσει τὰ πρά- 

L5yu&ra. πολλώκις γὰρ καὶ τό y ἀληϑὲς ἂν ὑπονοίᾳ γενόμενον 
ἀσφαλές. 

κα΄. Ὅτε καὶ αὖϑις ὃ τῶν ᾿Αβάρων ἡγούμενος ταῖς πρώ- 
ἣν ἐχρήσατο ἀπειλαῖς. καὶ ἐπειδὴ κομπάζων καὶ μεγαλορή- 

. uo» ἐσότι ὑπάρχων οἷόστε οὐχ ἐγένετο ἐχδειματῶσαι τοὺς 

Ρωμαίους" οὗτοι γὰρ δὴ πρὸς οἷς οὐχ ὀῤῥωδία τις αὐτοῖς 
ἐνέσχηψε, ἀλλὰ γὰρ καὶ ἀπεφλαύριζον καὲ περιεφρόνουν τὸν 
βάρβαρον, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ κομπωδεστέραις ἐχρῶντο ταῖς 
ἀντιλογίαις. 


4. μὲν ed. 


modo ad nihilum redactas. Haec et' similia , inquam , temporis cir- 
cumactio ac perpetua novitas tum ante nos demonstravit, tum et 
deinceps, donec hominum genus erit et bellandi usus, spectanda 
exhibebit. 

18. Eatenus laborandum est, quatenus laborum utilitate frui 
quis potest: nisi enim ita vivit, is etiamsi ceteros divitiis superet, 
ubertate tamen verorum bonorum inferior est, 

19. Qui finitimorum viribus adiutus vicit, is occasionem prae- 
bebit victis, ceu si essent victores, gloriandi, quasi ipsi contra vires 
duplo suis maiores pugnaverint. 

20, Periculorum exspectatio extra periculum exspectantem col- 
locat; propterea quod suspicione malorum rebus suis cavet: saepe 
enim id etiam, quod reapse impendet, si suspicione praeoccupetur, 
tuto cayemus. 

21. AÁvarum dux praedictas denuo minas intentavit: neque 
lamen iactantia tumidisque verbis Romanos territare potuit. Porro 
hi, nullo timore correpti, non solum barbarum contemnebant ac 
flocci faciebant, sed ultro etíam iactantioribus responsis non tem- 


Perabant. 


43a " EXCERPTA 
xf. Ὅτι μεμίσηται τυραννὶς, καὶ dyrínalog εἴη ὃ 1w- 


xy. Ὅτι τῇ xaxyyopía ἔνεστιν ὡς τὰ πολλὰ ἐπιχαιρε- 
R. 3δοχάχῳ ἰούσῃ ἀόχνως πεφενοστεῖν τὲ καὶ ὑπευρύλεσϑαι. τὸ 
ἑαυτῆς οὖν ἐπιτελοῦσα ἐφύτου ψιϑυρίζουσα xarà τούτου.5 
ἐπεὲ δὲ ἐγεφώλευε τοῖς ὠσὲ, τὸ ἀστάϑμητόν τε καὶ ἀλλόχο- 
Cod.353 roy τούτου ἐχεραγῳδοῦσα, οἱ . .«. .. .. ὕπηχοον ἤχϑοντο, 
καὶ περιέφερον ἐν στόματι τὸν ἡγεμόνα ἅτε ἀνοσιουργόν». 
κῦ΄, Ὅτι ó ἱστορικὸς φησι ένανδρος περὲ Ἰσαοζίτου 
τοῦ ἐν Περσίδι σταυρωθέντος, τραγῳδίαν ϑέμενος xai τόνιο 
ἄνδρα ἐσότε ἀγασϑείς" ,,.ὃν νῷ ἐβαλόμην, ὡς καὶ ἄξιον τῷ 
τοῦ ϑεοῦ ϑεραπευτῇ τῷ βαρβάρῳ ἂν ἑξαμέτρῳ ἐπίγραμμα 
λέξαι. καὶ δὴ λέλεκταί μοι ἐπίγραμμα ὧδε" 
'H» πάρος ἐν Πέρσῃσιν ἐγὼ μάγος Ἰσαοζίτης 
εἰς ὁλοὴν ὠπάτην ἐλπίδας ἐχχρεμάσας. i5 
εὖτε δὲ πυρσὺς ἔδαπτεν ἐμὴν πόλιν, ἦλϑον ὠρῆξαι, 
ἦλθε δὲ καὶ Χριστοῦ πανσϑενέος ϑεράπων. 
κείνῳ δ᾽ ἐσβέσθη δύναμις φλογὸς, ἀλλὰ καὶ ἔμπης 
γικηϑεὶς νίκην ἤνυσα ϑειοτέρην ." 


1. εἴη} «iei B. 3. ἐπιχαιρεχάκῳ οὔσῃ N., ἐπὲ χαιρεχάχῳ 
ὄσσῃ cd. 5. éqórov] ἐφοίτα coni. B. 7. οἱ .... Unixoor] 
oí κατὰ τὴν Περσῶν “Ἀρμενίαν καὶ ᾿Ιβηρίαν ὑπήχοοε coni. N. 
1ο.τοῦ N., τούτου ed. 11. ἐς τό τε ed. ἐβαλύμην N., ἐβου- 
λόμην ed. 14. Hoc epigramma editum est in Anthologia Gr. 
T. L p. 27., ubi hominis nomen scribitur ᾿Ισβοζήτης. 


299. "Tyrannis invisa est, fitque inimicus, qui tyrannidem patitur, 

23. Maledicentia, quae aliorum miseriis gaudere solet, impu- 
denter grassatur, atque 1n eo suum officium exsequitur, quod alic- 
nae famae obtrectat. Postquam vero aures hominum insedit, 
inconstantiam et iniquitatem eius supra modum incusans ; (qui Per- 
sarmeniam et lberiam incolebant,) eum oderant, ac veluti sccle- 
stum differebant sermonibus ducem. 

24. Ait historicus Menander de Isaozita, qui apud Persas in 
€rucem actus est, postquam multa de luctu suo ct de laudibus ho- 
minis praemisit: ,,Eidem destinaveram sex versiculorum epigramma, 
prout famulo Dei, quamquam barbaro, diguum erat, inscribere. 
. Est autem epigramma hoc: 


Eram olim inter Persas magus ego Isaozita, 
Qui perniciosa in fraude spem collocaveram. 

Cumque urbem meam ignis corripuit, veni auxiliaturus ; 
Veuitque simul Christi invicti famulus. 

Ille sane vim igneam exstinxit; sed tamen ego 
Victus victoriam rctuli diviniorem," 


E MENANDR! HISTORIA. :. 433 


κε. Ὅτι ó αὐτὸς ᾿Ισαοζίτης, παραινούντων αὑτὸν ἔσταν. 
ρωμένον ὄντα ἐς τὰ πάτρια μεταϑεῖναι νόμιμα καὶ σώζεσϑαι, 
ἔφη μεταμελεῖσϑαι οὐχ ὅτι ἐς τοῦτο ἔγνω σωτηρίας ἐλϑεῖν, R. 360 
ἀλλ᾽ ὅτι ἔγνω. Owé. ταῦτα ἔλεγε γλιχόμενος κατὰ τὸ dna- 
δραίτητόν τε καὶ χαρτερὸν τῶν οὐρανίων dx . . διὰ παλαιῶν 
στεφάνων τὰ ἀχήραια ἀνακεῖσϑαι νικητήρια, καὶ ἠξίου τὸ 
βραχὺ χαὶ ἀνόνητον τοῦ βίου δοκεῖν τίϑεσϑαι ἐπὲ Qu... 
δια. . ες ἀεί. 
xc. Ὅτι ἡ εἰς τὰ μέγιστα τῶν ἐγχειρημάτων δρμὴ πλέ- 
1οον πέφυκε τὸ ἀναχαιτίζον τοῦ παρορμῶντος ἔχειν, ἄλλως 
τὲ καὶ ἣν αὖϑις ὦσιν οὗ ἐς προῦπτον κίγδῶνον ἐϑέλοντες 
ἀφιέναι. 
κζ΄, Ὅτι περὶ Προχοπίου τοῦ ἱστορικοῦ καὶ δικηγόρου 
φησὶν ὃ Μένανδρος" ,,οὐ γὰρ ἐμοί γε δυνατὸν, οὐδέ γε ἄλ.» 
15Aoc πέφυχε ϑυμῆρες, τοσαύτῃ λόγων ἀχτῖνι τὴν ἐμαυτοῦ ϑου- 
αλλίδα ἀντανασχεῖν. ἀρχέσει δέ μοι ἐν μικροῖς [πάγκαλον 
δεῖσθαι) τοῖς ἐμαυτοῦ, καὶ τῷ ᾿Ασκραίῳ [8πεσϑαι ποιητῇ 
ἠλίϑιόν τινα καὶ παράφρονα εἶναε φάσκοντι τὸν ἐς τοὺς 
κρείττονας ἁμιλλώμενον." 
30 — xy. Ὅτι μετὰ τὴν τῶν ᾿Αβάρων ἢ .... λέγεται vod 
τὴν ..... ὃ τῶν ᾿Αβάνων.. 
.“. “μὸν ἐπενεγχεῖν ἐτόλμησ .. . γράμματά τε καὶ dug . . v 


15. Pro. ἐμαυτοῦ ϑρυαλλίϑα membr. exhibere visae sunt éÉxdarov 
ϑρύαμϑα., μεσημβρινὴν dde ed. 16. τη. uncis inclusa Maius 
ita edidit, ^ ao. L4ódpw» ἧτταν coni. N. 22. x«i διφϑέρας 
coni. N. | 


25. Idem Isaozita, quum quidam hortarentur eum cruci iam 
adüzum, ut ad patria sacra revertens fatum supremum declinaret, 
poenitere se ait, non quod salutis adoptandae consilium cepisset , 
sed quod sero cepisset. Haec aiebat cupiens per suam firmitatem 
atque eonstantiam coelestes coronas adipisci . . . et brevem hanc 
et inutilem vitam parvi aestimare videri volebat. 

26. Magua ausa animum potius reprimere, quam excitare, s0- 
lent; idque praecipue si ii praesentes sint, qui ad apertum discrimen 

inem impellunt. 

2*9 De Procopio historico et iuridico ait Menander: ,,Neque 
mihi possibile est, neque alioquin animo destinatum, ut contra 
fantum eloquentiae epiemdorem exiguam meam candelam attollam, 
Setis erit mihi tenuitas mea; Áscraeoque poetae audicus ero, qui — * 
«am potioribus cortantem stultitiae insimulat atque dementiae," 


Dexippus, Eunapius eic. 28 


434 EXCERPTA. ' 


εἰσίν" ὅϑεν ἀναλεγόμενοι yvyo . ... 
χωτάτῳ ἐς τὰ φύλα... Τιβέριον δὲ φάναι ἀμοιβαίῳ... 
R36: κϑ΄. .. εἶναι ἐπιτήδειον . 

Cod. 321 λ΄. Ὅτι ἐλπίδι τοῦ νικᾷν τοῦ πλείονος ὀρεγόμενος, τῆς 
ἀδήλου δοπῆς ἀναλογισάμενος τὸ σφαλερὸν, ἔξει τὴν αὑτοῦδ 
δόκησιν ἀβουλίας ὑπύϑεσιν. 

λα΄. Ὅτε οἱ ἄνϑρωποι οὐ xa9^ αὕτοὺς ὠἀδικοῦνται μόνον, 
ἀλλὰ συναδικοῦγται καὶ φίλων, ὡς εἰκὸς, ὕφ᾽ ἑτέρων πα- 
σχόγτων καχῶς. 

AB. Ὅτε οὐχ ὅστις ἀντεπιβουλεύει τοῦ δικαίου xaróntrto 
ὀφϑήσεται, ἀλλ᾽ ὃς ἐπιβουλεύει τῶν χαλεπῶν - ὑπόϑεσις 
γίνεται. 

BR.360 Ay. Ὅτι ἀφιλοπρωτεία μόνη καὶ φϑόνου κατάλυσις τὰ 
καιριώτατα συνιστᾷ. 

λδ΄. Ὅτι τὸ εὔδαιμον οὐκ ἐξ αὐτομάτου τινὺς ἐπιῤῥεῖ,15 

ἄλλ᾽ ὅτι τῆς ἀληϑοῦς εὐτυχίας οἱ πόνοι γονεῖς" ὅϑεν καὶ 
ἡδυτέρα τις ἡ ἐκ τῶν πόνων ἀπόλαυσις. 

c.À.C.580 λε΄, Ὅτι ὡς ἔοικε, πρὲν ἢ Παυρίκιον ἡγεμονεῦσαᾳε τοῦ 

Tue στρατοῦ , τὰ κατὰ τῶν δασμοφορούντων ἀδικήματα ὅξφηλε 
“Ῥωμαίους. ταύτῃ τοι κατὰ τινα ϑεήλατον ὀργὴν τὰ δοχη-λο 
ϑέντα οὐκ ἐτελέσϑη, ἀλλὰ γὰρ καὶ ἀπέσκηψεν εἰς τουναν- 
voy. φιλεῖ γάρ πως τὸ ϑεῖον τοῖς ἀδικα πεπραχόσιν οὔτ᾽ 

5. αὐτοῦ N., αὐτὴν ed, 6, ἀβουλίας cod., εὐβουλίας cd. 

23. οὐδ᾽ coni. Cl. 


298. . . . . ee n 

29. e». . esse idoneum. 

3o. Qui spe victoriae animum ad plura cupienda adiicit, is 
si incertorum eventuum lubricitatem secum reputet, falsa de se ipso 
opinione ad prava consilia ducetur. 

3:1. Homines non in propria tantum persona laeduntur, verum 
etiam in aliena, cum amici nostri videlicet ab aliquo iniuriam pa- 
tiuntur. 

3a. Non qui insidias pari astu repellit, iustitiam deserere vi- 
detur; sed qui prior insidiatur, is mali causa est. 

33. Sola ambitionis fuga et invidiae omissio res deploratissi- 
mas corrigunt 
34. Felicitas haud a caeco eventu fluit, sed reapse bonae for- 

tunae parentes labores sunt. Quare et suavior est post exantlatum 
laborem voluptas, 

- 35. Antequam Mauricius ductaret exercitum, íam iniuriae, ut 
arbitror, adversus stipendiarios populos rem Romanam labefactave- 
rant. Eam ob rem atque ob coelestem nescio quam iram: suscepta 
consilia successu caruerunt, immo contrarium exitum nacta sunt. 


E MERANDRI HISTORIA. 435 


οἰομένοις τὰς ποινὰς ἐπιφέρειν, ὡς ὧν τῷ παραλῤγῳ τῶν o.À.C. 580 
ἀποβάντων σωφρονίζοιντο πλέον. 
Ag. ᾿“φεστηκότος γὰρ ἔτι τοῦ τῶν πολεμίων στρατοῦ 
καὶ τὸ πλῆϑος τῆς Ῥωμαϊκῆς δεδιότος, καιροφυλακοῦντος δὲ 
δεῖ πῃ διασπασϑεῖεν καὶ δώσοιεν αὐτοὶ τῆς καϑ᾽ ἑαυτῶν ἐφό- 
δου χαιρὸν ἀσύμφορον’ ἔδοξε δέ τισε τοὺς ἅμα πάντας d- 
προσμάχους νομιζομένους, τούτους κατὰ τὴν πολεμίαν δίιαι- 
ρεϑέντας εὐεπιχειρήτους ποιῆσαι. 
AU. Ὅτι εἰπὼν περὲ τῶν ὀχταχοσίων λευχῶν ἵππων τῶν 
10620 ᾿Αζαρέφϑου ἁλόντων καὶ ἐς ϑοίαμβον ἀχϑέντων, φησὶν 
ὁ ἱστορικὸς IMévavdQog ,,καῦτα μὲν ἡ ἀβουλία καὶ 5j κατω- 
φρόνησις ἡλίκα κατεργάζονται κακὰ παραστῆσαι βουλομένῳ 
λέλεχται, καὶ ὡς ὃ ϑεὸς, ἡνίκα ἄπ ov ξυγεπιλαμβάνηται, καὶ 
τὰ δοχοῦντα εὖ βεβουλεῦσθαι περιάγεται ἐς τοὐναντίον, καὶ 
15óg ἄγαν χαλεπὸν καὶ πολιτείαν διαφϑεῖραε δυνάμενον τὸ 
τῶν ὑπηκύων ἀνήχοον. Μϊαυρίκιος uà» γὰρ ὃ τῶν Ρωμαίων Ἀ. 363 
στρατηγὸς εὖ βεβουλευμένος, χαὶ xa9' ὅσον οἷόντε ἣν dw- 
ϑρώπῳ προέγνω τὰς ἐδήλους τῶν πράξεων ἀποβάσεις, τῇ δὲ 
τῶν ἄλλων στρατηγῶν ἀχοσμίᾳ τὸ μὴ φυλάξαι τὰ πρὸς αὖ- 
χοτοῦ εἰρημένα τὸ καὶ παρεγγυηθέντα ἐς ἔσχατον κινδύνου τὰ 
“Ρωμαίων ἤλασε πράγματα. καὶ οὐχ ἡ σταλεῖσα μὲν πρὸς (οὐ. 322 
τοῦ ἡγεμόνος κατά r8 τὸ Δούβιον αὶ ᾿Ιβηρίαν ταῦτα ἐδυσ- 
4. “Ρωμαϊχῆς) δυνάμεως add. B. j. κατὰ N., καὶ εὸ ed. ? 
18. 


τῶν post ἵππων add. B. — 12. χατέργαζον «d xaxa ed. 
dà B., τε ed. 19. τὸ] τῷ coni. B. . 


Solet enim numen iniquis nec opinantibus poenas infligere, ut subi- 
tis casibus modestiores reddantur. 

36. Nam quum adhac hostilis procul esset exercitus, copia- - 
rumque Romanarum numerum pertimesceret, atque idoneum tem- 
pe exspectaret, dum hae fortasse dispergerentur, atque incursioni 

ostili cum ipsorum damno patescerent; visum est nonnullis opti- 
mum fore, si, qui coniunctim invicti essent, eos per hostilem agrum 
palantes periculis irretirenut. 

33. Postquam narravit deoctingentis albis equis ab Ázarephtho 
Captis atque in triumpho ductis, Menander historicus ait: , Quan- 
ta quidem mala a stultis consiliis et negligentia manaverint, intel- 
ligentibus satis demonstratum est: quodque deus, misi im partibus 
nostris sit, ea quoque, quae recte excogitata videntur, in contra- 
rium vertat: et quod gravis sit ac pessumdandae rei publicae idonea 
subditorum inobedientia. Mauricius enim, Romanorum dux, quam- 
quam consilio praestans, et quantum homini licet, incertos rerum φ 
exitus pragvidens; tamen ducum ceterorum incomposito ordine, qui 
eius dicta et monita neglexerunt, res Romanas in extremum discri- 


436 EXCERPTA 


τύχησο σιρατιὰ μόνον, αὐτὸς δὲ ὃ Ἡαυρίκιος ἀπαϑὴς te- 
κῶν ἔμεινεν, [ἀλλὰ] »εἰκεῖνος εἰς τελευταίας διωλίσϑηδεν ἐλ- 
πίδας, ὅμως διεσώϑη μόγις." | 

Ag. Ὅτι ἡ τῶν προσδοκηϑέντων ἀνάγκῃ τὸν προσδο- 
κῶντα ῥᾳϑυμύτερον διατίϑησιν. 5 

A9, .. ἤλλαξατο τοῦ πονεῖν βίον τινὰ & . « . « μενόν- 
τῶν φησὲ xai τοῦ ἐνδοξοτέρου τὸ ἀδοξον. | 

μ΄. Ὅτι οὐκ ἐν δώμῃ σώματος, ἀλλ᾽ ἐν ἀνδρίᾳ ψυχῇς ἡ 
τοῦ πολέμου δοπὴ κινδυνεύεται. 

μα΄. Ὅτι οὐδὲν οὕτω δᾳστώνης 9] τρυφῆς καὶ ἀναπαύληςιτο 
εἷς κίνδυνοι xai πόνοι καϑέστηκε αἴτιον" πόνοι μὲν γὰρ τῶν 
“προκτηϑέντων ἀπόλαυσιν, ὥσπερ ταμεῖον τι τῆς εὐχλείας καϑε- 
στήκασι" τρυφὴ δὲ ἄνευ, τοῦ προπαιδεύεσθαι παντὸς τοῦ 
κάκιστα ζῆν ἡγεμών" ὄστι δὲ καὶ αὐτοῦ τοῦ ζῇν μετὰ τῆς 
ἀδοξίας ἀπαλλαγή. 15 

A.304 μβ΄. Ὅτι Tayyoodoo ἐβλήϑη ὑπό τινος ὀλεϑρίαν τινὰ 

πληγήν. καὶ ἐμοί ye οὐκ ἀπότροπον φαίνεται τὸ τοιόνδε 
γενέσϑαι" ἐργάτις γὰρ τῶν τοιούτων ἡ τὐχη « πολλοὲ yag 
πολλάκις τῶν λίαν εὐδοκίμων ἐσφώλησαν, καὶ φύσει ϑιψὲ τὰ 
παράδοξα τῷ ἀνϑρωπείῳ συμπεριφέρεται γένει. 20 


2. ἀλλὰ add. M, 5. ζοϑυμώτερον ed. 6. τινὰ ἀμέριμνον, 
Μένανδρός φησι, coni, Ν. i1, αἴτεον B., ὅτι af ed. 1a, xa- 
ϑιεστάσι coni. Cl. 13. πάντως coni. B, 14. ἔστιν ὅτε καὶ 
coni. B. 17. πληγὴν N., ἀλγὴν ed. ἄπο τρύπου coni B. 


men adduxit. Neque soluni exercitus , quem dux in Dubium et Ibe- 
riam miserat, rem improspere egit, ita tamen, ut Mauricius incolu- 
zhis esset ; verum et ipse in summis terroribus fmit, atque aegre 
vitam servavit," 

38. Cum ea, quae impendent, vitari nequeunt , tunc ille, qui 
rem fatalem exspectat, audacior fit. 

39. Laborem commutavit cum vita . . , . et decus cum 
dedecore. 

4o. Belli cardo non in corporum robore, sed in animorum for- 
titudine vertitur. 

4t. Nihil aeque, ut perieula ac labores, quietis et deliciarum 
et otii facultatem comparat. Et quidem labores ipsam acquisitorum 
bonorum voluptatem, ceu praeclara custodia , conservant. Nam vo- 
luptas, quae disciplina non regitur, pessimae vitae dux est: quim 
adeo vitam quoque ipsam turpiter eripit. 

&s. Tanchosdrus ab incerto homine letale vulnus accepi&: quae 
res mibi haud insolita videtur; tatitm quippe casuum fortuna ope- 

s — retrix est: multi enim clari homines ab ignobilibus interempti fue- 

ruht. Casus enim admirabiles et vulgo inopini naturam humanam 
comitantur. 


E MENANDRI HISTORIA. 433 


By. Ὅτι ϊαυρίκιος ἡττηϑεὶς ὑπὸ Περσῶν μεγίστη xa- 
τεΐχετο ἀνίᾳ" οἷς γὰρ mage» .. .« τε ἀποβαίνει" καὶ ἐν 
μὲν τῷ καιρῷ τῆς πράξεως ἀγνϑέλκονται τῇ τοῦ περισσεύε- 
σθαι ἀνάγκῃ, παραπάσης δὲ τῆς τιμῆς τοῦ ἔργου ἐν ἡσυχίᾳ 
ὄγενόμενοι τὸ λοιπὸν ἀϑυμότατα διατελοῦσι ἄρα λογιζόμενοι... 
B9. Ὅτι Θεύγνις * * * 


3. ἀνθόλχονται ed, — 4, παραπτάσης coni, Cl, 5. ἀϑυμώ- 


sera ed. 


43. Mauricius a Persis vietus, in magno versabatur moerore ... 
Nam in ipso actionis momento vincendi necessitate abripiuntur: sed 
»bi laus victoriae avolavit, in desidiam incidunt et animum despon- 

ent. 

44. Theognis... 


438 MENANDRI 


A102 42M 4T I. 


ΤῊΣ MENANAPOT IZTOPIAZ 


EK TOT ZOTIAA. 


8352 «. M. ἐνανδρος Προτίκτωρ, ἱστορικὸς, ὃς Abyes περὲ 
ξαυτοῦ" οἐμοὲ πατὴρ Εὐφρατᾶς ἐκ “Βυζαντίου ὁρμώμενος", 
ἣν" οὗτος δὴ οὖν ἥκιστα τῆς τῶν λόγων μετειλήχει παιδεί- 
ας"  "Hoódorog μὲν οὖν μοι ὁμόγγιος, τῆς πρὸς τὸν νόμον 
ἀπογευσάμενος παιδείας" εἶτα ἀφηνίασο τῆς περὶ E" 
σπουδῆς" ἀλλ᾽ ἔγωγε οὔτε χρῆναι φόμην μὴ καὶ νόμοις Out- 
λῆσαι, καὶ ἐς τέλος ἰχέσϑαι τῶν πόνων' καὶ δὴ ἀφικόμην,ῖο 
ὥς μοι ὑπῆρχε δυνατόν" ῳΐἥκιστα δὲ ἐχρησάμην τῇ ἐπαγγελίᾳ 


FRAGMENTA 


.HISTORIAE MENANDRI 


E SUID A. 


P Menander Protector, historicus, de se ipso ita scribit: 
»Pater mihi fuit Euphratas, Byzantio oriundus; minime ille quidem 
eruditus, — Herodotus vero mihi frater germanus erat, qui legum 
doctrina degustata, statim ab harum studie recessiL — Ego vero et 
ler minime negligendas esse, et ad finem laborum perveniendum 

|j esse existimavi: idque feci, ut licuit. Minime περ huius 


FRAGMENTA. 439 


τοῦ ἐπιτηδεύματος" οὐ γάρ μοι ϑυμῆρες ἦν ἀγωνίζεσϑαι δίκας, 
οὔτε μὴν ἐν τῇ βασιλείῳ στοᾷ ϑαμίζειν, καὶ δεινότητι λόγων 
τὰς τῶν ἐντυγχανόντων οἰχειοῦσϑαι φροντίδας" καὶ τὰ σπουα 
δαῖα τοιγαροῦν παρεὶς καὶ τὰ χείριστα ἑλόμενος, κεχηνὼς περι- 
δενόστουν»" καί μοι χκαταϑύμιοι ἦσαν οἵ τε ϑόρυβοι τῶν χρω- 
μάτων καὶ οἱ ἁμιλλητήριοι τῶν ἵππων ἀγῶνες, ἔτε γε μὴν καὶ 
j παντόμιμος ὄρχησις" οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ παλαίστραις ἐνα- 
πεδυόμην" καὶ ἐς τοσοῦτον ἐξώχειλα ἀφροσύγης, ὡς καὶ τὸν 

φαινόλην ἀποδύσασϑαι, συναποδύσασϑαι δὲ αὐτῷ καὶ τὸ νου»- Ἀ. 38, 
Ἰοεχὲς, καὶ ἄλλο δ,τι ἐς βίον ἀγλαΐσμα: ἐπεὶ δὲ ἸΠαυρίκιος 
τὸ βασίλειον διεδήσατο χρώτος, τοῦτο μὲν προμηϑέστατα 
ἔχων ἐς τοὺς ἐπηκόους, τοῦτο δὲ καὶ ουσῶν ἐραστὴς, ποιη- 
μάτων τὸ καὶ ἱστορίας ἥδιστα ἐπαΐων, ὡς καὶ τὸ πολὺ τῆς 
γυχτὸς μέρος καταναλίσκειν περὲ τὰς τοιαύτας φροντίδας, 
ιὔχαὲ παρορμᾷν ἐνεεῦϑεν καὶ δεύνειν τοῖς χρήμασι τοὺς ἀμ- 
βλυτέρους τὸν λογισμὸν, ἀγαπητῶς ἐν τῷ τότε ἔγωγε ἀλύων, 
καὶ δυσανασχετῶν τῷ μὴ τὰ δέοντα ἔχειν, ἀναλογιζόμενος 
7» ὡς οὐκ ἦν χρεὼν ἀνόνητάώ μὲ περινοστεῖν’ ὡς οὖν ἂν 
μὴ διὰ παντὸς χεγεμβατοίην, ὡρμήϑην ἐπὲ τήνδε τὴν συγῳ 
Δογραφὴν, ἀρξασϑαι μετὰ τὴν ἀποβίωσιν τοῦ ᾿γαθίον, xaé 

* $7; ἱστορίας ποιήσασϑαε τὴν ἀρχήν." 
B. Μένανδρος ἐν τῇ πρώτῃ, — ἐν ταύτῃ τῇ γῇ πρε- 
σβεύς τις ἀχοντισϑεὶς διὰ τοῦ ατήϑους ἀπώλετο" καὶ ἐντεῦ- 
11. προμηϑέστατον cod, Vatic. — 18. ὥστ᾽ οὖν ἄν cod. Vas. 


sludii professione sum usus. Haud enim mihi cordi fait causas ia 
foro agere, vel regiam porticum frequentare, et eloquentiae facul- 
tate aliorum studia mihi conciliare. Quare neglectis rebus seriis, 
deteriora sectari, et otiosus circumire coepi. Ac placuere mihi stre- 
pitus musici, et decursiones equestres: praetercaque saltationes pan- 
tomimorum. Ad haec et in palaestris frequenter me exercui, 
eo amentiae processi, ut paenulam quoque, et cum ea sanam m 
tem omuemque modestiam, quae vitam: ornat, exuerem.  Postea- 
quam vero Mauricius imperium capessivit, princeps, qui et populi 
salutem provide curabat, et Musas amabat, poematibusque et hi- 
storiis audiendis quam plurimum delectabatur, utpote qui magnam 
-Doctis partem ipse in iis studiis e—ÓáÁÓ et ingenia bebetiora 
munificentia excitaret atque acuere c ego merito dolens et animo 
aeger, quod ea, quibus opus esset, non haberem; mecum repu- 
tare coepi, non oportere me vitam adeo inertem et otiosam tra- 
ducere. Quare ne prorsus nihil agerem, ad banc bisteriam ani- 
mum appuli, eiusque conscriptionem ab obitu Agathiae auspi- 
catus sum." 

2. Menander libro primo. — Hac in regione legatus quidam 


44o  MENANDRI . 


R.354 9s» Ἴωσι καὶ «Αϊολεῦσιν αἴνιγμα ἐγώετο" Θρᾷκες ὅρκια ovx 
ἐπίστανται. voc. Θρᾷκες. 

Ἀ.36ς γ΄. Εἰς τοῦτο ὠβελτηρίας ἤλασεν αὐτοῖς ὃ νοῦς, εαὗστο 
ϑάτερον μέρος τὴν xarà ϑατέρου μᾶλλον, ἢ τὴν xarà τῶν 
πολεμίων, εὔχεσϑαι νίχην. voc. ἀβέλτερος. 5 

R.365 . d. '4XÀ' οὐκ αἰσίως αὐτοῖς ἐπόπνευσεν 5 τύχη" οὗ γὰρ 
ἐθελοχακοῦντες οὐχ ὑπεστάλησαν. — xai τοῦτο οὐχ αἶσιον | 
δόξαι ἂν βασιλεῖ. voc. aiatoc. 

᾿ ε. Ὠδίγαρ Οὔννων ἡγεμὼν μέγιστος ὄτυχεν ἀναπαύ- 
λης. voc. ἀνάπαυλον. ΄ 10 

R.360 ς΄. Κατιόντων τῶν ᾿Αβαρῶν κατ᾽ ὀλίγους, oí στρατη- 
γοὶ γνώμῃ ἐχρῶντο παραχρῆμα ἐπιϑέσϑαι σφισὲ, κἀκ τούτου 
ἀνάῤῥδοπον τιϑέναι τὴν τῶν ᾿βάρων κατάβασιν. voc. avag- 
Qonov. 

R.364 ζ΄. Oi Ρωμαῖοι γὰρ οὐκ ἀπετάφρευον τὸ npürtQor ,15 
οὔτε μὴν ἐν ἐπιστήμῃ πάμπαν τὸ τοιόνδε εἶχον᾿ πρότερον, ἢ 
ἹΜαυρίκιον τὸν Παύλου ἡγήσασϑαι τοῦ δῴου πολέμου " ἐπει-" 
δὴ dà, ὅτε τὴν στρατηγίαν εἶχεν ἡγεμονεύουσαν αὐτῷ τῆς 
éni τὴν βασιλείαν ἀτραποῦ, τὸ τοιόνδε ῥαθυμίᾳ παρῳϑὲν 
ἐς τὸ δέον ἐπανήγαγε" “Ρωμαίοις γὰρ μὴ βουλομένοις ἣν τὸχο 
χρῆμα, καὶ εἰς λήϑην κατώλισϑεν’ πόνος γὰρ ὕχνῳ πολέ- 
μιος. voc. ἀπετάφρευον. 


6. ἐπέπνευσεν N., ἀπέπν, vulg. 5. οὐχ delendum censet Küst. 
9. Ὠδίγαρ e coni, N., ójdà γὰρ vulg. 18. ὅτε ed, Κι. 


lculo per pectus tranefixo interiit. Atque hinc apud Ionas ÀAeoles- 
que proverbium ortum est: Thraces foedera nesciunt. 

3. Eo vesaniae progressi sunt, ut a sese invicem magis, quam 
ab hostibus, victoriam reportare optarent, 

4. Verumtamen iis feliciter non adspiravit fortuna; refractarii 

im milites obsequium et operam denegaverunt. — Hoc same regi 
'"aicorum non videbitur. 

5. Odigar, maximus Hunnorum dux, quietem mortis conse- 
«eutus est. . 

6. Quum Avares manipulatim  descenderent, visum est duci- 
bus illico eos adgredi, atque ita retrogradam eflicere illoram in- 
eursionem. 

Romani antea castra sua fossis non municebant, nec rei eiue 
rationem ullo modo norant, priusquam Mauricius, Pauli filius, in 
oriente belli dux constitueretur. llle vero imperio recepto, quod 
ipsi viam dd imperium munivit, rem praedictam per socordiam ijam- 
diu intermissam in usum revocavit. Quippe Romani laborem cius- 
modi defugiebant, remque oblivioni tradiderant, Labor eniin igua-, 
viae inimicus est. 


*FRAGMENTA. L YN 


ἢ. ὋὉ δὲ ἐπετοξάζετο κατὰ τοῦ βαρβάρου, Sai μάλα &U- B. 365 
στοχώτατα τὸ κέρας ἐχεείνας ἀφίησι τὸν ἄτρακτον κατὰ τοῦ 
Κωχ" τὸ δὲ βέλος ἀνεῳγμένον προφϑάσαν τὸ στόμα,, ἐκεῖ- 
σε ἐμπεσὸν, κατέπαυσε τὴν πτῆσιν" καὶ δὴ ὃ Koy εὐϑυω- 

ρὸν ὠπεβίω. voc. ἄτρακτον, εὐθυωρόν εἰ Koy. 

9. Mago» ὡς ταῖς ἤδη ὑπὸ Ζαχαρίου δοκιμασϑείσαις 
σπονδαῖς οὐ στέργουσι. Ῥωμαῖοι, ἐπαφίησι τὸν Ταγχοσδρὼ 
κατὰ τῆς Ῥωμαίων ἐπιχρατείας. «voc. δοχιμάσας. 

(. ὋὉ dà Ταγχοσδρὼ, ὃ τοῦ Xocgóov στρατηγὸς, οὐχὲ 

Ἰοἐλέφαντάς τε καὶ ἀγροίχων ὅμιλον κριὶ ἕτερα ἄττα φόύβητρα, 
κόμπῳ μὲν ἁρμόδια, ἔνεργάώ τὸ καὶ ββοιϑῆ οὐδαμῶς, ἀλλὰ 
τοὺς μαχιμωτάτους τε καὶ εθοπλοτάτους ἀγείρας, πλήϑους τῷ 
dytvoUc ἀντάλλαψμα τοὺς τὰ πολέμια δεινοὺς ἀποχρίγας. voc. 
ἐμβοιϑῆ vov» et Ταγῃασδρὼ. 

I$ Χαὶ αὖϑις᾽ ἑστάναι τε ἐμβριϑέστατα καὶ ἐπαμύνειν 

j πόλει. itidem s. voc. ἐμβριϑῆ νοῦν, 

ux. Ὁ δὲ ἡγεμὼν ἐν &yi τῶν ἑπτὰ λόφων ἀνελϑὼν, éne- 
ϑείαζε ζήμασι βαρβάροις, καὶ γαυρῷ τῷ φρονήματι utyalg- 
γορίᾳ ἐχρῆτο, voc. ἐπεϑείαζε, - 

20 εβ΄, Oi di ᾿Αβαροι κατὼ "Wie πολέμου xivgoty ἐβού- R. 360 
Àoyro ἦχον ἐγεῖραι ξυμμιγῆ τὸ καὶ ἄγριον, ἔτει δὲ οὖν ξὺν 
τῷ ἀλαλάγματι ἐπιδουπῆσαι τοῖς τυμπάγοις, ὅπως ἂν ἐς το- 


6. Menandri baec esse, quum sine auctoris nomine prolata sint, 
perspegit Valesius. 9. τὸν XocdQo vulg. τι. ἐνεργεὶ s.v. 
orales ἐναργῆ s. v. ἐμβριϑῆ voy, 15. Hoe fragmen- 
n nandri esse affirmare non ausim. 

^ 

8. Ille vero arcum in barbarum intendens, iactu haud vano 
fagittam in Cochum emisit. Porro telum, cum per os apertum in- 
trasset, in gutture haesit. Cochus vero statim vita excessit. 

Comperta Romanos non acquieturos legibus foederis, quod 
Zacharias ieih. Tanchosdrum provinciis Romanis immittit, 

10. TanchÜedro autem , Chosrois copiarum dux, non elephan- 
tae turbamque rusticoggm, et huius generis terriculamenta, ad osten- 
tationem quidem aptá, verum nullo modo firma et secura, collegit, 
sed viros bellicosos et egregie armatos: selectis his, qui in re bel- 
lica excellerent imbellis multitudinis leco. 

Et rursus: Firmiter stare in acie, et pugnare pro moenibus. 

1!. Dax vero in unum g,septem collibus conscendit, et lym- 
phatici instar barbara verba gébloquens, insolenti fastu orationem 
lactantiae plenam habuit. 

12. Avares autem sub initium proelii dissonum et horridum 
clamorem tollere, et cum fremitu bellico tympana quoque pulsare 
slatueram$, ut inopino illo vehementiquc atropitu Romanos percelle- 


A42 '- MENANDRI ἡ 


R.361 σοῦτον αὐτοῖς ὃ κτύπος ἐξαρϑείῃ, ὡς καταπλῆξαΐί τε καὶ δε- 
δίξασϑαι τὸ Ῥωμαϊχόν" ταῦτα ἐπεὶ προέγνω ὃ Βῶνος, προ- 
ἀφηγήσατο τοῖς στρατιώταις, ὥστε αὐτοὺς τῷ ἀϑρόῳ μὴ 
καταπληγῆναι, ἀλλὰ προανατυποῦντας ὕπερ ἔμελλεν ἔσεσϑαι 
ἐθίζεσθαι τῇ δοκήσει καὶ τῷ μήπω παρόντι πρὸς τὸ ἐσόμενον"5 
xai ὅταν αἴσϑοιντο τὸν πάταγον τῶν τυμπάνων, ἀντιπαταγεῖν 
καὶ αὐτοὺς ταῖς ἀσπίσι, καὶ ἐπαλαλάζειν τὸ ἐνυάλιον, xai 
παιανίζειν, καὶ τοῖς ὕδροχόοις ἀγγείοις ξυλίνοις οὖσιν ἐπι- 
χτυπεῖν. voc. ἐπιδουπῆσαι et δεδίξασϑαι. 

Ἀ.333 ιγ΄. Ὃ δὲ Ναρσῆς, ὃς εἰώϑει τῶν πολεμίων ἀεὲ xpa-1o 
τεῖν, κατά τινα ϑεήλατον ὀργὴν ἔφυγοιπροτροπάδην. woc. Ὁ 


ϑεήλατος. 
RR. 365 ιδ΄, Ταύτῃ τοι, καὶ τῆς Νισίβιος πολεορκίας οὐ ud 
αὐτῷ. voc. οὐ μέλον αὐτῷ. D 


ει. 4Δεδιότες καὶ διανοούμενοι μηχανᾶσϑαί τι " Pouat-15 
ους, καὶ προχαλύμματι ἀποδρώσεως περιπέττειν ὃ, ἕε ἂν E | 
αὐτοῖς τὸ πανούργημα. voc. πδριπέττουσι.- 
R354 εις, Ἐσήμηνε Σιλξίβουλος ὃ Τούρκων ἡγεμὼν, mui 
τῇ προσρήσει, ὡς ὃ Ῥωμμων φίλος οὐχ ἧττον καὶ αὖ- 
τῷ ἐπιτήδειος, xai^ó δυσμενὴς ὁμοίως. ἐπειδὴ οὖν wijge-20 | 


καῦτα Ῥωμαῖοι Πέρσαις ἐπολέμουν, δέον εἶναι ἐν καιρῷ 
καὶ αὐτὸν ἐπιϑέσθαι Πέρσαις. voc. προσρήσεσε εἰ e 


ξίβουλος. 2E 
131. ὁρμὴν coni. Küst. 18. Σιλξίβουλος] Idem, q ra 4ι:λ- 
ζάβουλος et. ΖΣιλζίβουλος vocatur. Verba ἐπὲ τῇ eiop 
vulg. post tres versus, inter ἐπολέμουν et δέον, ponunt NK. 


rent ac territarent. Αἱ Bonus id praecognitum militibus iam prae& —— 
dixerat, ne re subitanea consternarentur; sed opinione praecipfen- | 
tes id, quod futurum erat, assuescerent ei, quod dum acciderat: 
et ubi strepitum tympanorum audissent, ipsi m i vicissim scu- 
tis concreparent, et paeana canerent, et eitulis ligNis inter se colli- 
sis strepitum ederent. ᾿, 

13. Narses autem, qui semper hostes vinerre consueverat, tufit 
immisso divinitus impetu tergum hbstibus dedit. 

14. Hac de causa, quum Nisibenae urbis obsidio ipsi curae 


non esset. 
15. Timentes autem suspicantesqpe, ne quid forte Romani mo- 
lirentur, fagaeque sub obtentu frau aliquam occultarent. 


16. 'lurcarum dux Silzibulus significaverat , Romanorum amicos 
et hostes sibi etiam non minus tales esse. Quoniam igitur tunc 
Romani bellum yum Persis gererent, illum quoque ex foedere Persas 
pro oblata occasione adgredi deberc. de 


FRAGMENTA. | | 443 


d;. Παρὰ δὲ Mevóvógq σπαλίωνές siot μηχανήματα ,R. 366 
καλύπτραι τινὲς βοείοις δέρμασιν ἐκτάδην ξυντεϑειμέναι, Ev- 
λοις τε ἀνδρομήκεσιν αἰωρούμενοι" ὧν ὄἔνερϑεν ὑπεισδύντες 
ὅπλῖταε, ἐν χρῷ τὸ τῷ τείχει ππροσπελάζοντες, ὄργανά τὸ 
5Aagrópa xai τοιχωρύχα μεταχειριζόμενοι ὑπὸ γῆν αὐλῶνας 
ἐργάζονται, ἐγκείμενοί v6 καὶ διορύττοντες, εἴ που τείχους τὸ 
μέρος καταῤῥίψαιεν, ἢ ἄλλῳ τινὲ τρόπῳ ἐντὸς χενωμάτων 
γενόμενοι, δυοῖν ἀνύσουσί γε τὸ ἕτερον, ἢ τὴν γῆν ἀναῤῥή- 
ἕαντες τοῦ περιβόλου γένοιντο εἴσω" ἤγουν κατὰ τοῦ ὄνδον 
κτοφρέατος τοὺς σήραγγας ἀγαγόντες, ἐπ᾽’ εὐϑείας ἐκχενώσαιεν 
ἐφαλκύσαντες τὸ ἥβρρ εἰς τὰ γλαφυρώ τε καὶ κοῖλα τοῦ ὁ- 
ρύχματος. voce σπαλίωγες. | 
uj. Τὸ ydg φίλερι τῆς φιλοπρωτέας μεταξὺ αὐτῶν συμ- B. 365 
πεσὸν, διέλυσε τὰς ᾧμιψάμεις. voc. φιλεριστῆσαι. 
15 ει9. Πολλοὶ γὰρ ἐχλελοιπότες τὸν χάρακα, τὰς κώμας, 366 
ηὐτόρϑουν, voc. χάραχα. 


Praeterea Valesius cum magna veri specie ad. Menandrum scripto- 
rem refért quae. apud Suidam de Mauricio Imperatore leguntur, 

λ ] "sequentia : 1 
20: Οὗτος προχειρίζεται στρατηγὸς τῆς ἑῴας ὑπὸ Τιβερίου 
Καίσαφος. ὃς, ϊαυρίκιος, ὧν πολέμοις μὲν καὶ ἀγῶσιν ovx 


1). Apud ᾿Μεπαπάταπι autem σπαλέωγες sunt machinae, seu 
fecta quaedam ex pellibus bubulis expansis confecta, quae contis 
viri longitudinem habentibus attolluntur. Ea cum milites armati 
Sübierunt, ad mocnia accedentes, et instrumenta lapidibus caeden- 
dis murisque subruendis tenentes, sub terra cuniculos agunt, ter- 
ram continuo fodientes, ut vel partem aliquam murorum deiiciant, 
vel si alio a modo in loca excavata penetrarint, duorum alte- 
rum efficignt ; Wht, terra gerfossa, intra muros perveniant; aut cuni- 

lis ad puteum in ΝΕ γὴν situm perductis, aquam recta inde 
ciant, et in excafli:bs fossas derivent. 

18. Nam contentio de principa£u inter eos orta, copias belli- 
cas dissolvit. 

19. Multi estin derelicto vallo pagos diripiebant. 


“πῇς-----..- 


Hic a Tiberio Caesare dux copiarum per Origntem «eonstRutus 
€st: ngg ille quidem in bellis atque certaminibus innutritus, sed 


LU 


44 ΜΕΝΑΝΡΆΙ FRAGMENTA. 


ἣν δννεϑραμμένος, ἔμφρων δὲ ἄλλως καὶ ἐμβριϑὴς, xai κα-- 
τηχριβωμένος, ξυγκχεράσας τὸ ἐν tqurQ ἄμφω τὰ ἐναντέοος 
ἔχοντα ἀλλήλοις, ὄγκον φρονήματος, καὶ πρᾳότητος, πάσης 
ὑπεροψίας vs καὶ ὀφρύος ἄλεύϑερον. τοιοῦτον δή τινα τὸν 
IMavoóuoy ὄντα 5 τῶν πραγμάτων ἡγεμονία παραλαβοῆρα,5 
ἐρέδειξέ πῶς εὐκλεέστερον τῇ πείρᾳ. voc. αυρέκιος — εἰ 
yxog. | 


prudens vir et gravis, eruditusque. Qui duas res mexime inter se 
contrarias in se coniunxit, summam dignitatem et mansuetudinem 


arrogantia et supercilio e liberam. Talis quum esset Mauricius 
matura, adepto. imperio mills ctiam inclarujt4 . 


Quae Suidas sub vocibus ἀνάριστος et εὔψυχαρυ Menandro histo- 
rico tribuit, Polybii 4ppianique esse iam uit Küsterus. 4t ne- 
que eum, neque Portum vidisse , quae sub "Poce ἀπ᾿ ἐχφρῶν legun- 
tur, transcripta. esse 6 Scholiis ad Aristophanis Aves v. 305 seqq. 
et ita quidem, ut ipsi versus 378 — 380 appareant, id vero in viris,, 
quorum uterque poetam cum Scholiis ediderat, levitatem arguit vix 
credibilem. Menander, euius verba afferuntur, comicus est. 


EKAOPAI 
TOT ΦΩΤΙΟΥ 
ER TON ISTOPION 
OATMIIOAQPOT, 
KANAIAOT IX ATPORT, 
NONNOZOT 


ΚΑΙ 


ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ. 


Φ.. 


EKAOPAI 
EK TOÀN 


OATMIIIOA4S2POT 
ISTOPIK9N ΛΟΓΩΝ. 


EX HISTORIA 


OLYMPIODORI 
EXCERPTA. 


ΑἹ ἐγνώσθησαν ᾿Ολυμπιοδώρου ἱστορικοὲ λόγοι κβ΄. ὥρχεταιλ. C. o7 
ἀπὸ τῆς Ονωρίου τοῦ βασιλέως Ῥώμης τῆς ὑπατείας τὸ EI a 
βδομον, xoi Θεοδοσίου τὸ δεύτερον, κατέρχεται δὲ μέχρις A. C. q25 
ὅτου Βαλεντινιανὸς ὃ Πλακιδίας καὶ Κωνσταντίου παῖς εἰς 1nd. ὃ 
4 »ἝἬ t ' » ν»εΡ , e T e Theodos. 
Brgv βασίλειον τῆς Ῥωμης ἀνεθῥηϑὴ ἀρχήν. οὗτος ὃ GVJ-[un. 18 
γραφεὺς Θηβαῖος μέν imp», ἐκ τῶν πρὸς “Ἄἴγυπτον Θηβών»Ρ. 3 
τὸ γέγος ἔχων" ποιητῆς, ὡς αὐτὸς φησι, τὸ ἐπιτήδευμα Vas 
Ἕλλην τὴν ϑρησκείαν" σαφὴς μὲν τὴν φράσιν, arovoc δὲ xai 
ἐχλελυμένος, καὶ πρὸς τὴν πεπατημένην κατενηνεγμέγος yv- 
χτοδαεολογίαν. ὥστε μηδ᾽ ἄξιος εἰς συγγραφὴν ἀναγράφεσθϑαι 
ὅ λόγος ὃ καὶ αὐτὸς ἴσως συνιδὼν, οὐ συγγραφὴν αὐτῷ 
ταῦτα κατασκευασϑῆναι, ἀλλ᾽ ὕλην συγγραφῆς ἐχπορισϑῆναι 
διαβεβαιοῦται: οὕτως ἄμορφος καὶ ἀγίδεος καὶ αὐτῷ ro) 


Lea sunt Olympiodori historiarum libri duo et viginti, ducto ini- 
tio ab Honorii, Romani Imperatoris, consuTatu septimo, et Theodosii 
secundo: deducitque historiam ad id usque tempus, quo Valentini- 
anus, Placidiae et Constantii filius, Romanus Imperator declaratus est. 
S Scriptor hic ortum ducit Aegyptiacis Thebis, poéta, ut de se ipse profi- 
etur, religione vero gentium imbutus. Dictio illi clara, remissa t&men 
ac dissoluta, et in protritam devoluta verborum affluentiam. Oratio ita- 
que indigna, ut historiae adnumeretur: cuius ipse fortasse conscius, 
non historiam hanc a se adornari , sed materiam dumtaxat, seu com- 
mentarium historiae suppeditari contendit: adeo informis ac specie 


448 EXCERPTA » 


λόγου ὃ χαρακτὴρ κατεφαίνετο. xai γὰρ οὐδεμιᾷ τῶν ἐδεῶν 
καλλωπίζεται, πλὴν εἴ τις ἔν τισι τῇ ἀφελείᾳ πλησιάζεεν ἐκ-- 
Ριἡ βιάσοιτο, τῷ γὰρ λίαν ταπεινῷ καὶ ἐξευτελισμένῳ καὶ rav-— 
της éxnínrov , εἰς ἰδιωτισμὸν ὅλως ὑπενήνεχται. ὕλην δὲ 
᾿ αὐτὸς ἱστορίας ταῦτα καλῶν ὅμως καὶ λό διαιρεῖ, xai5 
προοιμίοις πειρᾶται χοσμεῖν. xai πρὸς Θευϑέσιον τὸν βασι- 
λέα, ὃς ἀνεψιὸς ὄχρημάτιζεν 'Ovoprov καὶ Πλακιδίας, ᾽4ρ- 
καδίου δὲ παῖς, πρὸς τοῦτον τὴν ἱστορέαν ἀναφωνεῖ. 
A. C. 395 Διαλαμβάνει τοίνυν περὲ Στελίχωνος, ὅσην τε περεεβέ- 
und. 8 λητο δύναμιν, καταστὰς ἐπίτροπος τῶν παίδων "oxadiíovio 
᾿᾿καὶ Ὁνωρίου Ón' αὐτοῦ τοῦ πατρὸς αὐτῶν Θεοδοσίου τοῦ 
μεγάλου. καὶ ὡς Σερῆναν νύμῳ γάμου ἠγάγετο, Θεοδοσίου 
Bxaé ταύτην αὐτῷ κατεγγυήσαντος. ὅτι τε μετὰ ταῦτα Στελέ- 
χων εἰς τὴν ἑαυτοῦ ϑυγατέρα Θερμαντίαν τὸν βασιλέα 'O- 
γώριον γαμβρὸν ἐποιήσατο. καὶ ὡς éni πλεῖστον ἔτει μᾶλλονι5 
ἤρϑη δυνάμεως, καὶ πολλοὺς πολέμους ὑπὲρ Ῥωμαίων πρὸς πολλὰ 
τῶν ἐθνῶν κατώρϑωσε. καὶ ὅτι μιαιφόνῳ καὶ ἀπανϑρώπῳ 
A. C. o8 σπουδῇ Ὀλυμπίου, ὃν αὐτὸς τῷ βασιλεῖ προσῳχείωσε, τὸν 
Honor.i4 διὰ ξίφους ὑπέμεινε θάνατον. 
Αἰ 4᾿΄ο Ὅτι ᾿ἥλαριχος ὃ τῶν Γότϑων φύλαρχος, ὃν Σειελέχωνλο 
"πιὰ. ὃ μετεχαλέσατο ἐπὲ τῷ φυλάξαι Ὁνωρίῳ τὸ Ἰϊλλυρικόν' (τῇ γὰρ 
Honori16 5» . 3 4 , M ES NP 
αὐτοῦ zv» παρὰ Θεοδοσίου τοῦ πϑεχρὸς ἐκνενεμημέγον βασι- 


carens etiam ipsimet dictionis suae character visus est Et vero 
nulla idea bic enitet, nisi quis eum alicubi simplicitadi accedere 
contendat, Eti neque hanc attingat, dum nimis hudfüi ac vili 
dictionis genere usus, in idiotismum plebeiumque sermonem prorsus 
delabitur. Et licet silvam suum ipse opus appcllet, libris tamen 
distinguit, praefationibusque ornare nititar.  Historiara inscribit 
"Theodosio [Minori] Imperatori , qui Arcadii filius, Honorii ac Pla- 
cidiae patruelis fuit. 

Narrat itaque, Stilichonem ad magnam pervenisse potentiam, 
cum eum Theodosius Magnus parens ipse suis liberis, Arcadio atque 
Honorio, tutorem impos &c praeterea uxorem Serenam duzissct, 
ἃ Theodosio aeque ipsi, onsam. Post etiam, filia sua Thermait- 
tia nuptui Honorio Imperatori data, illum sibi generum adscivisse: 
indeque ad summam prorsus evectum potentiam. Multa pro Roma- 
nis cum variis gentibus bella gessisse feliciter, donec sanguinaria 
immanique Olympii opeta, qui per Stilichonem Imperatori familiari 
factus fuerat, ferro mortem excepit. 

Addit, Alarichum , Gothorum praefectum , quem olim erocarat 
Stiliche, ut Honore lllyricum ernis teneret, (haec enim illi pro- 
vincia a parente Theodosio ia partitione regui obvcnerat,) tum ob 
Stilichonis caedem, tum quod proimissum illi datum non essct, cin» 


EX OLYMPIODORO. |. 449 


λείᾳ" οὗτος ὁ ᾿Δλάριχος, διά τὸ φόνον Στελίχωνος, καὶ A.C.4to 
ὅτε ἃ συνέχειτο αὐτῷ, οὐκ ἐλάμβανε, πολιορκεῖ καὶ ἔχπορ- 1nd. 8 
ϑεῖ τὴν Ῥώμην. ἐξ ἧς ἡματά T& ἄπειρα ἐξεκόμισε καὶ Honor. i6 
5» “Ρώμη ἧς χρήμ ιρ μισδ, xad c 
τὴν ἀδελφὴν “Ονωρίου, Πλαχιδίαν, ἐν “Ρώμῃ διάγουσαν, ἤ.. 
δχμαλώτισε. xat πρὸ τῆς ἁλώσεως δὲ ἕνῃ τινὰ τῶν κατὰ τὴν 
“Ρώμην ἐπιδόξων, (Ἄτταλος ἦν ὄνομα αὐτῷ,) τὴν ἐπαρχότητα 
τότε διέποντα εἰς βασιλέα ἀνηγόρευσεν. ἐπράχϑη δ᾽ αὐτῷ 
ταῦτα διά τε τὰς προειρημένας αἰτίας, καὶ ὅτι Σάρον, καὲ 
αὐτὸν Γότϑον ὄντα, καὶ πλήϑους μὲν ὀλίγου ἐπάρχοντα, (à- 
τοχρε γὰρ διακοσίων ἢ καὶ τριακοσέρ» ὁ λαὸς ἐξετείνετο,) ἄλλως 
δὲ ἡρωϊχόν τινα καὶ ἐν μάχαις ἀκαταγώνιστον, τοῦτον ὅτι 
Ῥωμαῖοι ἥταιρίσαντο δι’ ἔχϑρας ᾿Αλαρίχῳ ὄντα, ἄσπονδον D 
ἐχϑρὸν ᾿“λάριχον ἐποιήσαντο. ᾿ 
Ὅτι ἐν τῇ πολιορκίᾳ τῆς Ῥώμης ἀλληλοφαγία τῶν ἔνοι- A Ὁ (ο8 


15xovyroy ἐγίγετο. ü 
Ly 2 , » - , , onor, ij 
Orc ᾿“λαρίχος, ὅτι ζῶντος Σειελίχωνος, τεσσαράκοντα 
κεντηνάρια μισϑὺν ἔλαβε τῆς ἐκστρατείας. / 


"Or. μετὰ ϑάνατον Στεελίχωνος ἀναιρεῖται ἐναποπνγι- 
γεῖσα καὶ Σερῆνα 7j τούτου γυνὴ, αἰτία νομισϑεῖσα τῆς 
20éné Ῥώμην ἐφόδου ᾿Αλαρίχου. ἀναιρεῖται δὲ πρότερον με- 
τὰ τὴν ἀναίρεσιν Στελίχωνος ὃ ταύτης κἀχείγου παῖς ὃ 
Εὐχέροις. 
Ὅτι τὸ Βουκελλάριος ὄνομα ἐν ταῖς ἡμέραις Ὃνωρίου 
δφέρετο κατὰ στρατιωτῶν οὐ μόνων “Ῥωμαίων, ἀλλὰ καὲ 


xisse et cepisse Romam, in eaque urbe incredibilem argenti vim 
praeda avertisse. Quin et Honorii Placidiam, Romae tum agentem, 
captivam habuisse. Ante captam vero urbem illustrem tum virum, 
cui Attalo nomen, summam praefecturam gerentem, Imperatorem 
renuntiasse. | Áctaque esse haec ob eas, quas diximus, causas, et ob 
Sarum, Gothum item genere, sed paucorum hominum praefectum , 
(vix enim ducentos, aut summum trecentos ductabat,) cetera ge- 
nerosum virum armisque invictum , quem quod socium sibi Romani 
adiunxissent, Alaricho exosum, hunc sibi implacabilem fecerunt 
inimicum. 

In hac urbis obsidione mutua carne pastos obsessos, 

Alarichum, vivente etiamnum Stilichone, militiae mercedem X 
«entenarios quadraginta accepisse. 

Post Stilichonis interitum suffocatam periisse et Serenam, cius 
coniugem , quod Alarichi ad urbem adventus causa exstitiase puta- 
retur, interfectum antea, interempto iam Stilichone, filium eius ex 
Serena, Eucherium. ] 

Buccellarii vocabulum Honorii Imperatoris temporibus tributum 


Dexippus, Eunapius εἰς. 39 


ά5ο EXCERPTA 


Γύιϑων τινῶν" ὧς δ᾽ αὕτως καὶ τὸ φοιδεράτων χατὰ διεα- 
φόρου καὶ συμμιγοῦς ἐφέρετο πλήϑους. 

B5 "Ou Ὀλύμπιος ὁ ἐπιβουλεύσας Στελίχωνα μάγισερος 
τῶν ὀφφιχίων γέγονεν» εἶτα ἐξέπεσε τῆς ἀρχῆς. εἶτα ma- 
λιν ἐπέβη ταύτης. ἔπειτα ἐξέπεσεν. εἶτα ἐχπεσὼν, ῥοπάλοις" 
ὕστερον ὑπὸ Κωνσταντίου, ὃς ἠγάγετο Πλαχιδίαν, παιόμε- 
voc ἀναιρεῖται, τὰς ἀχοὰς πρότερον ἐκχοπείς. xai ἡ δίκη 
τὸν ἀγνοσιουργὸν εἰς τέλος οὐκ ἀφῆχεν ἀτιμώρητον. 

A.C.406 — "Ori τῶν μετὰ "Podoyaicoy Γότϑων οἱ κεφαλαιῶταε ὁ- 
uolet Á πτίματοι ἐχαλοῦντο, εἰς δώδεκα συντείγονγτες χιλιάδας, ovgi« 
καταπολεμήσας Στελίχων “Ῥοδογαῖσον προσηταιρίσατο. 

A. C, ito Ὅτι ᾿Αλαρέχου νόσῳ τελευτήσαντος, διάδοχος αὐτοῦ 4f- 

Horas 8 δάουλφος καϑίσταται, ὃ τῆς γυναικὸς ἀδελφός. 

"B Ὅτε τὸν ξηρὸν agro» βουκχέλλατον ὃ συγγραφεὺς χαλεῖ- 
σϑαί φησι" καὶ χλευάζει τὴν τῶν στρατιωτῶν ἐπωνυμίαν ,κι5 
ὡς ἐκ τούτον Βουχελλαρίων ἐπικληϑέντων. 

Ὅσει Χαωνσταντῖνος εἰς τυραννίδα ἀρϑεὶς πρεσβεύεται 
πρὸς Ὁνώριον, ἄχων μὲν xai ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν βιασϑεὶς 
ἀπολογούμενος ἄρξαι, συγγνώμην δὲ αἰτῶν, καὶ τὴν τῆς 
βασιλείας ἀξιῶν κοινωνίαν. καὶ βασιλεὺς διὰ τὰ ἐνεστηχόταιο 
δυσχερῆ τέως καταδέχεται τὴν τῆς βασιλείας κοινωνίαν, κατὰ 
τὰς Βρεττανίας δὲ ὃ Κωνσταντῖνος ἐτύγχανεν ὠνηγορευμένος, 


militibus, non Romanis solum, sed et Gothis quibusdam. Eodem 
modo et foederatorum nomen attributum inconditae ct e diversis 
conflatae multitudini. 

Olympium illum, qui Stilichoni insidiatus erat, officiorum ma- - 
gistrum factum, ea post dignitate excidisse. Dehinc itcrum pou- 
tum, rursum privatum esse: tandem fustibus a Constantio, qui 
Placidiam uxorem duxerat, mactatum occubuisse, cum ci ante caedem 
auriculae resectae fuissent. Ita impium illum non impunitum obiisse. 

Gothorum, qui cum Rodogaiso erant, primarios viros Opti- 
matos appellatos ait, duodecim fere millium numero, quibuscum 
Stilichonem, Rodogaiso dcebellato, societatem iniisse. 

Alaricho morbi vi exstincto , successorem datum Adaulphum, 
uxoris fratrem. 

Panem siccum scriptor hic buccellatum vocari tradit , illuditque 
militum cognomini, ut qui hinc Buccellarii sint appellati. 

Constantinus ad imperium tyrannice sublatss, ad Honorium 
legatos mittit excusantes, invitum illum et a militibus coact 
imperium suscepisse. Veniam igitur postulare societatemque impe- 
rii, Imperator propter impendeptes molestias tantisper suscepit in 
societatem. Constantinus hic in Britannia renuntiatus fucrat, πὶ- 
Htari tumultu ad imperium adactus. Etenim ante Honorii consula- 


EX OLYMPIODORO. 451 


στάσει τῶν ἐχεῖσε στρατιωτῶν εἰς ταύτην ἄἀἄνηγμένος τὴν do- 
χήν" καὶ γὰρ ἐν ταύταις ταῖς Βρετταγνίαις, πρὲν ἢ “Ονώ- 
οἷον τὸ ἕβδομον ὑπατεῦσαι, εἰς στάσιν δρμῆσαν τὸ ἐν αὐ-Α. C. 4oq 
ταῖς στρατιωτικὸν, ἤάρκον τινὰ ἀνεῖπον αὐτοχράτορα. τοῦ md.$ 
€ » LIC Y 2 - 35 " ΟἿΟΣ. 12a 
δδὲ ὑπ᾽’ αὐτῶν ἀναιρεϑέντος, Γρατιαγνὸς αὐτοῖς αἀντικαϑίσταται. (c 
ἐπεὶ δὲ καὶ οὗτος εἰς τετράμηνον, αὐτοῖς προσχορὴς γεγονὼς, 
ἀπεσφάγη,, Κωνσταντῖνος τότε εἰς τὸ τοῦ αὐτοχράτορος ἀνα- 
βιβάζεται ὄνομα. οὗτος Ἰουστῖνον καὶ Νεοβιγάστην στρατη- 
γοὺς προβαλόμενος καὶ τὰς Βρεττανίας ἐάσας, περαιοῦται 
τοἅμα τῶν αὐτοῦ ἐπὲ Βονωνίαν, πόλιν οὕτω καλουμένην, πα- 
ραϑαλασσίαν καὶ πρώτην ἐν τοῖς τῶν Γαλλιῶν δρίοις χειμέ- 
γὴν. ἔνϑα διατρίψας, καὶ ὅλον τὸν Γάλλον xai ᾿Ακύτανον 
στρατιώτην ἐδιοποιησάμενος, χρατεῖ πάντων τῶν μερῶν τῆς 
Ταλατίας μέχρι τῶν ᾿Αλπεων τῶν μεταξὺ Ἰταλίας v8 καὲ 
15laAaríag. οὗτος δύο παῖδας ἔσχε, ΙΚώνσταντα καὶ Ἰουλια- 
γόν" ὧν τὸν μὲν Κώνσταντα καίσαρα χειροτονεῖ, εἶτα ὕστε- D 
ρον κατὼ τὰς αὐτὰς ἡμέρας καὲ τὸν Ἰουλιανὸν νωβελίσσιμον- 
"Ort" rralog βασιλεύσας κατὰ Ὃνωρίου ἐπὲ ἹῬάβενναν A. C. $o9 
ἔχστρατεύεται, καὶ πέμπεται πρὸς αὐτὸν, ὡς ἐκ βασιλέως 1.7 εὖ 
λοθνωρίου πρὸς βασιλέα, ᾿Ιοβιανὸς ἔπαρχος καὶ πατρίκιος, xat 
Οὐάλης στρατηγὸς ἑκατέρας δυνάμεως, καὶ Ποτάμιος ὃ χοι- 
αἴστωρ, καὶ "oviiavóg πριμικήριος τῶν νοταρέων" οἵ ἐδή- 
λουν ᾿Αττάλῳ ini χοινωνίᾳ τῆς βασιλείας ὠπεστάλϑαι παρὰ 
Ὁνωρίου. ὁ δὲ ἀπένευσεν, ἀλλὼ νῆσον οἰκεῖν ἢ ἕτερόν τινα 


tum septimum in seditionem illic versus exercitus, Marcum quendam 
Imperatorem crearat: quo ab ipsis sublato, Gratianus suffectus est. 
Hic ubi menses quatuor, illis iam fastidio ductis, praefuisset, in- 
terficitur. Tum Constantinus Augusti nomine salutatur, Is Iustinum 
et Neovigasten militarium copiarum duces creans , relicta Britannia, 
cum suis traiecit, venitque Bononiam, maritimam urbem sic dictam, 
primam in Galliae finibus positam. lbi moratus, Gallum omnem 
et Aquitanum militem sibi adiungens, omni est Gallia potitus ad 
Alpes usque, quae Italiam a Gallia separant. Huic filii duo erant, 
Constans et lulianus. ]lllum Caesarem constituit, Iulianum deinde 
eo ipso tempore Nobilissimum nominavit. 

Attalus contra Honorium imperans, ad Ravennam castrame- " 
tatus est, missusque ad illum tamquam ab Honorio Imperatore 
ad Imperatorem Jovianus, praefectus atque patricius, et Valens, 
utriusque militiae dux, et Potamíius quaestor, et lulianus, nota- 
riorum primicerius. Hi Attalo significant, ab Honorio sese mis- 
sos , ut cum illo de imperii societate tractent ; abnuit vero ille: 
concedere tamen se, ut insulam inhabitet malorum expers Ho- 


45a EXCERPTA 


A. C. (ορτόπον, 0» ἄν βούλοιτο, συγχωρεῖν Ὁνώριον, κακῶν ἀπαϑῆ.- 
Ind.7 ἀποχρίνεται δὲ Ἰοβιανὸς ἡσϑεὶς, ἐπαγγελλόμενος καὶ σινῶσαι 
καϑ' ἑνὸς μέλους τὸν βασιλέα 'Ovoguov. ἐφ᾽ ᾧ ἐπετίμησεν 
P. 6 "4rraAog ἸΙοβιανῷ, ὡς οὐϑενὸς ἔϑους ὄντος σινοῦσϑαι βασιλέα, 
Υ. ι4) ἑκοντὶ τὴν βασιλείαν ἀποτιϑέμενον. ἀλλὰ Ἰοβιανὸς μὲν πολλά-5 
xig πρεσβεύσας, καὶ μηδὲν ἀνύσας, καταμένει πρὸς ἴάτταλον, 
πατρίχιος ᾿Αττάλου ὀνομασϑείς. μετέρχεται δὲ κατὰ τὴν 
“Ῥάβενναν ἐπὶ τὸν πραιπόσιτον Εὐσέβιον ἡ δυναστεία. ὅς 
μετὰ ἱκανὸν χρόνον ᾿Αλλοβίχου ἐπηρείᾳ καὲ ὑποϑηχῃ δημο- 
σίᾳ xai ἐπ᾿ ὄψεσε τοῦ βασιλέως ῥάβδοις ἄναιρεῖται" χρό-ιο 
voc ὄῤῥευσεν ixavóg, καὶ μὴ πειϑόμενος ᾿ΑἌτταλος ᾿Αλαρέχῳ, 
σπουδὴ δὲ μάλιστα Ἰοβιαγνοῦ, ὃς ἦν τὴν “Ονωρίου πρεσβείαν 
προδεδωχὼς, καϑαιρεῖται τῆς βασιλείας" χαὲ μένει, τὸν ἰδιώ- 
τὴν παρὰ ᾿“λαρίχῳ βίον ἀνθῃρημένος. ἔπειτα μετὰ χρόνον 
διτιγὰ βασιλεύει. εἶτα καϑαιρεῖται, καὶ μετὼ ταῦτα vortgori^ 
^c A3 ἐπὶ “Ράβενναν nagaysyovog , καὶ τοὺς τῆς δεξιῶς χειρὸς δα- 
Honor.18 XrvAovg ἀχρωτηριασϑεὶῖς ἐξορίᾳ παραπέμπεται. 
Ὅτι ᾿Αλλόβιχος μετὰ βραχὺ, τὴν ἐφ᾽ ᾧ τὸν πραιπόσιτον 
Εὐσέβιον ἀνεῖλε δίκην τιννὺς,) γνώμῃ τοῦ βασιλέως xard 
πρόσωπον αὐτοῦ ἀναιρεῖται. καὶ Κωνστανεῖνος 0 τύραγνοςχο 
τὸν ᾿Αλλοβίχου ϑάνατον μαϑὼν, ἐπειγόμενος πρὸς “Ραβενναν, 
ὥστε σπείσασϑαι 'Ovopío, φοβηϑεὶς ὑποστρέφει. 
Ὅτι τὸ “Ῥήγιον μητρόπολές ἐστι τῆς Βρετιίας, ἐξ o9 


Honor.15 


norius, vel alium certe, quem velit, locum. . Respondet ad haec 
laetabundus lovianus, indicatque, exutum iam ab Attalo una re- 
gni parte Honorium lmperatorem. Qoare lovianum Attalus incrc- 
pando, nullum ferre morem dixit, ut spoliari dicendus sit Imperator, 
qui sponte sua imperio abdicaret. Verum lovianus saepenumero 
legatione obita, neque quidquam proficiens, mansit tandem apud 
Attalum, illiusque patricius est appellatus. Ravennae interim de- 
labitur ad Eusebium praepositum potestas: qui post non diu Allo- 
vichi violentia ac decreto publico in oculis Imperatoris fustibus 
est occisus. Post etiam dum Alaricho non acquiescit Attalus, et 
vero maxime Ioviani opera, qui Hcnorii legatos prodiderat, imperio 
deiicitur: manetque privatam apud Alarichum vitam degens. Deinde 
non multo post iterum imperavit, ac rursum abdicare coactus est. 
Post haec tandem ad Ravennam profectus et summis dexterae ma- 
nus digitis truncatus proscribitur. 

Allovichus item post paulo, quod Eusebium praepositum sustu- 
lisset, Imperatoris sententia poenas dedit, atque in cius conspectu 
occiditur. Constantinus tyrannus, coguita Alovichi morte, HRaven- 
nam accedens, ut cam Honorio foedus iniret, metu perculsus revertit. 

Rhegium znetropolim esse Bruttiorun, e qua refert historicus 


EX OLYMPIODORO. 453 


φησὲν o ἱστοριχὸς ᾿Αλάριχον ἐπὶ Σικελίαν βουλόμενον πϑ- 
ραιωϑῆναι ἐπισχεϑῆναι. ἄγαλμα γάρ φησι τετελεσμένον 
ἑστάμενον ἐχώλυσε τὴν περαίωσιν. τετέλεστο δὲ, ὡς μυϑολο- 
yet, παρὰ τῶν ἀρχαίων, ἀποτρόπαιόν τε τοῦ ἀπὸ τῆς .di-C 
ἤτνης πυρὸς καὶ πρὸς κώλυσιν παρόδου διὰ ϑαλάσσης βαρβά- 

ρων. ἐν γὰρ τῷ ενὲ nodi πῦρ ἀκοίμητον ἐτύγχανε, καὶ ἐν 
τῷ ἑτέρῳ ὕδωρ ἀδιάφϑορον. οὗ καταλυϑέντος ὕστερον ἔκ 
τε τοῦ Αἰτναίου πυρὸς καὶ ἐκ τῶν βαρβάρων βλάβας ἡ Σι- 
κελία ἐδέξατο. κατέστρεψε δὲ τὸ ἄγαλμα ᾿Ασκλήπιος ὃ τῶν 

106» Σικελίᾳ χτημάτων Κωνσταντίου καὶ Πλακιδίας διοικητὴς 
καταστάς. 

Ὅτι Kovoravrivov τοῦ τυράννου xai Κώνσταντος TOUAQ.(i1 
παιδὸς, ὃς πρότερον μὲν καῖσαρ, ἔπειτα δὲ καὶ βασιλεὺς ἔκε- Bondi 
χειροτόγητο, τούτων ἡττηϑέντων xai πεφευγότων, Γερόντιος ' 

150 στρατηγὸς, τὴν πρὸς τοὺς βαρβάρους ἀσμενίσας εἰρήνην, 
Ἱάξιμον τὸν ξαυτοῦ παῖδα, εἰς τὴν τῶν δομεστίκων τάξιν Ὁ 
τελοῦντα, βασιλέα ἀναγορεύει" εἶτα ἐπιδιώξας Κώνσταντα, 
κατεπράξατο ἀναιρεϑῆναι, καὶ κατὰ πόδας εἵπετο, διώχων 
καὶ τὸν πατέρα Κωνσταντῖνον. ἂν ᾧ δὲ ταῦτα ἐγίνετο, Keov- 

αοστώντιος καὶ Οὐλφιλᾶς ἀποστέλλονται παρὰ Ὃνωρίου κατὰ 
Κωνσταντίνου. xai χαταλαβόντες τὴν ᾿Αρήλατον, ἔνϑα τὰς 
διατριβὰς ἐποιεῖτο Κωνσταντῖνος σὺν Ἰουλιανῷ τῷ παιδὲ, 
ταύτην πομορχοῦσι. καὶ Κωγστανεῖνος καταφυγὼν εἰς εὖ- 


Alarichum, dum in Siciliam traiicere parat, retentum fuisse. Sta- 
tua enim , inquit, inaugurata, ibi stans, traiectum vetabat. Fuerat 
vero haec, ut fabulatur, ab antiquis inaugurata, cum ut Aetnae 
montis ignes averteret , tum ut maris transitu barbaros prohiberet, 
Áltero enim pede perpetuum ignem, altero vero perennem aquam 
gestabat. Ea igitur statua 'confracta, tandem ex Aetnaeo igne et 
ἃ barbaris detrimentum Siciliam cepisse, Eversam vero statuam 
ab Aesculapio, qui in Sicilia possessionum Constantii et Placidiae 
curator erat. 

Constantino tyranno et Constante filio, qui primum quidem 
Caesar , post. etiam Imperator creatus fuerat, victis fugaque dilapsis, 
Gerontius, belli dux, cum barbaris pace libens inita, filium suum 
Maximum, qui inter domesticos numerabatur, Caesarem renuntiat. 
Constantem deinde insecutus, e medio sustulit, et vestigia conse- 
ctans , Constantinum quoque patrem persequebatur. Dum haec ge-  « 
rubtur, Constantius et Ulphilas ab Honorio adversus Constantinum 
missi: cumque Arelatem pervenissent , ubi Constantinus cum luli- 
auno filio agebat, hanc obsident. Constantinus ad templum confu- 
gieus, sacerdos ordinatur, iureiurando de saluteilli dato. Sic urbis 


454 EXCERPTA 


A. C. (ti τήριον πρεσβύτερος τότε χειροτογεῖται, ὅρκων αὐτῷ ὕπὲρ σω- 
πους ? τηρίας δυϑέντων. καὶ τοῖς πολιορχοῦσιν αἱ πύλαι τῆς πό- 
λεως ἀναπετάνγυνται" καὶ πέμπεται σὺν τῷ υἱῷ Κωνσταν.- 
τῖνος πρὸς 'Ovogioy. 0 δὲ μνησιχαχῶν αὐτοῖς ὑπὲρ τῶν αἷ- 

Ῥ᾿ηγεψιῶν αὐτοῦ, οὖς ἐτύγχανε Κωνσταντῖνος ἀνελὼν, πρὸ τριά- 5 
xovra τῆς Ῥαβέννης μιλίων παρὰ τοὺς ὅρκους προστάττει 
τούτους ἀναιρεϑῆναι. Γερόντιος δὲ, παραγενομένων Οὐλφιλᾶ 
καὶ Κωνσταντίου, φεύγει" καὶ καταληφϑεὶς, ὅτι ἐγχρατῶς 
ἦρχδ τοῦ οἰχείου στρατοῦ, ὕπ᾽ αὐτῶν ἐκείνων ἐπιβουλεύεται- 

πῦρ γὰρ κατὰ τῆς οἰχίας αὐτοῦ ἀνῆψαν, ὃ δὲ πρὸς τοὺςτο 
ἐπαναστώντας κρατερῶς ἐμάχετο, ἕνα συναγωνιστὴν ἔχων 
"Αλανὸν τὸ yéyog, εἰς δούλους αὐτοῦ ἀριϑμούμενον. τέλος 
τὸν τὸ “ἀλανὸν καὶ τὴν γυναῖχα, τοῦτο προϑυμουμένους, 
ἀναιρεῖ, ἐπικατασφαζει δὲ καὶ ξαυτόν. Ἰαξιμος δὲ ὁ παῖς 

ταῦτα μαϑὼν, πρὺς τοὺς ὑποσπόνδους φεύγει βαρβάρους. — 15 
A. C. 41a "Orc Ἰοβῖνος ἐν ἸΠουνδιακῷ τῆς ἑτέρας Γερμανίας κατὰ 
nane. το σπουδὴν Γωὰρ τοῦ ᾿Αλανοῦ, καὶ Γυντιαρίου, ὃς φύλαρχος 
Β ἐχρημάτιζε τῶν Βουργουντιόνων, τύραννος ἀνηγορεύϑη. πρὸς 
ὃν παραγενέσϑαι “Ἄτταλος ᾿δάουλφον παραινεῖ. καὶ παρα- 

γίνεται ἅμα τοῦ πλήϑους. καὶ Ἰοβῖνος ἀγιᾶται ἐπὶ τῇ .4δα-"ο 
ovÀgov παρουσίᾳ καὶ μέμφεται δι’ αἰνιγμάτων τῷ παραινέ- 
σαντι ᾿Αττάλῳ τὴν ἄφιξιν. καὶ Σάρος δὲ ἔμελλε πρὸς Ἰοβῖ- 


8. Χωνσταντίνου vulg. — 16. Olympiodorum δ᾽Ίήογουντεαχὸν πο- 
minassc, extra dubium est: de Photio idem asseverare non au- 
sim. 


riae obsidentibus militibus apertae sunt, missusque est cum lu- 
iano filio Constantinus ad Honorium. llle vero minime ipsis igno- 
scens ob interfectos a Constantino cognatos suos, ad triginta a 
Ravenna milliaria contra iurisiurandi fidem interfici eos iubct, 
Gerontius dein, accedentibus Ulphila et Constantio, fugam capescit: 
deprehensusque, quod impotentius exercitui praefuisset, suorum 
insidiis petitus est. Ignem itaque ipsius aedibus iniecerumt; at ille 
fortiter in alversarios pugnat, uno adiuvante famulo, qui Alanus 
eral, Re tamen tandem desperata , Alanum illum suamque uxorem, 
ut ipsi postularant, interimit, ac denique etiam sibi mortem con- 
sciscit. Maximus, eius filius, re intellecta, ad foederatos confugit 
barbaros. 
lovinus apud Mundiacum, Germaniae alterius urbem, studio 
Goaris Alani et Guntiarii, Burgundionum praefecti, tyrannus crea- 
tus est, Cui ut sese adiungeret, Adaulpho auctor fuit Attalus. Et 
vero hic cum copiis ad illum se confert. lovinus tamen Adaulphi 
adventu offensus, obscure et veluti per aenigmata Attalum accusat, 
quod adventum suassct, Sarus item ad lovinum venturus erat, 


BEN I S 


EX OLYMPIODORO. 455 
vov παραγενέσϑαι. αλλ᾽ ᾿Αδάουλφος τοῦτο μαϑὼν, προῦ- A. C. (1a 
na. 10 


παντιάζεε χιλιάδας δέχα συνεπαγόμενος στρατιώτην, ἔχοντι Honor16 
ἄνδρας περὲ αὑτὸν Σάρῳ ὀχτωκαίδεκα ἢ καὶ εἴκοσιν. ὃν ἔρ- 
γα ἡρωϊκὰ καὶ ϑαυμάσαι ἄξια ἐπιδειξάμενον, μόλις cax- 
5xotc ἐζώγρησαν, καὶ ὕστερον ἀναιροῦσι. Σάρος δ᾽ ἦν ἀπο-Ὁ 
στὰς Ὁνωρίου, ὅτι Βελλερίδου, ὃς ἦν αὐτῷ δομέστικος, ἀναι- V. ιήη8 
ρεϑέντος οὐδεὶς λόγος τῷ βασιλεῖ τῆς ὠναιρέσεως, οὐδὲ τοῦ 
φόνου γένεται εἴσπραξις. 
Ὅτι διαλαμβάνει περὲ Zfordrov, καὶ περὶ τῶν Οὔννων» 
τοχαὲ περὶ τῶν ῥηγῶν αὐτῶν τῆς εὐφυεστάτης τοξείας, καὶ 
εἷς πρὸς αὐτοὺς xai Ζογνάτον ὃ ἱστορικὸς ἐπρέσβευσε. καὲ 
τὴν διὰ ϑαλάσσης αὑτοῦ πλάνην ἐχτραγωδεῖ καὶ τὸν κίνδυ- 
vo» καὶ ὅπως ὅρχῳ “Ζονάτος ἀπατηϑεὶς, ἐκϑέσμως ἀποσφά- 
ζεται. καὶ ὅπως Χαράτων ὃ τῶν ῥηγῶν πρῶτος ἐπὶ τῷ φό. 
15»«w εἰς ϑυμὸν ἀνάπτεται, ὅπως τὸ πάλιν βασιλικοῖς δώροις 
διαπραὕνεται καὶ ἡσυχάζει. ἐν οἷς καὶ 5 πρώτη τῆς ioro- 
ρίας δεχάλογος. 
“ρχεται δὲ 7j δευτέρα ὧδε" ὅτι Ἰοβῖνος παρὰ γνώμην A.C. 413 


. ὅδ ἢ ANA Iud. 
44daovigov τὸν ἴδιον ἀδελφὸν JeBaartavor βασιλέα X899 i onor.ig 
D 


20ro»5cac , εἰς ἔχϑραν ᾿Αδαούλφῳ κατέστη. καὶ πέμπει ᾿,4δά- 
ουλφος πρὸς “Ονώριον πρέσβεις, ὑποσχόμενος τάς τε τῶν τυ- 
ράννων κεφαλὰς καὶ εἰρήνην ἄγειν. ὧν ὑποστρεψάντων, καὶ 


3. Σάρῳ N., '40do9 vulg. 4. σόχχοιες ed. Bek. 


sed Adaulphus, cognita re, collectis decem millibus militom, oe- 
currit Saro, viros octodecim aut viginti apud se habenti, quem 
gesta heroica et stupore digna edentem, scutis adhibitis, vivum 
acgre capere potuerunt, tandemque occidunt. Desciverat autem ab 
Honorio Sarus audito, Belleridem , domesticum suum, iuterfectum, 
nullam tamen caedis rationem duxisse Imperatorem, nec in percus- 
sorem inquirendo vindicasse. 

Refert item de Donato et Hunnis deque regum eorum sagit- 
tandi peritia. Se ipsum ad illos et Donatum oratorem missum scri- 
ptor ait, multisque maris erroribus periculisque iactatum, 'tragice 
narra. Donatum quoque iureiurando circumventum , contra fas 
iugulatum esse: et C haratonem inter reges primum, ob caedem ira 
incensum, Imperatoris donis rursum mitigatum placatumque fuissc. 
Et haec quidem prima operis decade continentur. 

Alteram vero hinc auspicatur, lovinus fratrem suum Sebastia- 
num, invito Adaulpho,, Imperatoret creans, in eius odium incurrit. 
Adaulphus itaque per internuntios, capita se tyrannorum missurum 
pacemque initurum, Honorio pollicetur. Hi domum ubi redierunt, 
et iusiurandum praestitum cst, Sebastiani mox caput Imperatori 
mittitur, lovinus etiam ipse ab Adaulpho obsessus se dedidit , mis- 


π-«-ν " 


456 EXCERPTA 


A. C.41300xco» μεσιτευσάντων , Σεβαστιανοῦ μὲν πέμπεται τῷ Baoc- 

Hon. 11 Aer ἢ κεφαλή" Ἰοβῖνος dà ὑπὸ 'ddaovAgov πολιορχούμενος͵ 

ἑαυτὸν ἐκδίδωσι, καὶ πέμπεται κὠκεῖνος τῷ βασιλεῖ, ὃν αὖ- 
ϑεντήσας Δάρδανος ὃ ἔπαρχος ἀναιρεῖ. καὶ ἀποτίϑενται ἄμφω 
αἷ κεφαλαὶ Καρϑαγένης ἔξωϑεν, ἔνϑα καὶ ἡ Κωνσταντένου xai) 
ἢ Ἰουλιανοῦ ἀπετμήϑησαν πρότερον, 5 τε Μαξίμου καὶ ἡ 
ἘΕὐγενίου, οἵ ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ μεγάλου τυραννίδι ἐπιϑέμε- 
voL, εἰς τοῦτο τέλους κατέστρεψαν. 

»8 ᾿Αἴδάουλφος dà Πλακιδίαν ἀπητεῖτο κατὰ σπουδὴν μαλι- 
στα Κωνσταντίου, ὃς ὕστερον αὐτῇ xai εἰς γάμους ἔζευξεν.ιο 
ἀλλὰ τῶν πρὸς ᾿“Αδάουλφον ὑποσχέσεων μὴ περαινομένων, 
καὶ μάλιστα τῆς σιτοπομπίας, οὔτε ταύτην ἀπεδίδου, xai εἰς 
μάχην ἐμελέτα τὰ τῆς εἰρήνης διαλύεσϑαι. 

f.4.C.4i3 Ὅτι "A4ddovigog ἀπαιτούμενος Πλακχιδίαν, ἀνταπήτω 
H onor 19 τὸν δρισϑέντα σῖτον. ἀπόρων δ᾽ ὄντων τῶν ὑποσχομένωνιϑ 
εἷς τὸ δοῦναι, οὐδὲν δὲ ἧττον ὁμολογούντων, εἰ λάβοιεν Πλα- 
κιδίαν, παρασχεῖν, καὶ ὃ βάρβαρος τὰ ὅμοια ὑπεκρένετο, καὶ 
πρὸς Ἰασσαλίαν, πόλιν οὕτω καλουμένην, παραγενόμενος, 
Βδόλῳ ταύτην λαβεῖν ἤλπιζεν. ἔνϑα πληγεὶς, Βονηφατέου τοῦ 
γενναιοτάτου βαλόντος, καὶ μόλις τὸν ϑάνατον διαφυγὼν, tig2o 
τὰς οἰκείας ὑπεχώρησε σχηνὼς, τὴν πόλιν ἐν εὐθυμίᾳ λιπῶν, 
καὶ δι’ ἐπαίνων καὶ εὐφημίας ποιουμένην Βογηφατιον. 


6. Μαξιμέγον vulg. το. Χωγσταντίγου vulg. 


susque ad Imperatorem est: quem Dardanus praefectus sua manu 
percutiens interimit. Utriusque caput extra Carthaginem palis inf- 
xum: ubi et Constantini ac luliani antea resectum , Maximini item 
et Eugenii, qui sub Theodosio Maguo tyrannidem affectantes , eun- 
dem sunt exitum sortiti. 

Postulatum est ab Adaulpho, studio maxime Constantii eius, 
qui illam postea uxorem duxit, Placidiam Honorio fratri ut redde- 
ret. Sed quod Adaulpho promissa, praesertim de curanda annona, 
perfecta non fuissent, neque ipsam reddidit, et pacem bello com- 
imutaturus videbatur. 

Adaulphus ergo, cum Placidia repeteretur, frumentum vicissim 
ipse promissum petiit, Cuius conferendi etsi qui promiserant co- 
piam nullam haberent, nihilo tamen secius consentiunt, si Placi- 
diam reciperent, accepturum. Ad quae simili fere et ipse barbarus 
simulatione utebatur. Massiliam fnterea sic dictam urbem profectus, 
dolo eam intercipere tentavit: sed a Bonifacio, nobilissimo viro, 
vulneratus, et vix salvo capite fugiens, in sua se tentoria recepit, urbe 
omissa, quae laetitiae plena, laudibus ac bonis ominibus Bonifa- 
eium est prosecuta. 


EX OLYMPIODORO. 453 


Ὅτι ᾿Αἴδϑάουλφος τὸν γώμον μελετῶν Ilioxidíag, Ko»- 
σταντίου ταύτην ἀπαιτοῦντος, βαρυτέρας προὕῦτεινεν αἰτήσεις, 
ξνα διὰ τὴν ἀποτυχίαν τῶν αἰτήσεων εὔλογον δόξῃ τὴν xa- 
κάσχεσεν αὐτῆς πεποιηχέναι. 

5 “Ὅτι Κωνστάντιος δισίγνατος πάλαι γεγονὼς ὕπατος xara ΑΟ ἀιέ 
τὴν “Ράβενναν προέρχεται, us9' οὗ κατὰ τὴν Κωνστανεινού- " onor.20 
xOÀs» ὑπατεύει Κώνστας. καὶ χρυσίον μὲν σύμμετρον xai C —— 
ἑκανὸν πρὸς τὸ τῆς ὑπατείας ἀνάλωμα εὕρηται ἐκ τῶν τοῦ 
Ἡρακλειανοῦ, ὃς τυραννίδα μελετῶν ἀνήρηται. οὐ μήν γε 

τοσοσοῦτον εὐρέϑη, ὅσον καὶ ἠλπίζετο" χρυσίον μὲν γὰρ οὐδὲ 
μέχρε κεντηναρίων εἴκοσιν εὕρηται" ἡ δὲ ἀχίγητος αὐτοῦ 
οὐσέα, καὶ αὕτη εἰς δισχιλίας λίτρας ovyérews. καὶ ταύ- 
τὴν ἅπασαν τὴν ὑπόστασιν Κωνστώντιος ἐκ μιᾶς αἰτήσεως 
παρὰ ὋὉνωρίον εἰλήφει. ἦν δὲ Κωνστάντιος ἐν μὲν ταῖς 

i5z90ódoig κατηφὴς καὶ σκυϑρωπὸς, μεγαλόφϑαλμός τε xai 
μεγαλαύχην, καὶ πλατυχέφαλος, νεύων dv ὅλου ἐπὶ τὸν τρά- 
χηλον τοῦ φέροντος αὐτὸν ἵππου, καὶ οὕτω τῇδε κἀκεῖσε λο- 
tó» ἐχπέμπων τὸ ὄμμα" ὥς, τὸ τοῦ λόγου, πᾶσι φαίνεσϑαι, 


3 


»»είδος ἄξιον τυραννίδος." ἐν δὲ δείπνοις καὶ συμποσίοις τερ- 
207n»óc καὶ πολιτικὸς, ὡς καὶ ἐρίζειν τοῖς μίμοις πολλάχις, παΐξ- Ὁ 
ζουσι πρὸ τῆς τραπέζης. 
Ὅτε ᾿δαούλφῳ σπουδῇ xai ὑποθήκη ΙΚανδιδιανοῦ δΑ.Ο. 44 
πρὸς Πλαχιδίων συντελεῖται γάμος, μὴν ὃ ᾿Ιανουάριος ἔνει- 


Adaulphus idem de Placidiae nuptiis satagens, Constantio eam 
postulanti graviores praetexit postulationes, ut, si compos illarum 
non fieret, illa iuste retenta videretur. 

Constantius olim designatus, consul aliquando Ravennae crea- 
tur, cum quo Constantinopolitanum consulatum Constans gerit, 
Auri vis iusta et sufficiens ad consulatus sumptus tolerandos reperta 
in Heracliani bonis, qui tyrannidis affectatae nomine est interemptus, 
etsi tamen tantum pecuniae repertum non est, quantum speratum 
erat: auri enim nondum duo millia [denariorum] inventa, et immo- 
bilium insuper bonorum ad bis mille libras. Quas quidem facul- 
tates omnes una postulatione ab Honorio Constantius accepit. Erat 
ipse Constantius, cum prodiret, subtristi vultu ac tetrico, ingeuti- 
bus oculis, sublataque cervicc, et plano capite, inclinans se omnino 
in equi, quo vehebatur, collum, et sic huc illuc oblique torquens 
oculos, ut, quod veteri verbo dicitur, imperio digna forma omnibus 
appareret, In coenis tamen atque symbolis iucundus adeo civilis- 
que fuit, ut et cum mimis interdum ad mensam ludentibus con- 
tenderit. 

Adaulpho studio ac consilio Candidiani nuptiae cum Placidia 
conveniunt. lanuario mense nuptiis dictus dies, Narbone, Galliae 


458 EXCERPTA 


A.C. ji στήκει, ἐπὶ δὲ τῆς πόλεως Νάρβωνος, àv οἰκίᾳ Ἰγγενέου vv 
H Ind. 12,60€ πρώτου τῶν dv τῇ πόλει. ἔνϑα προκαϑεσϑείσης IlÀaxi- 
ODOr.20 ,, ; c - , "SNP 
δίας ἐν παστάαδι τὸ Ρωμαϊκῶς ἐσκενασμένη καὶ σχηματε βα- 
σιλικῷ, συγκαϑέζεται αὐτῇ καὶ ᾿Αδάουλφος, ἐνδεδυμένος 
χλανίδα καὶ τὴν ἄλλην Ῥωμαίων ἐσϑῆτα. ἐν οἷς μετὰ τῶνϑ 
ἄλλων γαμικῶν δώρων δωρεῖται ᾿δάουλφος καὶ πεντήκοντα 
P.9 εὐείδεις νεανίας σηρικὴν ἐνδεδυμένους ἐσθῆτα, φέροντος ξχά-- 
γιτήοστον ταῖς χερσὶν ἀνὰ δύο μεγίστων δίσχων, ὧν ὃ μὲν χρυ- 
σίου πλήρης, ὃ δὲ τιμίων λίϑων, μᾶλλον δὲ ὠτιμήτων ἐτύγ- 
χανεν, ἃ τῆς Ῥώμης ὑπῆρχε κατὰ τὴν ἅλωσιν τοῖς Γότϑοις το 
ἀποσυληϑέντα. εἶτα λέγονται καὶ ἐπιϑαλάμιοι, ᾿“ττάλου 
πρῶτον εἰπόντος, εἶτα ᾿Ῥουστικίου καὶ Qoiflad(ov- καὶ συν- 
τελεῖται ὃ γάμος, παιζόντων καὶ χαιρόντων ὅμοῦ τῶν τε 
βαρβάρων xai τῶν ἐν αὐτοῖς “Ῥωμαίων. 

"Orc μετὰ τὴν ὑπὸ Γύτϑων ἅλωσιν τῆς Ρώμης ᾿Αλβῖνοςτϑ 
ó τῆς Ῥώμης ἔπαρχος, ἤδη ταύτης πάλιν ἀποκαϑισταμένης, 

Βέγραψε, μὴ ἐξαρκεῖν τὸ χορηγούμενον μέρος τῷ δήμῳ, εἰς 
πλῆϑος ἤδη τῆς πόλεως ἐπιδιδούσης. ἔγραψε γὰρ καὶ ἐν 
μιᾷ ἡμέρᾳ τετέχϑαι ἀριϑμὸν χιλιάδων δεκατεσσάρων. 

Ὅτι "4daovigoc, τεχϑέντος' αὐτῷ ἐκ τῆς Πλακιδίας nai-20 
δὸς, ᾧ ἐπέϑετο κλῆσιν Θεοδόσιον, πλέον ἠσπάζετο τὴν πρὸς 
“Ῥωμαίους φιλίαν' Κωνσταντίου δὲ καὶ τῶν περὲ Κωνσταν- 
τιον αντιπραττόγτων, ἔμενεν ἄπραχτος 7 τούτου xai Πλα- 


urbe, in domo Ingenii cuiusdam, primarii eius urbis viri. Hie 
digniore loco residente Placidia in atrio, Romano more adornato, 
habituque regio, assedit ipsi et Adaulphus laena indutus omnique 
alio amictu Bomano. Inter alia nuptiarum dona donatur Adaulphus 
etiam quinquaginta formosis pueris, serica veste indutis, ferentibus 
singulis utraque manu ingentes discos binos: quorum alter auri 
plenus, alter lapillis pretiosis vel pretii potius inaestimabilis, quae 
ex Romanae urbis direptione Gotbi depraedati fuerant. Hinc ver- 
sus canuntur epithalamii, Attalo praecinente, dein Rusticio atque 
Phoebadio, nuptiisque finis datus lusu gaudioque ipgenti barba- 
rorum simul, et Romanorum, qui cum iis erant. 

Post Romam a Gothis captam Albinus, urbis praefectus, quod 
jam eadem ad pristinum rediret statum, scripsit, non sufficere prae- 
bitam populo partem, multitudinc iam aucta civitate: additque, uno 
die numerum natum esse civium quatuordecim millium. 

Adaulphus, nato sibi e Placidia filio, cui "heodosio nomen 
dedit, Romanam amplius rem publicam amare videbatur. "Verum 
Constantio eiusque asseclis repugnantibus, eius et uxoris Placidiae 
[pacis ineundac] conatus frustra fuerunt. Exstinctum autem postca 


EX OLYMPIODORO. 459 


κιδέας δομή. τελευτήσαντος δὲ τοῦ παιδὸς, πένϑος μέγα noi- A.C. (15 


οὔσεν ἐπὶ αὐτῷ, καὶ ϑάπτουσιν ἐν λάρνωκε καταϑέντες ἀργυρᾷ 
πρὸ τῆς BagxéAlowog ἔν τινε εὐκτηρίῳ. εἶτα ἀναιρεῖται καὶ 


Ind. 1 
Honor.20 


"“Ἄδάουλφος, εἰς ἐπιτήρησιν τῶν οἰκείων ἵππων, ὡς εἰϑιστο αὖ- C 


5rd, διατρίβων ὃν τῷ ἱππῶνι. ἀναιρεῖ δὲ αὐτὸν εἷς τῶν οἰκείων 
Γότϑων, Δούβιος rovroua , ἔχϑραν παλαιὰν καιροφυλακήσας" 
πάλαι γὰρ ἦν ὃ τούτου δεσπότης, μοίρας Γοτϑικῆς ῥὴξ, 9n0 Αδα- 
ούλφου ἀνηρημένος" ἐξ οὗ καὶ τὸν 4ούβιον λαβὼν ᾿Αδάουλφος 
φχειώσατο. ὃ δὲ τῷ πρώτῳ δεσπότῃ ἀμύνων τὸν δεύτερον διδ- 
τοχρήσατο. τελευτῶν δὲ ᾿“δάουλφος προσέταττε τῷ ἰδίῳ ἀδελ- 
φῷ ἀποδοῦναι τὴν Πλακιδίαν, καὶ, εἶτι δύναιντο, τὴν 'Po- 


μαέων φιλίαν ξαυτοῖς περιποιήσασθαι. διάδοχος δὲ ὃ zov. 


Σάρου ἀδελφὸς, Σιγγέριχος, σπουδῇ μᾶλλον καὶ δυναστείᾳ 
ἢ ἀκολουϑίᾳ καὶ νόμῳ γίνεται. ὃς τά τὸ παιδία, ἃ ἐκ τῆς 


15z90répac γυναικὸς ἐτύγχανεν ᾿ἀδαούλφῳ γεγεννγημένα, dvei- D 


As, βίᾳ τῶν τοῦ ἐπισκόπου Σιγησάψου κόλπων ἀποσπάσας, 
xai τὴν βασιλίδα Πλακιδίαν εἰς ὕβριν ᾿Αδαούλφου ἐκ ποδὸς 


, LÀ . - . 
προηγήσασϑαι τοῦ ἵππου ἅμα λοιπῶν αἰχμαλώτων ἐπέταξε, 


καὶ τὸ διάστημα ἦν τῆς προπομπῆς ἐκ τῆς πύλεως μέχρι δω- 

αοδεχάτου σημείου. ἑπτὰ δὲ ἡμέρας ἄρξας, ἀναιρεῖται. ἡγεμὼν 
δὲ τῶν Γότϑων Οὐαλίας καϑίσταται, 

€t, « ε , Li ? , * ^ ? 

Ὅτε ὃ ἱστορικὸς φησι παρὰ Οὐαλερίου τινὸς τῶν ἐπιση- 

geo» ἀκοῦσαι περὲ ὠνδριώντων ἀργυρῶν τετελεσμένων εἰς 


Infantem vehementer uterque parens luxit, argenteaque capsa condi- 
tum iuxta Barcinonem in templo quodam sepelierunt. Interficitur 
deiude et Adaulphus ipse, dum equos suos in stabulo de more con- 
templatur, a Gotho quodam, eius domestico, Dubii nomine, cum 
hano veteris odii vindicandi occasionem ille captasset. Huius enim 
prior dominus, Gothicae ματι rex, fuerat ab Adaulpho e medio 
sublatus, exinde Dubium receptum Adaulphus in suam familiam 
adsciverat: qui in ultionem prioris domini alterum hunc, iniecta 
manu violenta, sustulit. Moriens Adaulphus fratri suo iniuuxit, 
Placidia ut [Honorio] redderetur, utque, si quo modo possent, Ro- 
manae sibi gentis concordiam [Gothi] societatemque conciliarent. 
At qui successit, Sari frater, Singerichus, studio potius ac vi, quam 
successione aut lege creatus, Adaulphi e priore coniuge liberos vi 
e sinu Sigesari episcopi abreptos, occidit; atque ipsam Placidiam 
reginam, in Adaulphi scilicet contumeliam, pedibus ante equum una 
cum ceteris captivis ambulare coégit, idque toto illo spatio, quod 
est ab urbe. ad duodecimum usque lapidem. Septem ille dies cum 
imperasset, interemptus est, et Gothorum dux Valia constituitur. 

δ Refert hic scriptor, audisse se e Valerio , clarissimo viro , de 
argenteis statuis ad barbaros arcendos inauguratis. ,,Nam Constantii, 


460 EXCERPTA 


βαρβάρων ἀποκώλυσιν. d» γὰρ ταῖς ἡμέραις, φησὶ, Kmv- 
σταντίου τοῦ βασιλέως, ἐν τῇ Θράκῃ Οὐαλερίου ἄρχοντος, 
P. τομήνυσις γέγονεν, ὡς ϑησαυρὸς εὑρεϑείη. Οὐαλέριος δὲ παρὰ 
τὸν τύπον παραγενόμενος μαγϑάνει παρὰ τῶν ἐπιχωρίων ἱερὸν 
εἶναι τὸν τόπον, καὶ ἐξ ὠρχαίας τελετῆς ὠνδριάντας ἐν αὖ-Ξ 
τῷ ἀφιερῶσϑαι-ς εἶτα ἀναφέρει ταῦτα τῷ βασιλεῖ, καὲ δέ- 
χεται γράμμα ἐπιτρέπον αὐτῷ ἀναλαβεῖν τὰ μηνυϑέντα- 
ἀνοσυχϑέντος τοίνυν τοῦ τόπου εὑρίσχονται τρεῖς ἀνδριάντες 
δι’ ὅλου ἐξ ἀργύρου πεποιημένοι, ἐν σχήματι βαρβαρικῷ xa- 
τακχείμενοι, καὶ ἐξηγκωνισμένοι κατ᾿ ἀμφοῖν ταῖν χεροῖν, ἐν-το 
δεδυμένοι δὲ βάρβαρον πεποικιλμένην ἐσθῆτα, xai κομῶντες 
τὰς κεφαλὰς, γνεύοντες ἐπὶ τὸ ἀρκτῷον μέρος, τουτέστι κατὰ 
Bro? βαρβαρικοῦ χώρου. ὧν ἀνδριάντων ἀναληφϑέντων, πάραυ- 
τα καὶ μετ’ ὀλίγας ἡμέρας πρῶτον μὲν τὸ τῶν Γύτϑων ἔϑνος 
πᾶσαν ἐπιτρέχει τὴν Θράκην ἔμελλε δὲ μικρὸν ὕστερον καὶιϑ 
τὸ τῶν Οὔννων, καὶ τὸ τῶν Σαρματῶν καταδραμεῖσϑαι 
10,6 Ἰλλυρικὸν καὶ αὐτὴν τὴν Θράκην. ἐν μέσῳ γὰρ αὖ- 
τῆς T6 Θράκης καὶ τοῦ Ἰλλυρικοῦ κατέχειτο τὰ τῆς τελετῆς. 
καὶ ἐῴχει τῶν τριῶν ἀνδριάντων ὃ ἀριϑμὸς κατὼ παντὰς 
ἔϑνους τετελέσϑαι βαρβάρου. 10. 
Ὅτι ὃ ἱστορικὸς περὲ τοῦ οἰκείου διαλαμβάνων διά- — 
πλου, πολλὰ παϑεῖν καὶ δυστυχῆσα ' φησι. λέγει δὲ xai εἰς 
Crác ᾿ϑηνας κατᾶραι, καὶ τῇ αὐτοῦ σπουδῇ καὶ ἐπιμελείᾳ 
V.15oslg τὸν σοφιστικὸν ϑρόνον ἀναχϑῆναι “εόντιον οὕπω 


inquit, Imperatoris temporibus, praefecto in Thracia Valerio, in- 
dicium factum thesauri reperiundi. "Valerius vero ad locum acce- 
dens, sacrum illum esse religione ex incolis cognovit, et antiquo 
ritu statuas ibidem consecratas. Retulit haec dd Imperatorem , re- 
scriptumque accepit, quo iubebatur ifidicata illa bona tollere. Jgitur 
eifosso loco ,tres solidae ex argento fabricatae repertae sunt statuae, 
specie barbarica sitae, et utroque brachio ansato, veste praeterea 
variegata barbarico ritu indutae , ct comam capite gestantes atque 
in septentrionem , quae barbarorum regio est, obversac. Quae si- 
mulatque statuae sublatae sunt, paucos post dies Gothorum pri- 
mum gens universam incurrit ''hraciam, futuraeque post paulo erant 
Hunnorum ac Sarmatarum incursiones in lllyricum et ipsam Thra- 
ciam : uti Thraciam inter et Illyricum sita sunt haec consecrationis 
loca, et trium statuarum numerus adversus omnes gentes barbaras 
inauguratus videbatur." 

De sua scriptor hic navigatione refert, multa se adversa pertu- 
lisse. Athenas quoque appulisse tradit, suoque studio et cura ad 
sophisticam ctiam sedem cvectum Leontium , tametsi id ille neqna- 
quam vellet. Sed etde pallio sophistico memoriae prodidit, nemi- 


EX OLYMPIODORO. 461 


&94Xorn. λέγει dà καὶ περὶ τοῦ τρίβωνος, ὡς ovx 55v κατὰ 
τὰς ᾿᾿ϑήγας περιβαλέσϑαι αὐτόν τινα, καὶ μάλιστα ξένον, 
ᾧ μεὴ τῶν σοφιστῶν ἣ γνώμη ἐπέτρεπε, καὶ αἱ κατὰ τοὺς 
σοςρεστικοὺς γύμους τελεταὶ ἔβεβαίουν τὸ ἀξίωμα. 7v δὲ τὰ 
βετελούμενα τοιαῦτα. πρῶτον μὲν κατήγοντο ἐπὶ τὸ δημόσιον 
βαλανεῖον ὅσοι γεήλυδες, ἄν τὸ μιχροὶ, ἂν τ μεγάλοι, [ἐξ ὧν 
καὲ οἱ πρὸς τὸν τρίβωνα ἐπιτήδειος ἡλικίας ἤδη καιροῦ γε- 
γονύεκες" οὖς εἰς μέσον ἔβαλλον οἱ κατώγοντες σχολαστιχοί, 
εἴτα τῶν μὲν ἔμπροσθεν τρεχόντων καὶ κωλυόντων, τῶν δὲ 
τοουῤϑούγτων xal ἐπεχόντων, πάντων δὲ τῶν κωλυόντων ταῦτα 
βοώόντων'" στῶ, στᾶ, οὐ λούει," κατωιρατεῖν δῆϑεν τοῦ ἀγῶ- 
νὸς ἐδόκουν oi ἀντωθοῦντες εἰς τιμὴν τοῦ καταγομένου σχο- Ὁ 
λαστικοῦ, ὅστις μετὰ πολλὴν ὥραν στάσεως πολλῆς ἐπὲ τοῖς 
Ζεροαχϑεῖσιν ἐϑίμοις ῥήμασι προγενομένης, εἰσάγεται εἰς τὸν 
159-9» οἶχον καὶ ἀπολούεται. εἶτα ἐνδυσώμενος ἐδέχετο τὴν 
τοῦ τρίβωνος ἐξουσίαν, καὶ αὐτῦϑεν μετὰ τοῦ τρίβωνος ἐκ 
τοῦ βαλωνείου ἐντίμῳ καὶ περιδόξῳ δορυφορούμενος πομπῇ 
ἄπει, δαπάνας ἐπιγνοὺς φανερὰς εἰς τοὺς τῶν διατριβῶν 
προστάτας, τοὺς λεγομένους ᾿Ακρωμιτας. 
ao Ὅτι οὗ Οὐάνδαλοι τοὺς Γότϑους Τρούλους καλοῦσι, διὰ 
τὸ λιμῷ πιεζομένους αὐτοὺς τροῦλαν σίτου παρὰ τῶν Ovar- 
δάλων ἀγοράζειν ἑνὸς χρυσίύνου. 7j δὲ τροῦλα οὐδὲ τρίτονΡ.τι 
Σέστου χωρεῖ. 


mi, praesertim vero extero homini, Athenis id gestare licuisse: nisi 
sopbistarum suffragio eius gestatio illi concessa , diguitasque ista so- 
histarum legum ritibus essct confirmata. Ritus autem, qui perage- 
antur, tales erant. Primum ad publicum balneum deducebantur 
qui novitii advenissent, sive parvi, sive grandiores, atque inter hos 
etiam ii, qui per aetatem ad pallium sumendum apti erant, quos 
in medium protrudebant scholastici, a quibus deducebantur, dein- 
de aliis praecurrentibus atque prohibentibus , aliis protrudentibus 
et contra tendentibus: quotquot autem prohibebant vociferantibus: 
»Sta, sta, non lavat :" nihilominus tamen in certamine ii videbantur 
obtinere, qui in honorem scholastici, quem deducebant, obsistentes 
retrudebant. Tandem post longam moram multamque ob illata ex 
more ultro citroque verba contentionem is, qui deducitur, in ca- 
lilam cellam inducitur, ibique abluitur. At postquam se induit, 
pallii dignitatem accipit, atque exinde cum pallio e balneo, celebri 
et honorifica stipatus pompa, digreditur, decretis luculentis sumpti- 
bus in schglgrum antistites , qui dicuntur Acromitae. 
VandalW Gothos appellant Trulos, propterea quod hi enecti 
aliquando fame, tritici trulam a Vandalis aurco uno redimerent. 
Trula vero nondum terliam sextarii partem capit. 


462 EXCERPTA 


2À.C4i4— "Ori xarà. τὰς σπανίας τῶν Οὐανδάλων χαταδραμόνεων 
«νιν ao καὶ τῶν “Ῥωμαίων εἰς τὰς τετειχισμένας πόλεις καταφυγόν- 
των, τοσοῦτος αὐτῶν λιμὸς κατεκράτησεν, ὡς εἰς ἀλληλοφα- 
γίαν ἐκβιασϑῆναι. καὶ γυνὴ τέσσαρα τέχνα ἔχουσα πάντα 
κατέφαγε, πρόφασιν ἐφ᾽ ἑκάστου ποιουμένη τὴν τῶν ὕπολοι-" 
nov τροφὴν καὶ σωτηρίαν, ἕως ἂν πάντα καταφαγοῦσα λί- 
ϑοις ὑπὸ τοῦ δήμου ἀνηῃρέϑη. 
um Ὅτι Εὐπλούτιος ó μαγιστριανὸς πρὸς Οὐαλίαν, ὃς τῶν 
Honor.sa Τύτϑων ἐχρημάτιζε φύλαρχος, ἀποστέλλεται, ἐφ᾽ ᾧ σπονδάς 
Bre ϑέσθαι εἰρηνικὰς, καὶ ἀπολαβεῖν τὴν Πλωχιδίαν. ὃ ito 
ἑτοίμως δέχεται, καὶ ἀποσταλέντος αὐτῷ σίτου ἐν μυριάσιν 
ἑξήκοντα, ἀπολύεται Πλαχιδία παραδοϑεῖσα Εὐπλουτίῳ πρὸς 
Ὃνωριον τὸν οἰχεῖον αὐτῆς ἀδελφόν. 

Ὅτι ζητήματος ἐν ταῖς ᾿Αϑήναις ἀγακύψαντος περὲ τῶν 
κοχολλημένων βιβλέων μαϑεῖν τοῖς ἐπιζητοῦσι τὸ μέτρον τοῦιϑ 
κόλλου, (Φιλτάτιος ὃ τοῦ ἱστορικοῦ ἑταῖρος, εὐφυῶς περὶ 
γραμματικὴν ἔχων, τοῦτο ἐπέδειξε. καὶ εὐδοκιμήσας τυγχώ- 
y6t παρὰ τῶν πολιτῶν eixovoc. 

Ὅτι περὲ τῆς Ὀάσεως ὃ συγγραφεὺς πολλὰ παραδοξολο- 
γεῖ, περί τὸ τῆς εὐχρασίας αὐτῆς xai ὅτι oL τὴν ἱερὰν γό-1ο 
do» ἔχοντες οὐ μόνον ἐκεῖσε οὐ γίνονται, ἀλλὰ καὶ ἀλλαχό- 

Οϑεν παραγινόμενοι ἀπαλλάττονται τοῦ νοσήματος διὰ τὴν τοῦ 
ἀέρος εὐχρασίαν" καὶ περὲ τῆς ψάμμου τῆς πολλῆς ἐκείνης, 
καὶ τῶν ὀρυσσομένων φρεάτων, ὡς εἰς διαλοσίους xai τρια- 

8. Οὐάλεον vulg. 44. Putei Atrebatenses (des puits Artésiens). N. 


Dum Vandali Hispanias vastassent, qui in muratas se urbes 
Romani receperant, eo inediae adacti sunt, ut invicem se laniando 
edere cogerentur. Ibi mulier una , quatuor liberorum mater , omnes 
devoravit, ad singulos praetexens, reliquos se alere ac salvare velle, 
donec omaibus illis absumptis, lapidibus a plebe obruta est. 

Euplutius Magistrianus ad Valiam, Gothorum pracfectum , mitti- 
tar, qui pacis foedera iniret, Placidiamque reciperet, Ille vero 
commode recepit, missaque frumentatione sexcentorum millium, 
Placidia Euplutio tradita, ad Honorium fratrem remittitur. 

Cum Athenis inquiri coeptum esset, quonam modo conglutinari 
possent libri, discere quaerentibus modum glutinis, Philtatius, scri- 
ptoris huius socius, in re litteraria bene industrius, ostendit: qua- 
re et honoris gratia statuam illi cives collocant. 

De Oasi auctor multa narrat incredibilia. De eius primum 
temperie: et quod sacro ibi morbo non modo Rt wa sed 
etiam si qui aliunde adveniant, eo liberentur ob nam aéris 
temperiem. De copiosa deinde quae ibidem est arena, deque pu- 
teis, qui fossionc ad ducentos et trecentos, nonnunquam vero etiam 


EX OLYMPIODORO. 463 


xog(ovc, ἔσϑ' ὅτε δὲ xai εἰς πενταχοσίους πήχεις ὀρυσσόμϑ- 
να, ἀναβλύζουσι τὸ ῥεῖθρον, αὐτοῦ τοῦ στομίου προχεύμενον" 
&E οὗ κατὰ διαδοχὴν ἀρυόμενοι, ὅσοις χοινὸν γέγονε τὸ ἔρ- 
γον, τὰς οἰκείας ἀρούρας ποτίζουσιν οἱ γεωργοί. xai ὅτε 
Bai ὁπῶραι ἀεὲ τοῖς δένδρεσι φέρονται: καὶ ὅτι Ó oftog nav- 
«óc κρείσσων σίτου καὶ χιόνος λευκύτερος, καὶ ὅτι ἔσϑ᾽ ὅτε 
δὶς τοῦ ἔτους σπείρεται 7) κχριϑὴ, τρὶς δὲ ἀεὶ ἡ κέγχρος. D 
ἀρδεύουσι δὲ τὰ γήδια αὑτῶν ἐν ϑέρει μὲν διὰ τρίτης ἡμέ- 
ρας, ἐν χειμῶνι δὲ διὰ ἕχτης, ἐξ οὗ καὶ ἡ εὐφορία γίνεται- 
τοχαὲ ὅτι οὐδέποτε συννεφία γίγνεται. καὶ περὲ τῶν ποιουμένων 
αὐτοῦ ὡρολογίων. λέγει δ᾽ ὅτι νῆσος τὸ παλαιὺν ἦν, καὲ 
ἀπεχερσώϑη, καὶ ort ταύτην καλεῖ Ἡρόδοτος μακάρων γή- 
σους Ἡρόδωρος δὲ, ὃ τὴν Ὀρφέως καὶ ἸΠουσαίου συγγρώ- 
vac ἱστορίαν, Φαιαχίδα ταύτην καλεῖ. τεχμηριοῖ δὲ νῆσον 
κπαὐτὴν γεγονέναι ἔκ τὸ τοῦ ὄστρακα ϑαλάσσια καὶ ὄστρεα 
λιίϑοις τοῦ ὄρους προσπεπλασμένα εὑρίσκεσθαι τοῦ dni τὴν 
Ὄασιν ἀπὰ τῆς Θηβαΐδος φέροντος, δεύτερον ὅτε ψάώμαϑος 
πολλὴ ἐπεχχεῖται ἀεὶ, καὶ τὰς τρεῖς ἀναπληροῖ Ὀάσεις.Υ. 151 
τρεῖς γάρ φησιν Ὀάσεις xat αὐτὸς εἶναι, δύο μεγάλας, τὴν 
αομιὸν ἐξωτέρω, τὴν δὲ ἐσωτέρω, καταντικρὺ χειμένας ἀλλήλαις, 
συντείνογτος εἰς ἑκατὸν σημεῖα. τοῦ μεταξὺ διαστήματος. Ῥ, 13 
ἔστι δὲ καὶ GÀÀg τρίτη μικρὰ, πολλῷ διαστήματι τῶν δύο 
κεχωρισμένη. λέγει δὲ εἰς πίστιν τοῦ νῆσον γεγνέσϑαι, ὅτε xai 


ad quingentos cubitos facta, scaturiginis rivos per orificium effun- 
dunt: unde per vices ii, qui communi labore opus fecerunt, hau- 
riun$, et arva sua rigant, agricolae. Arbores perpetuo ibi poma 
ferre: et frumentum illic natum omni frumento esse praestantius 
niveque candidius. Interdum bis quotannis hordeum ibi seri, mili- 
um autem perpetuo ter. hRigare incolas ruscula sua aestate tertio 
quoque die, hieme sexto, atque hinc tantam terrae fertilitatem con- 
ciliari. Nunquam ibi coelum nubes contrahere. Ad haec de ho- 
rologiis, quae ibidem conficiuntur.  Oasim memorat insulam olim 
fuisse, atque a continente divulsam , eandemque ab Herodoto vo- 
cari Beatorum insulam, ab Hcrodoro autem eo, qui Orphei ac Musaci 
conscripsit historiam, nominari Phaeacidem. Insul&m ante fuisse ex 
eo coniecturas ducit, quod testae marinae et ostrea lapidibus ad- 
haerentia in eo monte inveniantur, qui ex Thebaide in Oasim ducit. 
Deinde etiam, quod perpetuo copiosa ibi arena scatet, tresque Oa- 
ses replet, Nam etiam ipse tresOases esse tradit, duas magnas, ex- 
teriorem unam , alteram interiorem, e regione sibi invicem opposi- 
tas, centum miliarium spatio interiecto, cum tertia parva, longo 
interstitio ab alteris duabus separata. Insuper hoc etiam argu- 
mento insulam fuisse tradit, quod saepenumero accidit, ut pisces 


464 . EXCERPTA 


ὑπὸ ὀρνέων ógGc9as συμβαίνεε πολλάκις ἰχϑῦς φερομένους 

καὶ ἰχϑύων ἄλλοτε λείψανα, ὡς ἐντεῦϑεν εἰκάζεσθαι, μὴ 

πολὺ πόῤῥω εἶναε τὴν ϑάλασσαν. φησὲ δὲ καὶ Ὅμηρον &x 

τῆς πρὸς ταύτῃ Θηβαΐδος ἕλκειν τὸ γένος. 

A.C. 4ι}.λ Ὅτι ὕπατος ὃ βασιλεὺς Oyopiog προελϑὼν τὸ ἐνδέχατον,5 
erede καὶ gv» αὐτῷ Κωνστάντιος τὸ δεύτερον, τὸν Πλακιδίας ya- 
μὸν ἐπιτελοῦσιν, ἐφ᾽ ᾧ πολλὰ μὲν αὐτὴ ἀνανεύουσα, Κω»ν- 
Βστώντιον παρεσκεύασε κατὰ τῶν αὐτῆς ὀργίζεσϑαι Orpanór- 
των. τέλος ἐν τῇ τῆς» ὑπατείας ἡμέρᾳ ἀπὸ χειρὸς ταύτην 

ὃ βασιλεὺς καὶ ἀδελφὸς “Ονώριος ἄκουσαν λαβὼν, ἐγχεερέζεειο 
παραδιδοὺς Kovoravtiq. xai ἐπιτελεῖται εἰς τὸ λαμπρότα- 
τὸν ὃ γάμος. εἶτα καὶ παῖς αὐτοῖς τίκτεται, ἣν ὀνομάζουσιν 
Ὁνωρίαν, καὶ ἕτερος πάλιν, ᾧ κλῆσιν ἔϑεντο Οὐαλεντινιαγός" 
6g ζῶντος μὲν “Ονωρίου νωβελίσσιμος γίγνεται, βιασαμένης 

τῆς Πλακιδίας τὸν ἀδελφόν’ μετὰ δὲ ϑάνατον τοῦ βασιλέως, ι5 

καὶ ἔτι μετὰ τὴν κατάλυσιν τοῦ τυραννήσαντος Ἰωάννου, xci 
“Ῥώμης βασιλεὺς ἀποδείκνυται. ὃ δὲ Κωνστάντιος συμβασιλεύ- 
C& τῷ Ὁνωρίῳ, αὐτοῦ μὲν χειροτονοῦντος, ἀλλὰ σχεδὸν τι 
ἄκοντος. χειροτογεῖται δὲ καὶ ἡ Πλακιδία «Αὐγούστα, τοῦ 

τὸ ἰδίου ἀδελφοῦ καὶ τοῦ ἰδίου ἀνδρὸς χειροτογνησάντωνγ..ο 
εἶτα πέμπεται πρὸς Θεοδόσιον," ὃς ἀδελφιδοῦς ὧν ᾿Ονωρίου, 
τῶν πρὸς ἕω μερῶν ἐβασίλευσεν, ἡ ἀνάῤῥησις μηνυομένη 
«zc Κωνσταντίου βασιλείας καὶ μένεε ἀπαράδεχτος. ἐφίστα- 
ταὶ νόσος ωνσταντίῳ, καὶ μετέμελεν αὐτῷ ἡ βασιλεία, ὅτι 


ab avibus eo delati visantur, aut certe arrosorum piscium reliquiae: 
ut inde coniectare liceat, non admodum longe abesse mare. Ait 
&utem, etHomerum ex vicina huic Thebaide genus ducere. 
Honorius Augustus undecimum et Constantius iterum consules 
creati, Placidiae nuptias conciliant. Sed has ipsa nuptias cum ve- 
hementer detrectaret, effecit , ut ipsius famulis indignaretur Con- 
stantius. Tandem nihilominus ipso, quo consulatum iniit die, manu 
ipsam arreptam Honorius Imperator, frater eius, invitam Constantio 
in manum tradit, nuptiaeque splendide celebrantur, Hinc nata filia, 
uam Honoriam nominarunt: filius item, cui Valentiniano nomen 
tum, qui superstite etiamnum Honorio Nobilissimus dictus, im- 
pellente fratrem Placidia. Quin et mortuo Honorio, disiectaque Io- 
annis tyrannide, Romanorum idem Augustus creatus est — Constantius 
vero Honorii in augustali imperio collega fit, ab illo quidem ipso, 
sed paene repugnante, constitutus. Placidia quoque Augusta a fra- 
tre et marito dicta est. Dein ad Thcodosium, qui fratre Honorii 
genitus Orientis partibus Augustus imperabat, de Constantii Impe- 
ratoris electione nuntius mittitur, minimeque receptus est.  Hiac 


& 


EX OLYMPIODORO. 465 


ofxérs ἦν αὐτῷ ἐπ’ ἀδείας, ὥσπερ πρότερον, ἔξιέναι τε. Ὁ. (a1 
καὶ ἀπιέναι ὅπη καὶ ὅπως βούλοιτο, καὶ ὅτε οὐχ dEjylud.4 
αὐτῷ χρῆσϑαι βασιλεύοντι οἷς ὄϑος εἶχε χρῆσϑαι παιγνίοις. τέ- Honor.a7 
Aog ἑπτὰ βασιλεύσας μῆνας, ὥσπερ αὐτῳ xai ὃ ὄνειρος εἷ- 
ὅπεν" ο,νδξ ἤδη πεπλήρωνται, καὶ ἄρχονται ἑπτὰ," πλευριτικῇ Ὁ 
νόσῳ τελευτᾷ, συγτελευτησάσης αὐτῷ καὶ τῆς κατὰ τὴν 
ἀνατολὴν ὀργῆς καὶ ὁρμῆς, ἣν ὥδινεν ὅτι τὴν ἀναγόρευσιν 
τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐ προσήκαντο. 
Ὅτι Οὐαλίου τοῦ φυλάρχου τελευτήσαντος, Θευδέρεχος 
Ἰοτὴν ἀρ χὴν διαδέχεται. 
Ὅτε κατὰ ϑάλασσαν πολλὰ παϑὼν «ὃ συγγραφεὺς μό- 
Aug διασώζεται. ἐν ᾧ καὶ περὶ ἀστέρος τιγὸς τερατολογεῖ 
ἐπιβρέσαντος τῷ ἱστίῳ τοῦ πλοίου, μέλλειν αὐτοὺς βυϑίζε- 
σϑαε. οὐρανίαν δὲ τὸ φανὲν παρὰ τῶν ναυτῶν καλεῖσϑαι- 
τϑλέγει δὲ περὲ ψιτταχοῦ, ᾧ εἴκοσιν ἔτεσι συνδιῆγεν, ὡς σχεδόν 
το οὐδὲν τῶν ἀνθρώπῳ πραττομένων ἀμίμητον κατελίμπανεν. 
αὐρχεῖτότε γὰρ, καὶ ἢδε, καὶ ἐχάλει ἐξ ὀνόματος, καὶ τἄλλα. 19 
ἔπραττεν». 
Ὅσε ὃ ἱστορικός φησι, διώγοντος αὐτοῦ κατὰ Θήβας xad 
λοτὴ» Συήνην ἱστορίας Évexa , ἐν ἐπιϑυμίᾳ γενέσθαι τοὺς φυ- 
λάρχους καὲ προφήτας τῶν κατὰ τὴν Τάλμειν βαρβάρων, ἤτοε 
13. μέλλον coni. N, 40. Συήνην Labb., Σοήνην vulg. 
morbum Constantius contraxit, suscepti poenitens impcrii, quod 
non iam, ut antea, eundi redeundique, quo et quando vellet, libertas 
esset : neque ludicris, ut moris eius erat, operam dare iam Impe- 
ratori permitteretur. Igitur septimo imperii mense, quemadmodum 
et insomnium sic indicaverat: ,,Sextus abiit: septimus inchoatur," 
pleuritide exstinctus est, exstincta simul cum ipso in Occidentem 


ira atque expeditione, quam, quod ad imperii societatem admissus 
non esset, animo agitabat. 

Valia, principe Gothorum, morte absumpto, imperium Theude- 
richus suscepit. 

Scriptor varia maritimo itinere passus, vix salvus evasit, Ubi 
et prodigiosa quaedam de sidere commemorat, in ipsum navigii 
malum magno cum pondere ingruente, ut iam mergendi viderentur. 
Uraniam vero meteorum illud a nautis appellatum.  Befert de psit-, " 
taco, quocum annos ipse viginti vixerit, ut nullam fere humana- 
rum actionum, quam non imitaretur, omiserit. Saltabat enim, et 
canebat, et suo quemque nomine compellabat, aliaque id genus 

, exprimebat. 

Refert item historicus, cum apud Thebas et Syenem lustran- 
dorum locorum  cognoscendique studio versaretur, fama excitatos 
praefectos ac vates eorum barbarorum , qui ad Talmin incolunt , 
quos Blemmyas vocant, ipsius optasse congressum atque colloquium. 


Dexippus , Eunapius etc. 3o 


466 EXCERPTA 


τῶν Βλεμμύων, τῆς ἐντυχίας αὐτοῦ: ἐκένεε γὰρ αὐτοὺς ἐπὲ 
τοῦτο 7 φήμη. καὶ δλαβόν μέ, φησε, μέχρε αὐτῆς τῆς Ta- 
μιεως, ὥστε κώὠώχείγους τοὺς χώρους ἱστορῆσαι, διέχγονεας ἀπὸ 
τῶν Φιλῶν διάστημα ἡμερῶν πόντε, μέχρε πόλεως τῆς λεγο- 
μένης Πρίμα, ἥτις τὸ παλαιὸν πρώτη πόλις τῆς Θηβαΐδος 
ἀπὸ τοῦ βαρβαρικοῦ ἐτύγχανε" διὸ παρὰ τῶν Ῥωμαίων Ῥω- 
Βμαίᾳ φωνῇ Πρίμα, ἤτοι πρώτη, ὠνομάσϑη. καὶ νῦν οὕτω 
καλεῖται, καίτοι ἐκ πολλοῦ οἰκειωθϑεῖσα τοῖς βαρβάροις uc9' 
ἑτέρων τεσσάρων πόλεων, Φοινικῶνος, Xtoidoc, Θάπιδος, Ταλ- 
μιδος. παρὰ τούτους τοὺς χώρους φησὶ καὶ σμαράγδου μέ-το 
ταλλα εἶναι μαϑεῖν, 8& ὧν τοῖς Miyvntzíoy βασιλεῦσιν 9 σμά- 
V.152 ραγδος ἐπλεύναζε. καὶ ταῦτα, φησιν, οἱ προφῆται τῶν βαρ- 
βάρων προὐτρεπύν ue ϑεώσασϑαι. ἀλλ᾽ οὐκ ἦν τοῦτο δυνα- 
τὸν γενέσϑαε χωρὲς βασιλικῆς προστάξεως. 
A.C. 421 “Ὅτι «“ιβανιόν τινα τερατολογεῖ, ᾿ΑΙσιανὸν τὸ γένος, xarai5 
[πὰ ἡ γὴν βασιλείαν “Ονωρίου καὶ Κωνσταντίου ἐπὶ Ῥάβενναν πα- 
Honor. ^t payevéoS9ut, ἄχρον δὲ τοῦτον εἶναι τελεστικόν. καὶ δύνα- 
σθαι δὲ φησι καὶ ὑπισχνεῖσϑαι αὐτὸν χωρὶς ὁπλιτῶν xai κα- 
. τὰ βαρβάρων ἐνεργεῖν. εἶτα πεῖραν δούς, φησίν, οὗτος τῆς 
ὑποσχέσεως, καὶ τῆς φήμης δραμούσης, ὥστε xai. Πλακιδίανχο 
τὴν βασιλίδα μαϑεῖν, ἀναιρεῖται ὃ τελεστής" ἠπείλει yao, 
φησιν, ἡ Πλακιδία. Κωνσταντίῳ χωρισμὸν τοῦ γάμου, εἰ 
τοῖς ζῶσι περιλίποιτο “ιβώνιος, ἀνὴρ γόης καὶ ἄπιστος. 
18. χαὶ χ. ὅπλ. χατὰ coni N. “1, s«Aag susp. N. 


»Abripuerunt itaque me, ait,. ut illas quoque regiones perlustrarem, 
in ipsam usque '"Talmin, a Philis quinque dierum intervallo distan- 
tem, ad urbem , quac dicitur Prima. Hacc olim prima Thebaidis 
urbs, proxime a barbarico solo aberat, eamque ob causam a Ro- 
manis latino vocabulo Prima nominata: quo etiam nunc nomine vo- 
citatur, quamvis longo iam tempore barbari eam sibi vindicariat 
cum aliis quatuor oppidis, Phoenicone, Chiride, Tbhapide et Talmi- 
de." In hac regione Smaragdi se fodinas reperisse scribit: unde Ae- 
Eyptiorum regibus olim Sinaragdi illa tanta copia suppeditabat. Et 

aec quidem barbarorum vates inspicere invitabant : verum id sine 
bona regis venia non licebat. 

De.Libanio quodam admiranda refert, Asianum genere hunc, 
Honorio et Constantio Imperatoribus Ravennam venisse, summumque 
veneficum ac magum fuisse, Dicit enim professum esse, admiranda 
posse se absque armatis hominibus etiam adversus barbaros patrare. 
Αἴ cum deinde experimentum promissi dedisset, εἰ fama longius 
manans ad ipsas usque Placidiae aures rumorem detulisset, necatum 

* ilum esse: comminante Placidia coniugi Constantio divortium, nisi 
e vivis tolleretur Libanius praestigiator atque infidelis. 


EX OLYMPIODORO. 467 


"Ora. Kovorárrioc, Ἰλλυριὸς ἦν τὸ γόνος, ἀπὸ NNafaov 
πόλεως τῆς Ζακίας, καὶ πολλὰς σερατείας ἀπὸ τῶν Θεοδοσίον 
χούνων τοῦ μεγάλου διελθὼν, ὕστερον καὶ τὴν βασίλειον 
ἀρχὴν, ὡς ἐῤῥήϑη, ὑπέδυ. ἦν δὲ τἄλλα μὲν ἐπαινετὸς xai 

δχρημάτων δὲ χρείτεων, πρὲν ἢ συναφϑῆναι Πλαχιδίᾳ. ἐπεὶν 
δὲ αὐτῇ συνέζευκτο, εἰς φιλοχρηματίαν ἔξώκειλδ. μετὰ μέν- p.A.C.4at 
τοι τὸν αὐτοῦ ϑάνατον δεήσεις κατ᾽ αὐτοῦ τῶν εἰς χρήματα 
ἐδικηϑέντων ἐπὶ ᾿Ῥάβενγαν παγταχόϑον συνέφῥεον. ἀλλ᾽ ἡ 
τοῦ “Ονωρίου, φησί, κουφύτης, καὶ 5 τῆς Πλαειδίας πρὸς 
τοαὐκὸν οἰχειότης ἀπράχτους αὐτῶν τὰς αἰτήσεις καὶ τὴν ἰοχὺν 
τοῦ δικαίου ἀπέφηνεν. 

"Or. τοσαύτη διάϑεσις "Orc πρὸς τὴν οἰχείαν ἐδελ-ρ.Δ.Ο. 4a« 
φὴν, ἐξ οὗπερ ὃ ταύτης ἀνὴρ Κῳνστάντιος ἀπεβίω, παρεμ- 
πεφύχει, ὡς τὴν ἄμετρον ἀγάπην αὐτῶν καὶ τὰ συνεχῇ κα- 

15rG στόμα φιλήματα εἰς ὑπόληψιν αἰσχρὰν αὐτοὺς τοῖς πολ- 
λοῖς ἐμβαλεῖν. ἀλλὰ τοσαύτη πάλιν αὐτοῖς ἐγαπετέχϑη ἔχϑρα. 14 
σπουδῇ Σπαδούαης καὶ ᾿Ελπιδίας, (τροφὸς δ᾽ ἦν αὕτη Πλακχιδίας, 
αἷς καὶ τὰ πολλὰ προσεῖχε, συμπράττογτος αὐταῖς xq- «Ἱεοντέως 
τοῦ ταύτης κουράτορος, ὥστε στάσεις μὲν πολλώκις ἐν τῇ “Ῥα- 

λοβόννῃ συστῆναι, (περιῆν γὰρ κἀχείνῃ πλῆϑος βαρβάρων ἐκ τῆς 
πρὸς ᾿Αδάουλφον συναφείας, καὶ ἐκ τῆς πρὸς Κωνσοτώντιον 
συζυγίας,) καὶ πληγὰς δὲ προελθεῖν ἐξ ἑκατέρου μέρους. τέ- 
Aog ἐκ τῆς ἀναφϑείσης ἐκείνης ὄχϑρας xai τοῦ ἀντιῤῥόπου 

ι. Ναΐσου εἰ a. δαχίας Labb. Παναΐσου et Καϑίας vulg. 

Constantius genere lllyrius fuit, e Naisso urbe Daciae, qui 
multis obitis iam inde a Theodosii Magni temporibus militiae mu- 
neribus, ad summum tandem, ut diximus, imperii apicem evectus 
est. Is cum cetera fuit laude dignus, tam quod auri nulla cupidi- 
Cte flagraret, antequam quidem Placidiae coniungeretut; nam ea 
uxore ducta, pecuniarum avidus evasit, lpso ergo mortuo, cum po- 
stulatis homines Ravennam undique contluxerunt, quos bonis ille 
per iniuriam exuisset. ,, Verum Honorii, inquit, lenitas, et Placidiae ; 
cum eo arcta nimis familiaritas, frustra ut essent. hae querimoniae 
omnisque adeo iuris vis ac potentia, etfecit." 

Honorii erga sororem insita affectio tanta fuit, ex quo Constan- 
tius, eius maritus, vita decessit, ut perdite nimis amando et assidue 
os eius osculando turpis apud multos consuetudinis suspiciohem non 
eifugerit. Sed hic amor iu tantum brevi vertit odium, allaboranti- 
bus Spadusa atque Elpidia, Placidiae nutrice , quibus ila tribuebat 
pluimum, adiutante item ipsas Leonteo, illius curatore, ut et sedi- 
tiores Ravennae frequenter exsisterent, (adhaerebat enim ipsi adhuc 


banbarorum turba, cum ex Adaulphi, tum ex Constantii Imperatao- 
risr coniugiis,) et vulnera etiam utrinque inferrentur j donec tandem 


468. EXCERPTÀ 


A. C. 423 τῆς πρὲν φιλέας μέσους, εἰς Βυζάντιον Πλαχιδία, τοῦ ἀδελ- 
Ho doa φοῦ ὑπερισχύσαντος, σὺν τοῖς οἰκείοις παισὲν ἔξορίζεται. xai 
μόνος αὐτῇ ΠΒονηφάτιος τὰ mic»à φυλάττων, ἀπὸ τῆς ᾿Αφρε- 
Βκῆς, ἧς ἦρχε, καὶ χρήματα dg ἐδύνατο ἔπεμπε, καὶ πρὸς τὴν 
ἄλλην αὐτὸς ἐσπευδὲ ϑεραπδίαν. ὕστερον δὲ καὶ εἰς τὴν τῆς" 
βασιλείας ἀνάληψιν ἅπαντα συνεβάλετο. 
A.C.4a33 ὋὍγτι ᾿Ονώριος ὑδερικῷ νοσήματι ἁλοὺς, πρὸ $5 καλαν- 
δῶν Σεπτεμβρίων τελευτᾷ" καὶ πέμπονται γράμματα πρὸς τὴν 
ἀνατολὴν, τὸν βασιλέας ϑάγνατον μηνύοντα. ἐν ᾧ δὲ ταῦτα 
ἐπέμποντο, Ἰωάννης τις αὐϑεντήσας τυραννεῖ: ἐφ᾽ οὗ xaio 
τῆς ἀναῤῥήσεως γινομένης, ἐ ῥϑὴ ὥσπερ ἀπό τινος προῤβῥή- 
σεως προαχϑέν": ,,nénttt , οὐ στήκει." καὶ τὸ πλῆϑος ὥσπερ 
ἀναλύαντες ἐπὲ τὸ δηϑὲν ἀναφωνοῦσι' ,,Ἑστήκει, οὐ πίπτει." 
Ὅτε Ῥονηφάτιος ἀνὴρ ἣν ἡρωϊκὸς καὶ κατὰ πολλῶν 
(πολλάκις βαρβάρων ἠρίστευσεν, ἄλλοτα μὲν σὺν ὀλίγοις 15 
ἐπερχόμεγος, ἄλλοτο δὲ καὶ σὺν πλείοσιν, ἐνίοτε δὲ καὶ μονο- 
μαχῶν. a£ ἁπλῶς εἰπεῖν, παντὲ τρόπῳ πολλῶν βαρβάρων 
καὶ διαφθρν ἐθνῶν ἀπήλλαξε τὴν ᾿Αφρικήν. ἣν δὲ καὶ di- 
καιοσύνης ἐραστὴς, καὶ χρημάτων κρείττων. ἐπράχϑη δὲ αὐ- 
τῷ καί τι τοεὐθῦτον. ἀνήρ τις ἀγροικος, ἔχων ἀνθοῦσαν γυ-30 
γαῖχα τὴν ὥρων, ὑπό τινος τῶν συμμάχων βαρβάρων ἐμου- 
χεύετο"' δεῖται τοιγαροῦν Βονηφατίου, τὴν ὕβριν ὀλοφυρό- 
μενος. ὃ δὲ Βονηφάτιος μαϑὼν τὸ διάστημα τοῦ τόπου xai 


ob eas ipsas inimicitias, οἱ priori amori par nunc odium GConstan- 
tinopolim Placidia, fratre praevalente, cnm liberis ablegatur. Solus 
Bonifacius fidem illi servans, cum ex Africa, cui praecrat, pecuni- 
am, ut poterat, submisit, tum ad alia ei obsequia praesto fuit. Qui 
post etiam, ut ad imperium haec rediret, nihil non fecit tulitque. 

Honorius aquae inlercutis morbo correptus, aute diem sextum 
Kalendas Septembris vitam finiit, missaeque in Orientem litterae 
Augusti mortem nuntiantes. Quae dum ultro citroque mittuntur, 
Ioannes quidam tyrannidem occupavit, atque eius inauguratione im- 
perii, tanquam ab aliquo futurae rei oraculo, iactum est: ,,Cadit, 
non 8[41: quod vulgus dictum invertens exclamabat: ,,Stat, non cadit" 

Bonifacius vir erat heroicus, qui cum multis saepe gentibus 
barbaris strenue pugnavit, paucis interdum copiis adhibitis, inter- 
'dum pluribus, nonnunquam vero et singulari certamine: et, ut ver- 
bo dicam, barbaras multas variasque gentes Africa expulit. Idem 
iustitiae vel imprimis studiosus et abstinens ac pecuniarum contem- 
ptor fuit, a quo etiam huiusmodi aliquando. patratum facinus. Ru- 
Slicus. quidam praestanti forma uxorem suam cum barbaro quodam 
e confoederatis milite consuescere cognovit: rogavit itaque Bonifaci- 
um, dedecus illud familiae deplorans, ut opem ferret. Ille coguito 


EX OLYMPIODORO. 469 


. » e. ^" 1 "e : , * 
τὸ ὄνομα τοῦ ἀγροῦ ἂν d τὼ τῆς μοιχείας ἐπράττετο, τὸν 
μὲν ἐχέτην τέως ἀπέπεμπε, πρυστώξας nali» τῇ ἑξῆς αὐτῷ 
σιροσελϑεῖν. ὀψίας δὲ λαϑὼν ἅπαντας, καὶ ἐπὶ τὸν ἀγρὼν Ὁ 
ἐλάσας, ἑβδομήκοντα διϊστάμενον σταδίοις, καὶ εὑρὼν τὸγ 

δβώρβαυνον τῇ μοιχευομένῃ συγκαϑεύδογτα, τέμνει τε αὐτοῦ 
τὴν. ψιεφαλὴν καὶ dt αὐτῆς ὑποστρέφει νυκεός, προσελῶντε. 153 
δὲ Ἀκτὼ τὸ πρόσταγμα εἰς τὴν αὔριον τῷ ἀνδρὲ ἐπιδίδωσι 
τοῦ βαρβάρου τὴν κεφαλὴν, διαπυνθϑανόμενος εἰ ἐπεγινώσκοι 
αὐτήν. ὃ δὲ τοῖς παφοῦσιν &ua καταπλαγεὶς καὶ ἐμηχανγή- 

100ac , ἔπειτα ἐπιγνοὺς καὶ πολλὰ τῆς δικαιοσύνης εὐχαριστή- 
σας, σὺν χαρᾷ anytt. E 

Ὅτι Éxagrog τῶν μεγάλων οἴκων τῆς Ῥώμης, ὡς φησιν, 
ἅπαντα εἶχεν ἐν ἑαυτῷ ὁπόσα πόλις σύμμετρος ἠδύνατο ἔ- 
xev, ἱππόδρομον καὶ φόρους xai ναοὺς καὶ πηγὰς καὶ Àov-P.i15 

τδερὰ διάφορα. διὸ xoi ὃ συγγραφεὺς ἀπεφϑέγξατο * 

Εἷς δόμος ἄστυ πέλει. πόλις ἄστεα μυρία κούϑει.᾿ 
ἦσαν δὲ καὶ λουτρὰ δημόσια παμμεγέϑη. αἱ δὲ ᾿Αντωνιαναὲ 
οὕτω καλούμεναι εἰς χρείαν τῶν λουομένων καϑέδρας εἶχον 
παρακειμένας χιλίας ξξαχοσίας, ix μαρμάρου κατεσχευασμέ-" 

20rag ξεστοῦ" αἱ δὲ ZfioxAgriavat ἐγγὺς διπλασίυυς. τὸ δὲ vel- 
χος τῆς Ῥώμης μετρηϑὲν naga Αμμωνος τοῦ γεωμέτρον᾽ xa9? 
ὃν καιρὸν Γότϑοι τὴν προτέραν κατ᾽ αὐτῆς ἐπιδρομὴν ἐποιή- 
σαντο, εἴκοσι καὶ ἑνὸς μιλίου διάστημα ἔχον ἀπεδείχϑη. Β 
loci intervallo et agri nomine, ubi adulterium patraretur , hori- 
nem tum quidem dimisit, in posterum diem ad se redire iussum. 
Noctu autem, insciis omnibus, in agrum illum septuaginta stadiis 
dissitam profectus, deprehensi cum moccha barbari caput amputa- 
vit, cademque domum nocte revertit. Redeunti dein,' ut mendatum 
fuerat, postridie marito, barbari caput obtulit, percunctatus, an 
novisset llle spectaculo percussus, et quasi sensu motus, moz, ubi. 
agnovit, multís iustitiae causa actis gratiis, domum laetus rediit. 

E magnis Romanae urbis domibus, ut hic refert, omnia intra se 
unaquaeque habuit, quaecumque "mediocris etiam urbs habere po- 
tuit, hippodromum, fora, delubra, fontes, varia balnea, Hinc ct 
scriptor sic exclamat: 

Est urbs una domus: mille eppida continet una urbs. 

Sed et lavacra publica ingenti prorsus fuere magnitudine, e qui- 
bus, quae Antoninianae nominantur Thermae, ad commodiorem 18- 
vantium usum mille sexcenta habuerunt sedilia, e marmore polito 
fabricata, Diocletianae duplo. fere plura. Romanae vero urbis moe- 
nia ex Ammonis geometrae dimensione, quo tempore Gothi illam 


riore incursione infestarunt, viginti et unius miliaris spatium in 
cuitu habere comperta sunt. 


470 EXCERPTA 
Ὅτι πολλοὶ οἶκοι Ῥωμαίων προσόδους κατ᾽ δνιαντὸν Mé- 


χοντοὸ ἀπὸ τῶν κτημάτων αὐτῶν ἀνὰ τεσσαράχοντα χρυσοῦ 
καντηνάρια, χωρὶς τοῦ σίτου καὶ τοῦ οἶνον καὶ τῶν ἄλλοον 
ἁπάγτων εἰδῶν, ἃ εἰς τρίτον συνέτεινεν, εἶ ἐπιπράσχετο, τοῦ 
εἰσφερομένον χρυσίου. τῶν δὲ μετὰ τοὺς πρώτους δευτέρωνθ 
οἴκων τῆς Ῥώμης πεντεκαίδεχα καὶ δέκα M. | 9 
πρόσοδος ἦν. καὶ ὅτι Πρόβος ὃ παῖς ᾿Ολυμπίου, τε τὴν 
οἰκείαν πραιτοῦραν xard τὸν καιρὸν τῆς Ἰωάννου τυραννέ- 
δος, δώδεκα κεντηγάρια γρυσοῦ ἀνήλωσε. Σύμμαχος δὲ ὁ 
λογογράφος, συγκλητικὸς ὧν τῶν μετρίων, noi» ἢ τὴν ῬΡώ-το 
αμην ἁλῶναι, τοῦ παιδὸς Συμμάχου πραιτοῦραν τελοῦντος, 
εἴκοσι κεντηγάρια ἐδαπάγησε. αξιμος δὲ, εἷς τῶν εὐπόρων, 
εἰς τὴν τοῦ υἱοῦ πραιτοῦραν τεσσωράκογτα κατεβάλετο xe»- 
τηνάρια. ἑπτὰ δὲ ἡμέραις οἱ πραίτωρες τὰς πανηγύρεις éxé- 
λουν. 1 

Ὅτι ὃ συγγραφεὺς τῷ ᾿Οδυσσεῖ τὴν πλάνην οὗ κατὰ 
Σικελίαν φησὲ γεγενῆσϑαι, ἀλλὰ κατὰ τὰ πέρατα τῆς Ἰταλίας" 
καὶ τὴν εἰς &dov κάϑοδον παρὰ τὸν ὠκεανὸν γεγενῆσϑαι, ἐν 
ᾧ καὶ ἥ πολλὴ πλάνη. ἀγωνίζεται δὲ διὰ πολλῶν τοῦτο πα- 
ραστῆσαι. ἡμεῖς δὲ καὶ ἄλλους διαφόρους ἀνέγνωμεν ἐν vov-20 
τοις αὐτῷ συμφωνοῦντας. 

Ὅτι ἀποστέλλεται ἀπὸ Κωνσταντινουπόλεως παρὰ Θεο- 

Ὁ δοσίου Πλακιδία, ἅμα παισὲ χατὰ τοῦ τυράννου" καὶ ἐπα- 
η. Ὀλυβρίον coni. Reines. Ep. 69. p. 643. Optime, N. 

Multas Romae familias annuos reditus e bonis accepisse qua- 
draginta circiter auri centenarios , absque frumento et vino aliisque 
speciebus, quae tertiam aequabant auri partem , si venderentur. 
Alteras vero post has decem aut quindecim centenarios in ceusm 
habuisse. Probum, Olympii filium, in praetura, quam Ioannis tyran- 

.ni temporibus gessit, auri centenarios duodecim expendisse: Syrm- 
machum vero oratorem , mediocri censu senatorem, amie captam ur- 
bem filio Symmacho praeturam gerente, centenarios impendisse vi- 
ginti; Maximum dein, ex opulentis ac beatis unum , in filii pree- 
turam quadraginta centenarios impendisse, Septem autem diebus 
solemnes ludos praetores celebrabant. 

Scriptor hic Ulyssem ait non circa Siciliam, sed ad extremas 
Italiae oras oberrasse: et traiecto Oceano ad inferos descendisse, 
atque in eo mari variis illum erroribus iactatum fuisse. Quod multis 
confirmare nititur. Nos et "alios plures legimus in his cum illo 
consentire. 

Remissa est Constantinopoli a Theodosio Placidia cum liberis 


adversus Ioannem tyrannum: et illa quidem Augustae nomen, Va- 
lentinianus vero Nobiliseimi titulum iterato suscepit. — Submissas 


EX OLYMPIODORO. 471 


voaaufdrs αὐτὴ μὲν τὸ τῆς «Δὐγούστης, ὃ δὲ Οὐαλεντινια- À. C. 423 
νὸς τὸ τοῦ νωβελισσίμου ἀξίωμα. συνεχπέμπεται δὲ αὐτοῖς πιὰ δ i6 
xa«4 σερατὸς, καὶ στρατοπεδάρχης ἑχατέρας δυνάμεως, oda 
βούρεος ἅμα τῷ παιδὲ ἄσπαρι, καὶ τρίτος Κανδιδιανός. κα- 
δεὰ δὲ τὴν Θεσσαλονίχην Ἥλίων ὃ τῶν ὀφφικίων μάγιστρος 
παρὰ Θεοδοσίου ἀποσταλεὶς ἐν δύει Βαλεντινιανὸν ἐπ’ αὐτῆς 
Θεσσαλονίκης τὴν τοῦ καίσαρος ἐσθῆτα, πέμπτον ἔτος ayov- 
τα τῆς ἡλικίας. κατιόντων δὲ αὐτῶν, ᾿ΑΙρδαβούριος μὲν ἁλί- 
σχκεταιπαρὰ τῶν τοῦ τυράννου καὶ ἀναπέμπεται πρὸς αὐτὸν, 
τοχαὲ φιλιάζει αὐτῷ: ὃ δὲ τούτου παῖς ἅμα Πλακιδίᾳ ἐν ἀ- 
ϑυμίᾳ καὶ λύπῃ ἦσαν. Κανδιδιανγὸς δὲ πολλὰς πόλεις αἷ- P.16 
ρῶν καὶ εὐδοχιμῶν λαμπρῶς, τὸ λυποῦν διεσχέδαζε καὶ ἐψυ- c. a5 
γαγώγει. εἶτα σφάζεται ὃ τύραννος Ἰωάννης, καὶ Πλακιδία χη δ᾽ 
ἅμα καίσαρε TQ παιδὲ εἰσέρχεται εἰς τὴν Ῥάβενναν. Ἡλί-Τς. i. 18 
15c» δὲ ὃ μάγιστρος καὶ πατρίχιος, καταλαβὼν τὴν Ῥώμην καὲ 
πάντων ἐκεῖσε συνδραμόντων, τὴν βασιλικὴν ἐσθῆτα ἕπταε- 
* » e, , e. 4 & "" € , 
2790» ovra ἐνδύει Βαλεντιγεαγόν. ἐν οἷς xai τὰ τῆς iovogtag,. 
13. τελευτᾷ in f. add. N. 
quoque exercitus, bellique imperator utriusque militiae, Ardaburius 
nimirum cum Aspare filio, addito ct tertio Candidiano. Ad Tbessa- 
lonicam [cum ventum esset] Helion, officiorum magister, a Theodosio 
missus , Valentinianum in ipsa illa urbe Caesaris veste induit, annos 
natum non amplius quinque. Cum autem ad Italiam pervenissent , 
Ardaburius a tyranni militibus capitur, missusque ad illum amiciti- 
am cum eodem init. Eius interim filius [Aspar] una cum Placidia 
in magna rerum desperatione luctuque versabantur. Sed Candidia- 
nus, multis occupatis urbibus, partaque rebus bene gestis nominis 
claritate, luctum dissipavit animosque reddidit. Caeso dein Ioanne 
tyranno, Placidia una cum Caesare filio Ravennam iniit. MHelion 
vero, magister et patricius, Romam invasit, omnibusque eo cenífluen- 


tibus, Valentinianum iam septennem veste induit lmperatoria , ubi 
historiae finis est. 


ἘΚΛΟΓΑΙ͂ 
ΕἘΚΤΗΣ 


KANAIAOT IZATPOT 
ISTOPI AZ 


EX HISTORIA 


CANDIDI ISAURBRI 
EXCERPTA. 


Ῥι ΑἽνεγνώσϑησαν Κανδίδου ἱστορίας λόγοι τρεῖς. ἄρχεται μὲν 
V. δὴ τῆς ἱστορίας ἀπὸ τῆς “έοντος ἀναῤῥήσεως, ὃς ἣν ἐκ “αχίας 
μὲν τῆς ἐν ᾿Ιλλυριοῖς, στρατιωτιχῷ. παραγγείλας τάγματι καὶ 
τελῶν agbac τῶν ἐν Σηλυμβρίᾳ, τὴν βασιλείαν δὲ σπουδῇ 
᾿Ασπαρος ἐγχειρισϑεὶς, ὃς ἣν ᾿Αλανὸς μὲν γένος, ἐκ νεαρᾶς 
δὲ στρατευσάμενος ἡλικίας καὶ παιδοποιησάμενος ἔκ τριῶν 
γάμων ᾿Αρδαβούριον, Πατρίχιον, Ἔρμεγάριχον, xai. ϑηλείας 
Bóvo. ποιεῖται μὲν ὃ συγγραφεὺς, ὡς εἴρηται, ἀρχὴν τῆς 
ἱστορίας τὴν ἀρχὴν τῆς “Ἰέοντος βασιλείας, τελευτᾷ δ᾽ εἰς 
τὴν ἀναγόρευσιν ᾿Αναστασίου. ἔστι δὲ πατρίδος μὲν Ἰσαυ- 
ρίας, ὡς αὐτός φησι, τῆς τραχείας" ἐπιτήδευμα δὲ ἐσχενῖο 
ὑπογραφεὺς τῶν ἐν ᾿Ισαύροις πλεῖστον ἰσχυσάντων" τὴν δὲ 
ϑρησκείαν Χριστιανὸς ἦν καὶ ὀρθόδοξος. τήν τὸ yug τε- 


L.«u sumpt Cahdidi historici libri tres. Inchoat historiam ab ele- 
ctione Leonis, qui e Dacia lllyrica oriundus, cum militari agmini 
Selymbrianisque cohortibus praeesset, Aspáris studio imperium ad- 
eptus est. Hic Aspar genere Alanus erat, a pueritia militiam secu- 
tus, qui ternis nuptiis totidem filios, Ardaburium, Patricium, Er- 
menarichum, duasque filias sustulit. Incipit ergo , uti diximus, bi- 
storicus ab initio Leonis Imperatoris, desinit vero cum Anastasius 
Ymperator renuntiatus est. Patria illi ea ]sauria est, ut ipse fate- 
tur, quae Trachea sive Aspera dicitur. "Tabellio fuit vitae insti- 
tuto sub iis, qui apud Isauros poterant plurimum: religione vero 
Christianus, et quidem Orthodoxus. Quartam enim Synodum lau- 


1 


EXCERPTA E CANDIDI HISTORIA. 473 


τάρτην σύνοδον ἐπαίνοις στέφει, καὶ τοὺς κατ᾽ αὐτῆς xayoro- 
μοῦντας καϑάπτεται δικαίως. τὴν δὲ φράσιν οὐκ ἔχει πρέπου- 
σαν λόγῳ ἱστορικῷ" ταῖς ve γὰρ ποιητικαῖς λέξεσιν ἀπειροχάλως 
* τὸ χέχρηται, καὶ usigaxiodOc , xai ἡ συνθήκη αὐτῷ εἰς τὸς 
δεραχύτερον καὶ δύσηχον ἐκδιϑυραμβοῦται, ὥσπερ αὖ πάλιν 
εἰς τὸ ἐκλελυμένον τὸ καὶ ἐχμελὲς ὑπτιάζει. γεωτερίζει dà 
καὲ ταῖς συντάξεσι» οὐχ εἰς τὸ γλαφυρὸν μῶλλον καὶ ἐπα- 
φοόδιτον, ὥσπερ ἕτεροι, ἀλλ᾽ dore δυσχερῆης ἀκοῦσαι, xab ᾿ 
τοῦ ἡδέος ὑπερόριος. πλὴν αὐτὸς ξαυτοῦ πολὺ βελτίων ἐνν- 
τοαχοῦ τοῖς λόγοις πάντα γινόμενος, συμρμιμγῆ τὴν ἱστορέαν καὶ 
δὲ ενομοιοτάτων ὡἁρμόζων ἁλίσκεται. οὗτος ἰσχυρίζεται τὴν. 18 
» , » - ςε ^ : 
σαυρίαν ἀπὸ τοῦ Ἡσαῦ λαβεῖν τὴν ἐπωγυμίαν. 
“ΤΠιέρχεται δὲ ὃν μὲν τῷ πρώτῳ λόγῳ τὴν “Ασπαρος xai 
τῶν παίδων αὐτοῦ δυναστείαν" τὴν ἀναρῥησιν διὰ vov 
15 ἥσπαρος “ζέοντος, τὸν σύμβαντα τῇ πόλει ἐμπρησμὸν, xoi 
ὅσα ᾿“σπαρι περὲ τούτου ἐπὶ τὸ κοινῇ συμφέρον (διαπόπρα-- 
xrat* καὶ περὲ Τατιανοῦ καὶ Βιβιανοῦ, καὶ ὡς περὲ αὐτῶν 
, ) ἢ ' 3.. 941/14 2 
διηνέχϑη "Manao καὶ ó βασιλεὺς, καὶ οἷα εἰς ἀλλήλους ἐπε- 
φϑέγξαντο" καὶ ὡς ὃ βασιλεὺς διὰ τοῦτο ἡταιρίσατο τὸ 
ΔοἸσαύρων γένος διὰ ἸΤαρασικοδίσσα ἹῬουσουμβλαδεώτου,, ὃν. 
καὶ Ζήνωνα μετονομάσας γαμβρὸν ἐποιήσατο, τὴν προτέ- 
Qa» yvvaixa ϑανάτου νόμῳ ἀποβαλόντα. καὶ ὡς ᾿Αρδαβού-Β 
θιος εἰς τὸ ἐναντίον μελετῶν τῷ βασιλεῖ, καὶ αὐτὸς οἰκειοποιή- 
σασϑαι τοὺς ἸΙσαύρους διενοήϑη.. καὶ ὅτε Μίαρτῖνος, οἰκεῖος V. 155 
19. Τατιαγοῦ Labb., Τιτιανοῦ vulg. 
dibus ornat, meritoque perstringit eos, qui eam oppugnant. Stylum 
habet historiae mom satis accommodatum. Nam et poetarum phrasi- . 
bus sine delectu ac iuveniliter abutitur: et compositio eius durior 
et absona, dithyramborum ritu, quae alias iterum in dissolutum 
atque inconcinnum dilabitur. Constructiones intovat non ad ornatum, 
maiorem ac venustatem , ut reliqui solent, sed ita, ut auditu mole- , 
stus fiat, omnisque adeo. expers suavitatis. Interdum autem sc ipso 
verbis melior prorsus evadens, promiscuam historiam, etiam ex ad- 
modum dissimilibus, concinnare deprehenditur. Hic lsauriam ab. 
Esau nomen mutuatam dicere audet. - ΄ 
Primo libro narrat Asparis liberorhmque eius potentiam, et 
Leonis per Asparem electionem. De urbis conflagratione exorta, 
quaeque hic ab Aspare rei publicae commodo gesta sint. De Titia- 
no et Viviano, utque de illis Aspar cum Imperatore contenderit , 
et quae ac qualia inter cos verba tum iactata sint. Imperatorem ea 
ex causa cum ]saurorum genere societatem iniisse per Tarasicodis-' 


sam, Rusumbladeotiam , quem etiam, Zenonem mutato nomine voca-. 
tum, generum sibi adscivit,. cum is priorem coniugem mortalium 


L] 


Á74 | EXCERPTA 


ev ᾿Δρδαβουρίον, μηνύει Ταρασικοδίσσᾳ ἅπερ ᾿“ρδαβου- 
ρέῳ κατὰ βασιλέως ἐτυρεύετο" καὶ ὡς ἐντεῦϑεν ἐς τὸ τρα- 
χύτερον τῆς ἐς ἀλλήλους ὑπονοίας προϊούσης, ἀναιρεῖ “έων 
ó βασιλεὺς "᾿Ασπαρα καὶ τοὺς παῖδας, ᾿ΑΑρδαβούριον καὶ 
Πατρίκιον τὸν καίσαρα. ἀλλ᾽ ὃ μὲν κχαῖσαρ τῶν πληγῶνϑ5 
dveveyxór , παραδόξως διεσώϑη καὶ διέζησεν. ἀλλὰ καὲ à 
ἕτερος τῶν παίδων, "ΑΑρμενέρεχος, οὐ συμπαρὼν τῷ φύντε 

Οτὸν φόνον τότες διέφυγε. Ταρασικοδίσσαν δὲ γαμβρὸν ἐπὲ 9v- 
γατρὲ "Αριάδνῃ ““έων ὃ βασιλεὺς ποιεῖται, καὶ μετογομάζει 
Ζήνωνα, στρατηγὸν τῆς 5o χειροτονήσας. καὶ τὰ κατὰ ᾿“ἴφρε-"ο 
κὴν Βασιλίσκου εὐτυχήματά τε καὶ δυστυχήματα. καὲ ὡς 
““έων πολλὰ βουληϑεὲς xai διαμηχανησάμενος Ζήνωνα τὸν 
γαμβρὸν ἀγειπεῖν βασιλέα, τῶν ὑπηχόων μὴ παραδεχομένων, 
οὐκ ἴσχυσε. καὶ ὡς πρὸ τελευτῆς αὐτοῦ τὸν ἔγγονον μὲν αὖ- 
τοῦ ἐκ Ζήνωνος φύντα τῇ ᾿Αριάδνῃ" καὶ ὡς μετὰ τελευτὴν τῆ 
“Ἰέοντος ὃ παῖς “έων Ζήνωνα τὸν πατέρα, συναινέσει τῆς 
βουλῆς, βασιλέα ὄστεψε. λεπτομερής τὸ τῆς Ἰσαύρων γενεα- 

D λογίας ἀφήγησις, καὶ ὡς εἴησαν ἀπόγονοι τοῦ Ἡσαῦ, πολλὴ 
σπουδὴ καὶ διήγησις. ὅπως τὲ Ζήνων ὑπὸ Bose ἀπατη- 
ϑεὶς, φεύγει γυναικὲ ἅμα καὶ μητρὲ τῆς πόλεως xai τῆς Ba-20 
σιλείας. καὶ ὡς Βηρῖνα, ἐλπίδι τοῦ συναφϑῆναιε Πατρικίῳ 
τῷ μαγίστρῳ καὶ βασιλεύειν αὐτὸν, τὸν γαμβρὸν αὐτῆς φυ- 

2. Supra Ἑρμενέρεχος, 


lege amisissct.  Ardaburium item, quo Inperatori adversaretur, 
Jsauros aeque suarum partium faccre constituisse: atque Martinum 
quendam, Ardaburii familiarem, CTarasicodissae indicasse, quaecmm- ' 
que in Imperatorem machinaretur Ardaburius. Quomodo exinde a-. 
sperius im dies crescente mutua suspicione, Leo Imperator Asparem 
sustulit eiusque liberos, Ardaburium et Patricium Caesarem; eti 
Caesar egcepta plaga, inopinato salvus evasit, vixitque: et alius 
item de Aspari filiis, Armenerichus, quod abesset tum forte a patre, 
caedem perinde effugit Tarasicodissam ergo sibi generum, data 
Ariadna filia, Impesator adscivit, Zenonemque nominatum, exerci - 
tus in Oriente ducem creavit, Refert deinde quae iu Africa «ecun- 
da adversaque gesserit Basiliscus. Leonem quoque multa volentem 
molientemque, quo Zenonem genemum lmperatorem remuntiaret, 
, sabditis repugnantibus, minime id quídem efficere potuisse, sed 
ulo ante obitam nepotem ex Ariadna et Zenone matum crease: 
ita poet Leonis excessum a Leone filio Zenonem patrem , assenüen- 
te senatu, esse Imperatorem coronatum. — Hinc Isaurorum stemma 
r series descripsit auctor, atque illos csse Esau posteros ac sobo- 
studiose persuadere conatur. Uta Vcrina deceptus Zeno fu- 
gerit cum uxore ac matre ex urbe imperioque: utque Verina spe 


adiungendi sibi Patricium magistram, foreque ul imperaret, genc- 


E CANDIDI ΒΙΒΤΟΙΔ. 475 


γαδεύσασα ἐξ ἀπάτης, xai αὐτὴ τῆς ἐληαίδος ἐσφάλη, τῶν 
ἐν τέλεε Βασιλίσκον τὸν αὐτῆς ἀδελφὸν ἀνειπόντων βασιλέα. 
περί τε τῆς Ἰσαύρων ἐν Κωνσταντινουπύλει ἀμυϑήτου σφα- 
γῆς. καὶ ὡς μετὰ Νέπωτα βασιλέα “Ῥώμης ᾿«Αυγούστουλον 
δῪ πατὴρ Ὀρέστης Ῥώμης κατεπράξατο βασιλεύειν. ταῦτα ὃ 
πρῶτος λόγος. ᾿ 
Ὃ δὲ δεύτερος, ὅπως Πατρίκιος ὅ μαγιστρος ὃ ΒηρίψῃΡ.1το 
συμφϑειρόμενος, ἐπαγαναχτήσαντος αὐτῷ Βασιλίσκου, ἀπε- 
βίω. καὶ διὰ τοῦτο Βηρῖνα δι’ ἔχϑρας πρὸς τὸν ἀδελφὸν 
τοχαταστᾶσα, καὶ Ζήνωνε διὰ χρημάτων τὴν τῆς βασιλείας 
ἀνάληψιν συμπράττουσα, τὰ ἔσχατα ἔπασχεν ὑπὸ τοῦ ἀδελ:- 
φοῦ. καὶ εἰ μὴ διέκλεψεν αὐτὴν ᾿Αρμάτος ἐκ τοῦ ναοῦ, τά- 
χα ἄν καὶ διεφϑάρη. ὡς ᾿Αρμάτος τῇ γαμετῇ συγδιαφϑει- 
oóusvoc Βασιλισχου, ἐπὲ μέγα δυναστείας ἤρϑη. καὶ ὡς 
τὐὕστερον τὸν κατὰ Ζήνωνος πιστευϑεὶς πόλεμον, ἀπέκλινεν én& 
συνϑήκαις di ἴἼλλου πρὸς αὐτόν. καὶ εὐδοχιμῶν ἐπὶ Ζήνω- 
»oc, ὡς καὶ τὸν οἱὸν Βασιλίσκον καίσαρα ἰδεῖν, ὕστερον Β 
ὄχρεουργήϑη, καὶ ὃ παῖς ἐκ τοῦ xqipagoc εἰς τοὺς à» Βλα- 
χόρναις ἀναγνώστας ἐτέλεσεν. ὡς πρὸ τούτων Βασιλίσκος 
20lMdgxor τὸν ἴδιον υἱὸν καίσαρα ἀνεῖπεν, εἶτα καὶ βασιλέα. 
καὶ ὡς Ἴλλους συνέβη Ζήνωνι εἰς φιλίαν, καὶ πάλιν ἄναλα- 
βεῖν παρεσχεύασε τὴν βασιλείαν. καὶ ὡς καταστασιασϑεὶς 


rum suum Zemonem fugaverit per fraudem, quae tamen spes eam 
fefellerit, cum ii, qui in magistratu erant, Basiliscum, eius fratrem, 
' lmperatorem renuutiarunt. De lseaurorum incredibili Constantino- 
politana in urbe caede, utque post Nepotem, Romanorum Imperato- 
rem, Orestes pater Augustulum Romano praefecerit ianperio. Et haec 
ferc libro primo narrat Candidus. 
Altero vero libro ista. Patricius magister, qui cum Verina con- 
suetudinem habebat, indignante ipsi Basilisco, periit. Ea propter im 
fratrem Verina odio concepto, ac Zenonem opibus ad recoperandum 
imperium adiuvans, extrema quaeque a fratre pertulit, ac nisi e tems- 
lo ÀArmatus eam clam subduzxisset, forte et ipsa. e medio sublata fu- 
t Cum Basilisci deinde uxore adulteratas Armatus, ad summam 
pervenit potentiam , adeo ut tandem ei bellum, quod adversus Ze- 
nonem gerebatur, creditum fuerit, ad quem tamem certis pactis . 
Hilli opera conditionibus defecit. Sub Zenone igitur tanti cum os- 
set nominis Armatus, ut et filium Basiliscum Caesarem viderit, poet 
nibilominus in frusta discerptus est, et puer ipse ex Caesare in- 
ter lectores in Blachernis profiteri coepit. Basiliscus ante haec Mar- 
cum filium Caesarem cresrat, ac post etiam Imperatorem.  Hillus, 
cum Zenone conciliata amicitia, imperium eidem recuperare studuit. 
Basiliscus itaquc ἃ seditiosis shperatus, oum Zenomide comiuge ac 


476 EXCERPTA 


Ἐασιλέσχος σὺν τῇ γυναικὶ Ζηνωνίδι xai zíxvos; xaragssyes 
εἷς τὴν ἐκχλησίαν, κἀκεῖθεν ἀπάτῃ "“ρμάτου ἐκβληϑεὶς, 
ἐξορίζεται εἰς Καππαδοκίαν, εἶτα παγγενεὲ κατασφάζεται. 
ὡς Πέτρου τοῦ δυσσεβοῦς τὰς τῆς ἀνατολῆς ταράσσοντος 
σἐχχλησίας, Καλανδίωνα Ζήνων ὃ βασιλεὺς εἰς τὸ ἱερᾶσθϑαιδ 
᾿ΑἈτιοχείας ἀπέστειλε, καὶ δεύμενος χρημάτων. ἐκ μηνυμώ- 
τῶν ἐπέτυχε. καὶ πολλοὲ νεωτερίσαντες κατ᾽ αὐτοῦ xai ξα- 
λωκότες δίκην ὄδοσαν. ὡς Ἴλλους πολλὰ τῇ “Ῥωμαίων ovr- 
ἤνεγχε πολιτείᾳ, ταῖς τε κατὰ πόλεμον ἀνδραγαϑίαις, xai 
ταῖς κατὰ nói» φιλοτιμίαις τὸ καὶ δικαιοπραγίαις. ὡς μετάϊο 
τὴν ἀναίρεσιν τοῦ βασιλέως Νέπωτος Ῥώμης xai τὸν διω- 
γμὸν τοῦ μετ᾽ αὐτὸν ΑἸὐγουστούλου, ᾿Οδόακρος Ἰταλίας καὶ 
αὐτῆς ἐκράτησε Ρώμης. καὶ στασιασάντων αὐτῷ τῶν δυσμι- 
κῶν Γαλατῶν, διαπρεσβευσαμένων τὸ αὐτῶν καὶ ᾿Οδοάκρου πρὸς 
Ζήνωνα, ᾿Οδοάκρῳ μᾶλλον ὃ Ζήνων ἀπέκλινεν. ὡς ᾿«λανός τιςτῦ 
D ἤλλουν ἀνελεῖν βουληϑεὶς καὶ πλήξας, Ἐπινίκιον εἶπεν, ὃς ἦν 
οἰκεῖος Βηρίνῃ, τὴν ἀναίρεσιν ὑποϑέσϑαι. καὶ ὡς ἐξεδόϑη Ἐπενέ- 
V. 156x106 Ἴλλου" καὶ ὡς ὑποσχέσει καὶ ἀμνηστίας καὶ εὐδργεσιῶν ἐξεῖ- 
^ πϑπάντα Ἐπινίκιος, 00a ἐπεβούλευε Βηρῖνα κατὰ Ἴλλου. καὶ ὡς 
“Ζήνων Βηρῖναν διὰ τοῦτο ἐχδίδωσιν, ὁ δὲ αὐτὴν εἰς φοού-"ο 
ριον Κιλικίας ὑπερορίσας ἠσφαλίσατο" ὡς Παμπρεπέῳ τῷ 
δυσσεβεῖ διὰ IMágoov Ἴλλους φιλιωθεὶς, ἅπαντα κατὰ μι- 


1. Βασιλίσχος N., βασιλεὺς vulg. 


liberis in templum se recepit, unde Armati fraudibus extractos, et ia 
Cappadociam relegatus, mox cum tota atirpe caesus est. Cum Petrus 
ille impius Orfentis turbaret ecclesias, misit Zeno l1mperator Calan- 
dionem, ut Antiochenae sedis episcopus sacraretur. Cum autem pe- 
cunia indigeret Imperator, quaerendae illi pecuniae rationes osten- 
sae sunt. Multi rebus novis contra illum studentes, capti poenas 
dederunt. Multa Hillus Romanae rei publicae contulit, cum militiae 
rebus fortiter gestis, tum domi honestis studiis ac iustitiae cultu. 
Post interemptum Nepotem, Imperatorem Romanum, et eius succes- 
sorem, Áugustulum , expulsum, Odoacer Italia atque ipsa adeo urbe 
potitus est. Rebellantibus autem huic Occidentis Gallis, et legatio- 
ne ab ipsis, aliaque ab Odoacro ad Zenonem missa, in Odoacrum 
. smagis Zenonis animus inclinavit. Alanus quidam occidere Hillum 
conatus, cum eum percussisset , ab Epinicio, qui erat Verinae do- 
zesticus, subornatum se ad caedem ait; itaque traditus Hilo Epi- 
nicius est, qui data fide et oblivionis et praemiorum, ordine cun- 
cta enarravit, quae in Hillum Verina moliretur. Quare Zeno Veri- 
nam Hillo tradidit, qui eam in Ciliciae castellum ablegavit , atque 
ita tutum sese reddidit, Hillus Pamprepio, homini impio, Marsi o- 
pera , factus carus , paglatim omnia ipsius negotia perturbavit. Ci- 


E CANDIDI HISTORIA. 477 


μρὸν συνέχεε τὰ αὐτοῦ. ὡς ἐμφύλιος συνέστη Ζήνωνι πόλϑο- 
μος, ἔξάρχοντος IMapxiavoU καὶ Ilgoxoníov υἱῶν τοῦ βασι- 
λεύσαντος Ρώμης ᾿Αἰνϑεμίου, καὶ κρατήσαντος Ζήνωνος δι᾽ P.ao 
Ἵλλου, πρεσβύτερος μὲν Ἰαρχιανὸς ἐχειροτονήϑη, ὃ δὲ Προ- 
δχόπιος πρὸς Θεοδώριχον τὸν ἐν Ogdxn διέφυγε. καὶ ὡς ὑπερ-- 
ορισϑεὶς αρχιανὸς ἐν. Καππαδοκίᾳ καὶ διαφυγὼν ἐτάραξε 
τὴν κατ᾽ "“ἴγκυραν Γαλατίαν" εἶτα συλληφϑεὶς εἰς ᾿ΙσαυρίανΒ 
διῳχίσϑη. καὶ ὡς 7 πρὸς Ἴλλουν ἔχϑρα τῷ βασιλεῖ συνέστη 
καὶ ηὐξήϑη. οὕτω μὲν οὖν καὶ ὃ δεύτερος. 

10 Ὁ δὲ τρίτος ἄλλα τὸ περιέχει καὶ ὡς εἰς τὸ ἐμφανὲς "n- 
λους ἐπαναστὰς Ζήνωνι βασιλέα “Ζεόντιον σὺν Βηρένῃ ἀνεῖπεν. 
ὅπως τε δυσπραγήσαντες ἐπολιορκήϑησαν, καὶ ἁλόντες ἀπδ- 
τμήϑησαν, xai τἄλλα ἕως τῆς Ζήνωνος τελευτῆς. 
vile Zenoni bellum fuit atque intestinum , insurgentibus .Marciano 
et Procopio, filiis eius, qui Romae imperaverat, Anthemii. Quos cum 
Hillus Zenonis auspiciis devicisset, Marcianus quidem natu grandior 
ordinatus est presbyter: Procopius vero ad Theuderichum in Thea- 
cjam confugit Quin et extorris in Cappadocia Marcianus, fuga 
elapsus, quae ad Áncyram pertinet, Galatiam turbavit, donec captus 
ín Jsnuríam est relegatus. In Hillum quéque ab Imperatore odium 
conceptum est auctumque. Atque haec libro secundo prodita, 

Tertius deinde liber cum alia continet, tuin quomodo palam 
in Zenonem Hillus insurrexerit, Leontiumque Imperatorem cum Ve- 


rina renuntíaverit, utque re infeliciter gesta, obsessi captique ca- 
pite truncati sint: aliaque ad exitum usque Zenonis. 


* 


Sequentia leguntur apud Suidam s. v. χεερίζω, 


Kuvóidog ἱστοριογράφος φησιν ὅτε “Δέων ó Ἰακέλλης περὲ 
τὴν ἐχστρατείαν τὴν κατὰ Βανδήλων ἄπειρα χρήματα δεδα- 
πάνηκε. ἦσαν γὰρ, ὡς οἱ ταῦτα ἐφανέρωσαν χεχειριχότες, 
διὰ μὲν τῶν ὑπάρχων χρυσίου λίτραι τετρακισμύριαι πρὸς 
ἑπταχισχιλίαις" διὰ δὲ τοῦ χύμητος τῶν ϑησαυρῶν ἑπταχι- 
σχίλιαι πρὸς μυρίαις" καὶ ἀργυρίου λίτραι ἑπταχόσιαι χι- 
λιάδες, ἔχ τε τῶν ἀνηλωμένων ἀρχόντων àx δημευσίμων, xai 
ἂχ τοῦ βασιλέως ᾿Ανϑεμίου. 


Candidus historicus refert a Leone Lanione in bellum adversus 
Vandalos infinitam pecuniam erogatam fuisse. Fuerunt enim , testibus 
illis qui eam tractarunt, per praefectos numerata auri pondo quadra- 


ginta septem millia: argenti vero septingenta millia, quum ex bonis 
publicatis, tum ab Imperatore Anthemio. 


ἘΚΛΟΓΑΙ 
ἘΚ ΤῊΣ 


ΝΟΝΝΟΣΟΥ 
ISTOPIAX 


EX HISTORIA 


NONNOSI 


EXCERPTA. 


3 

Poeyrio9n Νονγόσου ἱστορία" d» $ διαλαμβάνεταε πρε- 
σβεία αὐτοῦ πρός τε AiS/onag καὶ "Mutgisag καὶ Σαρακηνοὺς 
τὰ ἰσχυφύτερα τῶν τότε ἐθνῶν, ἔτε δὲ καὶ πρὸς ἄλλα ἄνα- 
εολικὰ ἔϑνη. Ἰουστινιανὸς δὲ τὸ τηνικαῦτα τὴν Ῥωμαϊκὴν πε- 
ρεεῖπε πολιτείαν" φύλαρχος δὲ τῶν Σαρακηνῶν ἐχρηματιζεῦ 
Κάϊσος, ἀπόγονος ᾿ρέϑα, καὶ αὐτοῦ φυλάρχου γεγενημένον, 
πρὸς ὃν 0 Νοννόσου πώππος ἐπρεσβεύσατο, παρὰ ᾿ΑΙναστασί- 
ov τότε βασιλεύοντος ἀποσταλεὶς, καὶ τὰ πρὸς εἰρήνην ἐ- 
σπείσατο. οὐ μὴν ἀλλὰ xai ó πατὴρ Νοννόσον, (᾿““βράμης δ' 
ἣν αὐτῷ ὄνομα,) πρὸς ᾿Αλαμούνδαρον φύλαρχον Σαρακηνῶνι 
ἐπρεσβεύσατο, καὶ δύο στρατηγοὺς “Ρωμαίων, Τιμόστρατον 
καὶ Ἰωάννην, νόμῳ πολέμου συλληφϑέντας, ἀνεσώσατο. "Tov- 
τένῳ δὲ τῷ βασιλεῖ τὴν τῶν στρατηγῶν διηκονεῖτο ἀγαῤῥυ- 


Leu est Nonnosi historia, qua legationem suam complectitar ad 
Aethiopas et Homeritas atque Saracenos susceptam, populos tum 
potentissimos: et ad alias item Orientis gentes. lustinianus Roma- 
num tum imperium tenebat. Praefectus vero Saracenorum Caisus 
erat, Arethae nepos: qui et ipse praefectus fuit, ad quem Nonnosi 
avus ab Anastasio Imperatore legatus fuerat, et pacis foedera san- 
xerat. Quin et Nonnosi pater, cui Ábramo nomen, ad Alamundarum, 
praefectum Saracenorum, orator aliquando profectus, duos Romanorum 
duces, Timostratum et loannem, belli iure captos, una liberavit: 
Iustino Imperatori in ducibus his liberandis subserviens. Porro Cai- 


EXCERPTA E ΝΟΝΝΟΘῚ HISTORIA. 470 


σιν. ὃ μέντοι Καΐσος, πρὸς ὃν ἐστέλλετο Νόννοσος, δύω ys- 
γῶν ἡγεῖτο τῶν παρὰ τοῖς Σαραχηνοῖς ἐπισημοτάτων, Χινδη- 
γῶν καὶ ἥδωαδηνῶν. πρὸς τοῦτον δὴ τὸν Καΐῖσον xai ὃ Νον- 
»ócov πατὴρ, πρὶν ἢ Νόννοσον πρεσβεύειν αἱρεθῆναι, Ἰου- 
δστινιανοῦ πέμποντος, ἀπέσταλτο, καὶ εἰρηνικὰς ἔϑετο σπον- 
δάς’ ὥστε καὶ τὸν υἱὸν Καΐσον (IMavíac dà ἐκαλεῖτο) ὅμη- 
ρα λαβεῖν, καὶ πρὸς "Iovoziiavyóv ἐς Βυζάντιον ἀποχομίσαι. 
μεϑ᾽ ὃν χρόγον ἐπρεσβεύσατο Νόννοσος ini δυσὲ τούτοις" 
Καΐσον, εἰ δυνατὸν, πρὸς βασιλέα ἀγαγεῖν» καὶ πρὸς τὸν τῶν 
ιοΔᾶῆέξουμιτῶν ἀφικέσϑαι βασιλέα" Ἐλεσβαᾶς δὲ τότο ἔχράτει 
τοῦ ἔϑγους" καὶ πρὸς τούτοις καὶ εἰς τοὺς "Αμερέτας παρα- 
γεγέσϑαι. ἥ δὲ ΑΑὔξουμις πόλις ἐστὲ μεγίστη, καὶ οἷον μην 
τρύόπολις τῆς ὅλης «Αἱϑιοπίας" κεῖταε δὲ μεσημβρινωτέρα καὶ 
ἀνατολιχωτέρα τῆς “Βωμαίων ἀρχῆς. ὃ dà ἸΝόννοσος πολλὰς 
15uày ἐπιβουλὰς ἐθϑνὼν ὑποστὰς, πολλὰς δὲ ϑηρίων χαλεπότη- 
τας παρὰ τὴν ὅδὸν, καὶ πολλαῖς δυσχωρίαις καὲ ἀπορίαις 
πολλάχις περιπεσὼν, ὅμως καὶ τὰ δόξαγτα ἐξετέλεσεν, xai 
σῶος τῇ πατρίδι ἀποδίδοται. 
Ὅτε Kaiooc, ᾿Αβράμου πάλιν πρὸς αὐτὸν πρεσβεύσαντος, 
χοπρὸς τὸ Βυζάντιον παραγίνεται, καὶ τὴν ἰδίαν φυλαρχίαν 
"AMuflgo καὶ Ἰεζίδῳ τοῖς ἀδελφοῖς διανειμάμονος; αὐτὸς τὴν 
Παλαιστινῶν ἡγεμονίαν παρὰ βασιλέως ἐδέξατο, πλῆϑος πολὺ 
τῶν ὑποτεταγμένων αὐτῷ σὺν. αὑτῷ ἐπαγόμενος. 


sus, ad quem Nonnosus missus, duabus praeerat gentibus apud Sa- 
racenos clarissimis, Chindinis et Maadenis. Ad quem ipsum Cai- 
sum Nonnosi quoque pater, antequam haec Nonnoso legatio manda- 
retur, a lustiniano missus est, pacisque foedera ita instituit, ut 
Caisi filium; Maviam nomine, obsidem acceperit, et Byzantium ad 
lJustinianum adduxerit. Post quem duplici Nounosus nomine lega- 
tus missus est: ut. Cadísum, si posset, ad Imperatorem adduceret: 
et ad Auxumitarum regem, cui genti Elesbaas tunc praeerat, itemque 
sdHomeritas proficisceretur. Auxumis permagna est civitas, et quasi 
Aethiopiae totius metropolis, magis ad meridiem et orientem ver- 
gens, qam Romanum imperium.  Nonnosus vero, multis entium 
superatis insidiis ferarumque periculis praeter viae incommo mul- 
taque discrimina, in quae saepenumero incidit, tamen quae voluit 
perfecit, et salvus est patriae redditus. 

Caisum refert, misso iterum Abramo ad illum , Byzantium 
profectum esse, suamque praefecturam Ambro et leaido fratribus 
divisisse: ipsum vero Palaestinae praefecturam ab Imperatore admini- 
stragdam suscepisse , infinitamque hominum subditorum secum mul- 
titudinem duxisse. 


480 EXCERPTA 


"Gr: τὰ σανδάλια, φησί, νυνὲ λεγόμενα ἀρβύλας ἔλεγον 
oi "παλαιοὶ, καὶ τὸ φακιόλιον φασῶλιν. 

“Ὅτε τῶν Σαρακηνῶν οἱ πλεῖστοι, οἵ v6 ἐν τῷ Φοινικῶνε, 
καὶ οἱ τοῦ Φοινικῶγνος xai τῶν ὀγομαζομένων Ταυρηνῶν 
ὁρῶν ἐπέκεινα, ἱερόν τι χωρίον νομίζουσιν, ὁτῳδὴ ϑεῷν avt-5 
μένον, καὶ ἐνταῦϑα συλλέγονται κατ᾽ ἐνιαυτὸν ἕχαστον δίς" 
ὧν τὴν μὲν τῶν πανηγύρεων αὐτῶν μὴν ὅλος μετρεῖ παρα- 
τείνων, σχεδὸν που τοῦ ἔαρος κατὰ τὸ μέσον τελουμένην, 
ὅτε τὸν ταῦρον ὃ ἥλιος ἐπιπορεύεται. ἡ δὲ ἑτέρα πανήγυρες 
δυσὲ μησὲ παρατείγεται. μετὰ ϑερινὰς τροπὰς ἄγουσι ταύ-το 
τὴν. ἐν ταύταις, φησί, ταῖς πανηγύρεσιν πᾶσαν ἀγουσῖν 
εἰρήνην, οὐ πρὸς ἀλλήλους μόνον ἀλλὰ καὶ πρὸς ἅπαντας 
τοὺς ἐνδημοῦντας ἀνθρώπους. φασὲ δὲ ὅτι καὶ τὰ ϑηρία 

«πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ αὐτὰ πρὸς 
ἄλληλα. λέγεται δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ παράδοξα καὶ μύϑωνιδ 
οὐδὲν διαλλάττοντα. 

Ὅτι διεστηχέναι φησὲ τὴν Αἴδουλιν τῆς «Αὐξούμεως πεντες Ὁ 
καίδεχα ἡμερῶν ὅδόν, ἀπιοῦσι δὲ εἰς τὴν «ὔξουμιν Νοννάβῳ —— 
τὸ καὶ τοῖς μετ᾽ αὐτὸν μέγιστον ἐφάνη ϑέαμα περὲ χωρίον 
“ὔην προσονομαζύμενον" κεῖται δὲ jj “νη ἐν μέσῳ τῆς τε τῶγλο 
“«ὐξουμιτῶν καὶ τῆς τῶν ᾿“δουλιτῶν πόλεως" -ἐλεφάντων πλῆ- 
Suc οὐκ ὀλίγον, ἀλλὰ σχεδὸν ὡς χιλιάδων πέντε' ἐνέμοντο δὲ 
οὗτοι οἱ ἐλέφαντες ἐν πεδίῳ μεγάλῳ, καὶ πελάζειν αὐτοῖς οὐ- 


Quae nunc σανδάλια dicta, ἐρβύλας appellasse veteres ait: et 
φακιόλιον φασώλεν. 

Saracenorum, ait, plerique, tam qui in Phoenicone, quam qni 
ultra Phoeniconem et  Taurenos, quos vocant, montes degunt, 
locum quendam pro sacro habent, alicui Deorum consecratum, 
quo bis quotannis conveniunt. Horum conventuum ipsorum altet 
mensem durat integrum, ad medium fere ver, quando Tauri signum 
80] in Zodiaco tenet: alter vero in duos alteros menses extenditur 
agiturque post aestivum solstitium, In his, ait, conventibus, summa 
viget tranquillitas, non solum inter ipsos, sed et cum ^6mnibes 
advenis. Quin eliam feras cum hominibus, non tantum inter se, 
pacate tunc degere fabulantur. Narrat et alia multa inopinata et fa- 

ulis non absimilia. 

Adulin scribit ab Auxumi quindecim itinere dierum distave. Pro- 
ficiscenti vero Áuxumin Nonnoso cum 5uis maximum hoc obiectum 
spectaculum ad regionem Auen dictam, quae media est inter Aa- 
xuminet Adulin urbes: elephantorum nimirum vis non modica, immo 
millia ferme quinque, Pascebant hi elephanti maximo in campo, 


E NONNOSI HISTORIA. ' 481 


δενὲ τῶν ἐγχωρίων ἣν εὔκολον, οὐδὲ εἴργειν τῆς νυμῆς. τοῦ 
τὸ μὲν οὖν μεταξὺ τὸ ϑέαμα αὐτοῖς προσεγεγόνει. s 
Χρὴ δὲ xai τὰ περὲ τῆς χράσεως τῶν ἀέρων εἰπεῖν, ola 
ἀπὸ τῆς Αὔης ἐπὶ τὴν Αὔξουμιν διαδέχεται. ἐναντίως γὰρ 
περί τε ϑέρος καὶ χειμῶνα διάχειται. τοῦ γὰρ ob τὸν 
καρχίγον τὸ xai λέοντα καὶ καρϑένον διερχομένου, μέχρι μὲν 
τῆς Δυης, ὥσπερ καὶ παρ᾽ ἡμῖν, ϑέρος τε καὶ ξηρότης δια- 
Χχρατεῖ τὸν ἀέρα" ἀπὸ δὲ τῆς Αδης ἐπὲ τὴν Αὐξουμιν Mal 
τὴν ἄλλην ,ϊϑιοπίαν χειμὼν ἐπίκειται σφοδρός" οὐ δι᾽ ὅλης 
ἰοἡμέρας. εἰλλὰ γὰρ. ἀπὸ μεσημβρίας ἀρχόμενος ἑκάστοτε, 
συγγεφῆ τὰ τὸν ἀέρα ποιῶν, καὶ ὄμβροις δαγδαίοις τὴν χώ- 
ραν ἐπικλύζων. τηνικαῦτα δὲ ἄρα καὶ ὃ Νεῖλος πολὺς ἐπὲ 
τὴν Αἴγυπτον ἐρχόμενος πελαγίζει τὲ καὶ κατάρδει τὴν γῆν. 
ὅτε dà ó ἥλιος τὸν αἰγόκερών τα καὶ ὑδροχόον καὶ ἰγϑύας "Ἢ 
ιϑδέπιπορεύεται, ἀνάπαλιν ὃ ἀὴρ τοῖς μὲν ᾿Αδουλίταις μέχρϑ 
τῆς Μὕης ὄμβροις ἐπικλύζει τὴν χώραν: τοῖς δὲ ἀπὸ τῆς 
4ivonc μέχρε Αὐξούμεως καὶ τῆς ἄλλης ΑἸϊϑιοπίας ϑέρος 
τε, καὶ τὰ ὧραῖα τηνικαῦτα τούτοις ἡ γῇ παραδίδωσιν. 
Ὅτι ἀπὸ τῆς Φαρσὰν πλέοντε τῷ Νοννόσῳ, ἐπὶ τὴν - 
λοδσχάτην τῶν νήσων κατηντηχότι τοιόνδε τε συνέβη, ϑαῦμα 
καὶ ἀκοῦσαι. ἐνέτυχε γάρ τισι μορφὴν μὲν καὶ ἰδέαν ἔχουν 
σιν ἀνθρωπίνην, βραχυτάτοις δὲ té μέγεϑος καὶ μέλασι 
τὴν χρόαν: ὑπὸ δὲ τριχῶν δεδασυσμένοις διὰ παντὸς τοῦ 
σώματος" εἵποντο δὲ τοῖς ἀνδράσε καὶ γυναῖχες παραπλήσια 


Proplusque accedere nemini incolarum facile erat, neque püstu 

Prohibete, Hoc illis interim spectaculum occurrit. 

De coeli quoque constitutione dicere oportet, quae est ab Áue ad 
Áuxumin ; contra enim aestasillic et hiems accidit. Nam sole Cancrum, 
Leonem et Virginem obeunte, ad Auen usque, uti et nobís, aestas 
Cit summaque coeli siccitas, At ab Aue Áuxumin versus et reli- 
quam Aethiopiam hiems est vehemens, non integro quidem illa die, 
δεὰ quae a meridie semper et ubique incipiens, coactis nubibus 
aÉrem obducat, et horrendis imbribus oram illam inundet. Quo 
tiam tempore Nilus late Aegyptum pervadens, maris in modum 

am irrigat, Cum autem sol Capricornum , Aquarium et Pisces 

Perambulat, aár viceversa Adulitis Auen usque imbribus regionem in« 

undat, iis vero, qui ab Aue Auxumin ceteramque Aethiopiam versué 

lacent, aestas est, et maturos iam fructus terra praebet. 

P avigantia Pharsa Nonnoso et ad extremam usque insularutti delato, 
uid occurrit vel ipso atiditu admirandum. incidit enim in quos- 
m iorma quidem et aura humana, sed brevissimos, et cutem εἱς 

δῖοι, totumque pilosos corpus. Sequebantur viros aequales feminae , 


Dexippus, Bunapius eto. δι 


ἀϑλ ἘΧΟΕΆΡΤΑ E NONNOSI HISTORIA. 


αι, καὶ παιδάρια ἔτε βραχύτερα τῶν παρ᾽ αὐτοῖς ὠνδρῶγ»" 
γυμνοὶ δὲ ἦσαν ἅπαντες" πλὴν δέρματί τινε μικρῷ τὴν al- 
δῶ περιεκάλυπτον οἱ προβεβηκότες ὁμοίως ἀνδρες τε καὶ γυ- 
ψΨαῖχες. ἄγριον δὲ οὐδὲν ἐπεδείκνυντο οὐδὲ ἀνήμερον" ἀλλὰ 
καὶ φωνὴν εἶχον μὲν ἀνθρωπίνην, ἄγνωστον δὲ παντάπασι τὴνϑ 
διάλεκτον τοῖς τε περιοίκοις ἅπασε καὶ πολλῷ πλέον τοῖς περὲ 
τὸν Νόγνοσον. διέζων δὲ ἐκ ϑαλαττίων ὀστρέων καὶ ἐχϑύ- 
c» τῶν ὠπὸ τῆς ϑαλάττης εἰς τὴν νῆσον ἀποῤδιπτομένων 
ϑάρσος δὲ εἶχον οὐδὲν, ἀλλὰ καὶ δρῶντες τοὺς καϑ' ἡμᾶς 
ἀνθρώπους ὑπέπτησσον, ὥσπερ ἡμεῖς τὰ μείζω τῶν ϑηρίωνιο 


et pueri adhuc breviores. Nudi omnes agunt, pelle tantum brevi ad- 
ultiores verenda tecti, viri pariter et feminae, agreste nihil neque 
efferum quid prae se ferentes. Quin et vox illis humana, sed omni- 
bus, etiam accolis, prorsus ignota lingua, multoque amplius Non- 
nosi sociis, Vivunt marinis ostreis εἰ piscibus e mari ad insulam 
proicctis. Audaces minime sunt, ut nostris conspectis hominibus, 
quemadmodum nos visa ingenti fera , metu perculsi fuerint. 
ᾷ 


EKAOPAI 
EK TH3 


oO EO 0 4 NO 7» 5 
ISTOPLIA3. 


EX HISTORIA 


THEOPHANIS 
EXCERPT A. 


AMreyrios Θεοφάνους Βυζαντίου ἱστορικῶν λύγοι δέκα. Ῥ. τι 
ἄρχεεαι δὲ ὃ πρῶτος λύγος ἀπὸ τοῦ Περσιχοῦ πολέμου τοῦ 
᾿συστώντος μετὰ τὴν διάλυσιν τῶν σπογδῶν , ἃς Ἰουστινιανὸῤ 
o βασιλεὺς xai Χοσρύης ὃ Περσῶν ἀλλήλοις ἔϑεντο. ἔλυσε 
50à Χοσρόης τε αὐτὸς, καὶ ᾿ουστῖνος, διάδοχος Ἰουστινιανοῦ 
καταστὰς, δευτέρου ἔτους τῆς ἀρχῆς αὐτῷ περαιουμένου. 
ἐρχόμενος δὲ ἐντεῦϑεν τῆς ἱστορίας κάτεισι μέχρι δεκάτου 
ὅτους αὐτοῦ τοῦ πολέμου. μέμνηται δὲ ἐν τῷδε τῷ πρώτῳ 
τοῦ βιβλέου λόγῳ καὶ τὰ κατὰ Ἰουστιγιανὸν ἱστορῆσαι, ow 
Ιομὴν ἀλλὰ δῆλός ἔστιν, ὡς καὶ ἐφεξῆς τῶν δέκα λύγων ἕτέ- 
Qovc συνέταξε. διέξεισι δὲ ἐν μὲν τῷδε τῷ λόγῳ, ὅπως ai 
σπονδαὶ συνεχύϑησαν Ἰουστίνου μὲν διὰ Κομεντιόλου Xov- 


L.u sunt Theophanis Constantinopolitani historiarum libri decem, 
quorum primus initium ducit ab illo Persico bello, quod ruptis 
iam foederibus iis exortum est, quae Iustinianus lmperator et Chos- 
FOoés, Persarum rex, invicem constituerant. Solverat ea Chosroes ip- 
ae , et Iustinus, Iustiniani iam successor, exeunte altero imperii an- 
no. Hinc ergo narrationem auspicatus, pergit porro ad annum us- 
que belli decimum. — Meminit vero hoc ipso primo voluminis libro, 
scripsisse quoque se quae sub Justiniano gesta sunt, imo et plu- 
568 eum decem hisce subiunxisse libros, satis manifeste apparet. 
Narrat autem hoc libro , qua ratione pacta conventa sint dissoluta, 
cum lustinus, per Comentiolum Suaniam a Chosroé repeteret, ipaa 


484 EXCERPTA 


Βανίαν παρὰ Χοσρόου ἀπαιτοῦντος, αὐτοῦ δὲ ὑποτιϑεμένου, | 
ov μέντοι διδοῦντος" ὅπως τε ἥ ἹΜεσοποταμέα πᾶσα ἐσείσϑη, | 
προοίμιον τῶν ἐπελευσομένων καχῶν γενομένη. 

Ὅτι τὰ πρὸς εὖρον ἄνεμον τοῦ Τανάϊδος Τοῦρκοι véuov- 
ται οἱ πάλαι ἸΠασσαγέται καλούμενοι, ovg Πέρσαι οἰκείᾳ" 
γλώσσῃ Κερμιχίωνάς φασι. καὶ avzoi δὲ ἐν τῷ τότε δῶρα 
καὶ πρέσβεις πρὸς βασιλέα ᾿Ἰἰουστῖνον ἔστειλαν, δεόμενοι μὴ 
ὑποδέξασϑαι αὐτὸν τοὺς ᾿Αβάρους. ὃ δὲ τὰ δῶρα λαβὼν 
καὶ ἀντιφιλοφρονησάμενος, ἀπέλυσεν εἰς τὰ οἰχεῖα. τοῖς δὲ 
᾿Αβάροις ὕστερον ἐλθοῦσιν, καὶ Παννονίαν οἰκῆσαι καὶ si-te 

Ῥιλλαρήνης τυχεῖν δεομένοις, διὰ τὸν πρὸς τοὺς Τούρκους λόγον 
καὶ τὰς συνθήκας οὐχ ἐσπείσατο. 

Ὅτι τὴν τῶν σχωλήκων γένεσιν ἀνὴρ Πέρσης, βασιλεύ- 
ovrog Ἰουστινιανοῦ ἐν Βυζαντίῳ ὑπέδειξεν, οὕπω πρότερον 
ἐγνωσμένην Ῥωμαίοις. οὗτος δὲ" ἐκ Σηρῶν δρμηϑεὶς ὁ Πέρ-"ϑ 
σης, τὸ σπέρμα τῶν σκωλήχων ἐν νάρϑηκι λαβὼν μέχρε Βυ- 
ζαντίου διεσώσατο, καὶ τοῦ ἔαρος ἀρξαμένου ἐπὶ τὴν τρο- 
φὴν τῶν συκαμίνων φύλλων ἐπαφῆκε τὰ σπέρματα" τὰ δὲ 
τραφέντα τοῖς φύλλοις ἐπτεροφιησέ τὸ καὶ τἄλλα εἰργάσατο. 
ὧν τήν τε γένεσιν καὶ τὴν ἐργασίαν ὃ βασιλεὺς Ἰουσεῖνοςδο 
ὕστερον τοῖς Τούρκοις ὑποδείξας φϑάμβησεν. οἱ γὰρ Τοῦρ- 

Βκοι τότε τά τὸ Σηρῶν ἐμπόρια καὶ τοὺς λιμένας κατεῖχον 
ταῦτα δὲ πρὶν μὲν Πέρσαι κατεῖχον' "Eg9alavov δὲ τοῦ 


vero verbo quidem promitteret, non tamen re praestaret. Refert 
et in tota Mesopotamia terram movisse, initium nimirum calamita- 
tum, quae subsecutae sunt. ΄ 

In Oriente ad Tanaim Turci degunt, qui Massagetae antiquitus 
dicti, a Persis sua lingua Kermichiones appellantur. Hi tempestate 
hac legatos cum muneribus ad lustinum Imperatorem legarunt, ne 
Ávaros reciperet, obsecrantes, llle munera libenter accepit, omni- 
que adeo benevolentiae atque humanitatis genere complexus, do- 
mum remisit Cumque Avari mox accessissent, qui Pannoniam 
habitare, paceque frui Romanorum precabantur, ob datam Turcis 
fidem pactasque conditiones repulsam tulerunt. 

Bombycum originem homo quidam Persa, lIustiniano imperante, 
Constantinopoli ostendit, nunquam antea Romanis cognitam. Hic 
Persa e Serum regione profectus vermium semen ferula inclusum, 
Constantinopolim salvum deportavit, ac vere ineunte in alimen- 
tum mori foliis semina imposuit: quae foliis nutrita, et in alas se 
iIinduerunt, et mire coeperunt operari. Ergo bombycum ortum te- 
xendique artificium cum post '"l'urcis Iustinus Imperator oetendisset, 
vehementer obstupuerunt: nam Serum illi tum emporia portusque tene- 
bant, quae Persae prius tenuerant. Ephthalanus enim, Ephthalitarum 


E THEOPHANIS HISTORIA. 485 


"Eg9altró» βασιλέως, ἐξ οὗ xai τὸ γένος ἔσχε τὴν κλῆσιν, 
Περόζην καὶ Πέρσας νικήσαντος, ἀφῃρέϑησαν μὲν τούτων 
οἱ Πέρσαι, δεσπόται δὲ κατέστησαν Ἐφϑαλῖται. οὕς μικρῷ 
ὕστερον μάχῃ νικήσαντες Τοῦρχοι ἀφεῖλον ἐξ αὐτῶν xai 
δταῦτα. Ἰουστῖνος δὲ Ζήμαρχον ἐς τοὺς Τούρχους πρέσβιν 
ἀπέστειλεν, ὃς xai λαμπρῶς ἑστιάσας τὸ τοὺς Τούρχους, xai 
ἐς τὰ μάλιστα φιλοφρονηϑεὶς, ἐς τὸ Βυζάντιον ἐπανῇει. διὸ 
κἀὲ ó ἸΧοσρόης ἐπ’ ΑἸἰϑίοπας, φίλους ὄντας Ῥωμαίοις, τοὺς 
πάλαι μὲν ἸΠακροβίους, νῦν δὲ “Ομηρίτας καλουμένους, ἐ- 

Ἰοστράτευσε" καὲ τόν τε βασιλέα τῶν Ὁμηριτῶν Σανατούρκην διὼ C 
ἹΜιράνους τοῦ Περσῶν στρατὴγοῦ ἐζώγρησε, τήν τε πόλιν 
αὐτῶν ἐξεπόρϑησε, καὶ τὸ ἔϑνος παρεστήσατο. διέξεισε δὲ 
καὶ ὅπως viouéviot ὑπὸ Σουρήνου κακούμενοι, καὶ μάλιστα 
περὲ τὴν εὐσέβειαν, τόν τε Σουρήναν ὅὁμοφρονήσαντες διὰ Οὐαρ-- 
Ἰἤδάνου, οὗ τὸν ἀδελφὸν lMavovjM, ἐτύγχανεν ἀγελὼν, καὶ 
δι’ ἑτέρου τινὸς Οὐάρδου ἀνεῖλον, καὶ Περσῶν ἀποστάντες 
Ῥωμαίοις προσεχώρησαν, τὸ 4ούβιος τὸ πόλισμα, ἐν ᾧ κα- 
τῴχουν, ἀπολιπόντες, καὶ πρὸς τὰ Ῥωμαίων ἤϑη γενόμενοι. 
καὶ τοῦτο μάλιστα γέγονε τῆς τῶν Περσῶν πρὸς Ῥωμαίους 
Δοσπονδῶν καταλύσεως αἴτιον. ἀπέστησαν dà παραυτίχα καὶ 

Ἴβηρες, καὶ προαεχώρησαν Ῥωμαίοις, Γοργένους αὐτῶν 7yc-D 
μογνεύοντος. ἦν δὲ τῶν ᾿Ιβήρων τότε 5 Τίφιλις μητρόπολις. ᾿ 
“Ὅτι ἤΠαρκιανὸς ὃ τοῦ ᾿Ιουστέγον ταῦ βασιλέως ἐξάδελ-- 


rex, a quo et appellationem universum genus traxit, Perozen et 
Persas cum vicisset, submoti his locis Persae , rerum vero potiti sunt 
Ephthalitae: quos post paulo "Turci proelio superantes, his etiam 
finibus pepulerunt. Iustinus Zemarchum a4 Turcos legatum misit: 


qui εἴ publice eos epulis excipiens, omnique adeo officii genere 
exceptus Constantinopolim remissus est. Quamobrem etiam Chos- 
roés in Aethiopas, amicos populi Romani, olim Macrobios, nunc 
Homeritas appellatos, expeditionem suscepit, regemque Homeritarum, 


Sanaturcen, opera Meranis, Persarum ducis, vivum cepit, urbeque 
eorum direpta, incolas subiugavit. Armenii a Surena male accepti, 
maxime in pietatis religionisque negotio , Surenam, coniuratione fa- 
cta per Vardanum, cuius fratrem Manuelem ille interfecerat, et ali- 
um quendam Varduná occiderunt, et a Persis deficientes ad Romanos 
transiere, relictoque oppido, quod incolebant, Dubii nomine, in Ro- 
manorum regionem commigrarunt, atque haec ipsa potissimum cau- 
sa Persis fuit rumpendi foederis induciarumque cum Romanis. De- 
sciverunt post hos statim etiam lIberes, et Gorgene ipsos ducente, 
ad ποπιεῦθε transierunt, Metropolis autem Iberorum Tiphilis tunc 
Cra 

Marcianus, Iustini Lnperatoris patruelis, Orientis dux íam re- 


486 EXCERPTA E THEOPHANIS HISTORIA. 
/ 


qoc, τῆς fo χειροτονηϑεὶς στρατηγὸς, εἰς τὸν πρὸς: ἸΧοσρόην 
πόλεμον ὀγδόῳ ἔτει τῆς ᾿Ιουστίνου βασιλείας ἐξαποστέλλεται. 
᾽Ιωάννης δὲ ὁ τῆς 4fousvíag στρατηγὸς, καὶ ἹΜιράνης ὃ τῶν 
Περσῶν, ὃ καὶ Βαραμαάνης, τὴν στρατείαν συνήϑροιζον. χαὶ 
τοῖς μὲν ᾿Δρμεγνίοις συνεριάχουν Κόλχοι, ᾿Αβασγοὲ, καὶ Xa-5 
θώης ὁ ᾿“λανῶν βασιλεύς. τῷ dà Πιράνῃ Σάβιροι καὶ 4α- 
γάνες καὶ τὸ ΖΔιλμαϊγὸν ἔϑνος. πολεμήσας δὲ ὃ αρχια- 
»oc τὸν ιράγην περὲ τὴν Νισιβηνῶν πόλιν, αὐτὸν μὲν ἐς 
φυγὴν ὄτρεψεν, ἀνεῖλε δὲ ἐν τῇ μάχῃ χιλίους καὶ διακοσί- 
ove, καὶ ζῶντες ἐλήφϑησαν ἑβδομήχοντα. Ῥωμαίων δὲ ἂγ-ιο 
δρες ἀνηρέϑησαν ἑπτά. ἐπολιόρκει v6 ἤδη καὶ τὸ τῶν Νισι- 
βηνῶν τεῖχος. Χοσρόης δὲ ταῦτα μαϑὼν, τεσσαράχοντα μὲν 
χιλιάδας ἱππέων, πεζὼν δὲ ὑπὲρ τὰς ἑκατὸν, συναγείρας, 
ἠπείγετο βοηϑεῖν καὶ πολεμιεεῖν Ρωμαίους. ἐν τούτῳ δὲ δια- 
βάλλεται ὁ ἸΠαρκιανὸς τῷ, βασιλεῖ ὡς ἐρῶν τυραννίδος, καὶιϑ 
ὃ βασιλεὺς πεισϑεὶς αὐτὸν μὲν παρέλυσε τῆς ὠρχῆς, Θεόδω- 
oov οντικατασεήσας τὸν τοῦ Ἰουστινιαγοῦ παῖδα, Τζίρον 
ἐπίκλην. ἀταξίας δὲ διὰ ταῦτα συμβάσης, τῆς τε πολιορχί- 
ας Ρωμαῖοι ἀπέσχοντο, καὶ Xoopógc τὸ “ἄρας πολιορχη- 
σας παρεστήσατο. 20 


nuntiatus, in expeditionem adversus Chosroén octavo imperii Iu- 
stini anno missus est. Joannes vero, ÀÁrmeniae dux, et Meranes Per- 
sarum , qui et Baramaanes, exercitum colligebant. Et Armeniis qui- 
dem socios se coniunxerunt Colchi, Abasgi et Saroés, rex Alano- 
rum: Meranae vero Sabiri et Daganes ct Dilmaina gens. Marcia- 
nus ad Nisibenorum urbem, signis collatis, Meranem in fugam con- 
vertit: eoque proelio mille et ducentos cecidit, vivos cepit septua- 
ginta, Romanis septem dumtaxat desideratis. Mox Nisibenorum moe- 
nia obsidione cinxit.  Chosroés, re mature cognita, quadraginta 
equitum millia, peditum vero amplius centum conducens, auxilium 
ferre et cum Romanis confligere properavit. Interea loci apud Im- 
peratorem Marcianus affectati imperii accusatur, et calumniae fidem 
adhibens Iustinus, exercitus eum imperio submovit, Theodorumque, 
Iustiniani filium, 'l'zirum cognomento, suffccit. Hinc turbatis rcbus 
Romani quoque obsidionem solverunt, et Chosroós Daras, oppugna- 
tam urbem, vi cepit. 


ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ l'AZAIOT | 


| ΠΑΝΗΓΤΡΙΚΟΣ 


PRISCIANI CAESARIENSIS 


PANEGYRICUS 


μ' 


* 


HPOKOHIO?YT 
ΣΟΦΙΣΤΟΙ͂ ΓΑΖΗΣ 


JI4NHITTPIKOZ 
ΕΙΣ ANAZTAZIO Ν. 


.,PROCOPII 
ORATORIS URBIS GAZAE 
^ PANEGYRICUS 
IN IMPERATOREM ANASTASIUM. 


ARGUMENTUM, 


Prooemium (1). Laudes Epidamni, unde 4nastasio origo (2), 
Eius mores, virtutes, educatio (3. 4). Fauste imperium capessit (5. δ). 
Fincit 4rabes orientis provincias infestantes (7). Sui quoque impe- 
rii seditiosos populos et praecipue lsauros coércet, victis deinde par- 
eit (8 — 10). lace aeque ac bello praestat(a1).. Justissimus et ipse 
iudex et in eligendis iudicibus iustus (12).  Crudele chrysargyri 
vectigal tollit(13). Aristidem et Pisistratum aequitate circa vectigalia 
superat (A4). Cirei spectacula et erudeliía et obscoena removet(15. 16). 
Magna eius in. singulas urbes beneficia (17). Hierapolitanis aqua 
carentibus aquaeductum aedificat (18). Caesareae portum deflcien- 
tem instaurat(19).. Alexandriae pharum labantem firmat(a0) Mu- 
rum duci£ a Ponto Euxino usque ad Propontidem (21). Civibus 
clemens,  timendus hostibus, morum emendator (a2). fpse moribus 
castissimis, una coniuge contentus (23). Excellentes antiquitatis 

mines superat omnes, et δὲ s singulorum virtutes coniungis 
(94) Comparatur cum Cyro (35), A4gesilao (36), Alexandro et Phi 
lippo (a2). Peroratio (38 — 30). ! 


a. H. δὴ μὲν, ὦ κράτιστε βασιλεῦ, πᾶσα πόλις ἐπὲ aoi 
φρονοῦσα, καὶ τοῖς σοῖς; τροπαίοις ἁβρυνομένη, καὶ τὴν 


! 
1. La quidem, optime Imperator, tota urbs propter te superbi-. 
€03, ac tuis tropaeis luxumrians, et felicitatem suam qualis sit. usu 


άρο ... PROCOPII 


εὐδαιμονίαν ὄντως ἥτις ἐστὲ μαϑοῦσα τῇ πείρᾳ, πάντα τρόπον 
μηχανωμένη μὴ κατόπιν ὀφϑῆναι τῶν δωρεῶν, ἀμοιβῆς dno- 
os τοῖς ἔργοις ἁμιλλωμόνης" καὶ τὸν εὐεργέτην ἐντεῦθεν 
μᾶλλον ϑαυμάζες δι’ ὧν εὖ ποιεῖ, τῶν εὖ παϑόντων νικῶντα 
rác ὠμοιβώς. πρέπων γὰρ οὗτος βασιλεῖ κόσμος, μετὰ τῶνδ 
πολεμίων καὶ τοὺς ὑᾳηχόους γιχᾷν, τοὺς nix τοῖς Orion, 
τοὺς δὲ τῷ πλήϑει τῶν ὑπαρχόντων ἀγαϑῶν, ἀμφοτέρους δὲ 
ταῖς ἀρεταῖς. 7j δὲ ἡμετέρα πόλις, διὰ τῆς εἰκόνος αὐτὸν 
εἰπολαβοῦσα. τὸν εὐεργέτην, ὥσπερ τις δεινὸς ἐραστὴης, ἀνί- 
σταται πρὸς τὴν ϑέαν, καὶ πᾶσαν ἡλικίαν ἐγείρει " xa£ xa-10 
τὴρ παιδὲ παραστὰς καὶ πρεσβύτης νέῳ ἥκει καὶ δείκνυσι, 
καὲὶ σχιρτῶσιν ἅμα τῇ ϑέᾳ. ἴσως μὲν οὖν δύξω μόνος παρὰ 
τοὺς ἄλλους ἐπὲ τηλιχοῦτον ὄγκην πραγμάτων ἰέναι, καὶ το- 
σοῦτον εἶναί μοι ϑρώσος, ὥστε καὶ ϑεάτρου μέσος ἀνέστηκα, 
καὶ τολμῶ τι λέγειν,. κἂν ἀπειλῇ τις οὐ παύσομαι. τὸ δὲιδ 
οὐχ οὕτως ἔχει" ὅλη δὸ πόλις ἀνϑ᾽ ὧν εὖ, πάσχει πρὸς ἀμοι- 
βὴν κινεῖταε δικαίαν." καὶ καϑ' ἕκαστον ἄνδρα λέγειν οὐχ 
ἱκανὸν ἡγουμένη τὸν χρόνον, κοινῇ πάντες ψήφῳ τῇ τοῦ 
ῥήτορος ἀρκοῦνται φωνῇ " ὃ γὰρ ὑπὲρ πόλεως προβεβλημένος 
τῷ λόγῳ, μιᾷ γλώττῃ τὰς ἁπάντων vnoxgiverat γνώμας. 6x20 
δὲ τούτων ϑαῤῥεῖν τὸ ἅμα καὶ δεδιέναι μὲ παραλόγως συμ- 
βαώνει" ὅτι μὲν. γὰρ τὸ τῶν πραγμάτων, ταπεινὸν οὐδὲν 
ἐφελχόμενον, εἰς ὕψος᾽ ἐπαίρει τὸν λόγον, καὶ τῷ λέγοντε 


experta, omni ratione contendens dana exaequare, quaerit, quomodo 
beneficia repenset gralia referenda, ideo vel maxime te admirans, 
quod munificentia tua ab iis, in quos eam contulisti, repensari ne- 
queat. Is enim ornatus principe dignus est, una cum hostibus etiam 
subditos superare, illos armis, hos multitudine bonorum, utrosque 
virtutibus. Nostra vero urbs, quae, benefactoris imagiue posita, ipso 
praesente fruitur, quemadmodum vehemens amator, conspecto quem 
diligit, surgit, omnisque aetatis homines excitat, et pater puero 
et senex iugeni eum ostendit, et omnes simul spectaculo exsultant. 
Ac fortasse quidem videbor unus practer ceteros ad tam immensam 
rerum laudem me convertere, tantaque audacia instigari, ut vel me- 
dio ex theatro surrexerim, et recitare quidquam audeam, et quamvis 
minetur aliquis ab incepto non desistam. Verum hoc non est ita, 
sed tota urbs ad meritam pro bencfactis gratjam referendam move- 
tur; quae cum tempus non sufficere existimet ut pro se quisque 
dicat, unanimi omnes sententia oratoris vocc eonktenti sunt: is enim 
ad dicendum pro urbe electus, una voce omnium cogitata exprimit. 
Indc autem, mira res, simul et bono me animo esse οἱ timerc , ae- 
cidit: queu.enim facta, quae nihil humile continent, sn sublime 
allant érationem, .et dicenti expedita sunt, magnüm -hoc cst et 


LI 


PANEGYRICUS. Ág1 


πρὸς οὐπορίαν καϑίσταται, μέγα τοῦτο xai λαμπρὸν sic s9- 
τυχέαν ἐμοί- δέδοικα δὲ μὴ τῇ λίων ὑπερβολῇ xai τῷ πλη- 
Oa. τῶν ὑπαρχόντων καταπλαγεὶς, οὐχ ἔχων Óyrt χρήσομας 
τοῖς παροῦσιν, εἰς ἀφωνίαν μεταβάλλω τὸν πλοῦτον, καὶ 
δαπορούμενος στήσομαι. ὥσπερ ἂν λειμῶνε τερπνῷ καὶ ποι- 
κίλην παρεχομένῳ τὴν ϑέαν, πάντα μὲν εἰς κάλλος ὁρᾶται" 
ὃ δὲ ϑεατὴς, πάντων ὁμοίως εὐφραινόντων, οὐκ ἔχων ὅ,τι 
προτιμήσει καὶ δρέψεται, πάντων ὅμοίως ἀπεχόμενος ἔστη- 
κεν. οὐ μὴν ἀλλὰ, καύτερ τούτων οὕτως ἐχόντων, πάντω 

τΙοτολμῶντες οἱ λύγοε καὶ νῦν ὁμοίως ϑρασύνονται, xai πηδῶ- 
σεν dráxrog, καὶ ὥσπερ ὕφ᾽ ἡδονῆς βακχεύοντες πάρεισι, 
τύχῃ μῶλλον 7 γνώμῃ ϑαῤῥοῦντες, χαὶ τῶν μελλόντων ουδὲν 
λογιζόμενοι. ὅϑεν τολμήσομέν τι καὶ παρὰ δύναμιν, ἀρχοῦ- 
σαν εἰς συγγνώμην τὴν προϑυμίαν προβεβλημένοι. 

5 — B. Σοὶ γὰρ ὥσπερ ἡ τύχη καλῶς τὸ μέλλον μαντευον 
μένη, πρέποντα πάντα παρέσχδ τῇ. Ῥωμαίων ἡγεμονίᾳ" καὲ᾿ 
πρῶτον, ὥσπερ ἔδει, χαρίζεται πατρίδα νιχῶσαν τὴν τῶν 
ἄλλων εὐδαιμονίαν" τὴν γὰρ Ἐπίδαμνον ἄδουσε μὲν συγγρα- 
φεῖς, βοῶσι δὲ xai μετ᾽ ἐκείνων αἱ φῆμαι, πόλιν ἐξ ἠπείρου 

λοπροβεβλημένην εἰς θάλατταν, ὥσπερ ξχάτερον τῶν στοιχείων 
οἰχκουμόνην, καὶ πλεονεχτοῦσαν οἷς φέρειν οἷδὲ γῆ 15 καὶ 9a- 
Aarra * πάρεστι γὰρ ἐνταῦϑα καὶ νῆσον ἐχ μέρους οἰκεῖν xai 
ἠπειρώτας εἶναι, καὶ τῶν κατ᾽ ἀμφότερὰ λυπηρῶν ἀφεστάναι, 

20. éxditQoy. cod. , ἑχατέρων Villois. 
splendidum, meque adiuvat: metuo autem, ne rerum abundentia et 
multitudine obstupefactus, dicendi materia uti nesciens, non eloqui 
divitias possim, atque consilii inops appaream. Sicut in prato iu- 
cundo et varium spectaculum praebente omnia quidem pulcra sunt 
aspectu: spectator autem, cum omnia simul delectent , nescius quid 
praeferat et decerpat, ab omnibus simul abstinens consistit. Sed 
quamquam res sic se habeat, oratio tamen ad omnia audax fiducia 
impleta est, et petulanter salit, et prae voluptate bacchatur, for- 
tunaque magis quam consilio confidens, quae futura sunt nihil cu- 
Fat. Qua de causa audebimus aliquid supra vires, quae indulgentia 
egent, animi studio excusati, 

.24. Tibi enim Fortuna quasi futura bene prospiciens, omnia 
dedit quae Imperatorem Romanum decerent. Et primum, ut par 
erat, donavit patriam, quae aliarum terrarum felicitatem superaret : 
Epidamnum enim canunt scriptores, et cum illis clamáns collaudat 
fama, urbem ex continente proiectam in mare, quae utrumque cle- 
mentum habitantem , atque fruentem iis, quae proferunt mare οἵ 
terra : licet. enim ibi et insulam ex parte incolerce et in continente 
vivere, et quae in utroque molesta.sunt vitare, quae bona, iis planc 


493 PROCOPII 


τῷ μὲν 9arégov ψιλῶς ἀπολαύειν" πρόκειται γὰρ ὥσπερ χεῖρω 
προβαλλοριίένη τοῖς ἐκ πελάγους, καὶ φιλανϑρώπως αὐτοῖς 
ἀπαντῶσα" καὶ τὸν Ἰονιόν τις ἐχπλέων προχύπεει τῆς νεὼς, 
καὶ πρὸς αὐτὴν ἐπιστρέφεται, καὶ ἡδονῇ τῶν ὁρωμένων ἔστε- 
ὦται τὴν ϑέαν. αὐτόχϑων Ἐπιδαμνος ἐγτεῦϑεν προῆλϑε, καὶξ 
τῇ πόλει τὴν ἐπωνυμίαν χαρίζεται, ὕστερον δὸ πρὸς ἔρωτα 
κιγεῖ xad τὸν ᾿Απόλλω τὸν Πύϑιον, καὶ τῇ τῶν Ἑλλήνων» 
ἀποικίᾳ ταύτην ἐχύσμει, οἷα δὴ μάντις τάχα καλῶς τὸ μέλ- 
λον εἰδὼς, ὡς δεῖ πάσης γῆς καὶ ϑαλάττης κοινὸν εὐδργέτην 
δντεῦϑεν ἀναφαγῆναι. οὐχοῦν εἰ τοὺς ᾿4ϑηναίονς αὐτόχϑοναςιο 
ἀχούων τεϑαύμακας, πάρεστί σοι μετ᾽ ἐκείνων φιλοτιμεῖσθαι" 
εἰ τὴν Φαιάχων φιλανθρωπίαν ζηλοῖς, ἐντεῦϑεν ἢ πόλις. Eyes 
δὲ καὶ Κορινϑίων τὸ γένος, καὶ τὴν Σπάρτης φιλοτιμίαν, 
xai πρόγονον Ἣ ραχλέα, καὶ δι’ ἐκείγου τὸν Δία. 
metus €. — y. Ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα παρὰ τοῦ χρεήτονος πρῶτανϑ 
4.C. 438 δῶρα δεξάμενος, οὐχ ἤσχυνας, μὰ Δία, γένος οὕτω λαμπρὸν 
καὶ διὰ πάντων ᾳἀδόμενον " ἀλλὰ γὰρ ἀπέχρυψας τοὺς προ- 
λαβόντας" καὶ τοὺς ἄλλους γιχῶντες ταῖς dosral; ἐπὶ σοῦ 
τὴν ἧτταν μεταμανϑάνουσι" καὶ νικῶνται νύτην ἡδίστην, καὶ 
ἣν ἂν εὕξαιντο πατέρες νιχᾶσϑαι. ἐκ τοιούτων γὰρ προελϑὼν,χα 
καὶ τραφεὶς ὥσπερ εἰκὸς τὸν οὕτω τοῖς τιῶσι νενικηκότα, 
καὶ προϊόντι τῷ χρόνῳ συναύξων τὰς ἀρετὼς, πρέπειν ἡγού- 


à 


8. μέλλον Villois., μέλον cod. — 13. φιλοτεμίαν Villois. , gera- 
μίαν cod. 18. γιχώγνεες cod. , ysxojy Villois. 


froi. Iacet porro quasi manum porrigens a mari advenientibus, et 
amice eis obviam facta; et quisquis e mari lonio navigat, e navi 
prospiciens se ad eam convertit, et voluptate e rebus, quas videt, 
animum pascit. Hic e terra Epidamnus ortus est, qui urbi nomen 

raebuit; postea vero ad eius amorem commovit etiam Apollinem 
brikium, Graecorumque colonia urbem ornavit; ut vates fortasse 
bene providens futura: oportere videlicet eum , qui omnes terras 
et mare beneficiis ornaturus esect, hic nasci. Si igitur Athenienses - 
tanquam aborigines admiratus es, licet cum illis gloriari; si Phaea- 
eum comitatem diligis, ab iis haec urbs originem babet: tenet ctiam 
Corinthiorum genus, et Spartae honoris cupiditatem, et inter ma- 
lores Herculem, et per hunc Iovem. 

3. Haec et talia prima dona a numine cum accepisses, non 
dedecorasti , me Hercule, genus tam splendidum et ab omnibus ce- 
Jebratum, sed offecisti eorum, qui ante fuerunt, lumini: et qui alios 
virtutibus vincebant, a te superari discunt: et quidem vincuntut 
victoria suavissima , quomodo patres vinci optent. Talibus igüur 
prognatus et educatus, ut ei conveniebat qui omnibus rebus tan- 
topere superaret, et cum temporis progressu virtntes augens , decere 


PANEGYBRICUS. 493 


μενος ἀρίσνου (Mot καλὴν ὑποχεῖσϑαι χρηπῖδα, τῆς εὐσεβείας 
τὸ χεῆμα ἐλογίΐζου ταῦτα προσεείϑεις τῷ πόϑῳ, μετῆλϑες 
eg πείρᾳ, καὶ πρὸς ἄκρον ἠπείγου τοῦ πράγματος, καὶ ϑᾶε- 
τὸν ἀφῖξαι. εἰ κόμπος δὲ ταῦτα καὶ λόγων ἀλαζόνεια, πόῤ- 
δῥω τῆς ἀληϑείας πεπλάγημαι: ἀλλὰ τούτων μάρτυρες οὐκ 
ὀλίγοι τινὲς ἢ φαῦλοι, καὶ οἷς ἂν τις παραγράψαι τὸ τῆς 
γνώμης μεμψάμενος " ἀλλὰ πόλις ὅλη, καὶ βασιλέων 7j πόλις, 
ἀπέ σοι βοῶσα" καὶ πρὸς ἱερέως ἀνάγουσα σχῆμα" καὶ ἅπερ 
ἐμαρτύρει τοῖς ἔργοις βεβαιοῦσα τῇ ψήφῳ. οὐχ οὕτως Ev- 
τομολπος βασιλείας ἀποτυχιεῖ, τὴν ἱερωσύνην λαβὼν, xai 9se- 
σύτητος οὐ βίου σώφρονος ταύτην καρπούμενος ἄϑλον" καὶ 
γῖῦν μὲν ὅπλα φέρων, καὶ τελῶν εἰς “Ἄρεος ὑπηρέτας, νῦν 
δὲ, μεταμπισχόμεγνος καὶ σχήματος μεταβολῆ, καὶ ϑύων ἐξαέ- 
φνης xai βωμοῖς παριστάμενος. 
ι᾿ὸ δ΄. Zw δὲ μελλούσης βασιλείας προσῆκον προοίμιον καὶ 
πρέπουσαν μαρτυρίαν ταύτην ἐδέχου, καὶ ταῖς ἀρεταῖς ὀφει- 
λόμενον τὸ γέρας ἀπείληφας, ἀλλ᾽ οὐ μέχρε τοῦ πράγματος, 
ὦλλ᾽ ὅσον καὶ τὴν ἀξίαν δειχϑῆναι τὴν σὴν, καὶ φυλαχϑῆναε 
πρὸς μείζω ψῆφον καὶ κοινοτέραν εὐεργεσίαν, καὶ πᾶσιν ὕστε- 
δορον δῆλον γενέσϑαι, ὡς τὰ μέγιστα nag! ἀνθρώποις, βασι- 
λέως σχῆμα xai ἱερέως γνώμην, εἰς ταὐτὸν συλλαβὼν, ἄμφω 


8. ὠνάγουσα Villois., ἀνήγου cod. 9. οὐχ ὡς EU. t. 
εἰπέτυχες coni. N. — Cf. Pausaniam I. 38. 3, nt pn 


existimans optimae vitae pulerum fundamentum poni, id pietatis 
possessionem esse existimasti. Hoc tibi proponebas desiderio, petebas 
τον, et ad summum rei provehebaris; ac celerrime ad metam per- 
venisti. Si nugae haec sunt et verborum iactantia, multum a veri- 
tate aberravi. Sed horum testes mihi sunt, non pauci quidem et 
futiles, et quorum testimonium , ut vanorum hominum, aliquis im- 
pugnet, sed universa urbs, et quidem regum urbs, quae de te con- 
sentiebat: et ad sacerdotium te evehebat, et, quod re ipsa testaba- 
tur, suffragio confirmabat. Non ita Eumolpus, qui cum regnandi 
spe excidisset, sacerdotium arripuit, audaciae, non modestiae prae- 
mium; modo armatus et Martis cultoribus annumeratus, modo veste 
αἰ habitu mutato sacra subito faciens , et altaribus adstans. 

Tu vero ut commodum primordium et honorificum testimo- 
nium futuri imperii sacerdotis munus accipiebas. Et virtutibus de- 
bitum honorem quidem, at rem ipsam non attigisti; cum id tantum 
fieret , quod satis esset, ut dignitas tua conspiceretur, te servato ad 
maius suffragium et benefacta quae latius paterent; atque ut omni- 
bus postea constaret, quomodo coniunctis quae summa inter homi-. 
nes sunt, regis diguitate et mente sacerdotis, utrumque alterius 
adiectione altius tolleres. Verum huius rei tempus nondum vene- 


|. 


Áo& PROCOPH : 


σεμνύνεις τῇ Jarépov προσϑήκῃ. ἀλλὰ μήπωγε ταῦτα" ^ daX 
ἔτε τῆς εὐσεβείας τοσοῦτον εἶχες τὸν πόϑον, χαλῶς εἰδὼς 
eg ταύτῃ τῶν λοιπῶν ἀρετῶν ὃ σύλλογος ἐπαχϑλουϑήσεε ὅᾳ- 
δίως, ὥσπερ αἰδούμεναι ταύτης τὴν πρὸς τὸ κρεῖττον συγγέ- 
ψειαν" xai οὐ διεψεύσθης τῆς γνώμης. εἵποντο γὰρ καὶ συ»-5 
ἣἥσαν ἀλλήλαις, ὥσπερ κοινὸν οἰχητήριον τὴν σὴν εὐτυχοῦ- 
vat ψυχήν" καὶ διὰ πάντων ἐνίκας, φιλάνθρωπος ὧν ἐδεῖν 
τε ἅμα καὶ πειραϑῆναι, φρονήσεως ἐμπεέρᾳ τὸν βέον εὐϑύ- 
ψων, τοσαῦτα περισχοπῶν ὅσα σώφρων ὀφϑαλμὸᾷ ἐπιτρέποι, 
καὶ φέρειν εἰδὼς εὐχερῶς ὕπως ἂν ἥ. τύχη κρίνεται. voryao-1e 
οὔν ἐν τοῖς βασιλείοις διάγων εὐδαίμονος βέου παράδειγμα 
σαυτὸν ἐδείκνυς τοῖς ἄλλοις, ἄρχεσθαι πρὲν ἄρχειν καλῶς 
ἐπιστάμενος" εἴπερ ἀρίστη μελέτη τὴν πρὸς τὸ δεόντως ap- 
xe ὁδὸν λαμβάνειν ἐκ τῆς τοῦ καλῶς ἀρχεσϑαε πείρας. πα- 
oz» γάρ σοι καὶ δοκιμάζειν ἐπ’ ἐξουσίας ὅσα τοῖς κρατοῦσιν 
ἐπλημμελεῖτο, καὶ ὅσα πρὸς τὴν τῶν ὑπηκόων εὐδαιμεονέαν» 
ἐτέλει" καὶ τὰς αἰτίας ἀνεσχύπεις, καὶ ἀσφαλῶς ἐπαιδεύου, 
ὥσπερ ἐν ἑτέρων τύχαις τὴν τοῦ μέλλοντος μελέτην ποεούμεγος. 
A.C.(gi — €. Ἤδη δέ τοι παρῆν ὃ χρόνος, ὥσπερ Tt χρέος τὸ προσ- 
ἤχον ἀποδιδοὺς, καὶ πρὸς ἀρχὴν τοσαύτην ἀνέλαμπες" καῖλο 
μετεβάλλετο τοῖς ὑπηκόοις τὰ πράγματα. ἄμεινον δὲ τῶν προ- 
λαβόντων μιχρὰ ὑμᾶς ἀναμνῆσαι, καὶ δεῖξαι, πῶς ποτε τού- 
τῶν ἐχόντων εἰς ὅσην ἡμῖν ἀφῖκται μεταβολήν. οὐκ ἐάσεε 


8. Leg. ἐμπειρίᾳ vel ἐν πείρᾳ. Ν. 


rat, sed adhuc pietatis insigni tenebaris desiderio, probe gnarus, 
fore, ut hanc facile ommes virtutes sequantur, qus venerantes eius 
cum numine cognationem: neque te ea opinio fefellit. .Sequebantur 
enim simul omnes, quasi commune domicilium animum tuum nactae. 
Et in omnibus praecellebas, humanus aspectu simul et consuetadinc, 
intelligentia et experientia vitam dirigens, ea tenus circumspiciens 
qua modestia oculum circumferre patitur, et facile tolerare sciens 
uaecunque fortuna affert. Itaque in regia cum versareris, vitae 
elicis exemplar te ipsum ceteris praebebas, parere ante imperandum 
bene edoctus; siquidem optima praeparatio ad recte impcrandum 
consuetudo est bene parendi. Etenim licebat tibi cognoscere quae 
imperantes perperam administrarent, et quae ad civium felicitatem 
facerent; et in earum rerum causas inquirebas, et egregie erudie- 
baris, quasi in aliorum casibus futuri exercitationem instituens. 

5. Iam vero tempus aderat, quasi debitum exsolvens, et ad 
tantum imperium elucebas; et civium status mutabatur. Nom alie- 
num autem videtur, me paullulum in vobis prioris conditionis me- 
moriam revocare, et ostendere quanta rerum mutatio facta sit. Nec. 


L] 


PANEGYRICUS. 495 
δὲ mürrot τὰ μετὰ ταῦτα χρηστὰ τῶν προλαβόντων λυπῆσαι 
$5» μιγήμην. ἦν γὰρ ὅτε τοῖς, ὅσοι τὴν τῶν Ῥωμαίων niga 
QoUot» ἀρχὴν, οὐκ εὐτυχῶς εἶχε τὰ πράγματα" ἀλλὰ mig 
ἄτακτος ἔρως πλεογεξίας ἤχμαζε,, καὶ γνώμης ἀπιστία . καὶ 

συκοφάνται πάντων ἐχράτουν. ὃ δὲ νῦν εὐδαίμων, μικρὸν 
ὕστερον, τὰς χρηστὰς ἐλπίδας ἀποβαλὼν, εἰς ἀτυχούντων ua. 
τεβάλλετο σχῆμα. ἐν ἴσῳ δὲ ἣν ἔχειν τι καὶ ἀπορεῖσϑαι, δεὰ 
τὴν τῶν ὁμοίων ἐλπίδα. ξένον δέ τε πρᾶγμα καὶ παρὰ φύσιν 
ὑπῆρχεν" Ó γὰρ πλοῦτος τοὺς χεχτημένους ἐλύπει. οὕτω δὰ 
ἱοτούτων ἐχόντων, καὶ πάντων ἀπειρηχύτων ταῖς συμφοραῖς, 
ὥσπερ ϑεὸς ἔχ μηχανῆς ἀναφανεὶς χεῖρα προῦτεινες ἐλευϑέ- 
ριον " κἀχεῖνα πέρας εἶχεν" ἡ δὲ τῶν πραγμάτων ἀχλὺς due» 
λύετο. δόγμα τι ϑεῖον ὡς ἀληθῶς ἐπὲ σοὲ τὴν ψῆφον ἐκίνει" 
, xa) ὥσπερ ἔκ μιᾶς γνώμης ὃ δῆμος ἅπας ἐβόα μεγάλη Bove 
1547 προσετίϑετο" βασιλὶς ἐπένευεν" 7; δὲ ψῆφος ἐφέρετο. αὕτη. C. (οι 
tZc ἡμετέρας εὐδαιμονίας ἀρχὴ καὶ κατάστασις πρώτη, τοῦτο 
πᾶσαν ἤγειρε πόλιν ταῖς εὐπραγίαις, ἔντεῦϑεν ἀχμάζει τὰ 
καϑ' ἡμᾶς καὶ μεταβέβληται, xad τῶν λυπούντων λόγος οὐδείς. 
ς΄. "Ἄλλοις μὲν οὖν ἐκ πρώτης γενέσεως ἁλουργίδες καὶ 
Ἀοτὰ σπαάργανα᾽ καὶ βασιλεῖς εὐθὺς καλοῦνται, πρὶν αἰσϑέσϑαι 
τῆς τύχης. ὕστερον δὲ πολλάκις ἀνάξιοι φανέγτες τῆς δωρεᾶς 
κατηγόρους ἐφιστῶσι τῇ δαίμονι, ὡς οὐδὲν sjnícraro τῶν 


16. κατάστασις Villois., χατάστα cod. 


' vero quae secuta sunt bona sinent nos contristari anteactorum me- 
moria, Erat enim tempus, cum non bene se res haberent éorum 
qui imperio Romano continentur, sed immoderatus quidam lucri 
amor vigebat et animi perfidia; et calumniatores omnia tenebant. 
Qui modo felix, is paulo post, bona spe abiecta, miserorum habi- 
tum induebat  Nihilque intererat, rem haberes, an egeres, cum 
idem tibi exspectandum esset. Monstri similis δὲ contra naturam 
conditio erat; divitiae enim possidentes angebant. Hisce ;ta se ha- 
bentibus, omnibusque per miseriam desperantibus, sicut deus ex 
machina apparens manum liberatricem tendebas: et illa protinus finita 
sunt, et dificultatum caligo dissipata est. Divinum vere quoddam 

lacitum versus te movebat suffragia, et quasi uno ore in te popu- 
us universus clamando consentiebat , summus senatus assentiebatur, 
Augusta annuebat, et comitia perfecta sunt. Id nostrae felicitatis 
principium, haec prima quies; hoc omnem excitabat urbem felici- 
tatis sensu. Ab illo tempore florent res nostrae et mutatae sunt: 
atque nulla eorum vis est, qui nos laeserant. 
6. Quibusdam inde a primo nascendi tempore ipsae fasciae de 
purpura sunt, ac statim reges vocantur priusquam Fortunam experti 
sunt. Postea vero saepius eo dono indigni visi excitant accusatores 


496 PROCOPII 


μελλόντων, οὐδὲ κρίνειν olds. καλῶς, ἀλλ᾽ εἰκῇ φιλοτιμεῖει, 
καὶ δίδωσιν δαυτὴν οὐχ ὅσοις ἄξιον, ἀλλ᾽ ὅσοις καὲ βούλεται" 
δἰ δὲ καὶ ἄξιοι φανεῖεν τοῦ πράγματος, ἀλλ᾽ οὖν δοχοῦσι τῇ 
τῆς τιμῆς ἀνατάσει, καὶ τῷ μὴ κατύπιν ὀῳϑῆναι ταύτης, 
ἐπιτηδεύειν τὰς ἀρετάς. ἐπὲ δὲ σοῦ παραδόξως κρίσιν ἔσχοῦ 
ἢ τύχη, καὶ ψῆφον ἔγνω δικαίαν. ἠκολούϑει γὰρ ταῖς ἀρι- 
val; , ἀμοιβὴν καὶ χάριν τὴν βασιλείαν ἀποδιδοῦσα , xai sav- 
τὴν ἀναίμακτον, καὶ πάσης ἀπηλλαγμένην ἀπάτης " οὐ γὲρ 
ὥσπερ ἑτέροις ὅπλα καὶ μάχαι καὶ προσηκόντων σφαχγαὶ, τε 
δόλος ἀπάτῃ νικῶν, τοσαύτην σοι περιτέϑεικε τὴν τιμήν. δισ.ῖν, 
τυχοῦς ταῦτα βασιλείας δυστυχῆ τὰ προοίμια, καὶ n» — 
ὅσοι πλεονεξίας ἀφορμὴν τὴν ἁλουργίδα περίχεινται. alu 
προσήχουσαν ταύτην προσηκόντως δεξάμενος, oUx ἤλεγξας, 
μὰ Δία, τῶν ae ψηφισμένων τὴν μαρτυρίαν, ἀλλὰ καὶ πα 
φρῆλϑες τὰς ἐκείνων ἐλπίδας νικῶν. JB 
U. 'Evraó9a δὲ τοῦ λόγου γενόμενος, καὶ πρὸς τοσοῦ- 
τὸν πλῆϑος πραγμάτων ὅρωῶν, ταὐτὸν ἔοικα πάσχειν ταῖς 
ὅσοι τὰ πελάγη περισκοποῦσι. πολλάκις γὰρ τοὺς ὀφϑαλμοὺς 
ἐπιφέροντες, ϑάλατταν μόνην δρῶσιν. οὐδὲν δὲ τούτοις ὑρία 
ζει τὴν ϑέαν. ὅμως τολμητέον τὴν πεῖραν" οὔτε γὰρ ἐκεῖγοξο 
πλοῦν ἀποχνοῦσι" μήτε τὸν λόγον ἡμεῖς, ἐπεὶδὴ γὰρ ϑᾶττον 
ἀπειλήφεις τὰ oxjmrQa , πρέπειν ἡγούμενος πᾶν δ,τε νύόϑω 
4. ἀνᾶ cod., ἀνατάσει coni. Villois. ΤΩ ἐψηφεσμένων vd 
ψηφισαμένων, — 19. περιφέροντες coni. ill. 


contra Deam, quasi nihil de iis quae fatura occultent sciveril, 
neque discernere possit, sed temere honores tribuat, et δα dedit, 
non quibus oporteat sed quibus lubeat Quin si digni appareant 
eo culmine , t&men honoris studio, et ne infra hunc relinquantur, 
virtutes colere videntur. Sed in te eligendo praeter exspectationem 
iudicium adhibuit Fortuna et iustum suffragium tulit Sequebatur 
enim virtutes, imperium praemii loco et gratiae donans, et incre- 
entum quidem, et omni fraude remota. Non enim, ut aliis, arma εἰ 
roclia et "cognatorum caedes et dolus fraude vlncens tantum tibi 
edit honorem. Haec infelicis imperii infelicia initia sunt, et eorum 
propria qui purpura ad explendam lucri cupiditatem induuntur. Tu 
tibi debitam pie accepisti, neque, me Hercule, frustratus es te 
eligentium testimonium, sed etiam illorum spes superasti. 

7. Hactenus oratione progressus, tanta reram multitudine con- 
specta, idem mihi accidere videtur quod iilis qui pontum prospe- 
ctant Saepius enim oculos eo vertentes, mare solum vident : nihil 
aspectum determinat. Nihilominus periculum est faciendum: neque 
enim illi navigationem reformidant, neque nos orationem. Nam cum 
primum sceptra accepisses, decere existimans omne peregrinum et 


LU 


Φ "ἃ 


€ PANEGYRICUS. 497 


xai βάρβαρον πέάῤῥω τῆς σῆς ἀρχῆς ἀπελαύνειν, καὶ μετὰ τῆς 
ἐλευϑερίας ἐπιφανῆναι τοῖς ὑπηκόοις, ἐπένευσας ταῦτα, καὶ 
πρὸς πέρας ἀφίκετο. ἔγνως γὰρ, ὡς τὴν ξῴαν λῆξιν, τῆς A. Ὁ. (ο8 
ἀρχῆς τὸ σεμνότερον, πρόσοιχοΐ τινος ἐπετάραττον βάρβαροι, 
ἀνδρες ὑβρισταὶ καὶ ϑρασεῖς, καὶ μίαν ἀρετὴν εἰδότες τοῖς 
ἀλλοτρίοις ἀγαϑοῖς ἐπιτίϑεσθαι καὶ ϑᾶττον μὲν ἐπιόντες, 
Jaürroy δὲ μεϑιστάμενοι, καὶ ὅποι ποτε γῆς εἶσι ῥᾳδίως 
λανθάνοντες - οἷς γὰρ μὴ χῶρος μὴ πόλις εἰς οἰκητήριον 
ὥρισται, ἀλλ' ὅλην ἕκαστος ἐπάγεται τὴν οἰκίαν, αὐτοσχέ- 
ποδιον καλύβην ὅπη τύχῃ συμπηγνύμενος, οἱ δὴ τοιοῦτοι τένος 
ὧν ἀπόσχοιντο τόλμης ; τούτοις εἰς ἁρπαγὴν προὔκειντο né» 
λεις, τὸ πρὼν μὲν εὐδαίμονες καὶ λαμπραὲ, τότε δὲ τῶν βοη- 
ϑούγντων ἔρημοι͵ καὶ συμμαχίας ἐστερημέναι" καὶ ἥ μὲν εἴχε- 
το, ἡ δὲ ἔμελλεν, ἡ δὲ μετανίστατο " καὶ μᾶλλον τοῦ πάϑους 
κοῦ τῶν μελλόντων φόβος ἐλύπει" φήμη δέ τις οὐκ εὐτυχὴς 
τὰς τῶν ἁπάντων διέσειεν ἀχοὰς, ἐπ᾿ ἄλλοις ἀλλα διηγουμένη, 
καὶ πάντα δεινα. ἣν γὰρ ἀκούειν πόλιν ἁλισκομένην, ügna- . 
ζομένην εὐδαιμονίαν, ἐλαυγομέας γυγαῖχας εἰς ἀσέλγειαν 
ἠναγκασμέγνην, ὑβριζομένους παῖδας, αἰκιζομένην πολιὰν, 
διοἑλχομένην νεότητα, καὶ παρϑένους ἀγομένας, οὐ πρὸς εὐτυχῇ 
παστάδα καὶ νύμφιον εὐδαίμονα, κατὰ τὰς πρώην ἐλπίδας, 


οι 


12. βοηϑούντων Villois, βηϑούνγτων cod. 40. ἑλχομέγην Villois., 
ἐλωμέγην cod., xai ἑλχομένην rec. m. 


barbarum procul a tuo imperio arcere, et una cum libertate sub- 
ditis apparere, fieri iussisti, et protinus res ad exitum venit. Nam- 
que compereras, orientem, praestantiorem imperii partem, a qui- 
busdam finitimis barbaris perturbari , hominibus superbis et feroci- 
bus, qui aliorum bona infestare unice pro virtute agnoscerent; et 
quidem celeriter ingruentes, celeriter quoque recedentes, et, quo 
se contulissent, facile latentes: quippe quibus neque locus neque urbs 
ad habitandum definita est, sed quisque totam domum secum vehit, 
tumultuariam casam ubicunque fuerit compingens. "Tales vero ho- 
mines quo facinore abstineant? His ad praedandum exposita erant 
oppida prius fortunata et splendida, tum vero auxiliis destituta et 

ropugnatoribus privata ; e quibus hoc quidem iam captum erat, 
illud in eo, ut caperetur, erat etiam e quo cives migrarent. Et ma- 
gis quam ipsa calamitas futuri metus angebat ; rumor autem infelix 
omnium aures perstringebat, alia super alia nuntians, cuncta hor- 
renda. Audire poteras urbem expugnari, divitias auferri, mulieres 
rapi ad stuprum, pueros nefande tractari, foedari canitiem, trahi 
iuventutem , et virgines duci, non ad genialem lectum et fortuna- 
tum sponsum, secundum spes antea couceptas, sed ad libidinem ho- 
stis barbari et ipso aspectu foedi, His enim omnia patebant, Qui 


Dexippus , Eunapius etc, 3a 


498 PROCOPII 


ἀλλὰ πρὸς ὕβριν ἐχϑροῦ xai βαρβάρου καὶ μέχρι τῆς ϑέας 
λυποῦντος" πάντα γὰρ προὔχειτο τούτοις. ὃ δὲ μὴ παϑὼν πρώην 
μὲν μόνῃ τῇ τύχη χάριν ἠπέστατο" νῦν δὲ σὲ πάντες ὕμνονῦ- 
σι μετὰ ταύτης, ὦ βασιλεῦ, οἱ μὲν διὰ σὲ μὴ παϑόντες, 
οἱ δὲ μὴ προσδοκῶντες πάλιν παϑεῖν. Ó γὰρ βάρβαρος, τὴν 
προσήκουσαν πληγὴν δεδεγμένος, κάτω νεύει, καὶ δεσπότην 
ἐπίσταται, xai σωφρονεῖ μὴ βουλόμενος. αἱ δὲ πύόλεες τῶν 
δραμάτων ἐλεύϑεραι " καὶ τείχη, τὰ μὲν γεγηρακότα νεάζει, 
τὰ δὲ νῦν πρῶτον ἀνίσταται * καὶ σωφρονοῦσιν αἱ πόλεις, 
᾿ἀσφαλῆ xwguov ἐπιδεικνύμεναι τοῖς βαρβάροις " φρούρεα die 
Mann, 2 ὑπηκόων προβέβληται, καὶ στρατιωτῶν ἢλι- 
κία ῥώμῃ καὶ πλήϑει συμπεφραγμένων" ἀνδρες ἀχμῇ ζέοντες, 
xoi βλέποντές τι νεανικὸν, καὶ ὡς ἂν Ὅμηρος εἶπε, ϑεοίποντες 
"doyog* οὐὖχ ὥσπερ πρώην ἀσϑενεῖς καὶ γεγηρακότες, ἐν 
τοῖς δεινοῖς ὑπότρομοι, καὶ μεϑ᾽ ἡμῶν δεδιότες, καὶ τοῦ σω-1ὸ 
ζοντος μᾶλλον δεόμενοι " καὶ μάρτυς ἡμῖν ἐγγίϑεν αὐτὸς» 
τοιαῦτα διατάττων τῷ βασιλεῖ, καὶ πρέπων ἐχείνῳ πρὸς χοι- — 
γὴν εὐευγεσίαν ὑπηρετεῖν. ὅϑεν γε σὲ πατέρα καλεῖ, xad πι- 
στὸν ἡγεῖται, καὶ πάσαις ψήφᾳς ἐπαινεῖ, καὶ τεϑαύμαχε, 
καὶ οὔποτε παύσεται. ͵ 20 
ἡ. ᾿Αλλὰ γὰρ ὃ λόγος, ἀεὶ τῆς τῶν πραγμάτων dxo- 

λουϑίας ἐχόμενος, ὥσπερ τι ῥεῦμα φερόμενον, ἐνταῦϑά που 


4. οἱ μὲν Ritt, of δὲ μὴ ed. 8. πραγμάτων coni. R. pro δρα- 
μάτων. — 16. ὅ στρατὸς comi. Villois. pro αὐτὸς. 


vero a. malis immunis erat, is prius quidem soli Fortunae gratiam 
referebat; nunc vero te, Auguste, omnes canunt cum illa, alii te 
auctore nihil patientes, alii persuasi se nihil rursus passuros esse. 
Barbarus enim vulnere merito accepto oculos submittit, εἰ domi- 
num aguoscit, et modeste agit quamvis invitus; urbes autem ae- 
rumnis liberae sunt; et mocnia, quae consenuerant iuvenescunt, 
alia nunc primum exoriuntur; civitates modeste agunt, securum 
ornatum ostendentes barbaris; castella ubique opposita sunt ad 
tuendos provinciales, et militum iuventus robore et multitudine 
munite: viri aetate florentes, et torvum intuentes, et, quomodo 
Homerus 'dicat, Martis satellites: non ut antea infirmi, et senio con- 
fccti, Ín rebus asperis trementes, ct nobiscum timore perculsi, et 
ipsi propugnatore indigentes. Et testis nobis prope adest ipse er- 
ercitus, principi talia perficiens, et accommodatus servire. illi ad 
communem salutem augendam. Quare te patrem appellat, et tibi 
confidit, et uno ore laudat, et admiratur, ct nunquam admirari 
desinet. 

8. Sed oratio, semper rerum seriem prosccuta, quasi fluminis 


PANEGYRICUS. 499 


παρήνεγχε βίᾳ. τοιγαροῦν ἐπανιτέον ὅϑεν ἐξέβημεν. ὅμοίως yao 
349 ^ ew “ὦ - ^ 
πρέπειν ἐλογίσω τῇ μελλούσῃ καλῶς ἔχειν ἀρχῇ, μὴ μόνον τῶν 
r] , ^w , n" 
ἀλλοφύλων χεκαϑάρϑαι, καὶ τῶν MO ἀφεστώναι δεινῶν, 
2 LU i] v ? « - 55 » . ὦ 
ἄλλα xat, εἴ τι μέρος αὐτῆς νοσοῦν ἐστιν ἢδη καὶ ὕπουλον, 
δχαὶ κατὰ τοῦ λοιποῦ διανίσταται, xat τοῦτο πρὸς εὐρυϑμίαν 
μεταστῆσαι, καὶ μέαν διὰ πάντων δεῖξαι διήκουσαν ἁρμονίαν, 
ὥσπερ ἔν σώματι. ἥἤδεις γὰρ, ὡς ὁμονοοῦντες μὲν ἄγϑρωποι 
καὶ μετ’ ἀλλήλων ἱστώμενοι φοβεροί τε τοῖς ἀντιπάλοις εἰσὲ, 
1 * ^ “- 3. » » 4. , € 
καὶ τοὺς λυποῦντας Jürrov Gpvvoyrat* αὐτοὲ δ᾽ ἐν ξαυτοῖς 
e » 9, 4 * * ? ἢ 
τοστασιάζογτες οἰκοϑεν ἔχουσι τὴν φϑορὰν, καὶ οὐδενὸς πολε- 
μίου προσδέονται, μᾶλλον δὲ τούτῳ καὶ δυσμενεῖς καὶ μι- 
| σοῦντας ἐπάγονται, καιρὸν ἡγουμένους οἰχεῖον τῶν ἐν αὐτοῖς 
νοσούντων τὴν συμφοράν. ὡς οὖν εἶχε τὸ πρᾶγμα, μικρὸν 
ἄνωϑεν διηγήσομαι. j 
155. 9. Τὴν Κιλικίαν προσοικοῦσε δύυσμαχοί τινες ἄνθρωποι, À. C. 9a 
b y λ LJ ?s , 3 , 3 , : $, -' T7 — 92 
Σολῶν ἔϑνος, ἀπὸ ϑαλάττης ὠνατρέχον εἰς ἤπειρον. οὗτοι 
τοίνυν, ὥσπερ οὐ δυνάμενοι u£ysw εὐδαίμονες, ὑψοῦ τε αἴ- 
οουσι τὴν αὐχένα, καὶ qggvovot τὶ γαῦρον κατὰ τῆς Ῥω- 
, ? “ὦ 4 5ὴ * .€ € , 
μαίων ἀρχῆς, xat δυστυχεθβ αλάζογες ὕπῆρχον. nalura δὲ 
aorovrovg ἐχίγει καὶ ϑαῤῥεῖν ἐδίδου παρὰ χαιρὸν ἢ t6 χώρα, 
δυσάλωτον παρεχομένη τὴν φύσιν" ἄκρα γὰρ ἐνταῦϑα παν- 
i: . * E EN 
16. Σολύμων coni. N.; cf. Priscian. 81i. 82. 
vi huc delata est; redeundum igitirt unde digressi sumus; Similiter 


enim ad imperium bene constituendum oportere existimasti non so- 
lum a peregrinis id purgatum esse, et liberatum malis inde nascen- 


tibus, sed etiam, si quae ipsius pars morbida esset δὲ ulcerosa , 
atque a ceteris discreparet, et hanc numeris suis restilaere, et unum 
omnium partium efílicere concentum, «quemadmodum in corporc. 
Sciebas enim, homines concordes et se invicem jTuvantes hostibus esse 
metuendos, scque contra infestos facile defendere: contra autem 


inter se dissidentes domi perniciem habere, etsi hostes absint, ex- 
Citare autem adversus se inimicos et infensos, ralos sibi oblatam 
esse occasionem per seditionis calamitatem. Verum res quomodo se 
habuerit, paulo altius ab origine enariabo. 

9. In Ciliciae finibus habitat gens ferox, Solorum natio, a ma- 
ris littore in mediterranea pertingens. Hi itaque, felicitate sua frui 
nescii , verticem tollunt, et supetb iunt contra Romanorum imperium, 
in suam perniciem iactantia elati. Maxime autem hos commove- 
bat et confidere praeter rem faciebant et regio, ad expugnan- 
dum sane difficilis: arx enim est, plura culmina ad coelum attol- 
lens: et hominum exercitatio, Sunt enim expediti , pernix genus, 


500 PROCOPII 


A.C. 495 τοδαπὰς κορυφὰς εἷς αὐτὸν ἀνατείνουσα τὸν αἴϑέρα" καὶ 
— 497 μέντοι καὶ τῶν ἀνδρῶν ἣ πρὸς τὰ τοιαῦτα μελέτη. εὑσταλεῖς 
γὰρ οὗτοι καὶ κοῦφα βινοντες, καὶ ὥσπερ πτηνοὲ τοῖς ὅρε- 
σιν ἐποχούμενοι. δϑεπαρϑέντες τὴν καϑ' ἡμῶν συνίσταν- 
ται σκευωρίαν" καὶ ἦγόν τε καὶ ἔφερον τὰ τῶν προσοιχούν»-5 
των, καὶ δεινῶς ἠπείλουν, κόμπῳ ῥημώτων ἐπηχοῦντες. βα- 
| σιλέων δὲ ἦν αὐτοῖς προσταγμάτων, ἐκ μὴ προσηκόντων, στρα- 
τηγῶν τε ὄχλος, καὶ ἡ λοιπὴ παρασκευή " καὶ ταῖς [ἐλπίσιν 
ἧσαν λαμπροί" ὦσπερ ἐπὲ σκηνῆς 0 μὲν ᾿Αγαμέμνων ἐξαίφνης 
εἶναι δοκεῖ" ὁ δὲ φέρει τὴν ᾿Αχιλλέως εἰχόνα τῷ σχήματι ,to 
καὶ ἄλλος ἀλλου μεμίμηται, πτωχοί τινες καὶ ἀνέστιοε" εἶτα 
ο΄ πέρας τῷ δράματι, καὶ ἥ σκηνὴ διαλύεται, 

A.C.(98 1. Καὶ οὗτοι τοίνυν οὐχ εἰς μαχρὰν ἔμελλοκ γνώσε- 
σϑαι, ὅσην βασιλέως φιλανϑρωπίαν εἰς προσήχουσαν ὀργὴν 
ἐπεσπάσαντο, εἰ καὶ μὴ πρὸς ἀξίαν τῆς δίκης ἐτύγχαγον "Ὁ 
ἀλλ᾽ ἐνίκας πάλιν, ὦ βασιλεῦ, xal ϑρασυνομένους μάχη, καὶ 
 dvatvyoUrrag φιλαγνϑρωπίᾳ" καὶ ἔδειξας ὡς ἀληθῶς ξπομέ- 
vag ἀλλήλαις τὰς ἀρετάς. οὖς γὰρ ἀνδρίᾳ χατηγωνίσω καὶ 
φρονήσει στρατηγικῇ) καὶ ποββῃ τῶν ἀγώνων εὐεργεσίᾳ, 
τούτους 7] χρηστότης ἑπομένη ταῖς ἀδελφαῖς, σώζειν ἐχέλευε"ο 
καὶ διπλοῦν ἔστησας τρόπαιον, τοῦ δευτέρου γικῶντος τὸ 
πρότερον. τὸ μὲν γὰρ κρατῆσαι πολεμίων ἴσως ἄν xai τύχης 

6. βασιλέων δὲ ἦν αὐτοῖς προστάγματα, ἐκ μὴ προσηκόντων, 
στρατ, coni. R., f. fac. δὲ ἦν αὖτ, πρόσχημα: imperatore 


gloriabantur — sc. Zenone — qui immerito ad summum  fasti- 
gium evectus erat? N. 


'et alitum ritu super montes delati: unde delapsi nobis incidunt 
Diripiebant igitur finitimorum bona, et horrendum in modum mi- 
nabantur, verbis superbientibus - - - - - - - - : ducum turba ali- 
usque apparatus: spes eorum splendidae crant; sicut in scena ille 
Agamemno sibi factus videtur, alius autem Achillis imaginem habitu 
repraesentat, et alius alium imitatur, homines mendici et laribus 
destituti ; at dramate finito scena dissolvitur. 

' 1€. Et hi quidem mox experientia doceri debebant, quam be- 
nevolum Imperatorem ad iustam iram coégerint, quamquam poenam 
meritam non solverent. Tu vero, Auguste, Vie vicisti feroces pugna, 
et debellatos clementia, et ostendisti virtutes vere se invicem susti- 
nere. Quos enim fortitudine et imperatoriis artibus subegeras , hos 

. clementia, sorores suas consequens, servare iussit. Et duplex tro- 
poem statuisti , quorum a secundo prius vincitur. Vincere enim 
ostes fortasse eliam per solam fortunam contigerit; sed prioribus 


' PANEGYRICUS. Bot 


γένοιτο μόνης" τὸ δὲ τοῖς προλαβοῦσιν ἀκόλουϑα προσϑεῖναι"Ἀ. C. (98 
τὰ δεύτερα, τοῦτο καὶ τὴν τῆς μάχης ἐπεχόσμησε νέκην, xai 
μόνης ἀρετῆς τοῦτό γε τὸ τρόπαιοῦ, οὐχ, ὥσπερ Φίλιππος 
ὃ ἸΠακεδὼν ovrog καὶ βάρβαρος καὶ ταῖς Ἑλληνικαῖς συμ- 
δφοραῖς ἐναχμάζων, ἀπάτῃ καὶ δόλῳ δύο καὶ τριάκοντα Χαλ- 
κιδικας πόλεις ἑλὼν, οὕτως ἀνεῖλες ὠμῶς, ὡς διαλαϑεῖν si 
γεγόρασε πρόσϑεν" καὶ σιωπῶ τοὺς σοφωτάτους ᾿4ϑηναίουςς, 
ὅπως ηλίους xai Σκιωναίους διέϑηκαν. σὺ δὲ, δικαίας 
ἀφορμὰς τῆς κατὰ τῶν ἀδικούντων ὀργῆς εἰληφὼς, ουχ οὗ- 
lorog μετῆλθες, ὦ βασιλεῦ" ἀλλ᾽, οἷα πατὴρ ἀγαθὸς, ὡς σε- 
αὐτὸν ἔχαλεις, σωφρονεῖν μόνον παιδεύσας, xai πόλεν ἐδέ- 
δους 3» αὐτὸς ἐδημιούργησας, καὶ χώραν εὐδαίμονα. καὶ 
νῦν δεόντως χρῶνται τῇ ῥώμῃ, xai τῶν ἄλλων προβέβλην- 
ται. πρέπων οὗτος βασιλεῖ χόσμος, καὶ πάσης χρείττων ἔλ-- 
15z4/00c. καί uot δοκεῖς ᾿Αλέξανδρον ἐκεῖνον βασιλικῷ φρονή- 
ματι παρελϑεῖν * ὃς, ἐπειδὴ τὸν Ἰνδὸν νικήσας εἶχε τῇ μάχῃ, 
σύμβουλον αὑτῷ ἐπεποίητο τὸν πολέμιον, ὅπως αὐτῷ δέον 
κεχρῆσθαι" τοῦ δὲ, βασιλιμῷς" εἰπόντος, ἠρώτα μή τι προσ- 
τιϑέναι μέλλει τῇ συμβουλῇ" ὡς δὲ δι’ ἑνὸς ῥήματος πᾶσαν 
20895 τὴν ἀρετὴν δεδηλῶσϑαι, αἰδεσθεὶς, οἶμαι, τὴν παραΐ- 
γεσιν, ἰσως ἄχων ὥφϑη φιλάνϑρωπος. σὺ δὲ φύσει τὸ καλὸν 
4. ὄντως Villois., ὄντος cod. — 8. Σχιωναίους R., Σιχυῶναίους 
ed. 10.Codicis verba: σωφρονεῖν μόνον παιδεύσας, ὡς σεαυτὸν 
ἐχάλέις, ita transponenda esBe iudicavit Villois. 11. πόλιν 


Villois. , zdÀ:» cod. 12. da(uoya ed. — 13. Ante τῶν ἄλλων 
Villois. perperam inseruit τῇ. 


altera adiicere, hoc pugnae victoriam ornat, et unius virtutis hoe 
tropaeum est. Non, quemadmodum Philippus, vere Macedo et bar- 
barus, et Graecorum calamitatibus florens, fraude et dolo expugna- 
tis duobus et triginta oppidis Chalcidicis, sic crudeliter illos sustu- — 9 
listi, ut incertum sit, num antea fuerint. Taceo sapientissimos 
Athenienses , quómodo Melienses et Scionenses tractaverint. Τὰ 
vero, quam ad iram adversus hostes iustae impellebant causae, non 
talem, Imperator, ultionem sumsisti. Sed quemadmodum pater bo- 
nus, ut ipse te appellabas, tantum modeste agere eos docuisti , et 
Urbem a te aedificatam donasti et regionem fecundam. Et iam, 
ut oportet, fortitudine utuntur, et alios protegunt. Decet hic Im- 
peratorem ornatus et omni spe maior est. Et mihi videris Alexan- 
drum, illum animo regio superare ; qui, postquam Indum pugna vi- 
cerat, hostem consulebat, quomodo se tractari oporterct? quo re- 
spondente : ,,regie", iterum quaerebat, num quid adiicere vellet huic 
*onsilio? Quum vero is uno verbo se totam virtutem indicasse di- 
ceret, motus , puto, exhortationis pudore , fortasse invitus humanum 


* 


503 PAOCOPII 


A. C. 498 ἐπεστάμενος, οἴκοϑεν εἶχες τὴν συμβουλήν" xai χάριν ἔσασιν 
ἡττηϑέντες, οἶμαι, καὶ μίαν ἡγοῦνται συμφορὰν τὸ τοιοῦτον 
ὄντα λελυπηκέναι. 2 

ια΄. Οἶμαι μὲν οὖν, εἰ καὶ μόνα ταῦτα λέγειν ἦν ἐμοὶ, 
πρὸς ἱκανὸν πέρας ἀφῖχϑαι τὸν λόγον, xai οὐ μετρίως τοῖς5 
εἰρημένοις φιλοτιμεῖσθαι, νυνὲ δὲ πρὸς τὴν τοῦ βασελέως 
ἀρετὴν φιλονεικοῦντες oi λόγοι δεινὸν ἡγοῦνται καὶ πάσης 
ἀνανδρίας μεστὸν, εἰ μηδὲ λέγειν ψιλῶς καρτεροῦσεν, ἃ τοῖς 
ἔργοις εὖ ποιῶν ἐκεῖνος οὐ δυσχεραίνει τῷ πλήϑει καὶ παύε- 
ται. δυοῖν γὰρ 0yrow ἐν ἀνθρώποις καιροῖν, εἰρήνης zs xeito 
πολέμου, πρὸς ἀμφότερα μερίζει $7» ἀρετὴν, καὶ μέτεισιν 
ἑκώτερον, ὡς αὐτὸ μόνον εἰδὼς, ϑατέρου δὲ μηδὲν ἐπεστά- 
μενος. καὶ τῆς μὲν ἐν πολέμοις ἀνδραγαϑίας ἱκανὰ δείγματα 
περὲ ὧν λέγων ἐπαυσάμην ἀρτίως" τῶν δὲ κατ' εἰρήνην ἀγα- 
ϑῶν μέγιστον ἐχεῖνο, καὶ πολλῶν τῶν κατὰ μέρος αἴτιον, κι 
καὶ ὃ μάλιστα πρὸς εὐδαιμονίαν ἄγει τὰς πόλεις" ἐξ οὗ γὰρ 
ἄρχεσϑαι πεφύχασιν ἄνϑρωποι, καὶ βασιλέως προῆλϑεν ὅνο- 
μά τε καὶ πρᾶγμα, τῶν κρατοῦ ἕχαστος, ἀπορῶν δι᾽ ἑτὸς 
σώματος πανταχῇ παρεῖναι τοῖς ὑπηκόοις, διὰ τῶν κατὰ μέ- 
ρος ἀρχόντων συνέχει τὰς πόλεις, διὰ τούτων εὐεργετῶν πᾶσιο 
παρεῖναι δοκεῖ" xai ὅπερ ἐχλείπει τῇ φύσει, μηχανᾶταε τῇ 
γνώμῃ. ταῦτα τοίνυν δξ ἀρχῆς οὕτω καλῶς ἐγνωσμένα νόϑοι 
τινὲς ἀγϑρῶποι καὶ παρέγγραπτοι τῇ βασιλείᾳ, κέρδος ἴδιον 


illi se praebuit. Tu vero ex ingenio tuo pulcri gnarus, proprio usus 
es consilio. Et grati sunt victi, et hoc unum dolent, talem a se 
laesum esse. 

11. Credo equidem, si baec tantum dicenda haberem, ad auf- 
ficientem finem venisse orationem , rebus expositis non mediocritet 
ornatam. Nunc vero Imperatoris virtutem aemulans non ferendum 
esse arbitratur, remque omnium ignavissimam , si ne eloqui quidem 
valeat ea, quae ille dum agit propter multitudinem non fatigatur. 
Nam cum duo sint apud homines tempora, pax et bellum, ita ille 
dividit virtutem, ut utrumque administret quasi id solum didicerit, 
alterius ignarus. Et fortitudinis in bellis documenta satis multa ea 
suppeditant, de quibus modo dixi; nunc vero de eo dicendum, quod 
pacis bonorum maximum est, et multorum deinceps causa, et quod 
maxime ad felicitatem adducit civitates, Nam ex quo imperari homi- 
nibus coeptum, et regis nomen et imperium natum est, unusquisque 
regnantium, cum uno corpore omnibus sibi subiectis adesse non 
possit , per eos qui imperii partem administrant, civitates continet; 
et per illos beucfacta tribuens omnibus adesse videtur, ct quod na- 


PANEGYRICUS. 503 


v5» κοινὴν noÀwtía» πεποιημόνοι, διέφϑειράν τὸ καὶ πρὸς 
κοὐναντίον τῆς χρείας μετέβαλον. ὡς γὰρ οἱ ἐμπορίας τινὸς 
προεστηκότες, τὰς ἀρχὰς ὠνίους &moíov»* καὶ ἦν ἰδεῖν ἐν 
- ἀρχῆς σχήματε πιπρασκομένας τὰς πόλεις τοῖς χρήματα δοῦ- 
Βδναι καὲὶ λαβεῖν ἐγνωχύσιν, οὐ τοῖς εὖ ποιεῖν δυναμένοις. 
τοιγαροῦν ἅμα v6 ταῖς πόλεσιν ἐπεδήμουν, καὶ ἐφ᾽ ᾧ παρῆ- 
σὰν ἐπράττετο, καὶ τῆς κοινῆς συμφορᾶς οἱ τῶν ἀνϑρώς-. 

πῶν ἡγεμόνες ἐπλούτουν. ᾿ 

iB. CES οὗ δὲ ἡμῖν τὰς πόλεις ἀνέχεις τῷ νεύματι 
τοξγνωμεν ὡς ὃ τῶν χρημάτων ἄπληστος ἔρως, ὃ τὴν δίκην 
ἐπείργων παρ᾽ ἀνθρώποις ἐνδιαιτᾶσϑαι, οὐ πάντα νικᾷν ὡς 
ἔοικεν εἶχεν, ἀλλὰ γάρ ποτε καὶ παραδόξως ἡττᾶσθαι. καίτοι 
διὰ τοῦτον πατὴρ μὲν προδίδωσι παῖδα, γύναιον δὲ τὸν ἄν- 
ὅρα, καὶ τὰ γένη κατ᾽ ἀλλήλων ὁπλέζεται. σοῦ δὲ παρακα- 
159nuévov τῷ. βήματι, πρὸ μὲν τῶν ὀφϑαλμῶν 7 δίκη. ὥσπερ 
δὲ ταύτης ὁρώσης μέλλουσι δικασταῖς ἐπιφέρεις τὴν ψῆφο»" 
καὶ εἷλε σοῦ τις τὴν γνώμην οὐ χρυσὸν προτειγόμενος, ἀλλ᾽. 
ἀρετῇ πλουτῶν, καὶ μεταβάλλειν ἀνθρώπους εἰς εὐδαιμο- 
vía» εἰδώς. ὃ δὲ «ύσανδρος, εἰ καὶ Σπαρτιάτης 7», xai 
λοσεμνὸν ἐφρόνει διὰ τὰ πρώην εὐτυχηϑέντα, ἀλλὰ τοῖς ἔργοις 
τὸν Σπαρτιώτην ἐψεύδετο" τὴν γὰρ τῶν ἀρχόντων αἵρεσιν ov 
προσηκόντως ποιούμενος φόνου καὶ ταραχῆς τὸ τῶν 'EA- 
9. καὶ διὰ τῆς coni. N. 13. διὰ τοῦτον Villois., διὰ «τού- 

zo» cod. 15. ducts cod. , suprascr. al. man. f. 


tura efficere non potest, id facere conatur prudentia. Haec igitur 
ab initio bene constituta spurii quidam homines et ad regiam digni- 
tatem practer ius evecti, lucrum privatum e re publica imperii quae- 
rentes, perverterunt, et utilia damnosa fecerunt. Tanquam enim ne- 
gotiantes vendebant magistratus, et videre poteras sub magistratus 
titulo vendi provincias iis, qui pecunias dare et accipere vellent, 
non qui recte agere scirent. Quapropter simulatque in provinciam 
venissent, id agebant cuius rei causa aderant, et e publica calami- 
tate magistratus locupletabantur. 

12. Scd ex quo tu civitates nopis nutu sustentas, cognovimus, 
divitiarum insatiabilem amorem, qui iustitiam apud homines habi- 
tare non sinit, non omnia, ut videbatur, vincere, imo vero praeter 
exspectationem eum aliquando superari. Et tamen propter hunc pa- 
ter filium prodit, uxor virum, et gentes invicem arma capiunt. Tu 
vero cum assides tribunali, ante oculos versatur iustitia, et tanquam 
ea cernente , iudices in suffragia mittis, Atque tuam sententiam sibi 
conciliat non qui aurum offerat, sed virtute dives, qui homines 
felices reddere noverit. Lysander vero, licet Spartanus, et propter 
res feliciter gestas animo elatus, factis Spartanum mentitus est: 


δοά PROCOPII 


λήνων ἐνέπλησε τὸ γένος, καὶ δι’ ἑνὸς γνώμην ἐδυστύχουν 
ai πόλεις. 

wy. ᾿Αλλὰ γὰρ Ey ᾧ δεύτερον εἰπὼν, ἔτι τῆς κοινῆς καὶ 
κατὰ πάντων εὐεργεσίας ἐχόμενον, οὕτω καὶ πρὸς τὴν κατὰ 
μέρος φιλανϑρωπίαν πέμψω τὸν λόγον. ἴστε γὰρ, — καί μοιῦ 
μηδεὶς ταραττέσϑω τὴν γνώμην, — ὡς φόρος τις δυσχερὴς 
ὥσπερ τι τῶν δεινῶν ἐχ περιόδου ταῖς πόλεσιν ἐπετίϑετο, 
καὶ διὰ πάντων ἐφοίτα, πρόφασιν δικαίαν οὐχ ἔχων, ὄνομα 
δυστυχὲς τοῖς ὑπηχόοις, χρυσὸς xal ἄργυρος εἰς μίαν ἐλϑόν- — 
τες προσηγορίαν. ὅσοι γὰρ ἀνθρώπων αὐτουργῶν τὸ χαὲ τῶώνιο 
καϑ' ἡμέραν ἐνδεεῖς, καὶ ταῖς χερσὶ πᾶσαν ἐλπίδα πεποιημέ- — 
ψοι τοῦ βίου, ὥσπερ ἱδρώτων καὶ δυστυχίας μισϑὸν ἐτέλουν" — 
καὶ τοῦτο μετὰ τῆς τύχης αὐτοῖς ἐπετίϑετο. ἔστενε γεωργὸς 
περὲ τὰ δένδρα" διπλῆν γὰρ εἶχε τὴν συμφορὰν, xai nove» — 
τῷ σώματι, καὶ μεμνημένος τῶν λυπηρῶν" ἁλιεὺς παρὰ τὴνιδ 
ϑάλατταν ἠφίει τὸ δίκτυον, ϑήραν εὐχόμενος λαβεῖν, ἧς με- 
ϑέξουσιν ἕτεροι. ἔμπορος δέ τις, μετὰ χειμῶνα καὶ ϑάλατταν 
καὶ τύχην ἀγρίαν μόλις τῆς γῆς ἐπιβὰς, καὶ πόλιν ἰδὼν, οὐκ 
ἄμισϑον εἶχε ταύτης νὴν ϑέαν. καὶ τί δεῖ λέγειν τοὺς ἀλ- 
λους; a£ γὰρ ἐπὲ τῶν οἰκημάτων γυναῖκες, ὄνειδος ἀναγχαζονια 
λαχοῦσαε τὸν βίον, οὐδὲ τὸ δυστυχεῖν ἐπ' ἀδείας ἐκέχτηντο, 


10, αὐτουργοῦγτες καὶ N. — 17. δέ τις Villois., δὲ τῆς cod. 


cum enim magistratus non ut par erat conferret, caede et tar- 
bis Graecorum gentem implevit, et unius consilio civitates misere 
vivebant. 

. 43. Sed unum vel alterum, quo totam adiuvit rem publicam, 
ubi dixero , tunc ad ea quoque orationem convertam, quae in asin- 
gulos munifice fecit. Namque scitis ipsi, — atque ut tranquilla me 
audiatis mente vos rogo, — tributum quoddam acerbum quasi ma- 
lum horrendum certis temporibus invasisse civitates, singulosque 
cives corripuisse , alienum a iustitia, infaustum subditis nomen, au- 
rum et argentum uno verbo comprehensa. Homines enim operarii, 
victu quotidiano egentes, qui omnem vitae spem in manibus 

sitam haberent , hi quasi sudoris et miseriarum mercedem solvebant: 
et hoc praeter fortunam illos premebat. Agricola circa arbores in- 
gemiscebat: duplici enim infortunio afficiebatur, et labores corpore 
perferendo , et aerumnas secum commemorando. Piscator apud mare 
cum rete demitteret , iactum optabat, cuius pars in aliorum cederet 
lucram. Mercator autem exantlatis tempestatis et maris periculis 
et fortuna saeva, aegre in terram egressus, et urbem conspiciens, 
ne huius quidem aspectu gratis fruebatur. Quid opus est ceteros 
commemorare? cum ne ipsae quidem meretrices in lupanaribus pro- 
stantes, vitae opprobrium non evitandum sortitae, in turpitudine de- 


- 


PANEGYRICLS. . 505 


ἄλλ᾽ ὥνιον ἐποιοῦντο τὴν τοῦ σώματος ὕβριν" καὶ τοῦ μὴ σω- 
φοονεῖν μισϑὺὸς κατεβάλλετο" καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν, ἐκ τῶν χοιγῶν 
ἀτυχημάτων ὃ τοῦ βασιλέως ϑησαυρὸς ἐπληροῦτο. ταῦτα τῶν 
πρὲν κρατούντων τινὲς δόξαντες εἶναι φιλάνθρωποι ἠλέουν 
δμὲν, βοηϑεῖν δὲ οὐκ siyov- ἀλλ᾽ ἐβουλήϑησαν μόνον, καὶ 
μέχρε τούτου τὴν ἀρετὴν ἐνεδείξαντο" τὸ δὲ πρὸς ἔργον ἐχφέ- 
ρει» μετὰ τῶν ἀδυνάτων ἐθαύμαζον " ἔδει yag coi καὶ τοῦτο 
τηρεῖσϑαι καὶ σὸν ἔργον γενέσϑαι μετὰ τῶν ἄλλων, ὅπως 
ἀρετὴ μὴ λανϑάνῃ τοσαύτη μὴ παρόντων αὐτῇ πρὸς ἀξίαν, 
100V ὧν ἑαυτὴν ἐπιδείξεται. ὅϑεν παντὸς ἀτόπου κέρδους &v- 
γοιαν παριδὼν, καὶ ζημίαν ϑαυμάσας ἐπαινουμένην, ἤβου- 
λήϑης, ἐπένευσας, εἰς ἔργον ἀφίκετο. καὶ οὐδὲ μέχρε τούτου 
τὰ τῆς εὐεργεσίας ἡμῖν" ὠλλ᾽ οὐδὲ τοῖς μετὰ ταῦτα πονη- 
ροῖς γενέσθαι πάλιν ἐπέτρεψας" πᾶσα γὰρ περὲ τούτου συγ- 
τι"γραφὴ πυρὸς ἔργον ἐγένετο" καὶ μετὰ τῶν λυπούντων fj τού- 
τῶν ἀνήρηται μνήμη. ταῦτα γὰρ προσέταττες ὥσπερ “ἴδρας 
κεφαλὰς ἐκκαίειν, ὅπως μὴ πάλιν ἀνίσχη, τὸν σὸν Ηρακλέα 
μιμούμενος. ᾿ 
εδ, Πρώην μὲν οὖν ᾿Αριστείδης οὐχ εἰωϑύτας φόρους 
«οτάξας τοῖς Ἕλλησι, og τι μέγα χατορϑώσας, τὴν τοῦ 24- 
καίου προσηγορίαν jréyxaro: καὶ τὸν ᾿Δριστείδην τις εἰπὼν 
10. χέρϑους Villois. , χέρδος cod. 16. ταύτας pro ταὕτα coni. 
Villois. 17. éxxa(tsy Villois., éxya(tsy cod. 


spectae vitae vacarent iniuriis: sed cum vendeudam proponerent 
corporis contumeliam, impudicitia mercede redimebatur. Ut brevi 
praecidam , ex publica calamitate Augusti thesaurus implebatur, 
Quare cum ex prioribus Imperatoribus nonnulli , qui humanitatis lau- 
de florent , misericordia aflicerentur , mali tamen megelam invenie- 
bant nullam. Sed optabant tantummodo, et ita virtutem suam osten- 
debant. Rem vero conficere, id tanquam supra humanas vires positum. 
admirabantur. Oportebat enim et hoc tibi reservari et abs te per- 
fici cum ceteris, ne tanta lateret virtus, deficientibus magni momenti 
rebus quibus se ostenderet. Itaque neglecta omni turpis lucri cogi- 
tatione et jacturae cum laude coniunctae cupidus, voluisti, rem 
fleri iussisti, et facta est. Nec vero intra hos fines tua in nos be- 
nevolentia se continuit, sed ne iis quidem, qui post regnabunt, 
pravis esse concessisti. Tota enim de ea re'scriptio igne consumta, 
et una cum illa peste eius memoria deleta est. Eam enim quasi 
Hydrae capita exuri iussisti, ne rursus enascerentur; quo Herculem 
tibi cognatum imitatus es. 

14- Olim Aristides tributis insolitis inter Graecos describendis, 
quasi rem magnam perfecisset, Iusti cognomen accepit, et Aristidem, 
δὲ quis appellaret, utique adliciebat, iustum. Tu vero tributa tam 


- 


506 ;, PROCOPI 


46S 
πάντως προσετίϑει τὸν δίκαιον. σὺ δὲ φόρους οὕτω utya- 
λους, ὥσπερ Ἔρεννύν τινα κοιγὴν, μεταστήσας τῶν ὑπηχόων, 
τίνος ἂν εἰχότως τύχοις προσῃγορίας; μικρὸν γὰρ πρὸς ταῦτα 
καὶ ᾿Αριστείδης καὶ Πεισίστρατος, ἂν οἷς ἑξχάτερος ἐθαυμά- 
ζετο" ὃς δεχάτην τῶν ἐκ τῆς χώρας γενομένων φόρους τάξαςβ 
τοῖς ᾿Αϑηναίοις, ἐπειδὴ παρὰ τὸν Ἱμηττὸν διερχόμενος Zdrzi- 
1 y , , 1 , ? 
κὸν εἰδὲ πρεσβύτην πέτραν ἐργαζόμενον, xai τοῖς μόχϑοις ἀπει- 
ρηχότα, πέπονθεν ὡς εἰκὸς ἐπ᾿ αὐτῷ * καὶ πέμψας ἠρώτα, τέ- 
νας αὐτῷ καρποὺς 7? πέτρα χομίζοι" ó δὲ καὶ λίαν στενάξας, 
οὐδύνας ," ἔφη, γμκαὲ καχῶν πλῆϑος" καὶ τούτων τὴν δεκά-το 
τὴν δεῖ γενέσθαι τῷ Πεισιστράτῳ," tint , παρεῖγαι τὸν τύ- 
ραννον ἀγνοῶν. καὶ εἰς Πεισίστρατον ἦλθεν ὃ λόγος. καὶ 
ϑαυμάσας ἐκεῖνος τῆς καρτερίας, μέγα τε νομίζων δωρεῖσϑαι, 
ἀτελῆ τὴν πέτραν ἀφῆκε τῷ γεωργῷ " καὶ ὥς εἰς μνήμην dos- 
τῆς ᾿Ατελὲς ἐξ ἐκείνου τὸ χωρίον ἐπωγνομάζετο, ἀλλὰ τί μοι" 
λέγειν ἐπῆλθε Πεισίστρατον, καὶ πρεσβύτην ἕνα, καὶ δυσ- 
τυχὲς ἐκεῖνο χωρίον, πρὸς πάντων ὑπηχύόων ἐλευϑερί- 
av, ὅϑεν xat τῶν βαναύσων ἕκαστος παρ᾽ ἐλπίδας εὐτυχῶν, 
καὶ γεωργὸς περὲ τὰς ἀρούρας παραμυϑίαν τῶν πόγων 
ἄδει τὰ σά; 20 
ιδ. ᾿Αἰχύλουϑα δὲ τούτοις κἀκεῖνα παρέσχου, καὶ πᾶσαν 
ἀχοὴν νικῶντα τῷ ϑαύμᾳτι. πρότερον γὰρ ϑέας τινὰς ἦγον 
ὠπανθρώπους αἱ πόλεις. ἄνδρες γὰρ δοστυχεῖς à» μέσῳ 
23. ἀπαγϑρώπους Villois., ὑπ᾽ ἀνθρώπους cod. 
grandia quasi communem quandam Erinnyn cum a subditis remove- 
ris, quonam cognomine digne appellari poteris? Parva enim prae 
hisce sunt, propter quae Aristides hominum admirationem excitavit 
et Pisistratus. Qui postquam decumas pro vectigali Atheniensibus 
solvendas imposuisset, prope Hymettum per agrum transiens senem 
Atticum conspexit saxum fodientem et labore deficientem. — Misertus 
igitur, ut par erat, hominis, misit qui ex eo quaereret quos fru- 
ctus saxum istud ferret. Ille autem graviter suspirans, ,,Ácrumnas," 
respondit, ,,et malorum multitudinem; quorum decumae Pisistrato 
debentur." Scilicet tyrannum adesse nesciebat, cum haec loqueretur. 
Qui, sermone hominis ad eum delato, miratus patientiam, et ma- 
gnum aliquid se donare ratus, saxi immunitatem concessit colono: 
et tanquam virtutis documentum ex illo tempore Immunis cognomi- 
natus est agellus ille. Sed quid Pisistratum et unum senem ct steri- 
lem illum agrum commemoro potius quam omnium subditorum li- 
bertatem, qua operarii adeo omnes practer spem beati evaserunt, et 
rustici in agris ad laborum solatium tuas canunt laudes? 


15. Hisce convenienter et illa fecisti, quac omnem famam su- 
perznt Antea enim ciyitates inhumanos quosdam ludos celebrabant, 


PANEGYRICUS. . 507 


δήμῳ παρεδίδοντο τοῖς ϑηρίοις , ϑεατὰς ἔχοντες τοὺς τὸ συγ- 
γενὲς τῆς φύσεως κεχτημένους " καὶ ἤἥδετό τις οὐκ οἶδ᾽ ὅπως 
ἀνὴρ ἄνδρα διασπώμενον ϑεωρῶν καὶ μηδὲ γῇ τὸ σῶμα 
κρυπτόμενον, ἀλλ᾽ ὥσπερ ἀντὲ τάφου τὰς τῶν ϑηρίων πλη- 
δροῦντα γαστέρας. 
tg. Ἑτέρα δέ τις παντελῶς πρὸς τοὐναντίον ἀπένξυσθ 
'ϑέα" ἄῤῥενες γὰρ παῖδες, ὥσπερ τὴν ἰδίαν εἰς γυναῖκας 
ἀμειβόμενοι φύσιν, γυναῖκες ἤϑελον εἶναι τῷ σχήματι, 
καὶ διεχλῶντο τοῖς μέλεσιν, ἀντὲ γλωττὴης κινοῦντες τῆν χεῖ» 
100a , καὶ δῆμον ὅλον πρὸς ἀσελγῆ ϑέαν ἐχμαίνοντες " ὅϑεν ἐκ 
καιόμενοι πρὸς ἔριν ἄνγνϑρωποι καὶ μανίαν, ἐμερίζοντο τῷ 
μίσει, καὶ xav ἀλλήλων ὠϑοῦντο. ταῦτα τοίνυν, οἷα δή 
τινα κηλῖδα τῶν ὑπηκόων ἀπεσόβεις" καὶ κατ᾽’ ἄμφω σω- 
φρονεῖ τοῖς ἀνθρώποις ἢ φύσις * αἱ δὲ πόλεις ἐσώζοντο. 

15. iub. AV ἵνα μὴ πόῤῥω τοῦ καιροῦ γένωμαι, πέρας 
τούτοις ἐπιϑεὶς, καὶ δὴ πρὸς τὰ λοιπὰ βαδιοῦμαι τῷ λόγῳ. 
ov γὰρ ἀρκεῖν ἡγήσω μέχρι τῆς κοινῆς χρείας τὴν φιλαν- 
ϑρωπίαν ἐχτείνειν, ἀλλ᾽ ὥσπερ εὐεργετεῖν ἀεὶ ποϑῶν ἐπισχο-- 
πεῖς τοὺς εὖ παϑεῖν δεομένους, καὶ ὅσα κατὰ μέρος ἐλύπει 

201üg πόλεις, γνοὺς δὲ ταῦτα προσετίϑεις τὸ λεῖπον, καὶ πρὸς 
10 χρεῖττον μεταβάλλειν ἠξίους" καὶ μετεβάλλοντο. ὧν τὰ 
πλεῖστα παρεὶς, μείζω γὰρ ταῦτα καὶ τοῦ καιροῦ νικῶντος 


in quibus, praesente populo, feris tradebantur homines miseri, spe- 
ctantibus iis quibus eiusdem naturae affinitate coniuncti essent. 
Atque delectabatur, nescio quomodo, homo hominem dilacerari cone 
spiciens, et ne terra quidem eius cadaver occultari, sell pro sepul- 
cro ferarum corpora illo impleri. " 

16. Porro alterum erat spectaculum, quod ad contrarium pror- 
sus vergebat. Namque pueri, quasi suam naturam in femineam 
mutantes, corporis habitu feminae videri volebant, et incessu fracto, 
manumque pro lingua moventes, totum populum libidinoso aspectu 
ad furorem incendebant. Homines ita iustigati , ad certamina et ἐπι» 
saniam acti, odio dividebantur, et in se invicem irruebant. His 
igitur spectaculis quasi macula subditos purgasti, In utroque nunc 
homines caste agunt, et civitates salvae sunt. 

17. Sed ne longius aberrem, hisce missis ad reliqua dicenda 
me converto. Non enim satis esse putasti communem utilitatem mu- 
nificentia tua complecti, sed quasi perpetuo benefaciendi desiderio 
motus, qui benefactis indigerent , quibusque premerentur singula 
oppida incommodis circumspiciens, quod deessct suppeditare, atque 
in meliorem statum eorum rem convertere statuisti. Atque eventus 
voluntatem consecutus est. Quarum rerum plurimis practermissis , 


5o8 . . . PROCOPII 


τὴν χρείαν, ὥσπερ ἔξ ἱερῶν πρέπουσαν ἀρχὴν ποιοῦμαι τῷ 
λόγῳ. 

ιη. Πόλις ἐστὶν ἱερὰ, τῶν πρὸς ἥλιον ἀνισχόνεων, πο- 
λυάνϑρωπος, ἐκ τῆς εὐσεβείας φέρουσα γνώρισμα. xai ταῖς 

ϑείαις τελεταῖς τῶν ἄλλων προβεβλημένη“ ὅϑεν εἰς ταύτηνδ 

|» φοιτῶσιν Ἰνδοὶ καὶ Πέρσαι καὶ Φοίνικες καὶ Σχυϑῶν γένη καὶ 
τὰ σεμνὰ τῆς Ἑλλάδος, Ἰωνία τε πᾶσα" καὶ ὥσπερ τοῦ τῶν 
ἀνθρώπων γένους κοινήν τις ἂν εἴποι πατρίδα. αὕτη τῶν 
ὑδάτων ἐνδείᾳ μετὰ τῶν . οἰκητόρων xai τοὺς πανταχόϑεν | 
ὄντας ἐλύπει. τοσαῦτα γὰρ παρεῖχεν, 00a τῶν ομβοῶν vio 
τύχη" καὶ ἀντ᾽ ἄλλου τινὸς ὑδάτων ϑησαυροὺς ἐπεποίηντο" 
καὶ τὴν ἔγδειαν σοφιζόμεγοι πρὸς τὸ δεινὸν οὕτω μόλες ἀν- 
τεῖχον. ἀλλὰ μέχρι σοῦ καὶ τοῦτο πάλιν ἐλύπει " τὴν r6 γὰρ 
πόλιν qov δεῖν τιμᾶσϑαε τὰ πρέποντα" xai δεινὸν ἡγούμενος. — 
διὰ μιᾶς ταύτης πάντας ἀνθρώπους πειρᾶσϑαι τῶν δυσχε-ιθ 
αὧν, ὀχετοὺς ὕδάτων εἰς ὕψος ἐπάρας, καὶ εἰς ταὐτὸν ἀγα- 
γὼν τὰ μὴ διανεστηκότα τοῖς μετεώροις, καὶ δι’ ἀνωμάλου 
καὶ τραχείας γῆς εὐθεῖαν ὁδὸν διατυπώσας τῷ ῥεύματι, πηγὰς 
διὰ ταύτης πόῤῥωθεν συνῆπτες " καὶ ἐν αὐτοῖς διαφανῆ καὶ 
ἄφϑονα ῥεύματα πέμπουσι, τῇ τῆς φορᾶς ὀξύτητι νικώνταιο 
τὴν 9éav * ὡς καὶ τοὺς ἀφικνουμένους ἐπ᾽ ἀδείας πανηγυρί- 
Les» καὶ σὺν ἥδονῇ návrag ἐνδιαιτᾶσϑαι. | 

13. μέχρι σοδ᾽ εοτταρίδ esse susp. N. 17. μὴ ante. διαγεστῃ- 

κότα del esse putat N. 


A 
(ampliora enim haec sunt, quibus enarrandis tempus non sufficiat) 
qmasi ex sacris initium orationi decorum petam. 

18. Urbs est sacra, in orientis regionibus sita , frequens , pie- 
tate cognit&, ac divinis mysteriis aliis praestans. Itaque hanc ade- 
unt Indi et Persae et Poeni et Scytharum nationes, Graeciaeque 
gentes nobiles, et tota Ionia: eamque quasi communem humani ge- 
neris patriam dixeris. Quam aquae penuria laborare, id praeter cives 
etiam advenas undique affluentes vexabat, Tantum cnim praebebat 
quantum imbres forte demitterent: cumque terrae vena deesset, plu- 
viae thesauros struxerant, qua ratione inopiam arte vincentes aegre 
86 sustentabant. Sed et hoc rursus usque ad te angebat. Cum enim 
censeres ur illam debito honore afficiendam esse, graviterque 
ferres per hinc unam omnes homines incommodis laborare , aquae 
ductibus in altum exstructis et collectis fontibus, qui in superiori- 
bus locis scaturirent, et per salebrosum asperumque terrae solum 
ducto fluminis alveo, longinquos rivos cÓniunxisti, qui per illos 
ductus pellucidam et largam aquae copiam effundunt, fluminis cele- 
ritate aspectum superante, ita ut nunc advenae ad voluntatem dies 
festos celebrent, omnesque hilariter ibi versentur. 


hj 
" 


PANEGYRICUS. 509 


ιϑ. Πάλιν τὰ xo9? ἡμᾶς. τοῦ Καίσαρος πόλιν àxo- 
vvuo», ἀπειρηκότος αὐτῇ τοῦ λιμένος τῷ χρόνῳ, καὶ πρὸς 
πᾶσαν ἀπειλὴν ϑαλάττης ἡγεῳγμένου, xai μηκέτι σώζοντος 
τὴν κατηγορίαν τοῖς ἔργοις, ἀλλ᾽ ἐκ τῆς παλαιᾶς τύχης ψε- 

Βλὸν vovvoua ἀεχτημένου, οὐ περιεῖδες δεομένην καὶ ϑρηνοῦο 
σαν ἀεὶ τὰς ὁλκάδας, αἵ πολλάχις διαφυγοῦσαι τὸ πέλαγος 
i» τῷ λιμένι τὴν ναυαγίαν ὑπέμειναν. καὶ οἱ δεόμενοι τῶν 
φορτίων ἐλεεινότερον εἶχον τὸ πάϑος" διαφϑειρόμενα γὰρ 
ἑώρων ὧν ἐν χρείᾳ τυγχάνοντες ἀνόνητον εἶχον τὴν ϑόαν. 

τοὐἀλλὰ γὰρ σοῦ βουληϑέντος νεάζει, καὶ ϑαρσοῦσα δέχεταν 
τὰς ναῦς" καὶ πλήρης τῶν ἐπιτηδείων 7] πόλις. 

x. Παραπλήσιον δέ τε πάϑος μιχροῦ δεῖν καὶ τὴν .4- 
λεξάνδρου κατείληφε. πύργος γὰρ ἄγαν ὑψηλὸς, παλαιᾶς 
ἔργον εὐδαιμονίας, ἐπ’ ἄκρου τοῦ λιμένος ἀνέχων, ἐγείρει 

15gàóya τοῖς ix πελάγους σωτήριον. xai παραμυϑεῖται τοὺς 
ἐκ ϑαλάττης, προμηνύων τὴν πόλιν. πρὸς τοῦτον κυβερνή- 
της δρῶν ἰϑύνει τὸ σκάφος, καὶ τὴν ναῦν ἀπείρατε σωζει 
τῶν παρακειμένων κινδύνων" οἱ δὲ ναῦται πρὸς τὴν ϑέαν 
ἡδόμενοι χροτοῦσιν εὐθὺς, καὶ δείκνυσιν ἄλλος ἄλλῳ, xod 
2012» πόλιν ἔχειν κατεπαγγέλλονται" καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν, ἡδονὴν 
ἅμα καὶ σωτηρίαν τοῖς ἀφικνουμένοις χαρίζεται. τοῦτον jj 
ϑάλαττα κατὰ νώτου προσβαλοῦσα καὶ γυμνοῦσα κατ᾽ ὀλίγον 
τῶν προβλημάτων, πλησίον ἤδη γενομένη, διέσειέ is καὶ 

17. ἀπείρατον Ν͵ 

19- Ad nostras regiones revertor. Urbs, quae Caesareo no- 
mine ornatur, re ipsa nomini non amplius respondebat, imo nihi 
praeter nudum momen ex veteri fortuna servaverat; cum portus 
vetustate defecisset, omnibusque fluctuum minis pateret. Eam tua 
non contempsisti orantem, et continuo deflentem navigia, quae 
saepe post superata maris pericula in portu elidebantur, Qain ad- 
huc magis miserandi erant qui mercibus indigerent: perire enim vi- 
debant quae opus essent, incassum oculis oblata, Sed te volente 
urbs iuvenescit, et confidenter recipit naveg: et abundat rebus ne- 
cessariis, 

20. Non multum abfuit, quin similis casus Alexandríam quoque 
torriperet. Turris enim praealta, pristinae opulentiae opus, extremoin 

ortu se attollens, excitat flammam e mari advenientibus salutarem, so- 
alium navigantibus, urbem adesse praenuntians. Oculis in hanc con- 
versis gubernator cursum dirigit, et navem servat expertem instantium 
piculorum. Nautae vero laeti aspectu statim plaudunt, et alius alii 


eam ostendit et ad urbem se venisse sibi invicem narrant: atque ut uno 
verbo dicam, voluptatem simul et salutem praebet appropinquan- 


^ 


510 PROCOPII 


μικροῦ δεῖν καϑεῖλεν εἰς ἔδαφος. ἀλλ᾽ ἔφϑασας τῇ ϑερα- 
πείᾳ τὸ πάϑος. ἀῤῥαγέσε γὰρ προβόλοις τοῦτον ἀποφραξά- 
μενος καὶ δυσμάχῳ ϑαλάττῃ μάχεσϑαι δυναμένοις, ἀϑάνα- 
τὸν ἀπέδωκας τῇ πόλει τὸ κτῆμα. . 
ες xa. Kai τί δεῖ καϑ' ἕκαστον ἀπαριϑμεῖσϑαι τείχη xai 
λιμένας, οἰκοδομημάτων τὸ χάλλη xai χρημάτων ἀφϑονίαν, 
εἰς παρασκευὴν τροφῆς φιλοτιμούμενα; τί δὲ τὸ μέγιστον 
καὶ νιρεῖττον πάσης “ἐννοίας τεῖχος ἐγειρόμενον, ὕψηλόν τε 
καὶ μέγα δι’ ὅλης ἐν μέρει τῆς Θράκης ὠγόμενον ; ἐκ ϑαλάτ- 
τῆς γὰρ εἰς ϑάλατταν ἕλχεται, τοῖς βαρβάροις ἀποκλεῖον τῆντο 
ἔφοδον, καὶ πᾶσαν πολεμίων ἀπωϑούμενον προσβολήν: ὡς 
μιχρὸν πρὸς τοῦτο καὶ τὸ Θεμιστοκλέους εἶναι πλάτους ἕνε- 
κα καὶ τὰς ἁμάξας ἀμφοτέρας φέρειν, εἰ καὶ πρὸς vovra»- 
tíoy ἀλλήλαις ἐπὲὶ τοῦ τείχους ἐχώρουν. οἶμαι γὰρ ἄν, εἰ 
περιῆν Ὅμηρος, καὶ τοιούτων ἔργων καϑίστατο ϑεατῆὴς, dqé-15 
μενον αὐτὸν τῆς μηνιδὸς τῆς ᾿Αχιλλέως xai μιᾶς ἐμπιπλα- 
μένης δλχάδος, πολλάκις ἐνταῦϑα καλέσαι τὰς Movoag, ὃ- 
πῶς ποιητικῇ μεγαλοφωνίᾳ μὴ τῆς ἀξίας ἄγαν ὑστερίζῃ τῶν 
ἔργων. 

xf. Πρὸς γὰρ αὖ τοῖς ἄλλοις wai τῷ προσιόντε φιλάν-.ο 
ϑρωῶπον ὑπέχεις τὴν ἀκοὴν. καὶ διαλέγεταί τις ἀδεῶς περὶ 


/ 


| 4. ἀπέδωχας Villois,, ἀπέδωχε cod. 16. ἐμπιπραμέγης coni, 
et vert, R., scilicet Odysseam μι. 415. respiciens. 


tibus. Hanc maris fluctus a tergo assultans, ac nudatam paulatim 
munimentis iam cominus invadens . concutiebat et in eo erat, vut 
im solum deiiceret. Sed tu eam calamitateth medela praevenisti. 
Substructionibus cnim indissolubilibus, quae saevi maris vim susti» 
nerent, communitam, in perpetuum mansuram urbi restituisti, 

αι. Sed quid opus est singulatim enumerare moenia et portus, 
acdificiorumque pulcritudinem ac pecuniarnm copiam ad comparan- 
da alimenta liberaliter insumtam ? quid maximi illius et omnem co- 
gitationem superantis muri exstructionem, qui altus et magnus per 
totam fere "Thraciam ductus est? Nam a mari usque ad mare pro- 
tenditur, barbaros aditu arcens, omnemque hostium impetum re- 
pellens, Itaque parvus prae hoc etiam Themistoclis murus est, licct 
eius latitudo celebratur, quod duo plaustra sibi occurrentia ceperit, 
Equidem existimo, Homerum, si viveret ct hacc opera conspiceret, 
valere iussa Achillis ira et navi una incensa, Musas saepe advoca- 
turum, ne poctica verborum magnificentia nfmis infra rerum digni- 
tatem subsistat. 

22. Etcnim praeter cctera clementer audis ad te accedentem, 
qui sine timore de rebus quae opus sunt tecum loquitur, dignitatis 


PANEGYRICUS. 5r 


τῶν προσηκόντων, δρῶν ὡς τὸ τῆς ἀξέας ὑψηλὸν σοβαρὸν 
οὐδὲν ἐπιδείκνυται" ὅπερ Παυσανίαν τὸν Σπαρτιάτην ἀπει- 
ροχάλως εἰς ἀλαζόνειαν ἐπῆρεν, ὑπὸ Περσικῆς τρυφῆς ἔλεγ- 
χόμενον. σὺ δὲ λέγεις τε φιλανθρώπως, xai λεγόντων ἀχού- 
δεις βλέμμα δὲ δεινὸν καὶ φρόνημα μέγα κατὰ τῶν βαρβά- 
ρων καὶ τῶν ἀδικούντων τετήρηται, καὶ δικάζεις μὲν ἡμῖν 
εὐμενῶς: γομοϑετεῖς δὲ τὰ προσήκοντα. καὶ διὰ τὸν σὸν 
ἔννομον φόβον δίκαια μὲν τὰ συμβόλαια' σώφρονες δὲ τοῖς 
ὑπηχόοις οἱ γάμοι: γνήσια δὲ τὰ γένη: καὶ οὐχ ἀμφίβολοι 
Ioroig πατράσι διὰ τὴν ὑποψίαν οἱ παῖδες. 
xy. ᾿Αλλὰ γὰρ ἡμῖν τὸ χρυσοῦν ἐκεῖνο γένος, τὸ μέχρε 
λόγων ᾳἀδόμενον, μόλις ἀπέδειξε τοῖς ὄργοις ὃ χρόνος. οὐ μόνον 
γὰρ ἡμῖν τὼ βέλτιστα διὰ τῶν νύμων νομοϑετεῖς, ἀλλὰ xai 
τὸν σὸν βίο» νόμον ἔμψυχὸν καὶ παράδειγμα πρὸς σωφροσύ- 
15ygv τοῖς ἀρχομένοις ἀπέδειξας" φιλεῖ γάρ ηως dei τὸ ὑπήχοον 
πρὸς τὴν τῶν ἀρχόντων ἀπεικάζεσθαι γνώμην. μίαν γὰρ 
σύνοικον πεποίησαι, κοινωνὸν βίου καὶ βουλευμάτων, ἥν σοι 
μετὰ τῆς βασιλείας ἣ τύχη δεδώρηται. εἰ δέ τις ἀλλη καλή 
τισι δοκεῖ, καὶ λόγος ἐπ᾽’ αὐτῇ κινεῖται πολὺς, αὐτή σοι 
λοπάντως μετὰ τῆς Ἑλένης ἡγνόηται. δεινὸν γάρ σοι δοχεῖ 
τοσούτων μὲν ὑπηκόων κρατεῖν, δουλεύειν δὲ ταῖς ἡδοναᾷς 
τὴν πάντων ἀτοπωτέραν δουλείαν, καὶ τὴν δξουσίαν ὕλην 
ἐσελγείας ποιεῖσϑαι. | 
at. τοσούτων Villois., τοσοῦτον cod. 


magnitudinem ab omni fastu immunem conspiciens: quae tamen 
Pausaniam Spartanum stolide ad iactantiam extulit, qualis esset, 
Persarum luxuria convictum. "Tu vero clementer ct loqueris, et 
dicentes audis; vultus terribilis et superbia adversus barbaros et ho- 
stes servantur, — Nobis iudicia exerces benevole, legibus iubes nc- 
cessaria: cumque tu legitime timeris, iusta sunt commercia , et pue 
dica subditorum matrimgnia, cognationes genuinae, neque ambigui 
propter suspicionem patribus filii, 

243. Nobis sane aureum illud saeculum oratione celebratum, re 
ipsa tandem aevum ostendit — Neque enim legibus tantum nobís 
sancis optima, sed vitam tuain tanquam vivam legem et temperantiac 
exemplar civibus proponis. Soleut enim plerumque ad principis 
mores sc accommodare subditi. Unam coniugem tibi habes sociam 
vitae et consiliorum , quam tibi simul cum regno" Fortuna dedit. Si 
qua alia pulcra videte homiuibus et sermonibus celebratur, ea 
tibi haud secus quam fielena ignoratur, quippe cui non ferendum 
videatur tot imperare subditis, servire autem voluptatibus servitu- 
tem omnium tetorrimam, 'et potestate ad libidinem explendam abuti. 


* 


ψ' 


512 PROCOPII 


xj. ᾿Αλλὰ γὰρ πεπονθέναι τι ξένον ÓuoleyG , xai ὕφ᾽ 
ἡδονῆς τῶν σῶν ἀνδραγαϑημάτων μὴ μητρεῖσϑαι τῇ δυνάμει 
τοὺς λύγους, ἀλλὰ παχρηγορεῖν, ὡς οὐχ ἐν εἰδόσε τὰ σὰ 
διηγούμενος. ὅμως δὲ «καὶ ὑμῖν ἥδιστον ἀεὶ περὲ τούτων 
ἀχούειν ὧν ποθοῦσιν ἡμῖν ἐγνώριαξ πολλάκις 7 φήμη. énti5 
᾿καὶ τοὺς ἐρῶντας φασι παντὸς μᾶλλον. χρόνον ἐπισταμένους 
τὰ πῳδικὰ, ὅσῳ καὶ μᾶλλον εἰδέναι φιλογεικοῦσιν, ὅμως 
μηδὲν ἡδέως λέγειν τε καὶ ἀκούειν, ὃ μὴ τούτων ἔχει τὴν 
μνήμην. τοὺς μὲν οὖν πάλαι λαμπροὺς ἔγωγε πολλάκις ἀχού- 
c» τεϑαύμαχα, καὶ πρὸς τὴν xor» διανίσταμαι, καὲ τοὺςϊο 
“τοιούτους ἀεὲ τῶν πραγμάτων ἄρχειν ηὐξάμην, μηδ᾽ ἀνδρῶν 
ἀγαϑῶν φορᾶς ἔρημον ἡμῖν γενέσθαι τὸν βίον. οὐ μὴν ἀλλὰ 
τοὺς τοιούτους ἄλλον ἐπ’ ἄλλῳ σεμνυγνομένους εὑρίσκω. κἂν 
ἕν τις ἔχῃ μόνον, ὡς «ἄντα φέρων ϑαυμάζεται" σὺ δὲ τὰς 
ἁπάντων συλλαβὼν ἀρετὰς, καὶ τὸ ξχάστῳ λεῖπον τῇ τοῦιϑ 
ἑτέρου προσϑηκη κοσμήσας, dU ἑνὸς σαυτοῦ τὰς τῶν προ- 
λαβόντων εἰκόνας δειχνύεις, ' 

κε, Κῦρον μὲν οὖν oi Πέρσαι ϑαυμάζουσιν, εὐεργέτην 
ἅμα xài πατέρα καλοῦντες" καὶ τὴν κρίσιν τέως οὐ μέμψομαι" 
ἔξ ὧν γὰρ ηὐτύχουν τὴν προσηγορίαν ἐδίδοσαν τῷ βασιλεῖ" 


ά. ἡμῖν suprascr. ὕ cod., ἡμῖν Villois. 6. χρήματος pro χρό- 
you susp. N. 


«ἢ. Sed mirum quoddam mihi a€cidisse confiteor, meque volapts- 
te de tuis egregie factis dicendi abreptum orationem viribus meis non 
metiri, sed longum sermonem texere, quasi ignaris hominibus res tuas 
enarrem. Quamquam vobis quoque semper iucundissimum esse censeo 
de iis audire, quae facta esse nos fama relstta saepius libenter audi- 
vimus. Hoc modo amantes ferunt, quamvis delicias suas melius 

am cetera omnia noscant, unice scilicet de iis solliciti, nihil tamea 
libentius loqui neque audire, quam quo illorum memoria contine- 
tur. — Εἰ homines quidem veteris aevi claros saepius, cum de iis 
audirem, admiratus sum, eorumque fama commotus tales semper 
rebus publicis praeesse, utque virorum bonorum proventu humanum 
enus nunquam careret, precatus sum, Illos tamen alium de alia re se 
ctare invenio, et, si quis una sola excellat, tanquam omnia con- 
secutum eum admirantur. Τὰ vero omnium coniunctis virtutibus, 
adiectoque ex aliorum ornamentis quod unicuique deest, in te umo 
omnium ante fuerunt imagines ostendis. 

25. Cyrum quidem Persae admirantur, patrem et salutis aucto- 
rem appellantes: quorum iudicium hactenus non reprehendam : nam 
e felicitate sua, regi cognomen dederunt, non propter Medorum 


* 


PANEGYRICUS. . 513 


E 
ἀλλ᾽ οὐκ ἔξ ὧν ἠδίχηντο Mg0o, xai. Moreaygc ὠδύρετο, μη- 
τρὸς πατὴρ ὑπάρχων τῷ Κύρῳ, καὶ πολιὰν ἔχων δι’ ἐχεῖνον 
αἰχμάλωτον, καὶ, τὸ μέγιστον εἰς συμφορὰν, ἐξ ὧν αὐτὸς 
ἐδυστύχει, τὸν ἐξ αὐτοῦ τὠτον παιδὸς ὁμοῦ παῖδα καὶ δεσπό- 
ὅτην ἀποχαλών. xai οὕτως ἀδίκῳ πόϑῳ καὶ δράμασιν οἰκείοις 
τὴν ἀρχὴν ἀνεδέξατος καὲ ταῦτα σιδήρῳ καὶ μάχαις ἐπήει 
τοὺς τῆς ἐλευϑερίας ἐρῶντας, εἷς δουλείαν ayow καὶ γόμους 
ἀήθεις" κὠκ τῶν προσηκόντων ἀνεδήσατο τὴν ᾿Ασίαν: σὺ 
δὲ ἔρωτι μὲν οὐδενὶ, ψήφᾳ δὲ δικαίᾳ τὴν βασιλείαν ἀπολα- 
10fov , γέγονας ἡμῖν ἅπασιν, ὅπερ μόνοις τοῖς Πέρσαις ὃ Κῦ- 
Qoc* καὶ πρὸς τοὐναντίον ἐχείνῳ τῶν συνήϑων φόρων ἀπαλ- 
λάξας. καὶ νῦν μία δοκεῖ πᾶσιν ἐλαυϑερία τὸ ὑπὸ ooi τε- 
λεῖν ἑκόντας, καὶ φιλανθρώπῳ πείϑεσϑαι νεύματι. 
xg. Τὸν ᾿4γησίλαον ὑμνοῦσιν οἱ Σπαρτιάται, xai σε- 
τὄμγοί τινές εἶσιν ἐπ᾿ ξχείνγῳ φρονοῦγτες" καγὼ δὲ μετ᾽ ἐκεί. 
γῶν ἐραστῆς εἰμι, καὶ τεθαύμακα μόνον τῶν πώποτε Σπαρ- 
τῆς βασιλέων ἄρχεσϑαι πρῶτον καλῶς ἐγνωχότα, καὶ οὕτω 
τὴν ἀρχὴν χομισάμενον. ἦν γὰρ ἰδεῖν ἀγαθὸν ἄνδρα, καὶ 
πνέοντα rt “αχωνικὸν, καὶ τοὺς βαρβώρους παιδεύοντα σω- 
χοφρογεῖν, καὶ πεπεῖσϑαι καλῶς, ὅσον ἦν ἄρα χρῆμα τῆς EÀ- 
λάδος ἡ φύσις. ἠδὴ δὲ καὶ τῆς πατρίδος τὸ δρσοῦν T6 


5. οἰχτροῖς coni. Villois. Θ μετὰ ταῦτα, i1. ἐπήλλαξας, et 
14. σεμνὸν coni. idem. 


calamitates, et quas Astyages deflebat, Cyri avus, canitic consper- 
sus captiva, cuius miseriarum culmen erat, qnod nepotem suum; 
natae filium simul et dominum appellabat. Qno quidem modo ille pec 
iniustam cupiditatem et domesticas tragoedias imperium adcptus est. 
His,peractis libertatis amantes ferro et bellis invasit, eosque ad 
servitutem et leges insugtas adegit: itaque per victoriam de neces. 
Seriis Asiam obtinuit, "fa vcro, nulla cupiditate sed iustis sullra- 
giis ad imperium evectus, nobis omnibus idem factus cs, quod Cyrus 
solis Persis: tum vero contra quam ille, consuetis tributis nos li - 
berasti. Et nunc quidem ea unice libertas esse omnibus videtur, 
tibi sponte obedire et tuis iussis obtempcerarc. 

26. Agesilaum Spartani celebrant et de eo magnifice sentiunt. 
Et ego quoque cum illis ipsum diligo et admiror unum ex omnibus, 
qui unquam Spartae τ runt: propterca quod, cum parge didice- 
rat, ad imperium Mj: Conspiciebatur in illo vir Wonus, spi? 
ritus ducens Laconico&, qui barbaros docuerat modeste agere δὲ 
cognoscere, quae esset Graeciae indoles. Porro ille. quod in pà- 
tria! morbosum et seditiosum essct compescuit, et Spartam consiliis 


Dexippus, Enapius etc. 33 


514 | PROCOPII 


στασιάζον κατέπαυσε, καὶ μέν τὴν Σπάρτην ἐποίει ταῖς 
γνώμαις. ἀλλὰ μέχρι τούτων φρονεῖν οὐδὲν πλέον ἐπεερέ- 
ψομεν τοῖς Σπαρτιάταις, τὸν νέον ἔχοντες ᾿Αγησίλαον, δι᾽ 
ὃν βάρβαρος ἠρεμεῖ, τὴν ἀσπίδα κρεμάσας, xoé τὴν εἰρήνην, 
καίτοι μὴ φίλην οὖσαν, ἀσπάζεται" τῆς ἀρχῆς δὲ ὅσον a-5 
vaxroy εἰς σωφρονοῦντας μοταβόβληταε, καὶ φέρειν ἔννομον 
εἰδότας ἀρχήν. τὸ δὲ τοῖς φίλοις ἀδίκως παρέστασϑαε £z 
παρὰ τὸ δέον φιλονεικεῖν, δι’ ὃ καὶ πῦρ ποτε πολέμιον 
πρῶτον εἶδεν ἡ Σπάρτη, καὶ τὸ ἄγϑος ἐν “εύκεροις ἀπέβαλε, 
ταῦτα δὲ ᾿“γησίλαος ὃ πρώην ἐχέτω, πόῤῥω δὴ τουύτωχιο 
ἡμεῖς. 

κί. ᾿“λέξαψδρον δὲ τὸν (Φιλίππου πυϑόμενος᾽ dZray γνώ- 
μην τῆς τοιαύτης παρέχεσθαι βασιλείας, χρυσίου δέουσαν 
προτείνοντα χεῖρα τοῖς ὑπηκόοις, καὶ τῶν τοῦ σώματος ἢδο- 
γῶν κρατοῦντα, ἤδη δὲ καὶ κρείττογος γενέσϑαι φύσεως, ιὖ 
πρώην μὲν ἠπίστουν, καὶ μῦϑος ἄλλως ἐδόκει μοι τοῦτο καὶ 
πλάσμα. νῦν δὲ τοῖς ἔργοις ὁρῶ, & τοῖς λόγοις ἀκούων ἐ- 
ϑαύμαζον. τοσοῦτον περὲ τούτου γινώσχω" εἰ τοιοῦτος ἣν 
ἐκεῖνος, οἷος ἡμῖν αὐτὸς προῆλϑες τῇ πείρᾳ, πείϑομαε τοῦ- 
τὸν τοῖς πᾶσι νενικηκέναι, καὶ Διὸς εἶναι παῖδα, καὶ Qi-x- 


nuo» up wn 
xp. οὕτως ἡμιῖν προῆλϑες, πάντας ἀποχρύπτων τῷ 


τω, δὴ coni. Schop. πσπροωΐην Villoi&, πρῶν cqd. — 16. ἄλλως 
Villois., ἄλλος cod, 


ad concordiam adduxit. lam vero superbire Spartanis nom oltra 
concedemus , cum novum habeamus Agesilagm , per quem barbaru 
suspenso clipco quiescit, ct pacem quamvis ingratam amplectitur, 
quicquid vero in imperio turbatum erat ad temperantiam et Mgiti- 
mum ordinem revocatum est.  Verumemim amicis iniuste a , 
ac praeter fas honori servire, unde tuli primum hostium ignes 
Sparta vidit, floremque apud Leuctra amisit, haec antiquus ille 
Agesilaus sibi habeto, nos ab istis longe remoti sumus. 

27. Cum vero audirem Alexandrum, Philippi filium, animum 
tanto imperio dignum exhibuisse, cum manum subditis porrigere 
auro redundantem, et voluptatibus corporis imperaret, imo vero di- 
vina natura praeditum fuisse, antea quidem incredulus fabulam haec 
esse temcre confictam putabam. Nunc - expertus video quae 


verbis tita mirabar. Sic de illo sen siquidem talis erat, 

qualem te usu compertum habemus, credo Wüm omnibus excelluisse, 

et Iovis fuisse filium, ac Philippum deceptum. | 
38. Atque sic nobis processisti, omnes miraculo occuljans. Hiac 


PANEGYRICUS. | 515 


Savuar. ὅϑεν ἡμῖν ab πόλεις εὐδαίμονες, χοροῖς μβμελη- 
μιέναε καὶ πανηγύρεσιν. εἰρήνη γὰρ ἡμῖν τοῖς πράγμασιν 
ἐπανθεῖ. "don; δὲ καὶ στάσις πόῤῥω τῶν ἡμετέρων πλανᾶ- 
ται. πλεῖται μὲν τοῖς ἐμπόροις ἀκινδύνως ἡ ϑάλαττα" ἐπὲ 
5dà χούφαις ἐλπίσιν 5 γῇ γεωργεῖται" κράνος δὲ καὶ δόρυ 
καὶ ξίφος εἰς ἄροτρα μετεσκεύασται καὶ φίλας προσηγορίας" 
»τίχτουσι δὲ γυναῖκες ἐοικότα τέχνα γονεῦσι." 
χϑ. Τὰ δὲ τῶν ὡρῶν τεταγμένα, καὶ πάντα κατὰ φύ- 
σιν προέρχεται. τὸ γὰρ ϑεῖον εὐμενὰς, ἐπ᾽ εὐσεβέσιν ἔργοις 
χοδσίως τιμώμενον" καὶ φαιδραὶὲ μὲν αἱ πόλεις, ἄλλη κατ᾽ 
ἄλλα σεμνυνομένη" πᾶσαι δὲ κοινὸν προβέβληνται κόσμον, 
τὰς σὰς εἰκόνας ἐπ᾽ εὐεργεσίαις ἱστῶσαι" καὶ μετ’ ἐκείνων 
ἡμεῖς" ἐφ᾽ αἷς δήμου μὲν οὐ συνάγομεν ϑέατρα καὶ παρ᾿ 
σοὶ, κριτῇ σώφρονι, λίαν ὠπεφῥεμμένα" ἐν τούτοις γὰρ φορτι- 
i5xQ τις ἡ τέρψις" καὶ ὄχλον ἀγοραῖον ἰδεῖεπέστιν εὐφραινό- 
μενον. ὅϑεν ταῦτα μὲν χαίρειν ἐῶμεν: λόγοι δὲ τὰς σὰς 
εἰκόνας τιμῶσι, καὶ λόγων ἀγῶνες, καὶ διὰ τούτων αἱ οῦσαι. 
λ΄, ᾿Αλλὰ τί more ταύταις ἐπιγράψομεν; τί τῆς ἀξίας 
ἐχόμενον; ἢ πάντως ἐκεῖνα. ,, πόλις τὸν φὐεργέτην, δι᾽ 
αροὗ νῦν αὐχένα rs γαῦρον ἐπαίρω καὶ πόλις tius" ἀλλ᾽ εἴη 
σὲ μὲν ἐσαεὲ διέπειν τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴμς πλείστους δὲ 
τοιούτους ἀγαϑοὺς ἔχειν ἄνδρας τῶν πραγμΐξων προεστη- 


8. ὡρῶν Villois, δρῶν cod. — 12. εἐθεργεσίαις N., εὐεργεσίας ed. 


nrbes nostrae felices choreis et ludis vacant. Pax enim in rebus nostris 
floret, Mars et seditio procul a nobis pulsi sunt, mercatores se- 
curi per mare navigant: laeta cum spe ager colitur; at galea cum 
heqgta et gladio in aratra et grata mutata sunt nomina: mulieres ve- 
ro genitoribus similes pariunt natos. 

29. Quae autem anni tempora ferunt, ex ordine et secundum 
naturam procedunt. Numen enim, cum factis piis caste cultum, 
propitium est. Splendent urbes, alia aliis superbiens; omnes autem 
communem ornatum induunt, tuis'imaginibus benefactorum gratia posi- 
tis: et nos idem quod illae facimus. Àd quas inaugurandas non plebis 
concionem indicimus, rem a te, iudice prudenti, magnopere contem- 
ptam. lilic enim vilis voluptas, et delectatio turbae forensis conspicitur. 

, Quare haec missa fecimus: orationes autem tuas imagines veneran- 
tur, et orationum certamina et in illis Musae. . 

3o. Sed quid tandem his inscribemus? quid pro dignitate satis 
esse poterit? Num haec utique: ,,Urbs auctori salutis, per quem nunc 
cervicem attollo superbam et urbs sum?" — Utinam vero tu in ae- 
ternum tempus Romanorum imperium regere possis, plurimosque ta- 


516 PROCOPH PANEGYRICUS. 


κύταῷ τὼς δὲ πόλεις ἐπ᾽ εὐτυχίαις στεφάνους πλέχειν, xaé 
γρωφὰς ἀνατιϑέναι, καὶ ἄδειν ὑμνούσας" ποιητῶν δὲ παῖδας 
καὶ ῥήτορας, ἀμφὲ coi κινοῦντας τὴν γλῶτταν, εὐπορεῖν ἀεὲ 
καὶ τοῖς σοῖς τροπαίοις ἁβρύνεσϑαι.᾽ 


2. ὕμγους coni. N. 


les habere viros honos, quos rebus praeficias : at civitates ob felix 
aevum nectant coronas, et tabulas dedicent et bymnos canant: desi- 
que vatum filii et oratores, tuas laudes celebrantes , semper ab- 
undent ac tuis tropaeis delectentur. 


LAUDES SAPIENTISSIMI IMPERATORIS ANA- 
STASII, ISAURICI ET PARTHICI ET GOT- 
THICI "VICTORIS, DICTAE A  PRISCIANO 
GRAMMATICO. 


ARGUMENTUM. 


Prooemium (1 — 10). Anastasius 6 stirpe Pompeii (11 — 15 
Isaurorum sub Zenone violentia (31 —37). Firtutes Anastasii , opti- 
mis Imperatoribus comparati (33—49). Bellum Isauricum (50—13a). 
Delatores urbe eiecti (133 — 139), Chrysargyri vectigal funditus 
sublatum (149 — 170). Triumphus Imperatoris (131 — 129). lusti- 
tia redux (180 — 183). Oppida restaurata (184 — 192). Fitia in 
administranda re publica correcta (193 — 305). Horrea constituta 
(206—217). Circi crudelitas abolita(318— 227). Multiplex Imperato- 
ris clementia , qui Italis exulibus , virisque doctis favet (228—253). ' 
Arabes Scenitae repressi (354 — 260). Anastasius Deo dilectus , pe- 
riceuloque ereptus (361 — 200). Paulus, Imp. frater, Hypatius, 
Cop n Ariadna Augusta laudati (290 — 308).  Peroratio 

og — 312). 


PRAEFATIO. 


Summi poétae quae solent in, versibus , 
Quos 1mperatorum modulantur laudibus 
Proferre, caelum cum petunt et sidera , 
Adwersa naturae sequentes impie; 
Tibi sciens quod displicent nimis pio , 5 
Nihil nefandum , nil nisi verum loquar. 

Nam qui tribuit mortalibus caelestia , 

Sapientium damnatur arbitrio pari ; 

Et si qua vere praedicat, non creditur , 

Cuin falsa ceperit canens exordia. 10 


9. praedicant cod. 


518 PRISCIANI 


Quare, precor, libenter audias tua, 
Quae cunct& non ego potero producere, 
Non mille dentur si mihi linguae , simul 
Fons ingeni si carmen effundens novum; 
Sed parte ferre qua valeo pro viribus, 
Decerpta lucem conferat quae cantibus. 
Quod more miro fit; solent nam cartnina 
Addere decus rebus magis quam sumere. 

Deo favente iam subibo pondera 
Laudis, serenus quae relevat vultus mihi 
Praesens ubique cernitur qui sensibus , 
Arcana nudans principis mitissimi. 


Accipe Romanum clementi pectore carmen , 
Accipe, quod soleo caelesti reddere Regi 
Munere pro vitae, pro pulchro lumine solis. 
Namque Deum sentis placari carmine tantum , 
Quem sequeris, princeps animo iustissime .recto , 
Qui tibi regna dedit, cui debes omnia soli 
Prospera , quae bellis pariter vel pace tulisti. 
Audax nam venio praeconia dicere vestra , 

Quae finit caelum, quibus omnis cingitur orbis. 
Nec mirum tales ex tanta stirpe creatos. 

Pompeii , proprio quem culmine Roma locavit , 
Cuius quis merito valeat numerare triumphos, 
Quos vidit Titan linquens repetensque profundum , 
Quos medio veniens steterat miratus Olympo? 
Sed tamen egregio, Pompei, cede nepoti. 
Namque genus , quod tu, terrarum victor ubique , 
Indomitum Tauri linquebas collibus altis , 

Hic domuit , penitus convellens semina belli; 
Quod, celso positum fortunae vgrtice nuper, 

Xt nullum finem credens felicibus esse , 

Impia condebat terris monumenta doloris , 


Praef. 14. ingenii «οὐ. Pan. ai. do.... cod. 


x 


PANEGYRICUS. 


Vexatis domibus raptu stuprique furore, 

Cum similes omnes ad pessinra damna putabant; 
Non honor aut aetas potuit defendere quemquam , 
Legibus eversis, certo munimine rerum, 

Vique potestatem telluris sola tenente. 

Tunc pravi scelerum capiebant praemia laeti , 
ludiciis nimium iustos damnare coactis. 

Nam vanum nomen retinebant inrita iura , 
Umbraque iustitiae rebus restabat inanis. 
Paupertas nulli tenuis prodesse valebat, 

Quae solet esse salus raptorum tempore regum. 
Namque dabat poenas, ut non praesentia ferret, 
Et stupuit sese damnis maioribus esse , 

Quam plenos opibus largis gravibusque metallis. 
Corpora nam , spolii si copia nulla dabatur, 
Vexabant vinclis, vexabant stipite duro. 

Cladibus his tandem caeli rex liberat orbem, 
Cum dominum, melius sed patrem dicere possum, 
Praebet Anastasium , tanta pietate vigentem , 
In cuius vita virtutes cernimus omnes. 
Est iustus, sapiens, castus, fortisque , piusque, 
Est clemens, stabilis, moderatus , mitis , honestus ; 
Et, loquar ut breviter quod sentio corde sub imo, 
Posside: hic, veterum quidquid laudatur in ullo.* 
Antoninum huius pietas, sapientia Marcum , 
fi mitem Nervam lenissima pectore vincunt ; 
Promeruitque Titus non tantum mente benigna , 
Gldria magnanimi Traiani cesserat isti. 
Nam quis tot domuit simul uno Marte tyrannos ? 
Rupibus adverso quos duxit Isauria fato , 
Quos bonitas domini placidissima cedere iussit 
Moenibus ex urbis, voluit nec laedere prorsus, 
Quamvis supplicium debentes solvere mundo. 
Sed non ille pater , qui sustinet omnia dextra , 
Atque pari libra iusti monumenta repensat, 
Adnuit impune sceleratam linquere gentem. 
Nam furor immissus commovit Marte nefando, 

57. . . . uit eod. 


519 


45 


35 


45 


5o 


520 PKISCIANI ^ 


Kt Romae caecos rapiendas traxit ad arces, 
Vindicta ut pereant merita, lucemque rclinquant. 60 
Tristia nam rursus cupientes damna refigre, 
Et Latis multo regnis peiora minantcs, 
Principis invicti felix. exercitus armis, 
Ductoresque fide nec non virtute potentes, 
Omnibus adf$iunt caesos profugosque ruinis, 65 
Cum ducibus sceleris ducentibus iinproba signa. 
Ut leo, qui regnans silva dominatur in alta , 
Per Libyae saltus, nisi nobilis ira Bücessat, 
Non movet arma, suas stimulat nec verbere vires ; 
Αἱ si commoveat clamor, si turba coronae , 
Infremit horrendum ; simul et distendit hiatus 
Sanguineis torquens ardentia lumina flammis, 
᾿ Et ruit in medium, prosternens arma virosque ; 
Nec vis ulla potest venienti obsistere contra ; 
Impetus hos frangit, pulsos hos emetit unguis, 75 
Pars lacerata iacent inimici dentibus oris ; 
Hos metus exanimat pereuntes vulnere nullo: 
Viribus Augustus sic saevos perculit hostes , 
Per varios sternens casus non fanda furentes. 
Graecia iam taceat iactans mihi Bellerophonten , 8o 
Qui vicit Solymos, ut rursus bella moverent. 
At semel ho$ dominus noster felicibus armis 
Sic domuit, post haec ne possint esse rebelles ; 
Quod nec ductorum Servilius optimus olim , 
Pro merito laudum cui nomen Isauricus illo 85 
Marte datum fucrat, potuit praestare Latinis. 
Non illos aurum , non vis, non copia ferri , 
Nec castella quidem praeruptis ardua saxis , 
Nic tantae validis munitae moenibus urbes , : 
Quantas non ullus victorum ceperat ante, 90 
Exitiis rapiunt dignis et principis ira. 
Et qui spe fluxa frustrati cuncta tenebant , 
Nil satis esse sibi credentes tela movendo , 
Cautibus angustis conclusi fata trahebant 
Peioremque famem crudeli morte tulerunt, 4) 
6j. Ducturesque cod. 


ὦ 


PANEGYRICUS. 


* Quae plus corrupit, quam cetera faünera , victos. 
Et nentes avidas.orbi$ consumpsit . egestas, 

Principe pro it&to faceat quis fulminis ictus? 
Nam quos non valuit robur corrumpete Martis , 
Nec tot ductorum circumdata moenia vallo, 
Deiicit hos summi genitoris dextera flagrans., 
Iuiustos contra praesenti numine pugnans. 

O pietas praestans, toto memorabilis aevo , 
Pro qua cum ventis sogiantur proelia nimbis, 
Jgnibus et rapidis armantur fulgura bello, 
Percutiuntque sono concussa tonitrua montes. 
Quid tempestates memorabo fluctibus ortas , 
Atque hostis Lyciae proiectas littore classis? 
Cum vice Romani fünctae sunt militis undae, - 
Sceptrifer et cepit pelago pugnante triumphum ; 
Omnia sic habuit virtus eleg»enta saluti. 

Quis repetat totiens acies stragesque peractas , 
Aequatasque solo sublimi tegmine turres ? 
Agminibus domitis cum parte cadentibus omni, 
Flumina torrebant fluviis mutata cruoris ; 

Et prope corporibus raptis sunt ostia clausa. 
Tunc mare confuso rutilavit sanguine victum , 
Et saturi pisces tempsere cadavera plura. 

Sic qui sperabant captivas ducere matres, 
Atque frui spoliis urbis sacrique palati , 

Et reges iterum , infandum! se reddere nobis, 
Lumine cum caeli terrae caruere sepulcris. , 

At reliqui patrias aedes urbesque relinquunt , 
Orbati natis, lugentes pignora cara ; 

Moenia subvertunt, quaecumque reliquerat ignis, 
Et vix aetherio poenas sensere Tonanti 

Reddere se iustas , contempto mille per annos, 
Ultoremque Deum post clades esse fatentur, 
Atque sui casus se causam scire fuisse. 

Sed tamen Augusti superat clementia cuncta, 

. Qui stratos relevat, domuit quos Marte superbos , 
Hostibus et pacis concedit munera pacis, . 
Gaudens nunc proceres securos fidere vita, 


521 


100 


115 


120 


i25 


150 


522 PRISCIANI 


Imperiumque suum vivendi ponere fructum. 
Insidias nemo diras metuitque venenum 
Linguae, quo multi ceciderunt crimime flito. 
Perdita res populi fuerat sub tempore diro ; 
Restituit tamen hanc domini prudentia mira, 
Perficiens firmum , quod cepit dehile , regnum. 

Multa simul vario coneurrupt ordine rerum , 
Diversosque trahunt angusto pectore sensus. 

Ae veluti Delphis Phoebas cum numipe plena 
Omnia quae fuerant, quae sunt, pariterque futura 
Conspicit et cupiens prohibetur prodere luci : 

Sic ego concipiens tua , Princeps, plurima facta , 
Quae tibi debentur diversis partibus orbis, 

Non possum verbis animo proferre parata. 
Quocirca laudum relego fastigia summa. 

Nunc hominum generi laetissima saecula currunt , 
Quos inopes dudum faciebant iussa nefanda , 
Quae propter multi sedes fugere parentum ,— 
Quae pater et dominus terrae delevit in aevum, 
Argenti relevans atque auri pondere mundum ; 
Perpetuoque parans sibi maxima praemia caeli 
Divitias temnit, quo prodest omnibus unus. 
Namque cibum poterent qui vix adquirere vitae, 
Oblato miseri thensauris munere flebant , 
Munere cum gemitu tristi lacrymisque coacto. ἃ 
Quippe dabat eausas violentis lucra parandi 
Et mala, quae plures pridem üixere, canentes 
Romano vestras vel Graio carmine laudes, 

Et quo sceptra loco dederat tibi rector Olympi , 
Qpo caput ipse tuum primo diademate cinxit , 
Hic sibi donari librorum vidit acervos , 
Censibus infestos, servantes scripta dolorum, 
Munera suscipiens flammis aeterna beatis. 

Ad quas accessit placidus magis omnibus aris, 
Aspexit vestros radiis sol aureus ignes ; 

Et placuere diem violantia lumina fumo , 

Quae pura fulgens accendis mente serenus. 

Ipse locus vobis ogtendit iure tropaea ; 


F 


135 


1 4o 


i 


155 


165 


170 


ΡΑΝΕΘΥΒΙΟῦΘ. 


Obtulit et vinctos oculis domitosque tyrannos , 
Ante pedes vestros mediis Circensibus actos. 
Aemilius quondam Paulus , fortissimus ille, 
Sic regem Persen, populo spectante Latino , 
Curribus invectus Tarpeiam traxit ad arcem , 
Placavitque Iovem Capitolia templa tenentem. 
Omnipotens sed te-Superum conspexit ab arce, 
Numina placantem caelestia, templa tenentis. 
Auspiciis gaude, Princeps , felicibus aulae ! 
Cui Deus omniparens renovandum credidit orbem , 
Iustitiamque iubet descendere rursus ab ase, 
Et faciles precibus populorum praebuit aures. 
Quorum prostratas recreasti funditus urbes 
Portibus et muris, undarum et tractibus altis, 
Nunc tuto nautae repetunt hic ostia velis, 
Qui dubio quondam peiora pericula ponto 
Iam patrias oras tolerabant nave tenentes; 
Naufragium navibus fessis statione minante , 
Disiectis claustris, quibus aequor frangitur altum. 
Sed nunc vota Deo servati pectore toto 
Pro pietate tua , qua respicis omnia , fundunt. 
Agrigolas miserans dispendía saeva relaxas ; 
Curia perversis nam cessat moribus omnis, 
Nec licet iniustis solito contemnere leges. 
Nunc equites horrent rectorum iussa vehentes, 
Nec lucri causa commiscent sacra profanis. 
ludicis ipse sedens iudex caelestis imago 
Per te respondes populis oracula sancta , 
Proicis et nullos, nisi qui non iusta reposcunt. 
Aurum non adhibes , moderantes ante solebant 
Quod dare, ne liceat socios evertere furtis , 
Exemploque doces quaestum contemnere turpem. 
Tirones forti numeros nunc milite complent, 
Veraque non pretio, sed robore, signa merentur. 
Quid , quod dispensas cerealja munera vítae, 
Luxurie prohibens urbes cautusque ἔπι. 
Nec sensum populis caeli paenuria praebet, 
186. hic Endl, víx cod, 


523 


18o 


185 


199 


195 


200 


205 


524 PRISCIANI 

Si desint imbres ; nec linquit copia victus, 
Consiliisque tuis servamur saepe paternis. 
Aegyptum septem sic servat losiphus annos, 
lle, pudicitiae meruit qui sidera fama , 
Cuius placavit sapientia numinis iras, 
Memphitae regis solvens insomnia mira. 
Horrea nam primus Nili construxerat oris, 
Luxurie prohibens urbes cautusque futuri , 
Atque famem potuit divina vincere cura. 

Per te seditio penitus deletur ab urbe, 
Junocuos spolians sub terras sole retracto. 
Nam cives mediis caedebant moenibus ense, 
Dacchantes stimulis vini , plausuque frementes , 
Et spoliis pacis gaudentes nocte paratis. 
lpse vetas ludos, animarum damna, nefandos, 
Atque voluptates prohibes a sanguine sumi , 
Corporis et causa pascendi perdere vitam ; 
Humanos arcens lacerari dentibus artus, — 
Dentibus, armatur rabies quibus atra ferarum. 
Et superans omnes mentis novitate benignae , 
Sufficis haud animo cupienti commoda cunctis 
Largiri, quamvis nümerum vincehtia donas , 
Ingenuos relevans, occulte munera praestans. 
Namque cupis Superi te cerni lumine solo ; 
Corrupitque tuum non ulla superbia pectus , 
Affectusque bonos minime fortuna novavit. 


Et quicumque, prius caperes quam sceptra rogatus, 


Offendit propriae temeratus crimine culpae , 
Felicis domini fruitur nunc tempore laeto, 
Praemia pro poenis speratis sumere mirans. 
Omnia sed superat, Princeps, praeconia vestra 
Propositum sapiens, quo fidos eligis aulae 
Custodes, per quos Romana potentia crescat , 


Et quo, Roma vetus misit quoscunque, benigne 


Sustentas , omni penitus ratione fovendo , 

: Provehis et gradibus praeclaris laetus honorum , 
Ne damni patriae sensus fiantve dolores, 
Fortunam quare tihi debent atque salutem , 


210 


215 


220 


225 


240 


AE 


PANEGYRICUS. 535 


Votaque suscipiunt pro te noctesque diesque. 

Nec non eloquio decoratos , maxime Princeps, 

Quos doctrina potens et sudor musicus auget , 

Quorum Romanas munit sapientia leges, 250 
Adsumis socios, iusto moderamine rerum , 

Et solus doctis das praemia digna labore, 

Muneribus ditans et pascens mente benigna. 

Haec propter celsi dominator maximus axis 
Infestos vestris avertit ab arcibus hostes, 255 
Quos furor iniustus violato foedere &novit 
Euphratis vasti prope maxima flumina raptim , 
Ex improviso latronum more ruentes. 

Sed Deus in propriam cladem converterat illos, 
Consiliisque tuis iustissima damna tulerunt. 260 
Haec eadem cunctos , bello quicunque lacessunt 
Imperii columen vestri pacemque , manebunt ; 

. Ut sol oceano tollens mergensque iugales 
Cernat Anastasii florere per omnia nomen. 

Utraque Roma tibi nam spem pareat uni, 265 

Auxilio summi, qui conspicit omnia , Patris, 
Quem placas omni stabilis pietate per orbem , 
Xempla novans renovansque Deo fulgentia semper, 

Lucraque vera putans aurum consumere iuste. 

Experti nuper sumus ergo, Sceptrifer , omnes, 270 
Quanta tuum pectus servat praesentia regis 
Caelestis, propria bonitate pericula pellens. 
Nam cum mole nova supra te navis iniqua 
Sese cum ventis veheret velisque nefandis, 
Átque salus dubiae penderet maxima vitae, 275 
Vitae, qua leges Latiae, qua cuncta tenentur: 

Ipse Deus pelago praesens exhausit ab alto, 

Quantus adest pro tc, ostendens discrimine magno , 

Non aliter summum solitus monstrare favorem. 

Sancta pios homines testantur scripta per aevum, 28o 
In quibus historiae tales sunt mille bonorum , 

Quorum sic virtus praefulserat omnibus annis, 


^ 


e. P . . 8 e 41^** ^4 wy 
Dextra quod eripuit divina c casibus illos, AY 2o TU 
ν᾿ M * 
270. omhis cod. 4 CYIÀ EE OIM 
(UNISéR τ 
"€ Dl . ". 


e 


5.0 PRAISCIANI PANEGYRICUS. 


Nec prius enituit pietas, quam tecta salute , 

Ex insperato dederat quam Numen Olympi. 

Hoc rex omnipotens in vobis ipse probavit , 

Qui peperit mundum , qui Jumine cuncta tuetur , 
Quem recolens animo veneraris tempus in omne , 
Pignoribus dignis decoratus sanguinis apti. 

Nam quid commemorem Pasli mitissima corda , 
Quem tibi coniungit munimen laudis honestas, 
Non solum generis venerandi vincula sacra? | 
Nam mores sequitur mediocres pectore casto. 

Ore canam qwonam pietatis culmina tantae, 
Qua fratr natos animo complecteris aequo , 

Non patrui tantum , sed patris more colendo? 
Indole quos nutris dignos et stirpe parentum, 
Hypatii vestri referam fortissima facta, 

Qui Scythicas gentes ripis depellit ab Histri , 
Quiin vidit validum Parthus, sensitque timendum 7 

Quas laudes meritas Augustae dicere possim 7 
Auctor quae fuerat tantorüm et causa bonorum, 
Dum patrium munit tam firmo principe reguum , 
Permittitque viro mundum seseque tuendam. 

Ex omni sensus invicta cupidine prava, 
Cuius fama piae vulgatur in omnibus oris. 
Plus fecit quam quod sexus concesserat illi , 
Provida cum tantum Romano profuit orbi. 


Numen , quod caelum , terram pontumque revisit , 


Ausoniis servet regnis haec munera semper, 
Barbariaeque ferae capiant iuga vera subactae, 
Votaque firmentur populi sanctique senatus. 


285 


ago 


510 


NOTAE 
HENRICI VALESII, 


PHILIPPI LABBAEI 


ET 


IO. BAPT. CASP. VILLOISONIS. 


HENRICI VALESII NOTAE 
IN EXCERPTA 
CONSTANTINI PORPHYROGENITI 


DE LEGATIONIBU 5. 


E DEXIPPO. 


Pag. ἡ. À. ed. Par. [Pag. 11. ed. Bonn. lin. ἃ. ἐπ p ass. 
ecript.] Dubitari merito potest, an e Dexippi Scythicis, an vero v. 135 
ex eiusdem Chronicorum libris haec fragmenta descripta sint, 
Nam praeter Scythica, quae laudantur a Photio, scripserat 
etiam Dexippus Chronicorum libros, quorum duntaxat epito- 
men ] t Photius. Eorum .mentio fit a Constantino no- 
stro in 1. 3. de thematibus, ubi de Dyrrhachio loquitur. Sed 
ln vulgatis editionibus perperam eius libri titulus scribitur 2 
“ἔξιππος ἐν Χεῤῥονικῷ δεκάτῳ, cum scribendum sit Χρο- 
νιχῶν δεκάτῳ. Eiusdem operis undecimus et duodecimus li- 

citatur a Stephano et ab Auctore magni Etymologici, in 
voce Elovgot.  Eunapius quoque in vita Porphyrii id opus 
commemorat, cum ait: 4έξιππος ὃ τὴν χρονικὴν ἱστορίαν 
συγγράψας. DeScythicis autem praeter Photium loqui etiam 
Videtur Euagrius in fine libri ti historiae Ecclesiasticae- 
ubi de historia Dexippi sic ait: καὶ Ζεξίππῳ δὲ πλεῖστα περὲ 
VOUTO) πεπύγνηται, ὠπὸ μυϑιχῶν ἀρϑαμένῳ etc. Sed non 
dubito, quin scribendum sit ἀπὸ Σχυϑικῶν. , 

Pag. 10. A. B. [16, 5.] Lege: μηδ᾽ εἰς εὐεργεσίας λό- 
i προϊσχόμενοι τοῦ πολέμου τὴν κατάλυσιν. Vulgo μηδεὶς 

gitur nullo sensu: quod Cantoclarum Interpretem fefellit. 

Pag. 11. A. [17, 16.] Lego: νῦν τε καὶ ἔπειτα τῷ χρό- 
» συμπαραϑέουσαν. vác xe Γαλβιόνων συμφορὰς etc. , sed 

quid deest post haec verba. Qui sint autem Galbiones , 


Dexippus , Eunapius etc. 34 


N 


53o HENRICI VALESI NOTAE 
quos Aurelianus cum Scythis a se victos esse gloriatur, ob- 


scurum est. Chabiones quidem seu Chaibones in vetere pe- 


negyrico memorantur: an iidem sint cum his Dexippi Gal- 
bionibus, alii viderint. Paulo post lege: ἡμεῖς dà ἐπὲ ταῖς. 

Pag. 11. C. [18, a1.] ἐπείληπται γὰρ Ῥοδανοῦ μὲν εἴσω xai 
τῶν ἡμετέρων ϑδιων. Mendum est in v. Ῥοδανοῦ. pro 
fortasse Ἠριδανοῦ legendum est. luthungi enim ltaliam in- 
vaserant, qui tum undique circumclusi ab Aurelio teneban- 
tur fame oppressi. 


EX HISTORIA EUNAPIT. 


P.2o0& Pag. το. C. [49, 4-] οὐκ ἐνεγκόντες ἐπὶ τὸν ϑεῖον. To- 


tus hic locus pessime acceptus est ab Interprete. Verte igi- 
tur: Tandem Imperator eos recipere decrevit, partim ex ae- 
mulatione adversus consortes imperii, (erant hi fratris filü, 
ut superius dictum est, qui paternum imperium inter. δὲ ar- 
bitratu suo diviserant inconsulto patruo ,) partim etiam, quod 
maxima virium accessione aucturus. sibi imperium videbatur, 
has ob causas iussit etc. In fne lerend 

Pag. 19. D. 10.] In fine legendum est contin 
κοῖς σώμασιν p ieoedd, ὅτι πολεμίους διέφϑειραν ἝἜ 
recte ediderat Henricus Commelinus in editione sua Eunapii. 

Pag. 20. Α. [5o, 3.] τὸ τῶν στρωμάτων ἐπ' ἀμφότερα 
ϑυσανοειδές. Intelligit tapetes utrimque villowes, qui uno 
verbo dug uaAAor dicuntur: qualia sunt stragula e lana, qui- 
bus lectos operimus. His opponuntur tapetes ἑτερόμαλλοι 
cuiusmodi sunt ii, quos Turcicos et Persicos vocamus: sic 
Gaza vocem ϑυσαγωδη interpretatus est in "Theophrasti hi- 
storia plantarum. — Quodsi quis cum Cantoclaro maluerit in- 
terpretari stragula utrimque fimbriata , equidem non valde 
repugnabo. 

Pag. 20. B. [5o, 16.] παῖδες ἐκείνων τὰ βασιλικὰ πω- 
ράσημα ἔχοντες. Male Cantoclarus vertit signa regia gere- 
bant, cum potius insignia Mirtere debuisset. Id enim sibi vult 
Eunapius, pueros Gotho impuberes inter Imperatoris mi- 
nistros adscriptos fuisse, et cultu regio vestitos. Nam 
dagogiani pueri purpura induebantur, ut docet Marcellinus 
in rebus Procopii. Sunt igitir βασιλικὰ παράσημα quos 
colores regios vocamus vernaculo sermone, quos etiam in 
regalibus pedisequis magnopere Galli venerantur. 

Pag. ao. D. [51, EL ὥστε χρυσὸν ἀποδειχϑῆναι πρὸς 
τὰ Θράκια πάϑη τὴν IMvoov παροιμιώδη λείαν. Verte: Ut 
vetus illa Mysorum praedatio proverbio celebrata, cum hac 
Z'hraciae vastatione collata, aurum esse videretur, Hanc Grae- 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 531 


ei sermonis elegantiam non intellexit Interpres, ut ex ipsius 
versione satis apparet. Eadem phrasi usus erat Eunapius in 

tis Carini Augusti. Καρῖᾶνος, inquit, ὅ βασιλεὺς γενόμενος 
ἕν ἐξουσίᾳ, καὶ βουλήσεως κύριος, ὠνέδραμε τηλικοῦτον xa- 
xó» ἐς τυραννίδα, ὥστε ἀπέδειξε χρυσὸν τὴν τραγῳδου 
τυραννίδα. Quem Eunapii locum citat Suidas in v. αχρῷ, 
et in v. Καρῖνος ; est autem phrasis elegans, et plane Atti- 
ea, qua utitur etiam Plato in epist. 7. ad Dionis propinquos, ubi 
loquitur de 3o. tyrannis, qui reip. constituendae causa ab 
Atheniensibus creati fuerant; sic ait: ὁρῶν δήπου τοὺς av- 
δρας ἐν χρόνῳ ὄλίγῳ χρυσῆν ἀποδείξαντας τὴν ἐμπροσϑεν 
πολιτείαν. Similiter Dio in |. 47. historiae Rom. : οὕτω τὼ 
πράγματα πρός τε τὸ βούλημα καὶ πρὸς τὸ ἐπιϑύμημα τὸ 
ξαυτῶν διῆγον, ὥστε χρυσὸν τὴν τοῦ "Iovitov Καίσαρος μο- 
ναρχίαν φανῆναι. Male apud loannem Zonaram in tomo 3. 
Annal. pag. 141. legitur: ὥστε χρηστὴν τὴν τοῦ avgonuévov 
«Καίσαρος μοναρχίαν νομίζεσϑαι. Scribendum enim est yov- 
σὴν ex Dione, quem Zonaras exscripsit. Denique Conon, ve- 
tus scriptor, in narrat. 13. apud Photium: χρυσὸς ἄν αὐταῖς 
δόξειε τὰ τῆς Τροΐας xaxa. 


EX HISTORIA PETRI PATRICII. 


Pag. 39. [121, a. inscript.] Hic Petrus oriundus fuit 
Thessalonica , qui cum rhetor esset Constantinopoli, et o- 
mnium saeculi sui prudentissimus, et ad persuadendum aptissi- 
mus haberetur, legatus ad Amalasuntham missus est a [usti- 
niano, ut refert Procopius l. 1. Gothicorum pag. 170.; idem 
postea ob legationem bene atque e rep. gestam magistri of- 
.ficiorum dignitate auctus est, teste Procopio in l. 4. Gotbhico- 
rum pag. 244. [s ipse est, cuius meminit Theodadus in epist. 
ad Iustinianum Imp» quae relata est in l. 9. Variarum Cas- P, 205 
siodori, ubi vir eloquentissimus dicitur. Missus est quoque 
legatus ad Chosroém , regem Persarum , ut tradit Procopius 
in lib. 4. Gothicorum pag. 553., ubi Patricius appellatur, Eius- 
dem meminit Stephanus Byzantius in v. Zdxoóvai. Memoratur 
etiam in epist. encyclica Vigilii Papae ad universam Ecclesi- 
am, et in Synodo quinta. ' 

Pag. χά. A. [122, 18.] Haec omnia de legatione Decebali 
:ad Traianum missa iisdem plane verbis scripta habentur in 
Excerptis legationum ex historia Dionis Cassi, quae a Ful- 
vio Ursino primum sunt edita, ut necesse sit, Petrum Pa- 
tricium Dionis scrine compilasse. ^ Ceterum πελοφόρους Da- 
corum commemorat ctiam Aurelius Victor in Traiano , ubi 


538 HENRICI VALESII NOTAE 


pileatos Dacorum vocat, perinde ac Paulinus in. Garmine de 
Niceta, Daciae Episcopo, his versibus: 


Et Getae currunt et uterque Dacus, 
uz colit terrae medio , vel. ille 
ἐυδδὲς multo bove pileatus 
4ccola. ripae. . 
Sic enim in Paulino legendum esse monuit me Hadrianus Va- 
lesius frater, non, ut vulgo scribitur, pe/leatus. De his Daco- 
rum et Getarum pileis loquitur etiam Dio Chrysost. in orat. 
Y.13671. pag. 628.: ἔνϑα γὰρ ἐνιότε βλέπουσιν ἀνθρώπους, τοὺς 
μέν τινας πίλους ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ἔχοντας, ὡς sU» τῶν 
Θραχῶν τινὲς τῶν Γετῶν λεγομένων». 

Pag. 25. C. [126, 1.] Lego: καὶ κατὰ τὴν τοῦ ἤηνοφι- 
Aov doyr». Porro haec ante Valeriani Imp. tempora viden- 
tur esse gesta, quod docet caput sequens de Sapore, qui 
contento cursu Persidem repetiisse dicitur: victus scilicet a 
Callisto et Odaenatho , ut docet Zonaras. 

Pag. 26. C. [127, 18.] Lege continue absque ulla distin- 
ctione : οὐδὲ νῦν δύνασϑαι κατ᾽ ἀξίαν χάριτας ὅμολογεῖν, ὅτε 
ἐν αἰχμαλωσίᾳ γενόμενοι etc, Male ὅτε vulgo scribitur a 
linea , quod Cantoclarum fefellit, Antca scribe: ἢ ὅπλοις πάῷῳ 
ριὼν etc, Post hanc legationem Narsaei, regis Persarum, ad 
Galerium Caesarem sequi debet caput illud, quod legitur pag. 
29. D.: Ὅτε Γαλέριος, ut scries historiae satisgimdicat. 

Pag. 27. B. [129, 2] τὴν βαστάγην Mee Ww τῆς fa- 
σιλικῆς ὑπηρεσίας κατέσχον.  Pessime hunc locum vertit Can- 
toclarus, "Verte igitur: JDeinde cum belli incertos exitus re- 
putaret. Constantinus , cumque, Liciniani. occultis insidiis iumenta 
sarcinalia et. suppellectilem regiam cepissent, eum in. conspectum 
suum. admisit. Bastaga enim id siggificat, quod dixi. Eius 
mentio fit in Notitia imperii Romant, eratque sub dispositio- 
ne comitis largitionum et rerum privatarum. 

Pag. 27. B. C. (129, 15.] τὸν οἰκεῖον γαμβρόν. So- 
rorium suum Licinium Constantinus γαμβοὺὸν vocat. Sic The- 
mistius in orat. 16. sub f Licinium Constantini γαμβρὸν 
appellat, et auctor vitae Metrophanis in Bibliotheca Photii, 
Eodem modo Scholiastes Lycophronis p. 185. de Aenea dicit: 
γαμβρὸς αὐτῆς τῆς Κασσώνδρας ini Κρεούσῃ τῇ ταύτης d- 
δελφῇ. Plura notavit Cuiacius in libro. 6, observ. et Boo- 
garsius in Notis ad Iustinum, 

Pag. 29. C. [154, 15.] ἀντιγραφέα τῆς μνήμης. — Verte 
Magistrum. memoriae , ut observavi in Notis ad Amm. Marcel- 
linum. Menander in lib. 6. hist. p. 98. ἀντιγραφέας dici ait 
τοὺς βασιλικοὺς διαιτητὰς, id est, premimos sacrarum co- 
gnitionum, 


ταν πὰ 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 533 


Pag. 29. A. [134, 3.] ὅτε ὃ Δέναϑος, scribe, ὅτε Ὀδαί- 
vaJoc. Sic enim hoe nomen scribitur apud  Libanium in 
epist. 999. et apud Suidam in 'Oda/va9oc , qui locus descri- 

tus est ex Damascio in Isidori vita. lta etiam scribitur apud 
uagrium in fine libri V. Porro hoc fragmentum cum superio- 
re collocandum erat pag. 24. D. aut 25. C. 


EX HISTORIA PRISCI RHETORIS. 


Pag. 53. A.[14o, 1.] Ut ordo servetur historiae, collocan- 

da est ante omnia legatio illa Ruae, regis Hunnorum , quae 
ag. 47. À. habetur. Nam Margus et Viminacium post obitum 
uae ab Attila captum est, ut docet pag. 59. D. 

Pag. 47. A. [167 , 1.] ᾿ΑἈμιλζούροις xa£ ᾿Ιπιμάροις ete. P. 206 
Harum gentium nomina paulo aliter refert lordanes in Gothi- 
cis:  lipsuros, Itimaros, Tuucarsos et Doiscos Hunni rapuere. 

Pag. (8. B. [168, 7.1 Post hanc legationem collocanda 
sunt ea, quae habes pag. 53. A. et sequentibua 

Pag. 35. B. [143, 3.] τοὺς κατὰ χρόγον τινὰ τὴν βαρυ- 
w&r5v» χουφισϑέντας τῆς γῆς ἀποτίμησιν. lunc locum fusius 
explicavi in Ánnotationibus ad lib. 19. Ámmiani Marcellini, . 
pag. 167., ubi de eensus relevatione aflatim dixi. Graeci xov- 
φισμὸν vocamL Sic Theodoretus in epist, 43. ct (7. et vetus 
inscriptio apud Gruterum pag. 1116.:  * 

*Eontoígc πάσης y9ovóg ὄβριμον ἰϑυντῆρα 
Μάρκελλον ὃ ϑρασὺς μάρψε μόρος ταμίην" 
Ἑλλάδος ἀγλαὸν ἔρνος, ὃς εὐδοχίῃ Κυκλάδων γῆς 
Κουφίζων πόλιας ϑῆκεν ἐλαφροτέρας. M 
Ceferum haec relevatio amt principum beneficio concedebatur , 
aut iudicum sententia, ut ait Priscus. ludices autem intelligo, 
peraequatores Sut censitores, qui ad inspiciendos ac relevandos 
provincialium census a principe mittebantur. | 

Pag. 55. B. [143, 6.] ἐν τῇ γερουσίᾳ avo γεγραμμένοι. 
Videtur scribendum esse ἀναγεγραμμένοι. Omnes enim sena- 
tores aurum conferre cogebantur, tam nupcr allecti , quam ii, 
qui pridem in Senatum adscripti fuerant. Conferre autem co- 
gebantur Senatores certum auri pondus in praemium suae di- 
gnitatis. Sic enim vertenda sunt haec verba, ὑπὲρ σφῶν αὖ- 
τῶν ἀξίας, non ut Cantoclarus vertit, ultra quam ,facultates 


Jerre Jgterant. 
|... Pag. 33. 4. [146, 9.] Lege παντὶ ὑπήχουον ἐπιτάγματι. 

Pag. 37. B. [ 146, 19.] Post haec verba, καὶ στρατηγοὺς 

χειροτογοῦντες, p. 57. D., videtur collocanda legatio illa: ὅτε 


534  HENRICI VALESII NOTAE 


Θεύδωρος ἔπεμπϑο Σηνάτορα, pag. 48. B., nisi potius ante Cher- 
ronense proelium locanda sit, quod verum puto, 

Pag. 37. D. [147, 31.] De Chrysaphio, τῷ βασιλέως ὕπα- 
σπιστῇ, verte, Chrysaphium | Imperatoris ἃ ; Sic 
enim appellat Auctor Alexandrini Chronici. 

Pag. 38. D. [15o, 1.] xai σερατιωτῶν τῶν dugé τὴν βα- 
σιλείαν φυλακὴν ὑπ’ αὐτὸν ταττομένων. Hunc locum «iberius 
explicavi in Annotationibus ad lib. 26. Marcellini pag. 317., 
ubi de magistri officiorum dignitate abunde dixi. His autem 
postremis verbis Priscus intelligit scholas Palatii, quae erant 
sub dispositione magistri officiorum. Ceterum post haec sequi 
omnino debent ea, quae habes p. 48., quod quidem verba ipsa 
bis utrobique repetita satis superque demonstrant. 

Pag. 48.D. [17 2.] Lege ἀπέσταλκέν oi. 

Pag. 51. D. [155, 14.] Scribe: χομίσαιτο διανεμηϑησόμε- 
yo» ταιτομένοις ἀνδράσι. προδεδομέγνος δὲ ἐληλύϑει. id est, 
verum infelix Bigila proditus fuerat. 

Pag. 55.B. [178, 17.] Lege: πρὸς βορὰν oicroiz ἐδεδαδ- 
κει ἂν, εἰ μή γε τῷ τῆς πρεσβείας ϑεσμῷ λυμαίνεσϑαι ἐδόχει. 
Simile mendum in Menandri Protectoris historia notavi, 9ερ- 
EQ , pro ϑεσμῷ. . 

Pag. 54. A. [18o, 5.] Lege : ofa δὴ ἀμέτοχος ὧν. Ibid. b, 
item scribe Ἐδέκωνος δὲ πάντως etc. 

Pag. 54. D. [181, 135.] ᾿Ακατιζίρων ἔϑνης. Lege fxaitt- 
ρων. Infra Κατζίρων scribitur truncate. At p et 6o. di- 
cuntur ᾿“χατίροι. Sed lordanes in histor. Acatziros 
nominat, Sic enim habent MSS. Palatini, quos Gruterus in- 
spexit, Gens est Scythica, teste Prisco. 

Pag. 57. B. (186, 2.] Σιλβανὸν ἀρμέου τραπέζης κατὰ 

cux» προεστῶτα. Videtur scribendum esse ἀργυρίου rpa- 
πέζης. Sic mensam argentariam vocat: erat enim hic Silva- 
nus argentarius. Ita Euagr. in lib. 5. cap. το. de Magno que- 
dam, πρώην μὲν ἀργυρᾶς τραπέζης προϊσταμένῳ. 
.D. [187.,. 8.]. Scribe: οὐ γὰρ ἐκδωσειν. — Item 
lege: σφᾶς ó βάρβαρος ἀναμείψαντες, ibid. eod. Item scribe: 
τι καὶ j^ WC ibid, eod. 
ag. . [189, 13.] Lege: χατεσκηνώσαμεν, ὗς ἢ etc. 
Scribe : γνοίη οἷ PC UM oen, ibid. B. ΚΝ lege : Lyle 
σιν ἢ τὴν Οὔννων, ibid. eod. 
| Pag. 61. A. [193, 6.] τῶν παραστάντων τοῖς δικασταῖς. 
Apparitores Magistratuum intelligit, qui sententias iudicum exse 
cutioni mandabant. Quos etiam sportulas a litigantibus acce- 
pisse testatur Priscus. Proinde haec, quae sequuntur verba, 
P,207 κακείγων εἶναι τοὺς πρόνοιαν ποιησομένους, interpretanda sunt 
de iisdem apparitoribus seu officialibus, hoc modo, εἰ ἐξ 
eorum numero, qui prospictamg etc. 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. δ35 


Peg. 61. B. [193, 22.] ἀνατιϑέντος ἀδικίᾳ σφετέρῳ. 
Scribe ἀνατιϑέντων, more Attico, pro ἀνατιϑέτωσαν. 

. Pag. 61. C. [194, 7.] Scribe χαὲ οὐχ ὡς τῇ αὑτοῦ etc. 

Pag. 62. B. [195, 17] ᾧ xoi πότε βούλεται διαλέγεσϑαι. 
Bcribe οἷ καὶ πότε, quod idem valet ac ποῖ. Sic supra pag. 
59. B. Priscus dixit: ὅπως γνοίη, ol βούλεται αὐτῷ, καὶ 
πότε ἐς λόγους ἐλϑεῖν, 

Pag. 66. B. [203, 1:.] καϑάπερ ἐπὶ τῶν γαμούντων 
Ἕλληνες etc. 'lori geniales tum apud Graecos, tum apud 
Latinos velis ac preciosis vestibus ornabantur. Erant quoque 
gradus eburnei , quibus wscendebatur in torum , Lucanus lib. 
2. de lecto geniali: 

— gradibusque acclivis eburnis 

(Stat torus, et picto vestes discriminat auro. 

Claudianus quoque in l. 3. de raptu: 
! — alii praetexere ramis 

Limina, et in. thalamis cultas extollere vestes. 

Vide Theophylactum in lib. 1., ubi thalamum Mauricii Au- 
gusti describit. Graeci παστάδας vocant huiusmodi geniales 
ectos; ϑαλαμοι vero apud eos sunt cubicula, in quibus col- 
locati sunt hi lecti. , Sic Basilius in 1l. ἃ. de Thecla cap. 5. 
et in l. 1. cap. 13. 

Pag. 66. D. [204, 8&.] Lege «meo. periculo κατὰ τὴν τῶν 
ϑακῶν τάξιν, non Θρᾳκῶν, ut est in editione vulgata, quae 
Interpretem fefellit. Infra τῶν ϑρόνων dicit. Paulo post 
scribendum videtur τῶν τῇ μαγίδι ἰδίᾳ ἐπιτιϑεμένων. Men- 
sae enim ternis aut quaternis singulae erant δρβοβίϊαθ, ita 
ut quisque in sedili suo residens, de impositis mensae fer- 
culis commode sumere posset. 

Pag. 67. C. [305, 21.] Ζέρχκων ὃ Mavoovoioc. De hoc 
Zercone Mauro vide omnino Suidam, qui totam huius Zerco- 
bis vitam refert ex Prisci Rhetoris historia , ut satis constat. 

Pag. 68. D. [207, 17.] παρὰ ἀδαμειτῶν. Leve mendum 
totam sentemtiam corrupit , quod facillimum erat sola disiun- 
ctione litterarum emendare. Scribe igitur: παρὰ L4óuues 
τῶν αὐτῆς πραγμάτων τὴν ἐπιτροπὴν ὄχοντι, id est, inte- 
rim Rhecan, uxor ttilae, nos ad coenam invitavit ἐπ aedibus 
-«4dami, procuratoris ipsius. 

ἡ καὶ Εὐδοκία, Scribe ᾿““ϑηναὶς. Sic enim. vocata est Eu- 

ia, Theodosii lunioris uxor, teste Cedrero et Zonara. Pro 
Saturnilo quoque Saturninum scribi mallem. Fuit enim Sa- 
turninus Comes Domesticorum , qui Severug Presbyterum 
et loannem, Diaconum, quos Eudocia Augustá urbe Constan- 
tinopoli Hierosolymam secum abduxerat , missus ab lmpera- 
tore Theodosio occidit. Quod indigne ferens Eudocia mulie- 


5 


Pag. 69. B. [208, 17.] τὸν dà Σατορνῖλον ἀνῃρήχει ᾿41ϑηνᾶς V. 133 


Ῥιΐ20 


536 HENRIC] VALESII NOTAE. 


bri furore percita, Saturninum protinus obtruncari iussit. an— 
no Natalis Dominici 444., Theodosio 18, et Albino Coss, ut 
scribit Marcellinus in Chronico. Cedrenus supra dictos Cle- 
ricos adulterii suspicione contactos fuissb prodit. 

Püg. 69. B. [308, 20.] Ζήνων ὑπατικὸς ἀνήρ. Flavius 
Zeno (sic enim vocatur in Actis Concilii Chalcedonensis ) 
Consul fuit anno Natalis Dominici (48. Huius viri potentiam 
satis superque declarant ea: quae subiicit Prisceus|eurm scili- 
cet Imperatoris voluntati unum restitisse, cum magnas Isau- 
rorum copias circa se haberet ad urbis CP. custodiam: et 

ae p. 72. D. Priscus commemorat, sopitis omnibus cum 
dicia dissensionibus, unicum 'Theodosio Imp. metum super- 
fuisse, ne forte Zeno tyrannidem invaderet. Hic postea 
Marciani Áugusti temporibus interiit suspectus rerum novarum. 
Sic enim lordanes de successione regnorum scribit de Marci- 
ano: Obitumque 4ttilae, et Zenonis Isauri interitum , ante- 
quam moreretur , felix comperit.  Damascius in Isidori vita 
scribit, hunc Zenonem idolorum cultum restituere, et Christi- 
&enorum religionem abolere voluisse, sed violenta morte fnisse 
praepeditum. Nam ex equo lapsus, crure confracto, non mul- 
to post exspiravit. Et Damascius quidem eum magnum Ori- 
Sentalis militiae Magistrum appellat, 0 μέγας τῆς $e στρατη- 
λάτης. Sunt ad hunc Zenonem Magistrum militum et Con- 
sulem duae Theodoreti epistolae, quibus illum nondum sacro 
baptismate initiatum fuisse testatur. Ceterum ex hoc Prisc 
loco manifeste sequitur, hanc Maximini ad Attilam legationem, 
quae hic luculente describitur , contigisse Zenone et Posthu- 
miano Coss., sub exitum anni, quod confirmare etiam videtur 
Marcellinus in Chronico. Certe Priscus p. 7o. C. de Areo- 
bindo tanquam adhuc vivente loquitur , qui sequenti Consn- 
latu obiit, teste eodem Marcellino. 

Pag. 71. C. [212, 20.] Post haec verba , ἔς tz» Ko» 
erayrtvov , collocari debent ea, quae habes pag. 59. À.: Ors 
φωραϑέντα,, ut satis manifestum est. - 

Legas: ἐδήχϑη vs ὃ Θεόδωρος τὸν 9vuóv, 39. C. et 
post haec sequi debent, ὅτε ὕπ᾽ ἀμφοτέρων, quae leguntur 
51. C., ut luce ipsa clarius est. 

Pag. 71. C. [215, 2.] 24vazóAtov τῶν ὠμφὲ βασιλέα apyor- 
τὰ τελῶν. Male Cantoclarus vertit, regiorum tributorum prae- 
fectum. — Ego Magistrum | militum | praesentalem — interpretor. 
Fuerat hic Anatolius antea Magister militum Orientis, ut 
testatur Theodoretus in epist. 45. et Marcellinus in Chronico. 
Quo revocato ut praesentale Magisterium acciperet , Zeno Isau- 
rus in eius lecum subrogatus est, ut indieat Prisows p. 69. B. 

Pag. 71. D. (213, 6.] οἱ δὴ τὰς ἀρχὰς ἀναβεβήκασι πάσας. 
Haec verba perperam vertit Ipterpres, qui notionem verbi 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 597 


d'?afafbe» minime intellexit. Verte igitur: Nomuim wero ex 
Magistro officiorum , Patricium, dignitas cete- 
Mira ν αι antecellit. Eodem sensu Priscus ds Ρ. 4o. D. dixit: 
ἜἘδέχωνα δὲ ἀναβεβηκέναι τὸν Ὀρέστην πολὺ, id est, Ede- 
coner. multum Oresti antecellere. 

Pag. 71. D. [313, 9.] ὅτεγὼρ μάλιστα προσῆν αὐτῷ.  To- 
tum hunc locum, ^ui ab Interprete male acceptus est, ita 
verte : Missus vero est cum  4natolio Nomus , non solum ob 
dignitatis litudinem , sed etiam quia amicus erat Chrysa- 
»λίο, et barbarum muneribus capturus sperabatur. Erat enim 
oppido liberalis, nec pecuniae parcebat, ut negotium, quod se- 
mel susceperat, ad. effectum perduceret. 

Pag.72. B. [214,9.] Lege: σὺν τοῖς περ. ἐς τὴν Zxv3i- 
κὴν διαβὰς, ut Cantoclarus legisse videtur. 

Pag.7a. D. [315, 3.] τυραννίδι ἐπιϑήσεται. Post haec 
verba sequi debet legatio Attilae ad Marcianum Imp., qui The: 
odosio successerat, quae refertur pag.39. D. 

Pag. £o. C. [155, 7.] ἀγείρων πλῆϑος. Post haec sequi 
debemt ea, quae habes p. 72. D. : ὅτε τοῦ frrgÀa , ubi sermo 
fit de Apollonio, Rufi illins, cui Zeno Saturaini filiam dede- 
rat, fratre, Magistro militum, ad Attilam legato. Hic videtur 
esse Apollonius, qui postea Consul fuit cum Magno. Sunt ad 
illum aliquot Theodoreti epistolae, qui etiam Rufi Comitis me- 
minit in epist. 79. 

Post illa verba, ἄπρακτος ἐπανῆει, 75. B. , collocanda 
sunt ea, quae leguntur 4o.C. : ὅτε ὁ ᾿Δττήλας et sequentia. 

Pag. 4o. D. [155, 16.] ὅτε Βλέμμυες καὶ Νουβάδες. De 
Nubis et Blemmyis sub Marciano devictis testatur lordanes in 
lib. de success. regn. : Cun Parthis et YV/andalis omnia infe- 
stantibus pacem instituit , ,Attilae minas compescuit, Nubades 
Dlemmyasque Aethiopia prolapsos per Florum, Alexandrinae 
urbis procuratorem, sedavit ac. pepulit a sedibus Rom. Erat 
hic Florus non solum Procurator sive Augustalis , sed etiam 
Comes rei militaris per Aegyptum, ut ex Prisco docet Eua- 

lus in lib. a. cap. 5. Hi a Procopio Νοβᾶται dicuntur , a 
tephano Νοῦβαι et Νουβάδες. Sic enim scribendum est, 
non autem Νουμίδες. 

Pag. 41. À. [154, 12.] ἐν τῷ Φίλαις ἱερῷ. Scribe ἐν τῷ 
i» Φίλαις ἱερῷ. Philae insula est et oppidum in finibus Ae 

ti, cirea Elephantinem, ubi maximum erat Osiridis tem- 
plum. per quod Aegyptii iurare consueverant, μὰ τὸν ἐν Φί- 
λαις Οσιριν, teste Scholiaste Lycophronis p. 45., in quo male 
Φηλαις legitur: de Isi Philis culta loquitur etiam Marinus in. 
vita Procli. Procopius in lib. 1. Pers. p 33. ait, Nubas et Blem- 
myas Isim atque Osirim colere;. adde et Servium in lib. 6. 
Aeneidos, ex Seneca in libro de sacris et ritibus;Aegyptiorum. 


538 HENRICI VALESII-'NOTAE 


Sed notandum est quod ait Procopius in lib. iam citato, Dio- 
P.2o9cletianum scilicet , cum iuxta Elephantinem insulam in Nile 
isset, castro ibi exstructo, aras Romanis ac barbaris com- 

munes statuisse, ac sacerdotes ex utraque gente ordinasse, ut 
sacrorum communione amicitia coalesceret, unde et locum 
Philas vocavit. In quo fallitur Procopius. Philae enim lon- 

fe ante Diocletiani imperium dicebantur, ut constat ex Stra- 

ne et Ptolemaeo. 

Pag. 41. B. [154,33.] χώραν κατέδραμον. Post haec sequi 
debet legatio Martiani ad Gensericum , quae legitur pag. 73. B. 

Pag. 74. A. [217, 21.] Post illa verba “αζοὺς xaragev- 
yovrac adscribenda sunt quae leguntur pag. 41. B.: ὅτε I'e- 
βάζης, idque eadem serie, ut manifestum est. 

Pag. 41. C. [155,5.] Lege comtinue absque ulla distin- 
ctione: τὸν πόλεμον, Εὐφήμιος ek ατο, id est, ut autem 
alter tantum, aut. Gobazes, aut eius. iius, apud Colchos regna- 
ret, Euphemius, Magister Officiorum, consilium dederat , qui et 
prudentia et eloquentia. praestans. cuncta. administrabat. — 4c 
multorum praeclare factorum. et consultorum auctor à 
"fugusto fuit , qui et Priscum, huius historiae scriptorem 
sorem. sibi adiunxit. Vide quae notavi ad Ámm. Marcellinum 
lib. 38. p. 353., ubi assessores Magistratuum χοιγωνοὺς dictos 
esse a Graecis observavi. Sic Greg. Nazianzenus in epist. 48. 
ad Asterium , et in epist. 175. ad Olympium. 

Pag. (a. A. [156, 12.] καὲ τὰ ὕδατα. Post haec verba 
scribe quae leguntur pag. 74 B.: ὅτε ὃ Γεζέριχος usque 
ad vocem συγγένειαν, deinde recurre ad pag. 41. Α. : ὅτι oi 
ἑσπέριοι etc. 

Pag. 74. B. [518 10.] Sic interpunge : παρελέσϑαι avrov 
τῆς Óvrausog é λήσαντα, τοὺς etc. ; mox lege: εφικέσϑαι 
él παρ᾽ αὐτόν. εὐλαβηϑεῖὶς δὲ τὴν ἐπιβουλὴν etc. ὑπενύ- 
στησε. "Totum autem hunc locum pessime vertit Interpres, 
cuius versio ex his, quae dixi, facile emendari potest. 

Pag. (2. B. [156,17.] Neyidiov. Scribendum est “Δἐγιδέ- 
ev, ut iamdudum alii monuerunt. De quo vide libros re- 
rum Francicarum Hadriani Valesii, 

Pag. (a. C. c 12.] Lege: δύο δι᾽ ἔτους éxaarov. 


Pag. 43. B. [159, 3.] τῶν Mayo, xai τῶν ἐν τῇ ᾿Ῥωμαί- 
e» γῆ. Scribe absque coniunctiva particula τῶν Mayo» τῶν 
à» τῇ etc. Intelligit enim Magos, qui in Cappadocia degebant, 
per totam provinciam sparsi, Erant autem Magorum Persico- 
rum coloni, de quibus multa scribit Basilius Magnus in ept- 
stola 335. ad Epiphanium , a quo consultus de illis fuerat. 

Pag. 45. D. [160,3.] Κωνσταντῖνος. Scribendum est Ka» 
στάντιος, ut legitur in p. 74. D., ubi haec iisdem verbis ml» 
petita habentur. Sed illic male vQíroy μὲν τὴν ὕπατον Àw- 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 999 


fà» dgyr», quae ex hac pagina sunt emendanda. Ad hunc 
Constantium Praefectum Praetorio sunt epistolae Theodoreti 
Episcopi a lacobo Sirmondo editae. 

Post haec verba, πατρικιότητος τυχὼν, p. 45. D., continu- 
anda sunt ea, quae habes p.74. D.: καὶ Τατιανὸς μὲν etc, 
Hic Tatianus Patricius Occidentalis imp. peulo post Consul fuit. 

Post finem huius legationis, p. 76. ., Scribe ea, quae edi- 
ta sunt p.43. D.: ὅτι μετὰ τὸν ἐμπρησμὸν. Quod quidem 
incendium contigit Basilisco et Hermenerico Coss., anno 464. 
Natalis Dominici , ut scribit Marcellinus in Chronico. Huius 
incendii meminit etiam Candidus Isaurus in libro 1. historiae, 
atque in eo multa ab Aspare utiliter esse ordinata commemo- 
rat. "Vide Zonaram. | 

Scribendum videtur : ὑπὸ τῶν νέων τῶν Ῥωμαίων naga- V. 138 
σπονδούμενον, p. 76. ἃ. Ceterum post haec verba locanda 
sunt illa, quae habentur pag. 44. À. : ὅτε Σκύϑαι καὶ Γύτϑοι, 
et sic deinceps usque ad finem. 

Pag. 44. C. [161, 11.] Lege ἀπαγόντων αὐτὸν πολέμων. 
Itens, xa/ οὐ συγχωρούντων. Paulo post lege continua serie 
ἐπυνθάνετο ὅδιτι βουλόμενοι etc., νὰ simpl. τί flovióutvot, 

Pag. 44. D. [162,6.] ὃ -Ὀρνιγέσκλου. Scribendum puto, 
*dyayaocroc ὃ "“ονιγίσκλου. Hic enim Anagastus Comes ripam 
Istri tuebatur. De quo plura mox Priscus memorat. Hic 
etiam Deugesic, regem Hunnorum, tandem devicit, caputque 
eius Byzantium misit Zenone et Marciano Coss., ut est in Chron. 
Alexand. et Marcellini Chron. De hoc Anagasto Suidas in ὕπο- P. 210 
crac. Arnegiscli meminit Marcellinus in Chronico in rebus 
Theodosii Iunioris, et Iordanes de successione regnorum. 

Hoc igitur ordine haec Prisci Rhetoris fragmenta locanda 
sunt, scriptoris valde boni et utilis. Cuius elogium apud Sui- 
dam sic legi debet: ἔγραψεν ἱστορίαν Βυζαντικὴν, καὶ τὰ 
κατὰ ᾽“ττήλαν etc. Stephanus Byzantius in voce Σάλωνα 
laudat librum 6. huius historiae. Euagrius quoque in libro 2. 
hist. Eccl. cap. 1. et5. Prisci Rhetoris historiam commemorat. 
Sed in cap. 1. corruptum est eius nomen : Πατρίσκος enim 
exaratur pro Πρίσχος ; in 5. vero cap., ubi seditio Alexandrino- 
rum describitur post abdicationem Dioscori, scribendum puto : 
ἱστορεῖ γοῦν Πρίσχυς ὃ Ῥήτωρ, φϑῆναι τηνικαῦτα ἐς τὴν ᾿“4λε- 
ξαγνδρου ἐχ τῆς τῶν Θηβαίον ἜΑ χέας etc. 


EX MALCHI HISTORIA. 


Pag. 91. C. [331, 1.] Hinc inchoandam esse historiam Mal- 
chi, et series ipsa temporum docet, et Photius in Bibliotheca : 


"| 54o HENRICI VALESII NOTAE 


qui Malchum a 17. Leonis Áug. anno historiam ordiri testatur. Igt- 
tur recte ab hoc fragmento incipiemus: Ὅτε ἐν τῷ ἑπταχαιδεκά- 
τῳ ἔτει. Prisci ergo Rhetoris historiam continuaverat Malchus. 

Pag. 92. À. [252, 17.] Lege: τῶν ἐπὲ Πετραίαν ὑπὸ “Ῥω- 
μαίοις ὄντων Σαρακηνῶν. m 

Pag. 92. B. [233, 5.] πόῤῥωθεν ovrt. Optime Cantocla- 
rus vertit e Jonginguo. Sic enim loquitur Tacitus in lib. 1. 
historiae: Maiestate salva, cui maior e longi reverentia. 
Sed et Nero reprehensus est a multis, quod Tiridati Persae 
interna imperii Romani nudavisset. 

Pag. 92. €. [233, 6.] Scribendum videtur : xa γὰρ δὴ πολ- 
λοῦ χρεῖττον etc. | 

Pag. 92. C. [353, 13.] καϑέδραν αὐτῷ τὴν πρωτοπα- 
τρικίων. — Cantoclarus quidem legisse videtur τῶν rargixi- 
ὦ». Sed vulgata lectio tolerari potest: nam πρωτοπατρέκιος 
erat primus Patriciorum, is videlicet, qui ante alios omnes 
Patriciatus dignitatem ab Imperatore acceperat. Sic Aspar 
primus Patriciorum dicitur in Chronico Marcellini, Leone IV. 


et Probiano Coss. . ἢ 
. Pag. 95. B. [255, 8.] εἰς τὴν ἑτέραν γῆν. Haec 
transposita esse videntur, et inferiore linea collocanda hoc 
modo:.xaé μηδένας ἐξ αὐτῶν ἀποστῆναι ϑέλοντας εἰς τὴν 
σφετέραν γῆν τὸν βασιλέα δέχεσϑαι. "Totus autem locus sic 
vertendus est: Theodoricum Magistrum equitum et peritum 
praesentis militiae constitui, quae dignitas maxima , 
$0 e Gothorum regem. esse : neque quemquam eorum, qui 
& Gothis transfugere vellent , ab Imperatore in regionem suam 
admitti. 'Theodoricum porro Triarii filium hic intelligo, qui 
sedes in Thracia habebat, ut refertur pag.8o. A. et 88. B. 

Pag. 93. D. [236,5.] Lege: τῶν τε γεγενημένων συνησϑησό- 
μενοι τῷ Ζήνωνι, ut Cantoclarus legisse videtur. Paulo pe 

dum, xari0»ra προσδέχεσθαι, et locus sic vertendus: 
Imperatore enim superstite, reliquum esse, ut eum | redeuntem 
excipiant. Nepotem Augustum intelligit, qui a Romanis expul- 
sus fuerat. Hunc Leo copulata ei nepte sua per Domitianum, 
clientem suum, in urbe Ravenna Caesarem ordinaverat, ut 
refert lordanes in lib.de successione regnorum. Ex quo intel 
ligitur, quod ait Malchus, Nepotis uxorem Verinae cognatione 
᾿ junctam fuisse. 

Pag. o4. B. [257, 1.], xa£ τὸν τὸ κοινὸν τῆς τύχης. Lege 
καὶ τὸ χοιγὸν τῆς τύχης. 

Ραρ.οά. D. [337, 16.] Lege absque ulla distinctione : ixa- 
90v εἶναι συντάξεις τὸ καὶ μισϑὸν ἐπαρκέσαι προχείρως. 

Pag. o4. D. [357, 21.] στρατιώτας κελεύσας ;  melhus 
legetur χαλέσας. 

Pag.o4.D. (338, 4.] ἅμα τῷ -4ouoríp. Idem narrat 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. δήι 


Suidas in voce'/fgudttoc. Hic est Armatius Magister militum, 
qui Basilisceum Augustum prodidit, de quo multa habet Suidas 
in v. '/ouatiog et Candid. inlib. 3. hist., qui Armatium cum 
Basilisci Tyranni uxore stupri consuetudinem habuisse scribit: 
eoque ad maximam potentiam pervenisse, adeo ut filium 
suum Basiliscum Caesarem videret, ipse belli contra Zenonem 
administrationem solus habuerit. Ad quem, ab Hillo solli- P. 211 
citatus, tandem ' defecit. Ceterum ex hoc Malchi fragmento 
colligitur, Theodoricum, Triarii filium, ἃ Basilisci partibus 
stetisse. Quod confirmat etiam Suidas in ᾿ρμάτος. 

Pag. 95. B. (339, 5.] 9 Ζήνων ifovAsro.. Post haec ver- 
ba collocanda sunt ea, quae habes pag. 78. A. 

Pag. 79. B. [245, 7.] καὶ αὐτὸν. loannem intelligit Prae- 
fectum  Praetorio lllyrici. Erat autem "Thessalonica sedes 
IPraefectorum Praet. et Metropolis totius Illyrici. 

Pag. 78. B. [245, 12.] καὶ οἱ ἐν ταῖς ὠξίαες. — Verte:et 
honorati. "Vide quae notavimus ad lib. 14. Àmm. Marcelli, 
pag. 14.; sic et infra pag. 6f. Ν 

Pag. 79. B. [246, 9.] ὡς οὐχ ἴδεις, lego ἔδεις, id. est: 
quod. facere non. debueras. "E 

Pag. 8o. B. [248, 5.] ὃ δὲ τὸν Βαλαμήρου. Lege ὁ dà 
Βαλαμηρου. 

Pag.80. B. C. (248, 10.] Γηρήνης τὸ μάλιστα ὄντος οἶχει- 
οτάτου. Scribe meo periculo Βηρήνης. Haec erat socrus 
Zenonis Augusti, soror Basilisci , mulier supra muliebrem 
modum ambitiosa et cupida dominandi.  - 

Pag.8o.D. [249, 3.] εὖ ἔτε ἄπεστιν, scribe Sog ὅτι. 

Pag.81. B. [2409, 16.] καλοῦντα πρὸς τοὺς .Ηρακλειώτας. 
Hic locus prava interpunctione corruptus Interpretem in erro- 
rem induxit. Sic autem distinguendus est: .xaAoUvra , πρὸς 
τοὺς Ἡρακλειώτας, ἐκλιπόντας μὲν τὴν πόλιν etc., πέμψας 
ἀπήτει σῖτον. Heracleam Sinticam intelligit. 

Pag. 81. C. [25o, 11.] oi δὲ κατὰ πολὺ ὀρημίαν. — Scribe 
κατὰ πολλὴν ἠρεμίαν προϊόντες. 

Ῥαρ.8.. À. B. [251 , 11. xaé στρατηγὸν ἀποφαίγουσι- 
Ex hoc loco discere possumus, quo anno "Tbeodoricus Vala- 
mer Epidamnum occupavit, et quo cuncta haec acta sunt 
quae narrantur a Malcho. Nam Sabinianus Magister militum 
creatus est consulatu tertio Zenonis Augusti, ut scribit Mar- 
cellinus in Chronico , qui eum priscis illis exercituum du- 
ctoribus comparabilem fuisse dicit. 

Pag. 82. B. [351, 16.] μετὰ τοῦ στρατηγοῦ ὃ Εὐούλφου. 
Scribe: μετὰ τοῦ στρατηγοῦ Ὀνούλφου, ut legitur in Bi- 
bliotheca Photii, Hic Onulphus ex infimae sortis barbaro 
primum Comes, deinde Magister militum lllyrici ab Armato 
factus fuerat. Idem postea per summam perfidiam Armatum, 


1 


5bÁa HENRICI VALESH NOTAE 


& quo tantis beneficiis auctus fuerat, manu eua occidit, ut ex 
Malcho tradit Suidas in νοΐ “ρμάτιος. Erat auten Onulphus 
patria Thuringus, ut docet fragmentum Malchi apud Suidam : 
6 δὲ Ὀνοῦλφος ἔφυ ἐξ ἐθνῶν κατὰ πατέρα μὲν Θουρεγγων, 
τῶν δὲ Σχίρων κατὰ τὴν μητέρα. 

Pag. 83. C. [λ51,..2.} λέγοντες οὖν αὐτὸν. Scribendum 
est ἄγογτες. Quod etiam Cantoclarus monuit. 

Pag. 82. D. [252,10.] περιμεῖναι ὃν Καμπίᾳ. Scribe dv 
Σχαμπίᾳ., Urbs est Epiri non longe a Lychnido. Scampis 
dicitur in Itinerario Antonini, apud Constantinum Porphyro- 
.gennetam in'lib. Δ. de Thematibus Scampa. Seampina civitas 
appellatur in exemplari suggestionis Germani et loannis Epà- 
scoporum ad Hormisdam Papam. In ltinerario Burdigalens 
Mausio Scampis dicitur, et 52. millibus passuum distare dici- 
tur a civitate Lychnido. Sic enim scribendum est, non ut est 
in vulgatis editionibus Cledo. Pari modo corruptum est huius 

. emitats vocabulum apud Constantinum in loco supra citato, 
"Ainj»dog enim perperam scribitur pro “ύχνιδος. 

Pag.83. C. 1255, 21.] Αλαύδιον τὸν τοῦ lor9gugp τα- 

μέαν. Verte procuratorem stipendii Gothici. Erat di 
itas sub Comite largitionnm, ut videtur. | 

Pag.83.C. [354, 5.] ov» ἱππεῦσί ve ἐώνων. Scribendum 
est io», et totus locus ita vertendus: Ubi cum equitatu εἴ 
curribus, et reliquo apparatu (utmos est) iter faciens, irruenti- 
bus in me hostibus, abfuit, quin cum meis funditus interirem. 

Pag. 83. D. [354, i] Lege: μηδέποτε ngog αὐτὸν ἄλλως 
τῶς ἢ πρὸς πατέρα. Nihil certius. Et paulo post scribe: ἐν 
πρεσβείας ὀλπίδι καταλαβὼν τὰ “Ρωμαίων. 

Pag. 84. Ὁ. [256,8.] περὲ rovrov πείθεσθαι, scribendum 
puto πυϑέσϑαι. Et mox lege καὶ αὐτὸς ἐπιμενεῖν. 

Pag. 85. A. [256, 14.] χατιάσειν ἀπὸ τῆς Κανδαμείας. 
Lege Κανδαβίας. Mons est in Illyrico, in via Egnatia, quae 
ab Epidamno incipit, unde Gothi veniebant. "Vide Strabonem 
lib. 7. Montes Candaviae vocat Plinius lib. 5. ab Epidamno 

P. 31279. millibus passuum distantes, et Ptolemaeus Haliacmonem 
fuvium ἀπὸ τῶν Κανδαουίων ὀρέων oriri scribit. Sic enim 
lego, non xavaAoviov. 

V. 139; . Pag. 86. C. [259, 12.] ἐκπέμπει Πελάγιον. Hic est 
Pelagius Patricius, quem Zeno interfici iussit, eo quod scelera 
ipsius summa cum libertate reprehenderet. De laudibus eius 
multa referuntur a Cedreno et Zonara et in Chronico Alexandrino, 
Occisus est Faustino et Longino Coss., ut refert Marcellinus. 

Pag. 86. D. [260, 4-] 9 uà» Θευδέριχος οὕτως ἀπεχώρησε. 
Contigit id Placido solo Consule, quemadmodum testatur Mar- 
cellinus in Chronico: Z"Aeodoricus, Triarü filius, rex  Gotho- 
rum, adscitis suis usque ad A4naplum quarto urbis milliario ad- 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 5643 


wenit: nulli tamen Romanorum noxius, continuo reversus est. 
Venerat autem Theodoricus usque ad Ánaplum, audita seditione 
Marciani, ratus oblatam sibi esse opportunitatem urbis inva- 
dendae. Et causam quidem adventus sui prae se ferebat, ut 
Zenoni opem ferret , sed revera , ut Gonstantinopolim prae- 
daretur, advenerat, ut Malchus in hoc loco docet. Porro 
hanc seditionem Marciani et Procopii, qui Ánthemii gut 
filii erant, laculente describit Candidus Isaurus in Bibl. Pho. 
€i, et Euagrius in lib. 5, 

- Pag. 87. B. [260, 16.] Σευῆρον. Huius legationis Severi 
Patricii ad Genserichum, regem Wandalorum, meminit etiam 
Victor Uticensis in lib. r. de persecutione Wandalorum, sub fin; 

Pag. 85. D. [262, 1.] "HoaxAeíov τοῦ στρατηγοῦ. — Huius 
Heraclii Magistri militum elogium exstat apud Suidam in v. 
Ἡράκλειος, ex historia Malchi procul dubio descriptum. .. 
Eiusdem Heraclii meminit etiam Priscus p. 46. C. 

Εἰς αὐτὸν ἐτηρεῖτο, 88. B. Post haec verba locanda 
ea, quae habes 95. C.: ὅτε τῷ αὐτῷ ὄτει. | 

ag. 95. C. [339, 7.] ᾿““λέξανδρος ἦγεν 6 τῆς ᾿“λυαρίου 
γυναικὸς ἐπίτροπος. Scribe meo periculo ὃ τῆς Ὀλυβρώου. 
Haec Placidia Nobilissima dicebatur. Hanc Gensericus 
tu Leonis Augusti una cum Eudoxia matre, Valentiniani P 
cidi vidua, Constantinopolim remiserat , ut scribit Procopius 
in lib. 1. Wandalicorum , et Priscus in fine historiae. De 
Alexandro autem Procuratore Placidiae loquitur Victor Uti- 
censis in lib. 2. de persecutione Wandalorum, qui hanc histo- 
riam valde illustrat. 

Pag. 95. D. [239, 17. Lege τὰς σπονδὰς ἐμπεδώσεινι 
Et paulo post scribo: 7» δὲ τοῦτο πρόσχημα εὐπρεπὲς, et 
locum sic interpretor : .Et haec quidem ín speciem dicebantur. 
Nam revera omnem belli suspicionem VV andali ,formidabant. 

Pag.96. A. (240, 5.] ἢ ὡς ἂν ἄλλοις βουλεύσαιντο. Scri- 
be ἄλλοι. — Sensum horum verborum non est assecutus In- 
terpres. Hoc enim sibi vult Malchus, Gensericum regem claa- 
sem semper ad omnes casus paratam habuisse, adeo ut cele- 
rius consilia sua exsecutioni mandare solitus esset, quam alii 
consultare ww 

Pag. 96.A. [340,8.] τῶν πριβάτων κόμητα. Post haec verba 
locanda uot ca s ἊΝ ag. 88. C.: ὅτε ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ εἴα. 

Pag. 88. D. (265, 13.] ὅτι τὸν υἱὸν. Scribe ὅτε οὔτε τὸν 
vió». Et paulo post scribe σφύδρα συστελλομένῳ. 

Pag. 89. B. 564, 20.] πρὸς ταῖς πύλαις τοῦ Αἵμου. Su 
corum angustias intelligit, quas describit Amm. Marcellinus, 
ubi vide quae [265 TT bend Ἔβ 

Pag.89. C.[365, 3.] πρὸς τῷ Εὔρῳ. Scribendum est'Effoy; 
id est, ad Hebrum fl Ι n. ΩΝ 


.’ 


544 HENRICI VALESII NOTAE 


Pag. 89. D. [265, 11.] δι’ δρημέας. Scribendüm videtur 
δι ἠρεμίας. 

Pag. 89. D. [265, 12.] eic τοὺς περὲ Σόνδιν παρ. χώρους. 
Scribendam puto περὲ Σοῦχιν. Zowxovc enim procul dubio in- 

telligit Malchus.  Philostorgius Σούχεις appellat. 

Pag. 9o. A. [266,2.] τὴν τοῦ λόγου, καὶ εἰς μέαν ἀπο- 

ἔρονται νίκην. Hunc jocum egregie mihi videor restituisse. 
S oribo enim: τῇ» τοῦ λύγου Καδμείαν ἀποφέρονταε γέχην. 
Proverbium est pervulgatum apud Graecos Καδμεία νέχη, 
de victoria victoribus simnl ac victis funesta et exitiosa. 

Pag. go. A. [266, 4.] παρέσεσθφε καὶ αὐτῷ. Lege πα- 

ἐσεσϑαί τε αὐτοί xal κοινῇ συστρατεύειν. Panlo post lege: 
$ προέδωκας γένει, ut legisse videtur Interpres, 

Pag.9o. D. [267, 10.] πρέσβεις ἐπὲ τὸ Βυζάντιον. — Post 

P. s:3 haec. verba dubium non est quin locanda sint ea, quae haben- 
tur pag. 96. À.: ὅτε ov»Ó7xag etc., ut eadem verba utrobé 
que. demonstrant. 

Pag.96. B. [24o, 17.] οὖς δομεστίχους καλοῦσι Ponuaio, 
Hunc Malchi locum explanavi in Annotationibus ad hbrum 
15. Amm. Marcellini p. 85. 

Pag. 96. B. (240, 18.] & μὴ ταῦτα ποιουμένων.  Scri- 
bendum omnino est: ἦ, μὴ ταῦτα etc. 

Pag.96. B. [340,20] τῷ μὴ ὅϑεν δύναιντο. Deest ali- 
quod verbum "huiusmodi, τῷ μῇ ἔχειν ὅϑεν etc. , et pro óc 

ὁπαγῆς videtur legendum esse χωρὶς ἁρπαγῆς. 

. — Pag. 97. B. [242, 15.] εἰς χεῖρας vs ἔχοντες. Lege oi 
χεῖράς etc. De Zenonis Imp. ignavia iam locutus est Mal- 
chus p. 87. À. et B., cui assentitur etiam Damascius in vita 
lsidori Philosophi his verbis: δειλὸς dà ὧν ὃ Ζήνων φύσει. 

Pag. 97. B. [245, 5.] ὃς τῆς παρούσης λύμης Gyrrnrá- 
σϑαι. Scribe τῆς παρ. λύμης ἀναχτᾶσϑθαι. Ceterum post 
hoc fragmentum sequi debent ea, quae habentur p.9o. D. : ὅτε 
Ζήνων ἐπεὶ διέλυσε: quod quidem nemini dubium esse 
potest. 

Pag. 9o. D. [267, 15.] xai κατατειγνάμενος. Legendum 
puto χατασιγάμενος. 

Pag. 91. A. [267, a1.] ὧν οὐδὲν φϑειρομένων. Scriben- 
dum videtur: ὧν ὧδε φϑειρομένων Zrvova τε xai Borrar. 

* Pag. 91. A. [268, 3.] Δυοῖν δὲ αὐτὸν σχολῶν noB. ao- 
χοντα. Verte: duarum scholarum comiter fieri. Comes scho- 
lariorum memoratur in Chronico Marcellini in rebus Anasta- 
sii Áugusti. 

Pag. 91. B. [368, 5.] τὴν ἑτέραν τῶν δύο στρατηγῶν τῶν 
περὲ βασιλέα, id. est, et Magister praesentis militiae fieret, 
sive equitum, sive peditum. De 'Theodorico, Triarii fiho, lo- 
quitur et Malchus, quem fere Theodoricum simpliciter appel- 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. — 545 


Jat : alterum vero τὸν Βαλαμήρου solet.nominare. Haec au 
tem gesta videntur Severino et Trocundo Cóss., anno Natalis 
Dominici 482., «quo anno idem Theodoricus , Triarii filius, 
interiit. Quamquam Marcellinus in Chronico mortem . illius 
confert in anbpum praecedentem. , E 

Porro fragmenta ex historia Malchi praeter haeo, quae 
superius indicavi , exstant apud Suidáàm in v. ἀμοιβαία,, et 
ma v. Ἐρύϑριος, et in, v. Ζήνων, et in Παμπρέπιος, etin v. 
σύγεαξις, et in v. ὑπρλαβών. DM 


EX HISTORIA MENANDRI. 


Pag. 132a. A. [344, 1.] ὅτι ἐπειδὴ. — Hinc incipere debent 
Excerpta legationum e Menandri Protectoris historia. Nam 
cum Menander historiam Agathiae continuaverit, ut ipsemet 
testatur in prooemio historiae suae apud Suidam, iu primo 
operis libro res gestas lustiniani usque ad eius obitum re- 
tulerit necesse est, exorsus ab anno 35. eiusdem lustiniani. 
Etenim Agathias in 3a. illius anno desierat, in victoria scili- 
cet Belisani de Zabergane et Cutriguris. Quam quidem eo 


anno contigisse testantur Theophanes ac Cedrenus, et Auctor : 


historiae Miscellae. Male ergo Victor Tununensis id refert 
"anno 35. Imperatoris lustiniani, post consulatum Basilii anno 
20.; qui et in eo fallitur, quod eos Hunnos Bulgaros appellat. 
Sclavini in historia Miscella dicuntur maiori adhuc errore. 

Ῥαᾷ. 133. A. [345, 17.} ὅτι μμιγοςς Hic Amingus di- 
citur a Paulo lib. ἃ. historiae Longobardorum : — /£mingus vero 
dum JV idino, Gothorum Comiti, contra Narsetem rebellare pa- 
ranti auxilio esse non dubitat, victus Narsetis gladio perimi- 
tur , JY'idinus captus Byzantium mittitur. Sic etiam nomina- 
tur ab Áimonio in lib. ἃ. hist. Franc. et ab -Hermanno Con- 
tracto in Chronico, quod editum est a Canisio. In Appen- 
dice vero Marcellini Comitis, ex qua Hermannus haec de- 
sumpsit, omnirugus perperam exaratur, annusque, quo a Nar- 
sete devictus est, male designatur, cum haec clades anno 53. 
lustiniani, ut minimum, contigerit. » 

Pag. 133. B. (546, 3.] ὡς οὐχ ἐνδώσοε. Male baec ver- 
ba vertit Interpres. Vide Collectanea veterum historicorcsà 
de Francis, quae ab Andrea du Chesne olim sunt edita in 
tomo r. rerum Francicarum, ubi hunc locum et alios quos- 
dam interpretati sumus. 

Pag. 155. C. (546, 11.] στέλλει Πέτρον, ὃς τῶν κατὰ 
τὴ» αὐλὴν ταγμάτων ἡγεῖτο. Verte: Petrum Magistrum offt- 


à 
, 


ciorum. Sic enim Graeci eam dignitatem designare solent, utP, 5316 


notavi ad librum 26. Ammiani Marcellini, p. 318. Sane Menander 
Dexippus , Eunapius etc. 35 


546 HENRICI VALESH NOTAE 


hunc Petrum infra μάγισερον appellat, eumque omni genere 
doctrinae et praecipue iuris scientia instructum fuisse testa- 
tur, eiusque meminit p. τήο. B.: Πέτρος ὃ τῶν περὲ βασε- 
λέα καταλύγων ἡγεμών. Hic est Petrus Patricius et Magister, 
de quo multa annotavi in Excerpta ex eius historia. "Vide et 
paginam 149. C. 

- Pag. 133.C. [346, 14.] ἐς πάρεστεν ἐπιχρυκευσάμενος. Ap- 
paret legendum esse ἐπεχηρυκευσάμενος, quod non monerem, 
nisi Cantoclarum in huius loci emendatione frustra aestuasse 
ex illius notis deprehendissem. 

Pag. 133. C. [346, 18.] '"Ieodzyovovag. Sic etiam appel- 
latur infra p. 137. B. et 14o. B. 1s est omnino, qui a Proco- 
pio Isdigonnas dicitur, qui bis legatus ἃ Chosroé. Byzantium 
venit. Zich vocatur ab Agathia in fin. lib. 4. ab officii , qued 
apud Persas gerebat , nomine. 

Pag. 136. C. [352, 7.1 ἐνομάδε δεκαετίας. Lege absque 
ulla dubitatione ἐν ὅμάδι. — ldem enim est ac illud, quod 
supra dixerat, ἔν &»j ξυγαϑοοισμῷ. Nam cum Persae pro 
ferienda pace annuum tributum sibi a Romanis pendi vel- 
lent, Romani tandem  assenserunt, ut quotannis quingenta 
auri centenaria penderent, ac decennii tributum duabus pea- 


V. 14osionibus praestaretur. ' At Persae decennii tributum — unica 


pensione in antecessum sibi solvi cüpiebant. 

Pag. 136. C. [552, 8.] ἔνια τῶν ἑπτά. Scribe ἐγεαυτῶν, 
quemadmodum legisse videtnr Interpres. 

Pag. 137. D. [554, a2.] oi ἐκεῖνοι βάρβαροι. Lege οἱ 
ἐχείφῃ βάρβαροι. 07 

Pag. 159. A. [357, 7.] Ἐξισάτῳ xat τοῖς ἑτέροις ἡγεμόσιν. 
Hic Exisatus supra zfe/rarog vocatus est, unus e ducibus Ro- 
manorum in Suania. Αἴ Interpres nomen proprium esse haud- 
quaquam putavit. 

Pag. 14o. C. [559, »r.] τοῦ λεγομένου Χορουτζόν. Pro- 
copius Τζοὺρ nominat. Scribit enim in lib. 6. Goth. , Cau- 
casum mortem qua im órtum “οἱ meridiem vergit, in duas 
angustias desinere, quarum altera 7*ur appellatur, altera Ca- 
sptae portae, et per fas fauces Hunnorum gentes ih Romanorum 
et Persarum ditioneni irrumpere. Itaque haec castella diligen- 
tér servabantur a Persis, et Romani ad eorum custodiam sum- 
phus et stipendia, conferebant, teste Theophylacto in 1. 3. cap. 
9. et historia Misc. lib. 16., quod quidem iàm inde a Leonis 
Áug. temporibus postulasse Persas ait Priscus 86: 43. 

... Pag. 144. A. [566, 15.] οἰδιτο -αδικεῖσϑαι. Addends 
videtur particula negativa , hoc modo, oiotro osx εἰδεκεῖσϑαι. 

Pag. 146. A. [570, 18. Σκένδεις καὶ Zapana. Procop. 
in lib. 4. Goth. pag. 539. Σχώρδα x«i Σεραπανὶς vocat. 

Pag. 146. Ἢ [371, 2.] τοῦ καϑ' ἡμῶς δούλῃρ ὁ δοῦλος. 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 54} 


Totus hic locus pessime acceptus est ab Interprete, quem ego 
sic interpretor: Petrus contra respondit: Id quidem minime 
contigit, propterea quod Suani a nobis non defecerant , cum 
Lazi nobis servirent. | Hoc igitur affirmo, servos servorum no- 
strorum minime a. nobis defecisse. 

Pag. 145. C. (575, 13.] ὅμως δ' οὖν ἐπίστατο Πέρσαις. 
Scribe ἐσπείσατο. Haec legatio Petri Patricii foedusque Ro- 
manorum cum Persis contigisse videtur anno 56. Iustiniani, 
ut ex ipso Menaudro colligere est: qui p. 145. et 146. scribit, 
decem annos tunc praeteriüsse, ex quo Chosroés Suaniam oc- 
xupaverat. Suaniam porro ceperant Persae anno 6. post foe- 
dus quinquenmnale initum cum Persis, ut docet Procopius in 
lib. 4. Goth., id est anno 26. Iustiniani: quippe foedus illud 
&uinquennale cum Persis initum  fuevat anno 20. lustiniani, 
quemadmodum testatur Marcellinus in Chronico. 

Pag. 147. C. [573, 17.] κατέλυσε τὸν βίον. Post haec 
verba collocanda sunt ea, quae habentur pag. 99. in tit. περὲ 
᾿ΑΙβάρων etc. 

Pag. 100. À. (385, 2.] ὅ γὰρ ἐσφρίγα oi τὸ σῶμα. Scribe : 
ó Kavóiy, avríxa (οὐ γὰρ ἐσφρέγα etc. et post. vocem óa- 
ϑυμότερον  claudenda est parenthesis). Idem de lustiniano 
scribit Agathias in libro 5., illum scilicet, qui olim bellicosis- 
simus fuerat, et qui Áfricam atque Italiam subegcrat, ingra- 
vescente aetate paulatim emollitum fuisse: adeo ut bellicos la- 
bores formidare videretur. Proinde id potius studebat, ut 
barbaros inter se committeret, donisque interdum pacem red- 
imeret. Quamobrem legiones imminui ac delabi patienter fe- P. 245 
rebat , perinde ac si oulli deinceps usui futurae essent. .Nam 
cum universae imperii Romani copiae 645. militum millibus 
constare debuissent, aegre tum temporis 150. millibus consta- 
bant. [τὰ valde accisae et imminutae erant Romanorum co- 
piae Principis negligentia , qua mox ipsi Praefecti Praetorio 
abusi ad quaestus proprios, partim stipendio militem frauda- 
bent, partim serius persolvebant. Haec Agathias. 

Pag. 100. B. (283, 11.] οὐ γὰρ πολλῷ ὕστερον. Haec 
prima legatio Ávarum Constantinopolim introisse dicitur anno 
$0. lustiniani in libro .16. historiae Miscellae. lustinianus au- 
tem e vita decessit anno 4o. imperii. Sed in historia Miscella 
annum huius legationis Ávaricae rnale assignari existimo: qua- 
re potius assentior Victori Tununensi, qui id refert anno 36. 
Iustiniani; eodem anno, inquit, Justinianus Princeps legatos 
Zibarorum, unde venerant, facit (sic) Quae tameu verba refe- 
renda potius sunt ad secuudam Abarum legationem , de qua 
Menander pag. 101. A. 

Pag. 10o. B. [283, 19.] τῶν βασιλιχῶν μαχαιροφορων- 
Menander initio libri8. de eodem Valentino loquens, εἷς dà 


548 HENRICI ΨΑΙΕΒΙΙ NOTAE 


οὗτος τῶν βασιλείων ξιφηφόρων. Spatharii à Latinis dicen 
tur, quos sic describit Corippus iu lib. 3. : 

Zrmiger interea domini vestigia lustrans 

Eminet excelsus super omnia vertice Narses. 

Pag. 100. C.[284, 5.] Οὐυϊγούροις, εἶτα Ζαάλοις. Pag. 109. 
B. Οὐϊγοῦροι dicuntur Turcis vicini. 

Pag. 100. C. (384, 5.] ὅτι ἐπεὲ οἱ ἄρχοντες τῶν. Scribe 
meo periculo οὗ ἄρχοντες ᾿“Ἀντῶν. Et paulo post, ubi legi- 
tur πιεζόμενοι δ᾽ οὖν ταῖς τῶν πολ. ἐπιδρομαῖς oiovras, 
lege ἐπεδρομαῖς οἱ ,Ανται. Nec. multo post emendo : περε- 
βέβληται δύναμιν ἐν ᾿Ανταις ; deinde in eodem capite scribe: 
ἔτεμνον τὴν yn» τῶν ᾿ΑἈντῶν, quod quidem miror ab Inter- 
prete non animadversum fuisse. De Antis vide Procopium 
et Iordanem. » 

Pag. τοι. D. [586, 24] Lege ἐγκαϑειργμένοι εἶεν. Quse 
deinde sequuntur, sunt ex libro 2. historiarum Menandri , de 
legatis Avarum, qui imperante lustino Byzantium vemere, 
ut solemnia munera, quae a lustiniano ipsis dari consueverant, 
ab Iustino quoque acciperent ; fascias scilicet auro variegatas ; 
σειρὰς et καλωδια vocat Menander. [18 autem fascüs seu 
' prandeis Ábares comam vinciebant, ut docet historia Miscella 

lin. 16., unde Corippus in lib. 1. dicit: 
—-—- colubrimodis Abarum gens nexa capillis. 
Porro haec legatio Avarum introducta est die 7. post inaugu- 
rationem lustini lunioris , teste Corippo in lib. ἫΝ 
Septima, lux. aderat. 
et mox, 
Legatos Avarum  iussos intrare Magister 
“πίε fores sacras divinae nuntiat 4ulae, 
Orantes sese vestigia sacra videre 
Clementis domini: quos voce et mente benigna 
Imperat acciri. " 
Reliqua Corippi narratio cum Menandri historia prorsus con- 
gruit. 
Pag. 103. C. [299, 1.] ἐς τὴν τῶν Φραγγων χώραν.  Aba- 
res post mortem Clotharii in Thuringiam irruperunt, et cum 
Sigisberto bellum gessere, ut scribit Paulus in hist. Lo 
dorum lib. 2. cap. 10. et Gregorius Turonensis lib. 4. , quod 
notandum est contigisse anno primo Justini Iunioris. Male ergo 
Hermannus Contractus anno ὅθι. id refert quinquennio ante 
Iustiniani mortem. 

Pag. 10$. C. [290, 2.] ἀπολογίαν ϑαυμάσαντες. Post haec' 
verba sequi debet legatio Iustini ad Persas , quae refertur pag. 
148. À. , quod quidem manifeste conviueitur ex illis verbis, 
ibi leguntur sub initium : παρενεγγύησε δέ μοι [scribe oi] à 
μὲν τοῦ ἐμφανοῦς ὠνακήρυξιν ποιήσασϑαι τῆς αὐτοῦ ἐπὶ τὴν 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 549 


βασιλείαν ἀναγορεύσεως. Solebant enim tunc temporis Impe- 
ratores Romani, simul atque imperium adepti fuerant, id Per- 
sarum regi per legatos nuntiare, ut Theophylactus etiam te- P. 216 ' 
statur. Quam consuetudinem lustinus quoque servare voluit 
im exordio imperii. 

Pag. 148. C. [374, 10.] τῷ μὴ διὰ τοὺς ἐπιτιϑεμένους. 

ibe: δι’ αὐτῆς, supple Σουαγίας. 

Pag. 149g. B. [375») 6.] μυριάδες ταῦτα. Scribe: μυρία 
dà ταῦτα. | 
" . Pag. 149. B. [375, 1:1.] ὃ δὲ Ἰουστινιανὸς ἐμβριϑής τὸ 
e». Scribe ᾿Ιουστῖνος, quod confirmat etiam Suidas, qui 
locum Menandri profert ex pag. 151. B. 

Pag. 150. B. (377, 6.] ὑπερειδόμενος ydo. — Scribe ὑπερὴ-: 
δόμενος. ἘΠ mox pro εἴπερ ἀκουσίως lege ἥπερ. 

Pag. 151. B. [379, 5.1 ὅπως ὅσοι τό γε αὐτῷ ἐς δικαιολο-- 
γέαν. Dubium non est, quin Menander scripserit: ὅπως ἔσοιτό 
γε αὐτῷ, id est, ut aliquem inde praetextum haberet, tan- 
quam Suanis Romano imperio parere nolentibus. | Tametsi ad 
eam rem incitarentur. Et sic corrigenda est Cantoclari inter- 
pretatio. 
Pag. 151. D. [38o, 3.] εὖ διαϑείη. Post hanc legationem 
recurrendum est ad pag. 103. C.: ὅτι ἡγγέλϑη Ἰουστίνῳ. | Haec 
enim omnia inter se connecti manifestum est. 

Pag. 103. D. [29o, 13.] τῷ ἅμα Ἰωάννῃ γενομένῳ. | Scri- 
bendum puto: và» ἅμα Ἰωάννῃ γενομένων ενὲ κατὰ δὴ τὴν͵ 
Περσῶν προτοῦ, id est, litterde Timotheo traditae sunt , uni 
ex iis, qui loannem in legatione Persica comitati fuerant. 

Pag. 1o4. D. [a92, 4.] πρεσβείαν, διαλεχϑησομένους. Fru- 
stra huic loco Hoeschelius asteriscum  affixit. — Usitata enim 
est locutio tam apud Graecos, quam apud Latinos: quae figu- 
ra πρὸς τὸ σημαινόμενον dicitur. 


32 e w 


Pag. 105. C. [293, 14.] οὐχ ὅσιον ἔφασκεν εἶναι μετὰ ὅσα, 
Scribendum est: μὴ τὼ ὅσα etc., ut videtur legisse Cantoclarus. 
Pag. 106. B. [295, 1.] εἰ Σαρακηνῶν ἔϑνη καὶ ταῦτα No- 
μάδων. Leg. εἰ Σαρακηνῶν ἔϑνει τούτῳ καὶ Νομάδων, id 
est, Saracenorum εἰ Nomadum genti. Vox τούτῳ non medio- 
crem habet emphasin. JM/zet τῶν αἱρετικῶν φαρμάκων, leg. τῶν 
ἀναιρετικχῶν. . ! B ; 

Pag. 108. C. [399, 6.] ἄρα xard κώμης. Scribe, χώμας. 
Paulo post lego: ἀναδιδάξατο, ὅση τῶν ᾿βάρων πληϑὺυς τῆς 
τῶν Τούρκων ἀφηνέασεν ἐπικρατείας. Qua quidem emenda- 
tione nihil certius. 

Pag. 108. D. [3oo, 3.] ágpoísgsa» πολιτείᾳ. Post hanc 
Turcorum legationem, quae ineunte anno quarto Imperatoris 
lustini Constantinopolim ingressa est, ut testatur Menander 
pag. 106, C., proxime sequi debet Iustini legatio ad Turcos, 


V. ili 


55o MENRICI VALESII NOTAE 
guam habes pag. 15:. D., cuius quidem legationls princeps faust 
e 


marchus. De cuius ad Turcos legatione vide Theophanem 
Byzantium in Bibliotheca Photii cap. 64. 

Pag. 151. D. [38o, 4.] Σακῶν καλουμένων τὸ πάλαι. "Fheo- 
phanes Dyzantius Turcos a veteribus Massagetas esse nominatos 
scribit: ἃ Persis vero Kermichionas dici. 

Pag. 151. D. (380, 11.] τῷ δευτέρῳ ἐνιαυτῷ τῆς πεντε- 
καιδεχαετηρίδος περιφορᾶς. Vertendum erat 7ndicttone secunda. 
Hoc enim significant haec Menandri verba: quanquam Graeci 
frequentius ἐπερέμησιν vocant, quam Latini dicunt indictio- 
nem. Ceterum valde notandus est hic locus, qui insignes 
continet tempórum characteres. — Ait enim Menander Zemar- 
chum, cui legatio "l'urcica ab Imperatore mandata fuerat, 
profectum fuisse Byzantio sub initium mensis Augusti , afle- 
cto iam anno quarto Imperatoris Justini, indictione secunda: 
sed pro δευτέρῳ legendum est τρίτῳ. [Fallitur Val. N.] Nam 
lustinus iudictione quindecima imperium inierat, die quinde- 
cima mensis Novembris. taque tunc cum Zemarchus profe- 
ctus est , indictio tertia paene ad exitum pervenerat, et Kalen- 
dis Septembris proximis inchoenda erat indictio quarta. Ex 
hoo etiam loco coniicere est, Menandrum annos Imperatorum et 
indictionis tempora signare solitum esse. Quod utinam a Pro- 
copio et Agathia praestitum fuisset. 

Pag. 152. B. [381, 5.] ὅσα ἐάττα ῥήματα. Scribe ὅσα 
erra ῥήματα. 

Pag. 152. D. [382, 8.] ἕξετε δὲ τὴν xa9" ἡμᾶς. Suppl 
πολιτείαν. Sic supra locutus est Menander, pag. 108. D. de 
legatione Turcorum: καὶ τῇ xaJ' ἡμᾶς oU yi ἄλλως ἐφοίζτησαν 
πολιτείᾳ. 


Ῥ. 51} Pag. 155. D. [384, 9.1] τὸν νόμον τῆς σιωπῆς. De εἰ- 


lentio Persarum in conviviis vide quae notavi ad librum 2ὅ. 
Àmmiani Marcellini , pag. 377. 

Pag. 154. B. (585, τ. Lege τὸ πατρῷον διαδεξάμενος 
γέρας. Et paulo post: οἶμαι δὲ τὸ, scribe τῷ, id est: hanc 
autern. dignitatem paternam, ut equidem iudico, a Disabulo ob- 
ünuerat eo, quod pater eius Maniach Dizabulo carissimus 
et fidelissimus fuisset. ' 

Pag. 154. C. (585, 9.1 διὰ φρουρίων ἐπορεύοντο. Post 
finem huius legationis ui debent ea, quae leguntur pag. 
108. D. : ὅτε διαϑρυλληϑὲν etc. 

Pag. 109. A. [3oo, 16.] ὃς ἀνεῖτο ὃς τὴν τῶν ἐπιτομω- 
téoo» συλλαβὼν dnayyti(av. Scribe συλλαβῶν. She enim 
Menander epistolas vocare solet. His autem verbis Veredari- 
um designat, qui praemissus erat, ut veloci equorum permu- 
tetione reditum Zemarchi lustino nuntiaret. 

Pag. 110. B. [3o2, 21.] ὅτι ᾿βάρων xai Φράγχων. De 


IN EXCERPTA DE LEGATIONMÉBUS. 55i 


pacc inter Sigibertum, regem Francorum, et Chaganum,: A va- 
rum principem, facta vide Gregorium Turonensem in libro 
quarto cap. 35. Ceterum notabis obiter Menandri religionem, 
qui Sigiberto βασιλέως vocabulum ,non tribuat, uti nec ce- 
teris barbaris: timebant enim Romani, ne imperatoriam maie- 
statem laederent , & βασιλέως vocabulum barbarorum regi- 
bus communicarent, solisque Persarum regibus illud tribuere 
solebant: quos etiam Latini Persarum Imperatores vocabant, 
ut patet ex. Chronico Abbatis Diclaricensis. | 

Pag. 110. C. (303, 15.] τῶν Ῥωμαίων συμμαχούντων 
τοῖς Γήπαισιν. Cum Gepidac ἃ Longobardis gravissima clade 
affecti fuissent, ad lustinum lmperatorem confugerant , qui 
Baduarium generum cis auxilio. misit, ut scribit "Theophyla- 
ctus in l. 6. cap. 10. De hoc Baduario loquitur Corippus 
in l. 3.: | 

Dispositorque novus sacrae Baduarius. aulae , 
. Successor. soceri , factus mox Curopalates. 
Idem postea proelio victus a Longobardis, obiit ín Italia, 
anno decimo lustini Imperatoris, ut scribit Abbas DBiclariensis 
in. Chronico. 

Pag. 110. D. [303, 1.1 τὰς Ἰουστινιανοῦ τοῦ μὴ 
παραδέλφον σπονδας. Scri τοῦ μητραδέλφου. Etenim 
Iustinianus lmperator avunculus erat lustini, frater Vigilan- 
tiae, quam lustinus matrem habuit, teste Corippo et Victore 
Tununensi. | 

Pag. 114..À. [310, 8.] ὅτε «291; ἢλϑε Ταργίτιος. Haec 
legatio plenius refertur in p. 154. C. οἱ seqq., quae hic locum 
habere debet. Porro ex huiusmodi repetitione satis apparet 
horum fragmentorum duas fuisse collectiones. Proinde nemo 
mirari debet, qua ratione fieri potuerit, ut haec fragmenta ad- 
eo confusa sint et perturbata. 

Pag. 115. D. [313, 16.] στέλλει Σεβόχϑην. Post hanc 
legationem Sebochthis quae sequuntur usque ad πολὺν dntg- 
γαζονται φόνον, Menandri non sunt, sed "Theophylacti Simo- 
cattae verba ex libro τ. cap. 3., quin et illa ἐκ τῆς BV BiBAov 
ad Menandrum non pertinent, sed ad Theophylacti historiam, 
ex qua legationes quoque Constantinus excerpserat, ut titulus 
* docet, seu prooemium horum Excerptorum. 

Pag. 119. A. [317, 14.] Post haec verba, ἐκ τῆς βασι- 
λέδος, sequi debent ea, quae habes pag. 156. D. ex lib. 6. 
histonarum Menandri, ὅτε ἡ βασιλὶς Σοφία, usque ad illa 
verba:ejpoc ἀρχομένου συνέστη πόλεμος, quac leguntur pag. 
158. A., ac deinde scribe quae habentur pag. 165.D.: ope 
ἡνίκα Τραϊανὸς, usque ad finem capiti: quo transcurso, red- 
eundum est ad pag. 158. A., vbi legitur ὅτε ὅ Τιβέριος 
Καῖσαρ etc. 


΄ 


552 ΒΕΝΆΙΟΙ VALESH NOTAE 
Pag. ἐπὶ Β. [3:8 , 5.) ὡς ὃ "4o ἀπέστη. Lege 
est 


6 Jaco, i abirorum regulus. Paulo ante non in- 
tellexit Interpres haec verba: χάρεν εἰδέναε τῷ κρεέττονε, 
id est, grates agebant jJeo. Graeci enim Deum appellant 
τὸ χρεῖττον. I . 

Pag. 160. D. [397, 17.] ἀφῆκε τὴν Θεοδοσιούπολεν. Post 
haec verba sequi debent ea, quae habes pag. 119. C.: ὅτε τῶν 
στρατηγῶν. 

Pag. 130. ἃ. [519, 8.] Θεόδωρος ὃ Πέτρον, ὃς τῶν ὃν 

ἢ αὐλῇ καταλόγων etc. Hic locus sic vertendus est: 7*eo- 
orus, Petri filius, qui prius quidem Magister Officiorum fisc- 


P. 218 rat, tum vero Comes erat largitionum. Quod confirmat Theo- 


phylactus in lib. 3. cap. :5., ubi de hac legatione loquens, 
ait: Θεύδωρόν τε τῇ μαγιστερέᾳ ἀρχῇ τιμώμενον. " 
in lib. 1. huius Theodori meminit: 

Successorque. boni redivivaque gloria Petri 

Hinc Theodorus adest patria gravitate Magister. 
De eodem loquitur historia Miscella in fine libri 16. Erat bic 
filius Petri illius Patricii ac Magistri, de quo toties locuti 
sumus, lisdem temporibus fuit alter Theodorus, Bacchi filius, 
cuius supra meminit Menander. 

Pag. 130. À. [519, 15.] Kovoravríivay. ld est Com- 
stantinam, urbem Mesopotamiae , de qua Procopius et Stepha- 
nus et Ámm. Marcelíinus. 

Pag. 120. B. [519, 18.] εβωδην τὸν Σαγναχοερύγαν». 
Theophylactus in ib. 3. M 15., ub hanc historiam perse- 
quitur, Σαρναχοργώνην nominat. 

Pag. 130. D. [321, 2.] καὶ ov τὸ τοιόνδε σιγηϑῆναι. 
Locus prava interpunctione corruptus Interpretem fefellit. Sic 
enim erat distinguendus: τίς αἴτιος καὶ ov, τὸ τοιόνδε etc., 
id est, tandem legati eo. devenerunt , ut de wiolatis induciis utn 
euctores violandi foederis, utri minime auctores fuissenl, et 
huiusmodi omnia silentio involverentur. 

Pag. 121. A. [521, 8.) ἀποχωρῆσαι περὲ ᾿“ρμενίας τε 
καὲ ᾿Ιβῇοίας. Scribe Περσαρμενίας. Has enim regiones oc- 
capaverant Romani, ut scribit Abbas Biclariensis in. Chronxo 
anno r, imperii lustini: rmeniorum gens et Iberorum , dum 
& Cosdra , Persarum Imperatore, ad cultum idolorum compel- 
duntur, renuentes tam impiam iussionem , Romanis se cum suis 
provinciis tradiderunt, Quae res inter Romanos δὲ Persas pacis 
Joedera rupit. Verum haec deditio Armeniorum non anno 

rimo lusti, sed sexto videtur contigisse. Septimo enim 
ustini Imperatoris anno pax inter Romanos et Persas disse- 
lutn est, ut scribit Tieophylactus in libro tertio cap. 9., The- 
ophanes et historia Miscella. Vide Euagrium in libro quinto 
cap. 7. 


IN EXCERPTA DE LEGATIONTBUS. 553 


Pag. 121. D. [322, 15.] οὐδέ ye ἢ τελέως κατολισϑήσοι- 
Scribe εἰ τελέως , quomodo saepe peccatum est in his libris. 

Pag. 121. D. [52a2, 15.] γεγεάρχας Περσαρμενέων. Sic 
etiam pag. 167. C. appellantur. Ewagrius in libro 5. ἄρχογ- 
vag simpliciter appellat. Plerique barbarorum in tribus et 
gentes erant divisi, ac singulae tribus suum habebant princi- 
pem. Sic Priscus p. 55. ἃ. de Scythicis gentibus: πολλῶν 
κατὰ φῦλα xai γένη dgyóvrov τοῦ ἔϑνους, lta tamen ut unus 
ex iis principem locum obtineret. Apud Malchum quoque 
p. 91. D. Ámorcesus quidam dicitur τοῦ Νοχαλίου γένους. 

Pag. 123. B. C. [525, 18.] Ιἤοίρας τινὸς ὡς τὸν πα-- 
ρασχόμενον ἄνδρα μούσης. Scribe meo. periculo dyadga- 
μουσης, id est, pactum non esse, ut alterutri parti liceret, 
restituta integra pecunia, aut aliqua eius parte ei, qui. dedisset, 
reddita, a foedere discedere. Αἱ Cantoclarus nescio quid 
de musica hic somniavit. 

Pag. 133. C. (326, 1.] ἰσχυρότατά πως ἀπομνύμενος. 
Scribendum videtur ἐπομνγυμεγος. 

Pag. 123. D. [526, 7.] οὐδὲ μεῖναι ἑτέρου. Scribe οὐδὰ 
μὴν ἑτέρου, et paulo post scribe: ὃς ἐν τῷ τότε τὸν βασίλειον 
ἐθϑύνειν ἐκληρώσατο λόγον. DeMauricio loquitur, Pauli filio , 
qui postea Imperator est factus; quem tunc temporis, id est 
circa annum 9. lustini Imperatoris, ait Menander fuisse 
magnum Logothetam. Sic enim interpretor Menandri verba 
proxime allata. Vide Nicephorum Patriarcham in hist. p. 115., 
ubi Logothetam vulgo dictum esse scribit τῶν δημοσίων λο- 
γιστὴν, sed in Menandro forte legendum est λόχον pro λό- 
γὸν Erat enim tunc Mauricius Comes Excubitorum, ut do- 
cet Theophyl. in lib. 3. cap. 15. 

Pag. 124. C. [527, 18.] τοῦ &gov πολέμου ἐπ᾽ ἀδηλοις, 
Quae deinde sequuntur , prorsus alieno loco posita sunt , ut 
series ipsa temporum docet, et ad librum 8. Menandri refe- V. 14a 
renda sunt, ut inferius dicam. His igitur resectis, post verba 
citata scribe ea, quae habes p. 124. D.: ὅτε oi 1Mjdo: etc. 
deinceps. 

Pag.125.A.[529, 5.] ὅτι τὰ Χοσδρῶ. Lege ὅτι Τανχοσδρῶ. P. 219 
Sic enim vocat Suidas in v. Τανχοσδρῶ, Infra p. 165. D. 
T'ayyooogo scribitur, at in p. 175. C. Ταχοσδρῶ ; apud Eu- 
agrium in lib. 5. cap. 20. Ταμχοσρόης vocatur. '"Theophyl. 
in lib.3. cap. 15. Ταμχοσρῶ vocat. Sed Tanchosdro vel Tan-: 
chosro scribi malim , quemadmodum apud Amm. Marcelli- 
num 'Tansapor quidam dicitur Magister militum  Saporis ἡ 
regis Persarum. ! | 

Pag. 125. B. [529. 11.] ἐκτραπεὶς ἀπὸ τοῦ᾽ καϑαρίζειν. * 
Scribe meo periculo τοῦ Κιϑαρίζων, nomen est cestelli, 
tecte Theophylacto in lib. 5. cap. 15., ubi eandem, quàm 


554 BENRICI VALESII NOTAE 


bio Menander narrat historlam , summa duntaxat capita deli- 
bans. itaque quod Menander dixerat ὀχεραπεὶς ἀπὸ τοῦ ΨΚ ιε- 
ϑαρίζων, ipse dicit τό,τε Κιϑαρίζων τὸ Ρωμαίων φρούριόν 
παραμείψας. Eadem forma dicitur Χλωμάρφων, castellum in 
Arzanene, cuius meminit Menander infra in hac pagina et 
Theophylactus in libro secundo, Similiter τὸ *fpovuo» su- 
pra pag. 163. B., cuius mentio fit etiam a Procopio et Theo- 
ohylaclo. 

di Pag. 126. B. [531, 13.] τῆς πολιορχέίας οἱ “Ρωμαῖοι. Post 
haec collocanda sunt ea, quae habes pag. 166. D.: ὅτε ὁ 
Τιβέριος etc. deinceps ; quae quidem ad libr. 7. historiarum 
Menandri videntur pertinere. 

J?ag. 168. B. [412, 1.] ἅτε Χοσρόου. Scribendum videtur : 
ἔχυροῤθη ἂν tirs Xoopoov συνέβαινεν ἔτε περιόντος. quem- 
admodum legisse videtur Interpres. Ceterum ex hoc loco 
manifesta colligitur, Chosroén seniorem usque ad Tiberiü Au- 
gusu principatum regnavisse, quod etiam confirmat 'Theophy- 
actus in libro 5. cap. 16.; licet aliter sentiant Euagrius , 
Cedrenus, aliique. Baronius Chosrois mortem optime ex Aga- 
thia collocavit anno Christi 579., qui est Tiberii Augusti an- 
nus primus, ut satis constat. 

Pag. 168, C. [(12, 10.] προσημήναντες τοίνυν oi “Ῥωμαίων 
πρέσβεις. Non intellexit hunc locum Interpres. Mos erat le- 
gatorum, non Romanorum modo, sed etiam Persarum, ut, 
cum ad imperii limitem accessissent , adventum suum signifi- . 
carent iis, ad quos veniebant, ,quod προσημαίνειν dicit Me- 
nander, cuius consuetudinis exemplum habes in lib. 1. histo- 
riarum Menandri pag. 155. C. et apud Libanium in oratione 
consulari ad Iulianum Imperatorem p. 244. 
|... Pag. 174. C. [425, 22. ἐς τὰ περὲ Κωνσταντίγην. | Post 
haec verba collocanda sunt Excerpta ex lib.8., quae leguntur 

. 161. À.: ὅτε περὲ τὸ δεύτερον ἔτος. 

Pag. 161. B. [398, 9.] ᾿“ναγκάστης ἐνταῦϑα. ^ Anagastus 
Patricius memoratur in Chronico Abbatis Biclariensis. 

Pag. 161. D. [599, 1 P ἐν ὀχτὼ γὰρ μοίραις. Atqui Me- 
nander supra in pag. 108. B. quatuor duntaxat principatus 
esse Turcorum dixerat , ut alterutro in loco mendum latere 
necesse sit; apud 'lTheophylactum in lib. 4. cap. 7. Chaganus 
Turcorum septem se gentium dominum vocat. 

P3 Pag. 162. C. (401, 3.] ἑἱππείαν ἐσαϑροίσουσι. Scribe ἐσα- 
ϑρήσουσι, ut videtur legisse Cantoclarus; sed hic locus prava 
jnterpunctione corruptus est , quod quidem miror ab Interprete 
non animadversum fuisse. Quis enim non videt , legendum 
esse continue: &(ye τὴν κατ’ éuà ἑππείαν ἐσαϑρήσουσε μα- 
στιγα.. Verte igitur : εἰ F'archonitae quidem utpote 

J'amuli , cym. yoluero, ad me redibunt , et simulatque flagellum 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 555 


wieur equestre conspexerint in ipsos immissum ,'in interiora 
terrae sese abdituri sunt. Verba sunt Turxanthi, Turcorum re- 
guli, plena fastus et arrogantiae barbaricae adversus Abaros, 
quos Varchonitas appellat; hoc enim erat verum nomen Aba- 
rorum , teste 'Theophylacto in libro septimo cap. ὃ. Ουαρχω- 
7?irat, seu Ovag καὶ Xovryi. 

Pag. 162. D. [(o1, 11.] ὡς à» sinouu διὰ τὰς δυσχωρίας, 
Scribe ὡς ἀπείποιμι. 4 | 

Pag. 165. C. [402,17.] xai πραγμάτων ὅσίων ταμεῖα. Le- 
gendum est ταμίαι. — — | 

Pag. 165. D. [405, 9.] xaraxagarre τὰ πρόσωπα ταῖς 
μαχαίραις. De hoc Hunnorum more plura notavi ad lib. 51. 
Ámm. Marcell. p. 415. . 

Pag. 164. c [404, 15.] εἶτα οὕτως ἀφῆκεν. Post hancP. 230 

Romanorum ad Turcos legationem collocanda sunt ea, quae 
habes p.124. C. de Sclavis, κατὰ δὲ τὸ τέταρτον ὅτος, usque 
ad illa. verba πολλὰ ληΐσασϑαι ; deinde redeundum est ad 
p- 164. C.: ὅτε κεραϊζομένης τῆς Ἑλλάδος εἴα. In Chronico 
quidem Abbatis Biclariensis haec Sclavorum in Thracias ir- 
ruptio refertur anno 5. Tiberii Augusti , sed Menandri potior 
est auctoritas. 
. . Pag. 164. D. (405, 11.] τῶν νήσων διήνυδ τὴν ἀρχήν. 
Provincia insularum olim quidem sub Proconsule Asiae, ut 
testatur notitia imperii Romani. "Tunc vero aliter videntur 
constitutae fuisse provinciae. Insularum provincia passim me- 
moratur in subscriptionibus Conciliorum. 

Pag. 165. D. [407, 4-] πάντων ἐϑνῶν οὐδαμῶς. Post haec 
&cribe quae habentur p. 124. C. : ὅτε ὃ Kaígag ctc. , ubi 
Caesaris nomen abusive positum videtur pro Augusti nomine, 
eo quod Tiberius olim sub Iustino Caesar fuisset. "Iranscurso 
deinde hoc capite, collocanda est legatio , quae legitur p. 126. 
B.: ὅτε ᾿Ιταλία etc. consequenter. 

Pag. 127. A. [535, a.] πρὸς τὴν βουλὴν ἐς τὸ φανερὸν 
ἐχπεσεῖν. Scribendum est πρὲν τὴν βουλὴν. 

Pag. 127. D. [534, 5.] ὑβρίσϑαι μὲν ἔλεγε πρὸς αὐτόν, 
. Lege πρὸς αὐτῶν, id est a Sclavis. 

Pag. 139. D. [5538, 7.] xarà τὴν ᾿Ιλλυριῶν αὐτὸν διοδεύ- 
δὲν τὰ μετὰ τῶν. Scribe διοδεύοντα μετὰ τῶν. 

Pag. τ53ο. D. [540, 4.] ν δικαιώματα καὶ προσήκειν αὐὖ- 
τῷ. Scribe ἣν δικαιώτατα. | 

Pag.132. A. [542, 9-] ἐπὲ τούτοις ἀπηλλάγησαν. Post haec 
verba equi debent ea, quae leguntur p. 174. C.: ὅτι ἐπὲ 
τρεῖς ἡμέρας, οἱ hic historiam suam clauserat Menander, in 
expugnatione scilicet Sirmii, aut potius in eius deditione , et in 


obitu Tiberii Imperatoris. Etenim Sirmium Abaris deditum 


556 ἢ, ὙΑΙΕΘ NOTAE IN EXCERPT. DE LEGAT. 


est paulo ante Tiberii mortem , ut a Menandro scriptum esse 
testatur Theophylactus in lib. 1. cap. 3. 

Pag. 178. P. [425, 9.] ὅς προσειώρησε τῇ Ῥωμαίων πο- 
λιτείᾳ. Scribe ὃς προσεχωρησε. ls Bocolabra dicebatur , qui 
cum una e Chagani pellicibus congressus , timensque ne graves 
poenas lueret, ad Turcos confugere statuerat. Sed in itinere 
captus à Romano duce , ad Mauricium Imperatorem transmis- 
sus est, ut refert Theophylactus in cap. 8. libri primi. 

Haec sunt, quae ad Menandri historiam olim in schedis 
annotaveram, scriptoris eximii, cuius elogium habes apud 
Theophylactum in lib. 1. cap. 3., qui etiam eius historiam 
continuavit. Sunt et alia Menandri fragmenta luculenta apud 
Suidam in v. IMéravógoc , quod fragmentum descriptum est ez 
PProoemio historiarum Menandri , in quo de suo genere prae- 
fatus fuerat, proinde ut Agathias, cuius historiam continua- 
bat. Est.et aliud fragmentum illius apud Suidam in:v. ἀπε- 
τάφρευον, et in v. δοχιμάσας, et in ἐμβριϑὴς, et in v. ἐπι- 
δουπῆσαι, de tympanis Abarum et de Boni ducis antistra- 
tegemate. ltem in JMaevo(xioc, de laudibus Mauricii Magistri 
militum Orientis. ltem in voce σπαλέωνες et in Τανχοσδρῶ. 
Ne quis autem miretur, haec fragmenta adeo confusa ac per- 
turbata ad nos pervenisse , meminisse debet Lector, banc edi- 
tionem ex duobus MSS. codicibus a Davide Hoeschelio esse 
concinnatam , Boico scilicet et Andreae Schotti, quorum alter 
altero integrior fuit, ut in praefatione monuit Hoeschelius.' 
Duae proinde horum Excerptorum tollectiones fuerunt, quod 
supra in notis observavi. Atque huic operi idem videtur con- 
tigisse, quod Bibliothecae Photii, cui altera eiusdem argu- 
menti adiecta est, ut patet ex iisdem auctoribus , qui bis in 
illa Bibliotheca descripü reperiuntur. 


PHILIPPI LABBEI 


NOTAE HISTORICAE ET ANIMADVERSIONES 
IN ECLOGAS 
OLYMPIODORI THEBAEI , CANDIDI ISAURI, 


ET 


THEOPHANIS BYZANTII. 


EX OLYMPIODORO. 


Pag. 3. À. ed. Par. [442 , 1.] Olympiodorus bic no-P. 8$ 
ster natione Aegyptius, patria Thebaeus, religione genti- V. 199 
. lis , professione poéta , non tam omnibus suis numeris 

absolutam historiam , collectorum  tumultuaria opera 
commentariorum libros duos ac viginti, ὕλην inscriptos, po- 
steritati reliquit; exorsus ab anno Dominici Natalis 407., quo 
Honorii Áugusti VII. Consulis collega fuit Theodosius Iunior, 
ex fratre Arcadio nepos, usque ad annum 425., quo Valenti- 
nianus, eius nominis tertius, ex Caesare Imperator iussu patru- 
elis. sui Theodosii Augusti Romae renuntiatus est. Zosimus 
Comes , non ignobilis historicus, lib. 5. p. 805. editionis Syl- 
burgianae, meminit Olympiodori Thebani, quo fit, ut merito 
arguendi sint, qui Olympiodoro Zosimum praemittunt. Huius 
verba eo libentius exscribo , quod vix ulli alteri ex antiquis , 
si a Photio Patriarcha discesseris, cuius incredibili diligentiae 
huius aliorumque plurium, qui iniuria temporum perierunt , 
Excerpta debemus , notus fuisse videatur.. Ἐν δὲ τῇ “Ῥαβέν- 
γῇ, μητρόπολις δὲ Φλαμινίας, πόλις ἀρχαία, Θεσσάλων ἀποι- 
xoc, “Ρηνη κληθεῖσα διὰ τὸ πανταχόϑεν ὕδασι περιῤῥεῖσθαι, 
καὶ οὐχ ὡς Ὀλυμπιόδωρος ὃ Θηβαῖός φησι διὰ τὸ “Ρῶμον 
etc. Áb hoc vero nostro diversus omnino fuit tum Olym- 
piodorus Philosophus , quem Aristotelis dogmata exponentem, 
teste Suida , audivit Proclus Lycius, cuiusque exstant aliquot 
, in Platonem eiusque discipulum Stagiritam commentafii partim P, 89 
editi , partim calamo duntaxat exarati ; tum alius ille, sive 
Monachus, sive Alexandrinae Ecclesiae Diaconus, qui in lo- 
bum, Ecclesiasten , aliosque nonnullos sacrae Scripturae li- 
bros notationes catenasve conscripsit. . 


558 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


Pag. 3. A.[ £47, 4.] F'alentinianus, Constantii et Placidiae 
filius. Crebra hic mentio Constantini tyranni, Constantis, eius 
filii, ct Constantii ex Magistro militum Imperatoris, Gallae 
Placidiae mariti, tenebras Graeco contextui offudit, incuria, 
ut arbitror, librarii, Constantinum aut Constantem pro Con- 
stantio. saepenumero subrogantis, ut hoc loco aliisque, quos 
in Latina interpretatione sanavimus. ldem quoque memini 
me Observasse in ldatio , Prospero utroque, Marcellino 
similibusque Fastorum, Chronicorum Annalium e auctori- 
bus, quod modo monuisse sufficiat, ne quis ad hunc scopu- 
lum posthac offendat. Sylburgius in brevibus illis Olympiodori 
Eclogis , quas a Francisco Pithoeo communicatas Iuliani A 
Caesaribus subiecit, et Vitis Imperatorum ex Suida collectis 
praefixit , Kcororavr(iov diserte ediderat. 

Pag. 4. A. [448, 7.] Patruelis. Sic vertit Interpres ἀγεψε- 
9» , cum hoc loco fratre genitum, atque, ut vulgo dicimus, 
nepotem significet. "Theodosius quippe ex Eudoxia Arcadii 
filius fuit, cuius frater Honorius, soror Placidia, Valentinia- 
ni 111]. mater, quod nemo ignorat. Vide Anastasii Bibliothe- 
carii historiam pag. 11. sub finem de genealogia Valentiniani 
Magni accurate disserentem , lieet schema genealogicum, quod 
praemittitur, corruptum sit. 

Pag. 4. A. [448, 8.] ἀναφονεῖ, Lege ἀναφωνεῖ, 

Pag. 4. À. La 10. ] Zutorem Stelichonem. Recte Interpres 
expressit vocem ἐπίτροπος, quam Graeco textui inserendam 
docuit in notis David Hoeschelius. DeStelichone res protrits, 
ποϊ 406, quid Claudianus in eius laudes poética licentia ef- 
fusus , aliique , praesertim Ethnici, conscripserint. "Unum e 
nostris prolero Orosium , qui Zosimi atque Olympiodori in 
commendando Stelichone suo effraenem coerceat audaciam. 
Cum α Theodosio Imp. seniore , inquit cap. 57. lib. 7., Rm- 

fino ortentalis aulae , Stelichoni occidentalis imperii cura com- 
missa, esset , quid uterque egerit , quidve agere conatus sit, δαὶ- 
dus. utriusque docuit: cum alius sibi, alius filio suo affectans 
regale fastigium , gentes barbaras ille immisit , hic fovit. — Tuna 
c. seq. initio : Znterea Comes Stelicho Vandalorum imbellis , 
avarae , perfidae et dolosae gentis genere editus, parvi pendens 
quod sub Imperatore imperabat, Eucherium, filium suum, in 
imperio substituere nitebatur. Et paulo post: occisus est Ste- 
Hcho, qui ut unum puerum purpuram indueret, totius genenis 
humani sanguinem. dedit etc. 

Pag. 4. A. (448, 12.] Serenam duxisset. Genus tacet, quod 
docuit Zosimus p. 810. sub fin. : Θεοδοσίου yàp τοῦ nptev- 
τέρου συγοιχῶν ἀδελφιδῇ x. v. À. — licet enim filiae fratris 
Theodosii senioris matrímonio iunctus. esset , amborumque Thco- 
dosii filioFum regna ei credita fuissent , εἰ annos. tres ac υἱἷ- 


IN ECLOGAS OLYMPIODORI. 559 


ginti militum. Ducis munus gessisset etc. Ex quibus aliisque 
videas non tantum Eunapii Sardiani, quod monuit Photius, 
sed nostri etiam Ol mpiodori breviatorem Zosimum fuisse. 

Pag. 4. B. [448, 14.] Thermantiae. Miror omissam ab 
Olympiodoro alteram Stelichonis filiam Mariam, cuius nuptias 
cum Honorio Imp. Epithalamio celebravit Claudianus, quamque 
cum sorore non omisit Marcellinus Comes in Chronico , sub 
Consulatu Bassi et Philippi: Stelicho Comes, cuius. duae filiae, 
Maria et Thermantia, οἱ uxores Honorii Principis fuere , 

tamen virgo defuncta etc. 'Thermantiae mortem mense 
Panemo 5. Kal. Augusti feria 6. renuntiatam füisse Con- 
stantinopoli Indict. XIII., Honorio X. et "Theodosio VI. Coss., 
hoc est anno 4:15., testatur Chronici Alexandrini Auctor 
Ánonymus. . 

ag. 4. B. [448,17.] Olympii sanguinaria immani ra 
Zosimus den. in Md Magistrum officiorum apud Christia- 
nos celeberrimum actus intemperiis , plura de eo comminisci- 
tur libro quinto a pag. 808. Olympius oriundus a Ponto 
KEuxino, splendida am militia Palatina donatus, quum sub 
specie piens Christianuude magnam. intra se. malitiam tegeret , 
atque hominem se frugi modestumque simulans cum Principe 
colloqui frequenter soleret etc. tera non exscribo, nequep. 
enim mihi animus est conciliare omnia , quae: de Stelichonis 
caede prorsus ἀσύγχλειστα apud Philostorgium , Orosium , 
Sozomen., Marcell. aliosque. 

Pag. 4. B. [448 , ao.] 4larichum Gothorum praefectum. 
Marcellinus in Chron. Olybrio et Probo Coss. narrat: Rufi- 
num Patricium Zdrcadio Principi tendentem insidias , Alaricum, 
Gothorum regem , missis ad. illum. pecunüs, infestum. rei pubü- 
cae fecisse, et in Graeciam misisse. Inde postea a Stilichone 
in Illyricum, quod Honorio iu partitione imperii obvenerat, 
invitatus, teste Prospero in Fastis, cum Radagaiso perruptis 
Alpium claustris Italiae fines pervasit. Plura in eandem rem 
Orosius , Sozomenus, aliique, quibus iunge Philostorgii Excer- 
pta a Iacobo Gothofredo edita initio libri 13. 

Pag. 4. C. [449, 4.] Honorii Placidiam. | Sororem intel- V. 300 
ige, quod in Graeco expressum Latinae interpretationi deest. 
Huius longiorem apud Gothos moram, initasque cum Átaulfo 
rege nuptias videtur ignorasse Constantinus Manasses, qui sic 
canit pag. 51. editionis Regiae, quae brevi vulgabitur ς 

Καί πλοῦτον τὸν βασίλειον ᾿“λάριχος λαμβάνει. 

Koi Πλακιδίαν ἀδελφὴν οὖσαν τοῦ βασιλέως, 

Ἥτις φυγοῦσα παρευϑὺ τὰς χεῖρας τῶν βαρβαρῶὼν 

Σπουδῇ πρὸς τὸν “Ονώριον τὸν ἀδελφὸν ἐχτρέχει 

Εἰς “Ράβενναν στερῥόπυργον πόλεν προσπεφευγότα ; 

Kai Κωνσταντίῳ ζεύγνυται τῷ ταύτην σεσωκότι.- 


560 PHILIPP] LABBE] NOTAE 


ἘΣ dv Οϑαλεντινιανὸς ὃ νέος ἀπετέχϑη 

Ὃ μετὰ ταῦτα βασιλεὺς ἀναδειχϑεὶς τῆς “Ῥώμης. 
Quae sic vertit loannes Leunclavius: 7er aricus ἢ 
torüis opibus potitur , et. ipsa Imperatoris sorore Placidia, quae 
mor de barbarorum manibus elapsa, celeriter ad Honorium 
fratrem se contulit, qu£ Ravennam, urbem munitam ,. profie- 
gerat : est autem in, matrimonium collocata Constantio, per. quem 
servata fuerat , de quo hic F'alentinianus Iunior procreatus est , 
qui secundum haec Romae imperium consecutus fuit. 

Pag. 4. C. [449, 6.] Attalum illustrem virum, qui ab 

ico ad imperium promotus est, vere pila ludibriumque 
iocantis Fortunae, factus, refectus, non summam tunc ges- 
sisse Praefecturam , sed urbis Botnanae duntaxat fuisse Prae- 
fectum, docet Philostorgius in Excerptis lib. 12., nemine, quod 
sciam , refragante : οὗτος δὲ Ἴων μὲν ἦν τὸ γένος, Ἕλλην 
δὲ τὴν δόξαν, τῆς αὐτῆς δὲ πόλεως ἔπαρχος. Viderint ergo 
qui ἔπαρχον καὶ ἐπαρχότητα Praefectum Praetorio , et sum- 
mam Praefecturam &ve&eraorog interpretantur. 

Pag. 4. C. [44o. 8.] Sarum. De quo multa Sozomenus 
lib. 9. capp. 9. et 15. Philostorgius lib. 12. segmento 5. et Zosimus 
Comes lib. &. , qui in hoc, aut auctoris obitu aut tem 
rum iniuria, deficit; neque vero auctiorem fuisse Photii tem- 
pore Zosimum, par est credere, ut discimus ex Codice 98. rov 
μυριοβίβλου. Quod autem ad oram exteriorem notavit Inter- 
pres, Ásarum quoque appellatum fuisse, id ex depravato per 
incuriam dormitantis amanuensis codice originem traxit ; sic 

ippe legendum in Excerptis illis Photianis : ἀλλὰ Zapoc 
Téisv; καὶ αὐτὸς διάφορος ὧν ᾿Αλαρέχῳ, non vero ἀλλ᾽ 
"apos. 
ag. 4. D. [449, 16.] Centenarios nta isse. 
Hinc tantum uu oi piodori Eclcfue in Romanae fito: 
riae tomo 3. editionis Sylburgianae. 

Pag. 4. D. [449, 19.] Καισαρίνα. Scribendum καὶ Σερήνα, 
de cuius et Eucherii filii morte, nec non de Romae gemina 
obsidione, et prae immani fame ἀλληλοφαγέᾳ plenae sunt 
Historicorum paginae. Inter ceteros Zosimus refert in Cir- 
censibus ludis, Attalo tum absente, succlamatum fuisse: Pre- 
tiun Rr carni humanae. 

ag. 4. D. [440, “3. Buccellarii vocabulum. De buccellis, 

buccellato et buccellariis praeter Adriani Turnebi adversaria, 

et Nicolai Rigaltii V. C. Glossar. Tacticum , quae citantur a 

P. Andrea Schotto, consule sis Cuiacium, iurisperitorum prin- 
cipem, et Dionysium Gothofredum multis locis, Bonaventuram 
Vulcanium in notis ad Themata Porphyrogennetae, Glossar. 
P.9: Meursii, Heriberti Rosueydi Onomasticon ad vitas Patrum, 
Claud. Salmasium in Notis ad auctores hist. August., loannem 


e 


IN ECLOGAS OLYMPIODORI. 561 
Ludovieum de Lecerda, loannem Gerardum Vossium aliosque 


assim. Quam vero ob causam idem illud Buccellarii vocabu- 
um inclinante iam Orientis imperio Hellenogalatis sive Gallo- 

aecis, quod ait Suidas, eorumque regioni adhaeserit, doce- 
it te , si nescis, Constantinus Porphyrogenitus, . cuius tamen 
boc in argumento auctoritatem respuit Salmasius in Plinianis 
ad Bolinum exercitationibus. 

Pag. 4. D. [45o, 1.] Foederatorum nomen. — Quod Ioannes 
Meursius in Glossario ex Malcho' Philadelphiensi (cuius háec 
verba in Excerptis pag. 9j. B. C. editionis regiae: ὅτε à» τῷ 
ἑξῆς ἔτει ἐπὶ Ζήνωνος πρέσβεις ἦλθον ἐν Θράκῃ τῶν ὑποσπόνγ. 
δων Γύτϑων, οὗς δὴ καὶ φοιδεράτους οἱ Ρωμαῖοι καλοῦσι.) neo 
non ex Iordane de rebus Geticis colligere videtur, Gothis dun- 
taxat hoc nomen tributum fuisse : — tum ex nostro hoc Olym- 
piodoro, tum ex aliis scriptoribus antiquis refelli potest, aa 
nominatim Procopio lib. τ. Vandalicorum p. 106. sub initium: 
ἂν παρασκευῇ εἶχε πεζοὺς μὲν στρατιώτας μυρίους, ἱππέας 
δὲ πεντακισχιλίους ἔχ r6 στρατιωτῶν καὶ φοιδεράτων ξυνεια 
λεγμένους. ἐν δὲ δὴ φοιδεράτοις πρύτερον μὲν μόνοι βάρ- 
βαροι χατελέγοντο, ὅσοι οὐκ ini τὸ δοῦλοι εἶναι, (ἅτε μὴ 
πρὸς “Ῥωμαίων ἡσσημένοι,. ἀλλ᾽ ἐπὶ τῇ ἰσῃ xad τῇ ὁμοίᾳ εἰς 
vn» πολιτείαν ἀφίκοιντο. φοίδερα γὰρ τὰς πρὸς τοὺς nole- 
μίους σπονδὰς καλοῦσι Ῥωμαῖοι. τὸ δὲ νῦν ἀπασι τοῦ ὑνόύ- 
ματος τούτου ἐπιβατεύειν οὐκ ἐν χωλύμῃ ἐστὶ, τοῦ χρόνου 
τὰς προσηγορέας, ἐφ᾽ ὧν τέϑεινταε, ἥκιστα ἀξιοῦντος τη“ 
ρεῖν, ἀλλα -τῶν πραγμάτων aet πεφιφερομένων j ταῦτα 
ἄγειν ἐθέλουσιν ἄγϑοωποι, τῶν πρύσϑεν αὐτοῖς ὠνομασμέ- 
yov ὀλιγωροῦντες. ἄρχοντες δὲ ἦσαν φοιδεράτων -μὲν Ζω- 
ούϑεος etc. Illustris plane-locus , qui et lucem foeneretur 
Olympiodoro, et ab eo vicissim accipiat, qua refellantue 
ii, qui id demum Frocopit tempore contigisse contendunt, 
Poterat etiam Meursius suffragantem opinioni suae Suidam ud- 
scribere: φοιδεράτοι " οὕτω καλοῦσε “Ῥωμαῖοι τοὺς ὕπο- 
σπόνδους τῶν Σχυϑῶν. Gothos autem vulgo Scythas dictos 
Traianus Patricius asserit, referente Anastasio Iibliothecario 
historiae ecclesiasticae pag. 55. editionis regiae. Plura de 
foederatis R. P. Sirmondus in notis ad Sidonii Apollinaris 
epistolas ; Carolus Annibal Fabrottus Glossario ad Cedrenum, 

ue. 

T Pag. 5. A. [450, 5.] Olympium a Constantio fustibus ma- 
ctatum. “Ῥοπάλοις noi0utvoy habent Graeca, qua etiam dicti» 
one usus Photius in amplioribus ex historia Philostorgii eclo- 
gis initio libri τα. ἡ ἀλλ οὐκ εἰς μακρὰν καὶ αὐτὸν QotuAor 
ἀναιρεϑέντα (plumbatis caesum reddit interpres) τῆς μιάιφο- 
γίας τὴν δίκην ἀποτῖσαε τῇ “τελίχωνγι. Quodsi paulo post 
Stelichonis obitum poenas dedit Olympius, ὃς ἠγάγετο Πλα- 


Dexippus , Eunapius etc. | 36 


6a PHILIPPI LABBEI NOTAE 
xidía» verti debuit non qui duxerat, sed qui Placidiamm 


duxit uxorem , auno scilicet dominici natalis 417. 

Pag. 5. A. [450,9.] Rhodogaisus. Vulgo Radagaisus aut 
Rhadagaisus dicitur sancto Augustino, Prospero utrique, Mar- 
ccllino, Cassiodoro aliisque. Orosius hunc omnium anti 
rum praesentiumque hostium longe immanissimum pellat , 
qui, ut mos barbaris, Romani generis sanguinem Diis "suis 

ropinare decreverat. 

Pag. 5. A. [45o, 9.] κεφαλιῶται ὀπτιμάτοι ἐχαλοῦντο. 
Fridericus Sylburgius proceres ; Andreas Schottus Primarios 
viros reddit. Recentiores Graeci κεφαλάδας Praefectos εϑ- 
strorum aut militum duces ac centuriones appellant , de qui- 
bus consule Glossaria Rigaltii et Meursii. 

Pag. 5. B. [45ο, 12.] '44daovàgoc. Latinis dicitur Ataul- 
fus, imo et Graecis, Zosimo, Sozomeno et auctore Chronici, 
cui Alexandrino nomen est, Indictione XIII., Honorio X. et 
Theodosio VI. Augg. Coss.: μηνὲ Γορπιαίῳ τῇ πρὸ ἡ Καλα»ν- 
δῶν ᾿Οχτωβρίων ἡμέρᾳ παρασκευῇ ἐδηλώϑὴ ἀνῃρῆσϑαι fra- 
οὔλφον βάρβαρον. Philostorgius ““δαοῦλφον appellat, et ab 
Olympiodoro nostro solo dissentit accentu. 

..— Pag. 5. B. [45o, 17.] De Constantino "Tyranno praeter 
Marcellinum lllyric. in Chron. sub consulatu Honorii IX. et 
Theodosii IV., Idatium in Fastis et Chron., Pros in 
Fast. similiter et Chron., Cassiodorum aliosque, qui brevitatis 
Ῥ,92 studio praecipua quaeque omiserunt, consulendos omnino cen- 
seo Orosium lib. 5. cap. 4o., Sozomenum lib. 9. cap. 11. 
ac nominatim Zosimum, qui initio libri sexti eadem ferme 
omnia recenset, quae ex Olympiodoro perstrinxit Photius : 
1) De militari tumultu in Britannia excitato, vel Honorio VII. 
et Tlieodosio iterum Coss., vel paulo ante, ut noster hic insi- 
nuat, vel etiam tardius, Basso nimirum Philippoque Coss. , 
ut alii contendunt , biennio ante captam ab Alarico Romam. 
2) De Marco, Gratiano ac Constantino subinde creatis Impp. 
3) De Iustino sive lustiniano et Neovigaste , ducibus Constan- 
tini. 4) De Bononia, urbe maritima, quam noster Olympio- 
dorus recte primam in Galliae finibus positam docet e Bri- 
tannia venientibus, perperam vero Zosimus in inferiori seu 
secunda Germania collocat, Γερμανίας οὖσα πόλις τῆς κάτω. 
5) De conciliatis sibi ad Alpes usque, quae Galliam Italiamque 
disterminant, exercitibus ; quos Gallos et Aquitanos, observata 
jam aliis, certe familiari per illa tempora divisione, appellat 
Olympiodorus, cui subscripsit etiam Sozomenus. 6) De eius- 
dem Eoostantini filio ratu maiore Constante, quem a patre 
habitu Caesaris ornatum in Hispaniam missum docet Zosimus. 
Eum vero ex monacho factum esse Caesarem Orosius εἰ Mar- 
cellinus , Christiani scriptores, graviter expostulant. 


IN ECLOGAS OLYMPIODORI. 563 


Pag. 5. D. [451, 17.] Julianum deinde eo ipso tempore No- 
issimum nominavit. Sic quippe corrigendum mendum typo- 
:thetae negligentia inductum.  Nobilissimi dignitatem per éa 
Xempora Augustorum filiis aut propinquis tributam videor mihi 
observasse quendam veluti gradum ad Caesaris nomen digni- 
tatemque exstitisse. Neque longe abeundum, cum Olympio- 
dorus noster paulo post aperte pronuntiet, Valentinianum III., 
qui superstite etiamnum Honorio dictus fuerat Nobilissimus, 
impellente fratrem Placidia, post Honorii mortem restituto V, 301 
primum Constantinopoli Nobilissimi titulo, tum iussu Theo- 
dosii Thessalonicae Caesarem nuncupatum , ac deinde Romae 
-ab Helione Patricio εἰ officiorum Magistro Imperatoria veste 
indutum fuisse. De voce consule Iulium Caesarem Bullenge- 
»:um de Imp. Romano, Iacobum Gutherium de officiis Domus 
Augustae, Meursium et Fabrottum in Glossariis, aliosque. 
Nec superfluum forte fuerit hic monuisse, duplici plerumque 
compendio nomen illud efferri, vel simplici N., ut in fastis 
nummisque veteribus, vel syllaba integra Nob., ut apud Ida- 
tium in fastis Consularibus, Ricimere et Glearcho Coss. : 
Ipso anno natus est Honorius Nob. in purpuris die Κ΄. Id. Sept., 
pro quo quidam male substituunt /Vobis. Notandum quoque 
hilostorgium tmeraete 10. lib. 12. non Latinam vocem, ut 
Olympiodorus, sed Graecam usurpasse, τὴν τοῦ ἐπιφανεστά- 
που ἀξίαν. 

Pag. 5. D. [451, λο. De Iovii, Praefecti Praetorio et Pa- 
triciatus dignitate sublimis , aliorumque ab Honorio missa ad 
Attalum legatione, eiusdemque ἴον! perfidia legendus Zosi- 
mus, licet nonnulla omiserit, quae ad illustrandam temporum 
illorum historiam excerpsit Photius. Neque mihi placere pot- 
est Interpretis nostri nimia in eadem voce inconstantia , dum 
modo ZJoviun, modo Jobianum , modo Jovinianum vocat. 

Pag. 5. D. (451, a1.] F'alens utriusque militiae dux. — Zosi- 
mus Dalmaticarum legionum Praefectum ac Magistrum equi» 
tum nominat, et ab Alaricho , dum adhuc in fide Attalo data 
perseveraret, ob proditionis suspicionem interfectum scribit. 

Pag. 6. A. [452, 8.] Eusebium Praepositum φύλακα vod: 
κοιτῶνος, hoc est, προεστῶτα τῶν βασιλικῶν κοιτώνων, ape 

llat Zosimus lib. 5. pag. 82r. editionis Sylburgianae ; Al- 
obichum vero sive Ellebichum τὸν τῶν ἱππέων ἡγούμενον 
καὶ μετὰ Βιγιλάντιον ὕπαρχον. Eius necem paucis perstringit 
Hermias Sozomenus lib. 9. cap. 1:2., ubi Alabichus corrupta 
voce dicitur. Alius vero ab eo existimandus est Edobecus, 
sive Edobincus, Constantini tyranni partibus addictus, de quo 
plura idem Hermias citati lib. capp. 15. et 14. εἰ Renatus 
Profuturus Frigeridus, cuius non ignobile fragmentum in lhi- 
brum 2. Historiae Francicae coniecit Gragorius Turonensis. P, 93 


564 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


- Ζυναστείαν nihil est, quod cogat intelligere τὴν ἐπαρχίαν 
τῆς αὐλῆς, cum nulla apud veteres exstent summae buius 
dignitatis Eusebio collatae vestigia. Displicet quoque Inter- 
pretis decretum illud publicum ; verum in iis similibusque mi- 
nutiis persequendis non immoror. 

Pag. 6. A. 452, 13.] Attali geminam depositionem opera 
perduellis Iovii procuratam non solus narrat Olympiodorus; 
consonat ei vel maxime Zosimus lib.6. aliique passim. — Tiro 
Prosper in Fastis, Honorio X. et Theodosio VI. Coss.: ^ftta- 
lus (qui superiore anno in Galliis tyrannidem resumpserat) a 
Gothis ad. Hispanias migrantibus neglectus , et praesidio carens 
capitur , et Constantio Patricio vivus offertur. Marcellinus Co- 
mes triennio citius, quam par erat, Theodosio lmp. V. solo 
Cos. haec habet: 4fttalus ἐπ mar? captus atque Honorio exhibi- 
tus, truncata manu vitae relictus est. Praeclare omnino Oro- 
sius lib. 7. cap. penultimo: Quid de ínfelicissimo Attalo [o- 

uar, cut occidi inter. tyrannos honor, et mori lucrum fuit? 
n hoc 4Álaricus Imperatore facto , infecto , refecto ac defeoto 
citius his omnibus actis paene quam dictis , mimum risit , et lu- 
dum spectavit. imperi. Ulura subinde persequitur, quae in 
compendium a Marcellido lllyriciano redacta exhibuimus. Ele 
ctum vero prae ceteris memoratum illud supplicii genus ar- 
bitror, quod, ut cum Zosimo , Sozomeno aliisque narrat Phi- 
lostorgius , mandasset alias Attalus Honorio , τὸν ἐδιώτην dr 
ϑελέσθαι βίον καὶ τῶν τοῦ σώματος ἀχρωτηρίων τῇ περιτο- 
μῇ τὴν τοῦ ὅλου σωτηρίαν ὠνήσασϑαι. Quae de vera digi 
torum duorum aut integrae dexterae abscissione intelligi nihi 
prohibet, imo id maxime persuadet Lipara insula, in quam 
relegatus est ἀχρωτηριασϑεὶς Attalus, quidquid contra quidam 
viri docti scripserint. In hunc ergo merito quadrabit illud 
Adonibezeci Iud. 1. 7. : Sicut feci, ita reddidit mihi Deus. 

Pag. 6. B. (452, 25.] Alarichum Campaniam vicinasque 
Rhegium usque Bruttiorum metropolim vastasse provincias, te- 
stantur et alii scriptores, S. Augustinus de Civitate Dei, 
Philostorgius, Iordanes sive lornandes, Ravennatium Episco- 
pus, Auctor Miscellae lib. 15., (qui Consentiae mortuum Ala- 
ricum, et in medio Basentii amnis alveo sepultum recitat,) qui- 
bus praeivit Orosius extremo capite libri! septimi , ubi etiam 
observat, tentato ab eodem Alarico in Siciliam transitu, Go- 
thos in conspectu suorum miserabiliter abreptos et demer- 
Sos fuisse. 

Pag. 6. B. [452, 233.] Βρεττίας pro depravata voce Boer- 
τανίας apposite subrogarunt Hoeschelius et Schottus. De sta- 
tuis arte magica consecratis, quarum etiam paulo post memi- 
nit Olympiodorus noster gentilitiae superstitioni pertinacissime 
addictus, plura alias, si Deus otium dederit, exponentur. W- 


IN ECLOGAS OLYMPIODORI. 565 


,  l|ud modo non omiserim, simulacrum illud ἀλεξίκακον positum 
, fuisse non in finibus Bruttiorum, sed in ipso Siciliae littore 
iuxta Messanam, ut quae de Asclepio, illius eversore, mox sub- 
dit, planum faciunt. Cum vero Asclepius, quem Aescula- 
pium reddit Interpres, possessionum Constantii et Placidiae 
fuerit per Siciliam Procurator , necesse est eversionem statuae 
illius non contigisse ante annum Dominici Natalis 4:7. 

Pag. 6. D. [453, 14.] Gerontius, belli dux, Maximum, fi-. 
Mum suum, Caesarem renuntiat. | Zosimus initio libri sexti me- 
minit huius Gerontii cum ait: lustiniano et Nevigaste ducibus 
a Saro interfecüs, suffectosa Constantino tyranno Edobiunchum, 
natione Francum, et Gerontium, ex Britannia oriundum, quos 
veritus Sarus ab obsidione Valentiae recesserit. Eundem Ge- 
rontium addit, conciliatis sibi militibus barbaris in regione 
Celtarum , adversus Constantium defectionem molitum fuisse. 
Cetera, quae ad Maximum , non eius fibum, ut vertit Inter- 
pres delusus ambigua voce παῖδα. sed famulum, aut e fami- 

iaribus unum, in ordine sive schola domesticorum mihtan- 
tem , et ad generosam Gerontii cum uxore Nonnechia sive 
Nunichia et Alano quodam milite mortem pertinent , mutu- 
anda suadeo ex Orosio capite penultimo libri 7., ex Renati 
Profuturi Frigeridi fragmento, ex Miscellae historiae libro 14. 
aliisque , quibus longe certiora et uberiora scripsit Sozome- P. 94 
nus lib. 9. cap. 13. et narrationi Olympiodori magis affini. 

Pag. 6. D. [453, 21.] Constantinus Arelate obsessus ad. tern- 
plum confugiens sacerdos ordinatur. Marcellinus in. Chronico 
Constantium apud Arelatem, filium vero eius Constantem apud 
Viennam capite plexum asserit. Quae e diametro pugnant 
cum iis, quae Olympiodorus narrat, cuique συγχρύνῳ maior 
haud dubie fides habenda , quam illi, qui centum post annis . 
scripsit. ldatius in Fastis: Constantin: tyranni in conto ca- 
put allatum fuit 16. Kal. Octob. , Theodosio dug. IP. Con- 
sule, sed locum modumque necis non aperit. 1n Chronico 
intra Gallias occisum memorat ab Honorii duce Constantio , 
captum dicere debuerat. Propius rem attigit Prosper in Fa- 
stis: Constantinus per Honorii duces Constantinum , (lege Con- 
stantium ,) et. Ulphilam apud relatense oppidum victus et ca- 
ptus est , cuius filium Constantem in. Hispania regnare exorsurm 
Gerontius Comes , in. Maximum quemdam tyrannidem transfe- 
rens, interemerat. Renatus Frigeridus Constantinury hunc su- 
pra Minciun flumen, iminissis a Principe percussoribus, capite 
truncatum profitetur, multaque alia subdit Lectori curioso 
non obfutura. 

Pag. 6. D. [454, 4.] Cognatos suos. Zosimus lib. 6. qua- 
tuor nominatim designat ex Theodosii Magni familia Hispanias 
pro Honorio adversus Constantem collectis raptim militibus 


566 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


propugnasse: Verinianum et Didymium, qui captí cam uxo- 
ribus, in custodiam dati et iussu Constantini interfecti. sunt: 
Theodosium et jum, qui, audita aliorum clade, hic in 
' Italiam, alter in Orientem profugerunt. Videndi quoque de 
his Orosius, eiusque exscriptor Paulus, seu quis almus Mi- 
scellae consarcinator, lib. 13. extremo, nec non Sozomenus, apud 
quem cap. 11. lib. 9. Didymus, Verianus, Theodosiolus at- 
que Lagodius appellantur quatuor illi Honorii lmperatoris pro- 


pinqui. 

Pag. 7. A. [454, τά. Maximus, eius filius (1. famulus), ad 
Joederatos confugit barbaros. Prosper in Chron.: Maximo im 
Hispania regno ablato vita concessa, eo quod modestia humili- 
tasque hominis affectati imperii invidiam non merebatur. Olym- 
piodoro consentit Orosius : Maximus exutus purpura destitu- 
tusque a militibus, vivus inter barbaros in Hispania egens exulat. 
Quae verba suo more sublegens Paulus Diaconus corrupit : 
Maximus deinde purpura exutus in. Hispania exulans obüt. 
Neque enim obiisse tum dicendus est in Hispania Maximus, 
$i idem ipse est, de quo paulo post eodem lib. 14. haec sub- 
dit: Maximus apud Hispanias faetione loviani , qui tunc in 
re militari clarus habebatur, tyrannidem assumpsit. | Nec multo 
post s | utrique, et capti ab exercitu Honorü , eidem, curn 
a vennam tricennalia sua perageret , praesentantur. Cer- 
te eadem de Maximo referuntur a Prospero in Chron. : Me- 
zimus tyrannus de regno deücitur, ac Ravennam perductus 

V. 202 sublimem speculatorum pompam tricennalibus Honorüi praebuit; 
et a Marcellino Comite: Zn tricennalia Honorii Maximus tyran- 
nus et lovinus ferro victi, (forte vincti,) adducti de Hispanüs at- 

interfeeti. sunt. 

Pag.7.B. [454,16.] Moguntiacum sive Magontiacum, (sic entm 
Sylburgius, Hoeschelius aliique recte emendandum monuere ,) 
alterius Germaniae urbem. Primae utique ac superioris, τῆς 
ἄνω, non secundae , quam ad extremas Rheni Mosaeque ripas 
jacentem τὴν χάτω Γερμανίαν, inferiorem Germaniam Ptole- 
mmaeus, Zosimus aliique indigitant, cuique Metropolim prae- 
fuisse Ágrippinensem Coloniam Ubiorum nemo nescit. Quid 
si alterius Germaniae nomine Belgicam cis Rhenum sitam, Mi- 
noremque dictam Germaniam denotare voluit ad discrimen Ma- 
ioris, τῆς μεγάλης, quae ἃ Rheno ad Arcton longissimis spatiis 
porrigitur. Urbem illam per ea tempora a barbaris, vastatam 
deflet uid Hieronymus in epistola ad Gerontiam de mono- 
gamia : Quidquid inter. “ἦρος et Pyrenaeum est, quod 
et Rheno dudit Quadus ; Fandalus, Sarmata, Alani, 
Gipedes, Eruli , Saxones, Burgundiones ,  A4lemani et hostes 
Pannonii vastarunt : etenim Assur venit. cum illis. :.Magontü 

P. οὐ cum, nobilis quondam civitas, capta atque subversa est, in ec- 


IN ECLOGAS OLYMPIODORI. 564 


clasict multa hominum millia trucidata, Vangiones longa obsidio- 
ne deleti; Remorum urbs praepotens, Ambiani, Atrebates , ex- 
£rernigue hominum Morini, Tlornacum, Nemetae, Jrgentora- | 
£us translatae in Germaniam: | Jquitaniae , Novemque  populo- 
rum , Lugdunensis et Narbonensis provinciae praeter paucas ur- 
bes populata sunt cuncta ; quas et ipsas foris gladius, intus va- 
stat fames. Quae dàmna non culpa principum accidisse testa- 
tur , sed scelere semibarbari proditoris : Stelichonem intelligit, 
quem genere Vandalum fuisse Orosius , Paulus Diaconus 
aliique demonstrant. 

Pag. 7. B. [454, 16.] De Iovino eiusque fratre Sebastia- 
no dicturi sumus in Chronico nostro. Pauca haec, interim ex 
Orosio: Jovinus, sir Galliarum nobilissimus, in tyrannidem mox 
μέ assurrexit , cecidit. Sebastianus, frater eiusdem, hoc solum, 
at tyrannus moreretur , elegit. Manu Dardani interfectum no- 
$ter hic paullo post. affrmabit. 

Pag.7.B. [454, 17.] Goaris Alani studio. De eo Renatus Fri- 
geridus apud Gregorium Turonensem : Znterea Respendial 4lgno- 
rum (sic enim legendum, non Alamannorum, ut. habent vulgatae 
Gregorii editiones, etiam Duchesniana, ceteris licet. emendatior,) 
Goare ad Romanos transgresso, de Rheno agmen suorum conver- 
£&it, P andalis Francorum bello laborantibus, Godigisclo rege ab- 
$uJnpto , acie viginti ferme raillibusferro peremptis, cunctis P anda- 
dorum ad internecionem delendis, ni 4lanorum vis in tempore sub- 
venisset : qua ratione emaculandum arbitror locum illum vitiosa 
interpunctione aliisque mendis deformem. — Tum quibusdam 
intermissis : JLxdum quartus obsidionis Constantini mensis age- 
batur, cum repente ex ulteriori Gallia nuntió veniunt, Ilovinum 
adsurmnpsisse ornatus regios , et cum Burgundionibus, Alamannis, 
Francis , Alanis omnique exercitu imminere obsidentibus. 

Pag. 7. B.[454, 17.] Guntiarii , Burgundionum praefecti. 
Sic enim Interpres φύλαρχον reddit, quae vox regem aliis so- 
nat summumque principem : quod pluribus firmare possem 
veterum testimoniis: unum eligo Constantinum Manassem:pag. 
92. editionis regiae de Carolo Magno, cuius auxilium Leo 

apa imploraverat : 
Ἦν δὲ τῶν Φράγγων φύλαρχος ὃ Κάρουλλος ἐκεῖνος, 

"Pryac τοὺς σφῶν κατάρχοντας οἷδασζ' Φραγγοι λέγειν. 

Δέχεται τοῦτον Κάρουλλος, ἣν γὰρ παπποπατρύόϑεν 

Ὑπὸ Χριστοῦ καλούμενος, καὶ σέβων Χριστοῦ νόμους. 

Prosper in Fastis, Lucio V. C. Consule, Burgundiones par- 
tem Galliae propinquam Rheno obtinuisse refert, quo anno 
Iovihum et Sebastianum fratres in Galliis regno arrepto per- 
emptos esse memorat.  Gundicarius sive Cundicharius aliis 


dicitur, non Guntiarius. Cassiodorus in Chronico, Theodosio 


568 PHILIPPI LABBEJ NOTAE 


XIV. etValentiniano IV. Coss.: Cundicharium, Burgurudionums 
regem, /étius bello subegit , pacemque ei reddidit supplicams, 
quem non multo post Hunni peremerunt: quae ex Tironis Pro- 
speri Fastis derivata sunt, ubi Gundicarius scribitur. De Bur- 

dionibus plura qui volet, adeat Orosium libri 7. cap. 3r., 

ratem libri 7. cap 5o. , ldatium in Chronico, Paulum 
Diaconum Miscellae libro r4. , Sidonium Ápollinarem aliosque. 
Ibidem παραινεῖ scribendum , non zagat»et. 

Pag. ^7. B. 54, 22.] Sarus Alarico primum, tum Atanl- 
fo infensissimus hostis, non scutis adhibitis, ut Interpres ver- 
tit, quasi σάχεσιν haberent Graeca, sed saccis per tumultum 
temere arreptis, pannisque quibuseumque obviis, veluti qui- 
busdam retibus ad feram capiendam iniectis, captus est vivus, 
Olympiodoro teste, cui non refragantur alii. Quis vero δεέ- 
lerides ile fuerit, cuius caedem ab Imperatore minime vindica- 
tam defectioni Sarus praetexuit, obscurum est. Neque maior 
lux affulget iis, quae de Charatone, primario Hunnorum rege, 
et de Donato contra iurisiurandi fidem iugulato, suaque ad 
Hunnos legatione historicus subiicit. Certe vix ex ems nar- 
ratione elici potest , cuias fuerit Donatus ille, aut quis fuerit 
Imperator, a quo ad barbaros missus sit. 


A90 Pag. 7. D.[456, 4.] Dardanus praefectus Jovinum sua 


manu percutiens interimit. Prosper Pithoeanus in Chrenico ad 
annum Honorii lmperatoris 19. Dardani huius meminit : sed 
qua locus vitiosa interpunctione laborat, quam auxit editio 
πάτρας Duchesnii, ne incautis fraudi imposterum esse pos- ὸ 

sit, integrum hic adscribere operae pretium censui: Zowinus ty- 
rannidem post. Constantinum invadu. — Industria. viri strenui, 
qui solus tyranno non cessit, Dardani , jtaulfus, qui post 
Zflaricum Gothis imperitabat , a. societate Tovini avertitur. δα- 
Justius, quoque et Sebastianus occisi. 'alentia, nobilissima Gal- 
&arum civMas , a Gothis effringitur, ad quam se fugiens Jovims 
contulerat. Inde vero ad Imperatorem in Italiam missum Dar- 
danus manu sua interemit, caputque eius ante portas Raven- 
nae, regiae sub Honorio civitatis , palo afüxum est. Quod 
enim Carthago dormitanti librario in locum  avennae suh- 
repserit, res clara est ex iis, quae de Constantino tyranno, 
eiusque filio Iuliaao, Maximo (sic enim legendum, non Μαχὶ- 
mino,) atque Eugenio tyrannis subiungit. Corrigendus quoque 
Theophanes ad annum Theodosii quartum : τούτῳ τῷ ἔτει 
ἔσφαγησαν ἐν Γαλλίαις Ἰουβιανὸς καὶ Σεβαστιαγὸς oi λαμπρό- 
.sazoL, καὶ ἦλϑον αἱ κεφαλαὶ αὐτῶν ἐν Pops , καὶ us9' ἡμέ 
ρας εἰ ἐσφάγησαν Σαλούστιος καὶ Ἡρακλειανός. 

Pag. 8. B. [456, 19.] Bonifacii laudes "Tiro Prosper plu- 
ribus exsequitur in fastis, cum ad annum Christianae aerae 422., 


Coss. Honorio XIII. et Theodosio X., tum ad 427., Hiero οἱ 


- V" wi. WE 


- 


IN ECLOGAS OLYMPIODOM. 569 


Ardabure Coss., et 43a. sub Consulatu Aétiiet Valerii. Adde 
Idatium ad aunum ab obitu Honorii VIII. , Marcellinum Il- 
lyriciamum iisdem Valerio et Aétio Consulatum gerentibus, 
Jordanem de rebus Gothicis, Anastasium Bibliothecarium p. 39. 
et 4o. editionis regiae, et ex eo consarcinatorem Miscellae 
Historiae libro 14.. ac priorem utroque Theophanem δὰ 
annum Mundi 5931.: δύο στρατηγοὶ ἦσαν ᾽Δέτιος xat Βονη- 
φάτιος, et quae sequuntur suo tempore vulganda: ex hoe 
quippe fonte cetera prodierunt , quae posteriores Graeci Lati- 
ntque scriptores de ambobus a Theodosio luniore missis ad 
Valentiniahum falso tradiderunt. Ceterum Massiliam, Pho- 
eaeensium in Narbonensi colonia nobilissimam coloniam, ad- 
versus Ataulfum industria et virtute Bonifacii τοῦ y&rvyotoratov 
strenue propugnatam, nullus, quod sciam , praeter Olympio- 
dorum observavit. ) - 

PPag. 8. B. [457, 5.] Constantii Constantisque Consulatus 
anno congruit Dominici Natalis 414., quamquam solius occur- 
rat Constantii mentio in Fastis ldatii et apud Tironem 
Prosperum.  Designati vocem a Latinis ad Graecos transiisse, 
certum est. Meursius in Glossario, cui et hic Olympiodori 
locus poterit postbac interseri, ex Glossis Basilicorum illud 
unum in medium adducit: δεσιγνατεύεσϑαι, ἀποδείκνυσϑαι. 
Quod vero subdit non uno in loco noster hic Olympiodorus 
de immensis sumptibus in consulatu ac praetura fieri consue- 
tis, collatis aliorum scriptorum lacimis, illustrare nec otium 
nec animus est. Videndus lustus Lipsius similesque Roma- 
nae magnitudinis admiratores. 

Pag. 8. C. (457, 9.] Heraclianus affectatae tyrannidis no- 
mine interemptus. Paulo Orosio eiusque breviatori Paulo Lon-. 

bardo, seu Landulfo Sagaci initio lib. 14. Miscellae historiae 
iunge Idatium et Marcellinum in Chronicis, qui plura habent 
notatu dignissima.  Pauciora Prosper in Fastis Lucio V. C. 
Consule, cuius collegam vocat hunc Heraclianum. De eodem 
plura Zosimus suppeditaret eruditis, si integra ad nos illius histo- 
ria pervenisset, cum libro quinto extremo doceat; occiso Batha- 
nario, militum in magna Libya Magistro, quocum nupta Sti- 
lichonis soror erat, provinciam illam JHeracliano traditam, 
qui manu sua Stilichonem interfecit, eiusque facinoris prae- 
mium bonorem hunc tulit; et libro sexto Africam adversus 
submissos ab Attalo milites Zeracliani opera in fide Honorii 

nsisse commemoret. 

Pag.8. G. [457, 19.] Quomodo Constantii forma digna im- 
perio, si torvis magnisque oculis et subtristi tetricoque vultu, 
nec non capite plané, incumbens equi collo, et oblique μὰς 
illucque respectans? Sola erecta cervix imperatorium quid re- 


Li 


praesentat, cum Magnus Constantinus inde etiam dictus fue- P. 97 


530 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


rit τραχηλέας. Quid si εἰρωνικῶς ab Olympiodoro poéticum 
illud epiphonematis loco adiectum sit? Dec Candidiano plura 
pag. 15. D. , ex quibus colligas Placidiae semper favisse , eims- 
V. 203 que peregrinationum ac fortunae comitem et partici fuisse. 

Pag.8. D. [457, 33.] lanuarium mensem nuptiis Ataulf 
cum Placidia Narbone Marcio in aedibus Ingenii sive Eugenii 
cuiusdam celebratis praefigit Olympiodorus ; alii vulgo annum 
designant Aerae Christianae 414.  Idatius in Chronico de 
loco consentit: 4ftaulfus apud  Narbonam Placidiam | duxit 
Mrorem, in roO a Danielis ω" ἢ , | ax 
ex ea semine subsistente. Qui enim ex iis natus est hoc vel 
sequenti anno Theodosius, morte paulo post obita prope Bar- 
cinonam tumulatus est. lordanes de origine Gothorum  scri- 
bens aberrat a veritate longius, tum quod Gallam Placidiam 
post mortem éuntaxat Alarici Roma ab Ataulfo captivam ab- 
ductam velit , tum quod nuptias antequam Alpibus superatis 
Gallias petiisset, coaluisse contendat Foro-Livii Aemihae civi- 
tate , quam in Forum Cornelii Miscellae auctor, quisquis est, 
transformavit. 

Pag. 8. D. [458, 3.] Ἐν παστάδι in atrio reddit Inter- 
pres: quid, si aula potius aut thalamus? unde et pastophoria, 
de quibus alias. At δωρεῖταε certo certius hoc loeo agendi 
verbum est. Quis enim novis nuptis oblata munera ignorat 
et Morganegibam , de qua noster Gregorius aliique? Sic igitur 
interpretationem recense: 4s insuper nuptialibus donis ad- 
jecit dtaulfus quinquaginta formosos pueros , sericis indutos 
vestibus , quorum singuli utraque manu binos ingentes discos 
Jerebant , alterum auro. plenum , alterum gemmis etc, 

* — Pag. 9. A. [458, 12.] Pro Fustacio sive Fusacio Interpres 

rogare malit Justicium : sed cavesis confundas cum Deci- 
mio Rustico, qui ex Magistro officiorum factus tyrannoram 
praefectus , apud Arvernos ante biennium a ducibus Honori- 
anis captus et crudeliter interemptus est cum Agroecio, ex pri- 
micerio notariorum lovini, multisque nobilibus ; ut memoriae 
prodidit Renatus Profüturus Frigeridus in iam saepe laudato 
apud Gregorum fragmento. 

Pag. 9. A. [$68,15.] Albinus urbi praefectus. Gessit pre. 
cturam urbanam anno4i4., quo Placidiam duxit Ataulfus, ut 
miraculo proximum sit intra quadriennium Gothicae direptionis 
ruinas potuisse reparari. Cogitandum, an de hoc Albino ege- 
1st Rutilius Numatianus libro primo Itinerarii: 

' Jamque aliis Romam redeuntibus haeret. eunti 
(o Rufius Albini gloria viva patris , 
Qui F'olusi-antiquo derivat stemmate nomen , 
Et reges Rutulos , teste Marone , refert. 


IN ECLOGAS OLYMPIODORI. 571 


Huius facundae commissa palatia linguae , 
Primaevus meruit Principis ore l. 
Rexerat ante populos pro co Poenos, 
"equalis. Tyrsisrterror amorque fuit. 
Albini praefecti urbis meminit antiquus Romae lapis , teste 
Onuphrio in commentariis ad librum tertium Fastorum : 


D. N. FL. ARCADIO 
PIO FELICE VICTORI AC TRIUMPHATORI 
SEMPER AUGUSTO 


CAECINA DECIUS ALBINUS V. C. 
PRAEFECTUS URBI VICE SACRA IUDICANS 
DEVOTUS NUMINI MAIESTATIQ, EIUS. 


Pag. 9. B. [459, 3.] De Ataulfi nece eiusque suecessore 
alia Orosius, Philostorgius, Idatius, lordanes, Chroni- 
con Alexandrinum, Paulus Longobardus , Isidorus, nosque ex P. 98 
lis aliisque historicis in Chronico novae Romae, "Verum cae- 
dis illius auctorem Dubium Gothum plurimasque περεστά-- 
σεις Olympiodóro nostro debent antiquitatis studiosi, ut quae 
de Singerichi barbara crudelitate brevique septem dierum im- 
perio subnectit. lordanes aliud interfectoris nomen aliamque 
inemorat causam necis, his verbis : Tertio anno postquam Gal- 
liàs Hispaniasque domuisset , occubuit gladio illo perforato F'er- 
nulfi , de cuius solitus erat ridere statura, 
Pag. 9. C. [459, 13.] Singerichus, Sari frater. Corrupta 
voce in Gothicis Iordanis Originibus rinus, Orosio , Isi- 
doro aliisque melius ;Segericus: sive ricus dicitur, quem 
plerique ob exiguum temporis intervallum ex albo Vesogo- 
thorum regum expungunt. llo:día lege , non παΐύδια.᾽ ' 
Pag. 9. D. [459, 16.] Sigesar?. episcopi e sinu.  Ypsus ille 
videtur Gothorum episcopus Sigesarius, qui teste Sozomenó 
lib. 9.c. similiter 9. Alarico regi carissimus sacris baptismi 
undés Christiano ritu abluerat Áttalum et Arrianis spem fa- 
ciebat, ut, si is firmum obtineret tmperium, in ecclesiis, sicuti 
Constantii et Valentis tempore, primatum obtinerent. ͵ 
Pag. το. B. [46ο, ».] Valerium Thractue praefectum fu- 
isse imperante Constantio et ab eodem effossas argenteas sta- 
tuas , ut facile concesserim Olympiodoro, ita falsum esse exi- 
stimo, quod subiicit: eo primum tempore et hac occásione in 
"Thraciam erupisse Gothos. Discimus enim ex historico Áng- 
nymo, cuius excerpta quaedam de rebus Magni Constantink 
post Ammianum Marcellinum edita sunt, iam a pluribus annis 
hracibus infestos fuisse Gothos. Verba ita se habent in 'co- 
dice MS. R. P. Iacobi Sirmondi : Jtem cum Constantinus Thes- 


$71 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


salonicae esset , Gothi per neglectos limites eruperunt , et. vasta- 
ta Thracia et Moesia praedas agere coeperunt. 

Pag. το. B. [4θο, "6. Quo tempere Leontius iste Olyra- 
piodori cura ac studio sophisticuua thronum evectus est 
Athenis, (siquidem ordine temporum per singula decurrat 
oratio,) iam fatis concessisse videtur celeberrimus ille Α theniensas 
philosophus Leontius, pater Athenaidis, quae ab Attico, 
triarcha Constantinop., in baptismate Eudocia appellata 
odosii Imp. coniux fuit. Cuncta haec uberrima narratione 
explicat auctor Chron. Alex., cui suffragantem 'Theophanem 
ex MS. nostro cod. adiungo : “Ἰεοντίου τοῦ φιλοσόφου 3v- 
γατέρα ^"d9nvotóa λεγομένην ἐβάπτισεν ᾿“ττικὸς xoi Εὐδο- 
κίαν μετωνύμασεν. ἥτις κατὰ γνώμην Πουλχερίας yautiras 
Θεοδοσίῳ, κάλλει σώματος καὶ συνέσει ψυχῆς καὶ ὃν λόγοις 
διαπρέπουσα : quam periocham, ut plerasque alias, praetermi- 
ait in sua historia eoclesiastica Anastasius Biblioth. De solenni 
pallii sophistici concessione , de balneari pompa, de sophi- 

,* 8tico throno, de pecunia danda scholarum antistitibus ac 
similibus , ne actum agam, consule Theatrum Rhetorum Rh. 
P. Ludovici Cressolii τοῦ μακαρίτου, ac nominatim cap. 16. 
lib. 3., capita priora lib. 4. et lib. 8. c. 5. 

Pag. το. D. (461, 19.] ἀχρωμῖται, (sic enim legend. est) 
Olympiodoro dicuntur o4 τῶν διατριβῶν προστάται, vel quod 
alis praeessent ac. tanquam humeris omnes supereminerent, 
(quo sensu οἱ μείζονες dicuntur Hesychio ἀχρωμεταε ,) vel 
qui laevo dextrove humero , aut etiam utroque quoddam 
doctrinae ac magisterii insigne gestarent: certe-s0 μὲν ὕπερ- 
ὄχον τοῦ βραχίονος ἀχρωμία, xai cov κεφαλὴ, xai &xe- 
μὲς, καὶ ἀκροκωλία dicitur Iul. Polluci lib. 2. c. 4. sect. 3r. 
De Trulis ac Trula nihil mihi aliunde subsidii ; cum Trullo 
86 trulla nihil notius sit. 

^ — Pag. 11. A. [462,8.] Euplutii magistriani opera redditam 
fuisse fratri a Vesogothórum rege Vallia Placidiam firma 
pacis conditiones, aliis indictum fuit. DeMagistrianis sive Ma- 
gisterianis, qui et Agentes in rebus dicti sunt, praeter Glos- 
saria consule quae magno studio ac lectionis varietate colle- 
git noster Heribertus Rosueydus in Onomastico ad Vitas Patrum. 

Pag. 11. B. [462, 19.] De Oasi sive Avasi magna et parva 
eiusque ulteriore eremo plura hic congerere possem ex 
Amaeo , Strabone, Stephano aliisque geographis, quibus et 
Addere possem historicos, Herodotum in Thalia, Hieronymum 
in vita sancti Hilarionis, Zosimum libri 5. p. 787. , 'Theodo- 

P. 9g rum Lectorem .libro ἃ. Collectaneorum , Euagrium libri primi 
cap. 7. ex literis Haeresiarchae Nestorii, qui ibi in exilio per- 
iit. - Verum, tanto non est opus apparatu; sufficit digitum 


» 


Autendisse in fontes. 


IN. ECLOGAS OLYMPIODOBI. 573 


Pag. 11. D. [463, 15.] Herodori lucubrationes dum pro 
more diligenter colligit Jo. Gerardus Vossius pag. 292. de hi- 
storicis Graecis, miratus sum praetermissam fuisse citatam hoc 
loco ab Olympiodoro nostro liistoriam de Orpheo et Musaeo, 
in qua Beatorum insulam ἐπιϑετεκῶς Phaeacidern. appellarat, ad 
similitudinem, ut opinor, Corcyrae Homericae, quam incolebant 
Φαίηκες δολιχήρετμοι, ναυσέκλυτοι ἄνδρες. | 
Quod vero ad varios ipsius Homeri natales spectat, consule 
singularem doctissimi viri Leonis Allatii diatribam, qui totam 
hanc controversiam in favorem patriae suae ingeniose extricat. 

Pag. 132. A. [464, 6.] Placidiae et Constantii nuptias Ho- 
norio Aug.,Xl. et Constantio iterum Coss. , hoc est anno 
Christianae Epochae 417.) illigat Olympiodorus, a quo haud 
multum abludunt Idatius in Chronico et Tiro Prosper in 
Fastis. Natam eodem exeunte anno aut potius sub initium 
sequentis Honoriam, verisimile est ; Valentinianum autem, eius 
fratrem, lulio duntaxat mense anni 410. in lucem prodiisse 
nzecesse est, ut anno 425., cum lmperator Romae renun- 
tiatus fuit, septennis esse potuerit; quod postea testatur no- 
ster historicus.  Consentit Marcellinus Comes in Chronico 
indictione II., Monaxio et Plintha Coss. : J/alentinianus Iunior 

ud Ravennam patre Constantio et Placidia matre quinto 


onas lulias natus est. Prosper in Fastis diem hunc annum- V. 204 


que natalem uno antevertit, et consulatu Honorii duodecimo 
ac Theodosii octavo ternere consignat, cum a Calendis lanua- 
riis anni 417. , quo die consulatum iniit Constantius, et, Ho- 
norio conciliante nuptias, Placidiae convenit in manum, ad Ca- 
lendas lulias anni 1:8., octodecim ta modo numerantur 
menses, intra quos Honoriam ac Val ianum natos affir- 
mare non patitur naturalis partus humani conditio. 

Pag. 13. B. [464, 17.] Constantium ab Honorio in consor- 
tionem imperii adscitum non 7. integros menses explevisse 
constans est Olympiodori aliorumque sententia , fatali illo 
somnio subnixa: Sertus abüt, septimus inchoatur. Quo fit, 
ut assentiri nequeam Prospero , qui in Fastis Ágricola et Eu- 
stathio Coss. Constantii mortem collocdit, cum anno praece- 
dente donatum imperatoria dignitate scribat; multo minus 
Idatio in Chron. Constantium Imp. Ravennae mortuum suo 
tertio consulatu affirmanti: cum «ertum sit ex libro 3. Cod. 
Theod., adhuc anno Christi 421., Coss. Agricola et Eustathio, 
superstitem fuisse cum Honorio et Theodosio Constantium 
paulo ante Calendas Augusti. Aberrat quoque in Chronico 
a V. C. Pithoeo edito sive idem, sive diversus Prosper, 
dum ad annum Honorii 29. differt Constantii obitum his ver-- 
bis: Constantio dignitas imperii ab Honorio (non) sponte (excu- 
sis negationem deesse arbitror) dslaza; qua vir octo mensibus. 


, 


574 PHILIPPI LABBE! NOTAE 


usus interit P'alentiniano octo (lege duorum, aut ad summum 
' térium)annorum filio derelicto. Omnium accuratissime Theopha- 
nes in codice MS., quem penes nos habemus, nisi quod iugula- 
tum fingat, quem ceteri pleuritde exstinctum volunt : zov 
τῷ ἔτει Κωνστάντιος ὃ πατὴρ Οὐαλεντιγνιανοῦ ἐβασίλευσε 
πρὸ ἕξ εἰδῶν Φεβρουαρίου καὶ ἐσφαγὴ πρὸ δ' νονῶν Zexxem- 
βρίου. Certe ab octavo Februarii die ad secundum diem Se- 
ptembris non integri septem fluxere menses, sicque sua somnio 
et historicorum testificationi veritas cqgstat , ut necesse sit 
falli plerosque omnes chronologos, qui cum Tirone 
.duobus annis lulianis, etsi non integris, Constantium impe- 
rasse asserunt, aut uno saltem anno mortem eius praevertunt, 
neque diem , quo diademate ornatus , aut quo vita simul re- 
'gnoque exutus est, ulla ratione designant. 
P. 100. Pag. i2. B. [464, 21.] De. Constantii Imp. electione nun- 
Gus mittitur. Philostorgius non nuntium duntaxat ad "Tbeo- 
. dosium Constantinopolim ab Honorio Constantioque ablegatum 
refert , sed ex recepto more missas simul asserit elech Au- 
| imagines, labrata sive laurata fuisse appellatas 
E bs exernplis fiemat Ioannes Meursius in Glossario mirobur- 
baro. Quibus addere possumus inter cetera Chronicon Ale- 
xandrinum de Ánthemio: καὶ εἰσῆλθεν τὰ λαβράτα as9rov à 
KovoravrivovzoAes διὰ Φερεντίου ἐπάρχου πόλεως. 
vero Occidentem pro Oriente hoc quoque loco temere subro- 
fatum vides, culpae potius librarii properantis, quam eruditi 
nterpretis uxnuo»txi ἁμαρτήματι tribuere soleo, quemadmo- 
dum in notis Theodori Douzae ad Acropolitae Logothetae Chro- 
nicon Constantinopo]gnum , in emendationibus Friderici Mo- 
relli ad librum alte de thematibus Constantini Porphyro- 
geniti aliisque non semel me observasse memini. 

Pag τα. D. [465, 9.] Theudericus F'alliae suscepit impe- 
rium. Hinc ergo confutare possis eos, qui Valliae regfhum 
Vesogothicum ad 15. pluresve annos prorogant, qua de re 
adversus Iornandem aliosque disputavimus suo loco.  Theo- 
doricus vulgo dicitur, addito Maioris sive Senioris cognomine, 
ut a luniore Theodorico discerni facilius possit, qui, fratre 
'TThorismundo interfecto, regnum Vesogothorum occupavit, Rn 
is ab Eurico fratre postea . peremptus anno Dominica Na- 
talis 469. 

PA 12. D. [465, 14.] Uraniam. Mihi dubium non est 
aberrasse Interpretem , qui ad infaustum hoc insolensque me- 
teoron refert , quod Hispani nautae sam Teimo, nostrates Galli 
le feu saint Elme, ou sainte Helene nuncupant. Neque enim 
Castor et Pollux, aut ipsum Helenae sidus inter prodigia nu- 
imerantur, cum non raro appareant, neque tanta illis inesse 
vis perbibetur ἃ physicis, ut malos suo pondere deprimant 


IN ECLOGAS OLYMPIODORI. 555 
navesque demergant pelago. De psittacis adi ex Plinio aliis-. 


que Gesnerum , Aldrovandum similesque racematores. 

Pag. 15. A. [465, 21.] Blemmyae barbari apud. Talmin. 
Noti Blemmyae sive Blemyes priscis scriptoribus, "Theocrito 
AIdylio 7., Dionysio Characeno, Straboni, Melae, Plinio, 
Ptolemaeo , Stephano, Ammiano Marcellino lib. 14., Zosimo 
lib. primo, Heliodoro ; Procopio, Prisco in Excerptis de le- 
gationibus p. 4o. editionis regiae, aliisque passim. Unum hic 
"Claudianum affero, ut de Syene in locum .$oines reponenda 
coniecturam Iaterpretis firmem: 

Et loca continuo Solis damnata vapore 

Jrrorat, populisque salus sitientibus errat 

Per Meroén Blemyasque feros atramque Syenen. 
In Aethici sive Ántonini ltinerario pag. 35. editionis Colo- 
niensis: Jtem per partem Zrabicam trans Nilum : contra Psel- 
cim , contra Talmis , contra Tahis, (forte 'Tapis seu Thapis, 
in editione losiae Simleri Tafis, et paulo ante in codice re- 
gio Thafis seu Taphis,) PAi/as, (apud Simlerum mendose FYias,) 
i$ yenem , Ombos , contra Apollonos, contra Laton , Thebas εἴς. 
"Occurrit quoque in alio itinere Peniconon, vel, ut habet editio 
Simleri, Phoenico Niconon, quod forte in Phoenicon iconon 
mutare possis. In Notitia utriusque imperii : Ex laterculo 
minore la P III. Palmyrenorum Phoenicone; et in vetusto 
exemplari, teste Hieronymo Surita, “μίας Dei Foenitionis. 

Pag. 13. A. [466,5.] διόέχοντος ἀπὸ v» Φιλῶν. Sic le- 
gendum, non φίλων, aut φύλων, ut suspicabatur Interpres ; 
a quo male-acceptum locum hunc admodum difficilem et in- 
tricatum ita verjo: Quae loca cum peragrarem, Talmin usque 
actessi et a Philis quinque. dierum intervallo progressus aliam 
civitatem lustravi , quam Romani eam ob causam dixere Pré- 
mam, quod in Thebaidem e barbarorum regione venientibus 
prima occurrat. Eodem nunc quoque nomine appellatur ete. 
Ita quidem si διέχοντα legas ; sin vero διεχουσῆς substituas 
et genitivum τῆς Τάλμεως referre malis, Talmin quinque 
dierum spatio a. Philis distantem habebis, cum tamen in Án- 
tonini Itinerario inter utramque civitatem tantum millia pas-P. 101 
suum 34. numerentur, et inter Talmin et Thebas septem supra 
ducenta , quae quinque dierum spatium superare videntur : 


Contra Talmis. | 

Contra Tapis. P. X. 
Philas. M. P. XXIII 
ISyenen. M. P. IH. 
Ombos. M. P. XXX. 
Contra A pollonos. M. P. XL. 
Contra. Laton. M. P. XL. 
Thebas. . M. P. XL. 


576 PHILIPP] LABBE] NOTAE 
De Philis nihil addam ad ea, quae collegerunt duo subecti 


cum primis iudicii scriptores, Hieronymus Surita in notis ad 
Itinerarium Antonini, et Henricus Valesius in animadvers. ad 
Excerpta Prisci Rhet. p. 208. editionis regiae. . 

Pag. 13. C. [466, 33.] Libanius praestigiator atque ἐ 
Haec ad annum 421. omnino pertinent, quo Constantius ab 
Honorio Augusto in communionem honoris atque imperii die 
8. Februarii evectus, nondum elapsis septem mensibus inte- 
gris, die secunda Septembris defunctus est, ut ex Theopbanis 
Chronico paulo ante docebamus. 

Pag. 15. C. |467, 1.] Κωνστάντιος ᾿Ιλλυριὸς ἦν τὸ γένος 
ἀπὸ Παναίσου πύλεως τῆς Καδίας. Lege meo periculo ἀπὸ 
Ναίσου, sive, facta diphthongi solutione, Ναΐσου πόλεως τῆς 
4axíac. Naesus, sive Ναΐβι8, Naissus , aut Nainsus plerisque 
veterum nota civitas: Ammiano Marcellino tum lib. 26., tum 
maxime Δ1. , ubi dicitur copiosum oppidum et civitas circum- 
sessa. quidem aliquoties, nunquam | tamen excisa aut dedita; 
Zosimo Comiti et Marcellino Illyriciano, ut ceteros omittam. 
Panaesus vero civitas , ut et Cadía provincia in Illyrico, omni- 
bus incognitae. Naissum inter Pompeios et Remessianam col- 
locat Antonini Itinerarium , Moesiaeque videtur adscribere, 
Si quae fides additis ad oram libri in editione Simleriana 
provinciarum nominibus. Stephanus Byzantius, seu potius 
eius breviator Hermolaus , Thraciae vindicat : Na4Goog πόλις 
Θρᾷκης, xr(oua καὶ πατρὶς Κωγσταντίγνου τοῦ βασιλέως: 
quod ulttmum de natali urbe Magni Constantini pluribus ar- 
gumentis corroborat V. C. Henricus Valesius in notis ad Àm. 
mianum. Ego vero ceteris praeferendam arbitror Olympio- 
dori nostri sententiam , qui Naissum in Dacia collocat; nam, 
ut nihil dicam de Isinerario Burdegalensi a Petro Pithoeo pri- 
mum edito , ubi in finibus Daciae Mysiam inter ac Thraciam 
ponitur, controversiam omnem decidit Hierocles Grammaticus 
in veteri provinciarum civitatumque Notitia. 

"nagy(a Zaxíag μεσογείου ὑπὸ κονσουλάριον πόλεις 6. 

Σαρδικὴ μητρόπολις. 
Παυταλία. 

Γερμάη. 

Ναίνσος. 
“Ῥεμεσιάνα. 

V.205 Neque otiosum fortassis fuerit addere, quod annotavit Hiero- 
nymus Surita ad Antonini Itinerarium : Cedrenus de rebellione 
in Pannonia a Bulgaris facta pag. 625. (quae est 7245. editio- 

' nis regiae) Ναΐσσου meminit. .Et Ptolemaeo inter. Dardaniae 
urbes Νεσὸς recensetur, forte pro Ναίσσος: cui adiunguntur 
Ulpianum et Scupi ; et Cedrenus INaissa adiungit Scupias , quam 


IN ECLOGAS OLYMPIODORI. 577 
primariam Bulgariae urbem esse asserit. Haec ille, quae ad 


examen revocanda erunt alio in opere. 

Pag. 14. A. [467, 18.] Leontio Placidiae curatore. Mirum 
quid de cura Palatii, sive de officio Curopalatae hic in men- 
tem venerit Interpreti, cum χουμάτωρ idem sit, qui procu- 
rator et administrator, διοικητὴς, χτημάτων ἀρχὴν εἰληχὼς, 
qui postea λογοθϑέτης, aut saltem, auctore Hesychio, vox illa 
τροφέα xai παιδοτρόφον nonnunquam sonet. Elpidiam nu- 
tricem Placidiae omnes agnoscunt: de Spadusa, fuerit necne, 
ambigi potest. Hanc si expungas, aliam in eius locum sub- P. 103 
stitui miostulat orationis ipsius contextus. 

ag. 14. B. [468, 1.| De Placidia Constantinopolim cum 
filio pulsa ac de obitu Honorii Imp. non 6., sed 18. Caleud, 
Septembris, sive 15. Augusti anni 425., Asclepiodoto et Mari- 
niano Coss., passim omnes loquuntur historici et chronicorum 
fastorumque scriptores: quemadmodum de Bonifacio , d»dg4 
ἡρωϊκῷ,, et de loanne tyranno, dequo praeter Suidam con- 
sulendi Philostorgius, Socrates, Renatus Frigeridus , Sozo- 
menus , Procopius aliique. 

Pag. 15. A. [469, 12.] Romanarum aedium magnificen- 
tiam , Thermas publicas, civium opes moeniumque urbis am- 
plitudinem copiose explicant Iustus Lipsius, Alexander Dona- 
tus aliique. De Probis vero, Olybriis, Maximis, Symmachis 
ceterisque eiusmodi Romanae urbis proceribus priscae inscri- 
ptiones, quas summa diligentia unum in corpus redegit Ianus 
Gruterus , plura subministrabunt; cum coaetaneis scriptoribus, 
Ausonio, Symmacho, Prudentio , Claudiano, Paulino etc. 

Pag. 15. C. [470, 17.] Extremas Italiae oras. Quid, si Hi-- 

ae legas, et de freto Herculeo , Tartesso Gadibusque 
intelligas? quo sensu facilis tum erit atque expeditus per Oce- 
anum ad inferos, hoc est, ad Antipodas, descensus. 

Pag. 15. C. [{71: 2.] Valentiniano redditum Constantino- 
poi a Theodosio Nobilissimi titulum, tum "Thessalonicae col- 

atam Caesaris dignitatem opera Helionis, magistri officiorum, 
exeunte anno 423. aut sequentis initio, quo quintum agebat 
annuum, docet Olympiodorus, cui ferme in omnibus subscribit 
Philostorgius. Quae praeeunt verba, sic clarius poterant reddi: 
Submissus quoque exercitus, cui praeerant utriusque militiae 
dux Ardaburius , filius eius 4spar , et Candidianus. | Ardabu- 
rium captum in manus loann tyranni venisse, priusquam 
Áspar, eius filius, ab Imperatore cum potestate mitteretur, 
multi referunt. Vide inter ceteros Socratem  Scholasticum 
libri 7. cap. 33. , ubi de Ravenna ductu Angeli pastoris ha- 
bitum ementiti ab eodem Aspare capta longam narrationem 
texit , quam confirmat Theophanes in Chronico, atque ex eo 
Anastasius Bibliothecarius pag. 56. editionis regiae, et Paulus 


Dexippus , Eunapius etc. 32 


578 PHILIPP! LABBE! NOTAE 
Diaconus, sive potius Landulfus Sagax Miscellarum  historr 


arum lib. 14. 

Pag. 16. A. [471, 14.] Helion Magister officiorum et Pa- 
tricius. Helionis huius meminit Socrates tum lib. 7. cap. 20. , 
ubi legatum ad Persas refert, ut cum illis pacem constitueret: 
πέμπει οὖν Ἡλίωνα, ayóga , ὃν πάνυ διὰ τιμῆς ἦγεν, tum 
eiusd. libri cap. 24., dum Valentiniano missam a Theodosio 
consobrino coronam imperatoriam testatur. Corrigendus interim 
Theophanis locus in MS. nostro codice , cuius haec sunt verba: 
Θεοδύσιος διὰ ,ἼΣηήϊνος πατρικίου στέφανον βασιλικὸν ἔπεμι- 
ψεὲν τῷ Οὐαλεντινιανῷ ἐν Ρώμῃ : scribe Ἡλίωνος;, ut res 
ipsa loquitur, quamquam Anastasius Bibliothecarius et Miscel- 
lae Auctor sententiam istam praeterierint. Corrigendus quo- 
que is, quem mox appellavi, Anastasius, dum Heleonem 
vocat : Mittit legatartos  Heleonem Patricium , quem | valde 
honorandum ducebat, [non dicebat, ut excusum est in Miscella ,] 
εἰ dnatolium , Orientis Stratigon, Scio Socratem de tempore 
missae illius ad Persarum regem legationis cum "Theopbane 
eiusque interpretibus non convenire. "Verum hanc litem diri- 
Tere non est huius operae, quam modo aggressi sumus. Ad 
Coandidum itaque eique adiunctum Theophanem Byzantium 
transeamus. 


P. 103 E CANDIDO ISAURO. 


Candidum ex Tracheotide sive aspera Isauria oriundum, 
ibidem exceptoris notariive officio apud magistratus functum 
fuisse ac religione Christianum Chalcedonensisque Synodi defen- 
sorera acerrimum praemittit Photius, qui in eius stylum plu- 
ribus censuram paulo post exercet. Nec plura de eo praefan 
hic possumus , cum nulla ipsius apud ceteros scriptores hac- 
tenus oblata sit mentio. 

Pag. 17. A. [473, 2.] “έων ἣν ix Δακίας τῆς ἐν "Dàio- 
Qiofc. Daciam 1uisse duplicem, 'l'rans- Daoubianam scilicet 
sive veterem , quam Gothiam ac Gepidiam suo tempore dictam 
fatetur lornandes, et novam cis Danubium sitam, in duas 
postea ; Ripensem Mediterraneamque , divisam norunt erudit. 

anc ad prioris distinctionem Ζακχίαν τὴν ἐν Ἰλλυριοῖς, Da- 
ciam lllyricam vocat sive Photius , sive is cuius verba senten- 
tiasque excerpit, Candidus, qui tribus libris historiam annorum 
35. complexus est. Toetidem quippe fluxerunt ab anno Domi- 
nici Natalis 457., (quo , studio praesertim Asparis, genere 
Alani, Ardaburii, de quo ad Olympiodorum diximus, filii, 
Marciano Augusto suffectus est Leo lmperator,) usque ad mor- 


IN ECLOGAS CANDIDI ISAURI. 579 


tern Zenonis et Anastasii Silentiarii anno 491. factam ÁAriadnae 
opera inaugurationem. Leonem hunc alii Thracem appellant, 
et cognominatum fuisse Magnum , Seniorem ac JMaxéAAzgw 
volunt. "Theodorus Anagnostes libro primo  Collectaneo- 
rum : προχειρίζεται δὲ εἰς βασιλέα “Μέων τις Θρᾷξ μὲν 
τὸ γένος, τριβοῦνος δὲ τὴν ἀξίαν, quam dignitatem Can- 
didus longa circuitione exponit : στρατιωτιχῷ παραγγεί- 
λας τάγματι καὶ τελῶν ἄρξας τῶν ἐν Σηλυμβρίᾳ. De pa- 
tria et officio consentit Theophanes in Chronico iisdem usus 
verbis, quibus subnectit: ur»! Φεβρουαρέίῳ , ᾿Ϊνὸ. & στε- 
φϑεὶς ὑπὸ ᾿Δνατολίου πατριάρχου, quod an verum sit, in 
hronico videbimus. 

Pag. 17. À. [472, 6.] Mrdaburium , Patricium et. Herme- 
narichum.  'Tres Asparis filios ex tribus uxoribus susceptos 
memorat Candidus. De quibus plura paulo post, cum ex 
ipsomet, tum ex aliis coaetaneis sariptoribus dicentur a nobis ; 
interim observa, implexam nimis apud Zonaram orationem 
levi mutatione sanari posse : εἰκὼν ἀνάγκῃ Καίσαρα ποιεῖ 
εἰπὸ πατρικίου (lege τὸν Πατρίκιον) τὸν τοῦ “σπαρος παῖδα, 
"ρδαβουρίου δὲ ἀδελφόν. 

Pag. 18. Δ. [475, 12.] Jsauriam αὖ Esau nomen mutua- 
tam. ldem quoque infra eadem pagina inculcat. Sed de hac 
originatione mirum apud ceteros silentium. 

Pag. 18. A. [475, 14.] Leonis per 4sparem electionem. 
Auctor Chronici Álexandrini ab exercitu creatum Leonem 
Magnum testatur 7. Idus Februarii, Constantino et Rufo Coss., 
anno Dominici Natalis 457. : καὶ ἐπήρϑη “έων 0 μέγας fa- 
σιλεὺς ὑπὸ τοῦ ἐξερκέτον μηνὲ Περιτίρ πρὸ ζ΄ ἰδῶν Φεβρου- 
αρίου. Propius ad Candidi narrationem accedit tum Suidas 
in voce Árdaburius, tum Priscus Rhetor apud Euagrium l. 2. 
cap. 16.: ἅπερ ἀκριβέστατα Πρίσχῳ τῷ Ῥήτορι πεπονηται. 
ὅπως τε δόλῳ περιελϑὼν ὃ “έων μισϑὸν ὥσπερ ἀποδιδοὺς 
τῆς ἐς αὐτὸν προαγωγῆς ἀναιρεῖ ᾿“σπαρα τὴν ἀρχὴν αὐτῷ 
περεϑέντα, παῖδας τὲ αὐτοῦ ᾿Αρδαβούριον καὶ Πατρίκχιον, 
ὃν Καίσαρα πεποίητο πρότερον, ἵνα τὴν ᾿“ἴσπαρος ἀγοιαν 
κτήσηται, seu potius εὔνοιαν , ut iampridem emendavit doctis- 
simus lacobus Billius lib. 1. cap. 58. Observationum sacrarum. 
Áspari Senatum coniungit Constantinus Manasses in compen- 
dio Chronico pag. 58. editionis regiae: 

Ἢ σύγκλητος σὺν Ἴσπαρι τῷ τότε πατριχίῳ 

Εἰς “Ζέοντα κατάγουσι τὴν σχηπτροχρατορίαν. 

Τὸν φροντιστὴν τὸν λογιστὴν τῶν ᾿σπαρος πραγμάτων, 

Καϑυποσχόμενος αὐτῷ ϑάτξερον τῶν ὑέων 

Τῷ στέφεϊ τοῦ Καίσαρος τὴν κεφαλὴν κοσμῆσαι" 

Οὐδὲ γὰρ 7v τὸν Ἄσπαρα χράτους ἐπιλαβέσϑωι 

Τῇ λύσσῃ κατεχόμενον ᾿“ρείου τοῦ βεβήλου 


58ο PHILIPP] LABBEI NOTAE 


P. 104 Pag.18. A. (473, 15.] De urbis conflagratione exorta. Pri- 
mum illud sub Leone Imperatore incendium regiae urbis 
fusissime describit Euagrius lib. 2. cap. I3.: ἐν μὲν τῷ βο- 
ρεΐῳ κλίματι, ἐν ᾧ καὶ νεώρια τῆς πόλεως καϑεστᾶσιν x9 
τοῦ χαλουμένου βοὸς πόρου μέχρι τοῦ παλαιοῦ ᾿“Ἵ“πόλλωσγος" 
ἂν δὲ τῷ νοτίῳ ἀπὸ τοῦ ᾿Ιουλιανοῦ λιμένος μέχρε o£xicov 
oU πολὺ κειμένων τοῦ εὐχτηρίου τῆς ἐπίκλην ὁμονοίας 
σίας: ἐν δὲ τῷ μεσαιτάτῳ τῆς πόλεως μέρει ἀπὸ τοῦ Κω»- 
σταντίγου προσαγορευομένου φόρου μέχρε τῆς τοῦ ταύρου 
καλουμένης ἀγορᾶς. Quibus ac praecedentibus maxime verbis 

V.206 significat, quam foede grassata sit haec clades et quantam 
urbis partem flamma populata sit. Eiusdem conflagrationis 
mentio apud Priscum in Excerptis Legationum pag. 43. D. edi- 
tionis regiae, et Marcellinus Comes in Chron., Basiisco et Her- 
menerico Coss., hoc est, anno Christi 465. , Constantinopolim 
magno invasam incendio fücieque foedatam deplanxisse, me- 
morat. Diem praescribere videtur "Theodorus Anagnostes 
Magnae Ecclesiae lib. 1. Collectan. : ἐμπρησμὸς ἐγένετο μέγας 
vj δευτέρᾳ τοῦ Σεπτεμβρίου μηνὸς ἀπὸ τοῦ νεωρίου ἄρξα- 
μενος, xat φϑάσας ἕως τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ rov ““μαντίονυ. 
Quo tempore idem testatur, Marcianum Oeconomum super 
tegulas ecclesiae sanctae Anastasiae conscendisse, et Euange- 
lis manu prehensis precibus lacrimisque templum illud illae- 
sum servassé, Eadem habet Theophanes in Chronico iisdem- 
que paene verbis, hoc duntaxat insuper addito, quod ad an- 
num Leonis quintum atque indictionem XV., sive annum 
Dominici Natalis 461., incendiariam illam populationem refe- 
rat, in quo , ut vides, quadriennio dissidet a Marcellini cal- 
culo. Chronicon Alexand. duplex distinguit incendium, et 
primum quidem accidisse refert Basilisco et Armenarico Coss., 
post dies 5o. ab iniusta caede Menae, praefecti vigilum , ac 
vindicta numinis conflagrasse in urbe octo regiones ἃ. Sept. 
fer. 4. Indict. 1II., (seu potius 1V.,) cum celebraretur merno- 
ria S. Mamantis. Álterum vero refert ad annum Christi 469., 
Zenone et Marciano Coss., quo arsisse urbem scribit a mari 
ad mare. Utrumque videtur confudisse Zonaras , apud quem 
leges, Ásparem tunc vas aqua plenum humeris ferentem vicos 
percurrisse, populum cohortatum fuisse et singulis nummum 
argenteum P mercede dedisse. 

Pag.18. Ἀ. [475, 17.] De Titiano et Piviano. Repouendus 
forte pro Titiano Tatianus, de quo Priscus Historicus in 
Excerptis Legationum pag. 74. editionis regiae: ὅτι émi 4é- 
οντος βασιλέως Ρωμαίων ἐπρεσβεύετο παρὰ μὲν Βανδήλους 
ὑπὲρ ᾿Ιταλῶν Τατιανὸς ἐν τῇ τῶν πατρικίων ἀξίᾳ καταλεγό- 
βίαγνος, quae verba ibidem habentur p. (5. D. Vivianus vero 
sive Bibianus anno Dominici Natalis 465., Ind. 1., cum Felice, 


ΙΝ ECLOGAS CANDIDI ISAURI. 581 


aut ,.ut alii habent , Basilio Consulatum gessit, quemadmo- 
dum discimus ex Fastis Consularibus apud Cassiodorum , Mar- 
cellinum et Auctorem Chronici Alexandrini. 

Pag. 18. A.[í75, 20.] Tarasicodisam, Rusumbladeoti filium. 
Patrem Zenonis solus, quod sciam , commemorat Candidus : 
de patria nemo ambigit. Primigenium autem illius ac bar- 

nomen varie a variis concipitur, ut fieri amat in 

Peregrinis vocibus Omnium maxime aberrat a recto tramite 

uagrius lib. a. cap. 15. : “έων δὲ γαμβρὸν ἐπὲ ϑυγατρὲ 
, “Αριεάδνῃ προσλαμβάνεται Ζήνωνα, ᾿Αριχμῆσον μὲν ἐκ onag- 
γάνων καλούμενον. Rectius Ágathias Scholasticus libro 4. 

ag. 135. editionis Graecae: Ζήνων ὁ Ρωμαίων βασιλεὺς ὃ 
“ἔσαυρος, ὃς δὴ πρώην Ταρασισκωδίσεος ᾿ἐπωνομαζετο, ὑπὸ 
JAXov τε καὶ Βασιλίσκου xai Κύνωνος ἐπιβουλευϑεὶς, συνερ-- 
γούσης ἐς τὰ μάλιστα καὶ Βηρίνης, ἐχπέπτωχε τῆς ἀρχῆς εἴς. 
Interpres dialysi vitiosa usus sic vertit pag. 127. : Zeno ἃ 
Jsaurus Romanorum Imperator, qui antea Tarasis  Codiseus 
cognominabatur,  insidus ei per Hillum εἰ Basiliscum | et 
Cononem  structis, coadiuvante praecipue Berine, imperio ex- 
cidit etc. Auctor Chronici Alexandrini errandi ansam Vul- 
canio praebere poterat, si iam e tenebris in lucem editus 
fuisset: sic enim dimidiatam duntaxat vocem usurpat Ind. XII., 
sub Consulatu Leonis lunioris:, ὁβασίλευσε Ζήνων ὃ Koóto- 
σεὺς ὃ Ἴσαυρος μετὰ τοῦ ἰδίου ἐχγόνου 71éovrog ὀλίγον χρό-- 
90». "Theophanes in Chronico ad annum Zenonis 8. sacram 
Verinae Áugustae, Zenonis socrus, refert, in qua imperium se 
Zenoni tradidisse gloriatur: iore, ὅτε τὸ βασίλειον ἡμέτερόν P. 105 
écrit , xai ὅτι μετὰ τὴν ἀποβίωσιν τοῦ ἐμοῦ ἀνδρὸς Αέοντος 
προεχειρισάμεϑα βασιλέα Ταρασκαλισαῖον τὸν μεταχληϑέντα 
Ζήνωνα etc. Certiora de his affirmare emus , si iniuria 
temporum non periisset Eustathii Syri lucubratio, in qua, 
teste Euagrio mox citato, unde iste Zeno ad tantam dignita- 
tem ascendisset , et quam οὗ causam omnibus a. Leone fuisset 
praelatus , commemorabatur. 

Pag. 18. B. [475,22.] 4Ardaburium. Hunc maiorem natu 
Asparis filium avoque suo cognominem a Leone Aug. Cae- 
sarem creatum fuisse persuadebit Interpres Euagrii iis, qui, 
usitato plurimis more , Graeca consulere dedignantur. Locum 
vide, quem paulo ante exscripsimus. Priscus pag. 4o. editio- 
nis regiae, ab eo superatos Saracenos ad Damascum, memo- 
rat. Eundem tyrannidem in Occidente molientem expulit Àn- 
themius Imperator apud Cassiodorum in Chron., Marciano et 
Zenone Coss., Chronicon Alexandrinum, Rusticio et Olybrio 
Coss., anno Christi 464., Ind. IL, scribit evita migrasse san- 
ctum Symeonem Stylitam , ὄντος τότϑ κόμητος “ἀνατολῆς 
víodaflovoiov τοῦ πατρικίου τοῦ υἱοῦ «“σπαρος τοῦ στρατη- 


58a PHILIPPI LABBEI NOTAE 


Adrov. "Videndus etiam Suidas in Excerptis nostris pag. X. 
editionis regiae. 

Pag. 18. B. [474, 5.] Patricium Caesarem, Asparis filium, 
excepta duntaxat plaga, praeter opinionem salvum evasisse 
ac fnisse superstitem, solus, quod viderim legerimve, testatur 
Candidus : ali quippe omnes una cum Aspare filios Ardaburiurs 
atque Patricium interemptos fuisse memorant: Marcellinus 1l- 
lyricianus in Chron. Ind. IX. Leone Aug. IV. et Probiano 

ss., hoc est anno Christi 471. : Jfíspar, primus Paz£riciorum, 
cum Zrdabure et Patriciolo filüs , ilb σ m olim Patricio, 
hoc autem. Caesare generoque Leonis Principis Hato , Jr- 
rianus cum /rriana prole spadonum | ensibus in Palatio velne- 
ratus interüt. Chronicon Alexandrinum, etsi non suo loco, 
Pusaeo et loanne Coss., hoc est anno Christi 467. : Τούτῳ τῷ 
ἔτει τυραννίδα μελετήσαντα (sic enim legendum est, non yu 
λετήσας τις.) 4íonaga τὸν πατρίκιον, ὡς πρῶτον τῆς Ovy- 
κλήτου, ἐφόνευσεν ἐν τῷ παλατίῳ ἔσω, καὶ ᾿“Τρδαβοῦριν 
καὶ Πατρίκιον τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἐν χομβένδῳ καὲ αὐτοὺς 
συγκλητικοὺς ὄντας, χατακόψας τὼ σώματα αὐτῶν. Dama- 
&cius in vita Isidori Philosophi apud Photium Cod. a42.: rye 
μόνα τῶν Γύτϑων "“σπερα βασιλεὺς “έων ἐδολοφόνησεν, 
αὐτὸν καὶ παῖδας, ut omittam ea, quae de spectro Ánthusae 
in nubibus oblato fabulatur. "Theophanes in Chronico bis 
terve illud idem repetit, aperitque causas, cur Áspar Leomi 
guspectus fuerit: eamque praecipue aliis intactam, quod Zenoni, 
genero Imperatoris, in Thraciam misso, insidias tetendisset À spar, 
occidissetque imparatum , nisi re detecta Sardicam Zeno au- 
fugisset. Scio Procopium lib. τ. Vandalic. solius Ardaburi 
cum patre caesi meminisse , sed de Patricio salvo ne yov qui- 
dem. Cur vero Patricius Caesaris dignitatem prae À i 
fratre natu maiore nactus sit, discimus ex eodem "Tbeo- 
phane, qui quoniam nondum editus est, verba illius ex 
nostro Codice MS. tibi repraesentabimus: Τούτῳ τῷ ὄτει .4ἐ- 
ovrog ιβ΄ Πατρίκιος ὃ υἱὸς 4onagog, ὃν Καίσαρα ὃ fa- 
σιλεὺς “έων πεποίηκε διὰ τὸ ἑλκύσαι τὸν “ΑΔἌσπαρα éx τῆς 
᾿Αρειανικῆς δόξης καὶ εὐνοεῖν τῷ βασιλεῖ, παρεγένετο ἔν 
"Αλεξανδρείᾳ μετὰ μεγάλης φαντασίας etc. Quod si verum 
est, immerito Marcellinus Ásparem eiusque filios, cum occisi 
sunt, Arianae haereseos crimine infamat. Porro, ne id fu- 
giat ad alia properantem, "Victor Tunnunensis in Chronico: 

oanne et Severo Coss., hoc est anno 470., Leo fugustus 
Patricium, Asparis filium, Caesarem facit; tum anno sequenti: 
Leone Augusto V. et! Probino: Coss. 4dspar et duo filii eius, 
Patricius Caesar et 4rdaburius CP. praecepto Leonis occiduntur. 

Pag. 18. B. [474, 7.] 4lius item de Aspari filiis, Armena- 
richus , caedem effugit. Nomen illud variis modis pingitur in 


IN ECLOGAS CANDIDI ISAURI. 583 


editis manuscriptisque codicibus. JDamascius in vita lsidori 
Philosophi Armerichum vocat, docetque, Severiani adversus 
Zenonem coniurationem ab eo fuisse detectam : '44ousoryou 

τοῦ ᾿“σπερος παιδὸς ἐξειπόντος τὴν συνωμοσίαν τῷ Ζήνωνι. 
Basilium εἰ Hermenericum Coss. anno Christi 465. assignat 
Marcellinus Comes: Herminericus dicitur Cassiodoro, FastisP. 106 
vero Siculis sive Chronico Alexandri&o ᾿ήρμενάριχος. '"Theo- 
phanes in Chron. Armenarichi huius non meminit. 

Pag.18. C. [474, 8.] Zenonem data 4riadne filia generum 
adscivit et in. Oriente ducem exercitus creavit. lam ab anno 
Leonis lmp. septimo Theophanes Zenonem generum Leonis 
appellat et in Orientem missum scribit : “έων ó βασιλεὺς 
Ζήνωνα τὸν γαμβρὸν αὐτοῦ στρατηγὸν τῆς ἑῴας πάσης πε- 
ποίηκε etc., quae sic Latine reddidit Anastasius Diblioth. in 
Hist. Eccl. p. 44. edit. Lupar., quae sub praelo calet: Per 
idem tempus Leo Imp. Zenonem, generum suum, Magistrum 
totius Orientis fecit, εἰ Basiliscum, fratrem F'erinae Augustae, 
Magistrum Thraciae constituit. Zeno autem veniens Antiochiam 
invenit in ea episcopum sacrum Martyrium. | Petrus. autem 
Cnapheus sequebatur Zenonem etc., quae ad institutum no- 
etrum non pertinent. Ánno vero eiusdem Leonis 1:3. idem 
Chronographus , antequam caedem  Asparis filiorumque eius 
referat , Zenonem similiter, generum Leonis, in Thraciam mis- 
sum asserit. Theodorus quoque Lector lib. 1. Coll. Zenonem 
στρατηλάτην καὶ γαμβρὸν ἐπὲ ϑυγατρὲ ᾿Αριάδνη τοῦ “έοντος 
appellat, eum Antiochiam venisse asserit cum Petro Cnapheo, 
templi sanctae Bassae martyris, quod Chalcedone erat, pre- 
sbytero. At vero Candidus noster, Marcellinus et quidam 
ali nuptias Leonis cum Ariadna post necem AÁsparis differre V. 307 
videntur : Sunt tamen quidam auctores , inquit Zonaras , 4spa- 
rem et /rdaburium ea gratia a Leone interfectos, ut nepotem 
ex filia Leonem Iuniorem Imp. crearet, weritum illorum po- 
tentiam , ne despecta huius infantia imperium sibi vindicarent. 

Pag. 18. C. [474, 10.] Quae in Mfrica secunda adversaque 
gesserit Basiliscus. Huius aliorumque ducum infelicem in 
África expeditionem pluribus in Chronico exponemus ex Ida - 
tio , Marcellino, Theodoro, Lectore lib. 1. Collect., ubi inter 
cetera: BaoiMoxog χρήματω λαβὼν πάντα προέδωχε παραι- 
γέσει ""donagog, Procopio lib. 1. Vandalic., Theophane , Zo- 
nara, Cedreno, Constantino Manasse, Nicephoro aliisque. 
Quaedam hic in antecessum verba Theophanis repraesento ex 
MS. nostro Codice : ναυμαχίας πολλάκις τοῦ Γεντζερίχου 
μετὰ τῶν νηῶν τῷ βυϑῷ παραδοὺς, εἶτα xai αὐτὴν ἡδυνηϑ 
Καρχηδόνα κρατῆσαι, ὕστερον δὲ ὑπὸ Γεντζερίχον καὶ πλεί- 
στοις χρήμασι δελεασϑεὶς ἡττήϑη ἑκὼν, ὡς Περσικὸς (forte 
Πρίσκος) ἱστόρησεν ὅ Ogg. , 


58Á PHILIPP] LABBEI NOTAE 


Pag. 18. C: [474, 16.] 4 Leone filio Zenonem patrem Fm- 
rentia! Vendi Thiodorus Lector, Theopha- 


nes, Marcellinus, Euagrius, Chronicon Alexandrinum , Pro- 
copius lib. t. de bello Vandalic., aliique passim. Unum hic 
tacere non possum, Victorem Tunnunensem in Chronico afBr- 
mare, Leonem illum Iuniorem ad necem a Zenone patre quae- 
. situm, ab Ariadna matre servatum fuisse: lium, inquit, pro 
eo eius uxor similem puerum ad. mortem obtulit, εἰ Leonerns 
eundem | Augustum occulte totondit , eumque clericum unius ec- 
clesiae CP. fecit. Qui Leo usque ad lustiniani. principis tem- 
pora vixit. Eadem habet Isidorus Hispal in Chronico, atque 
ex alterutro Gothefridus Viterbiensis in Pantheo parte 16., qui 
huic fabulae plura etiam de suo addidit. 

Pag. 18. D. [475, 1.] 4 F'erina deceptus Zenon. Causam 
ilius in Zenonem odii Áuctor Chronici Alex. hanc profert, 
quod Zeno socrum nescio quid petentem repulerit. Alteram 
memorat Candidus, quod in Patricium Magistrum derivare 
vellet imperii dignitatem, qua spe frustrata, Basiliscura fratrem 
Imperatorem renuntiarit. Plura Theophanes, Procopius, Aga- 
thias, Suidas, Euagrius, Theodorus Lector, Marcellinus, 
Victor , Anonymus post Ammianum editus, aliique, quos hie 
conciliare aut exscribere non est animus. Graeca sic distin- 
gue: χαὶ ὡς Βηρίγα ἐλπίδι vov συναφϑῆναι Πατριχίῳ τῷ 
μαγίστρῳ καὶ βασιλεύειν αὐτὸν, τὸν γαμβρὸν αὐτῆς φυγα- 
δεύσασα. ἊΨ Oreste, Εἰ 

. 18. Ὁ. [475, 4.] De Nepote, Oreste, fiboque eius 4fu- 
gatio , sive ἌΝ ; eee a bud "Theophanem et Euagrium 
ὠμύλλῳ, (unde vulgaris de Momyllo erroris origo emanavit) 
non est quod plura quis a me exspectet in re contrita xai 
καϑημαξευμένη. Ex recentioribus de his consule Henricum 
P. 102 atque Hadrianum Valesios , par fratrum eruditissimum , hunc 
libro 5. Rerum Francicarum , illum in notis ad fragmentum 
Anonymi ex schedis R. P. lacobi Sirmondi post Ámmianum 
Marcellinum evulgati. Cabadem ac Zenonem imperiis spolia- 
tos ea recuperasse observat post Agathiam aliosque Constantinus 
Manasses pag. 60. edit, regiae. Solum Nepotem deiectum for- 
tuna benignis oculis non respexit. 

Pag. το. A. [475, τ. 4rmatus, sive 4rmatius, (cui voci 
sunt , Ti aspirationem  praefigant,) non ignotus erit iis, 
qui Malchum  Philadelphiensem pag. 94. editionis regiae, 

uidae Excerpta pag. 34. eiusdem editionis, Chronicon Alexan- 
drinum, Procopium lib. 1. Vandalic. , Theophanem similesque 
scriptores frequenti lectione familiares sibi fecerint. Malchus 
ac Suidas interfectorem Armati Onulphum sive Onuolplin no- 
minant eundemque barbarum ac genere 'Thuringum fuisse 
te4antur. Neque vero Ármatus hic idem videtur cum altero 


IN ECLOGAS CANDID(' ISAURI.: 585 


eiusdem nominis Praefecto Praetorio Galliarum, ad quem anno 
£25. Valentinianus ll[. rescripsit, ut habes tom. 1. Conci- 
liorum Galliae. 

Pag. το. B. [475,9 18.] .Basiliscus 62. Caesare inter lectores 
in Blachernis profiteré coepit. Aliter rem narrat Áuctor Chro- 
nici Álex. Theodorico et Venantio Coss.,, hoc est , anno Do- 
minici Natalis 484.: καὶ μετὰ τὸ φονευϑῆναι ᾿ρμάτον, 1018 
καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ Βασιλίσχον τὸν Καίσαρα νεώτερον ὄντα 
ὀπίσχοπον ἐχειροτόνησεν εἰς Κύζιχον μητρόπολιν “Ἑλλησπόν- 
του, ἐπειδὴ ἦν φορέσας πορφύραν βασιλικὴν ὡς Καῖσαρ, 
hoc est, post caedem Αγηιαιὶ Basiliscum , filium eius, Caesarem 
adhuc adolescentem, episcopum Cyzici , Hellesponti metropoleos, 
inauguravit , propterea quod purpuram gestaret regiam non 
secus ac Caesar. Audi Constantinum Manassem pag. 61. edi- 
tionis regiae : 

Tov μὲν “Ἄρματιον οἰκτρῷ ϑανάτῳ rtapanéunes 
Προδότην δολομήχανον φανέντα τῷ δεσπότῃ. 
Πληροῖ δὲ τὴν ὑπόσχεσιν καὶ τὸν ἐκείνου παῖδα 
Καταχοσμεῖ τῷ Καίσαρος ὀλβιωτάτῳ στέφει. 
ἹΜετ' οὐ πολὺ χὠκείνου δὲ τὰς τρέχας ἀποχείρας 
Ἐφίστησι Κυζικηνοῖς ἀρχιερέα βίᾳ. 
Euagrium paulo post citabimus. De celeberrimo Blacherna- 
rum templo plura, Deo dante, dicemus in nostris Ánnotati- 
onibus ad topographiam CP. Petri Gyllii. 

Pag. i9: Ὁ. [475, 19.] Basiliscus Marcum  filiun | Caesa- 
rem tum Imperatorem facit, Ewuagrius lib. 3. cap. 4. reci- 
tat illorum litteras. ad Timotheum Aelurum hoc titulo : “40. 
τοχρώτωρ Καῖσαρ Βασιλίσκος εὐσεβὴς, νικητὴς, τροπαιοῦχος, 
μέγιστος, ἀεισέβαστος, αὔγουστος, xai Magxog ὃ ἐπιφανέ- 
στατὸος Καῖσαρ Τιμοϑέῳ τῷ εὐλαβεστάτῳ καὶ ϑεοφιλεστάτ 
ἀρχιεπισκόπῳ τῆς ᾿Δλεξανδρέων μεγαλοπόλεως : tum cap. 5. 
subdit Episcoporum Asiae, qui Ephesi convenerant , libellum 
ad Impp. scriptum : τοῖς χατὰ πάντα εὐσεβεστάτοις καὶ qu 
λοχρίστοις δεσπόταις ἡμῶν Βασιλίσκῳ καὶ Ἰἤάρκῳ αἰωνίοις 
ψικηταῖς αὐγούστοις. Ex quibus aliisque conficitur, errasse 
qui aut Marcum Caesarem duntaxat creatum , aut eodem cum 

aesarea tempore Imperatoriam dignitatem a patre fuisse con- 


"secutum. In iis sunt Theodorus Lector, Marcellinus et Áu- 


ctor Chronici Alexandrini, ut ceteros silentio premam , a 

in primis Theophanem, ex quo Anastasius Bibliothecarius 
pag. 45. editionis regiae: — Basiliscus in campo  acclamatur 
Imperator. Marcum filium Caesarem fecit , et Zenobiam, uxo- 
rem suam, Augustam coronavit , et statim contra fidem praelia- 
tus est, Zenobia maxime incitante illum ad istud, Timotheum- 
que Helurum revocavit per typum , et. Petrum Cnaphea , qui 
abstrusus erat. in Monasterio /Ácoemetensium. "Tum paulo post: 


586 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


Zeno aum driadne ad regiam perveniens urbem est 
a populo ac Senatu,  Basiliscus vero. veniens. ad iam , 
imperiali deposita in divina mensa corona, ad ster 


conügit cum. Zenobia malae opinionis uxore sua. Ubi vides 
Zenobiam dici, quam passim alii omnes Zenonidem cum Gan- 
dido nostro appellitant. Zenonidam vero Marcellinus, fami- 
liari per ea tempora dialecto, qua apsidam, lampadam, Hel- 
ladam similisque formae nomina barbare per primam flectebant. 

P. 108 — Pag. 19. B. [476, 5.] Jn Cappadociam relegatus cum tota 
stirpe caesus est. Fame sitique periisse omnes ferme affir- 
mant. De loco dissentiunt : turrim castri Limnarum in Cap- 
padocia habet Chronicon Alex., cui accedit Marcellinus llly- 
ricianus in Cbronico: Zn oppidulum , quod Leminis in provin- 
cia Cappadociae dicitur , trusus fame extabuit, Victor i'unpa- 
nensis: Basiliscum cum fiiis atque uxore exilio in Sasimis 
Cappadociae mittit ete. Αἱ "Theodorus Lector libro 1. Col- 
lect.: Βασιλίσκος xat Ζηνωνὶς ἐν Βουσάμοις ἐπέμφϑησαν. 
Euagrius autem libri 3. cap. 8.: à» ᾿Αχουσῷ δὲ τῷ σταϑμῷ 
ἅμα γυναικὲ καὶ τέχνοις ἀποσφάττεται, In Theophane nostro 
MS. locum adscriptum non reperi ; en ipsa eius verba : ὅλα- 
Bev τὸν Βασιλίσκον, δοὺς αὐτῷ λόγον μὴ ἀποχεφαλίζειν αὖ- 
τὸν τὸ xal τὰ τόχνα αὐτοῦ͵, ὃν ἀποκλεισϑῆναι προσέταξεν 
εἰς ἕνα πύργον σὺν γυναιξὲ xai τέχνοις, καὶ τῷ λιμῷ δια- 
φϑαρῆναι. τινὲς δέ φασιν, ὅτι ἐπαγόμενος ἀποσφαττεται: 
quibus haud dubie praeivit noster Candidus: εἶσα παγγεγεῖ 
κατασφάζεται. Anonymus post Àmmianum Marcellinum edi- 
tus communi subscribit sententiae : Dasiliscus fugiens ad ec- 
clesiam , intra baptisterium cum uxore et ὼς ingreditur. Cu 
Zeno dato sacramento securum. esse de sanguine, exiens inclau- 
sus cum uxore et filüs intra cisternam siccam. ibidem frigore 
defecerunt. 

Pag. το. B. [476, 4.) De Petro. Fullone et Calandione , 
obortisque in Oriente turbi Euagrius aliique historici. Unum 
hic appellabo Theophanem, quem magna ex parte Latine 
reddidit Anastasius Bibliothecarius p. 46. et seqq. : fnathe- 
matizabat eos , qui non dicunt Deum cruci esse , et scin- 
dens populum Antiochenum addit in. Trisagio hymno : qui 
crucifixus est propter nos. Quod. ex: tunc hodie με apud He 

Las dici bt nuit. Tum postea: Zeno iussit cacio CP. 

scopum. "ntiochiae constituere , qui ordinavit Calandionem. 
runt autern et. Antiocheni ignorantiam Ioannem , 

qui dicebatur Codonatus, quem € io in Tyrum, quae 
primus est. thronus. dntiochenae dioeceseos, translatum. inthroni- 
zGvit. Tum ut videas versatile Zenonis ingenium, aut ver- 
sipellis haeretici subdolam indolem in demulcendo sibi, quem 
Besilisco favens offenderat , Imperatore, subdit: Zemo regwe 


IN ECLOGAS CANDIDI ISAURI. 584 


a barbaris, ab Antiochena Calandionem pellit ecclesia , 
exulem faciens Oasin, Petrumque Cnaphea constituit. 
Graeca sic se habent in MS, codice, quo utor: Ζήνων δὲ ó 
βασιλεὺς ἀνεϑεὶς τῶν τυράννων ἐξέβαλε τῆς ἐκχλησίας ᾿Αντι- V. 208 
οχέων Καλανδίονα, καὶ ἐξώρισεν εἰς Ὄασιν. Πέτρον δὲ τὸν 
Ἀναφέα κατέστησε. Causam exilii aperit Euagrius lib. ὅ. 
cap. 16.: ὃς ὕστερον τὴν εἰς O«atw οἴκησιν καταχρίνεταε, 
ἀμῦναι νομισϑεὶς Ἴλλου καὶ “εοντίῳ καὶ Παμπρεπεῖ περὲ 
τὴν Ζήνωνος τυραννίδα. 

Pag. 19. C. [476, 8.] Hillus multa Romanae rei publicae 
contulit. Laudatur a Candido, quem alii ut Magum et in- 
cantatorem traducunt. Vide Suidae Excerpta p. 47. et 6o. 
regiae editionis. At noster hic culpam omnem confert in 
Pamprepium, hominem impium, Aegyptium, Grammaticum et 

raestigiatorem.  Hilli artibus Armatus a Basilisco ad Zenonem 
defecit, ut Candidus narrat , eiusdemque suasu, teste Euagrio, 
Zeno Ármatum interfecit: 0 dà Ζήνων Ἴλλου γνώμῃ καὶ τὸν 
. ouaroy ἀναιρεῖ συγγενῆ Βερίγης τῆς βασιλίδος etc. , lib. 3. 
cap. 24. , ubi subiicit, Basiliscum , Armati filium, Caesarem 
Nicaeae creatum , sacerdotem primum, tum postea episcopum 
fuisse creatum. lllius quoque sedula opera ac promissis multi 
& Marciano et Procopio abstracti , ut docet Theophanes. De 
eodem Hillo plurima scripserat μάλα λογίως Eustathius Syrus, 
quem multis laudibus effert Euagrius lib. 5. capp. 26. 37. 
et 29., quae per otium consules : neque enim iuvat conferre 
quae de insidiis ἃ Verina aut Zenone Hillo paratis uterque 
refert. Nec desunt, qui etiam ab Ariadna paratas illas scri- 
bant apud Suidam. Ceterum de Marso et Famprepio qui 
singularia volet , adeat Damascium in vita Isidori Philosophi 
apud Photium pagg. 1050. 1058. ro71. edition. Genev. 

Pag. 19. C. [476, 15.] 1 Odoacrum magis Zenonis ani- 
mus inclinavit. Per Gallos Occidentis , qui Odoacro non ac- 
quiescebant, Romanos intellige, qui Galliarum partem ali 
iocolebant, et adversus Francos, Vesogothos et Burgundio- 
nes , civitates aliquot propugnabant. lta enim expono δυσ-Ρ. rog 
μικοὺς Γαλάτας, ad distinctionem Γαλατῶν τῶν ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ. 
Eadem locutione propemodum usus Priscus Panites Sophista, 

g. 57. Excerptorum de legationibus édit. regiae, meminit 

«λατῶν τῶν » τῇ ἑσπερίᾳ. De Odoacre, Erulorum rege, qui 
pulso Roma 4fugustulo Italiae per 18. annos imperavit , plura 
alias ex coaetaneis maxime scriptoribus proferemus. lnterim 
lege ignoti fragmentum post Ámmianum Marcellinum editum, 
alteriusque Anonymi a Cuspiniano Cassiodori Fastis inserti 
pretiosas reliquias. 

Pag. 20. À. (426, 2o0.] Perinam in Ciliciae castellum ab- 
legavit. Papyrium lIsauriae gpminatim designant Theodorus 


588 PHILIPP] LABBEI NOTAE 


Lector sub finem libri primi Collectaneorum et initio secundi, 
ac Theophanes, cuius sententiam integram curiosis lectoribus 
exhibebo : ἐβουλεύσατο ἴλλος ὁ IMaiozpoc (dignitate Magistrum 
Officiorum Marcellinus appellat) τῷ βασιλεῖ Ζήνωνε, ὅπως 
Βερίναν τὴν πενϑερὰν αὐτοῦ ἐχβώλῃ τῆς πόλεως. καὶ δόλῳ 
τινὲ πέμψας αὐτὴν εἰς Χαλχηδόνα, μετ᾽ ὀλίγον δὲ εἰς τὸ 
Παρίου (corrigo Παπυρίου) καστέλλιν ταύτην ἀπέστειλε cv»- 
διάγειν ιωρκιαγῷ καὶ “εοντίᾳ τῇ (día. ϑυγαερί. Reliqua 
ob prolixitatem omitto, in quibus de amputata auricula, et 
Orientis praefectura aliisque uberrime pertractatur , quibus 
illustrari possint , quae t Marcellinus Comes in Chronico, 
Theodorico et Venantio Coss. sive anno Diormysiano 484.: 
Jllus natione Isaurus, amputata pud Ὶ cula, Ors- 
entem Zenoni infestus invasit. Porro cum Leontio ᾿ 


arruxut. 

Pag. 20. A. [{77. 2] Marciano et Procopio, filis 4n- 
themii. Civilis illius belli causam tacuit Candidus, quam 
Theodorus Lector extremo libro primo , Theophanes Chronico, 
aliique pluribus explicant : Marcianus Leontiam duxerat Leo- 
nis ex Verina filiam, cui eo nomine regnum deberi asserebat , 
quod regnante patre nata esset, cum Ariadne, eius soror Zeno- 
nis coniux, antequam Leo imperaret fuisset in lucem edita. 
Idem bellum eleganter descripserat Eustathius Syrus et Mal- 
chus Philadelphiensis , ut tum ex pag. 86. Excerptorum de 
legationibus editionis regiae, tum ex cap. 26. libri tertii bi- 
storjae ecclesiasticae Euagrii clarum est. Marciano et Pro- 
copio tertium adiungunt utriusque fratrem Romulum citati 
paulo ante Theodorus et Theophanes, quem silentio Candidus 
obvolvit, et Marcianum quidem in Papyrii castellum relega- 
tum, Procopium vero ac Romulum in Occidentem sive Romam 
aufugie testantur. 

ag. 20. B. [477, το. Hillus insurrexerit et Leontium Imp. 
renuntiaverit. Rebelljionem Hilli ac casum referunt Theodorus 
Lector initio libria., Euagrius lib. 5. cap. 37., ex Eustathio 
Syro, quem vulgo Epiphaniensem nuncupant, ubi et Theo- 
dorici, Gothorum ducis, meminit, qui postea Romae regna- 
vit, Damascius in vita Isidori loco supra indicato, Marcel- 
linus Comes, Dynamio et Sifidio Coss., ann. Christi 488. : 
Leontius rex et Hillus tyrannus in. Papyrio , Isauriae. castello, 
capti que sunt. Capita eorum CP. allata praefixa ha- 
“δια pecca Tunnunensis in Chronico, et Theo- 
phanes, qui uberrime singula qua persequitur, suo tem- 
pore alias! proferenda , ex quibus haec pauca delibavit Ána- 
stasius Bibliothecarius pag. 46. edit. regiae : HUlus Patricius 
cum Leontia et reliquis venit ad castellum Papyrii , et educta 
Ferina Augusta ἐπ Tarsum Qiciae fecit eam coronari extra 


1 


ΙΝ ECLOGAS THEOPHANIS ΒΥΖΑΝΤΙ. 5980 
civitatem apud sanctum Petrum. Scribe eum, nempe Leon- 


* tíum , ut Graeca manifeste edocent: ὁ dà πατρίκιος "IAMoc σὺν 


“Ἰεοντίῳ καὶ τοῖς λοιποῖς παραγίνεται ἐς τὸ Ilanvorov xa- 
στέλλιν xal ἐξαγαγὼν Βερίναν εἰς Ταρσὸν τῆς Κιλικίας 
ἐποίησεν αὐτὴν στέψαι ἔξω τῆς πόλεως εἰς τὸν ἅγιον Πέτρον 
βασιλέα “εύόντιον τὸν πατρίκιον. καὶ ἔγραψεν ἡ δέσποινα 
JBsoíva σάχραν τοῖς ᾿Αντιοχεῦσι Σύροις etc. Quae vero ad 
mortem Zenonis spectant repete sis ex vulgaribus historicis 
Chronicorumque scriptoribus. 


E THEOPHANE BYZANTIO. 


Byzantius bic Theophanes omnino diversus est tum aP. 110 


"T'heophane Lesbio sive Mitylenaeo, cuius meminere Plutarchus 
in Pompeio, Strabo, Paterculus aliique , tum a sanctissimo 
Christi confessore 'Theophbane, Monachorum Agri praefecto 
sive Abbate (quem minus apposite Georgium nonnulli, et 
post Leunclavium in Latina Michaélis Glycae versione ruri 
degentis coetus praefectum dicunt; cuiusque Chronicon ab 
Anastasio S. R. E. Bibliothecario Latinitate mixobarbara ma- 
ximam partem redditum , atque a Landulfo Sagaci Miscellae 
Historiae sparsim insertum , regiis typis in lucem publicam 
nune primum exit), Nulla ut iusta satis suspicio eruditis viris 
esse potuerit, cur noster hic, qui res suo, ut videtur, tem- 


m sub Iustino luniore gestas, circa annum Dominici Nata- 
is 


580. conscripsit, idem fuerit cum eo, qui post ducentos 
et quod excurrit annos adhuc superstes erat, 

Pag.21. A.[483, 3.] Justinus Imperator et Chosroés, Per- 
sarum rex.' interpretationem sic recense : quod. ruptis |foede- 
ribus exortum est, quae a lustiniano Imperatore et Chosroé , 
Persarum rege , constituta. solverunt Chosroés ipse et lustinus , 
Justiniani successor, exeunte altero imperii anno. lustinianum 
certe in locum lustini subrogandum esse, dubitare non sinit 
series orationis ; firmantque omnia, quae de initis non semel 
opera maxime Petri Patricii atque officiorum Magistri Roma- 
nos inter ac Persas foederibus pluribus exponunt Procopius 
tum lib. a. Persicorum pag. 4o., tum lib. "a de bello Goth., 
et Menander Protector in Excerptis legationum pag. :33., 
ubi.inter cetera dicitur Petrus ille Ῥωμαίων πρεσβευτὴς 
ἀποχρώντως ἔχων τῆς τε ἄλλης παιδείας καὶ τῆς τῶν νόμων, 
et seqq. 1327. 139. 14ο. τήι., in quibus conditiones pacti in 
annos quinquaginta foederis recitantur, quas quivis percurrere 
potest. Videnda quoque, quae de iis habent Ágnthias 1. 4. 
P. 137. et Theophanes Confessor in Chronico. Quae omnia, 


59o PHILIPP] LABBE! NOTAE 
Deo dante, in suos annos digerentur a nobis in Chronico 


novae Romae. 
Pag. 21. À. [485, 12.] Justinus per. Comentiolum Suaniam 
a Chosroé repeteret. Quem hoc loco Theophanes Comentiolum 
nominat , in Excerptis Menandri Protectoris pag. 148. editio- 
nis regiae dicitur loannes, Comentioli filius, ut necesse sit 
alterutri loco subesse mendum. Locum Menandri adscribam, 
tum quod legationis tempus causamque insinuet "Theopbanis 
nostri narrationi consentaneam, tum quod levi unius alteriusve 
litterulae mutatione sanandus wideatur : Ἰουστῖνος ὅ ἀνεψεὸς 
᾿Ι]ουστιγιανοῦ κατ᾽ ἐκεῖνο καιροῦ ᾿Ιωάννην τὸν Κομεντιῦλον 
(vel, quod non minus arridet, τὸν Κομεντίολον. sic quippe le- 
ndum arbitror, non ZfoutvstoAov , ut habent edita,) εἰς τὰ 
Tlsooa» 795 ἔστειλε πρεσβευσόμενον. παρενεγγύησε δό oi 1 
ἐκ μὲν τοῦ ἐμφανοῦς ἀναχήρυξιν ποιήσασϑαι τῆς αὐτοῦ ixi 
τὴν βασιλείαν ἀναγορεύσεως xara τὸ εἰωϑὸς “Ῥωμαίοις τὸ 
καὶ Πέρσαις, ἐν ταυτῷ δὲ, εἴγε καλέσοι καιρὸς, καὶ ἀμφὲ 
Σουανίας κινῆσαι λόγους. ταύτην γὰρ ovnc Xoogópc ἀπε- 
κράτησε Ῥωμαίοις etc., quae Eclogas nostras mirifice illustrant 
nimio brevitatis studio subobscuras. Equidem sub ea tempora, 
lustino, Tiberio Mauricioque imperantibus , crebram reperio 
Comentioli mentionem apud Euagrium Scholasticum , — qui 


V.aoglib. 6. cap. 14. genere Thracem fuisse, et Martyropolim e 


Persis recepisse, Ocbasque, munitissimam arcem , expugnasse 
docet , et 'Theophylactum Simocattam lib. r. historiae capite £., 
ubi dicitur ἀνὴρ τῶν σωματοφυλάχων τοῦ βασιλέως ὕπερ- 
φερόμενος, ὃν Σχρίβωνα τῇ “Ἴατινίδι φωνῇ Ῥωμαῖοι κατο- 
φομάζουσι., et 5. 6. 7. lib. a. lib. 5. cap. 2. aliisque deinceps. 
Auctor Chronici Alexandrini narrat, Comentiolum, Patricium 
et Magistrum militiae, cum Mauricio pluribusque nobilibus 
iussu Phocae tyranni caesum fuisse trans urbem ad S. Cono- 
nis, additque ex Magno Chronographo , quisquis ille fuerit, 
divinae in Mauricium ultionis causam his verbis : αυρίχιος 
ὃ βασιλεὺς τῷ στρατῷ Κομεντιόλου (sic) ónéJero τὸ "Popai- 
κὸν στράτευμα παραδοῦναι πολεμίοις etc. 

Pag. 21. A. (484, 1.] Suaniam repeteret. Ex Menandri 
Protectoris Excerptis pag. 138. 143. 145. 146. aliisque disci- 
mus: 1) Suaniam fuisse provinciam Colchidi vicinam , par- 
temque Lazices circa Caucasum, ubi transitus Scytharum; 
2) Suanos, sive Soanos, (sic enim quibusdam dicuntur, et 
Prisco Sophistae Σουώννοι pag. 46 ) iuga Caucasi incolentes , 
esse κλώπας, λαφυραγωγοὺς καὶ χαλεπῶν ἔργων καὶ ἀνοσίων 
δργάτας ; 3) a tempore Theodosii usque ad Leonis Imp. tempora 

rum reges Suanis duces principesque dedisse; 4) cum ne- 
gata fuisset annona , quam rex Colchorum Suanis praestare 
solebat, eos iniquo animo tulisse, et Persis se sponte dedisse; 


IN ECLOGAS THEOPHANIS BYZANTI. 501 


5) ut cetera praetermittam , vere Suanlam illam a Petro, sa- 
pientissimo oratore, vocatam fuisse fomitem malorum, σπε»ϑὴ- 
Qa τῶν κακῶν, ut quae μεγίστη δυσμενείας éunvocotc , et 
formidolosissimi belli Romanos inter ac Persas causa fuerit, 
quo Conustantinopolitanum imperium totusque adeo Oriens 
ultimum in discrimen venit. 

Pag. 21. B.[484, 4.] In Oriente ad Tanain Turci degunt. 

Turcorum origine multa multi, neque satis consentanea. 
Noster hic dictos olim  Massagetas asserit. Menander vero 
Sacas pag. 151. D. editionis regiae. Videnda de iis prolixa 
digressio Theophylacti Simocattae libro septimo historiae 
Mauricianae capp. 7. 8. εἴ 9. a pegina 174. editionis regiae. . 

Pag.a1. B. [484, 6.] Cermichiones. Quid vox ista veteribus 
Persis significaverit, quamve ob causam Turcis imposita git, mihi 
fateor incompertum. Menander Protector pag. 155. videtur 
innuere, Cherchos fuisse populos Turcis vicinos, unde forte 
Turcis inditum illud a Persis nomen, quasi Cherchorum vi- 
ctores, aut quid simile, Zemarchum quippe refert a Disa- 

0, Turcorum rege, donatum concubina captiva ex iis, 
qui Cherchis dicuntur. "Theophanes Confessor in Chronico 
ad annum lustiniani Imperatoris 36. haec habet: ἐλϑύόντες 
πρέσβεις ᾿Ασχκὴλ τοῦ ῬΡηγὸς ἙΕρμιχιώνων τοῦ ἔσωϑεν χειμένου 
τοῦ τῶν βαρβάρων ἔϑνους πλησίον τοῦ αἰχεαγοῦ, δεόμενοι 
μὸν (lege μὴ) ἀποδέξασθαι. Quae sic interpretatur Anasta- 
sius Bibliothecarius pag. 67. editionis regiae: Eodem anno 
venerunt legati scelti, regis Ermichionum , (corrigendum ar- 
bitror Chermichionum, quamquam eadem hic servanda regula, 
quae in Chunis et Hunis, Lotario et Clotario, similibusque 
berbaris recipitur,) qui positus est. inter. barbarorum gentem 
iuxta Oceanum. 

Pag. 21. B. [484, 8.] Ne Mbares reciperet obsecrantes. 
Turcis olim subiectos fuisse Abaros sive Hunnos, plerique ve- 
terum scriptis prodidere, atque inprimis Menander in Excerptis 
non solum p. 99. et seqq., sed etiam 162. Corippus Gram- 
maticus lib 5. de laudibus lustini Minoris, Ávarum legatos 
ad Imperatoris praesentiam deductos, hac oratione usos fingit : 

Crudus et asper var dictis sic coepit acerbis : 
Rex 4varum Cagan debellans intima mundi , 
Famosos stravit magna virtute tyrannos , 
Innumeros populos , et fortia regna subegit etc. 
Cui inter cetera respondit lustinus, quae ostendant a potentio- 
ribus populis victos fugatosque in alias oras eommigrasse: 
d profugos laudas , famaque attollis inani 
atorrem populum ? quae fortia regna. subegit ? 
Aera gens varum proprias defendere terras 
on potuit , sedesque suas fugitiva reliquit , 


593 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


Tu velut ignarus falsis rumoribus audes 
F'ana loqui , turpique dolo nova somnia fingis etc. 
Quantum vero damnum HBRomanae rei publicae intulerit repu- 
diata Abarum amicitia, docent tum ceteri illius temporis scri- 
ptores, tum loannes ex Biclariensi Abbate Gerundensis Epi- 
scopus, ad annum lustini X. et Tiberii I. ac Ill. Nam quae 
sub Mauricio, Phoca et Heraclio postea contigerunt , ex Si- 
P. 112 mocatta, Chronico Alexandrino, utroque Nicephoro, 'Theo- 
phane, aliisque vix cuipiam ignota esse arbitror. 
Pag. χα. A. [484, 13.] .Bombycum originem homo quidam 
Persa lustiniano imperante Constantinopoli ostendit. Procopius 
Caesariensis monachis quibusdam ex India profectis inventum 
hoc tribuit lib. 4, de bello Gothico paginis 345. et 346., ubi 
vocat σχώληκας τῆς μετάξης δημιουργοὺς, τῆς φύσεως av- 
τοῖς διδασχάλου τε οὔσης, καὶ διηνεχῶς ἀναγκαζούσης ἐργά- 
ζεσϑαι. De bombycibus pauca. admodum Theophylactus Si- 
mocatta cap. 9. lib. 7. p. 177. regiae edit.: in Excerptis apud 
Photium cod. 65. dicuntur σχώληχες τίχτοντες τὴν ἐσθῆτα τὴν 
Σηρικὴν, cum Simocatta scripsisset ἐξ ὧν τὰ Σηρώων (forte 
Σηρῶν — Σηρικῶν ? N. — reponendum) χαϑέστηκε νάματα, 
quae pro more sublegit cum aliis plerisque Nicephorus Callisti 
l. 18. Historiae Ecclesiasticae cap. 3o. De his videndus omnino 
Suidas in dict. Σῆρες et Σηρική. Nec omittendus Menander | 
Protector pag. 106. edit. regiae, ubi Cantoclarus Interpres 
ubique vertit purpuram , cum μέταξα sericum , seu bombyci- | 
num paunum ex filis tenuioribus depexum, aut certe, quod 
ali malunt, sericum crudum , necdum lotum, neque tinctum, 
sed αὐτοφυὲς significet , vel ipsis Suida mox citato atque He- 
sychio testibus, ut plures non congeram. Quod insigne inter- 
pretationis mendum , plus quam duodecies intra duas paginas 
repetitum , miror viris doctis minime animadversum. Tanta 
rro ab eo tempore sericorum pannorum copia in urbe regia 
extitit , ut paulo post Corippus Africanus Grammaticus 1. 4. 
de laudibus lustini Imperatoris , lustiniani nepotis ac succes- 
soris, canere vere potuerit: 
Jnterea. populus totas compleverat aedes , 
Ornatas nexis diversa ex fronde coronis , 
iSerica per cunctas pendebant vela columnas , 
Pergue arcus vicosque omnes astabat utraque 
Parte favens vulgus , peinasgwe sinusque . 
Pag. 33. B. [484, 25.] Ephthalanus enim, .Ephthalitarum 
rex, a quo appellationem universum genus traxit. Quibusdam 
ergo codicibus corrupte dicuntur, litterula addita, Nephthali- 
tae : de quibus consule Menandrum Protectorem pag. 106. et 
137. editionis regiae, Theophylactum Simocattam lib. 7. cap. 7. 
pag. 174. editionis regiae : unde etiam, non secus aéque ex 


IN ECLOGAS THEOPHANIS BvzANTH. 593 


eius exscriptore Nicephoro, mendam, gerninata per librarii 
dormitantis socordiam consonante ortam , expungendam mone- 
maus: τῷ ὄντι γὰρ τὸν ἐθνάρχην τῶν L480sid» (nui δὴ 
τῶν λεγομένων Ἐφϑαλιτῶν) καταπολεμήσας αὐτὸς ὃ Χαγά- 
voc ἐνίκησε, τήν τε τοῦ ἔϑνους ἀρχὴν περιεβάλετο: et utroque 
antiquiorem Procopium, qui libri primi Persicorum initio haec 
habet a nostro instituto non aliena : Περόζης ó Περσῶν fla- 
σελεὺς πρὸς τὸ Οὔννων τῶν ᾿Ἐφϑαλιτῶν ἔϑνος, οὕσπερ λευ- 
κοὺς ὀνομάζουσι, πόλεμον περὲ γῆς ὁρίων διέφερε. Ἔφϑα- — ^ 
Ajras δὲ͵ Οὐννικὸν μὲν ἔθνος εἰσί τε xai ὀνομάζονται" οὗ 
μιέντοε ἀναμίγνυνται ἢ ἐπιχωριάζουσιν Οὐγννων τισὶν, ὧν 
ἡμεῖς ἴσμεν. ἐπεὶ οὐδὲ χώραν αὐτῶν ὅμορον ἔχουσιν, οὐδέ 
πη αὐτῶν &yyuta ᾧκηνται, ἀλλὰ προσοικοῦσι μὲν Πέρσαις 
sgóc βοῤῥᾶν ἄνεμον etc., in quibus Gorgo dictam florum 
civitatem asserit, neque more aliorum Hunnorum , mutatis 
in dies sedibus, vagin , sed civilem societatem legibus tueri, 
euisque regi lici; quae maximam partem in codicem 
suae Dibliotheose 63. retulit Photius Patriarcha CP. 

, Pag. a2. B. [495 , a.] Perozem et Persas cum vicisset. 
Peruzus sive Perozes, avus magni Chosroae , regnabat Leo- 
nis Macellae tempore, ut lsdigerdes et Varanes imperante 
"Theodosio Iupniore. Vide praeter citatum mox Procopium, 
Priscum pag. 25. et Menandrum Protectorem pag..1:46. edi- 


regiae. 

Pas. aa. B. (485, λ.] Zemarchum ad Turcos legatum mittit. 
Cilix genere fuit, teste Menandro pag. 151. edit. regiae. De 
tempore, quo legatio ista contigit , dubium esse potest, sed 
unius duntaxat anni. Qui anno lustini quarto illigant, mendum 
irrepsisse putant in indictionis notam , et pro δευτέρῳ legen- 
dum edicunt: τρίτῳ ἐνιαυτῷ τῆς πεντεχαιδεκαετηρίδος ntQu- p, 113 
φορᾶς, Qui vero in praecedentem annum reiicere malunt, 

ro τόταρτον ἔτος, quod mox sequitur, procliviori, ita me 
Deus amet, correctione substituunt τρίτον. Quam coniecturam 
nostram suis postmodum in,Chr. novae Romae momentis exa- 
minabimus, Alteram ad Turcos legationem consignarat Me- 
nander Prot. libro 8., ut ex eius Excerptis discimus pag. 6r. 
et sequentibus. Zemarchum Comitem Orientis exhibet Theo- y 210 
phanes ad annum lustiniani lmp. 34.: συνέβαλον κατ᾽ dÀ- 
λήλω» οἱ ὀρϑόδοξοι καὲ Σεβηρεανοὲ, καὶ πολλοὲ φόνοι γεγόνα-- 
σιν, καὶ ἀποστείλας ὁ βασιλεὺς Ζήμαρχον τὸν χόμητα τῆς 
ἀνατολῆς ἐκώλυσε τοὺς ἀτάχτους : quae εἰς Latine reddit Ana- 
stasius Bibliothecarius pag. 66. editionis regiae : congressi sunt 
adversus alterutrum Orthodoxi et Severíani , et multa homicidia 
facta sunt, εἰ misso Imperator Zimarcho, Comite Orientis, in- 
hibuit inordinatos,  Cogitandum , an idem sit cum hoc nostro. 
Certe et hic et ille diversus est ab altero, cuius meminit his 

Dexippus , Eunopius etc. 38 


594 PHILIPP! KABBEI NOTAE 


verbis idem Theophanes ad annum Justiniani 55., quae ex nostro 
MS. codice repraesento ab Anastasio Bibliothecario praetermis- 
sa: καὶ τῷ Παϊιρ μηνὲ y κατηγορήϑη Ζήμαρχος ὃ κουράτωνρ 
τῶν Πλακιδίας, ὃς κατὰ τοῦ βασιλέως πολλὰ λαλήσας et. 

Pag. 23. B. (485,8.] Methiopas amicos populi Rorsani olim 
7Macrobios , nunc Homeritas appellatos. Marcianus in com 
dio Stephani Byzantii inter Aethiopas collocat: Ὃμηρέξαι, 
ὄϑνος “ἰϑιόπων. lMagxiavóg ἐν περίπλῳ α΄. Plinius ac Pto- 
lemaeus in Arabia felice, sed eodem plane sensu. Arabes enim 
dictos Aethiopas sacrae profanaeque litterae persuadent. Diversos 
fuisse Macrobios Aethiopas, non inficiamur, de quibus Diony- 
eius Periegetes, aliique , at de iis hic non est disputandi locus. 
Procopius libro primo de bello Persico plurima. affert de Ho- 
meritis ultra Maaddenos sihi subditos ad litus Oceani habi- 
tantibus scitu dignissima , ad quae Lectorem curiosum: ; 
non secus atque ad Bibliothecam patriarchae Photii, cuius 
tmemate tertio habentur excerpta quaedam ex Nonnosi histo- 
ria, qua legationem a se lustiniani Imp. iussu susceptam ad 
Aethiopas, Auxumitas, Saracenos atque Homeritas fabulosis 
xai παραδοξοτάτοις narrationibus intertextam posterorum me- 
moriae commendarat. "Theophanes ad annum lustiniani ὲ 
mum revocati inter Romanos ac Persas. belli causam hanc 
subiicit: πάλιν 0 Περσικὸς dyexatyiadn πόλεμος διὰ τὸ πρε- 
σβεῦσαει τοὺς Ὅμηρίτας ᾿Ινδοὺς πρὸς Ῥωμαίους, καὲ ἀπο- 
στεῖλαι τὸν βασιλέα ᾿Ιουλιανὸν τὸν μαγιστεριανὸν τὰς σάχρας 
πρὸς ᾿ρέϑαν tóv βασιλέα τῶν «Αϊϑιόπων etc., quae ex Ana- 
stasio sic Latine sonant: iterum Persicum renovatum est bellum, 
eo quod Homeritae Indi legationem ad Romanos miserint , et 
Jmperator  lulianum  Magistrianum cum sacra. destinaverit ad 
"retham , regem. Aethiopum, | Reliqua brevi in editione regia 
legere licebit, utque Hunni per illud tempns quos Turcos 
dicere consuevimus, legationem direxere ad lustinum per Ala- 
norum regiones. An vero Arethas ille, sive Aretas, sit Sa- 
naturces, Homeritarum rex, a Persis opera Meranis ducis 
vivus captus, ut noster recitat , aliis inquirendum relinquo: 
verte alius ab eo fuit Sanaturces, rex Armeniorum, cuius 
hoc elogium legitur apud Suidam : Σαγνατούρχης, VfouuEviey 
βασιλεὺς, ὃς τὸ μὸν σῶμα ξύμμετρον εἶχε, τὴν μὴν δὲ 
μέγας ἐτύγχανεν εἰς ἅπαντα, οὐγ ἥκιστα δὲ εἰς τὰ ἔργα τὰ 
πολεμικώ. ἐδόκει δὲ καὶ τοῦ δικαίου φύλαξ ἀκριβὴς γενέσθαι, 
καὶ τὰ εἰς τὴν δίαιταν ica καὶ τοῖς κρατίστοις “Ἑλλήνων τε 
καὶ Ῥωμαίων xexolaouévoc. Quid si quis paulo audacier 
ἀντὲ τῶν .doue»y'ov legat ᾿Ομηριτῶών, deceptumque notiori 
dictione amanuensem contendat ? 

Pag. 23. C. [485 , 13.] 4rmenii a Surina male . 
Euagrius lib, 5. cap. 7. Persarmenos vocatos fuisse docet Ma- 


IN ECLOGAS THEOPHANIS ΒΥΖΑΝΤΙ. 500 


ioris Armeniae incolas Persis subiectos, qui sub lustino ad 
Romanos defecerunt : o£ τῆς πάλαι μεγάλης "dousyíac, ὕστερον 

dà Περσαρμενίας ὀνομασϑείσης, ἢ πρώην Ῥωμαίοις κατήκοος 

ἣν. Φιλίππου δὲ τοῦ μετὰ Γορδιανὸν καταπροδόντος αὐτὴν 
τῷ Σαπώρῃ, ἢ μὲν κληθεῖσα μιχρὰ ᾿Αρμενία πρὸς Ρωμαζων 
ἐχρατήϑη, ἡ δέ γε λοιπὴ nac& πρὸς Περσῶν. inter Theodo- 
reti, Cyrensis episcopi, a R. P. Iac. Sirmondo editas episto- P. 114 
las exstant duae 77. et 78. scriptae ad Eulalium et Eusebium, 
Περσικῆς ᾿Αρμενίας ὀπισχόπους. Meminit quoque Persarme- 
niae Procopius paulo post citandus aliique. 

Pag. 223.C. [485, 14.] Surinam coniuratione facta. per 'ar- 
«lanem. "Vardanem hunc apud Persarmenos cum ob generis 
honorisque splendorem , tum ob militaris scientiae peritiam 
singularem facile primas obtinuisse testatur loco mox citato 
Euagrius, quem vide, licet Surinae nomen , necemque reti- 
cuerit , de quo plura observavi scitu dignissima pag. 139. et 
140. Excerptorum Menandri Protectoris de legationibus. Ce- 
terum iustissimam fuisse defectionis causam edocent pacta con- 
venta lustinianum inter ac Chosroén utrumque Magnum , in 
quibus nominatim de religione Christiana non violanda cau- — - 
tum fuerat, ut habetur pag. 143. : separatim pactd sunt in- 
terposita de Christianis, ut. illis liceat. templa construere , et 
sine ullo timore sacra peragere , et gratiárum actiones per 
hymnos 7260 canere, neque cogi. magicis caeremoniis interesse, 
aut invitos colere et venerari Deos, qui. apud Medos Deorum 
numero habentur. "Vexatos fuisse religionis causa Ármenos 
demonstrat etiam Nicephorus Callisti cap. 37. lib. 17. Histo- 
riae Eccles., sed in hoc non leviter peccat, quod pro Var- 
dane , Persarmeniorum duce, Árdaamanem süubstituat , quem 
tamen capite sequenti ἃ Persarum rege Chosroa adversus Ro- 
manos missum cum copiis refert. "Theophanes conquerentem 
quidem de defectione Armenorum Chosroén inducit, atque 
ex eo Anastasius Biblioth. et Auctor Miscell. hist., at causam 
non aperiunt. 

ag. 22. C. [485, 17.] Relictogue oppido Dubii: nomine; 
Τὸ Zovfioc nola , inquit Theophanes ^ aquo videtur dis- 
sentire Procopius lib. 2. de bello Pers. : ἔστε δὲ τὸ ΖΔουβιος 
χώρα τις, τά τὸ ἄλλα ἀγαθὴ, xaé ἀέρων τε καὶ ὕδατων 
εὐεξίαν τινὰ διαρχῶς ἔχουσα. Θεοδοσίου πόλεως δὲ ὅδῷ 
ἡμερῶν ὀχτὼ διέχει etc., tum in ultimo versu p. 89. : ἄλλ 
στρατῷ ἐς τὴν Περσαρμενίαν ἐλϑὼν ἡσύχαζεν ἐν τοῖς ἀμφὲ 
“ουβιος χωρίοις etc. 

Pag. 23. €. [485, 2o.] Desciverunt Iberes, Gorgone eos 
ducente. Persarmenis Iberes ab Euagrio praetermissos iungit 
loannes Biclariensis Abbas in Chron. ad annum Iustini Imp. t; 
communemque utrique populo rebellandi causam tribuit: 4r- — * 


596 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


meniorum gens et Iberorum , qui a praedicatione Apostolorum 
Christi runt fidem , dum a Chosdra , Persarum  Imp., 
ad cultum. idolorum compellerentur , renuentes tam impiam tus- 
sionem , Romanis se cum provinciis suis tradiderunt: jen res 
inter Romanos et Persas pacis foedera rap De lberibus 
eorumque primaria urbe, quam Noster Tiphlim seu Tiphilim 
appellat , ex Geographis plura alias : unum praemitto , longe 
dissitam fuisse a Tibrica , Armeniae urbe, de qua inter ce- 


.teros Petrus Siculus in bistoria de vana et stolida Manichae- 


P. 115 


orum haeresi, quam Matthaeus HBaderus noster publicavit 
nno αν... Ὁ [485, 25.] M. Imperatoris patruelis 
Pag. a2.D. , 33.] Marcianus , ratoris , 

Orientis. dux renuntiatur. '"lheophanes Confessor in Chronico 
ad annum lustini Augusti septimum exeuntem haec habet in 
codice nostro MS. : ὁ dà 'lovoszivog ἔλυσε τὴν εἰρήνην φα- 
σκῶν ἐπονείδιστον εἶναι φορολογεῖσϑαι ὑπὸ τῶν Περσῶν 
τοὺς Ῥωμαίους. διὰ τοῦτο χώραν ἀνέλαβεν ὃ μέγας οὗτος 
Περσῶν τὲ καὶ Ῥωμαίων πόλεμος, ὃ δὲ ᾿Ιουστῖνος . Ἰαρτῖ- 
yov (corrige Παρκιανὸν) τὸν πατρέκιον καὶ συγγενῆ αὐτοῦ 
στρατηγὸν χειροτονήσας τῆς ἀνατολῆς, κατὰ Περσῶν ἐξέ- 
πεμψεν : quae sic vertit barbare, ut ita loquar, Anastasius 
Bibliothecarius pag. 69. editionis regiae , atque ex eo Miscellae 
inseruit loannes Diaconus : Justinus pacem dissolvit , asserens 
opprobrium esse sub Persis solvere tributa Romanos: propterea 
locum magnum hoc Persarum  Romanorumque reperit. bellum. 
Porro lustinus Martinum (emenda similiter Marcianum), patri- 
cium et cognatum suum , praetorem creans Orientis, contra 
Persas direxit. De eodem Marciano videndi eiusdem tem- 
poris scriptores alii: Euagrius lib. 5. cap. 8. et enti, 
atque ex eo Nicephorus Callisti libro 17. Historiae esiast. 
capp. 137. et 138. vocant etiam gvyysyz , quem Noster é5a- 
δελφον dicit. Corippus libro secundo Panegyrici in Iustinum 
Iuniorem Marcellum, fratrem eius, memorat cum  Baduario, 
genero eiusdem lustini , quem tamen fratrem Imperatoris, τὸν 
ἴδιον ἀδελφὸν, appellat Theophanes, atque ex eo Anastasius 
et Miscellae Historiae Áuctor. 

JIpse inter primos vultu praeclarus honoro 

ratris in obsequium gaudens Marcellus obibat ; 

Dispositorque novus sacrae Baduarius aulae , 

iSuccessor socerí factus mox: Curopalates. 

His aetas dispar, sed par votum atque voluntas, 

ZAmbo patricii , dilecti Principis ambo. 

Fulgebant geminis similes radiantibus . astris. 
Enimvero Marcianus, Marcellus et Martinus cognata valde 
nomina: quod tamen affirmare non ausim, nisi maior lux 


aliunde affulgeat. Certe proximus Corippo et Euagrio Theo- 


IN ECLOGAS THEOPHANIS ΒΎΖΑΝΤΙ. 507 


phylactus Simocat!a cap. 10. libri tertii Marcianum hunc 
patricium , ac propemodum de familia imperatoria appellat: 
Ἰουστῖνος ὃ ro) Ρωμαϊκοῦ βασιλεὺς εἰς τὴν ἕω ἐκπέμπει 
Magxiayóv στρατηγὸν, ἐν τῷ καταλόγῳ τῶν πατρικίων ὄντα, 
περίβλεπτον ἀνδρα, οὐκ ἀπὸ τοῦ γένους τοῦ βασιλείου τυγ- 
χάνοντα, pag. 75. editionis regiae. 

Pag. 23. D. (486, 3.] Meranes , Persarum dux, qui et 
Baramaanes. Ducterem hunc Persici exercitus Euagrius ]. 5. 
cap. 9. “““δααρμάνην appellat ,"Theophylactus Simocatta libri 
tertii cap. 10. et 17. ᾿δορμαώγην, Nicephorus lib. 17. c. 138, V. 21 
Οὐαρδαμαάνην, Theophanes Confessor ad annum lustini 9. 
74odaBarr», Anastasius Bibliothecarius /rdamenum , pag. 69. 
editionis regiae , loannes Diaconus sive Landulfus Sagax Mi- 
scellae libro 16. Arimardanem : ut merito hic exclamare possis : 
tot capita , tot sententiae. Quod vero maioris est ad rem no- 
etram momenti , illi omnes non prope Nisibim a Romanorum 
duce Marciano victum, sed victorem describunt, ac de Ro- 
manis toto peene Oriente triumphantem Meranem, neque ob 
affectati imperii suspicionem revocatum' ἃ lustino Marcianum ν᾿ 
sed propter parum faustos in bello successus et captas a 
Persis nobilissimas civitates. Ceterum paene omiseram obser- 
vare ex Procopio lib. 1. Persicorum, Meranem nomen digni- 
tatió atque officii fuisse apud Persas , quemadmodum et Cha- 
narangem. Quod enim in editione Hoescheliana pag. 19- cor- 
ruptum videtur hoc modo: στρατηγὸς δὲ elg ἅπασιν ἐφειστή- 
xi Πέρσὴς ἀνὴρ, lMigouvgg μὲν τὸ ἀξίωμα, (οὕτω yag τὴν 
ἀρχὴν "καλοῦσι Πέρσαι,) Περόζης δὲ ὄνομα, in excerptis apud 
Photium codice 65. emendatius legitur : Καβάδης δὲ Περό- 
Uy», ἄνδρα Πέρσην, Mgoarvg» δὲ τὸ ἀξίωμα, τοῦ οἰκείου 
στρατοῦ ἡγεμόνα κατεστήσατο. 

Pag. “α. Ὦ. [486, 5.] ““δαερὶ, et δαγοῦς, rer “ἰαπογισπ. 
Anaetasius Bibliethecarius aspirationem — Habasgis  pracmittit 

. 93. editionis regiae , de quibus plura suo loco. Unum 
ic moneo, in Excerptis ex Theophylacti Simocattae lib. 7. 
apud Photium grave subesse mendum , quod ipsam etiam in- 
terpretationem inficit; quid enim Turcorum Chagano sive Im- 
peratori per ea tempora potuit esse commercii cum Agarenis 
tota ferme Asia distantibus? ὅτε δὲ τοὺς “γὰρ τὸ ὅϑνος xai 
δὴ καὶ τοὺς Κόλχους ἄχρι τριάκοντα μυριάδων διέφϑειρεν. 
Vel enim legendum ᾿4βασγῶν τὸ ἔϑνος suadebat Colchorum 
Abasgorumque vicinia, vel quod ipsum '"Theophylacti caput 
octavum expressissimis verbis docet, 44fi«gó» subrogandum 
omnino fuerat. Quod Davidi Hoeschelio, qui sollicitus de . 
accentu , "yag legendum esse contendit , Pontano atque 
Schotto, interpretibus eruditis, fraudi fuisse saepe miratus sum. 
De .Sabiris, Saberis, aut Sapiris plura alias ex Procopio, 


598 PHILIPP! LABBEI NOTAE 


Prisco, Menandro ceterisque historicis ac geographis, inte- 
rim consule Notas Caroli Cantoclari ad Menandrum. 
nees nobis ignoti : quid si Dabanees ? Equidem Dabanam sive 
Davanam , Osroenorum urbem, legi in Notitia utriusque ini- 
perii, et apud Ammianum Marcellinum libro 35.: Pro 2- 
mainis non Dilmaenos substituo , sed Dilimnitas , quos Aga- 
thias Scholasticus Sabiris tanquam hostes obiicit libro tertio 
g. 88. et sequentibus : oi δὲ “ιλεμνῖτανι μέγιστον &ivoc τῶν 
δντὸς Τίγρητος ποταμοῦ τῇ Περσίδε χώρᾳ προσοιχούντων 
μαχιμωτατοί τέ εἰσιν ἐν τοῖς μάλιστα. Cetera curiosi loco 
a nobis indicato per otium legent. Urget quippe typographus, 


P. 116 clamatque manum tollendam de tabula , ne primum hoc volu- 


men a plurimis expetitum diutius sub praelo laboret. 

Pag. 35. B. (486, 16.] Justinus Marcianum exercitus im- 
perio. submovit ,  Theodorumque substitut. ^ Euagrius lib. 5. 
cap. 9. Marcianum ab Acacio, homine superbo ac contumelioso, 
spoliatum dignitate narrat. Theophylactus Simocatta lib. 5. 
cap. 11. patrem ÁAcacii designat Archelaum : unde occasio er- 
randi data Theophani Confessori, qui Archelaum pro filio 
eius Ácacio subrogat, et in aliis blerisque a vero deficit: ὃ 
δὲ αὐτοχράτωρ ᾿Ιουστῖνος ἐπὶ τοῖς πραττομένοις δεινοπαϑῶν 
τὸν μὲν lWagrlyoy TZ? στρατηγίας ἀπελαύνει, ᾿Αρχέλαον δὲ 
χειροτονεῖ στρατηγόν. ὃ δὲ "doduuavgc τὸ “ἄρας παρέλαβε, 
καὶ τοῦτο μαϑὼν ᾿Ιουστῖνος, καταπλαγεὶς τῷ μεγέϑει τῆς 
συμφορᾶς νόσῳ παραφορᾶς περιβάλλετα.. Quem. substituerit 
Marciani loco lustinus, reticet Euagrius , neque Theodori 
huius meminit, sed Magni duntaxat cuiusdam , qui mensae 
argentariae praefüerat, unamque ex imperatoriis aedibus pro- 
curarat: eius haud dubie, de quo Corippus initio Panegyrici 
carminis mox citandus. 

Pag. 33. B. [486, 16.] Theodorum cognomento  TXiron. 
Multi per ea tempora occurrunt Theodori. Corippus Gram- 
maticus initio libri primi senatores palatinosque prae ceteris 
insignes commemorans , 'Theodorum Magistrum non omittit 
cum Magno, Demetrio , Ánastasio etc. : 

Nec non magnanimus mentis , et nomine Magnus , 

Mente placens Dominis, sacris rationibus aptus , 

Rectorum Latii discussor providus orbis ; 

(Successorque boni , recidivaque gloria Petri. 

Hinc Theodorus adest patria gravitate Magister ; 

Hinc secreta sacrae tractans Demetrius aulae. 
Theophylactus Simocatta lib. 5. cap. 15. missum ad Chosroen 
narrat δεόδωρον τῇ μαγιστερίᾳ ἀρχῇ παρὰ Ῥωμαίοις τιμώ- 
μενόν τε καὶ ysgatgosttyoy, Ad hunc, ut videtur, "l'heodo- 
rum scripsit Childebertus , Francorum rex , epistolam , quae 
est 35. inter F'rancicas a Marquardo Frehero editas, sicque 


IN ECLOGAS THEOPHANIS BYZANTIL 599 


incipit : Praelati magisterii vestri dignitas excolenda, quae, 
licet magna per se sit, magis facta sit etc, De eodem Me- 
nander Protector pag. 120. edit. regiae : ἦσαν δὲ oi σταλέντες 
Θεόδωρος ὁ Πέτρου, ὃς τῶν ὃν τῇ αὐλῇ καταλόγων πρὸ 
τούτου γενόμενος ἡγεμὼν, τηνικαῦτα τῶν βασιλεῖ ἀνειμένων 
προειστήχει ϑησαυρῶν. Vide Notas Valesii. Idem Alexander 
pag. praecedenti, legationem a "Theodoro quodam, Bacchi 
filio, ad Chosroém ante haec tempora fuisse susceptam insinuat. 
Fuerunt et alii, sed paulo, ut arbitror, antiquiores Iustiniani 
Imp. tempore, de quibus hic nihil dicam , ut paucis comple- 
ctar, ab his omnibus diversum videri nostrum hunc Theo- 
dorum, peculiari Tziri cognomento, et patris sui lustiniani 
designatione ab historico abunde secretum. 

Pag, 33. B. [486, 17.] Justiniani filium. Satis hinc a 
gumenti habuisse sibi visus est vir doctissimus Nicolaus Ale- 
mannus in Notis ad ^4véxóora Procopii, ut contra omnium 
ópinionem ignotum hactenus lustiniani filium: patri suo su- 
perstitem obtruderet, spurium quidem illum, et ex ccncubina 
post obitum "Theodorae Imperatricis genitum. Quae omnia 

atis conficta sola inficiatione everti possunt: praesertim cum 
παῖδα lustinianum obiisse veteres affirment , ex quibus mu- 
tuatus est Constantinus Manasses, quae his versibus cecinit 
pag. 67. editionis regiae: 

"dÀÀaà τοιαύτας χάριτας τῇ βασιλεῖ πλουτοῦντι 

Οὐχ ἦν ϑυγάτηρ, οὐχ υἱὸς, οὐ διαδόχων γένος * 

Ενϑεν τοι μέλλων τελευτᾷν, καὶ γῆϑεν μεταβαίγειν, 

Ἐπὲ τὸν ἀδελφόπαιδα βλέπει τὸν ᾿Ιουστῖνον, 

Καὶὲ τοῦτον Αὐσονάνακτα καὶ κράτορα δεικνύει. 

Adde, quod, si quis fuisset Iustiniani superstes filius , eius 
nomen non tacuisset Corippus , cum lustiniani funus tam 
operose describit: neque a 

jugulasset his versibus: 

Sustulit haec vote alma patrem :  Fortissime surge, 

Te exspectat , lustine , Ais , tu proximus heres etc. 
Atenim a Theophane nostro Theodorus ille dicitur lustiniani 
filius : quid ita? an nullus per ea tempora lustinianus dictus 
fuit? certe, ut longius non recedam , ecce tibi in Chro- 
nico loannis Abbatis Biclariensis ad annum Fustini 9.: Justi- 
nlanus, dux Romanae militiae et magister militum Orientis a 
Tiberio destinatus , bellum parat , castra Chosrois pervadit, et 
provinciae Persidae fines wictor. vastat , exuviasque eorum pro 
triumpho Constantinopolim dirigit: 34. elephantos inter cetera , 
qus magnum spectaculum | Romanis in. urbe regia exhibuerunt. 

e eodem Euagrius libri 5. capp. 14. et 19. , Theophylactus 
Simocatta capp. 12. et 15. libri 3. Mauricianae historiae, ahi- 


eo diserte Alemanni opinationem p, ; 12 


600 PH. LABBEI NOT. IN ECL. THEOPHANIS ΒΥΖ. 


que Verum mihi temperandum , ne annotata nostra nimimaux 
excrescant in molem. 

Pag. 33. B. [486, 19.] Chosrocs Daras oppugnatam urbens 
cepit. Biclariensis Abbas in Chronico praepostere expugnationem 
huius civitatis sub anno [Iustini octavo collocat, postquam 
iam ab anno in morbum incidisset , gu , ut ait, ab aliis qu 
dem cerebri motio, ab aliis daemonum vexatio putabatur. ἕω. 
agrius enim, Simocatta et Nicephorus testantur, ex nimio 
dolore de Daris captis concepto , tam insolita infirmitate con- 
cussum fuisse, Vide et quae ex Theophane Confessore paulo. 
ante in medium attulimus. 

Átque haec schediasmata e multis electa aequi bonique 
consulat candidus lector, quae, currente praelo et urgentibus 
operis "Trographicis, inter varias occupationes et apparatus 
nostri delineationem primam raptim deproperavimus. Quid 
quod paratas etiam in Suidae Excerpta Byzantina annotatio- 
nes emendationesque nostras modo praecidere , atque in aliud 
tempus differre cogimur, ne multorum votis exoptatam primi 
huius Constantinopolitanae historiae voluminis editionem diu- 
turniore mora retardare videamur. Tu quisquis haec legis, 
fave, et suo. demum , si Deus dederit, tempore plura ma- 
ioreque a nobís exspecta. 


I. B. C. ANSSII VILLOISONIS 


NOTAE 
IN PROCOPII PANEGYRICUM, 


ἘΣ EIUSDEM DIATRIBA DE CODICIBUS GRAECIS » 


ANECDOTORUN TOXNXI 11. P. 27. SEQQ. 


Q... Photius cod. 160. laudat Procopii orationes varii gene- Pag. 27 
ris, Fabricius VI. p. 359. exstare vix putat: licet Nic. Ale-Ed. Ven. 
mannus Praef. ad Caesariensis Procopii d»yéxóora Declamatio- 

nes Procopii Gazaei ineditas memorare videatur. Operae igi- Pag. 38 
tur pretium facturum me credidi, si, hac occasigge data, e Cod 

S. Marci CCCCXXVIII. hic depromerem unam huiusce Proco- 

pii Gazaei Orationem , quae et inedita, et Fabricio ignota, et 
elegantissima est, et maximam habet cognationem cum dicendi 
genere, quo usus est Choricius, Procopii discipulus, et Ana- 

stasii Imperatoris, quem celebrat, vitam illustrat, ac de eo 
multa nobis tradit, quae nusquam leguntur apud Theophanem, 
Cedrenum, Zotíaram, Euagrium, Theodorum Lectorem , Ána- 
stasium Bibliothecarium , loédlem , Victorem Tunnunensem , 
Malalam , Chronicon Paschale, Comitem Marcellinum, Proco- 
pium historicum , lornandem, Suidam, Baronium, Pagi, Can- 
gium, Tillemont, le Beau, ali e omnes auctores, quos 

de Anastasii rebus gestis agentes diligenter evolvimus. 

Pag. á9o , a. ed. Bonn. Eodem sensu Choricius in illa 
oratione funebri, qua eundem Procopium , suum magistrum, 
celebrat , apud Fabric. Bibl. Graec. T. VIII. p. 862. : νῦν 
δὲ ví; οὐ κατόπιν χωρήσει τῶν εἰργασμένων, ὧν τί παρεὶς 
τίνος μνησϑῶ; | 

Pag. á91, 18. Euagrius Scholasticus, Ecclesiast. Histor. Pag. 29 
L. 5. c. 29. p. 357. ed. Vales. Amstelodam. : οὗτος ὃ 44ra- 
στάσιος πατρίδα τὴν Ἐπίδαμνον ἔχων, ἢ Δυῤῥαάχιον νῦν 
προσηγόρευταε, τήν τὸ Ζήνωνος βασιλείαν καὶ γαμετὴν 
τοῦ αὐτοῦ Ζήνωνος, τὴν ᾿Αριάδνην, ἐσοικίζεται. Idem ibidem 
paulo supra: ἡ ᾿“4ριάδνη ᾿Αναστασήμ τὸν στόφανον ἐπιτίϑη- 
σιν, οὕκω μὲν ἥκοντε εἰς γερουσίαν, ἐν δὲ τῇ λεγομένῃ τῶν 
σιλενειαρίων σχολῇ καταλεγομέγῳ : ex quo , ut ex iis, quae 


602a VILLOISONIS NOTAE 


infra notabimus, apparet Anastasium obscuro natum loco. 
Silentiarii autem, observante lacobo Goaro p. 35. et 36. no- 
tarum in Cedrenum , Graecis sunt ἡσυχοποιοὶ, id est, qui 
ad Imperatoris latera silentium et quietem indicant, iuxta Aga- 
thiam ἐπιστάται τῆς ἀμφὲ τὰν βασιλέα σιγῆς. V. et Fabrott. 
in Glossario Cedreni. Epidamnus vero, illius patria, erat £x 
τῆς νέας Ἠπείρου ἐπαρχίας, ut ait Chronicon Paschale, de 
Anastasio videndum p. 529. et seqq. 

Pag. ή9ι ; 20. In Cod. ἑχάτερον. Hic Venetiarum de- 
scriptionem legere tibi videaris. 

Pag. (92, 8. Male in Cod. τὸ μέλον. 

Pag.4á92, 19. Male in Cod. φιτιμίαν. ᾿ 

Pag.á92,118. ln Cod. γικώντες ; forte »ixorrag , id 
est: vicisti maiores tuos, qui et omnes alios sua virtute ipsi 
vincebant. 

' Pag. (ga, 20. Cangius Famil. Byzantin. p. 85. : ,, Anastasii 
Imperatoris patris nomen hactenus incertum manet apud scri- 
ptores: ex quibus duntaxat docemur , Dyrrhachio oriundum, 
ac religione Árianum fuisse... mater vero Anastasii Mani- 
chaea et soror fuit Clearchi Ariani, uti habet Theophanes 
p.117. Ex qo mirum videri baud debet, si haereticis pa- 
rentibus natus, toto regni tempore haereticos ipsos ( Eutychi- 
8208) tutatus , Catholicos tam acfiter insectatus sit." V. Vi- 
ctoris Tunnunensis Chronicon p. 345. De Anastasii parentibus 
vide et Theodor. Lector. Histor. Eccles. L. 2. p. 558. 

Pag, 30 Pag.495,7. Legeremallem ἡ βασιλὶς τῶν πόλεων, quem- 
admodum Constantinopolim vocant Eudocia Imperatnx in sua 
ad Romanum Diogenem epistola nuncupatoria, et Auctor ano- 
nymus poématis de capta Constantinopoli in Cod. S. Marci 
CCCCVIII. p. 198. Catalogi. 

Pag. o5, 8. ^r5yov σχῆμα: mallem ἀνάγουσα. Scili- 
cet Anastasius , quod Daronium, Tillemont , le Beau etc. fu- 
git, antequam imperium adipisceretur , Antiochiae episcopus 
non quidem consecratus ; sed populi suffragiis electus et de- 
signatus fuerat. "Theophanes in Chronographia p. 116.: τούτῳ 
δ᾽ αὐτῷ ἔτει Πέτρος ὃ Γναφεὺς (Antiochiae episcopus) τ 
ϑνηχεν, καὶ προεβλήϑη ἐπίσκοπος Παλλάδιος, πρεσβύτερος 
τῆς ἐν Σελευχίᾳ ἐκκλησίας τῆς ἁγίας πρωτομάρτυρος Θέκχλης, 
συγεψηφίσϑη δὲ Παλλαδίῳ καὶ Ἰωάννης ὃ Κωνσταντίνου, 
xal ᾿Αναστάσιος ὃ σιλεντιώριος ὃ κακῶς βασιλεύσας. Quae 
ad verbum descripsit Cedrenus p. 354. et sic e Theophane, 
ut omnia fere, convertit Anastasius Bibliothecarius in sua 
Historia Ecclesiastica p. 48. Ed. Paris. ann. 1049. ed. Fa- 
brotti : ,,Eodem. anno, Petro Cnapheo mortuo, promotus est 
episcopus loco eius Palladius, presbyter Leucensis (lege Se- 
leuciensis) Ecclesiae sanctae primae Martyris Theclae, cum quo 


IN PROCOPI PANEGYRICUM. 603 


eiectus est et loannes Constantini, atque Anastasius Silentia- 
rius, qui male posthac imperavit:" ubi pro eiectus emendo 
electus , cum textus Graecus Theophanis, quem semper xara 
πόδα sequitur Anastasius Bibliothecarius , habeat συνεινηφίέ- 
095, id est, simul electus fuit. Cl. Tillemont , qui Anasta- 
sium designatum fuisse Ántiochiae episcopum ignorabat, gra- 
viter lapsus est, haec Theophanis verba sic vertens , Histoire 
des Empereurs 'T. Vl. art. I. p. 552. Ed. Venet, 1739. : fna- 
stase etoit à Ántioche avec cette dignité (de Silentiaire en 448.) ' 
lorsqu'il contribua à élever sur le tróne de cette Église Pallade 
KEutychien comme lui; scilicet per συνεψηφίσϑη falso intellexit: 
suum. calculum addidit , ut Palladius crearetur episcopus ; cuam 
potius significet, simul cum eo electus fuit. ldem Histoir. Eccle- 
siast. T. XVI. art. 51. p. 581. ed. Venet. 1752.: On mit en 
su place (de Pierre le Foulon) Pallade , prétre de δ Église 
de .$. Thecle à Séleucie, par la ,faveur de Jean fils de 
Constantin et d Anastase qui. fut bientót aprés. Empereur.. Sci- 
licet non assecutus est vim vocis συνεψηφίσϑη , quam optime 
declaravit Cangius in suo mediae Graecitatis Glossario, in Zvu- 
w790t, quos dicit eos esse, qui populi clerique suffragiis si- 
mul ad episcopatum eligebantur p proponel$ntur: nam, 
ut fieri solet in eiusmodi electionibus , alii alium postulabant, 
inquit Socrates L. V. c. ἃ. et L. VI. c. 11., tanquam τοὺς émni- 
σχοπεῖν ὀπιτηδείους, ἢ προσδοχωμένους, ut loquitur Sozomen. 
L. Vll. c. 5. , donec, conspirantibus omnium suffragiis, unus 
eligeretur, vel e tribus ad Principem delatis horum unus ad 
episcopatum proveheretur; quod Cangius hoc ipso confirmat 
Theophanis loco, ubi observat tres hic συμψήφους appellari, 
licet plures forsitan essent; quod ex iis unum Princeps, vel 
certe Metropolita seligeret pro arbitrio ; quippe , uti docemur 
e Novella 158. Iustiniani c. ἃ.) mortuo episcopo, coibant xÀz- 
Qixoé καὶ πρῶτοι τῆς πόλεως, iique, propositis sanctis Evan- 
geliis, ἐπὲ τρισὲ προσώποις ψήφισμα faciebant, ὡς ἐκ τῶν 
ψηφιζομένων τριῶν προσώπων ὁ βελτίων χειροτονηϑῇ τῇ ént- 
λογῇ καὶ τῷ κρίματι τοῦ χειροτονοῦντος, Qui quidem tres 
electi invicem , sive, ut horumce temporum Latini dicebant, 
suffraganei , σύμψηφοι εἰ interdum etiam. ὑπόψηφοι appcl- 
labuntur, quemadmodum apud eundem Socratem L. V. c. 5.: 
συναγαγόντες τοὺς ὑποψήφους εἰς ἐπισχοπὴν, εὑρίσκουσι 
τοὺς πάντας τὰν ἀριϑμὸν ξξ. lin eundem ac Tillemontius 
errorem inciderunt doctissimi Bollandistae in Historia Chrono- 
logica Patriarcharum Antiochenorum p. 9o. Col. 3a. 'I* IV. Pag. 3: 
Actor. SS. Iulii, Ed. Venet. 1248., ubi sic loquuntur : ,,Hinc 
facile suspicari quis posset, imo deberet , non unum hic tan- 
tum electum esse Patriarcham Antiaghenum, sed tres eodem 
Tempore. Verum haec interpretatio omnino corrigenda est; 


604 VILLOISONIS NOTAE 


neque enim Anastasius Patriarchatum , sed imperium in ipsos 
etiam Patriarchas tyrannicum affectabet atque aliquanto 
consecutus est. Seduxit interpretem vox illa συοψηφάϑη 
passive posita. Sed exempla non pauca Grammatici pro 
quibus tempus illud aoristum actionem significare ostendant. 
Sic igitur locus ille verti debuit: Palladio vero suffragatus 
est εἰ Ioannes, Constantini filius , εἰ Ánastasius. Silentiarius, 
(nomen est dignitatis , de quo vide Cangii Glossarium ,) qui 
postmodum | pessime imperavit. Uterque autem in aula , cutus 
primi erant proceres, valebat plurimum ; unde nihil mirum 
fuit, si, invitis baud dubie Catbolicis, sedem illam Palladius 
obtinuit, quam tam potenti fultus patrocinio affectabat." 

Sic supra in annotatione ad p. 8. observavimus, eosdem 
Bollendistas lapsos fuisse, cmm inter CPolitanos Patriarchas 
recensuerant quendam Macarium , qui nunquam Patriarcba 
electus fait, sed eum duobus aliis, συρεψήφοις Imperatori, «ui 
Philotheum praetulit, indicatus et propositus fuit. Eundem 
antem. Ánastasium ante quam imperium adipisceretur , Pa- 
triarcha Euphemius, utpote haereticum et Eutychetis se- 
etatorem, e templo eiecerat. "Theophanes in Chronegraphia 
p.n : Εὐφήμιος δὲ ὃ ὀρϑοδοξότατος ᾿Αναστάσιον τὸν σι- 

ιάριον τὸν καχῶς μετὰ ταῦτα βασιλεύσαντα τῆς ἐκχ- 
κλησίας ἐδέωκεν, ὡς αἱρετικὸν καὶ ὁμόφρονα Εὐτυχοῦς, ἐνο- 
χλοῦντα δρῶν" τὴν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καϑέδραν αὐτῷ ἀνέστρε- 
ψεν, ὠπειλήσας αὐτῷ, ὡς, εἰ μὴ παύσοιτο, ἀποχείραι τὴν 
κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ τοῖς ὄχλοις αὐτὸν ϑοιαμβεύσαι: ubi 
male Goar. χαϑέδραν αὐτῷ ἀνέστρεψε vertit: eversa eius ἐπ 
Ecclesiae coetu sella; male etiam Anastasius Bibliothecarius , 
Histor. Ecclesiastic. p. 48. hune locum vertens , habet sedi 
psius, quod erat in ecclesia , subvertit : peius etiam Cl. Til- 
emont Ziistoire des Emperceurs '(T. Vk. art. 1. p. 55a. ed. 
Venet. Nihil autem clarius; haec erat proprie cathedra in 
Ecclesia erecta , in qua publice docebat «et suos errores. 
sporgebat Anastasius. Suidas, qui voce Gargía omnino vi- 

us, eadem fere de Anastasio narrat: L4r«oregrog ὃ σι- 
λεντιάριος ὃ μετέπειτα βασιλεύσας, ἐπὶ Εὐφημέου πατριάρ- 
yov Κωγνσταντινουπόλεως καϑέδραν κατασχευασας 9 (cathedra 
sibi constructa) μετά τινῶν ἐφατοίαζεν x. τ. λ., de quo 
vide et Georgium  Cedrenum p. 554. Quae quidem Suidae 
verba male ibidem interpretatur summus homo, sed ἴῃ quo 
accuratiorem Graecae linguae cognitionem desideres , Ck Tille- 
mont T. Vl.art. I. p. 53a. Magnam autem pictatis speciem 
rae se ferebat acerrimus ille Catholicorum persecutor. Cl. 
[- Beau Histoire du Bas-Empire T. VIII. p. 310. :  Znastase 
etoit devot sans étre Chggftien; il. alloit à U eglise avant de 
Jour, et W'en sortoit que quand le pcuple s'etoit retiré; il. je- 


IN . PROCOPII PANEGYRICUM. 605 


Aot , il faisoit de grandes aumónes. La multitude, toujours 
,Yupe de ὦ hypocrisie , udmiroit sa vertu. De quo vide Cedre- 
mum p. 557. et Cl. Tillemont Zistoire des: Empereurs T. VI. 
art. IV. p. 557. Multas ecclesias Constantinopoli restauravit, 
referente "Theodoro Lectore Histor. Ecclesiast. L.2a.p. ὅθι. 
De hoc Victor Tunnunensis in Chronico p. 526. : ,, Messala Con- 
sule, Constantinepoli, iubente Anastasio , sancta Evangelia, tan- 
quam ab idiotis Evangelistis composita, reprehenduntur et 
emendantur ;" de quo adeunda egregia Petri Wesselingii.Dis- 
sertatio. Sic eodem fere tempore, teste Euagrio Histor. Eccle- 
siast. L. III. c. 31. p. 361. multi sanctorum Patrum libri cor- 
rupti sunt ; mult quoque Apollinaris libri S. Athanasio et S. 
Kxregorio Thaumaturgo falso adscripti sunt ab Haereticis, hac 
fraude multitudinem in sui erroris societatem  inducentibus. 
Anastasius autem , cuius pietatem hic tantopere praedicat 
Procopius , non solis Eutychianismi , sed et Manichaeisini er- 
roribus imbutus erat; de. quo vide Cl. le Deau Zistoire du 
Bas - Emp. T. VII. p. 45o. 881. Theophanem in Chrono- 
grapbia p. 128. etc.. 

Pag. 493, 18. Haec demonstrant, Anastasium ad Antio- 
chiae episcopatum propositum quidem , sed non electum 


Pag. 495,5. Hos omnes ab urbe abegit Anastasius , re- Pag. 32 
ferente Cedreno . 557. ᾿ 
Pag. 495, εἰς Ariadna , quae, referente Cedreno p. 355., 
vivente Zenone, suo primo marito, iam tum Anastasium ama- 
bat, et de qua v.Cl. le Beau Zistoire du Bas - Emp. 'T. VIII. 
p. 29o9. Theophan. p. 11}. et Zonaram L. XIV. p. 53. et 
Cedrenum p.357. Idem le Beau infra p. 511.. et p. 518. sq. 
Supra nostrum Procopium audivimus praedicantem , nonPag. 33 
quidem Anastasii gentis, sed omnium eorum, qui Epidamni 
nati sunt, antiquissimum et nobilissimum genus. V. Euagr. 
Eccles. Histor. L. III. c. a9. p. 557. 
Pag. 495, 16. Sic emendavi pro xaracra , quod in Cod. 
Pag.496,4. Sic (dva) in Cod. An ἀναστάσει, vel ἀνα- 
tage: ? " Mal ; 
Pag. 496, 19. Mallem περιφέροντες. ! 
Pos. 497. ro. Cf. Cl. le Beau Histoire du Bas - Emp. 
T. VIII. p. 559. sq. Quam quidem adversus Scenitas expedi- Pag. 34 
tionem ad annum 498. refert idem. V. Euagr. Histor. Eccle- 
siast. L. 111. c. 36. p. 366. "Theopban. in Chronographia 
. 121. E 
F Pag. 497, 12. Male in Cod. βηϑούντων. 
Pag. 497, 18. Hoc sic imitatur Choricius oration. in Sum- 
mum ducem, apud Fabric. Biblioth. Graec. Vol. 111. p. 87:.: 
οὐ γάρ ἐστι γλυκεῖαν ἄγειν εἰρήνην ὑποψίᾳ πολέμου * ἡ γὰρ 


606 VILLOISONIS NOTAE 


ἐλπὲς εἰσιοῦσα τὸν λογισμὸν, κἂν βούληταί τις αὐτὸς. ξαυ- 
τὸν ἀπατήσας ψυχαγωγεῖν, αὕτη παραχαϑημένη, καὶ 9vovoa, 
καὲ φοβερὰς ἀναπλαττουσα φαντασίας, ρας οὐδαμῶς ἐλε- 
οὐμενον, κύρῆν ὑβριξομόνην, ἑλκόμενον εἰς ὁ δουλείαν παιδίον, 
ἀγομένην ἐκ παστάδος yvraixa x. v. λ. Scilicet e communi 
fonte ἢ ll. IX. 59a. 

Pag. (97,20. Sic ad marginem emendatum, xa? δλχοριέ- 
yp»; in textu ὀλωμένην. 

Pag. 498, 4. Prius μὴ, ut supervacuum, mihi videtur 
tollendum ; nisi vertas: qui non passi sunt, (bi debent , quod 

nihil perpessi | fuerint. 

Pag 498, 16. «ὐτός. An ὅ στρατός ἢ 

ag. 499, 5. Forte hic intelligit seditionem illam , de 
qua ches Cl. le Beau, Histoire du Bas - Emp. T. Vill. 
p.319. Deinde post duos annos alia etiam concitata fuit se- 
ditio , eo periculosior , quo saevius tunc incumbebat Isauro- 
rum bellum ; cf. eundem T. VIH. p.526. De prima autem 
seditione hic loquitur Procopius. loannes Malala in sua 
Chronographia lib. ἐς΄. p.58. ed. Venetae: ἐφίλεε dà ó αὐτὸς 
βασιλεὺς τὸ Ῥούσιον μέρος Κωνσταντινουπόλεως" τοῖς δὲ 
Πρασίνοις καὶ Πενέτοις πανταχῇ ἐπεξήρχετο στασεάζουσιν. 
V. Victor. Tunnunens. p. 53 

Pag. 5oo, 4. Cf. Cl. le fena T. VII. p. 336. 

Pag. 500, 6» Locus corruptus: forte προσταγμά- 
τῶν deest σχῆμα. vel εἰχὼν, vel quid simile; nam eos ex- 
hibet veluti actores tragicos, ' impositam regum personam in 
scena sustinentes. Hi autem horumce Isaurorum duees, στρα- 
τηγῶν ὄχλος, ἃ Cl, le Beau recensentur  Zistoire du Bas- 
Emp. T. VIH. p. 525. sq. Huiuscc belli originem vide ibi- 
dem p. 321 — 533. 

Pag. 36 ag. 5oo, 13. Cf. Cl. le Beau T. VIH. P 354. post Mar- 
| cellinum. Comitem in Chronico pag. 284. T. a. ed. Venet. 

Operum Sirmondi. 

Pag.50o, 16.  Choricius in oratione in Áratum ducem 
et in Stephanum: ἡ τοῦ πολέμου φύσις σωμάτων μὲν ἰσως, 
γνώμης δὲ κρατεῖν οὐ φίλεῖ. 

Pag. 5oo, τη. Contra Cl. le Beau T. VIII. p. 555. et 
supra p. 314. ' Vid. Malalam in Chronographia P- £8 οἱ 
ed, Venet. 

Pag. 5oo, . ao. Ταῖς ἀδελφαῖς, id est ταῖς λοιπαῖς 
ἀρεταῖς. . 

Pag. 501,4. Male in Cod. ὄντος. 

Pag.501, to. Lego: οἷα πατὴρ ἀγαϑὸς, εἷς σεαυτὸν 
ἐκάλειςϊ, σωφφονεῖν μόνον παιδεύσας. 

Pag. ὅοι, 11. Forte hic vox omissa est, ut πόλιν, vel 
quid simile; vel potius legendum καὶ πόλεν pro xo4 nam. 


Pag. 35 


ΙΝ ῬΆΟΟΘΟΡΙΙ PANEGYRICUM. 607 


Pag. 501, 15. Restitui τῇ, quod in Cod. ante τῶν ἀλ- 
λων exciderat. 
Pag. 5o1, 16. Forte εἶλε pro eize. -Suspicarer Proco- o: Pag. 3) 
pium hoc Pori exemplum ideo potissimum protulisse , quod 
unus ex Jsaurorum ducibus vocabatur Indus; nisi hic suppli- 
cio affectus et minime βασιλικῶς tractatus fuisset. 
Pag.5o5,2. De hoc cf. Cl. le Beau T. VIII. Pe 347. 54 
Pag. 5o ) 7. Vendebatur. 
Pag. 503, 13. Lege διὰ τοῦτον, nempe ἔρωτα χρημάτων. 
Pag. 5035, 15. In Cod. ῥήματε, et alin manu supra τὸ 


ὁ scriptum e est f. 
ag. 5o, 9. Scilicet vocabatur yopveaoyvooc. Cf. Cl. Pag. 38 
le Beau, T. Viii. p . 945. , qui videndos indicat Euagr. L. 5. 
€. 39. p..568. , T'lüeodoram L.2. , Theophan. p. 123., Ana- 
' stas. p. 5o., Cedren. 557.' 358. ' 365. , Zonar. p. ΤῊ , Gly- 
cam É 4. Ῥ- 265. 266., Manass. p. 65. , Suidam voce Ti- 
po9soc, Pagi ad Baronium , AÁsseman Bibliothec. Oriental. 
T. I. p. 368. 369 

bas. Sof. τ . Mallem παρὰ τὰ δένδρα, ut infra ó ἅλι- 

EUG παρὰ τὴν δον 
ag. 5oá, 15. Subauditur ὄστενθ ; nisi potius. legendum 
sit : d τὴν ϑάλατταν ἤφέει τὸ δίκενον. 

Pag. δοή, 17. Male in Cod. dà rc , ut infra τῇ γῆς pro 
τῆς γῆς. . 

Pag.5o4,19. Imo singulis iumentorum, esinorum , pe- 
corum , neque canum etiam exceptis capitibus impositum erat 
hoc tributum. V. Cedrenum . 957. et Zonaram L. XIV. 
p. 34. Nescio cur Tillemont istoire des JEmpereurs T. VI. 
art. V. p. 34r. dicat : Je me fierois. peu à ce que Cédràne 
ajoute p. 357., qu' Anastase abolit vers le méme temps deux 
sortes de Clirysargyres ; nam de uno eodemque Chrysargyro 
hic lo muiter Cedrenus. 

Pag. 5oí, 30. Hic, ut alibi m, τὼ οἰκήματα signi 
ficant lupanaria. Euagr. Histor. ecles L. 111. c. ὅσ: 

Pag. 50$, 5. Fecit hoc Imperator persuasus a frio Pag. 39 
theo poéta, ut narrat Cl. le Beau T. ΙΗ, p. 346., auctoribus 
Suida in v. Τιμόϑεος, et Scholisste Aristophanis ad Plutum 
p.20. ibidem a Kustero landato. Conf. et Henricum "Vale- 
sium p. 96. notar. ad Euagrium L. IIl. c. 39., ubi describit 
elegantem Libanii locum in Oratione contra Florentium p.427., 
quem hic ante octlos habuisse Procopius videtur. Ante Theo- 

osium luniorem et Anastasium , Alexander Sever., referente 
post Lamprid. in ipsius vita Cl. " Tillemontio T. VI. Histoire 
des Empereurs p. 539. | 

Pag. 505, το. κέρδους. Male in Cod. κέρδος. 


δοϑ - - VILLOISONIS: NOTAE 
. Pag.505, 16. Forte ταύτας, id est, συγγραφὰς, pso 


ταῦτα. 


Pag. 505, 19. , MaleinCod. éxya(s». Cf. Cl. le Beau ]. 
l. p. 346. sq. ! 
Pag. 506, a. Ἐριννὺν κοινὴν. Sic apud Virgil. patriae corm- 


munis Erinnys, Hunc autem locum sicexpressit Choricius ora- 
tion. inSummum ducem apud Fabric. Biblioth. Graec. Vol. V HI. 
p. 871. : οἶσϑα τὸν νέον, ὃν ὀναγχός uot συνέστησας, 
γνώρισμα μέψχιστον ὃ πατήρ. οὗτος ἐμοῦ διηγουμένου ὅπως 
διένειμας τοῖς αὐτοῦ πολίταις τοὺς φόρους, ἀνέμγησέ us 
τοῖς περὲ σοῦ λεγομένοις ᾿,Δριστείδον τοῦ “υσιμάχου. ἐχεῖ- 
, voc τοῖς νησιώταις τάξας τὸ σύμμετρον, ἣν ἐπεδείξατο τοῖς 
Ἕλλησιν ἀρετὴν, ταύτην ἔλαχεν ovoua* καὶ σὺ τῶν " 
βίων εκάστῳ τὴν ἐπιβάλλουσαν διώρισας οὕτω μοῖραν x... ., 
ubi legere mallem οὗτος ἐμοὲ διηγούμενος, quam ἐμοῦ dig- 
υμένου ; nam hic iuvenis ex Arabia redux Choricio narra- 
bat, quomodo Summus suis civibus Arabibus tributa solven- 
da descripsisset. In eadem oratione Pausaniam et Lysandrum 
memorat Choricius , quemadmodum et in hac Procopius. Uter- 
que eodem modo veteres heroas collatos deprimit, ut suum 
extollat; uterque eodem modo historias et fabulas nihil ad 
rem facientes attexere amat. Denique facile agnoscitur, Cho- 
ricium sui praeceptoris dicendi genus semper expressisse, illi- 
usque orationes in suum succum et sanguinem convertisse. . 
Pag.4o. ^ Pag.506,235. ᾿“πανϑοώπους. Sic restitui pro ὑπ᾽ d»- 
ϑρώπους, quod in Cod. Cf. Cl. le Beau L. XXXVIII. T. VHI. 
Ῥ- 248. sq. Tillemont ZZistoire des Empereurs T. |VY. art. IV. 
p.538. ed. Venet.: “2 δία des spectacles publics les combats 
des hommes contre les bétes; à quoi je pense. qu'on. peut rap- 
porter ce qu écrit le Pape Gélase , qu' il employa son. auto- 
zité à reprimer les folles passions du le pour des choses 
infames. Quae quidem potius referenda viderentur ad haee 
turpia spectaculg, quae ab Anastasio prohibita nullus alius 
auctor refert praeter nostrum Procopium , sic paulo infra 
dicentem : ἀῤῥενες yag παῖδες, ὥσπερ τὴν ἰδίαν εἰς γυναῖκας 
ἀμειβόμενοι φύσιν; . .. δῆμον ὅλον πρὸς ἀσελγῆ ϑέαν ἐχμᾳέ- 
yOVttg X. T. À. Sed Papae Gelasii, Anastasio Imperatori scri- 
bentis, verba sic se habent p. 311. T. V. editionis Concili- 
orum curatae a doctissimo Nicolao Coleti , dignissimo doctissi- 
morum Coletorum patruo : ,,Taceo quod pro rebus ludicris 
populares tumultus nunc etiam vestrae pietatis auctoritas re- 
Írenavit.^ Unde.cum non in hac epistola de rebus turpi- 
bus, ut ait Tillemont , sed duntaxat de ludicris agatur, hic 
ἃ Gelasio respici puto populares illos tumultus, factiones 
imo et caedes, ob aurigas eorumque ludicra certamina in 


IN PROCOPH PANEGYRICUM. 609 


Circo obortas, de quibus Cl. le Beau ibid. p.532. Cetera 
vide apud eundem p. 545.sq. , ubi narrat horribilem in Circo 
stragem ex hac. causa derivatam , in qua. 30oo. homines tru- 
cidati sunt. Conf. eundem p. 527. et 319. 

Pag. 508,3.  Hierapolis. . Pag. 4t 

. Pag. 508, 16. De hoc altum apud omnes historiae By- 
zantinae scriptores silentium. 

Pag. 508, 9. Hoc, ut et quae sequuntur de Alexandria, 

a nullo Byzantinae historiae scriptore tradita sunt. 

Pag. 510, 4. Forte ἀπέδωκας, nisi ἀποφραξάμεγος sitPag. (a 
nominativus absolutus. 

Pag. 510, 6. Cf. Cl. le Beau T. VIII. p.415—415., Ma- 
lalam p. 46. ed. Venet. et Cangium in CPoll Cristiend L. a. 
pag. r14- 

S Pag. 510,8. Cf. Cl. le Beau T. VIII. p.455. — et v. 
Knagr. Histor. Ecclesiast. L. IIl. c. 39. p. 567., et Petrum 
Gylilium in L. I. de Topogr. Urbis Coustantinop. c. a1. Hic 
autem. murus, ut observat Henricus Valesius ad Euagrium , 
ex conditoris nomine dictus est Ánastasianus. V. et Procopium 
Caesariensem de Aedificiis L. IV. c. 9. p.86. et Zonaram p. 58. 

Pag.510, 12. Forte hic deest καὶ ante πλάτους &vexa ; 
vel potius legendum φέρον pro gég&», ut referatur ad Θε- 
μιστοχλέους τεῖχος. : 

Pag.510, 21. Contra Photius in Bibliotheca art. 69. 
p.104. nescire se dicit, cur Hesychius Wlustris, qui in sexto 
suae χκαϑολικῆς ἱστορίας libre Anastasii gesta narraverat, eum 
multis alis clementia et benignitate praestitisse scripserit : 
ὃν οὗτος ὃ συγγραφεὺς πραύτητί τε καὶ ἡμερότητι, ovx οἶδ᾽ 
ὅπως, πολλῶν ἀποσεμινύνει διενεγκεῖν : quod quidem Chry- 
sargyro sublato tribuendum suspicatur. Andreas Schottus. 

Pag. 511, 15. Cf. Cl. le Beau T. VIII. p. 520.  Aliana Pag. 43 
sapientissimam Anastasii legem vide ibidem p.521. V. et Ma- 
lalam in Chronogr. p. 2. ed. Venet. ει 

Pag. 511, 15. Hinc Eudocia in sua Epist. nuncupatoria 
p. 11. nostrae ed.: φιλεῖ τὸ ὑπήχοον φύσει τῇ τοῦ ἡγεμόνος 
γνώμῃ διαιτῶσϑαι, ἀεὶ πρὸς αὐτὸν, ὡς ἐπὲ σκοποῦ, στοχα- 
ζόμεγογ. E | | 
Pag. 511, 17. Scilicet Ariadnam, Zenonis Imperatoris, 
cui successit Anastasius, viduam. Cf. Cl. le Deau T. VIII. 

p. 317. sq. Αἱ idem ibidem Anastasii. filium memorat , qui 
occisus est in seditione; ex concubina, ἀπὸ παλλακῆς, inquit 
Theophan. p. 126., natus erat ante huiusee Principis matrimo- 
nium; qui cum Ariadnam duxit, dicitur a Cedreno p. 3557. 
et Theophane p. 117. οὐ πρότερον γαμετῇ συνοικήσας,, id 
est , qué nondum habebat legitimam coniugem. 

ag. 511,21. Male in Cod. τοσοῦτον. 


Dexippus , Eunapius etc. 39 


Ó10 wILLOISONIS NOTAE IN PROC. PANEGYR. 


Pag. 511, a2. Hoc , ut multa alia, sic e suo praeceptore 
Procopio imitando expressit Choricius in Declamatione avari 
petris » filio post rem fortiter gestam virginem amatam praemii 
oco petenti contradicentis: ἄτοπον ἑτέρων xoaroUrra, uórov 

. μὴ κρατεῖν ξαυτοῦ. 


Pag.512, a. In Cod. 9v per compendium. 


Pag. 512, 4. In Cod. ἡμῖν, quod indicat variantem le- 
ctionem ὑμεῖν. 

Peg. (4 Pag. 515, 5. Forte oixrpol;. 

Pag. 515, 6. Forte μετὰ ταῦτα. 

Pag. 513, τι. Hic mallem ἀπήλλαξας. 

Pag. 515, 14. Lege σεμνὸν. quod refertur ad φρονοῦν- 
τες : ut supra : “Τυσανῦρος εἰ καὶ Σπαρτιάτης v , καὶ σεμνὸν 

ρόνει. 

7 Pag. διά, 10. Male in Cod. zoo». 

Pag.514, 15. κρείττονος. Supra bumanam naturam po- 
sitae, divinae. Passim τὸ χρεῖττον pro numine dicitur. 

Pag. 514, 16. In Cod. ἄλλος. 

Pag. 514, 18. τοσοῦτον. Hoc tantum de hoc teneo. 

ag. 515, 8. Malein Cod. ὁρῶν». 

Pag.45 — Pag. 515, το. Sic et Choricius in fineorationis funebris, 
qua Mariam, Marciani, episcopi Gazae , matrem , celebravit;, 
inscriptionem apposuit. 

Pag. 46 Hactenus Oratio Procopii in laudem Anastasii , quem de- 
pingit Cl. le Beau T. Vlli. p. 31:1. — 514. Vide et Collecta- 
nea Constantini a Valesio edita p. 853. et Suidam, qui baec 
in vocem ““ναστάσιος descripsit; ab his enim hoc de Ana- 
stasio judicium mutuatus est Cl. le Beau. Cf. idem p. 516. 
Procopius in Historia Arcana c. XIX. p. 57. eum ter centum 
et viginti millia librarum auri rudis necdum signati in im- 
periali aerario reliquisse affirmat, Cf. Cl. le Beau "Tom. 1X. 
pag. 12 — 13. 


INDEX 
HOMINUM ET RERUM, 
QUAE HOC VOLUMINE COMMEMORANTUR. 


Littera C. Candidum significat, D. Dexzippum, E. Eunapium, 

Ma. Malchum, Me. Menandrum , N. Nonnosum , O, Olympiodorum, 

Pe. Petrum , Pr. Priscum, Prisc. Priscianum , Proc, Procopium , 
Pro. Prooemium Eclogarii , Th. Theophanem. 


D —— À———Má] 


Abagi, socii Armeniorum Th. 


86 , 5. 

Abires (leg. Sabires) Me. 318, 5. 

Abrames, Nonnosi pater, lega- 
tus ad Alamundarum Sarace- 
num N. 478, 9. 

Abrogastes, dux Francorum sub 
Theodosio Maguo E. 111, a1. 
(Idem a Zosimo IV. p. 375. Ar- 
bogastes nominatur.) 

Abundantius, vir consularis, ab 
Eutropio eunucho oppressus E. 
87, 20. 

Ácacius, episcopus Byzantii, a 
Basilisco vexatus Ma. 274 , 18. 

Ácacius, rhetor sub Iuliano E. 
108, 10. 

Ácatiri Hunni a Saraguris victi 
Pr. 158 , 13. 161, 12. 

Acatzires, gens Scythica, Hunnis 
subiecta (f, iidem cum Acati- 
ris) Pr. 18t, 13. 182, 10. 191, 
8. 197» 1t. 

Áccaga , nomen Scythicae regio- 
nis Me. 399, 5, 


Acromitae Athenis praefecti s0- : 
phistarum vocabantur O. 461, 
! 

Adames, procurator domus Crecae, 
Attilae uxoris Pr. 207 , 7. 

Adamantius, Viviani fil, patri- 
cius, legatus missus a Zenone 
lmp. ad 'Theuderichum, Vala- 
miri fil. Ma. 342, 6. 348, 3. 
249, 2. eius iter 351, 8. 251, 
1. cum Theudericho colloqui- 
tur 453, 13. 254, 10. post 
Sabiniani victofíam a Zenone 
revocatur 2358, G. 11. 

Adaulphus ,  Alarichi successor 

|. O. 45o, 13, Sarum vincit et 
occidit 455, 1. cum Honorio 
Imp. in gratiam redit 455, 20. 
Placidiam in matrimonium pe- 
tit 456, 9. 457, 1. inter ob- 
sidionem Massiliae vulneratue 

. 456, 19. nuptiae eius cum Pla« 
cidia 458, 2. interficitur 459, 
3. liberi eius a Singericho 0€» 
cisi 459; i: . 


6123 


Adrianopolis Pr. 210, 15. Ma. 
265, 3. 

Adulis, portus Aethiopiae N. 480, 
17. ' 

Aedium regiarum Attilae descri- 
ptio Pr. 197, 13. 7 

Aedoingus, Gothus , domesticus, 
Verinae familiaris Ma. 248, 9. 

Aeétis regia in Phasi opp. Mec. 
34 , 6. 

Aegidius, magister militum in 
xallia, Italiae bellum minatur 
Pr. 156, 17. 

Aegyptius medicus 


contra patriam 


; 11. 

Aelianus Syedrius (ix Zvédoo»), 

dux copiarum sub Valente Imp. 
E. 101, 6G. 

Aelius Bassus, Pannoniae prae- 
fectus sub Marco Imp. Pe. 

. 194, 6. 

Aethiopes , Romanorum socii, ἃ 
Chosroé infestati N. 485, 8. 
Aethiopiae inter Adulin et Auxu- 
min tempestatis vicissitudines 

mirae N, 481, 3. 

Aethiopicae gentes bellum mi- 
nantur sub "Theodosio Min, Pr. 
146, 16. 

Aütius foedus pangit cum Attila 
Pr. 147 , 1. in discordia Fran- 
corum auxilio vocatur 152, 13. 
Constantium ad Attilam mittit 
scribae munere functurum 176, 
19. 208, 10. Silvanum contra 
Attilam tuetur 186, a1. 206, 3. 

Agnthias continuatur a Menandro 

e. 439, ao. 

Agesilaus, rex Spartanorum, cum 

Anastasio comparatus Proc, 513, 


Cambysem 
incitat Pro. 


14. 

Agintheps, dux Romanorum in 
Illyrico sub 'T'heodosio Min. Pr. 
172, 5. 

Alamanni ab Aureliano victi D. 
17; 1. a Iuliano E. 109, 1. 
Alamundarus senior, regulus Sa- 

racenorum : legatus 
Abrames, Nonnosi pater Ν. 
..8$28, 10. iunior ab Ambro 
bello petitus Me. 295, 14. 
Alani, socii Romanorum Mc. 382, 
2. 317, 19. a Tureis devicti 
401, 19. 


ad cum 


INDEX 


Alania Me, $3o1, 16. 18. 

Alarichus Romam captam — de- 
vastat. O, 449, τ. morbo dece- 
dit 45o, 12. 

Albani a Romanis sedibus suis 
exciti Me, 394, £4. 

Albania a Romanis invasa Me. 
317 , 16. 393, 20. 

Albinus, praefectus Romae, quum 
a Gothis expugnatur O. 458, 
15, 

Alboinus, rex Longobardorum, 
Avarum auxilium contra Gepi- 
das quaerit Me. 303, 7. 

Alexander Macedo D. 33, 14. E. 
21 , 12. Proc. 501, 3. 

Alexander Severus Marciani fili- 
am ducit D. 36, 16. 

Alexander, Placidiae iunioris tu- 
tor, legatus missus ab Hono- 
richo, Vandalorum rcge, ad Ze- 
nonem Imp. Me. 2539, 7. comes 
privatarum rerum ab Impera- 
tore creatus 240. 8. 

Alexandriae seditio a Floro, 
praefecto Aegypti, repressa Pr. 
223, 2. pharus ab Anastasio 
restitutus Proc, 500; 12. 

ÁAlexandrinorum obscoeni morcs 
E. 94, 3. 95, 3. 

Allobichus Gothus Eusebium oc- 
cidit O. 452, 9: ipse occiditur 
$52, 18. 

Ambrus, Alamundari filius, rex 
Saracenorum, legatos mittit ad 
Iustinum Imp. Me. 92, 4. 
294, 15. Alamundarum incur- 
sionibus vexat 295, 4. a Ro- 
manis tributum poscit 358, 16. 
369, 9. (sed hic non idem cum 
superiore esse videtur.) 

Ambrus, Saracenus, Caisi regis 
frater N. 479, 21. 

Ameritae, gens Aethiopica N. 
479, τι. ' 
Amilzurl , gens barbara, in Ro- 
meorum tutelam confugiunt Pr. 

1:86, 1. 


Ammigus Francus bellum con- 
tra Romanos renovat Me. 345, 
13. 


Ámmon, geomelra sub Honorio 
Imp. O. 469, 21. 

Amorccesus, Nocalius, ex Persia 
profugus, regnum sibi coadit 


Psy 


Apharban , 


HISTORICUS. 


inter Saracenos Arabas Ma. 2333, 
5. vocatus a Leone Byzantium 
venit 233, 7. multis muneri- 
bus ornatus in regnum redit 
233 , 21. 


" Anagaeus, dux Utigurorum Me. 


399, 7. dux Turcorum (fort. 
non diversus a praecedente) 
Me. £4o4, 8. 
ancastes , 
Me. 398, 9. 

Anastasii Imp. origo Proc, 491, 
17. episcopatus Antiochiae can- 
didatus 493, 1. 8, eius renun- 
tiatio 495, 13. beneficia erga 
imperium Rom. 497, 3. sqq. 
Prisc. v. 184—253. effigies By- 
zantii exposita 490, 8. genus 
ducit a Pompeio Prisc. v, i1. 
Deo dilectus periculoque ere- 
ptus v. 273. - . 

Anatolius, legatus Romanorum ad 
Attilam Pr. 142, 9. 144, a0. 
125, 9. 178, 13. 202, 14. itc- 
rum 213, 2. 19. 

Andigan, Persa, legatus Hor- 
misdae Me. 415 , 22. 418, 15. 
419, 7. 420, 7. dolus eius 421, 


sq 


legatus Turcorum 


. 8qq. 
, Anolinus, praefectus praetorii sub 


Maximino, occisus D. 36, 27. 

Antae ab Avaribus eversi Me, 284, 
5. 385 , ἃ. 

Anthemius, Imp. Occidentis Pr. 
221, 15, Ma. 236, εἰ. 

Anthimus, medicus, ob commu- 
nicata cum 'Theudericho con- 
silia ad supplicium vocatus 
Ma. 238, 19. 

Antiochia a Persis capta Me, 347, 
20. 433, 7. 

Antiochus praepositus et patri- 
cius sub Thcodosio Min, Ma. 
223, 13. 

Antoninus Heliogabalus D, 36, 
20. 

Apamea, a Persis oppugnata Me. 
423, 6. 

Apatures, nomen corruptum gen- 
tis alicuius Me. 398, ao. 

Narsaei legatus ad 
Galerium Caes. Pe. 126, 18. 
inter nobiles in aula regia 
135 , 5. ᾿ 

ÁAphumon, castellum Armeniae in 


613 


confiniis Romanoram et Perse- 
rum Me. 410, 3. (15, 8, 

Apollonius, legatus ad Attilam 
a Theodosio Pr. 215, 5. 9. 
16. infectis rebus revertitur 
216 , 2. 

Apsich, legatus Avarum ad Ro- 
manos Me. 311, 21. mog dux 
in bello adversus eosdem 424, 4. 

Apsilia regio Me. 302, 13. 

Aquileia a Maximino obsessa D. 
36, 33. 3), 26. 

Aquitani Constantini partes ad- 
versus Honorium Imp. sequun- 
tur O. 451, 12. 

Árabes scenitae , quos Saracenos 
appellant Ma. 231, 3. ab Ana- 
stasio repressi Proc. 497, 2. 
Prisc. v. 355. 

Arabessi, populus Ármeniae , Me, 


/ 


, 16. 

ArsBisnus historicus D..35, 12. 

Aral lacus (λέμγνη ἅπλετος xai 
εὐρεῖα) Me. 3oo , τή. 

Arbazacius, Isaurus, sub Arcadii 
imperio, Harpazaoius ludibrio 
dictus E. 117, 15. 

Arbitio, a consiliis Valentis Imp. 
E. 73, ao. (v. Gibbon. c. 35. 
Arcadiopolis a Gothis capta Ma, 

234, 17. 262, 8. 

Archapetus , praefectus praetorio 
Narsaei, regis Persarum Pe. 
135, 5. 

Ardaburius , Asparis pater Pr. 
235, 5. 

Ardaburius, Asparis filius, dux 
Romanorum sub Marciano Imp., 
bellum gerit cum Saracenis Pr, 
153, 12. 227, 17. Placidiam in 
Italiam revertentem comitatur 
O. 471, 3. C. 4732, 6. 

Arelate opp. O. 453, a1. 
Areobindus, dux Romanorum sub 
Theodosio Min. Pr. 211, 6. 
Argibolus, dux Gothorum, cum 

Gaina coniunctus contra Ro- 
manos rebellis E. 93, 2. (idem, 
ui Tribigildus apud Zosimum 

l, 304-312.) 

Ariadne , Leonis filia, Zenonis 
uxor C. 474, 9. postea ἀπὰς 
stasio nupta Proc, 5:11, 16. 
Prisc. v. 3o1. 

Aristoteles citatur E. 47, to. 


614. 

Armatue e. Armatius,, Plinthae 
fil, dux Romanorum sub Tbeo- 
dosio Μίη., in Africa moritur 
Pr. 214, τη. 21. 

Ármatus, Basilisci propinquus, 

— uxoris eius. Zenonidis, amator, 
vanilate et superbia plenus 
Ma, 272, 13. C 425; 3. a Ze- 
nome supplicio affectus — 425, 
18. v. Harmatius. 

Armenii a Persis ad Romanos de- 
ficiunt 1. 485, 13. 

Arreston, pagus(in Sophene?) Me, 


Arrianus historiae Augustae scri- 
ptor D. 36, 3o. 36. (idem, ut 
videtur, qui Arabianus.) 

Áreilas, dux Turcorum Me. 399, 


13. 

Artabanus, rex Parthorum, Ti. 
ridatem expellit Pe. 122, 7. 

Artemidorus, legatus Zenonis ad 
Theuderichum, — Valamiri fil, 
Ma, 246, 1. 

Arzanene provincia , Romano im- 
perio adiuncta Pe, 335, 10. 
sub ipaum ditione Me. 320, 
19. 410 , 4. 415, 7. á19, 2. 

Ascalon, γιοῦ urba ior δτ αι. 

Asclepius, procurator bonorum 
Constantii et Placidiae O. 453, 


9. 

Asdingi , regium Vandalorum ge- 
nus D. 38, 8. 

Asiaticae calamitates sub Arcadii 
imperio (αὖ ^40:ay&) συμφο- 
q«i) E. οὔ, 6. 

Asimuntum, , castellum "Thraciae 
in Iiyrici confiniis Pr. 143, 
21. eius incolae fortiter contra 
Hunnos rem gerunt 144, a. 
Hunnos captivos trucidant 145, 
9. paucos superstites petenti 
Attilae remittunt 145, 16, 

Asini sub imperio Theodosii Mai. 
magno pretio habentur EE. 83, 
T 


 Aspar senior cum patre Placidiam 
sequitur O. 471, 4. iunior prae» 
fectus copiarum sub Theodosio 
Min. 2311, 6 225, 5. 2236, 15. 
sub Leone Imp. Pr. 160, 15. 
363, 14. 164, 1o. 228, 5. Leo- 
nem ad imperium occupandum 


ediuvat C. 472, 5. 423, 1& 


INDEX 


Theuderichum, Teiarli (i, bo- 
norum suorum heredem insti- 
tuit Ma. 234, 9. 
Asprudius, fluvius Mediae Pe. 
134 , a1. , 
Assyrius, ἢ, e. Persicus Me. 360, 


22. 

Asterius notarins (drreygagebs) 
captus et a Chosroé interfectus 
Me. 319, 2o. 

Astingi, h, e. Vandali (v. Asdingi) 
P. 124, 14. 

Athenais v. Eudocia. 

Athenis grammaticorum schola 
floret Ma. 270, 16, schola so- 

histarum O. 461, 5. 

Athroélon, castellum in confinils 
Romani et Persici imperii, ubi 
legati conveniunt Me.3ao, 8. 

Attacam, puer regius gentis Hun- 
nicae, ab Attila supplicio affe- 
ctus Pr. 168, 22. 

Attalus ab  Alaricho Imperator 
Occidentis renuntiatus O. 449. 
6. 451, 18. ab eodem destitu- 
tus 452, 13. in exilium pul- 
sus. 452, 17. 

Attila, post Ruae mortem rex 
Hunnorum Pr. 167, 15, Tbheo- 
dosio Minori bellum — minatur 
141, 9 in fines imperii Romani 
irrumpit 141, 20. magnis tri- 
butis extortis pacem facit 143, 
9. 169, 2. postca quoque mi- 
naces mittit legationes ad Theo- 
dosium 145, 23. Edeconem 
mittit de tradendis captivis 
146, 20. Istrum traiicere parat 
173, 4. Honoriam in matrimo- 
nium petit 151, 3. 14. bellum 
parat cum imperio Occidentali 
152, 5. Francos aggreditur 153, 
10. ἃ maiore natu puerorum 
regiorum apud Francos auzilio 
vocatus 152, 13. Italiam vastat 
153, 8. eius tentoria 173, 13. 
428, 2. Escami filiam, uxorem 
ducit 183, 2. regius eius vicas 
187. 14. 224, 9. solennis im 
regiam suam introitus 188, 9. 
eius ius dicendi ratio 198, 12. 
Romani ducis dignitatem et sti» 
pendia accipit 201, 6. eius 
coenae descriptio , ad quam 
Meximinus et Priscus vocantar 


HISTORICUS. 


203, t, moderatio elus in cibo 
εἰ vestitu 204, 18. adhorta- 
tione suorum ab ínvadendis 
Romanoruim finibus deterretur 
224, 3o. 

Attilae filii in patris coena ac- 
cubant Pr. 2303 , 18. pacem et 
foedus petunt a Leone lmp. 
160, 20. 

Attilas, fluvius (Volga, Ethel) Me. 
3oi, 3. 

Attisas fl, (Athesis) Me. 345, 18. 

Aue, in Aethiopia (aut ipse mons 
Taranta aut locus illi apposi- 
tus. N.) N. 480, 20. 481, 4. 

Augustulus, Orestis fil. (perperam 
ab eclogario pro Odoacro no- 
minatus) Ma. 333, 12. Impe- 
rator factus C. 455, 4. 

Ausonica lingua (Romana rustica) 
Pr. 19o, 9. 206, 8. 17. 

Ausoriani, gens Africae, cum Ro- 
manis bella gerunt Pr, 214, ao. 

Auxiliarium copiarum praefectus 
(6 ἡγεμὼν τῶν ξενικῶν GrQa- 
τοπέϑων) D. 2o, 18. 

Auxumis, Aethiopiae metropolis 
N. 479, 13. 

Avares, sedibus suis eiecti, ipsi 
Sabires expellunt Pr. 158, 5. 
Romanorum amicitiam petunt 
Me. 382, τι, 3. societate cum 
Romanisinita, Utiguros et alias 
Hunnicas gentes invadunt 284, 
3. 7. Antarum legatum inter- 
ficiunt 286, 16. legatos mit- 
tunt ad lustinum Imp. tribu- 
tum petituros 288, 23. qui 
infecta re revertuntur 290, 1. 
pars eorum Turcis subiecta 299, 


12. foedus componunt cum. 


Francis 302, 21. iterum tribu- 
tum poscunt a Romanis 8ι0, 
16. victo Tiberio, duce Rom., 
pacem a lustino impetrant 313, 
4- legatos mittunt ad Tiberium 
Caesarem 336, 18. legatus eo- 
rum rediens a Sclavinis occi- 
ditur 338, 9. magna eorum 
multitudo in fines Romanos 
conira Sclavinos advocatur 405, 
15. 406, t. sub Tiberio lmp. 
bellam renovant 424, 1. 
Ávito imperante Vandali Jtaliam 
vastant. Pr. 216, 4. idem Rici- 


615 


merum contra Geusericham ta 
Siciliam mittit 315, 6. 
Azarephthus S» octingenti elus 


equi albi Me. 435, 10. 
Badiana, provincia Ármeniae Me. 
395 , 9. 


Badomarius, princeps Germano- 
rum E. 45, 10. 

Baianus, chaganus Ávarum, Ro- 
manis infestus Me. 386, 18. ἃ 
Sigisberto Franco auxilium im- 
plorat 3o2, 21. ipse ab Alboino 

ongobardo auxilio — vocatus 
303, 10. 3o4, 8. legatos BRo- 
manorum in vincula coniicit 
3o5, 15. de Sirmio tradendo 
agit cum Romanis 3o6, 1. re- 
iecta conditione Cotriguros in 
fines Romanorum immittit 310, 
4. foedus ictum statim violat 
334, 8. Saum f£. traiicere co- 
natur 333, 11. iurciurando ad 
pacem servandam sese obstrin- 
git 335, 1o. Sirmium sibi 
tradi postulat 34o, 2. Targiti- 
um Byzantium mittit 385, 10. 
cum Tbeognide, duce Rom., ite. 
rum de Sirmio tradendo agit 
341, 3. frustra 342, 6. Sirmium 
in deditionem accipit 425, 2a. 
eius uxor 435, 10. ͵ 

Balaam , oppidum Cidaritarum 
Hunnorum, a Persis captum Pr. 
365 , 15. ; 

Balamirus v. Valamir, 

Balbinus Imp. D. 36, 25. 31. 37, 
8. 12. 15. 21. 

Ballomarius , rex Marcomanno- 
rum, legatus míssus ad Roma- 
nos Pe. 154, 7. 

Balneae Antouianae (sic iam tum 
dictae pro Antoninianis) Ο, 469, 
17. Diocletiapae 20. 

Baramaanes, nomen Miranis, Per» 
sarum ducis Th. 4866, 4. - 

Barcellon (Barcino) opp., ubi 
Adaulphi filius sepelitur O, 


; 9. 
Bargus ab Eutropio eunucho in- 
sidiis circumventus E. 86, 30. 


Basich, dux Soytharum (Hunno- 
rum), Persas aggreditur Pr. 209, 


2. 
Basiliscus, Verinae frater, a leone 


616 


ρ. dex exercituum creatus 
Pr. 162, 17. Ma. αγᾷ, 12. C. 
424 , 11. post expulsum Zeno- 
nem lmnperator renuntiatus C, 

. 475, ἃ. ἃ Zenone reverso ex- 
pellitur Ma. 335, 13, a Thcu- 
dericho, Triarii f., ad impe- 
rium occupandum adiutus 238, 
5. ab episcopis pecuniam exi- 
Bit 274 , 16. eius mores ἀγά, 
14. avaritia 355, t. ab Armato 
expulsus et interfectus C. 426,1. 

Basiliscus, Armati filius, Caesar 

. Mactus C. 455, 17. 

Baudo Francus E. 112, 1. 

Belleridas, Sari domesticus, ab 
Honorio interfectus Ο, 455, 6. 

Berichus, vir nobilis inter Hun- 
nos Pr. 2023, 15. ab Attila le- 
gatus Byzantium missus 209, 
tá. comes Romanorum legato- 
rum 210, 4. Maximinum apud 
Theodosium Imp. calumniatur 
311 , 3. 

Betharmais opp. in Perside Me. 
365, 8, 

Bigilas v. Vigilans, 

Biuganes Persa, praefectus Chlo- 


maronis castelli Me. 3239, 17. . 


330, 7. 
Blachernae, regio Byzantii C. 425, 
18 


Bledas, rex Hunnorum cum At- 
tila Pr. 169, 2. 186, 5. 206, 
1. una eius uxorum legatos 
Romanos hospitio excipit 184, 
11. Zerconem Maurum secum 
ducit 235, 9. eius mors 226, 


13. 
Bledas, Arianorum episcopus, lo- 
gatus missus a Marciano Imp. 
ad Genserichum Pr. 216, 13. 
Blemmyes , gens Ácthiopiae supra 
Aegyptum, de pace agunt cum 
Maximino Pr. 153, 16. post 
eius mortem bellum renovant 
154, 22. ad eos Olympiodorus 
proficiscitur 466, 1, 
Bochanus, dux "l'urcorum sub 
Turzantho Mc. 4o4, 8. 
Boisci. gens barbara, sub Romano- 
rum tutelam confugiunt Pr. 166, 


2. . 
Bombyces a Persa quodam By- 
aantíum translati ΤῊ, 484, 13. 


INDEX 


Bonifsclus , Africae praefectus, 
Placidiae fldus O. 468,3. eius 
laudes 468, 14. 

Bonifacius (fortasse idem) A daul- 
phum in oppugnatione Massi- 
liae vulnerat O. 456, 19. 

Bononia, opp. Galliae (Boulogne) 

. ήδι, 10. 

Bonus (Βώνος, Agath. 54, 9. Bó- 
»00), dux domesticarum copia- 
rum sub Iustiniano Me, 286, 7. 
389, 2. Sirmium contra Avares 
defendit 306, 10. vulneratus 
306 , 14. Baiani legatis respon- 
det 307, 12, 312, 18. 

Bosporus, urbs a Turcis oppu- 
gnata Me. 4o4, 8. capta 4οή, το. 

Buccellarii, genus militum sub 
Honorio O. 44g, 23. 45o, 16. 

dicti ἃ buccellato b. e. pane 
is cocto.) 

Bunus, comes rci privatae Im- 
peratoris sub  Iustiniano (ὁ 
προεστὼς τῆς αὐτοῦ (1. τοῦ) 
βασιλέως περιουσίας) Με. 335, 
20. . 

Busalbus, profugus ad Theude- 
richum, Triarii fiL, a Zenone 
exposcitur Ma, 260, 5. a Theu- 
dericho non traditur 260, 12. 

Byzantium fide Christiama insi- 
gue Ma. 271, 1. 

Byzautini urbis defensionem con- 
tra Theuderichum, VaL fiL, acri- 
ter parant. Ma, 243, 3. mox a 
Zcnone avocantur 343, 1. 

Caesareae portus ab Anastasio 
Imp. refectus Proc. Qd 

Caisus, Arethae filius, regulus 
Saracenorum N. 458, 6. By- 
zantium venit] 429, i9. Palae- 
stinae regimen ἃ ]lustiniano 
accipit 479 , 23. . 

Calandio, a Zenone Jmp. Antio- 
chiam missus C. 476, 5. 

Camboses, Ambri frater, Sara- 
cenus Me, 2395, τή. 

Camus, potio, quam Huuni ex 
hordeo conficiunt Pr. 183, 14. 

Candavia, montes Epiri Ma. 256, 


14. 
Candich, legatus Avarum ad Iu- 

stinianum Me. 383, 8. 
Candidianus , Adaulphi amicas O. 


452, a2. 471, 4. 


HISTORICUS. 617 

Caándtdus, IEsaurus, — historicus — Cbinden!, populus Saracenorum 
472 ,. t. N. 479; 3. 

Candidus, dux Romanorum, Obios  Chiris , opp. Blemmyarum Ο, 


et Longobardos repellit 
124 , 3. 

Cardueni, Romano imperio sub- 
iecti Pe. 135, 10. 

Carini Imp. crudelitas E, 19. 

Carpi bella gerunt cum  Moesis 
D, 37» 19. stipendia petentes 
a Romanis sub Alexandro Se- 
vero a Menophilo , Moesiae 
praefecto, spe frustrantur Pe. 
124, 16. 

Carpileo, Agtit filius, obses apud 

unnos Pr. 179, 5. 

Carsus, castellum 'Thraciae Pr. 
168, 22. 

Casia et Carbonaria, insulae ! 
Istro fl;,, in quibus Baianus et 
Theognis conveniunt Me, 341, 


Pe. 


τ. 

Caspiae pylae Pr. 159, 8, 161, 
14. Me, 359, 22. 

Catulphus , Ephthalita, gentem 
suam Turcis prodit Me. 296, 
1:1. ad Persas profugus 296, 
14. in Chosrois consilio plu- 
rimum valet 297, 4. eius fa- 
cete dictum 427 , 15. 

Celagastus Anta Me. 284, 9. 

Cercio a Chariettone in luliani 
partes traductus E. 65, 9. 

Cermichiones v. Kerm. 


Chaganus Ávarum Me. 984, 17. - 


336, 19. v. Baianus. 
Chamavi, geus Germanica, a Iu- 
liano victi E. 41, ἃ. cofnmea- 
tus e Britannia ad Romanos 
missos prohibere possunt $23, 3. 
Charato, Hunnorum rex. O, 455, 


14. 

Charietto Iuliani partibus adhae- 
rens E, 65, 5. 106 , 18. 

Chelchal, natione Hunnus, sub 
Áspare dux Romanorum Pr. 
163, 13. 164, 7. 

Cherchis, gens barbara, ex qua 
serva a Dizabulo Zemarcho dono 
oblata Me, 383, 19. (Kirgisii.) 

Cherson , urbs a "l'urcis oppu- 
gnata Me, 335 , 16. 398 ,. 14. 

Chersonesus: pugna ibi inter Bo- 
manos et Huunos commissa 
Pr. 142, 1. 


466 , 9. 

Chliatae s. Choliatae, gens 'l'ur- 
cis subiecta, legatos mittit ad 
Romanos Me. 3oo, 12. 383, 
16. 385, 

Chlomaron, castellum in Arzanene 
prov., a Romanis obsessum Me. 
329 , 14. 


: Chorutzon, castellum in faucibus 


Caucasi Me. 359, 21. 

Chosroés, rex Persarum Me. 200, 
22. Sogdaitarum preces repu- 
diat 396, το. Turcorum soge- 
tatem recusat 297, 4. δά Iu- 
stinum Imp, mittit, qui tribu- 

. tum poscant 313, 16. Jacobum 
legatum de pace Byzantium 
mittit 316, 7. titulus eius 353, 
13. in Armeniam incursionem 
facit 393, 13. 394, 14. Pherog- 
dathem Byzantium mittit 410, 
9. eius mors 41f 21. 

Christi natalitia . 364, 21. 

Christiani quomodo a Persis tra- 
ctandi sint Me. 363, 18. 

Chrysaphius, eunuchus, spatha- 
rius Theodosii Min. Pr. 145, 
21, Edeconem ad interinendum 
Attilam corrumpere studet 149, 
1. 169, 11. fraude detecta ab 
Attila ad poenam poscitur 150, 
21. idem ἃ Zenone graviter ac- 
cusatur 150, 23. 212, 21. Αἥὖ» 
tilam placat 213, 2. a Pulcheria 
ad supplicium vocatur 227, 11. 

Chrysargyri vectigal ab Anastasio 
sublatum Proc. δοή, 5.Prisc, v.149. 

Cidaritae, gens Hunnica Pr. 159, 
15. Persarum (ines [infestant 
161, 18. a Persis vincuntur 
165, 17. 217, 20. 219, 22. 

Citharizon, castellum in corrfiniis 
Persarum et Romanorum Me. 
329, 11. 

Claudius Gothicus , Imp. non oc- 
cisus D, 38, 3. iu eius regno 
desinit Dexippi historia Chro- 
nica E. 55, 14. 

Claudius, dux Romanorum, quae- 
stor Gothici stipendii a Zenone 
eonstitutus (ó «oU Συεϑικοῦ 
ταμίας) Ma. 253, 11. 


618 


Clazomenii legatos mittunt ad 
luljanum Imp. E. 46, 9. 

Cochus (?) sagitta interfectus 
Mt. 441, 3. 

Coeranus Aegyptius a Festo oc- 
cisus E. 110 , tt. 

Colchi cum Romanis sub Marcia. 
no bellantur Pr, 217, 8. 

Colchis frustra a Persis invasa 
M. 344, 1. 

Comentiolus, legatus lustini ad 
Chosroén N. 483, 1a. 

Comicus nescio quis citatur E. 
98, 12. (ἄρξαντος ανδρὺς dz- 
MóOi« τὰ πράγματα.) 

Comitas , legatus Romanus ab 
Avaribus in vincula coniectus 
Me. 305, 17. 

Conimundus, rex Gepidarum , a 
Longobardis bello petitus Me. 
3o3, 8. auxilii petendi causa 
sd lustinum mittit 3o4, 19. 
perfidus et periurus 305, £4. 

Constans Imp. a Magnentio oc- 

- cisus Pe, ᾿ς d 20, 

Constans, Comftantini fiL, Caesar 
renuntiatus O. 451, 16. cum 
patre victus et interfectus 453, 
12. 

Constantia, opp. ad Istrum eitum 
Pr. 165, 22. 

Constantia, Constantii soror, a 
Maguentio in matrimonium pe- 
tita Pe. 13o, 3. 

Constantina, urbs Mesopotami- 
ae Me. 319, 15. 411, 2. 433, 
Δ Φ 

Couxtantinopolis ἃ Gothis infe- 
stata E. 523, r1. incendium ur- 
bis sub Leone Pr. 160, 6. C. 473, 
15. 

Constantinopolis, castellum, quo 
victus Zeno confugit Ma. 276, 
20. 275 , 4. 

Constantiolus, ex Pannonia oriun- 
dus, in aula Attilae versatur 
Pr. 198, 20. 200, 23. immi- 
nentia ab Attila Romano impe- 
rio pericula praesagit 401, 9, 

Constantinus 1mp. legatos accipit 
ἃ Licinio Pe, 128, 40. 139, 


Constantinus , in Britannia Impe- 
rator renuntiatus contra Honao- 
rium O. 45o, 5. 451, 5. Ra- 


INDEX 


vennam exercitum ducit 453, 
21. devincitur 453, 12, captus 
et cum filiis supplicio affectus 
454, & 

Constantinus Porphyrogenitus lj- 
brorum collectiones — institait 
Pro. 4, 14. 

Constantius Imp. patri Copstan- 
tiuo similis E. 61, 21. Gallos 
contra lulianum incitat 62, 4. 
ei insidias struit 65, 21. 66, 
3. Magnentii et Vetranionis 
legatos in vincula coniicit Pe. 
129, 20, 131, 8. 

Constantius, Placidiae — coniux 
O. 464, 5. eius origo 467, 1. 
mores 455, 14. Olympium oc- 
cidit 450, 6. ab Honorio iu 
societatem imperii adscitus 464, 
17. paulo post moritur 465, 6. 

Constantius patricius et ter praee 
fectus, Leonis ad Persas lega- 
tus Pr. 160, 3. Edessae mora- 
tur 219, 14. 18. 

Constautius Gallus, Attilae scerí- 
ba Pr. 186, 3. ab Attila pro- 
ditionis causa supplicio affe- 
ctus 186, 17. 

Constantius ltalus , item Attilae 
scriba (ὑπογραφεὺφ), ab A&tio 
ili commendatus Pr, 151, 5. 
196, 18. 185, 5. 186, τι. 208, 

. Attila petente Tbeodosius 
Tap. Saturnini filiam illi de- 
spondet 1i51:, 3. 208, 9. ipse, 
praerepta sibi sponsa , Attilam 
ad ultionem incitat 2309, 3. 
Chry$sapbhius aliam illi potlice- 

tur opulentam uxorem 213, 

13. Harmatii viduam uxorem 
ducit 214, 23. 

Cophen, fluvius (Kuma) Me. 3ot, 
5. 12. 

Cotragegus Ávares contra Ántas 
instigat Me. 384 , 14. 

Cotriguri (s. Contriguri) Hunni 
Thraciam vastant Me, 344, 16. 
ἃ Baiano in Dalmatiam im- 
missi Mc. 310, 4. eius subditi, 
quibus quondam lustinianus 
stipendium pendebat 385, 19. 


386, 14. 

Cotys, Mithridatis, »egie Ibero- 
rum, frater, legatus ad Clau- 
dium missug Pe. 122, 14 


HISTORICUS. 619 
QGrateros , prin (πρωτεύων)  Dardania a Zenone "Theuderi- 
Ascalonitarum E. 115, 22. cho babitanda oblata Ma. 255, 


Creca (s. Rhekan), uxor Attilae, 
ex qua tres filios suscepit Pr. 
192, 9. 19. legatos Romanos 
convivio excipit 407, 17. 

Ctesiphen a luliano obsessa E. 
68 , 16, 108,15. 

Cunchas, rex Hunnorum Cidari- 
tarum, a Persarum rege deci- 
pitar, pro sorore eius alia mu- 
iere in matrimonium accepta 
Pr. 220, 8. fraude detecta bel- 
lum renovat 220, 23. 

Curidachus, princeps Acazirorum, 
Attilam auxilio vocat Pr. 181, 


20. 

Cursich, dux Scytharum (Hunno- 
rum), Persas aggreditur Pr. 
202, 2. 

Cursus dux Rom, in Asia Me. 
393 , 17. 

CyMenius: Iuliani epistola ad eum 
missa E. 65, 3. 

Cyrus, fluvius Me. 394 , 5. 

Cyrus, Persarum rex, cum Ana- 
stasio comparatus Proc, 512, 

Dacica bella sub Domitiano et 
Traiano Pe. 122, 18. 123, to. 

Daganes, socii Persarum Th, 486, 


Dagistheus Gothus, obses missus 
ad Adamantium Ma, 253, 8, 
Daich fluvius (laik) Me, 3o:, 3. 
Dalmatia Ma. 256, 5. a Cotri- 
guris vastata Me, 310, 6. 34o, 
23. ab Avaribus infestata ἤλή, 


4, . 

Damascus: bellum Saracenorum 
prope hanc urbem Pr. 153, 13. 

Damianus, dux Rom. Me. 313, 4. 

Damnatorum cum bestiis pugnae 
ab Anastasio abolitae Proc. 506, 
22. Prisc. v. 223. 

. Dauapris fluvius Me. οι, 13. 

Daniel, eunuchus sub Basilisco 
Me, 273, 6. 

Daras, oppidum munitissimum 
in confiniis Romanorum et Per- 
sarum Me. 319, 17. 320, 2. 
346, 13. a Οδοετοῦ expugnatum 
Tiberius pro reddenda Persar- 
menia poscit 324, 3. 360, 18. 
36:1, 16. 


5. 
Darina regio (7 αρεινή) Me. 302, 


Dasrentius s. Dauritas, dux Scla- 
vinorum Με. (o6, 6. 8. 

Decebalus, rex Dacorum, legatos 
mittit ad Domitianum Pe. 123, 
18. ad Traianum 1233, 3. 10. 

Decius Imp. in 'lhracia versatur 


. 22, 8. 
Deugizich, Attilae f., bellum cura 
Leone Imp. parat Pr. 16:, 8. 
exercitum ad Istrum ducit. 163, 


5. 

Dexippi Atheniensis oratio ad 
cives post obsidionem ex urbe 
elapsos 26, 6. a9, 11. 

Dilmaini (Dilemitae), Persarum 
socii Th. 486, 7. 

Diocletianus Imp. E. 106, 15. 
Nisibi Galerium convenit, unde 
legatos mittunt ad Narsaeum 
Pe. 184, 15. 

Dionysius a Marciano Imp. lega- 
tus missus ad Colchos Pr, 155, 
20. cum Goboze revertitur 160, 


Dionysius, genere Thrax,dux Rom. 
consulari dignitate sub Theo- 
dosio Min. Pr. 167, 8. 

Ditatus, (dub.) dux Romanorum 
in Suania Me. 356 , 18. 

Dizabulus (s. Dilzibulus 399, 21., 
Silzibulus in Excc. de Sentent. 
427, 5, Silxibulus ap. Suidam 
442, 18.), supremus princeps 
Turcorum Me. 296, 1. 599, 2. 
bis legationem mittit ad. Persae 
*296, 2. 297, 22. legatis suis ve- 
neno necatis, Persas odio pere 
sequitur 297 , 18. legatos mit- 
tit ad Romanos de serico ven- 
dendo 398, 6. legatos Iustini 
excipit 381, 17. eius tentorium 
382, 12. 19. 383, 5. bella 
gerit cum Avaribus 427, 5. cum 
Éphthalitis 427 , 15. 

Domestici in aula Ryzantina Ma, 
240 , 17. 248 , 11. 

Domitianus Imp. de pace agit cum 
Decebalo Pe. 122, 19. 

Dona&ue Hunnus, dolo interem- 
ptus Q. 455, 13. . 


020 


Draus 9l. Me. 3o4 , 22. 

Drecon 9. Drencon fluv. Pr. 183,6. 
213, 20. idem 324, 6. Dricca 
nominatur. 

Dubium, opp. Ármeniae Me. 435, 
22. idem Dubius Th. 485, 17. 

Dubius Gothus Adaulphum inter- 
ficit O. 459, 6. 

Ectag, aureus mons, (sed Ak da 
montem album significat. N. 
Me. 381, 13. idem ut videtur 
cum monte. : 

KEctel Me. 4o£4, 4. 

Edecon , Attilae a consiliis, lega- 
tus ad Theodosium Min. de 
tradendis captivis Pr. 146, 20. 
148, 10. fides elus a Chrysa- 
phio tentatur 149, 1. 169, 11. 
nefarii consilii conscius ad At- 
tilam cum Maximino revertitur 
120, 15. insignis eius dignitas 
171 , 16. insidiarum consilium 
ad Attilam defert 1955, 15. 

Edessa , urbs Mesopotamiae Pr. 
219, 15. " 

glesbaas ; rex Auxumitarum N. 
479, 10... 

Eleutheropolis, opp. Palaestinae 
E. 115, 15. 

Elpidia , Placidiae nutrix Ο. 
467 , 17. ἝΝ 

Epaminondae egregie dictum E. 
68, 16. 

Ephthalanus, rex Ephthalitarum, 
Perozem vincit Th. 484 , 23. 
Ephthalitae , olim Sogdaitarum 
domini Me.2395, 21. mox Tur- 
cis subiecti 299, 3. eorum vi- 
tae descriptio 299, 6. a Persis 
victi 354, 20. ἃ Turcis victi 

Th. 485, 3. 

Epidamuus (Dyrrhachium) vi ca- 
pta (a Gothis, ut videtur,) D. 
36, 6. a Theudericho petitur 
Ma. 2348, 7. 14. ἃ Sidimundo 

rodita 248, 19. 249, 7. ἃ 
heudericho capitur 451, 1. 
Anastasii Imp. patria Proc. 
491 , 18. urbis origo 492, 5. 

Epigenes, quaestor, comes Plin- 
thae, legati ad Hunnos Pr. 167, 

᾿ 15. 

Epinicius , Verinae familiaris , 

Illo necem parare tentat C. 


426 , 16. 1g. 


INDEX 


Epiphaniae festum Me. 364, 23. 

Epirus a Sidimundo Gotho ocenu- 
pata Ma. 248, 7. 

Epirus nova Ma. 350, 3 'ἅ 

Episcopnn Arianorum Pr. 216, 23. 
—  Chlomaronis castelli Με. 
329, 18. — Margi, oppidi Il- 
lyr. , Gothis urbem prodit Pr. 
14o , 21. — Sirmii vasis aureis 
sacris ad redimendos captivos 
uti constituit Pr. 186, 8. 

Eriulphus , Gothus, auctor con- 
iurationis contra Romanos sub 
Theodosio Magno E. 54,9 a 
Fravitta occisus 1 

Ermenarichus (s. Armenarichus), 
Asparis filius C. 473, 6. 

Erythrius, praefectus urbis sob 
Zenone Ma. 255, 3. 8. 

Escam, Hunnus, pater puellae ab 
Attila in matrimonium ductae 
Pr. 183, 2. 

Eucherius, Stilichonis etSerenae 
fiL, interemptus O. 419, 22. 

Eudocia, antea Athenais, 'Theo- 
dosii Min. uxor, Saturninum 
interimendum curat Pr. 208, 18. 

Eudocia , Valentiniani filia, uxor 
Honorichi Vandali Pr. 1575, t1. 
218 , 23. dimittitur 219, 4. 

Eudoxia, Theodosii fil., Valenti- 
niani III. coniux , ἃ Gensericho 
in captivitatem ab'ucta, a Mar- 
ciano deposcitur Pr. 216, 7. 

Eugenius, tyrannus sub Theodo- 
sio Imp. interfectus  O. 456, 7. 

EÉulogius, philosophus sub Leone 
Imp. Ma. 270, 9. 

Eunapius, rhetor legatus Lydo- 
rum ad Iulianum Imp. E. 46,6. 
cumMusonio coniunctus 109,13. 

Eunapius Sardianus chronologiam 
negligit 57, 20. 6o, 7. Dexippi 
historiam continuat 61,5. 63,12. 
admodum puer, dum lulianus 
regnabat 62, 18. 

Euphemius , magister in aula Mar- 
ciani Imp. Pr. 155, 10. Pri- 
scum assessorem aibi adiungit 
155, 1a. 

Euphratas, Menandri historici pa- 
ter Me. 438, 5. 

Euplutius magistrianus , legatus 
ad Valliam , Gothorum regem 
O. 4632, 9. 


HISTORICUS. 


Euripidis Andromeda E. 8o, 15. 

Euscbius , Ravennae praefectus 
O. (52, 8. fustibus 
452, 10. 

Eusebius, comes Petri Patricii in 
legatione ad Persas Me. 354, 4. 


359: 14. 

Eusebius, dux Rom. in Asia Me. 
39go, 2. 

Eutocius Thrax, pecuniam publi- 
cam furatus ad Craterum, prin- 
cipem ÁAscalonitarum, confugit 
E. 115, 12. 

Eutropius, eunuchus,  Bargum 
insidiis subvertit E. 86, a1. 
87, 16. eius mores 87, 19. 
102, 21. 117, 7. commercium 
inter Byzantium et Romam im- 
pedit 89, 13. 91, 13. 

Eutychbius , legatus ad Turcos 

; Me. 398, το. 

Exisatus, dux Rom. in Suania 
(idem qui 356, 18. Ditatus ap- 
pellatur,) Me. 357, ». 

Kerri penuria apud Turcos Me. 

8o, 20. 

Festus, procos. Àsiae sub Valente 
Imp. E. 110, 1. Maximum in- 
terfecit 110, 10. 

Fincs Romani et Persici imperii 
pace inter Galerium et Narsae- 
um facta constituti Pe. 135, 9. 

Florus, praefectus Aegypti, se- 
ditionem Alcxandrinorum co- 
ercet Pr. 223 , 13. 19. 

Foederati, numeri barbarorum va- 
rii generis in exercitu Impera- 
toris O. 45o, 1. 

Franci foedus faciunt cum Ava- 
ribus Me. 3oa, 21. 

Francorum rege mortuo, filii eius 
de regno litigant Pr. 152, 11. 
eorum fines ab Avaribus invasi 
Mc. 29o, 1. 

Fravitta Gothus E. 53, 13. Eri- 
ulphum occidit 54, 15. Gainam 

. inChersoneso devincit E. 92, 23. 
latrocinia coércet 115, 3. ab Ar- 
cadio consulatu ornatur 93, 12. 
Ioannis iussu interficitur 95, 19. 


occisus 


Fiodigda, festum Persarum (ve- 
xvía) Me. 374, ao. 

Fuscus, legatus Domitiani ad Da- 
cos Pe. 122, 30. 


621 


Gatnas Gothus , Eutropio eunu- 
cho loco deiecto, mox ipsesub- 
vertitar E. 91, 20. 92, 6. vi- 
ctus a Fravitta 103, 17. 117,20. 

Galerius Caesar, victis Persis, cum 
Narsaei legato de pace agit 
Pe. 136, 20. 137, 23. legatum 
mittit ad Narsaeum 134, 15. 

Galli, Galatae occidentales dicti 
Pr. 186, 3. 

Gelimer, rex Vandalorum, a Ia- 
stiniano victus Me. 383, 4. 
Genserichus (Γεζέρεχος ap. Pr., 
Γινζίρεχος ap. Ma.), rex Vandalo- 
rum, ab Attila auxilium accipit 
contra Gothos Pr. 152, 9. ltaliam 
invadere parat 152, 8. crude- 
liter devastat 152, 13. cum 
imperio Orientali inducias con- 
stituit 152, 233. captivas Va- 
lentiniani uxorem et filias Mar- 
cjano petenti remittere recu- 
sat 216,3. 10. inlibertatem re- 
stituit 218, 41. Italiam et Si- 
ciliam vastare pergit 219, 4. 
221, 14. eius mors 40, 1. 
Nicopolin (in Epiro) capit Ma. 
260, 23. Severum, Zenonis le- 
gatum, benigne excipit 261, Ki 

Gento, Gothus , dux Bom. s 
Zenone Ma. 358 , 8. ) 

Georgius inter legatos Romanorum 
ad Turcos Me. 3oo , 16. 19. 

Gepidae (Dinesdes) a Longobar- 
dis bello petiti Me. 303 , 9. ἃ 
Romanis adiuti 303, 14. 387, 16. 
ab Avaribus invasi 310, 7. ex- 
cisi 340, 5, olim a Iustiniano 
in Sirmiana regione recepti 
387 , 14. 

Germani E. 45, 10. 

Gerontius, dux exercitus sub Ho- 
norio, Maximum filium Impe- 
ratorem renuntiat O. 453, τή. 
se ipsum interficit 454, 14. 

Goar, Alanus O. 454, 17. 

Gobazes , rex Colchorum, re- 
gnum filio concedit Pr. 155, 1. 
14. Constantinopolin venit ; 160, 
7. Christianum se profitetur 
160, 12. legatos mittit ad Pcr- 
sas auxilium petituros 217, 16. 

Gordiani Imperatores D. 36, 35. 
32 , 4. 7. 10. 13. 31. 

Gorgas, opp. Persicum Pr. 221, 10. 


622 


Gorgenues , 
485 , 21. 

Gothi : de origine et moribus 
corum Pr. 323, 35. stipendia 
accipiunt a Romanis sub Ale- 
xandro Severo Pe. 124, 17. 

Gothi in Illyrico (Ostrogothi) cum 
Scyris bellum gerunt Pr. 160, 13. 
fame pressi cum Romanis de.de- 
ditione agunt 163, 31. Hunnos 
secum militantes iussu Romano- 
rum ducum trucidaut 164, 8. a 
Justiniano superati Me. 430, 1g. 
v. Scythae. 

Gothi in Gallia, (Visigothi) Maio- 
riani Imp.socii Pr. 156, 4. cum 
Aegidio bella gerunt 156, a1. 

Gothi foederati Ma. 235, 6. 

Gothi qui Optimates dicebantur 
O. 450, 1o. 

Graccus quidam spud Hunnos 
captivus, ab Onegesio libertate 
donatus, vitae snae felicita» 
tem et Orientalis imperii cala- 
mitatem cum Prisco colloquens 
exponit Pr. 190, 20 — 192, 10. 

Gratianus lmp. F. 83, 19. 

Gratianus in Britannia Imp. factus 
contra Honorium O. 451, 5. 

Grypes Hunnicas gentes sedibus 
suis expellant Pr. 158, 8. 

Guntiarius, Burgundionum regu- 
lus O. 451, 5. ' 

Haemus mons Ma. 264, 41. 

Harmatius (idem qui supra Ar- 
matus) magna gratia floret apud 
Basiliscum et Zenonidem Ma. 
274, 1. a Zenone supplicio af. 
fectus 274, ἃ. eius crudelitas 
274, 5. . 

Hebrus fluvius Ma. 265, 2. τι. 
Me. 338, 12. 461, τή. 


dux [berorum Th. 


Helion, dux copiarum sub Pla. 
cidia OQ. 471, 5. 
Heluri, 


ens Scythica ( Heruli 

D. 36,5. 

Heraclea (Sintica), opp. Macedo- 
niae, cuius episcopus Theude- 
richo, Val.fil., dona et commea- 
tun, mittit Ma. 346 , 20. 348, 4. 

Heraclianus novas res molitus oc- 
ciditur O. 457, 9. 

Heraclius Cynicus a Iuliano re- 
futatus E. 65, fa. Procopium 
ad virtutem bortatur 73, 13. 


JNDEX 


Heraclius, dux Rom. sub Leone 
Imp. Pr. 165, 9. ἃ Gothis ca- 
ptus ἃ Zenone liberatur Ma. 
262, Δ. 4. domum proficiscens 
ἃ Gothis trucidatur 362, i(. 
eius iniustitia et crudelitas 
262 , 15. 278, τ. 

Herculii, legiones sic dictae E. 
106 , 12. . 

Herennianus, Lycius, vicarius in 
Asia E. 96, 6. 98, 15. 

Herodianus historicus D. 35, 31. 

Herodianus, legatus ad Turcos 
Me. 398, 14.. 

Herodorus Orphei et Musaei hi- 
storias scripsit O. 463 , 13. 

Herodotus historicus citatur O. 


463, 12. 
Herodotus, propinquus Menandri 
historici Me. 438, 2. 


Heruli, olim Pannoniae incolae 
(re Παιονίας) Me. 285, 9. 
Hesiodus citatur E. 98, 19. Me. 

433, 18. 

Hierapoli aquaeductus ab Ana- 
stasio  exstructi Proc. 508, 3. 

Hierax, Alexandrinus, homo im- 
pudentissimus E. 9j, 18. Pam- 
phyliam exspoliat 96, 3. poenas 
avaritiae luit 96, 8. 98, 16. 

Hilarius sub loviano arte disi- 
nandi celebris E. 109, 21. 

Homeritae Aethiopes 'Th. 485,9. 

Homerus citatur E. 53, 20.97, 7. 
Proc, 498, 13. 510, 15. 

Honoria, Valcntiniapi 11]. soror, 
ab Attila in matrimonium pe- 
tita Pr. 151 , 14. 152 , 20. 

Honorichus, Genserichi filius , 
Eudociae maritus Pr. 157, t1. 
219 , 1. Zenonis Imp. amicitianx 
ambit Ma. 239, το. 

Hormisdas , Persa exul E. 101, 19. 

Hormisdas, Chosrois fil., regnum 
suscipit Me. 411, 21. eius su- 
perbia 416, 12. 

Hunni Scythas (Gothos) victos 
sedibus expellunt E. 48, ». 
25, 14. pacem componunt cum 
Theodosio Min. Pr. 14a , 3. 
169, 2. de origine eorum E. 
25, 13. Pr. 223 , 36. 

Hypatius, Anastasii. sororis filius, 
bella Scythica et Parthica ge- 
rit Prisc. v. 3598. 


HISTORICUS. 


Hyperechlas, grammaticus, a Le- 
one lmp. in exilium missus 
Ma. 270, 8. 

Hyperides a Dexippo inducitur 
3a , 16. 

Jacobus , legatus Chosrois ad Ro- 
manos Me. 316, 8. 

Iberes a Persis ad Romanos de- 

' ficiunt Th. 485, 21. 

Iberiam Persae a Romanis repe- 
tunt Me. 321, 9. 3223, 11. 
410, 3. 

Iberiae rex Romanorum Impera- 
tori vectigalis sub Galerio Pe. 
135, 13. 

Ich fluvius (Iemba) Me. 301, a. 

ldarizius Anta Me. 2384, 9. 

lesdegusnaph, cubicularius, su- 
premus legatus (Zich) Persarum 
ad pacem componendam cum 
Petro convenit Me. 346, 18. 
354, a. 358, 16. 

Jezidus, Caísi Sarazeni frater N. 

79, 21. 

Jlius, lsaurus, dux copiarum sub 
Zenone Ma. λήι, 4. 264, 5. 
Pamprepio grammatico favet 
271, 5. pacem conciliat inter 
Armatum etZenonem C. 425, 16. 
laudes eius 476, 8. consilia 
contra Zenonem init 472. 10. 
occisus 477» 12. (prosodia no- 
minis incerta: modo "JAlove, 
modo ᾿]Ιλλοῦς, Latinis nonnun- 
quam Hillus.) 

]ilyricum praefectura (ἡ Ἰλλυρε- 
d» 8. ἡ Ἰλλυρὶς) Me. 338, 8. 
340, 22. 405, 11. 1). — , 

Imagines Aug. inter signa mi- 
litaria Romanorum D. 12, 16. 

Indicae gemmae Pr. 171, 5. 

Induciae factae ínter Romanos 
et Persas Me. 344 , 11. 346, 7. 
cum Francis 346, a. ' 

Intelene provincia 'cum Romano 
imperio coniuncta Pe. 135, 9. 

Ioannes, discordiae in domo re- 
gia auctor E. 95, 5. 14. (in- 
certum, sitne Ioannes comes, 
qui verus Theodosii Min. pa- 
ter esse dicebatur, an Divus 
Chrysostomus.) 

Joannes praefectus (d ὕπαρχος ) 
sub Zenone Ma. 248, 1. 358, 1. 

foannes, llilyrici et insularum 


623 


praefectus sub Tustino, Balanum 
et Avares in. ripam Romanam 
contra Sclavinos transducit ,Me. 
$05, 10. 

Ioannes Comentiolus, Iustino Imp. 
a secretis Me. 290, τι. legatus 
ad Persas de tradenda Suania 
373,19. in oppido Daras a- 
quarum ductus reficiendos cu- 
rat 374, 15. nibil apud Chosro- 
Em assecutus revertitur379, 11. 
haud benigne ab Imperatore 
exceptus 380 , 1. eius mors 


291 , 9. 

Ioannes, Consularis, legatus Ro- 
manorum ad Persas Me. 319, 13. 

Ioannes, dux Romanorum, apud 
Saracenos captivus N.478, 13. 

Ioannes, dux Armeniorum, socius 
Romanorum "Th. 486, 3. 

Ioannes tyrannus O. 454, 16. 
468, το. occisus 471 , 13. 

Iobulidas, nobilis inter Avares 
Me. 385, 14. 

Jones a Iuliano Imp. quae pe- 
tunt impetrant E. 46, 4. 

Iotabe, (insula in sinu Arabico, 
ut vid.), ab Amorceso occupa- 
ta Ma. 232, 13. 

Jovianus patricius sub Honorio 
O. 451 , 20. 

Iovii, nomen legionum E. 106, ει. 

Iovinus lmperator renuntiatus 
O. 454, 16. ab Adaulpho victus 
et occisus 456, 4. 

Irnach (s. jrnas) "Horay, filius 
Attilae minimus natu, cum fra- 
tre discors Pr. 161, 10. patri 
carior 206, 13. oraculo ad re- 
stituendam lapsam Hunnorum 
potentiam destinatus 206, 20. 

Isaozites, olim Magus, tum Chri- 
stianus, in Perside in crucem 
actus. Me. 433, 9, 433, 1. 

Isauri Romanis cladem inferunt 
E. 72, 7. bella adv. eos sub 
Arcadio E. 95, ao. fines Ro- 
manorum praedantur sub Theod. 
Min. Pr. 146, 14. Byzantii plebi 
invisi Ma. 259, t1. urbem in- 
cendio vastare parant 260, t. 
caedes corum fRyzantii facta 
C. 425, 3. ab Anastasio sub- 
acti Proc. 499, 15. sqq. Prisc. 
v. 51 — 132. 


024 


Isauriac nomen ab Esau derlva- 
tur C. 453, 12. 

bidis templum in Philarum 1nsu- 
la ct cultus. Pr. 154, 7. 

Islan ('Hoia»), Hunnorum ad The- 
odosium Min. legatus Pr.:150, 8. 
167,3. 179, 3. 182, 15. 213, 19. 

Ister'fluv. Me. 333, 4. in eius 
traiectu Iuthungi caeduntur 
D. i1, 2. 

Itali auxilium petunt Constanti- 
nopoli contra Vandalorum in- 
cursiones Pr. 158, 40. 

Italia a Iuthungis bello petita 
D. 13, 2. ἃ Vandalis vastata 
Pr. 157 , 14. a Longobardis Me. 
338, 4. 321, 14. 

]timari, gens barbara, Bomanis 
se dedunt Pr. 166 , a. 

Iulianus Caesar cum victis Cha- 
mavis de pace agit E. 41, 1. 
Pe. 131, 13. obsidem poscit 
filium regis, quem iam capti- 
vum secum babebat E.4a, 11. 
Pe. 131, 20. bellum contra Ger- 
manos parat E. 45, 20. Augu- 
atus renuntiatus 46, τ. a Con- 
stantio insidiis petitur 62, 5. 
idem Eunapii historiac summa 
61, 8. 6,. 15. ipse bellum su- 
um Gallicum conscripsit 64, 1. 
65 , 1. orationem scribit contra 
Heraclium sophistam 68, 3. fu- 
tura Scytharum bella animo 
praesagit 68, 10. in bello Per- 
sico Ctesiphontem obsessam 
tenet 68, 16. ao. inde rever- 
tens 69, 6. moritur 69, 9. eius 
superstitionis vestigia 71, 20. 
72 , 14. cius iustitia et huma- 
nitas 64 , 13. moderatio 71, 9. 
severitas 107, 3. litterarum stu- 
dium 108, 7. 

Iulianus, legatus Zenonis ad Theu- 
derichum, Val. fil. Ma. 241, 21. 

Iulianus primicerius notariorum 
sub Honorio O. 451, 2a. 

Iulianus, Constantini tyranni fi- 
lius, nobilissimus crcatus Ο. 
451, 17. occisus 456, 6. 

Iuroipaach (s. Uroisach), castel- 

. lum prope Caspias pylas, dis- 
cordiac inter Romanos et Per- 
sas causa Pr. 15g , 8. a1. 161, 
21. 


INDEX 


Iustinianus Imp. legatos Avarum 
Byzantium vocat Me. 282, 5. 
senex segnior factus 283, 5 
Avarum legatos Byzantii deti- 
net 285, i14. Sandilchum Uu- 
gurum contra Zaberganem Co- 
trigurum sollicitat (Agath. 332, 
4.) 344, 15. 345, 13. Petrum 
Patricium ad Chosroón mittit 
de- pace acturum 346, 1o. 

Iustinianus, dux Orientalium co- 
piarum sub lustino lmp. Me. 
394, 7. 

Iustinus Minor, post Iustinianum 
Imperator Me. 386, 22. lega- 
tos Ávarum tributum petentes 
cum contemptu remittit 388, 17. 
289, 13. Avaribus infestissimus 
3o3, 16. Gepidis auxilium ne- 

at 305, 3. item Longobardis 
ἊΝ ; 15. ἃ Τυτοῖθ ad beilum 
cum Persis sollicitatur 3tt, 6. 
Sebochtham, lcgatum Persarum, 
cum superbia excipit 314, 17. 
eumque infecta re remittit 316,2. 
mentis imbecillitate laborat 
316, 3. Ioaunem Comentiolnm 
ad Persas mittit 373, 18. 

Iustinus, Germani filius, exerci- 
tus in Lazica pracfectus Me. 
282, 3. 285, G. 

Iustinus, dux exercitus creatus ἃ 
Constantino O. 451, 8. 

Iuthungi, Scytharum, h. e. Go- 
thorum, populus, ab Aureliano 
victi D. 11, 1. legatos de paot 
mittunt. 11, 4. 12, 1. 18, 10. 
infectis rebus discedunt 19, 13. 
rursus Italiam invadere parant 
21, 11. (F. Longobardi, quorum 
reges e stirpe Jucungorum erant : 
Vandalos a regum gente As- 
N ngos vocari, supra vidimus. 

2 

Kermichiones: sic Turci a Persis 
vocantur Th. 484, 6. (a sherm, 
calidus, et chun , sanguis. N.) 

Lacringi, gens barbara, Marco 
Jmp. auxilio veniunt Pe. :24, 
Jj. (Itidem, ut videtur, gentis 
regiae nomen pro nationis. N.) 

Lazi cum Romanis discordes Pr. 
164, 21. 2317, 9. a Persis fru- 
stra auxilium petunt 217, at. 

Lazica, induciis cum Chosroe fa- 


HISTORICUS. 


etis snb Romanorum ditione ma- 
net Me. 344, 5. 

Legatio minor apud Persas Me. 
318, 13. (De maiore legatione 
vid. Constantin. Cerimon. L. I. 


c. 89.) : 

Legationis Maximini ad Attilam, 
cui Priscus comes additus erat , 
uberior descriptio Pr. 170, 12 
—- 212, 20. 

Legatio ex Occidentali imperio ad 
Attilam missa Pr. 185, 11 — 


187 ; 9: 

Leo Macelles ( h. e. Lanio) Mar- 
ciano Imp. succedit Ma. 238, 5. 
Asparis ope ad imperium per- 
venit C. 473, 15. Asparem et Ar- 
daburium interfici inbet. 474, 4. 
Amorcesum, Saracenorum regu- 
Jum, Byzantium vocatum benigne 
excipit 2332, 23. 333, 13. Theu- 
dericho, Triarii filio, frustra 
reluctatus, tributum et Romani 
ducis honorem concedit 234, 3. 
235, 4. felicissimus vulgo iu- 
dicattis 269, 9. a Malcho pro- 

ter avaritiam graviter repre- 
benditur 270. 1. -eius mores 
et indoles 255, 19. 20. 256, ή. 
incendium urbis sub eius regno 
Pr. 160,6. Scyris auxilium con- 
tra Gothos pollicetur 160, 16. 
Attilae filiis pacem et foedus 
petentibus negat 161, 4. Hun- 
norum sub Dengezicho dediti- 
onem postulat 162, 15. missa 
legatione Genserichum ad di- 
mittendas Eudoxiam eiusque 
filias commovet 218, 17. expe- 
ditionem parat contra Vanda- 
los C. 477, 16. 

Leo praefectus ab Eutropio con- 
tra barbaros missus, homo dis- 
solutis moribus E. 114, 4. 

Leo , Zenonis filius, Leonis Imp. 
nepos, patri diadema imponit 
C. 474, τό. 

Leontius, curator Placidiae O. 

467, 18. 

Leontius Athenis pallio sophista- 
rum indutus Olympiodori opera 
O. 460, a£. 

Libanius Antiochenus, rhetor, 
a Iuliano magni aestimatur E. 
108, 8. 


Dezippus , Eunapius etc. 


625 


Libanius thaumaturgus sub Ho- 
norio O. 466, 15. Ν 

Liburnieae naves ( .4ifeo»tdec) 
E. 115, 6. 

Libros ligandi ars Athenis inven- 
ta O. 462, 17. ) 

Licinius Imp. legatos mittit ad 
Constantinum Pe. 1938, 20. 

Locustae agros circa CTigridem 
fl. vastant Me. Διά, 7. 

Longobardi (.foyyígaodo« et 4foy- 
yóBaodor) incursiones faciunt 
in fines imperii Romani Pe. 
124, τ. Gepidis bellum infe- 
runt Me. 303, 5. Avarum so- 
cietatem ambiunt 3o3, 14. alu- 
stino Imp. auxilium contra Ge- 
pidas petiisse dicuntur 305, 11. 
]taliam ingressi vastant 328, 4. 

31, 14. aliquot duces eorum 
iberii donis capiuntur 382, G. 

Ludorum immanitas et obscoeni- 
tas ab Anastasio abolitae Proc. 
506, 23. seq. Prisc. v. 223. 

Lycbnidus , opp. Epiri, T'heude- 
richi impetum sustinet Ma, 
250, 19. Sabinianus ibi copias 
contrahit 356 , 1. 

Lycurgus Lacedaemonius: de cius 
aetate historicorum discrepane 
tia E. 59, 20. 

Lydi ad Iulianum. Imp. legatos 
mittunt E. 46, 5. 

Lysander Spartanus Proc. 503, 
1 


Maadeni, populus Saracenorum 
. , 3. 

Maced,nlae paludes, Gothorum 
perfugium E. 85, 3 

Macedonum opes sub Alexandro 
quaesitae D. 33, 23. 

Macrabandon, Armeniae regio 
Me. 304, 19. 

Magi in provinciis Romanis (prae- 
sertim Cappadocia : vid. Val.) 
habitantes in sacris faciendis 
impediti Pr. 159, 3. 

Magistri officiorum magna di- 
gnitas et auctoritas Pr. 149, a1. 

Magnentius legatos mittit ad Con- 
stantium Pe. 129, 19. 

Maiorianus Imp. in Africam tra» 
iicere parat 156, 3. foedus eius 
cum Gensericho ictum 218, G. 

Mama, puer regius gentis Hun- 


4o 


636 


nicae, ab Attila occisus 
168 , a1. 

Maniach , legatus Sogdaitarum ad 
Persas Me. 296, 3. 380, 14. 
297 , 21. mox ad Romanos mie- 
sus 298 , 6. eius mors 384, 18. 
filius eius item legatus ad Ro- 
manos 384, aa. 

Manuel Armenius, ἃ Surena oc- 
cisus Th. 485, 15. 

Marcellinns , legatus Magnentii 
et Vetranionis ad Constantium 
Pe. 129, 20. 

Marcellinus post Maioriani mor- 
tem imperium appetit Pr. 156, 
τή. a Phylarcho legato ad pacem 
permotus 152, 5. a Ricimere 
ex Sicilia expulsus 218, 8. 

Marcellinus quidam CPtanusTheu- 
dericho, 'Triarii fil., occultos 
nuntios mittit Ma. 238, 18. 

Marcellus a Iuliano lmp. venia 
donatus E. 107, 22. 

Marcianopolis Ma. 264, 19. 

Marcianus quidam sub Valente 
valde laudatur E. 96, 13. 

Marcianus Imp. Attilae tributum 
pendere recusat. Pr. 151, 9. 21. 

uphemio mágistro plurimum 
utitur 155, 9. Valentiniani u- 
xorem et filias ex Genserichi 

. captivitate exposcit 216, 4. 222, 
14. somnium videt Attilae mor- 
tem portendens 235, 1. eius 
mors 228, 3. 

Marcianus , Anthemii Imp. filius 
C. 472, a. cum aliis seditio- 
nem molitur contra Zenonem 
lmp. Ma. 2358, 19. 271, 19. 
472. 2. superatus fit presbyter 

. 427, 4. in Gallia iterum novis 
rebus studet 477, 7. 

Marcianus, Iustini patruelis, Mi- 
rauem Persam ad Nisibin vin- 
cit Th. 485, a3. 486, 7. Iu- 
stinus ei imperium  abrogat 
486 , 15. 

Marcus Aurelius Imp. pacem com- 
ponit cum Quadis Pe. 124, 10. 

Marcus, Basilisci filius, Caesar 
C. 425, 20. 

Marcus , Imperator renuntiatus a 
Britannis et mox occisus O. 
451, ή. 

Mardis, opp. Remanum in Mcso- 


Pr. 


INDEX 


potamia (Merdin) Me. 41$, 
)6 


Marepticon, clima, in Armcnis 
Me, 393, 8. 

Margus , opp. in Illyrico Moeso- 
rum, a Gothis captum Pr. (£o, 
6. 141, 6. 165, a1. 

Maria, Zenonidis nutrix Ma.273, 6. 

Marii de Sylla iudicium E. 65, 


22. 

Martialis magister in aula Theo- 
dosii Min. Pr. 149, 18. 169, 
13. 

Martianus Alexandro Serero in- 
sidiatur D. 36, 19. 

Martinianus, dux Rom. sub Zenone 
Ma. 242, 18. 264, 6. 

Martinus, dux Romanorum in La- 
zica Me. 355, 1. 

Martinus, Ardaburii familiaris 
C. 473 , 24. 

Martis ensis, apud Hunnos futu- 
rae potentiae augurium , boris 
ope repertus Pr. 201, 17. 234, 


' 

Masrilia , ab Adaulpho frustra ob- 
sessa. O. 456, 18, 

Mauias, Caisi filius, Saracenus, 
obses datus Iustiniano N. 4^9, 6. 

Mauri in Valentiniani exercita 
Pe. 133, 2. terra eorum a Van- 
dalis vastata Pr. 156, io. 

Mauricius, Pauli fiL, plnrimum 
valet apud Tiberium Caes. Me. 
336, 8. bellum gerit cum Per- 
sis 3a9 , 17. 330, 7. £12, 15. 
417 , 10. 421, t. 423, 18. 434, 
18. 435, 16. 440 , t7. acie vi- 
ctus 432, 1. Imperator factus 
439, 10. litterarum amans 439, 
12. eius morum laudes 443, 40. 

Maximinus Imperator D. 36, 33. 
31. 39 , 13. 21. 

Maximinus, legatus "Theodosii 
Min. ad Attilam Pr. :5o, 3. 
151, 23. 169, 14. 13. 844. in 
eius tentorium introducitur 158, 
6. idem ad Saracenos missus 
153, 13. composita pace mori- 
tur 154, 20. 

Maximus Pupienus Imp. D. 36, 
25. 31. 35 , 13. 41. 

Maximus inter legatos Magnentii 
et Vetranionis ad Constantius 
Pe. 129, 32. 


HISTORICUS. 


Maximus quidam sub Velente a 
Festo interfectus E. 110, 10. 
Maximus tyrannus, imperante 
Theodosio E. 84, 20. 100, 20. 
Maazimus, Gerontii lius, Impe- 
rator renuntiatus Ο. 53, 16. 
Mebodes Sannachoérygas, lega- 
tus Chosrois ad lustinum Me. 
8291, 11. ab Imperatore con- 
temptus 291, 20. iterum mis- 
sus 319, 19. 325, 40. 301, 13. 
cum 'Iraiano, legato Romano, 
paciscitur 402, 9. apud Hor. 
misdam magna gratia floret 

414, 18. 

Medus, potio e melle , ( Meth ,) 
quam Hunni pro vino bibunt 
Pr. 183, 12. | 

Menander comicus citatus E. 99, 8. 

Menander Christianum sc profi- 
tetur 3€3, 20. 364, 1. Attici 
sermonis studiosus 438, 22. e- 
pigramma composuit in lsaozi- 
tam 43a, 13.  Agathiam conti- 
nuat 439 , 20. ipsius de vita 
sua testimonium 438, 4. 

Menophilus, Tullius (s. Iulius), 
Moesiae praefectus, sub Ale- 
xandro Severo Carporum po- 
stulata deridet Pe. 124, 17. 

Mermeroés, dux Persarum Me. 
468, 8. 13. 

Mesopotamia terrae motu con- 
cussa Th. 484, a. 

Mestrianus, comes, Licinii lega. 
tus ad Constantinum Pe. 138, 
21. 

Mezamerus, Anta, legatus ad A- 
vares Me. 284, 9. ab iis occi- 
sus 285, 1. 

Mindimiani (Misimiani Agath. 173, 
10.) Me. 302, 5. 

Miranes, proprio nomine Baramaa» 
nes vocatus, dux Persarum ad- 
versus Homeritas ΤῊ. 485, 11. 
a Marciano victus 486, 8. 

Mithridates, rex lberorum, Ti- 
zidati opem fert Pe. 122, 3. 
Claudio principe bellum parat 
contra Romanos 122, 10. 

Monachi apud Gothos F. 82,18. 

Monocartom, regio Mesopotami- 
ae Me. 411, a. 

Mundiuchus , Attilae pater Pr. 
150 , 15. 


Á 

. 627 

Musonius, sub loviano, ob sapi- 
entiam et virtutem valde lag 
datur E. 76 , 15. 109, 3. cae 
sus ab Isauris epigrammate ce- 
lebratur 55, 1. 9. 

Mygdonius, Ἵ prope Nisibin Me. 

. Qa0 , 22. 

Mysorum praeda, proverbium E. 
51 , 18. 

Nachoérgan (Nachoragan Agath. 
139, 11.) dux Persarum Me. 
368 , 13. 

Nadoüs, Persarum legatus (ἐς τὴν 
λεγομένην : μιχρὰν πρεσβείαν 
χειροτονηϑεὶφ) Me. 318, 13. 
aissus, opp. Dacíae in Illyrico 
Pr. 145, τι. ab Hunnis diru- 
tum 171, 21. 

Nardini populus (scriptura dubia) 

, E. 66, 2a. 

Narsaeus, rex Persarum Pe. 126, 
18. legatos Diocletiani et Ga- 
lerii moratur 134, 19. denique 
omnes pacis conditiones acci- 
pit 135, 17. 
arses, dux Rom., Francos repel- 
lere conatur Me. 345, 19. ipse 
fugatur 442 , 10. 

Narses, Persarum ad Constantium 
legatus Pe. 131, 10. 

Nebigastus, princeps Chamavo- 

rum E. 45, 6. 

Nemetes: lulianus apud eos com« 
moratur E. 45, 21. 

Neobigastes, dux credtus a Con- 
stantio O. 451, 8. 

Nepos , Iulius, Occidentali im- 
perio eiectus a Zenone auxili- 
um petit Ma. 236, 3. 

Nero Imp. invidia motus actoreni 
tragicum Roma expulit E. 8o, 1. 

Nicaea E. 46, 11. Illus eo recedit 
Ma. 2372, 8. 

Ricopolis ad Istrum: prope hanc 
urbem Gothi vincuntur D. 235, 
32. propriis viribus sese a Go- 
this totata, in libertate vivit 
E. 79, tt. . 

Nicopolis in Epiro a Gensericho 


. ' expugnatur Ma. 260, 2a. 


Nigri homines pusilli in insulis 
Arabici sinus N. 481, 19. 

Nisibis in pace inter Galcrium e£ 
Narsaeum composita ad com- 
mercia exercenda delecta (τος 


" 
BM AE 
Mc 


6.8 


7toe τῶν συναλλαγμάτων» ) Pe. 

135, 14. Me.319, 17. 360, 18. 

obsidetur a Marciano ΤΆ. 486, 

p 

Nomus, magister et patricius sub 
Theodosio Min. Pr. 202, 14. 
legatus missus ad Attilam cuin 
Anatolio 313, 2. 7 

Nonnosus , Abramae filius, histo- 
ricus, legatus missus ad Sara- 
cenos, Auxuimitas et Ameritas 
4 lustiniano 478, 3. 13. 479, 8. 

Novae, opp. Thraciae ad Istrum 
Pr. 147, 8. 

Nubades, ad Nilum supra Ae- 
gyptum, de pace agunt cum 
Maximino Pr. 143, 16. post 
cuius mortem bellum renovant 
154, 22. 

Nunechius, princeps senatus, le- 
gatus Magnentii et Vetranio- 
nis ad Constantium Pe. 129, 
22. 

Oasis descriptio O. 462, 19. 

Obii cum Longobardis in fincs 
Romanos irrumpunt Pc. 124, t. 

Odenathus Saporis, Persarum re- 
gis, amicitiam sibi conciliare 
studet Pe. 134, 3. N 

Odessus, opp. in ora Ponti(Far- 
na) Pr. 169, 9. 

Odigar Hunnus (si coniectura ve- 
ra) Me, 410, 9. ᾿ 

Odoacer per Senatum Romanum 
a Zenone patricii dijnitatem 
et ltaliam dioccesim petit Ma. 
235, 17. in ]talia dominatur 
C. 426, τὰ. 

Oebarsius, Attilae patruus Pr. 
208, 7. 

Oecunimon, Ávarum legatus ad 
Iustinianum Me. 9385, 15. 

Oich , fluvius (laxartes) Me. 
800, 13. 

Olybrius, Placidiae iunioris con- 
iux Pr. 219, 3. a Gensericho 
ad imperium Occidentale oc- 
cupandum adiutus 219, 7. Ma. 


239, 7. 
Olybrii filia 'Theudericho, Val. 
fil, a Zenone in matrimonium 
oblata Ma. 24i, 18. 
Olympiadis, Alexandri matris, di- 
ctum E. 91, 14. 
Olympiodorus, Thebanus, histori- 


INDEX 


cus (47, τ. historiam ab 4.» 
cadii et Honorii temporibus 
usque ad Valentiniani HL 
impcrium composuit, quam ἔς 
λην ἱστορίας ipse appellavit 448, 
4 ipee legatus missus ad Donatum 

unnum 455, τι. cius itinesa 
46o, 21. 465, 11. 19. 

Olympius Stilichonem occidit O. 
448, 18. magister officiorum 
crcatus 450, 3. a Constantio 
crudeliter interfectus 450, 6. 

Oncgesius, nobilis inter Hupnos Pr. 
170, 9. 176,20. 187, 21. Scottae 
frater 172, 5. ad maiorem Atti- 
lae filium Acazirum regno praefi- 
ciendum missus 181, 12. 183, 
12. liguea cius domus in regio 
Attilae vico, in qua legati Ro- 
mani excipiuntur 187, 18. 189, 
4. uxor eius adventantem At- 
tilam salutat 188, 17. a Theo- 
dosio Constantinopolin invita- 
tur ad discordiam componen- 
dam 2042, 8. 

Onoguri, sedibus suis a Sabiribus 
expulsi, auxilium petunt a Le- 
one Imp. Pr. 158, 3. 

Onulphus (Herulus), dux Rom. 
sub Zenone Ma. 2351, 16. in- 
gratus, Harmatium occidit 274, 6. 

Oraculum Iuliano datum , quum 
Ctesiphontem obsidebat E. 108, 
1 


Orestes, Romanus origine, Tatuli 
filius, Romuli gener Pr. 185, 
16. 21. comes Edeconis Scythae 
in legatione ad "Theodosium 
Min. 146 , 21. cum eo reverti- 
tur 121, 4. 173, 2. denuo ab 
Attila Constantinopolin  mis- 
sus 150, 8. 212, 9. 

Oribasius medicus, Éunapii ami- 
cus, ad scribendum cum im- 
pellit E. 63, 8. eius cum Iu- 
liano familiaritas 71, 8. 

Oromoschi , in Caucaso, gens la- 
trocinio assueta Me. 3oi1, 17. 

Orontes Persa E. 118, 5. 

Ostryes (Gothus), dux Rom. sub 
Leone Imp. Pr. 162, 18. 

Pacis leges inter Romdihos et Per- 
sas compositae sub Diocletiano 
Pe. 135, 8. sub lustiniano Me. 
353, aa. 359, ao. 


HISTORICUS. 629 


Pampbronius, patricius ex urbe 
Roma, a Narsete legatus ad Am- 
migum Francum missus Me. 345, 
19. Tiberii Caesaris auxilium 
ltaliae ferendum implorat con- 
tra Longobardos 328, 1. 

Pamphylia ab Hierace exspolia- 
tur E. 95, 20. 

Pamprepius , Thebis Aegyptiis 
oriundus, Athenis Procli disci- 
pulus, grammaticam docet Ma. 
270, 14. 17. religione Graecus 
— 10 'EÀÀgyixóy αὐτοῦ τῆς ϑρη-- 
σχείας, 371, 2. ὅ δϑυσσεβὴς C. 
476, 21. Byzantium se confert 
220, 22. ab lllo benigne ex- 
ceptus 271, 5. Verinaeinsidiis 
ex urbe pellitur 271, 12. cum 
lllo reversus 271, 18. cum eo- 
dem post Marciani seditionem 
iterum exulatum it 272, 8. 

Pannonia (Paeonia dicta) Pe. 124, 
7. circa Saum fluvium Hunnis 
subiecta Pr. 142, 1. Avarum 
sedes Me. 405, 12. (Paeonia) 
secunda Me. 385, 9. superior 
Me. 333, 3. 

Papa Romanus simal cumSenatu 
egatos ad opem implorandam 
CPlim mittit Me. 331, 15. 

Parthi vimineis scutis et galcis 
armati E. 101, 3. a Tiberio 
regem petunt Pe. 121, i. 

Patavia (Petovio), opp. Norici 
Pr. 185, aa. 

Patricii, οὐ βασιλέως s. βασίλει-- 
o& πατέρες Me, 328, 1. 345, 
20. 39o, 5. 

: Patricius, haruspex Lydus sub Io- 
viano E. 109, 17. 

Patricius, Asparis filius C. 472, 
6. Caesar factus vix caedem 
effugit 473, 5. a Basilisco oc- 
cisus 475, 8. 

Paulus Cilix, legatus ad Turcos 
Me. 398, 1f. 

Paulus, Anastasii frater Prisc. v. 
400. (Hunc Paulum tribunum 
notariorum esse credo, de quo 
Marcell. ad a. 50o. N.) 

Pausanias Spartanus Proc, 511, 2. 

Pautalia, repli Illyrici , ubi Go- 
this a Zenoue sedes concedun- 
tur Ma. 247, 9. 

Pelagius a Zenone missus ad Theu- 


derichum, Triarii fll. Ma. 259, 
12. (fort idem cum "T'elogio 
234, 3.) 

Pergamus , urbs Mysiae Ma. 271, 


13. 

Perozes ( Πεερώζης), rex. Persa- 
rum, ad Leonem lImp. legatos 
mittit Pr. 159, 1. Constanti- 
um, Leonis legatum, admit- 
tere cunctatur 219, 173. Cun- 
cham, Cidaritarum regem , frau- 
de ad pacem adigit 220, 7. 

Persa, praefectus urbis Romae, 
(fastis ignotus,) aut pius, aut 
Augustum irridens E. 9a, 8. 

Persae a Leone auxilium petunt 
contra Saraguros εἰ Cidaritas 
Pr. 161, 9. in Ármenia Roma- 
nos vincunt Me. 324, 16. 

Persarmenia seditionibus turbata 
Mo. 313, 15. 314, 23. ad Ro- 
manos deficit 315, 5. a Ro- 
manis vastatur 318, 12. eam 
Chosroés cum exercitu recu- 
perat 394, 14. reddendam of- 
fert Tiberius 321, 8. 419, 3. 

Persarmenii Christiani Me. 315, 


Persarum cum Romanis focdus , 
quo vetabatur, ne alteri eos, 
qui ab alterorum partibus de- 
fecissent , tuerentur Ma. 233, 


2. 

Persicum bellum sub Iuliano E. 
68, 9. 1G. sub Iustino magna 
contentione geritur Me. 335, 
ει. 

Persict belli metus sub Theodo- 
sio Min, Pr. 146, 1a. sub Iu- 
stiuo lmp. causae Me. 311, 5. 
392, 10. Th. 483, 4. 

Petraea Arabia sub Romanorum 
ditione Ma. 333, 17. 

Petrus Patricius magister offici- 
orum (ὃς τῶν xatà τὴν αὖ- 
λὴν ταγμάτων ἡγεῖτο) Me.346, 
11. ὦ τῶν περὶ βασιλέα χατα- 
λόγων ἡγεμὼν 359, 14. 374, 
5. a Zicho, Persarum legato, 
deceptus 327, 8. legatus ad 
Chosroàím 346, 1o. eius itcr 
365, 5. de Suania nihil impe- 
trat 373, 12. Byzantium rever- 
sus moritur 373, 16. eius hi- 
storiae dictio parum compta 


63o 


428, ao. ad rerum cognitionem 
idonea 429, 8. 

Petrus , exconsul, inter legatos 
Tiberii ad Persas Mc. 31g, 13. 

Petrus, episcopus Saracenorum , 
ab Amorceso ad Leonem Imp. 
missus Ma, 232, 19. 

Petrus, ὅ δυσσεβὴς, τὰς τῆς dva- 
τολῆς ταράσσων ἐκχλησίας C. 


76, 4, 

OUR, Himilco (ὅό MtAxov ἐπι- 
χαλούμενος) : dictum eius de 

* Scipione E. 93, 14. 

Pharsan , opp. Aethiopiae N. 
481, 9. 

Phasis fluv Me. 3o2, 17. 

Phasis oppidum (Poti) 344, 5. 

Pherogdathes, legatus Persarum 
Me. 410, 13. 

Philae; in confiniis Aegyptl et 
Blemmyarum, ibique templum 
Jsidis, cuius usus barbaris con- 
cessus, atquc in illo tabulae 
foederis collocatae Pr. 154, 
G. seqq. 

Philippi opp. a Gothis obsessum 
Ma. 2334, 16. 22. 

Philippi Macedonis facete dictum 
E. 723, 6. 83, 1a. 

Philippopolis Pr, 210, 16. 

Philoxenus, legatus Zenonis ad 

' 'Theuderichum , Val. fil, Ma. 
241, 21, 251 , 10. 

Philtatius grammaticus Ο. 462, 

6 


16. 

Phocas , legatus Zenonis ad Theu- 
derichum, Val, fil. Ma. 246, a. 

Phoebadius in aula Adaulphi O. 
458, 12. 

Phoenicon, opp. Blemmyarum, 
olim Aegypti O. 466, 9. 

Phraates a Tiberio in regnum 
Parthorum constitutus moritur 
Pe, 122, 1. 

Phylarchus legatus αὐ" Marcelli- 
num Pr. 155, 6. ad Genseri- 

'" chum λλι, 15, 

Pileati, Daci nobiles Pe. 123, 3. 

Pindarus citatus E. 9o, 5. 

Piso, legatus Clazomeniorum ad 

&* Iulianum E. 46, 9. 

Placidia, Theodosii M. filia, ab 
Alaricho captiva — abducitur 
O. 449. 4. Adaulpho nubit 458, 
2. post cius mortem a Singe- 


INDEX 


richo abducta 459, τῷ. a Val- 
lia dimittitur 462, ro. Con- 
stantio nubit 464, 9. .ab Ho- 
norio inceste amata, 46^, 12. 
Ravenna pulsa 468, 1. post 
Honorii mortem in Italiam re- 
versa 470, 22. Áugusta Raven- 
nam redit 471: , 54. 

Placidia iunior, Valentiniani HI. et 
Eudoxiae íil, Olybrii uxor, e 
Genserichi captivitate dimissa 
Pr. 219, 3. eius tutor Ma. 240, 9. 

Plato citatur E. 91, 41. 73, f. 

Plinthas, origine Scytha, dex 
Rom, consulari dignitste, le- 
gatus ad Attilam Pr. 162, v7. 
eius gener Ármatius 214, 17. 

Posidonius citatur E. 74, 

Potamius, quaestor sub Honorio 
O. 451, 21. 

Praestigiatores apud Turcos, qvi 
8686 averruncos ferunt (Scka- 
mani) Me. 381, τ. 

Presbyteri dignitas Ma. 351, a1. 

Prima, ultimum olim Thebaidis 
opp. postea in Blemmyarum 
potestate O. 466, 5. 

Primutus (s. Promotus), praefe- 
ctus Norici, legatus imperii 
Occid. ad Attilam Pr. 185, 13. 
198, 17. 

Priscusquidam,tempore Decii Imp. 
D. 22, 16.2lius fortasse E. 109, 
20. 

Priscus Panites, rhetor, coram 
vidit Francorum regium pue- 
rum Pr. 152, τή. Damascum 
profectus cum Maximino 153, 
14. ab Euphemio assessor ad- 
scilus 155, 12. Maximini co- 
mes in legatione ad Attilam 
170, 11. — Maximino adeundi 
ad Attilam copiam obtinet 176, 
15. 23. 177, 12. cum Graeco 

uodam apud Hunnos vivente 
c imperii Romani statu collo- 
uitur 190, 3 — 195, 5. Crecae, 
ttilae uxori, Imperatoris dona 
offert 197, 8. testis seditionis 
Alexandriae exortae ct a Floro 
repressae 223, t. 

Probus , Olympii (f$ Olybrii) fiL, 
praetor O. 470, 7. 

Proclus(ó μέγας Πρόχλος) Athenis 
Pamprepii magister Ma. 270, t9. 


Procopius , Iulianl propinquus, 
qum imperium affectat, contra 
aleutem Scythas (Gothos) au- 
xilio vocat E. 46, 9. τοι, 17. 
Iulianum imitatur 953, 10. 
Procopius, Anthemii lhinp. filius, 
Marciani frater, seditionem mo- 
vet contra Zenonem C. 477, 2. 
ad Theuderichum, Tr, fil., pro- 
fugus 472, 5. poscenti Zenoni 
non traditur Ma. 260, 5. 12. 
Procopius historicus a Menandro 
egregie laudatus 433, 13. 
Proculus, 'l'atiani filius, exprae- 
fecto urbi CPtanae, a Theodo- 
sio in vincula coniectus E. 85, 


19. 

Probaeresius, Atheniensis, sophi- 
sta celeberrimus Iuliani tempore, 
Christianus E, 108, 10. Ι 

Protopatricii dignitas Ma. 233, 
τή. 

Publicorum equorum cursus (στέλ-- 
λεσϑαι τῇ ταχύτητι τῶν δη- 
μοσίων ἵππων») Me. 359, 1. 
360, 10. 

Pulcheria imperium administrante 
omnia publica munera vendun- 
tur E. 96, 1:0. 99, 1. iniusti- 
tia praefectorum in provinciis 
97; 19. Chrysaphium eunu- 
chum supplicio tradit Ma. 227, 
11. 

Putci Atrebatenses (des puits 4τ-- 
tesiens) in Oasi eilossi O. 462, 


24. 

Pythagorei E. 65, 7. 

Quadi' cum Marco Imp. pacem 
componunt Pe. 126, 10. 

Quinquaginta annorum induciae 
inter Romanos et Persas con- 
stitutae Me. 313, 14. 359, 11. 
363., 10. 

Ratiaria, opp. ab Hunnis vasta- 
tum Pr. 141, 21. 

Rauracorum castellum E. 45, 22. 

Ravenna, regia Honorii sedes 
O. 462, 19. ' 

Regii Scythae (o£ βασίλειοι Zxd- 
9«) Pr. 168, a2. 17. 214, 12. 
225, 7. ὁ βασίλειος Σχύϑης, 
h. e. Attila 173, 5. , 

Rhadagaiso Gotho debellato eius 
copias Stilicho sibi conciliat 
O. 45o, 9. 


HIS'ÉDRICUS. 


63r. 


Rhegio Alarichus in Bíclliam tra- 
licere frustra conatur OQ. 452, ᾿ 


Rhekan v. Creca (Frau Heiche). 

Rhodope mons Ma. 967, 14. 

Ricimer patricius ab Avito in Si- 
ciliam missus contra Genseri- 
chum Pr. 313, 6. Marcellinum 
Sicilia decedere cogit 218, 
legatos mittit ad Genserichum 
218 , 16, 

Rogatorium, locus haud procul 

. ἃ Phasi flumine Pr. 304, 18. 

Roma ab Alaricho obsessa ex- 
tremam inopiam patitur O. 449, 


1. 

Bou vetus (ἡ πρεσβυτέρα 'Puun), 
Longobardorum incursionibus 
vexata Me, 3238, 4. 331, 16. 
multi viri docti sub Anastasio 
inde Byzantium  commigrarunt 
Prisc, v. 224. 

Romae ambitus et opulentia sub 
Honorio O. 469, 12. 21. 470, 1. 

Romanus ,dux exercitus, inter le- 
gatos imperii Occidentalis ad 
Attilam Pr. 185, 14. 198, 17. 

Romulus comes, legatus imp. 
Occid ad Attilam Pr. 185, 12. 
198, 16. pericula ab Hunno- 
rum potentia imminentia de- 
scribit 199, 7 

Rua, ante Attilam Hunnorum rex, 
a Romanis transfugas dedi po- 
stulat. Pr. 166, 1. 162, 5. cius 
mors 162, 14 

Rufinus, praefectus praetorio, le- 
gatus Magnentii et Vetranio- 
nis ad Constantium Pe, 129, 20. 

Rufinus, Arcadii tutor E. 86, 
80. 102, 18. eius mores 112, 


10, 19. 
Rufus, Zenonis ducis familiaris, 
Saturnini filiam , Constantio 


desponsam, in matrimonium ao- 
cipit Pr. 209, 23. paulo post 
moritur 415, 8. 

Rusticius, in aula Adaulphi Ο, 
458, 12. 

Rusticius, origine Mysus, capti- 
vus apud Áttilam scribae et 
interpretis — munere fungitur 
Pr. 202 , 6. Maximini legati ad 
Atutilam. comes i126, 15. Δ1. 
198 , 19. 


6323 | iNpE$* 


Rusticius, dux copiarum sub Leo- 
ne Ma. 274, 13. 

Rusumbladea, opp. Isauríae, (ut&vi- 
detur) unde Rusumbladeotes di- 
ctus Zeno Imp. C. 473, 20. 

Sabinianus, «dux copiarum sub 
Zenone, contra '"l'heuderichum, 
Val. fiL, missis Ma, 251, 9. 13. 
jurare recusat. 252, 13. Theu- 
derichi matrem et fratrem cuin 
novissimo agmine invadit 256, 
21. multos Gothorum capit 
955, 9. Lychnidi cum Adaman- 
tio convenit 355, 13. 

Sabiri (iidem, quiAbires Me 318,5.) 
Hunni ab Avaribus expulsi Sara- 

ros et alías gentes invadunt 
[m 158, 4. ab Avaribus victi 
Me. 284, 4. 317, 19. a Romanis 
vexati 393, 20. sedibus suis 
exciti 394, 3. 

Sacae: sic olim "Turci nomina- 
bantur Me. 380, 4. 

Salios Iulianus edicto laedi vetat 
E. 64 , 21. 

Sallustius, praefectus praetorio 
sub Iuliano E. 107, 19. 

Salonae, urbsDalmatiae Pr. 222, 12. 

Sanaturces, rex Homeritarum, a 
Persis captus Th. 485, 10. 

Sandilchus (v. Agath.303, 11.), dux 
Utigurorum Hunnorum, a Iusti- 
niano contra Cotriguros incita- 
tur Me. 345, 1. 

Sapoés, Maerani s. Meaerani fil, 
dux Persarum Me. 329, 7. 
4o, 5. 

Sapores, rex Perfhrum, 'e Syria 
revertitur Pe. 136, 3. Vale- 
riano pacem negat 133, 5. eius 
minae — adversus Odenathum 
134 , 10. 

Saraceni fines Rom.  infestant 
sub Theodosio Min. Pr. 146, 
15. ab Ardaburio ad pacem 
adiguntur 1:53, 12. stipendi- 
um poscunt a lustino Imp, Me. 
292, 1. 3, legati eorum non 
admittuntur 293, 10. pace cum 
Persis facta includuntur 360, 
2. pattim Persis, partim Ro- 
mayis subiecti 360, 4. eoruin 
religio et cultus N. 48o, 3. 

Saracenorum equitatus in exer- 


citu Valentis Imp. E, 52, g. 


Saraguri sedibus suis expulsi By- 
zantii auxilium petunt Pr. 158, 
2. 12. contra Persas se vertunt 
161, 12. 

Sarapa, castellum Lazorum Me. 
370, 19. (Sarapanis Nov. a8.) 

Sardica oppidum Pr. 147, 17. 
vastatum 170 , 10, tredecim 
dierum itinere Byzantio distans 
170, 13. 179, 21. 

Saroés, dux Alanorum Tb. 486, 


5. 

Sarosius (s. Sarodius), dux Ala- 
norum Me. 382, 2. 3o! , 1S. 
20. (forte idem cum pracce- 
dente.). 

Sarus Gothus, Alarichi adversa- 
rius O. 449, 8. fortissimus, ab 
Adaulpho interemptus 455, 5. 

Saturninus (Z«ropríAog), vir no- 
bilis ct dives, ab Eudocia sup- 
plicio affectus Pr. 208, t7. 
eius filia Constantio, 4Atlilae 
scribae, desponsa 208, 15. Ze- 
nonis ope Rufo inu matrimo- 
nium data 209, a. 

Saus fluv., Romani imperii termi- 
nus Me. 310, 5. 332, 19. 
Scamares (οὗ Σχαμαάρεις Éyyo- 
ρέως ὀνομαζόμενοι) subditi 
Romanis impedimenta Avarum 
latrocinantur Me. 313, 7. 
Scampia , opp. Epiri, a Theude- 

richo capta Ma. 25o, at. 

Scendes, castellum Lazorum Me, 
350, 18. (Scandis, vel Scan- 
dias Nov. 28.) 

Scholae, militum genus CPli, Ma. 
232, 21. 268, 3. v. Indic. Agath. 
s. V. Scholarii. 

Sclavini (Zx4«Brroi) Thraciam et 
Graeciam vastant sub Iustini 
imperio Mc. 327, ao. 334, 
ἡ. 404 . 16. 

Scottas, Hunnus, Onegesii frater 
Pr. 172, 5. inter legatos Attilae 
ad Theodosium Min. 143, 15. 
magna dignitate in aula Attilae 
173, 22. 174, 6. 176, 20. 


Scyri (ὩΣ χέροι) bella gerentes cum 


Gothis, auxilium accipiunt ἃ 
Leone Imp. Pr. 160, 13. 17. 
Scythae (h. e. Gothi) ab Aure- 
liano victi pacem petunt D. 
11, a. qui Procopio auxilio 


HISTORICUS. 


venerant, a Valente Imp., armis 
ademptis, per urbes dispersi E, 
᾿47, 6. ab Hunnis oppressi et 
expulsi intra Romani imp. fi- 
nes sedes accipiunt 48, 7. de- 


scriptio transitus eorum 82, 4. 


iidem Thraciam , Macedoniam 
et Thessaliam vastant 51, 9. 
97, 1f. erant inter eos, qui 
sacra antiqua cum Christianis 
non, mutassent 82, 8. 83, 7. 
sub 'lheodosio imp. Rom, in- 
festant 79, 19. 84, 21. 

Scytharum (Gothorum) principes 
sub Theodosio inter se dissi- 
dent E. 52,11. pars coniu- 
rationem ineunt contra Roma- 
nos 53, ἃ, 54, 8. 

Scythae e e. Hunni) sub Theo- 
dosio Min. Istro traiecto fines 
Bom. vastant Pr. i40, 14. 
Persarum imperium adoriri pa- 
rant 199, 20, 

Scythae convenae ex variis gen- 
tibus praeter suam sive Hun- 
norum, sive Gothorum, inter- 
dum etiam Romanam linguam 
tenebant Pr. :9o, 8. 

Scythica (Hunnica) carmina a 
virginibus in Attilae honorem 
cantata Pr. 188, i15. inter coe- 
nam 205, 13. 

Scythici (Gothici) belli sub Va- 
lente Imp. initium FE. 48, a. 
Sebanum , monasterium in con- 
finiis Romanoruim et Persarum 
' Me. 35a, 13, ᾿ 
Sebastianus a Valente exercitui 
adversus — Gothos praefectus 
E. 28, το. quomodo milites 
ad disciplinam reduxerit 78, 

15. (cfr. Gibbon, c, 36.) insignes 
eius virtutes 110, 14. ab eu- 
oe chis imperio privatur 111, 

14. 

Sebastianus, Iovini fil., Imperator 
factus O. 455, 9. ab Adaulpho 
occisus 456, 1. 

Sebastiani (Bonifacii f.) milites 
sub Theodosio Min. piraticam 
exercent. Ma. 235, 3. 

Sebastianus plurimum valet apud 
Zenonem turpissima — avaritia 
Ma. 256, 7. 

Sebochthes, legatus Chosrois ad 


633 


Jastinum Me, 8:3, 16. vir in- 
signi prudentia 315 , 8. 
Senator, legatus Theodosii Min. 
ad Attilam Pr. 169, 6. 202, 


14. 
Senatus Cpolitanus (6 ἑερὸς 
ξύλλογος) Me. 2383, 13. 
Senatus Romanus per legatos 


opem Imp. implorat Me. 331, 15. 
Serena, Stilichonis uxor, inter- 
fecta O. 449, 19. 
Sericum (μέταξα) a Sogdaitis 
Persis venditum Me. 295, 23. 


296, 15. ap his crematur 296, 


20. 
Sethus, Singidonis — praefectus 
Me, 333, 13. 334, 10. Baiani 
legatos admittit 336, 8. 
Severus, senator et patricius, 
Zenonis legatus ad Vandalos, 
magnis impensis captivos Ro- 
manos redimit — Ma. 2360, 16. 


22. 
Sicorius Probus, magister memo- 
riae, legatus Diocletiani et 
Galerii ad Narsaeum Pe. 134, 


17. 
Sidimundus , Gothus, Romano- 
rum socius, in Epiro consedit 
Ma. 248, 5. a 'l'heudericho ad 
defectionem  sollicitatur 218, 
13. Fpidamnum "Theudericho 
prodit 248, 17. 249, 7. 
Sigisbertus, rex Francorum, ex- 
ercitum Ávarum commeatu sus- 
tentat Me. 3oa, 23. 303, 5. 
Silvanus, Romae mensae argen- 
, tariae praefectus — Pr, 186, 4. 
ab Attila deposcitur 186, 19. 
199, 5. 
Silzibulus v. Dizabulus, 
Simonides, philosophus, sub Io- 
viano floret E. 109, 15. 
Singara (Σηγγαρα), opp. munitum 
prope Nisibin Me, 415, 12. 
Singerichus, post. Adaulphi mor- 
tem septem dies Gothorum rex 
O. 459, 13. 
Singidon opp. Me. 332, 19. 333, 
3 


13. 

Singilachus, legatus ad Hunnes 
cum Plintha Pr, 167, 123. 

Sinope Me. 398, 19. 

Sirmiana insula Me. 333, ro. 
340, 3. 


634 


Sirmium opp. ab Hunnis obses- 
sum et captum Pr. 186, 7. 
11. sub ditione Gepidarum 
Me. 304, 42. 310, 123. 34o, 4. 
ab Avaribus oppugnatum 305, 
38. 308, 2. 332, 20. 338, 17. 
434, 8. Avaribus deditur 425, 


2. 

Sirmiensis architectus balneo ae- 
dificando ab Onegesio praefi- 
citur Pr, 186, 19. 199, 5. 

$oas, dux Gothorum sub 'Then- 
dericho , Val. αἰ. Ma. 35o, 13, 
obses missus δὰ Adamantium 
252, 8. " 

Sogdaitae, Turcis subiecti , seri- 
cum Persis vendere cupiunt 
Me, 105, 20. 23. 

Solachus, Avarum ad Tiberium 
H. Imp. legstus Me. 338, 12. 

Soli (Isauri), finitimi Cilicum a 
Romanis sub Anastasio lmp. 
deficiunt Proc. 499, 15. — cor- 
rig., ut videtur, Solymi, — Priso. 
81. 

Solomo, praefectus Sirmii ab 
Avaribus oppugnati Me, 424, 


M. 

Solymi vid. Soli, 

Sondis iu Haemo (at Valesio iudice 
Succorum angustiae intelligen- 
dae et scribendae sunt) Ma. 
265 , 12. 

Sophene, regio Romano imperio 
adiecta Pe, 135, g. 

Sophia, Iustini lmp. uxor Me. 
316, 5. cum Tiberio imperium 
administrat 314, 9. 389, 11, 

Sophistarum in schola Atheniensi 
initiatio O. 461, 5. 

Sorosgi, gens barbara, cum Hun- 
nis bellantur Pr. 169, 4. 

Spadusa, Placidiae familiaris O. 


467 , 17. 


' Stephanus propter coniurationem 


cum Theudericho, Tr. fil, poe- 
nas luit. Ma. 338, 18. 

Stilicho (Στελίχων), Honorii tu- 
tor E. 86, 11. go, 1. 99, 6. 
eius mores 1:2, i1, Serena, 
uxor eius Ὁ, 448, 12. ab Olym- 
pio interemptus 448, 18. 

Stobi , opp. Macedoniae, a Theu- 
dericho, Val. fil, eversum Ma, 
245, 2. 


INDEX 


Suani Romanorum auxilium pe- 
tunt Pr. 164, 20. 165, 3, ma- 
gnae inter Romanos et Persas 
contentionis causa Me. 29o, 5. 
Romanorum praesidia eiiciunt 
353, 12. 

Suania Me. 291, 13. lis de ea 
inter Persas et Romanos 356, 
9. 365, 20.  Lazorum regno 
subiecta inde a Theodosii Imp. 
tempore 366, 6. 371, 12. 323, 


Subarmachius Colchus, Eutropii 
eunuchi familiaris Pr. 164, 20. 
165, 3. 

Succhaci, gensGMauritaniae D. 

; i 

Supremi duces in imperio Orien- 
tali duo ( δύο στρατηγέαι od 
duqi βωσιλέα, αἵπερ εἰσὶ 

γισται) Ma. 235, 7. 268, 5. 

Surenas Persa, Armeniae prae- 
fectus, occisus Me, 313, 15. 
Th. 485, τῴ. eius crudelitas 
485 , 13, 16. 

Surenas, comes lesdegusnaphi 
in pacis componendae negotio 
Me. 357 , 19. 359, 16. 

Syene, opp. Aegypti Ο. 465, 
20. 

Sylli, nobilis Romani, uxor et 
liberi ex Hunnorum captivitate 
dimissi Pr. 207, 10. 

Symmachus orator, vir opulen- 
tissimus Ο. 470, 11. 

Tagma, "Turcus, diguitate Tar- 
chan, legatus Dizabuli ad Ro- 
manos Me. 38ή, 19. 

Talas , opp. in Persarum et Tur- 
corum confiniis Me. 383, a3. 

Talmis, opp. Blemmyarum O. 
465, 21. 466, 9. . 

Tanchosro, vel 'l'anchosdro (ita 
enim ubique scribi debuisset 
nomen, quod alterum  Chos- 
ro£m , Chesroém ipsum , vel 
eum, qui aequalis est Chosrol 
significat, plane ut sub Sapore 
supremus Persicarum copiaram 
dux Zamsapor vocatur: honoris 
nomen, uon hominis proprium, 
sicut Zich. N.) exercitus Persici 
dux, fiues Romanos invadit Me. 


3ag, 3. 391, 16. 402, 12. (6, 


e 


HISTORICUS. 


3. 430, 20, (41, 7. vulneratur 
436, 16. 

Tarannon, χλέμα Àrmeníae Me. 
394 , ! 

qarasicodiesas, Isauricum nomen 
Zenonis Imp. C. 473, 20. 474, 


r. 8. 

"BSardu, Turcus, Turxanthi fra- 
ter Me. 4o4, 3, 

"largitius, Avarum ad Romanos 
legatus Me. 310, 8. 15. 385, 
16. infecta re remissus 311, 
ι. 332, (118. 

Tatianus, praef. praet. sub Theo- 
dosio, blanditiis deceptus, mox 
in Lyciam gatus E, 85, 15. 

"'atianus patricius, legatus Leo- 
nis ad Vandalos Pr. 160, 2. 
219 , 9. 12. idem commemorari 
videtur C. 423, 17. 

TTatulus ,, Orestis pater, inter le- 
gatos imp. Occid. ad Attilam 

. 185, 16. ao. . 

"Telesmata magica ad hostes ar. 
ceudos Ο. 453, 2. 460, 8. 

Telogius (f, Pelagius s. Enlogius) 
silentjarius ἃ Leone Imp. ad 
Theudcrichum, Tr. fil., missus 
Ma, 234, 3. 

"'haunarius, castellum Romanum 
a Persis occupatum Me. 338, 


20, 
"Fhapis, opp. Blemmyarum  O. 
66, 9. 

"Theagenes, Pamprepii inimicus 
Ma. 270, 19. 

Theodorus notarius, Valenti Imp. 
valde carus E. 74, 12. 36, 20. 
eius in Musonii sepulcro epi- 
gramma 77, a3. 

'Theodorus, [ustiniani fil, Tzirus 
cognomine, a Íustino dux Ori- 
entis creatus Th. 486, 6. 

Theodorus, Bacchi fil, legatos 
Rom. ad Chosroém Me. 318, 
15. 392 , 11. 395, 3. 

Theodorus, Petri fil,, comes lar- 
gitionum , legatus ad Persas 

' Me. 319, 8. 

Theodorus, comes Zachariae in 
legatione ad Persas Me. 409, 


17. 
'Theodorns, dux Romanorum in 


Asia Me. 393, 18. 


635 


Me. 306 , 


15. 

Theodosiopolis in. Armenia Me. 
395, 10, frustra ἃ Chosroé op- 
pugnata 392, 14. 

Theodosius Maguus Imp. prinei- 
pes Gothorum honoribus or- 
nat E. 52, 19. 53, 10. acerbe 


'l'heodorus medicus 


ab Eunapio reprehenditur i$ 
21. !di:, 1:6. Augustam de- 
functam luget 117, 3. eius 


fiüliüM sub Rufini et Stilichonis 
tutela E. 86, 7. 

Theodosius Minor Attilae pacis 
conditiones respuit Pr. i141, 
8. 16, turpem pacem cumHun- 
nis componit 142, 2. non agno- 
scit Constantii imperium  O. 
464, 21. eius mores Pr. 236, 
17. 222, 9. foeda dilapidatio 
sub eius imperio 142, 17. cru- 

. delis tributorum 'exactio 143, 
8. 191, 21, pessima reip, admi- 
nistratio 226 , 17. sqq. 

Theodosius, Adaulpbi et Placi- 
diae filius, infans mortuus O. 
458, “αι, 459, 1. 

Theodulus, praefectus militum 
sub Theodosio Min. Pr. 144, 
20. 169, 10. 

Theognis, dux Rom, contra Ava- 
res Me. 341, τ. de pace agit 
cum Baiano 424, 16. 

Thermantia , Stilichonis filia, Ho- 
norio nupta Q. 448, 14. 

Thessalonicenses , — adventante 
Theudericho, Zenonis Imp. sta- 
tuas deiiciunt Ma. 245, 8. 

'heudimundus ,  Valamiri  fil., 
Theuderichi frater Ma, 50, 14. 
a Sabiniano fugatur 256, 16. 


23. 
Theuderichus , post Valliae mor- 


tem rex Visigothorum  O. 
465 φ 9: . 
Theuderichus, Triarii fil, dux 


Gothorum foedcratorum, a Ze- 
none eandem dignitatem, quae 
alteri Theudericho data crat, 
poscit Ma. 2372, 8. Basilisci 
partibus favet 338, 5. 268, 7. 
alterum Theuderichum | monti- 
bus inclusum magnopere pre- 
mit 265, 17. eundem mox ad 


636 


societatem hortatur 366, :. 
babitoque colloquio 467, 6. 
sese cum illo coniungit 440, 
10. 262, 9. denique cum Ze- 
none pacem componit 268, 1. 
postea CPlin adoriri parat 258, 
19. multis donis et precibus 
a consilio suo avertitur 260, 


Tisuderichus, Valamiri fiL, Go- 
thorum princeps, a Leone Imp. 
raeter alia magistri militum 
onores petit Ma. 234, 7. spre- 
tis conditionibus Thraciam va- 
stat 334, 14. denique pacem 
cum Leone facit, qua tribu- 
tum et supremi ducis officium 
ipsi conceditur 335, 5. a Ze- 
none precibus ad exercitum 
contra lheuderichum, "lr. fil., 
ducendum commovetur 264, 7. 
30. omni «auxilio destituitur 
265, 10. et a Triarii fil. vehe- 
menter premitur 365, 15. mox 
cum eodem foedere composito 
240, 9. 254, 6. 267, δ. a Ze- 
none stipendia et agros poscit 
240, 14. sed ab illo ducis di- 
gnitate exutus 268, το. Stobos 
vi capit 345, Δ. "Thessalonicam 
oppugnare parat 245, 4. Zeno- 
nis precibus commotus Mace- 
doniae vastationem inhibet 246, 
15. Heracleae initio parcit 2346, 
22. mox urbem incendio va- 
stat 249, 22. Epirum invadit 
248, 7. 450, 2. a Lychnido re- 
poitar 250, 19. Scampiam et 
pidamnum capit 250, a1. 251, 
1. cum Adamantio legato col- 
loquitur 253, 14. multa deZe- 
nonis proditione qucstus 2353, 
15. tamen operam suam ad 
omnia eius consilia adiuvanda 
offert 355 , 16. 

Tbheuderichi, Val. fiL, soror in 
Macedonia morbo decedit Ma. 
249, 11. 

Thracia a Theudericho, Valam, 
filio, vastatur Ma. 367 , 15. 
eius pars magno muro ad- 
versus barbarorum  incursio- 
nes ab Anastasio septa Proc. 
910, 9. 


INDEX . 


Thracia dioecesis (τὸ Θρέχρον 
μέρος) Pr. 144, ἃ. 21. 163, 


Thucydides citatur E. Go, r. 

Tiberius Imp. rogatus regem mit- 
tit ad Parthos Pe. 121, 2. 

Tiberius, dux copiarum sub Iu- 
stino Me. 3i1, 2. ad pacem 
cum Avaribus componendam 
propensus 311, 22. 312, 7. vi- 
ctus ab Avaribus 312, 20. ἃ 
Justino in imperii socictatem 
adscitus 316, 3. Longobardo- 
rum proceres allicere conatar 
328, 9. cum Ayaribus foedus 
facit 332 , 17. Wirmium Baiano 
cedere constanter recusat 340, 
.Aj. magua copisrum penuria 
laborat 337, 8. 340, 20. 4o£4, 
18. Theodorum, Bacchi fil., le- 
gatum mittit ad Chosro&m 393, 
11. Valentinum ad Turcos πεῖς 
tit 398, 2. Baianum contra Scla- 
vinos excitat 405, 3. 

Tigas fluv. Pr. 183, 6. (Tysias 
224, 6.) 

Timasius ab Eutropio ad hono- 
res provectus E. 112, ir. 
Timostratus, dux Rom., captus 

ἃ Saracenis N. 478, 11. 
Timotheus , legatus ad Persas 
Me. 29o, 13. 291, 2. 

Tiphisas fl. Pr. 183, 6. "Tibisias 
224, 6. (Tibiscus, Theiss.) 
Tiphilis, primaria lIberiae urbs 

((Tiflis) Th. 485, 2a. 
Tiridates, a Tiberio im regnum 
Parthorum missus Pe. 122, 


2. 
Titus, tribunus Maurorum, a Ma- 
ximino deficit D. 37 , 37. 
Tonosures, gens barbara, Roma- 
nis se dedunt Pr. 166, 4 
Tragicae artis mirum efectum E. 
8o , 5. 

Traianus Imp. Dacorum legatos 
accipit Pe. 153, 3. 13. 19. 
Traianus patricius et quaestor, 
legatus ad Chosro&ám Me. 390, 
5. 391, 5. cum Mcbode de pace 

agit 407. 5. 
Trapezus Me. 302, 17. 
Tributa Romanis ab Hunnis im- 
posita Pr. 142, 4. 


HISTORICUS. 


'Truli: εἷς Gothi dicti a Vandalis 
O. 461, 20. 

"Turci, olim Sacae (Massagetae 

^— "Th. 484, 4.) appellati Me. 380, 
4. legationem mittunt ad Ro- 
mnanos 295, 19, Persarum 80- 
cietatem pent 297 , 1. legati 
eorum a Persis veneno necan- 
tur 2935, 8. sacri eorum ritus 
381, 1. gentis reique publi- 
cae descriptio 298, 22. foedus 
cum Homanis ineunt 3oo, 3. 
Justinianum ad bellum cum 
Persis incitant 311, 7. ipsi in 
Persarum fines incurruut 311, 
8. Chersonem *obsessam tenent 
337, 16. in parentalibus regum 
servos immolant 403, 17. 

Turxanthus, Dizabuli fil., unus 
e regulis Turcorum Me. 399, 
9. 4oo, 5. superba eius ad le- 
gatos Rom. oratio 4oo, 6. 4oa, 


1. 

Tuscianus Phryx, rhetor sub Iu- 
liano E. 108, 11. 

Tzathius, regulus Suanorum Me, 
356, 18. 

Uguri (f. Uiguri), Turcorum sub- 
diti Me. 3oi, 4. 7. 

Ulphilas , dux copiarum, ab Ho- 
norio contra Constantium ty- 
rannum missus O. 453, ao. 

' Urogi , sedibus suis expulsi, By- 

zantii auxilium petunt Pr. 158, 


3. 

Usdibadus, Gepida, ad Romanos 
profugus, a Baiano in captivi- 
tatem vindicatur Me. 3o7, 12. 
310, 13. 385 , 41. 386, 14. 

Utiguri, Hunnica natio Me. 284, 
3. 345, 1. ab Avaribus victi 

^ 8385, 19. 386, 13. a Turcis de- 
bellati 401, a0. 

Valamir, Gothus , numerato tri- 
buto a vastandis finibus Rom, 
retinetur Pr. 217, 23. Theu- 
derichi pater Ma. 237, 11. 240, 
Ut. 

Valens Imp. Gothos, qui Proco- 
pio auxilio venerant, inermes 
per urbes dispergit E. 46, 16. 
47 , 6. petentibus Gothis sedes 
intra Rom. imp. fines concedit 
48, 21. 101, 21. invidia eius 


633 


adversus Gratianum et Valen- 
tinianum 49, 1. cum Persis p 
cem componit 52, 7. Gotho- 
rum vastationes coércere cona- 
'tur 52, 9. 77, 13. eius avaritia 
74, 10. 

Valens, dux exercitus sub Hono- 
rio O. 451, 21. 

Valentinianus Nicaeae lmperator 
renuntiatus E. 46, 11. 

Valentinianus , Constantii et Pla- 
cidiae filius, Nobilissimus cre- 
atus O. 464, 13. Caesar re- 
nuntiatus 471, 7. Imp. ab At- 
tila premitur Pr, 153, 1. 

Valentinus, legatus [ustiniani ad 
Avares Me. 383, 18. 

Valentinus, satelles Imp. , legatus 
Tiberii ad Turcos Me. 398, 3. 
402, 3. ἃ Turxantho superbe 
exceptus 4o4 , 14. 

Valerianus lmp. a Persis circum- 
sessus, frustra a Sapore pacem 
petit Pe. 133, 1. eius captivi- 
tas apud Persas 128, 5. 

Valerius, praefectus Thraciae sub 
Constantio Imp. O. 460, 3. 

Vallias , rex Visigothorum O. 
459, 21. Placidiam dimittit 462, 


12. 

Vandali (BavóAor) , victi abAu- 
reliano Imp. pacem petunt D, 
19, 16. Pe. 126, 15. Romanis 
auxilia mittunt 20, tt. reliqui 
in sedes suas revertuntur 21, 
ή. Hispaniam vastant 462, 1. 
ame premuntur 462, 3. maria 
infestant sub Theodosio Min. 
Pr. 146, 13. Maioriani tra- 
iectum in Africam metuentes 
oram maritimam vastant 156, 
12. contra eos Theuderichus, 
Tr. fil., Leoni opem ferre re- 
cusat Ma. 235, 11. post Gen- 
serichi immortem pristinam for- 
titudigem amittunt 240 , r. 
Christiani, sed peculiari secta 
(Ariani) Fr. 216, 14. 

Varanes , rex Persarum. Me. 373, 
12. 

, Varchonitae: sic ÀAvares a Turcis 
appellantur Me. joo, 22. ἃ 
Turcis victi 400, 12. ἦρι. 16. 

Vardanes, Armenius, defectionis 


638 


a Persis ad Romanos auctor 
Tb. 485, 14. 

Vardus , Ármenius ΤῊ. 485, 16. 

Veriua, Leonis uxor, Basilisci 
soror, Nepeti favet Me. 237, 
2. Aedoingo familiariter utitur 
248, 10. item Patricio magistro 
C. 425, 7. magna gratia apud 
Zenonem floret Me, 271, 11. 
eundem expellit C. 474, 19. 
ἃ Basilisco vexatur 475, 9. 12. 
lllo insidiatur 426, 17. 19. in 
exilium mittitur 476, 20. 

Vidicula, Gothus, Sarmatarum 
fraude succumbit Pr. 2234, 


9. 

Vipilans (Βιγίλας), interpres in 
egatione Ánatolii ad Attilam 
Pr. 155, 9. item in legatione 
Edeconis Hunni ad Theodos. 
Min. 142, 19. cum eo et cum 
Maximiuo ad Attilam reverti« 
tur 169, 14. eius imprudentia 
170, 40. acriter ab Attila in- 
crepatur 158, CPlin remit- 
titur 182, 14. iterum ad Atti 
Jam missus 210, 21. Chrysa- 
phii et Edeconis insidiis dete- 
ctis.in vincula coniicitur 212, 
15. pretio persoluto dimittitur 
214 , 8. 

Viminacium , opp. Mocsiae in ]l- 
lyrico, alIstrum, a Gothis ca- 
ptum Pr. 140, 16. 190, ΔΙ. 

Vindex, dux Rom. sub Marco 
Imp., barbaros trans Istrum re- 
pellit Pe. 124, a. 


Virgilius citatus, ( Aen. VI. 854.) 


nomine non addito Pe. 128, 
15. : 

Visumar, rex Vandalorum, e gente 
Asdingorum. D. 38, 7 

Vitalianus, legatus et interpres, a 
Baiano in vincula coniectus 
Me. 305 , 15. 385, 12. 17. 

Vitiges Gothus a Iustinjano vi- 
ctus Me. 283, 4. 

Vivianus, vir nobilis sub Leone 
Imp. C. 473, 14. 

Zabdicene, regio, Rom. imp. sub 
Galerio adiuncta Pe. 135, 10. 

Zabergan, dux Hunnorum Cotrigu- 
rorum Me. 344, 14. a Iustiniano 


INDEX 


tributam aceipit 345, 7. (Agath. 
301, 6. 330, 41.) 
Zacharias, regius medicus, lega- 
tus ad Chosroém Me. 315, 12. 
319, 14. 325, 20. 389, τι. in- 
ducias componit 389, 15. ite- 
rum missus cum Traiano 3go, 
7. 407, 5. expraefecti digni- 
tate ornatur 4o9, 14. tertium 
missus ad Hormisdam 417, 17. 
Yali, Hunnica gens Me. 2384, ἡ. 
Zemarchus Cilix, legatus Iustini 
Imp. ad Turcos Me. 3oo, 15. 
380, 9. Th. 485, 5. eius iter 
Me. 300, 21. 380, 15. 385,9. 
per Alaniam 3o: , 20, per Da- 
rinam et Apsiliam 303,13. Di- 
zabulum contra Persas dacen- 
tem comitatur 383, 19. 
Zeno (olim "Tarasicodissa dictus), 
ener Leonis Imp. 473, ao. a 
lio Imp.coronatus 474, 16. a 
Verina eiicitur 474 , 19. Basi- 
lisco expulso imperium recu- 

erat 235, 12, Nepotem in 
imperium Occid. restituere co- 
natur 236, 8. Odoacro iu lit- 

teris patricii nomen tribuit 236, 

21. Honorichi Vandali legatio- 
nem benigne excipit 24o, 6. 
Theuderichum, VaL fil., frustra 
ad bcllum cum 7r, filio solli- 
citat 341, 14. Adamantium leg. 
ad Thcuder., Val. fL, mittit 
ad foedus faciendum 247, 6. 
eundem post Sabiniani victori 
am revocat 358, 5. Severum ad 
Genserichum mittit 260, 1|. 
Triarii filio pacem et foedus 
offert 363, 7. quibus spretia 
bellum parat contra eum 263, 
21. denique pacem componit 
368, 1. cius ignavia 226, 18. 
magna sub eo aerarii penuria 
275, 12. quum fugiens iu ca- 
stellum, Constantinopolin di- 
ctum, pervenisset , vaticinii lu- 
dibrium agnoscit 276, 19. 

Zeno, Zenonis Imp. filius, luxu- 
ria immaturam mortem sibi pa- 
rat Ma. 277, 7. 

Zeno, (diversus ab co, quipostea 
Imp. factus,) vir consularis, 


HISTORICUS. 639 


Orientalium exercituum prae- Pr. 305, 21. ab Atilla Aétio 


fectus, Saturnini filiam Rufo dono missus 206, 3. eius for- 

in matrimonium tradit Pr. 208, ma et fata 225, 1. sqq. 

20. 150, 23. 215, 7. eius insi- — Zich, non hominis, sed oflicii no- 

dias veretur Theodosius Min. men 346, 19. Zich , legatus Per- 

215, 2. sarum ad Iactinum, Nisibi mo- 
Zenonis, Basilisci uxor, adultera ritur Me. 2390, 4. 291, 8. 293, 

Armati Ma. 272, ἃ. 273, 8. 6. Petrum deceperat circa Su- 

274 , 1. cum coniuge occisa C. aniam 327, 8. 

426 , 1. 3. Zintha, castellum in confiniis Per- 


Zercon, Maurus in aula Attilae, sidis et Armegiae Pe. 135, 13. 
iocularibus coenantes exhilarat 


INDEX 
GRAECITATIS. 


AD DEXIPPUM. 


Vocabula , quibus asteriscus praefigitur, inilgxicis desiderantur. 


? 

Ahseo, subito 28, 5. 

ἀλλὰ in media propositione in- 
sertum D. 14, 20 oix ἀπροσ- 
δόκητοί ἐσμὲν ἀλλὰ γῦν — γε- 
νέσϑαι. 

délovoyic, 5 12, 5. 

ἐμανᾶσϑαι (corruptum) 17, 9. 

duoioéo τινὸς 3o, 20. 

ἐναμεταξὺ 19, 18. 

* dydatigig, 5, ὅπλων 25, 3. 

ἀνομία, ἡ, inscitia 14, 8. 

ἀπόγνωσις, ἡ 19, 14. 


ἀποχινδυνεύω 33, 9. dauoxiwdv- 


γεύσεται ἡμῖν σωτηρία 24, 5. 
10. 

ἀποπεποιηχὼς (haud dubie cor- 
ruptum) 17 , 5. 

dnotuxía , ἡ 29 , 4. ' 

ἀρωγὸς, ó, ἡ 18, 8. παρα τοῦ 
ϑείου ἔσεσϑαι ἡμῖν dooya 48, 
18. 

ἀσπὶς, 5, peditatus 13, 5. 

dy95doy , ἡ 18, 20. 25*, 11. 

βαίνω, βέβηχα, constiti 12, 5 
ni ὑψηλοῦ βήματος βέβηχε. 


& βραβεύω α8, 10. 


δαιμόνιον, τὸ 28 , 10 τὸ δαιμό- 
γισν ταύτῃ ὡς ἐπὶ πολὺ βρα-- 
βεύει τὰ ἀνθρώπεια. , 

ϑαιμόνειος, α, ον 30, 7 tí ϑαι- 
μονίας σπουδῆς μὴ ἀναξίους 
φανῆναι, 


δικγεγνώσχω, decerno 13, 9 οὐ 
διαγιγνώσχομεν ἐς dyziloylay 
ἤχει». 

διαχόσμησις, ἣ 12, 4. 

διαμέλλω 22, a4. 31, 9. 

δορυφορία , 59, τοῦ ἄρχοντος at, 


&yexa 12, 14. 13, 1. 15, τ. 

Éxdg 27, 12 1g». δύναμεν τὴν yav- 
τιχὴν οὐχ ἑχὰς erras. 

ἐχβησόμενον, τὸ 13 , τι. 23, 6. 
11. 

ἐχ. ἐκ τοῦ βασιλέως ἀπεδόϑῃ 1a, 
15. 19 , 12. 

ἐλαττόω 18, 11 συμφοράς ἔλατ- 
τωσαιε. 

ἐνδιαίτημα, τὸ 25, ή. 

ircodte 20, 8. 
ω. οὐχ ἔξω προσδοχίας & 
18, 8. oux ἔξω κινδύνου δ, 
15. 31, ar. 

ἐπανατείνομαι 15, τή πόλεμον 
ἐπανατεινομένων ὑμῶν. 

ἐπηλυγάζομαι 19, 8. 

ἐπιβούλιος ( haud dubie corru- 
ptum) 233, τι. 

ἐπιϑεραπεύω τινὰ 3o, 6. 

ἐπιχομίζομαί τινε (sed verum vie 
detur ἐπιχομπάζομαι) 16, it 
πλούτῳ λαφύρων ἐπεχομεζό- 
μένοι. 

ἐπιμᾶλλον 34 , 21. 

ἐπισχιάζω 13,2 ταῖς ἑτέρων ἐπι» 


INDEX GRAECITATIS AD. DEXIPPUM. 


μεξίαις ἐπισκιάζοντες τοῦ σφε- 
τέρου στρατοῦ τὸ ἀχαταγώνε- 
στον. 

ἐπεσχοτέω τινὲ ποός τε (si con- 
iectura vera) 15, a1. 

ÉzasQixóc, 5, ὃν 21, 8 ἡ ἕταιρι- 
xg τάξις. . 

εὐεξία, ἡ 3), 13. 

εὐχκαωπὴς, ὅ, ἡ 34, 26. 

εὔκλεια, ἡ 17, 16. 28, 15. 3o, 3. 
31, 6. 32, 16. 


εὐπαράχλητος, ὅ, 5j 3o, 19 τα- 


πειναὲ φύσεις xal εὐπαράχλη- 
τοι ἐς σπουδήν, 

εὖ παρασχὸν 13, 13. 

£quagoc, ὁ, ἡ 38, 19 ϑεοὶ ἔφοροι, 

C j 16, 20, 

ΚΟΗΝ h. e. youíto15, 4 εἰ ταῦ- 
τα ποιεῖν wde xpívgare. 19, 22 
κρίνοντες τὴν Aw Y διασώ- 
σασϑαει. ] 

λογισμῷ ἡγεμόνι χρῆσϑαε 16, 15. 
18, 15. I 
ἐγαληγορέομαι 25, d. 

αεχέωρυς ὄ, $ 12,5. 28,6 
εἰνσαχωρήσομεν ἐς τὸ μετέωρον. 

μογχϑέω 19, 4. 31, 17. . 

ὁδὸς, ἡ. ddixoy ὁδὸν ἐφ᾽ jhdg 
ἐλθεῖν 18, 10. 

οἷα δὴ Dexippo val 
13, 13. 16, 14. 1 
22, 26. 


usitatum 

78. 20, 19. 

24, 17. 5,7. 427», 

oixtiog, α, oy, tanquam prono- 
men possessivum 14, 11. 17, 
15. 33, af. 

ὀλίγωρος πρός τε 14, £4. 

ὁμόϑεν. ἡ ὁμόϑεν μάχη 26, 23. 

ὅσα pro ὡς 15, 7 ὅσα ἐχϑροὺς 
ἀμυνόμενοι πολεμήσομεν. 

οὔτε pro οὐδὲ 15, 10 οὔϑ᾽ ἡμῖν 
sine altero membro. 

παρὰ c. acc. 18, 11 παρὰ φαῦ- 
λον τίϑεσϑαι. 

παραπολὺ 34, a7. 

πατάέσσω 35, ἡ πατασσούσῃ τῇ 
xagdíe, 

περιγραφή, ἦ ag, 5. 

περιδεης, ἔς. σὺν τῷ περιδεεῖ 
1, ὅ. 31, 9. 23. 

περιήχω 32, 13 αἱ τῆς τύχης 
πλεονεξίαι — περιήχουσι. 

πεύσαντας (forma haud dubie 
corrupta) 2o, G. 


Dexippus , Eunapius etc. 


,πρύχειρον, TO 15, 20. 


6Á1 


πῆ μὲν — ὅτὲ dà 15, 13, 

πιστόω 34, 3 πιστοῦταε εὕγοια 
συμμάχων. 

"προαγώνισμᾳφ, τὸ 22, 28. 

προεχφοβέω αϑῇ 4. 

προελπίζω 32, 7. 

"προεξαίρω 21, 1 τῆς πάσης τά- 
ξεως ἐξαίροντες. 

προϊσγ, 16, 6 εἰς εὐεργεσίας 
Àoyor προϊσχόμενοι τοῦ πο- 
λέμου τὴν κατάλυσιν. 

προχάμνω ιτρ., 8. 


16, 18. 
2» 18. 


πρωτισιος, ἡ, ov 30 , τή. 

δώννυμε 15, 3 ῤῥωσϑέντες, 

σύγχειμας 15, 12 τὼ εἰρημέγα 
ἐς εὐπρέπειαν 19 , 8. 33, 4. 

συμβαίνω πρός Tu» τεγος 13, 
13 πρὸς Ἰουϑούγγους τῆς πρό- 
σϑὲν διαφορᾶς συμβῆναι. 

συμβησόμενον, τὸ 18 , 16, 3a, 6. 

συμπαραϑέω 17, 15. 

συμφέρομαε pro simpl, φέρομαι 
ἣν 1 rois Léari ἃς τὰς πρά- 
t$ μὴ νμῳφερομέγοις. 20, 
38 , ή. Á 9. ui M 

Gurénouas 31, 12. 32, 15. 

σύνεσις, ἢ 17, 7. 23, 5. 19. 3o, 
τι. 22, 22. 

σφέτερος, «, ον, de quavis per- 
sona 13, 17 ἡμεῖς ---τοῦ σφε- 
τέρου στρατείματος τὸ ἀναν- 
ταγωνιστον. 19, 8. 25, 10. 

* σφετερόω 34, τι σφετερωϑέγν- 
τες (sed f. leg, σφετερισϑέντεςρ). 

τίϑεμαι 15, ἃ τὰ τοῦ παλέμου 
πράγματα σὺν ἡμὶν τέϑεσϑαι. 
34 , 6. 

ὑπόϑεσις, ἡ 22,6 ὑποϑέσεις τῆς 
ἀγαναχτήσεως, 28, 9. 

ὑπόστατος, Ó , ἡ 14,24 ὑπόσια- 
τοι ἡμῖν γενέσϑαι. 

ὑφίεμαί τινος 23, 8 τοῦ χοινγοῦ 
τῆς ἀληϑείας ὑφέσϑαι. 

φέρειν éni παντὶ, in summo dis- 
crimine verti 14, 6, 

φϑάνων, ὃ, ἢ, praeteritus 18, 
12, 26, a. 

χαλεπότης, ἡ 18, 19 αἱ τοῦ πο- 
λέμου γαλεπόεητες. 

χεὶρ, — exercitus 14, 3. 

χρηματέζω 12, 3. 22, 1 περὲ 
εἰρήνης. 


41 


64a 


Neutra adíectivorum et paggici- 
piorum pro substantivis usur- 
pata 11, 5 σὺν τῷ ἄγαν nt- 


INDEX GRAECITATIS. 


ριδεεῖ xal χαταπεπληγότε. ει, 
8. 14 , τά. 16, 3. 17. 19. 20, 2. 
23, ἃ. 34, 17. 30, 12, 35, 15. 


Aun EUNARPIUM. 


“Δγέρωχος, ὅ, ἡ 2» 2. 88, to, 
105, 22. 113, 14. 

εἰδιήγητος, 6, ἡ 52, €. 100, 7. 

ἀχμαιότατος, ἡ, ov. ὥρα ἡ» 9é- 
ρος ὅτε περ ἀχμαιότατον 80,18. 

ἀλαοσχοπέη, 5$ 96, 6 οὐχ εἶχεν 
diaocxontgy. (ll. x, 515.) 

* diexzQvoldzge, ὅδ, j 91, 22. 

ἁλιτενὴς, δ, 5 109, 7 ἢ ἅλιτε- 
γὴς χώρα, 

ἀλώπηξ, ἡ 82, 14 πολλῆς αὖ- 
τοῖς τῆς ἀλώπεχος ἐπιχέαντες. 

ἀμείλικτος, ó, ἡ 102, 16. (1l. ε, 
158. 


ἀμετράκαχαν, δ, 9 112, 20. 
μῳφαφάασϑαι 92,23. (Od. v, {η5.) 
ἐναγωγία, ἡ 78, 19 88, 12. 
ἀνάλογον, adverb. 65, 11 ó τῶν 
συνισταμένων ὄχλος ἀνάλογον 

2 ἠκολούϑεε ταῖς πράξεσιν. 
γαμάσσομαι 9 i , 20 τὴν ψυχὴν 
ἀνεμάξατο διὰ τὸν λόγον (sed 
legendum videtur: ἐπεμάξατο). 

εἐναπάλλομαι 51, 1. 

ἀνατρέχω 99, 20 ἀνέδραμε ro- 
σοῦτον καχὸν τῆς τυραννίδος. 

"ἀναφράζω 62, α πρὸς πολλοὺς 
d9podtor ἐν ἐπιστολαῖς. 

ἐνεξιχαχία, ἡ 88, a. 

ἀνεστηχῴς 101, 2) ἐλεύϑερος d- 
γαν xai ἀνεστηχώς. 

ἀγνέχω c. dat. 83, πάσαις ταῖς 
τελέταις ἀνέχονρτες, 

d»9oc, τὸ metaphor. 96, 3 τοὺς 
᾿Ισαύρους — ἄνϑος εἐπέϑειξεν ὅ 
"Itoat. 

dr3ounttoy s. ἀνθρώπινον, τὸ, 
bh. e. οἱ ἄγϑρωποι 61 , 9. 69, 

1. 20, 3, τά, 18. 82,3. 85, 10, 

* ἀντιζηλοτυπία, ἡ 49, 1. 

: ἀντιφερίζω 98, 30 ἀηδὼν oJ dv- 
γαμένη πρὸς xotírtova drri- 
φερίζειν. (Hes. Op. ct D.[208) 

αἰνυπόσιατος, d, ἡ 83, 10. 107, 
I. 


dzaQtdo 55, 19 ὡς ἄν μὴ τοῦ 
πιϑανοῦ τὴν γραφὴν εἶπαρ- 
τήσαιμεν, 

ἀποκινϑυνεδω 38, 4. 

ἀποχολλάω 114,23 τὸ σῶμα δι- 
αλυόμενον xai ἀποχολλωμενον. 

ἀποῤῥήγνυμε 53, 9. 113, 

ἐποιραχηλίζω 10$, 17 
04$. 

daoyd o,21 ntl λήγουσαν 
xai Ἰββ λον, ἡμέραν. 

“ἀπρόεσδρος, ὦ, καὶ 58, 2 éxxàg- 
σία. 


σος, 6, 2 6ο, 18. 
,9,H5 11a, 5. 
ἀρτύω 872, 9 διά τινος gorvué- 
à γης ἐπιβουλῆς. doud 
Qo 117, 8 τύχης dovóutros. 
ἀρχόμενον, τὸ 74, ἡ. 84, τά. 
“ἀσιώπητος, 6, 5 9o, 9. 
ἀστραβὴ ; 7 112, 5. 
drd09«À10y, 6, ἢ 103, τὸ. 
dityxtoc , d, jj 76, aa. I 
ἀτέραμνος, ὅ, 5j “6, a3 drzQ 
ἀτέραμνος x«i dityxtos, 
divyéo 42 , 21, 43, 4. 44, 13. 
ἀφιλοχρήματος, ó, ἡ pr, τι. 
ἀχρεῖος, α, ov 47, 9 τὰ σωμα- 
τα πρὸς μῆχος ἐχρεῖον ἐλαυ- 
γόμενα ήρ, 14. 60, 7. 

Li u 49 Ῥ 1 7 
βάϑρον, 19113, 1 τα βάϑρα καλ- 
λύνειν καὶ τοὔδαφος xoptir., 
“βαϑύπλοχος, ὃ, 5 89,5 ἕτερα 

τούτων πολυπλαγέσιερα — xal 
βαϑυπλοχώτερα. 
βώραϑρον, τὸ 5o, 11 ἡ Σχυϑὼν» 
ἐρημία χαὶ τὸ βάραϑρον. 
βαρύτης, ἡ 81, 3^ ὄγχος τὲ καὶ 
βαρύτης λέξεων. 
βαρύνομωι ϑι, 11 τὸν πλοῦτον 
ὁ τραγῳδὸς ἐβαρύνετο, 
βιχάριος, à 96, 7. 19. 
γαῦρος, &, oy 46, 20. 113, 13. 
γεγηθὼς 86, 22. 93, 23. 
γιγαγτώδης, ὅ, ἡ 116, a0. 


ἀπ δεν 


e 


. AD EUNAPIUM. 


yeauusxdc, ἡ, ὃν 7ν 18. dua- 
χος xai γραμμεχὴ ἔκβασις: 

ϑάχνω (4, 19 τοὺς οὐδὲν ddi- 
xoürrac δάχγειν xol σπαρέτ- 
τειν». 

διαγεύω 80, 15 τῆς φωνῆς 
αὐτοὺς διέγευσε χαὶ τοῦ μέ- 
λους. 

διαχράτησις, ἢ 53, 17 ἐς ἀπάτην 
xai diuxpgatngay. 

* διαληρέω 93, 8. 

διαρϑρόω 112, ἃ πρὸς σωφρο- 
σύνγην πεπηγώς τὲ xci διηρ- 
ϑοωμένος. 

διαρτύω 8., 12 πλάσις εἰς τὴν 
τῶν πολεμίων ἀπάτην διηρτυ- 


διαδίγγω 47, 10 τὰ σώματα 
κατὰ τὸ μέσον διεσφιγμένα. 
313, 3. 

διασχηματίζω 97 , 30. 

διατεταμένως 61, 3. 

ϑιαυχενίζομαε 103, 15 ἀνωρϑοῦτο 
x«i διηυχενίζετο. τηδ, 22. 116, 


18. 
διαφλέγω 93, 9 διαφλεγόμενον 
ϑόγνῳ. 


διαφωγέω, dissentio 59, 13. 

διαψύχω 45, 9 χειμώῶγος ἤδη di- 
αιψύχοντος, - 

διέρπω 86, 16 τὸ ᾧὡέρπον xai 
ὕπουλον τῶν μηχανημάτων. 

* διεφιχνέομαι οἱ, 16 διεφίχται. 

ϑιοεστρέω 66, 12. 

dionnut(«, ἢ 95, 22. 100 , 13. 

διψὰς, ἡ 99, & 

ϑιωθϑέω 107,8 τὸ μέλλον xai di- 
ωϑούμενον. 

δουπέω 102, ή. 

δραστήριος, & , OV 107, 1. 109, 
6. 116, 11. 

δυσέξοδος, ὅ, ἢ 43, 13. 

δύσλυτος, ὅ, ἡ ή3, 13 εἰς ἅπο- 
gor xdi δύσλυτον». 

ἐγχαταμίγγνυμε 85, 7. 

ἐγχύχλιος, ὅ, ἡ 100, ἡ £yxV- 
xÀior xal πρόχειρον. 

ἔϑνος, τὸ, τῶν πονηρῶν 107, 
ε1. τὰ ἔϑνη, omnes gentes im- 

io Rom. subiectae ή6, 3. 

εἰς μέσον * 43, 15. 44, 8 βαρὺ 
φϑεγξάμενος εἰς μέσον». 

éx pro ὑπὸ (9, 6 πρὶν τὴν διά- 
βασιν éx βασιλέως ἐπετραπῆς- 
yu. 


643 
ἐχθαχρύω (3, 12. 
ἐχχλησιάζω Go , 9 πρὸς ἐμαντὸν 
ἐχχλησιάσας. 
ἔχχρισις, ἡ τιή,ή κἡὶ φυσικὴ τῶν 
υὑγρωηβέκχριδες. 
ἐχμελης, Ó, ἡ 104, 21 κατὰ τὴν 
eni λύρων (f, ἐμμελῆ) 111, 


16. 
Ἕλλην τὴν ϑρησχείαν, paganus 


ι . 
' ἐνέργεια, αὶ 58, 19. 64, 7. 


ἐντείνω" 52 , 9. 63 , 19. 78, 20. 

éytQéyo 101,10 τὼ ὄργανα συν»- 
ἐπεπήγει xai ἐγνέτρεχε τοῖς 
τῆς ψυχῆς χινήμασιν͵ 

ἐνψυγχάνων, ὅ, lector (Polyb. I, 
3 , 10. 4, 1. saepissime) 56, 8. 
55, 20. 58, ἃ. 59, 1. 60, 15. 
33, 5. 

ἐξημερόω 101, 13. 

ἐξογχόω 52, 19. 66, 13. 

ἐπεισόδιος, ὅ, ἡ 43, 15 ὅ ἀπὸ 
μηχανῆς ϑεὸς ἐπεισόδιος εἰς 
μέσον ἕλχεται. 

ἐπὶ c. dat. 45, 5 ϑεόν τινα in) 
τοῖς λόγοις ἡγούμενοι. 

ἐπιδιαβαίνω 82, 5. 

ἐπιχίνσδυγος, ó, κ 79, 18. 85, 7. 

ἐπιχλύζω 111, 18 τοσαῦτα xai 
τοιαῦτα ἐπέχλυσε xaxd. 113, 
16G. 

ἐπιτειχίζω metaph. 62, 5. τοὺς 
ἡγουμένους τῶν πολεμέων ἐπε- 
τείχιζε τῷ Καίσαρι. 

ἐπιτρέχω 46, τά ἐπιτρέχων (ἷᾳ- 
δίως οδιωσὶ καὶ συντόμως. 57, 
13. 62, 14. 64, 10. 

ἐπίφορος, ὅ, ἡ 69, 1 πρὸς τὸ 
βάσχανον. 81, 5 εἰς εἀχοὴῆς χί- 
y701V. 

ἐρωτομωνία, ἣ 112, 19. 

εὔανδρος, 0, ἡ δι, 14 

εὐδιαίτητος, ὁ, 5 49 , 15. 

εὐθεώρητος, 6, 5 B1, 223. 

εὐχρασία, ἡ 5o , 18, ως 

"εὐχρατῆς, ὅ, ἡ 74, 21 10 πρὸς 
τὰς ὁμιλίας εὐχρατές. 

εὔχριτος, Ó , ἣ 43, 16. 

εὐπαϑώς 43, 12 εὐπαϑῶς ἐξεδά- 
x0UGE. j 4. 8. 

εὐπαράγωγος, ὅ, ἡ τιά, 

εὐπάρυφος, ὅ, ἡ 113, 4 χλα- 
μὐδες εὐπάρυφοι. 

εὔπεπτος, ὅ, ἡ 106, 10. 


εὐπρόσοθος, d, καὶ 103, 13. 


644 


εὔροια, ἢ 25, 20 διὰ τύχης e8- 
θόεαν. 
ἥμαρ, τὸ 115, 3. 
μεμανὴς, ὅ, ἡ 55, 5. 
ἡᾳφαίστειος 112, 1$ ὥσπᾷ ἥφαι- 
στείοις δεσμοῖς ἀῤῥηθτοις. 
ϑαλαμηπόλος, ὃ 87, 18. 102, 21. 
ϑάμβος, τὸ 44, δ. 
ϑεοκλυτέω 68, τι. 
ϑεομισὴς, Ó, ἡ ἠή, 18. 
ϑεοφιλῃς. ὁ, καὶ 53, )3.. ἣ 
ϑερμὸς, 7 , ὃν 47ν 2 10 γέρω- 
yov καὶ ϑεριιὃν. 110, 11. 
ϑερμότης, ἡ G6, 19. 819 19. 
ϑύραϑεν iro, 6 ἦν δὲ uaría οὐ 
ϑύραϑεν. 
ϑυσανοειδὴς, ὅ, καὶ 5o, 3. 
"Ἱεραχοτρόφος, ὦ 95 , 18. 
ἱεραιτεύω 93 , 11. 
ἱερομηνία, 5 105 , 1K. 
ἔονϑος, ὁ 84, 8 ἴονϑός τις πα- 
ρανατέλλων παρὰ τὸ γένειον. 


Ios 45 , 8 μετωπώρου ἕστη- 
κότος, 


ἱταμότης, $ 95, 1. 

χαγχάζω 105, 3. 

καϑαμαξεύω 51, 17. 

κταϑειμένος 87,7 dia καϑειμέ- 
γων ἀνϑοώπων. 

καϑελίττω 113 , 9. 

καλινϑέομαι 116, 14, οὗ περὶ ταῦ- 
τα καλινδούμενοι. 

xduzto metaph. ή2, 5. χαμπτό- 
μένος ὑπὸ τῆς χρείας. 

καρόω 103,9 τὴ» ψυχὴν xtxa- 
θωμένος. 113, 5. 

καταδαπανάω 97, 15 oL dmo- 


ροῦντες χατεδαπαγώῶνετο μά- 
,στιξε τα σώματα. 
καταδρομὴ, ἣ 45, 13. 
κατάϑυτος, 0, ἡ G9, τὸ xe«ra- 


ϑύτων γενομένων δυεῖν diysg- 
μάτων. 

καταχοιμιστῆς, ὅττι, 13 οὗ xa- 
ταχοιμισταὶ εὐνοῦχοι, 

καταμαραίνω Go, 15. 

κατασείω 67, 10 διὰ τὸ μέγεϑος 
τὼν πεπραγμένων πρὸς τὸ λέ" 
γειν αὐτὰ κατασειόμεγος 95, 
8. 102, 22. 

καταστολίζω 82a, 13. 

κατάφραχτος, Ó, 5n. 101, 1 οἱ 
κατάφρακτοι ἱππεῖς. 

καταφρυάττομαι 93, a.* 

καταχλευάζω 923, 13. ! 


INDEX GRAECITATIS! 


καταψύχω 82, τὸ ἔχιδναν ὅπὸ 
χρύους κατεψυγμένην. 

κατεξανίσταμαι 102, 20. 

κόλλησις, ἡ 95 , 3 τοὺς βασιλέας 
διατέμνων ἐκ τῆς σφῶν αὐτῶν 
χκολλήσεως. 

χοραχωδὴης, 0, ἡὶ 94, a1. 

χροτοθϑόρυβος, ὅ 88, 18 τὸν xoo- 
τοϑόρυβον ἔχουσιν, 

ἀρυψέγους 112 , At. 

κωϑωνίζομαι 9b e. 

λαφύσσω τοῦ, tt. ᾿ 

λευχὸς, ἡ, ὁν 9, αι παιϑαρίου 
λευχοῦ xci χαρέεντος. τι1, 18 
λευχή tig ἡμβξοα. 

λύσσα, ἣ, ἐρωτικὴ 5o, 5. 

λυσσημα, τὸ 71, 3. T 

λυσσωδης, ὅ, ἡ δή, 9. 

μαχαριότης, 5 8ο, 23. 

μάλη, ἡ g6, 5 ὕπο μάλης δια- 
φεύγειν 

μέγιστον ὅσον fa, 18. 

μειρακιώδης, ὅ, ἡ 65. 9 ἅμιλλα. 

e Et j., τῆς “Συρίας ϑεοῦ 
104, 15. 

* μελλόπλουτος, ὅ, ἡ 79, 3 ὧσ- 
πὲρ μειράχειον μελλόπλουτον. 

μερὶς, 5, factio 53, 13. 

μεσαιπόλιος, Ó , ἡ (11. »,361) 
116, 17. 4 

μηχανὴ, ἢ 43, ὃ χαλούμενος 
dnàÓ μηχανῆς ϑεός. 

μουσουργὺς, ἡ 117, 22 μουσουρ- 
γοῖς συνέζησε τοσαύταις. 

μυρεέλικτος, ὅ, ἡ 103, ὃ. 

μυροπώλιον, τὸ 55, 9. 

γεμεσητὸς, ἡ, ὃν 88, 9. 

γεοχμόω 9o, 8. 

γηστεία, ἣ οή, 3. 

ξένος, η. ὃν 74$ , 3 τὸ ξένον τῆς 
τιμωρίας. 

ὀδύρομαι 43, 2. 48, 16. 

οἰχετιχὸν, τὸ 5o, 18. 

oilGvivog , y , 0o» τοι, 3. 

ὀχρίβας, ó 80, 11. 

ὁμιλέω 102 , 19 ποεχέλαες ὄμι- 
λήσας τύχαις. 113 , τή. 

ὀξυϑάνατος, ὅ, ἣ 97. 17. 

ὀσταχὸς, ὁ (i. q. Attice ἔσεα- 
xóg) 85, 7: 

οὐραγομήχης, 0, καὶ 85, 17. 88, 


223. 95, 8. 
οὔτε pro οὐδὲ 44, 16. 83, a1. 
παγχράτιον, τὸ, τῶν λόγων 89. 21. 
παντομιγὴς, ὅ, ἡ via, 16 xe- 


AD EUNAPIUM. 


Qo» παντομιγές τὸ xal εὔχαρ- 
Ζεῦ». 

παραϑυναστεύω ἦρ, τι. 

Ζεαραναλίσχω 100, 7. 

παρατρέχω 53,3 συγνϑῆχαι βαρ- 
βαριχκὸν ἦϑος εἰς ὠμότητα πα- 
Θατρέχουσαι. A 

παραφέρω 25, 18 μὴ παραφέροι 
σερὸς τὴν ἀλήϑειαν ὅ λόγος ga, 
Φ. 97. 3. 

παραφλυαρέω 93, 9. 

σεαραχρῆμα c. gen. τῆς διαβάσε- 
ως 51, 15. . 

σεαρεχλέγω 85 , 12. 

περιχαῶς 116, 16. περεχαῶώς τῆς 
γυναιχὸς ἔχων. 

περεχτυπέω 102, 5. 

περισπειράομαε 113, 8 περεῦπει- 
ρασάμενος τὰς αὐλάς. 

* περιφρονητιχὸς, 3, ὃν 46, a1. 

περιωπη, ἣ 79» 7: 

πλάσις, ἡ 53, 17. 82, 11 

πλαστὸς, ἡ, ὃν 69 , 18 
σιλαστὸς ϑεός. 

πλοχὴ, 9 43, 14 αἱ τῶν ὑπο- 
aesuéyoy ἔργων πλοχαί. 

Ζεοινηλατέω 82,3 ποιγηλατεῖσθαε 

. τὸ αἀνϑρώπιρνον. 
πολυάνδριον, τὸ 117, 13 7toàv- 
νδρεον καὶ πολυτελῆ τάφον, 

πολυπλανὴς, 6, ἡ 89, 5. 

στολύπλοχος, ó, ἡ 112,22. 

πολύτροπος, Ó, ἡ 48, ἡ πολύ- 
τροποι συμφοραί. 66, 23. 

πολυύμνητος, Ó, ἡ 51, 11. 60,2. 

πολυωπὴς, ὅ, καὶ οήν 17. 

πραγματωδὴης, ὅ, 5 82, 20 πρα- 
γματῶδες χαὶ δύσχολον. 

πρόβολος, ὃ τοι, 41 προβά- 
λους ὑπελάμβανε γενγαίους χαὲ 
εἰδαμαντίνους ἔχειν. 

σπιροσεμφρερὴς. Ó, ἡ 116, 9. 

σπιροσχυγέω ή5, 4. 89, 10 ἐχρέ- 
βειάν τε προσχυγήσεε xai d- 
λήϑειαν, 

“ προσχρότερος, a, ον 66, 21 
τὸ τῆς ἀνάγχης προσχρότερον 
ἀπαετεὶ τὸν χίγϑυνον. 

πρωτεύων, ὅ 115, 22 principalis 
civitas. V. Briss. s. v. n. 4. 
Chersone illud solemne priun- 
epis magistratus nomcn erat. 


οὐδὲ εἰ 


πυνϑάγομαι c. gen, 52, 6 τού- 
των ἐπύϑειο τῶν xaxoy. 


645 


ὄδμα, τὸ 10s, vr. ἐς τόξον dpa. 

ῥύμη, dj. ῥύμη τε xal φορὰ 96, 
5. 102, 13. 

δώπος, ὁ 57, 8. 


σαλεύ , 18. 

oi. SA ὅ 102, τὶ, (ferrum 
telonarum, quo ad merces in- 
vestigandas üijebantur.) 

σχέπη, 5j 83, ἃ μετὰ βρϑύτητος 
καὶ σχέπης. 

"σχιραὼ»;. 6, ἡ 83, 11 drdoac 
ἀγθθχους τε xai σχιρτώγχας. 

σταϑερὸς, d, ὧν 44; 8. 48, 6. 

στεγαμος, ἢ, ὃν 79, 1. 82,9. 
83, 3. 21. 86, 3. 

στενωπὸν, τὸ B1, 15, 

συγγομφόω 115, 1. 

συγχατασπείρω 85, 8. 

συγχυρόω 103, 20. 

συμπεραίνω 43, 15. 

συμπερατόω οἱ, 16. 

σνυμπυνϑέάνομαι 88, 8. 

σνμφοιτάω 46, 12. 


συναινίττομαι 9a , 15. 


συνδέω 44, 5 ϑάμβει συνδεϑέντες. 

συνενθουσιάω Ga, 4 ταῖς τοῦ 
Καίσαρος ἀρεταῖς συγνεγϑου- 
σιώσης τῆς τύχης. 63, 21. 

συνεφέλχω 82, 8. 97» ή. 

συνοράω 43, τ. 82, 22. 

συντεχμαίρομαε 105, 8. 

συντήχω 81, a0. 

συντολμάω 51, 9. 16. 

συσχιάζω 87, 9 did τέγος Guye- 
σχιασμένης ἐπιβουλῆς 117, 5. 

σφαϑάζω 54 , 8. * 

σφέτερος, singul. num, 73, 7 τὸ 
μέτρον ἰδὼν τοῦ σφετέρου σώ-- 
ματος. 91; E 

σωρεύω 79; 4. 

τέχμαρσις, 5j 109» 19. 

τελέω εἴς τε 87, ao. 98, 42. 

τίχτω Q4, 3 οὐχ ἔτεχεν ὁ ἥλεος 
τοιαύτην ἡμέραν. 

ὑγρὸς, d, ὁν οἱ, 23 ὑγρότερος 
καὶ μαλαχώτερος γενόμενος. 

ὕλη, ἢ 69, 6 ὕλη τις τῆς φλυα- 
θέας ὑπῆν. . 

ὕπαιϑρος, ó, jj 100,21 τῶν xoi- 
γῶν xci ὑπαίϑρων πραγμάώ- 
των. 115, 10 ἔννομόν tipa xai 
ὕπαιϑρον μάχην. 

ὑπερζέω 52, ὃ τῷ ϑυμῷ ὑπερέ- 
ζεσε,. . ᾿ 

ὑπόδειγμα, τὸ 111, 7. 


646 


ὁπομοσχεύω 101, 9 ὑπεμύσχευ- 
o» τὸν πόλεμον, 

ὑποτύφω 45, 11 ἐς τοῦτο ὑπε- 

τύφετο μεγαλαυχίας. 

ποφύω ιοά, 3 ὑποφβῃμένου 
χαχοῦ. 1 
ὑφειμένος, ἡ, oy 112, 16 διά 
τινων» ὑφειμένθ ἐνηδρευμένος. 

φιλόζωος, ὅ, 19» 14. 

φιλοστραϊιωώτης, ὁ 9o, 3. 111, 3. 

φλήναφος, ὁ 84, 19 ol "ἢ κοι- 
νὸν φλήναφον ἠσχηχοκθβθι, 9a, 
40. "οὗ, ν᾽ ; 

φλογοειδης, 0 , ἥ 11v, 22. 

φριχώδης, ὃ, ἡ 96, 1. 

φῶς, τὸ 51, εἰς φῶς καὶ Fo- 
γον συνάγειν. 

χανδὸν 106, 11. 107, 3. 117. 8. 

χαῦνος, ἡ, ov, 88,23 χαυνό- 
τερον ἐπαινεῖν. 

χεὶρ, ἥ 44. 21 χειρῶν ἀδίκων 
ἄρχειν. 86, τά χεῖρας ἐναντίο 
ec ἄρασϑαι. 93, λή vixi» καὶ 
χεῖρας ἔχειν. 

χιόω 105, τι ὡς χεχιῶσϑαι τὴν 
γλῶτταν ταῖς ἀντιτύποες συμ- 
βολαῖς τῶν ἀχίδων. 

χλευασία, 5j 95; 8. 

χλιδὴ. ἢ 88 , 23. 

χλοερὸς, ἃ, ὃν 96, a. 

χορηγέω 101, 8 ἀφθόνως ἔχο- 
ρηγήϑη τὰ παρὰ τοῦ σώματος. 

ψυχιχὸς, ἢ, Oy 81, 20 τὰ qve 
gp ὄργανα, ι 

αἰδὶν, ἡ δή, 8 πρὸς τὴν ὠδῖνα 
τῆς ἐπιβουλῆς σφαδάζοντες. 

ἀπρπιεηΐυτ insolitum 83, 5 ἐξ- 
ἐπτώχεσαν. 

Comparationes audaciores 44,2 ἧ- 
συχία μυστηρίων ἑπάντων στα- 
ϑερωτέρα. 19. τοὺς οὐδὲν ddi- 
ποὕντας δάχνειν χαὶ σπαράτ- 
τειν, ὥσπερ τὰ ϑηρία τοὺς 
ἀπαντῶντας, ὅταν ig^ ἑτέρων 
διώχηται. 51, 1. 65, 6. 68, 7. 
53; 17- 85, 7" 87, 10. 90; 12. 
100, 8. 111, 9. 113, 9. 

Dictio metaphorica 43, 13 χαϑά- 
πὲρ ἐν toig δρώμασιν, ὅταν 
εἰς ἅπορον xai ϑύσλυτον «l 
τῶν ὑποχειμένων ἔργων πλο- 


καὶ τελευτήσωσιν, Ó χαλούμε- . 


voc ἀπὸ μηῃχανῇς ϑεὸς ἐπεισ- 


INDEX GRAECITATIS 


ódiog εἰς μέσον ξλχεταιλλᾷ, 

3 οὐχ ἔτεχεν ὁ ἥλιος τοιαύ- 

την ἡμέραν. 5 ϑάμβεε συνδε- 

ϑέντες ἐς τὸ ἀχίνητον ἐπάγη- 
σαν. 42, 4 ἔντος ἐρχύων χα- 
τέχειν. 51, 16 καὶ ἐπανάστασις 

— ἀνοιδήσασα χατεστόρεσεν ἐς 

τοσόνδε χαὶ χαϑημάξευσε. 52, 

14 χάλλιστα στρατηγῇσαε ἔδο- 

ξεν ἡ τύχη. 54,12. 56, 13 πρό- 

ϑυρα κάλλους ἀνάμεστα προ- 

ϑεὶς τῆς συγγραφῆς. 57. 8 

58, 7. 12. 59, 9 ἐκπεισοδίοες 

ὥσπερ ξενιχοῖς ἡδύσμασε τὸ 

τῆς ἱστορίας ἐδώδιμον xe) 
χρήσιμον ἀνατρέπειν. 63, 15. 
64 , 6. 17. 69, 10. γ3, 31 πὴν 
τοῦ βασιλέως ἄταχτον χαὶ xv- 
ματώδη φορὰν εἰς ὁμαλὸν xal 
λεῖον καταστορέσαι. ηή, 53. 
25, 9. 19. 26, 3. 16. 77, 8. 
82, 14. 88, 6. 89, 16. 93, 7. 
95, to. 96, 2. 98, 19. 103,17. 
113, 17. 114 , 20. 

Neutra adiectivorum pro substan- 
tivis 44, 10 τὸ Ῥωμαίων φι- 
λένϑρωπον. 49, 12 αὐτῶν τὸ 

ἐλοπόλεμον xal στρατηγεχόν. 
3, 11. 93, 2. 

Participium aor. fort. minus recte, 
ex illius aetatis usu, in fatu- 
rum mutatum 65, 21 ὁ Ἡρέ- 
xÀtiog ἀχροασάμενον ἐἔχάλεν 
τὸν ᾿Ιουλιανόν, Cfr. ind δὰ 
Priscum et Menandrum. 

Proverbia 51,18 χρυσὸν ἀποϑει-- 
χϑῆναι πρὸς τὰ Θράχια πάϑη 
τὴν Μυσῶν παροιμεώδη λεί- 
αν (cfr. 95, 16. 100, 1. 110,5. 
101, 18) 54, 12 οἶνος xai d- 
λήϑεια, 58, 8 ἡ Βοιωτία ze- 
ροιμέα, ὅτε οὕτως αὐλεῖν od 
πρέπει, Θι, 30 τὸ ϑέρος ἐπὶ 
τῇ καλάμη φαίνεσθαι, 63, 1 
οὐ πεισόμεϑα ταὐτὰ τοῖς ἐν 
τῇ ἡμέρᾳ δᾷδας ἀνασχοῦσιν. 
69, 3 τοὺς ᾿ἡχαιούς, φασιν, 
ἔχριναν ἀπὸ τοῦ πύργου. 96, 
23 οἱ νόμοι xard τὸν «ΣΣχύ- 
$4» ᾿Ανάχαρσιν οὐχ ἀραχνίων 
ἦσαν ἐσϑενέστεροι μόνον. 98, 
9 νιχήσας τὴν Καδμείαν. 100, 
19 ΚΧαριχὸν ϑύμα. 


AD PETRUM PATRICIUM. 


AD PFETRUM 


",γώγιμος, d, ἢ 134, 5. δῶρα 
μεγαλοπρεπῆ καὶ ἄλλα ἀγώ- 
γεμα. I 

εἰναχτάομαι 134, 20 tovg πρέ- 
σβεις βουλόμενος ἐἰγαχτήσα- 
σϑαι.. 

εἰνεχδίχητος, d, ἢ 131, 6. 

εἰνενόχλητος, ὅ, ἡ 126, 7. 

εἰντιγραφεὺς, ὅδ,τῆς μνήμης 136, 


17. . 

ἀπροόπτως 130, 9. 

«ἰφυπνίζω 131, 7. 

βασταγὴ, 5, lectica 129, 3. 

: déouas pro δεῖ ἐμὲ 125, 12 μη- 
γύσαι δέομαι τῷ αὐτοχράτορι. 

διαχόπτω 131, 3 τὴν βασιλείαν 
διαχοπτομένην. 

δϑιαρνέομαι ι35, 18. 

διασύρω 128, 28. 

δοὺξ, Ó 124, 19. 

ξαυτοῦ cum ἃ. pers. coniunctum 
185, 20 fere ἑαυτούς. 

εἰς (125, 9 xal ἡμᾶς ἐχέτω εἰς 
τοὺς δεομένους. 126, 11 τὴν 
ἑορτὴν εἰς τὰ οἰχεῖα ποιῆσαι. 

ἐπιχάμπτω 128, 10. 

ἐπιφϑένω 124, 3 τῶν πεζῴν ἐ- 
πεφϑασάντων. 

ἐφ᾽ οἷς οὕτω πραχϑεῖσιν 124, 4. 

ἐφ᾽ οὗ, quam ob rem 122, 19. 

κάστρον, τὸ, oppidum (gr. barb.) 
135, 12. 

κλίμα, τὸ, ἀνατολειχὸν 135 , g. 

μεταγενέστερος, a, ον, inferior 
127, 5. 

μυσωρὸς, & , Ov 128, 3. 

οἴχεϊος, α, ον, quasi pronomen 
possess. 6, 1 μέτα toU oi- 
xtíov στρατοπέδου. 127, 10. 
129, 13. 131, 11, 134, 11, 135, 
3 


i3. 
δροϑέσιον, τὸ 135, 11. 
ὅσον οὕπω 127, 2t. 
ὅστις pro οὗτος 126, 20. 
* παχτεύω (τ. barb.) 126, 12 πα- 


647 


PATRICLIU M. 


Seeícac:ztQóge αὐτοὺς ἀνεχα-- 
ρησεῦ. 

παρασχευάζομαι εἴς τε 122 , 11 
παρεσχευάζετο εἰς τὸ χατὰ 
τῶν Ῥωμαίων πόλεμον, 

παρελχύω Mo 1 τοὺς πρέσβεις 
παρελχυσα 135, 1. 

*zagllixvouóg , Ó 124, 23. 

πιλοφόρος, ó 123, 3. 

προασξλπίζω 128, 18. 

προστρίβομαι 123, 1 μεγάλα ay 
τοῖς προστρίψεσϑαι xaxd. 

σχορπίζω 135, 2 οἱ τῇδε χαἀχεῖ- 
σε διὰ τὸν πόλεμον σχορπι- 
σϑέντες. 

συγχινέω 128, τ συγχιγήσας τὸ 
αὐτοῦ σώμα, 

συγχλητιχὸς ὕπαρχος, ὅ 129, 22. 

Ovyxgotéo 125, 21 εἰκός ἐστε 
συγχροτηϑῆναι ὑμᾶς. 

συγχρότησις, ἡ 125 , 19. 

σχολάζω c, genit. 129, 17 τούτου 
τοῦ μέρους τὴς πρεσβείας σχο- 
λάζοντα, 

ὑπάγομαι 134,5 βουλόμενος αὖ- 
τὸν ὑπαγαγέσϑαι. 

ὑπέρϑεσις, ἢ 126, τὰ τριβὴν xol 
ὑπέρϑεσιν γενέσθαι τῇ ὅδοι- 
πορίᾳ αὐτοῦ. 

χλευασμὸς, Ó 122, 21. 

Áugmentum omissum 129,11 di- 
αγενόμεϑα. 

Forma inusitata 126, 5 d; 
yov χινδύνου (haud dubic d- 
πῳγμένου). 

Infinitivus aor. pro fut. 123, 1 
πολεμήσειν xai μεγάλα αὐτοῖς 
προστρίψασϑαν xaxd (quod 
fort. mutandum non erat). 

Perfectum pro aoristo 121, ἃ δέ- 
δϑωχεν. 124, 12 δεδώκασι. 125 
5 εἰρήχασι. 128 , 13 πεπράχα- 
σι, 135, 20 ἐγδεδωχέγαι χρὴ 
πρὸς τοῦτο. 


φαὰππππα πὰ παν o nmmd 


648 


À D: 


Myiduía, καὶ 159, 5. . . 

dita, κὶ (dÀén?) 184, τΦ A. 
παρεῖχον χαλάμους ἐναύοντες. 

ελλὰ μὰρ pro simpl. ἀλλὰ λοδ, 
7. 219, 21. ἀλλὰ γὰρ xai pro 
ἀλλὰ xal 1432, ΠῚ 150, 3. 164, 
10. 

dà/o 195, 12. 

duttatoentog , à, ἥ 206, 11. 

Guétoxoc, 0, ἡ 100, 3. A 
μελλάομοα 163, τὸ πρὸς τὴν 


αὐτῶν χομιδὴν ὠμιλληϑήσον- 


ται. 
ἀμοίβαιος, €, ον 222, 3. 


ἰμφίβολα, τὰ τήο, 13. 147 , 14. 


172 , 3. 181, € 196, 6. 13. 15. 
202 , 9. 
οἰ μφίβολον εἶναι 127 , 9. 180, &. 
γαβαίνω €. acc., excellere 171, 
12. Ἐϑέχωγνα ἀναβεβηχέναι τὸν 
Ὃρέστην πολύ. 213, 6 τὰς ἀρ- 
, χὰς ἀναβεβήχασι πάσας. 
dydyxg adverbii modo usurpatum 
ida. 12 dyayxp ὑπερβάλλοντε 
- δέει. 14g, a0 ἐνάγχῃ ἐθάῤῥει 
τὸ τῆς doyde. 176 , a. 
* πυρόω 221, 4 Ó πόλεμος 
ἀνεζωπυρώϑη (f. — ρήϑη). 
draxaloóuas ἐμαυτὸν 164 , a3. 
εἰνασχολοπίζω 178, 17. 
εἐἰνγάχυσις, ἡ 158, 7 τοῦ ὠχεα- 
yo. ' 
érog 142, 19 δαπάνας drti- 
" Bkérac. 
ἀγέχομαι c. gen. 199, 9 ὥστε 
μὴ dvíéyeaSas. διχαίων λόγων. 
ἐντιφιλοτιμέομαε 218, 13. 
ἀνωμάλως 154, 20 τὸ σώμα δι- 
ατέϑεται. 
ἀπαγορεύω c. dat. 184, 15 τῇ 
.. ὁμιλίᾳ. ἀπηγορεύσαμεν. 
ἃπασχολέομαι 165 , 12. 
ἀπεμπολάω 207, 13. 
enofovxoléw 2327, G. 


ἐποδιδράσχω aor. 1. ἀπέδρασα 
144, 14. 

ἀποθαυμάζω 142, a2. 14. 2. 
199, 5. 


ἀποχαριερέω, cibo abstineo 143, 
t2. 
ἐποτίμησις, ἡ 


. , 13 , 4. 
Vr MR 


INDEX GRAECITATIS ' 


PARIS CU M. 


ἄσβεστος ψέλως 206, 9. 

ἀσμενίζω 142, 15 πᾶν ἐπίταγκα 
ἡσμένιζον 220, 9. 

ἐσιεμφὴς, ὅ, ἡ 206, τι. 

ἀτενῶς 182, 8 τὸν τοῦ ἡλίου 
δίσχον ἀτενῶς ἰδεῖν. - 

αὐτὸς abundat 164 , 4 z'*oi τοῦ 
αὐτοῦ χρυσίου μηνύσεεν. 

αὐχέω 164, 4. τὸ Οὔννων αὐχεῖ 
γένος. 

ἀφαιρέομαε aor, 3. med, sensu pas- 
sivo (εἰ scriptura sana) 150, 
6 τοῦ γρυσίου εἰφελομένου. 

βαλανεὺς, ó 188, 7. 

γαληνὸς, ἢ, ὁν ap6, τή γαλη- 
νοὶς duuadi ἀποβλέπω. 

γεηπογία, καὶ 163, ao. 

δεειματδω 183, at. 

διαγλύφω 172, 233. 

διάχειμαι pro eImpl. xeiuas 168, 
1 φρούριον κατὰ τὴν ἑτέραν 
ὄχϑην διαχείμενον. 


. Φδιαχονέομαε c, at. 162, 3 Wei 


δικφόροες. 188,8. 192, 9. ao£, 


14 
δια λυμαίνουαι 195, 7. 
διαναβάλλομαι 219, 16, 
δϑιαποιχίλλω 192, 23. 
διάστροφος 225, Ἤ toic ποσίν. 
διατερσαίνω 184, 21. 
διαφιλονειχέω 152 , V. 126 , 13, 
diaqvidtto 204, 23. 213, 12. 
διευχριγέω 170, 8. 127, 3. 196, 
6. 15. 
díaxoc, ὅ, τοῦ ἡλίου 182, 8. 
δυσαὴς, Ó , ἡ 222, 10. 
* 'yyluqog , ὅ, ἡ 197,13 σαγίδες 
ἔγγλυφοι, 
ἐχϑαπανάω 142, 17. 192,6. 211, 


t7. 
ἐχλιπαρέω 170, τι. 19. 
ἐχμειλέττομαι 186, 1. 
ἐχστράτεια, ἡ 152 , 14. 
ἐμβατεύω 1290 , 1 τῇ Ῥωμαίων 
ἐμβατεύειν γῇ. . 
ἐμπιστεύω 148, 11. 
ἐναύω 184, 10. . 
ἐξ ενϑρώπων yíyrto9as , mori 
215 , 18. 
ἐξαντλάω 143, τή τῶν 940avoor 
ἐξαντληϑέντων. 
ἐπεχυρόω 144 , 16. 


AD PRISCUM. .' 


.ἐπέσκοπος, d 14o, 6. 186, 8. 

ἐπετηειότης, j 158, 16. 

éztefpony , ἡ 163, 5. 207, 18. 

ἐπεχωριάζω 185, 5 dia τὸ uj 

* ἐπιχωριάζειν roig βαρβώροις. 

ξσπέρα, jj, imperium occid, 152, 
5. 157, 43. 179, 6. 7 ἑσπερία 
151, 18. 

εὐείμων, 0, ἢ 190 , 15. 

εὐημερία, ἡ 216, 17. 

ἐφιχτὸς, ἡ, ὃν 176, 17 οὐχ ἦν 
ἐφεχτὸν γιγνώσχειν. 

ξωλος, ὅ, ἡ 210, 6 διά τενας 
ξωλοὺυς προφάσεις. 


ζάπλουτος, ó, ἡ τορι, τ. 209,40,- 


ϑαμινὰ τηή, 12 

Oeior , τὸ 187 ἃ. 

ϑηλυδριώτις 227, 22 πρὸς ἄγε- 
σιν ἐτρώπη xal ῥαστωγὴν 95- 
λυδᾳαεῶτιν». ( 

ϑύελλα, 5 183, 15. . 

idioloyéouas 171 , 18. 179, 18. 

ἑταμότης, ἡ ιηδ, 20. 

καϑιστάω 202, 17. 

καϑηγητῆς, Ó 155 , 11, 

καϑυφίημε 236 , 5. 

χαχοφυΐα, ἥ 235, 2. 

xd06, Ó, cerevisia, potio Hun- 
nica 183, 14. 

κατάλυμα, τὸ 172, 1 ἐν τοῖς - 
ἐροῖς χαταλύμασι. 

zazaquyydyo 167, 2, 

«εσσύβιον, τὸ 203, 21. 204 , 3. 

ϑιρατέω ti ,. obtinere 183, 21 ἣ 
κρατοῦσα τὸν ἀέρα ταραχή, 
199, 20. 

χυλίζω 183, 20. . 

λιωνάζω 183, 10 οὗ λιμνάζοντ 
τόποι. 

μαγὶς, j 204, 13. 

qid yio1ooc , ó 149, 19. 21. 213, 
5. 

ptdos , 4, hydromeli (Meth), potio 
Hunnica 183, 12. 

μερίζομαι 152 , 3 τὴν γνώμην. 

μετάχλησις, ἢ 160, 14. 

μετεξέτεροι 154 , 14. 126, £4. 

μνεοχμέω 226, 23. 

ψομίζομαι pro δοχέω 179, 19 
πάλαι no(óc τε xai ἥπιος »o- 
μισϑεῖς. 180,12. 193,9. 210, 5. 

JVovBidt; , recentior nominis for- 
ma pro antiqua JVoüfa: (Steph.) 
153 , 16. 154 , a2. 

ξεναγέω 193, 11. 182,22. 185, 8. 


Dexippus , Eunaptus etc. 


69 

ξύγχλυς, ὅ, ἡ 190, 7. 
oixtiog, quasi pron. poss, ἐ4ι, 

9. 179, 9. 218, 5. 
ὁμιχλώσησι ὅ, ἡ 158, 5. 
μολογέω χώριψ 194 , $3. 196,3. 
ὅπάων, ὃ 171, 15. 
οὐριοδρομέω 223, 9. 
οὔτε pro οὐδὲ 209, 8. 


ὀφείλω c. infig. 185, 10 ἡμῶν 

χατόπιν παδύεσθα, ὀφειλόν. 
toy. 189, 10. 

παγήγυρις, ἢ 140, τ. 468, 14. 

παράβυστα, τὰ, ϑεῶν 194, 18. 

παραπέτασμα, τὸ 203, εἱς 

παρασαλεύω 169, 22. 

παρενοχλέω 159, 8. 

παρευϑὺς 150 , 4. 

πατρίχιος, ὅ 160, 3. 

πατριχιότης, ἥ 160, 5. 

περιαγωγή, X 172, 14 χωρίον. 
“περιαγωγᾶς σιολλας ἔχον. 

περετρόχαδεε 190, 16. ἀποχέειρά- 
μᾶῆγος τὴν χεφαλὴν περιτρό- 
χαλα. 

πεῦσις, ἡ 175, τ. 

πιλωτὸν, τὸ 197, 20 τοῖς éx τῆς 

. ἐρέας πιλωτοῖς τοῦ ἐδάφους 
σχεπομέγου. 

ποῖος pro τίς 152, 4. 179, 10. 
199, 16. 

πολυπληϑία, ἡ ii, 3. 

πρέσβις, acc. — ἐν: haec forma 
exstabat sp. Hoeschel. 146, ao. 

προλοχίζω 141, 4 I 

προξενέω 226, 20 z0ÀÀa πρού- 
ξένησε x«xa τῇ “Ῥωμαίων no- 
λιτείᾳ. 

προσχαρτερέω 162, 6. 189, a1. 
199, 2. 206, 23. 227, 10. 

προσμεταπέμπομαε 149 , 19. 

0gQix0c, 7, ὃν 171, ἡ σηριχὰ 
ἐσθήμαᾳτα. 

σιτηρέσιον, τὸ, στρατιωτιχὸν 
193, 2. 233, 16. 

στρατοπεδαρχία, 5j 227, a0. 

σύμβολα, τὰ, τῶν XQiOtiayo» 
160, 22. 

συναπαίρω 192, 13, 


συνηρᾶρης, ὅ, ἡ 172, 13. 
σύνταξις, κὶ τήι, 12. τάχ, 5. 
15. 301, 8. 


σφέτερος, &, o» singul num, 
142, 8. 150, 11. 151, 5. 153, 
9. 162,3. 158, 20. 129, 7. 
182, 9^ 196, 7. 9. 217, 10. 


41" 


65o 


τελέω pro εἰμὶ 197,7 dy ἀξέᾳ τε- 
λεῖν. 225, 16. 

τηνάλλως 192 , 13. 202, 1. 

ὑπασπιστὴς, ὅ 147, 1. 

ὑπογραφεὺς, Ó 171, 15. 126, 
18. 179, 1. 185, 16. 207, 5. 
208, 10. 

ὑποθερμαίνομαι 170, 22. 

ὑπονοστέω 218, 14. 
ἔρνη, ἡ 209, 

φορτηγὸς, ὁ, 59 211, 13 ὑποζύ- 
yin φορτηγά. 

φρενοβλαβὴς, ó, 5j 205, 19. 

χορηγέω 163, 5. 183, 10. 201, 
8. 227, 2. 

χορηγία, ἡ 223, 16, 

χοηματίζομαι, dona accipio 146, 


ηστηρείζομαι 154, 4. 

d ουσόστεγος, ó, ἡ 148, 4 οἷ- 
κοι χρυσόστεγοει. ' 
Articulus omissus (in hac editi- 
one interdum additus) 155, 3 
vulgo: ἑσπέρεοι 'Pouaios, 172, 
35 τοῦ ἡλίον ἀνατολή, 1723, 
1) ἐς τοῦ ᾿ἩἩττήλα σχηνείς. 190, 
19 τῶν Ἕλλήνων φωνήν. 194; 
5 εἰς τοὺ διχαίου εὑρετὴν 9e- 
ὃν πλημμελεῖν. 215, 3. 216, 


9. 219; 11. 
Ellipses 120, 13 τρεισκχαίϑδεχα, scil. 


ἡμερῶν, ὁδὸν ἀπέχουσαν. 178,2 


MIDEX GRAECITATIS 


ἐς τὴν ixtlyov, sc. σχηνὴν, zeoa- 
yiwóut9a. i191, 12. ἀμείνονα 
τοῦ προτέρου τὸν παρόντα y- 
γεῖσϑαε, acil. βίον, 196, 14. 202, 
22. 209, 17. 219, 20. 

Formae inusitatae 174, t d»e- 
ρὥῶντες, quasi ἀνερωτήσοντες. 
182,1 ἐρώντες, quasi £eovrteg 
(utrobique in hac ed. motatom 
est). 204, 1 ἐζῆσαε tanquam 
ab ἱζέω. 

Infinitivi aoristi pro futuris 14 
13 πρῤυπραγμονῆσαε pro — Ma 
σειν. 202, 15 δέξασϑαι, ubi 
nunc cditum lcgitur δέξεσϑαιε. 

Participia aoristj pro futuris (pass 
sim in hac «(ditione fortasse 
minus recte mu(ata) 1:41, 18 
τοὺς διαλεξαμέγους εἰφεχνεῖ» 
σθαι. 147, 17. 19. 149, 11, 
159, t0. 179, 3. 

Participia fut. pass. Prisco valde 
frequentata 148, Δι τὰ ῥηϑη- 
σόμενα, i149, 5 λιτρῶν rov. 
σίον δοϑησομένων. 150, 10 
χρυσίον δοϑησόμενον. 152, 23 
ἐπιδειχϑησόμενον. 162, 11. 155, 
1t. 14. 20, 176, τά. 173, 15. 
16. 180, 16. 181, 10. 198, 1. 
206 , 18. 207, 4. 212, 2. 

Participium cum εἶναι co ἐν 
tum 210, 8 δωρησάμενος ἢν. 


AD MALCHUM. 


“4ὅδην 279 , 10. 

εἰχροβατέω 277, 16. 

ἄλη, ἢ 273 , 14 τοσοῦτον αὐτοῦ 
ἥδε ἡ ding ἐπεχράτει͵ 

ἀμφίῤῥοπος, ó, ἡ 254, a. 
» cum pronom, rclat. seq, in- 
dicativo 338, 13 οὗ ἀν — χοι- 
νώσουσιν. 

dvaxrdouas 235, 13. 243, 6, 

draqéQo 259, 18 ἔδοξε τοῦτο 
τοῦ φόβου τοῦ πλείονος dra- 
φέρειν τὴν πόλιν. 

ἀπελπίζω 234 , 21. 

ἀποζεύγνυμε 250, 9 ἀποζεῦξαι 
τὸ τείχισμα, 

ἐποπατέω 277, a1 ἐς τὴν εὐνήν. 


ἐποσβέννυμε 242, 313 ὑπὸ τῆς 
συμφύτου ἀπεσβέσϑη δειλίας. 
ἄπρατος, ὅ, ἡ 226, 9. 7 
ἀρχεῖον, τὸ 245, 11. 226 , 13. 
ἀρχιερεὺς, ὅ 245, 18. 246, 20, 
γένος, τὸ : τὰ ἱερὰ γένη, sacer- 
dotum collegia 245, 13. 
γοῦν praeter morem adbibitum 
246, 18 οὐχ ἐδύνατο πάντων 
ὄντας ἀπόρους τὰ γοῦν (£m 
τήδεια ἐκπορίσαε χωλύεεν. 366, 
ἡ νῦν γοῦν σὲ χαλέσαντες͵ 
γυναιμανὴς, ὃ 273, 21. 
δαιμόνεον, τὸ 277, 2. 
δεχατηλόγος, ὅ 232, 13. 
δέχομαι, passivo sensu, ut vide- 


AD MALCHUM. 


tur 333, 16 δέχεται παρὰ τοῦ 
βασιλέως ἀσμένως. 
δῆϑεν 239, 4. 262, 7. 
δεαπυνθϑάνομαι 296, 10. 
δεατείνομαι 272, 4 οἱ μάντεις 
διατεινόμενον προὔλεγον». 
δεδαχτὸς, p, ὃν 477». 
φυσικὴν καὶ διδαχτὴν xaxó- 


τητα 

δομεστιχὸς, d a4o, 17. 

ξαυτοῦ cum Δ. pers. coniunctum 
240, 10 εἰς ἑαυτὸν καὶ εἰς ἐ- 
χεῖνγον ἥμαρτες. 

εἰς, εἰς ὑπόϑεσιν ἔχειν 437, τ. 

àx τῆς ἐνάγχης 263 , 18. 

ἐχχλησία, xy. οὗ τῶν ἐχχλησιῶν 
ἐπίσχοποι 274 , 17. 

ἔχτοτε 262, 18. 

ἐχτρίβω 267, 16 ἐξέτρεψε παν 
τὸ αὐτόϑε γεωργοῦν. 

ἐχφέρω 263, 20 ἕως τῷ παντὶ 
πέρας ἐξοίσειεν. 


ξλληνικὸν, τὸ, τῆς ϑρησχείας 
271, 2. 

ἔνβως Corr tum) 255 , 16. 
ἔνδειγμα, 1 


ἐνεργέω 277 , 12 2 rd» yéoy xQui- 
παλᾷν ἐνήργουν. 

ἐξαπόλλυμαι 266, 16. 

ἐπανορϑόομαι τὴν ἔνδειαν ado, 


ἐπίσκοπος, ó 232, 19. 274 , 17. 

ἐρυϑροπρόσωπος, ó, ἡ 273, 19. 

εὔγειος, 6, 5j 2 55, 6. 

* εὐεπίτευχτος, ὅ ἡ 294 , 14. 

“εὐπερόδευτος, ὅ, ἡ 273, a. 

ἡ yéouas γνώμην 236, pn. 

ϑεάζω 221, 22 παρέσχεν ὕπο- 
ψέαν, ὡς ἔχ τινος ἀδήλου ταῦ- 
τα ϑεάζοι προγνώσεως. 

ἐσχύω pro δύναμαε 261, 19. ὅ- 
σους ἴσχυσε τῶν αἰχμαλώτων 
ἐπρίατο. 274 , 1. 

Ἀαδμεία νίχη 266, 1. 

xannjltuo 276, 8. 

xapadoxía , ἡ 277 , 16. 

πατάλιϑος, d, ἡ 233, 15 εἰχόνα 
“χρυσὴν καὶ ᾿χατάλιϑον. 

καταλιμπάνω 277 , 8. 

κατάρχων, ὃ 277 , 8. 

κατατείνομαι 267, 15 χατατει- 
γνώμεγος τὰ χάλλιστα τῆς χώ- 
ρας — ὑφαρπάζει. 

κόμης, ὦ 240, 8 τῶν πριβάτων, 
23015 8. 


19, τὴν. 


651 


* χτηνιχκὸν , τὸ 226 , 16. 

μαγγαγνεύω 271, 10. 

ud yiotooc, ὁ 29: . 

μαία, ἡ 273, 7 

μαστροπεύω 277, 123. 

μερὶς, ἡ 266 , 20 ἐν dydgané- 

ων μερίδι. 

μιδιφόνος, d, ἡ 274, 11 μετὰ 
χειρὸς αιφόνου. 

μόρος, 242, 3 éx τῶν ταύτ 
μόρων (sed leg. videtur φόρων", 

ξυῤῥύγνυμαι 23a, 3 ὁ πόλεμος 
ξυνεῤῥάγη. 241, 32. μεταπεῖσαι 
ξυῤῥαγῇναε ἐκείνῳ. 

οὐραγία, 5 250, 15. 356 , 1G. 

παλαιόπλουτος, ó, ἡ 252, 3. 

παρᾶ μεχρὸν ἐλϑεῖν 254, 3 πα- 
Q& μιχρὸν ἦλϑον ἀπολέσϑαι. 

παραλυπέω 247, t. 

παρεχσεροφῇ, ἡ 473, 3. 

παρευδοχε ἕω ἃ 73, 10. 

πείϑω c. da t. οἱ, lectio sana) 249, 
4τοῖς στρατιώταις --- ἔπεισεν 

μοῦ πάντας ἐχλιπεῖν. 
πολιαρχέω 247, 7 ὅ πο δ ρχή- 
σας. 

πολιτοχάπηλος, ὅ ἃ 6, ι6. 

πολὺς 274, 20 πολὺς ἦν ἐς ése 
ϑυμίαν χρημάτων. 

ὁ προαγωγεὺς, ὅ ajo, 16 τοὺς 
προαγωγέας τῶν λημμάτων τῆς 
ἀρχῆς. 

σάλος, ó 259, Á μόλις χαταστἄᾶ- 
σαν ἐκ τοιούτου σάλου πόλιν. 

σιλεντιάριος, ó 234, 4 

σχευωρία, ἢ 270, 22 ee αὐτοῦ 
πειραϑεὶς σχευωρίας ( σχευ- 
ὠρέαις). 

στέγω 273, 5. 

στενοχωρέω 234, 19 λίμῳ τοὺς 
* ἔνδον στεγνοχωρήσαντι. 

στρατοπεδάρχης, ὁ 274, ι3. 
σιήναε Cc. gen. 248, 15 Otras 
τῆς πολλῆς πλώνης, 

συβαοιτιχώς 277. 11. 

συντελέω 265, 6 ἐς ἐλπέδα χρη- 
στὴν τῷ ἔργῳ. 

σύντρεις 437, ή. 

σύνταξις, ἡ 271, 6. 272, 13. 

σύρφαξ, ὅ, τοῦ δήμου 2723, 17, 

συσπουϑάζω 436, 5. 

σχολαὶ, el 337, 21, 268, 3. 

σωμασχέομαι 227, 9. 

σωμασκία 273. 11. 

τελέω 333, 18 ὅσοι ἐτέλουν ἃς 


᾿ς 


65 


τὴ» βουλήν. 262, 16. 269, 11. 
225, 9. 

ὑποχάϑημαι 265 , 11. 

ὑποφϑάνω 245, τι. 

φύλαρχος, ὅ 232, 17). 233, 4, 

χορηγέω 247, 19. 268, 3. 

χορηγία, ἡ 237, 18. 

Articulus praeter morem omissus 
246, 21 ταύτῃ πόλεε (quod 
fort, non erat rautandum). 

Formae verborum insolentiores 
263, 20 ἐξοίσειεν quasi ab aor, 
1. ἐξῶσα verbi ἐχφέρω. 262, 
11 οἶδας. 246, 9 ἴδεις. 

Neutra participiorum saepe pre 
substantivis posita 238, 4 τὸ 
γεωργοῦν ἅπαν. 245, 13 τὸ 


INDEX GRAECITATIS 


διαχτοῦν. 259, 5 τὸ 

σϑαι φιλοῦν. 262, 19 τὸ γε- 
ὠργοῦν, 325, i9 τὸ ϑυμούμε-- 
Ψ0». 

Nominativas absolutus 262, 1 ὅ 
Ζήνων πρεσβευσάμενος — — 
ὑπέσχετο, scil. d τῶν Γότϑω» 
στρατηγός. 

Participium aor. pro fut. 2355, 
16 ἐπαχολουϑήσαντας vulgo: 
nunc — σον»τας͵ 

Participium praes, pro fut. 24o, 
18 ἐχπέμπειν λόγον διδόντας. 

Recentioris graecitatis vestigia 231, 
2 ““έοντος τοῦ ἈΠαχέλλη pro 
Μαχέλλου. 


AD MENANDHA U M. 


p γεδποιὸς, à 353, i14 
ἀγελάζομαι 299, 19 ἐς τὴν κατ᾽ 
αὐτοὺς ἀγελάζονται ἕπειρον. 

ἀγίστεια, ἡ 33o, ao. 
ἀγχινεφὴς, ὅ, ἢ 298, 1a. 
ἐδελφότης, ἡ, τοῦ Καίσαρος 353, 


23. 

d3oóor , suBito 341, 8. 391, 17. 

αἴσιος, 0, 5j 291, 12 οὐχ αἰσίως 
προβήσεται τὰ τῆς πρεσβείας. 
314 , τι, 44φο, 6. 7. 

dxd9txrog , ὃ, ἡ 421, 13. 

εἰλαζονιχώτατος 422, τή. 

ἀλεξητὴρ, ὅ 282, 13. 

ἄλχιμος, ὅ, ἣ 282, 10. 

ἀλλὰ initio apodosis (Agath. τι, 5. 
23, 8. saepe) 310, 3 εἰ xai 
συμβαίη γέ σφισε ϑανάτῳ d- 
λῶναι, ἀλλ᾽ ἐμοί γε μὴ γενέ- 
σϑαι συναίσϑησιν, 

diia γὰρ εἰ ἀλλὰ γὰρ xal pro 
ἀλλὰ ct ἀλλὰ καὶ (Ag. 26, το. 
62, 1t. saepissime) 296, 16. 
299, 23. 307, τῴ. 310, ao. 
312, 4. 315, 19. 316,6 315, 
8. 322, 15. 332, 10. 351, & 
352, 3. 13. 355, 40. 360, 14. 


94 17. n 
ἄλλως dé pro ελλὰ 312, 16 οὐχὶ 


ἐς τὸ ἐβροϑίαιτον — ἄλλως dà. 


ὡς φιλοπόλεμοί εἰσιν. 333, 20 


oU χατὰ Ῥωμαίων, ἄλλως δὲ 
κατὰ Σχλαβηγῶν. 362, 10 μὴ 
δυνάμει στρατειωτιχῆ, ἄλλως 
δὲ δίλυ. 
ἐμηγέπη εἰ ἀμωσγέπως (Ag.usi- 
tatissimum 7, 4. 33, i4. cett.) 
345, 3. 417, 12. 
“ἀμιλλητήριος, α, ov 439, 6 ol 
αἰ μελλητήριοε ἀγῶνες. 
“αἀμοιβάζω 365, 14 τὰς ἐμπορί- 
ας ομοιβάζειν εἰχωλύτως. 
ἀμπεχόνιον, τὸ 300, a. 
αἀμφήριστος, ó, ἡ (Ag. 228, 1 
τὲ ἀμφήριστα γένη) 32i, 4d 
αὐ ἀμφήριστοι πολετεῖαε. 373, 
22. 


2 
ἐμφίπρυμνος » 6, 5 405, το. 
ytc 


déoums 354, 18 τὴν χίδα- 
Qv. 411, 22. (Ag. 46, 20. 113, 


10. 
ἀναλέγομαι (Ag. 13, 12. 96 , 16. 
cett.) 312, 9 αἀναλεξαμένη τὰ 
yo«uucta. 389, 9. 391, 13. 
419 , 23. 
ἀναμαστεύω $235, 17. 
ἀναπτερόω 31v, 6. 315, 8. 329, 


4. 
εἐναῤῥήγνυμε 342, 8 τὴν μάχην. 
εἰνάῤῥοπος, d, ἡ 44o , 33. 
droqaírouas pro simpl. qaífyo- 
pos 381, 1. 392, 1. 393 , 12. 


AD MENANDRUM. 


ἀνόνητα adverb. 569, 20 οὐδὲ 
μένειν αἰνόνητα ἤϑελον, 
εἀξιόχτητος, d, 339, ig. 
εἰπαυϑαδιάζομαι aga, 11. (αὐϑα- 
διάζομαι 308 , 4.) et 
εἰπαυϑαδίζομαι 312 , 2. 406 , τά, 
427, 8. (αὐϑαδίζομαν 289, t 
χκαταυϑαδίζομαι 407 , 20.) 
ἀπειρόχαλος, ὅ, ἡ 315 , 4. 
ἄπλετος, ó , ἡ 3oo , 15. 425, 14. 
εἰποδιδράσχω aor. 1. ἀπέδρασα 
(Ag. 126, 10. 171, 5) 299, 13. 
361, 9. 394, 22. ήοο, 23. 
ἀποδιοπομπέομαι 381, 8. 
ἐπόδρασις, ἡ 44a, 16. 
εἰποχαραδοχέω 412, 15. 
dzonogtía , ἡ 3o2, 20. 
ἐποπροσποιέομαε 294,8. 337, 13. 
* ἀποσιγάω 295, 9. 
ἀποσχίασμα, τὸ ba. 2t. 
εἰποιρόπαιος, ὅ, ἡ 381, 7. 
εἰπότροπος, ὅ, ἥ ή36, 17 fuot 
γε οὐχ ἀπότροπον φαίνεται. 
(Cfr. d 7; h ; ubi nunc le- 
gitur: δοξέ μοι οὐχ dnà τρό- 
που εἶναι, fort. minus recte.) 
* ἀποφεναχίζω $04, 14. 
ἐποφλαυρίζω 291, 10. 310, 21. 
429 , 14. 431, 41. 
εἰπρόσμαχος, ó, ἡ 435, 6. 
douarorgoyía , jj 355, ar. 
aQti9ay2c, ὅ, ἡ &o3, 9. 
εἰρχιερωσύνη, ἡ 336, t. 
ἀσάλευτος, ó, ἡ 314 , 6. 403, 2. 
εἰσεχρῆτις (13, 11 006, εἴ τις τῇ 
"utro χρήσοιτο φωνῇ, dot- 
χρήῆτίς τε προσαγορεύσειεξν. 
ἀτὰρ (Ag. 131 , 17.) 298, 19. 310, 
3. 331,4. 341, 8. 353, 18. 
323, 16. 381, 22. 386, 17. 395, 
19. 421, 5. 
αὐτὸς pro ὅ αὐτὸς 346, 20 ἐν 
αὐτῷ γενόμενοι (sic vulg. ut 
in Ágath. 334, 10 xe«r' αὐτὸ 
τοῖς ἄλλοις γενόμενοι) 398, 
11 vulg. χατ’ αὐτὸν ξυνενεχϑῆς- 
γαι. ἤορ, 1 ἐν αὐταὶς ταῖς ἡ- 
μέραις. 
εἰφαγνίζω 381, 10. 
“ἀὠφιλοπρωτεία, ἡ 434, 13. 
βασίλειος στοὰ, ἡ 439, a. 
βεβαιωτιχὸς, ἡ, ὃν 353, 8 γράμ- 


μα. I 
βεβηχὼς, firmus 43o, 10 μὴ λο- 
γισμῷ βεβηκόιε χρωμένοις (Ag. 


653 


266, 14 λογισμᾳῖ στεῤῥῥᾳῳ καὶ 
βεβηχότι). 
βιβλίδιον, τὸ 372, 7. 
γελοιώδης, ó, ἡ 295 , 1. 
γεγνεάρχης, ὁ 322, 15. 410, 18. 
γνωματεύω (Ag. 33, 13. 43 , 19. 


saepe) 2385, 1G. 297. 4. 3132, 
8. 2. 302, a1. 
δεδίττσαι 288, 14 ταύτῃ δεδίς 


ξονται xai ἐχφοβήσουσι τὸν 
βασιλέα. 44a, 1. (Ag. 220, t11., 
ubi legendum: θδεδεδιγμέγνοις 
pro δεδειγμένοις.) 

δεχατευτήριον, τὸ 360, 8, 

δεκατημόριον, τὴ 304 , 14. 

dj abundans, inprimis post praep. . 
χατὰ agi, 4 χπτὰ 2 τὴν Νί- 
σιβιεν. 300, 14 χωτα 02 τὴν λί- 
pray, ϑοι. 21, 302, 16 χατὼ 
δὴ τὸν Εὔξεινον πόντον. 3 
8. 318, 15. 320, 19. 332, 19. 
381, 15. 383, 15. 385, 33. 
386, 1. 389, 21. 391 , 1. 393, 
32. 414, 4. 421, 21. 424. 6, 

δῆϑεν Men. usitatissimum 385, 
19. 289, 7. 390, 15. 293, 22. 
313, 18. 322,4. 326, 14. 336, 
4. 333, ἃ. 351 , 1, 405, a. 

δηλητήριος, ὅδ, ἡ 297, 6 φώρμα- 
xoy. 

ϑήπουϑεν valde frequentatum 299, 
13. 310, 10, 338, 33. 349, 15. 
353, 12. 357, 17. 369,6. 371, 
t. 383 , 10. 

διάλιϑος, d, ἡ 341, 5 ix δια- 
λίϑων ὑφασμάτων. 

διασαφηνίζομαι 341, 11. . 

διατυπόω 362 , αἱ διετυπῳῴϑη τὸ 
πονοῦν μέρος πρεσβείαν στέλ- 


λει». 
διχήγορος, ὃ 433, 13. (Ag. 295, 
10.) 


9, 

διοπτὴρ, Ó 301, 13. 

δοναχώδης, d , ἡ 3g, 3. 

δουλαγωγέω 355, 7. 

δόχικ, voc. Turcicum, quod pa- 
rentalia significabat 403 , 15. 

δραματουργέω 422 , 31. 

δράσσομαί τινος 416, 2 ἐπειρί- 
ας δραξάμενοι. 

ἐγχαλινόω 356, 6 ἐγχαλενωσαγ- 
τι τὴν τοῦ Ζὶχ μεγαληγορίαν. 
ήοθ, 19. 423, 3. 

εἶναε cum participiis praes. et 
aor, (Ag. (75, 14 ἀλύοντες η- 


^ 


654 


σαν) 290, 18 ὡς ἄν ἔσοιτο ἐξ- 
ἐπιστάμενος. 295, 15 εντιχα- 
ϑιστέμενος ἦν. 336, 1. 337, 
6 οὐχ ἦν --- προαποϑέμενος. 
341, 10, 344 , 17. 384, 5. 396, 
1. 429, 7. 439, 18. 

εἰρηνοπάτρισς (Chosrois jitulus) 
353, 13. é 

εἷς pro ἐν 3o1, 4 εἰς περὲ 
τὸν Κωφῆνα--- ἐπιτηροῦσι. 310, 
9 ἐς τὰ τῶν Γηπαίδων ὅρια 
διέτριβεν. 330, 3. 331, 19. 

ἔχατε (Ag. 6, 4. 47.2. passim) 
294, 16. 321, 22. 314, τ. 370, 
δ. 392, 18. 397 , 5. 406, 15. 

ἐχδιαιιάω 427, 1 εἐμέριμνος ὅ 
βίος ἐχδεδεητημένος. 

ἐχεῖσε. οἴχεσϑαε ἐχεῖσε, mori 
(Ag. 4, 5. 287, 5.) 83, ur. 

«403, 18 driéras, 

ἐχεῖσε pro éxéi (Ag. 137, 2.)301, 
8 διέσωζεν ἐχεῖσε τοῦ AitaBoU- 
λου τὸ χράτος. 35), 1, 383, 
12. 4:4, 10. 416, 13. 

ἐχμαγεῖον, τὸ 366, 9. 

ἔχπαλαε 393, 15. 

ἐχπολεμέομαί τενε 404, τὰ Τοδρ- 
xo& ἐξεπολεμήϑησαν toig Ῥω- 

* μαίοις,͵ 

ἐμπεδώτατα 302, 23. 313, 41. 
342, 9. 

ἔμπης (forma ion.) 326, 20. 

ἐμφιλοχωρέω 43o, 2. 

ἐμφωλεύω 432 , 6. 

ἐν pro εἰς agi, 14 ἐν Βυζαντίῳ 


ει, 

ἐνιζάνω 306 , 5? 313, 15. 341, 
4. 362 , ἃ. 382 , 22. dat , 18. 

ἐξ ἀρχῆς, penitus 330, 19 τὴν 
ἐξ ἀρχῆς δουλείαν. ἐν / doy 
3a1, 23 οὐχ ὑποχαλώντων ἐν 
ἀρχῇ τῶν Πεοσῶν. 

ἐξηγούμενος, ó 282, ὅ τῶν ᾽.4- 
λανῶν ἐξηγούμεγος 356, 18. 

ἐξογχόομαι 291, 11, 908, 5 ἐξ- 
ογχούμενος (vulg. ἐξογκώμε-- 
voc, f. pro ἐξωγχωμένος, negle- 
cto augmento). 

ἐξουσιάζω 353, 6. 

ἐπαχτρὶς, ἡ 333, 9. 

ἐπεντρυφάω 287, 7. 407, 20, 

ἐπιβύω 4oo, 8 ἐπέβυσε τοῖς δέκα 

χεύλοις τὸ στόμα τὸ ἑαυτοῦ. 
ἐπιϑουπέω (hi , 23. 
ἐπιϑειάζω 363, 19. 304, 21, 441,17. 


INDEX GRAECITATIS 


ἐπιῤῥεπέστατα 423 , 6. 

ἐπισχιάζω 350, ἡ. 438, 3. 

ἐπιτροχάδην 384 , το. 

ἐπιτωϑάζω $29, 14. 

ἐρίτιμος, ὃ, ἡ 331 , 3. . 

ἐς 314, 7 φοιτήσαντα ἐς τὸν fa- 
σελέα. 

ἐς τὰ μάλιστα, formula Men. u- 
sitatissima 282, 15. 385, 17. 
298, 10. 3o3, 17. 307, τή. 
374, 19. 393, 14. 393, 6. 4og, 

: ἢ, 416, a. 

ἐσότε cum superlativis (Ag, 16, 
12. 31, τά. passim) 284, 18. 
2385, 11. 298, 11. 3233, 19. 
327 , 9. 306, 5. 411 , 12. 427, 
2 29; 17. 41, 19. , t. 

égqoitáo 282, 9. 3οι, 19. 302, 
14. 396 , 3. 412, 3. 414, 14. 

ἕτερα ἄλλα (f, ἄττα) 341. 9 ero 
φρούρια, εἴτε ἕτερα ἄλλα. 

ἐνδθϑυωρος, ó, j 441, ἡ εὐϑύω- 
oov» εἰπεβίω. 

ευὐνούστατος, ἡ, ον 282, τή. 388, 
10. 310, 16. 316, 9. 33o, 15. 
385, 3. 409, 12. 

ἐφεστρὶς, ἡ, στρατιωτεχὴ 3og, 9. 

ἐχέρρων, ὅ, ) ήι), 2. 422, 
ι8 


ζητέω pro αἴτέω 385, 13 ἐἔζητεξι 
τὸν Βιταλιανγὸν χρυσίον οὗ πα- 
ρασχεῖν. 

ζοφώδης, ὅ, ἡ 416, 17. 

ἡγούμενος, ὃ 405, 15. 305, 13. 
8309, ἴο. 312, 6. 33a, 3. 358, 
12. 385, 16, 

ἡλίβατος, d, ἡ 306, 3 τὸ jM- 
Baro» τοῦ βαλανείου, 

ἣν c. optat. 335, 2:1 54» ἐπιορ- 
xoity. 

ϑαμίζω 439, ἃ ἐν τῇ βασιλείῳ 
στοᾷ ϑαμίζειν. (Ag. 6,30) - 

ϑεῖον, 10 434, a3. 

ϑεοχλυτέω 363, 422. 

ϑεόσδοτος, ὅ, ἡ 409, 32. 

ϑέρω 406, 10 ταῖς τοῦ ἡλίου 9έ- 
ρέσϑαε dxrioiv. . . 

ϑητιχὸν, τὸ 286, 7 τὸ ϑητιχὸν 
καὶ οἰκετικὸν, copiae domesti- 
cae. (Ag. 8o, 5.) 

ϑρεψαμένη, 5, patria 3.3, 4.15. 

3. 


549. 1 

ϑυρεὸς, ὁ 34i , 7. 
ϑυρεοφόρος. ὃ 408, 13. 
ἐδιοβουλέω 300, 3. 


AD MENANDRUM. 


δερουργὸς, ἃ 351, η. 
δλαστήριον, τὸ 38., 16. 
ἔνδαλμα, τὸ 383, 9. 
ἰσοδύναμος, ó, ἢ 359,18. 364, 6. 
ἐσχυροπιοεέω 377.» 10. 
καὶ ὁ et xal ὃς (Ag. 23, 19. 56, 
16. passim) 292, 4 “μβρος ἐχ- 
πέμψας ὑπῆρχε xai ὃ γε — 
πρεσβείαν. 292, 15. 197» 17. 
335, 10, 360, 3. 
ϑαεροφυλαχέω 435, 4. 
xar éxtiyo χαιροῦ 282, 4. 323, 
19- (Ag. 19, 4 ἐς éxeivo τοῦ 
καιροῦ.) 
κατὰ τὸ μᾶλλον (Ag. 9, 19. 15, 
6. saepe) 2389, 5. 301,16. 405,6. 
καταδιαιτάω 293, 7. 
καταϑύμιος, ὁ, καὶ 439, 5. 
χατασοβαρεύομαι $29, 13. * 
καταυϑαδίζομαει 407 , 20, 
xevtuBaszéo (39, 19. 
κεντηνάριον, 10 327 , 23. 
* χλεπτοτελωνέω 360, 21. 
xl(um, τὸ, pagus vel caitellum 
in Armenia vicinisque regioni- 
bus 393, 8 διὰ τοῦ λεγομένου 
"Αῤῥεστῶν κλίματος χαὶ toU 
ΜἩαρεπτιχώῶν, 394, 19. 
κρεῖττον, τὸ, Deus (Ag. 49, 18. 
65, 4.) 318, 4. 370, I 
κρυμώδης, δ, ἢ 297, M. 
λαοτόμος, ó, 5 443, 5 ὄργανα 
λαοτόμα xai τοιχιύρυχα. 
λαφυραγωγὸς, ὁ 308, 16. 
λειτούργημα, τὸ (18, 11. 
λοχμωδης; ὃ, ἡ 399, 3. 
μάώγισερος, ó 413, 14. 
μαχαιροφόρος, ó 383, 19. 
μεγαλοῤῥήμων, ὅ, ἡ 342, 7. 
μειονεχτέομαι 349 , 13. 
μεμεθυσμένα ῥηματα 312, 5. 
μεταβολεὺς, ó 294, 18 μεταβο- 
λεύς τε καὶ παλιγχάπηλος. (Ag. 
254 , 12.) 
μέταξα, j, sericum 295, 33. 302, 


9 
μεταῤῥυθμίζω 2389, a. 
μῆνις, 9 335, 21. 
μήτε pro μηδὲ 351, 19. 
μῆτε μὴν 418, 23. 410, 16. 
μογναστήριος οἶχος 352a, va. 
βυσταγωγὸς, ó , episcopus 3530, 


21. 
ψεμεσίζω c. dat. 312, 13 ἐνεμέ- 
σιζε τοῖς στρατιώρχαις. 


655 


ξιφείδιον. τὸ &o3, 13. 

ξιφηφόρος, ó 398, ή 

ξυμβαν 349, 6 τυχὸν μὲν γρνεῖς, 
τυχὸν δὲ mnuidag, ξυμβαν δὲ 
τοὺς φιλτάτους. 

"ξυμμεταρυϑμίξζξω 351, 6. 

ξυγνέλευσις, ἡ 354, 15. 

ξυνωϑέωρ 4o9, 12 Ζαχαρίου τὴν 
πρεσβείαν ταύτην γενέσϑαι ξυ»- 
ωὠϑήσαντος. 

ὃ γε tanquam pronomen person. 
293, 9 ὁ Μεβωᾷης aüríxa ὅ ye 
— συγχέας τὸ πρόσωπον ἐφοι- 


* wítrtto. 295, 22. 297 , ..5. 303, 


5. 321, 13. 326, 7. 331, 12. 
, 602. 9. 1$. 2. nun 
οὐ pro αὐτῷ initio enuntiati 417, 
13 οὗ (sic scrib., noa οὗ) dà τὰ 
μὲν ἄλλα οὐχ εἶχε xalwog. — 
οἰχεῖος, suus 287 , 7. 310, 1t. . 
duas, ἢ 35a, γ ἐν Óuadi. 
πως c. inf. 391, 42 βουλεύσα- 
σϑαι ὅπως δὴ τὰ ὅδιιλα χατα- 
ϑέσϑαε τελέως͵ 
ὀρϑογνώμων, ó , ἧ 299, 21. 
δυεσια, τὸ 388, 2. " 
ὅσον οὔπω (Ag. 79, 16. 106 , 21. 
saepius) διά, 13. 3a, 11. 338, 
19. 344, 1i. 395, τή. did, 


4. . 

oU μὴν εἐλλὰ χαὶ 3οι, ἃ. 339, 3. 
383, 9. 399 , 4. άοι, 13. 412, 
22. 431, Δ. 439, 7. 

οὐ μὴν xai (omisso εἰλλὰ) 389, 


22. 
οὔτε pro οὐδὲ (Ag. 216, 18.315, 
11. 322, 17. 413, 1. 434, 22. 
οὕτω tvufdv, οὕτω παρασχὸν 
(Ag. 99, 9. 123, 17. cett.) ago, 
22. 297 , 15. 314, το. φιά, 7. 
410, 9. 424, 21. 

ὁφϑήναι, videri 2389, 5 ὀφϑή- 
σεται κατὰ τὸ μᾶλλον εὐεργέ- 
της. 293 , 6. 387, 18, 434 , εἰ. 

παγιόω .362, 6 ἐπαγιωϑὴ τὸν 
ἄρχοντα roi 4Δάρας διατεϑέγαι. 

παλιγχέπηλος, ὃ 294,18.; v. μὲ- 
ταβολεύς. 

παλίμβολος, ὅ, ἢ 297, 5. 355, 
23. 377. 3. 

παλύνω 297, 13 τῆς αὐτῶν χώ- 
ρας νιφετῷ παλυνομένης. 

* παρατιτρώσχω 420, το, 

παρευναστὴρ, ὅ 346, 19. 

περεγοστέω 282, 1, 402, 6, 445, 


656 
12. 432, 4. 439, 5. 18. (Ag. 


96, ἃ περινόσιησις.) 
περιπέττω Ada, 16. 
περιῤῥαντήριον, τὸ 330, 21. 383, 1. 
περιώδυνος, Ó, ἡ 306 , τή 
πλεῖστα ὅσα 305, 13. 320, 13. 

404, 1. 407, 13. 414 , 13. 
πολεμησείω 328, 13. 41$, 11. 
πρέσβις, acc. — ἐν : haec forma 

exstabat in ed. Hoeschel. 389, 

11. 
προσάπαξ 322, a3. 
προσιζάγω 409, 22. 
“προσχεπασιῆς, ὁ 418, 9. 
"προτέχτωρ, ὁ 418, 7. 
319010014156 , ὃ 286, 7. 
πτερόω 314, 13. κολαχείαις τὸν 

βασιλέα ἐπτέρωσα». 
πτοία, ἡ χι,, 6. 

σάχραι, αἱ λεγόμεναι τῇ «Τατί- 
νω» διαλέχτῳ σώχραε 352, 19. 
353, 4. 363, 16. 

σέβασμα, τὸ 326, 4. 

σελειῆναε voc. corruptum 328, 16. 

σημαίνω : aor, 1. tum ἐσήμανα 308, 
13. 3og , 4. 358, 4., tum ἐσή- 
μηνα 312 , 3. 18. 422, 3. 

σήραγξ, ὁ 44, 10. 

σηρικὸς, ἡ, ὃν 283, 16 ἐσθῆτας 
σηριχας. 339, 18. 382, 13. 

σπαλίωνες, ol, vineae 443, t. 
(Ag. 147, 15. 195, 5.) 

σιέργω c. dat. 391 , 16. 441, 7 
ταῖς σπογδαῖς oU στέργουσι 
ol “Ρωμαῖοι. 

συμβούλαια, τὰ 358, 4. (leg. συμ- 
βόλαια.) 

σφεῖς cum 1. pers, 413, 5 ἔχε- 
τείαις γρώμεϑα μὴ drayxa- 
σϑῆναι σφᾶς ἐπιλαβέσϑαι ὅ- 
πλω». 

σφέτερος cum nom. sing. 300, 8, 

σφριγάω 383, 3 οὐχ ἐσφρέγα 

of τὸ σῶμα. 396, a. 

«Urd τοι, ταύτῃ τοι, propterea 
(Agath. 18, 17. 16, 14.) 184, 
14. 292 , 6. 14. 3o1, 3. 303, 
10. 329, 19. 352, 18. 385 , 16. 
405, 3. 438, 10. 442, 12. 

τελέω 289, 9 ἐν ζῶσι τελεῖν. 
τέλος, tO 283, τὸ τῷ ὀφεελομέ- 
νῳ τέλει ἡφανίσϑη. 

τέρϑρεια, ἡ 321 , 22. 348, 6. 

τέϑεμαι 383 , 5 ἔϑειο doouclo- 

TO». 209, 8 oixtioy τίϑεσϑαει 


TNDEX GRAECITATIS 


xéodoc, 2g1. 15 αὐϑαδ. 

τοῖς χατὰ τὴν ὁδοιπορίαν ϑέ. 

μένος. 302, 19 ἀλόγους ἡμῖ 

ϑέσϑαι. 3ι{, 3. 7 ἮΝ 
τιμαλφὴς 3 ó, ἡ (Ag. 93, t.) Jo, 

13, 33o, 22. 

vQaxrai,o, gr. barb. 354, 5. ». 

τῷ τοὶ ἄρα, formula Menandro 
usitatissima (sicut Agathiae tig, 
1. 358, 12. cett) 314, 14. 358, 
10. 335, 15. 384, 15. 393,8, 
άοο, 2. 404 , 12. 416, 6. 

υὑδροστάσιον, 10 3οι, 11. 

ὑπερβλύζω 335, 17. 

ὑπερόριος, ὃ, ἡ 316, 4. 

ὑπευρύνομαι $32 , 4. 

ὑποσιρώννυμε 327, 13 ἐλπέσι 
ὑποστρωννύς. 

ὑποτύφω 386, 17. 

ὑψαγόρας, ó (Ag. 79» 1.) 184, 
13. 294 , 11. 317, 4. 4oa, a. 

ὑψαύχην, ὅ, ἡ 325 , ἡ. 

φϑάσας, aga, ἂν 305, 4. 339, 
21 τὰ φϑάσαντα. (Ag. 91, 8.) 

φιλορώμαιος, φιλοπέρσης 4oa, 33, 

φελοτάραχος, ó, ἡ 430, 1a. 

φόβητρον, τὸ 441, 10. 

φοινέττομαι 293 , 10. 

φύλαρχος, ὅ aga, 3. 

χαραχτηρίζω 353, 16. 

χορηγὸς, ὅ, τῆς τρυφῆς 389, 5. 

χρονοτριβέω 360, 13. 

χρώματα, τὰ (in circo) 439, 5. 

χωρέω c. part. fut. 304, 18 ἐχώ- 
ρουν πολεμήσοντες. 

deii 3o9 , 13. f. 440, 9. 

Accusativus absolutus 282, 9 τοῦ- 
τὸ ἐφειμένον αὐτοῖς — ἐχρή- 
σαντο. 290, 20 Τιμόϑεος, roU- 
τὸ ἐπιτειραμμένον αὐτῷ, πα- 
ρέγένετο. 3oo , ή. 326, 6. 371, 
14. 417, 16 ἀρέσαντα βασιάες 
(f. ἀρέσαν τῷ βασιλεῖ). 

Articulus praeter morem omissus 
28;, 13 διάδοχον tive τετε- 
λευτηχότος (pro τοῦ τετ.). 360, 
12 χαιτὰ ταύτην ἀξίαν. — po- 
situs 411,2 μεταξὺ τῶν ἀλ- 
λήλων. 

Formae nominum insolitac 301. 
5 τὼ πρέσβεε pro πρέσβεε s. 
πρέσβη. 402, ἡ ὦ ἡγεμιὼὸν pro 
5yytuóp, — verborum : 421, 6 
éxo&ro pro ἐχρῆτο. 436, 12 &a- 
ϑέστηχα scnsu activo, ztóyos — 


ÀD PROCOPIUM. 


εἰπόλαυσιν ὥσπερ ταμεῖσν τι 
κπαϑεστήχασει. 2854, 20 dno- 
φ«τανϑήναι. 304, 6. 316, 1 xa- 
ϑελῶ fut. v. χαϑαιρέω (Ag.2 

5). 333, 1 ὑφειδόμεγνος Ὁ 5» 

Yntinitivus aor, pro fut. 325, 13. 
15 ἀἐπάρξασϑαει — παραβήσα- 
03a, f12 , 23 τεύξασϑαιε (nunc 
ubique mutatum est). 

Neutra participiorum sensu col- 
lectivo 382 , 11 τὸ ἀντιστατοῦν. 
394 , 22710 yegztoroÜ». 

Nomina castellorum et pagorum 
in Armenia et adiacentibus ter- 
ris in — on exeuntia non de- 
clinantur: Χλωμάρων 329, 14. 
Κιϑαρίζων» 329, 11. Χορουτζόν 
359, 231. ᾿Αῤῥεστῶν 393, 7. 
Magen1ixoy 393, 8. Maxga- 
B«vdd» x«i Ταραννὼν  39Á, 
19. δήονόχαρτον 421, a. 

Nomina propria in — ος, in — 
gc ( pro ες) mutata (gr. barb.) 
386, a Ταργίτης, qui alias 
Ταργίτιος 386, 16, 

Nominativus absolutus 313, 11 
ἀνερευϑέγτες ol τὴν κλοπὴν elo- 
γασμέγοι ἐν φαγερᾷ τὲ γενό- 


AD PRO 


"My post ὅπως seq. indicativo 494, 
(0 ὅπως ἄν ἡ τύχη χρίνεται. 
jc, ἡ 495, 12. 
χμάζω 501, 5, 
κατόπιν ὀφϑήναί τινὸς $go, ἃ ἡ 
πόλις μηχανωμένη μὴ χατόπιν 
ὀφϑῆναι τῶν δωρεῶν. 496, 4 
τῷ μὴ κατόπιν ὀφϑῆναι τὴς 
τιμῆς. 


Dexippus, Eunapius etc. 


657 


εἰ μένος, μοῖραν οπεχαμέρτησε. 
317, 15 οὗ στρατηγοὶ εἴϊδΠῥολὴν 
ποιησάμενοι καὶ ὁμήροθξ λα- 
βόντες, ἦχον ἐς Βυζάντιον scil. 
οὗ ὅμηροι. 

Neutra adiectivorum pro substan- 
tivis 383, 14 τὸ ἐγχένουν τε 
χαὶ βουλευτιχὸν τοῦ βασιλέως, 
285, 19 τῷ ἐμπεδώσαε δ εὖ- 
γουν. 386, 19. 388, 40} 292, 
21. 299, 18. 316, 15. 349, 5. 
435, 20 ἐς ἔσχατον χινδύγου. 

Optativus futuri Menandro, ut 
Agathiae , nimis Mp inentats 
282, 3 ἐχέται éy£vof&o, ὡς ἃ " 
γνώριμον ἔσοιντο. 285, Y 
286 , 4. 385, 17. 289, 19. 290, 
18. 292 , 5. 294 , 11. 16. 296, 
7. 3o1, 10, 303, 20. 3o5, 8. 
3o9, 22. 315 , aa. rell. 

Participia praes. s. aor. pro fu- 
turis (interdum hac ed. muta- 
ta) 383, ἃ Kdrdiy ἠἡρέϑη πρε- 
σβευόμενος. 308, 9 πρέσβεις 
τοὺς βεβαιώσαντας περὶ τῆς 
εἰρήνης, 8345, a1. 346, 15. 384, 
17. 


COP IU M. 


κρεῖτταν, τὸ, Deus 4ga, 15. £9, 


λῆξες, ἡ 492, 3 5j ἔῳα λῆξις. 

πολιὰ, 5X 497, 19 αἰχιζομένην 
πολιάν. . 

προλαβόντα, τα, praeterita $04, 
21. 495, 1. "Mdh 513, est 

Augmentum omissum 496, 14 τῶν 
ψηφιεσμέγω». 


4a 


CORRIGENDA AD EDITIOXEM  HOESCHELIT. 


P. 5. 1. Ὁ. μὲν ἐπ᾽ εὖσ. p. 8. V. vi. ac p. 146. L 20. πρέεβες 
(p. 389. L 11. πρέσβεν) p. i2. 1. 8. ἐφ᾽ ἵππων p. 53. La. 
zagtgpuro)Uro p. 169. l i4. ἀλλὰ xai Mot. p. 177. 1. 9. ὃς 
dà p. 190. L 11, παράλου p. 210. l. s. δεδεμ ἐνω — p. 216.1 δι. 
οὔτε ὦ dz. p.arg. l. 15, 'Poucixj μὲν π. p.221. 1.5. αὐτῷ ἄν- 
ρας τῶν p. 235. L το, χελέδοε p. 242. l 18. δαρτενε αγὸς 
p: 255. 1. 16. Z» Boc — p. 357. 1. 16. τοὺς μὲν εὖ p. 29$. 1. i2 
gp τῶν zu. p. 3o. L 17. Ὀρομου σχῶν p. 3aj. L ai. d πεσχυρ. 
p. 334. l. 18. οὔτε — p. 353. 1. 7; περὲ τοῦ τοιοῦδε 1. if, ᾧ 1s 
oi 9*ol p. 365. 1. 16. vix ἥσει. 


ALIA CORRIGBWDA. 


P, 13. in Schol. ad 1. dele mg. p. a1:. (Arg.) L 13. Epistola ad 
cives oppidi a barbaris obsessi, qua monentur ne temere pugnam 
ineant(5). Oratio Dexippi ad eos etc. p. 139. (Arg.) l.14. pro Mar- 
cellinus «cr. Aegidius. p. 145. dele Scholion ad a. et 4. p. 166. 
(Arg.) L 5. pro Homano scr. Graeco. p. 8403. Scbol 3. ἐπόλεκα, 
p. 24a. vers, lat, 1, ig. Martnianus. p. 291. 1. 3, πρὸς τοῦ Περα. 
p. 295. in Scholio ad 1. ἃ. pro vulg. scr. Pal. p. 305. L 13. xa- 
4« ηγορήσαντες. p. 366. 1, 12. προτερηήσας. p. 612a. col. 4. l. $9. 
41. dele verba (sed hic — videtur.) p. 616G. col, 3.1. 39. scr, Are- 


thae nepos. 


ADDENDA, 


P. XXIX. 1. 12. Postea, eodem Marciano Aug. superstite, ab Eu- 
phemio, magistro officiorum , adsessor adlectus fuit (p. 155. 1. i3. 
ed, B.), ad p. 6. 1, 7. ἐπὸ ἐπάρχων H., similiterque infra p. 48. 
l. 14. μετὰ ὀλοφυρμῶν. p. i24. 1. 18. μετὰ ὑπερηφανείας. p. 15k. 
l 2. χατὰ ἐχείνην. p. 176. 1. a1. ὑπὸ ἑρμηνεῖ, p. 188. L το. ὑπὸ 
ὀϑόγαις : quae cuncta in editione Parisina sublata sunt; mansit ta- 
men, imo in nostram quoque editionem transiit p. 143. ). 8. μετὰ 
αἰχισμῶν. — ad p. 15. 1, 15. ὑμῖν vulg. p. 19. l. 5. βουλόμεθα vulg, 
p. 127. 1. 12, παρὰ Ναρσαίου H., περάνας σαΐου volg, p 1:39. (Arg.) 
L 15. post gerít add. Legatio ad Marcellinum pacem confirmat, ad 
p.159. 1. 18 τὰ εἰς τῶν vulg. p. 162.1, 17. duixovuéroic vulg. 1.19. 
ἔστιν dxoilor vulg, dc τὸν χοῖλον H. p. 175. 1.16 εὐλαβηϑεὶς H., 
εὐλαβεῖσϑαι vulg. p. 182. Ll το, Kez(íQwy vulg. at p. 191. 1, 8 et 


197. l 11. Mxdrjooy. Ῥ. 203. 1. €. παραγενόμεϑα vulg. — p. 207. 
L 17. ᾿“δάμει τῶν Val., ᾿Αϑαμειτῶν vulg. p. ai0. 1,8. ὡς τὸν vulg, 
p. 311. Pericogge , quae incipit a verbis αἀγαζεύξαντα δὲ (ἰ. 11.) ap- 
poniter in ed. ρεβθοι. lemmatis lo&o: λόγος ὅδ. μ.8 15. 1. 7. Κων- 
στιαντίνῳ vulg. p. 219. L το. Ψωνσταντῖνος vulg. p. 233. l τ. 
ἐχϑεὲν ed, H. p.247. l. 11. et p. 358. L 19. Ὀτρεαρίου vulg. p.249. 
l 13. ἐχλιπόντας H., nde vulg. p. 250. l, to. τῶν abest vulg. 
p. 206. hb το. αὐσών vulg. p. 167. l ig. αὐτοῖς H., αὐτοὺς vulg. 
p. 283. 1. 9. κατηγωφέσαιτο vulg. 1. i1 ἠφανέσϑαι vulg. Y. a1:. 
éuqooréararos vulg., ἐμφρονέστατος WB.  p..296. 1. 19. μὲν vulg. 
Ρ- 298. 1. 21., p. 596. & to, et p. 413. 1. v1. εἴρετο vulg. p. 300.1.8. 
dnocreílos vulg. p. 304. l. 6. τῷ IIeo. vulg. 9 303. l 6. διαχρῆ- 
pe ed. H. p.30o7.l.7. ὑμῖν vulg. p.3og.l 17. οἷόν τε vulg. p. 31 
L 16, τὴν H., τῆς vulg. p. 321. 1 15. φόρον ed, H., qp our ed. Par. 
p. 342. 1. τ. αὐτῷ o p. 345. 1, 5..χατηγωνέσθετο vulg. p 356.* 
L tg. χαταλόγου vig. — p. 358, 1. ἡ. f. ὀνόματε περὶ vzcgg. N. 
p. 370. |. 4. ἡμεῖς vulg. p. 3g2. 1.7. πλέον Wü. p.294. 1.15. d»- 
τιχωϑεσταμέγου vulg. p.4ig. l. 4, προεχώρησαν vulg. p. 428.1.18. 
Coniungenda sunt haeo cum fine narrationis de Petri legatfone, su- 
pra p. 373. Ll. 11. 

p. 612. ad vocem: Alamundarus senior — Almondar, Hirensfum 
rex XVI. ap. Pecockium , Spec. hist. p. 69. N. 

ibid. ad vocem : Alamundarus iunior — Almendar, Gassanen- 
sium rex XXVII, «p. eund. p. 77. N. 


ibid. ad vocem: Ambrus — Amru ibn al Momdar, MHhíbrensium | 


τὰ XVIII ap. Pocockium p. 72. N. 
. ad vocem: Amorcesus — Amru '1 Kais IL pater ΤῊ ἡ 
dari, avus bri: Hirensium rex XVI. ap. Pocock. p. 69. N. 

p. 613. col. s. post 1. 45. adde: Arethas, imperante Anastasio, 
Fegulus Saracenorum Chindenorum, ad quem avus Nonnosi legatus 
missus est. N. 478, 6 — ΑΙ Hareth, Ambri fiL, rex Kendensis, a 
Cabade regno Hirensium ornatus, ende eum Chosroes deietit: Po- 
cock. p. 79. N. 

p. 617. ad vosem: Chindemi — Kende, apud Arabas: Pocock, 
P. 79. N. 

* p. 621. &à *ocem : Furdigan — 2o. Sed Menandrum errare 
suspicor: certe Fardchane Persis ptochodocheum significat. N, 

p. 634. ad vocem Tfuroipsach ῳ Apud Lydum de nrag. HI. 51. 
53. Viriparach, vel Viraparach (Βερ.) vocatur: id quod progime ad 
vesüfutem accedere videtur: barach enim domum, sive m4isionem 

significat, viran soludigem, vel ruinas. N. 


A'SMAR y" . 
τ, » i. - 
Qs . TY 


9 


1^5 


.-* 


—— gll À—MÓM ns 


BONNAE 


TYPIS C. P, THORMANNRT, 


RETURN TO the circulation desk of any 
University of California Library 
or to the 


NORTHERN REGIONAL LIBRARY FACILITY 
Bldg. 400, Richmond Field Station 
University of California 

Richmond, CA 94804-4698 


ALL BOOKS MAY BE RECALLED AFTER 7 DAYS 
— 2-month loans may be renewed by calling 
(510) 642-6753 
1-year loans may be recharged by bringing books 
Ji] — to NRLF 
wp; Renewals and recharges may be made 4 days 
prior to due date 


DUE AS STAMPED BELOW 


——— -— € ur 
m7 


—M— — 


| rt Umur-us ma, 


ununi 


2000874314 


τ χω.