Skip to main content

Full text of "Corpus scriptorum historiae byzantinae. Editio emendatior et copiosior. consilio B.G. Niebuhrii"

See other formats 


6 LIELAZGEO0 1941 € 


ΟΙΝΟΒΟΙ JO ALISH3AINO 


HANDBOUND 
AT THE 


$ 


UNIVERSITY OF 
TORONTO PRESS 


BYZANTINA E. 


EDITIO EMENDATIOR ET COPIOSIOR, 


CONSILIO 


B. G- NIEBUHRII C.F. 


ἘΝ ΝΥ ΓΤ ας 


OPERA 


EIUSDEM  NIEBUHRII, IMM. BEKKERI, L. SCHOPENI, 
. G. ET L. DINDORFIORUM ALIORUMQUE PHILOLOGORUM 


m PARATÀ. x a Ὁ 
^ 1$ i 


PARS I. ^v 1e 


DEXIPPI, EUNAPII, PETRI PATRICII, 
PRISCI, MALCHI, MENANDRI, 
OLYMPIODORI, CANDIDI, NONNOSI zr THEOPHANIS 
HISTORIARUM RELIQUIAE, 

PROCOPII zr PRISCIANI PANEGYRICI 


BONNAE 
IMPENSIS ED. WEBERI 
MDCCCXXIXkX. 


᾿ ra nua | 


DEXIPPI, EUNAPII, PETRI PATRICIT, | 
PRISCI, MALCHI, MENANDRI 


APT. TOBIARnUM 


QUAE SUPERSUNT 


E RECENSIONE 


IMM. BEKKERI z D. G. NIEBUHRII C. F. 


CUM VERSIONE LATINA PER IO. CLASSENUM EMENDATA. 


ACCEDUNT 


ECLOGAE PHOTII 
EX OLYMPIODORO, CANDIDO ,:NONNOSO zr THEOPHANE, 
ET PROCOPII SOPHISTAE PANEGYRICUS, 
GRAECE ET LATINE, 
PRISCIANI PANEGYRICUS, 
ANNOTATIONES HENR. VALESITI, LABBEI ET VILLOISONIS, 


ET INDICES CLASSENI. 


BONNAE 
IMPENSIS ED. WEBERI 
MDCCCXXIX. 


IULIO CAROLO HARIO 


ET 


CONNOPO THIRLWALLO. 


CANTABRIGIENSIS 55. TRINITATIS COLLEGLII 
SODALIBUS 


QUORUM OPE HISTORÍA MEA ROMANA A BRITANNIS PRORSUS 
ITA UT EAM ANIMO CONCEPI PATRIOQUE SERMONE CONSCRIPSI 


'LEGITUR , 


ΕΥ̓ΝΟΙΗ͂Σ ΚΑΙ ETEPITESLAS ENEK.A 


B. G. NIEBUHRIUS. 


" TOM 


YOU e, ee d 


de 
tus 


" cM 
xa ATA NE 


Pana historicorum Byzantinorum editionem non eo animo- ab 
initio institulam esse ut integrum scriptorum corpus complecteretur,. 
inspectis voluminibus quae ante editum a Philippo Labbeo protre- 
pticon prodierant, facile apparet. Labbeus autem, tam historiae 
cognitione quam ingenio iudiciique sanitate egregie instructus, si- 
mulac sese operi exsequendo dederat, corporis, quod deinceps pau- 
latim crevit , imaginem sibi informavit, eiusque perficiendi animosam 
spem concepit; qua ductus indicem futuri syntagmatis proposuit; 
siugulis, quae tunc cognita erant, scriptis in eo locum numerumque 
assignavit. 

Primum in hoc indice yolumen, servata serie rerum gestarum , 
ita componebat, ut eius fundum faceret eclogas de legationibus a 
Davide Hoeschelio editas; quippe quae, uno excepto Menandro, 
ad tempora lustiniano imperante, Procopioque scriptore, antiquiora 
spectarent: Menandrum autem ab eo propter easdem rationes hoc 
loco retentum esse arbitror, quae mihi quoque ne eüm inde dimo- 
verem suaserunt: scilicet ut nimia voluminis exilitas vitaretur. Cui 
potius augendo quum curam adhiberet, factum esse censeo, ut non 
solum eclogas, quas Photius ex Olympiodoro Candidoque et Theo- 
phane conscripsit, subiungeret; verum excerpta quoque Constan- 
tiniana de legationibus ex "Theophylacto, licet eodem tempore 
huius historia integra in eodem typographeo prelis subiecta esset; 
tum vero Hesychii opusculum de originibus Byzantii; denique e Suida 
collecta quae ad universam historiam Byzantinam , publicam pariter 
atque ecclesiasticam , pertinere viderentur. Quibus compositis , sub- 


VIII PRAEFATIO. 


iecit diversissimae indolis annotationes in eclogas de legationibus: 
admirandas Henrici Valesii, viri paene singularis, et stolidas Can- 
toclari: tum ad ea quae ex Photio descripta sunt, suas ipsius com- 
mentationes; prolixiores illas quidem quam satis esset, sed admodum 
utiles et bonae frugis plenas : universae autem collectioni praemisit, 
quod Protrepticon inscripsit, valde festinatum opusculum; quo, 
praeter conspectum operis, de quo superius mentionem feci, catalogus 
Imperatorum, Patriarcharumque continetur; addito indice ad litterarum 
orlinem disposito , quo cuncti enumerantur quorum ad hanc histo- 
riae partem spectantia scripta, aut saltem eorum memoria exstabat. 
Ego vero, quum in eo res esset ut editio Bonnensis eclogas de 
legationibus exhiberet, quomodo in ceteris, quae Labbeus iis ad- 
iunxit, versarer non parum haesitavi. Neque enim immemor sum 
promissionis, qua Weberus sese obstrinxit: mihil prorsus ex his, 
quae in editione Parisina continentur, omissum iri: — quod qui- 
dem minime obstabat, ne Hesychii opusculum aptiori, imo proprio 
suo, loco reservaretur; ac ne omittendis quidem excerptis ex Theo- 
phylacto, quarum nulla omnino utilitas est, nisi ut inde variae 
lectiones ad crisín integri operis petantur. De reliquis in utram- 
que partem disputari poterat. Attamen in Suida perlustrando sive 
Labbeus sive alius, cui hunc laborem demandavit, negligentissime 
versatus est; ut, si revera quae ibi ad historiam Byzantinam reposita 
exstant collecta dare velis, labor adhibendus esset, cui impertiendo 
hoc quidem tempore. neque mihi otium est neque amicis, qui mea 
causa etiam ingratum suscipere parati sunt. Ex his autem quae 
apud Labbeum collecta leguntur, non pauca ad ecclesiasticam histo- 
riam pertinent: e reliquis quaecunque maioris momenti sunt aut 
diserte sub.alicuius e Seviris, quorum. reliquias cummaxime edimus , 
nomine afferuntur, aut ad unum ex iis iam diu, praesertim Valesii 
acumine, relata sunt: cetera levia fere videntur ac parvi pretii. 
Quae quum ita sint, illa, quorum primo loto mentionem feci, pror- 
sus omittam, ne, dum historiam ecclesiasticam  attingo , in im- 
mensum excrescat opus iam per se nimis amplum: — - ea vero quae 
Suidam ex aliis Constantinianarum eclogarum titulis sumpsisse apparet, 
saepe emendatiora, adiectis non adeo paucis eiusdem generis, sub- 
iunxi reliquiis uniuscuiusque scriptoris : cetera nunc quidem non 


exhibeo, non tamen ut illa in perpetuum excludam, sed eo consilio 


P4 


PRAEFATIO. IX 


ut, si aliquando otium fuerit Suidae accurate excutiendi, tunc 
amplo incremento locupletata omnia simul proponam. — Cantoclari 
annotationes, quae versionem latinam spectant , aliquando errores 
corrigunt, quos Clas$enus sustulit; nonnunquam novis illos cumu- 
lant: quae ad graeca referuntur, plerumque cum incredibili igno- 
rantia coniunctam stoliditatem exhibent; cuiusmodi flagitia pro: mea 
parte propagare nefas habeo. Aliquando quidem in hoc sterquili- 
nio res non contemmendas invenias; ubi vitia textus Hoescheliani 
coniiciendo sanata aut certe probabiliter tentata sunt: quae homi- 
nem absurdi ingenii «excogitasse nemo sibi persuadebit: verum, 
cuicunque auctori ista debentur, eorum rationem in scholiis cri- 
ticis ita habui ut Cantoclaro pro iis honorem exhiberem. — Labbeum 
equidem minime sperno: sed qui eius protrepticon jamdiu oblivioni 
traditum iterum in hominum notitiam proferet, is gloriae viri male 
consuleL: adeo manca, persaepe .autem errorum plena, sunt quae 
de scriptoribus huius historiae tradit; ita ut vix illo aevo ferri po- 
tuerint, post Fabricium nemo ferat. Imperatorum chronologiam nunc 
vel pueri e libris ubique obviis petere poterunt, saltem non minus 
accuratam : de patriarchis, si cui quaerere libet, apud Bandurium, 
cuius $yntagma in hoc corpore exhibere non negligemus, pleniora 
accuratioraque inveniet. 
Haec. omittendo emptoribus eo magis consulendum erat quod 
editio nostra amplis accessionibus aucta est. Etenim ad Dexippum, 
Eunapium et Menandrum excerpta de sententiis addebam, quae 
e. palimpsesto Vaticano edidit ill. Maius: tum fragmenta , e Suida 
fere, aut iam collecta aut saltem indicata: deinde, ut Fabricius fieri 
iussit, eclogas e Nonnoso; porro panegyricos Anastasii a Procopio 
et Prisciano dictos; denique indicem , ex instituto quod in Agathia 
edendo secutus sum, duplicem. i do 
Iam vero quam. praeclara sint quae in horum Sevirorum reli- 
quiis ad historiae cognitionem pertinent , norunt lectores Gibboni: 
neque vero quisquam sani iudicii vir adeo unice Atticis delectabitur 
ut, verbi gratia, Prisci narrationem de legatione ad Attilam fasti- 
diat. Itaque scriptorum honoris causa, simul autem ornandi operis, 
cui nomen meum praescripsi, quaerebam, si cui illustri in re critica 
artifici persuadere possem , ut huius primae partis recensendae su- 
sciperet oflicium. Tunc subito menti occurrebat Bekkerus, non minus 


X PRAEFATIO. 


propter amicitiam | qua tenemur, quam propter unicam vim atque 
celeritatem, quam in recensendis Graecorum libris cum eruditionis 
ingeniique lumine coniunctam exhibet. Accerte ei laudi qua Politianus 
Ioctum pictorem ornat: ,plus neminem potuisse pingere, nec melius" 
parem omnino in nostro litterarum genere Bekkero tribuendam esse, 
nemo, credo, ambiget, Rogavi eum igitur, sed timide; quippe non 
nescius eum hactenus nonnisi collatis eodicibus innixum libros re- 
censendos suscepisse; at in his legationum excerptis codicum subsi- 
dium aderat nullum: nam Monacensem ab Hoeschelio accuratissime 
exscriptum esse constat, Vaticani autem variae lectiones ab ill, Maio 
prolatae paene absolutum cum illo consensum probant: neque ullus 
praeter hos, sublato ex hominumnotitia Schottano, superesse videtur. 
Sed, quod quidem speraveram , deflexit Bekkerus mea causa de more 
suo; acceptisque Hoeschelianae Maianaeque editionum exemplis , quo- 
rum margini coniecturas mihi natas, Valesiique emendationes adscri- 
pseram, ipse universis hisce reliquiis emendandis se dedit. Et quod . 
ad illas quidem attinet , Parisiensis editionis exemplar, Maianaeque 
eclogarum de sententiis, plurimis locis correcta, remisit; verum 
ita ut arbitrio meo relinqueret si quid addere aut mutare vellem. 
Quo equidem ita usus sum , ut plurimas praesertim Bekkeri emen- 
dationes quae cerlissimae viderentur in ordinem sermonis inferrem': 
ádderem etiam subinde quae iterato examine in mentem mihi ve- 
nirent: ex his autem quae a me proposita Dekkero , cuius auctoritati 
in sermonis cognitione omnia, mihi nihil fere tribuo, displicu- 
isse videbam, nihil reduxi, praeter perquam pauca quae ex hi- 
storia diiudicanda essent. Usque adeo autem Bekkero obsequi me- 
arum partium esse duxi, ut, etiamsi subinde suspicabar scriptorum 
potius vitia, qeorum sermo saeculi sui labe contactus esset, quam 
scribarum sphalmata tolli, impudens tamen mihi visus essem, si 
contra quam ille statuisset, deciderem. Ad hoc genus illud pertinet, 
ut exempla proferam , quod saepe pro aoristo primo futurum repo- 
nit, aut, ubi apud Priscum, Malchum, Menandrum, articulus desi- 
deratur, quem certe non minus rationis quam sanae consuetudinis 
leges flagitant, eum inserit, vel casus obliquos pronominum ὅδε et 
οὗτος cum iisdem qui a τοιόσδε et τοιοῦτος formantur, mutat. Chro- 
nographiam, quam editio nostra in margine exhibet, ad excerpta de 
legationibus non levi labore stabiliveram. 


PRAEFATIO. XI 


His peractis typothetae opus tradi poterat, nisi exosum versio- 
nis latinae onus incumberet. Quod quum depellere non liceret, 
Cantoclaranam, qua peiorem nullam in universo hoc litterarum ge- 
nere inveniri in vulgus notum est, sine operis dedecore intactam 
servari non posse apparebat : verum qui se ingrato corrigendi labori 
daret, inveniebam neminem; nisi Classeno, quamquam continuis 
occupationibus implicito, pietas, qua me parentis loco colit, persua- 
sisset. In quo negotio quantum taedii exhauriendum fuerit, nemo 
nisi expertus animo concipiet: illud autem molestissimum erat, 


quod sublatis innumeris vitiis tamen id solum perfici poterat ut a 


-foedissimis sordibus liberaretur oratio : id minime, «ut pulcra 


fieret, grataque legentibus. Idem Classenus meus complures prae- 
clare excogitatas emendationes suppeditavit; singulorum scriptorum 
reliquiis arzumenta addidit , chronographiam excerptis de sententiis 
ex Eunapio et Menandro: indicesque, in quos utilissimum laborem 
insumpsit, confecit; ut leviora alia omittam, quae in hoc volumen 
contulit. Quae consideranti apparebit longe operosissimum eius in 
eo ornando fuisse laborem. 

Superest ut de panegyricis Anastasio dictis, quos postremo loco 
adieci, quae huc pertinent doceam. Oratione Procopii Gazacei reliquis 
monumentis quae hic collecta exstant adiungenda , eruditorum gra- 
liam me meruisse certe scio, qui eam semel tantum in Villoisonis 
anecdotorum collectione editam esse norunt: quotus enim quisque 
in Germania illam possidet? Mea opera in illius repetitione non 
longius processit quam ut subinde codicis lectionem a viro egregio 
Villoisone immutatam revocarem : versione latina, argumentoque eam 
instruxit a me rogatus Franc. Ritterus, Phil. D. qui nuperrime ope- 
ram suam ad explicandas in hac litterarum universitate disciplinas 
philologicas profiteri. statuit. Editoris annotationes quae ad expli- 
candas res Anastasii tanlum conferunt, ut vel ad latinum Panegy- 
ricum interpretandum quodammodo sufficere possint, Áxre integras 
repetii: quo consilio honos habetur manibus Ville'onis Ὁ neque ei 
aliunde ulla obstabat ratio , extinctis dudum et scriptore et biblio- 
polarum, quorum sumptibus Anecdoia edita sunt, negotio. Contra 
autem minime licere visum cs. in meae editionis ornamentum con- 
vertere, quae ill. Maius ad eclogas, aut Endlicher, v. cl ad pane- 


gyricum Prisciani, quem, diu a philologis expetitum quibus eum in 


XII. ; PRAEFATIO. 


bibliotheca Caesarea Vindobonensi superesse innotuisset, anno praete- 
rito edidit, ita annotavit ut nihil quod addi possit aliis relínqueret. 
Ipsum grammatici carmen Bobiensibus membranis erudite et diligen- 
ler scriptum, ab editore adeo accurate expressum est, ut vix ullus 
emendationibus in eo locus sit. ᾿ : 

Parisiensis editio circa operarum errores eadem flagitiosa negli- 
gentia curata est qua reliquae post Cantacuzenum , antequam Can- 
gius operis curam in se susciperet; inutili et fallaci typorum splen- 
dore ornatae. Sphalmata huius generis ope Hoeschelianae sustulimus 
plurima; restituto, ut de minoribus taceam, versu integro qui exci- 
derat; sed de his singulatim monere Bekkerus vetuit. Ubicunque 
igitur eiusmodi mentio invenietur, id. propter peculiarem quandam 
rationem factum est, quae tamen fortasse non semper apparebit. 
Sed quamlibet multis correctis, editione iam fere absoluta, vidi 
quaedam :non fuisse animadversa: quamobrem, iteráta collatione 
universi eclogarum de legationibus operis, ista inter addenda et cor- 
rigenda proposui, 

Quae Suidas servavit non attigit Bekkerus; in his quoque non- 
nulla correxi. Photium dedi, ut a Bekkero editus est; misi quod 
in rebus quae ex historia pendent, varias Labbei ; semel autem vel 
bis meas ipsius emendationes receperim: plures fortasse locos ten- 
taturus, nisi mihi constaret Photium in scribendis nominibus saepe 
errasse; a quibus corrigendis editori abstinendum est. Versiones, 
Porti non saepe , Schotti nunquam correxi. 

Ex his eognita editorum opera, vix opus est explicare, quaecunque 
in scholiis criticis litteris B. et JV. distinguuntur, emendationes esse 
quae Bekkerum, meque habeant auctores: Classenum quibus duae 
litterae Cl. additae sunt. Vulgatam (vulg.) eam dixi lectionem quae 
ab Hoescheliana editione per Parisinam atque Venetam propagata 
est. Quoties nihil praeter illud vulg. ad reiectam lectionem adscri- 
bitur, hcz.significamus : emendationem, sive Bekkerus eam a me in- 
venisset propostam, sive eam concipere, ut saepe fit, oblitus essem , 
ita manifestam videri «&& ab unoquoque non admodum incurioso aut 
indocto in: uiri deberet. Sigua T et * , antiquo more reducto, ap- 
posui quo ind?/carem locum corrupunu, cui medendo probabilem con- 
'Pecturam viderem nullam, non typothetae vitio laborare, sed plane 


ita ab Hoeschelio editum esse. Ac sunt certe plura quam vellem 


PRAEFATIO. XII 


loca etiam in his eclogis, quae editor a licentia mutandi alienus ut sunt 
mendosa relinquere cogitur: illud tamen vere praedicare possum 
hac editione perfectum esse ut utilissimae, magnaque ex parte egre- 
giorum scriptorum reliquiae , quae antehac in singulis paginis innu- 
mera vitiorum: multitudine legentes impediebant, iam longe maxima 
ex parte faciles evaserint atque apertae ad intelligendum, Quum 
igitur, quae hactenus neglecta iacebant, sine dubio multo pluri- 
bus quam antea innotescent, oblata est occasio, praeclaris ingeniis 
haud indigna, ubi vis divinandi se exerceat et bene coepta longius 
producat Ex emendationibus quas: recepimus, multae Hoesche- 
lium habent auctorem, in margine editionis eius propositae: quas, 
sive nobis probarentur sive minus, designavi sigla H. Idem Hoe- 
schelius ubi geminum codicem adhibebat , et Schotti et Bavaricum, 
quoties hi inter se variarent, diversitatem itidem in margine indi- 
cavit, praefixa sigla αἰ. Has varietates mg. H. designavi: pro quo 
var. H. scribere certe praestitisset; verum in re tam levi reprehen- 
sionem vix metuo. Gravius est quod aliquando ubi plagulas inspi- 
.cere domesticis curis impeditus fueram mg. H. ponitur, quum tamen 
coniectura designanda esset: hoc in addendis correxi. 
Scrib. Bonnae, postr. Non. Oct. MDCCCXXIX. 


DE HISTORICIS 


QUORUM RELIQUIAE HOC VOLUMINE CONTINENTUR. 


PunritUs HERENNIUS DEXIPPUS:), Ptolemaei f.3),. 


Atheniensis , Pago Hermensis ,, e Cerycum gente 3) , summos 
in civitate honores adeptus est, rex creatus atque archon epo- 
nymus ; splendideque agonothetae munere Panathenaeis fun- 
ctus; clarus orator atque historiarum scriptor; propter quas. 
fortunae simul atque industriae dotes statuae honore ornatus 
est, cuius basis cum titulo exstat. Sed longe praeclariorem 
saeculorumque memoria dignum honorem sibi comparavit quo 
tempore, effusis in Graeciam: per Propontidis claustra Herulis, 
captisque Athenis, cives secum in saltus invios ex urbis clade 
profugos confirmavit ; bellique ab iis dux constitutus, ad- 
vectae in Atticae oram romanae classi, cui Cleodamus prae- 
erat, coniunctus , ultionem de barbaris aliquam sumsit , tribus 
millibus ex ipsorum numero per occasionem interfectis ^). 
Quo facto vir eximius post quingentos annos Athenienses armis 
desuetos ad rem gloriamque militarem revocavit : Mithridatico 
enim bello non sua neque sponte arma moverat infelix civitas. 
Quum igitur de hac Dexippi gloria titulus statuae sileat, cre- 
ditum est prius positam esse quam illam adipisceretur: cui 
opinioni facile accederem , si historia aevi, ,,quam partim 
ex libris , partim e vita hauserit," ut epigramma praedicat , 
diversa esse posset ab illa omuis aevi, cuius notitiam ex 
Eunapio et Photio habemus. Ea in primo Claudii Gothici 


1) Nomen integrum exhibet inscr. 380. corp. inscr. graec. — 2) Sic 
inscriptio: nam Suidas s. v. “έξιππος, Dexippum patrem illi 
tribuit. 3) vid. Boeckh. ad Inscr. 4) Hanc rei gestae seriem, 
paululum ab illa diversam, quam Gibbonus , nunquam sine ho- 
noris praefatione nominandus, excogitavit, nunc demum, editis 
ab ill. Maio excerptis de sententiis (p.26 — 28. ed. Bonn.) con- 
stituere licet. : 


TEN 


DE DEXIPPO. XV 


Aug anno desinebat; Athenarum autem cladem Syncellus , 
qui hoc Dexippi opus legebat, sub Gallieno contigisse refert : 
neque si eam cum continuatore Dionis5), quem Zonaras se- 
quitur , biennio serius accidisse statuamus, ut illo ipso Claudii 
anno primo, 269, acciderit, difficultas expediretur. lta aut 
fingendum erit priorem exstitisse editionem , de qua nemo quic- 
quam tradidit, aut concedendum, laevam hominum in honoribus 
aestimandis mentem eum , quo ad maiorum gloriam elatus est, 
propterea neglexisse, quia, tumultuarie a congregata multitudine 
collatus, nullum in fastis urbanis locum haberet: librorum 
famam extulisse , res fortiter gestas silentio transmisisse : — 
rem, propter eius aevi pravitatem, plane non incredibilem. 

Vitam usque ad Probi principatum perduxit, quum iam 
sub Valeriano claruisset 6). 

Dexippi opera, quae ad historiam pertinebant , tria legit 
Photius?): de quibus singulis agendum est. 

I. Τὰ μετὰ ᾿“λέξανδρον, libris quatuor comprehensa ; 
ex quibus notissimam satrapiarum divisionem recitat Photius ; 
seriptoremque in universum cum Arriano consentire docet, Ad 
hane Macedonicam historiam referenda esse quae ill, Maius 
inventa in codicis palimpsesti paginis 81. 82. roo, ror, edidit, 
uno verbo mouuisse ad probandum sufficit: siquidem oratio 
Hyperidis, sive adsumpta sive ficta, belli Lamiaci tempus 
spectat, Dicet fortasse aliquis, a Romana, non dicam Byzan- 
tina historia, aliena non debuisse collectioni nostrae inseri : quod 
quidem factum primum mole exigua horum fragmentorum de- 
fendam, quae perparvum sibi locum postulant; quum tamen 
vel 1deo quod Hyperidis nomen prae se ferunt philologorum 
notitiam merentur; denique, si aliter facerem reprehensionem 
non effugissem ; quum. in editione Romana ceteris quae e 
Dexippo supersunt adhaerent. Quo enim modo iis, qui eam 
non vidissent , constare posset me non temere iudicasse ? 

Il. Χρονικὴν ἱστορίαν, sive annales 8), quam Photius 
σύντομον ἱστορικὸν vocat, per Olympiadas , archontumque 
et consulum fastos ab historiae initiis, omissis tamen fabu- 


5) In eclogis quas ill. Maius edidit: coll. Vat. JL. p. »4o. 6) 
Eunapius vita Porphyrii in f. 7) Cod. $82.  8)Eunapius p. 58. 
L 5. Idem, vita Porph. 1. L 


XVI DE DEXIPPO. 


losis primordiis , usque ad Claudii Gothici annum primum de- 
ducti, praecipua circa temporum rationem cura adhibita. 
Horum duodecimus liber a Stephano ethnicographo citatur) ; 
ubi Herulorum mentio certissime comprobat locum de quo 
agitur non multum ab operis fine afuisse : constat igitur scripto- 
rem his duodecim ,,chartis omne aevum explicuisse," Ex hisce 
annalibus Syncellum quaecunque e Dexippo habet petiisse ar- 
bitror: at Constantiniana excerpta illis prorsus aliena sunt: 
neque enim prolixas orationes capere potuisset breviloquens 
annalium ratio, qui fere singulis libris saeculum  compre- 
hendebant; unde Trebellius Pollio 19) Dexippum omnza brewi- 
ter persequutum esse, scripsit. | 
III. Has igitur eclogas de legationibus ad Σχυϑικὰ per- 
tinere iam Vossius perspexit 11): eademque earum ratio est 
quas ex titulo de sententiis edidit ill. Maius. Σχυϑικὰ, de 
bello Scythico vertere debebara ; quoniam illud intelligitur 5; 
quod, coeptum sub Decio, usque ad Aureliani pacem duravit. 
Atque hic quidem leviter circa verba lapsus sum ; in eo vereor 
ne gravius erraverim , quod quae a p. 22. l. 20. ad p. 26. 1. 4. 
habentur, Dexippo ipsi tribuerem , quasi orationem ad cives 
suos habitam, qui temerario consilio muris egredi et cum 
hostibus confligere cuperent. Non attenderam ill. Maii opini- 
onem?2) , epistolam esse: cui ut aliquid de meo adiiciam, dicam, 
a magistratu Romano missam videri : imo ab ipso fortasse Im- 
peratore: eum se cum copiis mox affuturum nunciare (p. 25. 
l 17. seqq.): lectamque esse in concione (p. 22. l. 18) De 
his, si forte aliquando codicis pagina 324. plenius e litura erui 
potuerit, liquido constabit: ac tunc fortasse expedietur de quo 
tandem oppido quibusque civibus sermo sit. Nunc in id sententia 
inclinat ut haec ad primum Gothorum adventum sub Decio 
pertinere credam , cuius nomen in oblitterata illa pagina con- 
spicitur; id quod eo confirmari videtur quod de rebus ad Ni- 
copolim Moesiae gestis mentio iniicitur (p. 25. 1. 22. cf. Syn- 
cellum p.705.1. 12.). Quod si ita sit, Philippopolitani fuerint 
oppidani a barbaris circumsessi, Non tamen silendum est 
etiam sub Claudio Aug. ad Nicopolim prospere adversus. bar- 


9) s. v. Ἔλουροι. — 10) Gordian, 2. 11) De histor. Graec, p. 24a. 
12) Praef. ad coll. Vatic. II. p. XXVIII. 


Hu MC. C. 6s € 


.DE DEXIPPO. XvH 


" baros pugnatum 6556 13): quo tempore, quantum in tanta nar- 


rationum perturbatione colligi potest, Thessalonica eorum im- 
petum fortiter sustinuit. 

Orationem Dexippi, scribendique genus, ingenti laude 
effert Photius , eo usque ut ZAucydidem perspicue loquen- 
tem? dicat; quae mira est viri prudentis a vero aberratio.: 
Nemo enim in eo quicquam praeter inanem degeneris aevi 
rhetorem agnoscet, ut mirum. sit qui tam puerilia sectetur , 
inter res arduas positum , magna gessisse. 

Quae de Dexippo exstant testimonia sequentia fere sunt : 

ἸΝΒΟΒΙΡΤΙΟ zm corpore Boeckhii n. 380. 

Κατὰ τὸ ἐπερώτημα τῆς ἐξ ᾿Αρείου πάγου βουλῆς xoi 
τῆς βουλῆς τῶν UN καὶ τοῦ δήμου τῶν ᾿4ϑηναίων, τὸν ἄρ- 
ξαντα τὴν τοῦ βασιλέως ἐν Θεσμοϑέταις ἀρχὴν, καὶ ἄρξαντα 
τὴν ἐπώνυμον ἀρχὴν, καὲ πανηγυριαρχήσαντα καὶ ἀγωνοϑε- 
τήσαντα τῶν μεγάλων Παναθηναίων, οἴχοϑεν ἱερέα παναγῆ, 
Πόπλιον Ἕ ρέννιον Aézinzov Πτολεμαίου Ἕρμειον, τὸν ῥήτορα 
xai συγγραφέα. ἀρετῆς ἕνεχα οἱ παῖδες. 

᾿Αλχῇ xai μύϑοισι καὶ ἐν βουλαῖσι κρατίστους 
"Avàgag ἀγαχλειτοὺς γείνατο Κεκροπίη * 

Ὧν ἕνα καὶ Ζέξιππον, ὃς ἱστορίην ἐσαϑρήσας 
«Αϊῶνος δολιχὴν ἀτρεκέως ἔφρασεν. 

Καὶ τὰ μὲν αὐτὸς ἐπεῖδε, τὰ δ᾽ ἐκ βίβλων ἀναλέξας 
Εὕρατο παντοίην ἱστορίης ἀτραπόν. 

Ἦ μέγα κλεινὸς ἀνὴρ, ὃς νοῦ ἄπο μυρίον ὕμμα 
Ἐχτείνας, χρονίους πρήξιας ἐξέμαϑεν. 

Φήμη uiv περίβωτος dv Ἕλλαδα, τὴν Ó νεανϑὴς 
-Aivog Ζεξίππῳ δῶκεν ἐφ᾽ ἱστορίῃ. 

Τούνεχα δὴ καὶ παῖδες ἀγακλειτὸν γενετῆρα 
ἸΠορφήεντα λίϑον ϑῆκαν ἀμειβόμενοι, 

Ῥποτιῦς cod. 82.: "4veyvoo9n Ζεξίππου τὰ μετὰ ᾿᾽,41λέ- 
ξανδρον, ἐν λόγοις τέσσαρσιν. ἀγεγνώσϑη δὲ αὐτοῦ καὶ ἕτε- 
Q0» σύντομον ἱστοριχόν, μέχρε τῆς Κλαυδίου ἐπιτρέχον τὰς 
κεφαλαιώδεις πράξεις βασιλείας. ἀγεγνώσϑη δὲ αὐτοῦ xaL τὰ 
Σχυϑιχά, ἐν οἷς αἵ Ῥωμαίων αὐτῷ xai Σκυϑῶν ἀναγράφον- 
ται πρὸς ἀλλήλους μάχαι TÉ xat ἀξιόλογοι πράξεις. ἔστι δὲ 
τὴν φράσιν ἀπέριττός τε καὶ ὄγκῳ καὶ ἀξιώματι χαίρων, 


13) Trebell. Pollio, Claud. 12 
Dexippus, Eunapius etc. b 


XVIII DE EUNAPIO. 


καὶ (ὡς ἂν τις εἴποι) ἄλλος μετά τινος σαφηνείας Oovxvüt- 
δης, μάλιστά γε ἐν ταῖς Σκυϑικαῖς ἱστορίαις. 

EvxaPrus quae de Chronicis Dexippi docet, quaere iníra 
p. 56. seqq. 

Jdem, in vita Porphyrii sub finem: τοὺς χρύγους (τοῦ 
Πορφυρίου. βίου) ἐς T. αλλιηνὸν καὶ Κλαύδιον εἰχάζειν συνέ- 
βάϊνεν, Τάκιτύν τὲ xai «Τὐρηλιαγὸν καὶ Πφόβον" xa^ οὕς 
ἦν καὶ Δέξιππος ὃ τὴν χρονικὴν ἱστορίαν συγγράψας, ἀγνὴρ᾽ 
ἁπάσης παιδείας τε καὶ δυνάμεως λογικῆς ἀνάπλεως. 

Evacnivs. hist. eccl. V. 24. : χαὲ Ζεξίππῳ .δὲ πλεῖστα 
περὲ τούτων πεπόνηται, ἀπὸ μυϑικῶν ἀρξαμένῳ, καὶ λήξαν-- 
τι ἐς τὴν Κλαυδίου τοῦ μετὰ Γαλλιηνὸν βασιλείαν" ᾧ συνα- 
γείληπται περὶ ὧν Κάρποι xai ἕτερα βάρβαρα ἔϑνη κατὰ 
τὴν Ἑλλάδα καὶ Θράκην καὶ Ἰωνίαν διαπολεμοῦντες ἔπραξαν. 
(Scythica hic innuere videtur, non Chronicorum partem.) 

Suipas s. v. Zíé&urnog, Zfe&ínmov, ὃ Egévmog χρηματί- 
σας, ᾿ϑηναῖος δήτωρ, γεγονὼς ἐπὲ Βαλεριανοῦ, xai Γαλλι- 
zvoV , καὶ Κλαυδίου δευτέρου, καὶ «Ιρηλιανοῦ, τῶν βασι- 
λέων Ῥωμαίων. 

Tnr»rLLIUS Porzio, in Gallieno , τά. : Gothi Cyzicum et 
Asiam , deinceps Achaiam omnem, vastaverunt, et ab Athe- 
niensibus, duce Dexippo, scriptore horum temporum, victi sunt. 


EUNAPIUS, Sophistarum vitis clarus, natus Sardibus a.547, 
Desippi historiam ita continuavit, ut opus suum μετὰ “]έξιππον 
χρονικὴν ἱστορίαν inscriberet 14). Id XIV libros continebat , 
quorum primo res ab excessu Claudii Gothici ad Iulianum 
Imp. gestas complexus, ceteris huius, quem ipse, utpote pro 
veteri religione vehementissime animatus, tanquam Deum ali- 
quem, humano generi commodatum, colebat, historiam, quae- 
que deinceps subsecuta sunt, copiose narravit 15). Finem operis 
in illo tempore fecisse quo S. Iohannes Chrysostomus in exi- 
lium pulsus est, a. Chr. 4o4, Photius docet 16). Cui repu- 
gnare quidem videntur eclogae, in quibus (p. 96. n. 70.) de 
Puleheriae Augustae avaritia sermo est , quae mulier demum 
a. Á14. imperium capessivit: minime tamen inde colligere 


14) Teste Photio, et inscriptione eclogarum de sententiis. 15) 
Eunapius, infra, p. 61. 16) V. infr. in testimoniis. 


DE EUNAPIO. XIX 


licet Eunapium continenti narratione decem annorum, qui me- 
dii sunt, historiam exposuisse: quin potius illuc degressum * 
esse apparet, ut referendo quomodo Hierax, aemulo qui vel 
ipsum nequitia superaret per Augustae avaritiam traditus , 
pro nece Fravittae seras poenas, verumtamen poenas dederit, 
se solaretur. Accedit , quod deinde de Stilichone loquitur ; 
qui diu ante Pulchetiae imperium occisus est. 

Quum duplicem editionem historiae Photius vidisset, Con- 
stantinianae eclogae, ut inscriptio docet, e secunda sumptae sunt, 
ubi. loci plurimi, in quibus scriptor rabido adversus Christia- 
nos odio effrenate indulserat, ita recisi essent, ut, Photio iu- 
dice, hiantes lacunae apparerent, et sequentia plurima labo- 
rarent obscuritate. Cuius vitii culpam Photius in Eunapium 
ipsum confert : coniecturane ductus an testimonio, non constat. 
Scriptorem. mutilatum opus ita reliquisse ut in his quae ma- . 
nebant sensus laboraret, sane non probabile est. Ac fieri certe 
potest , ut non ipse scriptor, sed bibliopola , indocti amanu- 
ensis opera , libros ab iis locis qui vendentibus periculum 
crearent liberare animum induxerit : qualia sunt expurgata , 
quae vocant, exemplaria, quae in regionibus ubi decreta con- 
cilii Tridentini recepta fuerunt non raro occurrunt. 

Eunapii vita, ab Hadr. Iunio conscripta, in editione cl. Βο- 
issonadi legitur. Insanum hominis in rem Christianam odium, 
cuius in his quae ill. Maius edidit iniquum de magno Theodosio 
iudicium novum exhibet specimen, deliransque superstitio in 
somniis religionis quam sectae cui addictüs erat asseclae sibi 
finxerant, notissima sunt: notum etiam dictionis genus mo- 
lestum et salebrosum, de quo nimis clementer iudicat Photius; 
quem de Eunapii historia disserentem iam audiamus (cod. 77). 

᾿Ανεγνώσϑη Εὐναπίου χρονικῆς ἱστορίας τῆς μετὰ 4έ- 
ἕιππον, νέας ἐκδόσεως, ἐν βιβλίοις τεσσαρεσκαίδεκα. ἄρχεταὲ 
μὲν τῆς ἱστορίας ἀπὸ τῆς Κλαυδίου βασιλείας, ἐς ὃν Δεξίπ- 
πῳ ἡ ἱστορία καταλήγει, ἀποτελευτᾷ δὲ εἰς τὴν “Ονωρίου xai 
"doxadíov τῶν Θεοδοσίου παίδων βασιλείαν, ἐκεῖνον τὸν χρό- 
vov τέλος τῆς ἱστορίας ποιησάμενος, ὃν ᾿Αρσάκιος μὲν τοῦ 
χουσοῦ τῆς ἐχκλησίας στόματος ᾿Ιωάννου ἀπελαϑέντος εἷς τὸν 
ἀρχιερατικὸν ϑρόνον ἀνηγμένος ἱεράτευεν, 7j δὲ τοῦ βασιλεύ- 
ovroc ᾿ρκαδίου γυνὴ κατὰ γαστρὸς ἔχουσα καὶ ἀμβλώσασώ 
τὸν βίον ἀπέλιπεν. οὗτος ὃ Εὐνάπιος Σαρδιανὸς μὲν γένος 


D 


Xx DE EUNAPIO. 


ἐστί (τὰς γὰρ iv “Ζυδίᾳ Σάρδεις ἐ ἔσχε πατρίδα). ϑυσσεβὴς 
δέ τὴν ϑοησκείαν ὧν (τὰ Ἑλλήνων γὰρ ἐτίμα) τοὺς μὲν εὐ- 
σεβείᾳ τὲν βασιλείαν κοσμήσαντας παντὶ τρόπῳ xoi ἀνέδην 
κακίζων διασύρει, καὶ μάλιστά ye τὸν μέγαν Κωνσταντῖνον, 
ἐξαίρει δὲ τοὺς dvacé ge. καὶ τῶν ἄλλων πλέον Ἰουλιαγὸν 
τὸν παραβάτην, xai σχεδόν τι τὸ τῆς ἱστορίας αὐτῷ εἰς τὸ 
ἐχείνου ἐγχώμιον συγτεϑὲν ἐξεπογήϑη. ἔστι δὲ χαλλιεπὴς τὴν 
φράσιν, εἰ περιέλοι τις αὐτῷ τῶν λόγων τὸ ἀλεκτρυονῶ-ς 
δες xoi ἐλαφωδέστερον, καὶ συωδέστερον, καὶ δέ- 
χα (l. καὲ δὴ καὶ N.) τοὺς ἱερακώδεις, καὶ χορακώ- 
δεις, xat πιϑηκώδεις, xai τὸ ποταμῶδες δάκρυον, 
καὶ τὰ ὅμοια" τούτοις γὰρ καὶ τὴν ἄλλην τῶν ὀνομάτων. περι-- 
λυμαίνεται καὶ διαγοϑεύει εὐγένειαν. χαὶ τροπαῖς μὲν κχέ- 
χρηται παραβύλως, ὕπερ ὃ τῆς ἱστορίας οὐχ ἐϑέλει νόμος, 
ἀφαιρεῖται δὲ τὸ λυποῦν ἡ τῆς λέξεως &uqaoig τὰ πολλὰ 
καὶ ἀστειότης. τῇ συνϑήκῃ δὲ xai τῷ σαφεῖ πρὸς ἱστορίαν 
χαὶ ταῖς περιόδοις συμμέτρως καὶ οἰχείως ἔχει" πλὴν ἐνιαχοῦ 
δικανικώτερον μᾶλλον ἢ ἱστορικώτερον aae xat περιβάλλει 
τὸν λόγον. γεωτεδέζει δ᾽ ovx ὀλίγα xai περὲ τὰς συντάξεις, 
πλὴν οὐχ εἰς τὸ ἄχαρι, οὐδ᾽ εἰς τὸ ταῖς μεϑόδοις λαβὴν 
ἐπιδοῦναι. 

Zoo δὲ πραγματείας τὴν αὐτὴν περιεχούσας ἱστορίαν συ- 
γεγράψατο, πρώτην xci δευτέραν. καὶ ἐν μὲν τῇ πρώτῃ πολ- 
λὴν κατὰ τῆς καϑαρᾶς ἡμὼν τῶν Χριστιανῶν πίστεως κατα-- 
σπείρει βλασφημίαν, καὶ τὴν δλληνικὴν ἀποσεμνύνει δεισιδαι-- 
μογίαν, πολλὰ τῶν εὐσεβῶν βασιλέων καϑαπτόμενος " ἐν δὲ τῇ 
δευτέρᾳ, ἣν καὶ νέαν ἔκδοσιν ἐπιγράφει, τὴν μὲν πολλὴν 
ὕβοιν xol ἀσέλγειαν, ἣν xarà τῆς εὐσεβείας ἐοχέδαζεν., 
ὑποτέμνεται, τὸ δὲ λοιπὸν τῆς συγγραφῆς σῶμα συνείρας, 
γέαν ἔχδοσιν, ὡς ἔφημεν, ἐπιγράφει, ἔτι πολλὰ τῆς ἐχεῖσε 
λύσσης ὑποφαίγουσαν. ἀμφοῖν δὲ ταῖς ἐκδόσεσιν ἐν παλαι-- 
οἷς ἐνετύχομεν βιβλίοις, ἰδίως ἑχατέραν ἐν ἑτέρῳ τεύχει 
καὶ ἑτέρῳ συντεταγμένην" ἔξ ὧν αὐτῶν καὶ τὴν διαφορὰν 
ἀναλεξάμενοι ἔγνωμεν. συμβαίνει οὖν ἂν τῇ νέῳ ἐχδόσει πολ- 
λὰ τῶν χωρίων διὰ τὰς γεγενημένας. τῶν δητῶν περικοπὰς 
ἀσαφῶς ἐχκεῖσϑαι, καίτοι φροντιστής ἔστι τοῦ σαφοῦς " ἀλλ᾽ 
ὅτῳ τρόπῳ λέγειν οὐχ ἔχω, μὴ καλῶς κατὰ τὰς περι κοπὰς 
ἁρμόσας τοὺς λόγους ἐν τῇ δευτέρῳ ἐχδόσει τὸν νοῦν ων 
vévaL τῶν ἀγαγινωσκομένων. ἔν oig καὲ τὸ τέλος. 


DE PETRO. XXI 


PETRUS, cui a dignitatibus magistri et. Patricii cogno" 
mina baeserunt, Thessalonicae natus, a Procopio lllyrius di- 
citur 17) : non quod natione ad Illyricam gentem pertineret , 
(nam quis illo aevo veteres lllyrios ab aliis gentibus , qui istas 
regiones incolebant , distinxisset ?) ; sed quia dioecesis Mace- 
donia sub dispositione Praefecti Praetorio per lllyricum erat. 
Hic causis agendis Constantinopoli occupatus , quum propter 
singularem eloquentiam persuasionisque vim celebraretur3) , 
a lustiniano Imp. a. 554. legatus ad Amalasuntham destina- 
tus, quia interim Theodahadus regnum arripuerat, Aulonae 
substitit, et anno demum sequente cum Imperatoris mandatis Ra- 
vennam pervenit: tunc vero, ignavia et timore hominis callide 
usus, Theodahado persuasit ut se Augusti fidei permitteret , 
Italiaque universa concederet!9). Quae quum ipse Constanti- 
nopolim renuntiasset, iterum cum Athanasio Ravennam missus 
est, ut illis agentibus quae rex Gothus promiserat ad exitum 
perducerentur: verum is, Mundo interim cum exercitu in Dal- 
matis caeso, spretis quae convenissent, violataque legationum : 
sanctitate, illos in custodiam dedit 29) , neque prius redeundi 
facultas concessa est quam a Vitige fere post tres annos, circa 
finem anni 538. Sed hoc incommodum Petro insigni honore 
repensatum est, collata dignitate magistri officiorum?1). Postea, 
anno fere 550, iam ad patriciatum evectus??), legatus in ori- 
entem missus est ad inducias cum Chosroé componendas ?3), 
unde tamen re infecta rediit: mox, a. 55279), delectus est ut 


17) Goth. I. 3. p. 316. ed. Par. 18) Ibid. — Menandcr, infra , 
p. 429. 19. 20. 19) Procop. Goth. L 6. p. 322. 50) bid. 
IL. 7. p. 325. 21) De magisterio officiorum legendi sunt lohan- 
nes Lydus de magistr. Il. 10. 25. 26., MIL 4o. et Valesius ad 
Amm. Marc. XXVL 5. Ex diversissimorum negotiorum procura- 
tione, pro nostra opinione ridicule coagmentata, conflatum , 
complectebatur, ut nostro sermone potius quam Pannonica lati- 
nitate utar: das Ministerium der auswürtigen Angelegenheiten , 
die Aemter des Hofinarschalls , Ceremonienmeisters und Gene- 
ralpostmeisters , und die Direction. der Gewehrfabriken. 545) 
Patricius a Constantini M. aetate eum locum in aula obtinebat 
ut Rritannorum liugua apposite a privy Counsellor diceretur. 
Hic dignitatis gradus coniungebatur cum eo oflicio in quo ali- 
quis alias constitutus erat: ac Petrum quidem nostrum usque 
ad mortem in magisterio permansisse constat. 23) Procopius 
ὰ Goth. IV. 12. p. 59i. 24) De anno quo nuncii lmperatoris 
7 cum Vigilio egerunt, cl Gieselerus a me cousultus respondit 
86 plane Mausio assentiri qui illud a. 552. contigisse statuat , 


XXII DE PETRO. 


cum Vigilio Papa, qui Chaleedone detinebatur, de negotio 
trium capitulorum ageret. Vigilius ubi, quae tunc acta sunt, 
narrat, Petrum exconsulem, patricium et magistrum vocat: 
mox magnificum virum et referendarium : qui tunc exconsul 
dicebatur, erat quem Imperator consulatus codicillis ornave- 
rat; eum postea in Byzantino imperio, rei dignitate paula- 
tim imminuta , consulem et hypatum dixerunt. Decem deinde 
annis interiectis , a. 562., pacis negotium cum Persis iterum, ae 
feliciore quidem exitu, suscepit, ignominiosa quidem, sed pro 
exhaustis imperii viribus necessaria, pace in quinquaginta annos 
composita 25). Ubi quum a legato Persico super Suania , quam 
Petrus repetebat, fallaci spe proposita, ad regem Chosroém 
reiectus esset, anno proximo hunc adiit: verum frustra. Ex 
qua legatione Byzantium reversus, haud. multo post obiit26), 
28 fere annis post primam legationem ltalicam ; relicto filio 
Theodoro, qui iam a. 565. dignitatem patris obtinebat ; mox 
comes largitionum factus, atque a. 576. ad Persas missus 
est 27. Christianum fuisse Petrum dubio caret: quippe qui in 
legatione Persica ut natalem Christi Domini, Epiphaniamque 
celebraret, substiterit 28), atque cum Vigilio Papa de rebus 
quae ad dogmata pertinent egerit. 

Hic Petrus inter coaevos incredibili quadam floruit laude 
et gloria: cuius rei testimonia infra posui. Praeter eloquen- 
tiam, atque unicam in persuadendo vim , summam in rebus 
tractandis | sollertiam , .diligentiam indefessam , legum cogni- 
tionem accuratissimam , eruditionem omnigenam , ei tribuunt; 
tum vero amoenum ingenium, mitemque animum: in quo 
cum unico cuius verba ad' nos pervenerunt obtrectatore 39) 
ita consentit Petri cliens Iohannes Lydus, ut hoc certe con- 
stet, benevolum fuisse, liberumque ab omni arrogantia. Etiam 


corrigendumque in subscriptione epistolae encyclicae censeat: 
P, C. Basilii XL 

25) Menander, p.346.sqq. ed. B. 46) Ibid. p. 373. 17. 27) Vide 
Valesium ad p. 319, 8. ed. B. 28) Ibid. p. 364. 21. seq., qui 
locus, ab ill. Maio animadversus, Fabricii diligentiam fugerat. Sed 
nomen Petri ad rem probandam parum efficeret: Iohannes enim 
Lydus vix nomine tenus Christianus fuit; neque eo magis Io- 
hannes Stobaeus: lacobum medicum, natione Achivum, paganum 
religione fuisse, diserte narrat Marcellinus in Chron. sub a. 462. 
29) Procopius Anecdot. 24.p.70.: πρᾷος ἣν x«i ὡς ἥκιστα ὕβοί- 
Ceu εἰδὼς. | T 


DE PETRO. XXIII 


post mortem a Corippo boni cognomine insignitur 30), ut olim 
Rex Ancus. Quae tamen virtutes non obstant quominus vere 
Procopius ei exprobrare potuerit furacissimum fuisse , atque 
inexplebili divitiarum cupiditate incensum. 31): avaritia enim 
apud orientis populos, ad servitutem  prolapsos, persaepe 
etiam, virorum minime malorum animos invadit: quorum bo- 
nitas eo tantum elucet, quod neque crudeliter agunt numorum 
causa, neque ius violant: quales sunt fere si qui inter Tur- 
cas viri boni dicuntur. In quo genere illustre exemplum erat 
memoria mea Mohammedes senex, Algeriae satrapa. Nihil hoc 
viro mitius, eiusque fide data nihil sanctius: at idem non 
solum nisi pacem ab eo redemisses, piraticam exercebat; vi- 
olataque , sine sua culpa, pace, gavisum esse credo ; verum 
etiam quotidie per vesperam aureis numerandis se delectabat. 
Praedivitem certe fuisse Petrum inde colligimus , quod insula 
Aconitis, in qua cotis fodinae exercebantur, integra pro fundo 
ad eum pertinebat32). Eadem servitatis miseria viros quamvis 
bonos immanissima principis iussa pro numinis oraculis exsequi 
cogit, quasi nihil arbitrio suo relictum sit: itaque asseverare 
non auderem calumniam esse Procopii narrantis Theodahadum a 
Petro ad Amalasunthae necem incitatum esse 33): nisi causa 
quam affert cur "Theodora exitium infelicis reginae machinata 
esset tam parum credibilis foret , ut hoc quoque crimen. ma- 
ledictis vesanae impudentiae accenseri posse confidam. 

Petro Patricio Suidas ἱστορίας tribuit: unde petitae eclo- 
gae in utroque titulo de legationibus exstant: quarum prima 
ad imperium Tiberii , ultima ad res a Iuliano , adhuc Cae- 
sare, sub auspiciis Constantii in Gallia gestas pertinet. Quod 
si ulterius progressus esset, is qui eclogas confecit non magis 
in Petro quam in ceteris ultimam operis partem neglexisset : 
itaque eum finem fecisse ubi Eunapius res plene narrare inci- 
piebat non dubito. Verum in quo tempore historiae suae 
initium consütuerit, ea quaestio non aeque certe expediri po- 
test: regum tamen liberique populi Romani tempora tractasse 
non crediderim ; quum propter eclogarum ex universo hoc tem- 
pore defectum, tum quia non video quid hominem Byzantinum 


3o) Corippus de laud. Iust. 1. 24. 31) Procop. LL 32) Her- 
molaus in ethnicis Stephani s. v. 24xóy«v. 33) Anecd. 16. p. 47. 


XXIV DE PETRO. 


impellere potuerit ad scribenda quae , ut quisque prolixius aut 
brevius narrata quaereret, vulgo inveniebantur. Non tamen a 
Tiberio incepisse, — id quod per se omni careret probabilitate, — 
sed iam de Augusto, Triumviratusque tempore egisse , probant 
fragmenta quae in libello Seguieriano de syntaxi inveni 84). Ex 
his alterum apud Dionem Cassium iisdem prope verbis legitur35), 
quod de fr. 4. 5. p. 123. ed. B., collata legat. LII. p. Jor. 
Ursini, observavit Valesius: unde coniectura certa oritur Pe- 
irum nihil aliud quam Dionis breviarium confecisse quatenus 
huius historia pateret. lam vero quum continuator Dionis, cuius 
eclogas ill. Maius in titulo. de sententiis invenit, quantum spa- 
tia metiri licet, non multum infra Constantinum M. descen- 
derit, non temeraria hariolatione mihi persuasi eum. non di- 
versum a Petro esse: ad quam firmandam nonnihil accederet , 
si exploratum esset imperatorum nomina quibus ista apud 
Maium pro lemmatis distinguuntur in codice sic posita esse: 
nam eadem ratione grammaticus ille qui de syntaxi scripsit , 
Petri opus, in partes distinctum invenit : certe non libro- 
rum numeris; quos, ut semper alias, posuisset. 

Praeterea idem Suidas Petro opus περὲ πολιτικῆς κατα- 
στάσεως adscribit: quod ill, Maius illos anonymi scriptoris 
de re publica dialogos esse coniicit quorum Photius cod. 57. 
meminit, ipse autem e palimpsesto Vaticano ampla edidit frag- 
menta περὲ πολιτικῆς ἐπιστήμης inscripta. Equidem inscripti- 
onis diversitatem omittam, neque negabo Petro placere po- 
tuisse ut libros sine nomine ederet; attamen vix credibile vi- 
detur rem Suidae compertam docto. curiosoque Photio non 
innoluisse ; aut contra, Suidam silentio transiisse illud opus 
quo Petrus Lydo teste de magisterio officiorum exposuit 36) : 
quum id tamen in hominum manibus versaretur decimo. saeculo. 


34) Ea posita sunt infra p. 136. 35) Petrus: ἀπεῖπε τοῖς Bovitv- 
ταῖς ἐκδημεῖν ἔξω ᾿Ιταλίας. Dio ΜΗ, 4i. p. 693. 34. ed. R. xai 
προσαπεῖπε (. χαὶ πρὸς ἀπεῖπε) πᾶσι τοῖς βουλεύουσι μὴ àx- 
δημεῖν. ἔξω τῆς "Tra as, Hunc locum adiumento indicis Rei- 
mariani indagare potui; is qui alteri fragmento respondet , nisi 
casu oblatus, haud facile invenietur. Quotus enim quisque adeo 
indefessus, otioque instructus est, ut quatuor vocabula per tot 
libros quaerere sustineat? quum ne illud quidem constet certum 
esse Antonii nomen, non errore positum pro Antonini. Verbo 
quidem ϑωπεύξιν saepe utitur Dio. 36) Infra in test. 


DE PETRO. XXV - 


Etenim manifesto huius partes sunt quaecunque e Petro ma- 
gistro exstant inserta caeremoniali Constantini Porphyrogeniti τ᾿ 
habent autem eum auctorem. non solum capita primi libri 84. 
et 85., quibus eius nomen praefixum diserte legitur , verum 
etiam decem quae continuo sequuntur, usque ad 95. ; ubi saepe, 
v. gr. 86. 87. 95. de lustiniano tanquam imperante quum 
ista scriberentur , sermo est. Petita autem esse haec omnia 
e libro de officio magistri satis inde colligitur quod auctor 
praecipue id agit, ut doceat quae partes magistri sint in rebus 
quas tractat; magistrorumque nomina ponit , qui in ea digni- 
tate fuerint quo tempore Leones, avus et nepos, Anastasius- 
que et Iustinus imperium susceperunt. 

Utrum hoc in volumine an alibi Petrus exposuerit quae cum 
Chosroé de pace componenda locutus esset?7) pro incomperto 
relinquo. - Sermonis rusticitatem in eo reprehendit Menan- 
der, quam 86 verbis Atticis mutasse ait quum colloquia ista 
referret : iustamque esse reprehensionem ei facile credimus: 
nam in capitulis quae in caeremoniali exstant graecitas ad 
barbariem , vulgaremque sermonem manifesto inclinata , imo 
iam in hunc conversa, conspicitur ; neque eclogae ex historia ab 
ista labe immunes sunt. At, quae e libris περὲ πολιτικῆς 
ἐπιστήμης in luminis oras reduxit Maius, summa elegantia, et 
paene intemerato Attico sermone scripta sunt. Quum autem 
Petrus sui aevi hominibus, qui ea fere lingua utebantur quae 
nunc apud Graecos obtinet, loqueretur , non veteribus Atti- 
cis, sermo eius, pro grammaticorum sententia vitiosus , non 
impediebat quo minus, si vis persuadendi ei inesset, homi- 
num mentes oratione flecteret. De qua viri eloquentia, ceterisque 
dotibus, testimonia quae hic subiungo loquuntur. 

louaxwzs Lvpus de magistratibus 11. 25. 26. : τοῖς δὲ 
ἱμειρομένοις τοὺς ἐφεξῆς μὴ ἀγνοῆσαι μαγίΐστρους ἄχρις 
ἡμῶν, ἀρκέσει πρὸς διδασκαλίαν Πέτρος ὃ πάντα μεγαλό- 
φρων, xad τῆς καϑόλόυ ἱστορίας ἀσφαλὴς διδάσκαλος, δι 
ὧν αὐτὸς ἐπὲ τοῦ λολο μένου μαγιδτηφέου ἀνεγράψατο. προ- 
ἦλθεν οὖν ἡ δύναμις ἐπὲ πλέον τῆς ἀρχῆς " οὐ μόνον γὰρ 
τὰς τῶν ἐϑνῶν πρεσβείας ὑφ᾽ ἑαυτῷ τελούσας ὃ μάγιστρος 
ἔχδιν πιστεύεται, τόν τε δημόσιον δρόμον , xui πλῆϑος ét 


37) Menander, p. 429. 


XXVI : DE PETRO. 


βοιϑὲς τῶν πάλαι μὲν φρουμενταρίων νῦν δὲ μαγιστριανῶν, 
τήν τε τῶν ὅπλων κχκατασχευὴν xai ἐξουσίαν, ἀλλ᾽ ἔτι xod 
τὴν τῶν πολιτικῶν πραγμάτων » xat διαφερόντως Πέτρος 
οὗτος, ὃ πολὺς, ὃ μηδενὶ ταῖς ἀρεταῖς κατὰ μηδὲν δεύτερος. 
διασώζει. μὲν γὰρ καὶ φρουρεῖ τὴν αὐλὴν, καὶ τὴν ἹΡωμαΐ-- 
xy» οὐκ ἀποπτύει μεγαλειότητα j ἣν ἐγγὺς ἀπολομένην ἄβελ- 
τερίᾳ τῶν πρὸ αὐτοῦ, οἷα σοφὸς καὶ διὰ παντὸς τοῖς βιβλίοις 
προσανέχων, ἀποκαϑίστησι. τοὺς δὲ νόμους εἰδὼς, εἴπερ 
τις ἄλλος, οἷς ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ἀνετράφη (. ἔνετρ, N.) 
συνηγορῶν τοῖς δεομένοις, ἄρχων τε μέγιστος, xai ἀξίαν ὀφρὺν 
τῆς ἐξουσίας ἀνατείνων ἐδείχϑη, καὶ δικαστὴς ὀξὺς, xai τὸ 
δίκαιον κρίνειν εἰλικρινῶς ἐπιστάμενος, xarà μηδὲν αὐτὸν 
ὑπτιαζούσης τὴς τύχης. πρᾷος μὲν γάρ ἐστι καὶ μειλέχιος * 
ἀλλ οὐκ εὐχερὴς, οὐδὲ πρὸς τὰς αἰτήσεις ἔξω τοῦ νόμου 
καμπτύμεγος " ἀσφαλὴς δὲ ὅμοῦ, καὶ προβλέπων τὰς δρμὰς 
τῶν προσιόντων" μηδένα καιρὸν ταῖς ῥᾳϑυμίαις παραχωρῶν" 
τὴν μὲν νύχτα τοῖς βιβλίοις, τὴν δὲ ἡμέραν τοῖς πράγμασε 
ἐγκείμενος, μηδὲ αὐτὴν τὴν μέχρι τῆς αὐλῆς ἐκ τῆς οἰχίας 
ἐν ὅμιλίαις διασυρίζων ἁπλῶς, ζητήμασι δὲ λογικοῖς, xai 
ἀφηγήσεσι πραγμάτων ὠρχαιοτέρων μετὰ τῶν περὲ ταῦτα σχο- 
λαζόντων εἰλούμενος. χαὶ καιρὸς οὐδεὶς αὐτῷ διδαγμάτων 
ἐστὶν ἀμέριμνος " ὡς τοὺς τῶν λόγων ἐξηγητὰς δεδιέναι τὴν 
πρὸς αὐτὸν ἐντυχίαν " πράγμασι γὰρ αὐτοὺς καὶ οτροφαῖς 
περιβάλλει, μετρίως ὑπελέγχων, ὡς λέγοιντο μόνον, οὐχ εἰσὲ 
δὲ τοιοῦτοι ὁποίους αὐτοὺς 7j φήμη διαϑρυλλεῖ, ἐμοὲ δὲ μά- 
λιστα σχοτοδιγίας οὐ μικρὰς ἀνακιγεῖ ἣ πρὸς αὐτὰν συνή- 
ϑεια" χαίρω γὼρ αὐτῷ ὅτι καλὸς ἅμα καὶ ἐλεύϑερος, xai 
τύφου xai κορύζης ἐκτὸς, ἀστεῖός τε καὶ κοινός" ἀλλ᾽ ἐπι- 
σείει μοι ὡς εἴρηται, φροντίδας οὐ μικρὰς, μηδὲν ὧν ἐπί- 
σταῦσϑαι δοκῶ προτείνων εἰς ζήτησιν, τὰ δὲ παντελῶς ἢγν9- 
ἡμένα παρεισάγων: dore μὲ τὰς πασῶν ἰσχυροτάτας εὐχὰς 
μελετῷν, μηδεμίαν αὐτὸν ἄβατον ἐμοὶ, ὥσπερ εἴωϑεν, ἐπι- 
ροιζῆσαι ϑεωρίαν. 

Ῥμοοοριῦβ, Goth. 1. 3. in f.: Ὃ βασιλεὺς Πέτρον, Ἶλ- 
λυριὸν τὸ γένος, ἐκ Θεσσαλογίκης δρμώμενον , ἐς τὴν ᾽πα- 
λίαν εὐθὺς ἔστελλεν. ἕνα μὲν ὄντα τῶν ἐν Βυζαντίῳ δητό- 
ρων, ἄλλως δὲ ξυνετόν τε καὶ πρᾷον xai ἐς τὸ πείϑειν ἑκα- 
γὸν πεφυχύτα. 

Idem, Anecdot. 24.: Πέτρος τὸν ἅπαντα χρόνον ἡνίκα 


DE PETRO. XXVII 


τὴν τοῦ μαγίστρου καλουμένην εἶχεν ἀρχὴν, Geb καϑημέραν 
αὐτοὺς (τοὺς σχολαρίους) κλοπαῖς ἀμυϑήτοις ἀπέχναιε, πρᾷος 
μέν γὰρ ἦν, καὶ ὡς ἥκιστα ὑβρίζειν εἰδὼς, κλεπτίστατος δὲ 
ἀνθρώπων ἁπάντων, καὶ ῥόπου αἰσχροῦ ἀτεχνῶς ἔμπλεως. 

Suipas s. v. Πέτρος ὃ ῥήτωρ, ὃ καὶ μάγιστρος καὶ ἵστο- 
ρικὸς, πρεσβευτὴς ὡς Χοσρύην σταλεὶς͵,μάλα ἐμβριϑής τε 
ἣν καὶ ἀνάλωτος ἐν τῷ δητορεύειν, τῷ καταμαλάξαι φρονή- 
μᾶτα βαρβαρικὰ, σχληρά vs καὲ ὀγκώδη." ἔγραψεν ἱστορίας, 
καὲὶ περὲ πολιτικῆς καταστάσεως. (Quae signis inclusi Menan- 
dri verba sunt, servata in eclogis de sententiis, pag. 429. 

I9 — 21. ed. B.) 

Mzxaxwpzn, p.546, 22. ed. B.: Πέτρος — ἀποχρώντως 
ἔχων τῆς τε ἄλλης παιδείας, καὶ τῆς τῶν νόμων. 

Idem p. 568. τ. Chosroés ad Petrum: οὐδὲ αὐτὸς σὲ, ὦ 
“Ῥωμαίων πρεσβευτὰ, ὥσπερ εἰχὸς ἐν τοσαύτῃ φιλοσοφίᾳ τϑ- 
ϑραμμένον, $ περιεῖναι τοῖς δήμασι μεμάϑηκας, μεμφϑείην 
- μὴ πείϑειν μαϑών. 

Idem p.576. 12. Iohannes legatus: Πέτρος --- ἐμπειρίῳ 
λόγων xai δεινότητι πειϑοῦς — οἷος ἐγένετο παρακρούσασϑαι, 

Idem p. 438. 20. : τὸ χϑαμαλώτερόν πως ἔστιν T τῶν 
λόγων — μετέφρασα ἐς τὸ ἀττικώτερον. 

Cassroponius Jariarum Χ. το. nomine T'heodahadi regis - 
vir eloquentissimus Petrus. legatus serenitatis vestrae, et do- 
ctrina summus , et conscientiae claritate praecipuus, 

Ibid. X. 22. eiusdem nomine : per virum disertissimum 
Petrum. 

^ Jbid. X. »(. nomine Gundelinae reginae : veniente viro 
sapientissimo Petro. 

HznwoLaus, epitomator Stephani de urbibus , s. v. 4xó- 
vuv: "xovirig ---νῆσός διαφέρουσα τῷ πανευφήμῳ πατρικίῳ 
καὶ τῷ (l. τὰ N.) πάντα σοφοτάτῳ μαγίστρῳ Πέτρῳ, κειμένη 
καταντιχρὺ — “Χαλκηδόνος. ἐπικέκληται δὲ διὰ τὸ πλῆϑος 
τῶν ἐν αὐτῇ πρὸς ἀχόνας πεποιημένων λίϑων. 

(οπιρρὺβ de laudibus Iustini I. 24. “5. : 


Successorque boni, redivivaque gloria Petri 
Hic Theodorus adest , patria gravitate magister. 


XXVIII DE PRISCO.. 


Panium, unde PRISCUS, quem alii minus definite 'Thra- 
cem vocant$5), Panita dicitur, oppidum erat Europae, unius 
e sex provinciis dioeceseos Thraciae, quae Chersonesum conti- 
nebat, atque in Propontidis ora inter Heracleam, olim Perin- 
thum, provinciae metropolim, et Selymbriam terminabatur99) : 
incertis, ubi in mediterranea porrigebatur, finibus; Aenum, 
quaeque ab illa versus occidentem iacent oppida, ad Rhodopam 
provinciam pertinuisse compertum est. Panium ipsum in 
littore (Propontidis) prope Heracleam (Perinthum) , itaque inter 
illam et Rhaedestum situm fuisse, Suidas docet "): apud 
Geographos veteres , aab Ptolemaeum, eius mentionem 
frustra quaesivi. 

Priscus , teste Suida?!) , de historia Byzantina , rebusque 
Attilae 42) (ἱστορίαν Βυζαντικὴν καὶ (τὰ) κατὰ ᾿Αττήλαν) octo li- 
bros scripsit; quae verba quaestionem moverunt geminumne an 
simplex fuerit opus; equidem non dubito unum fuisse. Verum 
etsi duo fuerint, ad utrumque certe pertinerent eclogae de legati- 
onibus, quorum inscriptionem Azstoriae Gothicae retinere debui: 
nemo enim. dubitabit eclogarii codicem ita inscriptum fuisse. 
Suspicor autem , ut Procopianae historiae, ita huius partibus 
diversos titulos fuisse inditos : aliam, inscriptam fuisse τῷ 
κατὰ Arria», alam Jor9:xv, idque ab imperito homine 
ad universum opus translatum esse. ἃ quo tempore historiam 
inceperit Priscus, expediri non potest: sed nullius rei quae 
ante annum 433. gesta sit mentio ex eo affertur. Asparis, 
filiorumque caedem, quae a. 471. Leonis Imp. 15. patrata est , 
a Prisco narratam esse, Evagrius docet43): unde colligimus , 
quum Malchus annum 474. Leonis 17. historiae suae initium 
fecerit, Priscum ad eum substitisse. Unde patet quam absurde 
Suidas eum sub Theodosio iuniore scripsisse tradat. 

Longe optimus omnium sequioris aevi historicorum ; inge- 
nio, fide, sapientia, nulli vel optimorum temporum posthaben- 
dus; elegans quoque et sermone satis puro usus, laudem atque 
gloriam quum apud coaevos tum inter posteros merito adeptus 


38) v. Fabricii bibl. gr. VIL p.539. y." — 39) cf. Constantinum de 
caeremoniis IL. 54. p.795. ed. B. et Ammian. Marcell. XXVII. 4. 
4o) s. v. Πάώνιον. — 41) s.v. ΖΙρίσχος. 42) Vitium in Suidae 
et Eudociae libris χατὰ "4rt«Àoy pro *4rvji«v iamdiu animad 
versum et corrigi iussum est. 43) Mist. Eccl. M. 16. 


ΒΥ ψυν 


est; cui etiam a Valesio et Gibbono, summis viris, laudari conti- 
git. Rhetor dicitur, at idem sophista^?) ; unde colligimus non 
causidicum Constantinopoli egisse, sed oratoriam artem ibi do- 
cuisse. Ceterum de eius vita hoc tantumcomperimus: receptum 
in amicitiam Maximini , viri illo aevo primarii, cum eo ad 
Attilam , et postea, Marciano imperante, in Arabiam Aegy- 
ptumque profectum 655635). Qui Maximinus quum absque dubio 
paganus esset, (Christianus enim nunquam animum induxisset 
ut^flémyis de sacris in Philarum insula celebrandis concede- 
deret, foederisque tabulam in illo templo figeret) coniectura 
iam per se valde probabilis Priscum quoque antiquis sacris ad- 
dictum fuisse, magis adhuc confirmatur. 

Eidem Prisco Suidas praeterea tribuit Declamationes et 
Epistolas. / 

Testimonia de Prisco: 

Suipas ὁ. v.: Πρίσκος Ilavírgc, σοφιστὴς, γεγονὼς éni 
τῶν χρόγων Θεοδοσίου τοῦ μιχροῦ" ἔγραψεν ἱστορίαν Bv- 
ζαντικὴν καὶ (ins. τὰ) κατὰ άτταλον (᾿ “ττήλαν) ἐν βιβλίοις 
ὑχτὼ, μελέτας τε δητοριχὰς καὶ ἐπιστολάς. 

Evacnrus hist. eccl. 1. 17. : ἐν τούτοις τοῖς χρόνοις ὃ 
πολὺς τῷ λύγῳ πόλεμος ἐχεκίγητο ᾿Αττίλα τοῦ τῶν Σχυϑῶν 
βασιλέως, ὃν περιέργως καὶ ἐς τὰ μάλιστα λογίως Πρίσκος 
ὃ δήτωρ γράφει, μετὰ πολλῆς τῆς χομψείας διηγούμενος 
ὅπως τε κατὰ τῶν ξῴων xai ἑσπερίων ἐπεστράτευς μερῶν, 
οἵας τε καὶ ὅσας πόλεις ἑλὼν κατήγαγε, καὶ ὅσα πεπραχὼς 
τῶν ἐντεῦϑεν μετέστη. 

Jdem Α. τθ. : ἐκ πρεσβείας δὲ τῶν ἑσπερίων Ῥωμαίων 
᾿Ανϑέμιος βασιλεὺς τῶν “Ῥωμαίων ἐχπέμπεται, ᾧ Παρκια-- 
γὸς ὃ πρώην βεβασιλευχὼς τὴν οἰχείαν κατηγγύησε παῖδα. 
ἐχπέμπεται δὲ στρατηγὸς κατὰ Γιζερίχου Βασιλίσκος, ὃ τῆς 
«Δέοντος γυναιχὸς Βηρίγης ἀδελφὸς, μετὰ στρατεύματος ἀρι- 
στίνδην συγειλεγμένου. ἅπερ ἀκριβέστατα Πρίσκῳ τῷ δήτορι 
πεπόγνηται " ὅπως τὲ δόλῳ περιελϑὼν ὃ “έων, μισϑὸν ὥσπερ 
ἀποδιδοὺς τῆς ἐς αὐτὸν προαγωγῆς, ἀναιρεῖ "“σπαρα τὴν 
ἀρχὴν αὐτῷ περιϑέντα, παῖδάς τε αὐτοῦ ᾿Αρδαβούριον xai 
Πατρίκιον, ὃν καίσαρα πεποίητο πρότερον ἵνα τὴν "Ζσπα- 
θος εὐγοιαν χτήσηται. 


44) Suidas et Evagrius, infra. — 45) Priscus p. 153. 14. ed. B. 


XXX DE MALCHO. 
MALCHUS, Philadelphiensis, ex illa Philadelphia quae 


in Palaestina est, ut recte e nomine viri Syriaco, quum plura 
ita vocarentur oppida, infert Fabricius, sophistam Constanti- 
nopoli egit 40). Eius historiam , qua Priscum continuavit , 
ab a. 474. , decimoseptimo Leonis Imp., usque ad mortem 
Nepotis ^7), qui a. 480. occisus est, septem annorum res to- 
tidem libris, quos Βυζαγτιακὰ inscripsit , persecutam Photius 
legit: atque intra hoc temporis spatium eclogae de legationi- 
bus, quasque ex aliis titulis Suidas servavit, comprehenduszurz 


ut certum sit litteratas Constantini Porphyrogeniti operas nihil : 


amplius habuisse. Monet tamen Photius, his libris opus ad 
terminum quem auctor sibi proposuisset perductum non esse: 
ipsum innuere plura se additurum si vita suppetat: quum igi- 
tur Suidas Malchi historiam usque ad Anastasium deductam 


esse scribat, non contradicam , si quis sibi persuaserit ulti- 


ma parte truncatam ad Photium Constantinumque pervenisse; 
integram ei innotuise qui paulo post lustinianum Imp. 
lexicon de scriptoribus composuit quod Suidas compilavit. 
Edidit certe Malchus mortuo demum Zenone, cuius ignaviam 
probraque mansurae infamiae tradidit: ac tanta quidem cum 


libertate ut etiam sub miti Anastasii imperio mirandum sit . 


maiestatis poenam evasisse qui talia contra decessorem Princi- 
pis, praesertim qui Augustae maritus fuerat, auderet. Verum 
non unicum hoc est sub imperatoribus Byzantinis mirandae 
"in scribendo libertatis exemplum , fortasse a contemptu litte- 
rarum ortum: nam Tiberius, valde in iis versatus, quaecun- 
que edebantur anxie scrutabatur, crudeliterque vindicabat. 
Magis etiam miramur Eunapium non morte poenas dedisse 
pro his quae quemvis Christianum non minus quam Principes 


laederent. Malchum non maledicentiae sed veritati studuisse 
cernimus. Difficilior ad expediendum inde oritur quaestio quod. 


Malchus historiam a Constantino M. inchoasse a Suida dicitur : 
in quod tam disertum testimonium süspicio erroris eo minus 
cadit quod Photius e primi libri initio constare docet, alios 
eiusdém auctoris atque argumenti praecessisse. Casus autem 
efficere non potuit ut pars superstes operis initio ae fine 
truncati inciperet ubi Priscus substiterat: itaque necesse est 


46) Suidas s. v. Méàxos, 417) Photius cod. 78. 


v 


DE MALCHO. XXXI 


aut partem quae praecederet ab aliquo qui catenam historiae 
conficiebat, cuiusmodi plures exstitisse constat, recisam; aut 
res a Constantino M. usque ad Prisci finem diverso opere 
comprehensas fuisse. 

Ingenio et eloquentia infra Priscum, a Photio quidem, qui 
eum canonis historiae instar esse ait, ultra veritatem laudibus 
elatus, tamen inter valde bonos historiae auctores numerandus 
est. A Christiana religione non alienum fuisse, Photius per- 
hibet: quod per se parum est; verum id ipsum, ut a Clas- 
seno inter confabulationem mihi observatum fuit, plus quam 
in illum cadere videtur qui Pamprepio tam aperte faveat. 

Suidas s. v.: lM4Xyog Βυζάντιος σοφιστής" ἔγραψεν 
€ , ,? * ^ , , ^A oc 2 
ἐστορίαν ἀπὸ τῆς βασιλείας Κωνσταντίγου, xai ἕως "va- 
στασίου, ἐν fj τὰ κατὰ Ζήνωνα καὶ Βασιλίσκον, καὶ τὸν éu- 
πρησμὸν τῆς δημοσίας βιβλιοϑήκης, καὶ τῶν ἀγαλμάτων τοῦ 
«Αὐγουστείου, καὲ ἄλλα τινα διεξέρχεται μάλα σεμνῶς, καὲ 
τραγῳδίας δίκην ἀποϑρηνῶν αὐτά. 

Ῥποτιῦβ cod. η8. : ᾿“νεγγνώσθη Makyov σοφιστοῦ Bv- 

^ » , € , p * γε, T , 1 
ζαντιαχὰ, ἕν βιβλίοις ἑπτά. ἄρχεται μὲν ἐξ ov “έοντα vOv 
βασιλέα ἡ νόσος ἐπίεζε, τούτῳ δὲ τῆς βασιλείας ἔτος ἑπτα- 

, , ^ , , 5 [e 
χαιδέκατον παρετείγετο" διέρχετάι δὲ τὴν τε Ζήνωνος avag- 
ὅδησιν, καὶ τὴν ὑπερόριον τῆς βασιλείου" δόξης διατριβὴν, 
xai τὴν Βασιλίσκου ἀνάῤῥησιν, καὶ τὴν τῆς ἁλουργίδος ünó- 
ϑεσιν, καὶ τὴν ἐπὲ τῇ βασιλείᾳ πάλιν κάϑοδον Ζήγωνος, τήν 
τε τοῦ προειρημένου Βασιλίσχου διὰ ξίφους ἀναίρεσιν, ἧς 
καὶ γυνὴ καὶ τέκνα παρανόμῳ χρίἴσει ἐχοινώγησαν. καὶ ὅτε 
᾿Αρμάτος ὃ Ζήνωνα κατάγων τοιαύτης ἀντιμισϑίας ἀπώνγατο, 

D * , 
διὰ Ὀνούλφου δεξάμενος τὴν σφαγήν. διαλαμβάνει δὲ xa 
τὴν Θευδερίχου τοῦ Ὀτριαρίου (Τρ.) στάσιν, xai τὴν Θευ-- 
δερίχου τοῦ Παλαμείρου (Βαλ.) φιλίαν, χαὲ τὸν πρὸς τὸν 
τοῦ Ὀτριαρίου ( Τρ.) Θευδέρεχον πόλεμον, xai τὴν κατὰ Zi- 
 vovoc πάλιν στάσιν, xoi τὴν Παρκιανοῦ ἐπανάστασιν, χαὲ 
πρό γε τούτου τὴν τῆς πενϑερᾶς Βηρίνης ἐπιβουλὴν, καὶ τὴν 
διὰ τοῦτο φυγαδείαν τὴν ἀΐδιον, καὶ τὴν κατὰ ᾿Ιλλου πρό- 
2 ' , ^ A] * , 
τερον ἐπιβουλὴν Βηρίνῃ συσκευασϑεῖσαν, xai τὴν Ἐπιδάμνου 
ὑπὸ Θευδερίχου τοῦ Παλαμείρου (Βαλ.) ἐν δόλῳ κατάσχε- 
-“ € κι Hn ^ * 2 ^c ' * , 
σιν. ταῦτα διεξιὼν διέξεισι χαὶ τὰ ἐπὶ Ῥώμης, xai τέλος 
δ € ' , - ' ' Li Lu 2 
τοῦ εβδύμου λόγου ποιεῖται τὸν Νέπωτος ϑάνατον, og ἐχβα- 
Adv τῆς ἀρχῆς Γλυκέριον τήν τε Ῥωμαϊκὴν ἰσχὺν περιεβά- 


XXXII DE MENANDRO. 


Aero, xai εἷς σχῆμα κείρας χληριχοῦ ἀντὶ βασιλέως ἀρχιερέα 
κατέστησεν ^ ὑφ᾽ ov καὶ ἐπιβουλευϑεὶς ἀνήρηται. οὗτοι oi 
ἑπτὰ τῆς ἱστορίας λόγοι xai προηγουμένους ὑποφαΐνουσιν αὐ- 
τῷ λόγους ἄλλους διαπεπονῆσϑαι --- καὶ ἡ ἀπαρχὴ δὲ τῶν 
ἑπτὰ τοῦ πρώτου λόγου τοῦτο παραδηλοῖ" οὐ μὴν ἀλλὰ xai 
ἑπομένους, εἰ τὸ ζῆν προσῆν τῷ συγγραφεῖ, ὡς τοῦ ἑβδόμου 
λόγου τὸ πέρας ἐνδείκνυσιν. 

. Ἔστι δ᾽ ὃ συγγραφεὺς Φιλαδελφεὺς, εἴ τις ἄλλος κατὰ 
συγγραφὴν ἱστορίας ἄριστος * χαϑαρὸς, ἀπέριττος, εὐχρινὴς 
(num εἰλικρινὴς ὃ N.), λέξεων ταῖς ἀνϑηροτάταις xat εὐσήμοις 
καὶ εἰς ὄγκον τινὰ ἀνηγμέναις χρώμενος" καὶ οὐδὲ αἱ καινο- 
πρεπεῖς αὐτῷ, ὅσαι τὸ ἐμφατικὸν καὶ εὔηχον. καὶ μεγαλεῖον 
ἔχουσι, παραβλέπονται , ὥσπερ --- 10 ----- καὶ τοιαῦτ᾽ 
“ἔνια καὶ ὅλως κανών ἐστιν ἱστορικοῦ λόγου" σοφιστὴς δ᾽ ἦν 
τὸ ἐπιτήδευμα, καὶ δητορικῆς εἰς ἄχρον ἐληλακὼς, καὶ τὴν 
ϑρησκείαν οὐκ ἔξω τοῦ χριστιαγικοῦ ϑιάσου. 


MENANDER, Exuphratae f., Constantinopolitanus, in 
iuventute legum studio sese dederat: sed quoniam a causidi- 
corum munere animus abhorrebat, ad segnitiem delapsus, in 
circo .factionumque furoribus patrimonium effudit; tandem 
vero , a necessitate ad meliora compulsus, quum a Mauricio 
Ymperatore litteratos homines. splendidis praemiis ornari vide- 
. ret, se in hoc genere experiri statuit. taque historiam Aga- 

.ihiae continuare sibi proposuit: quod ab adventu Cotriguro- 
rum Hunnorum in Thraciam, quos Belisarius repressit, anno- 
que 558., usque ad excessum Tiberii Imp., a. 582., perfecit. 
De rebus anni 575.48) agebat libro VIII. Brotectoris cogno- 
men , quo ab illustri poéta Attico discriminatur, indicat eum 
cohortibus praetoriis Imperatoris adscriptum fuisse 39) : quae 
tamen illo aevo aeque ac Scholarii fictam tantummodo exerce- 
bant militiam 50)... In scribendi genere prorsus simia Agathiae- 
est; ridendus quoties sententiarum acumine aut verborum ele- 
gantia se ostentare cupit : verumtamen in rebus gestis referendis 
bonus auctor; circa populorum mores, terrarumque longin- 
quarum situm , et peregrinantium itinera admodum curiosus 
et fide dignus. Eiusdem Agathiae imitatione, etiam epigram- 


48) Menand. p. 397. 2o. 49) v. Heineccium s. v. Protectores 
. in cius ed. Brissonii. 50) Procop. Anced. 24. p.71. 


DE PROCOPIO ORATORE. XXXIII 


mata componere tentavit. Quae supra de eius origine afque 
iuventute dixi, ea omnia ipse in prooemio historiae tradiderat, 
quod, apud Suidam servatum , posui primo loco inter fra- 
gmenta, p. 458. ed. B. 


De OLYMPIODORO, CANDIDO, NONNOSO et THEO- 


. PHANE nihil prorsus ad nos pervenit praeter ea quae apud 


Photium leguntur , in nostra editione p. 447. seq., et fragmen- 
tum apud Suidam s. v. χεερίζω servatum. (p. 477. ed. B.) de 
sumptibus expeditionis adversus Vandalos, quod tamen ipsum 
neque ex integro codice Candidi, neque ex eclogis inde peti- 
tis a Suida assumptum est, sed ex alio, nescio quo, scri- 
ptore. Etenim. nullus φάθ historicorum ad eclogas Constan- 


tinianas adhibitus fuit, unde omnia in hoc genere ille hausit. 


PROCOPTIUS sophista , cuius orationem , a Villoisone in 
tomo altero Ánecdotorum Graecorum ex codice Marciano Ve- 
neto editam 5!) huic collectioni intuli, affecto saeculo p. Chr. 
V. Gazae natus est, quod oppidum , lieet in remotis barbariae 
finibus positum ,. illo aevo elegantium ingeniorum mire ferax 
fuit, quum praeter hunc Procopium, Aeneam ferret, et lo- 
hannem (quiéxggaciw τοῦ χοσμιχοῦ πίνακος versibus conscri- 
psit) , ac Timotheum quendam , variosque Anacreonticorum car- 
minum poetas 52), quibus fortasse non exigua pars illorum tri- 
buenda est quae per tot aetates pro Teii vatis canticis mirati 
sunt homines minime mali. Speciem autem quae Fabricium in- 
duxit, ut hunc Procopium gemino nomine Iohannem Proco- 
pium dictum, auctoremque ἐκφράσεως illius , amoena vena con- 
ditae , fuisse, sibi persuaderet, vanam esse , positaque in Scho- 
lio codicis Palatini inter utrumque nomen distinctione dis- 
solvendam , mihi paene exploratum est. Fungebatur ille, quum 
Anastasium Imp. publice laudabat, oratoris munere in oppido 
ubi natus erat, stipendio conductus 53) : quo tempore paganum 
adhuc religione fuisse, nemo dubitabit qui genus Anastasii ab 
illo ad Iovem referri attenderit 55); quo nihil magis abomi- 
nandum fuisset eius aevi viro Christiano. Postea autem fidem 


51) V. eius annotatt. p 6or. ed. B. — 52) Fabricii Bibl. Gr. T. IX. 
p. 760. ed, H. 53) Hinc σοφιστὴς Γάζης dicitur in orationis 


inscriptione. 54) p- 492; 14. 
Dexippus, Eunapius etc. e 


XXXIV - DE PRISCIANO. 


Evangelii adeo sincere amplexus est, ut ad libros Veteris Te- 
stamenti commentarios conscriberet , a peritis iudicibus non 
mediocriter laudatos. Summam vitae sanctimoniam , moresque 
mitissimos, praedicavit eius discipulus Choricius, qui | defun- 
ctum laudavit; longe ipse inferior magistro : suum, cum 
amoris affectu, vocat Aeneas, a quo laudari plus erat. Ad 
ultimam senectutem vixisse perspicuum est, quum, qui ipso 
saeculi VI. initio Anastasii laudes dixerat , idem monodia ae- 
dem S. Sophiae. terrae motu collapsam defleverit 55) , quae 
ruina a. 557. accidit. Epistolas scripsit plurimas, quarum 
nonnisi pars edita est. : j 


De PRISCIANO, viro grata saeculorum memoria co- 
lendo, cuius panegyrico locum inter Graecos assignare non 
dubitavi, omnino silere quam paucis agere fortasse praestaret. 
Verumtamen , praebita occasione , a me impetrare nequeo quin 
rem et novam , ut opinor, et veram indicem: scilicet .Caesa- 
ream, unde illi ex origine cognomen additum est, Africae 
oppidum. esse. videri , a quo Mauritania Caesariensis dicta est ; 
non unum ex illis, claris certe, quae in Asia exstabant. 
Novi equidem Ammiani et Claudiani exempla , hominum Grae- 
corum qui litteras Latinas splendide illustrarunt ; neque negare 
sustineam fieri potuisse ut tertius aliquis Graecus se totum 
ad Latini sermonis artem conferret: apparet tamen longe aliam 
fuisse rerum. vim sub "Theodosio M. eiusque filiis , florente 
adhuc vetere Roma, atque centum annis post, Italia in bar- 
barorum servitutem redacta, nulloque ibi litterarum studiis 
proposito praemio, quum in Orientis regionibus iis qui Graeca 
lingua ingenii specimina exhiberent , gloria et commoda ce- 
derent. Priscianum in Grammatico opere quotiescunque La-. 
linos. Graecis opponit, ponere Z/ sic — nos (Latini) sie, 
ubique videmus: in panegyrico praecipuas Anastasio lau- 
des inde tribuit quod se adversus occidentalis Imperii cives 
e patria profugos munificum praebeat: id quod sophistae 
Graeco vix placuisset; iam vero potius de sua ipsius sorte 
cogilasse scriptorem , censeo. — Quum Anastasium laudaverit, 

55) Eam, ab Liarte editam, memoratamque Harlesio ad Fabr. 


T. VIE. p. 564., a nobis aliquando cum ecphrasi Pauli Silentia- 
rii coniungendam , nondum vidi. 


; 
| 
j 
- 


DE EXCERPTIS LEGATIONUM. XXXV 


male a Paulo Diacono sub Iustiniano principe poni apparet : 


absolutumque fuisse magnum grammaticae corpus ante Cos. 
Mavortium , a. 527.: quippe quo consule codex unde nostri 
derivati sunt, subscriptione teste , scriptus sit, per litteras 


me monuit cl. Lindemannus. 


Decarmine, eiusque codice unico Bobiensi Viennam allato, 


:ex quo Claudium Sacerdotem, aliosque de Grammatica libros , 


a viris egregiis doctissimisque flagitamus, penes quos eorum 
edendorum ius est, et ornandi splendida facultas, — cur post 
cl, Endlicherum nihil afferam , iam supra expositum est. 


Excerptorum de legationibus, quae grammaticis, quibus 
rei cura a Constantino Porphyrogenito mandata est, περὲ 
πρέσβεων, non περὲ πρεσβειῶν, inscribere placuit, rationem 


'explicare, neque alienum erit a prooemio huius voluminis 
p 3. ͵ 


cuius pars longe maxima ex illis constat: neque otiosum ; 
quum, nescio quo casu, a nemine, quantum mihi quidem 
innotuit , plene perspecta sit. 

Ista excerpta edidit Hoeschelius e duobus codicibus : Schotti, 
quem nunc nullibi comparere dixi supra; et Bavarico, quem 
Boicum vocat, qui in Monacensi bibliotheca regia exstat, a 


Schweighaeusero, v. cl., ad Appianum Polybiumque adhibi- 


tus : eorum autem haec invicem ratio erat, ut Schottanus quidem 


omnia complecteretur , a Davarico praefatio , atque illa abessent 
quae editor tantum e Schotti codice se dare, in elencho quem 
post dedicationem posuit, profitetur. Sunt autem illa non ad- 
ditamentorum loco, ut codicem Bavaricum librarii desidia tot 
capitulis mutilatum fuisse credere possis, verum ab his quae 
ille habet separata, eodemque ordine a libri initio ad eius 
finem progrediuntur; atque hoc inter se differuat quod , quae 
in Bavarico exstant, de legationibus ad Romanos missis agunt, 
quae ab illo absunt, de iis quas Romani ad Barbaros miserunt. 
Quapropter codex ille περὲ πρέσβεων ἐϑνῶν (νεῖ ἐθνικῶν) πρὸς 
“Ῥωμαίους inscribitur 56) , praefatio autem quae illa respicit 
quae Schotti codex solus praebuit , titulum XXVII., eiusque 
rubricam περὲ πρέσβεων “Ῥωμαίων πρὸς ἐϑνικοὺς exhibet; 


56) Schweigh. praef. ad T. II. Polybii p. XVI. 


XXXVI DE EXCERPTIS LEGATIONUM. 


atque in elencho, qui ei, subiicitur, de Seviris e quorum libris 
eclogas de.legationibus Hoeschelius edidit , omittit Dexippum 
et Eunapium. Scilicet ex his nihil in tomum eclogarum de 
legationibus Romanorum. ad gentes illatum erat. 

His expositis non opus erit pluribus verbis probare, ge- 
minum fuisse eclogarum de legationibus titulum, quorum alter, 
XXVII. e numerorum ordine, integer cum praefatione ex- 
stat, alterius praefatio abest, qua amissa eius numerus igno- 
ratur; quem tamen aut XXVI. aut XXVIII. fuisse ratio rei 
cogit: denique, quae ex utroque supersunt in Schottano codice 
coniuncta exstitisse. lam vero perspicitur qua ratione evenerit 
ut etiam in Polybianis-plurimae eclogae ex earum numero quas 
Ursinus edidit a Bavarico absint 57): agitur enim ibi de lega- 
tionibus quas Romani miserant: idemque, si quis de Dionis 
Appianique eclogis quaeret, inveniat necesse est, Itaque a repre- 
hensione liberatur summus Casaubonus , qui, quum in biblio- 
theca Thuani primum harum eclogarum tomum exstare scri- 
beret, quo tamen earum quae e Polybio petitae sint nonnisi 
pars contineretur 58), minime errabat. Ac fieri potest ut quum 
alii "Theodosium τὸν tuxgór, Ursinus autem loannem Con- 
stantinopolitanum , hanc collectionem concinnasse tradiderint, 
illius labori legationes ad. Romanos, huius titulus XXVII. in 
codicibus tributus sit. Vereor tamen ne de Theodosio illo 
error sit , quum Θεοδύσιος ὅ μικρὸς Graecis Byzantinis 'Theo- 
dosium Minorem Imperatorem significet. 

Ut omnis in posterum errandi occasio tollatur, utramque 
collectionem , per singulos auctores divisam , suo inscripto ti- 
tulo, distinxi: velut p. 121. et 155.) 159. μ᾽ 166. 

Itaque non tres, sed quatuor e collectaneis Constantini 
Porphyrogeniti habemus titulos, postquam ill. Maius, in lucem 
prolata maxima tituli de sententiis parte, immortalibus suis 
de re litteraria publica meritis cumulum adiecit. 


55) Earum recensum praebet Schweigh. ibid. p. XXVII. 58) Ibid. 
p. XXII. 


DEDICATIO HOESCHELII. 


NOBILISSIMO AMPLISSTMOQUE VIRO 


I'UANNI MATTHAEO 
WACKERO, A WACKENFELSA, EQUITI, 
S. CAES. MAIEST. A CONSILIIS IMP. AULICIS , 


DOMINO ET PATRONXO IN PRIMIS HONORANDO, 
S. P. D. DAVID HOESCHELIUS AUG. 


; 42297 οἵ 
C oostantinns Porphyrogenneta , ut a Theodosio proditérü' in- 
venio, non contentus ex omnibus terrarum orbis: partibus 
libros quosque. optimos cura summa conquirere, id'etíiim'operáe 
publice utilis navari voluit, ut pro rerum discrimine auctorum 
quorumque scripta in certas classes, quae LIIT. fuerunt, tri- 
buta congererentur: ut, quaqua de re, si tempus postularet, 
exemplorum hypotheses in promtu essent. lllarum prima περὲ 
βασιλέων ἀναγορεύσεως erat, vicesima septima περὲ πρέσβεων. 
Ceterarum , neque nisi paucarum , praeter τὸ ἐπώνυμον scitur 
nihil, idque ex margine libri legationum calamo exarati, ubi 
lector argumentum , quod alias aliud attingitur obiter, ζητεῖν 
iubetur ἐν τῷ περὲ ἐπιβοῶν, ἂν τῷ περὲ κυνηγεσίας, ἐν τῷ 
περὲ στρατηγημάτων, τῶν στρατῶν, ἐν τῷ περὲ νίκης, περὲ 
δημηγοριῶν, ἐπιστολῶν, ἐθῶν. Mae igitur, iniuriane, tem- 
poris sint amissae, an alicubi serventur, nondum liquet. Eius 
,vero , quae de legatis agit, partem Fulvius Ursinus, vir 
praeclarissime de omni antiquitate meritus , magno eruditorum 
applausu ante annos aliquot quammiultos edidit; partem ex 
Serenissimi Maximiliani, Boiorum "Ducis, et cl. viri Andreae 
Schotti bibliotheca , quae nemini rem. publicam iuvare cupienti 
non patet, nos iam evulgamus; hancque eo nobiliorem , quod 


XXXVIII DEDICATIO HOESCHELI. 


eorum historicorum fragmenta suppeditat, quorum nihil fere 
hactenus praeter nomen exstitit. His corollarium addidimus , 
eclogas librorum Diodori Siculi amissorum, quas e codice 
Ludovici Alemanni Florentini doctiss. R. Thomson Anglus 
mecum amice communicavit. Haec veterum monumenta, Vir 
amplissime, tibi, tantae dignitatis tantaeque eruditionis, dicare 
non fuissem ausus, nisi nobihss. Marcus Velserus , Duumvir 
noster, amicus tuus , me confirmasset ; cuius liberalitati editio 
haec debetur. Ac sane iucundam fore horum tibi lectionem 
arbitramur , cognituro cum alia: observatu perquam digna; . 
tum exempla (quae potior operis pars) eius muneris, qu 
singulari fide, cura et prudentia, de gravissimis rebus, qua 
per Germaniam et Sarmatiam, qua per Italiam, ἃ maximo 
Caesare ad summos Principes missus, obiisti ; iucundiorem , 
quia lingua Graeca isthaec prodeunt: cuius is est amor tuus, 
ea peritia, ut locos scias auctorum restituere illos , ad quos 
ab aliis conclamatum est. Nihil dicam de beneficio , quo me 
in Reip. literariae commodum ornasti maximo. Pro quo grati 
et memoris animi testimonium hoc esse aliquod patiaris , me- 
que porro commendatum habere digneris, etiam atque rin 15 
oro. Bene vale, praesidium ac decus Musarum. 


Augustae Vindelic. postridie Non. Aprilis, A. S. N.MDCIII. 


RECENSIO AUCTORUM, 


QUI HOC OPERE CONTINENTUR. 


(EX EDITIONE HOESCHELII.) 


ρους μές in volumen legationum , Turoposn cuiusda m, 
ex: Cod. MM. S. Axpnxas Scnorrtr. 

De munere legatos mittentium et legationem obeuntium , ἀδέ- 
σποτον, ex Zugustano Codice. 

DEXIPPUS Atheniensis, ex Cod. JM. 5$. Boico et AxpnE4E 
Scnorri. 

EUNAPIUS Sardianus, ex Cod. üsdem. 

PETRUS Patricius et Magister, ex isdem. 

Aliud eiusdem fragmentum, ex Cod. Axn. Scnorri. 

PRISCUS Rhetor, ex Cod. B. et A. S. 

Alia ex eiusdem Historia Gothica, ex Cod. A. S. 

MALCHUS Philadelphiensis, ex Cod. A. S. 

Eiusdem alia , ex Cod. B. et A. S. 

MENANDER Protector, ex Cod. B. et A. S. 

Alia eiusdem , ex Cod. A. S. 


Gro N- qerdop Ac 


PATER 


R.ENSJAO D ma POET OQ 
FILIIS $ 


F. ranciscus rex , qui. Gallia barbariem profligavit, et inde 
Magni cognomen reportavit ,. patrem meum , avum. vestrum : 
nihil minus quam hoc cogitantem , non pretio , non ambitu , ob 
eximiam tum probitatem , tum: doctrinam. | Turonibus iuri di- 
cundo primum praefecit , deinde etiam in Senatum Parisiensem 
allegit. Henricus Secundus , Francisci Μιὰ, fratrem. meum 
natu maiorem patri Senatoriae dignitati successorem. designavit. 
Jd meritis patris tribuit , neque QUICOMAM preti, quamvis 
tempora ferebant, eo nomine numerari voluit. Et illi quidem 
per quinquaginta annos magistratus summa cum integritate gesse- 
runt , ad. quos triginta duos addidimus , quibus iam apud Chri- 
ROSE reges libellos agimus.' Est sane ea dignitas Senatoria 
maior: sed cuius nos iamdudum  satias capit; taedet "arm 
taedet hominum. | Jam animus meus 
— securus honorum, 

Fallacis regum quos defert aura favoris 

Indignis aeque ac dignis discrimine nullo , 
nihil istarum rerum curat: 

Vanaque propter opes hominum certamina felix , 

Et quae mirantur-mortalia pectora ridet , 

Atque viam sola virtute affectat Olympo. 

Licet enim meis vos versibus affari. taque ad veteres meos 
amicos me recipio et vobis cursu lampada trado. — 4t . 
vos quibus integer aevi , 

Sanguis — una cum isto vestro fratre, recens adnato, 
quem'ad vos mitto, et vobis , o filii dulcissimi , do dedicoque, 
nostri nominis memoriam propagare , et nos aliquando vixisse, 
neque honorum luce caruisse notum testatumque posteris relin- 
quere pergite. ΕἾ valete. 


d amer T γον. 


4 
"u 
N 
d 


^ 


.. DEDICATIO EDITIONIS PARISINAE. 


JEMINENTISSIMO 


, 
V 


S."R: E. CARDINALI 


IULIO MAZARIN O. 


Qu annus agitur, éminentissime Cardinalis , ex quo 
Ludovicus Princeps fortissimus de rebus abit, maiore Galliae 
damno quam suo. Eius enim excessus universam | Galliam 


|^ perculit, et pene dixerim, exanimawvit, quasi unius extincti 


spiritu. pridem tota, vixisset, et omnium animas idem secum 
traxisset. Hostes autem. externos tot pugnis adversis fractos in 
spem erexit, et refovit. Quis enim tam intrepidus , tamque 
securus casuum fuit, ut erepto rebus humanis Rege, et in novo. 


principatu res durius casuras non metueret ? Princeps iuvenis 


admodum , nec armorum peritus, quique flagrante bello non- 
dum exercitum in praelium posset educere , nec Principem per 
aetatem. exercere , multorum iniuriis obnoxius videbatur. |.Ho- 
stilis autem. exercitus etiam. adversum. casum recens expertus 
altiores spiritus gerebat , novas res in dies exspectantibus his, 
quibus semper studium fiit cunctando et diem ex die prola- 
tando pacem eludere, et Gallos magis ad civile bellum im- 
pellere , turbare omnia ac permiscere , quam bello aggredi , et 
palam manum conserere. Verum nunquam certius approbatum 
est, lustum  piumque; et favente Deo bellum susceptum : ut 
inconcusso manente regni statu, et tot prosperis confluentibus 


XLI. DEDICATIO 


regiae maiestati devoti metu soluti sint , et hostes Gallici no- 
minis spe vana tumentes statim animos, quos sustulerant, de- 
miserint; nuntio malae pugnae ad Rocrovium consternati. O 
diem nobis albo notandum lapillo ! o diem infaustum hostibus 
tam foeda clade ! quidquid enim Hispanis in. Flandria virium 
Juerat, illa dimicatione prostratum est. Hac Gallus pugna 
edita posteri temporis securitatem concepit: Hispanus autem 
pridem fiduciae ac spei plenus animum posuit praeferocem , 
tanti dedecoris indignitate perculsus. Hoc. autem omnium re- 
gnator Deus perfecit: cuius etiam providentia Princeps saga- 
cissimus cum. ad finem mortalitatis accederet , et virum Riche- 
lio, qui rerum gestarum gloria et animi magnitudine huma- 
num fastigium excesserat , similem non proximum , in partibus 
reipublicae gubernandis quaereret ,  Tübi , Cardinalis eminen- 
üssime , summam rerum permisit: ex quo enim curam imperii 
Gallici summa principum. consensione sustinuisti , palam factum 
est, Deum bellorum rem Gallicam tueri ac regere: et Te non 
z|0do de regni finibus tutandis , sed etiam de proferendo plura 
aut maiora in dies destinare. Sed meque belli cura. terra 
marique animum invictum obruit, nec cogitationibus tuis de: 
litteris propagandis obstat. Haec pacis ornamenta. colunt etiam 
qui se belli gloriae devoverunt. | Licet enim fama prospera lau- 
dibus eos in coelum efferat , diuturna. tamen. esse non potest , 
nisí sint qui nomen eorum posteritati commendent. | Hinc spem 
certissimam, conceperunt qui Principum indulgentiam ingenio 
merentur , Te Maecenate non defuturos eximiae | doctrinae viros, 
quorum, studio non senescet claritudo operum | tuorum. Esse 
autem plures publice quoque interest: nec enim virtutibus tuis 
enarrandis nisi plures suffecerint. Equidem hoc unum dicam, 
nullum hactenus. maiore fide , constantia et prudentia regni mi- 
nistrum egisse ; ut omnes gloria vel aequasse, wel excessisse 
videaris: et ut epistolae compendium faciam , natura quid ef- 
ficere posset experiri cupiens , in. Te , Cardinalis | eminentissime, 
gloriae materiam , quam | quaerebat, invenit. Deum veneror , 
ut prospere semper res Tibi cedant, seramque immortalitatem 
precor, ut tam felix , quam | diuturna. vita sit; quam si ex 
bonorum omnium. voto tibi Deus indulserit , pacem , quam per- 
tinax. odium in. Gallos. moratur, vel optimis conditionibus pa- 


EDITIONIS PARISINAE. XLIII 


rabis , vel saluberrimis consiliis tuis efficies , ut. hostium. inter- 
necione iustae irae parentetur. Da veniam quod laboriosis oc- 
cupationibus tuis abuti videar. .Non possum tamen mihi tempe- 
rare , quin gratias heic Tibi agam , quod. offerenti. Cedrenum et 
Nicetam tam benignum Te mihi exhibueris, ut magnitudinem 
tuam. vinceres : et quoniam aliter referre non possum, in. testimo- 
nium devotae Tibi mentis hoc opus qualecuique est, nomini 
T'uo dedico consecroque. 


EMINENTIAE TUAE 


devotissimus 


Canoru AxxisaL FasnoTUs. 


LABBEI PRAEFATIO. 


HISTORIAE 
CONSTANTINOPOLITANAE 


CURIOSIS INDAGATORIBUS 


8. P. 


B Jzantinam Historiam multitudine rerum | mirabilem , varietate 
iucundam , diuturnitate temporis spectabilem ac veteri Romanae 
tantum non parem ; ut amant coluntque studiosi omnes , ita libros, 
quibus illa continetur, avide ambiunt exoptantque. | Sed frustra 
iamdudum illos vacui fere omnes bibliothecarum foruli expe- 
ctant. Cum enim maxima pars nobilium illorum historico- 
rum cum. blattis adhuc tineisque luctethr in pulvere et situ ma- 
nuscriptorum codicum ;Σ qui vero hactenus publicati sunt, vel 
Latine tantum , vel Graece tantum apparuerint , et si qui 
Graece simul ac Latine excusi sunt, dispari admodum forma, 
charactere dissimili, diversis dissitisque a se invicem locis 
temporíbusque prodierint; inde factum est magno litterarum 
incommodo , dicam et litteratorum damno , in. tanta. penuria , 
quaeque indidem. orta est, talium mercium caritate maxima , 
uL beatus ille merito censendus sit, non qui omnes , sed' qui 
quam plurimos, eosque deformes .ac mancos , quovis pretio 
summaque diligentia. potuerit sibi comparare. Eam ob causam 


LABBEI PRAEFATIO. | XLV 


pluresque alias, quas quivis facile: coniicere poterit , cum regiis 
iypis eademque omnino voluminis forma . omnes , | quotquot 
uspiam. gentium hactenus editi sunt, et in bibliothecis F'aticana, 
Regia , Barberina , Mazarina , Seguieriana., Memmiana ,. Thu- 
ana, Puteana , Petaviana , Collegii Parisiensis Societatis Iesu, 
aliisque. quam plurimis privatis publicisque. nostro. doctorumque 
virorum studio reperiri potuerunt , publicam. in. lucem. emittere 
decreverimus , nobisque quaedam etiamnum desint. ad perfectam 
omnique ex parte absolutam. Byzantinae historiae editionem , 
operae pretium. visum. fuit brevem. consilii nostri, atque ap- 
paratus. indiculum, texere , neque. tantum. .Excerptis legationum, 
veterum, historicorum. Eclogis, "Theophylacti SSimocattae histo- 
riarum libris octo , ac Nicephori, Constantinopolitani patriar- 
chae, breviario Chronico, (quae omnia uno simul volumine com- 
pacta , ac variis eruditorum virorum annotationibus observatio- 
nibusque de novo illustrata , modo prodeunt in. publicum ,) ve- 
luti galeatum. quemdam Prologum praefigere, sed etiam seorsim 
vulgare , ac undequaque per universam maxime Europam or- 
bemque Christianum . dispergere, ut qui in dissitis a. Gallia 
regnis remotisque provincüs habitant, neque facile res nostras 
conatusque rescire possunt, hoc veluti dato signo intelligant, 
quos ad hanc usque diem  Constantinopolitanae historiae scri- 
ptores. Luparaeis characteribus. ediderimus, | quos sub praelo 
habeamus , quosque propitio Numine , et aspirantibus favore 
suo atque humanitate bonis omnibus , emissuri. deinceps simus. 
Agitedum , viri. per orbem universum litterati litterarumque 
amantes ac gloriae , expromite quidquid apud vos latet ἐν 
χειμηλίοις,, excutite pluteos bibliothecarum , angulos scrutamini, 
musea circumspicite , amicos Jfamiliaresque vestros monete , 
urgete , impellite: et si forte quid ad institutum. nostrum | ac- 
commodatum nacti estis, aut mittite illico, οἱ tam propensa 
in vobis efflorescit humanitas ac de litteris bene merendi vo- 
luntas , aut. saltem, scriptis in. hanc urbem litteris ad Sebastia- 
num Cramoisy, architypographum regium et typographiae regiae 
curatorem , aliosve vobis notos ac familiares, consilii vestri 
liberalitatisque rationem. significate. .Hoc enim possumus polli- 
ceri , tanti beneficii benefactique memoriam , regiis typis expres- 
sam , toto orbe vulgandam , et apud posteros omnes quovis 


XLVI .. LABBEI PRAEFATIO. 


marmore. atque aere perennius duraturam. Neque enim per- 
mittemus unquam , ut ullius nomen oblivioni detur, qui lauda- 
biles. conatus nostros , totique reipublicae litterariae perhonori- 
ficos iuxta ac. salutares promovere vel. leviter tentaverit. Valete. 


Lutetiae Parisiorum , e collegio Claromontano | Societatis 


lesu, Calendis Ianuariis anni aerae Christianae MDCXLF TIT. 


Omnium servus in Christo obsequentissimus 


PnuixirPvus LassE Soc. Iesu. 


-DEDICATIO EDITIONIS VENETAE 


TYPOGRAPHI NOMINE CONSCRIPTA 
A : 
IACÓBO FACCIOLAT O. 


(Vid. I. Facciol. orat. p.332. sq. ed. Lips.) 


ΒΕ ἐν, 


HISPANIARUM REGI 
CATHOLICAE RELIGIONIS ADSERTORI 


6; quod opus litterarium est, PHILIPPE rex maxime , quod 
regiis auspiciis dignum videatur , una est historia Byzantina , 
quae magnitudine molis et rerum. praestantia non. liber , sed bibli- 
otheca dici potest, Itaque nemo mirabitur, me, qui rem. tantam 
aggredior , quantam ne ipsae quidem ad hunc diem typographo- 
rum. societates longe ditissimae ausae sunt , conatui parem. quae- 
sisse auspicem. Sentio enimvero Regiae Maiestatis celsitudinem ; 
sed non tam me illa deterret, quam indulgentia allicit, quae 
magnos reges semper comitata est. Quicumque autem. ego sim, 
mon me quidem , sed magnam hanc Scriptorum nobilissimorum 
catervam spectare debes ; quae olim, cum primum prodiret , Ludo- 
vici Magni , avi tui, praesidio feliciter usa , nunc eo sublato , 
qui supra mortalitatem. positus videbatur, ad Nepotem, tantarum 
virtutum haeredem , sua vota convertit. 4 Gallo porro ad Hi- 
spanum transit fortunam amplificatura , non mutatura. Tu enim 
is es, qui duas has florentissimas nationes gloriae contentione iam- 
diu certantes , et, quod consequitur , ingeniis studiisque dispa- 
res, incredibili quadam ac prope divina prudentia conciliasti ; et 
in tot tantisque longissimi ac periculosissimi belli vicissitudinibus 


XLVHI . DEDICATIO EDITIONIS. VENETAE. 


effecisti, ut nec Galli nisi de Hispanis, nec Hispani nisi de Gallis 
solliciti essent. — Nunc rebus vel compositis , vel paene cornpositis, 
et immutabili pace firmatis, quid est reliquum , nisi ut artes ac 
disciplinas ad populorum. tuorum. felicitatem promoveas ? Regno 
tam. longe lateque fuso nunquam. deerunt opes: sed , quod. opes 
ipsas regere potest et ad humani generis usum. accommodare , 
rectum de rebus omnibus iudicium , a litterarum studiis profi- - 
cisci debet, . litterarum studia. a. librorum. et librariorum tutela. 
JDebes hoc divinae providentiae, quae Domum Tuam supra 
reliquos Europae Principes pulcherrima prole fortunare voluit ; 
ut iam non modo Hispano regno in seram posteritatem suffe- 
ctura videatur, sed. aliarum. quoque provinciarum spem. et. ea- 
spectationem. commoveat. Non. potes ingenti huic Dei opt. max. 
beneficio aptius respondere, quam situ quoque, exemplo eius, 
mortalibus benefacias ; in; eoque mazime benefacias , in. quo ap- 
pareat , quantopere privatorum tenuitati Regia amplitudo praecel- 
Jat. rs haec nostra, Philosophiae, Theologiae, sacri civilisque 
Auris totiusque Sapientiae administra , privatis opibus et consiliis 
stare nequit : nec vero ego tam ingens opus movere ausus essem, 
si de me tantummodo cogitassem. In humanarum rerum fastigia 
oculos mentemque conieci; et quod inprimis mihi praefulgere 
visum est, eo tamquam, sidere, quod faustum fortunatumque 
esset, moliri coepi. des igitur homini (ut veterum Hispano- 
rum more loquar) devoto Numini Maiestatique Tuae ; industri- 
amque meam. in re tam. gravi occupatam regio nomine tege, 
auspicio fove , praesidio sustenta. 


BanTnornoMarvus lavaniwa, 


TYPOGRAPHUS VENETUS. 


ΠΕΡῚ IIPEZBES9N 


POQMAIQN ΚΑΙ EONIKSQ2N 


IH POOIMI 4. 


Dexippus, Eunapius etc. ' 


ASA i 
ἢ 

ἐν yx 
AE 


ΠΕΡΙ HPESHEDAN 
POQMAION 
ΠΡΟΣ EONIKOTZ. 


Ὅσους ἐδέξαντο πρέσβεις βασιλέων “Ρωμαίων ἐϑνικοὶ, xai 
, , , ? γε A] ΓΝ 1 , - 
ποίῳ σχήματι τούτους ἐδέξαντο, καὶ μεϑ’ ὁποίας δοχῆς. 


DE LEGATIS ROMANORUM 
AD GENTES 


Quos legatos Imperatorum Romanorum gentes admiserint , 
qua forma eos exceperint, et quae in illis admittendis 
observarint. 


HPOOIAMIOYN. 


"Os« τῶν πάλαι ποτὲ βασιλέων τε καὲ ἰδιωτῶν μὴ τὸν ᾿ γοῦν Ἐὰ, Par. 1 
παρεσύρησαν ἡδοναῖς ἢ χατεμαλακίσϑησαν, ἀλλὰ τὸ τῆς ψυ- ἘΔ Veni 
χῆς εὐγενὲς ἀκηλίδωτον ἀρετῇ συνετήρησαν, οὗτοι δὴ οὗτοι" 
5xai πόνοις ἐνεχαρτέρησαν xai λόγοις ἐνησχολήϑησαν, xal ἄλ-- 
Aog ἄλλο τι, τῶν ὅσοι λογικώτερον ἐπεβίωσαν, παιδείας ἐρα- B 
crai γεγονότες σπουδαιύτερόν τιγὰ συγεγράψαντο, τοῦτο μὲν 
6. λογεώτερογν coni. Cantocl, 


PROOEMIU M. 


Quicumque olim reges aut privati mentem voluptatibus non depra- 
varunt aut emolliverunt, sed innatam ingenii vim, nulla labe asper- 
sam, integram virtuti reservarunt, illi, illi inquam, labores pertu- 
lerunt et arti dicendi studium et operam naváverunt, et eorum, qui 
litteris reliquam vitam impendebant , cum doctrinae cupidi et aman- 
tes exstilissent , accuratius quaedam alius alia conscripserunt, partim 


4 PAOOEMIA 


τῆς σφῶν αὐτῶν πολυμαϑίας δεῖγμα ἐναργὲς τοῖς μετέπειτα 
καταλιπεῖν ἱμειρόμενοι, τοῦτο δὲ καὶ εὐχλειαν ἀείμνηστον 
ix τῶν ἐντυγχανόντων καρπώσασϑαν μνώμεγοι. ἐπεὶ δὲ ἐκ 
ατῆς τῶν τοσούτων ἐτῶν περιδρομῆς ἀπλετόν τι χρῆμα xal 
πραγμάτων ἐγίγνετο καὶ λόγων ἐπλέκετο, ἐπ’ ἄπειρόν τὸ καὶ 
ἀμήχανον ἡ τῆς ἱστορίας εὐρύνετο συμπλοκὴ, ἔδει δὲ ἐπιῤ- 
ῥεπέστερον πρὸς τὰ χείρω τὴν τῶν ἀγϑοώπων προαίρεσιν 
μετατίϑεσϑαϊ χρόνοις ὕστερον, καὶ ὀλιγώρως ἔχειν πρὸς τὰ 
Ῥιαχαλὰ, καὶ ῥᾳϑυμότερον διακεῖσϑαι πρὸς τὴν τῶν φϑασάντων 
γενέσϑαι κατάληψιν, κατόπιν γινομένης τῆς ἀληϑοῦς ἐπιτεύ-το 
ἕξεως, ὡς ἐντεῦϑεν ἀδηλίᾳ σκιάζεσϑαι τὴν τῆς ἱστορίας ἐφεύ- 
ρεσιν, πῇ μὲν σπάνει βίβλων ἐπωφελῶν, πῇ δὲ πρὸς τὴν ἐκ- 
τάδην πολυλογίαν δειμαινόντων καὶ κατοῤῥωδούντων" ὃ τῆς 
πορφύρας ἀπόγονος Κωνσταντῖνος, ó ὀρϑοδοξότατος καὶ χρι- 
Βστιανικώτατος τῶν πώποτε βεβασιλευχότων,, ὀξυωπέστεδοντϑ 
πρὸς τὴν τῶν καλῶν κατανόησιν διακείμενος καὶ δραστήριον 
ἐσχηκὼς νοῦν, ἔκρινε βέλτιστον εἶναι καὶ κοινωφελὲς, τῷ τὸ 
βίῳ ὀνησιφόρον, πρότερον μὲν ζητητικῇ διεγέρσεν βίβλους 
ἄλλοϑεν ἄλλας ἔξ ἁπάσης ξχασταχοῦ οἰχουμένης συλλέξασθαι, 
απαντοδαπῆς καὶ πολυειδοῦς ἐπιστήμης ἐγκύμονας " ἔπειτα 1020 
τῆς πλατυεπείας μέγεϑος καὶ ἀκοὰς ἀποκχναῖον, ἄλλως τε χαὲ 
ὀχληρὸν καὶ φορτικὸν φαινόμενον τοῖς πολλοῖς, δεῖν φήϑη 


18, διηγήσεν Par. 


suae variae et multiplicis eruditionis illustre monumentum posteris 
relinquere cupientes, partim ut inter suos aequales nominis cele- 
-britatem: adepti, immortali gloria fruerentur. Postquàm vero in tam 
longo annorum decursu infinitae res et evenerunt et litteris sunt 
comprcehensae, in immensum quoque historiae textura, ut minime 
comprehendi posset, est extensa et dilatata, Sed posterioribus sae- 
culis in peius hominum naturam proclivius mutari necesse erat. Ita- 
que cum honestum nihili ducerent, postposita veritatis commenta- 
"tione, negligentiores fuisse oportuit, quam ut res praeclare gestas 
scriptis comprehenderent. Unde factum est modo librorum utilium 
penuria, modo propterea quod prolixam et ingentem scriptorum 
molem homines horrerent et aversarentur, ut historiae investigatio, 
quoniam vaga et incerta erat, in tenebris iaceret. Quamobrem Con-. 
stantinus Porphyrogenitus, princeps omnium, qui ante se imperium 
tenuerunt, Christianissimus et maxime orthodoxus, cum accuratius in. 
rerum -honestarum cognitionem incumberet, vir prompto et acri in- 
genio, optimum esse iudicavit et ex utilitate publica, vitae etiam 
humanae fructuosum et commodum, primum. quidem diligenti per- 
quisitione alios aliunde libros omnis generis scientia refertos per 
universum terrarum orbem colligere. Deinde cum immensa et con- 
fusa verborum congeries, quae auditum fatigabat , multis gravis et 


AD EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 5 


- ν᾽ »tc , ς 
χαταμερίσαε τοῦτο εἷς λεπτομέρειαν, ἀνεπιφϑόνως τὲ προ- 
- - ^ 3 "4 3 3 . c 3 
ϑεῖναι κοινῇ τὴν ἐκ τούτων ἀναφυομένην ὠφέλειαν ὡς éx 
* Dod j Led , 3452 : 
μὲν τῆς ἐκλογῆς προσεχτιχωτέρως καὲ ἐνδελεχέστερον xarsv- 
τυγχάνειν εἷς. τοὺς τροφίμους τῶν λύγων, καὲ μονιμώτερον D 
Βέντυποῦσθαι τούτοις τὴν τῶν λόγων εὐφράδειαν" μεγαλο-.Ἁ 
φυῶς v6 καὶ εὐεπηβόλως πρὸς [ἐπὶ] τούτοις καταμερίσαε εἰς 
ὑποθέσεις διαφόρους, τρεῖς ἐπὲ τοῖς πεντήκοντα τὸν ἀρι- 
» : « τ 
ϑμὸν ovoacg* ἐν αἷς καὶ ὕφ᾽ αἷς ἅπασα ἱστορικὴ μεγαλουρ- 
, , ΕἸ μ᾿ »€9* ^^ » , Lu , P 3 
yix συγκχλείεται, κοὐκ ἔστιν οὐδὲν τῶν ἐγκειμένων, 0 διαφεύ-Ῥ. 
τοξεται τὴν τοιαύτην τῶν ὑποθέσεων ἀπαρίϑμησιν, οὐδὲν τὸ 
» [» d - - E 
παράπαν ἀφαιρουμένης τῆς τοῦ λόγου ἀκολουϑίας τῇ διαι- 
ρέσει τῶν ἐνγοιῶν, ἀλλὰ σύστωμον σωζούσης xai ἑχάστῃ 
ὑποϑέσει προσαρμοζομένης τῆς τηλικαύτης οὐ συνόψεως, ἀλη- 
- τ - E 
ϑέστερον δ᾽ εἰπεῖν οἰχειώσεως. ὧν χεφαλαιωδῶν ὑποθέσεων 
15j προκειμένη αὕτη καὶ ἐπιγραφομένη ,,Ιπερὲ πρέσβεων Ῥω-Β 
, ^52 ^ o3 , 3 € , $73 τὰς » 
μαίων πρὸς ᾿Εϑνικοὺς" τυγχάνει ovoa ἑβδόμη éni τοῖς εἴχοσι, 
“τῆς πρώτης τὸ ἐπώνυμον λαχούσης ,msob βασιλέων ἀναγορεύ- 
σεως." ἐμφαίνει δὲ τουτὲ τὸ προοίμιον, τίγας οἵ λόγοι πατέρας 
1 ᾽ a μος 3 
- κέχτηνται καὶ ὅϑεν ἀποχυΐσχονται, ὡς ἂν μὴ ὦσιν αἵ κεφαλαι- 

' c Q4 » , 1 D , uad CEN 
λοώδεις ὑποθέσεις ἀκατογόμαστοι καὶ μὴ γνήσιοι, ἄλλα vo3otC 
ve χαὶ ψευδώγυμοι. εἰσὲ δὲ ἐκ τῶν ὑποτεταγμένων. χρονιχῶν. 

, Ilé ov xai μαγίστρου. B, Γεωργίου ἸΠοναχοῦ 
α᾽, Πέτρου πατριχίου xoi μαγίστρου. B, Γεωργίου IMovay 


6. ἐπὶ incl. H. 16. ἐϑγῶν, πρὸς Ῥωμαίους Hoeschelii mg. 


molesta videretur, existimavit oportere historiae commentarios in 

- breviores partes contrahere, et sine ulla invidia in commune per- 
' «ipiendam eam, quae ex his libris oritur, utilitatem proponere. Ad 
haec, ut ex hac collectione attentius et facilius praestantissimi loci 
inveniri iisque elegantia orationis subtilius excoli posset, ingeniose 

et sollerter eos in varia argumenta digerenda esse censebat, in quin- 

: quaginta nempe et tria, quibus tota historiae moles continetur. 
| Neque. ulla materia est, quae effugiat harum classium et hypothe- 
seon dispositionem. Neque omnino ista per communes notiones et 

locos facta distinctio quicquam de perpetuo operis tenore et con- 
tinuatione detrahit: sed integram eam conservat et suo quodque 
argumento attribuit haec non tam dividendi, quam in propriam se- 

dem redigendi ratio. Inter istorum locorum communium: ét hypo- 
theseon capitula caput inscriptum ;,de legatis Romanorum ad ethni- 

cos" erat: ordine "vicesimum septimum;: primum vero de Imperato- 

rum proclamatione. Declarat autem hoc prooemium , quos patres 

et auctores hi sermones habeant et laudent, et unde isti partus 

editi in lucem prodierint, ne.sint ulla capita istarum hypothesium , 

nullo citato auctore, non genuina, sed fictitia et supposititia. Sunt 

vero desumpta ex his chronicis, quae subiiciuntur. L ex Pelro Pa- 


6 PROOEMIA . 


χρονικῆς. γ᾽, Ioavvov ᾿ΑἸντιοχέως. δ΄, Διονυσίου “Αλικαρνασσέως 
“Ῥωμαϊχῆς ἀρχαιολογίας. €, ς΄, Πολυβίου ἸΠεγαλοπολίτου xai 
τ Ἂν 3 ' m 
᾿ΑἸππιανοῦ. ζ΄, Ζωσίμου ᾿Ασχαλωνίτου. ἡ, Ἰωσήπου Tovoai- 
κῆς ἀρχαιολογίας. 9', «ιοδώρου Σικελιώτου. v, Δίωνος Kox- 
Ῥκχιαγνοῦ. ια΄, Προκοπίου Καισαρέως. ιβ΄, Πρίσχου ῥήτορος. 
vy, Πάλχου σοφιστοῦ. ιδ΄, Πενάνδρου zQovixrogoc. ιε΄, Θε- 
οφυλάχτου ἀπ᾽ ἐπάρχων καὶ ἀντιγραφέως τοῦ Σιμοκάττου. 


ΠΩΣ AEI ΠΡΕΣΒΕΤΕΣΘΑ͂Ι K.AI I1PEXBETEIN. 


p. 4 JT. ρέσβεις ἢ παρ’ ἡμῶν ἢ πρὸς ἡμᾶς ἀποστέλλονταε. ἐὰν 
γ.3 μὲν οὖν πρὸς ἡμᾶς ἀποστέλλωνται, χρὴ φιλοτίμως τὸ xao — . 
δαψιλῶς τούτους ὑποδέχεσθαι, (καὶ γὰρ τιμῶσι πάντες αὖ-- 
^ i] ^ - 3 ^—- » 
τοὺς.) τοὺς δὲ ὑπηρετοῦντας αὐτοῖς δι’ ἀσφαλείας ἔχειν εἰς 
τὸ μηδενότι διδάσκειν ἐπερωτωμένους αὐτούς. κἂν μὲν τῶν 
λίαν ἀφεστηκότων οἱ πρέσβεις εἶεν, ὥστε μεταξὺ ἐχείνων τὲ 
LÀ € “ »] 5, ^ “ c 
xoi ἡμῶν εἶναί τινα τῶν ἐϑνῶν, ἐμφανίζειν αὐτοῖς τῶν 7us-15 
Βτέρων ὅπόσα καὶ οἷα βουλόμεϑα. ὅμοίως δὲ εἶ xai πλησιό.. 
13. μηδεγότυ N., μηδενγέ τὰ vulg. 
tricio et magistro; IL ex chronico Georgii monachi; III. ex Ioanne 
Antiocheno; IV, ex Dionysio Halicarnassensi de Antiquitatibus Ro- 
manis; V. et VI. ex Polybio Megalopolitano et Appiano ; VIL. ex Zosi- 
mo Ascalonita;VIII ex Iosepho de Antiquitate ludaica; IX. ex Dio- 
doro Siculo; X. ex Dione Cocceiano; ΧΙ. ex Procopio Caesariensi; XII. 


ex Prisco Rhetore; XIII. ex Malcho Sophista;. XIV. ex Menandro Pro- 
tectore; XV. ex Theophylacto Exconsule et contrascriba Simocatta. 


QUOMODO OPORTET LEGATOS ADMITTERE 
AUT LEGATOS MITTERE. 


Lei aut a nobis, aut ad nos mittuntur, Quando igitur ad nos 
mittuntur, oportet eos honorifice et liberaliter excipere. Omnes 
enim ipsos honorant. Cum eorum ministris tute cauteque agere, ne 
quid ab ullo interrogantes discant. Et si gentium longo a nobis 
intervallo distantium legati sint, ita ut inter nos et ipsos sint aliae. 
gentes, his nostrorum quae et qualia videbitur, ostenderelicet. Idem. 
quoque de his, qui nobis vicini sunt, modo viribus et potentia sint 
inferiores. Sin autem longe nobis praestant sive multitudine homi 


AD EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 7 


A090» μὲν ἡμῶν χαϑειστήκεσαν, ἐνδεῶς δὲ πρὸς τὴν ἡμετέ- 
ραν ἔχουσι δύναμιν. εἰ δὲ κατὰ πολὺ ἡμῶν διενηνόχασιν, 
tire πλήϑει στρατοῦ, εἴτε ἀνδρείᾳ, χρὴ μήτε πλοῦτον, μήτε 
—- a3 ^ Ld 
γυγαικῶν χάλλη ἐμφανίζειν αὐτοῖς, πλήϑη δὲ ἀνδρῶν xoi 0- 
ὅπλων εὐχοσμίαν καὶ τειχῶν ὑψώματα. εἰ δὲ παρ᾽ ἡμῶν πρέ- 
σβεις ἀποστέλλονται, χρὴ τούτους πρῶτον μὲν εὐσεβείᾳ γνω- 
ρίζεσϑαι, xai μὴ ἐπ᾽ ἐγκλήμασι κατηγορηϑέντας ποτὲ δημο- 
^ * ^ 
σίᾳ καταχριϑῆναι, εἶναε δὲ φρονίμους τὴν φύσιν, εὔγους τὰ C 
4 * , Ὁ - : 
χοιγὰ, ὡς καὶ προκιγδυγξδύειν τῶν ἰδίων, καϑάπερ "PryovAoc, 
3 * 
loxai τὴν ἀποστολὴν προϑύμους, ἀλλ᾽ οὐ βεβιασμένους, xa9á- 
ε $ 2 , T c * ' | , , 
περ ὃ «Αἰγύπτιος ἰατρος. ὧν ὃ μὲν παρὰ Καρχηδονίοις δέ- 
σμιος ὧν καὶ πρὸς Ῥωμαίους περὲ εἰρήνης πρεσβεύσων ἀπε- 
σταλμένος, ὕμνυσιν ἐπανελϑεῖν πρὸς αὐτοὺς, τῶν Ῥωμαίων 
. 3:8 2 , » ν᾿ 9: , 3 - 
τὴν εἰρήνην οὐ καταδεχομένων" ἐπεὶ δὲ εἰς Ῥωμαίους ἀφί- 
τὄχετο, ἀπαγορεύει μὲν Ῥωμαίοις τὴν εἰρήνην ἀσύμφορον av- 
» T , * , ' » 2 τὰ . 
τοῖς οὖσαν, πείϑει δὲ αὐτοὺς ἐπανελθεῖν αὐτὸν πρὸς Καρχη-Ὦ 
δονίους, τῷ 0gxq. φειδόμενος" ὅ δὲ κατὰ τοῦ βασιλέως 
-— ^ * ? , 3 
τῆς Ziyvnrov τὸν Πέρσην κινήσας τὰ «Αἰγυπτίων διόλωλε, 
χρὴ δὲ τοὺς πρέσβεις παραγενομένους πρὸς οὗς ἀποστέλλον- 
οται, φαίνεσθαι ἐπιχαρεῖς, μεγαλοψύχους, εὐεργετικοὺς τὰ εἰς 
» , - ^ , 
δύναμιν, ἄμφω, τά va οἰχεῖα, τά τὸ τῶν πολεμίων, ἐν ἐπαίνῳ 
-- ^ ι , 
ποιουμένους, ἀλλὰ μὴ τὰ ἐκείνων ἐνδιαβάλλοντας.  oixovo- 
μιεῖν δὲ δεῖ τοὺς πρέσβεις, καὶ τοῖς καιροῖς ἐπακολουϑεῖν, 


9. '"Pjyoviog H., “Ριβοῦλος cod. 18. Fort. διολώλεχεγ. 


num, sive virtute: non oportet illis ostentare, neque opes, teque 
nostrarum mulierum pulcritudinem: sed hominum abundantiam et 
armorum pulcre constitutum apparatum et murorum propugnacula. 
'Si a nobis legati mittuntur, oportet viros esse probos, pictate in- 
signes, neque publicorum iudiciorum crimine dammatos, prudentes 
indole, qui caram remp. habeant, ut pro ea capitis fortunarumque 
suarum periculum adire non recusent, sicut Regulus: qui prompto 
animo legationem  obeant, non inviti, sicut Aegyptius medicus. 
Horum primus apud Carthaginienses captivus et ad Romanos legatus 
ro pace missus, iuravit se reversurum, si Romani pacem nollent. 
Ubi ad Romanos venit, pacem dehortatur tanquam eorum commo- 
dis contrariam , et iuramento servato suadet, ut se ad Carthaginien- 
ses remittant. Alter vero cum Persarum regem in Aegypti regem 
concitaret, res Aegyptiorum pessumdedit. ^ Oportet autem legatos, 
ubi ad eos, ad quos mittuntur, venerint, sese humanos et benignos 
exhibere, magnanimos et liberales , quantum eorum facultates ferre 
possunt, aeque sua et hostium laudare, neque eorum, apud quos le- 
gati sunt, res parvi pendere. Oportet etiam legatos res cum summa . 
moderatíone administrare et temporibus servire, neque vi imperata 


8 J PROOEM. AD EXCERPTA DE LEGATION. 


ἀλλ᾽ οὐκ ἔξ ἀνάγκης πράττειν τὰ κελευόμενα, ei μή τι πρᾶ- 
ξαι πᾶσι τρόποις παρεχελεύσϑησαν. οἷον ἀπεστάλη τις ὡς φί- 

Ρ, ὅλοις δῶρα τοῖς γείτοσιν ἐπικομιζόμενος" ὃ δὲ τούτους xara- 
λαβὼν τὰ τῶν ἐχϑρῶν πράττοντας τὰ μὲν δῶρα σὺν τῷ 
γράμματι παραχατέσχε, λόγους δὲ φιλίας ἀντὲ δώρων ἐπε-5 
κομίσατο. ἐρεῖ γάρ τις εἰκότως, ὡς ἐχρῆν μᾶλλον ἐπιδοῦναι 
τὰ δῶρα, χαϑημεροῦντα τῶν πολεμίων τὸ ἄγριον. ἢ τὰ 
μὲν τιμιώτερα παρακατασχεῖν, τὰ δὲ ἄλλα ἐπιδοῦναι, ἀλλὰ 
μὴ πάντα κρατεῖν, ὡς μήτε τοὺς ἐχϑροὺς πλουτεῖν ἐϑέλειν, 
καὶ τὸ πολὺ τῆς ἔχϑρας ὑποτέμγειν τῶν πολεμίων. δοκιμά-το 
ζεται δὲ πρέσβυς καὶ πρὸ τῆς ἀποστολῆς, ὑποτιϑεμένων αὐ- 
τῷ τῶν κεφαλαίων, καὶ ἐρωτώμενος, ὅπως περὲ &x4orOv αὖ- 
τῶν οἰχογομήσειεν, οὕτως ἢ ἑτέρως αὐτῷ τῶν πραγμάτων 
ἐπισυμβαιγνόντωνγ. 


perficere, nisi forte quibusvis modis ad finem pervenire iussi sint, 
Ut videlicet, est aliquis missus ad dona ferenda vicinis, tanquam 
amicis, et eos deprehendit hostilia facientes: munera cum litteris 
retinuit, sermones benevolos pro donis protulit. Dicet aliquis, ne- 
que id immerito , oportuisse legatum imagis dona tradere, quibus 
inimicorum hostilem animum placaret et leniret: vel pretiosiora qui- 
dem retinere, alia vero dare, sed non omnia in sua potestate penes 
se retinere debuisse, cum hoc temperamento, ut velit quidem hostium 
malevolentiam compescere et resecare , sed non eos auctiores et va- 
lidiores opibus reddere, Probatur vero legatus, antequam mittatur, 
si illi proponantur capita legationis et interrogetur, quomodo singula 
sit gesturus , an ita, an aliter, prout res illj acciderint. 


ΔΕΞΙΠΠΟΥ AOHNAIOT 
TA ZQZOMEN A. 


AEEIHHOT 4AOHNAIOT 
EK TQN £ZKTOIKAQOYN. 


EKAO0LIAI ΠΕΡῚ ΠΡΕΣΒΕΩ͂Ν EONON 
ΠΡΟΣ. P20)M.4107—Z2. 


E LIBRIS 


DEXIPPI ATHENIENSIS 


DE BELLIS SCYTHICIS. 


EXCERPTA DE LEGATIONIBUS GENTIUM 
AD ROMANOS. 


ARGUMENTUM. 


Legati Iuthungorum Scytharum ab Aureliano Imperatore foedus 
. et tributum petentes infecta re revertuntur (1). Pax et foedus cum 
Vandalis componitur (2). 


e 

c. (ει «Πὐρηλιανὸς κατὰ κράτος νικήσας τοὺς Ἴου- A. C. 70 
ϑούγγους Σχύϑας, καὲ κατὰ τὴν τοῦ Ἴστρου περαίωσιν égAurel.la 
τὴν ἀποφυγὴν πολλοὺς τούτων ἀγελὼν, οἱ λειπόμενοι ἐς σπον-γ 2 
jac ἧκον καὶ πρεσβείαν ἐστείλαντο. τὴν δὲ αἴτησιν τῆς εἶ- 
πρήνης ἐδόκει μὴ σὺν τῷ ἄγαν περιδεεῖ καὶ καταπεπληγότε ἐκ 
τῆς ἥττης ποιεῖσϑαι, Og ἂν ὑπάρχοι σφισὲ καὶ τῶν πρόσϑεν 
φοιτώντων χρημάτων παρὼ Ῥωμαίων ἡ ἀποδοχὴ, μὴ ἐς τὸ 
ἀδεὲς πάντῃ τῶν ἐναντίων χαϑισταμένων. ὃ δὲ Ῥωμαίων 

2. περαίωσιν Ν., περαιώσας vulg. 3. ἀγελὼν Ἡ., ἐγελϑὼν 

vulg. — 5. ἐδόχουν Ἡ. 


1, ΝΣ Aurelianus, quum Iuthungos Scythas acie devi- 
cisset, et multos eorum in ipso Istri traiectu fugientes interemisset, 
reliqui bellum foedere finire voluerunt, et legatos miserunt. Neque 
iamen cum nimio timore nimiaque perturbatione, «quasi clade sua 
perculsis pacem sibi petendam esse ducebant, ne tributo, quod an- 
tea Romani penderant, hostibus ab omni metu solutis, in posterum 
privarentur, Sed Romanorum Imperator Aurelianus, ut luthungo- 


1x EXCERPTA E DEXIPPO 


A. C. χγοβασιλεὺς “ὐρηλιανὸς ὡς ἐπύϑετο ἀφιγμένην τὴν Ἰουϑούγγων 
Logd e πρεσβείαν, ἐς τὴν ὥστεραίαν. φήσας χρηματιεῖν περὲ ὧν ἥ- 
κουσε, διέταττε τοὺς στρατιώτας ὡς ἐς μάχην, ἐχπλήξεως 
εἵνεκα τῶν ἐναντίων. ἐπεὶ δὲ καλῶς εἶχεν αὐτῷ T διακό- 
σμησις, ἐπὲ ὑψηλοῦ βήματος μετέωρος βέβηκε, καὶ ἁλουργίδαῦ 
ἀμπέχων, τὴν πᾶσαν τάξιν ἐποίει ἀμφ’ αὐτὸν μηνοειδῆ. πα- | 

ρεστήσαντο δὲ καὶ τῶν ἐν τέλει ὅσοι ἀρχάς τιγας ἐπιτετραμ- 
μένοι, σύμπαντες ἐφ’ ἵππων. κατόπιν δὲ βασιλέως τὰ σή-- 
ματα ἦν τῆς ἐπιλέκτου στρατιᾶς. τὰ δέ εἶσιν ἀετοὶ χρυσοῖ 

καὶ εἰκόνες βασίλειοι καὶ στρατοπέδων κατάλογοι γράμμασειο 
χρυσοῖς δηλούμενοι: ἃ δὴ σύμπαντα ἀγατεταμένα προὐφαίνε-- 
Bro ἐπὲ ξυστῶν ἠργυρωμένων. ἐπὲ δὲ τούτοις ὧδε διακοσμη-: 
ϑεῖσιν Ἰουϑούγγους ἠξίου [παρελϑεῖν]. τοὺς δὲ συνέβη ϑαμι- 
βήσασϑαι ἰδόντας καὶ ἐπὲ πολὺ σιγῇ ἔχειν. ἐπεὲ δέ σφισιν 

ἐκ τοῦ βασιλέως ἀπεδόϑη λέγειν, διά τινος ξρμηνέως ἔλεξανιδ 
. ὁτοιάδε" ,,οὐτε τῇ ἐπὲ καιροῦ συμβάσῃ κακοπραγίᾳ ἡμῶν πα- 
ρὰ τὸ εἰκὸς καταπεπληγύτες, οὔτε δυνάμεως ἐνδεῶς ἔχοντες 
4j καὶ πολέμων ἄπειροι καϑεστηχότες, ἀσϑενείας εὐπρεπείᾳ 
χατὰ τὸ ἡμῖν αὐτοῖς . μόνοις συμφέρον. ἐς τὴν εἰρήγην σπεύ--: 

dousv* ἀλλὰ περίεστε μὲν ἡμῖν τοσοῦτον τῆς ἐν τοῖς n0Àé-20 


1. ἐπύϑετο] ἐπείϑετο vulg. — 4. τῶν N., τούτων vulg. 6. ἀμφ᾽ 
αὐτὸν H., ἄμφαυσον ed. H., ἄμφαυστον ed. Par. 8. ἐφ᾽ cod. 
Vat. 13. παρελϑεῖν add. N. 9eufjocc9e, N., ϑαμβή- 
9609«. vulg. 16. τῇ — συμβάσῃ καχοπραγίᾳ Vat,, τῆς — 
συμβάσης καχοπραγίας vulg. — 19. ἡμῖν ed. Par, ὑμῖν ed. H. 
σπεύδομεν Vat,, κατασπεύδομεν vulg. 


rum legatos advenisse intellexit, cum dixisset, se cum his postridie 
acturum de his, quorum causa legati venerant, huiusmodi hostibus 
lerroris iniiciendi gratia militum aciem condicta die tanquam ad 
pugnam instruxit. Ut illi recte se habere visa est exercitus dispo- 
sitio, altum suggestum sublimis, purpura indutus, ascendit, et 
omnem exercitum; qui ipsum circumstabat, in formam lunae dispo- 
suit. Aderant et ex his, qui in exercitu imperia habuerant, omnes 
ab equis. A tergo Imperatoris erant signa coadunati exercitus. 
Haec vero erant aquilae aureae «et imagines Imperatorum, et eo- 
rum, qui militiae nomina dederant, catalogi et enumerationes, au- 
reis litteris perscriptae. Quae omnia explicata etillustri loco posita 
in hastis argenteis conspicua erant. His ita praeparatis Iuthungos ius- 
sit adesse. Ut haec viderunt, obstupefacti longo tempore silentium 
tenuerunt. Postquam ab Imperatore illis dicendi facultas data est, 
ita per interpretem locuti sunt : ,, Neque quia adversa fortuna , quae 
nobis hoc tempore contigit, ultra modum animos nostros abiecit et 
perculit, aut quia destituti copiis et viribus sumus, aut rei militaris 
imperiti, infirmitatem nostram honesto praetexto tegentes neque quid- 
quam nisi utilitatem nostram spectantes, ad pacem festinamus. Sed 


DE BELLIS SCYTHICIS. 13 


μοις περιουσίας πλήϑους εἵνεκα καὶ ἰσχύος, ὥστε μέρει ἐλα-Α. C. 270 
χίστῳ τὰς πρὸς Ἴστρῳ πόλεις ἐπελϑόντες Ἰταλίαν μικροῦ υτοῖ, La 
πᾶσαν κατειλήφαμεν, ἱππικῷ μὲν στρατεύσαντες ἐς μυριάδας 
δ΄, xa) τούτων οὐ μιγάδων οὐδὲ ἀσϑενῶν, ἀλλὰ ἸἸουϑούγγων 
πκαϑαρῶς, ὧν πολὺς ἐφ᾽ ἱππομαχίᾳ λόγος. ἀσπίδα δὲ ἄγομεν 
διπλασίαν δυνάμεως τῆς ἱππικῆς, οὐδ᾽ ἐν τούτοις ταῖς ἑτέ- 
ρων ἐπιμιξίαις ἐπισκιάζοντες τοῦ σφετέρου στρατοῦ τὸ ἀ- 
γανταγώγιστον. ἔχοντες δὲ xai οὕτω παρασχευῆς διαχρίγε- 
σϑαι, οὐ διαγινώσκομεν ἐς ἀντιλογίαν ἥκειν τῆς συμφορᾶς 
τοπέρι. οὐ διὰ τὸ μὴ κατὰ κράτος νεγικῆσϑαι, κατὰ δὲ τὸ 
ἄδηλον τοῦ ἐχβησομένου εἰρήνην πολέμου προτιμῶμεν, εἶ- Ὁ 
κάζογτες καὶ ὑμῖν ὡς γένοιτ᾽ ἂν διὰ γνώμης πρὸς Ἰουϑούγ- 
γους εὖ παρασχὸν τῆς πρόσϑεν διαφορᾶς συμβῆναι, οἷα δὴ 
ὑπούσης καὶ παλαιᾶς ἀμφοῖν τοῖν γενοῖν πρὸς ἄλληλα πί- 
τὄστεως ἐς τὸ ἡσυχάζειν, δι’ ἣν χρὴ τὴν ἐπὲ καιροῦ διαφορὰν 
ἀπερίσκεπτον àv τῷ παρόντι χκαταλύσαντας πρὸς τὸ παλαίτε- 
ρον xai λυσιτελοῦν μετατίθεσθαι ἑκατέροις. ἔν τε τῷ πολέ- 
μῳ οὐκ ἐπὲ πλεῖστον ταῖς καταδρομαῖς ληϊζάμεγοι, ἀλλ᾽ ὅσον 
ἐς ἀφορμὴν τῶν ἐπιτηδείων ἀγαπῶντες τὴν ἄϑροισιν, μέχρι 
20756 γεγομέγης μάχης ἡσυχίᾳ τὸν καιρὸν διετρίβομεν, ὡς τοῖς Ῥ. 9 
ἐπιοῦσιν ὑμῖν σὺν τῇ ὑμετέρᾳ δυνάμει τὸ καϑ᾽ αὑτοὺς ἀν- 
τιτάξαντες. ὃ δὴ καὶ νῦν ποιεῖν παρεσχευάσμεϑα" καὶ τό, 


1. πλήϑους H. mg., πλείϑη edd, δὅ. ἱππομαχίῳ Vat. 7. d- 
γαγταγώγιστον͵ αἀγταγώγιεστον vulg. 21. Ἐς ἀγτιτάξογτες. N. 


multae nobis adhnc suppetuntad bellum gerendum facultates, sive mul- 
titudine militum , sive viribus opus est. Nam et minima nostri parte 
urbes ad Istrum sitas invadentes, parum abfuit, quin omnem Italiam 
ceperimus. Quadraginta equitum millia in pun educimus , quae 
non ex convenis aut imbecillibus, sed. ex luthungis pure constant, 
quorum .in equestri proelio magna fama est. Peditum autem dupli- 
cem equitatus numerum producimus, in his quoque nulla peregrino- 
rum admixtione invictum agminis eorum robur deminuentes. ltaque 
quamquam huiusmodi apparatu ad dimicandum instructi, minime ta- 
men de eventu decertandum esse duximus. Non autem quia victi su- 
mus, sed propter eventuum incertitudinem, pacem bello praeponimus, 
praesertim quum vos quoque, data occasione, ad componendas simul- 
tates cum luthungis propensos esse suspicemur, quoniam aliqua 
inter utramque gentem antiqua et inveterata ad quietem mutuo co- 
lendam fides exstat. Quamobrem oportet inconsiderate susceptum 
hoc tempore dissidium deponere, et ad antiquam concordiam, quae 
est utrisque utilior, redire. Et in ipso bello quidem mon admo- 
dum crebras incursiones facientes praedas egimus, necessarias res 
comparare qua occasio tulit studentes, ceteroqui usque ad hanc 
proximam pugnam in otio et quiete tempus contrivimus, et quando 


τά EXCERPTA E DEXIPPO | 


A.C.a7or5 ὑμέτερον πρὸς πάντα κίνδυνον ἔχ rovrov ἀδεέστερον ἕξει, 
Αὐχο}.}.1 αὶ τῶν μεγίστων στρατοπέδων συνελϑόντων οὐδ᾽ ἡτισοῦν &- 
τέρα χεὶρ ἀξιόμαχος ἡμῖν νομισϑήσεται. εἰ δέ τις τῇ εὖτυ-: 
χίᾳ τοῦ πολέμου ἐπαιρόμενος ὀλίγωρός ἔστι πρὸς τὴν σύμ. 
, 5 , u 
βασιν, γνώτω ov βεβαίῳ πράγματι Soacvvóusvoc, καὶ ὅτιδ 
* , M , 
ἐπὶ παντὲ φέρον τῆς δοχούσης εὐπραγίας ἡττηθέντας xat 
πρὸς τὴν παροῦσαν τῆς τύχης ἀκμὴν ἀποχλίγαντας τῶν ἀμει- 
"Β γόγων ἐξηρτῆσθαι μόνων ἐλπίδων, xai ὑπὸ τοιαύταις &vo- 
μίαις τῆς τὲ πρὸς ϑάτεῤρον μεταβολῆς ὑπεριδεῖν xat συμμα- 
2 , , 
χίαν εὔκαιρον διδομένην παραιτήσασθαι. πεφύχασί τε αἷτο 
μείζους στρατιαὶ, παρὰ μὲν τὴν πρώτην ϑάρσει oixsiag Óv- 
γάμεως ἐπαιρόμεναι xo ἐλαχίστη προμηϑείᾳ χρώμεναι, σὺν 
χαταφρόγήσει τῶν ἀγτιπολεμούντων ἐπὲ τὰς μάχας πορεύε- 
'σϑαι xai xarà τὸ ἀφύλαχτον ὡς ini πολὺ τὸ ἧττον ἔχειν, 
αἱ δὲ τῷ αἰφνιδίῳ χαὶ παρ᾽ ἐλπίδα χωρήσανγντι λογισμῷ cvtr5 
Tome p. uy ioi Meis ADU T: PATET 
^- ^ 
ἀσφαλεῖ καὲ περιουσίᾳ δυνάμεως βεβαίως χρησάμεναι Óvo- 
μαχώτατοι τοῖς ἀντιπάλοις γίνεσϑαι. σὺν δὴ τοιαύτῃ ἐλπίδι 
Re - m ' , , A - 9 3 ^25 
Cxab ἡμεῖς διχῇ τὴν δυναμιν διελόντες τὸ πρῶτον, xat ἕν 
( ποταμῷ τὰ πολλὰ τύ ἄλλον ἢ ἀρετῇ ὑμετέρᾳ σφαλέν- 
T TAE : A ΠΣ Ὁ τῇ υμετερῷ σῷ 
' , ^ - - , ἊΝ 
τες, οὐκ ἀπροσδύκητοί ἔσμεν ἀλλὰ νῦν, ἅμα τῷ τοῦ μέλλογν-ο 
-Ὁ ^ ^ 
τος προμηϑεῖ, οὐχ ὑπόστατοι ὑμῖν γενέσθαι. ἀράτιστον δὴ 
2. οὐδ᾽ ἡτισοῦν ed. Par., οὔὐϑ’ εἴ τις οὖν ed. H. 6. φέρο»Ἱ σφαλε- 
oor N. 8. Fort. ἀγνοέαις. B. 18. Εἰ, excidit διδαχϑεῖσαν post 
χωρήσαντι. N. 18. xci] καὶ ἐν γῇ καὶ N. 
hostes vestri in vos irruerunt, contra ipsos una cum vestro exercitu 
in acie stetimus. Quod et adhuc nunc facere parati sumus, ut ve- 
strum periculum levemus nostro, et tutius vobis sit. Nam coniun- 
ctis maximis nostris exercitibus, nulla alia manus par nobis in con- 
serenda pugna censebitur. Sin autem quis prospero rerum in bello 
successu.elatus contemnit et alienus est a pace: sciat, se haud satis 
firma et stabili re inniti, sed in summum discrimen adduci, quicun- 
que secundae fortunae specie victus et praesenti felicitati confisus 
sola meliorum successuum spe nitatur, quique in ea animi immode- 
rata elatione ad mutationem rerum mon advertat et suppetias oppor- 
tune.sibi oblatas respuat. Ex quo fere ita comparatum est, ut pro- 
priarum virium fiducia, praecipue maiores copiae fretae, minima 
providentia in rebus suis utentes , ad pugnandum accedant et hostes 
contemptui habeant, a quibus minime sibi caventes superantur. Quae 
vero in repentinis et insperatis casibus consilio tuto et virium prae- 
stantia cum firmitudine utuntur, magna cum difficultate ab hostibus 
expugnari possunt. Huius rei fiducia, quamvis, acie bipartita ad 
fluvium, fortuna potius, quam vestra virtute nobis cladem intuleri- 
tis, haud spe destituti sumus, diligentiore posthac nostris rebus cau- 


tione adhibita, fore, ut nos sustinere minime valeatis. Itaque potíus 
est, ut vos commoda, quae ex pace proveniunt, percipiatis, et iunctis 


DE BELLIS SCYTHICIS. 15 
τούτων εἵνεκα Ov εἰρήνης αἱρεῖσϑαν ὑμᾶς τὰς ἐκ τῆς ὅμο- A.C. 270 
γοίας ὠφελείας, καὶ τὰ τοῦ πολέμου πράγματα σὺν ἡμῖν τί- Aurel. Li 
ϑεσθϑαι, τῇ τὸ παρ᾽ ἡμῖν συμμαχίᾳ δωσϑέντας πλέον ἔχειν 
ἱπρὸς τοὺς ἐπιόντας. εἰ δὲ ταῦτα ποιεῖν ὧδε κρίνοιτε, ὕπάρ-- 
brc ἡμῖν δίκαιον καὶ ὅσα ἐν χρυσοῦ ἀσήμου τε καὲ ἐπισή-: 
μου δόσεσι χαὶ ἀργύρου παρ᾽ ὑμῶν ἐφοίτα ini φιλίας βε- 
βαιότητι. ἀπειπαμένων γὰρ, ὅσα ἐχϑροὺς ἀμυνόμενοι, za-D 
ϑύτι δυνατὸν πολεμήσομεν. πρὸς ταῦτα ὃ Ῥωμαίων βασι- 
λεὺς ἔλεξεν ὧδε. ,,Δἷ μὲν ἐς ἀφανὲς χαϑέντες τὴν γνώμην 
τοὐμῶν, περὲ ὧν πρεσβεύεσϑε, ἐδιδάσχετε, οὔϑ᾽ ἡμῖν τοῖς éx- 
δεξαμένοις τὸν λόγον χαλεπὴν παρείχετ᾽ à» τὴν ἀπόχρισιν.Υ. 7 
ἐπεὶ δὲ τὰ εἰρημένα ἐς μὲν εὐπρέπειαν σύγχειταει, ἔργῳ δὲ 
ἐναντίως ἔχει, πῇ μὲν εἰρήνης μνημονευόντων, ὅτε δ᾽ αὖϑις 
πόλεμον ἐπανατεινομένων ὑμῶν, ὧν συγχεῖν ἐοίκατε ἑκάτερον 
15x ϑατέρου, ἀμφίβολον καὶ ἡμῖν χαϑίσταται πρὸς ὅ,τι χρὴ 
πρῶτον ἀποχριναμένους μὴ ἁμαρτάνειν. λέλειπται δέ τι xol 
ix τῶν παρόντων βουλεύσασϑαι" χρὴ γὰρ τὼ διττὼ τούτω Ρ.το 
λόγω διελόντας ἀπαντᾷν πρὸς ἄμφω. εἰ μὲν γὰρ χαϑαρῶς 
εἰρήνην ἐπαγγέλλεσϑε, τί δεῖ μεμνῆσϑαι χρημάτων αἰτήσεως ; 
δοκαίτοι κἀν τούτῳ οὐ σὺν τῷ προχείρῳ ἡ βουλὴ τοῖς νεγικη-- 
χύσιν πρὸς τὴν ἄργησιν ἢ τὴν καταίγεσιν, εἰ δὲ ἐπισχοπεῖν 


α. τὰ add. N. 8. πολεμήσομεν H., πολεμησόμεγοι vel πολε- 
εἰἰσόμενοι codd, . ui»y] immo μὲν μὴ B. τι. παρείχετ᾽ ἂν 
τὴν N., παρεῖχε ταύτην vulg. 17. τῷ διττῷ τούτῳ λόγῳ vulg. . 
21. καταίνεσιν] χατάνευσιν coni. Cantocl, χατέγνεσιν cdd. £- 
πισχοπεῖ»} F. ἔτε σχοπεῖν, B., ἐπεσχοτεῖν Cl. 


nobiscum bellicis viribus, nostris auxiliis confirmati, superiores ve- 
stris hostibus, si qui vos adoriantur, evadatis. Quod si ita fieri de- 
bere iudicaveritis, quod auri facti vel infecti vel etiam argenti a 
vobis antea nobis redibat, ad amicitiae confirmationem vos praesta- 
re aequum est. Si id denegaveritis, vos qua hostes ulciscemur, et 
quantum in nobis erit, bello persequemur.* Ad haec Romanorum Im- 
perator haec dixit: ,,Siquidem aperte et dilucide vestram senten- 
tiam exponentes, ea, de quibus legati estis, nos docuissetis, nobis, 
qui vestrum sermonem excepimus , ad eum minime dubia aut diffi- 
cilis praebita esset responsio: sed quoniam ea, quae dicta sunt, de- 
corum quid et honestum prae se ferunt, re ipsa vero secus se habent, 
quum modo pacis mentionem faciatis , modo rursus bellum minemini et 
intendatis, quorum utrumque in utroque confundere et involvere 
videmini, dubitationem nobis attulistis, cui primum debeamus re- 
spondere, ne in aliquo offendamus. Sed aliquid tamen etiam in 
praesentia considerare licet. Oportet enim, divisa duplici vestra ora- 
tione, in utramque partem occurrere. Si enim pure ct sincere pacem 
denuntiaretis, quid attinuit pecuniarum exactionis meminisse? etiam- 


16 | EXCERPTA E DEXIPPO 


A.C.ago ὑμῖν πρὸς τὸ συμφέρον xai τὰς ἔκ τοῦ πολέμου πλεονεξίας 

Aurel.l ἡγεῖσϑε τὴν σύμβασιν, καὲ ἡττηϑέντες ὥσπερ δασμοὺς παρ᾽ 

ἡμῶν ἀπαιτήσοντες ἥκετε, τῆς δᾳστώνης τὸ τερπνὸν, ὅσον 

εἰρήνη δίδωσιν, ἔκ παντὸς μεταδιώχειν ἡμᾷς νομίζοντες, ἔχε- 

Boje τῆς ὁμοίας τῇ πρόσϑεν ἐπιχειρήσεως, μηδ᾽ sic εὐεργεσί-5 

ας λόγον προϊσχόμενοι τοῦ πολέμου τὴν. κατάλυσιν. αἰτεῖτε 

μισϑὸν τῆς συγχωρήσεως, ὠνητὴν xot οὐκ. ἐϑελούσιον ποιού-- 

μενοι τὴν παροῦσαν ἐς τὴν φιλίαν πρόκλησιν. οὐ γὰρ δὴ 

πολέμων ἀπείρους ὄντας ἡμᾶς τῷ πλήϑει τῆς πολλὰ δὴ κομ- 
πασϑείσης ὕφ᾽ ὑμῶν δυνάμεως éxnAnsere οὐδὲ πλούτῳ λα-το 

φύρων Ἰταλικῶν ἐπικομιζόμεγοι, ἀδεῶς ἐπ’ οἴκου πορεύσε- 

σϑε- ἀλλὰ δῆλαι μὲν ὑμῶν αἱ πεζαὲ παρασχευαὲ, οὐκ ἀδη- 

λοι δὲ αἱ τῶν ἱππέων, πρὸς ἃς ἐς τρόπον τὸν δυνατὸν ἀντι- 

στησόμεϑα. τολμῶμέν τὸ γὰρ μετ᾽ ἀσφαλείας, xal ἀναχω- 
φοῦμεν σὺν προμηϑείᾳ, οἷα δὴ λογισμῷ ἡγεμόνι ἐς πάνταιξδ 

χρώμενοι, οἷς 7) ἰσχὺς βεβαιοτάτη, καὶ ἐμπειρίαν πολεμικῶν 

ἔργων διαφερόντως ἔχοντες. ὑμεῖς δὲ μετά τε τοῦ προχεί- 

ρου ἔπιτε, xoi διαμαρτάνοντες τῶν ἔργων διὰ τὸ μὴ προ- 

σχέψασϑαι ἐφ᾽ ἃ δεῖ ἐλϑεῖν, πείρᾳ τὴν βλάβην τοῦ προπετοῦς 
φερόμεγοι μεταγινώσκετε. τοῖς γὰρ ζέσει ἐς τὰς πράξεις μὴ )ο 


5. τῇ B., τῆς vulg. μηδ᾽ εἷς — λόγον Valesius, 'uzdeic — λόγων 
vulg. 6. προϊσχόμενος H. mg. 7. ἐϑελούσιον N., ἐθϑέλου-- 
σιν vulg. 10. πλοῦτον H. 11. ἐπιχομπαζόμεγον N. — 13. τρό- 
που vulg. 18. ἔπιτε B., ἔπειτα vulg. 20. μὴ om. ed.pr. Haud 
dubie locus corruptus est. 


si victoribus non satis constaret, an denegarent aut concederent, quod 
ab illis petitur. Si vero pacem commodis vestris et exspectatis belli 
lucris obesse opinamini, et quamquam victi quasi tributa a nobis 
petitis, nihil magis nos amplecti et persequi, quam voluptatem ex 
otio, quod pax tribuit, existimantes: eandem vos quam antea super- 
- ^ biam ostenditis tantumque abestis, ut beneficii loco belli cessatio- 
nem habeatis , ut etiam mercedem pacis postuletis, et venalem , non 
spontaneam adhortationem ad amicitiam, quam nunc proponitis, fa- 
ciatis, Non enim nos tanquam bellorum rudes et imperitos magnitu-- 
dine tantarum , quas vos iactatis, virium  perterrefacietis. Neque - 
vero spoliis Italicarum opum onusti impune domum revertetis: ve- 
strae pedestres copiae nobis sunt notae, neque equestres ignotae, 
quibus quantum in nobis erit quacunque via resistemus. Audemus 
enim cum securitate, recedimus cum providentia, et in omnibus re- 
bus prudentia duce utentes, quae plurimum valet, usu et rei mili- 
taris peritia praestamus. "Vos cum ardore et promptitudine aggredi- 
mini, deinde rerum adeptione frustrati , quia qua progredi oportebat, 
non ante providistis, damnum experientia ipsa ex vestra temeritate 
reportantes poenitentia ducimini. Qui enim [haud] cum fervore, 


DE BELLIS SCYTHICIS. 17 


συμφερομένοις ἀνάγκη τοῦ βελτίστου ἁμαρτάνειν. καὶ τα- A. C: 270 
- * c ow t5 , » 024 * H Aurel. 1. 1 
χεῖαι μὲν ὑμῶν αἱ ἐπιχειρήσεις, δι’ ὀλίγου δὲ αἵ μεταμέ- 
λειαι. καὶ τὸ σύμπαν κατὰ τὸ εἰχὸς ϑαύματος ἀπήλλα- 
χται, ἀντιπάλους ἡμῖν τυχόντας xai ἠἡϑῶν ἀνομοίων xai ἐς 
δτὰς γνώμας πραττομένων διεστάναι οὐκ ἀποπεποιηχὼς, xaiDt 
ὑμᾶς μὲν ἀμαϑίᾳ, ἡμᾶς δὲ λόγῳ συνεῖναι, σὺν ᾧ μάλιστα 
xai τὸ χρατεῖν τοὺς ἥσσους τῶν πλειόνων περιγίνεται, συγ- 
ἔσει πρὸ δυνάμεως πιστεύοντας. τούς τε πλείονας σὺν τῷ 
ἀλογίστῳ διὰ μάχης ἰόντας κάκιον ἀμανᾶσθϑαι, ἔργου πείρᾳ 
ἴλλον ἢ λό δεστέ ἴσει διδάσκεσϑε, βλέ. 
τομᾶλλον 7 λόγου κομπωδεστέρᾳ προσποιήσει διδάσκεσϑε, βλέ- 
2 * Ld , ^ ^ 
ψαντες ἐς τὰ Σχυϑῶν πάϑη" μετὰ σαφεστάτων γὰρ τεχμη- 
Qíov χαὶ οὐκ ἀμάρτυρα λέξομεν. οὗτοι δὴ τριάκοντα μυ- 
ριάσι στρατοῦ ἐφ᾽ ἑκατέρας τὰς ἠπείρους σκεδασϑέντες πάσῃ 
τῇ δυνάμει ἡττήϑησαν πρὸς ἡμῶν, καὶ λαμπρὰ τοῖς νεγιχη- 
15xógt» ὑπελείποντο τῆς οἰχείας ἀρετῆς ὑπομνήματα, ὧν τὴνΡ.τι 
εὔχλειαν ἐς τὸ παντελὲς ἕξομεν νῦν τὸ χαὲ ἔπειτα, τῷ χρό- 
, r , 3 - ' » 
vo συμπαραϑέουσαν. ee Un ““λαμανῶν septpepas ἄγειν ἢ 
σφᾶς τοῦ προχείρου τῷ ἀναῤῥιφϑέντι τῆς ἐπιχειρήσεως τα- 
χυτέραν καὶ δι’ ὀλίγου ἔϑεντο τὴν μετάγνωσιν. ἡμεῖς τε 
“οἐπὶ ταῖς πλημμελείαις ὑμῶν, αἷς εἰς ἡμᾶς ἐπλημμελήσατε, 
5. ἀποπεποιηχὼς ὠπεοικὸς H. η. ἥσσους) ἥττους ed. R., i- 
σους vulg. 8. πρὸ Ν., πρὸς vulg. 9. ἀμανᾶσϑαι] ἀπαλ- 
λάττεσϑαν coni. B. , ἀμύνασϑαι H. 10. βλέψογντες vulg. 17. 


συμπαραϑέουσαν. τάς Valesius, συμπαραϑυσαγτάς codd, —74- 
λαμαγῶν Ν,, γαλμιόγων codd. 


ad res gerendas feruntur, hos in optima quaque re vires minime 
deficere necesse est. Conatus et aggressiones vestrae sunt subitae 
et repentinae et brevi post poenitentia. In universum non est quod 
miremur, vos quam adversarii nobis sitis et diversorum morum, etiam 
rerum gerendarum consiliis a nobis distare * * et vos temeritate, 
nos consilio congredi, quo paucioribus quoque non raro plures vin- 
cere contigit, dum prudentia potius, quam viribus nitebantur, Plures 
autem temere et imprudenter proelium ineuntes malo aflici, re ipsa 
potius, quam verborum elegantiore ornatu didicistis Scytharum mala 
intuentes. Manifestissimis enim indiciis ettestimoniis nota testataque 
dicemus. llli exercitu trecentorum millium hominum ab utraque 
parte ripae expositorum pugnantes, omnibus viribus sunt a nobis 
deleti et superati. Cuius mostrae virtutis clara victoribus relicta 
sunt monumenta, ex quibus immortalem nobis gloriam et nunc et 
sequenti tempore duraturam peperimus, Cum enim praepropero im- 
petu ad ripas furore praecipites in certamina ruissent, eorum teme- 
rariam et inconsultam ad aggrediendum irruptionem  celerior brevi 
post poenitentia est consecuta. Et vero pro his, quae in nos admi- 
sistis et commeruistis, eas quas luistis poenas minime sufficere iu- 


Dexippus , Eunapius etc, 2 


ἜΝ 


m ———— ἔπλσεος 


- 


18 EXCERPTA E DEXIPPO 


A.C. ογοουχ ἀποχρῆν ἡγούμεϑα ἣν ἐπάϑετε τιμωρίαν, εἶ μὴ xai τὸν 
Aureli "p,rooy ὑπερβάντες ἐν ὅροις τοῖς ὑμετέροις τὴν ὀργὴν ὡς 
προαδικήσαντας ὑμᾶς ἀποπλήσαιμεν, πόλεμον γὰρ éni onov- 
δαῖς ἀκήρυκτον ἐφ᾽ ἡμᾶς ἠγείρατε, ἐγκλήματα μὲν ὡς εἰς 
Β προαδιχήσαντας εἰπεῖν οὐκ ἔχοντες, ἐπιϑυμίαις δέ τισι καὶδ 
ἐλπίσι χουφισϑέντες, σὺν αἷς ὅμιλος ἀλόγιστος ἐπαίρεται, 
στρατιᾶς καὶ πολέμου ἀντιλαμβάνεσϑε. ὅϑεν οὐχ ἔξω προσ- 
δοχίας ἄγομεν καὶ παρὰ τοῦ ϑείου ἔσεσϑαι ἡμῖν ἀρωγὰ, οἷα 
δὴ ἡμῶν μὲν ϑεσμὸν τὸν ἐπὲ σπονδαῖς οὐχ ἀτιμασάντων, 
᾿Ιουϑούγγων δὲ ἄδικον ὅδόν τε ἐφ’ ἡμᾶς ἐλθόντων, xai ὅρ-το 
V.8xovc xai πᾶσαν πίστεως βεβαιότητα παρὰ φαῦλον τιϑεμένων. 
τοῖς τὲ αὖ φϑάνουσι κατορϑώμασιν τὸ μέλλον λαμβάνοντες, 
καὶ περὲ τῶν ἐσομένων οὐκ ἀπεικότως πρὸς τοῖς εἰρημένοις 
σχρηστὰ δοξάζομεν. 3j μὲν γὰρ ἐπ᾽ εὐπραγίᾳ ἐλπὶς ϑάρσος 
v φέρει, φόβον δὲ Z ini τῷ ἐναντίῳ. λογισμῷ τε ἡγεμόνιιϑ 
πρὸς τὰς πράξεις χρώμενοι, τάς τε δόξας τῶν συμβησομένων 
ovx ἀβασανίστως προσιέμεϑα, κἀν τοῖς παροῦσιν, οἷα ἄνδρες 
ἀϑληταὶ κιγδύνων τῶν ἀρίστων, οὐκ ἐχπληττόμεϑα ταῖς τοῦ 
πολέμου χαλεπότησιν, ἐξ ὧν τὸ ἐλπιζόμενον κέρδος οὐκ ἄσϑε- 
vic καὶ περιττότερον τῆς ἀχϑηδόνος. τὸ γὰρ πλῆϑος V-20 
μῶν σώμασί' τε ἥκιστα ἰσχύει καὶ φρογήμασιν. ἀπείληπται 
1. ἣν B., ὧν vulg. 2. ὡς πρ. ὑμᾶς] ὧν προηδιχήσατε ἡμᾶς 
B.. 3. ἀποπλήσαιμεν N., ἀποπλεύσαιμεν vulg. 5. προαδιε- 


κήσαντας H., προαδικῆσαν vulg. 15. φόβον et τῷ ἐναντίῳ 
B., φόβου ct τοῦ ἐναντίου vulg. — 21. ἐπείληπταιν vulg. 


dicavimus, nisi quoque, traiecto Istro, in vestris ipsorum finibus iram 
nostram in vos, qui nos priores iniuria affecistis , explevissemus. 
Bellum enim, dum adhuc foedus erat, ultro et non indictum adver- 
sum nos excitastis. Et cum, quod nobis obiiceretis , non haberetis, 
uia vobis nullam iniuriam feceramus, in spes et cupiditates quas- 
dax erecti, quibus vulgus inrperitum effertur, exercitu comparato , 
nos aggredimini. Quare speramus, Deum nobis auxilio futurum. 
Sanctitatem enim foederum minime derisui et ludibrio habemus. Iu- 
thungi contra iniqua ratione nos adoriuntur, et iusiurandum δὲ 
cetera quantumvis firma fidei vincula pro nihilo ducunt, Equidem 
ex rebus ad voluntatem nostram f[luentibus, quid consecuturum sit 
coniicientes, eventus rerum mon absque veri similitudine, ex his, 
quae ante dicta sunt, laetos fore, exspectamus. Etenim ex secundis 
rebus spes fiduciam adfert, contraria autem timorem, Prudentia 
duce in rebus administrandis utentes, quae accidere possunt , non 
nisi re bene perpensa, opinione praecipimus, et in praesentia tan- 
quam viri gravibus quibusque periculis exercitati, belli diflicultati- 
bus non terremur, quibus non levia commoda, sed laboribus longe 
maiora comparantur, Nam vulgus vestrum neque corporis neque 


A κνπτοςς. 


DE BELLIS SCYTHICIS. . "9 


γὰρ Ῥοδανοῦ μὲν εἴσω χαὲ τῶν ἡμετέρων δρίων" σπανίῳ δὲ Ἀ.1. 70 
2 - , ^ -- “ῆὴη , - 2 - Aurel. I. í 
ἀγορᾷ συνεχόμενον χαὲ τῇ ἀλλῃ ταλιμαμρρήσει, τοῖς ἀλγεινοῖς D 
μιν , - ^ 2 - ͵ 
τοῖς μὲν ἤδη σύνεστι, τοῖς δὲ μέλλει. καὶ προχαμὸν ἐν τῷ 
ἀεὲ μοχϑεῖν ἀτολμότερον ἔσται χαὶ χρῆσθαι. αὐτῷ παρέξεν 
5 5 à oc » vA , 9. ts » 4 τ , ὃ 
ἀμαχεὲ OyrL ἄν βουλώμεθα, ὡς ἂν πρὸς τὴν χρύνιον διατρι: 
Ü £u H μ lea * 
βὴν ἀπειρηχότι. ὅϑεν ὑμῖν τε τὸ πᾶν περιφαγῶς κινδυγεύ-: 
erat, καὶ ἡ τῆς εἰρήνης ὑμῶν αἴτησις ἐπ᾽ εὐπρεπείᾳ τοῦ φύ- 
^ 
βου σύγκειται, ὅπως ἂν τὸ σφέτερον δέος ἐπηλυγάζησϑε. 
ἣν τί δεῖ προσίεσθαι, καλῶς ὑπάρχον πανταχόϑεν ἀποκλει: 
τοσϑεῖσιν ὑμῖν τῆς οἴκαδε πορείας καὲ οἷον εἴσω πυλῶν ἀπει- 
- ἊΝ u A LJ E 
λημμένοις χρῆσϑαι εὖ τε xai μὴ, ὅπως ἄν ἔχωμεν πρὸς ὑμᾶς Ῥ. τ 
διανοίας; ἐπὲ τούτοις λεχϑεῖσιν ἐκ τοῦ βασιλέως κατεπλά- 
͵ P] ^ ^ € 3 €* Ὕ - ' * 2 , 
γησᾶν τε ᾿Ιουϑοῦγγοι" xai ὡς οὐδὲν αὐτοῖς κατὰ τὰς ἐλπί- 
dac ἐπράττετο, παντελῶς τῶν σπονδῶν ἀπογνώσει ἐχόμενοι 
τδπαρὰ τοὺς σφετέρους ἀπεχώρησαν. 
β΄. Ὅτι ἐπὲ «ὐρηλιανοῦ οἱ Βανδῆλοι χατὰ κράτος Zr-A.C.a7i 
τηϑέντες παρὼ Ῥωμαίων πρεσβείαν ἐποιήσαντο πρὸς "Pouai-Aurcl.T. a 
ovg περὲ διαλύσεως πολέμου καὶ συμβάσεως.͵ καὶ πολλὰ ἀνα- 
t. ἃ 5 , ἂΪ , Ld , Δι ὦ , 
μεταξὺ εἰπόντων ἀλλήλων, rov τε βασιλέως xat τῶν βαρβά- 
δορων, διελύϑη μὲν 0 σύλλογος, τῇ δὲ ὑστεραίᾳ τύό,τε πλῆϑος 
TO Ῥ , d 329. 59. , 9. ^25 , B 
τῶν Ῥωμαίων στρατιωτῶν αὖϑις 5990/0915, καὶ ἐρομένου βα- 
E ce - , - τὲ » 
σιλέως, ὅ,τι σφισὲ περὲ τῶν παρόντων λῷον εἶναι δοκεῖ, κρί- 
αν Ἠριδανοῦ Valesius. 9. ἣν τί δεῖ προσίεσϑαι B., ἤν τι δὴ 
προσίεσϑε vulg. 13. χατὰ add. Ν, 55. λῷον Β., λαῶν vulg. 


animi viribus pollet. Inclusi enim inter Rhodanum et nostros fines 
alimentorum penuria aliisque incommodis laborans, multis malis hoc 
ipso tempore premitur, aliis mox premetur. Fractum et debilitatum, 
ἘΠῚ sine intermissione laborat, minus audet et timidius est. Itaque 
diuturnioris tum studii tum operae nescium sese nobis sine proe- 
lio praebebit paratum subire, quicquid de eo statuere voluerimus: 
, ex quo omnes vestrae res in apertum discrimen adducuntur. Tota 
autem vestra pacis petitio nihil est nisi decorum timoris praetextum , 
quo metum vestrum tegere cupitis. Quam cur accipiamus, data no- 
bis occasione vos undique ab reditu exclusos et quasi intra claustra 
coercitos bene aut male habendi, utcunque nobis pro animi nostri 
erga vos affectu videbitur? His ab Imperatore dictis, Juthungi valde 
sunt consternati, cumque minime negotium, ut speraverant, confecis . 
sent, sed omnino foederis repulsam tulissent, ad sua redierunt. 

2. Sub Aureliano Vandali a Romanis acie supérati sunt. Itaque 
.egationem ad Romanos decreverunt, quae de bello pacificatione fi- 
niendo ageret. Et cum multa inter se Imperator et barbari disse- 
Tuissent, solutum est colloquium. Postridie multitudo militum Ro- 
manorum rursus convenit, et cum €os Lmperator interrogasset, quid 


MER 


PRU 


20 EXCERPTA E. DEXIPPO 


A. C. 271 voyreG τὴν εὐτυχίαν τὴν ὑπάρχουσαν προμηϑείᾳ τῆς ὑπὲρ τῶν 
Aurel 135, y ἀσφαλείας διασώσασθαι, καὲ βοῇ τὸ βουλόμεγον ση- 
j 
“μαίγοντες, σύμπαντες ἐς τὴν κατάλυσιν τοῦ πολέμου ἐχώρη- 
σαν. καὶ οἵδε μὲν. ὧδε συνηνέχϑησαν γνώμῃ" oi δὲ τῶν 
βαρβάρων βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες, ἥκοντες καϑότι σφισὲ προ-ὅ 
"εἰρημένον, ἔδοσαν ὅμήρους σφῶν αὐτῶν, οὐ τὰ δεύτερα ἄξι-- 
σεως καὶ τύχης. οἵ τε γὰρ βασιλεῖς τοὺς παῖδας ἑχάτεροι 
αδιδόασιν ἐς τὴν ὁμηρείαν, ἐνδοιάσαντες οὐδὲν, καὶ ἕτεροι ἅ- 
μα αὐτοῖς οὐ μάλα πόῤῥω ἀξιώσεως. καὶ imi τούτοις ἐχώ- 
ρησᾶν τὲ πρὸς σύμβασιν, καὶ αἱ σπονδαὲ ἐγένοντο. συνεμά-το 
χουν δὲ ἀπὸ τῆσδε “Ῥωμαίοις Βανδήλων ἱππεῖς εἷς δισχιλί- 
ovc, οἱ μέν τινες αἱρετοὶ ἐκ τοῦ πλήϑους ἐς τὴν συμμαχίαν 
καταλεχϑέντες, oL δὲ xat ἐθέλοντες ἑκούσιον στρατιὰν ὑὕποδυ- 
ὄμενοι. ὃ δὲ λοιπὸς Βανδήλων ὅμιλος ἐπ᾽ oixov ἐκομίζετο, 
παρέχοντος τοῦ Ῥωμαίων ἄρχοντος ἀγορὰν ἔστε ἐπὲ τὸντῦ 
Ἴστρον.. xoi τὸ μὲν πλεῖστον αὐτοῦ ἀπαϑὲς διεσώϑη" ὅσοι 
δὲ παραβάσει τῶν σπονδῶν ini λείας συλλογὴν ἀφϑόνως ἀπε- 
σχεδάσθησαν, ἀνῃρέϑησαν σύμπαντες ὑπὸ τοῦ ἡγεμόνος τῶν 
Ὁ ξενικῶν στρατοπέδων, οὐ μείους γενόμενοι πενταχοσίων. οἷα 
γὰρ δὴ διὰ φιλίας τῆς χώρας πορευόμενοι, καὶ ϑάρσει τῆς2ο 
γενομένης πρὸς Ῥωμαίους εἰρήνης ἐπαρϑέντες, τῆς πάσης τά- 


a 8. ἐνδυάσαντες vulg. 11. Ῥωμαίοις H., “Ῥωμαΐων codd. 
13. ὑποδυόμεγοι ed. R., ἀποδυόμενοι codd. 19. οἷα B., o£ 
vulg. : 


illis optimum .esse videretur, cum statuerent praesentem prosperita- 
tem tueri et rerum, quibus potiebantur, fruitioni prospici oportere, 
suam.de ea re voluntatem voce significaverunt et universi in senten- 
liam finiendi belli iverunt. Sic igitur inter illos convenit. Itaque 
barbarorum reges et principes venerunt, et ut illis erat praeceptum, 
ex suis obsides qui non in secundis partibus fortunae et dignitatis 
haerebant, dederunt; uterque enim rex et proximi dignitate una 
cum ipsis sine mora filios suos pro obsidibus tradiderunt. His le- 
gibus ad pacta et conventiones ventum est, et foedera sunt inita: 
Vandali Romanis duo mille equites auxiliarios ex foedere suppedita 
bant, quorum nonnulli ex tota exercitus multitudine delecti et im 
belli societatem adscripti, alii spontaneam militiam subeuntes nomi- 
na dederunt. Reliquus Vandalorum exercitus, salvus et incolumis 
conservatus, Romanorum Imperatore vitae necessaria usque ad Tstrum 
iis praebente , domum rediit. Sed quicunque ab exercitu violatis 
foederibus, ad praedandum et rapinas faciendas longius excesserunt , 
omnes a duce exterarum copiarum (erant autem non minus, quam 
quingenti) sunt caesi et peremti, Hi enim specie amicitiae, fidu- 
cia pàcis cum Romanis factae elati, nullo servato ordine, venia a 


Recte urit τὸν 


DE BELLIS SCYTHICIS. 21 


ἕξεως προεξαίρογτες κατά τινας αἰφνιδίους ἐπιδρομὰς προσέ- A. C. a71 
βαλλον γνώμῃ τοῦ ἄρχοντος, καὶ οὐκ ὀλίγα τῆς χώρας ἔκα- Δ 66} 
χούργουν. χαὶ τὸ ἔργον τοῦτο τὸν ἐργασάμενον παρὰ TQ 
βασιλεῖ χατατοξευϑῆναι. οἱ δὲ λοιποὶ Βανδήλων διεσκεδά- 
ὄσϑησαν καὶ ἀπενόστησαν ἐπ᾽ oixov. βασιλεὺς δὲ Ῥωμαίων 
τὴν πλείστην δυνάμεως τῆς πεζικῆς καὶ ἱππικῆς ἐχπέμπει ém V.9 
᾿Ιταλίας. xai διαλιπὼν οὐ μάλα συχνῶν ἡμερῶν, τήν τε ἀμφ᾽ 
αὐτὸν τάξιν ἑταιρικὴν, καὶ ὅση δορυφορία τοῦ ἄρχοντος, τῶν 
τε συμμάχων ὅσοι ἦσαν Βαγδήλων, καὶ τοὺς δμηρεύειν αὖ-- 
τοτῷ δοϑέντας παῖδας ἐπαγόμενος, καὶ αὐτὸς ἐπὲ Ἰταλίας ἐξή-: 
Aavrs σπουδῇ διὰ τὴν τῶν Ἰουϑούγγων αὖϑις παρουσίαν. 


EKAOFAI ΠΕΡῚ ΓΝΏΜΩΝ. 
EXCERPTA DE SENTENTIIS. 


Fragmenta admodum obscura (1— 4). Oratio Dexipoi ad. Atheni- 
15enses, urbe nondum capta (5) Oratio eiusdem ad eos qui secum 
urbe capta profugerant (cf. Gibbonum c. X. p. m. 1, $28. seqq.) (6). 
Fragmenta minuta (7 — 9). 


«.*** τύχας ἀνδρῶν xoi καταστάσεις πόλεων xai £QvOvVEA. R. 323 

γεωτερίζουσαι ἐλάττους τε ὅμοίως xai διαφερόντως περὲ εἰρήνην Cod- 107 
20móAeuo» συμβαίνουσιν ἄγοντος τοῦ χρόνου μηδεμιᾶς: ἀλλὰ 
μετατρέποντος ἄλλῃ ἄλλους πρός τε τὸ ἄμεινον. καὶ μὴν 
τὰ γιγνόμενα ἐν τοῖς ἀνϑρωπείοις ἄριστοι γνώμην οἱ μὴ χα- 
λεποὶ δέξασϑαε τὰς ἐξαλλαγὰς τῶν ἡμερῶν xai χρόνων" μη- 


22. ἄλλῃ N., ἄλλην ed. 23. γγνῶγαν coni. B. 


suo duce impetrata, in repentinas quasdam incursiones eruperant et 
non pauca regionum loca, qua iter habuerant, vastayerant et damnis 
affecerant. Atille, qui tantum facinus admisit, est ab eorum rege 
jaculis confectus. Reliqui Vandalorum separati domos suas repetie- 
runt. Romanorum vero Imperator, praemissa maiore parte suarum 
copiarum , sive pedestrium, sive equestrium, non longo post est eas 
subsecutus intervallo, et secum cohortem auxiliariorum retinens, 
omnes hastatos qui eius custodiam agebant, una cum Vandalis, quot- 
quot illi auxiliarii aderant, et pueris, qui illi obsides dati erant, ma- 
gna celeritate in Italiam contendit, in quam luthungi denuo irru- 
perant. 


22 EXCERPTA E DEXIPPO 


δὲ ἐτῶν τούτους ὅσοι πολέμου τε καὶ στρατοπέδων ἐξηγοῦν-: 
τὰν μνήμῃ προγεγνομένων ἔχειν ἐπὲ τὰ συμφορώτατα ix&- 
στους καὶ τοῖς προσπίπτουσιν καχου . . τῆς τῶν ἱστορηϑέν--. 
τῶν νεωτέρων τε καὶ παλαιοτέρων... πρὸς δὲ τοὺς κατα .. 
R. 324 B. κατ᾽ ἀνθρώπους ἧς ἀπορῇ λύσις" 7 yàg ioyvor-5 
Cod. τοῦ ας κατὰ ἐῶν τε. τῷ συγεγέχοντι ἔν . . ἡ αἀποκγήμη .. ὡς 
ἁλίσκεσθαν δέον. εἰ 
y« Ὅτι Δέκιος, βασιλεὺς Ῥωμαίων . . εἶχεν τὴν 
Θράκιον δύναμιν... ὀῤῥωδῶν [μή τι νεώ]τερον γένηται περὲ 
τῆς ἀρχῆς τὴν κατάστασιν . . ἐπιστολῆς . . εἰς αὐτοὺς ἐπεΐξ-το 
ἐέναι τοῖς πολεμίοις . . βουλόμενον τῆς Óv ἀγϑρώπους οὐκ 
ἔμφαιν -. οὐς ἄγειν. μὴ περαιτέρω πράσσοντες ἄνϑρωποι 
ἀπο .. οὐκ εὐχαίρου προϑυμίας τὴν πεῖραν λάβωσι" πρὸς 
τὴν * * ἐπιχουρίαν παραγίνεσϑαι. xol ὃ uiv .. βασιλέως 
ἡμεροδοόμου φέρων τὴν . . 15 
δ΄. Πρίσχῳ, ὃς δὴ τῆς τῶν ..tv .. ἐπέ τε εἰρήνης τὰ 
πολλὰ ἐχρημάτισε. . τὰ τοῦ πολέμου- τὸ δὲ . οὃς δὲ τότε 
πόλεμος . .. ἐμήνυσαν. xai ἐπεὶ ἠϑοοίσϑησαν . . ἐδήλου 
γὰρ ἡ γραφὴ τάδε. 
A. C. 267 &.. Ὅτι ποθοῦμεν. ." ὦ ἄνδρες .. ἀσφαλὲς ὄψει τῶναο 
Ο}}.1. 15 δρώντων « . μενον." ἐπεὶ δὲ .. μὲν . . πορευόμενοι .. δὲ 
κατὰ πολλὰ σκχκεδασϑέντες . . ἀναγχαῖον διδαχὴ" ἅμα τῇ 
R.325. . . . πράττοντες ἂν ὑμεῖς .. - ἐμοί" εἴ γε . « διὰ a. . 
εἶ τις ὑμῶν διαμέλλοιτο" ἐξαγγέλλεται yàg . . νεότητί cov 
κατὰ καιρὸν ϑαῤδοῦντας, καὶ τούτῳ ἔχπληξιν ἐς τοὺς évav-95. 
τίους ἕξειν νομίζοντας, οἷα δὴ πολέμων ἀπειράτους, εὐτολ-- 
μότερον αὐτοῖς μᾶλλον 7 προμηϑέστερον παρὰ τὴν ἀπουσί- 
Cod. αν τῶν προαγωγισμάτων συγίεσϑαι. καί ἐστι μὲν ἁπάντῃ 
- ὑπαίτιος ὑμῶν ἣ ἐπιχείρησις διότι καὶ ὑπὲρ καλῶν ἔργων" 


9. ὀῤῥωδῶν μή τι νεώτερον B., ὀῤῥωδῶν . . , τερον ed, 18. 
ἐδήλου γὰρ ἡ γραφὴ B., δήλου γὰρ ἐγράϊζρη ed. δή. σου] οὐ coni, N. 
! . οὔ. δὲ 64. 28. προαγωγεσαμένων᾽ coni.N. μὲν οὐ πάγτῃ coni. B. 


5, Nuntiatur enim, eos adulescentiae tuae pro tempore confi- 
dentes atque hinc terrorem hosti tanquam belli imperito, se in- 
cussuros existimantes, audacius, quam prudentius sine praevia exer- 
citatione depugnare paratos, Est igitur quaquaversus molitio vestra 
culpabilis, Optamus autem, ubi pulchris facinoribus operam dabitis, 
reapse vos fieri apprime utiles. Vigor animi in bellis cum disciplina 

. coniunctus validum scutum est, infirmum autem, si illa careat, tum 
€t audacia sine recto consilio praeterque idoneum tempus ferociens,. 


DE BELLIS SCYTHICIS. 23 


συνευξαίμην δ᾽ ἂν xai πείρᾳ δύνασϑαι ovuqogordrovg ys- A. C.267 
γέσϑαι. ἐπέσχεμμαι δὲ ὡς ἐν τοῖς πολέμοις τὸ ἀνδρεῖον 55}. Lis 
μετὰ μὲν ἐμπειρίας ἰσχυρὸν, ἄνευ δὲ τούτου ἀσϑενές" xoi 
ϑρασύτης λογισμῶν ἄμοιρος, ἡ δὲ σὺν τῷ μὴ κατὰ καιρὸν 
δευτόλμῳ ἔσφηλε. κράτιστοι δὲ οἱ συνέσει τὸ διάφορον τῶν 
ἐχβησομένων εἰδότες μᾶλλον ἢ ϑυμῷ ἐς τὰς μάχας καϑι- 
στάμενοι. παραινῶ μὴ δὴ ἐς τὸ ἕτοιμον τῆς γνώμης x«i τοῦ 
πλήϑους τὸ ἀβέβαιον ἰδόντας, τοῦ κοινοῦ τῆς ἀσφαλείας - 
φέσϑαι- ἀποκινδυγεύσεται γὰρ ὑμῖν σωτηρία οὕτως ἐς μη- 
τοδὲν δέον, xoà ϑράττεσϑθαι ἡ διάνοια ὑμῶν δόξει μᾶλλον 9 
ἐπιβούλιος περὲ τῇ πάσῃ πόλει τοῦ ἐχβησομένου ἔχουσα 
τὴν πεῖραν. ὑπαΐτιος δὲ ὁμοίως ὅδι,τε ἀνανδρίᾳ τὸν ὕφε- 
στηχύτα ἀγῶνα ἐξιστάμενος, καὶ ὃ ϑρασύτητι ἐς τοὺς μὴ 
προσήκοντας κιγδύνους ζῶν, βίον σὺν ἀσφαλείᾳ σώζεσϑαι. --- 
Ἰϑλογισμῷ δὲ πιστεύων ἀνὴρ βεβαιότερος ἢ ἀμαϑίας σχήματε 
πρὸς τὰς ἀδήλους φορὰς τῶν πραγμάτων ἐξορμώμενος. αἵ 
τε ἐν τοῖς πολέμοις συντυχίαι ἢ κατὰ τὸ ἀναγκαῖον τὴν τόλ-- 
μαν διδόασιν ἐξιοῦσι ἐς τοὺς κινδύνους, ἢ ἀδείας περιου- 
σίᾳ τὴν μετὰ τοῦ ἀσφαλοῦς σύνεσιν παρέχονται, ὡς μὴ σὺν 
δοδέει τε μᾶλλον ἠπειγμένως ἢ προμηϑείᾳ πρᾶξαι. 
-Zoyijóusvo: δὲ τάδε μὴ ἴτε πρὸς ἄνδρας ἐς dyd-R.326 
va κατ᾽ ἐρημίαν τῶν συλληψομένων ἐχυρᾷ δυνάμει ἐξιόντας, 
1. συνευχαίμην ed. 2. ἐπέσχεμμα ed. — 7. δὴ μὴ B. 12. 
ἐφεστηκότα B. — 13. μὴ add. Maius. 14. βίον] παρὸν B. | 15. 


λήματι B, 18. ἐξιοῦσε M., ἐξισοῦσε cod. 21, μὴ ἴτε DB. , 
μήτε ed. — 22. ἐπιόντας B. 


in perniciem ruit. Porro fortissimi evadunt non tam ii, qui impetu 
caeco feruntur, quam qui futurorum eventuum momenta ponderare 
queunt. Auctor autem vobis sum, ne, dum mentis vestrae alacrita- 
iem, multitudinis autem inconstantiam respicitis, tutelam reip. negli- 
gatis. Sic enim vestra salus nullo cum emolumento periclitaretur 
fractusque magis vester animus videretur, quam sollers in urbis uni- 
versae cura vel coniiciendorum eventuum peritus. Aeque culpabilis 
est, qui meticuloso animo oblatum sibi certamen respuit, atque ille, 
qui insana audacia in aliena pericula semet coniicit, ubi tuto vivere 


licebat. — — Vir, qui mentis nixus consilio est, constantiam magis 
servat, quam is, qui imperitorum ritu incerto rerum cursui se com—- 
mittit. — Casus bellici vel coactam audaciam iis suppeditant, qui 


pericula adeunt, vel oblata immunitate prudentiam cum securitate 
exhibent; ita nt iam necesse non sit subitaneo potius opere quam 
proviso consilio agere. ; | 

Haec igitur reputantes, ne certamen ineatis ipsi auxiliis destituti 
adversus homines, qui fortibus copiis praeyalent, quique multo equi- 


24 EXCERPTA E DEXIPPO 


A. C. 265 ad πολλῇ μὲν ἵππῳ, πολλοῖς δὲ ὅπλίταις xod ψιλοῖς παρεσκευ- 
ΘᾺ}. 1τὅ χσμένους, ἔτι δὲ πεῖραν πολεμικὴν φοβεροὺς καὶ σωμά- 

- χῶν ὄψει δεινοὺς, καὶ ὅπλων ἀγασείσει, ἀπειλαῖς τε καὶ βο- 
ἧς μεγέϑει ἱκανωτάτους προεχφοβῆσαι τοὺς πρῶτον ἐς 
αὐτοὺς ἰόντας. μηδὲ πρὸς τούσδε ἀποκινδυγεύσητε, ἐξὸν ἀπὸδ 
τῶν τειχῶν σὺν ἀσφαλείᾳ ἀμύνεσθαι. καὶ γὰρ ἡ ἐλπὶς τοῖς 
πρῶτον ἐς μάχην ἰοῦσιν ἰσχυρόν τι ἔδοξεν εἶναι καὶ προσα- 

qyoyórarov εἷς κατόρϑωσιν" ἀλλ᾽ ἐν τοῖς περιφαγεστάτοις 
ὦφϑη, ὅταν τῷ ἀληϑεῖ μάχηται. εὔδηλον δὲ δήπου, οἶμαι, 
ὡς κἂν τοῖς ἐξ ἴσου οὖσιν ἄνευ στρατηγοῦ κατὰ μόνας ἄπο-το 
κινδυνεύειν σφαλερώτατον: τὸ δὲ ὑπὸ ἡγεμόνι τε ἄγεσϑαι 

Cod.gaxa£ ἐς κοινωνίαν ἥκειν ἑτέροις τοῦ κινδύνου ἔν τε ἐνθυμή- 
σεσι κἀν τοῖς ἔργοις ἀσφαλέστατον, ῥᾳδίαν ἔχον τὴν παρὰ 
τοῦ πέλας ἐπανόρϑωσιν. κρεῖττόν τε σὺν ἑτέρῳ κατορϑοῦν-- 

τας δύξης ἔλαττον ἔχειν, 7 δίχα τοῦ προμηϑοῦς κατὰ μό-τῇ 
vag ἐπιχειρήσαντας. σφαλῆναι. καὶ ἀπόντος μὲν πολὺ ἀπὸ 
σφῶν τοῦ ἐπιβοηϑήσοντος, οἷα δὴ μονωθέντας, δρᾶσαί τι 
σὺν εὐχερείᾳ σύγγνωμον: ἀνδρῶν δὲ οὐκ ἄπωθεν ὄντων à- 
ριστα πολέμῳ ὡμιληκότων καὶ πεῖραν παρασχομένων τοῦ 

γικᾷν, καὶ ταῦτα τὸ ἀδεὲς ἐς τοὺς κινδύνους ἐν τῷ διᾶὰχο 
μέσου ἐκ τῆς τῶν τειχῶν ὀχυρότητος ἔχοντας, πρᾶξαΐ τι 
παρὰ τὴν τοῦ ἄρχοντος καταίνεσιν, κἄν τῳ ἄμειγον ἐκχβῆ, 
Á. προεχφῳ. Β., πρὸς ἔχφοβ. ed. ἐπ᾽ αὐτοὺς B. ^ 5. μὴ δὴ B. 


9. ἐληϑεῖ N., digd. . . ed. . το. κἂν] x«i coni. B. οὖσιν N., 
«cip ed. 16. ὑπὸ ed, . 22. τῷ ἄμεινον B., τῷ dusívor: ed, 


tatu multoque gravis levisque armaturae milite instructi sunt: contra 
homines, inquam, peritia quoque bellica formidabiles et corporum 
aspectu terrificos, tum et armorum sonitu et minis et profunditate 
clamoris valde idoneos ad eos territandos, quibuscum primo proelian- 
tur. Adversus hos, inquam, en acie periclitari velitis, quandoquidem 
moenibus tuto vosmet potestis protegere. Etenim spes magnum ha- 
bere efficaxque momentum videtur in iis, qui belli tirocinium ponunt, 
ad rem gerendam feliciter. "Verum ea in clarissimis viris elucet, cum 
adversus . . . decertat. Sed enim exploratum mihi videtur, cum pa- 
ribus quoque sine duce singillatim tentare belli aleam periculosissi- 
mum fore: secus autem duce regi, periculique socios adsciscere tum 
in deliberando tum in agendo tutissimum est, quoniam de proximo 
suppetiae adsunt. Et quidem praestat, re bene cum socio gesta, paulo 
minorem gloriam consequi, quam imprudenter et solitarie agentes a 
proposito aberrare. Sane si absit is, a quo magnopere iuvari possi- 
mus, tunc a nobis solitariis procliviter fieri aliquid , ignoscibile est : 
verum enimvero si prope adsint viri bello egregie exerciti et victo- 
riis adsueti; et si praesertim a periculo, obiecta moenium firmitate, 


emm. 


DE BELLIS SCYTHICIS. 25 


oU4 ἀγνεπίκλητον ἐφάνη διά vs τὸ δυσπειϑὲς τὸ περὲ τὸν À.C.267 
προστάξαντα, καὶ ὅτι σὺν τῷ ἀμφιβόλῳ τοῦ χιγδυνεύματος ΡΤ 15 
ἐπεχειρήϑη- | 

Ei δέ τις προαστείων τε xai ἐνδιαιτημάτων τέρψεως &-R.327 
δποστερούμενος ἄχϑεται, καὶ ὅσα πλούτου ἐγκαλλωπίσματα, 
γνώτω τὸ μὲν ἀλγεινὸν εἰς ὀλίγον τε καὶ ἐν ὀλίγῳ τὴν αἷἴ- 
σϑησιν οἷσον, οἷα δὴ ἐν οἰχοδομαῖς κείμενον, καὶ ἡμῶν ov 
διὰ μακροῦ ἐπιστησομένων, ὡς κωλῦσαί τε τὸν παντελῆ τού- 
vov ἀφανισμὸν καὶ ἀναλαβεῖν αὐτὰ δαψίλειαν τῆς ἐχ vov- 
Ἰοτου χορηγίας οὐκ ἀδυνάτων, τὸ δὲ τῆς σφετέρας σωτηρίας 
ἐπικίνδυνον οὐκ ἰασόμενος. ὅϑεν τῇ παραυτίχα ἀχϑηδόνι 
τὸ εἰς ἅπαν ἀσφαλὲς ἀντιτιϑεὶς οὕτω λογιζέσθω, διότι μηδὲ 
ἐς πάντας, ἀλλ᾽ ὅσοι δυνατοὲ τὸ λυπηρὸν τὴν ἀναφορὰν ἔχει, 
παρ᾽ οἷς πλούτῳ ἰσχύουσι καὶ ἄνευ τοῦ ἡμετέρου ταχεῖα τῶν 
᾿ιϑδάφαιρεϑέντων 7j διόρϑωσις. παυστέον δὴ οὖν ὑμῖν τῆσδε τῆς 
δρμῆς, εἰ μήτε ξαυτοῖς ἐπιβούλως καὶ ἐς τὸν ἄρχοντα évav- 
τίως πράσσετε, καὶ εἴσω τειχῶν μενετέον. ἡμᾶς δὲ οὔτε τῇ 
παρασκευῇ οὔτε ταῖς γνώμαις τῆς τῶν κοινῶν σωτηρίας ἐ- 
φεστηχότας ὀλίγων ἡμερῶν ἐπιστησομένους ἅμα τῇ δυνάμει 
20dÀu(zere , xai εἴσω τειχῶν τὰ ἐς τὴν τοῦ ἔξωϑεν ἀγῶνος xa- 
τόρϑωσιν ἡμῖν μελήσει. προαποδείκνυται δὲ οὐ πόῤῥω τοῦ 
ἀληϑοῦς εἶναι τὸ ἐπάγγελμα ἐκ τῶν πρὸς Νιχοπόλει πρα- 
χϑέντων, εἴ ys μὴ μεγαληγορεῖσϑαι δεήσει. χρὴ δὲ ἐν τοῖς 
I. rts B., did δὲ ed. 8. de] τῶν coni. B. 59. ye] x«i - 

coni. D. 


tuti simus; tunc qui aliquid praeter ducis dictamen facit, etiamsi id 
forte bene evenerit, culpabilis est, tum propter inobedientiam , tum 
quia se in ambiguum discrimen coniecit. 

Quodsi quis suburbanis suis hortorumque amoenitatibus atque 
eiusmodi divitiarum ornamentis spoliatus moeret, is velim sciat, mo- 
lestiam quidem brevem exiguique sensus fore: tum quia in aedifi- 
ciis vertitur, tum quia brevi nos aderimus ad prohibendam horum 
omnimodam vastitatem, fructusque eorum affluentes aliquando recu- 
perare possumus, neque vestrae salutis discrimen semper manebit. 
Quare unusquisque cum praesenti molestia perbrevi perpetuam secu- 
ritatem contendens, secum reputet, incommodum hoc non ad omnes 
pertinere, sed ad eos, qui divitiis affluunt, et qui sine nostra etiam 
ope detrimenta sua facile instaurabunt. Ergo a praecipiti hoc con- 
silio desistite; nisi forte in vosmet ipsi coniuratis, et nisi a duce 
aperte deficitis; atque intra moenia consistite. Nos autem neque 
armis neque voluntate publicam salutem deserturos, paucosque post 
dies adfuturos cum exercitu speratote; vobisque intra moenia manen- 
Hibus, curae nobis fore puguam fortiter in aperto campo cerneudi. 


δ. EXCERPTA E DEXIPPO 


C267 μεγίστοις τῶν ἀγώνων τούτοις συμβούλοις τε ἅμα xai βοη- 
g^ 3a 9oit χρῆσϑαι, of ἂν ἐν τοῖς φϑάνουσιν ἔργοις σαφῆ vov 
συμφέροντος“ ἐπιδείξωνται τὴν δήλωσιν, ἐμπειρίαν ἔργων xoi 
Cod.42 pg... . vv. à; 
* * au 
c. . xal καρτερίᾳ οἱ πόλεμοι μᾶλλον ἢ πλήϑει κρίνονται. 
ἡμῖν δύναμίς ve οὐ φαύλη, (δισχίλιοι γὰρ οἱ σύμπαντες ἤ- 
ϑοοίσϑημεν,) καὶ τὸ χωρίον ἐρυμνότατον, ὅϑεν δρμωμένους 
χρὴ τοὺς πολεμίους χακοῦν σποράσε τὸ ἐπιτιϑεμένους xab 
τὰς παρόδους αὐτῶν ἐνεδρεύοντας" ἐξ ὧν κρατοῦσι uiv 5-10 
piv τῷ τρόπῳ τούτῳ δώμη ἔσται, καὶ δέος οὐ μέτριον πα-, 
ρέξομεν τοῖς ἐναντίοις" συνισταμένων δὲ ἀντιστησόμεϑα, προ-- 
ἐν ον ὅπλων οὐ φαῦλον τὸ ἐρυμνὸν τοῦ χωρίου xci τήνδε 
τὴν ὕλην, ἔχοντες. οἵ τὸ ἐναντίοι ἐκ διαφόρων προσβάλλον-- 
τες οἷα οὐ πάντῃ καταφανέσι ταράξονται, καὶ οὔκ ἐν τῷιβδ 
ἴσῳ τρόπῳ τοῖς πρόσϑεν πολεμήσουσι. τάξιν τὸ αὐτῶν λύ- 
οντες καὶ οὐϑ᾽ ὅπου τὰ τοξεύματα xai ἀκόντια μετιέναι χρὴ 
εἰδότες, καὶ τῶν τε ἀφιεμένων ἀτυχήσουσι, καὶ ὕφ᾽ ὑμῶν 
ἔτι μᾶλλον κακώσονται. ἡμεῖς τὸ τῇ ὕλῃ πεφραγμένοι ἐπί 
σκοπὰ καὶ ἐξ ὑπερδεξίων μεϑήσομεν, καὶ ἀσφαλέστερον uiraó 
εἰς τὸ δρᾷν ἐσόμεθα, οὐ ῥᾷστοι δὲ βλάπτεσϑαι. περὲ δὲ ᾿ 
αὖ τῆς ὁμόϑεν μάχης, εἰ δὴ καὶ αὐτῆς δεήσαν, ἐκεῖνο χρὴ 
9. ἐπιτιϑεμένους Β., ἐπιϑεμέγους ed. 11. τῷ add. B. 12. 7too] 
προτείχισμα τῶν Ν. 20. καὶ ante doq. add. B. εσφαλέστε-» 


ρου N., ἀσφαλέστερον ed. 21. δὲ ante βλάπτ. add. N. 23. 
αὖ τῆς --- εἰ δὴ N., αὐτῆς ---- εἰ δεῖ ed. 


Porro constat sponsionem. nostram haud procul veritate consistere, 
ex iis, quae apud Nicopolim gesta fuerunt; quin opus ulla iactantia 
sit. Oportet autem, cum de summa re agitur, iis uti consiliariis et 
adiutoribus, qui praecedente opera manifestam ediderint utilitatis 
suae demonstrationem; agendi peritiam etiam , . . 

κ * 


6. .. Et fortitudine magis bella, quam numero militum cermun- 
tur Nobis non poenitendae copiae sunt; bis enim mille cunctim 
censemur: locus vero munitissimus , unde discurrentibus licet nobis 
hostes male mulcare, dum palantes aggredimur, eorumque itineri- 
bus insidiamur, Quibus artibus facti superiores, et vires augebimus, 
et non modico adversariis terrori erimus: qui si in aciem processe- 
rint, resistemus, quia praeter arma non est inutilis haec loci mu- 
nitio et silva: siquidem hostes diversis partibus incurrentes, mos 
haud satis sibi exploratos pertimescent; neque pari iam conditione 
pugnabunt; et solvent ordines; ac dum neque sagittas seque iacula 
ad certum scopufn emittunt, et vanos ictus edent, et a nobis potius 


DE BELLIS SCYTHICIS. 27 


« 
λογίζεσϑαι, ὡς οἱ μέγιστοι κίνδυνοι μεγίστας καὶ προϑυμίας A. C. 267 
παρέχονται, καὶ ἐν τῷ ἀπόρῳ τῆς σωτηρίας ἡ ἀντέτασις $- O21 L 15 
τοιμοτέρα, καὶ πολὺ τὸ ἀνέλπιστον ἐξέβη, βιαζομένων vs | 
ὑπὲρ τοῦ ἀμηχάνου καὶ ἀμυνομένων ὑπὲρ τῶν σπουδῆς ἀξί- 

5o» τιμωρίας ἐλπίδι. οὐδὲ γὰρ ἔστιν ὅτῳ ἂν πρὸ ἡμῶν 
μείζους γένοιντο ὑποϑέσεις τῆς ἀγαναχτήσεως, οἷα δὴ γενῶν 
τῶν ἡμετέρων καὶ πόλεως ὑπὸ τῶν ἐναντίων κατεσχημένης. 

("o συγεπίϑοιντο δὲ ἂν αὐτοῖς καὶ ὅσοι ἀνάγκῃ ἄκοντες ovorQa- 

* τεύουσιν, ὅτε τὴν ἡμετέραν ἔφοδον αἴσϑοιντο, ἐλευϑερίας Ἀ. 320 

τοτῆς σφετέρας ἐλπίδι. 

. Πυγϑάνομαι δὲ καὶ τὴν βασιλέως δύναμιν τὴν ναυτικὴν 
οὔχ ἑκὰς εἶναι ἀρήξουσαν ἡμῖν, ἧ συνταχϑέντας συνεισβα- 
λεῖν χράτιστα. καὶ ini τῷδε ἡγοῦμαι ὡς καὶ τοὺς Ἕλλη-: 
γας ἐς τὸ αὐτὸ τοῦτο πρόϑυμον ἐπάξομεν. αὐτὸς δὲ δὴ 

150» ovx ἔξω κινδύνου οὐδὲ εὐτυχέστερον πράττων imi ταῦτα 
ἔεμαι, ἀρετῆς ἐπιϑυμῶν xoi διάκινδυνεύων, τὰ τιμιώτατα δὲ 
ϑέλων περιποιήσασϑαν καὶ ἐς ἐμαυτὸν μὴ καταλῦσαι τῆς 
πόλεως τὴν ἀξίωσιν, καὶ παραινῶ ὧδε γινώσχειν. ἔπεισι 
μὲν 5$ τελευτὴ πάντας ἀνθρώπους καταλῦσαι τὸν βίον, ἐν 
βοτοῖς περὶ τῆς πατρίδος ἀγῶσιν ἦϑλον κάλλιστον xoi δόξαν 
ἀΐδιον φέρων. εἰ δέ τινα xai ἐπὲ τοῖς εἰρημένοις τὸ τῆς 
πόλεως πταῖσμα ἐχπλήσσει, καὶ δι’ αὐτὸ ἀϑυμός ἐστιν, ἴστω 
3. βιαζομένων N., βιαζόμενον ed. 6. γένοιτο ὑπόϑεσις ed. 


8. ἐν avt. ed. — 9. ὅτε B., εἴτε ed. τή, ἐπάξομεν N., ἐπαύ-- 
ξομὲν ed. 15. ἔξω — ἐπὲ Maius, é$0y — ἐπεὶ cod. 


laedentur, qui nemore protecti certissima tela ex opportunissimis 
locis iaculabimur, tuti ad feriendum, alienis vero ictibus minime 
expositi. Iam ad ipsum proelium quod attinet, si forte id patrare 
opus fuerit, reputandum est, a maximis periculis maximum animi 
vigorem suppeditari: et quanto salus incertior est, tanto contentio- 
nem acriorem fieri. Multa etiam insperata eveniunt, dum pro rebus 
arduis contendimus et cara quaeque protegimus spe ultionis. Age 
vero neque ante nos quisquam maioris irae materiam habuit, qui 
videlicet genus nostrum et urbem in potestate hostium videmus. 
Tum et alii, qui coacti cum hostibus militant, in hos arma conver- 
tent, simulac incursionem nostram cognoverint, de sua quoque li- 
bertate sperantes. 
Audio regis quoque navales copias haud procul esse, opem 
nobis ferentes; quibuscum nos consociati praeclarissime proelium in- 
ibimus. Insuper exístimo Graecos quoque ad eandem animorum 
alacritatem a nobis excitatum iri. Ego vero ipse haud me periculo 
submovens, neque beatiore sorte utens, in hanc belli aleam descen- 
do virtutis ergo, tuendique res carissimas, et ne urbis dignitatem 


28 EXCERPTA E DEXIPPO 


ὃ b Μ᾿ τάς τε πλείστας τῶν πόλεων ἐξ ἐνέδρας ὑπὸ τῶν πολεμίων 
ali. 1. 1 ^ 2 , 
Cod. 48 ἡρημένας . . . . . καὶ τῶν ἀντιστάντων αὐτοὺς τὸ ἀντί- 
παλοὸν ἐρημωθέντας . . ον δὲ τοῦ βαρβαρικοῦ ἐπιτίϑεσϑαι - 
᾿ ^ 4 , , Ld , 
Mee ανϑισταμόνῳ ϑυγοισόμεσα 2. 0p τῇ παρύδῳ 
4 14 , 
χρήσονταν ἀϑρόον . .. . ἱκανοὶ εἴημεν. ἀγαχωρήσομεν i5 
M r ^ 
ἐς τὸ μετέωρον ovv ἀσφαλείᾳ . ... μένων ἐπιϑησόμεϑα . 
, lod c€ ^ 
κἀκ τούτου τῶν ἐναντίων αἱ ἀπορίαν πρὸς ἡμῶν ἔσονται. 
- μ δ. € ow. Le - , ' $c L4 “ 
Συστήσεσθϑαι δὲ ἡμῖν καὲ ἐκ τῆς τύχης τὸ εἰχὸς ἄγει" ἣ 
τε γὰρ ὑπόϑεσις δικαιοτάτη, xa9" ἣν ἀμυνούμεϑα τοὺς προ- 
αδικήσαντας., καὶ τὸ δαιμόγιον ταύτῃ ὡς ini πολὺ βραβεύειτο 
^ ? Li » €« mM 
τὰ ἀγϑρώπεια, προθυμότατον ὃν συμφορὰς ἐλαττῶσαι xat 
ἐς τὰ ἀμείνω συνάρασϑαι. χαλὸν δὴ γνωρίσαι τὸ πάτριον 
R.33ozudv σχῆμα, καὶ αὐτοὺς τοῖς Ἕλλησιν ἀρετῆς καὶ ἐλευϑερίας 
- * - 
γενέσϑαι παράδειγμα, xai παρά τὸ τοῖς οὖσι xai τοῖς ἐπι-- 
γιγνομένοις εὐχλείας ἀειμνήστου μετασχεῖν, ἔργῳ δεικνύντας,γ 5 
ὡς καὲ év ταῖς συμφοραῖς τὸ φρόνημα τῶν ᾿ϑηναίων οὐχ 
ἥττηται. σύγϑημα δὲ τοῦ πολέμου παῖδας xai τὰ φίλτατα 
ποιησάμενοι καὶ τὸ ταῦτα διασώσασθαι, ἐς τὴν ἀντίστασιν 
συνταττώμεϑα, ϑεοὺς ἐφόρους ἀρωγοὺς ἐπιχαλεσάμενοε..᾽ 
Ἁ « * X 4 « ^ EJ - - ^ 
χαὶ ὁ μὲν τοιαῦτα εἶπεν" | OL δὲ ᾿ϑηναῖοι τοῖς τὸ λεχϑεῖ-λα 
* ? vM AINT: M ? ^ 5 , ^ 2 
σι πολὺ ἐπερδώσθησαν, (δυνατὰ ἐς τὴν ἀντίστασιν τὰ εἰρη- 
μένα,) xai ἐπὲ τούτῳ ἐξηγεῖσϑαν σφῶν αὐτῶν ἠξίουν. 
1. πλείστας N., τελευτὰς ed. ἀπὸ ed. τ10. συγταττόμεϑα ed. 


in me ipso dedecorem: vobisque auctor sum, ut cum animis vestris 
sic reputetis; mortem scilicet omnes homines vita spoliare: verum- 
tamen in certaminibus pro patria obeundis pulcherrimum praemium 
gloriamque immortalem secum ferre. Quodsi quem propter, ea quae 
diximus, captivitas urbis territat, atque idcirco prostrato animo est, 
is cogitet, plerasque urbes hostium insidiis esse captas . . . ad altiora 
loca incolumes, recedemus. Atque ita hostium difficultates e re nostra 
erunt. 

Iam et ipsa fortuna ἴῃ nostris iure meritoque partibus 6880 
debet, quia iustissima est belli causa, dum aggredientes repellimus. 
"Tum et Deus sic plerumque humana gubernat, ut calamitosos liben- 
tissime sublevet ac meliore sorte donet, Interest etiam nostrae me- 
minisse patriae dignitatis , nosque met Graecis virtutis ac libertatis 
exemplar proponere; sempiternamque laudem a praesentibus poste- 
risque consequi, dum reapse demonstramus, vigorem Atheniensi- 
um nullis cladibus exstingui. "lesseram vero pugnae liberos nostros 
et carissima quaeque atque horum salutem mobis proponentes, in 
aciem prodeamus, custodum Deorum ope implorata.* Sic ille con- 
cionatus est. Athenienses autem dictis magnopere confirmati, ( nam 
pugnae stimulos concio subiecerat,) ut se in aciem duceret, ipsum 
rogabant. 


—C————À 


DE REBUS MACEDONICIS. 29 


- » » 
U. Ὅτι τῶν τὰ ἄριστα προελομένων ἡ προϑυμία, κἀν A. C. 567 

τὸ ἔργον μὴ συναχολουϑήσῃ, ἐπαινεῖται. pm 1.5 

, t, ? , 2 a 5 M » "- M 

53. Ὅτι ἀλγεινοτέρα ἀνδρὲ ἀρχὴν ἔχοντι τοῦ παντὸς 7 
Ld Y , ; ^ ^ 

ἀποτυχία μᾶλλον ἢ éx&ct(Q 7) καϑ’ αὑτὸν χάχωσις" τῷ γὰρ 

PESE 37^ 4 ' » L 5 ^ " » 
δίδίῳ περιγραφὴ ἡ τύχῃ τοῦ συμβάντος, εἰς δὲ τὸν ἄρχοντα t 

- ""- » € 5 P 

προσχωρεῖ. τοῦ συνενεχϑέντος ἡ αἴσϑησις. δοπὴ δὲ ovx é- 

λαχίστη πεπειϑὼς τῇ γνώμῃ παραπλησίως ἔχειν". καὶ τὸ 

3 - 

εἰχὸς τούτου οὐχ ἀπε... γεῖν im εὐγοίᾳ. xai παρίοταταν 
- - M * * 

δ᾽ ἐμοὶ ἀπὸ τῶν αὐτῶν θαῤῥεῖν, ἀφ᾽ ὧν xai τὸ δυσχερὲς 

c , 

10094279 1. 

9'. Ὅτι φησὶν 0 Δέξιππος πρὸς τοὺς Ἕλληνας δημη- 
γορῶν: xai μή τῳ παραστῇ ὡς -. τῆς σωτηρίας ὑμῶν μὲ 
.- ὀψὲ περι . . τὴν . . ην. ἔγνων τε γὰρ τὰ χοινῇ λυσιτελῆ 

» ““.ω , 
.. ἄλλος xai πρᾶξαι . . . . ἐπαίτιος ὅτου ἐστὶν ἐπισκέψα-- 
15o9at τὰ συνοίσοντα xaà .. .. ἀνὴρ ἐκ τοῦ δικαίου τὴν ἐρ-- 
D » M , » ἃ ἃ ἃ 
χὴν ἔχων καὶ πολιτεύων ἄριστα πειϑοι 


EK TQN ΜΑΚΕΔΟΝΊΚΩΝ. 


-«. *** τὸ αὔχημα, ὃ κέχτηται, μὴ καταλύσασα, 8. 319 
πρὸς δὲ τῷδε καὶ, ἄρχειν ἑτέρων δικαιοῦσα καὶ γινώσχουσα, “54. 91 
^ - ^ - 5 
2006 πολυπραγμοσύνῃ uiv βεβαιοῦται ἀρχὴ πᾶσα, ἀπραγμο- 
7. πεπειϑὼς sic ed. 18. χαταλύσασαν ed. 


7. Studium exsequendi rem optime deliberatam , etiamsi opere 
interdum cassum fiat, nihilominus commendatur. 

8. Homini magistratum gerenti publica calamitas magis molesta 
est, quam suum cuique infortunium. Nam privatum hominem , rei 
publicae fortuna leviter tangit; verumtamen ad magistratum sensus 
quoque eius pertinet . . Iam licet mihi ex eadem re laetitiam ca- 
pere, unde olim molestia orta est . .. 

9. Dexippus in concione ad Graecos sic ait . . , . vir iustum 
imperium consecutus atque optime remp. gerens * * * 


E LIBRIS DE REBUS MACEDONICIS. 


1. * * * fastu, quo inflata est, non omisso, immo ceteris im- 
perare contendens, quamquam probe gnara, strenuitate quidem omne 
regnum stabiliri, ignavia autem subverti. Neque vero mortalis quis- 


3o EXCERPTA E DEXIPPO 


σύνῃ δὲ gOtíoerai* ἕλοιτό τε ἂν οὐδαμῶς τις, dvógi ἔοι- 
xoc προτιμᾶσϑαι ἑτέρων ἀξιοῦντι xai μεῖζον ἐς τὸ χοιγὸν 
φρογεῖν, καταλύειν εἰς ξαυτὸν τὴν κοινὴν εὔχλειαν, εἶ μὴ 
τῷ συμβάντι ἐξωσϑῇ. --- μηδὲ τὸν μὲν ἀγτίπαλον δόξαι ἐ- 
πιϑεραπεύειν, παρορᾷν δὲ τό,τε ἡμέτερον φρόνημα xai τὴνϑ 
&x τοῦ ϑεοῦ ὑπουργίαν, ἣν χρὴ πεύσαντας δι’ αὐτῶν νοή- 


Β.35οσασϑαι" περιέσται γὰρ ὑμῖν τὸ τῆς δαιμονίας σπουδῆς μὴ 


ἀναξίους φανῆναι, καὶ τά τε ἕτοιμα ἐς τὸ ὑπακούειν οἴχει-- 
ὥσασϑαι, καὶ τὰ ἔτι μέλλοντα σὺν ἐχπλήξει τοῦ ἀδήλου προσ- 
ἄγεσϑαι. σωφροσύνη δὲ ἀνδρῶν τοῖς ve &x τῆς τύχηςιο 
προφαινομένοις εὖ χρήσασϑαι, καὶ ἅμα συνέσει ἐς τὰς πρά- 
ἕξεις ἰόντας μὴ παριέναι τῶν κοινῶν τὸ ἐφεστηχὸς, μηδὲ ue- 
ταστάντων εἰς μεταμέλειαν ἥκειν τοῦ παροφϑέντος. ἀρετὴ 
7 μὲν πρωτίστη ἐν τῷ τὰ χράτιστα εὖ γνῶναι, δευτέρα δὲ 
7 ἐν ἔργοις. ἀμφοῖν δὲ 0 παρὼν καιρὸς δεῖται, καὶ τοῦ ysi5 
πράττειν ἑτοιμοτάτου, ὡς 7j γε ἄνευ τοῦ προμηϑοῦς σὺν τῷ 
ὀκνεῖν μέλλησις χρηστὸν μὲν οὐδὲν ἤνεγκεν, τοὺς δὲ χρησα- 
μένους πολλάκις ἐπ᾽ οὐδενὲ μετρίῳ ἔσφηλε. ταπειναὶ μὲν 
οὖν φύσεις οὐκ εὐπαράκχλητοι ἐς σπουδὴν τῶν ἀρίστων, δι-: 
ὅτι παραδειγμάτων v6 καλῶν ἀμοιροῦσιν ἰδίων τε καὶ πατέ-ο 
ρων τῶν ἑαυτῶν, καὶ τῇ σφῶν μὲν ἀνανδρείᾳ ὁᾳθϑυμοτέραις 


4. ἐξωσϑῇ Ν., ἐξισωσϑῇ ed. δόξαιτε ϑεραπεύειν Ν. .5. ὑ- 
μέτερον N. 6. ἣ χρὴ πιστεύσαντας coni. B. 8. ὑπαχούειν N., 
ἐπαχούειν ed. 10. σωφροσύγη B., σωφροσύνῃ ed. II. χρή-- 


σασϑαι N., χτήσασϑαν ed. 17. τοὺς δὲ χρησαμένους — οὐδεγὲ 
N., τοῖς δὲ χρησαμένοις — οὐδὲν ed. 


piam, qui se ceteris antestare ac dignitate in rep. fulgere velit, 
publicam gloriam sua culpa imminui aequo animo feret, nisi rerum 
necessitate cogitur. — Neque adversario videamini obsequi, vestram 
autem confidentiam abiicere, Deique etiam auxilium spernere, quo 
fretos bono animo vos esse oportet. Quippe reliquum vobis erit, ut 
ne divina cura indigni videamini, atque ut omnes, qui ad obedien- 
dum parati sunt, vobis adiungatis; eos, qui cunctantur, incertorum 
casuum metu concilietis. Est autem humanae temperantiae, bonis a 
fortuna oblatis recte uti, simulque sapienter negotia tractando , haud 
negligere futuram publicarum rerum sortem, neque, si res aliter ce- 
ciderint, rem omissam aegre ferre. Prima virtus est, quid optimum 
sit, recte dispicere; proxima inagendo versatur: utraque autem prae- - 
sens tempus indiget, et praeterea promptissimo opere. ,Nam agendi 
mora consilio destituta nihil utile efficiet; immo ii, qui ita se gerunt, 
non mediocria detrimenta capere solent, Qui ergo humiliore loco 
nati sunt, haud facile ad studium rerum optimarum hortando impel- 
]untur: carent enim illustribus exemplis, sive suis propriis sive pa— 
rentium. Et hi quidem ob suam ignayiam socordius vitae rationes 


DE REBUS MACEDONICIS. 31 


: , . M , 2375 κὉ 
κέχρηνται ταῖς ἐπιτηδεύσεσιν. οἷς δὲ Z ἀρετὴ διά τε αὐτῶν 
, - » Pd 
καὶ προπατόρων ἐχτήϑη, φόβου αἰσχύνης μᾶλλον ἡ Oxvov 
ἐς τοὺς κινδύνους ἡττῶνται, xai ἐϑελοντεὲ τὸν τῶν καλῶν 
πόνον ὑφίστανται. | 
b β΄. Ὅτι φέρει αἰσχύνην ὅμοίως θράσει ve ἀλογίστῳ 
- EJ 
τῆς μὴ προσηκούσης εὐχλείας ὑρέγεσϑαι, καὲ διαδοχὴν ἔργων 
ἀρίστων ἀνανδρίᾳ ἐν ξαυτῷ καταλῦσαι. 
x 
y- Ὅτι οὐ ταὐτὸν εὐβουλία xai oxvog* ὃ μὲν γὰρ 
σὺν τῷ περιδεεῖ διαμέλλει, ἡ δὲ τὰ κράτιστα ἑλομένη ὧρ- 
v» τῷ πὲρ ; θιαμὲ ; 7 9 uev 90- 
^ » 
τομησὲν ἐς τὰ ξργα. 
ω €, - 3 , , 5 $23 0e ' ^ 
δ΄, Ὅτι τοῖς ἀνδρείᾳ χρωμένοις ἐς τὰ ἔργα τὸ ϑεῖον 
συγέπεται.- 

ε΄. Ὅτι ἰσχυρότατον στάσις ταράξαι εὐεξίαν χαὲ εὖτα- Β. 351 

&av φϑεῖραι πόλεώς τὸ καὶ στρατοπέδων. --- ἔνϑα δὴ xoi 
- x * 
τδάλλα τῶν ἀγελπίστων ἄἀγϑρωποι κατεργάζονται" τόλμῃ γὰρ 
, - - - 
πρὸ δυνάμεως πιστεύυσαντες ἐπὲ τοῖς πολέμοις — τῶν ἀεὲ 
μοχϑούντων. --- ἀνέγκλητον δὲ σύμμαχοι, x&v ἐλάττους (οά. 8. 
ὦσιν, ἅμα προϑυμίᾳ συμφορώτεροι ἢ πλήϑει περιόντες, V- 
ποόπτοι ὑπολείποντο. 
, c, . ' , , , 5 Ὕ 
0 c. Ὅτε τοὺς πραγμάτων μεγάλων προστασίαν ἐξ dg- 
- b: , 279* 20.! » , 3^ ^ r 
χῆς ἑλομένους οὐδὲ ἐθέλοντας ἔστι κινδύνων ἔξω xai πολέ- 
μων εἶναι" νομίζοντες γὰρ οἱ ἐν τῷ παρόντι ἰσχύοντες τῶν 
ἀρετῇ διαφερόντων οὐκ ἀκινδύνους τὰς ἡσυχίας, σὺν τῷ πε- 
, ἡ. ἑαυτῷ N., ἑαυτῇ ed. 18. e? ὕποπτοι ἀπολείποιντο coni. B. 

23. dxiyÓOUpovg N., ἀχιγδύγως ed. 
instituunt; quibus vero et sua et maiorum suorum virtus inest, ii in 
periculis timori-magis turpitudinis, quam pigritiae, obnoxii sunt, 
ultroque honestos labores excipiunt. 

2. Aeque turpe est stulta audacia incongruam gloriam appetere 
ac praeclari operis exercitationem propria ignavia omittere. 

3. Alia est matura deliberatio, alia segnities: namque haec cum 
timore restitat, illa ubi optime decrevit, ad opus incumbit, 

Audentes manumque operi admoventes Deus adiuvat. 

5. Nihil validius seditione est ad bonum publicum perturban- 
dum, atque ad civitatis castrorumque ordinem subvertendum. — 
Hinc alia quoque insperata homines faciunt. Audacia enim potius, 
quam viribus, confisi in bellis hominum semper aerumnosorum. In- 
culpati autem socii, etiamsi pauciores numero, tamen alacritate uti- 
liores, ut suspecti deserebantur. 

6. Qui semel magnarum rerum regimini praefuerunt, iis, ne si 
velint quidem, carere periculis bellisque licet. Etenim illi, qui prae- 


senti potentia pollent, existimantes, intutam esse praeclarorum virorum 
quietem, metuque perciti, ne summa rerum priventur, ctiam ubi 


32 EXCERPTA E DEXIPPO 


ριδεεῖ τοῦ μήποτε ὑπ᾽ αὐτῶν ἀχϑῆναι, καὶ μὴ κινουμένοις 
5 
ἐπέρχονται, βεβαιοτάτην σφισὶν ἀσφάλειαν εἶναι νομίζοντες, 
εἶ κἀν ταῖς δοχούσαις ἀπραγμοσύναις τὼ ἰσχυρὰ προκατα- 
λήψονται. ἄριστον δὴ τὸ μέλλον δέος ἔστω τοῦ παρόντος 
ds URL τς Ὡ 
ἐν ἀσφαλεῖ ϑέσϑαι, καὶ μὴ ἀναμείναντας προπαϑεῖν. κακῶς 5 
οὐκ ἀπὸ τοῦ ἴσου ἀμύνεσθαι" βέλτιον γὰρ τὸ μὴ συμβη- 
' ΄ [LO ᾽ν E] , 2 , 
σόμενον προελσεέσανταῇ φυλάξασϑαι 5j ἀπραγμοσύνης ἐλπι-- 
δι τὸ ἄνανδρον * avr0y ϑεραπεύσαντας xai τὴν παροῦσαν ἀρ-- 
χὴν ἀποθεμένους, ἂν τοῖς δεινοῖς ἀσϑεγείς ἐνδοῦναι, προ- 
- » - φ 
φυλακὴ δὲ τοῦ μέλλοντος ἄδειαν κτᾶται, -IO0 

D. Ὅτι ἐν τοῖς πολέμοις μάλιστα αἱ τῆς τύχης πλεονε-- 
*- P, P4 3 5 ΒΩ c M » ^ ^ 3. - 
δίαν ἄλλοτε ἐπ᾽ ἄλλους ὅρμην ἔχουσι, xara τὸ ἀεὲ συμιβαῖ- 
γον περιήχουσαι. κάλλιόν τε ὑμῖν ὑπὲρ τοῦ ποιῆσαι μᾶλ-- 
λον ἢ παϑεῖν αἱρεῖσθαι τὸ ἀγώνισμα. καλοῖς δὲ ἔργοις ἀεὶ 

3, € , » 4 ; 
συνέπεται καλὸς ἔπαινος, ὡς τά ye ἐναντία φήμην ἀναξίαντϑ 
c - » - 3 , d "€ , 
ὑμῶν ἔχει τῆς εὐχλείαςς. (Ταῦτα τοῦ “ἵπερίδου.) 

Β.331 7. Ort χρὴ ταῖς ἡδίσταις ἀκροάσεσιν ἀγομένους συγεῖ- 
vot ταῖς δυσχερείαις ἐπὲ τῶν πράξεων, ἀλλ᾽ ἕως περ ἔστι 
τις ἄδεια, βουλῇ χρωμένους τὸ βέλτιον αἱρεῖσθαι, μηδὲ σφα- 
λέντας μεταμέλειαν ἔχειν τοῦ γνωσθέντος. ἀμαϑία yagao 
οὐχ ἐπαινεῖται, διότι καὶ σφάλλεται" εὐβουλία τε ἄριστον, 
ἐπειδὴ ξύνεσίς ἔστε τοῦ μέλλοντος * τό,τε γὰρ συμφέρον 
λογισμῷ ἐπέγνω, καὶ τὸ ἐναντίον προμαϑοῦσα ἐφυλάξατο. 

t. ἀρχϑῆγαν coni. B. 4. ἔσω coni. B. 17. ὅτε οὐ χρὴ coni. B. 
nullae res novae moventur, vigilant, atque ita firmissimam sibi se- 
curitatem fore existimant, si in pacc quoque munitum , ut ita dicam, 
locum praeoccupent. Optime autem facit, qui a futuro timore in 
praesentia cavet neque se patitur ante laedi, ne postea paribus 
viribus repugnare non possit, Praestat enim id etiam, quod futurum 
non est, praesentientem cavere, quam spe. quietis ignaviam propriam 
fovere, praesentique potentia omissa, quum mala deinde ingruerint , 
infirmitate laborare. Etenim futuri cautio securitatem parit. 

7. ἴῃ bellis praepotentia fortunae modo huc modo illuc trans- 
greditur, pro praesente semper eventu vices alternans. Ceteroquin 
honorificentius vobis erit, si ob faciendum, quam si ob patiendum 
aliquid, certamen susceperitis. Iam egregia facinora semper subse- 
quitur clara laus, contraria autem facta indignam pariunt claritate 
vestri nominis existimationem. (Haec sunt Hyperidis). 

8. Haud decet orationum suavitate victum segniter ad res gerendas 
accedere; sed donec aliqua tranquillitas est, deliberato consilio opor- 
tet meliora eligere, me postea detrimentum passi rem praecognitam 


vana. poenitentia requiramus. Inscitia illaudabilis est, quia errore 
prolabitur: prudentia est optima, quia futuri praescia est, et quid 


amaf-odiidufir UR c sap 


MET umet 


DE REBUS MACEDONICIS. 33 


- 2 
αἱ δὲ ὀξεῖαι καὶ ἀπερίσχεπτοι ἐγχειρήσεις ταχείας καὶ τὰς 
j M ea - , ^ 
μεταμελείας ἤνεγκαν. ἢ τε τῶν λύγων ἰσχὺς, ἐλπίδων μὲν 
LH b * l h y 
καὶ ἐπιϑυμιῶν νικηϑεῖσα, ὃς ui» τὴν παραυτίχα πειϑὼ εὖ 
ἴσϑαι ἔδοξεν, ἔργῳ δὲ οὐ )ρέ δὲ εἶ. 
συγκεῖσϑαι ἔδοξεν, ἔργῳ συγήνεγχεν. ὀρέγεται δὲ ei- 
, * “- - , x , ΄ 
δρήνη μὲν τοῦ εὖ γνῶγαι, πόλεμος δὲ μάλιστα" xà» τύχῃ 
- , 2 , EJ M , 
μὲν τοῦ προσήκοντος, ἐλάχιστα ἡ οὐδὲν ἂν σφαάλλοιτο,, δια-- 
* H - » T9 
μαρτῶν δὲ πλείστῳ καὶ παντὲ χρῷτ᾽ ἀν τῷ ἐναγτίῳ. παραι- 
»0 δὲ τοῖς . . . 
9'. Ἐλπίσαμεν . . ug .. ἐπὲ μεγάλαις . . . εἰσαῦϑις Cod. 101 
τοφιλίας διδόντες. 
P, [uj Ὁ , * € 
t. Ὅτι ἐν τοῖς . . πολέμοις τὸ uiv χρηστὸν ἑτέρων , R. 323 
^ » , 
τὸ δὲ δυσχερὲς ἴδιον... διακινδυνεύυοι, . γίνεται. ἄμεινον 
δὴ .. ὑπερφοονήσαντας ἐχδέξασθαι . . πεῖραν. εἰ δέ τις 
, , z " 
ϑυοάσει ἀλογίστῳ . . vaL πρὸς πόλεμον ἡγεῖται, εἰ τὴν ᾿“ἴλε- 
* M , 
155avdgov . . φορὰν . . σχεψάσϑω τὸ . . πεῖραν φοβερόν. 
xai τὴν . . παρασκευάζει... δοχεῖ καὶ ὃ ént . . vo διαφε- 
» 
ρόντως .. κινδύνους εὐτολίος . . τι προμηϑὲς, μαλαχίαν ἧ- 
» * TY x 3 c γι ^ P , 
γοῦντο * τὸ δὲ .. οντὸς καὶ ἡ δόξα . . πρὸς μὴ βουλόμεγον 
dx .. xal τὸν τοῦ ἐπικιγδυν. . uod ἐκ τοῦ dà . . διότι οὗ-- 
20706 .. ῥώμῃ καὶ παρασκευῇ . . τῆς αὐτῶν ἐλευϑερώσεως 
E , LO 
μείζονα ἀνθρωπίνης ἐλπίδος ἐννοήσαντες πρᾶξαι ἐπεχείρησαν. 
ἀρετῇ γὰρ καὶ παρασχευῇ τῆς lMaxsóóvov δυνάμεως ἀναμ- 
φιλόγως πάντας ἀνθρώπους ὑπερβαλλούσης, οἱ δὲ, καίπερ 
ἀῤῥωστίᾳ τῇ οἰκείᾳ οὐδὲ τῶν πολεμίων τοῖς προσοίκοις ἀ- 
, : : : , : , - , : * , - 
«δεῥιόμαχοι νομιζόμενγοι, προϑυμίᾳ τῇ σφετέρᾳ καὶ πόϑῳ τῆς 
παλαιᾶς εὐπραξίας ἐς τὸ ἂν τοῖς ΠΠακεδόσι κατὰ παρασκευ-- 
B c ' 50e * , T. EAS 
zv ὡρμήϑησαν. . χρὴ δὲ .. uiv προπαϑόντας xai ὡς ἀπὸ 
τῆς ὁμοίου d .. τοῖς . . νήσας καὶ δωρεὰς ἐοιχυίας ἀντιδι-- 


2 ἔγεγκαν ed. 3. τὴν B., τὸ ed. ὅ. zd» N., x«l ed. 11. τοῖς 
[πλείστοις πολέμοις B. — 12. ἴδιον [τῶν] duczirvOvrvevór[rov] 
y. B. a4... vci ἐέναι Β, εἴ εἰς Β. 15. φορὰν] συμφορὰν 
Β. 20. [ao] τῆς N. 24. dgóoctte τῇ οἰκείᾳ et infra ἐς 
ξιόμαχον cod. iterum inspectus, ἀργῶς τισι τῇ οἰχεῖον et ἄξιον 
ἄχρι ed. “6. ὧν τοῖς] ἀντεστῆγαι coni. N. 


sit utile, ratiocinando cognoscit, contrarium autem praevisum vitat. 
Subitanea atque inconsiderata incepta celerem poenitentiam provocant. 
Eloquentiae vis, si spei alicui wel cupiditati sit obnoxia, e vestigio 
quidem persuadere videtur, re vero ipsa non prodest Pax bono 
consilio eget, multo vero magis bellum: in quo si quis verum pro- 
viderit, rarissime aut. numquam offendit: qui secus facit, contraria 
plerumque sorte utitur. Hortor autem , . . . . . 


Dexippus , Eunapius etc. 3 


δή Jp DEXIPPI 


δόγαι καὶ ὑπο ες αὖϑις ζήλῳ τῶν προσγενομένων ἐφεδρεύ- 
suy ἐν τῷ εὖ ποιεῖν. 

ια΄. Ὅτι πιστοῦται εὐνοια συμμάχων ᾿ μάλιστα δὲ τοὺς 
προὐπάρξαντας χάριτος" ἧς κα . « τοὺς τὴν μετουσίαν ἥξειν 
. « τῶν ὁμοίων ἐπὲ τὰς εὐεργεσίας τρέπονται" χρεῶσταε . .5 
τοῖς ἐπαγγελϑεῖσι παρ᾽ ἡμῶν ἤδη τιϑέμενοι. . . μὴ συγαιγεῖν" 
καὶ πρεσβευομένοις παρὰ τοὺς βασιλεῖς σπουδῇ πάσῃ συν 
.. ἡμῶν xad τῶν .. ελλει . . τὰ δὲ πλήϑη ὡς τῶν τοῦ- 
τὸν . . πρέσβεων sid τὴν εὐϑὺς ἡκίστους ὄντες .- 
ἐφ᾽ ξαυτὸν .. 10 

ιβ΄. Ὅτι οἱ dic; "m συγχωρήσεως. οὐ δεῖται .. σφετερω- 
ϑέντες εἰ δοξάζετε . . τὸ αὐτὸ πεῖραν . . ἑτοίμως. . σοὲ 
δὲ γνώριμον . . ὃς ἐπιτάττομεν . . ὡς αὐτῶν πραγμάτων. 
συμῴφορ. . . χάλλιστα .-. καιροῦ τυχοῦσιν καὶ εἰ . . σὺν 
μὲν τῷ . , τούτου βλαβερᾶς .. ἐπ’ ἀμφοτέροις xai σὺν τῷτϑ 
δικαίῳ καὶ ἅμα συμφέροντι sie ἀσφάλειαν βεβαίως ὄντες" 
πολέμου δὲ παρασκευὴ φυλακὴ εἰρήνης βεβωιοτάτη" τὰ γὰρ 
Wi μέχρι. τούτου οὐκ ἂν . . δὲν πράξειν. 

ιγ΄. Ὅτι . . οἱ κρατήσαντες ἡττηϑῆγαι. .. 


TOT ΑΥ̓ΤΟΥ͂ AIIOSHAZMÁATIA AIAQOP 4.20 


R.322 Δέξιππος" τῶν δέ τινων τοῖς “ὙὙπερίδου λόγοις émi- 
μᾶλλον ἀχϑέντων. Suidas voc. ἐπιμᾶλλον. 
« κο »»"» » LA .» c: y Rl , 
R. 34o Ὁ δὲ ἵππος αὐτῷ ἤσκητο ἄρα καὶ ἄνευ ἡνίας ἐλαυνόμε- 


γός τε ὠχύτατα φέρεσϑαι, χαὶ βάδην προϊόντος πρᾳύτατα 
ἵστασϑαι, καὶ ἐκχλίνοντος, ὅπως περιοίσεται καὶ κυκλώσεται,»Ὁ 
εὐχαμπέστατα ἐπιστρέφειν. ldem voc. ἵππος. 

Παραπολὺ ἀπελείποντο τοῦ πείϑεσϑαι τοῖς εἰσηγουμέ- 
γοις ἡσυχίαν αἱρεῖσϑαι. Idem voc. παραπολύ. 


ή. δίεντος N., χάρις ed. 7. βασιλεῖς] lntell. Aridaeum cum 
collega. 


EIUSDEM FRAGMENTA VARIA. 


. JDexippus ait: Quum autem nonnulli Hyperidis verbis. magis οἷς 
fensi fuissent. 

Eius equus ita institutus erat, ut. et sine habenis velocissime fer-. 
retur, et illo pedetemptim incedente, placidissime staret, et. declis. 
nante ut locum aliquem circumiret , agillime se conyerteret. |. 

Multum aberat, ut iis, qui pacem suadebant, obtemperarent. . 


FRAGMENTA. 35 


"H» δὲ τοῦ χαϑηγουμένου πρὸς πᾶν τὸ ἀπαγγελλόμενον 
ἔχπληξις" ὑπὸ γὰρ ἐμφύτου δειλίας καὶ ἀπειρίας τῶν πολε- 
«μικῶν ἀναπεπταμένοις μὲν τοῖς ci, τεθορυβημένοις δὲ τοῖς 
ὀφθαλμοῖς, πατασσούσῃ δὲ τῇ καρδίᾳ, ἀεί τε ἀκούσεσθαι ἐλ- 
δπίζων, τοῖς ἀρχομένοις κατάδηλος ἦν ὡς φυγῇ χρήσεται. 
Jdem voc. πατασσούση-. 

᾿4πὸ δὴ τούτων πάντων ἀναπειϑύμεγος τῶν πλεονεχτη- 
μάτων, πάντα τὸν ἀγϑιστάμενον τιϑεὶς ἐν δευτέρῳ, εὐϑαρ- 
σῶς inge συνηνεχϑήτην δὴ ἄμφω ἀλλήλοιν. Idem woc. 

τοἀπὸ δὴ et εὐθαρσῶς. 

Καὶ ὡς ἐν τῷ παραχρῆμα ὥρμηντό τε ἐξιέναι χαὶ ψη- 
φίσματι τὴν στρατείαν ἐκύρωσαν, ὥρμητό τε πᾶς ἐς τὴν ἐπι- 
χείρησιν. Idem voc. παραχρῆμα. 

Zé&unnzóg φησιν, ὅτε τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν αἰτιον αὐξη- 

τιὔϑῆναι τὸ φιλόμαχον ἐθνῶν καὶ τὸ εὐσύνταχτον τῆς δυνάμε- 
ως. πάντες γὰρ οἱ πρὸς ἑσπέραν ϑυμικώτεροί εἰσι τῶν ἐπὲ 
ϑάτερα κατοιχούγτων. περιττεύει δὲ “Ῥωμαίοις τὸ τεταγμέ- 
voy ἐν τῷ ἔργῳ τεχνικὸν, ᾧ xai Γαλατῶν ἐπεχράτουν, xai ἐν 
τοῖς πρὸς τοὺς ὁμόρους πολέμοις τριβέντες καὶ περιόντες τῶν 

δοβαρβάρων τῇ συντάξει, τῶν “Ελλήνων φύσει καὶ ἀνδρείᾳ {πε- 
ριῆσαν]. Idem νος. Ρωμαίων ἀρχή. 

Σεμνὸν γὰρ αὐτὸν ἀπέφαινε τά τε ἄλλα καὶ ὅτι οἱ εὖ Ó 
πατὴρ στρατηγήσειε. ldem voc. otuvóv. 

15. é9ydy] E9vovcconi. N. — 2o. περιῆσαν add. N. 


Dux vero ad quemvis nuntium, qui afferebatur, animo expave- 
scebat, Quum enim ob insitam timiditatem et rerum bellicarum im- 
peritiam arrectis esset auribus oculisque attonitis et corde pàalpitante, 
quasi identidem novi aliquid auditurus; milites, quibus praeerat, ma- 
nifeste inde coniiciebant, eum fugam animo meditari. 

His igitur rebus omnibus, quibus inter ceteros praestare se sen- 
tiebat, adductus, omnesque adversarios impares sibi iudicans, fidenti 
animo eum adortus est. Ambo igitur in mutuum certamen ruerunt. 

Quum autem subito impetum cepissent ad bellum proficiscendi , 
et expeditionem illam publice decrevissent, et quilibet ad. rem aggre- 
diendam cupide se compararet. 

Dexippus ait, causam, quare imperium Romanorum adeo fuerit 
auctum, fuisse bellicam fortitudinem gentis et disciplinam militarem; 
Omnes enim occidentales sunt animosiores iis, qui ex altera parte 
habitant. Sed Romani et ordine et árte in bellis excellunt, qua 
etiam Gallos vicerunt; et in bellis contra finitimos exercitati, barba- 
ros quidem sollertia, Graecos vero natura et fortitudine superarunt, 

Auctoritatem ei conciliabant cum alia, tum etiam illud, quod 
pater eius laudabiliter éxercitum duxisset. 


36 DEXIPPI 


B. 3541 Σουχχαῖοι é9voc ]Mavgovotov, ὡς Δέξιππος χρονιχῶν δε- 

κάτῳ. Stephanus Byz. voc. Zovxyator, 

Ἕλουροι Σχυϑικὸν ἔθνος, περὶ ὧν “Ιέξιππος ἐν χοονι-. 
κῶν ιβ΄. Idem voc. Ἕλουροι, nec non Etym. M. 

4ΔἝἜέξιππος ἐν χρονικῷ δεκάτῳ. γράφει οὕτω: καὶ Πῆακε-5 
δόνων Ἐπίδαμνον ἐς ὕστερον ΖΙυῤῥάχιον μετονομασϑεῖσαν, 
πόλιν τῆς lMa&sdovíag μεγάλην καὶ εὐδαιμονοῦντα, κατὰ xQa- 
voc αἱροῦσιν. Porphyrogenitus them. II. 9. 


8. αἴρουσιν ed. 


Succhaei populus Maurus, ut Dexippus ait chronicorum libro decimo. 
Heluri, gens Scythica, de quibus Dexippus, duodecimo chronico- 
rum libro. Í 
Dexippus chronicorum libro decimo ita scribit: Et Macedonis 
Epidamnum, quae postea Dyrrachium nominata est, urbem Macedo-- 
niae: magnam atque opulentam vi Regi 


Dexippus dicit'uxorem eum (Zlexandrum Severum) cu- 
iusdam Martiani filiam duxisse, eundemque ab eo Caesarem 
nuncupatum: verum quum vellet insidiis occidere Alexandrum 
Martianus , detecta factione, et ipsum interemtum et uxorem 
abiectam. Idem 'dicit fuisse patruum Antoninum Heliogaba- 
lum Alexandri, non sororis uxoris eiusdem filium. . Lampri- 
dius in Alexandro Severo cap. XLIX. 

Addit Dexippus, tantum odium fuisse Maximini, ut, inter- 
fectis Gordianis, viginti viros senatus creaverit, quos oppone- 
ret Maximino: e quibus fuerunt Balbinus et Maximus, quos 
contra eum principes fecerunt, Idem addit, in conspectu .Ma- 
ximin: iam deserti a militibus Anolinum praefectum praetorio 
ipsius et filium eius occisum. Capitolinus in Maximino iuni- 
ere cap, FI. i 

Dexippus et Árrianus et multi alii Graeci scripserunt, 
Maximum et Dalbinum imperatores contra Maximinum factos: 
Maximum autem cum exercitu missum 'et apud Ravennam 
bellum parasse, Aquileiam autem nisi victorem | non vidis 
Idem ibidem cap. V 1I. 

Gordiani non, ut quidam imperiti scriptores loquuntur, |] 
duo, sed tres fuerunt; idque docente Arriano, scriptore Grae- ] 


D————— α: 


—————ÀÁL 


FRAGMENTA. d. 


686 historiae, docente item Dexippo, Graeco auctore, potuerunt 
addiscere: qui etiamsi breviter , ad. fidem tamen omnia perse- 
quuti sunt.  Zdem in gsdiahis cap. Il. 

Filius (Gordiani) legatus patris, exemplo Scipionum, ut R. 342 
Dexippus Graecae historiae auctor est, gladii potestate suc- 
cinctus est. Jdem ibidem cap. IX. - 

Dexippus putat, eius filium esse Gordianum tertium , qui 
post haec cum Balbino et Pupieno, sive Maximo, puerulus 
adeptus est imperium. | Jdem ibid. cap. XIX. 

Dexippus asseverat, ex filio Gordiani tertium Gordianum 
esse natum. Jdem ibid. cap. XXIII. 

Dexippus et Arabianus Maximum et Balbinum dicunt 
electos cóntra Maximinum post Gordianos. Zdem in Max. 
et Balb. cap. I. 

Dexippus Graecorum scriptor Maximum et Balbinum im- 
peratores dicit factos contra Maximinum post Gordianos duos 
et a Maximo. victum Maximinum, non a Pupieno. Jdem 
ibid, cap. XF. 

Sub his pugnatum a Carpis contra Méup fuit, et Scy- 
thici belli principium et Histriae excidium eo tempore; ut 
autem Dexippus dicit, Histricae civitatis. Dexippus Balbinum 
satis laudat, et dicit forti animo militibus occurrisse atque 
interfectum ; ut mortem non timeret: quem in omnibus di- 
sciplinis instructum fuisse dicit. Maximinum vero negat eius- - 
modi virum fuisse, qualem Graeci plerique dixerunt, Addit 
praeterea, contra Maximum Aquileiensium tantum odium fuis- 
se, ut de crinibus mulierum suarum arcubus nervos facerent, 
atque ita sagittas emitterent.  Dexippus et Herodianus, qui 
horum principum historiam persequuti sunt, Maximum et 
Balbinum fuisse principes dicunt delectos a senatu contra Ma- 
ximinum post interitum duorum Gordianorum in Africa, cum 
quibus etiam puer tertius Gordianus electus est. Jdem ibid. 
cap. XFT. 

Docet Dexippus, Titum tribunum Maurorum, qui a Ma- 
ximino inter privatos relictus fuerat, timore violentae mortis, 
ut alii dicunt, invitum vero eta Rr prd coactum, ut plerique 
asserunt, imperasse, atque hunc intra paucos dies post vin- 
dicatam defectionem , quam consularis vir Magnus Maximino 


38 DEXIPPI FRAGMENTA. 


paraverat, a suis militibus interemptum.  Imperasse autem 
mensibus sex. Z'rebellius in. triginta tyrannis cap. XXXII. 
Dexippus Claudium non dicit occisum, sed tantum mor- 
tuum: nec tamen addidit morbo, ut dubium sentire videa- 
tur. Jdem in Claudio cap. XII. 
Geberichus primitias regni sui in Vandalica gente exten- 
dere cupiens contra Visumar eorum regem, Asdingorum e 
stirpe, quae inter eos eminet, genusque indicat bellicosissi- 
mum, Dexippo historico referente, qui eos ab oceano ad no- 
strum limitem vix in anni spatio pervenisse testatur prae ni- 
mia terrarum immensitate. Jornandes de reb, Get, cap. XXII. 


Dexippi fragmenta, quae apud Syncellum servata leguntur , cuius 
nova editio in. hoc corpore quum maxime paratur, hic repete- 
re non placuit: indicis ope facile apud ipsum invenienda. 


—— — MM 


"———PsHR(Ó 


purto npn im vp apes omm 


ETNAIIIOT ZAPAI ANOT 
IZ T OPIAZX 


THX METAÀA AERIHIHON 


NE.AX EKAOZEQZX 


T4 Z9ZOMEN A. 


D 


" 


Cdi 
ἘΣ MES 


ETNAIIIOT S APAIANOT 


IZTOPIAZ ΤῊΣ META AEEIIH HON 
NEAZ EKAOZERQZ | 


EKAOFAI ΠΕΡῚ HPESBEON EONQN 
HPOZP2MAIOTL. 


E NOVA EDITIONE HISTORIAE 
EUNAPII SARDIANI 


QUA DEXIPPUM CONTINUAVIT 


EXCERPTA DE LEGATIONIBUS GENTIUM 
AD ROMANO S. 


ARGUMENTUM. 


Iulianus pacem init cum victis Chamavis, obside retento filio 
regis captivo (1). Badomarius, Germanorum princeps, captivos Ho. 
manorum uliano restituere recusat (2). Eunapius rhetor, legatus 
Lydorum, benigne ab Imperatore exceptus (3). Falentinianus in 
Bithynia lmperator salutatus (4). Belli Gothici sub Valente ini- 
tia (5). Gothi in fines Romanos Valentis iussu admissi , ruptis foe- 
deribus Thraciam late vastant (6). Coniuratio principum Gothorum, 
Theodosio regnante , a Fravitta suppressa. (7). 


e 
α΄. Oz τοῦ Ἰουλιανοῦ ἐς Ῥὴν πολεμίαν χωροῦντος, xad ua x2 


τῶν Χαμάβων ἱκετευόντων φείδεσϑαι καὶ ταύτης ὡς oixe(ac,Const.Loa 

ὃ Ἰουλιανὸς συνεχώρει, καὶ τὸν βασιλέα σφῶν προελϑεῖν suuin. GA 

λεύσας, ἐπειδὴ προῆλϑε καὶ ἐπὲ τῆς ὄχϑης εἶδεν ἑστηκότα, 11 
βέπιβὰς πλοίου, τὸ πλοῖον οὖν ἔχων τοξεύματος, ἑρμηνέα &- 


μ᾿ 4 
5. τὸ πλοῖον οὖ» x«i τὸ πλοῖον ἐχτὸς N. 


m Eis Iulianus in terram hostilem irrupisset, et Chamavi suppli- 
carent, ut genti, tanquam quae sua esset, parceret, assensus est, et 
eorum regem ad se venire iussit. . Ut venit et eum ad ripam stan- 
lem vidit, navem adscendens, ( erat autem mavis extra teli iactum, ) 
per interpretem cum barbaris disseruit: cum vero illi parati essent 


4a EXCERPTA 


uc 356 χων διελέγετο τοῖς βαρβάροις. ἐκείνων δὲ παντὰ ποιεῖν ὃν- 
nd. € m ' , "S 
Con.1 dx τῶν ἑτοίμων, ὁρῶν εὐπρόσωπόν vs ἅμα καὶ ἀναγκαίαν αὑτῷ 
T ' ' ' ' 
lul C. 4 τῇ» εἰρήνην" (Χαμάβων γὰρ μὴ βουλομένων ἀδύνατόν ἔστι 
Βιρὴν τῆς Βρεττανικῆς νήσου σιτοπομπίαν ἐπὲ τὰ Ῥωμαϊκὰ 
φρούρια διαπέμπεσϑαι") καμπτόμενος ὕπὸ τῆς χρείας yagt-5 
1 9 “ἢ o » T , ἂν 
ζεται τὴν εἰρήνην, xai ὅμηρα ἤτει λαβεῖν πίστεως ἕνεκεν. τῶν 
€ U τ y 
δὲ ἱκανοὺς εἶναι αἰχμαλώτους λεγόντων, ἐχείνους ἔφη τὸν 
- , c ^ ^ T- 
πόλεμον αὐτῷ δεδωκέναι, καϑ' δμολογίαν γὰρ μὴ λαβεῖν" 
* * - , OMA s ^ » rf 2 * , 
»vii δὲ ξητεῖν wap αὐτῶν τοὺς ἀρίστους, εἰ" μὴ τεχγναζουσι 
^ c D , E T 
περὲ τὴν εἰρήνην. τῶν δὲ ἱκετευόντων xai ἀξιούντων εἰπεῖντο 
[Y ' 3 ἊΝ k m : 
ovc βούλεται, μεταλαβὼν αὖϑις τὸν τοῦ βασιλέως αὐτῶν ai- 
τεῖται παῖδα, πλαττόμενος, ὃν εἶχεν αἰχμάλωτον, ὥσπερ οὐκ 
ΕΣ ? - e ^ 5 ^ ^ € , 
ἔχων. - ἐγταῦϑα 0,76 βασιλεὺς αὐτῶν καὶ οἱ βάρβαροι πρη- 
M », - p 
P. 16 pei ἐχταϑέντες, οἰμωγῇ τε ἀφϑύγῳ xat ὀλοφύρσει προσεχέ-- 
, , 
Xonvro, δεόμενοι μηδὲν ἀδύνατον ἐπιτάττεσοϑαι" | dÓvvarovi5 
» » 3 ^ 
δὲ αὐτοῖς εἶναι καὶ τοὺς πεσόντας ἀναστῆσαι καὶ ὅμήρους 
δοῦναι τοὺς τετελευτηκότας. γενομένης δὲ σιωπῆς, ὃ τῶν 
, * , , , ce »/ 2^ 37 
βαρβάρων βασιλεὺς ἀναβοήσας μέγιστον ὅσον, ,,εῖἴϑε ξζη μοι 
»᾿ c ^ c Kd * - , 
ἔφη ,0 παῖς, ἵνα σοι δοϑεὶς ὅμηρος, ὦ Καῖσαρ, δουλείαν 
ηὐτύχει τῆς ἐμῆς βασιλείας εὐδαιμονεστέραν, ἀλλ᾽ ὑπὸ σοῦ:ο 
τέϑνηχκεν, ἀτυχήσας ἴσως καὶ τὸ ἀγνοηθῆναι, πολέμῳ γὰρ ἐπί- 
στευσε τὸ σῶμα νέος ὧν, ὃν σὺ μόνον ἀντάξιον εἰρήνης ὕπο- 
B * v * - LH * ᾿ - € x 
Βλαμβάγεις. καὶ νῦν, ὦ βασιλεῦ, ov ui» δξαιτεῖς ὡς ὄντα, 


imperata facere, et videret, pacem peropportunam esse et necessa- 
riam, (etenim Chamavis invitis, e Britannia insula Romanis colo- 
niis commeatus immitti nequeunt,) utilitate adductus, pacem indul- 
sit, et fidei firmandae gratia obsides petiit. Cum dicerent, idoneos 
esse eos, qui in bello capti erant: hos bellum dixit sibi tradidisse ,. 
ex foedere minime sumsisse; nunc autem nobiliores postulare , nisi 
quid doli in pace convenienda excogitarent. Cum supplices orarent 
et eum obtestarentur, ut palam faceret, quos vellet: iterum cum 
his sermone congrediens, ipsorum regis filium petit, quem capti- 
vum in sua potestate habebat, fingens tanquam non haberet. Ad 
quae barbarorum rex et barbari, ad pedes iacentes, fletu largo et 
ciulatu usi, precibus contenderunt, ne quid imperaret, quod prae- | 
stare nequirent. Nec enim se posse eos, qui periissent, in vitam 
revocare, et cos, qui mortui essent, obsides dare. Silentio facto, 
barbarorum rex voce quam maxima potuit exclamavit: ,Utinam vi- 
veret filius meus , ut tibi traditus obses, o Caesar, feliciorem re- 
gno meo 'apud te servitutem serviret. Sed tuis armis cecidit, for-: 
iasse etiam a vobis non cognitus. Belli enim periculis suum cor- 
pus iuvenis obiecit, quem idoneum pacis vadem censes, et tu nunc: 
eum , o Imperator, tanquam vivat, exposcis, Ego vero miser nunc 


EX EUNAPII HISTORIA. 43 


ἐγὼ δ᾽ ἄρχομαι ϑρηνεῖν, συνορῶν τίνα οὐκ ἔχω. παῖδα γὰρ A.C. 358 
ὀδυρόμενος ἕνα, xai κοινὴν εἰρήνην τῷ παιδὲ συναπολώλεχα. ovi ω 
κἄν μὲν πιστεύσῃς τοῖς ἐμοῖς ἀτυχήμασι, παραμυϑίαν ἔχει Τα].6. ἡ 
' , € €i 3*4 € , 3 , A E] , 
μοι τὸ πάϑος ὡς ὑπὲρ ἁπάντων ἠτυχηκότι" y δὲ ἀπιστή- 
Donc, καὶ πατὴρ ἀτυχὴς xai βασιλεὺς ὀφϑήσομαι. τοῖς γὰρ 
- - , 1 - 
ἐμοῖς καχοῖς οὐκ ἀχολουϑῆσει μὲν ὃ παρὰ τῶν ἄλλων ἔλεος, 
ὅσπερ ἅπασιν ὀφείλεται τοῖς ἐν τούτοις καϑεστηκόσι, προσ- 
κείσονται δὲ αἱ κοιναὶ συμφοραί, καὶ οὐ παραιτήσομαε τοὺς 
ἄλλους ἀτυχιῶν, ἀλλὰ κοινωνεῖν ἐμοὲ τῶν δεινῶν ἀναγκάσω, 
τοτοσοῦτον ἀπολαύων τῆς βασιλικῆς ἐξουσίας ὅσον ἀτυχεῖν uó- α 
^ , 37 , ΡῚ , c ^ ' 
γος μὴ δυνασϑαι." τούτων ἀχουων 0 βασιλεὺς τὴν τε ψυ- 
χὴν ἔπαϑε, xai τοῖς λεγομένοις εὐπαϑῶς ἐξεδάχρυσε. xai 
χαϑάπερ ἐν τοῖς δράμασιν, ὅταν εἰς ἄπορον καὲ δύσλυτον ai 
τῶν ὑποχειμέγων ἔργων πλοχαὲ τελευτήσωσιν, ὃ καλούμενος 
154a0 μηχανῆς ϑεὸς ἐπεισόδιος εἰς μέσον ἕλκεται, πάντα συμ- 
x L4 
περαίνων καὶ καταστρέφων ἐπὲ τὸ σαφέστερον καὶ εὔχριτον,γΥ. τὰ 
οὕτω καὶ αὐτὸς ἐπὲ πράγμασιν ἀμηχάγοις καὶ δυσεξόδοις, 
μετ᾽ οἰμωγῆς ἁπάντων τὴν μὲν εἰρήνην αἰτούντων, τὸν δὲ 
ἐπιζητούμενον ὅμηρον ἀπαγορευόντων μὴ ἔχειν, τόν τε νεανέ- 
φοσχον παραγαγὼν ἅπασιν ἔδειξε βασιλικῶς παρ᾽ αὐτοῦ διαι-Ὦ 
7. τοιούτοις coni N. 8. τοὺς ἄλλους ἀτυχιῶν N., τοῖς ἄλλοις 
ἀτυχῶν vulg. 9. ἀγαγχάσω Ν., ἀναγκάσαν vulg. — 12. εὐπα- 
ϑῶς Cantocl, ἀπαϑῶς vulg. 18. ἁπάντων Boissonadus, dza«y- 
o» vulg. 


primum lamentari incipio, quandoquidem qualem mon habeam, 
nunc demum intelligo. Filium enim unicum lugens, et pacem com- 
munem una cum filio perdidi, Si meas miserias tantas esse, quantae 
: sunt, credideris, id consolationis habebit dolor, quod pro omnium 
salute hunc casum subierim: sin fidem abrogaris, et pater infelix, 
et rex conspiciar. Nam non solum aliis mea mala commiserationem 
non movebunt, quae omnibus debetur eiusmodi doloribus afllictis; 
sed accedent etiam publicae calamitates; neque ceteros a miseriis 
defendam, sed communicabo meas cum multis, in hoc tantum regia 
potestate fruens, quod mihi soli non licet infelicem esse.* Haec 
ubi Imperator audivit, apud animum suum summo moerore est af- 
fectus, et ecrum, quae dicta erant, commiseratione punctus tenere 
ilacrimavit. Et quemadmodum in comoediis, quando res involutae 
et perplexae, ad ambigua et explicatu difficilia vergunt, deus qui 
vocatur ex machina in medium trahitur, qui omnia componit et 
iristia laetis mutat: ita lulianus, ubi res in magna difficultate ver- 
sabantur, quum omnes cum fletu pacem peterent, neque obsidem, 
Th peteret, se habere testarentur; in medium adolescentem ad- 
uctum omnium conspectui atque oculis subiecit, regie apud se 
educatum. Cumque eum disserere cum patre quae volebat iussisset, 


H4 Ὁ ἐμ πουνδν 


A.C.358 τώμενον, καὶ διαλεχϑῆναι τῷ πατρὲ κελεύσας ὕσα ἐβούλετο, 
Puy ie ! περιεσχύπει τὸ πραχϑησόμεγνον. và δὲ ἐπὲ τούτοις ἦν ἄξια 
.1..} u " D 
Iul.C,4T0UTOY. οὐκ ἔτεκεν ὃ ἥλιος τοιαύτην ἡμέραν, οἵαν τότε ἐξῆν 
τοῖς παροῦσιν ὅρᾷν καὶ ἱστορεῖν. οἱ μὲν γὰρ ἀπὸ ϑορύβου 
καὶ ϑρήνων ἐκπλήξει καὶ ϑάμβει συνδεϑέντες ἐς τὸ ἀκίνητονδ 
» - TU 
ἐπάγησαν, ὥσπερ Ἰουλιανοῦ δείξαντος αὐτοῖς οὐ τὸν νεανί- 
oxov, ἀλλ᾽ εἴδωλον. ὃ δὲ βασιλεὺς,. ἐπεὶ ἡσυχία μυστηρίων 
ἁπάντων ἐγένετο σταϑερωτέρα, βαρὺ φϑεγξάμεγος εἰς μέσον, 
P. 17700107" εἶπεν ,,ὃ μὲν ὑμέτερος, ὡς ὑμεῖς ὑπολαμβάνετε, πό- 
3 H " " 
A&uog &z0AcÀsxe, Θεὸς δὲ ἴσως xai τὸ Ῥωμαίων σέσωχε qu-to 
λάνϑροωπον. ἕξω δὲ αὐτὸν ὅμηρον, οὐ "quor xc ὃ 
φωπὸν. ἕξω δὲ αὐτὸν ὅμηρον, ov παρ’ ὑμῶν καϑ' ὅμο- 
, 1 U - ᾿ ^ ' - T ^ AS 
λογίαν, ἀλλὰ siipednp πολέμου λαβὼν καὶ κρατεῖν. ps 
^ ? ^ w 
χούμεγος. xai οὗτος uiv οὐδενὸς ἀτυχήσει τῶν καλλίστων 
ἐμοὶ ξυνών: ὑμεῖς δὲ πειρώμενοι παραβαίνειν τὰς συνϑή- 
xac ἀποτεύξεσϑε πάντων. φημὲ δὲ οὐχ ὅτι κολάσομαι τὸνιδ 
ὅμηρον, ὃν οὔτε ἐνέχυρον παρ᾽’ ὑμῶν εἴληφα τῆς εἰρήνης, 
Ὕ » 25 , ? ,' € 9 is - » e ^ » x 
ἀλλ᾽ ἀνδρείας ἀπόδειξιν xa9' ὑμῶν ἔχω: ὃ καὲ ἄλλως ἄνι- 
M] ^ 1 3$ 5 - Μ᾿ δὶ - 2 , 
Boor καὶ ϑεομισὲς, vovg οὐδὲν ἀδικοῦντας ὑπὲρ τῶν ἀδικοὺνγ- 
τῶν δάκνειν xai σπαράττειν, ὧσπερ τὰ ϑηρία τοὺς ἀπαντῶν- 
[ü €-9:€ ' 3445 € - * L4 
τας, ὅταν ὕφ᾽ ἑτέρων διώχηται, ἀλλ᾽ ort πρῶτον μὲν ἀρξε-3α 
- γε € x , » , , 
τὲ χειρῶν ἀδίκων, ov μείζων oAsggog ovx ἔστιν GvO9omotc, 


6. δείξαντος Commelinus, πείξαγτος cod., πορίζοντος vulg. 
10. σέσωκε Β., δέδωκε vulg. 17. δ] ὃν Boissonadus. 530, ἄρ- 
ξετε Boissonadus, ἤρξατε vulg. ὥρξηται codd. 


ad ea, quae deinceps agenda erant, advertit. Quae sunt consecuta, 
his consentanea fuerunt. Non protulit sol diem qualis illa fuit, 
quam tunc videre et intueri his, qui aderant, licuit, Barbari enim 
a moerore et lamentis stupore et admiratione correpti immobiles : 
et fixi steterunt, tanquam Iulianus illis exhibuisset non adolescen- 
lem, sed falsam imaginem adolescentis. At Imperator, ubi silen- 
tium altius, quam in mysteriis solitum, factum erat, graviter in me- 
dio loquens: ,Hunc quidem, inquit, ut vos existimatis, vestrum 
bellum perdiderat : i gera fortasse οἱ Romanorum benignitas re- 
stituit. Habebo ego ipsum obsidem, neque eum a vobis ex con- 
ventione, sed a bello ipso, contentus vicisse, et illum quidem am- 
plissima. quaeque non deficient, dum mea consuetudine fruetur. 
Quodsi conabimini a foedere discedere, omnium iacturam facie- 
tis. Hoc dico, non quod saeviam in obsidem, quem apud me ha- 
beo, non tanquam pignus pacis, sed meae erga vos virtutis docu- 
mentum. Est enim impium et minime deo gratum, eos, qui nihil 
commeruerunt, pro his, qui deliquerunt, morsu appetere et laniare, 
ut ferae besüae, quicquid occurrit et obvium est, si quis eos per- 
sequitur, Sed primum quia a vobis initium iniuriae faciendae orie- 
tur, qua re nulla est capitalior pestis perniciesque hominibus, etiam 


EX EUNAPII HISTORIA. 45. 


^ ^ * , ,' νὰ 
x&v δοχῶσι πρὸς τὸ βραχὺ καὶ παρὸν ἐπιτυγχάνειν. δεῦτε- A. C. 358 
-» 3 o. Ml x " 
gov δὲ ὅτε πρὸς Ῥωμαίους ὑμῖν ὃ λόγος ἔσται κἀμὲ τὸν ap- Me D s 
^ »x , , ^ "DT 
χοντα τούτων, ὃν οὔτε πολεμοῦντες οὔτε εἰρήνην αἰτοῦντες ]ul. C. ἡ. 


, T 3 ' 

ἐνικήσατε." προσεκύνησαν ἐπὲ τούτοις ἅπαντες καὶ ἀνευφη- 

- , — 

ὅμουν, 9sóv τινα ἐπὲ τοῖς λόγοις ἡγούμενοι. σπεισάμενος γοῦν 
- , , 

καὶ τὴν τοῦ Νεβισγάστου μητέρα μόνον αἰτήσας, éxtíwov 

j ^ , 
ὁμολογούντων τε ἅμα χαὶ δόντων, ἀγέζευξεν émi τοιαύταις ᾳ 

- x 
πράξεσι, μετοπώρου τε ἑστηχότος καὶ χειμῶνος 707 συνιστα- 
μένουν καὲὶ-διαψύχοντος. ῖ 
1:0. β΄. "On Βαδομάριός τις δυνάμει καὶ τόλμῃ προεῖχε T: pna "an 
- -" , , na. 2 
μανῶν, καὶ ἐς τοῦτο ὑπετύφετο μεγαλαυχίας, oTt ἐτύγχανε Qoi T aa 
' - « y 2 - ν "n 
μὲν ὅμηρον τὸν ξαυτοῦ δεδωκὼς υἱὸν, ἕως ἄν ἀποδῷ τοὺς ταί. C.5 
, - € * 
αἰχμαλώτους, οὕς ἐκ τῆς καταδρομῆς εἶχε. συνηρπασμένους, 
? 
τούτους δὲ ovx ἀποδιδοὺς duret τὸν ὅμηρον, πολλὰ ἀπει- 
- » M , 3 , ^ ^- 5 * 2 - 
15A», εἰ μὴ λάβοι. ἀποπέμπει δὴ τοῦτον Ἰουλιανὸς αὐτῷ, 
τοσοῦτον ἐπιϑεὶς, ἃς οὐκ ἔστιν ἀξιόπιστον ὃν μειράκιον ὑπὲρ 
ολλῶν εὐγενεστέρων ὅμηρεῦον παρ’ αὐτῷ" ἀλλ᾽ ἢ τοὺς 
πολλῶν δὐγενεότέφων . ὁμηφεῦον “παρ᾽. αὐτῷ: ἀλλ dn 
αἰχμαλώτους ἀποδιδόναι προσῆχον, ὄντας ὑπὲρ τρισχιλίους,Ὁ 
» 2.24 εἴς , » 5 - » - 
τοῖς αὐτίχα ἥξουσι πρέσβεσιν, ἡ ἀδικοῦντα εἰδέναι. ταῦτα 
ζχοἐγραφέ τε καὲ τὴν πρεσβείαν ἔστελλε. καὶ αὐτὸς εἵπετο τῇ 
, » us , 2 2548 ^ €Dp- » 3 
πρεσβείᾳ ἀπὸ Νεμέτων ἄρας ἐπὲ τὸν Ῥῆνον. ἤδη vs ἣν 
πρὸς τοῖς Ῥαυράκχοις, 0 ἐστι φρούριον. 

10. προεῖχε Boisson, προσεῖχε vulg. 17. εὐγεγεστέρων N., 

εὐγενέστερον vulg. 
si videantur ad breve tempus,. et quantum ad praesens attinet ad 
optata pervenire. Deinde, quia vobis res est cum Romanis et 
mecum, qui sum eorum lmperator, quem neque bellum gerentes , 
neque pacem facientes unquam superavistis.* Procubuerunt his 
diclis omnes et post illos sermones deum aliquem esse existiman- 
tes, illi fausta feliciaque omnia sunt precati. Pacem igitur fecit,. 
et solam Nebisgasti matrem petiit, quam barbari foedus approban- 
tes statim. dederunt. His confectis, autumno ad fimem vergente, 
et hieme ineunte, (iam enim frigebat,) profectus est, 

2. Badomarius inter Germanos potentia et auctoritate excel- 
luit, quae res eum ad tantam superbiam extulit, ut, proprio filio, 
dum. captivos redderet, quos per excursiones ceperat ,"obside dato, 
cum minime captivos restitueret, nihilominus obsidem sibi resti-. 
tui postulavit, multa mala minatus, si mon reciperet. Hunc vero 
Iulianus ad ipsum remisit, hoc adiiciens, unum adolescentem non 
esse idoneum apud se pro multis nobilioribus obsidem. Sed aut 
captivos, qui ad tria millia in eius potestate erant, eum restituere 
oportere, aut iniuriae poenas se soluturum esse sciret. Haec scri- 
psit et legationem misit, quam non multo post ipse subsequutus 


est, a Nemetibus ad Rhenum moyens; iam enim apud Rauracos 
erat, quae est Romanorum colonia. 


46 EXCERPTA 


A. C. 360 y. Ὅτι μετὰ τὴν Ἰουλιανοῦ τῆς βασιλείας ἀναγύρευσιν 
Sp. πρεσβεῖαι πανταχόϑεν συνέβαινον, καὶ στέφανοι πολλοὲ χρυ- 
Τα]. Α.1 σοῖ [ot] αὐτῷ παρὰ τῶν ἐϑνῶν ἀνεκομίζοντο. ἐνταῦϑα καὶ 
οἱ τὴν Ἰωνίαν οἰχοῦντες ἔτυχον ὅσων ἐδεήϑησαν, καὶ πλει- 
Ρ, τϑ ὄνων καὶ ἐλασσύγων. “υδοὴὶ δὲ καὶ εὐχῆς χρεῖττον ἔπρατ-ϑ 
τον, Εὐγαπίου μὲν τοῦ δήτορος ὑπὲρ αὐτῶν πρεσβεύοντος, 
εὐημερήσαντος δὲ οὕτω κατὰ τὴν πρεσβείαν ὥστε xoi δίκῃ 
τινὲ περιμαχήτῳ συνειπεῖν, ἣ ὃ βασιλεὺς αὐτὸν ἐκέλευεν. ὅ 
δὲ ἐνίκα καὶ τὴν δίκην. καὶ ἐκ Κλαζομενῶν δὲ Πείσων εὖ- 
δοκίμει λέγων. 10 
A.C.364. , δ΄ . "Ort Βαλεντινιανοῦ ἀνάῤῥησις ἐν Νικαίᾳ τῆς Βιϑυ- 
Ind. "ag γίγνεται, πρεσβεῖαί τε, ὅσαι συνεπεφοιτήκεσαν éni τοῦ-: 
Valen.Lli τὸν τοὺς χρυσοῦς ἔχουσαι στεφάνους, πρὸς ἐκεῖνον ἀνεφέ- 
Βθοντο. καὶ πρὸς πάσας ἀπεφαίνετο μὲν οὐδὲν, ἐπιτρέχων 
V.13 ῥᾳδίως οὑτωσὶ χαὲ συντόμως, ἐπηγγέλλετο δὲ ἅπασιν ὡς nor-15 
ήσων αὐτίκα μάλα. : 
Α.6. 366 ες Ὅτι τῷ βασιλεῖ Οὐάλεντι, ἡσυχίαν ἀπὸ τῶν οἰχείων 


-ὕ- » b] LÀ 
Ind.9,6; τῶν ὀϑνείων ἄγοντε, τὸ ἐπίλεχτον ἀγγέλλεται τῶν Σκυ- 
Valent. et 


Val.I3 909v στράτευμα πλησίον ἤδη που τυγχάνειν, ovc ὃ Προχόπιος 
εἷς συμμαχίαν ἐξεχεχλήκει παρὰ τοῦ Σχυϑῶν βασιλέως. yav-20 
ρους εἶναι τὰ φρονήματα ἔλεγον τοὺς προσιόντας καὲ περι- 


5. χαὶ ante ἐλασ. N., ἢ vulg. ἐλασσόνων H., ἐλάσσων vulg. 9. 
ἐχ Κλαζομενῶν δὲ Πείσων] ἐχχλαζόμεγον δὲ πείσων ed. pr. et 
Ῥαν., ἐχχλησιαζομένων vel ἐκκλησιαζόμεγον H. 15. ἐπηγγέλ- 
λετο Ν., ἐπήγγελλέ τι vulg. ᾿ 


3. Post Iuliani ad imperium evectionem honorificae ad eum 
legationes convenerunt, et coronas aureas a barbaris attulerunt. Io- 
niam habitantes ab eo et magna et parva, quae petebant, sunt con- 
secuti. Lydi quoque, Eunapio rhetore, eorum legato, pro his verba 
faciente, multo ampliora, quam precibus suis complexi fuerant, ob- 
tinuerunt. Quae legatio tam prospere legato successit, ut legatum 
quoque Imperator iuberet causam quandam valde intricatam agere. 
Qua in lite et ipse superior evasit, et Piso quidam Clazomenius 
magna cum laude verba fecit. 

4. Valentinianus apud Nicaeam Bithyniae Imperator est appel- 
letus: illuc multae legationes advenerunt, quae coronas aureas ad 
ipsum adferebant. In his recipiendis minime se praeposterum aut 
festinantem | exhibuit, sed omnibus quamprimum se satisfacturum 
esse promisit. 

5. Valenti, quum otium ageret ab externis et domesticis bel- 
lis, nuntiatum est, collectum: Scytharum exercitum prope iam ad- 
esse. Hi vero erant, quos Procopius in suum auxilium a Scytha- 
rum: rege impetraverat Hos aiebant maguo cum fastu et arrogan- 


EX EUNAPII HISTORIA. 47 


φρογνητιχοὺς τῶν ὁρωμένων, ὀλιγώρους τε πρὸς τὸ ἀχύλαστον A. C, 566 
» € ^ ' IB NE; Δ Um PITE À Ind 
μεθ᾽ ὑβρεως, xat πολὺ τὸ ἀγέρωχον καὶ θερμὸν ἐπὲ πᾶσιν D κι 
: ^i en!. 
ἔχοντας. ὅ δὲ βασιλεὺς συντόμως αὐτοὺς ἀποταμὼν τῆς ἐπὲ γα 1.3 
Σχύϑας ὑποστροφῆς κατεῖχεν ἐντὸς ἀρχύων, xai τὰ ὅπλα 
δπαραδοῦναι χελεύσας., oi δὲ ἔδοσαν, τὴν τῆς γνώμης ὕπερο- 
^- — ^ , D 
ψίαν μέχρι τοῦ χινῆσαι τὰς κόμας ἐπιδειξάμενοι. διασπεί- 
3 - 
ρας οὖν αὐτοὺς κατὰ τὰς πόλεις ἐν ἀδέσμῳ κατεῖχε φρουρᾷ, 
χαὶ καταφρόγησιν ἐνεποιεῖτο τοῖς ϑεωμένοις αὐτῶν τὰ σώμα- 
τα πρύς τε μῆκος ἀχρεῖον ἐλαυνόμενα, καὲ βαρύτερα τοῖς 
τοποσὶ, κατά τε τὸ μέσον διεσφιγμένα, ἧπέρ φησιν ᾿Αριστοτέ- 
λης τὰ ἔντομα. δεχόμενοι δ᾽ οὖν αὐτοὺς sig τὰς οἰχίας oi 
τὰς πύλεις οἰχοῦντες καὶ πειρώμενοι τῆς ἀσϑενείας, τὴν ξαυ- Ὁ 
- ?«, , - 5 ' , 5 , * 
τῶν ἐξαπάτην γελᾷν ἡγαγχάζοντο. τούτους ἀπήτει τοὺς ytv- 
, C τ΄ - , Ne ji * - * L1 
γαίους 0 Σχυϑῶν βασιλεὺς. καὶ ἣν τὸ πρᾶγμα δριμὺ xai 
τδπρὸς τὸν τοῦ δικαίου λόγον ovx εὐδιαίτητον. ὃ μὲν γὰρ ἔφα- 
oxs βασιλεῖ δεδωκέναι χατὰ συμμαχίαν xai ὅρκους» ὃ δὲ 
ἀπέφασκε βασιλέα μὴ τυγχάνειν καὶ αὐτὸν οὐκ ὀμωμοχέγαι. 
2 z, * , ' 3 ^ (C U ' El , 
ἐχείγου δὲ προστιϑέντος τὸν "Iovitavov, καὶ ὅτι διὰ τὴν éxei- 
vov δεδώκχει συγγένειαν, καὶ τὰ τῶν πρέσβεων ἀξιώματα προσ--: 
φοτιϑέντος, 0 βασιλεὺς ἀντεφώνει, τούς τε πρέσβεις ἔγειν τὴν 
δίκην καὶ τοὺς παρόντας ὡς πολεμίους κατέχεσϑαι, πολεμίῳ 


1. ὁρωμένων] Ῥωμαίων B. (0 6. χενγῆσαι) κομῆσαι coni. Cantocl. 
11. δεχόμενον δ᾽ οὖν Valesius ap. Boisson, p. 192., ϑεχόμεγα δοῦ- 
ναὶ vulg. 18. προστεϑέντος vulg. 


tia incedere et omnia, quae se eorum conspectui obtulissent, despi- 
cere, propterea quod quicquid iniuriae inferebant, id impune fa- 
ciebant, et arroganter et superbe se cum ommibus gerebant. Hos 
Imperator intra breve tempus interclusos in Scythiam reditu, quasi 
retibus captos continuit et arma tradere iussit: et vero tradiderunt, 
etiam motu capillorum mentis ferociam indicantes. Hos igitur per 
urbes dispersos in libera custodia habuit, et contemptum eorum 
excitavit his, qui viderunt eorum corpora, in nimiam. proceritatem 
surgentia, graviora, quam ut pedes ferrent, et circa mediam partem 
exilia, qualia Aristoteles insecta dicit, At urbium incolae cum Scy- 
thas in suas domos admisissent, ubi eorum virium imbecillitatis. 
periculum fecerunt, suum errorem irridere coacti sunt. Hos igitur 
tam praeclaros Scytharum rex repetiit, Erat hoc negotium. arduum. 
et huiusmodi, quod. non facile posset ad iusti rationem expendi. 
Dicebat enim, se hos.fide iuramento habita ad suppetias Imperatori: 
misisse. Valentinus vero negabat, eum, ad quem miserat, Imperato- 
rem fuisse, neque se iurasse: ille Iulianum in medium: adducebat,,. 
᾽ seque propter illius cum hoc consanguinitatem dedisse. Legatorum 
etiam dignitatem obtendebat: Imperator contra disserebat, etiam le- 


48 EXCERPTA 


A.C.366 πρὸς συμμαχίαν ἥκοντας. x τούτων δὲ τῶν προφάσεων ὃ 
a Jnd 9 Σκυϑικὸς ἀνεγείρεται πόλεμος, τῷ μὲν ἀξιώματι. τῶν συνιόγ-᾿ 
Tl "e vov ἐϑνῶν καὶ τοῖς μεγέϑεσι τῶν παρασκευῶν ἐπὲ μέγα προ- 
Ρ. το βήσεσϑαι καὶ χωρήσειν πολυτρύπων συμφορῶν xoà ἀτεκμάρ- 

του τύχης προσδοχηϑεὶς, τῇ δὲ τοῦ βασιλέως ὀξύτητι καὶδ 
προνοίᾳ κατενεχϑεὶς ini τὸ σταϑερὸν καὶ ἀσφαλέστερον. 
A.C. 376 ς΄. Ὅτι τῶν Σχυϑῶν ἡττηϑέντων καὶ ὑπὸ τῶν Οὔννων 
ἢ ἀναιρεϑέντων καὶ ἄρδην ἀπολλυμένων τὸ πλῆϑος, οἱ μὲν ἐγ- 
Imp. 13 καταλαμβανόμενοι σὺν γυναιξὲ καὶ τέχνοις διεφϑείροντο, xad 
οὐδεμία φειδὼ τῆς περὲ τοὺς φόνους ἦν ὠμότητος. τὸ δὲτο 
συναλισϑὲν καὶ πρὸς φυγὴν δομῆσαν πλῆϑος μὲν οὐ πολὺ 
Βτῶν εἴχοσι μυριάδων ἀποδέουσαι συνῆλθον ἐς τὸ μάχιμον 
ἀχμαζούσας. * κινηϑέντες καὶ ταῖς ὄχϑαις ἐπιστάντες χεῖράς 
τε ὥρεγον πόῤῥωθεν uer ὀλοφυρμῶν καὶ βοῆς, xai προέτει-: 
vov ἱκετηρίας, ἐπιτραπῆναι τὴν διάβασιν παρακαλοῦντες, xoi15 
τὴν σφῶν συμφορὰν ὀδυρόμενοι, καὶ προσϑήκην τῇ συμμᾶ- 
χίᾳ παρέξειν ἐπαγγελλόμενοι. οἱ δὲ ταῖς ὃχϑαις ἐπιτεταγμέ- 
vou. Ῥωμαίων οὐδὲν ἔφασαν πράξειν ἄνευ βασιλέως γνώμης. 
ἐντεῦϑεν ἀναφέρεται μὲν ἐπὲ τὸν βασιλέα ἡ γνῶσις" πολλῆς 
αδὲ ἀντιλογίας γενομένης, καὶ πολλῶν ἐφ᾽ ξχάτεῤρα γνωμῶν ἔναο 
τῷ βασιλικῷ συλλόγῳ ῥηϑεισῶν, ἔδοξε τῷ cust. xol yàg 


13. χενηϑέντες γνιυχκηϑέγτες Ἡ. 17. ἔπαγγ. Commelinus , 
ἀπαγγ. vulg. ; 


gatos iure teneri, et eos, qui praesentes erant, hostium numero ha- 
bere, quandoquidem hostibus auxilium latum venissent. Ex his 
causis. Scythicum excitatum est bellum, quod et dignitate gentium, 
quae coierunt, et magnitudine apparatuum magnam variorum ca- 
suum et incertae fortunae exspectationem movebat, sed acumine. 
iudicii Imperatoris et providentia ad firmum et tutum exitum per- 
ductum est. 

6. Scythis victis et ab Hunnis caesis et ad internecionem usque 
deletis, omnes, qui capti erant, cum mulieribus et eorum filiis in- 
terempti sunt, cum nullus crudelitatis et caedium esset modus; qui 
autem collecti effugerant non minus quam hominum ducenta millia, 
ad bellum apti et aetate florentes, convenerunt. ltaque profecti et. 
ad ripam stantes, manus e longinquo porrigebant, et preces cum 
ffetu et vociferatione emittebant, traiectionem sibi concedi flagitan- 
tes, suam cladem deplorabant, et se illis praebituros auxilii acces- 
sionem spondebant. At Romani, qui ripis praeerant, nihil se nisi 
Imperatoris iussu facturos responderunt. Quamobrem huius rei co- 
gnitio est ad Imperatorem delata. Cum res in magna varietate ver-: 
saretur multaque in utramque partem in consilio principis dicta es-- 
sent, tandem assensus est, maxime propter aemulationem, quam: 


Bias dinddiil fitim 


eer AT 


EX EUNAPII HISTORIA. - 49 


ὑπ᾽ ἀντιζηλοτυπίας αὐτῷ πρὸς τοὺς συμβασιλεύοντας, οἵ παῖ- A. C. 376 
δὲς μὲν ἦσαν ἀδελφοῦ, (xai γέγραπται οὕτω πρότερον,) τὴν Τά. ἡ 
βασιλείαν δὲ διῃρῆσθαι κατὰ σφᾶς ἐδόκουν, τὴν διανομὴν 
οὐκ ἐνεγχόντες ἐπὲ τὸν ϑεῖον. τούτων δὴ ἕνεχα, καὶ ὡς μεγάλῃ 
δηπροσϑήχῃ τὸ Ῥωμαϊκὸν αὐξήσων, δεχϑῆναι κελεύει τοὺς &y- 
δρας, τὰ ὅπλα καταϑεμένους. πρὶν δὲ τὴν διάβασιν ἐκ βασιλέως 
ἐπιτραπῆναι, Σκυϑῶν οἱ τολμηρότατοι xai αὐθάδεις βιάσα- 
σϑαι τὸν πόρον ἔγνωσαν, xci βιαζόμενοι κατεκόπησαν. οἱ δὲ Ὁ 
διαφϑείραντες τὸν ἀπόδασμον τοῦτον τῆς τε ἀρχῆς παρελύ- 
τοϑησαν καὶ περὶ τοῖς σώμασιν ἐκινδύνευσαν, ὅτι πολεμίους, 1 Á 
διέφϑειραν. οἵ τε παραδυγναστεύοντες βασιλεῖ καὶ δυνάμενοι 
μέγιστον κατεγέλων αὐτῶν v0. φιλοπόλεμον καὶ στρατηγικὸν, 
πολιτικοὺς δὲ οὐκ ἔφασαν εἶναι. 0 μὲν γὰρ βασιλεὺς ἐξ ᾿Αν- 
τιοχείας ἐπέτρεπεν αὐτοῖς. τὴν ἀχρεῖον ἡλικίαν πρῶτον ὑπο- 
αδδεξαμένοις καὶ παραπέμψασιν εἰς τὴν. Ῥωμαϊκὴν ἐπικράτειαν, 
καὶ ταύτην εἰς ὁμηρείαν ἀσφαλῶς κατέχουσιν, ἐπιστῆναι ταῖς 
ὄχϑαις, καὶ μὴ πρότερον τοὺς μαχίμους δέξασϑαι διαβαίνον- 
τας, μηδὲ τὰ πλοῖα παρασχεῖν. ἐς τὴν περαίωσιν, εἰ μὴ τὰ 
ὅπλα. καταϑέμεγοι γυμγοὲ διαβαίνοιεν. οἱ δὲ ταῦτα énirQa-p.ao 
«οπέντες; ὃ μὲν ἐκ τῶν. διαβεβηκότων ἤρα παιδαρίου τινὸς 
λευχοῦ καὶ χαρίεγτος τὴν ὄψιν, ὃ δὲ ἤλέει γυναικὸς εὐπροσ- 
| 5. αὐξήσων N. , αὐξῆσαν vulg, 6. διάβασιν Boisson., διά- 
ϑεέσιν vulg. — 16. ἐπιστάγαε vulg. 


habebat cum his, qui imperium cum eo tenebant. Erant autem filii 
fratris, quemadmodum δὲ supra. dictum est, sed illi. imperatoriam 
potestatem inter se dividendam statuerant, non patrui arbitrio per- 
missa divisione. His causis impulsus, tum etiam quia maxima ac- 
cessio potentiae foret Romanis, iussit Scythas admitti, modo arma 
deponerent. Antequam traiectus esset ab Imperatore concessus, Scytha- 
rum audaciores et elatiores transitum sibi vi aperire constituerunt , 
sed vi repulsi deleti sunt, At illi, qui eam Scytharum exercitus par- 
tem oppressam confecerant, magistratu privati sunt et capitis peri- 
culum adierunt, quia hostes trucidaverant, Qui autem apud Impe- 
ratorem primas partes gratiae occupabant et plurimum apud ipsum 
valebant, eos irridebant , tanquam homines militares, et bello qui- 
dem aptos, sed prorsus rerum civilium rudes esse dicebant. |Prae- 
ceperat enim Imperator ab Antiochia , ut primum imbellem et nulli 
usui aptam susciperent aetatem et per Romanorum ditionis terras 
dimitterent, et tanquam obsides tuto loco haberent; neque eo se- 
cius ad ripas consisterent, ut turbas pugnae aptas minime transgredi 
sinerent, neque navigia illis ad traiectionem praeberent, priusquam 
arma deposuissent, quo nudos transmitterent. Eorum autem, qui ista 
xmmandata exceperunt, exarsit hic amore pueri alicuius candidi et vul- 
tu grati ex his, qui traiecti fuerant, alter misertus est uxoris for- 


Dexippus, Eunapius etc. 4 


ob. : EXCERPTA 


A.C.396 που τῶν αἰχμαλώτων, ὃς δὲ ἦν αἰχμάλωτος ὑπὸ παρϑέ- 
I ru í γου, τοὺς δὲ τὸ μέγεϑος κατεῖχε τῶν δώρων, τά τε λινᾷ ὕ- 

ΠῚ φάσματα xa) τὸ τῶν στρωμάτων ἐπ’ ἀμφότερα ϑυσαγοειδές- 
ἕχαστος δὲ ἁπλῶς αὐτῶν ὑπελάμβανε καὶ τὴν οἰχίαν καταπλή- 
σειν οἰκετῶν καὶ τὰ χωρία βοηλατῶν καὶ τὴν ἐρωτικὴν λύο-Κ 
σαν τῆς περὲ ταῦτα ἐξουσίας. γνιχηϑέντες δὲ ὑπὸ τούτων 
γίχην αἰσχίστην καὶ παρανομωτάτην, ὥσπερ τινὰς εὐεργέτας 
καὶ σωτῆρας παλαιοὺς μετὰ τῶν ὅπλων ἐδέξαντο. οἱ δὲ το- 

Β σοῦτον ἀκονιτὲ πρᾶγμα διαπεπραγμένον καὲ τὴν οἴκοι ovu- 
φορὰν εὐτυχήσαντες, οἵγε ἀντὲ τῆς Σκυϑῶν ἐρημίας xai τοῦτο 
βαράϑρου τὴν Ῥωμαϊκὴν ἀρχὴν ἀπελάμβανον, εὐθὺς πολὺ τι 
βάρβαρον àv τῷ παρασπόνδῳ xai ἀπίστῳ διέφαινον. 4 μὲν 
γὰρ ἄχρηστος ἡλικία προλαβοῦσα κατὰ τὴν διάβασιν μετὰ 
βαϑείας σπουδῆς καὶ φροντίδος τῶν ταῦτα βεβουλευμένων 
εἰς τὰ ἐϑνη κατεχεῖτο xai διεσπείρετο. οἰχέται δὲ καὶ yv-15 
ψαῖχες xai παῖδες ἐκείνων, οἱ μὲν βασιλικὰ παράσημα &yov- 
τες, τὰς δὲ ἦν ἁβροτέρας δρᾷν ἢ κατὰ αἰχμάλωτον. . παῖδες 
δὲ αὐτῶν xai τὸ οἰχετικὸν πρός τὲ τὴν εὐκρασίαν τῶν ἀέρων 
ἀνέδραμον καὶ παρὰ τὴν ἡλικίαν ἤβησαν, καὶ πολὺ τὸ ἐπι- 

“φυόμενον ἦν πολέμιον γένος. οἱ μὲν οὖν παλαιοὶ μῦϑοι Àé-30 

Cyovot περὲ τὴν Βοιωτίαν καὶ τὴν Κολχίδα, δρακογντείων 000y- 
τῶν χατασπαρέντων, ἐν ὅπλοις ἅμα τῷ σπύρῳ τοὺς ἄνδρας 


4. οἰκίαν Ἡ., oixsíay vulg. 11. ὑπελάμβανον vulg. 


mosae unius ex captivis. Hic captus est virgine formosa, alios ma- - 
guitudo mpmnerum cepit, linea vestimenta et stragula ab utraque 
parte fimbriata, Plane unusquisque ipsorum hoc propositi habuit, 
ut suas domos servis, villas pastoribus et insamum amoris furorem 
quavis licentia implerent. Itaque victi a Scythis victoria foedissima 
et dissolutissima, eos tanquam benefactores et servatores priscos 
cum armis exceperunt. At illi tantam rem sine ullo labore adepti , 
ex clade, quam domi acceperant, suam comparaverunt prosperitatem. 
Nam pro desertis Scythiae locis et barathro in Romanum invaserunt 
imperium. Atque adeo iam tum barbara eorum matura et perfida 
ex eo, quod foedera pro nihilo ducebant, apparuit. Etenim aetas 
inutilis, in traiectione suscepta magno studio et cura eorum, qui hoc 
cónsilii dederant, per gentes et nationes ut habitaret, est disper- 
sa. Servi, uxores, filii, hi quidem signa regia gerebant, illas au- 
lem conspicere erat mollius et vemustius, quam captivas decebat, 
vestitas. At captivorum filii et quicquid illis fuit. mancipiorum , 
aeris temperie in altum se sustulerunt, et praeter aetatem pubue- 
rünt et in immensam multitudinem succrevit et auctum est hostium 
genus. Ferunt priscae fabulae per Boeotiam et Colchida, ex dra- 
conum dentibus seminatis homines cum. armis simul cum semine 


EX EUNAPII HISTORIA. 51 


ἀναπάλλεσϑαι" ὃ δὲ xa9? ἡμᾶς χρόνος xai τὸν μῦϑον τοῦ-- A.C.376. 
vov εἰς φῶς xai ἔργον συνήγαγε καὶ ὀφϑῆναι κατηνάγκασεν. T δ 4 
οὐ γὰρ ἔφϑασαν τοῦ Σκυϑικοῦ γένους εἰς τὴν ἐπιχράτειαν — C 
τὴν Ῥωμαϊκὴν οἱ παῖδες ὥσπερ ὀδόντες διασπαρέντες, xai 
ἤπάντα ἦν μεστὰ ϑυμοῦ xai μανίας καὶ φόνων, ἀνελϑόντων 
αὐτῶν elg ἡλικίαν μάχιμον παρὰ τὸν χρόνον. τὸ δὲ ἀχμάζον 
τῆς Σκυϑικῆς ἀλκῆς καὶ γενναιότητος, τοῖς ὑποδεξαμένοις ἀν- 
vi τῶν ἐχβεβληχότων ἐς ἐπανάστασιν εὐϑὺς ἐγερϑὲν xai ua- 
χόμενον, πολὺ δεινότερα xai τραγικώτερα συγετόλμησεν ὧν Ὁ 
χοέπαϑεν. 1j μὲν γὰρ Θρᾷάχη πᾶσα xai ἡ συνεχὴς αὐτῇ χώρα 
Μακεδονία καὶ Θεσσαλία τοιαυτὴ τίς ἐστι καὶ οὕτω πολυύ- 
μνήητος, ὥστε οὐδὲ εἷς κατὰ ταῦτα ἀναγράφειν ὃ λόγος mv. 
τοσαύτην δὲ οὖσαν αὐτὴν καὶ οὕτω πολυάνϑρωπον, εὐδαίμο-- 
và τε ἅμα καὶ εὔανδρον, 7 τῶν Σκυϑῶν ἄπιστος καὶ παρά-- 
15Aoyoc ἐπανάστασις ἐξαπιναίως καὶ παραχρῆμα τῆς διαβάσε-: 
ὡς συντολμηϑεῖσα καὶ ἀγνοιδήσασα κατεστόρεσεν ἐς τοσόνδε 
xai χαϑημάξευσε ταῖς συμφοραῖς, ὥστε χρυσὸν ἀποδειχϑῆναε 
πρὸς τὰ Θρῴάκια πάϑη τὴν υσῶν παροιμιώδη λείαν. δόξαν 
αὐτοῖς στασιάζειν, ἀξιομάχου μὴ παρούσης δυνάμεως εἰς &-p,ox 
δομυγαν, τῷ τε πλήϑει πρὸς ἀνθρώπους ἀφυλάχτους καὶ ἀνό- 
πλοὺυς ἐφάνησαν φοβερώτατοι, xai τῷ φονικωτάτῳ πρὸς τὸ 
χρατούμεγον πάντα ἀνδρῶν ἐχήρωσαν. περιειστήχει δὲ ἐς 


5. μεστὰ Casaubonus ap. Boisson. p. 273., μετὰ vulg. g. ytv- 
γαιότατον H. 8. ἐγερϑὲν Boisson., ἐγερϑῆναι vulg. 


prosiliisse. Nostra autem aetas hanc fabulam re et eventu veram 
esse declaravit et oculis subiecit. Haud secus enim contigit, ut 
Scythici generis filii, per Romanorum ditionis terras, tanquam den- 
tes, dispersi simul atque praeter solitum tempus ad aetatem, qua 
arma ferre potuerunt, progressi, omnia iracundia, furore et caedibus 
implerent. Itaque flos Scythici roboris et nobilitatis non contra 
expulsores, sed contra eos, qui ipsos exceperant, se convertit, et 
longe graviora et atrociora, quam passi fuerant, sunt ausi. Omnis 
enim 'lThracia et continens regio Macedonia et Thessalia talis est 
et tam maltis carminibus celebrata, ut nulla oratione earum prae- 
stantia exprimi possit. Hanc talem tam populosam, beatam simul 
et a tam strenuis et fortibus viris habitatam et cultam Scytharum 
infidelis et insana rebellio, quam subito et statim post traiectio- 
nem susceperunt et in maius auxerunt, in eum contemptum ad- 
duxit, et usque eo spoliavit, ut prae "hac Thraciae calamitate au- 
rum esse videretur Mysica illa, quae proverbio fertur, praedatio. 
Visum autem est illis seditionem excitare, cum nullae copiae ad- 
essent, quae pugnare et illis resistere possent. Et multitudine qui- 
dem sua hominibus incautis et sine armis erant terrori ét in cae- 


52 10:1 EXCERPTA 


A. C.326 ἔσον λόγον καὶ Σχύϑας Οὔννων μὴ φέρειν ὄνομα xai Ῥω- 
«i? $ μαίους Σκυϑῶν. πόλεις. γοῦν εὐαρίϑμητον καὲ ὀλίγαι τινὲς 
διεσώϑησαν καὶ ἔτι σώζονται τειχῶν ἕνεκεν καὶ οἰχοδομη- 
μάτων: ἢ δὲ χώρα καὶ τὸ πλεῖστον ἀπανάλωται, καί ἐστιν 
Βἀοίκητον καὶ ἄβατον διὰ τὸν πόλεμον. βασιλεὺς δὲ ἐπειδὴδ 
τούτων ἐπύϑετο τῶν ἀδιηγήτων κακῶν, πρὸς μὲν τοὺς Πέρ-! 
σας ἀναγκαίαν εἰρήνην συνθέμενος, ἑαυτῷ δὲ πολεμήσας ἐπὲ 
V.15 μεταγνώσει τῆς ὑποδοχῆς, τῷ ϑυμῷ τε ὑπερέζεσε, καὶ πρὸς 
τὸν πόλεμον ἐντείνων ἑαυτὸν προκαταπέμπει τὸ Σαρακηνῶν 
ἱππικὸν ὡς ἀντισχῆσον τοῖς βαρβάροις. ἤδη γὰρ xci τὴνιο 
Κωνσταντίνου πόλιν κατέτρεχον, xod τοῖς τείχεσιν ἠγόχλουν 
περικαϑήμενοι, πολέμιόν τε οὐδὲν δρῶντες ἐς ἀντίπαλον μά-- 
χην, καὶ τοῖς φρονήμασιν εἰς πᾶσαν ὕβριν ὠλισϑηκότες. ὃ 
δὴ καὶ περιφανῶς ἔδοξε κάλλιστα στρατηγῆσαι κατὰ τὸν xaL- 
ρὺν ἐχεῖγον ἡ τύχη. 15 
A.C.392: ζ΄, Ὅτε ἐπὲ Θεοδοσίου τοὺς πρώτους χρόνους τῆς βα- 
s 3 σιλείας τὸ τῶν Σχυϑὼν ἔϑνος ἐξελαυνόμενοι τῆς χώρας ὑπὸ ] 
Imp.14 τῶν Ovvvov , διεβεβήκεσαν τῶν φυλῶν ἡγεμόνες, ἀξιώματι 
, Οχαὲ γένει προήκοντες. οὗτοι ταῖς τιμαῖς τοῦ. βασιλέως ἔξωγ- 
κωμέγνοι xaà πάντα ἐφ᾽ ξαυτοὺς δρῶντες κείμενα, στάσιν ἔναο 
ἀλλήλοις οὐ μιχρὰν ἤγειραν, οἱ μὲν ἀγαπᾷν καὶ δέχεσθαι 
τὴν παροῦσαν εὐδαιμονίαν. κελεύογτες, οἱ δὲ τὸν οἴκοι γεγο- 


VUE. VO TETTE ERIS QE 


9. iyrUrty coni. Β΄. . .13. ὃ δὴ] ὅϑεν H. 


des erga devictos effusi, omnia late mortalibus nudarunt. Inde 

factum .est,.ut Bomani. Scytharum nomen non minus reformidarent, 

quam Scythae nomen Hunnorum. Ex civitatibus paucae moenibus . 
et propugnaculis tutae, que facile est enumerare, integrae et illae- 

sae permanserunt et adhuc permanent. Sed regio ipsa plurimum 

est vastata, et inculta et. deserta iacet ex hoc bello. Imperator | 
autem ut de tot tantisque malis, quae narrari non possunt, factus est 
certior, se ipsum, quod illos receperit, accusans, pacem cum Persis 
necessario facere est coactus. Itaque ira flagrans et totus in illud 
bellum incumbens praemittit Saracenorum equitatum , qui barbaro- 
rum impetum reprimeret. Iam enim usque ad Constantinopolim 
excurrebant, et tanquam urbem obsidentes moenia incursabant, 
cum nullas copias, quae illis resistere possent, cernerent, superbia 
sua ad omnem ferociam delati, Unde fortuna tunc temporis mani- 
feste visa est belle pro Romanis militasse. ἰ ἊΣ 
|. 2. Sub Theodosio primis eius imperii annis Soytharum gens 
sedibus suis excita et ab Hunnis expulsa, una cum suarum tri- 
buum ducibus et aliis, qui genere et nobilitate praestabant, traiece- 
runt, et. honoribus ab Imperatore delatis arrogantiores facti et omnia 
in se posita conspicientes, inter se non parvam seditionem excita- 


EX EUNAPII HISTORIA. 53 


vóra φυλάττειν Ópzov αὐτοῖς xai μὴ παραβαίνεεν ἐκείγας τὰς A. C. 3ga 
toi f foa 3 
συνϑήκας. avrai δὲ ἦσαν ἀσεβέσταται καὶ βαρβαρικὸν ἦϑος ^ ri i 
3 3. , H Wo c , , az 
εἰς ὠμότητα παρατρέχουσαι, παντὲ τρόπῳ Ῥωμαίοις énifiov-- 
, " m , * VERA : , S "d NN 2 5 
λεύειν καὶ πάσῃ μηχανῇ καὶ δόλῳ τοὺς ὑπαδεξαμένους ἀδι-- 
- ^ 4 í 6-9 , - x , * € » Ὁ 
3 Syeiv, xy; và μέγιστα ὑπ᾽ αὐτῶν εὐ: πασχώσιν y, ὡς ἂν τῆς ἢ 
, El - , 4 MM * 
n" — χώρας *poonela undndddri- sits 4 τούτου μὲν 
οὖν ἥν αὐτοῖς 7) στάσις, xai διανεμηϑέντες ἀπερθ αγησαᾶν, οἱ μὲν 
τὰ χείρω προϑέμεγοι τῆς βουλῆς, οἱ δὲ vü εὐσεβέστερα, ἐπι- 
κρύπτοντες δὲ ἑκατέρα στάσις τὴν πρόφασιν τῆς ὀργῆς ὕμως. 
3^c€ ^ - E] 2^ 344» € , 5 
1oxaL ὃ βασιλεὺς τιμῶν οὐχ é&éAnysv, ἀλλ᾽ ὁμοτραπέζους εἶχε 
καὶ ὅμοσχήνους, καὲ πολὺ τὸ φιλόδωρον ἐς αὐτοὺς ἦν". οὐ- 
δαμοῦ γὰρ ἐξεφέρετο xai παρεγυμνοῦντο τὰ τῆς φιλογειχίας. 
3 - - ᾽ 
ἦν δὲ ἡγεμὼν τῆς μὲν ϑεοφιλοῦς καὶ ϑείας μερίδος. Φράβι- 
Soc, ἀνὴρ νέος μὲν κατὰ τὴν ἡλικίαν, γεγονὼς. δὲ εἰς ἀρετὴν 
, ε , , 
15xab ἀλήϑειαν ἁπάντων ἀγϑρώπων κάλλιστος. ϑεούς τεγὰρ O0-P.2a 
μολόγει ϑεραπεύειν κατὰ τὸν ἀρχαῖον τρόπον, καὶ οὐδεμίαν 
ὑπέστη πλάσιν ἐς ἀπάτην καὲ διακράτησιν; ἀλλὰ γυμνὴν xa 
jM . - Pit 1 
καϑαρὰν διέφαινγε τὴν ψυχὴν περὲ τοῦ βίου, ἐχϑρὸν ὑπο- 
λαμβάνων ᾿ CLA T o 
20 AA— eo^ "TE »0u0c ᾿Αἴδαο πύλῃσιν 
eq * , "» 
ὅς χ᾽ ἕτερον μὲν χεύϑῃ ἔνὲ φρεσὶν, ἄλλο δὲ εἴπῃ. 
» ἊΝ x » RB pri 
γυναῖχα οὖν ἤτησε Ῥωμαίάν εὐθὺς, ἵνα μηδὲν ὕβρέζῃ διὰ 
17. διαχρότησεν coni. ΟἹ, 21. χεύϑεν vulg. 
runt, quum alii hortarentur, ut contenti praesenti prosperitate 
fruerentur, alii ut iusiurandum, quod domi praestiterant, servarent, 
neque pacta migrarent. llla autem pacta erant immanissima, et 
crudelitate ipsum barbarorum morem excedebant: ut omni ratione 
Romanis insidias tenderent et omni arte et fraude illos, quorum sum- 
ma in eos constabant merita, aggrederentur et circumvenirent, ne- 
que quiescerent, donec omni illorum regione potiti essent. De hoc 
igitur erat inter Scythas seditio, et inter se dissidentes, in duas 
contrarias partes lati sunt, Alii in deteriorem, alii in benigniorem sen- 
tentiam vergebant, utraque tamen pars seditionis causam occultabat. 
Nihilominus Imperator illos honoribus ornare non desistebat, et mo- 
do suae mensae participes, modo sub eodem tentorio degentes ad- 
mittebat et omni benevolentia eos prosequebatur. Nusquam enim 
prava eorum consilia apparebant et detegebantur. Erat autem san- 
clioris et Dei carae partis dux Fravitta, aetate quidem  iuve- 
nis, sed qui, cum virtutem excoluisset et veritati studuisset, omnium 
hominum praestantissimus evaserat, Deos ille sibi ad antiquum 
. morem colendos statuebat, meque illi ullus inerat dolus. Non ille 
quicquam per fraudem et malitiam. fingebat, quo sibi potentiam 
compararet, sed puro, simplici et candido animo inter homines 
agebat. Peiorem portis infernorum eum esse ducebat, qui aliud 


54 EXCERPTA EX EUNAPII HISTORIA. 


A.C.392 σώματος ἀνάγκην. καὶ ὃ βασιλεὺς ἐπέτρεψε τὸν γάμον, xoi 
irt : 49 πατὴρ τῆς κόρης (ἐτρέφετο γὰρ ὑπὸ πατρὶ) καὶ τὸ πρᾶγμα 
ἐθαύμασε, μακάριον ξαυτὸν ὑπολαμβάνων, tí τοιοῦτον ἕξεν 
Βγαμβρόν. τῶν μὲν οὖν ὁμοφύλων ὀλίγοι τινὲς τὴν εὐσέβειαν 
καὶ ἀρετὴν ἀγασϑέντες τοῦ νεανίσκου, πρὸς τὴν ἐκείνου yvo-5 — | 
μην ἐχώρησαν καὶ συνεστήχεσαν, οἱ δὲ πολλοὶ xai δυνατώ-- | 
τεροι τῶν δεδογμένων ἐξ ἀρχῆς ἀπρὶξ εἴχοντο, καὶ πρὸς τὴν 
ὠδῖνα τῆς ἐπιβουλῆς σφαδάζοντες ἐμεμήνεσαν: ὧν ἦρχεν 
Ἐρίουλφος, ἀνὴρ ἡμιμανὴς καὶ τῶν ἄλλων λυσσωδέστερος. 
συμποσίου δὲ προτεθέντος αὐτοῖς παρὰ τοῦ βασιλέως ἄδρο-το 
τέρου xai πολυτελεστέρου, τὴν παροιμίαν ἀποδείξαντες ἀλη- 
95 τὴν λέγουσαν ,,οἶνος καὶ ἀλήϑεια ," τοῦ Διονύσου καὶ τό-- 
στε δήξαντος αὐτοῖς παρὼ πότον τὴν ἐπικρυπτομένην στάσιν, 
᾿διαλύεται μὲν τὸ συμπόσιον ἀτάχτως, χαὲ διὰ ϑυρῶν ἐχώ- 
gov» τεϑορυβημένοι χαὶ παρακεκιγηκότες. ὃ δὲ Φράβιϑοςιτϑ 
δι’ ἀρετῆς ὑπερβολὴν τὸ καλὸν καὶ δίκαιον κάλλιον ἅμα καὶ 
ϑεοφιλέστερον ὀφϑήσεσϑαι νομίζων, εἰ προσϑείη τάχος, οὐ 
περιμείνας ἕτερον καιρὸν, ἀλλὰ σπασάμενος τὸ ξίφος τῆς 
πλευρᾶς Ἐριούλφου διήλασε. καὶ ὃ μὲν ἔχειτο πεσὼν, ὄνγει-- 
ροπολήσας τὴν ἄδικον ἐπιβουλήν" οἱ δὲ *** 20 


15. παρῳνηχότες coni. Cl. 17. προσείη N. 


in pectore versabat, aliud ore proferebat, Uxorem Romanam expe- ᾿ 
tivit, ne propter corporis necessitatem  iniurius esse cogeretur, Et | 
Imperator secundum parentis arbitrium dedit ius nuptiarum, ete- | 
nim puella sub patre nutriebatur, Is cum rem esset admiratus, 
beatum se ducebat, quod talem generum nactus esset, Ex eo fa- 
ctum est, ut nonnulli, sed admodum pauci, adolescentis virtutem — 
et pietatem reveriti, ad eius causam se adiunxerint. Multo vero 1 
plures et hi potentiores, quae semel ab initio decreverant, tuenda ll 
sibi ducere, et conceptas insidias parturientes, insanire et furere. 2 
Horum princeps erat Eriulfus, vir impotens et furibundus. Cum 
autem illos Imperator convivio lautiore excepisset, verum esse 
illud antiquum proverbium apparuit, in vino veritatem esse. Nam 
eius ope in apertum erupit seditio. Solvitur igitur convivium in- 
condite, et magna cum commotione et confusione convivae tumul- 
tuantes .foras prosiliunt, At Fravitta, quae erat eius virtutis 
magnitudo , si statim prosiliret, pulcrius et iustius se facturum 
existimavit. Itaque non exspectato alio tempore, ense educto latus 
Eriulfi confodit: «et ille quidem occubuit, cum ante in somniis 
violentam et iniustam aggressionem praevidisset, * * * 


ETNAÁAIHIOT XAPAIANOT 


IZTOPIA£X THEN ΜΕΤΑ AEEIHHON 
NEAX EKAOZEQEX 
EK 40IAI H EPI ΓΝΏΜΩΝ. 


E NOVA EDITIONE HISTORIAE 


»EUNAPII SARDIANI 


QUA DEXIPPUM CONTINUAVIT t 
EXCERPTA DE SENTENTIIS. 


ARGUMENTUM, 


Praefatio libri primi (1). Constantii adversus lulianum : insi- 
diae (2. 3). Praefütio libri secundi (4). .De Iuliani expeditione in 
Galliam (5. 6). .Eius moderatio (5).  Chariettonem amicum sibi 
conciliat (8). Constantii invidia contra lulianum. Variae senten- 
tiae (9. 10). lulianus epistolam ad Cyllenium mittit (11). Hera- 
clii Stoici refutatio (12 — 14). lulianus Scytharum incursiones ani- 
mo praesagit (15). De obsidione Ctesiphontis (16 — 18). luliani 
mors: eius laudes, quibus anonymi invectio in Eunapium et Iuli- 
anum subiungitur (19). luliani Solis adoratio (a0 —23). Oraculum . 
de morte luliani (24). De seditione Procopii (35— 28). Arbitio la- 
bantem Valentis animum firmat (29). Supplicia. de consciis Pro- 
copii sumpta (3o. 31). De coniuratione Theodori (32. 33). Exor- 
dium narrationis de fatis Hunnorum (34). De Marciano (35). De 
Musonio eiusque morte (36 — 39). Bellum Valentis contra Gothos 
(4o. 41). Theodosii luxuria (42). De Gothorum in Thracia vasta- 
tionibus (43. 44). .Narratio de tragoedo exule (45). De perfidia 
Gothorum Christianam fidem simulantium (46). Magnum asinorum 
sub Theodosio pretium (47). De Gratiani ingenio et moribus (48). 
Maximi seditio, De díssoluto imperii statu Theodosio regnante (49). 
De Tatiano et Proculo (5o). Convivium principum Gothorum apud 
Imperatorem (51). De Rufini et Stilichonis inimicitiis (52). Bargus 
ab Eutropio circumventus (53. 54). Querelae de malís scriptoribus: 
mirabilia non ideo esse falsa (55). ANuntios de rebus Occidentali- 
bus valde esse incertos (56). Gainae et Argiboli (Trigibili) in- 
sidiae in Eutropium (57 — 63). Persae cuiusdam de wictoriis Ro- 
manorum derisio (64). | Fravitta Gainam vincit (65. 66).  Fra- 
vitta Hieracis insidiis eversus (67. 68). Hierax poenas luit (69). 
Omnia sub Pulcheriae imperio venalia fuisse (7o. 71). De crude- 
litate Stilichonis (72). 


56 EXCERPTA 


R. 248 IIPOOIMION. 
Cod. 263 


α΄. Δεξίππῳ τῷ ᾿4ϑηναίῳ κατὰ τοὺς ᾿4ϑήνησιν ἄρχον. 

τας, ἀφ᾽ οὗ παρὰ ᾿Αϑηναίοις ἄρχοντες, ἱστορία συγγέγρα- 
πται, προσαριϑμουμένων τῶν Ῥωμαϊχῶν ὑπάτων, καὶ πρό 
γε αὐτῶν τῶν ὑπάτων καὲ ἀρχόντων ἀρξαμένης τῆς γραφῆς.5 
τὸ δὲ ἕν κεφάλαιον τῆς ἱστορίας τὰ μὲν ἀνωτέρω καὶ ὅσα 
τὸ ποιητικὸν νέμεται γένος, ἐφεῖναι καὶ ἐπιτρέψαι τῷ πιϑα- 
và xaià μᾶλλον ἀναπείϑοντι τὸν ἐντυγχάνοντα, τὰ δὲ προΐ- 
ὄντα καὶ ἐπὶ πλέον μαρτυρούμενα ovveveyxely καὶ κατακλεῖ- 
σαι πρὸς ἱστορικὴν ἀκρίβειαν καὶ κρίσιν ἀληϑεστέραν. βιά-το 
ζεται γοῦν καὶ συναριϑμεῖται τὸν χρόνον εἴς τὲ τὰς ὀλυμπιά- 
dac περιγράφων xai τοὺς ἐντὸς ἑκάστης ὀλυμπιάδος ἄρχον- 
τας. πρόϑυρα δὲ χάλλους ἀνάμεστα προϑεὶς τῆς ovyyga- 
φῆς, καὶ προϊὼν, τά τε ἔνδον ἐπιδείξας σεμνότερα, τὸ μὲν 


1. In codice Vaticano haec praefatio eclogarii praemittitur: 77PO- 
OIMION TOT EKAOLAPIOT. Οὐχ ἀγνοίᾳ τῶν τῆς ἱστορίας 
χρόνων δεύτερον Ἐὐνάπιον τόνδε χατετάξαμεν Πρίσχου, (νόη- 
τὸν γὰρ χαὶ παρεξηυλημένων ἀνθρώπων ἔργον τοῦτο,) ἐπορίᾳ 
δὲ τῇ ἀπὸ φϑόγου τῶν εὐπορούντων διαγεγνόμενον οὕτως, οἵ 
βούλοιντ᾽ ἂν ἔχειν ἄχϑος ἐτώσιον ἀρούρης τὰς βίβλους xci 
παρ᾽ ἑαυτοῖς διακατέχειν ἢ τοῖς χρήζουσιν ἐπ’ ὠφελίᾳ μεταϑδιδό- 
v«w. xci χιγϑυνεύει οὕτω γε προϊοῦσι τὴν παροιμίαν “ἄνασο- 
βεῖν τῆς ἐπὶ τῇ φάτνῃ κυνὸς, ἣ μήτ᾽ αὐτὴ τῶν τῇ φατνῇῃ 
ἀποχειμένων ἐπαπολαύει, καὶ τῶν βουλομένων καὶ δυγαμέ- 
voy ἀχόσμως χαϑυλαχτεῖ, ! 


PROOEMIUM. 


τ. Dexippus Atheniensis iuxta annuorum principum, qui Athe- 
nis fuerunt fastos, iam inde a tempore, quo hi archontes apud Athe- 
nienses esse coeperunt, historiam composuit, jRomanis quoque con- 
sulibus ex ordine adscriptis. Sed enim quum ante consules ipsos 
atque archontas scriptum exordiatur, id sibi proposuit historicus, 
ut antiqua nimis et quae a poétarum gente traduntur, ea singula 
probabilitati suae permittat, et prout cuique lectori videbitur, esse 
sinat: posteriora tamen et quae testimoniis magis abundant, ea con- 
ferat ad historicam severitatem, et sub verioris criticae regulas re- 
digat. Cogit igitur digeritque tempus, iuxta olympiadum seriem id 
&cribens, iuxtaque occurrentes in unaquaque olympiade archontas. 
lam. pulcherrimo historiae suae prooemio praeposito, pergit porro; 
et ipsum scripturae corpus venustius adhuc ostendens, fabulosa qui- 
dem et prisca nimis resecat, atque apud horum auctores, tamquam 


EX EUNAPII HISTORIA. 57 


μυϑῶδες καὶ λίαν ἀρχαῖον ἀφαιρεῖ, καὶ ἀφίησιν ὥσπερ φάρ- 
᾿ 2$! 3 * DAT Ἴ " 
puaxo» παλαιὸν καὲ ἀδόκιμον εἰς τοὺς συντεϑειχύτας" iyv- 
΄ E] , ^ ' nous. 
πτίους δὲ χρόνους a&vaAeyóusvog καὶ συνωθούμενος éni τὰ 
πρῶτα xai τελεώτερα τῶν παρ᾽ ἑχάστοις ἀρχῶν; τοὺς ἦγε- 
δμόγας καὲ πατέρας τῆς ἱστορίας ἐχτίϑησιν, ἐγδῆλος ὧν xaiR.249 
σχεδόν τι μαρτυρόμενος, ὅτε τῶν ἀπιστουμένων ἕχαστον ἕτε- 
ρος προλαβὼν εἴρηκεν. xoà περιφέρει γε τὴν ἱστορίαν ἔκ 
πολλῶν καὶ παντοδαπῶν τῶν ταῦτα εἰρηκότων ὥσπερ δωπόν 
TL XUL ποικίλον καὶ χρήσιμον εἰς ἕν μυροπώλιον τὴν ἰδίαν 
΄ .e 
τὀἐέξήγησιν καταχεχλεισμένην xai συγηγμένην. πάντα δὲ, ὅσα 
. , «4, 
πρός τὲ τὸ “χοινὸν ἁπάντων ἀνθρώπων ἀξιόλογα καὶ κατ᾽ 
- 32 - 
ἄνδρα δι’ ἀρετὴν περιττοῦ τινος ὀνόματος τετυχηχότα λά- 
βρως ἐπιδραμὼν καὶ διαϑέμενος τῷ λόγῳ, τελευτῶν εἰς 
Κλαύδιον καταλύει τὴν συγγραφὴν, καὶ Κλαυδίου τῆς βασι- 
: » - x 
i5Àsíag ἔτος τὸ πρῶτον, ἐς 0 xoi τῆς βασιλείας ἤρχετο καὲ 
ἐτελεύτα, ἐνιαυτὸν ἄρξας Ῥωμαίοις ἕνα" οἵ δὲ xai ἕτερον Cod. 364, 
αὐτῷ χαρίζονται. εἶτα ὀλυμπιάδας καταλογίζεται τόσας xoi 
» " - 
τύσας xai ὑπάτους xai ἄρχοντας ἐπὶ ταύταις, τὴν χιλιάδα τῶν 
2. Y c M e EJ - 2 M - , 2 ὦ E] 
ἑτῶν ὑποβαλων, ὥσπερ ἀγωνιῶν, εἰ μὴ πολλῶν λίαν ἐτῶν à- 
5οποδοίῃ λόγον τοῖς ἐντυγχάνουσιν. ἐγὼ δὲ ὃ τοῦτο τὸ ἔργον εἰς 
γοῦν βαλόμενος, ὕπ᾽ αὐτοῦ Ζεξίππου ταῦτα ἔχων ἐχδιδάσκε-: 


&. τελεώτερα] παλαιότερα coni. B. 


pharmacum vietum et reprobatum, otiosa essesinit: Aegyptiaca vero 
tempora supputans atque ad antiquiores purioresque, qui sunt apud 
quamque gentem, fontes revocans, principes patresque historiae in 
medium profert; plane demonstrans ac propemodum testimoniis com- 
probans, unumquodque ex his incredibilibus alium cx alio historico 
fuisse mutuatum. Ipse autem e multis atque omnigenis, qui de his 
rebus scripserunt, historiam conficit; cinnum veluti varium et per- 
bonum ad unicam pigmentarii officinam, ad suam videlicct narratio- 
nem, cogens atque cumulans. Ommnia vero, quae sive generatim inter 
homines illustria, sive singillatim ob alicuius virtutem . praestante 
fama inclaruerunt, celeriter percurrens atque in suam lucubratio- 
nem adsumens, finem historiae facit in Claudii anno primo, quo is 
regnum et auspicatus est et finivit, anno uno Romanis iuperitans; 
quamquam nonnulli duos huic imperii annos largiuntur. Deinde 
olympiadas supputat planeque adnumerat cum consulibus et cum 
archontibus: atque ex olympiadibus mille annos conficit; laboriose 
admodum aestuans, nisi permultorum annorum lectoribus suis ra- 
tionem reddiderit. 

Ego vero, qui de hoc opere lucubrando consilium cepi , ab ipso 
quidem Dexippo discere potui atque cognoscere, quale quantumque 


58 EXCERPTA 


σϑαι xoi συλλαμβάγειν, ὅσος xai ἡλίκος δ᾽ κίνδυνος κατὰ 
τὸν ἐνιαυτὸν ἕχαστον ἱστορίαν γράφειν, καὲ πρὸς τοὺς ἐν- 
τυγχάνοντας ὁμολογεῖν, ὅτι ταῦτα οὐκ ἔστιν ἀληϑῆ κατὰ τοὺς 
χοόνους, ἀλλὰ τῷ μὲν οὕτως, τῷ δὲ ἑτέρως ἔδοξε, καὲ πε- 
ριφανῶς ἑαυτοῦ κατηγορεῖν, ὥσπερ ἐκεῖνος, ὅτε χρονικὴνβ 
ἱστορίαν γράφων πλανωμένην τινὰ χαὶ μεστὴν τῶν ἀντιλε- 

R.25oyóvreov ὥσπερ ἀπρύεδρον ἐχχλησίαν ἐκτίϑησι τὴν γραφὴν, 
ὀξέως δὲ καὶ τῆς Βοιωτίας ἀχούων παροιμίας, ὅτι οὕτως 
αὐλεῖν οὐ πρέπει, κἀκεῖνα προσελογιζόμην, ὅτε τέλος στο- 
ρίας καὶ σχοπὸς ἄριστος τὰ πραχϑέντα ὅτι ἱ' μάλιστα δίχατο 
τινὸς πάϑους εἰς τὸ ἀληϑὲς ἀναφέροντα γράφειν, οἱ δὲ ἀκρι- 
βεῖς λογισμοὶ τῶν χρόνων, ὥσπερ ἄκλητοι μάρτυρες αὖτο- 
proc ἐπεισιόντες, ἐς ταῦτα ὠφελοῦσιν οὐδέν. τί γὰρ Σω- 
κράτει πρὸς σοφίαν xai Θεμιστοκλεῖ πρὸς δεινότητα συντε- 
λεῖταε παρὰ τῶν χρόνων; ποῦ δὲ ἐκεῖνοι καλοὶ κἀγαϑοὶτθ 
διὰ ϑέρος ἦσαν; ποῦ δὲ τὰς ἀρετὰς ἐφ᾽ δαυτῶν, καϑάπερ 
τὰ φύλλα, πρὸς τὴν ὥραν τοῦ ἔτους αὐξανομένας καὶ ἀποῤ-- 
δεούσας παρείχοντο; ἀλλ᾽ ἴσως ἕκαστος αὐτῶν τὸ γοῦν ἐς 
φύσιν καὶ δύναμιν ἀγαϑὸν διαρκῶς καὶ συνεχῶς ἐν ταῖς ἐν- 
εργείαις ἀπεδίδου καὶ διέσωζεν. τίς οὖν λόγος πρὸς ἱστορέ2ο 
ας τέλος εἰδέναι καὶ γινώσκειν, Ort τὴν ἐν Σαλαμῖνι ναυμα-- 
χίαν ἐνίκων οὗ Ἕλληνες κυνὸς ἐπιτέλλοντος; τί δ᾽ ὄφελος 

13. ἐπεισιέγτες ed. 


periculum sit per annos singulos historiam deducere, ac porro lecto- 
ribus confiteri, hoc et illud secundum temporum rationem non vere 
esse dictum , sed aliis aliter visum: atque ita se ipsum perspicue 
coarguere,, ut reapse Dexippo accidit, quod historiae chronicae qui- 
vis auctor fallacem quandam et plenam repugnantiarum , ceu chorum 
exlegem , edit scriptionem: Boeoticum quoque proverbium mox audi- 
turus, quod sic tibiis sonare non decet. Denique et illud mecum 
. reputavi, finem historiae scopumque optimum esse, ut res gestae, 
duce omnino veritate, absque ullo affectu scribantur: accuratos vero 
temporum calculos, si veluti testes non invocati adsint, praedictae 
rei nihil prodesse, . Nam quid Socrati ad sapientiam vel Themistocli 
ad ingenii sollertiam conferunt tempora? Quid scire refert, ubinam hi 
praeclari viri per aestatem degerint? ubinam suas virtutes , tamquam 
folia pro anni tempore, crescentes defluentesque exhibuerint? Atqui 
horum fortasse uterque quidquid vel naturae cognitione vel ingenii 
cultu exquisitum erat, id perseveranter atque perpetuo prae se fere- 
bat actibus suis atque servabat. Quid prodest historiae proposito 
scire ac cognoscere, Graecos navali proelio ad Salaminam vicisse ex- 
oriente canicula? Quid rursus confert lectoribus ad utilitatem ex hi- 


EX EUNAPII HISTORIA. 59 


ἣν τοῖς ἐντυγχάνουσιν εἰς ὠφέλειαν ἱστορικῆς χρείας, εἰ xa- 
τὰ ταύτην ἐτέχϑη τὴν ἡμέραν ὃ δεῖνα καὶ μελοποιὸς ἀνέ- 
σχεν ἢ τραγῳδὸς ἄριστος; εἰ γὰρ ἔσχατος ὅρος τῶν περὲ 
τὴν ἱστορίαν καλῶν τὸ πολλῶν καὶ ἀπείρων πραγμάτων ἐν 
δόλίγῳ χρόνῳ xai διὰ βραχείας ἀναγνώσεως πεῖραν λαβεῖν, 
καὶ γενέσθαι γέροντας ἔτι νέους ὄντας δι’ ἐπιστήμην τῶν 
προγεγογότων, ὥστε, τίνα uiv φευχτέον, τίνα δὲ αἱρετέογ, 
εἰδέναι, τοὐναντίον ἐμοί γε δοχοῦσι ποιεῖν οἱ περιττοῖς xai 
ἀπηρτημένοις ἐπεισοδίοις ὥσπερ ξενικοῖς ἡδύσμασι τὸ τῆς Cod.31i3 
τοἱστορίας ἐδώδιμον καὶ χρήσιμον ἀνατρέποντες καὶ διαφϑεί- P- 251 
ροντὲες ἁλμυρῷ λόγῳ πότιμον ἀκοήν. κωλύει μὲν γὰρ ἴσως 
οὐδὲν καὶ περιττόν τι μαϑεῖν, ἄλλως τε, ὡς φησιν αὐτὸς 
“Δέξιππος, τῶν μὲν χρογιχῶν ἢ πάντων ἢ τῶν πλείστων δι- 
αἀπεφωνημένων, τῶν δὲ ὑπερόρων καὶ φανερῶν πράξεων συμ- 
τὔπεφωγημένων. τίς γὰρ οὕτω περιβόητος ἅπασιν ὅσοι λό- 
yov ἥψαντο xai κατέλιπον λόγους, ὡς “υκοῦργος «“ακεδαι-- 
μόνιος; ἐς ὃν xai ἡ τοῦ ϑεοῦ μαρτυρία διὰ στόματος ἅπασε 
ϑεὸν ἄντικρυς ἀνακαλοῦντος ἐπὶ τῷ ϑεῖναι τοὺς νόμους. 
τίς δὲ τῶν ταῦτα εἰρηκότων ἑτέρῳ συμφέρεται περὲ τῶν 
20Zvíxa ἐτίϑει τοὺς νόμους χρόνων; ἀλλὰ πάντες, ὥσπερ oi- 
κίαν ἢ στύλον δοκιμάζοντες 2j τι τῶν ὅμοίων, ὅτι μὲν ἔστε 
χκαὲ γέγονε, συντίϑενται καὶ καταγεύουσι, περὲ δὲ τοῦ. πότε 


2. ὅ add. N. 4. ἀπείρως ed. — 14. δὲ deest ed. — 17. στό- 
μασιν cod., στόμα ἐστὶν ed. : 


storia capiendam , quod ille tali die natus sit, qui deinde melicus 
vel tragicus poéta evasit optimus? Etenim si summum historiae bo- 
mum in eo vertitur, ut multarum incognitarumque rerum gestarum 
brevi tempore modicaque lectione peritiam nanciscamur, fiamusque 
senes, dum iuventute íloremus, ob praeteritarum rerum scientiam , 
ita ut, quid fugiendum sit quidve adpetendum, sciamus; contrarium 
mihi facere videntur qui supervacaneis et assutis episodiis, tamquam 
peregrinis condimentis, bonum historiae pabulum adulterant, delica- 
tumque auditum amaro sermone violant. Nisi forte inania etiam di- 
scere animus fert. Praesertim quum chronici scriptores, ut ait ipse 
Dexippus, vel omnes vel certe plurimi invicem dissideant in rebus 
ilustribus ac manifestis, quas per se ipsas in controversiam nemo 
revocat aut diffitetur. Nam quis apud historiae peritos vel condito- 
res Lacedaemonio Lycurgo celebrior est? de quo Dei testimonium in 
ore omnium versatur, parem Deo vocitantis ob ferendarum legum 
sapientiam. Quotusquisque vero ex his, c de ea re scripserunt, 
consentit cum alio homine de temporibus, quibus ille leges scribebat? 
"Nimiruni id omnes, tanquam de domo vel columna vel re simili 
agatur, quod quidem ille exstiterit, concedunt et annuunt; quonam 


60 EXCERPTA 


Ἐπαντοδαπῇ ἐμπεπλήκασι τὰ βιβλία. ὅπότε καὶ Θουκυδίδης ó 
πάντων ἀχριβέστατος τὸν μέγαν καὶ πολυύμγητον ἐκεῖνον zio- 
Aeuov ἀρχήν τινα καὶ προφάσεις. φησὶ λαβεῖν πρὸς δευτέ- 
ραν κίνησιν ἐκ διαφορᾶς ἡμερῶν, 7 περὲ πόλεων ἁλώσεως 
αὐτοῖς ἐγένετο, xoi οὐδὲ αὐτὸς ἔχει διαιτᾷν σαφῶς xoi ἀκρι-5 
Bác, τίνες ἐπεχάλουν δικαιότερον, ἀλλ᾽ ἐπὲ τὰς ἡμέρας ἔλ- 
Sov ὑποδηλοῖ καὶ παραδείκνυσιν, ὅτε κενή τίς που καὶ ἀχρεῖ- 
og 7) περὲ τοὺς χρόνους διατριβὴ καὶ σχολῆ- : 

R. 252 Τοιαῦτά τινὰ καὶ πλείω ἕτερα πρὸς ἐμαυτὸν ἐχκλησιά- 
σας xai βουλευσάμενος, xai τοῖς ἐς τὰ χρονικὰ σπεύδουσιντο 
καὶ ἀνεστηχόσιν ὅμοιά τινα παρεγγυῶν, ὡς 7j περὲ τὰς 
ὥρας καὶ ἡμέρας. ἀκρίβεια πλουσίων οἰχονόμοις τισὲ καὲ λο- 
γισταῖς πρέπει, καὲ νὴ Δία γε τοῖς ἐς τὰ οὐράνια χεχηνόσι, 
καὶ ὅσοι πρὸς ἀριϑμῷ φανερῶς κάϑηνται" αὐτὸς δὲ προα- 
γορεύων πόῤῥωθεν τοῖς ἐντυγχάνουσιν, ὅτε πιστεύσας ἐμαυτῷιτϑ 
δύνασθαι γράφειν γεγονότα τε καὶ γινόμενα πρὸς τόδε τὸ 
ἔργον ὥρμησα, τὸ μὲν xav ἐνιαυτὸν καὶ xaJ ἡμέραν ὥσπερ 
ἀπροσδιόγυσύν τινα ῥῆσιν παραιτησάμενος, τὸ δὲ κατὰ “χρό- 
γους, οἵ τοῖς βασιλεῦσιν περιγράφονται, κρίνας ἀληϑέστερονγε 
ἀναγνώσεται γοῦν τις, ὅτι ταῦτα ἐπὲ τοῦδε τοῦ βασιλέως͵ 720 
τοῦδ᾽ ἐπράττετο" καϑ' ὃν δὲ ἐνιαυτὸν xoi ἡμέραν, ἕτερος 


: 1. Ante παντοϑαπῇ excidisse coni. N. ἀπορίᾳ. 8. ive εἰ πρὸς 
δευτ. emend. CL monens respici ab Eunapio Thucyd. IV, 122, 
non Il, 19 aut V, 20., τεγας et ἔτους δευτ. ed. 4. πόλεων cod., 
Πλαταιῶν ed. ex coniectura Maii. 11. παρεγγυῶ coni. B. 
14. προαγορεύω coni. B. 20. ἐπὲ N., ἔστε ed. 


t 


autem tempore exstiterit, id innumeris libris disquirunt. Et quidem. 
ipse Thucydides, quo nemo fuit in notandis temporibus diligentior, 
magnum illud et famigeratum bellum renovati ardoris initium occa- 
sionesque cepisse ait ex dierum controversia, quae de captis -oppi- 
dis inter illos oriebatur. Neque tamen ipse satis aperte accurateque 
definit, utri iustius questi;sint: mox cum ad dierum supputationem 
ventum est, plane significat atque demonstrat, vanam esse prope- 
modum atque inutilem temporum notationem ac sedulitatem. 

Haec et alia plura mecum ipse animo collegi ac reputavi; et ce- 
leris etiam, qui ad annales scribendos studium impendunt, admonen- 
di causa suggessi; quod videlicet circa anni tempestates diesque se- 
dulitas vilicos divitum ac rationarios deceat, atque eos hercle, qui 
coelestia scrutantur, et calculatoris artem diserte profitentur. Ego 
vero hoc lectoribus meis affirmo, me mon sine fiducia. vires ad. res 
praeteritas ac praesentes scribendas mihi suffecturas, hoc opus ad- 
gressum esse, ita quidem, ut minutam sive anni sive diei rationem , 
ceu quid importunum, negligam; verum ipsa tempora verius expen- 
dam, intra quae reges singuli versati sunt. Lector igitur apud me 


EX EUNAPII HISTORIA. 61 


t ἧς τὴν ὠπάτην χορεύεταί τίς. ἐγὼ δὲ καὶ τὸ πιστεύειν ἐ- 
μαυτῷ γράφω, ἀνδράσιν ἑπόμενος, οἱ τοῦ xa9' ἡμᾶς βίου Cod.314 
μαχρῷ προεῖχον κατὰ παιδείαν καὶ διατεταμένως ἐνῆγον 
μὴ σιωπᾷν τὰ κοινὰ τῶν ἔργων, xai ὅσα ὃ xaJ" ἡμᾶς ἔφερε 
χρόνος, χαὲ τὰ πρὸ ἡμῶν μετὰ τὴν ΖΔεξίππου γραφὴν ov- 
πῶ λόγου τε xa) ἱστορίας ἐμφανοῦς τετυχηχκότα. ἐγίνετο δὲ 
ἐχείγοις v& κἀμοὶ κοιγὸν τὸ ἔργον τόδε, xai πάντα γε ἐς τὸν 
"Toviiavóv ἀναφέρειν ἐδόκει, ὃς ἐβασίλευσε μὲν ἐφ᾽ ἡμῶν, τὸ 
δὲ ἀγθρώπινον αὐτὸν ὥσπερ τινὰ ϑεὸν προσεκύνουν ἅπαν-- 

τότες. λύγου-δὲ ἦν ἄξιον καὶ χαλῶς ἔχειν ἐδόχει, καϑάπερ 
τοῖς ἕνεχεν ἐρωμένης . .. 
γοῦσι ποιηταῖς ob γενομένοις ἀρίστοις " οὕτω xai ἡμῖν. ἀρχήν 
τινα καὶ γένεσιν προϑεμένοις τὴν ... παρόντα χαὶ . .- 
τῶν προ ... ἐδόχει ... . φὴν . .. χόντων ygóvov . . - 

15uévoy καὶ ... ψυψῆς (sic ed) ἀγαφέρουσι ... τὸ εἴδωλον ... 
δεῖν ... ἕν ἀλλοτρίοις. ᾿ ; 
β. Ὅτι ἐξουσία ἐστὲ... πονηρᾶς . .«. ὑπὸ λόγου... .R.a53 
παραχιγεῖ καὶ . . . χρόγον ... χρηματίζειν... ἀρχὰς. -- 
γὰρ μήποτε .. . οὕτω δὲ TL . . . 

20 5. ..... - ἀλλ᾽ ἡ μὲν παροιμία φησὲ τὸ ϑέρος éxi τῇ 
καλάμῃ φαίνεσθαι" τότε δὲ ὃ Κωνστάντιος ἐδείκνυ «09 Cod. ται 
πατρὸς 6v. . M | 

y« Ὅτι κατὰ τὸν Ἰουλιαγὸν «0v' Καίσαρα δοχοῦν τῷ A.C. 361 
αὐτῷ Κωνσταντίῳ βεβουλεῦσϑαι καλῶς, ὃ χρόνος τὴν mti-. 
1 χαὶ] κατὰ Ν. 8. ἐδόχει — τὸ δὲ N., καὶ δοχεῖ τοῖς βασι-- 


λεῦσι μὲν ἐφ᾽ ἡμῶν τόδε. ed, — 10. x&i add. M. — i1. ἐρωμένης 
B., égouévoic ed. 


inveniet quae cuiusque regis res gestae sint; verumtamen rei gestae 
annum et diem alius quivis praestigiator dicat. Ego vero pro hac 
ipsa mei fiducia scribere incipio: exemplum secutus hominum, qui 
hanc nostram aetatem eruditione sua valde superaverunt: enixeque 
mihi proposui, quominus nihil publicarum rerum tacerem, sive quas 
nostra aetas vidit, sive superiores, quotquot post historiam Dexippi 
nondum litteris vel publicis commentariis commendatae fuerunt. 
Quare commune cum illis historicis negotium suscepimus, et nobis 
quidem omnia ad luliani tempora referenda videbantur, qui memo- 
ria nostra regnavit et numinis instar ab universis hominibus cultus 
est 0. 

2.' Potentia est .... . . 

* Ait vero proverbium: messem calamus ostendit. "Tunc ergo 
Constantius, quonam parente satus esset, palam fecit. 

3. Quae consilia Constantius contra luliaaum Caesarem ador- 
mavisse ex utilitate sua putabat, ea feliciter tempus in contrarium 


62 EXCERPTA 


A.C.36v 0a» ἐς τὸ ἐναντίον ἔστρεφεν, ταῖς τοῦ Καίσαρος ἀρεταῖς 
d Mh συνεγϑουσιώσης ἤδη τῆς τύχης, καὶ σχεδὸν ἑκάστης ἡμέρας 
Iul.C.; ξένα χαὲὶ ποικίλα φερούσης τῷ βασιλεῖ διηγήματα. ἐφ᾽ οἷς 
ó Κωνστώντιος δακνόμενος ἤδη xai δυσφορῶν ὑπὸ φϑόνου, 
τοὺς ἡγουμένους τῶν φύσει πολεμίων ἐπετείχιζε τῷ Kaica-5 
ρι, καὶ τὴν αὑτοῦ προσετίϑει τοῖς ἐχϑροῖς δύναμιν, μόνα 
δρῶν τὰ ἡδέα, xai τὸ oixciov ξένον ὑπολαμβάνων, εἰ σὺν τῷ 
Καίσαρι σώζοιτο, καὶ τὸ ξένον οἰχεῖον, εἰ καταλύοι μεϑ᾽ 
ἑαυτοῦ τὸν Καίσαρα" ὦὧστε ὃ πόλεμος εἷς τὸ ὕπουλον μδ- 
ταβαλὼν καὶ τὸ φύσει πολέμιον ἐποίει σύμμαχον. 10 


R. 254 IIPOOIMION TOT B' A40T OT. 

0. Τὰ uiv o)» ἀπὸ τῆς “]εξίππου συγγραφῆς ἐς τοὺς 
Ἰουλιανοῦ χαϑήκοντα καιροὺς, ὡς ἐνῆν μάλιστα διὰ τῶν ἀ- 
γαγχαίων ἐπιτρέχουσιν, ἱκανῶς ἐν τοῖς ἔμπροσϑεν δεδήλωται". 
φέρεται δὲ ἐντεῦϑεν ὃ λόγος ἐφ’ ὅνπερ ἐφέρετο ἐξ ἀρχῆς, ,1τ 
xai . ἀναγκάζει γε τοῖς ἔργοις ἐνδιατρίβειν ὥσπερ τὶ πρὸς 
αὐτὸν ἐρωτικὸν πεπογϑύτας. οὔ Tt μὰ Δία τεϑεαμένους ἢ 
πεπειραμένους" κομιδῇ γὰρ ἦν ὃ γράφων rade παῖς, ἡνίκα 
ἐβασίλευσεν" ἀλλὰ δεινὸν τι χρῆμα καὶ ἀπαραίτητον εἰς ἔρωτα 
τὸ κοινὸν ἀνθρώπων ἁπάντων πάϑος καὶ τὸ τῆς ἐφ᾽ αὑτῷ 00-20 
Enc ἀστασίαστον. πῶφ γὰρ ἦν σιωπᾷν ὑπὲρ ὧν οὐδεὶς ἔφε- 

13. χαιροὺς add. M. 17. τοῦ N. — 20. ἐπ᾽ αὐτῷ oni. B. 


vertit: Caesaris virtutibus favente iam studiosissime fortuna, et 
prope quotidie novis variisque nuntiis ad Augustum delatis: quibus 
morsus Constantius et iam aeger invidia, in Caesarem acerrimorum 
hostium duees incitavit, atque horum odiis vim ipsemet suam ad- 
iunxit. Et iam unice commodum suum respiciens, suos pro alienis 
habebat, si cum Caesare salvi essent; alienos pro suis, dummodo 
Caesari secum insidiarentur. Quare hoc belli subdolum genus eos 
etiam, qui naturaliter hostes erant, in amicorum numero habebat. 


LIBRI SECUNDI PROOEMIUM. 


4. Res itaque post Dexippi historiam usque ad luliani tempo- 
ra gestae satis in superioribus, quantum summa quaeque attingenti 
licuit, declaratae fuerunt, Deinceps oratio fertur ad eum, quem 
iam ab initio spectabat, Caesarem; cogitque nos in eius gestis ver- 
sari, amatorio veluti stimulo erga illum pellectos: non quod per 
lovem nos eum viderimus, vel consuetudinem cum. eo habuerimus : 
prorsus enim adolescentulus erat, qui haec scribit, dum ille regna- 
bat: sed profecto magnum creat atque insuperabilem amorem  con- 
cors hominum communisque sensus, et firmissima de illo principe 
existimatio. Nam quomodo nobis silere liceret de quo nemo conti- 


EX EUNAPI HISTORIA. 63 


os σιωπᾷν; πῶς δὲ μὴ λέγειν ὅσα καὶ oi μὴ δυνάμενοι 
λέγειν ἀπὸ στόματος ἔφραζον, ἐς γλυκεῖάν τινα καὶ χρυ- 
σῆν διατριβὴν τὴν ἐκείνου ἀναφέροντες. καὶ ὃ μὲν πολὺς 
ἄνϑρωπος ταῦτα πάσχοντες ὅμως ἔλαττον ἐς τὸ γράφειν ἐξ- 
δεβιάζοντο" τὸ δὲ ἐξαίρετον, καὶ ὅ,τι περ ἦν ἐν παιδείᾳ γνω- 
ριμώτατον, οὐδὲ ἀφιέντα ἠφίεσαν, ἀλλ᾽ ἐνέχειντο παραϑαρ- 
σύγοντες ὡς ἐπιληψόμεγοι τοῦ πόγου. ὃ δὲ ἐς τὰ μάλιστα 
γεγονὼς αὐτῷ γνώριμος, ὃ Πευγαμηνὸς ἀνὴρ Ὀριβάσιος, ἐκ 
φυσικῆς φιλοσοφίας ἰατρικὴν ἐπιτάττειν ἄριστος xai δρᾷν 


P , * EJ , ? , - ? ^ 
Ἰοέτε ϑειότερος, xoi ἀσεβήσειν ἐβόα περιφανῶς, εἰ μὴ ovy- 


γράφοιμι: καὲ τῶν γε πράξεων (πάσας δὲ ἠπίστατο παρὼν 
᾽ ^ 
ἁπάσαις,) μάλα ἀκριβῶς ὑπόμνημα συνετέλει πρὸς τὴν yoa- 
, e » x ENT ' ^ , c - 
φήν: ὥστε ovx ἥν ἀναβολὴ καὶ βουλομένῳ ρῥᾳϑυμεῖν. 
ἀὰ * *1s , 
£. Τοῦτο ἐγένετο τὸ εὐτύχημα, xai πάντα, ὥσπερ ὅ- 


ιὄστράχου μεταπεσύντος, ἐπὲ τὸ βέλτιον ἐχώρησε τοῖς Ῥωμαίοις. 


R. 355 


Cod, 1223 


c. Ὅτι φησὲν Εὐνάπιος περὲ τοῦ παραβάτου Ἴουλια-Α. 6.357 


' 


γοῦ" τῆς δὲ στρατείας ταύτης σφοδροτάτης τε ἅμα χαὶ 


Ind. 15 
Con. I. 21 


χλεινοτάτης τῶν πρὸ αὐτῆς γενομένων τὴν διήγησεν ἐς τήνδετγαι C.3 


* ^ 2 , οὐ ὁ 9. » Ν - , € é 
τὴν γθϑαφην €yTtLlyOVTEG , OU πεισομεσα ταῦτον τοῖς ἐν ημ 9c 


200g0ag ἀνασχοῦσιν, ἵνα τι κρυπτόμενον dvevgootv* οὐδὲ 


€ T « - e E - a^i - 
ὑπὲρ ov ἱκανῶς ἅμα καὲ συνεγϑουσιῶν τοῖς ἑαυτοῦ καλοῖς 


1. σιωπήν Ν. 3. ἀναφέροντες] ἀναφέροντες μνήμην Ν. 7- 
συγεπιληψόμεγοι coni. B. 15. τοῖς om, Suidas s. v. ὀστράχον. 


cescere poterat? Cur ea non diceremus, quae fandi etiam imperiti 
nihilominus loquebantur, laudem illius dulce quoddam et aureum 
officium ducentes? Et vulgus quidem quamquam ita essct affectum , 
minus me tamen ad scribendüm compellebat; sed enim spectati ho- 


mines ct quotquot erant doctrina illustrissimi , remissum me non 


remittebant, verum hortando instabant ac prae se ferendo laboris 
quandam «communionem, Qui vero lulianum maxime noverat Per- 
gamenus Oribasius, homo a naturali philosophia ad medicam artem 
docendam paratissimus , et ad exercendam adhuc divinior, me etiam 
impium inclamabat aperte, nisi ad scribendum incumberem. Idem 
rerum quoque gestarum, quas omnes utpote praesens noverat, per- 
quam accuratos commentarios mihi ad historiam seribendam suppe- 
ditavit. Quare non fuit morandi potestas, etiamsi otiari voluissem. 

5. Haec felicitas contigit, atque omnia, tamquam testa con- 
versa, meliora Romanis fluere coeperunt. 

6. De Iuliano apostata sic ait Eunapius: Huius maximae et 
quotquot antea fuerunt clarissimae expeditionis narrationem scribere 
adgrediens, haud imitabor eos, qui meridie faces attollunt, ut la- 
tens aliquid vestigent. Nam quia ipse Iulianus, in scriptorum Tut 
que numero princeps, suorum facinorum admiratione captus, libel- 
lum integrum super hoc proelio conscripsit, equidem haud illi me 


64 (00 EXCERPTA 


A. C.355 βιβλίδιον ὅλον τῇδε ἀναϑεὶς τῇ μάχῃ διῆλθεν ὃ. βασιλιχώ- 
Ind. τὔζατος καὶ ἔν λόγοις Ἰουλιανὸς, αὐτοὶ παραβαλούμεϑα xoi 
ὟΝ δ συνεχϑήσομεν ἑτέραν γραφὴν τὰ αὐτὰ σημαίγουσαν" ἀλλὰ 
R.256r0íg μὲν βουλομένοις τὸ μέγεθος τῶν ἐκείνου λόγων τε xai 
ἔργων ἀνασχοπεῖν τὸ περὲ τούτων βιβλίον ἐπιτάξομεν, καὶδ 
πρὸς ἐχείνην φέρεσθαι τὴν ἀκτῖνα. τῆς συγγραφῆς, ἐκ τῆς 
ἐνεργείας τῶν τότε Um αὐτοῦ πραχϑέντων ἐπὶ τὴν τοῦ λό- 
yov δύναμιν ἀποῤῥυεῖσαν καὶ διαλάμψασαν: αὐτοὶ δὲ ὅσον 
οὐ πρὸς ἅμιλλαν μειρακιώδη καὶ σοφιστικὴν, ἀλλ᾽ εἰς ἵστο — — 
ρικὴν ἀχρίβειαν ἀναστῆσαι xoi διαπλάσαι. τὸν λόγον, ἐπι-το 
δραμούμεθϑα τὰ γεγενημένα, συνάπτοντες τοῖς εἰρημένοις τὰ 
ἐχόμενα. 
ζ΄. Ὅτι Ἰουλιανὸς τοὺς ἀρχομένους καὶ τοὺς πολεμί- 
ovc ἐδίδασκεν ἅμα τίσι δοχεῖ τὸν ὄντως βασιλέα χρατεῖν, 
καὶ ὡς ἀνδρεία μὲν xal δώμη καὶ χειρῶν κράτος πρὸς τοὺςτῦ 
ἀγνθεστηχότας μόνον τῶν πολεμίων χρήσιμια, δικαιοσύνη δὲ 
μετ᾽ ἐξουσίας ὥσπερ πηγή τις οὖσα τῶν ἀρετῶν καὶ τοὺς μὴ 
παρόντας χειροήϑεις ἐμποιεῖ καὶ δουλοῦσϑαν πέφυκε. τοι- 
αὕτας ὑποτείγων ἀρετὰς xoi σπέρματα φιλοσοφίας εἰς τοὺς 
ὑπηχόους ἅπαντας ἀπὸ βήματος ἐπέταττε Ῥωμαίοις μηδέναχο 
Σαλίων ἀδικεῖν, μηδὲ δηοῦν ἢ σίνεσθαι τὴν ἰδίαν. χώραν. 
ἰδίαν δ᾽ ἀπέφαινε πᾶσαν αὐτοὺς δεῖν ὑπολαμβάνειν, ἣν ἄγεν 
μάχης καὶ πόγων ἔχουσιν" ὡς ἀναγκαῖον εἶναι πολεμίαν 


5. βιβλίο») βιβλέον ἀναγιγώσχειγν NN. 14. 'δοχεῖ] δεῖ coni. B. 
18. «€ ποιεῖν coni. B. | 


contendam , neque aliam historiam eadem de re instruam: sed eos, 
qui orationis pariter et operum magnitudinem contemplari volunt, 
ad praedictum libellum ablegabo atque ad illius scripturae splendo- 
rem, qui nimirum ex operum eius virtute in ipsius orationis facun- 
diam.radios proiicit. Ego vero haud puerilis vel sophisticae: aemu- 
lationis studiosus, sed ad historicam veritatem orationem meam. con- 
formans et dirigens, res gestas percurram, et ante dictis consequen- 
tia nectam. 
7. lulianus subiectos aeque suos atque hostes edocuit, quanam 
ratione verus rex vincere debeat: et quod fortitudo ac. rubor ma- 
nuumque vis contra hostes tantummodo in acie valeant; verum iu- 
stitia cum imperio iuncta fons quidam: virtutum sit, eaque absentes 
quoque subditos sibi servosque faciat. «Atque has lulianus virtutes 
philosophiaeque semina de tribunali suo palam subditis cunctis osten— 
tans, Romanos inhibuit, quominus quemquam Saliorum laederent, vel 
popularentur regionem propriam atque vastarent: propriam veró di- 
cebat debere eos existimare regionem , quam sine pugna et labore 
tenerent. Quare opus esse, ut illam. utique hosticam crederent, cu- 


"m εν νον». συ ὦ αν Ὁ ERE 


EX EUNAPII HISTORIA. 65 


τὴν τῶν πολεμούντων ἡγεῖσϑαι καὶ νομίζειν, οἰχείαν δὲ τὴν 
᾿ , 
τῶν παραχεχωρηχότων. : 
53. Ὅτι εἰώϑει ᾿Ιουλιανὸς " ἀρχὴν νίκης, οὐ πολέμου vi- 
ϑεσϑαι. 
5. Τοῦτον δεξάμενος ἑταῖρον ig! ἕξαυτῷ συνιστάμενον εἷ-Β. 257 
Txtv* εἶτ᾽ ἄλλος προσήει, καὶ πλῆϑος ἢν: xai καϑάπερ 0L 
“Πυϑαγόρειοί φασι, μονάδος ini δυάδα κινηϑέϊσης οὐχέτι 
τὴν τῶν ἀριϑμῶν ἠρεμεῖν φύσιν, ἀλλὰ διαχεῖσϑαι καὶ δεῖν 
ἐς πολὺ, οὕτω, Χαριέττογος Kegxíovo προσλαβόντος, «i τὸ 
τοπράξεις ἐπὶ πολὺ προήεσαν, καὶ ὃ τῶν συνισταμένων ὄχλος 
ἀνάλογον ἠχολούϑει ταῖς πράξεσιν. Cod. 385 
9'. Ὅτι φησὶν ὃ Εὐνάπιος περὶ Ἰουλιανοῦ" ἐνταῦϑα 
δὲ γενομένους μεμνῆσϑαι προσῆκεν, ὡς νῦν 5 γραφὴ περιέ- 
χει τὰ τοῦ Καίσαρος ἔργα, ταῦτα δὲ ἐγίνετο Κωνσταντίου 
τὔβασιλέως βασιλεύοντος. ὥσπερ οὖν ἐν τοῖς κατὰ Kovorav- 
τίον ἀμφοτέρων μεμνημένη τὰ τοῦ προχειμένου Kovoravit- 
ov μᾶλλον εἷλκεν καὶ παρῆγεν εἰς τὸν λύγον, οὕτως ἐπειδὴ 
τὸν λόγον ἐχ τῆς γενέσεως εἰς ᾿Ιουλιανὸν ἐλϑόντα τὸν Καίσα- 
ρα νῦν ἀναγράφει, ἐπιμνήσεται πάλιν, ἐς ὅσον ἄν ἐγχωρῇ R.258 
204),TÀ» κατὰ τοὺς παραπίπτοντας καιροὺς sig τὸν Καίσαρα 
«Κωγσταντίῳ συγτεϑειμένων τε καὶ μεμηχανημένων. ᾿ 
Ὃ μὲν γὰρ Ῥωμαῖος Πάριος τὸν ἀντίπαλον Σύλλαν 
12. Ἰουλιανὸν ed. 16. τὰ ro) N., ταῦτα ed. “20. αὖ, τῶν 
Β., αὐτῶν ed. : 


ius incolae armis resisterent; verumtamen illam propriae instar ha- 
berent, quae iam sui deditionem fecisset. 

8. “ Iulianus non pugnam, sed victoriam exordiri solebat. 

Hunc in sodalitatem receptum lateri suo adhaerentem habebat: 
tum alius accedebat, fiebatque numerus. Et quemadmodum Pytha- 
gorii aiunt monadem, si ad dyadem adiiciatur, haud iam retinere 
solitariae notae rationem , sed diffundi atque in pluralem numerum 
crescere; ita postquam Charietto Cercionem sibi adiunxit , plura iam 
facinora edebantur, et iam conspirantium turba propter felicem fa- 
ctorum successum sequebatur. 

9. Haec ait de Iuliano Eunapius: Atque hoc iam loco memi- 
nisse decet, nunc quidem historiam facta Caesaris complecti, quae 
{Ὁ Constantio Augusto regnante patrata fuerunt. Sicuti ergo, 

um Constantii res narrabantur, utriusque mentio in historia fiebat, 
ita tamen ut, quia Constantius praecipua persona erat, ad hunc ma- 
xime tenderet spectaretque oratio; ita nunc, quia de Iuliano ab 
eius nativitate usque ad Caesaris dignitatem scribimus , rursus quan- 
tum res tulerint, insidias machinasque memorabimus, quas opportuno 
tempore adversus Caesarem Constantius instruxit, 

Adversarium Syllam Marius Romanus feram bimembrem appel- 


Dexippus, Eunapius etc. 5 


66 EXCERPTA 


διπλοῦν ϑηρίον ἀποκαλῶν, ἀλώπεχα xo λέοντα, μᾶλλον ἔφα- 
σχε φοβεῖσϑαι τὴν ἀλώπεχα" Κωνσταντίῳ δὲ λέων μὲν 0v- 
δεὶς παρῆν, πολλαὲ δὲ ἀλώπεκες κύκλῳ περιτρέχουσαι διε- 
ϑορύβουν τὸν Καίσαρα. 

vc. Πᾶσα δ᾽ ἡ βία τὴν γραφὴν κατὰ μιχρὰ καὶ ἐπὶδ 
ΜΚωνστάντιον φέρεται, καὶ τῶν ὑπ᾽ ἐχείγου πραττομένων &- 
χαστον ἀναγαγεῖν ἐπὲ καιροὺς xa9' ovg ἐγίνετο καὶ συνέ-᾿ 
TY. 

Τότε δὴ ὃ Κωνστάντιος ἐφ᾽ οἷς ἔδει δυσφορῶν, καὶ ὃ 
ἔπραττεν Ἰουλιανὸς ἔλεγχον τῆς ἰδίας βασιλείας ὑπολαμβά-το 
γῶν, τάς τε δηλουμένας ἐπιγικίους ξορτὰς εἰς πένϑος xai 
συμφορὰν μετέβαλλε, καὶ διοιστρούμενος ὑπὸ φϑόγου xat 
λύπης πρὸς τὸν ἐμφύλιον ἐξώγκωτο πόλεμον. 

Ἔοικε μὲν οὖν xai ἄλλως ὃ χρόνος iy ταῖς μακραῖς πε- 
ριόδοις καὶ κινήσεσι πολλάκις ἐπὲ τοιαῦτα καταφέρεσϑαιειϑ 
συμπτώματα, καϑάπερ οἱ τῷ Δαρείῳ συστάντες ini τοὺς 
μάγους ἦσαν ἑπτὰ, xai οἱ πολλοῖς ὕστερον χρόνοις ᾿Αρσάκῃ 
κατὰ Πακεδόνων συνεγερϑέντες ἴσοι τὸν ἀριϑμὸν ὄτυχον. 

R. 259 “Συνορῶσι δὲ, ὅτι ϑερμότητος μὲν δεῖται καὶ δρμῆς τὸ 
ἀσφαλές" τὸ γὰρ τῆς ἀνάγκης παρὰ πόδας ἑστὸς, σχἥψιναο 
ἥκιστα ἐκδεχόμενον, προσχρότερον ἀπαιτεῖ τὸν κίνδυνον. 

ια΄, Ὅτι περὲ τῆς στρατείας τῆς κατὰ Ναρδινῶν πο- 


9. ἔδει] χαίρειν ἔδει N. 50. ἑστὸς, σχῆψιν Β., ἐπισχῆψιν ed. 
21. προχειρότερον coni. B. 22. ᾿Ζλαμανῶν coni. B. 


lare solebat, vulpem atque leonem; sed tamen magis vulpem timere 
se aiebat. Constantio hercle nullus leo aderat, sed multae vulpes 
circumsilientes negotium Caesari facessebant. 

10. Sed plane necesse est, ut. paulatim historia ad Constantium 
quoque deflectat, atque ut eius res gestas temporibus quamque suis 
collocet. 

Tunc vero Constantius, quae par erat, moleste ferens, et Iu-. 
liani facinora regni sui vituperationem existimans , triumphales , qui 
indicti erant, festos dies ad luctum tristemque casum transtulit; 
invidiaque et "dolore furens. ad civile bellum prorupit. 

Tempora saepenumero visa sunt longis periodis ac conversioni- 
bus ad eosdem redire casus. Veluti qui cum Dario adversus magos. 
conspiraverunt, septem numero erant: et post tempora muita hi, qui 
cum Arsace contra Macedonas rebellaverunt, pari numero fuerunt, 

Intelligunt autem, opus esse ardore et impetu ad efliciendam 
securitatem. Namque instans necessitas, considerationem minime 
patiens, proximius vindicat sibi periculum. 

11. De bellica expeditione adversus Nardinos, quae varios ca-. 
sus experta est, scribit ipse lulianus cum alibi alia, tum in episto- 


EX EUNAPII HISTORIA. 67 


13] , 5 3» 
λυτρύπου γενομένης ἐχτίθησι μὲν αὐτὸς ᾿Ιουλιανὸς, ἀλλα δὲ 
, - 1 1 ? ! οὗ 
ἀλλαχοῦ xai πρὸς πολλοὺς ἀναφράζων ἔν ἐπιστολαῖς. πρός 
τινά γοῦν Κυλλήγιον καὶ ταῦτα ἐξηγούμενον τὰ μὲν ἐπιτι- 
μῶν ὡς διαμαρτάνοντα τῆς ἀληϑείας φαίνεται, xai παρεχτί΄- 

, τ , ct , , M - 25 

5ϑησί ye τὰ πραχϑέντα ὕπως γέγονε" φάσκων δὲ ur δεῖσθαΐ 
134 ^ | 
που τ τὲ ἔργα λέγοντος, (οὐδὲ γὰρ Παλαμήδην Ὁμήρου 
προσδεηϑῆναί φησὶν tig δόξαν,) xai τὸς ἀλλοτρίας συγ- Cod. 486 
* - 
γραφὰς τῶν ἰδίων ἔργων ὑπὸ μεγαλοψυχίας παραιτούμενος, 
e - 
αὐτὸς ὅμως διὰ μέγεθος τῶν πεπραγμένων πρὸς τὸ λέγειν 
τοαὐτὰ κατασειόμενος, οὐδὲ jv ἁπλῆν, ἀλλ᾽ & : 
( μενος, οὐδὲ συγγραφὴν ἁπλῆν, ἀλλ᾽ ἔπαινον xé- 
* ^ c M 
xguxév viva καὶ λαμπρὸν ξαυτοῦ διέξεισιν αὐτοκέλευστος, xai 
πρὸς πολλοὺς αὐτὰ διὰ τῶν ἐπιστολῶν ὑμνῶν. 
1 - - 
4B. Ὅτι χρατεῖν ὡς ἐπίπαν εἴωϑεν àv μὲν τοῖς ἀπεί- 
ροις τὸ πλέον, ἐν δὲ τοῖς ἐπιστήμοσι τὸ γεγυμνασμένον- οὐ 
5» - M , , - ^ , - , 
15yag ἐν τοῖς μετὰ τέχνης ἀπαντᾷ τὸ παράλογον τῆς τύχης, 
EJ b - ᾽ , » ^ , ce 5 
ἀλλ᾽ ἐν τοῖς dréyvoig χώραν ἔχει τὸ αὐτόματον, ὥσπερ κἂν 
^ x 2? - - 
ταῖς ἄλλαις ἐπιστήμαις ὁρῶμεν τὸ προτεϑὲν οὐχ ὑπὸ τῶν d- 
5 5 - 
πείρων, ἀλλ᾽ ὑπὸ τῶν μελετησάντων ἐχτελούμενον. 
c, bd M 
t. Ὅτι πᾶν ἔργον κρεῖττον ἀποῤῥήτως στρατηγούμε- R. a60 
. ῖ 
20yor»* ὅστις δὲ ἂν πολέμῳ κχρύπτει τὰ πλείονα, κρείττων ἐστὶν 
y - E] 
ἢ 0 μετ᾽’ ἔργων ϑρασύτητος φανερῶς ἐπιών. 

ἐὃδ΄. Ὅτι ὃ κυνικὸς ράκλειος ἀκροασόμενον ἐχάλει τὸν 

10. χέχρεκε»} ἱστορικὸν Ν. 17. προτεϑὲν N., προστεϑὲν ed- 

20. ἐστὲν ἢ ὁ] ἐστὲ τῆς ed. 22. ó om. ed. "Hoá- 

κλειος} Cod. hoc loco Ἣ ράχλειτος; at infra in rebus Procopii ty- 

ranni idem codex habet Ἡράκλειος. Priori lectioni favet Suidas ; 


posleriori textus luliani in oratione contra hunc cynicum ed. 
Petav. Marvs. dxgo«cdutyoy N., dxgo«odutpoy ed. 


lis ad diversos illam enarrat. Ad quendam itaque scribens Cylleni- 
um, qui argumentum illud tractaverat , primum quidem eum obiur- 
gat, propterea quod a veritate aberraverat; tum ipse rem prout se 
habebat exponit. Ait autem, facta illa scriptore non indigere: nam 
neque Palamedi, inquit, ad gloriam opus Homero fuit. Ergo alie- 
nas factorum suorum historias excelso animo abnuens, ipse tamen 
magnitudine rerum gestarum ad dicendum impellitur. Neque sim- 
plicem historiam, sed luculentam sui laudationem sponte persequitur, 
atque in epistolis ad multos scriptis se ipsum praedicat. 

12. In imperitis plerumque numerus praevalet, in sapientibus 
eruditio. Neque enim fortunae temeritas arte praeditis usuvenit ,᾿ 
sed rudibus casus fortuitus dominatur. Sic et in aliis disciplinis ad 
propositum finem non imperitos, sed sollertes devenire videmus. 

13. Quodvis opus militare secreto ducum consilio dirigi prae- 
stat. Sane qui belli plura celat, potior est illo, qui factorum auda- 
cia manifeste utitur. 


68 EXCERPTA . 


Ἰουλιανὸν ὡς ἐς τὴν βασιλείαν ὠφελήσων αὐτόν. 9 δὲ 9av- 
μάσας τὸ τῆς ὑποσχέσεως ὕψος ἑτοίμως ὑπήκουσεν. ἐπεὶ δὲ 
παρὰ δόξαν ἀπήντησεν, ὃ ᾿Ιουλιαγὸς ἀντιγράψας λόγον τὴν 
ἑαυτοῦ δύναμιν ἐξέφηνγε καὶ τὸ τῆς φύσεως ἀνυπέρβλητον. 
οἱ δὲ ἀχούσαντες καταπλαγέντες τὴν δύναμιν τοῦ λόγου, κα- 
ϑάπερ᾽ ϑεοῦ προσεκύγησαν τὴν φιλανθρωπίαν, ὅτι τὸν βασι- 
λικὸν ϑυμὸν διέλυσε λογικῇ φιλοτιμίᾳ. ὃ δὲ καὶ ἑτέρῳ λό- 
s : 
yQ τὸν αὐτὸν κυνικον ἐτίμησεν. e 
vais , κὰν Ort τῷ Ἰουλιανῷ ἦκμαζεν ὃ πρὸς Πέρσας πόλεμος, 
111 οτάς τὸ Σκυϑικὰς κινήσεις ὥσπερ ἐγχφυπτομένας ἔτι * κυματι-τὸ 
στὴν ἐτίϑει πόῤῥωθεν ἢ ϑεοχλυτῶν ἢ λογιζόμενος. λέγει 
οὖν ἐπιστέλλων" ,,Σκύϑαι δὲ νῦν μὲν ἀτρεμοῦσιν, ἴσως δὲ 
οὐκ ἀτρεμήσουσιν." ἐς τοσόνδε ἐξικνεῖτο χρόνον τῶν μελ- 
λόντων αὐτῷ ἡ πρόνοια, ὥὦσϑ᾽, ὅτι τὸν ἐπ’ αὐτοῦ μόγον και- 
ρὸν ἡσυχάσουσι, προγινώσκειν. 15 
td. Ὅτι τὸ πρὸ Κᾶτησιφῶντος πεδίον ὀρχήστραν πολέ- 
R.26140v πρότερον ἀποδείξας, ὡς ἔλεγεν Ἐπαμινώνδας, Ζιονύσου. 
σχηγὴν ἐπεδείκνυ Ἰουλιαγὸς, ἀνέσεις τινὰς τοῖς στρατιώταις. 
καὶ ἡδονὰς ποριζόμενος. 
εξ. Ὅτι τοσαύτη ἐν τοῖς προαστείοις Κτησιφῶντος. ἀ-30 
φϑονία τῶν ἐπιτηδείων ἦν, ὥστε τὴν περιουσίαν κίνδυνον 
τοῖς στρατιώταις φέρειν, μή ποτε ὑπὸ τρυφῆς διαφϑαρῶσιν. 
14. j om. ed. — 16. τὸ add. N. — 22, τροφῆς ed. 


14. Heraclius cynicus lulianum invitavit, ut se praeceptorem 
audiret, ceu regno administrando utilem futurum. Is autem magni- 
tudinem promissorum admirans, alacriter morem gessit. Mox, quum 
res citra spem evenisset, lulianus, contra illum oratione scripta. in- 
genium suum naturamque eximiam demonstravit. Quicumque vero 
scriptum illud legerunt,tum eloquentiae vim suspexerunt, tum prae- 
cipue Iuliani clementiam, tamquam dei, osculati sunt, qui regalem 
iram litteraria disceptatione dissolvit, Deinde Iulianus alia quoque 
oratione cynicum ultus est. 

15. Quo tempore Persicum bellum calebat, Iulianus Scythicos 
quoque motus latentes adhuc, procellae instar, procul sentiebat, 
vel dei familiaris monitu, vel proprio ratiocinio. Dicit ergo in episto-. 
la: ,Scythae nunc quiescunt; fortasse tamen hanc quietem non  reti- 
nebunt,* Scilicet eius futurorum provisio in tantum tempus exten-. 
debatur, ut illos sua aetate tantummodo pacem servaturos ante co- 
gnoverit. 

. 16. Iulianus in campo apud Ctesiphontem belli choream primo 
ostentans, ut aiebat Epaminondas, Bacchi scenam exhibuit, otia 
quaedam et voluptates militibus indulgens. ᾿ 

17. "Tanta erat in Ctesiphontis suburbanis rerum copia, πὲ ab- 
undantia militibus periculum creaverit, ne luxurie corrumperentur. 


ΨΥ ΠΡ as NUR ES S AG 


EX EUNAPII HISTORIA, 69 


cuj. Ὅτι ἔοιχε τὸ ἀνθρώπινον xai ἄλλως ἐπέφορον £i-Cod.i7i 
vus καὶ κάταντες πρὸς τὸ βάσχανον, καὲ oi στρατιῶταε 
οὐκ ἔχοντες ὅπως ἐπαινῶσιν ἀξίως τὰ πραττόμενα, ..τοὺς 
“χαιούς᾽ φασιν ,, ἔχριγον ἀπὸ τοῦ πύργου," στρατηγικός 
ὅτις χαὲ περιττὸς εἷς φρύγησιν ἕχαστος εἶναι βουλόμενοι. 
xal τοῖς μὲν ὕλη τις ὑπῆν φλυαρίας" δ᾽ δὲ τῶν ἔξ ἀρχῆς 
ἐχόμενος λογισμῶν ἐπὲ τὴν οἰχείαν ἀνέστρεφεν. 
49'. Ὥσπερ δὲ ἐν πολέμῳ xai τοσούτων ἐπικειμένων 
ἄρχοντος δεόμενον τὸ στρατόπεδον τὴν αἵρεσιν περιεσχόπει. 
τοχαὲ καϑάπερ ἰατρικοὶ φασι καταδύτων γενομένων δυεῖν ἀλ- 
γημάτων τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ σφοδροτέρου λύεσθαι, οὕτω 
χαὲ τότε ϑεωρεῖν ἐξῆν, ὡς τὴν ὑπεροχὴν τοῦ κατὰ τὸν βασι- 
λέα πάϑους ὃ τοῦ πολέμου φόβος παρὰ πόδας ἑστὼς κἄτα- 
μαραίνων ἀπήμβλυνεν. τὸ μὲν γὰρ γεγενημένον ἦν φανερὸν, τὸ 
1502 ὅπως εἴχαζεν ἄλλος ἄλλως, ἠπίστατο δὲ οὐδὲ εἷς. πλὴν ἕν 
τοῦτό ys ἤδεσαν, ὡς αἱρεῖσθαι προσῆκέ σφισιν ἄρχοντας. εἶ 
δὲ καὶ πλῆϑος ἦσαν, τοῦτο γοῦν ἠπίσταντο σαφῶς, ὅτι ἄρ- 
xovroc μὲν εὐπορήσουσι,, τοιοῦτον δὲ οὐδὲ εἰ “πλαστὸς ϑεὸς 
εὑρήσουσιν. ὃς γε διὰ φύσεως ἐξουσίαν καὶ τὸ ἰσομέγεϑες τῷ R. 262 
“οϑείρ ἀγωγῆς τε ἀνάγκην ἐπαύσατο πρὸς τὸ χεῖρον ἕλκουσαν, 
καὶ ἐκ τοσούτων ἄγενεγχὼν κυμάτων οὐρανόν τε εἶδε καὶ 


1. ἐπιφέρον ed. 4. -φασὶν N., qoi ed. το. x«radu- 
ToOyv| καταδήλων N. 20. ἔπαυσε s. ἐβιάσατο coni. B. 


18. Ceteroquin videtur humana natura ad invidiam propensa 
atque proclivis. — Milites quum pro meritis res gestas laudare non 
possent: ,Achaeos, dicunt, de turri iudicabant;* quum se quisque 
imperatoria scientia praeditum prudentiaque praestantem haberi vel- 
let. — Atque his quidem materia nugandi suberat; ille autem susce- 
ptorum initio consiliorum tenax in regionem propriam revertebatur. 

19. Bellum quippe gerens tantisque.periculis circumsessus de 
eligendo, quo carebat, duce exercitus cogitabat. Ac quemadmodum 
medici aiunt, si quando gemini dolores ingruant, ab acriore mino- 
rem solvi, sic eo tempore cernere erat summum amissi regis moe- 
rorem ab impendente belli terrore infractum atque debilitatum. Nam 

od quidem acciderat, nemini non erat planum; quanam vero ra- 
tione id esset patratum, alii aliter coniectabant, sed nemo certo 
sciebat; neque aliud cuiquam exploratum erat; nisi quod ducem 
eligere prorsus oportebat. lam etsi vulgaris turba erant, id tamem 
nemo non videbat, ducis quidem copiam non defuturam , sed Iuli- 
ano parem, ne si deus quidem aliquis procrearetur, inventum nom 
iri: qui naturae suae praestantia ac divina magnitudine vitae huius 
necessitatem, quae in deterius ruere solet, pervicit; seque tot flu- 
ctibus ipsum emergens, coclum introspexit, bonaque ibi latentia 


70 EXCERPTA 


ἐπέγνω τὼ ἂν αὐτῷ καλὰ, τοῖς ἀσωμάτοις ὅμιλήσας σῶμα 
ἔχων ἔτι. καὶ βασιλείας τε ἔτυχεν οὐχ ὅτι ἤρα βασιλείας, 
ἀλλ᾽ ὅτι τὸ ἀνθρώπειον ξώρα δεομένους βασιλεύεσϑαι" φελο- 
στρατιώτης τε ἤν διαφερόντως οὐχ ὅτι ἐβούλετο δημαγω- 
γεῖν, ἀλλ᾽ ὅτι τοῦτο ἠπίστατο τοῖς κοινοῖς συμφέρειν. 5 
[Ταῦτα ληρεῖν ἀνέχῃ, ἐμβρόντητε τῷ ὄντι καὶ ἀνεπιγνώ- 
pov τῶν πεφλυαρημένων; τίς γὰρ τῶν ἐγγενῶν Ἕλλησε 
δογμάτων οὐρανίων μεμύητανι μυστηρίων ϑεατὴν ὑπάρξαι 
τὸν ἀπαλλαττύμενον τῆς ἐντεῦϑεν βιοτῆς ἢ συγόμιλον ἀσω- 
μάτων γενέσθαι; καὶ τίνες οἱ ἀσώματοι οὗτοι, εἰ μή πουιο 
Γανυμήδης καὶ Ζεὺς 0 Γανυμήδους ἐκ Τρώων ἐραστὴς, δι᾽ 
οὗ καὶ Ἥρα παραγχωνίζεται ἣ ἀδελφὴ καὶ γαμετὴ τῷ Φρυ- 
γὲ μειρακίῳ; ἀλλὰ τὰ μὲν κλέψας ἔχεις τῶν Χριστιανιχῶν 
ὀργίων, τὰς ἀσωμάτους φημὲ φρατριὰς" ἐπεὶ τῶν γε σῶν do- 
γμάτων μὴ οὐχὲ καὶ ἐμπαϑέστερον τῶν κατὰ τὸν φϑαρτὸγιῇ 
τοῦτον βίον ἀχρατεστάτων οἱ κατ᾽ οὐρανόν σοι ἁλῷεν μάχκα- 
Οοά. τγαρες βιοῦντες" οἷς Ἥβη μὲν οἰγοχοεῖ πολλῷ τῷ γέχταρε, oi 
B.2630à8 μεϑυσκόμενοι τὰ ἀπαίσια διεξίασι Τρώων πόλιν εἰσορό-: 
ὠντες. πρὸς τίνας καὶ τῶν καϑ’ Ἕλληνας ξαυτὸν ἀγαφέρων 
φιλοσύφων ἤρα βασιλείας; πρὸς ᾿Αντισϑένη; πρὸς “ιογέ-,ο 
?n; ἀλλὰ τούτοις μὲν ἴσμεν οὕτως ἀπραγμοσύνης μέλον, - 
ὡς τὴν κυνῶν ἐζηλωκότας ζωὴν καὶ τῇ τούτων ἐγκαλλωπίζε-: 
6. In margine cod, adscriptum erat: στηλιτευτιχκὸς κατὰ Εὐνα- 
σίου. ἀνέσχῃ ἐμβροντὴς ed. 10. οὗτον N., ἤτοι ed. 


17. oi δὲ ante πολλῷ ponendum esse putat B. 21. τούτοις 
N., τούτους ed. 


novit, cum incorporeis naturis corpore nondum exutus familiariter 
versans. Neque vero imperium susceperat, quia regnandi cupidus 
esset, sed quia homines regnatore indigentes videbat. Tum et mi- 
litibus blandus erat, non ut in populo dominaretur, sed quia ex 
usu rei publicae id fore sciebat. 

[Inepta haec effutire ausus es,stulte revera homo et nihil intel- 
ligens? Nam quis in patriis. Graecorum dogmatibus sic initiari di- 
citur, ut mysteriorüm coelestium spectator fiat, atque ut ex hoc ter- 
reno incolatu translatus cum incorporeis naturis versetur? Quinam 
vero sunt hi incorporei, nisi forte Ganymedes et Iupiter, Ganymedis 
Troiani amator? cuius rei causa Iuno quoque. soror et coniux explo- 
ditur, ut Phrygio pusioni locus sit. Sed enim video, te christianis 
sacris has, inquam, incorporeas suffurari curias. Atqui ex tuorum 
dogmatum norma nonne turpius, quam intemperantissimi in hac 
vita mortales solent , beatos tuos deprehendes in coelo vivere? qui- 
bus Hebe. quidem largum nectar propinat; ipsi vero ebrii obscoena 
fabulantur, Troianam urbem despectantes, Quemnam porro Graecum 


EX EUNAPII HISTORIA. 71 


" 5 - ᾿ 
σϑαι χλήῆσει. οὐκ οὖν ἐπανορϑῶν τὸν ἀνθρώπινον βίον εἷ- 
λετὸ βασιλεύειν, ὅτι μηδ᾽ ἐπανώρϑωσέ τι, εἰ μὴ. πρῶτον μὲν 
— , , , 
φιλοδοξίας κακῷ λυσσήματι ἀχάριστος περὲ τὸν εὐεργέτην 
διαγινόμεγος, ἔπειτα καὶ ὅπως τοῖς ἄγουσιν αὐτὸν δαίμοσε 
* 3^ ! ?. , , , b - «ει 94 » 
τὸ ὀλέθριον «qooiovutvoc σέβας, λάϑοι πρὸς τῶν vm αὖ- 
τοῦ σπουδαζομένων δαιμόνων τοιούτου καὶ τέλους χυρῆσαι, 
ἀξίου καὶ τῆς ἐχείνων ἀπάτης καὶ τῆς ξαυτοῦ ἐμπληξίας. 
, c, * ^ ^ ' - € 2 * Li 
X. Ὅτι πρὸς τὸν. Ὀριβάσιον εἰπόντα; ὡς οὐ χρὴ τὸν 
ϑυμὸν, κἂν ἐπεισίῃ, διὰ τῶν ὀμμάτων καὶ τῆς φωνῆς ἐκ- 
- e , ^ - - 
τοφορεῖσϑαι, ρα τοίνυν εἶπεν, , ἐπειδὴ καλῶς λέγεις, εἶ v0U- 
τὸ ἐγχκαλέσεις ἔτι δεύτερον." 
κα΄. Ὅτι φασὲν ᾿Αλεξάνδρου ϑειάζοντος ξαυτὸν ix Zh- 
ὃς Ὀλυμπιάδα ϑρυπτομένην φάσκειν" ,,00 παύσεται τὸ μει-- 
e , 1 ν. c » 
ράκιον διαβάλλον us πρὸς τὴν Εἶραν; 
15 κβ΄. Ὅτε προσαγορεύων ó ϑεὸς τὸν Ἰουλιανόν φησιν"  RB.264 
,0 τέχος ἁρμελάταο ϑεοῦ, μεδέοντος ἁπάντων." 
' - -— M - 
xy. Ὅτι ὃ "ovitavog ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς ἴδιον ὠναχαλεῖ 
τὸν ἥλιον, οὐχ ὥσπερ ᾿Αλέξανδρος διαβάλλεται φάσχων 
J e * ^ a 2 
πρὸς τὴν Ἥραν, ὅτι Ὀλυμπιὰς αὐτὸν ἐκ Ζιὸς ἀνελομένη 
^ qu. op a" - —- 
αοτοῦτο οὐχ ἀπεχρύπτετο"  GÀXM ovrog ys éni ταῖς τοῦ ϑεοῦ 
E E Ü 
μαρτυρίαις αἰωρούμενος éic τὸν Πλάτωνα ὑποφέρεται, ὧσ- 


9. ἐπεέσῃ ed. 16. πέχος ed. 17. Post ἔϑιον add. M. πα- 
τέρα. 


philosophum aemulatus est lulianus, cum regnurmn appetivit? num 
Antisthenem? num Diogenem? Atqui hos scimus tanti otium fe- 
cisse, ut canum quoque vitam amplexi sint, atque horum appella- 
tione gloriarentur. Nequaquam igitur ut res humanas corrigeret, im- 
perium affectavit; nam nihil omnino emendavit ; sed: primo quidem 
prava gloriae cupiditate ingratus adversus benefactorem fuit: deinde 
dum ducibus suis daemonibus scelerata religione se devovet , nesci- 
vit, fore ut per cultos ab se daemonas talem exitum consequeretur, 
qui et fraudem simul illorum et suam vesaniam deceret.] 

20. Monenti Oribasio, non oportere iram, etiamsi ádsit, voce 
et oculis declarare, ,,Tu vero videsis, inquit Iulianus ,' quandoqui- 
:dem recte ais, an me iterum hac in re castigare possis. / 

21. Quum Alexander divino se lovis genere satum iactaret, 
aiunt Olympiadeim afféctato fastidio dixisse: Nondum hie pusio apud 
Iunonem criminandi mei finem facit? 

22. Deus Iulianum alloquens ait: 

O stirps aurigantis Dei, qui omnia regit! 

23. Solem lulianus in epistolis suum appellat: haud equidem 
qua ratione Alexander calumniatur apud lunonem, nempe: quod 
Olympias de Yoye se concepisse nom dissimularet; verum ipse Dei 


? 


T 


[ R.265 


723 EXCERPTA 


περ ὃ éxsivow Σωκράτης φησί ,,μετὰ μὲν Διὸς ἡμεῖς, ἄλλοι 
δὲ μετ᾽ ἄλλου τῶν ϑεῶν,᾽ ταύτην καὶ αὐτὸς tig τὴν ἥλια-- 
κὴν βασιλείαν τινὰ καὶ χρυσῆν σειρὰν ἀναφέρων xai συνα:-Ἅ 
πτόμενγος. 
κ΄, ᾽4λλ᾽ ὅπότε σκήπτροισι τεοῖς Περσήϊον αἷμα 5 
ἄχρι Σελευκείης κλονέων ξιφέεσσι δαμάσσῃς; 
δή τότε σὲ πρὸς Ὄλυμπον ἄγει πυριλαμπὲς ὄχημα 
ἀμφὲ ϑυελλείῃσι κυχώμενον ἐν στροφάλιγξι,. 
λυσάμενον βροτέων δεθϑέων πολύτλητον ἀνίην. 


ἥξεις δ᾽ αἰϑερίου φάεος πατρώϊον αὐλὴν, IO 


ἔνϑεν ἀποπλαγχϑεὶς μεροπήϊον ἐς δέμας ἤλϑες. 


R. 266 Τούτοις. ἀρϑέντα τοῖς ἔπεσιν αὐτὸν xai λογίοις μάλα 


Cod. 173 9so?6 , ἃς ἐχείνῳ μὲν δρᾷν ἀναγκαῖον ἦν ἴσως, ἐς δὲ ioro-15 


ε M ,? TM ^ ^ 3 '2 , , 

ἡδέως φησὶν ἀπολιπεῖν τὸ ϑνητὸν xai ἐπίκαιρον. πρόχεινταν 
- » * ^ 

δὲ τῶν λογίων ἄλλαι τινὲς εὐχαί τε καὶ ϑυσίαιν περὲ τοὺς 


' ' ' , , 3 x ». , V , 
Qixóv τύπον χαὲ βάρος φέρειν οὐκ zv εὐλογον" τὸ yag xao 
e , 3 5 , - , LI * * 
ἕκαστα οὐκ ἣν ἀλήϑειαν τιμῶντος, ἀλλὰ διὰ πολυπραγμο- 
σὕγην ἐς λῆρον ἀποφερομένου καὶ παρολισϑαίνοντος. 

x8. Ὅτι φησὶν Εὐνάπιος" περὲ μὲν οὖν τῶν παλαιο- 


1. ἄλλον δὲ Plato Phaedr. p. 47, 17., QA? οὐ ed. α. ταύτῃ : 


coni. N. 5: ὁπόταν Suidas s. v. ἸΙουλιανός. 8. orpo- 
φάλιξι ed. ϑυέλλῃσι ed. 9. ῥέψαντα poor. Suid. go- 
ϑέων | ed. 10. αὐλὴν Suid., ἀλκὴν ed. 17. Post ἕχαστα 


N,. ins. γράφειν. 


testimoniis subnixus ad Platonem provocat, Nam sicuti Platonicus 
ait Socrates: Cum Iove nos sumus, alii cum alio deorum; ita etiam 
Iulianus ad solare quoddam regnum aurea veluti catena referebat 
semet atque adiungebat, 
24. Sed postquam sceptro tuo Persicum genus 

Seleuciam usque persequens gladio subieceris ; 

Tunc te ad Olympum splendidus'currus subvehet, 

Nimbis circumdatum atque vorticibus , 

Variis mortalium membrorum aerumnis liberatum, 

^ Venies autem ad aetherii luminis paternam aulam , 

Unde olim excussus ad humanum corpus abieras, 

. His elatum versibus atque oraculis lubenter admodum mortales 
temporalesque exuvias dimisisse ait. lam praeter haec oracula aliae 
quoque exstant nescio quae preces et peragenda diis sacrificia; quas 
quidem res ab eo fieri fortasse necesse erat, sed easdem in gravem 
historiam recipi non est decorum, Nam singillatim omnia persequi 
baud veritatem sectantis est, sed hominis, qui curiositate prolectus 
ad ineptias pronus delabitur. 

25. Ait Eunapius: Quod quidem ad antiquiores res adtinet, 
et quae ante nos evenerunt, venia scriptoribus danda est, aut ve- 


P CDM νὰ δ νον. τ S D 


EX EUNAPIHI HISTORIA. 73 


τέρων καὶ ὅσα πρὸ ἡμῶν, ἀνάγκη συγχωρεῖν τοῖς γράψασιν 
ἢ τοῖς πρὸ ἐκείνων λόγοις εἰς ἡμᾶς κατὰ μνήμην ἄγραφον εἰς 
διαδοχὴν περιφερομένοις καὶ καϑήχουσιν" ὅσα δὲ ἐφ᾽ ἡμῶν Ἀ.367 
αὐτῶν γέγονεν, ἀλήϑειαν τιμῶντι, χαϑά φησιν Πλάτων, 
'δπαραδοτέον τοῖς ἐντυγχάνουσιν. 
. κε΄. Ὅτι Φίλιππος ὃ ἸΠαχεδὼν τὸ μέτρον ἰδὼν τοῦ 
σφετέρου σώματος, (ἐν παλαίστρᾳ γὰρ ἐπεπτώκει,) διαναστὰς 
ἀπὸ τοῦ πτώματος σώφρονα ἀφῆκε λόγον, ὡς ὀλίγην κατα-: 
σχήσων γῆν εἶτα ἐπιϑυμοίῃη τῆς ἁπάσης. 
10 κζ. Ὅτι τὸν Θησέα φασὶν οἱ παλαιοὶ ζηλωτὴν "Hoa- 
χλέους γενόμενον μιχρὰ τῆς μιμήσεως ἐχείνης ἀποχερδᾶναι. — 
xu. Ὅτι τοῦ ΤΙροχοπίου τοῦ συγγενοῦς Ἰουλιανοῦ στα- A.C. 365 
σιάσαντος καὶ τυραννίδι ἐπιϑεμένου, *HoáxAstog ὅ κυνικὸς And t A 
προσελϑὼν αὐτῷ καὶ κατακροτήσας εὖ μάλα τῇ βαχτηρίᾳ Valla 
᾿ἰχδτούδαφος, ,5 ἄλκιμος ἔσσο᾽ φησὶν, οοἵνα τίς σὲ καὶ ὀψιγόνων 
εὖ εἴπῃ." : 
x9'. Ὥσπερ οὖν οἱ φυσικοί φασι πάσης κινήσεως εἶναι 
τέλος ἀκινησίαν, 7 ταῖς ἄλλαις κινήσεσιν τὸ κινεῖσθαι δίδω- 
σιν αὐτὴ μένουσα, οὕτως ἄν τις ὑπέλαβε xai τότε τὸν πρε- 
«οσβύτην ᾿Αρβιτίονα παρατυχόντα τὴν τοῦ βασιλέως. ἄτακτον 
καὶ κυματώδη φορὰν εἰς ὁμαλὸν καὶ λεῖον καταστορέσαι τοῦ 
λογισμοῦ πάϑος" μικροῦ γὰρ ἐξέστη διὰ δειλίαν τῶν κοι- 
γῶν πραγμάτων. 
2. πρὸ] περὲ N. το. Procopium significat imitatorem Iuliani. N. 


tustioribus etiam traditionibus, quae memoriter ct sine scripto ad 
nos usque ex ordine devenerunt, Verumtamen res, quae nostra ae- 
tate acciderunt, eae, servato veritatis honore , ut ait Plato, traden- 
dae lectoribus sunt. 

46. Philippus Macedo, conspecto sui corporis modulo, (in pa- 
laestrae enim arena deciderat,) exsurgens a casu, modestam senten- 
tiam dixit, quod is videlicet modicam terram occupaturus univer- 
sam adpeteret, 

27. Aiunt veteres, Theseum, dum Herculem aemulari vellet , 
exiguum imitationis suae fructum tulisse. 

28. Quo tempore Procopius, Iuliani propinquus, adfectata tyran- 
nide, rebellavit, Heraclius cynicus ad eum accedens humumque cum 
sonitu virga quatiens, ,Forti, inquit, animo esto, ut aliquis te quo- 
que posterus laudet.« 

29. Sicut igitur physici aiunt, cuiusvis motus finem esse quie- 
tem, quae motibus vim mobilem dat, ipsa interim manens immota; 
ita licet existimare, senem Arbitionem, quum incidisset in impera-- 
toris incompositam fluctuantemque agendi rationem , ad aequabilita- 
tem eius animum ]lenitatemque revocasse; qui sane ob formidinem 
prope omissurus erat rem publicam, 


74 /—— «EXCERPTA 


A. Πεγαλόψυχον γὰρ xai λίαν ϑεέοειδὲς τὸ xai τῶν 
αἰτίων φείσασθαι, οὐκ ἔξω δὲ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τὸ μὴ 
R:268xad τῶν ἀγαιτίων. τὸ μὲν γὰρ ξένον τῆς τιμωρίας λόγῳ 
γίνεται τῆς ἀρχῆς, ἵνα φόβῳ συνέχηται τὸ ἀρχόμενον" τὸ 
δὲ ὑπεροπτικὸν τῆς κολάσεως δι’ ἀρετῆς ὑπεροχὴν γίνεται, 5 
ὡς τῆς βασιλικῆς ἀρχῆς διὰ μέγεθος καὶ ὄγκον ἀρκούσης 
ξαυτῇ καὶ ἄνευ τιμωρίας. ἀλλὰ ταῦτα μὲν, ὅπῃ γνώμης 
ἔχει τις καὶ κρίνει, οὕτως ἐχέτω. 
λα΄. Ὅτι ὃ Ποσειδώνιος ἔλεγεν, ἀπελϑόντος ᾿“λεξάνδρου 
τὸ στρατόπεδον ἐοιχέναι τῶν Πακεδόνων ἐχτετυφλωμένῳτο 
Κύκλωπι- | 
A. Con λβ΄ « 0 δὲ Θεόδωρος ὃ κατειλεγμένος τοῖς »ὐταφίοις ἐν 
Valent. et 9g] FFHMETO MERO κεοῦ feque: voy yap iuto γεγονέναι 
ail 1 : προσῆν: αὐτῷ, καὶ τὸ eV. πεφυκέναι. πιρὸς ᾿ἀῤετὴν υὥπασορις 
τό,τε σῶμα συνήνϑει ταῖς ἀρεταῖς, καὶ τὸ ἐπαφρόδιτον ἐν ταῖςτϑ 
συνουσίαις κόσμος ἐδόκει τῶν ἀρετῶν ἐμμελής τὶς καὶ nav- 
αρμόνιος. ἀλλ᾽ ἔλαϑεν, ἧ φησιν Ὅμηρος, ὑπὸ τῶν ἰδίων 
διαφϑαρεὶς καλῶν. τὸ γὰρ ἀνθρώπινον, καὶ ὅσοι περὲ στρα- 
τείας ἐπὲ τὰ κέρδη καὶ τὰς κοινὰς τύχας ἐπτοημένοι xai χε- 
χηνότες, τὴν ἡμερότητα καταμαϑόντες αὐτοῦ xai τὸ πρὸςηο 
τὰς ὁμιλίας εὐχρατὲς χὰὶ πρόχειρον, ταχὺ μάλα τὴν ἄμα- 
xov καὶ φοβερὰν καὶ τοῖς νοῦν ἔχουσι χολακείαν ποιοῦντες 
καὶ προβαλόμενοι καϑάπερ ἑλέπολίν τινα καὶ μηχανὴν &qv- 


13. τότε γὰρ εὖ γέγονεν ἃ cd. 21, εὔχρατον coni. B. 


3o. Magnanimum est et valde divinum reis ignoscere: non. est 
autem extra humanam naturam, etiam insontibus non parcere, Nam 
poenae insignes imperii tuendi gratia infligi solent, ut timore con- 
tineantur subiecti: at enim omissio poenae ab eximia virtute venit: 
ceu si regia dignitas magnitudine fastigioque suo sibi sufficiat, quin 
opus suppliciis sit, Verumtamen de his pro sua quisque sententia 
iudicet. 

31. Quum e vivis excessisset Alexander, Posidonius aiebat Ma- 
cedonicum exercitum similem esse Cyclopis lumine cassi. 

-.. 92. "Theodorus, qui erat inter notarios adscriptus, iure in pre- 
tio apud Caesarem habebatur: nam et nobili loco natus, et natura 
ad quamlibet virtutem aptus erat, et corporis decus, et in consue- 
tudine familiari venustas concinnum quoddam et usquequaque de- 
cens virtutum. ornamentum erant, Sed enim nesciebat, ut ait Ho- 
merus, se bonis suis perditum iri. Vulgus enim et. quotquot in 
exercitu quaestui publicisque bonis proni inhiabant, cognita huius 
mollitia et in convictu facilitate ac docilitate, protinus adhibere 
coeperunt invictam illam et sapientibus etiam formidabilem adsen- 
tationem; quam illi ceu tormentum quoddam et machinam iusupe- 


EX EUNAPII HISTORIA. 95 


xro», ἐξέωσαν τῶν ἀσφαλῶν χαὲ σωτηρίων λογισμῶν τὸν 
γεανίσκον, καὶ κατέσεισαν εἰς τὸν μανιώδη καὶ σφαλερὸν τῆς 
βασιλείας ἔρωτα- 
Ay. Ὅτι φιλοχρηματίαν quot πηγήν τινα πάσης κακίας Ἀ. 569 
δτυγχάγειν, οὐδὲ τῇ κακίᾳ πότιμόν τε καὶ χρήσιμον" ἔξ 
ἐχείνης γὰρ τῆς ἀρχῆς xai ἀπὸ τῆς τῶν χρημάτων περιτ-- 
τῆς ἐπιϑυμίας τὸ τῆς ψυχῆς ἄλογον ἀρδόμενον ἔριν τ᾽ ἀνέ- 
φυσεν ἀνθρώποις καὶ μάχην" ἔρις δὲ αὐξηϑεῖσα πολέ- 
μους ἀνεβλάστησε καὶ φόνους" φόνων δὲ ὃ φυόμενος καρ-- 
τοπὸς φϑορὰὼ τοῦ γένους καὶ 0Às9gog* ἃ δὴ καὶ ἐπὲ Οὐάλεν-- 
τος συγεπράττετο. 
λδ΄. Κατὰ μὲν οὖν τὰ πρῶτα τῆς συγγραφῆς, οὐδενὸς 
οὐδὲν σαφὲς ἔχειν λέγοντος ὅϑεν τε ὄντες οἱ Οὔννοι, ὅπῃ τε κεί- 
μενοι τὴν Εὐρώπην πᾶσαν ἐπέδραμον xai τὸ Σκχυϑικὸν ἔῤῥε- 
15war» γένος, ἐκ τῶν παλαιῶν συντιϑέντε xarà τοὺς εἰκότας 
λογισμοὺς εἴρηται" τὰ δὲ ἐκ τῶν ἀπαγγελλομένων δοξάζον-- 
τι πρὸς τὸ ἀκριβὲς, ὡς &v μὴ τοῦ πιϑανοῦ τὴν γραφὴν ἀ- 
παρτήσαιμεν, μηδὲ παραφέροιε πρὸς τὴν ἀλήϑειαν ὃ λόγος. 
ἡμεῖς δὲ οὐ ταὐτὸν πάσχοντες τοῖς ἐκ παίδων oixtay μικρὰν 
20xai φαύλην οἰχήσασιν, εἶτα διὰ τύχης εὑροιαν μεγάλων xai 
λαμπρῶν ἐπιλαβομένοις οἰχοδομημάτων, ὅμως διὰ συνήϑειαν 


7. ἀνέφυσεν B., ἀγεφύσησεν ed. 1o. δὲ ed, 1a. τὰ add. N. 
21. ὅμως x«i ὅμως vel ὅμως δὲ B. , 


rabilem admoventes, iuvenem e sanis salubribusque consiliis deie- 
ctum ad furiosam perniciosamque regnandi sitim perpulerunt. 

33. Aiunt avaritiam malitiae omnis esse fontem; immo nec 
ipsi malitiae iucundam esse vel utilem. Etenim ex hac scaturigine 
atque ex nimia pecuniae cupiditate, ubi semel pars animi deterior 
hac labe imbuta fuerit, discordia inter homines gignitur et con- 
tentio, Discordia augescens bellum caedesque parit: caedium au- 
tem fructus est humani generis vastitas et exitium, Quae omnia 
sub Valente evenerunt. ; 

34. In priore historiae editione, quoniam nemo adhuc certa 
narratione prodidit, qua origine quibusve ex locis Hunni univer- 
sam Europam pervaserint, Scythicumque genus ubique: propagarint, 
nos quidem memorias veteres colligentes, rem probabili ratiocina- 
tione tractavimus: tum quidquid relatum erat, . diligenti iudicio 
"exploravimus, ne quid minus probabile proferremus, et ne sermo 
noster veritate procul aberraret. Neque nunc tamen, more eorum, 
qui in exigua vilique casa a pueris enutriti, dein favorabili for- 
tunae cursu magnas atque splendidas domos macti, nihilominus 
consuetudine victi antiquos adhuc amant lares atque amplectuntur; 
haud nos, inquam, praedictis utcumque narrata fuerunt indulgen- 


76 EXCERPTA 


τὰ ἀρχαῖα ϑαυμάζουσι καὶ περιστέλλουσιν, οδρι αὐτοὶ. τὰ | 
προειρημένα γεγράφϑαι συγχωρήσαντες ἑτέρων ἀποστείοού-. 
μεϑα] πάλιν, ἀλλὰ μᾶλλον ὥσπερ οἱ κατά τινα ϑεραπείαν 
σώματος τὰ. πρῶτα χρησάμενοι φαρμάκῳ δι ὠφελείας ἐλ- 
R.2707200, κάτα τὸ κρεῖττον πείρᾳ δοκιμάσαντες, ἐπ᾽ ἐκεῖγο μεϑέδ 
στανται καὶ ῥέπουσιν, οὐ τῷ δευτέρῳ τὸ πρότερον ἄγαι- 
οῦγντες, ἀλλὰ τῷ δεδοξασμένῳ κακῶς τὸ ἀληϑὲς ἐπεισάγον-- 
Cod.283Té6 ,. xai καϑάπερ φῶς ἀπὸ λαμπάδος διὰ τῆς ἡλιακῆς 
ἀκτῖνος ἀφανίζοντες xoà ἀμβλύνοντες, ὅμοίως ἐπιϑήσομεν | 
τοῖς εἰρημένοις τἀληϑέστερα, κἀκεῖνα διὰ τὴν ἱστορικὴν δό-τιο : 

Eav συγχωφήσαντες μένειν, καὶ ταῦτα διὰ τὴν "n 
ἐφελκυσάμενοι xat παραζεύξαντες.. ; | 

Ag. Ὅτε ἹΜαρκιανὸς ἀνὴρ ἐς ἀρετὴν ἅπασαν ὥσπερ Ὁ 
vig χανὼν ἠκριβωμένος. 

Ac. Φιλόκαλος γὰρ ὧν καὶ φιλάγαϑος ὃ lMovocwvtg15 
τοὺς πανταχόϑεν χαϑεῖλκεν παρ᾽ ξαυτὸν, ὥσπερ ἡ μαγνῆτις, —— 
λίϑος τὸν σίδηρον. οὐκ ἦν δὲ βασανίζειν ὅποῖός τις ὃ δεῖ- 
να, ἀλλὰ ἸΙΠουσώνιον φίλον ἀκούσαντα, ὅτι καλὸς ἦν εἰδέναι. 

Α.0.36)] λζ΄ Ὅτι συγηρτῆσϑαι τοῦ πολέμου δοχοῦντος Πουσώ- 


εν NC ἵππον ἐπιβὰς ἐξήει τῶν Σάρδεων. καὶ ὃ Θεόδωρος T0y20 
Val. I. ἡ συγγραφέα. μεταπεμψάμενος ἐδάκρυσε τὴν ἔξοδον, καὶ ἀνδρὲ 


B.271 76224 p ἀτεράμονι καὶ ἀτέγκτῳ δάκρυα κατεχεῖτο τῶν πα- 


ρειῶν ἀχρατέστερον. 

19. συγνηρτῆσϑαν N., συνῃρῆσϑανι ed. 
tes, alia. negligemus: quin potius instituto illorum, qui curando 
corpori intenti, etiamsi aliquam medicinam, quam utilem spera- 1 
bant, iam adhibuerint, mox tamen, si potiorem aliam experientia 
edocti fuerint, hanc deligunt atque praeoptant; sic nos haud sane 
priora dicta confodientes , sed erroneis opinionibus veras res sup- 

onentes, ac veluti faculae lucem  solaribus radiis opprimentes —— 
ebetantesque , hactenus dictis veriora subtexemus, Nempe et su- 
periora illa in historicae opinionis loco esse sinemus, et praesen- 
tia addemus iuxtaque apponemus, ut veritati consultum esse vi- 
deatur. 
35. Marcianus ad omne virtutis genus tamquam regula a 
dam exactus erat. | 

36. Pulcri enim bonique amans Musonius mortales omnes 
ad se pelliciebat, ceu ferrum magnes lapis. Neque opus erat qua- j 
lis quisquam esset. expendere ; sed ubi amicum Musonii scires, nes hi 
ium esse virum satis noveras. 

37. Bello iam indicto, Musonius, equo conscenso, Sardibus pro- 
gressus est. Tum Theodorus, quum eum, qui haec scribit, ad se 
vocassel, eluxit viri discessum. Revera. homini alioquin duro et 
immiti lacrimae ubertim per genas manabant. iig id 


EX EUNAPII HISTORIA. 74 


λη. Ὅτι τὸ ini. Πουσώνιον ἐπίγραμμα τὸ παρὰ Oco- 
δώρου τοιοῦτόν ἐστιν * 
ἔνϑα μὲν Αἴας κεῖται ὠρήϊος, ἔνϑα δ᾽ ᾿Δχιλλεὺς, 
ἔνϑα δὲ Πάτροχλος ϑεύφιν μήστωρ ἀτάλαντος" 
5 ἔνϑα δ᾽ éni τρισσοῖσι παγείκελος ἡρώεσσι 
* * , , , ce 
ψυχὴν xat βιότοιο τέλος Πουσώνιος ἥρως. 
λϑ', Ὅτι οἱ Ρωμαῖοι κατεκόπησαν παρὰ Ἰσαύρων, xai 
τούτῳ ὥσπερ δράματι μεγάλῳ καὶ τραχεῖ τὸ κατὰ lMovoo- 
, μ᾿ »ὝἭἪ ', 
viov ἐπεισύδιον οὐκ ἔλαττον ὃ δαίμων ἐπήγεγκεν. ἐνταῦϑά 
χοπου τῆς συγγραφῆς ἀφώρισται τὸ πραχϑὲν, ὅτι τοῖς χρό-: 
γοις παρέτεινε xad συγκατέστρεψεν ἐπὲ τὰ προειρημένα, ὥστε 
τοῖς καιροῖς μὴ πολὺ παραλλάττειν ἐς τὸ τέλος τὴν γραφήν. 
' , A € € ὃ 
μή. Ὅτι ὃ βασιλεὺς Οὐάλης κατὰ τὸν καιρὸν ἡνίκα οἱ ἃ. 6.378 
, * , a 1 5 1 , nd. 
Σκύϑαι τὴν Πακεδονίαν ἐπέτρεχον, παρελϑῶν εἰς τὴν mM a: Li5 
abr&c πανταχόϑεν δυνάμεις συγήγειρεν ὡς μέγα τι καὶ 7G-R.272 
ράδοξον ἐργασόμενος. ὅσον δὲ παιδεία ἀναγνώσεως i- 
σχύει πρὸς τοὺς πολέμους xai ἡ διὰ τῆς ἱστορίας ἀκριβὴς 
, ' » ' ᾿ » - 
ϑεωρία πρὸς ἄμαχον τινὰ καὶ γραμμικὴν ἔχβασιν τελευτῶσι 
* , - 
xai συνηναγχασμένην, καὶ τότε ὃ χρόνος ἀπέδειξεν. πολλῶν 
᾿αογὰρ ἐπὲ πολλοῖς μαρτυρούντων, καὶ τῆς πείρας πόῤδωϑεν 
. ist a » - 
βοώσης, ὅτι οὔτε πολλοῖς οὔτε ὀλίγοις μάχεσϑαι προσῆχεν 
ἀπεγνωχύσιν ἑαυτῶν καὶ πρὸς κίγδυνον ἑτοίμως ἔχουσιν, 


8. τοῦτο ed. τ6.1ἴὰ corr. N., ἐργαζόμενος et mox παιδείας ed. 


38. In Musonium epigramma 'Theodori hoc est: 
Ubi iacet Aiax Mavortius , ubi Achilles, 
Ubi Patroclus diis consilio par; 
Ibi tribus heroibus animo vitaeque fine 
Persimilis Musonius heros iacet. 
39. Romani ab Isauris occidione caesi fuerunt. Atque huic 
tamquam dramati magno et atroci Musonii episodium non minoris 
momenti fata adiunxerunt. In hoc autem historiae loco id positum 
est, quia tempus eius usque ad praedictas res protenditur fitque iis 
coaetaneum. Quare et eius descriptio prope usque ad finem pari 
tempore pergit. 
40. Valens Caesar, quo tempore Scythae Macedoniam incursa- 
bant, profectus ad regiam urbem militares undique copias contrahe- 
bat, magnum quid moliens et inopinum, lam quantum valeat ad 
belli usum litterarum cognitio, quantumque historiae accurata noti- 
tia prosit iis, qui certum aliquem et definitum necessariumque exi- 
tum sortiri volunt, illo quoque tempore patefactum est. Nam et 
multi multifariam testantur, atque ipsa experientia vocem. veluti 
procul mittens docet, neque magno, neque parvo militum numero 
adversus desperantes atque ad periculum quodvis paratos esse pu- 


28 EXCERPTA 


Α.6.3η8 ἀλλ᾽ ὅτε τοιαῦτα στρατύπεδα καταλύειν συμφέρει χρόνῳ 

γα τ Ὁ τρίβοντα τὸν πόλεμον χαὲ περικόπτοντα τὰς ἀφορμὰς τῶν 
ἐπιτηδείων, ὅπως ὕφ᾽ ξαυτῶν πολεμοῖντο δι’ ἔνδειαν πολλοὲ 

Cod.284rvyy&vovrec, καὶ μὴ πρὸς τύχην ἀποχινδυνεύωσιν, ἀλλ᾽ ἐν 
ἀπόρῳ καὶ τὸ κινδυνεύειν ἔχωσιν, ἐπὲ τοῖς ἐναντίοις οὔσηςϑ 
τῆς ἐπιχειρήσεως. 

"Oc δὲ ἦν τοιούτων ἀρετῶν ἡ χτῆσις * -- σπανιώτερον 
δὲ οὐδὲν ἀρετῆς ἐν βίοις διεφϑαρμένοις καὶ ἀγωγαῖς éni 
χεῖρον προχατειλημμέναις. ὶ ; 

μα΄. Ὅτι Σεβαστιανὸς τὴν ἡγεμονίαν παρὰ τοῦ βασι-το 
λέως Οὐάλεντος. εἰληφὼς παρὰ πάντων ὑπόνοιαν δισχιλίξΞ 
ovg ἤτησεν ὅπλίτας. τὴν δὲ ἐξουσίαν τῆς αἱρέσεως αὐτὸς 
ἐπιτραπεὶς, τοῦ βασιλέως καὶ χάριν προσομολογήσαντος, ὅτι 

R. 273xivÓvvevoet περὲ δισχιλίους, εἶτα ἐρομένου τὴν αἰτίαν, 0v qv — — 
ὀλίγους αἰτοίη; τὰ λοιπὰ ὃ Σεβαστιανὸς ἔφη τὸν πόλεμονιδ | 
εὑρήσειν" τοῖς γὰρ εὖ πράττουσι πολλοὺς προσϑήσεσϑαι: — | 
πλῆϑος δὲ μεταχαλεῖν ἐξ ἀναγωγίας δύσκολον" ὀλίγων δὲ 
ἀρχομένων ἐς τὸ καλὸν μεταπλασϑέντων, xai τῆς ἀγωγῆς. 
ἐπιτυγχανούσης, τό ye κατὰ μικρὸν προσιόντας ῥᾷον ἐπὶ τὸ 
κρεῖττον ἐνταϑήσεσϑαι. | 20. 

A. C. 379 μβ΄. 'O δὲ βασιλεὺς Θεοδόσιος παραλαβὼν τοσαύτην 
ἀρχὴν καὶ βασιλείαν συνεμαρτύρησε τοῖς παλαιοῖς ἡλίκον. 


19. τόγε] τότε B. ὁόδιον ed. 


gnandum; verum eiusmodi exercitus trahendo bello esse dissolven- 
dos, subtractis interim commeatibus, ut intestina necessitate vincan- 
tur, dum alimoniae penuriam numerus praegravat: neque iis conce- 
dendum, ut fortunam experiantur, verum efficiendum, ut ne pugnae 
tentandae facultatem liberam habeant, cuius arbitrium penes adver- 
sarios sit. 


Quum eiusmodi virtutum  adeptio * — Nihil rarius virtuté 
est in vitioso vitae genere atque in moribus ad deteriorem semitam 
pronis. 


41. Sebastianus imperium copiarum ab Imperatore Valente con- 
secutus, praeter omnium exspectationem duo millia tantummodo mi- 
litum postulavit. Quumque ei delectus arbitrium permissum fuisset, 
eidemque gratum animum: Imperator testaretur, quod duobus tan- 
tum stipatus millibus proelium experiri auderet, insuperque causam 
rogaret tam paucos poscendi. ,Quae desunt, inquit Sebastianus, bel- 
lum inveniet; nam felicibus multi adiungentur: nunc vero multi- 

, tudinem corruptam a perditis moribus revocare perarduum est, Con- 
tra si pauci ad virtutem incipiant retrahi, tunc disciplina adhibita, i 
illi etiam; qui paulatim accedent, facilius vitam emendabunt.* 1 

42. eodosius Áugustus tam lata ditione imperioque. potitus j 


EX EUNAPII HISTORIA. 79 


ἐστὲ χαχὸν ἐξουσία , xai ὅτι πρὸς τὰ πάντα στεγανὸν τι XGA. C. 379 
μόγιμον πλὴν εὐτυχίας ἄνϑρωπος. 0) γὰρ ἔφϑασε παρελ- πὰς 


Jo» ini τὴν ἀρχὴν, χαὲ καϑάπερ μειράκιον μιελλόπλουτον Theo 1. 
πατρὸς ἐπὲ χρόνῳ πολλὰ χρήματα σεσωρευχύτος διὰ σωφρο- 
δούγνην xai φειδὼ, ἀϑρόως κυριεῦσαν τῶν πραγμάτων σφο- 
δούν τινὰ xat MORD ὄλεϑρον κατὰ τῶν εὑρεϑέντων μαΐίγε- 
ται, οὕτω καὶ τότε ἦν OgOvra ἐπισχοπεῖν ὥσπερ ἐκ περιῶ- 
πῆς, τόν γε ἔμφρονα, μηδένα τρόπον ἀμελούμενον κακίας 
καὶ ἀχολασίας ἐς τὴν κοινὴν τῶν πραγμάτων διαφϑορᾶν- 
10 ᾿Ἵπορία γὰρ πρὸς εἰσφορὰς" ἀἄχίνδυνον. R. 274 
Hy. Ὅτι oí Νικοπολῖταν τῶν ἄλλων Θρᾳκῶν κατεγέλα- ἐν ^y dat 
ca», ob τῷ φόβῳ τῆς βασιλείας τὰ δεινὰ ἔπασχον, τὸ WD 
βοηθϑῆσον ἀεὲ δι’ ἐλπίδος λεπτῆς εἰχάζοντες, τὸ δὲ τῶν κινγ- 
δύγων ἐνεστηκὸς πείρᾳ καὶ ὄψει διὰ μαλακίαν ὑπομένοντες. 
i5ovre γοῦν αὐτοὶ φρουράν τιγα στρατιωτικὴν πεμῳφϑήσεσθϑαι 
προσεδόκησαν , οὐδὲ ἂν ἑτέροις ἔϑεντο τὴν σωτηρίαν, ἀλλὰ 
τῶν μὴ δυναμένων ἑαυτοῖς ἀμύνειν περιφρογήσανγτες ἐς ἐλευ-: 
ϑερίαν ἐπικίνδυνον ἀπέστησαν. ——. 
μδ΄, Ὅτι ἐπὲ Θεοδοσίου οἵ βάρβαροι τὴν Θράχην ἐδή- 
φοωσαν κατὰ μικρόν. 
με. Τοιοῦτον δέ τι ἱστόρηται γενέσϑαι κατὰ τὴν Né-Cod.127 
oovoc βασιλείαν, ἀλλὰ περὲ μίαν πόλιν. quoi γὰρ τρα- 


3. μελλόπλουτον B., μὲν πλοῦτον ed. 11, οὗ corr. N., 
δὲ ed. 


veteris effati veritatem demonstravit , malum scilicet ingens esse po- 
iestatem , atque hominem quamvis ad cetera firmum atque obdura- 
tum felicitati tamen non posse resistere. Nam veluti adolescentu- 
lus luculentam patris hereditatem diuturna frugalitate parsimonia- 
que partam repente adeptus, vehementi quodam furiosoque impetu 
ad prodigendam rem inventam rapitur; sic tum licebat cordato ho- 
mini tamquam e specula observare Theodosium ad commune rei pu- 
blicae exitium omni improbitate intemperantiaque ruentem. 

Egestas adversus imperatum tributum tuta est. 

43. Nicopolitani Thracas ceteros irridebant, qui ob regiae po- 
testatis metum male se mulcari perpessi fuerant, dum suppetiarum 
exiguam spem fovent, ingruentia vero infortunia propter suam igna- 
viam spectant reque ipsa experiuntur. lgitur nec ipsi praesidium 
aliquod militare mittendum sibi exspectabant, neque in aliis fidu- 
ciam salutis collocabant, atque ita his neglectis , "nin sibi tutelae 
esse poterant, in periculosissimam libertatem incidebant. 

44. Sub Theodosio barbari paulatim "Thraciam vastabant. 

45. Simile quiddam contigisse fertur Nerone imperante, sed' 
tamen in urbe una. Aiunt enim tragoedumi quemdam Neronis ae- 


8o .. EXCERPTA 


B.275yg00y. τινα διὰ τὴν Νέρωνος εἷς ταῦτα φιλοτιμίαν ἐκπεσόν-, 
τὰ τῆς Ῥώμης, εἶτα πλανᾶσθαι δόξαν αὐτῷ καὶ τὸ τῆς φω- 
γῆς πλεονέχτημα πρὸς ἀνθρώπους ἡμιβαρβάρους ἐπιδεικνύ- 
vat, καὶ παρελϑεῖν εἰς ταύτην μεγάλην πόλιν xai πολυάν- 
ϑρωπον, συναγεῖραί τε αὐτοὺς εἰς ϑέατρον. xai συνελϑόν-δ 
vo» τὴν μὲν πρώτην ἡμέραν σφαλῆγαι τῆς ἐπιδείξεως" οὐδὲ 
γὰρ τὴν ὄψιν ὑπομείναντας τοὺς ϑεατὰς, ἅτε ἄρτι καὲ 
πρῶτον ξωραχότας, φεύγειν ϑλιβομένους περὲ ἀλλήλοις xai 
πατουμένους. ὡς δὲ ὃ τραγῳδὸς ἰδίᾳ τοὺς πρώτους αὐτῶν 
ἀπολαβὼν τήν τὲ τοῦ προσωπείου φύσιν ἐδείκνυ xai τοῦὺςτο 
ὀκρίβαντας, ὕφ᾽ ὧν τὸ μέγεϑος εἰς ὕψος παρατείνεται, χαὲ 
συγνέπειϑεν οὕτως ἀνασχέσϑαι χαὶ τλῆναι τὴν ὕψιν, τότϑ 
παρελθὼν εἰς ἀνθρώπους χαὶ ὡς μόλις ὑφισταμένους τὴν 
ϑέαν τὸ μὲν πρῶτον ἐπιεικῶς καὶ μετρίως τῆς φωνῆς αὐτοὺς 
διέγευσε xai τοῦ μέλους, ( Εὐριπίδου δὲ τὴν ᾿Ανδρομέδανιδ 
ὑπεχρίνετο,) προϊὼν δὲ σφοδρότερον ἤχησε, xai ὑφῆκεν 
αὖϑις, εἶτα ἐπήγαγεν ἁρμονίαν σύντονον, ἐπὲ ταύτῃ δὲ πά-- 
λιν εἰς τὴν γλυχεῖαν περιήνεγχεν. ὧρα δὲ ἦν ϑέρους ὅ,τι 
περ ἀχμαιότατον, καὶ τὸ ϑέατρον κατείχετο. καὶ ὃ τραγῳ- 
δὸς ἀναπαυσαμένους ἠξίου σφᾶς φοιτᾷν ἐπὲ τὴν ἀχρόασιναο 
περὲ λήγουσαν καὶ ἀποψύχουσαν ἡμέραν" οἱ δὲ πρὸ. τῶν 
ποδῶν πεσόντες καὶ κυλιγδούμενοι πάσας ἀφίεσαν φωνὰς 
μήποτε αὐτοὺς ἀποστερῆσαι τοιαύτης μακαριότητος καὶ ἦδο- 


1. τὴν om. ed. ἡ. τοιαύτην coni B., Ταρσὸν N. τή. αὐτοῦ 
ed. 19. ὦ om. ed. 2o. ἀγαπαυσόμενος N. 21. πρὸς ed. 


muli invidia Roma pulsum, quum ei peregrinari libuisset suaeque 
arlis praestantiam semibarbaris hominibus ostentare, venisse in hanc 
magnam atque incolis affluentissimam civitatem, quos in theatrum 
mox invitavit. Qui quum convenissent, prima quidem die nihil age- 
re potuit: neque enim aspectum sustinebant spectatores, qui vix eo 
primum viso, confertim ilico atque invicem proculcantes fugiebant. 
Sed quum deinde tragoedus principibus eorum seorsim appellatis. 
declaravisset et personae naturam et pulpita, quibus actoris proce- 
ritas exaggeratur, atque illis persuasisset, ut spectaculo adessent il- | 
ludque perfertent; tum in scenam publice egressus, principio qui- 
dem leniter ac moderate gustum suae vocis cantusque praebuit, 
atque Euripidis Andromedam egit: mox augescens vehementius in- 
sonuit vocemque statim submisit; deinde intulit vehementem har- 
moniam, quam rursus in suavem flexit. Erat autem hora diei fer-. 
ventissima, et theatrum hominibus constipatum: quare actor specta-. 
tores rogabat, ut interquiescerent, atque ad audiendum refrigerata 
iam et desinente die redirent. Illi vero pedibus eius advoluti, infi- 
mis precibus eum rogabant, ne se tali beatitudine ac voluptate de- 


EX EUNAPII HISTORIA. 81 


- - 2 - ' 2 « ^ ; * 
γῆς. ἐνταῦϑα ὃ τραγῳδὸς ἀφεὶς ξαυτὸν ἐπὲ τὴν σχηνὴν xal 
^ , ΄ ^ - , -νΡ. , 
τὸ πάϑος, — καίτοι ye τὰ πλεῖστα περιήρητο τῆς τραγῳδίας 
, ' Li γε 
πρὸς ἀγϑρώπους ἀξυνέτους, Oyxoc τε καὶ βαρύτης λέξεων, 
καὶ τὸ περὲ ταῦτα εἶδος, καὶ 7j τοῦ μέτρου χάρις, τό, τε. 576 
- - 5»... Li ᾿ , Ll 
5rv ἡϑῶν ἐναργὲς ὀξυτατόν τε xai ἐπιφορώτατον sic, ἀκοῆς 
κίνησιν, καὶ πρὸς τούτοις τὸ γινώσχεσϑαι τὴν ὑπόϑεσιν, --- ἀλλ᾽ 
e - 
ὅμως τούτων ἁπάντων γεγυμνωμένος ἐς τοσόνδε τῇ τε εὐφω- 
, H - , ' , ct € * , , 
γνίᾳ καὶ τῷ μέλει μόνῳ κατεχράτησεν, ὥστε οἱ μὲν ἀνεχώ-- 
—- c M * « M 
ρθουν προσχυγοῦντες ὡς ϑεὸν, καὶ τὰ ἐξαίρετα τῶν maga 
5 - ^ - 
τοσφισιν αὐτοῖς δῶρα ἐχόμιζον, xai τὸν πλοῦτον ὃ τραγῳδὸς 
a c , - 2 
ἐβαρύνετο μετὰ δὲ τὴν ἑβδόμην τῆς ἐπιδείξεως ἡμέραν 
γύόσημα χατέσχηψεν εἰς τὴν πόλιν, xai πάντες οὐ τὰς λέξεις 
- , * " , c et * , ^ , 
σαφῶς, ἀλλὰ τὸ μέλος, ὡς ἕχαστος εἶχε δυνάμεως xai φύ- Cod. 138 
σεως, ἐχβοῶντες, xat διαῤῥοίας ἀκρατοῦς ἅμα ἐπιπεσούσης, 
τδὲν τοῖς στενωποῖς παρεϑέντες ἔχειντο, καχῶς ὑπὸ τῆς 2»- 
δρομέδας ἐπιτριβόμενοι - xoi ἐχηρώϑη τε ἀνδρῶν καὶ yv- 
- , - * - 
γαικῶν ἡ πόλις, ὥστε £x τῶν προσοίκων ἐποιχισϑῆναι. ἀλλ᾽ 
kj , 
ἐπ ἐκείνων μὲν εὐφωνίαν τε ἦν αἰτιάσασθαι καὶ ἀέρος 
c ' . , a ' , H - LA e MORE. M ae 
ὑπερβάλλουσαν ϑερμύτητα, ἢ τὸ μέλος διὰ τῆς ἀχοῆς ἐπὲ 
^ - - 2 
2oT& χύρια τῶν ψυχικῶν ὀργάνων cvvérgse xai διέκαυσεν" 
, * * - , € Ld ἢ , c * d - , 
ἐπὶ δὲ τῶν καϑ' ἡμᾶς ἀνθρώπων αἱ μὲν αἰτίαι τοῦ πάϑους 
v Fi 1 
εὐθεώρητοι, (περὲ τὰ ἔντερα γὰρ ἦσαν ἅπασαι χαὲ ὑπὸ ya- 
13. μέλος B., γέγος ed. 


stitueret. Tunc se in scenam et ad vehementem actionem tragoe- 
dus proripiens, etsi pleraque tragoediae decora peribant apud ho- 
mines indoctos, etsi incassum erat sublimitas pondusque verborum, 
et modus his idoneus, et metri gratia, et moris evidentia, quae ve- 
hementissime ac promptissime percellere auditum solet; quamquam 
denique nec argumenti cognitio erat: nihilominus actor his omnibus 
destitutus, tantum valuit suavitate vocis solaque harmonia, ut spe- 
ctatores ad eum adcurrerent instarque numinis adorarent, et sua 
uaeque pretiosa conferrent, ita ut re bona tragoedus obrueretur. 
Post septimum autem ab actione diem morbus urbem corripuit ; 
quo stimulante, omnes inclamabant non ipsa quidem distincte tra- 
goediae w^» sed numeros carminum pro sua quisque facultate ac 
natura: simul diarrhoea vehementi labefactati, iacebant in viis 
exanimes, male admodum ab Andromeda adflicti. Atque adeo viris 
feminisque viduata urbs fuit, ut eam finitimi frequentare debuerint. 
Age vero illis barbaris causam morbi fuisse harmoniam reputare li- 
cet, nec non aéris calorem immodicum, vel ipsum cantum, qui in 
animae facultates infusus dissolvit illas atque perussit. In nostrae 
vero aetatis hominibus causas passionis facile agnoscas: etenim cun- 
ctae in ventre fuerunt atque in iis, quae sub ventre sunt.. Quod 
autem nonnulli quoque e numero non insipientium in eum casum 


Dexippus, Eunapius etc. 6 


82 EXCERPTA 


Ἀ. αγγστέρα,) τὸ δὲ καὶ τινας τῶν οὐκ ἀνοήτων πρὸς τοῦτο ὠδλι- 
σϑηχέναι οὐκ tic φυσικὴν ἄν τις εἰχότως, ἀλλ᾽ εἰς ϑειοτέραν 
ἀνενέγχοι χίγησιν, ποινηλατεῖσϑαι σαφῶς τὸ ἀνϑρώπινον. 

Α. C. 356 us. Φυλαὶ μὲν γὰρ τῶν πολεμίων τὴν ἀρχὴν διεβεβή- 
Ind. 4 κεσαν ἄπειροι, xoi πλείους ἐπιδιέβαινον, οὐδενὸς κωλύοντος “ὅ 
Val ἃ E 3 ' » ἢ ΡΝ ΡΤ , N 

ἀλλ᾽ ἐν τοσούτοις κακοῖς χέρδος αὐτοῖς ἐδόχει γνήσιον T0 
δωροδοχεῖσϑαι παρὰ τῶν πολεμίων. εἶχε δὲ ἑκάστη φυλὴ 
ἱερά τὲ οἴχοϑεν τὰ πάτρια συνεφελχομένη, καὶ ἱερέας τού- 
τῶν χαὶ ἱερείας: ἀλλὰ στεγανή τις ἦν λίαν καὶ ἀδαμάντι-- 
»oc ἡ περὲ ταῦτα σιωπὴ καὶ τῶν ἀποῤῥήτων ἐχεμυϑία, ἧτο 
δὲ εἰς τὸ φανερὸν προσποίησις xal. πλᾶσις elg τὴν τῶν πο-: 
λεμίων ἀπάτην διηρτυμένη. καί τινας, ὡς ἐπισχόπους αὖ- 
τῶν ἐς τὸ ϑαυμαζόμενον σχῆμα καταστολίσαντες καὶ περι- 

R. αγϑχρύψαντες., καὶ πολλῆς αὐτοῖς τῆς ἀλώπεχος ἐπιχέαντες, εἰς 
τὸ μέσον προεφίεσαν, πανταχοῦ τὸ ἀφύλακτον διὰ τῶν za-15 
ταφρονουμένων ὅρκων. παρ᾽ ἐκείνοις, παρὰ. δὲ τοῖς βασιλεῦσι 
σφόδρα φυλαττομένων, ὑποτρέχοντες καὶ χατασλευάζογτες. 
ἣν δὲ καὶ τῶν καλουμένων μοναχῶν παρ᾽ αὐτοῖς γένος, xa- 
τὰ μίμησιν τῶν παρὰ τοῖς πολεμίοις ἐπιτετηδευμένον, οὐδὲν 
ἐχούσης τῆς μιμήσεως πραγματῶδες καὶ δύσκολον, ἀλλὰ 85-20 

ἦρχει φαιὰ ἱμάτια σύῤουσι xai χιτώγια, πονηροῖς τε εἶναι 
καὶ πιστεύεσϑαι. καὶ τοῦτο. ὀξέως συνεῖδον οἱ βάρβαροι τὸ 


13. σχῆμα καταστολίσαντες N., ὄχημα καταστολήσαγτες ed. 19. 
ἐπιτετηδευμένων ed. 21. x«i ante χιτ. om. ed. 


prolapsi fuerint, id non tam naturali, quam divinae nescio cui com- 
motioni merito tribuendum est: quia scilicet furiis poenalibus agi- 
tatur aliquando humana conditio. 

46.  lInnumerae hostium turmae principio flumen tranarunt; 
pluresque. secutae sunt, prohibente nemine; verum in tantis malis. 
praeclarum nostris videbatur lucrum , dum se donis ab hoste cor- 
rumpi paterentur. Singulae vero barbarorum tribus sacra patria se- 
cum vehebant cum horum ex utroque sexu ministris. Sed enim al- 
tum atque adamantinum de his erat silentium, et mysteriorum ta- 
citurnitas; quidquid vero extrinsecus per Siiibament Meque 
fiebat, id omne ad decipiendos hostes compositum elaboratumque 
erat; seqüe Christianos cuncti dicebant, et quosdam suos veluti 
episcopos miro habitu indutos multamque iis imposturam circumpo- 
nentes, in medium producebant. Sic enim dabant operam, ut im- 
provisos nos opprimerent propter sacramenta apud illos quidem 
eontemta, apud imperatores autem mostros religiose servata, Erat 
praeterea apud' ipsos genus illud hominum, quos monachos dicimus, 
ad illorum imitationem subornatum, qui in adversa parte versaban- 
tur; quippe imitatio nihil habet operosum aut difficile, sed nigris 


EX EUNAPIÍ HISTORIA. 83 


JavuaLóutvoy παρὰ Ῥωμαίοις ic παραγωγὴν ἐπιτηδεύσαν- A.C.376 
τες" ἐπεὶ τά ye ἄλλα μετὰ βαϑύτητος xai σκέπης ὅτι μά- 
λιστα στεγανωτάτης τῶν ἀποῤῥήτων τὰ πάτρια ἱερὰ γεννί- R. 579 
κῶς Tt καὶ ἀδόλως φυλάττοντες. οὕτω δὲ ἐχόντων τούτων͵ 
δὕμως ἐς τοσαύτην ἄνοιαν ἐξεπτώκχκεσαν, ὥστε συμπεπεῖ- Cod. 319 
σϑαι σαφῶς χαὲ ἀμάχως τοὺς δοχοῦντας νοῦν ἔχειν, Ort 
«Χριστιανοί τέ elot xai ΄πάσαις ταῖς τελεταῖς ἀνέχοντες. 
μζ΄. Ὅτε ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ βασιλέως ἐς τοῦτο ἤδη A. 6.379 
συγέπεσεν ἅπαντα καὶ περιηνέχϑη κατά τινα βίαν ἀπαραίτη- nd. 7 
loro» χαὶ ἀνάγκην ἀγυπόστατον καὶ ϑεήλατον, ὡς καὶ τὸ τῶν Theod. 1 
ὄνων γένος, μὴ ὅτε τῶν ἵππων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐλεφάντων 
γενέσθαι τιμιώτερον. ὃ μὲν οὖν Moxtóov (Φίλιππος χα- 
ταζευγνύναι μέλλων περὲ ἑσπέραν ἤδη, εἶτα πυϑόμενος ὡς 
οὐ δυνατὸν, εἰπόντων τῶν κωλυόντων,, χιλὸν οὐχ ὑπάρχειν 
15/xayüv τοῖς ὑποζυγίοις, ἀγέζευξε τοῦτ᾽ εἰπὼν, ὡς οὐδὲν βα- 
σιλέως ἀτυχέστερον, ὃς καὶ πρὸς τὸν τῶν ὄνων καιρὸν ζῇν 
ἀναγχάζεται. ὃ δὲ xaJ' ἡμᾶς χρόνος ἐχινδύγευσεν ὅλως. ἐπὲ 
τοῖς ὄνοις σαλεύειν. 
μη. Τοῦ βασιλέως Poortavo? τὰ μὲν καϑ᾽ ἕχαστον xoi 
δοοῖός τις ἦν, οὔτε δυνατὸν ἦν περιεργάζεσθαι" τὰ γὰρ iv 
τοῖς βασιλείοις ἐπιχρύπτεται xai μάλα στεγανῶς" οὔτε πὸ" 


3. πάτριαΝ., παρὼ ed. — 4. Post φυλ. ins. διετέλουν N. 5. 
συμπεπεῖσϑαι N., συμπεσεῖσϑαε ed. 7. ἀνέχοντες B., dyé- 
.xov cod., dréGyo» ed. 18. ὄγοις N., ὅλοες ed. 


paenulis et tunicis humum verrere suflcit improbosque esse et exi- 
stimari. Atque hoc barbari probe scientes in admiratione apud Ro- 
manos esse, decipiendi causa factitabant. Ceteroquin sacra patria 
praeclare: incorrupteque firmissimoque silentio tecta apud se custo- 
diebant. Quae quum ita se haberent, nihilominus nostri in tan- 
tum dementiae venerunt, ut cordati quoque homines manifeste et 
indubitate in eandem sententiam conspiraverint; quod illi scilicet 
Christiani essent atque omnibus mysteriis imbuti. 

47. Theodosio imperante adeo res ommes insuperabili vi et di« 
vina necessitate circumferébantur, ut asinorum quoque genus ele- 
phantis, nedum equis pretiosius esset. Macedo quidem Philippus 
sub vesperam e castris moturus, quum id fieri non posse audisset, 
quia pabulum, ut monebant, iumentis idoneum non aderat, rex ni- 
hilominus perstitit, aitque nihil.esse rege infelicius, qui iumento- 
rum quoque commoditatibus vitam suam conformare deberet. Nostra 
vero aetate rerum summa in asinis: posita: esse videbatur, 

48. Caesar Gratianus: cuiüsmodi* in: singulis rebus essét, scru- 
tari altius nemó' poteráat. Eteninmi?quae' intra regia septa fiunt, ea 
celantur- studiosissinie : neque in' notitiam curiosorum veniunt. Ru» 


84 EXCERPTA 


^ - M , 
λυπραγμογοῦσε συμμαϑεῖν- τὰ γὰρ ἀπαγγελλόμενα παρ 
^ » , 
ἑχάστου, πολλὰς καὶ πολυμόρφους τὰς διαφορὰς ἔχοντα, uó- 
* ΕἸ ce ^ ^ ? "2c ? 
γην τὴν ἀλήϑειαν ὥσπερ τινὰ ϑησαυρὸν ἀπόῤῥητον οὐ διε- 
! 3 » ' ' 
R.aSoyupyov xoi ἀπεκάλυπτεν., ὥσπερ οὖν τοῖς γράφουσι τὰς εἰ- 
, » 
κόνας καὶ τὸ δοϑὲν παράδειγμα. χαραχτηρίζουσιν ἐπιτείνεϊϑ 
M € 
τὴν περὲ πρόσωπον. ὁμοιότητα μικρά τινα τῶν Ὁποχειμένων 
συμβόλων, καὶ ἣ Qurig ἐπὲ τοῦ μετώπου διακεχαραγμένη, 
» ES 
7 τις. ἴονϑος παρανατέλλων παρὰ τὸ yévesov, ἢ τοιοῦτό τι 
- » A 
μικρὸν καὶ παρημελημένον τῶν κατὰ τὴν Owuw, ὃ παροφϑὲν 
5 , 
ει μὲν οὐχ ὑπογράφει τὸ εἶδος, ἀκριβωϑὲν δὲ μόνον αἴτιοντο, 
τῆς ὁμοιότητος γίνεται, οὕτως ἕξεστι καὶ ἐπὲ τοῦδε τοῦ βα- 
; A s ue 
σιλέως συλλαμβάνειν οἷός vig ἦν, νέος τε ὧν καὶ ἐν ἐξουσίᾳ 
-» * , ^ 
βασιλικῇ τραφεὶς ἐκ παιδὸς, καὶ μὴ μεμαϑηκὼς οἷον τὸ. 
- . n : . 
ἄρχειν. καὶ olov τὸ GoyOusvov* τοῦτο γὰρ μάλιστα διαφαί- 
»ν an » E 
»tL τὸ τῆς φύσεως μέγεθος, ὅταν τὴν προτεϑεῖσαν ἀγωγὴντϑ, 
καὶ συνήϑειαν ἡ φύσις ἐπὲ τὸ κρεῖττον ἐξώσῃ καὶ βιάση- | 
ὌΝ, Ί 1 7 5 9? 1 , | 
vaL. ἔξεστι δὲ μαϑεῖν. ἐκ τῶν Unoxeuuévov παραδειγμάτων, 


T T, 
. εἰς ἃ συνωμολόγουν ἅπαντες καὶ ἀντέλεγεν οὐδὲ εἷς τῶν 
λέγειν συγειϑισμένων xai τὸν κοινὸν φλήναφον ἠσχηχότων. 
A. C. 388 L9. Ὅτι ἐπὲ Θεοδοσίου τοῦ Ιαξίμου στασιάσαντοςαο 


Ind. 1 1 ἢ 5 c D 2 ' , 
Theod.1o9 494 βαρβάρων κατὰ Ῥωμαίων ἐκστρατευσάντων, quum χα- 


Cod. 320 τέσχε τοὺς βαρβάρους, ὡς οἱ Ῥωμαῖοι στρατὸν ὅτι πλεῖστον 
1. ἐπαγγελλόμεγνα ed. 21. κατέσχετο ed. 


mores autem, quos singillatim homines serunt, ii quum varie mul- 
tumque inter se differant, simplicem veritatem ceu thesaurum quen- 
dam arcanum neque nudant neque revelant. Sicuti vero accidit, cum 
aliquis iconas pingit propositumque archetypon exprimere studet, ut 
faciei similitudinem parvae quaedam res obiectae conficiant , nempe 
vel insignis in fronte ruga, vel prominens in barba pilus, vel aliud 
eiusmodi, quod ceteroquin in facie negligi solet; id inquam, si prae- 
termittatur, imago non fit iconica; sin accurate observetur, vel id 
solum faciei similitudinem effectam dabit: sic etiam quodnam prin- 
cipis huius ingenium fuerit, coniecturis adsequi opus erit, qui sane 
et iuvenis, et in regia dignitate a pueritia educatus fuit, neque 
regnandi artem meque obediendi moverat. Id enim vel maxime 
naturae praestantiam declarare solet, si quis nimirum e consueto 
communique. more in melius quiddam vi sua progreditur, Rem 
porro e subiectis exemplis cognoscere licebit, quae cuncti fateban- 
tur, nemine contradicente; nemine, inquam, vel ex iis, qui publi- 
ce nugandi morem prae se ferebant. 

49. Theodosio imperante , quum Maximus rebellaret, et prae- 
terea barbari Romanos bello appeterent, fama inter barbaros ma- 
nabat, quod reapse Romani ingentes copias contraherent, Quare 


EX EUNAPI HISTORIA. 85 


συλλέγουσι. xai συλλογισάμενοι τὸ δεινὸν οἱ βάρβαροι ini A. 6.388 
τὸ σύνηϑες ἀνέδραμον σόφισμα, καὶ κατέδυσαν ἐπὲ vlc iae. dida 
“Πακεδονιχὰς λίμνας. χαὲ συμφανές ys ἅπασι xaréorg, ὡς 5 
ἡ Ῥωμαίων βασιλεία, τρυφὴν μὲν ἀργνουμένη πόλεμον δὲ 
Balgovu£rg , οὐδὲν ἀφίησι τῆς γῆς ἀγήκοον χαὲ ἀδούλωτον . 
ἀλλὰ δεινόν γέ τε χρῆμα ταῖς τῶν ἀνθρώπων φύσεσιν ὃ Js-R.281 
ὃς ἐγχατέμιξεν, ὥσπερ τοῖς ὀστακοῖς τὴν ἐπικίνδυνον χολὴν 
καὶ τοῖς ῥόδοις ἀχάνθας, οὕτω ταῖς ἐξουσίαις συγκατασπεί:- 
ας τὴν ἡδονὴν καὶ ῥᾳϑυμίαν, δι’ ἣν, πάντα ἐξὸν εἰς μίαν 
τομεταστῆσαι πολιτείαν καὶ συναρμόσαι τὸ ἀνθρώπινον, αἱ βα- 
σιλεῖαι τὸ ϑνητὸν σχοποῦσαι πρὸς τὸ ἡδὺ καταφέρονται, 
τὸ τῆς δόξης ἀϑάνατον οὐχ ἐξετάζουσαι καὶ παρεκλέγουσαι. 
v. Ὅτι ὀλισθηρὸν, ὡς ἔοικε, καὶ σφαλερώτερον ἄγϑρω- A. C.39a 
πος πρὸς τιμὴν ἢ συμφοράν. ϑεραπεύσαντες γὰρ τὸν Ta- à 5 
τὔτιαγὸν ob περὶ τὸν βασιλέα Θεοδόσιον, τιμάς τε ὑπερφυεῖς ἮΝ 
ἐκ τοῦ βασιλέως xai μεταγνώσεις ἐπὲ τοῖς γεγενημένοις ἐν-- 
σπόνδους ποιησάμενοι, xai περὲ τῶν μελλόντων οὐρανομήκεις 
ἐλπίδας ὑποτείναντες, τοῦτον παρέπεισαν ἀγαγεῖν τὸν υἱὸν αὖ- 
τοῦ Πρύχλον τοὔνομα" ὃν tig τὸ δεσμωτήριον συνέχλεισαν, 
“οχαὲ τὸν Τατιαγὸν ἐπὲ “υκίας ἀπέπεμιψαν τοῦ παιδὸς χηρώ- 
σαντες. "Y 
. vu. Συμποσίου δὲ προτεθέντος αὐτοῖς παρὰ τοῦ βα- 
σιλέως ἁδροτέρου καὶ πολυτελεστέρου, τὴν παροιμίαν ἀπέ- 
18 ὑποσείραντες ed. 22. Hoc fragmentum uberius legitur 
in Exc. de legatt. c. 7. 


periculum reputantes barbari ad consuetum sibi strategema confu- 
gerunt, in paludibus nempe Macedonicis semet abdiderunt. Pror- 
sus autem cunctis innotuit, Romanum imperium, si, deliciis repu- 
diatis, bellum meditetur, nullam terrarum partem indomitam ac li- 
beram relicturum, Sed enim grave quoddam humanae naturae deus 
commiscuit infortunium; nam veluti cancris periculosam . bilem, 
rosis spinas, ita in potestatibus voluptatem desidiamque ingenera- 
vit. Quare quum. fieri posset, ut universum . hominum genus ad 
unum corpus rei publicae revocaretur; imperia interim caducae rei 
studiosa voluptatem  consectantur, neque id exquirunt, quod im- 
mortale est, neque praeoptant. 

5o. Videtur homo facilius honore subverti ac decipi, quam ca- 
lamitate. Ecce enim Theodosii imperatoris administri dum Tatiano 
aulicos sine modo honores et praeteriti temporis oblivionem spon- 
dent, atque infinitas in futurum spes ostendunt, persuaserunt illi, 
ut filium Proculum adduceret ; quo protinus in carcerem coniecto , 
Tatianum in Lyciam filio orbatum relegaverunt. 

51r. . Quumque illis aliquando ab imperatore largius ac sum- 


86 EXCERPTA 


A. C. 392 δειξαν. ἀληϑινὴν λέγουσαν * y, οἶνος χαὲ ἀλήϑεια τοῦ Ζ,ιογύ-- 
od. σου." διὸ χαὲ τὸν ϑεὸν εἰκότως ἡἀυκῖον καλοῦσιν, ὡς od 


Qro» διαχέοντα καὶ διάκαλύπτοντα.. καὶ τότ ῥήξαντος 
αὐτοῖς παρὰ πότον τὴν βουλὴν, διαλύεται τὸ συμπόσιονᾷ 
ἀτάκτως. 
* A. C. 395 vB. Ὅτι oi παῖδες Θεοδοσίου ἐπὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ 
Ind. ὃ ἔστησαν. εἰ δὲ τὸ ἀληϑέστερον, ὅπερ ἐστὲ σκοπὸς ἱστορίας, 
ji d προστιϑέναιν δεῖ τοῖς γεγενημένοις, τὸ μὲν ὄνομα ἦν τῶν 
R. 282 βασιλέων, τὸ δὲ ἔργον τῶν μὲν κατὰ τὴν ξῴαν Ῥουφίνου ,to 
τὰ δὲ ἑσπέρια Στελίχωνος εἰς ἅπασαν ξξονμίν οὕτω γοῦν 
οἱ μὲν βασιλεῖς ἐπετάττοντο παρὰ τῶν ἐπιτροπευόντων τὰς 
ἀρχὰς $ οἱ δὲ ἐπιτροπεύοντες ἀεὲ πρὸς ἀλλήλους ἐπολέμουν 
ὥσπερ βασιλεύοντες, φανερῶς μὲν οὐκ ἐναντίας χεῖρας xod 


ὅπλα ἀράμενοι, κρύφα δὲ ἀπάτης καὶ δόλου μηδὲν ὑπολεί-τ5. 


ποτὲς" διὰ γὰρ μαλακίαν καὶ ἀοϑένειαν ψυχῆς τὸ διέρ-- 
πον καὶ ὕπουλον τῶν μηχανημάτων αὐτοῖς ὡς ἀνδρεῖον .-- 
* * * 


& P y... quee καϑάπερ ἐξ οὐρανοῦ πρὸς τὴν γῆν διε- 
Arcad. 2 γεχϑὲν , καὲ xarà τοῦτον ἐς ἀνϑρώπινα. ὃ μὲν οὖν Bagyogao 
Cod. γοτὴν ἀρχὴν πιστευϑεὶς παρὰ τοῦ εὐνούχου ἐξήει μάλα φαι- 


δρὸς xai γεγηθὼς ἐπὲ τὴν ἀρχὴν, ὡς àv ἀρχὰς ὑποϑησό- 
17. Desiderantur paginae duae. 22. ὑποσϑησόμεγος ed. 


tuosius convivium fuisset exhibitum, verax patuit proverbium illud, 
Bacchi vinum et veritas. Quare et hoc numen congruenter Liberum 
appellant, quia non solum moeroribus liberat, verunmr etiam mentis 
arcana dissolvit et aperit, Quare et illorum quum inter pocula con- 
silia revelasset, convivium turbulenter dissolutum est. 

52. Liberi Theodosii imperium patrium obtinebant, Verumta- 
men si veritas; quod est praecipuum historiae propositum, dicenda 
est; illi quidem nomine tenus reges erant, reapse autem in oriente 
Rufinus, in occidente Stelicho, summam rerum potestatem habebant. 
Sic ergo imperatores quidem a curatoribus suis regebantur; ipsi 
vero curatores perpetuum inter se, regum instar, bellum gerebant; 
non ita equidem, ut publice manus et arma invicem inferrent, clam 
tamen nulli fraudi doloque parcebant. Propter suum enim corruptum 
ignavumque animum quidquid erat subdoli fallacisque artificii, pro 
virili facinore habebant . .. 

* * * 

53. . .. tamquam coelo in terram adeoque inter homines de- 
missum, Bargus itaque ab eunucho promotus, magno gestiens gau 
dio dignitatem occupavit; quippe qui et alia sibi rursus munera ani- 
mo suo despondebat; coepitque non sine multo corruptorum mili- 


L4 


EX EUNAPII HISTORIA. 87 


μενος ἑαυτῷ τιγὰς πάλιν, καὶ μετὰ πολλῶν καὶ διεφϑαρμέ- A. C. 396 
γων στρατιωτῶν, πρὸς τὸ πολεμεῖν τοῖς εὐεργέταις" τῷ γὰρ 1. A 
περιόντι τῆς τόλμης καὲ τῷ μεγέϑει τῶν ἐγχειρουμένων z0A-R, 383. 
λοὺς ἤδη περιπεφευγὼς κινδύνους, ἐς τὸ ἀκίνδυνον ἤδη 
δπρὸς ἅπαντας καὲ λίαν εὐτυχὲς τὴν τόλμαν ἐξεβιάζετο. συν- 
ἑτώτερος δὲ ὧν κατὰ πόδας ἤει πρὸς τὴν ἐπιβουλήν. xci 
δῆτα γυνὴ συνῴκει τῷ Βάργῳ" ταύτην διὰ καϑειμένων ἀν- 
ϑρώπων πάλαι πρὸς τὸν ἄνδρα τὸν λεγόμενον ἀλλοτρίως 
ἔχουσαν, διά τινος ἠρτυμένης xai συνεσχιασμένης ἐπιβουλῆς, 
τοἐπὲ τὸν ἄνδρα ὥσπερ ἔχιδναν νωϑρὰν καὶ ὑπὸ χρύους κατε- 
ψυγμένην ταῖς ὑποχειμέναις ἐπαγγελίαις ἀνέστησαν xoi ὠρ-᾿ 
Socav. καὶ τέλος φυγὼν καὶ συλληφϑεὶς τὴν τῶν ἀχαρι- 
στων ὑπέσχε δίκην. καὶ ὃ μὲν ξαυτὸν μανικώτατον καὶ τὸν 
εὐγοῦχον φρονιμώτατον ἔκειτο μαρτυρῶν, ἡλίκον ἐστὲ τὸ 
15:7c ἀχαριστίας παρὰ ϑεῷ ἐγκλήμα. 
νδ΄. Ὅτι ὃ εὐγοῦχος τοῦτον τοσοῦτον ὄντα καὲ τηλι- 
κοῦτον ἐχβαλὼν τοῦ βίου, εὐνοῦχος ἄνδρα καὶ δοῦλος ὕπα- 
vov καὲ ϑαλαμηπόλος τὸν ἐπὲ τοῖς στρατοπέδοις γεγενη--᾿ 
μένον, μέγα δή τι καὶ ὑπὲρ ἄνδρας ἐφρόνει" καὶ μή τις 
20y6 τὸ ᾿Αβουνδαντίου πάϑος, κἀκείγου τελέσαντος εἰς ὑπώ- 
τοὺς es. 
“γέ. ᾿Απίϑανον μὲν γὰρ τὸ γραφόμενον" - πλὴν εἴ τις 
3. περιόντι N., προϊόντι ed. 5. ἅπαντα N. 6. Post ὧν N. 


ins. ὁ εὐνοῦχος. 9. ἠρτημέγης x«i συσκιασμέγης ed. 14. 
φρον. ἀποδείξας ἔχειτο N. 


tum numero benefactores suos oppugnare. Nam qui crescente in 
dies audacia sua ac magnitudine suorum facinorum compluribus pe- 
riculis iam evaserat, tutum se ac per omnia felicem prorsus existi- 
mabat: sed tamen, utpote callidus, vestigia quaedam persequens ad 
'instruendas insidias. properabat. Porro autem Bargo concubina quae- 
dam erat; quam huic iampridem iratam, artificiosa ac latente frau- 
de, adversus Bargum tamquam colubrum torpidum geluque rigentem 
praemiis propositis concitaverunt. Quare Bargus postremo fugam mo- 
liens et comprehensus, ingrati animi sui poenas luit. Et hic qui- 
dem insanissimum 'se, eunuchum vero prudentisimum, ostendit; 
documentoque fuit, quam Deo invisum sit ingrati animi crimen. 

54. Eunuchus postquam talem tantumque hominem vita spolia- 
verat, spado scilicet virum, servus consülem , cubicularius minister 
versatum in castris militem , magnos spiritus et virili sexu maiores 
sumpserat. «Neque opus est, ut quisquam Abundantii cálamitatem, 
qui et. ipse consul fuerat. ^, . . 

55. .Ineredibilis enim narratio est; sed tamen, si quispiam ali- 
us in eodem argumento versari potest, is mihi mirus erit, atque. ob 


88 | EXCERPTA 


Ἃ, αϑή ἕτερος αὐτὰ γράφειν ixavóg ἔστε, ϑαυμάζω αὐτὸν ἔγωγε, 
'καὲ ἀνδρεῖος ἀποφαινέσϑω μοι τῆς ἀνεξικακίας χάριν. ἀλλ᾽ 
εἰκὸς μὲν τοὺς τὰ ἀκριβέστερα γράψαντας κατὰ χρόνους xoi 
κατὰ ἄνδρας προσποιουμένους ἀσφαλῶς τι λέγειν, ἔς τε 
χάριν καὶ ἀπέχϑειαν ἅμα φέρειν τὴν συγγραφήν: τῷ δὲδ 
ταῦτα γράφοντι οὐ πρὸς ταῦτα ἔφερεν ἡ 000c, ἀλλ᾽ ὡς ὅ,τι 
μάλιστα ἀνατρέχοι καὶ στηρίζοιτο πρὸς ἀλήϑειαν. ἐπεὲ xai 
κατὰ τούσδε τοὺς χρόνους ἤκουον καὶ συνεπυγϑαγνόμην, ὡς ὅ 
δεῖνα καὶ ὃ δεῖνα γράφουσιν ἱστορίαν" οὗς ἐγὼ οὔ τι νεμεσητὸν 
λέγω, ἀλλὰ ἐπίσταμαί ys σαφῶς ἄνδρας ἀγερώχους ve καῖτο 
σκιρτῶνγας xai ἀληθείας τοσοῦτον ἀφεστηκότας, ὅσον ἐντὸς 
εἶναι ἀναγωγίας. καὶ οὐκ ἐκείνοις μέμφομαι, τῆς δὲ ἀν- 

Cod. ϑοϑρωπίγης χρίσεως. τὸ λίαν ἀχρατὲς καὶ. ὀλισϑηρὸν καταμέμε- 
φομαι, ὅτι ϑελγόμενοι καὶ καταγοητευόμενοι τὸ χαϑ' ὅχα- 
στον, ἂν ὀνόματος μνησϑῇ τις περιττοῦ καὶ τοῖς πολλοῖςτῷ 
γνωρίμου, καί τι τῶν περὲ τὴν αὐλὴν τὴν βασιλικὴν ἀκρι- 
βέστερον ὑπορύξαντες ἐξενέγχωσιν sig τοὺς πολλοὺς, τόν v& 
χροτοϑόρυβον ἔχουσιν ὡς ἀληϑῆ λέγοντες καὶ πάντα εἰδότες, 
καὶ πολὺς περὲ αὐτοὺς ὃ συγϑέων ὅμιλος, μαρτυροῦντες 
ῥᾳδίως, ὅτι ταῦτα οὕτως ἔχει, καὶ τὴν ἀρετὴν τῆς συγγρά-30 
φῆς εἰς τόδε συμβιασάμεγοι καὶ κατατείναντες, ὡς ἄρα 
ἐτοῦτο ἐς αἰϑέριον καὶ οὐρανόμηκες, ὅπερ αὐτοὶ διὰ βίου τι- 
γὰ χλιδὴν "ἴδωσι καὶ ἁπλότητα χαυνότερον ἐπαινοῦντες, ἐς 
τὸ πιστευόμενον καὶ δημῶδες συνάγουσι xod καταβιάζονται. 


9. οὔ τε Maius, οὖσι cod. 223. ἐς] ἐστὶν coni. N. 


suam patientiam fortis videbitur. Sed nimirum par fuit, eos, qui ac- 
curatius de temporibus et de hominibus egerunt, ut impune dicere 
possent, ad gratiam et odium historiam suam pariter flexisse. Verum- 
tamen is, qui haec scribit, diversam plane viam institit, nihilque ei . 
antiquius fuit, quam ut veritatem sequeretur et confirmaret. Sane 
et hac tempestate audio a nonnullis historiam scribi: quos ego (nihil 
stomachosius dicam) et protervos homines esse novi et lascivientes, 
tantumque a veritate remotos, quantum inscitiae proximos, Neque 
ego illos accuso; sed illam, non fero humani iudicii libidinem ac 
proclivitatem, qua permulsi atque decepti simul ac nomen aliquod 
paulo illustrius insonuit multisque famigeratum, tum siquid ex aula 
regia accuratius eruerint, id continuo in vulgus differunt, et magno 
strepitu se iactant, quasi vera narrent et omnia norint. Plurima 
vero circa hos turba hominum versatur, qui facile dictis testimonium 
dant ; quique historiae virtutem in hoc verti eoque redigi putant, 
ut illud mirificum ac coeleste esse dicatur, quod ipsi pro vitae suae 
molitia ac futili simplicitate laudant atque in publicam fidem vi 


ZaWNvVEPP——————MMBSR————-——— ———i—ÀpÓM—ÁÁM Mee RSS 


EX EUNAPII HISTORIA. 89 


ἀλλ ὅμως εἰ χαὲὶ ἀπίϑανόν πως εἴρηται, πολλά TS αὐτοῦ 
'τερατωδέστερα καὶ μυϑωδέστερα προτέϑειται, καὶ ἅπαντα 
ἦν τῆς ἡλιακῆς κινήσεως ἀληθέστερα: μαρτυρεῖ δὲ αὐτοῖς 
ὃ ἥλιος τοῖς εἰρημένοις. xoi δηϑήσεταί γε ἴσως ἕτερα τού- 
ὅτων πολυπλανέστερα xai βαϑυπλοχώτερα πρὸς ἀπιστίαν" 
ἀλλ᾽ ἐξαγγέλλει γε αὐτὰ ἡ συγγραφὴ μετριώτερον" καὶ vaU- R.285 
τα ὑπὲρ τῶν λεγομένων καὲ ὅτι ye φίλος ϑεὸς καὶ φίλη : 
ἀλήϑεια. ἀλλ᾽ οὐχ οἶδα ὅστις γίνομαι ταῦτα γράφων" πο- 
λὺ γὰρ τὸ φρογτίζειν ἀληϑείας" ἀλλ᾽ Oye τοῖς ysygauué- 
30votg ἀχολουϑῶν xci πειϑόμεγος ἀκρίβειάν v6 προσκυνήσει 
χαὲὶ ἀλήϑειαν. Ἶ } 
vc. Ὅτι κατὰ τοὺς χρόνους Εὐτροπίου τοῦ εὐνούχου 
τῶν μὲν περὲ τὴν ἑσπέραν οὐδὲν ἀκριβῶς γράφειν [ἐξῆν] εἰς 
ἐξήγησιν. τό,τε γὰρ διάστημα τοῦ πλοῦ καὶ μῆκος μακρὰς 
τϑέποίει τὰς ἀγγελίας καὶ διεφϑαρμένας ὕπὸ χρόνου, καϑά- 
πὲρ ἐς χρόνιον καὶ παρέλκουσάν τινα νόσον μεταβεβλημέ- 
γας" οἵ TE πλανώμενοι χαὶ στρατευύμεγοι εἰ μέν τινες 
ἦσαν τῶν περὲ τὰ κοινὰ xai δυναμένων εἰδέναι, πρὸς χάριν 
καὶ ἀπέχϑειαν χαὲ τὰ καϑ' ἡδονὴν ἕχαστος xarà βούλησιν 
φοἀπέστειλεν. εἶ γοῦν τις αὐτῶν συνήγαγε τρεῖς ἢ τέσσαρας 
τἀναντία λέγοντας ὥσπερ μάρτυρας, πολὺ τὸ παγχράτιον 
ἦν τῶν λόγων καὶ ὃ πόλεμος ἐν χερσὶ, ἀρχὰς λαβὼν ἀπὸ 
δηματίων καὶ "συγχεχαυμένων. ταῦτα δὲ 5v ,00 πόϑεν ταῦ- 


3. δὲ αὐτοῖς τε αὐτὸς B. — 4. γεῖ μὲν B. 13. ἐξῆν ins. N. 
17. πλανώμενοι N., πλαττόμ. ed. — 19. χατὰ] x«i B. — 20. ἐπέ- 
: στελλὲν coni. B. 3 
pertrahunt. Age vero etiamsi incredibilia forte narrentur, nihilomi- 
nus alia praesto sunt portentosiora adhuc et fabulosiora, quae ta- 
men solari motu veriora dicuntur. "festis autem dictorum sol Et 
uidem alia fortasse dicentur his adhuc falsiora atque ab obtinen- 
ἃ fide remotiora, verumtamen nostra historia , ut decet, ea expo- 
net, idque propter illud effatum: Amicus Deus. et amica veritas, 
Verum ignoro, quidnam mihi talia eventurum sit scribenti. Grave 
enim negotium est cura veritatis, Sed tamen qui scriptis meis men- 
tem fidemque adhibuerit, is diligentiam veritatemque sectabitur. 

56. Eutropii spadonis temporibus rerum certe occidentis nfhil 
in historiam referri poterat. Nam et maritimi cursus spatiosa lon- 
ginquitas seros nuntios et mora corruptos efficiebat, ceu si in diu- 
turnum quendam protractamque morbum incidissent: et qui pere- 
grinabantur aut cum exercitu proficiscebantur, si forte negotia pu- 
blica rescire poterant, pro sua gratia vel odio et pro libito ac vo- 
luntate in suis quisque epistolis renuntiabat. Quamobrem si forte 
horum tres vel quatuor contraria adfirmantes testium instar congre- 
gavisses, praeclara fiebat sermonum lucta, confílictusque protinus 


9o ; EXCERPTA 


j *3 - ^ 
τὰ οἶδας; ποῦ δέ σε Στελίχων εἶδε; σὺ δὲ τον εὐνοῦχον 
* » [ul Lj ; . s 
εἶδες &v;" ὥστε ἔργον ἦν διαλύειν τὰς συμπλοκάς, τῶν 
» s ' , T , 
R.586 δὲ ἐμπόρων οὐδὲ εἷς λόγον πλείονα ψευδομένων, 7| ὅσα κερ-- 
, ,? € ^ - 
Ἰδαίνειν βούλονται, ἀλλ᾿ ὅσα τῷ σοφωτάτῳ μαρτυρεῖ κατὰ 
, ' * , , 
Cod. ει .Πίγδαρον χρόνῳ || τὴν ἀκριβεστέραν κατάληψιν. 5 
, c 3 ' ^ 32 
A. C: 399 vb. "Or ἐπὲ τὰς doiavag συμφορὰς στρέψω τὴν συγ- 
Ἵ , € * : ^ 
And γραφήν" τοιοῦτο γὰρ ὅ μακρὸς αἰὼν οὐδὲ ἕν ἤνεγκεν, οὐδέ 
rcad. ' L * ἢ 2 , 
τις περὲ τὸν βίον τὸν ἀνθρώπινον ἐνεοχμώϑη τοιαύτη φορὰ 
καὶ κίνησις. ἀλλ᾽ ὃ Dj [; ! τὸ ἀληϑὲς ἀσιώ 
αὲ κίνησις. (406 οὑτῶς εἶχε, καὶ τὸ ἀληϑὲς ἀσιώπη- 
ε 1Ó. , ἊΨ 1 , ὃ. L] ' 5 " 2 - * 
τὸν, ὡς αἀὐθικοιή γε ἄν τις εἰ διὰ τὸ ἀαἀπίϑαγνον τἀληϑὴ μήτο 
, Ld p * 
γράφοιτο. καὶ τοῦτό ys οὐδὲν διαφέρον ἐδόκει μοι τοῦ πι- 
εἴν τι τῶν “δριμέων καὶ πικρῶν ini σωτηρίᾳ: ἀλλ᾽ ὥσπερ 
ἐχεῖνα καταχερασϑέντα τοῖς σώμασιν ἀηδῶς τέλος ἔχει τὴν 
ὑγίειαν καὶ σωτηρίαν, οὕτω καὶ τὰ τερατευϑέντα πρὸς τὸ 
, Ld - , 
παράλογον, οὐ τῆς γραφῆς ἐστι τὸ ἀηδὲς ἁμάρτημα, dÀÀai5 
, ^ , ^ 4 » , ^ EJ - » , 
γλυχυ τι καὶ πότιμον διὰ τὴν ἀλήϑειαν τοῖς ἀχριβῶς ἔξετα-- - 
ζειν βουλομένοις γίνεται. 
r4 - » 
»n. Kai οὗτος μὲν ἐσώζετο καλῶς πονηρὸς ὧν" 
εἴ - - ^ - 
ὅμως δὲ (τὸν σπλῆνα γὰρ ἐνύσει.) διετέϑη καλῶς ὑπὸ τῆς 
συνεχοῦς ἱππασίας, κατεπράννέ v6 xoi τὸ λιϑῶδες ὑπεμά-2ο 
2. ὥστε] ᾧ γε ed. 5. Verba v. α. x., a quibus aliud folium 
incipit, cum iis quae praecedunt omnino non cohaerere viden- 


Aur N. — 7. οὐδὲ ἕν ἤνεγχεν N., οὐδὲν ἐνήγεγκεν ed. — 15. ἔστε 
10 N., ἐστὶν ὃ ed. 


exsistebat, sumto plerumque initio ab argutis igneisque voculis, 
quae fere huiusmodi erant: ,'Tu vero undenam haec audisti? ubinam 
te Stelicho vidit? num tu eunuchum nosti?« neque facile erat , rixas 
componere. lam et mercatorum nemo quicquam praeter mendacia 
praeterque lucrum suum loquebatur, et quidquid sapientissimo rerum 
omnium tempori, prout Pindari sententia est, accuratiorem exhibet 
explorationem, | 

57. Numc ad Asiaticas calamitates stilum transferam. Par enim 
nihilaevum immensum tulit, neque umquam in hominum vita tan- 
tus. motus 'tantusque rerum transitus fuit. Atqui haec ita evenerunt 
neque silentio veritatem premere licet: nam ille iniuste se gereret, 
qui ob fidei impetrandae difficultatem res veras historiae non com- 
mendaret. Porro hoc mihi-haud differre videtur ab eo, qui acre ali- 
quid atque amarum salutis gratia ebibit. Nam 'sicuti haec insuaviter 
corporibus commixta salutem pariünt; sic etiam quae mirabiliter 
et praeter omnium opinionem accidunt, haud quidem historiae mole- 
stum peccatum reputanda sunt, sed dulce quid potius atque exopta- 
bile propter veritatem ' apud 'eos, qui res altius scrutari volunt. 

58. Atque'ita "praeclare evasit incolumis , qui malus vir erat: 
simulque valetudini suae bene fecit continenti equitatione , (nam 
splene laborabat) caleulosque mollivit ac mitigavit. Et is quidem abi- 


EX EUNAPII HISTORIA. gt 


λαξε, καὶ ὃ uiv ἀπήει τῷ τὲ σφετέρῳ σώματι πολεμῶν ἢ 
πολεμήσων, καὶὲ τοῖς περὲ τὴν αὐλὴν ἀπαγγέλλων ἀληϑέστε- 
ρον πόλεμον. 

v9'. Ἢ δὲ “υδία πλησιόχωρος οὖσα τὰ δεύτερα ξμελ-- 

bie τοῦ ὀλέϑρου φέρεσϑαι. 

ξ΄, Πλὴν ὅσα γε τούτοις ἐν ξλπίσιν ἦν τὸ σώζεσϑαι" 
ἐλπὶς γὰρ ἐν ἀποῤῥήτοις ἔτι ζῶσι παραμύϑιον. R. 287 

"Eni τά ye ἐν τοῖς ἔργοις ξίφη xoi βάρβαροι — οὐ κατὰ τ 
τὴν ἔννομον ἀπαίτησιν, (xai γὰρ ἐκείνη τὸ διπλάσιον ὕπερέ- 

τοβαλεν,) ἀλλὰ κατὰ τὴν βαρβαρικὴν καὲ ἄμετρον πλεονεξί- 
αν, — ᾿Ακινδύνως εἶχε πρὸς ἕτερον. 

ξα΄. Ὅτι οὐχ οὕτω παρακεκινηκότες καὶ διεφϑαρμένοι 
τὴν γνώμην, ἀλλὰ δι’ ὑπεροχὴν κακῶν, sic ᾿Ιουλιαγοῦ καιροὺς 
καὶ χρόνους vov εὐνοῦχον ἀνέϑεσάν τινες Εὐτρόπιον. ὥσπερ 

τδοῦν τῶν ἰατρῶν ἐστιν ἀκούειν, ὅτι τοῖς φιλοζώοις βέλτιόν ἐστι 
σπλῆνα νοσεῖν ἢ κάμνειν ἧπαρ, καὶ ὅσον ὕπὲρ ἥπατος διὰ 
πνεύμονος, ἐπὲ καρδίαν συμπερατοῦται xai διεφῖχται, οὕτω 
xai τότε συνέβαινεν, ὡς ἐν αἱρέσει τῶν αἰσχίστων, εὐδοχιμιεῖν 
εὐνοῦχον μανέντα πρὸς παράϑεσιν τῶν ἐπιλαβουσῶν cvu- 
δοφορῶν. 

ES. Ὅμως ó Γαΐνας διαφϑείρας τὸν πολέμιον, (ἐπολέ- 
μει γὰρ εὐγούχῳ μάλα ἐντεταμένως: οὕτω σφόδρα γεν- 
vaiog τις ἦν") ἐξ ὧν ἐδόκει κατωρϑωχέναι, διὰ τούτων ἥτ- 
τητο. ὑγρότερος γὰρ ὑπὸ τοῦ κατορϑώματος καὲ μαλακώ- 

12. Versum οὐχ οὕτω -- ἀλλὰ addidi e Suida s. v. zegexi- . 

ψοῦντα. N. 13. διὰ τὴν ὑπ. et εἰς Ιουλιαγὸν τ. εὖν. Suid. 


bat corpori suo vel nunc bellum faciens vel postea facturus; multo 
tamen verius bellum hominibus aulicis indicens, 

59. Finitima Lydia secundas exitii partes latura erat, 

6o. Hi tamen salutis spem fovebant. Etenim spes, dum vita 
superest, in re incerta solatur . .. . non pro legitimae exactionis 
modo, quae tamen. ipsa non amplius dimidio erat, sed pro barba- 
rica infinitaque cupiditate. — Ab altero periculum non imminebat, 

6:1. Non tam vesania moti, quam propter malorum cumulum 
erant qui Eutropium eunuchum quasi luliani imperium  desiderarent. 
Ergo, ut medici aiunt, vitae retinendae cupidis melius esse, ut a 
splene doleant, quam ut jecore laborent , vel ea parte , quae supra 
iecur per pulmonem ad cor pertingit; sic etiam illo tempore acci- 
dit, ut in rerum turpissimarum conflictu vesanus eunuchus laudem 
referret , modo is cum praesentibus malis compararetur. 

65. Simul Gainas, adversario subverso , (etenim eunuchum ve- 
hementer oppugnabat: tam forti animo erat;) quae sibi videbatur 


92 EXCERPTA 


τερῦς γεγύμενος s ὡς ἂν ἤδη τὴν Ῥωμαϊκὴν ἀρχὴν συνήρη- 
χὼς xai τοῖς ποσὶν ἐπεμβαίγων αὐτῇ, μαλακώτερος wá ic 
φαφάασϑαι - καὶ πρὸς τὸν ᾿Ζργίβολον ἐπρεσβεύετο', ὡς τὸ 
σπουδαζόμενον αὐτοῖς ἔχει τέλος. 


, 


Cod. 116 Ey. Ὅτι Ταΐνας καὶ "AoyiBoloc P356 nM ἡγούμενος ,5' 
ὃ δὲ ἐφεπύμενος . . . οὐδὲ αὐτὸς ἕτερον ἐπένϑει"' Maus 
δὲ ἔχειτο, μηδὲ τὸν ϑάψοντα ἔχων xai κατορύξοντα. 

R. “88 EÀ'. Ὅτι Πέρσης ἦν ἐν Ῥώμη ἔπαρχος πρὸς χλευασίαν 
καὶ γέλωτα τὴν Ῥωμαϊκχὴν παραφέρων εὐτυχίαν: σανίδας 
δὲ πολλὰς μικρὰς πρὸς τὸ ἥμισυ σταδίου συγκομισάμενος γτὸ 
χαὶ εἰχόνα τινὰ τῶν ἔργων ὑπογράψαι: βουλόμενος, πάντα 
ἐνετίϑει γελοῖα ταῖς γραφαῖς, xai ἀποῤῥήτως τὰ γραφόμενα 
κατεχλεύαζε διὰ τῆς. εἰκόνος . ἀγδρείαν μὲν γὰῤ βασιλέως 
xL ῥώμην στρατιωτῶν ἢ πόλεμον ἐμφανῆ xat νόμιμον οὐ- 
δαμοῦ τὰ γραφόμενα παρεδήλου καὶ συγῃνέττετο' χειρὸς 0é15 
τιγος ὡς ἂν ἐκ γεφῶν προτειγνομέγης , ἐπίγραμμα: ἦν τῇ χει- 
ρύ,,ϑεοῦ χεὶρ ἐλαύνουσα τοὺς βαρβάρους." αἰσχρὸν τοῦτο xa- 
ταγράφειν, ἀλλ᾿ ἀναγκαῖον. καὶ πάλιν ἑτέρωϑι" ,,βάρβαρον 
τὸν ϑεὸν φεύγοντες." καὶ τούτων ἕτερα παχύτερα x . . . δ᾽ 
ἕτερα κωϑωνιζομένων γραφέων φλήναφον, οὗ καὶ πρότερον 720 
συγγραφὴ μέμνηται, τῆς ἀκμαζούσης ἀρετῆς .. τὸ σῶμα . . 
τῆς ψυχῆς . πλέον λατὰ σῶμα διαλυόμενον ἤδη. . ἀπο.: 

A. C. 400 Ec. Ὅτι Φράβιϑος ὃ στρατηγὸς Ρωμαίων νικήσας Tat- 


2. αὐτῆς ed. 58. Ed. modo Φράυνϑος habet, modo Φράβιϑος. 


prospere egisse, iis exitium sibi ipsi peperit, Languidior enim a 
prosperitate. effectus, ceu si iam Romanum imperium pedibus pro- 
culcaret, mollior nunc ad contrectandum erat. Atque ad Argibolum 
nunlium misit, significans, commune consilium iam scopo esse potitum. 

63. Gainas et Argibolus . , . ille quidem dux, hic autem ad- 
secla , . . Neque ipse alterum eluxit; caesus enim iacuit, nemine 
vel sepulturae mandante vel obruente, 

64. Persa quidam Romae praefectus urbi erat, qui Romanam 
prosperitatem in ludibrium risumque. trahebat. Hic enim parvis in 
circo positis tabellis, ut praesentium rerum imaginem quandam ef- 
fingeret, ridiculorum omne genus in pictura expressit , atque clam 
totum argumentum irrisit. Nam meque Imperatoris fortitudinem, 
neque militum robur, neque bellum aliquod legitimum pictura de- 
monstrabat. Sed mauus quaedam nubibus protensa erat, cum in4 
scriptione: Manus Dei barbaros fugans. "Turpe est haec scribe- 
re, sed necessarium. Rursus in parte alia: Barbari Deum fugientes: 
atque his alia ineptiora . scriptoribus largiter potantibus nugas, 
quarum et antea in historia memini, 


465... Fravitta, Romanorum dux, Gainam in Chersoneso vicium 


EX EUNAPII HISTORIA. 93. 


vu» περὲ τὴν Χεῤδόνησον διαμένοντα, καὶ τοῦτον μὴ Ac doo 
διώξας, ( ἀσφαλὴς γὰρ ἦν ἐπὲ τῇ νίκη κερδαίνειν τὸ &p- Arca a 
yov χαὲ “ακωνιχός Ti6,) T ἦν ὅτι τύχην εἰδέναι καὶ μὴ né- 
ραν τοῦ μετρίου ποιεῖσθαι τὴν δίωξιν. xai οὗτος μὲν Cod. 63 
δασφαλέστερον. βουλευόμενος, ἡλίκον ἐστὲ τοῖς ἄλλοις τὸ 
καλῶς στρατηγεῖν ἔδειξεν: οἱ δὲ πολλοὲ καὶ ὅσον ἡλίϑιον 
καὶ πηλοῦ. παχύτερον, στρατηγικοί τινες εἶναι βουλόμε- 
voi. χαὶ τὸ γεγογὸς ὑποσημαίνοντες διελήρουν χαὶ παρε- 
φλυάρουν, τὰς ὀφρῦς ἀνασπῶντες, καὶ διαφλεγόμενοι φϑό- 
τογῳ πρὸς ἀπίϑανόν viva καὶ. μυϑώδη καταστραφῆγαι, daóyr 
μιᾶς γλώσσης καὶ πάϑους, ὅμόφωνοι κατὰ δόξαν ὑπὸ δει- 
λίας γεγονότες, καὶ τῷ παραλόγῳ πληγέντες, τὸν Φράβιϑον Ἀ..89 
ἐπιψηφίζειν μὲν εἰδέναι, νίκῃ δὲ οὐκ εἰδέναι χρῆσϑαι. ὃ 
γοῦν .. τὴν Χεῤῥόνησον ἐγχατέλιπεν .᾿- . - « αἰχμάλωτον 
150zíoc σωτηρίας -. προσηχόντως τύχωσι" ϑέαμα τῆς νίκης 
ἄξιον . . καὶ οὗτοι μὲν πρ. - εϑρα . . καὶ ὑπέσπειρον εἰς 
τὰ βασίλεια τῷ λόγῳ ποίκιλόν τι καὶ περὲ . . ες, ὡς βάρ- 
βαρος βαρβάρῳ καὶ μύστης μύστῃ. παρέχων διαφυγὴν καὲ 
σωτηρίαν" ὃ δὲ Φράβιϑος μάλα φαιδρῶς καὶ .. προς .. 
χοὐπὲ Κωνσταντίνου πόλιν οὕτω τῆς φήμης .. xai σκοτεινὸν 
ὑφέρπον τῆς προφερομένης . . παρελϑὼν εἰς τὰ βασίλεια 
φαιδρὸς καὶ γεγηθὼς .. μένων πρὸς τὸ παράλογον τῆς τύ- 
χης καὶ ϑεὸν δρᾷν ὑπολαμβαγόντων μᾶλλον ἢ ἄνθρωπον 
(οὕτως, δ,τι ἐστὲ νικᾷν καὶ χεῖρας ἔχειν, οὐκ ἤδεσαν,) πρὸς 
5. βουλόμενος ed. 1:. παρὰ δόξαν coni. B. 13. ἐπιψήφιεζον 


ed. Num ἐπεψήφεζον [νεχᾶν] uiv? N. 16. ε9ρα] ἐϑρασύ- 
voyro N. 22... . μένων] πάντων ἐκπεπληγμένων B. 


ibique adhuc demorantem non insecutus; nam tardior erat ad per- 
sequendam victoriam et quasi Laconico more fortunam nosse sibi 
videbatur, neque immodicae persecutioni esse indulgendum, Atque 
hic tutiore consilio utens praeclarum exemplum imperatoriae artis 
suppeditavit. Multi tamen homines stolidi et pingui Minerva, qui 
imperandi periti videri vellent, praedictam rem ludibrio habentes 
sermonibusque carpentes ac superciliis adductis irridentes , invidia 
inflammati et repente mirum in modum concordes facti, factoque in- 
opino attoniti aiebant: Imperare scit Fravitta, sed victoria uti 
nescit .. Chersonesum deseruit . . severunt in regia rumores varios 
. . ceu si barbarus barbaro ethnicusque ethnico eífugium salutemque 
concederet. Fravittaautem dum huiusmodi fama Constantinopoli pede- 
iemtim manaret, . . in regiam gestiens laetabundusque delatus, im- 
proviso fortunae eventu deus potius, quam homo, visus est: adeo ne- 
sciebant quid esset vincere.. qui cum facie annuisset; namque ob mul- 


94 EXCERPTA 


A.C. ἀοοτὸν βασιλέα μετὰ &AevOsglac . . εἶ μὴν διατεινάμενος ἐξ. 

Al ἢ ἐβόησεν τῶν καταφρυαττομένων φϑόνων καὲ γηστείαις xa- 

᾿Πϑάρματα .. πόσον ὃ ϑεὸς δύναται ϑεῷ μὲν ὅτε flov .. τὸ 
δυν.. ἐκείγου κακῶς . . τηλιχοῦτον ἐν .- . χατὰ πε .. ἔρ- 
yov οἶσϑα βασιλεῦ. τοῦτο δὲ τὸ ἔργον . . ἀλλότριον τῆς5 
Ῥωμαϊκῆς ἀρχῆς. τοῦ δὲ .. ἐπινεύοντος πρύσωπον, διὰ 
γὰρ ἁπλότητα πολλὴν συμπαϑήσας πρὸς τὰ λεγόμενα . . τὰ 
τῶν εὐγούχων εἶπεν, ὅτι προσῆκόν ἔστιν ἐπινεύειν . , .. τοῦ 
δὲ βασιλέως τοῦτο εἰπόντος, ὡς αἰτεῖν ἀνάγχη δωρεὰν, ὃ 

Cod.64 Φράβιϑος ἔφησεν ἐπιτραπῆναι κατὰ τὸν πάτριον νόμον ie-10 
θατεύειν ϑεύν. ὃ δὲ βασιλεὺς Ov ὑπεροχὴν βασιλικῆς ἂρε- 
τῆς καὶ τὴν ὑπατείαν ἐπέτρεψεν" ὃ δ᾽ ἐδέξατο. 

R. 290 Sd. Ὅτι Φαμέας ὃ IMüxov ἐπιχαλούμενος, μυρία πα- 
ρέχων κακὰ Ῥωμαίοις, εἶτα Σκχιπίωνος στρατηγοῦντος οὐ 
δυγάμενος, τὴν δὲ αἰτίαν ἐρωτώμενος ἐξειπεῖν, τὰ μὲν πρό-τῇ 
Bara εἶναι ταὐτὰ, τὸν δὲ ποιμένα σφοδρότερον καὶ τοῦ "Ag- 
γου πολυωπέστερον.. 

EU. Ἱέραξ ἦν, ὕγομα δὲ. voro. ἀνθρώπου κύριον, ὃν 
εἶδεν ὃ συγγραφεὺς χαὶ διελέχϑη πρὸς αὐτὸν, καὶ τὴν ψυ- 

Ἀν. 291 χήν τὲ ἀνεμάξατο διὰ τὸν λόγον. κχαὲ συνελόντι γε εἰπεῖνασ 
᾿Αλεξανδρεὺς, καὶ χορακώδης μὲν κατὰ τὸ ἄπληστον ἐς τρο- 
φὴν, προσῆν δὲ αὐτῷ καὶ τρυφὴ, πρὸς δὲ ἡδονὰς ἀλε- 
χτρυώδης, καὶ οἷός τις ἂν ᾿Αλεξανδρεὺς ἀσελγέστατος γένοι- 
v0, xai εἴ γέ. τι ᾿Αλεξανδρέως ἀσελγέστερον. ἀλλ᾽ ὅμως 0 

3. βου] βούλεταν N. 4. dvr] δυνατὸν N. 5. ἔργον οὐχ ἔ- 


στιν ἀλλ. N. 14. Pro: οὐ Ν. οὐδὲν 15. ἐξεῖπεν N. 20. 
τῶν λόγων. coni. B. ^ 23. dotiyéottgoc ed. 


tam moris sui simplicitatem dictis commotus fuerat . . ait aequum 
esse annuere .. quumque imperator diceret, oportere, ut Fravitta 
remunerationem peteret, hic ait, postulare se, ut patrio ritu Deum 
colere sibi liceret. Imperator autem propter eximiam, quae in illo 
erat, virtutem consulatum quoque contulit, quem 'ipse recepit. 
66.. Phameas cognomento Imilco, qui innumeris damnis Roma- 
nos adfecerat, deinde, Scipione exercitibus praeposito, quum nihil 
iam posset, causamque rei rogaretur, ait: ,,Oves quidem eaedem sunt; 
sed pastor multo vigilantior atque Argo oculatior.* 
. .675. Huic homini nomen proprium erat Hierax; quem quidem 
historicus de facie novit atque allocutus est, animumque eius se- 
rendis sermonibus exploravit. Ut breviter dicam, Alexandrinus: erat 
et corvi quidem naturam ingluvie imitabatur: sed neque libidini- 
bus carebat, ad quas galli ritu alacer erat, prorsusque incontinens 
instar hominis Alexandrini: immo-et δὶ quid: Alexandrino incontinen- 


EX EUNAPII HISTORIA. 95 


DL 3 - * , 3 ν᾽» ,' 
συγγραφεὺς αἰδεσϑῆναι τὴν τοσαύτην ἀναΐδειαν καὶ ἰταμότη- 
va συμπείσας ἐφ᾽ οἷς ἦν λόγοις ᾧχετο ἀπιὼν, τεϑηπότων τῶν 
παρόντων, ὅτι ἄνϑρωπος ἐξ ᾿4λεξανδρείας γλῶσσαν τε ἐπέσχε 
καὶ φλυαρίαν ἐπέστησε καὶ τὸ πρόσωπον χατέχοψεν ἐρυϑήματι. 

5 ξη. ὋὉ δὲ πρὸς τὸν Ἰωάννην ἐπιστρέψας τὸν λόγον, 
ἀλλὰ σύ γε" εἶπε (πάντων εἶ τῶν κακῶν αἴτιος, τούς τὲ 
βασιλέας διατέμνων ἐκ τῆς σφῶν αὐτῶν χολλήσεως, xai τὸ 
ϑεοπρεπέστατον ἔργον καὶ οὐρανόμηκες ὑπορύττων xol xa- 
τασείων ταῖς σαῖς μηχαναῖς ἐς διάλυσιν xai φϑοράν. ἔστε 

τοδὲ παγόλβιόν τι χρῆμα καὶ τεῖχος ἄῤῥηκτον καὶ ἀδαμᾶάντι- 
γον τοὺς βασιλέας ἐν δύω σώμασι μίαν βασιλείαν ἔχοντας. 
φαίνεσθαι." καὶ οἱ παρόντες, τούτων λεγομένων, τὰς μὲν χε- 
φαλὰς ἀπέσειον ἡσυχῇ καὶ δεδοικότες. ἐδόχει γὰρ αὐτοῖς 
ἄριστα λέγεσθαι. τὸν δὲ ᾿Ιωάνγην τρέμοντες καὶ πρὸς τὰ 

" Li c 2 TM - 

15ogérega χέρδη χεχηνότες, (ἡ γὰρ ἀκολασία xoi τοῖς πονηροῖς, 

y ^ - - bj ' 
ἧπερ εἴρηται, τιμὴν ἐχαρίζετο,) τῆς κοινῆς σωτηρίας ἀμελή- Ἐ. 292 
σαντες, καὶ προστησάμενοι σφῶν αὐτῶν τὸν Ιωάννην, τε- 
χνικὸν δή τινα ἱεραχοτρόφον, τὸν (Φράβιϑον ἀφείλοντο τῆς 
ψυχῆς. 

20 £9. Παμφυλία γοῦν ὑπὸ τῶν ᾿Ισαυριχῶν πολέμων A. E. ἠοή 
πορϑουμένη χρυσὸν ἐνόμισε τὰς ᾿Ισαυρικὰς συμφοράς" SRM ic 
καϑάπερ ἐν ταῖς διοσημείαις ἀστραπῆς χεραυνὸς φοβερώτε- 

c ^ M ΕῚ , , c ^ , [1] * 
ρος, (ἢ μὲν yag ἐφόβησε μόνον, ὃ δὲ διέφϑειρεν,) οὕτω xot 

9. λόγοις B., λόγος ed. 4. κατέζχρυψεν N. 9. φϑοράν B., 

φοράν ed. 

tius est. Sed tamen historicus tam impudentem tamque effrontem 

hominem pudorem edocuit, atque ad rem propositam devenit; 

mirantibus iis, qui aderant, quod homo Alexandrinus linguam cohi- 
beret, nugas omitteret , et facie ruborem traheret. 

68. [5 autem, conversa ad loannem oratione, ,Tu vero, in- 
quit, malorum omnium causa es, qui concordiam regum dissocias, 
remque omnium praestantissimam atque coelestem artificiis tuis per- 
turbatam pessum das. Quippe sumzna felicitas atque adamantina 
insuperabilisque firmitas est, cum duo reges unum regnum possidere 
videntur. "lum qui huic orationi aderant, capitibus taciti pavidi- 
que nutabant; visus enim erat rectissime dicere, Verumtamen dum 
a Ioanne sibi timent, et suum quisque lucrum meditatur, (namque 
impurus ille improbis quoque hominibus honores, uti dictum est, 
largiebatur;) communi omissa salute, Ioannem sibi praefecerunt, 
callidum scilicet Hieracis alumnum , Fravittamque vita spoliarunt. 

69. Pamphylia Isauricis bellis vastata, nihilominus beatam se 
iudicabat, si his tantum afficeretur. lam sicuti in procellis. fulgure. 
fulmen formidabilius est; illud enim territat, hoc interimit; sic et- 
iam Isauros ceteroquin auditu visuque tremendos, veris tamem instar 


96 EXCERPTA 


» LUE ΚΛΎΕΙΝ 
A.C.4of τοὺς Ἰσαυροὺς φριχωδεστάτους ovrac ἀκοῦσαί τὸ καὶ ἰδεῖν 
acl 3 dvdoc ἀπέδειξε καὶ τρυφερώτατόν τι καὶ χλοερὸν ἔαρ ὃ βέλ-- 
4 2« € Cy! « ! 
Cod, 7:0r06 ἐξ ᾿“λεξανδρείας “Ιέραξ, οὕτω πάντα διερευνησά- 
, - 
μένος καὶ συναρπάσας ἀϑρόως ini τῷ Φραβίϑου φόνῳ. — 
1 ' TS | , 2 - , . Y LA 
καὶ παραλαβὼν ὑπὸ μαλης ἐπειρᾶτο διαφεύγειν κατὰ Qv-5 
μην καὶ φοράν. ἀλλ᾽ οὐκ εἶχεν ἀλαοσχοπίην ὃ Αὐχιος Ἕ- 
x 
ρεννιαγὸς βικάριος ὧν" ἀετὸς δὲ γενόμενος αὐτὸν συγήρ-- 
5 M 
πασε τὸν ἹἸέραχα, καὶ μόλις ἀφῆκεν, eb μὴ τετρακισχιλίους. 
2 - 3u ἣνα » 5 , 
ἐκεῖνος αὐτῷ χρυσοῦς ἀπέτισεν. 
, e » asd « 
A. C. (14 o. Ὅτι éni Πουλχερίας τῆς βασιλίσσης βξέχειτο δημοσίᾳτο 
τς, ἶμά, 12 πιπρασχύμενα τὰ ἐϑνη τοῖς βουλομένοις ὠνεῖσϑαι τὰς ἀρχάς" 
Theod. 1.7 » . 5 , , "e.t ^ - , be 
πᾶσι δὲ ἐπιπράσκογτο μεγάλα ve xai μικρὰ φανερῶς ἐπὶ δη- 
- 1 LA ^ , “ 2 
μοσίων τραπεζῶν, ὥσπερ ἄλλο τι τῶν ἐπ᾽ ἀγορᾶς ὠνίων. ὃ 
βουλόμενος Ἑλλήσποντον ἀδικεῖν εἶχεν Ἑλλήσποντον πριάμε- 
» , δ 
γος, καὶ ἄλλος Πακεδονίαν, Κυρήνην, καὶ ὅπως ἕκαστος éyó-15, 
pA ^ 4 34. * , 
σει πρὸς τὸ ἄδικον ἢ ἐχϑροὺς ἔχων. ἐξῆν δὲ καὶ xa9' ἕχαστον 
ΒΡ ' , ? ^- c ^ * ^ ,' 
ἔϑνος τὴν μοχϑηρίαν ὠργεῖσθαν ξαυτοῦ πρὸς τὸ βλάπτειν 
R.39370)06 ὑπηχύους, καὲ πολλὰ συλλαμβάνειν i9vg* τοῦτο γὰρ, 
c , A. , A « »] , ? , * , y j 
ὃ βικάριος ἐδύνατο xot ἡ ἀγϑύπατος ἀρχή. xai δέος ἣν 
οὐδὲν τῶν ἀϑλίων γραμμάτων τοῖς νόμοις ἐντεϑγηχύτων, cao. 
—- M Rl [i , , L3 , 
δεῖ τὸν ἐπὲ χρήμασι δικάζοντα κολάζεσθαι: ἀλλ᾽ οἱ μὲν vo- 
' ' NA 3 , 2 2 , 3 2 
μοι κατὰ τὸν Σχύϑην ᾿Δνάχαρσιν οὐκ ἀραχνίων ἦσαν ἀσϑε-- 
1. φριχωδεστάτους Β., φρικωδεστέρους ed. 5. ὑπὸ μάλης N., 


ὑπομολῆς ed. χατὰ] μετὰ ed. 6. ἀλαοσκοπίην B., ἄλλο 
σχοπεῖν ed. 7. γινόμεγμος ed. — 18. ἐπηχόους ed. 


herbidi floridique ac voluptarii praeclarus hic demonstravit Hierax, 
dum cuncta rimatur temereque diripit post Frayittae. caedem. 168 
clam fugam rapidam et tumultariam molitus est: verum Herennianus. 
vicarius, quem non fefellerat, naturam aquilae induens corripuit 
Hieracem; vixque demum dimisit, quatuor acceptis ab illo aureo- 
rum millibus. ex 

70. Pulcheria regnante, prostabant publice venum gentes iis, 
qui praefecturas coémere volebant: et sive hae magnae sive modicae. 
essent, palam in publicis mensis, ceu venales in foro merces, distra-. 
hebantur. Igitur qui Hellespontum diripere avebat, Hellespontum. em-. 
ptam ferebat, alius vero Macedoniam, alius Cyrenem, prout quisque pe- 
culandi morbo laborabat, aut inimicos ulciscendi. Licebat autem his im- 
probis vel singularum gentium praefecturas nocendi causa coémere, vel: 
etiam cumulate plurium: illatenus enim patebat vicarii vel proconsulis. 
iurisdictio. Nullus autem metus erat decretorum tristium iampridem 
cum legibus mortuorum , quod poenae videlicet is, qui ius venale: 
habet, obnoxius sit. Etenim leges non modo, prout Scytha Anachar-. 
sis ait, araneosa tela infirmiores erant ac ,subtiliores, verum prorsus. 


EX EUNAPII HISTORIA. 97 


végr&Qo» xai λεπτότεροε μόνον, ἀλλὰ καὶ κονιορτοῦ παντὸς 
πρὸς τὸ δεῖν εὐκόλως καὶ διαγεμοῦσϑαι παραφερόμενοι. ὃ 
* » - 

δὲ τὸ ἔϑνος ἢ τὰ ἔϑνη παραλαβὼν, δύω τινὰς ἢ τρεῖς στρα- 

τιώτας συγεφελκόμενος κατὰ τὴν πλαγίαν εἰσιόντας ϑύραν, 
^ c v * 

Βμὴ βουλόμενος μανθάνειν, ὅτε σιωπώντων κηρύχων, εἰ δὴ 
κήρυγμα σιωπώμενον γίγνεται, πρὸς πάντας περιήγγελλεν, 
ε , €, , ? 5 a , » 
ὡς δή φησιν Ὅμηρος" ,,χλήδην tig ἀγορὴν κικλήσχειν avóga 

᾿ἕχαστον, μηδὲ βοᾷν, αὐτὸς δὲ μετὰ πρώτοισι πονεῖτο "" xai 

» bd , . , , * * 
ὃ ἄρχων διὰ τῶν ἀφϑόγγων τούτων κηρύχων πρὸς τὸ οὖς 
τοἑχάστῳ. περιήγγελλεν, ὡς πριάμενος εἴη τοὺς ὑπηκόους τόσου 
καὶ τόσου ἀργυρίου, καὶ πᾶσά γε ἀνάγκη τοῦτο καταβάλ- 
λειν, 7. πράγματα ἔχοντας ἐπιτρίβεσϑανι ϑαγάτοις καὶ δη- 
μεύσεσιν. οἱ μὲν οὖν ἔχοντες καὶ συντελεῖς ἐκ προῦπαρ- 
χούσης οὐσίας κατετίϑεσαν οἰμώζοντες τὸ ἀργύριον" οἱ δὲ 
τϑἀάποροῦντες δημοσίᾳ χατεδαπανῶντο ταῖς μάστιξι τὰ σώμα- 
τα πρόφασις δὲ ἣν ἑτέρα τις. εὑρέϑη γὰρ γένος ἀνϑρώ- 
πῶν δι’ ἀπορίαν καὶ ἀπόνοιαν ὀξυϑάνατον καὶ φιλοκίνδυνον 
τι x e , kj , 3:4*$ , ^ , 
οὗ τὰς ὕβρεις οὐχ éveyxovrtg émt κατηγορίᾳ τῆς λῃστείας(οά. 78 
- -" ^. u Ἴ * 
ὥρμησαν ἐπὶ τὸν τῆς αὐλῆς ἔπαρχον. xdxeivog ἂν ἐπὶ τὸ 
- , * c 2 - 

ζφοπρᾶγμα διεσχηματισμένος πάλαι χαὲὶ αὐτὸς ἕτερά τοιαῦταβ. 591 
πάσχων τὸν τε κατηγορηθέντα συνήρπασε, καὶ τοὺς κατηγο- 

1. χονιορτοῦ Ν,, χόνιος τοῦ ed, 5. παραφοράμεγοι ed. 5 
λανϑάνειν ὅτι... διὰ σ. coni. B. δὲ pro δὴ ed. 6. πάντα 


περιήγγελλον ed, 10. ἑχάστων ed, 12. ἔχοντας ἐπιτρέ- 
βεσϑαι Ν,, ἔχογτες ἐπιτρέπεσϑαι ed. — 20. πάλεν ed. 


pulveris instar huc illuc facili iactu circumagebantur ac diffluebant. Qui 
vero unam gentem pluresve emerat, binis vel ternis stipatus satellitibus, 
qui ad se per posticum ventitarent, ne forte lateret, pertacitos praeco- 
nes (si tamen praeconium tacitum fieri potest,) omnes certiores fecit, 
more Homerico nominatim ad forum viros singulos advocabat sine stre- 
pitu, ipse vero in primis fungebatur munere. Itaque magistratus his ta- 
citurnis praeconibus utens in cuiusque aurem insusurrabat, se sin- 
gulos id itos hoc et illo argenti pondere venales habere. Prorsus 
autem qm e erat, vel imperatam pecuniam pendere, vel calumniis 
implicitos supplicia perpeti et proscriptiones, — Qui ergo nummati 
erant, ii pro facultatibus quisque suis cum gemitu pecuniam solve- 
bant: tenuiores autem plagis publice impositis abibant. Iam et alia 
ratio simulationum erat. Extitit enim aliquando genus hominum, 
qui ob egestatem ac stultitiam suam impendentem necem ac pericu- 
la temnerent. Hi nimirum iniuriarum impatientes crimen peculatus 
apud aulae praefectum detulerunt. Hic autem rem serio agere si- 
mulans (quippe et ipse olim in simili fortuna versatus erat,) eum, 
qui accusabatur, reum agebat, et accusatoris fiduciam commendabat. 


Dexippus , Eunapius etc. 7 


98 EUNAPII 


ρήσαντας ὡς παῤῥησίαν ἔχοντας ἐπήγεσεν᾽. . . τοιαῦτα yf» 
γοιτο καὶ πρὸς τὸν ἀγῶνα τῆς χρίσεως ἐλϑούσης, ἔφρα- 
ζεν ἂν διὰ τοῦ πιστοτάτου τῶν εὐγούχων' ,,(ἄπιτε, ὦ βέλο: 
τίστοι, πάνυ ϑαυμάζοντες ὅτι μετὰ τῶν χεφαλῶν &miré* 
κατηγορεῖν γὰρ ἀρχομένους ovx ἔξεστιν." oi μὲν dnje-5 
σαν ψηλαφῶντες τὰς κεφαλὰς ἐπὲ τοῖς λόγοις καὶ ἀγαπῶν- 
τες, ὅτι ἔχουσι συνηρμοσμένας" ὃ δὲ νικήσας τὴν Κα- 
ὑμείαν μακρῷ πλέον ἦν ἀϑλιώτατος, καὶ τὴν ἀρχὴν πριά- 
μενος ὅλης τῆς ὑπαρχούσης οὐσίας᾽, καὶ τὸ κέρδος τῆς ἀρ- 
χῆς προσχαταβαλὼν ταῖς τοσαύταις ἐνέδραις καὶ λόχοις .τ0 
πᾶσαι γοῦν οἰκίαι πρὸς τοῦτον ἐχενοῦντο ἄν τὸν δόλον" 
καὶ ῥᾷστα ἦν ὁρᾷν τοὺς ἄρξαντας δεδημευμένους, ὥσπερ 
που χαὶ ὃ κωμικύς φησιν" ,,ἄρξαντος ἀνδρὸς δημόσια τὰ 
χρήματά. ὃ δὲ ἀγνοῶν τίς χωμιχὸς, οὐδὲ ἀναγινώσκειν 
ἀξιῶν τὴν γραφήν. οὕτω γοῦν καὶ 0 ἙἭ ρεννιαγὸς τότε v0v15 
᾿έραχα τὰ πλείονα, μὲν ὑφελέσϑαι, πλείονα δὲ καταβαλεῖν 
συλλαβὼν ἀπέδειξε δικαίας ἀποτίγοντα τιμωρίας τοῦ χατὰ 
Φοάβιϑον qórov. ὃ δὲ "IégaS καλούμενος ὑπὸ τοῦ πλείονα 
καταϑέντος ὥσπερ ἀετοῦ συνειλημμένος ἀηδὼν 5v Ἡσιόδειος 
οὐ δυναμένη πρὸς κρείττονα ἀντιφερίζειν. καὶ αὐτὸς δὲ ὃ ἀε-0 
R. 29506 οὐδὲν διέφερεν ἀηδόνος, πλὴν ὅσα καὶ εἰς τὸν τοῦ μύϑου 
κολοιὸν ἐτέλει, τῶν ἰδίων πτερῶν ὥσπερ ἀλλοτρίων ἐστερημένος. 
12. δεδημευμέγνους B., δεδηκεισμέγους cod., üedexecuévovc M. 


15. ἄξιος vel ἀξιῶ αὐτὸν N. — 16, τὰ πλείονα] τῷ πολλα coni. B. 
17. dztotéívovyic ed. | 


Verumtamen, ubi iudicii disceptatio aderat, per fidelissimum sibi 
eunuchum nuntiaudum illis curabat; ,Abite , viri optimi , lucroque 
apponite, quod salvo capite abitis, namque magistratibus diem di- 
cere nequaquam licet. "lum illi discedebant, his auditis, capita 
sua contrectantes , et plane contenti, quod ea cervicibus adhuc hae- 
rerent. Qui autem Cadmeam victoriam retulerat, multo iam infeli- 
οἷον erat, tum quia praefecturam olim omni suo patrimonio rede- 
merat, tum quia nuper praefecturae lucra his iusidiis et crimina- 
tionibus propulsandis insumserat. Atque huiusmodi fraudibus do- 
mus omnes facultatibus vacuabantur: passimque videre magi- 
stratuum bona publicata: veluti ait comicus: , Viri publicum munus 
gerentis publica est pecunia.* Qui autem nescit, quisnam comicus, 
is indignus est qui haec legat, Sic igitur Herennianus Hieracem, 
qui plurima item impenderat, comprehensum coegit poenas luere ne- 
cis, quam Fravittae intulerat, Hic autem nomine Hierax ab eo, 
qui plura impenderat , tamquam ab aquila correptus, luscinia evasit 
Hesiodea, quae potiori par esse non potüit. Tum et ipsa demum 
aquila nihil distulit a luscinia, nisi quod ad extremum, ut est in fa- 
bula, in corvum desiit, cui plumaetamquam aliena res ereptae fuerunt. 


' FRAGMENTA. 99 


bm. Ὅτι ἐπὶ τῆς αὐτῆς βασιλίδος οὐκ yv» τινα παρὰ 

τὴν Κωνσταντίνου πόλιν μὴ τοῦτο ἀκοῦσαι" ,.τί δὲ σὺ, πάν- 

τῶν ἀνδρῶν ϑαυμασιώτερε, [πόλε]ων οὐκ ἄρχεις xat ἐθνῶν;" 

καὶ ὃ λόγος ἦν τοῦ κατὰ μῦϑον ἰοῦ τῶν διψάδων δυνα- 
δτώτερος.. 

ofl. ὋὉ δὲ Σεελίχων οὐκ ἐφύνευσε τοὺς ἀγϑρώπους, ἀλ- 

λὰ ζῇν αἰσχρῶς ἠνάγκαζε, πάντα ἀφαιρούμενος, καὶ πρὸς 

τὸ βᾳρύτατον, ὡς φησι Μένανδρος, τὴν πενίαν ϑηρίον zai 

«ον λέγων χαὲ συστέλλων" 

0 ογ΄. "Ori ὕπ᾽... . ὡς διὰ φιλαρχίαν ἡροῦντο , . . ἅπαν- 
τες- οὗ δὲ ἔχοντες ζῇν μᾶλλον ἢ τοὺς . . . δεῖν πυρὲ χκαὲ 
φόνῳ καὲ σιδήρῳ πάντα δαπαγήσασϑαι .. . τῆς... χῆς 
ἐν τῷ διαφαίνεσϑαι ὅτι μόνος Στελίχων ὑπὲρ ἀνθρωπίνην 
à» 2... 

15 Li * * 


ETNAHIO?T I ZTOPIAX 
AIHOXHnHAEXMATIA ΕΚ TOT XOTIA A. 


J. Fragmenta, quae sub. Eunapii nomine leguntur, 


α΄. ΚΚαρῖνος , Κάρου τοῦ βασιλέως υἱὸς, γενόμενος ἐν. 307 
ποἐξουσίᾳ καὶ βουλήσεως ἀύριος, ἀνέδραμε τηλικοῦτον ζαχὸν ἐς 


8. φησι Mévaydpoc B., φαμὲν ἀνδρὸς ed. 


j1. Eadém regina imperante , nemo Constantinopoli mod hos 
sermones audiebat: ,Tu vero, vir praeclarissime, cur nom urbibus 
populisque imperas?* Atque hic sermo veneno illo, quod est in fa- 
bulis, serpentium dipsadum efficacior erat, 

$2. Stelicho homines non interemit, sed turpiter vivere coegit, 
ereptis bonis omnibus, eosque ad egestatem; molestissimam bceluam; 
ut ait Menander ,' damnavit, , 

* * * 


 EUNAPII HISTORIAE 
FRAGMENTA E SUID À. 


t. Kon; Cari regis filius, adeptus potestatem arbitratu suó 
quidvis agendi, maximum malum ad tyrannidem exercendam cre- 


100 | EUNAPII 


τυραννίδα, ὥστε ἀπέδειδε χρυσὸν τὴν τραγῳδουμένην vvgay- 
γίδα- οὕτω καὶ τοὔνομα τοῖς. ἔργοις μαχρῷ παρῆλϑε: παί- 
A * * , et AR: ' 2e € 
δὼν μὲν γὰρ εὖ γεγονότων ὕβρεις, διὰ τὸ σύνηϑες, ουδὲ v- 
βρεις ἐνομίσϑησαν, ἀλλ᾽ ἦν ἐγκύκλιον αὐτῷ xai πρόχειρον τὸ 
τὰ τοιαῦτα ἁμαρτάνειν" ὃ δὲ ἐγχλήματά τε ἀνέπλαττε xoi 
ἐδίκαζε τοῖς ἀδικουμένοις, καὶ τῶν δικαζομένων οὐδεὶς ἐσώ-- 
ζετο" ὅπου ye πολλῆς οὔσης καὶ ἀδιηγήτου τῆς φϑορᾶς πα- 
ρηγαλίσκοντό τιγες τῶν. εὐδαιμόνων, ὥσπερ ἐν κοινοῖς δεί- 
πγοις ἀλεχτορίδες, ἐς τὴν Καρίνου τρυφήν" μεμνῆσϑαι δὲ 
τῶν καταχοπτομένων ἔφασκε, τῶν μὲν ὅτι οὐκ ἐπήνεσαν αὖ-τὸ 
τοῦ τὸ κάλλος, «τῶν δὲ ὅτι λέγοντα, ὅτε ἦν μειράκιον, οὐκ 
ἐϑαύμασαν, ὡς ἐβούλετο" ἀπώλλυντο δέ τινες xol γελάσαν- 
vec ἐναντίον αὐτοῦ ποτε, xal πάντα ἦν αὐτοῦ βαρύτερα διο- 
σημείας, καὶ ἐλύττα ἐν μέσοις τοῖς ὑπηκόοις. Voc. Καρῖνος 
conf. cum διοσημεία, ἐγκύκλιον, μακρῷ, ὕβρις φυτεύει τύ-τϑ 
Qavvov. 
R. 308 B. 'O δὲ τοξότης ἠφίει βέλος, εὔστοχος ὧν τοσούτους 
κατακαΐνειν, ὅσα ἠφίει βέλη. | F'oc. καταχαίΐγειγ. 
γ΄. Kagixóv ϑῦμα. | oc, καριχόν. 
δ΄. ἹΠαξιμὸς τε καὶ Πρίσκος λόγου μὲν μετειχέτην, τῆς20 
δὲ τῶν κοινῶν καὶ ὅπαίϑρων πείρας πραγμάτων ἐλάχιστον. 
Voc. ὑπαίϑριον. 


vit. Sic et ipsum nomen factis longe superavit, Nam pueris qui- 
dem nobilibus iniuriae ἔν! contumeliam illatae, propter consuetu- 
dinem, ne iniuriae quidem existimabantur, sed huiusmodi peccata 
erant ipsi familiaria et quotidiana. Idem etiam crimina comminisce- 
batur, et ius dicebat illis, quibus iniuria fiebat, et nullus eorum, 
qui in iudicio litigabant, incolumis evadebat. Cum enim multae 
et ineffabiles caedes fierent, quidam e beatis obiter consumebantur, 
ut in communibus epulis gallinae, in Carini delicias. Dicebat au 
tem, se meminisse eorum, qui suo iussu concidebantur, quorum 
alios quidem ideo caesos dicebat, quod suam formam non laudas- 
sent, alios autem, quod se dicentem , dum adhuc esset adolescens, 
non admirati fuissent, ut voluisset; peribant etiam nonnulli, quod 
coram ipso risissent. Denique omnia eius facta prodigiis et osten- 
lis erant graviora, et in mediis populis, eius imperio subiectis ra- 
bie grassabatur. 

2. Sagittarius autem sagittam emisit, quum esset iaculandi pe- 
ritus, adeo ut tot homines interficeret, quot sagittas emitteret, 

3. Carica victima. 

&. Maximus et Priscus eruditionis quidem erant participes, sed 
rei publicae gerendae et rerum subdialium minimam habebant mno- 
litiam, . i 


FRAGMENTA. IOI 


ε΄, Τότε δὲ ἴλη τῶν καταφράχτων ἱππέων ὑπὲρ τοὺς 9 
ἐς τοὺς ὀπισϑοφύλακας κατεῤῥάγη. Voc. ἴλη. 

c. Oi δὲ τῶν Πάρϑων οἰσυΐνας ἀσπίδας ἔχοντες xoi 
χράνη οἰσύϊνα πλοκήν τινὰ πάτριον πεπλεγμένα. F'oc. oi- 
δσυΐνας. 

U. Οὗτος (.Αϊλιανὸς ) ἐπὲ Οὐάλεντος ἐστρατήγησεν" 
ἦν δὲ ἐκ “Συέδρων" ἐλεύϑερος δὲ ὧν ἄγαν xai ἀνεστη- 
κῶς ἐκ παιδὸς τὴν ψυχὴν γενόμενος A ἀφϑόνως ἐχορηγή- 
ϑὴ τὰ παρὰ τοῦ σώματος: τὰ γὰρ ὄργανα συνεπεπήγει 

τοχαὲ ἐνέτρεχδ τοῖς τῆς ψυχῆς κινήμασιν, ὥσϑ᾽ ἅμα τι πρᾶ- 
ξαι ἐδέδοχτο καὶ ἐπέπραχτο: καὶ παιδείας οὔτε ἐντὸς ἦν 
οὔτε ἄμοιρος, ἀλλ᾽ ἦν ἀγροικότερος, ὅσον ϑυμοειδέστερος,, 
καὶ τὸ ϑηρφιῶδες τοῦ ϑυμοῦ καὶ ἄγριον οὐκ. ἐξημέρωτο xat 
κατείργαστο ὑπὸ τοῦ λόγον. Voc. «Αἰλιανὸς conf. cum ἀ- 
ιϑγεστηκώς. . 

ἡ. Ὃ δὲ Προκόπιος τοὺς χαριεστέρους ἀναλαβὼν, ini 
τὸν βασιλέα Οὐάλεντα διὰ Φρυγίας συνηπξείγετο. | Foc: χα- 
θιεστέρους. 

ϑ΄. lMixgoU τὰ πράγματα μετακιγήσαντος Ὁρμέοδον τοῦ 

ΔΟΠέρσου. Joc. μιχροῦ. 


, 


e. Ὃ δὴ βασιλεὺς τούτους δεξάμενος, χτήματά τε αὖ- 
τοῖς καὶ χώραν ἀπένειμε xai προβόλους τὸ ὑπελάμβανε ysv- 


17. συνηπείγετο Βοῖΐ55,, συγήπτετο Suid, 


5. Tunc autem equitum cataphractorum i, e, armis undique mu- 
nitorum, quae quadringentorum numerum superabat, in onini 
novissimi custodes impressionem. fecit. 

6. Parthi vero clypeos vimineos habebant, et galeas vimineas 
plicatione quadam patria plicatas. 

Hic ( Aelianus) sub Valente fuit copiarum dux. Fuit μον» 
oriundus Syedris, nimium liber, et a puero fuit animo erecto, 
abunde res ad corporis vires necessarias a matura suppeditatas. "ha- 
buit, Nam corporis instrumenta compacta habuit, et cum ipsis 
animi motionibus concurrebat, ut simul atque aliquid peragen- 
dum constitueret , confestim perageret, | Doctrinam vero neque 
tenuit, neque plane eius expers fuit; sed fuit aeque rusticus 
atque iracundus , nec iracundiam domare didicerat, nec agrestes 
mores ab ipsa ratione mansuefactos atque subactos habebat. 

8. Procopius autem , assumtis illis, qui gratiosiores erant, 
ad Imperatorem Valentem per Moe ivit, ut cum eo. collo. 
queretur. 

9. Cum Hormisdes Persa res propemodum labefactasset. 

10, Rex autem cum hos excepisset, ipsis et possessiones et 
agrum distribuit , et existimabat, se propugnatores generosos et 


1023 EUNAPH 


γαΐους καὶ ἀδαμαντίνους ἔχειν πρὸς τὰς ἐχείνῃ τῶν Οὔννων 
«ἐμβολ ἄς. Foc. πρόβολος.. 

ια΄. Πολὺ διδοτῶτας ἀλλήλων χωρεῖν ἐχέλευεν,, ὅπως 
μὴ ὑνυ Ἀν ἢ τὼ ὅπλα, μήτε τῷ παραστάτῃ ϑλιβόμενα » μήτε 
τῷ φέροντι διὰ τὸν συνωϑισμὸν περιχτυπούμεγα,  Foc. πα-ἢ 


ραστάται. 

(8. Ὃ δὲ φέρων γράμματα ἐδν χαλχῷ στέατι πα- 
ραπεπλασμένα, καϑεὶς ἐν πήρᾳ, ἐπιϑείς τὲ καὶ ἄλλους 
ἄρτους ὁμοίως, ὡς μή τινα γνῶναι τὸ ἀπόῤῥητον. oc. 
στέατα Ἶ τὰ 

ιγ΄. Ὥστε ὃ σιρομάστης μᾶλλον εὐδοκχίμει τοῦ δόρατος. 
F'oc. σιρομάστης. 

ιδ΄, Τοσαύτη τις ἦν πρὸς τὸ ἀσελγέστερον δύμη τε xai 
φορὰ, στε οἱ ἄρχοντες τῶν πολεμίων ἦσαν πολεμιώτεροι. 
Foc. ῥύμη. i4 

i. Οὕτως ἀμείλιχτοι ἦσαν ἄμφω κατὰ τὴν dijera», 
καὶ τὸ ἔργον. ἐχώρει megupavéoregov. . Voc, ἀμείλικτον. 

ἐΞ΄. Ὁ ui» γὰρ "Povgivoc, ἀνήρ τε ὧν 7 δοχῶν, xai ἐν 
ἀξιώμασι γεγονὼς, καὶ ποικίλαις ὁμιλήσας τύχαις, οὐ παρὰ 
λύγον, οὐδὲ τοῦ πρέποντος ὀχκτὸς ἐδόχειν κατεξανίατασϑαι τῆς, ἃ 
γεωτεριξζούσης ἅπαντα τύχης" ὁ δὲ ϑαλαμηπόλος εὐγοῦχος, 
παραλαβὼν τὸ ἐχείνου κράτος, ἐς τοσὐύνδε κατέσεισεν ἅπαντα 


BUB is habere adversus Hunnorum irruptiones illic fieri 
solitas. 

11, Iussit eos alios ab aliis magno distantes intervallo decede- 
rc, ne arma strepitum ederent, dum vel ab astite attererentur, vel 
ab. illo, qui ea gestabat, collisa resonarent propter militum stipato- 
rum compressionem. 

12. llle vero ferens litteras in aeneo vasculo, farina , pingue- 
dine oblitas, in peram coniecit et alios panes pariter teclos impo- 
suit, ne quis illud arcanum cognosceret, 

^3. Quare siromastes celebrior erat, quam hasta. 

14. "Tantus autem erat impetus et vehementia, qua ad lasciz 
viam et luxuriem ferebantur, ut magistratus essent magis infesti," 
quam ipsi hostes. 

15. Adeo crudeles erant ambo revera et ideo facinus illud νὰν 
sit illustrius. 

16. Rufinus enim cum vir esset aut saltem esse videretur, ho- 
noribus:. etiam perfunctus et varia fortuna iactatus non praeter ra- 
lionem nec praeter decorum a Fortuna omnia innovante destitui vi- 
debatur, Eunuchus vero cubicularius potestatem illius adeptus omnia 
adeo concussit et tonitruis terruit, ut non solum esset ipse Rufinus, 
sed etiam ille fabulis celebris Salmoneus cum ipso collatus parva 


- 


FRAGMENTA. 103 


" í , , * * 
xei χατεβρόντησεν, ὥστε οὐ μόνον "Povgivog ἦν αὐτὸς, ἀλλ᾽ 
ὁ τοῦ μύϑου Σαλμωγεὺς μιχρόν τι χρῆμα πρὸς αὐτὸν ἦν. 


- ? ^ 
ὅς ye ὧν εὐνοῦχος, ἀνὴρ εἶναι κατεβιάζετο" καὶ οἱ μὲν uÜ-R.3o9 


ϑοί φασι τὴν Γοργόνα φανεῖσαν ἅμα τε φαΐνεσϑαι καὶ τοὺς 
δίδόντας μεταβάλλειν εἰς λίϑον: ὃ δὲ xa9' ἡμᾶς βίος λῆρόν 
τινα xai περιττὸν καὶ φλήναφον τὸν μῦϑον ἀπέδειξε. Κζοο. 
Εὐτρύπιος. | 
ιζ΄. Ὃ βαρὺς καὶ μυριέλικτος ἐκεῖνος 0quc, καϑάπερ 
ὑπὸ τῆς ΠΠ]ηδείας ὑποψιϑυριζόμενος xoi τὴν ψυχὴν χεχαρω- 
Ἰομένος παρέδωκεν αὑτόν. Pc. μυριέλικτος. 
up. Καὶ γὰρ οὐκ ἀπεστάτει τῆς τοῦ «““έοντος éncvv 
μίας" οὕτω γὰρ καὶ τὸ ζῶον ποιεῖν εἴωϑεν. Foc. ἀπεστάτει 
et ἡϑλοϑέτει. ᾿ 
LJ. Ὃ δὲ ἐπὲ τὰ λειπόμενα τῶν πραγμάτων διεξανιστά- 
τὔμεγος, ἀνωρϑοῦτο καὶ διηυχενίζετο πρὸς τὸν λεγόμενον “1έ- 
οντα, ὅπως αὐτὸν φονεύσειεν. Foe, διηυχενίζετο. 
x. Καὶ τότε ὃ μέγιστος ξλλανοδίκης Γαϊνᾶς τὸν Ῥω- 
μαϊκὸν ὕλεϑρον ἠϑλοϑέτει. Ζζοο. ἑλλανοδίκαι. 
κα. Τυναιχῶν δὲ ὕβρις xai τὸ ἀτάσθαλον εἰς παῖ- 
φοδας εὖ γεγονότας συνεκυρώϑη χαὲ νόμος εἶναι. Κζοο. ἀτά- 
σϑαλα.- ; 
χβ. ΕἸ vs φιλοχρήματος εἴη καὶ δοῦλος τῶν βαλαντί- 


8. Post ὄφες add, ap. Suidam ὃ. πολυέλεχτος, et 9. βαρυνόμενος 
post xci, quae glossemata delevit Boiss, 


uaedam res, Qui cum esset eunuchus, vir esse per vim conabatur. 
Et fabulae quidem tradunt, Gorgonem simul et conspectam esse, et 
spectatores in saxa mutasse. Sed nostra vita nugas quasdam et su- 
pervacaneam garrulitatem , et inane nugamentum illam fabulam esse 
demonstravit. ; 

17. llle gravis et multis voluminibus intortus serpens, multas 
habens spiras, tanquam a Medea susurris sopitus et animo gravatus, 
oppressus veterno 86 dedidit, 

. ^48, Etenim a Leonis cognomento non abstinebat; sic enim et 
hoc animal facere solet. 

19. lile vero ad reliquas res excitatus animum erectum habe- 
bat, et cervicem erigebat adversus Leonem, de quo verba fiebant, 
ut ipsum interficeret. 

20. Tunc autem maximus Hellanodices Gainas Romanam per- 
niciem pro praemio victoribus proponebat. : 

21. Contumelia yero in mulieres, et iniusta facinora in liberos 
bene natos perpetrata, ut pro lege haberentur, de communi senten- 
tia decretum est. 

22. (Quaesiverunt,) an pecuniae cupidus et marsupiorum ser- 


104 EUNAPII 


ων" xai ταῦτα σαφῶς ἐχπυνϑανόμενοι, πρὸς ταῦτα διεστρο- 
τήγουν τὸν πόλεμον. Voc. βαλάντιον. 

^ xy. ὩΤοσούτου δὲ οἰδοῦντος καὶ dese xaxov. 
Joc. οἰδοῦσαν. 

xó. Τῶν δὲ Ῥωμαίων ἐπ᾽ αὐτὸ τοῦτο βιαζομένων NV 
or αὐτῆς ἀποδεῖξαι xal πλῆϑος καὶ ϑέσιν καὶ βέλη, καὶ qur 
. yavàg xai μεγέϑη ποταμῶν, πρὸς τὸ μὴ Sind σφῶν xa£ 
ὁμολογεῖν. εἶναι χθίθοσιν. Voc. ϑέσεις. 

x&. Οὗτοι μὲν ὧδε μένοντες ὑπεμόσχευον τὸν πόλεμοι, 
Voc. μοσχεύων. 

κε΄. Ἐς τόξου δῦμα περιέπλεον τοῖς Rig οἵ .βάρ- 
βαροι; πόλλ᾽ ἅμα βέλη ἀφιέντες" — πέτρα δέ" τις ἀπεσπα- 
σμέόνη ἐς τόξου ῥῦμα. Voc. ῥδῦμα. 

xL. Tov αὐτῶν ἐτῶν γυναῖχα τινα στείλας ἐοϑῆι Ἄν 
xj καὶ στέμμασιν, ὡς δὴ μελεδωγνγὸν οὖσαν τῆς Συρίας οὕτωτ 
δὴ καλουμένης ϑεοῦ. oc. μελεδωνός. ᾿ 

xp. Καὶ oi μὲν αὐτοὺς διέφϑειρον σχοινίοις ἀποτρα- 

χηλίζοντες. Pc. ἀποτραχηλίζοντες. ᾿ 

x9'. Karo, παρακιγηϑεὶς τοῦ προσήκοντος. Κοο. παρα- ; 


χιγοῦντα. 0520 


A. Καὶ τἄλλα πάϑη κατὰ τὴν ἐκμελῆ λύραν ἔϑερα- 
πεύετο. Joc. ἐχμελές. 
λα΄. Πρὸς τὸ ἀφανὲς καὶ ἀόριστον τῆς χώρας ἐκπεσόν- 


10 


vus esset, Quum autem haec accurate quaesivissent, secundum haec 
bellum administrabant, 

23. "lanto autem malo intumescente et succrescente. 

24. Quum autem Romani ob hoc ipsum vehementer conarem- 
tur demonstrare ipsius urbis et inopem esse multitudinem, et inac- 
cessum esse illius loci situm et incolis esse multa tela et "machinas 
bellicas, et magnitudinem fluviorum esse transitu difficilem ,. ne ab 
illis Viücebeiitt, neve se illis inferiores esse confiterentur. 

25. Isti quidem hic serentes, bellum clam serebant. 

26. Barbari Romanos ad sagittae iactum navigando circumibant, 
in eos multa tela simul coniicientes. Rupes vero quaedam ad sa- 
gittae iactum erat avulsa: 

27. lisdem moribus praeditam quandam dien alba. veste 
et coronis ornatam misit, quasi tunc esset curatrix M AT t- Deae 
quae tunc ita vocabatur, 

28. Et illi quidem ipsos interfecerunt funibus strangulantes. 

29. Quanquam per delirium recesserat ab officio. 

3o. Et caeteros morbos, ut concinna lyra, curabat. ! 

31, In obscuram et interminatam regionis partes i sie ob cae- 
des et praedajn erant defessi. , 


FRAGMENTA. 105 


τὲς, πρὸς τοὺς φόνους καὶ πρὸς τὴν λείαν ἀπαγορεύοντες. 
Voc. ἀπαγορεύει. 


AB. Ζεῦγμα- 
λγ. Οἱ δὲ Οὖννοι πλατὺ καγχάσαντες ᾧὥχοντο. F'oc. 
ὄχαγχάζει. ἷ 


λδ΄, Οὔτε ἄλλως τὸ μεγαλοπρεπὲς κατὰ τὴν δίαιταν ἔν 
ταῖς μάχαις ἐστὲ φιλοκίνδυνον. Voc. μεγαλοπρεπής. 

Ae. Τὸν πάντα βίον αὐτοῦ συντεχμηράμενος ἐκ τῶν ἔν- 
αργῶν περὲ αὐτὸν συμβόλων τὸ καὶ σημείων. Voc. συντε- 

τοχμηράμεγος. 

Ad. Ὡς κατά τινὰς διαμέτρους κεραίας κεχιῶσϑαι τὴν 
γλῶτταν ταῖς ἀντιτύποις συμβολαῖς τῶν. ἀκίδων. Κζοο. διά- 
μετρος. 

AU. Κατὰ τούτους τοὺς χρόνους ὑπὸ τῆς ἀνδρώδους 

15yvyaixóg ἔργον κατετολμήϑη καὶ συνεπράχϑη γενναῖον οὕτω 
καὶ ἀγδοῶδες, ὥστε ἄπιστον εἶναι διενεγκεῖν εἰς τὴν διήγησιν. 
Voc. διενεγχεῖν. 

Ap. Kai οἱ μὲν παιδιάν τινὰ ἐκ τῶν πολεμίων ἡγού- 

μενοι, τοσοῦτον ἐδυσχέραινον, ὅσον ἠναγκάζοντο βοᾷν καϑ' 
20076 ἐμβάλοιεν. Voc. παιδιά... 

ο΄ -MF. Ὁ δὲ τὰ φρονήματα καὶ τοὺς ϑυμοὺς τῶν στρατιω- 

τῶν ἀγνηρέϑιζε, καὶ διαυχενίζεσϑαι πρὸς τὸ ἀγέρωχον ταῖς 


Ad fr. 32. Οπιϊβίπιι8 fragmentum prolixum a Suida s. ἢ. v. 
insertum, quod Dionis Cassii esse perspexit Valesius, eumque 
secutus Reimarus inter Dioneas reliquias edidit. 14. Pro τῆς 
coni. B. viros. 


32. Iunctura fluvii. 

33. Hunni vero effuso risu ridentes abierunt, NS 

34. Neque frustra magnificentia, qua belli duces utuntur in 
quotidiana vitae ratione, in praeliis est periculorum amans, 

35. Omnem eius vitam per coniecturam assecutus ex evidenti- 
bus indiciis et signis in ipso diligenter observatis ductas. 

36. lta ut secundum quosdam diametros. antennae linguam ad- 
versis spiculorum congressibus decussatam haberent. 

37. . His temporibus facinus quoddam audacter susceptum fuit a 
virili muliere et confectum est, adeo generosum et virile, ut. incre- 
dibile sit, si in narrationem deducatur. 

38. Et illi quidem ludum quendam ab hostibus ludi putantes, 
tantum indignabantur, quantum cogebantur vociferari contra illos,. 
in quos impressionem fecissent. 

39. llle vero militum spiritus et animos irritabat, et ut ere- 


106 ' EUNAPII 


μελέταις 8 Bienes xat φιλοκίνδυνον. Fc. διαυχενίζεσϑαι et 
ἀνηρέϑιζε, : 

μ. Ὃ δὲ τὰς δυνάμεις ἤϑροισε, καὶ τὸ χρῆμα τῆς 
διαβάσεως ἐπισπέρχων ἤδη καὶ συμβιαζόμενος, xai πλὴν ἀ- 
γαϑῆς ψυχῆς σῶμα οὐκ ἔχων.  Foc. χρῆμα. 5 

μα. Ψιλόν. In voc. 

μβ΄. ᾿Ανῆψεν. |. In. voc. 


1L Fragmenta , quae sine Eunapii nomine apud Suidam leguntur, 
a Boissonadio collecta. 


» x 
R.311 αἰ. Σ ελευκὶς δρνεῦν ἔστιν εὐπεπτον καὶ ἀκόρεστον xaiio 
πανοῦργον xai τὰς ἀκρίδας χανδὸν λαφύσσον. n voc. 
»r! € ' 3 D» ͵ 
β΄. Ἰόβειοι καὶ ρχούλειοι, ὀνόματα τάξεων" τάγματα 
, , 2 , ^r^" ' 3 1:3 ^u- € 
γάρ τινὰ δαίμοσιν ἐπώνυμα: Ι͂οβις γὰρ παρὰ {ταλοῖς ὃ 
Ζεὺς, EgxovAgg δὲ ὃ “Ηρακλῆς. 1π voc. 
ὃ: y» Ὁ “Π:οκλετιανὸς λόγον ποιούμενος τῶν πραγμάτων, (5, 
φήϑη δεῖν καὶ δυνάμεσιν ἀρκούσαις ἑκάστην ἐσχατιὰν ὀχυ- 
ρῶσαι καὶ φρουρια ποιῆσαι. Κζοο. ἐσχατια. 
* E 3 , 
À. Xagiérvov μὲν οὖν καὶ πρὸ τούτου φανερός τις ὧν 


ctis cervicibus incederent, ad ferociam et ad periculorum subeun-20 
dorum studium exercitationibus excitabat. 

4o. llle vero copias coegit et traiectum iam urgens et milites ad 
traiiciendum una cum aliis cogens, et praeter bonum animum cor- 
pus non habens. 

41. Nudum. 

42. Suspendit Diis. 


S cleucis avis, quae cibos facile concoquit et [insatiabilis et 
üt et locustas avide devorans. 

:2, Iovii et Herculei nomina legionum. Sunt enim quüedam 
legiones » quae a Diis sunt denomimnatae. lovis enim apud ltalos 
est, qui Graece Zeus, et Hercules, qui Heracles vocatur. 

ἊΝ Diocletianus, rerum ipsarum habens rationem, existimavit, 
copiis etiam sufficientibus singulas agri Romani extremitates esse mue 
niendas et castella in illis esse facienda. 

4. Charietto igitur, cum et ante vir clarus esset et invictus , 


FRAGMENTA. ^ "eg 


καὶ ἀνυπόστατος τῷ τε πλεογάζοντι τοῦ δραστηρίου φοβῶν, 
ἀνεῖχεν ἀπὸ λῃστείας ἅπαντας. Voc. ἀνεῖχε. ' 
ε΄. Ἐπὶ τὸν Ἰουλιανὸν πολλαὲ δίκαι ἐχώρουν, χανδὸν 
ἐμφορουμένων τῶν ἀνθρώπων τῆς δικαιοσύνης τοῦ κρίνον-- 
ὅτος" ἀναβολαί τε οὐχ. ἦσαν ém αὐταῖς, ὅσαι νόμιμον ἐκ 
τῶν συνήϑων γραμμάτων τὸ ἄδικον ἴσχουσιν εἰς βοήϑειαν 
τῶν ἀδικούντων καὶ προειληφότων: ἀλλ᾽ ἢ παραχρῆμα ἔ- 
δει τὸ ἶσον ἐλέγχεσϑαι κατὰ φύσιν, ἢ τὸ μέλλον καὶ διω- 
ϑούμενον slg τὸν χυόνον ὕποπτον ἦν. βαρὺς μὲν οὖν xai 
τόλυπηρὸς ἐτύγχανε, xai ἐπὶ τοῖσδε xai τὸ τῶν πονηρῶν ἢ 
ἔϑνος καὶ ἀδικούντων διηγείρετο: οὐ γὰρ ἀδικεῖν ἐξῆν, 
οὐδὲ λανϑάνειν ἀδικοῦσι. βαρύτερον δὲ αὐτὸν ἀπεδείκνυε 
τοῖς μοχϑηροῖς καὶ τὸ εὐπρόσοδον. οἷα γὰρ προϊόντος μὲν 
πολλάκις διὰ τὰς ἱερομηνίας καὶ ϑυσίας, ἡμέρου δὲ φύσει 
χδπρὸς πᾶσαν ἔντευξιν τυγχάνοντος, ἀχώλυτον " τοὺς δεομένους 
λόγου τυχεῖν. ὃ μὲν οὖν ἐλάχιστον τῆς ὑπὸ τῶν πονηρῶν ἢ. 265 
ταύτης βλασφημίας τε καὶ ὀργῆς ἠσθάνετο καὶ ἐφρόντιζε. 
Voc. Ἰουλιανός. 
ς΄. Σαλούστιος, ὃ τῆς αὐλῆς ἔπαρχος ἐπὶ ᾿Ιουλιανοῦ,.31: 
φοἀνὴρ ἦν διαφερόντως περιττὸς εἰς φιλανθρωπίαν" ᾧ γε 
- ET T , LS $n 
τοσοῦτον ἡμερότητος. xt πρᾳύτητος. ὑπῆρχεν εἰς ἅπαν- 
τας, ὥστε τὸν ᾿ἰάρχελλον ἐχεῖνον, τὸν, ἡγίχα ἦν Kai- 


et insigni rerum gerendarum audacia mortales terreret, ommes ἃ la- 
trocinio prohibebat. 

5. Ad Iulianum multae causae deferebantur, quod homines 
affatim illius iudicis aequitate fruerentur, Neque enim dilationibus 
eiusmodi locus erat, quae lege sancitam e consuetis scriptis ha- 
berent iniquitatem , et hominibus iniustis alienaque detinentibus 
auxiliarentur; sed aut statim aequitas naturae consentanea de- 
monstrauüda erat, aut mora οἱ procrastinatio suspecta habebatur. 
Gravis igitur et molestus erat, et ob haec improborum et in- 
iustorum natia exasperabatur. Nec enim iniuriam facere licebat, 
nec, qui iniuriam fecissent, latere poterant.  Molestiorem etiam 
improbis. illum reddebat adeundi facilitas, Cum enim saepe pro- 
pter festa et sacrificia in publicum prodiret, omnibusque comem 
et affabilem se praeberet, quilibet eum adloqui poterat. Ille vero 
improborum maledicta et indignationem minime sentiebat aut 
curabat, 

6. Salustius, aulae praefectus sub Iuliano, vir fuit insigni 
ei eximia humanitate praeditus, qui adeo mansuetus et beni- 
gnus erga omnes fuit, ui Marcellum illum, qui (quo tempore 
Caesar ipsum contumcliose tractarat) perterritus erat ob res ante 


roB EUNAPIL 
σαρ, ὑβριστικῶς αὐτῷ χρησάμενον, πάνυ περιδεᾷ ὄντα διὰ 
τὰ προγεγενημένα, καίτοι τοῦ παιδὸς ἐλεγχϑέντος ἐπανί- 
στασϑαι διὰ τὴν πρὸς Κωνστάντιον φιλίαν, τῷ νεαγνίσχῳ τὴν 
“δίκην ἐπέθηκε, τὸν δὲ ἸΠάρκδλλον καὶ διαφερόντως ἐτίμη- 
ὅδ. In voc. ; "ed 
U. 'O δὲ Ἰουλιανὸς καίπερ τοσούτοις ἐμβεβηκὼς, τῆς 
τὸ περὲ λόγους ἥπτετο φιλοτιμίας, xoi τὸν τῆς ᾿Αντιοχείας 
συφιστὴν, ᾧ ΑΑιβάνιος ὄνομα, διαφερόντως ἐθαύμασεν, τὰ 
μὲν ἴσως ἐπαινῶν, τὰ δὲ ὅπως λυποίη τὸν μέγαν σοφιστὴν 
Προαιϊρέσιον, προτιμῶν ἕτερον" ᾿ΑἸχάκιος γοῦν τις αὐτῷ:θ 
τῶν περὲ τὴν ῥητορικὴν δεινῶν, καὶ ὃ ἐκ Φρυγίας Τουσχιανὸς, 
ἀεὲ πρὸς ταῦτα ἐπεχάλουν καὶ διεμέμφοντο τὰς χρίσεις. 
Foc. “ιβάνιος. : ; : 
ἧς Ἔστι δὲ καὶ ὃ χρησμὸς ὃ δοϑεὶς αὐτῷ, ὅτε περὲ 
Κτησιφῶντα διῆγε" $135 
Τηγενέων ποτὲ φῦλον ἐνήρατο μητιέτα Ζεὺς 
ἔχϑιστον μακάρεσσιν Ὀλύμπια δώματ᾽ ἔχουσι. 
“Ῥωμαίων βασιλεὺς, Ἰουλιανὸς ϑεοειδὴς, ι 
μαρνάμενος Περσῶν πόλιας καὲ τείχεα μαχρὰθ Ὁ 
ἀγχεμάχων διέπερσε nvgl, κρατερῷ τὸ σιδήρῳ. Miis 
γωλεμέως δ᾽ ἐδάμασσε πόλεις τὸ καὶ ἔϑνεα πολλά. 


gestas, quamvis puer convictus esset seditionis, ob amicitiam, 
qua Constantium persequebatur, humane exceperit, et illi quidem 
adolescentulo poenas inflixerit, ipsum vero Marcellum insigni hono- 
re affecerit. 

7. lulianus autem Parabates, quamvis tantam negotiorum 
molem sustineret, tamen et eloquentiae gloriam expetebat, et 
Antiochenum illum sophistam, cui Libanio. nomen, supra mo- 
dum admirabatur, partim fortasse, quod eum probaret, partim 
vero, ut magnum illum sophistam Proaeresium dolore afliceret, 
alterum anteponens.  Ácacius tamen, vir dicendi valde peritus, 
εἰ Phryx Tuscianus ob haec semper eum accusabant, et iudicia 
cius reprehendebant. 

$. Exstat et oraculum ipsi datum, quum iuxta Ctesiphontem 
commoraretur. Ν ᾿ 


Gigantum quondam nationem delevit consiliis pollens Iupiter, 
Yuimicissimam diis beatis Olympicas domos habitantibus. 
Romanorum vero imperator lulianus Deo similis 
Persarum cominus pugnantium urbes et moenia longa 
Pugnans vastavit igue validoque ferro ; 
, Adsidueque domuit urbes et gentes multas. 


FRAGMENTA. 109 


- 3 
ἀλλὰ xai ξσπερίων ἀνδρῶν ᾿“λαμανικὸν οὖδας 
ὑσμίναις πυκιναῖσιν ἑλὼν ἀλάπαξεν ἀρούρας.  Foc, 
ἸΙουλιανός. 
9. ΙΜουσώγιος. ἐπὲ Ἰοβιανοῦ ἦν βασιλέως" mavra ,R.270 
᾿ 4Ὁ » s 
δῦσα ἦν ἄριστα, μικρὰ ἐφαίνοντο πρὸς τὸν oyxov Πουσωνίου 
: 1 - - , ᾿ .» ἃ 
xai τὴν σὺν τῷ δραστηρίῳ τῆς γνώμης ,βαϑύτητα" δι a 
΄ - , Ld Ld 2 , j? 
xarà λύγον εὐδοχιμῶν τήν τε ἁλιτενῆ χώραν τῆς otag &- 
- ἢ ' 5 ' » E" ^ * Φ 4» 
πῆλθε, καὶ ὃ τὴν ἀνθύπατον ἔχων ἀρχὴν πρὸς τὰς ént- 
δημίας ἐξίστατο, κἀκεῖνος ἅπαντα ἐπιὼν ἐν ὀλίγαις ἡμέ- 
, , —- * € 5 
IOgatg τὴν ϑάλασσαν ἐπλήρωσε τῶν ἀπὸ τῆς Ασίας sioqo- 
ρῶν" ἐπεχάλει δὲ οὐδεὶς ἄδικον οὐδὲν τοῖς γινομένοις. ἀλ- 
λὰ παιδιά τις ἦν ἅπασι τοῖς καταβάλλουσι τὰ εἰσφερόμενα R.371: 
Εὐνάπιος γὰρ ὃ ἐκ Φρυγίας δήτωρ ἐπεστάτει τοῖς πραττο- 
μένοις. In voc. 
* - - 
15 ἐς. Σιμωνίδης" οὗτος ἣν ἐπὲ Ἰοβιανοῦ τοῦ facufocp.3 
διὰ φιλοσοφίαν ἐπισημύτατος. In voc. 
, , T » $ 3.4.9 - 
ια΄. Πατρίκιος" ovrog ἡχμασεν ἐπὲ ]οβιανοῦ βασιλέ- 
3 Ων] , Δ - 3 Ὰ - , » 
ὡς" ἦν δὲ ἐκ “υδίας" ὃς τῆς ἀπὸ τῶν φαινομένων ἢ 
^ 3 , 
παρατρεχόντων σημείων τεχμάρσεως ἀχριβὴς ἣν ἐξεταστής. 
5011 voc. 
ιβ΄, Ἱλάριος ὃ ἐκ Φρυγίας" ἐπὲ Ἰοβιανοῦ βασιλέως ω- 
μαίωγν" κατὰ παιδείαν μὲν ἦν ἀνὴρ οὐ γνώριμος, κοινωγεῖν 
^ -— Ld , 3 
δὲ αὐτῷ ϑεὸς ἐδόχει τῆς τοῦ μέλλοντος προγνώσεως, ὥστε ἦν 
» 
μάντις ἄριστος. In voc. 


Quin etiam occidentalium Alamannorum regione 
Proeliis crebris domita; arva illorum vastavit. 

9. Quaecunque optima erant, si quis ea cum Musonii gra- 
vitate et actuosa ingenii profunditate contulisset, parva videbantur. 
Propter quae iure meritoque laudatus, maritimam Asiae regionem 
peragravit, et proconsul ob eius adventum obstupescebat. Cum au- 
tem ille omnia regionis illius loca adiisset, intra paucos dies mare 
tributis Asianis implevit, Nullus vero de rebus illis, quae fiebant, 
ut iniustis, querebatur: sed illa, quae tributorum causa confereban- 
tur, omnibus, qui ea pendebant, ludus quidam erant. Eunapius 
enim, Phrygius orator, negotio illi praeerat. 

10. Simonides. Hic Imperatoris Iovianifftemporibus ob philoso- 
phiam exat celeberrimus, 

11. Patricius. Hic floruit sub Ioviano Imperatore, fuit autem 
ex Lydia. Qui ex occurrentium aut apparentium signorum conie- 
ctura Censor fuit accuratus. 

12. Hilariws Phryx, sub Ioviano Romanorum Imperatore, Fuit 
autem vir doctrina quidem non celebris: sed Deus ipsi futurorum 
praescientiam imperüri videbatur, Quare fuit praestantissimus vates. 


IIO EUNAPII 


- [4 
ιγ΄. Οὗτος ( Φῆστος) περὲ τοὺς χρόγους Οὐάλεντος εἷς 
à à - - 
τὴν -oíav ἐχπέμπεται ἀνθύπατος: τὴν δὲ βασιλιχὴν γλῶσ- 
σαν ἐπεπίστευτο" πέμπεται δὲ ὅμως, τὸν ποιητικὸν xoi uv- 
. 2x $4 x , 
ϑωδη Ἔχετον, καὶ εἰ δή τις ἄλλος ἐκ Θετταλίας ἢ Σικελίας 
- A] 5. - , 
τοιοῦτος, χρυσὸν ἀποδείξων καὶ πανήγυριν: ἦν δὲ μανία οὐδ 
ϑύραϑεν, ελλ᾽ ἔνδοϑεν ἐλύσσα xai ἐμαίγετο, ἀνὴρ φύσει mo- 
- , 7 
γηρὸς, xoi ἐξουσίαν ἔχων, xoi τὴν ἐν ταῖς κολάσεσιν ἀγριό- 
5 4. - » 
τητα καταλιπὼν εὐδοχιμοῦσαν ἂν τοῖς βασιλείοις, οὐχ ἔστιν 
e ᾿ , ? , ', 5 SM: , $03. τὰ (ἃ 
0,TL παρανομίας ἀπέλιπε καὶ ἀσελγείας, ἀλλ᾽ ἐπὲ τοσόνδε πα- 
R. διοραφορᾶς ἐῤῥύη καὶ φόνων, ὥστε x«i Πάξιμον ξίφει διέφϑει-το 
1 , , LU - ἊΝ à 
ρθε, Κοίρανον “Αἰγύπτιον ἐπισφάξας αὐτῷ" xad ἔτι ϑερμὸς 
» ^ - , , , E 4 
ὧν χαὲ ζέων τῷ λύϑρῃῃ πάντας συναγήρει καὶ κατέφλεγε. 
Foc. Φῆστος. : 
Y T *y . 
ιδ΄, Οὗτός (Σεβαστιανὸς) ἐπὲ Οὐάλεντος ἦν" ἐγένετο δὲ 
35 x , 2 - - , AEVO b T c 
ἐπὲ τούτου ἀνδρῶν πολεμιχῶν ζήτησις» εὑρέϑη δὲ ovrog 015 
ἀνὴρ πάσης ἐλπίδος χρείττων, οὐδεμιᾶς ἀρετῆς ἀποδέων" 
υὐδεγὸς γὰρ μὴ ὅτι τῶν xa9' αὑτὸν ὠνθοώπων *, ἀλλὰ καὲ 
τοῖς παλαιοῖς δίκαιος ἦν παραβάλλεσθαι, xai τούτων τοῖς 
ἄγαν εὐδοκιμοῦσιν εἰς ἅπαντας" ὃς γε φιλοπόλεμος μὲν 
) μ ς ς qe wp μ 
ὧν, ἥκιστα φιλοχίγδυνος ἦν- οὐ δι’ ἑαυτὸν, τῶν ἀρχομέ-χο 
SM c ' * 2 Ὁ Li » [ul 
γῶν δὲ &vextv* χρημάτων δὲ αὐτῷ πληϑοὺυς ἔμελεν,. ὅσα 
τὸ σῶμα διὰ τῶν ὅπλων χοσμήσειν ἔμελλε" τροφὴν δὲ 


13. Festus. Hic temporibus Valentis in Asiam proconsul emit- 
titur. Regia vero lingua eius fidei commissa fuerat. Sic tamen ab- 
legatur, ut illi poético et fabuloso Echeto similis, et si quis alius 
aut '"Thessalus aut Siculus talis tyrannus fuit; demonstraturus hoc, 
omnes tyrannos secum comparalos esse aurum aut ludum. Eius au- 
tem insania non erat foris, sed intrinsecus rabie actus furebat et 
insaniebat, homo natura malus et potestate praeditus, Cum autem 
suppliciorum. immanitatem in Palatio florentem. reliquisset, nullum 
iniquitatis et insolentiae genus praetermisit: sed ad tantam insas 
niam et caedium crudelitatem est. provectus , ut et. Maximum gladio 
iuterficeret, Coerano Aegyptio super ipsum iugulato. Cum auteni 
adhuc illo caedis cruore caleret et ferveret, omnes una caedebat et 
cremabat, 

14." Sebastianus. $ic tempore Valentis fuit. Sub hoc autem 
virorum bellicosorum delectus est habitus. Hic autem vir omni spe 
melior est inventus, nullius virtutis: expers: Nullus enim erat non 
solum illius aetatis hominum, sed ne priscorum quidem et eorum; 
qui apud omnes valde celebrantur, cum quo non. posset iure com- 
parari: Qui, cum bellorum. amans esset, minime tamen periculorum 
amans erat, non propter sé, sed. propter eos, quibus imperabat. Pe- 
cuniae vero copiam curabat, tantum ut corpus armis ornaret. Victu 


FRAGMENTA. 11 


προῃρεῖτο σχληρὰν καὶ τραχεῖαν, καὶ ὅση χαμόντι ἤρκει, 
καὶ δρομωμένῳ πρὸς κάματον οὐκ ἦν χώλυμα: φιλοστρα- 
τιώτης δὲ ὧν διαφερόντως, στρατιώταις οὐκ ἐχαρίζετο, 
ἀλλὰ πᾶσών τε ἀφήρεὶ πλεονεξίαν τὴν ἀπὸ τῶν οἰχείων, xai 
bró ἁρπαχτικὸν ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἔτρεπεν: ἐχόλαζε δὲ ἰ- 
σχυρῶς τοὺς παραβαίνοντας ταῦτα, xai τοῖς πειϑομένοις 
εἰς τὸ εἶναι συγηγωνίζετο. ἁπλῶς δὲ εἰπεῖν, ὑπόδειγμα 
καὶ χαραχτῆρα παρεῖχεν ἑαυτὸν ἀῤετῆς" γεγονὼς δὲ émit 
μεγάλαις καὶ λαμπραῖς στρατηγίαις, ὥσπερ ὃ Ῥοδίων κο-- 
τολοσσὸς, διὰ μέγεθος χαταπληχτικὸς ὧν, οὐχ ἔστιν ἐρά- 
σμιος, κἀκεῖνος διὰ τὸ ἀφιλοχρήματον ϑαυμαστὸς ὧν, οὐκ 
ἔσχε χάριν" προσχεχρουχὼς δὲ διὰ γνώμης ὀρϑότητα τοῖς 
χαταχοιμισταῖς εὐνούχοις τῶν βασιλέων, εὔχολος ὧν διὰ 
πενίαν καὶ κοῦφος εἰς μεταγάστασιν, διεδέχϑη τῆς στρατη- 
ἐδγίας. In voc. 
t£. Καὶ Θεοδόσιος ὃ βασιλεὺς ἐχμελὴς ἦν xoà πάσῃ 
ῥᾳϑυμίᾳ ἐχχείμενος.  P'oc. ἐχμελές-. ^ 
. 4g. Τοσαῦτα καὶ τοιαῦτα ἐπέκλυσε χακὰ, ὥστε χρυσὸς 
ἣν αὐτοῖς καὶ λευχή τις ἡμέρα κρατῆσαι τοὺς βαρβάρους. 
507 06. ἐπέχλυσεν. 
ιζ΄. ᾿“βρογάστης Φράγγος» ὃς κατὰ ἀλκὴν σώματος xal 
ϑυμοῦ τραχύτητα φλογοειδὴς ἦν, δευτεραγωνίστης τυγχάνων 


21, Praestaret ᾿"2ρβογάστης. 


vero volens utebatur duro et aspero et eo, qui ipsi defatigato suf- 
ficiebat, et qui ad laborem eunti non erat bibadin dfé. Gum au- 
tem insigniter militum amans esset, militibus tamen non gratificas 
batur, sed omnem pluris habendi cupiditatem a suis auferebat, ra- 
pacitatem in hostes convertebat. Illos vero, qui haec violasscnt, 
graviter puniebat: obtemperantibus vero pro viribus erat adiumento. 
Denique, ut ita loquar, se ipsum virtutis exemplum et formam prae- 
stabat. In magnis autem οὖ splendidis praeturis versatus, ut Rho- 
diorum Colossus ob magnitudinem formidabilis est, non autem ama- 
bilis, sic et ille propter virtutem ab avaritia prorsus alienam , ad- 
mirabilis quidem erat, sed nullam habebat gratiam. Cum autem 
propter mentis rectitudinem offendisset eunuchos, Regum consopito- 
res, ipsi, qui propter paupertatem expeditus et ad locum mutan- 
dum facilis erat, imperii successorem habuit. 

15. "Theodosius Imperator negligens erat et omni socordiae 
deditus. — 

16. "Tanta et talia mala ad ipsos affluxerant, ut barbaros vi- 
cisse ipsis esset aurum et quidam albus dies. 

17. Abrogastes Francus fuit, qui robore corporis et'animi aspe- 
ritate flammae similis erat, qui in certaminibus obeundis secundüm 


112 EUNAPII 


Βαύδωνος" ἄλλως τὸ ἦν καὶ πρὸς σωφροσύνην πεπηγώς τε 
καὶ διηρϑρωμένος, καὶ πρὸς χρήματα πόλεμον πολεμῶν ἄ- 
σπονδον" διέρερδ γοῦν τῶν εὐτελῶν στρατιωτῶν ὅσον γε εἰς 
πλοῦτον οὐδέν: καὶ διὰ τοῦτο ἐδόκει τῷ βασιλεῖ Θεοδοσίῳ 
χοήσιμος, ὃς τὸ πρὸς τὸν Οὐαλεντιγεαγοῦ τρόπον ἀῤῥενω- ἢ 
πὸν ὄντα καὶ δίκαιον, καὶ τὸ παρ᾽ ξαυτοῦ βάρος ἐπετίθει 
χαϑάπερ ὀρϑὸν καὶ ἀστραβῆ τινα κανόνα τοῖς βασιλείοις, 
πρὸς τὸ μηδὲν τῶν περὲ τὴν αὐλὴν παραβλάπτεσϑαι ἢ ἅμαρ- 
τάγεσθϑαι. In voc. 

ty. Οὗτος (Povgiyoc) ἐπὶ Θεοδοσίου ἦν, βαϑυγνώμωντο 
ἄνϑρωπος καὶ χκρυψίνους- ἦσαν δὲ ovr0g τε καὶ Στελίχων 
ἐπίτροποι τῶν Θεοδοσίου παίδων. ἄμφω τὰ πάντα συγήρπα- 
Lov, ἐν τῷ πλούτῳ τὸ κράτος τιϑέμενοι, καὶ οὐδεὶς εἶχεν ἔδι- 
ον οὐδὲν, εἰ μὴ τούτοις ἔδοξε" δίκαι τε ἅπασαι πρὸς τού- 
των ἐδικάζοντο, καὶ πολὺς ἦν ὕχλος τῶν περιϑεόντων. εἴπουτῆ 
τινὲ χωρίον ὑπάρχοι παντομιγές ve καὶ εὔκαρπον, καὶ ὃ δε- 

R.313 σπύτης εὐθὺς συνήρπαστο, κατηγορίας πεπλασμένης εὐλόγου, 

διά τινων ὑφειμένων ἐνηδρευμένος, xai ὃ ἀδικούμενος ἤδι-- 
κεῖτο, τοῦ ἀδικοῦντος xgívovrocg* ἐς τοῦτο δὲ ὃ “Ρουφῖνος 
ἐχώρησεν ἀμετροκάκου πλεονεξίας, ὥστε καὶ ἀνδράποδα δήξαο 
μόσια ἀπημπόλει, καὶ ὅσα δημόσια δικαστήρια, “Ῥουφίνῳ 
πάντες ἐδίκαζον: καὶ ὃ κολάκων ὄχλος περὲ αὐτὸν ἦν πο-: 
Avg οἱ δὲ χύλακες χϑὲς μὲν καὶ πρώην δεδρακότες τοῦ xa- 


locum a Baudone obtinebat. Alioqui constans et accuratus erat in 
servanda modestia, et bellum  irreconciliabile cum pecunia gere- 
bat. Quamobrem etiam a vilibus militibus, saltem quod ad di- 
vitias attinet, mihil differebat. ^ Quapropter etiam QCaesari The- 
odosio videbatur utilis, quippe qui ad "Valentiniani mores viriles 
et iustos suam quoque gravitatem  adiungebat, tanquam rectam 
et immotam quandam columnam regiae sustentandae aptam, me 
quid detrimenti res aulicae caperent, aut nequid in iis admini- 
strandis peccaretur. ic 

18. Hic (Rufinus) sub Theodosio fuit. Homo profundo consi- 
lio praeditus, et occultator animi. Hic autem et Stelicho erant 
tutores filiorum Theodosii. Ambo omnia rapiebant, in divitiis po« 
tentiam suam collocantes. Nec quisquam quidquam habebat pro- 
prium, nisi his placuisset. Omnesque causae apud hos iudicaban- 
tur, magnaque multitudo circumcursantium erat, si forte alicui prae- 
dium aliquod fuisset locuples et fertile. Nam dominus confestim. 
corripiebatur, accusatione speciosa adversus eum conficta per quo- 
rundam emissariorum subornatorum insidias. Et ille, cui fiebat in- 
iuria, iniuriam patiebatur, ipso iniuriae auctore ivdicante. Rufinus 
autem eo immensae et improbae avaritiae processit, ut vel ipsa pu- 


FRAGMENTA. 113 


πὴλείου καὶ τοῦ τὰ βάϑρα καλλύγειν xai τοὔδαφος κορεῖν, 
dort δὲ χλαμύδας τε εὐπαρύφους ἐνδεδυκότες καὶ περόναις 
χρυσαῖς διαπεπερογημένοι, καὶ σφραγῖσι χρυσοδέτοις διεσφυ- 
γμένοι. — oc. Ρουφῖνος. ! 

δ΄ ιϑ. Ὃ δὲ τὴν καρδίαν ταῖς τιμαῖς ἤδη κεχαρωμένος 
παρέδωχεν ἑαυτὸν εἷς τὴν ὅδόν. Voc. χαρωϑείς. 

x. Ὃ δὲ εὐνοῦχος κατεχράτει τῶν βασιλείων, καὶ πε- 
ρισπειρασάμενος τὰς αὐλὰς, συνέσφιγγεν ἅπαντα, καϑάπερ 
τις γενναῖος ὕφις, χαϑελίττων εἰς τὴν ξαυτοῦ χρείαν. 06, 

στοπερισπειραϑείς, 

κα΄. Οὗτος (Τιμάσιος) ἐπὲ Θεοδοσίου τοῦ βασιλέως ἦν, 
ὃν Εὐτρόπιος ἐπιστῆσαι τοῖς πράγμασι βουλόμενος, &x τῆς 
᾿Ασίας μετακαλεῖται πρὸς τὰ βασίλεια: ὃ δὲ γαῦρός τὲ ὧν 
ἀνὴρ καὶ ἀγέρωχος καὶ στρατείαις ὡμιληχὼς xoi τοῦτο πρῶ-- 

1570» ἀγαθὸν ἡγούμενος τῶν ἐν ἀνθρώποις, τιμὴν καὶ δόξαν 
καὶ πλοῦτον ἐπικλύζοντα, χαὲ τὸ ἔχειν ξαυτῷ ὅ,τι βούλοιτο 
χρῆσϑαι xci ἀδεῶς, διά τε μέθην νύχτα xol ἡμέραν οὐχ εἶν 
δέναι, οὔτε ἀνατέλλοντα καὶ δυόμενον τὸν ἥλιον χαϑορῇν, 
ἴσα καὶ οὐρανῷ εἶναι νομίσας τὴν μετάχλησιν, ἔξ τῶν ἀλύ- 

όπὼν χαὶ διαχεχυμένων πρὸς ὀλιγωρίαν διατριβῶν ἀποῤῥή- 
ξας ἑαυτὸν xai κατατείνας τὴν ψυχὴν εἰς φιλοδοξίαν, βαρὺς 
ἀναστὰς ἐκ Παμφυλίας ἐπὶ “Ἰυδίαν ἀνέστρεφεν, ὡς ἂν δή 


blica mancipia venderet, et quotquot publica dicasteria, iudices 
omnes in Rufini gratiam iudicarent. Et adulatorum turba circa eum 
magna fuit. Adulatores vero heri quidem et nudius tertius caupo- 
nis inservi erant, ut et subsellia purgarent et pavimenta verrerent. 
Iam vero chlamydes egregie praetextatas gestabant,, et aureis fibulis 
vestes constrictas ferebant et sigillis auro inclusis digitos ornabant. 

19. llle vero cor honoribus tanquam veterno gravatum habens; 
in iter se dedit. ἕ 

. 20. Eunuchus autem obtinebat regiam, aulaque involuta con- 
stringebat omnia, ut quidam generosus robustusque serpens in suumi 
usum omnia contorquens. 

21. Hic (Timasius) sub Theodosio Imperatore fuit. Quem 
Eutropius rebus praeficere volens ex Asia ad regiam revocavit. llle 
vero cum esset vir insolens et superbus et in rebus bellicis versatus; 
et hoc summum rerum humanarum bonum existimaret, honorem 
et gloriam et aflluentes opes et arbitratu suo vivendi licentiam et 
secure propter ebrietatem noctem et diem nescire, neque orien- 
iem neque occidentem solem adspicere, quumque revocationem il- 
lam coelo parem duxisset, et a iucundissimis exercitationibus eta 
dissolutis et ignavis vitae studiis se avulsisset, et animum ad glo- 
tiae cupiditatem intendisset, ex Pamphylia. gravis surrexit , et in Ly« 


Dexippus, Eunapius etc. 8 


I14 EUNAPII - 


' » , * M » LE us , 
τις βασιλεύων. ἡ τὸν. γε βασιλέα xat τὸν εὐνοῦχον xGTU πά- 
, ^ , » , ' 
Q£9y0v- τι παιδιὰν ϑησόμεγνος, εἰ βουλοιτο. Poc. Τιμάσιος et 
γαῦρος. 
T 
xp. Οὗτος (. “έων) στρατηγὸς ἐπέμφϑη παρὰ Ejrgo- 
- - ' x E 
πίου τοῦ εὐνούχου κατὰ τῶν βαρβάρων, εὔκολος ὧν xai διὰβ 
ἐμελέτην μέϑης εὐπαράγωγος" ἦν γὰρ αὐτῷ τὸ ἀνδρεῖον ἐπὲ 
τοῦτο συγενεγκάμενος, πλείους ἔχειν παλλακίδας τῶν στρα- 
- «Ψ 
τιωτῶν, καὶ πλείονα πίνειν ἢ ὅσα πάντες οἱ ἄγϑρωποι πί- 
γουσι. Joc. “έων. , Ho 
T »"Ὗ - * 
xy. Οὗτος (Σουβαρμάχιος) τῶν δορυφόρων ἦν zysuov, ko 
πιστότατος τῷ εὐνούχῳ Εὐτροπίῳ, εἴπερ τις ἄλλος: ἔπιγϑ 
δὲ οἶνον πλείονα ἢ ὅσον ἠδύνατο χωρεῖν: ἀλλ᾽ ὅμως τὰ πὸ- 
' * ^ p e 
τοὶ γαστέρα διὰ τὴν συνήϑειαν οὕτω xoi γυμνασίαν ἰσχυρὰν 
xai γνεανικὴν πάντα φέρειν éni τὴν φυσικὴν τῶν ὑγρῶν ἔχ- 
χρισιν" ἀεὶ γοῦν ἦν, πεπωχώς τε καὲ οὐ πεπωκὼς, μεϑύων"τ5 
᾿ j , 3 ' , - ^ 
τὴν δὲ μέϑην παρεχαλυπτε ov σφαλερὸν διαβαίνων τοῖς ποσὲ, 
R.314 καὶ πρὸς τὴν πτῶσιν πολεμῶν ὕφ᾽ ἡλικίας διὰ νγεύτητα καὶ συν-᾿ 
j , : y * A GN ἢ ' E ] s 
ἰοστάμενος. ἦν δὲ βασιλικοῦ μὲν γένους, KoAÀyog ἀχριβὴς τῶν 
ὑπὲρ Φάσιν καὶ Θερμώδοντα, τοξότης ἄριστος, el γε μὴ κατε- 
τύξευεν αὐτὸν τὸ περιττὸν τῆς τρυφῆς. Voc. Σουβαρμάχιος.20 
M " 5 - 5 
xà. Οὗτος (Φράβιϑος) στρατηγὸς ἦν τῆς ἀνατολῆς, ὃς 
^ , A] - €-— ^ € 
ὠχμάζων τὴν ἀρετὴν ἐγνόσει τὸ σῶμα, τῆς ψυχῆς ὑγιαινού-: 
σῆς πλέον" καὶ τὸ ys σῶμα διαλυόμεγον ἤδη καὶ ἐἀποκολλώ- 


diam rediit, tanquam quidam rex, aut ut ille, qui vel ipsum Im- . 
peratorem et eunuchum obiter. ut quendam ludum facturus esset, . 
si vellet. 

22. Hic (Leo) ab Eutropio eunucho belli dux missus est con- 
tra barbaros. Fuit autem homo levis et ob studium ebrietatis fa- 
cilis decepta. Suam enim fortitudinem in hoc contulerat, ut plu- 
res haberet pellices, quam milites, et plus biberet, quam bibant 
omnes homines. 

23. Hic (Subarmachius) fuit satellitum dux, fidelissimus eu- 
nucho Eutropio, si quis alius: sed plus vini bibebat, quam capere 
poterat. Sed tamen eius venter propter consuetudinem et exerci- 
tationem adeo robustam et iuvenilem ommia ferebat ad naturalem 
humorum excretionem. Semper igitur erat ebrius, sive potasset, si- 
ve non potasset, Ebrietatem vero tegebat non incerto pedum  inces- 
su, et propter iuvenilem aetatem casui resistens et gressum firmans. 
Erat autem regii generis Colchus germanus ex iis, qui ultra Phasi- 
dem et Thermodontem habitant, optimus sagittarius, nisi luxus im 
modicus ipsum suis sagittis confecisset. i4 

24. Hic (Fravitta) fuit Orientis imperator, qui virtute flo-. 
rens corpore laborabat, quum animus maiore sanitate frueretur. Et 


FRAGMENTA. - 115. 


μενον εἷς τὴν λύσιν συνεγόμφου xai συνέπλεκεν. εἰς πῆξίν. 
τινα καὶ ἁρμονίαν, ὅπως ἂν ἀρκέσειεν τῷ καλῷ" ὃς τοὺς 
λῃστὰς. ῥᾳδίως συγεῖλεν, ὥὦστε μιχροῦ καὶ τὸ ὄνομα τῆς λῃ- 


στείας ἐκ τῆς μνήμης τῶν ἀνϑρώπων ἐχπεσεῖν" ἦν δὲ Ἕλλην 
δτὴν θρησκείαν. Voc. Φράβιϑος. 


κε΄, Πηξάμενος δρομάδας nien χηβερνήδων τύ- 

πῳ. Joc. Δίβερνᾳ. 
xc. ὋὧὉ δὲ βάρβαρος οὐδὲ ἐπὲ τὴν νεωτερίζουσαν τὰ 
πράγματα τύχην ἔσχεν ἀνενεγκεῖν τὴν αἰτίαν, ὡς ἂν ἔννο- 
τομόν τιγὰ καὶ ὕπαιϑρον ἀγωνισάμενος μάχην. Voc. νεωτϑ8- 
ρίζειν. | 
Ψ ὃν $8 , ' » , RJ , 
id j ὐτόκιος ἀπὸ Θρῴκης ἐλϑὼν ovre γνώμης ἐπιξιχής 
τις ἤν, οὔτε γένους εὖ ἥκων, ἀλλὰ καὶ στρατιώτης μὲν ὁ τυ- 
χών' πολλὰ δὲ χρήματα κοινὰ τοῦ ἰδίου τάγματος ὕποχλέ- 
τὔψας, vero εἰς τὴν Παλαιστίνην" ἐπεχείρησε μὲν οὖν Ἔλευ--: 
ϑεροπολίταις ἑαυτὸν ἐγκαταλέξαι, τῆς βουλῆς μετασχὼν ἐπὲ 
χρήμασι μεγάλοις, καὶ ἐγλέχετο τὴν τύχην μεταβαλεῖν ἐς τὸ 
εὐγενέστερον" καίτοι ἔδει πρότερον μετατίϑεσθϑαι τὴν προ- 
αἴρεσιν εἰς τὸ κρεῖττον" ἀλλ᾽ ὕμως οἱ Ἐλευϑεροπολῖται τὸ 
2οπλῆϑος ὑπειδόμεγοι τῶν χρημάτων οὐ προσεδέξαντο τὸν Εὐ- 
τόχκιον' ὃ δὲ μετεχώρησεν ἐς τὴν ᾿σκάλωνα" καὶ ὃ r0r8 
πρωτεύων Κρατερὸς εὐμενῶς αὐτὸν ὑπεδέξατο μετὰ τῶν 
Fr. 27. Kusterum secutus ad Éunapium retulit Boissonadius: ve- 


rumtamen dubitans. Ab*hoc Eutocio mathematicum , ue sub 
Iustiniano scripsit, genus duxisse suspicor. N. 


corpus, quod iam dissolvebatur et in dissolutionem ruebat, ipse co- 
agmentabat^ et in quandam compagem et commissuram cogebat et 
quasi clavis quibusdam compingebat, ut honestati conservandae suf- 
ficeret. Hic latrones adeo facile simul sustulit, ut vel ipsum latro- 
cinii nomen ex hominum memoria propemodum exciderit. Ep: au- 
iem religione Graecus. 

25. Celetibus cum e remis Liburnicarum modo con- 
structis.. 

36. Barbarus vero ncc in ipsam fortunam, quae res iunovare 
solet, culpam conferre poterat, quasi iustum &iguod proelium aper- 
to Marte commisisset. 

27. Eutocius e Thracia profectus, nec animo probo, nec genere 
nobili, sed gregarius miles crat. Multam autem publicam pecuniam 
suae cohortis suífuratus in Palaestinam abiit. Magnis autem largi- 
tionibus conatus est apud Eleutheropolitanos in civium numerum 
receptus in ordinem etiam Senatorium recipi, et fortunae mutatio- 
nem in melius affectabat. Sed tamen Eleutheropolitani Eutocium 
non receperunt. llle vero transiit Ascalonem. Tunc autem Crate- 
rus, qui principatum apud Ascalonitas obtinebat, ipsum cum peca- 


116 . EUNAPII 


χρημάτων, xoi πολιτικῆς μετέδωκεν. ἐλευϑερίας" οἱ δὲ Θρᾷ- 
κες ὑστέρῳ χρόνῳ κατὰ πύστιν ἥκοντες ἐπὲ τὸν Ἐὐτόκιον, 
ἀπήτουν τὸν Κρατερὸν τὸν Εὐτόκιον καὶ τὰ χρήματα" ὃ δὲ 
oU μεϑίει τὸν ἀγῦρα" τῶν δὲ στρατιωτῶν ἐπὲ δίκην ἐλϑόν- 
των, ὃ Κρατερὸς ὑπεραγωνέζεται τοῦ Εὐτοχίου xai περιγί-5 
γεται τῶν Θρᾳκῶν" ig! ᾧ καὶ χρησμὸς ἐξέπεσεν, ἔχων ὧδε. 
Voc. Εὐτόχκιος. ᾿ 

xj. Ἕτερα δὲ οὐ πολύ τι μείω ἀνωρϑοῦτο καὶ διηυ- 
χενίζετο, ἀλλὰ τούτων βαρύτερα καὶ χεραυνῷ προσεμφερῆ: 
Voc. διηυχενίζετο. : 10 

x9'. Τὸ κόσμιον xai ἡσύχιον μετὰ τοῦ δραστηρίου αὖ- 
τῷ ἐτέταχτο καὶ τοῦ ὠγδρώδους: ἐπιεικὴς γὰρ ὧν xai πρός 
y ἔτι ἀπράγμων, ὅμως εἰς ἀγῶνα πραγμάτων ἐμβεβηκὼς ἐξ 
ἀνάγκης, οὐδενὸς ἐλείύτετο τῶν περὲ ταῦτα καλινδουμένων. 
Voc. δραστήριον. ' 15 

X. Περικαῶς τῆς γυναικὸς ἔχων.  Foc. περικαῶς. 

Aw. ἹΜΠεσαιπόλιος. n voc. 


IIl. Fragmenta, quae sine Eunapii nomine apud Suidam leguntur, 
a Maio addita. 


E315 α΄. "Edóxei yàg τύ,τε σῶμα γιγαγτώδης εἶναι, καὶ vüvao 


niis benigne suscepit, et libertate civili donavit. Thraces vero postea, 
quum ad Eutocium ivissent, audito loco, in quo degebat, Eutocium 
et pecunias, quas furatus fuerat, a Cratero repetiverunt. Ille vero 
virum non dimisit. Cum autem milites in ius ivissent, Craterus Eu- 
tocium defendit et "Thraces vicit. Qua de re tale oraculum edi- 
tum est. 3 

28. In aliis vero quibusdam non multo minoribus caput erige- 
bat et cervicem in altum tollebat. Sed his graviora et fulmini si- 
milia, n 

29. Modestia et tranquillitas in ipso coniuncta erat cum indu- 
stria et fortitudine. Quamvis enim modestus esset et praeterea tran- 
quillus, tamen in negotiorum tractandorum certamen ingressus , pro- 
pter ipsam necessitatem, nullo eorum, qui in his volutantur, erat 
inferior. 2 

3o. Illius mulieris ardenti amore flagrans. 

31. Semicanus. 


ι. Videbatur enim ct corpore gigantis esse et animo ferino 


FRAGMENTA. 117 


ϑυμὸν ϑηριώδης, xai ἐς ἀγχίνοιαν τῶν συλλῃδτευόντων á- 
πάντων πολυπλοκώτερος. Voc. γιγαντώδης. 

B. Ὃ δὲ Θεοδόσιος τὴν βασίλισσαν ϑανοῦσαν ἐπ᾽ ἤμα- 
vt σχεδόν τὲ ἐδάχρυσεν- ἀγάγχη γὰρ καὶ ὃ προχείμενγος πό- 

BAeuog συγεοόχίαζεν αὐτοῦ τὸ περὶ τὴν γυναῖχα πάϑος. PFoc. 
ἐπ’ ἤματι. 

y. ὋὉ δὲ Εὐτρόπιος καιροῦ xal τὐχὴξ ἀμέτρως τὸ xoi 
χανδὸν ἀρυόμενος, καὶ Κατεμφορούμενος καὶ πολυπραγμονῶν, 
ὥστε οὐχ ἔλαϑε πατὴρ παῖδα μισῶν, ἢ ἀνὴρ γυναῖκα, ἢ μή- 

10759 Téxvov: dÀX ἐξηκοντίζετο ἅπαντας πρὸς τὴν ἐκείνου 
γνώμην. P'oc. χαγδόγ. 

9. Ὁ δὲ Γαϊνᾶς ἐξεχώρει τῆς πόλεως, καταλιπὼν αὖ- 
τὴν πολυάνδριον καὶ πολυτελῆ τάφον, οὔπω τεϑαμμένων τῶν 
ἐνῳκηκότων. |. oc. πολυάνδριον. 

15 £. ᾿Αρβαζάκιος Ἴσαυρος, ini ᾿Αρκαδίου τοῦ βασιλέως, 
ὃν “Αρπαζάκιον ἐκάλουν διὰ τὸ πλεονεχτικὸν, 7v μὲν ἐξ 
"Aousvíag, τοῖς τρισὶν ἅμα συγκατειλημμένος πάϑεσιν, ὥσπερ 
ἡφαιστείοις δεσμοῖς ἀῤῥήκτοις, καὶ ἔιμιενξ ys ἔν αὐτοῖς ἔμπε- R.316 
δόν: ταῦτα δὲ ἦν ἐρωτομανία xai μέϑη xai πλεονεξία οὗ- 

20r0 δὲ εἰς ἔσχατον ὕρον τὰς ξαυτῷ δοχούσας ἀρετὰς ἐπετή-- 
δευεν, ὥστε οὐκ ἂν τις ἐπίστευσε πειραϑεὶς, ὅτι τὰς τρεῖς 
ἐχείνας οὕτως εἰς ἄκρον ἐξήσχησε" μουσουργοῖς μὲν γὰρ 


21. μὴ πειρ. coni. N. 


et ingenii acumine,et dolis omnes latrociniorum suorum socios lon- 
ge superare. 

2. 'Theodosius autem Imperatricem defunctam fere per unum 
diem deflevit.' Nam ipsa necessitas et praesens bellum obumbrabant 
ipsius dolorem, quem ex uxore sentiebat. 

3. Eutropius vero occasionem et fortunam immodice et af- 
fatim hauriens et se ingurgitans et multis aliorum negotiis se im- 
miscens ita vivebat, ut pater filium odio prosequens aut maritus uxo- 
rem aut mater filiam minime lateret, sed omnes eiacularetur ad il- 
lius sententiam. 

4. Gainas autem exivit ex urbe, quam reliquit , ut esset mul- 
torum virorum sepulcrum et sumtuosum sepulcrum, quod illius ur- 
bis incolae nondum sepulti fuissent. 

5. Arbazacius Isaurus, suüb Arcadio Imperatore, quem propter 
rapacitatem Harpazacium i.e. Rapacem appellabant. Fuit enim ex 
Armenia oriundus, simul his tribus affectionibus , ut fitthissimis Vul- 
caniis vinculis constrictus, et in ipsis constanter perseveravit. Hae 
autem affectiones fuerunt insanus amor et ebrietas et avaritia. 
Sic aitem illas, quas virtutes existimabat, summo studio exercebat, 
ut nullus non expertus crederet, quia tres illas: virtutes summo 


118 EUNAPII - FRAGMENTA. 


συνέζησε τοσαύταις, Doug ovre ἐκεῖνος ἀριϑμεῖν εἶχεν, οὔτε 
ἕτερός τις τῶν διακογουμένων" καὶ οἵγε προσήκοντες αὐτῷ 
λογισταὶ τῶν στρατιωτικῶν ἔργων τὸν μὲν ἀριϑμὸν τῶν στρα- 
τιωτῶν ἤδεσαν, τὸ δὲ πλῆϑος τῶν ἑταιρῶν καὶ τὸν ἐκ τῶν 
χειρῶν ἀριϑμὸν αὐτοῦ διέφυγεν: ὥσπερ οὖν Ὀρόντην vü»5 . 
Πέρσην φασὶν εἰπεῖν, ὅτι τῶν δαχτύλων ὃ μικρότατος xai 
μύρια σημαίνει καὶ ἕνα ἀριϑμὸν, οὕτω κἀχεῖνοι τὰς ἑταίρας 
κατὰ μονάδας χαὶ μυριάδας ἠρίϑμουν. In voc. | 


5. αὐτοὺς coni. N. Omisi fragmentum de Theodosio minore 
et Antiocho patricio, quod Maius p. 315. sub 77. δ. 3. posuit; 
etenim  Eunapius, Photio teste, ante exitum Arcadii finem 
operis fecerat. N. 


siudio exercuit. Nam cum tot musicis mulieribus vixit, ut nec ipse, 
nec ullus alius de ministris ipsius eas numerare posset. Et familia- 
res quidem ipsius, militarium rerum ratiocinatores, militum quidem 
numerum notabant, ipsa vero scortorum multitudo vel ipsum manuum 
prine numerum. fugiebat. Quemadmodum igitur Orontem Persam 
ixisse ferunt, minimum manus digitum et decem millia et unum 
tantum numerum significare, sic etiam illi scorta et singulatim et 
per deua millia numerabant. i 


HETPOTI IHALPEIKEIOST 


A37T0PIDN 


T4 Z2ZOHMEN A4, 


€i ἐν ἣ 


εὐ 
A e ἃ 
MES qus 


EK TÜüÜN 1ZTOPTIZRN 


ΤΣ ραν: Σ 


ΚΑΙ ΜΑΓΙΖΣΤΡΟΥ 
EKA40TAI ΠΕΡῚ ΠΡΕΣΒΕΩΝ ἘΘΝΩΝ. 
ΠΠΡΟΣΡΩΜΑ,ΙΟΥΣ. 


EX HISTORIA 


PETRIPATRAICII 


ET MAGISTRI 


EXCERPTA DE LEGATIONIBUS GENTIUM 
AD ROMANOS. 


ARGUMENTUM. 


Tiridates a Tiberio in Parthorum regno constitutus αὖ Artabano 
expellitur (1). Cotys pro Mithridate fratre rex Iberorum factus (2). 
Deécebáli, Datoórum regis, superbia (3). ldem supplex legatos ad 
Traianum mittit (f). Nova eiusdem legatio ad Traianum (5). Lon- 
gobardi Istrum. transgressi , pacem petunt (6). Quadis data pax a 
Marco Antonino (7). Astingi Romanis àuxilio véniunt (8). Me- 
nophilus , Moesiae praefectus, Carpos superbe tributum postulantes 
repudiat (9) Sapores, Persarum rex , re male gesta adversus Ode- 
nathum , in regnum suum revertitur (10). Vandali pacem ab Au- 
reliano impetrant (11) — Apharban legatus «a NNarsaeo victo ad 
Galerium missus (12). Mestrianus , Licinii legatus ad Constanti- 
num (13). Legatio a Magnentio ad Constantium de pacé missa (14). 
Persarum legatio ad Constantium (15). lulianus cum Chamavis de 
pace agit (16). 


" z 


£2.86 
d. Oni Πάρϑοι πρὸς Τιβέριον ἐπρεσβεύοντο, βασι- A. C. 35 
λέα σφισῖὶν ἐκ τῶν ὅμηρευόντων δοῦναι. xai δέδωκεν ad- Tiber.aa 


1. ἐπρεσβεύοντο N., ἐπορεύοντο vulg. Va7 
t. Pp arthi petierunt a Tiberio, ut sibi regem ex obsidibus da- 
ret, et dedit ipsis Phrahatem, Phrahatis filium. Cum autem in iti- 


122 EXCERPTA 


A.C.35rolc Φραάτην τὸν τοῦ ΦὩραάτου υἱόν. ἐκείνου δὲ κατὰ τῆς 

Tiber.226605 τελευτήσαντος, Τιριδάτην ἐκ τοῦ βασιλιχοῦ γένους ἔπεμ- 
we, καὶ ὅπως ὅᾷον τὴν βασιλείαν παράλάβοι, ἔγραψε IMi- 
ϑοιδάτῃ τῷ ᾿Ιβήρων βασιλεῖ εἰς τὴν ᾿Αρμενίαν εἰσβαλεῖν, ἕνα 
ὅ ᾿ρτάβανος τῷ υἱῷ βοηθῶν ἀπὸ τῆς οἴκείας παρῇ. καὶδ 
εἰσελϑὼν ὃ Τιριδάτης τὴν βασιλείαν κατέσχεν. οὐ μέντοι 

Βκαὲ ἐπὲ πολὺ ἐβασίλευσεν" ὃ γὰρ ᾿Αρτάβανος Σκύϑας προσ- 

λαβὼν οὐ χαλεπῶς αὐτὸν ἐξήλασε... καὶ ταῦτα μὲν τὰ κατὰ 
Πάρϑους. 

A. C.45 B. Ὅτι Mi9pidazgc ὃ τῶν Ἰβήρων βασιλεὺς éysorégi-10. 

Claud. 865, χαὲ παρεσκευάζετο εἰς τὸν κατὰ τῶν Ρωμαίων πόλεμον. τῆς 
δὲ μητρὸς ἀντιλεγούσης, καὶ φυγεῖν, ἐπειδὴ μὴ πείϑειν αὖ-- 
τὸν ἠδύνατο, βουληϑείσης, βουλόμενος ἐπικαλύψαι τὸ σπου- 
δαζόμενον, αὐτὸς μὲν παρεσκευάζετο, πέμπει δὲ Κότυν τὸν 
ἀδελφὸν εἰς πρεσβείαν, φιλίους λόγους τῷ Κλαυδίῳ κομίζον-τϑ 
τα. ὃ δὲ παραπρεσβεύσας πάντα αὐτῷ κατεμήνυσε, xai βα- 
σιλεὺς Ἰβηρίας ἀντὲ ΠΠιϑριδάτου γίγνεται. 

A. C. 86 y- Ὅτι Δαεκέβαλος 6. Δακῶν βασιλεὺς ἐπεκηρυκεύετο 

Det χρὸς Ζομετιανὸν, εἰρήνην ὑπισχνούμενος" ἐφ᾽ οὗ ἔπεμψε 

"Δομετιανὸς (Φοῦσκον μετὰ πολλῆς δυνάμεως. ὕπερ μαϑών2ο 

ὃ Δεκέβαλος ἔπεμψε πρὸς αὐτὸν πρεσβείαν αὖϑις ἐν χλευα- 
σμῷ, λέγων, ὡς, εἰ ἕλοιτο ἕκαστος Ῥωμαίων δύο ὀβολοὺς Zs- 
κεβάλῳ ἑκάστου ἔτους τελεῖν, εἰρήνην πρὸς αὐτὸν τίϑεσθαι" 


|. κατὰ τὴν ὅδὸν vel πρὸ τῆς χαϑόδου coni. B. 2. Τηριδάτην 
nig. Η. δ. oixíag vulg. 


nere vitam morte commutasset, Tiberius misit Tiridatem ex genere 
regio, Et quo facilius regnum capesseret, scripsit Mithridati, Ibero- 
rum regi, ut in Armeniam incursionem faceret, quo se Artabanus 
conferret suppetias filio laturus, Et Tiridates quidem regnum ob- 
linuit. Sed non diu regnavit. Nam Artabanus Scythas assumens, 
minimo negotio eum regno expulit, Et haec de Parthis. 

2. Mithridates, Iberorum rex, novas res tentavit, et se ad bel- 
lum Romanis inferendum praeparavit. Huic mater contradixit, et 
quoniam non persuadebat, fugere voluit. At ille, quamvis in ap- 
paratu esset, volebat tegere, quod susceperat. Itaque Cotyn fratrem ἡ 
mittit legatum ad Claudium, qui gratulationes deferret, sed non ex 
fide legationem obiit, et omnia, quae frtater animo volverat, enun- 
tiavit, et rex Iberiae Mithridatis loco constituitur, 

3. Decebalus, Dacorum rex, legationem pacis causa ad Domitia- 
num misit. Quo facto Domitianus Fuscum misit cum magna manu. 
Hoc ubi Decebalus didicit, ad eum rursus legatum misit,qui cum irri- 
sione illi diceret, se pacem facturum,si unusquisque Romanorum vel- : 


E PETRI PATRICII HISTORIA. 123 


εἰ δὲ μὴ τοῦτο ἕλοιτο, πολεμήσειν καὶ μεγάλα αὐτοῖς προσ- 
τρίψεοϑαι xaxa. 

δ΄, Ὅτι “εκέβαλος πρὸς Τραϊανὸν πρέσβεις ἔπεμιψε mt- A. C. το3 
Aopógovg* οὗτον γάρ εἰσι παρ᾽ αὐτοῖς οἱ τιμιώτεροι. πρό- 1 ralan. G 

Drzsgov γὰρ χομήτας ἔπεμπεν, εὐτελεστέρους δοχοῦντας παρ᾿ Β 
αὐτοῖς εἶναι. ἐκεῖνοι δὲ ἐλθόντες ἐπὶ τοῦ Τραϊανοῦ ἔῤῥι- 
wav χαὲ τὰ ὅπλα, xai τὰς χεῖρας ὄπισϑεν δήσαντες ἐν ai- 
χμαλώτων τάξει ἐδέοντο τοῦ Τραϊανοῦ εἰς λόγους ἐλϑεῖν Zfe- 
κεβάλῳ. 

1:0 ε΄. Ὅτε πάλιν Ó Ζεχέβαλος πρεσβείαν ἔπεμψε πρὸς 
Τραϊανὸν, τῶν παρόντων ἀναχωχὴν κομιζόμενος, ὑπισχνεῖ- 
τὸ δὲ τά τε ὅπλα πάντα xai τὰ μηχανήματα παραδιδόναι 
τῷ Τραϊανῷ xai τοὺς μηχανοποιοὺς. τοὺς Ῥωμαίους τοὺς 
παρ᾽ αὐτῷ ὄντας, καὶ τοὺς αὐτομόλους, xai τὰ ἐρύματα 

15závra ὅσα κατεσχεύασεν καϑαιρεῖν, παραχωρεῖν δὲ xai τῆς 
γῆς, ἣν ἐχράτησεν ὃ Τραϊανὸς, xai τοὺς ἐχϑροὺς αὐτοῦ καὲ 
τῶν Ῥωμαίων οἰχείους ἐχϑροὺς νομίζειν, καὶ αὐτομόλους μὴ 
ὑποδέχεσθαι, μηδὲ στρατιώτην Ῥωμαίων ἔχειν ἐγγὺς éav- 
τοῦ. προσεδέξατο οὖν τὴν πρεσβείαν ὃ Τραϊανὸς ini ταύ- α 

βοταις ταῖς συγϑήκαις. ἰὃ δὲ Ζεκέβαλος τὰ ὕπλα ξῤῥδιψεν ἐπὲ 
αὐτοῦ, καὶ εἰς τὴν γῆν πεσὼν προσεχύνησε, χαὲ εἰς Ῥώμην 
πρέσβεις ἔπεμψε, καὶ αὐτοὶ ὅμοίως τὰς χεῖρας ἔδησαν ὡς ἐν 
αἰχμαλώτων τάξει. 


t. προστρέψασϑων vulg. 5. χόμητας vulg. . zal τὰ] τε τὰ Β. 
8. “εχεβάλου vulg. 11. χομεσόμεγος N. 17. αὐτόμολον H. 


let illi quotannis pendere duos obolos, sin minus, bellum et magna 
mala se illis illaturum. 

4  Decebalus misit ad Traianum legatos ex his, qui pileos fe- 
runt: hi enim apud Dacos sunt honoratiores. Prius autem comatos 
miserat, qui apud eos viliores habentur. Hi cum ad Traianum venis- 
sent, abiecerunt arma et, manibus post terga vinctis eaptivorum in- 
star, Traianum orarunt, ut cum Decebalo in colloquium veniret. 

5. Rursus Decebalus legationem ad Traianum misit, quae belli 
finem peteret. Pollicebatur se omnia arma et bellica instrumenta 
Traiano traditurum et Romanos machinarum fabricatores et trans- 
fugas , qui apud ipsum essent, et omnia praesidia et castella, quae 
exstruxisset, diruturum. Cessurum quoque omni terra, qua Traianus 
potitus esset , et eius et Romanorum hostes pro suis hostibus habi- 
turum , neque posthac ullos transfugas admissurum, neque ullum 
militem Romanorum retenturum. His conditionibus hanc legationem 
"Traianus accepit. At Decebalus in conspectu Traiani arma abiecit, 
ct in terram cadens eum salutavit: Legatos etiam Romam misit, qui 
captivorum more erant manibus vincti. 


124 EXCERPTA ^ 


A.C,16? — 6. Ὅτι «1αγγιβάρδων καὶ Ὀβίων ἑξακισχιλίων Ἴστρον 
Marc. 8? περαιωθϑέντων, τῶν περὲ Βίνδικα ἱππέων ἐξελασάντων καὶ 
ψ. ιδτῶν ἀμφὶ Κάνδιδον πεζῶν ἐπιφϑασάντων, sig παντελῆ φυγὴν 
οἱ βάρβαροι ἐτράποντο. ἐφ᾽ οἷς οὕτω πραχϑεῖσιν ἐν δέξε 

- χαταστάντες ἐκ πρώτης ἐπιχειρήσεως οἱ βάρβαροι, πρέσβειςϑ 
παρὰ “ϊλιον Βάσσον τὴν Παιογίαν διέποντα στέλλουσι, 
Ὁ Βαλλομάριόν τε τὸν βασιλέα lMagxouavrov xad ἑτέρους δέκα; 
κατ᾽ ἔϑνος ἐπιλεξάμενοι ἕνα. καὶ ὅρκοις τὴν εἰρήνην οἱ mgé- 

σβεις πιστωσάμενοι οἴκαδε χωροῦσιν. 

A. C. 155 U. Ὅτι Kovador πρέσβεις ἔπεμψαν πρὸς IMagxov εἴρή-το 
Marc16,,, αἰτούμενοι, χαὲ ἔτυχον. καὶ πολλοὺς μὲν ἵππους, πολ- 
λοὺς δὲ βόας δεδώκασι, καὶ αἰχμαλώτους τότε μὲν μυρίους 
xoi τρισχιλίους, ὕστερον δὲ xai ἑτέρους πλείστους ἀπέλυσαν. 
a3. Ὅτι ἦλϑον xai ""ovuyyor καὶ «“ακριγγοὲ εἰς βοήϑει- 

αν τοῦ άρκου. 15 
c.A.C.530 9'. Ὅτι Kagzos τὸ ἔϑνος φϑονοῦντες τοῖς xa9' ἕχαστον 
ΔΈΡΝΕΙ ἐνιαυτὸν τελουμένοις τοῖς Γότϑοις, ἔπεμψαν πρὸς Τούλλιον͵ 
T" Mavógalov πρεσβείαν us9" ὑπερηφαγείας ἀπαιτοῦντες χρή-- 
Ριαῦματα. οὗτος δὲ δοὺξ ἦν lMvotag , καὶ xa9' ἑκάστην ἡμέραν 

τὸν στρατὸν ἐγύμγαζε, καὶ προμαϑὼν τὴν ὑπερηφάνειαν αὐτῶ 
τῶν ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας οὐκ ἐδέξατο αὐτοὺς., διδοὺς αὐτοῖς 
ἄδειαν Ógüv τοὺς στρατιώτας γυμναζομένους. καὶ ἵνα τῷ 
παρδλχυσμῷ καϑέλοι αὐτῶν τὰ φρονήματα, καϑίσας ἐπὲ βή- 


6. Παγογίαν Par. 1. Μᾶαρκεμάγη mg. H. 17. Ἰούλιον N. 


6. Sex millia Longobardorum et Obiorum Istrum traiecerunt ; 
in quos Vindicis equites, et pedites, quorum dux erat Candidus, 
irruerunt et in fugam verterunt. Prima statim invasione terrore bar- 
bari perculsi, legatos ad Aelium Bassum, qui Pannoniam provinci- 
am obtinebat, mittunt Ballomarium , regem Marcomannorum,, una 
cum aliis decem , ex. unaquaque gente uno electo. Sic pace iure- 
jurando firmata , legati domum redierunt. 

7. Quadi legatos miserunt ad Marcum. pacem petituros, et con- 
secuti sunt. Itaque multos equos et multas boves dederunt : et trede- 
cim millia captivorum , et plures etiam postea libertati restituerunt. 

8. Venerunt et Astingi et Lacoragi in auxilium Marci. 

9. Carporum gens invidia flagrabat, quod Gothi stipendia a Ro- 
manis accipiebant. Itaque legationem miserunt ad Tullium Meno- 
philum, et arroganter pecunias ab illo petierunt. Erat ille dux Moe- 
siae et singulis diebus exercitum ad.bellum exercebat: et cum Car- 
pos insolentes et superbos esse accepisset , per plures dies eos 
non admisit, sed. tamen potestatem eis fecit, cum exercitus exer- 
eebatur, ut milites conspicerent: et cum satis prorogatione tempo- 


E PETRI PATRICII HISTORIA. 155 


ματος ὑψηλοῦ xai παραστήσας τοὺς μεγίστους TOU OTQOGTO- c. À.C.230 
πέδου ἐδέξατο αὐτοὺς, μηδένα λόγον αὐτῶν ποιούμενος, ἀλλ᾽ LO 
P. - , , : Mew] ^ , - €.» 1 " 
ἐν τῷ μέσῳ λεγόντων αὐτῶν τὴν πρεσβείαν συνεχῶς ἑτέροις 
^ , , » Ν 
διελέγετο, ὡς δὴ ἄλλα τιμιώτερα πράγματα ἔχων. ὁὲ δὲ πε-- 
- , * €i M « 
δριδεεῖς γεγόμενοι οὐδὲν ἄλλο εἰρήκασιν, εἰ μὴ, ὅτι, , διὰ τί οὗ 
Τότϑοι τοσαῦτα χρήματα παρ᾽ ὑμῶν λαμβάνουσιν, καὶ ἡμεῖς B 
, c ^ *3 e » ' - 
οὐ λαμβάνομεν; ὃ δὲ εἶπεν, OrL ,,αὐτοχράτωρ πολλῶν χρη: 
, , , - -“ * 
μάτων xvgióg ἐστι, καὶ τοῖς δεομένοις αὐτοῦ χαρίζεται." οἱ 
* , £M 
δὲ ἐπήγαγον, ὅτι,,καὶ ἡμᾶς ἐχέτω εἰς τοὺς δεομένους, xai 
τοδότω ἡμῖν τοσαῦτα" ἡμεῖς γὰρ χοείττονες ἐχείγων ἐσμέν." 
, ᾿ jH E ξ 
^ , 4, - 
xai γελάσας ὃ lMnvogiog εἶπε. ,,καὶ περὲ τούτων μηνῦσαι 
- EJ , ^ ^e, , 
δέομαι τῷ αὐτοχράτορι. xui μετὰ τέσσαρας vag δεῦτε 
μαι τῷ " Ἶ 
, ^ , , , - 
εἰς τόνδε τὸν τύπον, xai λαμβάνετε ἀπόχρισιν." xai μετῆλϑεν 
ἐχεῖ, καὶ πάλιν τοὺς στρατιώτας ἐγύμναζε. καὶ ἤἦλϑον oi 
* 1 » ' OO - 
τῦΚάρποι μετὰ τοὺς Ῥέσσάῤρας μῆνας, καὶ τὸ ὅμοιον σχῆμα 
, - € LI » - j 
ποιήσας αὐτοῖς ἑτέραν εὗρεν ἀγαβολὴν τριῶν μηνῶν. xoig 
πάλιν εἰς ἕτερον στρατόπεδον ἐδέξατο αὐτοὺς ὅμοίως, xot 
Y 32 X . J e. «e Mec , 369 c 
ἔδωχεν αὐτοῖς ἀποόχρισιν, ὃτε ,,0c0v ἐξ ὑποσχέσεως οὐδὲν i- 
piv παντελῶς δίδωσιν 0 βασιλεύς. εἰ δὲ δέεσϑε συγχρο- 
' , , A € ' - M , b 
δοτήσεως, ὠπελϑόντες δέψατε ἑαυτοὺς πρηνεῖς καὶ δεήϑητε αὖ-- 
τοῦ: καὶ εἰκός ἐστε συγκροτηϑῆναι ὑμᾶς." οἱ δὲ μετὰ d- 


19. ὃ post ὑμῖν expunxit N. 


ris diem de die ducens superbos illorum spiritus fregisset et retu- 
disset, sedens in alto suggestu, primarios totius exercitus viros cir- 
ca se adhibuit, et Carpos excepit, nullaque illorum habita ratione in 
medio militum, dum legationem suam exponerent, tanquam aliad 
agens et longe sibi essent graviora negotia, sermonem cum aliis habe- 
bat. At illi despectui habiti nihil aliud dixerunt nisi: ,,Quia Gothi, 
inquiunt, a vobis stipendium accipiunt, cur nos quoque non aceipi- 
mus?« Quibus Menophilus: ,Cum Imperator noster multarum pe- 
cuniarum sit dominus, liberalitatem suam exercet erga eos, qui, ut 
sibi gratificetur , suppliciter petunt.* Tum illi: |,,Nos quoque sup- 
plicantium numero habeat, et nobis eadem largiatur. Sumus enim 
Gothis praestantiores.* Ridens Menophilus, ,,Meum est, ait, de his 
ad Imperatorem referre.  Redite igitur intra quatuor menses in 
hunc eundem locum, et responsum accipietis.* Et simul illine abiit 
et milites exercuit, Post quatuor menses Carpi redierunt. In qui- 
bus admittendis cum eadem forma, qua prius usus fuisset et rationem 
negotium in alios tres menses reiiciendi reperisset, cum tandem 
iterüm eos, ut prius, coram alio exercitu excepisset, illis hoe respon- 
sum dedit:  ,NihiL prorsus Imperator yohis ex conventione dabit. 
Sed si gratificatione indigetis, accedite ad eum, et ad eius pedes 
procumbite et ei supplicate, et verisimile est, eum vestras preces ad- 


126 EXCERPTA 


γανακτήσεως ἀνεχώρησαν, xat τὴν τοῦ Πηνοφίλου ἀοχὴν εἰς 
τρία ἔτη ἀνυσϑεῖσαν ἡσυχίαν ἔσχον. 
c.A.C. 261 v. Ὅτι. Σαπώρης ὃ Περσῶν βασιλεὺς τὸν Πὐφράτην 
hos διαβὰς μετὰ τοῦ οἰκείου στρατοπέδου, . .. . ἠσπάζοντο dÀ- 
λήλους καὶ ἔχαιρον ὡς ἀπωγμέγου κιγδύνου Ἐ φυγόντες. πρὸς 
δὲ τοὺς ἐν Ἔδέσσῃ στρατιώτας ἔπεμπεν, ὑποσχόμενος αὐτοῖς 
διδόναι πᾶν τὸ Σύριον νόμισμα τὸ ὃν παρ᾽ αὐτῷ, ἵν᾽ ἀνενό- 
χλητον αὐτὸν συγχωρήσωσι παρελϑεῖν, καὶ μὴ ἕλωνται κίν- 
δυγον εἷς ἀμφιβολίαν αὐτοὺς ἄγοντα, καὶ ἀσχολίαν αὐτῷ" πε- 
θιποιῆσαι καὶ βραδυτῆτα. οὐ γὰρ δεδιὼς αὐτοὺς ταῦτατο, 
ἐπιδιδόναι ἔφη, ἀλλ᾽ ἐπειγόμενος τὴν ἑορτὴν εἰς τὰ οἰχεῖα 
ποιῆσαι, καὶ μὴ βουλόμενος τριβὴν καὶ ὑπέρϑεσιν γενέσϑαν 
τῇ δδοιπορίᾳ αὐτοῦ. καὶ εἵλοντο οἱ στρατιῶται λαβεῖν τὸ 
χρυσίον ἀκινδύνως καὶ παραχωρῆσαι αὐτοῖς παρελϑεῖν. 
c.A.C.970 uc. Ori. Οὐανδαλοὶ ἡττηϑέντες ἔπεμψαν. πρεσβείαν πρὸςτϑ 
Aurel. τ “ὐρηλιανὸν, παρακαλοῦντες εἰρήνην. «Αὐρηλιανὸς δὲ ἀσμέ- 
P326 ως ἐδέξατο, καὶ πακτεύσας πρὸς αὐτοὺς ἀνεχώρησεν. 
A.C. 297 ιβ. Ὅτι 24g qaov, φίλτατος ὧν ὥς μάλιστα τῷ Ναρ- 
Ὁϊοο ἡ, ^ - » , , NOR, τῆν 
cato τῷ Περσῶν βασιλεῖ, εἰς πρεσβείαν πεμφϑεὶς σὺν ixe- 
celo τῷ Γαλερίῳ ὑπήντησεν. ὅστις ἀδειαν τοῦ λέγειν λαβώνπο 
εἶπε' ,,φανερόν ἐστι τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων, ὅτι ὡσπερανεὲ 
V.1g0Vo λαμπτῆρές εἶσιν ἢ τε Ῥωμαϊκὴ καὶ Περσικὴ βασιλεία " 


1. καὶ χκατὼ τὴν coni, 81. — 4. οὗ μὲν στρατιῶται excidisse 
susp.N. , 5. ὠποδιωχομένου Ἡ. 6. ἔπεμπεν Ν, πέμπϑιν vulg. 
7. αὐτῷ N., αὐτῶν vulg. 17. ὠνεχώρησεν N., ἀγεχώρησαν vulg. 
21. ὡσπερανεὶ H., ὥσπερ, ἂν εἴη vulg. ᾿ ! 


missurum.*  Át illi indignati recesserunt et per tres annos, quibus 
Menophilus in provincia cum imperio fuit, quieverunt. 

10. Sapores, Persarum rex, ut cum suis est Euphratem transgressus . .. 
sese amanter amplexi , sibi invicem gratulati sunt, quod imminens 
periculum effugissent, et ad eos, qui Edessae stipendia faciebant, mit- 
tit, qui promitterent, se illis. daturum omnes quos secum portaret, 
Syrios. nummos,. ut. sine ulla molestia ipsum iter pergere sinerent, . 
neque se ipsos in dubiam periculi aleam coniicerent, sibi moram et - 
negotium facessentes. Neque: vero se, tanquam ipsos timeret, haec 
daturum esse dixit, sed domum festinare, ut festum ageret et mini- 
me cupere ullam moram suo itineri interponi. Milites autem satius 
duxerunt pericula evitare et eos sinere transire et aurum accipere. 

11. Vandali victi miserunt legationem ad Aurelianum , pacem 
poscentes , Aurelianus lubenti animo eos excepit, et pactione pacis 
cum ipsis facta , rediit. ; 

"τὸ. "Appharban cum amicissimus Narsaeo, Persarum regi, esset 
missus lad legationem , supplex Galerio occurrit. Ts, data potestate 
loquendi , dixit, Romanum et Persicum imperium esse tanquam duo 


.E PETRI PATRICII HISTORIA. 127 


IN LI , b] ^ & "L4 -2 t bai € 5 , 
xai χρὴ καϑάπερ ὀφθαλμοὺς τὴν ἑτέραν τῇ τῆς ἑτέρας x0- A.C. 39] 
σμεῖσϑαι λαμπρότητι, καὶ μὴ πρὸς ἀναίρεσιν ξαυτῶν ἀμοι-Ὀΐοοϊ. 14 
βαδὸν μέχρι παντὸς χαλεπαίνειν. τοῦτο γὰρ οὐκ ἀρετὴ 
μᾶλλον, ἀλλὰ κουφύτης νομίζεται ἢ μαλακία" τοὺς γὰρ με- 

δταγεγεστέρους οἰόμενοι μὴ δύνασθαι ξαυτοῖς βοηϑεῖν σπου-Β 
δάζουσι τοὺς ἀντιτεταγμένους ἀνελεῖν. μὴ χρῆναι μέντοι 
^ , - 
μηδὲ Ναρσαῖον ἀσϑεγέστερον πάντων τῶν ἄλλων" βασιλέων 
γομίζεσϑαι" ἀλλὰ τοσοῦτον τῶν ἄλλων βασιλέων Γαλέριον 
c e t ue. , , , ^^ € DL 
ὑπερέχειν, ὥστε αὐτὸν τούτῳ μόνῳ δικαίως Ναρσαῖον ἡττῆ-. 
- - ? , , 
τοσϑαι, καίτοι τῆς τῶν οἰχείων προγόνων ἀξίας καταδεέστε-- 
, , L - 
Qo» οὐ γεγόμεγον." πρὸς τούτοις ἔλεγεν ὃ L4qqagfüv ἐντε- 
Led c Ld 
τάλθαι αὐτῷ παρὰ Ναρσαίου, ὡς ἔχοντες ἐπιείκειαν, τὸ τῆς 
οἰχείας βασιλείας δίκαιον τῇ “Ῥωμαίων ἐπιτρέψαι φιλανϑρω- 
» ' e 
πίᾳ. τοιγαροῦν μηδὲ τοὺς ὅρκους κομίζειν, ἐφ᾽ οἷς χρὴ yt- 
᾿ ΣᾺ 5 * . ὦ - , -" Μ 
τὄγεσϑαι τὴν εἰρήνην, ἀλλὰ τὸ ὅλον τῇ γνώμῃ τοῦ βασιλέως 
διδόναι. πλὴν ὅτι παραχαλεῖ τοὺς παῖδας μόνον xai τὰς α 
γαμετὰς αὐτῷ ἀποδοθῆναι, διὰ τῆς τούτων ἀποδόσεως πλέον 
εὐεργεσίαις ἔγοχος εἶναι λέγων ἢ ὅπλοις περιών" οὐδὲ νῦν δύ- 
νασϑαι xut! ἀξίαν χάριτας ὅμολογεῖν, ὅτι ἐν αἰχμαλωσίᾳ γενό- 
: - am 2 2 , «e ?4 3 [uU 
20Q£YO0L τῆς ἐντεῦϑεν οὐκ ἐπειράϑησαν ὕβρεως, ἀλλ᾽ οὕτω μετε- 
χειρίσϑησαν ὡς τῇ οἰχείᾳ εὐγενείᾳ ὅσον οὕπω ἀποδοθϑησόμεγοι. 
ἐν τούτοις εἰς μνήμην ἢγε καὶ τὸ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων 
εὐμετάβλητογν. ὃ δὲ Γαλέριος πρὸς ταῦτα δόξας ὀργίζεσϑᾶι, 
12. ἔχοντος N. 18. περιτὸν Valesius, περὲ ὧν vulg. 


luminaria; et oportere alterum alterius, sicut oculos, luce et splen- 
dore illustrari, neque ad exstinctionem et eversionem invicem sibi 
. molestos et graves esse. Hoc enim non virtus, sed magis levitas et 
mollities censeretur. Nam qui inferiores nihil sibi prodesse posse 
putant, conantur eos, qui sibi adversantur, tollere et evertere. Non 
oportere autem Narsaeum omnibus aliis regibus imbecilliorem exi- 
stimare; sed Galerium tanto reliquis regibus superiorem esse, ut 
ab eo solo merito. Narsaeus victus sit, tametsi ne Narsaeus quidem 
.& suorum maiorum virtute absit. Praeterea dixit Appharban man- 
datum sibi fuisse a Narsaeo, omnia proprii regni iura Romanorum 
humanitati committi, ipsum aequum esse ducere: neque ideo condi- 
tiones, quibus pacem fieri vellet, ipsum ferre, sed id omne Impera- 
toris arbitrio permittere. Hoc solum ipsum hortari, ut sibi uxorem 
et filios redderet, quos si reciperet , multo devinctiorem se illi fore 
beneficiis, quam si armis vicisset; ne nunc quidem satis pro merito 
gratias agere posse, quod captivi haud quicquam «contumeliae passi 
sint, sed ita habiti, ut pristinae suae nobilitati primo quoque tem- 
pore se restitutum iri sperarent. Hic legatus Persarum in memoriam 
revocavit rerum humanarum inconstantiam. Ad quae visus est Ga- 
lerius subirasci, et toto corpore commotus, ,non recte Persas, ait, 


158 EXCERPTA 


A.C.2970vyxugac τὸ ἑαυτοῦ σῶμα, ἀπεκρένατο λέγων, οὐ καλῶς 
Diocd.i4f]£ogag ἀξιοῦν τῆς μεταβολῆς τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων 
Ὁ ἑτέρους μεμνῆσϑαι, ὅπότε αὐτοὶ καιροῦ ἐπιλαμβανόμενοι οὐ 
παύονται ταῖς τῶν ἀγϑρώπων συμφοραῖς ἐπικείμενοι. ,,κω- 
λῶς γὰρ καὶ ἐπὶ Βαλεριανοῦ τὸ μέτρον τῆς νίκης ἐφυλάξατε, 
οἵτινες δόλοις. αὐτὸν ἀπατήσαντες κατέσχετε xod μέχρι yn- 
ρως ἐσχάτου καὶ τελευτῆς ἀτίμου οὐχ ἀπελύσατε, εἶτα μετὰ 
ϑάνατον μυσαρᾷ τινι τέχνῃ τὸ δέρμα αὐτοῦ φυλάξαντες ϑγη- 
τῷ σώματι ἀϑάνατον ὕβρεν ἐπηγάγετε." ταῦτα διεξελϑὼν Ó 
βασιλεὺς, καὶ εἰπὼν ξαυτὸν ἐπικαμφϑῆναι οὐχ οἷς Πέρσαιτα 
διὰ τῆς πρεσβείας ὑπέμνησαν, ὡς δέον πρὸς τὰς ἀνθρωπίνας 
ἀφορᾷν τύχας, (διὰ τοῦτο γὰρ μᾶλλον xai πρὸς ὀργὴν προσ- 
Ρ. 2) ἤκειν κινεῖσθαι, εἴ τις πρὸς ἃ Πέρσαι πεπράχασιν͵ ἀποβλέ- 
ψειεν,) ἀλλὰ τοῖς τῶν οἰκείων προγόνων ἴχνεσιν ἀκολουϑεῖν, 
οἷς ἔϑος φείδεσϑαι μὲν τῶν ὑπηχόων, καταγωγνίζεσϑαι δὲ τῶνιϑ 
ἀντιταττομένων, ἐκέλευσε τῷ πρεσβευομένῳ τῷ ἰδίῳ. βασιλεῖ 
ἀπαγγεῖλαι τὴν Ῥωμαίων καλοκαγαθίαν, ὧν τῆς ἀρετῆς ἐπει- 
ράϑη, καὶ οὐ πολλῷ ὕστερον προσελπίζειν παρ᾽ αὐτὸν ἀφι- 
ξομένους κατὰ γνώμην τοῦ βασιλέως, 
A. C. 314 v. Ὅτε zhixiriog πέμπει πρεσβευτὴν πρὸς Kovatavit-ao 
Const.95oy Πεστριανὸν κόμητα. ἐλθόντα δὲ τὸν Meorgtavóv ó βα- 
σιλεὺς ἐπί τινα χρόνον διέσυρε. μετὰ ταῦτα δὲ πρός τε τὸ 


5. Βαλεριανοῦ N., Ταλεριαγοῦ vulg. 12. προσήκει vulg. 13. 
εἐποβλέψειεν H., ἀποβλέψειεν vulg. 


petere, ut alii varietatis et inconstantiae rerum humanarum me- 
minissent, quippe qui ipsi, cum secundae res illis contigerint, ho- 
minum calamitatibus ultro instare non desisterent. Belle scilicet 
adversus Valerianum moderationem in victoria tenuistis. Nam dolo 
eum cepistis, etusque ad extremam senectutem et mortem turpem et 
foedam non dimisistis. Etiam post mortem nefaria arte cutem eius 
custodientes, mortali é6orpori immortalem ignominiam inussistis.« In 
ista digressus estlmperator, et dixit, se quidem flecti non his, quo- 
rum Persae in legatione mentionem. fecerant, oportere in rerum hu- 
manarum varietatem intueri; (ob hoc enim si quis ad ea, quae Pere 
sae commiserint, advertat, oportere in iram ferri;) sed se vestigiis 
maiorum insistere, quibus mos fuerit parcere subiectis et debellare 
superbos. ltaque iussit eum, qui legatione fungebatur, regi suo 
Romanorum mansuetudinem et clementiam , quorum virtutis pericu- 
lum fecisset, renuntiare, et spem facere, non multo post fore, ut, 
impetrata ab Imperatore venia, captivi ad ipsum redirent. 

13. Licinnius legatum ad Constantinum Mestrianum Comitem 
mittit, quem Constantinus, cum ad se venisset, longo tempore deti- 
nuit. Tandem quum. ad incertos belli casus animum adiiceret ; quia 


E PETRI PATRICII HISTORIA. 129 


ἄδηλον τοῦ πολέμου ἀποβλέπων, ἅμα δὲ καὶ ὅτι ob τοῦ Ζικιν- A. C.314 
γίου ἐφόδῳ λανθαγούσῃ “χρησάμενον τὴν βαστάγην αὐτοῦ ap 3 
μετὰ τῆς βασιλικῆς ὑπηρεσίας κατέσχον, δέχεται αὐτόν. ὃ 
δὲ τοῖς δυσὲ βασιλεῦσι τὴν εἰρήνην ἐπρεσβεύετο, μὴ χρῆναι 
5Àéyov τὸν τοὺς ὁμοφύλους νενικηκότα xar αὐτῶν χαλεπαί" 
 v&y. ÜyrL γὰρ ἄν ἀπόλοιτο, τοῦτο λοιπὸν τῷ νενικηκότι, ἀλλ᾽ 
οὐχὲ τοῖς ἡττωμένοις ἀπόλλυσθαι" καὶ ὅτε ὃ tvi τὴν εἰρή- 
vv ἀρνούμενος πολλῶν ἐμφυλίων πολέμων γίνεται αἴτιος. 0 . 
δὲ βασιλεὺς τῷ Te προσώπῳ καὶ τῇ τοῦ σώματος κιγήσει τὸ 
τομιέγεϑος τῆς ὀργῆς δηλῶν, καὶ μόλις φωνὴν ἀφεὶς, εἶπεν" 
»οὐχ οὕτω μέχρι τοῦ παρόντος διαγενόμεϑα, οὐδὲ διὰ τοῦτο 
ἐκ τοῦ ὠχεαγνοῦ uéyou τῶν ἐνταῦϑα πολεμοῦντες xad νικῶγ-- 
τες: ἀφικόμεθα, more μὴ ἐθέλειν τὸν οἰκεῖον γαμβρὸν κοινω-ὦ 
γὸν ἔχειν διὰ τὰ μύση αὐτοῦ καὶ τὴν ἀγχιστείαν ἀπαγορεύ- 
15s0v , εὐτελὲς δὲ ἀνδράποδον μετ᾽ αὐτοῦ εἰς τὰ βασίλεια προσ- 
δέξασθαι." ἐκέλευσεν οὖν τὸν Πεστριανὸν τούτου τοῦ μέ- 
ρους τῆς πρεσβείας σχολάζοντα, εἴ τι ἕτερον αἰτεῖν βούλοι-- 
το, λέγειν" καὶ ἔδοξε τὸν Βάλεντα ἐκβληθῆναι τῆς βασιλείας. 
ιδ΄... Ὅτι Mayvérivog καὶ Βετρανίων πέμπουσ!: πρέσβεις ^ C350 
χοπρὸς Κωγνστάντιον. πέμπονται δὲ “Ῥουφῖνος xad Ἵπαρκελλέ. std 
γος, ὃ μὲν ὕπαρχος ὧν τῶν πραιτωρίων, ὃ δὲ ἕτερος στρα-.»ο 
τηλάτης, καὶ Novrvéyiog συγκλητιχὸς ὕπαρχος, xoi Πάξιμος 
πρὸς τούτοις, ὑπομνγήσοντες τὸν Κωνστάντιον ὅπλων ἀπο-Ὁ 


5. αὐτὸν vulg. 10. τῆς om. vulg. 11. διαγεγενήμεϑα 
coni. B. 17. σχολάζογτος vulg. ^19. Βετραγίων N., Βρεττα- 
Ȓoy vulg. A 


manus militum Licinnii iumenta sarcinalia cum regia suppellectili ad 
se tendentem clandestina incursione interceperat, legatum admisit, 
Ile vero de pace inter utrumque Imperatorem componenda agens 
dicebat, non oportere eum, qui de civibus suis victoriam reportasset, 
iis irasci. Quicquid enim intereat, victori, non victo interire, ct 
Sj nunc uni pacem denegaverit, multorum bellorum civilium causam 
fore et auctorem. At Imperator et vultu et motu corporis acerbita- 
tem irae suae demonstrans, et aegre vocem emittens dixit: ,,Non ita 
nos ad hoc usque tempus gessimus, neque ideo ab Oceano huc bel- 
lum gerentes et vincentes pervenimus, ut generum nostrum propter 
nefaria flagitia a societate regni excludamus et affinitatem eius dis- 
solvamus, et vile mancipium cum ipso in imperium introducamus." 
Iussit igitur Mestrianum, hac legationis parte omissa, si quid aliud 
vellet promere. Et visum est Valentem ab imperio deiicere. 

14. Magnentius et Vetranio mittunt legatos ad Constantium. 
Mittuntur autem Rufinus et Marcellinus, hic praefectus praetorio, 
ille alterius agminis ductor, et Nunechius Senatus Princeps, et Ma- 


Dexippus , Eunapius etc. 9 


130 EXCERPTA 


À.C.35o σχέσϑαι xai πρώτην ἔχειν ἐν τῇ βασιλείᾳ τιμήν. ὃ δὲ Ma- 
Consti νγέγτιος δι’ αὐτῶν τὴν ἰδίαν ϑυγατέρα τῷ Κωνσταντίῳ ὑπι-: 
σχγεῖτο διδόναι γαμετὴν ἐπὲ τῷ xai αὐτὸς τὴν Κωνσταντίαν 
55 Ji " xe 
λαβεῖν τὴν ἀδελφὴν τοῦ Κωνσταντίου. ἐδέξατο ovv 0 βασι- 
T c 
λεὺς τοὺς Βετραγνίωνος xot IMayvevr(ov πρέσβεις, ἂν oig 05 
b 
Νουνγέ ὑϑὺς ἔ ) μίῳ εἰρήνην αἰτεῖν τὸν Ma- 
ουνέχιος εὐϑὺς ἔφη τῷ προοιμίῳ εἰρηνή : 
, ^ , ^ - 
γνέντιον, xat πολλάκις τῆς περὶ τῶν παρόντων πραγμάτων κα- 
^ - 
ταστάσεως τὸν Κωνοτάντιον ὑπεμίμγησχε, φάσχων μὴ χρῆ- 
, pA P , 
vaL αὐτὸν ἀπρούπτως καὶ κεχμηχότα 7505 τοῖς πολέμοις δυο 
H A - ; 
κατ᾽ αὐτὸν βασιλεῖς, στρατιωτικῆς τὸ ἐπιστήμης ἐμπείρουςτο 
- 32 Ψ , 
καὶ δὁμονοοῦντας ἀλλήλοις xai ἔτι ἀκεραίους ὄντας, εἰς πόλε- 
μὸν προκαλεῖσθαι" οἵτινες, εἰ μὴ περὶ εἰρήνης συνδόξαιεν, 
ς c idv: ' ͵ ᾿ 1 ] , ' » 
P.28[co6 ] ozobou καὶ πηλίκοι χατὰ τὸν ἐμφύλιον πόλεμον écovrat 
, -— 
παραταττύμενγοι, εἴτε εἷς μόγος, εἴτε ὁμοῦ ἄμφω παραγένοιν-- 
e " 9342 . Μ᾿ €i iy 9. 9: -»" Ἅ ἃ €- nó 5 
T0, μὴ ϑέλειν αὐτὸν ἑτέρωϑεν μαϑεῖν ἢ ἐκ τῶν ἤδη πεπρα-ι 
- E ] 2A γι e" 
yuévov αὐτοῖς, ὃτε ταῖς ἐκείνων παρατάξεσιν αὐτῷ τε xci 
τῷ γένει αὐτοῦ ϑρίαμβοι κατωρϑοῦντο. ταύτης τῆς πρεσβείας 
,? , c ^ d [uU 
ἀκούσας ὃ βασιλεὺς ἐν φροντίσι πολλαῖς ἦν. xci sig ὕπνον 
' }δ Ld e c 4 E] - ὦ 3 c 
B τραπεὶς εἶδεν οψιν, ὅτι ὃ πατὴρ αὐτοῦ ὥσπερ ἐξ ὕψους xa- 
- A 2 
TLOY χαὶ τῇ χειρὲ κατέχων τὸν ἹΚώνσταντα, ὃν ἀνεῖλε lMa-20 
γγέντιος, τοῦτον αὐτῷ προσφέρων ταῦτα πρὸς αὐτὸν ἐδόκει τὰ 
5. Βρετταγίωγνος vulg ὁ Νουγέχιος ---τὸν Mayvéyvioy , καὶ ] 


ἬἭδεος verba, quae vulgo perperam lin. 17. post voc. χατωρϑοῦγ- 


τὸ legebantur, in locum suum reduxit CL, particula καὶ ab ini- 


lio in finem transposita. 9. xci N., μὴ vulg. πολέμοις B., 
πολεμίοις vulg, — 10. αὐτοῦ coni. B. 13. ὡς uncis inclusit B. 


ximus cum ipsis, qui adhortarentur Constantium, ut ab armis abs- 
tineret, et primum honoris gradum iu imperio obtineret; Magnen- 
tius Constantio filiam desponderet, et ipse uxorem acciperet Con- 
stantiam, Constantii sororem. Itaque Imperator Constantius admisit 
Vetranionis et Magnentii legatos, quorum unus, Numechius, initio 
statim Magnentium pacem petere praefatus est, et Constantium, quo 
' in statu res in praesentia essent, monuit dicens, non oportere ipsum 
inconsiderate, praesertim — quum bellis iam confectus esset, duos 
contra se Imperatores, rei militaris peritos et inter se concordes 
et integris viribus, ad bellum provocare. Qui, nisi nunc de pace iu- 
ter eos conveniret, quales quantique in bello civili futuri essent, 
sive unus solus, sive uterque simul, non aliunde ipsi discedendum 
4886, quam ex egregiis facinoribus, quae ante edidissent, quando 
ipsi et generi eius prospere rebus gestis triumphos peperissent. Cum 
hanc. legationem audisset Imperator, magnam illi ea res curam ct 
sollicitudinem attulit. Itaque ad somnum conversus, vidit in somnis 
patrem tanquam ex alto descendentem, In manu tenebat Constan- 
lem a Maguentio peremtum , quem Constantio ostendens haec illi 


E PETRI PATRICH HISTORIA. 191 


Quuara φϑέγγεσϑαι",, Κωνστάντιε, ἰδοὺ Kovoravg ὅ πολλῶν A.C. 350 
βασιλέων ἀπόγονος, ὃ ἐμὸς υἱὸς καὲ σὸς ἀδελφὸς, tvQayy, Consti 4 
- 3 
κῶς ἀπολλύμενος. μήτε οὖν τὴν βασιλείαν δεαχοπτομένην, μή- 
τε τὴν πολιτείαν ἀγατρεπομένην περιίδῃς, μήτε εὐλαβηϑῆῇς 
δαπειλὰς, ἀλλὰ τὴν ἐντεῦϑεν ἐσομένην σοι δόξαν πάσης ἐχ- 
' . , H íi Y 5 " 5 ey Dem 
βάσεως προτίμησον, xai μὴ ἴδῃς ἀνεκδίκητον ὥδελφόν." μιε- 
g vt » ! DJ , - 
τὰ ταύτην τὴν ὄψιν ἀφυπνισϑεὶς ὃ Κωνστώντιος, τῶν mgé-C 
σβεων πλὴν Ῥουφίνου φυλακῇ παραδοθέντων .... 
ιε΄. Ὅτι ἐπὲ Κωνσταντίου πρέσβεις ἦλϑον Περσῶν. ὅδ: C. 558 
MEUS | - - onst.23 
1002 τῆς πρεσβείας ἡγεμὼν Ναρσῆς τὸ τραχὺ τῶν γραμμάτων p. C.4 
ὧν ἐπεφέρετο τῇ τῶν οἰχείων ἡμερότητι τρόπων συγκεράσας, 
ἔδωχε πρὸς ἀνάγήωσιν. 
tg. Ὅτε οἱ βάρβαροι ἐπὲ ᾿Ιουλιανοῦ τοῦ παραβάτου 
ἄν ἣν » c LUE. - 2 M , 3 ἂν 1 
εἰρήνην grovv* ὃ δὲ ἤλϑεν εἰς τὸ σπείσασθαι αὐτοῖς, καὶ 
τϑέζητει ὁμήρους λαβεῖν. οἱ δὲ βάρβαροι πάνυ πολλοὺς ἔλεγον 
ἔχειν πολέμῳ, ἀλλ᾽ οὐ παρ᾽ ἐκείνων δεδομένους. νῦν δὲ ζη- 
» 2 y ' - το 
τεῖν εἰρήνης ἐνέχυρα, εἴ τινες εἶεν πρὸς τοῦτο παρ᾽ αὐτοῖς ἢ 
2 , ; 7 . 26v , , , τ , 
ἐπιτήδειοι, ἐχείνων δὲ οὐδὲν azagrovuévov, ἀλλὰ δώσειν 
συγτιϑεμένων ovg ἄν αὐτὸς ἐπιλέξοιτο, τὸν τοῦ βασιλέως vi- 
' v, E c E] H] - , Ψ - «“ * 
ὃν ἠξίου λαβεῖν ὡς ἀντὲ πολλῶν μογον ἀρχοῦντα, ὃν εἶχεν 
^ , € ^ , L4 , 9 :$ c 
αἰχμάλωτον. 0L δὲ βάρβαροι ἤδη τεϑγάγναι αὐτὸν daoLau- 


D: 
o- 


3. ἀπολόμενος coni, B. 16. ἔχειν. πολέμῳ μὲν ἔφη, ελλ᾽ Bois- 
sonad. Eunap. 1. p. 459,,— ἔχειν αὐτὸν αἰχμαλώτους. xai ἐκεῖνος 
ἀπεχρίνατο τούτους ἔχειν πολέμῳ, ἀλλ᾽ N. 


dicere visus est: ,Constanti, ecce Constans , multorum regum pro- 
genies, meus filius, frater tuus nefarie necatus; neque imperium 
labefactatum , neque rempublicam eversam negligas, neque si quis 
tibi minetur, terrore afficiaris, sed gloriam, quae inde te manet, cui- 
cumque oppugnationi praeponas, neque inultum fratrem tuum relin- 
quas. Hoc ostento viso, est expergefactus et legatos praeter Rufi- 
num in vincula: coniecit. 

15. Sub Constantio legati a Persis venere, cuius legationis prin- 
ceps Narses asperitatem litterarum, quas adferebat, lenitate morum 
suorum temperavit, easque legendas tradidit. 

16. Barbari sub Iuliano Apostata pacem petierunt, ille vero 
profectus est, ut cum illis transigeret, et obsides sibi dari petiit. Bar- 
bari responderunt, multos iam in eius potestate esse. Tum ille hos 
belli iure, non ab ipsis traditos habere se dixit: nunc quaerere pa- 
cis pignora; viderent, si qui essent apud ipsos huic rei apti et ido- 
nei. Cum nihil abnuerent, sed daturos se promitterent, quos ele- 
gisset, regis filium poscit, quem unum pro multis obsidem detine- 
ret; is autem iam inter captivos a Romanis custodiebatur. Sed bar- 
bari ipsum periisse existimantes , ad luctum et moerorem una cum 


132 EXCERPTA E PETRI PATR. HISTOR. 


4. C.358 βάγνοντες, μετὰ τοῦ σφῶν βασιλέως ὄὀδυρόμεγοι τὸ xai oré- 
Const. "»yovrec, ᾿ἐδέοντο τοῦ Καίσαρος ἀδύγατα μὴ ζητεῖν, ἀπαιτοῦν-- 


Iul C, 


τα τοὺς ἤδη τεϑγνεῶτας ὁμήρους" τοῦτο δὲ τεκμήριον εἶναι 
τοῦ σπονδὰς αὐτὸν μὴ ἐϑέλειν ποιήσασϑαι.- 


rege conversi, obtestati sunt Caesarem, ne a se ea, quét praestare 
non possent, peteret: quod faceret, cum eos, qui iam fato functi 
erant, sibi dari postularet, quo satis se foedera facere nolle in- 
dicaret. 


EK TON IXTOPIQN 
HEJUPOT HATPIKIOT 
KAI ΜΑΓΙΣΤΡΟΥ͂ 


EK 40r4A1 ΠΕΡῚ HPESBEQN POMAION 
HPOZ EONH. : 


EX HISTORIA 


PETRI PATRICII 


ET MAGISTRI 
EXCERPTA DE LEGATIONIBUS ROMANORUM 
AD GENTES 


ARGUMENTUM. 


Valerianus. frustra a Sapore pacem petit (1). Sapores Odenathi 
legatos et dona superbe remittit (2). Conditiones pacis inter Dio- 
cletianum et Narsaeum compositae (3). 


e. no Βαλεριανὸς εὐλαβηϑεὶς τὴν ἔφοδον τῶν ÍIsg»^.C.260 
σῶν, (ἐλίμωξε γὰρ τὸ στράτευμα αὐτοῦ, xai μᾶλλον οἱ Παυ- Vlr. 8 
enim ;) χρυσίον ἄφατον συναγαγὼν ἔπεμψε πρέσβεις πρὸς. 21 
Σαπώρην, ἐπὲ μεγάλαις δύσεσι vOv πόλεμον καταλῦσαι Bov- 
δλόμενος. ὃ δὲ τά τὸ πέρὲ τοῦ λιμοῦ μαϑὼν, τῇ τὸ παρακλή- 


4 ! aleríanus , ne a Persis oppugnaretur, timens, (fame enim 
cius exercitus laborabat, et maxime Maurusii,) ingentem auri vim 
accumulans , misit legatos ad Saporem, et magnis largitionibus bel- 


134 EXCERPTA 


A.C.26octu ΠΒαλεριαγοῦ πλέον ἐπαρϑεὶς, τοὺς πρέσβεις παρελκύσας, 
Valer.8 ἀπράχτους αὐτοὺς ἀπολύσας, εὐϑὺς ἐπηκολούϑησεν. 
A. C. 261 B. Ὅτι ᾿Οδέναϑος τὸν Σαπώρην πολὺ ἐϑεράπευεν ὡς 
Gall. 9 c ' 1 ' * c , , ^ 3. * 
p ὑπερβεβηχότα κατὰ πολὺ τοὺς Ῥωμαίους. fovAousvoc δὲ αὐτὸν 
ὑπαγαγέσϑαι, πέμπει δῶρα μεγαλοπρεπῆ καὶ ἄλλα ἀγώγιμα,5 
» 2 
ὧν 7 Περσὶς οὐκ ἦν εὐφορος, καμήλοις ἐπιϑείς. καὶ γράμ- 
ματα πέμπει δεήσεως δύναμιν ἔχοντα, καὶ ὅτι οὐδὲν Πέρ- 
σαις ὑπεναντίον αὐτὸς εἰργάσατο. ὃ δὲ τοὺς οἰχέτας ὑὕπέ- 
τασσε δεξαμένους τὰ δῶρα δίπτειν εἰς τὸν ποταμὸν, καὶ τὰς 
» * 3€ ᾽ς , * 3 , , » ' 
ἐπιστολὰς διαῤῥήξας συνέτριψε, καὶ ἐδηλωσεν .,»γτἰς ὧν xaito 
σιόϑεν ἐτόλμησε πρὸς τὸν οἰκεῖον δεσπότην γράψαι; xat νῦν 
εἰ βούλεται ἐλαφροτέρας χολάσεως τυχεῖν, ὀπίσω τὰς χεῖρας 
Ο δήσας προσπεσέτω. εἶ δὲ μὴ, ἴστω ὡς καὲ αὐτὸν καὶ τὸ yé- 
τ um, 
vog xai τὴν πατρίδα ἀπολῶ." 
A. C. 297 γ. Ὅτι Γαλέριος καὶ Ζοκλητιανὸς sic Νίσιβιν | ovrgA-15 
Diocl.149oy, ἔνϑα wow βουλευσάμενοι στέλλουσιν εἰς Περσίδα πρε- 
^. σβευτὴν Σικόριον Πρόβον ἀγτιγραφέα τῆς μνήμης. τοῦτον ὃ 
ἹΝαρσαῖος τῇ τῶν ἐπαγγελϑέντων ἐλπίδι φιλοφρόνως ἐδέξατο. 
χρῆται δὲ καί τινι ἀναβολῇ ὃ Ναρσαῖος. ὡς γὰρ βουλόμενος 
δῆϑεν τοὺς περὲ Σικόριον πρέσβεις, οἷα δὴ κεκοπωμένους, à-20 
, bd ^ 
ψαχτήσασϑαι, μέχρι τοσούτου περὲ τὸν "fomgovUiv ποταμὸν 

1. παρελκύσας H., παρεχύλσας vulg. 3, Ὀδέγαϑος Val, ó 4έ- 

γατος vulg. 
lum solvere voluit. Sed Sapores inopiae Romanorum haud ignarus 
et precibus Valériani elatus, legatos distinet, deinde re infecta di- 
mittit, eosque subsequitur. 

2. Odenathus Saporem, tanquam longe Romanis praestantiorem, 
multum coluit et observavit, et cupiens eum sibi devincere , dona 
magnifica camelis imponens earum rerum, quarum Persis non erat 
ferax, ad eum mittit cum litteris, quibus cum multis precibus se 
nihil unquam contrarium Persarum rationibus fecisse testabatur. At 
ille iussit. servos suos, postquam recepissent munera, ea in proxi- . 
mum fluentem proiicere; et eius litteras laceratas pedibus conculca- 
re. Haec quoque palam protulit: ,,Quis et unde iste est, qui eo te- 
meritatis devenit, ut audeat ad suum dominum scribere. Nunc si 
velit leviori poena affici, manibus a tergo revinctis, prosternat se 
ante me. Si nou faciat, sciat.me illum et omne eius genus perdi- 
turum et exstincturum.* 

3. Galerius et Diocletianus Nisibi convenerunt. Ibi communi- 
cato consilio , mittunt legatum in Persidem Sicorium Probum, ma- 
gistrum memoriae. Hunc Narsaeus, quia ex his, quae sibi nuntiata 
fuerant, spem se optata consecuturum conceperat, benigne et co- 
miter excepit. Antea tamen callide moras nectebat, Quum enim 
$peraret, se legatos longo itinere fessos fácilius sibi conciliaturum 
esse, eo usque Sicorium, qui consilii ipsius non ignarus erat, circa 


wrap c 


E PETRI PATRICII HISTORIA. 135 


- * , à - à 
τῆς Πηδικῆς τὸν Σικόριον παρείλκυσεν, οὐχ ἀγνοοῦντα μέν- A, C. 297 
H ' - 2 3 ἢ 
τοι τὸ γινόμενον, ἕως οἱ τῆδε κὠχεῖσε διὰ τὸν πόλεμον σκορ-- Diocl 14 
πισϑέντες συνελέγησαν. xai τηνικαῦτα ἐν τοῖς ἐνδοτέρω τῶν. 3o 
» - 
βασιλείων πάντας τοὺς ἄλλους χωρίσας, xai ἀρκεσϑεὶς τῇ 
, ’ 3 * T 
δπαρουσίᾳ ᾿“φφάρβα καὶ "Aozanórov xai Βαρσαβώρσου, ὧν 
c * ] e * xoc - 
o μὲν ἕτερος ὕπαρχος ἣν πραιτωρίων, ὃ δὲ ἕτερος τὴν τοῦ 
- , 5 & , * ἐκ " H 8 1 , ó t 
Συμέον εἶχεν ἀρχὴν, ἐπέτρεψε. τῷ Πρόβῳ τὴν πρεσβείαν διεξ-- 
Η H ' - be 1 
ἐέναι. ἦν δὲ τὰ χεφάλαια τῆς πρεσβείας ταῦτα, ὥστε χα- 
τὰ 10 ἀνατολικὸν χλίμα τὴν Ἰντηληνὴν μετὰ Σοφηνῆς xai 
το ρζανηνὴν μετὰ Καρδουηνῶν χαὶ Ζαβδικηνῆς Ῥωμαίους 
ἔχειν, καὶ τὸν Τίγριν ποταμὸν ξχατέρας πολιτείας δροϑέσιον 
- ^ , - 
εἶναι, VAousviay δὲ Ζίνϑα τὸ κάστρον ἐν μεϑορίῳ τῆς Πη-Β 
- ' 5» r - 
δικῆς κείμενον δρίζειν, τὸν δὲ ᾿Ιβηρίας βασιλέα τῆς οἰκείας 
, ' , c , 2 EJ ^ , - 
βασιλείας τὰ συμβολα “Ρωμαίοις ὀφείλειν, εἶναι δὲ τόπον τῶν 
, ’ ' ' Ly 4 "Ty 
χδσυναλλαγμάτων Νιίσιβιν τὴν πύλιν παραχειμένην τῷ Tíygi- 
δι. τούτων ὃ Ναρσαῖος ἀχούσας, ἐπειδὴ πρὸς μηδὲν τούτων 7j 
^ , 2 » 3. * , , , 
παροῦσα τύχη ἀργεῖσθαι αὐτὸν συνεχώρει, συνέϑετο τούτοις 
« ^ € M HI ? » ^ , 
ἅπασι" πλὴν ἵνα μὴ δόξῃ ἀναγχῃ πάντα ποιεῖν, διηρνήσατο 
, ^ , ,» » , ' , t€ c. 
μόγον τὸ τύπον &yaL τῶν συναλλαγμάτων τὴν Νίσιβιν. ὁ δὲ 
᾿ M x 
ΔοΣικόριος" ,,ἐνδεδωκέναι χρὴ πρὸς τοῦτο, ovre γὰρ αὐτοχρά- 
' , ΕἸ Ld , 
τῶρ 7 πρεσβεία, καὶ περὲ τούτου ἐκ τῶν αὐτοχρατόρων OU- 
. , p1 , ^ 
δὲν énerérQumvo." τούτων οὖν συγτεϑέντων, ἀπεδόϑησαν τῷ 


1, ἀγνοοῦντα Cl, ἔγνω οὖν τὰ vulg. 3. τῶν βασιλείων N., 
τῷ βασιλεῖ vulg. 10. ζ“ρζαγηνὴν et Καρδουηνῶν Ν,, 2olaxg- 
γὴν et Καρδονηνῶν vulg. 20. οὔτε γὰρ αὐτοχράτωρ ἡ Β., 
τότε γὰρ αὐτοχράτορι vulg. 


Asprudum, Mediae fluvium, detinuit, donec milites, qui hie illic per 
bellum dispersi erant, convenissent. Tum in interiori conclavi re- 
gis admissus, reliquis omnibus abire iussis, contentus praesentia 
Apharbae et Archapeti et Barsaborsi, quorum alter erat praefectus 
raetorio, alter Sumii dignitatem obtinebat, iussit Probo suam 
egationem referre, Erant autem capita legationis haec, ut Romani 
in Oriente haberent Intilenen cum Sophene, Arzanenen cum Cardu- 
ene et Zabdicene, et Tigris fluvius utriusque imperii limes esset: 
ut Zintha castellum, in confiniis Mediae situm , Armeniam termi- 
naret, rex lberiae regni sui insignia a Romanis accepta susciperet; 
commerciorum locus Nisibis esset, ad Tigrim amnem sita. Quae 
ubi audivit Narsaeus, quandoquidem, quae erat eius fortuna, nihil 
quicquam eorum licebat illi denegare, consensit et approbavit, prae- 
ierquam quod, πὸ ista omnia videretur necessitate coactus facere , 
solummodo abnuit, commerciorum locum esseNisibim. Sed Sicorius 
hoc quoque ab illo concedendum esse dixit; neque enim legatos libera 
auctoritate insiructos esse, neque Lmperatores quicquam de hac re 


136 EXCERPTA E PETRI PATR. HISTORIA. 
A.C. 297 Ναρσαΐῳ αἵτε γαμεταὶ χαὲ oi παῖδες, μετὰ φιλοτιμίας τῶν. 
Dioc. τή θασιλέων τῆς σωφροσύνης αὐταῖς καϑαρᾶς φυλαχϑείσης. 
ἶ 2. χαϑαραῖς vulg. 


praecepisse. His igitur conditionibus acceptis, Narsaeo restitutae 
sunt eius uxores et liberi, debita erga illas temperantia cum summa 
Imperatorum fide observata. 


E lexico Segueriano περὲ συντάξεως, edito in Bekkeri 
anecdotis, Vol. I. p. 117. seqq. 
Ej 
Πέτρου εἰς τὰ περὲ "dviow(íov: ,,πολλὰ οὖν ϑωπεύσας 
αὐτόν. s. v. ϑωπεύω, αἰτιατικῇ. 
n" , LJ ^ 
Πέτρου sig τὰ τῆς μοναρχία: Καίσαρος ἀπεῖπε τοῖς 
“3 2. v 2 , )» 3 » - 
βουλευταῖς ἐχδημεῖν 650 ᾿Ιταλίας." s. v. ἀπεῖπε, δοτικῇς 


Quae ex Petri Patricii libro ztoi χαταστάσεως τῆς βασιλείας 
apud Constantinum de ordine aulae Byzantinae servata 
exstant, hic non repetenda videbantur. 


IIPIZKOT IIANITOT 


T4 ZQZOMEN A. 


MR 


id 


y 


AMDGIASOT JaHOGEUBB£SQ. J 


ΚΑῚ ZOOIZTOT 
IZTOPI.A42 BTZANTIKHZ 
EKA4OFLITAI ΠΕΡῚ HPEZBEON EONON 
HPOZ P929M.41017ZZ. 


EX HISTORIA BYZANTINA 


PRISCI RHETORIS 


ET SOPHISTAE 


EXCERPTA DE LEGATIONIBUS GENTIUM 
AD ROMANOS. 


ARGUMENTUM. 


aMargus oppidum episcopi fraude a Scythis capitur (1). At- 
tilas, Scytharum transfugis incassum a Theodosio repetitis , in fines 
FHomanos irrumpit (2). Durae pacis a Homanis cum Hunnis initae 
conditiones: pactae pecuniae severe per imperium Homanum exi- 
guntur. J4simuntii ad pacem accipiendam ab Hunnis adiguntur (3). 
Auilas Romanos vanis legationibus fatigat (4). Chrysaphius eunu- 
chus consilium init 4Attilae per Edeconem eius legatum interimendi 
(5). Compertis insidiis , Attilas Chrysaphium ad supplicium expo- 
scit (6). Idem bellum parat adversus occidentem (7). Belli inter 
Attilam et Aétium coorti causae (8). Attilas Orienti bellum minatur 
(9). - 4rdaburius bellum gerit cum Saracenis (10). Maximinus cum 
Blemmyis et Nubadibus pacem componit, quae post mortem eius 
solvitur (11). Gobazes, Colchidis rex, Byzantium vocatur (12). 
Maiorianus in v cien traiicere constituit (13). Marcellinus in 
Gallia cum Gothis bella gerit. Genserichus Siciliam et Italiam 
vastat. Legatio Saragurorum ad Leonem (14) Persarum ad Leo- 
nem legati de iniuriis Romanorum queruntur.  Tatianus legatus 
ad Vandalos mittitur (15). Gobazes benigne a Leone excipitur (16). 
Sciri auxilia petunt a Romanis adversus Gothos (17). 4itilae fili 
societatem cum Leone inire frustra conantur (18). Fines Persarum 
a Saraguris aliisque gentibus infestantur (19). Dengizich bellum 
contra Romanos molitur (20). Gothi a ducibus Romanis in dedi- 
tionem accepti trucidantur (21). Suani a Persis vexati Romanos . 
auxilium poscunt (22). 


14O - EXCERPTA 


» 
ea 
^ - * ^ TO" 
Αι. 6.441. α΄, n τῶν Σκυϑῶν κατὰ τὸν τῆς πανηγύρεως κοωμρὸν 
c ' 

"Theod.35 καταστρατηγησάντων Ῥωμαίους xai πολλοὺς ἀνελόντων, οἱ 
P.33 Ῥωμαῖοι ἐπέστελλον. πρὸς τοὺς Σχύϑας, ἐν αἰτίᾳ ποιούμενοι 
ν. 28 ἧς τοῦ φρουρίου αἱρέσεως ἕνεχεν καὶ τῆς τῶν σπονδῶν ὅλι- 

r « δι Ψ , c 5 95 k. ! 5 P E ' 
γωρίας. οἱ δὲ ἀπεκρίγαντο, ὡς ovx ἀρξάμενοι, ἀλλ᾽ ἀμυνόμε-5 
v , - 
vot ταῦτα δράσειαν" τὸν γὰρ τῆς Πϊάργου ἐπίσκοπον sig ξαυ-- 
“-“"΄ , - 4 , * 
τῶν ἀναβεβηκότα γῆν xab διερευνησάμενον τὰς παρά σφισιν 
βασιλείους ϑήκας, σεσυληκέναι τοὺς ἀποχειμένους ϑησαυρούς" 
Bxat εἰ μὴ τοῦτον ἐχδοῖεν, ixÓoisv δὲ καὶ τοὺς φυγάδας κατὰ 
τὰ ὑποκείμενα, (εἶναι γὰρ παρὰ Ῥωμαίοις πλείστους,) τὸντο 
'πόλεμον ἐπάξειν. Ῥωμαίων δὲ τὴν αἰτίαν οὐκ ἀληϑῆ φαμέ- 
5» - ' 1 
γῶν είναι, ἂν τοῖς σφετέροις λόγοις τὸ πιστὸν οἱ βάρβαροι 
ϑέμενοι χρίσεως μὲν τῶν ἀμφιβόλων κατωλιγώρουν, πρὸς 
, 
πόλεμον δὲ ἐτράπησαν, καὶ περαιωϑέντες τὸν Ἴστρον πόλεις 
καὶ φρούρια πλεῖστα ἐπὶ τῷ ποταμῷ ὀκάκωσαν. ἐν οἷς καὶτῦ 
τὸ Βιμινάκιον εἷλον. πόλις δὲ αὕτη τῶν ἐν Ἰλλυριοῖς Πυ- 
- T , 
σῶν. ὧν γινομένων, καί τινων λογοποιούντων, ὡς Ó ἐπίσκοπος 
2 , e i. i-i 5 ' , € € , i 
ἐκδοϑείη, ὥστε μῇ ὅγὸς &rógoc πέρι τῷ nave Ῥωμαίων τὸν 
^" , ^ γ , 
&x τοῦ πολέμου ἐπαχϑῆναι κίνδυνον, ὑποτοπήσας ὃ ἄνϑρωπος 
2. , - X ? 
Ῥ,34 ἐχδοϑήσεσθαι, λαϑὼν τοὺς ἐν τῷ ἄστει πρὸς τοὺς πολεμίουζαο 
^ LS t M ^ 
παραγίνεται, καὶ αὐτοῖς παραδώσειν ὑπισχνεῖται τὴν πόλιν, 
» 2 , « aM, ^ , “- ς ^ 
ELyE ἐπιεικὲς TL OL τῶν Σκυϑῶν βουλεύσαιντο βασιλεῖς. ot δὲ 


1. S.yise; quo tempore mercatus Scytharum et Romanorum 
frequenti multitudine celebrabatur, Romanos cum exercitu sunt ad- 
orti, et multos occiderunt. Romani ad Scythas miserunt, qui de 
praesidii expugnatione et foederum contemptu cum eis expostula- 
rent. Hi vero se non ultro bellum inferentes, sed factas iniurias 
ulciscentes, haec fecisse responderunt. Margi enim episcopum in 
suos fines transgressum , fiscum regium δὲ reconditos thesauros in- 
dagatum expilasse. Hunc nisi dederent una cum transfugis, ut foe- 
deribus convenerit, (esse enim apud eos plures,) bellum illaturos. 
Quae cum Romani vera esse negarent, barbari vero in eorum, quae 
dicebant, fide perstarent, iudicium quidem de his, quae in conten- 
lione posita erant, subire minime voluerunt, sed ad bellum conyver-: 
'si sunt. Itaque transmisso Istro, oppidis et castellis ad ripam si- 
tis plurima damna intulerunt, et inter cetera Viminacium, quae 
Moesorum urbs est in Illyrico, ceperunt. His gestis, cum multi in 
sermonibus dictitarent, episcopum dedi oportere, ne unius hominis 
causa universa Romanorum respublica belli periculum sustineret: ille 
se deditum iri suspicatus, clam omnibus civitatem incolentibus ad 
hostes effugit, et urbem traditurum , si sibi Scytharum reges libe- 
ralitate sua consulerent, pollicitus est, Ad ea cum beneficium ommi 


E PRISCI HISTORIA. 141 


ἔφασαν πάντα ποιήσειν τὰ ἀγαϑὰ, εἰ τὴν αὑτοῦ ἄγοι ἐς ἔρ-- &.C. Mia 
yov ὑπόσχεσιν. δεξιῶν τὸ xal ὅρχων ἐπὲ τοῖς εἰρημένοις δο- ooh 
ϑέντων, μετὰ βαρβαρικῆς πολυπληϑίας ἐς τὴν Ῥωμαϊκὴν ἐ- 
πάνεισι γῆν, xad ταύτην προλοχίσας ἀντικρὺ τῆς ὕχϑης νυ- 
Bxróg διανίστησιν ἐκ συγϑήματος, καὶ ὑπὸ τοῖς ἀντιπάλοις τὴν 
πόλιν ποιεῖ, δηωϑείσης δὲ τῆς ΠΠάργου τὸν τρόπον τοῦτον» 
ἐπὲ μεῖζον ηὐξήϑη τὰ τῶν βαρβάρων πράγματα. δὶ 
β. Ὅτι ἐπὲ Θεοδοσίου τοῦ μιχροῦ βασιλέως͵ "Amas 
ὃ τῶν Οὔννων βασιλεὺς τὸν οἰχεῖον στρατὸν ἀγείρας γράμμα- B 
ἴοτα πέμπει παρὼ τὸν βασιλέα τῶν τε φυγάδων xai τῶν φό- 
gov πέρι, ὅσοι προφάσει τοῦδε τοῦ πολέμου οὐκ ἐδέδοντο, 
τὴν ταχίστην οὗ ἐχπέμπεσϑαν παρακελευόμενος " συντάξεως. 
δὴ ἕνεκα * μέλλοντος φόρου παρ᾽ αὐτὸν πρέσβεις τοὺς διαλε- 
-ξομένους ἀφικχνεῖσϑαι, ὡς, εἰ μελλήσειαν ἢ πρὸς πόλεμον 0g- 
ιδμήσειαν, οὐδὲ αὐτὸν ἔτι ἐθέλοντα τὸ Σκυϑικὸν ἐφέξειν πλῆ- 
Joc. ταῦτα ἀναγνόντες οἱ ἀμφὲ τὰ βασίλεια οὐδαμῶς τοὺς 
παρὰ σφᾶς καταφυγόντας ἐχδώσειν ἔφασαν, ἀλλὰ σὺν ἐχεί- 
γοις τὸν πόλεμον ὑποστήσεσθαι, πέμψειν δὲ πρέσβεις τοὺς 
τὰ διάφορα λύσοντας. ὡς δὲ τῷ ᾿Αττήλᾳ τὰ δεδογμένα 
a0 Ῥωμαίοις ἠγγέλλετο, ἐν ὀργῇ τὸ πρᾶγμα ποιούμενος τὴν *Po-C 
μαϊκὴν ἐδήου γῆν, xat φρούριά τινα καϑελὼν τῇ “Ῥατιαφίῳ 
προσέβαλλε μεγίστῃ καὶ πολυανϑρώπῳ. 
3. ἐπανίησι vulg. — 13. διαλεξαμέγους vulg. τή. Militum 5 
B., μελλήσειεν vulg. 


ratione se repensuros promitterent, si rem ad exitum perduceret ; 
datis dextris et dictis iureiurando utrinque praestito firmatis, ille 
cum magna barbarorum multitudine in fines Romanorum est rever- 
sus, Eam multitudinem cum ex adverso ripae in insidiis collocas- 
set, nocte dato signo exsiliit, et urbem in manus hostium traduxit. 
Et ab eo tempore barbarorum res in diem auctiores melioresque 
fuerunt. . 

2. Sub Theodosio luniore Imperatore Attilas Hunnorum rex 
delectum ex suis habuit, et litteras ad Imperatorem scripsit de trans- 
fugis et de tributis, ut, quaecumque occasione huius belli reddita 
non essent, quam citissime ad se mitterentur, de tributis autem in 
posterum pendendis legati secum acturi ad se venirent: nam si 
cunctarentur aut bellum pararent, ne se ipsum. quidem Scytharum 
multitudinem diutius contenturum, His litteris lectis, Imperator 
nequaquam Scythas, qui ad se confugissent, traditurum dixit, sed 
una cum illis in animo sibi esse, belli- eventum exspectare. | Cete- 
rum se legatos missurum, qui controversias dirimerent, Ea sicuti 
Romani decreverant, ubi Attilas rescivit, ira commotus Romanorum 
fines vastavit, et castellis quibusdam dirutis, in Ratiariam urbem 
magnam et populi multitudine abundantem irruptionem fecit. 


142 EXCERPTA 


A. C. 447 y. Ὅτι μετὰ τὴν ἐν Xeggorjoo μάχην “Ῥωμαίων πρὸς ; 
Theod. ἐν Οὔνγους ἐγίνοντο καὶ αἵ συμβάσεις, ᾿Ανατολίου πρεσβευσα- 
V.24 μένου. καὶ ἐπὲ τοῖσδε ἐσπένδοντο, ὅπως ἐχδοϑεῖεν μὲν ἂν τοῖς 
Οὔννοις οἱ φυγάδες, xab $5 χιλιάδες χρυσίου λιτρῶν ὑπὲρ 
τῶν πάλαι συντάξεων δοθεῖεν αὐτοῖς. φόρον δὲ ἔτους δχά-" 
στου δισχιλίας καὶ ἑκατὸν λίτρας χρυσοῦ σφισιν τεταγμένον 
εἶναι. ὑπὲρ δὲ αἰχμαλώτου “Ῥωμαίου φεύγοντος καὶ ἐς τὴν 
σφετέραν γῆν ἄνευ λύτρων διαβαίνοντος δώδεκα χρυσοῦς εἴς 
vaL ἀποτίμησιν: μὴ καταβάλλοντας δὲ τοὺς ὑποδεχομένους 
ἐκδιδόναι τὸν φεύγοντα. μηδένα δὲ βάρβαρον ᾿Ῥωμαίουςιο 
κατὰ σφᾶς φεύγοντα δέχεσϑαι. ταύτας προσεποιοῦντο μὲν 
ἐθελονταὶ “Ῥωμαῖοι τὰς συνϑήκας ví9:0901* ἀγάγχῃ δὲ v- 
περβάλλοντι δέει, ὅπερ χατεῖχε τοὺς σφῶν ἄρχοντας, πᾶν 
ἐπίταγμα καίπερ ὃν χαλεπὸν, τυχεῖν τῆς εἰρήνης ἐσπουδαχό-- 
τες, ἠσμένιζον, καὶ τὴν τῶν φόρων σύνταξιν βαρυτάτην οὔ-τῇ 
σαν προσίεντο, τῶν χρημάτων αὐτοῖς καὶ τῶν βασιλιχῶν ϑη- 
Ῥιϑδσαυρῶν οὐκ εἰς δέον ἐχδεδαπαγημόένων, ἀλλὰ περὲ 9éug. 
ἀτόπους καὶ φιλοτιμίας οὐκ εὐλόγους καὶ ἡδονὼς xai δαπά- 
γας ἀνειμένας, ἃς οὐδεὶς τῶν εὖ φρογούγτων οὐδὲ ἂν εὐ- 
πραγίαις ὑποσταίη, μή τί γε δὴ oi τῶν ὅπλων ὀλιγωρήσαν-50 
τες, ὧστε μὴ μόνον Σχύϑαις, ἀλλὰ γὰρ καὶ τοῖς λοιποῖς βαρ- 
βάροις τοῖς παροικοῦσιν τὴν “Ῥωμαίων ὑπακούειν εἰς φόρου 


ir. παρὰ σφᾶς coni. B. τ5. δὲ xei ὕπερβ. Ν, 


3. Post pugnam in Chersoneso commissam Romani cum Hunnis 
pacem per Anatolium legatum fecerunt, et in has conditiones conve- 
nerunt: profugos Hunnis reddi, sex millia auri librarum pro prae- 
teritis stipendiis solvi; duo millia et centum in posterum singulis 
annis tributi nomine pendi. Pro unoquoque captivo Romano, qui 
in Romanorum fines, non soluto redemptionis pretio, evasisset, duo- 
decim aureorum mulctam inferri. Quae si non solveretur, qui ca- 
ptivum recepisset, restituere teneri. Romanos neminem ex barbaris 
ad se confugientem admittere. In has quidem foederum leges Ro- 
mani sponte consensisse videri volebant: sed necessitate coacti, supe- 
rante metu, qui Romanorum ducum mentes occupaverat, quantum- 
vis duras et iniquas conditiones sibi impositas summo pacis conse- 
quendae studio ducti lubentibus animis susceperunt, et gravissimum, 
tributum pendere non recusabant, quamquam opes imperii et regii 
thesauri non ad necessarios usus, sed in absurda spectacula , in va- 
nos honorum ambitus, in immodicas voluptates et largitiones con- 
sumptae fuerant, quales nemo sanae mentis vel in maxime affluen- 
tibus divitiarum copiis sustineret, nedum Romani isti, qui rei mili- 
taris studium adeo neglexerant, ut non solum Scythis, sed et reli- 
quis barbaris, qui proximas imperii Romani regiones incolebant, 


E PRISCI HISTORIA. 143 


ἀπαγωγήν. τούτων τῶν συντάξεων καὶ TOY χρημάτων πέρι, Δ... 447 
πε, 1: 


ἅπερ ἔδει τοῖς Οὔννοις ἐχπέμπεσϑαι, συνεισφέρειν πάντας py cud. (ο 

ἠνάγκασε, δασμὸν εἰσπραττομένους καὶ τοὺς κατὰ χρόνον τι- Β 
γὰ τὴν βαρυτάτην κουφισϑέντας τῆς γῆς ἀποτέμησιν εἴτε δὲ- 
ϑκαστῶν κρίσει 5 εἴτε βασιλέων φιλοτιμίαις. συγεισέφερον δὲ 
δητὸν χρυσών καὶ οἱ ἐν τῇ γερουσίᾳ ἀναγεγραμμένοι ὑπὲρ 
σφῶν αὐτῶν ἀξίας. καὶ ἦν πολλοῖς 7 λαμπρὰ τύχη βίου 
μεταβολή" ἐσεπράττοντο γὰρ μετὰ αἰχισμῶν ἅπερ ἕχαστον 
ἀπεγράψαντο οἱ παρὰ βασιλέως τοῦτο ποιεῖν ἐπιτεταγμένοι, 
τοῶστε τὸν κόσμον τῶν γυναικῶν καὶ τὰ ἔπιπλα τοὺς πάλαι εὐδαί- 
μονὰς προτιϑέναε ἐν ἀγορᾷ. τοῦτο μὲν μετὰ τὸν πόλεμον τὸ 

καχὸν Ῥωμαίους ἐδέξατο, ὥστε πολλοὺς ἢ ἀποκαρτερήσαγ-α 
τας ἢ, βοόχον ἁψαμένους τὸν βίον ἀπολιπεῖν. τότε δὴ ἐκ 
τοῦ παραχρῆμα τῶν ϑησαυρῶν ἐξαντληθϑέντων,, τό,τε χρυσί- 
τῦον xai οἱ φυγάδες ἐπέμποντο, Σκόττα ini ταύτην τὴν πρᾶξιν 
ἀφιγμένου: ὧν πλείστους “Ῥωμαῖοι ἀπέχτειναν ἀπειϑοῦντας 
πρὸς τὴν ἔκδοσιν. ἐν οἷς καὶ τῶν βασιλικῶν ὕπῆρχον Zxv- 
ϑῶν, οἱ ὑπὸ ᾿“ττήλᾳ τάττεσϑαι ἀνηνάμενοι παρὰ Ῥωμαίους 
ἀφίκοντο. τοῖς δὲ αὑτοῦ ὁ ᾿“ττήλας προστιϑεὶς ἐπιτάγμασι, 
Δοχαὲ ᾿Ασημουντίους ἐκέλευσεν ἐκδιδόναι ὅσους αἰχμαλώτους 

^ ὑπῆρχον ἔχοντες εἴτε Ῥωμαίους, εἴτε βαρβάρους. ᾿Ασημοῦς D 


3. ἠνάγκασαν coni.N. 5. δὲ B., x«i vulg. 6. ἀναγεγραμμένον 
Val, ἄνω γεγραμμένον vulg. ι8. vj» add.B. 17. ὕπαρχον Par, 


vectigales facti essent, Itaque tributa et pecunias, quas ad Hunnos - 
deferri oportebat, Imperator omnes conferre coegit: nulla etiam 
eorum immunitatis habita ratione, qui terrae onere, tanquam nimis 
gravi ad tempus, sive Imperatorum benignitate, seu iudicum sen- 
tentia, levati erant.  Conferebant etiam aurum indictum qui in 
Senatum ascripti erant, ultra quam facultates ferre poterant, et 
multis splendida et illustris fortuna vitae commutationem attulit. 
Conficiebantur enim pecuniae, quae unicuique imperatae erant, cum 
acerbitate et contumelia ab iis, quibus huius rei cora ab Imperato- 
re erat demandata. Ex quo, qui a maioribus acceptas divitias pos- 
sidebant, ornamenta uxorum et pretiosam suam supellectilem in 
foro venum exponebant. Ab hoc bello tam atrox et acerba calami- 
tas Romanos excepit, ut multi aut abstinentia cibi, aut aptato collo 
laqueo vitam finierint. Tunc igitur, parvo temporis momento ex- 
haustis thesauris, aurum et exules (nam Scotta, qui susciperet, 
advenerat, ad Scythas missi sunt. Romani vero multos ex profugis, 
qui dedi reluctabantur, trucidarunt, inter quos aliqui fuerunt e 
regiis Scythis, qui militare sub Attila: renuerant et Romanis se ad- 
iunxerant. Praeter has pacis conditiones Attilas Asimuntiis quoque 
imperavit, ut captivos, quos penes se habebant, sive Romanos, sive 
barbaros, redderent. Est autem Asimus oppidum validuur, non mul- 


144 EXCERPTA | 


A.C. 44η δὲ ἐστε φρούριον καρτερὸν, οὐ πολὺ μὲν ἀπέχον τῆς "Dàv- 
A aaor Áo Qidoc, τῷ δὲ Θρᾳκίῳ προσκείμενον μέρει" ὅπερ οἱ ἐνοικοῦν- 

" χες ἀγδρες πολλὰ δεινὰ τοὺς ἐχϑροὺς εἰργάσαντο, οὐκ ἀπὸ 
τειχῶν ἀμυνόμενοι, ἀλλ᾽ ἔξω τῆς τάφρου μάχας ὑφιστάμενοι 
πρός τε ἄπειρον πλῆϑος καὶ στρατηγοὺς μέγιστον παρὰ Σχύ-ἢ 
ϑαις ἔχοντας κλέος, ὥστε τοὺς μὲν Οὔνγους ἀπορήσαντας 
τοῦ φρουρίου ὑπαναχωρῆσαι, τοὺς δὲ ἐπεκτρέχογτας xai πε- 
ραιτέρω τῶν οἰκείων γινομένους, ἡνίκα ἀπήγγελλον αὐτοῖς οἱ 
σκοποὲ διιέναι τοὺς πολεμίους λείαν Ῥωμαϊκὴν ἀπάγοντας, 
ἀδοκήτοις vs ἐμπίπτειν xai σφέτερα τὰ ἐχείνων ποιείσϑαιτο 

P.361epvga, πλήϑει μὲν λειπομένους τῶν ἀντιπολεμούντων, üg&- 
τῇ δὲ καὶ ῥώμῃ διαφέροντας. πλείστους τοίνυν oi Jdoruovv- 
τιοι ἐν τῷδε τῷ πολέμῳ Σκχύϑας μὲν ἀπέκχτειναν, Ῥωμαΐέ- 
ovc δὲ ἠλευϑέρωσαν, τοὺς δὲ καὶ ἀποδράσαντας τῶν ἐναν- 
τίων ἐδέξαντο. οὐκ ἀπάγειν οὖν ἔφη ὃ ᾿Αττήλας στρατὸν,τὉ 
οὐδὲ ἐπικυροῦν τὼς τῆς εἰρήνης συγϑήκας, εἰ μὴ ἐχδοϑεῖεν 
οἱ παρ᾽ ἐκείνους καταφυγύντες Ῥωμαῖοι, καὶ ὑπὲρ αὐτῶν 
δοϑεῖεν ἀποτιμήσεις, ἀφεϑείησαν δὲ καὶ οἱ παρὰ ᾿Ασημουντί- 

V.a5 ov» ἀπαχϑέντες αἰχμάλωτοι βάρβαροι. ἀντιλέγειν δὲ αὐτῷ 
ὡς οὐχ οἷός τε ἦν οὔτε ᾿Ανατόλιος πρεσβευόμενος, οὔτε Θεό-“ο 
δουλος ὃ τῶν στρατιωτικῶν χατὰ τὸ Θρᾷκιον ταγμάτων ἧ- 

Β γούμενος, (οὔτε γὰρ ἔπειϑον, οὔτε τὰ εὔλογα προτείγογτες, 

τοῦ μὲν [γὰρ] βαρβάρου τεϑαῤῥηκότος καὶ προχείρως ἐς τὰ 
6. ἔχοντες vulg. ἀπορήσαντας Ν., αἀποῤῥεύσαντας vulg. 


15. τὸν στρ. Ν. 16. ἐχδοϑεῖεν H., ἐχποϑεῖεν vulg. 17.7 coni. 
B. pro x«i, 21. στρατιωτῶν vulg. — 23. γὰρ uncis inclusimus. 


tum ab Illyrico distans, quod parti Thraciae adiacet, cuius incolae 
gravibus damnis hostes aflecerunt. Non illi quidem se murorum am- 
bitu tuebantur, sed extra propugnacula certamina sustinebant contra 
infinitam Scytharum multitudinem et duces magni apud eos nominis 
et existimationis. Itaque Hunni. omissa spe ab oppugnando oppido 
destiterunt. llli autem vagantes et a suis longius aberrantes, si 
quando hostes exisse et praedas ex Romanis egisse, exploratores de- 
nuntiabant, inopinantes aggressi parta ab eis spolia sibi vindica- 
bant, numero quidem inferiores adversariis, sed robore et virtute 
praestantes, Itaque Asimuntii plurimos ex Scythis in hoc bello ne- 
caverunt, et multos Romanorum in libertatem asseruerunt, et ho- 
stium transfugas receperunt. Quamobrem Attilas, se exercitum non 
ante moturum, aut foederis conditiones ratas habiturum professus 
est, quam Romani, qui ad Asimuntios pervenissent, redderentur, 
aut pro his mulcta conventa solveretur, et liberarentur abducti in 
servitutem barbari, Quum, quae contra ea dissereret, non haberet 
Anatolius legatus, neque Theodulus, praesidiariorum Thraciae mili- 
tum dux, (nihil enim rationibus suis barbarum movebant, qui re» 


ἘΞ PRÍSCI HISTORIÀ. 145 
ὅπλα δρμῶντος, αὐτῶν δὲ κατεπτηχότων διὰ τὰ προὐπάρξαν- A.C. Àj 
τα,) γράμματα παρὰ τοὺς ᾿Αἰσημουντίους ἔστελλον ἢ ἐκδιδό- τας, 4 
γαν τοὺς παρ᾽ αὐτοὺς χαταφυγόντας αἰχμαλώτους “Ῥωμαί- LM: 
ovc, ἢ ὑπὲρ éxaorov δώδεκα τιϑέναι χρυσοῦς, διαφεϑῆναὶ 
503 xai τοὺς αἰχμαλώτους Οὔννους. οἱ δὲ τὰ αὐτοῖς ἐπεσταλ- 
μένα ἀγαγνόντες ἔφασαν τοὺς μὲν παρ᾽ αὐτοὺς καταφυγόντας 
c - 3 2 ὸ ' ^ 
Ῥωμαίους ἀφεῖναι ἐπ᾽ ἐλευϑερίᾳ, Σχύϑας. δὲ ὅσους αἰχμαλώ--: 
τους ἔλαβον ἀνηρηκέναι, δύο δὲ συλλαβόγτας ἔχειν διὰ τὸ 
καὶ τοὺς πολεμίους μετὰ τὴν γενομένην éni χρόνον πολιορ- ἃ 
τοχίαν ἐξ ἐνέδρας ἐπιϑεμένους τῶν πρὸ τοῦ φρουρίου vsuóv- 
τῶν παίδων ἁρπάσαι τινὰς, οὕς εἰ μὴ ἀπολάβοιεν, οὐδὲ τοὺς 
γόμῳ πολέμου χτηϑέντας ἀποδώσειν. ταῦτα ἀπαγγειλάντων 
τῶν παρὼ τοὺς ᾿Πσημουντίους ἀφιγμένων, τῷ τε Σχυϑῶν βα- 
σιλεῖ καὶ τοῖς “Ῥωμαίοις ἄρχουσιν ἐδόχει μὲν ἀναζητεῖσϑαὲ 
τοὺς οἱ ᾿Δσημούντιοι ἔφασαν ἡρπάσϑαι παῖδας, οὐδενὸς δὲ . 
φαγέντος, οἱ παρὼ τοῖς ᾿Ασημουντίοις βάρβαροι ἀπεδόϑησαν, 
πίστεις τῶν Σχυϑῶν δόντων ὡς παρ᾽ αὐτοῖς οἱ παῖδες οὐκ 
εἴησαν. ἐπώμγυντο δὲ xoi οἱ ᾿“σημούντιοι, ὡς οἱ παρὰ 
σφᾶς καταφυγόντες Ῥωμαῖοι ἐπ’ ἐλευϑερίᾳ ἀφείϑησαν. ὦ- 
δοόμνῦον δὲ, καίπερ παρά σφισιν ὄντων Ῥωμαίων" οὐ γὰρ éu-p 
ogxo» ᾧοντο ὅρκον ὀμνύναι ἐπὲ τῇ σωτηρίᾳ τῶν ἐκ τοῦ σφε- 
τέρου γένους ἀνδρῶν. | 
δ΄. "Or. γενομένων τῶν σπονδῶν, ᾿ἀττήλᾶς αὖϑις παρὰ 
2. οἱ 4. ὡς ἢ ἐχὸ.--- χρυσοῦς δεῖ, dqt9.coni.N. 6. αὐτοῖς vulg. 
18. εἴασαν vulg., εἰσέν coni. H. ἐπωμγύοντο vulg. 


€enti victoria elatus, promte ad arma ferebatur, ipsi contra propter 
recens acceptam cladem animis ceciderant,) Asimuntiis per litteras 
significarunt, ut Romanos captivos, qui ad se perfugissent, resti- 
tuerent, aut pro unoquoque captivo duodecim aureos penderent; 
et Hunnos captivos liberarent. Quibus litteris lectis, Romanos , qui 
ad se confugissent, liberos se abire sivisse, Scythas vero, quotquot 
in suas manus venissent, trucidasse responderunt.  Düos autem 
captivos retinere, propterea quod hostes, obsidione omissa, in insi- 
diis collocati, nonnullos pueros, qui ante munitiones greges pasce- 
bant, rapuissent, quos nisi reciperent, captivos iure belli sibi ac- 
quisitos, minime restituturos. Haec renuntiarunt qui ad Asimuntios 
missi fuerant. Quibus auditis; Scytharum regi et Romanis princi- 
pibus placuit exquiri pueros, quos Asimuntii raptos esse quereban- 
tur. Sed nemine reperto, barbari ab Asimuntiis capti sunt dimissi; 
prius tamen fide ἃ Scythis accepta, non esse apud ipsos pueros; Iu- 
raverunt etiam Asimuntii, se Romanos, qui ad se effuügissent, liber- 
tate donasse, quamvis adhuc multos iu $ua potestate haberent. Nec 
enim sibi perierasse videbantur, modo suos a barbarorum servitute 
Salvos et incolumes praestarent. 


Dexippus, Éunapius etc: ió 


146 EXCERPTA 


A.C.447T0)g égovc ἔπεμψε πρέσβεις, φυγάδας αἰτῶν. οἱ δὲ τοὺς 
Theod. jo πρεσβευομέγους δεξάμενοι καὶ πλείστοις δώροις ϑεραπεύσαν- 
2L veg ἀπέπεμψαν, φυγάδας μὴ ἔχειν φήσαντες. πάλιν ἑτέρους 
ἔπεμψε. χρηματισαμένων δὲ καὶ αὐτῶν, τρίτη παρεγένετο 
πρεσβεία, καὶ τετάρτη μετ’ αὐτήν. ὃ γὰρ ἐς τὴν “Ῥωμαίωνϑδ 
ἀφορῶν φιλοτιμίαν, ἣν ἐποιοῦντο εὐλαβείᾳ τοῦ μὴ παραβα- 
Ῥ,3γϑῆναι τὰς σπονδὰς, ὅσους τῶν ἐπιτηδείων εὖ ποιεῖν ἐβούλε- 
το, ἔπεμπε παρ᾽ αὐτοὺς, αἰτίας τε ἀναπλάττων καὶ προφά- 
σεις ἐφευρίσκων. χενγάς. οἱ δὲ παντὲ ὑπήκουον ἐπιτάγματι, 
καὶ δεσπότου ἡγοῦντο τὸ πρόσταγμα, ὅπερ ἄν ἐκεῖνος παρα-ἴο 
κελεύσαιτο. οὐ γὰρ μόνον τὸν πρὸς αὐτὸν ἀγελέσϑαι πόλε- 
uo» εὐλαβοῦντο, ἀλλὰ καὶ Παρϑυαίους ἐν παρασχευῇ τυγχά- 
voyrag ἐδεδίεσαν, καὶ Βανδήλους τὰ κατὰ ϑάλατταν ταράτ- 
voyrac, καὶ ᾿Ισαύρους πρὸς τὴν λῃστείαν διαγισταμένους, xad 
Σαραχηγνοὺς τῆς αὐτῶν ἐπιχρατείας τὴν ἕω κατατρέχοντας,15 
καὶ τὰ «ἰϑιοπικὰ ἔϑνη συγιστάμενα. διὸ δὴ τεταπεινωμέ- 
Βγοι τὸν μὲν ᾿Αττήλαν ἐθεράπευον, πρὸς δὲ τὰ λοιπὰ é9vg 
ἐπειρῶντο παρατάττεσθαι, δυνάμεις τ ἀϑροίζοντες καὶ στρα- 
τηγοὺς. χειροτογοῦνγτες. 
A.C.448. εἰς. Ὅτι xai αὖϑις Ἔδήκων ἧκε πρέσβυς, ἀνὴρ Σκύϑης,»ο 
Theod. 4 μέγιστα κατὰ πόλεμον ἔργα διαπραξάμενος j σὺν Ὀρέστῃ ὰ ὃς 
τοῦ “Ῥωμαϊκοῦ γένους ὧν ᾧκει τὴν πρὸς τῷ Zap ποταμῷ 
9. ὑπήχουον Val. , ὑπήκοον vulg. 10. ἐχεῖγος H., ἐχεῖνο vulg, 
παρακελεύσαιτο Β., ztagexeAsVoero vulg. — 20. Alibi rectius 'Ed£xov. 


4. Pace facta, Attilas rursus legatos ad Romanos Orientales 
mittit, qui transfugas repeterent. At illi legatos plurimis donis orna- 
tos, cum nullos perfugas apud se esse asseverassent, dimiserunt. Misit 
et iterum Attilas alios, quibus non minus amplis muneribus ditatis, ter- 
tia ab eo, post illam itidem quarta legatio advenit. Ille enim Romanorum 
liberalitatem, qua utebantur, veriti , ne a foederibus barbari discede- 
rent,ludibrio habens, novas subinde causas fingebat, et vanas occasi- 
oneslegatorum mittendorum excogitabat , et ad suos necessarios, quos 
liberalitate ornare volebat, eas legationes deferebat. Romani vero 
in omnibus rebus Attilae dicto audientes erant, et quae praecipie- 
bat, domini iussa ducebant. Non solum enim a bello contra eum, 
suscipiendo eorum rationes abhorrebant, sed et Parthos, qui bel- 
lum apparabant, et Vandalos, qui maritimas oras vexabant, et Isau- 
ros, qui praedis et rapinis grassabantur, et Saracenos, qui regiones 
ad Orientem excursionibus vastabant, metuebant. Praeterea gentes 
Aethiopum in armis erant. Itaque Romani animis fracti Attilam 
colebant, sed ceteris gentibus resistere conabantur, dum exercitus -^ 
comparabant, et duces sortiebantur. 

5. Edecon, vir Scytha, qui maximas res in bello gesserat, ve- 
nit iterum legatus cum Oreste, Hic genere Romanus Paeoniam re- 


E PRISCI HISTORIA. 147 


" , - , Y AU 2" ΄ NT 
Παιόνων χώραν; τῷ βαρβάρῳ κατὰ τὰς "Aerfov στρατηγοῦ A.C. 4i 
- c 
τῶν ἑσπερίων Ῥωμαίων συνθήκας ὑπακούουσαν. οὗτος δῖα 2d á 
eod.Á1 
Ἔδήκων ἐς và βασίλεια παρελϑὼν ἐπεδίδου và παρὰ ᾿ΔΑττή- 
5» e - 3 - 
λα γράμματα, ἐν οἷς ἐποιεῖτο τοὺς Ῥωμαίους ἐν αἰτίᾳ τῶν 
δφυγάδων πέρι" ἄνϑ᾽ ὧν ἠπείλει ἐπὲ τὰ ὅπλα γωρεῖν, εἰ 
Ld 9 Ί πλὰ χωῤεῖν, δἰ μὴ 
2 ^ 5» » An S μι c - ᾿ , 
ἀποδοθϑεῖεν αὐτῷ, καὶ ἀφέξονται “Ῥωμαῖοι τὴν δορυάλωτονᾳ. 
Ὕ p 5 ^ - - - 
ἀροῦντες. εἶγαι δὲ μῆχος μὲν αὐτῆς xarà τὸ δεῦμα τοῦ 
». » t E RR » - - , ' 
Jorgov ἀπὸ τῆς Παιόνων ἄχρι Νοβῶν τῶν Θρᾳκίων, τὸ δὲ 
' ε - ε«᾿ ^ DU 2 1 D T ost » 
βαϑος πέντε ἡμερῶν ὅδόν. xai τὴν ἀγορὰν τὴν ἐν Ἰλλυριοῖς 
U ' -» -—» - 
τομῇ πρὸς τῇ ὑχϑῃ τοῦ orgov ποταμοῦ γίνεσϑαι, ὥσπερ xai 
, 3449.2 i» an. a οἷν di IM PYEC δέν Lid» on 
πάλαι, ἀλλ᾽ ἐν Ναϊσσῷ, ἣν opio» , ὡς ἐπ᾽ αὐτοῦ δηωϑεῖσαν, 
τῆς Σκυϑῶν xai “Ρωμαίων ἐτίϑετο γῆς, πέντε ἡμερῶν ὅδὸν 
5 , , 2» E 
εὐζώνῳ ἀνδοὲ τοῦ lorgov ἀπέχουσαν ποταμοῦ. πρέσβεις δὲ 
PC ^ ^ , - ' - 5 
ἐχέλευσε πρὸς αὐτὸν ἀφιχνεῖσϑαι τοὺς περὲ τῶν ἀμφιβόλων 
5 - ^ - 
τδδιαλεξομένους, ov τῶν ἐπιτυχόντων, ἀλλὰ τῶν ὑπατιχῶν ἀν- 
δρῶν τοὺς μεγίστους" οὕς εἰ ἐχπέμπειν εὐλαβηϑεῖεν, αὐτὸν V.2G 
δεξάμενον σφᾶς ἐς τὴν Σαρδικὴν διαβήσεσϑαι. τούτων dva- 
γνωσθέντων βασιλεῖ τῶν γραμμάτων, ὡς ὑπεξῆλθεν ὃ Ἐδήκων ἵν 
* - c Li e 
σὺν τῷ Bue ἑρμηνεύσαντι ὅσαπερ ó βάρβαρος ἀπὸ στό- 
» - Lj u 
δομίατος ἔφρασε τῶν ᾿Αττήλᾳ δεδογμένων, xai ἐς ἑτέρους oi- 
, , - 
xovc παρεγένετο ὦστε αὐτὸν Χρυσαφίῳ τοῦ βασιλέως óza- 
T i T » » " 
σπιστῇ, οἷα δὴ τὰ μέγιστα δυναμένῳ, ἐς ὄψιν ἐλϑεῖν, ἀπε- 
ϑαύμασε τὴν τῶν βασιλείων οἴκων περιφάγειαν. Βιγίλας δὲ, 
17. δεξόμενον coni. B. 


gionem, ad Saum flumen sitam, incolebat, quae ex foedere inito 
cum Aetio, Romanorum Occidentalium duce, barbaro parebat. 1ta- 
n Edecon in palatium admissus, lmperatori litteras: Attilae tradi- 
it, in quibus de transfugis non redditis querebatur, qui nisi red- 
derentur, et Romani a colenda terra abstinerent, quam bello captam 
suae ditioni adiecerat, ad arma se iturum minabatur. Ea vero se- 
cundum Istrum a Paeonibus ad Novas usque in Thracia sitas in lon- 
gitudinem extendebatur. Latitudo autem erat quinque dierum iti- 
nere. Neque vero forum celebrari, ut olim, ad ripam Istri volebat, 
sed in Naisso, quam urbem a se captam et dirutam quinque die- 
rum itinere expedito homini ab Istro distantem , Scytharum et Ro- 
manorum ditionis limitem, constituebat. Legatos n4 ad se ve- 
nire iussit controversa disceptaturos, non ex quolibet hominum ge- 
nere et ordine, sed ex consularibus illustriores, quos si mittere in- 
termiserint, se ipsum ad eos arcessendos in Sardicam descensurum. 
His litteris lectis, digresso ab Imperatore Edecone, cum Bigila, qui 
€a, quae Attilas verbis Imperatori denuntiari voluit, interpre-. 
tatus erat, cum reliquas quoque domos obiret, ut in conspectum 
Chrysaphii spatharii Imperat. veniret, qui plurimum auctoritate et 
gratia apud Imperatorem valebat, admirabatur barbarus regiarum 


348 ^57 EXCERPTA 
A. C. 448 ὡς τῷ «Χρυσαφίῳ ἐς λόγους ἦλθεν ὃ βάρβαρος, ἔλεγεν ξρμὴ- 


Ind. : , δ τ , c» , ι NI ' 
'£heod,4 17 5069. c, ἐπαινοίη 0 "Eógxov τὰ βασίλεια wor vohaape. pu 
, - « , , 
σιν μαχαρίζοι πλοῦτον. ὃ δὲ Χρυσάφιος égaoxtv ἔσεσϑαν 
Ρ᾿38χαὲ αὐτὸν οἴκων. τα χρυσοστέγων. χαὲ πλούτου χύριον, εἴγε 
περιΐδοι μὲν τὰ παρὼ Σκύϑαις, ἕλοιτο δὲ τὼ Ῥωμαίων. τοῦδ 
Ν , ». 
δὲ ἀποχριναμένου, ὡς τὸν ἑτέρου δεσπότου ϑεράποντα ἄνξυ 
dr " mm - reto 
τοῦ xvgiov οὐ ϑέμις τοῦτο ποιεῖν, ἐπυνθάνετο ὃ εὐνοῦχος, 
» ? , » - c * M] RJ , » » E] 
siye ἀκώλυτος αὐτῷ ἡ παρὰ τὸν ᾿Δττήλαν εἴη εἴσοδος, καὶ 
δύναμιν παρὰ Σχύϑαις ἔχοι τινά. τοῦ δὲ ἀποχριναμέγου, 
y ^ ^ Uu ^ 
ὡς καὲ ἐπιτήδειος εἴη τῷ ᾿Αττήλᾳ καὶ τὴν αὐτοῦ ἅμα τοῖςτο 
εἰς τοῦτο ἀποχεχριμένοις λογάσιν. ἐμπιστεύεται φυλακὴν, (ἐκ 
διαδοχῆς γὰρ κατὰ δητὰς ἡμέρας ἕχαστον αὐτῶν ἔλεγε μεϑ᾽ 
ct , * 3 , » c 5 - » 
ὕπλων φυλάττειν. τὸν ““ττήλαν,) ἔφασχεν ὁ. εὐγοῦχος. , εἴπερ 
πίστεις δέξοιτο, μέγιστα αὐτῷ ἐρεῖν ἀγαϑά" δεῖσϑαι δὲ σχολῆς - 
, “Ὁ , »v ^ ? ^ — E 
ταύτην δὲ αὐτῷ ὑπάρχειν, εἶγε mag αὐτὸν ἐπὲ δεῖπνον éA-15 
^ x - c 
Βϑοι χωρὶς Ὀρέστου xai τῶν ἄλλων συμπρεσβευτῶν. ὕπο- 
σχόμενος δὲ τοῦτο ποιεῖν, ἐπὲ τὴν ἑστίασιν. πρὸς τὸν εὐνοῦ-- 
- € - 
xov παραγενόμενος καὶ ὑπὸ τῷ Βιγίλᾳ ξρμηνεῖ δεξιὰς xa - 
5 - - -25 , 
ὅρχους ἔδοσαν, ὃ μὲν εὐγοῦχος, ὡς οὐκ éni xoxQ τῷ Εδήκω- 
2 *ug LA , 5 - ' , , c * c 
γι, ἀλλ᾽ ἐπὲ μεγίστοις ἀγαϑοῖς τοὺς ÀAoyovc ποιήσοιτο, 0 δὲ, ὥςοο 
οὐκ ἐξείποι τὰ αὐτῷ ῥηθησόμενα, εἰ καὶ μὴ πέρατος κυρή- 


9. ἔχειν vulg. 


domuum magnificentiam. Bigilas autem, simulatque barbarus in col- 
loquium venit cum Chrysaphio, interpretans retulit, quantopere 
laudasset Imperatorias aedes, et Romanos beatos duceret propter 
affluentes divitiarum copias. Tum Edeconi Chrysaphius dixit, fore 
eum huiusmodi domuum, quae aureis tectis praefulgerent, compo- 
tem et opibus abundaturum, si, relicta Scythia, ad Romanos.se 
conferret. ,Sed alterius domini servum, Edecon ait, mefas est eo 
invito tantum facinus in se admittere.*  Quaesivit ex eo eunuchus, 
an facilis illi ad Attilam pateret aditus, et num qua potestate apud 
Scythas esset. Ille sibi necessitudinem intercedere cum Attila, re- 
spondit, et decretam sibi cum nonnullis aliis Scythiae primoribus 
eius custodiam. Nam per vices unumquemque eorum praescriptis 
diebus cum armis circa Attilam excubias agere. Tum eunuchus, 
si fide interposita se obstringeret, inquit, se maximorum bonorum 
ili auctorem futurum. Cui rei tractandae otio opus esse. Hoc 
vero sibi fore, si ad coenam rediret sine Oreste et reliquis lega- 
tionis comitibus. Facturum se pollicitus barbarus coenae tempore 
ad eunuchum pergit. 'Tum per Bigilam interpretem datis dextris 
et iureiurando utrimque praestito, ab eunucho, se de rebus, quae 
Edeconi minime damno, sed fructui et commodo essent, verba fa- 
cturum, ab Edecone, se, quae sibi crederentur, non enuntiaturum, 
etiamsi exsequi nollet. Tunc eunuchus Edeconi dixit, si in Scy- 


«. 


E PRISCI HISTORIA, 149 


60k. τότε δὴ ὃ εὐνοῦχος ἔλεγε τῷ Ἐδήκωνε, si διαβὰς égA.C.448 
^ ^ U ^ « 
τὴν Σχυϑικὴν ἀνέλοι τὸν Mdrrgha» xai παρὰ Ῥωμαίους ἥξει, bun ái 
ἔσεσϑαι αὐτῷ βίον εὐδαίμονα xai πλοῦτον μέγιστον. τοῦ δὲ 
c , ^» ὕω λὼ 4 , 
ὑποσχομένου xai φήσαντος ἐπὲ τῇ πράξει δεῖσθαι χρημάτων, 
δου πολλῶν δὲ, ἀλλὰ πεντήκοντα λιτρῶν χρυσίου, δοϑησομέ- C 
- * , ^ " Lad 
γῶν TQ $m αὐτὸν πλήϑει, ὥστε αὐτῷ τελείως συνεργῆσαι 
M " 2 DÀ DÀ 
πρὸς τὴν ἐπίϑεσιν, καὶ τοῦ εὐγούχου τὸ χρυσίον παραχρῆμα 
δώσειν ὑποσχομένου, ἔλεγεν ὃ βάρβαρος ἀποπέμπεσϑαι μὲν. 
' - ^ , - 
αὐτὸν ἀπαγγελοῦντα τῷ rhe περὲ τῆς πρεσβείας, συμι- 
, Y - * ^. , L3 
τοπέμπεσϑαι δ᾽ αὐτῷ Βιγίλαν τὴν παρὰ τοῦ ᾿ΑἸττήλα ἐπὲ τοῖς. 
φυγάσιν ἀπόχρισιν δεξάμενον. δι’ αὐτοῦ γὰρ περὶ τοῦ αὖ- 
τοῦ χρυσίου μηνύσειν, καὶ ὃν τρόπον τοῦτο ἐχπεμφϑήσεται. 
ἀπεληλυϑότα γὰρ, ὥσπερ καὲ τοὺς ἄλλους, πολυπραγμονῆσαι 
" 3 , , 2, ^ Sud. P *5.8 , 
τον ᾿ἥττηλαν, τίς τὲ αὐτῷ δωρεὰ καὶ ὅπόσα παρὰ “Ῥωμαίων 
χδδέδοται χρήματα" μὴ οἷόν τε δὲ ταῦτα ἀποκρύπτειν διὰ 
M , PS ^ - 3 , y , H 
τοὺς συμπορευομένους. ἔδοξε δὴ τῷ εὐνούχῳ εὖ λέγειν, καὶ D 
- ' , -.-" M ^ 
τῆς γνώμης vov βάρβαρον ἀποδεξάμενος ἀποπέμπει μετὰ τὸ 
δεῖπνον, καὶ éni βασιλέα φέρει τὴν βουλήν. ὃς αρτιάλεον 
^ - LI » 
τὴν τοῦ μαγέστρου διέπογτα ἀρχὴν προσμεταπεμψάμενγος. 
“οἔλεγε τὰς πρὸς τὸν βάρβαρον συγϑήκας. ἀνάγκῃ δὲ ἐθάῤῥει. 
^ 7 - 3 9 M ? 7 : " 7 7 € Mi 
τὸ τῆς ἀρχῆς" πασῶν γὰρ τῶν βασιλέως βουλῶν ὃ uayt- 
στρος κοινωνὸς", οἷα δὴ τῶν ve ἀγγελιαφόρων καὶ ἑρμηνέων 


᾿ 


5: πολλῶν H., πολλῷ vulg. 11 δεξόμεγον coni. B. 13. πολυ- 

πραγμογήσειν coni B. ao. ἐθάῤῥει τὸ B., ἐθαῤῥεῖτο τῆς vulg. 

22. οἷα B., διὰ vulg. 
thiam rediens. Attilam sustulerit, et Romanorum partibus accesse- 
rit, vitam in magnis opibus beate traducturum. Eunucho Edecon 
assensus est. Ad hanc rem peragendam opus esse pecuniis, non 
quidem multis, sed quinquaginta auri libris, quas militibus, quibus 
praeesset, qui sibi ad rem impigre exsequendam adiumento essent, 
divideret. Cum eunuchus, nulla mora interposita , dare vellet, di- 
xit barbarus, se prius ad renuntiandam legationem dimitti oportere, 
€t una secum Bigilam, qui Attilae de transfugis responsum accipe- 
ret; per eum enim se illi, qua ratione aurum sibi mitteret, indi- 
caturum. Etenim Attilam se, simulatque redierit, percunctaturum , 
ut reliquos omnes, quae munera sibi et quantae pecuniae a Roma- 
nis dono datae sint. Neque id celare per collegas etcomites licitum 
fore. Visus est eunucho barbarus recta sentire, et eius est am- 
plexus sententiam. taque eo a coena dimisso, ad Imperatorem 
consilium initum detulit, qui Martialium , magistri officiorum mu- 
nere fungentem , ad se venire iussum docuit conventionem cum 
barbaro factam: id enim illi credi et comihitti iure. magistratus , 
quem gerebat, necesse fuit, Nam omhiuni^Imperatoris consiliorum 
magister est particeps, sub cuius cura sunt tabellarii, interpretes 


150 EXCERPTA 


A. C. 448 καὶ στρατιωτῶν τῶν ἀμφὲ τὴν βασιλείαν φυλακὴν ὑπ᾽ αὐτὸν 
ἌΝ " ταττομένων. ἐδόχει δὲ αὐτοῖς βουλευσαμένοις τῶν προχει- 
μένων πέρι μὴ uovoy Βιγίλαν, ἀλλὰ γὰρ xat ΠΠαξιμῖνον ἐκ-- 
πέμπειν πρεσβευόμενον παρὼ τὸν ᾿“ττήλαν. 
A.C. 449 c. Ὅτι φωραϑέντα τὸν Βιγίλαν ἐπιβουλευόμενον τῷϑ 
Ind. 55; , ^ - , LU € i , " ^ - 
dion (5 4r nA δου, χρυσέου τας add λίπηραξ τὰς παρὰ τοῦ 
Ρ,ϑρ:Χρυσαφίου τοῦ εὐνούχου σταλείσας ἀφελομένου, παρευϑὺς 
». , j 
ἔπεμπεν Ὀρέστην καὶ .Πσλαν ὃ Mdrvgiag ἐς τὴν Kovoravit- 
' [4 
yov, ἐντειλάμενος τὸν μὲν Ὀρέστην τὸ βαλάντιον, ἔν ᾧπερ 
ἐμβεβλήκει Βιγίλας τὸ χρυσίον Ἐδήκωνι δοθησόμεγον, τῷτο. 
σφετέρῳ περιϑέντα τραχήλῳ ἐλθεῖν ve παρὰ βασιλέα, καὲ 

^ ΛΝ -»Ἢ , - » * 
αὐτῷ ἐπιδείξαντα καὶ τῷ εὐνούχῳ ἀνερωτᾷν εἶγε αὐτὸ ἐπι-- 

, ' X "d 9. , 3 
γινώσχοιεν; τὸν δὲ oXov λέγειν ἀπὸ στόματος, εὖ μὲν ye- 

1 - - d 
yovórog εἶναι πατρὸς τὸν Θεοδόσιον παῖδα, εὖ δὲ καὶ αὐτὸν 
φύντα καὶ τὸν πατέρα ἸΠουνδίουχον διαδεξάμενον διαφυλά-τϑ 
Βξαν τὴν εὐγένειαν: ταύτης δὲ τὸν Θεοδόσιον ἐχπεπτωχύτα. 
V.27 δουλεύειν αὐτῷ τὴν τοῦ φύρου ἀπαγωγὴν ὑφιστάμενον. οὐ 
^. » «' » € , 
δίκαιον οὖν ποιεῖ τῷ βελτίονν καὶ ὃν αὐτῷ 7) τύχη δεσπό- 
τὴν ἀνέδειξεν, ὡς πονηρὸς οἰχέτης λαϑριδίως ἐπιτιϑέμεγος. 
οὐ λύσειν οὖν τὴν αἰτίαν ἔφη τῶν ἐς αὐτὸν ἡμαρτημένων,2ο 
- 2 a 
εἰ μή γε τὸν εὐνοῦχον ἐχπέμψοι πρὸς κόλασιν, χαὲ οὗτοι 
μὲν ἐπὲ τοῖσδε ἐς τὴν Κωνσταντίνου παρεγένοντο" συγηγέ- 
4 j«* M ξ 
χϑὴ δὲ τὸν Χρυσάφιον ἐξαιτεῖσϑαι καὶ παρὰ Ζήνωνος. IMa- 3 

1. τῶν om. vulg. 7. ἀφελόμεγος Cl. 19. ἀπέδειξεν coni. B. | 
et milites, qui palatii custodiae. deputati sunt. Imperatore autem 
et Martialio de tota re consultantibus placuit, non solum Bigilam , 
sed et Maximinum legatum mittere ad Attilam. 

6. Bigila insidiarum in Attilam manifeste convicto, Attilas, ab- 
latis ab eo centum auri libris, quas a Chrysaphio acceperat, ex- 
iemplo Orestem et Eslam Constantinopolim misit, iussitque Orestem, 
crumena, in quam Bigilas aurum, quod Edeconi daretur, coniece- 
rat, collo imposita, in conspectum Imperatoris venire atque eu- 
nuchum interrogare, num hanc crumenam nosset; deinde Eslam haec 
verba proferre, Theodosium quidem clari patris et nobilis esse fi-. à 
lium, Attilam quoque nobilis parentis esse stirpem, et patrem eius 
Mundiuchum acceptam a patre nobilitatem integram conservasse. 

Sed Theodosium tradita a patre nobilitate excidisse, quod tribu- 
tum sibi pendendo suus servus esset factus, Non igitur iustam rem 
facere eum, qui praestantiori et ei, qs fortuna dominum ipsi 
dederit, tanquam servus improbus clandestinas insidias paret. | Ne- 
que se prius criminari illum eo nomine destiturum, quam eunuchus 


ad supplicium sit traditus. Atque hi quidem cum his mandatis 
Constantinopolim pervenerunt. Eodem quoque tempore accidit, ut 


E PRISCI HÍSTORIA. 151 


ξιμίνου yàg εἰρηκέναι τὸν ᾿Αττήλαν ἀπαγγείλαντος χρῆναι A. C. 449 
βασιλέα πληροῦν τὴν ὑπόσχεσιν, καὲ τῷ Κωνσταντίῳ TJ Theod.fa 
γυγναῖχα διδόναι, ἣν οὐδαμῶς παρὰ τὴν ἐχείνου βουλὴν ἕτέ- . 
Qo χατεγγυηθῆναι οἷόν τε ἦν. ἢ γὰρ ὃ τολμήσας ἐχδεδώχει C 
δίκας, ἢ τοιαῦτα τὰ βασιλέως ἐστὲν, στε μηδὲ τῶν σφετέ- 
gov χρατεῖν οἰχετῶν, καϑ᾿ ὧν συμμαχίαν, εἴγε βούλοιτο, ἕ- 
τοιμον εἶναι παρασχεῖν. ἐδήχϑη τε ὃ Θεοδόσιος τὸν ϑυμὸν; 
xai δημοσίαν τὴν τῆς κόρης οὐσίαν ποιεῖς 
οζ΄ Ὅτι ὡς ἠγγέλϑη τῷ ᾿Αττήλᾳ, τὸν ἸΠαρχιανὸν ἐς τὰ A. C. 450 
τοχατὰ τὴν €o Ρωμαϊκὰ παρεληλυϑέναι βασίλεια μετὰ τὴν Gro 5 
δοσίου τελευτὴν, ἠγγέλϑη δὲ αὐτῷ xoi τὰ τῆς “Ονωρίας πέρι : 
γεγενημένα, πρὸς μὲν τὸν κρατοῦντα τῶν ἑσπερίων "Pouat- 
ὧν ἔστελλε τοὺς διαλεξομένους μηδὲν “Ονωρίαν πιλημιμελεῖ- 
σθαι, ἣν ξαυτῷ πρὸς γάμον κατενεγγύησε" τιμωρήσειν γὰρ Ὁ 
ιδαὐτῇ, εἰ μὴ καὶ τὰ τῆς βασιλείας ἀπολάβῃ σχῆπτρα. ἔπεμι- 
πε δὲ καὶ πρὸς τοὺς ἑῴους Ῥωμαίους τῶν ταχϑέντων φόρων 
ἕνεχα. ἀπράχτων δὲ ἐξ ἀμφοτέρων τῶν αὐτοῦ ἐπανελϑόντων 
πρέσβεων — oi μὲν γὰρ τῆς ἑσπερίας ἀπεκρίναντο, 'Ovogíav 
αὐτῷ ἐς γάμον ἐλϑεῖν μήτε δύγασθαι, ἐχδεδομένην ἀνδρί" 
οσχῆπτρον δὲ αὐτῇ μὴ ὀφείλεσθαι" οὐ γὰρ ϑηλειῶν, ἀλλ᾽ ἀῤ- 
δένων ἡ τῆς Ῥωμαϊκῆς βασιλείας ἀρχή. οἱ δὲ τῆς ἕω ἔφα- 
σαν οὐχ ὑποστήσεσθαι τὴν τοῦ φόρου ἀπαγωγὴν, ἣν ὃ Θεο- 
4. ἢν} εἶναι. coni. B. ἐχδεδώκχει] ἐχϑοῦγαι δώσει coni. B. 


7. ἐδήχϑη Val, ἐδεέχϑη vulg. τε ed. Par. — 8. δημοσίων mg. 
H., δημόσιον vulg. 13. διαλεξαμένους vulg. 
Chrysaphius a Zenone ad poenam deposceretur. Maximinus enim 
renuntiaverat, Attilam dicere, decere Imperatorem promissis stare , 
et Constantio uxorem , quam promiserit, dare, hanc enim, invito 
Imperatore , nemini fas fuisse desponderi: aut enim eum , qui con- 
tra ausus fuisset, poenas daturum fuisse, aut eo Imperatoris res 
deductas esse, ut ne servos quidem suos coercere posset, contra 
quos, si vellet, se auxilium ferre paratum. Sed "Theodosius ira- 
cundiam suam palam fecit, cum bona puellae in publicum redegit. 
Cum primum Attilae nuntiatum est, Martianum post 'Theo- 
dosii mortem ad imperium pervenisse, et quae Honoriae accidis- 
sent, ad eum, qui in Occidente rerum potiebatur, misit, qui con- 
tenderent, Honoriam nihil se indignum admisisse, quam matrimonio 
suo destinasset; seque illi auxilium laturum, nisi summa quoque 
imperii ei deferretur, Misit et ad Romanos Orientales tributorum 
constitutorum gratia, Sed re infecta legati utrimque sunt reversi. 
Etenim qui Occidentis imperio praeerat, respondit, Honoriam illi 
nubere non posse, quod iam alii nupsisset, Neque imperium Hono- 
riae deberi, Virorum enim, non mulierum, Romanum imperium 
csse. Qui in Oriente imperabat, se minime ratam habere tributi 


153 EXCERPTA : 


A.C.45o δόσιος ἔταξε" καὶ ἡσυχάζογτι μὲν δῶρα δώσειν, πόλεμον δὲ 
; Ind. 3 » E e "n 3 d. 3. KR - $7 ῷ!Ὰ ν᾿ " 4 
HE equ ᾿ ἀπειλοῦντι ὅπλα καὶ ἄνδρας ἐπάξειν τῆς αὐτοῦ μὴ hermoué- 
ε d E - Y , 
Ῥιάογους δυνάμεως. ἐμερίζετο οὖν τὴν γνώμην, xai διηπόρει 
᾿ ποίοις πρότερον ἐπιϑήσεται,. καὶ ἔχειν αὐτῷ ἐδόκει καλῶς 
τέως éni τὸν μείζονα τρέπεσϑαι πόλεμον xai ἐς τὴν tonéguvb 
, - , 25 ^ , M 5 , 
στρατεύεσθαι, τῆς μάχης αὐτῷ μὴ μόνον προς [ταλιώτας, 
^ , 1 , * 
ἀλλὰ καὶ πρὸς Γότϑους xai Gguyyovc ἐσομένης, πρὸς μὲν 
e - , - 
"IvaAwrag ὥστε τὴν '"Ovogíav μετὰ τῶν χρημάτων λαβεῖν, 
M ^ , , , , 
πρὸς δὲ Γότϑους χάριν Γεζερίχῳ κατατιϑέμεγνον. 
A. €. 451 "o e 9 ; 3 » n ' b» 
A. C. 4 gi τι τῷ ᾿Δττήλᾳ ἦν τοῦ πρὸς (ράγγους πολέμου 700-10, 
φασις 2 τοῦ σφῶν βασιλέως τελευτή xGL ἡ τῆς ἀρχῆς τῶν 
ἐχείνου παίδων διαφορὰ, τοῦ πρεσβυτέρου μὲν ᾿αττήλαν, voi 
Β δὲ , ? 4 21:4 , 2 y 2 , ἃ e 
B δὲ γεωτέρου Jdériov ἐπὶ συμμαχίᾳ ἔπαγεσϑαν éyrvcoxorOGg* ον. 
' , 
xarà τὴν "Pougv εἴδομεν πρεσβευόμεγον,. μήπω. ἰούλου &g-. 
χόμενον, ξανϑὸν τὴν κόμην τοῖς αὐτοῦ περικεχυμένην διὰτδ, 
U» ^ * 73 £9» 52, , - j 
μέγεϑος ὦμοις. ϑετὸν δὲ αὐτὸν ὃ “Δ έτιος ποιησάμενος παῖδα 
xai πλεῖστα δῶρα δοὺς ἅμα τῷ βασιλεύοντι ἐπὲ φιλίᾳ τε καὲ 
' 95 
ὅμαιχμίᾳ ἀπέπεμψε. τούτων ἕνεχα ὃ ᾿Αττήλας τὴν éxovQa- 
- 2) 5 
τειαν ποιούμενος, αὖϑις τῶν ἀμφ᾽ αὐτὸν ἄνδρας ἐς τὴν TIza- 
, 1 - 
λίαν ἔπεμπεν ὥστε τὴν 'Ovogíav ἐχδιδόναι" εἶναι yàg au-20. 
τῷ ἡρμοσμένην πρὸς γάμον, τεκμήριον ποιούμενος τὸν παρ᾽ 
€ αὐτῆς πεμφϑέντα δακτύλιον, ὃν καὲ ἐπιδειχϑησόμενον ἐστάλ-:. 
, ὃν a 7 


τή. πρεσβευομέγον coni. N. 15. περίχεχυμέγον coni. D. 


illationem, quam Theodosius consensisset: quiescenti munera largi- 
turum; bellum minanti viros et arma obiecturum ipsius opibus; 
non inferiora. Itaque Attilas in varias distrahebatur sententias, et 
illi in dubio haerebat animus, quos primum aggrederetur. Tandem 
melius visum est ad periculosius bellum prius sese convertere, et 
in Occidentem exercitum educere. Illic enim sibi rem fore non so- 
lum cum Italis, sed etiam cum Gothis et Francis: cum Italis, ut 
Honoriam cum ingentibus divitiis secum abduceret: cum Gothis, 
ut Genserichi gratiam promereretur. 

8. Et Francos quidem bello lacessendi illi causa fuit regum 
ipsorum obitus ct de regno inter liberos controversia, quum maior. 
zatu Attilam auxilio vocasset, Actium minor , quem Romae vidimus 
legationem obeuntem , nondum lanugine efílorescente , flava coma, . 
et capillis propter densitatem et umagnitudinem — super humeros . 
effusis. Hunc etiam Aétius filii. loco adoptaverat , et plurimis donis 
ornatum ad Imperatorem , ut amicitiam et societatem cum eo fa- 
ceret, miserat. Quamobrem Attilas antequam in eam expeditionem. 
ingrederetur, rursus legatos in Italiam misit, qui Honoriam posce- 
rent: eam enim secum matrimonium pepigisse: cuius rei ut fidem 
faceret, annulum ab ea ad se missum per legatos, quibus tradide- 


E PRISCI HISTORIA. 153 


wet. παραχωρεῖν δὲ αὐτῷ τὸν Βαλεντινιανὸν καὶ τοῦ ἡμέσε- Ν᾿ $ 451. 
nd. 4 


ὡς τῆς βασιλείας μέρους, ὡς xai τῆς “Ονωρίας διαδεξαμένηςιν  κοῖαι.α 
μὲν παρὰ πατρὺς τὴν ἀρχὴν, ταύτης δὲ τῇ τοῦ ἀδελφοῦ - 
ἀφαιρεϑεῖσαν πλεονεξίᾳ... ὡς δὲ οἱ ἑσπέριοι “Ῥωμαῖοι τῆς 
δπροτέρας ἐχόμενοι γνώμης πρὸς οὐδὲν τῶν αὐτῷ δεδογμένων 
ὑπήκουον, εἴχετο μᾶλλον τῆς τοῦ πολέμου παρασκευῆς, πᾶν 
τὸ τῶν μαχίμων ἀγείρων πλῆϑος. 
. 9. Ὅτι ὃ ᾿Αττήλας μετὰ τὸ τὴν Ἰταλίαν ἀνδραποδέ- À- ^y gat 
σασϑαι ini và σφέτερα ἀναζεύξας, τοῖς κρατοῦσιν τῶν £qOYMarcian.3 
xo Ῥωμαίων πόλεμον xai ἀνδραποδισμὸν τῆς χώρας κατήγγελλεν, 
ὡς μὴ ἐκπεμῳφϑέντος τοῦ παρὰ Θεοδοσίου τεταγμένου φόρου. D 
ἕ.. Ὅτι ᾿Αρδαβούριος ὃ τοῦ ἴάσπαρος Σαρακηνγοῖς émo-p.A.C.453 
λέμει κατὰ τὴν Δαμασκόν" καὶ ἐκεῖσε παραγενομένου Ja Mercian. 
ξιμίνου τοῦ στρατηγοῦ καὶ Πρίσχου τοῦ συγγραφέως, εὗρον 
τδαυτὸν τοῖς Σαρακηνῶν πρέσβεσι περὲ εἰρήνης διαλεγόμενον. 
ια΄. Ὅτι Βλέμμυες καὶ ΝΝουβάδες ἡττηθέντες ὑπὸ " Po-p.A.C. 453 
μαίων πρέσβεις παρὰ τὸν Πϊαξιμῖνον ἔπεμπον ἐξ ἀμφοτέρωνΎΥ. 58 
ἐθνῶν, εἰρήνης πέρι βουλόμενοι σπένδεσθαι. καὲ ταύτην δια- 
τηρῆσαι ἔφασαν, ἐφ᾽ ὅσον ὃ Παξιμῖνος τὴν Θηβαίων ἐγκα-- 
δοταμέγνοι χώραν. τοῦ δὲ μὴ προσδεξαμένου ἐπὲ χρόνῳ σπέν- 
δεσθϑαι τοσούτῳ, ἔλεγον ἄχρι τῆς αὐτοῦ ζωῆς μὴ κινήσειν. 
ὅπλα. ὡς δὲ οὐδὲ τοὺς δευτέρους τῆς πρεσβείας προσίετο. 


9. ὠγαζεύξας Ἡ., ἀναζεῦξαν vulg. 


rat, exhiberi mandavit. Etiam dimidiam imperii partem sibi Valen- 
tinianum debere, quum ad Honoriam iure paternum regnum pertine- 
ret, quo iniusta fratris cupiditate privata esset. Sed quum Romani 
Occidentales in prima sententia persisterent et Attilae mandata 
reiicerent, ipse toto exercitu convocato maiore vi bellum paravit. 
Attilas, vastata ltalia, δὰ sua se retulit, et Romanorum 
imperatoribus in Oriente bellum et populationem  denuntiavit , 
propterea quod tributum sibi a Theodosio constitutum non solveretur. 
10, Ardaburius, Asparis filius, ad Damascum Saracenos debellavit. 
Eo Maximino duce, et Prisco, huius historiae scriptore ,. advenienti- 
bus, offenderunt Ardaburium cum Saracenorum legatis de pace tra- 
ctantem. ἢ 
11. DBlemmyes et Nubades, a Romanis victi, legatos ex utraque 
gente ad Maximinum pacis exorandae gratia miserunt, quam se 
servaturos spondebant, quoad usque Maximinus in Thebanorum re- 
gione commorzaretur. lllo vero ad id tempus abnuente foedus icere, 
subiecerunt, se, quamdiu Maximino vita suppeteret, in oflicio futuros 
necmoturos arma. Hac quoque conditione, quam legati offerebant , 
reiecta, centum annorum inducias fecerunt. His foederibus placuit 
captivos Romanos, qui et hoc, et superiore proelio capti erant, sine 


154 EXCERPTA 


í , , 2 ᾿ " . 
p.A.C.453A0yovc, éxavovrovretg ἔϑεντο σπονδὰς " ἐν αἷς ἐδόχει “Ῥωμαι- 
2 d 1 
cv μὲν αἰχμαλώτους ἄνευ λύτρων ἀφεῖσϑαι, εἴτε κατ᾽ éxéi- 
P.4 εἶτε xa9' ἑτέραν ἔφοδον ἥλωσαν, τὰ δὲ τότε ἀπαγϑέ 
"ἦι yov, εἴτ gar δῷ 7 , τὰ δὲ τότε ἀπαχϑέντα 
^t , ^ Ld d , 
ἀποδοϑῆναι βοσκήματα, xat TOY δαπαγηϑέντων κατατίϑεσθϑαι 
ι c , cj 
τὴν ἀποτίμησιν. ὁμήρους δὲ τοὺς εὖ γεγονότας παρά σφισιθ 
δίδοσθαι πίστεων Eveza τῶν σπονδῶν. εἶναι δὲ αὐτοῖς κατὰ 
τὸν παλαιὸν νόμον ἀκώλυτον τὴν εἰς τὸ ἱερὸν τῆς ᾿Ισιδὸς 
διάβασιν, τοῦ ποταμίου σχάφους ziyvstiov ἐχόντων τὴν 
2 , 3 v 4 * » ^ - , 
ἐπιμέλειαν, év ᾧπερ τὸ ἄγαλμα τῆς ϑεοῦ ἐντιϑέμενον δια-: 
πορϑμεύεται. ἐν ῥητῷ γὰρ οἱ βάρβαροι χρόνῳ ἐς τὴν oi-10 
- A] .«ἴ , - ', 
κείαν διαχομίζοντες τὸ ξόανον, πάλιν αὐτῷ χρηστηριασάμε-: 
voL ἐς τὴν νῆσον ἀποσώζουσιν. ἐμπεδωθῆγναι τοίνυν ἐν τῷ 
ἔν Φίλαις ἱερῷ τὰς συνθήκας ἐδόκει τῷ ἸΠαξιμίνῳ ἐπιτήδειον 
» « - 
Bov. ἐπέμποντο μετεξέτεροι. παρεγίγοντο δὲ καὶ τῶν Βλεμ- 
, b , € * LI κι - , , 
μύων καὶ Νουβάδων οἱ τὰς σπονδὰς ἔν τῇ νήσῳ τιϑέμενοι.τϑ 
ἐγγραφέντων δὲ τῶν συνδοξάώντων καὶ τῶν ὅμήρων παραδὸο-- 
, * - 
ϑέντων, (ἤσαν δὲ τῶν τε τυραννησάντων xai ὑπὸ τυράννων 
! ie x - 
γεγονότων, ὅπερ οὐδὲ πώποτε ἐν τῷδε τῷ πολέμῳ ἐγένετο" 
x " 
ovzore γὰρ Νουβάδων xa) Βλεμμύων παρὰ “Ῥωμαίοις o- 
, ^ , b M ^ 5 , 
μήρευσαν παῖδες,) συνηνέχϑη δὲ vov Ἰ]αξιμῖνον ἀνωμάλωςαο 
διατεϑῆναι τὸ σῶμα καὶ ἀποθανεῖν. τὴν δὲ τοῦ ΠΠαξιμίγου 
^ , 
τελευτὴν μαϑόντες οἱ βάρβαροι τούς vs ὅμήρους ἀφείλοντο, 
A] * 
βιασάμενοι, καὶ τὴν χώραν κατέδραμον. 
1. ἔϑετο vulg. 5. αἰχμαλώτων vulg. 3. ἥλω vulg. δ. τοὺς 


τριαχοσίους susp.N. 6. πίστεων CL, ὥστε ὧν vulg. 13. ἐν 
ante d» add. Val. 


ullo redemtionis pretio liberos dimitti: pecora tunc abacta reddi, 
et sumptuum aestimationem restitui. Ad firmandam fidem foederis 
obsides ex nobilioribus dari. Liberam esse ipsis secundum anti- 
quam legem δά templum Isidis traiectionem , dum Aegyptii curam 
cymbae fluminalis haberent, in qua signum Deae impositum trans- 
veheretur. Certo enim tempore barbari statuam Deae e templo, 
in quo est collocata, domum importantes traiiciunt, et oraculis ab 
ea sumtis, rursus in insulam reducunt. Hanc pactionem Philis in 
templo affigi Maximino visum est, et ad eam rem missi ex eius ne- 
cessariis nonnulli. Adfuerunt etiam ex Blemmyis et Nubadibus 
qui foedera in insula deponerent. Foedere perscripto et obsidibus: 
traditis, ( erant autem ex his, qui dominatum exercuerant, aut ex 
filiis eorum, quod in hoc bello minime adhuc contigerat, neque 
unquam. antea Nubadum aut Blemmyorum filii obsides apud Romanos 
fuerant,) Maximinus in morbum incidit, et mortuus est. Postquam 
vero de eius obitu barbaris nuntiatum est, vi obsides eripuerunt, 
et regionem excursionibus vastarunt. 


E PRISCI HISTORIA. 155 


ιβ. Ὅτι Γωβάζης πρεσβεύεται παρὰ Ῥωμαίους. “Ῥω- A. C. 456 

μαῖοι δὲ ἀπεχρίναντο τοῖς παρὰ Γωβάζου σταλεῖσι πρέσβε- μά 9 ^ 

σιν, ὡς ἀφέξονται τοῦ πολέμου, siye ἢ αὐτὸς Γωβάζης ἀπό-ς , 
ϑοιτο τὴν ἀρχὴν, ἢ τὸν παῖδα τῆς βασιλείας ἀφέλοιτο: οὐ 
δγὰρ ϑέμις τῆς χώρας ἀμφοτέρους ἡγεμονεύειν παρὰ τὸν πα- 
λαιὸν ϑεσμόν. core δὲ θάτερον βασιλεύειν, Γωβάζην ἢ τὸν 
αὐτοῦ παῖδα, τῆς Κολχίδος, καὶ τῇδε λυϑῆναι τὸν πόλεμον, 
Εὐφήμιος ἐσηγήσατο, τὴν τοῦ μαγίστρου διέπων ἀρχήν: ὃς 
ἐπὲ συνέσει καὶ λόγων ἀρετῇ δόξαν ἔχων Παρκιανοῦ τοῦ 
τοβασιλέως τὴν τῶν πραγμάτων ἔλαχεν ἐπιτροπὴν, καὶ πλεί- 

στων τῶν εὖ βουλευϑέντων ἐκείνῳ χαϑηγητὴς ἐγένετο. ὃς Ὁ 
xaL Πρίσχον τὸν συγγραφέα τῶν τῆς ἀρχῆς φροντίδων ἐδέ- 
Zero κοινωγόν. τῆς δὲ αἱρέσεως τῆς αὐτῷ δοθείσης. ὃ Γω- 
βάζης εἵλετο τῆς βασιλείας παραχωρῆσαι τῷ παιδὲ, αὐτὸς 
15:à σύμβολα ἀποθέμενος τῆς ἀρχῆς. καὶ παρὰ τὸν χρατοῦν-- 
τα Ρωμαίων τοὺς δεησομένους ἔπεμιπεν, ὡς, ξνὸς Κύλχου 
ἡγεμονεύοντος, οὐχέτι δι’ αὐτὸν χαλεπαίνοντα ἐπὲ τὰ ὅπλα 
χωρεῖν. βασιλεὺς δὲ διαβαίνειν αὐτὸν ἐς τὴν “Ῥωμαίων ἐ- 
κέλευε, xai τῶν αὐτῷ δεδογμένων διδόναι λόγον. ὃς δὲ τὴν 
2ouà» ἄφιξιν οὐκ ἠρνήσατο, Διονύσιον δὲ τὸν ἐς τὴν Κολχίδα 
πάλαι διαπεμφϑέντα τῆς τε αὐτοῦ Γωβάζου διαφορᾶς ἕνεχα 
πίστιν δώσοντα ἥτησεν, ὡς οὐδὲν ὑποσταίη ἀγήκεστον. διο 
4. τὸν N., γοῦν vulg. 6. δὲ] δέον H. τι6, Κόλχων coni. N. 
20 Διονύσιον N., 4ιονύσιος vulg. 


12 Gobazes legatos misit ad Romanos , quibus Romani respon- 
derunt, se a bello cessaturos, si regnum aut ipse deponeret, aut 
filio adimeret. Nec enim fas esse secundum antiquam regionis le- 
gem , duos simul dominari. Itaque oportere aut ipsum Gobazem, 
aut eius filium regnare in Colchide, atque ita bellum solatum iri. 
Haec Euphemius illis suaserat, qui magistri officiorum dignitatem 
adeptus, prudentia et eloquentia clarus, sub Marciano Imperatore 
reipublicae administrationem gerebat, et multorum optimorum con- 
siliorum auctor illi fuit. Hic quoque Priscum huius historiae scripto- 
rem assessorem sibi adiunxit. Gobazes igitur, sibi delata optione, regni 
insignia deposuit, et regnum filio cedere constituit. '"Tum ad Impe- 
ratorem misit, quandoquidem uni solum iam pareret Colchidis re- 
'gio, uti non amplius illi usque eo succenseret, ut etiam arma in- 
ferret. Imperator vero iussit Gobazem in Romanorum regionem 
transgredi , ut eorum , quae sibi facienda statuisset, rationem red- 
deret. llle autem profectionem minime abnuit; sed petiit, ut 
Dionysius, qui iam olim Gobazis discordiarum causa in Colchidem 
missus erat, ad fidem praestandam ad se veniret, se nihil iniqui. 


156. το ΤΠ EXCERPTA 


ΑΙ Ὁ, 456 δὴ 2c τὴν Κολχίδα Ζιονύσιος ἐστέλλετο, xai περὲ τῶν διο- 
φόρων συνέβησαν. T 
t “ Ὁ 
À. C. 460 vy. Ὅτι ὃ Παϊοριανὸς ὃ τῶν ἑσπερίων “Ῥωμαίων Ba-. 
1 ιϑσιλεὺς, ὡς αὐτῷ οἱ ἐν Γαλατίᾳ Γότϑοι σύμμαχοι κατέστησαν, 
eon. ' - - 7 : 

Ῥ. 4. "αὴ τὰ παροικοῦντα τὴν αὐτοῦ ἐπιχράτειαν ἔϑνη τὰ μὲν 0-5. 
πλοις, τὰ δὲ λόγοις παρεστήσατο, καὶ ἐπὲ τὴν «ἀιβύην σὺν. 
πολλῇ διαβαίνειν ἐπειρᾶτο δυνάμει, νηῶν ἀμφὲ τὰς τριακο- 

32 , Ψ , 
σίας ἡϑροισμένων αὐτῷ" πρέσβεις μὲν πρότερον παρ᾽ αὐτὸν. 
ς “ , c , ΒΩ , ^ , , 
ὃ τῶν Βανδήλων ἡγούμενος ἔπεμπε, λύειν τὰ διάφορα λόγοις 
, ies i * "Ar ' "TEN: - $ e 
βουλόμενος. ὡς δὲ ovx ἔπειϑε, τὴν ἸΠ]αυρουσίων γῆν, ἐς vro: 
' 5 * ^ LE M 5 € b 3 , 2 ’ 2 
τους «ugr τὸν lMatoptavov ἀπὸ τῆς Ἰβηρίας ἀποβαίγειν ἐ-: 
χρῆν, πᾶσαν ἐδήωσε, καὶ ἐκάκωσε καὶ τὰ ὕδατα. | 
c. c ^. 
p iJ. Ὅτι οἱ ἑσπέριον “Ῥωμαῖοι ἐς δέος ἐλθόντες περὲ. 
ante , c - » T 
105 γγχρκελλίνου., μήποτε αὐξανομένης αὐτῷ τῆς δυνάμεως καὶ 

V.2gém" αὐτοὺς ἀγάγοι τὸν πόλεμον, διαφόρως ταραττομένων αὐ-τδϑ: 
τοῖς τῶν πραγμάτων, τοῦτο μὲν ἐκ Βανδήλων;, τοῦτο δὲ xai: 
«Αϊγιδίου, ἀνδρὸς ἐκ Γαλατῶν μὲν τῶν πρὸς τῇ ἑσπέρᾳ ὃρ- 
μωμένου, τῷ δὲ ἸΠαϊοριανῷ συστρατευσαμένου καὶ πλείστην. 
ἀμφ᾽ αὐτὸν ἔχοντος δύναμιν, καὶ χαλεπαίγοντος διὰ τὴν τοῦ. ' 
βασιλέως ἀναίρεσιν. ὃν τοῦ πρὸς Ἰταλιώτας τέως ἀπήγαγεδο: 
πολόμου 5 πρὸς Γότϑους τοὺς ἐν Γαλατίᾳ διαφορά. περὲ 


6. παρεστήσατο N., παρεστήσαντο vulg. 17. Νιγιδίου vulg. 
ὁρμωμένου et συστρατευσαμένου Cantocl,, ὁρμωμένων εἰ gu- ᾿ 
στρατευσαμένῳ vulg. “1. τοῦ vulg. ἶ 


passurum esse. Eo igitur in Colchidem profecto, de rebus dubiis 
convenerunt. ; 
13. Maioriano, Romanorum Occidentalium Imperatori, Gothi , 
qui in Gallia erant, socii confoederatique facti sunt, et gentes di-- 
tionis Romanorum accolas partim armis, partim verbis ad deditio- 
nem compulit, Hic etiam in Libyam, trecentis fere navibus coactis, 
cum magno exercitu traiicere tentavit. Sed Vandalorum dux prius 
legatos misit, qui illum, si quae essent inter eos controversa, amice: 
transigere paratum esse dicerent. Quod ubi obtinere non potuit, Mau- 
rusiorum terram, in quam e& Iberia Maioriani navales copiae appul- . 
surae erant, omnem igni ferroque vastayit, et aquas quoque infecit. - 
14. Romanis Occidentalibus in suspicionem venit ^iarcellinus, 
ne, si copiis augeretur, in eos bellum transferret. Erant epim tunc. ᾿ 
lemporis Romanorum res variis modis afíflictae οὐ perturbatae, 
hinc Vandalis, illinc Aegidio imminente. Hic vir ex Gallia occiden- $ 
tali oriundus, qui in Hispania. cum Maioriano militaverat, et ma- 
um exercitum habebat, ob caedem Imperatoris erat illis infensus. 
Sed a bello appetendisltalis avocavit eum ortum cum Gothis in Gal-- 
lia dissidium. De contermina enim regione cum illis certans, for-' 


: 157 
“γὰρ τῆς ὁμόρου. πρὸς ἐχείγοδ 


1 xaorsooc p.A.C.461 
ἐμάχετο, xoi ἀνδρὸς ἔργα ἡ ὑείξατο τῷ nte 465 
'πολέμῳ. τούτων δὴ ἕνεχα οὗ ρὰ τοὺς G 


€ r , » e Ψ um : - 
égovc πρέσβεις éoretÀav, ὥστε αὐτοῖς χα " Π] αρκελλῖγον 
BSxai τοὺς Βανδήλους διαλλάξαι. πρὸς μὲν τὸν Παρκελλῖνον 
(Φύλαρχος σταλεὶς ἔπεισε κατὰ Ῥωμαίων ὅπλα μὴ κινεῖν. ὃ 
-δὲ ' M B δήλ ὃ " 2 2 ΄ ] bd 
“δὲ παρὰ τοὺς Βανόηήλους διαβὰς ἄπραχτος ἀνεχώρει, τοῦ 
^ x 4$ , - 
Τεζερέχου μὴ ἄλλως τὸν πόλεμον καταϑήσειν ἀπειλοῦντος, εἶ 
, B ὧν ' ^w 9 | Wo , r, - 
quj ye αὐτῷ τοῦ Βαλεντινιαγοῦ xat ᾿Αετίου περιουσία δοθῇ. 
' ^ M ^ bd ς« ; c , »} , - 
«Koxet yao xat nup τῶν api Ἑωμαΐων pex) elo 
τῆς Βαλεντιγιαγοῦ περιουσίας ὀνόματι Εὐδοκίας τῆς τῷ 'Ovo- 
ρίχῳ γεγαμημένης. διὸ δι’ ἔτους ἑχάστου ταύτην τοῦ πολέ- 
μου πρόφασιν ποιούμενος, εὐθὺς ἦρος ὠρχομένου σὺν στόλῳ Ὁ 
* 2 , 2 » M , ' M 3 , 
τὴν ἐχστρατείαν ἐποιεῖτο ἐπί τε Σικελίαν xat τας [ταλίας. 
Ἰϑχαὲ ταῖς μὲν πόλεσιν, ἐν αἷς μάχιμον δύναμιν τῶν Ἰταλιω- 
τῶν εἶναι συνέβαινεν, οὐ ῥᾳδίως προσεφέρετο: καταλαμβά- 
vov» δὲ χωρία, ἐν οἷς μὴ ἔτυχεν οὖσα ἀντίπαλος δύγαμις, 
ἐδήου τε καὶ ἠνδραποδίζετο. οὐ γὰρ πρὸς πάντα τὰ προσ- 
, pe ' »" ' 
,βασιμαὰ τοῖς Βανδήλοις μέρη οἱ Ἰταλιῶται ἀρκεῖν ἐδύναντο, 
5οπλήϑει τῶν πολεμίων βιαζόμενοι καὶ τῷ μὴ παρεῖναί σφισι 
γναυτιχὴν δύγαμιν, ἣν παρὰ τῶν ἕῴων αἰτοῦντες οὐκ ἐτύγ- 
χανον διὰ τὰς πρὸς Γεζέριχον ἐχείγοις τεϑείσας σπονδάς" 
ὅπερ ἔτι μάλιστα ἐκάχωσε τὰ ἐν τῇ ξαπέρᾳ “Ρωμαίων πρά- 
3. οὗ add. B. 9. τοῦ] » coni. B. 12. δι’ VaL, δὴ vulg. 
18. προβάσ. vulg. 
titer bellum gerebat, in quo multa viri strenui et magnanimi opera 
edidit Haec in causa fuerunt, ut Romani Occidentales legatos ad 
Orientales mitterent, ut Marcellinum et Vandalos secum in grati- 
. am reducerent. Et ad Marcellinum quidem Phylarchus missus, ei 
persuasit, ne in Romanos moveret arma. Hinc ad Vandalos defle- 
ctens, nihil quicquam profecit, et rediit. Genserichus enim se non 
alias bellum positurum minatus est, nisi sibi Valentiniani et Aetii 
bona traderentur. Etenim ab Orientalibus quoque partem bonorum 
Valentiniani obtinuerat Eudociae nomine, quae Honoricho, eius 
filio, nupserat. Atque hanc belli renovandi occasionem singulis an- 
nis usurpabat, Itaque statim veris initio infesto exercitu Siciliam 
ct Italias invasit, et urbes quidem Italorum praesidiis firmatas non 
facile expugnavit, sed oppida militibus, qui resisterent, destituta 
facile capta evertit et diripuit. Nec enim ad ommia, quae Van- 
dalorum invasioni patebant, tuenda sufficere poterant Itali, propterea 
quod hostium multitudine opprimebantur. Denique copiis navalibus 
carebant, quas cum a Romanis Orientalibus petiissent , non impe- 
irarunt, quia foedus cum Genscericho fecerant. Ea res, divisa sci- 
licet. imperii administrandi ratio, magno. detrimento Romanorum 


yovgot xat Οὔρωγοι καὶ ^ | 
οἰκείων ἠθῶν, Σαβίρων ἐς Bü» oqioiv ἐληλυϑότων, οὕς ' 
ἐξήλασαν ᾿Αβάρεις, μετανάσται γενόμενοι ὑπὸ ἐϑνῶν οἰκούν- 
των μὲν τὴν παρωχεανγῖτιν ἀχτὴν, τὴν δὲ χώραν ἀπολιπόν- 
των διὼ τὸ ἐξ ἀναχύσεως τοῦ ὠχεανοῦ ὅμιχλῶδες γενόμενον, 
καὶ γρυπῶν δὲ πλῆϑος avagaviv* ὕπερ ἦν λόγος μὴ πρότε-- ; 
gov παύσασϑαι, πρὲν ἢ βορὰν ποιήσασϑαι τὸ τῶν ἀνθρώπων 
γένος" διὸ δὴ ὑπὸ τῶνδε ἐλαυνόμενοι τῶν δεινῶν τοῖς mig-10 
σιοχώροις ἐνέβαλον, καὶ τῶν ἐπιϑεόντων δυνατωτέρων ὄντων 
οἱ τὴν ἔφοδον οὐχ ὑφιστάμενοι μετανίσταντο" ὥσπερ xai οἱ Σα-- 
ρφάγουροι ἐλαϑέντες κατὰ ζήτησιν γῆς πρὸς τοῖς ᾿Δκατίροις 
Οὔννοις ἐγένοντο, καὶ μάχας πρὸς ἐχείγους πολλὰς συστησά- ᾿ 
μενοι τό,τε φῦλον κατηγωνίσαντο καὶ πρὸς “Ῥωμαίους ági-15 
κογτο, τυχεῖν τῆς αὐτῶν βουλόμενοι ἐπιτηδειότητος. βασι- 
λεὺς οὖν χαὶ οἱ ἀμφ’ αὐτὸν φιλοφρογησάμεγοι καὶ δῶρα 
δόντες αὐτοὺς ἀπέπεμψαν. 1 
A. re A i. Ὅτι στασιασάντων τῶν φυγάδων ἐϑνῶν κατὰ τοὺς κατὰ 

Leon. 9 τῇ» ἕω Ῥωμαίους, παρὰ τῶν Ἰταλῶν πρεσβεία aqixero λέγουσα, ο 
B ὡς οὐχ ὑποστήσονται, εἰ μή γέ σφισι τοὺς Βανδήλους διαλλά-- 


4. 599» Cantocl, ἐϑγῶν vulg. . 5. “βάρεις .,42βέρις Suid. s. v., 1 
"Afepoor vulg. 6. ἀχτὴν Suid. s. v. L4gdoig, αὐτὴν vulg. - , 
τὴν δὲ χώραν — μετανίσταντο. Omnia haec, omissa in ex- | 
cerptis, e Suida s. v. ᾿“βάρις restituit Cl. In his v. 12. οὐχ 
add. N. 


Occidentalium rebus fuit. Circa id tempus legatos ad Orientales 
Romanos miserunt Saraguri, Urogi et Onoguri. Hae gentes pro- 
priis sedibus eiectae, commissa pugna cum Sabiris, quos expulerant 
Abares, et ipsi quoque extorres facti a gentibus, quae Oceani 
littus accolebant, sed sedes suas reliquerant propter ingentes ne- 
bulas ex maris vaporibus ortas et propter magnam ingruentium gry- 
phorum multitudinem , quos non prius recessuros esse fama erat, 
quam genus humanum devorassent: quibus calamitatibus excitati in ἡ ] 
finitimorum sedes irruperunt. Etomnes quidem, qui violentum eo- 
rum impetum sustinere non poterant, cesserunt, sicuti et Saraguri, 
qui ad novas sedes quaerendas coorti , ad Hunnos Acatiros pervene- 
runt et, multis proeliis initis, gentem devicerant, et demum ad Ro- 
manos nanciscendae eorum societatis cupidi se contulerunt. Itaque 
imperator legatos benigne excepit, et muneribus affectos remisit, 
15. Dum gentes patria profugae cum Romanis in Oriente dissi- 
dent, legatio ab Italis advenit, quae .doceret res Italas stare non 
posse, nisi sibi Vandalos reconciliarent. Venit et legatio a Per- 
sarum rege, quae multos e Perside ad Romanos confugere quere- 


e n diari ie 


E PRISCI HISTORIA. 159 


Eowv. ἀφίχετο δὲ xoi παρὰ τοῦ Περσῶν μονάρχου, τῶν re A.C. 465 
? : - 
παρ᾽ αὐτοὺς χαταφευγόντων ἐκ τοῦ σφετέρου ἔϑνους αἰτίαν peg ^ 
ἔχουσα, καὶ τῶν lMayov τῶν ἐν τῇ “Ρωμαίων γῇ ἐκ παλαι- 
ὧν οἰχούντων χρόγων, ὡς ἀπάγειν αὐτοὺς τῶν πατρίων ἐϑῶν 
Βχαὲ νύμων ἐθέλοντες καὶ τῆς περὲ τὸ ϑεῖον ἁγιστείας, παρεν- 
- EJ ΄ ^ * 
οχλοῦσί τε ἐσαεὲ καὶ ἀνακαίεσθαι κατὰ τὸν ϑεσμὸν οὐ συγ- 
χωροῦσι τὸ παρ᾽ αὐτοῖς ἄσβεστον καλούμενον πῦρ. καὶ ὡς 
χρὴ τοῦ ᾿Ιουροειπαὰχ φρουρίου ἐπὶ τῶν Κασπίων χειμένου 
πυλῶν χρήματα. χορηγοῦντας “Ῥωμαίους ποιεῖσθαι ἐπεμέλει-Ε 
104», 7 γοῦν τοὺς φρουρήσαντας αὐτὸ στρατιώτας στέλλειν, 
xai μὴ μόνους δαπάνῃ καὶ φυλακῇ τοῦ χωρίου βαρύνεσϑαι" 

2 $5. - 5» E , , : 344 ^ ὝΡ 12 - , 
εἰ γάρ ἐνδοῖεν, οὐχ εἰς Πέρσας μόνους, ἀλλὰ καὲ εἰς ' Pouci- 
ovc τὰ ἐκ τῶν παροιχούντων ἐθνῶν χακὰ δᾳδίως ἀφικέσϑαι- 
χρῆναι δὲ αὐτοὺς ἔλεγον καὶ χρήμασιν ἐπικουρεῖν ἐπὲ τῷ 

τὐπρὸς Οὔνγους πολέμῳ τοὺς Κιδαρίτας λεγομένους" ἔσεσϑ'ι 
góc € πολέμᾳ c Κιδαρίτας λεγομένους" ἔσεσϑαε 
' ? - , ^ - 
γάρ σφισιν αὐτῶν νικώντων ὁνησιν, μὴ συγχωρουμένου τοῦ 
&Jvovc καὶ εἰς τὴν “Ῥωμαϊκὴν διαβαίνειν ἐπικράτειαν. πάν- 
των δὲ ἕνεκα “Ῥωμαίων ἀποκχριναμέγων στέλλειν τὸν διαλε-- 
ξόμενον τῷ Παρϑυαίῳ μονάρχῃ: μήτε γὰρ φυγάδας εἶναι Υ.3ο 
, , i ' , - 
20z:49& σφισι, μήτε παρεγοχλεῖσϑαι τοὺς IMayovc τῆς ϑρησκεί- D 

«c πέρε" τὴν φυλαχὴν δὲ τοῦ Ἰουροειπαὰχ φρουρίου xai 
» ^ ' L4 - €- 

πόλεμον τὸν πρὸς τοὺς Ovvvovg ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν ἀγαδεδε-- 
3. τῶν ἂν Vales., xai τῶν ὃν vulg. 5. ἐθέλοντες et mox 
παρενοχλοῦσέ vt N., ἐθέλοντας et παραχωροῦσι δὲ vulg. 6. 
ἐσαεὶ καὶ B,, xci ἐσαεὲὶ vulg. — 8. ᾿Ιουροειπαὰχ mg. H. ἢ. 1. et 


vulg. infra lin. 21. et pag. 161. lin. 21., Οὐροεισὰχ vulg. 12. 
uérovc] μόνους σφᾶς coni. B. 19. Παρϑυαίων coni. N. 


batur, et quod Romani Magos, qui iam inde a priscis temporibus 
eorum finium incolae essent, a patriis moribus δὲ institutis et 
antiquo religionis cultu abducturi, quavis ratione vexarent, et i- 
gnem, qui apud eos vocaretur inextinguibilis , in perpetuum ardere 
secundum legem non sinerent. Addebant, aequum videri, Romanos 
castelli Ierouach , ad portas Caspias siti, curam habere, et pecunias 
ad illud conservandum conferre, neque se solos sumtibus et arcis 
custodia gravari. Si enim cesserint, non solum in Persarum, sed 
etiam in Romanorum terras. a finitimis gentibus facile vastationes 
iuferri posse. Oportere etiam se iuvari pecuniis ad bellum contra 
Hunnos Cidaritas gerendum , ex quo Romani quoque essent utilita- 
tem reportaturi, si ea gens a finibus ipsorum arceretur. Romani 
responderunt, se quamprimum legatos missuros, haec omnia cum 
Parthorum rege disceptaturos. Neque enim ullos apud se esse fu- 
gitivos, neque Magos in suae religionis cultu impediri. Quum autem 
ipsi custodiam castelli lerouach et bellum contra Hunnos Cidaritas 


160 EXCERPTÀ 


A6. 65 yuévovc. μὴ δικαίως χρήματα αἰτεῖν παρ’ αὐτῶν. ἐπρεσβεύ- 

min i σατο δὲ παρὰ μὲν Βανδήλους ὑπὲρ Ἰταλῶν Τατιαγνὸς ἐν τῇ 
τῶν πατρικίων ἀξίῳ καταλεγόμενος , παρὰ δὲ “Πέρσας ἹΚω»ν- 
στάντιος, τρίτον μὲν τὴν ὕπαρχον λαχὼν ἀρχὴν, πρὸς «δὲ τῇ 
ὑπατικῇ ἀξίᾳ xat τῆς -πατρικυύτητος τυχώγ. 

A. C. 465 i. Ὅτι μετὰ τὸν ἐμπρησμὸν τῆς πόλεως τὸν ἐπὲ Zféov- 


ες ἧκεν ὃ Γωβάζης σὺν Διονυσίῳ ἐς τὴν Κωνσταντίνου, 
ἰ Περσικὴν ἔχων στολὴν καὲ τῷ Mora δορυφορούμενος τρύ-- 


πῳ. ὃν oi ἀμφὲ τὰ βασίλεια δεξάμενοι πρότερον μὲν τοῦ 
Ρ, 44 νεωτερισμοῦ κατεμέμψαντο, ἔπειτα δὲ φιλοφρονησάμεγοι ἀπέ-τὸ 
πεμψαν" εἷλε γὰρ αὐτοὺς τῇ τε ϑωπείᾳ τῶν λόγων, xoi τὰ 
τῶν Χριστιανῶν ἐπιφερόμενος σύμβολα. 
c.A. C.467 ιζ΄. Ὅτι Σχίροι καὶ Γύτϑοι eig πόλεμον συνελϑόντες xal 
Lo nC -9 διαχωρισϑέντες ἀμφότεροι πρὸς συμμάχων. μετάκλησιν πα- 
ρεσχευάζοντο" ἐν οἷς καὶ παρὰ τοὺς ξῴους ἦλθον. ab 4-15 
σπαρ μὲν ἡγεῖτο μηδετέροις συμμαχεῖν, ὃ δὲ αὐτοχράτωρ .4ἐ- 
ὧν ἐβούλετο Σκχίροις ἐπιχουρεῖν. καὶ δὴ γράμματα πρὸς τὸν 
ἐν Ἰλλυριοῖς στρατηγὸν ἔπεμπεν, ἐντελλόμεγός σῴισιν xarà 
.. τῶν Γότϑων βοήϑειαν τὴν προσήκουσαν πέμπειν. 
e.A.C.468 uj. Ὅτι ἧκε κατὰ τοῦτον τὸν χρόνον παρὰ τῶν rr5-26 
[πὰ 6. παίδων ὡς τὸν βασιλέα “δέοντα πρεσβεία, τὰς αἰτίας δι- 


Leon. 12 
Βαλύουσα τῆς προὐπαρξάσης διαφορᾶς, χαὶ ὡς χρὴ αὐτοὺς 


2. Hic et supra p. 146 et 158, Βανγδήλους pro Βαγδίλους scripsi, 
constantiae causa. N. 3. Κωνστάγτιος Val, “Κωνσταντῖνος vulg. 
13. Zxíoos Cant. , Σχύϑαν vulg. 15. * Aosta Cant, ἅπερ vulg. 


in se receperint, minime iuste eos ab. ipsis pecuniam petere. Le- 
gationem. ad Vandalos suscepit Tatianus, patriciatus dignitate or- 
natus: ad Persas vero Constantius, qui ter praefectus urbi fuerat, 
et ad consulatus patriciatusque honorem evectus. 

16. Post incendium civitatis, quod accidit sub Leone, Gobazes 
venit Constantinopolim cum Dionysio, stola Persica indutus, et Me- 
dorum in worem satellitibus stipatus. Hunc Imperator excepit, 
ét primum quidem ob novarum rerum studium vituperavit, deinde 
comiter eum amplexus dimisit. Gobazes enim Christianorum symbo- 
la. ostentans, blanda oratione eum cepit. 

| 17. Sciri et Gothi acie decertantes, et a pugna utrique rece- 
dentes, ad accersenda auxilia animum adiecerunt. Qua de re Ro- 
manos Orientales adierunt. Aspar quidem censuit, neutris opi- 
tulandum esse. Sed Imperator Leo statuit Sciris opem ferre. "Ita— 
que litteras ad praefectum Illyrici misit, iussitque quoad necesse 
esset, auxiliares copias Sciris adversus Gothos praebere. 

S 18. Eodem tempore venit. et ad Leonem Imperatorem legatio 
a filiis Attilae, ut omnibus oninino praeteritorum dissidiorum causis 
resecatis , pacem inirent, et inter se, ut olim erat in more positum; 


[UNT Ae DAERP- 


LI e v epe NES PB νι, V. T. 39 Diem, 0... ἀν" ως πολι: Μῶν ey e m ME 


— ÁN 


Toe 


Mirari τ 


L3 


E PRISCI HISTORIA. 161 


ἐπὶ εἰρήνῃ σπένδεσϑαι » καὶ κατὰ τὸ παλαιὸν ἔϑος παρὰ vóyc.A.C. {68 
lorgov ἐς ταὐτὸν ἰόντας “Ρωμαίοις προτιϑέναε ἀγορὰν, xai 
ἀντιλαμβάνειν ὧν ἂν δεόμενοι τύχοιεν. xai 5 μὲν σφῶν αὐ- 
τῶν πρεσβεία ἐν τοῖσδε οὖσα ἄπρακτος ἐπανήει" οὐ γὰρ ἐ- 
δδόκει τῷ βασιλεύοντι Ovvrovc τῶν “Ῥωμαϊκῶν συμβολαίων 
μετέχειν πολλὰ τὴν αὐτοῦ κακώσαντας γῆν. οἱ δὲ τοῦ ᾽4:-- 
τήλα παῖδες τὴν ἐπὲ τῇ πρεσβείᾳ ἀπόχρισιν δεξάμενοι πρὸς 
σφᾶς διεφέροντο: ὃ μὲν γὰρ Ζεγγιζὶχ, ἀπράχετως ἐπανελ-- 
ϑόντων τῶν πρέσβεων, πόλεμον “Ῥωμαίοις ἐπάγειν ἐβούλετο,Ε 
τοῦ δὲ Ἤρνὰχ πρὸς ταύτην ἀπηγόρευε τὴν παρασκευὴν, ὡς. 
τῶν κατὰ χώραν ἀπαγόντων αὐτὸν πολέμων. 
εϑ. Ὅτι Σαράγουροι ᾿Ακαττέροις καὶ ἄλλοις ἔϑνεσινεοᾷ ἴετεα. 
ἐπιϑέμενοι ἐπὲ Πέρσας ἐστράτευον. xai πρότερον μὲν ἐπὲ 
Κασπίας παρεγένοντο πύλας: καὶ φρουρὰν Περσικὴν ἐν aw- 
τὔταῖς ἐγκαϑεστῶσαν εὑρόντες ἑτέραν ὅδὸν ἐτράποντο, δι᾽ ἧς 
ἐπὲ τοὺς Ἴβηρας ἐλϑόντες τήν τε αὐτῶν ἐδήουν καὶ τὰ L4o- 
μενίων χωρία κατέτρεχον, cort Πέρσας πρὸς τῷ πολέμῳ 
τῶν Κιδαριτῶν τῷ πάλαι αὐτοῖς συστώντι xai ταύτην εὐλα- 
βουμένους ἔφοδον παρὰ 'Pouetovg πρεσβεύσασϑαι, καὶ αἱ- Ὦ 
φοτεῖν χρήματά σφισιν αὐτοῖς δίδοσϑαι ἢ ἄνδρας πρὸς φυλα- 
χὴν τοῦ Ἰουροειπαὰχ φρουρίου, καὶ λέγειν ἅπερ αὐτοῖς πολ- 
λάκις εἴρητο πρεσβευομένοις, ὅτι, αὐτῶν ὑφισταμένων τὰς 
μάχας καὶ μὴ συγχωρούντων τὰ ἐπιόντα ἔϑνη βάρβαρα πά- 


Leon. 12a 


11. πολέμων Val, πόλεμον vulg. 42. ὅτε et mox ju om. vulg. 
Negationem (οὐ) addi iubebat Val 


ad Istrum convenientes, mercatum celebrarent, ex quo invicem ea, 
quae sibi opus essent, desumerent. Et ea quidem legatio, quae 
circa haec versabatur, re infecta rediit. Nec enim Imperator com- 
mercium Romanorum cum Hunnis, qui eos tot damnis et cladibus 
affecerant, concedendum esse duxit. At vero Attilae filii, renuntiata 
legatione , inter se dissenserunt. Etenim Dengisich, legatis nulla re 
impetrata reversis, bellum Romanis inferre volebat. Cui consilio 
lrnach repugnabat, quod in praesentia multa a bello avocarent. 

19. Saraguri cum Acathiris aliisque gentibus coniuncti inPer- 
sas exercitum duxerunt. Primum quidem ad portas Caspias acces- 
serunt, ubi cum praesidium Persicum offendissent, ad aliam viam 
deflexerunt, qua ad Iberos conversi, regionem vastarunt, et excur- 
siones in oppida Armeniorum fecerunt. Àt Persae, qui iam superiore 
bello cum Cidaritis hunc aditum communierant, legatos ad Romanos 
miserunt, qui ab illis pecunias aut milites ad custodiam arcis Ie- 
rouach peterent, et quod iam saepe per legatos egissent, docerent, 
si ipsi certamina sustinerent et barbaros aggredientes ab aditu 
prohiberent, tutos fore Romanorum fines. His vero respondentibus, 


Dexippus, Eunapius etc. 11 


162 EXCERPTA 


e.À.C.4680000» ἔχειν, ἡ τῶν “Ῥωμαίων ἀδήωτος διαμένει χώρα. τῶν 
legas ἀποχριγαμένων, ὡς ἕχαστον ἀνάγκη τῆς οἰκείας ὕπερμα- 
, χοῦντα γῆς τῆς σφετέρας φρουρᾶς ἐπιμελεῖσθαι, πάλιν ἄπρα-: 
χτον ἐπαγέζευξανγ. à 
A. C. 469 x. Ὅτι Ζεγγιζὲχ πόλεμον ἐπὶ “Ῥωμαίους énsveyzórvroc5y 
Ind. 7 χαὶ τῇ τοῦ Ἴστρου προσχαρτεροῦντος ", τοῦτο μαϑὼν ὃ Ὄρνε- 
iiid 13 γώσκλου, (αὐτὸς γὰρ εἶχε τὴν πρὸς τῷ Θρᾳκίῳ μέρει τοῦ πο-- 
ταμοῦ φυλακὴν.) éx τῶν ἀμφ᾽ αὐτὸν ἐκπέμψας ἐπυνθάνετο 
Ρ, 45 δ,τε βουλόμενοι πρὸς μάχην παρασκευάζονται. ὃ δὲ Zeyyibiy 
τοῦ ᾿Ἰναγάστου χκατολιγωρήσας τοὺς ὑπ᾽ αὐτοῦ πεμφϑένταςτο 
ἀπράκτους ἠφίει, παρὰ δὲ τὸν βασιλέα τοὺς διαλεξομένους 
ἔστελλεν, ὡς, εἰ μὴ γῆν καὶ χρήματα αὐτῷ καὶ τῷ ἑπομένῳ 
δῴη ὀτρατῷ, πόλεμον ἐπάξει. τῶν δὲ παρ᾽ ἐκείνου πρέσβεων 
ἐς τὰ βασίλεια ἀφικομένων καὶ τὰ αὐτοῖς ἐνταλϑέντα ἀπαγ- 
γειλάντων, ἀπεχρίγατο βασιλεὺς ἑτοίμως ἔχειν πάντα ποιεῖν, τῷ 
V 31 εἶγε ὑπακουσόμενοι αὐτῷ παραγένωνται" χαίρειν γὰρ τοῖς 
ἀπὸ τῶν ἐχϑοῶν. ἐπὲ συμμαχίᾳ ἀφικνουμένοις. 
A. C. 470 κα΄. Ὅτι Ldvayaorov καὶ Βασιλίσχου καὶ "Ocrovov 
AE xal ἄλλων τινῶν στρατηγῶν “Ῥωμαίων τοὺς Γότϑους ἔς τινὰ 
Β κοῖλον χῶρον συγκλεισάντων χαὲ πολιορχούντων, λιμῷ TE 76-20 
ζομένων τῶν Σχυϑῶν σπάγει τῶν ἐπιτηδείων, πρεσβείαν παρὰ 
τοὺς “Ῥωμαίους ποιήσασθαι, ὥστε αὑτοὺς ἐνδιδόασι γεμομέ-: 
vovg γῆν ὑπαχούειν αὐτῶν ἐς ὅ,τε ἂν ϑέλοιεν. τῶν δὲ ἐπὲ 


6. Post προσκ. excidit f. ὄχϑῃ. N. 12. χαὶ τῷ add. N. 18. 
*OorgUov N., ᾿Οστροῦϊ vulg. 


rationi consentaneum esse, unumquemque sua tueri et defendere, 
et de suis arcibus sollicitum esse, rursus re non obtenta, legati ad 
suos revertere. à 

20. Dengisich bellum Romanis intulit, et Istro potiri institit. 
Quod ubi Ornigiscli filius comperit, (is in ea parte Thraciae, quae 
ad Istrum est, custodiae ripae fluminis praefectus erat,) per suos ex 
eo quaesivit, an acie decertare vellet. Sed Dengisich Anagastum 
contemnens, ab eo missos re infecta dimisit, et per legatos Impe- 
ratori denuntiavit, se bellum illaturum, misi sibi suisque terram et 
pecunias subministraret. Legatis in regiam introductis et mandata 
exponentibus Imperator respondit, se omnia paratum esse facere, si 
suo imperio obsequi vellent. Sibi enim pergratum et iucundum 
esse, si quando inimici in foedus societatemque transirent. 
|... 91. Anagastus, Basiliscus et Ostrys et alii quidam duces 
Romani in locum abruptum et concavum Gothos inclusos obse- 
derunt. lbi Scythae victuum inopia laborantes, Romanos iissis 
legatis certiores fecerunt, se, facta deditione, omnibus, quae sta- 
fuerint, parituros, modo sibi terram ad inhábitanduni concédant. 


^a Ret ml 


E PRISCI HISTORIA. 163 
βασιλέα τὴν ἐκείνων φέρειν ἀποχριναμένων πρεσβείαν, xai A.C. 470 
τῶν βαρβάρων τοῦ λιμοῦ πέρι σφᾶς ϑέσϑαι ἐϑέλειν τὰς μιὰ. ὃ 
"συμβάσεις φαμένων, xoi μὴ οἵους τε εἶναι μακρὰς ποιεῖσθαι -T— 
ἀναχωχὰς, βουλευόμενοι οἵ τὰς “Ῥωμαϊκὰς τάξεις διέπογτες, 
Ῥτροφὰς χορηγήσειν αὐτοῖς ὑπέσχοντο ἄχρι τῆς βασιλέως ἐπι- 
τροπῆς, εἶγε σφᾶς αὐτοὺς διέλοιεν ὥσπερ xai τὸ “Ῥωμαϊκὸν d 
διακέκριται πλῆϑος" ἔσεσθαι γὰρ αὐτῶν δᾳδίως οὕτως ἐπι-- 
μέλειαν, ἐς τοὺς χληρουμένους xai οὐχ sig πάντας ἀποβλε- 
πόντων τῶν στρατηγῶν, οἵπερ ἐς φιλοτιμίαν δρῶντες πρὸς 
τοτὴν αὐτῶν πάντως ἁμιλληθήσονται κομιδήν. τῶν δὲ Σχυϑῶν 
τοὺς ἀπαγγελϑέντας διὰ τῶν πρέσβεων προσδεξαμένων λόγους 
καὲ ἐς τοσαύτας σφᾶς αὐτοὺς ταξάντων μοίρας, ἐς ὅσασπερ 
xai οἱ “Ῥωμαῖοι διεκέχριντο, Χελχὰλ, τοῦ Οὔννων γένους ἀ- 
γὴρ xai ὑποστράτηγος τῶν διεπόντων τὰ ᾿Ασπαρος τάγματα, 
τὐπαρὰ τὴν ἐπιλαχοῦσαν αὐτοῖς βαρβαρικὴν μοῖραν ἐλϑὼν, καὶ 
τῶν Γότϑων (πλείονες δὲ τῶν ἄλλων ὑπῆρχον) μεταπεμψά- 
u&vog τοὺς λογάδας τοιῶνδε ἐποιήσατο λύγων ἀρχὴν, ὡς δώ- Ὁ 
os. μὲν αὐτοῖς γῆν ὃ βασιλεὺς, οὐκ εἰς σφετέραν δὲ αὐτῶν 
ὄνησιν, ἀλλὰ τοῖς ἔν σφισιν Οὔγνοις. τούτους γὰρ ὀλιγώρως 
ϑογεηπογίας ἔχοντας δίκην λύκων τὰς αὐτῶν ἐπιόντας διαρπά- 
ζεσθαι τροφὰς, ὥστε ϑεραπόντων τάξιν ἐπέχοντας τῆς ἐκεί: 
voy ἕγεκα ταλαιπωρεῖσϑαι τροφῆς, καίπερ ἐς ἀεί more τοῖς 
10. ὡμιλληϑήσονται] ἀμεληϑήσονται coni. Cantocl [5: ὅσας 
ἅσπερ vulg. ι6. τῶν I. Β., αὐτῶν E: vulg: τι9. ὀλεγώρους vulg; 


Romani responderunt, se ad Imperatorém eorum postulata delaturos. 
At Scythae propter famem, quae eos premebat, transigere velle 
dixerunt, neque longiores moras ferre posse, Tum Romanis ordini- 
bus praepositi, habito consilio, tantisper dum Imperator aliter sta- 
iueret, alimenta se praebituros polliciti sunt, si Scythae Romanoruni 
more exércitus in partes se ipsos dividerent. Sic enim facilius eos; 
quum singuli ordines, non universi simul respiciendi essent, a du- 
cibus curari posse, quippe qui cura et diligentia inter se sint certa- 
turi. ltaque Scythae his, quae legati renuntiarunt, paruerunt, se- 
que iu totidem ordines distribuerunt, in quos Romani erant distri- 
buti. Quo facto Chelchal, genere Hunnus, qui secundum ab Aspare 
imperii gradum in eos, qui sub eo ordines ducebant, tenebat, 
barbarorum, quae suis ordinibus accesserat, cohortem obiens, in 
qua erant plures numero Gothi, quam reliqui, accitis primoribus 
huiusmodi orationem habere coepit. Terram quidem Imperatorem 
ad inhabitandum daturum, quae non illis fructui et commodo futu- 
ra esset, sed cuius utilitas ad solos Hunnos redundaret. Hos enim 
terrae cultum negligere , et luporum more bona Gothorum inyaden- 
tes diripere, qui ipsi servorum conditione habiti ad victum illis 
comparandum laborare coacti essent: quamvis nullum unquam foe- 


' 


164 EXCERPTA 


& C. 470 Οὔννοις τοῦ L'óv9o» γένους ἀσπόνδου διαμείγαντος, καὶ ἐκ 
s Ind.85,66,6,y τὴν αὐτῶν ἀποφυγεῖν ὅμαιχμίαν. ὀμοσαμένων, ἐφ᾽ 
, ns x καὶ ὅρκων πατρίων πρὸς τῇ τῶν οἰχείων στερήσει χατῶ- 
Ρ, 46 φρονεῖν. αὐτὸν δὲ, εἰ καὶ τὸ Οὔννων αὐχεῖ γένος, δικαιο- 
σύνης πόϑῳ τάδε πρὸς αὐτοὺς ξἰπόντα δεδωκέναι περὲ τοῦδ 
πρακτέου βουλήν. ἐπὲ τούτοις οἱ Τύτϑοι διαταραχϑέντες, 
καὶ εὐγοίῳ τῇ πρὸς αὐτοὺς ταῦτα τὸν Χελχὰλ εἰρηκέναι vo- 
μίσαντες, τοὺς ὃν αὐτοῖς Οὔννους [ὡς] συστάντες διεχειρίζογ-- 
co καὶ μάχη καρτερὰ ἀμφοτέρων συνίστατο τῶν ἐϑγῶν 
ἐκ συνθήματος. 0 "onoag πυϑόμενος, ἀλλὰ γὰρ καὶ οἱ τῶντιο. 
λοιπῶν στρατοπέδων ἡγεμόνες μετὰ τῶν οἰκείων παραταξά-- 
μενοι τὸν ἐπιτυχόντα τῶν βαρβάρων ἀνήρουν. τοῦ δὲ δόλου 
καὶ τῆς ἀπάτης οἱ Σκύϑαι λαβόντες ἔννοιαν σφᾶς τε ἄνεκα- 
Βλοῦντο, καὶ ἐς χεῖρας τοῖς Ῥωμαίοις ἐχώρουν. ἀλλ᾽ οἱ μὲν 
"Aonagoc τήν σφισιν ἐπιλαχοῦσαν ἔφϑασαν ἀναλώσαντες μοῖτιϑ 
θαν" τοῖς δὲ λοιποῖς στρατηγοῖς οὐκ ἀκίγδυνος ἢ μάχη ἐγέ- 
γετο, τῶν βαρβάρων καρτερῶς ἀγωνισαμένων, ὥστε τοὺς ἐξ 
αὐτῶν ὑπολειφϑέντας τάς τε Ῥωμαϊκὰς τάξεις διώσασϑαι 
καὶ τῇδε τὴν. πολιορκίαν διαφυγεῖν. 
c.A.C. 472 κβ΄. Ὅτι μεγίστης πρὸς τὸ Σουάννων. i9vog “Ῥωμαίοις5ο. 


. Ind. 10 : ΡΣ Á TU : ; ^ à ν᾿ 
Leon. i676 καὶ “αζοῖς ὑπαρχούσης διαφορᾶς, καὶ σφοδρα éc τὴν τοῦ 


8. ὡς del. N. το. δσπαρ πυϑόμενος B., οἷάπερ πειϑόμεγου 
vulg, 18. ὑποληφϑέντας vulg. διώσασθϑαν N., δηώσασϑαε vulg. 


dus inter utramque gentem sancitum sit, δὲ maiores iureiurando 
eos obstrinxerint, ut Hunnorum societatem fugerent. Quare non 
tantum suis eos privari, sed etiam patria sacramenta negligere. Se 
quidem genere Hunnum, quo maxime glorietur, sed aequitate mo- 
tum haec illis dicere, ut, quae facienda essent, viderent, His dictis 
Gothi commoti, et haec Chelchalem pro benevolentia, qua ipsos 
prosequebatur, suggessisse rati, Hunnos sibi immixtos trucidarunt. 
Deinde quasi ex compacto ingens pugna inter utramque gentem est 
commissa. Quod quum Aspari nuntiatum esset, ipse et reliqui duces 
acies suorum instruxerunt, et obvium quemque barbarorum occide- 
- runt. Scythae, cognito dolo et fraude perspecta, sese collegerunt, 
et manus cum Romanis conseruerunt, Sed illi, qui sub Aspare sti- 
pendia faciebant , omnem barbarorum cohortem, quae illis obyene- 
rat, ad internecionem usque ceciderunt: Reliquis ducibus non in- 
 €ruenta pugna fuit, barbaris strenue et fortiter pugnam capessen- 
tibus. Ex qua pugna qui superstites ex Scythis fuerunt, perruptis 
Romanis legionibus , evaserunt. | 
22. Maxima intercedente Romanis et Lazis cum Suanorum 
gente controversia, ** Persas quoque cupido belligerandi incessit 
propter oppida, quae Suanis eripuerant. Itaque ad Romanum Im- 
peratorem legationem misit, sibi auxilia mitti postulans ex militi- 


E PRISCI HISTORIA. 165 


4 σήματος τῶν Xovávvov συνισταμένων μάχην. καὶ Περδῶν 0ic.A.C.47a 
2 , e»: oc - ^ 1 , 5] C. - Ind. 10 
ἐθελόντων αὐτῷ πολεμεῖν διὰ τὰ φρούρια, ἅπερ ὑπὸ τῶν Zov- 6 
ἄνγων ἀφήρηντο, πρεσβείαν ἔστελλεν, ἐπιχούρους αὐτῷ δια- 

-» ^ A Ld , 
πεμφϑῆναι παρὰ βασιλέως αἰτῶν ἐκ τῶν nagagviarrorro»C 
δστρατιωτῶν τὰ "Αρμενίων ὅρια τῶν Ῥωμαίοις ὑποτελῶν, ἐφ᾽ 
^ eren 
ᾧ προσχώρων ὄντων ἑτοίμην ἔχειν βοήϑειαν, καὲ μὴ κινδυ- 
Li ^ , ' » 
γεύειν τοὺς πόῤῥωθεν ἀπεχδεχόμενον, ἢ παραγενομένων émi- 
, ^ » a L 
τρίβεσϑαι δαπάνῃ, τοῦ πολέμου, ἂν οὕτω τύχῃ, διαβαλλομέ- 
vov, καϑάπερ ἤδη πρότερον ἐγεγόνει. τῆς γὰρ σὺν Ἥρα- 
, 2 D , ' - 355 , ^ 
τοχλείῳ ἀπεσταλμένης βοηϑείας, xat Περσὼν χαὲ Ino» -— 
αὐτῷ ἐπαγόντων τὸν πόλεμον πρὸς ἑτέρων ἐθνῶν vore ἅπα- 

T σχοληϑέντων᾽ μάχην, τὴν συμμαχίαν ἀπέπεμψεν ἀσχάλλων 
2 - - » - € Ww. J , 3 - 
ἐπὲ τῇ τῶν τροφῶν χορηγίᾳ, ὥστε, αὖϑις τῶν Πάρϑων ἐπ᾽ V.3à 
αὐτὸν ἀγναζευξάντων, “Ρωμαίους ἐπικαλέσασθαι. τῶν δὲ στεοῖ: Ὁ 

* , 5 , & .. * «€ c 

15Àct τὴν βοήϑειαν ἐπαγγειλαμένων καὶ ἄνδρα τὸν αὐτῆς ἡγη- 
σόμενον, παρεγένετο καὶ Περσῶν πρεσβεία ἀγγέλλουσα, τοὺς 
Κιδαρίτας Οὔννους ὕπ᾽ αὐτῶν κατηγωνίσϑαι, καὶ Βαλαὰμ 
πόλιν αὐτῶν ἐχπεπολιορχηκέναι. ἐμήνυον δὲ τὴν νίχην xad 
βαρβαρικῶς ἐπεχόμπαζον, τὴν παροῦσαν αὐτοῖς μεγίστην δύνα-: 

: 5 5 M 5 M , 

204uv. ἀποφαίνειν ἐϑέλοντες. ἀλλὰ αὐτοὺς παραυτίκα, τούτων 
ἀγγελϑέντων; ἀπέπεμπε βασιλεὺς, ἐν μείζονε φροντέδι τὰ ἐν 
Σικελίᾳ συνενεχϑέντα ποιούμενος. 

: 1. ΤΠ άχην nomen ducis Suanorum esse videtar Classenc, collato 
v. 12: ^ 2. ὑπὸ add. B. ^ 8. ἀγαβαλλομένου coni. B. 15. ἡγη- 


σάμενον vulg. ^ 17. χατηγωνέσασϑαι vulg. 5 19. ἐπεχόμπαξζον 
N., ἀπεχόμπαζον vulg. 20. rovro» H,, τῶν vulg. 


bus, qui Armeniae oram Romanis subiectam. tuebantur, ut, quia 
proximi erant, praesto essent, ne,dum. longinqua auxilia exspectant, 
periculum incurrant, aut, si advenerint , sumptibus atterantur , pro- 
.ducto ob eam causam. bello, sicut iam antea evenerat. Missam enim 
€um Heraclio validam auxiliariorum manum , Persis et Iberis, quibus- 
cum nunc illi bellum erat, alio bello tum adversus alias gentes occu- 
patis, cum. graye illi et. molestum esset exercitum: alere, remiserat. 
Sed rursus in. eum Parthis redeuntibus, Romanos revocavit. Legati 
vero retulerunt, Romanos missuros ad eos auxilia et ducem, Quo 
tempore advenit etiam legatio a Persis nuntians, Hunnos Cidaritas 
ab ipsis devictos, et Balaam, Hunnorum urbem, expugnatam. Nuh- 
tiaverunt igitur. legati victoriam, quam Persae. obtinuerant et barba- τ᾿ 
rorum in morem magnificis verbis extulerunt, maximas, quae illis. 
adessent , copias ostentaturi. Sed legatos statim peractis mandatis 
Imperator dimisit. Nam illi res Siculae longe maiori curae erant. 


HPIZKOTPHTOPOZ 


ΚΑΙ ZOOIZTOT 
IZTOJPi4X DTOTITGOGIKHSZ3 


EKAOLTAI ΠΕΡῚ HPESBEON POMAIQN 
IIPOZX EONIÉKOTZlz. 


EX HISTORIA GOTHICA 


PRISCI RHETORIS 


ET SOPHISTAE 


EXCERPTA DE LEGATIONIBUS ROMANORUM 
AD GENTES. 


ARGUMENTUM. 


Legati Romanorum cum Attila post mortem. Ruae de pace con; - 
veniunt (1)... 4ltera legatio a Theodosio ad. Attilam missa (2). .4c- 
curata narratio de legatione Maximini ad Attilam, cui Priscus co- ᾿ 
mitem se adiunxerat, in qua Chrysaphii insidiae contra regem Hun- 
norum siructae aperiuntur. Prisci colloquia cum quodam Romano 
apud Hunnos captivo de statu. imperii; .Homani, et cum legatis 
Jomanorum Occidentalium de bellicis Hunnorum opibus. |. Descriptio 
coenae regiae (3) JNomus et Jnatolius ad Attilam mittuntur ad 
iram eius in Chrvsaphium placandam (4). Felix eius legationis 
eventus (5). Apollonius tributi causa ad Attilam' mittitur(6). Gen- 
sericus nullis neque Marciani, neque Aviti legationibus ab Italia 
*t Sicilia vastandis retinetur (7). Romani bellum parant contra 
"Lazos (8). Leo Imperator Balamerum a wvastatione finium Roma- 
norum dehortatur (9). Marcellini et Recimeri in Sicilia discordiae, 
Gensericus denuo Italiam invadit (το). Tatiani ad Fandalos, 
Constantii ad Persas legatio (11). Bella inter Persas-et Hunnos 
Cidaritas paulum "intermissa renovantur(12). Gensericus pacis con- 
ditiones a Leone oblatas reticit (13). " 

* i ) * 


"^ 4923. e 1 ! à ^ 
d ραν i. CN Bos βασιλεύοντος Οὔννων, ᾿Αμιλζούροις xa 
'Theod.26Zr(dgo:g καὶ Τονώσουρσι xai Βοΐσκοις καὶ ἑτέροις ἔϑνεσι 

pP; | 


i um Rua, Hunnorum rex, statuisset cum Amalsuris, Itimaris, 
Tonosuribus, Boiscis ceterisque gentibus , quae Istrum accolunt , 


EXCERPTA E PRISCI HISTORIA. 167 


προσοιχοῦσι τὸν Ἴστρον, καὶ ἐς τὴν “Ῥωμαίων ὁμαιχμέαν ἃ. ΟΣ 
καταφυγγάνουσιν, ἐς μάχην ἐλϑεῖν προῃρημένος ἐχπέμπει προ 
Ἤσλαν, εἰωϑύτα τοῖς διαφόροις αὐτῷ τε καὶ “Ῥωμαίοις δια- 
κονεῖσϑαι, λύειν τὴν προὐπάρχουσαν εἰρήνην ἀπειλῶν, εἰ μή 
bys πάντας τοὺς παρὰ σφᾶς καταφυγόντας ἐχδοῖεν. βουλευο-- 
μένων δὲ “Ῥωμαίων στεῖλαι πρεσβείαν παρὰ τοὺς Οὔννους, 
πρεσβεύειν μὲν ἤϑελον Πλίνϑας καὶ Διονύσιος, Πλίνϑας μὲν 
τοῦ Σχυϑιχοῦ, «Ἰιονύσιος δὲ τοῦ Θοᾳκίου γένους, ἀμφότεροι B 
δὲ στρατοπέδων ἡγούμενοι χαὶ ἄρξαντες τὴν ὕπατον παρὰ 
10 Ῥωμαίοις ἀρχήν. ἐπειδὴ δὲ ἐδόκει Ἤσλαν παρὰ τὸν *Povav 
ἀφικνεῖσθαι πρύτερον τῆς ἐχπεμφϑησομένης πρεσβείας, συν- 
εχπέμπει Πλίνϑας Σηγγίλαχον, ἄνδρα τῶν ἐπιτηδείων, πεῖ: 
σαι τὸν Ῥούαν αὐτῷ καὲ μὴ ἑτέροις “Ῥωμαίων ἐς λόγους 
ἐλϑεῖν. τελευτήσαντος δὲ “Ρούα xai περιστάσης τῆς Οὔννων 
τἡβασιλείας ἐς ᾿Αττήλαν ἐδόχει τῇ Ῥωμαίων βουλῇ Πλίένϑαν 
πρεσβεύεσϑαι παρ᾽ αὐτούς. xa κυρωϑείσης ém αὐτῷ παρὰ 
βασιλέως ψήφου, ἐβούλετο xoà Ἐπιγένην ὃ Πλώϑας ovu-C 
πρεσβεύειν αὐτῷ ὡς μεγίστην ἐπὲ σοφίᾳ δόξαν ἐπιφερόμενον 
καὶ τὴν ἀρχὴν ἔχοντα τοῦ κοιαίστορος. χειροτονίας δὲ xa 
λοέπ’ αὐτῷ γενομένης, ἄμφω ἐπὲ τὴν πρεσβείαν ἐξώρμησαν, xai 
παραγίνονται ἐς Mayor. 4 δὲ πόλις τῶν ἐν Ἰλλυρίᾳ Mv- 
σῶν πρὸς τῷ Ἴστρῳ κειμένη ποταμῷ. ἄντικρυ Κωνσταντίας 
3.Eiolav vulg 1τ5.᾿“ττήλαν] καὶ Βλήδαν add. N. 21. βυσῶν vulg. 


quod ad armorum societatem cun: Romanis iungendam confugissent, 
bello decertare, Eslam componendis Romanorum et Hunnorum con- . 
troversiis adhiberi solitum misit, qui Romanis denuntiaret, se a 
foedere, quod sibi cum illis esset, recessurum, nisi omnes Scythas, 
qui ad eos se contulissent, redderent. Romanis vero consilium de 
mittendis ad Hunnos legatis capientibus, Plinthas et Dionysius, hic 
ex Thracia, ille. ex Scythia oriundus, ambo exercituum duces, et 
qui consulatus dignitatem apud Romanos gesserant, hanc legationem - 
obire. voluerunt. Ut vero visum est non ante legatos proficisci, 
quam Eslas ad Ruam rediisset, Plinthas una cum Esla misit Singula- 
chum, unum ex suis necessariis, qui Ruae persuaderet cum nullo alio 
Romanorum, quam cum ipso, colloquium inire. Cum autem, Rua 
mortuó , Hunnorum regnum ad Attilam pervenisset, Senatus decre- 
vit Plintham legationem ad Attilam exsequi. Quo S. C. Imperatoris 
suffragio comprobato, Plintham cupido incessit, Epigenem, qui sa- 
pientiae laude celebris erat et quaesturae dignitatem obtinebat, 
socium legationis sibi adsciscere. Qua de re lato quoque suffragio 
ambo in eam legationem profecti sunt, et Margum pervenerunt. Est 
autem Margus urbs in Illyrico Mysorum ad Istrüm sita, ex adverso 
Constantiae arcis, ad alteram fluminis ripam collocatae, quo et regii 
Scythae convenerant. Extra civitatem equis insidentes. utrique. con- 


168 - EXCERPTA | | 


A. C. 433 φρουρίου κατὰ τὴν ἑτέραν ὄχϑην διακειμένου, elc ἣν xai οὗ 
Th seed βασίλειοι συγήεσαν Σχύϑαι. καὶὲ τὴν σύνοδον ἔξω τῆς πόλε-- 
pas ὡς ἐποιοῦντο, ἐπιβεβηκότες ἵππων" o) yag ἐδόκει τοῖς βαρ-: 
βώροις ἀποβᾶσε λογοποιεῖσϑαι, ὥστε καὶ τοὺς “Ῥωμαίων 
πρέσβεις τῆς σφῶν αὐτῶν ἀξέας προνοουμένους ἀπὸ τῆς αὖ-5 
τῆς προαιρέσεως ἐς ταὐτὸν τοῖς Σκύϑαις ἐλϑεῖν, πρὸς τὸ μὴ 
τοὺς μὲν ἀφ᾽ “ἵππων, τοὺς δὲ πεζοὺς διαλέγεσθαι .. «.... | 
τοὺς ἀπὸ τῆς Σκυϑικῆς καταφεύγοντας, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἤδη 
Ῥ. 48 πεφευγότας, σὺν καὶ τοῖς αἰχμαλώτοις “Ῥωμαίοις τοῖς ἄνευ 
λύτρων ἐς τὰ σφέτερα ἀφιγμένοις ἐχδίδοσθαι, εἰ μή yero 
γ. 33 ὑπὲρ ἑκάστου πεφευγότος τοῖς κατὰ πόλεμον κτησαμένοις 
ὀχτὼ δοθεῖεν χρυσοῖ. ἔϑνει δὲ βαρβάρῳ μὴ συμμαχεῖν “Ῥω- 
μαίους πρὸς Οὔννους αἰρομένους πόλεμον. εἶναι δὲ xoi τὰς 
πανηγύρεις ἰσονόμους xoi ἀκινδύνους “Ῥωμαίοις τε καὶ Οὔν- 
γοις. φυλάττεσϑαι δὲ xai διαμένειν τὰς συγϑήκας ἑπτακο-τῆ 
σίων λιτρῶν χρυσίου ἔτους ἑκάστου τελουμένων παρὰ 'Po- 
Βμαίων τοῖς βασιλείοις Σχύϑαις. πρότερον δὲ πεντήχοντα xa 
τριακόσιαι αἵ τοῦ τέλους ἐτύγχανον οὖσαι. ἐπὲ τούτοις ἐ- 
σπένδοντο “Ρωμαῖοί ve καὶ Οὖννοι, καὶ πάτριον ὅρκον ὀμιύ-- 
σαντες ἐς τὰ ἀμφότερα ἐπανήεσαν. οἱ δὲ παρὰ “Ῥωμαίουξαρ 
καταφυγόντες ἐξεδόϑησαν βαρβάροις, ἂν οἷς καὶ παῖδες IMa- 
go xal "Δτακὰμ τοῦ βασιλείου γένους, ovg ἐν ΚΚαρσῷ φρου- 


2. συνήεσαν N., συνῆσαν vulg. ΑἙΣχύϑαις vulg. . 4. Ῥωμαΐων 
Η., Ῥωμαίους vulg. — 7. Quae exciderunt partim ita suppl. N. ... 
"Poucíove οὐ μόνον tlg τὸ μέλλον μὴ δέχεσϑαι T. α. τ΄ Σ. 13. 
αἱρουμένους vulg., eigouévo N. ^ 20. [ἀμφότερα] σφέτερα vel 
σφέτερα ἀμφότερον coni. B. 


ges sunt, Nec enim barbaris de plano verba facere placuit, et 
egati Romani suae dignitatis memores eodem quoque apparatu in | 
Scytharum conspectum venire statuerunt, me sibi peditibus cum e- | 
quitibus disserendum foret. ltaque placuit, profugos omnes, etiam 
qui multo ante profugerant, una cum captivis Romanis, qui nom | 
soluto redemtionis pretio δά, δὰ redierant, dedi: aut pro uno- 
quoque captivo Romano his, qui eum bello ceperant, octo aureos 

ari, Romanos belli societatem .cum barbara gente, quae bellum. 

cum Hunnis gerat, non facere. Conventus ad mercatus paribus le- 
gibus celebrari, et in tuto Romanos οἱ Hunnos esse. Foedera rata | 
manere et observari, si quoque anno septingentae auri librae tri- | 
buti nomine Scythis regiis a Romanis penderentur, cum antea tri- 
butum annuum non fuisset nisi trecentarum quinquaginta librarum. 
His conditionibus pacem Romani. et Hunni pepigerunt, qua iureiu- 
rando patrio ritu utrimque praestito firmata, utrique ad. sua redie— 
runt. Itaque qui ex barbaris ad Romanos transierant redditi '$unt, 
de quorum numcro crant filii Mama et Attacam «cx regio genere, Σ 


E PRÍSCI HISTORIA. —- 169 


pio Θρᾳκέρ οἱ παρειληφότες ἐσταύρωσαν, δίκας αὐτοὺς Α.Ὁ. 433 
m 7c φυγῆς. οἱ δὲ περὶ ᾿Αἀττήλαν καὶ Βλήδαν wd: 
πραττόμενοι τῆς φυγῆς. οἱ δὲ περὲ Αττήλαν καὶ Βλήδαν aS 


τὴν εἰρήνην πρὸς “Ῥωμαίους ϑέμενοι διεξήεσαν τὰ ἐν τῇ 
Σκυϑικχῇ ἐϑνη χειρούμενοι, καὶ πόλεμον πρὸς “Σορύσγους συγ- 
δεστήσαντο. 


β. Ὅτι Θεοδόσιος ἔπεμπε Σηνάτορα, ἄνδρα ὑπατικὸν,ολ C Ain 
* 4 2 , , e ΕἸ * - nd. 
παρὰ τὸν ᾿Αττήλαν πρεσβευσόμενον. ὃς οὐδὲ τὸ τοῦ πρε- Theod.34 


-— x )Q"!?c * * ^ » 
σβευτοῦ ἔχων oroua ἐθάῤῥησε πεζὸς παρὰ τοὺς Ούγγους 
ἀφιχέσϑαι, ἀλλ᾽ ἐπὶ τὸν Πύντον xai τὴν Ὀδησσηνῶν ἔπλευσε 
τοπόλιν, ἐν 5j καὶ Θεόδουλος στρατηγὸς ἐχπεμφϑεὶς διέτριβεν. 


C * 


y- Ὅτι τοῦ Χρυσαφίου τοῦ εὐνούχου mugoirécavrocA.C.448 


xai τῷ μαγίστρῳ αρτιαλίῳ βουλευομένοις τῶν προχειμένων 
πέρι μὴ μόνον Βιγίλαν, ἀλλὰ Π]αξιμῖνον ἐχπέμπειν πρεσβευό-: 
τὔμενον παρὰ τὸν ᾿Δττηήλαν, καὶ Βιγίλαν μὲν τῷ φαινομένῳ 
τὴν τοῦ ξρμηνέως ἐπέχοντα τάξιν πράττειν ἅπερ Ἐδέκωνι 
δοχεῖ, τὸν δὲ Πϊαξιμῖνον μηδὲν τῶν αὐτοῖς βουλευϑέντων &- 
πιστάμενον τὰ βασιλέως ἀποδιδόναι γράμματα. ἐνεγέγραπτο 
δὲ τῶν πρεσβευομένων ἀνδρῶν ἕνεκα; ὡς ὃ μὲν Βιγίλας ξρ-: 
ἀομηγεὺς, ὃ δὲ Πϊαξιμῖνος μείζονος, ἥπερ ὃ Βιγίλας, ἀξίας, 
' γένους τα περιφανοῦς, καὶ ἐπιτήδειος ἐς τὰ μάλιστα βασιλεῖς: 
ἔπειτα ὡς οὐ δεῖ παρασαλεύοντα τὰς σπονδὰς τῇ “Ῥωμαίων 


9. Ὀδυσσηνῶν vulg. 12. Ἐδέχωνε Η., Ἐδέχωνα vulg. 16. Ἐδέχωνε 
IL, Ἐϑέχων vulg. 18. ἐγεγέγρ. B., ἄναγο.ναῖς. 20. εἴπερ vulg. 


quos Scythae receptos in Carso, Thraciae castello, crucis supplicio 
affecerunt, et hanc ab his fugae poenam exegerunt. Pace cum Ro- 
manis facta, Attilas et Bleda ad subigendas gentes Scythicas pro- 
fecti sunt, et contra Sorosgos bellum moverunt. 

2. Theodosius misit Senatorem, virum consularem, ad Attilam 
legationem obiturum. Etille quidem quamvis legati nomen adeptus 
esset, minime tamen est ausus terrestri itinere Hunnos adire: sed 
iter per Pontum Euxinum instituit, et in Odessenorum civitatem 
navigavit, in qua Theodulus dux commorabatur. 

3. Chrysaphius eunuchus suasit Edeconi Attilam de medio tol- 
lere. Super ea re, habito ab Imperatore Theodosio cum Martialio 
magistro consilio, decreverunt non solum Bigilam , sed et Maximi- 
num legatum ad Attilam ire, et Bigilam quidem specie interpretis, 
quo munere fungebatur, quae Edeconi viderentur, exsecuturum, 
Maximinum vero, qui minime eorum, quae iu consilio Imperatoris 
agitata erant, conscius esset, litteras ab eo Attilae redditurum. Scri- 
pserat enim Imperator legatorum causa, Bigilam interpretis munus 
obitarum , et Maximinum legatum mitti, qui quidem Bigilam digni- 
tate superaret, et genere illustris et sibi valde familiaris esset. Ad 
haec minime decere Attilam foedcra transgredientem Romanorum re- 


D 


170 EXCERPTA 


^" , * » 
A.C. A9 ἐμβατεύειν γῇ. φυγάδας. δὲ μετὰ τοὺς 705 ἔχδοϑέντας . &- 
. » 1 Ld -“ 
Theod ^" πτακαίΐδεχα ἀπέσταλκαά σοι, ὡς ἑτέρων οὐκ ὄντων. χαὲ ταῦτα 
n 5 - , ^^ 
| μὲν ἦν ἐν τοῖς γράμμασι, φράζειν δὲ τὸν ἸΠαξιμῖνον ἀπὸ 
- 5 ^ -o- ^ 
στόματος τῷ ᾿Αττήλᾳ, μὴ χρῆναι αἰτεῖν πρέσβεις μεγίστης 
ἀξίας παρ᾽ αὐτὸν διαβῆναι" τοῦτο γὰρ οὐδὲ ἐπὲ τῶν αὐτοῦ 
Ρ.ἠρ προγόνων, οὐδὲ ἐπὶ ἑτέρων τῶν ἀρξάντων τῆς Σκχυϑικῆς γενέ- 
σϑαι, ἀλλὰ πρεσβεύσασϑαι τὸν τε ἐπιτυχόντα στρατιώτην καὲ 
ἀγγελιαφύρον. εἰς δὲ τὸ διευχρινῆσαι τὰ ἀμφιβαλλόμενα 
ἐδόχει πέμπειν ᾿Ονηγήσιον παρὰ Ῥωμαίους. μὴ οἷόν τε γὰρ 
4. by -» , M c - 5 A] 3 3. τΥῪ 
αὐτὸν, Σερδικῆς δηωϑθϑείσης, σὺν ὑπατιχῷ ἀνδρὲ ἐς αὐτῆντο 
προϊέναι. ἐπὲ ταύτην τὴν πρεσβείαν ἐχλιπαρήσας πείϑει. μὲ 
ἹΠαξιμῖνος αὐτῷ συναπᾶραι. καὶ δῆτα ἅμα τοῖς βαρβάροις 
kl , M c “ ^ , y 
ἐχύμενοι τῆς ὁδοῦ ἐς Σερδικὴν ἀφικνούμεϑα, τρισκαίδεχα 
“ον e - ὃ " 
ὁδὸν ἀνδρὲ εὐζώνῳ τῆς Κωνσταντίνου ἀπέχουσαν. ᾿ἐν 1 
' bd » c dU S ND , »? , L4 
καταλύσαντες καλῶς ἔχειν ἡγησάμεθα ἐπὲ ἑστίαν ᾿Εδέκωνα τ» 
; τ z 3 ! 
Βχαὲ τοὺς μετ᾽ αὐτοῦ βαρβάρους χαλεῖν. πρόβατα οὖν καὲ 
βόας ἀποδομέγων τῶν ἐπιχωρίων ἡμῖν, κατασφάξαντες &gt- 
στοποιούμεϑα. καὶ παρὰ τὸν τοῦ συμποσίου καιρὸν τῶν μὲν 
βαρβάρων τὸν ᾿άττηήλαν, ἡμῶν δὲ τὸν βασιλέα ϑαυμαζόντων, 
c » c 3 » r! Y X ͵ 
ὃ Βιγίλας ἔφη, ὡς ovx tig ϑεὸν καὶ ἀνϑρώπον δίκαια συγ-λο 
y 
xoüvety, ἄνϑρωπον μὲν τὸν ᾿Αττήλαν, ϑεὸν δὲ τὸν Θεοδόσιον 
λέ » AA 3 «- οὔ Y * ' c 09. 
ἔγων. ἥἤσχαλλον οὖν οἱ Οὔνγοι, xci κατὰ μικρὸν ὑποϑερ- 
9. ἀπέσταλχέ vulg., ἀπέσταλκέν οὗ Val. 12. συγαπᾶραι N., 
συνεπᾶραν vulg. 


gionem invadere. Etantea quidem ad eum plures, nunc vero decem 
et septem. transfugas mittere. Nec euim plures apud se esse. . Et 
haec quidem litteris continebantur. Coram autem Maximinum. suis 
verbis iusserat Attilae dicere, ne postularet maioris. dignitatis viros 
ad se legatos transire. | Hoc enim neque ipsius maioribus datum 
esse, neque ceteris Scythiae. regibus, e quemlibet militem aut a- 
lium nuntium legationis munus obiisse. Ceterum ad ea, quae inter 
ipsos in. dubietate versabantur, diiudicanda sibi. videri, Onegesium 
mitti debere. Qui enim fieri posset, ut in Serdicam, quae diruta 
esset, ÁAttilas cum viro «consulari conveniret? In hac legatione 
Maximinus precibus mihi persuasit, ut illi comes essem, Atque ita 
cum barbaris iter facere coepimus, et in Serdicam pervenimus trium 
et decem dierum itinere expedito homini a Constantinopoli distan- 
tem. lbi commorantes ad cibum nobiscum sumendum Edecona et 
ceteros barbaros invitandos duximus. Bobus igitur et ovibus, quas 
incolae nobis suppeditaverant, iugulatis, instructo convivio epulati 
sumus, Inter epulas barbari Attilam, nos Imperatorem admirari et 
extollere. Ad quae Bigilas dixit, minime iustum esse, deum cum. 
homine comparare, hominem Attilam, deum Theodosium vocans. Id 
aegre tulerunt Hunni, et sensim ira accensi exasperabantur, . Nos 
vero alio sermonem detorquere, et eorum iram blandis verbis leni- 


E PRISCI HISTORIA. 171 


μαινόμενοι ἐχαλέπαινον. ἡμῶν δὲ ἐς ἕτερα τρεψάντων τὸν A. C.448 
, * , * “- j? - e^ Fr n 1 
λόγον xo φιλοφροσύνῃ τὸν σφῶν αὐτῶν καταπραῦνόντων qp ὰ 1a 
ϑυμον, μετὰ τὸ δεῖπνον ὡς διανέστημεν, δώροις ὃ Παξιμῖ- 
3 , * 25, Y 2 , - 2 , 
voc Eóéxova καὶ ᾿Ορέστην ἐθεράπευσε, σηριχοῖς ἐσθήμασι - 
Sua λίϑοις Ἰνδικοῖς. ἀγαμείνας δὲ τὴν ᾿Εδέκωνος Ὀρέστης C 
ἀναχώρησιν, πρὸς τὸν Ἰαξιμῖνον φράζει, ὡς σοφός τε εἴη 
καὶ ἄριστος, μὴ ὅμοια σὺν τοῖς ἀμφὲ τὰ βασίλεια πλήμιμιε-: 
λήσας- χωρὶς γὰρ αὐτοῦ ἐπὲ δεῖπνον τὸν ᾿Εδέχωνα καλοῦν-- 
vec δώροις ἐτίμων. ἀπόρου δὲ τοῦ λόγου ὡς μηδὲν ἐπιστα- 
Ἰομέγοις φανέντος, xoà ἀνερωτήσασιν ὅπως καὶ χατὰ ποῖον 
καιρὸν περιῶπται μὲν αὐτὸς, τετίμηται δὲ ὃ Ἐδέχων, ovdi» V. 34 
ἀποχριγώμενος ἐξῆλθε, τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ὡς ἐβαδίζομεν, φέ- 
, δά. e *: 2 , * Ψ e R7 - 
gous» ἐπὲ Βιγίλαν ἅπερ ἡμῖν ᾿Ορέστης εἰρήχει. ὃς δὲ éxei- 
vov μὴ δεῖν χαλεπαίνειν ὡς τῶν αὐτῶν Ἔδέχωνι μὴ τυγχά- 
τὔγοντα" αὐτὸν μὲν γὰρ ὁπάογά τε xoi ὑπογραφέα εἶναι ᾽4:- Ὁ 
, » , ' U , » € - x 
τήλα, "Eóézova δὲ τὰ κατὰ πόλεμον ἄριστον, ὡς τοῦ Quv- 
vov γένους, ἀναβεβηκέναι τὸν ᾿Ορέστην πολύ. ταῦτα εἰπὼν 
καὶ τῷ ᾿Εδέκωνι. ἰδιολογησάμενος ἔφασκεν ὕστερον πρὸς ἡμᾶς, 
y , » , € » - M 
eire ἀληϑιζόμενος, εἴτε ὑποκρινόμενος, ὡς εἴποι μὲν αὐτῷ τὰ. 
βοείρημένα,, μόγις δὲ αὐτὸν. χαταπραῦναι τραπέντα ini τοῖς 
λεχϑεῖσιν εἰς ὀργήν. ἀφικόμενοι δὲ ἐς Ναϊσσὸν ἔρημον uiv 
εὕρομεν. ἀνθρώπων τὴν πόλιν, ὡς ὑπὸ τῶν πολεμίων ἀγατρά- 
τή. ᾿Εδέχων vulg. | 17. εἰπὼν Η., εἰπεῖν vulg. ὀ 19. εἴποι μὲν 
Cantocl., εἴποιμεν vulg. 


fe. À coena ut surreximus, Maximinus Edeconem et Orestem dos 
nis:conciliaturus, sericis vestibus οἵ gemmis Indicis donavit. Ore- 
stes deinde praestolatus Edeconis discessum verba faciens cum Ma- 
ximino, sibi quidem, ait, illum probum et prudentem videri, qui 
non ut alii ministri regii peccasset. Etenim nonnulli, spreto Oreste, 
Edeconem ad coenam invitaverant et donis coluerant. Nos autem 
harum omnium rerum ignari, quo pertinerent Orestis verba, non sa- 
tis percipientes, cum ex eo sciscitaremur, quomodo et qua in re 
despectui.esset habitus et Edecon honore affectus, nihil respondit, 
et discessit. Postridie cum iter faceremus, Bigilae, quae Orestes 
dixerat, retulimus. lle vero ait, Orestem. non debere iniquo 
animo ferre, si eadem, quae Edecon, minime esset consecutus. Ore- 
stem enim comitem et scribam Attilae,, Edeconem vero bello cla- 
rissimum, ut in gente Hunnorum, longe ,illum dignitate antecellere. 
Quae cum loqueretur, patrio sermone Edeconem affatus, non multo 
post nobis confirmavit, seu vera proferret, seu fingeret, se Edeconi 
ea, quae prius illi dixeramus, exposuisse, et aegre iram eius ob 
dicta Orestis lenivisse. Venimus Naissum, quae ab hostibus fuerat 
eversa et solo aequata: itaque eam desertam hominibus offendimus, 
praeterquam quod in ruderibus sacrarum aedium erant quidam ae- 


172 EXCERPTA 


Α. 6. {48πεῖσαν" ἂν δὲ τοῖς ἱεροῖς καταλύμασι τῶν ὅπὸ νόσων κατε- 
Thóod.j χομένων τιγὲς ἐτύγχανον ὄντες. μικρὸν δὲ ἄνω τοῦ ποταμοῦ 
ἐν χαϑαρῷ καταλύσαντες, (σύμπαντα γὰρ τὰ ἐπὶ τὴν ὕχϑην 
Ριὅο ὀστέων ἦν πλέα τῶν ἐν πολέμῳ ἀναιρεϑέντων,) τῇ ἐπαύριον 
πρὸς ᾿Δγίγϑεον τῶν ἐν Ἰλλυριοῖς ταγμάτων ἡγούμενον ἀφικό-5 
μεϑα, οὐ πόῤῥω ὄντα τῆς Ναϊσσοῦ, ἐφ᾽ ᾧ và παρὰ βασιλέ- 
ὡς ἀγγεῖλαι καὶ τοὺς φυγάδας παραλαβεῖν: τοὺς γὰρ € τῶν 
εξ , περὶ ὧν ᾿Αττήλᾳ ἐγέγραπτο, αὐτὸν ἔδει παραδιδόναι - 
ἤλθομεν οὖν ἐς λόγους, xai τοὺς ε' φυγάδας παραδοῦναι αὖ- 
τὸν τοῖς Οὔννοις παρεσχευάσαμεν: οὗς φιλοφρονησάμενος σὺνῖο 
ἡμῖν ἀπέπεμψε. διανυχτερεύσαντες δὲ καὶ ἀπὸ τῶν δρίων 
τῆς Ναϊσσοῦ τὴν πορ-ίαν ποιησάμενοι ἐπὲ τὸν Ἴστρον ποτὰ- 
μὸν, ἔς τι χωρίον ἐσβάλλομεν συνηρεφὲς, χαμπὰς δὲ xol 
Β ἑλιγμοὺς καὶ περιαγωγὰς πολλὰς ἔχον. ἐν ᾧπερ τῆς ἡμέ: 
ρας διαφαιγούσης, οἰομένοις ἐπὲ δυσμὰς πορεύεσθαι τοῦ 2-15 
λίου ἀνατολὴ κατεναντίον ὥφϑη, dots τοὺς ἀπείρως ἔχοντας 
τῆς τοῦ χωρίου ϑέσεως ἀναβοῆσαι, οἷα δὴ τοῦ ἡλίου τὴν ἐν- 
αντίαν ποιουμένου πορείαν xui ἕτερα παρὰ τὰ καϑεστῶτα 
σημαίγογτος. ὕπὸ δὲ τῆς τοῦ τόπου ἀνωμαλίας ἐπὲ ἀνατο- 
λὰς ἐκεῖνο τὸ μέρος ἔβλεπε τῆς 0000. μετὼ δὲ τὴν δυσχωρίαγαδ 
ἐν πεδίῳ καὶ αὐτῷ ὑλώδει παραγινόμεϑα.. ἐντεῦϑεν βάρβαροε 
πορϑμεῖς ἐν σκάφεσι μονοξύλοις, ἅπερ αὐτοὶ δένδρα ἐχτέμγογ: 
τὲς καὶ διαγλύφοντες κατασκευάζουσιν, ἐδέχοντο ἡμᾶς καὲ 
3. χαϑαρῷ Cantocl, χαπαρῷ vulg. 5. τῶν Β., τὸν yulg. . 15. 


διαφαν. vulg. ἡ τοῦ 5À. coni. B. 18. χατεγαγτίον ὥφϑη post 
ποὶϊουμέγου iterat vulg. παραγέν. vulg. ; | 


groti:. Paulo longius a flumine ad vacua loca divertentes, (omnia 
enim circa ripam erant plena ossibus eorum, qui bello ceciderant,) 
postridie ad Agintheum, copiarum in Illyrico ducem; qui non longe 
a Naisso habitabat, accessimus, ut, traditis Imperatoris mandatis, re- 
ciperemus ab eo quinque transfugas, qui septemdecim numerum, de 
quibus ad Attilam scripserat, explerent. Hominem igitur conveni- 
mus, et quinque profugos Hunnos tradere praecepimus , quos verbis 
consolatus, nobiscum dimisit. JNocte transacta, a montibus Naissi 
Istrum versus pergentes, in angustam convallem per oblíquos fle- 
xus et circuitus multos deferimur. "Hic cum in ea opinione essemus, 
ut in occasum iter tendere existimaremus , simulatque illuxit, sol exori- 
ens sese ex adverso oculis nostris obiecit. Itaque qui loci situm ignora- 
bant, exclamare, tanquam sol contrarium solito cursum conficeret, et 
abhorrentia a constituto rerum ordine designaret: sed propter loci in- 
aequalitatem via ea parte ad Orientem spectat. Ex illo difficili et 
arduo loco ad plana et uliginosa devenimus. Hic nos barbari porti- 
tores in scaphis unico ligno constantibus, quas arboribus sectis δὲ 


E PRISCI HISTORIA. 173 


διεπόρϑμευον τὸν ποταμὸν, οὐχ ἡμῶν ἕνεχα παρασχευασά- A. C. 448 
μενοι, ἀλλὰ διαπορϑμεύσαντες πλῆϑος βαρβαρικὸν, ὅπερ Ro ida d 
piv xarà τὴν 000» ἀπηντήχει, οἷα δὴ βουλομένου ὡς ἐπὶ —— 
ϑήραν ᾿Αττήλα διαβαίνειν “ἐς τὴν “Ῥωμαίων γῆν, τοῦτο δὲ 
δὴν πολέμου παρασχευὴν ποιουμένῳ τῷ βασιλείῳ Σχύϑῃ, προ-- 
φάσει τοῦ μὴ πάντας αὐτῷ τοὺς φυγάδας δεδόσϑαι. πε- 
ραιωθέντες δὲ τὸν Ἴστρον καὶ σὺν τοῖς βαρβάροις ὡς 0 
πορευϑέντες σταδίους, ἐν πεδίῳ τινὲ ἐπιμένειν ἠναγκάσϑη- 
μεν, ὥστε τοὺς ἀμφὲ τὸν Ἐδέχωνα τῷ ᾿Αττήλᾳ γενέσϑαι τῆς 
χοήμετέρας ἀφίξεως μηνυτάς. καταμειγάντων δὲ σὺν ἡμῖν : 
καὶ τῶν ξεναγησάντων ἡμᾶς βαρβάρων, ἀμφὲ δείλην ὀψίαν 
δεῖπνον ἡμῶν αἱρουμένων, κρότος ἵππων ὡς ἡμᾶς ἐρχομένων 
ἠχούετο. καὶ δὴ ἀνδρες δύο Σχύϑαι παρεγίνοντο ὡς τὸν 
᾿Αττήλαν ἡμᾶς ἀπιέναι παρακελευόμενοι. ἡμῶν δὲ πρότερον D 
χϑέἐπὲ τὸ δεῖπνον αὐτοὺς ἐλϑεῖν αἰτησάντων, ἀποβάντες τῶν 
ἵππων εὐωχήϑησαν, xai ἡμῖν τῆς ὅδοῦ τῇ ὕστεραίᾳ ἡγή-- 
σαντο. παραγενομένων δὲ ἐς τὰς Lune σχηνὰς ἀμφὲ 9' 
τῆς ἡμέρας ὥρᾳ, (πολλαὲ δὲ αὐτῷ ἐτύγχανον οὖσαι,) ini τὸ 
λόφου τινὸς σχηνοποιῆσαι βουληθέντων, οἱ ἐπιτυχόντες διε-- 
λοχώλυσαν βάρβαροι, ὡς τῆς ᾿Δττήλα ἐν χϑαμαλῷ ὑπαρχούσης 
σκηνῆς. καταλυσάντων δὲ ὅπου τοῖς Σχύϑαις ἐδόχει, Ἐδέ- 
xo» χαὶ ᾿Ορέστης καὶ Σκχόττας καὶ ἕτεροι τῶν ἐν αὐτοῖς λο- 
3. βουλόμενον vulg. 5. παρασχευὴ ποιουμένη coni B. τι. $- 
μᾶς vulg. 17. τὰς B., τοῦ vulg. 18. αὐτῷ Β., αὐτῶν vulg. 


cavatis adornant, exceperunt, et flumen transmiserunt, Et lembi 
quidem minime ad nos traducendos, sed ad multitudinem barbaro- 
rum traiiciendam erant praeparati, quae nobis in via occurreret, 
quia Attilas ad venationem in Romanorum fines transgredi volebat. 
Revera autem bellum contra Romanos paravit, cuius gerendi occasionem 
sumebat, quod transfugae non redderentur. "Transmisso Istro, se- 
ptuaginta fere stadiorum iter cum barbaris emensi in campo quodam 
subsistere coacti sumus , tantisper dum Edecon Attilam nostri adven- 
tus certiorem faceret, manentibus interea nobiscum ex barbaris, qui 
nos erant deducturi. Circa vesperam nobis coenantibus, auditus est 
strepitus equorum ad nos venientium, Et duo viri Scythae adve- 
nerunt, qui nos ad Attilam venire iusserunt. Nobis vero prius eos 
ad coenam accedere rogantibus, de equis descendentes uma convivi- 
um inierunt, et postridie viam praeeuntes demonstrarunt, Qua die 
hora fere nona ad Attilae tentoria pervenimus: nam erant ei plurima. 
Et cum in colle quodam tentoria figere vellemus, obvii barbari pro- 
hibuerunt, quoniam Attilae tentorium esset in planitie positum. 
Quamobrem ad barbarorum arbitrium locum tentorii collocandi 
cepimus. Huc Edecon, Orestes, Scotta et alij ex Scythis primores 


174 EXCERPTA 


A. C. 448 γάδων ἧκον ἀνερωτῶντες τίγων τυχεῖν ἐσπουδαχότες τὴν mote 
Theod i, σβείαν ποιούμεϑα. ἡμῶν. δὲ τὴν ἄλογον ἀποθαυμαζόντων 
Ριδιδρώτησιν xai ἐς ἀλλήλους δρώντων, διετέλουν πρὸς ὕχλου 
τῆς ἀποχρίσεως Evexa γιγνόμενοι. εἰπόντων δὲ, ᾿Αττήλᾳ xai 
οὐχ ἑτέροις λέγειν βασιλέα παρακελεύσασϑαι, χαλεπήνας ὅδ 
Σκχόττας ἀπεχρίνατο τοῦ σφῶν αὐτῶν ἡγουμένου ἐπίταγμα 
εἶναι" οὐ γὰρ ἄν πολυπραγμοσύνῃ σφετέρᾳ màg' ἡμᾶς ἐ- 
ν. 35ληλυϑέναι. φησάντων δὲ μὴ τοῦτον ἐπὶ τοῖς πρέσβεσι κεῖ- 
σϑαὶ τὸν νόμον, ὥστε μὴ ἐντυγχάνοντας, μηδὲ ἐς ὕψιν dg- 
χομένους nag! οὕς ἐστάλησαν, δι’ ἑτέρων ὠνακρίνεσϑαι ὧν ἕ-το 
γεχα πρεσβεύοιντο, καὶ τοῦτο. μηδὲ αὐτοὺς ἀγνοεῖν Σχύϑας 
Βϑαμινὰ παρὰ βασιλέα πρεσβευομένους" χρῆναι δὲ τῶν ἴσων 
κυρεῖν, μὴ γὰρ ἄλλως τὰ τῆς πρεσβείας ἐρεῖν" ὡς τὸν ᾽4τ-- 
τήλαν ἀνέζευξαν, καὶ αὖϑις ἐπανῆκον ᾿Ἐδέχωνγος χωρὶς, xai 
ἅπαντα, περὲ ὧν ἐπρεσβευόμεϑα, ἔλεγον, προστάττοντες τὴν τῷ 
ταχίοτην ἀπιέναι, εἰ μὴ ἕτερα φράζειν ἔχοιμεν. ἐπὶ δὲ τοῖς 
λεχϑεῖσι πλέον ἔτι ἀποροῦντες, (οὐ γὰρ ἣν ἐφιχτὸν γινώσκειν 
ὅπως ἔκδηλα ἐγεγόνει τὰ ϑεῶν παράβυστα δεδογμένα βασιλεῖ;) 
συμφέρειν ἡγούμεϑα μηδὲν περὲ τῆς πρεσβείας ἀποκρίνε- 
σϑαι, εἰ μὴ τῆς παρὰ τὸν ᾿Αττήλαν εἰσόδου τύχοιμιεν. διὸτο 
ἐφάσχομεν, εἴτε τὰ εἰρημένα τοῖς Σχύϑαις, εἴτε xai ἕτερα 


i. ἀνερωτῶντες Cl, ἀνερῶντες vulg. 4. γενόμενον vulg. — 17. 

ἔτι ἀποροῦντες B., ἐπαποροῦντες vulg. 18. τὰ ἐν παραβύ- 

στῳ N. pro τὰ ϑεῶν παράβ, : , | 
mox advenerunt, et ex nobis quaesierunt, quarum rerum consequen- 
darum gratia hanc legationem suscepissemus. Nos vero invicem in- 
iueri, et tam ineptam percunctationem admirari. llli nihilominus 
perseverare, et nobis, ut responderemus, instabant. At quum soli 
Attilae, non aliis Imperatorem mandata exponere iussisse respondis- 
semus, Scotta offensus, hoc sibi a suo duce praeceptum esse dixit, 
neque sua sponte se ad nos venisse, Nos vero obtestari, nusquam 
hanc legem legatis impositam, ut per alios mandata edant et palam 
faciant, antequam eos, M ro 3missi sint, adierint, et in conspectum 
eorum venerint. Neque hóc Scythas nescire, qui saepenumero lega- 
ios ad Imperatorem misetint, Idem et nobis contingere par esse, ne- 
quealiter nos mandata esse dicturos. Quibus auditis ad Attilam per- 
rexerunt, unde non mulio post sine Edecone reversi, omnia, quae 
cum illis agere in mandatis habebamus, dixerunt, confestimque, 
nisi quid aliud nobis cum illis. rei esset, discedere iusserunt. Quae 
ubi audivimus, animis dubii suspensique haesimus. Nec enim satis 
intelligere poteramus, qua ratione occulta Imperatoris consilia pa- 
tefacta essent. Quamobrem potius esse duximus, nihil quicquam 
de mandatis nostris efferre, priusquam nobis Attilam adeundi po- 
iestas fieret: itaque réspondimus: ,Sive ea, quae Scythae modo pro- 


E PRISCI HISTORIA. 175 


- -^- - Ω * - ' 
ἥχομεν πρεσβευόμενοι, τοῦ σφῶν αὐτῶν ἡγόυμένου τὴν πεῦ- δε up 
- * , na. r 
σιν εἶναι, καὶ μηδαμῶς ἄλλοις τδύτου χάριν διαλεχϑήσεσϑαι. va cod. ἢ 
οἱ δὲ ἡμᾶς παραχρῆμα ἀναχωρεῖν προσέταττον. ἐν παρα- 
- ^ m - - € 
σκευῇ δὲ τῆς ὁδοῦ γενομένους τῆς ἀποχρίσεως ἡμᾶς ὃ Βιγί- 
- » , 
ὅλας κατεμέμφετο, éxi ψεύδει ἁλῶναι ἄμεινον λέγων ἢ ἀπρά- 
κτοὺς ἀναχωρεῖν. ,,εἶ γὰρ ἐς λόγους τῷ ᾿Αττήλᾳ ἔτυχόν, φη- 
2 ' 2 , € , » » * - * c à 
σιν, ἐληλυϑὼς, ἐπεπείκειν δᾳδίως ἂν αὐτὸν τῆς πρὸς Po- 
μαίους ἀποστῆναι διαφορᾶς, οἷα δὴ ἐπιτήδειος αὐτῷ ἐν τῇ 
, Ll ? bd 
κατὰ ᾿Δνατόλιον πρεσβείᾳ γενόμενος." ταῦτα εὔγουν αὐτῷ TOV 
το δέχωνα ὑπάρχειν" dore λόγῳ τῆς πρεσβείας καὶ τῶν ὅπωσ- 
οὔν, εἴτε ἀληθῶς, εἴτε ψευδῶς, δηϑησομένων προφάσεως 
- PU , * LT , ig - ? - 20 , 
τυχεῖν ἐπὲ τῷ βουλεύσασθαι περὲ τῶν αὐτοῖς xaT “ττηλα Ὁ 
T , - 
δεδογμένων, xai ὅπως τὸ χρυσίον, οὗπερ ἔφασχε δεῖσϑαι ὃ 
᾿Ἐδέχων, κομίσαι τὸ διανεμηϑησόμενον ταττομένοις ἀνδράσι. 
τὐπροδεδομένος δὲ ἐλελήϑει. ὃ γὰρ ᾿Εδέκων, εἴτε δόλῳ $zo- 
; , » ^ M 5, , ? ^ wr» ν᾿ 39 
σχόμενος, εἴτε καὶ τὸν Ὀρέστην εὐλαβηϑεὶς, μὴ ἐς τὸν “41τ- 
τήλαν ἀγάγοι ἅπερ ἡμῖν ἐν τῇ Σερδικῇ μετὰ τὴν ἑστίασιν 
εἰρήκει, ἐν αἰτίᾳ ποιούμενος τὸ χωρὶς αὐτοῦ βασιλεῖ καὶ τῷ 
εὐνούχῳ ἐς λόγους αὐτὸν ἐληλυϑέναι, καταμηνύει τὴν μιελε-: 
Δλοτηϑεῖσαν αὐτῷ ἐπιβουλὴν καὶ τὸ ποσὸν τοῦ ἐχπεμφϑησομένου 
“δ. ψεύδει Cl, ψευδῆ vulg.. ο. διὰ ταῦτα H., ταῦτα [δ᾽ ἔ- 
λεγεν ἐλπίζων] εὔνουν coni. D. 14. χομέσαιτο διαν. Vales. 
male, διάγει. [roig ὑπ’ αὐτὸν ταττ. coni. B. 15. προϑε- 


δομένος Vales., προσδεδομένος vulg. ἐλελήϑει Β., ἐληλύϑει 
vulg. 18. ἐν αἰτίᾳ Cantocl., évayzíe vulg. 


tulerunt, sive alia nuntiaturi venerimus, neminem nisi ducem ve- 
Strum quaerere decet, neque de his cum aliis ullo pacto disserere 
€onstituimus.* llli vero nos quam primum abire iusserunt. Dum 
reditum parabamus, Bigilas nos propter responsionem Scythis fa- 
ctam increpavit. Longe enim potius fuisse in mendacio deprehendi, 
quam re infecta domum reverti. ,Si enim, inquit, cum Attila col- 
locutus fuissem, facile illi a contentione cum HRhomanis discedere 
persuasissem , quippe qui antea familiaritatem cum illo in legatione 
cum Ánatolio suscepta contraxi.* Atque inde Edeconem quoque bene 
sibi velle dixit, ideoque specie legationis et eorum, quae vere aut 
falso dicturi essent, ope viam se inventuros esse speravit, qua com- 
positas in Attilam insidias exsequerentur, et aurum , quo Edecon 
sibi ad eam rem opus esse eunucho dixerat, adferretur, quod certis 
hominibus divideretur. Sed Bigilam latebat, se proditum : Edecon 
enim, sive simulate cum eunucho pactus, sive ut ab Oreste sibi 
caveret, ne ob eam causam, quam in Serdica inter coenandum no- 
bis indicaverat, iratus ad Attilam deferret, quod sine se secretos 
sermones cum Imperatore et eunucho habuissct, Attilae comparatam 
iu ipsum coniurationem aperuit, et auri summam, quam in eam 
rem mitti convenerat, simul et ea, quae per nos in ista legatione 


176 EXCERPTA 


A.C.448:yovorov, ἐκλέγει δὲ καὶ ἐφ᾽ oig τὴν πρεσβείαν ἐποιούμεϑας: 
nos ^s τῶν δὲ φορτίων ἤδη τοῖς ὑποζυγίοις ἐπιτεϑέντων , «oi ἀνάγ- 
p.535 τὴν πορείαν κατὰ τὸν τῆς νυχτὸς χαιρὸν ποιεῖσϑαι πει- 
ρώμεγοι, μετεξέτεροι τῶν βαρβάρων παραγενόμενοι ἐπιμεῖναι 
ἡμᾶς τοῦ καιροῦ χάριν παρακελεύσασϑαι τὸν ᾿ἀττήλαν 85-5 
γον. ἐν αὐτῷ οὖν τῷ χωρίῳ, ὅϑεν καὶ διανέστημεν, ἧκον. - 
piv βοῦν ἀγοντές τινες καὶ ποταμίους ἰχϑύας παρὰ τοῦ ᾽4τ- 
τήλα διαπεμφϑέντας. δειπνήσαντες οὖν ἐς ὕπνον ἐτράπημεν- 
ἡμέρας δὲ γενομένης φόμεϑα uiv ἥμερόν τι καὶ πρᾶον παρὰ 
τοῦ βαρβάρου μηνυϑήσεσθαι" ὃ δὲ πάλιν τοὺς αὐτοὺς ἔ-το 
Βπεμπε, παρακελευόμενος ἀπιέναι, εἰ μὴ ἔχοιμέν τι παρὰ τὰ 

αὐτοῖς ἐγνωσμένα λέγειν. οὐδὲν οὖν ἀποχρινάμενοι πρὸς 
τὴν ὅὁδὺν παρασχευαζόμεϑα, καίπερ τοῦ Βιγίλα διαφιλογει-- 
κοῦντος λέγειν εἶναι καὶ ἕτερα ἡμῖν δηϑησόμενα. ἐν πολλῇ 
δὲ κατηφείᾳ τὸν Πἤαξιμῖγον ἰδὼν, παραλαβὼν Ρουστίκιοντδ 
ἐξεπιστάμεγον τὴν βαρβάρων φωνὴν, ὃς σὺν ἡμῖν ἐπὲ τὴν 
Σκχυϑικὴν ἐληλύϑει -- οὐ τῆς πρεσβείας ἕνεκα ἀλλὰ xarà πρᾶ- 
Ev τινὰ πρὸς Κωνστάντιον, ὃν Ἰταλιώτην ὄντα ὑπογραφέα 
"une ἀπεστάλκει ᾿Δέτιος ὃ τῶν ἑσπερίων Ῥωμαίων στρα- 
τηγὸς,--- παρὰ τὸν Σχότταν ἀφικνούμενος, (οὐ γὰρ Ὀνηγήσιοςο 
τηνικαῦτα παρῆν.) καὶ αὐτὸν προσειπὼν ὕφ᾽ ξρμηγεῖ τῷ Ῥου-: 
Corux(p ἔλεγον δῶρα πλεῖστα παρὰ τοῦ Παξιμίνου λήψεσθαι, 
εἴπερ αὐτὸν τῆς παρὰ τὸν ᾿Δἴττήλαν εἰσόδου παρασκχευάσοι 


23. τοῦ ᾿4ττήλα vulg. 


tractanda erant, enuntiavit, Iumentis iam adornatis et necessitate 
ad iter tempore noctis carpendum adacti, occurrere ex barbaris, qui 
dicerent , Áttilam iubere nos propter tempus noctis intempestivum 
remanere. In eundem igitur locum, unde proficiscebamur, praesto 
fuere, qui bovem agebant et pisces fluviatiles nobis ab Attila missos 
adferebant. Coenati nos dormitum contulimus. Luce orta in spem 
adducebamur, Attilam se ad lenitatem daturum, et aliquod mite 
responsum ad nos ab ipso emanaturum. llle vero denuo eosdem 
misit, iussitque abire, si nihil aliud negotii, nisi quod iam omnibus 
"cognitum erat, nobis cum illo intercederet. Nullo dato responso 
ad iter nos accinximus, etsi Bigilas omni ope contenderet, ut re- 
sponderemus, nos alia dicenda habere. Ego vero cum Maximinum 
moerore confici viderem, assumto Rusticio, qui barbarorum lin- 
guae peritus erat, et nobiscum in Scythiam venerat mon legationis , 
sed privatae rei causa, ad Constantium ex Italia oriundum, quem ad 
Attilam Aétius, Occidentalium Romanorum dux, ut illi ab epistolis 
esset, miserat, Scottam adii ,(nec enim aderat Onegesius,) et cum 
illo per Rusticium interpretem collocutus, eum plurima dona a 
Maximino laturum dixi, si illi aditus ad Attilam copiam faceret. Le- 


UE MC RAENILI S ERR 


E PRISCI. HISTORIA. 177 


τυχεῖν. τὴν γὰρ αὐτοῦ πρεσβείαν ov μόνον “Ῥωμαίοις καὶ ^:C. 448 
Οὔννοις ξυνοίσειν, ἀλλὰ καὶ Ὀνηγησίῳ, ὃν παρ᾽ αὐτὸν ffact-ia ^! 
| c i , ᾿ "nn Q;: 9 , 'Theod.4i 
' - 4 - 
λέα ἰέναι βούλεται καὶ va τοῖς ἔϑνεσι διευχριγῆσαι ἀμφίβο- 
λα: ἀφικόμενον δὲ μεγίστων τεύξεσϑαι δωρεῶν. χρῆναι 
» * , ΕῚ , € “ὦ - N ΕῚ " 5 ^ - 
δοῦν μὴ παρόντος ᾿Ονηγησίου ἡμῖν, μᾶλλον δὲ τἀδελφῷ ἐπὲ τῇ 
- ε ^ — ^ 
ἀγαϑῇ συναγωνίζεσθαι πράξει. πείϑεσθαι δὲ καὶ αὐτῷ và» V.30 
᾿Αττήλαν μεμαϑηχέναι ἔλεγον - οὐχ ἐν ἀχοῇ δὲ ἔσεσϑαι βε- 
βαίως τὰ κατ᾽ αὐτὸν, εἰ μή ys πείρᾳ τὴν αὐτοῦ γνοίη δύγα- 
c v € " , 5 , 3 EL - E! 
μιν. ὃ δὲ ὑπολαβὼν μηχέτι ἀμφιβόλους εἰναι ἔφη τοῦ καὲ 
τοαὐτὸν ἴσα τῷ ἀδελφῷ παρὰ ᾿Αττήλᾳ λέγειν τε καὶ πράττεινι 
ὲ 7 v i: ἀναβὰς ἐπὶ τὴν ᾿Δττήλα διήλ 
καὶ παραχρῆμα TOY: ἵππον ς ἔπι τῇ ττηλα θιηλασϑ8 
, ^ M D pe ^ , Uu 
σχηνήν.. πρὸς δὲ τὸν αξιμῖνον ἐπανελθὼν λύοντα &uaD 
τῷ Βιγίλᾳ xai διαπορούμενον ἐπὲ τοῖς καϑεστῶσιν ἔλεγον ἅ 
- Uu V. 
τε TQ Σχόττᾳ διείλεγμαι καὶ ἅπερ παρ᾽ αὐτοῦ ἠχηκόειν, xa 
- ^ - ' , "v - 
1506 δεῖ τὰ τῷ βαρβάρῳ δοθϑησόμενα παρασχευάζειν δῶρα καὲ 
τὰ αὐτῷ παρ᾽ ἡμῶν ῥηθησόμενα ἀναλογίζεσϑαι. ἀμφότεροι 
* , , 3 7A 1 - γε ' - , 2 
οὖν ἀναπηδήσαντες, (ἐπὲ γὰρ τοῦ ἐδάφους xai τῆς noug κεῖ- 
σϑαι σφᾶς συνέβαινεν,) ἐπήνεσάν τὲ τὴν πρᾶξιν, καὶ τοὺς 
2 ^ ^ »« " , ΜΡ 
705 μετὰ τῶν ὑποζυγίων ἐξορμήσαντας ἀνεχάλουν, καὶ διε-Ῥ. 53 
200x&yayro ὕπως τε προσείποιεν τὸν ᾿ἀττήλαν, καὶ δηήως αὐτῷ 
, , - - M e 25 c « p 
τά τε βασιλέως δῶρα δοῖεν xai ἅπερ αὐτῷ ὃ αξιμῖνος &- 
2. βασιλεὺς N. Aut βούλεσϑαι B. 8. γγοίημεν coni. CL το. 
"Αττήλαν vulg. 
gatum enim venire de rebus, quae ron solum Romanis ét Hunriis 
maximam essent utilitatem allaturae, sed etiam ipsi Onegesio. Ini- 
peratorem enim poscere, illum ad se legatum ab Attila mitti, qui 
diiudicaret controversias inter utramque gentem ; unde nonnisi in- 
gentibus donis cumulatus essét rediturus.  Oportere igitur illum ; 
eum Onegesius non adsit, in tam praeclara actione mos aut potius 
fratrem ipsum adiuvare. Et ipsi quoque Attilam plurimum fideré 
dixi me accepisse. Sed non satis firma esse audita ; nisi re ipsa 
notum faceret quantum illi Attila tribueret. Atque ille: ,,Ne am- 
plius, inquit, dubii sitis. Aeque ac frater apüd ÁAttilam valeo au- 
ctoritate, seu verbis, seu facto opus est.* Et ascenso equo, ad 
Attilae tentorium contendit. Ego vero ad Maximinum rediens; qui 
una cum Digila angebatur animo; et incertus erat quid constituenduim 
esset, narravi sermones, quos habueram cum Seotta , et quae ab ipso 
audieram. Atque adeo illum excitavi ad praeparanda munera, quibus 
Scottam remuneraretur; et praemeditandum, quibus verbis Attilam affa- 
retur. Surrexerunt igitur (oflenderam enim illos in solo herbido iacentes,) 
et operam a me egregie navatam laudarunt, et eos, qui se iam cum iu- 
mentis itineri accinxerant; revocarunt. "Tum etiam qua oratione Attilani 


aggrederentur, et quo modo dona Imperatoris, et quae Maximinus 
ipse adferebat, traderent, inter se agitarunt. Dum in harum reruni 


Dexippus , Éunapius etc. i2 


178 . ^ EXCERPTA 


A.C.448x0pulev. ἀμφὶ δὲ ταῦτα πονουμένους διὰ τοῦ Σχόττα ὃ LAr- 
men! τήλας μετεπέμψατο, καὶ δῆτα ἐς τὴν ἐχείγου παραγινόμεϑα, 
οὐήι be 
ὑπὸ βαρβαρικοῦ κύχλῳ πεφρουρημένην πλήϑους. ὡς δὲ εἰσ-- 
ΕῚ D ' " 
δου ἐτύχομεν, εὕρομεν ἐπὲ ξυλίνου δίφρου τὸν Ldrrniav ᾿ 
M ^ 5 ^M ' 
χαϑήμενον. στάντων δὲ ἡμῶν μικρὸν ἀπωτέρω τοῦ ϑρόνου 5 
€ * , 
προσελϑὼν ὃ Παξιμῖνος ἠσπάσατο τὸν βάρβαρον, τά τε πα- 
ρὰ βασιλέως γράμματα δοὺς ἔλεγεν, ὡς σῶν εἶναι αὐτὸν καὶ | 
Βτοὺς dug! αὐτὸν εὔχεται βασιλεύς. ὃ δὲ ἀπεχρίνατο, ἐἔσεσϑαι 1 
“Ρωμαίοις ἅπερ αὐτῷ βούλοιντο. καὶ éni τὸν Βιγίλαν εὐ- ] 
ϑὺς τρέπει τὸν λόγον, ϑηρίον ἀναιδὲς ἀποχαλῶν, ὅτου χάριντο 


παρ᾽ αὐτὸν ἐλϑεῖν ἠϑέλησεν ἐπιστάμενος τά τε αὐτῷ xci | 
“᾽ῬΑνατολίῳ. ἐπὶ τῇ εἰρήνη δόξαντα, ὡς εἴρητο μὴ πρότερον i 
γατολίῳ.. ἐπ "m θρηνῇ Mis S V9 MS Qoreo ) 

32 - , 
σιρέσβεις παρ᾽ αὐτὸν ἐλθεῖν, πρὶν ἡ πάντες οἱ φυγάδες éx- | 


δοθεῖεν βαρβάροις. τοῦ δὲ φήσαντος, ὡς ἐκ Σκυϑικοῦ γένους [ 
4 * , bl » M M ^ » ? , 

παρὰ Ῥωμαίοις ovx εἴη φυγὰς, (τοὺς yag orrac ἐχδεδοό-τῦ 
σϑαι,) χαλεπήνας μᾶλλον καὶ αὐτῷ πλεῖστα λοιδορησάμενος 
Ομετὰ βοῆς ἔλεγεν, ὡς αὐτὸν αἰνασχολοπίσας πρὸς βορὰν oic- 
vol; ἐδεδώχει ἄν, εἰ μή γε τῷ τῆς πρεσβείας ϑεσμῷ λυμαί- 
γεσϑαι ἐδόχει καὶ ταύτην αὐτῷ ἐπὲ τῇ ἀναιδείᾳ καὶ τῇ τῶν 

λόγων ἐταμότητι ἐπιϑεῖναν δίκην. φυγάδας γὰρ τοῦ σφετέ-2ο 
ρου ἔϑνους παρὰ “Ῥωμαίοις εἶναι πολλοὺς, ὧν ἐχέλευε τὰ 


2. μετεπέμψατοϊΒ., μετέπεμψέ τε vulg. παραγεν. vulg. 3. χύ- 
χλου vulg 8. βασιλεῦσιν vulg. 15. Ρωμαίους vulg. 17. 
βορὰν Val, βοῤῥᾶν vulg. 18. ϑεσμῷ Val, ϑερμῷ vulg. 
19. τῷ pro xci coni. Cl 


cura versabamur, Attilas nos per Scottam arcessivit: itaque ad eius 
tentorium .iter direximus, quod barbarorum multitudine, qui in 
orbem excubias agebant, erat circumdatum.  Introducti Attilam se- 
dentem in sella lignea invenimus. Stetimus paulo remotius ab eius 
solio: mox processit Maximinus et salutavit barbarum. Et lmpera- 
toris litteras tradens dixit, salvum et incolumem illum suosque 
precari Imperatorem. Et barbarus, ,Sit et Romanis quemadmodum 
et mihi cupiunt,* inquit, Statimque ad Bigilam convertit oratio- 
nem, féram impudentem vocans, quaerebat, qua re impulsus ad ipsum 
venisset, cum sibi eorum, quae et ipse et Anatolius de pace sen- 
sissent, conscius esset: non enim prius ad se legatos accedere de- 
buisse, quam ommes profugi, qui apud Romanos exstarent, redditi 
essent. Bigila vero respondente, nullum amplius apud Romanos re- 
periri transfugam Scythici generis; omnes enim redditos esse; magis 
exasperatus Attilas, in eum multa probra et convitia ingessit. Et 
cum clamore dixit, se illum in crucem acturum ct praedam vultu- 
ribus praebiturum fuisse, nisi leges legationis hac impudentis eius 
orationis et temcritatis poena offendere vereretur. Etenim restare 
adhuc apud Romanos plures transfugas , quorum nomina, ut erant 


E PRISCI HISTORIA. : 179 
ὑγόματα ἐγγεγραμμένα χάρτῃ τοὺς ὑπογραφέας ἀναγινώσκειν. A. C. 448 


ὡς δὲ διεξῆλθον ἅπαντας, προσέταττε μηδὲν μελλήσαντα d- vi h d.a 
πιέναι" συμπέμψειν δὲ αὐτῷ xoi Ἤσλαν “Ῥωμαίοις λέξοντα, 
πάντας τοὺς παρά σφισι καταφυγύντας βαρβάρους ἀπὸ τῶν 
, EJ - - A 
5KagmiAeóvog χρόνων, ὃς ὡμήρευσε παρ’ αὐτῷ παῖς ὧν 
? di 7 «AN d wo , *P , - 2 , D 
eríov τοῦ ἔν τῇ ἑσπέρᾳ “Ῥωμαίων στρατηγοῦ, ἐχπέμψαι 
, , M , 
παρ᾽ αὐτόν. καὶ γὰρ οὐ συγχωρήσειν τοὺς σφετέρους ϑερά- 
ποόντας ἀγτίον αὐτοῦ ἐς μάχην ἰέναι, καίπερ μὴ δυναμένους 
ὠφελεῖν τοὺς τὴν φυλακὴν αὐτοῖς τῆς οἰχείας ἐπιτρέψαντας 
YoyZc. τίγα γὰρ πόλιν ἢ ποῖον φρούριον σεσῶσθαι, ἔλεγεν, 
Ἑ - 
ὑπ᾽ ἐχείνων, οὗπερ αὐτὸς ποιῆσαι τὴν αἵρεσιν ὥρμησεν; ἀ- 
παγγείλαντας δὲ τὰ αὐτῷ περὲ τῶν φυγάδων δεδογμένα, αὖ- 
ϑις ἐπανήκειν μηνύοντας πότερον αὐτοὺς ἐχδιδόναι βούλονται 
ἢ τὸν ὑπὲρ αὐτῶν ἀναδέχονται πόλεμον. παρακελευσάμενος 
* ' ᾿ ' * « -- E] ' c 3 EJ - * 
1508 πρότερον καὶ vov Πῆαξιμῖνον ἐπιμένειν, ὡς OU αὐτοῦ περὲ 
τῶν γεγραμμένων ἀποχριγούμεγος βασιλεῖ᾽, ἐπέτρεπε τὰ δῶ- 
ρα. δόντες τοίγυν καὶ ἐπανιόντες ἐς τὴν σχηνὴν, ἑκάστον 
τῶν λεχϑέντων πέρι ἰδιολογούμεϑα. καὶ Βιγίλα ϑαυμάζον-Ρ., 54 
ce ' - : » - 
τὸς ὕπως πάλαι αὐτῷ πρεσβευομένῳ ἡπιός τε καὶ πρᾶος vo- 
, - 3 , », 
πομισϑεὶς τότε γαλεπῶς ἐλοιδορήσατο, ἔλεγον, μή ποτέ τινὲς 
- , - , τ' -Φφ t€ , x C ow 
τῶν B&of«gtv τῶν ἐν Σερδικῇ ἑστιαϑέντων σὺν ἡμῖν Ódvous- 
γῇ αὐτῷ τὸν ᾿Αττήλαν παρεσκεύασαν, ἀπαγγείλαντες, ὡς ϑεὸν 


2. ἅπαντας N., ἀπόντας vulg. 3. λέξαντα vulg. 7. oU 
add. N. τι. ἀπαγγείλαγτες vulg. 21. ἑστιαϑέντων CL, ai- 


τιαϑέντων vulg. 


in charta descripta , iussit scribas recitare. Hi ubi omnia legerant, 
Attilas Bigilam una cum Esla sine mora proficisci iussit Romanis 
denuntiatum , ut ommes transfugas Scythicae nationis, quotquot in 
eorum potestate essent, redderent, a tempore Carpilionis, filii Aé- 
tii, Romanorum Occidentalium ducis, qui obses apud eum fuerat, 
Non euim se servos suos secum manus conserere pàssurum esse, 
quamquam ne iis quidem, qui suae ditionis custodiam illis commi- 
serint, prodesse possint. Quae enim urbs, quod castellam ab illis 
p defendi, quod evertere aut diruere apud se constitutum ha- 

uerit? Postquam exposuerint a se de transfugis decreta, redire 
eos quamprimum iussit renuntiatum , utrum transfugas reddere, an 
bellum eo nomine malint suscipere. Non multo ante Maximinum 
paulum exspectare iusserat, dum ad ea, quae Imperator scripserat, 
per se responsum daret, munera petiit. Quae postquam dedimus, 
in tentorium nostrum nos recepimus, et de singulis, quae dicta fue- 
rant, inter nos disseruimus. Cum autem Bigilas admiraretur, qui 
fieret, ut Attilas, qui sibi iampridem, cum legatus ad illum veniret , 
comis et perhumanus visus esset, tunc se acerbis contumeliis affe- 


180 EXCERPTA 


|^ E NO" i ἢ 0x ; j 
A.C. ἀμὸν τὸν “Ρωμαίων ξζαλει βασιλέα, ἀνϑρωπον δὲ τὸν ᾿Αττή- 
E , */. 2 i 
Jh tj λαν. τοῦτον τὸν λόγον ὃ IMa&Suiyoc ὡς πιϑανὸν ἐδέχετο, οἷα δὴ 
eod.A4t ^ "IM - , 
γ.3γ μέτοχος ὧν τῆς συνωμοσίας ἣν κατὰ τοῦ βαρβάρου ὃ eU. 
- ΕἸ Li c * 5 [p , * "TAL ^ 
γοῦχος ἐποιήσατο. ὃ δὲ Βιγίλας ἀμφιβολός τε ἦν, καὶ ἐμοὲ 
, , PO - 
Β ἐδόκει προφάσεως ἀπορεῖν, δι’ ἣν αὐτῷ ὃ ᾿“ττήλας ἐλοιδορη-ὅ 
x » - - - 
σατο" οὔτε γὰρ τὰ ἂν Σερδιχῇ, ὡς ὕστερον ἡμῖν διηγεῖτο, 
x Α - ᾽ - Aa ταν Ὁ» , - , 
οὔτε τὰ τῆς ἐπιβουλῆς εἰρῆσϑαι τῷ ᾿Αττήλᾳ “ἐνόμιζεν, μη-: 
* c - - , ^ ^ - 
δενὸς μὲν ἑτέρου τῶν ἔχ τοῦ πλήϑους διὰ τὸν ἐπιχρατοῦντα 
^ 5 ^ » 
κατὰ πάντων φόβον ἐς λόγους αὐτῷ ϑαῤῥοῦντος ἐλϑεῖν, ᾿Ἐδέ- 
xcovoc δὲ πάντως ἐχεμυϑήσοντος διά τε τοὺς ὅρχους καὲ τήττο 
ἀδηλίαν τοῦ πράγματος, μή ποτε xai αὐτὸς, ὡς τοιούτων μέτοχος 
λόγων, ἐπιτήδειος νομισϑεὶς, ϑάνατον ὑφέξει ζημίαν. ἐν τοι- 
' ΒΥ . * 
αὐτῃ οὖν ἀμφιβολίᾳ τυγχάνουσιν ἐπιστὰς "Edénov , καὶ τὸν 
€ c ' 
Βιγίλαν ἔξω τῆς ἡμετέρας ἀπαγαγὼν συνόδου, ὑποχρινάμε- 
C»üóg τε ἀληϑίζεσϑαι τῶν αὐτοῖς βεβουλευμένων ἕνεκα, καὶ τὸ τ 
χουσίον χκομισϑῆναι παρακελευσάμενος τὸ δοϑησόμενον τοῖς 
ἅμα αὐτῷ περὲ τὴν πρᾶξιν ἐλευσομένοις, ἀνεχώρει. πολυ- 
" » , ' , 
πραγμογοῦντα δὲ τίγες οἱ τοῦ "Eüéxovog πρὸς αὐτὸν λόγου 
ἀπατᾷν ἔσπευδεν ἠπατημένος αὐτὸς, καὶ τὴν ἀληϑῆ αἰτίαν 
v , » 3 5 -»- 5» , 2," c M 
ἀποκρυψάμενος ἔφασχε παρ᾽ αὐτοῦ ᾿Εδέχωνος εἰρῆσθαι, ὡς xoi20 
αὐτῷ ὃ ᾿Αττήλ ! τῶ (δ λεπαίνοι" ἔδει γὰρ ἢ 
1 ττήλας περὲ τῶν φυγάδων χαλεπαίγοι" ἔδει γὰρ 7 


3. ἀμέτοχος Val, μέτοχος vulg. 9. αὐτοῦ vulg. ᾿Εδέ- 
χωγος Val., Ἔδέκων vulg. 


cisset, dixi, vereri me, ne qui ex barbaris, qui in Serdica nobiscum 
epulati erant, Attilam infensum mobis reddidissent, et Bigilam Ro- 
manorum Imperatorem deum, Attilam vero hominem appellasse, re- 
tulissent. Quam orationem Maximinus ut verisimilem est amplexus, 
quia coniurationis in Attilam ab eunucho initae particeps non fue- 
rat. Sed Bigilas ambiguus animi erat, neque causam suspicari posse 
videbatur, quare Attilas eum tam acerbis convitiis insectatus esset. 
Nec enim in animum suum inducere poterat, ut nobis postea retulit, 
enuntiata fuisse, quae in convivio in Serdica dicta fuerant, mec 
coniurationem in ÁAttilam detectam, cum nemo ex omni multitudine, 
quae Attilam circumstabat, excepto Edecone, prae metu, qui o- 
mnium mentes pervaserat, cum Attila sermonem instituere auderet , 
Edeconem autem studiose operam daturum censeret, omnia silentio 
transigere, tum propter iusiurandum, tum propter negotii gravita- 
iem: ne, quia clandestinis in Attilam consiliis interfuerat, reus iu- 
dicatus, poena mortis áfficeretur. Haec cum ambigua mente volve- 
remus, Edecon supervenit, et abducto a nostro coetu DBigila, (finge- 
bat enim velle vere et serio de praemeditatis inter. eos insidiis age- 
re,) ubi aurum adferri praecepit, quod his daretur, qui exsequendo 
facinori operam mavaturi essent, discessit. Ego vero cum Bigilam 
curiosius inquirerem , quos sermones secum Edecon habuisset , deci- 


— PPS 


E PRISCI HISTORIA, 181 


πάντας ἀπολαβεῖν, ἢ πρέσβεις ἐκ τῆς μεγίστης ἐξουσίας A.C.448 
εαἰφιχέσϑαι πρὸς αὐτόν. ταῦτα διαλεγομένοις παραγενόμενοί mw n ἐς 
τινες τῶν ᾿Αττήλα ἔλεγον, μήτε Βιγίλαν, μήτε ἡμᾶς “Ῥωμαῖον 
? ' » , ? , » ς ὦ , 
αἰχμάλωτον 7 βάρβαρον ἀνδοάποδον ἡ ἵππους ἡ &regOv τι Ὁ 
^ - ΕῚ ^ 2 - x e ^ !c 
πλὴν τῶν εἰς τροφὴν ὠνεῖσθαι, ἄχρις ὅτου τὰ μεταξυ Po- 
᾿μαίων καὶ Οὔννων ἀμφίβολα διακριϑείη. οσσεσοφισμένως δὲ 
ταῦτα xai xuvà τέχνην ἐγένετο τῷ βαρβάρῳ. ὥστε τὸν μὲν 
Βιγίλαν ῥᾳδίως ἐπὲ τῇ κατ᾽ αὐτοῦ ἁλῶναι πράξει. ἀποροῦντα 
2 F uj - E 1 
αἰτίας, ἐφ᾽ ἧπερ τὸ χρυσίον κομίζοι, ἡμᾶς δὲ προφάσει &no- 
τοχρίσεως ἐπὲ τῇ πρεσβείᾳ δοϑησομένης Ὀγηγήσιον ἀπεχδέξα- 
σϑαι, τὰ δῶρα κομιούμεγον ἅπερ ἡμεῖς τε διδόναε ἐβουλό-- 
μιεϑα καὶ βασιλεὺς ἀπεστάλκει. συνέβαινε γὰρ αὐτὸν σὺν 
» " FARE " " , ^ -. 2 T 
τῷ πρεσβυτέρῳ τῶν “ττήλα παίδων ἐς τὸ τῶν «Ακατζίρων 
ἔϑνος ἐστάλθαι, ὃ ἐστε Σχυϑικὸν ἔϑνος, παρέστη δὲ τῷ -᾿“41τ- Ῥ.55 
χδτήλᾳ ἐξ αἰτέας τοιᾶσδε. πολλῶν κατὰ φῦλα καὲ γένη ἀρχόν- 
-Φ .5Ὺ , 4 ς * j , - e 
τῶν TOU &Qvovc, Θεοδύσιος ὃ βασιλεὺς éxnéuntu δῶρα, «016 
ὁμονοίᾳ σφετέρᾳ ἀπαγορεῦσαι μὲν τῇ τοῦ ᾿“ττήλα συμμαχίᾳ, 
4 $ ' c , , , , c ^ * 
τὴν δὲ πρὸς “Ῥωμαίους [συμμαχίαν] ἀσπάζεσθαι. ὁ δὲ τὰ 
δῶρα ἀποχομίζων οὐ κατὰ τάξιν ξκάστῳ τῶν βασιλέων τοῦ 
57 "a cet ^ , , , » - 
αοέϑνους δίδωσιν; ove τὸν Κουρίδαχον πρεσβύτερον ὄντα τῇ 


8. τῶν B., τοῦ vulg. 13. ᾿ἀχατζίρων Val, ἀχατιζίρων γαϊα. 18. 
συμμαχίαν] εἰρήνην H. mg. Ἀτ1᾿0: ἑχάστου vulg. 


pere conatus est, deceptus et ipse, et veram causam occultans eom- 
mentus est sibi Edeconem dixisse, Attilam illi quoque propter 
transfugas succensuisse. Oportuisse enim aut omnes restitui, aut 
legatos summa auctoritate praeditos ad illum venire. Haec dum 
loquebamur , advenere ab Attila, qui Bigilam et mos prohiberent, 
captivum Romanum, aut barbarum mancipium, aut equos, aut quic- 
qu aliud emere, praeterquam quae ad victum necessaria erant, 
onec inter Romanos et Hunnos de rebus controversis convenisset. 
Haec callide et praemeditato consilio barbarus faeiebat, quo faci- 
lius Bigilam in consilio contra se exsequendo deprehenderet, eum 
nullam satis idoneam causam comminisci posset, eur aurum: adferret. 
Nos quoque praetenta causa respensi, quod ad legationem editurus. 
erat, Onegesium opperiri coégit, ut munera, quae ad eum Impera- 
ior miserat, et tradere volebamus, acciperet, Etenim tum forte 
Onegesius una cum seniore ex Attilae liberis ad Aeatziros missus 
fuerat. Ea gens est Scythica, quae in potestatem Attilae hac de 
causa venit. In eam gentem plures secundum populos et gentes 
imperium exercebant , quos Imperator Theodosius, firmata inter eos. 
concordia, ab Attilae societate ad colendam «cum Romanis pacém: 
et societatenr muneribus traducere conatus est. Qui ea munera 
attulerat non pro cuiusque gentis regis merito et gradu ea distri-: 
buerat. Caridachus enim secundo locó acceperat, qui regum anli- 


x82 EXCERPTA 


- [^ T 1 
Αια ἀ8ἀρχῇ, τὰ δῶρα δεξάμενον δεύτερον, oia δὴ περιοφϑέντα 
3i sei ι χαὲ τῶν σφετέρων στερηϑέντα γερῶν, ἐπικαλέσασϑαι τὸν "dr- 
: ' € ' U 
T A φήλαν κατὰ τῶν συμβασιλευόγτων, τὸν δὲ μὴ μελλήσαντα. 
Βπολλὴν ἐχπέμψαν δύναμιν, καὶ τοὺς μὲν ὠνελόντα, τοὺς δὲ 
παραστησάμενον καλεῖν τὸν Κουρίδαχον τῶν νικητηρίων ue-5 
ϑέξοντα. τὸν δὲ ἐπιβουλὴν ὑποτοπήσαντα εἰπεῖν, ὡς χαλεπὸν 
TM E] v - ^ ᾿ - 
ἀνθρώπῳ ἐλθεῖν ἐς οψν ϑεοῦ: εἰ γὰρ οὐδὲ τὸν τοῦ ἡλίου. 
δίσκον ἀτενῶς ἔστιν ἰδεῖν, πῶς τὸν μέγιστον τῶν ϑεῶν ἀπαϑῶς 
τις ὕψοιτο; οὕτως μὲν ὃ Κουρίδαχος ἔμεινεν ἐπὲ τοῖς σφετέροις 
καὶ διεφύλαξε τὴν ἀρχὴν, τοῦ λοιποῦ παντὸς τοῦ ᾿Αἰκατζίρωντο 
*, - 5 t , 7T », , ^ 
ἐϑνους τῷ ᾿Αττήλῳ παραστάντος: οὑπερ ἔϑγους βασιλέα vOv 
πρεσβύτερον τῶν. παίδων καταστῆσαι βουλόμεγος Ὀγηγήσιον 
ἐπὶ ταὐτὴν ἐχπέμπει τὴν πρᾶξιν. διὸ δὴ καὶ ἡμᾶς, ὡς εἴς 
αρηται, ἐπιμεῖναι παρακελευσάμενος, τὸν Βιγίλαν διαφῆκεν 
«e ». , * od , 2 δι. ἃ , 
ἅμα Hole προφάσει μὲν τῶν φυγάδων ἐς τὴν “Ρωμαίωνιἤ, 
ὃ ͵ ἡ δὲ ἀληϑείᾳ τῷ Εδέκωνι τὸ χρυσίον κομι-- 
αβησόμεγον, τῇ δὲ ἀληϑείῳ c6 χουσ uL 
οὔντα. à 
Ll , ? 
Τοῦ δὲ Βιγίλα ἐξορμήσαντος, μίαν μετὰ τὴν ἐκείνου ava- 
3 - c ' , 
χώρησιν ἡμέραν ἐπιμείναντες, τῇ ὑστεραίᾳ ἐπὶ τὰ ἀρκχτικώ- 
E , ^ , ΕῚ , * x E" 
τερὰ τῆς χωρας σὺν ᾿Αττήλᾳ ἐπορεύϑημεν. καὶ ἄχρι vuvOcaQ. 
- , , € c ' » “δ - 
τῷ βαρβάρῳ συμπροελθόντες ἑτέραν ὅδον ἐτράπημεν, τῶν 
ξεγαγούντων ἡμᾶς Σχυϑῶν τοῦτο ποιεῖν παρακελευσαμένων, 
9. οὕτως Cantocl, οὗτος vulg. 18. μετὰ B., κατὰ vulg. 22» 
ξεγαγόντων vulg. 


uior, primus accipere debuerat. llle, tanquam contemptus et sibi 
debitis praemiis frustratus, Attilam contra ceteros reges auxilio vo- 
caverat. Is nihil cunctatus, magno cxercitu emisso eorum alios 
sustulit, alios ad deditionem compulit. Deinde Caridachum ad se 
vocat, tanquam illi victoriam, et quae ex victoria consecutus fuerat, 
impertiturus. Sed iste dolum οὐ insidias suspicatus, difficile et 
grave esse homini respondit, in dei conspectum venire. Si enim 
immotis oculis solis orbem intueri nemo potest, quomodo quis 
sine sensu doloris cum deorum maximo congrediatur? Atque ita; 
Caridachus regnum suaque ommia salva sibi et integra conserva- 
vit, et reliqua omnis Acatzirorum regio in ius ditionemque Attilae 
concessit. Ei genti cum seniorem ex filiis regem Attilas constituere 
decrevisset, ad hanc rem conficiendam Onegesium miserat. Itaque 
nos exspectare , ut. dictum est, iubens, Bigilam cum Esla ad Romanos 
amandavit, specie quidem transfugarum repetendorum, sed revera, 
ut aurum Edeconi promissum adferret. 

Post Bigilae discessum ünum tantum diem in his locis com- 
morati, postridie una cum Attila ad loca magis ad septentrionem 
vergentia profecti sumus. Haud longum viae spatium cum barbaris 


E PRISCI HISTORIA. 183 


* 3 , ? , 1 - 
ὡς τοῦ Lira ἐς κώμην τινὰ παρεσομέγου, &y 5 γαμεῖν A. C. 448 
3 » * kJ 
ϑυγατέρα Ἐσκὰμ ἐβούλετο, πλείστας uiv ἔχων γαμετὰς, ἀπο " " 
yóusvoc δὲ xai ταύτην κατὰ νόμον τὸν Σκυϑικόν, évOévósp —— 
H , ««»"» fe * , , , , 
ἐπορευόμεϑα ὅδδὸν ὁμαλὴν, ἐν πεδίῳ κειμένην » γαυσιπόροις V. 38 
E € , 
ὅτε προσεβάλομεν ποταμοῖς, ὧν, οἱ μέγιστοι μετὰ «τὸν ἴστρον. 
e , , € € " a- e , * M 
0,16 /o5n«ov λεγόμενος xai ὃ Τίγας καὶ 0 Tipyoag ἥν. xot 
τούτους μὲν ἐπεραιώϑημεν τοῖς μογοξύλοις πλοίοις, οἷς οἱ 
προσοικοῦντες τοὺς ποταμοὺς χέχρηνται" τοὺς δὲ λοιποὺς. 
ταῖς σχεδίαις διεπλεύσαμεν, ἃς ἐπὲ τῶν ἁμαξῶν οἱ βάρβα- 
οροι διὰ τοὺς λιμνάζοντας φέρουσι τόπους. ἐχορηγοῦντο δὲ 
. ^ , * 
ἡμῖν κατὰ κώμας τροφαὶ, ἀντὲ μὲν σίτου κέγχρος, ἀντὲ δὲ 
οἴνου ὃ μέδος ἐπιχωρίως καλούμενος. ἐκομίζοντο δὲ xai oi 
ἑπόμενοι ἡμῖν ὑπηρέται κέγχρον xai τὸ ἐκ κριϑῶν χορηγού- 
μενοι πόμα" κάμον οἱ βάρβαροι χαλοῦσιν αὐτό. μαχρὰν δὲΡ.56 
5 35 4 Cet 3 kJ , , ' , 
15apyvcavreg ὅδὸν περὲ δείλην ὀψίαν κατεσκηνώσαμεν πρὸς λί-. 
μνῃ τινὲ, πότιμον ὕδωρ ἐχούσῃ, ὅπερ οἱ τῆς πλησίον $dgsv- 
οντὸ κώμης. πνεῦμα δὲ xoi ϑύελλα ἐξαπίνης διαναστᾶσα 
- - - » - 
μετὰ βροντῶν καὲ συχνῶν ἀστραπῶν καὶ ὄμβρου πολλοῦ ov. 
μόνον ἡμῶν ἀνέτρεψε τὴν σκηνὴν, ἀλλὰ xai τὴν κατασχευὴν 
οσύμπασαν ἐς τὸ ὕδωρ ἐκύλισε τῆς λίμνης. ὑπὸ δὲ τῆς κρα- 
τούσης. τὸν ἀέρα ταραχῆς xoi τοῦ συμβάντος δειματωθέντες 
τὸ χωρίον ἀπελείπομεν καὶ ἀλλήλων ἐχωριζόμεϑα, ὡς ἐν 


19. ἀνέτρεψε N., ἔτρεψε vulg. 


progressi , alio iter vertimus,. Scythis, . qui viam ducebant, nos 
id facere idbentibus.  Attilas interea in quodam vico substitit, in 
quo filiam Escam uxorem, etsi plures alias haberet, Scytharum 
legibus id permittentibus, ducere voluit. lllinc facili et aequali 
via, per planitiem iter fecimus, et in multos fluvios navigabiles inci- 
dimus. Quorum post Istrum maximi sunt Drecon dictus, et Tigas, 
et Tiphisas. Et hos quidem nmaviculis unico ligno confectis, quas 
in quotidiano usu habent qui ad flumina habitant, reliquos lembis 
ex propinquo desumptis, quos barbari curribus imponunt, et per 
loca restagnantia important, traiecimus. Congerebantur vero nobis 
ex vicis commeatus, pro frumento milium, pro vino medus; sic 
enim locorum incolae vocant. Servi quoque, qui nos comitabantur, 
milium secum portabant, potionem ex hordeo praebentes, quam 
'camum barbari appellant. Longa via confecta, die ad noctem in- 
clinante, ad paludem quandam, ad quam aquatum (erat enim eius 
aqua potui apta) proximi vici incolae ibant, tentoria fiximus. In- 
gens ventus et procella derepente exorta cum tonitru et crebris 
fulguribus et multo imbre tentorium nostrum disiecit, et ommia 
nostra utensilia in proximam paludem volvit. "Turbinibus in aére 
excitatis, et casu, qui contigerat, perterrefacti, locum illum dese-: 


184 EXCERPTA 


A.C-A48 σχότῳ καὶ δετῷ., τραπέντες ὁδὸν ἣν αὑτῷ δαδίαν ἕκαστος 
Theod. j, ἔσεσθαι ᾧετο. ἐς δὲ τὰς καλύβας τῆς κώμης παφαγενόμε- 
Βγοι (τὴν αὐτὴν δὲ πάντες διαφόρως ἐτράπημεν,) ἐς ταὐτὸν 
συνήειμεν, χαὶ τῶν ἀπολειπομένων σὺν βοῇ τὴν ζήτησιν 
ἐποιούμεϑα. ἐχπηδήσαντες δὲ οἱ Σκχύϑαι διὰ τὸν 90gvflov,5. 
τοὺς χαλάμους οἷς πρὸς τῷ πυρὲ κέχρηνται ἀνέκαιον, φῶς 
ἐργαζόμενοι, xal ἀνηρώτων ὅ,τι βουλόμενοι κεκράγαμεν . τῶν. 
δὲ σὺν ἡμῖν βαρβάρων ἀποχριναμένων, ὡς διὰ τὸν χειμῶνα. 
διαταραττόμεθϑα, πρὸς σφᾶς τε αὐτοὺς καλοῦντες ὑπεδέχοντο, 
καὶ ἀλεὼν παρεῖχον καλάμους πλείστους ἐναύοντες. τῆς δὲ vio 
τῇ κώμῃ ἀρχούσης γυναικὸς (μία δὲ αὕτη τῶν Βλήδα γυναι- 
αχῶν ἐγεγόνει) τροφὰς ἡμῖν διαπεμψαμένης xod ἐπὲ συνουσίᾳ. 
γυναῖχας εὐπρεπεῖς, (Σκυϑικὴ δὲ αὕτη τιμὴ.) τὰς μὲν. yv, 
γαῖχας ἐκ τῶν προχειμένων ἐδωδίμων φιλοφρογησάμενοι τῇ; 
πρὸς αὐτὰς ὁμιλίᾳ ἀπηγορεύσαμεν- ἐγκαταμείναντες δὲ ταῖξιϑδ 
καλύβαις. ἅμα ἡμέρᾳ ἐς τὴν τῶν σχευῶν ἐτράπημεν ἀναζή- 
τησιν, καὶ σύμπαντα εὑρηκότες, τὰ μὲν ἐν τῷ χωρίῳ, οὗπερ. 
ἐν τῇ προτεραίᾳ καταλύσαντες ἐτύχομεν, τὰ δὲ καὶ πρὸς τῇ. 
ὕχϑῃ τῆς λίμνης, τὰ δὲ καὶ ἐν αὐτῷ τῷ ὕδατι, ἀνελάβομεν.... 
καὶ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ἐν τῇ κώμῃ διετρίψαμεν ἅπανταιο. 
Ὁ διατερσαίνοντες" ὅ,τε γὰρ χειμὼν ἐπέπαυτο χαὲ λαμπρὸς. 
15. ὠπηγορεύσαμεν H., ἀπαγορεύσαντες vulg. : 


ruimus, et dissociati, huc illuc palantes, viam unusquisque nostrum, 
quam sibi commodam duxit, sub tenebris et imbribus est perse- 
cutus. "Tandem tuguria vici subeuntes, (illuc enim divisis itineri- 
bus omnes diverteramus,) convenimus, et ea, quae nobis deerant, . 
cum. clamore perquisivimus. Ad quem strepitum Scythae exilientes, 
calamos, quibus ad ignem utuntur, usserunt: et accenso lumine, . 
interrogarunt, quid nobis vellemus , qui tantos clamores ederemus. 
Barbari, qui nos comitabantur, responderunt, nos tempestate per- 
culsos turbari. ltaque nos liberaliter invitatos hospitio exceperunt , 
ei calamis siccis ignem  accenderunt. Vici domina una ex Bledae . 
uxoribus erat. Haec nobis cibaria et mulieres formosas, cum qui- 
bus amori indulgeremus, (hoc. enim. apud Scythas honori ducitur,). 
V suppeditavit. Mulieribus pro cibis praebitis gratias egimus, . et. 
sub tectis nostris somnum capientes, ab earum consuetudine absti-. 
nuimus. Simul atque illuxit, ad ea, quae ex nostra supellectile 
desidevabantur, perquirenda curam .convertimus. Haec partim in. 
€o loco, ubi pridie consederamus, partim in ripa paludis , partim . 
in ipsa palude reperta recepimus. In his desiccandis totum diem. 
in illo. vico (tempestas enim desierat, et clarus sol apparebat,) con-. 
trivimus. Deinde curatis equis et reliquis iumentis, reginam salu-.. 
tatum ivimus.. Hanc vicissim donis, remunerati sumus tribus, pateris . 


΄ 


- 


— ———— ————— WM 


C-———— Dem —-————————MmmmSum 


CORAM TM NM  w- - 9 - PP SEE 


E PRISCI HISTORIA. 185 


ἥλιος ἣν. ἐπιμεληθέντες δὲ καὶ τῶν ἵππων καὶ τῶν λοιπῶν A.C. 448 
ὑποζυγίων παρὰ τὴν βασιλίδα ἀφικόμεθα, καὶ αὐτὴν ἀσπα- νι, T 
σάμενοι καὶ δώροις ἀμειψάμενοι, τρισί τε ἀργυραῖς φιάλαις 
xai ἐουϑοοῖς δέρμασι καὶ τῷ ἐξ Ἰνδίας πεπέρει καὶ τῷ καρ- 
ὅπῷ τῶν φοινίκων χαὲ ἑτέροις τραγήμασι διὰ τὸ μὴ ἐπιχω- 
ριάζειν τοῖς βαρβάροις οὖσι τιμίοις, ὑπέξιμεν, εὐξάμενοι 
αὐτῇ ἀγαϑὰ τῆς ξενίας πέρι. ἡμερῶν δὲ ζ΄ ὁδὸν ἀνύσαντες 
ἐν κώμῃ τινὲ ἐπεμείναμεν, τῶν ξεναγούντων παθακελευσαμέ- 
»ov Σχυϑῶν, οἷα δὴ τοῦ ᾿Αττήλα ἐς αὐτὴν ἐμβαλοῦντος τὴν 
“τοδδὸν καὶ ἡμῶν χατόπιν αὐτοῦ πορεύεσθαι ὀφειλόντων. ἔν- 
ϑὰ δὴ ἐνετυγχάνομεν ἀνδράσι τῶν ἑσπερίων Ῥωμαίων καὲ 
αὐτοῖς παρὰ τὸν ᾿ἀττήλαν πρεσβευομένοις" ὧν Ῥωμύλος ἦν, ἀνὴρ 
τῇ τοῦ κόμητος ἀξίᾳ τετιμημένος, καὶ Ποιμοῦτος τῆς ΝωρίκωνΡ. 57 
ἄρχων χώρας, καὶ “Ρωμαγὸς στϑατιωτικοῦ τάγματος ἡγεμών . 
τὔσυνῆν δὲ αὐτοῖς Κωνστάντιος, ὃν ἀπεστάλκει ᾿Δέτιος παρὰ τὸν 
᾿4ττήλαν ὑπογραφέως χάριν, καὶ Τατοῦλος ὃ Ὀρέστου πατὴρ 
τοῦ μετὰ "Eüéxovoc, οὐ τῆς πρεσβείας ἕνεκα, ἀλλὰ οἰχειότη--: 
τὸς χάριν ἅμα σφίσιν αὐτοῖς τὴν πορείαν ποιούμενοι, Κων-- 
στάντιος μὲν διὰ τὴν ἐν ταῖς Ἰταλίαις προύπάρξασαν πρὸς 
“οτοὺς ἄνδρας γνῶσιν, Τατοῦλος δὲ διὰ συγγένειαν. ὃ γὰρ 
αὐτοῦ παῖς Ὀρέστης “Ῥωμύλου ϑυγατέρα ἐγεγαμήκει, ἀπὸ 
Παταβίωνος τῆς ἐν Νωρίκῳ πόλεως - - - -. ἐπρεσβεύοντο 
5. τραγήμασι H., τρυγήμασε vulg. 11. ἐνετυγχάνομεν H,, 
τυγχάνομεν vulg. 13. Πριμοῦτος, qui infra p. 198. lin. ἣν» 
Προμοῦτος appellatur. Paulo rectius, puto: sc. Ῥγοπιοίιι5, N. 
19. τὴν ἐν add. N. 


argenteis, velleribus rubris, pipere Indico, palmulis et variis cu- 
pediis, quae omnia a barbaris, ut ignota, magni aestimantur. Nec 
multo post omnia fausta feliciaque illis hospitalitatis ergo precati, 
discessimus. Septem dierum itinere emenso , Scythae , qui nos du- 
cebant, in quodam vico nos consistere iusserunt, quia post Attilam, 
qui hac via proficisceretur, iter nobis faciendum esset. Hic obvios 
habuimus legatos a Romanis occidentalibus, etiam ad Attilam mis- 
sos. Erant autem praecipui Romulus Comitis dignitate decoratus, 
et Primutus, Noricae regionis praefectus, et Romanus, militaris or- 
dinis ductor. His aderat Constantius, quem Aétius ad Attilam, ut 
illi in conscribendis epistolis deserviret, miserat, et Tatullus, Ore- 
stis eius, qui cum Edecone erat, pater, non legationis causa, sed 
privati officii et familiaritatis ergo. Constantio enim in ltaliis agenti 
magnus cum illis usus intercesserat: "Tatullum affinitas movebat. 
Orestes enim, eius filius, Romuli filiam e Patavione, Norici civitate, 
nxorem duxerat. Legati autem veniebant, ut Attilam lenirent, qui 
sibi Sylvanum, Armii mensae Romae praefectum, tradi postulabat, 
propterea quod pateras aureas a Constantio quodam acceperat. Hijc 


186 (0 0) EXCERPTA 


A. C. 448 ἐκμειλιττόμενοι “τὸν VrrrAay, ἐκδοϑῆναν αὑτῷ βουλόμενον 
^ a , - 
Theod f. Zuflavóv, ᾿Αρμίου τραπέζης xarà τὴν Ῥώμην προεστῶτα, 
0d.4 1 - c-! 
Boc φιάλας χρυσᾶς παρὰ Κωνσταντίου δεξάμενον, ὃς ἐκ Γα- 
λατῶν μὲν τῶν ἐν τῇ ἑσπέρᾳ ὡρμᾶτο, ἀπέσταλτο δὲ x«i αὐ- 
V.39züc παρὰ ᾿“ττήλαν τε καὶ Βλήδαν, ὥσπερ ὃ μετ᾽ αὐτὸν Κων-5. 
, ^ ' » €T M 
στάντιος, ὑπογραφέως χάριν. κατὰ δὲ τὸν χρόγον ἐν ἡ ὑπὸ 
^ } - ,? - gp: 
Σχυϑῶν ἐν τῇ Παιόγων ἐπολιορκεῖτο τὸ Σίρμιον, τὰς qu&-. 
^ - ^ ' » , 2 $c T XY T 9. 3 
λας παρὰ τοῦ τῆς πόλεως ἐπισχύπου ἐδέξατο ép ᾧ αὐξόμ, 
, ἩἭ εὖ» , 
λύσασθαι, EL γε περιόντος αὐτοῦ ἁλῶναι τὴν πόλιν συμβαίη, 
᾿ι LI , ? Li * ΕῚ , ? , 
7; ἀγαιρεϑέντος ὠνήσασϑαν τοὺς αἰχμαλώτους ἀπαγομέγουςτο 
- - c E 3 
τῶν ἀστῶν. ὃ δὲ Κωνστάντιος uera τὸν τῆς πόλεως ἀγνδρα-, 
αποδισμὸν ὀλιγωρήσας τῶν συνθηχῶν ἐς τὴν Ρώμην κατὰ 
Lr ^A ^ - 
πρᾶξίν τινα παραγίνεται, καὶ κομίζεται παρὰ τοῦ Σιλβαγνου 
Y “ ? » 
χρυσίον τὰς φιάλας δοὺς, ὥστε δητοῦ χρόνου ἐντὸς ἢ ἀπο- 
31 δ 5 * - E] ' , 
δόντα τὸ ἐκδανεισϑὲν χρυσίον ἀναλαβεῖν τὰ ἐνέχυρα, ἢ av-15. 
u - 
τοῖς τὸν Σιλβανὸν ἐς διτε βούλοιτο χρήσασϑαι. τοῦτον δὴ 
* , c , 
τὸν ΪΚζωνστάντιον ἐν ὑποψίᾳ προδοσίας ποιησάμενοι Arvrug. 
τε καὶ Βλήδας ἀνεσταύρωσαν * μετὰ δὲ χρόνον τῷ urne 
θοὸς 9 μ xo τῷ n^ 
€ ^ ^ LÀ ^ ? , ΕῚ - c - ^ xv 
ὡς τὰ περὲ τῶν φιαλῶν ἐμηνύϑη, ἐχδοϑῆναι αὑτῷ τὸν Σιλ- 
- ^ 5 - 3 
βανὸν, οἷα δὴ φῶρα τῶν avro) γενόμεγον, ἐβούλετο. | zoé-20. 
- - t 
pofieig τοίνυν παρὰ ᾿ΑἸετίου xai τοῦ βασιλεύοντος τῶν ἑσπερίων 


. 


1. βουλόμενον vulg. ἐχμειλιττόμεγον W., ἐχμελιττόμενοι vulg. 
2. Moutov] ἀργυρίου Val. η. τῇ N., τῷ vulg. 9. περιόντος H., 
πεγόντος vulg. 12. συνϑηχῶν Ν,, XxvJuxoy vulg. 20. φῶρα 
H., φῶτα vulg. ytvóutvoy H., γενόμεγον vulg. 


Constantius, ex Galliis Occidentalibus ortus, ad Attilam et Ble- 
dam, ut illis in conscribendis epistolis operam daret, quemadmodum 
et post illum alter Constantius, missus fuerat. llle vero, quo tem- 
pore Sirmium oppidum, in Paeonia situm, Scythae obsidebant , au- 
rea vasa a civitatis episcopo acceperat, ut ex eorum pretio, si 
se superstite urbem capi contigisset, quoad satis esset, pro sua li- 
bertate solveretur: sin periisset, cives in servitutem abducti redi- 
merentur. Sed Constantius post urbis excidium de pacto illo 
parum sollicitus, Romam cuiusdam megotii causa profectus, vasa ad 
Sylvanum detulit, et aurum ab eo accepit, convenitque, ut, si intra 
tempus praefinitum aurum mutuo sumtum redderet, vasa reciperet: 
mi fecisset, Sylvanus vasa sibi haberet et his pro arbitrio uteretur. 
Hunc Constantium  Attilas et Bleda, cum illis proditionis nomine 
suspectus esset, in crucem egerunt. Ex quo, ut de poculis aureis 
indicium ad Attilam est delatum, sibi tradi Sylvanum , tanquam fu- 
rem.eorum, quae sua essent, flagitavit. Legati igitur ab Aétio et 
Romanorum occidentalium Imperatore venerant, qui dicerent , Syl- 
vanum Constantii creditorem vasa aurea pro credito oppiguerata , 


E PRISCI HISTORIA. 187 
“Ρωμαίων ἐστάλησαν ἐροῦντες, ὡς χρήστης Σιλβανὸς Kow- A.C. 448 


, , * , 2 M ΕἸ , : , Ind. Li 
xai οὐ φώρια λαβων 
σταντίου yevouevog τὰς φιάλας ἐνέχυρα a guomà βων co ἃ κι 
ἔχοι, xai ὡς ταῦτας ἀργυρίου χάριν ἱερεῦσι XGL τοῖς ἐπιτυ- 
p , x ; 
χοῦσιν ἀπέδοτο. οὔτε γὰρ ϑέμις ἀνθρώποις εἰς σφετέραν 
) - - - 3 T 
5διακονίαν χεχρῆσϑαι ἐκπώμασιν ἀνατεϑεῖσι 9e. εἶ οὖν ur 
τῆς εὐλόγου προφάσεως καὶ εὐλαβείᾳ τοῦ ϑείου ἀποσταίη τοῦ 
τὰς φιάλας αἰτεῖν, ἐκπέμπειν τὸ ὑπὲρ αὐτῶν χρυσίον, τὸν 
» 2 
Σιλβανὸν παραιτουμένους: οὐ γὰρ ἐχδώσειν ἄγϑρωπον ἀδιε- 
χοῦντα οὐϑέν. xai αὕτη μὸν αἰτία τῆς τῶν ἀνδρῶν πρε- 
5 
τοσβείας, καὶ παρείποντο ὅ,τι καὶ ἀποκρινόμενος ἀποπέμψοι. 
- e - - * € - ' 
σφᾶς ὃ βάρβαρος. éni τῆς αὐτῆς οὖν ὁδοῦ γενόμενοι, zQo-P.58 
πορευϑῆναι αὐτὸν ἀναμείναντες, σὺν τῷ παντὲ ἐπηχολουϑή-. 
σαμεν πλήϑει. χαὶ ποταμούς τινας διαβάντες ἐν μεγίστῃ 
, ^ - 
παρεγινόμεϑα xoum, ἐν $ τὰ τοῦ ᾿Αττήλα οἰκήματα περιφα- 
τδνέστερα τῶν ἁπανταχοῦ εἶναι ἐλέγετο, ξύλοις τὸ xai σανίσιν 
2. c , 1 ,' « , , S 
εὐξέστοις ἡρμοσμένα. καὶ περιβόλῳ ξυλίνῳ χυχλουμενα, ου 
2 , , 
πρὸς ἀσφάλειαν, ἀλλὰ πρὸς εὐπρέπειαν συλλαμβάγοντι. μετα 
δὲ τὰ τοῦ βασιλέως ἣν τὰ τοῦ Ὀνηγησίου διαπρεπῆ, καὲ 
EJ * v 
περίβολον μὲν ἐκ ξύλων xai αὐτὰ ἔχοντα, οὐχ ὅμοίως δὲ 
3 P - 3 
αοὥσπερ ὃ ᾿Αττήλα πύργοις ἐχοσμεῖτο. βαλανεῖον δὲ ἦν οὐ 
jjóc τοῦ περιβόλ ὅπερ Ὀνηγήσιος μετὰ τὸν ᾿“ττήλαν 
πόῤῥω τοῦ περιβόλου, ὅπερ ᾿Ονηγήσιος uer 717 
|. ἐρῶντες vulg. 8. zai τοῖς] καὶ οὗ τοῖς coni. B. . 5. μετὰ 
pro μὴ coni N. 8. παραιτούμεγνον coni. Β., ἐχϑώσειν Val., 
ἐχϑώσεις vulg. 
non furto ablata, penes se habuisse, quae sacerdotibus, qui primi 
se obtulissent, nummis argenteis permutasset. Nec enim fas esse. 
hominibus pocula Deo consecrata propriis usibus applicare. Itaque 
nisi tam iusta causa aut divini numinis reverentia a petendis po- 
culis dimoveatur, retento Sylvano, aurum se pro pateris praebitu- 
rum. Hominem enim, qui nihil deliquerit, minime se dediturum. 
esse. Haec erat igitur horum virorum legationis causa, qui barbarum: 
sequebantur, ut responsum ferrent, et dimitterentur. Cum vero 
nobis eadem via eundum esset, qua Attilas incedebat, parumper 
morati, dum praecederet, non multo post secuti, cum reliqua mul- 
titudine, traiectis quibusdam amnibus, ad quendam magnum vicum 
pervenimus. Hic erant Attilae aedes, quae reliquis omnibus ubi- 
cumque locorum praestantiores esse ferebantur. Erant hae ex li- 
gnis et tabulis eximie politis exstructae et ambitu ligneo circum- 
datae, non ad munimentum, sed ad ornatum comparato. Proxima 
regiae erat Onegesii domus, et ipsa quoque ambitu ligneo constans, 
non tamen aeque, ac Attilae, turribus insignis. Haud longo inter- 
vallo a circuitu domus distabat balneum, quod Onegesius, qui se- 
cundum Attilam plurimum apud Scythas opibus valebat, lapidibus 
ex Paeonia advectis aedificaverat. Nec enim apud eos, qui iu ea 


188 EXCERPTA 


, - 
A. C. 448 παρὰ Σκύϑαις ἰσχύων μέγα ὠχοδόμει, λίϑους 8 τῆς Ylotóvoy: 
- 32 ^ ^ ^ ^" 
y ng 1 διακομίσας γῆς " οὐδὲ γὰρ λίϑος, oU δένδρον παρὰ τοῖς ἐκεῖνο 
eod.41.6 μέρος οἰχοῦσι βαρβάροις ἐστὲν, ἀλλὰ ἐπεισάχτῳ τῇ ὕλῃ 
χέχρηνται ταύτῃ. ὃ δὲ ἀρχιτέχτων τοῦ βαλανείου ἀπὸ τοῦ 
5 -“ 
Σιομίου αἰχμάλωτος ἀχϑεὶς, μισϑὸν τοῦ εὑρέματος ἐλευϑε-ὅ 
, - ὅ, , - 
οίαν λήψεσθαν προσδοκῶν, ἔλαϑε μείζονι πόνῳ περιπεσὼν τῆς 
5 NA! , , 4 ψ 2 5 , 
παρὰ Σκύϑαις δουλείας" βαλανέα γὰρ αὐτὸν ᾿Ονηγήσιος xa- 
τέστησε, καὶ λουομένῳ αὐτῷ ve xci τοῖς ἀμφ᾽ αὐτὸν διηκο: 
- ? ' ^ , ? , " R] , , , 
vélo, " By ταύτῃ: τῇ -«ὠμῃμεἰαίοντα τὸν Zire» ἀπήντων 
CxogaL στοιχηδὸν προπορευύόμεναι ὑπ᾽ ὀϑόναις λεπταῖς τε καῖτο 
λευχαῖς, ἐπὲ πολὺ ἐς μῆκος παρατεινούσαις, ὥστε ὑπὸ μιᾷ 
€ Ὁ vh - € 
ἑχάστῃ ὀὑθόνῃ ἀνεχομένῃ ταῖς χερσὲ τῶν παρ᾽ ξκάτερα: yu. 
- L « S0 ᾿ D * ' kj * 
γαιχῶν χύρας ἑπτὰ ἢ καὲ πλείους βαδιζούσας (ἦσαν δὲ πολ- 
Aui τοιαῦται τῶν γυναικῶν ὑπὸ ταῖς ὀϑόναις τάξεις) ἄδειν 
x - 
ἄσματα Σχυϑιχά, πλησίον δὲ τῶν Ὀνηγησίου οἰχημάτων ye-A5 
, ^ * rj c ^ 
γνόμενον, (0t αὐτῶν γὰρ 7j éxi τὰ βασίλεια ἦγεν 000c,) ὕπεξ- 
- € - 23 , * * , ' 
ελθοῦσα ἡ τοῦ ᾿Ονηγησίου γαμετὴ μετὰ πλήϑους ϑεραπον- 
»Ἢ » ^ ^ * 
TOY , τῶν μὲν Owa, τῶν δὲ xai οἶνον φερόντων, (μεγίστη. δὲ 
e Moni E] i 1 , ' , A 36» 
αὕτη παρὰ Σκύϑαις ἐστὲ τιμὴ,) ἠσπάζετό τὸ καὶ ἠξίου με- 
-» * 2 , 2 “Ὁ e^ 2 , 
ταλαβεῖν ὧν αὐτῷ φιλοφρονουμένη ἐκόμισεν. ὃς δὲ ἐπιτηδεί-ο 
, M , -— p A - e 
Dov ἀνδρὸς χαριζόμενος γαμετῇ ἤσϑιεν ἐπὲ τοῦ ratio ἥμενος, 
- , 
Ὑ.ςοτῶν παρεπομένων τὸν πίγαχα (ἀργύρεος δὲ ἣν οὗτος) ἐς 


13. βαδιζούσας H., βαδιζούσαις vulg. 


parte Scythiae habitant, ullus est aut lapis, aut arbos, sed materia 
aliunde advecta utuntur. Huius autem balnei architectus, e Sirmio. 
captivus abductus, mercedem Y qnt sui libertatem se consecuturum 
sperans, falsus sua spe, cum nihil minus cogitaret, in longe durio-, 
rem apud Scythas incidit servitutem. Balneatorem enim eum One- 
gesius instituit, ut sibi totique suae familiae, cum lavarentur, operas. 
praestaret. In hunc vicum adventanti Attilae puellae obviam prod- 
ierunt, quae per series incedebant, sub linteis tenuibus et candi- 
dis, quam maxime in longitudinem extensis, ita ut sub unoquoque 
linteo, manibus mulierum ab utraque parte in altum sublato, septem 
puellae aut etiam plures progredientes, (erant autem multi huiusmodi 
mulierum sub illis linteis ordines,) Scythiea carmina canerent. 
Iam proxime Onegesii domum accesserat, (per ipsam enim via duce- 
bat ad regiam,) cum foras prosiliret Onegesii uxor, magna ancilla- 
rum comitata multitudine, quae opsonia et vinum ferebant, qui 
maximus est apud Scythas honos. Haec Attilam salutavit rogavit- 
que, ut ex cibis desumeret, quos cum summa testificatione suae erga. 
illum voluntatis attulerat. Itaque uxori hominis sibi necessarii, 
gratificaturus, comedit, equo insidens, barbaris, qui in eius comi- 


E PRISCI HISTORIA. 189 
ὕψος ἀράντων βαρβάρων. ἀπογευσάμενος δὲ xoi τῆς προσενε- ^. C. 448 


ὧν , - » nd. 
χϑείσης αὐτῷ κύλικος ἐς và βασίλεια ἐχώρει, ὄντα τῶν a rt 4 
c , (e € - , , eis: - δὲ Y 1 
λων ὑπέρτερα καὶ ἐν ὑψηλῷ διακείμενα χωρίῳ. ἡμεῖς δὲ ἐν 
- ^ , ; 
τοῖς Ὀγηγησίου, ἐκείνου παδακελευσαμένου, ἐγκατεμείγαμενγ" 
" 2 , ' ' "v , , ' 5, 
δέπανεληλύϑει yàg σὺν τῷ Ldiryia παιδί. xot ἡφέσεαποῃ» 
€ - ^ | ^ ^ - , 
σάμεϑα, δεξιωσαμένης ἡμᾶς τῆς τε γαμετῆς καὶ τῶν χατὰ γέ- 
Ld d »Ἥ 23 
γος αὐτῷ διαφερόντων" αὐτὸς γὰρ τῷ ᾿Αττήλᾳ μετὰ τὴν. 
OX ' - E » 2 ' ^ 2 LP. ἐν - 
ἐπάγοδαν τότε πρῶτον ἐς ὄψιν ἐλθὼν, xai αὐτῷ τὰ ἐπὲ τῇ Ρ. 59 
πράξει, ἐφ᾽ ἣν ἔσταλτο, ἀπαγγέλλων, καὶ τὸ πάϑος τὸ τῷ ᾿4τ- 
Ἰοτήλα παιδὲ συγενεχϑὲν, (τὴν γὰρ δεξιὰν χεῖρα ἐξολισϑήσας 
' - Cow * ; , M * ^ 
«κατέαξεν, ) συνευωχεῖσϑαι ἡμῖν ovx ἡγε σχολήν. μετὰ δὲ τὸ 
δεῖπνον ἀπολιπόντες τὰ τοῦ Ὀγηγησίου οἰχήματα πλησίον. τῶν 
3 ' ' » * 1 3 ' , , * 
᾿“ττήλα χατεσκηνώσαμεν, ἢ παρὰ τὸν «Ἵττήλαν ἐπιέναι τὸν 
. T » 2 -Ὁ . ' 
JMaotuivov, ἤγουν καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς ἀμφ᾽ αὐτὸν ἐς λόγους 
τδίέναι ὀφείλοντα, μὴ πολλῷ κεχωρίσϑαι, διαστήματι. διαγα- 
, bd ἣν * , , 
yovrov δὲ ἡμῶν ἐκείγην τὴν νύχτα ἔν ὥπερ κατελύσαμεν y0- 
Qío, ὑποφαινούσης ἡμέρας ὃ Ἰϊαξιμῖνος στέλλει με παρὰ 
' 3 , M €- , «et 32 * »4» «e 
τὸν Ὀγηγήσιον τὰ δῶρα δώσοντα, & τε αὐτὸς ἐδίδου, ἃ τεΒ 
, » 
βασιλεὺς ἀπεστάλκει, xai ὅπως γνοίη, εἰ βούλεται αὐτῷ, xaé 
- , * , - 
200nzórs, ἐς λόγους ἐλϑεῖν. παραγενόμενος δὲ ἅμα τοῖς κομέ- 
ζουσιν αὐτὰ ὑπηρέταις προσεκαρτέρουν, ἔτι τῶν ϑυρῶν κε- 


13. ἢ] ὥστε coni, Β., à coni. N. εἰσιέναι N. 15. διαγα- 
γόντων B.,, διαγόντων vulg. 19. ξὲ B., o? vulg. βούλεται 
Val, βουλευταὶ vulg. 21. αὐτῷ vulg. 


tatu erant, suspensam tabulam (erat autem argentea) attollentibus. 
Deinde degustato calice , qui illi fuerat oblatus, in regiam se rece- 
pit. Erat autem illa reliquis conspectior et in altiori loco sita. Nos 
vero in aedibus Onegesii (sic ille praeceperat; redierat enim cum 
Attilae filio ;) remansimus.. lllic coenam sumpsimus , excipiente nos 
eius uxore comitata illustrioribus, qui eum genere contingebant. 
dli enim animum nobiscum convivio exhilarare per otium minime 
licuit; quia quae gesserat in negotio, ad quod missus fuerat, et 
adversum , qui filio Attilae contigerat, casum (dextram enim de- 
lapsus fregerat) renuntiaturus, tum primum a reditu in Attilae 
conspectum venerat. Post coenam, aedibus Onegesii relictis, propius 
Attilae aedes tentoria posuimus, ut Maximinus, quem Attilam con- 
venire, et cum his, qui ei a consiliis erant, colloquia facere opor- 
tebat, minime longo ab Attila distaret intervallo. Illic igitur, quo 
primum devertimus, noctem transegimus. Luce orta misit me Maxi- 
minus ad Onegesium, ut illi tum quae ipse dabat, tum ab Impe- 
ratore missa munera traderem , et ut ipse cognosceret, an illi secum 
et quo tempore colloquium inire luberet. Perrexi igitur ad Onege- 
sium cum famulis, qui dona portabant: quum ianuae clausae essent, 


190 EXCERPTA 


A.C.448xÀeuguévoY , ἄχρις ὕτου τις ὑπεξελϑὼν τὴν ἡμετέραν μηνύ- 
Ind. 1 x 
εἰεν ἄφιξιν. 
Theod.41 pur eps a : ; T 
ΖΦιατρίβοντε δέ μοι καὶ περιπάτους ποιουμένῳ πρὸ 
τοῦ περιβόλου τῶν οἰκημάτων, προσελϑών τις, ὃν βάρβαρον 
éx τῆς Σκυϑικῆς φήϑην εἶναι στολῆς, Ἑλληνικῇ ἀσπάζεται 
μὲ φωνῇ, »χαϊρε᾽ προσειπὼν, ὥστε ue ϑαυμάζειν, ὅτι γε δὴ 
« , 5 δ “-} " P4 ^ ^ 
ελληνίζει Σχύϑης ἀνήρ. ξύγχλυδες yag ὄντες πρὸς τῇ σφετέρᾳ 
, , ΄ - » 1 x » bU ' d 

βαρβαρῷ γλώσσῃ ζηλοῦσιν ἡ τὴν Ovvrvov ἢ τὴν Γότϑων, 
» ' ^ ΕῚ , ce 0 »« ' € , 2 

C7 καὶ τὴν “ὔυσογίων, σοῖς αὐτῶν πρὸς Ῥωμαίους ἐπιμιξία" 
καὶ οὐ ῥᾳδίως τις σφῶν ἑλληνίζειν τῇ φωνῇ, πλὴν ὧν ἀπή-το 

»] , ΕῚ ' - 

γαγον αἰχμαλώτων ἀπὸ τῆς Θρᾳκίας xci Ἰλλυρίδος παραλίου. — 
ἀλλ᾽ ἐκεῖνον μὲν γνώριμοι τοῖς ἐντυγχάνουσιν ἐτύγχανον ἔκ 
τε τῶν διεῤῥωγότων ἐνδυμάτων xai τοῦ αὐχμοῦ τῆς κεφαλῆς, | 
εἰς τὴν χείρονα μεταπεσόντες τύχην" οὗτος δὲ τρυφῶντι ἐῴ-- 
χει Σχύϑῃ εὐείμων τε ὧν καὶ ἀποχειράμενος τὴν xeqaAnviü 
περιτρόχαλα. ἀντασπασάμεγος δὲ ἀνηρώτων τίς ὧν xai πό- 
Sev ἐς τὴν βάρβαρον παρῆλϑε γῆν καὶ βίον ἀναιρεῖται Σχυ- 

᾿ 9uxóv. ὃ δὲ ἀπεχρίνατο ὅ,τι βουλόμενος ταῦτα γνῶναι ἐσπού- 

Dójaxa, ἐγὼ δὲ ἔφην αἰτίαν πολυπραγμοσύγης εἶναί μοι τὴν 
Ἕλληήνων φωνήν. τότε δὴ γελάσας ἔφη Γραιχὸς μὲν εἴναιδο 
τὸ γένος, κατ᾽ ἐμπορίαν δὲ ἐς τὸ Βιμινάκιον ἐληλυϑέναι τὴν 
πρὸς τῷ Ἴστρῳ lMvodv πόλιν. πλεῖστον δὲ ἐν αὐτῇ δια- 


MET ΤΡ Ὅν Τὰ SPREAD 


4. προσελϑών τις H., προσελθόντες vulg. ἅδ8δ. ἢ Val, οὐ 
vulg. 14. εἰς B., ὡς vulg. 19. τὴν B., τῶν vulg. 


exspectavi, donec aperirentur, et aliquis exiret, qui eum mei adven- 
tus certiorem faceret. 

Itaque tempus mihi terenti et circa murorum ambitum do- 
mus Onegesii ambulanti, progressus nescio quis, quem barbarum 
ex Scythico vestitu esse rebar, Graeca voce me salutavit dicens 
»» Χαῖρε. Mirari ego, fles fieret, ut Graece loqueretur vir Scytha: 
elenim ex variis gentibus commixti, barbaricam linguam colunt, 
sive Hunnorum, sive Gothorum, aut etiam Romanam, hi scilicet, 
quibus cum Romanis frequentius est commercium. Neque quisquam 
eorum facile loquitur Graece, nisi si qui sint captivi e "Thracia aut 
lilyrico maritimo, Sed illi ab obvio quoque dignosci possunt et a ve- 
stibus laceris et capitis squalore, tanquam qui in miseram inciderint 
fortunam. Hic vero opulenti Scythae speciem prae se ferebat: erat 
enim bene et eleganter vestitus, capite in rotundum raso. Hunc resa- 
lutans interrogavi, quis esset, et unde in terram barbaram veniens, 
vitae Scythicae institutum sequi delegisset. llle quam ob causam 
hoc ex ipso quaererem, rogavit. ,Mihi vero, inquam, haec a te 
uL sciscitarer, causa fuit, quod Graece locutus es,* "Tum ridens 
ait, se Graecum esse genere, ad mercaturam faciendam WVimima- 


.E PRISCI HISTORIA. 191 


τρύψαι xoóvov, xai γυναῖχα γήμασϑαι ζάπλουτον. τὴν δὲ A.C.448 
ἔἐντεῦϑεν εὐπραγίαν ἐκδύσασϑαι, ὑπὸ τοῖς βαρβάροις τῆς -—— " 
Asoc γενομένης, καὲ διὰ τὸν ὑπάρξαντα πλοῦτον αὐτῷ Ὄνη- τή 
γησίῳ ἐν τῇ τῶν λαφύρων προχριϑῆναι διανομῇ" τοὺς γὰρ 
πάλόγτας ἀπὸ τῶν εὐπόρων μετὰ τὸν ᾿Αἅττήλαν éxxgírovg εἰ- 
χον οἱ τῶν Σχυϑῶν λογάδες διὰ τὸ éni πλείστοις διατίϑε- 
σϑαι. ἀριστεύσαντα δὲ ἐν ταῖς ὕστερον πρὸς Ρωμαίους ua- 
χαις καὶ τὸ τῶν ᾿Αἰκατζίρων ἔϑνος, δόντα τῷ βαρβάρῳ δεσπό- 
τὴ κατὰ τὸν παρὰ Σχύϑαις νόμον τὰ κατὰ τὸν πόλεμον αὐτῷ Ρ.6ο 
τοχεηϑέντα, ἐλευϑερίας τυχεῖν. γυναῖχα δὲ γήμασϑαι βάρβα-- 
gov , εἶναί τε αὐτῷ παῖδας - καὶ Ὀνηγησίῳ τραπέζης κοινω- 
᾿γοῦντα,, ἀμείνονα τοῦ προτέρου τὸν παρόντα ἡγεῖσθαι. τοὺς 
μὲν γὰρ παρὰ Σχύϑαις μετὰ τὸν πόλεμον ἐν ἀπραγμοσύνῃ 
διατελεῖν, ἑχάστου τῶν παρόντων ἀπολαύοντας καὶ οὐδαμῶς 
155 ὀλίγα ἐνοχλουμένους, τοὺς μέντοι παρὰ “Ῥωμαίοις ἐν μὲν 
πολέμῳ ῥᾳδίως ἀγαλίσχεσθαι, εἰς trígovg τὰς τῆς σωτηρίας 
ἐλπίδας ἔχοντας, ὡς πάντων διὰ τοὺς τυράννους μὴ χρω- 
i μένων ὅπλοις. καὶ τῶν χρωμένων δὲ σφαλερωτέρα 7) τῶνΒ 
στρατηγῶν χαχία, μὴ ὑφισταμένων τὸν πόλεμον. ἐν δὲ 
Δοείρηνῃ ὀδυνηρότερα ὑπάρχειν τὰ συμβαίνοντα τῶν ἐν τοῖς 
πολέμοις καχῶν διά τε τὴν βαρυτάτην εἴσπραξιν τῶν δα- 
σμῶν x«i τὰς ἐκ τῶν πονηρῶν βλάβας, τῶν νόμων οὐ xa- Vi 
12. ἡγεῖσθαι βίον add. B. 14. ἀπολαύοντας et ἐνοχλουμέ- 
vovg B., ἀπολαύοντος et iyoylovuévov vulg. 


cium, Mysorum ad Istrum urbem, accessisse, in ea domicilium 
longo tempore habuisse, uxorem quoque divitem duxisse; parta 
ilic felicitate capta urbe exutum fuisse, et propterea quod dives 
erat, se suaque omnia in praedae divisione Onegesio cessisse. 
Etenim esse apud eos in more positum, «ut praecipui ab Attila 
Scythiae principes captivos ditiores sibi seponant, quoniam pluri- 
mum auctoritate valent. Postea ubi adversus Romanos et Acatziro- 
rum- gentem fortissime dimicasset, libertatem se ex more Scytharum, 
omnibus, quae bello acquisierat, barbaro domino traditis, recupe- 
rasse. Uxorem quoque barbaram duxisse, et ex ea liberos sustu- 
lisse, et Onegesii mensae participem, hoc vitae genus longe potius 
priore ducere. ,Qui enim apud Scythas degunt, inquit , tolerato 
bellorum labore, sine ulla sollicitudine vitam peragunt Tum u- 
nusquisque bonis, quae sibi fortuna indulsit, fruitur, neque quis- 
quam illi ulla in re molestus est. Qui vero sub Romanis aetatem 
agunt, facile in bello pereunt. Hos enim in aliis sui conservandi 
spem collocare necesse est, quandoquidem per tyrannos minime li- 
cet arma, quibus unusquisque se tueatur, gestare. Atque adeo 
his, quibus id iure licet, valde est perniciosa ducum ignavia, qui 
bellum minime guaviter gerunt. At in pace longe acerbiora sunt, 


192 . EXCERPTA 


À. C. 448Tà. πάντων κειμένων, ἀλλ᾽ εἰ μὲν-ὃ παραβαίνων τὸν ϑεσμὸν 
Ind. t. 7 5 ; "NEG AUE P ee Wide ess ) 
125441 t ud ARAM bf dort. τῆς ἀδικίας αὐτὸν μὴ διδόναι δί-: 
χας" εἰ δὲ πένης εἴη, οὐκ ἐπιστάμενος χρῆσϑαι πράγμασιν, 
ὑπομένει τὴν ἀπὸ τοῦ νύμου ζημίαν, εἴπερ μὴ πρὸ τῆς κρί- 
σεως ἀπολείποι τὸν βίον, μαχροῦ ἐπὲ ταῖς δίκαις παρατεινο-5 

μένου zoóvov καὶ πλείστων ἐκδαπανωμένων χρημάτων. ὅπερ 

| Οτῶν πάντων ἀνιαρότατον εἴη, ἐπὲ μισϑῷ τῶν ἀπὸ τοῦ νόμου 
τυγχάνειν. οὐδὲ γὰρ τῷ ἀδικουμένῳ τις δικαστήριον παρα- 
δώσει, εἰ μή τι ἀργύριον τῷ τὲ δικαστῇ καὶ τοῖς ἐχείγῳ δια- 
κογουμένοις κατάϑοιτο, τοιαῦτα καὶ πλεῖστα ἕτερα προτι-το 
ϑέντος, ὑπολαβὼν ἔφασχον πράως αὐτὸν xci τὰ ἐξ ἐμοῦ 
ἀχούειν καὶ δὴ ἔλεγον, ὡς οἱ τῆς Ῥωμαίων πολιτείας εὕὑρε- 
ταὶ σοφοί τε καὶ ἀγαϑοὲ ἄνδρες, ὥστε τὰ πράγματα τηνάλ- 
λως φέρεσθαι, τοὺς μὲν τῶν νόμων εἶναι φύλακας, τοὺς δὲ 
ποιεῖσϑαι τῶν ὕπλων ἐπιμέλειαν ἔταξαν χαὶ τὰς πολεμικὰς τϑ 
μιδλέτας ἀσκεῖν, πρὸς μηδὲν ἕτερον ἐπαγομένους ἢ ὥστε tivat 
πρὸς μάχην ἑτοίμους καὶ ὡς ἐπὲ τὴν συνήϑη γυμνασίαν 9ug- 

Ὁ δοῦντας ἐπὲ τὸν πόλεμον ἰέναι, προαναλωθέντος αὐτοῖς διὰ 
τῆς μελέτης τοῦ φόβου" τοὺς δὲ προσχειμένους τῇ γεωργίᾳ 
καὶ τῇ ἐπιμελείᾳ τῆς γῆς ξαυτούς τε καὶ τοὺς ὑπὲρ σφῶνδο 

2. ἔστι B., eni vulg. 4. ὑπομένῃ vulg. — 5. μαχροῦ N., μα- 
πρὸ» vulg. 7. ανιερώτατον vulg. 8. τις N., εἰς vulg. 9. 


, 


τῷ τε διχ. H. , τότε vulg. — 13. ὥστε] οἵγε ἰδόντες coni.B. — μὴ 
τηνάλλι coni. (]. ᾿τϑ.προαναλωϑέντος H.,zt000«v. vulg. 19. προσ- 


κειμ. H., προχειμ. vulg. 20. ἑαυτούς τὲ xai τοὺς ὑπὲρ, 
omissis mox dà x«i τοὺς, B., ἑαυτοὺς ὑπὲρ vulg. 4 
: zx 
quae accidunt, quam calamitates, quae ex bello proveniunt et pro- 
pter duram exactionem tributorum , et propter improborum vexatio- - 
nes, quum leges non in omnes valeant. Si quis dives aut potens 1 


eas sit transgressus , ille quidem iniquitatis suae poenas nom luet: | 
sin aliquis inops, qui negotia gerere nesciat, hunc poena a legibus 1 
statuta manet. Nisi forle eum priusquam sententia feratur, longo 
in litibus continuato tempore, multis praeterea exhaustis opibus, 

vita defecerit. At mercede et pretio, quod legum et iuris est obti- 

nere, omnium iniquissimum est. Nec enim iniuria affecto quisquam 

fori iudicialis potestatem faciet, priusquam pecuniam iudicis οὗ | 
eius ministrorum commodo  cessuram deponat. Haec atque huius- | 
modi multa cum in medium proferret, ego precatus, ut quod sen- | 
tirem , patienter et benigne audiret, respondi, reipublicae Romanae 
auctores, sapientes et optimos viros, ne quidquam. temere ageretur 
alios legum custodes fecisse, aliis armorum curam commisisse, ut, a 
nullam aliam rem intenti, quam ut se ad pugnam praepararent, mi- 
litaria opera exercerent, et propulsata per assiduam belli medita- 
tionem omni formidine, consueta militiae exercitatione, animis fir- 
mati, in aciem descenderent, ,Alios, inquam, qui agris colendis et 


E PRISCI HISTORIA. 193 


αὐτῶν ἀγωνιζομένους τρέφειν ἔταξαν, τὸ στρατιωτικὸν tig-A.C.448 
πραττομέγους σιτηρέσιον * ἀλλοὺς δὲ τῶν ἀδικουμένων πρὸ- Ind 1 " 
γοεῖν, χαὲ τοὺς μὲν τοῦ δικαίου προΐστασθαι ὑπὲρ τῶν δι 
, 2 * ᾿ D 
ἀσϑένειαν φύσεως μὴ οἵων τε ὄντων và σφέτερα προΐσχεσθϑαι 
δδίκαια, τοὺς δὲ δικάζοντας φυλάττειν ἅπερ 0 νόμος βούλε- 
ται μὴ ἐστερῆσθαι δὲ φροντίδος μηδὲ τῶν παραστάντωνΡ. δὲ 
τοῖς δικασταῖς, ἀλλὰ κἀχείγων εἶναι τοὺς πρόνοιαν ποιησο- 
μένους, ὅπως τοῦ τε δικαΐου τεύξοιτο ὃ τῆς τῶν δικαστῶν 
' , * c b] LJ ' ^ , , 
τυχὼν χρίσεως, καὶ ὁ ἀδικεῖν νομισϑεῖς μὴ εἰσπραχϑείη πλέ- 
ΒΩ 4 " D ^ 
100», ἥπερ 7) δικαστικὴ βούλεται ψῆφος. εἰ γὰρ μὴ ὑπῆρχον 
- hd Ld € 
oí ταῦτα ἐν φροντίδι ποιούμεγοι, ἐκ τῆς αὐτῆς αἰτίας ξτέ- 
, . i ^ - 
ρᾶς δίκης ἐγίνετο ἄν πρύφασὶς, ἤἢ τοῦ νενιχηκότος χαλεπώ- 
᾿ * , » - ^ , E] , “Ὁ 3 
φερον ἐπεξιόγτος, 4 τῇ. τοῦς χείρονος ἀπεμευ γα μόνον dg ΟΣ 
, 2 , λ , "s 
δίῳ ἐπιμένοντος ψγνωμῇ. εἶναι δὲ καὶ τούτοις τεταγμένον 
5 σ΄ eed , ΟΝ, - à 
ἀδάργυριον παρὰ τῶν τὰς δίχας ἀγωνιζομένων, ὡς παρὰ vOYB 
γεωργῶν τοῖς ὅπλίταις. ἢ οὐχ ὅσιον τὸν émixovgoUrra τρέ- 
qe καὶ τῆς εὐγοίας ἀμείβεσϑαι; ὥσπερ ἀγαϑὸν ἱππεῖ μὲν 
ε Ld Ὁ r ^ ? ^ ^ E , c - -- A 
ἢ τοῦ ἵππου κομιδὴ. ἀγαϑὸν δὲ βουχόλῳ ἡ τῶν βοῶν xat 
- , ^ - - » T 
ϑηρατῇ 5 τῶν κυνῶν ἐπιμέλεια, καὶ τῶν ἄλλων, ὧν πρὸς 
, M » " : c , 
Βοσφετέραν φυλακήν vt καὶ ὠφέλειαν ἔχουσιν ἀγϑρωπὸι. 070 
τε τὴν δαπάγην τὴν ἐπὲ τῇ δίκῃ γενομένην ἁλόντες ἐκτέγου- 
| 1 ΕῚ c * 
σιν, ἀνατιϑέντες ἀδικίᾳ σφετέρᾳ καὶ ovy ἑτέρῳ τὴν βλάβην: 
i. Post ἔταξαν inser. vulg. δὲ χαὶ τοὺς. 0. dowxdy vulg. 13. 
X τοῦ τὸ χεῖρον dz. N. 23. ἀγατειϑέντων Val. 
vulturaé terráe operam darént, annona militari ab his exáctà, eos 
alere voluerunt, quo pro sua salute dimicarent. Constituerunt quo- 
que, qui iniuria affectis prospicerent, et iura eórum, qui propter 
maturae infirmitatem sibi ipsi consulere non valerent, tuerentur; 
quique iure dicendo, quae leges iüberént, servarent, Neque vcró 
sua providentia destitutos reliquerunt eos, L iudicibus adsunt, sed 
horum esse partes prospicere, qua ratione ius assequatur, qui sen- 
tentia iudicum obtinuit, et iniurius iudicatus, id solum, quod iudicii 
calculus fért, et nihil praeterea, facere cogatur. Si enim non essént 
huic rei praepositi, aut victoré insolentius insurgente , aut eo; qui 
advérsam sententiam reportavit; inh perversa mente perstante, ex una 
lite alterius litis nasceretur exordium. Est autem his constitutum 
argentum ab illis, qui litibus certant, ut militibus ab agricolis, 
Quid enim aequius, quam eum; qui Opitületur et àuxilium ferat , 
alere et officium mutuo oflicio rependere? quemadmodum equiti 
emolumento est equi, pastori boum δὲ venatori canum cura, et re- 
liquotum animantium, quáe homines custodiae et utilitilis causa 


alunt. Cüm enim sumptus in litem factos qui causa cadunt sol- 
ant; daninum nulli alii rei, quam suae iniquii&ti, imputent opor- 


Dexippus, Eunapius ete: 13 


1694 EXCERPTA 


/ " L , » e , EM. 
A.C.44810v δὲ ἐπὲ ταῖς δίχαις μακρότερον, ἂν οὕτω τύχοι, χρόνον, 
- - , , , €i * , 
Theod i1 Τῆς τοῦ δικαίου προνοίας γίγνεσθαι χάριν, ὥστε μὴ σχεδιά- 
Y . ' - 5 . ^ 
Οἴζοντας τοὺς δικαστὰς τῆς ἀχριβείας διαμαρτεῖν, λογιζομένους 
EJ - A 1 
ἄμεινον εἶναι ὀψὲ πέρας ἐπιτεϑῆναι δίκῃ, ἢ ἐσπουδακότας 
H , LA 2€ PSU | ' , ^ € 7 ς 
Q5 μόνον ἀγϑρωπον ἀδικεῖν, ἀλλὰ εἰς τὸν τοῦ διχαίου εὕρε-5 
" - , 
τὴν ϑεὸν πλημμελεῖν. κεῖσθαι δὲ τοὺς νόμους κατὰ πάντων, 
TM bj - - 
ὥστε αὐτοῖς καὶ βασιλέα πείϑεσθαι, καὶ ovy ὡς τῇ αὐτοῦ 
0d AP LU c » 
ἔνεστι χατηγορίᾳ, ὕτι ye δὴ οἱ εὔποροι τοὺς πένητας ἀκχι»- 
, . ' ^ Y [«] 
δύνως βιάζοιντο, εἰ μή ye διαλαϑὼν vig φύγοι τὴν δίκην. 0- 
- » 
περ οὐχ ἐπὲ τῶν πλουσίων, ἀλλὰ xci πενήτων εὕροι τις ἂν "τὸ 
λ λοῦντες γὰρ οὐδὲ αὐτοὶ ἀπορίᾳ ἐλέ δοῖεν δύ 
πλημιελοῦντες γὰρ οὐ Ü Qa ἐλέγχων δοῖεν δίκας. 
^ ^ M 3 ' c , 
Dxei τοῦτο παρὰ πᾶσι, xoi oV παρὰ “Ῥωμαίοις μόνον συμ- 
-l 2 , ^ € T- - , $3 - »* ot 
βαῖνόν ἔστι. χάριν δὲ ὅμολογεῖν τῇ τύχῃ ἐπὶ τῇ αὐτῷ ὑὕπαρ- 
t M ^ * , e» ' 
ξάσῃ ἐλευϑερίᾳ, καὶ μὴ τῷ ἐπὶ πόλεμον ξξάγοντι δεσπότη, 
el ἧς Ἢ ὙΠ P] , 3. e * € , 2? - L » 
core αὐτὸν δι’ ἀπειρίαν ἡ ὑπὸ τῶν πολεμίων ἀναιρεθῆναι, 715 
m , » » 
φεύγοντα ὑπὸ τοῦ xrnoouévov κολάζεσθαι. ἄμεινον δὲ xai 
τοῖς οἰκέταις διατελοῦσι “Ῥωμαῖοι χρώμενοι. πατέρων γὰρ 
» , ? 5 ^ » b] , 3:5. € En , 
7 διδασκάλων ἐς αὐτοὺς ἔργα &niütixvuvrec, ἐφ᾽ ᾧ τῶν qav- 
7 » 
λων ἀπεχομένους μετιέναι ἅπερ αὐτοῖς καλὰ νενόμισται, σω- 
-Ὁ ^— Uu 
φρονίζουσι σφᾶς éni τοῖς ἁμαρτήμασιν, ὥσπερ τοὺς οἰχείουςαο 
- ^ - , , 
γι “παῖδας. οὐ δὴ γὰρ οὐδὲ αὐτοῖς ϑάγατον,. ὥσπερ Σχύϑαις, 


* 5, τὸν om. vulg. 7. ὡς Val, 6 B., ὃς vulg. 18. ἐπιδει-- 
χγύγτες CL, ἐπιδείχγυγταν vulg. 


tet. Quod ad longum tempus attinet, quod in litibus consumitur, 
si quando id evenit, id iuris providentius dicendi gratia fit, ne iudi- 
ces properantes ab accurata iudicandi ratione aberrent. Sie enim iu- 
dicant melius esse, tardius. finem litibus imponere, quam festinan- 
tes non solum iniquum ius in hominem statuere, verum etiam in 
deum, iustitiae inventorem, peccare. Leges autem in omnes positae 
sunt, ut illis etiam ipse Imperator pareat. Neque, id quod tua ac- 
cusatione continetur, potentiores si tenuioribus vim inferant, id 
illis est impune, nisi quis forte latens poenam effugerit; quod non 
solum divitibus, sed etiam inopibus plerumque usu venit: nam hi 
quoque, si argumenta deficiunt, peccatorum poenas non solvunt. 
Quod non solum apud Romanos, sed etiam ubique gentium accidit, 
Gratiam vero plurimam ipsum pro recepta libertate fortunae debere, 
neque cam domino acceptam referre. Cum enim eum in bellum 
eduxerit, potuisse ab hostibus propter rei militaris imperitiam oc- 
cidi, aut si fugisset, ab eo, in cuius dominio erat, puniri. Longe 
autem Romani benignius. servis. consuluerunt. Patrum enim aut 
praeceptorum affectum erga eos exhibent, et ut a malis abstineant, 
curant, et eorum; quae honesta ducunt, participes efliciunt. Deni- 
que corrigunt cos in his, quae delinquunt, sicut et suos liberos. 


E PRISCI HISTORIA. 05. 


ἐπάγειν ϑέμις. ἐλευϑερίας δὲ τρόποι παρ᾽ αὐτοῖς πλεῖστοι, A. C. 448 
ἣν οὐ μόνον περιόντες, ἀλλὰ καὶ τελευτῶντες χαρίζονται, Στ ' 44 
- " €od.At 
ατάττοντες κατὰ τῆς περιουσίας ὃν βούλονται τρόπον. καὶ vÓ-p, G4 
μος dori ὅπερ ἕχαστος τελευτῶν περὲ τῶν προσηχόντων βου- 
δλεύσοιτο. καὶ ὃς δακρύσας ἔφη, ὡς οἱ μὲν νόμοι χαλοὶ xai 
c pe , Ed M c » » 5 e ^ 
ἢ πολιτεία Ῥωμαίων ἀγαθὴ, οἱ δ᾽ ἄρχοντες οὐχ ὑμοιὰα τοῖς 
πάλαι φρογοῦγτες αὐτὴν διαλυμαίγονται. 
- - , - 
Ταῦτα διαλεγομένων ἡμῶν, προσελϑὼν τις τῶν ἔνγ- 
δοϑὲν ἀγοίγει τὰς ϑύρας τοῦ περιβόλου. ἐγὼ δὲ προσδρα- 
u , , ΕΣ *. 
τομῶν ἐπυϑόμην ὃ,τε πράττων ᾿Ονηγήσιος τυγχάνοι" ἀπαγγεῖ-Β 
λαι γὰρ αὐτῷ με βούλεσθαί τι παρὰ τοῦ Ρωμαίων ἥκοντος 
πρεσβευτοῦ. ὃς δὲ ἀπεχρίνατο, αὐτῷ μοι ἐντεύξεσθαι μιχρὸν 
ἀναμείναγντι" μέλλειν γὰρ αὐτὸν ὑπεξιέναι. καὶ δὴ οὐ πολλοῦ 
διαγενομένου χρόνου, ὡς προϊόντα εἶδον, προσελϑὼν ἔλεγον, 
τϑδώς ὃ “Ῥωμαίων αὐτὸν ἀσπάζεται πρεσβευτὴς, καὲ δῶρα ἐξ 
u 9 ἧς E 
- Uu ^ - ' 
αὐτοῦ ἥχω φέρων σὺν καὶ τῷ παρὰ βασιλέως πεμῳϑέντι 
, ? ὃ , δὲ E] A , 24.9. E T ^ , , 
χρυσίῳ. ἐσπουδαχότι δὲ ἐς λόγους ἐλϑεῖν ᾧ καὶ πότε βού- 
λεται διαλέγεσθαι. χαὲ ὃς τό,τε χρυσίον, τώ τε δῶρα éxé- 
λευσε τοὺς προσήχοντας δέξασθαι, ἐμὲ δὲ ἀπαγγέλλειν lMa-C 
* fe 218 , ? 
2O05tuyq, ὡς 7500 αὐτίκα παρ᾽ αὐτόν. ἐμήνυον τοίνυν ἐπανελ- 
11. παρὰ ante Ῥωμαίων excidisse, aut τοῦ παρὰ scribendum 


esse putat D. 17. Q] o£ Val, ποῦ B. 18. χαὶ ὃς B., ὃς xci 
vulg. 


Nec enim servos morte aflicere , sicut apud Scythas, fas est. Liber- 
tatis vero adipiscendae plures sunt modi. Non enim solum qui vita 
: fruuntur, sed etiam qui e vivis excedunt, libertatem tribuere pos- 
sunt, quum de bonis suis, ut cuique placeat, statuere liceat, et 
quodcunque quis moriens de rebus domesticis iusserit, lex sit.« 
"Tum ille plorans inquit, leges apud Romanos bonas et rem pu- 
blicam praeclare constitutam esse, sed magistratus, qui non aeque 
ac prisci probi et prudentes sunt, eam labefactant et pervertunt. 
Haec inter nos dissérentibus aliquis ex domesticis Onegesii 
septorum domus fores aperuit. Ego statim accurrere et quaerere, 
quas res ageret Onegesius; me enim habere a Maximino , qui le- 
gatus a Romanis venisset, quod illi dicerem, llle vero Onegesium 
mihi sui facturum copiam respondit, si paullum opperirer; exiturum 
enim esse. Nec multo temporis spatio interiecto, ut ipsum exeun- 
tem vidi, progressus dixi: ,,'Te Romanorum legatus salutat, et dona 
tibi ab ipso una cum ,auro ab Imperatore misso adfero.* Et quum 
maxime ille eum convenire cuperet, ubi et quando vellet colloqui, 
quaesivi. llle suos, qui aderant, iussit anrum οὐ munera recipere, 
et me Maximino renunliare, se protinus ad eum accedere. : Reverti 
igitur ad Maximinum, et renuntiavi, Onegesium ad eum venturum 
esse: nec mora , in tentorium nostrum advenit, et Maximinum affatus 


196 EXCERPTA 


( T 
A. c 448 ϑὼν, τὸν Ὀνηγήσιον παραγίνεσθαι xoi εὐθὺς ἧχεν ἐς τὴν 
* ' ^ » 
urs lgxpyrv. προσειπὼν δὲ τὸν lMo&iuivov ἔφασκε χάριν ὅμολο- 
“41 E^ - » ^ 
γεῖν ὑπὲρ τῶν δώρων αὐτῷ τε καὶ βασιλεῖ, καὶ ἀνηρώτα 0, 
σι λέγειν βουλόμενος αὐτὸν μετεπέμψατο. ὃ δὲ ἔφασκεν ἥ- 
Ui , 
xeu καιρὸν, ὦστε Ὀγηγήσιον μεῖζον ἐν ἀνθρώποις ἕξειν χλέ-5 
» ^ , 2 * ie , LI EJ , - 
oc , εἶπερ παρὰ βασιλέα ἐλθὼν διευκρινήσει và ἀμφίβολα τῇ 
σφετέρᾳ συνέσει καὶ ὁμόνοιαν “Ῥωμαίοις καὶ Οὔννοις κατα- 
στήσεται. γενήσεται γὰρ ἐνϑένδε οὐ μόνον τοῖς ἔϑνεσιν du- 
φοτέροις συμφέρον" ἀλλὰ xat τῷ σφετέρῳ οἴχῳ ἀγαθὰ πα- 
Ὁ ρέξει πολλὰ, ἐπιτήδειος ἐσαεὶ αὐτός τὸ χαὲ οἱ αὐτοῦ παῖ-το 
δὲς βασιλεῖ τε καὶ τῷ ἐχείγου ἐσόμενοι γένει. ὃ δὲ Ὀγηγή- 
σιος ἔφη" καὶ τί ποιοῦντες χεχαρισμένως βασιλεῖ, ἢ ὅπως 
$ Be TAY RES , D 2 , * c 
παρ᾽ αὐτοῦ τὰ ἀμφίβολα λυϑείη; ἀποχριναμένου δὲ, ὡς 
διαβὰς μὲν εἰς τὴν “Ρωμαίων βασιλεῖ τὴν χάριν καταϑή- 
os, διευχριγήσει δὲ τὰ ἀμφίβολα τὰς αἰτίας διερευνῶντδ 
καὶ ταύτας κατὰ τῆς εἰρήνης λύων ϑεσμὸν, ἔφασκεν ἐκεῖνα 
5 ἰὼ - N - 2 , LM nA) a ' " 
ἐρεῖν βασιλεῖ τε καὶ τοῖς ἀμφ’ αὐτὸν, ἅπερ vrac βουλε- 
vaL, ἢ οἴεσθαι ἔφη “Ῥωμαίους, τοσοῦτον ἐχλιπαρήσειν αὐτὸν, 
- , - - , 
Gore καταπροδοῦγαι δεσπότην καὶ ἀνατροφῆς τῆς παρὰ X«v- 
ϑαις xai γαμετῶν καὶ παίδων κατολιγωρήσειν, μὴ μείζοναο 
- ' , - 
δὲ ἡγεῖσθαι τὴν παρ’ LirrgAe δουλείαν τοῦ παρὰ “Ῥωμαίοις 
5. μεῖζον ἐν ἄνϑρ. ἕξειν Ἡ., μείζονα ἄνϑρ. ἐξῆν vulg. TE 


ἐσόμενον B., ἐσομέγνῳ vulg. 20. χατολιγωρήσειν H., χατολι- 
γωρήσειε vulg. 


dixit, se Imperatori et illi pro muneribus gratias agere, et per- 
cunctatus est, quandoquidem se arcessisset, quid esset, quod illum 
vellet: tum. Maximinus, instare tempus, ait, quo posset maiorem 
gloriam apud homines adipisci, si ad Imperatorem accedens, quae 
sunt inter Romanos et Hunnos controversa, sua prudentia compo - 
neret, et inter utramque gentem concordiam stabiliret : quae res 
non solum utilitati utriusque gentis esset cessura, sed etiam eius 
domui tanta bona praebitura, ut ipse una cum suis liberis in po- 
sterum Imperatori totique imperatorio generi in perpetuum devin- 
ctus foret. Tum Onegesius dixit, qua in re gratificaretur Impera- 
iori, et per se contentiones dirimeret. ^ Maximinus respondit, si 
in rem praesentem descendens, Imperatori gratiam referret, et dissi- 
diorum causas sedulo perscrutans, de rebus controversis secundum 
conditiones foederibus adscriptas iudicium suum interponeret. Tum 
Onegesius dixit, se Imperatori et iis, qui ei a consiliis essent, ea 
dicturum esse, quae Attilas sibi praeciperet. ,ἀπ Romani existi- 
mant, inquit, se ullis precibus exorari posse, ut prodat dominum 
suum, et nihili faciat educationem apud Scythas, uxores et liberos 
suos, neque potiorem ducat apud Attilam servitutem, quam apud 
Homanos ingentes opes?" Ceterum se domi remanentem maiori 60- 


E PRISCI HISTORIA. 197 


, $ , 1 3 ^ NAT TQ 4 ^ ; 
πλούτου: συνοίσειν δὲ ἐπιμένοντα τῇ οἰχείᾳ, (τὸν yao τοῦ δὲε- A.C.448 
, 2h ^ rERCEEN a $5 3 : Ind. i. 
 €enz0r0v χαταπραὕγειν ϑυμὸν, ἐφ᾽ οἷς αὐτὸν ὀργίζεσθαι κατὰ Theod. 
c , ,ὔ » LU - 2 , ru c ,. L1 
Ῥωμαίων Mh onini ἢ παρὰ σφᾶς ἐλθόντα αἰτίᾳ ὑὕπαγε- p.63 
e , - t. Les 2 
σϑαι, ἕτερα ἥπερ ἐχείνῳ δοχεῖ διαπραξάμενον. ταῦτα εἰρη- 
ι » D ' ΕΣ P 
5xoc, xGuà ποιεῖσθαι τὴν πρὸς αὐτὸν ἡγησάμενος ἔντευξιν 
OE y ' , - ' - « 
περὲ ὧν πυνϑάνεσθαι αὐτοῦ βουλόμεθα, (οὐ γὰρ τῷ Πϊαξι- 
μίνῳ, ὡς ἐν ἀξίᾳ τελοῦντι, συνεχὴς πρόσοδος ἦν εὐπρεπὴς,) 
5 , ? ^ * m c , ὩΣ * 5 , /, 
ἀνεχώρει. ἐγὼ δὲ τῇ ὑστεραίᾳ εἰς vov ᾿Αττήλα περίβολον 
* - - - "e - M ^ 
ἀφικνοῦμαι, δῶρα τῇ αὐτοῦ κομίζων γαμετῇ:  Kgéxa δὲ 0- 
- « T - - 2 » A 
τογομα αὐτῇ, ἐξ ἧς αὐτῷ παῖδες ἐγεγόνεσαν τρεῖς, ὧν 0 nge- 
, 3 - , i] - - , » 
σβύτερος ἤρχε τῶν ᾿Δκατζίρων καὶ τῶν λοιπῶν ἐθνῶν νεμο-Ἐ 
μένων τὴν πρὸς τὸν Πόντον Σχυϑιχήν. ἔνδον δὲ τοῦ περι- 
, - ΕῚ , , * 3 
βόλου πλεῖστα ἐτύγχανεν οἰχήματα, τὰ μὲν ἐκ σανίδων ἐγ- 
, , , * , bd 
γλύφων καὶ ἡρμοσμένων sig εὐπρέπειαν, τὰ δὲ ἐκ δοχῶν 
χδχεχαϑαρμένων καὶ πρὸς εὐθύτητα ἐπεξεσμένων, ἐμβεβλημέ- 
^ , ? - « * , 2 - 25 , 
vov δὲ ξυλοις ἀποτελοῦσιμ. οἱ δὲ κύχλοι ἐκ τοῦ ἐδάφους 
, , Rl «e ^ εὐ ὃ , 2 - - EI , 
ἀθχόμεγοι ἐς ὑψος ἀγέβαινον μετρίως. ἐνταῦϑα τῆς drryÀe 
5 " - L] - * - r , » 
ἐνδιαιτωμένης γαμετῆς, διὰ τῶν πρὸς τῇ ϑύρᾳ βαρβάρων &- 
' ^ » * , - " 
vvyov εἰσόδου, καὶ αὐτὴν ἐπὲ στρώματος μαλαχοῦ κειμένην 
, $t » 2. τ » - ς- " 
ποχατέλαβον, τοῖς ἐκ τῆς ἐρέας πιλωτοῖς τοῦ ἐδάφους σκε- 
, [uU ^ OX | - * A5 
πομένου, ὥστε ἐπ᾽ αὐτῶν βαδίζειν. περιεῖπε δὲ αὐτὴν ϑερα-ΎΥ͂. 43 
πόντων πλῆϑος κύχλῳ" καὶ ϑεράπαιναι ἐπὲ τοῦ ἐδάφους àv-C 
τιχρὺ αὐτῆς καϑήμενανι ὀϑόγας χρώμασι διεποέκιλλον, ἐπι- 


/ 


1. γὰρ] παρὰ coni. B., sublata interpunctione ante τὸν. 3. ὑπάγ. 
B., énéy vulg. 7. εὐπρεπῶς H., εὐπρεπεῖς vulg. — 14. δοχῶν 
Cantocl, λόγων vulg. 16. ξύλοις κύκλους ἀποτελοῦσιν coni.B. 


rum rebus adiumento futurum, quippe qui domini iram placaret, 
si quibus in rebus Romanis irasceretur, quam si ad eos accedens 
criminationi se obiiceret, si forte quid contra quam Attilae ratio- 
nibus commodum videretur faceret. Quae cum dixisset et mihi 
veniam dedisset eum de his, quae ex ipso intelligere cuperemus, 
adeundi, (Maximino enim in dignitate constituto parum deeorus erat 
continuus congressus,) abiit. Postridie ad domus Attilae interiora 
septa me contuli dona ferens eius uxori, quae Cerca vocabatur. 
Ex ea tres illi liberi, quorum maximus natu iam tum Acatziro- 
rum et reliquarum gentium, qua Scythia ad Pontum patet, re- 
gnum tenebat. Intra illa septa erant multa aedificia, partim ex 
tabulis sculptis et eleganter compactis, partim ex trabibus opere 
puro et in rectitudinem affabre dolatis, in quibus ligna in cir- 
culos curvata imposita erant.  Cireuli autem a solo incipientes 
paullatim in altum assurgebant. Hic habitabat Attilae uxor, ad quam 
a barbaris, qui circa ianuas erant, nàctus aditum, ipsam deprehen- 
di in molli stzagula iacentem. Erat autem pavimentum laneis tape- 


198 EXCERPTA 


* , 3 , - 
ἡ An βληϑησομένας πρὸς κόσμον ἐσθημάτων βαρβαρικῶν. προσελ- 
4 p P 1 1 ' UT 
Th YR τοίνυν xa£ τὰ δῶρα μετὰ τὸν ἀσπεισμὸν δοὺς ὑπεξήειν, 
" χαὶ ἐπὶ τὰ ἕτερα ἐβάδιζον οἰχήματα, ἐν οἷς διατρίβειν τὸν 
᾿ἡΔττήλαν ἐτύγχανεν, ἀπεκδεχόμενος ὅπότε ἐπεξέλϑοι ᾿Ονηγή-- 
P4 M ,? ^ ^ ΕῚ -- ? , 2: , Nt ὁ 
σιος" ἤδη γὰρ ὠπὸ τῶν αὐτοῦ οἰχημάτων ἐξεληλύϑει καὲ ἔν-5 
δὸν ἦν. μεταξὺ δὲ τοῦ παντὸς ἱστάμενος πλήϑους, (γνώρι- 
μός τε γὰρ ὧν τοῖς ᾿Αττήλα φρουροῖς καὲ τοῖς παρεπομένοις 
αὐτῷ βαρβάροις ὑπ’ οὐδενὸς διεκωλυόμην»,) εἶδον πλῆϑος mo- 
- ^ , , 
Qevouevoy καὶ ϑροῦν xat ϑόρυβον περὲ τὸν τόπον γενόμενον, 
Doc τοῦ ᾿Δττήλα ὑπεξιόντος. προΐει δὲ τοῦ οἰχήματος βαδί-το 
» ^ Lo , c c * 
Gov σοβαρῶς, τῇδε xdxst περιβλεπόμενος. ὡς δὲ ὑπεξελθϑὼν 
' “Ὁ, , » ' ^ 47 Ἁ ἈΝ rm 
σὺν tQ Ὀνηγησίῳ ἔστη πρὸ τοῦ οἰχήματος, πολλοὲ δὲ τῶν 
, ΄ , 
ἀμφισβητήσεις πρὸς ἀλλήλους ἐχόντων προσήεσαν xal τὴν av- 
τοῦ χρίσιν ἐδέχοντο’ εἶτα ἐπαγήει ὡς τὸ οἴχημα, xai πρέ- 
᾿ , P. 
σβεις παρ᾽ αὐτὸν ἥκοντας βαρβάρους ἐδέχετο. 15 
"uoà δὲ ἀπεχδεχομένῳ τὸν Ὀγηγήσιον Ρωμύλος xa 
Προμοῦτος καὶ Ῥωμαγὸς οἱ ἔξ Ἰταλίας ἐλϑόντες παρὰ τὸν 
2 id El fs ni 
«ἀττήλαν πρέσβεις τῶν φιαλῶν ἕνεκα τῶν χρυσῶν, ovuma- 
ὄντος αὐτοῖς xoi “Ῥουστικίου τοῦ κατὰ Kovorarrtov, uai 
b D b] 
ἹΚωνσταντιόλου, ἀνδρὸς ἐκ τῆς Παιόνων χώρας τῆς ὑπὸ ᾿4τ-20 
Ῥιθάτηήλᾳ ταττομένης, ἐς λόγους ἦλϑον, καὶ ἀνηρώτων πότεροῦ 
" 92 3 - 
διηφείϑημεν, ἢ ἐπιμένειν ἀναγχκαζόμεϑα. καὶ ἐμοῦ φήσαντος, 
4. ἐτύγχανεν, ἀπεχδεχόμενος Ἡ.., ἐτύγχανον, ἀπεχδεχόμεγοι 
vulg., συγέβαιγεν, dzutxÓ. B. 9. γενόμενον coni, B. 


tibus stratum, in quibus constitimus. Eam famulorum multitudo in 
orbem circumstabat, et ancillae ex adverso humi sedentes telas co- 
loribus variegabant, quae vestibus barbarorum ad ornatum superinii- 
ciuntur. Cerca salutata, et muneribus traditis, egressus, exspectans 
dum Onegesius regia exiret, (iam enim e domo sua illuc venerat;) 
ad reliqua aedificia, ubi Attilas commorabatur, processi, Hic dum 
ego starém cum reliqua multitudine, (nec enim accessu ullius loci 
prohibebar, quippe qui Attilae custodibus et barbaris, qui eum 
assectabantur, erani notus,) vidi magnam turbam, qua prodibat, 
currentem, tumultum et strepitum excitantem.  Attilas domo egres- 
sus, gravi vultu, omnium oculis quaqua versus in eum conversis, 
incedens cum Onegesio, pro aedibus substitit, Hic eum multi, qui- 
bus erant lites, adierunt, et eius iudicium exceperunt. Deinde 
domum repetiit, et barbararum gentium legatos, qui ad se venerant, 
admisit. 

Me vero, dum Onegesium exspectabam, Romulus, Promutus et 
Romanus, legati de vasis aureis ex Italia ad Attilam missi, una cum 
Busticio, qui in. comitatu Constantii erat, et Constantiolo ex Paeo- 
num rcgione, qnae Attilae parebat, me sunt sermone adorti, ct in- 
terrogaverunt, utrum dimissi, an manere coacti essemus. . οἷά ipsum, 


E PRISCI HISTORIA. 199 


ὡς τούτου χάφιν ᾿πευσόμενος τοῦ Ὀνηγησέου τοῖς περιβόλοις Δ. € 448 
Ind. 1 


προσχαρτερῶ, xo ἀντερωτήσαντος εἰ αὐτοῖς ὃ ᾿Αττήλας ἥμε- Theod.41 
, ^ 
ρὸν τι xci πρᾶον περὲ Ἐ πρεσβείας ἀπεχρίνατο, ἔλεγον μηδα-- 
μῶς μετατρέπεσϑαι τῆς γνώμης, ἀλλὰ πόλεμον καταγγέλλειν, 
" , 5 M 
δε μή ye αὐτῷ Σιλβανὸς ἢ τὰ ἐκπώματα πεμφϑείη. ἀποϑαυ- 
, € - - ^ ,» ^ 
μαζόντων δὲ ἡμῶν "τῆς ἀπονοίας τὸν βάρβαρον, ὑπολαβὼν 
ὃ “Ρωμύλος, πρεσβευτὴς ὠνὴφ καὶ πολλῶν πραγμάτων &u- 
πειρος, ἔλεγε τὴν αὐτοῦ μεγίστην τύχην καὶ τὴν ἐκ τῆς τύ-Β 
χης δύναμιν ἐξαίρειν αὐτὸν, ὥστε μὴ ἀγέχεσϑαι δικαίων 
ἰολόγων, εἰ μὴ πρὸς αὐτοῦ γομίσῃ “ὑπάρχειν αὐτούς. οὐδενὲ 
γὰρ τῶν πώποτε τῆς Σκυϑικῆς ἢ xat ἑτέρας ἀρξάντων γῆς 
τοσαῦτα ἐν ὀλίγῳ VEMINOD ESUNU ὥστε καὶ τῶν ἐν τῷ Ὥχεα- 
γνῷ γήσων ἄρχειν, καὶ πρὸς πάσῃ τῇ Σχυϑιχῇ xad “Ῥωμαΐους 
ἔχειν ἐς φόρου ἀπαγωγήν. ἐφιέμενον δὲ πρὸς τοῖς παροῦσι 
, i. 2:25 » L4 ' 2 . E Ἃ 
i5zÀet0Yov καὶ ἐπὲ μεῖζον αὐξοντα τὴν ἀρχὴν, χαὲ ἐς Πέρ-- 
σας ἀπιέναι βούλεσθαι. τῶν δὲ ἐν ἡμῖν τινος πυϑομένου ποί- 
αν ὁδὸν τραπεὶς ἐς Πέρσας ἐλθεῖν δυνήσεται, ἔλεγεν ὃ Ῥω- ᾿ 
μύλος, μὴ πολλῷ διαστήματι τὴν ᾿Πήδων ἀφεστάναι τῆς Σχυ- C 
9 - οὐδὲ Οὐ ,» , €- 5d. € , 3 δλλ ν 
ἱκῆς, ουδὲ Οὐυγγους ἀπείρους τῆς 0000 ταύτης εἶναι, ἀλλὰ 
, * 3, —- * , 
20z&À«u ἐς αὐτὴν ἐμβεβληκέναι, λιμοῦ τε τὴν χώραν κρατή- 
cnn xai “Ῥωμαίων διὰ τὸν τότε ουγιστάμενον πόλεμον μὴ 


2. εἶ add. B., πότερον add. H. 3. τὸ N., τὲ vulg. το. «v- 
τοῦ N., αὐτὸν vulg. οὐδενὲ N., οὔπω vulg. 12. καταπεπρᾶ- 
χϑαι B., χατεπρέάχϑη vulg. 


inquam, ut sciam ex Onegesio, intra ista septa opperior.* "Tum ego 
ilos. vicissim percunctari, an aliquod mite responsum ad ea, de 
quibus legati venerant, ab Attila tulissent. Nequaquam aiunt illum 
deduci a sententia, sed bellum minari et denuntiare, ni Sylvanus 
aut pocula dedantur, Nos vero cum barbari miraremur animi impo- 
tentiam , Romulus, vir multis honorificentissimis legationibus functus 
et multo rerum usu praeditus , ait, secunda fortuna et potentia inde 
collecta adeo illum efferri, ut iustis sermonibus nullum apud se lo- 
cum relinquerct, nisi eos ex re sua esse censeret. Nemo unquam 
eorum, qui in Scythia, vel alibi regnarunt, tantas res tam brevi 
tempore gessit. Totius Scythiae dominatum sibi comparavit, et ad 
Oceani insulas usque. imperium suum extendit, ut etiam a Romanis 
tributa exigat. Nec his contentus, ad longe maiora animum adiecit, 
et latius imperii sui fines protendere et Persas bello aggredi cogi- 
iat. Uno ex nobis quaerente, qua via e Scythia in Persas tendere 
posset, Romulus dixit, non longo locorum intervallo Medos dissi- 
tos esse a Scythis, neque Hunnos hanc viam nescire, sed olim, fame 
per eorum regionem grassante, cum Romani propter bellum, quod 
tunc temporis gerebant, minime cum illis proelio decertarent , hac 
irrupisse, et ad Medos usque Bazicum et Cursicum , duces ipsorum , 


200 EXCERPTA 


A. C. 448 συμβαλλύόντων. παρεληλυϑέναι δὲ ἐς τὴν Πήδων τόν τε Βα- 
Αμαν σὶχ καὶ Kovgoly τοὺς ὕστερον ἐς τὴν “Ῥώμην ἐληλυϑότας 
€0oQd.4 I » - - E 
fai Pit ep ὅμαιχμίαν, ἄνδρας τῶν βασιλείων Σχυϑῶν καὲ πολλοῦ 

ἊΝ M E 1 , , A 
πλήϑους ἄρχοντας. καὶ τοὺς διαβεβηκότας λέγειν, ὡς ἔρημον 

5 ͵ Nr ' , Hj , A E ! 
ἐπελθόντες χώραν xai λίμνην τινὰ περαιωϑέντες, ἣν ὃ Po-5 
μύλος τὴν ΠΠαιῶτιν εἶναι ᾧετο, πέντε κἀὲ δέκα διαγενομένων 

^ 2. , . 

Ὁ ἡμερῶν ὕρη τινὰ ὑπερβάντες ἐς τὴν ΠΠ]ηδικὴν ἐσέβαλον. ληΐ- 
ζομένοις δὲ καὶ τὴν γῆν κατατρέχουσι πλῆϑος Περσικὸν ἐ- 
^ - 4 j - - u 
πελϑὸν τὸν σφῶν ὑπερκείμενον ἀέρα πλῆσαι βελῶν, ὥστε 
σφᾶς δέει τοῦ κατασχόντος κινδύγου ἀναχωρῆσαι εἷς τοὐπέ-τὸ 

^ |» c € E 34 ἃ » , c M , 
0c καὶ và 0g ὑπεξελϑεῖν, ὀλίγην ἄγοντας λείαν" ἣ γὰρ πλεί- 

ε ^ bd [i ? , ? * ^ M 
στη ὑπὸ τῶν ήδων ἀφήρητο. εὐλαβουμένους δὲ τὴν τῶν 
πολεμίων δίωξιν ἑτέραν τραπῆναι ὅδὸν, καὶ μετὰ τὴν ἐκ τῆς 
ὑφάλου πέτρας ἀναφερομένην φλόγα ἐκεῖϑεν πορευϑέντας .. 
.. ἡμερῶν 000» ἐς τὰ οἰκεῖα ἀφικέσθαι, καὶ γνῶναι, οὐ 201-15 

- , - ' * , * ', * 

AQ διαστήματι τῶν Πήδων ἀφεστάναι τὴν Σχυϑικήν. τὸν 

Ῥι᾿ 6 οὖν ᾿Δττήλαν ἐπ’ αὐτὴν ἰέναν βουλόμενον οὐ πογήσειν πολ-- 

γ, 44λὰ, οὗτε μακρὰν ἀνύσειν ὅδὸν, ὥστε καὶ ἸΠήδους καὶ Ilao- 

ϑους καὶ Πέῤσας παραστήσεσθαι καὶ ἀναγκάσειν ἐλϑεῖν ἐς 
gógov ἀπαγωγήν" παρεῖναι γὰρ αὐτῷ μάχιμον δύναμιν, ἥναο 

5€* »/, c , c - ^ M - 2 - 2 

οὐδὲν ἔϑνος ὑποστήσεται. ἡμῶν δὲ κατὰ Περσῶν ἐλϑεῖν av- 

τὸν ἐπευξαμένων καὶ ἐπ’ ἐκείνους τρέψαι τὸν πόλεμον, ὃ 

ΜΚωνσταντίολος ἔλεγε δεδιέναι μή ποτε καὶ Πέρσας δᾳδίως 

14. ἄναφερ. N., ἀναφλεγ. vulg., dvoztuz.H. 17. αὐτοὺς vel 

16. τὴν M.— τῆς Σχυϑιχῆς coni. N. 19. παραστήσασϑαν vulg. 


» 


e regiis Scythis oriundos, penetrasse, qui postea cum magna ho- 
minum multitudine Romam ad contrahendam armorum societatem 
venissent. Hos narrasse, per quandam desertam regionem illis iter 
fuisse, et paludem traiecisse, quam Romulus existimabat esse Mae- 
otidem: deinde, quindecim diebus elapsis, per montes quosdam, 
quos superassent, in Mediam descendisse. Ibi praedas agentibus 
et excursionibus agros vastantibus Persicum" agmen superveniens 
telis aéra replevisse. Itaque imminentis periculi metu retro absces- 
sisse, et per montes regressos, pauxillum praedae abegisse. Μα- 
gnam enim partem Medos extorsisse: ipsos autem, ut persequentium 
hostium impetum evitarent, ad aliam viam deflexisse. Et per loca, 
ubi ex petra maritima flamma ardet, illinc profectos, . . . dierum 
itinere in sedes suas revertisse. Atque ex 60 satis vidisse, non 
magno intervallo Scythiam a Medis distare. Quamobrem si Attilam 
cupido ceperit Medos invadendi, non multum operae et laboris in 
eam inyasionem consumpturum, neque magnis itineribus defatiga- 


tum iri, ut Medos, Parthos et Persas adoriatur, et cogat tributi 


illationi se submittere.  Adesse enim illi magnas copias, quas nulla 
gens sustinere possit. Nobis vero optantibus, ut Persis arma infer- 


E PRISCI HISTORIA. 20I 


-—- * 
παραστησάμενος ἀντὲ φίλου δεσπότης ἐπανήξει. νῦν uiv γὰρ A.C.448 
τὸ χρυσίον κομίζεσϑαι παρ᾽ αὐτῶν τῆς ἀξίας ἕνεκα * εἰ MI 4 
: , r, , od. I 
xai Πάρϑους καὶ Πήδους καὶ Πέρσας παραστήσοιτο, oUxért 
« - Ἁ * 
“Ρωμαίων ἀνέξεσθαι τὴν αὐτοῦ νοσφιζομένων ἀρχὴν, GAAGB 
δϑεράποντας περιφανῶς ἡγησάμενον χαλεπώτερα ἐπιτάξειν καὶ 
| D , 3 * * * 
οὐκ ἀνεχτὰ ἐχείνοις ἐπιτάγματα. ἦν δὲ ἀξία, ἧς ὃ Kovovav- 
, 5 A , -€ , T , £595 , 
τίολος ἐπεμγήσϑη) στρατηγοῦ Ῥωμαίων, ἧς χάριν ὁ Ztro- 
λὰς παρὰ βασιλέως ἐδέδεκτο τοῦ τοῖς στρατηγοῖς χορηγουμέ- 
vov τὰς συντάξεις ἐχπέμπεσϑαι. ἔλεγεν οὖν μετὰ ΠΠήδους 
^ , ' , - . c UA 1 E 
τοχαὶ Πάρϑους xa) Πέρσας τοῦτο τὸ Ovoua, ὅπερ αὐτὸν βου- 
euis" - « τὰ , 
Aovrat Ῥωμαῖοι καλεῖν, καὶ τὴν ἀξίαν, ἢ αὐτὸν τετιμηχέναν 
' - 5 w 
ψομίζουσιν, ἀποσεισάμενον ἀναγκάσειν σφᾶς avri στρατηγοῦ 
βασιλέα προσαγορεύειν. ἤδη γὰρ καὶ χαλεπαίνοντα εἰπεῖν, ὡς 
? - , ᾿ ? - * Li 
ἐχείγῳ μὲν οἱ αὐτοῦ ϑεράποντές εἶσι στρατηγοὶ, αὐτῷ δὲ οἵα 
15roig βασιλεύουσι Ῥωμαίων ὅμότιμοι. ἔσεσθϑαε δὲ οὐκ εἰς 
- - MN. 
μαχρὰν τῆς παρούσης αὐτῷ δυνάμεως αὔξησιν - σημαίνειν 
- -— « e 
καὲ τοῦτο τὸν ϑεὸν τὸ τοῦ osoc ἀναφήναντα ξίφος, ὕπερ 
ὃν ἱερὸν καὶ παρὰ τῶν Σχυϑικῶν βασιλέων τιμώμενον, οἷα 
δὴ τῷ ἐφύρῳ τῶν πολέμων ἀνακείμενον, ἐν τοῖς πάλαν ἀφα- 
- , ^ * c Ὁ 
δογισθῆναι χρόνοις, εἶτα διὰ βοὸς εὑρεθῆναι. 
M c , , ^ - , 
Kai sx&ovov λέγειν τι περὲ τῶν χαϑεστώτων βουλο- 
2. αὐτῶν N., αὐτῷ vulg. 8. τοῦ N., τὸ τοῦ vulg. 12. d— 
γαγχάσειν N., ἀναγκάσας vulg. 14. οἱ τοῖς βασ. B., oU τοῖς 


βασ. vulg. 16, σημαΐένειν — ἐἰναφήναντα B., συμβαίγειν — 
ἀναφήναντος vulg. 17. δὲ pro x«i coni. N. 


ret, et ἃ nobis in illos belli molem averteret: ,Verendum est, in- 
quit Constantiolus, ne, Persis facile devictis, non iam amplius ami- 
cus, sed dominus in nos revertatur" Nunc enim auro accepto pro 
dignitate eum contentum esse. Quodsi Medos, Parthos et Persas 
domuerit, minime eum Romanorum a suo seiunctum regnum passu- 
rum, sed eos manifesto seryos suos reputantem , gravia illis et in- 
tolerabilia imperaturum esse. Dignitas autem, cuius mentionem 
Constantiolus fecit, erat Romanorum exercituum ducis, quam Atti- 
las ab Imperatore acceperat, et stipendia eius, qui exercitus re- 
ebat, missa sibi non recusabat. Innuebat igitur, Attilam, Medis , 
Parthis et Persis subactis, hoc nomen, quo Romanis illum vocare 
lubet, et dignitatem, quam illi. ornamenti loco esse existimant, 
repudiaturum , et pro duce coacturum eos se regem appellare. Iam 
tum enim indignatus dicebat, illi servos esse exercituum duces, sibi 
. vero viros Imperatoribus Romanis dignitate pares. Et brevi quidem 
sibi potentiae accessionem fore, quod et deus, Martis ense in lu- 
cem protracto, portenderit. Hic tanquam sacer et deo bellorum 
raesidi dedicatus, a Scytharum regibus olim colebatur, et multis 
saeculis non visus, bovis ministerio fuerat tunc temporis eruLus. 
Dum ita de praesenti rerum statu confabulamur, Onegesius foras 


202 EXCERPTA 


A. C. 448 μένου, Ὀνηγησίου ὑπεξελϑόντος, παρ᾽ αὐτὸν ἤλθομεν, xo) &- 


Ind. 1 


'Theod.4 
D 


» , A] ^v kJ , 
πειρώμεθα περὲ τῶν ἑσπουδασμένων uavOavew. ὃ δέ τισι 
, , ' 
πρότερον βαρβάροις διαλεχϑεὶς, πυϑέσϑαι μὲ παρὰ Maziu- 
» LA - - 
vov ἐπέτρεπε τίνα Ῥωμαῖοι ἀνδρα τῶν ὑπατιχῶν παρὰ τὸν 


^4 , ὲ , 
᾿Δττήλαν πρεσβευόμεγον στέλλουσιν. ὡς δὲ παρελϑὼν εἰς aqv5 


M » «“ P4 , - 

σκηνὴν ἔφραζον, ἅπερ εἰρητό μοι, καὶ ὅ,τι δεῖ λέγειν ὧν χά- 
ς , bd , — * 

q 0 βάρβαρος ἡμῶν ἐπύϑετο ἅμα τῷ Ἰαξιμίνῳ βουλευ-- 


σάμενος ἐπανῆλϑον ὡς τὸν Ὀνηγήσιον, λέγων, ὡς ἐθέλουσι μὲν, 


€ - ^ ^ ^ - 
Ῥωμαῖοι αὐτὸν παρὰ σφᾶς ἐλθόντα τῶν ἀμφιβόλων ἕνεκα 


διαλέγεσθαι, εἰ δὲ τούτου διαμάρτοιεν, ἐχπέμψειν βασιλέατο 


«“ ' ᾿ ^ 
ov βούλεται πρεσβευσόμεγον, xoi εὐϑὺς μετιέναι ue τὸν Πα- 
ξιμιῖνον παρεχελεύσατο, καὲ ἥχοντα αὐτὸν ἢγε παρὰ τὸν ᾽4τ- 


τήλαν. καὶ μικρὸν ὕστερον ὑπεξελϑὼν ὃ ΠΠαξιμῖνος ἔλεγεν, 


ἐϑέλειν τὸν βάρβαρον Νόμον ἢ ᾿Ανατόλιον ἢ Σενάτορα πρε- 


^ x . '* 
σβεύεσϑαι" μὴ γὰρ ἂν ἄλλον παρὰ τοὺξ εἰρημένους δέξεσθαι.τϑ 


Ρ ' c , bd |? , Nas €- E] ' ^ , 
.66xat ὡς αὐτοῦ ἀποκριναμέγου, μὴ χρῆναι ἐπὲ vuv πρεσβείαν 


4 x € c , - M j , 
τοὺς ὥνδρας καλοῦντα ὑπύπτους καϑιστᾷν βασιλεῖ, εἰρηκέναν 

Α ΕἸ , 2] ^5 c is « , ci Y 
τὸν ᾿Αττήλαν, εἰ μῇ ἕλοιντο ποιεῖν, ἃ βουλεται, ὅπλοις τὰ 
ἀμφίβολα διακριϑήσεσϑαι. ἐπανελθόντων δὲ ἡμῶν ἐς τὴν 


M c -2 H ᾿ ᾿ AMAN , c , , c 
σχηγήν, ὃ τοῦ Ὀρέστου πατὴρ 7x6 λέγων, ὡς ἀμφοτέρους v-20 


u&c ᾿Αττήλας ἐπὲ τὸ συμπόσιον παρακαλεῖ᾽, γενήσεσθαι δὲ 
αὐτὸ περὲ 9' τῆς ἡμέρας. ὡς δὲ τὸν καιρὸν ἐφυλάξαμεν 


9. αὐτὸν N., τὸν vulg. 15. δέξασϑαν vulg. 20. ἡμᾶς coni. B. 


prodiit, ad quem, ut ex eo disceremus, quae nostrae curae com- 
missa fuerant, accessimus, llle vero prius cum nescio quibus bar- 
baris collocutus, quaerere me ex Maximino iussit, quem Romani ex 
consularibus legatum ad Attilam essent missuri. Ut in tentorium 
veni, et Maximino, quae mihi Onegesius dixerat, retuli, habita de 
co, quod barbaris respondendum esset, deliberatione, redii, dixi- 
que Onegesio, Romanos magnopere desiderare, illum suarum cum 
Aitila controversiarum disceptatorem ad se accedere. Qua spe si 
exciderint, Imperatorem, quem sibi libuerit, legatum missurum. Ex- 


.templo me Maximinum arcessere iussit, quem, ut venit, ad Attilam 


deduxit. Unde non multo post Maximinus reversus, narravit, bar- 
barum velle, Imperatorem ad se mittere legatos aut Nomum, aut 
Anatolium , aut Senatorem, neque ullos alios praeter hos admissu- 
rum. Et cum Maximinus obiiceret, minime convenire, legatos, qui 
ad se mittantur, designando suspectos Imperatori reddere, Attilam 
respondisse, si haec abnuerint, armis se controversias disceptatu- 
rum. hReversis nobis in tentorium , ecce ad nos Orestis pater, ,, Vos 
ambos, inquit, ad convivium invitat Attilas, fiet vero illud ad no- 
nam diei horam." "Tempore condicto observato, ut venimus, et unà 
quoque Romanorum Occidentalium legati, stetimus in limine coena- 


mo mro 


E PRISCI- HISTORIA. 203 


^ c - € 
καὶ éni τὸ δεῖπνον κληϑέντες παρεγενόμεθα ἡμεῖς τε καὶ οἱ o 448 
bw » ' o i) d 
ἀπὸ τῶν £ontgíov Ρωμαίων πρέσβεις, ἔστημεν ἐπὲ τοῦ οὐ- — "m 
^ , , 
0o? dvr(a MÁrrgha. καὶ χύλικα οἱ οἰνοχόοι κατὰ τὸ ἐπιχώ-Β 
ριον ἐπέδοσαν ἔϑος, ὡς καὶ ἡμᾶς πρὸ τῆς ἕδρας ἐπεύξασϑαι. 
^M , ^ , 
bo? δὴ γενομένου, τῆς κύλικος ἀπογευσάμεγοι ἐπὲ τοὺς ϑρό- 
vovg ἤλθομεν, οὗ ἔδει χκαϑεσθέντας δειπνεῖν. πρὸς δὲ τοῖς 
Ld - « c 
τοίχοις τοῦ οἰχήματος πάντες ὕπῆρχον oL δίφροι ἐξ ἑκατέρας 
- , " 
πλευρᾶς. ἐν μεσωτάτῳ δὲ ἧστο ἐπὲ κλίνης ὃ ᾿Αττήλας, ἕτέ- 
2? , , c , » τὧϑ wo , 
ρας ἐξόπισϑεν χλίνης ὑπαρχούσης αὐτῷ, us9' ἣν βαϑμοί τι- 
τογες ἐπὲ τὴν αὐτοῦ ἀνῆγον εὐνὴν, καλυπτομένην ὀϑόύόγαις xci 
ποιχίλοις παραπετάσμασε κύσμου χάριν, καϑάπερ éni τῶν 
γαμούντων Ἕλληνές τε καὶ “Ρωμαῖοι κατασχευάζουσι. καὲ 
πρώτην μὲν ἐνόμιζον τῶν δειπνούντων τάξιν τὴν ἐν δεξιᾷ C 
- , ι 2 T , 
τοῦ ᾿Αττήλα, δευτέραν δὲ τὴν εὐώνυμον, ἐν $ évvyyavouevv. 45 
» ) , € "» , ^ , *3 
150rreg, προχαϑεσϑέντος ἡμῶν Βερίχου, παρὰ Σχύϑαις εὖ ye- - 
, 2 , c LANCE , 2:45 δέ τ 2 ὃ - 
γονότος ἀνδρός: ὃ γὰρ ᾿Ονηγήσιος ἐπὲ δίφρου ἧστο ἐν δεξιᾷ 
7 ῦ λέ λέ Ἵ ὺ δὲ τοῦ 'Ov Ὅυ éni δι: 
τῆς τοῦ βασιλέως κλίνης. ἀγτιχρὺ δὲ τοῦ ᾿Ονηγησίου ἐπὲ δέ- 
- , € ' , 
gov ἐχαϑέζοντο δύο τῶν "ArrrAa παίδων" ὃ yag πρεσβύτε- 
- PIS ΣΝ 2 , T , 2 2 ' 1λλ᾽ ἐ ) o» 
Qoc émi τῆς ἐχείνου ἧστο κλίνης, οὐκ ἐγγὺς, ἀλλ᾽ ἐπ᾽ uxgov, 
᾿ 20aidof τοῦ πατρὸς βλέπων ἐς γῆν. πάντων δὲ ἐν κύσμῳ κα- 
ϑεστώτων, παρελϑὼν οἰνοχόος τῷ ᾿Αττήλᾳ οἴνου κισσύβιον 
ἐπιδίδωσι. δεξάμενος δὲ τὸν τῇ τάξει πρῶτον ἠσπάζετο. ὃ 
Ü uevog 7 Q 7 ὲ 


3. χύλιχα H., ἐπύλιχα vulg. 


culi coram Attila. Hicpincernae, ut mos est in illis regionibus, ca- 
licem tradiderunt, ut ante accubitum vota faceremus. Quo facto, 
et calice degustato, ipsa solia, in quibus nos sedentes coenare opor« 
tebat, ascendimus. Omnia sedilia circa parietes cubiculi ab utraque 
parte disposita erant: medius in lecto sedebat Attilas, altero lecto a 
tergo strato, pone quem erant quidam gradus, qui ad eius cubile 
ferebant, linteis candidis et variis tapetibus ornatus gratia conte- : 
ctum, simile cubilibus, quae Romani et Graeci nubentibus adornare 
pro more habent. Et primum quidem convivarum locum eius habe- 
bant, qui ad Attilae dextram sedebat, secundum eius, qui ad laevam: 
in quo nos et Berichus, vir apud Scythas nobilis, sed Berichus supe- 
riore loco. Nam Onegesius in sella ad dextram regii thori, et e re- 
gione Onegesii duo ex Attilae filiis sedebant. Senior enim in codem, 
quo pater, throno, non prope, sed multum infra accumbebat, oculis 
prae pudore propter patris praesentiam semper in terram coniectis. 
Omnibus ordine sedentibus, qui Attilae erat a poculis ingrediens 
pateram vini tradit, Hanc ubi suscepit, proximum ordine salutavit, 
qui salutatione honoratus surrexit, neque prius eum sedere fas erat, 
quam merum. degustans, aut ctiam ebibens, poculum pocillatori red- 
deret. Sedenti autem Attilae eodem modo, qui convivio intererant, 


204 EXCERPTA 


, - ^ ' 1 «--“« 
A. " In" τῷ ἀσπασμῷ τιμηϑεὶς διανίστατο-. καὶ οὐ πρότερον ἱζῆ- 
ν * U od 5 , ,' » 
'Theod σαι ϑέμις ἦν, πρὶν ἡ τῷ οἰγνοχύῳ ἀπογευσάμενος «ἢ καὶ éx- 
. , ' ' * hi " 
Ῥπιὼν ἀπέδωχε τὸ xicov(hov. καϑεσθέντα δὲ αὐτὸν τῷ τρόπῳ 
οἱ παρόντες ἐτίμων, δεχόμενοι τὰς κύλικας καὶ μετὰ τὸν ἀ- 
, | € "Ὁ 
σπασμὸν ἀπογευύμεγοι. ἑχάστῳ δὲ εἷς οἰνοχόος παρῆν, 0»5 
ἔδει κατὰ στοῖχον εἰσιέναι, τοῦ ᾿Αττήλα olvoyOov ὑπεξιόντος. 
τιμηϑέντος δὲ καὶ τοῦ δευτέρου xai τῶν £$5c, xui ἡμᾶς τοῖς 
» € 5 u 2$. , ' ' m , " T 
ἴσοις ὁ ZíÍriniag ἐδεξιώσατο κατὰ τὴν τῶν ϑάχων τάξιν. ᾧ 
-" ' ; € b. f * , 
δὴ ἀσπασμῷ πάντων τιμηϑέντων, ὑπεξήεσαν uiv οἱ οἰνοχόοι, 
, ^ * * - - ^ "Ὁ 
τράπεζαι δὲ μετὰ τὴν τοῦ ᾿Αττήλα παρετίθεντο χατὰ τρεῖςτο 
x A c 35 
χαὶ τέτταρας ἄνδρας ἢ καὲ πλείους " ὅϑεν ἕχαστος οἷός τε ἦν 
τῶν τῇ μαγίδι [τοδὶ] ἐπιτιϑεμένων μεταλαβεῖν μὴ ὑπεξιὼν 
ἢ μαγ ] ἐπιτιϑεμένων u Dy μὴ d 
- - , , - , , E , 
τῆς τῶν ϑρόγων τάξεως. καὶ πρῶτος εἰσήδε ὁ τοῦ Αττήλα 
ὑπηρέτης, χρεῶν πλήρη πίνακα φέρων, καὲ οἱ πᾶσι διακο- 
, ᾽ eA - (X - , - RN] 
P.67 vovusvoL μετ᾽ αὐτὸν σῖτον xai ὄψα ταῖς τραπέζαις ἐπέϑεσαν.τϑ 
s » ' Pt - - 
ἀλλὰ τοῖς μὲν ἄλλοις βαρβάροις xai ἡμῖν πολυτελῆ δεῖπνα 
, , j . , - - , 
χατεσχεύαστο, χύχλοις ἐπικείμενα ἀργυροῖς: τῷ δὲ rre 
- AUR. - 5 5 εν - 
ἐπὶ τοῦ ξυλίγου πίνακος ἣν οὐδὲν πλέον χρεῶν. μέτριον δὲ 
« . x ? M —" 
ἑαυτὸν xal ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἐδείχνυ. τοῖς γὰρ τῆς 
εὐωχίας ἀνδράσι κύλιχες χρυσαῖ τε χαὲ ἀργυραῖ ἐπεδίδοντο,;ο 
A 4“'ν ? ^ » vl ν ἢ " * E V ς » ' 
τὸ δὲ αὐτοῦ ἔχπωμα ξύλινον ἣν. λιτὴ δὲ αὐτῷ καὶ 75.609756 
* 35 SY - y ^ - 5 
ἐτύγχανεν οὖσα, μηδὲν τῶν ἄλλων πλὴν τοῦ καϑαρὰ tiva 
3 ἢ 1 ΒΩ * , » 79! » 
διαφυλαϊτουσα " καὶ ovre τὸ παρῃωρημένον αὐτῷ ξίφος, οὐτξ 


3. τῷ αὐτῷ τρ. coni. B. 8. ϑάχων Val, Θρᾳκῶν vulg. — 12. 
Litteras 7007 uncis inclusimus, ἐδέᾳ Val, 16. δεῖπγον vulg. 


pocula suscipientes et post salutationem degustantes, honorem ex- 
hibebant. Unicuique vero unus pocillator aderat, quem, quum pin- 
cerna Attilae exiret, introire suo ordine oportuit. Secundo et reli- 
quis deinceps ad hunc modum honore affectis, Attilas nos quoque 
codem modo salutavit secundum ordinem sellarum. "Tum omnibus 
salutationis honore delato, pincernae recesserunt, Mensae vero iuxta 
Altilae mensam erant erectae, excipiendis tribus et quatuor, aut 
eiiam pluribus convivis idoneae, quorum unusquisque poterat mi- 
nime transgressus sedium ordines ex ferculis, quod sibi libitum erat, 
desumere. Deinde primus in medium accessit Attilae minister, pa- 
linam carnibus plenam ferens. Post ipsum qui panem ministrabant 
et opsonia mensis apposuerunt. Sed ceteris quidem barbaris et 
nobis lautissima coena praeparata erat et in discis argenteis repo- 
sita, Attilae in quadra lignea, et nihil praeter carnes, Moderatum 
pariter in reliquis omnibus, sese praebebat, Convivis aurea et ar- 
gentea pocula suppeditabantur, Attilae poculum erat ligneum. |Sim- 
plex admodum illius vestis nulla. re, nisi munditie ,* ornata erat. 
Neque eius ensis, neque calceorum barbarorum ligamina, neque eiua 


E PRISCI HISTORIA. 205 


oí τῶν βαρβαρικῶν ὑποδημάτων δεσμοὶ, οὔτε τοῦ ἵππου ὃ A.C. 448 
χαλινὸς, ὥσπερ τῶν ἄλλων Σκυϑῶν, χρυσῷ ἢ λίϑοις 5 τινε μιν " es 
τῶν τιμίων ἐχοσμεῖτο. τῶν δὲ ὄψων τῶν ἐν τοῖς πρώτοις ní- y 
γαξιν ἐπιτεϑέντων ἀναλωϑέντων, πάντες διαγέστημεν, xoi οὐ 
βπρότερον ἐπὲ τὸν δίφρον ἀγαστὰς ἢλϑε, πρὶν ἡ κατὰ τὴν 
προτέραν τάξιν ἕχαστος τὴν ἐπιδιδομένην αὐτῷ οἴνου πλήρη 
ἶ ἐξέπιε χύλιχα, τὸν ᾿Δττήλαν σῶν εἶναι ἐπευξάμενος. χαὲ 
τοῦτον τιμηϑέντος αὐτοῦ τὸν τρόπον ἐχαϑέσθημεν, xci δεύ- 
τερὸς ἑχάστῃ τραπέζῃ ἐπετίϑετο πίναξ ἕτερα ἔχων ἐδώδιμα. 
τοὡς δὲ xai αὐτοῦ οἱ πάντες μετέλαβον, καὶ τῷ αὐτῷ ἔξανα-- 
στάντες τρύπῳ, αὖϑις ἐχπιόντες ἐκαϑέσθημεν. ἐπιγενομένης 
δὲ ἑσπέρας δᾷδες ἀνήφϑησαν, δύο δὲ ἀντικρὺ τοῦ ᾿“ττήλα 

παρελϑόντες βάρβαροι ἄσματα πεποιημένα ἔλεγον, νίκας αὖτ α 
τοῦ καὶ τὰς κατὰ πόλεμον ἄδοντες ἀρετάς" ἐς οὗς οἱ τῆς 
χδεθωχίας ἀπέβλεπον, xai oi μὲν ἥδοντο τοῖς ποιήμασιν, οἱ δὲ 
τῶν πολέμων ἀναμιμνησκόμενοι διηγείροντο τοῖς φρογήμασιν, 
ἄλλοι δὲ ἐχώρουν ἐς δάχρυα, ὧν ὑπὸ τοῦ χρόγου ἠσϑένει 
τὸ σῶμα xai ἡσυχάζειν. ὃ ϑυμὸς ἠναγκάζετο. μετὰ δὲ τὰ 
ἄσματα Σχύϑης τις παρελϑὼν φρενοβλαβὴς, ἀλλόκοτα καὶ 
δοπαράσημα xai οὐδὲν ὑγιὲς φϑεγγόμενος, ἐς γέλωτα πάντας 
παρεσχεύασε παρελϑεῖν. μεϑ᾽ ὃν ὑπεισῆλθϑε Ζέρχων ὃ Mav- 
φούσιος" ὃ γὰρ "Edéxov αὐτὸν παρὰ τὸν ᾿“ττήλαν s» πα- 
ρέπεισεν, ὡς τῇ ἐκείνου σπουδῇ τὴν γαμετὴν ἀποληψόμενον, 


MU “ “Ὁ 


6. προτέρου vulg. — 21. ὃγ Β., ow vulg. 


equi frena, ut reliquorum Scytharum, auro aut lapidibus aut alia 
quacunque re pretiosa erant ornata, Ut opsonia primorum ferculo- 
rum fuere consumpta, surreximus, neque prius quisquam nostrum 
ad sedem suam est reversus, quam sibi traditam pateram vini ple- 
nam, servato priore ordine, Attilam salvum et incolumem precatus, 
ebibisset, Eo ad hunc modum honore culto, sedimus. Tum nova 
fercula cuique mensae sunt illata, quae alia continebant esculenta , 
ex quibus ubi omnes, quoad satis esset, comedissent, eodem modo 
surreximus, et epoto calice rursus consedimus. Advenieute vespere, 
facibusque accensis, duo Scythae coram Attila prodierunt, et versus 
a se factos, quibus eius victorias et bellicas virtutes canebant, re- 
citarunt. In quos convivae oculos defixerunt; et alii quidem versi- 

bus delectabantur, aliis bellorum recordatio animos excitabat, aliis 
| manabant lacrymae, quorum corpus aetate debilitatum erat, et vigor 
| animi quiescere cogebatur. Post cantus et cirmina Scytha nescio 
quis mente captus absurda et inepta mec sani quicquam haben- 
tia effandens visum omnibus commovit. Postremo Zercon Maurusius 
introivit, "'Edecon enim illi persuaserat, ut ad Attilam veniret, 
omnem operam et studium pollicitus, quo uxorem recuperarct, Hanc 


206 EXCERPTA 


«a 1 ' - , 34 ἢ , LÀ ' 
A.C.448 ν κατὰ τὴν τῶν βαρβάρων εἴληφει zo9uv, τῷ Βλήδᾳ πε: 
- / $ ' - dd " 
Ind.! ρισπούδαστος ὦν. ἀπολελοίπει δὲ αὐτὴν ἐν τῇ Σχυϑικῇ πα- 
Theod.41 ' -2 i δῶ ? 4. / 9 , 344 5 m * 

Ὁ θὰ τοῦ "Aria δῶρον "deri πεμφϑεῖς. αλλά τῆς uiv τοι- 
αὐτῆς διήμαρτεν ἐλπίδος, τοῦ ᾿“ττήλα χαλεπήναντος, ὅτι γὲ 
δὴ ἐς τὴν αὐτοῦ ἐπανῆλθε. τότε δὲ διὰ τὸν τῆς εὐωχίας" 
καιρὸν παρελϑὼν τῷ τε εἴδει xai τοῖς ἐσθήμασι καὶ τῇ φω- 
γῇ καὶ τοῖς συγκεχυμένως παρ᾽ αὐτοῦ προφερομένοις δήμασι" 

- Α - x E , 
τῇ γὰρ ΑΑὐσονίων τὴν τῶν Ovvvov καὶ τὴν τῶν Γύότϑων za- 
^ €- E] » - 
ρθαμιγγὺς γλῶτταν πάντας διέχεεν καὶ ἐς ἄσβεστον δρομῆσαν 
γέλωτα παρεσχεύασε, πλὴν ᾿“ττήλα. αὐτὸς γὰρ ἔμενεν d-i0 
^ x 
P. 68 στεμφὴς χαὶ τὸ εἶδος ἀμετάτρεπτος, καὶ οὐδὲν οὔτε λέγων, 
LÀ ^ ce ^ , 
V.460vrs ποιῶν γέλωτος ἐχόμενον ἐφαίνετο, πλὴν Ort τὸν veora- 
- - x 
voy τῶν παίδων ("Hovüc δὲ Ὀνομα τούτῳ) εἰσιόντα καὶ παρε- 
μὴ T7 » P 34 » 
στῶτα tiÀxs τῆς παρειᾶς, γαληνοῖς ἀποβλέπων ὄμμασι πρὸς 
, - H , u - p 
αὐτόν. ἐμοῦ δὲ ϑαυμάζοντος ὅπως τῶν uiv ἄλλων zaidovi5 
ὀλιγωροίη, πρὸς δὲ ἐκεῖνον ἔχοι τὸν νοῦν, ὃ παρακαϑήμενος 
' - , - -“ "^ 
βάρβαρος, συνιεὶς τῆς “ὐσονίων φωνῆς xai τῶν παρ᾽ αὐτοῦ 
μοι ῥηϑησομένων μηδὲν ἐκλέγειν προειπὼν, ἔφασχε τοὺς μάγ- 
- 32 , : , i] ^ 2 - - , 
τεις τῷ rij ngonyopevxévat, τὸ μὲν αὐτοῦ πεσεῖσϑαν γέ- 
-Ὁ 2 — 
Broc, ὑπὸ δὲ τοῦ παιδὸς ἀναστήσεσθαι τούτου. ὡς δὲ ἔν (50 
εἷλκον τὴν γύ ὑπεξήλϑῸ ἐπὲ πολὺ μὴ fo 
συμποσίῳ εἷλκον τὴν νύχτα, ὑπεξήλθομεν, ἐπὲ πολὺ μὴ βου-. 
, “- , P 
ληϑέντες τῷ πότῳ προσχαρτερεῖν. : Y 
AN , Ac. , 
Ἡμέρας δὲ γενομένης ἐπὲ τὸν Ὀγηγήσιον ἡλϑόμεν, 


enim, cum illi Bleda faveret, in barbarorum regione acceperat, eam- 
que in Scythia, ab Attila ad Aetium dono missus, reliquerat. Sed 
hac spe frustratus est, quia Attilas illi succensuit, quod ad sua remi- 
grasset. Itaque tunc arrepta festivitatis occasione progressus , et forma 
et habitu et pronuntiatione et verbis confuse ab eo prolatis, Roma- 
. nae Hunnorum et Gothorum linguam intermiscens, omnes laetitia im- 
plevit et effecit, ut in vehementem risum prorumperent. Sed Atti- 
las semper eodem vultu, omnis mutationis expers, et immotus per- 
mansit, neque quicquam facere, aut dicere, quod iocum, aut hilari- 
tatem prae se ferret, conspectus est: praeter quam quod iuniorem ex 
filiis introeuntém. et adventantem , nomine Irnach, placidis et laetis 
oculis est intuitus, et eum gena traxit. Ego vero cum admirarer, 
Attilam reliquos suos liberos parvi facere, ad hunc solum animum 
adiicere, unus ex barbaris, qui prope me sedebat et Latinae linguae 
usum habebat, fide prius accepta, me nihil eorum, quae dicerentur, 
evulgaturum, dixit, vates Attilae vaticinatos esse, eius genus, quod 
alioquin interiturum erat, ab hoc puero restauratum iri. Ut vero 
convivium ad multam noctem protraxerunt, non diutius nobis com- 

potationi indulgendum esse rati exivimus. 
Die exorto, Onegesium adivimus dicentes, nos dimitti oportere, 


E PRISCI HISTORIA. 207 


χοῆναι ἡμᾶς διαφεϑῆναι λέγοντες xai μὴ τηνάλλως τρίβειν A.C. 448 
τὸν χρόνον.. καὲ ὃς ἔφη ἐϑέλειν καὶ τὸν ᾿Φττήλαν ἀποπέμ- Tod. e 
πεῖν ἡμᾶς. καὶ μιχρὸν διαλιπὼν ἅμα τοῖς λογάσιν Σβουλεύ- | Miu 
ero περὲ τῶν ΑΑττήλᾳ δεδογμένων, καὶ τὰ βασιλεῖ ἀποδοϑη- 
δσόμενα συγέταττε γράμματα, ὑπογραφέων αὐτῷ παρόντων 
καὶ “Ῥουστιχίου, ἀνδρὸς δομωμένου μὲν ἐκ τῆς ἄνω lMvot- 
ας, ἁλόντος δὲ ἐν τῷ πολέμῳ, καὶ διὰ λόγων ἀρετὴν τῷ βαρ-α 
βάρῳ ἐπὲ τῇ τῶν γραμμάτων διαπονουμένου συντάξει. ὡς 
δὲ ἐκ τῆς συνόδου διανέστη, ἐδεήϑημεν αὐτοῦ περὲ λύσεως 
-τοτῆς Σύλλου γαμετῆς καὶ τῶν ἐκείνης παίδων, ἐν τῇ Ρατι- 
αρίας ἀνδραποδισϑέντων ἁλώσει, xal πρὸς μὲν τὴν αὐτῶν 
οὐχ ἀπηγόρευσε λύσιν, ἐπὲ πολλοῖς δὲ σφᾶς ἐβούλετο χρή- 
μασιν ἀπεμπολᾷν, ἡμῶν. δὲ ἐλεεῖν αὐτοὺς τῆς τύχης ἱκετευ- 
σάγτων, τὴν προτέραν εὐδαιμογίαν λογιζόμενον, διέβη τε 
15agóg τὸν ᾿Δττήλαν, x«i τὴν μὲν γυναῖχα ἐπὲ πεντακοσίοις 
διαφῆχε χρυσοῖς, τοὺς δὲ παῖδας δῶρον ἔπεμιπε βασιλεῖ. évD 
τούτῳ δὲ xai ἡ Péxav ἡ τοῦ "Aura γαμετὴ παρὰ uus 
τῶν αὐτῆς πραγμάτων τὴν ἐπιτροπὴν ἔχοντι δειπνεῖν ἡμᾶς 
παρεχάλει. καὶ παρ’ αὐτὸν ἐλθόντες ἅμα τισὲ τῶν ἐκ τοῦ 
οοέϑνους λογάδων φιλοφροσύγης ἐτύχομεν, ἐδεξιοῦτο δὲ ἡμᾶς 
μιειλιχίοις τε λύγοις καὶ τῇ τῶν ἐδωδίμων παρασκευῇ. xat 
ἕχαστος τῶν παρόντων Σχυϑικῇ φιλοτιμίᾳ κύλικα ἡμῖν πλήρη 


17. ἹῬέχαν supra pag. 197., 1.9. Κρέχα nominata est. 


neque nobis diutius tempus terendum esse. Ille, Attilam quoque in 
ea esse voluntate, et nos dimittere constituisse , respondit. Itaque non 
multo post consilium procerum de his, quae Attilas statuerat, ha- 
buit, et litteras, quae Imperatori redderentur, digessit. Aderant 
quoque, quorum curae epistolas scribere incumbebat, inter quos erat 
Rusticius, vir e superiore Mysia ortus, qui ab hostibus captus, cum 
dicendi facultate valeret, barbaro operam in conscribendis epistolis 
navabat  Dimisso consilio, ab Onegesio precibus contendimus, ut 
Syllae uxori et eius liberis, qui in expugnatione urbis Ratiariae 
una cum matre in servitutem redacti erant, libertatem restitue- 
ret. Et vero ab his liberandis minime abhorrebat, sed eorum liber- 
tatem magna pecuniae summa a nobis emptam volebat.  l]taque nos 
eum supplices orare et obtestari, ut, habita eorum pristinae fortunae 
ratione, praesentis calamitatis commiseratione moveretur. llle, ut 
Attilam adiit, mulierem pro quingentis aureis liberam dimisit, et 
eius filios dono ad Imperatorem misit. Interea Recan, Attilae uxor, 
in aedes Adamis, qui eius res domesticas curabat, nos ad coenam 
invitavit. Ab eo una cum pluribus Scythiae principibus comiter ex- 
cepti sumus et iucundis sermonibus οἱ magnifico epularum appa- 
ratu. Tum unusquisque eorum, qui aderant, surgens, Scythica co- 


568 EXCERPTA 


Δ. 6. 448 διαγιστάμενος ἐδίδου, καὶ τὸν ἐχπιόντα περιβαλὼν καὶ φι» 
[ Id. ἐλήσας ταύτην ἐδέχετο. μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον ἐπὲ. τὴν σχηνὴν 
m ᾿ἐλϑόντες ἐς ὕπνον ἐτράπημεν. τῇ δὲ ὕστεραίᾳ éni συμπόσιον 
αὖϑις ἡμᾶς ᾿“ττήλας ἐκάλει, καὶ TQ προτέρῳ τρόπῳ παρά 
τὸ αὐτὸν εἰσήλθομεν καὶ ἐς τὴν εὐωχίαν ἐτράπημεν. cwvé-5 
P.69 βαινε δὲ ἐπὶ τῆς χλίνης ἅμα αὐτῷ μὴ τὸν πρεσβύτερον τῶν 
παίδων ἦσϑαι, ἀλλὰ γὰρ ᾿ΘΩβάρσιον, ϑεῖον αὐτῷ τυγχάνοντα 
πρὸς πατρύς. παρὼ πᾶν δὲ τὸ συμπόσιον λόγοις φιλοφρο-- 
γούμενος φράζειν ἡμᾶς βασιλεῖ παρεκελεύετο τῷ ΪΚωνσταντίῳ, 

ὃς αὐτῷ παρὰ ᾿“ετίου ἀπέσταλτο ὑπογραφέως χάριν, διδόναετο 
ἣν αὐτῷ γυναῖχα καὶ ὑπέσχετο, παρὰ γὰρ τὸν βασιλέα Θε- 
odóctov ἅμα τοῖς σταλεῖσι παρὰ τοῦ ᾿“ττήλα πρέσβεσιν ἄφι- 
κόμενος ὃ ΜΚωγστάντιος τὴν εἰρήνην “Ῥωμαίοις καὶ Σχύϑαις 
ἔφησε ἐπὶ μακρὸν φυλάττεσθαι χρόνον παρασχευάσειν, ἂν 

αὐτῷ γυναῖκα εὔπορον δοίη. καὶ πρὸς τοῦτο ἐπένευσε βασι-τῦ, 
Βλεὺς, καὶ Σατορνίλου περιουσίᾳ καὶ γένει χοσμουμένου ϑυγα-- 
τέρα εἰρήκει δώσειν. τὸν δὲ Σατοργνίλον ἀνῃρήκει ᾿“ϑηναὴὶς 

7 καὶ Εὐδοκία - ἀμφοτέροις γὰρ ἐχαλεῖτο τοῖς ὀνόμασιν. ἐς . 
ἔργον δὲ τὴν αὐτοῦ οὐ συνεχώρησεν ἀχϑῆναι ὑπόσχεσιν 

Ζήνων, ὑπατικὸς ἀνὴρ καὶ πολλὴν ἀμφ᾽ αὑτὸν ἔχων "Ioav-20 
ρων δύναμιν, μεϑ’ ἧς καὶ τὴν Κωνσταντίνου κατὰ τὸν vov 
πολέμου χαιρὸν φυλάττειν ἐπετέτραπτο. τότε δὴ τῶν ἐν τῇ 


14 παρασχευάσειν, ἂν Ἡ,, παρασχευάσειεν ἂν vulg. — 17. dog 
v«ig Val, 2495r&g vulg. iu 
» 
mitate poculum plenum nobis porrexit, et eum, qui ante se biberat, 
amplexus et exosculatus,. illud excepit. A coena nos in tentorium 
nostrum recipientes, somnum cepimus. Postridie iterum nos Attilas 
ad coenam invitavit, et eodem, quo prius, ritu ad eum accessimus et 
ad hilaritatem nos convertimus. "Tum autem non senior ex filiis 
Attilae in eius thoro una cum ipso accumbebat, sed Oebarsius, eius 
patruus. Per totum convivii tempus nos blandis sermonibus appel- 
lans Imperatori dicere iussit, ut Constantio, quem ad eum Aetius, 
ut ab epistolis esset, miserat, uxorem daret eam, quam illi promi- 
sisset. Etenim Constantius una cum Áttilae legatis ad Theodosium 
venerat, et se operam daturum, ut pax longo tempore inter Roma- 
nos et Hunnos servaretur, dixerat, modo sibi uxorem locupletem 
matrimonio copularet. Huic petitioni Imperator annuerat, et Satur- 
nini filiam, viri et opibus, et genere clari et ornati, se illi nuptui 
dáturum promiserat. Saturninum autem interemerat Athenais seu 
Eudocia, (utroque enim nomine vocabatur,) neque Imperatori ad 
exitum perducere, quod promiserat, per Zenonem, virum consularem; 
licuit. Is enim olim magna [saurorum multitudine stipatus, urbi 
Constantinopoli , quae bello premebatur, praesidio fuerat, Qui quum 


E PRISCI HISTORIA. 209 


e E -- t c , - , - 48 
OTOQOTLOTIXOY GOYOY ταγμάτων ὑπεξαγει TOU vorov A. C. 44 
τῷ ? 1€ d un ^ - — , T M Iud. 1 
τὴν κύρην, καὶ “Ῥούφῳ τινὶ, &vi τῶν ἐπιτηδείων, κατεγγυᾷ «o a κι 
' MM Ὁ , c , 2 - ^ , " 
ταύτης δὲ ἀφῃρημένης, ὃ Κωνστάντιος ἐδεῖτο τοῦ βαρβάρου, 
P] , 29-53 A - , .» ^ ^ ,? - 
ἐνυβοισμένον αὐτὸν μὴ περιορᾶσϑαι, ἀλλ᾽ ἡ τὴν ἀφαιρεϑεῖ-α 
ἤσαν ἢ καὶ ἄλλην αὐτῷ δίδοσθαι γαμετὴν φέρνην εἰσοίσουσαν. 
παρὰ τὸν τοῦ δείπνου τοίνυν καιρὸν ὃ βάρβαρος λέγειν τῷ 

, ᾿ D - 2. * E - ? - 
βασιλεύοντι τὸν Παξιμῖνον ἐκέλευε, μὴ χρῆναι τῆς ἐξ αὐτοῦν. 47 
τὸν Κωγστάντιον ἐλπίδος διαμαρτεῖν. οὔτε γὰρ βασιλεῖ τὸ 
ψεύδεσθαι. ταῦτα δὲ ὃ ᾿Δττήλας ἐνετέλλετο, ὑποσχομένου 

τοϊκωγσταντίου χρήματα δώσειν, εἰ τῶν ζαπλούτων αὐτῷ πα- 
ρὰ Ῥωμαίοις κατεγγυηϑθείη γυνή. 

Τοῦ δὲ συμποσίου ὑπεξελϑόντες, μετὰ τὴν νύχτα ἥμε-- 

ρῶν διαγενομένων τριῶν, διηφείϑημεν δώροις τοῖς προσήκουσι 

, » ^ € » , * , ^ € EVI 
τιμηθέντες ". éntune δὲ ὁ L4rrghag καὲ Βέριχον τὸν ἡμῶν 

15év τῷ συμποσίῳ προχαϑεσϑέντα, ἄνδρα τῶν λογάδων xai] 
- - - - H 
πολλῶν ἐν τῇ Σχυϑιχῇ κωμῶν ἄρχοντα, παρὰ βασιλέα πρε- 

, » 4 Δ) κ᾿ ^ , Ae NIE 
σβευσόμενον, ἄλλως τε xat αὐτὸν oia δὴ πρέσβιν παρὰ '"Po-4 
μαίων δέξασθαι. ποιουμένων δὲ ἡμῶν τὴν πορείαν xai 
πρὸς χώμῃ καταλυσάντων τινὲ, ἥλω Σκχύϑης ἀνὴρ xaracxo- 

- e 2 ^ c , , Ἁ , ^ , 
20z4c ἕνεχα ἐκ τῆς Ῥωμαίων ἐς τὴν βάρβαρον διαβεβηκὼς χώ- 
ραν" καὶ αὐτὸν ᾿Δττήλας ἀνασκολοπισϑῆναι παρεκελεύσατο. 

- € . - x 
τῇ δὲ ἐπιούσῃ δι’ ἑτέρων κωμῶν πορευομένων ἡμῶν, ἄνδρες 

- ' , , » - 
δύο τῶν παρὰ Σκύϑαις δουλευόντων ἤγοντο, ὀπίσω τὼ χεῖρε 

8. βασιλιχὸν coni. B. 9. πρέπειν add. N. post ψεύδεσϑαι. 


orientalium exercituum dux esset, puellam custodia eduxit, et Rufo 
cuidam, uni ex suis necessariis, despondit. Hac puella sibi subtra- 
cta, Constantius barbarum orabat, ne sibi factam contumeliam ne- 
gligeret, sed perficeret, ut sibi uxor daretur aut ea, quae erepta fue- 
rat, aut etiam alia, quae dotem adferret. Quamobrem per coenae 
tempus barbarus Maximinum lmperatori dicere iussit, non oportere 
Constantium spe ab ipso excitata falli, et ab Imperatoris dignitate 
alienum videri, mendacem esse. Haec Attilas Maximino mandavit, 
propterea quod Constantius illi ingentem pecuniae summam pollici- 
tus erat, si uxorem e Romanis puellis locupletem duceret. Sub nocte 
ἃ coena discessimus, 

Tribus deinde diebus elapsis, muneribus donati dimissi sumus. 
Attilas quoque Berichum , virum e Scythiae primoribus, multorum 
vicorum in Scythia dominum, et qui in convivio superiore loco se- 
derat, nobiscum legatum ad Imperatorem misit. Hunc enim et alias 
Romani pro legato admiserant. Nobis autem iter conficientibus et 
in vico quodam commorantibus, captus est vir Scytha, qui a Roma- 
nis explorandi gratia in barbaram regionem descenderat, quem 
crucis supplicio affici Attilas praecepit. Postridie etiam dum per 


Dexippus, Eunapius etc. 14 


210 |... EXCERPTA 


A. C. 448 δεδεμένοι, ὡς τοὺς κατὰ πόλεμον ἀνελόντες δεσπόταξ᾽ xoi 
Theod.ii eni ξύλων δυυῖν κεραίας ἐχόντων ἀμφοῖν τὰς κεφαλὰς ἐμ- 
; od. * ! P 
p. γοβαλόντες ἀγεσταύρωσαν. ἐφ’ ὅσον δὲ τὴν Σκυϑικὴν διεξήει- 
μὲν, ὃ Βέριχος ἐκοινώνει τε ἡμῖν τῆς ὁδοῦ, xai ἥσυχός τις 
37: , 2 € * ἊΨ» , , 
xai ἐπιτήδειος ἐνομίζετο. ὡς δὲ τὸν Lovgov ἐπεραιώϑημεν ,5 
ἐν ἐχϑροῦ ἡμῖν ἐγένετο μοίρᾳ διά τινας ἑώλους προφάσεις 
ἐκ τῶν ϑεραπόντων συνενεχϑείσας. καὶ πρότερον μὲν τὸν 
ἵππον ἀφείλετο, ᾧ τὸν ἸΠαξιμῖνον Ói ἔμενος ἦ Ó γὰ 
» ἀφείλετο, ᾧ τὸν Παξιμῖνον δωρησάμενος zv. ὁ γὰρ 
^ ^ [i 
-drsnhag πᾶντας τοὺς ἀμφ᾽’ αὑτὸν λογάδας παρεχελεύσατο 
δώροις τὸν Ἰαξιμῖνον φιλοφρονήσαοθαι, καὶ ἕχαστος ἐπε-το 
, € »? » €T ^c , 34 δ. * 
πόμφει ἵππον αὐτῷ, μεϑ’ ὧν καὶ ὃ Βέριχος. ὀλίγους δὲ λα- 
Β βὼν τοὺς ἄλλους ἀπέπεμπε, τὸ σῶφρον δηλῶσαι ἐκ τῆς με- 
5 € ;3 à 
τριότητος ἐσπουδακώς. τοῦτον οὖν ἀφείλετο τὸν ἵππον, καὶ 
^ » - - 
οὔτε συγοδοιπορεῖν, ovre συγεστιᾶσθαι ἠνέσχετο" ὥστε ἡμῖν 
ἐν τῇ βαρβάρων χώρᾳ γενομένου συμβόλου, ἐς τοῦτο ngo-i5 
ελϑεῖν. καὶ ἐντεῦϑεν διὰ τῆς Φιλίππου ἐπὶ τὴν ᾿Αδρια- 
γοῦ πόλιν τὴν πορείαν ἐποιησάμεϑα. ἐν fj διαγαπαυσάμενοι 
H » - - - 
ἐς λόγους ἤλθομεν τῷ Βερίχῳ, καὶ αὐτὸν τῆς πρὸς ἡμᾶς 
σιωπῆς κατεμεμψάμεϑα, ὅτι γε δὴ ὀργίζεται οὐκ ἀδικοῦσιν 
M y , [3 
οὐδέν. ϑεραπεύσαντες οὖν αὐτὸν καὶ éni ἑστίασιν xaAécav-30 
τες ἐξωρμήσαμεν. κχαὲ τῷ Βιγίλᾳ ἐν τῇ ὁδῷ ἀπαντήσαντες 
7 ᾿ * by ^ » , * * L] ᾳᾷΑ 9 , € 
ἐπὲ τὴν Σκυϑικὴν ἐπαναζευγνύγτι καὶ τὰ παρὰ rra 5- 


alios vicos progrederemur, duo, qui apud Scythas serviebant, tani- 
bus vincti post terga trahebantur, quod his, quos belli casus domi- 
nos fecisset, vitam eripuissent. Mos, immissis inter duo ligna uncis 
praedita capitibus, in cruce necarunt. Berichus vero, quamdiu Scy- 
thiam peragravimus, eadem via nobiscum iverat, et placidus et 
amicus visus erat, Ut Istrum traiecimus, propter quasdam vanas 
causas, a servis ortas, nos inimicorum loco habuit. Et primum qui- 
dem equum, quem Maximino dono dederat, ad se revocavit. Ete- 
nim Attilas omnes Scythiae principes, qui in ipsius comitatu erant, 
donis Maximinum ornare iusserat, et unusquisque certatim illi equum 
miserat, inter quos et Berichus. At ille cum moderationis gloriam 
sibi comparare studeret, ex equis oblatis paucos acceperat, reliquos 
reiecerat. Berichus igitur equum, quem Maximino dederat, ademit, 
neque deinceps eadem via ire aut coenari nobiscum voluit. ltaque 
hospitalitatis tessera, in barbara regione contracta, eo usque pro- 
gressa est. Hinc per Philippopolim ad Adrianopolim nobis iter fuit. 
In hac civitate quiescentes, Berichum rursus allocuti cum οὐ, quod 
tamdiu erga nos silentium tenuisset, expostulavimus. Nec enim ul- 
lam fuisse causam cur nobis irasceretur, quandoquidem in nulla re 
eum offenderamus. Itaque eo placato et ad coenam invitató, ab 
Adrianopoli movimus, In itinere Rigilam, qui in Scythiam reverte- 
batur, obvium habuimus: quo edocto, quae Attilas ad legationem 


E PRISCI HISTORIA. . — 211 
μῖν τῆς ἐπὶ τῇ πρεσβείᾳ ἀποκρίσεως εἰρημένα ἀφηγησάμενοι, κῷ 448 


τῆς énavódov εἰχόμεϑα. ὡς δὲ ἐς τὴν Κωνσταντίνου παρε- ἐν α, i 
, - " »! * , ᾿ - » 
ytvousdu, μεταβεβλῆσϑαι μὲν ὠόμεθϑα τὸν Béptyov τῆς 00- C 

- «Ὁ 4 Ὁ δεν, , E] 2 , ' i25 

γῆς" ὃς δὲ τῆς ἀγρίας οὐκ ἐπελέληστο φύσεως, ἀλλ᾽ ἐς δια- 
δφορὰς ἐχώρει, καὶ ἐν κατηγορίᾳ ἐποιεῖτο τὸν Παξιμῖνον, ὡς 
ἔφησεν εἰς τὴν Σκυϑικὴν διαβὰς τὸν ᾿4ρεύόβινδον xai τὸν A- 
» . * . ὧν 

σπαρα, ἄνδρας στρατηγοὺς, μηδεμίαν παρὰ βασιλεῖ ἔχειν μοῖ- 
ραν», xai ὡς ἐν ὀλιγωρίᾳ τὰ xav αὐτοὺς ἐποιήσατο, τὴν βαρ- 

βαρικὴν ἐλέγξας κουφότητα. 

10 ᾿“ναζεύξαντα δὲ τὸν Βιγίλαν καὶ ἐν οἷς τὸν ᾿Αττήλαν 
τόποις διατρίβειν συνέβαινεν ἀφικόμενον περιστάντες εἶχον 
οἱ πρὸς τοῦτο παρεσχευασμένοι βάρβαροι, χαὲ τὰ χρήματα;Ὁ 
' -» , 3.48 ^ ' ^ ' 1 
ἅπερ τῷ Ἐδέκωνι ἐχόμιζεν, ἀφείλοντο. ὡς δὲ καὶ αὐτὸκ na- 

^ B 2 E ud - u , “« 
ρὰ τὸν ᾿Δττήλαν ἤγον, καὶ ὠνηρωτᾶτο ὅτου χάριν τοσοῦτον 
τὐφέροι χρυσίον, ἔφη οἰχείας τε καὶ τῶν παρθεπομένων προνοί- 
ας ἕνεχα, doré μὴ ἐνδείᾳ τροφῶν ἢ ἵππων σπάνει, ἢ καὶ 
τῶν φορτηγῶν ὑποζυγίων ὑπὸ τῆς μαχρᾶς ἐχδαπανηϑέντων 
ὁδοῦ, διαμαρτεῖν τῆς περὲ τῆς πρεσβείας σπουδῆς" παρε- 
σχευάσϑαι δὲ αὐτῷ καὶ ἐς αἰχμαλώτων ὠνὴν, πολλῶν κατὰ 
20r7v Ῥωμαίων δεηθέντων αὐτοῦ, τούς σφισι προσήκοντας 
λύσασϑαι" καὶ ὃ ᾿ΔΑττήλας ,GÀX οὗτοι," ἔφη, ,,σὺ πονηρὸν 
, , ^ , , 
ϑηρίον," τὸν Βιγίλαν λέγων, .,τὴν δίκην σοφιζόμενος Arottc , P.71 
? » , t LI Ὕ ^ ^ . en. 
οὐδὲ ἔσται σοι πρόφασις ἱκανὴ εἰς τὸ τὴν κόλασιν διαφυγεῖν, 

6. ᾿Αρεόμινδον et 11; διατριβὴν vulg. τι. συνεῖχον N. 4224. 

λήσεις B., λύσεις vulg. 
nostram responderat, coeptum iter continuavimus. Ut Constantino- 
polim venimus, Berichum existimabamus iram abiecisse, sed agre- 
stis et ferae suae naturae minime est oblitus. Nam Maximinum in- 
simulavit dixisse, quum in Scythiam transiisset, Areobindi et Asparis, 
exercituum ducum, auctoritatem apud lmperatorem nullius esse pon- 
deris, et cum barbarorum levitatem et inconstantiam notasset, eorum 
gesta in nullo pretio habuisse. 

Reversum Bigilam, quum in iis locis advenisset, ubi tum Atti- 
las commorabatur, circumstantes barbari ad id praeparati compre- 
henderunt, et manus in pecunias, quas Edeconi adferebat, iniece- 
ryunt. Quum ipsum ad Attilam adduxissent, is ex eo quaesivit, 
cuius rei gratia tantum auri asportasset. llle respondit, ut suis et 
comitum suorum necessitatibus provideret, ne rerum necessariarum 
inopia, aut equorum, aut aliorum ànimalium vecturae aptorum pe- 
nuria, quae per longa itinera deperierant, a studio obeundarum lega- 
tionum avocaretur. Praeterea ad redemptionem captivorum pecuniam 
paratam esse. Multos enim ex Romanis a se magnopere petiisse, 
ut propinquos suos redimeret. Cui Attilas: ,,Sed neque iam, o tur- 
pis bestia, Bigilàm appellans, ullum tibi tuis cavillationibus iu- 


212 EXCERPTA 


p , - € 
A.C. (48 μείζονος μὲν τῆς σῆς δαπάνης παρασκευῆς σοι χρημάτων v- 
Tl ry παρχούσης, καὶ τῶν ὑπὸ σοῦ ἵππων. καὶ ὑποζυγίων ὠνηϑη- 

ieod.A41 aie - - ' Δ 4 
V. 4S σομένων, x«b τῆς τῶν αἰχμαλώτων λύσεως, zv σὺν Πῆαξι- 
ai , - * 
μίνῳ παρ᾽ ἐμὲ ἀφικομένῳ ποιεῖν. ἀπηγόρευσα." ταῦτα ind: 
)v υἱὸν (ἦν δὲ xaà τῷ Βιγίλᾳ. τότε πρῶτον. 2 ὴν βαρβά-5 
τὸν υἱὸν (gv δὲ xat τῷ Βιγίλᾳ τότε πρῶτον ἐς τὴ c 
B ^ , D ^ , 
ρῶν ἠχκολουϑηκὼς χώρα») ξίφει καταβληθῆναι παρεχελεύσατο, 
" “ ^ 
εἰ μὴ φϑάσας εἴποι 0rQ τὰ χρήματα καὶ Ov ἣν αἰτίαν 
Βχομίζει. ὃ δὲ ὡς ἐθεάσατο τὸν παῖδα ἐπὲ ϑάνατον στείχον-- 
4 , * 
τα, ἐς δάκρυά.τε xai ὑλοφυρμοὺς ἐτράπη, καὶ ἀγεβόα τὴν. 
' « bJ 
δίκην ἐπ᾽ αὐτὸν φέρειν τὸ ξίφος, οὐχ ἐπὲ τὸν νέον τὸν. ἀδι-το 
€ ? , A] * , , ϑ»» i. 32 , 
χοῦντα οὐδέν. xa μηδὲν μελλήσας τά τε αὐτῷ xai Ἔδέκωνι 
M] [od - - 5L -Ó 
καὶ τῷ εὐνούχῳ καὶ τῷ βασιλεῖ μελετηϑέντα ἔλεγε, συνεχῶφ 
δὲ ἐς ἱκεσίαν τρεπόμενος, core αὐτὸν μὲν ἀγναιρεϑῆναι, 
διαφεϑῆναι δὲ τὸν παῖδα. γνοὺς δὲ ὃ ᾿Δττήλας ἀπὸ τῶν Ἐδέ-. 
xcvi εἰρημένων μηδὲν διεψεῦσθαι τὸν Βιγίλαν, ἐν δεσμοῖς τϑ 
» i 
εἶναι προσέταττεν, οὐ πρότερον λύσειν ἀπειλήσας πρὲν ἢ τὸν 
παῖδα ἐκπέμψας ἑτέρας αὐτῷ πεντήκοντα χρυσίου λίτρας ὑπὲρ 
- , * € 
τῶν σφετέρων χομίσοι λύτρων. καὶ ὃ μὲν ἐδέδετο, ὃ δὲ ἐς 
^ c D 2] , » ^ * 5 ΄ AX. 
τὴν “Ῥωμαίων ὅπανῇει. ἔπεμπε, δὲ xai Ogéorgv xai Hohav . 
€» ' ." 1 , 
0 ᾿Δττηλας ἐς τὴν Κωνσταντίνου. 
A. C. 419 δ΄, Ὅτι ὑπ’ ἀμφοτέρων, "Aja τε. καὶ Ζήνωνος, αἷ- 
2 : . , 
τούμενος ὃ Χρυσάφιος ἐν ἀγωνίᾳ καϑεστήκει. πάντων δὲ αὖ- 
1. σον D., οἷα vulg. $4 


20 


^ 


dicii subeundi patebit effugium: neque ulla satis idonea causa erit, 
qua meritum supplicium evitare possis. Longe enim maior summa 
est, quam qua tibi sit opus ad sustentandam familiam , vel etiam 
quam impendas in emptionem equorum, vel iumentorum, vel libe- 
rationem captivorum, quam iamdudum Maximino, quum huc venie- 
bat, interdixi. Haec dicens, filium Bigilae (is tum primum patrem 
secutus in barbaram regionem venerat) ense occidi iubet, nisi pater, 
quem in usum et quam ob causam tantum auri advexisset , aperi- 
ret. llle ut vidit filium morti addictum, ad lacrymas conversus, ius 
implorare, et ensem in se mitti debere, non in filium, qui nihil 
commeruisset, Nec cunctatus omnia clandestina consilia, quae à se, 
ab Edecone, ab eunucho et Imperatore in Attilam composita fue- 
rant, aperuit, et ad preces prolapsus, orare ef obtestari, ut se oc- 
cideret, et filium nihil promeritum liberaret. Cum autem Attilas ex 
his, quae Edecon sibi detexerat, Bigilam nihil mentitum perspiceret, 
in vincula duci praecepit, e quibus non prius eum exsoluturum mi- 
natus est, quam eius filius in eam rem dimissus alias quinquaginta 
auri libras pro utriusque liberatione exsolvisset, et Bigilas quidem 
in vincula est coniectus, filius autem ad Romanos rediit, Misit etiam 
Attilas Orestem et Eslam Constantinopolim. T 


4.' Hine Atülas, illinc Zeno Chrysaphium ad poenam deposce- 


E PRISCI HISTORIA. 213 


τῷ εὔνοιάν vs καὶ σπουδὴν συνεισφερόντων, &dóxey παρὰ τὸν A. C. ἠ49 
᾿Αττήλαν πρεσβεύεσθϑαι ᾿Ανατόλιον καὶ Νόμον, τὸν μὲν ᾿Ανα- een $a 
τύλιον τῶν ἀμφὲ βασιλέα ἄρχοντα τελῶν xal τὰς συνγϑήχας | 
τῆς ἐχείνου εἰρήνης προϑέμενον͵, τὸν δὲ Νόμον τὴν τοῦ μα- 
Ἐγίστρου τιμὴν ἄρξαντα χαὶ ἐν τοῖς πατρικίοις σὺν ἐκείνῳ D 
χαταλεγόμενον, οἵ δὴ τὰς ἀρχὰς ἀναβεβήκασε πάσας. συνε- 
πέμπετο δὲ ᾿“νατολίῳ Νόμος οὐ διὰ μέγεϑος τῆς τύχης μό- 
γον, ἀλλὰ ὡς καὶ τῷ Χρυσαφίῳ εὔνους ὧν καὶ φιλοτιμίᾳ 
τοῦ βαρβάρου περιεσόμενος - ὅτι γὰρ μάλιστα προσῆν αὐτῷ 
roró μὴ φείδεσϑαι χρημάτων, τὸ παρὸν διαϑεῖναι ἐσπουδαχότι. 
καὶ οὗτοι μὲν ἐστέλλοντο τὸν ᾿ΑΔττήλαν ἀπάξοντες τῆς ὀργῆς 
καὶ τὴν εἰρήνην ἐπὲ ταῖς συντάξεσι διαφυλάττειν πείσοντες . 
λέξοντες δὲ καὶ, ὡς τῷ Κωνσταντίῳ κατεγγυηθήσεται γυνὴ 
οὐ μείων τῆς Σατορνίλου γένει τε καὶ περιουσίᾳ. ἐχείγην 
15yág μὴ βεβουλῆσϑαι, ἀλλ᾽ ἑτέρῳ κατὰ νόμον γήμᾳσϑαι" οὐ 
γὰρ ϑέμις παρὰ Ῥωμαίοις ἄχουσαν γυναῖκα κατεγγυᾶσϑαι. 72 
ἀνδρί. ἔπεμπε δὲ καὶ ὃ εὐνοῦχος τῷ βαρβάρῳ χρυσίον, ὧσ- 
τε αὐτὸν μειλιχϑέντα ἀπαχϑῆναι τοῦ ϑυμοῦ. 
εἐ. Ὅτι οἱ ἀμφὲ τὸν ᾿Ανατόλιον καὶ Νόμον τὸν "Iargov 
χοπεραιωθέντες ἄχρις τοῦ Ζρέγκωνος λεγομένου ποταμοῦ ἐς 
τὴν Σχυϑιχὴν διέβησαν - αἰδοῖ γὰρ τῶν ἀνδρῶν ὃ ᾿Δττή- 
λας, ὥστε μὴ τῷ τῆς ὁδοῦ ἐπιτρίβεσϑαι διαστήματι, ἐν 


5. τιμὴν] ἀρχὴν marg. H. 


bant. Omnium autem in eum animis et studiis inclinatis , visum 
est ad Attilam legatos mittere Anatolium et Nomum: Anatolium 
quidem magistrum militum praesentalem, et qui pacis cum barbaro 
initae conditiones proposuerat: Nomum vero magistri dignitatem ge- 
rentem, et in numerum patriciorum una cum Anatolio allectum , 
quae dignitas ceteris ommibus antecellit. Missus vero est cum Ana- 
iolio Nomus non solum propter dignitatis amplitudinem , sed etiam 
quia erat benevolo in Chrysaphium animo, et apud barbarum gratia 
ei auctoritate plurimum valebat, Nam si quid perficiendum sibi 
proposuerat , minime pecuniis parcendum esse censebat. Et illi qui- 
dem mittebantur, quo Attilam ab ira dimoverent et pacis conditio- 
nes observare persuaderent, illud quoque dicturi, Constantio nu- 
ptum datum iri puellam minime Saturnini filiae genere et opibus 
iuferiorem. Illam enim minime gratum huiusmodi matrimonium ha- 
buisse: itaque secundam legem alteri nupsisse. Nec enim apud 
Romanos fas esse, mulierem invitam viro collocare. Misit et eunu- 
chus aurum ad barbarum, quo mollitus ab ira deduceretur. 
5. Anatolius et Nomus , Istrotransmisso , ad Drenconem fluvium 
usque (sic enim appellant) in Scythiam penetrarunt. Illic Attilas 
reverentia tantorum virorum motus, ne longioribus itineribus defa- 


514 .' EXCERPTA 


C; k à { ^ » M , ^ ? * » * - 
a. A ip exe γῳ τῷ χωρίῳ πρὸς αὐτοὺς ἐποιήσατο ἔντευξιν. καὶ πρῶ- 
nd. ? » - , 
Theod ja?" uà» ὑπερηφάνως διαλεχϑεὶς ὑπήχϑη vd πλήϑει τῶν δώ- 
, ρων, καὶ λόγοις προσηνέσν μαλαχϑεὶς φυλάττειν τὴν εἰρήνην 
» Ἂ«Ν - M , , -- - 
Béni ταῖς αὐταῖς ἐπώμνυτο συνθήκαις, ἀναχωρεῖν δὲ xai τῆς 
^^ , - - , 
τῷ Ἴστρῳ OgibouérQg Ῥωμαίων γῆς καὶ τοῦ πράγματα ἔτι 
, ' ^e - - 
παρέχειν περὲ φυγάδων βασιλεῖ, εἰ μή γε Ῥωμαῖοι αὖϑις 
* - DES , 
ἑτέρους καταφεύγοντας παρ᾽ αὐτοῦ δέξοιντο. ἠφίει δὲ xat 
^ 1 , - - ar 
Βιγίλαν, τὰς πεγντήχοντα τοῦ χρυσοῦ λίερας δεξάμενος, (ταύ- 
4 , c E LI ΡῈ ΕῚ 
τας γὰρ αὐτῷ ἐκχεχομίκει ὃ παῖς σὺν τοῖς πρέσβεσιν ἐς τὴν 
^ ' , » ^ 
Σχυϑικὴν διαβὰς,) καὶ αἰχμαλώτους ἄνευ λύτρων ἀφῆκε πλεί-το 
2 , * , , ' ^ 
στους, ᾿“νατολίῳ xai Νόμῳ χαριζόμενος. δωρησάμενος δὲ 
^oc 5 » - , * £ 
xai ἵππους αὐτοῖς καὶ ϑηρίων δορὰς, αἷς oi βασίλειοι xo- 
σμοῦνται Σχύϑαι, ἀπέπεμπε, συμπέμψας καὶ τὸν Κωνστάν- 
τιον ὥστε αὐτῳ βασιλέα εἰς ἔργον ἀγαγεῖν τὴν ὑπόσχεσιν. 
€ ^ H - € , 50 , 5, 7 d 
Cóg δὲ ἐπανῆλθον ot πρέσβεις, καὶ ἅπαντα τά τε παρ᾽ αὐτῶν,τὅ 
τά τὲ παρὰ τοῦ βαρβάρου διεξῆλθον, κατεγγυᾶται τῷ Κων- 
γτι / ἡ) ἵ έ δὸς Πλίνϑο 
oravit γυνὴ γαμετὴ zouaríov γενομένη, παιδὸς (y3ov 
bd ' , ; ' Ὕ ᾿ 
τοῦ παρὰ “Ρωμαίοις στρατηγήσαντος καὶ τὴν ὕπατον ἀρχὴν 
ἄρξαντος. συνεβεβήκει δὲ τὸν ᾿Αρμάτον ἐς τὴν ΑἸιβύων «δια- 
V. 49 βάντα ἐπὲ τῇ πρὸς «Αὐσοριανοὺς μάχῃ εὐημερῆσαι μὲν ὃν τῷοο 
1 » * - T 
πρὸς ἐχείνους πολέμῳ, νοσήσαντα δὲ τελευτῆσαι τὸν βίον, οὐ 
δὴ τὴν γαμετὴν, καὶ γένει καὶ περιουσίᾳ διαπρέπουσαν, ἔπεισεν 
c ^ bd , e - ᾿ 
ὃ βασιλεὺς τῷ ΙΚωνσταντίῳ γήμασϑαι. οὕτω καὶ τῶν πρὸς 


9. Σχυϑιχὴν Val, συνϑήχην vulg. 17. ᾿Δρμάτου coni. H. 


tigarentur, cum illis convenit. [Initio quidem multa superbe et inso- 
lenter disserens , tandem magnitudine munerum aequior factus est, 
et blanda legatorum oratione delinitus, se pacem servaturum secun- 
dum conventiones, iuravit; se quoque omni regione trans Istrum, 
tanquam Romanorum iuris ditionisque cedere, neque porro Imperatori 
de profugis reddendis molestum futurum , modo Romani in posterum 
a transfugis admittendis temperarent. Liberavit et Bigilam , nume- 
ratis quinquaginta auri libris, quas Bigilae filius cum legatis inScy- 
thiam. veniens attulerat. "Tum et Anatolio et Nomo gratificans, 
quam plurimos captivos illis sine ullo pretio concessit. Postremo 
donatos equis et ferarum pellibus, quibus Scythae regii ad orma- 
tum utuntur, dimisit. Comitem illis addidit Constantium, ut Impe- 
rator ipsi re confirmaret, quae verbis promiserat. Ut legati redie- 
runt, et cum Attila ultro citroque acta retulerunt, Constantio nu- 
ptui datur quondam uxor Armatii, filii Plinthae, qui apud Romanos 
exercituum dux fuerat et consulatum inierat. llle in Lybiam pro- 
fectus acie cum Ausorianis decertaverat et prospere pugnarat: mox 
morbo correptus vitam finierat. Eius uxori, genere et divitiis con- 
spicuae, post mariti obitum lLmperator nubere Constantio persuase- 


CQ 


E PRISCI HISTORIA. 21 


'aMrtgÀay λυϑέντων διαφορῶν, 0 Θεοδόσιος ἐδεδέξε, μή ποτε 
χαὲ Ζήνων τυραννίδι ἐπιϑήσεται. 
c. Ὅτι τοῦ ᾽“ττήλα τὸν παρὰ Θεοδοσίου τεταγμένον φό- p.A.C.45o 
ρον ζητοῦντος ἢ πόλεμον ἀπειλοῦντος, τῶν Ῥωμαίων στέλ- 43 E 
δλειν παρ᾽ αὐτὸν πρέσβεις ἀποχριγαμένων, ᾿Απολλώγνιος énéíu-p —— 
πεῖ, οὗπερ ὃ ἀδελφὸς τὴν Σατορνίλου γεγαμήκει ϑυγατέρα, 
ἣν 0 Θεοδόσιος ἐβούλετο Κωνσταντίῳ κατεγγυᾷν, Ζήνων δὲ 
Ῥούφῳ ἐδεδώκει πρὸς γάμον" τότε δὲ ἐξ ἀνθρώπων ἐγεγόνει. 
τοῦ Ζήνωνος οὖν τῶν ἐπιτηδείων ὃ ᾿ΑἸπολλώνιος γεγονὼς 
10x0i τὴν στρατηγίδα λαχὼν ἀρχὴν, παρὰ τὸν ᾿“ττήλαν ἐπέμ- 
πετὸ πρεσβευσόμενος. xai τὸν μὲν Ἴστρον ἐπεραιοῦτο, οὐχ 
ἔτυχε δὲ τῆς πρὸς τὸν βάρβαρον προσόδου. ἐν ὀργῇ γὰρ 
ἐχεῖνος ποιούμενος τὸ μὴ κεκομίσθαι τοὺς φόρους, ovg ἔλε- 
γεν αὐτῷ παρὰ τῶν βελτιόνων καὲ βασιλιχωτέρων τετάχϑαι, 
150/02 τὸν πρεοβευσάμενον ἐδέχετο, τοῦ πέριψαντος κατολιγώ-, -3 
ρῶν. ὃ δὲ ᾿Απολλώνιος ἀνδρὸς ἔργον κατὰ τοῦτον τὸν χαι- 
ρὸν φαίνεταε διαπραξάμενος. τοῦ γὰρ ᾿Αττήλα μὴ πρόσιε- 
ἡμένου τὴν αὐτοῦ πρεσβείαν, μηδὲ ἐς λόγους αὐτῷ ἐλϑεῖν for- 
λομένου, παραχελευομένου δὲ πέμπειν ἅπερ αὐτῷ ἐκ βασι- 
ολέως δῶρα ἐκόμιζε, καὶ ϑάνατον ἀπειλοῦντος, εἰ μὴ δοίη, 
ἔφησεν" ,0Ux αἰτεῖν προσῆκε Σχύϑαις ἅπερ αὐτοῖς ἔξεστιν ἢ 
δῶρα ἢ σκῦλα λαβεῖν" παραδηλῶν δῶρα μὲν αὐτοῖς δοθή- 
3. τὸν add. Β.. το. προσόδου H., προόδου vulg. 17- προσι- 
ἐμένου H., προϊεμένου vulg. 


vit. Sed sopitis omnibus ad hune modum cum Attila controversiis, 
' Theodosium novus timor occupavit, ne Zeno tyrannidem invaderet. 
6. Cum Attilas tributum cum Theodosio conventum peteret, 
aut bellum minaretur, et Romani se illi per legatos satisfacturos re- 
spondissent, missus est Apollonius. Hic erat frater eius, quiSatur- 
mini filiam duxerat uxorem, quam Theodosius Constantio promiserat, 
Zeno vero Rufo collocarat, qui tunc in vivis esse desierat. Itaque 
Apollonius inter familiares Zenonis, et ducis dignitate auctus, lega- 
tione funceturus ad Attilam missus erat. Sed transmisso Istro, mi- 
mime aditum ad Attilam nactus est, Etenim Attilas ira aestuans, quod 
sibi tributum, quod, ab optimis et nobilissimis viris sibi eonstitutum 
esse dixit, non solveretur, legatum minime admisit contemtu eius, a 
quo missus erat, Quo tempore Apollonius magnanimi viri facinus 
ausus esse dicitur. Etenim, quamvis Attilas minime ratam haberet 
eius legationem , neque sui conveniendi potestatem facere vellet, 
nihilo secius dona, quae ad eum ab Imperatore Apollonius attulerat, 
sibi tradi» postulabat, ni daret, mortem illaturum minabatur. Apol- 
lonius autem respondit, non decere Scythas ea precibus expetere, 
quae aut pro donis aut tanquam spolia sibi sumere liceret: indicans 


216 2 EXCERPTA 


σεσϑαι, εἰ αὐτὸν προσδέξοιντο πρεσβευόμενον, σκῦλα δὲ, si 
Β ὠγελόντες ἀφέλοιντο. οὕτω μὲν οὖν ἄπρακτος ἐπαγήει.. 
Α. e 5 ζ΄, Ὅτι Γεζερίχου τὴν Ρώμην πορϑήσαντος, xai Bacuev- 
na. - - ᾿ 
Marc. 09706 "Agívov, ἸΠαρκιανὸς ὃ τῶν τῆς £o Ῥωμαίων βασιλεὺς 
T : H - 2, 
παρὰ τὸν Γεζέριχον τὸν τῶν Βανδήλων ἄρχοντα πρέσβεις5 
» e M 5 —- 3 , - Ἁ ^ , 
ἔστελλεν, ὥστε τῆς ἱταλῶν ἀπέχεσθαι γῆς xot τὰς βασιλεί- 
ovc ἐχπέμπειν γυναῖχας αἰχμαλώτους ἀγομένας, τήν τε Βα- 
λεντιγιαγοῦ γαμετὴν καὶ τὰς αὐτῆς ϑυγατέρας. καὶ οἱ πρέ- 
4 , - 
σβεις ἐς τὴν ἕω ἄπρακτοι ἐπαγνήεσαν" οὐδενὲ γὰρ τῶν ἐπε- 
σταλμένων παρὰ τοῦ ΙΠαρκιανοῦ ὃ Γεζέριχος ὑπήχουσεν ,τὸ 
οὐδὲ. μὴν λύειν τὰς γυναῖχας ἐβούλετο. ὃ δὲ ἸΠαρκιανὸς ὃ- 
ατερα πρὸς αὐτὸν διέπεμπε γράμματα xai τὸν πρεσβευσόμε- 
,' Ε΄ * - m , €, n δι 
vov Βλήδαν" 3v δὲ τῆς τοῦ Γεζερίχου αἱρέσεως ἐπίσκοπος " 
τῆς γὰρ τῶν Χριστιανῶν ϑρησκείας καὶ τοὺς Βανδήλους εἶναι 
, Δ P] * , $2.4 2. PONE 8 - 2 5 
συμβαίγει. ὃς ἐπειδὴ παρ᾽ αὐτὸν ἀφίκετο xai ἔγνω τῇ αὐ-ὶ 
τοῦ μὴ ὑπακούοντα πρεσβείᾳ, αὐθϑαδεστέρων λόγων ἥπτετο, 
- y - ? 
καὶ ἔφη μὴ συνοίσειν αὐτῷ, εἴπερ ὑπὸ τῆς παρούσης εὐη- 
, 2 ^ Ἁ “- ^ ^ € c , ^ M 
μερίας ἀρϑεὶς καὶ τῶν κατὰ τὴν ἕω Ῥωμαίων βασιλέα πρὸς 
πόλεμον αὐτῷ ἀναστῆναι παρασκχευάσοι, τὰς βασιλείους μὴ 
, i » Vk 5 - 
λύων γυγναῖχας. ἀλλ᾽ ovis τῶν προηγησαμένων ἐπὲ τῇ πρε-2ο 
» EJ ^ 
σβείᾳ ῥημάτων ἐπιείκεια, ovre ἀπειληθεὶς φόβος μέτρια vOv 
Γεζέριχον φρονεῖν ἠνάγκασεν: ἄπραχτον γὰρ καὲ τὸν Βλή- 
CM JAN. ' , 3 '2 U , 
Dav ἀπέπεμπε, χαὶ ἐς τὴν Σικελίαν αὖϑις καὶ ἐς τὴν πρόσ-' 
9. τῶν ἐπεσταλμένων N., ἀπεσταλμένων vulg. 
'ἄοπα iis cessura, si se tanquam legatum admitterent, spolia, si in- 
terfecto sibi eriperent. Et sic infecta re rediit. 
Martianus, Romanorum Orientalium fmperator, ad Gense- 
ricum post Romam ab eo, Avito imperante, dirutam legatos mi- 
sit, qui iuberent eum ab Italia vastanda abstinere, et uxorem Va- 
lentiniani et eius filias in captivitatem abductas libertati restitue- 
re. Sed legati, re infecta, in Orientem reversi sunt, Nam nihil 
eorum, quae a Martiano imperata fuerant, facere, neque liberare 
mulieres voluit. Quamobrem Martianus iterum litteras ad Genseri- 
cum scripsit per Bledam legatum. Erat autem Bleda episcopus 
haereseos Geuserici. ^ Vandali enim Christianorum cultum et reli- 
gionem amplexi fuerant. Hic ubi ad Gensericum accessit, atque 
alienum a sua legatione perspexit, in verba superbiora erupit. Non 
bene cessurum illi, si in praesentia rebus secundis elatus bellum 
cum orientalium quoque Romanorum Imperatore contraheret, regiis 
mulieribus non in libertatem restitutis. Sed neque ulla verborum 
lenitas prius a legato usurpata, neque incussus timor, illum ad ul- 


lam animi moderationem pertrahere potuerunt. Nam Bledam irrita 
legatione dimisit,. et rursus in Siciliam et proxima aliae loca 


E PRISCI HISTORIA. "24-3 


oiov αὐτῇ Ἰταλίαν δύναμιν διαπειεψάμενος πᾶσαν ἔδήου. Ἀ. . 456 
ὁ δὲ 4Burog ὃ τῶν ξσπερίων Ῥωμαίων βασιλεὺς ἐπρεσβεύε- 140.9 
70 καὶ αὐτὸς παρὰ τὸν Γεζέριχον, τῶν πάλαε αὐτὸν ὑὕπομι- T 
μνήσκων σπονδῶν, ἃς εἰ μὴ φυλάττειν ἕλοιτο, καὶ αὐτὸν πα- 
πρασχευάσασϑαι, πλήϑει τε οἰκείῳ πίσυγον καὶ τῇ τῶν συμ-- 
μάχων ἐπικουρίᾳ. ἔπεμπε δὲ καὶ τὸν πατρίκιον Ῥεχίμερ ἐς 
τὴν Σικελίαν σὺν στρατῷ. 
5. Ὅτι τῶν Ῥωμαίων ἐς Κόλχους ἐλθόντων καὶ συμ- 
βαλόντων πόλεμον͵ πρὸς “αζοὺς, ὃ μὲν ᾿Ρωμαϊκὸς στρατὸς. 
1086 τὰ σφέτερα ἐπανέζευξεν, καὶ oi ἀμφὲ τὰ βασίλεια πρὸς 
τὴν ἑτέραν μάχην παρεσχευάζοντο, βουλευόμενοι πότερον τὴν 
αὐτὴν ἢ τὴν Ov ᾿Δρμενίας τῆς Περσῶν χώρας προσοίκου 
πορευϑέντες ὅδὸν τὸν πόλεμον ἐπάξουσι, πρότερον πρεσβείᾳ 
τὸν μόναρχον τῶν Παρϑυαίων πείσαντες: κατὰ γὰρ ϑάλατεΡ, γή 
15ra» ἄπορος αὐτοῖς πᾶν ἐνομίζετο τὰς δυσχωρίας παραπλεῖν, 
diiuévov τῆς Kokyov τυγχανούσης. ὃ δὲ Γωβάζης ἐπρε- 
σβεύετο μὲν καὶ αὐτὸς παρὰ τοὺς Παρϑυαίους, ἐπρεσβεύετο 
δὲ xai παρὰ τὸν βασιλέα “Ῥωμαίων. καὲ ὃ μὲν τῶν Πάρ-Υ.5ο 
ϑὼν μόναρχος, ὡς πολέμου. αὐτῷ συνισταμένου πρὸς Ovv- 
ογους τοὺς Κιδαρίτας καλουμένους, ἀπεσείσατο παρ᾽ αὐτὸν. 
τοὺς “αζοὺς καταφεύγοντας. iil 
-9'. Ὅτι τοῦ Βαλάμερος τοῦ Σχύϑου παρασπονδήσαντος ρ.Ἀ.(.456 
καὶ πολλὰς πόλεις δηωσαμένου καὶ χώρας “Ῥωμαϊκὰς, ἔπεμι- 


6. τὸν πατρέχεον N., παρὰ τὸν vulg. 8. συμβαλλόντων vulg. 
15. ἄπορος αὐτοῖς πᾶν] ἄπορον αὐτοῖς εἶναι coni. N. 


exercitum immittens, omnem regionem vastavit. Avitus quoque, Ro- 

manorum Occidentalium Imperator, ad eum legatos misit, qui mo-. 
nerent, ut foederum pridem cum illo initorum. meminisset, sin mi- 

nus, se, et domestico exercitu, et auxiliariis copiis fretum, bellum 
paraturum, Εὖ misit sane lhecimerum patricium cum exercitu in Si- 
ciliam. ! 
., 8. Romani in Colchidem profecti bello adversus Lazos decertant, 

nec multo post Romanorum exercitus ad sua rediit. Cum autem Im- 

perator denuo bellum repetere praepararet, consilium habuit, an ea- 
dem via insistens, an per Àrmeniam Persarum regno confinem, fide 

prius a Parthorum rege accepta, bellum inferret. Etenim cum Col-. 
chidis ora esset importuosa, neque loca vadosa praeternavigare pos-. 

set, mare sibi undequaque infestum existimabat. Gobazes quoque 

legatos misit ad Parthos et ad Imperatorem Romanorum. Et Par-. 
. thorum quidem rex, quia bellum illi erat cum Hunnis, quos Cida- 
ritas vocabant, Lazos ad se confugientes reiecit. A 

Cum Balamerus Scytha foedera violaret et Romanorum re- 

giones depopularetur, et multas urbes everteret, Romami ad, eum 


218 EXCERPTA 


.A.C.456z0» παρ᾽ αὐτὸν οἱ Ῥωμαῖον πρέσβεις, οὗ αὐτῷ TOU γεωτε- 
pine init 0/0100 κατεμέμφοντο, καὶ, ὥστε μὴ αὖϑις τὴν χώραν χατα- 
᾿ς Βδραμεῖν, τριακοσίας λίτρας φέρειν αὐτῷ ἑκάστου ἔτους ἔτα- 
ξαν" σπάνει γὰρ τῶν ἀναγκαίων ἔφραζε πρὸς πόλεμον τὸ 
οἰκεῖον διαναστῆναι πλῆϑος. 5 
v. Ὅτι ὃ Γεζέριχος οὐκέτι ταῖς πρὸς ΤἸΠαϊοριανὸν τε- 
Wero. ϑείσαις σπονδαῖς ἐμμένων Βανδήλων xai Movoovotov πλῆ- 
Leon.g 90g ἐπὲ δῃώσει τῆς Ἰταλίας καὶ Σικελίας ἔπεμπε, Magueh- 
λίνου ἤδη πρότερον τῆς νήσου ἀναχωρήσαντος διὰ τὸ “Ῥεκι-- 
pega παρελέσϑαι αὐτὸν τῆς δυνάμεως ἐθελήσαντα, τοὺς ma-10 
ρεπομένους αὐτῷ Σχύϑας (ἦσαν δὲ ἐν πλείστοις ἀνδράσι) 
παραπείϑειν χρήμασιν, ὥστε ἐχεῖνγον μὲν ἀπολιπεῖν, ἀφικέ- 
σϑαν . . . « εὐλαβηϑέντα τὴν ἐπιβουλὴν (οὐ γὰρ ἀντιφιλοτι- 

Ὁ μεῖσϑαι τῷ “ῬΡεκίμερος ἐδύνατο πλούτῳ) τῆς Σικελίας ὕπο- 
ψοστῆσαι. ἐστέλλετο οὖν καὶ παρὰ τὸν Γεζέριχον πρεσβεία ,εἴ 
τοῦτο μὲν παρὰ τοῦ “Ῥεχίμερος, ὡς οὐ δεῖ κατολιγωρεῖν αὖ-- 
τὸν τῶν σπονδῶν, τοῦτο δὲ καὶ παρὰ τοῦ κρατοῦντος τῶν 
ἐν τῇ ἕῳ “Ῥωμαίων, ἐφ᾽ ᾧ τῆς Σικελίας xoi τῆς ᾿Ιταλίας ἀ- 
πέχεσϑαι καὶ τὰς βασιλείους ἐχπέμιπειν γυναῖχας. ΪΤεζέρι- 
xoc δὲ, πολλῶν πρὸς αὐτὸν πρεσβευτῶν κατὰ διαφόρους ora-20 
λέντων χρόνους, τὰς γυναῖχας οὐ πρότερον διαφῆχε πρὶν ἢ 
τὴν πρεσβυτέραν τῶν Βαλεντινιανοῦ ϑυγατέρων (Εὐδοκία δὲ 


13. ἀφικέσϑαν δὲ πρὸς αὐτόν. τοῦτ᾽ ἐποίησε τὸν Ὡαρχελλῖνον 
εὐλαβ. N. 16. αὐτὸν H., αὐτῶν vulg. 21. χρόνων vulg. 


legatos miserunt, qui de pace violata quererentur. Et ut deinceps 
a vexanda incursionibus Romanorum regione abstineret, trecentas 
auri libras illi quotannis solvi constituerunt. Dicebat enim suae 
gentis fnultitudinem rerum necessariarum inopia ad bellum se con- 
vertisse. ; 

10. Gensericus, cum mon amplius foederibus cum Maioriano 
pactis stare constituisset, Vandalorum et Maurusiorum multitudinem 
ad vastationem Italiae et Siciliae immisit. Marcellinus enim, iam 
ante insula cesserat, propterea quod Recimerus, qui eius imperium 
in se trahere studebat, militibus eius pecunias largitus erat, (erant 
autem fere omnes Scythae,) quo illis persuaderet a Marcellino: defi- 
cere. ltaque Marcellinus Sicilia excesserat, veritus insidias, quia 
opibus cum Recimero minime certare poterat. Missa est igitur ad 
Gensericum legatio: tum a Recimcero, ne foedera violaret: tum ab 
€o, qui apud Romanos in Oriente rerum potiebatur, ut ab Italia 
et Sicilia abstineret et regias mulieres redderet.  Gensericus vero, 
multis ad eum ex diversis partibus legatis missis, non ante mulieres. 
liberavit, quam maiorem matu filiarum Valentiniani, Eudociam no- 
mine, Honoricho filio desponderet. Tunc cnim Eudoxiam, Theodo- 


E PRISCI HISTORIA. 210 


ἦν ὄνομα αὐτῇ) Ovogíyo τῷ ἑαυτοῦ παιδὲ κατενεγγύησε . 1ó-c. A. C.465 
re γὰρ καὶ τὴν Εὐδοξίαν τὴν Θεοδοσίου ϑυγατέρα ἀπέπεμπε ras - b 
σὺν Πλακιδίᾳ τῇ ἑτέρᾳ αὐτῆς ϑυγατρὶ, ἣν ἐγεγαμήκει Ὀλύ- Ὁ 
βριος. τοῦ δὲ τὰς Ἰταλίας καὶ Σικελίαν δηῃοῦν ὃ Γεζέριχος 
δουχ ἀπέστη, ἀλλὰ μᾶλλον αὐτὰς ἐξεπόρϑει, μετὰ τὸν IMoi- 
οριανὸν βουληϑεὶς βασιλεύειν τῶν ἐν τῇ ἑσπέρῳ “Ῥωμαίων 
᾿ Ὄλύβριον διὰ τὴν ἔξ ἐπιγαμίας συγγένειαν. 
ια΄. Ὅτι ἐπὲ “έοντος βασιλέως Ῥωμαίων ἐπρεσβεύετο 
παρὰ μὲν Βανδήλους ὑπὲρ Ἰταλῶν Τατιανὸς, àv τῇ τῶν 
τοπατριχκίων ἀξίᾳ xaraAsyoutvog, παρὰ δὲ Πέρσας Κωνστάνγ- 
τιος, τρίτον μὲν τὴν ἔπαρχον λαβὼν ἀρχὴν, πρὸς δὲ τῇ ὕπα- 
τιχῇ ἀξίᾳ xai τῆς πατρικιότητος τυχών. καὶ Τατιανὸς μὲν 
ἐκ Βανδήλων εὐθὺς ἄπραχτος ἀνεχώρησε, τῶν αὐτοῦ ὑπὸ 
τοῦ Γεζερίχου μὴ παραδεχϑέντων λόγων: ὃ δὲ Κωνστάν- 
τὄτιος τῇ Ἐδέσσῃ, ωμαϊκῇ πόλει, προσοίκῳ δὲ τῆς Περσῶν 
χώρας, ἐγκατέμεινεν, ἐσδέξασθαι αὐτὸν ἐπὲ πολὺ διαναβαλ-Ῥ. 75 
λομέγου τοῦ Παρϑυαίου μογάρχου- 
ιβ΄. Ὅτι τὸν Κωνστάντιον τὸν πρεσβευτὴν ἐν τῇ Ἐδέσ- 
σῃ χρόνον ἐπιμείναντα, ὡς εἴρηταί μοι, τῆς πρεσβείας πέρε, 
20r0re ἐδέδατο ὃ Περσῶν μόναρχος ἐς τὴν σφετέραν, xai παρ᾽ 
αὐτὸν ἀφικέσθαι προσέταξεν, ovx ἐν ταῖς πόλεσιν, ἀλλὰ γὰρ 
ἐν τοῖς μεϑορίοις αὐτῶν τὸ καὶ Οὔννων τῶν Κιδαριτῶν τὰς 
διατριβὰς ποιούμενος . . . αὐτῷ συνίστατο αἰτίαν ἔχων, ὡς 
v Ὀλύβριον N., Ὀλύβριος vulg. 1 11. τὴ» om. vulg. ἔπαρχον P 
al, ὕπατον vulg. 23. πρὸς οὖς πόλεμος αὐτῷ coni. N. τὰ 


sii filiam, remisit cum Placidia, eius sorore, quam duxit Olybrius. 
Neque eo secius Italiam et Siciliam Gensericus vastare destitit, 
sed multo magis saeviebat post mortem Maioriani, cum Olybrium ad 
imperium Occidentis provehere propter affinitatem ex nuptiis cogitaret. 

11. Sub Leone, Romanorum lmperatore, legatus pro Italis ad 
Vandalos profectus est Tatianus, in patriciorum numerum conscriptus, 
ad Persas vero Constantius , tertium praefectus, et una cum con- 
sulatu patriciatus dignitatem sortitus. Et Tatianus quidem a Van- 
dalis intra breve tempus, re infecta , reversus est repudiatis a Gen- 
serico pacis conditionibus. Constantius vero Edessae, quae urbs 
est in Romanorum ditione posita et Persis contermina, substitit, in 
qua longo tempore commoratus est, cum diu eum admittere Partho- 
rum rex differret. 

12. Tandem Persarum rex Constantium legatum, qui longo 
tempore, ut diximus, legationis causa Edessae substiterat, in suam 
regionem admisit et ad se venire iussit. Et rex qnidem tunc tem- 
poris non in urbibus, sed in confiniis regionis suae et Hunnorum 
Cidaritarum moratus cum Hunnorum rege bellum gerebat, pro- 


Li 


220 EXCERPTA 


€A.C.(65 09g: φύρους τῶν Οὔννων μὴ κομιζομένων, οὃς οἱ zar μὲν 
uaa ἡ τῶν Περσῶν καὶ Πάρϑων βασιλεύοντες ἔϑεντο. ὧν ὃ πατὴρ 
[ev τοῦ φόρου] ἀπαρνησάμενος ἀπαγωγὴν τὸν πόλεμον ὕπε- 
δέξατο, καὶ τοῦτον μετὰ τῆς βασιλείας παρέπεμψε τῷ παιδὲ, 
dore ταῖς μάχαις ἐπιτριβομένους τοὺς Πέρσας ἀπάτῃ ἔϑε-5 
λῆσαι τὴν τῶν Οὔννων λῦσαι διαφορὰν, καὶ δῆτα διαπέμ- 
ψασϑαι τὸν Πειρώζην (τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα τῷ τότε Περ- 
σῶν βασιλεύοντι) πρὸς τὸν Κούγχαν τὸν Οὔννων ἡγούμενον, 
ὡς τὴν πρὸς αὐτὸν ἀσμενίζων εἰρήνην ἐπί τὸ συμμαχίᾳ σπέν- 
δεσθϑαι. βούλοιτο, καὶ τὴν αὐτοῦ κατεγγυᾷ ἀδελφήν. νεώτα-το 
τον γὰρ αὐτὸν εἶναι συνέβαινε, καὶ μηδέπω παίδων εἶναι 
πατέρα. τὸν δὲ προσδεξάμενον τοὺς λόγους γήμασϑαι. oU 
τοῦ Πειρώζου ἀδελφὴν, ἀλλ᾽ ἑτέραν γυναῖχα βασιλικῶς δια- 
ακχοσμηϑεῖσαν, ἣν ὃ Περσῶν μόναρχος ἐξέπεμψε, παρεγγυή- 
σας, ὡς οὐδὲν μὲν ἀνακαλύπτουσα τῶν ἐσχηματισμένων βα-τῦ 
σιλείας καὶ εὐδαιμονίας μεϑέξει, ἐχλέγουσα δὲ τὴν ὑπόχρισιν ᾿ 
ϑάνατον ἕξει ζημίαν- οὐ γὰρ ἀγνέξεσϑαι τὸν Κιδαριτῶν ἄρ- 
Ὑ  δεχογτὰα ϑεράπαιναν ἔχειν γαμετὴν ἀντὲ τῆς εὖ γενομένης: τού- 
του χάριν σπεισάμενος ὃ Πειρώζης πρὸς τὸν τῶν Οὔννων ἧ- 
γούμενον οὐκ ἐπὲ πολὺ τῆς ἀπάτης ἀπώνατο" εὐλαβηϑεῖσα:ο 
γὰρ ἡ γυνὴ, μή ποτε ὃ ἄρχων τοῦ ἔϑνους ὑπὸ ἑτέρων πυϑύ- 
μενος τὴν αὐτῆς τύχην χαλεπῷ αὐτὴν ὑφέξει ϑανάξῳ, μη- 
Ὀγύει τὸ μελετηϑέν. ὃ δὲ Κούγχας ἐπαινέσας τὴν γυναῖχα τῆς 
9. αὐτὸν H., αὐτῶν vulg. 17. ἀνέξεσϑαι N., ἕξέσϑαι vulg., 
ἔξεστι H. 22. χαλεπῷ N., χαλεπῶς vulg. 


pterea. quod Hunni minime tributum inferebant, quod illis olim 
Persarum | et Parthorum reges imposuerant. Et regis Hunnorum 
pater, tributi illationem renuens, bellum exceperat, quod quidem 
una cum regno ad filium transmiserat: donec Persis longiori bello 
defatigatis venit in mentem bellum cum Hunnis fraude finire, 
Jtaque Peroses (sic enim Persarum rex vocabatur) ad Concham, 
Hunnorum regem, misit, tanquam vellet cum illis pacem firmare 
εὖ armorum societatem iungere et illi suam sororem dare uxo- 
rem, llle enim erat tum forte adhuc iunior, neque dum liberos 
ullos sustulerat. Quibus sermonibus cum Conchas esset assensus, 
non tamen Perosis sororem in matrimonium duxit, sed aliam mulierem 
regio cultu adornatam. Hanc autem Persarum rex misit, ut, si nihil 
eorum, quae fingebantur, enuntiaret, regiae felicitatis participem fu- 
iuram: sin minus, et simulata detegeret, mortis supplicium subituram. 
Non enim passurum Cidaritaruni regem, uxorem se habere servilis 
conditionis pro ingenua «et nobili. Cum igitur his conditionibus 
Peroses pacem cum Hunnorum rege sanxisset, mon illi diu sua fraus 
utilitati. et fructui fuit. Mulier enim timens, me, si forte per alios 


E PRISCI HISTORIA. 27513 


ἀληϑείας αὐτὴν μὲν ἔμεινεν ἔχων γαμετὴν, τίσασϑαι δὲ vol c.A.C.465 

δόλον Πειρώζην ἐθέλων πόλεμον πρὸς τοὺς ὅμόρους &yziylnd.5 

ὑπεχρίνετο, δεῖσθαι τὲ ἀνδρῶν οὐ τῶν πρὸς μάχην ἐπιτηδεί- ὙΠ 

cv, (μυρίον γὰρ αὐτῷ παρεῖναι πλῆϑος,) ἀλλὰ τῶν στρατη- 
δγησόντων αὐτῷ τὸν πόλεμον. ὃ δὲ v αὐτῷ τῶν λογάδων 

ἐξέπεμψε. καὶ τοὺς μὲν ὃ τῶν Κιδαριτῶν ἄρχων ἀπέκτεινε, 

τοὺς δὲ λωβησάμενος παρὰ τὸν Πειρώζην ἀπέπεμψεν dnoy- 

γελοῦντας, ὡς τῆς ἀπάτης ταύτην ἔδωχε δίκην. οὕτως αὖ- 

ϑις αὐτοῖς ὃ πόλεμος ἀνεζωπυρώϑη, καὶ ἐμάχοντο καρτερῶς. 
τοὲν Γόργᾳ τοίγυν (τοῦτο γὰρ ὄνομα τῷ χωρίῳ, ἐν ᾧπερ συνέ- 

βαινε τοὺς Πέρσας στρατοπεδεύεσϑαι) τὸν ἹΚωγνστάντιον ὃ 

Πειρώζης ἐδέχετο, καί τινας ἡμέρας φιλοφρονησάμενος δια- 

φῆκεν, δεξιὸν οὐδὲν περὲ τῆς πρεσβείας ἀποχρινάμενγος. P.26 


, 


. 4γ΄. Ὅτε “έων ὃ βασιλεὺς στέλλει πρὸς τὸν Γεζέρεχον ^ C. 467 
150/Aagyor τὴν τοῦ ᾿ΑἸνϑεμίου βασιλείαν μηνύσων καὶ πόλε- γ" ML id 
pov ἀπειλήσων,, εἰ μή γε τῆς Ἰταλίας xai βασιλείας ἀφέξοι- 
v0. ἐπαγῆκε δὲ ἀγγέλλων, μὴ ἐθέλειν αὐτὸν τοὺς τοῦ βασι- 
λέως προσέεσϑαν λόγους, ἀλλὰ ἐν πολέμου εἶναι παρασκευῇ, 
ὡς ὑπὸ τῶν ἑῴων Ῥωμαίων παρασπονδούμενον. 


4. μυρίων vulg... 16. βασιλείας] “Σικελίας coni. B. 18. προΐ- 
εσϑαν vulg. 19. ἑῴων B., γέων vulg. 


de sua conditione certior fieret, pessima se morte mulctaret, com- 
mentum indicavit. Conchas vero mulierem ob veritatem detectam 
laudans, eam in matrimonio habere perstitit, sed dolum sibi factum 
ulturus, contra finimitos bellum se gerere simulavit, in quo sibi 
viris opus esse, non quidem ad militiam aptis, (infinitam enim horum 
sibi adesse multitudinem,) sed his, qui bellum sibi administrarent, 
Peroses vero trecentos principum ad eum misit, quorum alios Ci- 
daritarum rex trucidavit, alios truncatos ad Perosem remisit, qui 
renuntiarent, has illos commissae ab eo fraudis poenas luisse. Ita- 
que inter ipsos multo acrius, quam antea, bellum est excitatum, et 
omnibus viribus depugnarunt. In Gorga igitur, (hoc enim erat loco 
nomen, in quo tunc forte Persae castra habebant,) Constantium Pe- 
roses excepit. Quem postquam per quosdam dies laute tractasset, 
nullo idoneo ad legationem dato responso, dimisit. 
13. Leo Imperator Gensericum per Phylarchum legatum de 
Anthemii imperio certiorem fecit, eique bellum indixit, nisi Italia 
cederet, et imperium ipse appetere desisteret. Rediit autem nun- 
tius, et retulit, nolle ipsum denuntiationi parere, imo eo magis 
bellum apparare, quod Romani orientales foedera transgressi essent. 


222 FRAGMENTA 


Anosma4azsMmaA4TrTlAÀA 
EK ΤΗΣ TOT HPIZKOT IXTOPIAZ. 


α΄. "Qo δὲ ἐπὲ τῇ ἀμοιβαίᾳ σφῶν ἐδίδοντο πίστει ov 
μόνον. αὐτοῖς, ἀλλὰ καὶ τοῖς παῤαγιϑομένοις éx τῶν βαοιλεί- 
ων τῆς “Ρωμαίων διαλλαγῆς ἕνεκα τῶν ἀνδρῶν" Πρίσκος 
φησίν. Suidas s. v. ἀμοιβαία. 

B. Πρίσκος λέγει περὲ XagvfÓsoc* παραπλέουσι 
δὲ τὴν Σικελίαν πρὸς τῇ lMeoonvg κατὰ τὸν πορϑμὸν 
τῆς Ἰταλίας, ἐν ᾧπερ ἣ Χάρυβδις, πγευμάτων ἐπιλαβόν- 
τῶν δυσαῶν αὐτοῖς ἀνδράσι κατέδυσαν. ldem 5.υ.« Χάρυ-το 
βδις. 

y. Σαλῶναι, πόλις Δαλματίας, ὧν Σαλωνεὺς τὸ ἔϑγι- 
κὸν, ὡς Πρίσκος ἐν ἕχτῳ. — Stephanus s. v. Σάλωνα. 

9. lMagxiavóg τοίνυν καὶ ἄλλοις τὲ πολλοῖς καὶ 
μὴν καὶ Πρίσκῳ ἱστόρηται τῷ ῥήτορι. Kwagrius hist. eccl.15 
ἢ. 1. 


FRAGMENTA 
E PRISCI HISTORIA. 


y. Fe mutua iureiurando confirmata est quum aliis, tum 
etiam illis, qui ex aula Romanorum venerant pacis componendae 
«ausa. Sic Priscus dicit, 

2. Priscus de Charybdi dicit: Quum autem Siciliam prae- 
ter mavigarent iuxta Messanam in freto ltaliae, ubi Charybdis 
est, ingentibus coortis procellis naves cum ipsis viris submersae 
sunt. 

3. Salonae oppidum Dalmatiae, quarum gentile “Σαλωγνεὺς, ut 
Priscus in sexto. : 

4. De Marciano et alii plurimi et Priscus quoque rhetor tra- 
diderunt. 


EK PRISCI HISTORIA. 2223 


€. Ἱστορεῖ γοῦν Πρίσκος ὅ ῥήτωρ φϑῆναι τηνικαῦτα ἐς 

πὴν ᾿Αλεξάνδρου ἐκ τῆς τῶν Θηβαίων ἐπαρχίας, ἰδεῖν τὸ τὸν 
δῆμον ὅμόσε κατὰ τῶν ἀρχόντων χωροῦντα, τῆς τε στρα- 
τιωτικῆς δυγάμεως τὴν στάσιν διακωλύειν βουλομένης λίϑων 
δβολαῖς αὐτοὺς χρήσασϑαι. τρέψασϑαί τὲ τούτους ἀνὰ τὸ 
ἱερὸν τὸ πάλαι Σαράπιδος, xai ἀναδραμόντας ἐχπολιορκῆσαι, 
xai πυρὲ ζῶντας παραδοῦναι. ταῦτά τε τὸν βασιλέα μαϑὸόν- 
τα δισχιλίους νεολέχτους ἐχπέμψαι, καὶ τοῦ πνεύματος ἐπι- 
τυχόντας οὐριοδρομῆσαι, ὡς ἀνὰ τὴν ἕχτην τῶν ἡμερῶν τῇ 
κομεγάλῃ τῶν ᾿Αλεξανδρέων προσσχεῖν πόλει. κἀγτεῦϑεν τῶν 
στρατιωτῶν παροινούντων ἐς τε τὰς γαμετὰς xai ϑυγατέρας 
τῶν ᾿“λεξανδρέων τῶν πρώτων πολλὰ δεινότερα προελϑεῖν - 
ὕστερόν τε δεηθῆναι τὸν δῆμον τοῦ Φλώρου τῶν στράτιωτι- 
κῶν ταγμάτων ἡγουμένου, ὅμοῦ τε καὶ τὴν πολιτικὴν διέ- 
χὔποντος ἀρχὴν, ἀνὰ τὴν ἱπποδρομίαν ἁλισϑέντα" ὥστε κατα- 
πράξασϑαι αὐτοῖς τὴν τοῦ σιτηρεσίου χορηγίαν, ἥνπερ παρ᾽ 
αὐτῶν ἀφήρητο, τά τε βαλανεῖα xai τὴν ϑέαν καὶ ὅσα διὰ 
τὴν γενομένην αὐτῶν ἀταξίαν ἀπεχύπησαν. xaà οὕτως τὸν 
Φλῶρον ἐσηγήσει τῇ αὐτοῦ φανέντα τῷ δήμῳ ὑποσχέσϑαι 
20:6 αὐτῷ καὶ τὴν στάσιν πρὸς βραχὺ διαλύσαι. Idem Il. 5. 


5. Tradit igitur Priscus rhetor se ex praefectura Thebarum 
Alexandriam venisse, plebemque adversus magistratus ad arma con- 
citatam vidisse. Quam cum milites compescere anniterentur, sedi- 
tiosos lapidibus iactis eos in fugam vertisse, et in templum quod 
olim Serapidis fuerat compulsos, ad deditionemque adactos, vivos 
combussisse, His compertis Imperator bis mille tirones in Aegyptum 
znisit, qui, secundo vento vecti, sexto die Alexandriam appule- 
runt. Protinus igitur milites matronis et puellis principum in urbé 
familiarum libidinose illuserunt, et infandae crudelitatis exempla 
ediderunt. Ad ultimum denique pop. Alexandrinus in circo congre- 
gatus Florum , legionum praefectum provinciaeque praesidem, ora- 
vit, ut sibi annonae distributio, quae sublata erat, balueaque et 
theatrum , et reliqua quae propter turbas amiserant redderentur. 
Haec Florus, a quo edocta plebs istas preces fuderat, se facturum 
annuit; atque ita seditionem composuit. 


S 
4 


6. Tali ergo Hunni stirpe creati, Gothorum finibus ad- P. 3: 

; : ΡῈ . 32 
venere. Quorum natio saeva, ut Priscus historicus refert; 
in Macotide palude ulteriorem ripam insedit, venatione tantam» 


224 .. FRAGMENTA 


nec. alio. labore experta, nisi. quod; postquam 'erevisset in po. 
pulos, fraudibus et rapinis vicinam gentem — : Jor- 
nand. Cap. XXIF. 

7. Ad quem in legationem remissus a "Theodosio: iuniore 
Priscus, tali voce inter alia refert, Ingentia siquidem flumina, 
id est Tysiam Tibisiamque et Driccam transeuntes, venimus 
in locum illum, ubi dudum Vidicula, Gothorum fortissimus, Sar- 
matum dolo occubuit. Indeque non longe ad vicum, in quo 
Rex Attila morabatur, accessimus: vicum inquam, ad instar 
civitatis amplissimae, in quo lignea moenia ex tabulis nitenti- 
bus fabricata reperimus, quarum compago ita solidum mentieba- 
tur, ut vix ab intento posset iunctura tabularum comprehendi. 
Videres triclinia ambitu prolixiore distenta, porticusque in o- 
mni decore dispositas. Area vero curtis ingenti ambitu cinge- 
batur, ut amplitudo ipsa regiam aulam ostenderet. Hae sedes 
erant Attilae Regis Barbariam totam tenentis: haec captis ci- 
vitatibus habitacula praeponebat. Cap. XXX7F. 

8. Qui [Attila] quamvis huius esset naturae, ut semper - 
magna confideret, addebat ei tamen confidentiam gladius Martis 
inventus, apud Scytharum reges semper habitus. Quem Pri- 
scus historicus tali refert occasione detectum. Quum pastor, 
inquiens , quidam gregis unam buculam conspiceret claudican- 
iem, nec causam tanti vulneris inveniret, sollicitus vestigia 
cruoris insequitur: tandemque venit ad gladium, quem de- 
pascens herbas bucula incaute calcaverat, effossumque protinus 
ad Attilam defert. Quo ille munere gratulatus, ut erat ma- 
gnanimus, arbitratur se totius mundi principem constitutum , 
et per Martis gladium potestatem sibi concessam esse bello- 
rum, Cap. XXXF. 

9. Quum ad Romam animus fuisset eius [Attilae] at- 
tentus accedere, sui eum, ut Priscus refert historicus, remo- 
vere, non urbi, cui inimici erant, consulentes, sed Alarici 
quondam "Vesegotharum Regis obiicientes exemplum, veriti 

P.3aRegis sui fortunam, quia ille post fractam Romam diu non 
supervixerat, sed protinus rebus excessit humanis, Cap. AXLZF. 


H 


E PRISCI HISTORIA. 255 


10. d accessit mirabile, ut Marciano, Principi Orientis, 
de tam feroci hoste sollicito in somnis divinitas adsistens, ar- 
cum Áttilae in eadem nocte fractum ostenderet, quasi quod 
gens ipsa eo telo multa praesumat. Hoc Priscus historicus 
vera se dicit adtestatione probare. Cap. XLZX. 


Sequentia , quae sine auctoris nomine apud Suidam leguntur, ^ 


Prisco tribuenda esse videntur. 


ux. Ζέρκων, Sxv9nc οὕτω καλούμενος, Π]αυρούσιος τὸ γέ- 

voc, διὰ δὲ κακοφυΐαν σώματος καὶ τὸ γέλωτα ἐκ τῆς τραῦυ- 
λύτητος τῆς φωνῆς καὶ ὄψεως παρέχειν" βραχὺς γάρ τις ἦν, 
κυρτὸς; διάστροφος τοῖς ποσὲ, τὴν Qivo τοῖς μυκτῆρσι naga 
πφαίνων διὰ σιμύτητος ὑπερβολήν" "onagt τῷ ᾿«Αρδαβουρίου 
ἐδεδώρητο, x«9' ὃν ἐν «“ιβύῃ διέτριβε χρόνον. ἥλω δὲ τῶν 
βαρβάρων ἐς τὴν Θρᾳκῶν ἐμβαλόντων «e£ παρὰ τοὺς βασι- 
λείους ἤχϑη Σκχύϑας, καὶ ᾿Αττήλας μὲν οὐδὲ τὴν αὐτοῦ ἤνεγ-, 
xev ὄψιν" ὃ δὲ Βλήδας ἥσϑη τε λίαν αὐτῷ φϑεγγομένῳ ov 
τομόγον γέλωτος ἄξια χαὶ βαδίζοντι καὶ περιττῶς κινοῦντι τὸ 
σῶμα" συγῆν δὲ αὐτῷ εὐωχουμένῳ καὶ ἐχστρατεύοντι πε-- 
ποιημένην πρὸς τὸ γελοιότερον ἀναλαμβάνων ἐν ταῖς ἐξόδοις 


11. Hoc fragmentum Valesius ad cap. 3. Exc. Legg. Rom. ad 
gentes Prisco vindicavit, 5. ᾿““ρδαβουρίῳ vulg. 7. βασιλεῖς vulg, 


11. Zercon Scytha sic vocatus, genere Maurusius. Qui propter 
corporis foeditatem, et quod balbutie vocis et forma sua risum mo- 
vebat, nam brevis erat, gibbosus, distortis pedibus, naribus adeo 
depressis, ut nasum inter eas vix apparentem haberet propter ni- 
miam simitatem.  Aspari Ardaburii donatus erat, quum in Africa 
degebat; .captus autem, quum barbari in Thraciam irrupissent, 

' et ad Seytharum reges adductus est. Et Attilas ne visum quidem 
eius tulit; sed Bledas magnopere eo delectabatur, quod non solum 
risu digna verba faceret, sed etiam ridicule incederet et corpus 
iactanter moveret. Cum ipso autem et epulante et ad militiam 
proficiscente versabatur, in expeditionibus armaturam assumens 
factum ad risum movendum, Quamobrem Bledas ipsum plurimi fa- 
ciens, quum fugisset cum Romanis captivis, ceteros quidem neglexit, 


Dexippus, Eunapius etc. 15 


256 FRAGMENTA : 


πανοπλίαν. διὸ δὴ περισπούδαστον αὐτὸν ó Βλήδας ποιού-- 
μενος μετὰ αἰχμαλώτων. ἀποδράντα “Ῥωμαίων, τῶν μὲν 
ἄλλων κατωλιγώρησεν, αὐτὸν δὲ μετὰ πάσης φροντίδος ἀνα- 
ζητεῖσϑαι προσέταξεν. καὶ ἁλόντα καὶ παρ᾽ αὐτὸν ἀχϑέντα 
ἐν δεσμοῖς ἰδὼν ἐγέλασεν. καὶ καϑυφεὶς τῆς ὀργῆς émvr-5 
ϑάνετο τὴν αἰτίαν τῆς φυγῆς, καὶ ὅτου χάριν νομίζοι 26 Ῥω- 
μαίων τῶν παρά σφισιν ἀμείνονα. ὃ δὲ ἀπεκρίνατο, ἁμάρτημα 
μὲν τὴν φυγὴν εἶναι, ἔχειν δὲ τοῦ ἁμαρτήματος λόγον τὸ μὴ 
γαμετὴν αὑτῷ δεδόσϑαι. τῷ δὲ γέλωτι μᾶλλον ὃ Βλήδας ὑ- 
παχϑεὶς δίδωσιν αὐτῷ γυναῖχα τῶν εὖ γεγονότων xoi τῇ Ba-1o 
σιλίδι διακονησαμένων, ἀτόπου δέ τινος πράξεως ἕνεχα οὐχ- 
ἔτι παρ’ ἐκείνην φοιτῶσαν. καὶ οὕτω διετέλει ἅπαντα τὸν 
χρόνον τῷ Βλήδᾳ συνὼν, μετὰ δὲ τὴν αὐτοῦ τελευτὴν ᾿᾽.4τ- 
τήλας ᾿Δετίῳ τῷ στρατηγῷ τῶν ἑσπερίων “Ῥωμαίων δῶρον 
τὸν Ζέρκωνα δίδωσιν, ὃς αὐτὸν παρὰ τὸν "““ίσπαρα usur. 15 
Suid. voc. Ζέρχων. 
wf. Θεοδόσιος, βασιλεὺς Ῥωμαίων ὃ μικρός. οὗτος δια- 
δεξάμενος παρὰ τοῦ πατρὸς τὴν ἀρχὴν, ἀπόλεμος ὧν xci 
δειλίᾳ συζῶν, καὶ τὴν εἰρήνην χρήμασιν, οὐχ ὅπλοις «τη- 
ὑάμενος, πολλὰ προὐξένησε χαχὰ τῇ “Ρωμαίων πολιτείᾳ .50 
ὑπὸ γὰρ τοῖς εὐνούχοις τραφεὶς πρὸς πᾶν σφισιν ἐπίταγμα 
εὐπειϑὴς ἦν, ὥστε καὶ τοὺς λογάδας τῆς ἐκείνων δεῖσϑαν 
ἐπικουρίας, καὶ πολλὰ νεοχμεῖσϑαν ὃν τοῖς πολιτιχοῖς xat 


20. προεξέγησε vulg. 1 

illum vero summa cura inquiri iussit; et captum et ad se adductum 
in vinculis conspicatus risit, et remissa ira causam fugae quaesivit , 
οἱ cuius rei gratia res Romanorum suis meliores putaret. llle vero 
respondit, se quidem peccasse, quod fugisset, sed se peccati causam 
habere, quod nulla uxor sibi data fuisset. Bledas autem in maio- 
rem risum prorumpens ipsi dat uxorem, unam de nobilibus et quae 
fuerat inter reginae ministras, sed ob quoddam insolens facinus ad 
ipsam non amplius accedebat. Sic autem perpetuo cum Bleda vixit. 
Post cuius mortem Attilas Aétio; Romanorum Oecidentalium duci, 
Zerconem dono mittit, qui ipsum ad Asparem remisit. 

,. 1?- Theodosius minor, Romanorum Imperator. Hic suscepto 
principatu, quem a patre per suceessionis ius acceperat, cum esset 
imbellis , et vitam ignaviae deditam viveret, et pacem pecunia, non 
armis sibi parasset, multa mala reipublicae :«Romanae conciliavit. 
Nam sub eunuchis educatus, ipsis valde obsequens erat ad omnia 
illorum imperata facienda, adeo ut vel ipsi legionarii milites ip- 
sorum ope indigerent, multaque in civilibus et militaribus ordini- 
bus ac institutis innovarentur, quod ad magistratus non accede- 
rent viri, qui eos gerere possent, sed qui aurum suppeditarent, 


E PRISCI HISTORIA. 957 


στρατιωτιχοῖς τάγμασι, μὴ παριόντων εἰς τὰς doyüc ἀνδρῶν 
τῶν διέπειν ταύτας δυναμένων, ἀλλὰ τῶν χορηγούντων χρυ- 
σίον, διὰ τὴν τῶν εὐνούχων πλεονεξίαν, καὶ τῶν Σεβαστια- 
voi δορυφόρων πειρατικὸν συστάντων, ᾧ τὸν v6 “Ελλήσποντον 
ϑχαὲ τὴν Προποντίδα διετάραξαν, ἐς τοῦτο τὰ πράγματα ἀ- 
τοπίας οἱ εὐνοῦχοι παρεσκεύασαν, ἀποβουκολοῦγτες τὸν Θεο- 
δόσιον, ὥσπερ τοὺς παῖδας ἀϑύρμασιν. * οὐδὲν ὅδ,τι xol a- 
&ov μνήμης διαπράξασθαι παρεσκεύασαν. ἀλλ᾽ tig v ἐτῶν 
ἡλικίαν ἐληλυϑὼς, διετέλεσε βαναύσους τέ τινᾶας μετιὼν τέχ- 
t0v«c, καὶ ϑήρᾳ προσχαρτερῶν, Ogre τοὺς εὐνούχους χαὶ τὸν 
Χρυσάφιον ἔχειν τὸ τῆς βασιλείας χράτος. ὅνπερ ἣ Πουλχε- 
ρία μετῆλθε τοῦ ἀδελφοῦ τελευτήσαντος. Idem s. v. 
| af. ᾿Αντίυχος ὃ πραιπόσιτος. οὗτος διαβληθεὶς Θεοδοσίῳ τῷ 
μιχρῷ καϑῃρέϑη τῆς τιμῆς, καὶ δημοσιευϑεὶς ἐν τοῖς ἱερεῦσι κα- 
τὐτετάγη, διατάξεως ἐχφωνηθείσης παρὰ τοῦ βασιλέως, εὐνοῦ- 
zov ἐν τοῖς πατρικίοις μὴ τελεῖν. ldem s. v. εἰ πατρίκιος. 
ιδ΄, ᾿Αρδαβούριος υἱὸς onagog, γενναῖος τὸν ϑυμὸν 
χαὶ τοὺς τὴν Θρᾷάχην πολλάχις καταδραμόντας βαρβά- 
ρους εὐρώστως ἀποχρουσάώμενος. τούτῳ οὖν γέρα ἀριστειῶν 
«οὐ βασιλεὺς ἸΠ]αρκιανὸς παρέσχετο τὴν ξῴαν στρατοπεδαρχί- 
ἂν. καταλαβὼν δὲ ἐν εἰρήνῃ ταύτην ὃ στρατηγὸς πρὸς &v»t- 
σιν ἐτράπη καὶ ῥᾳστώνην ϑηλυδριῶτιν. ἔχαιρε γὰρ μίμοις 


4. ᾧ add. Ν, 6. παρήγαγον coni. N, 


propter eunuchorum avaritiam, Sebastianique satellites piratarum 
manum conílassent, qua Hellespontum, et Propontidem pertur- 
barunt. Eo turpitudinis, et infamiae res deduxerünt eunuchi, 
Theodosium, tanquam pueros, ludicris fallentes, ut effecerint, ne 
quidquam prorsus memotia dignum gereret. Cum enim ad quin- 
quagesimum aetatis annum pervenisset, quasdam sordidas artes per- 
petuo sectabatur et exercebat, et venationi operam dabat sedulam, 
ita ut eunuchi, Chrysaphius inprimis, imperii summam potestatem 
haberent, summaque rerum potirentur: quem Chrysaphium Pul- 
cheria fratre defuncto ulta est. 

12. Antiochus praepositus. Hic apud Theodosium minorem de- 
latus, honore privatus est, et publicatis ipsius bonis in sacerdotum 
ordinem cooptatus: edicto promulgato; ne eunuchus inter patricios 
ceuseretur. ; 

13. Ardaburius, Asparis f., animo generoso praeditus, qui bar- 
baros Thraciam incursionibus vexantes saepe fortiter repulit. Huic 
igitur fortitudinis praemia Marcianus lmp. orientalem praeturam 
praebuit, Cum autem hic belli dux hanc provinciam in pace con- 
stitutam accepisset, ad otium et muliebrem mollitiem se convertit. 
Gaudebat enim mimis et praestigiatoribus et omnibus scenicis ludi- 


228 . FRAGMENTA E. PRISCI HISTORIA. 


καὶ ϑαυματοποιοῖς καὶ πᾶσι σκηνιχοῖς ἀϑύρμασι,. καὶ τοῖς 
'τοιούτοις διημερεύων αἰσχροῖς ἡλύγει πάμπαν τῶν πρὸς sv- 
χλειαν τεινόντων.  lMagxtavov δὲ τοῦ βασιλέως στρατηγοῦ 
“μὲν γεγονότος, ϑᾶττον δὲ ἐχβεβιωκότος, αὐτοκελεύστῳ γνώμῃ 
"Aenag «Δέοντα διάδοχον αὐτοῦ γενέσϑαι παρεσχεύασεν. 
Jdem s. v. 


cris, et in huiusmodi foedis rebus vitam degens ea, quae ad gloriam 
spectabant, omnino negligebat. Cum autem Marcianus Imp, dux qui- 
dem belli strenuus esset, sed citius de vita decessisset, Aspar pro- 
prio motu effecit, ut Leo ipsius fieret successor. 


MAAXOT OIAAAEAOEQ Z 


T4 ZQ9ZOMEN A. 


ἘΚ ΤῊΣ IITOPIU 
MsdAdX Or PHTOPO; 
OQIAAAE AD EQ2Z 


EKAOLTAÀAI ΠΕΡῚ IIPESBEON EON9N 
ZHPOZPQ29MAIOTZ 


EX HISTORIA 


MALCHI RHETORIS 


PHILADELPHENSIS 


EXCERPTA DE LEGXTIONIBUS GENTIUM 
AD ROMANO S. 


ARGUMENTUM. 


Amorcesus Byzantium vocatus a Leone Arabiae parti praefici- 
tur (1). Zheuderichus , Arcadiopoli in deditionem accepta , pacem 
et foedus cum Leone componit (2). Odoacer et Nepos , legationibus 
eodem tempore Byzantium missis, Zenonis amicitiam ambiunt (3). 
Legati Theuderichi tributum a Romanis petentes cum. indignatione 
remittuntur (4). Honorichus legatos de pace mittit ad Zenonem (5). 
Utroque Theudericho foedere inter se coniunctis , Zeno bellum acri- 
ter contra eos susceptum brevi omittit (6). 


a 
α΄. Oz ἐν τῷ ἑπτακαιδεκάτῳ ἔτει τῆς βασιλείας “έ-Α. C. 473 


ovrog τοῦ Πακέλλη, πώντων πανταχόϑεν τεταράχϑαι ϑοκούν- 7.91 
. A 


των, ἀφικνεῖταί τις τῶν σχηνιτῶν ᾿Αράβων, og καλοῦσι Σα- 


1. Ὁ ἐρίϊιιο decimo imperii Leonis Macelli anno, cum ingens 
undique rerum perturbatio esse videretur, advenit quidam Arabum 
$cenitarum, quos vocant Saracenos, sacerdos eorum, qui sunt apud 


232 EXCERPTA . 


4.C.473 ρακηνοὺς, ἱερεὺς τῶν παρ’ ἐχείνοις Χριστιανῶν, ἔξ αἴτίας 
ime it τοιαύτης. Πέρσαι καὶ Ῥωμαῖοι σπονδὰς ἐποιήσαντο, ὅτε ὃ 
μέγιστος πρὸς αὐτοὺς ἐπὶ Θεοδοσίου συνεῤῥ ἀγή πόλεμος, μὴ 
προσδέχεσθαι τοὺς ὑποσπόνδους Σαραχηνοὺς, εἴ τις ἐς ἀπό- 
» : 3 
στασιν νεωτερίσαι προέλοιτο. ἐν δὲ τοῖς Πέρσαις ἦν ὃ 54-5 
μόρκεσος τοῦ Νοχαλίου γένους" καὶ εἴτε τιμῆς οὐ τυγχά- 
- - i , 
vov ἐν τῇ Περσίδι γῇ, ἢ ἄλλως τὴν Ρωμαίων χώραν βελτίω 
ψεγομιχὼς, ἐκλιπὼν τὴν Περσίδα εἴς τὴν γείτονα Πέρσαις 
᾿Αραβίαν ἐλαύνει. κἀντεῦϑεν δρμώμεγος προνομὰς ἐποιεῖτο 
1 , c , * H ^ - NACE ἌΝ Y c 
P.92 καὶ πολέμους Ῥωμαίων μὲν οὐδενὶ, τοῖς dà dei ἂν zootv &v-10 
- € : * 
ρισχομένοις Σαῤαχηνοῖς. ἀφ᾽ ὧν καὶ τὴν δύναμιν αὔξων ngo- 
ἥει κατὰ μικρόν. μίαν δὲ τῶν “Ῥωμαίων παρεσπάσατο γῆσον 
3 u v ' * , 3 M “ C , 
Ιωτάβην ovoua* καὶ τοὺς δεχατηλύγους ἐχβαλῶν τῶν Ῥωμαίων 
αὐτὸς ἔσχε τὴν νῆσον, καὶ τὰ τέλη ταύτης λαμβάνων χρημά- 
A t » 5 2a dy 3 - A AM € X» UN 
τῶν εὐπόρησεν οὐκ ὀλίγων ἐγτεῦϑεν. καὶ ἄλλας δὲ ὃ αὐτὸςτϑ 
* uo ; τῶν πλησίον ἀφελό ὃν, ἐπεϑύμει Ῥ 
μόρχεσος τῶν πλησίον ἀφελόμενος χωμῶν, ἐπεϑύμει Ῥω- 
4 , bd ' 
μαίοις ὑπόσπονδος γενέσθαι καὶ φύλαρχος τῶν κατὰ Πετραί- 
X 
B a» ὑπὸ “Ρωμαίοις 0vroy Σαρακηγῶν. πέμπει οὖν πρὸς “1έ- 
ovra τὸν βασιλέα “Ῥωμαίων Πέτρον ἐπίσκοπον τῆς φυλῆς 
τῆς ἑαυτοῦ, εἴπως δύναιτο ταῦτα πείσας ποτὲ διαπράξασϑαι.3 0 
c p oy * r - - , ' E ins 
ὡς δ᾽ ἀφίχετο xai διελέχϑη τῷ βασιλεῖ, δέχεται sers λογους 
^ P H 
ὃ βασιλεὺς, καὶ μετάπεμπτον εὐϑὺς ποιεῖται τὸν uogxego» 


11. ἀφ᾽ B. , ἐφ᾽ vulg. 17. κατὰ B., ἐπὶ Val , ὑπὸ vulg. 


eos. Christiani; eius adventus haec fuit causa. Cum tempore Theo- 
dosii exortum esset inter Persas et Romanos maximum bellum, foe- 
dere rem transegerunt. Eo foedere cavebatur, ne alterutri admitte- 
rent Saracenos, qui in eorum fide et ditione essent, si forte quis 
deficiens res novas moliri tentaret. Apud Persas erat Amorcesus 
genere Nocalius: is, sive quod nullo honore apud eos haberetur, sive 
Romanorum regionem incolere potius duceret, Persidem relinquens, 
in vicinam Persis Arabiam migravit. Hinc excurrens, rapinas et ce- 
tera hostilia exercebat in Romanorum quidem neminem, sed in Sa- 
racenos, quos passim ante pedes suos offendebat. Sic potentiam 
suam augens, paulatim crevit, et unam ex insulis, quae Romanis 
parebant, sibi subiecit Iotabem nomine, qua, expulsis decimarum 
exactoribus, potitus est. Itaque tributa colligens, cum. etiam ex 
proximis vicis multas praedas egisset, non parvam pecuniarum sum- 
mam sibi paravit. Deinde Romanorum confoederatus «et Saraceno- 
rum, qui in Arabia Petraea sub Romanis degunt, princeps esse ma- 
gnopere cupiebat. Quamobrem ad Leonem Imperatorem mittit Pe- 
trum, eius gentis episcopum, qui, si qua ratione posset, ab Impera- 
tore haec impetraret. Ut venit, et cum Imperatore verba fecit, ser- 
mones eius Imperator excipit, et Amorcesum statim ad se vocat. 


E MALCHI HISTORIA. 233 


L * - ^ 
ἐλθεῖν πρὸς αὐτὸν, dfoviórara τοῦτο . διαγοησάμενος xat 4c. 473 
E ; - , nd. II 
ποιήσας. εἰ yàg δὴ καὶ φύλαρχον χειροτονῆσαι προῃφῆτο i... 2 
ἔδει πόῤῥωθεν ὕντι τῷ ᾿ΑἸμορκέσῳ τοῦτο προστάξαι, ἕως xac 
! SS 
τὰ Ῥωμαίων ἐνόμιζε φοβερὰ, xai τοῖς ἄρχουσιν. ἀεὶ τοῖς τυ-- 
πχοῦσι “Ρωμαίων ἔμελλεν ἥκειν ὑποπεπτηχὼς, xoi τήν γε προσ- 
, , , , UT EEY. E B ι 2C 
ἡγορίαν βασιλέως | Gxovov, αὐτήν. καὶ γὰρ διὰ πολλοῦ 
- , gs , , ao - » 3-4 bd * 
χρεῖττόν τι τῶν ἀγϑρώπων εἶναι τῶν ἄλλων ἐνόμιζε, νῦν δὲ. 
- ^ 3 FX U , 5 [1 » x 
πρῶτον μὲν αὐτὸν διὰ. πόλεων ἤγεν, ἄς ἔμελλεν ὄψεσθαι τρυ- 
φῆς μόνον γεμούσας, ὅπλοις δὲ οὐ χρωμένας " ἔπειτα. δὲ, ὡς 
τοάνῆλϑεν ἐς Βυζάντιον, δέχεται παρὰ τοῦ βασιλέως ἀσμένως, 
καὲ τραπέζης κοινωνὸν βασιλικῆς ἐποιήσατο, καὶ βουλῆς προ-- 
κειμένης μετὰ τῆς γερουσίας συμπαρεῖναι ἐποίει. xat T0 γε 
x - - 
δὴ αἴσχιστον ὄνειδος τῶν “Ρωμαίων, ὅτι χαϑέδραν αὐτῷ τὴν 
^ ? ' c 
πρωτοπατρικίων ἀποδοθῆναι ἐκέλευσε σχηματισάμεγος ὃ βα-- 
u P * , 
τὔσιλεὺς, ὅτι δὴ Χριστιανὸς ἀνεπείσϑη γενέσϑαι- καὶ τέλος 
τ , 5 - - 
ἀπέπεμψεν αὐτὸν, ἰδίᾳ uiv παρ᾽ αὐτοῦ εἰκόνα. τινὰ χρυσῆν 
καὶ κατάλιϑον λαβὼν, σφόδρα τε οὖσαν πολυτελῆ, καὶ τῶν ἢ 
- - ? 
ἄλλων κελεύσας ἕκαστον εἰσενεγκεῖν, ὅσοι ἐτέλουν ἐς τὴν βου-- 
, ' * - 2 z τ ΕῚ ᾿ ,. , Li 
λήν. τὴν δὲ νῆσον ἐχείγην, ἧς ἐμνήσθημεν προῦϑεν, οὐ μο- 
, FON INE. D * ' | »X 2 ^ 
20YO» χατέλιπεν αὐτῷ ἔχειν βεβαίως, ἀλλα καὶ ἄλλας αὐτῷ 
χώμας προσέϑηκε πλείονας. ταῦτα παρασχὼν "ΔΙμορχέσῳ 
ε - ^" AW. 
ὃ Μέων καὶ τῶν φυλῶν ἄρχοντα, ὧν ἤϑελε, ποιήσας, ἀπέ-Υ. 63 


6. διὰ] δὴ coni. Val. 11. Ante zal inser.Óg N. 16. ἐδίᾳ B., 
ἰδίαν vulg. 17. λαβόντα coni, N. 


Quae sane inconsultissime et sensit et fecit. Etenim, si ipsum eius 
gentis principem creare constituisset, oportuerat eum e longinquo 
hoc mandare, ut Romanorum imperium illi semper formidini esset, 
et ad solum nomen Imperatoris, quibuslibet Romanorum magistrati- 
bus ad se accedentibus, tremeret; Nam remotiora homines et po- 
tentiora habere solent. At ille hominem per urbes circumduxit, 
quas visurus erat armis vacuas et deliciis plenas. Hunc, ut Byzan- 
tium venit, Imperator benigne excipit, et regiae mensae participem 
fecit, Senatui quoque,. quem indixit, interesse, et illi, quod foe- 
disimum Romanorum probrum fuit, sellam iuxta se poni ante 
ommes patricios iussit, ficta causa, quod Christianus fieri persuasus 
esset. Postremo dimisit eum, postquam ipse imaginem auream, 
magnifice gemmis exornatam, οἱ donaverat, et in eum etiam 
omnes, qui in senatum erant adscripti, alia munera conferre iussit. 
Insulam vero, cuius supra mentionem fecimus, non solum eius 
potestati permisit, ut eam sine controversia possideret: sed. et 
plures alios vicos adiecit. Quum his illum beneficiis ornassct et 
phylarchum, ut optaverat, constituisset, elatum et superbientem 


224 EXCERPTA 


L] e 
A.C. 4η3πεμψεν ὑψηλὸν, xai ὅσος οὐκ ἔμελλε τοῖς δεξαμένοις λυσι- 
ἘΣ ; ; τελεῖν. 
B. Ὅτι ὃ αὐτὸς “έων βασιλεὺς ἀπέστειλε πρὸς τοὺς 

AC ' DL * ' * , 

ἂν τῇ Θρᾷάκῃ βαρβάρους πρεσβευτήν Τελόγιον τὸν σιλεγντιά- 
LS , ^ « 
ριον. οἱ δὲ βάρβαροι τοῦτον ἀσμένως δεξάμενον ἀντιπέμ- 5 
, 1 1 c , 7 
πουσι πρέσβεις πρὸς τὸν βασιλέα, φίλοι Ρωμαίων εἶναι βου- 
λόμενοι. ἠτήσαντο δὲ τρία, πρῶτον Θευδέριχον τὸν κατάρ-- 
? €- * ^ LJ ? ^ 
χοντα αὐτῶν τὴν κληρονομίαν ἀπολαβεῖν, ἣν ἀφῆκεν αὐτῷ 
Ῥ.ο3.Α͂᾽ δεύτερον νέμεσϑαι τὴν Opa ϑῆναι αὐτῷ 
:93 Ἴσπαρ, δεύτερον νέμεσθαι τὴν Θρᾷκην συγχωρηϑῆναι αὐτῷ, 

, - Li M 
vgíroy καὶ στρατηλάτην γεγνέσϑαν τῶν ταγμάτων, ὥνπερ χαΐτο 
"Aonmag ἡγήσατο. καὶ ὃ μὲν βασιλεὺς πρὸς τὰ δύο παντε- 
λῶς ἀπείπατο, μόνον δὲ περὲ τῆς στρατηγίας κατένευσεν, si 
φίλος αὐτοῦ γένηται ἀδόλως. καὶ οὕτω τοὺς πρέσβεις ἀπέ- 
πεμψεν. ὃ δὲ Θευδέριχος ὃ τῶν βαρβάρων ἀρχηγὸς, τοὺς 
πρέσβεις αὑτοῦ δεξάμενος ἐκ τοῦ βασιλέως ἀπράκτους, τὸτῇ 
μὲν τῆς δυνάμεως αὐτοῦ ἐς Φιλίππους ἐκπέμπει, τῷ δὲ προσ-- 
εχάϑητο τὴν ᾿“ρκαδιούπολιν μηχανῇ πάσῃ πολιορκῶν. καὲ 

, , $9 e , : ' : » ' » Ln 
ταύτην παραλαμβάνει ovy ὅπλοις, ἀλλὰ λιμῷ τοὺς ἔνδον TOU, 
Β ἄστεος ἰσχυρῶς στενοχωρήσαντι. καὶ yàg καὲ ἵππων xai ὕπο- 
ζυγίων καὶ νεχρῶν σωμάτων ἥψαντο, χκαρτεροῦντες εἴ ποϑενλο 
υ - ,, , - ^ ^ , Ἄ , AJ 
ἁυτοῖς ἔλϑοι βοηϑεια. τῆς δὲ μή παρούσης, ἀπηήλπισαν καὶὲ 
ἐνέδωκαν. οἱ δὲ ἐκπεμφϑέντες ἐπὲ Φιλίππους τὰ πρὸ τοῦ 

4. Τελόγιον)] Πελάγιον vel Εὐλόγιον coni. N. — 7. πρῶτον ἵνα 

Θευδ. vulg. 13. ἀδόλως B., ἄδολος vulg. 22. ἐνγέδωχαν N., 

συνέδωκαν vulg. 
et talem, qui non esset iis, qui benigne eum exceperant, profu- 
turus, dimisit. 

ἃ. Leo Imperator misit Pelagium  silentiarium legatum ad 
barbaros, qui in Thracia erant. At barbari lubenti animo legatum 
exceperunt, et legatos quoque ad Imperatorem , Romanorum amici 
esse cupientes, miserunt, per quos tria ab eo petierunt: primum ut 
Theuderichus, eorum dux, omni hereditate, quam illi reliquerat Aspar, 
fraeretur: secundum, ut liceret illi in Thracia habitare: tertium, 
ut et eorum ordinum, quorum Aspar fuerat, dux esset. Prima duo 
omnino denegavit Imperator. Solum tertium, ut dux fieret, dum- 
modo sine fraude eius amicus esset, concessit, et ita legatos dimi- 
sit. Sed Theuderichus, barbarorum princeps, ubi legatos suos ab 
Imperatore re infecta reversos excepit, suarum copiarum partem Phi- 
lippos misit: cum altera parte Arcadiopolim omni apparatu oppu- 
gnaturus obsedit. Neque tamen eam armis cepit, sed fame, quae 
oppidanos adeo premebat, ut equis et aliis iumentis et mortuo- 


rum corporibus, exspectantes, si qua ex parte auxilium adveniret, 
vescerentur, Quo non adveniente, in extremam desperationem ad- 


E MALCHI HISTORIA. 235 


ἄστεος ἐνέπρησαν μόνον, οὐδὲν δὲ ἄλλο δεινὸν εἰργάσαντο. A.C. 473 
χαὲ τούτων οὕτω λυμαινομένων τὴν Θράκην, ὅμως καὲ αὐτοὶ ΜΝ 
οἱ βάρβαροι ὑπὸ τοῦ λιμοῦ συνεχόμενοι πρεσβείαν πέμπουσε , 
περὲ εἰρήνης πρὸς τὸν βασιλέα. καὶ γίνεται ἣ σύμβασις τῶν 
δδρκων ἐπὲ τούτοις, τοῖς μὲν Γύτϑοις δίδοσθαι κατ᾽ ἔτος χρυ- 

σίου λίτρας δισχιλίας, τὸν δὲ Θευδέριχον καϑίστασϑαι στρατ-α 
τηγὸν δύο στρατηγιῶν τῶν ἀμφὲ βασιλέα, αἵπερ εἰσὲ μέγισταε 

εἰς τὴν ἑτέραν γῆν: αὐτῶν δὲ τῶν ΤΓότϑων αὐτοχράτορα 

εἶναι, καὶ μηδένας ἐξ αὐτῶν ἀποστῆναι ϑέλοντας τὸν βασι- 

τολέα δέχεσϑαι. συμμαχεῖν δὲ τῷ βασιλεῖ εἰς πᾶν, ὅ,τε x&- 

λεύει, πλὴν éni μόνων τῶν Βανδήλων. 

γ. Ὅτι ὃ Αὔγουστος ὃ τοῦ Ὀρέστου υἱὸς ἀκούσας Ζή- A.C.476 
vova πάλιν τὴν βασιλείαν ἀναχεχτῆσϑαι τῆς ἕω, τὸν Baoi-T- τή 
λίσχον ἐλάσαντα, ἠνάγκασε τὴν βουλὴν ἀποστεῖλαι πρεσβείαν 

τϑ Ζήνωνι σημαΐνουσαν, ὡς ἰδίας μὲν αὐτοῖς βασιλείας οὐ δέοι, 
κοινὸς δὲ ἀποχρήσει μόνος ὧν αὐτοκράτωρ ἐπ᾽ ἀμφοτέροις 
τοῖς πέρασι. τὸν μέντοι Ὀδόαχον ὕπ᾽’ αὐτῶν προβεβλῆσθαι 
ἱχανὸν ὕντα σώζειν τὰ παρ᾽ αὐτοῖς πράγματα, πολιτικὴν ἔ- Ὁ 
χοντα σύνεσιν ὅμοῦ καὶ μάχιμον: xat δεῖσϑαι τοῦ Ζήνωνος 

ϑοπατρικίου τὲ αὐτῷ ἀποστεῖλεμ ἀξίαν, καὶ τὴν τῶν Ἰταλῶν 


8. εἰς τὴν ἑτέραν γῆν] εἰς τὴν σφετέραν γῆν Val, idque post ϑέ- 


λογτας. αὐτὸν vulg. 12. 6 diy. ὃ τ. Ὁ. ví. male, culpa 
eclogarii, pro Odoacro. N. — 19. μάχεμο»] ὄντα add. N. 20. 
τε B., δὲ vulg. i: 


ducti deditionem fecerunt. Qui vero missi erant Philippos solum ea, 
quae circa urbem erant, combusserunt, neque quicquam praeterea 
atrox aut grave commiserunt. His ita in "Thracia grassantibus, ni- 
hilo secius ipsi barbari fame coacti legatos ad Imperatorem mise- 
runt, qui de pace agerent, quae his conditionibus est facta: ut duo 
millia librarum auri Gothis singulis annis penderentur: Theuderi- 
chus magister equitum et peditum praesentis militiae constituere- 
tur, quae dignitas maxima habetur, ipsorumque rex Gothorum es- 
set, neque quisquam eorum, qui ab eo deficere voluerint, ab 
Imperatore in regionem suam admitteretur; denique ut contra quem- 
cumque voluerit Imperator, exceptis Vandalis, a parte Imperatoris 
pugnaret, 
" 8. Augustus, Orestis filius, ut audivit, Zenonem iterum Orien- 
tis imperium, expulso Basilisco, recuperasse, senatum veteris Ro- 
mae legationem ad Zenonem mittere coegit, quae illi significaret, 
proprio Imperatore se non indigere. Unum Imperatorem sufficere, 
qui utriusque Imperii fines tueretur: Odoacrum se elegisse , qui hanc 
partem tutam praestaret. Hunc enim et scientia reipublicae admi- 
nistrandae, et rei militaris peritia praestare. ltaque orare, ut illum 
Zeno patriciatus dignitate ornet, et Italiam regendam εἰ committat. 


236 ÉXCERPTA ^' 


i 1 AU Ri δ E - $0»X€ 1C Ns 
ki: vé dod ἐφεῖναι διούϊησιν.: — δὴ «vóptc τῆς βου- 
Zexon.3 Μὴς τῆς ἐν “Ῥωμῃ τούτους ἐς Βυζάντιον κομίζοντες τοὺς λό. 
yovc, x«t ταῖς αὐταῖς ἡμέραις ἐκ τοῦ Νέπωτος ἄγγελοι, τῶν 
τὸ γεγενημένων συνησθησόμενοι τῷ Ζήνωνι, καὲ δεύμενοι ἅμα 
ταῖς ἴσαις TQ Νέπωτι συμφοραῖς χρησαμένῳ᾽' συσπουδάσαιδ 
προϑύμως βασιλείας ἀνάχτησιν, χρήματά τὲ καὶ στρατὸν ἐπὲ 
Ἰὼ D a - 
ταῦτα διδόντα, καὶ τοῖς ἄλλοις, οἷς δέοι, συνεχπογοῦντα τὴν 
Ῥιοήά χάϑοδον. ταῦτά τε λέξοντας ὃ Nénoc ἀπέστελλεν. Ζήνων 
M c n P1 ^ - ew ^ 
δὲ τοῖς 5xovot, τοῖς uiv ἀπὸ τῆς BovAgc ἀπεχρίνατο ταῦτα; 
£ , j? mM et , , ^ ^ 5 , 3 
ὡς δύο ἐκ τῆς 6o βασιλέας λαβόντες τὸν μὲν éEmiaxactw x0 
᾿Ανϑέμιον δὲ ἀπέκτειναν. καὶ νῦν τὸ ποιητέον αὐτοὺς iq 
UMOR NO 3 D 3h dis » » c Eu 
γινώσχειν" οὐ yag ἄν βασιλέως ἔτι Ὄντος ἑτέραν ἡγήσεσθαι 
A c: | 
γνώμην ἢ κατιόντα προσδέχεσθαι. τοῖς δὲ ἐκ τοῦ βαρβάρου 
« bd LO M - . , , ^ 2...» 
ὅτι χαλῶς πρᾶξοι παρὰ τοῦ βασιλέως Νέπωτος τὴν ἀξίαν 
τοῦ πατρικίου δεξάμενος Ὀδόαχος. ἐχπέμψειν γὰρ αὐτὸν,τῦ 
εἰ μὴ Νέπως ἐπεφϑάκει. ἐπαινεῖν δὲ, ὡς ἀρχὴν ἐπιδέδει-. 
Βχται ταύτην τοῦ τὸν κύσμον φυλάττειν τὸν τοῖς “Ῥωμαίοις 
προσήχοντα' καὲ πιστεύειν ἐντεῦϑεν, ὡς καὶ τὸν βασιλέα τὸν 
ταῦτα τιμήσαντα χἀταδέξοιτο ϑᾶττον, εἰ ποιεῖν ϑέλοι τὰ δί- 
€T ) x 
xcix. καὲ βασίλειον γράμμα περὲ ὧν ἠβούλετο πέμπων τῷαο 
5, So , 3 , - , , , Ὁ 
V. δή Οϑϑάχῳ; πῶξρίκεον: & τούτῳ τῷ -γραμματιυσεανομασθο αν. 
τὰ δὲ συνεσπούδαζε τῷ Νέπωτι ὃ Ζήνων ἐκ τῶν ἑαυτοῦ κα- 
4. συνησϑησόμενον Cantocl., συνϑησόμενον vulg. τ- εἰσηγήσε- 
σϑαι οομϊ. Β. ι3. χατεόντα Val, χκατιόντε vulg. τή. πράξοιε vulg. 


Profecti sunt igitur ex senatu Romano viri, qui hos sermones By- 
zantium deferrent. lisdem diebus venerunt et a Nepote nuntii, qui 
Zenoni restitutum imperium gratularentur, et ipsum obtestarentur, 
ut omni opera et studio illum, qui eodem tempore eodem, quo ipse, 
casu afíllictus esset, in recipiendo imperio adiuvaret, et pecunias et 
exercitus et alia, quae opus forent, suppeditaret, quo illi reditum 
ad pristinam fortunam pararet. Haec qui dicerent Nepos misit. At 
Zeno his, qui venerant, haec responsa dedit: senatoribus, illos ex 
duobus. quos ab Oriente accepissent, Imperatoribus unum expulisse; 
€t Anthemium occidisse. Nunc quid sibi facto opus esset, ipsos 
dixit perspicere. Imperatore enim superstite non aliam debere va- 
lere sententiam, quam ut illum redeuntem exciperent. Ad ea vero, 
quàe barbarus nuntiarat:; recte et iuste facturum, si a Nepote Impera- 
iore Odoacer patriciatus dignitatem susciperet. Eam se illi missu- 
rum, nisi Nepos praevenerit. Laudare se eum, quod iam morem 
Romanis convenientem servare inceperit ideoque confidere, fore, ut 
Xmperatorem , qui illum hoc honore affecerit, si quidem iusta. facere 
vellet, quam primum reciperet. Et in litteris regiis, quibus Odoacro 
voluntatem suam significaret, eum patricium nominavit, Quae Zeno 


E MALCHI HISTORIA. 237 


xdi» rà. ἐκείνου οἰχτείρων xai τό ys χοινὸν τῆς τύχης eic ὕπό-Ἀ, Ο. 476 
ϑεσιν ἔχων τῷ δυστυχοῦντι συνάχϑεσϑαι. ἅμα δὲ xal pa P 
οίνα συνεπώτρυνε τοῦτον, τῇ Νέπωτος yvvowxi συγγενεῖ. οὐ- 
σῇ συσπεύδουσα. 

^— - Ψ» "ὁ 

5 δ΄. Ὅτι ἐν τῷ ἑξῆς ἔτει émi Ζήνωνος πρέσβεις 5k3ovA. C. 477 
- , € c , , e H 1 : Ind. 1 
ἐκ Θράκης τῶν ὑποσπόνδων Γότϑων, οὕς δὴ καὶ qotdsQa-7. sn. Á 

£ € ^ v ». e , , 

τους οἵ Ῥωμαῖοι καλοῦσιν, ἀξιοῦντες Ζήνωνα Θευδερέχῳ C 


σπείσασϑαι τῷ παιδὲ Τριαρίου, ἥσυχον ἐθέλοντι διεξάγειν 
τὸν βίον καὶ μηδένα πόλεμον τοῖς κοινοῖς αἴρεσθαι. πράγμα 
à 2s ᾿ 
rocu. ἠξίουν δὲ xai σκοπεῖν, ὅσα πολέμιος ὧν κατέβλαψε Ῥω- 
μαίους, καὶ ὅσα Θευδέριχος ὃ τοῦ Βαλαμήρου παῖς στρα- 
^ m - 
τηγὸς ὧν xai φίλος ταῖς πόλεσιν ἐλυμήνατο, καὶ μὴ νῦν ἀ- 
πεχϑείας παλαιὰς δρᾷν μᾶλλον, ἢ ὅπως τι τῷ κοινῷ γένοιτο 
παντελῶς ὠφέλιμον. εὐθὺς οὖν ὃ βασιλεὺς τὴν βουλὴν συγκα- 
͵ , , , - x ce , - c * 
χὔλέσας γνώμην αὐτοῖς προυϑῆκεν. ὅ,τι δέοι ποιῆσαι. οἱ ÓàD 
5 € ,' 
ἀμφοτέροις μὲν οὐκ ἔφασαν ἱκαγὸν τὸ δημόσιον εἶναι συντά- 
ἕξεις τὲ χαὲ μισϑὸν ἐπαρκέσαι προχείρως, ὅπότε γε μηδὲ αὖ- 
τοῖς μόνοις τοῖς στρατιώταις ἀμέμπτους ὑποτελεῖν τὰς χορη- 
, , ε , ^ 5 —- r 
yag δυνάμεϑα. ὅπότερον δὲ αὐτῶν δεῖ φίλον προελέσϑαι, 
, , “ “ἢ , , € Ν Ὁ Ν τ ? * 
. φοτούτου χύριον αὐτὸν βασιλέα καϑίστασϑαι. ὃ δὲ ἐπὲ τὴν αὐλὴν 
, / * 
τούς T€ κατὰ τὴν πόλιν στρατιώτας χελεύσας καὶ τὰς σχολὰς 


1. τό γε N., χαὶ τὸ Val, τόν τε vulg. 8. Τριβρίου vulg. 
διεξάγειν B., διεπάγειν vulg. χαϑίστασθϑαι H., χαϑίστασαε 
vulg. . ai. χαλέσας Val. 


Nepotis causa instituit, propter sua Nepotis malorum miseritus, ct 
communem hominum sortem reputans ad aliorum commiserationem 
adductus. Eo quoque illum impulit Verina, quae Nepotis uxori, 
cuius erat consanguinea, favebat. 

4. lInsequenti anno Zenonem legati a. Gothis adierunt, qui in 
Thracia consederant et foedere cum Romanis coniuncti erant: hos 
foederatos Romani vocant. Orabant, ut reconciliari vellet Theude- 
richo, Triarii filio, cui nihil esset optatius, quam tranquillam et quie- 
iam vitam ducere neque armis rempublicam vexare. lllud etiam 
eum considerare iusserunt, quanta mala ipse, cum hostis exstitisset, 
Romanorum rebus attulisset, et quot urbes Theuderichus, Balameri 
filius, qui dux et amicus appellatus esset, evertisset; neque tam 
veterem inimicitiam respiciendam esse, quam communem omnium 
utilitatem, — Confestim igitur Imperator senatum convocavit, et haec 
illis proposuit, utsibi consilium darent, quid facto opus esset. Sena- 
tores vero dixerunt, reditus publicos minime sufficere ad stipendia 
prompte utrisque suppeditanda, quum ne tum quidem militibus vi- 
ctus commode praestari posset. Cum quo vero ex duobus amicitiam 
instituere praestaret, id in solius Imperatoris arbitrio consistere. In 
aulam quoque convocatis militibus et omnibus scholis, ascenso sug- 


438 — EXCERPTA 


, 


' 2 Dy - 
A.C. 477 ἁπάσας, εἰναβὰς ini βῆμα πολλὰ τοῦ Θευδερέχου χατηγόρει, 
Iud. 15 Ὁ , "Ὁ » *P UT 2 9, 1 p » f 
Sand Fed τούτοις πῶς τὲ τοῖς Εωμαῖίοιῖς 8549906 ἄνωϑεν tin, xot 
enon. " » U , - - 7 
ὡς ἐλυμήνατο τοῖς τὴν Θράκην οἰχοῦσι, χεῖράς τε ἀποτέ- 
-ςς , ^ ^ - , [i 
μνων ἅμα τῷ “«Ἱρματίῳ καὶ τὸ γεωργοῦν ἅπαν ποιήσας ἀνά- 
στατον" ὗπως τε τυραννίδα πάλιν ἐπὲ τοῖς κοινοῖς τὴν Ba-5 
c D : ' Ἂς 
Ῥιοὐ σιλίσχου ἐπήγειρε, καὶ ὡς τοὺς στρατιώτας ἐκεῖνον ἀνέπει-- 
σεν ἐκ ποδῶν ποιήσασθαι, ὡς τῶν Τότϑων ἀρχούγτων. xai 
- D ' 2 354 - » , 
γῦν δὴ πρεσβεύεσϑαι ovx εἰρήνης ye μᾶλλον, ἢ στρατηγίας 
, ^ "f 2, , p" M 
δεόμενον. ,,ἵν οὖν ἔχετε γνώμην καὶ ὑμεῖς περὲ τούτων ; 
LÀ ? - , 
ταύτην", ἔφη, ,,neQ^ ὑμῶν ἀκοῦσαι βουλύμενος νυνὲ παρεκάλε-τα 
' - , - 
σα, εἰδὼς τῶν βασιλέων τούτους ἀσφαλῶς πράττειν, of ἂν 
τὰ βουλεύματα τοῖς στρατιώταις κοινώσουσιν." οἱ δὲ ἧς κα- 
τέτεινε κατηγορίας ἀκούσαντες. καὲ ἐκ ταύτης διδαχϑέντες ὃ 
- ^ , €: 
χρῆν ἀποχρίγασϑαι, πάντες ἀνεβόησαν, ἐχϑρὸν εἶναι “Ῥωμαίοις 
Θευδέριχον καὶ πάντας εἴ τις ἐκείνῳ συνέστηκεν. ov: μέντοι τῇ 
e " ν ' 3." "» CN. c ἢ 5. o 
τοῖς πρέσβεσι ταύτην εὐθὺς ἔδωκεν ἀποόχρισιν ὃ Ζήνων, ἀλλ᾽ 
-» e Ὗ , 2 , - 2A í5 , 
Β ἐπεῖχεν, ἕως. τὸ πλέον &xovott τῶν ξξωϑεν. ἐν τούτῳ δὲ 
γράφοντες τὰ ἔνδον γινόμενα τῶν ἐν τῇ πόλει τινὲς τῷ Θευ- 
» , n 
δερίχῳ ξάλωσαν, v9uuog ve ἰατρὸς καὶ Πϊαρκελλῖνος xci 
« Ll 1 
Σεέφανος. xai οὐ μόνον ἑαυτῶν ἐπιστολὰς ἔπεμπον, ἀλλὰσο 
xai τῶν ἐν τέλει πλαττόμενοι γράμματα ἐχείνῳ ἐπέστελλον , 


A. γεωργοῦν H., γεωργὸν vulg. 21. ἀπέστελλον coni. B. 


gestu, multa de Theudericho questus est, maxime quod iampridem 
Homanorum hostis exstitisset, quod "Thraciae incolas depraedatus 
fuisset, quod Harmatio manus amputasset; quod omme agricolarum 
genus sedibus suis expulisset, quod Basilisci tyrannidem in rem pu- 
blicam invexisset, deinde ad eiusdem caedem milites instigasset , 
tanquam soli Gothi sufficerent. Et nunc legatos ad se mittere, non 
iam ut pacem, quam ut exercitus imperium postularet, Nunc igi- 
iur*, inquit, ,quam sententiam super his dicturi sitis, audire cu- 
piens, vos huc convocavi: scio enim, eos Imperatores tuto suas res 
agere, qui sua consilia cum exercitibus communicant.* At illi, ac- 
eusationibus, quas in Theuderichum Imperator intenderat, auditis, 
satis ex ipsa accusatione, quid sibi respondendum esset, percipientes, 
acclamaverunt omnes, Romanorum hostem esse 'Theuderichum et 
omnes, qui illi faverent et ad eius causam se adiungerent. Et hoc 
quidem responsum Zeno non e vestigio legatis dedit, sed exspectabat; 
donec exploratius, quomodo se haberent ea, quae foris gerebantur, 
sciret. Interea comprehensi sunt qui ea, quae in urbe facta erant, 
ad Theuderichum scripserant, Anthimus medicus, Marcellinus et 
Stephanus, et non solum suas ipsorum litteras, sed etiam magistra- 
tuum quorumdam supposititias ad eum miserunt, quibus iubebant 
illum bono animo esse, tanquam multos suarum partium fautores 


E MALCHI HISTORIA. |. 539 


ϑαρσύνειν βουλόμενοι, ὡς ἱχαγοὺς ἔχοντα τοὺς συμπράττον- À.C.477 
τας ἔνδον. καὶ τρεῖς τῶν ἀπὸ βουλῆς, τοῦ μαγίστρου πα- nsa á 
ῥὀόντος, ἐξετάσαντες ταῦτα, xai πληγὰς τὰ σώματα πολλὰς 
ἐπιθέμενοι, φυγὴν εἰσάπαξ ἐπέϑηκαν. δῆϑεν γὰρ ἀπέχεσθαι 
δϑαγάτου xai σφαγῶν δοκεῖν ὃ Ζήνων ἐβούλετο. i a 
ε. Ὅτι τῷ αὐτῷ ἔτει πρέσβεις ἐκ Καρχηδόνος ἐς Βυζάν-Ἐοά. A. C. 
τιον ἦλθον, οὕς ᾿Αλέξανδρος ἦγεν ὃ τῆς Ὀλυβρίου γυναικὸς το! ή78 
ἐπίτροπος" ὃς ἐτύγχανε πεμφϑεὶς ὑπὸ Ζήνωνος πάλαι, συνϑε- Zenon. 5 
λούσης καὶ αὐτῆς τοῦτο τῆς Πλακιδίας. ἔλεγον δὲ οἱ πρέσβεις, 
χοῦτε Ὃγώριχος φίλος τε τῷ βασιλεῖ καϑεστήκοι ἀδόλως, καὶ στέρ-- 
γοι τὰ Ῥωμαίων, καὶ ἀφίησι πάντα, ἃ πρόσϑεν ἐνεκάλει περί 
τὲ τῶν προσόδων xai τῶν ἄλλων χρημάτων, ἃ τῆς αὐτοῦ yv- 
γαικὸς προειλήφει ὃ “έων, καὶ ὅσα τῶν ἐμπόρων τῶν ἐκ τῆς 
Καρχηδόνος ἄρτι χαϑισταμένου τοῦ πολέμου ἐλήφϑη, καὶ εἴ 
1ὅτι ἄλλο πάλαι ὃ πατὴρ πρὸς Ῥωμαίους ὁπωσοῦν ἔσχεν αἰτίαν" 
τήν τὲ εἰρήνην ἔχειν ἀξιοίη βεβαίαν, καὶ μηδὲν εἶναι λοιπὸν Ὁ 
τοῖς “Ῥωμαίοις ὕποπτος τῷ μὴ οὐχὲ γνησίως τὰς σπονδὰς 
ἐμπεδώσειν, καὶ ὅσα ἤδη συνέχειτο. εἰδέναι γὰρ χάριν, ὅτε 
τὴν Ὀλυβρίου τετιμήχοι γυναῖχα" καὲ ταῦτα πυϑόμενος z&v- 
20r& ἕτοιμος ἦν βασιλεῖ πράττειν, ἃ βούλοιτο. ἦν δὲ τοῦτο 
πρόσχημα εὐπρεπὲς τῷ λόγῳ, ἐπεὲ τόγε ἀληϑὲς πᾶσαν ἐδε-Υ. 65 


3. πολλὰς B., πολλοῖς vulg. 7. Ὀλυβρίου Val, ἀλυαρίου vulg. 
18. ἐχπεδώσειν et 19. πειϑόμενος vulg... 20. ἃ H., ᾧ vulg. 
21. εὐπρεπὲς Val, εὐπρεπεῖ vulg. 


intra urbem esset habiturus. "Tres ex senatu praesente magistro de 
his quaestionem habuerunt, quos multis illatis plagis perpetuo exilio 
condemnarunt. Quippe suppliciis Zeno et caedibus abstinere videri 
volebat. 

5. Eodem quoque anno legati a Carthagine Byzantium venerunt, 
quos Alexander, uxoris Olybrii procurator, ducebat, qui iam olim a 
Zenone, Placidia consentiente, missus fuerat. Dicebant vero legati, 
Honorichum velle cum Imperatore sine fraude amicitiam contrahere 
et Romanorum partes amplecti. Quae antea repetiisset de reditibus 
et pecuniis uxoris suae, quae Leo ipsi praeripuisset, quaeque mer- 
catoribus Carthaginiensibus per bellum, quod nuper fuerat, rapta et 
ablata essent, et in universum ea, de quibus pater eius cum Roma- 
nis litigasset, remittere et condonare. Piruisnt et stabilem pacem pe- 
tere, neque quicquam suspicionis Romanis relinquere statuisse, quo 
minus pax et foedus sine fraude componeretur: multam quoque gra- 
tiam habere Imperatori, quod Olybrii uxorem honore affecerit, quod 
quia intellexerit, adduci, ut omnia, quae Imperator voluerit, facere 

» paratus sit. Ista vero ad speciem tantum conficta erant: revera enim 
quamvis belli occasionem timebant. Etenim post mortem Genscrici 


- 940 ^ EXCERPTA 


A. C. 27 δοίκεσαν ὑποψίαν πολέμου, vai μετὰ τὸν ϑάνατον Γινζιρίχου 
yeh ri πεσόντες ἐς πᾶσαν μαλακίαν ovre τὴν αὐτὴν ῥώμην ἐς πρά- 
Zenon.5 γματα ἔσχον, ovre τὰς αὐτὰς ἔτι συνεῖχον παρασχευὰς, ἃς 

ὃ ἐχεῖνος πρὸς πᾶσαν πρᾶξιν εἶχεν ἐφόρμους, ὡς ϑᾶττον ἀεὲ 

Ῥιοθπράττειν, ἢ ὡς ἂν ἀλλος βουλεύσαιτο. δεξάμενος δὲ αὐτοὺς 
φιλοφρόνως ὃ Ζήνων τιμῆς μὲν ἠξίωσε δεούσης τοὺς πρέ- 
σβεις, καὶ δώροις ἀπέπεμψε τοῖς πρέπουσι κοσμήσας, ᾽41λέ- 
ξαγδρον δὲ ποιεῖ τῶν πριβάτων κόμητα. 

A.C.479 ς΄. Ὅτι συνθήκας πρὸς ἀλλήλους ποιησάμενοι Θευδέρι- 
“ὩΣ χος xai ὃ Τριαρίου οἱ Γύτϑοι μὴ πολεμεῖν ἀλλήλοις, πέμ-το 

πουσιν ἄμφω πρέσβεις éni τὸ Βυζάντιον, ὃ μὲν τοῦ Βαλα- 
μήρου τῷ βασιλεῖ ἐγκαλῶν, ὅτι προδεδομένος ὕπ᾽ ἐκείνου τυγ-- 
χάνει, καὶ ὡς τῶν συντεθέντων οὐδὲν εὑρὼν ἀληθὲς Θευδε-- 
Β ρίχῳ συμβαίη, αἰτῶν δὲ χώραν αὐτῷ, ἐν fj μένοι, δοϑῆναι, 
xai σῖτον, ὅστις αὐτῷ καὶ μέχρι καρποῦ τὸν στρατὸν ἐξαρχέ-τῦ 
ott διάγειν, καὶ τοὺς προαγωγέας τῶν λημμάτων τῆς ἀρχῆς, 
οὕς δομεστίκους καλοῦσι “Ρωμαῖοι, ἐχπέμπειν ὡς τάχιστα, 
λόγον διδόντας ὧν ἔλαβον: ἢ μὴ ταῦτα ποιουμέγων πρὸς, 
αὐτὸν τῶν Ῥωμαίων, οὐ δυνήσεσθαι αὐτὸς πολὺν ὄχλον xa- 
τέχειν τοῦ μὴ ὅϑεν δύναιντο δι’ ἁρπαγῆς ξαυτοῖς énavog-20 
ϑοῦσϑαι τὴν ἔνδειαν. ταῦτα μὲν ὃ ἕτερος Θευδέριχος ἔλε- . 


5, ἄλλος βουλεύσαιτο Β., ἄλλον βουλεύσαιντο Val, ἄλλοις βου- 
λεύσαιντο vulg. — 10. Τριάριος vulg. 18, ἢ Val, & vulg. 20. 
τοῦ Ν,, τῷ vulg. 


in omnem mollitiem devenerant; neque pristina fortitudine ad bella 
gerenda vigebant, neque eosdem exercitus alebant,. quos Genseri- 
cus ad omnes occasiones instructos habebat, ut semper celeritate 
exsequendi aliorum consilia praeveniret et anteverteret. Legatos. 
Zeno liberaliter excepit et honore debito est prosecutus, et mune- 
ribus pro merito ornatos dimisit, et Alexandrum comitem privatarum 
rerum fecit. 

6. Theuderichus, Triarii, et Theuderichus, Balameri filius, Gothi, 
foedere caverunt, ne inter se bellum gererent, et legatos Byzantium 
mittunt. Balameri filius Imperatorem accusabat, quod se prodidisset, 
et quia nihil fidei inesse his, quae promiserat, reperisset, id causae 
fuisse, ut cum Theudericho conveniret, Petere autem regionem sibi, 
in qua commoretur, dari, et frumentum suppeditari, quod alendo 
exercitui usque. ad messem satis esset. Ut etiam redituum imperii 
coactores, quos domesticos Romani vocant, quam primum mittat, 
qui rationem redderent eorum, quae receperint. Ni ea Romani fe- 
cerint, in sua potestate non esse tam magnam turbam continere ,. 
quin rapinas et praedas agant, ex quibus suam inopiam possint sub- 
levare. Haec quidem alter proposuit: alter Theuderichus, Triarii, po- 


E MALCHI HISTORIA. 241 


γεν, ὃ μέντοι Τριαρίου τά vs éni “έοντος συγτεϑέντα ἠξίου A. C. 479 
αὐτῷ πάντως γενέσθαι, καὶ τῶν προτέρων χρόνων τὰς cvy. Id ἃ 
τάξεις λαμβάνειν, τούς ve κηδεστὰς αὐτῷ ζῶντας ἀποδοθῆ- 
γαι" εἰ δὲ καὶ ἄρα τεϑνήχασι, τὸν Ἰλλοῦν περὶ τούτων ἐπο-ἃ 
δμόσαι χαὶ ἄλλους, οἷς αὐτὸς ἐπὲ τούτων τῶν Ἰσαύρων πι- 
στεύει. Ζήνων δὲ πυϑόμενος, πρὸς μὲν τὸν Βαλαμήρουν ἀπε-: 
xgívaro, ὅτι αὐτὸς εἴη προδότης xai πάντα ἐναντία οἷς ὕπέ- 
σχετο δράσας, ὅστις διαπολεμεῖν ὑποσχόμενος μόνος sita 
καὶ βοήϑειαν προσκαλέσηται ἄλλην, πάλιν δὲ τὴν δύναμιν 
τοτῶν Ῥωμαίων καλέσας χρύφα πρὸς Θευδέριχον πράττει περὲ 
φιλίας" οὗ δὴ xoi αἰσϑόμενον τὸν στρατηγὸν τῆς Θράκης 
καὶ τοὺς ἄλλους, ὁπόσοι τὰ Ῥωμαίων φρονοῦσι, μήτε ἀπην- 
τηχέναι, μήτε συμβάλλειν αὐτῷ τὰς δυνάμεις ϑαρσῆσαι, φο- 
βουμέγους ἐνέδραν. viv vs εἰ ϑελήσαι πρὸς αὐτὸν πολεμῆ- 
ἴσαι, ἐπαγγέλλεσθαι αὐτῷ ταῦτα δώσειν νικῶντι, χρυσίου ἢ 
λίτρας χιλίας, μυριάδας δ' ἀργυρίου, πρόσοδόν τὲ πρὸς 
τούτοις νομισμάτων μυρίων" καὶ γάμον αὐτῷ δώσειν τῆς 
Ὀλυβρίου παιδὸς ἢ ἄλλης τῶν ἐνδόξων γυναικῶν ἐν τῇ πόλεις 
ταῦτά τε ἅμα λέγων τῶν τὸ ἀποσταλέντων "mag! αὐτοῦ τοὺς 
Δοπλείονγας ἀξίαις ἐτίμησε, καὶ πρέσβεις ἀπέστειλε πρῶτον μὲν 
(ιλόξενον, εἶτα ᾿ἸΙουλιαγὸν, εἴ πως ἄρα δύναιντο μεταπεῖσαν 
ξυῤῥαγῆναι ἐκείνῳ. ὡς δὲ οὐδὲν ἔπειϑε, πέμψας τοὺς στρα- 


non. 6 


16. δ΄ N. , δὲ vulg. 20. ἀξίαις ἐτίμησε N., ἀξίας ἠτέμησε vulg. 


stulabat, üt ommia sibi a Leone promissa praestarentur, et prae- 
teritorum annorum stipendia solverentur, et affnes sui superstites 
sibi redderentur; de his autem, qui mortui essent, Illum et ex Isau- 
ris alios, quorum curae et custodiae commissi fuerant, iurare iussit; 
Haec ubi Zeno audivit, Theudericho Valamiri responsum dedit; eum 
esse proditorem, qui omnia contra, quam promiserat, fecisset; qui 
cum se solum bellum gesturum fidem dedisset, aliunde auxilia sibi 
accersisset: et cum Romanoruiz copias, quae suppetias ferrent, acci- 
visset, clam, et illis insciis, cum T lheudericho amicitiam contráxis- 
set, Quae cum dux Thraciae et alii, quicumque a Romanorum par- 
tibus starent, vidissent, veritos insidias ad illum accedere aut suas 
copias eius copiis coniungere ausos mon esse. Nunc etiam si velit 
cum Theudericho bellum facere, se polliceri haec, si victoriam re- 
portarit, illi daturum : auri mille, argenti quadraginta millia libra- 
rum, et reditum decem millium aüreorum et nuptum illi collocá- 
turum Olybrii filiam, aut aliam ex illustrioribus mulieribus civita- 
tis. Quae qüum dixisset, plerosque eorum, qui missi erant; digni- 
tatibus ornavit, et ipse legatos misit primum quidem Philoxenum ; 
deinde etiam lulianum, si qua ratione possent eum adducere uf 


Dexippus , Éunapius etc. 16 


242 EXCERPTA ' 


A.C.479 τιώτας ἐς τὸν πόλεμον ὥρμα, καὶ παρεχάλει ϑαρσεῖν ὡς 
1e αὐτὸς ἐχστρατεύσων καὶ κοινῇ σὺν ἐκείνοις ὅ,τι ἄν δέοι πει- 
σόμεγνος. οἱ δὲ ὡς ἐπήκουσαν, ὅτε αὐτὸς βασιλεὺς ἐξάγειν 
P.97 ἐϑέλοι, οὕτως ἕχαστος αὐτῶν ἠπείγετο ξαυτὸν ἐπιδεῖξαι βα-- 
σιλεῖ πολλοῦ ἄξιον ὄντα, ὥστε καὶ οἱ πρότερον τοῖς ἡγεμόσινϑ 
αὐτῶν, ἐφ᾽ ᾧ μὴ στρατεύοιντο, ἀργύριον διδόντες πάλιν εἰς 
τὸ μετέχειν τῆς ἐξόδου παρεῖχον. καὶ πάντες ἀγθήπτοντο τοῦ 
πολέμου ὀργῶντες " xol τούς τε κατασχύπους τοὺς παρὰ Θευ- 
δερίχου πεμφϑέντας ἐζώγρησαν, καὶ τῆς τοῦ Βαλαμήρου 
φυλακῆς μοῖραν ἐλθοῦσαν ἐπὲ τὸ μαχρὸν τεῖχος οἱ ἐκεῖ qv-1o 
λάττοντες διαπρεπῶς ἀπεχρούσαντο. ἐπεὶ δὲ εἰς τὴν αὑτοῦ 
φερόμενος ὃ Ζήνων ἀνεχώρησε φύσιν, καὶ ὑπὸ τῆς συμφύ- 
του ἀπεσβέσϑη δειλίας, ἐνταῦϑα ὀργίζονται χκαὲ χαλεπῶς 
pégegorv, κατὰ συστάσεις ve γιγνόμενον ἐμέμφοντο ἀλλήλους 
τῆς ὅλης ἀτολμίας, εἰ χεῖρας ve ἔχοντες καὶ βασταζοντεςτϑ 
ὅπλα μαλακίας τοιαύτης Gxovew ἀνέχονται, δι’ ἧς πόλεις 
ἅπασαι καὲ 5 πᾶσα Ῥωμαίων ἰσχὺς ἐξαπόλωλε, πάντων ἐπ᾽ 
ἐξουσίας περικοπτόγντων, ἃ βούλοιντο. τοῦτον ὃ Παρτιαγὸς 
συγελόμεγος τὸν ϑροῦν, πέμπει Ζήνωνι λέγων, ὅτι δεῖ τὸ 
στρατόπεδον ὡς τάχιστα διαλύειν, μή τι καὶ νεώτερον ovrs-20 


6. ἀργύριον H., ἀργυρίου vulg. 7. τοῦ N,, τοῦτο vulg. τοῦ 
τε H. 15. εἰ Ν,, εἰς vulg. τὸς ΚΣ 


foedus cum 'Theudericho solveret, Cum nihil eum moveret, eyvoca- 
tis militibus bellum suscepit, quos hortatus est, ut bono animo 
essent. Se enim communiter cum illis belli pericula, ubi opus fue- 
rit, aditurum. Haec cum milites audiissent, Imperatorem huic bello 
interesse statuisse, ita se ad hoc compararunt, ut talem se unus- 
quisque ostendere studeret, quem Imperator merito suo plurimi fa- 
ceret, Et tam ardentibus animis ad pugnandum profecti sunt, ut 
qui antea militiae vacationem a ducibus pecunia redemerant, pecu- 
nias, ut sibi in hostes exeundi potestatem facerent, numerarent. 
ltaque et exploratores, a "Theudericho praemissos, vivos ceperunt, 
et cohortem, quae Valamiri filii custodiam agebat, et usque ad lon- 
gos muros progressa erat, opportune depulerunt. Sed non multo 
lempore res steterunt, quin Zeno ad pristinam naturam rediret, et 
ad insitam ignaviam delaberetur. Ex quo milites indignati, per tur- 
bas coeuntes, sese invicem ignaviae accusabant, quod manus haben- 
tes et arma gestantes tantae mollitiei, quae omnes civitates et 
omnes Romanorum vires pessumdarct , obsequi sustinerent, neque 
quisquam omnis generis contumeliis abstinuit. Hunc motum cum 
Martianus intellexisset, ad Zenonem mittit suadens, ut quam citissi- 
me fieri posset, exercitum , ne quid novarum rerum moliretur, dis- 
solveret. Ad quem Zeno remisit, et iussit; ut unusquisque militum, 


E MALCHI HISTORIA. 243 


στηχότες ἐργάσωνται. πέμψας ovv ἐχέλευεν ἀπιέναι ἑχάστους A. C. 479 
ἐπὲ τὰ χειμάδια, ὡς πρὸς τὸν Θευδέριχον ἐσομένης εἰρήνης. ἵν tss ck 6 
of δὲ τὸν χάρακα ἔλυσαν" xai ἀπῆλθον οἱ πλείους τῇ δια-Ύ.66 
λύσει ἀχϑόμενοι, καὶ ὅτι ϑᾶττον αὐτοῖς χωρισϑῆγαι συνέβη, 
δπρὲὶν ἄνδρα σκεψαμένους τοῖς χοιγοῖς ἐπιστῆσαι, ὃς τῆς πα- 
ρούσης λύμης ἀγαχκτᾶσϑαι τὴν πολιτείαν ὅπωσοῦν δυνήσεται, 

3. δὲ add. N. |: 6. ἀναχτᾶσθϑαι Val, ἀντιχτᾶσϑαι vulg. 


tanquam cum Theudericho pax futura esset, in hiberna concederet. 
Itaque castra solverunt, quam castrorum solutionem plerique iniquo 
animo ferentes abierunt: maxime quod discedere cogerentur, ante- 
quam virum summae rerum praefecissept, qui rem publicam ab ever- 
sione et interitu vindicare posset, 


EX. THS ΤΟ ΤΩ ΝΑΙΣ 


MAAXOT PHTOPOZ 


OQIAAAEAQOEQZ 
EKAOFAÁAI ΠΕΡῚ HPEXBEQN POM AIQN 
ΠΡΟΣ EONH. 


EX HISTORIA 


MALCHI RHETORIS 


PHILADELPHENSIS 


EXCERPTA DE LEGATIONIBUS ROMANORUM 
AD GENTE S. 


2. 


ARGUMENTUM. 


"Adamantius legatus ad Theuderichum , Valamiri filium, in 
Epirum missus , finibus Romanorum eum decedere iubet : Sabinianus 
magnum barbarorum exercitum fugat et caedit (1). Theuderichus , 
Triarii filius, magnis muneribus impensis, a Byzantio oppugnando 
revocatur (2). Severus, a Zenone in Africam ad Fandalos missus, 
multos captivos pretio redimit (3) Heraclius a Zenone ex captivi- 
tate solutus in itinere a Gothis interficitur (4. 5). Pecuniae summa, 
quam praefectus Aegypti muneris obtinendi causa solvebat (6). Ze— 
no, foedere frustra Theudericho oblato , magna ope bellum pa- 
rat (7)  Theuderichus, Falamiri filius, Romanorum auxilio desti- 
tutus cum altero Theudericho pacem init (8). Zeno cum filio Tri- 
arii pacem et foedus contra Falamiri filium componit (9). 


ea 
p.78 «. (τι ὃ Βαλαμήρου ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων στρατηγῶν 
V.535044o0g τῶν ἰδίων ἀποβαλὼν, οὐ μιχρὰν ἔχων ὀργὴν τῷ 


1. Βαλάμηρος vulg. 5“, πολλοὺς H., πολλῶν vulg.' v9] ἐπὲ τῷ Ν. 


τ. "Theuderichus, Valamiri filius , multis suorum a Romanis du- 
cibus caesis, non parum iracundiae ob acceptam cladem animo con- 


' EXCERPTA E MALCHI HISTORIA. 245 


πάϑει ἀπέδραμεν, ἀφειδῶς D,rs ἐν ποσὶν εὕροι καίων τε καὶ A.C. 479 

φονεύων, xai τὴν πρώτην τῆς ΠΠαχεδονίας πόλιν, τοὺς mé m 

Bovc, ἐπόρϑησε, καὶ τῶν ys στρατιωτῶν τῶν ταύτῃ ἐμφρου- ἘΠ 

ρούντων τοὺς ἀντιστάντας ἀπέχτεινεν. ὡς δὲ τῇ Θεσσαλογί- 

5xp ἐγγύϑεν ἐφεδρεύων ἠγγέλϑη ὃ βάρβαρος, αὐτίκα οἱ πολῖ- 

ται νομίσαντες ἐκ δόλου τὰ ἐν τῇ προτεραίᾳ ἀγνεγνῶσϑαε 

γράμματα xab τὴν πόλιν βούλεσθαι Ζήνωνώ τε καὶ αὐτὸν B 

ἐχείνῳ παραδοῦναι, συστραφέντες ἐν σφίσιν αὐτοῖς τὰς τοῦ 

“Ζήνωνος στήλας καταβάλλουσι πάσας, καὶ αὐτὸν δρμήσαντες 
τοτὸν ὕπαρχον ἕτοιμοι διασπάσαι ἤσαν. οἱ δὲ κομισάμενοι πῦρ 

ἐπὲ τὸ ἀρχεῖον ἐμπιπράναι ἔμελλον, εἰ μὴ ὑποφϑάσαντες τά 

τε ἱερὰ γένη xai οἱ ἐν ταῖς ἀξίαις ἐξήρπασάν τε αὐτὸν τῆς 

ὀργῆς τῆς τοῦ δήμου, καὶ τὸ ἀταχτοῦν λόγοις πραέσι κατέ- 

στειλαν, λέγοντες, οὔτε αὐτὸν αἴτιον εἶναι τούτου, οὔτε τὸν 
ιὀβασιλέα τῇ πόλει τε δυσχερὲς ἢ κακὸν βεβουλεῦσϑαι, τῆς Ρ.79 

τε πόλεως χρῆναι ποιήσασϑαι φυλακὴν, ὅτῳ ἄν ἐθέλωσι xal 

ὃν ἡγοῦνται πιστὸν ἐπιτρέποντες ταύτην. οἱ δὲ τὰς κλεῖς 

τῶν πυλῶν ἐκ τοῦ ὑπάρχου λαβόντες τῷ ἀρχιερεῖ ἔδοσαν, 

xai ἀπὸ τῶν ἐνόντων φρουρὰν ἐπενόησαν, ὡς ἠδύναντο, πλεί- 
20077», καὶ τὸν στρατηγὸν ἔστεργον. ἐν δὲ τούτῳ ὃ Ζήνων 

πυϑόμενος τὸν κατέχοντα κίγδυνον, xai ἰδών, ὥς, οὐδενὸς 

βουλομένου μάχεσϑαι, ἄριστον εἴη σπονδαῖς ὡς ἐν κακοῖς με- 


2. Στόβους N., τόβους vulg. 10. ὕπαρχον N,, ἔπαρχον vulg. 


scivit, et fugiens quicquid ante pedes suos offendit, ussit et neca- 
vit, et primam, quae illi obvia fuit, Macedoniae urbem, Stobos, ever- 
tit, et militum, qui illic in praesidiis erant, omnes, qui resistere au- 
debant, interfecit. ^ Ut vero nuntiatum est, barbarum Thessalonicem 
petere, statim urbis incolae ad fraudem faciendam litteras pridie 
recitatas esse suspicali, et Zenonem ipsumque praefectum habere in 
animo, urbem barbaro tradere, seditione facta, eius statuas deiiciunt, 
et praefectum aggressi, ad ipsum mulcandum parati erant, et prae- 
torium, igne illato, incendissent, misi ordo sacra procurantium et 
magistratus praevenientes, populi irae praefectum subduxissent et 
furorem plebis blandis verbis compescuissent. Dicebant enim, eum 
non esse horum malorum causam, neque Imperatorem male consul- 
tum civitati velle, aut illi adversa cupere. Oportere sane diligentem 
custodiam civitatis agere, eamque committere cui voluerint quem- 
que sibi fidum esse cognoverint. ltaque claves civitatis a pracfecto 
acceperunt, et archiepiscopo tradiderunt, tum ex his opibus, quae 
sibi tum temporis suppetebant, quam diligentissimam potuerunt cu - 
stodiam instituerunt et ducem elegerunt, Interea Zeno cum audiret 
imminens periculum, et videret, optimum esse, quandoquidem nemo 
pugaare volebat, conditionibus ut in dubiis rebus aequissimis bar- 


246 EXCERPTA 


A. C. 479 τρίαις τῆς τῶν πόλεων φϑορᾶς ἐπισχεῖν τὸν βάρβαρον, 24g- 
nd οτεμέδωρον πέμπει καὶ Φωχᾶν τὸν ὅτε ἦν στρατηγὸς γραμ- 
Βματέα αὐτῷ τῆς ἀρχῆς ὄντα. οἵ ἐλϑόντες ἔλεγον, OTL ,,08 
ὃ βασιλεὺς φίλον ὀπορήσατο , xai ἀξίαις, αἵ εἰσι λαμπρότα- 
ται Ῥωμαίοις, σεμγῶς ἐπεκόσμησε, χαὲ ἄρχειν τῶν μεγίστωνδ 
ταγμάτων ἐποίησεν, οὐδὲν οἷάπερ ἀνδοὲ ὠπιστήσας βαρβά- 
ρῳ. σὺ δὲ, οὐκ ἴσμεν ὕπως, ταῖς τῶν χοινῶν δυσμενῶν 
ἀπάταις ὑπαχϑεὶς τά τὲ ὑπάρχοντά σοι ἀγαθὰ διέφϑειρας, 
καὶ τῆς εὐδαιμονίας τῆς σῆς ἄλλον ἐποίησας, ὧς οὐκ ἴδεις, 
κύριον, οὐκ ἂν δίκαιος εἴης τῷ βασιλεῖ ἐγκαλῶν, ὧν εἰς ξαυ-τὸ 
τὸν ἅμα xai εἰς ἐκεῖνον ἔξήμαρτες. γῦν οὖν ἐπειδὴ σαυτὸν εἰς 
τοῦτο κατέστησας, ὑπόλοιπόν σοί ἐστιν ἐκ τῆς παφούσης τύχης 
τῆς τε κατὰ τῶν ἐϑνῶν xai τῶν πόλεων βλάβης ἐπισχεῖν οἷόν 
Cre, πέμποντα δὲ πρεσβείαν πειρᾶσϑαί τι μέτριον παρὰ τοῦ 
βασιλέως ἀγαθοῦ ὄντος εὑρίσχεσθαι." ὅὃ δὲ πεισϑεὶς ἄνδραςτϑ 
μὲν ἐπὶ τὸ Βυζάντιον σὺν αὐτοῖς ἀποπέμπει, αὐτὸς δὲ τοῦ 
V.54 μὲν καίειν ἢ φονεύειν τοὺς ἀνϑρώπους ἀνεῖργε τὸ στράτευ- 
μα, οὐ μέντου ἐδύνατο πάντων ὄντας ἀπόρους τὰ γοῦν ἐπι.--. 
τήδεια ἐχπορίσαι κωλύειν. καὶ δὴ προϊὼν ἦλϑεν ἐπὲ τὴν 
Ἢ ράκχλειαν τὴν ἐν Ἰακεδονίᾳ, καὶ τοῦ ἀρχιερέως τοῦ vao 
ταύτῃ τῇ πόλει πολλὰ καὶ παντοδαπὼ τῇ στρατιᾷ καὶ αὐτῷ 
ἀποστείλαντος δῶρα, τήν τε χώραν ἀπαϑῆ πᾶσαν διεφύλαξε, 
9. ἔδεις Val, ἔδε. σε B. 13. οἷόν] ὡς οἷόν τε coni, N. 18. 
ὄντων vulg. 21. τῇ ante πόλεν add. B. 


barum ab urbium ruinis et excidiis avertere, Artemidorum mittit et 
Phocam, qui Zenonis, cum dux erat, scriba fuerat. Hi progressi 
tali sunt oratione usi: , Te Imperator amicum conciliavit, et di- 
gnitatibus, quae sunt apud Romanos clarissimae, magnifice ornavit, 
etiam imperare maximis exercitibus dedit, tibi homini, licet bar- 
baro, minime diffidens. Τὰ vero, nescimus quomodo, communium 
inimicorum fraude et dolo inductus, in discrimen te fortunasque 
tuas coniecisti et eas ad alium, ad quem non debebas, detulisti, 
Et vero haud quaquam iure Imperatori imputes ea, quae in te ip- 
sum et in illum deliquisti. Nunc igitur, quoniam eo te redegisli, 
: hoc tibi quantum ad praesentem fortunam reliqui est, ut ab iniuria 
et damnis urbibus et gentibus inferendis , quantum in te erit, tem- 
peres, et legationem mittas, qua apud Imperatorem, qui Donns est, 
moderatum quid. et aequum obtinere coneris." Ille vero persuasus, 
viros quosdam una cum ipsis : Byzantium mittit. Et ipse quidem 
exercitum suum urere et occidere homines vetuit, etsi suos, cum 
omnium rerum essent egeni, quominus res necessarias sibi compara- 
rent, prohibere non potuit. Hinc movens ad Heracleam Macedoniae 
pervenit. Huius urbis Archiepiscopus, cum quam plurima et diversi 
generis munera ad eum et eius exercitum misisset, omnem regio- 


E MALCHI HISTORIA. 247 


xai οὐδὲν τοὺς οἰχοῦντας ἐνταῦϑα παραλυπῶν ἐκ τῶν ταύτῃ A.C. 479 
, ^ Àr9 ? EU , - , 73 ^ * Σ Ind 2 
μόρων τὸ πλῆϑος ἐπιειχῶς ἐπειρᾶτο διάγειν. εἰς δὲ τὸ Bu-7U* 

᾿ v 5" enon. 
ζάντιον ὡς ἦλθον οἱ παρ᾽ αὐτοῦ σταλέντες πρέσβεις, ἔλεγον, Ὁ 
« , , * , δ , “Ὁ " 
τι δέοι ταχέως περὲ πάντων αὐτοκράτορα αὐτῷ πρεσβευτὴν 
5 3 ζλ c 2 e Arg L4 » ». s , 
ἀποστεῖλαι, ὡς οὐχ οἵῳ τε πλῆθος ἀπειρον εἴργειν ἐπὲ mÀsi- 

, - T y ' 
ov& χρόνον τῆς ἀφ᾽ ὧν ἄν δύναιντο βλάβης. ὃ δὲ ᾿Αδαμάν.- 
τιον τὸν Βιβιανοῦ παῖδα, πατρίκιόν τε ὄγτα xai πολιαρχή- 
σαντα, προσϑεὶς αὐτῷ καὲ τιμὴν ὑπατικὴν, ἔπεμψε παραγ- 

. γείλας, χώραν μὲν αὐτῷ δοῦναι ἐν Παυταλίᾳ, 3 τῆς μὲν 
τοἸλλυρικῆς μοίρας ἐστὶν ἐπαρχία, οὐ πολὺ δὲ ἀπέχουσα τῶν.8ο 
εἰσβολῶν τῆς Θράκης, ὃ ἴτε Θευδέ ó Τοιαρίου ἐ 
ἧς Θρᾷκχης, ὕπως, eire Θευδέριχος ὃ Τοιαρίου ἐγ- 
^ » » 3 
χειροίη τι κιγεῖν, ἔφεδρον ἔχοι αὐτὸν ἐγγύϑεν κατ᾽ ἐχείνου, 
εἴτε αὐτὸς ταράττειν τὰ συγκείμενα ϑέλοι, ἐν μέσῳ αὐτὸν 
E, - - - , , 
ἔχων τῶν τε "IAlvguxdy xai τῶν Θρᾳκίων δυνάμεων εὐχολώ- 
χὄτερον αὐτοῦ περιεῖναι δύναιτο. εἰ δὲ τροφῶν ἀπορεῖν τῷ 
στρατεύματι λέγοι τὸν παρόντα ἐνιαυτὸν, ἅτε μήτε ἐν σπό- 
, m 2 , » kl , » , 
Qotc μήτε χαρποῦ ἐλπίδα ἔχων ἐν Παυταλίᾳ, ἔδωχε λίτρας 
χρυσίου ἀπιόντι διαχοσίας, ἃς éxéAeve δόντα τῷ ὕπάρχῳ τῷ 
ἐκεῖ ποιῆσαι τὴν δαπάνην αὐτοῖς sig Παυταλίαν χορηγῆσαε 
Α ΕῚ LI » ^ — -—»X ? , 
20:75» ἐπαρχοῦσαν. ἔτι δὲ τοῦ πρεσβευτοῦ Ovrog ἐν Βυζαντίῳ, B 


1. παραλυπῶν Ἡ., παραλιπὼν vulg. — 2. μόρων] φόρων coni. 
Ν,, μερῶν H. δὅ, οἵῳ τε N., οἷοί τε vulg. 6. δύναιντο) δύ- 
γανγτο ὠφελεῖσθαν et mox ó δὲ βασιλεὺς 740. coni. N. 9. 
“Πανταλίᾳ vulg. 16. σπόροις H., σπεέροις vulg. 


nem a direptione illaesam conservavit, neque quicquam molestiae 
exhibens locorum incolis, copias suas ex reditu huius regionis alere 
operam dedit. Legati autem. ab eo missi simulatque Byzantium - 
accesserunt, Imperatorem monuerunt, oportere quam celerrime fieri 
posset, legatum mittere idonea auctoritate instructum. Nec enim in 
eius potestate esse, longo tempore tantam militum turbam a da- 
mnis pro libidine inferendis continere. Quamobrem Imperator misit 
Adamantium, Viviani filium, patricium et olim urbi praefectum, quem 
etiam dignitate consulari auxit, iussitque regionem in Pautalia illi 
assignare, quaelllyricae partis est provincia non longo intervallo di- 
stans ab ingressu Thraciae. Quod eo consilio faciebat, ut, si qua 
Theuderichus, Triarii filius, se commovere susciperet, illum adver- 
sarium huic oppositum sciret, atque etiam, si alter pacta violare et 
pacem turbare vellet, cum inter duos exercitus, Illyricum et Thra- 
cium, degeret, eum facilius opprimere posset, Quodsi hoc anno 
exercitum suum inopia laborare Theuderichus diceret, propterea 
quod nullum semen terris mandatum esset, neque ullam spem per- 
cipiendorum in Pautalia fructuum haberet, dedit Adamantio profi- 
ciscenti ducentas auri libras, quas iussit regionis illius praefecto 
tradere, ut eas ad. convehendos in Pautaliam commeatus , qui illis 
alendis satis essent, impenderet. Cum legatus adhuc essct Byzanu- 


AW . EXCERPTA 


A.C. φγοστρατιῶται συστάντες ἔν τῇ Θεσσαλονίκῃ τὸν ὕπαρχον odv- 

Ind.2 γην προϊόντα φυλάξαντες ξιφήρεις ὥρμησαν" καὶ ὡρίσϑη παρὰ 

feno 8 τῶν Ζήνωνος ᾿Αδαμάντιος, καὶ ταῦτα κατέστησεν. ὃ δὲ Βα- 

λαμήρου, ἐν ᾧ τὰ τῆς Θεσσαλονίκης ἐγένετο, περὲ “Ἡράκλειαν 

ἔμενεν, καὶ émi τὴν ᾿Ἤπειρον πέμπει. πρὸς Σιδιμοῦνδον, &x5 

μὲν τῆς αὐτῆς φυλῆς τὸ ἀνέχαϑεν Ὄντα, δοκοῦντα δὲ τότε 

εἶναι Ῥωμαίοις ὑπόσπονδον, xai ἂν τῇ xav "Entdauvoy "H- 

πείρῳ χώραν ve γεμόμενον καὶ εὐδαίμονα κλῆρον, καὶ παρὰ 
βασιλέως δεχόμενον συντάξεις. ἀνεψιὸς δὲ ἦν οὗτος Jdidoiy- Ὁ 
Cyov, Βηρίνης τὲ μάλιστα ὄντος οἰχειοτάτου xai τὴν τῶν Àe-1O 

youévov δομεστίκων ἀρχὴν ἄρχοντος, μεγάλην τινὰ οὖσαν 

τῶν περὲ βασιλέα, πρὸς τοῦτον οὖν ἔπεμπε, τῆς τε παλαιᾶς 

αὐτὸν συγγενείας ἀναμιμνήσκων, καὶ ἀξιῶν ἐξευρεῖν καὶ συμ 

, - 5 , Ὁ » » 

πρᾶξαι τρόπον, δι’ οὗ τῆς τε Ἐπιδάμνου καὶ τῆς ἀλλης "H- 
πείρου δυνηϑείη χρατήσας στῆναι τῆς πολλῆς πλάνης, καὶ ἱ-τϑ 

δρύσας ἑαυτὸν ἐν πόλει καὶ τείχεσιν ἐντεῦϑεν ὡς ἄν διδῷ 

δέχεσθαι τὸ συμβαῖνον. Σιδιμοῦνδος δὲ ταῦτα παρ᾽ αὐτοῦ 

δεξώμενος, καὶ βάρβαρος βαρβάρῳ συνοικεῖν ἢ Ῥωμαίοις 

ἡγησάμενος κρεῖττον, ἐλϑὼν εἰς ᾿Επίδαμνον xai ἰδίᾳ μετιὼν 
Ῥτῶν πολιτῶν ἕχαστον ὡς δῆϑεν κατ᾽ εὔνοιαν συγεβούλευεν:ρ 

αὐτοῖς, & τε ἕχαστος ἔχει, ϑᾶττον ὑπεχτίϑεσϑαι, xai αὐτοὺς 

ἢ εἰς νήσους ἢ πόλιν ποι σώζεσθαι λέγων, ὡς βάρβαρος ἐπὲ 

3. τοῦ Z. coni. B. Βαλαμήρου Val, τὸν Βαλαμήρου vulg. 

10. Βηρέγης Val, Τηρήνης vulg. 14. τε B., τοῦ vulg. 


tii, milites, qui Thessalonicae in praesidiis erant, Ioannem praefe- 
ctum, qua exiret, observantes gladiis aggressi sunt. Huic negotio 
finem imposuit Adamantius ex praescripto Zenonis et haec pacavit. 
. Dum haec Thessalonicae gerebantur, Theuderichus, Valamiri filius , 
circa Heracleam commoratus , in Epirum ad Sidimundum mittit. Is, 
ex eodem genere et maioribus ortus, tunc temporis credebatur Ro- 
manorum amicus esse. Etenim regionem circa Epidamnum incole- 
bat, quae illi ex hereditate opulenta obvenerat, et sub Imperatore 
stipendia merebat. Erat hic Aedoingi patruelis, qui valde familiari- 
ter Berina utebatur, et eos, qui domestici vocantur, regebat, quae 
dignitas magnam habet in regia auctoritatem. Ad hunc igitur misit, 
antiquam cognationem in memoriam revocabat et orabat, ut viam 
reperiret et efficeret, qua Epidamno et reliquae Epiri dominatu po- 
tiretur, ubi post tot errores consistere. posset, et suis rebus urbe 
et moenibüs firmatis, casus quos fortuna daret, exspectaret. Ut Si- 
dimundus haec ab illo accepit, barbarus cum barbaro coniungi, 
quam. cum Romanis, satius esse duxit. Itaque Epidamnum venit ; et 
privatim unumquemque civium circumiens, tanquam ipsorum saluti 
providens, consilium dedit, ut omnia, quae quisque haberet, expor- 
taret, et se suaque omnia in insulas, aut jn aliquam aliam urbem 


E MALCHI HISTORIA. 249 


ταύτην ὥρμηται, καὶ ὅτε τῷ βασιλεῖ ταῦτα δοχοῦντά m C. 479 
xai ὡς ᾿᾿ϑαμάντιος ἐπὲ ταῦτα πεμφϑείη" κρεῖττον οὖν La 6 
αὐτοῖς , ἕως ἔτι ἄπεστιν, κατὰ πλείονα σχολὴν τὰ κατ᾽ αὐ- 
τοὺς διοικήσασϑαι. ταῦτα καὶ τοῖς στρατιώταις τοῖς ἐκεῖ 
SgvAdrrovoty, οὖσιν ὡς δισχιλίοις, οἱ xai ἀμύνασϑαι ἐπιόντα 
πρός γε τὸ παραχρῆμα ῥᾳδίως ἠδύναντο, ἔπεισεν ὁμοῦ πάν-.8ι 
τας ἐκλιπεῖν Ἔπίδαμνον, χαὲ λέγων xai ταράττων, xal φήμην 
ἀεὶ καινὴν πειρώμενος ἐμβάλλειν, καὶ ὅτι βασιλεῖ ἀπεχϑή- 
σονται μᾶλλον ἀντιστῆναι θέλοντες, χαὶ πρὸς τὸν Βαλαμή- 
τορου εὐθέως ἐπέστελλεν, ὡς, τάχος ἀπείγεδθαι. ὃ δὲ τὸ τοῦ 
Σιδιμούνδου ἐπέμενε δήχωμα, xai τὴν αὑτοῦ ἀδελφὴν vó00 V. 55 
κατεχομένην , ἐξ ἧς ἐτελεύτησε. φανερὰν μέντοι τῆς χαϑέ- 
δρας πρόφασιν ἐποιεῖτο τὴν τοῦ πρεσβευτοῦ παρὰ Ζήνωνος 
ἄφιξιν χαὲ τὸ βούλεσϑαι μαϑεῖν ὅπως" πρὸς αὐτὸν ἔχει τὰ 
τδὲχ τοῦ βασιλέως. ἐπεὶ δὲ τὴν ἀδελφὴν μὲν ἀποϑανοῦσαν ἔϑα- 
ψεν, τὰ δὲ παρὰ Σιδιμούνδου ἀπήντησε καλοῦντα, πρὸς τοὺςΒ 
Ἡρακλειώτας ἐχλιπόντας μὲν τὴν πόλιν, ἐς φρούριον δὲ ἰσχυ- 
ρὸν ἀνασχευασαμένους, πέμψας ἀπἥτει σῖτον πολύν τινὰ καὲ 
οἶνον, ὅπως τῷ στρατῷ exo ἀπιὼν ἐφόδια. οἱ δὲ οὐδὲν 
χοἔφασαν αὐτῷ δύνασϑαι 2... €y τοσαύταις ἡμέραις λέγοντες, ἢ 
ὅσον εἶχον ἐπὶ φρουρίῳ γε μικρῷ δεδαπανῆσϑαι. ὃ δὲ πρὸς 
ὀργὴν τὰ πλεῖστα τῆς πόλεως ἐμπρήσας, ἀνδρῶν οὔσης ἐρή- 
3. ἕως Val, εὖ vulg. 4. στρατ. λέγων τοῖς coni, N. 


conferret: barbarum enim quam primum Epidamnum invasurum: sic 
enim Imperatorem decrevisse, qui ad eam rem exsequendam Adaman- 
tium miserit. Itaque melius esse per otium, dum nondum adesset, 
rebus suis prospicere. Erant quoque in ea urbe in praesidiis mili- 
tum duo millia, qui barbari primum impetum repellere potuissent. 
His quoque multum dicendo et terrorem iniiciendo et quotidie no- 
vos rumores spargendo persuasit, ut urbem Epidamnum desertam 
relinquerent. Aiebat enim, eos, si resistere auderent, magis Impe- 
ratoris voluntati adversaturos. Mox quo celerius Theuderichus ac- 
cederet, ad eum misit: is circa Heracleam consederat, et quid sibi 
nuntii a Sidimundo veniret, et propter morbum sororis, quae paullo 
post decessit, exspectabat. Suae autem morae causam palam lega- 
tum esse simulavit, quem ad eum Zeno miserat, ye ex eo, quo 
animo in se esset Imperator , intelligere cuperet, ec multo post, 
cum sororem suam mortuam efferret, a Sidimundo nuntius occurrit, 

qui eum arcesseret. Tum ad Heracleotas, qui urbem reliquerant et 
sc in arcem munitissimam receperant, misit qui peterent magnam 
frumenti vim et vini, ut discedens viaticum, quod alendo exercitui 
sufficeret, haberet. llli autem responderunt , nihil sibi restare com- 
meatuum, quos largiri possent, etenim quos habuissent tot diebus 
in parvo castello consumpsisse. llle ira exarsit, et urbis, quae ab 


250 ! EXCERPTA 


A.C.(79 0v , εὐθὺς ἀπανίσταται. xol xarà τὴν δύσοδον χαὶ στενὴν 
» Mos o 909v τὴν ἐπὲ τὴν νέαν λεγομένην Ἤπειρον ἀπάγουσαν dva- 
στήσας ἥλαυγξ, xai προπέμπει τοὺς ἱππεῖς τὰ ἄκρα τῇ στρα- 
ατιᾷ προκαταληψομένους, καὲ ἕως ἀνέλπιστοί εἶσι κατ᾽ ἐχεῖνα 
χωρήσειν, é& ἐφόδου ἀϑροόας éxxgovoovrac τὴν φυλακὴν, ἥτις 
ἦν αὐτόϑι. οἱ δὲ ὡς ἀνέβησαν, οἱ ἐπὲ τῷ τειχίῳ φρουροῦν-- 
τες στρατιῶται τό,τ πλῆϑος ἰδόντες καὶ πρὸς τὸ αἰφνίδιον 
αὐτῶν καταπλαγέντες οὔτε ἐς ἀλκὴν ἔτι τραπέσϑαι ὑπέμει-: 
vav, οὔτε λογισμὸν ἔσχον ἀποζέῦξαι τὸ τείχισμα, ἀλλ᾿ ὧρ- 
μησαν φεύγειν, ὑπὸ τῆς ἐχπλήξεως ἀπερίοπτοι πάντων τῶνιο 
εἰς τὸν τότε καιρὸν ὠφελῆσαι δυναμένων. οἱ δὲ κατὰ πολ- 
λὴν ἐρημίαν προσιόντες ἐχώρουν, ἐπὲ τοῦ στόματος αὐτὸς ὃ 
. Θευδέριχος, Σόας δὲ ὃ μέγιστος τῶν ὕπ᾽ αὐτὸν στρατηγῶν 
D xaz& τὸ μέσον εἶχε, Θευδιμοῦνδος δὲ ὃ ἕτερος τῶν Βαλαμή- 
gov παίδων ἐπὲ τῆς οὐραγίας. Θευδέριχος μὲν οὖν προχα-τῇ 
ταβὰς καὶ ϑαρσῶν, ὡς οὐδεὶς ἦν αὐτοῖς ἐφεπόμενος, τοῖς 
éni τῶν ἁμαξῶν χαὲ τοῖς ἄλλοις σχευοφόροις εἶπεν προχω- 
θεῖν" αὐτὸς δὲ ἠπείγετο φϑάσαι προκαταλαβὼν ἣν ἂν δύναιτο 
πόλιν. καὶ πρὸς μὲν τὴν “υχνηδὸν ἐπελθὼν ἀπεχρούσϑη, 
ἐπὲ ὀχυροῦ κειμένην καὶ πηγῶν ἔνδον πλήρη, καὲ σίτου προ-20 
εγόντος. ἀναστὰς δὲ ἐκχεῖθεν τήν ve Σχαμπίαν αἱρεῖ, τῶν 
οἰκητόρων αὐτὴν πάλαι ἐκλελοιπότων, καὲ ἐξ αὐτῆς ὁρμήσας 
2. ἐπὶ N., ὑπὸ vulg. 4. ἐχεῖνα vel ἐχείνων Ν., ἐχείγνῳ vulg. 6. 


τοιχίῳ vulg. 8. ἀλχὴν N., ἄλλην vulg. τι. πολλὴν Val, πολὺ 
vulg. 20. παρόψτος coni. H. 21. Σχαμπίαν N., χαρπίαν vulg. 


hominibus vacua erat, quam plurima loca incendit, et confestim motis 
castris, via ardua et angusta, quae ad novam Epirum ducebat, per- 
rexit. "Tum equites praemittit, qui iuga montium prius occuparent, 
ut, cum nemo suspicari posset, eos per ea loca progressuros, prae- 
sidia, si qua essent, impetu derepente facto depellerent. Qui pro 
moenibus urbis praesidia agebant, ut multitudinem hostium con- 
spexerunt, subito casu perterriti, neque resistere ausi sunt, neque 
illis tantum animi et prudentiae fuit, ut propugnaculum occluderent, 
sed in fugam conversi prae pavore nihil, quod illis utile esset, attende- 
runt. Hostes autem per loca hominibus vacua et deserta progredieban- 
tur. Theuderichus erat inter primos, Soas a Theudericho secundum in 
exercitu gradum tenebat, et medium agmen ducebat, Theudemundus, 
alter ex Valamiri filiis, extremum. Theuderichus valde audax et confi- 
dens, ut neminein, qui sibi resisteret, obviam fleri vidit, eos, qui apud 
currus et cetera impedimenta erant, procedere iussit, Ipse praeibat, 
ut quamcumque posset urbem praeveniendo caperet. Ad Lychnidum 
accedens est repulsus. Erat enim diflicili loco sita et fontium sca- 
iurigine plena, ct convecto prius frumento abundabat. Hinc mo- 
veus, Scampiam, quam iamdudum incolae reliquerant, diruit, et iude 


- 


E MALCHI HISTORIA. 251 


Ἐπίδαμνον λαμβάνει. ᾿Αδαμάντιος δὲ ταῦτα πυϑόμενος προ- A. y 479 
- « - U na. 2 
πέμπει τῶν ἱππέων τῶν βασιλείων τινὰ, οὗς μαγιστριανοὺς τ on. G 
χαλοῦσι, μεμφόμενός τε αὐτῷ παρὰ τὴν ὑπόσχεσιν τῆς πρε- P. 8. 
σβείας ποιοῦντι, καὲ κελεύων ἠρεμεῖν καὶ μήτε πλοῖα λαβεῖν, 
» » " » 
Suv ἀλλο τι τῶν παρόντων πλέον νεωτερίσαι, ἕως ἂν αὐτὸς 
» , - 
ἐλϑῃ" ἀποστεῖλαι δὲ καὶ ἄνδρα, ὅστις τὰ πιστὰ δώσει τῆς 
* -i - ce 
μετὰ τὴν πρεσβείαν αὖϑις ἀναχωρήσεως καὲ τῆς ὅλης ἀδείας. 
- - , P4 
ταῦτά τε πρὸς ἐκεῖνον ἐπέστελλε, καὶ αὐτὸς ἄρας ἀπὸ Θεσ- 
΄ LÀ 5, 4 e 3. 42 ' * * 
σαλονίχης ἔρχεται εἰς Εδεσσαν, ὅπου zv Σαβινιανὸς, σὺν δὲ 
χοαὐτῷ xoi Φιλόξενος. καὶ τάς τε δέλτους αὐτῷ παρέχουσι, 
xai στρατηγὸν ἀποφαίνουσι, καὶ περὲ τῶν παρόντων εὖ διεβου-Β 
λεύοντο. χαὶ τὸ μὲν ἐπιχειρεῖν τοῖς βαρβάροις πορευομένοις 
οὐχ ἀσφαλὲς ἐδόχει, ὀλίγων μὲν συγόντων αὐτῷ Σαβινιανῷ 
μισϑοφόρων οἰκείων, τῆς δὲ δημοσίας στρατιᾶς xai τῶν κοι-- 
τὐγῶν ταγμάτων τῶν μὲν διεσπαρμένων χατὰ πόλεις, τῶν δὲ 
^ - -2 , ? , RE 34 * , 
μετὰ TOU στρατηγοῦ Ovovàgov ἀκολουϑούντων. ἐδόκει δὲ néu- 
πεῖν ἁπανταχοῦ προστάγματα συγχκαλοῦντα τοὺς στρατιώτας, 
^ LJ , ^ ΄ x 
χκαὲ τὸν στρατηγὸν δηλοῦντα προπέμπειν τὸν πρεσβευτήν. ἤδη 
δὲ δρμωμένοις ὃ παρὰ τοῦ ᾿Αδαμαντίου προαπεσταλμένος in- 
^ ? - * - , » € , € € hj c 
20zevg ἀπαντᾷ, τὸν τῶν βαρβάρων ἔχων ἱερέα, ὃν ot. Χριστι- 
«voi καλοῦσι πρεσβύτερον, ὡς πίστιν τῆς ἀδείας αὐτῷ ἐπι-- 
3 E ' “ὦ , 
ϑήσοντα. ἔχοντες οὖν αὐτὸν σὺν αὑτοῖς ἠπείγοντο, xai &qu- 
8 ἐπὲ vulg. 16. Ὀνούλφου Val, ὃ Ἐϑθούλφου vulg. 20. ἐ- 
παντᾷ H., ἅπαντα vulg. 22. ἔχοντες B., ἄγοντες Val., λέ- 
γοντὲς vulg. 


progressus impetu facto Epidamnum occupat, Quod ubi cognovit 
Adamantius, mittit unum ex equitibus Imperatoris, qui cum eo expo- 
stularet, quod contra id, quod missa legatione promiserat, faceret, 
“οὐ iuberet ab incepto desistere neque naves sumere, aut quicquam 
aliud novarum rerum tentare, donec adventaret: denique virum ad 
se mittere, qui sibi tuti post peractam legationem reditus et reli- 
quae securitatis fidem praestaret. Haec cum ad eum Adamantius 
mandata dedisset, ipse, Thessalonica relicta, Edessam venit et una 
cum eo Philoxenus. Erat Edessae Sabinianus, cui litteras Imperato- 
ris reddiderunt quemque ducem crearunt ceteraque omnia ordine 
administrarunt, Sed barbaros recedentes persequi minime tutum vi- ^ 
sum est. Sabiniano enim pauci milites mercenarii ex eius dome- 
sticis et familiaribus aderant. Nam qui publice merebant et ordi- 
nariis legionibus adscripti stipendia faciebant, cum per urbes di- 
spersi, tum Onulfum, ducem suum, secuti, abierant. ltaque visum 
est edicta, quibus milites undique eyocarentur, proponere, et du- 
cem legatum, qui ea promulgaret, praemittere. Eo ipso tempore 
eques ab Adamantio missus reversus, una secum adducens barbaro- 
rum sacerdotem , quem Christiani presbyterum yocant, qui tuto Ada- 


252 ^ KXCERPTA 


A.C.179 κνοῦνται εἷς “υχνηδόν. τῶν δὲ i» τῆς πόλεως τῶν B» ταῖς 
Ind. 2 ξεύαις παλαιόὀπλουτός τὲ γὰρ αὕτη xoi εὐδαίμων 7 πόλις 
Zenon. 6 PT ? " 


* - 2 5 , - Wu. ? Ld Sua c9. 
χαὶ τῶν ἄλλων ἀπαντησάντων, εἰσέρχονται ἐνταῦϑα. καὶ ἀπο- 
, , 5 . . ' 
Υ, δ6 στέλλει πάλιν ᾿Αδαμάντιος εἰς Ἐπίδαμνον, χελεύων ἢ αὐτὸν 
τὸν Θευδέριχον εἴς τι τῶν περὲ “υχνηδὸν χωρίων ἀπαντῆ-5, 
» 9247 cl 2 » |iT οι νὰ 63753 
σαι μετ᾽ ὑλίγων διαλεξόμενον αὐτῷ περὲ ὧν ἀπέσταλτο, ἢ εἶ 
, M ^ 5 
βούλοιτο, αὐτὸν ἐλϑεῖν εἰς Ἐπίδαμνον, πέμψαι ὅμήρους sic 
x δὸ xv ^ 3, - , ^ 4 , 9. 
υχνηδὸν Sou» τὸ τὸν αὐτοῦ στρατηγὸν xoi “αγίσϑεον, φυ- 
λαχϑησομένους ἕως ἂν αὐτὸς ἐπανέλϑη. ὃ δὲ πέμπει μὲν 
χϑηδομενους Wes Ἂν “ἀὕτος 7 à πέμπει u 
, Ν - 
D rovrovc, éxéAevos δὲ αὐτοὺς περιμεῖναι ἐν Σχαμπίᾳ καὶ προ-ῖο 
» e * EL] c , ΕΥ̓͂ * ΕῚ 
ἀποστεῖλαι ἄνδρα, ὃς τὸν Σαβινιανὸν ὅρκωσει, ἡ μὴν ἐπανι-- 
ὄντος σώου τοῦ ᾿Αδαμαντίου καὶ αὐτὸν τοὺς ὁμήρους ἀπα- 
ϑεῖς ἀποπέμψαι. ὃ δὲ Σαβινιανὸς οὐκ ἄν ἔφη ὁμοῦσθϑαι". 
iN EJ ^- , , , 
οὐδὲ yàg ἐν τῷ πρόσϑεν χρόνῳ ὀμωμοκέναι ἐπ᾽ οὐδενὲ πρά- 
^ , - F« ? » - , a 
γματι, καὶ τὸ πάλαι αὐτῷ δόξαν οὐκ ἂν νῦν καταλύσειν. xeti5 
$2 , , c 3.54 - - - 
à τοῦ “᾿ϑαμαντίου λέγοντος, ὡς ἀγαγχη συγχωρῆσαι τῷ καιρῷ 
^ ? ^ M € 
ἢ ἄπρακτον &iyaL τὴν πρεσβείαν, (οὐ γὰρ αὐτὸν ἀπελϑεῖν μὴ 
τι καὶ ἐνέχυρον τοῦ σώματος λαβόντα,) οὐδὲν μᾶλλον ἐπεί- 
Ῥ. 838 σϑη, ἀλλ᾽ ἐκεῖνον μὲν ἔφη εἰδέναι τὸ ξαυτῷ πρακτέον, αὐτὸν 
^ » n! M - €- 
δὲ οὐδὲν ποιήσειν παρὰ τὸν αὑτοῦ νόμον. ἐνταῦϑα "AÓuu&v-20 


10. Σχαμπίῳ Val, χαμπία vulg. προσαποστεῖλαν vulg. 
13. ὀμεῖσϑαν B. 19. αὐτὸν H., αὐτοῦ vulg. 


mantium ad barbarum accedere fide sua interposita iuberet, advene- 
rat. Quem Sabinianus et Adamantius secum ducentes prolinus dis- 
cedunt οὐ Lychnidum veniunt, Erat haec urbs iam olim opulenta 
et divitiis abundans: cuius magistratus et alii cives obviam illis prod- 
ierunt, et eos in eam introduxerunt. Hinc Adamantius denuo Epi- 
damnum mittit petiitque, ut Theuderichus. ad se circa Lychnidum 
cum paucis veniret, et de rebus, de quibus ad eum missus erat, se- 
cum colloqueretur, aut si illi videretur, ipsum Epidammum acces- 
surum , modo Soam, ipsius ducem, et Dagistheum obsides Lychnidum 
mitteret, qui illic asservarentur, dum salvus et incolumis remitte- 
retur. Hos quidem barbarus mittit, sed Scampiae subsistere et ho- 
minem ad Sabinianum praemittere iussit, qui Sabinianum iureiu- 
rando adigeret, si salvus et incolumis Adamantius rediret, se quo- 
que salvos et incolumes obsides dimissurum. Sed Sabinianus ne- 
gavit se iuraturum. — Nec enim ulla de re antea se iurasse, neque 
opinionem apud animum suum a tam longo tempore inveteratum 
depositurum, Cum Adamantius diceret, necesse esse tempori cedere 
aut legationem irritam fore: nec enim se profecturum, misi prius 
aliquod vitae et salutis suae pignus accepisset: Sabinianus tamen 
nihil movebatur. Et illum quidem ait scire, quid sibi facto opus 
sit, se quidem nihil quicquam contra legem, quam colat, commis- 
surum. Hic cum Adamantius in dubio haereret, assumptis ducentis 
militibus, per ripas inaccessas et viam muliis incogaitam neque an- 


E MALCHI fIISTORIA. 253 


ι ν ᾽ 
τίος καταστὰς εἷς. ἄπορον, λαβὼν στρατιώτας διαχοσίους, δὲ A.C. 479 
ὄχϑων τε ἀβάτων καὶ ὅδοῦ ἀδήλου μὲν τοῖς πολλοῖς, στενῆς dea Ἢ 
δὲ καὶ ἀτριβοῦς xai τότε πρῶτον ἵππους, ὡς ἐλέγετο, δεξα-- 
, δι 9S , c , M , ' » 
μένης, ἀφ᾽ ἑσπέρας ὕρμησας καὶ κυχλῳ περιελϑὼῶν ἔρχεται 
δεῖς φρούριον Ἐπιδάμνου πλησίον ἐπὲ λόφου ὑψηλοῦ χείμενον 
c.i D - 
καὶ ἄλλως ἄμαχον, Q φάραγξ ὑπέχειτο βαϑεῖα, καὶ παρὰ 
A] ν᾿ »5 - 
τὴν φάραγγα ποταμὸς βαϑὺς ἔῤῥει. ἐνταῦϑα μεταπέμπεται 
τὸν Θευδέριχον. καὶ ὃ μὲν ὑπαχούσας ἔρχεται, καὶ τὴν ἀλ- 
λην στρατιὰν πόῤῥω καταστήσας σὺν ὀλίγοις ἱππεῦσι πρὸς Β 
M » ^ 2 , 
1or0» ποταμὸν ἀφικγεῖται. .“Αδαμάντιος δὲ κύχλῳ περὲ τὸν Àó- 
, , 3 , 
φον τάξας στρατιώτας, ὅπως μὴ κύκλωσις παρ᾽ ἐκείνου γέ- 
€ 3 5 
γηται, ὑποχαταβὰς sig πέτραν, ἀφ᾽ ἧς ἦν ἀκουστὸν, xoi χε- 
, 5 , ^ » 5 F^ [4 , 
λεύσας χαἀχείγῳ τοὺς ἀλλοὺυς ἀποπέμψαι, μόνος διελέγετο 
i] , , c 
μόνῳ. xai καταστὰς 0 Θευδέριχος χατηγόρει Ρωμαίων, ὡς 
, , ' - , 
15édóxet, δίκαια, λέγων, ὅτε ,,ἐγὼ μὲν ἔξω τῆς ὅλης Θρᾷχης 
5 , 
διατρίβειν ἡρούμην, nóggo πρὸς τὴν Σχυϑίαν, ὅπου μένων 
x - , « » 
ovrt ἐνοχλεῖν ἐνόμιζον οὐδένα, ἑτοίμως δὲ βασιλεῖ ὑπακού-- 
ΕῚ ^ j3 ce γε ε ^ ^ , 
σεσθαι ἐντεῦϑεν ἐς O,rL προστάξειδν. ὑμεῖς δὲ καλέσαντες 
ὡς ἐπὲ τὸν πόλεμον τὸν πρὸς Θευδέριχον, πρῶτον μὲν ὕπέ-α 
E - , 
2005:09e τὸν τῆς Θράκης στρατηγὸν μετὰ τῆς δυνάμεως εὐθύς 
«Ὁ 2 Sou , » M , 
uou παρέσεσθαι, ὃς οὐδαμοῦ ἐφάνη, ἔπειτα καὶ Κλαύδιον 
Α -“ Ld , M -“ - CH. e »?v09* » 
τὸν τοῦ Γοτϑιχοῦ ταμίαν cvv τῷ ξεγικῷ ἥξειν, ὃν οὐδὲ αὐ- 
τὸν εἶδον, τρίτον καὶ ἡγεμόνας δδῶν μοι δεδώχατε, οἵ τὼς 


10. παρὰ vulg. 


tea initam, et quae tunc primum equites admisisse dicitur, sub ve- 
speram profectus circumeundo pervenit ad castellum Epidamno pro- 
ximum, in praerupto tumulo situm, cui suberat fossa profunda, in 
quam altus fluvius influebat. llluc Theuderichum arcessivit; et ille 
quidem obtemperans venit, et instructo longe a tergo cetero exer. 
citu, cum paucis equitibus ad fluvium accessit. Adamantius autem, 
ne ullae insidiae teutarentur, undique in orbem circa collem mili- 
tes collocavit, et descendens in saxum, unde exaudiri posset, et 
iubens barbarum omnes alios dimittere, solus cum solo est collocu- 
tus. Hic cum Theuderichus constitisset, Romanos iure, ut videbatur, 
accusat. (Ἔσο quidem«*, inquit, extra Thraciae fines Scythiam versus 
vitam transigere constitueram, Hic mihi manenti et Imperatori in 
omnibus obtemperare parato neminem vexare in mentem veniebat. Vos 
me ad bellum contra Theuderichum, Triarii filium, evocastis, et primum 
quidem Thraciae ducem cum exercitu mihi praesto futurum promi- 
sistis: is nullibi gentium apparuit: deinde Claudium, procuratorem 
stipendii Gothici, cum extero milite adventurum, quem quoque nus- 
quam vidi. Tertio mihi viarum duces dedistis, qui, tutis ct expedi- 
tis omissis, per eas, quae ad hostem ferebant, per praerupta et 


254 EXCERPTA 


A.C.479 εὐπορωτέρας τῶν ὁδῶν ἐάσαντες τὰς εἰς τοὺς πολεμίους φὲ- 
« , , » 9 , , - - , 
"1 ΤΣ Ü govaoac ἀπήγαγον δὲ leg ἀτραποῦ χαὶ χρημνῶν Gugigóó- 
4 ^ € Ld ^ 
zy, ἐν οἷς παρὰ μικρὸν ἤλθον, σὺν ἱππεῦσί τε ἰὼν, ὡς εἰχὸς, 
καὶ ἁμάξαις καὶ στρατοπέδων κατασχευῇ, ἐπιϑεμένων ἡμῖν 
μ » ^ - : 
ἄφνω τῶν πολεμίων ἅμα τῷ ἐμῷ πλήϑει παντὲ ἀπολέσϑαιδ 
Ὁ χαϑάπαξ. ἐνταῦϑα ἀναγκαίαν ἐβιάσϑην σύμβασιν πρὸς αὖ-- 
, T 
τοὺς ποιήσασθαι" oig χρὴ πολλὴν χάριν ἔχειν, ὅτι dq 
€." , , ^ - 4 , 
ὑμῶν προδοθϑέντα δυνάμενοι καὶ διαφϑεῖραν διέσωσαν ye 
«e LES 3 ' * -“ LÀ , ^ 23 * 
ὅμως." Αδαμάντιος δὲ τῶν τε τοῦ βασιλέως τιμῶν αὐτὸν 
3, , 3$ v 
ἀνεμίμνησχε, καὶ Ort πατρίκιον καὶ στρατηγὸν ποιήσας, I0 
^ 1 -» le ^ ^^ 
τοῖς πλεῖστα καμοῦσι παρὰ Ῥωμαίοις γέρα ior), xai τῶν 
x - , 
ἄλλων δωρεῶν xai πλούτου ἐνέπλησεν, ἀνθ’ ὧν ἔδει μηδέ- 
Lr 5 » » P 
ποτὲ πρὸς αὐτὸν ἄλλως πως 7 πρὸς πατέρα φρογεῖν τὸ xoi 
διατίϑεσθϑαι. χαὶ τὰ τῶν παρ᾽ αὐτοῦ ἐγχλήσεων (ἢν γὰρ 
5 - - 
οἶμαι ἀληθῆ) διακρούεσθαι ἐπειρᾶτο. καὶ ὅτι οὐχ dvtxraib 
ποιήσειεν. ἐν πρεσβείας ἐλπίδι καταλαβὼν τὰ Ῥωμαίων, ot 
, » H » 
Ῥ, 84καὶ ἀποχεχλεισμένον ἐν Θράκχῃ ἔχοντες ὁρεσι καὶ ποταμοῖς 
- u , 
καὶ περιβολῇ στρατοπέδων, ὅμως συνεχώρησαν ἑκόντες διεΐξε 
nS. ? ^ » ^ 2 , ^" δ. 
ελϑεῖν" οὐ γὰρ ἂν μὴ βουλομένων αὐτὸν ἐκεῖθεν χινηϑῆναι, 
, y -. - 
οὐδὲ εἰ δεχαπλασίαν εἶχε δύναμιν τῆς παρούσης. νῦν Tt20 
συμβουλεύειν αὐτῷ μετριώτερον ξαυτὸν τῷ βασιλεῖ' παρέχειν" 
3. ἰὼν Val, ἑώνων vulg, 13. ἄλλως πως Val, ἀλλ᾽ ὡς πῶς 
vulg. 16. καταλαβὼν τὰ Val, καταλαβόντα vulg. 


praecipitia loca me deduxerunt, in quibus parum abfui, quum cum 
equitibus et curribus et alio castrorum apparatu iter facerem et 
hostes in me derepente irruerent, quin cum toto exercitu meo fun- 
ditus interirem. Ex quo mecessariam cum illis pactionem facere 
sum coactus, quibus magnam gratiam habere oportet, quod me, a 
vobis proditum, cum occidere possent, tamen servarunt.* Ad haec 
Adamantius illi in memoriam revocavit, quibus illum Imperator ho- 
noribus affecisset, ut patricium et ducem creasset, quae essent apud 
Romanos praemia his, qui strenuam rei publicae navaverint operam, 
constituta àmplissima, ut eum multis donis et muneribus cumulas- 
set, pro quibus decuerat Imperatorem haud secus, quam patrem, 
colere et revereri. Ceterum ea, de quibus Imperatorem insimulabat, 
(et erant opinor vera,) diluere et refutare conatus est, Sane mi- 
nime toleranda commisisse, qui per speciem legationis Romani im- 
perii partem invaserit et occuparit, praesertim quum illi, tametsi 
copiae eius in Thracia montibus et fluviis inclusae et militum manu 
septae tenerentur, tamen libere exire concesserint, Etenim si no- 
luissent et restitissent , etiamsi eius copiae decies numcro superas- 
sent eas, quas nunc haberet, nunquam tamen inde pedem referre 
potuissent, Nunc igitur se illi suadere, ut se summissius erga Im- 
"peratorem gerat, Nec enim tandem in eius potestate fore Roma- 
norum, qui illi undique imminerent, manus effugere. Oportere igi- 


E MALCHI HISTORIA. 555 


H ^ - 
οὐ γὰρ ἂν δυνηϑῆναι τὴν Ῥωμαίων εἰς τέλος ὑπερβάλλειν A.C.479 
t4 »ἅ j3 3 ᾽ΌΟὺὗὺΣ.ν 
χεῖρα πανταχόϑεν ἐφεστηκότων. δεῖν ovv, εἰ αὐτῷ πείϑοιτο, d á 
3 - ry , e€nou. 
ἐχλιπεῖν μὲν τὴν ᾿ΠἜπειρον καὶ τὰς αὐτόϑιε πόλεις, (οὐδενὲ γὰρ 
, ü [i € 
εἶναι φορητὸν πόλεις οὕτω μεγάλας, τῶν οἰχητύόρων ἐχβληϑέν-- 
ὅτων, ὑπ᾽ αὐτοῦ κατέχεσϑαι,) ἐλϑεῖν δὲ εἰς τὴν ΖΙαρδανίαν ,B 
E T , * M ' M 2 , 5 ^ ' 
ἐν ἢ χώραν pura a παρᾶ: τῷ οἰκούμενα, καδην wee xt X. 57 
2 ^ ^ w 
evysioy, ἐνδεᾶ δὲ οἰχητύρων, ἣν δύναται γεωργῶν ἐν πᾶσιν 
, , c ^ * , , c * , , 
ἀφϑόνοις αὑτοῦ τὴν στρατείαν διάγειν. 0 δὲ Θευδέριχος av- 
* ^ rJ , E , ? 5 Li 
τὸς μὲν ἐπώμγυς ταῦτα βουλεσϑαι, οὐ μέντοι ἀνέξεσθαι 
5 - * ^ ^ * M , ET 
τοαὐτοῦ TO πλῆϑος, πολλὰ μὲν προτεταλαιπωρηχὸς, μόλις δὲ 
ἀναπαύσεως νῦν ἐπιλαβόμενον" οὕς οὐ δύνασϑαι μήπω ἀνα- 
» EU U - 
πγεύσαντας ἄγειν μαχρὰν οὕτω πορείαν. ἀλλὰ γῦν μὲν aW- 
τοὺς ἐᾷν αὐτοῦ ἐπιχειμάσαι, μήτε πρόσω χωροῦντας ὧν 
ἔχουσι πόλεων, μήτε ἐπιφϑείροντας" συγϑέμενον δὲ περὲ πάν-α 
15:0» ἐπὲ τούτοις ἅμα τῷ ἦρι πέμψαι τὸν ἄξοντα ἐπὲ τὴν Ζίαρ-- 
δαγίαν, ἔμβως ἐπακολουϑήσοντας. ἔλεγε δὲ, ὡς ἕτοιμος εἴη 
^ ᾿ » - 
τὴν αὑτοῦ χατασχευὴν χαὲὶ τὸ ἄμαχον πλῆϑος χαταϑέμεγος 
E] , , * UO RME. - , ' - 
ἐν πόλει, $ βούλοιτο βασιλεὺς, καὶ ὁμήρους παρασχὼν τῆς 
, , ν᾿ ^ €« 
ἁπάσης πίστεως τήν τὲ μητέρα xai ἀδελφὴν, μετὰ ξξακισχι-- 
, - , , E ^ c , , , 
nici TOY μαλιστὰ "μαχίμων ΕΝ ὡς ταχιστὰ ἐς Θρῴκην 
ς ^ - 2 » 
xab ὑπιοχγεῖσθαι σὺν τούτοις xai τοῖς Ἰλλυριοῖς στρατιώταις 
ἡ. ἐχβληϑέντων B., ἐκλυϑέντων vulg. 13. ὧν add, Ν. 14. uj- 
τε τε φϑείρ. N. συγϑέμεγος vulg. 16. froíuwge coni. B., pro 
ἔμβως ἐπιειχῶς N.; cf. 247. 2., ἐκ ποδὸς Schopenus. ἐπαχο- 
λουϑήσαντας vulg. 
tur, si se audiat, Epiro et eius regionis urbibus cedere. Nec enim 
ullo modo ferendum, tam magnas urbes, expulsis incolis, eum tenere. 
Abeat igitur in Dardaniam, ubi regio sit praeter eam, quae habi- 
tatur, ampla, amoena et fertilis, quae incolis indigeat; quam si 
colat, omnium rerum abundantia exercitum suum alere et sustcen- 
lare possit. "Theuderichus iureiurando affirmavit, id quidem sibi 
cordi esse: sed exercitum suum reluctaturum esse, qui tot mala 
perpessus, vix nunc quiete frueretur. Fieri enim non posse, ut mi- 
lites, nondum a laboribus respirantes, tantum itineris ducerentur. 
Sed oportere ipsos sinere in his locis hiemare ea conditione, ut 
non ultra in tentandis urbibus aliis, quam quas haberent, aut po- 
pulationibus faciendis progrederentur. Quibus ita compositis, ab 
Imperatore petiit, ut ineunte vere virum, qui eos in Dardaniam 
deduceret, mitteret; ipsos enim libenter secuturos esse. Addidit, se 
omnem suum apparatum bellicum et omnem imbellem turbam para- 
tum esse in ea urbe, quam Imperator praescripserit, relinquere. 
Quin, matre quoque et sorore ad fidem confirmandam obsidibus da- 
lis, se ipsum Thraciam cum sex hominum fortissimorum millibus 


quam celerrime petiturum. Cum his et Illyricis militibus et aliis, 
quos Imperatori mittere placuerit, se tota "Thracia Gothos extermi- 


356 ! EXCERPTA 


A.C.479 καὶ ἄλλοις, ὅπόσους ἂν βασιλεὺς ἀποστείλῃ, τὸὺς ἂν τῇ 
zd à Θρῴνῃ Γότϑους ἀναλώσειν ἅπαντας, ἔφ’ ( τὸ, εἰ τοῦτο 
ποιήσοι, αὐτὸν v6 ἀντὶ Θευδερίχου στρατηγὸν γενέσθαι, vod 
εἰσδεχϑῆναι εἰς τὴν πόλιν τὸν Ῥωμαϊκὸν πολιτεύσοντα τρύ- 

πον" ἕτοιμος δὲ, εἰ προστάξεις βασιλεὺς; καὲ εἰς “Ιαλματίανϑδ 
ἀπελϑεῖν, ὡς Νέπωτα κατάξων. ᾿Αδαμάντιος δὲ οὐκ ἔφη κύ- 
ριος εἶναι οὐδὲν αὐτῷ συνθέσθαι μένοντι ἐν τῇ χώρᾳ, ἀλ-: 

: λὰ δεῖν βασιλέα πρῶτον περὲ τούτων πείθεσθαι. ἀνοίσειν 
οὖν ἐχείνῳ, καὶ αὐτὸς ἐπιμενεῖν, ἕως τὴν τοῦ κρατοῦντος 
διαπύϑηται γνώμην. ἐπὲ τούτοις διελύϑησαν dm ἀλλήλων.το 
ἐν ὅσῳ δὲ ᾿Αδαμάντιος ἀμφὲ ταῦτα ἦν, συγνεληλύϑει μὲν πολ- 
Àà τῶν ταγμάτων sig τὴν “υχνηδὸν xara τὴν τοῦ στρατηγοῦ 

Ρ.85 ἀγγελίαν, λέγει δέ τις τῷ Σαβινιανῷ, ὡς οἱ βάρβαροι χατα- 
φρονήσαντες σχολαίτερον κατίασιν ἀπὸ τῆς Κανδαβείας,, οὗ 
τε σχευοφύρον αὐτῶν καὶ τῶν ἁμαξῶν αἱ πλείους καὲ οἱ éni15 
τῆς οὐραγίας, ἐν οἷς καὶ Θευδίμουνδος zv ὃ τοῦ Θευδερίχου 
ἀδελφὸς, καὶ Tj μήτηρ 7 τούτων, καὶ ὅτι ἔστιν ἐλπὶς τῶν 
πλειόγων κρατήσειν, ὃ δὲ τό,τε ἱππικὸν μεϑ’ ξαυτοῦ συντά- 
Sac καὶ πεζοὺς οὐκ ὀλίγους χύκλῳ διὰ τῶν ὀρῶν περιπέμ:- 
ψας καὲ προειπὼν ὅπότε δεῖ καὶ πόϑεν ἐχφαγῆναι, δειπνή-α 
σας xai ἀναλαβὼν τὸ στράτευμα ἀφ᾽ ξσπέρας ἐχώρει. xai 

Βἅμα τῇ ἡμέρᾳ αὐτοῖς ἐπιτίϑεται ἤδη πορευομένοις, xai ὃ 
μὲν Θευδίμουνδος καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ, ὡς εἶδον τὴν ἔφοδον, 

8. πυϑέσϑαι coni, Val. 14. Κανδαβείας Val., Καγϑδαμείας vulg. 


naturum polliceri. Quae si exsecutüs. fuerit, petere, ut dux loco 
'Theuderichi creetur, et civitate donetur et Romanorum more reni 
publicam sibi administrare liceat. Imo si Imperator iusseri, para- 
tum esse et in Dalmatiam ire, ut inde Nepotem expellat. Adaman- 
tius respondit, non sibi mandatum quicquam cum illo pacisci, quam- 
diu in ea regione maneret; Imperatori haec ommia esse probanda. ] 
Quare se illi haec relaturum et exspectaturum esse, dum eius sen- | 
ientiam compererit. Post haec discesserunt. Interea dum haec gerebat 
Adamantius , complures milites Lychnidum ad edictum ducis convene- | 
rant, et ad officium redierant. Quo tempore nescio quis Sabiniano 
nuntiavit, barbaros securos soluto agmine a Candavia descendere, 
cum his impedimenta et plerosque currus, et extremum exercitus 
agmen, in quo Theudemundus, 'Theuderichi frater, et mater eorum 
versaretur. Spem esse horum maxima parte potiundi. Sabinianus 
equites, quos habebat, certo loco disposuit, et pedites non paucos 
per montem, quem circumeundo superarent, immisit, tum, quando 
et ubi apparere oporteret, praemonuit. Ut coenaverat, cum exer- | 
citu suo sub vesperam movet, et prima luce hostium agmen invadit. 
Theudemundus autem et eius mater, ut in se impetum fieri vide- 


E MALCHI HISTORIA. 257 


ταχὺ διεχπεσόντες ὑπέφυγον slc τὸ πεδίον, xai τὴν γέφυραν, ^. C. 479 
) ἃ ς , 55} 2 , e , - ; Ind. ἃ 
«nh 72v ὑπερέβησοιι, εὐϑξως ἀνελόντες xor paoayye pese μα 
- - Ὕ 
ἐπέζευκτο, μέσης οὐσὴης τῆς 0000, τὴν δίωξιν ἐκείνοις ἐπὲ τοὺς 
, , »- p - 
καταβάντας ἐποίησαν ἄπορον, καὶ μέντοι xai τοῖς ξαυτῶν 
, , 
δάδυνατον τὴν φυγὴν, ors πρὸς ἀπόγοιαν ὀλίγοι ὄντες ὅμιόσε 
τοῖς ἱππεῦσιν ἐχώρουν. ὡς δὲ ὑπὲρ χεφαλῆς oí πεζοὶ ἐφά- 
γησαν κατὰ τὸ συγχείμεγον, οὕτω διετράποντο, καὶ οἱ μὲν 
2 ' H uM € ^ RJ ' c , 2 , » , 
εἰς τοὺς ἱππεῖς, οἱ δὲ εἰς τοὺς ὁπλίτας ἐμπίπτογτες ἐϑγήσχον.- 
' ' c r 2 Ὁ" LI LU x € . 
καὲ τὰς ἁμάξας αὐτῶν λαβὼν Σαβινιανὸς, οὐσας ὡς δισχι-α 
τολίας, αἰχμαλώτους τε πλείους ἢ πεντακισχιλίους χαὶ λείαν 
5 ,? * ^- - - 
ovx ὑλίγην, τινὰς δὲ τῶν ἁμαξῶν καὶ κατακαύσας ἐν τῷ ὅ- 
3 3 - ι 
ρει, ἃς ἦν ἔργον ἑλκύσαι διὰ κρημγῶν τοσούτων, ἐς τὴν “4υ- 
χνηδὸν ἀφικνεῖται. καὶ εὑρίσχει ᾿Αδαμάντιον ἐκ τῆς πρὸς 
Θευδέριχον συνουσίας ἐπανελϑόντα: οὐ γάρ πω Θευδέριχος — . 
- E - » 
15énénvoro οὐδὲν τῶν ὑπὸ Σαβινιανοῦ ἐν τῷ ρει πραχϑέντων. 

y , x 2 ^ E 
τοὺς μὲν οὖν αἰχμαλώτους τοὺς εὖ γεγονότας ἐν φυλακῇ 
ποιεῖται, τοὺς δὲ ἄλλους μετὰ τῆς λείας διέδωκε τοῖς στρα-- 
τιώταις. ἁμάξας μέντοι πολλὰς κελεύσας ταῖς πόλεσι πρὸς 
τὰς τοῦ στρατοπέδου κατασκευάσαι χρείας, ὡς ἐλήφϑησαν Ὁ 

T 3 6T » , * 3 - c ' » 
φοαῦταν, ἀπεῖπε ταῖς πύλεσι μηδὲν ἐνοχλεῖσθαι, ὡς τὰς ἀρ-Ὕ. 58 
χούσας ἔχων. μετὰ δὲ ταῦτα γράφει μὲν ᾿αδαμάντιος τῷ βα- 
σιλεῖ, ὡς ὑπέσχετο, τὰ πρὸς Θευδέριχον αὐτῷ διειλεγμένα " 


2. ἀναλύοντες coni. N. 3. ἐπέζευχτο N., ὑπέζευκτο vulg. 10. 
τε add. N. 14. που vulg. 15, οὐδεγὲ vulg. 


runt, celeriter in planitiem elapsi et pontem, cui suberat fossa in- 
genti profunditate, transgressi sunt, quo dissoluto persecutionem eo- 
rum, qui in alteram ripam pervenerant, hostibus intercluserunt; 
reliquis autem suorum a ponte exclusis fugam impeditam reddide- 
runt. At illi prae desperatione, cum pauci essent, in Romanos equi- 
tes irruerunt, sed ubi Romanorum pedites ex composito prorupe- 
runt, ita hostes terga verterunt, ut partim in equites, partim in 
pedites inciderent et trucidarentur. Sabinianus curruum duo, ca- 
ptivorum plus, quam quinque millia, cepit, et non parum praedae. 
Curribus tamen aliquot, quos difficile fuisset per tot praerupta loca 
agere, in monte incensis, Lychnidum revertitur: hic Adamantium 
reperit, qui a colloquio cum Theudericho redierat. Nondum enim 
"Theuderichus, quae in monte a Sabiniano gesta erant, cognoverat. 
Captivorum autem nobiliores custodiae tradidit, reliquos militibus 
cum praeda distribuit. Et cum non multo ante per civitates ad 
usum exercitus currus praeparandos imperasset, ut istis est potitus, 
vetuit civitates amplius de curribus laborare, quia quod satis erat 
habebat. His ita gestis, scribit Adamantius Imperatori , ut Theude- 
zicho promiserat, sermones, quos cum 60. habuerat. Scribunt et 


Dexippus , Eunapius etc. 17 


558. ^ EXCERPTA 


A.C. 479 γράφει δὲ καὶ Σαβινιανὸς καὶ ᾿Ιωάννης ὃ ὕπαρχος τὰ γεγε- 
Pus , γημένα ἐπὲ μεῖζον ὀγκοῦντες καὶ λέγοντες, μὴ χρῆναί τι τῷ 
βαρβάρῳ συνϑέσϑαι, ὡς ἐλπίδος οὐσης 7| κατὰ χράτος αὐτὸν 
ἐξελάσειν τῆς χώρας ἢ αὐτοῦ μένοντα κατατρίψειν. ταῦτα 
δεξάμενος βασιλεὺς καὶ νομίσας, πόλεμον εἰρήνης αἰσχρᾶςϑ 
εἶναι βελτίω, πέμψας ἀνεκάλεσε τὸν πρεσβευτὴν, κελεύσας 
μηδὲν ἔτι πρὸς ἐκεῖνον συνθέσθαι, ἀλλ᾽ εἰπεῖν Σαβινιανῷ 
P.96xai Γέντονι, Γύτϑῳ μὲν ὄντι ἀνδρὲ, γυναῖκα δὲ Ῥωμαίων 
τῶν περὲ τὴν ᾿ἬΠειρον γεγαμηκότε xoi δύναμιν ἔχοντι, ἔχε- 
σϑαι τὸῦ πολέμου πάσῃ ysigl, ὥς οὐδὲν βασιλέως πρὸς ἐχεί-το 
γους συνϑησομένου. καὶ συγκαλέσας τοὺς στρατιώτας ὃ ᾽“41- 
δαμάντιος ἐπήνεσε αὐτοὺς τῆς προϑυμίας, καὲ ἐχέλευσε γεν-- 
γναίως, ὥσπερ πάτριον αὐτοῖς, ἔχεσθαι τῶν πραγμάτων, xci 
τὸ ἐκ βασιλέως ἐπανέγνω πρόσταγμα. ταῖς τ᾽ ἐλπίσιν αὐτοὺς 
μετεώρους ποιήσας, ὡς βασιλέως ἀεὲ πᾶσι τὴν προϑυμίαντϑ 
οὐχ ἄκαρπον ἐῶντος, εὐφημίας ἔτυχε καὶ μετὼ τιμῆς παρε- 
πέμῳφϑη. καὶ ὃ μὲν ἀπηλλάγη μηδὲν πλέον ποιήσας. , 
A. C. 481 B. Ὅτι ini Ζήνωνος τοῦ βασιλέως στάσεως γενομένης 
᾿ hne; 4 παρὰ IMMagxiavoU καὶ ἄλλων τινῶν, Θευδέριχος ὃ Τριαρίου 
Βμαϑὼν τὰ γεγονότα, xai ὑπολαβὼν καιρὸν νῦν αὐτῷ πᾶρε-20 
στάγαι τῇ πόλει ἐπιϑέσϑαι xoi τῷ βασιλεῖ αὐτῷ, πᾶν εὐθὺς 
ἀναστήσας τὸ βαρβαρικὸν ἧκε, δῆϑεν μὲν ὡς βουλόμενος 
αὐτῷ τε τῷ βασιλεῖ xol τῇ πόλει ἀμῦναι, πρόδηλος δὲ ὧν 


Sabinianus et Ioannes praefectus res a se gestas, et omnia in maius 
extollentes, suadebant, ut pacem cum barbaro non faceret. Spem 
enim esse vi eum regione depelli, aut si manserit, opprimi posse. 
Haec ubi Imperator rescivit, bellum turpi pace potius ducens, misit 
qui legatum redire, neque quicquam rei amplius cum barbaro con- 
trahere iuberet, sed verbis suis Sabiniano diceret et Gentoni, (is 
erat vir Gothus, et mulieri Romanae in Epiro nupserat, et copias 
ducebat,) ut cum omnibus copiis, quae ipsis adessent, bellum gere- 
rent, nec enim sibi ulla in re cum barbaro convenire. AtAdaman- 
tius, convocatis militibus, eorum fortitudinem laudavit, et ut fortes 
esse pergerent, ut mos patrius ferret, hortatus est. 'Tum Impera- 
toris mandatum illis recitavit, et in magnas spes eos erexit, Impe- 
ratorem fortitudinem et mavitatem eorum non sine magnis praemiis 
esse praetermissurum. Haec illum magno cum plausu locutum hono- 
rifice milites prosecuti sunt. Et sic quidem, legatione haud felici- 
ter peracta, discessit. Ais 4 

2. Zenone imperante Marcianus et alii nonnulli seditionem mo- 
verunt. Ubi ea res ad T heuderichum Triarii fil. est delata, sibi obla- 
tam occasionem urbem et Imperatorem ipsum áàdoriendi existimans, 
magnam barbarorum manum coegit simulans, se ad Imperatorem et 


E MALCHI HISTORIA. 259 


πᾶσιν ἐφ᾽ ὅτῳ ἠπείγετο. βασιλεὺς δὲ ἀκούσας ἱππέω £EÁ-A.C.484 

» ' , - * ? * . Ind. 4 

mee καὶ βασίλεια γράμματα, τῆς μὲν προϑυμέας αὐτὸν ἐ- i e 

παιγνῶν, κελεύων δὲ ἀπελϑεῖν, ὡς οὐχέτι οὔσης χρείας, μὴ ἶ 

μόλις καταστᾶσαν ἐκ τοιούτου σάλου τὴν πόλιν αὖϑις εἰς 
δύπόγοιαν ἐμβαλόντες ἑτέραν τὸ ϑορυβεῖσθϑαι φιλοῦν εἷς χείρω C 

καὶ μείζονα ἐχταράξωσι στάσιν. ὃ δὲ αὐτὸς μὲν ἔφη τῷ βα- 

σιλεῖ πείϑεσϑαι, τὸ δὲ πλῆϑος οὐκέτι δύνασθαι ἀναστρέφειν, 

τοσοῦτόν τε συλλεγὲν xai μέρος τι οὐ βραχὺ διαναπαύωνγ. 

ὑπέρ τὲ γὰρ τειχῶν οὐδένα ἐνόμιζεν αὐτῷ ἀντιστήσεσθαι, 
τομήτε ἐπάλξεως μηδεμιᾶς μήτε πύργου ἑστῶτος, καὶ εἰσελϑύόν-- 

τι πάντα τὸν δῆμον προσέσεσϑαι τῇ τῶν Ἰσαύρων ἀπεχϑείῳ. 

e^ ι ᾿ , ' , , ' ' y 

ἃ δὴ καὶ φοβούμενος Ζήνων ἐχπέμπει Πελάγιον χρήματα 

?» , ' ^ » - , ^ * ^ ^ 

ἔχοντα πολλά" τὰ μὲν αὐτῷ Θευδερίχῳ,, τὰ δὲ xai τῷ lor- 

Sud τῷ παντὶ διδόασι, καὶ ἄλλας ὑποσχέσεις δωρεῶν οὐκ ' 
i50A/yac. ἐλϑὼν δὲ Πελάγιος καὶ τὰ μὲν ἀπειλήσας, τὰ δὲ Ὁ 

ὑποσχόμενος, τὰ δὲ καὶ τοῖς χρήμασιν οὐκ ὀλίγοις [τε] οὖσι 

τὸ φύσει φιλάργυρον τοῦ τρύπου μετελϑῶν, διαπέμπει. xat 

ἔδοξε δὴ τοῦτο τοῦ φοβου τοῦ πλείονος ἀναφέρειν τὴν πόλιν. 

οὐδὲν γὰρ ἦν ἐλπίσαι εἰσιόντος ἢ πόλεμόν τὸ ἔνδον καὶ τοῦ 

» - E 

2oz&yr0g ἔμπρησιν, οὐδὲ γὰρ οἱ Ἴσαυρον ἁπλῶς ἀναχωρῆσαι 


6. ἐχταράξωσι στάσιν Ἡ., ἐχταράξω σύστασιν vulg. 8. διαγα- 
- παύων] λίαν. ἀπειϑές coni. N. 13. zci ante εὰ μὲν ins. H. 
14. διδόγαι coni. N, 16. τε uncisinclusimus. 19. ἐλπέσας vulg. 


urbem a periculo liberandum accedere ; sed manifestum erat omni- 
bus, qua de causa accurreret. Itaque Imperator, ubi. hoc audivit, 
ad eum cum litteris regiis equitem mittit, animum et voluntatem. 
erga se laudat, sed iubet eum recedere, quia illo non amplius sibi 
opus esset, ne civitatem vix a tanto aestu liberatam homines nova- 
rum rerum cupidi in aliam perturbationem et suspicionem coniice- 
rent et longe perniciosiorem et maiorem priore excitarent seditio- 
nem. Ille vero respondit, se Imperatori obsecuturum, neque tamen 
posse exercitum reducere tantum et maximam partem dicto suo 
parum audientem. Sperabat enim, neminem, qui resisteret pro moe- 
nibus, quae nullo propugnaculo aut turre munita erant, sibi oc- 
cursurum , et ad se in urbem ingredientem omnem popularem tur- 
bam defecturam propter odium , quo Isauros prosequebatur. Idem 
Zeno veritus mittit Pelagium cum multis pecuniis, quas partim Theu- 
dericho, partim Gothis, in universum divideret, et alia non parva 
munera se daturum sponderet. taque ut Pelagius venit, partim 
minis, partim promissis, partim ingentibus pecuniis barbaros, insi- 
tam eorum avaritiam adortus, ad recedendum commovit. Ex quo 
existimatus est non parvo metu civitatem levasse. Nam Theudexi- 
cho in civitatem introducto, nihil aliud, quam bellum intestinum et 
universum incendium, exspectare oportebat. Statutum enim apud 


260 εὐ CEXGCERPTA. 


À. C. 481 βιαζόμενοι ἐπενόουν, ἀλλὰ χοντοὺς ὑψηλοὺς προπαρασχευά-. 
Ὁ ἄσαντες, λίνον ἐπ’ ἄχροις αὐτοῖς προσδήσαντες xoi ϑεῖον, πολ-- 
λοὺς εἶχον ἑτοίμους, εἴ ποτε βιασϑεῖεν, ἅπασαν ὕφάψαι τὴν 
, ῬΡιβηπόλιν. καὶ ὃ μὲν Θευδέριχος οὕτως ἀπεχώρησε. τοὺς δὲ 
᾿ περὲ Προχόπιον καὶ Βούσαλβον πολλάκις ἀποστέλλων παρὰδ 
Θευδερίχου ἔξήτει, ἔνδειγμα τῆς εὐνοίας καὶ εὐπειϑείας αὐ- 
πὸν τοῦτο ἀξιῶν παρασχέσθαι. ὃ δὲ πάντα μὲν ἔλεγε πείϑε-: 
σϑαι τῷ βασιλεῖ, μὴ μέντοι ὅσιον Γότϑοις, ὥσπερ οὐδὲ ἄλ- 
λοις ἀνθρώποις, ἱκέτας καὶ σωτηρίας δεομένους ἀνθρώπους 
τοῖς λαβεῖν βουλομένοις ἐκδιδόναι προχείρως. ἐᾷν οὖν αὐ-το 
τοὺς ἠξίου, μηδενὲ πλὴν ἢ ὅσα ζῇν ὀχληροὺς ἐσομένους. xai 
οἱ μὲν οὕτω βραχύ τι γήδιον νεμόμενοι παρὰ Θευδερίχῳ 
(— διῆγον. / 
A.C.455: — y. "On Ζήνων ἀνὴρ ὧν ἀπόλεμος ἄγαν, xai πολλῆς 
Zenon. à Τανταχόϑεν ταραχῆς ἐφεστώσης ἔγνω πρὸς τὸν Βάνδηλονιὅ 
Β εἰς Καρχηδόνα πρεσβευσασϑαι. καὶ Σευῆρον ἐκ τῆς βουλῆς 
πρεσβευτὴν αἱρεῖται, ἀνδρα καὶ οωφροσύνῃ διαφέρειν Óo- 
ν. δοκοῦντα καὶ τῷ ἐθέλειν τὰ δίκαια. καὶ πατρίκιον αὐτὸν ποι-- 
ἥσας ἀποπέμπει, ὅπως ἐκ τῆς ἀξίας τῆς πρεσβείας τὸ σχῆμα 
κατασκευάσοι σεμνότερον. χαὶ Ó μὲν ἐξέπλευσεν, 0 δὲ Bav-ao 
δηλος μαϑὼν, ὅτι ἧξοι πρεσβείᾳ, φϑάσας ἔχπλουν ποιεῖται, 
καὶ Νικόπολιν εἷλεν. ὃ δὲ πρεσβευτὴς Σευῆρος διαβὰς ἀπὸ 
6. ἐξήτει B., ἐξζήτεν vulg. το, ἐᾷν N., ἐὰν vulg. — 18. τῷ HL, 
τὸ. vulg. 


animum suum Isauri habebant, si vi cogerentur, haud placide urbe 
cedere. Itaque contos praegrandes praeparaverant, quorum in ex- 
trema parte linum cum sulphure alligaverant, et si sibi vis infer- 
retur, multorum auxilio, quos sibi consociaverant, urbem incendio 
cremare constituerant. Et ita Theuderichus discessit. Procopium 
vero et Busalbum saepius a 'lheudericho sibi tradi petebat, ut in 
hoc suam erga se benevolentiam et obsequium declararet. Sed ille 
respondit, se quidem in omnibus dicto audientem fore Imperatori, 
tamen nefas esse Gothis, sicut et ceteris mortalibus, supplices et 
eos, qui salutem precentur, his, qui eos comprehendere velint , pro- 
dere. Eos igitur ut omitteret, orabat, praesertim cum nulla re, nisi 
quod viverent, essent ;molesti futuri, et. illi quidem apud Theu- 
derichum , quod reliquum vitae fuit, modicum agrum colentes, trans- 
egerunt. ΄ ; 
3. Cum multi undique tumultus exorti essent, Zenoni, homini 
admodum imbelli, venit in mentem ad Vandalum legationem Car- 
thaginem mittere, et Severum ex senatu legatum deligit, virum, qui 
temperantia et iustitia praestare existimabatur: itaque, ut legationis | 
dignitati maius decus adderet, patricium eum creavit. Et ille qui- 
dem navigavit. Sed Vandalus, ubi didicit legationem ad. se venire, 


.E MALCHI HISTORIA. 261 


Σιχελίας eic Καρχηδόνα ἀφῖχτο, καὶ πολλὰ διὰ τὸν ἔκπλουν A. C. 475 
ἐμέμφετο τὸν Βάνδηλον. ὃ δὲ τὰ μὲν ἔλεγεν ὡς πολέμειος πὶ 33 
ἀρᾶξαι: τὸν δὲ περὲ τῆς εἰρήνης, ἐπειδὴ πρεσβεύοιτο, vov C 
ἔφη λόγον προσδέχεσθαι. τοῦ δὲ Σευήρου τόνε σῶφρον τοῦ 
58íov ϑαυμάσας καὶ τῶν λόγων ἠγάσϑη, xci τῆς δικαιοσύνης 
ἀεὶ πεῖραν λαμβάνων πᾶν ἕτοιμος ἦν ποιεῖν, ὅπερ ἐκεῖνος 
προβάλλοιτο. μάλιστα δὲ ἔδοξεν αὐτῷ δίκαιος εἶναι, ὅτι, τὰ 
χρήματα αὐτῷ τοῦ βαρβάρου διδόντος καὶ τὰ πρέποντα Ód- 
ῥα πρεσβευτῇ δωρούμενος, ἀπεσείσατο πάντα, εἰπὼν ὡς ἀντὲ 
τοτούτων δῶρόν ἐστιν εὔσχημον πρεσβεύοντι ἀνθρώπῳ τοὺς αἴ- 
γμαλώτους χομίσασϑαι. ὃ δὲ τῆς διανοίας ἐπαινέσας τὸν ἄν- 
δρα, ,οὗς μὲν͵, ἔφησε, σὺν τοῖς ἐμοῖς υἱέσι τῶν αἰχμαλώτων D 
ἀπέλαχον, τούτους σοι πάντας ἀφίημι" ἣν δὲ τὸ πλῆϑος 
αὐτῶν κατενείματο μοῖραν, τούτους cO) μὲν ἐξέσταε παρ᾽ ὃ- 
15xóvrov, εἰ βούλει, πρέασϑαι τῶν ἐχόντων, αὐτὸς δ᾽ ἂν οὐ 
δυναίμην οὐκ ἐθέλοντας ταῦτα τοὺς εἰληφότας βιάσασϑαι." 
ἐνταῦϑα ὃ Σευῆρος ἀπέλυσε μὲν προῖχα oUg αὐτὸς εἶχεν Ó 
Βάνδηλος - ἃ δὲ εἶχε χρήματα, καὶ ἐσϑῆτα xal σκεύη πάντα, 
ὑπὸ κήρυκι, δημοσίᾳ πωλήσας, τούτοις ὅσους ἴσχυσε τῶν ai- 
ἀοχμαλώτων ἐπρίατο. ^ An 
δ΄, Ὅτι Ζήνων ὃ βασιλεὺς πρὸς τὸν ἀρχηγὸν τῶν Γότ- 
3. πράξειν vulg. 4. λόγους vulg. 9. ἀπεσείσατο H., ἐπε- 
σώσατοὸ vulg. 14. αὐτῶν N., αὐτὸ vulg, 


'prius cum classe traiecit, et Nicopolim cepit. Severus autem legatus, 
solvens a Sicilia, Carthaginem venit, et magnopere questus est cum - 
Vandalo, quod classe transmisisset. llle vero dixit, se haec ut bo- 
stem fecisse. Nunc cum de pace ad 86 legatus missus sit, condi- 
tiones eius se excipere. Severi autem vitam frugi et modestam ad- 
miratus, eius consuetudine ct colloquio delectabatur, quippe qui 
eius iustitiae quotidie periculum faceret, ex quo omnia exsequi, 
quae proponebat, paratus erat. Maxime illi visus est iustus esse 
in eo, quod, quum ei barbarus pecunias largiretur et munera le- 
$ato debita daturus esset, omnia reiecit dicens, nulum donum 
viro legato dignius et convenientius,. quam captivos in libertatem 
indicare. At barbarus, humanitate eius collaudata: ,Ommes, in- 
quit, captivos, qui mihi et filiis meis sorte obtigerunt, tibi permitto; 
reliquos vero inter exercitum sorte divisos per me tibi licet, ut lu- 
bet, ab his, qui eos possident, si modo consenserint, redimere, | Nec 
enim possem eos, quorum dominio cesserunt, invitos cogere. ltaque 
Severus eos; quos Vandalus possidebat, sine pretio im libertatem re- 
stituit, el pecunia omni, quam habebat quamque ex vestibus et su- 
pellectile publice a praecone venditis didis, captivos quoscum- 
que : potuit redemit. | M o: 
4. Zeno Imperator per legatos summum Gothorum .ducem roga- 


26a EXCERPTA 


A.C.475 9v: πρεσβευσάμενος περὶ "Hoaxhetov τοῦ στρατηγοῦ τοῦ 
Me !3 χρατηϑέντος παρὰ τῶν Γότϑων, ὑπέσχετο ἐπὲ λύτροις ἀφή- 
σειν, καὶ τὰ λύτρα ἑκατὸν συνωμολόγησδ τάλαντα. ταῦτα 
P.88r0Ug προσήκοντας Ἡρακλείῳ Ζήνων ἐχέλευσε παρασχεῖν, ἵνα 
μὴ δοχοίη λελυμένος ὑπ᾽ ἄλλων ἐν δούλου γενέσθαι σχήματι.Κ 
z δὲ 2 9 , - Τὸ 9. ' , € δὲ às 
πέμπεται δὲ εἰς Θράκην τοῖς Γότϑοις τὰ χρήματα. οἱ δὲ ἐ- 
* w Ll Ll Ld , 
δέξαντο μὲν, καὶ δῆϑεν ἐκ τῆς φρουρᾶς ἀνιᾶσιν “Πράκλειον" 
m s ψ ae; 317 59 , , E , ' 
προϊόντι δὲ αὐτῷ ἐν 2doxad(ov πόλει. προστρέχουσί τινες T'or- 
3o, , καὶ βαδίζοντι τῷ Ἡρακλείῳ τις ἐκ τῶν Γύτϑων Bía τὸν 
* » - M 1 ἡ ς a, ' ; em -" 
ὦμον ὅπαισε. τῶν δὲ περὲ τὸν Ἡράκλειον τις ἑπέπληξε τῷιο 
, , Ύ » V * » P7] 
Ior3q , καί πως, εἰπεν ,0vtt σαυτὸν οἶδας, ἀγϑρωπε, Ovis 
γινώσκεις ὃν. ἔπληξας." ὃ δὲ πάνυ γινώσχειν ἔφη τὸν $m. 
αὐτοῦ κάκιστα ἀπολούμενον" καὶ ἅμα σπασάμενοι ὃ μέν τις, 
* ^ - C , c ^ 4 ^! ? , , 
Brgv κεφαλὴν τοῦ Ἣ ρακλείου, 0 δὲ τὰς χεῖρας ἀπέτεμε, XO 
e KC ' » c , 34! , 5 
φασιν, ὃτι κατὰ ἀνταπόδοσιν ἔπαϑεν  ρακλειος " ἐλέγετο yag to 
τινας τῶν ὕφ᾽ αὑτῷ τελούντων. στρατιωτῶν, δόξαντάς τι. 
^ LA LÀ 
πλημμελεῖν οὐκ ἄξιον ϑανάτου, εἰς βόϑρον. καταβαλὼν πᾶν; 
hi , , - » c 
τὸ στράτευμα ἀναγκάσαι αὐτοὺς καταλεῦσαι. ἔχτοτε οὖν ἥ 
τοῦ θεοῦ ἀγανάχτησις εἰς αὐτὸν ἐτηρεῖτο. TT 
$ U ^ ^ L4 
ε΄. Ὅτι φεύγειν τὸ καὶ πλανᾶσϑαι xai μηδαμῶς Óvva-20. 
σϑαι τῶν κακῶν ἀναπνεῦσαι, παρ’ οἷς μοι τοῦ πταίσματος 
Ld 
ἤλπιζον slvat παραψυχήν. 
8. προτρέχουσι vulg. 9. τὸν ὦμον ἔπαισε, τῶν ὥμων ἔπεισε 


vulg. 10. ἐπέπληξε H., ἔπληξε vulg. 20. ὅτι] συμβαίγεο,. 
μοι add, N. 


vit, ut Heraclium ducem, qui in hostium erat potestate, soluto redem- 
tionis pretio liberaret, et pro redemptione pollicitus est se daturum 
centum talenta. EaZeno Heraclio propinquitate coniunctos persolvere 
jussit, ne ab aliis redemptus, servi loco haberetur. Missae sunt igi- 
tur pecuniae Gothis in Thraciam, quas receperunt, et Heraclium e 
custodia liberum abire siverunt. In hunc, cum iter Arcadiopolin 
tenderet, incurrunt nonnulli Gothi ;-quoram unus Heraclium. humero 
vulneravit. Quamobrem aliquis ex his, qui cum Heraclio erant, in- 
Gothum invectus: ,,Et quid tibi vis? ait; satin tu te ipsum nosti et 
eum, quem vulnerasti?* At Gothus, probe se nosse eum dixit, quem 
male perditurus esset. . Et simul Gothi enses stringentes, unus caput, 
alter manus Heraclio abscidit. Et illi quidem aiunt, ea, quae meruis- 
set, repensa, Fertur enim quosdam, qui sub eo stipendia faciebant, 
fudieatos, aliquod facinus, non tamen morte dignum , commisisse , 
in foveam coniectos lapidibus. ab omni exercitu obrui iussisse; ex eo 
dei iram in eum commotam fuisse, observatum est, ἱ 

5. In perpetua fuga fui et erravi, neque unquam a malis respi- 
rare mihi datum est, ne quidem apud eos, apud quos malorum me 
consolationem reperturum sperabam.. ὁ : 


E MALCIHI HISTORIA. - na 


ς΄. -Ὅτε τὸν ἄρχοντα Αἰγύπτου ini μόλις χρυσίου λέ- 
τραις v» ἐχπεμπόμενον, ὥσπερ εὐδαιμονεστέρας γενομένης ἡ 
πρόσϑεν, ἐπὲ πεντακοσίαις ὅμοῦ λίτραις ἀπέστειλεν. C 
U. Ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ ὃ Ζήνων αἰσϑόμενος, ὡς τὰ c.^.C.477 
δμὲν Θευδερίχου τοῦ παιδὸς Βαλαμήρου Gi ἀσϑενέστερα πιά. 1^ " 
xai ἐλάττονα. γίγνοιντο, ὃ δὲ τοῦ Τριαρίου ἔϑγη τε συναϑροί- 
ζει καὶ συστρέφει δυγάμεις, ἐνόμισε βέλτιον ἐπὲ μετρίοις 
αὐτῷ, εἰ συμβῆναι βούλοιτο, καταλῦσαι τὴν ἔχϑραν. xod 
πρέσβεις ἀποστείλας ἠξίου τόν τε υἱὸν παραδοῦναι ὅμηρον, 
1006 πάλαι προὐχαλεῖτο, καὶ ἰδιώτην ὄντα ἐν τοῖς ἑαυτοῦ μέ- 
γεῖν, μηδὲν ἐνοχλούμενον, ὥσπερ ἤτησε τότε, λαβεῖν τε τὴν 
οὐσίαν ὅπύόσης ἀφήρητο, καὶ τἄλλα ἡσυχάζειν, οὐδὲν ἔχοντα 
κακὸν οὐδὲ ἑτέρῳ παρέχοντα. ὃ δὲ dzexgivoro, ὅτι οὔτε τὸν Ὁ 
υἱὸν. ἔτι ὅμηρον δώσοι, οὔτε δύνασθαι ἔτι ἐκ μόνης τῆς οὐ- 
15oíag ἰδιώτης διάγειν. ἕως μὲν γὰρ ἦν μόνος, μήπω ἔϑνη το- 
σαῦτα περὲ αὑτὸν ἔχων, μόνην &v τὴν οὐσίαν σφόδρα cv-V.60o 
στελλομένῳ ἴσως ἄν ἐπαρκέσαι - νῦν δὲ, ἐπείπερ αὐτὸν ἐς 
ἀνάγκην τοῦ ἔϑνη συλλέξαι κατέστησαν, ἐκ τῆς ἀνάγκης εἶναι 
ἢ τρέφειν τοὺς ἐλϑόντας ἢ σὺν αὐτοῖς πολεμεῖν, ἕως παϑὼν 
Δοἦ δράσας ἕν ἀναμφισβήτητον τῷ παντὲ πέρας ἐξοίσειεν. ταῦ-- 
va ὡς ἀπηγγέλθη, ἔδοξεν εἰς ἀκριβῆ κατασκευάζεσϑαι πόλε- 
pov. καὶ τάγματα μὲν πάντα, ὅσα τὸ πρὸς τῷ Πόντῳ καὶ. 80 


13. οὔτε add. Val — 16. συστελλομένῳ Val. συστελλόμενον vulg. 


6. ;Praefecto Aegypti, qui vix quinquaginta aurilibras conficere 
solebat , tanquam. uberiore facta provincia, quingentas tribuit. 
7. Eodem tempore cum Zeno Llmperator praesentiret, 'Theude- 
richum, Valamiri filium, opibus et potentia labi et minui, contra 
'Theuderichum 'Triarii varias gentes sibi: conciliare et copias suas col- 
ligere, inimicitias aequis conditionibus, si convenire vellet, depo- 
nere melius esse, existimavit. Itaque per legatos, quos misit, petiit, 
ut filium , quod iam pridem poposcerat, obsidem daret, ut privatam 
. vitam ageret, ct sine ulla molestia in sua potestate maneret; ut omnia, 
quàe rapuerat, sibi haberet, ceterum quiesceret, a nemine mala pas- 
surus, nemini quoque inferret. At ille, se neque filium obsidem da- 
turum, respondit, neque privatam vitam agentem, solis suis opibus 
casus suos sustentare. Cum enim solus neqüe tanta multitudine 
circumseptus fuerit, bona quidem, quae tunc possidebat, si ea dili- 
génti ratione administrasset, privato fortasse suffecissent, Nunc. 
quoniam in ea'^se necessitate constituerint, ut milites colligeret, 
necesse esse, ut. aut omnes, qui ad se venerint, aleret, aut una cum 
ipsis bellum gereret, dum victus aut victor certum denique rei finem 
imponeret. Haec ubi nuntiata sunt, censuit Imperator bellum omni 
cura et diligentia apparandum. Itaque omnes legiones, quae crant 


264 EXCERPTA 


* 1 c V apo M i 
eA. C477 xarà τὴν ᾿Ασίαν, καὶ ὅσα τοῖς ξῴοις ἐνίδρυτο μέρεσι, χατὰ 
Ind. 15. ; dd. ? 5 j9 he dif Mr 
Justi τάχος ἔκαλει. καὶ παρῆν πανταχόϑεν οὐκ ὀλίγον TU πλῆϑος. 
D ' ? « " 
κατεσκευάζοντο δὲ ἅμαξαι σχευοφόροι, καὶ βόες ξωνοῦντο, 
" ' 
καὶ σῖτός τε χαὲ, ὅσα χρήσιμα στρατοπέδῳ πάντα ἐγίνετο &- 
€ 5 -— , » 5» , : 
τοιμα, ὡς GUTOU y& μέλλοντος Ἰλλοῦ ἐξιέναι- : 5 
A.C.478 η΄. Ὅτι ὃ Ζήνων Παρτινιανὸν προβαλόμενος στρατηγὸν, 
" ὦ ( NN “Ὁ , ^ “ὦ 
bones καὶ τοῦ στρατοῦ ἐς ἀταξίαν ἐλθόντος, ὡς ταῦτα καλῶς ἔχειν 
^ , , » ' ' , 4 
ἐδόκει, πέμπεν ἀνδρας αὐτίκα naga τὸν Βαλαμήρου λέγοντας; 
e , hs 27 AME B , $45. 9 » » , 
ὅτι οὐ δεῖ τρίβειν ἔτι τὴν μάχην, ἀλλ᾽ ἔργου νῦν ἔχεσϑαε 
καὶ πληροῦν τὰς ἐλπίδας, ἐφ᾽ αἷς τῆς στρατηγίας ἠξιώϑη Ῥω-το 
^ ? , [i 
Βμαίων. ὅ δὲ ἀκούσας ἀντιπέμπει xai αὐτὸς ἐς Βυζάντιον 
πρέσβεις, λέγων, ὡς οὐ πρότερον ἐγχειρήσοι τῷ ἔργῳ, εἶ μὴ 
xci ὃ βασιλεὺς καὶ ἡ σύγκλητος. αὐτῷ ἐπομόσαιτο πᾶσα, ὡς 
οὐδέποτε ἐπὲ τῷ Τοιαρίου συμβήσον οἱ μὲν οὖν ἀπὸ ῆ 
ω Tow βησονται. ot μὲν ovy» ἀπὸ βουλῆς 
^ €^ x p ' 7 j? Au Y E - 
καὶ οἱ ἄρχοντες ὥμοσαν μὴ συμβαίνειν, εἰ μὴ βασιλεὺς 94-15 
3 UN ^ € * b , , bd x 
λοι." αὐτὸς δὲ ὃ βασιλεὺς μηδὲν dnoor5ctoJat τῶν ἤδη cvy-. 
κειμένων, εἰ μὴ πρῶτον ἐκεῖνον παραβαίνοντα ἴδοι. τούτων 
δὲ ὁμοθέντων, αὐτὸν μὲν Θευδέριχον ἔδοξε κιγήσαντα τὴν 
αὐτοῦ δύναμιν, ἐν ἸΠαρκιανοῦ πόλει τὴν πᾶσαν ἱδρυμένην, 
εἰς τὸ εἴσω ἐλαύγειν: ἐπειδὰν δὲ γένηται πρὸς ταῖς πύλαις:ο 
^ er , - * 
Cro) Αἵμου, τότε τὸν τῆς Θράκης στρατηγὸν δισχιλίοις in- 
! ^ 


6. προβαλλόμενος vulg. 14. ἔτι coni. B. 


circa Pontum et quas ad Asiam et Orientis partes collocarat, quan- 
ta potuit celeritate evocavit, ut undique praesto fuit non parva 
multitudo. . Comparabantur currus, qui veherent utensilia , et boves: 
emebantur et frumentum οὔ quaecumque: necessaria erant alendo 
exercitui, ea ommia praeparabantur diligenter, quoniam. Illus ipse 
intra breve tempus copias educturus erat. nan 
8. Cum exercitus, Martiniano duce creato, in magnam licen- 
tiam incidisset, Zeno ad Theuderichum, Valamiri filium, mittit, 
qui dicerent, non iam amplius oportere differre pugnam , sed tem- 
pus esse proelio decertandi et.exspectationem, quam excitasset, . cum: 
ducis Romanorum dignitate decoratus esset, explendi.. His cognitis, 
Valamiri filius: mittit quoque Byzantium legatos, qui. dicerent, illum: 
non prius id operis aggressurum ,' quam Imperator. et. senatus iura- 
mento fidem dedissent, nunquam se in gratiam redituros cum Theu- 
dericho, 'Triarii filio. Itaque senatores et duces sacramenta dixe- 
runt, nunquam se in gratiam cum illo, nisi Imperator voluerit, red-. 
ituros. Et Imperator, se nunquam a foedere recessurum, nisi prius. 
ea ipse esset transgressus. His iuramentis praestitis , Theuderichum 
movere cum omnibus copiis, quas ad Martianopolim in castris ha-. 
bebat, et ulterius. progredi iussit: ubi ad portas Haemi montis per- 
venisset, Thraciae praefectum cum. duobus equitum millibus et de- 


E MALCHI HISTORIA. . $65 


rae MN : SR . εὐ ϑρὺ 
πεῦσε καὶ ὑπλίταις μυρίοις ἀπαντῶντα συμμίξαι" ὕπεῤβαντι A. C. 478 
νων » » ͵ , ἢ - » Ind. 1 
δὲ Αἷμον ἄλλην ἀπαντήσεσϑαι δύναμιν πρὸς τῷ Ἕβρῳ καὶ 
- te , Ν 
᾿Αδοιανοῦ πόλει, πεζοὺς μὲν δισμυρίους, ἑξακισχιλίους δὲ, με-- 
' , € "] 2. * ^c , a -. ^ 
τὰ τούτων ἱππέας. ἀπὸ δὲ Hooexhstiug xoi τῶν πρὸς Βυζανγ- 
γ΄ x 
δτέῳ πόλεων καὶ φρουρίων ἄλλην ἔλεγον εἶναι δύναμιν, εἶ 
af e - 3 3 M 
δεήσοι, ὥστε μηδὲν ἐλλείπειν τῶν ἐς ἐλπίδα χρηστὴν συν- 
τελούντων τῷ ἔργῳ. ταῦτα ὑποσχόμενος ὃ Ζήνων τοῖς πρέ- 
σβεσι κατὰ τάχος ἐκπέμπει. ἄρας δὲ ὃ Θευδέριχος τῷ αὐτοῦ 
΄ ΒΩ S 
στρατεύματι ἤει ἐπὲ τὰς πύλας, χαϑάπερ συνγέχειτο. ἐρχο- 
- 1» ^ - 
τομένῳ δὲ αὐτῷ ovre ὃ στρατηγὸς τῆς Θράκης ἀπήντα, οὔτε οἱ Ὁ 
πρὸς τῷ Ἕβρῳ ὑποχαϑῆσθϑαι λεγόμενοι, ἀλλὰ δι’ ἐρημίας 
^ * ΒΡ , 2 * ,' 
διελϑὼν τὰ ἐν μέσῳ εἰς τοὺς περὶ Σονδὲν παραγίγνεται χώ- 
» γ᾿ "s Á L » 
ρους. ogog δέ ἐστι τοῦτο ὑψηλόν τε xol "μέγα καὶ ἀπο- 
E] - » x , E] 2 " , c 
gov ἐπελθεῖν, εἰ τις ἄγω κωλύει" ἐν (9 στρατοπεδεύων ὁ 
τ5 Τριαρίου ἐτύγχανε. κἀντεῦϑεν προσβάλλοντες ἐξ ἐφόδων ἀλ- 
λήλοις ποίμνιᾷ τὲ καὶ ἵππους καὶ λείαν ἀἄλλὴν ἀφήοπαζον- 
Tew ἐδ ς 2v eg 
ὃ δὲ τοῦ Τριαρίου συγεχῶς προσιππεύων ἐπὲ τὸ. στρατόπε- 
δὸν τὸ ἐχείνου, ὕβριζε καὶ ὠνείδιζε πλεῖστα, ἐπίορχόν τε κα- 
- " » 22: ^. - - 
λῶν καὶ παῖδα καὶ ἄφρονα καὶ τοῦ yárovg τοῦ κοιγοῦ ἐχϑροόν P. go 
, u "ee - , - 
20:6 καὶ προδύτην, ὅστις οὐ συνίησι τῆς γνώμης τῆς Ῥωμαίων, 
* c - ' er 5 LES , € 
μηδὲ: ὁρᾷ τὴν σχέψιν, ὃτι αὐτοὶ βούλονται χαϑήμενοι zov- 
Xj αὐτοὺς περὲ ξαυτοὺς κατατρήμψαι τοὺς Γότϑους. ,,κκὠκεῖνοι 


Zenon. 5 


2. ἀπαντήσασϑαι vulg. Ibid. et τι. "EBoop Val, εὔρῳ vulg. 
τι. ἠρεμίας Val. τ5. ZXo)ziy Val. 15. Ζρεάρεος vulg. 21. 
σχέψιν mg. H., ὄψεν vulg. 55. καχεῖνο vulg. 


cem millibus gravis armaturae se illi coniuncturum 'esse; Haemum 
transgresso alias illi copias ab Hebro flumine et Adrianopoli obviam 
ituros, peditum viginti, equitum sex millia. . Ceterum Heracleae 
et in aliis civitatibus et locis munitis circa Byzantium dicebant esse 
alias copias, si opus foret, ita ut nulla re, quae ad felicem even- 
tum sperandum faceret, destitueretur. HaecZeno promittens legatis, 
statim eos dimisit. ltaque Theuderichusfmovens cum suo exercitu, 
ut convenerat, ad fauces Haemi montis venit. Cum illuc accessis- 
set, neque dux Thraciae obvius fuit, neque hi, qui ab Hebro ven- 
turi dicebantur. Interea percurrens deserta, quae in medio erant, 
ad loca circa Sondin pervenit. Est autem Sondis mons altus et 
praeruptus, qui ascendi minime potest, si quis sit, qui ex alto im- 
pediat. In eo Theuderichus, Triarii filius , castra posuerat , ibique 
levibus proeliis inter se, cum pabulatum ibant, congredientes, armenta, 
equos et aliam praedam mutuo sibi eripiebant. Sed riarii filius 
crebro obequitans circa castra alterius exercitus, eum contumeliose 
insectabatur, et multa convicia in eum iaciebat, periurum eum vo- 
cans, puerum, dementem ct sui generis hostem et proditorem, qui 


266 EXCERPTA 


A.€.458 μὲν τὴν νίχην ἀκονιτὲ ἔχουσιν, ónorégos πέσοιμεν" ἡμῶν δὲ 
κού d" 1 ὁπότεροι τοὺς ἑτέρους φϑείρουσι, τὴν τοῦ λόγου Καδμείαν 
ἐποφέρονται νίκην, ἐλάττους λειπόμενοι πρὸς τὴν Ῥωμαίων 
ἐπιβουλήν, νῦν γοῦν σὲ καλέσαντες καὶ ἐπαγγειλάμενοι πα- 
,θέσεσϑαι καὶ αὐτοὶ καὶ κοινῇ συστρατεύειν, ovre ἐνταῦϑαδ 
πάρεισιν, οὔτε ἐπὲ τὰς πόλεις ἀπήντησαν, ὡς εἶπον, μόνον 
BÓ? ἀπέλιπον ἀπολέσθαι κάκιστα καὶ τῆς ys ϑρασύτητος δοῦ- 
vet δίκην ἀξίαν ᾧ προέδωκας γένει. ταῦτα ἐπακούσαντες 
πολλοὶ τοῦ αὐτοῦ πλήϑους συνῆδον τοῖς. λόγοις, καὶ τῷ σφε- 
τέρῳ αὐτῶν στρατηγῷ προσιόντες ἔλεγον, ὡς εἰκότα ὀγειδίζοειο 
ἐχεῖνος, καὶ ὅτι οὐ προσήχεν φϑείρεσθϑαι περαιτέρω, οὐδὲ 
τῆς συγγενείας τῆς χοινῆς ἀμελοῦντα τοῖς προδοῦσι προσέχειν. 
τῇ δὲ ὑστεραίᾳ πάλιν ἀναβὰς Θευδέριχος ἐπί τινα γήλοφον 
ὑπὲρ τοῦ στρατοπέδου τοῦ ἐκείγων ἐβόα" v τοὺς ἐμοὺς συγ- 
Υ δι γενεῖς, ὦ κάκιστε, ἀπόλλυς; τί τοσαύτας γυναῖχας ἐποίησας τῦ 
χηρεύειν ; ποῦ δὲ οἱ τούτων ἄνδρες; ἢ πῶς ἐξαπόλωλε πάν- 
ὅτων ἣ εὐπορία, ἣν ἔχοντες οἴκοϑεν συνεστράτευσάν σοι; καὲ 
σύνδυο xai σύντρεις ἕχαστος ἵππους ἔχων, νῦν ἄνιπποι: yo 
ροῦσι καὶ πεζοὶ, καὶ διὰ Θράκης ὥσπερ ἐν ἀνδραπόδων ἑπό- 
μενοι μερίδι" ἀλλὰ κ᾽ ἐλεύϑεροί ve xal γένους οὐ χείρονος ,χο 
1. ἡμῖν vulg. 4. Καδμείαν Val, χαὶ εἰς μίαν vulg. 5. αὖ- 


τοὶ Vabl, αὐτῷ vulg. 7. δὲ B., τὲ vulg. 8. προέδ, Val, 
προσέδ, vulg. 9. τοῦ DB., τῶν vulg. 


Romanorum mentem non nossct, neque quo tenderent eorum consi- 
lia, videret. ,Etenim volunt, inquit, ipsi otiosi efficere, ut Gothi 
per Gothos deleantur et conficiantur, quo sine ullo labore, utri- 
vis nostrum ceciderint, "victores exsistant. Quicumque nostrum ad- 
versarios oppresserint, Cadmeam , quam dicunt, victoriam reporta- 
bunt, ipsi scilicet viribus attritis Romanorum insidiis magis obnoxii. 
Nunc postquam te advocarunt, et se ipsos quoque venturos et, ut 
cum tuo exercitu coniunctos, bellum gesturos esse promiserunt, 
neque quisquam hic adfuit, neque ad urbes, sicuti dixerant, occur» 
rerunt, teque solum, ut male perires et poenas temeritatis tuae 
his, quos prodidisti, dares, reliquerunt." Haec ubi audierunt, plures 
ex multitudine, quae cum 'Theudericho erat, ea, quae dicta erant, 
pen et adversus suum ducem insurgentes dixerunt, merito 

unc illi convicia dicere, nec oportere diutius in mutuam perniciem 
armatos pergere, ét nulla habita cognationis ratione, se ad eorum 
causàm , qui ipsos proderent, adiungere. Postridie iterum ascen- 
dens 'Theuderichus collem hostium castris imminentem, clamabat: 
»Cur, pessime, meos cognatos perditum isti? cur tot mulieres vi- 
duas effecisti? ubinam locorum sunt eorum viri? quomodo consum- 
tae sunt facultates, quas habuerunt, cum' domo ad militandum sub 
Ἐξ profecti sunt? Unusquisque eorum duos aut tres equos habebat, 


E MALCHI HISTORIA. 263 


ἢ μεδίμνῳ χρυσίου ἐλθόντες ἀπομετρήσονται;" ταῦτα OCA. G.478 
ἐπήκουσε τὸ στρατόπεδον ἅπαν, ἄνδρες τε καὶ γυναῖκες ὅμοῦ n ji 
πάντες ἤεσαν ἐπὶ τὸν Θευδέριχον τὸν αὐτῶν ἡγεμόνα, κραυ- ; 
γῇ τε xai ϑορύβῳ ἀξιοῦντες ovuflaivew- εἰ δὲ μὴ, ἀπολεί- 
ὄψειν αὐτὸν ἔφασαν πάντες, ἐς τὸ συμφέρον χωρήσαντες. 
ἐνταῦϑα ἀποστέλλει πρὸς Θευδέριχον πρέσβεις, xai ovvég- 
χονται ἄμφω παρὰ ποταμόν τινὰ ἐφ᾽ ἑχατέρας ὕχϑης.- μέσον Ὁ 
δὲ ποιησάμενοι τὸν ποταμὸν διελέγοντο, καὶ ποιοῦνται ovy- 
ϑήχας, μὴ πολεμεῖν ἀλλήλοις καὶ ὕσα ἥγηντο συμφέροντα. xoi 
τοταῦτα ὀμύσαντες πέμπουσιν ἄμφω πρέσβεις éni τὸ Βυζάντιον. 
ϑ΄. Ὅτε Ζήνων, ἐπεὲ διέλυσε τὴν στρατιὰν, πέμπει πρὸς A.C. 479 
Θευδέριχον, τὴν εἰρήνην συνθέσθαι πρὸς αὐτὸν, ὅπως Mia 6 
δύναιντο, ἐν δὲ τούτῳ συστρέψας τὴν ξαυτοῦ δύγαμιν δ᾽ παῖς : 
ὃ Βαλαμήρου ἐπὲ τὰ πρὸς Podóngv παραγίνεται uégn , xa 
τπχατατειγώμενος τὰ χάλλιστα τῆς χώρας τῶν Θρᾳκῶν ἅπαντα, 
καὶ 8 τι ἦν χτηνικὸν ἀφαρπάζει. ἐξέτριψε δὲ ἅπαν τὸ αὖ- 
τόϑι γεωργοῦν, κχτείνων τε καὶ εἰσπράττων, ὅσα μὴ φέρειν 
ἠδύναντο. Θευδέριχος δὲ ταῦτα ἀκούσας γιγνόμενα, ἥδεσθαι οι 
μὲν ἔλεγεν, ὅτε φίλος αὐτῶν xai υἱὸς λεγόμενος ταῦτα αὖ- 
20r0)g δρῴη, ἄχϑεσθαι μέντοι, ὅτι τῆς ἐκείνων ἀνοίας ἐν τοῖς 
γεωργοῖς βλέπει γιγομέγην τὴν δίκην, ὧν οὐδὲ φϑειρομένων 
Ζήνωνώ γε ἢ Βηρίναν οὐδ᾽ ὁπωσοῦν ἐπιστρέφεσθαι. ὡς δὲ 


1. 07 μεδίανῳ χρυσίον ἐλϑ. ἀπεμετρήσαντο, coni. H. 3. i- 
εσαν 'Ν., ἴεσαν A 9. z«i ante ὅσα add. N. 15. χατα- 
σινάμενος coni. Val. 17. σπαράττων  — ἠδύνατο coni. D. 


21, οὐδὲ — γε B. οὐδὲν — 0 vulg., ode — τε Val. 


nunc equis destituti pedites incedunt, et te per Thraciam manci- 
piorum instar sequuntur, quamvis liberi sint neque deteriore ge- 
nere, quam tu;* et venerint, ut aurum modio admetiantur.* Haec 
ubi totus exercitus audivit, tam viri, quam mulieres, Theuderichum, 
ducem suum, adierunt, et cum tumultu et vociferatione oraverunt, 
ut paci studeret; sin minus, se quod sibi utile erit amplexuros 
et eum deserturos. Ob eam causam mittit ad Theuderichum lega- 
tos, et ambo convenerunt ad fluvium quendam, ab utraque ripa. 
Deinde medio interiecto flumine, collocuti statuunt, non amplius 
bellum se gesturos, et quicquid utile sibi videbatur. Haec ubi uter- 
que iuravit, mittunt legatos Byzantium. 

9. Zeno, exercitu misso facto, mittit ad Theuderichum, ut pa- 
cem inter se, quomodo possent, facerent. Inter haec Valamiri fi- 
lius, contractis copiis suis ad Rhodopem montem processit, et fer- 
tilissima quaeque Thraciae loca vastans, ommia pecora rapuit; agri- 
colas agris suis expulit. occidens et exigens, quae praestare non 
poterant. Haec ubi facta Theuderichus audivit, se quidem laetari dixit, 
eum, qui amicus ct filius ab iis appellaretur, talia in ipsos perpe- 


268 EXCERPTA E MALCHI HISTORIA. 


A.C.479 ἦλθον οὗ mófofeg, τίϑεντάι τὴν εἰρήνην ἐφ᾽ ᾧ τὸ μυρίδιφ 

to μὲν καὶ τρισχιλίοις ἀνδράσιν, οἷς ϑέλοι Θευδέριχος, συντά- 
ἕξεις τὲ xa τροφὴν χορηγεῖν βασιλέα, δυοῖν δὲ αὐτὸν σχολαῖν 
προβάλλεσϑαι ἄρχοντα, ἀπολαβεῖν δὲ αὐτοῦ τὴν οὐσίαν, ὅσην 

Β πρότερον εἶχεν, λαβεῖν δὲ τὴν ἑτέραν τῶν δύο στρατηγιῶνϑ 
τῶν περὲ βασιλέα, xai ἔχειν τὰς ἀξίας, εἰς ἃς ἤδη προῆχτο 
ὑπὸ τοῦ Βασιλίσκου. περὲ δὲ τῶν κηδεστῶν, εἰ μὲν ἐτελεύ- 
τήσαν, ὡς ἔλεγεν Ó Ζήνων, μηδὲν εἶναί οἱ πρᾶγμα: εἰ δὲ 
ζῶσι, λαβόντας ἥνπερ εἶχον οὐσίαν, οἰκεῖν πόλιν, ἣν αὐτὸς 
δοκιμάσειε Ζήνων. ταῦτα ὡς συνέδοξε, παύσας τὸν Βαλαμή-το 
ρὸυ τῆς ἀρχῆς 0 βασιλεὺς στρατηγὸν ἀντ᾽ ἐχείγου Θευδέρι- 
xov ποιεῖται, καὶ χρήματα ἔπεμψεν, ὅσα ἔδει αὐτίκα δια 
γεΐμαι τοῖς Γύτϑοις. [ 


Zenon. 


6. προσῆκχκτο vulg. 


trare, tamen moleste ferre, quod videret agricolas -ob illorum de- 
mentiam plecti et poenas dare, quos in summam calamitatem redigi 
nihil morari Zenonem aut Verinam. Ut vero legati venerunt, pacem 
fecerunt: ut tredecim hominum millibus , quos Theuderichus vellet, 
Imperator stipendia et commeatus praeberet: duabus scholis ipse 
dux praeficeretur: ut omnes facultates, quas prius habuerat, illi 
restituerentur; et ut alterum ex duobus exercitibus, qui circa Im- . 
peratorem sunt, acciperet, et easdem dignitates , quas sub Basilisco 
obtinuerat, recuperaret. De aflinibus, si mortui essent, utZeno di- 
ceret, nihil amplius negotii esse ; si superstites, omnia bona, quae 
eorum fuissent, eos recuperaturos, et eam civitatem , quam Zeno 
arbitratus fuerit, habitaturos esse, Haec ubi conventa sunt, lmpera- 
tor, abrogato Theudericho , filio Valamiri, magistratu , in eius lo- 
cum suffecit Theuderichum , Triarii filium. Et pecunias misit, quae 
confestim debebant distribui Gothis. 


FRAGMENTA E MALCHI HISTORIA. 269 


AHnOZHAZMATIZA 


ΤΗΣ TOT MAAXOT IZTOPIAZ 


EK TOT ZOTIA.. 


α΄. O; δὲ κερδαίνειν οἰόμενοι ἐπετίμων, ὡς λιμώττοντι, 
5ió»v οἴτον: ὃ δὲ οὐδὲν ἧττον ἠγόραζε. Suidas s. v. ἐ- 
πετίμα. 

B. .4énga δὲ ἐπήνϑει τῷ προσώπῳ αὐτοῦ. dem s. v. 
λέπρα. 

γ. «“έων βασιλεὺς Ῥωμαίων, ὃ Ἰακέλλης. ὃς ἔδοξε 
τοτῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων ἁπάντων εὐτυχέστατος εἶναι xai 
φοβερὸς ἅπασι τοῖς τε ὕπ᾽ ἐχείγου τὴν βασιλείαν τελοῦσι, 
καὶ τῶν βαρβάρων αὐτῶν ὅσοις sig φήμην ἀφίχετο. καὶ 
ταύτην μὲν τοῖς πολλοῖς καταλέλοιπε τὴν δόξαν. ἐγὼ δέ, 
qot lMdAyoc, εὐτυχίαν οὐκ οἶμαι, εἴ vig τῶν ἀρχομένων τὰ 


FRAGMENTA 


EX HISTORIA MALCHI 


E SUID A. 


I. Lui vero quaestum facere cupientes frumenti pretium au- 
gebant ut fame laboranti: ipse autem nihilominus frumentum e- 
mebat, 

2. Lepra autem in eius facie efflorescebat. 
: 3. Leo Lanio, Imperator Romanorum, qui omnium Imperatorum, 
qui ante ipsum fuerunt, felicissimus esse visus est et formidabilis 
omnibus, tam ipsius imperio subiectis populis, quam ipsis barbaris, 
ad quos eius fama pervenit, Et hanc quidem de se opinionem vul- 
.go reliquit Ego vero, inquit Malchus, felicitatem non existimo ; si 


(90 J| FRAGMENTA 


ὄντα διασυλῶν, καὶ μισϑούμενος dei ovxogarrag εἰς τοῦτο, 
καὶ κατηγορῶν αὐτὸς, ὅτε μὴ ἄλλον ἀγηύρισχε, χαὶ τὸν 
χρυσὸν ἐξ ἁπάσης τῆς γῆς συλλεξάμενος, ξαυτῷ μόνῳ κατά- 
ϑοιτο, ἐρήμους μὲν vág πόλεις ἧσπερ ἔμπροσϑεν εἶχον εὐπο-- 
ρίας ποιήσας, ὡς μηκέτι τοὺς φόρους, οὖς ἐτέλουν, δύνα-5 
σϑαν μετ᾽ εὐχερείας ἀπενεγκεῖν. χαὶ ἁπλῶς πάσης κακίας 
ἀπισχυρίζετο ὃ MaAyog γενέσθαι αὐτὸν καταγώγιον. ὅς ys 
καὶ “Ὑπερέχιον τὸν γραμματικὸν ἐφυγάδευσε. καί ποτε τῷ 
Εὐλογίῳ τῷ φιλοσόφῳ σιτηρέσιον εἰπὼν δοϑῆναι, τινὸς τῶν 
εὐνούχων λέγοντος, ὅτι ταῦτα εἰς στρατιώτας προσήκει δα-το 
πανᾶσϑαι, εἶπεν" ,,εἴϑε γένοιτο ἐπὲ τοῦ ἐμοῦ χρόνου, ὧσ- 
τε τὰ τῶν ὑτρατιωτῶν εἰς διδασκάλους παρέχεσθαι." . Idem 
$. v. j | Ty | 
δ΄. Παμπρέπιος. οὗτος μέγα παρὰ Ζήνων: ἐδυγήϑη.. 
γένος μὲν ὧν Θηβαῖος τῶν κατὰ τὴν “Αἴγυπτον, φύσει dii 
πρὸς ἅπαντας δεξιᾷ χρησάμενος, ἔρχεται εἰς ᾿Αϑήνας , xat 
παρὰ τῆς πόλεως γραμματικὸς αἱρεϑεὶς, συχνά τε ἐπαί- 
δευσεν ἔτη, xai ἐπαιδεύϑη ὁμοῦ ὅσα ἦν σοφώτερα ὑπὸ 
τῷ μεγάλῳ Πρόκλῳ. διαβολῆς δὲ αὐτῷ πρὸς Θεαγένην 
σιγὰ τῶν ἐκεῖ γενομένων ᾿συστάσης, ὑβρισϑεὶς ὕπ᾽ éxs/vovao 
καὶ μείζονος, ἢ ἐχρῆν διδάσκαλον, ὑπ’ αὐτοῦ πειραϑεὶς 
σχευωρίας, ἦλϑεν εἰς Βυζάντιον, τὼ μὲν ἄλλα ἀγαϑὸς xai 


16. ἅπαντα coni. Portus. 


quis populorum imperio suo parentium fortunas diripiens, et ad 
hoc sycophantas semper mercede conducens, et ipse accusans, quum 
alios non invenit, qui hoc faciant, et aurum ex universo terrarum 
orbe colligens, sibi soli reponit; et urbes rerum copia, quam prius 
habebant, spolians, ut non possint amplius facile pendere tributa , 
quae pendebant. Denique. Malchus affirmabat, ipsum omnis impro- 
bitatis diversorium fuisse, qui et Hypcerechium grammaticum in 
exilium egerit, Cum autem quondam Eulogio philosopho stipendi- 
um dari iussisset, et quidam ex eunuchis dixisset, hanc pecuniam 
in milites impendendam esse, dixit: , Utinam aevo meo contingat, 
ut stipendia militum in doctores conferantur," 7 

4. Pamprepiüs. Hiec apud Zenonem multum potuit. "Genere 
quidem Thebaeus, Aegyptius. Sed ingenio praeditus ad omnia ap 
to. Venit Athenas, et a civitate delectus grammaticus, multos ibi 
docuit annos: simul autem sub magno Proclo eruditus est in omni- 
bus reconditae sapientiae partibus. Cum autem calummia adversus 
ipsum apud quendam Theagenem,illius loci civem, conflata fuisset, 
et apud illum ille fuisset delatus, ab illo contumelia affectus et 
maioribus, quam decebat magistrum, contumeliis ab illo vexatus, 
Byzantium ivit. Ac in ceteris quidem rebus bonus et probus vide- 


E MALCHI HISTORIA. 271 


χρηστὸς φαινόμενος, ὡς δὲ ἐν Χριστιανοὺς πάντας ἐχούσῃ 
, x * € * ΕῚ - - ^ Ej » N^ E 
πόλει, τὸ “Ελληνιχὸν αὐτοῦ τῆς ϑρησχείας οὐχ ἔχον ὑπόχρι- 
»c * 
σιν, ἀλλὰ μετὰ παρῥησίας προδήλως δειχγύμενον, εἰς τὴν 
D - 2c 
τοῦ καὶ ἕτερα τῆς ἀῤῥήτου σοφίας εἰδέναι ὑπόνοιαν ἦγε. 
^ ΒΩ 
πσυσταϑέντα δὲ αὐτὸν ὃ λλους ἡδέως δέχεται. καί τι xoi 
, , 5 , - 2 , A] , 
δημοσίᾳ ποίημα ἀναγνόντα λαμπρῶς ve ἐτίμησε, καὶ σύντα- 
tw ἐδωρή ὴν μὲν αὐτὸς ἰδία, τὴν δὲ ὡς διδασχάλ 
ἐν ἐδωρήσατο, τὴν μὲν αὐτὸς ἰδίᾳ, τὴν δὲ ὡς διδασκάλῳ 
^ , - 
xai ἐκ τοῦ δημοσίου. xoi ἀπελθόντος δὲ αὐτοῦ εἰς τὴν 
Ἰσαυρίαν, οἱ βασκαίγοντες αὐτῷ συνθέντες διαβολὴν, τήν τε 
3» — - e L4 , - 
lox τῆς ϑρησχείας, καὶ ὅτι μαγγαγεύει καὶ μαγτεύοιτο τῷ 
» - ^ 
ἼΊλλῳ κατὰ τοῦ βασιλέως, πείϑουσι τὸν Ζήνωνα καὶ τὴν Βη- 
Qírav τότε μέγιστα δυναμένην τῆς πόλεως ἐχπέμψαι. καὶ ó 
— . 
μὲν ἐς Πέργαμον ἔρχεται τῆς lMvoíac* ᾿ἴλλους δὲ πυϑόμε-- 
- x 
voc, χατὰ τὴν αὐτοῦ πρόφασιν ἐληλάσϑαι τὸν ἄνδρα, πέμψας 
bJ , LANA P] E , ^ , , - ΓΕ 
τδαγαλαμβάνεν αὐτὸν ἐς ᾿Ισαυρίαν. καὶ συμβουλόν τε αὐτὸν 
xai σύγοιχον ποιεῖται" καὶ (ἦν γὰρ πολιτικῆς συνέσεως ἔμε-- 
πλεως) τὰ τῆς ἀρχῆς αὐτοῦ, πρὸς ἃ μὴ σχολὴν ἦγε, διοι-- 
» ἣν οὖ 32 , 2 ' , , 
χεῖν ἐπέτρεπεν, ἐλθών cvs ἐς Βυζάντιον συμπαρέλαβεν «v- 
τόν. xai ὅτε ἐγένετο ἡ ἸΠαρχιαγοῦ σύστασις, ἀποροῦντα τὸν 
». 5 - 
δοίλλουν αὐτὸς ἐπεϑάρσυνε. καὶ τοσοῦτόν γε εἰπὼν, ὅτε, ,τὰ 
τῆς προνοίας us9' ἡμῶν ἐστι τεταγμένα," παρέσχεν ὑποψίαν 
τοῖς τότε ὑπαχούσασιν, ὡς ἔκ τινος ἀδήλου ταῦτα ϑεάζοι 


5. Ἴλλος ubique vulg. 7. ἐδωρήσατο Suidas s. v. σύγταξις. 


batur: sed, ut in urbe, quae incolas habebat ommes Christianos, 
ipsius Graeca religio , quam ille nullo modo dissimulabat, sed quae - 
confidenter et palam ostentabatur, effecit, ut opinionem afferret 
hominibus, ipsum et alia arcana sapientia praeditum esse. Illum 
igitur sibi commendatum Illus humaniter suscepit. Quin etiam eum, 
cum publice quoddam poéma recitasset, splendide et honorifice 
tractavit, et stipendium ei dedit, partim quidem de suo, partim 
vero e publico, ut doctori. Cum autem ipse in Isauriam abiisset, 
illi, qui invidebant Pamprepio, conflata calumnia tum ex ipsius 
superstitione, tum etiam , quod incantationibus uteretur, et adver- 
sus Imperatorem Illo vaticinaretur, persuadent Zenoni et Verinae, 
quae tunc plurimum poterat, ut ex urbe expelleretur. Quamobrem 
ille quidem Pergamon, urbem Mysiae, se confert. Illus vero, cum 
audisset, hominem sua causa pulsum esse, eum pet tabellarios in 
Isauriam vocatum recepit, et consiliarium et contubernalem fecit, 
et (erat enim vir ille civilis prudentiae plenus,) eas $ui principa- 
tus res, ad quas administrandas otium ipse non habebat, gerendas 
ipsi permittebat, et Byzantium profectus, eum secum adduxit. 
Cum autem Marciani conspiratio exorta est, Illum dubitantem ipse 
confirmayit, tantumque effatus: ,,Providentia nobiscum facit," suspi- 


27a FRAGMENTA 


, eo : ^ L4 
προγνώσεως. xoi ἐχβάντος, ὥσπερ δὴ καὶ ἐξέβη, τοῦ τέ- 
λους, πρὸς τὴν τύχην τὸν ἐκείγου λόγον συμβάλλοντες, αὐ- 

* , p^ X T - € ' c , - 
τὸν πάντων αἴτιον (οἷα φιλεῖ 0utAoc) uovov ὑπελάμβανον τῶν 
is ») 3 : 
παραδόξως αὐτοῖς ἀποβαίνειν δοχούντων. οὕτω μὲν oi σώ- 
^ 2 - » H , v» » 9, » 2 
goovec περὶ αὐτοῦ εἴκαζον. εἰ δέ τι καὶ ἀλλο 5v, οὔτε ἰ-ϑ 
“ 3 I2.» » J 2 » € M , 
σχυρῶς ἀνελεῖν ἔχω, ovr& πείϑεσϑαν. ἀλλ᾽ ὁμως xoi μέγα 
καὶ ἐλάχιστον αὐτῷ πρώτῳ ἀνεκοινοῦτο. καὶ τότε τοίνυν λα- 
βὼν αὐτὸν, εἰς Νίκαιαν ἧχε χειμάσων, εἴτε τὴν &x τοῦ δή- 
μου δυσχέρειαν ἐκκλίνων, εἴτε ἐπὲ ταῖς σφαγαῖς τὸν ἔχοντα 
, t. * 
τὴν πόλιν ἐχτρέπεσϑαι δαίμονα πρὸς ὀλίγον ἐϑέλων. Suid.1o 
, 
s. vv. σύνταξις et Παμπρέπιος. Quae autem sub eadem. hac 
voce deinde sequuntur ad diversum pertinent scriptorem. 
, od , , c LJ 
£. Τῶν συντάξεων στερηϑέντες πολλάκις οἵ στρατιῶται 

- - - , , 
καὶ παρακχοπτομέγης. τῆς τροφῆς τῆς συνήϑους εἰς ἀπογοιαν 
3 , ς 
ἦλθον. Idem s. υ. σύνταξις. : 15 


Quae sub vv. ἁμαξετὸν et ὑπολαβὼν sub Malchi nomine leguntur, 
Xenophontis sunt ex Anabasi, Classenus. 


cionem praebuit iis, qui auseultarant, quasi ex quadam praenotio- 
ne divinitus haec dixisset, Cum autem res evenisset, sicut evenit, 
eius sermonem cum eventu comparantes, ipsum, ut vulgus solet, 
omnium, quae praeter communem opinionem ipsis accidere videban- 
tur, solum auctorem existimabant, Sic quidem de eo sapientes con- 
iiciebant. Si quid vero aliud in illo viro fuit, nec pertinaciter negare, 
nec affirmare possum. Sed tamen lllus et maxima et minima quae- 
que cum illo primo communicabat. "Tunc igitur illo assumpto , 
Nicaeam hibernaturus ivit, sive populi gravem offensionem decli- 
nans , sive fatum illud, quod urbem caedibus infestabat, evitare 
paulisper volens, 

5. Milites stipendiis saepe privati, victu etiam consueto fraudati 
in desperationem venerunt. 


Quae sequuntur , sine auctoris nomine prolata , itidem ex Malchi 


historia ducta esse videntur, 


α΄. ᾿Δρμάτος. ὅτι Βασιλίσκος ὃ βασιλεὺς, ἐπείπερ ὡς 
συγγενεῖ τῷ ᾿Δρμάτῳ ἀδεῶς ἐπέτρεπεν ἐντυγχάγειν Ζηνωνίδιυ 


1. Ármatus. Quoniam Basiliscus Imperator Armato, ut cognato 
liberum aditum ad uxorem Zenonidem permittebat, cum illa. consuetu- 


» 


E MALCHI HISTORIA. 593 


τῇ βασιλίδι, τριβομένης σφισὲ τῆς ὁμιλίας, καὶ τοῦ κάλλους 
αὐτῶν οὐκ εὐπαροδεύτου ὄντος, ἄμφω ἀλλήλων ἐχτόπως ἤ- 
ς, - 2 , Ἄς να , A A " 
gov. ρίψεις οὖν ὀμμάτων ἐπ᾽ ἀλλήλους ἐγίνοντο xai πα- 
ρεχστροφαὲ συνεχεῖς προσώπων xai. μειδιαμάτων μεταδό- 
΄ ^ y x 
5oeig, πόγος τὲ μετὰ ταῦτα ἔρωτος ὑπ᾽ ὄψιν στεγομένου. 
ἐπεὶ δὲ κοινωσάμενοι τὸ πάϑος Ζανιὴλ εὐνούχῳ xai Mage 
. , »' - , - - Kk EJ , * 
paite: ἑάσαντο τοῦτο im τῇ τῆς μίξεως ἰατρείᾳ, Ζηγνωνὶς. 
, " * ? d Ὁ 
Βασιλίσχον δια ϑωπείας ys τοῦ τὸν. ἐραστὴν ἔχειν ἐν τῇ 
πόλει τὰ πρωτεῖα. δρῶν δὲ Θευδέριχος τιμώμενον ἐκ πάγ- 
1070» ᾿ρμάτον, ἤσχαλλεν ὡς παρευδοκιμούμενος ἐκ véov , τρι- 
- - x 
χῶν μόνον xai τῆς. ἄλλης φροντίζοντος σωμασκίας. ὃ δ᾽ 
"Aoudrog ἔκ τε φορᾶς χρημάτων καὶ τιμῆς ἀπλέτου τυφω- 
ϑεὶς, οὐδένα αὐτοῦ ᾧετο διοίσειν ἐπ᾿ ἀνδρείᾳ. καὶ τοσοῦτον 
, - € €: .40 E , c * , , ΕῚ 
αὐτοῦ 70s ἡ ἄλη ἐπεχράτει, ὡς σκευὴν ἀναλαμβάνειν ᾿ἴχιλ-: 
τδλέως, οὕτω τε περιβαίνειν εἷς ἵππον καὶ κατὰ τὸν ἱππόδρο- 
μὸν φρυάττεσθϑαι τοῦ οἴκου. ἐξῆρε δὲ τοῦτον πλείω πρὸς 
τοιαύτην δόξαν μαίνεσϑαι τὸ ὑπὸ δήμου σύρφακος ἐν εὐφη- 
, , - !»c ^ , * e 52,1 ^ Li 
μίαις ἀνακαλεῖσϑαι Jlvggov. og εἰ μὲν ovroc ἐβοα διὰ τὸ 
ἐρυϑροπρόσωπον εἶναι, ἔλεγεν εἰκότα" εἰ δ᾽ ὡς πρὸς ἔπαι- 
, , » € , » ^ «a » c 
20v0» &vÓgt(ug, édtÀytv ὡς νέον. οὗ γὰρ ἥρωας ἔβαλλεν, ὡς 
jy . 
Πύῤῥος, ἀλλὰ. γυναιμανὴς ἦν, ὡς Πάρις. Suid. s. v. 


do diutius duraret et utriusque forma non vulgaris esset, ambo mu- 
tuo amore vehementer ardere coeperunt, Oculos igitur in se vicis- 
sim coniiciebant, et vultus subinde convertebant, et inter se arri- 
debant. Hinc autem dolor ex amore natus vultu tegebatur. Cum 
autem suum morbum Danieli eunucho et Mariae obstetrici declaras- 
sent, et hunc ipsa coitus medicina vix sanassent, Zenonis  Basilisco 
blandiri coepit, ut amator principem in urbe locum teneret. 'Theo- 
doricus autem animadvertens, ÁArmatum ab omnibus coli, quod 
gloria superaretur ab adolescente, qui capillos tantum et alias cor- 
poris exercitationes curabat, indignabatur.  Armatus vero. cum 
propter pecuniarum affluentiam, tum ob honoris amplitudinem in- 
flatus, neminem fortitudine se praestantiorem fore putabat. Atque 
hic ipsius error et falsa opinio, quam de se conceperat, in eo tan- 
tum obtinuit, ut Achillis habitum et cultum assumeret, et equo 
evectus per urbem ita circumiret, et in Hippodromo instar equi 
fremeret, hinniret, se iactaret atque ferociter efferret, Hunc au- 
tem ad huiusmodi gloriae insaniam magis impellebat ipse plebis 
abiectae favor, quae laetis acclamationibus ipsum appellabat Pyr- 
rhum. Quae, si quidem ipsum ita vocabat, quod. rubicunda facie 
praeditus esset, verisimilia dicebat. Si vero ut ad fortitudinis lau- 
dem haec dicebat , ut adolescentem deliniebat. Neque enim heroes 
telis petebat, ut Pyrrhus: sed insano mulierum amore ílagrans erat 
easque deperibat, ut Paris, 


Dexippus, Éunapius etc. 18 


274 FRAGMENTA 


B. tAguürioc. οὗτος μέγιστον ἴσχυσε παρὰ τῇ Ζη-: 
γωνίδι τῇ βασιλίσσῃ καὶ αὐτῷ Βασιλίσχῳ. ἐσφάγη δὲ. 
ὑπὸ Ζήνωνος τοῦ βασιλέως. καὶ ὑπερήσθησαν οἱ noA 
ται τῇ τούτου σφαγῇ. ἐπὲ γὰρ “έοντος πρὸς τοὺς στα- 
σιάζοντας, ὕσους λάβοι τῶν Θρᾳχῶν, τὰς χεῖρας ἐχτέμνωνδ, 
ἀπέπεμπε. ὌὈνόουλφος δὲ αὐτὸν διεχρήσατο, ὅντινα ὃ “4ρ-- 
μάτιος πένητα καὶ ἄρτε ἐκ βαρβάρων ἥκοντα προσλαβὼν. 
φιλοφρόνως, τὸ μὲν πρῶτον κύμητα ἐποίησεν, ἔπειτα καὲ 
στρατηγὸν Ἰλλυριῶν, καὶ sig ἑστίασιν ἔχειν πολὺν ἄργυρον. 
παρέσχε. ἀντέδωχε δὲ τούτῳ τὴν βαρβαρικὴν ἀπιστίαν μετὰτο 
χειρὸς μιαιφόνου. Idem s. v. 

y. ασιλίσκος, Βηρίνης ἀδελφὸς τῆς βασιλίδος, ἐπὲ 
«Δέοντος τοῦ βασιλέως ἀντὲ Ρουστικίου στρατοπεδάρχου Toé-. 
ϑη, εὐεπίτευκτος μὲν ὧν ἐν μάχαις, βραδύνους δὲ xai ge-. . 
ψακίζουσι ῥᾳδίως ὑπαγόμενος. dem s. v. τὸ 

ο δ΄, Βασιλίοχος, δι Ῥωμαίων τῶν ξῴων βασιλεὺς, àv. . 
ἐχχλησιῶν τοὺς émtoxónovg εἰσέπραττε χρήματα, καὶ 4ua- 
κίον τὸν ΚΚωνσταντινουπύλεως ἐπίσχοπον μιχροῦ δεῖν ὠπώσα-. 
το, εἰ μὴ τῷ πλήϑει τῶν λεγομένων μοναχῶν ἀπεχρούσθϑη - 
πολύς τε ἦν εἰς ἐπιϑυμίαν χρημάτων, ὡς μηδὲ αὐτῶναο: 
τὰς εὐτελεῖς καὶ βαναύσους μετιόντων ἐπιστήμας ἀὠπέχεσϑαι- 


6. Ὀγνόουλος vulg. 11. Hoc fragmentum aut Priscum auctorem, 
habet aut. Malchum. 


4. Harmatius. Hic pluririum potuit apud Zenonidem Impera- 
tricem et ipsum Basiliscum. Occisus autem fuit a Zenone Impera- 
tore, eiusque caede cives admodum sunt laetati. Nam sub. Leone 
quoscumque de Thracibus, qui seditionem moverant, cepisset, eos 
manibus amputatis dimiserat, Onulphus vero quidam ipsum inter- 
fecit, quem Harmatius pauperem .et a barbaris recens venientem, 
humanitér susceptum, primum quidem. comitem fecerat, deinde vero. 
praefectum Illyriorum, et ad convivia multum argentum. magnam- 
que pecuniae vim ipsi praebuerat. llle vero barbaricam perfidiam: 
sanguinaria manu ipsi pro gratia retulit. 

' 8. Basiliscus. Verinae Imperatricis frater, sub Leone Impera- 
tore in locum Rusticii, castrorum praefecti, delectus est. In pugnis 
quidem felix, at ingenio tardus et impostoribus opportunus, ita ut 
ab illis facile deciperetur. 

Basiliscus, Romanorum Orientalium Imperator, pecuniam. 
ab ecclesiarum episcopis exigebat, et Acacium, Constantinopolis e- 
piscopum , propemodum pepulisset, nisi a multitudine eorum , qui 
monachi dicebantur, repulsus fuisset. Magnaque pecuniae conge- 
rendae cupiditate flagrabat, et insigni avaritia: praeditus erat, ut ne 
illis quidem parceret, qui viles et sordidas artes exercebant. Quam- 


E MALCHI HISTORIA. 275 


313 e ' , - - ' - 
xoi ἣν ἅπαντα μεστὰ δαχρύων τῇ τῶν τοιούτων εἰσφορῶν 
πράξει. Jdem s. v. 

U ' » z Δ 
ε. ἘἜρύϑριος, ἔπαρχος γεγογὼς ἐπὲ Ζήνωνος. ὃς ἐπεὲ 

, 4 * ^ ε , E 

pure τὰ χοινὰ διαρχοῦντα ἑώρα, μήτε βάρος προσϑεῖναι 
πλεῖον τοῦ τεταγμένου τοῖς τέλεσιν ἠνείχετο, μήτε τι ποιεῖν 
* Ν , ^ 
πογηρὸν, ὡς ὧν φιλάνθρωπος, ἠδύνατο, τῶν ὀφειλομένων 
χάριν αἰτησάμενος παρὰ Ζήνωνος ταύτης τῆς ἀρχῆς ἐπαύσα- 
το. λύπην δὲ τῇ πόλει παρέσχεν, ἡνίκα ταύτην ἀπέϑετο. 
, ^ Ld 

μόγος γὰρ τῶν τελούντων τότε εἰς τὴν πολιτείαν οὗτος ἐπὲ 
τιοτῷ πάντων ἀγαθῷ ἐπεφύκει, ϑάττους μὲν τὰς χάριτας παρέ- 
^ » - 

χων τοῖς αἰτουμένοις, οὐκ ἔχων δὲ riva παντάπασι τῶν 

L , * " ' 
πρόσϑε προσχεχρουχύτων ὠμύνεσθαι. τὸ δὲ xou» τότε εἰς 

- , ^ * 
πᾶσαν ἀπορίαν χατῆλϑεν, ὡς μηδὲν ἔχειν ὑπόλοιπον. ἅ τὸ 
γὰρ ἐν τῷ κοινῷ ταμείῳ “έων κατέλιπεν ἀποϑνήσχων ὑπὸ 
τὄΖηγωνος ταχὺ ἐχεχένωτο πάντα, πολλὰ μὲν χαριζομένου τοῖς 
» Ld - 
φίλοις, ὡς ἔτυχεν, οὐκ ὄντος δὲ ἀκριβοῦς, ὥστε αὐτὰ γι 

, . . Μ , 
γώσχειν, £L πη καὶ ἄλλως κλέπτοιντο. Jdem s. v. 

, , 1 c , ' * » , T 
c. Ζήνων, βασιλεὺς “Ῥωμαίων, τὴν μὲν ὠμότητα, 1 

$ P , 2 - , , » j »v05 ^ , 
ἐχέχρητο “έων, ὃν τῇ φύσει ovx εἶχεν, οὐδὲ τὸ ϑυμούμε- 

€ » , D T - 
20v0» ἀπαραίτητον αὐτῷ καθειστήκει ἐσάπαξ, οἷον τοῦ “14έογ-- 
φὰς 

τος διέμενε... καὶ τήν ye προαίρεσιν ἐν πολλοῖς εἶχε φιλότι- 
2d wr (« e 1 posi , » 
μον, χαὶ ἃ δπρατιδ δόξης ἕγεχεν xai τοῦ ϑαυμάζεσϑαι ἔ- 


3. Hoc fragmentum ad Malchum referendum esse vidit Val. 
6. quà. τ. ὀφ. 599. vulg. 18. Malchi haec esse vidit Val. 


obrem propter huiusmodi tributorum exactiones omnia lacrimarum 
erant plena. 

5. Erythrius praefectus sub Zenone, qui, cum neque fiscum suf- 
ficere videret, nec sustineret addere tributis onus maius eo, quod 
fuerat constitutum, neque ullum improbum facinus facere vellet, 
quippe quod esset humanus, eorum, quae debebantur , condonatio- 
nem cum a Zenone petiisset, hoc magistratu abiit. Dolorem autem 
civibus gravem attulit, cum oflicium suum deponeret. Ex iis enim, 
qui tunc in re publica versabantur, solus ad omnium commune bo- 
num natus erat. Nam petentibus quidem beneficia celeriter dabat, 
hullum vero de veteribus inimicis ulcisci volebat. PFiscus autem 
ad summam penuriam tunc devenit, ut in eo nihil esset reliquum. 
Nam quae Leo moriens reliquerat in publico aerario, omnia a Ze- 
none celeriter exhausta erant, quod multa quidem amicis inconsulte 
largiretur, ipse vero non esset accuratus, ut cognosceret, si quae 
etiam alia ratione subriperentur. 

6. Zeno, Romanorum Imperator, crudelitatem quidem, qua Leo 
fuerat usus, natura non habebat, nec iracundia ipsi in perpetuum 
erat inexorabilis , ut illa Leonis, quae petpetuó durabát. ln mul- 


276 — t FRAGMENTA - 


- » ! - j v EJ 
'πραττεν, ἐπιδειχτικῶς μᾶλλον, ἢ ἀληϑῶς. οὐ μὴν οὔτε Eu- 
- 3 » 5 T 
πειρος τῶν πραγμάτων ἦν, οὔτε εἶχεν. ἐπιστήμην, δι ἧς 
ἔστιν ἀσφαλῶς τὰς βασιλείας ἰϑύνεσϑαι. πρὸς δὲ κέρδος 
καὶ λῆμμα οὐχ οὕτω μὲν ἐμμανῶς ὡς ὃ .déov διέκειτο, 
^ 7 2 " ' 
'οὐδὲ ἔπλαττε μὴ ovra τοῖς κεχτημένοις ἐγχλήματα; οὐ μὴνϑδ 
᾿οὐδὲ παντελῶς κρείττων ὑπῆρχε τοῦ πράγματος. καὲ χρη- 
^ - » , Y c E, E] ON ᾿ ς 
στῆς ἂν βασιλείας ἔτυχον “Ῥωμαῖοι, εἰ μη “Φεβαστιανὸς ὃ 
, 3 E 1 Ü 
τότε παραδυναστεύων ἦγεν αὐτὸν ἐς ὅ,τι ἐβούλετο, καπηλεύ- 
: « - * x - 
ὧν, ὥσπερ ἐξ ἀγορᾶς, ἅπαντα, καὶ μηδὲν ἄπρατον ἐῶν ἐν 
'τῇ βασιλέ ἡλῇ ὃ (11609: iÀAa τὰς uiv ἀρχὰς ἀπε-ῖ 
τῇ βασιλέως αὐλῇ. διαπράττεσθαι, ἀλλὰ τὰς μὲν ἀρχὰς ἀπέ-ῖο 
^ . € - , 3 -" 
δίδοτο πάσας, ἰδίᾳ μὲν tavrQ, ἰδίᾳ δὲ λαμβάνων τῷ βασι-- 
à; “ ^ - " Ἢ ' 
Ad τὰ τιμήματα" xai εἰ προσῆλθεν ἕτερος βραχὺ τι προστι- 
- X 4.7 bd * - 
ϑεὶς, ἐκεῖνος ἦν αἱρετώτερος. τῶν δὲ ἐν τοῖς ἀρχείοις yt- 
ε , ^ ^ e ^ ^ 5 
vouévoy ἁπάντων οὐδὲν ἦν, ὃ μὴ λαβὼν ἀπεπίπρασκεν.. 
: - » E 
εἰ δέ τινὰ ἀρχὴν τῶν περὲ αὐτὸν ὄντων ἐχαρίσατο Ζήνων ,15 
Δδπερ πολιτοχάπηλος, αὐτὸς ταύτην ὀλίγον παρ᾽ ἐκείνων 
λαμβάνων, ἄλλοις παρεῖχε τοῦ πλείονος, Ζήγωνι τὰ κλέμ:- 
ματὰ παρέχων. Jdem s. w. 4a 
:; , Z ^ € « À 1 90 ^ » , M 
DU. Ζήνων δ᾽ βασιλεὺς, πυϑόμεγος τῶν οἰχείων τὴν 
7 ' , ,' e 
ἧτταν, ὃς φρούριον καταφεύγει ἐπὲ λόφου κείμενον, ὃ Kov-20 
σταγτιγούπολιν οἱ πρόσχωροι ἐχάλουν. ὅπερ γνοὺς τοῖς συν- 


» 


lis; autem rebus animum honoris cupidum habuit: et quae 
faciebat, gloriae et admirationis captandae. causa faciebat, per 
ostentationem potius, quam re vera, quinetiam non erat rerum 
peritus, nec. illam scientiam habebat, per quam regna tuto guber- 
nari possunt, sed in quaestum ac emolumentum non adeo furen- 
ter, ut Leo, propensus erat: nec falsa crimina in possessores fin- 
gebat, haud tamen omnino superior erat hac re. Et bonam impe- 
rii administrandi rationem Romani sensissent, nisi Sebastianus , qui 
tunc secundam ab Imperatore potestatem habebat, illum arbitratu 
suo quovis impulisset, omnia velut in foro cauponans, nec quidquam 
in aula caesarea sine pretio confici sinens. Sed omnes magistratus 
vendebat, partim quidem ipsa pretia sibi reservans accepta, partim 
vero cum lmperatore communicans. Si quis autem alius accessis- 
set, qui paulum quiddam a-didisset, ille. ceteris anteponebatur. In 
ipso autem. regio palatio nihil erat rerum omnium, quod ille acce- 
ptum non venderet. Si quem vero magistratum Imperator suis fa- 
miliaribus largitus fuisset, ipse tanquam manceps hunc ab illis ex- 
iguo pretio accipiens, aliis praebebat pluris venditum, Zenoni 
furta praebens. 

. 793. Zeno Imperator, audita suorum clade, in castellum in colle 
situm confugit, quod vicini Constantinopolin vocabant. Quo cogni- 
to, suis cum gemitu dixit: ,,Ergo homo est Dei ludibrium, si qui- 


E MALCHI HISTORIA... : 277 


- : - - 3 - , 
οὖσε στενάξας ] »οΘεοῦ παίγνιον &go ," sinsv, ,,0 ἀνϑρώπος, 
» MER SC E - ^ , ΕῚ M ^ * j 
siye καὶ ἐμὲ evi παίζειν φιλεῖ τὸ δαιμόνιον. ἐμοὶ γὰρ δὴ. 
οἱ μάντεις τὸν lovÀto» μῆνα ἐξανάγκης ἐν Κωνσταντινουπόλει. 
, L4 " εν 3 , 
διατειγόμενοι προύλεγον. κἀγὼ μὲν ἐνόμιζον ἐς ΚΚωγσταντιγούπο-. 
, €-— - 
5iuv ἀγαβήσεσϑαι, νῦν δὲ πάντων ἔρημος καὶ φυγὰς sic λόφον. 
5 c * c p, , c , 2 
ἤλθον, εὑρηκὼς ὃ δείλαιος προσηγορίαν ὁμώνυμον." Id. s.v. 
, , D E UNES , e , H c 
7. Zuvor, βασιλεὺς “Ρωμαίων, ὃς Ζήνωνα τὸν ξαυ-- 
“Ὁ €«* , ^ , , ^ r, " - 
τοῦ υἱὸν διάδοχον καταλιμπάνειν ϑέλων κομιδῇ νέον, προῆ- 
, , 2: “Ὁ - 2 "n" 
γέ τε δι’ ἀξιῶν, καὶ σωμασκχκεῖσϑαι ἐκέλευεν εἰς ἐπίδοσιν τῆς 
ς , c ^ δι.» 2 , , - » 4 
τοἡλεκέίας. οἱ δὲ βασιλικοὶ ἐν ἐξουσίᾳ γενόμενοι τοῦ ἀδδην τὰ 
' - » bn 
δημοσία χαταναλίσχειν, συβὰριτικῶς τὸν véov χραιπαλᾷν ἐν-᾿ 
ἤργουν, xai μαστροπεύοντες αὐτῷ τοὺς συγνήβους πρὸς τοὺς. 
τῶν ἀῤῥένων ἔρωτας λυσσᾷν ἐπαΐδευσαν ἐχτόπως. διαίτης 
3 2 c - i * , , - AUN MM $5 
οὖν ἐν ἡδοναῖς xai τύφῳ τιϑεμένης, τῶν καλῶν tx&üg ytvo- 
M] ' 2 ΓῚ ^ - 
154evoc, xat τὴν ὑποτυφομένην ἀλαζογείαν éni τῇ βασιλικῇ 
καραδοκίᾳ διὰ τοῦ προσώπου ὑπεμφαίγων, ἀκχροβατεῖν τε 
2^ « z , 
ἤρξατο καὶ μετέωρον τὸν αὐχένα αἴρειν καὶ, συλλήβδην φά- 
vaL, προσέχειν πᾶσιν ὧς οἰχέταις ἀνθρώποις, ἀλλ᾽ ὃ nav- 
* κι * , ^ 
voy ἔφορος τὴν φυσικὴν καὶ διδαχτὴν κακότητα αὐτοῦ τε- 
209sauévoc, δια δεύσαντα τῇ γαστρὲ καὶ ἀγαισϑήτως ἐπὲ πολ- 
λὰς ἡμέρας ἐς τὴν εὐνὴν ἀποπατοῦντα, πρόωρον τῶν ἐνϑρω- 
πείων ἐδικαίωσεν ἐχβῆναι. Idem s.v. 


dem me sic ludificari placuit numini. Vates enim constanter mihi 
praedixerunt, fulium mensem illum esse, quo me Constantinopoli 
necessario esse oporteret. Atque ego quidem arbitrabar, me Con- 
stantinopolim ascensurum. Nunc vero ab omnibus destitutus et 
exul in collem veni, inventa miser appellatione consimili. 

8. Zeno, Romanorum Imperator, qui Zenonem, suum filium, 
admodum adolescentem , imperii successorem relinquere cupiens, 
per varias dignitates : provehebat, et corpus exercere iubebat ad in- 
crementum staturae. Sed Imperatorii proceres, nacti potestatem fi- 
sci abunde exhauriendi, operam dabant, ut adolescens ille Sybariti- 
co more crapulae et foedis voluptatibus indulgeret, et suis lenoci- 
niis conciliantes ipsi eiusdem aetatis puberes, quibuscum versaba- 
tur, ipsum turpiter instituerunt, ut in marium amores furore cor- 
reptus ferretur. Cum igitur vitae genus in voluptate et superbia . 
traduceretur, ab omnibus studiis honestis remotus et succensam 
arrogantiam ob imperii exspectationem e vultu elucentem prae se 
ferens, summis pedum digitis incedere et sublimem cervicem eri- 
gere, et (ut paucis rem totam complectar) cum omnibus hominibus, 
ut cum servis, agere coepit. Sed ille rerum omnium inspector na- 
turalem et edoctam ipsius improbitatem contemplatus, ipsum iuste 
punivit, ita ut ventris profluvio et sine sensu per dies multos in 
lecto alvum exonerans immatura actate ex humanis rebus excederet, 


278 . FRAGMENTA E MALCHI HISTORIA. 


$9. Ἡράκλειος, στρατηγὸς γεγονὼς ἐπὶ Ζήνωνος, οἷος μὲν 
τολμῆσαι καὶ πρόϑυμος ἐγχειρεῖν ἐς πολέμους ἑτοίμως, οὐ 
μέντοι τὸ προμηϑὲς εἶχεν ἐν τοῖς κινδύνοις, οὐδὲ βουλὴν 1 
πρότερον ποιησάμενος, ὥρμα πρὸς ὃ ἔσπευδε πράττειν, ἀλλ᾽ 
ἔξω τοῦ λογισμοῦ πρὸς τὰ ἔργα ἐχώρει. καὲ τὸ ἐμπλήχτως5 
ὀξὺ ἐν ἀνδρὸς μοίρᾳ ἐτίϑετο. ὅπερ δὴ καὶ μάλιστα αὐτὸν 
ὕστερον ἔσφηλεν. Jdem s. v. 


1. Hanc quoque particulam Malchi esse perspexit Val. . . [ 


9. Heraclius. Fuit sub Zenone copiarum dux, homo quidem : 
audax et paratus ad manus cum hostibus in bellis alacriter conse- 
rendas: nullam vero prudentiam in periculis habebat, neque con- . 
sultatione prius habita, sed sine consilio et temere ad res geren- 
das accedebat, et celeritatem furore percitam fortitudinem esse | 
iudicabat. Quod etiam. postea ipsi gravissimorum casuum causa fuit. 


MENANAPOT IIPOTIKTOPOZ 


T4 ZQZOMEN A. 


ἘΣ Te ; 
JS QU j 


AMET 
M ΟΝ 


» 


EN Σ ΤΡ IZTOTIHNS 


MENANAPOT ΠΡΟΤΙΚΤΟΡῸΣ 
EKAOFLIAÀAIHEPI HIIPESBEON EONON 
HPOZ POMA410TZz. 


EX HISTORIA 


MENANDRI PROTECTORIS 
EXCERPTA DE LEGATIONIBUS BARBARORUM 
AD ROMANOS. 


ARGUMENTUM. 


Avares a lustiniano sedes petunt intra fines imperii Romani (1). 
lidem a lustiniano instigati bella gerunt cum  Hunnicis gentibus 
(2. Mezamirus, Antarum ad Avares legatus, ab his interimitür (3). 
Legati Avarum ad novas sedes petendas missi Byzantii detinentur 
(4) lustinus Avarum conditiones superbe respuit (5). Post mor- 
tem Zichi, Persarum legati, Mebodes Byzantium mittitur: neque 
ipse nec Saracenorum legati, quorum causam apud Imperatorem 
agit , quae cupiunt, impetrant (6). Turcorum legati a Persis spreti 
Byzantium proficiscuntur ad commercia cum Romanis petenda (7). 
Zemarchus a legatione ad Turcos rediens magnis itineris difficul- 
tatibus et periculis laborat (8. 9). Avares et Franci foedus ineunt 
(10). Longobardorum legati Avares contra Gepidas et Romanos 
sollicitant (11). Longobardi nunc ab Avaribus, nunc a Homanis 
auxilia petunt (12). Baianus, Avarum chaganus, legatos Romanorum 
in vincula coniicit (13) ^ Idem post multas disceptationes cum 
Bono, Homanorum duce, iratus ab obsidione Sirmii recedit (14). 
Superba Targitii postulata a Iustino cum contemptu repudiantur (a 5). 
Turci lustinum ad bellum cum Persis renovandum incitant (16). 
lustinus nullas Avarum conditiones admittit (17). Pax componitur 
inter Romanos et Jvares (18) .A4varum legati a latronibus expi- 
lati res. suas a Tiberio repetunt (19). Sebochthes legatus a. Chosroé 
ad lustinum missus ad foedus inter Persas et Bomanos instauran- 
dum (20). lacobus insolentem Chosrois epistolam Tiberio et Sophiae 
Augustae tradit (21). Sabirum et Alanorum legati de pace agunt 
cum. Tiberio Caesare (22). HRomanorum et Persarum legati in con- 
finiis utriusque imperii conveniunt (23). Zacharias et Mebodes de 
pace inter Romanos εἰ Persas restituenda. agunt: lomani Persarme- 


282 EXCERPTA 


nia et Iberia cedunt, sed Daras oppidum a Persis sib reddi poscunt. 
Sclavini in. Thraciam irrumpunt (24). Tiberius Caesar pecunias 
ad aliquos e principibus Longobardorum conciliandos mittit (25). 
Persae ex improviso castellum Romanorum expugnant (26). Tan- 
chosdro in fines imperii incursionem | facit (27). " Mauricius Chlo- 
maron , Persarum | oppidum , obsidione premit (28). Tiberius, ut 
Italiam adversus Longobardos tueatur , multos eorum donis in par- 
tes suas traducit (29). Baianus, rex Avarum, usque ad Sirmium 
progressus , Savum traiicere conatur, bellum contra Sclavinos prae- 
tendens (30). Idem a Tiberio, ut Sirmium sibi concedat, postulat 
(31). Theognis, dux Romanorum , Sirmium fortiter obtinet (32). 


p.A.C.558 α΄. Tas ᾿Αβάρων.] cc πολλὰ περινοστήσαντες ἧκον ἐς 
Ind. 6 “λανοὺς, καὶ ἱκέται ἐγένοντο Σαρωσίου τοῦ ᾿“λανῶν ἡγουμένου, 
dae 7 09 06 ἄν δι᾿ αὐτοῦ γνώριμοι ἔσοιντο “Ῥωμαίοις, ὃ δὲ Ἰουστίνῳ τῷ 
Υ. 8η Γερμανοῦ, κατ᾽ éxslyo καιροῦ τῶν ἐν “αζικῇ καταλόγων ἐἔξη-: 
γουμένῳ, τῶν ᾿Αβάρων πέρι ἐδήλωσεν, 0 δὲ "Iovozivoc "Iov-5 
στιγιανῷ βασιλεῖ. xci δὴ ἐνεχελεύσατο ὅ βασιλεὺς τῷ στρα- 
τηγῷ στέλλειν ἐς Βυζάντιον τὴν πρεσβείαν τοῦ ἔϑνους. xat 
οὖν Κανδὶχ ovoucr τις ἡρέϑη πρεσβευσόμενος ὑπὲρ ᾿Δβάρων 
πρῶτος, ὃς ἐσφοιτήσας ἔλεξε τῷ αὐτοκράτορι, ὡς πάρεστι τὸ 
μέγιστόν τε καὶ ἀλκιμώτατον τῶν ἐθνῶν, καὲὶ ὡς τὸ φῦλοντο 
οἱ ᾿Ἄἄβαροι ὠκαταμάχητοί τέ εἶσι χαὶ τὸ ἀντιστατοῦν οἷοί τὸ 
δᾳδίως ἀπώσασϑαΐί τὲ καὶ διαφϑείρειν, καὶ ὡς προσῆκόν 
ἔστι τῷ βασιλεῖ ἐς δμαιχμίαν σφᾶς ἑταιρίσασϑαι, ἀλεξητῆράς 
τε ἔχειν ἀγαϑοὺς, καὶ ὡς οὐχ ἄλλως εὐγούστατοι ἔσονται 
τῇ Ῥωμαϊκῇ mouet 7 δώροις ἐς τὰ μάλιστα τιμιωτάτοιςτἢ 


ἡ. τῶν N., τῷ vulg. 8. πρεσβευόμενος vulg. 9. ὃς ἐσφοι-- 
τήσας H., ἐσφοιτήσας vulg. 14. x«i add. B. 


E diens quum diu multumque incerti errassent, tandem 
ad Alanos accesserunt, et Sarosium , eorum ducem, suppliciter ora- 
runt, ut per eum in notitiam et amicitiam Romanorum venirent, 
1s Iustino, Germani filio, qui tunc temporis militibus, qui in La- 
zico in praesidiis erant, praeerat, eam rem nuntiavit, et lustinus 
ad Iustinianum retulit, qui illi mandavit, ut eius gentis legatos ad 
se Byzantium transmitteret. Electus vero fuit ab ea gente quidam 
Candich nomine, qui cum primus legatus ad Imperatorem venisset, 
dixit, adesse gentem omnium maximam et fortissimam, Avares, ge- 
nus hominum invictum, qui eius omnes hostes repellere et funditus 
exstinguere possent. Illius rationibus valde conducere cum eis ar- 
morum societatem facere et auxiliarios optimos sibi adsciscere, qui 
tamen' non alia conditione Romano imperio servirent, quam si d - 
nis pretiosis, annuis etiam stipendiis et fertili regione, quam habi- 


΄ 


E MENANDRI HISTORIA. 283 


xui χρήμασιν ἐτησίοις καὶ γῆς εὐφορωτάτης οἰχήσει. caUrap.A.C.558 


τῷ αὐτοκράτορι ἐπειδὴ ἤγγειλεν ὃ Κανδὲχ, αὐτίκα — οὐ γὰρ 
ἐσφρίγα οἱ τὸ σῶμα, οὐδὲ ἤκμαζεν ἡ ἀλκὴ, ὥσπερ ἀμέλει, 
ἡνίκα Γελίμερά τε τὸν Βάνδηλον xci Οὐίττιγιν τὸν Γότϑον 
δἄμφω ἔτι νεάζων ἔϑετο δορυάλωτον" dÀX ἤδη γηραλέος τὸ 
ἦν, xai τὸ ἀνδρεῖον ἐχεῖνο φρόνημα καὶ φιλοπόλεμον μετε- 
βέβλητο ἐς τὸ ῥᾳϑυμότερον. ταῦτα ἔγνω ἑτέρῳ vgónq xai 


Ind.6 
Iustin. 32 
P. 100 


* οὐχὲ πολέμῳ τὴν βαρβαρικὴν dnoxgovgacOat δύναμιν. καὶ ὁ 
A 


κατηγωγίσατο ἄν καὶ ἄρδην ἠφάνισεν, εἰ καὶ μὴ πολέμῳ, 
10GAX οὖν εὐβουλίᾳ, εἴ ys μὴ τῷ ὀφειλομένῳ τέλει πρότερον 
ἠφανίσϑη αὐτός- οὐ γὰρ πολλῷ ὕστερον ᾧχετο ἐκεῖσε. ἐπεὶ 
οὖν ἥκιστα ἦν οἷός τε περιεῖναι, τὴν ἑτέραν ἐτράπετο. 

B. Ὅτι δημηγορήσας ó βασιλεὺς, τοῦ τε ἱεροῦ ξυλλύγου 
τὸ ἀγχίνουν τε καὶ βουλευτιχὸν τοῦ βασιλέως ἐπαινέσαντος, 
τὐπαραχρῆμα τάτε δῶρα ἔστελλε, σειράς τε χρυσῷ διαπεποι- 

κιλμένας καὶ κλίνας, ἐσθῆτάς τε σηριχὰς καὶ ἕτερα πλεῖστα 
ἐχμαλϑακῶσαι οἷά τε ὄντα ἀλαζονείας ἀνάπλεα φρονήματα, 
πρὸς τοῖς καὶ πρεσβευσόμενον Βαλεντῖνον" (εἷς δὴ οὗτος τῶν 
| βασιλικῶν μαχαιροφόρων") xai προὐτρέπετο τὸ φῦλὸν ὅμαι- 
Δοχμίαν ἐσάγειν Ῥωμαίοις καὶ κατὰ τῶν ἀντιπάλων ὅπλίζε- 
σϑαι, ἐμφρονέστατα οἶμαι προμηϑευσάμενος ὃ βασιλεὺς, ὡς 


7 νικῶντες οἱ ᾿“Αβαροι ἢ καὶ ἡσσώμενοι ἐξ ἀμφοῖν περιϑῶσι 
2. oU Val, ὃ vulg. 17. φρονήματα N,, φρονήματος vulg. 
19. xci deest vulg. 22. περιϑῶσι N., παραδῶσι H., περὲ 
δῶσι vulg. . 


tarent, donarentur. Haec Candich Imperatori. Erat ea tempestate 
Imperator effoeto corpore: non eadem illi vis animi, qua florebat, 
cum iuvenis adhuc Gelimerem Vandalum et Vittigem Gothum ca- 
plivos fecit. Itaque iam senex exacta aetate, cum animi robur et 
belli amorem desidia et otio commutasset, barbarorum exercitum 
non bello, sed alia ratione a finibus imperii depellere constituit, Et 
sane vicisset eum et penitus exstinxisset, si minus proeliis, at pru- 
dentia et consilio, nisi ipse debito fine prius exstinctus esset. Ete- 
nim non multo post ex vita migravit. Quum igitur vi barbaros su- 
perare non posset, aliam viam ingressus est. 

2. De ea re Imperator concionem apud sacrum senatum ha- 
buit, qui eius prudentiam et in rebus gerendis consilii vim et acer- 
rimum iudicium valde collaudavit. Hoc facto statim Imperator dona 
ad legatos misit, catenas áuro variegatas et lectos et sericas vestes 
et alia quam plurima, quibus leniret et demulceret animos superbiae 
et insolentiae plenos. Misit quoque legatum Valentinum, (is erat 
unus ex imperatoriis satellitibus ,) cui praecepit, ut gentem Roma- 
nis societate coniungerct et efficeret, uL suos inimicos bello aggre- 
derentur. Sic enim valde prudeuter, opinor, Imperator sentiebat, 


B 


C 


284 | EXCERPTA 


p.A.C.558 Peouatotg τὸ συνοῖσον. τοῦ dà BaAsvrivov ἐκεῖσς dquxou£vov . 
serae καὶ τὰ δῶρα παρασχομένου, καὶ ὅσα ἐσήμηνεν ὃ βασιλεὺς 
ἐξειπόντος, πρῶτον μὲν ἐξεπολεμήϑησαν Οὐτιγούροις, εἶτα 
Ζάλοις, Οὐννικῷ φύλῳ" xai Σαβείρους δὲ καϑεῖλον. 
c, 3 ' » - 
y- Ὅτι ἐπεὶ oi ἄρχοντες ᾿Αντῶν ἀϑλίως διετέϑησανπ, 
καὶ παρὰ τὴν σφῶν αὐτῶν ἐλπίδα ἐπεπτώχεσαν, αὐτίκα οὗ 
» , “ DA : 
“Αβαροι ἔκειρόν vs τὴν γῆν καὶ ἐληΐζοντο τὴν χώραν. mu&-. 
, 3 - ^" - 1 
V.68 ζόμενοι δ᾽ ovv ταῖς TOY πολεμίων ἐπιδρομαῖς ὡς οἷόν τε,. * 
, c , 1 K ' , 
ἐπρεσβεύσαντο ὡς αὐτοὺς ἸΠεζάμηρον τὸν ᾿Ιδαριζίου, Ke- 
λαγαστοῦ ἀδελφὸν, éni τὴν πρεσβείαν χειροτονήσαγτες " ἐδέ-το, 
, bd ^ , , 
Dovro τὸ πρίασθαι τῶν τινας τοῦ οἰχείου φύλου dogvaAcoro.. 
, » 
, χαὲὶ τοίνυν ἸΠεζάμηρος ὃ πρεσβευτὴς, στωμύλος τε ὧν xoi 
c ' c 2 , 2 , , »5ε cr c 
vyaeyogac, ὡς Αἴβαρους ἀφικόμενος ἀπέῤῥιψε ρήματα ὑπερ- 
ἠφανά τὸ καὶ ϑρασύτερά πως. ταῦτα voL ὃ Κοτράγηγος 
- € - - J 
ἐκεῖγος, ὁ τοῖς ᾿άβάροις ἐπιτήδειος, ὃ κατ᾽ ᾿Αντῶν τὰ &y9u-15, 
στα βουλευσάμενος, ἐπεὶ ὃ Meta σιψηλότερον ἢ i 
μενος, ἔπει O «ungog vum db. y ἡ κατα. 
* , * c Mi , c ^ 
πρεσβευτὴν διελέγετο, εἶπεν ὡς τὸν Χάγανον" (οὗτος 0 ἀνὴρ 
D 32:3 , ' 2.» T! RIT 
μεγίστην ἔσοτι περιβέβληται δύναμιν ἐν 2dvroig, οἷός τε mé-. 
φυχε χατὰ τῶν ὅπωσοῦν αὐτῷ πολεμίων ἀντιτάττεσθαι. δεῖ 
τοιγαροῦν ἀποκτανϑῆναι τοῦτον, καὶ τὸ λοιπὸν ἀδεῶς émi0ga-20 . 
μεῖσϑαι τὴν ἀλλοτρίαν." τούτῳ πεισϑέντες οἱ “ἄβαροι πα- 
ρωσάμεγοι τὴν τῶν πρέσβεων αἰδῶ, ἐν οὐδενί τε λόγῳ ϑέμε- 
3. Οὐϊγούροις vulg. 5. ντῶν Val, τῶν vulg. 48. εἷς οἷον τε 


Β., οἴονται vulg. τή. Κοτρίγουῤρος coni. N.. . 15. et p. 288. 2. 
᾿Αντῶν Val, αὐτῶν vulg. 58. ἅνταις Val, αὐταῖς vulg. 


sive Avares vincerent, sive vincerentur, in utramque partem, et ut 
res cecidisset, ea, quae evenirent, suo commodo cessura. Cum igi- 
tur Valentinus ad eos profectus esset et munera praebuisset et man- - 
data Imperatoris exposuisset, primum quidem Utiguros, tum Salos, 
Hunnicam gentem, debellarunt , et Sabiros everterunt. 

3. Cum duces Antarum parum prospere res gessissent et spe 
sua excidissent, confestim Avares hostium terram vastarunt, et re- 
gionem sunt depopulati. Hi vero inimicorum excursionibus vexati 
ad Avares legationem miserunt, ad quam gerendam Mezamirum, 
Idarisii filium, Celagasti fratrem, suffragio elegerunt, et ab eo pe-: 
tierunt, ut captivorum aliquos gentis suae redimeret. Mezamirus 
igitur legatus, vir vanus et magniloquus, ubi ad Avares pervenit, 
in verba superbiora et arrogantiora prorupit. Cotragegus autem ille, 
Avarum perquam familiaris et necessarius, cum Mezamirus insolen- 
tius, quam legatum decebat, esset locutus, Chagano dixit: ,Vir 
ille magnae est apud Antas auctoritatis, et in quoscunque voluerit. 
inimicos yjm parare potest. Oportet igitur ipsum de medio tollere, 
deinde intrepide in regionem inimicam excursiones fare," Ab illo. 


MICRO L 


E MENANDRI HISTORIA. 285 


yor τὴν δίκην, ἀναιροῦσι τὸν Πεζάμηρον. ἔξ. ἐκείνου nov, p.A.C.558 
ἢ πρότερον, ἔτεμνον τὴν γῆν τῶν ᾿Αντῶν, xai οὐκ ἀνίεσαν P- 1 
᾿ἀγδραποδιζόμενοι καὶ ἄγοντές vs xoi φέροντες. ᾿ 
δ΄. Ὅτι ἐδέξατο Ἰουστινιαγὸς παρὰ ᾿Αβάρων πρέσβεις, 4. C. 562 
rd - - - Ἢ - , ' 
δέφ᾽ ᾧ σφᾶς περιαϑρῆσαι γῆν, ὅποι τὸ φῦλον ϑήσονται Mito 
» ἢ B s ' - - ^. 
οἰχήσεις. xai ὃ μὲν βασιλεὺς, Ἰουστίγου τοῦ στρατηγοῦ on- 
μήναντός οἱ, ἐν βουλῇ ἐποιήσατο ἐς τὴν ᾿Ερούλων χώραν xa- 
4 , 3: » ^ -— » cz , 
τοικίσαι τὸ ἔϑνος, ἔνϑα πρὸ τοῦ qxovv οἱ Egovior* δευτέρα 
δὲ προσαγορεύεται Παιονία" vai εἴ γε ϑυμῆρες αὐτοῖς ἐγέ- 
ς j) ^ 
lovérO , καὶ χατένευσεν ἄν 0 βασιλεύς. ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι ΣΣχυϑίας 
2 ἉἜἑ x - , - v 
ov τι Qoyro δεῖν ἔσεσθαι éxróg* αὐτῆς γὰρ δήπουθεν ἐσύτε 
- ^ y Li , RENE 
ἐφίεντο. τοῦτο μὲν οὖν οὐ προύβη, ἔστειλε δὲ ὅμως Ἰουστῖνος 
ὃ στρατηγὸς τοὺς πρέσβεις ἐς τὸ Βυζάντιον, ἐδήλωσέ τε τῷ 
» ν "ἡ ὦν - » » 
βασιλεῖ, ὡς ἂν αὐτοῦ ἐν κατοχῇ ἔσοιντο ἐπὲ πολύ. ἐφιλοποιή- 
U - ' e » 2 ΠΤ, DAE 25 ἢ 
15oaro. γὰρ τῶν πρέσβεων ἕνα ὄνομα Οἰκουγνέίμων ἐν ἀποῤδήτῳ 
2^ ", σ΄ 
τέ οἱ ἔλεγεν 0 Οἰκουνέίμων, ὡς ἕτερα διαλεγόμενοι ἕτερα γνω- 
ματεύουσι, καὶ ὡς λόγοις μὲν ἐς τὰ μάλιστα μετρίοις χρῶν- 
ται καὶ [ὡς] τὴν ἐπιείκειαν παραπέτασμα προβάλλονται τοῦ 
, ^ E - » 
δόλου, τῷ ἐμπεδῶσαι δῆϑεν τὸ εὔνουν ὡς τοὺς Ῥωμαίους, 
ε » ' ἣν φ᾿ δὰ 1 , ' 
2006 ἂν ταύτῃ διαπεραιωθεῖεν τὸν lorgov, τὸ δέ ys βουλύμε- 
voy αὐτοῖς τῆς γνώμης ἔχει ἑτέρως, καὶ ὡς, εἶγε διέλϑοιεν 
2. ἢ πρότερον H., τὲ πρότερον vulg.  3.xei ante ἄγοντές om. 
vulg. |. 7. Ἐρούλων et mox "Egovio: N., Ἐλούρων et Ἔλουρον 


vulg. 10. ἂν post χατένευσεν pos. B., ἐγ. ἂν x. κατ. vulg. 
14, ἐφιλοποιήσατο Cant., ἐφελοποιήσαντο vulg. τ9. δούλου vulg. 


adducti Avares , spreta ea, quae legatis debetur, reverentia, nulla 
habita iuris ratione, Mezamirum necant. Et ab eo tempore latius et 
liberius depopulari Antarum terram coeperunt, neque captivos aut 
praedas agere cessaverunt. 

4. lustinianus legatos ab Avaribus excepit, qui postulabant, ut 
illis liceret circumspicere terram, in qua eorum gens sedes et do- 
micilia poneret. Et Imperator quidem, lustino duce suadente, in 
ea terra , ubi prius habitabant Heruli, quae secunda Pannonia voca- 
tur, eos collocare animum induxit, et, si illis placuisset, ipse non 
esset adversatus. Sed Avares Scythia sibi exeundum mon censue- 
runt, quasi huius desiderio valde tenerentur, Hoc igitur etsi irritum 

' cecidit, tamen Iustinus legatos misit Byzantium et Imperatorem eos 
aliquamdiu custodia retinere iussit. lustinus enim sibi conciliaverat 
unum ex legatis, Oecunimonem nomine, qui secreto eum monuit, 
Avares aliud in ore habere et aliud sentire, Eos blanda quam ma- 
xime oratione uti et suae fraudi obtendere simulatam erga Roma- 
nos benevolentiam, tantisper dum Istrum traiiciant, sed longe aliter 
id, quod in mente gerant, se habere. Etenim simul atque Istrum 
transmiserint, omnibus copiis eos in bellum erupturos, Quae cum 


586 EXCERPTA 


A. C.56210» ποταμὸν, βούλονται παγστρατεὶ ἐπιϑέσϑαι. τούτων οὖν 
Peri bs Ἰουστῖνος àyvocuivov, αὐτῷ τῷ βασιλεῖ ἐσήμηνεν, ὡς ἂν oi 
ἀπρέσβεις τῶν ᾿Αβάρων ἐγκαϑειργμένοι ὦσιν ἐν Βυζαντίῳ " 
ταύτῃ γὰρ οὐκ ἀγέξοιντο διελϑεῖν τὸ δεῖϑρον, πρὶν ἢ, ἀφε- 
ϑῶσιν οἱ πρέσβεις. ἐν ᾧ δὲ ταῦτα ἔπρασσεν ὃ Ἰουστῖνος ,5 
οὐχ ἧττον magtoxevalero ἅμα φυλάξων τὰς διαβάσεις τοῦ 
ποταμοῦ: .Bovov γὰρ τὸν πρωτοστάτην τοῦ ϑητικοῦ xai oi- 
χκετιχοῦ τῇ τοῦ ποταμοῦ ἀπένειμε φυλακῇ. οἱ δὲ πρέσβεις 
τῶν ᾿Αβάρων ἐπεὲ οὐδέν τε ὦγησαν ὧνπερ αἰτοῦντες πρὸς 
βασιλέα ἀφίκοντο, δῶρα, ὥσπερ σύνηθες ἦν αὐτοῖς, παρ᾽ το 
αὐτοῦ εἰληφότες, xal μὲν οὖν ὠνησάμενοι τὰ ὅσα χρεὼν, 
τοῦτο δὲ xai ὅπλων, ἀφέθησαν μέν: ὅμως δὲ οὖν Ἰουστίνῳ 
Ὁλάϑρα ἐνεκελεύσατο ὃ βασιλεὺς τρόπῳ τῷ τὰ ὅπλα ἀφελέσϑαι 
παρὰ σφῶν, καὶ οὖν ὃ στρατηγὸς ἐπεὲ ἐδέξατό γε αὖϑις 
ἐπανιόντας τοὺς πρέσβεις, κατὰ ταῦτα ἐποίει. ἐντεῦϑεν 59-15 
taro 5 δυομένεια “Ῥωμαίων τὸ καὶ ᾿Αβάρων, ἤδη ἐκ πολλοῦ 
ὑποτυφομένη, καὶ μάλιστα τῷ μὴ ὡς ϑᾶττον ἀφεϑῆναι τοὺς 
πρέσβεις. συγεχέστατα γὰρ ἐσήμηνεν ὃ Βαϊανὸς, ὡς ἂν éna- 
γέλθοιεν * τὸ μελετώμενον δὲ σάφα ἐπιστάμενος ó βασιλεὺς 
ἄλλοτε ἄλλως διετίϑει τὸ παρὸν, ὅπως ἐς τὴν βασιλίδα πό-λο 
λιν ἐγκαϑειργμένοι εἶεν. 
A. C. 566 &. Ὅτι ἐπὶ Ἰουστίνου τοῦ νέου οἱ τῶν ᾿Αἰβάρων mpé- 
σβεις παρεγένοντο ἐν Βυζαντίῳ, τὰ συνήϑη δῶρα ληψόμενοι, 
12. ὅπλων] πλῆϑος add. N. 40. ἄλλοτε Β., ἄλλο vulg. Ἅι- 
εἶεν Ὑα]., εἶγαν vulg. 


cognovisset lustinus, eorum omnium Imperatorem certiorem fecit , 
ut legatos Avarum Byzantii quamdiu posset retineret, Nec enim 
Avares Istrum prius traiecturos, quam legati dimissi essent. Ea cum 
lustinus mandaret, non minus curáe et operae impendebat, quo 
Avares fluvii traiectione prohiberet. Bonum. enim, domesticarum. co- 
piarum ducem, fluminis custodiae praefecit, At vero Avarum legati, 
ubi nihil profecerunt eorum , quae ab Imperatore petitum venerant, 
munera, ut consuetum  érat, acceperunt, et ea, quae sibi opus 
erant, compararunt, arma etiam emerunt, et ita dimissi sunt, Ve- 
rum Imperator secreto mandavit lustino, ut quacumque ratione et 
via posset, in reditu arma illis eriperet. Itaque dux cum legatos 
exciperet, Imperatoris mandata est exsecutus. Hinc coeperunt inter 
Romanos et Avares inimicitiae multis antea ex causis accensae: ma- 
xime, quod non statim legati eorum dimissi essent. Praeceperat 
enim Baianus, ut quamprimum redirent. . Sed Imperator cum. sciret, 
quid cogitarent, varia identidem tentaverat, ut aliquamdiu eos in 
urbe detineret. 

5. Iustino Iuniore imperante Avarum legati Byzantium venerunt, 


E MENANDRI HISTORIA. 287 


ἅπερ τῷ κατ᾽ αὐτοὺς ἔϑνει Ἰουστινιανὸς ὃ πρὸ τοῦ βασιλεὺς A.C 566 
297 ΠΕ * wo! - Ti τὰ : Ind. 14 
ἐδίδου" ἤσαν δὲ καλωδιά rS χρυσῷ διαπεποιχιλμένα, ἐς τὸ mens 


» € 7 , 2 ' - c 
εἴργειν vL τῶν ἀποδιδρασκόντων ἐπινενοημένα. καὶ κλῖναι Ó-p.i102 
μοίως καὶ ἄλλα τινὰ ἐς τὸ ἁβρότερον ἀγειμένα. τότε δὴ 

δοῦν οἱ πρέσβεις τῶν ᾿Αβάρων ἐς πεῖραν ἰέναι τοῦ βασιλέως 

3 ,' » Ἀν" » - , ,? - * - 
ἐβούλοντο, εἰγε οὐκ ἄλλως δῶρα λαμβαάγειν αὐτοῖς, xai τῇ 
“Ῥωμαίων ῥαϑυμίᾳ ἐπεντρυφᾷν, καὶ τὸ ἀμελὲς αὐτῶν οἰκεῖον 
τίϑεσθαι κέρδος. xai δὴ παρὰ βασιλέα φοιτᾷν ἠξίουν. xaiV.69 

ἘΣ RJ - » * ^ ὡς € 
οὖν τοῦτο ἐφειμένον αὐτοῖς, ἔτε ys μὴν xai διὰ τῶν égug- 

τογέων ὅ,τι βούλονται λέγειν, τοιοῖσδε ἐχρήσαντο λόγοις" ,.χρε- . 
" - w , ^ , p ^ 
ὧν, ὦ βασιλεῦ, κληρονομοῦντά σε τῆς πατρῴας ἀρχῆς xai B 
' » » 3 
τοὺς πατρῴους φίλους ovx ἄλλως, ἧπερ ὃ πατὴρ ὃ σὸς, EU 
- y - , 
ποιεῖν, καὶ ταύτῃ φαΐγνεσϑαι μᾶλλον διάδοχον εἶναι τετελευ-. 
—-€ 2 ^ 
τηχότος τῷ μηδὲν ἐναλλάττειν ὧν ἐχεῖνος ἔπραττε περεών. 
15ovro γὰρ καὶ ἡμεῖς τῆς αὐτῆς ἀνθεξόμεϑα γνώμης, καὶ οὐχ 
- » , * 
ἧττον τὸ τῆς εὐεργεσίας ὄνομα μεταϑήσομεν, εἰ σὲ καὶ μετ᾽ 
ἐκεῖνον εὐεργέτην ἀποκαλέσοιμεν" πρός γε καὶ αἰσχυνϑησό- 
μεϑα τῷ πεπονθέναι χαλῶς μὴ τοῖς ὁμοίοις ἀμείβεσθαι τὸν 
δεδοακότα. χαὶ γὰρ πατέρα τὸν σὸν δώροις ἡμᾶς φιλοφρο-- 
, Ρ] 8 ^ ' 
20yovu£vov ἀντεδωρούμεϑα τῷ xat δυνάμενοι μὴ κατατρέχειν 

^ se S8 * E. * ^ , 
τὴν “Ῥωμαϊκὴν, ἀλλὰ πλέον ἐνδείκχγυσθαί τι. τοὺς γὰρ éxC 
γειτόνων ὑμῖν βαρβάρους, τὴν Θράκην ἀεὶ περιχόπτοντας,. 

3. χλένας vulg. 6.0Ux ἄλλως] οὐδαμῶς ἐξέσταν coni. N. . 16. 
σὲ Cantocl., δὲ vulg. 19. ὑμᾶς vulg. 


ut consueta munera acciperent, quae Iustinianus, qui ante eum 
imperium tenuerat, conferre erat solitus ; erant autem catellae auro 
variegatae, quasi ad vinciendos fugientes comparatae, lecti et alia 
quaedam ad delicatiorem cultum spectantia, "Tunc Avares voluntatis 
imperatoris periculum facere statuerunt, an forte ampliora munera 
capere et, inertia Romanorum decepta, sua sibi commoda inde compa- 
rare possent. ltaque Imperatoris adeundi sibi potestatem fieri peti- 
erunt, quod illis est permissum, quin et per interpretem, quicquid libi- 
tum esset, proponere. Hac vero usi sunt oratione: ,,Oportet, o Imperator, 
te, qui imperium paternum hereditate suscepisti, paternos quoque 
amicos aeque, ac ille, beneficiis augere, teque in eo maxime pa- 
iris successorem praebere, si nihil eorum, quae vivus statuit, eo 
mortuo immutes, lta fiet, ut nos eandem erga te voluntatem con- 
servemus, neque minus in te beneficentiae nomen transferamus , 
ie post ipsum auctorem nostrarum fortunarum nuncupantes. Et sane 
erubesceremus , si a te commodis ornati non eadem tibi retribuere- 
mus. Sic enim patrem tuum, qui in nos liberalis et munificus fue- 
rat, remunerati sumus. Etenim cum eius regiones vastare posse- 
mus, non modo abstinuimus, verum etiam, quo nos propensiores 
erga ipsum ostenderemus, vicinos barbaros "Thraciam invadentes 


588 | - EXCERPTA 


3 5 « 
À. C. 566 ἠφανίσαμεν ἀϑρόον, καὶ οὐδεὶς ὁστισοῦν αὐτῶν περιλέλειπται 
aduijed Θρᾳκῶν δρίσματα καταδραμούμενος " δεδίασι γὰρ τῶν ᾽4- 
ustüni 2 : ; É 
βάρων τὴν δύναμιν φιλίως ἔχουσαν πρὸς τὴν “Ῥωμαίων do- 
J ΕΥ̓ [4 s 
χήν. πεπείσμεϑα δὴ ovv, ὡς ἔν τούτῳ μόνῳ καινοτομήσεις 
ἡμᾶς τῷ πλέον παρέχειν ἡμῖν, ἢ ὃ σὸς ἐδίδου πατήρ " d»9'5 
Apa : 
ὧν καὶ ἡμεῖς ἥπερ ἐκείνῳ γενησόμεθα cot xarà τὸ πλέον 
ὑπεύϑυγοι. , καὶ μδέζονας ἐποφλήσομέν σοι τὰς χάριτας. πα- 
, * ^ , ΩΣ 
ρέσμεν οὖν ληψόμεγονι τὰ κατὰ τὸ εἰωθϑός. γνῶϑι γὰρ, ὡς 
» , » 1 ' $4 .€4. ἂψ c , , $ M 
ἄλλως ovx ἔστι δυνατὸν τὸν xa9' ἡμᾶς ἡγεμόνα σοί τὸ xai 
- € , 5 , » , » - ' ? 
D77 Ῥωμαίων εὐνούστατον ἔσεσϑαι πολιτείᾳ, εἴ ye μὴ ἐγχει-τὸ 
, A * 2 T τι Y * 
 guo9s/r πρότερον αὐτῷ τὰ ἐφ᾽ oig οὐ κινεῖν ὅπλα κατὰ Po- 
μαίων ἔγνω." οἱ μὲν τῶν ᾿ΑΙβάρων πρέσβεις τοιαῦτα διεξῆλ-- 
Sov, ἐπαμφοτερίζοντες τῇ γνώμῃ " τοῦτο μὲν γὰρ ἐδόκουν 
. ' b * ^) x , " 
ἱκετεύειν, τοῦτο δὲ ἀπειλεῖν. ὥοντο γὰρ, ὡς ταύτῃ δεδέξον-- 
ταί τε καὶ ἐκχφοβήσουσι τὸν βασιλέα, xai ὡς ἐκ τούτου ἀναγ-τϑ 
" 1 
κασϑήσονται “Ῥωμαῖοι ὥσπερ ὑπόφοροι εἶναι "Afagcv. ὃ δὰ 
^ γεν e » , c ΠΑΝ -^ , € ' 
βασιλεὺς οὐδὲν ἕτερον ἡ ψόφον ἡγησάμενος. τῶν “““βάρων ῥή- 
€ ' , - * 
ματα, üvréAsSev οὕτω" ,,προβαλλομένων ὑμῶν σὺν ἱκετείᾳ 
M y »} , - , , - ^0 
τὴν μεγαληγοφίαν, οἰομένων τὸ τῇ συγχράσει ταύτῃ τῶν λό- 
, TM , » 
P.103ycv» τὸ σπουδαζόμενον ὑμῖν ἀνύσειν, ἀμφοτέρας, ὡς εἰπεῖν,50 
, ^ 3^4" M - 
ἐχπεπτώχατε τῆς ἐλπίδος" οὐδὲ γὰρ ὑποθωπεύοντες ἡμᾶς ἀ- 
, 2v* M » m 2 , , Δι ΩΣ 
πατήσετε, οὐδὲ μὴν ἀπειλοῦντες ἐχφοβήσετε. πλείονα δὲ ὑμῖν 
8. ὡς ἄλλους H., ἐς ἄλλως vulg. 14. δεδίξονταν H., δεϑδεί- 
ξονταν vulg. — 17. ψόφον Β., ψόγον vulg. 18. ἡμῶν vulg. * 


uno impetu delevimus, neque quisquam eorum postea est inventus, 
qui "Thraciae fines populationibus vexaret. Metuebant enim Avarum 
| Seir qui amicitiam colebant cum Romanis, Persuasum igitur 
abemus, te nulla alia in re ab iis, quae a patre statuta sunt, dis- 
cessurum, nisi in eo, quod nobis maiora largiturus sis, quam pater 
largitus est. Pro quibus et nos multo tibi, quam patri, devinctio- 
res erimus, et tibi multo quoque maiores gratias retribuemus. Ad- 
sumus igitur, qui consueta munera accipiamus. Sed scito, non aliter fieri 
posse, ut noster dux tibi et Romanorum rei publicae sit amicus, quam 
si ea acceperit, quibus receptis contra Romanos arma non movere con- 
stituit" Haec Avarum legati disseruerunt, et modo se in hanc, mo- 
do in aliam partem vertebant: modo precibus agebant, modo minas 
ingerebant. Existimabant enim, se Imperatorem perterrefacturos, et 
ex eo.coactum iri Romanos illis quasi tributarios esse. Verum Impe- 
rator quum nihil aliud, quam vanos clamores, Avarum orationem . 
esse existimaret, sic respondit: ,,Vos quidem humiles preces magna 
cum arrogantia in medium profertis et in spem adducimini, hac sermo- 
nis commistione facilius quod cupitis consequi. Sed ex utraque spe, 
ut verum aperte dicam , excidistis. Nam neque blandimentis me de- 
éipietis , neque minis terrebitis. Atque ego multo plura vobis tri- 


E MENANDRI HISTORIA. - 289 


ἐγὼ παρέξω τοῦ ἡμετέρου πατρὸς τὸ πέρα τοῦ δέοντος émmo- A.C. 566 
μένους ὑμᾶς τῷ πρέποντε σωφρονίζειν: ὃ γὰρ μεταῤῥυθμίς τ τή 
ζων τοὺς ἀτάχτους τῶν λογισμῶν, καὶ ὥσπερ παιδεύων τε PE 
καὶ ἀνακόπτων τῆς ἐπ’ ὀλέϑρῳ τῶν αὐϑαδιζομένων δομῆς, 
δόφϑήσεται xard τὸ μᾶλλον εὐεργέτης ἤπερ ὃ χορηγὸς τῆς 
τρυφῆς, ὃς φιλεῖν μὲν δοκεῖ, προφάσεως δὲ μικρᾶς ἐπιλα- 
βόμενος τὸν δῆϑεν εὐεργετούμενον ἠφάνισεν εὐθέως. ἄπιτεΒ 
τοιγαροῦν πλεῖστον πριάμενοι παρ᾽ ἡμῶν x&v» γοῦν ἐν ζῶσι 
τελεῖν, καὶ ἀντὲ τῶν “Ῥωμαϊκῶν χρημάτων τὸν xa9' ἡμᾶς φό- 
τοβον εἰς σωτηρίαν εἰληφότες. οὔτε γὰρ δεηϑείην ποτὲ τῆς xa^ 
ὑμᾶς συμμαχίας, οὔτε t λήψεσϑε παρ᾽ ἡμῶν ἢ καϑύσον ἡμῖν 
δοκεῖ, ὥσπερ δουλείας ἔρανον, xai οὐχ ὡς οἴεσθε, φορολο- 
γίαν τινά. τοιοῦτον ἐπισείσαντος φόβον τοῦ βασιλέως τοῖς 
πρέσβεσι τῶν "dBagov, κατεγνωκότες ἐκ τῶν εἰρημένων oi 
τὔβάρβαροι, ὡς οὐκ ἀνέξεται σφῶν τῆς πλεονεξίας, καὶ ὡς οὐ-- 
δὲν αὐτοῖς ἔτι δοθήσεται ὧν ἐκομίζοντο πρὸ τοῦ, xci ὡς τὸς 
λοιπὸν ἀδεῶς οὐκ ἐπιδραμοῦνται τὴν “Ῥωμαϊκὴν, ἐν δυσϑυ- 
pq τε ἐτύγχανον πολλῇ, xoi ἀναλογιζόμενοι ἦσαν ὅποι τὰ 
παρόντα ἐχβήσεται καὶ ὅποι τύχης αὐτοῖς χωρήσοι τὰ πρά- 
δογματα " οὐδὲ γὰρ μένειν ἐν Βυζαντίῳ ἀνόγητα ἤϑελον, οὔτε 
μὴν ἄπραχτοι ἀπιέναι ἐβούλοντο. ὕμως δ᾽ οὖν τῶν κακῶν 
αὐτοῖς αἱρετώτερον ὑπῆρχεν ἀπονοστῆσαι ὡς τοὺς ὁμοφύλους. 


n" ἡμᾶς vulg. 16. ἔτε δοϑήσεται B., ἐχδοϑήσεται vulg. 


buam, quam pater meus: etenim vos ad maiores, quam par est, 
spiritus sublatos ad aequitatem et saniora consilia reducam, Qui 
enim hominum in exitium voluntarium ruentium turbatos affectus 
cohibet et obedientes rationi facit, beneficentior est eo, qui sum- 
ptus in delicias praebet, et amare videtur, sed minima captata oc- 
casione, eum, quem beneficio affecit, statim perdit et tollit. Abite 
igitur, qui magni pretii rem a nobis obtinetis, quod vobis salvis. 
licet vitam peragere, et pecuniarum loco, quas a Romanis accipere 
vultis, nostri timorem ad salutem vestram reportate. Neque enim 
nos unquam vestro egebimus auxilio, neque quicquam a nobis ac- 
cipielis, nisi quantum nobis visum fuerit, idque tanquam mercedem 
servitutis, non pro tributo, ut vos falso existimatis," Postquam 
Imperator tantum sui terrorem legatis Avarum incussit , et cognove- 
runt ex his, quae dixerat, minime eum superbiam ipsorum tolera- 
turum, neque quicquam eorum, quae prius accipere consueverant, 
daturum, nec vero ipsos impune posthac incursiones in fines Roma- 
nos facturos, in magnam animi anxietatem inciderunt, et secum co- 
gitarunt , quo tandem res casurae essent, et quis futurus esset ea- 
rum exitus. Nec enim Byzantii, quandoquidem nihil proficere pote- 
rant, manendum. diutius statuebant, neque re infecta discedere vo- 


Dexippus, Eunapius etc. 19 


300 EXCERPTA 


΄ ^v , 9 
A. C.566 xad τούτοις ἑνωθέντες ἐς τὴν τῶν Φράγγων χώραν ἀφίκοντο, 
- 3 , 
Ind.1Á τοῦ βασιλέως τὴν ἀπολογίαν ϑαυμάσαντες. 
lustini 3 24 aUos » 5 ΕΝ - ὠὰ , 
ς΄. Ὅτι ἠγγέλθη Iovotivo, ὡς ἐκ τῆς Περσῶν ἐπιχρατείας 
, 
Ὑ γοῤξώρμησεν 0 Ζὲχ πρεσβευσόμεγός ve χαὲ διαλεχϑησόμενος 
^ xD , j 3:. ^ ^ δ κι «ς«, 3 e : 
περὲ Σουάγων ἐν ταὐτῷ καὲ φιλοφροσύνης δήματα dnoxonu-» 
" » Α ε Ps - 
ccv βασιλεῖ", ἔτι τε xoi τὰ ἐφ᾽ οἷς “Ῥωμαῖοι προσεγχαλοῦσιν 
Y , c 3^.» ^ ΕἸ - Ὁ — bi M 
εὖ διαϑησόμενος. ὃ δὲ Ἰουστῖνος ἐν βουλῇ ἐποιεῖτο 7 μὴ 
Lo * 
προσδέξασθαι τὴν πρεσβείαν, 7 προσδεχόμενον εἰδέναι τὸν 
- LJ L M] ^ 
Ziy, ὡς τὰ κατὰ νοῦν αὐτῷ ἀνυσϑήσεται οὐδαμῶς. καὶ δὴ 
ξυγχροτηϑείσης αὐτῷ ἐκχλησίας, δοχεῖ κατάδηλον γενέσϑαιτο 
» c -— - ' DL - 3 , c X 
ἔτι ὁδοιποροῦγτι τῷ Züy διὰ συλλαβῶν Ἰωάννου, ὡς 10 πα- 
Y - " ' , 
ράπαν οὐδὲν vOv δοκχηϑέντων προσεδέξατο Ó βασιλεύς. τού-- 
, mh. LEE 
vov γενομένου, τὸ γράμμα ἐνεχειρίσϑη Τιμοθέῳ τῶν ἅμα 
᾿Ιωάννῃ γενομένων ἑγὲ κατὰ δὴ τὴν Περσῶν πρὸ τοῦ. xai 
οὖν Τιμοθέῳ ἐνεχελεύσατο βασιλεὺς δήματα μὲν δῆϑεν τῆς τῇ 
P. 10426 Ῥωμαίους φιλίας ἀποχομίσαι βασιλεῖ τῶν Περσῶν, ὕπαν-- 
, » ^ e 3. 7 - -ΡὝὝ 5 M, i] 5 ? 
τιαάζογτι᾿ δὲ, ὥσπερ tixóg, τῷ πρεσβευτῇ ἐπιδεῖξαι τὴν Io- 
ἄγγου ἐπιστολὴν, ὡς ἄν ἔσοιτο ἐξεπιστάμενος ὃ Ζὲχ xai σα- 
- , , 
φέστατα προγινώσχων τὴν βασιλέως βουλήν. Τιμόϑεος οὖν, 
E b] , ^ ^ ' 
τοῦτο ἐπιτεεραμμένον αὐτῷ, παρεγένετο ἐν τοῖς δρίοις.  yvovgao 
^ - et 
δὲ, ὡς οὕπω πάρεστιν ὃ Περσῶν πρεσβευτὴς, ἐπορεύετο ὃ 
ys αὐτίκα πρὸς Χοσρύην. ξυμβὰν δὲ οὕτω, τοῦ Ζὲχ δι᾿ &- 
B. Σοάνων vulg. ς 13. rà» — γενομένων éyl χατὰ δὴ τὴν Val., 


τῷ --- γενομένῳ ἐγίχα τάδὲ τὴν vulg, évi κατά γε τὴν H. 
22. οὕτω Β., αὐτῷ vulg. τῷ Z. vulg. 


lebant. "Tutius tamen visum illis est a Romanis discedere et ad 
suos se rccipere. Sic illi Imperatoris responsum admirati coniuncti 
cum suis in Francorum regionem abierunt. 

6. Iustino nuntiatum est a Persarum imperio, Zichum legatum ad se 
missum esse, qui de Suanis ageret, Persarumque erga Imperatorem be- 
nevolentiam testificaretur, et ea, de quibus Romani quererentur, amice 
componeret. lustinus vero, aut minime legationem admittere, aut, 
si admitteret, Zicho significare constituit, nequaquam rem optatum 
exitum habituram. Et accedente senatus auctoritate censuit, ut Io- 
annes per litteras Zicho adhuc iter peragenti palam faceret, Impe- 
ratorem in nullo eorum, quae speraret, assensurum. Quo facto Ti- 
motheo, ex numero eorum, qui iam antea cum loanne in Perside 
fuerant, litterae traditae sunt. Iusserat Imperator Timotheo, ut regi 
Persarum ob significationem in se benevolentiae gratias ageret, litte- 
ras vero loannis legato, quem obvium in itinere, sicut itineris ratio 
ferebat, habiturus esset, traderet, ut Zichus exploratam perspectam- 
que Imperatoris voluntatem haberet. Haec ubi Timctheo sunt im- 
perata, ad limites contendit. Illic cum cognovisset , nondum adve- 
nisse Persarum legatum , confestim ad Chosroém est profectus. Forte 


ἘΕΝΕΥΑἫὃὀΨλ)δἙ- ΔΑΣῪΣ T. NP σαν RR REN RAM oo UM———-4——R—W—WnRnnRmERRE——————— 


E MENANDRI HISTORIA. ὦ 221 


τέρας ἀτραποῦ ἐς τὴν Νίσιβιν ἀφικομένου, ἐχεῖ τε διατρί- A.C. 566 
Ψαντος τῷ διατεθῆναι τὸ σῶμα ἀῤδώστως, ἐν τοσούτῳ Τι- 1nd. τή 
, , 1 δὰ ὼ , SOC A gus δ᾽ Iustini 2 
μόϑεος πρὸς τῶν Περσῶν βασιλέως ἀφεθεὶς, ἐπεὲ κατέλαβεῃ, 
τὸν Ζὲχ ἐπανερχόμενος κατὰ δὴ τὴν Νίσιβιν ἔτει νοσώδη, τά 
δτε γραφέντα οἱ πρὸς Ἰωάγνον ἐνεχείρισεν. ὃ δὲ καταμαϑὼν, t 
€ » ,? -O - 
ὡς ἐς τοὐναντίον αὐτῷ τῶν ἐλπισϑέντων ἡ 000g γίνεται xai 
c , CAPAS t , M - : , UP 
ὡς ovx αἰσίως οἱ προβήσεται và τῆς πρεσβείας, δυσϑυμίᾳ 
ora dedi di ἀν δας ἐρίβωλον M 
περιπεσὼν καὶ τῇ νόσῳ κάτοχος ὧν κατέστρεψε τὸν βίον. καὲ 
* , * - 
μὲν δὴ καὶ Ἰωάννην αὐτίχα συνέβη τεϑνάναι. μετὰ ταῦτα 
3 γΆ , i. n [2r ' c « 
τοἀγγέλλεται ἐν Βυζαντίῳ, —€—— 75e. πρεσβευτὴς ὃ προσα- 

, 5 * 3, [2 » 
γορευόμεγος ΠΠεβωδής. οὗτος ἐς τὴν βασιλίδα ἐπορεύετο izoy- 
κούμεγος xai μάλα βρενθυόμενος, καὲ ἐλπίδα ἔχων, ὡς περὲ 

5 - » 
Σουανίας αὐτῷ κινηϑήσονται λόγοι xai ὅτε Πέρσας ἀρέσκου-α 
o&L γενήσονται ξυγϑῆκαι. τοιαύτῃ διανοίᾳ ἐπηρμένος ἐν Βυ- 
δζαντίῳ ἤει, αὐϑαδέστερον ἢ κατὰ πρεσβευτὴν έ χ 
τὐζαντίῳ q& , αδέστερον ἢ ρεσβευτὴν ϑέμενος τοῖς 
Α ^ € , ^. M ^ 
κατὰ τὴν ὁδοιπορίαν. παραγενομένου δὲ, (βασιλεὺς γὰρ 17075 
ἐπέπυστο Πῆεβώδου τῆς ἀλαζονείας πέρι, καὶ ὅποῖα ἄττα ἐλ-: 
1 x 2 ' ^ * 2 , - 
πίζων τὴν ἄφιξιν ἐποιήσατο,) τὰς μὲν ἐκ βασιλέως Περσῶν 
ἔδοξε δέχεσθαι προσρήσεις κατὰ τὸν εἰωϑότα ϑεσμὸν, περι- 
, 
Δοεφρόνησε δὲ ὅμως τὸν Πεβωδὴ καὶ ἀπεφλαύριζε μηδὲ τὴν 
οἱανοῦν συνουσίαν ὡς αὐτὸν ποιούμενος. ὡς δὲ ἐς τοὐναντίον, 
᾿" 1 - ΄ « » , , à 
ἥπερ ἐβούλετο, τὰ τῆς πρεσβείας οἱ ἐχώρει, καὶ τὸ παράπαν 
οὐδὲν αὐτῷ ἔλεξε περὲ Σουανίας ὃ βασιλεὺς, ἔπειτα ἐξελιπώά. Ὁ 
4. νοσώδης vulg. τι. ἐξογκώμεγος vulg. 14. τοιαύτῃ Β., ταύ-- 
τῇ vulg. 


enim contigerat, ut Zichus alia via Nisibim diverteret, ibique vale- 
tudinis causa detineretur. Interea Timotheus a Persarum rege di- 
missus rediens Nisibi Zichum adhuc aegrotantem assecutus, ei loan- 
nis litteras tradidit. Is cum intellexisset, iter suum haud prospere 
cedere, neque ex voto legationem peractum iri, animo cecidit, et ex 
morbo, quo detinebatur, vitam morte commutavit. Nec multo post Io- 
annes quoque mortuus est. Post haec Byzantium nuntiatur, advenire 
alium legatum , Mebodem nomine. 18 vana confidentia inflatus in 
regiam pervenit magnam spem habens, sermonem motum iri de Su- 
ania, seque foedus ex Persarum sententia facturum. — Hac cogitatione 
elatus, di. Byzantium iter habet, arrogantius, quam legatum dece- 
bat, erga omnes, quibuscum convenit, se gessit. Ut venit, Impera- 
tor, qui hominis arrogantiam et importunitatem , et quorum obti- 
nendorum spe iter instituisset, iam didicerat, gratulationes a Persa- 
rum rege benigne, ut mos erat, excepit. Sed Mebodem Imperator 
contemptui habuit, neque illi ullum familiaritatis signum exhibuit, 
Sic illi praeter spem legatio cessit, neque ullum omnino verbum 
Imperator de Suania fecit, Deinde Mebodes magnopere petiit, ut 


292 EXCERPTA 


A C.5660£. ὃ Πεβώδης τοὺς ἅμα οἱ Σαρακηνοὺς ic λόγους ἰέναι τῷ 

HAMM αὐτοχράτορι. εἵποντο γὰρ ἀὠμφὲ τοὺς τεσσαράκοντα οἰχείῳ 

τινὲ πρεσβευτῇ ταττόμενοι. ὃ γὰρ τῶν Σαρακηνῶν φύλαρχος 

᾿άμβρος ἐκπέμψας ὑπῆρχε xai Ó ys ξὺν τῷ ΠΠεβώδῃ πρε-- 

σβείαν διαλεχϑησομέγους περὶ ὧν χρημάτων πρὸς Ἰουστινι-ὅ 

αγοῦ ἐκομίζοντο, Πἤεβώδης οὖν τοῦ σκοποῦ τοῦ περὶ Xov- 

ανίας ἁμαρτὼν, ὡς ἄν μὴ πάντῃ ἄπρακτος ἀναχωρήσοι, ἐπι- 

μελέστατά πως ἠντιβύλει τῆς ὡς βασιλέα τυχεῖν εἰσόδου τοὺς 

Σαρακηνούς. καὶ τοίγυν ὑπολαβὼν 0 αὐτοχράτωρ, .,τί γὰρ 
δῆτα, ἔφη, ,,ιβούλονται οἱ καϑ’ ὑμᾶς Σαρακηνοί; ὡς δὲ ἐγκεί-το 

μενον ἑώρα, κατένευσε μόγῳ εἰσιέναι τῷ ἐχείνων πρεσβευτῇ.- 

ἠπίστατο γὰρ, ὡς ἀπαυϑαδιαζόμεγος οὐκ ἄν ἕλοιτο ἄνευ τῶν 

Ῥι τοῦ ἑπομένων ὡς βασιλέα φοιτῆσαι, ἀλλ᾽ ὥσπερ ἡνίκα παρὰ "Iov- 

στινιανὸν ξὺν ἅπασι τοῖς ἅμα αὐτοῖς τῶν Σαρακηνῶν οἱ πρέ- 
σβεις ἐγίνοντο, καὶ τὸν οὕτω βούλεσθαι τὸ σύνηϑες διασώ-τϑ 

ζοντα ποιήσειν, ἐντεῦϑέν τε εὐπρύόσωπον «ero ἕξειν αἴτίαν , 

ὡς αὐτὸς μὲν τὰ ἁρμόδια βασιλεῖ διεπράξατο, 0 δὲ Σαρα- 

κηγὸς ἥκιστα ἔγνω τὰ δέοντα" εἶτα κατὰ δὴ τοῦ βαρβάρου 

ἀντιστραφήσεται τὸ ἐπίχλημα. καὶ οὐκ [ἀν] ἄλλως ἀπέβη, ἢ 
βασιλεὺς ἐστοχάσατο. ὃ γὰρ δὴ Σαῤακηνὸς ἀπρεπὲς εἴναιχο 

τὸ παρεῖναί οἱ μόνῳ ὡς βασιλέα ὑποτοπήσας, xci τὸ κρατῆ-: 

σαν δῆϑεν καταλύειν οὐχ αἱρετέον αὑτῷ, ἀπηγήνατο τὴν ἐς 

10, ἡμᾶς vulg. 15. x«i τόγδε H. το. ἢ N., τὸ vulg., ἢ ὅ,τι H. 

21. τὸ Η., τῷ vulg. 


Saracenis, qui cum eo erant, Imperatorem adeundi potestas esset. 
Erant enim in eius comitatu circiter quadraginta proprio legato 
parentes. MMiserat autem cum  Mebode Ambrus, Saracenorum phy- 
larchus, et ipse legatos, qui de pecuniis, quas a lIustiniano impetra- 
verant, agerent, ltaque cum Vebodes, quantum ad Suaniam attine- 
bat, spe sua excidisset, ne.nulla re obtenta discederet, cura omni 
contendit, ut Saracenorum legati aditum ad Imperatorem mancisce- 
rentur. De ea re cum Mebodis orationem Imperator excepisset , 
"Quid nobis volunt, inquit, Saraceni?" ut instantem vidit, conces- 
sit eorum legato, ut solus ad se accederet. Neque enim legatum, 
qui superbior erat, toleraturum existimabat, ut remotis comitibus 
in Imperatoris conspectum veniret: sed quemadmodum quondam. ÍIm- 
peratorem lustinianum eorum legati cum omnibus comitibus suis 
adiissent, hunc quoque pertinacius in eo perstiturum esse, uL mos 
solitus observaretur. Qua in re. Imperator se optimi iuris speciem 
prae se laturum esse speravit, quod ipse quae Imperatorem decerent, 
fecisset, Saracenus autem minime, quae fieri oportuisset, intellexis- 
set: se igitur omnem culpam in barbarum coniecturum. Neque ali- 
ter res cecidit, quam suspicatus fuerat Imperator, Etenim Sarace- 
nus haud decorum sibi esse existimans, &olum sine ullo comitatu ad 


E MENANDRI HISTORIA. 293 


βασιλέα παροδον. τότε ὃ βασιλεὺς τὸν μὲν Σαρακηνὸν τελε- A C. 566 
ὥτατα περιεφρόγνησεν, ὃ δὲ ἐς τὸν ΠΠεβώδη παρήγαγε εἰς Iud. n4 a 
αἰτίας. ὃ δὲ τῶν “Περσῶν πρεσβευτὴς, ,,γωὦ δέσποτα .᾽ ἔλεξεν, oi 
»0V πάρειμι συγεπαμύνων, εἶἰγε 0 ZagaxQvóg ἐπλημμέλησε P 
ὅτε, ἄλλως δὲ dxovoOusvoc, ὕπως, εἰ μὲν ἁρμόδια τῷ δικαίῳ 
λέγοι, μὴ περιόψομαι, εἰ δέ γε ἐς τοὐναντίον ὀφϑήσεται ἀδέ- 
xoc ἐπεγχαλῶν, αὐτὸς ἐγὼ χκαταδιαιτήσω τοῦ Σαρακχηνοῦ." 
ὃ βασιλεὺς ἐπιτωϑάζων" ,,ἥκεις, ὡς ἔοιχεν, οὐχὲ πρεσβευσῦ- 
μενος, ἀλλὰ δικάσων." ὃ ΠΠεβώδης αὐτίκα 0 γε τῷ πληχτικῷ 
τοτοῦ λόγου συγχέας τὸ πρόσωπον ἐφοιγνίττετο. τοιγαροῦν πα- 
ραχρῆμα τὸν αὐτοχράτορα προσειπὼν ἧπερ ϑέμις, οὕτως ἀνε- C 
χώρησεν. ὀλίγαις δὲ ὕστερον ἡμέραις αὖϑις ἐς τὰ βασίλεια 
παρελϑὼν παρῃτεῖτο λιπαρῶς negl τῆς τῶν Σαρακηνῶν εἰσό-: 
δου. τοῦ δὲ βασιλέως ἀνανεύοντος, οὐχ ὅσιον ἔφασκεν εἶναι 
1540] τὰ ὅσα ἐπετέλει πρὸ τοῦ παρὰ Ῥωμαίους πρεσβευύμενος 
ὃ Ζὶχ, xai ἐμὲ αὖϑις ἐπιτελεῖν. ,,οἱ γὰρ xa9' ἡμᾶς Σαρα- 
κηνοὶ ἅμα αὐτῷ παρὰ βασιλέα ἐγίνοντο. δεῖ οὖν καὶ ἐμὲ τῶν 
ἴσων ἐκείνῳ ἀπολαύειν, ὡς ἄν μὴ ὥσπερ λελωβημέναι ὦσιν 
αἱ μεταξὺ Ῥωμαίων τε καὶ Περσῶν συνθῆκαι." ὃ βασιλεὺς 
χοπρὸς ταῦτα ὀργίλως ἔχων" ,,τί οὖν, εἰ καὶ πεφώραται ὃ Ζὲχ 
ἐπὲ μοιχείᾳ καὶ ἑτέρῳ ὅτῳ πλημμελήματι τῶν ἀνηκέστων Ὁ 
ἁλοὺς, καὶ σοὲ κατ᾽ ἴχνος ἐκείνῳ ἰτέα; ἢ οὐ ξυναισϑάνῃ βα- 


8. ἥχεις Ν., ἥκειν γσὰὶϊβι 15. μὴ τὰ Val, μετὰ vulg. 


Imperatorem accedere, neque a more, qui iamdudum obtinuerat, 
sibi recedendum esse ratus, Imperatoris aditum renuit. Tunc Impe- 
rator valde despexit Saracenum, de qua re cum apud Mebodem que- 
stus esset, Persarum- legatus Imperatori dixit: ,,Ego quidem, domi- 
ne, adsum, haud defensionem suscepturus Saraceni, si in aliquo 
deliquerit, sed rem cogniturus, ut, si verum ad me detulerit, cau- 
sam eius non deseram, sin iniuria accusasse apparebit, ego ipsum 
condemnem." Cui Imperator mordens: ,,Venisti igitur non legatio- 
nis munus obiturus, sed iudicis officio functurus.^ At Mebodes a- 
cerba et mordaci Imperatoris responsione confusus erubuit vultu, at- 
que confestim Imperatore, sicut fas erat, salutato, recessit. Paucis 
post diebus iterum Mebodes Imperatorem adiit, et suppliciter po- 
stulavit, Saracenum ad eum introduci, et Imperatore abnuente, mi- 
nime iustum esse, dixit Mebodes, sibi non eadem perficere licere, 
quae Zichus ante se legatus perfecisset. ,,Nam nostra memoria, in- 
quit, Saraceni ad Imperatorem una cum ipso accesserunt. Itaque 
oportet me iisdem frui, quibus ille, ne in aliquo inter Romanos et 
Persas induciae sint quodammodo violatae.^ Ad quae Imperator ira- 
cundia percitus: ,,Si igitur Zichus in adulterio, aut aliquo alio gra- 
vi crimine deprehensus esset, tu illus vestigiis tibi insistendum pu- 


294 EXCERPTA 


A.C. 566 0:Xei “Ρωμαίων xai Ἰουστίνῳ διαλεγόμενος; τότε κατοῤῥω- 


, U , * » 
Pans ιήάδήσας ὃ lMefónc, περιδεής τε γενόμενος , πρηνὴς ἔκειτο 
;Aus ; ἢ ' » , t ' 
UM? ἐπ’ ἐδάφους, πρὸς ἄρνησίν τε καταφεύγων καὶ ἀναινόμενος 
- ΄ ? c ,? 
εἰρῆσϑαί' oi τὰ τοιάδε. τοιαύτῃ ἀπολογίᾳ χρωμένου, ὃ αὐτο-- 
« A - - ME. » * € 
χράτωρ ἔδοξεν ὑπάγεσϑαι τῇ πειϑοῖ, ἔλεξέ τε" ,,ξοιχεν οὖν 05 
« ^ € » ct 2 3 ἢν , ΕῚ , γεν 
ἑρμηνεὺς ἡμῖν ἕτερα ἀνθ’ ἑτέρων φράσαι. εἰ τοίγυν ουδὲν 
- ν , 
λέλεχταί σοι παρὰ. τὸ προσῆχον, ἴσϑι τὸ ἐπίχλημα ἀπογνιψά-- 
»i n ' 
μενος." οὕτως ὃ βασιλεὺς ἑκοντὲ αποπροσποιησάμενος τὰ λε- 
- - , x € 
χϑέντα πρὸς αὐτοῦ εἰδέναι, τῶν εἰρημένων τὴν ἀγνοιαν ὑπε- 
» ^ 
κρίνετο, καὶ δὴ ἐς τὸ ἠπιώτερον μετηγέχϑη, ὡς ἂν μὴ 9ga-1o 
, , M A ' - ς , » c M. )Ó. 
Ὁ, τοδσύτερός τε καὶ κατὰ τὸ μᾶλλον ὑψαγόρας ἔσοιτο ὃ. εβωδὴης 
-—» X » , 1 , , - € , 
τῷ ἐς ἔγγοιαν ἔχειν συνειδέναι τὸν αὐτοκράτορα τῇ ῥημάτων 
e ^ ^ , 
τραχύτητι. οὕτω δὴ οὖν φτοῦ βασιλέως παρακρουσαμένου τὴν 
"925-1 , ^ E 
ὑπόνοιαν, ,,οἰμωζέτω,," ἡ δὲ 0 Ιεβώδης, ,,καὶ và Σαρακηνικὰ 
- cet 1» Su LE WA 1 "n € , 3 
φῦλα ἅπαντα καὶ σίμβρος αὐτὸς xai ἡ πρεσβεία ἡ xov αὐ-τΆ 
τούς" ἐμοὲ γὰρ σιγὴ ἔσοιτο ἕχατί τε αὐτῶν, οὐδ᾽ εἰποιμί τε 
: “ὦ » 
λοιπόν. τούτων οὕτω xsxwrnuévov,nAstora μὲν καὶ ἄλλα ὃ 
βασιλεὺς τὸν Σαραχηνὸν εἶπε χαχῶς, καὲ ὡς μεταβολεύς τε 
, 1 - J * ] " T! 
καὶ παλιγχάπηλος Txot. πρὸς τοῖς δ᾽ ἐφαδκεν, ὡς οὐχ οἷός 
τε πέφυχε λήσειν, ὅτου ἕνεχα βασιλεῖ ἐντευξόμενος ἀφίκετο. ο 
B,950i γὰρ, ὡς ἐθέλοι τὰ συνήϑη χρήματα χὸμίσασϑαι πρὸς 
d τ Σ » « , 
ἡμῶν, ἀνθ᾽ ὧν οἶμαι κομιεῖται ξυμφορὰς ὃ κατάρατός τε 


ἡ. τοιαύτῃ D., ταύτῃ vulg. 14. 9 δὲ Β., 705 vulg. 


tares? Annon sentis, te cum Romanorum Imperatore et Iustino ser- 
monem habere?" "Tum consternatus Mebodes prae pavore pronus 
in terram se ad cius pedes prostravit et ad mendacia confugiens 
negavit, a se talia prolata fuisse, Qua excusatione cum uteretur, 
Imperator fidem habere videbatur, et dixit: ,,Videtur igitur inter- 
pres nobis alia pro aliis suggessisse. Itaque si nihil a te dictum 
est. ab officio et decoro alienum, scito te crimen purgasse," Ad hunc 
modum Imperator sponte ea, quae dicta fuerant, cum eorum igno- 
rationem simularet, dissimulatione transegit, et àd animi aequitatem 
est delapsus, ne forte Mebodes in posterum fieret audacior, aut 
verbis elatior, quum recordaretur, Imperatorem sermonis eius impu- 
dentiam animadvertisse. Itaque quum sic Imperator quod sensit, 
repressissct, Mebodes exclamavit:  ,Abeant. in malam rem et Sara- 
cenicae gentes omnes et Ambrus ipse et legatio eorum: mihi vero de 
ipsis silentium sit neque quidquam in posterum dicam," Quae quum 
dixisset, Imperator quoque maledicta in Saracenum coniecit, eum- 
que institorem. et cauponem appellavit. Ad haec dixit, se silentio 
praeterire non posse, qua de causa Imperatoris congressum tantope- 
re concupisset. ;Scilicet dicit, se a nobis solitas pecunias accipere 
velle, pro. quibus calamitates, opinor, scelestus ct improbus feret; 


E MENANDRI HISTORIA. 295 


; .. »c ,. , - LI ^^ 
καὶ ἀπολούμενος. γελοιῶδες γὰρ͵, εἶ Σαρακηνῶν ἔϑγει, xalA.C. 566. 
ταῦτα νομάδων, “Ῥωμαῖοί γε ὄντες τεταξόμεϑα ἐς φόρων nd 14 
k] )? 03 c ' 5 »» f 5 , 2 Justini ἃ 
encyoynv." ὁ Πεβωδης, ,,tsv, ἔφη. ,0 δέσποτα" εἰ xai 
2» e 5 * 
ἄπρακτον, ὅμως ἀπόπεμψον αὐτόν." ὃ βασιλεύς" ,xal εἰ μὴ 
B4 3, 
Snügtyévero, ὅσον τό ys ἐφ᾽ ἡμῖν, ἀλλ᾿ οὖν ἀπίτω." - zal ἐμὲ 
a.u V - , 
ξὺν αὐτῷ κέλευσον," ἢ δὲ ὃ ΠΠεβώδης. εἰς τέλος éA9oVonc 
τῆς πρεσβείας ἐν᾽ τούτοις, τόν τε Περσῶν πρεσβευτὴν xoi 
^ ΄ς " € ν᾿ e E] - 2 * , » 
τοὺς Zagaxnvovc ὃ βασιλεὺς ἅμα ἀφῆκεν ἐς τὰ πάτρια 5975 
ἀπονοστήσοντας. οὕτω δὲ ἀπεσιγήϑη ἅπαντα τῇ τοῦ αὐτο- 
: , (| - , 
"οχραΐορος γουγεχείᾳ τὰ ὅσα Ἰωάνγης ἐπὶ τῇ πρεσβείᾳ διεπρά- 
M] » 4 c « » - 
Baro οὐ κατὰ τὸ προσῆχον. ὡς δὲ οἱ Σαρακηνοὶ. ἔνδον τῆς C 
€ v 3.4 2r. E , -—»N H - 
ἑαυτῶν £y£VOYTO, ἀπηγγειλᾶν τὲ τῷ Q τὴν τοῦ βασι- 
λέ didi υδοροο δὰ di nin tg t lege ptt 
ἕως βουλὴν περὲ τοὺς μηδίζοντας τῶν Σαρακηνῶν, τότε ὃ 
3 , - 5 - 6 5 , - ^ " 
Ἄμβρος Καμβώσῃ τῷ ἀδελφῷ, ὃς ᾿“λαμουγδάρῳ τῷ τῶν ὑπὸ 
- , - 
15 Ῥωμαίους Σαρακηνῶν ἡγουμένῳ ἀντικαϑιστάμενος ἦν, ση-: 

, - ^ 2 , - e ^ € ^ 
μαίνει καταδραμεῖν τὴν ᾿Αλαμουνδάρου γῆν. ἥδε δὲ ἡ γῆ 
ὑπὸ ᾿,ραβίαν τελεῖ, : 

U , ^" - 

ζ. Ὅτε ἀρχομένου τοῦ τετάρτου ἔτους τῆς Jovortvov A.C. 568 

βασιλείας πρεσβεία τῶν Τούρκων ἀφίκετο ἐν Βυζαντίῳ. MUERE", ἢ 
χογὰρ τὰ τῶν Τούρχων ἐπὲ μέγα ἤρϑη, οἱ Σογδαΐται οἱ πρὸ 

τοῦ μὲν Ἐφϑαλιτῶν, τηνικαῦτα δὲ Τούρχων κατήκοοι, τοῦ 

σφῶν βασιλέως ἐδέοντο πρεσβείαν στεῖλαι ὡς Πέρσας, ὡς V.7a 

Ἅ » cT ΕῚ , tox DA » , M , 

«y ἐχεῖσε ἀπιόντες οἱ Σογδαΐται ὦνιον παράσχοιντο τὴν μέ- Ὁ 

1. ἀπολλύμενος vulg. I. 2. τούτῳ χαὶ v. vulg. 4. ἄπρα- 

xroy et ἀπόπεμψον B., ἄπραχτοι et ἀποπέμψειν vulg 6. ἦ δὲ ᾿ 

N., jóe vulg. τή. Καβώσῃ mg. H. 

Ridiculum enim esset, si nos Romani tributum Saracenicis gentibus 
iisque nomadibus penderemus," "Tum Mebodes, ,,Esto; inqüit, o 
domine; at tu illum, licet τὸ iufecta, dimitte." ^ Et Imperator, 
»Quamvis melius non venisset, quantum in me est, abeat tamen." 
,Et me quoque iube, inquit Mebodes, cum ipso abire." In his fi- 
nuivit legatio. Itaque Persarum legatum et Saracenos ad sua reditu- 
ros Imperator dimisit. Atque ita Imperatoris prudentia ,pacata sunt 
et emendata omnia, quae loannes in sua legatione perperam egerat. 
Ut vero Saraceni domum reverterunt, consilium Imperatoris de Sa- 
racenis, qui Medorum partibus adhaerebant, Ambro retulerunt. Tunc 
Ambrus Camboso fratri, qui Alamanduro, Saracenorum partes Ro- 
manas foventium: duci, erat oppositus , mandavit, ut Alamanduri 
lerram, quae Arabiae contermina erat, excursionibus vexaret. 

7. Initio quarti anni imperii Iustini legatio Turcorum Byzan- 
tium accessit. Ut enim Turci opibus et potentia creverunt, Sogdai- 
tae, qui prius quidem Ephthalitarum, tunc vero Turcorum subditi 
erant, a rege suo precibus contenderunt, ut legationem ad Persas 
mitteret, quo Sogdaitis eo proficiscentibus sericum venum exponere 


296 | EXCERPTA 


A.C.568raE«v τοῖς ΠΠ]ήδοις. xoi οὖν πείϑεται ὃ Ζιζάβουλος, dqigot 


Ind. 1 
Iustini 4 


τε πρεσβευσομένους Σογδαΐτας. ἐξηγεῖται δὲ τῆς πρεσβείας 
ἸΠανιάχ.". ἀφικόμενοι δὴ οὖν παρὰ βασιλέα Περσῶν ἐδέοντο 
τῆς μετάξης πέρι, ὅπως ἄνευ τινὸς χωλύμης αὐτοῖς προέλ- 
ϑοι ἐπ’ αὐτῇ τὰ τῆς ἐμπορίας. ὃ δὲ Περσῶν βασιλεὺς (oU-5 
δαμῶς γὰρ αὐτῷ ἤρεσκε τὰ τοιάδε, ὡς ἄν μὴ ἐνθένδε ἄδεια 
ἔσοιτο Τούρχοις τοῖς Περσῶν ἐμβατεύειν δρίοις) ἀνεβάλετο ἐς 
τὸ αὔριον. καὶ μὲν οὖν αὖϑις ἀναβολῇ ἐχρῆτο πάλιν ἑὁτέρᾳ. 
ὡς δὲ ἄλλοτε ἄλλως τὸ παρὸν ἀπεχρούετο, τῶν Σογδαϊτῶν 


3 , 
P.107 ἐκλιπαρούντων v6 xai ἐγκειμένων, τότε Xoogónc ἐκχλησιάσαςτο 


ἀνελογίζετο. καὶ οὖν ὃ Κάτουλφος ἐκεῖνος ὃ ᾿Εφϑαλίτης, ὃς 
διὰ τὴν ἐκ τοῦ κατ᾽ αὐτὸν βασιλέως «γεγενημένην βιαίαν μέ- 
Ew τῇ γυναικὲ προὔδωκε τὸ ὁμόφυλον τοῖς Τούρχοις, οὗτος 
γοῦν (μετανάστης γὰρ ἐν τῷ μεταξὺ ἐγεγόνει τοῦ χρόνου xai 


ἐμήδιζεν ἤδη) παρήνεσε βασιλεῖ τῶν Περσῶν τὴν μέταξανιϑ 


- ^ 
οὐδαμῶς ἀποπέμψασθαι, ἀλλὰ γὰρ καὶ ὠνήσασθαι καὲ và 
ὑπὲρ αὐτῆς μὲν χαταϑέσϑαι τιμήματα, ϑεωμένων δὲ αὐτῶν 

- » Δ -Ὁ-- 
τῶν πρέσβεων ταύτην ἀφανίσαι πυρὲ, ὡς ἂν μήτε ἀδικεῖν 


Β δύξῃ, μήτε μὴν βούλεσθαι χρῆσϑαι τῇ ἐκ Τούρκων μετάξῃ. 
καὶ 7 μὲν μέταξα ἐπυρπολήϑη" αὐτοὲ δὲ ἐς τὰ πάτρια ἤϑηξο 


ἀνεχώρησαν; τῷ γεγενημένῳ ἥκιστα χαίροντες. ἐπειδὴ δὲ τῷ 
“Πιζαβούλῳ τὰ ξυγκυρήσαντα ἔφρασαν, αὐτίκα 0 γε καὶ ἕτέ- 
7. Τούρχοις DB., τούτοις vulg. 9. ἄλλον τὲ vulg. 10. ἐχχλη- 


σιάσας B., ἐκκλησιάσαν vulg. ^13. οὗτος H., οὕτως vulg. 17. 
αὐτῶν N., ἄλλων vulg, 18. ἀδιχεῖν H., ἀδικῇ ἐν vulg. 


apud Medos liceret. Disabulus eorum precibus obtemperans permi- 


sit Sogdaitis legationem mittere, cuius princeps fuit Maniach. Ρτο- 
fecti igitur ad Persarum regem precati sunt, ut liberum illis esset 


- 


sine. ullo impedimento apud ipsos serici commercium. At Persarum - 


rex, cui minime hoc gratum erat, ne impune illis esset. Persarum 
fines ingredi, responsum distulit in crastinum, deinde alia atque 
alia dilatione iterum usus est. Cum diem ex die traxisset, et ob- 
nixe Sogdaitae peterent et urgerent, Chosroes, consilio convocato, 
deliberavit. Catulfus autem ille Ephthalites, qui propter stuprum, a 


rege uxori suae per vim illatum, gentem Turcis prodiderat et. dein-. 


de ad Medorum partes transierat, hortatus est Persarum regem, ut 
sericum minime praetermitteret, sed emto eo, pretium traderet; tum 
autem ante oculos legatorum illud in ignem iniiceret, ne iniuste age- 
re, neve Turcorum serico uti velle videretur, Et sericum quidem 
igni crematum est, legati vero haud laeti ad proprias sedes remea- 
runt. Deinde quum Disabulo, quae decreta fuerant, renuntiassent, 
is confestim alia legatione ad Persas usus est, qua rei publicae suae 
cos conciliare studebat. Ubi vero iterum legatio a Turcis advenit, 


E MENANDRI HISTORIA. 207 


pe πρεσβείᾳ ἐχρῆτο ὡς Πέρσας, φιλοποιήσασϑαι τὴν κατὰ A.C.568 
σφᾶς πολιτείαν βουλόμενος. ἐπεὲ δὲ 5j Τούρκων πρεσβεία αὖ- "Ek. 
ϑις dqixro , ὃ βασιλεὺς ἅμα τοῖς ἐν τέλει Περσῶν xai τῷ | 
Κατούλφῳ ἐγνωμάτευε, πάντῃ ἀξύμφορον εἶναι Πέρσαις φι- 
δλίαν ϑέσϑαι ὡς Τούρχους " τὸ γὰρ Σκυϑικὸν εἶναι. παλέμβο- 
λον. ταύτῃ TOL καὶ παρενεγγύησε δηλητηρίῳ φαρμάχῳ ἐνίους 
διαφϑαρῆναι τῶν πρέσβεων, ὅπως ἀπείποιεν τῆς ἐχεῖσε με- 
τέπειτα παρουσίας. xai δὴ oL πλεῖστοι τῶν πρεσβευσαμένων C 
Τούρκων τῇ περὲ τὴν ἐδωδὴν μίξει τῶν ἀναιρετικῶν φαρμά-᾿ 
10x0» αὐτοῦ που τὸν βίον κατέλυσαν, πλὴν τριῶν ἢ τεσσάρων. 
θροῦς δὲ ἐφοίτηοε Πέρσαις, ὡς διώλοντο τῷ πγιγηρῷ τῶν 
Περσῶν αὐχμῷ τῶν Τούρχων οἱ πρέσβεις, ἅτε τῆς αὐτῶν 
χώρας ϑαμὰ νιφετῷ παλυνομένης, καὶ ἀδύνατον ὃν αὐτοῖς 
ἄνευ χρυμώδους καταστήματος βιοτεύειν, ταύτῃ TOL καὲ GÀ- 
15Àe6 ὑποτοπήσαντες, οἵ ys τὴν ἐπιβουλὴν διέφυγον, οὕτω 
ξυμβὰν sig τὴν πατρῴαν ἐπανελθόντες τὰ ἅπερ οἱ Πέρσαι 
καὶ ot διεψιϑύρισαν ταῦτα. ὅμως ὃ Ζιζάβουλος (ἀγχίνους γάρ 
τις καὶ δεινὸς) οὐκ ἠγνόησε τὸ πραχϑὲν, φήϑη δὲ, ὅπερ xol ' 
ἦν, ὡς ἐδολοφονήϑησαν οἱ πρέσβεις. ἔνϑεν τοιγαροῦν ἢ δυσ- Ὁ 
2ouéveum ἤρξατο Περσῶν τε καὶ Τούρχων. xoi λαβόμενος ὃ 
Πανιὰχ., ὃς τῶν Σογδαϊτῶν προεστήκει, τοιοῦδε χαιροῦ ξυμ- 
βουλεύει τῷ 4Πζαβούλῳ, ἄμεινον εἶναι Τούρκοις ἀσπάσασϑαν, 


9. ἀναιρετιχῶν Val, αἱρετικῶν vulg. 14. βιοτεύειν H., βιο- 
τεῦον vulg. “1. τοιοῦδε B., τοῦδε vulg. 


Persarum rex una cum primoribus Persarum et Catulfo censuit, mi- 
nime e re Persarum esse, amicitiam- iungere cum Turcis. Omne 
enim Scythicum genus perfidum et mutabile, Quin etiam iussit, ve-. 
neficio tolli nonnullos legatorum, ut in posterum aversarentur ad 
suas regiones accessum. Sic evenit, ut fere omnes legati, exceptis 
tribus aut quatuor, mixto cibis letali veneno, sint perempti, Rumor 
ex eo inter Persas dissipatus est, Turcorum legatos nimis calido et sicco 
terrae Persidis situ periisse: quia, cum Turcorum regio crebris nivibus 
contecta sit, non nisi in frigida aéris temperie vivere possent. Quin et 
illi, qui insidias evaserant, quamvis alitersuspicarentur, eandem, quae per 
Persidem percrebuerat, famam quoque apud suos divulgarunt. Sed 
Disabulus, homo callidus et versutus, quae patrata erant, non 
ignorabat Credebat enim, sicut erat, legatos dolo necatos esse. Hinc 
inimicitiae Turcorum et Persarum originém ceperunt. Et hanc oc- 
casionem  Maniach, qui Sogdaitis praeerat, arripiens, Disabulo per- 
suasit, utilius esse "Turcis Romanos colere, et eorum amicitiam am- 
plecti, et ad illos serici commercium transferre, qui illud in fre- 
quentiori usu haberent, quam reliqui homines, seque paratissimum 
esse dicebát Maniach, una cum legatis Turcorum ad eam legationem 


298 | 401 EXCERPTA 


A.C.5681& “Ρωμαίων, καὶ παρ᾽ αὐτοὺς aviov ἀποχομίζειν τὴν μέτα- 
lustus 4547 ) ὡς γε καὶ κατὰ τὸ πλέον τῶν ἄλλων ἀνθρώπων χρωμέ- 
γους. ἑτοιμότατα δὲ ἔχειν ἔφη ὃ ΠΠανιὰχ καὶ αὐτὸς συνα- 
παΐρειν τοῖς πρέσβεσιν τῶν Τούρχων" καὶ ὡς ταύτῃ φίλοι 
ἔσονται “Ῥωμαῖοί ve καὶ Τοῦρχοι. τούτοις δήπου κατανεύσας 
τοῖς δήμασιν ὃ Zhbafloviog ἐχπέμπει αὐτόν τε καὶ ἑτέρους 
τινὰς ὡς βασιλέα “Ῥωμαίων πρεσβευσομένους, προσρήσεις 
τε ἀποχομιοῦντας καὶ δῶρα μετάξης, οὐκ ὀλίγον τι χρῆμα, 
P.108 xad συλλαβᾶς τινας. τοιάσδε τιγὰς ἐπιστολὰς ἐπιφερόμενος 
ὃ Μανιὰχ ἀπήρξατο τῆς ὁδοιπορίας. καὶ δὴ ἐς τὰ μάλισταιο 
πολλὴν διανύσας ἀτραπὸν, χώρους τε διελϑὼν ἐσότι πλεί- 
στους, 0gy vé μέγιστα καὶ ἀγχινεφῆ καὶ πεδία καὶ νάπας, 
λίμνας τὲ καὶ ποταμοὺς, εἶτα τὸν Ϊαύχασον αὐτὸν τὸ ὅρος 
ὑπερελθὼν, τὸ τελευταῖον ἀφίκετο ἐς Βυζάντιον. καὶ τοίνυν. 
εἰς τὰ βασίλεια παρελϑὼν καὶ παρὰ βασιλέα γενόμενος &nav-15 
ra ἔπραξε τὰ ὅσα ἕπεται τῷ τῆς φιλίας ϑεσμῷ, τό,τε γράμ 
μα καὶ τὰ δῶρα ἐνεχείρισε τοῖς ἐς τοῦτο ἀγειμένοις, xai 
Βέἐδεῖτο μὴ ἀνονήτους αὐτῷ γενέσϑαι τοὺς τῆς ὁδοιπορίας 
ἱδρῶτας. ἀτὰρ ὅ βασιλεὺς ἀναλεξάμενος διὰ τῶν ἑρμηνέων 
V.7310 γράμμα τὸ Σκχυϑικὸν ἀσμενέστατα προσήκατο τὴν πρε-ο 
σβείαν. τοιγαροῦν ἤρετο τοὺς πρέσβεις περὲ τῆς τῶν Τούρ-: 
κῶν ἡγεμονίας τε καὶ χώρας. οἱ δέ ys ἔφασὰν τέτταρας αὖ- 


2. ὥς γε B., ὥστε: vulg. 3. δὲ B. καὶ vulg.  ὀἠΑογαὐτὸς συγα- 
παίρειν Β.. αὐτὸν οὖν ἀπαίρειν vulg. η. πρεσβευσαμέγους ed. 
Par. 13. αὐτὸν B., αὐτὸ vulg. 


proficisci, ut Romani et Turci hac conditione fierent amici. His verbis 
Disabulus assensus mittit ipsum et quosdam alios, qui legationem 
obirent apud Imperatorem Romanum, cique gratulationes et dona 
serici nón parvi pretii una cum litteris deferrent. Manc epistolam 
ferens Maniach in viam se dedit. ^ Cum longum itineris spatium 
confecisset multasque regiones peragrasset, montes praeruptos et un-: 
dique nivibus coopertos, loca plana et silvosa, paludes et flumina, 
deinde Caucasum superasset, Byzantium pervenit, et in regiam in- 
iroductus ad Imperatorem accessit. Hic omnia exsecutus est, quae 
inter socias gentes observari solent,et litteras et dona in manus tra- 
didit eorum; quorum hoc officium erat, et precatus est, ne sibi irri- 
ti fierent tam longi itineris sudores. Imperator autem, ubi legit per 
interpretem litteras Scythice scriptas, legationem lubenti animo ad- 
misit. ltaque legatos percunctatus est de Turcorum principatu et 
regione: illi vero responderunt, quatuor apud eos praefecturas , sed: 
summum totius gentis imperium penes solum Disabulum esse. Ad 
haec dixerunt subegisse Ephthalitas eosque tributum pendere coegisse. 
»,Omuis igitur, inquit Imperator, a vobis.est eversa Ephthalitarum: 


E MENANDRI HISTORIA. —— 299 


τοῖς εἶναι ἡγεμονίας" τὸ δέ. γε κράτος τοῦ ξύμπαντος ἔϑγους A. C. 568 
ἀνεῖσθαι μόνῳ τῷ “ιξαβούλῳ: πρός ye ἔλεξαν, ὡς παρεστή- d n 
σαντο xai ᾿Ἐφϑαλίτας μέ ἔχρι xL ἐς φόρου ἀπαγωγήν. πᾶ- 
σαν οὖν, ἔφη ὃ αὐτοκράτωρ, ,,τὴν τῶν ᾿Εφϑαλιτῶν ἐχποιή--: 
ὅσασϑαι δύναμιν.» »πάνυ “μὲν οὖν" ἔλεξαν οἱ πρέσβεις. αὖ- 
ϑις ὃ βασιλεύς" »»κατὰ πόλεις 7 που ἄρα κατὰ κώμας Qxovy C 
οἱ Ἐφϑαλῖται ;᾽ οἱ πρέσβεις", ἀστικοὶ, αὐ δέσποτα, τὸ φῦλον." 
»εὔδηλον οὖν, ἦ δὲ ὃ βασιλεὺς, ,ὡς ἐχείνων δήπου τῶν πό- 
; ; 
λεων κύριοι καϑεστήκατε." jab μάλα" ἔρασαν. ó βασιλεύς" 
τορ;ᾶρα ἡμᾶς ἀναδιδαξατε ὅση τῶν ᾿Αβάρων πληϑὺς τῆς τῶν 
Τούρκων ἀφηνίασεν ἐπικρατείας, καὶ εἴ τινες ἔτι παρ᾽ ὑμῖν; 
»tioi μὲν, ὦ βασιλεῦ, οἵ γε τὰ ἡμέτερα στέργουσιν ἔτι" τοὺς 
δὲ δήπουθεν ἀποδράσαντας οἶμαι ἀμφὲ τὰς εἴκοσιν εἶναι 
χιλιάδας." “εἶτα ἀπαριϑμησάμενοι οἱ πρέσβεις ἔϑγη κατήκοα 
τό Τούρχων, τὸ λοιπὸν ἠντιβύλουν αὐτοκράτορα εἰρήνην τὲ ξυν- Ὁ 
ἑστάναι καὲ ὁμαιχμίαν Ῥωμαίοις τε καὶ Τούρχοις. προσε- 
τίϑεσαν δὲ, ὡς καὶ ἑτοιμότατα ἔχουσι καταπολεμῆσαι τῆς 
Ῥωμαίων ἐπικρατείας τὸ δυσμενὲς, ónócov ἐς τὴν κατ᾽ αὖ- 
τοὺς ἀγελάζονται ἤπειρον. ἐπὲ τούτοις ἅμα τῷ λέξαι τὼ 
“οχεῖρε ὑψοῦ ἀνατείνας ὃ Πανιὰχ οἵ vs ξὺν αὐτῷ ὅρχῳ ἐπι- 
στώσαντο μεγίστῳ, ἦ μὴν ὀρϑογνώμονι. διανοίᾳ ταῦτα εἰρῆ- 
σϑαι. zo00g γε καὶ κατέχεον ἀρὰς σφίσιν αὐτοῖς, ἔτι γε μὴν 
καὶ τῷ Διζαβούλῳ, ἀλλὰ γὰρ καὶ παντὲ τῷ ἔϑνει, εἴ γε οὐχὲ 
ή. ἰδιοποιήσασϑε aut φχειώσασϑε coni.B. 6. χατὰ zxoutg Val, 
χατὰ κώμης vulg. , xci τὰ x. mg. H. 8.7 δὲ B. ἤδη vulg. 10. 


ὅση B., ὡς ἡ vulg. τι. ἀφηνίας ἐν ἐπικρατείᾳ vulg. , Val. em. 
ὑμῶν vulg. 18. αὐτὰς vulg. — 20. τὲ N., ye vulg. 


potentia.^ Adnuentibus legatis, Imperator rogavit: ,jUtrum in urbi- 
bus, an vicatim habitabant Ephthalitae?" — ,,Gens, o domine, urbes 
€olit.* Ergo, subiecit Imperator, manifestum est, vos omnium 
urbium, quae illorum fuerunt, factos esse dominos.* Sic est, 
Imperator,* dixerunt. ,Sed nos docete, quanta sit Avarum mul- 
titudo, quae vestri imperii frenum excussit, et num pars etiamnum 
vobis subiecta sit.* ,Sunt qui nostro imperio adhuc pareant. Qui 
vero a nobis defecerunt, arbitror esse circiter viginti millia.* Ρο- 
stcemo Imperatori dinumerarunt gentes Turcis subditas. Deinde ab 
eo, ut pax et armorum societas Romanis et Turcis esset, petierunt. 
Addiderunt, se paratissimos esse, pugnare contra omnes, qui Roma- 
nae dominationi infesti, eos prope ipsorum fines bello appeterent. 
Haec simulatque pronuntiarunt , Maniach, manibus in coelum sub- 
latis, et qui cum ipso erant, iureiurando maximo, sese ex animi 
sui sententia bona fide haec omnia dicere et promittere affirmarunt; 
ni ea vera essent, aut. si scientes fallerent, neque ca observarent ; 


3oo EXCERPTA 


A.C.568 τὰ ἐπηγγελμένα ἀληθῆ ve εἴη καὶ πραχτέα, οὕτω μὲν οὖν 
i d ^ τὸ φῦλον οἱ Τοῦρκοι φίλοι ἐγένοντο Ρωμαίοις, xal τῇ καϑ' 
ἡμᾶς οὐχὲ ἄλλως ἐφοίτησαν πολιτείᾳ. 
A. C. 569 53. Ὅτι διαϑρυλληϑὲν κατὰ τὴν Τουρκίαν, «ὅσοι ἀγχέ- 
ies ὅϑυροι ἦσαν, ὡς Ῥωμαίων ἐνδημοῦσι πρέσβεις καὶ ὡς no-5 
ρεύονται τὴν ἐπὲ τὸ Βυζάντιον ἅμα πρεσβείᾳ Τούρχων, ὃ 
Ριιοορτῶν ἐκείνῃ ἐθνῶν ἡγεμὼν ἐδήλωσε τῷ 4«ιζαβούλῳ ξὺν ἱκε- 
τείᾳ, ὡς. ἂν καὶ αὐτὸς ἐκ τοῦ σφετέρου τινὰς ἀποστείλαν 
ἔϑγους ἐπὲ ϑέαν τῆς Ῥωμαϊκῆς πολιτείας. καὶ τοίνυν 0 Ζίε- 
ζάβουλος ἐφίετο. καὶ ἕτεροι δὲ προεστῶτες ἐϑνῶν ταῦτα ἐξζή-το 
τουν" ὃ δὲ οὐδενὲ ξυνεχώρησε τῶν πάντων, ἢ μόνον τῷ τῶν 
Χλιατῶν ἡγεμόνι. καὶ οὖν καὶ τοῦτον παρειληφότες οἱ Ῥω- 
μαῖοι διὰ τοῦ λεγομένου ποταμοῦ Ὠὴχ", καὶ ἀτραπὸν δια- 
γύσαντες οὐδαμῶς ὀλίγην, ἐγένοντο κατὰ δὴ τὴν λίμνην τὴν 
ἄπλετον ἐκείνην καὶ εὐρεῖαν. ἐνταῦϑα ὃ Ζήμαρχος ἐνδια-τῦ 
τρίψας ἡμέρας τρεῖς στέλλει Γεώργιον, ὃς ἀνεῖτο ἐς τὴν τῶν 
Β ἐπιτομωτέρων συλλαβῶν ἀπαγγελίαν, προδηλώσοντα τῷ βα- 
σιλεῖ τὴν σφῶν αὐτῶν ἐκ Τούρκων ἐπάνοδον. καὶ οὖν 
Γεώργιος ἅμα Τούρκοις δέχα πρὸς τοῖς δύο ἀπήρξατο τῆς 
ἐπὶ τὸ Βυζάντιον ὅδοῦ, ἀνύδρου τε μάλα οὔσης καὶ πάντῃξο 
ἐρήμου, ὅμως δ᾽ οὖν ἐπιτομωτέρας. ὁ δὲ Ζήμαρχος κατὰ 
δὴ τὸ ψαμαϑῶδες τῆς λίμνης παροδεύων ἐπὲ ἡμέρας δέχα 
—. b. ἐνδημόῦσι N., ἐνδήμους vulg. 7. ἐχείνῃ N., ἐκείνης vulg. 


10. égítro N., ἐφέχετο vulg. ἑτέροις vulg. 15. &Upoíay 
vulg. —Iaxartes fluvius , lacus Aral. N. 


sibi ipsis et ipsi Disabulo totique genti diras sunt imprecati. Ad 
hunc modum gens Turcica Romanis amica est facta. 

8. Postquam fama ad finitimas Turciae gentes pervenerat, le- 
gatos Romanorum advenisse, eosque una cum Turcorum legatis By- 
zantium redire, eius regionis dux Disabulum supplex oravit, ut 
reipublicae Romanae visendae gratia sibi quoque legatos millere 
liceret. Quod Disabulus non recusavit. Sed quum aliarum quoque 
gentium duces idem peterent, nulli alii, quam soli Chliatium duci, 
concessit. Itaque hunc etiam Romani assumentes, traiecto flumine 
Oich, haud breve viae spatium emensi, ad illam ingentem et latam 
paludem pervenerunt. Hic Zemarchus tres dies commoratus, mittit 
Georgium, cui munus breviores epistolas perferendi delatum erat, 
ut Imperatori legatorum a Turcis reditum significaret. Georgius igi- 
tur cum duodecim "Turcis desertam quidem et inaquosam, sed bre- 
viorem viam Byzantium versus ingressus est. Zemarchus aulem per 
arenosa paludis iter faciens per duodecim dies , loca praerupta prae- 
tergressus, altigit ripas non solum fluminis Hichi, sed etiam Daichi, 
cl rursus per alias paludes ad Attilam pervenit, inde ad Uguros , 


E MENANDRI HISTORIA. 3o1 


καὶ δύο, δυσβάτους τέ τινας χώρους παραμειψάμενος, ἐγέ- 


A. 
vero χατὰ τὰ ῥεῖθρα τοῦ Ly, ov μὴν ἀλλὰ xci κατὰ τὸν Τὰ 
u 


Zlaiy, καὶ διὰ λιμνῶν ἑτέρων αὖϑις ἐς τὸν "Mrvilay - πάλιν 
€ ,? ' Ὁ * , WE. c 3 ^ * 
ὡς Ovyovgovc, ot δὴ καί σφισιν ἀπήγγειλαν, ὡς εἰς τὰ περὶ( 
^ - * , * , , , 
5rov Kogrva ποταμὸν ἐς τὰ λασιὰ τέσσαρες χιλιάδες Περ- 
σῶν ἐπιτηροῦσι προλελοχισμένοι, ὡς ἄν χειρώσονται παριόγ- 
τας αὐτούς. ταύτῃ τοι ὃ τῶν Οὐγούρων ἡγούμενος, ὃς διέ- 
σωΐζεν ἐκχεῖσε τοῦ Ζιζαβούλου τὸ κράτος, πληρώσας ὕϑατος 
? - 
ἀσχοὺς παρέσχδτο τοῖς περὲ Ζήμαρχον, ὡς ἂν ἔχοιεν ὅϑεν 
' - , , T 
τοὐδρεύσοιγτο διὰ τῆς ἀνύδρου ἰόντες. εὗρον δὲ καὶ λίμνην, 
καὶ παραμειψάμενοι τὸ μέγα τοῦτο ὑδροστάσιον ἀφίκοντο ἐς 
ἐχείνας τὰς λίμνας, ἐν αἷς ἐπιμιγνύμενος ἀπόλλυται ὃ Κω-- 
φὴν ποταμός. ἐξ ἐκείνου δὴ τοῦ χώρου πέμπουσι διοπτῆρας 
, » c 3 -“ c , 2 , 
προδιασχεψομένους, εἴγε ὡς ἀληθῶς οἱ Πέρσαι ἐγεδρεύουσιν" 
« * EJ , ? , , 2 ^ e M. V 
150f δὴ ἀνιχνεύυσᾶαντες ἀπήγγειλαν μηδένα ἰδεῖν. ὅμως ξὺν με- Ὁ 
γίστῳ φόβῳ ἀφίκοντο ἐς ᾿“λαγίαν, κατὰ τὸ μᾶλλον δεδιότες 
τὸ φῦλον τῶν Ὀρομοσχῶν. 
e 
9'. Ὅτε γενόμενοι ἐν MAav/a παρὰ Σαρώδιον τὸν ἐκχεί- 


C. 
d. 


st 


5 
2 
5 


c s X^ ef ^ € , , E] - 
yov ἡγεμόνα, καὶ ἅμα τοῖς ἑπομένοις Tovoxoig &oqoirrootV.74 


“οβουλόμεγοι, ὅ. Σαρώδιος τὸν uiv Ζήμαρχον καὲ τοὺς ἑπομέ- 
2A " b] r * ^ ^ , - , 
vovc ἐδέξατο ἀσμένως. vovg δὲ δὴ πρέσβεις τῶν Tovgxov 
ἔφασκε μὴ πρότερον τῆς ὡς αὐτὸν εἰσόδου τυχεῖν, ἢ κατα- 


2. 3. 5. Iemba, Iaik, Volga (Ethel) , Kuma, fluvii. N. 3. διὰ 
λιμνῶν H., διάλιμνον vulg. 4. Οὐτιγούρους et 7. Οὐτιγούρων 
coni N. 6. παριόντας Cantocl, παρόντας vulg. 7. ὅ om. vulg. 


ui Romanos monuerunt, in densis et arboribus consitis locis circa 
ophenem flumen latere in insidiis collocata Persarum quatuor mil- 
lia, qui praelereuntes eos captivos facerent. Ugurorum dux, qui 
illic ex auctoritate Disabuli imperium habebat, utres aqua imple- 
vit et praebuit Zemarcho et eius comitibus, ut, cum per deserta 
irent, haberent unde aquarentur. Invenerunt et paludem t ma- 
gnum illud stagnum praetergressi, pervenerunt ad eas paludes, in 
quas immixtus Cophen amnis sese effundit. Ex eoloco mittunt qui 
explorarent, an verum esset, Persas in insidiis esse. Hi iisdem to- 
tam regionem perscrutati renuntiarunt, se neminem vidisse. Nihilo 
secius in Alaniam magna cum trepidatione, propterea quod metue- 
bant gentem Oromoschorum , properarunt. 

9. Quum in Alaniam pervenissent, et Sarodium, Alanorum du- 
cem, una cum Turcis adire vellent , Sarodius quidem Zemarchum et 
qui cum eo erant benigne et comiter excepit, sed "Turcorum lega- 
tos prius, quam arma deposuissent, in suum conspectum venire no- 
luit, Maximo igitur inter ipsos super hac re orto et continuato per 
tres dies certamine , dissidentium arbiter fuit Zemarchus. Tandem, 
armis depositis, ut Sarodio placuerat, eum adierunt. Sarodius au- 


69 


302 EXCERPTA 


H ) ^ 
A.C.569 Jeuévovc τὰ ὅπλα. τοιγάρτοι καὶ ἅμιλλα αὐτοῖς ἐγένετο περὲ 
"Jy | - ^ , t 1 - 
I Ind-2r0jrov ini ἡμέρας τρεῖς, καὶ Ζήμαρχος ἦν τῶν quiorcixovué- 
ustini ὃ , c - 
vov διαιτητής. τέλος ἀποϑέμεγοι τὰ ὅπλα οἱ Τοῦρχοι, ὡς Xa- 
ρωδίῳ ἐδόκει, ὡς αὐτὸν ἐσεφοίτησαν. ὁ δὲ δὴ Σαρώδιος παρενεγ- 
γύησε τοῖς περὲ Ζήμαρχον διὰ τῆς τῶν Π]Πινδιμιανῶν ἀτραποῦ 5-5 
κιστα ἰέναι, τῷ κατὰ τὴν Σουανίαν τοὺς Πέρσας ἐνεδρεύειν" 
5 bl , - - 
ἄμεινον δὲ εἶναι διὰ τῆς λεγομένης Δαρεινῆς ἀτραποῦ οἴκοι 
P. τιοὐποχωρεῖν. ταῦτα ἐπεὶ ἔγνω ὃ Ζήμαρχος, διὰ τῆς ΠΠινδιμια-: 
γῆς ἔστειλεν ἀχϑοφύρους δέκα μέταξαν ἐπιφερομένους, ἀπα- 
τήσοντας Πέρσας τῷ προεχπεμφϑῆναι τὴν. μέταξαν xoi προ-ῖο 
τερῆσαι τῇ ὅδῷ, ἐκ τούτου τε ὑποτοπῆσαι ὡς ἐς τὸ αὔριον 
παρέσται καὶ Ζήμαρχος. καὲ οἵ μὲν ἀχϑοφόροι ᾧχοντο ἀπι- 
ὄντες, ὃ Ζήμαρχος δὲ διὰ τῆς Ζαρεινῆς παρεγένετο ἐς ᾽᾿άψι- 
λίαν, τῇ Ἱπιυδιμιανῇ χαέρειν εἰπὼν, ἐς τὰ εὐωνυμά τε ἐά- 
^ 3. , « 
σας αὐτὴν, ἡ ἐπίδοξον ἦσαν ἐπιϑήσεσϑαι οἱ Πέρσαι. καὶτϑ 
Y 3; MY ' : 5 " 1 1 2 » 
ἥκεν ἐς τὸ "Poyazrogtov, eva χατὰ δὴ vov Ev&ewoy» Πόντον, 
εἶτα ναυτιλίᾳ χρησάμενος ἐς Φᾶσιν ποταμόν". πάλιν ἐς Τρα- 
- e ΄ e 5 , ' 
Β πεζοῦντα. οὕτω τε δημοσίῳ ἵππῷ ἐς Βυζάντιον παρὰ βασι- 
- x » 
λέα εἰσελϑὼν ἔφρασε τὸ πᾶν. Ζημάρχῳ μὲν οὖν ἐν τοιοῖσδε 
μ᾿ * c , νι. , 2 Ν , 
ἕληξεν ἡ πορεία καὶ ἀποπορείας ént Tovgxovc. : 20 
c. A:C.565 v. Ὅτι ᾿Αβάρων καὶ Φράγκων σπεισαμένων πρὸς ἀλλή- 
Ind. 13 ' - 3 ἐν i , ? , ».?7 c 
Iustini ; Aovc, καὶ τῆς εἰρήνης ἐμπεδώτατα ἐχούσης, ἐσήμηνεν ὃ Βα- 
ἑανὸς Σιγισβέρτῳ τῷ τῶν Φραγκων ἡγεμόνι οἷα λιμῷ πιεζο-- 
» - - ] ' » 
μένης αὐτῷ τῆς στρατιᾶς, καὶ ὡς χρεὼν εἴη βασιλέα χαϑε-: 
5. Misimiani Agathiae. N. 9. ἐπιφερομένους, ἀπατήσογτας B., 
ἀποφερομένους, ἀπαντήσοντας vulg. 17. εἶτα del.N. — yoz- 
σάμεγος mg. H., χρησάμεγον vulg. 20. ὠποπορεία coni. B. 


tem monuit Zemarchum , ne per Mindimianos iter faceret, propter- 
ea quod Persae circa Suaniam in insidiis essent: consultius faceret , 
si per Darinem iret. His cognitis, Zemarchus per Mindimianam de- 
cem equos misit, serico onustos, qui Persas fallerent, quasi sericum 
praemissum esset, et ipsi praeirent , unde coniicerent, Zemarchum 
crastino die secuturum. Et hi quidem profecti sunt. Zemarchus vero 
perDarinem in Apsiliam venit, Mindimiana ad laevam relicta, (hae 
enim parte suspicio erat Persas insidias struere,) et Rogatorium accessit, 
deinde ad Pontum Euxinum, et navibus usus usque ad Phasin, tum 
ÜTrapezuntem pervenit, unde equo publico Byzantium ad Imperato- 
rem delatus, illi omnia narravit. Hic igitur profectio et reditus 
Zemarchi finem accepit. 

10. Quum Avares et Franci foedera invicem sanxissent, et pax 
firma inter eos esset, Baianus, Avarum dux, significavit Sigisberto, 
Francorum duci, suum exercitum commeatus inopia laborare, Dece- 
re eum, qui rex esset δὲ inter suos, minime negligere exercitum sibi 


E MENANDRI HISTORIA. 303 


" Me M - 
στῶτα, χαὶ πρός ys αὐτόχϑονα, μὴ περιιδεῖν στράτευμα &y- c.A.C.565 
» Ἢ c » 2 ,ς 7 - E] , ^ Ind. 13 
σπονδον. ἕφασχε δὲ, ὡς, siye ἐπιῤδωσει τῶν “βάρων τὸ y inii 
» ^ - c ΕῚ - 
στράτευμα vol; ἀναγκαίοις, οὐ πλέον ἡ τρεῖς ἡμέρας αὐτοῦ 
3 - D 
ἐνδιατρίψει., εἶτα ἀπαλλαγήσεται. ταῦτα ἐπειδὴ ἀπήγγελτοα 
- - ce » , » - 
ὅτῷ Σιγισβέρτῳ, παραχρῆμα 0 ys aAsvQa ve ἔστειλε τοῖς 
2 , $ Me I ^ , 
““βαροις καὶ 00zQix καὶ oig καὶ βόας. Ὶ 
ια΄. Ὅτι ᾿Αλβούιος ὃ τῶν “Ζγγιβάρδων μόναρχος (οὐλ. 6. 566 
- - 32 t 
γὰρ αὐτῷ ἀπέληγεν ἡ πρὸς Κογιμοῦνδον ἀπέχϑεια, ἀλλ᾽ ἀνε 
, x As . - 
παντὸς τρύπου ᾧετο δεῖν καταστρέψασθαι τὴν τῶν Γηπαίδων 
τοἐπικράτεια») ταύτῃ τοι πρέσβεις ἐξέπεμψεν ὡς τὸν Βαϊανὸν, 
ἐς ὅμαιχμίαν παρακαλῶν. παραγενομένων δὲ τῶν πρέσβεων, 
ἠγτιβόλουν μὴ περιϊδεῖν σφᾶς ὑπὸ Γηπαίδων τὰ ἀνήκεστα 
-» x 
memov9orag, μάλιστα καὶ Ῥωμαίων τῶν ἄγαν ἐχϑίστων 
"Afágoig συμμαχούντων τοῖς Γήπαισιν. ἐδίδασκον δὲ, ὡς oJ: 
»Ὕ ^ , κ᾿ , 
' 15xavà τοσοῦτον πρὸς Γήπαιδας τὸν πόλεμον ἀναῤδέψωσι, xa-D 
30gov ἸΙουστίνῳ μαχήσονται, βασιλεῖ. τῷ τῶν ᾿Αβάρων ever 
* , , € , ^ 
ἐς τὰ μάλιστα Óvoueveorarq ye ὄντι, ὃς παρωσάμεγος τὰς Iov- 
στινιαγοῦ τοῦ μητραδέλφου σπονδὰς πρὸς ᾿Αβάρους ἐκ πολ- 
λοῦ γεγενημένας τῶν εἰωϑότων ἐστέρησε. προσετίϑεσαν δὲ, 
c » ΒΩ σ , , 
2006, εἴ y& ἔσοιγτο ἅμα “ογγοβάρδοις, ἀκαταμάχητοι γεγή-: 
σογταί πως, καὶ ὡς καταστρεφόμενοι Γήπαιδας τοῦ τε πλού- 
του σφῶν, ἔτι γε μὴν καὶ τῆς ἐκείγων κοινῇ χρατήσουσι χώ- 
| ρας, καὶ ὡς 7 Σχυϑία τὸ λοιπὸν αὐτοῖς εὐημεροῦσί ys ἐς 
, ^ ἮΝ : 
ἀεὶ, καὶ uiv οὖν 5 Θρῴκη αὐτὴ ἔσται εὐεπίβατος, xai 
8. Κογνιμοῦντον vulg 23. εὐημεροῦσέ H., εϑημεριοῦσί vulg. 
foedere coniunctum.  Promittebat autem , si exercitam Avarum nc-. 
cessariis rebus recreasset, se tertio die castra moturum, neque diu- 
tius in his locis commoraturum. Haec ubi Sigisberto sunt nuntiata, 
statim farinam, legumina, oves et boves ad Avares misit. 
11. Alboinus, Longobardorum rex, qui inimicitias, quas cum 
Cunimundo, Gepidarum rege, exercebat, minime deponebat, sed qua- 
cunque ratione Gepidarum opes sibi evertendas ducebat. Itaque 
legatos ad Baianum misit, quibus eum ad armorum societatem adhor- 
tabatur. Legati cum advenissent, precibus cum Baiano agebant, ne se 
contemmeret, qui nefanda omnia a Gepidis passi essent, praesertim 
quum etiam Romani, Avarum genti quam infestissimi, Gepidas bello 
iuvassent, Neque tam in Gepidas bello ferri dicebant, quam contra Iu- 
stinum pugnare cuperent, regemAvarum genti inimicissimum, qui foedera 
cum Tustiniano, eius avunculo, iam pridem transacta pro nihilo habens 
Avares consuetis muneribus privaret,. Adiecit, si cum Longobardis se 
coniungerent, fore, ut invicti essent, et, Gepidis exterminatis, eo- 
rum opibus et regione communiter potirentur. Tum pacatis et con- 
iunctis ipsis facile fore Scythiam €t ipsam Thraciam occupare, et 


3o4 EXCERPTA 


- 5 
Α.(. 566 ἁπλῶς ξὺν οὐδενὲ πόνῳ ἐκ γειτόνων δρμώμενοι τὴν 'Poyuat- 
Mun τή ey καταδραμοῦνται, xol ὡς ἄχρις αὐτοῦ γε δή nov τοῦ Bv- 
ustini 2 : vi "si abis ; 
ζαντίου ἐλάσουσιν. ἔφασκον δὲ οἱ τῶν “ογγιβάρδων πρέ- 
ε M] , - 3 , ^ * c , 
σβεις, ὡς καὶ συνοίσει τοῖς Αἴβαροις τὴν πρὸς Ῥωμαίους 
^ E : 
Ριται ὠσπάσασϑαι μάχην" ἢ γὰρ ἂν ἐχεῖνοι προτερήσουσι, καὶ x5 
παντὸς τρόπου χαϑελοῦσι τὴν ᾿βάρων δύναμιν, ὅπου xal γῆς 
» » 
τυγχαγουσὶν ὄντες. 
U " ' - '": 
ιβ΄. Ὅτι ὃ Βαϊανὸς τοὺς τῶν “Ζογγιβάῤφδων πρέσβεις δε- 
' ' ' n ^» ^ 
ξάμεγος ἐδόχει τούτους περιφρονεῖν, τῷ βούλεσθαί γε αὐτὸς 
, , c , M M , ' ἂν 
κερδαλεώτερον ϑέσϑαι ὡς αὐτοὺς τὴν συμμαχίαν, xr TO 
^ w , * D 
μὲν τὸ μὴ δυνασϑαι, πῇ δὲ τὸ δύνασϑαι μὲν ngoloyero, 
μὴ βούλεσϑαιν δέ. ξἙυνελόντα δὲ εἰπεῖν, ἅπαντα τρόπον 
B ἀπάτης τοῖς δεομένοις ἐπισείσας ἔδοξε μὲν πείϑεσθαι μόλις, 
ΡῚ » EY » P] ^ , ^ , € , 
V.250ux ἄλλως δὲ ἡ εἰ τὸ δεχατημόριον τῶν τετραπόδων ἁπαΐῦ-- 
των, ὅσα παρὰ “ογγιβάρδοις ὑπῆρχεν, αὐτίκα κομίσαιντο,τῆ 
xai ὡς, εἰ γένοιντο καϑυπέρτεροι, ἥμισυ μὲν τῆς λείας ξξου- 
σιν αὐτοὶ, τὴν δὲ τῶν Γηπαίδων χώραν εἰς τέλεον. ἃ δὴ 
xai ἐγένετο. καὶ ἐχώρουν Γήπαισι πολεμήσοντες. ἐπειδὴ 
» 5 
08 ἐπύϑετο Ἱονιμοῦνδος, λέγεται δείσας, ὡς καὶ αὖϑις παρὰ 
E] - » , ΔΒ 3 6* T » 
“βασιλέα "Iovovivov ἔπεμψε πρέσβεις, xai ὡς οὐδὲν ἧττον, 520 
πρότερον, ξυγεπιλαβέσθϑαι οἱ τοῦ κινδύνου ἱκέτευε, καὶ πάλιν 
τὸ Σίρμιον καὶ τὴν εἴσω Ζίράου ποταμοῦ χώραν ἐπηγγέλλετο 
3. ἐλάσουσι Ἡ., ἐχλάβουσν vulg. «-“ογγοβάρδων vulg. ο. αὖ- 


τὸς B., αὐτὸν vulg. 10. αὐτοὺς N., αὐτῇ vulg. τή. εὖ add.N. 
. 10. ἐπείϑετο vulg. 


ex vicinis locis moventes minimo negotio Romanorum regiones ar- 
mis percurrere et Byzantium usque ferri. Dixerunt quoque Longo- , 
bardorum legati, Avaribus expedire Romanos ultro bello petere: alio- 
quin enim illos praeventuros, et quoquo terrarum Avares constite- 
rint, eos persecuturos et quacumque ratione deleturos. 

12, Baianus legatos quidem Longobardorum excepit, sed eos. 
parvi facere decrevit, ut ea ratione conditionibus, quae suis ratio- 
nibus utiles essent, ad armorum societatem secum contrahendam 
pelliceret. Et modo se non posse, modo posse, iactabat, sed nolle. . 
Cumque se precantes omni fraudis genere, ut breviter dicam, con- 
cussisset, tandem eorum petitioni assentiri videbatur, sed nom alia 
conditione, quam si decimam. partem quadrupedum, quae tunc tem- 
poris apud Longobardos essent, confestim acciperet, si superiores 
evaderent, dimidium manubiarum et tota Gepidarum regio eius iuri 
cederet. Atque haec cum ita conventa essent, bellum inferre Ge- 

!pidis deinceps instituerunt. Quae ubi Conimundus intellexit , dici- 
tur timore perculsus legatos quoque misisse ad lustinum Imperato- 
rem, et eum esse obtestatus, ut non. minus, quam antea, in par- 
iem periculi veniret. "Tum rursus, se illi Sirmium et omnem regi- 


E MENANDRI HISTORIA. 305 


δώσειν, αἰδώς vs αὐτὸν οὐκ εἶχεν ἤδη περὲ τῶν αὐτῶν Ó- A.C.566 
μωμοχότα ἅπαξ xai τοῖς ὅρχοις οὐχὲ ἐγχαρτερήσαντα. διὸ aia 

δὴ καὶ βασιλεὺς Ἰουστῖνος εὖ εἰδώς τε καὶ vexuotgóuevogQ ᾿ 

τοῖς φϑάσασιν, ὡς Κονιμούνδῳ ἔνεστι πίστεως οὐδὲν ὅτιοῦν, 
δἀνήνασϑαι μὲν οὔ τι ᾧετο χφῆναι τὴν ξυμμαχίαν, ἀναβολῇ 

δὲ ὅμως παρεχρούσατο τοῦ βαρβάρου τὴν αἰτησιν" ξφὴ yao, 

ὡς διεσχεδασμένα τὰ Ῥωμαϊκὰ ὑπάρχει στρατεύματα, ξὺν 

σπουδῇ δὲ ὡς οἷόν τέ ἐστιν ἀϑροίσας αὐτίκα ἐχπέμψοι, ἀ- 

κήχοα δὲ περὶ Κονιμούνδου καὲ τοιάδε, ἐμοὶ δὲ οὐ πιστά" 
τολίαν γὰρ ἀναιδὲς ὑπῆρχε τὸν παρασπονδήσαντα περὲ τῶν αὐ:- 

τῶν δεῖσθαι καὶ πάλιν. λέγεται δὲ, ὡς καὶ «“Τογγίβαρδοι τη- Ὁ 

ψιχαῦτα ἐπρεσβεύσαντο παρὰ Ἰουστῖνον, καὶ ὅτε Γήπαιδας 

εῆς ὡς Ῥωμαΐους ἀγνωμοσύνης πλεῖστα ὅσα κατηγορήσαντες, 

τὴν ἐκ Ῥωμαίων μὲν ϑηρώμενοι συμμαχίαν ἤνυσαν οὐδὲν, 
τδκατεπράξαντο δὲ ὅμως πρὸς τοῦ βασιλέως μηδὲ ἑτέρους τῆς 

Ῥωμαίων ἀπολαῦσαι ἐπικουρίας, 

| ay. "Or Βαϊανὸς ὃ τῶν ᾿Αβάρων ἡγούμενος, ἐν ᾧ χρόνῳ. A.C.568 

τὸ Σίρμιον ἠβούλετο πολιορχήσειν, Βιταλιανόν τε τὸν ἑρμηνέα "nte i4 

καὶ Κομιτᾶν εἶχεν ἐν δεσμοῖς. ἄμφω γὰρ τὼ ἄνδρε τούτω UT 
ao0lovorivog ὃ βασιλεὺς ἤδη στείλας ὑπῆρχεν ὡς αὐτὸν, αἰτή-- 

σοντας αὐτοῦ, ὡς ἂν ἅττα διαλεχϑείη γε αὐτοῖς. ὃ δὲ παρὰ 

τὸν κοινὸν τῶν πρέσβεων ϑεσμὸν εἶχεν ἐν δεσμοῖς. 

τι, χαὶ Β., μὴ vulg. 12. Ιουστῖνον N., Ἰουστίνου vulg. Τήπαι-- 
δὲς vulg. ao. αἰτήσαγτες vulg. 21. ἅττα ἐγκαλοέη διαλ. coni. N. 


onem, quae intra Dravum fluvium est, concessurum esse pollicitus - 
est. Neque pudore afficiebatur, quod idem iam semel iurasset, ne- 
que iureiurando stetisset. :Ex quo cum Imperator perspiceret et 
coniiceret ex his, quae evenerant, nihil inesse Conimundo fidei, 
minime quidem illi denegandum auxilium, sed dilatione et procra- 
stinatione petitionem eius ducendam existimavit. Respondit enim, 
per varias provincias dispersos esse Romanorum exercitus: cum ce- 
leritate et studio illos coacturum et quam citissime suppetias missu- 
- rum. Haec quoque mihi de Conimundo audita:sed minime verisimi- 
lia videntur. Mihi enim satis impudens videtur is, qui cum foedera 
ruperit, eadem rursus petit. Dicitur vero, non solum tunc temporis 
Longobardos legatos ad lustinum misisse, sed quavis ratione eos 
Gepidas apud Romanos ingrati erga illos animi insimulatos esse, quo 
magis ipsi auxilio digni viderentur, sed nihil profecerunt. Hoc tamen ab 
Imperatore consecuti sunt, ut neutra gens a Romanis auxiliis iuvaretur. 
13. Baianus quo tempore de obsidendo Sirmio cogitabat, Vi- 
tallianum interpretem et Comitan in vincula coniecit. Hos autem 
duos viros Iustinus Imperator dudum ad illum miserat, ut aditum 
ad colloquendum cum illo de quibusdam rebus peterent. 15 autem 
contra fas et commune ius gentium eos in vinculis habuit. 


Dexippus, Eunapius etc. 20 


306 EXCERPTA 


: » ; “ὦ 
(λοδδο ιδ΄. Ὅτι ὃ Βαϊανὸς μετὰ τὴν τειχομαχίαν στέλλει τινὰς 
- » - 
πὰ. ἀμφὲ τῆς εἰρήνης διαλεχϑησομένους. ἕγιοι δὲ τῶν ἐν Xig- 
lustini 5 , 4 “ἧς * 52 - λ , « δῇ (m δὴ ᾿ 3. ! ; 
piod ἀνὰ τὸ ἡλίβατον TOU βαλανείου, ὁ δῆτα τῷ qBQ ἔτυγ- 
hd ^^ -. , , ᾿ 
χανεν ἀνειμένον, ἐπὲ κατασκοπῇ τῶν πολεμίων κατὰ τὸ συν- 
ηϑες ἐνιζάνοντες, καὶ ἐν ἀπόπτῳ χαραδοχοῦντές vt καὶ 9t9-5 
* , ^ 
μενοι εἴ που ἐπήλυσις ἔσται βαρβαρικὴ, ὡς κατενόησαν τοὺς 
- , 2 - - 
τῶν ᾿Αβάρων ἀγγελιαφόρους ἤδη προσιόντας, τῷ μήχει τῆς 
- x * *? 
ἀτραποῦ ἀποπλανηϑέντες καὶ οὕπω κατεγνωκότες τὸ ἀκριβὲς 
ὑπετόπησαν εἶναι πληϑὺν ᾿Αβαρικὴν, ἐδήλωσαν τε αὐτίκα, 
^ - c - - LAS 
xai τὸ σημεῖον καϑεῖλον. ὃ δὲ Βῶνγος πρὸς τοῦτο Óvoyspa-to 
nu (e 
4 » P H ' * , 
vac σαφέστερον ἔσπευσε καταμαϑεῖν τάληϑές. γνοὺς δὲ ὀλέ- 
5 ii ? , * , , e^ v , 
yovc εἶναι rovc "dBagovc xai βουλεσϑαί oL ἐπιχηρυκευσασϑαι, 
B ἐξέπεμψε xoi αὐτὸς τοὺς ποιησομένους τὰς καταλλαγὰς ἐς τὰ 
- » - € , Y 
ἔξω τοῦ τείχους. ἔτει γὰρ ἐκ τοῦ ἕλκους περιώδυνος zv, καὶ 
' 2 » ^ LE 
ὃ Θεόδωρος ὃ ἰατρὸς οὐχ εἴα τὸν στρατίαρχον ἐν φανερῷ!8 
γίνεσθαι τοῖς ἐναντίοις. εἰχὸς γὰρ μηδὲ ἔφασκε τοὺς πολε- 
, € , , » »! - , » ΕῚ --7 , 
μίους ὡς ἐβλήϑη. εἰ δὲ τοῦτο κατάδηλον ἔσται αὐτοῖς, τότε 
, 1 - 
ἀνάγχη μὴ ὑποχρύπτειν, ὡς ἂν μὴ ὑπόνοια γένηταί σφισι 
- T ^ , 
τοῦ ἀποβεβιωκέναι αὐτόν. οἱ δὲ, ἐπεὶ ἕτεροι περὲ τῆς εἴρή- 
ἦλϑον διαλεχϑησό ! οὐχὲ αὐτὸς, ὑπενό ) 
γης ἦλθον διαλεχϑησόμενοι καὶ οὐχὲ αὐτὸς, ὑπενόησαν, Qc20 
κ ^ 7, 
διώλετο ὃ στρατηγὸς, χαὶ αὐτῷ ἐϑέλειν ἔφασκον ἐν ovvov- 
, , - . 
σίᾳ γεγέσϑαι. τότε ὃ Θεόδωρος, τοῦ συγοίσοντος εὖ μαλι- 
e 4. 2 


6. ἐπήλυσις H., ἐπίλυσις vulg. 16. μηδὲ] μηδὲ εἰδέναι B. 
τοῖς πολέμοις (sic) H. ; 


14. Baianus post murorum oppugnationem misit, qui de 
pace agerent. Nonnulli ex his, qui Sirmii erant, ad summum fa- 
stigium balnei, quod populi usui erat destinatum , ad speculandos 
hostes, ut moris est, ascenderunt. Hi ex specula circumspicientes, 
si qua barbari eruptionem facerent, adverterunt. Avarum nuntios , 
qui iam se in viam dederant, e longinquo per iter vagantes. Hos 
cum certo dignoscere non possent, suspicati sunt, esse ex hostium 
exercita. Itaque illico signo dato adventum eorum nuntiaverunt. 
At Bonus, cum illi iu dubio haereret animus, re diligentius ex- 
plorata, cognovit barbaros esse parvo numero, et pacis conditiones 
esse laturos. Itaque et ipse misit, qui extra muros cum illis collo- 
quie sererent. Decumbebat enim ex vulnere, neque illi per Theo- 

orum medicum licebat hostibus obviam ire. Neque vero hostes eum -. 
vulneratum esse scire suspicabatur. Nam si id rescissent, tum non 
amplius illi latendum. esse dixit, ne suspicionem iniiceret, ducem e 
vivis excessisse. Sed hostes ubi viderunt alios, qui de pace disce- 
ptarent, venire, suspicati sunt, ducem periisse. ltaque colloquium 
coram eo fieri velle dixerunt. "Tunc Theodorus, qui quod utile 
foret, praecipue spectabat, dixit non iam tempus postulare, ut dux 


E MENANDRI HISTORIA. 307 


στα στοχασάμεγος, ἔλεξεν, ὡς τὸ λοιπὸν οὗ ygedWRhdnoxov-f.A.C.569 
πτεσϑαι τὸν στρατηγὸν, μᾶλλον μὲν οὖν ἐς τὰ ἔξω ἱέναι τῆς wee 5 

, 15 x 2 "- ' 1 , 

πόλεως xat ἐς ὃψιν γίγεσϑαι và» βαρβάρων. xot paouaxo C 
^ , M ' 

τινὲ τὸ ἕλκος περιστείλας ἀφίησιν αὐτόν. καὶ δὴ προελϑὼν 

50 Βῶνος, ἀγχοῦ τε τῶν βαρβάρων γενόμενος, ἐφάνη oquot. 

, € , , - , » -- 
TO0rS οἱ πρέσβεις τοιάδε ἀμοιβαίῳ τῷ λογῷ ἔφασαν" ,raUrG 
ς«» Y 4 - - ᾿ Cow c - 3 ' 
ἡμῖν, ὦ Ῥωμαῖοι, διαλεχϑῆναι πρὸς ὑμᾶς ὃ τῶν “Ζβαρων 
ἐκέλευσε δεσπότης" μή μοι μέμψιν τινὰ ποιήσασϑαι πόλεμον 
ἀραμένῳ: ὑμεῖς γὰρ πρῶτοι τὴν αἰτίαν τοῦ πολέμου δεδώ- 

di ^ , " E] / 
IOxGTt. πολλοῖς γὰρ πόνοις ὁμιλήσας, xai ἀποδημίας οὐχ ἧκιΞ: 
στὰ ποιησάμενος, μύλις ἐχειρωσάμην ταύτην τὴν χώραν, καὶΐ.;6. 
ὑμεῖς ἀφείλεσϑέ μοι βιαίως αὐτήν. πρὸς τοῖς xai τὸν Οὐ- Ὁ 
σδήβαδον τῷ τῶν δορυαλώτων ἀνήκοντά μοι νόμῳ ἔχετε λα- 

[ » * * e ΕῚ * , ^ c 

. βόντες. ἀλλὰ γὰρ xoi ὕβρεις ἐς τὰ μάλιστα πικρὰς ὃ καϑ' 

e ὦ y N , , c » * , * 
τδύμᾶς χατέχεξ μοι βασιλεὺς, οὐ μόνον ἅπαξ ἢ δὶς, ἀλλὰ 

καὶ πολλάκις" τῶν δεόντων τε οὐδὲν ἠβουλήϑη διαπράξα- 

σϑαι. εἰ τοίνυν τοιαῦτα πρὸς ὑμῶν ἠδικημένος τοῖς δτίλοις 
ἐχρησάμην, οὐδαμῶς ὑπάρχω μεμπτέος. καὶ νῦν οὖν εἴ γε 
βούλεσϑε περὲ σπονδῶν τε xai εἰρήνης ἡμῖν ϑέσϑαι λόγους, 
€^ » Ἢ TT ^ "n 

|  Aoéroiu0raTO ἔχομεν- ἐν ὑμῖν vs χείσϑω προτιμῆσαι τὸ συνοῖ- 
| cov καὶ τὰ εἰρηναῖα πρὸ τοῦ πολέμου ἑλέσθαι." πρὸς ταῦ- 
va ἀπεχρίνατο ὃ Βῶνος" πρότερον μὲν ἡμεῖς oUx ἠρξάμεθα 
πολέμου: οὐδὲ γὰρ xa9' ὑμῶν ἠλάσαμεν. ἐς τοὐναγτίον 


15. ἡμᾶς vulg. μοι μουΒ. — 18. μεμπτέος H., πεμπτέος vulg. 


domi in occulto se contineret, sed potius, ut extra civitatem prodi- 
ret, et in conspectum barbarorum veniret. Itaque vulnere unguen- 
to illito, Bonus a medico dimissus cum barbaris convenit. Tunc le- 
gati mutuo sermone, huiusmodi verbis sunt usi: ,, Avarum dominus, 
o Romani, apud vos haec proponere iussit. Ne illi succenserctis , 
si contra vos bellum suscepit. Etenim priores bello causam dedi- 
stis. Multis exhaustis laboribus et non minoribus itinerum fatiga- 
tionibus toleratis vix istam, inquit, regionem ceperam, cum mihi 
illam vi eripuistis. Praeterea Usdebatum, qui iure captivorum domi- 
nio meo cesserat, mihi ereptum retinetis, Multas quoque alias 
acerbas contumelias in me effudit Imperator vester, neque id semel 
atque iterum , sed saepius, neque quicquam eorum, quae iusta erant 
et aequitati consentanea, facere voluit. ltaque si tot tantisque in- 
iuriis et damnis a vobis affectus et lacessitus, armis sum usus, in 
nullo sum reprehendendus. Quod si vultis nunc etiam de foedere 
et pace nobiscum verba facere, prompto animo id faciemus. Vestri 
igitur arbitrii est, quod expedit, praeoptare, et pacem bello prae- 
ponere. Ad quae Bonus respondit: ,,Priores quidem nos minime 
bellum occepimus, aut in vos grassati sumus: e contrario tu prior 


308 EXCERPTA 


f£. A.C.569udv οὖν σὺ xoà. τῆς Ῥωμαίων ἤλασας, λοιπὸν δὲ, ὅτ, καὶ 
Ind.3ó βασιλεὺς ἔν βουλῇ ἐποιήσατο χρήματά σοι ἐπιδοῦναι" τοι- 
nra πεν καὶ παρέσχε τοῖς κατὰ σὲ πρέσβεσιν. ἐπεὶ δὲ κα- 
τενόησεν αὐϑαδιαζόμενον xai ὑπὲρ αὐτὴν δή που τὴν βαρ- 
βαρικὴν ἀλαζονείαν ἐξογκούμενον, δήματά τε ὑπερήφανα ση-ὅ 
μαίνοντα καὶ τῆς σῆς δυνάμεως καϑυπέρτερα, τηνικαῦτα xai 
αὐτὸς ἅτε ἀγχίνους ἐπετέλεσε τὰ οἰκεῖα. καὶ τὸ νῦν δὲ ἔχον, 
ἡμέτερόν ἔστιν ὡς βασιλέα στεῖλαι ovg ἂν σὺ βουληϑείης 
πρέσβεις τοὺς βεβαιώσοντας τὰ περὶ τῆς εἰρήνης. μηδὲ 
γὰρ ἐν ἡμῖν εἶναι νόμιζε xà» γοῦν φϑέγξασϑαΐ τι, μήτι γειο 
Β καὶ ἑτέρως ἢ καϑὰ βασιλεῖ τῷ ἡμετέρῳ δοχεῖ διαπράξασθαι." 
ταῦτα Βώνου εἰρηκότος, εὖ ἔχειν ἔδοξε τῷ Βαϊανῷ τὰ ῥή- 
ματᾳ. ἐσήμανε δὲ αὖϑις", ἐπειδὴ τὰ ἐς ὁμαιχμίαν ἑπόμενά 
μοι ἔϑνη αἰσχύνομαι, αἰδώς τέ μὲ ἔχει, εἴ γε πάντῃ ἄ- 
ngaxrog ἐνθένδε ἀναχωρήσω, μηδέν τι ὀγήσας ἐμαυτόν» ὥς τῇ 
ἂν μὴ οὖν δόξω μάτην πεποιηκέναι καὶ ἀκερδῆ τὴν ἐπιχεῖ- 
ρησιν, βραχέα μοί τινα πέμψατε δῶρα. καὶ γὰρ ἐν τῇ Zxv- 
ϑίᾳ περαιωϑεὶς οὐδὲν ὅτιοῦν ἐχκομισάμην, καὶ τῶν ἀδυνάτων 
ἐστὶ κἀντεῦϑεν ἥκιστα ὠφεληϑέντα. με ἀπελεύσεσϑαι." Βώνῳ 
δὲ τῷ στρατηγῷ καὶ τοῖς ὅσοι ys aug? αὐτὸν (ἦν δὲ 9 17620 
(πόλεως μέγιστος ἱερεὺς) ἔδοξεν εὔλογον μὲν εἶναι τὸ ngorti- 
γόμενον" οὐδὲ γὰρ πλεῖστα ἐβούλετο κομίσασθαι, ἀλλ᾽ ἄχρ᾽ 
5. ἐξογκώμενον vulg. 9. βεβαιώσαντας vulg. τι. ἢ add. B, 


in Romanos irruisti. Quin etiam Imperator dona tibi mittere ani- 
mum induxit, idque legas ad te missis mandavit. Sed cum te au- 
daciorem factum cerneret , et ultra barbaricam insolentiam vana 
gloria elatum et tumentem, ita ut illi verba arrogantiora, longe 
tuas vires excedentia, denuntiares : nimirum prudens et cautus rebus 
suis prospexit, Et ut nunc sunt res, nostrum est ad Imperatorem 
legatos, quos tibi videbitur, mittere, qui de pace conveniant. Nec 
enim existimes velim , in mostra potestate esse quicquam aliter, 
quam Imperator praescripserit, dicere aut facere." Haec ubi Bonus dixit, 
recta quidem eum et iusta dixisse Baianus censuit: sed haec subiecit: 
»Sane ego propter gentes, quae me ad bellum secutae sunt, vere- 
cundia. ducor, si nulla re eliecta recedere, neque quicquam operae 
pretii fecisse videar. Ne igitur videar frustra tantum laboris pertulisse 
et sine ullo emolumento expeditionem suscepisse, parva munuscula ad 
me mittite, Etenim e Scythia huc transmittens, nihil quicquam me- 
cum extuli neque mihi, si nihil rei, quod me iuvet, percepero, hinc 
excedere licet." Bono quidem duci et ceteris, qui cum eo erant, in- 
ter quos erat supremus urbis sacerdos, visum est, Baianum iusta 
et rationi consentanea proponere. Nec enim immoderata munera 
Baianus sibi dari petebat, solum unam pateram ex argento factam, 
nec multum auji, praeter haec togulam Scythicam. Veron Bonus 


E MENANDRI HISTORIA. ὀ 309 


δίσχου ἑνὸς doyvgomouyov xai OA(yov χρυσίου, ἔτι γε ΕΔ C565 
2 Α LJ 
μὴν καὲ ἀμπεχονίου Σχυϑίου. πλὴν ἐδεδίεσαν oi i or sehn 
Boóvoy» ἰδιοβουλῆσαι καὶ οὐχὲ γνώμῃ τοῦ αὐτοκράτορος ἅ- | 
LU , E - 
παντα διαπράξασθαι. ἀντεσήμαναν τοιγαροῦν αὐτῷ, ὡς 
5,v)v ἔχομεν βασιλέα φοβερόν τε xai ἐμβριϑέστατον, καὶ οὐκ 
ἀγνεξόμεϑα, οὐδὲ ὅσα οἷόν τέ ἐστι διαλαϑεῖν αὐτὸν ἐπιτελέ- 
» - 
σαι αὐθαιρέτως, ἄλλως τε καὶ ἡμεῖς, ἅτε ἐν στρατεύματε, 
τυγχάνοντες, οὐκ ἐπιφερύμεϑα χρημάτων περιουσίαν ἢ μόνον 
στρατιωτιχὴν ἐφεστρίδα, Tv ys δή nov xoi περιβεβλήμεθϑα , Ὁ 
τος, * e λ ὃδ ^X δὴ Ui - -Ό. ? A, ' € 
ἔτι τὸ τὰ ὅπλα. δωροφορῆσαι δὴ οὖν τῷ τῶν βάρων ἧ- 
“ Lu » - 
γουμένῳ ἔξ ὧν ἐνταῦϑα ἥκομεν ἔχοντες εὐτελῶν, ἄϑρει, ὦ 
Χάγανε, μὴ καὶ ὕβρις πέφυχέ τις. ἀξιότιμον δὲ, καϑὰ ἔ- 
gv, ὡὠδὲ οὐκ ἔχομεν. τὰ γὰρ τιμαλφέστερα τῶν ἐφοδίων 
ἡμῖν ἐν ἑτέροις ὑπάρχουσι τόποις xol ὡς ποῤῥωτάτω ἡμῶν: 
154 οὖν ὃ καϑ᾽ ἡμᾶς αὐτοχράτωρ φιλοφρονήσεταί σοι δώροις, 
ovx ὀχνήσομεν δὴ mov καὶ ἡμεῖς γεγηθότες τὸ καὶ τῷ βασι- 
Ast ἑπόμενοι ταῦτα διαπράξασθαι, xa90cov οἷοί τέ ἐσμεν, 
ὥσπερ φίλῳ προσφερόμενοι καὶ δμοδούλῳ." πρὸς ταῦτα d- 
, . 3 
γαναχτήσας ὃ Βαϊανὸς σὺν ὅρχῳ ἠπείλησεν, ἦ μὴν στράτευμα 
2 , ^ € , 3 , M] * ^- 
AaoéxnéuWew τὴν “Ῥωμαίων ἐπιδραμούμενον. καὶ δὴ τοῦ. ττή 
στρατηγοῦ κατάδηλον. αὐτῷ πεποιηκότος, ὡς ἐξέσται μέν οἱ 
μὰ “ἀν » , "T" 4 c E] X. A A d 
ποιεῖν ὅσα ἄν δυγήσοιτο, εἰδέναι dà, ὡς ov πάντως ἐπ᾽ ἀ- 
2. Σχυϑίου)] σηριχοῦ coni. B. ἐδεδίασεν (sic) vulg, 8. rvy- 
χάγον vulg. 12. πέφυχέ τις H., πεφυχότες vulg. 


e 
et qui ei adstabant aliquid proprio consilio inconsulto Imperatore 
facere timebant. Itaque Baiano contra respondit: ,,Habemus nunc 
Imperatorem, qui facile ad iracundiam adducitur; quare ne ea qui- 
dem, quae fortasse eum laterent, nostra sponte et proprio animi 
iudicio facere sustinebimus. Praeterea quum in castris degamus, pe- 
cunias in numerato minime habemus, neque quicquam nobiscum 
ferimus nisi castrensem  suppellectilem , et ea, quibus induimur. 
Denique Àvarum duci ex iis, quibus modice instructi huc venimus, 
dona offerre vide, o  Chagane, ne iniuria et ignominia aliqua sit: 
nam nihil tanto honore digni habemus. Pretiosiora enim viaticorum 
nostrorum sunt in aliis locis et longe a nobis remotis posita. Quod- 
si vos Lmperator noster muneribus demereri. voluerit, non cuncta- 
bimur, tibi et nobis gratulantes, et Imperatoris iussa facere , et 
omne, quoad eius fieri poterit, quod tibi conducet , exsequi , tan- 
quam amici et eius, qui una nobiscum uni domino paret , utili- 
tatibus inservientes." ΟΡ haec indignatus Baianus. iurans mínaius ἡ 
est, se immissurum exercitum in Romanorum ditionis regiones, qui 
populationes faceret. Ad quae cum dux palam praedicaret, illi qui- 
dem licere ommia, quae pesscet, aggredi et tentare, sed persuasum 


AaD C EXCERPTA 


. £A.C.569 ya93 τῶν στελλομένων ἔσται 7 ἐπιδρομὴ, αὐτὸς ἔφη, ὅτι 
δ t -ς cow 
sue »τοιούτους énag oo τῇ Ῥωμαΐκῇ, ὥς, si xai συμβαίη γέ σφισι 
-“ EJ » 
ϑαγάτῳ ἁλῶναι, ἀλλ᾽ ἔμοι γε μὴ γενέσϑαι συναίσϑησιν." xai 
^ ' ^ , 
δὴ παρεκελεύσατο δέχα χιλιάδας τῶν Κογτριγούρων Atyoué- 

» ὃ -- , x ' * -“ e MP C 
vov Ουνγων διαβῆναν τὸν Σάον ποταμὸν xoi δῃῶσαι τὰ éni5 
“Ἰαλματίαν, αὐτὸς δὲ ξὺν πάσῃ τῇ κατ᾽ αὐτὸν πληϑυὶϊ διελ-- 

Li » - : 
ϑὼν τὸν Iorgov ἐς τὰ τῶν Γηπαίδων διέτριβεν ὅρια. 
Ü 5 *5 , , 
B ιε. Ὅτι αὖϑις 5496 Ταργίτιος βουλόμενος πρεσβεύσα- 

ε , , - » - - í$»X ^ 
σθαι ὡς βασιλέα, ἐκεῖνα τε ἔφη τῷ βασιλεῖ καὶ ἤκουσε πρὸς 

Ύ » ὦ '» , * , ' - ὃ 2 , 
αὐτοῦ ἅπερ XGL ἄλλοτε. τὴν TE y&Q πόλιν τὸ Σίρομιον ἐβούλετοτο. 

V.77 πρὸς Ῥωμαίων κομίσασϑαι, ἅτε οἰκεῖον ὃν αὐτῷ κτῆμα ἐξότε 

^ - € - , ᾿ 
τὰ τῶν Γηπαίδων ὑπ᾽ αὐτοῦ διέφϑαρτο πράγματα" ἔτι τὲ 
καὶ χρήματα, ἅπερ ᾿Ιουστῖνος τοῖς Οὔννοις ἐφ᾽ ἑκάστῳ ἐνιαυ- 

LÀ , * - - 
τῷ ἐδίδου: xai, οἷα μηδὲν εἰληφότων αὐτῶν ἐκ τῶν παροι- 

- et - $ tr ea 
χομένων ἐτῶν, ἅπαντα ὅμοῦ Ταργίτιος εἰσπράττειν ἠξίου, ov-15 
τω τὸ λοιπὸν τὰς ἐνιαυσιαίας συντάξεις ἐῤῥωμένας κατατι- 

t ^ , , ' ' , , 9c " T 
ϑέγαι Ῥωμαίοις. πρὸς γε καὶ, τὸν Οὐσδηβαδὸν ἐξήτει οἷα 
bd Ὁ Led — et 
προσήχοντα τῷ τῶν δορυλήπτων αὐτῷ ϑεσμῷ. xot ἕτερα 
, , T 
Οδέ τινα προεβάλλετο ὃ Ταργίτιος ὑπερηφανίας ἀνάπλεα, ὧν 
» , , 2 —- € τ » 4 ^ , , 
οὐδένα λόγον ἐποιεῖτο ὃ βασιλεὺς, ἀλλὰ γάρ τὰ τε λεγομεναλο 
* - V 5 - , - Dn " 
πρὸς αὐτοῦ ἀπεφλαύριζε, xai uiv οὖν βασιλικῶς ἐχρῆτο τοῖς 
δήμασιν. ἐπὲ τούτοις οὖν διάφοροι πρεσβεῖαι φοιτήσασαι, 
2. τοσούτους H. 4. Cotriguri Agathiae. ir ἐξότε B., x«i 


ὅτε vulg. 17. ἐξήτεε D. , ἐζήτεν vulg. 18. προσήχοντα Β., 
προσῆκον vulg. ι 


habere, fore, ut istae excursiones his, qui iu eas mitterentur, non 
bene verterent, respondit, se tales missurum, qui 81 perierint, 
damnum nullum ex eorum exitio ad eius sensum esset perventu- 
rüm. taque iussit dena millia Hunnorum, qui Contriguri diceban- 
tur, traiicere Saum et vastare Dalmatiam, Ipse vero cum omni 
suo exercitu, transmisso Istro, in finibus Gepidarum substitit. 
15. Venit denuo "argitius, ut legatione fungeretur apud. Impe- 
ratorem. Eadem vero dixit Imperatori, et audivit ab Imperatore , 
quae et àntea.  Petebat enim a Romanis sibi tradi Sirmium oppi- 
dum, tanquam quod esset sua privata et domestica possessio, quia 
ab ipso Gepidarum res essent eversae; tum etiam pecunias, quas 
lustinus Hunnis quotannis pendebat, postulabat, et quasi superiori- 
bus annis nihil accepissent, omnes simul Targitius sibi persolvi vo- 
lebat, et ita in posterum annua cum Romanis foedera se rata habi- 
turum dixit. Usdibatum quoque poscebat, tanquam qui suus captivi- 
tatis iure et lege esset. Plurima alia etiam in medium profere- 
bat Targitius, insolentiae et superbiae plena, quorum omnium Im- 
perator nullam rationem habuit, sed elusit et contempsit, et. verbis 
Lnperatoriam maiestatem decentibus est usus. Denique cum per di- 


E MENANDRI HISTORIA. 3i1 


ὡς διηνύσθϑη πλέον οὐδὲν, διαφῆκε τὸν Ταργίτιον ὃ βασιλεὺς, A. C. 569 
εἰρηκὼς αὐτῷ στέλλειν ἐκεῖσε Τιβέριον αὐτοχράτορα στρατη- 120-3 


ἣ - . Iustini 5 
yór, περὲ τοῦ παντὸς διαλεχϑησόμεγον xai βεβαιώσοντα τὰ 
ἕχαστα.- i 

σ Φ - 
b ς΄. Ὅτι ἄλλα τὸ πολλὰ αἰτια ἐγένοντο τοῦ πολέμου ' Po- fA. C570 


- » - ἊΝ na. 
μαίων τὸ καὶ Περσῶν, τὸ δὲ μᾶλλον ἀναπτερῶσαν Ἰουστῖνον y... 
Lu - ^- -» 
ὃ κινῆσαι χατὰ Περσῶν τὸ ἔϑνος οἱ Τοῦρχοι ἐγένοντο. οἵδε 
᾿ P] , Ms) ' * - ^ » » 
γαρ éofaAAorreg ἐς τὴν Πηδικὴν τῆς τε γῆς értuov, ἔστει-- 
Ἷ - T -“ , 
4a» δὲ xai ὡς ᾿Ιουστῖνον πρεσβείαν ἐφ’ ᾧ συνεχπολεμῶσαί 
A x ^ - - " 
10ys αὐτὸν Πέρσαις, κοινῇ τε καθελεῖν ἐξαιτοῦντες ἀμφοτέρων D 
τοὺς δυσμενεῖς, xai τῶν Tovgxov μᾶλλον ἀσπάσασϑαι" ov- 
* » - - 21 , 
1o γὰρ ἂν τῇ μὲν Ρωμαίων, τῇ δὲ Τούρκων ἐπιϑεμένων ἐν 
μέσῳ τὰ Περσῶν διαφϑαρῆναι. ταύταις ταῖς ἐλπίσιν ἐπηρ- 
M » P E 
μένος "Iovo:ivog QqÓíog «ero τὴν Περσῶν καταστρέψεσθαι 
χῆδυναμιν καὶ ἐς τὸ μὴ εἶναι ξυνελάσειν. καὶ οὖν, cg οἷόν 
Ἔ 2 , ex 2 “ 1 1 T: , λ , o 
τε ἦν, ἐν βεβαίῳ ἕξειν αὐτοῦ τὴν πρὸς Tovoxovg φιλίαν à- 
, 
πάντα παρεσχευάζετο. 
, t i » 
. Ab. Ὅτε αὖϑις oi ᾿Αβαροι πρεσβείαν ἔστειλαν ὡς  Po- 
ν᾿ T ^ - - 3 , 
μαίους, καὶ περὲ ὧν πολλάκις, περὶ τῶν αὐτῶν ἐπρεσβεύονγ-- 
aor0. ὡς δὲ οὐδὲν ὑπήκουον οἱ “Ῥωμαῖοι, (οὐ yàg ἸουστῖνονΡ.χιῦ 
9 * P4 ^" Ld * ὃν 
τὸν. αὐτοκράτορα ἤρεσκε,) τὸ τελευταῖον τοῦ ᾿ΑΙΨὲχ ἐς πρε- 
σβείαν ἐληλυϑότος, ξυνήρεσε Τιβερίῳ καὶ τοῖς περὲ τὸν Aix 


ini 6 


1. διηνύσϑαιν vulg. 7. zai κινῆσαν N. 17. χαὶ τὰ τῶν 
coni. N. 20. Ἰουστῖνον vulg. 


versas et multas legationes super his commeantes nihil quicquam 
effectum esset, Targitium dimisit imperator, et illi dixit, se illuc 
missurum Tiberium, qui summum in exercitu habebat imperium, 
qui de omnibus rebus ageret, et singula pacaret et firmaret. ὦ 

16. Multae quidem aliae belli causae inter Romanos et Persas 
exstiterunt, maxime vero Turcorum gens impulit Imperatorem, ut 
contra Persas arma moveret, Etenim Turci Mediam invaserant et 
depopulati erant. Itaque Iustinum missa legatione, ut bellum Per- 
sis secum inferrent, quo communibus hostibus exitio essent, sollici- 
tabant. Etenim ex una parte Romanis, ex altera Turcis ingruenti- 
bus, Persas, qui in medio constituti erant, facile opprimi posse. 
Harum rerum fiducia elatus Iustinus, facile fore existimabat, ut 
Persarum potentiam everteret, et ad interitum adduceret. liaque 
quantum i» illo erat, omnia curabat, quo sibi Turcorum amicitiam 
fidam et tutam conservaret. 

17. Avares legationem de iisdem rebus, de quibus saepius antea, 
ad Romanos miserunt; cui legationi cum Romani minime aures prae- 
berent: (nondum enim lustino placuerat:) tandem Apsicho legatio- 
nem obeunte, "Tiberius et Apsich in ea sententia comstiterunt, ut 


312 EXCERPTA 


ΓΑ σδτοπαρασχεϑῆναι γῆν τοὺς “Ρωμαίους, ἵνα κατοικίζεσϑαι udo 
uitis à λοιεν οἱ "Bagor, εἴ ys τῶν παρά σφισιν ἀρχόντων λήψονται 
. τοὺς παῖδας ὅμηρεύσογντας. xai οὖν τὰ τοιάδε Τιβέριος ἐσή- 
μήνδ. βασιλεῖ. ἀλλὰ γὰρ τῷ αὐτοχράτορι οὔ τι ἐδόκει τοῖς 
πράγμασι τῶν “Ῥωμαίων εἶναι λυσιτελές" οὐκ ἄλλως δὲ si-5 
ρηνεύσειν ἔφασκεν, εἴ ys μὴ αὐτοῦ δῆτα τοῦ “Αβάρων Tyov- 
Buévov λάβοι τῶν παίδων τινὰς ἐς ὁμήρους. Τιβερίῳ δὲ οὐ 
ταὐτὰ ἐδόκει" ἐγνωμάτευς γὰρ, ὡς, εἴ ys τῶν παρὰ Σκύϑαις 
ἀρχόντων λήψονται τοὺς παῖδας, οἷα εἰκὸς, βουλευομένου 
τοῦ Χαγάνου τὰ ξυντεϑειμένα παρώσασϑαι, οὐ συγχωρήσειντο 
τῶν ὁμηρευόγτων τοὺς πατέρας. Τιβέριος μὲν τοιᾶσδε $- 
πῆρχϑδ γνώμης, βασιλεῖ δὲ οὐχ οὕτως ἐδόκει. ἀλλὰ γὰρ δή 
που καὲ ἐνεμέσιζε τοῖς Ῥωμαίων στρατιάρχαις τὸν πόλεμον 
ἀναβαλλομένοις, συλλαβαῖς τὸ ἐχρῆτο ὡς αὐτοὺς διαγορευ- 
οὐσαις, ὡς δέοι τοῖς βαρβάροις ἐνδείκνυσθαι, ὅτι γε δή πουτϑὅ 
Ῥωμαίοις οὐχὲ ἐς τὸ ἀβροδίαιτον ὃ βίος . . ., ἄλλως δὲ ὡς 
σφιλοπόλεμοί τέ εἶσι καὶ φερέπογοι. ἐπεὲ δὲ τὰ τῆς ἔριδος 
ἐνίκα καὶ ὃ πόλεμος ἠπειλεῖτο, Τιβέριος ἐσήμηνε Βώνῳ ἐν 
γράμμασι φυλάξασϑαι τὰς διαβάσεις τοῦ ποταμοῦ. ᾿ 
up. Ὅτι μετὰ τὴν νίκην τῶν ᾿Αβάρων, ἡττηϑέντος Ti-20 
βερίου τοῦ στρατηγοῦ, μετὰ τὰς ξυνϑήκας συνήρεσε πρεσβεύ- 


6, "48íper Ν., Ῥωμαίων vulg. 8. ταῦτα vulg. 14. διαγο- 
gon B., διαγορεύσας vulg. 16. ἀβροδίαιτον ὃ βίος ἐστίν 
. mg., ἀβροδίας τὸν δβίονος vulg, 


Avaribus Romani terram, in qua habitarent, darent, si obsides fili- 
os eorum , qui apud ipsos imperia gerebant, acciperent. iun Ti- 
berius Imperatori significavit. Quod tamen minime rationibus Ro- 
manorum conducere Imperator censuit, neque aliter se pacem fa- 
cturum dixit, nisi aliquos ex liberis ipsius ducis Avarum obsides 
sumeret, Tiberio vero non ista probantur. Sic enim iudicabat, si 
aliquos liberos eorum , qui apud Scythas imperitabant, obsides ha- 
beret, fore, ut, si Chaganus a pace recedere vellet, patres haud 
dubie eorum, qui apud Romanos obsides essent, non permitterent. 
Tiberii igitur haec erat sententia, Sed Imperatori pacem omnino 
minime faciendam videbatur. Quinimo ipsis exercituum ducibus 
succensuit, quod bellum gerere cunctarentur, litteris quoque eos 
admonuit, oportere, ut barbaris ostenderent, Romanorum mores non 
in mollitiem et inertiam degenerasse, sed se laborum patientes et 
belli cupidos esse. Ut discordia praevaluit et bellicum cani coe- 
ptum est, Tiberius litteris Bonum admonuit, wt diligentem fluvii 
custodiam faceret. 

| 18. Tiberio victo, et victoria potitis Avaribus, conventum est, 
legationem per inducias ad Imperatorem mitti. Ad quam Tiberius 


E MENANDBI HISTORIA, 313 


σάσϑαν ὡς τὸν Ρωμαίων αὐτοχράτορα. καὶ δὴ Τιβέριος f. A.C.570 
δυναπέστειλε᾽ τῇ πρεσβείᾳ Ζαμιανὸν vabfap yop y ἐσήμηνέ rp cow 6 

τῷ βασιλεῖ ἅπαντα τὰ ξυνενεχϑέντα, wai περὲ ὧν βούλεται 

τὸ ᾿Αβαρικόν. καὶ ἐσπείσαντο τελέως “Ῥωμαῖοί τε καὶ "Afa- 

5901. : 

ιϑ.. Ὅτι τῶν ᾿Αβάρων σπεισαμένων καὶ ἐς τὰ οἰχεῖα &- 
περχομένων, οἱ Σκαμάρεις ἐγχωρίως ὀνομαζόμενοι ἐνεδρεύ- 
σαντες ἀφείλοντο ἵππους τε καὶ ἄργυρον xai ἑτέραν ἀπο-- Ὁ 
σχευήν. τούτων ἕνεχα πρεσβείαν ἔστειλαν αὖϑις ὡς Τιβέ- 

τορίον, τῶν χεχλοφότων πέρι ἐπιμεμφόμενοι, ἔτι καὶ τὰ d- V.78 
φαιρεϑέντα ἀνακομέσασϑαι βουλόμενοι . xai δὴ ἀνερευνη- 
ϑέντες οἵ τὴν κλοπὴν εἰργασμένοι ἐν φανερῷ τὲ yeosemg 
μοῖράν τινα ἀπεκατέστησε τοῖς ᾿Αβάροις. 

x. Ὅτι τοῦ δεκάτου ἔτους ἀνυσϑέντος τῶν πεντηκον- A C.571 

15rovr(Üo» σπονδῶν, μετὰ τὴν σφαγὴν Σουρήνα, ἐν τούτῳ Sum Mis 
Περσῶν βασιλεὺς στέλλει Σεβόχϑην, ἄνδρα Πέρσην, ἐς nos- 
σβείαν ὡς ᾿Ιουστῖνον τὸν βασιλέα, τῶν ἐν Περσαρμενέίᾳ μὲν 
ξυγεγεχϑέντων ἄγνοιαν δῆϑεν ὑποκρινόμενος, ἄλλως δὲ τὸ 
συντεταγμένον “Ρωμαίους κατατιϑέναι χρυσίον βουλόμενος, οἷα 

2037 τῆς δεκαετίας περαιωθείσης, ἧς τὰ χρήματα ὑφ᾽ ἕν éxo- 
μίσατο, εἶτα ἐμπεδώτατα ξυνεστάγαι τὴν εἰρήνην, καϑά που 
ἐνεγέγραπτο ἐν ταῖς ξυνϑήκαις. σφόδρα γὰρ ἐν ἀρχαῖς ἐ- 
τάραξε Χοσρόην αἰσϑόμενον, ὡς βασιλεὺς “Ρωμαίων πρὸς. 116 


3. ξυνεχϑέντα vulg. 13. ἀπεχατέστησαν H. (male). 


Damianum, ordinis ductorem , misit, qui illum eorum, quae conti- 
gerant et quae Avares vellent, certiorem faceret. Tandem foedus 
inter Romanos et Avares est factum. 

19. Foedere inito, cum Avares ad sua redirent, Scamares pa- 
trio nomine dicti, ex insidiis illis vim fecerunt, et equos, argen- 
tum et reliquam suppellectilem eripuerunt. Quapropter legationem 
ad Tiberium miserunt, quae de rebus ablatis quereretur et rapta 
repeteret. At deprehensis , qui latrocinium fecerant, et in apertum 
adductis, partem aliquam Avaribus restituit. 

20.  Exacto decimo quinquaginta annorum induciarum anno, 
postSurinae caedem, Persarum rex Sebochthem, virum Persam, le- 
gatum ad Iustinum Imperatorem mittit. Ille quidem. ignorationem 
eorum , quae in Persarmenia gesta erant, fingebat, et cum decem 
anni praeteriissent, quorum tributa in unam collata, fuerant solu- 
ta, deinceps Romanos aurum, de quo convenerant, solvere, ut foede- 
ribus scriptum erat, et pacem constare petebat, Nam cum initio 
Chosroes suspicaretur, Romanorum Imperatorem a conditionibus pa- 
cis recedentem ad bellum ferri, valde perturbatus fuerat.  Vereba- 
tur enim, ne ex improviso Imperator cum magno apparatu se bello 


314 7^0 EXCERPTA 


ἁ. (. 57: πόλεμον ὥρμα τὰ εἰρηναῖα, παφωσώμενος. ἐδεδούκει τε, μή 
Iustini 79€ ἐκ μεγαλής παρασκευῆς ὀπιϑοῖτο τε. αὐτῷ οὐ LR ἄλλως 
οὐχ ἥκιστα φροντίδα ἐτίϑετο, εἰς ἔσχατον γῆρας ἐληλακὼς 
καὶ ἤδη ἐχλελυμένος ταῖς δρμαῖς τοῦ πολέμου, dors ἐῤῥῶ- 
σϑαι τὰ εἰρηναῖα, καὶ ὥσπερ ἀμέλει πατρῷον χτῆμα τοῖς γεῦ 
αὐτοῦ παισὲ ἀσαλευτά τε χαὶ ἄτρωτα καταλιπεῖν. ΣΣεβο- 
χϑὴν μὲν οὖν Ἰουστῖνος φοιτήσαντα ἐς τὸν βασιλέα οὔ τε 
μάλα προσίετο, ἐπεὶ καὶ ἄλλως, ἡνίκα εἰσῆλθε κατὰ δὴ τὸ 
εἰωθὸς τὸν αὐτοκράτορα προσκυνήσων, χαμαὲ ῥίψαντος ξαυ- 
^ Βτὸν, οὕτω ξυμβὰν, ὃ πῖλος ὃς ἐπὲ τῇ χεφαλῇ κατὰ τὸ νενο-το 
μισμένον Πέρσαις ἐπέκειτο ἐς τοὔδαφος ἔπεσε. τούτῳ ci- 
σίῳ τινὲ συμβόλῳ χρησάμενοι οἱ ἐν τέλει καὶ 0 δῆμος ταῖς 
κολακείαις τὸν βασιλέα ἐπτέρωσαν, ὡς ὅσον οὕπω ὑὕποπε- 
σεῖται αὐτῷ ἡ Περσίς. τῷ τοι ἄρα Ἰουστῖνος ἐπῃρμένος ἦν 
ταῖς ἐλπίσι καὶ μετεωρίζετο τῇ διανοίᾳ, τὰ κατὰ νοῦν ὁᾷσταιϑδ 
ἐχβήσεσϑαι οἰόμενος. Σεβόχϑην δὴ. οὖν ἀγγείλαντα ἐφ᾽ οἷς 
παρεγένετο, ὃ βασιλεὺς περιεφρόγησέ γε αὐτὸν, xai ἐν οὐδενὶ 
λόγῳ ἐποιεῖτο τὸν ἄνδρα. ἔφη τοιγαροῦν ὡς αὐτὸν, ὡς ἥ φι- 
λότης χρήμασι βεβαιουμένη οὐκ ἀγαϑή; αἰσχρὰ γὰρ καὶ ἀν- 
αδραποδώδης ὠνητή τε 5» τοιάδε. φιλίαν δὲ τὴν ἰσόῤῥοπον ztao 
καὶ οὐχὲ χερδαλέαν δρίζεσϑαι, ἐν d, καὶ τὸ βέβαιον πέπηγε 
φύσει TU . πρὸς voloós ἀνεπυνϑάνετό γε πρὸς αὐτοῦ, μή τε 
καὶ περὲ τῆς κατὰ σφᾶς ᾿Αρμενίας βούλοιτο διαλέγεσθαι. Σε- 


1. ὥρμα N., ὥστε vulg. αι. πέπηγε M. , πέπειγε vulg. 


aggrederetur.. Et omnino illi maxime curae erat, cum iam ad extre- 
mam senectutem pervenisset, et bellorum consilia omisisset , pacem 
inviolatam servare, et nullis bellis interturbatam et impeditam re- 
ni paterni possessionem liberis suis relinquere. Imperator autem 
Sebochthem ad se venientem. non magni faciebat, praesertim quum 
accidisset, simulatque ingressus est lmperatorem , ut moris erat, 
venerans, et ad pedes eius humi procubuit, ut pileus, quem in ca- 
pite, ut Persarum leges ferunt, gestabat, in terram caderet, Hoc 
omine principes viri et cetera turba, tanquam divinitus immisso, 
uti, et foeda adulatione Imperatorem extollere, et dicere, fore, ut 
Persis brevi ei submitteretur. Hac cogitátione mente elatus. Iusti- 
nus, in spem adducebatur, omnia, quae animo volvebat, ad opta- 
tum exitum perventura. Itaque cum Sebochthes ea, quorum causa 
venerat, renuntiaret, Imperator eum contempsit, et nullo numero 
habuit, dixitque, amicitiam pecuniis contractam haud probari. Tur- 
pem enim et servilem esse, quippe quae. pretio empta esset. Amis 
citiam autem, cuius ratio constans et natura bene fundata. esset , 
aequalem, non quaestu comparatam definiri. Deinde. ex ipso quae- 
sivit, numquid vellet de his, quae in Armenia, quae eorum. iuris 


E MENANDRI HISTORIA. 315 
fóy9nc δὴ οὖν ἀπεχρίνατο, ἀκηκοέναι μὲν τὸν αὐτοῦ βασιλέα, A. C. 571 


ὡς ἀνὰ τὰ ἐκείνῃ βφαχεῖά τις ἐγένετο ταραχὴ, στεῖλαι δὲ ὃ "Tustbi 

μῶς τινὰ τὸν δυνάμενον ἐν χόσμῳ ϑέσϑαι τὰ γεγενημένα xod . 

τὸν ϑόρυβον χαταπαύσοντα. ἰΙουστῖνος δὲ Περσαρμενίους 
δπροφανέστατα ἔφη εἰσδέξασθαι Περσῶν ἀποχωρήσαντας, καὲ 

οὐ περιόψεσθαι σφᾶς ἀδικουμένους, οἷα δὴ Ouoyvouovac τὰ 

εἰς ϑεόν. Σεβόχϑης δὴ οὖν ἐν Πέρσαις ἀγχίνους τε ἅμα Ὁ 

καὶ νομίζων τὰ περὲ τὸ ϑεῖον οὐκ ἄλλως ἢ καϑὰ νομίζουσι 

“Χριστιανοὶ ; ἐπιμελέστατά πως ἐδεῖτο τοῦ βασιλέως ἸΙουστί- 
τογοῦ μὴ κινῆσαι τι τῶν ἐν κόσμῳ, ἐν νῷ τε βαλέσϑαι τὸν πό- 

λέμον, οὕτως ἄδηλον πρᾶγμα xai οὔτε ἐπὶ ῥητοῖς εἰωθότα 

χωρεῖν. καὶ ὅτι δὴ, εἰγξ οὕτω τύχοι, xai χρατούντων Ρω- 

μαίων, ἐς τοὐναντίον αὐτοῖς περισταίη τὰ τῆς νίκης. ἐσιόν- 

τες γὰρ ἐς τὴν Περσῶν xai ἐπὲ μικρότατον ὁδοιπορίας ἐλαύ-: 
i5vovtec εὑρήσουσιν ἅπαντάς ys δή που περὲ τὸ ϑεῖον οὐκ ἀλ- 

λως, ἤπερ αὐτὸν, ἐσπουδακότας ὡς, εἴγε ἕλοιντο τοὺς roLOVO- 

δὲ ἀποχτιγγύναι, οὐδὲν ἧττον αὐτοὲ πάλιν ἡττηθήσονται. Ῥ, 117 

οὐ δῆτα οὖν χρεὼν κατὰ Χριστιανῶν τοὺς ὁμοδόξους ϑήγειν 

τὰ ξίφη. ἄλλὰ γὰρ τοῖς οὕτω λίαν ὅμαλοῖς τε xci ἐπιεικέσι 
χολύγοις Ἰουστῖνος οὐκ ᾧετο χρῆναι ἔσεσϑαι. πειϑήνιος. ἔφη 

δὲ, ὡς, εἶγε παραϑείη δάκτυλον ἕνα, χινηϑήσεται, καὶ ὡς ἐς 

τὴν Περσῶν ἐλάσοι" θαῤῥεῖν τε, ὡς, εἰ πρὸς πόλεμον ὅρμη- 

10. τὲ add. N. 14. μακρότατον coni. N, 


erat, contigerant, disserere, Et ille quidem regem suum accepisse, 
respondit, exortum quemdam in illa provincia tumultum, levem et 
exiguum; ad eum sedandum misisse, qui comprimeret et res pristi- 
no statui restitueret. Iustinus vero palam dixit, se Persarmenios, qui 
a Persis defecissent, in fidem tutelamque suam recepisse, neque 
si quis eos iniuria afliceret, neglecturum, quippe qui eadem, quae 
ipse, de religione sentirent. Sebochthes autem, qui apud Persas pru- 
dentia excellebat , cum eandem, quam Christiani, de religione opi- 
nionem haberet, etiam atque etiam vehementer lustinum orabat, 
ne ea, quae se bene haberent, moveret, et ut animum induceret, 
bellum esse rem valde incertam neque certis legibus fluere. Quod- 
si forte fortuna contingeret, ut Romani victoria potirentur, ipsam 
victoriam fortasse in contrarium casuram, Etenim qui Persarum re- 
gionem vel brevissimo itinere cognoverint, eos compertum habere, 
omnes non alio ritu religionem, quam ipse colat, colere et ample- 
cti. Hos si occidere susceperint, nihilominus postea longe ipsis in- 
feriores fore.. Proinde iniuste eos contra homines eadem cum Chri- 
stianis religione "utentes enses esse stricturos. His tam aequis et 
lenibus sermonibus lustinus minime sibi acquiescendum existimavit, 
sed dixit, etiamsi unum digitum apponeret, se expeditionem sus- 
tepturum et Persidem invasurum. Confidere , se, si in bellum eru- 


316 | EXCERPTA 


A.C.571g05, καϑελεῖ τὸ Xoogón» καὶ αὐτὸς βασιλέα χειροτονήσον 
Πέρδαις. οὕτω τοίνυν ὑπερόρια εἰπὼν ἀπέπεμψε Σεβόχϑην. 
A. C.575 κα΄. Ὅτι ἐπεὶ Ἰουστῖνος τὰς φρένας παρεχύόπη καὶ Τι- 
Ind.8 ἀνεδέξατο διοικεῖν τῆς πολιτεί X πρά ἐν ἀ- 
lustini "e Ἵ ih ' T Bg is ] "fta A M ans vea 
P. 1,879009 ἤσαν αὐτὸς " ἰβέρεος κα ῆ βασι ἐς ὀφίά ὁπως 16-3 
V.2990wr0 τὰ τῶν πολέμων. ἄλλα yag ἔλυσε τὸ ἄπορον σφῶν 
βασιλεὺς ὃ Περσῶν Oc τὸν Ρωμαίων αὐτοχράτορα στείλας 
᾿Ιάκωβον, ὃς τὰ Περσικὰ δήματα τῇ Ἑλληνίδι φωνῇ διασα- 
σαφηνίζειν ἠπίστατο, συννοήσας γὰρ, ὡς εἰς ἔσχατον νῦν ἐλ- 
, *& € - , «e P! » » 
πίδος οἱ “Ῥωμαῖοι κατολισϑήσαντες ἥδιστον μὲν ἄν ἔχοιεν το 
ἐπὲ ταῖς οἱαισοῦν ξυνϑήκαις διαλῦσαι τὸν πόλεμον, οὐ μὴν 
ϑαῤῥῆσαι πρεσβείαν τινὰ στεῖλαι διὰ τὸ οὐκ εὐπρόσωπον εἶναι 
τὸν ἀρξάμενον πολέμου ἀπάρξασθαι xai ἱκετείας" προτερή- 
σὰς οὖν ὃ Περσῶν βασιλεὺς τὴν αἰσχύνην προαγεῖλε, xai 
τῷ κχατεπτηχύτι τῆς γνώμης αὐτῶν ἐπενόησε πρόφασιν, Ogi^ 
ἂν ἔλθοιεν ἐς λόγους αἰτησόμενονι μεϑ᾽ ἱκετηρίας εἰρήνην... 
Ὁ στέλλει τοίνυν ᾿Ιάχωβον, ἄμεινόν πὼς βουλευσάμενος, ὡς οὐ 
ἐν » , , M 
Ὑ ϑοπῶώποτε ἀν tUxAséaregov Πέρσαι τὸν πρὸς “Ρωμαίους xara- 
Sowwro πόλεμον" τοσαῦτα γὰρ ἐνδώσειν “Ῥωμαίους, ὅσα ἂν 
? , , 3 , ς 1 - 1 ? - € 
ἐθελήσωσι Πέρσαι αὐτοί. ἢ δὲ σταλεῖσα πρὸς αὐτοῦ (640 
᾿Ιουστῖνον ἐπιστολὴ οὔτε τῆς ἡλικίας ἦν τοῦ Περσῶν βασιλέ- 

Post fragm. 2o, sequuntur in vulg. 'duo ex Simocatta petita, 

, et lemma ἐκ τῆς β΄ βίβλου, quod ad eundem pertinet. 3. Τι- 
βέριος coni. B. — 4. ἀνεδείξατο coni. N. 9. ὡς εἰς ἔσχατον νῦν 

Ν., ὡς ἔσχατον ὡς νῦν vulg. 15. ϑαῤῥήσειαν coni. B. 50. αὖ- 

᾿ τοῦ N., αὐτὸν vulg. — 21. Ἰουστῖνον H. mg. , ἸΙουστινιαγὸν vulg. 
perit, Chosroem de medio sublaturum, et regem Persis daturum. 
Ad hunc modum insolenter locutus, Sebochthem missum fecit. 

21. Cum Iustinus mentis imbecillitate laboraret, et Tiberium 
reipublicae administrandae praefecisset, Tiberius et regina incerti 
erant, quid de rebus bellicis statuerent; sed dubitationem exemit 
Persarum rex, qui lacobum legatum ad Romanorum lmperatorem 
misit. Is Persica verba Graece exprimere noverat. Nam Persarum 
tex, Romanorum res in ultimum discrimen adductas esse ratus, et 
nihil iucundius et opportunius illis contingere posse, quam quibus- 
wis conditionibus bellum pace finire, cuius rei gratia tamen eos 
podere legationem mittere, quod indecorum existimarent, eum, qui 

ellum suscepisset, initium supplicandi facere, hunc pudorem prae- 
veniendo sustulit. Et quoniam consternati animo erant, rationem 
ét occasionem excogitavit, ut per speciem colloquii pacem — 
Orarent. ltaque mittit Iacobum , Persas nunquam gloriosius bellum 
contra Romanos deponere posse existimans, quia Romani omnia, 
quae Persae voluerint, essent concessuri. Atque haec missa per 
lacobum ad lustinum epistola neque aetati regis Persarum accom 
modata erat,(nam puerilem in modum conscripta erat,) neque alte- 


E MENANDRI HISTORIA. 317 


ec, μειρακιώδης οὖσα παντοίως, οὔτε δὲ ἄλλου τινὸς οἶμαι A, C. 555 

ἐμφρονεστάτου. ἕτερον γὰρ τὸν ὁγτιναοῦν ἀπαυϑαδίζεσϑαι Ind. ὃ z 
οὐχ. ἀπὸ τρόπου ἣν" éxsivov μέντοι οὐ βρενϑύεσϑαι ἴσως ἐ- 
χρῆν, οὐδὲ ὑψαγόραν τινὰ εἶναι καὶ ἀπειρόκαλον. ἡ γὰρ 
δέπιστολὴ ὕβρεώς v8 μεστὴ καὶ ὀνειδισμοῦ καὶ μεμεϑυσμένων 
ῥημάτων ὑπῆρχε. καὶ ἡ μὲν ἐπιστολὴ ὑπερηφανίας τε ἦν .τι9 
καὶ ἀλαζονείας πλήρης" εἰσάγεται δ᾽ οὖν Ἰάχωβος, οὐ μὴν 
ὡς Ἰϊουστῖγον, ἅτε νοσώδη τυγχάνοντα, ἀλλὰ γὰρ ὡς τὴν βα- 
σιλίδα, ἐπεὶ αὐτὴ ξὺν Τιβερίῳ ἅπαντα ἔπραττεν. ἀγαλεξα-- 

χομένη τοίνυν τὰ γράμματα ἐπηγγείλατο καὶ αὐτὴ στέλλειν τὸν 
πρεσβευσόμενον ὡς βασιλέα Περσῶν καὶ ἀμφὶ τῶν ὁπωσοῦν 
κεκιγημένων διαλεχϑησόμενον. οτέλλεται δ᾽ οὖν Ζαχαρίας, 
ἐν τοῖς βασιλείοις καταταττόμεγος ἰατροῖς, ἐπιφερύμεγος 
γράμμα ἐκ τῆς βασιλίδος. ᾿ 

τὸ xg. Ὅτι ini Τιβερίου Καίσαρος oi τῶν “Ῥωμαίων Α.(.576 
στρατηγοὶ εἰσβολὴν ἐς ᾿Αλβανίαν ποιησάμενοι, xai ὁμή- 10-9. 
ρους λαβόντες Σαβείρων καὶ ἄλλων ἐθνῶν, ἧχον ἐς ὌΝ 
ζάντιον. ἀφικομένους δὲ ἐν Βυζαντίῳ τοὺς πρέσβεις τῶν 
ἐγνδεδωχότων ξαντοὺς ᾿ΑΔλανῶν τε xoi Σαβείρων ὃ Καῖσαρ 

ἀοδέχεταν ἐπιεικῶς καὶ πάνυ φιλανϑρώπως: πυϑόμενός v8 
παρ᾽ αὐτῶν ὅπόζτα χρήματα αὐτοῖς ἐδίδου ὃ Περσῶν βασι- 
λεὺς, δεδωχώς τε ἐξουσίαν σφισὶν ἐς ὅσον ἠβούλοντο ἐξᾶραν 

5. ὕβρεως N., ὕβρεων vulg. 10. στέλλειν H., στέλλει vulg. 
22. ἐξουσίαν Β., ἐξουσίας vulg. 


rius opinor viri prudentia praediti fuit. Alium enim quempiam 
insolentem esse, ron alienum fuisset, sed illum minime superbire 
aut audacius loqu. decebat. Αἱ epistola contumeliae et probri et 
verborum insolentiam plena fuit. Itaque etiamsi epistola arrogan- 
tiae et contemptus plena esset, tamen introductus est Iacobus, non 
quidem ad lustinum, qui gravi morbo afflictus erat, sed ad reginam, 
quae omnia imperi: negotia cum Tiberio curabat. Lecta epistola, 
regina respondit, se quoque missuram legatum ad regem Persarum, 
qui de omnibus, de quibus inter ipsos controversia mota erat, a- 
geret. Itaque mittiur Zacharias inter Imperatoris medicos adscri- 
ptus, qui tulit litteias reginae, 

22. Sub Tibero Caesare Romanorum duces, impetu in Alba- 
niam facto, obsidibus aSabiris et aliis gentibus acceptis, Byzantium 
venerunt. Eo cum legati Alanorum et Sabirorum venissent, qui se 
Romanis dederant, Caesar eos benigne et humaniter excepit. Cum 
autem ex eorum verbis audisset, quantas pecunias illis Persarum rex 
largitus fuisset, facti potestate, quantum vellent oratione rem ex—- 
aggerdre, et verum dicendo obscurare,,Duplo maiora praemia vobis 
largiar, inquit, non solum viris in dignitate constitutis, sed etiam 
unicuique vestrum," Haec barbaris laetitiam attulerunt, et visi 


318 - EXCERPTA 


"ud τῇ ψευδολογίᾳ τὸ χρῆμα ue T κόμπῳ τἀληϑὲς πὴ" 
Iustini 12» πρκαθιὼ — TS pi i o $91, υ»Ἱοῖς τὲ biis ἂν vum 
πρὸς δὲ δὴ καὶ ὑμῖν αὐτοῖς." ἐπὲ τούτοις ἡσϑησᾶν τὸ οἱ 
βάρβαροι, καὶ ἐδόκουν χάριν εἰδέναι τῷ κρείττονι dv9* ὧν 
αὕπήκοοι “Ῥωμαίων ἐγένοντο. ἤγγελον δὲ, ὡς ὃ ᾿Αβεὶρ ἀπέ-5 
στή οὐκ ἐς μαχρὰν, ὀλίγα τὲ φροντίσας τῶν ὅμήρων Πέρ- 
σαὶς προσετέϑη. τοῖς μὲν οὖν πρέσβεσιν αὖϑις ἐν συνουσίᾳ 
γενόμενος ὃ Καῖσαρ τὰ ὅσα ἁρμόδια διελέχϑη, καὶ ἔφη τούς 
τὸ προσχωροῦντας αὐτῷ éxovtü μάλα εὐεργιτήσειν, τοὺς δά 
γε οὐ βουλομένους καὶ ἄκοντας ἕξειν ὑπὸ τὴν αὑτοῦ χεῖρατο 
βίᾳ καὶ δυνάμει. 
xy. Ὅτι τῶν στρατηγῶν δηούντων τὴν Περσῶν L4ous- 
γίαν, ἐν τούτῳ παρεγένετο Ναδώης, ἐς τὴν λεγομένην σμι- 
κρὰν χειροτονηϑεὶς πρεσβείαν, πρὸς JXoogíov ἐχπεμῳϑείς" 
ὃς τῆς διὰ Θεοδώρου τοῦ Βάκχου πρεσβείας ἔδοξεν ἀμοι-τῦ 
βαίαν ἀποκομίζειν ἐκ τοῦ Xoogóov ἀγγελίαν, κυρίως δὸ ὡς 
Ὁ ἑτοιμότατα ἔχοι καὶ αὐτὸς στεῖλαι τοὺς ἄρχοντας κατὰ δὴ τὰ 
ὅρια τῆς £o, ὡς ἂν ἐν τῷ αὐτῷ γενόμενοι τοῖς ἐκ “Ῥωμαΐ- 
ὧν ἐχπεμῳϑησομένοις σχοπήσοιέν vs xai διασκέψοιντο ὅπως 
χρὴ τὰ ὅπλα καταϑέσϑαι. dvaxgivouérvov τούτου πρώτου:ο 
τίς ἄρα πολιτεία τῆς λύσεως τῶν πεντηκοντουτίδων σπονδῶν 
αἰτία ἐγένετο; ᾧτινέ ys δή nov ἐμφρονέστατά πως dmexQt- 


5. Σαβεὶρ Val. 15. ὃς τῆς H., ὅστις vulg. 21. τίς ἄρα 
πολιτεία Ἡ., τῆς ἄρα πολιτείας vulg. 


sunt Deo gratiam habere, quod subiecti facti esient Romanis. Re- 
tulerunt autem, Ábirem paullo ante defecisse et, aulla obsidum habi- 
ta ratione, cum Persis se coniunxisse. Deinde Caesar cum legatis 
congressus, quae apta videbantur, disseruit e; dixit, erga eos, 
qui sponte in eius potestatem venirent, se liberalem futurum, et 
eos, qui se suae potestati submittere recusarent, vi et armis suo 
imperio parere coacturum. 

23. Dum Romanorum duces Persarum Armeniam populati-, 
onibus vexarent, advenit Nadoes electus et ; Chosroe missus ad 
minorem, quam vocant, legationem obeundam. Hunc responsum 
ferre ad legationem 'l'heodori Bacchi iussit Chosroes, et nomina- 
tim nuntiare Romanis, sese paratum esse mitere primarios viros 
ad fines Orientis, ut cum his, quos Romani mitterent, prospi- 
cerent et viderent, qua ratione arma deponerent. Quum ille pri- 
mum quaereret, quaenam causa et ratio fuerit quinquaginta an- 
norum inducias violandi: prudenter Caesar respondit, se quidem 
regem Persarum, qui senior esset, quippe qui, se adhuc puero, 
in flore aetatis suae constitutus foret, secuturum, et sive arma, 
sive pacem vellet, utrum -elegisset , gratum  acceptumque habi- 
turum, His dictis Caesar Nadoem dimisit, nec multo post dele- 


E MENANDRI HISTORIA. 319 


H LJ € 3 ͵ , » 5 
varo ὃ Καῖσαρ, ὡς πρεσβυτέρῳ τυγχάγοντι βασιλεῖ Περσῶν A. C.556 
2: $t J » "ὦ 3: - 25 - - c , , Ind. 9 
αὐτὸς ἔτι νέος ὦν, καὶ ὅσον ἐπὲ τῇ ἀχμῇ τῆς ἡλικίας Xoogóov γι, κα 
παῖς καϑεστὼς, ἕτοιμιος εἴη ἐφ᾽ ὅπερ ἄν ἐχεῖνος ἡγήσοιτο ὃ- 
9. rt * » ls Sa jÀoL 0 εἴγε ^ € , , 
πεσϑαί οἱ, καὶ, εἶτε τὰ ξίφη βού TO εἴτε τὴν ἡσυχίαν, ἀ- 
P * 
δχολουϑήσειν. ἀποπέμψας οὖν ἐπὲ τοιοῖσδε τὸν Nodo» ὃ 
Καῖσαρ οὐκ ἐς μαχρὰν xo) αὐτὸς ἔστειλε xard τὴν ξῴαν 
' - , 3.9 / 3 DAC 
τοὺς εὖ διαϑήσοντας τὰ ἀμφίβολα, ἐς ταὐτὸν συγελευσομέ-Ῥ. 120 
γους τοῖς Περσῶν ἡγεμόσιν. ἦσαν δὲ οἱ σταλέντες Θεόδω- 
ρος ὃ Πέτρου, ὃς τῶν ἐν τῇ αὐλῇ καταλόγων πρὸ τούτου 
τογεγόμεγος ἡγεμὼν τηνικαῦτα τῶν βασιλεῖ ἀνειμένων προδι- 
στήχει ϑησαυρῶν, οἵ γε ἀπὸ τῆς δαψιλείας τῇ “Ῥωμαίων 
προσαγορεύονται φωνῇ, (“αργοὺς γὰρ οἱ “Ζατῖνδε τὸ δαψι- 
5 - -" 
λὲς ὀνομάζουσιν,) ᾿Ιωάγνης τὸ xai Πέτρος, ἄμφω τῇ τῶν 
€ , - 
ὑπάτων τετιμημένοε ἀξίᾳ, πρός ya καὶ Ζαχαρίας ἐν τοῖς fu- 
τδσιλείοις χαταταττόμεγος ἰατροῖς. οἵ δὴ γενόμενοι ἐς Κων- 
σταντίναν πόλιν, τὴν μεταξὺ τῶν ποταμῶν, ἀνέμενον ἐλευσό-. 
5» Led , ; Ww os M , ^ ' , 
μενον ἐκ τοῦ Χοσρύου ἐς τὰ περὲ Niowuv καὶ τὸ ΖίάραςΒ 
ΤΙ. : ὸ - ε , T δὴ ' ^ - H * 
eoi ἣν τὸν Σανναχοερύγαν, Q δὴ τὸ κῦρος τῶν περὶ τὴν 
r1 , , 5 ^ ^ * 
εἰρήνην ἐπέθηχε Xoog0nc . κατ᾽ αὐτὸν δὲ τὸν χρόνον 
20xa£ ᾿Αστέριος, εἷς τῶν βασιλείων διαιτητῶν, οὕς δὴ ἀνγτι- 
m 
γραφέας dmuoxáAécotg , dopvdAcrog ὧν ὠνηρέϑη ὑπὸ Xocgó- 

* , 2 -" : 
ov, φωραϑεὶς ὡς κρύβδην ἐγεγράφει βασιλεῖ τῶν 'Pgo-V.81 
μαίων ἐπιϑέσϑαι κεχαχωμένοις νῦν Πέρσαις. Πἤεβώδου 
δὲ ἀφικομένου ἐν τοῖς δρίοις ἅμιλλα μέν τὶς γέγονε πρό- 
αὔτερον αὐτῷ τὸ καὶ τοῖς ἀμφὶ Θεοδώρῳ καὶ Ζαχαρίᾳ περὲ 

2. αὐτὸς H. , αὐτοῖς vulg. 12. τοὺς δαψιλεῖς coni N. — 15. 
Kovorayiívov πόλιν τὴν H. (male). 


gavit ad partes Orientis, qui controversias componerent et cum 
Persarum principibus convenirent. Fuerunt vero qui missi sunt a 
Romanis "Theodorus, Petri filius, ante dux nmumerariorum, tunc 
temporis thesaurorum comes, quos largitiones Romana lingua vocant, 
(largos enim eos, qui liberalius sua profundunt, Latini vocant,) 
loannes et Petrus ambo consulatus dignitate ornati: praeterea Zacha- 
rias in regiorum medicorum numerum relatus. Hi vero ubi Con- 
stantinam urbem in Mesopotamia sitam advenerunt , Mebodem San- 
nachoerigam, qui a Chosroe in loca circa Nisibin et Daras missus 
erat, exspectarunt. Huic enim plenam pacis confirmandae auctorita- 
tem Chosroes commiserat. Eodem fere tempore Chosroes Asterium 
(is erat unus ex Imperatoris iudicibus, quos contrascribas vocave- 
ris,) occidit, quia deprehensus est, dum captivus esset, clam litte- 
ras scripsisse ad Imperatorem Romanorum, ut, dum res Persarum 
afllictae essent, eos adoriretur.  Mebodes cum ad limites accessis- 
sét, certamen illi cum Theodoro et Zacharia imprimis fuit, quo in 


320 EXCERPTA 


A.C.578 τοῦ ὅποι δέον nowujoacSes τὴν ξυνέλευσιν. “Ῥωμαῖον μὲν 
M IELLT ἠξίουν àv τοῖς τελοῦσιν émi τὸ “Ιάρας χωρίοις, οἷα δὴ 
Οοἰχείοις καϑεστῶσι, ξυγκροτεῖσθαι τὴν ἐκκλησίαν" ἀτὰρ οὗ 
Πέρσαι ἔφασκον, ἐπεὶ 5 πόλις αὐτοῖς τῷ ϑεσμῷ τοῦ πολέ- 
μου ὑπεκλίϑη, οὐκ ἀπὸ τρόπου, καὶ τὰ ὅσα γε ὑπὸ τὴν n0-5 
λιν ἁρμόζειν αὐτοῖς, καὶ οὐ δέον ἐκεῖσε ξυγιέναι, οἷα μὴ κα- 

. * - - u - E] 
ϑεστώτων δροϑεσίων. μετὰ γοῦν ταῦτα, οὕτω δοχοῦν ἀμφο-- 
τέροις τοῖς μέρεσι, ξυνῆλθον ἐν τῷ δὴ λεγομένῳ ᾿ϑραήλωγ" 
πρὸς τοῖς καὶ οἱ ἐπιχώριοι ἄρχοντες πολιτείας ἀμφοτέρας. 

' , ? ^ e , x 9». , 
xai τοίγυν προὐτίϑεσαν ἃς γε δήπουθεν qovro κατ᾽ ἀλλήλωνιο 
- « « x 
τὰς πολιτείας ἔχειν αἰτίας, ὡς τῆς ἑτέρας τὴν ἑτέραν ἀδικά 
τε χαὶ οὐχ ὕσια εἰργασμένης, παρασπονδησάσης τε καὶ πό- 
» € , ᾽ * et € , ᾽ ?, 
Ὥλεμον ἀδικον ἑλομένης. πλείστων δὲ ὅσων Qnucrov ἐξ du- 
φοῖν τοῖν μεροῖν, ὥς πη ἔτυχεν, ἐῤῥιμμένων, χύδην τε π8- 
ριουσῶν τῶν δικαιολογιῶν τῷ ἕκαστον ἐθέλειν τῇ κατ᾽ αὐτὸνιϑ 
πολιτείᾳ, οἷα εἰκὸς, εὐνούστατον ἑαυτὸν ἀποφῆναι, τέλος ἐς 
δημηγορίαν πρῶτοι Ῥωμαῖος κατέστησαν. 

κὸὃ, Ὅτι οἱ πρέσβεις ξυνελθόντες τε καὶ εἰς ἕν γενόμε-- 
ψον xarà δὴ τὰ ὅρια τῆς ἕω ἐξ ἀμφοτέρας πολιτείας, τὴν 

» ὃ, e ^ , , ' 
εἰρήνην ὅπως βεβαιωθῆναν δέον διασκεψόμενοι, γλαφυρὰ ve20 
καὶ ποικίλα ῥήματα ἕκαστοι ἀποῤῥίψαντες, εἰπόντες τε καὲ 
ἀκηκοότες τὰ ὅσα χρεὼν, τυχὸν καὶ τὰ ὅσα μὴ χρεὼν, τέ- 

2. ὑπὸ B., ἐπὲ vulg. 6. xai om. ed. Par. 7. δροϑέσιον 

vulg. 10. ὥς B., ὥς vulg. .- 11. τῆς πολ, vulg. 


loco convenirent. Romani petebant, conventum agi in finitimis 
Daras locis, quippe quae sua essent. Contra Persae dicebant, quan- 
doquidem ea urbs iure belli Romanis subiecta esset, non a verisi- 
militudine alienum esse, omnem regionem circa illam eorum parti- 
bus adhaerere, neque illic ad colloquium convenire oportere , quia 
minime regio illa esset inter limitaneas censenda. Post haec, sic 
enim utrisque visum , ad colloquendum convenerunt in loco, qui 
dicitur Atraelon, et cum illis quoque utriusque rei publicae princi- 
pes, qui eas regiones incolebant, llic in medium proposuerunt , 
quas ultro citroque existimabant habere se mutuo accusandi causas, 
quae alter populus alteri damna intulisset aut bellum facere prae- 
occupasset. ltaque cum utrique plures sermones super hac re ia- 
ctassent, et unusquisque abunde, quo se suae patriae, ut decebat, 
amantem et studiosum ostenderet iustas , rationes , quibus eam tue- 
retur et defenderet, attulisset, tandem primi Romani concionem apud 
conventum habuerunt. : 

24. Legati convenientes et in unum congressi ad fines Orien- 
tis ab utroque regno, ut dispicerent, quomodo pacem firmam fa- 
cerent, lubrica et ambigua verba utrimque emiserunt, et quae dici 
oportuit, dixerunt et. audierunt, δὲ forte quae minime dici debue- 


E MENANDRI HISTORIA. 321 


- € -— - 
Aoc ξυνῆχαν οἱ πρέσβεις περὲ μὲν τοῦ διαῤῥαγῆναι τὰς σπον- A. C. 575 
δὰς τίς αἴτιος καὶ οὔ, τὸ τοιόνδε σιγηϑῆναι ,ιδιερευνῆσαι δὲ Pi. 19 
, e , " M ? ΤῊΣ Ἴ » 9 — 7 ^ € Iustini iX 
vg0z0Y, ὑτῷ ἐμπεδωθϑήσεται τὰ εἰρηναῖα τοῦ λοιποῦ xci GiP.i21 
, - , 7 
ἀμφήριστοι πολιτεῖαι κατάϑοιντο τὰ ὅπλα. εὐϑὺς οὖν ᾿εβώδου 
^ ^ , * , ? Ld , 
δχατὰ τὰς πρώην ξυνϑήκας, at ξυνέστησαν ἐπὲ τοῦ αὐτοχράτορος 
Ld , ^ , , 
Ἰουστινιανοῦ, τὰς τριάχοντα χιλιάδας τῶν νομισμάτων φη- 
€ ic , - , - 
ΠΣ zat TOUS Ῥωμαίους ἘΠ πολιτείᾳ Περσῶν κατατι-- 
ϑέναι αν ἔτος, ἔτι γε μὴν ἀποχωρῆσαι Περσαρμενίας τϑ 
1» ^ LI LI ) - 
καὶ Ἰβηρίας, πρὸς δέ γε καὶ αὐτοὺς τοὺς ὅσοι ys αἰτιοι τῆς 
τοἀποστασίας ἀποδοϑῆναι βασιλεῖ τῶν Περσῶν χρησομένῳ 
- , « M - 
σφισὲ ταῖς προσηκούσαις φωναῖς. τοσαῦτα τοῦ lMeflodov xa- 
τατείναντος, οἱ τῶν Ῥωμαίων πρέσβεις, τὸ τοιόνδε ἐκ τοῦ 
, * - - * 
Καίσαρος παρεγγυηθὲν αὐτοῖς, αὐτίκα οἵ ys τοῦτο αὐτὸβ 
» Ὁ" Σ 2, 
οὐδὲ τουγομα προσίεσϑαι ἔφασαν τῆς εἰρήνης, εἴπερ ἐπὲ 
, (€ , , 
τϑσυντελείᾳ τινὲ καὶ ἅτε ἐς φόρου ἀπαγωγὴν Πέρσαι ἐλπίζοιεν 
- M ^ — -ὦ- 
“Ῥωμαίους ἕξειν τοῦ λοιποῦ" μηδὲ γὰρ ἀνέξεσθαι τοῦ τοιοῦδε 
^ * , 
τὸν Καίσαρά τι παρασχέσθαι, μήτε μὴν ὥσπερ ἀμέλει ὠνιόν 
- , , 
τι χρῆμα πρίασϑαι τὴν εἰρήνην. οὕτω δὴ γὰρ ti ἔσοιτο, ov 
5 , - , 
vL εἶναι μόγιμον οὐδὲ βεβαίαν. χρῆναι. τοίνυν “Ῥωμαίων 
» € - €- 
aoéAeyov οἱ πρέσβεις πρύτερον τοῦ τοιοῦδε ἀπειπεῖν, οὕτω τὸ 
- T "Ὁ .- 
ἐφ᾽ οἷς δέοι τὼ τῆς εἰρήνης προϊέναι διασκέψασθαι. καὶ αὖ- 
Suc ἕχατι τοῦ τοιοῦδε τερϑρείας λόγων ἀπεῤῥιμμένης πολ-α 
λῆς ἐξ ἀμφοῖν τοῖν μεροῖν, καὶ οὐχ ὑποχαλώντων ἐν ἀρχῇ 
3. ὅτου vulg. 8. Περσαρμεγίας Β., περὲ ᾿Φρμεγίας vulg. τι, 
φωναῖς] ποιναῖς coni. B. 
runt. Tandem illud disquirere supersederunt, utri populo foederis 
violatio attribuenda esset, et rationem investigare conati sunt, quo- 
modo in posterum pax firmis conventionibus stabiliretur, et inimi- 
cae gentes ab armis discederent. Statim Mebodes suggessit, aequum 
esse, Romanos pendere Persarum reipublicae quotannis triginta mil- 
lia aureorum. Sic enim conventionibus cautum esse, quae tempore 
lustiniani Imperatoris factae erant. Praeterea Persarmenia et Iberia 
cederent, et omnes defectionis auctores regi Persarum redderent, 
quos merita morte afficeret. Haec et alia huiusmodi Mebode propo- 
nente, Romanorum legati secundum Caesaris mandata contra disse- 
ruerunt, et confestim responderunt, se hoc ne pro nomine quidem 
pacis admittere, si cum tributi pensitatione Persae sperarent in po— 
sterum Romanos sibi obnoxios constituere. Nec enim QCaesarem 
quicquam pendere, neque pacem, tanquam rem venalem, emere 
velle, quae, si ita contingeret, non diu permaneret, neque firma 
foret. Oportere igitur imprimis totum hunc sermonem omittere, 
tum demum, quibus conditionibus pax vincienda sit, advertere. Rur- 


sus super his cum utraeque partes in multas altercationes erupissent, 
Et Persae minime: cederent, sed obnixe contenderent, iustum esse, 


Dexippus, Éunapius etc. 21 


32g : EXCERPTA 


A:C.575 rà» Περσῶν, ἀλλ᾽ ἢ τὰς ἀνέκαϑεν τριάκοντα χιλιάδας τοῦ 
ὡς iS χρυσοῦ νομίσματος ἢ ἡροσάπαξ ὡς χρὴ μέγα τε χαταϑέσϑαν 
᾽ δικαιολογουμένων, τὸ τελευταῖον ἔδοξεν ὃ ΠΠεβώδης ἐπιδὲι- 
χγύναι δῆϑεν αὐτοῖς ἐκ τοῦ xav' αὐτὸν βασιλέως γράμμα 
ἄρτι σταλὲν, ἐν ᾧ περιείχετο, ὡς χάριν τῆς πρὸς Καίσαραϑ 
φιλίας ἀνέξοιτο καὶ χρημάτων ἐχτὸς ἐξ ἰσοτιμίας ἀναῤ ῥῶσαι, 
τὴν εἰρήνην. τοῦτο ἐπεί [ot] κατὰ τὴν βασιλίδα διεϑρυλλήϑη 
πόλιν, ἅπαντες ἀνεπτερώϑησάν τε, xai ἐδόχουν οἵ τε ἐν τέ- 
λει xa) ὅσος ἕτερος ὅμιλος ἤδη ἀργήσειν τὰ ξίφη καὶ ἐμπε- 
δώτατα καϑέξειν τὴν εἰρήνην, ἐπεὲ ὃ Καῖσαρ Περσαρμενίαςτο 
τε καὶ δὴ ᾿Ιβηρίας αὐτῆς ἑτοιμότατα εἶχε παραχωρῆσαι Πέο- 
σαις, σαφέστατα ἐξεπιστάμενος ὡς οὐ πώποτε ἐνδώσοιεν 
“τοσαύτης ἐστερημένοι χώρας, οὐδέ ys si τελέως κατολισϑή-- 
c0, xai ἐξίτηλα ἔσοιτο τὰ πράγματα Περσῶν. τοὺς μέντοι 
V. 8a γενεάρχας Περσαρμενίων, ἀλλὰ γὰρ xoi τοὺς τῷ γένει σφῶντϑ 
ἡνωμένους, καὶ ἁπλῶς τὸν ὅντιναοῦν οἵ γε αὐτομολήσαντες 
ἦσαν ὡς Ῥωμαίους, οὔτε ἐκδώσειν" ἀλλ᾽ οὐδὲ ἑτέρως ἐμ- 
πεδώσειν ἔφασκε τὴν εἰρήνην, εἴ γε μὴ ἄδεια ἔσοιτο τοῖς 
βουλομένοις Περσαρμενίων τε xai Ἰβήρων, τὴν σφετέραν 
ἐχλιπόντας, ἀνασκευάσασϑανι ἐς τὴν “Ῥωμαίων. λόγον γὰθ5ο 
οὐχ. ἥκιστα ἐποιεῖτο πολὺν ὃ Καῖσαρ τῶν ὁμωμοσμένων. ὑπὸ 
6. ἀναβῥῶσαν N., ἀναθϑαῤῥῶσαν vulg. 7. οὗ uncis inclusit B, 
9. ὅσος B. , ὅσον vulg. ἐμπεδώτατα Ἡ., ἐμπεδῶ ταῦτα vulg. 


11. παραχωρῆσαι Cantocl., παραῤῥῆσαν vulg., παραρῦσαι Πέρ- 
σας mg. Η. 13. εἰ Val, 7 vulg.. 


Romanos aut constitutum triginta millium aureorum tributum quot- 
aunis pendere , aut semel magnam aliquam pecuniae summam , tan- 
dem Mebodi Romanis litteras Persarum regis nuper ad se scriptas 
ostendere placuit, quibus se propter Caesaris amicitiam etiam nul- 
la pecuniarum habita ratione aequis conditionibus pacem facturum 
esse indicavit. Huius rei fama simulatque ad regiam urbem perla- 
ta est, omnes laetati sunt et Senatus et plebs, eamque animo opi- 
nionem praeceperunt, tempus advenisse, quo ensibus quietem indi- 
cerent, et firmiter pacem colerent: maxime cum Caesar Persarme- 
niam et Iberiam Persis cedere paratus esset. Sic enim statuebat, 
Persas, etiamsi eorum res perditae forent et ad nihilum redactae, 
nunquam quieturos, quamdiu his tantis regionibus privarentur, Prin- 
cipes tamen Persarmeniorum , et qui illis genere coniuncti erant, 
et omnes, qui a Persis ad Romanos confugissent, nullo modo tra- 
*  dendos esse statuit: imo non alia conditione pacem servandam, nisi 
liberum sit Persarmeniis et Iberis; qui suam patriam reliquerint, 
ad Romanorum partes transire, Etenim Caesar multum in eo ser- 
mone versatus est, a Iustiniano Imperatore iureiurando fidem da- 
iam esse Persarmeniis et his, qui ex lberia migrayerant, Atque 


E MENANDRI HISTORIA. 323 


Ἰουστινιανοῦ τοῦ βασιλέως τοῖς Περσαρμενίοις xoi τοῖς ue-A.C. 557: 
, 3:0? E , 95. E c , Ind. τὸ 
ταχωρήσασιν ᾿Ιβήρων. ὁμωμόκει yag 0 βασιλεύς, ὡς καθόσον i3 
οἷόντέ ἐστιν αὐτῷ, ἅπαντα ἀνακιγήσειν τρόπον, ὡς ἄν xaip.iaa 
αὐτὴν γε δήπου τὴν ϑρεψαμένην σφᾶς ποιήσεται ὑποχείριον" 
LÀ 
bei δέ ys ἄχρι τέλους οὐ τι ἔσοιτο δυνατὸς πρὸς τὸν πόλεμον 
ἀνθέξειν, ἀλλὰ τοὺς αἰτίους τῆς ἀποστάσεως καὶ τοὺς τῷ 
αἵματί σφισι. προσήκοντας, ξυνελόντα δὲ εἰπεῖν τοὺς ὅσοι 
βούλονται Ῥωμαϊκῆς μετασχεῖν πολιτείας, oU πώποτε ποι- 
ἤήσεσθαι ἐκδότους. ἐδόκει δὲ xai βασιλεὺς 0 Περσῶν 70s- 
αοσϑαι ἐπὲ τοῖσδε, ὡς ἂν “Ῥωμαῖοι μὲν ἐκστήσοιντο τῆς 
Περσαρμενίας τε xai Ἰβηρίας, ἐξουσίαν δὲ αὐτὸς προσνέμοι,Β 
ὅποι ἐθέλουσιν οἱ τῆδε οἰχήτορες ἱέναι, ov τι ἀπὸ τρόπου 
γε οἶμαι. ἠπίστατο γὰρ, πλὴν ὀλιγίστων τῶν ἐν τέλει, οἵ 
τῆς ἀποστάσεως ἦρξαν, ὡς οὐδεὶς Περσαρμενίων καὶ Ἰβήρων, 
5 3. - 9. , NTC - , 9. ' E] Ca 
αἀδπόϑῳ τῆς ϑρεψαμένης ὃς φύσει τοῖς ἀνθρώποις ἐνιζάγει τὸ 
, ^ » 
xai προσπέπηγεν, ἀνασχευάσοιτο ἐς τὴν ὀϑνείαν. ἄλλως v8 
I » - , , , , , 
χαὶ ἅμα ἡλπιζε, τοῦ πολέμου λωφήσαντος ἐν δέοντι ϑέσϑαι 
τὰ Περσαρμενίας τε καὶ Ἰβηρίας" αἵδε γὰρ αὐτῷ αἱ χῶραι 
πάμφοροί τε ὑπῆρχον, xci πλεῖστα ἐσότε ἐδασμοφόρουν. 
ιαοτοιγαροῦν διὰ ταῦτα ἠρέσκετο βασιλεὺς Περσῶν ἐπὲ τοῖσδε 
τὸν πόλεμον καταϑέσϑαι, προσῆλθε δὲ τῷ Καίσαρι διανο- 
εἴσϑαι, ὡς ἂν τὸ λοιπὸν μηδεμία ὑπολείποιτο τοῦ πολέμου α 
η.ξυνελόντα δὲ N., ξύνολον τάδε vulg. τι. Περσαρμενίας Val, 


Περσῶν ᾿Δρμενίας vulg. — 16. ὠἀνασκευάσοιντο vulg. 50. ἠρέ- 
σκχετο βασιλεὺς Β., ἤρεσχε τοῦ βασιλέως vulg. ᾿ 
adeo ipsum Imperatorem iurasse, quantum in se esset, omni ope 
annisurum, quo terram, quae ipsos aluerat, sibi subiectam efliceret. 
Neque tamen si bellum ad finem usque perducere non posset, de- 
fectionis auctores, aut qui ex eorum genere et consanguinitate es- 
sent, aut alium quemquam, et ut omnia verbo complecteretur, qui 
particeps reipublicae Romanae fieri vellet, unquam deditum iri. 
Grata et iucunda res Persarum regi contigit, Romanos Armenia et 
Iberia cedere, modo harum regionum incolis, quo vellent ire ha- 
bitatum, potestatem faceret. Nec sine ratione, meo quidem iudi- 
cio. Satis enim noverat, paucis exceptis ex principibus, qui defectio- 
nis ad Romanos auctores fuerant, fore, ut reliqui amore et deside- 
rio terrae altricis capti, (hoc enim natura omnibus hominibus in- 
natum est,) minime ad exteros demigrarent. In spem etiam addu- 
cebatur, bello posito in commodiorem statum res Persarmeniae et 
Iberiae redactum iri. Nam hae regiones erant foecundae et omnium, 
quae ad vitam necessaria sunt, feraces, unde ampla tributa et ve- 
ctigalia colligi poterant. ltaque Persarum regi placuit his conditio- 
nibus a bello discedere. Ad haec, ne qua in posterum restaret belli 
.€ausa, Caesari venit in mentem cogitare, ut pro Persarmenia et Ibe- 


324 EXCERPTA 


4.C. 555 αἰτία, τῆς Περσαρμενίας τε xai ᾿Ιβηρίας ἔχατε τὴν πόλιν v0; 
Ἄνευ 3 “]άρας παρὰ σφῶν ἀντιλήψεσθαι, ἥκιστα μὲν τοῦ κερδαλέου 

111 i. ᾿ EE 

χάριν o) yàg δή τι τὸ Ζίάρας ἡ πόλις ἐς ἕτερόν τι Ovmot- 
φόρος ἢ τῷ ἀσφαλέστατα ἔχειν xai τῆς ὑπὸ Ρωμαίους ξῴας 
ὥσπερ τι ἔρυμα προβεβλῆσϑαι. ἅμα οὖν τὸ ἀτύχημα ἀχέ-5 
σασϑαι βουλόμενος τῷ ἀπειληφέναι “Ῥωμαίους τὰ οἰκεῖα, 
« ὧν ^ , - M , ἂν γΩ.} 
ἅμα δὲ καὶ μηδένα σπιγνϑῆρα τοῦ πολέμου καταλιπεῖν ἐϑέ- 

y ' LÁ 
λων, ἔγνω ἀνασώσασϑαι τὸ Zagec ἢ χρήμασιν ἤγουν ἑτέρῳ 

, p - » 5 
τρούπῳ τινί, περὲ μὲν οὖν τοῦ. χρῆναι ἐξ ἰσοτιμίας τὴν &i- 

u ' », * » - ' 3 3 , , 
᾿ρήνην προελϑεῖν, πρὶν ἡ διαχριϑῆναν τὸν ἐν ᾿Αρμενίᾳ m0-10 
A&uoy ἐδόκει. καὶ ξυνέϑεντο Πέρσαι. μελλόντων δὲ ὅσον οὕπω 

μ u 

^ - - lH * » 
Ὁ παραχωρῆσαι “Ῥωμαίοις xai τοῦ Zí&gag ἢ οὐδενὸς ἤγουν 
ὀλιγίστης χρυσίου ποσότητος, εὔδηλον ὃν πρότερον dgiora- 
^ 2 v 
μένων “Ῥωμαίων Περσαρμενίας καὶ Ἰβηρίας, ἐν ᾧ τὰ τοι-- 
uds οἱ ἐξ ἑκατέρων διαλεγόμενοι πρέσβεις, γέγονε τὰ κατὰϊϑ 
τὴν ᾿Δρμενίαν ξυμπλοχὴν, ἐν ἡ προσπταίσαντες οἱ “Ῥωμαῖοι 
μεγάλως παρὰ πολὺ τῆς ἐλπίδος ἐς τὸ ἧττον ὠλίσϑησαν. 
διὸ δὴ τῶν Περσῶν ταῖς εὐπραγίαις ἐπηρμένων, ὃ σφῶν 
E » ct H * E , * ' » Rt 
βασιλεὺς &paoxev ὅλως. περὶ τὸ τὴν πολιν τὸ Ζίάρας ἐνδοῦναι 
“Ῥωμαίοις μὴ ἐνδέξασθαι λόγον τινά. αὐτὸς μὲν γὰρ κατὰδο 
᾿ - , i * - 
τὸν κοινὸν τοῦ πολέμου ϑεσμὸν βίᾳ καὶ δυνάμει ἐξελεῖν καὲ 
Ρ. τὰϑ προσχτήσασϑαε τὸ Ζάρας ἐπισχυρίζετο" τοὺς δέ ye Ῥωμαί- 
13. εὔδηλον ὃν] δηλονότι coni. B. 15. διαλέγονται coni. B. 


ἡ χατὰ τ. L4, συμπλοκὴ coni. B. 21. ϑεσμὸν Cantocl., ϑερ- 
μὸν vulg. : : 
ria oppidum Daras ἃ Persis vicissim acciperet: non quod in eo op- 
ido quaestum faceret: nam nihil aliud utilitatis hoc oppidum prae- 
et, quam quod munitissimum est et propugnaculi loco Orientali 
Romani imperii parti: sed hoc adversis Romanorum rebus solatio 
esse voluit, quod sua recuperarent, simul et nullam belli scintillam 
relinquere cupiebat. Ea de causa Daras recipere aut pecuniis aut 
alio quovis modo studebat. Pacem igitur facere aequis conditioni- 
bus, antequam bello in Armenia decertaretur, lubebat, et assentie- 
bantur Persae. Sed quum Persae iam in eo essent, ut Romanis 
oppidum Daras cederent, aut nulla, aut quantulacumque. accepta 
pécuniae summa , simulac constaret, Romanos Armenia et Iberia ex- 
cessisse, et quum haec legati inter se disceptarent, pugnatum est 
in Armenia, in qua pugna multum sua spe exciderunt Romani: nam 
; victi caesique sunt. ltaque cum Persae ex secundis suis rcbus spiritus 
sumpsissent, rex eorum dixit, se nunquam passurum , ullam mentio- 
nem de oppido Daras Romanis dedendo fieri, quod vi et virtute ex 
- communi belli lege cepisset et obtinuisset. Romanos vero contra foedera 
Persarnieniam et Iberiam ad. defectionem excitasse, et earum regionum 
incolas, qui a Persis deficiebant, tueri et suscipere. Itaque barbarum 


E MENANDRI HISTORIA. 325. 


ovc Περσαρμενίαν τε καὶ Ἰβηρίαν ἀποστῆσαι παρασπονδή- Ἀ. Γ. 577 
σαντας, πρὸς δέ γε xai ἀφηνιάσαντας τοὺς ταύτῃ οἰκοῦντας Ind. Yo A 
ἀπὸ Περσῶν ὑποδέξασθαι. xai τοίνυν αὖϑις ὃ βάρβαρος nee 
ϑρασύς τε xai ὑψαύχην zv, xai uiv οὖν ἐπὲ τοῖς Evveve- 
Ἐχϑεῖσιν ἐβρενθύετο μέγα. ἠπείλει τε. xai πρὸ τοῦ πέρατος τῶν 
τριῶν ἐτῶν τῆς ἤδη ξυνεστώσης ἐχεχειρίας, ἧς ἐντὸς ἐδόκει 
τὴν εἰρήνην ἀνὰ τὴν ἕω ἐῤῥῶσθαι, τὰ ὕπλα κινήσειν, fai 
xar! αὐτήν ys δήπου τὴν πρὸς ἥλιον ἀνίσχοντα χώραν ξυγ- 
χροτήσειν τὸν πόλεμον, πρότερον κατατιϑέμενον “Ῥωμαίοις τὸ B 
τοὐπὲρ τῆς τοιαύτης ἀναχωχῆς δεδομένον χρυσίον, ἡνίκα Za- 
χαρίας ὃ ἰατρὸς καὶ τόδε ἐμπεδώσας ὑπῆρχεν, ἔφασκε δὲ 
τὰ χρήματα ἀποδώσειν κατὰ τοσοῦτον, καϑόσον ἐνέλιπε τῆν. 83 
τριετίᾳ" εἶτα οὕτως πολέμου ἀπάρξεσθαι αὖϑις. ταύτην οὖν 
ἹΠεβώδου οἷα δὴ ἐκ βασιλέως Περσῶν ἀπαγγείλαντος τὴν 
χὔγνώμην, οἱ τῶν Ῥωμαίων ἄρχοντες παραβήσεσϑαι μὲν οἵδε 
τὰς ξυνϑήκας ἥκιστα ἔλεγον- οὐδὲ γὰρ ξυντετάχϑαι ἐν ταῖς 
ἐξεῖναι ϑατέρῳ βουλομένῳ τῶν μερῶν ἢ τοῦ χφυσίου παντὸς j| 
ἤγουν μοίρας τινὸς. ὡς τὴν παρασχόμενον ἀναδροαμούσης 
διαῤῥηγνύναι τὰς σπονδάς. ὅμως δ᾽ οὖν περὲ τούτων αὖϑιςα 
20iv ἀποῤῥήτῳ ἀλλήλοις Πεβώδης τε καὶ Ζαχαρίας ἐν τῷ αὖ- 
τῷ ξυνερχομένω διελεγέσϑην,, ἐκοιγολογοῦντό v&,. καὶ προῦ- 
τίϑεσαν τὰ ὅσα ἄμφω. τὼ “ἄνδρε. ᾧοντο χρῆναι εἰρῆσϑαι * 
ἐπειρῶντό τε ἕτερος ἑτέρου, ὅπως ξυνέλϑοιεν ἐς καταλλαγὰς 
1. ἐπιστῆναι vulg. — 5. τε Β., δέ τε vulg. 6. ἧς B., οἷς vulg. 
7.14€ ἕω vulg. | 13. ἀπάρξασϑαι vulg. — 15. παραβήσασϑαν vulg. 
17. ἢ B., ἐκ vulg. 18. ὠἀναδραμούσης Val., ἄνδρα μούσης 
vulg. 21. διελεγέσϑην B., διελέσϑην vulg., διελέχϑησαν H. , 


secundae res, quae illi evenerant , superbiorem et ferociorem redde- 
bant. Minabatur etiam , antequam tres anni elaberentur , quibus indu- 
ciae tunc temporis durabant, intra quos pacem fieri per Orientem, pla- 
cuerat, fore, ut arma moveret, immo et bellum in Occidentales 
regiones inferret: sed prius aurum , quod Romani pro induciis im- 
petrandis, quas Zacharias pepigerat, pependerant, ad rationem eius 
temporis, quod de triennio superesset, restituturum, et ita se bellum 
renovaturum. Hanc cum regis Persarum sententiam. esse Mebodes 
renuntiaret, Romanorum principes, se quidem minime inducias et 
foedera transgressuros esse, dixerunt: nec pactum esse, ut liceret al- 
teri partium, restituto omni auro aut aliqua eius parte, foedera 
rumpere. De hac re tamen. secreto Mebodes et Zacharias ibidem 
convenientes collocuti disseruerunt. Deinde hi duo viri;. communi- 
cato consilio, inter se, proposuerunt, quae ad eam rem pertinere 
existimaverunt. Tum etiam alter alterum percunctatus est, quibus 
conditionibus inter utramque gentem pax et concordia esset Et 


326 EXCERPTA 


- . , ^ 
A.C.575 αἱ πολιτεῖαι. xoi ἸΠεβώδης uiv ἰσχυρότατά πὼς ἀπομνύμε: 
i on γος ἣν, ὡς βούλεται τῷ Καίσαρε χρησιμώτατα ἐξειπεῖν * αἷ- 
ustini | 
τήσασϑαι. καὶ μὲν δὴ ἐπιτηδειότατος εἶναί οἱ" Ζαχαρίας 
δὲ, εἰ οἷόντε εἴη λαϑραιότατα χαὶ ἥκιστα ἐξεπισταμένου 
τινὸς ὑπὲρ τῆς πόλεως τοῦ Zfapac δητόν τι παρασχέσϑαιδ 
Xovotov. Ζαχαρίας δὲ ἔφασχε τὰ τοιάδε, ἐπιτετραμμένον 
- ^c 1 * . 
Ῥαυτῷ πρὸς τοῦ Καίσαρος, οὐκ ἐς τὸ ἐμφανὲς, οὐδὲ μὴν 
« , j*, , * ΕἸ , » Li * ^ 
arégov ἐξεπισταμένου τινὸς, ἡ ἸΠαυρικίου vov Παύλου, τά 
μάλιστα εὐγούστατα ὡς τὸν Καίσαρα ἔχοντος, ὃς ἐν τῷ 
, ^ , , , , , et ? 
τότε τὸν βασίλειον ἰϑύνειν ἐχληρώσατο λόγον" ὥστε ὠμέλειτο 
μηδὲ πρὸς τῶν βασιλείων γραφέων τὰ περὲ τοῦ τοιοῦδε γε- 
γράφϑαι, τῷ μάλα ἐν παραβύστῳ εἶναι τὰ βεβουλευμένα 
τῷ Καίσαρι. γράφει δ᾽ οὖν Ζαχαρίας, ὡς εἴποις σὺ IMe- 
, , - - 
βώδης λύτρα δῆϑεν τοῦ Ζίάρας τὸν βασιλέα κομίσασϑαι Περ-- 
^ 2 m- , € ^ ^d , , 
σῶν, αὐτῷ πεισθήσεται ὃ Καῖσαρ τὰ χρήματα καταϑήσειν,ι5 
« ^ , ^€- , » ^ 
xai δὴ ovx ἐς ἀναβολήν. ταῦτα τοίγυν Ζαχαρίου, εἰ καὶ μὴ 
.Ὁ ὦ ^ ^ - , 2 Lu 
ἀναφανδὸν, ὑπαινιττομέγου δὲ ὅμως τῷ JMefoór , οὐδὲν oys 
» ' - 
épaoxs περὲ τούτου ἐπιτετράφϑαι πρὸς τοῦ βασιλέως Περ-- 
- ?v6*N M » τ» ce 3 7 , - A] 
σῶν, οὐδὲ μὴν ἀνέξεσθαι ὅλως éni χρήμασι μεταϑεῖναι τὸ 
Ζάρας. διεβεβαιοῦτο ἔμπης, χαὲ δοκοῖς τισὶν ἐπετίϑει τόχο, 
Ριιλή πιστὸν, ὡς vOv εἰ προέλϑοιεν αἱ ξυνϑῆκαι, ὕστερον αἰτοῦντι 
τῷ Καίσαρι δώσειν ὥσπερ ξξαίρετόν τε δῶρον τὸν βασιλέα 
1. ἔπομν. Val — 3. οἱ εἶναν H. mg. 4. Post δὲ ins. ἤρετο N. 
εἴη N., εἰ vulg. — 5. μὴν Val, μεῖναν vulg. 9. ὡς vulg. pro 
ὃς. 18. Ζαχαρίᾳ, ὡς, εἰ. λέγον σοι Meg. N. 20. δὲ ante 
ἔμπης ins. N. 
Mebodes asseveranter affirmavit, sibi in animo esse, quae maxime 
Caesari expedirent proponere, et illi quzia maxime morem gerere. 
Zacharias autem rogavit, an fieri posset, ut aurum, si quod esset 
conventum pro civitate Daras, clam omnibus et nemine id rescien- 
te solveretur. Zacharias dixit hoc, quia a Caesare hoc mandatum 
occultissime sibi creditum eràt, neque ullo alio conscio, quam Mau- 
ricio, Pauli filio, qui Caesari bene ex animo cupiebat, et tunc tem- 
poris principis rationes curabat, ut ne ullus quidem Imperatoris 
"scribarum quicquam de ea re scriptum haberet, quo Caesaris consi- 
lia secretiora essent. Itaque scripsit ad Zachariam, si ipsi Mebo- 
des polliceretur, regem Persarum accepturum pecunias pro redem- 
ptione urbis Daras, Caesarem nulla mora interposita pecuniam nu- 
meraturum esse. lHaec cum non aperte quidem, sed obscurioribus 
verbis Zacharias Mebodi indicaret, respondit Mebodes, nihil sibi a 
rege Persarum de ea re mandatum, neque ommino regem Daras pro 
pecuniis restitui passurum esse. Nihilominus tamen conventa res 
est et quibusdam iuramentis fides praestita: si conventiones, ut tunc 


- 


E MENANDRI HISTORIA. 327 


^ , - . 
ἹΙερσῶν τὴν πόλιν. πρόδηλος οὖν ἣν ἐντεῦϑεν μὴ ἐῤδωμένα A. C. 57) 
-" - € -- " ' Ὁ 
φρονῶν τῇ Ῥωμαίων ἀρχῇ, ἀλλὰ πόῤῥω τῆς ἀληϑείας φϑεγ- ἐπα 
, E L. 
γόμεγος, flovióusvóg τε “Ῥωμαίους μὲν ἀμαχητὲ ὑπαναχω- 
ρῆσαι τῆς Περσαρμενίας καὶ ᾿Ιβηρίας, τελξδυταῖον δὲ ἀμφὲ 
- , «ὦ ^ , 
ὅτοῦ 4άρας αἰτεῖν καὶ τῶν ἐπηγγελμένων ἥκιστα τυγχάνειν, 
M j? € ^ ^ , * 
εἶτα τὴν ἐν ὑστέρῳ βουλὴν, χαϑὰ δήπου τὸ περιφερόμενον 
» 3 » 
ἐχεῖνό φησι, μὴ ἔχειν ἰσχὺν, ὥσπερ xai Σουαγίας πέρι ἐν 
- , , ^ 
τῷ πρώτῳ ἠπατήϑη Πέτρος ὑπὸ τοῦ Ζέχ. ὁμοίως οὖν x«i B 
EJ , ΕΣ ' ' , , 
ὁ ᾿εβώδης ἠβούλετο δράσειν. ἐπεὶ δὲ ἑώρα Ζαχαρίαν ἐσότυ 
7 , , » ^ , 
'Ἰοἐμφρονέστατον xai oj; οἷόν τε ὃν αὐτῷ παραχρούσασϑαν 
' L4 c « , , - 
τὸν ἄνδρα, ὃ δὲ τὴν ἑτέραν ἐτράπετο, ὡς ἄν τρόπῳ τῇ ἀπά- 
, ^ r , , , 
τῇ περιέλϑοι τοὺς “Ῥωμαίους. ἐπὲ χρύνον γάρ τινα ξυγήεε ἐς 
» ' M ? ᾽ 
ταὐτὸ τοῖς ἀμφὲ Ζαχαρίαν, ἐλπίσι ὑποστρωννὺς, ὡς ἔσοιτο 
, € , , -€- ^ M 
εἰρήνη xai ὡς ἐπινεύσοι ὃ Περσῶν βασιλεὺς ἐνδοῦναι "Po- 
τϑμαίοις τὸ ΖΔάρας, ταύτῃ οἰόμενος ἐκλύσειν τὴν εἰς τὸν πόλεμον 
προϑυμίαν τοῦ Καίσαρος. καὶ οὖν ἐν τοιοῖσδε τριβομένου τοῦ 
χρόνου, xai τῶν ἐξ ἑκατέρας πολιτείας πρέσβεων περὲ ταῦτα 
ἐνησχολημένων, οὕτω τὸ φερομένου τοῦ égov πολέμου ἐπ’ ἀδή- C 
λοις, xarà δὲ τὸ τέταρτον ἔτος Τιβερίου Κωνσταντίνου Καί- 
οσαρος βασιλείας ἐν τῇ Opdxm Ξυνηγέχϑη τὸ Σκλαβηνῶν ἔϑνος 
, , c * icr YN ν EA 
μέχρι που χιλιάδων ἑκατὸν Θράκην καὶ ἀλλα πολλὰ ληΐσασϑαι. 
. , € € ^ » U ' 32 , , 
κε. Ὅτι 0 Καῖσαρ ἔστειλε χατὰ τὴν ταλίαν χρυσίον 
hi » , 
συχνὸν, ἄχρι κεντηναρίων τριάχοντα, ἅτινά ye δή nov Παμ- 
11. τῇ] τῷ coni. B. 13, ἐλπίδα coni. B. 16. τοῖσδε H. mg. 


se habebant, manerent, regem deinceps Caesari petenti Daras tan- 
quam peculiare donum traditurum. Qua in re satis apparebat, eum 
minime salutaria Romano imperio sentire, et quae a vero abhorre- 
bant, dicere. Nam eo tendebat, ut Romani sine ulla pugna Per- 
. Ssarmenia etIberia excederent: deinde sibi Daras tradi peterent, quod 
minime obtinerent, nimirum quia quae in posteriori colloquio con- 
stituta essent, tritissima illa excusandi formula, nullam vim haberent: 
sicut et prius de Suania Petrus deceptus fuerat a Zicho. Idem quoque 
Mebodes volebat facere. Ubi vero vidit Zachariam cautiorem esse,* 
neque se posse hominem quo volebat pertrahere, alia aggressus est 
via, ut aliquo modo fraude Romanos circumveniret. ltaque paullo 
post Zachariam convenit et spem ei subdidit, pacem futuram , et re- 
gem Persarum consensurum Daras reddere, eo consilio, ut Caesaris 
alacritas et belli cupiditas languescceret. Dum in istis sermonibus 
legati utriusque gentis occupati tempus terunt, intereaque bellum 
in Oriente in suspenso fuit, circa quartum imperii Tiberii Con- 
stantini annum centum fere millia Sclavorum in 'Thraciam irrupe- 
runt et Thraciam multasque alias regiones praedati sunt. 
^ 95. Caesar misit in Italiam magnam auri vim ad triginta cemn- 


328 EXCERPTA 


j , *, H , 4 3 B E - 
4. C.57; φρόνιος 0róua, ἀξίωμα βασιλέως πατὴρ, ξκομέσατο ἔκ τῆς 
) Ski πρεσβυτέρας Ῥώμης, κατὰ δὴ τὴν βασιλίδα τηνικαῦτα ἀφι- 
5118} 1 , Ἴ T ^- P 
" γμένος ini τούτῳ, ἐφ᾽ ᾧ δεήσεις τῷ Καίσαρι προσαγαγεῖν 
^ “Ὁ , 
Dz5j Ἰταλίᾳ ἐκτετρυχωμένῃ ταῖς τῶν “Τογγιβάρδων ἐπιδρομαῖς 
^ , M 
ἐπαμῦναι. ὃ δὲ Καῖσαρ, inti αὐτῷ ὃ πόλεμος ὃ llegouxóc5 
- , 
ἅπαντα ἦν καὶ ἐνέκειτό γε ὅλος, ἐχεῖσε στρατιὰν οὐχ οἷός 
I »νἭ ὦ D 4 XE 
τῷ ἦν ἐχπέμπειν. οὐδὲ μὴν ἅμα τῇ ἕῳ καὶ κατὰ τὴν ἑσπέραν 
, ) “ * 2ve/' , δὲ χλλ E] δ 
πολεμητέα γε αὐτῷ εἶναι édoxet. χρήματα δὲ ἄλλως ἐπέδωκε 
"4 - c ' - ' 
V.84 Παμφρονίῳ, ἐφ᾽ ᾧ τινας τῶν ἡγεμόνων, τοῦ «“1ογγιβαρδωὼν 
/, v v - - , 
ἔϑγους, εἴ πως ys ἔσται αὐτῷ δυνατὰ, πείσοι τοῦ χέρδουςτο. 
« , 45 - * 
ἱμείραντας μεταβαλέσθαι ὡς “Ῥωμαίους ξὺν τῇ κατ᾽ αὐτοὺς 
δυνάμει, καὶ τοῦτο μὲν τῇ Ἰταλίᾳ μὴ ἐνοχλεῖν, τοῦτο δὲ καὲ 
κατὰ τὴν ἕω πολεμησείοντας καὶ τῇ “Ῥωμαίων Pxol Qni 
- , ^ M , Sv 
ἐπικουρῆσαι. ἀπειϑούντων δὲ τῶν “ογγιβάρδων, οἷα εἰκὸς, 
c - - , ^ 
τὴν ἑτέραν ἰέναι, καί τινας τῶν Φραγγικῶν ἡγεμόνων ui15 
- - , ΕῚ , € ' , * 
τῆς TOY χρημάτων ἐπιδόσεως εταιρίσασϑαι, καὶ ταύτῃ 5 Gic 
“Ὁ ^ ^ , 
λειῆναι τε καὶ ἐχτρύψμαι τῶν “ογγιβάρδων τὴν Óvrvojur. 
- ' 1 - 
Α.6.5η8 xg. Ὅτι οἱ low δεδιότες τὴν τῶν “Ρωμαίων εἰσβο- 
B - - » x 
1 iai i M κατὰ τῆς llepoov ὅσον οὕπω ἐσομένην, καὲὶ ἐπανιόντες 
vstini 1 ; x osa 
P.125 τὸ λεγόμενον Θαυγάριος φρούριον, χηρεῦον Ῥωμαϊκῆς éni-20 
2 ^ , 2 " Ἢ , 
xovgíag, ἐν χατοχῇ ἐποιήσαντο" xL ἐπ᾽ oixov ἀγεχώρησαν, 
^ » Ld M 4, , 
μηδὲν τὸ παράπαν τῆς ἀναισχύντου τῶν σπονδῶν ξυγχύσεως 
11. ἱμείραντας Β., ἱμείραν τοῦ vulg., ἑμείροντας H. 12. μὲν 
om. vulg. 16. δὲ Aejvaí H., σαλεύειν N. 18. εἰσβολὴν 


N., ἐκβολὴν vulg. 55. σπογϑδῶν — πορισάμεγον N., Περσῶν 
— προρισάμεγοι vulg. / 


tenaria , quae Pamphronius nomine, dignitate patricius, a vetere Roma 
ad Imperatorem attulerat. Is tunc ad regiam venerat, ut precibus a 
Caesare impetraret, ut Italiam a Longobardorum excursionibus op- 
D in libertatem vindicaret. Caesar vero, cui omnia prae bel- 
o Persico nullius momenti erant, quippe qui totus in illud incum- 
beret, exercitum mittere non potuit, neque bellum in Oriente et 
Ín Occidente simul sibi gerendum statuit. Sed pecunias dedit Pam- 
phronio, quibus, si qua posset, aliquos Longobardorum commove- 
ret, ut ad Romanos transirent una cum eorum exercitu, et Italiam 
mXinimé turbarent. -Quod efficerent, si in Orientem arma vertere 
vellent et Romanis auxilium ferre. Si Longobardi renuerent, ut 
verisimile erat, aliam viam eum ingredi iussit, Francorum ducum 
aliquos mercede sibi socios adiungere, et hac ratione Longobardo- 
fum potentiam labefactare et infringere. 

26. Persae veriti, ne Romani in fines suos irrumperent, Thau- 
narium castellum , nudatum praesidio Romanorum, invadentes, oc- 
tuparunt et domum reverterunt, cum mihil dignum tam turpi foe- 


EET ERI 


E MENANDRI HISTORIA. 329 
ἄξιόν τι πορισάμενοι, μήτε μὴν μέγα vi Ῥωμαίους βλάψαν-Ἀ. C. 578 
J n 


€ € ', * ? , d. l1 
τες, ὡς ὑπωπτευϑῆσαν τὴν ἀρχήν. Iustini 14 
€ μ᾿ ^ 
xb. Ὅτι Ταχοσδρὼ σαφῶς ἐξεπιστάμενος καὶ αὖτος τὴν 
', M Ld 
Xoog0ov βουλὴν, ὡς ἤεβώδης ἀναπτερώσας αὐτὸν εἴη 
- ' € - 
5ur μιεῖναν τὸ πέρας τῶν τριέετηρίδων σπονδῶν, αἷ ye 
^ ^—- , Ui - 
ἀμφὲ τῆς ἕω ἐμπεδωϑθεῖσαι ἐτύγχανον, καὶ ὅτι οὕτω δοκοῦν 
αὐτῷ ἀναμφιβόλως ἐμβαλεῖν αὐτὸν τε Πεβώδην καὶ Σαπώ- 
^ D Li - ᾿ * - c , 
zv τὸν lMeitgavov χατὰ τῆς πρὸς τὴν ἕω τῶν “Ρωμαίων 
E] , » 
ἐπικρατείας, εἴτε προστεταγμένον οἱ τοιάδε ἐκ Xoogoov, tite B 
- - ΕἸ Ll e 
χοχαὲ αὐτομάτως τοῦτο σχοπῶν ἐφ᾽ ξαυτοῦ, ὥσπερ ἀμέλει δευ-- 
P4 3 - et 
τέραν ἀφεὶς ἄγκυραν, ἐχτραπεὶς ἀπὸ τοῦ Κιϑαρίζων ὥρμησε 
xai αὐτὸς κατὰ τῆς Ῥωμαίων ἐν ἀνατολῇ χώρας ἀπὸ τῶν 
“Ἀρμενίας ἐμβολῶν, διπλῆν ἐκεῖσε τὴν ταραχὴν ποιησόμενος. 
xp. Ὅτι πολιορχούντων Ῥωμαίων τὸ Χλωμάρων, καὶ A.C.579 
ι : , , , c » - Ind. 123 
15zgoofoÀag ἐν χύκλῳ ποιουμένων, τάς τε ἑλεπόλεις μηχανὰς Tiber. a 
περιστησάντων, πρὸς δέ ye καὶ ὑπονόμους ἔνερϑὲεν ὕπορυτ- : 
, 2 1757 * H , c , , 
r0vrOY» ἐς v0 ἀφανὲς, στέλλει Βιγγαγῆης ὡς Π͵αυρίχιον τὸν 
- , ' 53 - 
[re] τοῦ φρουρίου ἀρχιερέα" Χριστιανοὶ γὰρ ἦσαν οἱ τῆς 
᾿Δρζανηνῆς ἅπαντες. ταύτῃ τοι, ὡς αἰδοῦς ἀξιωθϑησόμενον C 
20z90c Ρωμαίων Χριστιανῶν ὄντων τὸν προεστῶτα τῶν ἱερῶν 
τοῦ Χριστοῦ, ἱκετεύειν ἐπέτρεψε τῷ μυσταγωγῷ, εἰληφότας 
3. Ταχοσδρὼ Val, τὰ Χοσδρὼ vulg. 5. μεῖναν N., μείνας 
vulg. 10. ἀφ᾽ ἑαυτοῦ H. 11. Κιϑαρίζων Val, χιϑαρίζειν 
vulg. 19. ᾿“ρξανηνῆς vulg. 
deris violatione fecissent, et minime tanta damna, quanta initio 
sibi proposuerunt, Romanis intulissent. : 
27. Quum Tachosdro quoque Chosrois consilia rescivisset , Me- 
bodem Chosroem in eam mentem impulisse, ut non exspectaret diem, 
qua finiebant tricennales induciae, quae in Oriente conventae fue- 
rant, et illum imperasse Mebodi et Sapori, Merani filio, invadere . 
Romanorum ditionem in Oriente, ipse, sive hoc mandatum fuerat ἂν 
Chosroe, sive sua sponte apud se eandem rem animo volvisset, tan- 
quam scilicet secundam anchoram iniiciens, a Citharizon castello 
egressus, in Romanorum ditionis regiones, quae ad Orientem erant, 
impetum fecit, circa Armeniae aditus duplicem tumultum et terro- 
rem oblaturus. 
28. Cum Romani Chlomaron oppidum obsiderent et armatis 
hominibus cingerent, et machinas, quibus urbes capiuntur, admove- 
rent, cuniculi quoque subterranei in occulto subter terram duceren- 
tur, Biganes misit urbis Episcopum, (erant enim Christiani omnes 
incolae Arzanenae.) quem Romanos, quia Christiani erant, maiore 
reverentia et honore excepturos, tanquam sacrorum antistitem, exi- 
stimavit, ad Mauricium, eumque orare iussit, ut accepto quicquid 
apud obsessos erat auri et argenti, Romani obsidionem solverent, 


) 


No EXCERPTA 


4 € , T «ὦ , à » LJ] - 
S 579020006 ἣν αὐτοῖς χρύσος τὸ xai ἄργυρος ἀπανγαστῆναι xci 
* LE * , ' 
AWibe 2 μη πέρα πογεῖν. οὐτὲ γὰρ ἐνδώσειν ποτὲ, Βιγγάνου τὸν 
gg € er , ς 
ἥλιον ὁρῶντος, τοὺς ὅσοι γε ἐς τὸ Χλωμάρων εἰσὲ Ῥωμαίοις 
« , , Ld bd » 
ἑαυτούς * προσμεγοντων τὲ τῇ πολιορκίᾳ Χοιστιανῶν ἔσεσθαι 
^ €- 
τὸ διαφϑειρόμενον πλῆϑος, xai ἀσεβήσειν Ῥωμαίους πρὸςδ 
ϑεὸν περιορῶντας ἀγαιτίως τοὺς ἔνδον ἀπολλυμένους. ταῦτα 
Βιγγάνης ἐδήλου. ἸΠαυρίκιος δὲ πολλά τε καὶ ἐπαγωγὰ τῷ 
« " »Ἥ " - 
ἱερεῖ διαλεχϑεὶς καὶ τοῖς ἅμα αὐτῷ πρὸς ἱκετείαν ἀφικομέ- 
, 2 A] "€ M 
γοις, πίστεις τε εὐνοίας πρὸς τοῦ ἱερέως εἰληφὼς, ἀπαγγέλ- 
Aew ἐκέλευσε Βιγγάνῃ, ὡς, εἴπερ ξαυτὸν ἐνδώσει Ῥωμαίοις 10 
» , » SU Uu 
ἀξιώματος τὸ μείζονος ἥπερ ἐφ᾽ ov νῦν ἔστι παρὰ Πέρσαις 
9. , » 
ἀξιωϑήσεται πρὸς Ῥωμαίων, χτήσεώς ve διπλασίας καὶ ἀλ- 
, " Ν , * 
λης εὐπορίας γενήσεται xvgioc. καὶ ἕτερα δὲ, ὅπόσα ἦν 
^ -" 
ἐφολκὰ, εἰπὼν ἀφίησιν αὖϑις ἔνδον τοῦ φρουρίου γενέσϑαι 
' € , h] 3 € V 5 ^ b] * ' € , ,? , 
τὸν ἱερέα χαὶ τοὺς Su» αὐτῷ. ἀλλὰ yao ὃ DBiyyavgc εὐνου-τῦ 
στατα ἔχων ὡς βασιλέα Περσῶν xai ἐς τὴν κατ᾽ αὐτὸν mo- 
λιτείαν, ἔτει γε μὴν τῷ χώρῳ πίσυνος, ἥκιστα ταῖς μεγίσταις 
2 34 ^ 
P.1260z:007éat0t ΠΠαυρικίου τὰ ὦτα ὑπέσχε, xat ταῦτα βάρβαρος 
«YO 2 - - , 
ὧν ovx ἀφηνίασε τοῦ πρέποντος, τὴν δὲ ἐξ ἀρχῆς δουλείαν 
, c , ] 
τιμιωτέραν ἡγήσατο πλούτου. στέλλει δὲ αὖϑις τὰ ἐς ἅγι-αο 
ὀτείαν τοῦ ϑεοῦ ἀνειμένα, περιῤῥαντήριά τε καὶ ἐχπώματα 
» et , 
καὲ ἄλλα ὅσα τιμαλφέστατα σκεύη, oc Πϊαυρίέκιον, καϑάπερ 
γ. ἀπαγωγὰ vulg. 18. ἐμπορίας vulg. 17. ἕτοιμοΐ γε vulg., 
ἔτι γε μὴ H. à 
neque ultra in vanum laborarent. Neque enim unquam, quamdiu 
Bigani solem intueri liceret, Christianos, qui in oppido essent, Ro- 
manis sese tradituros, Quodsi obsidionem continuarent, fore, ut 
Christianorum multitudo periret. Ex quo fieret, ut Romani impii 
erga deum essent, qui Christianos, qui intra oppidum essent, sine 
ulla sua culpa misere perire paterentur. Haec Biganes praedicavit. 
At Mauricius, cum comiter multa cum episcopo esset collocutus, 
et cum his, qui una ad exorandos Romanos venerant, bona fide 
utrinque iureiurando firmata, eum renuntiare iussit Bigani, si se 
Romanis traderet, in maiore honore eum apud Romanos futurum, 
quam nunc apud Persas sit, et possessionem duplo ampliorem et 
omnium rerum affluentiam nacturum; pluraque alia, quibus illum 
alliceret, dictitans , dimisit sacerdotem et eos, qui cum eo erant, 
ut in urbem reverterentur, Sed Biganis summa erat erga regem et rem 
publicam Persarum voluntas, et magna loci fiducia. Itaque quamvis bar- 
barus esset, maximis Mauricii pollicitationibus minime aures praebuit, 
neque ab honesto recessit. Iustam enim et legitimam servitutem erga 
eum, (m regno praeerat, longe divitiis honorificentiorem duxit. 
Quamobrem iterum aquiminaria et pocula et alia pretiosiora vasa, 


* 


E MENANDRI HISTORIA. 331 


ἀμέλει λύτρα τούτου τοῦ φρουρίου ταῦτα ὑποδέχεσθαι ἄντι- A.C. 579 

βολῶν, τὴν πολιορκίαν καταλύσοντα. ἀτὰρ ὃ στρατηγὸς Int “ὗν 
ἐπειδὴ ταῦτα ἐθεάσατο, οὐ προσήκατο, καίτοι ἐρέτιμα τυγχά- : 
γοντα ^ ἥξειν γὰρ ἔφασχεν οὐ τὰ ἱερὰ σκυλεύσων οὔτε μὴν 

5 Χριστῷ μαχησόμενος, ἀλλὰ σὺν Χριστῷ πολεμήσων, χαὲ 
μᾶλλον ἐξαιρησόμενος τοὺς ὅμοδόξους πρὸς τῶν οὐκ ὀρϑὰβ 
φρονούντων Περσῶν. εἶτα ἐν ἀποῤῥήτῳ ἔλεξε τῷ iegovoyQ V. 85 
ὅσα ἐχρῆν, συνεχώρησέ v6 αὖϑις εἴσω γενέσθαι τοῦ φρου- 
οίου. ὡς δὲ ἐπανῆχε τὸ τελευταῖον ὃ ἱερεὺς ὃ βάρβαρος, 

τοκαὲ οὐδὲν ὁτιοῦν ἐς τὸ ἰϑὺ τῆς γνώμης ἐφθέγξατο, ἐς vov- 
γαντίον μὲν οὖν τὰ Περσῶν ἐπεφώρατο ἀσπαζόμενος, ξυλ- 
λαμβάνεται μὲν ὅγε καὶ οἵ ξὺν αὐτῷ, αὖϑις δὲ ἐγκελευσα-- 
μένου τοῦ στρατηγοῦ, εἴχοντο τῆς πολιορχίας οἱ Ῥωμαῖοι. 

x9. Ὅτι Ἰταλία ἐπὲ τῶν “Τογγιβάρδων σχεδὸν ἅπασα 

r5émenógOmro. διὸ δὴ xai ἐκ τῆς συγκλήτου βουλῆς τῆς πρε- 
σβυτέρας Ῥώμης ἅμα ἱερεῦσιν ἐκ τοῦ προεστῶτος [τῆς] évC 
“Ῥώμῃ τῶν ἱερῶν πεμφϑέντων τινῶν, παρεγένοντο πρεσβευ-- 
ὄμεγοι ὡς τὸν αὐτοχράτορα, τοῖς ἐχεῖσε μέρεσιν ἐπαρκέσαι- 
ἀλλ᾽ ὃ Περσικὸς πόλεμος ἐν Aousvím τε κατὰ ταὐτὸν xci ἐς 

χοτὼ περὶ τὴν éqav ξυνεστηκώς τε χαὲ οὐκ ἀπολήγων, μᾶλλον 
μὲν οὖν ἐπὲ τὰ μείζονα δυσχερῆ ἐχτεινόμενος, οὐδεμίαν ἄξι-- 
ὄλογον συνεχώρησε στρατιάν τε τὸν αὐτοχράτορα, οὐδὲ μὴν 
ἀποχρῶσαν τοῖς ἐχεῖσε πράγμασι δύναμιν στεῖλαι. ὅμως δὲ 


3. ἐρέτεμᾳ H., ἐρύτημα vulg. | 12. δὲ om. vulg. 14. ὑπὸ N. 


quae Dei cultui inserviebant, ad Mauricium misit, orans, ut ea pro 
oppidi redemptione sumeret et ab obsidione desisteret, Sed dux 
ubi haec vidit, quamvis magni pretii essent, tamen contempsit. Il- 
luc enim dixit se venisse, non ut sacra expilaret, aut Christo bel- 
lum faceret, sed potius ut Christo opitulante et favente bellum 
gereret , et recta de fide sentientes contra Persas, quia vera Dei 
cognitione aberrabant, tueretur. Deinde quaedam secreto cum sacer- 
dote, quae ad negotium, quod inter eos tractabatur, pertinebant, 
collocutus , concessit, ut rursus in oppidum rediret. Postremo ut 
rursus sacerdos exiit nihil quicquam, quod ex re esset, afferens, 
sed aperte Persarum rebus faveret, ipse et qui cum eo erant iussu 
ducis in vincula coniecti sunt. Romani vero obsidionem continuarunt. 

29. ltalia tota fere a Longobardis est eversa et diruta. Itaque 
nonnulli ex Senatu veteris Romae cum quibusdam sacerdotibus, 
quos qui summae sacrorum praeerat delegaverat, ad Imperatorem 
legati venerunt orantes, ut his partibus subveniret. Sed Persicum 
bellum hoc tempore in Armenia et in Oriente erat, quod non mo- 
do non intermittebat, immo in ardentiorem contentionem ingrave- 


332 CO IBEXCENETÀ 1:5: 


À.C.579xa£ ἐκ τῶν παρόντων τε xoi ἐνδεχομένων στράτευμα Évva- 
1 τὰ yelpa ἔστελλεν ὃ βασιλεύς xai τὴν ἄλλην ἐτίϑετο ἐπιμέ- 
λειάν v8 καὶ σπουδὴν, εἴ πώς τινας τῶν ἡγουμένων τοῦ 
D «“Ζυγγιβάρδων ἔϑνους δεξιώσηται δώροις ὑποπείϑων xal μεγί- 
ὅτας ἐπαγγελλόμενος χάριτας. ἤδη τε πλεῖστοι τῶν δυνατῶνδ᾽ 
μετετίϑεντο ὡς Ῥωμαίους, τὴν ἐκ τοῦ αὐτοκράτορος ὠφέ- 
λειαν προσδεχόμενοι. | 
X. Ὅτι Βαϊανὸς ὃ τῶν ᾿Αβάρων Χαγάνος οὐδεμιᾶς 
ἀφορμῆς ἢ σκήψεως λαβόμενος, οὐδὲ ψευδῆ γοῦν κατὰ Ῥω- 
μαίων αἰτίαν ἀξιώσας τινὰ συνθεῖναι, ἀλλὰ γὰρ καὶ κατὰτο 
τόδε ὁμοίως τὸ ἔτος Ταργίτιον πρὸς βασιλέα στείλας, ὡς τὰ 
συνταχϑέντα κομίσαιτο τῶν χρημάτων, (ὀγδοήκοντα δὲ χιλι- 
δες ὑπῆρχον εἰς ἔτος ἕκαστον νομισμάτων,) ἐπειδὴ τόν τὲ 
ἄλλον φόρτον, ὃν ἐκ τῶν χρημάτων ἐνεπορεύσατο, καὶ τὸ 
χρυσίον ἔχων ἐπανῆκεν ὡς αὐτὸν, ἐκεῖνος ἀναισχυγτότατάϊν᾽ 
P. 127 xai. βαρβαρώτατα ἄφνω παραλύσας τὰς συνθήκας, ἃς moüg —— 
Τιβέριον τῆς Καίσαρος ἐπιβάντα τύχης εὐθὺς ἐν ἀρχαῖς 
ἐποιήσατο, χκαὲ πανστρατιᾷ κινήσας, ἀφικνεῖται κατὰ δὴ 
τὸν Σάον ποταμὸν, μεταξὺ Σιρμίου πόλεως xai Σιγγηδόνος. 
καὶ γεφυροῦν ἐπεχείρει τὸν δοῦν, ἐπιβουλεύων μὲν Σιρμίῳραο 
τῇ πόλει καὶ παραστήσασϑαι ταύτην βουλόμενος - δείσας δὲ, 
μὴ διακωλυϑείη πρὸς τῶν Ρωμαίων τῶν ἐπιφυλαττόντων͵ ἐν 
Σιγγηδόνι καὶ τὴν ἐκ πολλοῦ τοῦ χρόνου πεῖραν v& xai émt- 


8. ᾿“βάρων H., "4odfoy vulg. 23. Σιγγηδῶνγε passim vulg. 


scebat. Eo factum est, ut Imperator nullas idoneas copias, quae il- 
larum partium rebus sublevandis sufficerent , mitteret. Verumtamen 
delectu, ut res tulit, habito, exercitum, quem potuit, misit, at- 
que etiam omne studium et diligentiam adhibuit, quo Longobardo- 
rum duces donis demereretur, quos magna illis praemia retributu- 
rus, ad suas partes traduceret. Itaque plerique ex Longobardorum 
principibus, largitione Imperatoris accepta , ad Romanos defecerunt. 

3o. Baianus, Avarum Chaganus, eodem anno Targitium ad.Im- 
peratorem, qui praestari solita stipendia exigeret, misit, (erant au- 
tem octoginta millia nummorum, quae quotannis pendebantur,) et 
ubi cum reliquis mercibus, quas emerat, et cum auro ad illum red- 
ierat: barbarus, nulla occasione aut causa conficta, ne falsam qui- 
dem accusationem in Romanos comminisci dignatus , impudentissime, 
qui barbaris mos est, foedera, quae cum Tiberio initio eius impe- 
rii fecerat, rupit, et cum omni exercitu movens ad Savum fluvium 
inter Sirmium oppidum, (hoc ex insidiis capere cogitabat,) et Sin- 
gedonem castra ponit, et fluvium ponte iungere suscipit. Cum au- 
tem timeret, ne a Romanis impediretur, qui Singedone im praesi- 


E MENANDRI HISTORIA. 333 


στήμην à» ταῖς τοῦ ποταμοῦ ναυσὶν ὑφειδόμενος, βουλόμις- A.C. 579 
γός τε πρὸ τοῦ τὴν βουλὴν ἐς τὸ φανερὸν ἐχπεσεῖν τὸ c LA EET 
Qua τελεώσασϑαι, πλοῖα συναγείρας κατὰ τὴν ἄνω Παννω-Β 
γίαν εἰς τὸν Ἴστρον πολλὰ βαρέα, xai οὐ κατὰ λόγον τῆς 
δγαυπηγικῆς τέχνης, ὅμως ἐκ τῶν ἐνόντων μαχρὰς συμπηξά- 
μενος στρατιώτιδας ναῦς, καὲ πολλοὺς ἐν αὐταῖς ἐπιβιβάσας 
ὅπλίτας ἐρέτας τε; οὐ κατὰ χύσμον ἀλλὰ βαρβαρικῶς τε xai 
ἀνωμάλως ταῖς κώπαις τύπτοντας τὸ ὕδωρ, κινήσας ἀϑούον, 
ταῖς τε ἐπαχτρίσι τὸν ποταμὸν, καὶ αὐτὸς μετὰ πάσης τῆς 
το βάρων στρατιᾶς πεζῇ διὰ τῆς Σιρμιανῆς πορευόμενος νή- 
σου, παραγίγνεται κατὰ τὸν Σάον ποταμόν. διαταραχϑέντων 
δὲ τῶν ἐν ταῖς πόλεσι ταύταις Ρωμαίων xai τὸ ἐγχείρημα 
συννοησάντων, τοῦ τε ἐν Σιγγηδόνι στρατηγοῦ, Σήϑου τοὐνο-α 
μα, στείλαντος πρὸς τὸν Χαγάνον, xai ἐπερωτῶντος ὅ,τι δὴ 
15xai βουλόμεγος, εἰρήνης βεβαίας vs καὲ φιλίας συνεστώσης 
αὐτῷ τε καὶ “Ῥωμαίοις, πρὸς τὸν Σάον ἀφίκετο ποταμόν; 
ἅμα δὲ λέγοντος, ὡς οὐ περιόψεται γεφυροῦν ἐπιχειροῦντος 
αὐτοῦ τὸν ποταμὸν, οὐκ ἐπιτρέποντος ὅλως τοῦ αὐτοχράτο- 
ρος " ov κατὰ Ῥωμαίων τι μηχανώμενος ἔφη βούλεσθαι πη- 
«ογγύναι τὴν γέφυραν, ἄλλως δὲ κατὰ Σχλαβηνῶν χωρεῖν, xoi 
διαπεραιούμενος τὸν Σάον ἐπιβαίνων τε ἐς τὴν * Ῥώμην αὖϑις 
τὸν Ἴστρον διαβήσεσϑαι κατ᾽ αὐτῶν, πλοίων αὐτῷ πολλῶν παρὰ 
2. πρὸ τοῦ N., πρὸς vulg., πρὶν Val. 5. συμπηξάμενος H., 


ἀμπηξάμ. vulg. 13. Σιγγηδόνν H. mg., «ιγγεδόγε | vulg. 

14.07 H.. dei vulg; — 21. διαπεραγούμεγος vulg. 
diis erant, maxime quod multum usum et scientiam navium flumi- 
nis habebant; consilium suum, antequam in vulgus innotesceret, 
exsecuturus, multa vectoria graviaque navigia in Istro per superio- 
rem Pannoniam coegit, ex quibus, quaecumque nancisci potuit, non 
quidem ad artis navium aedificandarum rationem , tamen naves ea 
magnitudine, ut ad bellum aptae essent, exstruxit, et eas homini- 
bus armatis et remigibus instruxit, qui barbarum in morem incon- 
ditis ictibus aquam verberabant. lta simul classe magno motu flu- 
mine devecta, cum omnibus Avarum pedestribus copiis per Sirmia- 
nam insulam cursum tenuit, et ad Saum fluvium pervenit. Hoc 
conspecto apparatu, Romani, qui in urbibus in ea parte sitis habi- 
tabant, vehementer sunt perturbati. Erat Sethus Singedone praefe- 
ctus, Is ad Chaganum misit, qui ex ipso quaereret, quoniam pax 
et amicitia illi cum Romanis esset, quid sibi vellet, quod ad 
Saum venisset, quem si ponte iungere inconsulto Imperatore ten- 
taret, non passurus esset. llle, non ut quicquam mali Bomanis 
machinaretur, pontem. se struere ait, sed ut contra Sclavinos 
"expeditionem susciperet. Se transmisso Sao, et finibus Romano- 
rum percursis, rursus Istrum traiecturum , multis ad traiectionem 


*. 


334 EXCERPTA 


EJ , " 
(A. C. 579 T» Ρωμαίων αὐτοχράτορος ἐς τὴν διάβασιν παρασκευαζομένων. 
11.12 roUrO γὰρ δὴ καὶ πρότερον πρὸς χάριν τοῦ Ρωμαίων βασι- 
V.86A£e6 πρᾶξαι, καὶ πολλὰς αἰχμαλώτων μυριάδας ex τῆς “ῬΡω- 
D - - 3 5 
Ῥμαίων γῆς “Σκλαβηνοῖς δεδουλωμένων ἐλευϑέρας αὖϑις *Po- 
, - - » 
μαίοις ἀποδοῦναι. νῦν δὲ ὑβρίσϑαι μὲν ἔλεγε" πρὸς αὐτῶνδ 
5 ^M » 
οὐ βουλομένων τὸ cvvrayOiv τηνικαῦτα τέλος παρὰ σφῶν 
; € » 5 5» 2 ' , ^ , 
xa9' ἕκαστον ἔτος ἐπ᾿ αὕτὸον χατατιϑέγαι" καὶ πρέσβεις δὲ 
᾿Αβάρων σταλέντας πρὸς αὐτῶν ἀνῃρῆσϑαι. διὰ ταῦτά T8 
«r ? M x. , y ao. , , "4 E 
ἥκειν ἐς τὸν Σάον, καὶ ἐπὲ τούτῳ πρέσβεις ἐχέλευσε δέξα- 
σϑαν παρ᾽ αὐτοῦ τὸν Σῆϑον σταλησομένους δι’ αὐτοῦ ὡς τὸντο 
αὐτοχράτορα, καὲ. αἰτήσοντας παρασχευάσαν κατὰ τὸν Ἴστρον 
^? - “Ψ ^ - 
αὐτῷ τὰ πλοῖα διαπεραιοῦσϑαν μέλλοντε κατὰ Σκλαβηνῶν. 
s ὀμγύειν τε ἔλεγεν ἔχειν ἑτοίμως τοὺς νομιζομένους μεγίστους 
, , , κε , e c , ri ' 
παρὰ v& ZBagoic καὶ “Ῥωμαίοις ogxovc , ὡς οὐδεμίαν τινὰ 
Ῥιιαϑχατὰ Ῥωμαίων ἢ κατὰ τῆς Σιρμίου πόλεως μηχανώμενοςτϑ 
βλάβην, ἀλλ᾽ ἐπὲ τῇ τοῦ ἔϑνους τῶν Σκλαβηνῶν ἐφόδῳ τὴν 
γέφυραν βούλοιτο πήξασϑαι. ταῦτα οὐ πιστὰ μὲν οὔτε Σήϑῳ 
ἃς 99 M. 2 LN. , 26^ c , ce "UA 
αὐτῷ ovrt τοῖς ἐν Σιγγηδόνι ἐδόκει “Ῥωμαίοις. ὅμως δὲ ovrt za- 
ρασχευὴν ἱκανὴν ἔχειν οἰύμενοι, στρατιωτῶν τε. ὀλίγων αὐτοῖς 
παρόντων καὶ δρομάδων νεῶν πολλῶν οὐ παρουσῶν, οἷα τῆς;ο 
κιγήσεως ταύτης ἐξαίφνης τε καὶ ἀπροσδοκήτως γενομένης * ἅμα 
τε τοῦ Χαγάνου διαπειλεῖν ἀρξαμένου xab διαμαρτύρασϑαι., 
ὡς αὐτὸς μὲν ταῖς πρὸς Ῥωμαίους συντεϑειμέναις αὐτῷ 
1. τῶν] τοῦ coni. B. 5. αὐτῶν Val, αὐτὸν vulg. το. Σἥ- 
ϑὸν H., δῆδον vulg. δῆϑεν mg. H. 21. τε N., τῷ vulg. 


ab Imperatore Romanorum impetratis navibus. Idem se iam antea 
in gratiam Romanorum Imperatoris fecisse, et multa Romanorum 
millia, qui in servitutem a Sclavinis redacti fuissent, libertate do- 
nata, Romanis restituisse. Nunc vero dicebat, se a Sclavinis iniu- 
ria affectum , quia nollent tributum quotannis illo tempore indictum 
sibi solvere, tum etiam quia Avarum legatos a se missos sustulis- 
sent, et eam esse causam, cur ad Saum accessisset. [taque Sethum 
excipere iussit legatos, 4608 ad Imperatorem mittebat , qui pete- 
rent, ut sibi in Sclavinos traiecturo naves per Istrum praepararet. 
Adiecit, se per ea, quae et apud Romanos, et Avares sanctissima ha- 
bentur, paratum iurare, se nullum damnum cogitare aut Romanis, 
aut oppido Sirmio inferre, sed tantum, quo sibi aditum ad Sclavi- 
nos patefaciat, pontem facere instituisse, His quidem Sethus et Ro- 
mani, qui Singedone erant, minime fidebant. Sed se idoneo exer- 
Citu instructos, aut militibus (paucos enim habebant) aut navibus 
velocibus minime satis paratos esse cogitabant. Hic enim motus de 
improviso. et praeter spem acciderat. Praeterea Chaganus minitari 
coepit. eL testificari, se solum. conyentis inter se et Romanos pacis 


E MENANDRI HISTORIA. 335 


περὲ τῆς εἰρήνης ἐμμένοι συνθήκαις, xarà δὲ τῶν ξαυτοῦ Ἀ. C579 
τε καὶ Ρωμαίων πολεμίων Σχλαβηνῶν χωρῶν οὐκ ἀφέξεται δι i? 
τοῦ ἔργου τῆς γεφυρώσεως si δέ τις ϑαθῥήσοι Ῥωμαίων 
ἕν γοῦν ἀφεῖναι βέλος κατὰ τῶν ἐπιχειρούντων πηγνύναι τὴν 
δγέφυραν, γινώσχειν αὐτοὺς, ὡς αὐτοὲ τῆς αἰτίας τῆς τῶν 
σπονδῶν ἤρξαντο καταλύσεως, καὶ τὸ ἐντεῦϑεν, ἅτε ἐχπολε- 
. μώσαντας αὐτοὺς τὸ ᾿Αβάρων ἔϑνος, μὴ μέμφεσθαι, 0,rt ἃ 
παρ᾽ αὐτῶν ἡ “Ῥωμαίων ἡγεμονία πάϑῃ. ταῦτα δείσαντες 
oí ἐν Σιγγηδόνι τοὺς ὅρχους γοῦν αὐτὸν ὀμνύναι προεχα- 
Ἰολοῦγτο. xai ὃς παραυτίκα τούς τε ᾿Αβαρικοὺς ὦμνυεν ὃρ-- 
κους, ξίφος σπασάμενος καὶ ἐπαρασάμενος ξαυτῷ τε καὶαᾳ 
τῷ ᾿Αβάρων ἔϑνει παντὶ, ὡς, εἰ κατὰ “Ῥωμαίων τε μηχανώ- . 
μενος γεφυροῦν βουλεύοιτο τὸν Σάον, ὑπὸ ξίφους μὲν αὐτόξςἩ 
τε xai τὸ ᾿“βάρων ἅπαν ἀναλωϑθείη φῦλον, τὸν δὲ οὐρανὸν 
τὔάγωθϑεν αὐτοῖς xai τὸν ἐπὲ τοῦ οὐρανοῦ ϑεὸν πῦρ ἐπαφήσειν, 
καὶ τὰ πέριξ ὄρη xai τὰς ὕλας αὐτοῖς ἐπιπεσεῖσϑαι, καὶ τὸν 
Σάον ποταμὸν ὑπερβλύσαντα συγχαλύψειν αὐτούς. τοιαῦτα 
βαρβαριχῶς ἀπομοσάμενος ὅ Xayavoc, ονὔν,᾽ ἔφη, ,,καὶ τοὺς 
Ῥωμαίους ὅρκους ὀμνύναι βούλομαι. καὶ ἅμα ἥτει παρ᾽ 
“οοαὐτῶν, τί δὴ πιστόν τε χαὶ σεβάσμιον ἔχειν γομίζοιεν, καϑ' 
οὗ τοὺς ὀμνύντας τὴν τοῦ ϑεοῦ μῆνιν, zv ἐπιορχοῖεν, ovzD 
ἐχφεύξεσϑαι. παραχρῆμα οὖν ὃ τῆς Σιγγηδόνος πόλεως τὴν “ 


12. παντοίως, εἰ H. mg. ᾿ 13. ὑπὸ om ed. Par. 16. αὐτοῖς 
H., αὐτῆς vulg. 21. οὗ τοὺς D., αὑτοὺς vulg. »y»] é» 
» hd 

7, ἣν H. 


conditionibus stare, et quoniam in communes suos et Romanorum 
hostes pergat, minime se opus pontis construendi intermissurum. 
Quodsi quis Romanorum audeat vel unum telum coniicere in eos, 
ui ponti aedificando manum admoverent, ab ipsis foederum. violan- 
Miti initium factum esse, meminisse eos iussit, et quum ipsi Ava- 
res in bellum impulissent , si quid inde Romanorum res publica de- 
trimenti ceperit, de eo queri vetuit. Hoc. veriti Romani, qui Sin- 
gedone erant, Chaganum ad iusiurandum provocarunt. ltaque con- 
festim  Avarico rita iusiurandum ad hunc modum praestitit. Ense 
educto, sibi et Avarum genti dira est imprecatus , si quid. mali com- 
minisceretur Romanis in eo, quod pontem super Sao flumine facere 
susceperit, ut ipse et universa gens ad internecionem usque ferro 
periret, coelum ex alto super ipsis, et Deus, qui in coelo est, 
ignem immitteret, silvae et montes casu et ruina illos obtererent, 
et Saus fuvius inundatione eos submergeret, Haec ubi barbaro: more 
Chaganus emisit, ,,Nunc ego, inquit, iusiurandum Romanorum iu- 
rare volo. Tum quaesivit ex ipsis, quid esset, quod. sanctum et 
religiosum ducerent, per quod iurantes , si fallerent, dei iram mi- 
nime evitaturos crederent.' Tum. qui in Singedone "urbe summam 


336 EXCERPTA 


&. C. 579 ἀρχιερωσύνην διέπων τὰς ϑεσπεσίας βίβλους αὐτῷ διὰ τῶν. 
Ind. 12 lj J M , , δ, , 2 , EST 
Tiber.29" μέσῳ τὰς ἀγγελίας διακομιζόντων ἐνεχείρισε. xai 0c, δολε- 
ρώτατά nog ἐπικρυψάμενος τὸν γοῦν, ἀγίσταταί τὲ ἐκ τῆς 
χαϑέδρας, καὶ σὺν φόβῳ δῆϑεν πολλῷ xai σεβάσματι ταῦτα 
φας, φόβῳ δῆ ; ματι ταῦτ 
, , A , , 
προσποιησάμενος δέχεσθαι, καὶ προσχυνήσας προϑυμύτατα 55 
» ' - L Ἴ - 
ὄμνυσι xarà τοῦ λαλήσαντος τὰ ἐν ταῖς ἁγίαις διφϑέραις 
ῥήματα ϑεοῦ, μηδὲν τῶν εἰρημένων παρ᾽ αὐτοῦ διαψεύσεσϑαι- 
δέχεται τοιγαροῦν ὃ “Σῆϑος τοὺς παρ᾽ αὐτοῦ πρέσβεις, xai 
? - 
ἀποστέλλει εἰς τὴν βασιλίδα Τιβερίῳ τῷ αὐτοκράτορι. ἕως 
δὲ οἵ τε πρέσβεις τὴν εἰς τὴν βασιλεύουσαν πόλιν ὅδὸν duro: 
, AY. 5 d » bd ? , c 
ἤνυον, xat ὃ αὐτοχράτωρ ἔμελλε ταῦτα ἀκούσεσθαι, ὃ Xa- 
, 2 , , »$6* , & - ^ 
P.129 vog ἐν μέσῳ διαμελλήσας οὐδὲν, πάσῃ σπουδῇ καὶ πολυ- 
χειρίᾳ, συμπάσης αὐτῷ τῆς ᾿Αβάρων, ὡς εἰπεῖν, στρατιᾶς 
συμπονούσης, ἐγεφύρου τὸν ποταμὸν, ϑεῖναι βουλόμενος 
» ? - 
πρὶν ἢ 0 αὐτοχράτωρ αὐτοῦ συννοήσας τὸ βούλευμα δια-τῦ 
' * - , à 
κωλύειν αὐτὸν ἐκ τῶν ἐνόντων ἐπιχειρήσοι. 
U - ^ 
Aw. Ὅτι ἀφικομένων τῶν πρέσβεων τῶν ᾿Αβάρων εἰς 
τὴν βασιλίδα, καὶ αἰτούντων τὸν αὐτοχράτορα παρασκευάσαι 
. τὰς ναῦς τῷ Χαγάνῳ καὶ τῇ στρατιᾷ τῶν ᾿Αβάρων ἐς τὸν 
Ψ , ' τ - ?»c «^ LI x 
Ἰστρον διαβησομένῃ xata “Σαλαβηνῶν, ( ϑαῤδοῦντα γὰρ 7920 
τὸν Xayavov ἐς τὴν φιλίαν τὴν αὐτοῦ τὴν γέφυραν τε ἐς τὸν 
Ὑ 8) Σάον ἐργάζεσθαι ποταμὸν, καὶ βούλεσθαι τοὺς κοινοὺς 
2. ἐνεχείρισε add. H. 5. προϑυμώτατα vulg. 6. Quvvus 


vulg. 2. τῶν add. N. 10. εἷς τὴν add. N. διήγυον 
H., διδϑώγου vulg, διώδευον Ν. — 14. ϑεῖγαι) πέρας ἐπιϑεῖγαι N. 


sacrorum potestatem habebat, statim sancta Biblia per internuntios 
tradi iussit. Et ille quidem occultans ea, quae mente volvebat, 
multo cum tremore et magna cum reverentia se ea suscipere simu- 
lans, procedit e cathedra, et alacri animo in genua provolutus, iu- 
ravit per deum , qui sacrorum librorum verba emisisset, se in nullo 
eorum, quae dixisset, mentiri et fallere, Ttaque Sethus admisit lega- 
tos ab eo missos, et ad Imperatorem Tiberium in regiam urbem 
transmisit Dum legati iter peragunt, et Imperator eos admittere 
parat, Chaganus interea opus non intermisit, sed ommi cura, studio 
et diligentia, toto Avarum exercitu in eam rem incumbente, pon- 
tem super Sao flumine absolvit. Etenim perficere opus. statuerat , 
antequam ea res ad Imperatoris cognitionem veniret, ne, si resciret, 
aedificationem disturbare tentaret. 

31. Itaque profecti Avarum legati in regiam urbem, ab Impe- 
ratore petierunt, ut naves praepararet Chagano et Avarum exercitui, 
quibus Istro traiecto in Sclavinos moverent. Etenim Chaganum fiden- 
iem amicitia , quae illi cum Romanis erat, iam pontem struere super 
Sao flumine propositumque habere, conimunes suos bostes et Roma- 


E MENANDRI HISTORIA. 337 


2 ^ * " 
ἐχϑοοὺς αὐτοῦ τε zai Ῥωμαίων Σχλαβηνοὺς ἐχτρήψαι,) --- A. C. 579 
- ? * 
ταῦτα ἀπαγγειλάντων εὐθὺς uiv τὸ ἐπιχείρημα xai τὴν rin Ξ 
γοιαν τοῦ Χαγάνου διέγνω σαφῶς ὃ αὐτοχράτωρ, ὡς τὴνΒ 
, ^ by « ^ , 2 , ^ , 
πόλιν τὸ Σίρμιον ἐξελεῖν βουλόμεγος ἐργάζοιτο τὴν γέφυραν, 
— , ^ - , , iJ 
δάποχωλῦσαι βουλόμενος τὴν τῶν ἀναγκαίων εἰσχομιδὴν, ὅπως 
- ' ' , ; ' 3 
λιμῷ παραστήσοιτο τὴν πόλιν. οὐ γὰρ ἣν ἀποχρώσας δαπά- 
^ , b , ^ 
νας ἐς αὐτὴν προαποϑέμεγος, τῇ συνεστώσῃ πρὸς ᾿Αβάρους 
£4 - - * p P $ 
elorvn ϑαῤ δῶν. ἀπορῶν δὲ στρατιᾶς, οὐ τι λέγω πρὸς τὴν 
, , , ^ ΄ 
᾿βάρων δύναμιν ἀντιταξομένης, ἀλλ᾽ οὐδὲ ὀλιγίστης ὅλως 
τοὐπαρχούσης αὐτῷ, πάντων τῶν στρατιωτιχῶν καταλόύόγων ἐξα 
' M , , 2 3 , M] - , - 
τὸν πρὸς lMlégoag πόλεμον ἔν t4doutvím τε καὶ τῇ μέσῃ τῶν 
- » 2 -Í € 
ποταμῶν ἐνησχολημένων, ἀπεπροσποιεῖτο δῆϑεν ὡς ov ovr»vo- 
ἦσας τὸ βουλευϑὲν τῷ Χαγάνῳ. ἔφασχε δὴ βούλεσθαι μὲν 
n - MY Y - E 1 » 1 -'€ 
χαὶ αὐτὸς κατὰ Σχλαβηνῶν αὐτοὺς χωρῆσαι, πολλὰ τῆς Po- 
, 3 , , E] 5» ^ - lj , 
τὐμαίων ἐπικρατείας δηούντων" οὐχ εἴἶγαι δὲ τῆς ἐπιχειρήσεως 
ἀχὰ ^ E] , , , P, " 
τὸν καιρὸν z4f8agowg συμφέροντα, Tovoxov δὴ περὲ Xeg- 
σῶνα ἐστρατοπεδευμένων καὶ ταχεῖαν αἴσϑησιν αὐτῶν, zv 
x €- * - 
“τὸν Ἴστρον διαπεραιωθϑῶσι, δεξομένων. ἀλλὰ ἐπισχεῖν γὰρ 
- * * »:. 
γῦν εἶναι καλὸν αὐτοὺς, xai ὑπερβαλέσϑαι τὴν ἐπιχείρησιν- 
κε; .5 * » - * ,' , , Lu 
δοαὐτὸς δὲ ov πολλοῦ τὴν διάνοιαν γγώσεσϑαι Τούρκων, ὅποι 
δὴ καὶ τῆς ἐφόδου τὴν ἔννοιαν ἔχοιεν, χαὶ ταύτην δήλην τν 
ς € , - , 2^ 
ποιήσειν τῷ Χαγάνῳ. ταῦτα οὐκ ἔλαϑε τὸν ᾿Δβάρων πρε- 


4. ἐργάζοιτο B., ἐργάζον vulg. 8. ἀπορῶν H. mg., daogóor 
vulg. 15. οὐχ εἶναν N., οὐ μεῖναν vulg. 


norum contere et labefactare. Haec legatis nuntiantibus, statim 
aperte Imperator cognovit conatum et mentem Chagani. Cum enim 
oppido Sirmio potiri cuperet, pontem fecerat, ut oppidi incolas 
omnium rerum commeatu intercluderet et fame ad deditionem com- 
pelleret. Nam cum Imperator minime paci cum Avaribus composi- 
tae difideret, in urbem commeatus ad obsidionem tolerandam ido- 
neos invehi non curaverat. Praeterea copias, non dico quae satis 
essent ad resistendum Avaribus, sed ne minimas quidem omnino 
habebat. Etenim ommes exercitus , quos conscripserat, Persico bel- 
lo in Armenia et Mesopotamia occupati erant. Quae tamen omnia 
dissimulabat, tanquam non intelligeret, quo Chaganus tenderet. 
Jtaque Imperator respondit, se quoque velle Sclavinos, quoniam 
plerasque Romanorum regiones praedati fuerant et latrociniis vexa 

verant, bello persequi. Sed tunc temporis non opportunum esse 
Avaribus eam expeditionem suscipere, quia Turci iam circa Cher- 
sonem agerent, et si illi Istrum traiicerent, celeriter eius rei nun 

tios accepturi essent. Itaque commodius illis esse supersedere et 
differre expeditionem in aliud tempus. Quid velint Turci et qua 
parte progressuri sint, se brevi cogniturum, de quibus omnibus Cha- 
ganum certiorem facturum. Haec non latebat Avarum legatum, e 


Dexippus , Eunapius etc. 22 


338 | EXCERPTA 


A. C. 579 σβευτὴν ἔδεπέτηδες πρὸς τοῦ βασιλέως συμπεπλασμένα, xoi 
edd ὡς τὸν ἀπὸ Τούρκων αὐτοῖς προβαλλόμενος φόβον ἐφέξειν 
"Amis τῆς ἐπινοίας αὐτούς. ἔδοξε δ᾽ οὖν πείϑεσθαι, xui 
ü T Y ὉΚΗ͂Ν 
συνετίθετο πάντως ἐπισχήσειν τὸν Χαγάνον. ἦν δὲ οὗτος 
ὃ μάλιστα ἐνάγων αὐτὸν ἀεὶ καὶ παροτρύγων ἐς τὸν κατὰδ 
Ῥωμαίων πόλεμον. καὶ οὗτος μὲν δῶρα, ἐφ᾽ οἷς ὑπέσχετο, 
LI , ?« ' ^ , * ^ 
πολλὰ xouicGuevog ἐξώρμησε τῆς βασιλίδος * καὶ συνέβη κατὰ 
τὴν Ἰλλυριῶν αὐτὸν διοδεύοντα μετὰ τῶν προπεμπόντων ὀλίγων 
“Ῥωμαίων πρὸς τῶν κατατρεχόντων τὴν χώραν “Σκλαβηνῶν 
ἀναιρεϑῆναι. οὐ πολλαὲ δὲ διέδραμον ἡμέραι, καὶ παραυ-τὸ 
P.i3ozí/za ἕτερος ἧκεν ἐκ τοῦ Χαγάνου σταλεὶς ἐς τὴν βασιλίδα 
s , » e^ ὸ ιν Hd r , 
πρεσβευτὴς, “Σόλαχος vovrvoua , ὃς εἰσόδου πρὸς βασιλέα τυ- 
χὼν φανερώτατα ἤδη καὶ μετὰ γυμνῆς τῆς ἀναιδείας ἔφη 
ὧδε- ,0c ὃ Σάος μὲν ἤδη διαπέφραχται ποταμὸς γεφυρω- 
ϑεὶς, ἠλιίϑιόν τι νομίζω διαβεβαιοῦσϑαι.. τὸ γὰρ προδηλό-τϑ 
2 A , , ne , 
τατον ἂν εἰδόσι λέγειν ψόγος τῷ λέγοντι" xai οὐδεμία un- 
γανὴ “Ῥωμαίους ἐπαρκέσαι Σιρμίῳ τῇ πόλει, μήτε τροφῆς 
μήτε μὴν ἑτέρας τινὸς βοηϑείας διὰ τοῦ ποταμοῦ τὸ λοιπὸν 
| ὡς αὐτὴν ἐσπλευσομένης, πλὴν εἶ μὴ τοσαύτη “Ῥωμαίων 
ἀφίκοιτο πληϑὺς, ὡς δυνάμει καὶ βίᾳ τήν τε τῶν ᾿Αβάρωνιο 
Β ἀπελάσαι στρατιὰν xai διαλῦσαι τὴν γέφυραν." χρῆναι γοῦν 
τὸν αὐτοκράτορα μηδαμῶς ἐχπολεμῶσαι μιᾶς ἕνεκα πόλεως 
εὐτελοῦς ἄλλον δὲ χύτρας, (ταύτῃ γὰρ αὐτῇ δήπουϑεν 
ΠΥ ZU*100$5 "13. γὰρ B ΒΡ 
3. à add.B. 8. διοδεύοντα Val., διοδεύειν τὰ vulg.  10.7r0à- 
λαὶ — ἡμέραν B., πολλᾶς — ἡμέρας vulg. 16. οὐδεμιᾷ ux- 
χαγνῇ vulg. 
re nata ab Lmperatore conficta, qui obiecto Turcorum metu. Cha- 
ganum abducere ab incoepto opere sperabat. Sed idem se sentire 
simulavit et promisit, se effecturum , ut ab ea mente Chaganus de- 
sisteret. Itaque legatus, qui praecipue Chaganum ad bellum Roma- 
nis inferendum impulerat, amplissimis donis acceptis, quae pro mer- 
cede postulaverat , e regia urbe proficiscitur. Sed cum per Illyrium 
iter faceret cum paucis Romanis ad eum tutandum praemissis, a 
Sclavinis, excursiones in eas partes facientibus, occisus est, Non - 
multis interiectis diebus, ecce alter legatus venit a Chagano in re- 
giam urbem, Solachus nomine, qui apertissima et nuda impudentia 
ita locutus est: ,,Ponte iunctum fluvium Saum, supervacuum existi- 
mo aflrmare. Manifesta enim is, qui probe scienti narrat, vitupe- 
ratione dignus est. Neque vero ulla arte Romani Sirmium oppidum 
ab obsidione liberare, neque commeatum, aut aliam ullam rem, 
quae obsessis levamento sit, flumine in urbem invehere possunt, 
nisi tantam multitudinem illuc mittant, quae vi et fortitudine pos- 
sit Avarum exercitum ab obsidione depellere et pontem deiicere. 
ltaque Imperatorem consultius facturum, si pro una minime opu- 


E MENANDRI HISTORIA. 339 


ἐχρήσατο τῇ λέξει,) βάρους τε καὶ τὸν τῶν ᾿ἡβάρων Xaya- A.C. 57 
γον" ἀλλ᾽ ἐξαγαγόντα σώους ἅπαντας τοὺς ἐν αὐτῇ στρατιώ- eei 
τας τε καὶ οἰχήτορας, οὐ μὴν ἀλλὰ xai ὅσα ἐστὲν αὐτοῖς 
τῶν φέρεσϑαι δυναμένων κτημάτων, παραχωρῆσαι τῷ Χα- 
δγάνῳ τῆς πόλεως, γυμνῆς v5 xai ἐρήμου τὸ λοιπὸν χαϑεστώ- 
σης. δεδοικέναι γὰρ αὐτὸν, μὴ νῦν μὲν ταῖς τῆς εἰρήνης ἐμ- 
μένειν προσποιοῖντο “Ῥωμαῖοι συνθήκαις, μέχρε τὸν κατὰ 
Περσῶν διαϑεῖντο πόλεμον, διαϑέμεγοι δὲ μετέπειτα navorga- C 
τιᾷ κατὰ ᾿Αβάρων χωρήσοιεν, ἑτοιμότατον ἐπιτείχισμα ταύτην. 
1ο0γὲ δήπου τὴν πόλιν ἔχοντες κατ᾽ αὐτῶν, καὶ οὔτε ποταμῷ 
μεταξὺ μεγίστῳ ovre μὴν ἑτέρᾳ τινὶ δυσχωρίᾳ παντελῶς δι- 
εἰργόμενοι. σᾳφές τὸ εἶναι καὶ φανερώτατον, ὡς οὐχ Eni 
καλῷ τῷ ᾿Αβάρων, εἰρήνης τῷ αὐτοχράτορε πρὸς αὐτοὺς 
σταϑερᾶς συνεστώσης, τηλικαῦτα περὲ τὴν πόλιν τὸ Σίρμιον 
τδῴχοδομήσατο τείχη. χαίρειν μὲν γὰρ ἔφασχε τὸν Xayavov 
xai ἐπὲ τοῖς xaJ ἕχαστον ἔτος στελλομένοις αὐτῷ παρὰ βα- 
σιλέως δώροις. καλὸν γὰῤ ὑπάρχειν χτῆμα, καὶ χρυσὸν χαὲ 
ἄργυρον καὶ μὲν οὖν ἐσθῆτα σηρικήν" ἁπάντων δ᾽ οὖν ἄξιο- 
κτητύτερον εἶναι τούτων xai τιμιώτερον τὴν ψυχὴν, περὶ) 
207c φοβούμενον αὐτὸν καὶ ἀναλογιζόμενον ὡς τὰ πολλὰ τῶνγ.88 
εἰς τὸν φϑάσαντα χρόνον κατ᾽ ἐχείνην δήπου τὴν χώραν 
ἐπελϑόντων ἐθνῶν τοιούτοις δώροις “Ῥωμαῖοι προχαλέσαντες, 
τέλος ἐς καιρὸν ἐπιϑέμενοει πανωλεθϑρίᾳ διέφθειραν, οὐκ 


8. διαϑέμεγνοι B., διατιϑέμενον vulg. 17. καλὸν N., xc» vulg. 


lenta urbe, magis pro una olla, (ea enim dictione usus fuerat,) non 
bellum in Àvares et Àvarum Chaganum susciperet, sed si contentus 
educere salvos et incolumes omnes milites Romanos et urbis inco- 
las una cum suis rebus, quicquid earum efferre potuerint, urbem 
nudam et desertam Chagano cederet. Hunc enim veritum esse, ne 
Romani stare pacis conditionibus in animo haberent tantisper dum 
bellum, quod cum Persis gererent, confecerint, eoque confecto, 
ommüibus viribus in Avares impetum facere, quum hanc urbem prom- 
ptissimum adversus ipsos propugnaculum haberent, neque interiecto 
fluvio maximo aut alia loci difficultate impedirentur. Ceterum per- 
spicuum et apertum esse, Imperatorem commodi Avarum nullam 
habuisse rationem, qui, etiam pace constituta, oppidum Sirmium 
validioribus moenibus cinxerit. Frui quidem Chaganum donis, quae 
singulis annis accipiat ab Imperatore; nam magni pretii bona esse 
aurum, argentum et sericam vestem, sed carissimum et pretiosissi- 
mum omnium bonorum esse vitam, cui quum timeret, et animo 
repeteret, Romanos multas gentes in his locis donis et muneribus ad 
se accivisse et pertraxisse, quas deinde tempore procedente subege- 
rint et funditus everterint, neque donis, neque promissis, neque 


340 EXCERPTA 


E » , Ed ν , , rj 
a quu denial τῆς ἐπιχειρήσεως, οὐ δώροις, οὐκ ᾿ἐπαγγελί- 
. 5 X UK ' ^. ?. ^ . ^x n 
Tiber, 4 9*6» 0UX 5T50Q τι» TOUPPIFEMEON — αν ὌΝ SPA τὸ διό 
μιον. χειρωσαμεγος τὴν Σιρμιανὴν ἅπασαν οἰχειωσηται γῆσον; 
ἣν δικαιότατα καὶ προσήκειν αὐτῷ Τηπαίδων πρότερον κτῆ-: 
μα γενομένην, αὐτῶν δὲ ὑπὸ ᾿“βάρων πολεμηϑέντων,, ὥςδ 
ἐντεῦϑεν xai τὰ χτήματα xarà τὸ εἰκὸς αὐτῷ μᾶλλον καὲ 
οὐ. “Ρωμαίοις ἁρμόζειν. ταῦτα ἐτάραξε uiv, xai τὴν διά- 
b » - ? 
P.131 γοιαν δεινῶς ὕπό τε ὀργῆς καὲ λύπης συνέχεε τοῦ αὐτοχρά-: 
τορος" τοῖς εἰχύσι δὲ, ὡς ἐνῆν, λύγοις καὶ αὐτὸς χρησάμενος 
? M c ἊΝ c » , * b] 7) , * x x 
ἀγντέλεξεν ὧδε" ὧς ovre δυνάμει καὶ ἀνδρείᾳ χειρὸς OUTEIO 
, ^v. c - c , , M ? , EM 
σοφίᾳ περιῆλθεν ἡμᾶς ὁ Xayavoc, ἄλλα εἰρήνας τὲ xat συν- 
ϑήχας χαὲ ϑεὸν τὸν ὀμοϑέντα χκαϑυβρίσας, παντί που δῆλον. 

4 T2 Ο 2$7* 2. M E) , 5 p" - 
zÀéov δὲ ὅμως οὐδὲ αὐτῷ τὴν ἀπιστίαν οἶμαι παρέξειν * ϑᾶτ-- 
vov γὰρ ἂν αὐτῷ μίαν τῶν ϑυγατέρων χατεγγυήσω, δυοῖν. 
ὑπαρχουσῶν, ἢ τὸ Σίρμιον τὴν πόλιν ἑχὼν παραδώσω. εἰτ5 
δέ γε δυνάμει καὶ βίᾳ ταύτην ἐξέλοι, καὶ οὕτω τὸν ὕβρι- 

EJ ^ ^ » z ^ , 
σμένον παρ᾽ αὐτοῦ ϑεὸν ἔχδικον ἀναμένων αὐτὸς ἥκιστά TL 
Β χαταπροέσϑαι τῆς Ῥωμαίων πολιτείας ἐννοηϑείην ποτέ. ἐπὶ 
τούτοις τὸν πρεσβευτὴν ἀποπεμψάμεγος, παρεσχευάζετο ἔκ 
τῶν ἐνόντων τῇ πόλει ἀμύνειν, στρατιὰν μὲν, ὡς ἔφϑηνδο 
εἰρηχὼς, οὐδὲ βραχεῖαν τινα ἔχων͵, στρατηγοὺς δὲ xai ἦγε- 
εόνας xai λοχαγοὺς στέλλων, τοὺς μὲν διὰ τῆς ᾿Ιλλυριῶν, 

LI EY ^ , c » * , ^ - » 

τοὺς δὲ διὰ “Ζαλματίας, ὡς ἂν τὴν πόλιν διὰ φρουρᾶς &yOtEV. Ὁ. 
3. Σιρμιανὴν Ἡ., Σιρμισιαγὴν vulg. ἀἠἀ. ἣν δικαιότατα Val, 
ἣν δικαιώματα vulg. 5. χαταπολεμηϑέντων coni. N. τι. ὕ- 

τ μᾶς vulg. ἶ ; 
.. ulla alia re illum moveri posse, ut desistat ab incoepto, neque quie- ; 

turum donec urbem ceperit, et omnem Sirmianam insulam propriam i 
sibi fecerit, Seque iure id facere, quia Gepidarum prius haec in- 1 
sula fuerit, quorum res et urbes iustius Avares sibi vindicare pos- ! 
sent, qui eos devicerint, quam Romani. Haec Imperatorem valde 
perturbarunt, et graviter eius mentem ira et dolore perculerunt , 
tamen idonea ct ipse, quantum potuit, oratione usus ita respon- 
dit: ,Neque copiis, neque fortitudine manus, neque prudentia nos 
Chaganus circumvenit, sed eum pacem et deum, per quem iuravit, 
delusisse , omnibus manifestum est, Nihilominus illi perfidiam pa- 
rum profuturam esse spero. Sed potius unam ex filiabus, quas duas 
habeo, illi desponderem, quam Sirmium oppidum volens traderem. 
Quod si vi expugnarit, ego deum ultorem exspectans, cuius numen 
violavit, imperio Romano me mon defuisse existimabo.* "Tum di- 
misso legato, urbi suppetias ferre quoad potuit, paravit. Etenim, 
ut superius dixi, nullas habebat copias, itaque exercituum praefe- 
ctos, duces et turmarum ductores, hos per Illyrium, alios per Dal- 
matiam mittit, ut urbem, «quoad fieri posset, custodirent. Á 


E MENANDRI HISTORIA. 341 


M. Ὅτε Θεύγνις ἐπεὶ ἐν Κασίᾳ xai Καρβωναρίᾳ ταῖς ^. C. 580 
γήσοις ἐγένετο, λόγων αὐτῷ κινηϑέντων περὲ σπογδῶ», πὸ δον UA 
ἐδέξατο, παραγενομένου τ τοῦ Borerih xaL TOU ἵππου 
ἀποβεβηκότος, τεϑείσης οἱ χαϑέδρας χρυσῆς ἐνιζάγει αὐτοῦ, 

Six διαλίϑων ὑφασμάτων σκρυμσήδεζαρης αὐτῷ ὥσπερ χαλύβης 
τινός. ἀλλὰ yao xai ὥσπερ ἀντ᾽ ἐρύματος πρὸ τῶν στέρνων α 
αὐτῷ καὶ τοῦ προσώπου προυβάλλοντο ϑυρεοὺς, διὰ τὸ μὴ 
ἔχτοξ Ξεῦσαι Ρωμαίους τυχὸν οὕτω δὴ ἀϑρόον ἐς αὐτόν. ἀτὰρ 
οἵ γε ἀμφὲ Θεόγνιν παραγενόμενοι, βραχύ τι ἀφεστῶτες τοῦ 
τοχωρίώου,, ἵνα ὃ Βαϊανὸς ἐφεζόμενος ἦν, διελέγετο ἑρμηνέων 
Οὔννων τὰς πίστεις διεσαφηνίζοντο περὲ σπονδῶν. καὶ ὃ 
μὲν Βαϊανὸς ἔφασχε δεῖν ὑπείχειν oi “Ρωμαίους ἀμαχητὲ 
τοῦ Σιρμίου, οἷα δὴ τὸ λοιπὸν μηδεμιᾶς ὑπολελειμιμένης 
μηχανῆς ἐς τὸ μὴ ἁλῶναι τὸ ἄστυ. πρὸς τῷ καὶ τῶν ἀναγ- 
τὔχαίων ϑᾶττον ὑποβληϑήσεσϑαι, τοῦτο μὲν ἐξ ἀμφοῖν τοῖν 
μεροῖν κεχωλυμένης αὐτῇ τῆς σιτοπομπίας , τοῦτο δὲ καὶ τῆς 
9" ᾿Ἵβάρων δυνάμεως τῷ πολέμῳ μὴ ὑποχαλώοης, ἄχρις 
οὗ ὑποχείριον ποιήσοιντο τὴν πόλιν. προὐβάλλετο δὲ καί τινὰ D 
εὐπρόσωπον αἰτίαν τοῦ ἱμείρειν δεσπόσαι τοῦ ἄστεως, διὰ 
2070 μὴ αὐτομύλους ἐκ τῆς ᾿Αβαρικῆς στρατιᾶς, ἀγχιϑύρου 
οὔσης τῆς πύλεως, ἑαυτοὺς ἐνδιδόναι Ρωμαίοις. τούτων οἱ 
1. Θεόγνις, sic, παροξυτόνως:; quod in scriptore VI. saeculi ex- 
euntis mutare nolui, Sag yi in eodem nomine rationis non 
nescius. N. 5. διαλίϑων H.mg., δύο λίϑων vulg. 9. τι B., 
τὲ vulg. το... διελέγετο] ov d B., διελέγοντο H. 14. τὸ 


vulg. χαὶ xai σπάνει N. ιτιδ. ἀποκλεισϑήσεσθϑαι D, pro ὑπο- 
βληϑ. 22. αὐτὸς N., αὐτῷ vulg. 


32. 'Theognis ubi in Casiam et Carbonariam insulas pervenit, 
sermones ad se, ut foedera fierent, delatos excepit: itaque Daianus 
advenit, et de equo descendens, in sefla aurea consedit, quae stra- 

ulis gemmis ornatis in formam tentorii comparata erat. Ante pectus : 
llius et vultum propugnaculi modo erat obiectum scutum , ne a Ro- 
manis forte in eum tela iaculantibus appeteretur. Etenim qui cum 
Theogni erant, non longo intervallo distabant a loco, ubi Baianus 
sedebat: itaque Hunni interpretes clara voce fidem datam de indu- 
ciis pronuntiarunt. 'lum Baianus dixit, oportere Romanos illi sine 
pugna Sirmium cedere, quia nihil illis 'opis iam reliqui erat, quo- 
minus oppidum caperetur. Nam praeterquam quod urbem res ne- 
cessariae deficerent, impedita ab utraque parte frumenti invectione, 
etiam Avarüm multitudinem nullis laboribus defatigatum iri, usque 
dum urbem suae potestati subiiciant. Proposuit etiam aliquam ve- 
risimilem.causam, cur desideraret urbis dominium adipisci, ne trans- 
fugae ex Avarico exercitu , quia urbs esset illis contermina, ad Ro- 
manos receptum haberent um haec ad hune modum locuti essent, 


34λ EXCERPTA E MENANDRI HISTORIA. 


A. C. 58o διαλεγομένων, ἀντεῖπε Θεόγνις, ὡς πρῶτον μὲν οὐδὲ αὐτὸς 
qid. ϑἐγδώσει τῷ πολέμῳ πρότερον, ἢ τὸ ᾿Αβαρικὸν ἐνδοῦγαι * ἀλ- 
λως τε μὴ ἐλπίζειν τὸν Βαϊανὸν τοιούτους εὑρήσειν ᾿Ῥωμαί- 
ovc, ὁποίους καὶ βούλεται. ταῦτα αὐτῶν καὶ τὰ τοιαῦτα ἀπο- 
φηναμένων, καὶ ξυμφωνησάντων οὐδαμῶς πρὸς εἰρήνην, δι-ἢ 
αὐῤδήδην Θεύγνις ἀπειρηκὼς τῶν σπονδῶν ἔφη ὡς τὸν Βαϊανὸν 
Ρ. ᾿ιϑι ἀναχωρεῖν τ αὐτὸν καὶ πρὸς πολέμου παράταξιν ἐξοπλίζε-: 

σϑαι, ἅτε αὔριον καὶ οὐκ ἐς ἀναβολὴν ἀναῤῥήξοντος αὐτοῦ 

τὴν μάχην, ἐπὲ τούτοις ἀπηλλάγησαν. 


contra respondit Theognis, se non prius a bello recessurum, quam 
Avaricus exercitus cesserit, neque alia conditione Baianum sperare 
debere, se faciles Romanos ad ea, quae velit, reperturum. Haec 
inter se altercantibus et concertantibus, aperte foedus Theognis 
icere recusavit et dixit Baiano, ut se ab oculis Romanorum subdu- 
ceret, et arma ad pugnam capessendam caperet, tanquam crastina 
die sine ulla dilatione manus illi secum conserendi potestatem fa- 
cturus. His dictis abierunt. 


IW PEZTOPIMXA 


MENANAPOT IIPOTIKTOPOZX 


EKAOTIAÀAI ΠΕΡῚ ΠΡΕΣΒΕΩ͂Ν POMAI9N 
IIPOEX EONH. 


EX HISTORIA 


MENANDRI PROTECTORIS 
EXCERPTA DE LEGATIONIBUS ROMANORUM 
AD GENTES. 


ARGUMENTUM. 

lustinianus Hunnos Utiguros contra Cotríguros excitat (1). 
Ammigus , dux Francorum , Homanis bellum minatur (2). Petrus 
Patricius, Iustiniani legatus, et Zichus, a Chosroé missus, in confi- 
niis utriusque imperii congressi de pace inter Romanos et Persas 
firmiter componenda agunt. Quum Suaniam provinciam poscenti 
fliomano nequaquam concederet legatus Persarum , Petrus ad Chos- 
roém ipsum proficiscitur, ut ab. eo aequiores conditiones. impetret 
(3) Petrus de Suania nihil amplius precibus consecutus pacem 
componit : Byzantium reversus moritur (4). Justinus Imperator 
loannem legatum ad Chosroém mittit, qui de cedenda Suania age- 
ret: verum is infecta re Byzantium redit (5). Ioannes ob rem male 
gestam omnibus honoribus exuitur (6). Zemarchi legatio ad Tur- 
cos (7). Descriptio itineris eius et congressus cum Disabulo, Tur- 
corum duce (8). Targitius, Avarum legatus , Sirmium oppidum et 
pecunias sibi tradi petens, superbe a lustino dimittitur (9.  Zacha- 
rias medicus a Sophia Imperatrice ad Chosroém missus annuas inducias 
cum Persis componit(10). Traianus post Zachariam missus quinque 
annorum inducias paciscitur (11). Quas quum Tiberius accipere 
detrectet, Persae in fines Romanorum incursiones faciunt (12).  Le- 
gatio Theodori, Bacchi filii, ad Chosroóém , quem in Armenia bel- 
ligerantem comitatur (13). Valentinus, Homanorum ad Turcos 
lezatus, a Turxatho , duce eorum, contumeliis afficitur(14). Turci 
bellum Romanis inferunt (15). Baianus, Avarum dux, a Tiberio 
Caesare instigatus cum magno ezercitu in sedes Sclavinorum ir- 
rumpit (16). Chosroés inter ipsas pacis actiones bellum cum Ho- 


344 EXCERPTA 


manis renovat (17). Eodem tempore Zacharias ad Chosrofm et 
Pherogdathes ad: Tiberium de pace legati mittuntur (18). Zacha- 
rias et Theodorus cum aequis pacis conditionibus ad Persas missi , 
ab Hormísda , post Chosroém Persarum rege, indigne excepti, in- 
jféctis rebus domum revertuntur (19). Zacharias iterum a Tiberio 
ad pacem componendam in Persiam missus in confiniis cum Andi- 
gan legato Persarum, convenit , sed longis disceptationibus nihil 
efficitur (20). Homani Sirmium urbem Baiano, Avarum duci, de- 
dere coguntur (21). , 


, "O E] L] - ^ , D - ' 
p.A.C558 |. α΄, (Jr ἐπειδὴ Mo. τῇ περιμαχήτῳ τῶν Κόλχων 
, , , Α 
lustin.33 χώρᾳ προσχαϑεζόμενοι, ὡς ἄν ποιήσωνταί γὲ αὐτὴν κα- 
4 , 4 - - 
P.i3aT5x00v, μετὰ πολλοὺς ὅσους ἀγῶνας, χρόνου τε συχνοῦ 
- »Me ^ * y 
V.89z0:8éyrog αὐτοῖς, οὐδέν τι περαιτέρω ἔδρασαν. ἀλλὰ γὰρ 
Hnc" en - - y T£ - ε , Y 
τά τὸ πλείονα τῆς “αζικῆς καὶ ὃ. Φᾶσις ἡ πόλις, 6&v9a5 
, - 1 - 3:4 ?tv9* r4 . MG 1 
λέγεται εἶναν τὰ τοῦ ΑἸΐήτου βασίλεια, οὐδὲν ἧττον ὑπὸ 
σι » ὁ , € 
“Ῥωμαίους ἐτύγχανον ὄντα" τέλος δὲ ἔδοξε “Ῥωμαίοις τε 
ce * - ^ 
καὶ Πέρσαις, ὧν μὲν ἐν κατοχῇ ὑπῆρχον, εἶτα φρούρια 
» ^ y - -—- 
Οεἴτε ἕτερα ἄλλα, ovr» μεταϑεῖναι, εἶναι δὲ ἐν τῷ αὐτῷ 
h« , - - ᾿ 
μέχρις οὗ ἀσφαλέστερον διευκριγηϑείη τὰ τῆς διαφορᾶς. καῖτο 
276^ , x 
τοίνυν ἐδόχει οὐκ ἄλλως, ἐχεχειρία vé τις ἐγεγόνει ὅσον ov- 
πῶ τελεωτάτης εἰρήνης ἔχουσα ἐλπίδα, τά τὸ μέγιστα τῶν 
, E. , - - ΕἾ 
πολιτευμάτων ἡσυχίαν ἦγον. ἐπεὲ οὖν ταῦτα τῇδε ἐχώρει 
xai οἵ ys ἀμφὲ τὸν Ζαβεργὰν Οὖγνοι πόῤδω που τῆς Ῥω- 
3 , - 
μαίων ἐπικρατείας ἀπεληλαμένοι ἐτύγχανον, τηνικαῦτα Tov-15 
2 - * 3 
στινιανὸς (ἐν vd yàg εἶχεν, ὡς ἐλεύσονται xai αὖϑις oi Ko- 
, Δ , 5 -" 
τρίγουροι δῃώσοντες τὰ ἐπὶ Θρᾷκης,) ὀγκείμενός τὲ ἣν τῷ 
το. τὰ τῆς H., τε τῆς vulg. 14. Ζαβέργαν vulg. 16. à». γῷ 


H., ἐν ᾧ vulg. Koroíyovgor N., v. Agath. pag. 3801, 6., 
Korodyzoor vulg. hic et infra. 


T. Mai in Colchorum regionem, de qua certabatur, irrue- 
runt, ut ipsam sibi subiicerent, ct post, multa et varia certamina 
multumque temporis consumptum nibil quicquam profecerunt. Ete- 
nim maxima pars Lazicae regionis, maxime vero Phasis urbs, ubi 
quondam, ut aiunt, Aeetis regia fuit, nihilominus semper remanse- 
rant in fide et potestate Romanorum. taque Romanis et Persis a 
possessione sive oppidorum munitorum, sive aliarum rerum, quae 
quisque bello occupaverat, discedere minime placuit, sed ut omnia 
in eodem statu manerent, donec controversia prorsus diiudicaretur. 
Quod quum utrinque decretum esset, induciae factae sunt, quae 
spem praebebant, fore, ut brevi perfecta pax componeretur: quo 
facio maxima illa duo imperia quiescebant. Haec quum ita gesta 
essent et Hunni, qui Zabergani parebant, longe ab imperii Romaui 
fibus fuissent repulsi, Iustinianus suspicans,  Cotriguros iterum 


E MENANDRI HISTORIA. 845 


Σανδίλχῳ τῷ τῶν Οὐτιγούρων ἡγεμόνι, ἀνίε,, δὲ οὐδαμῶς p.AC,558 
παραιγῶν, πρεσβείας τε “συχνὰς ἐχπέμπων καὲ ἄλλοτε ἄλλῳ γα stin3a 
τρόπῳ ἀγνερεϑίζων, ὡς ἄν ἀμωσγέπως ἐκπολεμώσῃ γε αὐτὸν D 
ὡς τὸν Ζαβεργάν. προσετίϑει δὲ ταῖς ὡς τὸν “Σάνδιλχον 
πάγγελίαις ὃ αὐτοχράτωρ, Oc, εἴ γε καταγωνίσοιτο τοὺς Ko- 
τριγούρους, καὶ τὰ ὕσα ἐτήσια χρήματα ἐκ τῆς “Ῥωμαίων 
ἐπικρατείας ἀπογεμηϑέντα ἦσαν τῷ Ζαβέργᾳ, μεταϑήσειν 
ὡς αὐτόν. xai τοίνυν ὃ Σάνδιλχος (Ῥωμαίοις γὰρ ἐπιτή- 
δειος ἐβούλετο. εἶναι) βασιλεῖ ἐσήμηνεν, ὡς ,πέφυχεν οὐχ 
.xoUgtoy μὲν οὐδὲ ἄλλως εὐπρεπὲς τοὺς ὁμοφύλους ἀφανίσαν 
: ἄρδην j μή: ποτε ὁμόγλωσσοί τέ εἰσι xai ὁμόσκευοι ἡμῖν, καὲ 
ὁμοίᾳ χφώῶνται στολῇ xod διαίτῃ, ἀλλ᾽ ὅτι καὶ συγγενεῖς xai P. 133 
ἑτέροις τισὲ τετάχαται ἡγεμόσιν. ὅμως δ᾽ οὖν ( Ἰουστινιανὸς 
μὲν γὰρ Ó τὰ τοιάδε ἐγχελευσάμενος) xai αὐτίκα τὴν ἵππὸν 
χδτοὺς Κοτριγούρους ἀφελόμενος οἰχεῖον ποιήσομαι xrzua , ὡς 
ἂν μὴ ἔχοιεν ὅτῳ ὀχούμενοι σίγνοιντο τοὺς “Ῥωμαίους. 
β. Ὅτι * dupuyoc δ Φράγγος ἐστρατοπεδεύσατο ἄντιχρυ f. A.C.561 
τοῦ ποταμοῦ ᾿Αττίσου, 1j προσδόκιμοι ἦσαν οἱ “Ῥωμαῖοι δια- Id. 9 
βήσεσϑαι. ὃ δὲ Ναρσῆς τοῦτο ἐγνωκὼς Παμφρόνιον, ὃς ἐν 
20r0íc βασιλέως πατράσιν ἐτέλει, καὶ Βοῦνον, προεστῶτα τῆς 
αὐτοῦ βασιλέως περιουσίας, ἐχπέμπει πρεσβευσομένω ἄμφω Β 
ὡς άμμιγον, ἐδήλωσέ τε αὐτῷ ἐκ ποδῶν γενέσθαι χαὶ μη- 
τα. Οὐτηγούρων vulg. δὲ] τε coni. B. 4. προσετέϑει H., προσ- 
τίϑειν vulg. 9- ἐσήμηνεν H., σεσέμηνεν vulg. Ar ποτε ὅτε. 


coni B. ὁμόσχευοι H., ὁμόσχενοι vulg. 12. x&y éréooic]N. 
18. ἡ H., 2 vulg. ao. Büvor coni N, ar. πρεσβευσαμέγω vulg. 


Thraciam populationibus vexatum venturos, totus in Sandilchum, 
Utigurorum ducem, incubuit, quem frequentibus legationibus hortari 
non destitit, et omni ratione ad bellum contra Zaberganem excitare 
conatus est. Praeter alias conditiones Imperator Sandilcho pollici- 
tus est, si Cotriguros debellasset, ad ipsum annuas pecuniarum pen- 
siones, quae quotannis Zabergani pendebantur, redituras esse. ]ta- 
que Sandilchus, tametsi necessitudinem sibi cum Romanis esse cu- 
peret, Imperatori significavit, minime sibi pium aut decens fore 
omnes suos contribules ad. internecionem usque delere. ,Nam non 
solum, inquit, illi eadem nobiscum lingua et vivendi ratione utun- 
tur, sed etiam sunt nostri consanguinei , quamvis aliis ducibus pareant. 
Nihilominus (lustinianus enim est, qui hoc nobis imperet, omnes 
Cotrigurorum equos illis ademtos nostros faciemus, me habeant, 
quo vecti et insidentes Romanis amplius noceant. 

2. Ammigus Francus castra locavit ex adverso fluminis Athesis, 
quod Romani transire constituerant. Hoc cognito Narses Pamphro- 
nium, qui unus ex Patriciis erat, et Bonum, comitem rei privatae 
Imperatoris legatos ad Ammigum mittit Per hos denuntiavit 


346 EXCERPTA 


fA.C.561 δαμῶς πόλεμον αὖϑις κινῆσαι κατὰ “Ῥωμαίων ἔχεχειρία 
lustin. Ὁ γάρ, "τὶς ἐγεγόνει μεταξὺ τοῦ χφόνου Φράγγοις τε xai Po- 
μαίοις. ὃ δὲ ᾿ἥμμιγος διὰ τῶν πρέσβεων ἀπεχρίνατο, ὡς 
οὐχ ἐνδώσοι ποτὲ ἔστ᾽ ἄν αὐτῷ τὸ ἀχόντιον οἵατέ ἐστε κρα- 
δαίγειν ἡ χείρ. 5 
A.C.560. Y. Ὅτι ἀνὰ τὴν ἕω τε xai Jousvíav τελεωτάτη τις 
"diee ᾿ εἶναι εἰρήνη ἐδόχει, κατὰ δὲ τὴν “αζικὴν ἐχεχειρέα ἦν ἱῬω- 
μαίοις τε καὶ Πέρσαις. ἐπεὶ οὖν ὥσπερ ἡμιτελῆ τὰ τῆς εἶ- 
ρήνης ὑπῆρχεν, ἐδέδοκτο δὲ Ῥωμαίων τε καὶ Περσῶν τοῖς 
C βασιλεῦσι πληρεστάτην ἡσυχίαν ἄγειν, τούτου ἕγέχα Ἰουστι-τὸ 
γιανὸς στέλλει Πέτρον, ὃς τῶν κατὰ τὴν αὐλὴν ταγμάτων 
V.go ἡγεῖτο, διαλεχϑησόμενον Χοσρόῃ περὲ τῶν καϑύλου σπον- 
δῶν. xai τοίνυν ἀφικομένου ἐν τοῖς δρίοις τοῦ ΖΙάρας, xa- 
τάδηλόν ve ποιήσαντος τῷ τῶν ἑῴων βαρβάρων βασιλεῖ, ὡς 
πάρεστιν ἐπικηρυχευσόμενος ἀμφὲ τοῦ καταϑέσϑαι τὰ ὅπλαιϑ 
ἑχασταχόσε, ἐχπέμπεται αὐτόϑι xal Περσῶν πρεσβευτὴς; 
ᾧ δῆτα ὑπῆρχε μὲν ἀξίωμα τὸ Ζὲχ, μέγιστόν τι τοῦτο παρὰ 
τοῖς Πέρσαις γέρας, προσηγορία δὲ αὐτοῦ Ἰεσδεγουσνάφ. 
οὗτος δὲ παρευγαστὴρ τοῦ κατ᾽ αὐτὸν βασιλέως ὑπῆρχε. wai 
τοίγυν ἐν ταὐτῷ γενόμενοι οἱ πρέσβεις, καὶ τῶν κατ’ αὐτῶνλο 
D ἐπιχωρίων ἀρχόντων εἰς ἕν ξυγαϑοοισϑέντων, κατέστησαν ἐς 
ἐκκλησίαν. καὶ Πέτρος ὃ τῶν “Ρωμαίων πρεσβευτὴς, dno- 
χρώντως ἔχων τῆς τε ἄλλης παιδείας καὶ τῆς τῶν νόμων, 


2. τις H., τι vulg. 15. ἐπιχηρυχευσόμεγος Β., ἐπικρυχευ- 
σάμενος vulg. , ἐπειχηρυχευσάμεγνος Val. 17. ἀξίωμα τὸ H., 
ἀξιώματι vulg. — 19. αὐτὸν H., αὐτῷ vulg. — ao.éy ταὐτῷ Β., ἐν 
αὐτῷ vulg. 


Amrmigo, ut decederet, neque iterum bellum contra Romanos gere- 
ret. lInduciae enim per id tempus inter Francos et Romanos factae 
evant. Ammigus vero respondit, se non cessurum, quamdiu manus 
telum iaculari posset. «t 

3. Per Orientem et Armeniam perfecta pax esse videbatur. 
At per Lazicam Romani inducias cum Persis pepigerant, Itaque: 
quum ad perfectam pacis constitutionem non multum desideraretur, 
et utriusque populi reges quietem penitus restituere cuperent, lu- 
stinianus Petrum, magistrum ofliciorum, ad Chosroén mittit, qui 
de pace in universum ageret. Is ad fines circa Daras oppidum ac- 
cedens significavit Orientalium barbarorum regi, se illic adesse, ut 
de armis ab utraque parte ponendis foedere conveniret. Illuc quo-: 
que missus a Persis legatus dignitate Zichus, quae maximae est: 
apud Persas auctoritatis, nomine Iesdegusnaph , qui erat etiam re- 
gis cubicularius, advenit. Legati igitur convenerunt, et una quoque 
cum illis ipsarum regionum viri primarii, ut de his rebus delibera- 
rent, sunt congregati. Apud quos Petrus, Romanorum. legatus; 


E MENANDRI HISTORIA. 347 


T y.» - 
ἔλεξεν δὲ. πάρεσμεν, ὦ ἄνδρες Πέρσαι, πρὸς τοῦ Ec δι e 562 
P -» 4 n IO 
μαίων βασιλέως σταλέντες, ὅποῖος δὲ ὁ καϑ' ἡμᾶς βασιλεὺς, n n 36 
' Y " UM " 
περιττὸν ἂν εἴη λέγειν, πραγμάτων τὸν ἄνδρα διηγουμένων 
- ; Χ τ TN RI. 4 
ὑμῖν. πάρειμι μὲν οὖν ἐφ᾽ Q τὰ τῆς ἤδη γεγενημένης ἐς τε- 
δλεωτάτην εἰρήνην μετασχευάσαι. ἀναδιδάξαι δὲ βούλομαι 
πρότερον πρὸς οἵαν ὑμῖν πολιτείαν καὶ ὅσην αἵ σπονδαὲ βε- 
β 9 , 22A ? , A 3 €» X ó0: 
αἰωϑήσονται. ἀλλ᾽ εἰ καί τις μεγαλοῤῥήμων εἶναι δόξω, 
^ , - , ? * 
τὸ συνοῖσον ἀμφοτέραις ταῖς πολιτείαις ϑηρώμενοι μὴ ἀχϑε- 
σϑῆτε τῇ περιττολογίᾳ. οὐχ ἐς μαχρὰν γὰρ ἐν δέοντε δόξει 
' - , , A] - - 
IOr& τοιαῦτα λελέχϑαι, ἐπαινεθϑησομαί τὲ πρὸς ὑμῶν, τῶν 
- , - , 
πραγμάτων ὑμᾶς ἀὠναδιδασχόντων τὴν ἐκ τῶν λόγων dgé-P.134 
λείαν. γεγήσονται τοίγυν ὑμῖν αἱ ξυνϑῆκαι πρὸς Ῥωμαίους. 
ἀρκέσει. δὲ Ῥωμαίους εἰπεῖν" δηλοῖ γὰρ ἡ προσηγορία τὰ 
λειπόμενα. χρεὼν οὖν ὑμᾶς, ὡς πρὸς τοσαύτην πολιτείαν 
᾿ , 
15gzeiwg0uérovg καὶ οὐ περὲ βραχέων βουλευομένους, τὰ καλ- 
- « - 32 , 
λιστά τε καὶ συνοίσοντα μᾶλλον ἑλέσϑαι, καὶ ἀντὲ τῶν ἀδή-- 
- ^ , d , 
λῶν τοῦ πολέμου τὸ προδηλότατον πᾶσιν ἀνθρώποις, τὴν 
ὦ 3 A , , ' , € ὦ , , 
εἰρήνην, ἀγαθὸν ἀσπάζεσθαι. καὶ μή τις ὑμᾶς ἀπατάτω 
λογισμὸς, ὡς νενικήκατε “Ῥωμαίους, ἐπηρμένοι τῷ τὴν 
- L - DÀ -- 4 
2ο᾽ γντιύχειαν ἁλῶναι πρὸς ὑμῶν xai ἄττα Ῥωμαϊκὰ xogía.B 
Lr] ' c , - € - ΕῚ , c ' 5. : 
τὸ γὰρ ὑπερβάλλον τῆς Ῥωμαϊκῆς εὐτυχίας ὃ ϑεὸς ἐκόλασεν 
- y 
ἐν τούτῳ, τῷ μὴ νομίζειν ἄνθρωπον ἀνθρώπου διαφέρειν 


6. οἵα» H., οἷα vulg. 9. δόξει CL, δεέξεν vulg. 


quum omnibus disciplinis valde excultus, tum praecipue in iure ver- 
satus, ,Adsumus, o viri Persae, inquit, a Romanorum Imperatore 
missi Quis vero et qualis sit noster Imperator, supervacuum est 
dicere. Etenim cius opera 'vobis virum demonstrant et indicant. 
Adsum igitur, ut iam initas et factas conventiones ad perfectam et 
absolutam pacem traducam. Ego vero primum quali et quam poten- 
ti cum populo amicitiam contracturi sitis, vobis ostendere volo. 
Quodsi multus in dicendo esse videbor, tamen quod Romanis et 
Persis conducat respicientes, quaeso ne orationis longitudine offen- 
damini . Nam brevi, haec opportuno dicta esse, apparebit et lau- 
dem a vobis consequar, cum res ipsae vos docuerint eam quam ex 
oratione mea capietis utilitatem. Vos igitur foedus et amicitiam 
contrahetis cum Romanis; sufficit vero dicere Romanos. Etenim 
hac sola denominatione reliqua facile intelliguntur, Oportet igitur, 
quandoquidem vos cum tam potenti gente foedus initis , neque de rebus 
parvi momenti consilium habetis, honestissima et utilissima quae- 
que capessere et pro incertis belli certissimum ommibus mortalibus 
bonum, pacem, amplecti et servare. Αἱ ne qua blanda cogitatio 
vos deludat, tanquam Romanos viceritis, elati, quod Antiochiam et 
alia quaedam ignobilia loca, quae Romanorum erant, cepistis, in 


Iustin. 36 


348 EXCERPTA 


A.C.56a7:0s. xai εἰ μὲν τὸ φύσει δίκαιον ἐχράτει, οὔτε ῥητόρων 
Ind.10 οὔτε νόμων ἀκριβείας οὔτε μὴν ἐκκλησίας καὶ τῆς περὲ ταῦτα 
ποικιλίας τῶν λόγων ἔδει" αὐϑαίρετα γὰρ τοῖς βιωφελέσι 
τῶν πραγμάτων προσετέϑημεν. ἐπειδὴ δὲ πάντες ἄνϑρωποι 
δίκαια καϑεστάναι νομίζομεν, προσδεῖ καὲ τῆς ἐκ τῶν λόγωνδ 
τερϑρείας ἡμῖν. τοιγαροῦν καὲ ἐς ἐχχλησίαν ξυγεληλύϑαμεν, 
αὡς ἂν πείσοιμεν ἕκαστοι τοὺς δεινότητι λύγων ἐπιεικεῖς εἶναι. 
ὅτι μὲν οὖν ἀγαϑὸν εἰρήνη καὶ τοὐναντίον πογηρὸν ὃ πόλε- 
μος, οὐδεὶς ἀντερεῖ. εἰ γὰρ καὶ παρὰ τὴν χοινὴν τῶν ἀν- 
ϑρώπων δόξαν βέβαιον ἡγησόμεϑα τὸ νιχᾷν, οἶμαι τὸν ve-rO 
γιχηχύτα κάκιστα ζῇν ἐξ ὧν δακρύουσιν ἕτεροι. οὕτω δή- 
που καὶ τὸ χρατεῖν λυπηρὸν, μή τί γε τὸ χρατεῖσϑαι λυπη- 
ούτερον. διὸ τοίγυν ὃ xa9' ἡμᾶς βασιλεὺς ἀπέσταλκδ σπει-: 
σομένους ἡμᾶς καὶ προτέρους ἱκετεύσοντας καταϑέσθϑαι τὸν 
πόλεμον, οὐχ ὡς δεδιὼς μὲν τὰ πολέμια, φοβούμενος δὲ, μὴ τῇ 
τ προφϑάσοιτε διαλεγύμενον πρότερον περὲ τῆς εἰρήνης τῆς 
φιλτάτης ἡμῖν. μὴ δῆτα οὖν, ὡς πρὸς τῆς τῶν ϑορύβων 
ἀπαλλαγῆς, τὰς κατ᾽ ἀλλήλων ἐπεχτείνωμεν δυσμενείας. πο- 
λιτείας γὰρ εὖ πολιτευομένης ἀλλότριον πέφυκέ πως τὸ μὴ 
στοχάζεσϑαι τῶν συμβησομένων ἐκ τοῦ πολέμου. διαγραφέ-; 0. 


ἡ. προσετέϑη μὲν vulg. 5. νομίζομεν] τὰ χεχαρισμένα add. 
N. προσδεῖ N., πρὸς δὴ vulg. 7. πείσομεν. ed. Par. Éx«- 
Oro, τοὺς] ἡμᾶς αὐτοὺς coni. B., ἄλλους add. N. 


hoc deus felicitatem Romanorum, quae nimia erat, punivit, neque 
hominem homini multum praestare debere indicavit. Quodsi quod 
natura iustum est dominaretur, nihil opus esset neque rhetorum, 
neque legum cultu et diligentia, nec concionibus, .aut orationum. 
ubertate, quae in his usurpatur. Sponte enim rerum utilitatem 
sequeremur. Sed quum omnes mortales, quae sibi placent, iusta es- 
se velint: etiam orationis illecebris nobis opus est. Hanc ob cau- 
sam convenimus, ut unusquisque nostrum evincat orationis vi , et 
gravitate, se iustum esse. Pacem vero bonam esse, bellum autem 
rem malam, nemo dubitat, etiamsi, contra id, quod vulgo homines 
opinantur, certum exploratumque haberemus nos victoriam adeptu-. 
ros , opinor tamen, eum, qui vicit, infeliciter agere, quod alterum 
graviter afflictum videt, Sic igitur vincere quoque molestum. est, 
etsi vinci est molestius. - Itaque noster Imperator misit nos, ut foe- 
dera vobiscum iniremus, et priores deprecaremur , ut bellum depo-. 
natis: non quod timeat adversam belli fortunam , sed ne eum prae- 
veniatis in pace, quae nobis tam cara est, petenda. taque non 
amplius foveamus inimicitias nostras, ut. tandem. aliquando belli cu- 
ris et molestiis liberemur. Alienum est enim ab ommi re publica 
bene constituta , non providere casus, qui in bello accidere possunt, 
Unusquisque vestrum quaeso ante oculos ponat, et apud animum 


E MENANDRI HISTORIA. 349 


vo τις ὑμῶν ἂν ταῖς ψυχικαῖς ϑεωρίαις ὥσπερ παρόντας A. C. 562 
τοὺς πεπτωχότας χκατολοφυρομένους" ἀναλογιζέσϑω xoi 74e LAM 
χαιρίας τῶν πληγῶν ἐπιδεικνύντας ἀποιχτιζομένους τὸ xai 
ἐπεγχαλοῦντας ὡς τῇ xparovrrov ἀβουλίᾳ διέφϑαρταν τὸ 
δύπήκοογ' εἶτα τοὺς περιόντας εἰσπράττοντας ἡμᾶς τοὺς ἀπο- 
λωλύτας τυχὸν μὲν γονεῖς, τυχὸν δὲ παῖδας, ξυμβὰν δὲν.οι 
τοὺς φιλτάτους, ἢ τὸν ὄγτιναοῦν καὶ ἁπλῶς ἄνϑρωπον. ἐν-Ῥ. τι38 
ϑυμηϑῶμεν χηρωϑείσας τὰς οἰχίας ἀνδρῶν, καὲ τὴν νεωτά-- 
τὴν ἡλικίαν δρφανισϑεῖσαν, καὶ πανταχοῦ μεριζόμενον τὸν 
τοϑρῆνον, ἐφ᾽ ἑκάστῳ συγγενείας ὀνόματι. εἰ γὰρ καὶ δοίημεν 
τὸ πίπτειν ὑπὲρ πατρίδος εἶναι καλὸν, πάσης ἀφροσύνης 
ἐστὶν ἀνάπλεων δύνασθαι μὲν ἄγευ χινδύνγων χάριν ἐκτίνειν 
τῇ ϑρεψαμένῃ, τῷ δὲ δοχεῖν μειογεχτεῖσϑαι τῶν ἀντιπάλων 
μὴ βούλεσθαι. οἶμαι καὶ τὴν Περσίδα γῆν καὶ τὴν “Ῥώμην 
τδαὐτὴν, εἴπερ ἠδύναντο φωνὰς ἀφιέναι, ταῦτα δήπουθεν 
ἡμᾶς ἀντιβολεῖν. μὴ οὖν αἰσχυνϑῶμεν τοῦ πολέμου xara- 
ϑέσθαι τὸ φορτίον. τὸ γὰρ ἐπικαίρως ἅπαντα πράσσειν μᾶλ--Β 
| λον ἡμῖν προσοίσει τῆς ἀνδρείας τὴν εὔκλειαν. μηδέ τις ἡμῖν, 
ἐς προχάλυμμα τοῦ μὴ ἐϑέλειν κατατιϑέναι τὰ ὅπλα, τοῦτο 
2007 τὸ κάλλιστον τὴν εἰρήνην δυσεύρετον εἶναί τι χρῆμα xat 
δυσπόριστον εἴποι. οὐ γὰρ, ὡς οἴονται πολλοὶ, τὰ κάκιστα 
μὲν προχειρότατα καὶ αὐθαίρετα προσίπταται τοῖς ἀνϑρώ- 
ποις, τὰ δὲ αὖ βέλτιστα τῶν πράξεων διαδιδράσκει ve καὶ 


18. προσοίσει H., πρόσεισι vulg. εἰς ὑμῖν vulg. 


suum contempletur, tanquam praesentes, cos, qui cum acerbo dolore 
cadunt; recordetur eorum , qui letalia vulnera ostendentes lamen- 
lantur, et dominantes incusant, quasi pravo eorum consilio subditi 
pereant: deinde etiam superstites consideremus, qui a nobis repe- 
tunt eos, quos in bello amiserunt, forte parentes, forte liberos, ut 
plurimum certe amicissimos quosque, aut alium quemvis hominem. 
Denique animo lustremus viduatas viris domos et infirmissimam ae- 
tatem , patribus et matribus orbatam,. et passim diffusum per omne 
cognationis nomen luctum. Nam etsi dederimus, honestum esse 
mori pro patria, tamen summae dementiae est, quum possimus si- 
me periculo terrae altrici gratiam referre, id recusare, quia nobis 
non idem cum adversariis consecuti esse videmur. Opinor Persidem 
terram et Romanam , si possint vocem emittere , hoc a nobis postu- 
laturas fuisse. Quare neminem mostrum pudeat deponere belli 
onus. Nam prudenter omnia instituendo melius famae nostrae con- 
sulemus , quam bellica virtute. Ne vero quisquam hanc nobis belli 
non omittendi causam obiiciat, quod pulcherrimum illud pacis bene- 
ficium. haud facile inveniri et comparari possit. Non enim, ut multi 
existimant, pessima quaeque prompte et ultro in sinum hominum 


350 ! EXCERPTA 


A. C. 562 διολισϑαίνει καὶ δυσάλωτα πέφυκέ πως. πᾶν γὰρ ἀγαϑὸν 
Ind. 10 5, ; » PEMETT , » ὦ ἢ 
Iustin. 30 ἰθήνη dowet . . ... ἐγὼ δὲ κατεπλάγην ἂν ταῖς κομψολογί- 
stin. » » » A 
cic, εἰ μὴ “Ῥωμαῖοι μὲν ὑμεῖς, ἡμεῖς δὲ Πέρσαι ἐτυγχά- 
y j , , - 
ἄγομεν ὄντες. μὴ οὖν οἴεσϑε περιόδῳ δημάτων λήσειν ἡμᾶς, 
" ^ 7 P - 
ὅποῖοέ τινες καϑεστῶτες ἥκετε τευξόμενοι τοῦ συνοίσοντος.5 
E] LI P1 , " Ὕ , ». DER , M 
ἐπειδὴ δὲ προβάλλεσϑε τὴν εἰρήνην ὥσπερ παραπέτασμα τῆς 
^ » 
δειλίας, καὶ ταὐτῇ τὸ φανερώτατον τῆς ἀτιμίας ἐπισκιάζειν 
οἴεσϑε, βραχέα διαλεχϑείην * οὐ γὰρ σύνηθες ἀνδρὲ Πέρσῃ 
D - , ^ , 
περιττολογίᾳ διεξιέναι τῶν πραγμάτων τὰ καίρια. Χοσρόης 
ὃ πάντων ἀνθρώπων, εἴπερ βούλεται, βασιλεὺς, οὔτε τὴντο 
᾿Αντιοχείας ἅλωσιν ἐγκαλλώπισμά τι xat ἐγκώμιον ἑαυτῷ πε- 
ριτίϑησιγ. εἰ γὰρ καὶ φοβερὸν ὑμῖν καὶ ἐργωδέστατον εἶναι 
- ^ , € E * «t € “ , € , 
δοχεῖ τὸ παρ᾽ ἡμῶν πραχϑὲν, ὅμως ἡμεῖς πάρεργον ἤγου- 
* c ^ ^ ^ , 
μεϑὰ τὸν ὑγτιγαοῦν τῶν πολεμίων νικᾷν. πεπαιδεύμεθϑα γὰρ 
᾿ἀχριβῶς τὸ χρατεῖν, καϑύόσον τὰ λοιπὼ τῶν ἀνθρώπων γένητἤ 
Ὁ χρατεῖσϑαι μεμαϑήχασιν ὑφ’ ἡμῶν. οὔτε μὴν ἑτέρας Ῥω- 
DN x -“ D 
μαϊκῆς πόλεως καταστροφὴ πρὸς ὄγκον ἡμᾶς ἐξαίρει ποτέ" 
τὸ γὰρ προχειρύτατον ἡμῖν οὐ ϑαυμαστόν. xoi ταῦτα μὲν ἀρ- 
κέσει πρὸς ἔλεγχον τῆς μάτην dntQQiuuévgo παρ᾽ ὑμῶν ἀδο- 
λεσχίας. Ῥωμαῖοι δὲ τὸ σύνηϑες πράττουσι, περὲ σπονδῶναο 
, , c ^ ^ - 
πρότεροι διαλεγόμενον Πέρσαις, ἡσσηθῆναι πρὸς ἡμῶν vevi- 
2. Deest initium orationis legati Persarum. 3, τυγχάνομεν 


vulg. 5. τευξόμεγοι H., εὐξόμεγοι vulg. — 19. τῆς] τοῦ vulg. 
21. ἡσσηϑέντες N. : 


advolant, optima diffugiunt, et sese a nobis subtrahunt; tanquam 
natura ita comparata sint, ut vix apprehendi et teneri possint, 

Pax enim ex omni parte bonum censetur. . . . . Ego quidem ve- 

stris verborum praestigiis moverer, misi vos Romani, et nos Persae 
essemus. Itaque ne existimetis vestras orationis ambages mos cela- 
turas, vos vestrae utilitatis causa huc venisse. Quemadmodum au- 

tem per pacem, quam proponitis, colorem timiditati vestrae quae- 
ratis, et ita vestrum dedecus, quod satis undique patet et mani- 
festum est, tegi posse putetis, paucis ostendam. Etenim viro Per- 

sae insolens est, superfluis verberum ambagibus extra propositum 
egredi et excurrere. Chosroes omnium hominum, si illi lubet, rex, 
quod Antiochiam ceperit, haud id sibi ornamento et laudi tribuit. 

Vos quidem quod gessimus, magnum aliquid, et quod nostri terrorem 
pariat, existimatis, nos vero non item. Non enim rem operae pre- 

, tii ducimus, si qualemcumque hostem devicerimus. Etenim eximie 
vincére didicimus, cum reliquum hominum genus a nobis vinci di- 
dicerit. Neque alterius ex Romanis urbibus expugnatio nos unquam 

ad altiores spiritus tollet. Hoc enim in nobis minime mirum, quippe 

a quod usitatum et in promptu est. Atque hoe sufliciat ad reprehensio- 
nem nugarum, quas frustra effudistis. Romani vero, quod consueverunt, 


E MENANDRI HISTORIA. 351 


x - , ; D , » x 1 
κηήχκατε τῷ τἄχει, προτερήσαντες τὴν εἰρήνην αἰτεῖν, xaiA.C 562 
ταύτῃ τὴν ἐν τοῖς πολέμοις ἀδοξίαν ἐπικαλύπτετε, τῷ dioe pudo. ó 
- - - υ n. 

puj ἐφιέμενοι μάχης ἐπιεικεῖς εἶναι δοχεῖν. ὅπερ àv ἡμεῖς. 
εἴπερ ἐμελλήσατε, καὶ χρατοῦντες ἐπράξαμεν, ὅμως δεχό- Ρ. 136 

ὄμεϑα τοὺς λόγους, τὴν εἰρήνην περὲ πλείστου ποιούμεϑα. 

, ^ 5 ^ D ^ 
φρούνημα γὰρ εὐγενὲς τῷ πρέποντι ξυμμεταρυϑμίζειν τὰ 
πράγματα." οὕτω δὲ καὶ τοῦ Ziy εἰπόντος, οἱ ἀμφοτέρων 
« - Ὺ 
δρμηνεῖς διασαφηνίσαντες ἐφ᾽ ἑκάτερα μέρη và δήματα δι- 
δάσκαλοι τῶν νοημάτων ἐγίγνοντο, πλείστων χαὶ ἑτέρων 

τοἀπεῤῥιμμέγων λόγων. νῦν μὲν αὐτοῦ τοῦ χρειώδους χάριν, 
γῦν δὲ xai κόμπου ἕγεχα καὶ τοῦ μὴ δοκεῖν ἧττον ἔχοντας 
€ TC 2 , * - 3i f b 
τῆς εἰρήνης ἐφίεσθαι. Πέρσαι μὲν διηνεκεῖς ἠξίουν ἔσεσθαι 
τὰς σπονδὰς, πρὸς δᾷ γε xai χρυσίον δητὸν ἐφ᾽ ἑχάστῳ ἔνι- 
«vrQ ὑπὲρ τοῦ μὴ κεχρῆσθαι τοῖς ὅπλοις κομίζεσθαι ἀπὸ 

15 Ρωμαίων" xei τεσσαράκοντα μὲν ἐτῶν, τὸ γοῦν ἐλάχιστον Β 
τριάκοντα, προειληφότας ἐχτὸς συντελεσϑησομένων ἐν tyi 
ξυγαϑροισμῷ, οὕτω βούλεσθαι κατατιϑέναι τὰ ὅπλα. “Ρω- 

- Χ 2 , 2 , M , T 2 ' 
μαῖοι δὲ τουναντίον ὀλιγοχρονίους τάς ξυνϑῆχκας εἶναι ἐβού-- 
λοντο, πρὸς τοῖς μήτε μὲν χατατιϑέναι τι ὑπὲρ τῆς εἰρήγης- 

βοἀἁμίλλης δὲ περὲ τούτου ἐπὲ μέγα κινηθείσης xai λόγων προ- 

, ce 524 ! , » D c , * , 
ελϑόντων ἥκιστα ὀλίγων, τέλος ἔδοξεν ὥστε ἐπὲ πεντήκοντα 

* » € D ^ AA t , ^ E] ^ 
μὲν ἔτη ξυνεστάγαι τὴν εἰρήνην, Ῥωμαίοις δὲ ἐπιδοϑῆναι 


16. ἐχτὸς συγτ.] πᾶν τὸ συντελεσϑησόμεγον N. 19. πρὸς τῷ 
μήτε μὴν B. 20. προσελϑόντων vulg. 


faciunt, qui primi cum Persis de pace φροῦδον instituunt. Vos 
alioqui victi in eo vincitis, quod pacis petendae celeritate praeveni- 
tis, et acceptum ex bellis dedecus hac ratione tegitis, et in eo hu- 
manitatis laudem affectatis, quod a pugnando abhorretis. Id qui- 
dem et nos, si quando tardius mentionem pacis fecissetis, etiam 
vincentes fecissemus. Itaque et pacem magni aestimamus, et sermo- 
nes pacis admittimus. Nam generosi animi est, honestatis leges in 
ommibus rebus sequi," Haec Zichus et amborum legatorum interpre- 
tes, ab utrisque prolata explicantes ea, quae unaquaeque pars sen- 
tiebat, exposuerunt, cum in multos quoque alios sermones erupis- 
sent, quum utilitatis, tum ornatus causa, et ne pacis desiderio mi- 
nus teneri viderentur. Persae autem pacem continuam esse et cer- 
tam auri quantitatem, ne armis uterentur, singulis annis accipere 
volebant. Praeterea quadraginta aut ad minus triginta annorum auri 
praestationem uno cumulo coacervatam sibi dari, ut ab armis disce- 
derent, postulabant. Romani contra ad breve tempus foedera fieri ae- 
quum censebant, et quicquam pro pace solvere recusabant. Magno 
super hoc certamine exorto, cum pluribus verbis inter se disseruis- 
» sent, tandem decreto sancitum est, ut per quinquaginta annos pax 
esset, Romanis Lazicam Persae redderent: ut pacis conditiones vale- 


3525 EXCERPTA ᾿ 


A.C.56a75» “αζιχήν" στεδῥάς Ts εἶναι xal ἐῤῥωμένας τὰς συνϑή- 

due adi; καὶ κρατεῖν ἑκασταχύσε, τοῦτο μὲν χατὰ. τὴν ἕω, 
τοῦτο δὲ xai [κατὰ τὴν] ἐν ᾿“ρμενίᾳ, ἀλλὰ γὰρ καὶ ἂν αὐτῇ 
δήπου τῇ «“Δαζιχῇ, οὕτω μέντοι ὡς τριάκοντα χιλιάδας 

ἐτησίας χρυσίου νομίσματος ἀποφέρεσϑαι Πέρσας τῆς εἰρή- δ 
V.g2»gc ἕνεχα ἀπὸ Ῥωμαίων. ἐβεβαιώϑη δὲ τοῦτο, ὥστε Ῥω- 
μαίους ἐν ὅμάδι δεχαετίας ποσότητα προπαρασχεῖν οὕτω, 
παραχρῆμα μὲν ἐνιαυτῶν ἑπτὰ, καὶ μετὰ τὴν τῶν ζ΄ ἐτῶν 
παραδρομὴν, οὐχ ἐς ἀναβολὴν. κατατιϑέναι τῶν λοιπῶν 

τριῶν ἐτῶν τὴν συντέλειαν" &i9' οὕτω xa' ἕκαστον ἔτοςιο - 

πορίζεσϑαι Πέρσας τὸ ὡρισμένον ἐνιαυσιαῖον. ἔδοξε δὲ xai 
περὲ τοῦ κατασχαφῆναι τὸν μοναστήριον οἶχον τὸν λεγόμενον 
Σεβανὸν χαὶ ἱδρυμένον ὃν τοῖς μεϑορίοις, καὶ ἀπολήψεσθαι 
Ὁ“Ρωμαίους τὸν τόπον, Ῥωμαίων μὲν χαϑεστῶτα ἀπ᾽ ἀρχῆς, 

Περσῶν δὲ παρασπονδησάντων καὶ àv κατοχῇ τούτου ἤδητϑ 
γενομένων, τείχει v& κατησφαλισμένων τὸ ἱλαστήριον. οἱ -δὲ 
ἀλλὰ γὰρ οὔτε ἐς τέλεον χατέσχαψαν, οὔτε μὴν ἐνεχείρισαν 
“Ῥωμαίοις. ταῦτά τοι οὐδὲ v ταῖς σπονδαῖς ἐμφέρεται, ἐστέρ-- 
χϑη δὲ dore τὰς λεγομένας τῇ “Ἔατίνων διαλέκτῳ σάκρας 

ἐξ ἀμφοῖν τοῖν βασιλέοιν αὐτοῦ ἐπικομισϑῆναι, &uflsBatov-2o 
σας ἅπαντα, ὅσα πρὸς τῶν πρέσβεων ἐμπεδωϑθϑέντα ἐτύγχανε. 
καὲ τοίνυν τὰ τοιάδε ἐστάλη αὐτόϑι. ξυνέβησαν δὲ xai ἐς 


3. χατὰ τὴν uncis inclusit B.  ὅ. Πέρσας Ἦ., Πέρσαις vulg. 
7. ἐν ὅμάδι Val., ἐνομάδιε vulg. 8. ἐνιαυτῶν Val,, ἔνια τῶν 
vulg. 11. πορίζεσϑαιἾ κομίζεσϑαν coni. B. Πέρσαις coni. 


N. 17. ἐνεχείρισαν M., ἐνεχείρησε vulg. 


rent et ubique observarentur, ct per Orientem, δὲ per Armeniam 
et per ipsam quoque Lazicam: sic tamen ut triginta aureorum millia 
singulis annis pro pace Romani Persis praestarent: de eo quoque 
convenerunt, ut decem annorum tributum una prius solveretur, ita 
ut septem annorum summa praesenti pecunia, trium reliquorum 
annorum, qui restabant ex decem, statim post peractum septennium 
penderetur; deinde per reliquos singulos annos ex conventione so- 
lutio fieret. Actum quoque est de diruenda monastica domo, quae 
Sebanus vocatur, aedificata in confinibus, cuius aream homani 
acciperent. Etenim ab initio Romanorum fuerat: sed eam Persae, 
cum pacem rupissent, occupaverant, et cum in eius possessione diu 
fuissent, hanc aedem moenibus sepserant, Non tamen illi eam 
funditus demoliti sunt, neque Romanis tradiderunt. Foedera enim 
de ea re nihil quicquam continebant. Conventum etiam fuit, ut 
litterae, quas sacras Latina lingua vocant, ab utrisque, et. ab Impe- 
ratore, et a rege, adferrentur, quibus ratas haberent et confirmarent 
pacis conditiones, de quibus legati consenserant. Et hae confestim 
illuc sunt missae. Conditionibus quoque adscriptug erat, ut separatim 


MENANDRI HISTORIA. 353 


τοῦτο, QUOTE κατὰ μίαν μοῖραν προελϑεῖν τὴν χαλουμένην A. C. 562 
σάκραν ἐκ τοῦ “Ρωμαίων βασιλέως, ἐπιψηφιζομένην nm 
τῶν προδοϑησομένων χρημάτων τῆς τριετίας μετὰ τὸν ξβδο- m" 
μον. ἐνιαυτὸν, ὡς καταϑήσουσι ταῦτα “Ρωμαῖοι Πέρσαις. 
δἐκυρώϑη, ὥστε xal ἐχ τοῦ βασιλέως Περσῶν ὁμολογίαν ἐν P. 137 
γράμμασι προελϑεῖν, ὡς, ἡνίκα πορίσαιντο Πέρσαι τῶν τριῶν 
ἐτῶν τὸ ὀφειλόμενον χρυσίον, βασιλεῖ * Phajenidi) τὸ περὲ 
τοιοῦδε βεβαιωτικὸν ἀναδοϑήσεται γράμμα. ἡ μὲν τοῦ “Ῥω- 
μαίου αὐτοχράτορος περὲ τῆς εἰρήνης ὁμολογία, τὴν συγή- 
103; φέρουσα προγραφὴν, γνώριμος ἡμῖν ἐς τὰ μάλιστα τυγ- 
χάνει. ἣ δὲ τοῦ Περσῶν βασιλέως γράμμασι μὲν ἐγράφη Περ- 
σιχοῖς, τῇ δὲ Ἑλληνίδι φωνῇ κατὰ ταῦτα δήπουϑεν ἰσχύει τὰ 
δήματα' ,,ϑεῖος, ἀγαϑὸς, εἰρηνοπάτριος, ἀρχαῖος Χοσρόης, βα- 
σιλεὺς βασιλέων, εὐτυχὴς, εὐσεβὴς, ἀγαϑοποιὸς, ᾧτινι ϑεοὶΒ 
τὔμεγάλην τύχην καὶ μεγάλην βασιλείαν δεδώκασι, γίγας. γι- 
γάντων, ὃς ἐκ ϑεῶχ χαρακτηρέξεται, Ἰουστινιανῷ Καίσαρι, 
ἀδελφῷ ἡμετέρῳ." ἡ μὲν οὖν προγραφὴ οὕτω πῃ ἐρεβς 
ἀτὰρ ἡ δύναμις τῶν λεχϑέντων τοιάδε ὑπῆρχεν. εἴποιμι δὲ 
αὐτήν γε δήπου τῶν λόγων τὴν συνϑήκην" ἀναγκαῖον γὰρ 
Φοέγωγε φήϑην χρῆσϑαι οὐκ ἄλλως, ὡς ἄν μὴ ὑποτοπήσοι 
τις ἑτέρᾳ φράσει παρατετράφϑαϊ τι τῶν ἀληθῶς . . - εἶχεν 
οὕτω" ,,χάριν ἀπονέμομεν τῇ ἀδελφότητι τοῦ Καίσαρος περὲ 
1 et 6. προελϑεῖν Β., προσελθεῖν vulg. 5. ἐχυρώϑη δὲ ὥστε. 


coni. N. 6. χομίσαιντο coni. B. 15. μεγάλην τύχ. N.; 
μετὰ TU», vulg. 21. τῶν] ὧν H. ἀληϑῶγ, ἢ ὁ᾽ ἄρ᾽ εἶχεν N. 


sacra sanctio ab Imperatore Romano emitteretur, qua pecunias pen- 
sionis trium reliquorum annorum, qui restabant ex decem, se sta- 
tim exeunte septimo anno Persis numeraturum caveret. Pactum 
quoque est, ut Persarum rex cautionem interponeret, se, simulat- 
que aurum, quod stipulatus erat, pro tribus annis recepisset, se- 
curitatis litteras Imperatori Romano traditurum. Et Romani Impe- 
ratoris pacis ratihabitio solitam prae se ferebat inscriptionem , quae 
satis nota est. Persarum vero regis Persica lingua scriptae verba 
Graece haec sonant: ,Divinus, bonus, pacificus, summus Princeps, 
Chosroés , rex regum , felix, pius, beneficus, cui Dii magnum im- 
perium cum magnis opibus indulserunt , Gigas Gigantum , ad deo- 
rum exemplar compositus, Iustiniano Caesari , fratri nostro." Αὐ- 
que inscriptio erat huiusmodi. "Vis autem eorum, quae compre- 
hensa sunt litteris, talis fuit. Referam ego ipsam "verborum stru- 
cturam et dispositionem. — Necessarium enim esse duxi non aliter 
facere, ne quis suspicaretur, ex veritate aliquid a me immutatum. 
Haec sic se habent: ,Gratias agimus Caesaris fraternitati pro pace 
inter ista duo regna constituta. Nos quidem lesdegusnapho, divi- 


Dexippus, Eunapius etc. 23 


354 EXCERPTA 


NC: 562 τῆς χρείας τῆς εἴρήνης τῆς μεταξὺ τούτων τῶν δύο πολιτει- 
M aae 38 ὦ». ἡμεῖς μὲν Ἰεσδεγουσνὰφ,, ϑείῳ κουβικουλαρίῳ , ἐχελεύ- 
σαμεν καὶ ἐξουσίαν δεδώκαμεν" 5 ἀδελφότης τοῦ Καίσαρος 
Πέτρῳ μαγίστρῳ τῶν Ῥωμαίων καὶ Εὐσεβίῳ ἐκέλευσε. καὶ 
ἐπέτρεψε χκαὲ ἐξουσίαν δέδωκε λαλῆσαι καὶ τραχταΐσαι. καὶδ 
c ^ ^ c , A , , ' ΡῚ 
ὃ Ζὲχ καὶ 0 λεγόμενος παρὰ Ῥωμαίοις μαγιστρος καὶ Ev- 
σέβιος τὰ περὲ τῆς εἰρήνης κοιγῶς ἐλάλησαν καὶ ἐτραχτάϊσαν, 
xai ἐτύπωσαν τὴν εἰρήνην πεντήκοντα ἐνιαυτῶν, καὶ ἔγγραφα 
πάντες ἐσφράγισαν. ἡμεῖς οὖν xa9' ἃ ὃ Ziy καὶ ὃ μάγε- 
στρος τῶν Ῥωμαίων καὶ Εὐσέβιος ardens: βεβαίως Exodo 
τὴν εἰρήνην, καὶ ἐμμένομεν αὐτοῖς. οὕτω μὲν ἐπὲ λέξεως 
εἶχεν. ὁμοιοτρύπως δὲ xal ἡ τοῦ Ῥωμαίων βασιλέως ἐτύγ- 
"1 y - ^ € ^ 
χαγεν οὖσα ὁμολογία, ἄνευ τῆς προγραφῆς ἧς εἶχε τὸ βασί- 
, ^ , huj, - διὰ} 
DÀetov γράμμα τὸ Περσικόν. xai ἂν τοιοῖσδε ὃ ξύλλογος διε- 
λύϑησαν. ἐν δὲ δὴ ἑτέρᾳ ξυνελεύσει μεγαλαυχοῦντος τοῦ Ζέχιϑ 
' »] ' P , , 
καὶ ἐπὲ Xoogom βασιλεῖ κομπολογίᾳ χρωμένου, quoxorróc τε, 
c ,. , , ^ 
ὡς ἀμαχώτατος τέ ἔστι καὶ νίκας περιεβάλετο πολλὰς, καὲ 
ς ED * ' ' , E] , ᾽ ^ DL , », 
ὡς ἐξ οὗ χρύγου τὴν κίδαριν ἀνεδήσατο, ἀμφὲ τὰ δέκα $39v9 
καταγωνισάμενος κατέστησεν ἐς φύρου ἀπαγωγὴν, καὲ Ort 
τὴν τῶν ᾿Εφϑαλιτῶν κατεστρέψατο δύναμιν, καὶ μὲν οὖν (la-20 
σιλεῖς ἐχειρώσατο πλείστους, καὶ ὡς ἄγαγταί τὸ αὐτὸν xai 
τεϑήπασιν οἱ ἐκείνῃ βάρβαροι, καὶ ὡς κατὰ τὸ προσῆκον καὶ 


9. x«9^ add. N. 22. éxtíyy Val, éxeiyow vulg. 


no cubiculario nostro, iussimus et potestatem dedimus, id megotii 
conficere. Fraternitas autem Caesaris eius procurationem Petro, Ro- 
manorum magistro, et Eusebio commisit, ut de pace colloquium ha- 
berent et tractarent. Et quidem Zichus, et qui a Romanis magister 
dicitur, et Eusebius, re inter se deliberata et perpensa , tractave- 
runt et in scriptis redegerunt pacem in quinquaginta annos Persis 
et Romanis esse, et quae scripta sunt, suis sigillis impressis appro- 
baverunt. Itaque nos omnia, quae Zichus et magister Romanorum 
et Eusebius de pace convenerunt, rata firma valere volumus , et 
conditionibus dictis stamus." Et ista quidem ad verbum ita scri- 
pta se habebant. Eodem. sensu Romanorum Imperatoris ratihabitio 
scripta fuit, sed sine inscriptione illa, quam litterae regis Persa- 
rum habebant. Super his solutum est inter legatos colloquium, 
Cum denuo ad colloquium venissent et Zichus magnificis verbis ia- 
ctaret, et attolleret Chosroén, et diceret, illum "invictum esse et 
multas victorias retulisse, et ab eo tempore, quo cidari redimitus 
fuisset, decem gentes, cum quibus dimicasset, tributum pendere 
coegisse, et Ephthalitarum potentiam evertisse, et multos reges sub- 
egisse, et omnes illarum terrarum barbaros ipsum colere et vene- 
rari, unde iure et merito. regis regum appellationem sibi sumcret: 


E MENANDRI HISTORIA. 355 


* 5 d »» 5 , 
οὐκ ἀπειχὸς αὐτῷ ἡ ἐπωνυμία κεχόμψευται v0: βασιλέα προσ- A. C. 562 
αἀγορεύεσϑαι βασιλέων, ταῦτα καὲ τὰ τοιαδε τοῦ Ζὲγ seca) RR 
, ^ Videt , iustin, 
Xoogóov μεγαληγορίᾳ χρησαμένου ἐν διηγήματε ἐξῆλθεν ὃ, 93 
, « ' , , EA ' 
Πέτρος τοιάνδε ἱστορίαν vive: ὡς ἐγένετό τις ἐν τοῖς πάλαι. 138 
, b] P7 , 
ὅτε xad ἀνωτάτω χρόνοις βασιλεὺς Αἰγύπτιος, ὄνομα Σέσω- 
^ 4 , ? Ld Ld , , 
στοις, καὶ οὖν y6 συμπγεουσῆης αὐτῷ τῆς τύχης μεγάλα 
? x à M LE c - ᾿ 
ἐφύσα καὶ ἐϑνη μέγιστα χαϑεῖλεν, ὡς δουλαγωγῆσαι καὶ βα- 
- 2 A] — ^ E x 
σιλεῖς, xai éni τοσοῦτον ἀρϑῆναι ἀλαζονείας, ὡς καὶ ὄχημα 
, MS) "Sew d e 4 » 
χουσοχόλλητον συμπήξασθαι, χαὶ ἀνθ᾽ ὧν ἵππους δέον ἢ 
fe τ , - JU , P 
τοἕτερα ξλχυστήρια ζῶα, τοὺς δοριαλώτους ἐχείγους βασιλεῖς 
T^ - - ju a ' - 
ὑπαγαγεῖν τῷ ζυγῷ, οὕτω τε διφρευόμενον διὰ τῶν λεωφό- 
- € ' m € 
Qov ἐπιφέρεσθαι τοῖς ὑὕπηκύοις. τοῦτο ἐπεὲ ὅσημέραι ine-B 
-" x , ' 
τέλει, τῶν τις βασιλέων τὸ Oynua tÀxOvrOY κατὰ τὸ ἄχρον 
ἐζευγμέγος, συνεχέστατάώ πως καὶ λεληθότως tig τοὐπίσω τὸ 
τϑβλέμμα ἐπιστρέφων, ἐθεᾶτο τὸν τροχὸν κυλινδούμενόν τε xad 
τῇ τῆς κινήσεως συνεχείᾳ ἐν ξαυτῷ περιελιττόμενον. ἐπο- 
χούμενος δὴ οὖν ὃ Σέσωστρις, (ἐπέσκηψε γὰρ,) ,T δῆτα," 
» - - 7 T $2 c ^ 5 ᾿ » t i v, 
ἔφη, ,,v0UrO ποιεῖς, €) οὗτος ;:᾿ ὁ δὲ ἀμοιβαδὸν ἔφη" ,0 δέ- 
σποτα, ὁρῶν τὸν τροχὸν, ὡς ϑαμὰ περιδινούμενος οὐκ ἐπὲ 
- - ^ JU » , , 
20:46 αὐτῆς βάσεως μένει ὅδε, ἀλλὰ yag ἄνω κάτω φερύμενος 
Ὕ - 5 € P L 
τὴν ἁρματοτροχέαν ἐργάζεται." τοῦτο ἀκηκοὼς ὃ Αἰγύπτιος, 
᾿ - 
xal μὲν οὖν τεχμηράμενος, ὡς ὑπαινίττεται τὸ ἀστάϑμητόν 
* , € ,' * c E , » 
τε καὶ παλίμβολον τῆς τυχης x«t OG τροχῷ κυλιομένῳ ἔοιχε C 
15. ἐπιφαίγνεσθϑαν coni. B. 14. πεπηγότως coni. B. 
cum haec et huiusmodi Zichus de Chosroà praedicaret , ct magni- 
fice loqueretur, Petrus paulum a proposito digrediens, hanc histo- 
riam recitavit. Erat, inquit, olim priscis temporibus quidam Ae- 
gyptiorum rex, nomine Sesostris. Is, cum illi fortunae aura afíla- 
ret, magnos spiritus sumpsit, et potentes gentes domuit, et earum 
reges captivos fecit, eoque devenit arrogantiae, ut currum deaura- 
tum fabricaret, et equorum et aliorum animalium vecturae aptorum 
loco reges illos captivos iugo aptaret. Et ita vectus per vias. pu- 
blicas sese subditis exhibebat. Quae cum quotidie factitasset, acci- 
dit, ut quodam die unus ex illis regibus, qui erat summo iugo apta- 
tus, intente. et defixe vultum relorquens, spectaret rotam se cir- 
cumvolventem et continuatione motus in se ipsam revertentem. 
Cum id Sesostris, qui vehebatur, animadvertisset , eum increpans, 
»Quid rerum agis?" inquit. ,Contemplor, respondit ille, domine, ἢ . 
hanc rotam , quae se alternis frequenter in orbem circumagit, | quae 
nunquam eodem loco manet, sed fertur modo superius, modo infe- 
rius , eL ita currus agitationem facit et operatur." Haec quum au- 
disset rex Aegyptius, et sentiret, illum indicare fortunae inconstan- 
tiam et volubilitatem , quae semper volvitur, neque eodem loco 


356 FXCERPTA 


, « » » * 1 
Wc τὰ ἀνθρώπεια, ξυνῆχε, μὴ ἄρα καὶ αὐτὸς χρόνῳ ποτὲ τοι- 

nd.1O | ' , , - - ? ' * 
lustin.36 97€ 790010107, δυστυχήματι, τοῦ λοιποῦ τε ἐπαύσατο χατὰ 


* , , c ^ ^ ^ 
τὸν προλεχϑέντα τρόπον ἁρματηλατεῖνγ' πρὸς τοῖς δεδουλω- 
μένους οἱ βασιλεῖς ἀφῆχε καὶ ταῖς σφῶν αὐτῶν ἡγεμονίαις. 
/; 5 € , ^ e 
ἐνεβίβασεν αὖϑις. ἐνταῦϑα Πέτρῳ ἐπαύσατο τῆς ἱστορίαςϑδ 
c , EJ , M € * * , 
ὃ λόγος, δγχαλινώσαντι τὴν τοῦ Ζὲχ περὲ Xoogoov μεγαλη- 
5 . 3 [ὃ 
γορίαν. εἶτα διελέγοντο αὖϑις περὲ τῶν πραχτέων. ἅπαντα 
μὲν γὰρ, ὡς ἐνῆν, ἀμφίβολα ἐν τάξει xal κόσμῳ καϑειστή- 
' NS J » 2 ,' (ONT M 
κει; τὰ οὖν περὶ Zovuwíuv ἔτε ἐν μετεώρῳ ὑπῆρχε, wal 
, , , - » 
Ὁ ὑπελέλειπτό σφισι μόνα ἐπ’ ἀμφιβόλῳ. τῷ τοι ἔλεξεν cero 
, E] M. 
Πέτρος: ,,πλείστων ἐπαίγων ἄξιός ἐστιν ἀγὴρ, ὃς τέλεια flov- 
λευόμενος τέλειον ἐπιϑήσοι ταῖς πράξεσι τὸ πέρας. εἰ γὰ 
Hu : ' : S D 
ἐλλείπει τι τῶν δεόντων, ἐλλιπὲς οἶμαι xat τῷ βουλευομένῳ 
, 2 2. * ^ , » - € c , 
φρόνημα. οὐχ εἰχῆ δὲ καὶ μάτην εἴρηται νῦν ἡμῖν ὃ λόγος" 
H ] x , 
πρὸς σὲ δὲ φερόμενος, ὦ Ζὲχ, ἹΡωμαίοις τὲ καὶ Ilégoatg15 
, , d , 
φανήσεται λυσιτελέστερος. εἴποιμι δέ zog φανερώτερογ- 
Σουανία Ρωμαίοις ὑπῆρχε, xai Ρωμαῖοι Σουάνοις ἐχέλευον, 
? , D T 
ἀμέλει. Τζαϑίου Σουάνων ἐξηγουμένου Zfsíraróg τις Ρωμαῖος 
ἀνὴρ τῶν ἐκεῖσε “Ῥωμαϊκῶν καταλόγων ἐτύγχανε προεστώς" 
ἀλλὰ καὲ ἕτεροί τινες Ῥωμαίων ἐν Σουάγοις ἐποιοῦντο 16620 
διατριβάς. δυσμενείας δέ τινος. . .. μεταξὺ τοῦ “αζῶν 


3. πρός γε τοὺς coni.B., πρὸς τοῖς τοὺς δ. coni. N. 10. μόνα 
H. μόνη vulg. 18. Ζείτατος : idem mox p. 357., 7. Ἐξίσατος 
nominatur. 21. TiyOc] excidit participium οὔσης, quod H. 


supplet, vel γεψομιέγης. 


permanet, et rotae semper volventi res humanas similes esse: veri- 
tus, ne ipse posthac in aliquam calamitatem incideret, abstinuit 
deinceps eo modo, quo diximus, vehi, et reges apud se servitu- 
tem servientes in sua regna, ut illic, quemadmodum antea, regnarent, 
dimisit," Hic finem accepit Petri sermo historiam recitantis, quo 
Zichi magniloquentiam repressit, Deinde disseruerunt de his, quae 
agenda restabant, Cetera enim omnia, quoad eius fieri potuerat, 
quae in controversia fuerant, composita transactaque erant, exce- 
ptis quae ad Suaniam pertinebant, quae sola in suspenso adhuc et 
incerta manebant. Itaque. Petrus Zicho dixit: ,Multis laudibus vir 
ille dignus est, qui perfecte utilia suadet, eademque perfecte ad 
exitum perducit. Etenim, si quid in his deest, imbecillitati opi- 
nor iudicii eius, qui negotium suscepit, attribuitur, Non immeri- 
lo neque temere haec a me habetur oratio, quae ad te directa, o 
Ziche, tandem in magnam Homanorum et Persarum utilitatem est 
redundatura. Dicam ego paulo apertius. Suania ditionis Romano- 
rum fuit, et Suanis Romani imperarunt. Quo tempore autem 'Tza- 
theus eorum dux erat, Ditatus quidam, Romanus, praeerat Roma- 
nis militibus, qui illic in praesidiis agebant: tum quoque multi 


E MENANDRI HISTORIA. 357 


, A ^ ^ 
βασιλέως καὶ IMagrivov τοῦ Ῥωμαίου τηνικαῦτα ἐκεῖσε στρα- A. C. 56a 
^ , 
τηγοῦντος, τούτου ἕγεχα ὃ ΙΚύλχος ovx ἀπέστειλε Σουάνοις Ind. 10 
. ' 9 P » Y E » Ζ Iustin. 36 
τὸ συγηϑες σιτηρέσιογ" ἔϑος γὰρ πέμπεσθαι σῖτον ἐκ 70V p. ,39 
, ^ b « - ^ 
Κόλχων βασιλέως. διὸ δυσανασχετοῦντες οἱ Σουάνοι τῷ τῶν 
δνενομισμένων στερηϑῆναι, κατάδηλον ἐποιήσαντο Πέρσαις, 
c , - 
ὡς, εἰ γενήσοιντο αὐτοῦ, Zovav(ay ἐγχειρίσουσιν αὐτοῖς. ἐν 
, , - LJ t 
τοσούτῳ Ἐξισάτῳ καὶ τοῖς ἑτέροις ἡγεμόσιν τῶν Ῥωμαϊχῶν 
[i » cr - , 
ταγμάτων ἔφησαν, ὅτι υ»πολυπληϑία Περσῶν ἀγγέλλεται χω- 
- ^ ev . 
ροῦσα κατὰ Σουάγων, πρὸς ἣν ἀξιόμαχον οὐκ ἔχομεν δύνα- 
M Α ^ , ^ w 
loui. ἀλλὰ τὸ συνοῖσον βουλεύσασϑε, ξὺν τοῖς ἐνταῦϑα Ῥω- 
“ , - - w - 
μαίων καταλύγοις ὑποχωροῦντες τῇ Π]ηδικῇ στρατιᾷ. το-Β 
, , , , , 2 
σουτῷ χρησάμενοι “Σουάνοι δόλῳ, xai δώροις ἀγαπείσαντες 
- , , , ν᾿ Mw 
τους τῶν καταλύγων ἐπιστάτας, ἀπεβάλοντο παρὰ σφῶν τὴν 
Ῥ , , - * , ' , , 
“Ρωμαίων φυλακὴν. οἱ δὲ Πέρσαι ξὺν τάχει παραγενόμενοι 
7». ει - 
τὐξουαγίαν ἔλαβον. ληπτέον οὖν ἐγτεῦϑεν, ὡς xai “Ρωμαίων 
32-4 € »" ΑἸ ΜΆ , «ε , , ? ^ 
ἀνέκαϑεν ὑπῆρχεν γ κυ Ῥωμαίοις ἁρμόζει tuuEpey μοὶ yap 
δικαιότατα “Ἰαζικῆς κύριοι καϑεστήχαμεν, καϑὰ δήπουθεν 
€ - -“ 
ὑμεῖς ἐψηφίσασϑε, Σουανίας τῆς ὑπὸ “Ζαζικὴν οὐκ ἀπὸ τρό- 
, c , y x LJ 
που δεσπόσομεν." ὃ δὲ Σουρήνας ἔφη: ,ἄχϑεσϑε μᾶλλον 'Po- 
μὲ e » 1 H - 
βομαῖοι, ὅτε ἔϑνος αὐθαίρετα xai ἑκουσίως προσεπέλασεν quly." 
4. Τουώνοι H., Σαυνοὶ vulg. 5. στερηϑῆναι B. , ὑστερηϑῆναε 
vulg. 6. Σουαγίαν H., Σουαγιῶν vulg. 8. ἀγγέλλεται N., d- 
γάλλεταν vulg. το. βουλεύσασϑαι vulg. 12. Σουένοι H., Xov- 
vtov vulg. 13. χαταλόγων N., λόγων vulg., λόχων Cantocl.. 
ἀπεβάλλοντο vulg. 16. ὑπῆρχον vulg. 
Romani inter Suanos domicilium habebant et commorabantur. Or- 
ta quadam inter Lazorum regem et Martinum, Romanorum tunc tem- 
poris in his partibus ducem, discordia, Colchus mittere Suanis 
praestari solitum frumentum recusavit. Mos enim erat mitti a rege 
Colchorum frumentum. Suani graviter et iniquo animo tulerunt, 
se privatos esse his, quae sibi ex conventione debebantur. Quam- 
obrem significarunt Pezsis, se, si illuc accederent, eorum manibus 
Suaniam tradituros. Eodem tempore Exisato et reliquis Romanis 
ordinum. ducibus dixerunt, magnam Persarum manum Suanis bellum 
inferre nuntiari. Quamobrem cum non idoneas ad resistendum ha- 
berent copias, petere, ut ipsorum salutis causa cum homanorum 
copiis exercitui Persarum obviam irent. Hoc dolo Suani usi, et 
donis demeriti legionum nostrarum duces, Romanorum praesidium 
eiecerunt. Persae autem celeriter accedentes, Suaniam suae potesta- 
tis fecerunt, Hinc facile est intelligere, olim Romanorum iuris fuis- 
se Suaniam, hodieque iure illis competere. Nam si optimo iure 
constituti sumus domini Lazicae, (sic enim et vos iampridem ae- 
quum censuistis,) non absque ratione Suania, quae infra Lazicam 
sita est, in nostrum ius dominiumque cedere debet." Cui Surenas 
respondit: ,Eo iniquiori animo et gravius ista fertis, o Romaui, 


358 EXCERPTA 


* , , , Ὕ 
Δ.(. 561 ὃ. Ζὲχ ὑπολαβὼν ἔφη" ,,αὐτόνομοι γεγόνασι Σουάνοι, καὶ οὖ 
E , € - 5 * 
1 ia "6 πώποτδ τῇ Κύλχων ὑπεκλίϑησαν ἀρχῇ." αὖϑις ὡς τὸν Ζὲχ 
ustin. es , Ν » 7η. X - ^- » x 
C&eEev ὃ Πέτρος" ,,εἴγε μὴ βούλει, ὦ Ζὲχ, ἐν τοῖς τῆς εἰρη- 
2. , , 
V. 94 vnc συμβουλαίοις ὄνομα τὸ Σουανίας ἐγχαράξαι, σήμαγον, ὡς 
᾽ν ΚὝ H “. A c , 29 5 55 
ἀποδίδως μοι “αζικὴν ξὺν τοῖς ὑποτεταγμένοις ἔϑνεσιν αὐτῇ. 
c ' 5 -“ » » , 2 , , ^ 
ὃ Ziy, 60 τοῦτο," ἔφη, ποιήσω, ἀδειὰ coL δοϑήσεται καὲ 
ya *, Y » c ^ 
περὲ Ἰβηρίας ἀμφισβητεῖν, κατ᾽ ἐξουσίαν v& εἴποις ἀν, ὡς xal 
, - , c : 
αὐτὴ κατήκοος ἐγεγόνεε “αζῶν." | ,,6v δηλώσει δὲ," ὃ Πέτρος, 
ἔγῃσαι, ὦ Ζὲχ, ὡς οὐ βούλει πᾶσαν ἡμῖν ἀποδοῦναι “α- 
»»γεγένηααι, ὦ Ζὲχ, ὡς οὐ βου μ : 
* , p ? ὺς ' * e : 
ζικὴν, ἀλλα τινα μοῖραν αὐτῆς." πολλὰ μὲν οὖν xot ἕτερατο 
8. , , , ,* i 
“Ῥωμαῖοί τε xoi Πέρσαι εἰπόντες τε καὶ ἀκηκούτες Σουανίας 
€ , TM - , - - 
πέρι, ὅμως οὐ ξυνέβησαν. δοκεῖ τοιγαροῦν αὐτοῖς περὶ τοῦ 
^ ' , E] -Ὁ ^ e 
DroiwU0s τὸν βασιλέα ἐπιοχοπῆσαν Περσῶν. καὶ ὕρχῳ ἐπι- 
, c ' ; 4 , , 5 ' p) 
στώσατο ὃ Ziy, ἢ νενόμισται Πέρσαις ὀμνύειν. ξυνεπιλαβέ- 

, ἘΠ 
σθαι Πέτρῳ ὡς Χοσρύόην dquxvovuéro ἕγεχα Σουανέας. εἰτατᾶ 
τοῦ Ζὲχ τοὺς περὲ “Δμβρου τοῦ ᾿Αλαμουνδάρου τοῦ τῶν 

" , , e 
Σαρακηνῶν ἡγουμένου κινήσαντος λόγους, φάσκοντός v8 , Orb 
, ' ' Dod , 
ys δήπου καὶ αὐτὸν, ὥσπερ καὲ τὸν πρὸ αὐτοῦ ἡγεμόνα 
τοῦ Σαραχηνικοῦ, κομίζεσθαι χρεὼν τὰς ἑκατὸν χρυσίου λέ- 

2 - x 
τρᾶας, ἀντεῖπεν ὃ Πέτρος, ὥστε ,,τὸν πρὸ ᾿ἄμβρου Tysuóvaao 
δωρεᾷ τινι ἀγράφῳ, ὅσῳ ἄν ἠβούλετο χρυσίῳ καὲ ὅπηνίκα, ὅ 


4. ὄνομα τὸ N., ὀνόματι vulg. τή. ἢ H., ἢ vulg. 16. ᾿4λα- 
μουγθάρου N., "“λαμάγδρου vulg. τι9. Σαρακηνοῦ ed. Par. 


quod ea gens sua sponte et ultro sese nostrae potestati permisit." 
Zichus eius verba suscipiens: ,Suani suis legibus sunt usi, inquit, : 
neque unquam Colchorum' imperio paruerunt." Tum Petrus: ,Si 
tu, o Ziche, Suaniae nomen in conventione pacis omitti mavis, 
hoc tamen commemora,.te mihi Lazicam reddere cum gentibus, quae 
huic regioni subiectae sunt." — ,Sic hoc facio, inquit Zichus, adi- 
tus tibi aperietur de Iberia quoque controversiam moveré. Nam in 
tuo arbitrio erit dicere, ipsam quoque subiectam fuisse Lazis." ,,Ma- 
nifestum est igitur, o Ziche, te nolle nobis integram Lazicam re- 
stituere, sed eius partem." — Multa etiam alia ultro citroque Per- 
sae et Romani et dixerunt et audierunt de Suania, neque tamen 
convenire potuerunt. Sed totam rem ad regis Persarum arbitrium 
reiecerunt, apud quem Zichus se Petro neque studio neque gratia 
defuturum , quum primum ad Chosroém rediisset, iureiurando , . 
quod apud Persas sacrosanctum habetur, fidem suam obstrinxit, 
Deinde Zichus sermonem movit de Ambro, Alamundari filio, Sarace- 
norum duce, dixitque illi debere centum auri libras et aequum es- 
se, ut eas acciperet, sicut et is, qui ante Saracenorum dux fuerat. 
Contra dixit Petrus: ,Saracenorum ducem, qui ante Ambrum fue- 
rat, Imperator noster libero auri dono nullis litteris obstricto, quan- : 
do ipsi placebat, ornare solebat. Mittebatur igitur ad Saracenum 


MENANDRI HISTORIA. 359 


xa ᾿ἡμᾶς ἐφιλοφρονεῖτο δεσπότης. τοιγαροῦν ἐστέλλετο τῇ τα- A. C. 562 
χυτῆτι τῶν δημοσίων ἵππων ὀχούμενος ἀνὴρ ἀγγελεαφύφος fog ve á 
J 
τὸν Σαρακηγὸν ᾿ ἀποκαταστήσων οἱ τὸ ὅπερ ἐτύγχανεν QUTÓ P. (4o 
πεμφϑὲν πρὸς τοῦ “Ῥωμαίου βασιλέως. οὕτω τε ἐς δον πω.. 
δλὲν ἐκ τοῦ Σαραχηνοῦ ὡς βασιλέα τὸν ἡμεδαπὸν ἐπέμπετο 
- T 5 , ΕἸ - 
δωροφορῶν πρεσβευτής. εἶτα ὠντιδώρῳ αὖϑις ἐφιλοφρονεῖτο 
* * c € , , 
TOV “Ξαρακηνὸν 0 χαϑ᾽ ἡμᾶς αὐτοχράτωρ. εἰ βούλεται οὖν 
' * Ld — -« - c "" 
xe) ἄμβρος κατὰ ταῦτα ποιεῖν, εἰ δοχεῖ καὶ τῷ xaJ ἡμᾶς 
βασιλεῖ" εἰ δέ γε οὐ βούλεται, κινεῖ τηνάλλως, πρός ys καὲ 
Ύ , - * $1 b , 
΄ιοηλιϑιώτατα φρογεῖ. ἀποέσεταε γὰρ οὐδὲν ὅτιοῦν." τούτων 
διαμφισβητηϑέντων καὶ ἑτέρων, ἐγράφησαν ai πεντηκοντούτι: B 
δὲς σπονδαὲ Περσιστὲ xai “Ελληνιστὲ, μετεβλήϑη τε 10 Ἑλλη- 
γιχὸν εἰς Περσίδα φωνὴν xai τὸ Περσικὸν εἰς “Ἑλληνίδα. 
δὲ τὰς ξυγϑήχας βεβαιοῦντες “Ῥωμαίων μὲν Πέτρος ὃ τῶν 
, € M , e 
15290 βασιλέα xarakóyov ἡγεμὼν xat Εὐσέβιος xai ἕτεροι, 
Περσῶν δὲ 0 Ἰεσδεγουσνὰφ καὶ Σουρήνας καὶ ἕτεροι. τῶν 
οὖν ἐξ ξχατέρου μέ ὁμολογιῶν ἐν συλλαβαῖς ἀναληφϑει-- 
v» ἐξ εχατέρου μέρους ὁμολογιῶν ἐν σ ς ἀναλὴηφ 
- ? , ΕῚ , - 5 , w ΕῚ 
σῶν, ἀντεπαρεβλήϑησαν ἀλλήλαις τῷ ἰσοδυνάμῳ τῶν ἐνθυ- 
μημάτων τε χαὲ δημάτων. ὅσα δὲ ἐσήμηνε τὰ τῆς εἰρήνης 
πογφαμματεῖα, λελέξεται. καὲ δὴ δόγμα ἐγράφη πρῶτόν, ὡς 
διὰ τῆς στεγοπορίας τῆς εἰσόδου τοῦ λεγομένου Χορουεζὸνα 
xoi τῶν Κασπίων πυλῶν μὴ ἐφεῖναι Πέρσας ἢ Οὔννους ἢ 
᾿Αλανοὺς ἢ ἑτέρους βαρβάρους πάροδον ποιεῖσθαι κατὰ τῆς 
“Ρωμαίων ἐπιχρατείας" μήτε δὲ Ῥωμαίους ἐν αὐτῷ δήπου. 
μ 9 α΄ Maro δ᾽. A uU ἘΠ 


nuntius, qui vectus celeritate equorum publicorum , redderet quod 
illi Imperator donatum volebat. Sed ante Saracenus per legatum, 
quem mittebat, Imperatorem nostrum donis sibi conciliabat. Tunc 
iterum Imperator vicissim aliqua liberalitate Saracenum sibi de- 
vincire studebat, Si Ambrus igitur ita facere decreverit, et Impe- 
ratori nostro idem placuerit, bene est; sin minus, frustra conten- 
dit, et demens est, neque quicquam impetrabiL" Haec. et alia 
multa cum inter se agitassent , foederum in quiuquaginta annos cons 
ditiones sunt perscriptae Graece et Persicc. Deinde Graeca in 
sermonem Persicum, ct Persica in Graecum sunt translata. | Foede- 
ribus autem scribendis et faciendis affuerunt e Romanis Petrus, 
dux militum, qui circa Imperatorem militabant, Eusebius et alii, 

ex Persis lesdegusnaph , Surenas et alii. Quam igitur conventiones 

ab utraque parte littezis mandatae .essent, utramque inter se com- . 
pararunt, ut verba et sententiae idem valerent. de autem pacis - 
libelli continerent, dicentur. Primum igitur decretum fuit: ne per 
angustias eius introitus, qui Chorutson appellatur, et portas Caspias 
Persis ; aut Hunnis, aut Alanis, aut aliis barbaris in Romanorum 


360 EXCERPTA 


ἢ » LE ' * x ^ « » [4 
A.C.562 TQ χώρῳ, μήτε μὴν à» ἄλλοις Πηδικοῖς δρίοις στράτευμα 
I n 36 στέλλειν κατὰ Περσῶν. δεύτερον, ὡς ἂν οἱ σύμμαχοι Xaga- 
ustin, Ν ; n a δ 
; κηγοὶ ἑκατέρας πολιτείας ἐμμένοιεν χαὲ οἱ τοῖς βεβαιωθεῖσε, 
xai μήτε τοὺς Περσῶν κατὰ “Ῥωμαίων, μήτε τοὺς Ῥωμαίων 
e n D - D D de e D 
ὅπλίζεσϑαι χατὰ Περσῶν. κατὰ τρίτην τάξιν, ὥστε τοὺςϑ 
ἐμπόρους Ῥωμαίων τε καὶ Περσῶν τῶν ὅποιωνοῦν φορτίων, 
, * L] ^ ' * * ^0» ΕῚ - 
Dzovrovg δὲ xoi vovg τοιούσδε ποριστὰς κατὰ τὸ ἐξ ἀρχῆς 
-“ », , ' - 
κρατῆσαν ἔϑος ἐμπορεύεσθαι διὰ τῶν εἰρημένων δεκατευτη- 
» « « Dl “Ὁ , 
gov. δ΄, ὡς ἂν oi πρέσβεις καὶ οἱ τῇ ταχυτῆτι χρώμενον 
τῶν δημοσίων ἵππων πρὸς τὰς ἀπαγγελίας, ὃ μὲν ἐς τὰτο 
*P. , c δ᾽ 2 $ Ii -“"Ἢ 5, 9- 5 , ' , 
: Ῥωμαίων, ὃ δ᾽ ἐς τὰ Περσῶν 595 ἀφιχνούμενοι, κατὰ ταῦ- 
4 - u - - r 
την ἀξίαν καὶ τὸ προσῆκον ἕχαστοι τιμηϑεῖεν, καὶ τῆς δεού.. 
σης τεύξονται ἐπιμελείας" ἀπαλλάττεσθϑαί τὲ σφᾶς μὴ χρονο-- 
τριβοῦντας. ἀλλὰ γὰρ καὶ τὰς ἐμπορίας, ἃς ἐπιφέρονται, ἀμοι-- 
, ^ , , , 
βάζειν ἀκωλύτως τε καὶ ἄνευ συντελείας τινός. εἰ διετυπώϑη,τϑ 
ὧστε τοὺς Σαρακηνοὺς καὲ τοὺς ὅποιουσοῦν βαρβάρους ἐμπό- 
, * - ὩΣ * 
ρους ἑκατέρας πολιτείας μὴ διὰ ξένων ἀτραπῶν ποιεῖσθαι τὰς 
- 5 - »-» , 
πορείας, μᾶλλον μὲν οὖν διὰ τῆς Νισίβεως καὶ τοῦ Zíagag, 
, » - , 
μήτε μὴν ἄγευ κελεύσεως ἀρχικῆς ἱέναι κατὰ τὴν ἀλλοδαπήν.- 
- » 
εἰ μέντοι παρὰ τὸ δοκοῦν τολμήσωσί τι, ἤγουν, τὸ À£yOUEYOY,20 
, 5 c M lod , - c 
Ῥιιήι χλεπτοτελωγήσουσιν, &yuyvevouérovc ὑπὸ τῶν ἐν τοῖς δρίοις 
p ^ 3 
V.9569xórrov, ξὺν τοῖς ὅσα ἐπιφέρονται, εἴτε ᾿σσύρια φορτία 
17. 6 δ᾽ ἐς H., ὃ δὲ vulg. 14. χρογοτριβοὔγτες vulg. 21. 
ὑπὸ H., ἐπὸ vulg. 


fines transire liceret, neve Romani in ea loca aut in aliam quam- 
cunque partem finium Medicorum exercitum contra Persas mitterent; 
ut Saraceni, utriusque civitatis socii, eadem pacta servarent , neque 
hi , qui Romànorum partium essent, contra Persas, neque qui Per- 
sarum, contra Romanos arma ferrent; tertio capite cavetur, ut Ro- 
mani et Persae, quarumcumque mercium mercatores et negotiato- 
res, secundum veterem morem neque in aliis locis, quam in quibus 
decimarum solutio est indicta, mercaturas faciant; «ut legati et re- 
liqui, qui, cum quid nuntii perferant, equis publicis utantur , tum 
qui per Romanorum, tum qui per Persarum regiones iter habe- 
ant, pro cuiusque gradu et dignitate honore afliciantur, et debita 
cura excipiantur, neque cunctentur, et merces si quas adferunt, per- 
mutent sine ullo impedimento aut tributi exactione; sancitum 
praeterea est, ne mercatores Saraceni aut alii quicumque barbari in 
amborum regum regionibus per incognitas et minime tritas vias in- 
cedant, sed Nisibim aut Daras petant, neque sine iussu principum 
alienam regionem adeant. Si quid tamen praeter quod statutum est 
audeant, aut, ut dicitur, vectigalia fraudaverint, si deprehendantur 
ab his, qui limitibus praesunt, una cum mercibus, quas vehunt, sive 
sint merces Assyriae, sive lomanae, poenas et mulctas a legibus 


E MENANDRI HISTORIA. 361 


* » € I , 
εἶεν εἴτε “Ρωμαῖα, παραδίδοσθαι e9Uvac ὕφέξοντας. ς΄, ὡς A.C.562 
» 5 [4 , c , fa τ Ind. τὸ 
εἴ TL/EG , ἐν ᾧ χρόνῳ ὃ πόλεμος ξυνειστήχει, ηυτομολησαν,, C- 
- ^ "s , T Ψ Ὁ Sue Y , - "NS CE Iustin. 36 
τοῦτο μὲν ὡς Πέρσας ἀπὸ “Ῥωμαίων, rovro δὲ ἀπὸ Περ- 
- c c , 
σῶν ὡς “Ρωμαίους, εἴγε βούλοιντο οἱ προσχεχωρηχότες ἐς 
LH » LH] , * ' 
διὰ οἴκοι ἐπαγαστρέφειν, μὴ γίνεσθαί σφισιν ἐμποδὼν μήτε 
μὴν κωλύμῃ χρήσασϑαί τινι. τοὺς μέντοι ἐν καιρῷ εἰρήνης 
? c 1 « t » 
αὐτομόλους ἤγουν καταφεύγοντας ἐξ ἑτέρων εἰς ἑτέρους μὴ 
| ὑποδέχεσϑαι, ἀλλ᾽ ἐκ παντὸς τρόπου xci ἄκοντας ἐγχειρίζε- 
- 2*4 3 , » ^w 
σθαι τοῖς ἐξ ὧν xai ἀπέδρασαν. ζ΄ μέρος τῶν σπονδῶν, 
u ^ - ^ 
3OQgre τοὺς ἐπεγχαλοῦντας περὲ τοῦ σίνεσθαί τι σφᾶς τοὺς Β 
ΕῚ , , , ' , » 9 
ἀντιπολιτευομένους δίκῃ τέμνεσθαι τὸ φιλονειχούμεγνον, ἢ δὲ 
« - - ^ 5 , » * 2? , » , 
ἑαυτῶν τῶν τὴν βλάβην πεπονϑύτων ἡ δι᾽ οἰχείων &vOgonov 
» » » , 
: ἐν τοῖς μεθορίοις παρὰ τοῖς ἄρχουσιν éxarégag πολιτείας 
: ξυνιόντων" οὕτω δὲ τὸν ζημιώσαντα axícacJat τὸ σκάζον. 
" ' «et - - AN. - , c , et 
i55 , ὥστε τοῦ λοιποῦ μὴ ἐγκαλεῖν Πέρσας “Ῥωμαίοις ἕνεκα 
pA ^ ' te AN , , 
τοῦ ἐπιχτίζεσθαι τὸ 4άρας, éÓote καὶ ἀμφοτέραν πολιτείαν 
-» € - » E 
τοῦ λοιποῦ μηδαμῶς ἐπιτειχίζειν, ἤγουν περιοχῇ τινε κατας- 
σφαλίζειν τι τῶν ἐν τοῖς δροϑεσίοις χωρίων, ἵνα μὴ πρό- 
φασις ἐντεῦϑεν ἔσοιτο ταραχῆς, καὶ ἐκ τούτου διαλυϑήσονταε 
« , , * , , » - c , » » , 
οαἱ σπονδαί. ϑ8ϑ', μὴ ἐπιέναι ἡ πολεμεῖν vznxog ἔϑγει ἢ yoga 
.» E LI & ἐὐὰ , - * * P! , 
τινὲ ἄλλῃ τοὺς ἑτέρας πολιτείας" μᾶλλον μὲν ovv ἄγευ βλα- 
βης καὶ κατ᾽ οὐδὲν ὅτιοῦν πημαινομέγους ἐν τῷ αὐτῷ μέ- 
3. ἀπὸ ante Περσῶν ex coni. addidisse videtur H. 4. προ- 


χεχωρηχότες vulg. 9. τοῖς ἐξ H., τοὺς ἐξ vulg. 22. πημαι» 
γομέγους N., πὴ utvouérvovs vulg. 


statutas luant; ut his, qui, dum bellam erat, sive a Romanis ad 
Persas , sive a Persis ad Romanos transierunt, si regredi et ad sua 
redire voluerint, nullum impedimentum aut molestia fiat; sed qui 
per pacem deinceps aufugient et migrabunt ex alterius ditionis ter- 
ris, in alterius regionem minime admittantur, sed omni modo et- 
jam inviti reddantur his, a quorum dominatu effugerunt; pars quo- 
que foederum fuit, ut, si qui quererentur, sibi quid damni illatum 
esse a contrariae partis civibus, iudicio dirimatur controversia sive 
per eos ipsos, qui iniuriam passi sint, sive per certos homines, qui 
in confiniis apud utriusque partis praefectos conveniant, et ita, qui 
peccaverit, damno medeatur; ut in posterum Persae Romanis non 
succenseant, quod Daras muniant, placuit, utramque rem publicam a 
muniendis locis prope fines sitis porro abstinere, neque ea muris 
et propugnaculis circumdare, ne inde turbarum occasio nascatur, ν 
et foedera dissolvantur ; neminem invadere aut bello lacessere gen- 
iem aut regionem , quae sub alterutrius imperio sit, sed potius 
omnes nulla iniuria lacessitos eodem statu manere, ut illis quoque 
pace frui liceat; ne magna militum manus Daras ultra quam custo- 


309 EXCERPTA 


' j » , " E] , - ' , t 1 
A: C. 66a vet», ὡς ἂν καὶ οἵδε ἀπολαύοιεν τῆς εἴρήγης. d, dors μὴ 
M ; - 5 ᾿ ' " 
lustin.35 πθλυπληϑίαν στρατοῦ ἐς τὸ “Ιάρας ἐνιζάνειν, πλὴν ὅση γε 
5 1 * E » - 
ἀρκέσει πρὸς φυλακὴν τοῦ ἄστεος. μήτε δὲ τὸν τῆς ἕω 
^ » - ^! a ^ “ 
στρατηγὸν κατὰ ταύυτὴν ἐνιδρῦσϑαι. τοῦ μὴ ix τοῦ τοιοῦδε 
» ^ - 
ἐπιδρομὰς ἢ βλάβας γίγεσϑαι κατὰ Περσῶν. εἰ δέ γε ἄραϑ 
τι τοιοῦτον ξυνενεχϑείη, ἐπαγιώθϑη τὸν ἄρχοντα τοῦ Ζάρας 
, N , , ^ - , - 
διατιϑέναι το in em ate μία πρὸς τῇ δεκάτῃ τῶν da0w 
δὼν βεβαίωσις, ὥστε, εἰ πόλις ἑτέραν ζημιώσει πόλεν ἢ 
M z " i: 2 ἢ 
ὑπωσοῦν διαφϑείρει τι τῶν αὐτῆς, μὴ τῷ νόμῳ τοῦ πολέμου 
Ὁ μιήτε μὴν δυνάμει ιωτιχῇ, ἄλλως δὲ δύ) ^ xoi 
jue μὴ ἄμει στρατιωτιχῇ, ἄλλως δὲ δόλῳ τινὲ xaito 
- * ^ 5 - 
κλοπῇ — tiot γὰρ τοιοίδε vivàg ἀνοσιουργοὲ ob ταῦτα πράσ- 
σοντες, ὡς ἄν" πολέμου ἔσοιτο πρόφασις " ἐβεβαιώϑη τοιγαρ.-- 
- 4 , E] s 
οὖν τὼ τοιουτότροπα ἀγαζητεῖν ἐς τὸ ἀκριβὲς, xoi émovog- 
ϑοῦσθϑαι τοὺς δικαστὰς τοὺς ἐν τοῖς πέρασιν ξκατέρας πολι- 
τείας ἱδρυμένους. εἰ δέ ys αὐτοὲ οὐκ ἔσονται ἱκαγοὶ &va-15 
στέλλειν τὰς πρὸς ἀλλήλους τῶν ἀστυγειτόνων φϑορὰς, $orég-. 
, ^ bd 
495, ὥστε τὴν διαδικασίαν ἀγαπέμπεσϑανι ὡς τὸν τῆς ἕω 
' d -— D ^ ^ 
στρατηγὸν, ὡς, εἴ ys εἴσω μηνῶν ἕξ μὴ τμηϑείη τὰ τῆς 
ἁμίλλης xai ὅ. ζημιωθεὶς μὴ λήψεται τὸ ἀπολωλὸς, τὸν ἀδιτ΄ — 
P. τήακήσαντα λοιπὸν éni ποινῇ ἐς τὸ διπλάσιον τῷ ἠδικημένῳ εἴναταο 
€ , c » e , eR. 3 , ^ 
ὑπεύϑυνον. ὡς, tL yt μηδὲ οὕτω πέρας ἕξοι, διετυπώϑη τὸ 
πογοῦν μέρος πρεσβείαν στέλλειν ὡς τὸν βασιλέα τοῦ ἠδικη- 
χότος. εἶτα εἰ μηδὲ ὑπὸ τοῦ βασιλέως γενήσεταί οἱ τὸ ἀπο- 
8. ἑτέραν Β., ἑτέρα vulg. 17. διαδικασίαν H., διὰ δικαίαν 
vulg. 


diendo oppido satis sit, conveniat, neque dux Orientis circa ea loca 
commoretur, ne fiant inde excursiones in Persas, et damma illis in- 
ferantur. Quodsi quid tale contigerit , statutum est, ut praefectus 
Daras oppidi damnum rependat. Undecima foederis conditio haec est : 
Si una civitas alteri detrimento fuerit, et quocunque modo, non legi- 
limo bello, neque exercitus vi, sed dolo et clandestina invasione da- 
mnum intulerit, (sunt enim multi homines ad huiusmodi facinora per- 
petranda admodum proclives, quo belli inde occasio oriatur,) statutum 
est, ut in eiusmodi iniurias diligenter inquiratur, et iudices, qui in 
utriusque regni confiniis iuri dicundo sunt praepositi, in eos ani-- 
madvertant. Qui si coercendis finitimorum dissidiis non sufficiant, san- 
citur, ut disceptatio ad praefectum Orientis transmittatur, qui si intra 
sex menses concertationes illas non resecuerit, et damno affectus 
non receperit, quod perdidit, eum, qui iniuriam intulit, obnoxium 
fore alteri in duplum. Si ne sic quidem res finem acceperit, pars, 
uae oppressa fuerit, legationem mittat ad regem cius, qui vim 
ecerit, a quo rege damnum si non répendatur, neque duplicem 
iniuriae restitutionem laesus intra praescriptum anni tempus acci- 


E MENANDRI HISTORIA. 363 


^ —- ^ * M T 
xov καὶ διπλοῦν τὸ ὀφληϑὲν ἀναλήψεται κατὰ τὸ ὡρισμένον A. C. 562 
ἐντὸς ἐγιαυτοῦ, ὅσον ἐπ᾽ ἐχείνῳ τῷ δόγματε διαλελύσϑθω τὰ ME 36 

3a rs ἢ M m ^x us 

τῶν σπονδῶν. δευτέραν πρὸς τῇ δεκάτῃ μοῖραν τῶν σπον- 
δῶν κχκαταγοήσεις τὰς πρὸς ϑεὸν ἱχετείας, ἔτι τε καὶ τὰς 
- , ' ἄντ Τα 7 ^ 
δάρὰς, olov τῷ μὲν στέργοντι τὴν εἰρήνην εἶναι τὸν ϑεὸν ἵλε-Β 
, * *. P, * ν᾿ — ^ - - 
ὧν τε χαὶ ξυμμαχον διὰ παντὸς, τῷ δὲ ἀπατηλῷ τῶν τε 

, , ; lod , , ^ ^ » 

ἐμπεδωθέντων veoyudcoot τι βουλομένῳ τὸν ϑεὸν ἔσεσϑαν 

» , , ' , , ' - , - 

ἀντίπαλόν τε καὶ πολέμιον. τρίτη πρὸς τῇ Ósxary τῶν vout- 

, 5 ^ ^ - - 

σϑέντων ἰσχὺς, πεντηχοντούτιδας εἰναι τὰς σπονδὰς, ἐῤδῶ- 
τοσϑαΐ τε τὰ τῆς εἰρήνης ἐπὲ πεντήχοντα ἐνιαυτοὺς, ἀριϑμου- 
μένου τοῦ ἐνιαυτοῦ κατὰ τὸ ἀρχαῖον ἔϑος, ἑχάστου ἔτους 
τῇ τριαχοσιοστῇ xai ἑξηκοστῇ xoi πέμπτη ἡμέρᾳ περατου-- 
μένου. ἰσχῦσαι δὲ καὶ τοῦτο, καϑὰ ἔφην, ὥστε ἐξ ἀμφοῖν 

2 M - , x 

ἀποχομισϑῆναι συλλαβὰς ἐχεῖσε, δηλούσας ὡς καὶ ἄμφω 
τὄστέρξαι ταῦτα ἐφ᾽ οἷς ἐβεβαίωσαν οἱ πρέσβεις. πέρας τε 

"ἃ ^ - , € , 

δεξαμένων. τῶν συνθηκῶν, ἀντεδόϑησαν αἱ λεγόμεναι odzQüt. | 

, * UA 3. ὦ , 2 M 2 , 
τουτῶν, δὲ δοξάντων καὶ ἰσχυροποιηϑέντων ἐχτὸς ἐνομίσθη C 

^ ? - €i ^ * ? 
τὰ περὲ τῶν ἐν Περσίδι Χοιστιανῶν, core καὶ νεὼς oixo- 
δομεῖν xal ἐπιϑειάζειν σφᾶς ἀδεῶς, xoà τοὺς χαριστηρίους 
e ν᾿ , -- , M 
20UuYOvg, καϑὰ νενόμισται ἡμῖν, GxoLorOGg ἐπιτελεῖν, ἀλλὰΐ.96 

^ , , LU] , 

γὰρ μήτε καταναγκάζεσθαι μαγικὴν μετιέναι ϑρησχείαν, μήτε 

' τ ΩΣ ΕἸ * * , 

μὴν ϑεοκλυτεῖν ἀκουσίως τοὺς παρὰ Πῆήδοις γενομισμένους 
' M 1 - 

ϑεούς. καὶ οἱ Χριστιανοὶ δὲ, dore ἥκιστα καὶ οἵδε τολμῷεν 
15. ταῦτα H., τὸν τὰ vulg. 21. Ante μαγεχὴν vulgo εἰς 
inseritur, sed uncis inclusum. 


piat, foedus hoc quidem capite violatum erit. In duodecima 
foederum parte videbis ad deum preces, et exsecrationes quoque, 
scilicet ut deus pacem colenti sit propitius et perpetuus adiutor: 
contra decipienti et aliquid in conditionibus novare cupienti hostis : 
et inimicus. Tertio et decimo capite additur, quinquagenarias esse 
.pactiones, et in quinquaginta annos durare pacem: annum nume- 
randum esse, secundum morem antiquum, qui terminatur trecente- 
simo sexagesimo quinto die. Illud quoque obtinere, ut utrimque, 
sicuti dictum erat, adferrentur litterae, quae declararent, utrumque 
regem approbare ea, quae a legatis gesta transactaque erant. Con- 
stitutis igitur pacis conditionibus, mutuo sunt traditae, quae vocan- 
tur sacrae. His ita decrelis et confirmatis, separatim pacta sunt in- 
terposita de Christianis, qui in Perside vivunt, ut illis liceret templa 
construere, et sine ullo timore sacra peragere, et gratiarum actiones 
per hymnos deo, sicut apud nos fieri solet, canere, neve cogeren- 
tur magicis ceremoniis inleresse , aut invitos colere et venerari, qui 
apud Medos deorum numero habentur. Neque tamen ideo Christiani 
auderent conari magica sectantes in nostram religionem pertrahere, 


364 EXCERPTA 


A. C.562 μετατιϑέναε μάγους ἐς τὴν xe9" ἡμᾶς δόξαν. ἐχράτησε δὲ 
I . * ' i » : - » 
iur. ^ ὥστε xai τοὺς ϑνήσκογντας τοῖς «Χοιστιανοῖς ἐπ᾽ ἐξουσίας εἶναι 
" ' ' T , € ὦ 4 
ϑάπτειν ἐν τάφοις, ἢ VEVOLLOTGL παρ᾽ ἡμῖν. τούτων οὕτω 
, 1 , , « 
προελθόντων καὶ ἐν χύσμῳ καὶ τάξει γενομένων, ἐπεὲ dve- 
Ὁ δέξαντο οἵ γε ἐς τοῦτο τεταγμένοι τὰς συλλαβὰς τοῖν δυοῖνδ 
βιβλίοιν, καὶ ἀπηκρίβωσαν τῷ ἰσοῤῥόπῳ ve καὶ ἰσοδυνάμῳ 
τῶν ῥημάτων τὰ ἐνθυμήματα, αὐτίκα οἵγε ἰσόγραφα ἕτερα 
ἐπετέλουν. xai τὰ uiv κυριώτερα ξυγειληθέντα τε χαὶ χατα- 
σφαλισθέντα ἐχμαγείοις τ κηρίγοις, ἑτέροις ve οἷς εἰώϑασε 
Πέρσαι χρῆσϑαι, καὶ ἐκτυπώμασι δακτυλίων ὑπὸ τῶν πρέ-το 
σβεων, ἔτι μὴν καὶ ἑρμηνέων δέκα πρὸς τοῖς δύο, ἕξ μὲν 
zz P4 - ' 
“Ρωμαίων, οὐχ ἧττον δὲ Περσῶν, ἀμοιβαίᾳ τῇ δόσει τὰ 
“ »} , , , 5 , * εἰν : Ld D 
τῆς εἰρήνης βιβλία παρέσχοντο ἀλλήλοις. τὸ μὲν τῇ Περσῶν 
φωνῇ γεγραμμένον ἐνεχείρισε Πέτρῳ ὃ Ζὲχ, xat Πέτρος 
-- FrF' ^ εὐ 1 - 
δὲ τῷ Ζὲχ τὸ τῇ Ἕλληνίδι" καὶ αὖϑις τοῦ Ζὲχ τὸ ioog-15 
δοποῦν τῇ “ἝἙλληνίδι βιβλίον γράμμασι Περσικοῖς διασεση-- 
, 1 » - - " 
μασμένον; ἄνευ τῆς τῶν ἐχτυπωμάτων ἀσφαλείας, εἴληφός: 
Ῥιιάϑτος, τὸ σωθήσεσϑαΐ οἵ τὰς μνήμας, καὶ Πέτρος οὐχ ἄλλως 
ἐπετέλεσεν ἀμοιβαίως. εἴτα ἐπὲ τούτοις διελύϑησαν, τῶν τε 
x [i 
ógícv ἀπο ἐγένοντο, xai ὃ Ziy εἰς và πάτρια ἤϑη énogevero.o0 
NUN c , » 5 - 5 , ^ , « - 
ἄταρ ὁ Πέτρος ἔμεινεν αὐτοῦ, ἐπιϑειάσων τῇ γενεϑλίᾳ εορτῇ 
Χριστοῦ τοῦ ϑεοῦ- ἤδη γὰρ προσεπέλαζε τῆς ἡμέρας τὸ σέ- 
» ^ * - m" - , * , € , 
Bag. ἔτι δὲ καὶ τῇ τοῦ ϑεοῦ ἐπιφανείᾳ τὰ νόμιμα ἀγιστεύυ- 
3. j H.; ἢ vulg. — 18. τὸ] ἐς τὸ N. 
Obtinuit quoque, ut Christianis potestas esset mortuos sepulcris 
condere, et illis ad nostrum morem iusta persolvere. Haec cum 
ita rite et ordine gesta administrataque fuissent, litteras hi, quibus 
eius rei cura demandata erat, duobus libellis exaratas susceperunt, 
et earum vim et sensum accurate inter se contulerunt, quarum sta- 
tim altera exempla confecerunt. Et quidem eae tabulae, quibus 
plenior fides haberetur, diligenter involutae, et securitatis causa 
cera iterum expressae, et aliis rebus, quae apud Persas sunt in usu, 
firmatae sunt: tum etiam legatorum sigilla annulis impressa, et duo- 
decim interpretum , sex Romanorum, et totidem Persarum. Sic 
mutua traditione inter se sibi pacis tabulas Zichus Petro Persarum 
lingua scriptas, et Graeca Petrus Zicho tradiderunt, Rursus cum 
Zichus accepisset a Petro aliud illius pactionis exemplum Graeca 
lingua, sed litteris Persicis exaratum , sine ulla sigillorum impres- 
sione, quod ad solam rei gestae memoriam valeret, eadem itidem 
Petrus a Zicho pari forma accepit. His transactis seorsim alter ab 
altero procul a confiniis abierunt, et Zichus quidem ad. sedes pa- 
rias remeavit: [sed Petrus illic remansit, ut festum. Nativitatis 
Christi dei (instabat enim veneranda dies,) sancte et religiose cole- 


wA A Ὗς 


E MENANDRI HISTORIA. 365 


σας, μετὰ ταῦτα ἐπέβη τῆς Περσῶν. καὶ ἐν τοῖσδε πέρας A. C. 56a 
εἰλήφει τὰ τῶν ξυνϑηκῶν. πρὸ δὲ δὴ τῆς ἀναχωρήσεως oe rei FR 
πρέσβεων, παραγενομένων τινῶν Περσῶν sig τὸ Ζίάρας, οἷς 
' , - e - c 
τὸ τοιὐύνδε ἐν φροντίσιν ὕπῆρχεν, ἅμα ἐνίοις τῶν ἕἑρμηνέωνΒ 
— — , , ; 
δχαὲ τοῖς τῶν πλαστίγγων ἐπιστάταις, ἀπεχατέστη τοῖς περὲ 
τὸν Ζὲχ τὰ ὀφειλόμενα χρήματα τῶν ζ΄ ἐνιαυτῶν, ἐφ᾽ οἷς αἱ 
ξυγϑῆχαι προῆλθον. ὡς δὲ Πέτρος ἀφίχετο πρὸς βασιλέα 
Περσῶν ἐν τῷ προσαγορευομένῳ Βιϑαρμαὶς, διαλεχϑησόμενό 
9 L 0 7 Ὁ uu t ou $5 α 74 no μενος 
€ ^ ^ - « 
οἱ περὶ Σουαγίας, ἐς τὰ βασίλεια προελθὼν ἔλεξεν ὧδε" 
᾿ ^9 3 - 1 ^ 1 * ? ? ^ CNN. 
το,γἤκομεν, ὦ βασιλεῦ, παρὰ σὲ; τὸ μὲν ἐν βεβαίῳ τὴν εἰρή- 
3 , Ψ € , 
γὴν ἔχειν εὐτυχήσαντες ἤδη, τὸ δὲ καὶ ὀψὲ γοῦν τευξόμενοι 
— y * - * ? 
τὧν διχαιοτέρων παρὰ σοῦ μὴ αχϑησόμεγοι. ὃ γὰρ τὸ παρὸν 
1 , ^ - - 
εὖ διαϑεὶς xai σχεδιάσας, ὡς εἰπεῖν, τὸ συνοῖσον πῶς οὐχὲ 
- Es. , ^ - , , 
τοῦν μελλόγτῶν προμηϑεύεται πολλῷ τῷ διαφόρῳ, καϑύσον α, 
. - , , 
15xet y90YQ τῷ πλείονι; μεγίστου τοίγυν πέφυχε βασιλέως τὸ 
Υ * , » ' , , M ' € 
δύνασϑαι μὲν πλέον ἔχειν, μὴ βούλεσθαι δέ" τὸ γὰρ bien 
, - , 2 , - * 
βάλλον τῆς ἰσχύος ἐν σώφρονι κολάζεται λογισμῷ. ἐπεὲ οὖν 
τὸ ζέον τοῦ πολέμου κατέσβεσται νῦν ἡμῖν καὶ ὥσπερ ὧνε- 
7 
πνεύσαμεν, εἷς δὲ μόνος ὑπολείπεται σπινϑὴρ, (quui δὲ σπιν- 
20959a καχῶν τὴν Zovav(av, ἀπειλοῦσαν ἡμῖν μεγίστην ἔσε- 
σθαι δυσμενείας ἐμπύρωσιν,) γενοῦ χώλυμα τῶν δεινῶν, 
xai προχατάπαυσον ἡμῖν ἐλπίδα τῶν κακῶν. ἐν coi γὰρ τῶν 
6. αἱ ξυνϑῆχαι H., ἐξυνϑῆ" καὶ vulg. 9. Σουαγίας et ztgotà-- 
ϑων H., Zov&rac et προελϑεῖν vulg. : 


ret. Nec multo post illic adhuc Epiphaniae festum solenni more 
elebravit: deinde ad Persas profectus est. Et sic quidem pacis 
transactio ad finem perducta est. Ante profectionem legatorum, cum 
eX Persis hi, quibus ea res curae erat, ad Daras accessissent una 
cum interpretibus et iis, qui trutinas adferebant, repraesentatae 
sunt qygae Zicho pro septem annorum pensionibus promissae fue- 
rant pecuniae. Petrus vero ad regem Persarum accessit in loco, qui 
DBitharmais appellatur, ut de Suania cum illo ageret, δὲ in regiam 
introductus sic locutus est: ,Venimus, o rex, ad te, quum magna 
ex parte pacis beneficium iam adepti simus, ut in reliquis quoque 
quamvis sero iustitiam a te impetremus; nec nos deceptum iri spe- 
ramus. Nam qui praesentem rerum statum recte composuit, et in- 
stantia commoda respexit, quanto magis is futuris providebit, quia 
et diuturniora sunt? Magni regis est posse quidem plus habere, 
sed nolle. Quicquid enim potentiae superat, cohibetur et compri- 
mitur prudenti moderatione Itaque cum fervens belli inter nos 
ardor iam deferbuerit et quodammodo respiremus, uma scintilla 
relicta est: Suaniam dico scintillam malorum , quae minatur nobis 
maximum inimicitiarum incendium Sis igitur obstaculo et impe- 
dimento gravissimis qui impendent casibus, et restingue malorum 


366 EXCERPTA 


LÀ L LL RA " 
A. C. 562 ὠμηχάνων τὸ ἄπορον ἀγεϑέμεϑα ανησαμένῳ τὰ δέοντα. 
Ind. 10 P , A 3 M VIR i , - r id 7 ji ^ 5 ΤῊ 
lustiniag/* γάρ τίς ἔστι τελεωτατη τοῦ πολέμου χατάλυσις, τὸ προσ- 
τεθῆναι καὶ Σουαγίαν ἡμῖν, εἴπερ “Ταζικῆς κύριοι χαϑε- 
c * , - - bd t 
στήχαμεν. ὃ γὰρ δεσπύσας τοῦ ἡγεμονικοῦ πῶς οὐχ ἕξει 
ἀν d NO » ' 1 » ^ , 1 X. , 
τὸ ὑποβεβηχος; ovre γάρ alot ovre μὴν αὐτοὶ Zovaro5 
^ ? , $ 5 - 
πρὸς ἀμφιοβήτησιν ἰοιεν, ὡς οὐχ ὕπηήχοος ἡ Σουανία “αϊζῶν 
2. ὦ 5 τῷ , - - , ς τ' p 
ἀνέκαϑεν 5v, καὶ ὁτι ψήφῳ τοῦ “αζῶν βασιλέως ὃ Σουανίας 
M. τὰ ^ - , [4 M ' , 
ἄρξων τὸ xvgog ἐδέχετο." ταῦτ᾽ εἰπὼν Πέτρος ἐν γράμμασιν 
ἐπεδείκνυ Χοσρόῃ παλαιτέρους “αϊζῶν βασιλεῖς, καὶ ἄλλους 
' » , * 
ὑπὸ ἄλλων χειροτονηϑέντας Σουάγων βασιλέας. εἶτα φταῖϊο 
3 3^ ce - , , €. ως ἽΝ - ^x 
αὔϑις ἔλεξε ,v0U διχαίου τοίγυν ἡμῖν, ὦ βασιλεῦ, xal Xova- 
, , NL M , ; , , E 
Pd νέαν παφέχοντος, οὐχὲ σὺ προτηρήσας ἐν κέρδει σχήσεις εἶμ- 
^ * ' J TM M - » 
φύτερα, καὶ τὸ δόξαι μὴ ἀδικεῖν καὶ τὸ δοκεῖν δωρεῖσθϑαν 
' - ^ ct a » c ^ 
TO 70007x0Y πῶσιν; οὕτω γὰρ ἂν καὲ ὃ x«9' ἡμᾶς βασιλεὺς 
» 5 - » ^ ^". e ow ' " 
οἴοιτο ἀδικεῖσϑαι, eiye τὸ οἰχεῖον ὥσπερ δῶρον λήψεται nag 15 
- ' » 
ὑμῶν, ἐπεὶ xol “αζικὴν οἴεται οὐκ ἄλλως ἔχειν. διαβεβαι- 
V.97 ουμένων γὰρ ἡμῶν xot ἐναργέστατα δεικνύντων ὡς “Ῥωμαίων 
ἐκ πλείστου χρόνου κτῆμα, ἀντεῖπας αὐτὸς τῷ τοῦ πολέμου 
, A ζ ^ RJ , 9. Ὁ oC M À 9 , 
vou «“αζικὴν οἰκειώσασθαι, καὶ ὅμως, τῷ βούλεσθαι τὴν 


1. τὸν πόρον H., τὸ εὔπορον B. μηχανησαμένῳ H. mg. , 
μηχανησαμένων vulg. 6. ἴοιεν N., εἴποιεν H., ἴδοιεν vulg. 
8. χῦρος H., χύριος vulg. 10. βασιλέας] ἡγεμόγας H. mg., 
- βασιλείας ed. Par. τι. z«i] zzv N. 14. οὔτε pro οὕτω coni, 
N. 15. οἴοιτο] ovx add. Val. 


imminentium exspectationem. Nos enim dubia et controversa, quae 
secare non potuimus, ad te reiccimus, ut quae convenirent statueres. 
Unica enim ct sola belli prorsus finiendi ratio est, si quidem do- 
mini Lazicae sumus, ut Suaniam quoque nobis restituas. Qui enim 
.dominium assequitur eius, quod imperat, qui fieri potest, ut non 
quoque dominus sit eius, quod alteri paret? .Atqui Lazi, sed ne 
quidem ipsi Suani, minime in dubium revocaverint, Suanjam olim 
subiectam fuisse Lazicae, et regi Lazorum ius fuisse arbitrio suo, 
qui Suaniam regeret , constituere. Quae cum diceret Petrus, ex 
tabulis Chosroém docuit, Lazorum reges antiquiores esse, et reges 
Suanorum ab iis subinde esse creatos: deinde sic dicere pergit: 
»Quum igitur ipsa iustitia, o rex, Suaniam nobis attribuat, nonne 
tu magni facies, prius concedendo utrumque assequi, ut et nemini 
iniuriam intulisse, et omnibus, quae debes, largitus esse videaris? 
Sic enim rex noster minime se laesum esse existimabit, si quod 
suum est, tanquam dono acceperit, cum et Lazicam non alio modo 
suam effectam putaverit. Cum enim asseveranter contenderemus, 
quod etiam aperte ostendebamus , Lazicam a longo tempore a Ro- 
manis possessam fuisse, tu contra eam tibi belli iure propriam effe- 
ctam dixisti , nihilominus illaesam iustitiam esse voluisti, et tempe- 
. ratam habere cogitationem ,..quam manum potentem potius duxisti. : 


E MENANDRAI HISTORIA. 365 . 


δίκην ἄτρωτον εἶναι, προυργιαίτερον ἔϑου σώφρονα κεκτῆ- A. C. 565 
σϑαι λογισμὸν ἢ χεῖρα δυγατήν. τοιγαροῦν ἐποιήσω τὴν euo tom 
ἀνάγκην ἀνάγκην, ai τῷ γενναίῳ τῆς u£yoAopooovrgc ἐψηφίσω E. 
xarà σαυτοῦ, καὶ νιχᾷν ἠξίωσας ἡττημένος τοῦ πρέποντος, xat 
δάπλῶς ἀὠπεχκατέστησας ἡμῖν “αζικὴν ὥσπερ οἰχεῖόν τι χτῆμα 
μεταϑεὶς καὶ τὴν ἐξουσίαν μεταγαγὼν ἐφ᾽ ἡμᾶς. οὐχ ἄλλως 
δὲ καὶ περὲ Σουανίας ἀντιβολοῦμεν., τὸ οἰκεῖον προῖχα λα- 
Bstv* καὶ χάριν δὲ ὅμολογήσειν ἡμᾶς ὑμῖν, τῷ μὴ ἐζημιῶ- 
σϑαι τὸ οἰκεῖον" ὑμᾶς δὲ τῷ χρείττονι, τῷ δύνασϑαι τοσοῦτον 
τοῶστε δωρεῖσθαι δοχεῖν καὶ τὸ μὴ ὑμέτερον." xoi ὃ βασιλεὺς 
ἔλεξεν ὧδε. ,,οοὕτω δῆτα ψυχὴν λόγων χηρεύουσαν xai τοῦ 
πείϑειν ἔρημον εὑροῦσα ἡ τῆς σοφίας δύναμις, πεοιφρονοῦσα C 
τὸ ἀσϑενὲς καταγωγίζεται, ὥσπερ φάρμαχον ἐν ἕλκει προσ- 
πλαττόμεγον καταβιβρώσχει μὲν τὸ νοσοῦν, συγαναζωπυρεῖ' 
1508 τὴν ὑγείαν τῷ κάμνοντι. εἰ γὰρ τὸ δίκαιον οὐκ εἰπέ 
ἔισιν, εἴ πη δὲ τὸ ἁρμόδιον, οὐδὲν ἧττον καὶ οὕτω κινήσει. 
τοιγαροῦν 7) σοφία τούτου ἕνεκα τῆς ἰσχύος τῶν ὅπλων χρα- 
τεῖ, ὅτι πολέμου μὲν δύναμις οὐχ οἵατε πέφυκε τοῦ πρα- 
κτέου γενέσθαι, εἰ μή πω καὶ ξαυτὴν αὐτὴ διαχρήσεται, 
20:0. δὲ τῆς σοφίας ἀσώματον καὶ φρούριον καϑέστηχεν ξαυ- 
τῆς" πρός γε χαὲ φρουρεῖ τὸν κεχτημένον αὐτήν, ἐντεῦϑεν 


8. δὲ ὁμολογήσειν H., σὲ ὅμολ. vulg. 10. ὑμέτερον Ν., 
ὕστερον vulg. 16. εἴ πη] εἴποι coni. N. — 19. περιγεγέσϑαι 
N.. αὐτὴ N., αὐτῇ vulg. 


Quare, quae nulla erat necessitas, eam sponte tibi necessitatem 
imposuisti, et generoso iudicio contra te ipsum pronuntiasti: ab 
honestate te victum esse confessus, plane nobis Lazicam restituisti, 
et tanquam nostrum proprium patrimonium eam tradens eius possi- 
dendae potestatem in nos transtulisti; quod et idem de Suania sup- 
plices petimus, ut gratis quod nobis proprium est, recipiamus, 
et ut nos vobis gratias habeamus, quod eo, quod nostrum est, mi- 
nime nos mulctaveritis: vos autem summo numini, quod tantum 
potestis, ut etiam quae vestra non sunt, dono dare videamini." 
Rex autem ita respondit: ,jEquidem sapientiae vis si offenderit ani- 
mum ratione destitutum et persuadendi facultate orbatum , quod 
infirmum et imbecillum est, prosternit et conterit, quemadmodum 
medicamentum ulceri adhibitum depascitur, id quod dolorem facit, 
et sanitatem restituit aegrotanti. Quamvis enim minime iusta sit 
ea, quae apud huiusmodi hominum genus habetur oratio, si tamen 
apte et concinne quis dicat, dicendo evincit. Ea de causa sapien- 
tia longe armorum vim superat, quod bellica virtus non possit ali- 
quod egregium facinus edere, nisi se ipsam quoque consumat, pru- 
dentia autem et suum ipsius praesidium constitutum est, et eum, 


368 EXCERPTA 


* *Y τ᾿ 
A. C.56» 02r» οὐδὲ αὐτὸς 02, ὦ “Ῥωμαίων πρεσβευτὰ, ὥσπερ εἰχὸς 
3 ' , *! PS » ' 
^ phi i τοσαύτῃ φιλοσοφίᾳ τεθραμμένον, 7; περιεῖναι τοῖς δήμασι 
ustin. ͵ , " 
X pueud) xac , μεμφϑείην πρός τινος ἔγωγε μὴ πείϑειν μαϑών" 
» t! 3 » E, , - 
πλὴν ὡς ἂν oi0018 ὦ, κἀν εἰ μὴ volg δήμασι τηλαυγῶς, 
?^ ,“ € - , ^ ' c » ΕῚ » 
ἀλλ ὅμως τῷ βουλόμένῳ τῆς γνώμης, ὡς ἔνεστιν, ἐν gavep(i 
προϑείην τὸ δίκαιον * δοίημεν, ὡς ἐδικαιολογήσω περὲ Σουα- 
, U «- , 
γίας, τὴν ἀλήϑειαν οὕτως ἔχειν. "dfaluxv μὲν ἐχειρωσάμην, 
Zovavoig δὲ οὐδὲ προσέβαλον, ἢ μόνῃ ἀχοῇ τῷ τὸν ΠΗ. 
“ξουανοις dé Ὅσδὲ 1t "hos », *| μόνῃ ἀκοῇ τῷ τὸν ἹΜερμε- 
- “« 3.5 , 
ρόην ἡμῖν σημῆναι, ὡς οὐκ ἔστιν ἀξιόλογος οὐδὲ μὴν περι" 
: ' c ' 27 - » 2 , 344? 
Ριιόῤδιμάχητος 75 χώρα, οὐδὲ βασιλικῆς &9yov ἐχστρατείας, GÀ t0 
ἕν ὑπάρχει τῶν ἐθνῶν τῶν περὶ τὸν Καύκασον, xai ὡς 
» , ' c c - P, ? - - , 
Ἔχουσι βασιλίσχον, καὶ ὡς ὁ χῶρος ἔστι Σχυϑῶν zagodog. 
ἀπεβίω M. ) ira ὃ Nayoó ὑπῆλϑε τῇ | 
ἀπεβίω lMeousgonc, eia o Neyoeoyav ὑπῆλθε τῇ στρατὴΣ ᾿ 
C ow ' Δ - 
yia. γέγραφε τοίγυν ἡμῖν καὶ αὐτὸς οὐκ ἄλλως περὲ αὐτῶν, 
ὅτι τοῦ Καυχάσου τὰς ἀχρωρείὰς οἰχοῦσι, καὶ ὅτι δῆταιδ 
κλῶπές τὲ καὶ λαφυραγωγοὲ καὶ χαλεπῶν ἔργων xai ἀνοσίων 
, 3 €- " 
χαϑεστήχασιν ἐργάται. ἠβουλόμην οὖν κατὰ σφῶν ἐλάσαϊ | 
στρατείαν, OL δὲ κατοῤῥωδήσαντες ἀντὲ Σουάνων ἐγένοντο | 
, € ᾿ - 5 [od bj , Li , ^ 
IHégoc. ὡς εἶναι δῆλον ἐντεῦϑεν ἀνήκειν μοι τὴν χῶθαν» 
M iJ ^ Ἁ — , 
χαὶ ἔχειν οὐκ ἀργοῦμαι. καὶ τοίνυν δηλοῦσιν ὑπακούοντεζχρ 
BY - 2: 3 » M^ A. 
piv ἀσμενέστατα τῷ καὶ τοῖς δούλοις ἄρχεσϑαι τοῖς ἡμῶν. 


ρα, 


1. σὲ add. N. 2. τεϑραμμένον N., τεθραμμένος vulg. 
περιεῖναν N. , εἴπερ tive, vulg., ἥπερ &iveu H. 4. εἰ μὴ 
τοῖς H., eiui τοῖς vulg. 13. Ναχοραγὼν Agathiae. 15. ἢ 
ὅτι Ἡ, 16. χαλεπῶν H., χαλεπῶς vulg. 


ET 


qui ipsam possidet, salvum et incolumem servat et praestat. Quam- 
obrem nolim hoc mihi vituperio dari, o Romanorum legate, si 
ego, qui a nemine didici, tibi non persuadeam, qui philosophicis 
disciplinis adeo innutritus et imbutus fueris, ut oratione superiorem 
esse didiceris : tamen quantum in me erit, etsi non luculento ver- 
borum artificio, ex animi mei sententia quod iustum est promam. 
Demus, de Suania te vera dixisse, et ita se rem habere: at Lazi- 
cam bello subegi; Suanos nunquam bello appetii. Solo auditu a 
Mermeroe accepi, qui significavit, regionem non esse dignam nostra 
cura, neque pro qua certaremus, neque regem decere huic terrae 
bellum inferre.  Sitam esse inter eas gentes, quae circa Caucasum 
habitant, habere regulum, et esse transitum Scytharum. Decessit 
Mermeroes, administrationem exercitus áp d Nachoergan.  Scri- 
psit ille nobis eadem: Suanos iuga Caucasi habitare, esse latrones, 
praedarum abactores et quorumcumque gravium et immanium scele- 
rum pátratores. Constituimus adversus illos exercitum mittere, sed 
subito metu compulsi ex Suanis Pcrsae facti sunt: unde satis aper- 
tum est, hanc regionem in nostra potestate esse, et eam me tenere 
minime inficior. Nec obscurum est, illos nobis lubenti animo 


"P acit Mao qe M pai E ein rm, tt 


E MENANDRI HISTORIA. 369 


* » VM , | ; δῷ 
ἀμέλει καὶ τοῦ Ζὲχ ἐν γράμμασι δηλώσαντος, ὡς Ῥωμαῖοελ. ἐν 561 
; , - ES - 2 ^ € " 
“Σουανίαν ἐπιζητοῦσι λαβεῖν, τοσοῦτον πόῤ δώϑεν φήϑην ὑμᾶς n. 38 
- D - ja e 
τοῦ διχαίου φῆσαι. καϑύσον οὐ πλησίον ἐγενόμην τοῦ πεί- 
θέσθαι τῷ παραλόγῳ τῆς ἀκοῆς. πλὴν ἡττηϑήσομαι τοῦ δυ- 
M , 
δγατοῦ, καϑόσον οἰηϑείην περιέσεσϑαι, μὴ οὐχὲ ταὐτὰ qgo- 
γεῖν τῷ x«9' ὑμᾶς βασιλεῖ. ταύτας δήπουθεν αὐτὰς ἀπε- 
' ᾿ - -Ὁ ^ L4 τ d 
χυησὲ τῷ νῷ τὰς ἐνγοίας ὃ Περσῶν βασιλεὺς, x«i ἐν τού! 
ς , 2 , ' -" 
τοις 0 λύγος ἐπέπαυτο πρὸς βραχὺ περὲ Σουαγίας αὐτῷ. xat 
3 , « - 
αὖϑις, ὥσπερ ἔν μεταξυλογίᾳ τινὲ, megü'dufgov τοῦ .2λα- 
Τομιουγδάρου τοῦ Σαρακηνοῦ διελεγέσϑην auqo, τοῦ βασιλέωςα 
e 324 N » δ᾽ χαϑ' $uüc 4 C ox ' 
οὕτω πως ἀρξαμένου" ,,0 καϑ' ἡμᾶς ᾿μβρος 0 Σαρακηνὸς 
b] ἔχ , -» ' ν M 
οὐχ ἥκιστα ἐπιμέμφεται τῷ Ζὲχ, καὶ καταβοὴν πεποίηται 
^ 5 :] , Uu M ? , * 
τανδοὺς οὐκ ἐλαχίστην, ἅτε οὐδέν τε ὀνήσαντός ye αὐτὸν, 
D i , , c € Mw ΕΣ CAN S. , 2 EJ ' , 
ἡνίκα ἐσπενδόμεϑα ὡς ὑμᾶς." καὶ ὃ Πέτρος, ,,ἂν οὐδενὲ χρό-- 
τὔγῳ πώποτε, ἔφη, ,,(ἑητόὸν τι χρυσίον ἐχομίσαντο ἐκ Ῥωμαίων 
« ^ » x 
οἱ χαϑ' ὑμᾶς Σαρακηγοὶ, ovre μὴν ὠνάγχῃ τινὲ, ovre καϑ' 
ὁμολογίαν τινά: ἀλλὰ δῆτα ὃ πατὴρ ᾿ἄμβρου ᾿Δλαμούνδαρος 
ἔστελλε δῶρα τῷ “Ρωμαίων αὐτοκράτορι, καὶ ὃ γε δεχόμενος 
ἀντεδωρεῖτό ye αὐτόν. ὅπερ ἐφ᾽ ἑκάστῳ ἐνιαυτῷ τὸ τοιόνδε 
NAP 2 -» Ὕ 93 » €t , , , 2 e 
5οἐέγίγνετο οὐδαμῶς, ἀλλ᾽ ἔστιν Ove xod πέντε παρῳχημένων éov.V.98 
τοῦτο γοῦν διεσώθη τε xoi διεφυλάχϑη ᾿Δλαμουνδάρῳ τὲ" 
τς 5. φηϑείην vulg. ταῦτα vulg. 12. καταβοὴν B., καταβολὴν 
vulg. 16. ἡμᾶς vulg... 


parere, et a nostris servis regi. Postremo Zichus nos per litteras 
certiores fecit, Romanos repetere Suaniam , in quo tam longe vos 
ab eo, quod iustum erat, discedere existimavi, quantum abfui a 
fide adhibenda his, quae ad me contra rationem deferebantur. Sed 
cedam , quantum fieri potest, rerum necessitati, quamquam me: vi- 
€turum esse speraveram, quo minus a rege vestro dissentiam.*. Has 
igitur cogitationes e, mente sua effudit rex Persarum: et tum pau- 
lum quievit disceptatio de Suania. Mox autem, veluti medio quo- 
dam colloquio rursus de Ambro Saraceno inter eos exortus est ser- 
mo. Rex sic incepit : Qui apud nos est Ambrus, Alamundari filius, 
Saracenus, non parui Zicho succenset, neque parvam querelam de 
eo instituit, quod illius rationibus consulere, cum inter nos pacem 
fecit, praetermisit. Et Petrus, ,Nullo unquam tempore, inquit, 
Saraceni, qui apud vos sunt, certam auri summam a Romanis abstu- 
lerunt. | Nec enim id nostrarum rerum necessitas unquam  postu- 
lavit, neque nobis cum his quicquam convenerat. Sed pater Am- 
bri, Alamundarus, misit dona ad Romanorum Imperatorem: is cam 
ea accepisset, vicissim eum donis est remuneratus, quod tamen 
unoquoque anno nequaquam factum est, sed aliquando interpositum 
est spatium quinquennii. Hoc igitur inter Alamundarum cet nos 
usurpatum et observatum est non brevi tempore, Deus autem no- 


Dexippus, Eunapius etc. 24 , 


370 EXCERPTA 


A. C. 562 xa ἡμῖν ἐπὶ χρόνον ἥκιστα ὀλίγον. ἐξεπίσταται δὲ τὸ χρεῖτ- 
sius 36 79^» ὅτι οὐχὶ δῆτα ἐῤδωμένα φρονῶν ἐς Πέρσας τὼ τοιάδε 
ἔπρασσεν ᾿Αλαμούνδαρος. τοιγαροῦν διεβεβαιοῦτο, ὥς, εἰ xai 
ὑμεῖς πόλεμον κινήσοιτε καϑ’ ἡμῶν, ᾿Αλαμουνδάρῳ γε ἄπρα- 
χτός τε καὶ &vevéoymvoc ἔσται 7 μάχαιρα τῆς “Ρωμαίων £xa-5 
τὰ πολιτείας. ταῦτα μὲν οὖν ἐπί τινα διέμεινε ygóvov. νῦν 
δὲ ὃ σὸς μὲν ἀδελφὸς, δεσπότης δὲ ἐμὸς, ἔϑετο ἔν νῷ ὄμφρο- 
γέστατα οἶμαι, ὦ βασιλεὺς ἔφη τε, ὡς, εἰ βεβαίως ἔχει τὰ 
πολιτεύματα τὴν εἰρήνην, τί δήποτε ἄρα λυσιτελήσει μοι 
τοῦ λοιποῦ ὑπηκόοις τε xai δούλοις προσφϑέγγεσθϑαι Περ-το 
σῶν, ὡς ἂν χαταπρόοιντο τῶν κεχτημένων τὰ πράγματα, 
P. 146 ἤγουν πορίζειν τι οὐτοῖς ἢ πορίζεσθαι παρὰ σφῶν ;" s πρὸ 

τῆς εἰρήνης," ἔλεξεν ὃ βασιλεὺς, ,,ξχατέρωϑεν ἐστέλλοντο πρε-- 
σβεῖαι xci ἀμοιβαίοις ἐφιλοφρογεῖσϑε δώροις ἀλλήλους, χρῆ- 
vaL οἶμαι ἄτρωτα εἶναι τὰ ὅσα ἐστέρχϑη πρὸ τοῦ." ταύταις τῇ 
μὲν οὖν αὐταῖς xoi περὶ ᾿άμβρου ταῖς δικαιολογίαις ἐχρη- 
σάσϑην, καὶ αὖϑις ἀντελογίζοντο περὲ Σουαγίας. ὃ δὲ βασι- 
λεὺς εἶπεν" οὕὗπηνίκα ἔγωγε παρεστησάμην Σκένδεις τε καὲ 
Σάραπα xat “Ταξικὴν, ὑμεῖς οὐ φατε ὅτι τηνικαῦτα Σουαγνίαν 

Βὲν ὑπηχόων εἴχετε μοίρᾳ. εὔδηλον οὖν ἐντεῦϑεν, ὡς οὖχξο 
ἐτύγχανον ὄντες ὑπὸ “αζούς. ἢ γὰρ ἂν καὶ αὐτοὶ ξὺν τοῖς 
χρατοῦσιν ἡμῖν προεχώρησαν.᾽ ὃ Πέτρος ἔφη ἀμοιβαδύν" 

6. τινὰ -H., τινε vulg. 1I. χκαταπρόοιντο, H., χατὰ πρό- 


xv τῷ vulg. 19. ὅτι deest vulg. 21. 7 γὰρ ἂν N., 1 γὰρ 
ἦν vulg. , τοιγαροῦν H. 


vit, Alamundarum hoc fecisse, cum rebus Persicis minime studeret, 
Conventum enim fuit, si bellum contra nos moveritis, ut Alamun- 
dari ensis adversus rem publicam Romanam quiesceret et ab ommi 
bellico opere immunis esset. Haec igitur aliquo tempore durarunt. 
Nunc vero frater tuus, meus dominus, o rex, prudenter, opinor, 
in animum induxit suum, et ait: Si pacem ista duo regna obser- 
vent, quid mihi porro proderit, subditos et servos Persarum sol- 
licitare , ut dominos suos prodant, et quicquam illis largiri, aut ab 
ills accipere?* Si ante pacem, respondit rex, mutuo missae sunt 
legationes, et vos invicem donis amice coluistis , existimo inviolata 
et illaesa permanere debere , quae inter vos sunt prius constituta, 
His igitur quo suam quisque causam de Ambro tueretur, argumen- 
lis usi sunt: deinde rursus inter se de Suania contenderunt, et 
rex dixit: ,Cum occupavi Scendes, Serapa et Lazicam, tum ipsi 
negatis nos Suaniam quoque sub nostra ditione habuisse. Ex 

apparet, eam nunquam subiectam fuisse Lazis. Si enim ita se res 
habuisset , una cum Lazis, quippe qui imperium eius tenerent, in 
nostram potestatem vénisüel; * Petrus contra respondit: ,Hoc fa- 


A —— 


E MENANDRI HISTORIA. 371 


- 3 ! * 5 EJ , 
»τοῦτο οὐ γέγονεν n ἐπεὶ ὃ Σουάνος ovx ἀπέστη, καϑὰ Ón-A.C.506a 
E c Li - - 
πόυϑὲν οὗ δοῦλος zv ὃ “αζός. qui δὲ, Og τοῦ xa9 dcin το a 
, - » - - , * us 
δούλου ὁ δοῦλος ἀφηνίασεν οὐδαμῶς." ,,«τήμερον,᾽ εἶπεν ὃ 
᾿ , x ' ᾽ ^ 2 aj , 
βασιλεὺς, ,0éxa 905 παρῳχήκασιν ἐνιαυτοὶ, ἐξ οὗ Σουανίαν 
Ὕ - 5 , * , δ᾿ ΕῚ , , * 
δὲν κατοχῇ ἐκοιησώμην εϑεβασβοις πολλάζις ἐδεξαμιεϑά τὸ καὲ 
2: , " , ^^ ^ 
ἐξεπέμψαμεν ὡς Ρωμαίους" καὶ τί δῆτα ἐξ ἐχείγου τὸν óv- 
τιναοῦν οὐ κεκινήκατε λύγον ἕνεχα Σουανίας ;" ,,ἐπειδὴ τηνι-- 
καῦτα, ἔλεξεν ὃ Πέτρος, ,,καὶ “αζικῆς κύριος ἐγεγόνεις. xad 
εἴπερ ἔφην" ὡς δεῖ παραχωρῆσαΐ μοι Σουαγνίας, ἀντέλεξας C 
x , - 
τοᾶν᾽ τίνος χάριν" xai εἴπερ αὖϑις ἔφην: ἐπεὲ “αζικῆς ἐστι 
κατήχοος, ἀπεχρίγω" τίνα γάρ σε γνωρίζομεν “αζικῆς ; xat 
^ 2 » » ^ , 3557 75 - ᾿ 99 
λοιπὸν ἀντερεῖν εἴχομεν τὸ παράπαν οὐδέν. »Χοῦτο φὴς, 
* , - 
εἶπεν ὃ βασιλεὺς, ,,ὅτε Σουανία “αζῶν ὑποχείριος ἦν. εἴπερ 
T! - 
ἐν γράμμασιν οἷόστε εἰ τεχμηριῶσαι τὸ τοιύνδε, ἥχιστα 
" ΕῚ “ - , 5 .ςε I , x , ? 
τοαποτεύξῃ τοῦ δέοντος. καὶ 0 Πέτρος" ,,0V τι μελλήσω, ἀνα- 
διδάξω δέ σὲ τἀληϑές. ἀρχαῖον ἔϑος, ὦ δέσποτα, τόδε ἐχρώ- 

* - ε τ , € ' c , E - 
τησὲ παρὰ “αζοῖς. 0 Σουανίας ἡγεμὼν ὑπήχουε τῷ alo, 
καὲ ἀναάγραπτός οἱ ἐπεφύκει ἐς δασμοφορίαν. xoi τοίνυν 

" - , - 
ἐχομίζετο παρ᾽ αὐτοῦ ὃ “Ἰαζὸς καρπούς τε μελιττῶν καὶ δέῤ- 
3 u » , 3 
209t: καὶ ἕτερα ἅττα. ὅπηνίχα δὲ οὖν ὃ Σουάγος ἄρχων ἀπε- Ὁ 
βίω, ἐχειροτόνει ὃ τοῖς “Ταζοῖς ἐφεστὼς τὸν διαφυλάξοντα 
νὰ * , , , , » - 
τοῦ ἀποιχομένου τὴν ἀρχήν. ἂν τούτῳ γράμμασιν ἐχρῆτο, 
2.09 N., ὃ vulg. Q0» εἶπεν H., εἶδεν vulg. 9. δεῖ N., δὲ 
vulg. 21. ὕφεστως vulg. 


ctum non est, quia Suani a nobis non defecerunt, quemadmodum 
Lazi, quibus subiecti erant, Hoc igitur affirmo , servos servorum 
nostrorum nunquam a nobis descivisse.* At rex: , Hodie praeterie- 
runt decem anni, ex quo Suaniam occupavimus. Legatos saepius 
a vobis excepimus, et ad vos misimus. Cur tandem nullam unquam 
mentionem de Suania fecistis?* ,Quia, Petrus ait, Lazices dominium 
eras adeptus. Etenim si te adiissem, «ut mihi Suaniam cederes, 
causam , cur id faceres, interrogasses; quam si reddidissem: quia 
Lazis est subdita: An nescisme Lazicae dominum effectum esse? - 
respondisses, neque nobis quicquam reliqui fuisset, quod ultra 
eloqui potuissemus.* ,,Ain tu, inquit rex, Suaniam Lazis fuisse 
subiectam ? | Hoc si tu tabulis seriptis probare poteris, impetrabis 
quod iustum est^ Et Petrus: ;,,Haud cunctabor. Docebo te verum. 
Vetus mos, o domine, obtinuit, apud Lazos hicce: quum Suaniae 
dux subesset Lazo, inter hos, qui illi tributa pendebant, adscriptus 
erat. Quamobrem Lazus accipiebat ab ipso fructus, mella, pelles 
et alia quaedam. Quando autem Suaniae princeps vita excedebat, 
suffragio eius, qui Lazis praeerat, eligebatur, qui in locum defuncti 
regionis administrationem susciperet. Tunc Lazorum praefectus lit- 


372 τς EXCERPTA 


- d ^ P: 
A:€. 56a ὡς τῶν Ρωμαίων αὐτοχράτορα τῶν ξυμβεβηχκότων πέρι" καὲ 
a cit es αὐτὸς ἀντιγράφῳ ἐπιστολῇ ἐνεχελεύετό οἱ ἐχπέμψαν τὰ σύμ-: 
us ln. - ^ , u ffs 
βολα τῆς τῶν Σουάνων ἡγεμονίας ὅτῳ μὲν βούλοιτο, Xova- 
vq δ᾽ ὕμως ἀνδρί. τοῦτο τὴν ἰσχὺν ἔλαβεν ἐκ τῶν Θεοδο- 
- * NE. , , , - 
σίου τοῦ καϑ᾽ ἡμᾶς βασιλέως χρόγων μέχρι Περόζου τοῦξ 
, , - ; , - *y ^ 
ὑμετέρου πάππου καὶ “έοντος τοῦ xaJ ἡμᾶς." εἴτα ἐκ τῆς 
χλαμύδος ὃ Πέτρος ἐν φανερῷ προκομίζει βιβλίδιόν τι. ἐν 
€Tz ' ' , ? ^ m ut P - 
ᾧ στοιχηδὸν τὲ χαὲ διῃρημένως ἀϑηλοῦρεο «“Ἰαζῶν βασιλεῖς. 
, , c c €- 
of Σουάγνων. ἐχειροτόνησαν ἡγεμόνας, εἶχε δὲ οὕτω τοῦ γραμ- 
ματείου ἣ δύναμις, εἰ καὶ μὴ οὕτω τὰ ῥήματα: ,,οἵδε “απ po, 
Ῥ. τήγζῶν βασιλεῖς, oj ye βασιλίσκους ἐπέστησαν Σουάγοις, ἐξ οὗ 
χρόνου Ocodóotog τὸ “Ῥωμαίων διήνυσε χράτος καὶ Οὐαρά- 
E x , ? ' 
νης τὸ Περσῶν ἄχρι ““έοντος αὐτοχράτορος καὶ Περόζου.". 
4 ὁ * c , » » , » E] , & 
χαὶ διεξελθὼν ὃ Πέτρος δφῃ" ,,«yot τουτῶν ἰσμὲν ὃν γϑαμ- 
- - A] M e c * d x 
μασι “Δαζῶν ve βασιλεῖς καὶ τοὺς ὁσοι ὑπὸ «“αζοῖς ἀρχοντεςτῆ 
ἐγένοντο Σουάνων." καὶ ὃ βασιλεύς ,,εἰ ξυγχωρήσομέν coL 
* p ' € , - 
τὸ παρὰ σοῦ προχομισϑὲν γράμμα ξυναιρόμενον τῇ κατὰ σὲ 
y M ' 5 , 1 ' 
πολιτείᾳ ἔχειν τὸ πιστὸν, ἄρα᾽ καὲ τὰ ἡμέτερα συμβόλαια 
πιοτευϑήσονται δικαιότατα; — ,,οἶμαι." — πλὴν," ἢ δὲ 
c ^ [τὸ » » Ν᾽ -“ ct »" T € 
Βό βασιλεὺς, ,,ὑπερ ἔφης, &yevat πειϑοῦς, 0zL δῆτα οὗτοι 0laQ 
τῷ « ᾿ ci t€ c X 2 ὃν 2 1 s "e : 
V.99faciAeig οἱ μὲν ovrog, oL δὲ ἄλλως ἐγένοντο. ἐπειδὴ δὲ νῦν 
1 5 , ^4 , , E] * 2 , γ᾽ 
περὲ ἀμφηρίστου διαλεγομεϑα δούλου, εἰ μὲν ἐναργέστατά 
19. ἦ δὲ N., jt» vulg, εἶπεν Η. 
teris Imperatorem certiorem faciebat de his, quae evenerant. Et 
Imperator Lazicae praefecto per epistolam iubebat ipsum mittere 
insignia praefecturae Suaniae cui vellet, modo Suanus esset. Quod 
iam a tempore Theodosii, Imp. nostri, usque ad Perosem, avum ve- 
strum, et Leonem, qui apud nos imperavit, invaluit Deinde e 
chlamyde Petrus in medium protulit libellam, in quo numerabantur 
ordine et distincte Lazorum reges, qui Suanis duces elegerant. 
Haec autem erat huius tabulae vis: verba. enim non id expresse con- 
tinebant: ,Hi erant Lazorum reges, qui regulos Suanis constituerunt 
a tempore, quo Theodosius Romanum rexit imperium, et Varanes 
Persarum , ad Leonem Imperatorem et Perosem usque.«* Hos post- 
quam Petrus recitaverat, dixit: ,Ad hos usque habemus in scri- 
ptis Lazorum reges, et omnes, qui ab eis Suaniae praefecti constituti 
fuerunt. Et rex: ,Si concesserimus, libellum a te exhibitum, qui 1 
vestrae rei publicae causam tuetur, fidem facere, nonne nostris quo- 
po fidem haberi aequissimum est?« — ,Opinor.* — , Quare, sicut 
icis, inquit rex, haec res in fide posita est, utrum sic, an aliter ; 
illi reges creati sint. Sed quoniam de servo inter nos contentio ! 


est, qui cuius sit, dubium est: si claris et manifestis argumentis 
probare potes tuum esse, accipies: sin minus id potes, et Suanus. 


E MENANDRI HISTORIA. 373 


AES ere uh ed rh s : ι J, í * f E 
πῶς δυνηϑείης ἀποφῆναι, ὡς πέφυχε σὸς, λήψῃ ys αὐτὸν" εἰ 
^ ^ , , , T » , 
δὲ τὸ τοιόνδε οὐχ οἷύστε εἰ πιστώσασθαι, καὶ ἄλλως fov- 
ε , c , - C , » - e 
λεται 0 Zovavog ὑποτετάχϑαι τῇ Ρωμαίων ἀρχῇ, "1010 
ἔσομαι ἐμποδών. «τούτου περαιτέρω οὐδὲν ὅτιοῦν δυνήσομαι 

» 15 c δὲ Hi , rU 2L , 45 ὃ , * - 

δποιεῖν. ὃ δὲ Πέτρος "  ,οὐχὲ πεύσῃ, ὦ δέσποτα, πρὸς τοῦ 

: 5 « , ' 1 er 

Σσυάγου, ὅποι βούλεται εἶναι; ἐξουσιάζει γὰρ αὐτὸς, ὅσον 
». x , , - , " x S se : ' c 

ἐπὶ ταύτῃ γε δήπου τῇ μοίρᾳ." ,,αϑρει δὲ," ὁ βασιλεὺς, ,,ὡς 
, - , ,' * 

οὐ βούλομαι περὲ  Σουανίας τῆς χώρας τι πυϑέσθϑαι πρὸς 
. τ ,' Rl ' 2e* C 2 ' » λ δ , ' 

τῶν Zov&vov, ἐπεὲ οὐδὲ ὅσιον ovre μὴν ἄλλως δίχαιον [τὴν] 


Α.(.565 
Ind. τὸ 
Iustin. 36 


C 


χοπερὲ τῆς γῆς αὐτῆς ἐν δούλου κινδυνεύεσϑαι κρίσει."  oids - 


^ 3 - - 
uà» οὖν οἱ λόγοι προῆλϑον ἐξ ἀμφοῖν. 
' A - , . 

δ΄. Ὅτι οὐδὲν προέβη msg τῆς Σουανίας, ἀλλ᾽ ὃ Πέ- 

» A , , m 2e M. d. - ΠΕ τ, δ δ᾽ *Y 
TQ0c &zQuxrog ἀνεχώρησε τῶν Πηδικῶν δρίων. ὅμως δ᾽ ovv 
2 4 , , 
ἐσπείσατο Πέρσαις, xai χατέϑεντο τὸν πόλεμον ἀμφότεραι 
τδπολιτεῖαι. χαὶ οἱ μὲν Πῆδοι ἐκ τῆς τῶν Κόλχων γῆς ἐπ᾽ 

E ki 3 , , 
oixov ἀνεχώρησαν" ἀτὰρ ἐς τὸ Βυζάντιον ἀφικόμενος ὃ Ilé- 
j - u , ' , 

τρος OU πολλῷ ὕστερον κατέλυσε τὸν βίον. 

, U M d - 

&. Ὅτι "Iovozivog ὃ ἀνεψιὸς Ἰουστινιανοῦ κατ᾽ &xeiyo και-- 


A. C. 565 


ροῦ ᾿Ιωάννην τὸν Κομεντίολον ἐς τὰ Περσῶν 797 ἔστειλε πρε- 1nd. 13 


, 


ὡοσβευσόμενον. παρενεγγύησε δέ οἱ ἐκ μὲν τοῦ ἐμφανοῦς ἀνακή- 
ρυξιν ποιήσασϑαι τῆς αὐτοῦ ἐπὲ τὴν βασιλείαν ἀναγορεύσεως 


Iustini t 
P. 148 
V.100 


,» ^€- v 
κατὰ τὸ εἰωϑὸς “Ῥωμαίοις τε καὶ Πέρσαις, ἐν ταὐτῷ δὲ, εἴγε 


2. οἷόστε H., οἷόντε vulg. 6. ὅποι] ὅτου Cantocl 9. τὴν 
uncis inclusimus. 11. Sequebantur quae exstant in ecl τι. de 
sent. p. 428, 17. τή. ἐσπείσατο Val,, ἐπίστατο vulg. 50. 7fo- 
μενεντεόλου vulg., Κομεντίολον Labb. ad Theoph. ap. Photium 
cod. 61. 21. o£ Val, uo. vulg. 


tamen velit Romanorum imperio subesse, non intercedam. Nec 


est ultra id quicquam, quod facere possim." "Tum Petrus : ,,Non 
percontaberis e Suano, o domine, cuius velit esse? hac enim condi- 
tione delata se in libertatem assereret." ,,Noli hoc rogare, respon- 
dit rex ; non enim in animo habeo, quantum ad regionem Suaniam, 
quicquam Suanorum voluntati credere. Etenim neque fas, neque 
iustum est, de terra ipsa servi iudicii periculum subire." Atque 
hi inter utrosque habiti sunt sermones, 

4. Nihil vero quicquam Petrus de Suania obtinuit, sed infecto 
negotio a finibus Medorum recessit; pacem tamen cum Persis com- 
posuit, et utraque regna bellum deposuerunt , et Medi quidem a 
Colchorum finibus domum reverterunt. Nec multo post Petrus cum 
Byzantium rediisset, mortuus est. 

5. Iustinus minor, lustiniani nepos, illo tempore misit Io- 
annem Comentiolum in Persiam, ut legatione -fungeretur. Manda- 
vit ei, ut ad speciem quidem pro more inter Romanos et Persas 
recepto nuntiaret, lIustino imperium delatum: simul autem, si 


374 c5 EXCERPTA - τ Ὁ 


A.C. 565 χαλέσοι καιρὸς, καὶ ἀμφὲ Xovavíac κινῆσαι λόγους. ταύτην 
M P ydo οὕπω Χοσρόης ἀπεχατέστησε “Ῥωμαίοις, καίτοι τῆς 4α- 
Β ζικῆς παραχωρήσας, ἧς ὑπήκοος οὖσα 7, Sovav(a ἐτύγχανεν. 
ἀλλ᾽ αἱ uiv πεντηκογτούτιδες σπονδαὶ ἦσαν, ἃς ἔϑετο Πέτρος 
ὃ τῶν περὲ βασιλέα καταλύγων ἡγεμών" τὰ δὲ περὶ Σουανίας5 
ἐπ’ ὠμφιβόλῳ ἦν. ᾿Ιουστῖνος. δὲ ὃ βασιλεὺς ἐνεχελεύσατο 
᾿Ιωάνγην, ὡς, εἴγε βούλοιντο Πέρσαι καὶ ὦνιον ἀποδίδοσθαι 
τὴν χώραν, ἑτοιμότατα φῆσαι ἔχειν. ἣ γὰρ Σουανία ἀξιό-- 
λογος μὲν οὐδαμῶς, ὅμως δὲ ἐπιτηδείως ἔχουσα ϑέσεως ἐς 

τὰ μάλιστα ὀνίψνησι τὴν “Ῥωμαίων ἀρχὴν τῷ μὴ δι᾽ αὐτῆςιο 
ἐπιτιϑεμένους Πέρσας τὰ τῶν Κόλχων δρια λυμαίνεσθαι. 
᾿Ιωάννης οὖν ἐκ Βυζαντίου ἄρας, xai ὡς τάχιστα τὴν πο- 
ρείαν ἀνύσας, ὃν ταῖς κατὰ τὴν πάροδον πόλεσι τῶν ἀναγ- 
Ρ, τόρ καίων φροντίδα ϑέμενος πολλὴν, τοῦτο προειρημένον αὐτῷ 

ἐκ βασιλέως, ἀφίκετο sig τὸ Ζάρας. ἐνταῦϑα τὸν xara πό-τϑ 
λὲν δλκὸν τοῦ ὕδατος ἐπεσκεύασε χαὶ ὑδροχοεῖα ἐπενόησε, 
καὶ μὲν οὖν ἄλλα ἄττα τῶν ἐν ἄστει ἀναγκαῖα εἰργάσατο. 
διήγαγε δὲ αὐτοῦ ἡμέρας δέχα τῷ τὴν ἐν τῇ Νισίβει τῇ 
πόλει πανηγυρίζειν ve καὶ ἄγειν ξορτὴν, κἀκ τούτου τὴν πρε- 

σβείαν μὴ ὑποδέξασθαι, ὃ δὲ ᾿Ιωάνγνης δεχϑεὶς μετὰ v5v20 
ἑορτὴν τὴν Φουρδίγαν προσαγορευομένην, ὃ ἐστιν “Ἑλληνιστὲ 


2. οπεχατέστησε Β., ἀπεχράτησε vulg. 3. παραχωρήσας ἧς N., 
παραχωρησάσης vulg. b. χκαταλύγων Ἡ., κατὰ λόγον vulg. 
6. ἐνεχελεύσατο Β., ἐνεχαλέσατο vulg. 10. δι᾽ αὐτῆς Val, διὰ 
τοὺς vulg. i7. ἀναγκαίων coni B. 18, τὴν] τοὺς Ν, ιΧ8, et 
p. 3η5,... Νισίβῃ vulg. j 


se offerret occasio , in sermonem de Suania incideret. Nondum 
enim eani iuri Romanorum Chosroés cesserat, quamvis Suania. 
ditioni Lazicae subiecta esset, quae ipsa Romanis tradita erat. 
Foedera quidem, quae in quinquagesimum annum Petrus, ma- 
gister officiorum , pepigerat, observabantur: sed quoad Suaniam 
res adhuc in suspenso remanserant. lustinus vero Imperator lo- 
anni in mandatis dederat, si Persae illam regionem vendere vel- 
lent, ut se paratum esse diceret. Erat Suania non ipsa quidem 
magni momenti aut pretii, sed situ valde commodo et apto, ut 
magnum adiumentum adferret ad arcendos Persas ab invadendis 
Colchorum finibus. Itaque Ioannes Byzantio profectus, cum urbium, 
per quas iter illi erat, ut ab Imperatore praescriptum fuerat, multa 
cura et diligentia rebus subvenisset, ad Daras pervenit. Illic aquae 
ductum reficiendum curavit, et aquae receptacula condidit, et alia 
quaedam opera necessaria exstruxit, [bi per decem dies est com- 
moratus, tantisper dum Nisibi festum celebraretur et perageretur. 
Haec causa €rat, cur legatio admitti non poterat. Festo peracto, 
quod apud eos Furdigan dicitur, feralia diceres, exceptus loannes a 


NC Sa 


E MENANDRI HISTORIA. — 375 


vexvía, ix τῶν ἐν τῇ Νισίβει ἀρχόντων ἐξεπέμφϑη σὺν τῇ Ἂ wd 
γομιζομένῃ τιμῇ πρεσβεύειν ἐς τὰ βασίλεια Περσῶν" xai," o 
(4 
ἅπαντα, ὧν ἕνεχα ἔσταλτο, ἐν δέοντι καταστησάμενος, vB 
τούτοις ὑπῆρχεν. ὃ δὲ Χοσρόης ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν τῶν 
Ν ^ ? - , * * 3 
διξαρακηνῶν πέρι αὐτῷ ἐχίγησε, λόγους. τὰ γὰρ “Σαρακηνικὰ 
φῦλα μυριάδες ταῦτα, καὶ τὸ πλεῖστον αὐτῶν ἐρημογόμοι 
HE ^2 ^ * 3 - c , 3 N05 
εἰσὶ xai ἀδέσποτοι" καὶ μὲν οὖν τῆς “Ρωμαίων, ἐστὶν ἃ 
xai τῆς Περσῶν ὑπήκοα πολιτείας. οὕτω δὲ διακεχριμένων 
αὐτῶν, Ἰουστινιαγὸς, μεγαλόφρων ἀνὴρ καὶ βασιλιχώτατος, 
Ἰοτοὺς μηδίζοντας Σαρακηνῶν δώροις ἐδεξιοῦτο χρατούσης εἶ- 
, € B3 - ,» , » A] , 
ρήνης. ὃ δὲ Ἰουστῖνος, ἐμβροιϑῆς τε ὧν xot βαρβάρων φρο- 
γήματι ἥκιστα ὑποχαλῶν, ἐν οὐδενὲ λόγῳ ἐποιήσατο τοὺς 
Ὁ , , - x - « * ^5 QNA 
ὅσοι ἐμήδιζον τῶν Σαρακηνῶν. οἱ δὲ (πλεονεχτικώτατον yao C 
τὸ φῦλον) ἀποκοπὴν τοῦτο ἡγησάμενοι τῷ βασιλεῖ ἐνέκειντο 
1511egoov μὴ περιιδεῖν αὐτοὺς αὐτῷ ἀνακειμένους. τῷ vot 
ἄ | Hé exit μέ ὃ ofg Σαρα- 
ἄρα καὶ Πέτρου ἐκεῖσε πρεσβευσαμένου, ὥσπερ τοῖς Σαρ 
ῶ,., x »" , 
κηγοῖς ὑπευϑύγους ὄντας “Ρωμαίους ἔλεγε δεῖν ὃ Χοσρόης 
ἀποδίδοσϑαί σφισι τὸ χρέος. εἶτα καὶ Ἰωάννου αὐτόσε ἀφι- 
κομένου τοῖς αὐτοῖς ἐχρήσατο ῥήμασι. διισχυρίζοντο γάρ 
« - » 
ὅπως οἱ Naguxgvol, ὡς ὑπὲρ τοῦ εἰρήνην ἄγειν καὶ μὴ κατα-Υ͂. τοι 
ϑέειν τὴν Ρωμαίων τὰ τοιαῦτα ἐχομίζοντο χρήματα,, ἐντεῦ--: 
θέν ve ἐβιάζοντο τὴν τοῦ πράγματος φύσιν. ὃ δὲ ᾿Ιωάγνης, 


3. ἅπαντα, ὧν B., ἃ πάντων vulg 6. μυρία δὲ v. Val 7. 
καὶ uiy| τὰ μὲν coni. B. 11. Ἰουστῖγος Val, ᾿Ιουστιγιαγὸς 
vulg. 14. ἀνέχειντο vulg. k 


primoribus Nisibis cum solenni honore ad exsequendam legationem 
in regiam Persarum est dimissus. 18 eo accessit, et omnibus, quo- 
rum causa missus fuit, rite peractis, responsum manebat. Chosroes 
autem quadam die sermonem movit de Saracenis. Gentes enim 
Saracenicae innumerae sunt, quarum maxima pars per deserta 
pascentes et sine domino vagantur, aliae Romanorum, aliae Persa- 
rum imperio parent. lta divisae cum essent, lustinianus, magni 
iudicii vir, ἐξ qui magnum usum regiae administrationis habebat, 
Saracenos, qui in Medorum partibus erant, per pacem donis pro- 
secutus fuerat, Sed Iustinus, vir gravis et constans neque quidquam 
barbarorum superbiae cedens, Saracenos, qui Persis favebant , con- 
temptui habuit, et nihili fecit. At illi (est enim gens avidissi- 
-ma) cum tanquam quod suum esset, sibi eripi existimarent, Persarum 
regem, ne se ad sua genua prostratos contemmeret, supplices ora- 
runt. Itaque Chosroés, cum Petrus apud eum legatum ageret, 
Romanos Saracenis debitum solvere aequum censebat, Deinde cum 
loannes ad eum accessisset, iisdem verbis est usus. Saraceni enim 
asseverabant, se ob eam causam, ut quietem agerent, neque Ro- 


376 o EXCERPTA 


t € x ^ 3 * ^ ^r ^ , 
A.Q. 565 ὡς ἑώρα σφᾶς ov κατὰ τὸ δέον τὸ ἐπίχλημα ποιουμένους, 
πὰ. 13 εἶπεν" ,,εἶ μὲν ἕτερός τις, καὶ οὐχὲ Χοσρόης Ó πάνυ, ξυνε- 
T πελαμβάώνετο τοῖς ἀδίκως ἐπεγκαλοῦσι Σαρακηγοῖς, ἧττον ἂν 
ὑπῆρχε δεινόν. τοσοῦτον δὲ βασιλέα Περσῶν. περὲ πλείστου 
ποιούμενον τὰ μὴ ἐναντία τῆς τῶν πραγμάτων φύσεως, 900-5 
ϑήσω δὲ xoi τὰ Ῥωμαίων ἀσπαζόμενον, συνηγοροῦντα τοῖς 
ἐθέλουσιν ἀδικεῖν ϑαυμάσαιμι λίαν καὶ ὑπερεχπλαγείην. ὅμως 
δὲ ῥαθυμίᾳ τὸν νοῦν οὐχ ἐπιτρέψω, “Ῥωμαῖος πεφυχὼς, 
ἀναδιδάξω δὲ τὸ πᾶν, καίτοι τοῦ βασιλέως οὐ δεομένου δι-- 
Jacxalíag, ἀλλ᾽ ἐν εἰδόσι τῆς διηγήσεως προϊούσης. ὃ yagto . 
προεγνωχὼς ἤδη τὰ ὅσα τῷ δικαίῳ ξυγάδει, ταῦτα πάλιν ᾿ 
Ῥ. τδοἀναδιδαχϑεὶς ἐπιῤῥώσει τῷ ἀδεκάστῳ τὸ συνειδός. lérgog 
- μὲν γὰρ ὃ πρὸ ἡμῶν πρεσβευτὴς, 0c ἔναγχος παραγενόμενος 
ἐβεβαίωσε τὰ τῆς εἰρήνης, ἐμπειρίᾳ λόγων καὶ δεινότητι 
πειϑοῦς χαὶ τὰ περὲ τῶν νῦν ἐπεγκαλούντων Σαρακηνῶν 15 
καὶ ἕτερα 00a. διημφισβητήϑη, οἷος ἐγένετο παρακρούσασϑαι. 
ἐγὼ δὲ δητορεύειν τε καὶ πείϑειν ἠσκημένος οὐδαμῶς, ὅμως 
τῷ περιεῖναι τῇ δίκῃ τῶν Σαρακηνῶν ἔξω πρὸς ὑμῶν, τῷ 
μὴ. στέργειν ὑμᾶς ἀντὲ “Ρωμαίων Σαρακηνοὺς, xoi ταῦτα 
τοὺς ἀδικωτάτους, καὶ ἀντὲ τοῦ συγοίσοντος τοῖς xaJ. 5uüc2o 
2. μὲν Cl, μὴ vulg. τι. ξυνῴδεν 1L, ξὺν aide? vulg. 18, τὸ 


περ. τ. 0, T. Z2. ἕξω. coni. H,, πρὸς τῷ περ. et τὸ μὴ στέργειν N. 
20. ὑμᾶς coni. B. 


manorum terris infesti essent, eas pecunias accipere, et hac ra- 
tione in, causa defendenda maxime nitebantur. ltaque loannes, ut 
vidit Saracenos, praeterquam quod fas erat, criminari et accusare 
Romanos, dixit: ,,Si quis alius, quam Chosroés, Saracenorum cau- 
sam, qui Romanos iniuste criminantur , tueretur, minus id quidem 
grave et molestum esset. Persarum vero tantum regem, qui quae 
rerum naturae consentanea sunt, plurimi facit, addam etiam , qui 
bene de Romanis rebus sentit, consentire his, qui volunt iniusta 
facere, simul et admirarer, et quererer: sed animum mon socor- 
diae dabo: Romanus cnim sum : et docebo omnia: tametsi regem 
doceri minime necesse est, sed ad haud inscios narratio mea con- 
vertitur, Qui enim semel ea, quae iustitiae et. aequitati sunt con- 
sentanea , cognovit, si eadem iterum docetur, immutata veritate 
perspecta, conscientiam suam firmabit, Petro quidem, qui ante me 
legatus fuit, et. pacem  stabillvit, facile fuit, cum eloquentia et per- 
suadendi vi polleret, ea, quae nunc obiiciuntur de Saracenis, et 
reliqua, quaecumque adhuc controversa crant, diluere et refutare. 
Ego. vero, qui nunquam eloquentiae et persuadendi arti operam de- 
di, tamen et causae nostrae aequitate Saracenos vincam, et hoc, 
saltem ἃ vobis impetrabo, ut ne, Romanis Saracenos, oimnnium mor- 
talium. iniustissimos, neque vestrae utilitati manifesta incommoda 


» 


MENANDRI HISTORIA. 377 


πολιτεύμασι τὸ ἀξύμφορον. οἱ χαϑ' ὑμᾶς. γὰρ Σαρᾳακηνοὶ δ. C. 565 
(ὅταν δὲ λέγω Σαρακηνοὺς, ἀναλογίζεσϑε, ὦ Mor, τὸ dr m. 


xorüv τε χαὶ παλίμβολον τοῦ ἐϑνους,) οὗτοι δῆτα οὖν πρὸςΒ 
βασιλέως Ἰουστινιανοῦ δῶρα μὲν λαμβάνειν εἰώϑεισαν, τὸ 
508 ἔϑος αὐτοῖς τῷ τοῦ παφέχοντος ἐβεβαιοῦτο βουλήματι. 
ὑπερηδόμενος γὰρ τῇ εἰρήνῃ, χαὲ οἷς οὐκ ἐχρῆν τὸ μεγαλό-- 
δωρον ἐπεδείκνυτο. καὶ μᾶλλον ἐχκαίνιζεν ἑκουσίως φιλαγ- 
ϑρωπέας ὑπερβολῇ πρὸς τὸ μὴ ἀναγκαῖον τὰ πράγμρξως, 
ἤπερ ἀκουσίως, εἰ ϑέμις εἰπεῖν, ἐποιεῖτο τῶν ἀναγκαίων um 
τοσύστασι». pagsnouy. δέ μοι σαφέστατον τοῦ δῶρα τοὺς Xa- 
ρακηνοὺς, καὶ οὐχ ὡς ὑπὲρ σπονδῶν, ὡς φασι, κομίζεσϑαε 

τὰ τοιαῦτα χρήματα, καὶ αὐτοὺς ἀντιδωροφορεῖν τὸν ἰκαϑ' C 
ἡμᾶς βασιλέα. καὶ πρὸς ταῦτα μὲν "οἶμαι μηδ᾽ ὄγτιναοῦν 
ἀντερεῖν. εἰ δὲ xoi δοίημεν, ὡς ᾿Ιουστινιανὸς αὐτοὺς κατὰ 
τδευγϑήκας ἐφιλοφρονεῖτο τοῖς χφήμασι;, συνεμετρήϑη τῷ βίῳ 
τοῦ δωρουμένου βασιλέως. xai συνανεπαύσατο τούτου τῇ τε-- 
λευτῇ τὸ δωρούμεγον. οὐ γὰρ ἑνὸς ἀνδρὸς ἔϑει, φημὲ δὲ 
(τὸ. πλέον) xai νόμῳ μὴ λυσιτελοῦγτι, καὶ εἶ πέφυχε βασι- 
λεὺς ὃ τὸ ἔϑος ἰσχυροποιήσας ἤγουν νομοϑετήσας; πολιτεία 
«οκαταδικασϑήσεταί ποτε. ἡμεῖς δὲ τοσοῦτον ἀπέχομεν τοῦ δὲ- 
δόγαι τι τὸ λοιπὸν Σαρακηνοῖς, χαϑόσον Ἰουστινιανὸς μὲν 
ἡμᾶς vulg. 5. ἔϑος N., ἔϑνος vulg. 6. ὑπερηδ. Val, 
intQtud. vulg. .9. ἤπερ Val, εἴπερ vulg. 14. δὲ B., ye vulg. 


praeferatis. Qui enim apud vos sunt Saraceni, ( cum Saracenos dico, 
animo perpendite, o Medi, gentis perfidiam et inconstantiam,) dona 

uidem ab Imp. lustiniano accipere consueverant; sed haec con- 
suetudo liberalitate eius, qui dabat, invaluit. Cum enim pace ma- 
gnopere laetaretur , se quoque liberalem erga eos, quos non opor- 
tebat, exhibebat, et eo tempore liberalitatis modum sponte sua, 
cum minime opus erat, excedere maluit, quam ut invitus, si di- 
cere.fas est, necessitati rerum cederet. | Sed manifestissimum  argu- 
mentum eius rei, quod pecunias non ex conventione, ut dicunt, 
sed dono acceperunt, illud est, quod illi vicissim Imperatorem no- 
strum. muneribus coluerunt. Neque quemquam istis contradicturum 
puto.. Quodsi concederemus , Imperatorem lustinianum ex conven- 
tione iliis pecunias largitum , haec conventio spatio vitae eius, 
qui pecunias solveret, esset terminata et circumscripta, et morte 
eius donatio finem accepisset. Neque unius, hominis consuetudine 
aut lege minime utili, (dico autem ut plurimum ,) licet rex ipse 
sit, qui hanc consuetudinem aut legem constituerit, tota gens aut 
res "publica ' ieneri debet. Nos vero eo magis abest, ut quicquam do- 
no dare Saracenis velimus, quod quantum Imperator Iustinianus 
erga barbaros benignus et bene(icus fuit, is, qui nunc Romanis im- 
perat, tanto magis constituit se cunctis praebere formidandum. lta- 


378 EXCERPTA 


EE καὶ πρὸς τοὺς βαρβάρους ἠπιώτατος, ὃ δὲ νῦν Ῥωμαίων αὖ- 
nd. 1 , . , 3 ' ξ ἢ Ἢ T 
ΚΠ TI QUEM σερὸς ΜΕΣΤῸΣ εἶναι βουλετὰι φοβερώτατος. οὐ χρεὼν 
οὖν ταῦτα τοὺς Σαρακηνοὺς ὀγειροπολεῖν" οὐ γάρ τι τοιοῦ- 
vov ὃ xaJ' ἡμᾶς βασιλεὺς ἕλοιτο ποιεῖν. εὐχτὸν δὲ ὑμῖν 
* * (€ ow 
γενήσεται τὸ τὴν εἴρήνην αὐτὸν ἐϑέλειν ἐῤῥῶσθαι, καὶ μὴδ 
4 3 L di 
οἴεσϑαί γε αὐτὸν ἔλαττον ἔχειν “Ῥωμαίους ἐν ταῖς ἤδη yeye- 
γημέναις σπονδαῖς. ταύτῃ γὰρ ἀνέξεται μὴ ὅπλα xe." 
* κ᾽ T “ - ; ^ 
οὗτος μὲν οὖν οὕτως ἔλεξε. καὶ περὲ uiv τῶν Σαρακηνῶν τὸ 
; 3 , d - 
λοιπὸν οὐδεμία τις ἐφέρετο μνήμη. ἐπιτηρήσας δὲ τῷ Óo- 
xtty οὐκ ἐργωδῶς ἀμφὲ Σουανίας ἀπέῤῥιψε λόγους, ὡς δέοντὸ 
c ^ ura - 
ὑπὸ “Ῥωμαίους αὐτὴν χαϑεστάγαι, si γε xoà “αζικῆς ἐπε- 
Ριιδιλάβοντο ἐνγομώτατα αὐτοί, ὃ δὲ Περσῶν βασιλεὺς τοὺς 
περὲ Σουανίας μὲν λόγους ἔδοξε παραδέχεσθαι, χρῆναι 0B . 
᾽ν » ' ' ce - 2 , τῷ δ 
αὐτὸν ξφὴ περὶ ταυτῆς ἅμα τοῖς ἐν τέλει τῶν ήδων fov- 
, M ne^ € 2 , , , - yo de: 
λευσασϑαι. μετὰ ταῦτα ὃ Iocvvgc IX προσήγαγε τῷ Ζίχιδ 
^! 5 € ^ 3 
τῷ καὶ leoótyovorvüp , καὶ μὲν οὖν ἑτέροις vici τῶν παρὰ 
« J^, 
Πέρσαις ἡγεμόνων. oi δὲ ἔλεξαν, ὡς ἑτοιμότατα ἔχοιεν Zov- 
ἀνίας παραχωρῆσαι “Ῥωμαίοις, οὕτω μέντοι ἐφ᾽ ᾧ χρήματα 
' $^ , ' , , ' , 
λήψεσθαι xat covto» ϑέσϑαι τὴν ἀπαλλαγήν. καὶ πρὸς ye 
» - , 
Ὑιιοασυγϑήχας ἄλλας τινὰς δεῖν ἔφασχον γενέσθαι, αἴσχράς T&o0 
* — c b] - M 
καὶ ἀναξίας τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς, x«t βεβαιούσας οὐδαμῶς 
Βτὴν περὲ βασιλέως "Lovorívov χρατήσασαν δόξαν, ὡς ἐστι 
, 7 , * , - , ^ a 
μάλα ἐμβριϑῆς τὲ καὶ κατηχριβωμένος. ᾿ωάγνης δὲ τὰ τοι- 
ή. ἡμῖν vulg. — 9. τὸ coni. N. 
que non oportet Saracenos haec sibi somnia fingere. Nunquam enim 
Imperator haec facere sustinebit. Vobis autem optandum est, ut. 
pacem servare in animum suum inducat, neque existimet foederum 
conventiones in aliqua re Romanorum maiestatem laedere et minuere. 
Si enim id existimaret, ab armis inferendis non abstineret." Atque 
hic ad hunc modum est locutus, neque deinceps ulla mentio de 
Saracenis est facta: sed mox devenit in sermonem de Suania: cum 
magnopere cavisset, ne id de industria facere videretur, quando- 
quidem Lazica optimo iure illis restituta esset, oportere quoque 
ipsam Suaniam Romanorum potestati permitti. Visus est autem Per- 
Sarum rex sermones de Suania excipere, et sibi amplius de ea re 
cum principibus Medorum deliberandum dixit. Nec multo post 
Yoannes colloquium habuit cum Zicho, qui etiam lesdegusnaph no- 
minabatur, et reliquis Persarum primoribus. llli quidem dixerunt, 
paratos se esse Romanis cedere Suaniam hac conditione, ut pre- 
iium eius acciperent et eius cessionem venderent, multasque alias 
conventiones in medium proponebaut turpes et indignas Romani 


imperii maiestate, et quae minime existimationi, quam lustinus ad- 
eptus erat, consentiebant. Gravis enim et elati animi vir, et qui 


E MENANDRI HISTORIA. 379 


ἄδε ἀκηκοὼς, χαὲὶ οὐ σφόδρα τῆς τοῦ αὐτοχράτορος στοχα- A. / 565 
' 1 
ζόμενος γνώμης, ἀβουλότατα διεπράξατο" ἔστειλε γὰρ παρὰ ἐῳρλυχᾷ ; 
Σουάνους, τὸν σφῶν βασιλέα βουλόμενος δεξιώσασϑαι, δελε-- 
σαντος οὖν αὐτὸν ἐς τοῦτο ἀτοπίας ἐλϑεῖν αὐτοῦ Χοσρόου, 
δέσχήπτετο δὲ τὸ τοιόνδε καὶ ἐμηχανᾶτο, ὅπως ἐσοιτό γε av- 
τῷ ἐς δικαιολογίαν τινὰ, ὡς αὐτοὶ Σουάνοι, καίτοι προτρα- 
πέντες, οὐκ ἀνάσχετα ποιοῦνται “Ῥωμαίοις ὑπαχούειν. ἐξη-- 
* u " P4 c ^ 
πίστατο γὰρ Ort οὖν ὠνγησαν οἱ πρὸς Ἰωάγγου σταλέντες. 
* ^ ? , , ^ € 
μετὰ ταῦτα ἐπηγγείλατο Χοσρόης στέλλειν πρεσβευτὴν ὡς 
τοβασιλέα “Ῥωμαίων, τὸν ταῦτα ἅπαντα ἐν δέοντι καταστησό- 
μενον * καὶ ἀγέζευξεν Ἰωάγγης ἐς τὸ Βυζάντιον. 
ς΄. Ὅτι Ἰουστῖνος ó βασιλεὺς ἐπεὶ ἐπύϑετο, ὡς ἐν Σου- Ὥρα T 
, » , A c - € , , , τ' nd. 1 
otis. elt πέμψας, καὶ iin τοῖς Ἑωμαίων οὐ προσέϑεντο Σου- τ) οιτηϊ a 
3 , 2» 
άνοι, ἐχαλέπαινεν, οἷα sixóg. καὶ παραπρεσβείας ἐκρίνετο 
τδΙωάγγης, ἅτε οὐ πρὸς τὸ συγοῖσον τῇ πολιτείᾳ διαπραξάμε- 
Η ι - ' » » 4 - 
vog. οὐδὲ yag χρῆναι αὐτὸν ἔφασχε στεῖλαι, εἶγε μὴ τοῦτο 
ἐνεχελεύσατο ὃ βασιλεύς" κἀκ τούτου δοῦναι πρόφασιν Πέρ-- 
σαις τὸ ἀδίκημα ξυσκιάζειν, καὶ προφέρειν λύγους, ὡς αὐτοὶὉ 
by , 5» Ω T? - , 344? "δὲ » υ € bU 
Σουάγοι ἀπηνήναντο τὰ “Ῥωμαίων. ἀλλ᾽ οὐδὲ ἐν doy τὴν 
p, i 4 
Δοτοιαύτην προσδέξασϑαι πρόκλησιν, ἢ Σουάγους προτρέψασϑαι 
εἶναι ὑπὸ Ρωμαίους, ἢ τούτου γε ἕνεχα πρεσβευτὴν ἐν Bv- 
ζαντίῳ γενέσθαι. οὐδέτερον γὰρ ἐξ ἀμφοῖν εὐπρεπὲς εἶναι 
5. ἔσοιτό Val, ὅσον τὸ vulg. 10. ἐν δέοντι H., ἐνδέον vulg. 
21. πρεσβευτὴς vulg. 


omnia diligenter perpenderet, habebatur. Quae cum Ioannes au- 
disset, neque satis ad ea, quae Imperator illi praeceperat, advertis- 
set, imprudenter fecit, et ad Suanos misit, qui regem eorum saluta- 
rent eiusque gratiam conciliarent. Eo absurditatis eum pellexerat 
Chosroés, Qui callide hoc commentus ita instituit, ut haberet, quod 
quasi iure suo diceret, Suanos ipsos quamvis rogatos Romanis pa- 
rere recusasse. Noverat enim, quantum qui a loanne missi fuerant, 
efficerent. Nec multo post Chosroés pollicitus est, se legatum ad Ro- 
manorum Imperatorem missurum esse, qui haec omnia. componeret 
el reversus est Ioannes Byzantium 
6. lustinus Imperator ubi accepit, Ioannem legatos in Suaniam 
misisse, Suanos autem se non imperio Romanorum subiecisse, gra- 
viter molesteque tulit et Ioannem legationis non ex utilitate rei 
publicae gestae condemnavit. Nec enim se inscio, aut non iubente, 
debuisse mittere et ex hococcasionem Persis praebere, qua suam in- 
iustitiam tegerent , et palam praedicarent, Suanos ipsos Romano- 
rum imperium detrectasse. Nec enim hanc ab imperio suscepisse 
puru , ut aut Suanis suaderet, ut se Romanis subderent, aut 
" huius rei gratia Byzantium legatus veniret. Neutrum enim imperio 


380 ^ EXCERPTA 
- , , Y M» t 3 
'A.C. 566 τῇ πολιτείᾳ ἡγήσατο. [ωάννην οὖν περιφρονήσας ὃ αὐτοκρά- 
Ind. τά 
τῶρ τῇ τῶν ἀγεπιτηδὲ 

lustini 99 ἐν ἢ y δ fov ὄταξε μοίρᾳ, ἐγνωμάτευσε δὲ 
ὅπως τὰ ἡμαρτηι μένα εὖ] διαϑείη. 

A. ^ ipe U. Ὅτι τῶν Τούρχων, τῶν Σακῶν καλουμένων τὸ πά- 

nda. Ὁ , , * 5 - n E] ,, » 

τ αὶ "lager J n ῥη ραν νἀ ηδαμεένα vh d Jovocivov Ie εἰρήνης ,ὅ 
ἐν βουλῇ ἐποιήσατο o0 βασιλεὺς ἐκπέμψαι πρεσβείαν ὡς Τουρ- 
χους. καὶ δὴ Ζημάρχῳ τῷ Κίλιχι ἔλεγε παρασκευάζεσθαι 

, e M M " ^, ^ c - , 
exi τούτῳ, Volet nád &o πόλεων τηνιχαῦτα ὑπῆρχε στρα- 
, €i 3 M ^ e ^ M € " 
T»yóc. ὁπεὶ οὖν ἅπαντα αὐτῷ τὰ ὅσα πρὸς μακρὰν ὁδὸν ἔξηρ- 
' M —- À 
τυμένα ἦν, ἡνίχα πρὸς τὸ πέρας ἠνύετο τῆς Ἰουστίνου βασι-τὃ 
Ριιδαλείας τὸ τέταρτον ἔτος, τῷ δευτέρῳ ἐνιαυτῷ τῆς πεγτεχαι- 
δεκαετηρίδος περιφορᾶς, περὲ τὰ προδίμια τοῦ παρὰ “ατί- 
ψγοις «Αὐγούστου μηνὸς, ὅ per “Ζημαρῤχὸς ἀπῆρεν ἐχ iens 
τίου ξὺν αὐτῷ Μανιάχῳ καὶ τοῖς ἀμφ᾽ αὐτόν. 
ἡ. Ὅτι πολλῶν ἡμερῶν 600» διανύσαντες oi περὲ Ζή-τϑ 
μαρχον, ἐπειδὴ παρῆσαν ἔν τοῖς τῶν Σογδαϊτῶν τόποις, 
ὅπηνίχα τῶν ἵππων ἀπέβησαν, τῶν Τούρκων ἔνιοι (ὡς ἔοικεν, 
ἃς τοῦτο ἀνειμένοι.) ὠνιόν σφισι προΐσχοντο σίδηρον, οἶκαὶ 
τῷ ποιήσασϑαι ἔνδειξίν τινα ὡς μέταλλα αὐτοῖς ὑπάρχει σι- 
δήρου. λέγεται γὰρ, ὡς παρ’ αὐτοῖς οὐκ εὐπύριστόν vL χρῆμαχο 

ε Σὺ , » ^ , 

ὃ σίδηρος" ταὐτῃ ἔγεστι τεχμηριῶσαι, ὡς ὑπαινιττόμενοι 

» - , » » E ' H 5] 

ἔχειν γῆν σιδηροφόρον τῷ τοιῷδε ἐχρήσαντο κόμπῳ. ἕτερον 

9. ἐξηρτημένα vulg. 14. αὐτῷ] αὖ τῷ H. Μανιάχῳ H., 


Medod ty vulg. 16. ἐν τοῖς N., αὐτοῖς vulg. — 22. χόμπῳ H., 
κόπῳ vulg. 


Romano dignum esse existimabat. Itaque loannem. Imperator a se 
abalienatum dimisit et eorum numero habuit, qui minime commodi 
suis rebus essent : tum excogitavit, qua ratione inconsulte facta 
in melius corrigeret. 

7. lustinus, cum 'lurci, qui Sacae antiquitus vocabantur, le- 
gatos ad eum de pace misissent, consilium cepit legationem quo- 
que ad eos mittere. Itaque Zemarcho Cilici, qui tunc temporis erat 
praefectus urbium Orientis, iussit, ut ad eam se praepararet. Is 
cum necessaria ad tam longum iter comparasset, circa finem quarti 
anni imperii Iustini, exacto secundo quindecennalis periodi anno, 
initio mensis, qui Latiuis vocatur Augustus, profectus Byzantio, viam 
ingressus est una cum Maniacho et suis comitibus. 

8. Multorum dierum itinere peragrato,, Zemarchus et qui cum 
eo erant, cum in regionem Sogdaitarum pervenissent , ut ex equis 
descenderunt; obvios habuerunt ex 'Turcis nonnullos, ad id missos, 
qui ferrum yéüdenduim offerrent, opinor, ut indicarent, apud eos 

« reperiri ferri fodinas. Ferebatur enim ferrum apud eos esse rem 
minime paratu facilem. Ea de causa hoc commento usi sunt, ut 


E MENANDRI HISTORIA. E τλ.). 


-—- , ^—- 
δέ τινες τοῦ φύλου τὸ κατὰ σφᾶς αὐτοὺς ἀναφανέντες, οὕς A.C.568 
ἌΣ: ». » ^ - ^ 
εἶναι ἔλεγον τῶν ἀπαισίων ἐλατῆρας, ἀγχοῦ ἦλϑον τῶν negiInd.a " 
, 1 e e : ustini 
Züuegyov. καὶ τοίγυν ἅπαντα ὅσα ἐπεφέροντο φορτία ἀρά-μ 
», » » “᾿ 
μενοι, ἔϑεσαν ἔν μέσῳ. εἴτα τοῖς τοῦ λιβάνου χλάδοις πῦρ 
ὌΠ Κ ^ - - , x £A ? p 
δάνάψαντες, τῇ Σκυϑικῇ penny βάρβαρα ἄττα ῥήματα ὑπεψιϑύ- 
? - ^ , 
θίζον, ἐπιπαταγοῦντες δὲ κώδων τινι καὶ τυμπάνῳ ὕπερϑεν 
^ , , ^ - - 
τοῦ φύρτου περιέφερον τὸ φυλλῶδες τοῦ λιβάνου τῇ φλογὲ 
9-3 e ' 2 
Aaxibontvov, καὶ ἅμα γινύμεγοι μανιώδειξ xai ἐμβριμούμενοε. 
τὰ πονηρὰ ἀπελαύνειν ἐδόχουν. οὕτω γὰρ ἀἐποτρόπαιοί τινες 
i d * . L 1 
io&vaL καὶ ἀλεξίκακοι ἐδόχουν. ἀποδιοπομπησάμεγοι 05 οὖν, 
ε x * - -" à 
ὡς ῴοντο, τὰ δυσχερῆ, Ζήμαρχόν τε αὐτὸν δι’ αὐτῆς za- 
" - , T - 
Q5yayov τῆς φλογὸς" c0é τε ἔδοξαν καὶ σφᾶς ἀφαγρνίζειν. 
τούτων δὲ ταύτῃ γεγενημένων, ἔπειτα ἐπορεύοντο ξὺν τοῖς 
3 L] , , et € ' δον 4, 3 3. x 
ἐς τὸ τοιονδὲ τεταγμένοις, ἵνα ὃ Xayavog αὐτὸς ἣν, ἔν ogetC 
τδτινὲ λεγομένῳ Ἔχταγ, ὡς ἂν εἴ! Uv ὅρος Ἕλλην àv 
γομένῳ "Exray, ὡς ἀν εἴποι χρυσοῦν ogoc ην ἀνήρ. 
' , 2 oT: d , e - - , 
ant; φοίγὸν. GróE. ἀφικομένοις ,: δὴ τηνικαῦτα dd Διζαβούλῳ 
* g ^ ^ 
ἦσαν αἱ διατριβαὶ, κατὰ δὴ κοιλάδα τινὰ τοῦ προσαγορευ-- 

-— X - 
ομένου χρυσοῦ ὄρους: ἐπεὶ ov» oi περὲ Ζήμαρχον ἐκχεῖσε 
ἐφοίτησαν, μετάχλητοι γενόμενοι παραχρῆμα τοῦ “]ιζαβούλου 
3 ἍΜ “ € € ORE 

2052Jov ἐς ὑψιν, zv δὲ ἄρα ἔνδον σκηνῆς, καϑῆστο δὲ ἐπὶ Ói- 
τρύχου χαϑέδο ἧς, ξλκομέ ὑπηγίχκα ἔδει, ὕφ᾽ ἵπ-Υ. το3 
οὐχ ἕδρας χρυσῆς, ἑλκομένης, ὑπηγί , ὕφ᾽ ἵπ-Υ. το 
€.» , * * , » 2. 
που ἑνός. προσειπόντες δὲ τὸν βάρβαρον, ὡς ἔϑος αὐτοῖς. 
' - M. - E 
τὰ δῶρα προΐσχοντο. x«i τοίνυν οἷς γε τοῦτο ἐν φροντίσιν 


2. ἀπαισέων N., ἀπουσίων vulg. 3 — 5. Verba ἐπεφέρον- 
το — βάρβαρα, quae in Ecl. exciderunt, ex Suida s. v. qoo- 
τία restituit "Toupius 1. p. 552. (ed. L.) N. 5. ξάττα vulg. 
εἰᾶτο H. Rectc Val. . 


ostenderent, in sua regione ferri fodinas esse. Alii quoque homines 
ex eadem gente se ipsos sponte exhibuerunt, quos dicebant esse 
averruncos. Hi cum ad Zemarchum accessissent, sarcinis depositis , 
thuris folia incenderunt , Scythicaque lingua nescio quae verba su- 
surrarunt, et tintinnabulis atque tympanis resonantes, folium thuris 
igne cum strepitu laceratum. circumferebant, et furore perciti fre- 
mentesque, daemones depellere videri volebant. Adversa igitur, ut 
existimabant, alio aversuri, Zemarchum ipsum per flammam duxe- 
runt, quo ritu se ipsos quoque lustrasse sibi videbantur. His ita con- 
fectis, deducentibus quibus hoc munus incumbebat, ad locum, ubi 
erat Chaganus, in monte, qui vocatur apud ipsos Ectag, montem au- 
reum diceres, profecti sunt. In huius convalle tum temporis erat Disa- 
buli domicilium. llluc cum venissent, vocati statim ad Chaganum ac- 
cesserunt. Is vero intra tentorium suum sedebat in sella duabus ro- 
tis suffulta, quae, si opus esset, uno equo trahebatur. Quem cum 
salutassent, munera, ut mos est, protulerunt, quae hi, quibus hoc 
xiandatum erat, susceperunt. "Tum Zemarchus: ,Tibi, inquit, o 


382 | EXCERPTA : ! 


ς΄ , -——t » * 
A.C. 568 7» ὑπεδέξαντο. ἀτὰρ ὃ Ζήμαρχος, ,σοὶ δῆτα," ἔφη, ,,0 το- 
Ind. ἃ n ? ^ € * € E] c lod ^ € , ? 
Yustini {σούτων ἐθνῶν ἡγεμῶν, ὃ καϑ' ἡμᾶς βασιλεὺς 0 μέγας, ἀγ- 
, s 
ἢ γελοφόρῳ χρησάμενος ἐμοὶ, ἐσήμηνεν εἶναι ἐσαεὲ τὴν τύχην 
αἰσίαν τε καὶ ἀγαϑὴν, ἐν ἡδονῇ ποιουμένῳ σοι τὰ Ῥωμαίων, 
- » , » M 
καὶ πρὸς ys φιλοφρογουμένῳ ἡμᾶς. ἔστω δὲ σοι χρατεῖν ἀεὶδ 
τῶν δυσμενῶν χαὶ λαφυραγωγεῖν τὸ πολέμιον. ἀπέστω δὲ 
" - " y c , 
βασκανία τις ὡς nodóoraro ἡμῶν, οἵα τὲ οὖσα διαῤῥηγνυ- 
d » , kJ , y ^ , 
vaL τοὺς τῆς φιλίας ϑεσμούς. ἐπιτήδεια ἔμοιγε τῶν Tovoxav. 
M - ὦ ' , ec »1 3 3$ 1 ἃ 
τὰ φῦλα, καὶ ὅσα κατήκοα Τούρχων" ἕξετε δὲ τὴν καϑ' ἡμᾶς 
No UK TM 2 x » - » Ma « c ' c 
καὲ ὑμεῖς ovx GÀÀcc." τοιαῦτα ἄττα δλεξεν ὁ Ζημαρχος" 010 
δὲ δὴ Διζάβουλος xai αὐτὸς προσρήσεσιν ἐχρήσατο ὁμοίαις. 
P. 153 εἶτα τὸ λοιπὸν ἐτράπησαν ἐς ϑοίγην, καὶ πανημερέᾳ εὐωχούμενοι 
€ , M M , 2. ὦ 
διετέλουν ἐν αὐτῇ δήπου τῇ σκηνῇ. κατεσχεύαστο δὲ αὐτῷ 
D D - , - , 
ἐξ ὑφασμάτων σηριχῶν τε καὶ διαπεποικιλμένων τοῖς χρῶώ-. 
, * , 5 
μασιν ἀτέχνως. οἴνῳ μὲν οὖν ἐχρήσατο, οὐχ Onoíg δὲτϑ 
Ἂν δἰ χὰ. 9 , j - , , ΕῚ M LPS. 
τῷ παρ᾽ ἡμῖν ἐχϑλιβομένῳ ἐκ τῆς ἀμπέλου" οὐ γὰρ δὴ Matin 
, ^ lod 5 ' , M 
Aopogog αὐτοῖς 5 γῆ, οὐδὲ μὴν ἐγχωριάζει παρ᾽ αὐτοῖς τὸ 
τοιόγδὲ γένος: ἑτέρου δέ τιγος βαρβαρικοῦ ἐνεφορήϑησαν 
' - , tg 5» 
γλεύκους. καὶ ἀνεχώρησαν, ὅποι αὐτοῖς ἡ κατάλυσις ἦν. εἶτα 
E H 2 2 E d N ' € D 3 , 
ἐς τὸ αὔριον ἐν ἑτέρᾳ τινὲ καλύβῃ ξυνῆλθον, ἠμφιεσμένῃ i20 
καὶ καταπεποικιλμένῃ οὐκ ἄλλως ἐξ ἱματίων σηρικῶν" ἔνϑα 
ἄν θὰ ἢ ' - - € , ε ὟΝ ' 
pxoi ἀγάλματα διάφορα τῇ μορφῇ εἱστήκει. ὃ δὲ Ζ[ιζαβουλος 
j ^ ^ ^ ^ 
ἐνίζανεν éni κλίνης τινὸς, ὅλης ἐκ χρυσοῦ. κατὰ δὲ δὴ τὸ, 
2. καϑ'’ Β.,. παρ᾽ vulg. 9. τὰ x. ἧ. coni, N. — 12. παγὴημέ- 


QioL coni. B. 15. εὐτέχνως et mox ἐχρήσαντο coni, N. δὲ vulg, 
ponitur post oiyo, deest post ὁμοίῳ, 17. μὴν B., μὲν vulg. 


tot gentium dux, quia Romanos diligis, et eorum te secundae res. 
delectant, noster magnus Imperator, me internuntio, precatur, ut in 
perpetuum felix sis, faustaque fortuna utaris. Detur tibi inimicos sem- 
per superare, et praedas agere ex hostibus. Invidia autem quam longissi-- 
me a nobis absit, quae amicitias dissolvere potest. Equidem Turcos 
et gentes illis subditas necessariorum loco habeo: et vos eodem 
erga nos animo eritis." Cum Zemarchus huiusmodi orationem ha-. 
buisset , Disabulus ad eandem sententiam respondit. Inde se ad 
convivium converterunt, et quod reliquum fuit diei in eodem ten- 
torio genio indulgentes transegerunt, Erat autem illud tentorium 
instructum sericis tapetibus, aiffabre per colores variegatis. Vinum, 
praebitum quidem illis est, non autem id genus, quod ex uvis ex-. 
primitur: neque enim eorum regio vitium ferax est, neque huius 
generis potu uti assueti sunt; sed alio barbaricae potionis genere, 
ad musti similitudinem factae satiati ad hospitium, quo diverterant, 
redierunt, Postridie etiam in alio tugurio convenerunt, quod erat 
simili tapetum sericorum genere adornuatum, et in quo effigies varia 


E MENANDRI HISTORIA. 383 


μιέσον τοῦ ἐνδιαιτήματος κάλπεις τε χρυσαῖ καὶ περιραντήρια, A. C. 568 
ἔτι τὲ πίϑοι χρυσοῖ. ϑοινησάμεγοι δ᾽ οὖν καὶ αὖϑις, καὶ τὰ mt 4 
e - , , ,' ustini 
ὅσα ἐχρῆν ἐν πότῳ εἰπόντες τε χαὶ ἀχηχοότες, ἀγεχώρησαν. ᾿ 
wo «τω» 2 « , y,» 
τῇ ἑξῆς ἐν ἑτέρᾳ ἐγένοντο διαίτῃ, ἔνϑα ξύλινοι χίογες ἦσάν 
Ψ , - , , ᾿ 7 
ὅτιγες, ἐνδεδυμένοι χρυσῷ, χρυσήλατός ve κλίνη ὅμοίως, ἣν-- 
, L , - , 
τιγά y& δήπου καὶ τάωγες χρυσοῖ τέτταρες ἠώρουν. κατὰ 
^ ^ , ἂν , 2 
δὲ δὴ τὸ ἐμπρόσϑιον τῆς διαίτης ἐπὶ πολὺ παρετέταντο ἅμα-- 
2 T , - , - * - 
Sat, ἐν aig πολὺ TL χρῆμα ἀργύρου ἐπῆν, δίσκοι τε καὶ xavà:C 
3 ' 5 M M , EJ , - M 3 ? 
ov μὴν ἀλλὰ xot τετραπόδων ἰγδάλματα πλεῖστα, καὶ αὐτά 
, - 
10ye δήπουθεν ἀργυροποίητα, οὐδέν τε ἀποδέοντα τῶν παρ᾽ 
- - x 3 - - - 
ἡμῖν. τοῦτο μὲν οὖν τῷ τῶν Tovgxov ἡγεμόνι évtort. χλιδῆς. 
2 * M , » 2 » 2 te « - 
τῶν δὲ περὲ Ζήμαρχον ἔτι ἐχεῖσε ἐνδιατριβόντων, ἔδοξε τῷ 
, e ΄ : 
ZhlbafovAg, ὥστε αὐτὸν uiv Ζήμαρχον ἅμα εἴκοσι ϑεραπευ- 
- v9 - c M 
ταῖς τὲ χαὶ ὁπαδοῖς ἕπεσϑαΐί oL ἐχστρατευομένῳ κατὰ lleg- 
^ * P4 
1500», τοὺς δὲ ἄλλους “Ῥωμαίους ἐπαναστρέφοντας κατὰ δὴ 
^4 bd - 
τὴν χώραν τῶν Χολιατῶν ἀναμένειν τὴν Ζημάρχου éxavo- 
' LN ὦ x , , L 
δὸν. καὶ δὴ ὃς [τῷ] προύβη, δώροις ve φιλοφρονησάμενος 
Ὕ ' κα, * ^ , ^ , ,; 7, 
αὐτοὺς ἀφῆχε" τὸν δὲ Ζήμαρχον xai ϑεραπαίνῃ ἐτίμησε Óo-D 
ν m "' 
ριαλώτῳ, 7 δὲ ἦν ἐκ τῶν λεγομένων Χερχίς. καὶ ὃ Ζήμαρ-: 
' - , 
20*0c σὺν τῷ ZhibafovAo ἐπορεύετο μαχησομένῳ Πέρσαις. ἐν 
, , - , 
ταὐτῃ δήπου τῇ πορείᾳ γενόμενοι, ἐν χώρῳ τινὶ καταλυ-- 
, - - 
σάντων αὐτῶν ἐπικαλουμένῳ Τάλας ὑπαντιάζει τῷ Διζαβού--: 


11. τοῦτο H., οὕτω vulg. τι. μέτεστι coni. CL 16. Χολια- 
τῶν] Χοαλιτῶν H. lidem supra pag. 300., 12. Χλεάται dice- 
bantur. 17. τῷ uncis inclusit H. 


forma cernebantur. Sedebat autem ipse Disabulus in lecto, qui totus 
erat ex auro confectus, et in medio conclavis erant urnae, aquiminaria 
et dolia aurea. Postquam iterum convivati erant, et inter potandum 
uae convivio conveniebant dixerant et audierant, discesserunt. Postri- 
ie in alio tentorio convenerunt, in quo erant columnae ligneae, auro 
involutae: auratum etiam cubile, quatuorpavonibus aureis fultum. Ad 
vestibulum eius loci, ubi commorabatur , disposita erant plaustra, 
quibus inerat multa. argentea supellex, disci et lances, et pluri- 
mae statuae animalium argento elaboratae, quae venustate et. elegan- 
tia non concedebant nostris. Eo usque opulentia ducis Turcorum 
processit. Quum Zemarchus et qui cum eo erant illic moram tra- 
herent, placuit Disabulo, ut se proficiscentem contra Persas Zemar- 
chus sequeretur cum viginti ex suis, qui illi ministrarent: interea 
reliqui Romanorum eius reditum in Chliatarum regione opperiren- 
tur. Atque is eos in discessu muneribus donatos a se dimisit. Ze- 
marchum quoque honoravit captiva concubina ex his, quae Cer- 
chis dicuntur. Ita Zemarchus cum Disabulo bellum cum Persis gesturo 
profectus est. Iter emensi in loco, qui dicitur Talas, consederunt. 


384 ^ - EXCERPTA 


A.C.568Ag Περσῶν πρεσβευτής. καὶ voíyv» ξυγεχκάλεσε παρ᾿ αὑτῷ 
Mese q ἑστιασομένους τούς τὲ “Ῥωμαίων καὶ Περσῶν πρέσβεις. xat 
δὴ παραγενομένων αὐτῶν, τοὺς “Ῥωμαίους ὃ Διζάβουλος ἐν 
τιμῇ πλείονι ἐποιήσατο, ὡς καὶ κατὰ τὴν ἐπικυδεστέραν dya- 
κλῖναι στιβάδα. πρός ys χαὲ πλεῖστα ἐπιμεμιφόμενος ἦν T0065 
Πέρσας, ἅτε δὴ πρὸς αὐτῶν ἄδικα πεπονϑὼς, xai ὡς τού- 
του ἕνεχα ἔρχεται πολεμήσων. ὃ δὲ Περσῶν πρεσβευτὴς, 
τοῦ ΖΔιϊζαβούλου συντονώτερον ἐπεγχαλοῦντος, περιφρογήσας 
τὸν νόμον τῆς σιωπῆς τὸν ἰσχύοντα παρ᾽ αὐτοῖς ἐν ταῖς éort- 

ἄσεσιν, ἐπιτροχάδην ἤρξατο διαλέγεσϑαι, τοῦ 4ιζαβούλουτο 
P. 154 γενναίως τὼ ἐπικλήματα ἀπωθούμενος, ὡς καὶ ϑαυμάσαι τοὺς 
παρόντας τὸ ὑπερβάλλον τῆς αὐτοῦ ὀργῆς, ὡς παρ᾽ οὐδὲν 
ϑέμεγος τὸν νόμον πολλοῖς vs χαὶ ὠχολάστοις ἐχρήσατο. Év 
τούτοις ἀπαλλαγέντων, Ó μὲν Ζιζάβουλος παρεσχευάζετο τὴν 

ἐπὶ Πέρσας. τῷ τοι ἄρα τοὺς ἀμφὲ Ζήμαρχον μετακαλεσά-τϑ 
μενος,»καὶ ὡς ἐνὴν, πρὸς τοὺς “Ῥωμαίους φιλίαν ἐμπεδώ- 
σας, ἀφῆκεν αὖϑις ἀπογνοστήσοντας, ἕτερον πρεσβευτὴν αὖ- 
τοῖς συγαποστείλας τῷ τὸν πρότερον λεγόμενον Πανιὰχ τε- 
ϑνάναι. ἢν δὲ ἐπίκλησις TQ μετ’ ἐχεῖνον πρεσβευτῇ Τάγμα 

αὐτῷ, ἀξίωμα δὲ Ταρχάν. οὗτος δὴ οὖν ἐστάλη ὑπὸ Zhba-20 
Ββούλου ὡς Ῥωμαίους πρεσβευσόμενος. xoi μὲν οὖν σὺν αὖ- 
τῷ ὃ τοῦ ἤδη ὠποιχομένου παῖς, φημὲ δὴ τοῦ Πανιὰχ, κο- 
16. πρὸς et φιλίαν. N., περὶ et φιλίας vulg. 17. dztovo- 


στήσοντας B., ἀὠἀπονοστήσαντας vulg. — 19. éxefvow vulg. πρε- 
σβευτῇ M., πρεσβευτὴν vulg. 55, ὃ τοῦ H., ὅτου vulg. 


Hic obviam venit Disabulo Persarum legatus, quem una cum. Ro- 
manorum legato ad coenam invitavit. Ad eam cum accessissent , 
multo plus honoris detulit Disabulus Romanis, quam Persicis  le- 
gatis, et Romanorum legatum honoratiore loco accumbere iussit, 
Quin etiam multum de Persis est questus, tanquam ab his multa iniusta: 
passus esset, quae ut bello et armis vindicaret, venerat, Cum Di- 
sabulus acerbius inveheretur, Persarum legatus legem silentii apud: 
ipsos in conviviis observari solitam transgressus, summatim coepit 
disserere et magno. animo Disabuli criminationes refutavit, ut. quiade- 
rant mirarentur, eum in tam violentam iram exardescere, ut, nulla 
habita legis ratione, multis intemperantibus verbis uterctur, Post. 
haec cum discessissent, Disabulus in Persas contendit. Et Zemarcho: 
et eius comitibus ad se vocatis, ubi amicitiam cum Romanis con- 
firmasset, cos, ut ad sua redirent, missos fecit. Cum his quoque 
alium a se ad Romanos legatum misit, quia Maniach, de quo su- 
pra diximus, vita excesserat, Huic legato nomen erat Tagma; di- 
gnitas vero Tarchan, llic igitar ut legationem apud Romanos obi- 
ret, a Disabulo missus est: una cum eo Maniach eius, qui muper: 


E MENANDRI HISTORIA. 385 


pig μειράκιον, ὅμως δὲ τὸ πατρῷον διαδεξάμενος γέρας, ,ΛΌ. 568 
ἔτι μὴν xai τὴν μετὰ τὸν Ταγμὰ Ταρχὰν κληρωσάμενος ἀξίαν 10d. t. " 
οἶμαι δὲ τῷ ἐπιτηδειότατόν τε καὶ εὐνούστατον γενέσϑαι τῷ Zh- 
ζαβούλῳ τὸν ΠΠανιὰχ τοῦ πατρῴου τὸν παῖδα τυχεῖν ἀξιώματος. 

δέπεὲ οὖν ὃ ΖΙιζάβουλος διαφῆκε τοὺς negl Ζήμαρχον, ἐπικατα- 
λαμβάνουσι τοὺς πρότερον ἀφεϑέντας Ῥωμαίων, οὗ ἦν ξυντε- 
ϑειμένον αὐτοῖς, καὶ τοίνυν ἐν τῷ αὐτῷ γενόμενοι τῆς ἐς τὰ οἷ- 
κεῖα ὁδοιπορίας ἀπήρξαντο. καὶ δὴ καταλελοιπότες τὴν πρῶτα 
τεύουσαν πόλιν τῶν Χοαλιτῶν, διὰ φρουρίων ἐπορεύοντο. 

t0 9. Ὅτι ὃ Βαϊανὸς ὃ τῶν ᾿Αβάρων ἡγεμὼν ἐν βουλῇξ, Ἀν. 568 
ἐποιήσατο πρεσβεύσασϑαι καὶ περὲ σπονδῶν λόγους προσαγα-ταάνα, " 
γεῖν. τὸν δὲ Βιταλιανὸν ἐζήτει χρυσίον οἱ παρασχεῖν, ὡς 
ἄν μὴ λεηλασίᾳ χρήσοιτο κατὰ δὴ τὸν τῆς ἐκεχειρίας καιρόν. 
ὃ δὲ ᾿Ιοβουλήδας, καὶ εἰληφὼς ἐκ τοῦ τῆς Ἰλλυρέδος vnao- 

15yov νομίσματα οὐ μεῖον ἢ ὀχτακόσια, παρέσχετο τῷ Βαϊανῷ. ^ 
ταύτῃ TOL xai ἔστειλε τὸν Ταργίτιον ὃ τῶν ᾿βάρων ἡγού- 
μιενος, ξὺν τῷ καὶ Βιταλιανὸν τὸν ἑρμηνέα, τῷ βασιλεῖ λέ- 
ἕοντας core τὸ Σίρμιόν οἱ ἐνδοϑῆναι, καὶ τὰ συνήϑη χρή-Ὁ 
ματα, ἃ Κουτρίγουροι καὶ Οὐτίγουροι πρὸς ᾿ἸΙουστινιαγοῦ 

2oéxouíLovro βασιλέως, οἷα δὴ αὐτοῦ ἄμφω τὼ φύλω τούτω 
καϑελόντος" πρὸς τοῖς καὶ Οὐσδίβαδον τὸν Γήπαιδα. ἔφασχε 
γὰρ τοὺς Γήπαιδας ἅπαντας αὐτῷ ἀνήκειν, ἅτε δὴ xai αὖ-- 
τοὺς πρὸς αὐτοῦ καταπολεμηϑέντας. ἀφικομένων δὴ οὖν τῶν 


A^ 


1. γῆρας vulg. 3. τῷ ἐπιτ. Val; τὸ ἔπειτ. vulg. 16. ταύτῃ H., 
ταύτην vulg. 19. ἃ N., oí vulg. XKovroíyogos vulg. 52. αὖ- 
τοὺς CL, αὐτοῦ vulg. 3. καταπολεμηϑέντος vulg. 


mortuus erat, filius admodum adolescens. 15 patri in magistratu 
successerat, et dignitate proxime ad Tagma "archan accessit. ldeo, 
.puto, hic honor puero obtigit, quia pater eius Disabulo carissimus 
et fidelissimus fuerat. Dimissus a Disabulo Zemarchus, assumptis 
his ex Romanis, quos certo loco consistere iusserat, cum primum 
coniuncti erant, viae se commiserunt, et Chliatarum primaria urbe 
relicta, per castella iter direxerunt. | 
Baianum, Avarum ducem, voluntas cogit legatos ad Romanos 
mittere, qui de foederibus verba facerent. A Vitaliano etiam sibi 
aurum dari petiit, ut a praedis agendis per inducias abstineret. At 
Xobulides, acceptis a praefecto Illyrici nummis non minus octingentis, 
ea Baiano tradidit. Quamobrem Avarum dux misit Targitium, qui 
una cum Vitaliano interprete Imperatori denuntiarent, ut Sirmium 
et pecuniás, quas Cotriguri et Utiguri a lustiniano accipere soliti 
erant, quia utramque gentem subegerat, illi traderet, et praeterea 
Usdibadum etiam Gepidam. Dicebat enim, et omnes Gepidas in 
suum ius dominiumque venisse, quia eos devicerat. taque legati 


Dexippus, Eunapius etc. 25 


386 EXCERPTA 


f.A.C.568 πρέσβεων κατὰ δὴ τὴν βασιλίδα πόλιν, παρελϑόντων τε ὡς 
' E] J ΕΣ - , 
Ind. 1;0y αὐτοκράτορα, ἔφη ὃ Ταργίτης" ,,0 βασιλεῦ, πάρειμι στα- 
Iustini 4 NL qe A - - , * ' 2.55 1A: δι δα B 11 
λεὶς ὑπὸ τοῦ σοῦ παιδός" πατὴρ γὰρ αὐτὸς ἀληϑῶς Boia- 
í - , - 5 c Nd 
yo) τοῦ xaJ' ἡμᾶς. δεσπότον. πέποιϑα δὴ ovv, ὡς ἐπιδείξα- 
ϑυμηϑείης τὴ ? τὸ iu στοργὴν τῷ διδόναιδ 
σϑαι προϑυμηϑείης τὴν περὲ τὸν παῖδα στοργὴν T 
^ - , ' 4. ἃ c - ' ὦ d 
τὰ τοῦ παιδός. οὕτω τοίγυν ἐχόντων ἡμῶν, τάχα δὲ 000 
(d , - - - 3 " 
καὶ ἡμῶν, ὦρα οὐχὲ παραχωρήσεις αὐτῷ τῶν γερῶν; οὐ γὰρ 
Α , B H. 
ἐς ἀλλότριον οὔτε μὴν πολέμιόν Tiva τὼ διδόμενα μεταϑη- 

, - : , - 
σοις σχεδόν" οὐδὲ μεταβήσεται τῶν παρεχομένων 7) κυριύτης, 
ἣ πάλιν εἰς σὲ ἀναδραμεῖται διὰ τοῦ παιδὸς; εἶγε παρά-τὸ 

A E wd PEU 1 

p.1550x016 αὐτῷ va ἐφ᾽ οἷς ἥχω, τήν τε πόλιν τὸ Σίρμιον καὶ τὰ 
χρήματα xav ἔτος, ὅσα βασιλεὺς ᾿Ιουστιγιαγὸς τοῖς Κουτρι- 

T EJ EE s € “ 9 P , 
γούροις καὶ Οὐτιγούροις ἐδίδου [ot], Βαϊανοῦ τήμερον δεόπό- 

' « , - 5 - » 1 » ^o 3 AR] 
ζοντος τούτων γε δήπου τῶν ἐθνῶν. ἔτει καὶ Οὐσδίβαδον τὸν 
Γήπαιδα καὲ τοὺς περὶ αὐτόν" οὐδὲ γὰρ περὶ τούτων ἀντεέρεῖιϑ 

c NS CN , b] €T» * -- 359 Ll c c ἢ 
τις, ὡς οὐχὶ πεφύκασιν ἀνδράποδα Βαϊανοῦ." ταῦτα 0 Ταργίτης 
ἔλεξεν. ἀτὰρ Ó βασιλεύς" ,,οὐ πρεσβευσόμενος ἥκεις, ὡς ἔοικεν, 

οὦ Ταργῖτα" μᾶλλον μὲν οὖν πρὸς ἀγνοοῦντας ἡμᾶς τεχμηριώ- 
, - 5 , LI , ΟῚ ^ y 
σασϑαι foviousvog τῶν “ίβαρων τοὺς τρόπους. εἰ yag , ὡς 

,ὔ c “-Ὁἦ΄ ^ -Ὁ M / ^. H 

Βφατε, δοίημεν ὑμῖν τὰ ὅσα τοῖς πρώην Ovrvoic , οἴκτῳ μᾶλ-2ο 
Ao» καὶ οὐ φόβῳ, τῷ μὴ ἐϑέλειν αἷμα ἐχχεῖν, ᾿Ιουστινιαγὸς 
2? -} » » * ^ , 2 , 
ἐδίδου, γελοῖόν. y& ἂν εἴη, καὲ oig τὸ φιλαγϑρωπον anové- 


12. Κουτραγούροις vulg. — 13. οὗ uncis inclusimus. 


ubi in regiam urbem ad Imperatorem venerunt, Targites sic eum 
est affatus: ,,0 Imperator, adsum a tuo filio missus. "Tu enim 
vere pater es Baiani, eius, qui apud nos dominatur. QConfido igi- 
tur, te affectum paternum exhibiturum esse filio in. eo, quod reddes. 
ea, quae filii sunt. Cum igitur nos hoc animo simus, et fortasse 
iu aeque ac nos, nonne tu illi sua praemia pracbebis ? Quod. si. 
feceris , ea non in extraneum , neque in hostem contuleris , neque: 
earum rerum mutabitur dominium. Etenim rursus. ad. te redibit. 
per filium , si ea iudulseris, quae a te petitum venio. Scilicet Sir- 
mium et pecunias, quotannis quas dabat Imperator lustinianus Uti-. 
guris et Cotriguris, cum Baianus hodie dominium sit adeptus ha- 
rum omnium gentium; deinde Usdibadum et eius comites sibi tradi 
poscit. Nec enim Usdibadum quisquam negarit factum. esse Baiami 
mancipium." Haec Targites; cui lmperator: , Tu quidem, ut vi- 
detur, minime, ut legationem faceres, venisti, séd magis, ut mo- 
res Avarum , antea nobis penitus ignotos, cognitos, perspectosque: 
efficeres. Si enim, ut dicitis, concesserimus vobis ea, quae. nu-- 
per lustinianus, commiseratione potius quam terrore adductus, quia: 
ab effundendo sanguine abstinere volebat, Hunnis largitus est, ri- 
dicula res sane erit, *si etiam liberalitatem et. humanitatem. in. eos. 


E MENANDRI HISTORIA. 387 


qu£» δεῖ, καὶ οἷς ἀντιτάττεσθαι. φανῶμεν οἱ αὐτοί" Ónórs oif. A.C.568 
δείλαιοι Kovroryovgor τε xai Οὐτίγουροι, οὃς διαβεβαιοῦσϑε P i 
πρὸς ἡμῶν χομίζεσθαι χρήματα, τοῦτο μὲν φυγόντες ἡμᾶς, 
τοῦτο δὲ πεπτωκότες ὕφ᾽ ἡμῶν τυγχάνουσιν ἄρδην ἠφαγισμέ- 

ἤγοι. τί οὖν παράσχοιμεν ὑμῖν τὰ τῶν ἡσσωμένων; ἀλλ᾽ oU 
τῇ φύσει ξυνάδει τῶν πραγμάτων χαὲὶ κρατεῖν ἅμα, xa 
ὑπὲρ τῶν χεχρατημένων ἑτέροις χρήματα καταϑεῖναι. οὐ 
γὰρ ἀποχρῶν, εἰ φανείημεν ἅπαξ τοῦ τὰ δέοντα φρονεῖνᾳ 
ἐστερημένοι, ἀλλὰ γὰρ καὶ εἰς συνήϑειαν ἕλκειν τὴν Gqoo- 

Ἰοσύγην οἴεσϑε δεῖν; τί οὖν ποιοῦμεν τὸν Οὐσδίβαδον; ὑμῖν 
ἀποδοίημεν; οὐχ οὕτω πεφύχαμεν ἠλίϑιοι, ὥστε τὰ ἡμέτερα 
κατὰαπροέσϑαι, καὶ ταῦτα βαρβάροις καὶ λυμαινομένοις τῇ xa9* v. τοῦ 
ἡμᾶς πολιτείᾳ. ὃ γὰρ πρὸ ἡμῶν τὸ βασίλειον ἀγαδεδεγμέ- 
voc κράτος Γήπαιδὰς ἐπηλυδὰς ὄντας εἰσεποιήσατο, xci χώ- 

15oav αὐτοῖς ἀπένειμε τὴν περὶ τὸ Σίρμιον, εἶτα καὶ πολέμου 
κιγηϑέντος αὐτοῖς ὡς “Πογγοβάρδους, ὥσπερ εἴχὸς, Evytns- 
λαβόμεϑα τοῦ κινδύνου τοῖς οἰχείοις. καὶ ἂν ἐχράτουν οἱ 
Γήπαιδες τῇ Ῥωμαίων χειρὲ, εἰγὲ μὴ ἀνδραποδώδεις ὥφϑη- 
σὰν χαὲ τῷ τῆς γνώμης δολερῷ τοὺς εὐεργέτας ἐλύπησαν «Ὁ 

20&v9' ὧν ἐπιβουλεύσαντας ἡμῖν ἀσύγγνωστα οὐ Ῥωμαίοις ἔδο-: 
ξε μετελθεῖν τοὺς ἀγγωμονήσαντας, οἷς ἔνεστι μὴ ἀντιτιϑέ- 
φᾶν τὰς τιμωρίας ἰσοῤῥόπους τοῖς πλημμελήμασι, μᾶλλον 
9. Korodyovoor vulg. 10. οἴεσϑε N., οἴεσθαι vulg. τή. &- 
πήλυδας H., ἐπελύδας vulg. Ἂς 


exercere oporteat, contra quos in acie stare, nemo est, qui. noi 
non viderit, quando miseri Cotriguri et Utiguri, quos affirmatis a 
nobis accepisse pecunias, modo fugientes, modo caesi, a nostro 
exercitu sunt ad internecionem usque deleti. ^ Cur igitur vobis 
largiemur bona eorum, quos vicimus ? Hoc enim abhorret a com- 
muni sensu , simul et vincere, et eorum, quos viceris, bona aliis 
tribuere. Nonne satis est, si semel visi sumus prudentia destituti ? 
Àn censetis, imprudentiam nobis etiam ad consuetudinem trahen- 
dam esse? Quid igitur de Usdibado faciemus? vobisne eum red- 
demus ? non sumus adeo dementes etstolidi, ut nostra profundamus, 
máxime in barbaros, et eos, qui nostrae rei publicae gravia damna 
intulerunt. M enim Imperatoriam maiestatem ante nos admini- 
stravit, Gepidas vagantes excepit, et illis tfegionem circa Sirmium, 
quam incolerent, distribuit. Deinde exorto inter ipsos et Longobar- 
dos bello, sociis nostris, ut par erat, opem tulimus, et Romanorum auxi- 
lio Gepidae vicissent, nisi servilem animum prodidissent Nam mala 
mente benefactoribus suis infesti fuerunt, et pro beneficiis in eos 
collatis insidias, in quo nulla venia digni sunt, nobis struxerunt; 
Romanis tamen minime visum est homines ingratos persequi, qui 
nunquam dignas poenas pro péccatis dare possunt; sed potius pati, 


388 EXCERPTA. 


» ἢ € 
.£.A.C.568 μὲν οὖν περειδεῖν, ὡς ἂν ὑὕφ᾽ ἑτέρων ἃς τὸ παντελὲς δια- 
Ind 1 ͵ 2 ΄ » , » - *3 , 
E Vb uda do a ik εἰ τοίνυν ἄλλως οὐκ ἔχει ταῦτα, ἐπείπερ 
ustini fn ^ ». ι - | 
ἡμεῖς ἐπεγχκαλεῖν ἄξιοι καϑεστήχαμεν, ὅτι τοὺς ἡμῖν ἀνήκον- 
τας ἔχετε Γήπαιδας, ἀντέστραπται xa9' ἡμῶν τὰ τῶν ἐγκλη-: 
, € " P1 ' ^ 3 7, c - EY ' ^ 
μάτων. υμεῖς μὲν yag τὸν Οὐσδίβαδον, ἡμεῖς δὲ καὶ vove5 
Γήπαιδας ὑμᾶς τοὺς λοιποὺς εἰσπράξοιμεν. “Ῥωμαῖοι γὰρ 
» D »Ἥ. ' 
P.:156uyo9Zv τε καὶ ἐξ ἀρχῆς σωφρονίζειν ἐτάχϑημεν τὸ ἀνόητον, 
* , ^ M 
οὐ μὴν ἀνόητοί τινες εἶναι γομίζεσϑαι. ἀλλὰ τὸ Σίρμιον 
ἐγχειρίσωμεν βαρβάροις; οὐκ ἀρκέσει γὰρ ὑμῖν τὸ περιεῖναι 
Ὁ — "Ὁ * 
μέχρις ὅπλα κινεῖν oJ βούλοιντο “Ῥωμαῖοι. ἀλλ᾽ ἐρεῖς, 10 
-" , y 
Ταργῖτα, ὅτι διαβήσεται Ἴστρον ὃ Xayavoc, ἔτι γε μὴν xat 
' Ὁ so ' * 3 τν , ᾽ ' , 
τὸν Εβρον" Kal. Okt τὰς «ἐπὲ Θρῴκης φύτρβοει παραρεφόβε 
ται πόλεις. ἀλλὰ προφϑαάσουσιν αἱ Poucixat δυνάμεις, xat 
- 5 w 5 
Βτῆς ἐλπίδος αὐτὸν ἀφαιρήσονται, xai μᾶλλον αὐτοὲ σκευα- 
,' , ' 
γωγήσουσι τὰ ᾿βάρων. xoi ov navoóusda καταβαλλοντέςτϑ 
' , . ce »* E] , L] , 
τε καὶ χειρούμενοι, ἕως ἂν ἐφυβρίσῃ τὸ βάρβαρον. Avot- 
, AP H Ἂν iii - qvo " BapBag 3 , 
τελήσει δὲ “Ρωμαίοις ἀντὲ τῆς εἰρήνης ὃ πόλεμος. ᾿Δβάρων 
^ AINE - , ^ 
γὰρ τῶν νομάδων τε καὶ ἐπηλύδων καϑεστάγαε φίλους τῆς ὡς 
^ , ' 
αὐτοὺς Óvousve(ag βαρύτερον, ἄλλως τε καὶ φιλίας ὑπούλου 
, - ἃ, ' - - 
χαϑεστώσης. κρεῖσσον ἐν τοῖς σώμασι xal οὐχὲ ταῖς ψυχαῖζοο 
, ^ - - * 
φέρειν τὰ τραύματα, πρὸς ταῦτα, ὦ Ταργῖτα, xoi τόξα 
ακαὶ ἵπποι xai μυρίαι δυνάμεις ὁπλιτῶν ἔστωσαν ἔν παρα- 
- , - ^ « » 
σχευῇ" 0v γὰρ ἡσυχία τοῦ συγοίσοντος αἱρετώτερον." τοσαῦ- 
13. Ἔμβρον vulg. 18. xci om. Par, 
ut ab aliis funditus everterentur. Cum igitur nom aliter se res ha- 
beant, si nobis iure de vobis conqueri licet, quod eos, qui nostri 
optimo iure fuerunt, possideatis, nunc a vobis eadem in nos re- 
lorquentur. Vos enim Usdibadum , nos Gepidas, qui reliqui sunt, 
a vobis repetimus. Etenim nos Romani ab initio et ab omni ho- 
minum memoria imprudentes coércere officium nostrum duximus, 
nón ipsi imprudentes habebamur.  Nosne Sirmium barbaris trade- 
mus? Non igitur satis vobis superesse videtur, quousque Roma- 
nis nondum arma ferre placuit? Sed ais, o Targita, Chaganum 
Istrum traiecturum et Hebrum quoque, et Thraciae urbes primo 
impetu occupaturum. Αἱ praevenient et. occurrent Romanorum co- 
piae, et cum spe depellent sua, imo agent et rapient quae Ava- 
rum erunt. Neque grassari et praedas agere cessabimus , dum bar- 
bari superbient; et certe longe Romanis utilius bellum quam pax. 
Etenim cum Avaribus et Nomadibus et advenis amicitiam tenere gra- 
vius et acerbius est, quam eos hostium numero habere. Nam sub- 
dola est eorum amicitia, ct praestat vulnera corpore, quam ani- 


mo, gerere, Quamobrem, o "largita, et arcus et equi et infinitae 
copiae armatorum in apparatu erunt. Nec enim quies utilitate po- 


E MENANDRI HISTORIA. . 389 


τὰ εἰπὼν ὃ αὐτοχράτωρ, μεγαληγορίῳᾳ τὸ χρησάμενος πολλῇ, f.A.C.568 

τῶν “Αβάρων ἀφῆκε τοὺς πρέσβεις, πρότερον Βώνῳ τῷ στρα- "t 3i n 

τηγῷ ἐν γράμμασι πλεῖστα ἐπιμεμψάμενος, Ort γε ὅλως ὡς 

, αὐτὸν τοιάδε προϊσχομέγους ἔστειλεν ἐς Βυζάντιον" πρός γε 

, δκαὲ σημήνας ἔργου ἔχεσθαι καὶ πᾶντα τὰ πολεμιστήρια ὕρ- 
yava ἐπισκευάζειν, σαφῶς ἐπιστάμενον, ὡς ξυγχροτηϑήσεταε 
ὃ πρὸς ᾿ἡβάρους πόλεμος καὶ μάλα αὐτίκα. xal δὴ ὃ Βῶ- 
γος, ἐπεὲ τὸ βασίλειον ἀγελέξατο γράμμα, τὰ πρὸς τὸν πά- 
λεμον ἐξηρτύετο. 


I0 "Ex τοῦ ς᾽ λόγου, 

ἐ, Ὅτι ἥ βασιλὶς Σοφία Ἰουστίνου πρέσβυν στέλλει c A. C. 574 
τῶν Περσῶν βασιλέα Χοσρόην, ἐν τοῖς βασιλείοις ἰατροῖς [4.7 
καταταττόμενον. καὶ οὗτος μὲν αὐτοῦ ἀφικόμενος, τεσσα- ^ rwwm jd 
ρακονταπέντε χιλιάδας χρυσοῦ νομίσματος παρασχὼν,, τίϑε- 

ιὅται τὰς ξυνϑήχας ἀνὰ τὴν ἕω ἐνιαυσιαίας, ὡς ἄν ἔσοιτο 
ἐχεχειρία. ἐν τοσούτῳ γὰρ ἔφασκε. σταλήσεσϑαι πρὸς τῆς 
βασιλίδος μέγιστον πρεσβευτὴν τὸν τελεώτερά πως περὲ 
ἁπάντων διαλεχϑησόμενον, ἔτι μὴν καὶ τὸν πόλεμον διαλύ-: 

οσογτα, τυχὸν ἐν μέσῳ xai τοῦ “Ῥωμαίων βασιλέως μεταβα- 

“ολόντος ἐς τὸ ἐῤῥωμένον. οὕτω μὲν τὰς ἐπ᾽ ἐνιαυτὸν ποιησά- 
μενος σπονδὰς περὶ τῆς κατὰ τὴν ἕω “Ρωμαίων ἐπιχρατείας, 
οὐ μὴν καὶ περὲ τῆς ἐν ᾿Αρμενίᾳ, καταϑέμενος. δήπουϑεν. 


3. óc αὐτὸν H., αὐτὸν vulg. ^5. ἔργου H., ἔργον vulg. ir. 
πρέσβυ»] Ζαχαρίαν πρέσβυν N. 20. ποιησάμενον vulg. 


tior" Haec cum Imperator alto spiritu dixisset , Avarum legatos 
dimisit, Prius tamen Bonum ducem per litteras magnopere incre- 
pavit, quod ad se illos legatos, qui talia proponerent, Byzantium 
misisset. Ad haec illum monuit, quia certus erat, quamprimum 
bellum contra Ávares érupturum esse, ut omni opera et studio bel- 
licas machinas praepararet. Et Bonus, lectis lmperatoris litteris, 
omnia, quae ad bellum pertinebant, diligenter curavit, 


Ex libro secundo. 


10. Imperatrix Sophia Iustini (Zachariam) legatum misit ad 
Chosroém, Persarum regem, ex medicis Imperatoris, Is ubi ad Per- 
sas accessit, quadraginta quinque millia aureorum dedit et inducias 
annuas per Orientem fecit, tantisper, ut dicebat, dum ab Impera- 
trice maximus legatus mitteretur, qui de omnibus rebus accuratius 
ageret et bello finem imponeret, si forte etiam interea accideret , 
ut Iustinus convalesceret. Itaque in Oriente, qua Romanis parebat, 
excepta tamem Armenia, per annum, ut ab armis cessaretur, est 


39o . EXCERPTA 


À.C. 574 αὐτοῦ xai μόνου ἕνεχα με χιλιάδας χρυσῶν νομισμάτων, 
uibs ἐπανῆχεν. ἐμπεδωθέντων δὲ ἄρα τῶν τοιούτων Εὐσέβιος ὃ 
στρατηγὸς ἐς Βυζάντιον μεταστέλλεται. 

Ρ. 157 ια΄. Ὅτι δὴ στέλλεται κατὰ τὴν Περσῶν χώραν πρε- 
σβευτὴς Τραϊανὸς, ἐν τοῖς βασιλείοις πατράσι τελῶν καὶ vv 
λεγομένην τοῦ Kowworogog διέπων ἀρχὴν, ἣν οἶμαι ἐκ τοῦ 
ἀναζητεῖν ὧδε λελέχϑαι “Ρωμαίοις. EvvantoraAg δὲ καὶ Ζα- 
χαρίας, οὗ ἔναγχος ἐμνήσθην, ἐφ᾽’ ᾧ, εἰ μὲν οἱοίτ᾽ ἔσονται, 
ἅμα ἐμπεδῶσι κατὰ τήν τὸ ξῴαν xai τὴν Jouevíav ἐντὸς 

V.106 τρεῶν ἐνιαυτῶν ἐκεχειρίαν. ἐν τοσούτῳ ξυνέλθοιεν ἐξ £xa-10 
τέρας πολιτείας ἐν τοῖς δρίοις, of διαλύσουσι τὰ ἀμφίβολα, 
βουλεύσαιντό τὸ καὶ τρόπῳ τῷ καταϑήσουσι τὰ ὅπλα ic τέ- 
Asoy* εἰ δέ ys μὴ οὕτω προχωροίη,, τοῖς γοῦν πρὸς ἥλιον 

(Β οἰκοῦσιν τὴν τοιάνδε ἐκεχειρίαν παντὲ τρόπῳ ποιήσασϑαι. 
παραγενόμεγοι τοίνυν οἱ πρέσβεις πρὸς βασιλέα Περσῶν, éc15 
ἐχκλησίαν v8 καταστάντες, ἐλεξάτην τοιάδε, --- πολλῶν δὲ 
κεχιγημένων λύγων, xai τῶν μὲν Περσῶν μακροτέραν ποιεῖ- 
σϑαι τὴν εἰρήνην ἱεμένων, ἄχρι δὲ πέντε ἐνιαυτῶν βεβαιοῦν 
τὴν ἐκεχειρίαν, τῶν δὲ Ῥωμαίων τριετηρίδας εἶναι βουλομέ-: 
γῶν τὰς σπονδὰς, τέλος οὔτ᾽ ἴσχυσαν οἱ πρέσβεις, καϑάδο 
ἐπετέτραπτο, σφᾶς ποιήσασθαι τὼς συνθήκας " ἐπὲ πέντξ 
δνιαυτοὺς εἶναι ἐῤῥωμένας συγήρεσεν ἀμφοτέρᾳ πολιτείᾳ, 

.8. οἱοίτ' H. , οἵοι (sic) vulg, το. 2y] ες ἄν ἔν coni. B. ur. 


o? N., à vulg. 16. In margine codicis adscriptum est: Ζήτει ἐν 
τῷ περὲ δημηγοριῶν. 80. οὐκ coni N. ^ ai. ἐπὲ δὲ πέντε N. 


statutum. Cum igitur huius rei tantummodo consequendae gratia 
quadraginta quinque aureorum millia numerasset, rediit. Et his 
iransactis Eusebius dux Byzantium arcessitur. : 

11. Mittitur deinde in Persarum regionem legatus Traianus, inter 
patricios ascriptus, qui quaestoris magistratu fungebatur, quem a quae- 
rendo a Romanis sic dictum esse puto. Missus est una quoque Za- 
charias, cuius antea meminimus, ut, si possent, trium annorum in- 
ducias per Orientem et Armeniam facerent, tantisper dum alii ex 
utroque regno in finibus convenirent, qui controversias dirimerent 
et consilium haberent, qua ratione in perpetuum arma deponerent: 
8i hoc minime succederet, induciae saltem tanti temporis. pro his, 
qui ad Orientem incolunt, omni ratione obtinerent. Legati ubi ad 
regem Persarum accesserunt, in concionem vocali haec dixerunt. — 
Multis ultro citroque motis sermonibus Persae in quinquennium in- 
ducias, Romani per triennium tantum valere volebant. Postremo 
legati Romanorum, sicut ipsis mandatum erat, in eo non perstite- 
runt, ut trium annorum induciae fierent; sed in quinquennium in- 
ducias esse placuit utrique civitati tantummodo per Orientem, ob 


E MENANDRI HISTORIA. 391 


κατὰ δὴ τὴν ἕω μόνον, τριάκοντά τε χιλιάδας νομισμάτων A.C. 574 
χρυσῶν κατατιϑέναι “Ῥωμαίους ἔτει ἑκάστω. ξυγήρεσε δὲ τὰ ὌΝ δὰ 
τοιάδε, εἰ βασιλεὺς ὃ “Ρωμαίων ἐπιψηφίσοιτο.. C 
ιβ΄. Ὅτι ἐπειδὴ Τιβερίῳ ἤδη τὰ τῆς πολιτείας περιεχέ- A. C. 575 
ὄχυτο πράγματα, Τραϊανός τὲ καὶ Ζαχαρίας τὼ πρέσβει ὡς m o 
αὐτὸν ἐγεγράφεσαν μὴ βούλεσθαι Πέρσας ἄχρι τριῶν ἐτῶν 
ποιήσασϑαι τὰς ξυνϑήκας, πενταετηρίδας δὲ εἶναι μᾶλλον. 
xai οὐκ ἐπινεύσας (οὐ γὰρ αὐτὸν ἤρεσχε μακροτέραν ποιεῖς 
σϑαι τὴν ἐκεχειρίαν,) ἐσήμαινεν ὡς αὐτοὺς μάλιστα μὲν ἄχρε 
χοδύο ἐνιαυτῶν τὰς τοιάσδε βεβαιῶσαι σπονδάς: εἰ δέ γε ἀδύ- 
vara ἔχοιεν, περαιτέρω μὴ ἀνέξεσθαι ἢ τριετίας: σταλείσης 
δὴ οὖν [ὡς] τοῖς πρέσβεσι τῆς τοιᾶσδε ἐπιστολῆς, xal δὴ 
ἀναλεξαμένων ὕγτε ἐδήλου τὸ γράμμα, Ἰεβώδου ἐπὲ τούτῳ 
ἀφικομένου ἐν τοῖς ἀμφὲ τὸ Ζάρας δρίοις, αἰσθανομένου τὸ 
τϑὼς ταῖς 705 ὑπὸ Τραϊανοῦ καὶ Ζαχαρίου δοκιμασϑείσαις 
σπονδαῖς οὐ στέργουσι “Ῥωμαῖοι, ἐπαφίησι τὸν Ταχόσδρω 
κατὰ τῆς “Ῥωμαίων ἐπικρατείας. καὶ ὃς ἀθρόον ἐπιδραμὼν 
ἐνέπρησε τὰ ὅσα πλησιόχωρα τοῦ 4Ζίάρας. ἕως ἐπείσϑη Me- 
βώδης δέξασθαι τὰς τριάκοντα χιλιάδας τῶν χρυσῶν γομι- 
οσμάτων ἀν’ ἔτος τῆς τριετηρίδος ἕγεκα εἰρήνης, ἐφ᾽ ᾧ ἐν 
τοσούτῳ τοὺς ἄρχοντας ἑχατέρας πολιτείας εἰς ἕν Ξυγιόντας 
βουλεύσασϑαι ὅπως δὴ τὰ ὅπλα καταϑέσϑαι τελέως. προνοίᾳ 
δὲ δή τινε στοχαζόμενος τοῦ συνοίσοντος, τὰ τοιάδε ἐπετέλει. 
ὃ Καῖσαρ' ἠπίστατο γὰρ, ὡς ἄχρι ἐνιαυτῶν τριῶν ἀποχρῶσα 


6. ἐγεγραφείτην Par. 12. ὡς uncis inclusimus. 14. αἶσϑα- 
γομέγους vulg. 
quas quotannis Romani triginta millia aureorum penderent; quae 
pacta tamen non alia conditione, misi ea Imperator suffragio suo 

comprobasset, rata forent. 

12. Ut Tiberius negotiorum administrationem suscepit, Traia- 
nus et Zacharias legati ad eum rescripserunt, Persas nolle ad tres 
annos, sed ad quinque inducias pacisci. Quae cum non approbas- 
set, (nec enim ei in tam longum tempus inducias facere placebat.) 
mandavit, ut in duos annos paciscerentur, si non obtinere possent, 
nihil ad tres annos adiicerent. Missa est igitur haec ad legatos epi- 
stola, et cum ea, quae continebat, legissent, Mebodes, qui ad re- 
sponsum accipiendum ad fines Daras venerat, satis intellexit, Ro- 
manos inducias, quas Traianus et Zacharias fecerant, non approbare. 
Itaque Tachosdronem immisit, qui terras ditionis Romanorum su- 
bito invasit, et propinqua loca Daras igne vastavit. Sed fide Mc- 
bodi data, illi numeratum iri quotannis per tres annos triginta 
millia aureorum pro induciis, statutum est, ut interea principes virt 
utriusque regni in unum convenirent, et aliqua ratione firmam pa- 
cem constituerent. Id utile suis rationibus fore Caesar existimabat, 


392 | EXCERPTA 


A. C. 555 αὐτῷ ἔσται ἡ παρασχευὴ Πέρσαις τε ἀξιόμαχος dvagavgjosa 

* Ind.8rzg, ξυγῃσθϑάγνοντο. δὲ. καὶ Πέρσαι τῆς τοιᾶσδε προμηϑείας 

Tastiil F3 rod Καίσαρος, ὡς οὐδενὸς ἑτέρου ἕγεκα γίνεται αὐτῷ dva- 

βολὴ ἢ προορωμένῳ τοῦ μέλλοντος, ὅπως ἐς τὸ δέον αὐτῷ 
προπαρασκευασϑήσοιντο ai δυνάμεις. κατεφρόνουν δὲ ὅμως 

τῶν “Ῥωμαίων, ἅτε ἀναμαχήσασϑαι οὐ δυναμένων, εἶ καὲ' 

πλείων αὐτοῖς ἐνδοϑείη χρόνος. ἐπεὶ οὖν ἀγακωχὴ ἐγεγόνει 

ἀνὰ τὴν ἕω, μετενήνεχτο δὲ ἅπας ἐπὲ τὴν ᾿Δρμενίαν ὃ 9ó- 

ρυβος, ἄλλου ἄλλα αὐτῆς διακληρωσαμένων, ἦρος ἀρχομένου 
συνέστη πόλεμος. ᾿ τῷ 

Δ. 6.56 47. Ὅτι ὃ Τιβέριος ὃ Καῖσαρ στέλλει Θεόδωρον τὸ 

πὰ. 9 Βάκχου πρεσβευσόμενον ὡς βασιλέα Περσῶν, τῷ δοκεῖν μὲν 
Tustini ἡ ὑμολογήσοντα χάριτας ἀνθ’ ὧν τὸν μέγιστον “Ῥωμαίων mgs- 
σβευτὴν ἐς τὰ μάλιστα ἐτίμησε Τραϊανὸν, ἡνίκα ἐναγχός γε δή-. 
"που τὴν δι' αὐτοῦ ἐδέξατο πρεοβείαν, ἔκπαλαι. τὸ τοιόνδετῇ 

γομισϑὲν ὡς ἀμφοτέρας πολιτείας, ὥστε μετὰ τοὺς μεγάλους 

πρέσβεις στέλλεσθαι ἑτέρους ἥσσογας τῆς τῶν μεγίστων πρέ- 

σβεων ἀποδοχῆς τε ἕκατι καὶ φιλοφροσύνης. ἅμα δὲ ἐνετεί- 
λατό οἱ διαλεχϑῆναι, ὡς ἑτοιμότατα ἔχοι, κατὰ τὸ ἤδη &u- 
πεδωθὲν, ἐν τοῖς δρίοις τῆς ἕω στεῖλαι τοὺς “Ῥωμαίωγαρ 

ἄρχοντας γνωματεύσοντας ξὺν τοῖς ὑπ’ αὐτοῦ ἐκπεμφϑησο- 

μένοις ἡγεμόσι Περσῶν ἀμφὲ τῆς εἰρήνης καὶ τὰ ἀμφίβολα 

διευκρινήσοντας. Θεύδωρον μὲν αὐτοῦ ἀφικόμενον, βασιλεὺς 

2. ξυνῃσϑάγοντο N., ξυγιστάγοντο vulg. orem 


et providentia quadam faciebat: confidebat. enim, $e intra tres an- 
nos idoneas copias coacturum, quibus se satis munitum et instru- 
ctum ad Persis resistendum ostenderet, ut etiam ex aequo cum eis 
pugnare posset. Praesenserant et Persae hanc Imperatoris providen- 
tiam, quod nulla alia ratione tantopere de hac dilatione impetranda 
- laboraret, quam ut per id temporis spatium idoneas copias prae- 
pararet. Contemnebant tamen Persae Romanos, tanquam qui ad- 
versum se in acie stare et pugnando pares esse non possent, etiamsi 
longius tempus iis indulsissent. Quamobrem postquam belli cessa- 
tio ad tempus rata per Orientem fuit, omnis motus in Armeniam 
est translatus, et cum alius aliud munus in illa regione obiret, 
ineunte vere bellum est exortum. ; 
13. Tiberius Theodorum, Bacchi filium, legatum ad regem Per- 
sarum mittit, specie quidem gratias agendi causa, quod "lraianum, 
nobilissimum Romanorum legatum , summo honore affecisset, cum 
paulo ante legationem eius accepisset. lam diu enim in more erat 
apud utrumque principem , post magnos legatos mittere alios mino- 
res, qui gratiam agerent ob priores legatos benigne receptos, et 
amicitiam testificarentur. Huic autem simul praeceperat, ut regi 
exponeret, se esse paratum, (iam enim id convenerat,) mittere in 
fines utriusque ditionis viros nobiles, qui de pace cum his, quos 


E MENANDRI HISTORIA. 393 


ὃ Περσῶν καταλέλοιπεν ἐν τῷ Δάρας τῇ πόλεν τούς τε τὸν A.C.576 
ἄνδρα ἄξοντας, ἐγκελευσάμενος, ἔνϑα ἄν μάϑοιεν τὸν βασι 
σιλέα εἶναι, ἐπικαταλαβεῖν, ὡς ἄν μὴ τὰ εἰϑισμένα ἐπὲ 
πρεσβευτῇ πράσσων ἀναβολῇ χρήσοιτό τινι. ἅμα γὰρ ἠβού- 
δλετο καὶ πολέμοις ὁμιλεῖν καὶ δέχεσθαν τὴν πρεσβείαν" 
, M 3 , x , 1 , € , € 
ταύτῃ γὰρ ἐκφοβήσειν qero ἐς τἀ μάλιστα “Ῥωμαίους. τῷ τοῦ 
» ^ c , , a - , » »c - 
ὥρα τὴν ὑδοιπορίαν διανύσας διὰ τοῦ λεγομένου LAgósorO»V.107 
κλίματος καὶ τοῦ ἸΠαρεπτικῶν ἀφίκετο ἐν Περσαρμενίᾳ, οὐκ 
2 - «e , L4 , - €t, Ὁ 
οἰομένων τῶν Ῥωμαίων οὕτω γε δήπου ϑᾶττον ἥξειν αὐτόν: 
τοεἰωϑύτων γὰρ τῶν Περσῶν ἐν τοῖς ἔμπροσϑεν χρόνοις ἀμφὲ 
τὸ πέρας τοῦ τὴν ἐπωνυμίαν ““ὐγούστου κληρωσαμένου μη-Ὁ 
»óc ἀναφαίγεσϑαι κατὰ δὴ τῆς Περσῶν ᾿Αρμενίας καὶ vgvi- 
καῦτα τὸν πόλεμον συγκροτεῖν, προτερήσας αὐτὸς εἰσήῤῥησεν 
αὐτόϑι. ξυγηνέχϑη τοιγαροῦν ἅπαξ προκατειλημμένους xa 
χδέφυστερήσαντας τοὺς “Ῥωμαίους δι’ ὅλου τοῦ ἔτους οὐδὲν 
ὅτιοῦν σφᾶς διαπράξασϑαι ἐν καιρῷ. ovre γὰρ τὸ στράτευμα 
, 1i € LS. , , « * ^ L4 3 
ξυγήϑροιστο τὸ “Ῥωμαϊχὸν, ἀλλ᾽ oi μὲν περὲ Κοῦρσον xai 
Θεόδωρον τοὺς στρατιώτας, ἐπειδὴ αὐτοῖς ἀπήγγελτο, ὡς vs- 
μεσᾷ τὸ καὶ ἀγανακτεῖ ὃ Καῖσαρ, ὅτι δὴ ἐσβαλόντες ἐν ᾽.4λ-- 
E. ιν e τ , ; ^2 ' 
“οβανίᾳ μὴ ἀνέστησαν ἅπαντας Σαβείρους τε καὶ ᾿Αλβανοὺς, 
ἀλλ᾽ ὅτε ὅμήροις πεποιϑύότες ἐξεχώρησαν" κατεγνωχότες τὸ ἐξ 
αὐτῆς τῆς πείρας, τῷ ἀφηνιάσανι αὐτίκα ἀπὸ “Ῥωμαίων τὸν. 50 
2. ἐγκελευσάμενος Β., ἐγκαλεσάμεγος vulg. 15. ὑφυστερήσαν- 


τας vulg. 17. περὲ om. ed. Par. 18. στρατηγοὺς coni. B. 
ἀπήγγελτο B., ἀπήγγελλον vulg. 


ipse eo ad id mitteret, agerent et controversias dirimerent. Quum Theo- 

orus ad Daras accessisset, Persarum rex ibi reliquerat, qui eum eo 
deducerent, ubi regem commorari comperissent, ne, ulla re, quae le- 
gato praestari solebat, omissa , moram illi faceret. Volebat enim 
simul bellum gerere et legationem excipere : sic enim .se Romanis 
terrorem iniecturum esse sperabat, Qua de causa cum iter per re- 
gionem , quae Arestorum et Marepticorum dicitur, fecisset, in Per- 
sarmeniam pervenit, inopinantibus Romanis, qui tam cito eo illum 
perventurum, nunquam credidissent. Solebant enim Persae antea 
circa finem mensis, qui Latinis vocatur Augustus, in Persarmenia 
apparere, et inde ad bellum accingi: nunc autem Chosroés prius 
illuc accessit. Accidit autem, ut Romani semel praeventi, cum tar- 
dius rebus suis prospexissent, nihil toto illius anni spatio feliciter 
et opportune gererent Nec enim exercitus Romanorum collectus 
erat; sed militibus, qui sub Curso et Theodoro merebant, nun- 
tiatum erat, Imperatorem iratum esse propterea quod in Albaniam 
irruentes,: Sabiros et Albanos non penitus sustulissent et extermi- 
nassent, sed obsidibus confisi discessissent: quod quam impruden- 
ter fecerint, ipsos ex eventu cognitum habere: etenim confestim Sa- 


394 Y EXCERPTA 


:4.C.576 Σαβεῖρο, ὡς οὐ κατὰ τὸ δέον ἐπεπράχεσαν, παρώφϑη τὸ 


Ind. 
Iustini 12 


p 


θὑπὸ σφῶν τὸ συνοῖσον, ὥσπερ ἀμέλει ἐκ μεταμελείας αὖϑις 
ἐλάσαντες ἐν .᾿Αλβαγίᾳ " πρεσβείας ἦγον τοὺς Σαβείρους v& 
καὶ ᾿Αλβανοὺς, navouía σφᾶς μετοικίζογτες ἐς τὰ τῇδε τοῦ 


Κύρου ποταμοῦ, ὡς λοιπὸν ἐν τῇ Ῥωμαϊκῇ διαιτᾶσϑαι χώ-ϑ5 


Qu. ἔτι οὖν Θεόδωρός τὲ καὶ Κοῦρσος ἐν τούτοις ἐνησχολη- 
μένοι ἐτύγχανον. εἶτα ἐγκαλεσαμένου τοῦ Καίσαρος Ἰουστινια- 
γὸν τὸν τῆς ἕω στρατηγὸν μεταφοιτῆσαι καὲ ἐν ᾿Αρμενίᾳ γε- 
νέσϑαι αὐτὸν ἡγησύμεγον τοῦ πολέμου, οὐδὲν ἧττον καὶ Ἰου- 


» E - - - » 
στιγιαγὸς οὕπω παρῆν, τῷ σημῆναι τοῦτο αὐτῷ τὸν Καίσα-τὸ 
Boa ὀψὲ καὶ οὐκ ἐν καιρῷ τοῖς πράγμασι χρήσασϑαι, πρός 


ye καὶ τῆς συνήϑους διανομῆς τοῦ χρυσίου τοῖς ξῴοις κατα- 
λόγοις γεγενημένης οὐχ ἐπικαίρως, ἀλλὰ δῆτα ἐφυστερησάσης. 
ἐπ’ ἀδείας οὖν οὕτω πως καὶ ἀκογιτὲ ἐλάσαντος ἔν Περσαρ- 


μενίᾳ Xoogóov, μηδενός οἱ ἀντικαϑισταμένου, εἷ μὲν δα-τΆ 


σμοφόροι τῆς ἥττονος ᾿Τρμεγίας ovre ἐχρήσαντο φυγῇ, ἐκλε- 
λοιπότες τοὺς ἀγροὺς οἵγε, ἀλλὰ γὰρ καὶ τὰ ὅσὰ ἐπιτήδεια 
ξδυνεχόμιζον τῷ στρατῷ. προβαίνοντι δὲ Χοσρόῃ ἀνὰ và πρό- 
00 οἱ ἔν τῷ κλίματι αχραβανδῶν. καὶ Ταραγγῶν ἥκιστα 


ἔμενον, ὡς μηδένα πάμπαν, μήτε ἄνθρωπον μήτε μὴν $10-20 


ζύγιόν τε ὀφϑῆναι. | ἅτε γὰρ πολεμίου βασιλέως ἐπελϑόντος 
5 , - bd M , * 3, , , ' 
Caniügmos πᾶν τὸ γεηπονοῦν, καὶ πάντῃ. τὰ ἐκείνῃ ἐχήρευεν 


21. τὲ pro τὰ vulg. 


biri a Romanis defecerant. taque rebus tam male gestis, poeni- 
lentia commoti, rursus in Albaniam impetum fecerunt, et legationi- 
bus Sabiros et Albanos suis sedibus excitos citra ripas Cyri amnis 
collocarant, ut in posterum in Romanorum ditionis regionibus ha- 
bitarent. Quibus rebus peragendis Cursus et Theodorus adhuc oc- 
cupati erant, ltaque.Caesar Iustinianum ducem per Orientem pro- 
ficisci, et in Armenia bello gerendo praeesse iussit. Nihilominus 
neque Iustinianus venit, quia hoc illi serius Caesar significarat, ne- 
que rei in tempore gerendae opportunitate usus fuerat. Ad haec 
auri distributio, quod orientalibus exercitibus debebatur, non suo 
iempore , sed tardius facta. fuerat. Itaque Chosroés Armeniam 
liber ab omni metu, sine ulla difficultate occupavit, cum nemo 
inventus esset, qui illi resisteret. Neque vero etian | minoris Arme- 
niae incolae, qui Romanis vectigales erant, fugam ceperunt, neque 
agros dereliquerunt , sed commeatus exercitui subministrarunt. $ed 
cum .Chosroés ulterius progrederetur, qui in regione Macrabando- 
rum οὐ Tarannorum habitabant minime manebant, αὖ nemo 
mortalium, neque vero etiam ullum animal vecturae aptum im his 
locis conspiceretur. | Cum enim rex hostiliter irrümperet , omnes 
agricolae aufugerunt et omnia late hominibus vacua erant, * mequé 


^ 


T DEPRECOR 


E MENANDRI HISTORIA. 395 


ἡ ἀνθρώπων. ἀλλὰ xoi γηράσαε βουλόμενον μηδὲν τὸ τῶν A.C.556 
πάντων ζώων ἐντυχεῖν. ἐν τούτῳ xai Θεόδωρος ὃ Βάκχου 150-9. "A 
ἐφοίτησεν ὡς αὐτὸν, ἐδέξατό τε τὸν ἄνδρα xai ξυνόμιλός oi 
ἐγένετό [πως] ἡμερώτατά πως, τὸν μὲν Καίσαρα δι’ εὐφη- 
δμίας ἄγων, φάσκων τὸ ἀσπάζεσθαι τὴν ὡς αὐτὸν εἰρήνην τε 
χαὲ φιλοφροσύνην: μηδὲ γὰρ γεγονέναι τῆς ἔχϑρας τῶν 
σπονδῶν αἴτιον: Ἰουστῖνον δὲ τὸν βασιλέα ἐς τοὐναντίον 
λέγων κακῶς. εἶτα ἐς τὰ πρόσω ἤλαυνς διὰ τῆς καλουμέ- 
γης Βαδιανῆς, ἑπομένου οἱ xai Θεοδώρου" ἐσβάλλει τε εἰς 
τοτὴν Ῥωμαίων ᾿Αρμενίαν κατὰ Θεοδοσιούπολιν, λήγοντος ἤδη Ὁ 
τοῦ ἔαρος: ὥστε xarà ταὐτὸν ξυνενεχϑῆναι τούς v6 ἀγγελια- 
φόρους ἀφιχέσθϑαι ἐν Βυζαντίῳ τοὺς δηλώσοντας, ὡς ἐπροσ-- 
δόχητα ἐπέστη τῇ “Ρωμαίων ᾿Αρμενίᾳ βασιλεὺς ὃ Περσῶν 
καὶ ὅσον οὕπω προσενεχϑήσεται Θεοδοσιουπόλει,, καὶ αὐτὸν 
τδέχεῖσε παρεῖναι. ἐπεὲ οὖν ἐγένετο αὐτοῦ, ἐστρατοπεδεύσατο. 
ἐς τὸ ᾿Αραβησσῶν ἐπικεχλημένον χωρίον, ἀμφὲ τὸ μεσημβρι- 
γὸν χλίμα τοῦ ἄστεος, τὸ 03 δὴ “Ρωμαίων στράτευμα, αὐτό 
ys δήπου τὸ συγναϑροισϑὲν, ὡς πρὸς ἄρχτον περὲ τὸ κλίμα 
τὸ καλούμενον * συναγόμενον, ἐς ὑπώρειάν τινα ὄρους. ἀτὰρ 
200 Χοσρύης αὐτοῦ περὲ Θεοδοσιούπολιν, ἐπ᾽’ ὕψεσι Θεοδώρου, 
ἐξέταττε τὰς ἱππικὰς δυγάμεις, ἐς λόχους τε καὶ φάλαγγας. 160 
διακρίνων τὸ καὶ μετακοσμῶν. xai αὐτὸς τὸν ἵππον διελαύ- 


1. 95o&G0c coni. Cantocl. 2. ζώων H., ζώεν vulg. ἔτυχεν H. 
6. ἔχϑρας] λύσεως N. 7. δὲ add. B. 11. χατὰ ταὐτὸν B., 
xar αὐτὸν vulg. 21. λόχους N., λόγους vulg., λοχαγοὺς H. 


usquam aliquid vivi conspiciebatur. Interea Theodorus, Bacchi filius, 
venit ad eum ; is hominem benigne excepit, et cum eo familiariter 
conversatus de Caesare bene locutus est, seque cum illo et pacem 
et amicitiam cupere dixit: nec enim eum inimicitiarum, quae ex 
violato foedere ortae erant, auctorem esse; lustinum autem lmpe- 
ratorem sermonibus male habebat. Deinde ulterius per Vadianam 
progressus est, et eum sequebatur Theodorus. Vere iam exacto, 
Armeniam , quae Romanis parebat et Theodosiopoli proxima erat, 
invasit: quo factum est, ut eodem tempore nuntii Byzantium perveni- 
rent Persarum regem Armeniam, qua Romani dominabantur, ex improvi- 
so adortum, Theodosiopolim usque penetrasse nuntiarent; etipsein his 
locis esset. Eo cum advenisset, e regione oppidi ad meridiem sita 
quae Abaressorum vocatur, castra posuit: Romanorum vero exercitus , 
quantum militum cogi potuit, septentrionali parte in regione * vo- 
cata, in radice cuiusdam montis constitutus est. Ceterum  Chosroés 
in conspectu "Theodori equitatum in aciem eduxit, quem in tur- 
mas et phalangas divisit, et ipse, equo conscenso, quasi id inopi- 


396 EXCERPTA. 


| : 
A.C. 596 voy ἐνδεικνύμενος ἦν, οἷα δὴ οὐκ ἔκ προγοίας τινὸς, ὡς ἔτι. 
τω 9 ἔῤῥωται αὐτῷ καὶ σφριγᾷ τὸ σῶμα, διενοεῖτο δὲ πως Θεο- 
; δοσιούπολιν ἐκπολιορκῆσαι" ἔγγοια γάρ οἱ ἐσεφοίτησε μὴ oi-. 
' » » LÀ 1 “- 3 , 2 , " 
óv:e ἔσεσϑαν ἂν ἄλλως τὴν Περσῶν ᾿Αρμενίαν ἀναχτησα- 
i '2 , 2? , 2 , 2.7 c , 
σθαι καὲ Ἰβηρίαν, εἰ μή no ὀχυρωτάτην écort ᾿ῬῬωμαίωνξδ. 
V. 108 χειρώσοιτο πόλιν. ἐκεῖσέ τὸ καϑεδούμενος ἀνασώσεται τὴν ἐς 
) ΠΡ Tu , χγρ, 
τοὐπίσω λοιπὸν ἐγκαταλελειμμένην Περσαρμενίαν vs καὲ Ἰβη- 
oíav. τοιγαροῦν ἀναμφιβόλως εἶχε Θεοδοσιούπολιν αἱρήσειν. 
Β ὦστε ὑποφαίνων τε xoi αἰνιττόμενος, ὡς ἁλώσεταί ys αὐτῷ 
i ' TRI LÀ , c , HU * * - 1 
πάντως 7 πόλις, ἤρετο Θεύδωρον ὑποία δὴ κατὰ τὸ μᾶλλοντο. 
ἀνάλωτος εἶναι δοκεῖ πόλις, τὸ Δάρας ἢ δῆτα ἣ Θεοδοσιού- 
πολις; ὡς, εἴγε οὕτως ἀσφαλεστάτην, ἐδήλου δὲ τὸ Ζάρας, ἐξ- 
εἴλε, πόσῳ μᾶλλον τὴν οὐχ οὕτως ἰσχυρὰν παραστήσοιτο 
Θεοδοσιούπολιν. Θεόδωρος μὲν οὖν ἀπεκρίνατο ἐμφρονέστα-. 
τά πως, ἀνάλωτον εἶναι ἐκείνην φήσας τὴν πόλιν τὴν éoasii5 
, €. i: - € * * c » * » 
φρουρουμένην ὑπο ϑεοῦ, ὃ δὲ βασιλεὺς ὃ Περσῶν, πρὶν ἢ 
Θεύδωρον πρὸς αὐτοῦ ἀφεϑῆναι, ὡς ἐγένετο ἀγχοῦ Θεοδο- 
^ , c ^" 
διουπόλεως, κατεγοησε τὴν πόλιν εὖ μάλα καὲ ὡς ἀληθῶς ἐς τὰ 
απολέμια παρεσχευασμένην. καί τινῶν μεταξὺ γενομένων ἀφίησε 
PA € - , - , 2 , 3 
βασιλεὺς 0 Περσῶν Θεύδωρον ἐς Βυζάντιον ἐλευσόμεγον, évao 
γράμμασι μὲν κατάδηλον ποιήσας τῷ Καίσαρι, ὡς ἥδεται xal 


€. ὠνασώσεται B., ἀναδώσει τὲ vulg. 11. ἐσ αλεστάτην N., 
ἀσφαλεστάτη vulg. 12. εἴγε ὄγτως et ἐδήλου O' εἰ τὸ H. 


nato et casu, non de industria faceret, quam valido et vigenti cor- 
pore esset, ostentabat. Sperabat autem, Theodosiopolin se aliquo 
modo expugnare posse: haec enim cogitatio illius animo occurrebat, 
se non alia ratione Persarmeniam et Iberiam posse sibi subiicere, 
quam 51 unam ex Romanis urbibus eamque munitissimam caperet, 
in qua belli sedem constituens , quod Persarmeniae et Iberiae post 
tergum esset, tueretur. Nec enim illi dubium erat, se Theodosio- 
polim expugnaturum. Idque indicans et iactans, se illam omni modo 
capturum , Theodorum interrogavit, quae illi urbs expugnatu diffi- 
cilior videretur ? Daras, an Theodosiopolis? Quibus verbis significare 
volebat, quum Daras, oppidum munitissimum , cepisset, quanto 
magis Theodosiopolim, quae non aeque munita erat, caperet. Theo- | 
dorus autem valde prudentur respondit: eam demum urbem esse 
inexpugnabilem , quam deus in suam custodiam tutelamque in 
perpetuum recepisset. At Persarum rex, priusquam "Theodorum a 
se dimitteret , satis perspexit, urbem iis rebus omnibus, quae ad 
resistendum hostibus necessariae erant, egregie paratam esse. Cum 
autem multa interea contigissent, "Theodorum Persarum rex Byzan- 
tium rediturum dimisit. Litteris Caesari significavit, se quoque 
pace délectari, et si antequam exercitum comparasset, "Theodorus 


E MENANDRI HISTORIA. . 301 


αὐτὸς τῇ εἰρήνῃ, καὶ ὡς, el πρὲν ἐχστρατεύοι ἀφέκετο Osó- A, C. 556- 
δωρος, οὐδὲ ἐξετάξατο ἄν αὐτὸς οὐδέ γε ἐκίνησε τὰς ϑυνά- Ind-9. 
μεις. νῦν δὲ ἀχλεὲς αὐτῷ εἶναι δοκεῖ ἐχστρατευσαμένῳ ἤδη — 
διαλῦσαι τὸ στράτευμα: τοὺς γὰρ ἀνθρώπους ἢ τοῦ χερδα- 
δλέου ys ἕχατι ἢ δόξης ὀρεγομένους ἅπαντα πράσσειν. ἐπηγ- 
γέλλετο δὲ, ὡς ἀπονοστήσας ἐς τὰ οἰχεῖα ἐκπέμψοι τοὺς ἐπι- 
τηδείους αὐτῷ ἄρχοντας ἐν τοῖς ὅρίοις τῆς ἕω, διαλεχϑησο- 
μέγους τε χαὲ διαϑήσοντας τὰ περὲ τῆς εἰρήνης ἅμα τοῖς Ὁ 
ἐχπεμφϑησομένοις “Ῥωμαίων ἡγεμόσιν. . ταῦτα μὲν οὖν ἐσή-: 
τομηνε τῷ Καίσαρι. ἐχλιπαροῦντος. δὲ αὐτὸν Θεοδώρου dors 
ἐπισχεῖν τὴν εἰσβολὴν, ἔδοξεν ἐπινεύειν, εἴ γε ἄχρι X ἧμιε- 
ρῶν ἀγγελία φοιτήσοι ὡς αὐτὸν σταλεῖσα ἐκ τοῦ Καίσαρος 
τὰ δέοντα βουλευσαμένου. ἐπειδὴ δὲ Θεύδωρον ἀφῆκεν, ὡς 
ἔγνω μήτε ἐξ ἐφόδου τὴν Θεοδοσιούπολιν οἷόντε ὃν αὐτῷ 
χγδέξελεῖν, μήτε γε μὴν πολιορκίᾳ τε καὶ μηχανήμασιν ἔσεσϑαΐ 
οἱ ἐς τὸ λυσιτελὲς ἀποπειραϑῆναι τοῦ τείχους, (ξυγελεύσεσϑαν 
γὰρ ἐν τοσούτῳ τὰς “Ῥωμαϊκὰς δυγάμεις,) καὶ δὴ ἀφῆκε τὴν 
Θεοδοσιούπολινγ- 
'Ex τοῦ η’ λόγου, . P. 161 


20 ιδ΄, Ὅτι περὲ τὸ δεύτερον ἔτος τῆς Τιβερίου Καίσαρος Α16. 555 


1. JO. τῇ εἰρήνῃ mg. H., τὴν εἰρήνην vulg. 3. ἐχστρατευσα- 
μένῳ N., ἐνστρατευσαμένῳ vulg. — 14. ὃν N., ὄντα vulg. . 16. 
ξυνελεύσεσθϑαι Cantocl., ξυνελέσϑαν vulg. 19. Errorem in nu- 
mero libri esse apparet, siquidem legatio ad Turcas anno se- 
cundo Tiberii Caesaris, superstite [ustino, missa est. N. 


advenisset, neque ipsum in aciem descensurum fecisse, neque. co- 
pias educturum, Nunc quoniam cum exercitu moverit, sibi dede- 
cori fore, si exercitum solvat et missum faciat. Omnia enim mor- 
tales facere aut quaestus gratia, aut quo sibi gloriam quherant. 
Promisit autem, simulatque domum revertisset, se missurum in fines 
. Orientis ex principibus sibi necessitudine coniunctis, pr^ cum pri- 
mariis viris ex Romanis, quos Caesar eius rei gratia delegaret, de 
his, quae ad pacem facerent, inter se disceptarent et statuerent. 
Haec igitur ad Caesarem misit. Cum vero Theodorus eum suppli- 
citer oraret, ut ab incursionibus abstineret, id quidem conceden- 
dum censuit, si intra quadraginta dies nuntius ad se a. Caesare 
veniret, qui illum, quid suae voluntatis esset, certiorem faceret. 
Dimisso Theodoro, ut cognovit in sua potestate minime situm esse, 
improvisa invasione TTheodosiopolim capere, meque si obsidione aut 
machinis muros tentaret, quicquam profecturum esse, (Romanorum 
enim copias inter id temporis spatium. conventuros,) ab obsidione 
Theodosiopolis discessit. | D 
Ex libro octavo. 


14. Secundo Tiberii Caesaris imperii anno, paulo ante, quam 


398 EXCERPTA ἢ 


A.C.575 ἡγεμονίας, μιλρῷ πρότερον ἢ τάδε ξυνενεχϑῆναε τὰ περὶ 
τ 8 Χοσρόην, πρεσβεία ἐστάλη αὖϑις ἀπὸ Ῥωμαίων ὡς Τούρ- 
κους, Οὐαλεντίνου ἐς τοῦτο χεὶροτογνηϑέντος" εἷς δὲ οὗτος 

- , , ^ ^ 3; a3 M 3 too , c 
τῶν βασιλείων ξιφηφόρων. | xai οὖν ἐπεὶ αὐτῷ ἐπετέϑη ἢ 
πρᾶξις, ἄρας ᾧχετο ξὺν τοῖς κατ᾽ αὐτὸν ὁπαδοῖς, ἔτι ye μὴν 

Βχαὲ Τούρχοις ξκατὸν 'πρὸς τοῖς ἕξ. ἐνεδήμουν γὰρ τηνικαῦτα 
Τοῦρκοι κατὰ τὸ Βυζάντιον ἤδη ἐκ πολλοῦ ὑπὸ τοῦ σφετέ- 
ρου ἄλλοτε. ἄλλοι ἐχπεμφϑέντες ἔϑνους. ἐνίους μὲν γὰρ αὖΞ 
τῶν ᾿Αναγκάστης ἐνταῦϑα ἐπεκόμισεν, ἐς πρεσβείαν ἐκεῖσε 
ἀφικόμενος" τινὲς δὲ ἅμα Εὐτυχίῳ τὴν ἄφιξιν ἐποιήσαντοιό 
κατὰ τὴν βασιλίδα πόλιν» ἄλλοι δὲ ἐτύγχανον κατὰ τὸ Βυ- 

, / , , - Dd 2 , A 
ζάντιον διατρίβοντες μετ᾽ αὐτοῦ δῆτα OvoAsvtivov πρότερον 
ἀφιχμένοι, (δὶς γὰρ Οὐαλεντῖνος ἐπρεσβεύσατο ὡς Tovoxove,) 
ἄλλοι δὲ σὺν Ἡρωδιαγῷ, ὅμοίως δὲ καὶ ἅμα Παύλῳ τῷ 

CKüuxi, ὡς ἐξ ἁπάντων τούτων ξυναϑροισϑῆναι Σκύϑας ἄν-τΆ 
δρας ἐκ τοῦ φύλου τῶν ἐπιλεγομένων Τούρκων ἕξ πρὸς τοῖς 
θ΄. οὺς δὴ ἅπαντας ἀναλαβὼν Οὐαλενεῖνος ἀπῆρε τοῦ βασι: 
λείου ἄστεος. χρησάμενος δὲ ταῖς ταχυπλόοις τῶν δλκάδων, 
διά τὲ Σινώπης καὶ Χερσῶγος, 7 ἐστιν ἄντικρυ ἡ ἰὸν τοῦ 
ἢ B e € , τὸ A E DL N23 
ἡλίου ἀνατολῶν πέφυχεν ἐδρυμένη" ov μὴν ἀλλὰ καὶ 4na-»0 
τούρας, ἔτι τὸ καὶ διὰ φύλων. κατὰ δὴ τῆς ψαμαϑῶδες 
τῆς .«....0.00.0 παρέϑει. τὰ Ὀρη τῆς Ταυρικῆς τὼ νεύοντα 

17. ἀπῆρε H., ἀπεῖρε vulg. 19. Locum fractum et foedissime 
depravatum, ita ut ab Hoeschelio editus est, relinquere cogor : 
nihil enim de Apatura et Phylis, locisve, quorum nomina in has 
formas mutari potuissent, equidem invenio. De Chersone ta- 
men suspicor scriptum fuisse: 7 éori» ἀντιχρὺ «Σινώπης [xe 
τῶν τοῦ Ἴστρου στομάτων πρὸς τῶν ἰσημερινῶν) τοῦ ἡλίου X. 
V XN. "Hióros pro 5 ἰόν H. — ar. τὸ ψαμαϑ. H, 
ea, quae de Chosroé narravimus , gererentur, legatio denuo missa 
est ἃ Romanis ad Turcos. Valentinus (is erat unus ex Imperatoris 
satellitibus) ad id muneris est delectus, quod ubi illi demandatum 
fuit, cum: his, qui eum comitabantur, profectus est. Una quoque 
centum.sex "Turcos assumpsit. "Turci enim Byzantii iamdudum con- 
sederant,. a. sua:gente alii alia de causa missi. Nonnullos. Anan- 
castes,, cum. illuc ad. legationem profectus esset, secum adduxerat. 
Alii cum. Eutychio. ad. imperatoriam urbem accesserant; alii circa 
Byzantium commorabantur, qui cum ipso Valentino prius venerant, 
Bis enim. Valentinus legatus ad 'lurcos est profectus. Erant et alii, 
qui. £um: Herodiano- et. cum. Paulo Cilice illue devenerant, Ex his 
omnibus igitur collegit centum sex "Turcos, et a regia urbe citis 
navibus profectus . . . . . '"Tauricae montes , qui ad meridiem ver- 


gunt, praetervectus est, Inde Valentinus campos, circa quos sta- 
gnantes aquae' decurrebant, equis perequitavit, et alios plures arun- 


TC NCMO ROSE 


ρῶς οἰ [TT 


E MENANDRI HISTORIA. 399 


En) μεσημβρίαν. ἐχεῖνα δὴ οὖν τὰ ἐκ τῶν λιμναίων ὕϑάτων A. C. 555 
περιϑεόμενα πεδία. οἵ ys ἀμφὲ Οὐαλεντῖνον ἱππασάμενοι, καὶ ned 
ἑτέρους δὲ πλείστους δονακώδεις ve καὶ λοχμώδεις, ἔτι TEV. ipiis 

καὶ ὕδατώδεις᾽ διεληλυϑότες γώρους, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ διὰ D 
δτῆς λεγομένης ᾿Αἰκχάγας, (ὄνομα δὲ γυναικὸς ἀρχούσης τῶν 

ἀνὰ τὰ ἐκείνῃ Σχυϑῶν, χειροτονηθείσης τηνικαῦτα ἐς τοῦτο 

ὑπὸ ᾿Αναγαίου, ὃς ἐκράτει τοῦ φύλου τῶν Οὐτιγούρων,) ὡς 

δὲ ξύμπαν εἰπεῖν. πολλαῖς ἀτρᾶποῖς ὅὄμιλήσαντες καὶ Óvo- 

χωρίαις, παρεγένοντο ἔνϑα τὰ πολεμικὰ σύμβολα τοῦ Τουρ-- 
γοξάγϑου ἐτύγχανεν ὄντα" οὗτος δὲ εἷς τῶν παρὰ Τούρχοις 

ἡγεμόνων. ἐν ὀχτὼ γὰρ μοίραις διεδάσαντο τὰ ἐκείνῃ ἅπανγ- 

t& , οἷς γε τοῦ φύλου τῶν Τούρκων ἔλαχε προεστάγαι. ᾿Ζ19- 

σίλας δὲ ὄνομα τῷ παλαιτέρῳ μονάρχῳ Τούρχων. ὃ γοῦν 

Οὐαλεντῖνος παρὰ τὸν Τούρξανϑον ἀφικόμενος, ὃς πρὸ τῶν 
τδάλλων ἡγεμόνων ὑπαντιάζων ἐτύγχανε τοῖς ἐκεῖσε παραγενο- 

μένοις, εἶτα συνησϑῆναι φράσας τῷ Καίσαρι Ρωμαίων. ἐς 

τοῦτο γὰρ ἀφῖκτο ἐχεῖσε, προσφϑεγξόμεγος τοὺς προεστῶτας 

τοῦ φύλου τῶν Τούρκων, Τιβερίου ἤδη ἐς τὸ τῶν Καισάρων 

ἀναβεβηκότος κράτος" πρὸς τοῖς xa) ὡς à» 5 φιλοφροσύνη 
2007; ἧττον ἐν βεβαίῳ, ἔσοιτο καὶ αἱ μεταξὺ Ῥωμαίων τε xal p, 162 

Τούῤχων προελϑοῦσαι σπονδαὶ, ὥς ἔϑετο Ζιλζιίβουλός τὲ καὲ 

᾿Ιουστῖνος ὃ βασιλεὺς, Ζημάρχου πρώτου ἐχεῖσε φοιτήσαντος, 

ἡνίκα ἐσήμανεν. ὃ ΖΔιλζίβουλος, ὡς Ῥωμαίων. φίλος οὐχ ἧτΞ 

2. Οὐαλεντιγιανὸν νὰϊρ. 6. τὰ om. ed. Par. 7. Οὐϊττιγούρων 
vulg. 9. Τουρξάϑου vulg. 11. διεδάσαντο N., διεδαίσατο 


vulg. τά. Τούρξαϑον vulg. “1. ἔϑεντο N. “ιλξίβουλος 
idem est, qui supra cap. 8. ΖΔιζάβουλος dicebatur. i 


dinosos, fruticosos et palustres locos superavit. Regionem quoque, 
quae dicitar Accagas peragravit, (est autem nomen mulieris quae il- 
lius partis Scythis imperabat, suffragio Anagaii, qui Utiguris praee- 
rat, regnum adepta,) et ut breviter dicam , multa et difficilia iti- 
nera emensi, ad ea loca pervenerunt, ubi Turxanthi bellicae sta- 
tiones erant. Erat hic unus ex Turcorum ducibus: etenim. in octo 
partes regnum diviserant qui Turcorum principatum tenebant; se- 
niori autem Turcorum duci nomen erat Árcesilas. taque Valenti- 
nus ad 'lurxanthum accessit, qui primus Turcorum ducum, obvius 
factus erat venientibus, eumque gaudere iussit novo Romanorum Cae- 
sare creato: idcirco enim venerat, ut '"'urcorum duces salutaret, 
'l'iberio ad Caesarum, potentiam evecto; ad haec, ut non minor inter 
eos: benevolentia esset, et foedera eadem valerent, quae inter Disa- 
bulum et lustinum per Zemarchum, quí primus ad. eos. venerat, 
pacta conventaque fuerant. Disabulus enim Romanorum, amicos sibi 
quoque amicos fore, ct hostes itidem , idque immutatum et firmum 


Áoo EXCERPTA 


A;C.525v0y καὶ αὐτῷ ἐπιτήδειος xoi δυσμενὴς ὁμοίως, καὶ ὅπως τὰ 
Γ ^ * — 
1 αι 8 τοιάδε ἄτρωτά T8 καὶ ἀπερίσπαστα μένοι. τῷ TOL ἄρα ἐπει- 
u ^ * : ir) HE 
ἡ τηνικαῦτα “Ῥωμαῖοι Πέρσας ἐπολέμουν, éx τῇ προσρή- 
M * lod : 
σει ἔφη Οὐαλεντῖνος, δέον εἶναι ἐν καιρῷ καὶ αὐτὸν ἐπιϑέ- 
σϑαι Πέρσαις. ταῦτα πρεσβεύοντος αὐτίκα ὃ Τούρξανϑος ,5 
3 ^ , T ^ T , 
»ρα οὖν οὐχὲ ὑμεῖς," ἔφη, ,,οὗτοι ἐχεῖνοί ἐστε Ῥωμαῖοι, δέ- 
, ^ , , e 
xu μὲν γλώσσαις, μιᾷ δὲ χρώμενοι ἀπάτῃ ;" xai ἅμα λέγων 
P" c ^ 
Bénéfvos roig δέχα δαχτύλοις τὸ στόμα τὸ ξαυτοῦ. εἶτα ἔλε- 
ξεν αὖϑις" ,,ὥσπερ νῦν ἐπὶ τῷ xov ἐμὲ στόματι δάκτυλοί : 
;. , € t * 3. € - tc - , , 2 
εἰσι δέκα, ὡσαύτως δὲ καὶ ὑμεῖς οἱ Ῥωμαῖοι πλείοσι χέχρη-τὸ 
,' X j * 4. x. 0 - - AX ^ 
σϑε γλώσσαις". καὶ ταυτῃ μὲν ἐμὲ ciao τῇ δὲ αλλῃ τὰ : 
3 * € - 
xoT' ἐμὲ ἀνδράποδα τοὺς Οὐαρχωγίτας. καὶ ἁπλῶς ἅπαντα τὰ 
57 ε , , * —À ^ ^ I». b] P 
€&9v5, θημάτων τε ποικιλίᾳ χαὲὶ τῷ δολερῷ τῆς. διανοίας, εἰ- ᾿ 
, ' ἈΝ j ᾽ : 
ρωνευόμενοί τὲ καὶ ὑποθωπεύοντες αὐτὰ μὲν ὥσπερ émi x&- ι 
φαλὴν ὠσϑέντα τῇ βλάβῃ περιφρονεῖτε, ὑμῖν δὲ αὐτοῖς τὸι΄ Ὁ 
^ , , ? : ^4 * ^4 € - « 5 | 
λυσιτελὲς ἐχπορίζετε. ἀλλὰ γὰρ καὶ ὑμεῖς οἱ πρέσβεις u- 
Ὁ , : » 
φιεσμένοι τὸ ψεῦδος ἥκετε ὡς ἐμὲ, καὶ ὃ στείλας ὑμᾶς οὐχ 
ἥκιστα πέφυκεν ἀπατεών. καὶ ὑμᾶς μὲν διαχειρίσομαι πα- 
CooxoZua xai οὐκ ἐς ἀναβολήν: ὀϑνεῖον γάρ τι καὶ ἔχφυλον 
ψεύδεσθαι Τούρκῳ ἀνδρί, ὃ δὲ xa9' ὑμᾶς βασιλεὺς ἐκτίσειχο 
^ M , , 
μοι δίκας ἐν δέοντι, ἐμοὶ μὲν φιλίας ἐχόμενα διαλεγόμενος, 
τοῖς δὲ δὴ Οὐαρχωνίταις τοῖς ἡμετέροις δούλοις, (ἐδήλου δὰ 
τοὺς ᾿βαρους,) ,,ἀποδράσασι τοὺς δεσπότας γενόμενος ἔγ- 


- o dme Et μα, 


10. χέχρησϑε H., χεχρῆσϑαι vulg. ^ 12. Οὐαρχωγίτας N., ὄντας 
vulg. 15. ὠσϑέντα H., ὡς ϑέντα vulg. 


esse pronuntiaverat. Quare quum Romani eo ipso tempore bellum 
cum Persis gererent, Valentinus oratione sua ostendit, oportere 
illum quoque, cum tempus opportunum venerit, Persas bello aggredi, 
Haec legato dicente, confestim Turxanthus, ,,Num, inquit, vos estis 
illi Romani, qui decem quidem linguis, sed una fraude utimi- 
ni?" Haec simul ut dixit, decem digitos in os suum coniecit, 
deinde rursus sic est locutus: ,,Ut meo ori decem meos digitos nunc 
admoveo, ita et vos Romani pluribus et variis utimini linguis, qui- 
bus modo me, modo eos, qui mea mancipia sunt,* decipitis, Et 
sane omnino omnes gentes verborum illecebris et ingenii versutia 
demulcetis et deluditis, deinde eas, ubi damnis afflicti sunt, negli- 
gitis , et ipsi partis eorum labore commodis  fruimini; et vos 
quoque legati undique fraude et dolo succincti ad me .venitis, et 
nihilo secius is, qui vos ad me mittit, fraudulenter et insidiose ! 
mecum agit. Ego vero vos statim interficiam, néque cunctabor : inu- 
sitatum enim et a gente nostra alienum , ut homo Turcus mentiatur 
etfallat. Qui autem apud vos regnat, mihi debitas persolvet poenas. 
Dum enim mecum amica werba loquitur, foedera iniit cum Var- 


E MENANDRI HISTORIA. 401 


^ [£^ i , € ^ 
az0rdoc. oi uiv OVagyovirat , ἅτε χατήχοοι Τούρχων, zvi- » ἢ 475 
' c ». X 0 ^ » ' 2 x 4 ὁ ) inc. 
καὶ βουλομαε; ὡς ἐμὲ ἥξουσι" καρ Me τὴν χατ᾽  &u6 ἐππείς τα φιλο n 
5» , - 3 
αν ἐσαϑρήσουσι μάστιγα ὡς αὐτοὺς ἐχπεμφϑεῖσαν, ἐς τὰ 
χατώτατα φεύξονται τῆς γῆς" ἀντιβλέποντες δὲ ἡμῖν, ὡς 
5 35. 5 2j, e, χλλ Χ y ANSI -d λ -L 
εἰχὸς, οὐ φονευϑήσονται ξίφεσι, μᾶλλον μὲν οὖν ταῖς ὅπλαῖς 
- c J - 
χαταπατηϑήσονται τῶν ἡμετέρων ἵππων, καὶ δίκην ἀπολοῦνται D 
μυρμήκων. καὶ περὲ μὲν τῶν Οὐαρχωνιτὼν ταῦτα ὑμῖν ἐν βεβαίῳ. 
RGUCNEU S ER X. - , jv » ' τ PA , SC 
ὑμεῖς δὲ, ὦ Ῥωμαῖοι, τί δῆτα ἄρα vovg κατ᾽ ἐμὲ πρέσβεις διὰ 
LÀ [i nd x € 
τοῦ Καυχάσου ὅδοιποροῦντας ἐπὲὶ τὸ Βυζάντιον ἄγετε, ὡς 
€ Tz M 
τοβμὸ φάσκοντες μὴ εἶναι ἑτέραν ἀτραπὸν, δι’ ἧς αὐτοῖς ἔσται 
ἡ πορεία; ταῦτα δὲ ἐπιτελεῖ.ε, ὡς ἀπείποιμι διὰ τὰς δυδχω- 
, 7 , - € , , , U » * * , 
ρίας ἐπιϑέσθαι τῇ Ῥωμαίων ἐπιχρατείᾳ. πλὴν &yoys é5ent- 
Ὗ - 1 ' 
σταμαι μάλα ἀχριβῶς ὅποι τε ὃ Ζίάναπρις ποταμὺς, οὐ μὴν 
^ » 2 
ἀλλὰ xai ὃ Ἴστρος ἔνϑα καταῤῥεῖ, καὶ ἵνα ὁ Ἕβροος, ὁπό- 
159ev τε ἐ 19. ὃς τὴν Ῥωμαϊχὴν τὸ ἡμέτερον δουλι- 
ἐπεραιώϑησαν ἐς τὴν Ῥωμαϊκὴν τὸ ἡμέτερον δου 
* ἐν - - ' 
χὸν οἱ Οὐαρχωγῖται. οὐχ ἀγνοῶ τὴν καϑ' ὑμᾶς δύγαμιν. 

- - ? - - 
ἐμοὶ γὰρ ὑποχέχλιται πᾶσα ἡ γῆ, ἀρχομένη μὲν ἐκ τῶν τοῦ 
ἡλίου πρώτων ἀχτίνων, χαταλήγουσα δὲ ἐς τὰ πέρατα τῆς. τ63 
« Y 7 , 
ἑσπέρας. ἐσαϑρήσατε, c δείλαιοι, τὰ ᾿Αλανικὰ ἐϑνήη, ἔτι 

ya ' LI - » ᾽ , Ve H » 
20ye μὴν καὶ τὰ φῦλα τῶν Οὐτιγούρων, of ys éni πολὺ ϑας- 
"4 - 
δαλέοι τέ τινες ὄντες xai τῇ οἰκείᾳ πίσυνοι δυνάμει ὠντετά- 
-᾿ 2 - » . 
Savro μὲν τῷ ἀκαταμαχήτῳ τῶν Τούρχων, οὐκ ἀπώναντο δὲ 
τῶν ἐλπίδων. ταύτῃ τοι καὶ ὑπακούουσιν ἡμῖν, καὶ ἐν μοίρᾳΥ.τιο 
ε t 
3. ἐσαϑοοίσουσε vulg. 11. GzéÍnzorus Val, dy εἴποιμε vulg. 
20. Οὐνιγούρων vulg. 53. jui» vulg. / 


chonilis, servis nostris, (indicabat autem Avares,) qui a dominis suis 
aufugerunt, Et Varchonitae quidem , tanquam Turcorum subditi, 
cum voluero, ad me. redibunt, et si flagellum meum, quo eques im - 
pello , conspexerint, aufugient, et in interiora terrae se abdent: si 
consistere ausi fuerint, caedentur, ut par est, non gladiis, scd 
formicarum instar conterentur unguibus equitatus nostri; de Var- 
chonitis igitur res sunt in tuto. Vos autem Romani, quid est quod 
legatos meos per Caucasum iter Byzantium instituere — iubetis, 
et dicitis aliam. viam non esse ? Id vero facitis, ut propter itinc- 
ris difficultatem ab invadendis Romanorum finibus !absistam. Scd 
ego probe scio, qua Danapris fluvius, qua Ister, qua Hebrus fluat, 
qua transierint in Romanorum ditionem "Varchonitae, servi nostri, 
ut ipsam invaderent. Neque ego sum mescius vestrarum virium. 
Omnis enim terra inde a primis solis radiis usque ad ultimos occi-, 
dentis terminos mihi paret: vobis, o miseri, ob oculos ponite Ala- 
norum gentem atque Utigurorum. Hi insigni fortitudine et auda- 
cia praditi et domesticis copiis freti contra invietam Turcorum gen- 
lem acie congressi, nihH quicquam eorum, quae speraverant, con- 


Dexippus , Eunapius etc. 26 


4oa EXCERPTA 


» 


À. C. 55 καϑεστήκασι δούλου." τοσαῦτα μὲν οὖν τῷ Τουρξάνθῳ ἔχε. 
το μι. 8 χόμπαστο" ὑψαγόρας yao τις ἀνὴρ καὶ ἀλαζονείᾳ χαίρων. δ ὁ 
δὲ Οὐαλεντῖνος ἀκηκοὼς ἔλεξεν ὧδε" .,εἶἰ μὴ χαλεπώτατόν 
πως καὶ ἀνιαρὸν ὑπῆρχεν, ὦ Τούρκων ἡγεμὼν, voi παντὸς ὀλε-- 
Βϑροιώτερον ϑανάτου τὸ τεϑγάναι ἡμᾶς ὑπὸ σοῦ, ζῶσαν δὲδ 
παρὰ πᾶσιν ἀνϑρώποις τὴν κακηγορίαν περινοστεῖν" καὶ v0U- 
vo δὴ μὴ πώποτε πραχϑὲν, καινοτομούμενον ὑπὸ σοῦ, τῇ 
πράξει τὴν μαρτυρίαν διασαφηνίζειν ἔμελλεν, ὡς ἀπέχτεινας 
ἄνδρας πρέσβεις, xai τὸ τῇ ἀκοῇ καὶ μόνῃ φοβερὸν ἔργῳ 
δειχϑήσεται φοβερώτερον" εὐξαίμην ἂν τῷ κατὰ σὲ ξίφει τή-ττο 
μερον τὴν τελευταίαν ἰδεῖν, τοῦτο μὲν ψευδολογίᾳ χαίρειν 
ἀχηχοὼς τὸν κατ᾽ ἐμὲ βασιλέα, τοῦτο δὲ ψευδομένους αὖ-- 
τῷ τοὺς πρέσβεις. διὸ δὴ ἐκλιπαροῦμεν πραύτερον ἡμῖν προσ- 
βλέψαι, καὶ ὑποχαλᾷν τῆς ὀργῆς, καὶ τὸ λίαν ὀξύϑυμον 
αφιλαγϑρώπῳ καταμαλάττειν, ἔτι γε μὴν τῷ χοινῷ τῶν πρέ-τϑ 
σβεων πείϑεσϑαι νόμῳ. εἰρήνης γάρ ἐσμεν ἐργάται, xad 
πραγμάτων ὅσίων ταμίαι καϑεστήκαμεν. ἄλλως 16 δεῖ σὲ 
χαὶ τῆς πατρῴας κληρονομοῦντα γῆς τε καὶ τύχης xai 
τοὺς πατρῴους διαδέχεσθαι φίλους, καὶ ὥσπερ ἡγεῖσϑαι xad 
αὐτοὺς χτῆμα πατρῷον εἶναι, ὅπότε καὶ Ζίιλζίβουλος ὅ na-20 
170 ὃ σὸς, αὐϑαίρετα προσδραμὼν τῇ xaO" ἡμᾶς πολιτείᾳ, 
τὸ φιλορώμαιος μᾶλλον ἢ φιλοπέρσης ἠσπάσατο. μεμένηχε 
f. ἡγεμὸν coni. B. 7. καινοτομούμεγον H., καινοτογούμενον 


vulg. 17. ταμίαν Val, ταμεῖα vulg. 22. ἠσπάσατο] εἶναν 

ἠσπάσατο Ν. 
seculi sunt, sed nobis parent, nostrorumque servorum numero ha- 
bentur" Haec Turxanthus cum magno fastu iactavit et effudit; 
erat enim homo vanae gloriae cupidus: cui Valentinus ita respon- 
dit : ,Nisi gravissimum foret et maxime nefandum, o Turcorum 
dux, et qualibet morte perniciosius, nos a te occidi , ex quo nun- 
quam interitura apud omnes homines te maneret infamia, et quo 
facto tu facinus nunquam antea commissum ausus , si legatos neca- 
res, re ipsa omnibus notum testatumque relinqueres, quod auditu 
ipso horrendum, facto longe horribilius et detestabilius appareret ; 
ego hic ense tuo traiectus optrarem extremum diem videre, cum au- | 
dio a te dici, tum Imperatorem nostrum mendacio delectari,tum nos 
legatos eius. Itaque te supplices oramus atque obtestamur, ut nos 
benignis oculis intuearis, et tuae irae modum,;faciens , acerbio- 
rem animi tui motum aequitate et humanitate mitiges et places, 
et legi, quae sacrosanctos legatos esse constituit, pareas. Su- 
mus enim pacis ministri et sanctis rebus dispensandis praesumus. 
Atque etiam cum tui patris morte eius regni et omnium fortunarum 
hereditas ad te pervenerit, paternos quoque amicos, tanquam pa- 
termam possessionem, tibj ex eius successione obvenisse existimes 


E MENANDRI HISTORIA. 403 


- * - ^ » - Ld 1, 
τοιγαροῦν ὑμῖν τὰ τοῦ xcJ' ἡμᾶς aygt καὶ νῦν ἀφϑαρτά "ae het 
/ —- » - EJ n - 
καὶ ἀσάλευτα, καὶ δὴ τῆς αὐτῆς ἐχόμενοι φιλοφροσύνης Ot- y. niit 
ατελοῦμεν ἡμεῖς. οὐκ ἄλλως δὲ καὶ τὰ xa9' ὑμᾶς, εὖ οἶδα, Ὁ 
τῷ βεβαίῳ στήσεται: ὀρϑότατα γὰρ διάνοια προσφερομένη 
1 ^ ^ ^ - , E ? 
δπρὸς τὸν πέλας, x«i μὴ ἐχτραπεῖσα τοῦ πρέποντος, οὐχ «- 
, - 7j? ,' - Ld 5 ,' 3* e 
γνωμονηϑήσεται τῷ ἀδήλῳ τῆς ψυχῆς ἀνταλλάγματι." Οὕτω 
δὲ Οὐαλεντίνου εἰρηκότος, ὃ Τούρξανϑος ἔφη, ὡς ,,δέον ὑμῶς 
Ll 3 ^ 
ἐνταῦϑα ἀφιγμένους, ὦ “Ῥωμαῖοι, ἐν μεγίστῳ τε πένθει 
εὑρόντας ἐμὲ, (ἀρτιϑαγνὴς γάρ μοι “ιλζίβουλος ὃ πατὴρ,) xa- 
' bis € “ὦ 
τοταχαράττειν τὰ πρόσωπα ταῖς μαχαίραις, ἑπομένους τῷ 
^ M ^ ? 
παρ᾽ ἡμῖν éni τοῖς τεϑγεῶσιν ἰσχύοντι νόμῳ." xai δὴ αὐτίκα 
M. - ,' p - 
Οὐαλεντῖνος, xai ὅσοι ys αὐτῷ ἐπηχκολούϑησαν, τοῖς αὑτῶν 
D D Ld 3 ^ ᾿ , 
ξιφειδίοις διεχαράξαντο τὰς σφᾶς αὐτῶν παρειάς. τότε δὲ ἐν 
- - , v 
μιᾷ τῶν πενϑίμων ἡμέρᾳ τέτταρας δορυαλώτους Ovvrovc 
50. ' E] ' , "ὃ - 1 δό δὲ - 
τδδεσμώτας &yayov κατοιχομένῳ 7,05 τῷ πατρὶ, (δόχια δὲ τῇ Ὁ. 164 
ΡῚ , , Y o i » , ; 
οἰχείᾳ γλώττῃ dqotiryoptpotbs τὰ ἐπὶ τοῖς τεϑνεῶσι γόμιμα,) 
, M ^ ,? ' € EJ 
. φούτους δὴ οὖν τοὺς δειλαίους ἐς péco» ἀγαγων ἅμα τοῖς 
" - - a E] 
πατρῴοις ἵπποις, τῇ βαρβάρῳ ἐνεχελεύετο φωνῇ ἐκεῖσε ἀπι- 
^o-- EJ , ^ * c , ι «- 
οὔσιν ἀναγγεῖλαι Ζιλζιβούλῳ τῷ πατρὲ, ὁπόσην αὐτῷ .... 
Α M ^ , - 2 c τ 
Δοἐπειδὴ δὲ τὰ τῆς πατρῴας ταφῆς ἐπετέλεσεν 0 Ζούρξαγϑος, 


τ. ἡμῖν γὰρ. τοῦ del B. Verum post ἡμᾶς inser. βασιλέως N. 
4. Haec verba: ὀρϑύτατα --- ἀνταλλάγματι in Excc. de senten- 
tiis p.361, ed. Rom. leguntur: quo loco in nostra editione prae- 
termissa sunt. 6. ἀδήλῳ H. et ed. Rom, , ἐδεέλῳ vulg. ψυχῆς] 
τύχης coni, B. Non var. ed. Rom, — 13. διεχαράξαγτο N., die- 
χάραξάν τε vulg. 109. ὅπως ἦν αὐτῷ Cantocl. 


oportet. Etenim pater tuus sponte sua ad nostrae rei publicae ami- 
citjam accurrens, magis Romanorum amicus, pow Persarum esse 
cupiebat. Itaque et vobis foedera nobiscum: ad hoc usque tempus 
inviolata manebant, et nos in eadem benevolentiae voluntate persta- 
mus. Vos quoque in nos eodem animo perseveraturos esse confidimus. 
Nam vera animi probitas, quae nunquam ab honesto aberravit, non 
pue incertam aliquam iudicii mutationem fidem fallet." | Haec 

alentinus, et Turxanthus, ,,Quandoquidem, o Romani, inquit, huc. 
venientes me in maximo luctu constitutum offendistis, (nuper enim 
pater meus est mortuus,) oportet vos facies vestras gladiis dera- 
dere, et legi, quae apud nos in iustis mortuorum invaluit, obtem- 
perare." Tum confestim Valentinus et omnes, qui cum eo erant, gla- 
diolis genas suas lacerarunt. Uno etiam ex luctus diebus quatuor capti - 
vos Hunnos vinctos adducens, patri mortuo (dochia eorum lingua vo- 
cant, quae in iustis mortuorum observari apud eos solent,) illos, 
inquam, miseros in medium proferens una cum paternis equis, bar- 
bara voce iussit hinc abeuntes patri suo renuntiare, quantam ipsi 
. - » . Funere patris curato, Turxanthus multos alios sermones ha- 
buit cum Valentino; et eum dimisit in interiora dominatus Turco- 


4oÀ EXCERPTA 


* C. 555 ἕτερα πλεῖστα ὅσα διαλεχϑεὶς Οὐαλεντέγῳ, εἶτα ἀφῆκεν ἐς τοὺς 
ἌΝ isis ἡγεμόνας Τούρκων, ἔτι τὲ xui ὡς τὸν αὑτοῦ ὅμαιμον, 
Chigi τὸν λεγόμενον Τάρδου, ποιούμενον τὰς διαίτας κατὰ δὴ τὸ Ἐχτὲλ 
ὅρος" δύναται δὲ τὸ Ἐχτὲλ χρυσοῦν. ἐχεῖσε τοίνυν" κατὰ τὸ 

Β Ἐχτὲλ ὄρος ἀπιόντος Οὐαλεντίνου, ἠπείλησεν ὃ Τούρξανϑος. ἢδ 
μὴν αὐτίκα ἐχπολιορκήσειν τὸν Βόσπορον ἀρξαμένων. τοιγαροῦν 
παραχρῆμα 0ys σὺν πλείστη δυνάμει Τούρκων ἐξέπεμψε" τὸν 
Βώχανον καϑαιρήσοντα. “Βόσπορον, ^ dsoydióv ἤδη περὲ τὰ 

ἐχεῖσε στρατοπέδευομένου σὺν ἑτέρᾳ δυνάμει Τούρκων. 

ug. Ὅτι ἐν ᾧ 5j πόλις [xoci] ὃ Βόσπορος ἥλω, oi πρε-το 
σβεις ἔτυχον παρὰ Τούρκοις οἱ τῶν Ῥωμαίων, κἀκ τούτου γέ- 
γογε δῆλον, ὡς Τοῦρχοι ἐξεπολεμήϑησαν “Ῥωμαίοις. τῷ vot 
ἄφα καὶ τοὺς σταλέντας, ἐν οἷς Οὐαλεντῖνος ὑπῆρχε, κατέσχεν 
"o Ὁ Τούρξανϑος, ἐφύβρίζων τὲ ἐς αὐτοὺς καὶ ἀποφενακίξων, xat 

|^ Qrà ἄλλα κακῶς χρώμεγος,, εἶτα οὕτως ἀφῆκεν. 15 
A. C. 576. ig. Ὅτι "etit ou£vic τῆς Ἕλλάδος ὑπὸ “Σχλαβηνῶν 
τ, d Su] ἁπαγταχόσε ἀλλεπαλλήλωγν᾽ ᾿αὐτῇ ᾿ἐπηρτημένων τῶν 
Υ. 1i god very, ὁ Τιβέριος Herwnton δύναμιν ἀξιόμαχον ἔχων "οὔ- 
δὲ πρὸς μίαν μοῖραν. τῶν. ἀντιπάλων, μή τί ye xol πρὸς 

πᾶσαν, óvre μὴν οἷόστε ὧν πολέμοις oqtoly ὑπαντιάζειν τῷχο 
ἀνὰ τοὺς ξῴους πολέμους τὰς Ῥωμαίων τετράφϑαι δυνάμεις, 
πρεσβεύεται ὡς Βαϊαγὸν τὸν ἡγεμόνα τῶν "Afagor, τηνι- 


10. χαὲ uncis inclusit N. 11. 7Ζούρχοις N., Τούρχους vulg. 
12. ἐξεπολεμώϑησαν | coni. Cl. 13. orniéiirag H., ταλέντας 
vulg. 20. πᾶσαν] πάντας B. à à 


rum , et ad Tardu, consangincum suum. [8 sedes suas habebat in 
monte Ectel; Ectel autem significat aureus, Eo cum Valentinus 
proficisceretur, ei minalus est Turxanthus, se quam primum Bos- 
porum expugnaiurum, Et revera Bochanum statim cum valida Tur- 
corum manu miserat, qui Bosporum caperet. Praeterea Anagacus 
iam dudum cum alio Turcorum exercitu castra in his locis habebat. 

15. Dum Bosporus oppidum caperetur, erant homanorum le- 
gati apud "Turcos; ex eo inde tempore Turci adversum Romanos 

- aperte bellum gerebant. Eos igitur, qui missi fuerant, inter .quos 
erat et Valentinus, Turxanthus retinuit, neque prius dimisit, quam 
omni ludibrii genere eos illuserat et exagitaverat. 

16. Quum a Sclavinis Graecia vastaretur, et undique alia ex 
alis pericula imminerent, neque "Tiberius satis copiarum haberet, 
quibus ne unam quidem partem hostium , nedum coniunctas eorum 
viressuslineret, neque ullo modo hostibus obviam ire posset, propterea 
quod Romanorum vires ad Orientis bellum conversae erant, legatum misit 
ad. Baianum, Avarum ducem. Is tunc temporis non erat erga Roma- 
nos male: animatus , imo quo tempore. primum Tiberius imperium 
suscepit, iure rei publicae nostrae {ὙΠῚ cupiebat, Huic igitur per- 
suasit, ut cum Sclavinis bellum susciperet, quo illi, qui Romano- 


E MENANDRI. HISTORIA. 405. 


καῦτα oU δυσμενῶς ἔχοντα πρὸς “Ῥωμαίους, ἄλλως δὲ τῇ A. C. 576 
xaJ" ἡμᾶς πολιτείᾳ χαίρειν ἐθέλοντα δῆϑεν εὐθὺς ἐκ προοι- ido xi 
μίων τῆς αὐτοῦ Τιβερίου βασιλείας. ταύτῃ TOL xad πείϑει 
ys αὐτὸν κατὰ Σχλαβηγῶν ἄρασθαι πόλεμον, ὡς ἄν ὁπόσοι Ὁ 
τὴν Ῥωμαίων δηοῦσι, τοῖς οἰκείοις ἀνθελκόμενοι κακοῖς, 
ἐπαρκέσαι τε βουλόμενοι τῇ πατρῴᾳ κατὰ τὸ μᾶλλον, παύ- 
σαιντο. μὲν τοῦ τὴν “Ῥωμαϊχὴν λεηλατεῖν, οἱ δὲ περὲ τῆς 
οἰκείας τὸν χίγδυνον ἀγαδέξονται. τοῦ Καίσαρος τοίνυν τὴν, 
τοιάνδε ὡς αὐτὸν στείλαντος πρεσβείαν, οὔ τι ἠπείϑησεν 
100 Βαϊανός. ἐκπέμπεται δ᾽ οὖν ἐπὲ τούτῳ Ἰωάννης, “ὃς δὴ 
τῶν νήσων διήγυξ τὴν ἀρχὴν τηνικαῦτα, καὶ τὰς ἸἸλλυρέδος 
ἰϑύνειν ὄλαχε πύλεις. οὗτος παραγενόμενος ἐν Παιονίᾳ τῇ 
χώρᾳ , μετήγαγεν ἐς Τὴν “Ῥωμαίων αὐτόν τὸ τὸν Baiayóy. 
καὶ τὰς τῶν ᾿βάρων δυνάμεις, ἐν ταῖς δὴ λεγομέναις δλκά- 
15s, μαχραῖς τὰ βαρβαρικὰ διαβιβάσας πλήϑη . καὶ λέγεται 
᾿ ἀμφὲ τὰς ξ΄ χιλιάδας ἱππέων ϑωρακοφόρων ἐς τὴν Ῥω-. 
μαίων διαπορϑμευϑῆναι. ἐνθένδεν αὖϑις διὰ τῆς Ἰλλυριῶν. 165 
διαγαγὼν, εἶτα ἐς τὴν Σχυϑῶν ἀφικόμενος, ἔμπαλιν διελθεῖν 
πᾶρεσχεύασε τὸν Ἴστρον. ὃν ταῖς. καλουμέναις " ὠμφιπρύμνοις, 
“οτῶν γεῶν..: ἐπειδὴ δὲ. “ἐπεραιώϑη ἐς τὸ, χατάγτικρυ. τοῦ δεί- 
Jgov, arias τάς τε κώμας ἐνεπέμιπερα τῶν Σκλαβηνῶν 
καὶ ἐσίγετο τοὺς ἀγροὺς, Tyé vs καὶ ἔφερεν ἅπαντα, οὐδε- 
γός πω τῶν ἐκεῖσε βαρβάρων ϑαῤῥήσαντός οἱ ἐς χεῖρας ἐλ- 
ϑεῖν, ἐς τὰ λάσια δὲ χαὶ κατηρεφῇῆ τῆς ὕλης οὐκ ἀρ ρον 
10. τούτῳ Β., τούτων vulg... 11. Ἰλλυρίϑας͵ coni. Νὶ 


rum terras invaserant, ad sua defendenda propriis malis. revocaren- 
tur, et eum. patriae suae Opitulari potius ducerent,- rapinas agere 
ex Romanae ditionis terris desinerent, Hac igitur legatione. ad. Ba- 
ianum a Caesare decreta; ci.nequaquam, non obtemperavit. Ad ea 
procuranda loannes mittitur. Huic,tunc insularum , quae in eo tractu 
erant, praefectura et Illyricarum . urbium administratio erat deman- 
data. . Is cum Paeoniam accessisset , Baianum et Avarum copias, 
longis.navigiis flamine traiecto, in Romanorum fines traduxit. Sexa- 
ginta. s. - equitum armatorum millia transiisse dicuntur: quae ubi huc 
perduxerat, ea rurstis per lilyricum Scythiam. versus iter facere, 
et iterum Istrum navigiis, quae utrimque puppim habebant, trans- 
vehi-iussit. Baianus in ulteriorem fluminis ripam transgressus, con- 
festim vicos et. pagos. Sclavinorum igni ferroque, vastavit, et. cum 
nemo barbarorum auderet cum illo manus. conserere , (etenim in 
silvas et cavernas aufugerant,) omnia, quae. .potuit, rapuit. Atque 
huic Avarum in Sclavinos eruptioni non solum Caesaris legatio cau- 
sam dedit, aut quod Baianus Romanis gratiam referre vellet, quod 
eum Caesar liberalitate prosecutus fuerat, sed etiam eum privatae 


inimicidne móvebant , quia Baianus Sclavinis vehementer erat in- 
δε 


-4 
D 


áo6 EXCERPTA 


; L4 

A.C.576 yórov. 7 δὲ τῶν L4fagov κίνησις κατὰ Σχλαβηνῶν ovre ye 

Ind. , - - , e 1 - jx 9. 
lustini ϑμόνον τῆς τοῦ ΪΚαίσαρος ἕνεκα πρεσβείας xat τῷ βούλεσϑανι 

tini 12 2 :. A 
τὸν Βαϊανὸν Ῥωμαίοις ἐχτῖσαι χάριν dv9' ὧν ἐς τὰ μάλιστα 
ΕῚ -Ἣ y MN € - , » €& ? ^ * 
ἐφιλοφρογνεῖτο ys avro» ὃ Καῖσαρ, ἀλλ᾽ ὃτε ys αὐτῷ καὶ 
Βἔχϑιστοι ὑπῆρχον ἰδίας ἕχατι δυσμενείας. ἔστειλε γὰρ gb | 
t - y - 
αὐτὸν Ζαυρέντιον καὶ τοὺς ὅσοι ἐν τέλει τοῦ ἔϑνους ὃ τῶν 
- 3 
᾿Αβάρων ἡγούμενος, σφᾶς τε ὑπακούειν κελεύων ᾿Αβάροις, ᾿ 
καὶ ἐς φόρου ἀπαγωγὴν ἔσεσϑαι ἀναγράπτους. Δαυρίτας δὲ [ 
t; - ΒΩ , *Y 
καὶ οἵ ys ξὺν αὐτῷ ἡγεμόνες, ,xal τίς ἄρα, ἔφασαν, »»οὗτος 
, P" bd EJ 

πέφυχεν ἀνθρώπων, καὶ ταῖς τοῦ ἡλίου Oégeras ἀκτῖσιν, ὃὅςτο 

τὴν x&J' ἡμᾶς ὑπήκοον ποιήσεται δύναμιν ; κρατεῖν γὰρ 
᾿ ἡμεῖς τῆς ἀλλοτρίας εἰώϑαμεν, καὶ οὐχ ἕτεροι τῆς ἡμεδαπῆς. , 

- - Ἶ 3 

zat ταῦτα ἡμῖν ἐν βεβαίῳ, μέχρι πόλεμοί v6 ὦσι καὶ ξίφη," 
- - » x M € 
οὕτως ἀπαυϑαδισαμένων τῶν Σχλαβηνῶν, ovx ἄλλως καὶ οἱ i 
CA διετέλ ; ληγορίαις. εἶτα ἐκ τούτουιϑ ᾽ 6 
Cdfgago, διετέλουν χρώμενοι μεγαληγορίαις. εἶτα ἐκ τούτουι ᾽ 
à 
| 


προπηλακισμοὶ καὶ ὕβρεις. καὶ ἅτε βάρβαροι, τῷ σχληρώ τὸ 

1 5 
καὶ 67x05 φρονήματα ἔχειν, τὴν ὡς ἀλλήλους ἀνεσόβησαν 

t Ü - - , z 
ἔριν. καὶ οἱ Σχλαβηνοὶ τὸ σφῶν αὐτῶν ὀργίλον οὐχ olore 
ὄντες ἐγχαλινῶσαι τοὺς ἐχεῖσε ἀφιγμένους πρέσβεις ἀναιροῦς- 
σιν, ὡς ἑτέρωθεν ἀμέλει ἔκπυστα γενέσθαι ταῦτα Batavg.a0 | 
τοῦτο τοιγαροῦν κατὰ Σκλαβηνῶν ἐπίκλημα ποιούμενος ἐκ | 
πολλοῦ ὁ Βαϊανὸς, καὶ ὑποχρύφιον ἔχων ὡς αὐτοὺς τὸ &- 
L] » EI , [uj 2 - € , ? 2 
X906, καὶ ἄλλως ἀσχάλλων, ὅτι αὐτῷ ὑπήκοοι οὐχ ἐγένοντο, 
μή τί γε πρὸς αὐτῶν καὶ τὰ ἀνήκεστα πεπογϑέναι, καὶ ἅμα 
4. ἐγίνετο post Καῖσαρ add. Ν, 6. et 8. Ζαυρέντεον εἰ “1αυ- 
ρέτας sine causa dedit Parisina. 9. ἡγεμόνες B., ἡγεμόνων 
vulg. οὗτος H., οὕτως vulg. 158. μεγαληγορίας vulg. 16. 
τῷ B., τὰ vulg. 

fensus. Miserat enim Ávarum dux ad Daurentium, Sclavinorum 
ducem et eos, qui apud gentem auctoritatem habebant, ut Avari- 
bus dicto audientes essent, et eorum mumero se adscribi sinerent, | 
qui tributa illis pendebant. At Dauritas et gentis principes: , Quis | 
hominum, inquiunt, est? num quis solis radiis tepescit, qui no- 
$tram potentiam possit sibi subigere et domare? Aliorum enim re- 
gionis dominatum acquirere solemus, non alii nostrae; hoc nobis 
certum manet , donec erunt bella et enses." Ad hunc modum su- 
perbe et arroganter loquentibus Sclavenis, non minori superbia et 
arrogantia erga eos Avares sunt usi. Hinc in probra et convicia 
itum, et ut barbarorum est ferox et impotens ingenium, in rixas . M 
et contentiones inter se praecipites ferri. Sclavini cum irae moderari 
nequirent, legatos, qui ad se venerant, occiderunt, quod ipsum per alios 
Baianus resciit. Cum igitur a multo inde tempore hoc haberet, quod 
illis obiiceret, reconditum odium in pectore gerebat, atque adeo, quia 
imperata facere noluerant, moleste ferebat; praeterquam quod summam 


Y 


E MENANDRI HISTORIA. 407 


μὲν χάριν εἰδέναι βουλόμενος τῷ Καίσαρι, ἅμα καὶ πολυ- Α. 6.576 
χρήματον τὴν χώραν εὑρήσειν οἰόμενος, ἅτε ἐκ πολλοῦ ΠΣ τ ΗΝ 
Ρωμαίων ὑπὸ Σχλαβηνῶν . ..., τῆς δὲ κατ᾽ αὐτοὺς γῆς Ὁ 
πρὸς ἑτέρου τινὸς πάντων ἐθνῶν οὐδαριῶς. ἮΝ 
δ εξ. Ὅτι ἡνίκα Τραϊανὸς καὶ Ζαχαρίας ὃ βασίλειος ἴα- A.C. 58 
τρὸς τὰς σπονδὰς ἐτίϑεντο, παρ᾽ ἕκαστον τηνιχαῦτα τῶν ὅ- eU 
πωσοῦν προϊόντων λόγων ἢ καὶ γραφομένων ἐν ταῖς ξυνϑή- Γ΄ 
καις, εἴγε Τραϊανὸς ἢ Ζαχαρίας, ἐφ᾽ οἷς οἱ Πέρσαι ἔπρασ- 
σον, οἵγε οὐκ ἠβούλοντο ξυνομολογεῖν, Πεβώδου τηνικαῦτα 
105 σιωπᾷν xci μόνον τὸ προσταττύμενον δέχεσθαι κελεύοντος, 
ἢ τουτονὲ τὸν ἄνδρα ἀπειλοῦντος αὐτοῖς ἐπαφήσειν, καὶ ἅμα 
τῷ λόγῳ ἐπιδεικνύντος τὸν Ταναχοσρὼ τηνικαῦτα τοῖς ὅδρίοις 
ἐφεστηκότα τῆς ξῴας, καὶ δὴ τέλος ἐπαφέντος, καὶ πλεί- 
στας ὅσας χώμας τε καὶ ἀγροὺς ἐμπρήσαντος , ἕως οἷ y&P.106 
i15duqé Τραϊανὸν αὐτοὶ τὸ χρυσίον ἧκον κομίζοντες τῶν onov. 
δῶν. καὶ τοσαύτῃ δήπου χρησαμένου xarà Ῥωμαίων ὕβρει 
Ἱπεβώδου, ὡς μηδὲ ἀξιῶσαι τὰ εἰρηναῖα χρήματα ἐν τοῖς V. 112 
μεϑορίοις κομίσασθαι, ἐγκελεύσασθϑαι δὲ Ῥωμαίοις ἐς τὴν Νίσιβιν 
ἀποσῶσαι, ἕτερά τε οὐκ ἀνεχτὰ περὶ τὴν τοῦ χρυσίου παράλη- 
20yt» καταυϑαδισαμένου τε καὶ ἐπεντρυφήσαντος αὐτοῖς * ὕστερον 
δὲ ἐς τοῦτο αὐτὸ περιελϑεῖν καὶ δεηϑήασεσθαι Ῥωμαίους Xec- 


. 3. Σαλαβηνῶν)] πεπορϑημένης add. N. ἡ. ἑτέρου H., ἕτερον 
vulg. 123. Ταγαχοσρὼ: idem, qui p. 329. 1. 3. et 416. 1. 3. 
Tachosdro dicitur, | 16. zozo«uérov H., χρησάμεγθε vulg. — 18. 
Νίσιβιν H., ΜΝίσειμιν vulg. 21. Ρωμαίοις Par. 


iniuriam ab iMis acceperat ; tum quoque Caesari gratificari volebat. 
Accedebat quod multum auri se in eorum regione reperturum spe- 
rabat, quia Sclavini vicinas Romanorum terras saepe vastaverant, 
ipsorum autem fines a nulla alia gente unquam infestati erant. 

17. "Traianus et Zacharias, Imperatoris medicus, quum de induciis 
componendis agerent, neque ullam ceuditionum earum, quae tum a 
Persis verbis aut seriplo paciscendi causa proponebantur, sive Traia- 
nus sive Zacharias, probarent, Mebobes tandem aut silere eos 
et praescripta accipere iussit, aut se hunc hominem (demonstrabat 
autem Tachosdrum) immissurum minatus est, qui tum prope fines 
Orientis, qua Romanis parebat, constitutus erat, Postremo immis- 
sus Tachosdrus, plurimos vicos incendit, et agros populatus est, 
donec Traianus ipse cum comitibus advenit, qui aurum pro foede- 
ribus adferrent. Et Mebodes tanta erga Remanos usus est econtu- 
melia, ut non dignaretur pecunias pro foederibus conventas in li- 
mitibus accipere, sed iuberet Romanos ipsorum periculo Nisibim 
deportare , multaque alia non toleranda in exactione pecuniae erga 
Romanos superbe et contumeliose se gerens, commisit.  Chosroés 


408 EXCERPTA 
^ - : , , ᾿ς 
Α,Ο,δηϑρόης ἐλπίσας, εἶγε χαταπροτερήῆσοι τὸν τῆς ἐφόδου χαιρὸν 
e , » 
d agi τῶν σπονδῶν ἀφροντιστήσας, ἢ καὶ δράσειν ἴσως τι μέγα, 
. - - 2 
B xat χαταπλαγέντα τὸν Καίσαρα τελέως τῆς Περσῶν ᾿“ομε-- 
, lod 9. ἃ , 
γίας ve καὶ ᾿Ιβηρίας καὶ τῶν ἐκείνῃ χωρίων ἀποστήσεσθαι, 
παρὰ πολὺ τὴν τῆς ἕω δήωσιν τῆς Περσαρμενίων τε xai» 
" , c ' ct * QC d 
᾿Ιβήρων προσχωρήσεως zyovusvovy* ἅμα δὲ xai ἐπέπυστο 
, U * , 
Xoogóng παρασκευάζειν στρατιὰν ἐς τὰ μάλιστα πολλὴν τὸν 
, |» ἂν DU Nu 5 46 OR. € ' δ}. (ὃ κα: 
Καίσαρα, xai 05 στέλλειν κατὰ τὴν εῴαν ἱππαγωγους δλκαδας 
, . , » 
ὀλίγῳ πρότερον ἢ αἱ τριετηρίδες σπονδαὲ τελευτήσεσϑαι ἔμελλον, 
^ - 1 - "1 
πρὸ ἡμερῶν δήπου vs00a9dxovra ἐπαφίησι κατὰ τῆς Pouct-10: 
ων γῆς τῆς ἐκ τῶν ὁρίων τοῦ “ΖΙάρας ἐς τὴν μέσην τῶν πο- 
s κατ ἜΣ v 
α:αμῶν στρατιὰν ἱππικὴν, ἀμφὲ τὰς εἴκοσι χιλιάδας, ἧς περὲ 
3 t n 
τὰς δώδεκα uiv ἦσαν Πέρσαι, ϑυρεοφύροι τὸ xai ἱπποτοξο-" 
M ^ L4 "2 
ται, Σαρακηνοὲ δὲ xai Σαβεῖοοι ....o)v τοῖς Ῥωμαίων ἀρχοῦυσε 
LJ Ll ^— - 2 , 
περὲ τοῦ πῶς δεῖ προελϑεῖν τὴν ἐν γένει ὀρεινὴν διασκεπτό-τ 5: 
b ͵ , 2 
μιξνοι. ὃ δὴ zai μάλιοτα ἀλαζονείας τὲ καὶ ἀναισχυντίας οὐ 
1 - - δ e in , «e 
μιχρὰν προσῆψε τῷ Χοσρόῃ δόξαν, τὰς τὸ ξυγϑήκας οὕτω 
* “ b x M 
πῶς ἀναίδην ovx ὀχνήσαντι ξυγχέαι, καὶ ταῦτα ὀλίγης πρὸς 
- , -" M M] 
τὸ πέρας αὐτῷ ἐνδαψιλευομένης παραδρομῆς ἡμερῶν" καὶ 
e M ' ' $52 - D e ^ . 
ott γε τὸν αὐτὸν, ἅτε δὴ ἐπεγγελῶν “Ῥωμαίοις, ἅμα τὲ xoi20 
D περὲ εἰρήνης διαλεχϑησόμενον ἐν τοῖς δρίοις ἐχειροτόνησεν, xad 
5. Περσαρμενίων H., περὶ σαρμενίων vulg. 14. Σαβῆρον 
vulg. — 14. Post Zefeigor excidisse coni. N. ὧν ξυμπάντων 5o- 
xov oi, et 15. scr. τὴν ἐν yéve (ut sit idem quod ytrizz) εἰ-- 
Qu. 18. ἀγαΐδην H., ἀναίδειν vulg. 
enim in spem adducebatur , si, neglecto foedere , opportune in- 
cursionem facere auderet, fore, ut eodem quoque postca res recide- 
ret, et Romani supplicarent, aut si forte aliquod egregium facinus 
ederet, Caesarem perterrefaceret, qui tandem Persarmenia ct Ibe- 
ria et locis finitimis cederet, et pluris vastationem Orientis  Per- 
Sarmeniorum ct lberorum cessione faceret, —Certior etiam Chosroés 
factus erat, Caesarem quam maximum praeparare exercitum , et iam 
navigia ad equites transvehendos in Orientem mittere. ltaque paulo 
antequam triennales indueiae finiturae essent, quadraginta fere dies, 
Chosroés ex finitimis locis Daras immittit in mediam regionem flu- 
viorum viginti millia equitum , quorum duodecim millia erant Persae 
sculiferi et sagittarii ; Saraceni autem etSabiri.... cum ducibus Ro- 
manorum, qua breviorem per montes viam ingrederentur, dispi- 
ciebant. Hoc autem non parvam attulit Chosroi vanae gloriae et 
impudentiae apud omnes opinionem, quod inducias, tametsi pauci ad- 
modum dies usque ad exitum restabant; impudenter violare non 
est cunctatus, Accedebat, quod, quasi Romanos irridens, eundem de- 
legerat, qui in confiniis cum iis de pace ageret, quique in iisdem 
locis eodem tempore et belli et tumultus et violandarum inducia- 


E MENANDRI HISTORIA. 409: 


! * : 
ἅμα ἐν τοῖς αὐτοῖς χωρίοις, ἐν αὐταῖς ὡς εἰπεῖν ταῖς Tué- d oC 
2 ^ ^ - , 5» nd.r1 
gaig πολέμου τε καὶ ταραχῆς καὶ σπονδῶν συγχύσεως αἴτιον. ier, 
E - ΄ ' - 
τοῦτον δὴ οὖν τὸν Π]Πεβώδη βουλευμάτων τε ἡγούμενον καὶ τοῦ 
παντὸς ἔχοντα κῦρος ὅπλίσας ἐξέπεμψε" πρός ye καὶ Σαπώην 
- E , * - " , " 
ὅτὸν Πεαιράνου, ἀνδρὸς οὐκ ἀγεννοῦς ἀπενεγχάμενον δόξαν. 
up. Ὅτι ὃ Τιβέριος zai ἕτερόν τι προστίϑησι τῷ δεδο- A. C.579 
᾿ JM TE , , UA. ἢ |. οὐ 1nd. τὸ 
γμένῳ, καὶ ἐς τὰ μάλιστα ϑεῷ κεχαρισμένον. πολλους. 9 «y hs 
τῶν παρὼ “Ρωμαίοις δορυχτήτων Περσῶν, μάλιστα τοὺς 
2 1 T Mo ut M - , , * 
ἐν τέλει, ὧν ἔγγιον χαὶ τῷ gna γένει ξυγνημμένοε 
J » , ' , 4.9 - 
τοῆσαν, ἔστειλε Χοσρόῃ δωροφορήσας. εἴτα πρέσβεις ἐπὲ TQ 
P - D 3 
οὐ τοιῷδε ἐξέπεμψε Ζαχαρίαν τὲ αὖϑις,, τὸν βασίλειον ἴα- 
" Z , , ᾿ , γι 
τρὸν, ἅτε πολλάχις χρησιμώτατα. τε xab εὐνούστατα ἐξυπη- 
ρετησάμενον ταῖς κατὰ τὸν πόλεμον τοῦτον πρεσβείαις. τοῦ-- 
δὴ οὖν τὸν ἄνδρα τῇ λεγομένῃ ἀπὸ. ἐπάρχων ἀξίᾳ δια- 
τον δὴ οὖν τὸν ἀνδρα τῇ λεγομένῃ ἐπάρχ ξίᾳ δια 
, , A ^ , 
τὐχοσμήσας ἐχειροτόνησε καὶ πάλιν, καὶ δὴ πρεσβευσόμεγον 
- * ^Y ^ , 
ἀφῆκεν, οἷα δὴ καὶ αὐτοῦ Ζαχαρίου τὴν πρεσβείαν ταὐτὴνῬ. 167 
, ^ --ῃ , *, " 
γενέσϑαι ξυνωθήσαντος" σὺν τῷ καὶ Θεοδωρὸν τινα, ἕνα 
τῶν βασιλείων μαχαιροφόρων, ἀξίωμα καὶ αὐτῷ στρατηγοῦ 
περιϑείς. τούτω τὼ ἄνδρε πρεσβευσομένω ἀπονείμας Χοσρόῃ 
γε- r » , es 4 - 
Δοἐξέπεμψεν, ἐγραψέ τε ἐπιεικείας ἀνάπλεα ῥήματα. ὃ δὲ νοῦς 
τῆς ἐπιστολῆς" ,,£y0 καὶ βούλομαι τὴν εἰρήνην καὶ διὰ τὸ 
, ᾿ Φ , 
ϑεόσδοτον οὖσαν ἀσπάζομαι" καὶ ὥσπερ φύσει τινὲ mgootla- 
veéL μοι τὰ τῆς φιλίας, ὑμῶν, τοιγαροῦν ἑτοίμως ἔχω. τῆς 
5. Μαιράνης supra appellatus est p. 329. 1. 8. 23. προσι- 
ζάγον vulg. 


rum auctor esset. Is erat Mebodes, dux et auctor omnium eorum 
consiliorum, Hunc, qui summam omnium rerum haberet auctorita- 
tem, cum exercitu misit, et una cum ipso Sapoem Meaerani, viri, 
qui magnam virtutis laudem reportaverat , filium. 

18. Tiberius addidit decreto aliud deo maxime gratam. . Mul- 
tos enim Persas Romanorum captivos, praecipue ex primariis viris , 
quorum numcro. erant nonnulli ex regio genere orti, dono dedit 
Chosroi. Deinde legatos ad haec misit, inter eos Zachariam iterum, 
regium medicum. Hic plures et admodum Romanorum rebus utiles . 
legationes in hoc bello fecerat. taque eum ad hanc legationem 
Imperator elegit, et diguitale exconsulis ornatum ad illam obeun- 
dam dimisit, quod et ipse Zacharias legatos mittendos esse, inpri- 
mis admonuerat, una quoque Theodorum quendam ex Imperatoris 
satellitibus, quem ad ducis dignitatem extulit, Hos igitur duos vi- 
ros, quibus banc legationem attribuit, ad Choesroéón misit, ad quem 
quoque litteras humanitatis plenas scripsit, Sententia huius epistolae 
haec fere erat: ,,Ego pacem opto, et a deo datam colo ét tamquam 
naturali quodam instinctu ad vestram amicitiam feror. ltaque pa- 


A410 EXCERPTA 


A.C. 579 Περσαρμενίας τὲ πάσης ἀφίστασϑαν καὶ '"Iünolag , οὐ μὴν 
Tad. 12 ,.,- Aoud S thi: d , Hu ov ^4 , ἢ 
το, 270v βουλομένων ἡμῖν ὑπακούειν Περσῶν "Αρμενίας τὸ xai 

" 1 - - 

B JB5oc». ἀναδίδωμι δὲ καὶ τὸ ᾿Αφουμῶν φρούριον, xai τῆς 
᾿Δρζανηνῆς ὑμῖν παραχωρήσω, τὸ “Ιάρας μόνον ἀντὲ τοσού-- 

, , * - ^ , ' gs 
vov ὠνακομιζόμενος πρὸς ὑμῶν." ταῦτα Τιβέριος ὃ αὐτοχράτωρϑ 
, , 3 ^ , ^ , X ^ 
Xoopon σημήνας, ἐφῆκε Ζαχαρίᾳ τὸ καὶ Θεοδώρῳ καὶ Mb 
“ψίστων πρέσβεων ἔχειν ἰσχὺν καὶ τὴν εἰρήνην ὡς ἂν οἱοίτξε 
ἔσοιντο διατιϑέναι. μετὰ ταῦτα τῆς ὅδδοιπορίας ἔτε σχομένω, 
, » [d 1 M , c - 
σταλέντε ἄνδρε οὕτω παρασχὸν, xat Xoogonc ὁ Περσῶν fla-. 
σιλεὺς καταπλαγεὶς τοῖς ξυμβεβηκόσι, προφϑάσας éxnéuntuo 
αὡς τὸν “Ῥωμαίων αὐτοκράτορα πρεσβευτὴν, καὶ ἀφικνεῖται 
χειμῶνος ἀρχομένου ἤδη ὃς ἐπὲ τῇ πρεσβείᾳ ἐχειροτονήϑη 
Πέρσης ἀνὴρ, τοὔνομα Φερογδάϑης, οὐχ ἧττον xai αὐτὸς 
V.113 φιλανϑρωποτάτους ἐν ἐπιστολῇ διακομίζων λύγους πρὸς τοῦ 

Περσῶν βασιλέως, ἐν $ ἐγέγραπτο ὧδε" ,,εἰ μὲν τὸ δίκαιοντδ 
- , 3 , - - » , 
ποιῆσαι βουληϑείης, ὦ Ῥωμαίων βασιλεῦ, καλῶς ἂν zQa- 
ξοις τούς τὲ τὴν ἀποστασίαν τῆς Περσαρμενίας βουλεύσαν- 
vag γενεάρχας ἐχδιδοὺς ἡμῖν ὑφέξοντας ποινὰς, év τοῖς δρί- 
oic τε τῆς Περσῶν τε καὶ Ῥωμαίων ἀναρτηθϑησομένους" ὃὲ»- 

δοὺς δὲ καὶ τὴν ἐντεῦϑεν συμβᾶσαν ζημίαν Πέρσαις. εἰ 0i»o 
M - ^ M] -» 
Dzgóg ταῦτα ἐναντίως ἔχεις, πρᾶξαι τὸ φίλοις πρέπον" τοῦ- 
τὸ δέ ἐστι ξυνδραμεῖν ἐν τοῖς δρίοις αὖϑις τοὺς ξκατέρας 
4. ᾿Ζρζανικῆς vulg. | 9. παρέσχην mg. ed. Par, τι. τὸν P. 

τῶν vulg. ^ 


ratus sum, omnem Persarmeniam et Iberiam vobis concedere, prae- 
ter eos Persarmenios sive Iberos, qui nobis parere malint. Restituo 
et Afumum castellum, et Arzanenem vobis cedo, modo oppidum Da- 
ras pro his omnibus a vobis obtineam." Haec Tiberius Imperator, 
per Zachariam et Theodorum, quibus maximorum legatorum pote- 
statem dedit , Chosroi litteris significavit. His etiam pacem pro 
arbitrio, ut res ferrent, facere permisit. Et illi quidem, dum ad- 
huc iter faciebant, accidit, ut Chosroés quoque, Persarum rex , iis, 
quae illi contra sententiam evenerant, perculsus, propere. ad Roma- 
norum Imperatorem legatum mitteret, qui iam hieme ineunte pro- 
fectus erat. Is erat vir Persa, qui ad hanc legationem fuit delectus, 
nomine Pherogdates, et a Persarum rege ad Imperatorem litteras 
non minus humanas et officiosas detulit. Hae sic se habebant: 
»Siquidem rem iustam facere velles, imperator Romanorum, recte 
quidem te gereres, si Persarmenios genearchas defectionis auctores 
nobis traderes, ut meritas poenas mihi darent, et in finibus Persarum 
et Romanorum suspenderentur; et si damna Persis illata rependeres. 
Si ista improbas, amicis officia debita ne deneges. Hoc feceris, si de- 
deris operam, ut utriusque rei publicae primarii viri in confiniis com- 
veniant et pacem, si fieri possit, inter utramque gentem statuant et 


E MENANDRI HISTORIA. 411 


- » 
ἄρχοντας πολιτείας, và τῆς εἰρήνης, ὡς ἂν δύναιντο, με-Ἀ. 6.579 
- 2 ^ 
ταξὺ τῶν ἀλλήλων διαϑησομένους. ἐφ’ ᾧ δὲ τὰ τοιαῦτα παι 
^ * , tas 
προελϑεῖν, ἀνακωχὴν γενέσϑαι vwd." ὧδε μὲν οὖν καὶ 7 
, 24/4 2 "Li , & £ - ' " ; 
Xoogóov ἐδήλου ἐπιστολή" πλείστων δὲ ἡμερῶν κατὰ τὴν βα- 
δσιλίδα πόλιν διαγενομένων ἐν ταῖς ἐν μέσῳ συνουσίαις Τιβερίου 
τοῦ βασιλέως καὶ Φερογδάϑου τοῦ Περσῶν πρεσβευτοῦ, γρά- 
φεται μὲν ἐπιοῦσιν ἐπὲ τὴν πρεσβείαν Ζαχαρίᾳ τε καὶ Θεο- 
2 κι , LÀ 
δώρῳ τοῖς πρέσβεσιν ἐνδιατρίψαι κατὰ τὴν ἕω, καὶ οὐ TL 
, " ^ , - - ? - * 
μάλα ἐν σπουδῇ ϑέσθανι δηλῶσαι σφῶν. avrov τὴν παρου- 
τοσίαν βασιλεῖ τῶν Περσῶν, πρὶν ἢ ἐκ τῆς βασιλίδος ἀφεϑείη 
Φερογδάϑης ὃ Περσῶν πρεσβευτής. προελϑόντων δὲ καὶ κε- 
, 2 , 3 , , 
κινημένων ἐσότι πλείστων λόγων, ἐκπέμπει τὸν Φερογδάϑην 
c * ΕῚ L] [i T ^ L] * - Ὁ , L] ' 
ὃ βασιλεὺς ἐπὲ τούτοις, oig δὴ καὶ πρὸ τοῦ ἐγεγράφει διὰ. 168 
τῶν Ῥωμαίων πρέσβεων. ἐκεχειρίαν δὲ οὔ τε ᾧετο δεῖν ἐπὲ 
τὔμήκιστον χρόνον ἐνδιδόναι Πέρσαις" ἀποχρὴν γὰρ ἔφασκε τῷ 
βουλομένῳ τὴν εἰρήνην καὶ μὴ διὰ τῆς τοῦ χρόνου πλείονος 
, - ΕῚ ^ , 
ἀπάτης προμηϑευομένῳ παρασκευῆς ἀφορμὴν, καὶ δυο μη- 
γῶν ἢ τριῶν παραδρομήν. καὶ οὖν ἀπῆρεν ἐπὲ τοῖς τοιοῖσ- 
δὲ ὃ Φερογδάϑης ἐκ τοῦ Βυζαντίου, 
20 ιϑ΄. Ὅτι Ῥωμαῖοι καὶ Πέρσαι ξυνεστήσαντο ἄν τὴν εἶ-- Α- C. 580 
, ? LI L x γε E] , '* oc , In .13 
ρήνην, εἰ μὴ Χοσρόης ᾧχετο ἐξ ἀνϑρώπων xai “Ορμίσδας pibe, 3 
y ΕἸ * 
ὃ Xoogóov, ἀνοσιουργὸς ὄντως ἀνὴρ, τὴν κίδαριν ἀνεδήσα- 
5 * » ? x 1 2 ^ 3 548 
το. οἶμαι μὲν οὖν &yoys οὐκ ἄλλως, πλὴν ἀλλὰ καὲ OcB 
2. τῶν del. N. 1. ἀπεχρῆν vulg. 22. ὄγτως H., οὕτως vulg. 
23. ὡς vulg. 


stabiliant. Quae, ut ad exitum perducantur, oportet belli inter- 
missionem fieri," Atque haec epistola Chosrois continebantur. Dum 
Pherogdàtes, Persarum regis legatus, in regia urbe cum Tiberio Im- 
peratore plures dies transigit, Zachariae et Theodoro, qui in le- 

' gationem profecti erant, per litteras significatur, ut in Oriente sub- 
sistant, neque suum adventum Persarum regi indicare festinent, 
priusquam a regia urbe Pherogdates sit dimissus. Tandem Impera- 
tor Pherogdaten dimittit, cum multos cum illo habuisset sermones 
de his, quae prius ad Romanorum legatos scripserat. Inducias in 
longissimum tempus Persis concedendas esse non putabat. Sufficere 
enim duorum aut trium mensium spatium ei, qui bona fide pacem 
tueri instituisset, neque per fraudem longioris temporis apparatus 
faciendi occasionem quaereret, His ita confectis discessit a Byzantio 
Pherogdates. 

19. Romani et Persae saue pacem fecissent, nisi Chosroés ex 
hominum numero sublatus, et Hormisdas, eius filius, ferocis in- 
genii vir, cidari redimitus fuisset. Sed tum quoque, opinor, nihil 
aliud decernitur, quam ut Zacharias et "lheodorus, tamquam adhuc 
superstite Chosroé, Persidem intrarent. Etenim tunc temporis non- 


ἄτα: | EXCERPTA ' 


- 4 ἐν n8 
4 C. 569 ἐκυρώϑη ; ἅτε Χοσρύου ἔτε mégióvro;, Ζαχαρίαν τὲ καὶ 1 
na. 195 M € P4 ᾿ 
"Tiber 3 Θεύδωρον ἐσφοιτῆσαι ἐς τὴν Πεοσῶν πρεσβευσομέγους. οὕπω 
γὰρ τὴν τῶν Σύρων παραμειψάμενοι ἦσαν, καὶ οὐδὲν ὅ,τι. 
τῆς “Ρωμαίων ἐνηλλάγη πρεσβείας. διὸ καὶ ex βασιλέως αὖ-. 
^- , 244 » ^ » 
Τοῖς γραμματα ἐσταλήη ἔγεσϑαι τῆς ὁδοιπορίας éni τοῖς αὐ-5: 
^K ^ * * ? , U t , * e. 
. voic* γνῶναι μὲν yag ἔν μέσῳ viv. “Χοσρόου τελευτὴν, ὕμῶως 
* M ' E] TM , T M 
δὲ καὶ πρὸς τὸν ἐκείνου παῖδα οὐκ ἄλλως φρονεῖν, ἑτοίμως δὲ 
Ὁ, M , euN -ς- M - , - ; “ ; 
ates τον cds ἘΝῈ "ters 705 Xooporn AOMPHCOE adit. ad 
T" , , € j, 
Céri yt μὴν χαὶ τοὺς ἀφεϑέντας αἰχμαλώτους ὡς «v ἐγχειρι- 
ὄωσι τῷ Περσῶν βασιλεῖ. προσημήγναντες τοένυν οἱ ' Pouatovto 
* E - b] 4. " » 
πρέσβεις σὺν πολλῇ ve τιμῇ. καὶ εὐφημίᾳ xata ^ τὴν Νίσιβιν 
, , “Ἕ M 
ἐγένοντο" ἐν ϑαύματί τὲ μεγίστῳ ἐποιοῦντο “Πέρσαι τὴν Ῥω- 
' — μαΐων ἀμφὲ τοὺς δοριαλώτους φιλανϑρωπίαν. ὃν τούτῳ δὲ 
' ! c 3 , / 3 wi 2 
xot ifégtog 0 avvoxgaroQ στέλλει αὖὐϑις, 'τοῦ 790g ἀρ- . 
' 
xouévov, lMavgíxtov κατὰ τὴν πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον dmo0-15 
, M 3 [i u 
xagaÓoxrgovra τὸ ἐσόμενον, ἐγχελευσάμεγός οἱ, ποὸς ὅπερ 
» c - - ' 
«av ὃ Περσῶν βασιλεὺς τραπῇ, ὑπαντιάζειν τε καὶ παρα- 
' - , c 
σχευάζεσϑαι πρὸς δκατέραν τῶν πραγμάτων ῥοπήν. καὶ ὃ μὲν, 
καϑὰ βασιλεῖ ἐδόχει, ἀνὰ τὴν ἕω ἔμενε, τὸ πρακτέον ἐπιτη-. 
unm Ὁ . uio. s - , , Y » ΕῚ 
᾿ Ὁ ρῶν" προϊοντων δὲ τῶν πρέσβεων ἐς τὰ 595 Περσῶν, ἔπει-20. 
i i » -“ 4 
|. Qouévov τὸ ϑεάώσασϑαι τὸν ἄρτι τῷ βασιλείῳ ϑρόνῳ ἐπιβεβη- 
1 D ^ - 5 ^ 
κότα, οἰομένων τε ἐς τὰ μάλιστα τεύξεσθαι τιμῆς, οὐ μὴν. 
1. ἐχυρώϑη ἂν εἴτε X, Val. “4. Post Θεσδ. ins. συγέβαιγεν Val. 
22. τεύξασϑαι vulg. ; * 
dum Syriam transgressi erant, neque quicquam ideo:ex eorum legatione 
mulatum est, Itaque litterae ab Imperatore illi$" redditae sunt, ut 
continuarent iter: sibi quidem mnüntiatum esse; inter id temporis 
Chosroóm mortem obiisse." Yerumtamen , se esse eodem in filium 
animo, et paratum secundum ea, quae a Chosroé scripta erant, a 
bello discedere ; neque propterea omitterent Persas captivos , liber- 
tate donatos, in mamus regis Persarum tradere. Itaque Romanorum 
legati, nuntiis praemissis, cum honore et faustis acclamationibus 
Nisibim pervenerunt. Et Persae quidem Romanoram erga captivos 
bumanitatem magnopere sunt admirati. Interea Tiberius Imperator, 
vere ineunte, rursus misit Mauricium in orientalem imperii partem, 
qui, quod eveniret, exspectaret, et illi imperavit, ut regi Persarum, 
quocumque se verteret, occurreret : et in. quamcumque partem res 
caderent, ad omnes casus'se praepararet. Et ille quidem, ut.rex 
praeceperat , in Oriente substitit, et observabat, quid facto opus 
esset. Cum igitur legati in Persidem venissent, Persarum regem, 
qui recenter in regium solium ascenderat, salutare magnopere . cu- 
piebant, et spem habebant, sibi non solum multum honoris et hu- 
manitatis impertitum iri, sed etiam, quae peterent, sese impetra- 
iuros.' Etenim post tam insignem victoriam sermones adferebant ab. 
Imperatore Romano comitate et humanitate plenos et ab ommi inso- 


, 


E MENANDRI HISTORIA. — J13 


: de " » : : 
ἀλλὰ καὶ τῶν σπουδαζομένων οὔτε ἀποτεύξεσθϑαι, (oia μετὰ AC. 58o 
* ? 
τοσαύτην νίχην πράους vs καὶ πάσης αὐϑαδείας ἀπηλλαγμέ- παν! δι 
P : s ^ E. 
γους τοῦ Ῥωμαίων βασιλέως ἐπικομιζόμενοι λόγους" xai ὡς 
, x t , 3 ^4 * , "3 
οὐ μόγον ἄχρι ρημάτων αὐτῷ TO φιλάνθρωπον, μᾶλλον μὲν 
3 » Rl , d , , ^ 
δοῦν ἔργοις ἐπιδειχνυμένου, τῷ rogovrovg δοριαλωώτους τοῖς 
»? ' 2 M , 2? , 
Πέρσαις αὐτοὺς ἐπαναγαγεῖν, ) τούτων ἐλπιζόντων γε αὖ-: 
» - ' ΕἸ τς 
τῶν κυρῆσαι ἀναμφιβόλως, ἐς τοὐναντίον ξυνέβη ἅπαν. πρῶ-; 
^ — - ^ 
τὸν μὲν γὰρ κατὰ μέσον τῆς ὁδοιπορίας τῶν τις παρὰ 
Πέρσαις τοῖς βασιλικοῖς τε χαὶ δημοσίοις πράγμασιν ἔξυ- 
rn , e » - P , - 
τοηηρετουμέγνων (oc, s τις τῇ vog ike χρήσοιτο gor, 
^- , c - e 
ἀσηχρῆτίς τε προσαγορεύσειεν,) ὑπαντιάσας ἤρετο σφᾶς O,rLp. 169 
, , . € e 8 
βούλοιντό τε καὶ Ort ἥκοιεν, xai ὅποίαν ἀποχκομίζοιεν ἀγγε-Ὗ. τή, 
? LI , ^ ec γ ' ' 
λίαν. ἀλλὰ τούτῳ μὲν οἵγε ἀμφὲ. Ζαχαρίαν. τε xai Θεύδω- 
ἂν 5 € v - τεῦ - ' 
gov ὧδε ἀπεχρίναντο, ὡς τὰ τοιᾶδὲ τῷ παρὰ Πέρσαις ua- 
᾿αδγίστρῳ (καϑὰ τοῦτον καλοῦσε “Ῥωμαῖοι ) Qnréov , xai οὐχὲ 
- - , REI E € - n » Y 
αὐτῷ. ταῦτα εἰπόντες εἴχοντο τῆς ὁδοῦ. ἐξ ἐκείνου ἧχεν frt— 5 
4*? , - e » * € , ? ^ * 
góc τις ἐκ Περσῶν, ὃς ἔτριβε τὴν ὁδοιπορίαν αὐτοῖς xai 
διαμέλλειν ἐποίει, βραδυτῆτος χρώμενος ἐπινοίαις, ἰέναι v8 
- ^ , ' - »- ν᾿ , 
ἐς τὰ πρόσω μὴ συγχωρῶν. σταϑμοῖς τε Ἅδρ πλησιαιτέροις 
1 , 32 7 E] - , 
2oxaei παρθασαγγαις ὀλίγοις ἐχρῆτο $ ἄλλοτε ἄλλους χώρους πε- 
* , , 
ριφέρων τε καὶ ἀποπλανῶν, κἀκ τουτου τὰ καχκιστά σφίσιΒ 
προεδήλου, καὶ ἐδείκνυ τῇ περὲ τὴν ὅδοιπορίαν πλάνῃ οὐ 
M Ἶ s , τῇ 9 » jp M ' 7 9y 
P, 3 - * w 
δέν τι φιλοφροσυνῆς ἐχόμενον «ἢ τῆς mQoonxovorc αἰδοῦς 
3 35 3 - 
πρέσβεσιν. ἣν δὲ τὸ πραττόμενον ἐξ ἐπιβουλῆς v8 xai μελέ- 
1. οὐδενὸς coni, N. 11. τὲ del. N.. 21. χάχιστά σφισε À., 
χάκιχα πρίσι eia. 
lentia remotos. Neque vero solum se verbis comem et, benignum 
praebebat Imperator, verum etiam re ipsa, cum tot captivos Persis 
restitueret, Et ex eo putabant fore, ut quae sperabant, sine'con- 
troversia consequerentur. Sed universa. res in contrarium vertit, 
Primum enim unus ex,his, qui regi in negotiis et regiis et publicis 
ministerium praebent, quos Latini a secretis vocant, obvium se 
media via legatis tulit, et eos est percunctatus , quid vellent, 
ua de causa venirent, et quid nuntii adferrent. Huic Zacharias 
et Theodorus responderunt, id non illi, sed magistro (ut loquun- 
tur Romani) dicendum. Haec ubi dixerant, viam perrexerunt. Post 
hunc alius quoque ex Persis venit, qui peregrinationem illis im- 
pediebat : tardius enim de indusiria incedebat , et eos cunctari fa- 
ciebat, neque ulterius progredi sinebat; propiores statioaes elige- 
"bat et paucas parasangas conficiebat, et ex aliis locis in. alia loca 
"huc illuc errantes et palantes traducebat: et in eo se illis male cnu- 
pere satis indicabat. Etenim eos nulla humanitate colebat, et nulla 
habita ratione observantiae, quae legatis debetur, viarum erroribus 
'fatigabat. Et id quidem Persae dala opera et praemcedi:ato consi- 


414 EXCERPTA 


9 - * 
A.C.580o77c, ὥστε ἐπισχεῖν σφᾶς ὅσον ἂν χρόγον οἷοίτε dot» , ἕν 
ΤῸΝ τούτῳ τὴν κατὰ δύναμιν ποιησομένους τοῦ πολέμου maga- 
σχευὴν, τὰ ἐπιτήδειά τε συναϑροίζοντας ἀποτεϑησόμενα xa^ 
M MN i] [ul L4 ? ^. » , , ^ M , 
τὰ δὴ τὸ 0c0» οὕπω ἀναγκαῖον ἐς Νίσιβιν ve καὶ τὸ Ζίαρας 
τὰς πόλεις, ἔτι γε μὴν καὶ τὰ πέραν τοῦ Τίγριδος mora-5 
μοῦ καὶ τὰ τῇδε φρούρια ἀνάπλεα ϑέσϑαι τῶν ἐδωδίμων, 
Cóc ἀκρίδος οὕτω ξυμβὰν καταδηλησαμένης τοὺς ἐκείνῃ καρ- 
ποὺς, καὶ ἅμα ἐρημωϑθϑέντων κατὰ τὴν προλαβοῦσαν Ῥωμαίων 
ἐπιδρομὴν ἁπάντων τῶν κατὰ ταῦτα χωρίων, λιμοῦ τε σφο- 
- - ' , * d H £ 
δροτάτου τοῖς ἐκεῖσε ἐνσχήψαντος, πρὸς δέ ys ἐφ᾽ ᾧ καὶϊο 
- ^ - 
Ὁτρατολογῆσαι, ἅτε πολεμησείοντος ἐς τὸ ἐμβροιϑὲς τοῦ βα- 

, ^ ἀν. .:}.4 j - 5 » 20... , , 
σιλέως Περσῶν. ἐπεὶ δὲ ταῦτα αὐτοῖς ἐβεβουλευτο, μόλις 
μιετὰ πλείστὰς ὅσας ἡμέρας ἐδόϑη τοῖς πρέσβεσιν ἐς τὰ βα- 

2 “ M M [3 - * -“ ,ὔ 
σίλεια ἐσφοιτῆσαι. καὶ τὰ μὲν πρῶτα, καϑὰ τῇ συνηϑείᾳ 
M 

ἐδόκει, ϑοινησάμενοι καὶ τὸ ἐκ βασιλέως γράμμα ἐγχειρί-τϑ 
Ῥσαντες, πρός γε καὶ τοὺς δοριαλώτους ἀποδεδωκότες, ἐνθένδε 

ἀνεχώρησαν, φιλοφροσύνης μηδὲν ὅτιοῦν εὑρηκότες. τῇ δὲ 

ς ΕΝ D - δ τὰν ε ἢ " ud s. 

ὑστεραίᾳ ὃ παρὰ Πέρσαις τῆς αὐλῆς ἡγεμὼν xob Ἰεβωδὴης 

ἐπυνϑανέσθην τὴν δύναμιν τῆς πρεσβείας. τῶν δὲ εἰπόντων» 

ὅτι δὴ περὲ εἰρήνης ἥκοιεν πρεσβευσόμενοι, αὐτίκα οἵ γε oU20 

δὴ προσίεντο τοὺς περὲ τούτων αὐτῶν λόγους, φάσχοντες 

? 2 , - s ? D] y » , 
ovx ἐπιτέετραφϑαι vL τοιοῦτον δὲ, ἀλλὰ συλλαβὰς ἀποδόντας 


3. ἀποτεϑεισόμενα vulg. τι. ἅτε πολεμησείοντος Ἡ., ἥτε πο- 
λεμήσεν ὄντος vulg. 17. εὑρηχότες N., εἰρηχότες vulg. 58. 
τοιύγδε H. 


Yio faciebant, quo legatos morarentur, et quam diutissime deline- 
rent, ut maximum interea belli apparatum facerent , et copias 
frumenti ad quamvis necessitatis occasionem paratas in urbibus 
Nisibi et Daras congererent, atque etiam ultra Tigrim amnem ca- 
stella necessariis copiis implerent; quia locustae in illis regionibus 
omnes agrorum fruges consumserant, et proximis Romanorum incur- 
sionibus agri desolati permanserant. taque acerbissima fames in- 
Stabat, praesertim quum rex Persarum ad grave bellum suscipien- 
dum exercitus pararet. Cum Persae hoc consilii cepissent , vix post 
multos dies permissum est legatis, in regiam pedem inferre. Et 
primum quidem, ut moris est, sunt convivio excepti, quo facto, 
postquam litteras ab Imperatore tradidissent, et captivos reddidissent, 
cum eos Persae nullo liberali et benigno sermone dignati essent, 
discesserunt, Postridie aulae apud Persas praefectus et Mebodes eos 
interrogaverunt, quae esset ipsorum legationis potestas. Cum legati 
respondissent, se, ut de pace agerent, venisse, nullos de ea re ser- 
mones Persae admiserunt, nihil eiusmodi sibi demandatum esse, 
dicentes. Itaque litteras eos proferre, et vicissim accipere, et quam 


E MENANDRI HISTORIA. 415 


ἀντιλαβεῖν χρῆναι, καὶ ὡς 9ürróv ys δήπου τῆς Περσῶν A.C.580 
ἀπαλλαγῆναι. ἐν φανερῷ τοίγυν ποιησαμένων τὴν ἐφιεῖσαν aee 
M ^" - H er. 
αὐτοῖς τοῦτο χέλευσιν, ἔγνωσαν ἐν βραχεῖ, ὃ,τε δύναται ἡ 
ἐπιστολὴ τοῦ Ῥωμαίων αὐτοχράτορος, καὶ τὴν ἄφιξιν τῆς πρε- 
δσβείας ἅπασαν, ὡς ἕτοιμος εἴη κατασβεννύναι τὰ £x τοῦ πολέμου 
χαλεπὰ, καὶ τὴν περιμάχητον αὐτοῖς ᾿Δ΄ρμενίαν ἅπασαν ἀμα-- 
χητὲ ἐνδοῦναι, παραχωρῆσαι δέ σφισι xai ᾿Αρζανηνῆς, ἀν- 
τιχαριξόμενος τοῦ Zágag τὸ 'Agovudv φρούριον. ἐδέξατον. 170 
* * c - , 
μὲν ovv καὶ αὖὐϑις αὐτοὺς βασιλεὺς ὃ Περσῶν, τραχύτητι 
τοδὲ χρώμενος πρὸς ἕκαστα τῶν φιλανϑρώπως γεγραμμένων 
» - LJ 
οὗτε ἀποστήσεσθαι ἔφη πώποτε τοῦ “Ζ΄άρας, ov μᾶλλόν ys ἢ 
- , : » , e * NEA 2 c y^ 
τῆς Νισίβιος ἡ Σηγγάρων, ἅπερ xot αὐτὰ ἐκ Ῥωμαίων 
» ^ 
ἀπισχυρίζετο ἔχειν Πέρσας, οὔτε μὴν ἐλαττώσειν τι τῶν 
πατρῴων κτημάτων, ἀλλ᾽ εἰ μὲν οἷόντέ ἔστιν, ἐς αὔξησιν 
τδαυτὰ ἐνεγχεῖν, εἰ δὲ μὴ, ἀλλὰ γὰρ καταλελειμμένα φυλά--: 
ξειν. Χοσρύην μὲν γὰρ τὸν πατέρα ἔφη, ὡς, sys περιῆν, 
» " ' » » * ^ , 2 " ε , 
ἴσως τὸ τοιόνδε ἔπραξεν ἂν xai τὸ Ζίαρας ἀφῆκε Ῥωμαίοις. 
τῷ γὰρ προσχτησαμένῳ τι xa) τοῦτο ἀποβεβληκότι οὐχ ov-B 
τως αἰσχρόν: αἰσχύνη δὲ ὅμοίως ἅπασιν ἀνθρώποις χκατα- 
δ᾽ L] - p ? ^ ^ , , 
20z:00£09aL τὰ πατρῷα. ταῦτα εἰρήκως, διὰ Πεβώδου πάλιν 
αὐτοῖς ἐποίησε χατάδηλον ὡς ,,ἐπὲ τίνε μέγα φρογοῦντες 
ἀξιοῦσι πρὸς ἡμῶν ἀνακομίζεσϑαι τὸ Ζάρας ; ποῖον γεγικη- 


2. ὑπαλλαγῆναν vulg. 13. μὴν B., μὴ vulg. 17. ἀφῆχε N., 
ἐφῆκε vulg. — 21. ἐπέ τινὲ vulg. 


rimum a Persarum finibus excedere iusserunt. Et cum legati man- 
data sua exhibuissent, Persae omnia, quorum causa legatio decreta 
esset, cognoverunt: ut Imperator paratus esset, mala ex bello orta 
sopire et Ármeniam, de qua tot certamina fuissent, sine proelio 
eorum iuris et potestatis facere; quin et Arzanenem cedere, et pro 
Daras oppido Afumorum castellum illis tradere. Denuo Persarum 
rex legatos excepit, et ad ea, quae Imperator ad illum perhumane 
scripserat, acerbe admodum et arroganter respondit, se nunquam 
urbe Daras cessurum non magis, quam Nisibi aut Singaris, quas 
urbes a Romanis per vim captas haberent Persae, neque quicquam 
ex possessionibus, quas illi pater reliquerit,se diminuturum, sed po- 
tius, si non auctiores faciat, saltem. quantum in se esset, intacta 
conservaturum.  ,Pater Chosroés, inquit, si vixisset, fortasse eo 
descendisset , et Daras Romanis restituisset. Ei enim, qui ipse im- 
perii fines protendit, parta rursus amittere, non tam turpe est. 
Pudori autem est omnibus hominibus paterna profligare." Haec ubi 
dixisset, rursus per Mebodem alia fere huiusmodi suggessit : qua- 
nam de causa elati Romani Daras ab ipsis recipere poscant, qua 
victoria potiti, quibus tropaeis se iactantes? ubi denique superiores 


“ 
416 EXCERPTA 


A. C. 58o κότες πόλεμον ; ποίοις ἐγκαλλωπιζόμενοι τροπαίοις ; ποῖ δῆτα 
qui 13 καϑυπέρτεροι γενόμενοι Περσῶν; ἀλλ᾽ ὅτε ἀπειρίας δραξά- 
μδνον τοῦ Ταχοσδρὼ, xai περιαγαγόντες αὐτὸν ἐς ἄλλοτε 
ἄλλους χώρους, ἐπειδὴ περιπλανωμένου ἔξ ᾽Αρμενίας ἐκείνου 
εἰς ᾿Αρζανηνὴν καὶ ἀπὸ ᾿Αρζανηνῆς ἐς ᾿Αρμενίαν ἀδειανδ 
ἔσχον οἱ “Ρωμαῖοι καταδραμεῖν τὴν ἕω Περσῶν" τῷ τοι ἄρα 
αβρενϑύονται ἴσως καὶ μεγαλαυχοῦσιν, ὑποτοποῦντες ἐν ἐλάτ-- * 
V. n5 τονε μοίρᾳ τὰ ἡμέτερα κεῖσθαι, ἴστωσαν οὖν, ἔφη, “Ῥωμαῖοι, 
ὡς οὐδὲ ἄλλως ἀνέξομαι τῆς εἰρήνης, εἰ μή πω κατατιϑέναι 
. μέλλοιεν καὶ τὰ ὅσα πρὸς βασιλέως ᾿Ιουστιγιανοῦ ἐκομιζό-το 
μεϑα χρήματα dy ἔτος." τοσαύτῃ μεγαληγορίᾳ χρησαμένου, 
Ὁρμίσδα, μόλις ἀφείϑησαν Ζάχαρίας τε καὶ Θεόδωρος, ἄχρε 
τριῶν ἤδη φϑινόντων μηνῶν ἐκεῖσε ἐγδιατρέψαντες, πώντων 
δὲ τῶν δυσχερῶν ἐς πεῖραν ἐλθόντες. καὶ γὰρ οὐδὲ ὅσον. * 
«ἀέρα καϑαρὺν ἀγαπνεῦσαι, οὐ μὴν προκύψαι ἐκ τοῦ τέγους,τ5, 
Ὁ ἵνα ἐνδιαιτώμενοι ἦσαν, ξυνεχώρουν οἷς ἡ φυλακὴ τῶν: πρέ- 
σβεων ἀνειμένη ἐτύγχανε" τό τε δωμάτιον αὐτὸ ζοφῶδές ve 
ἦν καὶ διάπγευτον xai ὥρῳ ϑέρους ἐς τὰ μάλιστα ἀναρμό- 
' διον, ὡς δοκεῖν εἶναι τὸ χρῆμα εἱρκτήν. τοῖς τοιοῖσδε τοίγυν 
δειγοῖς ἐχτετριμμέγους διαφῆκαν, πολλῷ δυσχολώτερον αὔϑιςαο 
πρὸς τὴν ἐπάνοδον αὐτοῖς χρησάμενοι, ὡς μήτε τῶν ἀναγκαί- 


7. βοεγϑύονται H., βοενεύονται vulg. 9. ἄλλως N., ἄλλων 
vulg. 10. βασιλέως H., βασιλέα vulg. 11. ὧν’ ἔτος H., &ve- 
τος vulg. τή. ἐλϑόγτων vulg. 18. διάπγευστον H., ἀδιάπγευ- 
στον Ν. UR 


Persis evaserunt ? '"Imperitia quidem et imprudentia Tachosdri res 
bene gesserunt, dum ipsum ex una regione in aliam circumagunt, 
et modo ex Armenia in Arzanenem, modo ex Arzanene in Arme- 
niam excurrere cogitur, regionem Persarum, quae est ad Orientem, 
depopulati sunt. Hoc est fortasse, quod magnos spiritus gerunt, * 
quo superbiunt, existimantes deteriore «conditione res nostras pro- 
stratas iacere. ,,Sciant Romani, inquit, me non aliis conditionibus 
pacem fieri permissurum, quam si persolvant omnes pecunias, quas 
Iustinianus singulis annis nobis penderé erat solitus." Hac insolenti 
oratione Hormisda uso, vix tribus demum post mensibus elapsis , 
Zacharias et Theodorus difficillima 'et gravia quaeque experiendo 
perpessi, missionem obtinuerunt. Neque enim purum aéra hau- Ὁ 
rire, neque libere ex tecto, sub quo diversabantur, in apertum 
exire. eorum custodiae praepositi permittebant. Domus vero, in- 
qua habitabant, erat obscurior, et cum in eam «ex omni parte 
venti perilarent, aestate inprimis valde molesta. erat; denique re vera 
domus carcer esse videbatur. His igitur malis et incommodis attri- 
tos eL confeclos multo graviora in reditum passuros dimisit. Nam nec 
illis rerum necessariarum. copiam, quoad satis csset, administrabant , 


E 


" dam 


E MENANDRI HISTORIA. 417 


ὧν ἐς τὸ ἀποχρῶν σφισι μεταδιδόναι, τρίβειν τε τὸν χρό- 4.C.58o 
γον καὶ μαχροτέραν αὐτοῖς τὴν πορείαν ἐργάζεσϑαι. μιᾶς πιὰ. 8. 
E ὶ s iber.3. 
γὰρ ἡμέρας 000v σφᾶς ἀγαγόντες ἐπὶ τὰ πρόσω, τῇ ἐφε- 
ξῆς δι’ ἑτέρας ἀτραποῦ ἐς τοὔμπαλιν ἐπανῆγον, ἕως πολλῶν 
δἀγνιαρῶν αὐτοὺς ἀναπλήσαντες, ὡς καὶ txartQov ἀμέλει νό- 
, ^ j*, , ^ ^ » , 
σῷ βαρυταάτῃ περιπεσεῖν, ἐξωϑησαν τῆς Περσῶν. ἀφικομέ- 
^ , - ᾽ , M , M 
γης δὲ ταύτης τῆς ἀγγελίας παρὰ βασιλέα Ῥωμαίων xai P. 171 
παρὰ τὴν πάντων ἐλπίδα προσπεσούσης, (oU γὰρ qur πώ- 
ποτε Πέρσας ἐπὲ 'σμιχροῖς οὕτω xai λίαν συμμέτροις τὴν 
τοείρήγην μὴ προσδέξασϑαι,) Ἰϊαυρικίῳ μὲν εἰχότως ἐσήμαινεν 
?» —- ^ ^ € 
ἔχεσθαι τοῦ πολέμου χατὰ τὸν προχωροῦντα τρόπον, xci τὰ 
» 7 ἢ - 
ἄλλα περιεσκόπει, ὡς ἄν ἀμηγέπη οἷόστε ἔσοιτο βοηθῆσαι 
τοῖς πράγμασιν. οἱ δὲ τὰ μὲν ἄλλα οὐκ εἶχε χκαχῶς 10 στρά- 
τευμα" καὶ γὰρ τὴν διανομὴν τῶν χρημάτων ἐπεποίητο. 
ι x. Ὅτι παρεσχευάζετο ὃ Τιβέριος διαλῦσαι τὸν πρὸς  (. ὅϑι 
, ' - e anf - » 7^ Ind. 14 
Hégooc πόλεμον. τα ροῦν Pvapts ἀρέσαντα βασιλεῖ, UQUI- Tiber £ 
- , * - 
σιν ἐπὲ τούτῳ Ζαχαρίαν ἐν τοῖς Ρωμαίων τε καὶ ΠερσῶνΒ 
, ' ' 3 e * ^ , 3 x 
μεϑορίοις πρεσβευδόμενον xai αὖϑις" ὃν δὴ xat πολλάκις ἐπὲ 
ταῖς τοιαύταις ἐχειροτόγησε χρείαις. ὃ δὲ ἀφιχόμενος, xoi 
- , 3 92... ἃ , c , * M. s 
2007Aov χαταστήσας ἐφ᾽ ᾧ ἐποιήσατο ὡς Πέρσας τὴν ἄφιξιν, 
ὃ μὲν ὑπῆρχεν ἐν τούτοις, βασιλεὺς δὲ Περσῶν ἐκπέμπει 
^ 2 3 ' - , 
"vütyav. οὗτος δὲ dvo κατὰ τοσοῦτον ἐχέφρων τε ἦν xai 


5. Quae vulgo post verbum ἀγαπλήσαντες ex proxime superio- 
ribus absurde repetuntur: ἐπὲ τὰ πρόσω, τῇ ἐφεξῆς, del B. 
6. ἐξώϑησαν] ἐξώσθησαν H.: at ne hoc quidem verum videtur. 
13. oi] τῷ coni. B. 


diem de die ducebant, et longioribus itineribus eos fatigabant. 
Etenim quam viam uno die confecerant, eam postridie retro. eos 
ducebant, donec multis aerumnis conílictati, ita ut uterque in gra- 
vissimum morbum incideret; tandem Perside excesserunt. Cuius rei 
nuntius quum ad Imperatorem afferretur, et praeter omnem exspecta- 
tionem illi accidcret, (non enim existimaverat, cum Romani ita fa- 
ciles et moderatos se praebuissent, fore, ut Persae a pace abhorre- 
rent,) iure et merito Mauricio praecepit, ut bellum strenuo pararet, 
et cetera omnia ita instituit, ut omni modo suis rebus consuleret. 
Neque vero exercitus quoad cetera male habebat. Stipendia enim 
persoluta fuerant. 

20. Tiberius bellum contra Persas finire in animo habebat, Itaque, 
hoc consilio capto, iterum Zachariam elegit, quem ad limítes Romanorum 
etPersarum legaret. Iam enim et saepius antea eius opera in huiusmodi 
rebus usus fuerat. Is quum advenisset, quaque de causa ad Persas pro- 
fectus esset, exposuisset, ipsein iis locis manebat, etPersarumrex An- 
digan eodem mittit. Hic vir erat admodum prudens, et multorum 


Dexippus , Eunapius etc. 27 


418 EXCERPTA 


ΑΟΟ δϑιπράγμασι πλείστοις ὅμιλήσας, καϑόσον τε αὐτῷ ini μακρό- 
βωμῷ τατον xai τὰ τοῦ χρόγου ξυνέβαινεν ἐπισφραγίζοντι τῷ πάνυ. 
τ γηραλέῳ τὸ νουγεχές. ἐπειδὴ δὲ συνηλϑέτην ἀγχοῦ τῆς πό- 
λεὼς τοῦ Ζίάρας, ξὺν τοῖς xai οἱ τῶν ἐχείνη πόλεων Ῥωμαί- 
ὧν τὲ χαὶ Περσῶν ἡγεμόγες, oi μὲν δὴ ἐξηρτύοντο ἕχα-5. 
στοι διαλεχϑησύμενοι περὲ τοῦ ὅπως δέον καταϑέσϑαι τὸν 
πόλεμον: ὃ δέ ys τῶν μεϑορίων λεγόμενος προτίχτωρ ( δηλοῖ 
δὲ παρὰ Ῥωμαίοις τὸν ἐς τοῦτο καταλεγόμενον ἀξίας, τὸν 
βασίλειον προσκεπαστὴν,) οὗτος δὴ οὖν κατεσκεύασε χαλύβας, 
ἐν αἷς ἔμελλον ἑκατέρας πολιτείας πρέσβεις τὰ εἰρημένα δια-το, 
σχέπτεσϑαι" τοῦτο γὰρ τὸ λειτούργημα ἀνωϑέν τε καὲ ἐξ ἀρ- 
χῆς τῷ προτίκτωρε ἐπιτέτραπται. παρασκευασϑέντων οὖν τῶν 
τοιῶνδε ἐνδιαιτημάτων, xai γενομένων ἂν τῷ αὐτῷ τοῦ ᾿4»- 
Ὁ δίγαν τὲ καὶ Ζαχαρίου καὶ τῶν τῆς περιοικίδος ἀρχόντων, 
τοῦ μὲν Ανδίγαν τὴν συνέλευσιν ποιουμένου ἐκ τοῦ Zlagac, 15 
Ζαχαρίου δὲ ἐκ τοῦ lMagóig, καὶ αὖϑις οὐχ ἧττον ταῖς 
αὐταῖς χρωμένων δικαιολογίαις, αἷσπερ καὲ᾿ ἐν ταῖς προτέραις 
πρεσβείαις" καὶ τῶν μὲν Περσῶν βουλομένων κομίζεσθαι 
ἀπὸ “Ῥωμαίων τὰ ὅσαπερ x πλείστου χρόνου εἰώϑεσαν χρή- 
ματα τοῦ διομολογηθέντος ἐπὲ τῶν ᾿Ιουστινιαγοῦ χρόνων, πρὸς2ο - 
τούτοις ἔχειν καὶ τὸ Ζάρας" τῶν δὲ δὴ “Ῥωμαίων ἔξεγαν- 
τίας ἀπισχυριζομένων ὥστε μηδὲν κατατιϑέναι μήτε. μὴν 
ὥσπερ τιμήματός τινὸς πρίασϑαι τὴν εἰρήνην, ἀλλὰ γὰρ xat 
ι, χαϑόσον H., χαϑόν vulg. ^3. ἐπειδὴ δὲ H., ἕτεν δεῖ δὲ 
vulg. 20. Ἰουστιγιαγῶν vulg. 


negotiorum peritissimus, quia diuturnum temporis spatium (erat enim 
aetate longe provectus) senectute ipsa sapientiam eius firmaverat, 
Postquam autem ad Daras convenerunt, et cum his urbium tam ea— 
rum, quae Romanis, quam earum, quàe Persis parebant, primarii 
viri: utrique in ca disquisitione versati sunt, quomodo bello finis 
imponi posset. llle, qui confinium protector erat, (sic Romani eum 
appellant, qui ad dignitatem praefecti regii electus est,) ille, in- 
quam, tentoria praeparauda curavit, (hoc enim munus est illius 
magistratus a primis inde temporibus,) sub quibus ab utraque re 
publica missi convenirent et colloquerentur. Itaque istic praepa-: 
ratis diversoriis, cum in illis Andigan et Zacharias et principes con- 
finium viri congressi essent, (eo enim Andigan ex Daras, et Zacha4 
rias ex Mardis oppido venerant,) iisdem rursus rationibus ius suum 
ab utraque parte defenderunt, quibus in superioribus colloquiis erant 
usi. Volebant enim Persae a multo tempore pecunias, quas soliti 
erant ex conventone et pacto temporibus lustiniani inito, a Ro- 
manis accipere, et praeterea retinere Daras, Romani vero contra, ne 
quid pecuniarum darent, pugnabant; neve quasi poena et mulcta 


E MENANDRI HISTORIA. 419 


ἀγασώσασϑαιει ἀπὸ Περσῶν τὸ ΖΔάρας, ἀντάλλαγμα μέντοι A. €. 581 
παρέχοντας τὴν ἐξ ἀρχῆς Περσαρμενίαν vs xai ᾿“ρζανηνὴν, P. «i 
ν - , , ^ - : " 
ἄνευ τῶν ἀμφοτέρας χώρας οἰκητόρων τῶν ὅσοι τῇ “Ρωμαίην. 16 
σ M] ' 
ὧν προσεχώρησαν πολιτείᾳ, , — πλείστων οὖν, ὥσπερ εἰχὺς, éni P. 172 
δτηλίχῳ πράγματι προενηγεγμένων λύγων καὲ ἥκιστα εἰς ἔργον 
2 , L4 M - - P ^v 
&y9évroV, μήτε μὴν τῇ συμφωνίᾳ ἀμφοῖν τοῖν μεροῖν Evu- 
, , M , 
βαινόγτων ἀλλήλοις, τὸν 'Avó/yav παραχρούσασϑαι Ζαχα- 
, c , ?» »^.2 , ,' H 2 ^ 2 Y 
ρίαν vzoronzcayvia ἐφ᾽ ᾧ ϑέσθαι συγϑήκας οὐχ ἐς τὸ εὐπρε- 
* ΕῚ 1 Η͂ , , ᾿ »νε , , - , 
πὲς, ἀλλὰ γὰρ πάντῃ ἀσυμφόρους τῇ Ρωμαίων ἀρχῇ, pavat 
, , M , δ - € ον 
τολέγεται τοιάδε. , τείχη xai πύλαι, καὶ εἴτι τοιοῦτον, ὦ ἀν- 
δρες, φυλαχτήριον, φυλάττειν μὲν, ὡς εἰχὸς, δυνήσεται καὲ 
πόλιν καὶ πολιτείαν ὅλην. ἐν οἷς δὲ τυγχάνουσιν οἱ τούτοις 
περιπεφραγμένοι, κρύπτειν οὐ ῥάδιον. φήμη γὰρ ἀεὲ χει-: 
-" ^ , ^ - , * , 
ροῦται τὰ πράγματα, x«i τὰ δοκοῦντα zog ἄδηλα καϑεστα-Β 
15vat προτίϑησι ταῖς ὠχοαῖς, ὥσπερ ἐπ᾿ ἀγορᾶς ἐν φανερῷ τῷ 
βουλομένῳ πρίασϑαι ὦνια. τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς ἐξεπιστάμε-- 
* c * , 
3« τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν πολέμοις ἀντερείδουσαν πλείστοις, 
- ce - - 
καὶ πολλαχύσε τῆς οἰχουμένης ὅπλα κινοῦσαν, καὲ τῇ δυνά- 
Li c ' ' 
peu μεμερισμένην σχεδὸν ἐφ᾽ δχάστῳ βαρβάρῳ γένει, καὶ τὴν 
20x49 ἡμᾶς πολιτείαν ovx ἄπο τρύπου Ῥωμαῖοι γινώσχουσι 
μηδενὲ τῶν πάντων ἀγνθοώπων νῦν πολεμοῦσαν ἢ “Ῥωμαίοις 
,. 3 - * - 4 - 
μόγοις. ὡς οὖν ὑμῶν μὲν πολλοῖς ἔϑνεσι μαχομένων, ἡμῶν δὲ 
7. Ζαχαρίαν N., Ζαχαρίᾳ vulg. 13. οὐ add. N. Verba: 


φήμη — — dvic in Excc. de sent. p. 363. ed. Rom. paulum 
mutilata exstant. | 


quadam pacem redimere viderentur. Daras quoque recuperare cu- 
piebant, et eam Persarmenia et Arzanene commutare volebant, mo- 
do earam provinciarum incolae, qui se ad rei publicae Romanae 
auctoritatem contulissent, ea deditione non continerentur. Quum 
multi de ea re sermones habiti essent, neque ulla res ad finem per- 
venisset, quia neutiquam partes inter se conveniebant: Andigan in 
Zachariam, qui illum pacis conditiones minime honestas, imo Ro- 
manorum rebus ex omni parte damnosas et inutiles ferre, suspicatus 
erat, his verbis invectus esse fertur: , Moenia et portae et aliud, 
Oo viri, munimentum poterit quidem et urbem et universam rem 
publicam tueri: sed qua conditione ii se habeant, qui inclusi con- 
tinentur, non facile occultari potest. . Fama enim in omnibus rebus 
dominatur, et vel ea, quae abscondita esse videbantur hominum 
auribus, sicut merces in foro emtoribus, exponit. Quamobrem et nos 
certo scimus, Romanum imperium cum muitis populis bello conten- 
dere, et per plerasque terrae oras arma circumferre, Ex quo fit, 
ut eius copiae late dispersae sint adversus unumquodque fere bar- 
barorum genus. (At vero Romani sciunt nostrum imperium, mon 
sine ratione, cum nullo alio hominum genere, quam cum Romanis, 


420 EXCERPTA 


: e" ' p , 4 , 
A.C.58: μόνοις ὑμῖν, οὕτω καὲ τὰς ξυνϑήκας ἀνάγκη διατιϑέναι. βέ- 
" ι » 1 ^ 
ἮΝ 'βαιον γὰρ ἂν γένοιτο “Ῥωμαίοις τὲ τὸ περιεῖναι καὶ πρὸς 
' (πολλὰ διαγωνιζομένοις ἔϑνη καὶ πρὸς μίαν τῶν Περσῶν πο- 
, , à NUM VERTS 2 , , M - 
λιτείαν, χαϑάπερ xac ἡμῖν ἐν. βεβαίῳ γενήσεται τὸ χρατεῖν 
M , bd c , » 
πρὸς οὐδένα τῶν ἄλλων ἢ πρὸς Ρωμαίους μόνους ἔχουσι v1v5 
^ ^ ' ^ 
διαφοράν, καὶ τῷ πρὸς ἕνα xai τὸν αὐτὸν παρατάττεσθαι 
πόλεμον." ταῦτα ἐπεὲ ἔλεξεν δ᾽ Ανδίγαν, ὠχηκοότα Ζαχαρίαν 
' - τ 2 - 
λέγεται ὑπομειδιᾶσαι καὶ ὧδε εἰπεῖν" ,,εὖ coL γένοιτο, ὦ 
, , - 
«Ανδίγαν, καὶ Πέρσῃ πεφυχότι xai μαρτυροῦντα “Ρωμαίοις 
- ? M ,' ' L - " 
τῆς ἀνδρείας καὶ παρατρώσαντε τὴν ἀλήϑειαν οὐδαμῶς. εἶτο 
B B EM - ; 
Ὁ γὰρ μὴ, ὡς ἔφης, ἡ Ῥωμαίων περιεσπᾶτο δύναμις, xai τὴν 
, » y . " 1 ' p E 
πολυχειρίαν τοῦ κατ᾽ αὐτὴν στρατοῦ κατὰ πολλὰ τῆς OlxQU- 
μένης ἐξέτεινεν ἔϑνη, καὶ ὡς ἐγεφύρωσε. τῇ δυνάμει τὴν 
ϑάλατταν καὶ τὰς ἠπείρους ἔζευξε τῷ πανταχοῦ παρεῖναί τὲ 
^ W » 4 
καὲ περιεῖναι, τί ἂν οἴει memovOévat Πέρσας ἢ ἐπὲ nóoovi5 
w - - 5 3 : 
ἀντισχεῖν τῷδε τῷ πολέμῳ ; οἶμαι μὲν οὖν ἔγωγε καῦτὸ vy& 
, - , , Ll 
δήπου vovroua. συμφϑαρῆναι Πέρσαις, καὶ μόνῳ νικῆσαν 
€ , - ' , p 
τῷ μηδέποτε φέρεσθαν τῇ μνήμῃ." τούτων Ζαχαρίᾳ sign- 
, c , M - 3 LES ^ - - 
μένων ὃ ᾿Ανδίγαν τῇ σιγῇ ἐδήλωσε τὸ νενικῆσϑαι τῷ λόγῳ. 
- 3 x . , 5 
τοιαῦτα μὲν οὖν ἄμφω διελεγέσϑην. ἐν τοσούτῳ δὲ ὃ Tazoo-20 
ὁρὼ, Περσῶν στρατηγὸς, ἅμα τῇ Περσικῇ στρατιᾷ ἐς τὰ ἱππά- 
, M ᾿ , 3 bic : * , 
P, 1730140 τὰ περὲ τὴν Νίσιβιν ἐστρατοπεδεύετο κατὰ τὸν ΠΠυγδόγιον 
12. τῆς om. vulg. 14. ἠπείρους ἔζευξε H., ἠπειριέζευξε vulg. 
19. τὸ γεγιχῆσϑαν H., τῷ ver. vulg. 22. Μὶαγδόγιον vulg. 


bellum gerere. Itaque quoniam vos cum multis gentibus bello de- 
certatis, nobis autem cum vobis solis bellum est, ad hunc modum 
etiam induciae faciendae sunt. Nam Romani se victuros esse con- 
fidunt, etiam cum multis nationibus, et contra unum Persarum im^ 
perium bellum gerentes, sicut nobis certa explorataque erit victoria, 
quandoquidem cum mullis aliis, quam cum solis Romanis, nobis 
erit certamen; et contra unum eundemque hostem unum idemque 
bellum instruemus." | Quae cum Andigan dicentem Zacharias audiis- 
sel, dicitur subrisisse et ita locutus: ,Bene tibi sit, o Andigan, et 
homini in Persia nato, qui fortitudinis et virtutis testimonium Ro- 
manis praebes, neque a veritate aberras. Nisi enim, .ut dicis, Ro- 
mani ingentem multitudinem suorum exercituum ad tam multas gen- 
tes terrae extendissent, et copiis, tanquam ponte, mare iunxissent, 
et omnes terras praesenti imperio continuissent; quid existimas Per- 
sas passuros , aut quandiu hoc bello tolerando pares futuros fuisse? 
lam munc ipsum nomen Persicum cum Persis interiturum eosque 
nulla alia re, quam aeterna oblivione, victuros fuisse." Haec ubi 
dicta sunt a Zacharia, Andigan satis silentio indicavit, se dicendó 
a Zácharia superatum. Dum autem inter se colloquerentur, Tachos- 


"TU 


d 45 
E MENANDRI HISTORIA. A21 


AER; ' É ᾿ H a € υα * t €. s : 
ποταμὸν, Παυρίχιος δὲ χαραχώσας ὑπῆρχε τὰς ἀμφ᾽ αὑτὸν δυ-- A, C. 581 
? — ' , » 
γάμεις ἐν τῷ δὴ λεγομένῳ ονόκαρτον, ἐν ἀγχιϑύρῳ Kovoravtt- e i4 
K iber, 
γῆς τῆς πόλεως. ἔστι γὰρ δήπου τὰ περὶ τὸ Movóxogrov ἅπαντα 4 
ἐγυδρά τε xoi ἱππόβοτα καὶ στρατῷ ἐνσχηνήσασϑαι ἀγαϑά. 
Χ r4 D " 
δοὕτω μὲν οὗτοι ᾿ἀπεταφρεύοντο. ἀτὰρ ὃ ᾿ΑἸνδίγαν ἔτι Evve- 
στώσης τῆς ἐχκλησίας ἐχρᾶτο χαὶ πτοίαις τισὶ καὶ φενακι- 
σμοῖς, Ζαχαρίᾳ ὑποδηλῶν, ὡς αὐτὸς εἴη μόνος ὃ διαχωλύων τὸν Β 
μοῖς, Ζαχαρίς ηλῶν, ὡς αὔτος εἰη μογος ὁ διαχωλυων τὸν 
Ly à c CMT T ^ a 7 Li L] 
Ταχούδρὼ τῆν Ju resa γῆν κατασεῖσαι ἅπασαν. τυχὸν γὰρ, 
3 , , 3 , , , ^ - 2 
ἐν ᾧ μα μος T3 ἀνε ΥΡΕΓΟ. τὰς VOVTOF δὴ τῶν ἐς 
, — , w 
τοτάχος ἱππαζομένων τε xai τὰς ἀγγελίας τῷ τάχει τῶν ἵππων 
διακομιζόγτων, πλαττόμενος ἐκ τοῦ Ταχοσδρὼ ἐστἄλϑαι. x«i 
3 , 
δὴ τὸν ᾿Ανδίγαν ἰδίᾳ λαμβάνων ἐνεχείριζέ οἱ ἐπιστολὴν, ἐν 
2.2.2 , c , - , T 3 , 
ἡ éveqéoero, ὡς Tayooógo δῆϑεν γεγραφύτος, οἷα αἀχαϑέχτου 
φὰς Ὁ ^ - - 
ovonc τῆς Περσῶν στρατιᾶς, μάλα τε δρμώσης uiv δὴ ἐμ 
158aAsiv ἐς τὴν “Ρωμαϊχήν. τοιαῦτα ψευδομένης τῆς ἐπιστολῆς, 
, - , 4. .6 ᾿ e ho - ΔΑΝ 
συνεψευδετο τοῖς γεγραμμέγοις καὶ ὃ χογιορτὸς, ὃς τῷ Gyy&- 
ji e τ 7 7S ; T. Y - c d kis : : 77 
λιαφόρῳ., ἅτε ἄρτι ἀφιγμένῳ ἐκ τῆς ὅδοιπορίας, ΟΟΡΉΡΗ ΕΣ C 
, ' , ^ . ^ , - 
σμεένος τε xai ἐνιζάνων πολὺς περὲ τὴν κόμην ὑπῆρχεν. ἅμαν. τι 
δὲ xat ὃ ᾿ΑἸνδίγαν διαλεγόμενος τῷ ἤϑει ὑπεχρίνετο, xoi τῇ 
, Ld , ν᾿ 
ἧβοάλλῃ κινήσει τοῦ σώματος ὑπεφαίνετο οἷα μὴ ἐφιέμενος πο- 
' ^ , c * 
λέμου. τὸ μετὰ ταῦτα χατὰ δὴ τὸν ξύλλογον ξαυτὸν ἀγαμι- 
ἡ. ἱππόβατα Par. ι3. ἀχαϑέχτου H., χαϑέχτου vulg. 
drus, Persarum dux, cum exercitu Persico castra habebat ad Mygdo- 
nium amnem, circa Nisibim in campis equestri pugnae et alendo 
equitatui perquam opportunis. Mauricius vero vallo continebat 
suos milites in loco, quem vocant Monocartum , prope portas ur- 
bis Constantinae. Sunt enim emnia loca circa Monocartum aquosa et 
equorum pastiomri commoda, et exercitui sub pellibus habendo apta. 
Ad hunc modum illi se fossa et vallo munierant. Ceterum Andi- 
gan, dum adhuc in concilio essent, exterrere Zachariam et delu- 
dere est aggressus : se enim solum impedimento fuisse praedicabat, 
quominus Tachosdrus omnes Romanorum agros igni ferroque pro- 
scinderet. Tum forte eodem tempore, quo cum illo verba faciebat , 
ex composito in eorum conspectum venit unus ex his, quorum sunt 
partes citis equis adequitare, et nuntios equorum velocitate per- 
ferre, qui se a Tachosdro missum fingebat. Is Andigan secreto 
abducit, et epistolam, tanquam a Tachosdro scriptam, tradit. Hac 
continebatur, exercitum Persarum minime contineri posse, quin 
Romanorum terras invadat et in eas impetum faciat. Huic mendaci 
epistolae et his, quae in illa scripta erant, congruebat pulvis, qui 
nuntio, tanquam recens de via adventanti, ex fictione capillis mul- 
tus inerat -Ándigan quoque cum nuntio disserens, vultum compo- 


mebat, et omni eorporis motu simulabat, se minime bellum appe- 
tere. Et paulo post quum ad colloquium rediisset, Zachariae dixit, 


A. C. 581 
Ind. 14 


Tiber. 4 


D 


415 EXCERPTA 


γνὺς, καὶ ἔφασκε Ζαχαρίᾳ, ὡς ἐνοχλοῖτο ὑπὸ τοῦ Ταχοσδρὼ 
καὶ ὡς ἐσήμηνέν οἱ, τὴν προϑυμίαν τοῦ στρατοῦ εἶναι ἀφό- 
ρητον, ἐγχαλινοῦσϑαί τε ἀδύνατον, τοῦτο μὲν ἐν πολλαῖς 
μυριάσι ξυνισταμένης τῆς Περσικῆς δυνάμεως, τοῦτο δὲ xai 
ἐς τὰ μάλιστα ἱεμένης τὴν “Ῥωμαίων ἅπασαν καὶ δὴ παραυ-5 
τίκα πυρπολήσειν' χαὶ ὡς, εἰ μὲν “Ῥωμαῖοι ἕλοιντο, xaS* ὃν 
ἂν βούλοιντο τρόπον Πέρσαι, ἐμπεδῶσαι τὰς σπονδὰς, ἀφέ- 
ξεσϑαι τῶν ὅπλων" εἶ δέ γε οὐ βούλοιντο, ξυγχωρήσειν αὐτῷ ἐμ- 
βαλεῖν παραχρῆμα ἐς τὴν ξῴαν “Ῥωμαίων: οὐδὲ γὰρ ἀνϑέξειν 
αὐτοὺς x&v γοῦν τὸν χτύπον τῶν φαρετρῶν τοῦ Περσικοῦιο 
ἀχούσεσϑαι πλήϑους, ἄλλως τε δὲ δεδιέναι τὴν τοῦ xac 
αὐτοὺς βασιλέως ὀργὴν ἐς χρόνον τοσόνδε ἀναβαλλομένους 
τὸν πόλεμον. οὕτω μὲν οὖν ὃ ᾿Ανδίγαν δολερώτατά τε xad 
ἀλαζονικώτατα τῷ κόμπῳ χρησάμενος τῶν ῥημάτων, ἐπλάτ- 
τετὸ ἑχοντὲ μὴ προσίεσθαι τοῦ πολέμου τὸ αὐτεξούσιον. συγ-τῦ 
εὶς δὲ καὶ Ζαχαρίας τὸ ἀπατηλὸν τῶν εἰρημένων, καὶ τὴν 
κομπολογίαν παραπέτασμα εἶναι τοῦ ψεύδους, ,,ὦ ᾽Ανδίγαν," 


» , 2 mu - EP MY a - ΄ - 
P.124697, ,0UX ἔν τῷ ἀπατᾷν τὸ ἐχέφρον δηλοῦται, μάλιστα TOU 


, « , * ' » 5 2 , € 
ἀπατωμένου ξυγειδότος. ἡ γὰρ οἴει μὲ μὴ ἐξεπίστασϑαι, ὡς : 
) NUR - , 
πλάσματά ἔστι τὰ ὑπὸ Περσῶν πρασσύμενά τε xai A&y0-20 

* b. » * 
μενα," καὶ οὐδὲν ἕτερον ἢ δόχησις καὶ ἀποσκιάσματα xod 
φενακισμοί; καὶ ὡς σὺ αὐτὸς ἅπαντα ταῦτα ἐδραματούργη- 


sibi molesta esse, quae a Tachosdro nuntiarentur : etenim per lit- 
teras significare, incredibilem esse Persici exercitus ad pugnandum 
alacritatem, quae nullo modo comprimi posset. Constare Persarum 
aciem multis hominum millibus, quibus nihil aliud sit in animo, 
quam in Romanorum fines impetum facere, eosque igni ferroque 
vastare ; illos quidem armis temperaturos, si Romani ea conditione, 
qua Persae voluerint, foedera fecerint. Sin recusarint , se illis per- 
missurum, ut Romanos ad Orientem aggrederentur. Quod si accidat , 
Romanos ne auditu quidem ipso strepitum pharetrarum Persicae mul- 
titudinis sustenturos esse. Ni faciant, timere ne in se iram regis 
sui commoveant, quod tanto tempore distulerint bellum gerere. 
Ad hunc modum Andigan doloso et magniloquo verborum fastu 
utens, simulabat minime se volente bellum fieri, quod sponte 
erupturum esset. Cum autem Zacharias satis intelligeret fraudem, 
quae suberat his, quae Andigan dixerat, et exquisito verborum 
ornatu duaeri colorem et praetextum mendacio, ,,O Andigan, inquit, 
non in decipiendo prudentia declaratur, maxime si is, qui decipi- 
Aur, id, quod agitur, intelligat. Num enim existimas me igno- 
rare , ista omnia , quae Persae dicunt et faciunt, esse res fictas, 
neque aliud, quam simulationem, et artes et tecías fraudes, quas 
tu ipse commentus es, ut Romanos perterrefacias? Sed non faciam, 


E MENANDRI HISTORIA. 423 


e - » 3 " * 
dac, ξννοῶν ἔχφοβήσειν Ῥωμαίους; ὡς ἄν οὖν βούλει xaiA.C.58 
3 , Y rea - i. J EE z 7,. Ind. νά 
ἀρεστόν σοι εἴη, ἐφίημε ποιεῖν. πλὴν εὖ ἴσϑι, ὡς ἐν ἀρχαῖς Tiber ἢ 

πὰ . ΄ zh ι » 
τοῦδε τοῦ πολέμου Ρωμαίοις vs ὅπλοφορεῖν φορτιχώτατόν τι 
ἐφαένετο: ὥστε ὠμέλει χαὲ ἱκετείαις χρώμεθα ὡς ὑμᾶς, μὴ 
- 3 LJ € 2 , e * - U 
δαάγαγκασθϑῆναι σφᾶς ἐπιλαβέσθαι ὅπλων. κατὰ τοσοῦτον yao 
2 M , x 
ἐς τὸ ἀπόλεμον ἐπιῤῥεπέστατα εἶχον, ὡς xai ἄχρις ᾿Δπαμεί-Β 
34 ἢ , ' ^ 3 x ? , ΕἸ 
ας ἔλασαε Ἱέρσας, καὶ μὲν οὖν ἄχρε αὑτῆς ys δήπου ᾽4»- 

- - -* 
τιοχείας. ὑμῶν τε πρὸς ταῦτα 7 ὑποχαλασάντων, ἀφ᾽ οὗ 
ἠσπάσαντο Ῥωμαῖοι τὸ ἐθελοχένδυνον, οἶμαι μὴ ἀγνοεῖν Πέρ-- 

- - 3 τ 
ξοσας, ὡς οὐδὲ μέχρες αὐτῶν τῶν μεϑορέων ἀναιμωτὶ οἷοι ἐγέ- 
γεσϑεὲ ἀφικέσθαι. νῦν γοῦν πεπαιδευμένων ἀκριβῶς Ῥωμαίων 
τὸν πόλεμον, ϑθϑαῤῥδαλέοε τέ ἐσμεν xoà εὐελπίδες, ὡς, εἶγε 
χκινήσοι. ὃ Ταχυσδρὼ, ὕὑπαντιάσειν οἱ ὃν αὐτοῖς ye δήπου 
^ a , c vv MN , , Se. 
τοῖς ὁρίοις δόρυ “Ῥωμαϊκὸν εὖ μάλα τεϑηγμένον, διεατιτρᾷν 
2 ^ - 

τὔτὰς λαπάρας οἷόντς ὃν αὐτοῦ. ὡς οὖν εὖ ἐξεπεσταμένων 
- - j3 

“Ρωμαίων τοὺς Περσῶν δόλους, πρᾶττε οὕτω." τούτων ovvC 

! , JU - 
καὶ ἑτέρων πλείστων εἰρημένων uiv, μάτην δὲ ὅμως, (προῆλ- 
9s γὰρ οὐδὲν ὅτιοῦν,) τότε ἸΠαυριχίῳ ἐν γράμμασι δηλοῖ 
s γὰρ οὐδὲν ὁτιοῦν, τότε ἸΠαυρικίᾳῳ γράμμασι δὴ 
2 , * 
Ζαχαρίας ἀφικέσθαι ἐς τὰ πρὸ Κωνσταντίνης πεδία, οἷα δὴ 
20éxsig8 τὸν πόλεμον ξυγχροτήσοντι. ὡσαύτως δὲ καὶ ὃ Ta- 
"4 
χοσδρὼ κινήσας τὰ Περσικὰ στρατεύματα ἐπαγόμενος ἤει ἐς 
τὰ περὲ ΪΚωνσταντίγην. 


LI 


13. ὑπαντιάσεν N. &. διατυερᾷν τὰς H., διωτιτρώγτα vulg, 


mihi crede, quod voles et tibi libitum erit, At tu scito, initio quidem 
huius belli «odd grave et durum fuisse ad arma gestanda deve- 
nire. Etenim vos deprecati sumus, ne eo rem adduceretis, ut nos 
arma capere cogeretis. Tunc enim Romani ad cessationem a bello 
tam propense ferebantur, ut ÀÁpameam, immo et Antiochiam usque 
Persae cum manu militari progressi sint. Cum autem Romani, vo- 
bis non cedentibus, sponte periculum subirent, scire vos opinor, 
vos non sine sanguine ne ad fines quidem pervenire potuisse. Nunc 
enim artes bellicas necessario edocti, audaciores facti sumus, et 
spe ducimur, si se commoverit Tachosdrus, obviam eius conatibus 
in ipsis confinibus ituram Romanorum acutam hastam, quae latus 
eius facile transfigat. Quare sic age, ut memineris, Romanos probe 
nosse Persarum dolos. Hos et plures huiusmodi inter se' habue- 
runt sermones, sed frustra, nihil enim inde est consecutum, "Tum 
Zacharias Mauricium per litteras monuit, ut in planitiem , quae cst 
ad Constantinam, descenderet, et proelium committeret. Similiter Ta- 
€hosdro movens cum omnibus Persarum copiis, eas ad Constanti- 
nam adduxit. 


424 EXCERPTA 


A.C.581 ^ xu. Ὅτι éni τρεῖς ἡμέρας πόλεμος Ῥωμαίοις xa? ᾽4βά- 
Tiber. 4 9?'5 συγεχρότήϑη, μηδεμιᾶς Óvrapecg “Ῥωμαϊκῆς κατὰ vn» 
πρὸς Ζαλματίᾳ γέφυραν ἐπιφανείσης, καίτοι σαϑρύτατα 

» 2 ' D ' £25 1 SCR , 35.9 à 
ἔχουσαν. ἀλλα γάρ xct ὁ zfwtüy καὶ τὸ κατ᾽ αὐτὸν «βαρι- 
Ὁ χὸν αὐτοῦ ἐφεδρεύοντες πρότερον τοσαύτην χαταφρόνησιν ἐπε- 
δείξαντο κατὰ “Ῥωμαίων, ὥστε μετενεχϑῆναι σφᾶς κατὰ δὴ 

: ΒΩ ' - - 

τὴν ἑτέραν γέφυραν, ἄλλην τε δύναμιν προστεθῆναι τῇ Óv- 

, LI Ld , - - ? - « , J 

YOLLEL Βαϊανοῦ. πιεζομένων τοιγαροῦν τῶν ἔν τῷ Σιρμίῳ. λι- 

LJ c - ^ 

μῷ μεγίστῳ, 50g ve ἁπτομέγων ἀϑεμίτων τροφῶν. τῷ ἔστε- - 
ρῆσϑαι τῶν ἀναγχαίων καὶ γεγεφυρῶσϑαι τὴν διάβασιν τοῦϊο 

Σαοῦ, καὶ Σολομῶνος τηνιχαῦτα προεστῶτος τοῦ Σιρμίου 

ἐχμελέσταταὰ πως διατελοῦντος, xai μηδὲν ὁτιοῦν στρατηγίας 

ἐς ἰ - - , Y 
ἐχόμενον ἐπιδειχγυμένου" πρὸς ye xat τῶν τῆς πόλεως ἀπει- 

- - x AC. 
ρηχύτων τοῖς χαλεποῖς, ὁλόφυρομένων τε καὶ ἐς τὰς ἐσχάτας 
ἐλπίδας ἐξωλισϑηκότων, καταμεμφομένων τε τοῖς “Ῥωμαίωνιϑδ 
m , , , 2 - LJ bd 1 

Ρ. 1γ} ἡγεμόσι" Θεὐόγνιδὸς τε αὐτοῦ ὀλιγοχειρίαν νοσοῦντος " ταῦτα: 
V.118 Τιβέριος ὃ βασιλεὺς κατέμαϑεν, αἱρετώτερον ἡγησάμενος μὴ ovy- 

- - ^ , 1 , 
αἰχμαλωτισϑῆναι τῇ πόλει τῶν οἰκητόρων τὸν ὅμελον, ἐν you 
μᾶσι χελεύει Θεύγνιδι καταλῦσαι τὸν πόλεμον ἐπὲ σπονδαῖς, 
ὡς ὑπεξελϑεῖ πληϑεὶ τοὺς τῆδε οἰχοῦ ιηδὲν éniqe-20 

ς oz ἔν παμπληϑεὶ τοὺς τῇδε οἰκοῦντας, μηδὲν émig 

- . M] - ' ' 
ρομένους τῶν οἰχείων ἡ μόγον τὸ ζῇν καὶ παρασχὸν οὕτω πε- 
ριβόλαιον ἕν. καὶ δὴ συνέβησαν ἐπὲ ταῖς τοιαῖσδε ξυγνϑή- 


Qt 


1, τρεῖς ἐγιαυτοὺς N. 4. ἔχουσαν B., ἐχούσης vulg. 8. τῶν. 
add. N. λοιμῷ vulg. τι τοῦ τηγιχ. Ν. ιτ6.ταῦτα ἐπεὶ Tip. N. 


21. Romani etAvares per tres dies in exspectatione decertandi 
fuerunt, sed cum nullae Romanorum copiae apparerent, quae pon- 
tem, qua itur in Dalmatiam, tametsi parum munitus esset, oppu- 
gnarent, Apsichus et qui cum eo erant Avares, qui illic prius ad 
pontis custodiam consederant, tam parvi Romanos faciebant, ut ad 
alium pontem se conferrent , et novas copias copiis Baiani adiice- 
rent. Αἱ qui in Sirmio erant ingenti fame oppressi, cibis nefandis 
se sustentabant, quia rerum necessariarum inopia laborabant, et 
hostes pontem in Sao fecerant. Praeterea Salomon, qui tunc tem- 
poris Sirmio praeerat, parum diligenter res administrabat, neque 
se ullum rei militaris usum habere.ostendebat. Itaque cives et ur- 
bis incolae hac calamitate afílicti, eiulabantur, et cum ad extremas 
spes redacti essent, omnium istorum malorum causam in duces Ro- 
manos reiiciebant. Postremo 'Theognis paucitate militum laborabat. 
Haec ubi Tiberius didicit, potius esse duxit, civium multitudinem 
non cum ipsa urbe in deditionem venire: itaque per litteras iussit 
Theognidem bellum his conditionibus solvere, ut liceret omnibus, 
qui in urbe habitabant, salvis et incolumibus exire, neque quic- 
quam suarum rerum inde asportare praeter vitam et unam vestem. 


E MENANDRI HISTORIA. 425 


utc, καὶ τὰ τοῦ πολέμου ἐλώφησεν, ἐφ᾽ ᾧ παραχωρῆσαι uivA.C. 581 
Ῥωμαίους ᾿Αβάροις τῆς πόλεως, ᾿Αβάρους δὲ “Ῥωμαίοις τοῦ παν εὐ 
"i x - iber. 
ἐν τῇ πόλει πλήϑους, ἄνευ τῶν ὅσα ἑχάστῳ ἐν περιουσίᾳ 
ὑπῆρχεν. ἐπεζήτει δὲ Ó Χαγάνος xai τριῶν ἐτῶν παρῳχη- 

Ἵν , - 
5uérov χρυσίον, ὧν οὐκ εἰλήφει τι χατὰ τὸ σύνηϑες, τῶν 
παρεχομένων αὐτῷ ὑπὲρ τοῦ μὴ χρῆσϑαι ὅπλοις. ἦσαν δὲ 
τὰ εἰρηναῖα χρήματα ἑχάστῳ ἔτει ἀμφὲ χιλιάδας ὀγδοήκοντα 
χρυσίου νομισμάτων. ἔτι γε μὴν καὶ ἕνα τινὰ τῶν ὕπ᾽ αὐτῷ 
ταττομένων, ὃς προσεχώρησε τῇ “Ῥωμαίων πολιτείᾳ, καϑὰ 

» — “- -" , 
τολέγεται, τῇ γυναικὶ τοῦ Βαϊανοῦ ἐς ἀφροδίσια συνελϑών. 
ταύτῃ τοι χατάδηλον ἐποίησε Θεόγνιδι ἐχδοϑῆναί οἱ τὸν αὖὐ- 
, 3 ^ » » ^ ΕῚ - P ,? , € 
τομολον" ἢ γὰρ ἂν ἄλλως μὴ ἀνέξεσθαι ἰδεῖν ἐς σπονδάς" o 
δέ γε ἀντεσήμηνεν, ὡς ἡ γῆ τοῦ “Ρωμαίων βασιλέως μεγίστη 
EJ z , , 4 M b] ^ 
τέ ἐστὶ καὶ ἄπλετος, καὶ ὡς δυσεύρετον τε φυγὰς ἀνὴρ ἐν 
2 ᾿κὦ ? , * A € ^ 3^4 ! et * - 
τραὐυτῇ ἄλωμενος, τυχὸν δὲ Ort καὶ ὀλέϑρῳ ἥλω. πρὸς ταῦτα 
ἀντέλεξεν ὃ Βαϊανὸς ὀμνύ ὺς “Ρωμαίων ἡγεμὸό 
c ὀμνύναι τοὺς “Ρωμαίων ἡγεμόνας, ὡς 
3 , u ' " 
ἀναμαστεύσωσι, καὶ εἴ τι εὕροιεν τὸν φυγάδα, ἀποχρύ- 
wotrro οὐδαμῶς, ἀλλ᾽ ἐκ παντὸς τρόπου ἐγχειριεῖν αὐτὸν τῷ 
3 ' , » , ' » i 0 
τῶν .üáocv uovagyq. εἰ δέ ys τετελευτήκως εἴη , καὶ οὕτω 
2οσημῆναϊ- : 


1. ἐλόφησε vulg. 9. προσεχώρησε Val, προσειώρησε vulg." | 


Itaque in has conventiones consenserunt, et bellum his conditionibus 
desiit, ut Romani Avaribus urbem dederent, et Avares Romanis 
omnem, quae in ea erat, multitudinem absque his, quae unus- 
quisque eorum in bonis habebat, concederent. Exegit etiam Cha- 
ganus trium praeteritorum annorum aurum, quod mon acceperat, et 
ili Romani solvere solebant , ut armis abstineret. Erant vero 
pecuniae, quae pro pace unoquoque anno pendebantur, ad octo- 
ginta millia nummorum aureorum. Praeterea unus ex his, qui 
sub eo militabant , in Romanorum regiones fugerat, quia dice- 
batur adulterium cum  Baiani uxore commisisse. Hoc significavit 
Theognidi, et. sibi transfugam reddi postulavit, seque mon ali- 
ter foederum conditiones ferre posse affirmavit. "Theognis respon- 
dit, Romani Imperatoris ditionem longe lateque patere, in qua, 
propterea quod amplissima et vastissima esset, res difficilis inventu 
foret vir exul in ea errans, qui fortasse etiam iam periit. Ad ea 
Baianus dixit: ,urent igitur Romani duces, se perquisituros, et si 
transfugam repererint, non occultaturos, sed omnino eum in manus 
Avarüum regi tradituros; sin autem fato functus sit, eius rei ipsum 
certiorem facturos esse." 


EBK IHMZIREIOCGPELMA 


MENANAPOT HPOTIKTOPOX 
EKAOIAI ΠΕΡῚ ΓΝΩΊΊΩΝ. 


EX HISTORIA 


MENANDRI PROTECTORIS 
EXCERPTA DE SENTENTIIS. 


ARGUMENTUM. 


Fragmentum prooemii (1). Silzibulus adversus Ephthalitas et 
AMvares bellum parat (2. 3). Prudentia Catulphi Ephthalitae (4). 
De victoriae inconstantia , de libertate dicendi , de animi constan- 
tia (5 — 10). Petri Patricii uberior historia de legatione ipsius ad 
Chosroém laudatur (11). Breves sententiae de inconstantia fortu- 
nae , de periculis belli civilis, de providentiae commodis (12 — 20). 
Baiani impudentia adversus Homanos (21. 22). De maledicentiae 
turpitudine (23). Menandri epigramma ἐπ Isaozitam Magum , qui 
ad fidem Christianam se. convertit (24). Isaozitae constantia in- 
ter mortis cruciatus (25). Sententia (26). Procopii laudes (27). 
Variae sententiae (238 — 34) Romani poenas luunt pro iniustitia 
adversus populos vectigales (35). Mauricius in Iberia rem male ge- 
rit (36, 37). Variae sententiae (38 — 41). Tachosdro Persa gra- 
viter vulneratur (42). Mauricius a Persis vincitur (43). 


R. 353 α΄. ^... λέξεως εὐγενεῖ ὅσον τῇ τῶν πραγμάτων ἀφη- 
Cod. 3$1,/ 56, χαρποῦσϑαι ϑαῤῥήσας" πῶς γὰρ olóvre ἦν ἐμὲ ἐς το- 
σοῦτον ἀφῖχϑαι παιδείας, ὡς xa) ἐς τὸ συγγράφειν ἰέναι; 

1. λέξεως] οὐ τοσοῦτον τῷ τῆς λέξεως Ν. 


1. ΕΒ tantum elocutionis nobilitate , quantum rebus 
narrandis me consecuturum esse speravi. Nam qui fieri potest, ut 


EXCERPTA E MENANDRI HISTORIA. | 427 


ἀμέριμνος yàg ἐσότι ἐμοί ys ὃ βίος καὶ ἐχδεδιητημένος ὅ- 
πῆρχεν. 

B. Ὅτι ὃ πρὸς τοῦ χρατοῦντος ἠδικημένος χαλεπαίνει Β. 354 
ὡς τὰ πολλὰ τῷ κοινῷ. 

5 γ΄. Ὅτι ὃ Σιλζίβουλος ὃ τῶν Τούρκων ἡγεμὼν, (ἠκηκόει 
γὰρ ἤδη τῶν "Alae τῆς φυγῆς πέρι, xai ὡς τὰ Τούρκων 
διαδηλησάμενοι ᾧχοντο,) οἷα φύσει φρονήματι ἕπεται βαρ- 
βάρῳ, ἀπαυϑαδισάμενος $ ἔφη, ὡς ,,οὔτε ὄρνεις πεφύκασιν, 
ὅπως τῇ πτήσει ἀγὰ αἴϑερα διαφύγοιεν τῶν Τούρκων τὰ Bc 

10975, οὔτε μὴν ἰχϑύες, ὡς ἂν ὑποβρύχιοι γενόμενοι ἐς τὰ 
χατώτατα τοῦ ϑαλαττίου ἀφαγισϑήσονται κλύδωνος , ἀλλ v- 
περϑὲ περινοστοῦσι τῆς γῆς" καὶ ἡνίκα uot ὃ κατὰ τῶν 
᾿Ἐφϑαλιτῶν διανυσϑήσεται πόλεμος, ἐπιϑήσομαι καὶ ᾿Αβάροις 
καὶ τὰς ἐμὰς ἥκιστα φεύξουσι δυνάμεις." ταῦτα λέγεται ἐπι- 

τὔχομπάσαγτα τὸν Σιλζίβουλον ἔχεσθαι τῆς ἐπ’ Ἐφϑαλίτας 
ὁρμῆς. 
δ΄, Ὅτι ὃ Κάτουλφος κωλύων τὸν τῶν Ἐφϑαλιτῶν ἦγε- 
μόνα τῆς πρόσω πορείας, ἐφϑέγγετο βαρβαρικὸν μέν vt xoi R. 355 
παροιμιῶδες, ὅμως δ᾽ ἐχόμεγον πειϑοῦς, ἕνα κύνα ἐν τοῖς 
200ix&(otg ὀϑνείων δέκα δωμαλεώτερον εἶναι. 
ε. Ὅτι περ οὐδὲν οὕτω βέβαιον ὡς τὸ τῆς νίκης ἀβέ- 
βαιον. 


5. Σιλξίβουλος: idem, 'qui in Excc. de Legg. 4fiilígovios vo- 
catur. 7. φρόγημά τε € 8. ἀπαυϑαδησάμενος εἀά. 13. 48d- 


Qo:g corr. ws zbuigoig cod, 15. ἔχεσϑαι N., ἑλέσϑαι ed. 
19. 0] γ᾽ ed. 


ego eruditionem adquisiverim historiae componendae necessariam , 
qui rudem vitam et sine disciplina duxi ? 

2. Qui a principc iniuriam passus est, is rem publicam ple- 
rumque odit. 

| 3. Silzibulus, Turcorum dux, audita Avarum fuga , in qua hi 

res Turcorum detrimentis adfecerant , solita barbarorum superbia 
jactanter ait: neque aves eos esse, ut aério volatu Turcorum gladios 
effugere possent: neque pisces, ut profundo pelago submersi undis 
occultarentur, sed supra terram eos vagari. Quare, inquit, simul- 
atque Ephthaliticum bellum absolvero, Avares adgrediar, qui meis 
profecto viribus non resistent. Haet. aiunt iactantem Silzibulum, 
adversus Ephthalitas esse profectum. 

4. Catulphus «ut averteret Ephthalitarum ducem, quominus 
agmen ulterius duceret, dixit barbaricum quidem proverbium , aptum 
tamen ad persuadendum , unum canem in propriis aedibus cxternis 
decem esse validiorem. 


. 9. Nihil est adeo constans ut victoriae inconstantia. 


428 mn EXCERPTA 


. ς΄, Ὅτι ἔν τοῖς μεγίστοις κινδύνοις πολλάκὶς παραπέσῃ 
γε τῇ τόλμῃ τὸ ἐλπίζεσϑαι. 

i C. Οὐ γὰρ ἐμοί γε τἀληϑῆ σιγητέον, ἀλλ᾽ ὀύδὺ πρὸς 
χάριν ἂν εἴποιμι τῶν μέγα δυναμένων. οἷς γὰρ οὐκ ἔνεστι 
τὸ εὐχλεὲς, τούτοις ἐγχώμια προσφέρων τις παρὰ τὴν náp-5 
vov δόξαν χαταγέλαστον τίϑησι τὸν ἐπαινούμεγον, καὶ τὴν. 
ἀλήϑειαν ἐπισχιάζειν βουλόμενος κἂν τοῖς kb Noi "— 
δεσϑαι δόξει. 

A. Ὅτι ἀναπτερωτόν τι χρῆμα 7 whey , xat 9iodidQEs 
oxsiy olare οὖσα ῥᾳδίως. ταῦτά τοι καὶ Ὅμηρος αὐτήντό 
qot ἐπαμείβεσθϑαι τοὺς ἄνδρας. 

9'. Ὅτι ψυχὴ τυραγγουμένη πρὸς φόβου τῶν δεόντων 
κατ᾽ οὐδὲν ὁτιοῦν προμηϑεύσεται. 

Πᾶν γὰρ ἀγαϑόν τὲ καὶ καχὸν τῇ ἀνθρωπίνῃ va- - 
λαντεύεται γνώμῃ, καὶ τῷ βουλομένῳ προσδέχεται τὴντ 
ῥοπήν. 

A. C..562 ια΄. Ὅτι quot Mévavógoc ὃ ἱστορικὸς περὶ Πέτρου τοῦ 

Ind. 1o mo£ofieac xai Xoogóov - ,010s μὲν οὖν οἱ λόγοι προῆλϑον 
od Mà ἐξ ἀμφοῖν, καὶ PUE ἕτερα voruara ἐλέχϑη “Ξουανίας πέρι" 

R.3560003 μὴν ἀνθ᾽ ἑτέρων ἑτέραις λέξεσιν ἐχρησάμην, ἢ τὸ y9a-20 

μαλώτερόν πως ἔστιν 7$ τῶν λόγων, καϑόσον οἷόντέ μοι, με-. 
τέφρασα ἐς τὸ ᾿Αττιχώτερον. οὐ γὰρ ἐμοί γε ϑυμῆρες τὰ 


t mepénzetet τῇ τόλμῃ τὸ "λογίζεσϑαι coni. B. 4. ἂν om. 
d ed. 9. ἀναπτερωτόν p. . ἀγαπτερώτατόν ed. 18. oí add. B. 
21. ἔστιν jj, N., ἐστιν ἢ ed. 


6. In maximis periculis saepe audacia spem superat. 

7. Neque a me veritas reticenda est, neque ad gratiam 
potentium V ain Etenim si hominibus E qui nihil com- 
mendabile habent, laudes contra omnium sententiam quisquam 
tribuat, tum is, qui laudatur, ridiculus evadit, tum qui veritati 
fucum " facere nititur, in manifestis etiam rebus mentiri postea 
videbitur. 

8. Volucris admodum victoria est, et facile aufugere solet; atque 
ob id mihi videtur ipsa ab Homero dici inter homines alternare. 

9. Animus timore oppressus nullum officii respectum habebit, 

10. Namque omne bonum malumque in humano libratur iudi- 
cio, atque a voluntate inclinationem accipit, : 

11. Menander historicus de Petro legato et de Chosroé sic lo- 
quitur: »Hi ergo utrimque habiti sunt sermones, neque aliis senten- 
tiis actum est de Suania. Neque enim ego alia aliis verba substitui; 
neque siquid humilius dictum fuit, id ego conatus sum pro meis 
viribus in Attici sermonis elegantiam transferre : neque mihi libuit , 
quae proprie dicta sunt quaeque ad me incorrupta, ut arbitror, de- 


E MENANDRI HISTORIA. 429 


o 3 3 - 
εἰρημένα κυρίως xoà ἐς ἐμὲ ἥκοντα, ὡς οἶμαι, ἐς τὸ ἀκριβὲς, A. C. 562 
ΕῚ c - - - c , 
μεταφέρειν ἐς ἑτερολογίαν, καὶ τῷ γλαφυρῷ τῶν ῥημάτων od. το á 
* * , - m ustin. 
οὐχὲ τὰ ὅσα ἐῤῥήϑη, ἀλλὰ γὰρ τὴν τῆς δητορικῆς ἐπιδείκνυ- 
σθαι δύναμιν, μάλιστα xci περὲ σπονδῶν οὕτω μεγίστοιν 
δυοῖν βασιλέοιν καὲ πολιτείαιν. ποιουμένῳ μοι τὴν ἀπαγγελί- 
» - 
αν. εἰ δέ ye ἄρα βούλεταί τις τὰ ὅσα Περσῶν βασιλεὺς 
xoi Πέτρος τηνικαῦτα ἀχριβολογησαμένω ἤστην εἰδέναι, ἀ- 
γαλεξάσϑω ταῦτα ἐκ τῆς αὐτοῦ Πέτρου συναγωγῆς: ἅπαν: 
" » ». , 1 * , , 
τὰ γὰρ αὐτῷ αναγέγραπται ἐς τὸ ἀχριβὲς ὅπόσα Χοσρόης 
^ , € , ν᾿ — — M. c. ἢ .» 3 
1oxat πρέσβεις Ῥωμαίων xai Περσῶν ἔλεξαν τε καὶ ἤκουσαν, ad- 
τοῖς τοῖς λόγοις τῶν φϑεγξαμένων εἰρημένα, εἴτε κατὰ ϑωπεί- 
' « - - - , x 
ἂν τινὰ ἐξ ἀμφοῖν τοῖν μεροῖν τυγχάνουσι λεγόμενα, εἶτ᾽ ovv 
, - M^ «. PA » » 
χατασοβαρευύμενοι σφῶν ἔλεξαν ἅττα ἢ εἰρωνευόμενοι ἢ xat 
A - 2? ^*- 
ἐπιτωϑάζοντες ἢ καὶ ἀποφλαυρίζοντες" καὶ ἁπλῶς ὅσα ἐνὴν 
τὔχαὲ ὅπως περὶ τόσου πράγματος διαλεγομένους τοὺς ἀμφοτέ- 
» 3 T - 
ρας πολιτείας uvOgag εἰπεῖν, ἐνθένδε ἀναλεχτέον. τεῦχος γὰρ 
μέγιστον ἐσότι τῶν τοιῶνδε πεπλήρωται, οἶμαι, ξὺν ἀληϑείᾳ 
λόγων, εἰ μὴ Πέτρῳ κεχόὀμψευταί τι τῆς αὐτοῦ χάριν εὐχλείας, 
ε » - , , c , ? Li v 9 ' 
ὡς ἂν τοῖς μετέπειτα δειχϑείη ὡς μάλα ἐμβριϑὴς καὶ ἀνάλωτος 
aoór τῷ ῥητορεύειν τῷ καταμαλάξαε φρονήματα βαρβαρικὰ σκλη- R. 357 
, . 5 ' c 1 3 , - ' 4 P 
ρά τε xoi ὀγχωδηὴ. ἅπαντα δὴ οὖν ἐν τῇ rovrov βίβλῳ [τ 
- , - 
ἀναλεγόμεγος ὅστισοῦν εὕρησει" οὐ γὰρ ἐμοί ye ὑπῆρχεν 
4. μεγίστων ed. — 5. ἐπαγγελίαν ed. 7. χριβολογησάμενος i 


ed. 10. πρεσβεὺς ed. 18, xouweverat ed. 20. τὸ χα- 
ταμαλάξαι ed. 21. τούτων ed. ΞΕ 


venerunt, ea deinde in alia verba convertere: ita ut splendore vo- 
cabulorum mon singula, quae reapse dicta fuerunt, sed rhetoricam 
potius vim repraesentarem: praesertim quum foedera narrem tan- 
torum duorum regum atque imperiorum. | Quodsi quem scire etiam 
delectat, quidquid diserte inter Persarum regem Petrumque actita- 
ium est, is adeat Petri ipsius commentarios, in quibus cuncta dili- 
genter scripsit, quaecumque Chosroés legatique tum Romanorum 
ium Persarum locuti sunt vel audierunt, conceptis ipsis loquentium 
verbis: sive haec adsentatione quadam utrimque dicta fuerunt, sive 
serio , sive ironice, sive etiam irridenter et contemptim: atque 
omnino quae de re tanta et quomodo dicenda habuerint utriusque 
imperii viri, ea indidem repetere oportet: est enim volumen maxi- 
mum, plenum veridicorum, ut puto, sermonum: nisi forte Petrus 
aliquantulum ostentat se, famae suae gratificans; ut nimirum poste- 
ritati demonstret, se fuisse praevalidum atque invictum in arte 
rhetorica δὰ emoliendos duros atque elatos barbarorum spiritus. 
Lector igitur omnia eo in libro inveniet, Neque enim mihi. ne- 
cessarium, immo neque concinnum est, scribenti historiam lon- 


δὰ. EXCERPTA ' 
A.C. 36a ἀναγκαῖον οὐδὲ ἄλλως ἁρμόδιον ἐν ξυγγραφῇ περιττολογίᾳ ^ 


uit A6 χφῆσϑαι τὸ ἐφ᾽ L κεφαλαίῳ ἐμφιλοχωρεῖν" ὡς, & γε ἅ- 
παντὰ ἀγνεγραψάμην TU ὅσα χατ᾽ ἐχείγην ys δήπου φέρεται 
τὴν διφϑέραν, ἀπέχρησέ μοι ἂν ἡ τῶν σπονδῶν ῥαψῳδία 
ἐς μεγίστης ἱστορίας ὑπόϑεσιν. ἐγὼ δὲ ἐχεῖϑεν ἀρυσάμενοςδ 
ὅ,τι χρειῶδες ἔν ὀλίγῳ ἔλεξα." 


ιβ΄, Ὅτι ἐν ταῖς εὐπραγίαις τῶν δυσμενῶν διπλασιάζε-. 
σϑαι πέφυχε τὸ ἔχϑος. 
ιγ΄. Ὅτι τὸ εὐτυχεῖν οὃς οὐκ ἐχρῆν ὑπόϑεσις γίνεται 
(οά.35᾽1 τοῦ μὴ τὰ δέοντα φρονεῖν τοῖς μὴ λογισμῷ βεβηκότε yocué-vo 
γοις τῇ τύχῇ. 
ιδ΄, Ὅτι φιλοτάραχον χρῆμα ὅ δῆμος, καὶ φύσις αὐτῷ 


ἡ προπέτεια. 


, €, * 3 , * ^ * 
ιε΄. Ὅτι χαλεπὸν ἀμελούμενον τὸ χρῆμα xai Óvoxara- 
γώγιστον ἐμφύλιος πόλεμος. 15 
, LU 5, , »* 4 « , ' - , 
ις΄. Ὅτι ἀνδρείας ἐπίδειξις προερχομένη κατὰ τῶν φύ- 
σει δυσμεγῶν xa) οὐ κατὰ τῶν ὁμοδιαίτων ἐνδοξότερον τί- 
ϑησι. τὸν ἐπιδεικνύμενον. 


ιζ΄. Ὅτι οἱ Γότϑοι παντελῶς ὑπὸ Ῥωμαίων ἡττήϑησαν: 
καὶ ἐγώ γε τὰ τοιάδε ἄγαμαι οὐδαμῶς" χρόνῳ γὰρ cvuuop-20 
φοῦσϑαι πέφυκε. τὰ ἀνθρώπεια, εὕροις τὸ σχεδὸν ἅπασαν 
ἱστορίαν τῶν τοιῶνδε χαλεπῶν ἀνάπλεων, γένη τὸ μέγιστα 


2. τὸ] χαὶ vel 7 v. τῷ v. τοῦ coni. B, 38. ἄν ἐγραψάμην ed. 
τά. οαμελούμενος παραχρῆμα coni. B. 20. συμμεμορφοῦσϑαν ed. 
21. ὧν πᾶσαν coni. B. 


. gis. sermonibus uti, atque in uno rerum capite tamdiu versari. 
Nam si omnia referrem , quae membranis illis continentur, suffice- 
ret foederis illius tractatus ad copiosissimae historiae argumentum. 
Ego igitur illinc haustis, quae utiliora esse videntur, breviter rem 
expedi vi," ᾿ 
12, Sicubi res; prospere eveniunt, tunc malivolorum odium 
duplicari solet. 

13. Indignorum hominum felicitas in causa est, quominus illi 
congruos spiritus mente agitent, qui non satis firmo animo fortunam 
suam ferunt. ᾿ ᾿ ; 

τή. Populus tumultuandi amans est et natura sua temerarius. 

15. Incuria difficile et vix superabile bellum civile, 

16. Ea demum fortitudo facit hominem inclytum, quae adver- 
sus naturales hostes, non quae contra cives exseritur, ple 

17. Gothi a Romanis penitus domiti fuerunt. Nequeego id mi^ 
ror: nam aeque, ut tempus, res humanae mutabiles sunt. Cunctam 
vero propemodum historiam gravium Huiusmodi casuum plenam 
invenies; et quidem maximas gentes urbesque modo felicissimas, ' 


E MENANDRI HISTORIA. 431 


à M. ^ ^ ^ 
xai πόλεις νῦν μὲν dg ἄγαν εὐημερήσαντα, νῦν δὲ ἐς τὸ μὴ 
» - 3 
εἶναι κατολισϑήσαντα παντελῶς. ταῦτα μὲν οὖν καὶ τοιάδε 7 R.358 
περιφορὰ νεοχμοῦσα τοῦ χρόνου καὶ πρὸ τοῦ ἐπεδείξατο, xod 
* , ᾿ » 
μὴν ἐπιδείξεται αὖϑις, καὶ ἐπιδεικνυμένη οὐ παύσεται, ἐστ᾽ 
icu , 
bày» ἀνϑρωποί τὲ ὦσι x«i μάχαι. 
, e ' , » » LACE » 
tj. Ὅτι μέχρι τοσούτου δέον πογεῖν, ἄχρι τῆς ἐκ τῶν 
πόγων ὠφελίας ἐν ἀπολαύσει καϑεστάναι δύναιτό τις" ὃ γὰρ 
a um T 
μὴ οὕτω βιοτεύων, εἰ καὶ πλέον ἔσχε τῶν ἄλλων, ἧττον ἔχει 
τῶν ἀγαϑῶν. 
l0 19. Ὅτι ὅ ξὺν τῇ δυνάμει τῶν πέλας νικήσας οὐδὲν 
ἧττον ὥσπερ νενιχηκόσι τοῖς ἡσσημένοις παραχωρήσει μεγα- 
λαυχεῖν. τῷ πρὸς διττὴν αὐτοὺς ἀγωνίζεσθαι δύναμιν. 
, € , 3 1 L4 ' , ^ 324^ 
x. Ὅτι xivóvrvov» ἐλπὶς ἄνευ κιγδύνων τίϑησι τὸν &À- 
πίζοντα τῷ προησφαλίσϑαι τῶν δυσχερῶν τῇ δοχήσει τὰ πρά- 
* , , 
15yuara. πολλάκις γὰρ καὶ TO γ᾽ ἀληϑὲς ἐν ὑπογοίᾳ γενόμενον 
ἀσφαλές. 
€t, ΒΥ E M. , 
κα΄. Ὅτι xai αὖϑις ὃ τῶν ᾿Αβάρων ἡγούμενος ταῖς mQo-. 
E , "m 1 " , 
zv ἐχρήσατο ἀπειλαῖς. χαὲ ἐπειδὴ κομπάζων καὶ μεγαλορή- 
pov ἐσότι ὑπάρχων οἷόστε οὐκ ἐγένετο ἐχδειματῶσαι τοὺς 
c T . . - 
20Pouaíovc* οὗτοι γὰρ δὴ πρὸς oic ovx ὀῤῥωδία τις αὐτοῖς 
, ? ^ ^ 5? , , ^ 
ἐνέσκηψε, αλλὰ yag καὶ ἀπεφλαύριζον καὶ περιεφρόνουν τὸν 
βάρβαρον, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ κομπωδεστέραις ἐχρῶντο ταῖς 
? 
ἀγντιλογίαις. 
4. μὲν ed. 


modo ad nihilum redactas. Haec et similia , inquam , temporis cir- 
cumactio ac perpetua movitas tum ante nos demonstravit, tum οἱ 
deinceps, donec hominum genus erit et bellandi usus, spectanda 
exhibebit. 

18. Eatenus laborandum est, quatenus laborum utilitate frui 
quis potest: nisi enim ita vivit, is etiamsi ceteros divitiis superet , 
ubertate tamen verorum bonorum inferior est, 

19. Qui finitimorum viribus adiutus vicit, is occasionem prae- 
bebit victis, ceu si essent victores, gloriandi, quasi ipsi contra vires 
duplo suis maiores pugnaverint 

20, Periculorum exspectatio extra. periculum exspectantem col- 
locat; propterea quod suspicione malorum rebus suis cavet: saepe 
enim id etiam, quod reapse impendet, si suspicione praeoccupetur, 
tuto cavemus. 

21. Avarum dux praedictas denuo minas intentavit: neque 
tamen iactantia tumidisque verbis Romanos territare potuit. Porro 
hi, nullo timore correpti , non solum barbarum contemnebant ac 
flocci faciebant, sed ultro etiam iactantioribus responsis non tem- 
perabant, ; 


432 EXCERPTA 
κβ', Ὅτι μεμίσηταιε vvgayyig, xai. dyrinaog εἴη 0 vv 
ραγνούμενος. * 


, €, - d , » € 1 CRT 
xy. Ὅτι τῇ καχηγορίῳᾳ ἔνεστιν ὡς τὰ πολλὰ ἐπιχαιρε- 
R. 3δρκάκῳ ἰούσῃ ἀόχγως περινοστεῖν τε καὶ ὑὕπευρύγεσϑαι. τὸ 
c - 5 ^ 
ξαυτῆς οὖν ἐπιτελοῦσα éqorov ψιϑυρίζουσα κατὰ τούτου.5 
3 ' LE A , 5 » 2.3 v ΨΦ , ,, Le] ' 4 
ἐπεὶ δὲ ἐνεφωλευξ τοῖς ὠσὲ, v0 ἀσταϑμητοὸν τε χαὶ ἀλλόχο- 
, , ^w € € , » 
Cod. 352 τὸν τούτου ἐχτραγῳδοῦσα, OL... et n : ὑπήχοον ἤχϑοντο, 
* M c , € Li 
καὶ περιέφερον ὃν στύματι TOY ἡγεμόνα ἅτε αἀγοσιουργόν, ὁ 
x0Ü'. Ὅτι ὃ ἱστυρικός φησι lMévavógog περὲ Ἰσαοζίτου 
τοῦ ἐν Περσίδι σταυρωϑθέντος, τραγῳδίαν ϑέμενος καὶ τὸντο 
ἄνδρα ἐσότι ἀγασϑείς" ,6v νῷ ἐβαλό ἧς χαὶ ἄξιον τῷ 
αἀγόρα ἔσοτι &y $t hs Ὁ ἐβαλόμην, ὡς x«t ἄξιον τῷ 
- - - - , 2 ς« , 2 , : 
τοῦ ϑεοῦ ϑεῤραπευτῇ τῷ βαρβάρῳ ἕν ἑξαμέτρῳ ἐπίγραμμα 
n Α] . , 2 , [4 
λέξαι. καὶ δη λέλεχκταί μοι, ἐπίγραμμα ce 
' , 
Ἦν πάρος ἐν Πέρσῃσιν ἐγὼ μάγος ἸΙσαοζίτης 
' , 2 , 
εἰς ὑλοὴν ἀπάτην ἐλπίδας ἐκχρεμάσας. 15 
* ὟΝ ^ » , GÀ , * PED 
eeu δὲ πυρσὸς ἔδαπτεν ἐμὴν πόλιν, ἦλθον ἀρῆξαι, 
Ν ' "— , 
79s δὲ xai Χριστοῦ πανσϑεγέος ϑεράπων. 
, ) 5 , , | E] * ^» 
κείνῳ ὃ ceni δύναμις φλογὸς, AM χαὶ ἑμπῆς 
γικηϑεῖς νίκην ἥγυσα ϑειοτέρην.. 


1. εἴη] αἰεὶ B. 3. ἐπιχαιρεχάχῳ οὔσῃ Ν., ἐπὶ χαιρεχάχῳ 
ὄσσῃ cd. 5. ἐφότου] ἐφοίτα coni. B. 7. o£ .... ὑπήχοον 
οἱ χατὰ τὴν Περσῶν ᾿Αρμεγίαν χαὶ Ἰβηρίαν ὑπήχοον coni. N. 
το.τοῦ N., τούτου ed. 11. ἐς τό τι ed, ἐβαλόμην N., ἐβου- 
λόμην ed. 14. Hoc epigramma editum est in Anthologia Gr. 
T. L p. 27., ubi hominis nomen scribitur ᾿Ισβοζήτης. 


22. "Tyrannis invisa est, fitque inimicus, qui tyrannidem patitur, 
23. Maledicentia, quae aliorum miseriis gaudere solet, impu- 
denter grassatur, atque in eo suum officium exsequitur, quod alie- 
uae famae obtrectat. Postquam vero aures hominum insedit, 
inconstantiam et iniquitatem eius supra modum incusans; (qui Per- 
sarmeniam et lberiam incolebant,) eum oderant, ac veluti scele- 
stum differebant sermonibus ducem. 
24. Ait historicus Menander de Isaozita, qui apud Persas in 
crucem actus est, postquam multa de luctu suo et de laudibus ho- 
minis praemisit: ,,Eidem destinaveram sex versiculorum epigramma, 
prout famulo Dei, quamquam barbaro, dignum erat, inscribere. 
Est autem epigramma hoc: ' 
Eram olim inter Persas magus ego Isaozita, 
Qui perniciosa in fraude spem collocaveram, 
Cumque urbem meam ignis corripuit, veni auxiliaturus ; 
Venitque simul Christi invicti famulus. - 
Ile sane vim igneam exstinxit; sed tamen ego 
Victus victoriam retuli diviniorem," 


»- 


E MENANDRI HISTORIA. 433 


, e, * 
κε. Ὅτι ὃ αὐτὸς ᾿Ισαοζίτης, παραινούντων αὐτὸν dorav- 
» f ', »ὝἬ; 
θωμένον ὃγτα ἐς τὰ πάτρια μεταϑεῖναι νόμιμα καὶ σώζεσϑαι, 


᾿- ἔφη μεταμελεῖσϑαι οὐχ ὅτι ἐς τοῦτο ἔγγω σωτηρίας &X9eiy ,R. 36o 


E] , e » » , - 2,4. ^ ' M M , 
ἀλλ ὁτὲ &yyo OWé. ταῦτα ἔλεγε γλιχόμενος xara τὸ ἀπα- 
δραίτητόν τε καὶ καρτερὸν τῶν οὐρανίων ἐκ. διὰ παλαιῶν 
2 »Ἤ « 
στεφάνων τὰ ἀχκήραια ἀναχεῖσϑαι γιχητήρια, xai ἠξίου τὸ 
r! n , , - 
βοαχὺ καὲ͵ ἀνόνητον τοῦ (Mov δοκεῖν τίϑεσϑαι ἐπὲ Qn... 
δια . . ες ἀεί, 
, €, c 3 ^ , - 2 ω c * , 
xS. "Ori ἡ εἰς τὰ μέγιστα τῶν ἐγχειρημάτων δρμὴ πλέ- 
100» πέφυχε τὸ ἀναχαιτίζον τοῦ παρορμῶντος ἔχειν, ἄλλως 
A 3 y » - »Ω." 
τε καὶ 5v αὖϑις ὦσιν οἱ ἐς προῦπτον χίγδυγνον ἐθέλοντες 
ἀφιέναι. 
" ^ - , 
«D. Ὅτι περὲ llgoxoníov τοῦ ἱστορικοῦ xai διχηγόρου 
, y 
φησὶν ὃ ἹΠένανδρος" ,,οὐ γὰρ ἐμοί γε δυνατὸν, οὐδέ ys ἀλ- 
15Àoc πέφυκε ϑυμῆρες, τοσαύτῃ λόγων ἀκτῖνι τὴν ἐμαυτοῦ ϑρυ- 
αλλίδα ἀντανασχεῖν. ἀρχέσει δέ μοι ἐν μικροῖς [πάγκαλον 
δεῖσϑαι) τοῖς ἐμαυτοῦ, καὲ τῷ ᾿ἩἸσχραίῳ [{ἕπεσϑαι] ποιητῇ 
3^4 ἡ , , ' ? ᾿ 
ἡλίϑιον τινὰ χαὲ παράφρονω εἶναι φάσχογτι τὸν ἐς τοὺς 
i 
κρείττονας ἁμιλλώμενον." 
, ! ' € 
20 xy. Ὅτι μετὰ τὴν τῶν L4Bagov ἡ .... λέγεται xoi 
τὴν 2... 0 τῶν ᾿Αβάρων . . | 
v. μὸν ἐπεγεγχεῖν ἐτόλμησ . .. γράμματά τὸ xai διφ - « « - 


15. Pro. ἐμαυτοῦ ϑρυαλλίδα membr, exhibere visae sunt ἑχέστου. 
ϑούαμϑα., μεσημβρινὴν δᾷδα ed. 16. 17. uncis inclusa Maius 
ita edidit, 20. ᾿Ἵβάρων ἧτταν coni. N, 22. xai διφϑέρας 
coni. N. : 


25. Idem Isaozita, quum quidam hortarentur eum cruci iam 
adfixum, ut ad patria sacra revertens fatum supremum declinaret, 
poenitere se ait, non quod salutis adoptandae consilium cepisset , 
sed quod sero cepisset. Haec aiebat cupiens per suam firmitatem 
alque constantiam coelestes coronas adipisci . . . et brevem hanc 
et inutilem vitam parvi aestimare videri volebat. —— ^ 

26. Magna ausa animum potius reprimere, quam excitare, so- 
lent; idque praecipue si ii praesentes sint, qui ad apertum discrimen 
hominem impellunt. 

27. De Procopio historico et iuridico ait Menander: ,,Neque 
mihi possibile est, neque alioquin animo destinatum , ut contra 
tantum eloquentiae splendorem exiguam meam candelam attollam, 
Satis erit mihi tenuitas mea; Ascraeoque poetae audiens ero, qui 
cum potioribus certantem stultitiae insimulat atque dementiae," 


Dexippus, Eunapius etc. 28 


R. 361 
Cod. 321 


434 EXCERPTA 


εἰσίν" ὅϑεν ἀναλεγόμενοι γνῶ. . .. 
χωτάτῳ ἐς τὰ φύλα . « Τιβέριον δὲ φάναι ἀμοιβαέῳ VR 

x9' .. εἶναι ἐπιτήδειον - 

λ΄. Ὅτι ἐλπίδι τοῦ νικᾷν τοῦ πλείονος ὀρεγόμενος, τῆς 
ἀδήλου (ong &vadoytodpsvog τὸ σφαλερὸν, ἕξει τὴν αὑτοῦδ 
δόχησιν ἀβουλίας ὑπόϑεσιν. 

λα΄. Ὅτι οἱ ἀνγϑρωποὶῖ οὐ xa9? αὑτοὺς ἀδικοῦγνται μόνον, 
ἀλλὰ συναδικοῦνται καὶ φίλων, ὡς εἰκὸς, ὕφ᾽ ἑτέρων πα- 
Θχόντων χαχῶς. Pu) 

AB... Ὅτι οὐχ ὅστις ἀντεπιβουλεύει τοῦ δικαίου κατόπιψι ο 
ὀφϑήσεται, ἀλλ᾽ ὃς ἐπιβουλεύειν τῶν χαλεπῶν ὑπόϑεσις 
γίνεται. 


R. 362 Ay. Ὅτι ΘΝ μόγη καὶ φϑόνου κατάλυσις τὰ 


c.À.C.580 
Ind. 13 
Tiber. 3 


καιριώτατα συγιστᾷ. 
λό, Ὅτι τὸ εὔδαιμον οὐκ ἐξ αὐτομάτου τινὸς ἐπιῤῥεῖ,, 15. 
5 , € -" , - b] , c F, T e M 
ἀλλ᾽ ὃτι τῆς ἀληθοῦς εὐτυχίας οἱ πόροι γογεῖς" οϑὲν καὶ 
ἡδυτέρα τις 5j ἐκ τῶν πόνων ἀπόλαυσις. 
λε. Ὅτι ὡς ἔοικε, πρὶν ἢ Παυρίκιον ἡγεμονεῦσαι τοῦ 
^ M - , ?» , » 
στρατοῦ, τὰ κατὰ TOV δασμοφορούντων ἀδικήματα ἐσφηλξε 
Ῥωμαίους: ταύτῃ TOL κατά τιγὰ ϑεήλατον ὀργὴν τὰ δοκητ 80 
ϑέντα οὐκ ἐτελέσθη, ἀλλὰ γὰρ xai ἀπέσκηψεν εἰς τοὐγαγ-- 
» , M P - , x 
φσίογ. φιλεῖ γάρ zog τὸ ϑεῖον τοῖς ἀδικα πεπραχόσιν OUT. 


5. αὑτοῦ Ν., αὐτὴν ed, 6. ἀβουλίας cod., εὐβουλίας ed. 
22. οὐδ᾽ coni. Cl. ' 


OA oie e Nc e E T qe eV wat EU Ri eun P2 EQUES 

29. » . esse idoneum. 

3o. Qui spe victoriae animum ad plura cupienda adiicit, is 
si incertorum eventuum lubricitatem secum reputet, falsa de se ipso 
opinione ad prava consilia ducetur. 

3:1. Homines non in propria tantum persona laeduntur, verum 
etiam in aliena, cum amici nostri videlicet ab aliquo iniuriam pa- 
tiuntur. 

3». Non qui insidias pari astu repellit, iustitiam deserere vi- 
detur; sed qui prior insidiatur, is mali causa est. 

33. Sola ambitionis fuga et invidiae omissio res deploratissi- 
mas corrigunt. 

34. Felicitas haud a caeco eventu fluit, sed reapse bonae for- 
tunae parentes labores sunt. Quare et suavior est post exantlatum 
Jaborem voluptas, 

35. Antequam Mauricius ductaret exercitum, iam iniuriae, ut 
arbitror, adversus stipendiarios populos rem Romanam labefactave- 
rant. Eam ob rem atque ob coelestem nescio quam iram suscepta 
consilia successu caruerunt , immo contrarium exitum nacta sunt. 


E MENANDRI HISTORIA. 435 


“οἰομένοις τὰς ποινὰς ἐπιφέρειν, ὡς ἂν τῷ παραλόγῳ Tdwc.A.C. 580 
“ἀποβάντων σωφρονίζοιντο πλέον. 
Ad. ᾿“φεστηχκότος γὰρ ἔτι τοῦ τῶν πολεμίων στρατοῦ 
καὶ τὸ πλῆϑος τῆς Ῥωμαϊκῆς δεδιότος, καιροφυλαχοῦντος δὲ 
δεῖ πῃ διασπασϑεῖεν xai δώσοιεν αὐτοὲ τῆς xa9' ξαυτῶν ἐφό- 
δου καιρὸν ἐσύμφορον' ἔδοξε δέ τισι τοὺς ἅμα πάντας ἄἀ- 
προσμάχους νομιζομένους, τούτους κατὰ τὴν πολεμίαν διαι- 
ρεϑέντας εὐεπιχειρήτους ποιῆσαι. 
AU. Ὅτι εἰπὼν περὲ τῶν ὀχτακοσίων λευχῶν ἵππων τῶν 
10)a0 ᾿ἡζαρέφϑου ἁλόντων καὶ ἐς ϑρίαμβον ἀχϑέντων, φησὶν 
0 ἱστορικὸς ΠΠένανδρος :,.ταῦτα μὲν ἡ ἀβουλία καὶ ἡ x«ra-. 
φρόνησις ἡλίκα κατεργάζονται xaxà παραστῆσαι βουλομένῳ 
λέλεχται, xa) ὡς ὃ ϑεὸς, ἡνίκα ἄν οὐ ξυγεπιλαμβάνηται, xat 
τὰ δοχοῦντα εὖ. βεβουλεῦσϑαι περιάγεται ἐς τοὐναντίον, xa 
τιδὼώς ἄγαν χαλεπὸν xai πολιτείαν διαφϑεῖραι δυνάμενον τὸ 
τῶν ὑπηκόων ἀνήκοον. Παυρίκιος μὲν γὰρ ὃ τῶν “Ρωμαίων R. 363 
στρατηγὸς εὖ βεβουλευμένος, xai xa9' ὅσον οἷόντε. ἦν ἀνγ- 
ϑρώπῳ προέγγω τὰς ἀδήλους τῶν πράξεων ἀποβάσεις, τῇ δὲ 
τῶν ἄλλων στρατηγῶν ἀκοσμίᾳ τὸ μὴ φυλάξαι τὰ πρὸς αὖ- 
207100 εἰρημένα ve καὲ παρεγγυηθέντα ἐς ἔσχατον κινδύνου τὰ 
“Ρωμαίων ἤλασε πράγματα. καὶ οὐχ 5 σταλεῖσα μὲν πρὸς (οὰ. 332 
τοῦ ἡγεμόγος κατά τὲ τὸ Ζούβιον καὲ ᾿Ιβηρίαν ταῦτα ἐδυσ- 
4. “Ρωμαϊχῆς] δυνάμεως add. ΒΞ. γι. χατὰ N., καὶ τὸ ed. 9. 


τῶν post ἵππων add. B. 12. χατέργαζον τὰ xaxa ed. 18. 
δὲ B., τε ed. 19. τὸ] τῷ coni. B. 


Solet enim numen iniquis nec opinantibus poenas infligere, ut subi- 
tis casibus modestiores reddantur. 

36. Nam quum adhuc hostilis procul esset exercitus , copia- 
rumque Romanarum numerum pertimesceret, atque idoneum tem- 
pus exspectaret , dum hae fortasse dispergerentur, atque incursioni 
hostili cum ipsorum damno patescerent; visum est nonnullis opti- 
mum fore, si, qui coniunctim invicti essent, eos per hostilem agrum 
palantes periculis irretirent, 

37. Postquam narravit de octingentis albis equis ab Azarephtho 
captis atque in triumpho ductis, Menander historicus ait: ,,Quan- 
ta quidem mala a stultis consiliis et negligentia manaverint, intel- 
ligentibus satis demonstratum est: quodque deus, nisi in partibus 
nostris sit, ea quoque, quae recte — videntur, in contra- 
rium vertat: et quod gravis sit ac pessumdandae rei publicae idonea 
subditorum inobedientia. Mauricius enim, Romanorum dux, quam- 
quam consilio praestans, et quantum homini licet, incertos rerum 
exitus praevidens; tamen ducum ceterorum incomposito ordine, qui 
eius dicta et monita neglexerunt, res Romanas in extremum discri- 


W356. y EXCERPTA 


τύχησε στρατιὰ μόνον, αὐτὸς δὲ ὃ Παυρίκιος ἀπαϑὴς xa- 
κῶν ἔμεινεν, [ἀλλὰ] κἀκεῖνος εἰς τελευταίας διωλίσϑησεν ἐλ- 
πίδας, ὅμως διεσώϑη μόγις." ὶ 

Ag. Ὅτι ἡ τῶν προσδοκηϑέντων ἀνάγκη τὸν προσδο- 
«χῶντα ῥᾳϑυμότερον διατίϑησιν. ὲ 5 

A9'. .. ἠλλάξατο τοῦ πονεῖν βίον τινὰ & . . . « μενόν- 
τῶν quoi xai τοῦ ἐνδοξοτέρου τὸ ἄδοξον. 

M. Ὅτι οὐκ ὃν δώμῃ σώματος, ἀλλ᾽ ἐν ἀνδρί ψυχῆς 7j 
τοῦ πολέμου δοπὴ κινδυνεύεται. Bei. 
.  &&. Ὅτι οὐδὲν οὕτω δᾳστώγης 3j τρυφῆς καὶ ἀναπαύληςτο 
ὡς κίνδυνοι χαὲ πόνοι καϑέστηκε αἰτιον" πόνοι μὲν γὰρ τῶν 
προχτηϑέντων ἀπόλαυσιν, ὥσπερ ταμεῖον τι τῆς εὐκλείας καϑε- 
στήχασι" τρυφὴ δὲ ἄνευ τοῦ προπαιδεύεσϑαι παντὸς τοῦ 
κάκιστα ζῆν ἡγεμών" ἔστε δὲ καὶ αὐτοῦ τοῦ ζῇν μετὰ τῆς 
ἀδοξίας ἀπαλλαγή. 15 

A.364 μβ΄. Ὅτι Ταγχοσδρὼ ἐβλήϑη ὕπό τινος ὀλεϑρίαν τινὰ 
i πληγήν. καὶ ἐμοί ys οὐκ ἀπότροπον φαίνεται τὸ τοιόνδε 

γεγέσϑαι" ἐργάτις γὰρ τῶν τοιούτων ἣ τύχη . πολλοὲ γὰρ 
“πολλάκις τῶν λίαν εὐδοκίμων ἐσφάλησαν, καὶ φύσει τινὲ τὰ 
παράδοξα τῷ ἀνϑρωπείῳ συμπεριφέρεται γένει. 20 


2. ἀλλὰ add. M, 5. ῥᾳθϑυμῶώτερον ed. δ. τινὰ du£poiuvov, 
Mévevdgóg φησι, coni, N. τι, αἴτεον B. ὅτε of ed. — 12. χα- 
ϑιστᾶσν coni. Cl, 13. πάντως coni. B, 14. ἔστιν ὅτε xai 
coni. B. 17. πληγὴν N., ἀλγὴν ed. ἄπο τρόπου coni. B. 


men adduxit. Neque solum exercitus , quem dux in Dubium et Ibe- 
riam miserat, rem improspere egit, ita tamen, ut Mauricius incolu- 
mis esset; verum et ipse in summis terroribus fuit, atque aegre 
vitam servavit," ᾿ 

38, Cum ea, quae impendent, vitari nequeunt , tunc ille, qui 
rem fatalem exspectat, audacior fit. 
^. 89. Laborem commutavit cum vita . ... . et decus cum 
dedecore. 

4o. , Belli cardo non in corporum robore, sed in animorum for- 
titudine vertitur. | 

4t. Nihil aeque, ut pericula ac labores, quietis et deliciarum 
eL otii facultatem comparat. Et quidem labores ipsam acquisitorum 
bonorum voluptatem, ceu praeclara custodia, conservant. Nam vo- 
luptas, quae disciplina non regitur, pessimae vitae dux est; quin 
adeo vitam quoque ipsam turpiter eripit. 

. 42.. Tanchosdrus ab incerto homine letale vulnus accepit: quae 
res mihi haud insolita videtur; talium quippe casuum fortuna ope- 
ratrix est: multi enim clari homines ab iguobilibus interempti fue- 
runt. Casus enim admirabiles et vulgo inopini naturam humanam 


*omitantur. Ru 


E MENANDRI HISTORIA. . 437. 


py. Ὅτι Ἰαυρίχιος ἡττηϑεὶς ὑπὸ Περσῶν μεγίστῃ xa- 

τείχετο ἀνίᾳ" οἷς yàg παρεν.. . « τι ἀποβαίνει. καὶ ἐν 

μὲν τῷ καιρῷ τῆς πράξεως ἀνϑέλκονται τῇ τοῦ περισσεύε-- 

σθαι ἀνάγκῃ, παραπάσης δὲ τῆς τιμῆς τοῦ ἔργου ἐν ἡσυχίῳ 

γενόμενοι τὸ λοιπὸν ἀϑυμότατα διατελοῦσι ἄρα λογιζόμενοι... 
μδ΄, "Or Θέόγνις * * * - 


3. ἀγθόλχονται ed, . . 4. παραπτάσης coni, Cl. . 5. ἀϑυμώ- 
verc ed. s 


43. Mauricius a Persis victus, in magno versabatur moerore ... 
Nam in ipso actionis momento vincendi necessitate abripiuntur: sed 
ubi laus victoriae avolavit, in desidiam incidunt et animum despon- 
dent. : 

44. Theognis... 


438 τς MENANDRI 


AnOSHAZSMATIA 


ΤΗΣ MENANAPOT IZTOPIAZ 
| EK TOT ZOTIAA, 


R, 352 α΄. ἡἭνανδρος Προτίχτωρ, ἱστορικὸς, ὃς λέγει περὲ 
ἑαυτοῦ" ,,ἐμοὶ πατὴρ Εὐφρατᾶς ἐκ Βυζαντίου δρομώμενος", 
ἦν" οὗτος δὴ οὖν ἥκιστα τῆς τῶν λόγων μετειλήχει παιδεί- 
ας" ἫἩρόδοτος μὲν οὖν μοι ὅμόγνιος, τῆς πρὸς τὸν νόμον 
ἀπογευσάμενος παιδείας" εἶτα ἀφηνίασε τῆς περὲ ταῦτα 
σπουδῆς" ἀλλ᾽ ἔγωγε οὔτι χρῆναι φόμην μὴ καὲ νόμοις ὅμι- 
λῆσαι, καὶ ἐς τέλος ἱκέσϑαι τῶν πόνων" καὶ δὴ ἀφικόμην,το 
ὡς μοι ὑπῆρχε δυνατόν" ἥκιστα δὲ ἐχρησάμην τῇ ἐπαγγελίᾳ 


FRAGMENTA 


HISTORIAE MENANDRI 


E SUI D A. 


b DL osador Protector, historicus, de se ipso ita scribit: 
»Pater mihi fuit Euphratas, Byzantio oriundus; minime ille quidem 
eruditus, — Herodotus vero mihi frater germanus erat, qui legum 
doctrina degustata, statim ab harum studio recessit. Ego vero et 
leges minime negligendas esse, et ad finem laborum perveniendum 
mihi esse existimavi: idque feci, ut licuit. Minime tamen huius 


: FRAGMENTA. 439 


τοῦ ἐπιτηδεύματος" οὐ γάφ μοι ϑυμῆρες ἦν ἀγωνίζεσϑαι δίκας, 
οὔτε μήν ἐν τῇ βασιλείῳ στοᾷ ϑαμίζειν, καὶ δεινότητε λόγων 
τὰς τῶν ἐντυγχανόντων οἰκειοῦσϑαι φροντίδας" καὶ τὰ σπου- 
δαῖα τοιγαροῦν παρεὶς καὶ τὰ χείριστα ἑλόμενος, κεχηνὼς περι-- 
δενόστουν" καί μοι καταϑύμιοι ἦσαν oi τε ϑόρυβοι τῶν χρω- 
μάτων καὶ οἱ ἁμιλλητήριοι τῶν ἵππων ἀγῶνες, ἔτε γε μὴν xat. 
4j παντόμιμος ὄρχησις" οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ παλαίστραις ἐνα- 
πεδυύμην" καὶ ἐς τοσοῦτον ἐξώχειλα ἀφροσύνης, ὡς καὶ τὸν 
φαινόλην ἀποδύσασϑαι, συναποδύσασϑαι δὲ αὐτῷ xai τὸ vovy- R.353 
τοεχὲς, καὶ ἄλλο ὅ,τι ἐς βίον ἀγλάϊσμα" ἐπεὲ δὲ Πϊαυρίκιος 
τὸ βασίλειον διεδήσατο χράτος, τοῦτο μὲν προμηϑέστατα 
ἔχων ἐς τοὺς ἐπηκόους, τοῦτο δὲ καὶ ΠΠουσῶν ἐραστὴς, ποιη- 
μάτων v8 καὶ ἱστορίας ἥδιστα ἐπαΐων, ὡς καὶ τὸ πολὺ τῆς 
γυχτὸς μέρος καταγναλίσκειν περὲ τὰς τοιαύτας φροντίδας, 
15xai παρορμᾷν ἐντεῦϑεν καὶ ὀξύγειν τοῖς χρήμασι τοὺς du- 
βλυτέρους τὸν λογισμὸν, ἀγαπητῶς ἐν τῷ τότε ἔγωγε ἀλύων, 
καὶ δυσανασχετῶν τῷ μὴ τὰ δέοντα ἔχειν, ἀναλογιζόμενος. 
ἦν ὡς οὐκ ἦν χρεὼν ἀνόνητά us περινοστεῖν. ὡς οὖν ἂν 
μὴ διὰ παντὸς χενεμβατοίην, ὡρμήϑην émi τήνδε τὴν συγ- 
δογραφὴν, ἄρξασθαι μετὰ τὴν ἀποβίωσιν τοῦ ᾿4γαϑώυ, καὶ 
τῆς ἱστορίας ποιήσασϑαι τὴν ἀρχήν." 
B. lMérvavógog ἐν τῇ πρώτῃ. — ἐν ταύτῃ τῇ γῇ πρε- 
σβεύς τις ἀκοντισϑεὶς διὰ τοῦ στήϑους ἀπώλετο: καὶ ἐντεῦ-- 
11. προμηϑέστατον cod, Vatic. 18. ὥστ᾽ οὖν ἄν cod. Vat. 


studii professione sum usus. Haud enim mihi cordi fuit causas in 
foro agere, vel regiam porticum frequentare, et eloquentiae facul- 
tate aliorum studia mihi conciliare. Quare meglectis rebus seriis, 
deteriora sectari, et otiosus circumire coepi. Ac placuere mihi stre- 
pitus musici, et decursiones equestres: praetereaque saltationes pan- 
iomimorum. Ad haec et in palaestris frequenter me exercui, et 
eo amentiae processi, ut paenulam quoque, et cum ea sanam men- 
iem omnemque modestiam, quae vitam ornat, exuerem.  Postea- 
quam vero Mauricius imperium capessivit, princeps, qui et populi 
salutem provide curabat, et Musas amabat, poematibusque et hi- 
storiis audiendis quam plurimum delectabatur, utpote qui magnam 
noctis partem ipse in iis studiis consumeret, et ingenia hebetiora 
munificentia excitaret atque acueret: tune ego merito dolens οὗ animo 
aeger, quod ea, quibus opus esset, non haberem; mecum repu- 
tare coepi, non oportere me vitam adeo inertem «et otiosam tra- 
ducere. Quare ne prorsus nihil agerem, ad hanc historiam ani- 
mum  appuli, eiusque conscriptionem ab obitu Agathiae auspi- 
catus sum." ΄ 

2. Menander libro primo. — Hac in regione legatus quidam 


* 


440 MENANDRI 


n.354 9er Ἴωσι xai Αἰολεῦσιν αἴνιγμα ἐγίνετο: Θρᾷκες ὅρκια οὐκ 
ἐπίστανται. voc. Θρᾷκες, 

R. 364 y. Eió τοῦτο ἀβελτηρίας ἤλασεν αὐτοῖς ὃ νοῦς, ὥστε 
'ϑάτερον μέρος τὴν κατὰ ϑατέρου μᾶλλον, ἢ τὴν κατὰ τῶν 


πολεμίων, ξὔχεσϑαι γίχκην. voc. ἀβέλτερος. 5 
R. 365 δ΄. ᾿Αλλ᾽ οὐχ αἰσίως αὐτοῖς ἐπέπνευσεν ἡ τύχη" οἵ γὰρ 


H loo . 3 c , ' - ᾿ς » 
ἐϑελοχακοῦντες οὐχ ὑπεστάλησαν. — καὶ τοῦτο οὐκ αἴσιον 
δόξαι ἂν βασιλεῖ, voc. αἴσιος. : 
^O Ov c "et. 1 , » 3 , 
δ (yag Ovvvov ἡγεμὼν μέγιστος ἔτυχεν ἀναπαύ- 
λης. voc. ἄνάπαυλον. τὸ 
R. 360 c. Κατιόντων τῶν Lfagorv κατ᾽ ὀλίγους, οἱ στρατη- 
yol γνώμῃ ἐχρῶντο παραχρῆμα ἐπιϑέσϑαι σφισὲ, κἀκ τούτου 
us , "» , 
ἀνάῤδοπον τιϑέναι τὴν τῶν ᾿ΔΙβάρων κατάβασιν. voc. ἀνάῤ-: 
ὅοπον. ; | ) : 
R.364 DU. Oi “Ρωμαῖοι γὰρ οὐκ ἀπετάφρευον τὸ πρότερον ,y5 
οὔτε μὴν ἐν ἐπιστήμῃ πάμπαν τὸ τοιύνδε εἶχον πρότερον, ἢ 
JMavgrziov τὸν Παύλου ἡγήσασθαι τοῦ ξῴου πολέμου " ἐπει- 
δὴ δὲ, ὅτε τὴν στρατηγίαν εἶχεν ἡγεμονεύουσαν αὐτῷ τῆς 
ini τὴν βασιλείαν ἀτραποῦ, τὸ τοιόνδε δαϑυμίᾳ παροφϑὲν 
ἐς τὸ δέον ἐπανήγαγε: “Ῥωμαίοις γὰρ μὴ βουλομένοις ἦν 1059 
^ , P4 
χρῆμα, καὶ εἰς λήϑην κατώλισϑεν. πόνος γὰρ Ox» πολέ- 
ὲ i ? ' 
puóg, voc. ἀπετάφρευονγ.- 


6. ἐπέπνευσεν N., ἀπέπν, vulg. 7. οὐχ delendum censet K üst. 
9. Ὠϑέγαρ e coni, N., 992 γὰρ vulg. 18. ὅτε ed, Küst. 


iaculo per pectus transfixo interiit. Atque hinc apud Ionas Aeoles- 
que proverbium ortum est: Thraces foedera nesciunt. 

3. Eo vesaniae progressi sunt, ut a sese invicem magis, quam 
àb hostibus, victoriam reportare optarent, 

4. Verumtamen iis feliciter non adspiravit fortuna; refractarii 
enim milites obsequium et operam denegaverunt. — Hoc sane regi 
decorum mon videbitur. 

5. Odigar, maximus Hunnorum dux, quietem morlis conse- 
cutus est. 

6. Quum Avares manipulatini descenderent, visum est duci- 
bus illico eos adgredi, atque ita retrogradam efficere illorum in- 
€ursionem.: 

7. Romani antea castra sua fossis non muniebant, nec rci eius 
rationem üllo modo norant, priusquam Mauricius , Pauli filius, in 
oriente beli dux constitueretur. llle vero imperio recepto, quod 
ipsi viam ad imperium munivit, rem praedictam per socordiam iam- 
diu intermissam in usum revocavit." Quippe Romani laborem eius- 
modi defugiebant, remque obliyioni tradiderant, Labor enim igna- 
iae inimicus est. 


20 


^ FRAGMENTA. A41 


ἡ. Ὃ δὲ ἐπετοξάζετο κατὰ τοῦ βαρβάρου, καὶ μάλα εὖ- Β. 368 


» * - 
στοχώτατα τὸ χέρας ἐκχτείνας ἀφίησι τὸν ἄτραχτον κατὰ τοῦ 
Κώχ " τὸ δὲ βέλος ἀνεῳγμένον προφϑάσαν τὸ στόμα. éxci- 

X * , Σ u - " vo € ' i Y , 
σε ἐμπεσὸν, κατέπαυσε τὴν πτῆσιν» xoi δὴ ὃ Koy εὐϑυω- 
' 
5oóy ἀπεβίω. voc. ἄτρακτον, εὐθυωρόν et Ko. : 
9. lIMaS9ív ὡς ταῖς ἤδη ὑπὸ Ζαχαρίου δοκιμασϑείσαις 
^ * τ 
σπονδαῖς οὐ στέργουσι Ῥωμαῖοι, ἐπαφίησι τὸν Ταγχοσδρῶ 
κατὰ τῆς Ῥωμαίων ἐπιχρατείας. voc. δοκιμάσας. ς 
^ - ν᾿ c Xa. 
v. Ὃ δὲ Ταγχοσδρὼ, ὃ τοῦ Χοσρόου στρατηγὸς, οὐχὲ 
» , 
ἀοἐλέφαντάς τε xai ἀγροίκων ὅμιλον xai ἕτερα ἅττα φόβητρα, 
, ^ c , » , 3.73 - , - 3 ' 
χόμπῳ μὲν ἁρμόδια, ἔνεργά τε xai ἐμβριϑὴ οὐδαμῶς, ἄλλα 
ς , , s 
τοὺς μαχιμωτάτους τε καὲ εὐοπλοτάτους ἀγείρας, πλήϑους τὲ 
ἀγενοῦς ἀντάλλαγμα τοὺς τὰ πολέμια δεινοὺς ἀποχρίνας. voc. 
2? ^w - * 
ἐμβοιϑῆ νοῦν et Ταγχοσδρὼ. 
* Li 
15. Kai aj$9ig ἑστάναι τε ἐμβριϑέστατα καὶ ἐπαμύνειν 
τῇ πόλει. itidem s. voc. ἐμβριϑῆ νοῦν, 
ux. Ὃ δὲ ἡγεμὼν ἐν &vi τῶν ἑπτὰ λόφων ἀνελϑὼν, ἐπε- 
ϑείαζε ῥήμασι βαρβάροις, καὶ γαυρῷ τῷ φρονήματι μεγαλη- 
γορίᾳ ἐχρῆτο. woc. ἐπεϑείαζε. 


ιβ΄. Oi δὲ ἄβαροι κατὰ τὴν τοῦ πολέμου κίνησιν ἐβού- R.36o 


3 E] - - vv » ^ *5 τ 
Aoyro ἤχον ἐγεῖραν ξυμμιγῇ τε καὶ ἄγριον, ἔτι δὲ οὖν ξὺν 
» - - e ^ 3 
τῷ ἀλαλάγματι ἐπιδουπῆσαι τοῖς τυμπάνοις, ὅπως ἂν ἐς το- 


6. Menandri haec esse, quum sine auctoris nomine prolata sint; 
perspexit Valesius. 7. τὸν Χοσδρὼ vulg. 11. ἐγεργὰ s. V. 

Ταγχοσδρὼ, ἐναργῆ s. v. ἐμβριϑῆ νοῦν, 15. Hoc fragmen- 

tum Menandri esse affirmare non ausim. 


8. Ille vero arcum in barbarum intendens, iactu haud vano 
sagittam in Cochum emisit. Porro telum, cum per os apertam in- 
trasset, in gutture haesit. Cochus vero statim vita excessit. 

9. Comperto Romanos non acquieturos legibus foederis, quod 
Zacharias sancierat, Tanchosdrum provinciis Romanis immittit. 

10. "Tanchosdro autem , Chosrois copiarum dux, non elephan- 
tas turbamque rusticorum, et huius generis terriculamenta, ad osten- 
tationem quidem apta, verum nullo modo firma et secura, collegit, 
sed viros bellicosos et egregie armatos: selectis his, qui in re bel- 
lica excellerent imbellis multitudinis loco. 

Et rursus: Firmiter stare in acie, et pugnare pro moenibus: 

11. Dux vero in unum e septem collibus conscendit, et lym- 
phatiei instar barbara verba proloquens, insolenti fastu orationem 
lactantiae plenam habuit. ; 
|. 12, Avares autem sub initium proelii dissonum et horridum: 
clamorem tollere, et cum fremitu bellico tympana quoque pulsare 
statuerant, ut inopino illo vehementique strepitu Romanos percelle- 


442 MENANDRI 


R.361 σοῦτον αὐτοῖς ὃ χτύπος ἐξαρϑείη, Og καταπλῆξαΐ τε καὶ δε- 
|. δίξασϑαι τὸ “Ῥωμαϊκόν" ταῦτα ἐπεὶ προέγνω ὃ Βῶνγος, προ- 

ἀφηγήσατο τοῖς στρατιώταις, ὥστε αὐτοὺς τῷ ἀϑρύόῳ μὴ 

χαταπληγῆναι, ἀλλὰ προαγατυποῦντας ὕπερ ἔμελλεν ἔσεσϑαε 

ἐθίζεσθαι τῇ δοκήσει καὶ τῷ μήπω παρόντι πρὸς τὸ ἐσόμενον "5 
xai ὅταν αἴσϑοιντο τὸν πάταγον τῶν τυμπάνων, ἀντιπαταγεῖν 

χαὶ αὐτοὺς ταῖς ἀσπίσι, καὶ ἐπαλαλάζεϊιν τὸ ἐνυάλιον, xai 

παιανίζειν, καὶ τοῖς ὑδροχόοις ἀγγείοις ξυλίνοις οὖσιν ἐπι- 

κτυπεῖν. voc. ἐπιδουπῆσαι et δεδίξασϑαι. ἶ 

R. 358 ty. Ὃ δὲ Nagozc, ὃς εἰώϑει τῶν πολεμίων dei xga-1O 
τεῖν, κατά τινὰ ϑεήλατον ὀργὴν ἔφυγε προτροπάδην. voc. 
ϑεήλατος. : 

R. 365 ιδ΄, Ταύτῃ τοι, καὶ τῆς Νισίβιος πολιορκίας οὐ μέλον 
αὐτῷ. voc. οὐ μέλον αὐτῷ. 

t€. Ζ,εδιότες καὶ διανοούμενοι μηχανᾶσϑαΐ τε ἹῬωμαί-τϑ 
ovg, καὶ προκαλύμματι ἀποδράσεως περιπέττειν ὅ,τι ἂν εἴη 
αὐτοῖς τὸ πανούργημα. voc. περιπέττουσι- 

R54 ς΄, Ἐσήμηνε Σιλξίβουλος ὃ  Tovoxov ἡγεμὼν, ἐπὲ 
τῇ προσρήσει, ὡς ὃ Ῥωμαίων φίλος οὐχ ἧττον καὶ αὖ- 
τῷ ἐπιτήδειος, καὶ ὃ δυσμενὴς ὃὅμοίως. ἐπειδὴ οὖν τηνι-20 
καῦτα Ῥωμαῖοι Πέρσαις ἐπολέμουν, δέον εἶναι ἐν καιρῷ 
καὶ αὐτὸν ἐπιϑέσϑαν Πέρσαις.  woc. προσρήσεσν et ΣΣιλ- 


ξίβουλος. | E 
1t. óouz» coni. Küst. 18. Σιλξήβουλος Idem, qui supra 4fii- 
ζάβουλος εἰ «Σιλζίβουλος vocatur. Verba ἐπὲ τῇ προσρήσεο 


vulg. post tres versus, inter ἐπολέμουν εἰ δέον, ponuntur. N, 


rent ac territarent. At Bonus id praecognitum militibus iam prae- 
dixerat, ne re subitanea consternarentur; sed opinione praecipien- 
tes id, quod futurum erat, assuescerent ei, quod nondum acciderat: 
et ubi strepitum tympanorum audissent, ipsi quoque vicissim scu- 
tis concreparent, et paeana canerent, et situlis ligueis inter se colli- 
sis strepitum ederent. 

13. Narses autem, qui semper hostes vincere consueverat, tunc 
immisso divinitus impetu tergum hostibus dedit. 

14. Hac de causa, quum Nisibenae urbis obsidio ipsi curae 
non esset. 

15. Timentes autem suspicantesque, ne quid forte Romani mo- 
lirentur, fugaeque sub obtentu fraudem aliquam occultarent. 

16. Turcarum dux Sikibulus significaverat , Romanorum amicos 
et hostes sibi etiam non, minus tales esse. Quoniam igitur tunc 
Romani bellum cum Persis gererent,illum quoque ex foedere Persas 
pro oblata occasione adgredi debere. 


FRAGMENTA. 443 


d. Παρὰ δὲ Μενάνδρῳ σπαλίωγές εἶσε μηχανήματα ,R. 366 
καλύπτραι τινὲς βοείοις δέρμασιν ἐκτάδην Ἑυντεϑειμέναι, ξύ- 
λοις τε ἀνδρομήκεσιν αἰωρούμενοι" ὧν ἔνερϑεν ὑπεισδύντες 
ὁπλῖται, ἐν χρῷ τε τῷ τεΐχει προσπελάζοντες ᾿ ὕργανά T& 
Βλαοτόμα xoi τοιχωρύχα μεταχειριζόμενοι ὑπὸ γῆν αὐλῶνας 
ἐργάζονται, ἐγκείμενοί τε xai διορύττοντες, εἴ που τείχους τὸ 
μέρος καταῤῥίψαιεν, ἢ ἄλλῳ τινὲ τρόπῳ ἐντὸς κενωμάτων 
γενόμενοι ] δυοῖν ἀνύσουσί ys τὸ ἕτερον, ἢ τὴν γῆν ἀναῤῥή- 
ξαντες τοῦ περιβόλου γένοιντο. εἰσω" ἤγουν κατὰ τοῦ ἔνδον 
τοφρέατος τοὺς. σήφαγγας ἀγαγόντες , ém εὐϑείας ἐκκεγώσαιεν 
ἐφελκύσαντες τὸ ὕδωρ εἰς τὰ γλαφυρώ r6 xai χοῖλα τοῦ ὁ- 
ρύγματος. τοο. ὀπαλήονες. 
LE Τὸ γὰρ φίλερι τῆς φιλοπρωτίας μεταξὺ αὐτῶν συμυ- Ἀ.365 
πεσὸν, διέλυσε τὰς δυνάμεις. voc. φιλεριστῆσαι. 
15 t9'.. Πολλοὶ γὰρ ἐχλελοιπότες τὸν χάραχα, τὰς κώμας, 366 
ἐπόρϑουν, voc. χάρακα. 


Praeterea Valesius cum magna veri specie αὐ Menandrum scripto- 
rem refert quae apud Suidam de Mauricio Imperatore leguntur, 
s 'sequentia : 


ἣν « 9-— , 
20 Οὗτος προχειρίζεται στρατηγὸς τῆς ἑῴας ὑπὸ Τιβερίου 
2 3 , * - 5 
Καίσαρος. ὃς, Παυρίκιος, ἐν πολέμοις μὲν καὶ dydoiw ovx 


17. Apud Menandrum aütem σπαλίωγες sunt machinae, seu 
tecta quaedam ex pellibus bubulis expansis confecta, quae contis 
viri longitudinem habentibus attolluntur. Ea cum milites armati 
subierunt, ad moenia accedentes, et instrumenta lapidibus caeden- 
dis murisque subruendis tenentes, sub terra cuniculos agunt, ter- 
ram continuo fodientes, ut vel partem aliquam murorum deiiciant, 
vel si alio aliquo modo in loca excavata penetrarint, duorum alte- 
rum efliciant; aut, terra perfossa, intra muros perveniant; aut cuni- 
culis ad puteum intra urbem situm. perductis, aquam recta inde 
eliciant, et in excavatas fossas derivent. 

18. Nam contentio de principátu inter eos orta, copias belli- 
cas dissolvit. 

19. Multi enim derelicto vallo pagos diripiebant, 


Hic a Tiberio Caesare dux copiarum per Orientem constitutus 
€st: non ille quidem in bellis atque certaminibus innutritus', sed 


444 MENANDRI FRAGMENTA. 


ἦν ἐντεϑραμμένος, ἔμφρων δὲ ἄλλως xai ἐμβριϑὴς, καὶ xa- 
« ^ - X m. 
τηχριβωμένος, ξυγχεράσας τὲ ἐν ἑαυτῷ ἄμφω τὰ ἐναντίως 
ἔχοντα ἀλλήλοις, ὕγχον φρονήματος, καὶ πρᾳότητος, πάσης 
ὅπεροψίας v& καὶ ὀφρύος ἐλεύϑερον. τοιοῦτον δή τινὰ τὸν 
P4 - ^ 
ἸΠαυρίκιον ovra 7 τῶν πραγμάτων ἡγεμονία παραλαβοῦσα,5 
ἐγνέδειξέ. πως εὐκλεέστερον τῇ πείρᾳ. voc. Παυρίκιος --- et 
ὄγκος. 
^ | 
prudens vir et gravis, eruditusque. Qui duas res maxime inter se 
contrarias in se coniunxit, summam dignitatem “οἱ mansuetudinem | : 
arrogantia et supercilio plane liberam. "Talis quum esset Mauricius " 
natura, adepto imperio magis etiam inclaruit. : 


Quae Suidas sub vocibus ἄνάριστος et εὔψυχος Menandro hísto- 
rico tribuit, Polybii Appianique esse iam monuit Küsterus. .4t ne- 
que eum, neque Portum vidisse, quae sub voce ἀπ᾿ ἐχϑρῶν legun- ... 
tur, transcripta esse e Scholiis ad Aristophanis Aves v. 375 seqq. 
et ita quidem, ut ipsi versus 378 — 380 (ITROHOAS E vero in viris, 
quorum uterque poetam cum Scholiis ediderat, levitatem arguit vix | 
credibilem. Menander, suius verba afferuntur, comicus est. 


EKAOTLAI 
LUI ΨΩ) ἢ 
ἘΚΤΩΝΊΙΣΤΟΡΙΩΝ 
OATMIIIOAOPOT, 
KANAIAOT IZATPOT, 
NONNOZOT 


ΚΑΙ 


ΘΕΟΦΑΝΟΥ  Σ. 


EKAOPAI 
EK TON 


OATMIIOAQPOT 
IZTOPIKQON A4Or2O0N. 


EX HISTORIA 


OLYMPIODORI 
ε΄. EXCERPTA. 


5 

᾿ΑΙνεγνώσϑησαν ᾿Ολυμπιοδώρου ἱστοριχοὲ λόγοι χβ΄. ἄρχεταιλ. C. 407 

ἀπὸ τῆς Ονωρίου τοῦ βασιλέως Ῥώμης τῆς ὑπατείας τὸ RM 

βδομον, x«i Θεοδοσίου τὸ δεύτερον, κατέρχεται δὲ μέχρις A. C. 455 

ὅτου Βαλεντινιαγὸς ὃ Πλακιδίας καὶ Κωνσταντίου παῖς εἰς 154. 8 

. - ς , , γε͵ , , T c 'Theodos. 

Brgv βασίλειον τῆς “Ῥώμης ἀνεῤῥηϑὴ ἀρχήν. ovrog ὃ OV/-[un. 18 

γραφεὺς Θηβαῖος μέν ἔστιν, ἐκ τῶν πρὸς Αἴγυπτον Θηβῶν. 8 

τὸ γένος ἔχων: ποιητὴς, ὡς αὐτός φησι, τὸ ἐπιτήδευμα V.S 
Ἕλλην τὴν ϑρησχείαν" σαφὴς μὲν τὴν φράσιν, ἄτογος δὲ καὶ 

ἐχλελυμένος, καὶ πρὸς τὴν πεπατημένην κατενηγεγμένος χυ- 
τοδαιολογίαν. ὥστε μηδ᾽ ἄξιος εἰς συγγραφὴν ἀναγράφεσϑαε 

ὃ λόγος: ὃ καὶ αὐτὸς ἴσως συνιδὼν, οὐ συγγραφὴν αὐτῷ 

ταῦτα κατασχευασϑῆγαι, ἀλλ᾿ ὕλην συγγραφῆς ἐχπορισθϑῆναι 

διαβεβαιοῦται: οὕτως ἄμορφος καὶ ἀγίδεος καὶ αὐτῷ τοῦ 


« 


Le: sunt Olympiodori historiarum libri duo et viginti, ducto ini- 
tio ab Honorii, Romani Imperatoris, consulatu septimo, et Theodosii 
secundo: deducitque historiam ad id usque tempus, quo Valentini- 
anus, Placidiae et Constantii filius, Romanus Imperator declaratus est. 
Scriptor hic ortum ducit Aegyptiacis Thebis, poéta, ut de se ipse profi- 
tetur, religione vero gentium imbutus. Dictio illi clara, remissa tamen 
ac dissoluta, et in protritam devoluta verborum affluentiam. Oratio ita- 
que indigna, ut historiae adnumeretur: cuius ipse fortasse conscius, 
non historiam hanc a se adornari, sed materiam dumtaxat, seu com- 
mentarium historiae suppeditari contendit: adeo informis ac specie 


΄ 


449 -—- EXCERPTA 


, * - - ^ 
Aoyov ὃ χαρακτὴρ κατεφαίνετο. καὶ γὰρ οὐδεμιᾷ τῶν ἰδεῶν 
^ » » m 5 , , 2 
καλλωπίζεται, πλὴν tL τις ἕν τισι τῇ ἀφελείᾳ πλησιάζειν éx- 
Ῥιἡ βιάσοιτο. τῷ γὰρ λίαν ταπεινῷ καὶὲ ἐξευτελισμένῳ xad ταύ- 
Rl , 2? ? * ct c , LU EY 
τῆς éxnínrov , εἰς lÓwoviou0v ὅλως ὕπενήνεκται. ὕλην δὲ 
€ - , - 
αὐτὸς ἱστορίας ταῦτα καλῶν ὅμως xci λόγοις διαιρεῖ,, καὶδ 
προοιμίοις πειρᾶται κοσμεῖν. χαὲὶ πρὸς Θεοδόσιον τὸν βασι-- 
a , M 
λέα, ὃς ἀνεψιὸς ἐχρημάτιζεν 'Ovogíov καὶ Πλακιδίας,, ᾽419-- 
ν "t n - gs 
καδίου δὲ παῖς, πρὸς τοῦτον τὴν ἱστορίαν ἀναφωγεῖ. 
7 
A. C. 395 ΖΔιαλαμβάγει τοίνυν περὲ Στελίχωνος, ὅσην ve περιεβέ- 
" Ind.$91,»ro δύναμιν, καταστὰς ἐπίτροπος τῶν παίδων ᾿Αρκαδίουτο 
OnOr. i E - - - 
χαὶ "Orvogíov ὕπ᾽ αὐτοῦ τοῦ πατρὸς αὐτῶν Θεοδοσίου τοῦ 
μεγάλου". xab ὡς Σερῆναν νόμῳ γάμου ἠγάγετο, Θεοδοσίου 
Βχαὲ ταύτην αὐτῷ κατεγγυήσαντος. ὅτι τε μετὰ ταῦτα μὴ i 
Xov sig τὴν ἑαυτοῦ ϑυγατέρα Θερμαντίαν τὸν βασιλέα 
γώριον γαμβρὸν ἐποιήσατο. xat ὡς ἐπὲ πλεῖστον ἔτι μᾶλλοντϑ 
» , ' y , “- ὦ ^ ' ; 
27097 δυνάμεως, καὶ πολλους πολέμους ὑπὲρ Ῥωμαίων πρὸς 10124 
p y 197 ἐθνῶν κατώρϑωσε. καὶ ὅτι μιαιφόγῳ καὶ ἀπανϑρώπῳ 
» V. 10 -—' , ΠΝ Bi “" » , " ν 
lud. ipods Ὀλυμπίου, 0» ἄὐτος TD βασιλεῖ προσῳχείωσε, τὸν 
Ποαοῖ 4 διὰ ξίφους ὑπέμεινε ϑαάνατον. 
A.C.(i10. ὋὍτει ᾿ἥλαριχος ὃ τῶν Τότϑων φύλαρχος, 0v Στελίχωνξο 
οἰ .8 μετεχαλέσατο ἐπὲ τῷ φυλάξαι Ονωρίῳ τὸ ᾿Ιλλυριχόν' (τῇ yàg - 


Honori6G' ;, |. τὸ Y ; » SA 
αὐτοῦ ἣν παρὰ Θεοδοσίου τοῦ πατρὸς éxveveunuévov βασι-: 


carens etiam ipsimet dictionis suae character visus est. Et vero 
nulla: idea hic enitet, nisi quis eum alicubi simplicitati accedere 
contendat, Etsi neque hanc attingat, dum nimis humili ac vili 
dictionis genere usus, in idiotismum plebeiumque sermonem prorsus 
delabitur, Et licet silvam suum ipse opus appellet, libris tamen 
distinguit, praefationibusque ornare nititur. Historiam inscribit 
'Theodosio [Minori] Imperatori, qui Arcadii filius, Honorii ac Pla- 
cidiae patruelis fuit. "it Ἷ 
Narrat itaque, Stilichonem. ad magnam pervenisse potentiam, 
cum eum Theodosius Magnus parens ipse suis liberis, Arcadio atque 
Honorio, tutorem imposuisset, ac praeterea uxorem Serenam duxisset, 
a Theodosio aeque ipsi desponsam. Post etiam, filia sua Therman- 
tia nuptui Honorio Imperatori data, illum sibi generum adscivisse; 
indeque ad summam prorsus evectum potentiam. Multa pro Roma- : 
nis cum variis gentibus bella gessisse feliciter, donec sanguinaria - 
immanique Olympii opera, qui per Stilichonem Imperatori familiaris 
factus fuerat, ferro mortem excepit, :} 
Addit, Alarichum , Gothorum praefectum , Iu olim. evocarat 
Stilicho, ut Honorio Illyricum armis teneret, (haec enim. illi pro- 
vincia a parente Theodosio in partitione regni obvenerat,) tum .ob 
Sülichonis caedem , tum quod promissum illi datum non esset, cin« 


EX OLYMPIODORO. 449 


v 4 
λεύκ" οὗτος ὃ Ldiagtyoc, διά τα φόνον Στελίχωνος, xad A.C. 4o 
e Δ ; » Ὁ 2, 2314 » ΝΖ Ind.8 
OrL & συνέχειτο αὐτῷ, οὐκ ἐλάμβανε, πολιορχεῖ καὶ ἐχκπορ- 6 
2: d 3 Onor, 1 
9e τὴν “Ῥώμην. ἐξ ἧς χρήματά τε ἄπειρα ἐξεχόμισε, καὲς 
^ , , 
τὴν ἀδελφὴν “Ονωρίου, Πλακιδίαν, ἐν “Ρώμῃ διάγουσαν, 7- 
δχμαλώτισε. καὶ πρὸ τῆς ἁλώσεως δὲ ἕνα τινὰ τῶν xarà τὴν 
€ , E f« » 3 9 4. ἃ ' 
Ῥώμην ἐπιδόξων, ( Ἄτταλος ἦν ὁνομα αὐτῷ,) τὴν ἐπαρχότητα 
τότε διέποντα εἰς βασιλέα ἀνηγόρευσεν. ἐπράχϑη δ᾽ αὐτῷ 
ΕΟ , * ? u , 
ταῦτα διά τε τὰς προειρημένας αἰτίας, xai Ort Σάρον, xa 
3» ὦ , » M , ^ 34 ἡ 2 ΄ L4 
αὐτὸν Γότϑον ὄντα, xai πλήϑους μὲν ὀλίγου ἐπάρχοντα, («- 
4 ' ^ M ΄ 
τοχρε γὰρ διακοσίων 7 καὶ τριακοσίω» ὃ λαὸς ἐξετείνετο,) ἄλλως 
δὲ οἡρωϊχκόν τινα καὶ ἐν μάχαις ἀκαταγώνιστον, τοῦτον ὅτι 
TA Ψ x 
Ρωμαῖοι ἡταιρίσαντο δι’ ἔχϑρας ᾿4λαρίχῳ ὄντα, ἄσπονδον D 
ἐχϑρὸν ᾿Ζλάριχον ἐποιήσαντο. 
Ὅτι ἐν τῇ πολιορκίᾳ τῆς Ῥώμης ἀλληλοφαγία τῶν ἐνοι- Ἀ- C. 408 
L4 , P] , , - Γ Ind. 8 
€ » [ 
Ὅτι ᾿Δλάριχος, ἔτι ζῶντος Στελίχωνος, τεσσαράκοντα 
, H J. - , 
χεγτηνάρια μισϑὸν ἔλαβε τῆς ἐχστρατείας. 
U , "““ 
"Ort μετὰ. θάνατον Στελίχωνος ἀναιρεῖται ἔναποπνι- 
γεῖσα καὶ Σερῆνα ἡ τούτου γυνὴ, αἰτία νομισϑεῖσα τῆς 
2 , ' net , 
5οἐπὲ Ῥώμην ἐφύδου ᾿4λαρέχου. ἀναιρεῖται δὲ πρότερον με- 
τὰ τὴν ἀναίρεσιν Στελίχωνος ὃ ταύτης κἀκείνου παῖς ὅ 
Εὐχέροις. 
c ^ ' » 3 -. κε c , 
Or, τὸ Βουχελλάριος ovouco ἔν ταῖς ἡμέραις “Ονωρίου 
39 ^ - ? ^ 
ἐφέρετο κατὰ στρατιωτῶν ov μόνων “Ῥωμαίων, ἀλλὰ xac 


xisse ct cepisse Romam, in eaque urbe incredibilem argenti vini 
praeda avertisse. Quin et Honorii Placidiam, Romae tum agentem, 
captivam habuisse. Ante captam vero urbem illustrem tum virum , 
cui Attalo nomen, summam praefecturam gerentem, Imperatorem 
renuntiasse.  Actaque esse haec ob cas, quas diximus, causas, et ob 
Sarum, Gothum item genere, sed paucorum hoóiffnum praefectum , 
(vix enim ducentos, aut summum trecentos ductabat,) cetera ge- 
nerosum virum armisque invictum , quem quod socium sibi Romani 
adiunxissent, Alaricho exosum, hunc sibi implacabilem fecerunt 
inimicum. 

In hac urbis obsidione mutua carne pastos obsessos. 

Alarichum, vivente etiamnum Stilichone, militiae mercedem 
centenarios quadraginta accepisse. 

Post Stilichonis interitum  suffocatam periisse et Serenam, eius 
coniugem, quod Alarichi ad urbem adventus causa exstitisse puta- 
retur, interfectum antea, interempto iam Stilichone, filium eius ex 


Serena, Eucherium. : 
Buccellarii vocabulum Honorii Imperatoris temporibas tributum 


Dexippus, Eunapius etc. 29 


D 


45o EXCERPTA 


Τύτϑων τινῶν" ὧς δ᾽ αὕτως xoi τὸ φοιδεράτων κατὰ δια- 
ὅρου xai συμμιγοῦς ἐφέρετο πλήϑους. 

Ρ5 "On Ὀλύμπιος ὃ ἐπιβουλεύσας Στελίχωνα μάγιστρος 
τῶν ὀφφικίων γέγονεν" εἶτα ἐξέπεσε τῆς ἀρχῆς. εἴτα πά- 
λιν ἐπέβη ταύτης. ἔπειτα ἐξέπεσεν. εἴτα ἐχπεσὼν, δοπάλοις" 
ὕστερον ὑπὸ Κωγστανγτίου, ὃς ἠγάγετο Πλακιδίαν, παιόμε-: 
γος ἀναιρεῖται, τὰς ἀκοὰς πρότερον ἐχχοπείς. καὶ ἡ δίκη 
τὸν ἀγνοσιουργὸν εἰς τέλος οὐκ ἀφῆκεν ἀτιμώρητον. 

A.C.406 —— "Or. τῶν μετὰ “Ῥοδογάϊσον Γύτϑων οἱ κεφαλαιῶται ὁ- 
ποῖ 4 πτέματοι ἐχαλοῦντο, εἰς δώδεχα ovvrstvorrec χιλιάδας, 0UglO 
καταπολεμήσας Σηλίχων “Ῥοδογάϊσον προσηταιρίσατο, 

A. C. 410 Ὅτι ᾿Αλαρέχου νόσῳ τελευτήσαντος, διάδοχος αὐτοῦ "d 

Honor τοδάουλφος κι καϑίσταται ὁ τῆς γυναικὸς ἀδελφός. ᾿ 

"B o— On cv» ξηρὸν ἄρτον βουκέλλατον ὃ συγγραφεὺς καλεῖ- 
σϑαί go: * xot Vavdbit τὴν τῶν στρατιωτῶν ἐπωγυμίαν 15 
ὡς ἐκ τούτου Βουχελλαρίων ἐπικληϑέντων. 

Ὅτι Κωνσταντῖνος sig τυραννίδα ἀρϑεὶς πρεσβεύεται 
πρὸς Ὃνώριον, ἄχων μὲν χαὲ ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν βιασϑεὶς 
ἀπολογούμενος ἄρξαι, συγγνώμην δὲ αἰτῶν, καὶ τὴν τῆς 
βασιλείας ἀξιῶν κοινωνίαν. καὶ βασιλεὺς διὰ τὰ ἐνεστηκόταλο 
δυσχερῆ τέως καταδέχεται τὴν τῆς βασιλείας κοινωνίαν, κατὰ 
τὰς Bosrravíag δὲ ὃ Κωγσταντῖγος ἐτύγχανεν ἀνηγορευμένος, 


militibus, non Romanis solum, scd et Gothis quibusdam. Eodem 
modo et foederatorum nomen attributum inconditae et e diversis 
conflatae multitudini. 

Olympium illum, qui Stilichoni insidiatus erat, officiorum ma- 
gistrum factum, ea post dignitate excidisse. Dehine iterum poti- 
tum, rursum privatum esse: tandem fustibus a Constantio , qui 
Placidiam uxorem duxerat, mactatum occubuisse, cum ei ante caedem 
auriculae resecta fuissent. Ita impium illum non impunitum obiisse. 

Gothorum, qui - cum Rodogaiso erant, primarios viros Opti- 
matos appellatos ait, duodecim fere millium numero, quibuscum 
Stülichonem, Rodogaiso debellato, societatem iniisse. 

Alaricho morbi vi exstincto , successorem datum Adaulphum, 
uxoris fratrem. 

Panem siccum scriptor hic buccellatum vocari tradit , illuditque 
militum cognomini, üt qui hinc Buccellarii sint appellati. 

Constantinus ad imperium tyrannice sublatus, ad Honorium 
legatos mittit e&cusantes, invitum illum et a militibus coactum 
imperium suscepisse. Veniam igitur postulare societatemque impe- 
rii. Imperator propter impendentes molestias tantisper suscepit in 
societatem. Constantinus hic in Britannia renuntiatus fuerat, m:i- 
litari tumultu ad imperium adactus. Etenim ante Honorii consula- 


EX OLYMPIODORO. 4δι 


στάσει τῶν ἐκεῖσε στρατιωτῶν εἷς ταύτην ἀνηγμένος τὴν ἀρ- 
χήν" καὶ γὰρ ἐν ταῦταις ταῖς Βρετταγίαις, πρὲν ἢ Ovo- 
ριον τὸ ἕβδομον ὑπατεῦσαι, εἰς στάσιν δρομῆσαν τὸ ἐν αὐ-Α. Ὁ. 407 
ταῖς στρατιωτιχὸν, Ἰάρκον τινὰ ἀνεῖπον αὐτοχράτορα. τοῦ μος ἫΝ 
50à ὕπ᾽ αὐτῶν ἀναιρεϑέντος, Γρατιαγὸς αὐτοῖς ἀντιχαϑίσταται C —— 
ἐπεὶ δὲ καὶ οὗτος εἰς τετράμηνον, αὐτοῖς προσκορὴς γεγογὼς, 
ἀπεσφάγη, Κωνσταντῖνος τύτε εἰς τὸ τοῦ αὐτοχράτορος ava- 
βιβάζεται ὄνομα. οὗτος ἸΙουστῖγον καὶ Νεοβιγάστην στρατη- 
γοὺς προβαλόμενος καὲ τὰς Βροεττανίας ἐάσας, περαιοῦταν 
τοἅμα τῶν αὐτοῦ ἐπὲ Bovov(a», πόλιν οὕτω καλουμένην, πα- 
ραϑαλασσίαν καὶ πρώτην ἐν τοῖς τῶν Γαλλιῶν ὁρίοις κειμέ- 
yy». ἔνϑα διατρίψας, καὶ ὅλον τὸν Γάλλον xoi ᾿ΑἸκύτανον 
στρατιώτην ἰδιοποιησάμενος, κρατεῖ πάντων τῶν μερῶν τῆς 
Ταλατίας μέχρι τῶν ᾿“λπεων τῶν μεταξὺ ᾿Ιταλίας τε xai 
τὐαλατίας. οὗτος δύο παῖδας ἔσχε, Κώνσταντα καὶ ᾿Ιουλια- 
vóvy* ὧν τὸν uiv Κώνσταντα καίσαρα χειροτονεῖ, εἶτα ὕστε- Ὁ 
ρον κατὰ τὰς αὐτὰς ἡμέρας καὶ τὸν Ἰουλιανὸν νωβελίσσιμογ- 
Ὅτι ἴάτταλος βασιλεύσας κατὰ 'Orooíov ἐπὶ Ῥάβενναν A. C. 409 
᾿ξἐχστρατεύεται, xai πέμπεται πρὸς αὐτὸν, ὡς ἐκ βασιλέως αὐ ἢ 5 
200»ogíov πρὸς βασιλέα, ᾿Ιοβιανὸς ἔπαρχος καὶ πατρίκιος, xoi 
Οὐάλης στρατηγὸς ἑκατέρας δυνάμεως, καὶ Ποτάμιος ὃ κοι- 
αἴστωρ, καὶ Ἰουλιανὸς πριμικήριος τῶν voragíov* οἱ ἐδή- 
λουν ᾿Αττάλῳ ἐπὲ κοινωνίᾳ τῆς βασιλείας ἀπεστάλθαι παρὰ 
"Ovogíov. ὃ δὲ ὠπένευσεν, ἀλλὰ νῆσον οἰκεῖν ἢ ἕτερόν τινὰ 


tum septimum in seditionem illic versus exercitus, Marcum quendam 
Imperatorem crearat: quo ab ipsis sublato, Gratianus suffectus est. 
Hic ubi menses quatuor, illis iam fastidio ductis, praefuisset, in- 
terficitur. Tum Constantinus Augusti nomine salutatur, Is Iustinum 
et Neovigasten militarium copiarum duces creans , relicta Britannia, 
cum suis traiecit, venitque Bononiam , maritimam urbem sic dictam, 
;primam in Galliae finibus positam. lbi moratus, Gallum omnem 
et Aquitanum militem sibi adiungens, omni est Gallia potitus ad 
Alpes usque, quae Italiam a Gallia separant. Huic filii duo erant, 
Constans et Iulianus. Ilium Caesarem constituit, Iulianum deinde 
eo ipso tempore Nobilissimum nominavit. 

Attalus contra Honorium imperans, ad Ravennam castrame- 
tatus est, missusque ad illum tamquam ab Honorio Intperatore 
ad Imperatorem lovianus, praefectus atque patricius, et Valens, 
utriusque militiae dux, et Potamius quaestor, et lulianus, nota- 
riorum primicerius. Hi Attalo significant, ab Honorio sese mis- 
Sos, ut cum illo de imperii societate tractent; abnuit vero ille: 
concedere tamen se, ut insulam inhabitet malorum expers Ho- 


452 EXCERPTA 


A. C. 4ogtózoy, ὃν ἂν βούλοιτο, συγχωρεῖν Ονώριον, χακῶν ἀπαϑῆ- 
Ho nd. ἀποκρένεται δὲ Ἰοβιανὸς᾽ ἡσϑεὶς, ἐπωγγελλάμενομ, xai σινῶσαι 
χαϑ' ἑγὸς μέλους τὸν βασιλέα Ὁνώριον. ἐφ᾽ € ἐπετίμησεν 
P.6 Ἄτταλος ᾿Ιοβιαγῷ, ὡς οὐϑενὸς ἔϑους ὄντος curo sáchos βασιλέα, 
Υ. τ4η ἑχοντὲ τὴν βασιλείαν αἀποτιϑέμενον. ἀλλὰ Ἰοβιανὸς μὲν πολλά-ἢΚ 
κις πρεσβεύσας, καὶ μηδὲν ἀνύσας, καταμένει πρὸς "Arralov, 
πατρίκιος ᾿Αττάλου ὀνομασϑείς. μετέρχεται δὲ χατὰ τὴν 
᾿Ῥάβενναν ἐπὲ τὸν πραιπόσιτον Εὐσέβιον ἡ δυναστεία. ὃς 
μετὰ ἱκανὸν. ᾿Ζφόνον ᾿Δλλοβίχου ἐπηρείᾳ καὶ ὕὑποϑήχῃ δημο- 
oig καὶ ἐπ᾽ ὄψεσι τοῦ βασιλέως ῥάβδοις ἀναιρεῖται" χρό-το 
vog ἔῤῥευσεν ἱκανὸς, καὶ μὴ πειϑόμενος “Ἄτταλος ᾿“λαρίχῳ, — 
σπουδῇ δὲ μάλιστα Ἰἰοβιανοῦ, ὃς ἦν τὴν 'Ovogíov πρεσβείαν. 
προδεδωκὼς, καϑαιρεῖται τῆς βασιλείας " καὶ μένει, τὸν ἰδιώ-. 
τὴν παρὰ ᾿Αλαρίχῳ βίον ἀνθῃρημένος. ἔπειτα μετὰ χρόνον 
Β τινὰ PHP; εἶτα καϑαιρεῖται, χαὲ “μετὰ ταῦτα ὕστεροντῷ 
A UA d] i Paflsvvay daqinoie; καὶ τοὺς τῆς δεξιᾶς yes. δα- 
Honor. ι8κτύλους ἀκρωτηριασϑεὶς ἐξορίᾳ, παραπέμπεται, 
Ὅτι ᾿4λλόβιχος μετὰ βραχὺ, τὴν ἐφ᾽ ᾧ τὸν πραιπόσιτον 
Εὐσέβιον ἀνεῖλε δίκην τιννὺς, γνώμῃ τοῦ βασιλέως κατὰ 
πρύσωπον αὐτοῦ ἀναιρεῖται. xo ἹΚωνσταντῖγος ὃ τύραγνος2ο 
τὸν ᾿Αλλοβίχου ϑάνατον μαϑὼν, ἐπειγόμενος πρὸς “Ῥάβενγαν, 
ὥστε σπείσασϑαι ὋὍνγωρίῳ, φοβηϑεὶς ὑποστρέφει. 
Ὅτι τὸ “Ρήγιον zxcwiim ae ἐστι τῆς Βρεττίας, ἐξ od 


norius, vel alium certe, quem velit, locum. Respondet ad haee 
laetabundus lovianus, indicatque, exutum iam ab Attalo una re- 
gni parte Honorium lmperatorem, Quare lIovianum Attalus ' incre- 
pando, nullum ferre morem dixit, ut spoliari dicendus sit Imperator, 
qui. sponte sua imperio abdicaret. Verum lovianus saepenumero 
legatione obita, neque quidquam proficiens, mansit tandem apud 
Attalum , illiusque patricius est appellatus. Ravennae interim de- 
labitur ad. Eusebium praepositum potestas: qui post non diu Allo- 
vichi violentia. ac. decreto. publico in oculis Imperatoris fustibus 
est occisus. Post etiam dum Alaricho non acquiescit Attalus , et : 
vero maxime loviani opera, qui Honorii legatos prodiderat, imperio 
deiicitur: manetque privatam apud Alarichum.vitam degens. Deinde 
non multo post iterum imperavit, ac rursum abdicare coactus est. 
Post haec tandem ad Ravennam profectus et summis dexterae ma- 
nus digitis truncatus proscribitur. 

Allovichus item post paulo, quod Eusebium praepositum sustu- 
lisset, Imperatoris sententia poenas dedit, atque in eius conspectu 
occiditur. Constantinus tyrannus, cognita Alovichi morte, Raven- 
nam accedens, ut cum Honorio foedus iniret, metu perculsus revertit. 

Rhegium "metropolim esse Bruttiorum , e qua refert historicus 


ἂρ 


EX OLYMPIODORO. 453. 


φησὲν o ἱστορικὸς vL4Adguyo» émi Σικελίαν βουλόμενον πε-- 
ραιωϑῆναι ἐπισχεϑῆναι. ἀγαλμα γάρ φησι τετελεσμένον 
ἱστάμενον ἐκώλυσε τὴν περαίωσιν. τετέλεατο δὲ, ὡς μυϑολο-. 
γεῖ, παρὼ τῶν ἀρχαίων, ἀποτρύπαιόν τε τοῦ ἀπὸ τῆς .4i-C 
brvnc πυρὸς καὶ πρὸς κώλυσιν παρόδου διὰ ϑαλάσσης βαρβά- 
ρων. ἐν γὰρ τῷ ἑνὲ ποδὲ πῦρ ἀκοίμητον ἐτύγχανε, καὶ ἐν 
τῷ ἑτέρῳ ὕδωρ ἀδιάφϑορον. οὗ καταλυϑέντος ὕστερον ἔκ 
τὸ τοῦ Αἰτναίου πυρὸς xai ix τῶν βαρβάρων βλάβας ἡ Σι-- 

κελέα ἐδέξατο. κατέστρεψε δὲ τὸ ἄγαλμα ᾿Ασκλήπιος ὃ τῶν 

1o» Σικελίᾳ κτημάτων Κωνσταντίου καὶ Πλακιδίας διοικητὴς 
καταστάς. , 

Ὅτι Κωνσταντίνου τοῦ τυράννου καὶ Κώνσταντος τοῦ A.C.(i1 
“παιδὸς, ὃς πρότερον μὲν καῖσαρ, ἔπειτα δὲ καὶ βασιλεὺς ἐκε- 1 9 : 
χειροτόγητο, τούτων ἡττηϑέντων xai πεφευγότων, Γερόντιος p 

150 στρατηγὸς, τὴν πρὸς τοὺς βαρβάρους ἀσμενίσας εἰρήνην, 
ΙΠάξιμον τὸν ξαυτοῦ παῖδα, εἰς τὴν τῶν δομεστίκων τάξιν p 
τελοῦντα, βασιλέα ἀναγορεύει" εἶτα ἐπιδιώξας Kovoravra , 
κατεπράξατο ἀγαιρεϑῆναι, xai κατὰ πόδας εἵπετο, διώκων 
xai τὸν πατέρα Κωνσταντῖνον. ἐν ᾧ δὲ ταῦτα ἐγίνετο, Κων- 

2o07üyri0g χαὶ Οὐλφιλᾶς ἀποστέλλονται παρὰ Ὃνωρίου κατὰ 
«Κωνσταντίνου. καὲ καταλαβόντες τὴν ᾿“ρήλατον, ἔνϑα τὰς 
διατριβὰς ἐποιεῖτο Κωνσταντῖνος ovv Ἰουλιανγῷ τῷ παιδὲ, 
ταύτην πολιορχοῦσι. καὶ Κωνσταντῖνος καταφυγὼν εἰς εὐ- 


Alarichum, dum in Siciliam traiicere parat, retentum fuisse. Sta- 
tua enim , inquit, inaugurata, ibi stans, traiectum vetabat. Fuerat 
vero haec, ut fabulatur, ab antiquis inaugurata, cum ut Aetnae 
montis ignes averteret, tum ut maris transitu barbaros prohiberet. 
Altero enim pede perpetuum ignem, altero vero perennem aquam 
gestabat. Ea igitur statua confracta, tandem ex Aetnaeo igne et 
a barbaris detrimentum Siciliam cepisse. Eversam vero statuam 
ab Aesculapio, qui in Sicilia possessionum Constantii et Placidiae 
curator erat, 

Constantino tyranno et Constante filio, qui primum quidem 
Caesar, post etiam Imperator creatus fuerat, victis fugaque dilapsis, 
Gerontius, belli dux, cum barbaris pace libens inita, filium suum 
Maximum, qui inter domesticos numerabatur, Caesarem renuntiat. 
Constantem deinde insecutus, e medio sustulit, et vestigia conse- 
ctans , Constantinum quoque patrem persequebatur. Dum haec ge- 
runtur, Constantius et Ulphilas ab Honorio adversus Constantinum 
missi: cumque Arelatem pervenissent, ubi Constantinus cum luli- 
ano filio agebat, hanc obsident. Constantinus ad templum confu- 
gieus, sacerdos ordinatur, iureiurando de saluteilli dato. Sic urbis 


454 . EXCERPTA 


A. C. τι χτήριον πρεσβύτερος τότε χειροτονεῖται, ὅρχων αὐτῷ ὑπὲρ σω- 
Ind. 9 7, fac δοϑέντων. καὶὲ τοῖς πολιορχοῦσιν αἱ πύλαι τῆς nó- 
ovas 66 ἀναπετάννυνται" καὶ πέμπεται σὺν τῷ υἱῷ Kovorav- 
τῖνος πρὸς Ονώριον. 0 δὲ μνησικαχῶν αὐτοῖς ὑπὲρ τῶν ἀ- 
Ῥιγγεψιῶν αὐτοῦ, ovc ἐτύγχανε Κωνσταντῖνος ἀνελὼν, πρὸ τριά- 5 
κοντα τῆς Ῥαβέννης μιλίων παρὰ τοὺς ὅρκους προστάττει 
τούτους ἀγαιρεϑῆναι. Γερόντιος δὲ, παραγενομένων Οὐλφιλᾶ 
καὶ Κωνσταντίου, φεύγει" καὶ καταληφθεὶς, ὅτι ἐγκρατῶς 
ἦρχε τοῦ οἰκείου στρατοῦ, ὕπ᾽ αὐτῶν ἐκείνων ἐπιβουλεύεται. 
πῦρ γὰρ κατὰ τῆς οἰκίας αὐτοῦ ἀνῆψαν. ὃ δὲ πρὸς vovcio 
ἐπαναστώντας χρατερῶς ἐμάχετο, ἕνα συναγωνιστὴν ἔχων 
?4Aavó» τὸ γένος, εἰς δούλους αὐτοῦ ἀριϑμούμενον. τέλος 
τόν τὸ λαγὸν καὶ τὴν γυναῖχα, τοῦτο προϑυμουμένους, 
ἀναιρεῖ, ἐπικατασφάζει δὲ καὶ ἑαυτόν. ἸΠάξιμος δὲ ὃ παῖς 
ταῦτα μαϑὼν, πρὸς τοὺς ὑποσπόνδους φεύγει βαρβάρους. ιτΆ 
Α.6. 41 Ὅτι Ἰοβῖνος ἐν ἸΠουνδιακῷ τῆς ἑτέρας Γερμανίας κατὰ 
πόροις σπουδὴν Γωὰρ τοῦ ᾿Αλανοῦ, καὶ Γυντιαρίου, ὃς φύλαρχος 
Β ἐχρημάτιζε τῶν Βουργουντιόνγων, τύραννος ἀνηγορεύϑη. πρὸς 
ὃν παραγενέσϑαι ᾿“Ἄτταλος ᾿Αδάουλφον παραινεῖ. xai παρα- 
γίνεται ἅμα τοῦ πλήϑους. καὲ Ἰοβῖνος ἀνιᾶται ἐπὲ τῇ 240a-20 
οὕὔλφου παρουσίᾳ καὶ μέμφεται δι’ αἰνιγμάτων τῷ. παραινέ- 
σαντι ᾿Αττάλῳ τὴν ἄφιξιν. καὶ Σάρος δὲ ἔμελλε πρὸς Ἰοβῖ- 
8. Κωναταγείνου vulg. τ6, Olympiodorum Moyovrriexó» πο- 


minasse, extra dubium est: de Photio idem asseverare non au- 

sim. 
cosi obsidentibus militibus apertae sunt, missusque est cum lu- 
iano filio Constantinus ad Honorium. llle vero minime ipsis igno- 
scens ob interfectos a Constantino cognatos suos, ad triginta a 
Ravenna milliaria contra iurisiurandi fidem interfici eos iubet, 
Gerontius dein, accedentibus Ulphila et Constantio, fugam capescit: 
deprehensusque, quod impotentius exercitui praefuisset, suorum 
iusidiis petitus est. Ignem itaque ipsius aedibus iniecerunt; at ille 
fortiter in alversarios pugnat, uno adiuvante famulo, qui Alanus 
erat, Re tamen tandem desperata , Alanum illum. suamque uxorem, 
ut ipsi postularant, interimit, ac denique etiam sibi mortem con- 
sciscit. Maximus, eius filius, re intellecta, ad. foederatos confugit 
barbaros. 

Iovinus apud Mundiacum, Germaniae alterius urbem, studio 
Goaris Alani et Guntiarii, Burgundionum praefecti, tyrannus crea- 
tus est, Cui ut sese adiungeret, Adaulpho auctor fuit Attalus. Et 
vero hic cum copiis ad illum se confert. lovinus tamen Adaulphi 
advéntu offensus, obscure et veluti per aenigmata Attalum accusat, 
quod adventum, suasisset, Sarus item ad lovinum venturus erat; 


EX OLYMPIODORO. 455 


vov παραγενέσθαι.  dAX ᾿Αδάουλφος τοῦτο μαϑὼν, ngoU-A.C.(1a 
παντιάζει χιλιάδας δέκα συνεπαγόμενος στρατιώτην, ἔχοντι e e 
ἄνδρας περὲ αὑτὸν Σάρῳ ὀχτωκαίδεκα ἢ καὶ εἴκοσιν. ὃν ἔρ- , 
γα ἡρωϊκὰ καὶ ϑαυμάσαι ἄξια ἐπιδειξάμενον, μόλις σάκ- 
ὅχοις ἐζώγρησαν, καὶ ὕστερον ἀναιροῦσι. Σάώρος δ᾽ ἦν &no-C 
στὰς Ὃγωρίου, ὅτε Βελλερίδου, ὃς ἦν αὐτῷ δομέστικος, ἀναι-Υ͂. ιήη8 
ρεϑέντος οὐδεὶς λόγος τῷ βασιλεῖ τῆς ἀναιρέσεως, οὐδὲ τοῦ 
φόνου γίνεται εἴσπραξις. 
Ὅτι διαλαμβάνει περὲ Δονάτου, καὶ περὶ τῶν Οὔννων» 
10xai περὲ τῶν ῥδηγῶν αὐτῶν τῆς εὐφυεστάτης τοξείας, xai 
ὡς πρὸς αὐτοὺς xai Ζονάτον ὃ ἱστορικὸς ἐπρέσβευσε. xai 
τὴν διὰ ϑαλάσσης αὑτοῦ πλάνην ἐχτραγωδεῖ καὶ τὸν χίνδυ- 
vov καὶ ὅπως ὅρχῳ Ζἰονάτος ἀπατηϑεὶς, ἐχϑέσμως ἀποσφά- 
ζεται. καὶ ὅπως Χαράτων ὃ τῶν βηγῶν πρῶτος ἐπὶ τῷ φό- 
15vo εἰς ϑυμὸν ἀνάπτεται, ὅπως τε πάλιν βασιλικοῖς δώροις 
διαπραὔνεται καὶ ἡσυχάζει. ἐν οἷς καὶ ἡ πρώτη τῆς ior0- 
ρίας δεχάλογος. 
ἄρχεται δὲ 5 δευτέρα ὧδε" ὅτι Ἰοβῖνος παρὰ γνώμην A.C. 413 
᾿Αϑαούλφου τὸν ἴδιον ἀδελφὸν Σεβαστιανὸν βασιλέα χειρο- Et : 
2orovjoac , εἰς ἔχϑραν ᾿Αδαούλφῳ κατέστη. καὶ πέμπει "Add-D —- : 
ovigoc πρὸς "Ovegtov πρέσβεις, ὑποσχόμενος τάς τε τῶν τυ- 
ράγγων. κεφαλὰς καὲ εἰρήνην ἄγειν. ὧν ὑποστρεψάντων, xai 


3. Σάρῳ N., ᾿σάρῳ vulg. 4. σόχχοις ed. Bek. 


sed Adaulphus, cognita re, collectis decem millibus militum , oc- 
currit Saro, viros octodecim aut viginti apud se habenti, quem . 
gesta heroica et stupore digna edentem, scutis adhibitis, vivum. 
aegre capere potuerunt, tandemque occidunt. Desciverat autem ab 
Honorio Sarus audito, Belleridem , domesticum suum , interfectum, 
nullam tamen caedis rationem duxisse Imperatorem, nec in percus- 
sorem inquirendo vindicasse. 

Refert item de Donato et Hunnis deque regum eorum sagit- 
tandi peritia. Se ipsum ad illos et Donatum oratorem missum scri- 
ptor: ait, multisque maris erroribus periculisque iactatum, tragice 
narrat. Donatum quoque iureiurando circeumventum , conira fas 
iugulatum esse: et Charatonem inter reges primum, ob caedem ira 
incensum, Imperatoris donis rursum mitigatum placatumque fuisse. 
Et haec quidem prima operis decade continentur. ) 

Alteram vero hinc auspicatur, lovinus fratrem suum Sebastia- 
num, invito Adaulpho , Imperatorem creans, in eius odium incurrit. 
Adaulphus itaque per internuntios, capita se tyrannorum missurum 
pacemque initurum, Honorio pollicetur. Hi domum ubi redierunt, 
et iusiurandum praestitum est, Sebasiiaui mox caput Imperatori 
mittitur, loyinus etiam ipse ab Adaulpho obsessus se dedidit , mis- 


456 - — EXCERPTA 


Δ. 6. 418 ὅρχων μεσιτευσάντων., Σεβαστιανοῦ μὲν πέμπεται τῷ βασι- 
τὴς Mar ἡ κεφαλή" Ἰοβῖνος δὲ ὑπὸ ᾿“δαούλφου πολιορχούμενος, 
ἑαυτὸν ἐχδίδωσι, xai πέμπεται κἀκεῖνος τῷ βασιλεῖ͵, ὃν αὐ-- 
ϑεντήσας Ζίάρδανος ὃ ἔπαρχος ἀναιρεῖ. uai ἀποτίϑενται ἄμφω. 
αἵ κεφαλαὶ Καρϑαγένης ἔξωϑεν, ἔνϑα καὶ ἡ Κωνσταντίνου καὶϑ᾽. 
ἢ Ἰουλιαγοῦ ἀπετμήϑησαν πρότερον, 7 τε Τ]αξίμου καὶ ἡ 
ἘΕὐγενίου, ot ἐπὲ Θεοδοσίου τοῦ μεγάλου τυραννίδι ἐπιϑέμε-" 
voL, εἰς τοῦτο τέλους κατέστρεψαν. ) 
P.8 '4ó4ovAgoc δὲ Πλακιδίαν ἀπῃτεῖτο χατὰ σπουδὴν μάλι- 
στα Κωνσταντίου, ὃς ὕστερον αὐτῇ xai εἰς γάμους ἔζευξεν.το 
ἀλλὰ τῶν πρὸς ᾿Αἀδάουλφον ὑποσχέσεων μὴ περαινομένων, 
καὶ μάλιστα τῆς σιτοπομπίας, οὔτε ταύτην ἀπεδίδου, καὶ εἰς 
μάχην ἐμελέτα τὰ τῆς εἰρήνης διαλύεσθαι. 
f.A.C.413 Ὅτι ᾿Αδάουλφος ἀπαιτούμεγος ΠΙλακιδίαν, ἀνταπήτει᾽ 
Indioióy δρισϑέντα σῖτον. ἀπόρων δ᾽ ὄντων τῶν ὑποσχομένωνιδ 
Honorig , οι - δ δὶ $E ς , 22; 
εἰς τὸ δοῦναι, οὐδὲν δὲ ἧττον δμολογούντων, εἶ Aaflotsy Πλα-: 
κιδίαν, παρασχεῖν, καὶ ὃ βάρβαρος τὰ ὅμοια ὑπεκρίνετο, xal 
πρὸς ἸΠασσαλίαν, πόλιν οὕτω “καλουμένην, παραγενόμενος, 
Β δόλῳ ταύτην λαβεῖν ἤλπιζεν. ἔνϑα πληγεὶς, Βονηφατίου τοῦ 
γενναιοτάτου βαλόντος, καὶ μόλις τὸν ϑάνατον διαφυγὼν, cicao 
τὰς οἰκείας ὑπεχώρησε σκηνάς, τὴν πόλιν ἐν εὐθυμίᾳ λιπῶν, 
καὶ δι' ἐπαίνων καὶ εὐφημίας ποιουμένην Βονηφάτιογ. 


6. Μαξιμίγου vulg. το. Κωγσταντίγου vulg. 


susque ad Imperatorem est: quem Dardanus praefectus sua manu 
percutiens interimit. Utriusque caput extra Carthaginem palis infi- 
xum: ubi et Constantini ac luliani antea resectum , Maximini item 
et Eugenii, qui sub Theodosio Magno tyrannidem affectantes , eun- 
dem sunt exitum sortiti. 

Postulatum est ab Adaulpho, studio maxime Constantii eius, 
qui illam postea uxorem duxit, Placidiam Honorio fratri ut redde- 
ret. Sed quod Adaulpho promissa, praesertim de curanda annona, 
perfecta non fuissent, neque ipsam reddidit, et pacem bello com- 
miutaturus videbatur. 

Adaulphus ergo, cum Placidia repeteretur, frumentum vicissim 
ipse promissum petiit, Cuius conferendi etsi qui promiserant co- 
piam nullam haberent, nihilo tamen secius consentiunt, si Placi- 
diam reciperent, accepturum. Ad quae simili fere et ipse barbarus 
simulatione utebatur. Massiliam interea sic dictam urbem profectus , 
dolo eam intercipere tentavit: sed a Bonifacio, nobilissimo viro, 
vulneratus, et vix salvo capite fugiens, in sua se tentoria recepit, urbe 
omissa, quae laetitiae plena, laudibus ac bonis ominibus Bonifa- 
cium est prosecuta. 


δον ὺν 


EX OLYMPIODORO. - 453 
Ὅτι ᾿δάουλφος τὸν γάμον μελετῶν Πλακιδίας, Κων- 
σταντίου ταύτην ἀπαιτοῦντος, βαρυτέρας προὔῦτειγεν αἰτήσεις, 
iva διὰ τὴν ἀποτυχίαν τῶν αἰτήσεων ᾿εὔλογον δόξῃ τὴν κα- 
τάσχεσιν αὐτῆς πεποιηχέναι. 
5» Ὅτι Κωνστάντιος δισίγνατος πάλαι γεγονὼς ὕπατος xara Α.-Ὁ ἠιή 
τὴν “Ῥάβενναν προέρχεται, μεϑ᾽ οὗ κατὰ τὴν Κωνσταντινού- τε. 1 τὰ 
πολιν ὑπατεύει Κώνστας. καὶ χρυσίον μὲν σύμμετρον καὶ ὁ 
ἱκανὸν πρὸς τὸ τῆς ὑπατείας ἀνάλωμα εὕρηται ἐκ τῶν τοῦ 
Ἡρακλειανοῦ, ὃς τυραννίδα μελετῶν ἀνήρηται" οὐ μήν γε 
τοτοσοῦτον εὑρέθη, ὅσον καὶ ἠλπίζετο" χρυσίον μὲν γὰρ οὐδὲ 
μέχρι κεντηναρίων εἴχοσιν εὕρηται" — 7j δὲ ἀχίνητος αὐτοῦ 
οὐσία, καὶ αὕτη sig δισχιλίας λίτρας συνέτεινε. καὶ ταύ- 
τὴν ἅπασαν τὴν ὑπόστασιν Κωγνστώντιος ἐκ μιᾶς αἰτήσεως 
παρὰ Ὁγωρίου εἴλήφει. ἦν δὲ Κωνστάντιος ἐν μὲν ταῖς 
15z900000g χατηφὴς καὶ σκυϑρωπὸς, μεγαλόφϑαλμός τὲ xai 
μεγαλαύχην, καὶ πλατυκέφαλος, νεύων δι’ ὅλου ini τὸν τρά- 
χηλον τοῦ φέροντος αὐτὸν ἵππου, xai οὕτω τῇδε καὠκεῖσε λο-- 
ξὸν ἐχπέμπων τὸ ὄμμα" ὥς, τὸ τοῦ λόγου, πᾶσι φαίνεσϑαι, 
,ti0oc ἄξιον τυραννίδος" ἐν δὲ δείπνοις καὶ συμποσίοις τερ-- 
20z»06 καὶ πολιτικὸς, ὡς καὲ ἐρίζειν τοῖς μίμοις πολλάκις, παί- Ὁ 
ζουσι πρὸ τῆς τραπέζης. 
Ὅτι ᾿Αἰδαούλφῳ σπουδῇ καὶ ὑποθήκη Κανδιδιανοῦ δ᾿ Α.Ο. ἠή 
πρὸς Πλακιδίαν συντελεῖται γάμος, μὴν ὃ ᾿ἸΙανουάριος ἔνει-- 


Adaulphus idem de Placidiae nuptiis satagens, Constantio eam 
postulanti graviores praetexit postulationes, ut, si compos illarum 
non fieret, illa iuste retenta videretur. 

Constantius olim designatus, consul aliquando. Ravennae crea- 
tur, cum quo  Constantinopolitanum consulatum Constans gerit. 
Auri vis iusta et sufficiens ad consulatus sumptus tolerandos reperta 
in Heracliani bonis, qui tyrannidis affectatae nomine est interemptus, 
etsi tamen tantum péócuniae repertum non est, quantum speratum 
erat: auri enim nondum duo millia [denariorum] iuventa, et immo- 
bilium insuper bonorum ad bis mille libras. Quas quidem facul- 
tates omnes una postulatione ab Honorio Constantius accepit. Erat 
ipse Constantius, cum prodiret, subtristi vultu ac tetrico, ingenti- 
bus oculis, sublataque cervicc, et plano capite, inclinans se omnino 
in equi, quo vehebatur, collum, et sic huc illuc oblique torquens 
oculos, ut, quod veteri verbo dicitur, imperio digna forma omnibus 
appareret, In coenis tamen atque symbolis iucundus adeo civilis- 
que fuit, ut et cum mimis interdum ad mensam ludentibus con- 
tenderit. 

Adaulpho studio ac consilio Candidiani nuptiae cum Placidia 
conyegiunt. lanuario mense nuptiis dictus dies, Narbone, Galliae 


458 EXCERPTA 


A.C.qi στήχει, ἐπὶ δὲ τῆς πόλεως Νάῤβωνος, ἐν οἴκίᾳ Ἰγγενίου τι- 
us Se γὸς πρώτου τῶν ἐν τῇ πόλει. ἔνγϑα προχαϑεσϑείσης Πλακι- 

"5 δίας ἐν παστάδι τε Ῥωμαϊκῶς ἐσκευασμένη καὶ σχήματι βα-- 
σιλικῷ, συγκαϑέζεται αὐτῇ καὶ ᾿“δάουλφος, ἐνδεδυμένος 
χλανίδα καὶ τὴν ἄλλην Ῥωμαίων ἐσθῆτα. ἐν οἷς μετὰ τῶνϑ 
ἄλλων γαμικῶν δώρων δωρεῖται ᾿Αδάουλφος καὶ πεντήκοντα 

P.9 εὐείδεις νεανίας σηρικὴν ἐνδεδυμένους ἐσθῆτα, φέροντος ἑκά- 

Υοιήοστου ταῖς χερσὶν ἀνὰ δύο μεγίστων δίσκων, ὧν ὃ μὲν χρυ- 
σίου πλήρης, ὃ δὲ τιμίων λίϑων, μᾶλλον δὲ ἀτιμήτων ἐτύγο- 
χανεν, ἃ τῆς Ῥώμης ὑπῆρχε κατὰ τὴν ἅλωσιν τοῖς Γύτϑοιςτο 
ἀποσυληϑέντας. εἶτα λέγονται καὶ ἐπιϑαλάμιοι., ᾿Δττάλου 
πρῶτον εἰπόντος, εἶτα ᾿Ῥουστικίου καὶ Φοιβαδίου" καὶ συν- 
τελεῖται Ó γάμος, παιζόντων καὶ χαιρόντων ὅμοῦ τῶν τὲ 
βαρβάρων καὲ τῶν ἐν αὐτοῖς “Ῥωμαίων. : 

Ὅτι μετὰ τὴν ὑπὸ Γύτϑων ἅλωσιν τῆς “Ῥώμης 'AABivocih 
ὃ τῆς Ῥώμης ἔπαρχος, ἤδη ταύτης πάλιν ἀποκαϑισταμέγης, 

Βέγραψε, μὴ ἐξαρκεῖν τὸ χορηγούμενον μέρος τῷ δήμῳ, εἰς 
πλῆϑος ἤδη τῆς πόλεως ἐπιδιδούσης. ἔγραψε γὰρ xai ἐν 
μιᾷ ἡμέρᾳ τετέχϑαι ἀριϑμὸν. χιλιάδων δεκατεσσάρων. 

Ὅτι ᾿Αἴδάουλφος, τεχϑέντος αὐτῷ ἐκ τῆς Πλακιδίας παι-5ο 
δὸς, ᾧ ἐπέθετο κλῆσιν Θεοδύσιον, πλέον ἠσπάζετο τὴν πρὸς 
“Ῥωμαίους φιλίαν" Κωνσταντίου δὲ καὶ τῶν περὲ Kovorav- . 
τιον αἀγτιπραττόγτων, ἔμενεν ἄπρακτος 7 τούτου καὶ Πλα- 


^ 


urbe, in domo Ingenii cuiusdam, primarii eius urbis viri. Hic 
digniore loco residente Placidia in atrio, Romano more adornato, 
habituque regio, assedit ipsi ct Adaulphus laena indutus omnique 
alio amictu Romano. Inter alia nuptiarum dona donatur Ádaulphus 
etiam quinquaginta formosis pueris, serica veste indutis, ferentibus 
singulis utraque manu ingentes discos binos: quorum alter auri 
plenus, alter lapillis pretiosis vel pretii potius inaestimabilis, quae 
ex Romanae urbis direptione Gothi depraedati fuerant. Hinc ver- 
sus canuntur epithalamii, Attalo praecinente, dein Rusticio atque 
Phoebadio, nuptiisque finis datus lusu gaudioque ingenti barba- 
rorum simul, et Romanorum, qui cum iis erant. 

Post Romam a Gothis captam Albinus, urbis praefectus, quod 
iam eadem ad pristinum rediret statum, scripsit, non suflicere prae- 
bitam populo partem, multitudine iam aucta civitate: additque, uno 
die numerum natum esse civium. quatuordecim millium. 

Adaulphus, nato sibi e Placidia filio, cui "Theodosio nomen 
dedit, Romanam amplius rem publicam amare videbatur. Verum 
Constantio eiusque asseclis repugnantibus, eius et uxoris Placidiae 
[pacis ineundae] conatus frustra fuerunt. Exstinctum autem postea 


EX OLYMPIODORO. 459 


χιδίας δομή. τελευτήσαντος δὲ τοῦ παιδὸς, πένϑος μέγα ποι- A.C. [15 


- .25 3 ' ' ΕῚ ,' H ^ Ind. 13 
OUVOLY £t αὐτῷ, Zzoct ϑαπτουσιν ey» λαρνᾶκε καταϑέντες αργυρᾳ Honor.20 


4 - » ? , x , - H 
πρὸ τῆς Βαρκέλλωγος ἕν τινι εὐχτηρίῳω. εἴτα ἀναιρεῖται xa 
᾿Αἴδάουλφος, εἰς ἐπιτήρησιν τῶν οἰχείων ἵππων, ὡς εἴϑιστο αὖ- C 
δτῷ, διατρίβων ἐν τῷ ἱππῶνγι. ἀναιρεῖ δὲ αὐτὸν εἷς τῶν οἰχείων 
, L4 M 
Γύτϑων, “΄ούβιος rovroua, ἔχϑραν παλαιὰν καιροφυλακήσας" 
, * 3 € , , , - εν &. 2k» 
πάλαι y&Q ἣν 0 τούτου δεσπότης, μοίρας Γοτϑικῆς 055, ὑπὸ “3δα- 
, , ^ , - ' 
ούλφου ἀνῃρημένος" ἐξ οὗ καὲ τὸν 4ov(óv λαβὼν ᾿“δάουλφος 
ὠκχειώσατο. ὃ δὲ τῷ πρώτῳ δεσπότῃ ἀμύνων τὸν δεύτερον διε-: 
, ^ A2 , , - »v9f , 
τοχρήσατο. τελευτῶν δὲ ᾿“ἰδάουλφος προσέταττε τῷ ἰδίῳ ἀδελ- 
-"νἤ» - * , * » , M c 
φῷ ἀποδοῦναι τὴν Πλακιδίαν, xai, εἴτε δύγαιντο, τὴν “Ρω- 
» L * m 
μαίων φιλίαν ξαυτοῖς περιποιήσασϑαι. διάδοχος δὲ Ó τοῦ 
Σάρου ἀδελφὸς, Σιγγέριχος, σπουδῇ μᾶλλον xat δυναστείᾳ 
ΕἸ , » - 
ἢ ἀκολουϑίᾳ καὶ νόμῳ γίνεται. ὃς và τε παιδία, ἃ ἐκ τῆς 
, ^ $5.54 32 , , , M 
15zgoréoag γυναικὸς ἐτύγχανεν «δαουλφῳ γεγεγνημένα, ἀνεῖ- Ὁ 
λε, βίᾳ τῶν τοῦ ἐπισχύπου Σιγησάμου κόλπων ἀποσπάσας, 
᾿ * 
καὶ τὴν βασιλίδα Πλακιδίαν sig ὕβριν ᾿Αδαούλφου ἐκ ποδὸς 
προηγήσασϑαι τοῦ ἵππου ἅμα λοιπῶν αἰχμαλώτων ἐπέταξε, 
j3 - - - , 
xai τὸ διάστημα ἣν τῆς προπομπῆς ἐκ τῆς πόλεως μέχρε δω- 
«οδεκάτου σημείου. ἑπτὰ δὲ ἡμέρας ἄρξας, ἀναιρεῖται. ἡγεμὼν 
δὲ τῶν Γότϑων Οὐαλίας καϑύσταται. 
Ὅτι δὶ , Σ Οὐαλ , * ὃν ἐπισή- 
τι ὃ ἱστοριχός φησι παρὰ Οὐαλερίου τινὸς τῶν ἐπισή 
- ,? ? - 
puo» ἀκοῦσαι περὲ ἀνδριάντων ἀργυρῶν τετελεσμέγων εἰς 


Infantem vehementer uterque parens luxit, argenteaque capsa condi- 
tum iuxta Barcinonem in templo quodam sepelierunt. Interficitur 
deinde et Adaulphus ipse, dum equos suos in stabulo de more con- 
templatur, a Gotho quodam, eius domestico, Dubii nomine, cum 
hanc veteris odii vindicandi occasionem ille captasset. Huius enim 
prior dominus, Gothicae partis rex, fuerat ab Adaulpho e medio 
sublatus, exinde Dubium receptum Adaulphus in suam familiam . 
adsciverat: qui in ultionem prioris domini alterum hunc, iniecta 
manu violenta, sustulit. Moriens Adaulphus fratri suo iniunxit, 
Placidia ut [Honorio] redderetur, utque, si quo modo possent, Ro- 
manae sibi gentis concordiam [Gothi] societatemque conciliarent. 
At qui successit, Sari frater, Singerichus, studio potius ac vi, quam 
successione aut lege creatus, Adaulphi e priore coniuge liberos vi 
e sinu Sigesari episcopi abreptos, occidit; atque ipsam Placidiam 
reginam, in Adaulphi scilicet contumeliam, pedibus ante equum una 
cum ceteris captivis ambulare coégit, idque toto illo spatio, quod 
est ab urbe ad duodecimum usque lapidem. Septem ille dies cum 
imperasset, interemptus est, et Gothorum dux Valia constituitur. 
Refert hic scriptor, audisse se e Valerio, clarissimo viro , de 
argenteis statuis ad barbaros arcendos inauguratis. ,,Nam Constantii, 


460 EXCERPTA 


βαρβάρων ἀποκώλυσιν. ἐν yàg ταῖς ἡμέραις, quoi, Κων- 
, E .Ὦ - , 2 , x 
σταντίου τοῦ βασιλέως, ἐν τῇ Θράχῃ Οὐαλερίου ἄρχοντος, 
P. τομεήνυσις γέγονεν, ὧς ϑησαυρὸς εὑρεθείη. Οὐαλέριος δὲ παρὰ 
|. «0v τύπον παραγενόμενος μαγϑάνει παρὰ τῶν ἐπιχωρίων ἱερὸν 
εἶναι τὸν τόπον, καὶ ἐξ ἀρχαίας τελετῆς ἀνδριάντας ἐν αὐὖ-ἢ 
τῷ ἀφιερῶσϑαι- εἶτα ἀναφέρει ταῦτα τῷ βασιλεῖ, καὶ δέ-. 
, ^ ^ ^ 
χεται γράμμα ἐπιτρέπον αὐτῷ ἀναλαβεῖν τὰ μηνυϑέντα-ς 
ἀνορυχϑέντος τοίνυν τοῦ τόπου εὑρίσκονται τρεῖς ἀνδριάντες 
δι’ ὅλου ἐξ ἀργύρου πεποιημένοι, ἐν σχήματι βαρβαρικῷ κα- 

p M » E 2 : 
τακείμενοι, καὶ ἐξηγκωνισμένοι κατ᾽ ἀμφοῖν ταῖν χεροῖν, &v-1Q 
δεδυμένοι δὲ βάρβαρον πεποικιλμένην ἐσθῆτα, καὶ κομῶντες. 

- 4 
τὰς κεφαλὰς, νεύοντες ἐπὲ τὸ ἀρκτῷον μέρος, τουτέστι xoà 
- - , d , ὃ , , , 94 ' ) 
Βτοῦ βαρβαρικοῦ χώρου. ὧν ἀνδριάντων ἀναληφϑέντων, nagav- 
^ 3 34 , c , - * ' - ', », 
τὰ χαὶ μετ’ ὁλίγας ἡμέρας πρῶτον μὲν τὸ τῶν 1 ότϑων &9voc 
πᾶσαν ἐπιτρέχει τὴν Θράκην. ἔμελλε δὲ μικρὸν ὕστερον καὶτ5. 
€ » c - - 
τὸ τῶν Ovvvov, xai τὸ τῶν Σαρματῶν καταδραμεῖσϑαι | 
70,76 ᾿Ιλλυριχὸ ! αὐτὴν τὴν Θοά ἐν μέσῳ γὰρ αὖ- | 
j ρικὸν καὶ αὐτὴν τὴν Θράκην. àv μέσῳ yag 
- , LJ - ^ € - 
τῆς τὲ Θράκης καὶ τοῦ ᾿Ιλλυρικοῦ κατέχειτο τὰ τῆς τελετῆς- 
χαὲ ἐῴκει τῶν. τριῶν ἀνδριάντων ὃ ἀριϑμὸς κατὰ παντὸς 
&Jvovc τετελέσϑαι βαρβάρου. 25. ἢ 
Ὅτι ὃ ἱστορικὸς περὲ τοῦ οἰχείου διαλαμβάνων διά- | 
πλου, πολλὰ παϑεῖν καὶ δυστυχῆσαί φησι. λέγει δὲ καὶ εἰς 
2 , ^ ^ ^ -- 
ατὰς ᾿ϑήνας κατᾶραι, καὶ τῇ αὐτοῦ σπουδῇ xoi ἐπιμελείᾳ 
: - » 
V.i5osig τὸν σοφιστικὸν ϑρόγον ἀναχϑῆναν “εόντιον οὕπω 


inquit, Imperatoris temporibus, praefecto in Thracia Valerio, in- 
dicium factum thesauri reperiundi. Valerius vero ad locum acce- 
dens, sacrum illum esse religione ex incolis cognovit, et antiquo | | 
ritu statuas ibidem consecratas. Retulit haec ad Imperatorem , re- 
scriptumque accepit, quo iubebatur indicata illa bona tollere. Igitur 
effosso loco,tres solidae ex argento fabricatae repertae sunt statuae, 
specie barbarica sitae, et utroque brachio amsato, veste praeterea. 
variegata barbarico ritu indutae , et comam capite gestantes atque 
in septentrionem , quae barbarorum regio est, obversae. Quae si- 
mulatque statuae sublatae sunt, paucos post dies Gothorum pri-. 
mum gens universam incurrit '"'hraciam, futuraeque post paulo erant 
Hunnorum ac Sarmatarum incursiones in Illyricum et ipsam Thra- 
ciam: uti Thraciam inter et Illyricum sita sunt haec consecrationis 
loca, et trium statuarum numerus adversus omnes gentes barbaras 
inauguratus videbatur." 

De sua scriptor hic navigatione refert, multa se adversa pertu- 
lisse. Athenas quoque appulisse tradit , suoque studio et cura ad 
sophisticam etiam sedem evectum Leontium, tametsi id ille nequa- 
quam vellet. Sed ectde pallio sophistico memoriae prodidit, nemi- 


Cow beh Seat ate. dr aal a Eu n 


: 
t 


EX OLYMPIODORO. : 461 


ἐϑέλοντα. λέγει δὲ xai περὲ τοῦ τρίβωνος, ὡς οὐκ ξξῆν κατὰ 
τὰς ᾿ϑήνας περιβαλέσϑαι αὐτὸν τινα, καὶ μάλιστα ξένον, 
€ μὴ τῶν σοφιστῶν Tj γνώμη ἐπέτρεπε, καὶ αἱ κατὰ τοὺς 
σοφιστιχοὺς νύμους τελεταὶ ἐβεβαίουν τὸ ἀξίωμα. ἦν δὲ τὰ 
δτελούμενα τοιαῦτα. πρῶτον μὲν κατήγοντο ἐπὲ τὸ δημόσιον 
βαλανεῖον ὅσοι νεήλυδες, ἄν τὲ μικροὶ, ἄν τε μεγάλοι, [ἔξ ὧν 
καὶ οἱ πρὸς τὸν τρίβωνα ἐπιτήδειοι ἡλικίας ἤδη καιροῦ γε- 
yovór&g οὗς εἰς μέσον ἔβαλλον οἱ κατάγοντες σχολαστικοί. 
εἶτα τῶν μὲν ἔμπροσθεν τρεχόντων καὶ κωλυόντων, τῶν δὲ 

τοὠϑούντων xai ἐπεχόντων,' πάντων δὲ τῶν κωλυόντων ταῦτα 
βοώντων" ,,στᾶ, στᾶ, οὐ Aovet," καταιρατεῖν δῆϑεν τοῦ ἀγῶ-- 
og édóxovy οἱ ἀντωθοῦντες εἰς τιμὴν τοῦ καταγομένου σχο- Ὁ 
λαστιχοῦ, ὅστις μετὰ πολλὴν ὥραν στάσεως πολλῆς ἐπὲ τοῖς 
προαχϑεῖσιν ἐϑέμοις δήμασι προγενομένης, εἰσάγεται εἰς τὸν 

τοϑερμὸν οἶκον καὶ ἀπολούεται. εἶτα ἐνδυσώμενος ἐδέχετο τὴν 
τοῦ τρίβωνος ἐξουσίαν, xo αὐτόϑεν μετὰ τοῦ τρίβωνος ἐκ 
τοῦ βαλανείου ἐντίμῳ καὶ περιδόξῳ δορυφορούμενος πομπῇ 
ἀπήἥει, δαπάνας ἐπιγνοὺς φανερὰς εἰς τοὺς τῶν διατριβῶν 
προστάτας, τοὺς λεγομένους ᾿Αἰχρωμίτας. 

20. Ὅτι οἱ Οὐάνδαλοι τοὺς Γύτϑους Τρούλους καλοῦσι, διὰ 
τὸ λιμῷ πιεζομένους αὐτοὺς τροῦλαν σίτου παρὰ τῶν Οὐαν- 
᾿δάλων ἀγοράζειν ἑνὸς xQvaivov. 7j δὲ τροῦλα οὐδὲ τρίτον P.11 
&égrov χωρεῖ. 


ni, praesertim vero extero homini, Athenis id gestare licuisse: nisi 
sophistarum suffragio eius gestatio illi concessa , dignitasque ista so- 
phistarum legum ritibus esset confirmata. Ritus autem, qui perage- 
bàntur, tales crant. Primum ad publicum balneum deducebantur 
qui novitii advenissent, sive parvi, sive grandiores, atque inter hos 
etiam ii, qui per aetatem ad pallium sumendum apti erant, quos 
in medium protrudebant scholastici, a quibus deducebantur, dein- 
de aliis praecurrentibus atque prohibentibus , aliis protrudentibus 
et contra tendentibus: quotquot autem prohibebant vociferantibus: 
»Sta, sta, non lavat:" nihilominus tamen in certamine ii videbantur 
obtinere, qui in honorem scholastici, quem deducebant, obsistentes 
retrudebant. "Tandem post longam moram multamque ob illata ex 
more ultro citroque verba contentionem is, qui deducitur, in ca- 
lidam cellam inducitur, ibique abluitur. At postquam se induit, 
pallii dignitatem accipit, atque exinde cum pallio e balneo, celebri 
et honorifica stipatus pompa, digreditur, decretis luculentis sumpti- 
bus in scholarum antistites , qui dicuntur Acromitae. 

Vandali Gothos appellant Trulos, propterea quod hi enecti 
aliquando fame, tritici trulam a Vandalis aurco uno redimerent. ἡ 
Trula vero nondum teriiam sextarii partem capit. 


a.A.C 414 
Ind. 12 
Honor.20 


462 — EXCERPTA 


Ὅτι κατὰ τὰς σπανίας τῶν Οὐανδάλων χαταδραμόντων 
καὶ τῶν “Ῥωμαίων εἰς τὰς τετειχισμένας πόλεις καταφυγόν-- 
τῶν, τοσοῦτος αὐτῶν λιμὸς χατεχράτησεν, ὡς εἰς ἀλληλοφα- 
γίαν ἐχβιασϑῆναι. καὶ γυνὴ τέσσαρα τέχνα ἔχουσα πάντα 
κατέφαγε, πρόφασιν ἐφ᾽ éxdorov ποιουμένη τὴν τῶν ὕπολοι- 
πῶν τροφὴν xai σωτηρίαν, ἕως ἂν πάντα καταφαγοῦσα λέ- 
ϑοις ὑπὸ τοῦ δήμου ἀνῃρέϑη. 


re Ὅτι Εὐπλούτιος ὃ μαγιστριαγὸς πρὸς Οὐαλίαν, ὃς τῶν 
Honor.a2 Γύτϑων ἐχρημάτιζε φύλαρχος, ἀποστέλλεται, ἐφ᾽ ᾧ σπονδάς 


Βτε ϑέσϑαι εἰρηνικὰς, καὶ ἀπολαβεῖν τὴν Πλακιδίαν. 


ἑτοίμως δέχεται, καὶ ἀποσταλέντος αὐτῷ σίτου ἐν μυριάσιν 
ἑξήκοντα, ἀπολύεται Πλακιδία παραδοϑεῖσα Ἐὐπλουτίῳ πρὸς 
Ὃνώριον τὸν oixsiov αὐτῆς ἀδελφόν. 

Ὅτι ζητήματος ἐν ταῖς ᾿ϑήναις ἀγακύψαντος περὲ τῶν 


κεχολλημένων βιβλίων μαϑεῖν τοῖς ἐπιζητοῦσι τὸ μέτρον τοῦτϑ 


κόλλου, Φιλτάτιος Ó τοῦ ἱστορικοῦ ἑταῖρρς, εὐφυῶς negl 

γραμματικὴν ἔχων, τοῦτο ἐπέδειξε. καὶ εὐδοκιμήσας τυγχά- 

γει παρὰ τῶν πολιτῶν εἰχόγος. | 
Ὅτι περὲ τῆς Ὀάσεως ὃ συγγραφεὺς πολλὰ παραδοξολ 


γεῖ, περί τὸ τῆς εὐκρασίας αὐτῆς καὶ ὅτι οἱ τὴν ἱερὰν v0-20 


al ΕἸ 
σον ἔχοντες οὐ μόγον ἐκεῖσε οὐ γίγνονται, ἀλλὰ καὶ ἀλλαχό- 


C , 3, , Lr , "A. ^ ^o- 
Se» παραγινόμενοι ἀπαλλάττονται TOU γοσήματος διὰ τὴν τοῦ 


ἀέρος εὐκρασίαν - καὲ negl τῆς ψάμμου τῆς πολλῆς ἐκείνης, 
καὶ τῶν ὀρυσσομένων φρεάτων, ὡς εἰς διακοσίους xai τρια-- 
8. Οὐάλιον vulg. 24. Putei Atrebatenses (des puits Artésiens). N. 


Dum "Vandali Hispanias vastassent, qui in muratas se urbes 
Romani receperant, eo inediae adacti sunt, ut invicem se laniando 
edere cogerentur. Ibi mulier una , quatuor liberorum mater, omnes 
devoravit, ad singulos praetexens, reliquos se alere ac salvare velle, 
donec omnibus illis absumptis, lapidibus a plebe obruta est. 

Euplutius Magistrianus ad Valiam, Gothorum praefectum, mitti- 
tur, qui pacis foedera iniret, Placidiamque reciperet, Ille vero 
commode recépit, missaque frumentatione sexcentorum millium , 
Placidia Euplutio tradita, ad Honorium fratrem remittitur. 

Cum Athenis inquiri coeptum esset, quonam modo conglutinari 
possent libri, discere quaerentibus modum glutinis, Philtatius , scri- 
ptoris huius socius, in re litteraria bene industrius, ostendit: qua- 
re et honoris gratia statuam illi cives collocant. . 

De Oasi auctor multa narrat incredibilia. De eius primum 
temperie: et quod sacro ibi morbo non modo nulli laborent, sed 
eliam si qui aliunde adveniant, eo liberentur ob benignam aéris 
temperiem. De copiosa deinde quae ibidem est arena, deque pu- 
leis, qui fossione ad ducentos et trecentos, nonnunquam vero eliam 


ὃ δὲιο 


γ. Ὁ 2 ΤΥ Το ρα. 


EX OLYMPIODORO. 463 


χοσίους, 609' ὃτε δὲ καὶ εἰς πεντακοσίους πήχεις 0gvocóoue- 
γα, ἀναβλύζουσι τὸ δεῖϑρον, αὐτοῦ τοῦ στομίου προχεύμξνογ" 
&E οὗ χατὰ διαδοχὴν ἀρυόμενοι, ὅσοις κοινὸν yéyovs τὸ ἔρ- 
γον, τὰς οἰχείας ἀρούρας ποτίζουσιν οἱ γεωργοί. καὶ ὅτι 
5ai ὀπῶραι ἀεὲ τοῖς δένδρεσι φέρονται" καὶ ὅτι ὃ σῖτος παν- 
τὸς κρείσσων σίτου καὶ χιόνος λευχύτερος, καὶ ὅτε £09 ὅτε 
δὶς τοῦ ἔτους σπείρεται 7j χριϑὴ, τρὶς δὲ dei ἡ κέγχρος. Ὁ 
ἀρδεύουσι δὲ τὰ γήδια αὑτῶν ἐν ϑέρει μὲν διὰ τρίτης ἡμέ- 
ρας, ἐν χειμῶνι δὲ διὰ ἕχτης, ἐξ οὗ καὶ ἡ εὐφορία γίνεται. 
τοχαὲ ὅτε οὐδέποτε συγνεφία γίνεται. xai περὲ τῶν ποιουμένων 
αὐτοῦ ὡρολογίων. λέγει δ᾽ ὅτι νῆσος τὸ παλαιὸν ἦν, xat 
ἀπεχερσώϑη., καὲ οτι ταύτην καλεῖ Hoódorog μαχάρων νή- 
σους: Ἡρόδωρος δὲ, ὃ τὴν Ὀρφέως καὶ ἸΠουσαίου συγγρώ- 
ψας ἱστορίαν, Φαιαχίδα ταύτην καλεῖ, τεχμηριοῖ δὲ νῆσον 
τϑαὐτὴν γεγογέναι ἔκ τε τοῦ ὄστρακα ϑαλάσσια καὶ ὄστρεα 
λίϑοις τοῦ ὄρους προσπεπλασμένα εὕὑρίσκεσϑαι τοῦ ἐπὶ τὴν 
"Oacw ἀπὸ τῆς Θηβαΐδος φέροντος, δεύτερον ὅτε ψάμαϑος 
πολλὴ ἐπεχχεῖται ἀεὶ, καὶ τὰς τρεῖς ἀναπληροῖ Ὀάσεις. V. 151 
τρεῖς γάρ φησιν Ὀάσεις καὶ αὐτὸς εἶναι, δύο μεγάλας, τὴν 
aou» ἐξωτέρω, τὴν δὲ ἐσωτέρω, καταντικρὺ κειμένας ἀλλήλαις, 
συντείνοντος εἰς ἑχατὸν σημεῖα τοῦ μεταξὺ διαστήματος. P. 12 
ἔστι δὲ xal ἄλλη τρίτη μικρὰ, πολλῷ διαστήματι τῶν δύο 
χεχωρισμέγη. λέγει δὲ εἰς πίστιν τοῦ νῆσον γενέσθαι, ὅτι xai 


ad quingentos cubitos facta, scaturiginis rivos per orificium effun- 
dunt: unde per vices ii, qui communi labore opus fecerunt, hau- 
riunt, et arva sua rigant, agricolae. Arbores perpetuo ibi poma 
ferre: et frumentum illic natam omni frumento esse praestantius 
niveque candidius. Interdum bis quotannis hordeum ibi seri, mili- 
um autem perpetuo ter. hRigare incolas ruscula sua aestate tertio 
quoque die, hieme sexto, atque hinc tantam terrae fertilitatem con- 
ciliari. Nunquam ibi coelum nubes. contrahere. Ad haec de ho- 
rologiis, quae ibidem conficiuntur. ᾿ς Oasim memorat insulam olim 
fuisse, atque a continente divulsam , eandemque ab Herodoto vo- 
cari Beatorum insulam, ab Hcrodoro autem eo, qui Orphei ac Musaci 
conscripsit historiam, nominari Phaeacidem. Insulam ante fuisse ex 
eo coniecturas ducit, quod testae marinae et ostrea lapidibus ad- 
haerentia in eo monte inveniantur, qui ex Thebaide in Oasim ducit. 
Deinde etiam, quod perpetuo copiosa ibi arena scatet, tresque Oa- 
ses replet, Nam etiam ipse tres ases esse tradit, duas magnas, ex- 
teriorem unàm , alteram interiorem, e regione sibi invicem opposi- 
tas, centum miliarium spatio interiecto, cum tertia parva, longo 
interstitio ab alteris duabus separata. Insuper hoc etiam argu- 
mento insulam fuisse tradit, quod saepenumero accidit, ut pisces 


464 EXCERPTA 


5 € , - 
ὑπὸ ὀρνέων ὁρᾶσθαι συμβαίνει πολλάκις ἰχϑῦς φερομένους 
, » ^ , 
καὶ ἐχϑύων ἄλλοτε λεύψανα, ὡς ἐντεῦϑεν εἰχάζεσϑαι, μὴ 
πολὺ πόῤῥω εἶναι. τὴν ϑάλασσαν σὲ δὲ καὶ Ὅμηρον ἐκ 
E c npo s cipum ot μήφον & 
τῆς ngoc ταύτῃ Θηβαΐδος ἕλκειν τὸ γένος. 
e e ὰ , 
A. C. 417 Ὅτι ὕπατος ὃ βασιλεὺς Oro ioc προελϑὼν τὸ ξνδέχατον,δ 
Ind. 15 * ^ ? —- K , ^ ὃ. , X , PS dj 
Honora3 94 σὺν αὐτῷ Κωνστάντιος τὸ δεύτερον, τὸν Πλακιδίας γά- 
4 - T » 
pov ἐπιτελοῦσιν, ἐφ᾽ ᾧ πολλὰ μὲν αὐτὴ Gvavevovoa, Key- 
Βστάντιον παῤφεσχεύασε κατὰ τῶν αὐτῆς ὀργίζεσθαι ϑεραπό».. 
- ^ c ^ 
των. τέλος ἔν τῇ τῆς ὑπατείας ἡμέρᾳ ἀπὸ χειρὸς ταύτην 
c * i 25- ^ € , » LI P] 
ὃ βασιλεὺς καὶ ἀδελφὸς “Ογώριος ἄκουσαν Aeflov, ἐγχειρίζειτο, 
παραδιδοὺς Κωνσταντίῳ. καὶὲ ἐπιτελεῖταν εἰς τὸ λαμπρότα- — 
τον ὃ γάμος. εἴτα καὲὶ παῖς αὐτοῖς τίχτεται, ἣν ὀνομάζουσιν 
€ , * δ ' €T - » E] , 
Ονωρίαν, καὶὲ ἕτερος πάλιν, ᾧ κλῆσιν ἔϑεντο Οὐαλεντιγνιανὸς" 
ὃς ζῶντος μὲν “Ογωρίου νωβελίσσιμος γίνεται. βιασαμένης 
τῆς Πλακιδίας τὸν ἀδελφόν: μετὰ δὲ ϑάνατον τοῦ βασιλέως, τ 5, 
καὶ ἔτει μετὰ τὴν κατάλυσιν τοῦ τυραγνήσαντος ᾿Ιωάνγου, «ot 
, ' 5 ' ὥ 
“Ῥώμης βασιλεὺς ἀποδείχνυται. ὃ δὲ Κωνστάντιος συμβασιλεύ-: 
Cet τῷ. Ὁνωρίῳ, αὐτοῦ μὲν χειροτονοῦντος, ἀλλὰ σχεδόν τε 
LA - * A - 3 E] ' - 
ἄκοντος. χειροτογεῖταν δὲ καὶ ἡ Πλακιδία «υγούστα, τοῦ 
τε ἰδίου ἀδελφοῦ καὶ τοῦ ἰδίου ἀνδρὸς χειροτογησάντων..ὦ 
ὁ , ' , e "ἢ - » c , ; 
είτα πέμπεταε πρὸς Θεοδόσιον, ὃς ἀδελφιδοῦς ὧν Ovogtov, 
τῶν πρὸς ἕω μερῶν ἐβασίλευσεν, ἡ ἀνάῤῥησις μηνυομένη 
τῆς Κωνσταντίου βασιλείας καὶ μένει ἀπαράδεχτος. ἐφίστα-- 
εν ^ e 
vaL vogog Κωγσταντίῳ, καὶ μετέμελεν αὐτῷ 7 βασιλεία, ὅτι 


* 


ον μὰ συν σὰν RIPE 


ab avibus eo delati visantur, aut certe arrosorum piscium reliquiae: 
ut inde coniectare liceat, non admodum longe abesse mare. Ait 
autem, et Homerum ex vicina huic Thebaide genus ducere. 

Honorius Augustus undecimum et Constantius iterum consules 
creati, Placidiae nuptias conciliant. Sed has ipsa nuptias cum ve- 
hementer detrectaret, effecit, ut ipsius famulis indignaretur Con- 
stantius.. Tandem nihilominus ipso, quo consulatum iniit die, manu 
ipsam arreptam Honorius Imperator, frater eius, inyitam Constantio 
in manum tradit, nuptiaeque splendide celebrantur, Hinc nata filia, 
quam Honoriam nominarunt: filius item, cui Valentiniano nomen 
datum , qui superstite etiamnum. Honorio Nobilissimus dictus, im- 
pellente fratrem Placidia. Quin et mortuo Honorio, disiectaque Io- 
annis tyrannide, Romanorum idem Augustus creatus est Constantius 
vero Honorii in augustali imperio collega fit, ab illo quidem ipso, 
sed paene repugnante, constitutus. Placidia quoque Augusta a fra- 
tre et marito dicta est, Dein ad "Theodosium, qui fratre Honorii 
genitus Orientis partibus Augustus imperabat, de Constantii Impe- 
ratoris electione nuntius mittitur, minimeque receptus est. | Hinc 


EX OLYMPIODORO. 465 


1 ^. ? - : 
οὐκέτι ἦν αὐτῷ ἐπ’ ἀδείας, conég πρότερον, ἐξιέναι τε A. C. m1 
καὶ ἀπιέναι ὅπη καὶ ὅπως βούλοιτο, καὶ ὅτε. οὐχ ἐξῆν 186. ἡ 
32 “ὦ E L r », 53 - P" " Honor.27 
αὐτῷ χρῆσϑαι βασιλεύοντι οἷς &Joc εἶχε χρῆσθαι παιγνίοις. τέ- 
Aog ἑπτὰ βασιλεύσας μῆνας, ὥσπερ αὐτῳ καὶ ὃ ὄνειρος &i- 
t » , X c UNE - 
Dnew ,5 ἤδη. πεπλήρωνται, καὶ ἄρχονται eura, πλευριτικῇ D 
vócQ τελευτᾷ, συντελευτησάσης αὐτῷ καὶ τῆς κατὰ τὴν. 
ἀνατολὴν ὀργῆς xai δρμῆς, ἣν ὦδινεν ὅτε τὴν ἀναγόρευσιν 
τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐ προσήκαντο. ᾿ 
» - 
"Orc Οὐαλίου τοῦ φυλάρχου τελευτήσαντος, Θευδέριχος 
τοτὴν ἀρχὴν διαδέχεται. | 
Ὅτι κατὰ θάλασσαν πολλὰ παϑὼν ὃ συγγραφεὺς uó- . 
Aug διασώζεται. ἐν ᾧ καὶ περὲ ἀστέρος τινὸς τερατολογεῖ 
ἐπιβρίσαντος τῷ ἱστίῳ τοῦ πλοίου, μέλλειν αὐτοὺς βυϑίζε- 
σθαι. οὐρανίαν δὲ τὸ φανὲν παρὰ τῶν ναυτῶν. καλεῖσϑαι- 
* * 49 —R. - , 
τδλέγει δὲ περὲ ψιτταχοῦ, ᾧ εἴκοσιν ἔτεσι συγδιῆγεν, ὡς σχεδόν 
vL οὐδὲν τῶν ἀνθρώπῳ πραττομένων ἀμίμητον κατελίμπανεν. 
2 -- M ΔΌΣ Bc E "wt: 1 F1 
ὠρχεῖτότε γὰρ, καὶ ἥδε, καὶ ἐκάλει ἐξ ὀγόματος, καὶ váÀÀa P. 13 
ἔπραττεν. 

Ὅτι ὃ ἱστορικός φησι, διάώγοντος αὐτοῦ χατὰ Θήβας xci 

«οτὴν Συήνην ἱστορίας tvexa , ἐν ἐπιϑυμίᾳ γενέσϑαι τοὺς φυ- 
λάρχους καὶ προφήτας τῶν κατὰ τὴν Τάλμιν βαρβάρων, ἤτοι, 

13. μέλλον coni. N, 420. Συήνην Labb., ΖΣοήνην vulg. 
morbum Constantius contraxit, suscepti poenitens imperii, quod. 
non iam, ut antea, eundi redeundique, quo et quando vellet, libertas 
esset: neque ludicris, ut moris eius erat, operam dare iam Impe- 
ratori permitteretur.  lgitur septimo imperii mense, quemadmodum 
et insomnium sic indicaverat: ,Sextus abiit: septimus inchoatur," 
pleuritide exstinctus est, exstincta simul cum ipso in Occidentem 
ira atque expeditione, quam, quod ad imperii societatem admissus 
non esset, animo agitabat. : 

Valia, principe Gothorum, morte absumpto, imperium Theude- 
richus suscepit. 

Scriptor varia maritimo itinere passus, vix salvus evasit, Ubi 
et prodigiosa quaedam de sidere commemorat, in ipsum. navigii 
malum magno cum pondere ingruente, ut iam mergendi viderentur. 
Uraniam vero meteorum illud a nautis appellatum. Refert de psit- 
taco, quocum annos ipse viginti vixerit, ut nullam fere humana- 
rum actionum, quam non imitaretur, omiserit, Saltabat enim, et 
canebat, et suo quemque nomine compellabat, aliaque id genus 
exprimebat. i 

Refert item historicus, cum apud Thebas et Syenem lustran- 
dorum locorum | cognoscendique studio versaretur, fama excitatos 


praefectos ac vates eorum barbarorum, qui ad Talmin incolunt, 
quos Blemmyas vocant, ipsius optasse congressum atque colloquiuun. 


Dexippus, EÉunapius etc. 3o 


466 EXCERPTA 


τῶν Βλεμμύων, τῆς ἔντυχίας αὐτοῦ: — Éxivev yàg αὐτοὺς ἐπὶ 
τοῦτο: 7 φήμη. καὶ ἔλαβόν μέ, φησι, μέχρι αὐτῆς τῆς Ταλ- 
μεως, ὦστε κἀκείνους τοὺς χώρους ἱστορῆσαι, διέχοντας ἀπὸ 
τῶν Quid» διάστημα ἡμερῶν πέντε, μέχρι πόλεως τῆς λεγο- 
μένης Πρίμα, ἥτις τὸ παλαιὸν πρώτη πόλις τῆς Θηβαΐδος, 
ἀπὸ τοῦ βαρβαρικοῦ ἐτύγχανε" διὸ παρὼ τῶν Ῥωμαίων! Ῥω-" 
, LÀ » d " 
Βμαίΐᾳ φωνῇ Πρίμα, ἤτοι πρώτη, ὠνομάσϑη. καὶ νῦν οὕτω 
καλεῖται, καίτοι ἐκ πολλοῦ οἰχειωθεῖσα τοῖς βαρβάροις usd". 
ἑτέρων τεσσάρων πόλεων, Φοινικῶνος, Χίριδος, Θάπιδος, Τάλ- 
μιδος. παρὰ τούτους τοὺς χώρους φησὲ xoi σμαράγδου ué-YO: 
5 - γα 28 - , , - c , 
ταλλα εἶναι μαϑεῖν, ἐξ ὧν τοῖς “ἰγυπτίων βασιλεῦσιν ἢ oua- 
Υ. τ. θαγδος ἐπλεύναζε. καὶ ταῦτά, φησιν, oi προφῆται τῶν βαρ- 
βάρων προὐτρεπόν us ϑεάσασϑαι. ἀλλ᾽ οὐκ ἣν τοῦτο δυνα- 
τὸν γεγέσϑαι χωρὶς βασιλικῆς προστάξεως. : 

Αια. οι Ὅτε “ιβάνιόν τινα τερατολογεῖ, ᾿“Ισιανὸν τὸ γένος, κατὰ τϑ᾽ 
πὰ, ἡ τὴν βασιλείαν “Ονωρίου xai Κωνσταντίου ἐπὲ Ράβενναν zta-: 
Honor. 27 ; » x - ' $$ 

ραγενέσϑαι, ἄκρον δὲ τοῦτον εἶναι τελεστικόν, καὶ δύνα-" 
σθαι δὲ φησι καὶ ὑπισχνεῖσθαι αὐτὸν χωρὶς ὅπλιτῶν xal κα-' 
τὰ βαρβάρων ἐνεργεῖν. εἶτα πεῖραν δούς, φησίν, οὗτος τῆς 
ὑποσχέσεως, καὶ τῆς φήμης δραμούσης, ὥστε καὶ Πλακιδίανχᾳ 
τὴν βασιλίδα μαϑεῖν, ἀναιρεῖται ὃ τελεστής" ἠπείλει γάρ, 
φησιν, ἡ Πλακιδία Κωνοταντίῳ χωρισμὸν τοῦ. γάμου, εἶ 
τοῖς ζῶσι περιλίποιτο Διβάνιος, ἀνὴρ γόης καὲ ἄπιστος. 

18. καὶ χ. ὅπλ. κατὰ coni N. — 21. τάλας susp. N. 

»Abripuerunt itaque me, ait, ut illas quoque regiones perlustrarem, . 
in ipsam usque Talmin , a Philis quinque dierum intervallo distan- - 
tem, ad urbem , quae dicitur Prima. Haec olim prima 'Thebaidis: 
urbs, proxime a barbarico solo aberat, eamque ob causam a Ro- . 
manis latino vocabulo Prima nominata: quo etiam nunc nomine vo- 
citatur, quamvis longo iam tempore barbari eam sibi vindicarint : 
cum aliis quatuor oppidis, Phoenicone, Chiride, Thapide et Talmi- 
de." In hac regione Smaragdi se fodinas reperisse scribit: unde Ae- 
gyptiorum regibus olim Smaragdi illa tanta copia suppeditabat. Et - 
haec quidem barbarorum vates inspicere invitabant : verum id sine 
bona regis venia non licebat. 

De Libanio quodam admiranda refert, Asianum genere hunc , 
Honorio et Constantio Imperatoribus Ravennam venisse, summumque 
veneficum ac magum fuisse, Dicit enim professum esse, admiranda 
posse se absque armatis hominibus etiam adversus barbaros patrare. 
Át cum deinde experimentum promissi dedisset, et fama longius 
manans ad ipsas usque Placidiae aures rumorem detulisset, necatum 


illum esse: comminante Placidia coniugi Constantio divortium, misi 
e vivis tolleretur Libanius praestigiator atque infidelis, à 


: 4 
—— ue 00€ 


EX OLYMPIODORO. 467 


o» 

Ὅτι Κωνστάντιος, Ἰλλυριὸς ἦν τὸ γένος, ἀπὸ Nafoov 
πόλεως τῆς ΔἝακίας, καὶ πολλὰς στρατείας ἀπὸ τῶν Θεοδοσίου 
χρόνων τοῦ μεγάλου διελϑὼν, ὕστερον xai τὴν βασίλειον 
ἀρχὴν, ὡς ἐῤδήϑη,, ὑπέδυ. ἣν δὲ τἄλλα μὲν ἐπαινετὸς καὶ 

χρημάτων δὲ κρείττων, πρὶν ἢ συναφϑῆναι Πλακιδίᾳ. inei D 

δὲ αὐτῇ συνέζευχτο, εἰς φιλοχρηματίαν ἐξώκειλε. μεῖϊὰ u£r.p.A.C.421 
τοι τὸν αὐτοῦ ϑάνατον δεήσεις xav αὐτοῦ τῶν εἰς χρήματα 
᾿ἀδικηϑέντων ἐπὶ ᾿Ράβενναν πανταχόϑεν συνέῤῥεον. ἀλλ᾽ dj 

τοῦ “Ονωρίου, φησί, κουφότης, καὶ ἡ τῆς Πλακιδίας πρὸς 
Ιοαὐτὸν οἰχειύτης ἀπράκτους αὐτῶν τὰς αἰτήσεις καὶ τὴν ἰσχὺν 

τοῦ δικαίου ἀπέφηνεν. , 

Ὅτι τοσαύτη διάϑεσις “Ονωρίῳ πρὸς τὴν οἰκείαν ἀδελ-ρ.ΔΟ, 4χι 
φὴν, ἐξ οὗπερ ὃ ταύτης ἀνὴρ Κωνστάντιος ἀπεβίω, magsu- 
πεφύκει, ὡς τὴν ἄμετρον ἀγάπην αὐτῶν καὶ τὼ συνεχῆ xa- 

15:& στόμα φιλήματα εἰς ὑπόληψιν αἰσχρὰν αὐτοὺς τοῖς πολ- 
.Aoic ἐμβαλεῖν. ἀλλὰ τοσαύτη πάλιν αὐτοῖς ἐναπετέχϑη ἔχϑρα. 14 
- t , M * wv 
σπουδῇ Σπαδούσης xai Ἐλπιδίας, (τροφὸς δ' ἦν αὕτη Πλακιδίας,) 
αἷς καὶ τὰ πολλὰ προσεῖχε, συμπράττοντος αὐταῖς καὶ “Ζεογτέως 
τοῦ ταύτης κουράτορος, ὥστε στάσεις μὲν πολλάκις ἐν τῇ Ρα- 
δοβέννῃ συστῆναι, (περιῆν yàg κἀκείνῃ πλῆϑος βαρβάρων éx τῆς 
πρὸς ᾿Αδάουλφον συναφείας, καὶ ἐκ τῆς πρὸς Κωνοτάντιον 
συζυγίας,) xai πληγὰς δὲ προελϑεῖν ἐξ ἑκατέρου μέρους. τέ- 

, - E] D , , » Noo ' 
Aog ἐκ τῆς ἀναφϑείσης ἐκείνης ἔχϑρας xai τοῦ ἀγτιῤ δόπου 

1. Ναΐσου et 2. Ζακίας Labb. ΠΙαγαΐσου et Καδίας vulg. 

Constantius genere lllyrius fuit, e Naisso urbe Daciae, qui 
multis obitis iam inde a Theodosii Magni temporibus militiae mu- 
neribus, ad summum tandem, ut diximus, imperii apicem evectus 
est. Is cum cetera fuit laude dignus, tum quod auri nulla cupidi- 
tate flagraret, antequam quidem Placidiae coniungeretur; nam ea 
uxore ducta, pecuniarum avidus evasit, lpso ergo mortuo, cum po- 
stulatis homines Ravennam undique confluxerunt , quos bonis ille 
per iniuriam exuisset. »Verum Honorii, inquit, lenitas, et Placidiae 
cum éo arcta nimis familiaritas, frustra ut essent hae querimoniae 
omnisque adeo iuris vis ac potentia, effecit." 

Honorii erga sororem insita affectio tanta fuit, ex quo Constan- 
tius, eius maritus, vita decessit, ut perdite nimis amando et assidue 
os eius osculando turpis apud multos consuetudinis suspicionem non 
effugerit. Sed hic amor in tantum brevi vertit odium, allaboranti- 
bus Spadusa atque Elpidia, Placidiae nutrice , quibus illa tribuebat 
pluimum, adiutante item ipsas Leonteo, illius curatore, ut et sedi- 
tiores Ravennae frequenter exsisterent (adhaerebat enim ipsi adhuc 


banbarorum turba, cum ex Adaulphi, tum ex Constantii Imperato- 
risr coniugiis,) et vulnera etiam utrinque inferrentur; donec tandem 


468 το EXCERPTA 


A. C. fo3 τῆς πρὲν φιλίας μίσους, εἷς Βυζάντιον Πλακιδέα, τοῦ ἀδελ- 
Ho iid φοῦ ὑπερισχύσαντος, σὺν τοῖς οἰκείοις παισὶν ἐξορίζεται. xa 
μόνος αὐτῇ Βογηφάτιος τὰ πιστὰ φυλάττων, ἀπὸ τῆς ᾿ήφρι- 

Β κῆς, ἧς ἦρχε, καὶ χρήματα ὡς ἐδύνατο ἔπεμπε, καὶ πρὸς τὴν 
ἄλλην αὐτὸς ἔσπευδε ϑεραπείαν. ὕστερον δὲ καὶ εἰς τὴν τῆς 
βασιλείας. ἀνάληψιν ἅπαντα συνεβάλετο. | 

A.C.423: — "Ort “Ογώριος ὑδερικῷ «νοσήματι ἁλοὺς, πρὸ ἕξ καλαν-- 
δῶν Σεπτεμβρίων τελευτῷ" καὶ πέμπονται γράμματα πρὸς τὴν 
ἀνατολὴν, τὸν βασιλέως ϑάνατον μηνύοντα. ἐν ᾧ δὲ ταῦτα 
ἐπέμποντο, Ἰωάννης τις αὐϑεντήσας τυραννεῖ: ἐφ᾽ οὗ καὶτο 
τῆς ἀναῤῥήσεως γιγνομένης, ἐῤ δήϑη ὥσπερ ἀπό τινος προῤῥή- 
σεως προαχϑέν" ,,πίπτει, οὐ στήκει.᾽ καὶ τὸ πλῆϑος ὥσπερ 
ἀναλύοντες ἐπὶ τὸ ῥδηϑὲν ἀναφωνοῦσι: ,,Ἑστήκει, οὐ πίπτει." 

-fOri Βονηφάτιος ἀνὴρ ἣν ἡρωϊχὸς καὶ κατὰ πολλῶν 

:Οπολλάκις βαρβάρων ἠρίστευσεν, ἄλλοτε μὲν σὺν ὀλίγοιςι5 
ἐπερχόμενος, ἄλλοτε δὲ καὶ σὺν πλείοσιν, ἐνίοτε δὲ καὶ μονγο- 
μαχῶν. καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν, παντὲ τρόπῳ πολλῶν βαρβάρων 
καὶ διαφόρων ἐϑγῶν ἀπήλλαξε τὴν ᾿π“φρικήν. ἦν δὲ καὶ δὲ- 
καιοσύγνης ἐραστὴς, καὶ χρημάτων κρείττων. ἐποάχϑη δὲ αὐ- 
τῷ καί τε τοιοῦτον. : ἀνήρ τις ἄγροικος, ἔχων ἀγϑοῦσαν γυ-30 
γαῖχα τὴν ὥραν, ὑπὸ τιγος τῶν συμμάχων βαρβάρων &uor- 
χεύετο" δεῖται τοιγαροῦν Βονηφατίου, τὴν ὕβριν ὀλοφυρό-: 
μένος. ὃ δὲ Βογηφάτιος μαϑὼν τὸ διάστημα τοῦ τόπου xai 


ob eas ipsas inimicitias et priori amori par nunc odium Constan- 
tinopolim' Placidia , fratre praevalente, cum liberis ablegatur. Solus 
Bonifacius fidem illi servans; cum ex Africa, cui praeerat, pecuni- 
am, αὐ poterat, submisit, tum ad alia ei obsequia praesto fuit. Qui 
post etiam, ut ad imperium haec rediret , nihil non fecit tulitque. . 
: Honorius aquae intercutis morbo correptus, ante diem sextum 
Kalendas. Septembris vitam finiit, missaeque in Orientem litterae 
Augusti mortem nuntiantes. Quae dum ultro. citroque mittuntur, 
Ioannes quidam tyrannidem occupavit, atque eius inauguratione im- 
perii, tanquam ab aliquo futurae rei oraculo, iactum est: ,,Cadit , 
non stat;" quod vulgus dictum invertens exclamabat: ,,Stat, non cadit." 
Bonifacius vir erat heroicus, qui cum multis saepe gentibus 
barbaris strenue pugnavit, paucis interdum copiis adhibitis, inter- 
'dum pluribus, nonnunquam vero et singulari certamine: et, ut ver- 
"bo dicam, barbaras multas variasque gentes Africa expulit. Idem 
justitiae vel imprimis studiosus et abstinens ac pecuniarum contem- 
ptor fuit, a quo etiam huiusmodi aliquando patratum facinus. Ru- 
sticus' quidam praestanti forma uxorem suam cum barbaro quodam 
'e confoederatis milite consuescere cognovit: rogavit itaque Bonifaci- 
"um, dedecus illud familiae. deplorans, ut opem ferret. llle cognito 


e ΜΝ ΘΝ νῦν ae 


EX OLYMPIODORO. 469 


τὸ ὄνομα τοῦ ἀγροῦ ἐν ᾧ τὰ τῆς μοιχεΐας ἐπράττετο, τὸν 
μὲν ἱκέτην τέως ilébv pala, προστάξας πάλιν. τῇ ἑξῆς αὐτῷ 
προσελϑεῖν' ὀψίας δὲ λαϑὼν ἅπαντας, καὶ ἐπὶ τὸν ἀγρὸν Ὁ 
ἐλάσας, ἑβδομήκοντα διϊστάμενον σταδίοις, χκαὲ εὑρὼν τὸν 
δβάρβαρον τῇ BA o rio συγκαϑεύδοντα, τέμνει τε αὐτοῦ 
τὴν κεφαλὴν χαὲ δι αὐτῆς ὑποστρέφει γυχτός. προσελϑυύντιεῦ. 153 
δὲ χατὰ τὸ πρόσταγμα εἷς τὴν αὔριον τῷ ἀνδρὲ ἐπιδίδωσι 
τοῦ βαρβάρου τὴν χεφαλὴν, διαπυνϑανόμενος εἰ ἐπιγιγώσχοι 
αὐτήν. ὃ δὲ τοῖς. παροῦσιν ἅμα καταπλαγεὶς καὶ ἀμηχανή- 
τόσας, ἔπειτα ἐπιγνοὺς xo πολλὰ τῆς δικαιοσύνης εὐχαριστή- 
σας, σὺν χαρᾷ dae. 
τῶν θεν 8 ἕκαστος τῶν μεγάλων οἴχων. τῆς Ρώμης, ὡς φησιν, 
ἅπαντα εἶχεν ἐν ἑαυτῷ ὅπόσα πόλις σύμμετρος ἠδύνατο ἐ- 
χειν, ἱππόδρομον καὶ φύρους καὶ ναοὺς καὶ πηγὰς καὶ Àow-P.i5 
τδτρὰ διάφορα. διὸ καὶ ὃ συγγραφεὺς ἀπεφϑέγξατο * 

"Ei δόμος ἄστυ πέλει" “πόλις ἄστεα μυρία κεύϑει:, 
ἦσαν δὲ xoi λουτρὰ δημόσια παμμεγέϑη.. αἱ δὲ ᾿Αντωνιαγναὲ 
οὕτω καλούμεγαι εἰς χρείαν τῶν λουομένων χαϑέδρας εἶχον 
“παραχειμένας χιλίας ἑξαχοσίας, ἐκ μαρμάρου κατεσχευασμέ- 

20rac “Ἑεστοῦ" αἱ δὲ “4Ιιοκλητιαναὶ ἐγγὺς διπλασίους. τὸ δὲ véi— 
206. τῆς Ρώμης μετρηϑὲν παρὰ ᾿Ἵμμωνὸς. τοῦ γεωμέτρου χαϑ' 
ὃν καιρὸν Τότϑοι τὴν προτέραν xav αὐτῆς ἐπιδρομὴν ἐποιή- 
σαντο, εἴκοσι xal ἑνὸς μιλέου διαστήϊα' ἔχον ἀπεδεί χϑη- Β 
loci intervallo et agri nomine, bi doiodiuds patraretur , horni- 
nem tum quidem dimisit, in posterum diem ad se redire iussum. 
Noctu -autem ; insciis omnibus , in agrum illum septuaginta stadiis 
dissitum profectus, deprehensi cum moecha barbari caput amputa- 
vit, eademque domum nocte revertit. Redeunti dein, ut mandatum 
faerat , postridie. marito; barbari caput obtulit, pereunctatus , an 
novisset Ille spectaculo percussus, et quasi sensu motus, mox, ubi 
agnovit, multis iustitiae causa actis gratiis, domum laetus rediit. 

E. magnis Romanae urbis domibus, ut. hie refert, omnia intra se 
unaquaeque habuit, quaecumque mediocris. etiam. urbs habere po- 
tuit , "hippodromum , fora; delubra, fontes, varia balnea. Hinc et 
ges sic exclamat : 

Est urbs una domus: mille oppida continet una urbs. 
Sed ;et- lavacra publica ingenti prorsus fuere magnitudine, e qui- 
bus, quae Antoninianae nominantur Thermae, ad. commodiorem la- 
vantium. usum mille. sexcenta habuerunt sedilia, 6 marmore polito 
fabricata, Diocletianae duplo fere plura. Romanae vero urbis moe- 
nia ex Ammonis geómelrae dimensione, quo tempore Gothi illam 


priore incursione infestarunt, viginti et unius miliaris spatium in 
circuitu habere comperta sunt. iai 


470 EXCERPTA 


Ὅτι πολλοὶ οἶχοι Ῥωμαίων. προσόδους κατ᾽ ἐνιαυτὸν ἐδέ- 
χογτὸ ἀπὸ τῶν κτημάτων αὐτῶν ἀνὰ τεσσαράκοντα χρυσοῦ 
κεντηγάρια» χωρὶς τοῦ σίτου καὶ τοῦ οἴκου καὶ τῶν ἄλλων 
ἁπάντων εἰδῶν, ἃ εἷς τρίτον συνέτεινεν, εἶ ἐπιπράσχετο, τοῦ 
εἰσφερομένου χρυσίου. τῶν δὲ μετὰ τοὺς πρώτους deviépaniS 
οἴχων τῆς" “Ῥώμης πεντεχαίδεκα καὶ δέκα κεντηναρίων U 
πρόσοδος ἦν. καὶ ὅτι Πρόβος ὃ παῖς ᾿Ολυμπίου, τελέσας τὴν 
οἴχείαν πραιτοῦραν κατὰ τὸν καιρὸν τῆς ᾿ωάννου τυραννίς- 
doc, δώδεκα κεντηγάρια χρυσοῦ ἀνήλωσε. Σύμμαχος δὲ ὃ 
λογογράφος, συγκλητικὸς ὧν τῶν μετρίων, πρὶν ἢ τὴν “Ῥώ-ἴο 

αμην ἁλῶναι, τοῦ παιδὸς Συμμάχου πραιτοῦραν τελοῦντος, 
εἴχοσι κεντηνάρια éQanavgos. ἸΠάξιμος δὲ, εἷς τῶν εὐπόρων, 
εἰς τὴν τοῦ υἱοῦ πραιτοῦραν τεσσαράκοντα κατεβάλετο x£y- 
τηγάρια. ἑπτὰ δὲ ἡμέραις ob πραίτωρες TG tame ἐτέ- 
λουνγ. LE 

“Ὅτε ó συγγραφεὺς τῷ ᾿Οδυσσεῖ τὴν πλάνην οὐ χατὰ ^" 
Σικελίαν qoi γεγενῆσϑαι, ἀλλὰ κατὰ τὰ πέρατα τῆς Ἰταλίας’ 
κοὲ τὴν. εἰς ἅδου χάϑοδον παρὰ τὸν ὠκεανὸν γεγεγῆσϑαι "4 ἐν 
ᾧ καὶ ἡ πολλὴ πλάνη. ἀγωνίζεται δὲ διὰ πολλῶν τοῦτο πα- 
ρθαστῆσαι. ἡμεῖς δὲ καὶ ἄλλους διαφόρους ἀνέγγωμεν ἐν τού-20 
τοις αὐτῷ συμφωνοῦντας. 

“Ὅτι ἀποστέλλεται ἀπὸ Κοωνσταντινουπόλεως παρὰ, Θεο- 

Ὁ δοσίου Πλακιδία, ἅμα παισὶ κατὰ τοῦ τυράννου" χαὶ ἐπα- 


7. Ὀλυβρίου coni. Reines. Ep. 69. p. 643. Οριΐπιο, N. 


Multas Romae familias annuos reditus e bonis accepisse qua- 
draginta circiter auri centemarios , absque frumento et vino aliisque 
speciebus , quae tertiam aequabant auri partem , si venderentur. 
Alteras vero post has decem aut quindecim centenarios in censu 
habuisse. Probum, Olympii filium, in praetura , quam Ioannis iyran- 
ni temporibus gessit, auri centenarios duodecim expendisse:  Sym- 
machum vero oratorem , mediocri censu senatorém, anie captam ur- 
bem filio Symmacho. praeturam gerente, centenarios impendisse vi- 
ginti; Maximum dein, ex opulentis ac beatis unum, in filii prae- 
turam quadraginta centenarios impendisse, | Septem autem diebus 
solemnes ludos praetores celebrabant. 

Scriptor hic Ulyssem ait nom circa Siciliam, sed. ad éktremáe 
Ttaliae oras oberrasse: et traiecto Oceano ad inferos descendisse, 
atque in eo mari variis illum erroribus. iactatum fuisse. Quod. multis 
confirmare nititur. | Nos et alios plures legimus in his oum 'ille 
consentire. 

Remissa est Constantinopoli a Theodosio Placidia cum libera 
adversus Ioannem tyrannum: et illa quidem Augustae nomen, '"Va- 
lentinianus vero Nobilissimi titulum iterato suscepit. Submissus 


EX OLYMPIODORO. 4ηι 


γαλαμβάνει αὐτὴ μὲν τὸ τῆς «Αὐγούστης, ὃ δὲ Οὐαλεντινια- Ἀ. C. 423 
-“ , 4 ind. 
vóg τὸ τοῦ νωβελισσίμου ἀξίωμα. συνεχπέμπεται δὲ αὑτοῖς τς i ig 
* , * s 
xui στρατὸς, καὶ στρατοπεδάρχης ξχατέρας δυνάμεως, doÓa- 
βούριος ἅμα τῷ παιδὲ Manat, καὶ τρίτος Κανδιδιανός. κα- 
δτὰ δὲ τὴν Θεσσαλονίκην “ΗἩλίων ὃ τῶν ὀφφικίων μάγιστρος 
5 - 
παρὰ Θεοδοσίου ἀποσταλεὶς iy δύει Βαλεντιγιανὸν ἐπ’ αὐτῆς 
, - 2 ^ » 
Θεσσαλονίκης τὴν τοῦ καίσαρος ἐσθῆτα, πέμπτον ἔτος «yov- 
- € , , EY ^w 2 , woo €A ἢ 
τα τῆς ἡλικίας. κατιόντων δὲ αὐτῶν, Zdg0apovgioc μὲν αλι- 
- - ἢ » 
σχεται παρὼ τῶν τοῦ τυῤάνγου καὶ ἀναπέμπεται πρὸς αὐτὸν, 
»Ἥ P , 3 
τοχαὲ φιλιάζει αὐτῷ: ὃ δὲ τούτου παῖς ἅμα Πλακιδίᾳ ἐν ἀ- 
ϑυμίᾳ καὶ λύπῃ ἦσαν. Κανδιδιανὸς δὲ πολλὰς πόλεις αἷ-Ῥοι6 
- τ E] - ^- ᾿ ^ , ' , 
ρῶν xai εὐδοκιμῶν λαμπρῶς, τὸ λυποῦν διεσχέδαζε καὶ νυν. c (a5 
» 1 . €. 42 
γαγώγει. εἶτα σφάζεται ὃ τύραννος Ἰωάννης, καὶ Πλακιδία γι ἃ. 5 
' ^ r * 
ἅμα καίσαρε τῷ παιδὲ εἰσέρχεται εἰς τὴν Ῥάβενναν. ἪΛι- The. i. 18 
* ^" - M 
των δὲ ὃ μάγιστρος καὶ πατρίκιος, καταλαβὼν τῆν Ῥώμην xat 
, di * r H - € 
πάντων ἐκεῖσε συνδραμόντων, τὴν βασιλικὴν ἐσθῆτα ἑπταε-- 
' » - € 
7790» ovra ἐνδύει Βαλεντιγιανόν. ἐν oig καὶ τὰ τῆς ἱστορίας͵ 
17. τελευτῷ ἴῃ f. add. N. 
quoque exercitus, bellique imperator utriusque militiae, Ardaburius 
nimirum cum Aspare filio, addito et tertio Candidiano. Ad Thessa- 
lonicam [cum ventum esset] Helion, officiorum magister, a Theodosio 
missus, Valentinianum in ipsa illa urbe Caesaris veste induit, annos 
natum non amplius quinque. Cum autem ad Italiam pervenissent, 
Ardaburius a tyranni militibus capitur, missusque ad illum amiciti- 
am cum eodem init. Eius interim filius [Aspar] una cum Placidia. 
in mágua rerum desperatione luctuqué versabantur. Sed Candidia- 
nus , multis occupatis urbibus, partaque rebus bene gestis nominis 
claritate, luctum dissipavit animosque reddidit, Caeso dein Ioanne 
tyranno, Placidia una cum Caesare filio Ravennam iniit. MHelion 
vero, magister et patricius, Romam invasit, omnibusque eo confluen- 


tibus, Valentinianum iam septennem veste induit Imperatoria, ubi 
bistotiae finis est. 


EKAOTLPAI 
EK. THZ 


K4NAIAOT ISATPOT 
1:3 TOPIAX 


EX HISTORIMXKX 


CANDIDI ISAURI 


EXCERPT A. 


P. 1 “Α»εὐνώσϑησαν Κανδίδου ἱστορίας λύγοι τρεῖς. ἄρχεται μὲν 
V.i5Áz 76 ἱστορίας ἀπὸ τῆς “έοντος ἀναῤῥήσεως, ὃς ἦν ἐκ σίακίας 
“μὲν τῆς ἐν ᾿Ιλλυριοῖς, στρατιωτικῷ παραγγείλας τάγματι κοὲ 
τελῶν ἄρξας τῶν ἐν Syrie (e, τὴν pastus δὲ σπουδῇ 
"Aonagoc ἐγχειρισϑεὶς, ὃς ἦν ““λανὸς μὲν γένος, ἔκ νεαρᾶς 

δὲ στρατευσάμενος ἡλικίας καὶ παιδοποιησάμενος ἐκ τριῶνϑ 
γάμων ᾿Αρδαβούριον, Πατρίκιον, Ἔρμενάριχον, " καὶ ϑηλείας 
Β δύο. ποιεῖται μὲν ὁ συγγραφεὺς, ὡς εἴρηται, ἀρχὴν τῆς 
ἱστορίας τὴν ἀρχὴν τῆς ““έοντος βασιλείας, τελευτᾷ δ᾽ εἰς 
τὴν ἀναγόρευσιν ᾿Αναστασίου. ἔστι δὲ πατρίδος μὲν Ἴσαυ- 

οίας, ὡς αὐτός φησι, τῆς τραχείας: ἐπιτήδευμα δὲ ἔσχεντο 
ὑπογραφεὺς τῶν ἐν Ἰσαύροις πλεῖστον ἰσχυσάντων " τὴν δὲ 
ϑρησχκείαν Χριστιανὸς ἦν καὶ ὀρθόδοξος. τήν τὲ γὰρ τε- 


Lei sunt Candidi historici libri tres. Inchoat historiam ab ele- 
ctione Leonis, qui e Dacia lIllyrica oriundus, cum militari agmini 
Selymbrianisque cohortibus praeesset, Asparis studio imperium ad- 
eptus est. Hic Aspar genere Alanus erat, a pueritia militiam secu- 
tus, qui ternis nuptiis totidem filios, Ardaburium, Patricium, Er- 
menarichum , duasque filias sustulit. lncipit ergo , vati dixitütmy hi- 
sStoricus ab initio Leonis Imperatoris, desinit vero cum Anastasius 
Imperator renuntiatus est.  Pairia illi ea [sauria est, ut ipse fate- 
tur, quae Trachea sive Aspera dicitur.  Tabellio fuit vitae insti- 
tuto sub iis, "ap apud Isauros poterant plurimum: religione vero 
Christianus , et quidem Orthodoxus.  Quartam enim Synodum lau- 


EXCERPTA E CANDIDI HISTORIA. 473 


τάρτην σύνοδον ἐπαίνοις στέφει, xol τοὺς κατ᾽ αὐτῆς καινοτο- 
- ἃ 5 
μοῦντας καϑάπτεται δικαίως. τὴν δὲ φράσιν οὐκ ἔχει zgénov- 
σαν λόγῳ ἱστορικῷ" ταῖς ve γὰρ ποιητικαῖς λέξεσιν ἀπειροκάλως 
3 - - ^ 
'O v6 κέχρηται, καὶ μειρακιωδῶς, καὶ ἡ συνθήκη αὐτῷ εἰς T0 C 
᾿ , ' H - c ^ y (λ 
δτραχύτερον καὶ δύσηχον ἐχδιϑυραμβοῦται, ὥσπερ αὖ πάλιν 
εἰς τὸ ἐκλελυμένον τε xai ἐκμελὲς ὑπτιάζει. νεωτερίζει δὲ 
xui ταῖς συντάξεσιν οὐκ εἰς τὸ γλαφυρὸν μᾶλλον xai ἐπα- 
φρύδιτον, ὥσπερ ἕτεροι, ἀλλ᾽ ὥστε δυσχερὴς ἀκοῦσαε, xab 
τοῦ ἡδέος ὑπερόριος. πλὴν αὐτὸς ἑαυτοῦ πολὺ βελτίων ἐνι-: 
τοαχοῦ τοῖς λόγοις πάντα γινόμενος, συμμιγῇ τὴν ἱστορέαν xa 
2«. ' T 
ἐξ ἀνομοιοτάτων ἁρμόζων ἁλίσκεται. οὗτος ἰσχυρίζεται τὴν. 18 
3 δὲ εἶτ" uU €-€ - - 5 3 , d 
Ἰσαυρίαν ἀπὸ τοῦ "Hoa? λαβεῖν τὴν ἐπωνυμίαν. 
^ * - ' ' ' » αὶ * 
ΖΔιέρχεται δὲ ἐν uiv τῷ πρώτῳ λόγῳ τὴν «“σπαρος xat 
τῶν παίδων αὐτοῦ δυναστείαν " τὴν ἀνάῤῥησιν διὰ TOV 
15 4078906 “έοντος, τὸν σύμβαντα τῇ πόλει ἐμπρησμὸν, xai 
ὅσα "Aomagu περὲ τούτου Éni τὸ κοινῇ συμφέρον ἰ|διαπέπρα-- 
- - UU »ν 
xraL* καὶ περὲ Τατιανοῦ καὶ Βιβιανοῦ, καὶ ὡς περὲ αὐτῶν 
διηνέχϑη "Aonag καὶ ὃ βασιλεὺς, καὶ οἷα εἰς ἀλλήλους ἀπε-- 
φϑέγξαντο" xoi ὡς ὃ βασιλεὺς διὰ τοῦτο ἡταιρίσατο τὸ 
Δοϊσαύρων γένος διὰ Ταρασιχοδίσσα ἹῬΡουσουμβλαδεώτου., ὃν 
xai Ζήνωνα μετογομάσας γαμβρὸν ἐποιήσατο, τὴν προτέ- 
Qa» yvvaixa ϑαγάτου vou ἀποβαλόντα, καὶ ὡς ᾿Αρδαβού-Β 
ριος εἰς τὸ ἐναντίον μελετῶν τῷ βασιλεῖ, xai αὐτὸς οἰκειοποιή- 
σασϑαι τοὺς Ἰσαύρους διενοήϑη. καὶ ὅτε IMagsivoc , οἰχεῖος V. κ55 
17. Τατιαγοῦ Labb., Τιτιαγοῦ vulg. 
dibus ornat, meritoque perstringit eos, qui eam oppugnant. Stylum 
habet historiae non satis accommodatum. Nam et poetarum phrasi- - 
bus sine delectu ac iuveniliter abutitur: et compositio eius durior 
et absona, dithyramborum ritu, quae alias. iterum in dissolutum 
atque inconcinnum dilabitur. Constructiones innovat non ad ornatum: 
maiorem ac venustatem, ut reliqui solent, sed ita, ut auditu mole- 
stus fiat, omnisque adeo. expers suavitatis. Interdum. autem se ipso 
verbis melior prorsus evadens, promiscuam historiam, etiam ex ad- 
modum dissimilibus, concimnare deprehenditur. . Hic Isauriam ab 
Esau nomen mutuatam dicere audet. . Lo αν ἢ 
^" Primo libro narrat Asparis . liberorumque | eius. potentiam , et 
Leonis per Asparem electionem. | De. urbis conflagratione exorta,. 
quaeque-hic ab Aspare rei publicae commodo gesta sint. De Titia- 
no et Viviano, utque de illis Aspar cum Imperatore contenderit , 
et quae ac qualia inter eos verba tum iactata sint. Imperatorem ea 
ex causa cum lsaurorum ᾿ genere societatem iniisse per Tarasicodis-. 


sam , Rusumbladeotiam , quem etiam, Zenonem mutato nomine. voca-. 
tum, generum sibi adscivit, cum is priorem coniugem mortalium 


474 : EXCERPTA 


ὧν ᾿“ρδαβουρίου, μηνύει Ταρασικοδίσσᾳ ἅπερ ᾽“Δρδαβου- 
ρέῳ κατὰ βασιλέως ἐτυρεύετο" καὶ ὡς ἐντεῦϑεν ἐς τὸ τρα- 
χύτερον τῆς ἐς ἀλλήλους ὑπονοίας προϊούσης, ἀναιρεῖ “έων 
: * » . ^ 
ὅ βασιλεὺς «σπαρα καὶ rovg παῖδας, "᾿“Ιρδαβούριον καὲ 
Πατρίκιον τὸν καίσαρα. ἀλλ᾽ ὃ μὲν χαῖσαρ τῶν πληγῶνδ 
ἀνενεγκὼν, παραδόξως διεσώϑη xai διέζησεν. ἀλλὰ καὲ ὃ 
e - , 3 , ? M ^» ' 
ἕτερος τῶν παίδων, ᾿“ρμενέριχος, οὐ συμπαρὼν τῷ qv 
ens , ^ ou QAO, PUMA Mti qiii di 
Οτὸν φόνον τύτε διέφυγε. Ταρασικοδίσσαν δὲ γαμβρὸν éni 9v- 
γατρὲ ᾿Αριάδνῃ “έων ὃ βασιλεὺς ποιεῖται, καὶ μετονομάζεν, 
Ζήνωνα, στρατηγὸν τῆς £0 χειροτονήσας. καὲὶ τὰ κατὰ "4ggi-10 
κὴν Βασιλίσχου εὐτυχήματά τε καὶ δυστυχήματα. xai ὡς 
«“Ἵέξων πολλὰ. βουληθεὶς xai διαμηχανησάμενος Ζήνωνα. τὸν 
γαμβρὸν ἀνειπεῖν βασιλέα, τῶν ὑπηχόων μὴ παραδεχομένων, 
οὐκ ἴσχυσε. καὶ ὡς πρὸ τελευτῆς αὐτοῦ τὸν ἔγγονον μὲν «w- 
—- » , , "9 , UM € ^ ^ 
det ἐκ Ζηνῶνος φύντα τῇ: dou vg καὶ ὡς μετὰ τελευτηνιῦ 
«έοντος ὃ παῖς “έων Ζήνωνα τὸν πατέρα, συναιγέσει τῆς 
βουλῆς, βασιλέα ἔστεψε. λεπτομερής τὲ τῆς Ἰσαύρων γενεα-- 
Ὦ λογίας ἐφήγησις 2 xat ὡς εἴησαν ἀπόγονοε τοῦ "Hoa, πολλὴ 
* ' , € * 
σπουδὴ καὶ διήγησις. ὅπως τὸ Ζήνων ὑπὸ Βηρίνης ἀπατη- 
ϑεὶς, φεύγει. γυγαικὲ ἅμα καὶ μητρὲ τῆς πόλεως xai τῆς Ba-20 
, | Mel - - 3 , - - , 
σιλείας. καὶ ὡς Βηρῖνα, ἐλπίδι τοῦ συναφϑῆναι llorguxio 
τῷ μαγίστρῳ καὶ βασιλεύειν αὐτὸν, τὸν γαμβρὸν αὐτῆς φυ- 
7. Supra Ἐρμεγάριχος, δ 
lege amisisset.  Ardaburium item, quo Imperatori adversaretur; 
Jsauros aeque suarum partium facere constituisse: atque Martinum 
quendam, Ardaburii familiarem , Tarasicodissae indicasse, quaecun- 
que in Imperatorem machinaretur Ardaburius. Quomodo exinde a-. 
sperius in dies crescente mutua suspicione, Leo Imperator Asparem 
sustulit eiusque liberos, Ardaburium. et. Patricium. Caesarem; etsi 
Caesar excepta plaga, inopinato salvus. evasit, vixitque: et alius 
item de Aspari filiis, Armenerichus, quod abesset tum forte a patre, 
caedem perinde effugit. "Tarasicodissam ergo sibi generum, data 
Ariadna filia, Imperator adscivit, Zenonemque nominatum, exerci - 
ius in Oriente ducem creavit, Refert deinde quae in Africa secun- 
'da adversaque gesserit Basiliscus. Leonem quoque multa volentem: 
molientemque , quo Zenonem generum .lmperatorem  renuntiaret , 
sübditis repugnantibus, minime id quidem. eflicere potuisse, sed 
lo ante obitum nepotem ex Ariadna et Zenone natum creasse: 
ita post Leonis excessum a Leone filio Zenonem patrem , assentien- 
ie senatu, esse Imperatorem coronatum. . Hinc Isaurorum stemma: 
er series descripsit auctor, atque illos esse Esau posteros ae sobo- ᾿ 
loi studiose persuadere conatur. Uta Verina deceptus Zeno fu- 
gerit cumi uxore ac matre ex urbe imperioque: utque Verina spe 
adiungendi .sibi Patricium magistrum , foreque ut imperaret, gene- 


E CANDIDI HISTORIA. 475 


γαδεύσασα ἔξ ἀπάτης, καὶ αὐτὴ τῆς ἐλπίδος ἐσφάλη. τῶν 
ἐν τέλει Βασιλίσχον τὸν αὐτῆς ἀδελφὸν ἀνειπόντων βασιλέα. 
περί τε τῆς Ἰσαύρων ἐν Κωνσταντιϊδυπόλει ἀμυϑήτου σφα- 
γῆς. καὶ ὡς μετὰ Νέπωτα βασιλέα “Ῥώμης ᾿«“υγούστουλον 
δ πατὴρ Ὀρέστης Ῥώμης κατεπράξατο βασιλεύειν. ταῦτα δ. 
πρῶτος λόγος. 

Ὃ δὲ δεύτερος, ὅπως Πατρίκιος ὃ μάγιστρος ὃ ΒηρίγῃΡ.το 
συμφϑειρόμεγνος, ἐπαγαναχτήσαντος αὐτῷ Βασιλίσχκον, ἄπε- 
βίω.. καὶ διὰ τοῦτο Βηρῖνα Ov ἔχϑρας πρὸς τὸν ἀδελφὸν 

τοχαταστᾶσα, καὶ Ζήνωνι διὰ χρημάτων τὴν τῆς βασιλείας 
ἀνάληψιν συμπράττουσα, τὰ ἔσχατα ἔπασχεν ὑπὸ τοῦ ἀδελ- 
φοῦ. καὶ εἶ μὴ διέχλεψεν αὐτὴν ᾿Αρμάτος ἐκ τοῦ ναοῦ, τά: 
χα &v xal διεφϑάρη. ὡς ᾿“ρμάτος τῇ γαμετῇ συνδιάφϑει- 
ρύμενος Βασιλισχου, ἐπὲ μέγα δυναστείας ἤρϑη. καὶ ὡς 

15vgregov τὸν κατὰ Ζήνωνος πιστευϑεὶς πόλεμον, ἀπέκλινεν ἐπὲ 
συνθήχαις δι Ἴλλου πρὸς αὐτόν. καὶ εὐδοκιμῶν ἐπὶ Ζήνω-" 
voc, ὡς χαὲ τὸν υἱὸν Βασιλίσχον καίσαρα ἰδεῖν, ὕστερον 8 
ἐκρεουργήϑη, καὶ ὃ παῖς ἐκ τοῦ καίσαρος εἴς τοὺς ἐν Βλα- 
χέῤναις ἀναγνώστας ἐτέλεσεν. ὡς πρὸ τούτων Βασιλίσκος 

οἰμάρχον τὸν ἴδιον υἱὸν χαίσαρα ἀνεῖπεν, εἶτα καὲ βασιλέα. 
καὶ ὡς Ἴλλους συνέβη Ζήνωνι εἰς φιλέαν, καὶ πάλιν ἀναλα- 
βεῖν παρεσκεύασε τὴν βασιλείαν. καὶ ὡς καταστασιασϑεὲς 


rum suum Zenonem fugaverit per fraudem, quae tamen spes cam 
fefellerit, cum ii, qui in magistratu erant, Basiliscum, cius fratrem, 
Imperatorem renuntiarunt. De lsaurorum incredibili Constantino- 
politana in urbe caede, utque post Nepotem, Romanorum Impeérato- 
rem, Orestes pater Augustulum Romano praefecerit imperio. Et haec 
fere libro. primo. narrat Candidus. ; 
Altero vero libro ista. Patricius magister, qui cum Verina con- 
suetudinem habebat, indignante ipsi Basilisco, periit. Ea propter im 
fratrem. Verina odio concepto, ac Zenonem opibus ad recuperandum 
imperium adiuvaus, extrema quaeque a fratre pertulit, ac nisi e tem- 
plo Armatus eam clam subduxisset, forte et ipsa e medio sublata fu- 
isset. Cum Basilisci deinde uxore adulteratus Armatus, ad summam 
pervenit potentiam , adeo ut tandem ei bellum, quod adversus Ze- 
nonem gerebatur, creditum fuerit, ad «uem tamem certis pactis 
Hilli opera. conditionibus defecit.. Sub Zenone igitur tanti cum es- 
set nominis Armatus , ut et filium Basiliscum Caesarem viderit, post 
nihilominus in frusta discerptus est, et puer ipse ex Caesare in- 
ter lectores in Blachernis profiteri coepit, Basiliscus ante haec Mar- 
cum filium Caesarem crearat, ac post etiam Imperatorem. Hillus, 
cum Zenone conciliata amicitia, imperium eidem recuperare studuit. . 
Basiliscus itaque a seditiosis superatus, cum Zenonide coniuge ac 


476 (50 EXCERPTA ^ 


“Βασιλίσχος σὺν τῇ yvyouxi Ζηνωνίδι. καὶ Tíxvoic ζκαταζφεὔγει 
εἰς τὴν ἐχκχλησίαν, κἀκεῖθεν ἀπάτῃ ᾿Δρμάτου ἐχβληϑεὶς, 
«ἐξορέζεται εἰς Καππαδοχίαν, εἶτα mayysvel κατασφάζεται. 
ὡς Πέτρου τοῦ δυσσεβοῦς τὰς τῆς ἀνατολῆς ταράσσοντος 

ἐκκλησίας, Καλανδίωνα. Ζήνων 0 βασιλεὺς εἰς τὸ ἱέερᾶσθαιβ 
᾿ΑἈντιοχείας ἀπέστειλε, καὶ δεόμενος χρημάτων ἐκ μηνυμά- 
τῶν ἐπέτυχε. xài πολλοὲ γεωτερίσαντες xav αὐτοῦ. καὶ ξα- 
λωκότες δίκην ἔδοσαν. ὡς Ἴλλους πολλὰ τῇ “Ρωμαίων συν- 
ajveyxe πολιτείᾳ, ταῖς τε κατὰ πόλεμον ἀνδραγαϑίαις,. καὶ 
ταῖς κατὰ πόλιν φιλοτιμίαις τε καὶ δικαιοπραγίαις. ὡς pera io 
τὴν ἀναίρεσιν τοῦ βασιλέως Νέπωτος Ῥώμης καὶ τὸν διώ-- 
γμὸν τοῦ μετ᾽ αὐτὸν «Αὐγουστούλου, ᾿Οδόαλρός Ἰταλίας xat 
«αὐτῆς ἐκράτησε Ῥώμης. xai στασιασάντων αὐτῷ τῶν δύσμι- 
χῶν Γαλατῶν, διαπρεσβευσαμένων τε αὐτῶν καὶ ᾿Οδοάκρου πρὸς 
Ζήνωνα, ᾿Οδοάκρῳ μᾶλλον ὃ Ζήνων ἀπέλλιγεν. ὡς ᾿.«Αλανός τιςὶδ 
». - 1 D - 24 , 

D JAAovr ἀνελεῖν βουληϑεὶς καὶ πλήξας, Ἐπινίκιον εἶπεν, ὃς ἦν 

« οἰκεῖος Βηρίνῃ, τὴν ἀναίρεσιν ὑποϑέσϑαι. καὶ ὡς ἐξεδόϑη Ἐπινί- 

V. 156z106 Ἴλλου" καὶ ὡς ὑποσχέσει καὶ ἀμνηστίας καὶ εὐεργεσιῶν ἐξεῖ- 

Η EJ , e , , - X ἥτε 
πὲ πάντα Ἐπινίκιος, ὕσα ἐπεβούλευε Βηρῖνα κατὰ ἴλλου. καὶ ὡς 
“Ζήνων Βηρῖναν διὰ τοῦτο ἐκδίδωσιν, 0. δὲ αὐτὴν εἰς qpoV-2o 
Quo» Κιλικίας ὑπερορίσας ἠσφαλίσατο" ὡς Παμπρεπέῳ τῷ 
δυσσεβεῖ διὰ ΠΠάρσου Ἴλλους φιλιωθεὶς, ἅπαντα κατὰ qu- 

1. Βασιλίσχος N., βασιλεὺς vulg. 

i ; ban) ΐ f atom 

liberis in templum se recepit, unde Armati fraudibus extractus; et in 
Cappadociam relegatus, mox cum tota stirpe caesus est. Cum Petrus 
ille impius Orientis turbaret ecclesias, misit Zeno Imperator Calan-. 
dionem, ut Antiochenae sedis episcopus sacraretur. Cum autem pe- 
cunia indigeret Imperator, quaerendae illi pecuniae rationes osten- 
sae: sunt. | Multi rebus novis: contra illum studentes, capti poenas 
dederunt. Multa Hillus Romanae rei publicae contulit, cum militiae 
rebus fortiter gestis, tum domi honestis studiis ac iustitiae cultu. 
Post interemptum Nepotem, Imperatorem Romanum, et eius succes-. 
sorem, Áugustulum , expulsum, Odoacer Italia atque ipsa adeo urbe 
potitus est. Rebellantibus autem huic Occidentis Gallis, et legatio- 
ne ab ipsis, aliaque. ab Odoacro ad Zenonem missa , in Odoacrum 
anagis Zenonis animus inclinavit. Alanus quidam occidere Hillum 
conatus, cum eum  percussisset , ab Epinicio , qui erat; Verinae do- 
mesticus, subornatum . se ad. caedem ait; itaque traditus Hillo Epi- 
nicius est; qui data fide et oblivionis et praemiorum, ordine cun- 
cta enarravit, quae in Hillum Verina moliretur. Quare Zeno Weri- 
nam Hillo tradidit, qui eam in Ciliciae castellum ablegavit, atque 
ita tutum. sese reddidit; ^ Hillus Pamprepio, homini impio, Marsi o- 
pera; factus.carus , paulatim ommia ipsius negotia perturbavit. Ci- 


E CANDIDI HISTORIA. 437. 


χρὸν συνέχεε τὰ αὐτοῦ. ὡς ἐμφύλιος συνέστη Ζήνωνι πόλε- 
poc, ἐξάρχοντος Ἰαρχιανοῦ xoi Προχοπίου υἱῶν τοῦ βασι- 
λεύσαντος Ῥώμης ᾿Ανϑεμίου, καὶ κρατήσαντος Ζήνωγος δι᾽ Ῥ.520 
Ἴλλου, πρεσβύτερος μὲν ΠΠαρκιανὸς ἐχειροτονήϑη, ὃ δὲ IIgo- 
, * , ' E ' , LC. c 
5xóziog πρὸς Θεοδώριχον τὸν ἐν Θράχῃ διέφυγε. καὶ ὡς ὅπερ- 
ορισϑεὶς ῆαρχιανὸς ἐν Καππαδοχίᾳ καὶ διαφυγὼν ἐτάραξε 
τὴν xav "“γκυραν Γαλατίαν: εἶτα συλληφϑεὶς εἰς loavoíarp 
διῳκίσϑη. χαὲ ὡς ἡ πρὸς " Dàovy ἔχϑρα τῷ βασιλεῖ συνέστη 
καὶ ηὐξήϑη. οὕτω μὲν οὖν καὶ ὃ δεύτερος. 

t * , δ 3 τ RJ !5 0X 

10 Ὁ δὲ τρίτος ἀλλα τε περιέχει xal ὡς εἰς τὸ ἐμφανὲς IÀA- 
λους ἐπαναστὰς Ζήνωνι βασιλέα “εόντιον σὺν Βηρίνῃ ἀγεῖπεν. 
ὅπως τε δυσπραγήσαντες ἐπολιορχήϑησαν, xai ἁλόντες Gm&- 
τμήϑησαν, καὶ τάλλα ἕως τῆς Ζήνωνος τελευτῆς. 
vile Zenoni bellum fuit' atque intestinum , insurgentibus Marciano 
et Procopio, filiis eius, qui Romae imperaverat, Anthemii. Quos cum 
Hillus Zenonis auspiciis devicisset, Marcianus quidem matu grandior 
ordinatus est presbyter: Procopius vero ad Theuderichum in Thra- 
ciam confugit. Quin et extorris: in Cappadocia Marcianus, fuga 
elapsus, quae ad Ancyram pertinet, Galatiam turbavit, donec captus 
in Isauriam est relegatus. In Hillum. quoque ab Imperatore odium. 
conceptum est auctumque.. Atque haec libro secundo prodita, 

Tertius deinde liber cum alia continet, tum. quomodo palam . 
in Zenonem Hillus insurrexerit, Leontiumque Imperatorem cum Ve- 
rina renuntiaverit, utque re infeliciter.gesta, obsessi captique ca- 
pite truncati sint: aliaque ad ,gxit&m: usqüé Zenonis, 


Sequentia leguntur apud Suidam s. v. χειρίζω, 


Κάνδιδος ἱστοριογράφος φησιν ὅτι “έων ὃ Ἰακέλλης περὲ 
τὴν ἐχστρατείαν τὴν xarà Βανδήλων ἄπειρα χρήματα δεδα- 
πάνηκε. ἦσαν γὰρ, ὡς οἱ ταῦτα ἐφαγνέρωσαν κεχειριχότες, 
διὰ μὲν τῶν ὑπάρχων χρυσίου λίτραι. τετρακισμύριανι πρὸς 
ἑπτακισχιλίαις" διὰ δὲ τοῦ κόμητος τῶν ϑησαυρῶν ἑπταχκι-- 
σχίλιαι πρὸς μυρίαις" καὶ ἀργυρίου λίτραι ἑπταχόσιαι χι- 
λιάδες, ἔκ τε τῶν ἀνηλωμένων ἀρχόντων ἐκ δημευσίμων, xai 
ἐχ τοῦ βασιλέως ᾿Ανϑεμίου. 

Candidus historicus refert a Leone Lanione in bellum adversus 
Vandalos infinitam pecuniam erogatam fuisse. Fuerunt enim, testibus 
illis qui eam tractarunt, per praefectos numerata auri pondo quadra- 


ginta septem millia: argenti vero septingenta millia, quum ex bonis 
publicatis, tum ab Imperatore Anthemio. | 


EKAOTLAI 
EK THZ 


IF cM DPA UTR 
IXTOPIA4ZX 


EX HISTORIA 


WN.O.NN.0.5.1 


EXCERPT A. 


9 

aero Novyócov ἱστορία" ἐν ἦ διαλαμβάνεται πρε- 
σβεία αὐτοῦ πρός τε “ἰϑίοπας καὶ ᾿“μερίτας καὶ Σαρακηνοὺς 
τὰ ἰσχυρότερα τῶν τότε ἐθνῶν, ἔτει δὲ καὶ πρὸς ἄλλα ἀνα-: 
τολικὰ ἔϑνη. Ἰουστιγιανὸς δὲ τὸ τηγικαῦτα τὴν Ῥωμαϊκὴν πε- 


ριεῖπε πολιτείαν" φύλαρχος δὲ τῶν Σαρακηνῶν ἐχρημάτιζε! 


Kdicog, ἀπόγονος ᾿ρέϑα,, καὶ αὐτοῦ φυλάρχου γεγενημένου, 
πρὸς ὃν ὃ Νοννόσου πάππος ἐπρεσβεύσατο, παρὰ ᾿Αναστασί- 
ov τότε βασιλεύοντος ἀποσταλεὶς, καὶ τὰ πρὸς εἰρήνην ἐ- 
σπείσατο. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ὃ πατὴρ Novvóoov, (᾿Αβράμης δ᾽ 
ἦν αὐτῷ ὄνομα, πρὸς ᾿Δλαμούνδαρον φύλαρχον Σαρακηνῶν 
ἐπρεσβεύσατο, καὶ δύο στρατηγοὺς “Ῥωμαίων, Τιμόστρατον 
xai ᾿Ιωάνγην, νόμῳ πολέμου συλληφϑέντας, ἀνεσώσατο. "ov- 
τίνῳ δὲ τῷ βασιλεῖ τὴν τῶν στρατηγῶν διηκονεῖτο ἀνάῤῥυ- 


Lea est Nonnosi historía, qua legationem suam complectitur ad 
Aethiopas et Homeritas atque Saracenos susceptam, populos tum 
potentissimos: et ad alias item Orientis gentes. lustinianus Roma- 
num tum imperium tenebat. Praefectus vero Saracenorum Caisus 
erat, Arethae nepos: qui et ipse praefectus fuit, ad quem Nonnosi 
avus ab Anastasio Imperatore legatus fuerat, et pacis foedera same 
xe€rat. Quin et Nonnosi pater, cui Abramo nomen, ad Alamundarum, 
praefectum Saracenorum, orator aliquando profectus, duos Romanorum 
duces, Timostratum et loannem, belli iure captos, unma liberavit: 
Iustino Imperatori in ducibus his liberandis subserviens. Porro Cai- 


M—€— PAP" 


UNLESS T 


EXCERPTA E NONNOSI HISTORIA. 470 


σιν. ὃ μέντοι Κάϊσος, πρὸς ὃν, ἐστέλλετο Nüvvococ, δύω γε- 
γῶν ἡγεῖτο τῶν παρὰ τοῖς Σαρακχηγοῖς ἐπισημοτάτων, Χινδη- 
— * bd ^ ^ ^ * PH. ^ € 
vo» xai ἸΠααδηνῶν. πρὸς τοῦτον δὴ τὸν Koicov xat ὃ No»- 
γύσου πατὴρ, πρὶν ἢ Νόννοσον πρεσβεύειν αἱρεθῆναι, Ἰου- 
ἤστιγιαγοῦ πέμποντος, ἀπέσταλτο, καὲ εἰρηνικὰς ἔϑετο σπον- 
dag dore καὶ τὸν υἱὸν Καΐσου (IMav(íag δὲ ἐκαλεῖτο) διμιη- 
ρα λαβεῖν, καὶ πρὸς ᾿ἸΙουστινιανὸν ἐς Βυζάντιον ἀποχομέσαις 
μεϑ᾽ ὃν χρόνον ἐπρεσβεύσατο Νόννοσος ἐπὲ δυσὲ τούτοις" 
Καΐσον, εἰ δυνατὸν, πρὸς βασιλέα ἀγαγεῖν: xai πρὸς τὸν τῶν 
* - , , - , 2 , 
Το Ἱυξουμιτῶν ἀφικέσθαι βασιλέα" ᾿Ἐλεσβαᾶς δὲ τότε ἐχρᾶτεε 
τοῦ ἔϑνους" καὶ πρὸς τούτοις καὲ εἰς τοὺς. ᾿“μερίτας παρα- 
γεγέσϑαι. ἡ δὲ Αὔξουμις πόλις ἐστὲ μεγίστη, x«i οἷον une 
τρόπολις τῆς ὅλης «Αἰϑιοπίας: κεῖται δὲ μεσημβρινωτέρα xai 
3 , - € , , - c , ' 
ἀνατολικωτέρα τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς. ὃ δὲ Νόννοσος πολλὰς 
i5ulv ἐπιβουλὰς ἐϑνῶν ὑποστὰς, πολλὰς δὲ ϑηρίων χαλεπότη-: 
τας παρὰ τὴν ὅδὸν, καὶ πολλαῖς δυσχωρίαις καὶ ἀπορίαις 
πολλάκις περιπεσὼν, ὅμως καὶ τὰ δόξαντα ἐξετέλεσεν, xai 
σῶος τῇ πατρίδι ἀποδίδοται. 
Ὅτι Κάϊσος, ᾿Ἵβράμου πάλιν πρὸς αὐτὸν πρεσβεύσαντος, 
20zgóg τὸ Βυζάντιον παραγίνεται. καὶ τὴν ἰδίαν φυλαρχίαν 
"Aufom καὶ Ἰεζίδῳ τοῖς ἀδελφοῖς διανειμάμενος, αὐτὸς τὴν 
3 » ε ι ᾿ - * 
ΤΙαλαιστινῶν ἡγεμονίαν παρὰ βασιλέως ἐδέξατο, πλῆϑος πολὺ 
- € » ' bd 
τῶν ὑποτεταγμένων αὐτῷ σὺν αὑτῷ ἐπαγόμενος. 
sus, ad quem Nonnosus missus, duabus praeerat gentibus apud Sa- 
racenos clarissimis, Chindinis et Maadenis. Ad quem ipsum Cai- 
sum Nonnosi quoque pater, antequam haec Nonnoso legatio manda- 
retur, a lustiniano missus est, pacisque foedera ita instituit, ut 
Caisi filium, Maviam nomine, obsidem acceperit, et Byzantium ad 
Justinianum adduxerit. Post quem duplici Nonnosus nomine lega- 
tus missus est: ut Caisum, si posset, ad Imperatorem adduceret: 
et ad Auxumitarum regem, cui genti Elesbaas tunc praeerat, itemque 
adHomeritas proficisceretur. Auxumis permagna est civitas, et quasi 
Aethiopiae totius metropolis, magis ad meridiem et orientem ver- 
gens, quam Romanum imperium.  Nonnosus vero, multis gentium 
superatis insidiis ferarumque periculis praeter viae incommoda mul- 
taque discrimina, in quae saepenumero incidit, tamen quae voluit 
perfecit, et salvus est patriae redditus. 
Caisum refert, misso iterum Abramo ad illum legato, Byzantium 
profectum esse, suamque praefecturam Ambro et lezido fratribus 
divisisse: ipsum vero Palaestinae praefecturam ab Imperatore admini- 


strandam suscepisse , infinitamque hominum subditorum secum mul- 
titudinem duxisse. 


480 ' EXCERPTA 


"Gy. τὰ σαγδάλια, φησί, νυνὲ λεγόμεγα Safe ἔλεγον 
οὗ παλαιοὶ, καὶ τὸ φακιόλιον φασώλιν. 

“Ὅτι τῶν Σαρακηγῶγ. οἱ πλεῖστοι, οἵ v6 ἐν τῷ Φοινιχῶνι, 
χαὲ οἱ τοῦ Φοινικῶνος καὶ τῶν ὀνομαζομένων Ταυρηνῶν 
ὀρῶν ἐπέκεινα, ἱερόν τι. χωρίον νομίζουσιν, ὁτῳδὴ ϑεῶν ἀνει- 5. 
μένον, καὶ ἐνταῦϑα συλλέγονται κατ᾽ ἐνιαυτὸν ἕκαστον δίς" 
ὧν τὴν μὲν τῶν πανηγύρεων αὐτῶν μὴν ὅλος μετρεῖ παρα- 
τείνων, ὀχεδόν που τοῦ ἔαρος κατὰ τὸ μέσον τελουμέγην, 
ὅτε τὸν ταῦρον ὃ ἥλιος ἐπιπορεύεται. ἡ δὲ ἑτέρα παγήγυρις 
| δυσὲ μησὲ παρατείνεται. μετὰ ϑερινγὰς τροπὰς ἄγουσι ταύ-το 
τὴν. ἐν ταύταις, φησί , ταῖς πανηγύρεσιν πᾶσαν ἄγουσιν 
εἰρήνην, οὐ πρὸς ἀλλήλους μόνον ἀλλὰ καὶ πρὸς ἅπαντας 
τοὺς ἐνδημοῦντας ἀνθρώπους. φασὲ δὲ ὅτι καὶ τὰ ϑηρία 
πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ αὐτὰ πρὸς 
ἄλληλα. λέγεται δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ παράδοξα καὶ μυϑωνιδ 
οὐδὲν διαλλάττοντα. ῖ 

"Ort διρρτηκόναι φησὶ τὴν "Ἄδουλιν τῆς “ὐξούμεως πεντε-- 
καίδεχα ἡμερῶν ὅδόν, ἀπιοῦσι δὲ εἰς τὴν «Αὔξουμιν “Νοννόσῳ 
τε καὶ τοῖς μετ᾽ αὐτὸν μέγιστον ἐφάνη ϑέαμα περὲ χωρίον 
“«ὔην προσονομαζόμενον" κεῖται δὲ ἢ vr ἐν μέσῳ τῆς τε τῶν2ο 
“υὐξουμιτῶν καὶ τῆς τῶν ᾿Α΄δουλιτῶν πόλεως" ἐλεφάντων πλῆ-" 
Soc οὐκ ὀλίγον, ἀλλὰ σχεδὸν ὡς χιλιάδων πέντε" évéuovro δὲ 
οὗτοι οἱ ἐλέφαντες ἐν πεδίῳ μεγάλῳ, καὶ πελάζειν αὐτοῖς οὐ-- 


Quae nunc σανδάλια dicta, ἀρβύλας appellasse veteres ait: et 
φαχιόλιον φασώλιν. 

Saracenorum, ait, plerique, tam qui in Phoenicone, quam qui 
ultra Phoeniconem et  Taurenos, quos vocant, nibnkes degunt , 
locum quendam pro sacro habent, alicui Deorum consecratum , 
quo bis quotannis conveniunt. Horum conventuum ipsorum «alter 
mensem durat integrum , ad medium fere ver, quando Tauri. signum 
sol in Zodiaco tenet: alter vero in duos alteros menses extenditur 
agiturque post aestivum solstitium, In his, ait, conventibus, summa 
viget tranquillitas, non solum inter ipsos, sed et cum omnibus 
advenis. Quin etiam feras; cum hominibus, non tantum inter se, 
ne tunc degere fabulantur. Narrat et alia multa inopinata et.fa- 

ulis non absimilia. 

Adulin scribit ab Auxumi quindecim itinere dierum distare. Pro- 
ficiscenti vero Auxumin Nonnoso cum suis maximum hoc obiectum 
spectaculum ad regionem Auen dictam, quae media est inter Au- 
xuminet Adulin urbes: elephantorum nimirum vis non modica, immo 
millia ferme quinque, Pascebant hi elephanti maximo in campo; 


ὙΦ ΡΨ, ΨΥ ΨΥ ΨΥ TIRAS CINES RN θα.» 


- E NONNOSI HISTORIA. 481 


^ * LÀ ^" LU -- 
δενὲ τῶν ἐγχωρίων ἦν εὔχολον, οὐδὲ εἴργειν τῆς νομῆς. τοῦ- 
* D ?- , 
τὸ μὲν οὖν μεταξὺ τὸ ϑέαμα αὐτοῖς προσεγεγύγει. 
a A ν᾿ - - j - 
Χρὴ δὲ xai τὰ περὶ τῆς κράσεως τῶν ἀέρων εἰπεῖν, οἷα 
» * - » » ἢ ἃ ΕΣ 3 E] J, EJ 
ἀπὸ τῆς νης ἐπὲ τὴν “ἰυξουμιν διαδέχεται. ἐναντίως γὰρ 
δπερί τε ϑέρος καὶ χειμῶνα διάχειται. τοῦ γὰρ ἡλίου τὸν 
χαρχίγον τε xai λέοντα καὶ παρϑένον διερχομένου, μέχρι μὲν 
- x πὰ 
τῆς “ὐης, ὥσπερ καὶ παρ᾽ ἡμῖν, ϑέρος τε xai ξηρότης δια- 
- L] ΕΝ AE dec * - » 2» Ψ ' . 1 
χρατεῖ τὸν ἀέρα" ἀπὸ δὲ τῆς Jung ἐπὶ τὴν Α“ὐξουμιν xa 
» 2 
τὴν ἄλλην «Αἰθιοπίαν χειμὼν ἐπίκειται σφοδρός" οὐ δι’ ὅλης 
' 5 , 
τοἡμέρας: ἀλλὰ γὰρ ἀπὸ μεσημβρίας ἀρχόμενος ἑκάστοτε, 
- - L4 
συγνεφῆ τε τὸν ἀέρα ποιῶν, καὶ ὄμβροις ῥαγδαίοις τὴν χώ- 
ραν ἐπιχλύζων. τηνικαῦτα δὲ ἄρα καὶ ὃ Νεῖλος πολὺς ἐπὲ 
τὴν “ἴγυπτον ἐρχόμενος πελαγίζει τὲ καὶ κατάρδϑι τὴν γῆν: 
e LS 2a... 1 37 , ' c , ^25 , 
ὅτε δὲ ὃ ἥλιος τὸν αἰγόχερῶν τὲ xai ὑδροχόον xai iy9vag 
, ' 5 , € »'* - ' 3 », 
τδέπιπορεύεται, ἀνάπαλιν ὃ ἀὴρ τοῖς uiv ᾿Αδουλίταις u$ ot 
τῆς Αὔης ὕμβροις ἐπιχλύζει τὴν χώραν" τοῖς δὲ ἀπὸ τῆς 
x " - v , " 
«νης μέχρι “ὐδξούμεως καὶ τῆς ἄλλης .di9ioniug ϑέρος 
τε, καὶ τὰ ὡραῖα τηνικαῦτα τούτοις 7 γῆ παραδίδωσιν. 
€!, 9 4 - ^ , - , 2/5 * 
Ὅτι ἀπὸ τῆς Φαρσὰν πλέογτε τῷ Nov»óog , éni τὴν 
αοἐσχάτην τῶν νήσων κατηντηχότι τοιόνδε τε συνέβη, ϑαῦμα 
καὶ ἀκοῦσαι. ἐνέτυχε γάρ τισι μορφὴν μὲν καὲ ἰδέαν ἔχου- 
, , , : , . , 
σιν ἀνθρωπίνην, βραχυτάτοις δὲ τὸ μέγεϑος καὶ μέλασε 
τὴν χρόαν ὑπὸ δὲ τριχῶν δεδασυσμένοις διὰ παντὸς τοῦ 
σώματος" εἵποντο δὲ τοῖς ἀνδράσι καὲ γυναῖχες παραπλήσι- 


propiusque accedere memini incolarum facile erat, neque pastu 
prohibere. Hoc illis interim spectaculum occurrit. 

De coeli quoque constitutione dicere oportet, quae est ab Aue ad 
Auxumin ; contrà enim aestasillic et hiems accidit. Nam sole Cancrum, 
Leonem et Virginem obeunte, ad Auen usque, uti et nobis, aestas 
est summaque coeli siccitas, At ab Aue Auxumin versus et reli- 
quam Aethiopiam hiems est vehemens, non integro quidem illa die, 
sed quae a meridie semper et. ubique incipiens, coactis nubibus 
aérem obducat, et horrendis imbribus oram illam inundet. Quo 
etiam tempore Nilus late Aegyptum pervadens, maris in modum 
terram irrigat. Cum autem sol Capricornum , Aquarium et Pisces 
perambulat, aér viceversa Adulitis Auen usque imbribus regionem in- 
undat, iis vero, qui ab Aue Auxumin ceteramque Aethiopiam versus 
jacent, aestas est, eL maturos iam fructus terra praebet, 

Naviganti a Phársa Nonnoso et ad extremam usque insularum delato, 
tale quid occurrit vel ipso auditu admirandum. lncidit enim in quos- 
dam forma quidem et figura humana, sed brevissimos, et cutem ni- 
gros, totumque pilosos corpus. Sequebantur viros aequales feminae , 


Dexippus, Eunapius etc. 31 


483 EXCERPTA E NONNOSI HISTORIA. 


aL, καὶ παιδάρια ἔτι βραχύτερα τῶν map! αὐτοῖς ἀνδρῶν" 
γυμνοὶ δὲ ἦσαν ἅπαντες: πλὴν δέρματί τινι μιχρῷ τὴν oi- 
δῶ περιεχάλυπτον οἱ προβεβηκότες ὅμοίως ἄνδρες τε xai yv- 
vaixsc. ἄγριον δὲ οὐδὲν ἐπεδείκνυντο οὐδὲ ἀνήμερον" ἀλλὰ 
καὶ φωνὴν «εἶχον μὲν ἀνθρωπίγην, ἄγνωστον δὲ παντάπασι τὴνϑ' 
διάλεκτον τοῖς v& περιοίκοις ἅπασι καὶ πολλῷ πλέον τοῖς περὲ 
τὸν Νόνγοσον. διέζων δὲ ἐκ ϑαλαττίων ὀστρέων xai ἰχϑύ- 
cv» τῶν ἀπὸ τῆς ϑαλάττης εἰς τὴν νῆσον ἀποῤῥιπτομένων" 
ϑάρσος δὲ εἶχον οὐδὲν, ἀλλὰ xai δρῶντες τοὺς xaJ? ἡμᾶς 
ἀνθρώπους ὑπέπτησσον, ὥσπερ ἡμεῖς τὰ μείζω τῶν ϑηρίωνγ.ιο 


et pueri adhuc breviores. Nudi omnes agunt, pelle tantum brevi ad- 
ultiores verenda tecti, viri pariter et feminae, agreste nihil neque 
efferum quid prae se ferentes. Quin et vox illis humana, sed omni- 
bus, etiam accolis, prorsus ignota lingua, multoque amplius Non- 
mosi sociis. Vivunt marinis ostreis et piscibus e mari ad insulam 
proiectis. Audaces minime sunt, ut nostris conspectis hominibus, 
quemadmodum nos visa ingenti fera , metu perculsi fuerint. 


EKAOTPAI 
EK THZ 


mmo $C 4 I "0 r X 
ISTOPIAZ 


| EX HISTORIA 
[ bT-HUESO0OP-H A.N RS 


EXGERPT A. 


᾽ * 
eyed) Θεοφάνους Βυζαντίου ἱστοριχῶν λόγοι Óéxa.P.21 
ἄρχεται δὲ ὃ πρῶτος λόγος ἀπὸ τοῦ Περσικοῦ πολέμου τοῦ 
συστάντος μετὰ τὴν διάλυσιν τῶν σπονδῶν, ἃς Ἰουστιγιανὸς 
ὃ βασιλεὺς καὶ Xoogónc ὃ Περσῶν ἀλλήλοις ἔϑεντο. ἔλυσε 
50à Χοσρόης τε αὐτὸς, καὶ Ἰουστῖνος, διάδοχος Ἰουστινιανοῦ 
καταστὰς, δευτέρου ἔτους τῆς ἀρχῆς αὐτῷ περαιουμένου.. 
ἀρχόμενος δὲ ἐντεῦϑεν τῆς ἱστορίας κάτεισι μέχρι δεκάτου 
ἔτους αὐτοῦ τοῦ πολέμους μέμνηται δὲ ἐν τῷδε τῷ πρώτῳ 
τοῦ βιβλίου λόγῳ xa τὰ κατὰ Ἰουστινιαγνὸν ἱστορῆσαι, οὐ 
τομὴν ἀλλὰ δῆλός ἐστιν, ὡς καὶ ἐφεξῆς τῶν δέκα λόγων ἕτέ- 
ρους συνέταξε. διέξεισι δὲ ἐν μὲν τῷδε τῷ λόγῳ, ὅπως ai 
σπονδαὲ συνεχύϑησαν Ἰουστίνου μὲν διὰ Κομεντιόλου Σοου- 


Leai sunt Theophanis Constantinopolitani historiarum libri decem, 
quorum primus initium ducit ab illo Persico bello, quod ruptis 
iam foederibus iis exortum est, quae lustinianus lmperator et Chos- 
roés, Persarum rex, invicem constituerant. Solverat ea Chosroés ip- 
se, et Iustinus, lustiniani iam successor, exeunte altero imperii an- 
no. Hinc ergo narrationem auspicatus, pergit porro ad annum us- 
que belli decimum. | Merminit vero hoc ipso primo voluminis libro, 
scripsisse quoque se quae sub lustiniano gesta sunt, imo et plu- 
res eum decem hisce subiunxisse libros, satis manifeste apparet. 
Narrat autem hoc libro , qua ratione pacta conventa sint dissoluta, 
cum lustinus per Comentiolum Suaniam ἃ Chosroé repeteret, ipse 


484 EXCERPTA | | 


Βαγίαν παρὰ Χοσρύου. ἀπαιτοῦντος, αὐτοῦ δὲ ὑποτιϑεμένου, 
οὐ μέντοι διδοῦντος᾽ ὅπως ve 7j ἸΠεσοποταμία πᾶσα ἐσείσϑη, 
προοίμιον τῶν ἐπελευσομένων κακῶν ytvouérm. 

εἰ ^ * 5 » - dine p m , 
Ὅτι τὰ πρὸς εὖρον ἄνεμον τοῦ “Ταναΐδος Τοῦρκοι véuor- 
ται οἱ πάλαι Πϊασσαγέται καλούμενοι, ovc Πέρσαι οἰκείᾳ 
* - , ^ 
γλώσσῃ Κερμιχίωνάς φασι. καὶ αὐτοὶ δὲ ἐν τῷ τότε δῶρα 
ΓΗ ' * 
καὶ πρέσβεις πρὸς βασιλέα ᾿Ιουστῖγον ἔστειλαν, δεόμενοι μή 
LU ^ , ^ bd " ^ 
ὑποδέξασϑαι αὐτὸν τοὺς βάρους. ὃ δὲ τὰ δῶρα λαβὼν 
καὶ ἀντιφιλοφρογησάμενος, ἀπέλυσεν εἰς τὰ οἰχεῖα, τοῖς δὲ 
D - ' 2 
᾿Αβάροις ὕστερον ἐλθοῦσιν, καὶ Παννονίαν οἰχῆσαι καὶ ti-YO 
-Ὁ , ' , 
P.22975vgc τυχεῖν δεομένοις, διὰ τὸν πρὸς τοὺς Τούρκους λόγον 
καὶ τὰς συνθήκας οὐκ ἐσπείσατο. | 
ἢ ΄ xa - , 
Ὅτι τὴν τῶν σκωλήκων γένεσιν ἀνὴρ Πέρσης, βασιλευ-- 
"o » x » ' 
ovrog Ἰουστινιανοῦ ἐν Βυζαντίῳ ὑπέδειξεν, οὕπω πρότερον 
f - 
ἐγνωσμένην Ῥωμαίοις. οὗτος δὲ ἐκ Σηρῶν δρμηϑεὶς ὁ Πέρ-τϑ 
A € 2 
σης, τὸ σπέρμα τῶν σκωλήκων ἐν νάρϑηκι λαβὼν μέχρι Bv- 
ξαντίου διεσώσατο, xai τοῦ ξαρος ἀρξαμένου ἐπὲ τὴν τρο- 
m , - ^ * v * 
φὴν τῶν συχαμίγων φύλλων ἐπαφῆχε τὰ σπέρματα" τὰ δὲ 
τραφέντα τοῖς φύλλοις ἐπτεροφυησέ τε xai τἄλλα εἰργάσατο. 
- , ' ^. 2 3). 17; ; JU 3 2 
ὧν τὴν τὲ γένεσιν καὶ τὴν ἐργασίαν ὃ βασιλεὺς lovorivog20 
« » ' c E 20.." c ' ^ 
ὕστερον τοῖς Τούρκοις ὑποδείξας ἐθάμβησεν. οἱ yag Toto- 

Β κοι τότε τά τε Σηρῶν ἐμπόρια καὶ τοὺς λιμένας κατεῖχον". 

ταῦτα δὲ πρὶν μὲν Πέρσαι κατεῖχον: ᾿Εφϑαλάνου δὲ τοῦ 


vero verbo quidem promitteret, non tamen re praestaret. Refert 
et in tota Mesopotamia terram movisse, initium nimirum calamita- 
tum, quae subsecutae sunt. ! t 

In Oriente ad. Tanaim Turci degunt, qui Massagetae antiquitus 
dicti, a Persis sua lingua Kermichiones appellantur. Hi tempestate 
hac legatos cum muneribus ad lustinum Imperatorem legarunt, ne 
Avaros reciperet, obsecrantes, llle munera libenter accepit, omni- 
que adeo benevolentiae atque humanitatis genere complexus, do- 
mum remisit. Cumque vari mox accessissent, qui Pannoniam 
habitare, paceque frui Romanorum precabantur, ob datam Turcis 
fidem pactasque conditiones repulsam tulerunt. 

Bombycum originem homo quidam Persa, Iustiniano imperante, 
Constantinopoli ostendit, nunquam antea Romanis cognitam. Hic 
Persa e Serum regione profectus vermium semen ferula inclusum, 
Constantinopolim salvum deportavit, ac vere ineunte in alimen- 
tum mori foliis sem:na imposuit: quae foliis nutrita, et in alas se 
induerunt, et mire coeperunt operari. Ergo bombycum ortum te- 
xendique artificium cum post '"l'urcis Iustinus Imperator ostendisset , 
vehementer obstupuerunt: nam Serum illi tum emporia portusque tene- 
bant, quae Persae prius tenuerant. Ephthalanus enim, Ephthalitarum 


E THEOPHANIS HISTORIA. . 485 


4 : b ?*, T * * ^ 
᾿Εφϑαλιτῶν βασιλέως, ἐξ οὗ xai τὸ γένος ἔσχε τὴν κλῆσιν, 
p 3 , , 2 , ^ , 
Περόζην καὶ Πέρσας νικήσαντος, ἀφῃφρέϑησαν μὲν πουτῶν 
*- , * 5 p ^» 
οἱ Πέρσαι, δεσπόται. δὲ κατέστησαν ᾿Εφϑαλῖται. οὖς μικρῷ 
ὕστερυν μάχῃ νικήσαντες Τοῦρκοι ἀφεῖλον ἐξ αὐτῶν xa 
δταῦτα. Ἰουστῖνος δὲ Ζήμαρχον ἐς τοὺς Τούρχους πρέσβιν 
[4] - « 3 ^ , * 
ἀπέστειλεν, ὃς καὶ λαμπρῶς ἑστιάσας τε τοὺς Tovgxovc, χκαὲ 
ΕῚ * LESS " * Ε] ^ 7 ms. 2)» , ν᾿ 
ἐς τὰ μάλιστα φιλοφρονηϑεὶς, ἐς τὸ Βυζάντιον ἐπαγήει. O10. 
ὺ ᾽ »-» n - 
xai ὃ Χοσρύης ἐπ’ Αἰθίοπας, φίλους ὄντας "Pouatoig , τοὺς 
πάλαι uiv MMaxgofíovc, νῦν δὲ “Ομηρίτας χαλουμένους, ἐ- 
, » A , , - € € NC , ὃ * C 
τοστράτευσε" χαὶ τὸν τε βασιλέα τῶν Ομηριτῶν Σανατούρχην διὰ! 
ἹΜιράνους τοῦ Περσῶν στρατηγοῦ ἐζώγρησε, τήν τε πόλιν 
? - j* , * LO ΄ "n, 
αὐτῶν ἐξεπόρϑησε, xai τὸ ἔϑνος παρεστήσατο. διέξεισι δὲ 
u ' , 
xai ὅπως Louévto! ὑπὸ Σουρήγου κακούμενοι, καὶ μάλιστα 
περὲ τὴν εὐσέβειαν, τόν ve Novgrvav δμοφρογήσαντες διὰ Οὐαρ-- 
» * * 0. * 
150drov, ov τὸν ἀδελφὸν Πανουὴλ ἐτύγχανεν ἀνελὼν, xai 
, ^ 5 , 
δι’ ἑτέρου τινὸς Οὐάρδου ἀνεῖλον, xai Περοῶν ἀποστάντες 
Ῥ , ; n ' A4 ' * )À 2 T 
ὡμαίοις προσεχώρησαν, τὸ "fovflrog τὸ πόλισμα, ἐν. ᾧ xa- 
Ν A] * x , 
τώχουν, ἀπολιπόντες, καὶ πρὸς τὰ Ῥωμαίων 595 yevOusvor. 
καὶ τοῦτο μάλιστα γέγονε τῆς. τῶν Περσῶν πρὸς Ῥωμαίους, 
οσπονδῶν καταλύσεως αἴτιον. ἀπέστησαν δὲ παραυτίχα καὲ 
Ἴβηρες, καὲ προσεχώ Ῥωμαίοις, Γοργένους αὐτῶν ἦγε-Ὁ 
βηρες, καὶ προσεχώρησαν Ῥωμαίοις, 1 οργένους avt jy6- 
—— 3 ὌΝ - 2 , "or c , ᾿ D 
μονεύοντος. zv δὲ τῶν ᾿Ιβήρων τότε ἡ Τύφιλις μὴτρόπολις. - 
“Ὅτι ἸΠαρκιαγὸς ὃ τοῦ ᾿Ιουστίγου τοῦ βασιλέως ἐξάδελ-- 


rex, a quo et appellationem universum genus traxit, Perozen et 
Persas cum vicisset, submoti his locis Persae, rerum vero potiti sunt 
Ephthalitae: quos post paulo "Purci proelio superantes, his etiam 
finibus pepulerunt. lustinus Zemarchum ad Turcos legatum misit: 
qui et publice eos'epulis excipiens, omnique adeo officii genere 
exceptus Constantinopolim remissus est, Quamobrem etiam Chos- 
roés in Acethiopas, amicos populi Romani, olim Macrobios, nunc 
Homeritas appellatos, expeditionem suscepit, regemque Homeritarum, 
Sanaturcen, opera Meranis, Persarum ducis, vivum cepit, urbeque 
eorum direpta, incolas subiugavit. Armenii a Surena male accepti, 
maxime in pietatis religionisque negotio , Surenam, coniuratione fa- 
cta per Vardanum, cuius fràtrem Manuclem iile interfecerat, et ali- 
um quendam Vardum occiderunt, et a Persis deficientes ad Romanos 
transiere, relictoque oppido, quod incolebant, Dubii nomine, in Ro- 
manorum regionem commigrarunt, atque haec ipsa potissimum cau- 
sa Persis fuit rumpendi, foederis induciarumque cum Romanis. De- 
sciverunt post hos statim etiam lberes, et Gorgene ipsos ducente, 
ad Romanos transierunt. Metropolis autem Iberorum Tiphilis tunc 
erat. : 
Marcianus, lustini Lnperatoris patruelis, Orientis dux iam re- 


486 EXCERPTA E THEOPHANIS HISTORIA. 


qoc, τῆς Eo χειροτονηϑεὶς στρατηγὸς, εἰς τὸν πρὸς Χοσρόην 
πόλεμον ὀγδόῳ ἔτει τῆς ᾿Ιουστίνου βασιλείας ἐξαποστέλλεται. 
᾿Ιωάννης δὲ ὃ τῆς ᾿Αρμενίας στρατηγὸς, καὶ ἸΠιράνης ὃ τῶν 
Περσῶν, ὃ καὶ Βαραμαάνης, τὴν στρατείαν συνήϑροιζον. xod 
τοῖς μὲν ᾿Φρμενίοις συνεμάχουν Κόλχοι, ᾿Αβασγοὶ, xai Xa-5 
ρώης 0 ᾿Αλανῶν βασιλεύς... τῷ δὲ ΠΠιράνῃ Σάβιροι xai Za- 
wáveg χαὲ τὸ ΖΔιλμαϊνὸν ἔϑνος. πολεμήσας δὲ δ᾽ Παρκια- 
γὸς τὸν Πιράνην περὲ τὴν Νισιβηνῶν πόλιν, αὐτὸν μὲν ἐς 
φυγὴν ἔτρεψεν, ἀνεῖλε δὲ ἐν τῇ μάχῃ χιλίους xai διακοσί- 
ovc, xai ζῶντες ἐλήφϑησαν. ἑβδομήκοντα. Ῥωμαίων δὲ ἄν-το 
δρες ἀνηρέϑησαν ἑπτά. ἐπολιόρκει τε ἦδη καὶ τὸ τῶν Νισι- 
βηνῶν τεῖχος. Χοσρόης δὲ ταῦτα μαϑὼν, τεσσαράκοντα μὲν 
χιλιάδας ἱππέων, πεζῶν δὲ ὑπὲρ τὰς ἑκατὸν, συναγείρας, 
ἠπείγετο βοηϑεῖν xoi πολεμεῖν Ρωμαίους. ἐν τούτῳ δὲ δια- 
βάλλεται ὃ Μαρκιανὸς τῷ βασιλεῖ ὡς ἐρῶν τυραννίδος , xati5 
ὃ βασιλεὺς πεισϑεὶς αὐτὸν μὲν παρέλυσε τῆς ὠρχῆς, Θεύδω- 
gov ἀντεχαταστήσας τὸν τοῦ Ἰουστινεαγνοῦ παῖδα, Τχίρον 
ἐπίκλην. ἀταξίας δὲ διὰ ταῦτα συμβάσης, τῆς τε πολιορκί- 
ἃς Ῥωμαῖοι ἀπέσχοντο, καὶ Χοσρόης τὸ ΖΙάρας πολιορκή-- 
σας παρεστήσατο. 20 


nuntiatus, in expeditionem adversus Chosroén octavo imperii Iu- 
stini anno missus est. loannes vero, Armeniae dux, et Meranes Per- 
sarum, qui et Baramaanes, exercitum colligebant. Et Armeniis qui- 
dem socios se coniunxerunt GColchi, Abasgi et Saroés, rex Alano- 
rum: Meranae vero Sabiri et Daganes et Dilmaina gens. Marcia- 
nus ad Nisibenorum urbem, signis collatis, Meranem in fugam con- 
vertit: eoque proelio mille et ducentos cecidit, vivos cepit septua- 
ginta, Romanis septem dumtaxat desideratis. Mox Nisibenorum moe- ' 
mnia obsidione cinxit. ^Chosroés, re mature cognita , quadraginta 
equitum millia, peditum vero amplius centum conducens, auxilium 
ferre et cum Romanis confligere properavit. Interea loci apud Im- 
peratorem Marcianus affectati imperii accusatur, et calumniae fidem 
adhibens Iustinus, exercitus eum imperio submovit, 'Theodorumque, 
Tustiniani filium, '"l'zirum cognomento, suffecit. Hinc turbatis rebus 
Romani quoque obsidionem. solverunt, et Chosroés Daras, oppugna- 
tam urbem, vi cepit. 


Ge nm 


IIPOKOIIIOT I'AZAIOT 


HANHFPTPIKO SZ. 


PRISCIANI CAESARIENSIS 


PANEGYRIGCUS. 


ἌΣ 


d Po ud ad 


* 


SS MEO PAGUAE HIN EE 


* 


4 
n Di MA? 


t 


ag 
fe un fe 


34 - eR 


ΠΡΟ ΘΟ ΖΘ 
Z00012.T Θ. T. DZzH 


JII4NHITPIKOZX 
ETZ' MHMNIAUSIGMUIION 


PROCOPII 


ORATORIS URBIS GAZAE 
PANEGYRICUS 
IN IMPERATOREM ANASTASIU M. 


ARGUMENTUM, 


Prooemium. (1). Laudes Epidamni, unde Anastasio origo (2). 
Eius mores, virtutes, educatio (3. 4). Fauste imperium capessit (5. 6j. 
Vincit. Arabes orientis provincias infestantes (7). Sui quoque impe- 
rii seditiosos populos et praecipue Isauros coércet, victis deinde par- 
cit (8— 10). Pace aeque ac bello praestat(i1). lustissimus et ipse 
iudex et in eligendis iudicibus iustus (12). | Crudele chrysargyrt 
vectigal tollit(13). 4ristidem et. Pisistratum aequitate circa vectigalia 
superat (14). Circi spectacula et crudelia et obscoena removet(15. 16). 
Magna eius in singulas urbes beneficia (17). Hierapolitanis aqua 
carentibus aquaeductum aedificat (18). Caesareae portum deflcien- 
tem instaurat(19). Alexandriae pharum labantem firmat(20). Mu- 
rum ducit a Ponto Euxino usque ad Propontidem (21). Civibus 
clemens, timendus hostibus, morum emendator (22). Ipse moribus 
castissimis, una coniuge contentus (23). | Excellentes antiquitatis 
homines superat omnes, et singulas. singulorum virtutes coniungit 
(24). Comparatur cum Cyro (25), Agesilao (26), Alexandro et Phi- 
lippo (27). Peroratio (28 — 30). 9e. 


ΕΣ i »-* 5" 

, * τ , Ὁ - 

α΄. H. δὴ μὲν, ὦ κράτιστε βασιλεῦ, πᾶσα πόλις éni goi 
φρογοῦσα, καὶ τοῖς σοῖς τροπαίοις ἁβρυνομένη, καὶ τὴν 


1. | ἘΞ quidem, optime Imperator, tota urbs. propter te superbi- 
ens, ac tuis tropacis luxurians, et felicitatem suam qualis sit usu 


490 PROCOPII 


» , x ea ? : M] Ὁ - , , ' 
εὐδαιμονίαν ὄντως ἥτις ἐστὲ μαϑοῦσα τῇ πείρᾳ, πάντα τρόπον 
μηχανωμένη μὴ κατόπιν ὀφϑῆναι τῶν δωρεῶν, ἀμοιβῆς ἀπο- 
ρεῖ τοῖς ἔργοις ἁμιλλωμένης " καὶ τὸν εὐεργέτην ἐντεῦϑεν 

- fy 34 E. * i E *4 , - 
μᾶλλον θαυμάζει dU cv εὖ ποιεῖ, τῶν εὖ παϑόντων γικῶντα 

LI ' T ^^ ^ - 
τὰς ἀμοιβάς. πρέπων γὰρ οὗτος βασιλεῖ κόσμος, μετὰ TOYS 

, - q - , 
πολεμίων καὶ τοὺς ὑπηκόους νιχᾷν, τοὺς μὲν τοῖς ὅπλοις, 
* * - ' » c , 5 -"Ἢ 5 , * 
τους δὲ τῷ πλῆϑει τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν, ἀμφοτέρους δὲ 

» - c , M - , 
ταῖς ἀρεταῖς. ἡ δὲ ἡμετέρα πόλις, διὰ τῆς εἰχόγος αὐτὸν 
^ - ' , τ 5 

ἀπολαβοῦσα τὸν εὐεργέτην, ὥσπερ τις δεινὸς ἐραστὴς, ἀγί- 
M * - * ? * * 
σταται πρὸς τὴν ϑέαν, καὶ πᾶσαν ἡλικίαν ἐγείρει * καὶ nma-1o , 

^ ' , 14 

τὴρ παιδὲ παραστὰς καὶ πρεσβύτης νέῳ ἥκει καὶ δείκνυσι, 
- E * y 

xai σκιρτῶσιν ἅμα τῇ ϑέᾳ. ἴσως μὲν οὖν δόξω μόνος παρὰ 
x € » ΡΝ 

τοὺς ἄλλους ἐπὲ τηλικοῦτον Oyxov πραγμάτων ἰέναι, καὶ το- 

€ 5 , , ! ^ , 
σοῦτον εἶναί μοι ϑράσος, ὥστε καὶ ϑεάτρου μέσος ἀνέστηκα, 

Ll » ^ , ^ 
xai τολμῶ τι λέγειν, xüv ἀπειλῇ Tig OU παύσομαι. τὸ δὲιϑ 

5 ce » e * r 5 » € μὲ , ' EJ 

οὐχ οὕτως δχει" Ὁλη δὲ πόλις &vO9' ὧν ev πάσχει πρὸς ἀμοι- 
-— , » 

βὴν κινεῖται δικαίαν" καὶ xa9' ἕκαστον ἀνδρα λέγειν οὐχ 

ἱχανὸν ἡγουμένη τὸν χρόνον, κοινῇ πάντες ψήφῳ τῇ τοῦ 

δήτορος ἀρκοῦνται φωγῇ " ὃ γὰρ ὑπὲρ πόλεως προβεβλημένος 

^ , Dod , 1 c , c , , , 
τῷ λύγῳ, μιᾷ γλώττῃ τὰς ἁπάντων ὑποχρίνεται γνώμας. éx20 

, 5€ » L4 . , 
δὲ τούτων θαῤῥεῖν τε ἅμα καὶ δεδιέναι us παραλόγως συμι- 
, , ἰὼ ; 
βαίνει" ὃτε μὲν γὰρ τὸ τῶν πραγμάτων, ταπεινὸν οὐδὲν 
3 , , e j , ' ,' ' — , 
ἐφελκόμενον, εἰς ὕψος ἐπαίρει τὸν λόγον, καὶ τῷ λέγοντι 


experta, omni ratione contendens dona exaequare, quaerit, quomodo 
beneficia réepenset gratia referenda, ideo vel maxime te admirans, 
quod munificentia tua ab iis, in quos eam contulisti, repensari ne- 
queat. Is enim ornatus principe dignus est, una cum hostibus etiam 
subditos superare, illos armis, hos multitudine bonorum, utrosque 
virtutibus. Nostra vero urbs, quae, benefactoris imagine posita, ipso 
praesente fruitur, quemadmodum vehemens amator, conspecto quem 
diligit, surgit, omnisque aetatis homines excitat, et pater puero 
et senex iuyeni eum ostendit, et omnes simul spectaculo exsultant. 
Ac fortasse quidem videbor unus praeter ceteros ad tam immensam 
rerum laudem me convertere, tantaque audacia instigari; ut vel me- 
dio ex theatro surrexerim, et recitare quidquam audeam, ct quamvis 
minetur aliquis ab incepto non desistam. Verum hoc non est ita, 
$ed tota urbs ad. meritam pro benefactis gratiam referendam move- 
tur; quae cum tempus non suflicere existimet ut pro se quisque 
dicat, wianimi omnes sententia oratoris voce contenti sunt: is enim 
ad dicendum pro urbe electus, una voce omnium cogitata exprimit. 
Inde autem , mira res, simul et bono me animo esse et timere, ac- 
cidit: quod enim facta, quae nihil humile continent, in sublime 
attollunt orationem, et dicenti expedita sunt, magnum hoc est et 


PANEGYRICUS. . 491 


πρὸς εὐπορίαν χαϑίσταται, μέγα τοῦτο xüi λαμπρὸν εἰς ev- 
* w ^ — , 
τυχίαν ἐμοί: δέδοιχα δὲ μὴ τῇ λίαν ὑπερβολῇ καὶ τῷ πλή- 
- * e , 
9e. τῶν ὑπαρχύντων χαταπλαγεὶς, οὐχ ἔχων 0,1 χρήσομαε 
» m" , ^ “-- 
τοῖς παροῦσιν, εἰς ἀφωνίαν μεταβαλλὼ τὸν πλοῦτον. καὲ 
δάπορούμεγος στήσομαι. ὥσπερ ἐν λειμῶνι τερπνῷ καὶ ποι- 
, j? , € ον 
κίλην mageyouévo τὴν ϑέαν, πάντα uiv εἰς κάλλος δρᾶται" 
' , , » e 
ὃ δὲ ϑεατὴς, πάντων ὁμοίως εὐφραινόντων, οὐκ ἔχων Ort 
προτιμήσει καὶ Ógéwerat, πάντων ὁμοίως ἀπεχόμενος ἕστη-- 
χεγν. οὐ μὴν ἀλλὰ, καίπερ τούτων οὕτως ἐχόντων, πάντα 
τοτολμῶντες οἱ λόγοι xa νῦν ὁμοίως ϑρασύνονται, xci πηδῶ- 
- , 
ot» ürürrOG, xa( ὥσπερ ὕφ᾽ ἡδονῆς βακχεύοντες πάρεισε, 
' - ^ , -“ - 36$* 
τύχῃ μᾶλλον ἢ γνώμῃ θαῤῥοῦντες, καὶ τῶν μελλόντων οὐδὲν 
Η 5 - 
λογιζόμενοι, ὅϑεν roAügoouév τι καὲ παρὰ δύναμιν, ἀρκοῦ-- 
σαν εἰς συγγνώμην τὴν προϑυμίαν προβεβλημένοι. 
[4 255. 79. ^ c ε , - ^ , 
15 B. Σοὶ γὰρ ὥσπερ ἣ τύχη χαλῶς τὸ μέλλον uavrtvo- 
μένη, πρέποντα πάντα παρέσχε τῇ Ῥωμαίων ἡγεμονίᾳ" xat 
- bd , M 
πρῶτον, ὥσπερ ἔδει, χαρίζεται πατρίδα νιχῶσαν τὴν τῶν 
» 5 , LI ' 2 ,ὕ x * i 
ἄλλων εὐδαιμονίαν" τὴν γὰρ Ἐπίδαμνον &dovot μὲν ovyyga- 
- -- ΑἹ - ? 
φεῖς, βοῶσι δὲ καὶ μετ᾽ ἐχείνων αἵ φῆμαι, πόλιν ἐξ ἠπείρου 
δΔοπροβεβλημένην sig ϑάλατταν, ὥσπερ ἑξκάτερον τῶν στοιχείων 
- 7T - ^ 
οἰκουμένην, καὶ πλεονεχτοῦσαν οἷς φέρειν οἶδε γῆ τε xat Ja- 
λαττὰ * πάρεστι γὰρ ἐγταῦϑα xai νῆσον ἐκ μέρους οἰχεῖν καὲ 
Me " M - - , 
ἠπειρώτας εἶναι, καὶ τῶν xav ἀμφότερα λυπηρῶν ἀφεστάναι, 
20. ἑχάτερον cod. , ἑχατέρων Villois. 
splendidum, meque adiuvat: metuo autem, ne rerum abundantia et 
multitudine obstupefactus, dicendi materia uti nesciens, non eloqui 
divitias possim, atque consilii inops appaream. Sicut in prato iu- 
cundo et varium spectaculum praebente omnia quidem pulcra sunt 
aspectu: spectator autem, cum omnia simul delectent , nescius quid 
praeferat et decerpat, ab ommibus simul abstinens consistit. Sed 
quamquam res sic se habeat, oratio tamen ad omnia audax fiducia 
impleta est, et petulanter salit, et prae voluptate bacchatur, for- 
tunaque magis quam consilio confidens, quae futura sunt nihil cu- 
rat. Qua de causa audebimus aliquid supra vires, quae indulgentia 
egent, animi studio excusati, . «ἘΣ 
2. Tibi enim Fortuna quasi futura bene prospiciens, omnia 
dedit quae Imperatorem Romanum decerent. Et primum, ut par 
erat, donavit patriam, quae aliarum terrarum felicitatem superaret: 
Epidamnum enim canunt scriptores, et cum illis clamans collaudat 
fama, urbem ex continente proiectam in mare, quasi utrumque ele- 
mentum habitantem , atque fruentem iis, quae proferunt mare et 


terra: licet. enim ibi et insulam ex parte incolere et in continente 
vivere, et quae in utroque molesta sunt vitare, quae bona;iis plane 


492. " PROCOPII: 


τῷ μὲν ϑατέρου ψιλῶς ἀπολαύειν" πρόκειται γὰρ ὥσπερ χεῖρα 
- , ' d , - 
σιροβαλλομένη τοῖς ἐχ πελάγους, καὶ φιλαγϑρώπως αὐτοῖς 
ἀπαντῶσα" καὲ τὸν ᾿Ιὐνιόν vig ἐχπλέων προκύπτει τῆς νεὼς, 
καὶ πρὸς αὐτὴν ἐπιστρέφεται, καὶ ἥδονῇ τῶν δρωμένων ἔστι- 
ἅται τὴν ϑέαν. αὐτόχϑων Ἐπίδαμνος ἐντεῦϑεν προῆλϑε, καὶ 
t5 πόλει τὴν ἐπωνυμίαν χαρίζεται, ὕστερον δὲ πρὸς ἔρωτα 
-- ι ' 1 ͵ - » , 
κινεῖ xai τὸν ᾿Απόλλω τὸν Πύϑιον, καὶ τῇ τῶν “Ἑλλήνων 
ἀποικίᾳ ταύτην ἐχόσμει,, οἷα δὴ μάντις τάχα καλῶς τὸ μέλ- 
A T" , - , ᾿ ΕῚ 
λον εἰδὼς, ὡς δεῖ πάσης γῆς καὶ ϑαλάττης κοινὸν svsgyérqw. 
5 m 3 - a - 2 ^ b] , GRACE : 
ἐντεῦϑεν ἀναφαγῆγαι. οιχοῦν εἰ τοὺς ᾿ϑηναίους avzoyOorucio 
ἀχούων τεϑαύμακας, πάρεστί GOL μετ᾽ ἐκείνων φιλοτιμεῖσθαι" 
εἰ τὴν Φαιάκων φιλανϑρωπίαν ζηλοῖς, ἐντεῦϑεν cj πόλις. ἔχει 
δὲ xoi ἹΚορινϑίων τὸ γένος, Xa τὴν Σπάρτης φιλοτιμίαν, 
, ^ 
xai πρόγονον "HooxAéa , καὶ δὲ ἐκδίνου τὸν Za. 
natus C... »*, Ταῦτα xoi τὼ τοιαῦτα παρὰ τοῦ. κρείττονος πρῶτατϑ 
Δ.6: 438 —- ' ΕῚ » 1 , , e * 
δῶρα δεξάμενος, οὐκ ἤσχυγας, μὰ Zíía, γένος οὕτω λαμπρὸν 
χαὲ διὰ πάντων ἀδόμενον * ἀλλὰ γὰρ ἀπέχουψας τοὺς προ- 
, ^ y ^ ^ "Ὁ Ψ 
λαβόντας" καὶ τοὺς ἄλλους νικῶγτες ταῖς ἀρεταῖς éni σοῦ 
à € - 
τὴν ἧτταν μεταμανϑάνουσι" xa νικῶνται νίκην ἡδίστην, καὲ 
» V. ^ 
ἣν ἂν εὔξαιντο πατέρες νιχᾶσϑαι. ἐκ τοιούτων γὰρ zt90:A90v,20 
χαὶ τραφεὶς ὥσπερ εἰκὸς τὸν οὕτω τοῖς πᾶσι νενικηκότα, 
xul προϊόντι τῷ χρόνῳ συναύξων τὰς ἀρετὰς, πρέπειν. ἡγού- 
8. μέλλον Villois,, μέλον cod. .13, φιλοτεμέαν ΜΠοΙΒ., ερετι- 
μίαν cod. 18. γιχῶντες cod. , γεχῶν ὙΙΗοΐ5. 


' frui. Iacet porro quasi nlanum porrigens a mari advenientibus, et 
amice eis obviam facta; et quisquis e mari lonio navigat, e navi 
prospiciens se ad eam convertit, et voluptate e rebus, quas videt, 
animum pascit. Hic e terra Epidamnus ortus est, qui urbi nomen 
praebuit; postea vero ad eius amorem commovit etiam Apollinem 
Pythium, Graecorumque colonia urbem ornavit; ut vates fortasse 
bene providens futura: oportere videlicet eum , qui omnes terras 
et mare beneficiis ornaturus esset, hic nasci. Si igitur Athenienses 
tanquam aborigines admiratus es, licet cum illis gloriari; si Phaea- 
cum comitatem diligis, ab iis haec urbs originem habet: tenet etiam 
Corinthiorum genus, et Spartae honoris cupiditatem , et inter ma-. 
iores Herculem, et per hunc Iovem. 

3. Haec et talia prima dona a numine cum accepisses, non 
dedecorasti , me Hercule, genus tam splendidum et ab omnibus ce- 
lebratum, sed offecisti eorum, qui ante fuerunt, lumini: et qui alios 
virtutibus vincebant, a te superari discunt: et quidem vincuntur 
victoria suavissima , quomodo patres vinci optent. "Talibus igitur 
prognatus et educatus, ut ei conveniebat qui omnibus rebus tan- 
topere superaret, et cum temporis progressu virtutes augens , decere 


PANEGYRICUS. - 493 


μενος ἀρίστου βίου καλὴν ὑποχεῖσϑαι κρηπῖδα, τῆς εὐσεβείας 
τὸ χτῆμα ἐλογίζου- ταῦτα προσετίϑεις τῷ πόϑῳ, μετῆλϑες 
τῇ πείρᾳ, καὶ πρὸς ἄχρον ἠπείγου τοῦ πράγματος, xai θᾶτ- 
τὸν ἀφῖξαι. εἰ xóumog δὲ ταῦτα καὶ λόγων ἀλαζόνεια, πόῤ- 
τ δῥω τῆς ἀληϑείας πεπλάνημαι. ἀλλὰ τούτων μάρτυρες οὐκ 
ὀλίγοι τινὲς ἢ φαῦλοι, καὶ οὗς ἄν τις παραγράψαι τὸ τῆς 
γνώμης μεμψάμενος" ἀλλὰ πόλις ὅλη, καὶ βασιλέων ἡ πόλις, 
ἐπί σοι βοῶσα" καὶ πρὸς ἱερέως ἀνάγουσα σχῆμα" xai ἅπερ 
ἐμαρτύρει τοῖς ἔργοις βεβαιοῦσα τῇ ψήφῳ. οὐχ οὕτως͵ Ev- 
τομολπος βασιλείας ἀποτυχιεῖ, τὴν ἱερωσύνην λαβὼν, καὶ ϑρα- 
σύτητος οὐ βίου σώφρονος ταύτην καρπούμενος GJÀOY* καὲ 
γῦν μὲν ὅπλα φέρων, xai τελῶν εἰς “Ἄρεος ὑπηρέτας, νῦν 
δὲ, μεταμπισχόμενος καὶ σχήματος μεταβολῇ, καὶ ϑύων ἐξαΐί- 
grgc xai βωμοῖς παριστάμενος. 
15 οδ΄. Σὺ δὲ μελλούσης βασιλείας προσῆχον προοΐμιον καὶ 
πρέπουσαν μαρτυρίαν ταύτην ἐδέχου, καὶ ταῖς ἀρεταῖς ὀφει-- 
λόμενον τὸ γέρας ἀπείληφας, ἀλλ᾽ οὐ μέχρι τοῦ πράγματος, 
ἀλλ᾽ ὅσον καὶ τὴν ἀξίαν δειχϑῆναι. τὴν σὴν, καὶ φυλαχϑῆναι 
πρὸς μείζω ψῆφον καὶ κοινοτέραν εὐεργεσίαν, καὶ πᾶσιν ὕστε-- 
2090» δῆλον γενέσθαι, ὡς τὰ μέγιστα παρ’ ἀνθρώποις, βασι- 
λέως σχῆμα καὲ ἱερέως γνώμην, εἰς ταὐτὸν συλλαβὼν, ἄμφω 
8. ἀγάγουσα Villois., ἐνήγου cod. 9. οὐχ ὡς Eu, τ, fac. 
ἀπέτυχες coni N. — Cf. Pausaniam I. 38. 3. 


existimans optimae vitae pulerum fundamentum poni, id pietatis 
possessionem esse existimasti. Hoc tibi proponebas desiderio, petebas 
usu, et ad summum rei provehebaris; ac celerrime ad metam per- 
venisti. Si nugae haec sunt et verborum iactantia, multum a veri- 
tate aberravi. Sed horum. testes mihi sunt, non pauci quidem et 
futiles, et quorum testimonium , ut vanorum hominum, aliquis im- 
pugnet, sed universa urbs, et quidem regum urbs, quae de te con- 
sentiebat: et ad sacerdotium te evehebat, et, quod re ipsa testaba- 
tur, suffragio confirmabat. Non ita Eumolpus, qui cum regnandi 
spe excidisset, sacerdotium arripuit, audaciae, non modestiae prae- 
mium ; modo armatus et Martis cultoribus annumeratus, modo veste 
et habitu mutato sacra subito faciens, et altaribus adstans. 

4. Tu vero ut commodum primordium et honorificum testimo- 
nium futuri imperii sacerdotis munus accipiebas. Et virtutibus de- 
bitum honorem quidem, at rem ipsam non attigisti; cum id tantum 
fieret , quod satis esset, ut dignitas tua conspiceretur, te servato ad: 
maius suffragium et benefacta quae latius paterent; atque ut omni- 
bus postea constaret, quomodo coniunctis quae summa inter homi- 
nes sunt, regis dignitate et mente sacerdotis, utrumque alterius 
adiectione altius tolleres. "Verum huius rei tempus nondum vene- 


494 PROCOPII 


σεμνύγεις τῇ θατέρου προσϑήκῃ. ἀλλὰ μήπωγε ταῦτωἩ ἀλλ᾽ 
Kr τῆς εὐσεβείας τοσοῦτον εἶχες τὸν πόϑον, καλῶς εἰδὼς 
ὡς ταύτῃ τῶν λοιπῶν ἀρετῶν ὃ σύλλογος ἐπακολουϑήσει ὅᾳ- 
δίως, ὥσπερ αἰδούμεγαι ταύτης τὴν πρὸς τὸ κρεῖττον συγγέ- 
γειαν" καὶ οὐ διεψεύσθϑης τῆς γνώμης. εἵποντο γὰρ xoi συν-ἢ 
ἥσαν ἀλλήλαις, ὥσπερ κοιγὸν οἰχητήριον τὴν σὴν εὐτυχοῦ- 
σαι ψυχήν καὶ διὰ πάντων ἐνίκας, φιλάνϑρωπος ὧν ἰδεῖν. 
τε ἅμα καὶ πειραϑῆναν ᾿ φρονήσεως ἐμπείρᾳ τὸν βώον εὐϑύ- 
γων, τοσαῦτα περισχοπῶν σὰ σώφρων ὑφϑαλμὸς ἐπιτρέποι, 
καὶ φέρειν εἰδὼς εὐχερῶς ὕπως ἂν ἡ τύχη κρίνεται. τοιγαρ-το 
οὖν ἐν τοῖς βασιλείοις διάγων εὐδαίμονος βίου παράδειγμα 
σαυτὸν ἐδείκνυς τοῖς ἄλλοις, ἄρχεσϑαι πρὶν ἄρχειν καλῶς 
ἐπιστάμενος" εἴπερ ἀρίστῃ μελέτη τὴν πρὸς τὸ δεόντως ἀρ-- 
χειν ὅδὸν λαμβάνειν ἐκ τῆς τοῦ καλῶς ἄρχεσϑαι πείρας. πα- . 
ρῆν γάρ σοι καὶ δοκιμάζειν ἐπ᾽ ἐξουσίας ὅσα τοῖς κρατοῦσιντϑ 
ἐπλημμελεῖτο, καὶ ὅσα πρὸς τὴν τῶν ὑπηκόων εὐδαιμονίαν 
ἐτέλει" xal τὰς αἰτίας ἀνεσκόπεις, καὶ ἀσφαλῶς ἐπαιδεύου, 
ὥσπερ ἐν ἑτέρων τύχαις τὴν τοῦ μέλλοντος μελέτην ποιούμεγος. 
A. C. 491 ε΄. Ἤδη 0d vov παρῆν ὃ χρόνος, ὥσπερ τι χρέος τὸ προσ- 
ἤκον ἀποδιδοὺς, καὶ πρὸς ἀρχὴν τοσαύτην ἀνέλαμπες " καῖλο 
μετεβάλλετο τοῖς ὑπηκόοις τὰ πράγματα. ἄμεινον δὲ τῶν προ- 
λαβόντων μικρὰ ὑμᾶς ἀναμγῆσαι, καὶ δεῖξαι, πῶς ποτε τού- 
των ἐχόντων εἰς ὅσην ἡμῖν ἀφῖκται μεταβολήν. οὐχ ἐάσει 


8. Leg. ἐμπειρίᾳ vel ἐν πείρᾳ. N. 


rat, sed adhuc pietatis. insigni tenebaris desiderio, probe gnarus, 
fore, ut hanc facile omnes virtutes sequantur, quasi venerantes eius 
cum numine cognationem: neque te ea opinio fefellit. Sequebantur 
enim simul omnes, quasi commune domicilium animum tuum nactae. 
Et in omnibus praecellebas, humanus aspectu simul et consuetudine , 
intelligentia et experientia vitam dirigens, ea tenus circumspiciens 
qua modestia oculum circumferre patitur, et facile tolerare sciens 
uaecunque fortuna aífert. Itaque in regia cum versareris, vitae 
elicis exemplar te ipsum ceteris praebebas, parere ante imperandum 
bene edoctus; siquidem optima praeparatio ad recte impcrandum 
consuetudo est bene parendi. Etenim licebat tibi cognoscere quae 
imperantes perperam administrarent, et quae ad civium felicitatem 
facerent; et in earum rerum causas inquirebas, et egregie erudie- 

baris, quasi in aliorum casibus futuri exercitationem instituens. ; 
5. lam vero tempus aderat, quasi debitum exsolvens, et ad 
tantum imperium elucebas; et civium status mutabatur. Non alie- 
num autem videtur, me paullulum in vobis prioris conditionis me- 
moriam revocare, et ostendere quanta rerum mutatio facta sit. Nec 


PANEGYRICUS. 495 


δὲ πάντως τὰ uera ταῦτα χφηστὰ τῶν “προλαβόντων λυπῆσαι 
τὴν μνήμην. ἦν γὰρ ὅτε τοῖς, ὅσοι τὴν τῶν Ῥωμαίων πλη- 
ροῦσιν ἀρχὴν, οὐκ εὐτυχῶς εἶχε τὰ πράγματα" ἀλλά τις 
ἄτακτος ἔρως πλεονεξίας quate , χαὲ γνώμης ἀπιστία - xob 
δσυχοφάνται πάντων ἐχράτουν. ὃ δὲ νῦν εὐδαίμων, μικρὸν 
ὕστερον, τὰς χρηστὰς ἐλπίδας ἀποβαλὼν, εἰς ἀτυχούντων us- 
τεβάλλετο, σχῆμα. ἐν ἴσῳ δὲ ἣν ἔχειν τι xoi ἀπορεῖσϑαι, διὰ 
τὴν τῶν ὁμοίων ἐλπίδα. ξένον 0s τι πρᾶγμα καὶ παρὰ. φύσιν 
ὑπῆρχεν. ὃ γὰρ πλοῦτος τοὺς κεκτημένους ἐλύπει. οὕτω δὲ 
τοτούτων ἐχόντων, xai πάντων ἀπειρηκότων ταῖς συμφοραῖς, 
ὥσπερ ϑεὸς x μηχανῆς ἀναφανεὶς χεῖρα προὔτεινες ἐλευϑέ- 
ριον" κἀκεῖνα πέρας εἶχεν" ἡ δὲ τῶν πραγμάτων ἀχλὺς διε- 
λύετο. δόγμα τι ϑεῖον ὡς ἀληθῶς ἐπὲ coi τὴν ψῆφον ἐκίνει" 
καὶ ὥσπερ ἐχ μιᾶς γνώμης ó δῆμος ἅπας ἐβόα" μεγάλη βου- 
1545 προσετίϑετο" βασιλὲς ἐπένευεν" 5 δὲ ψῆφος ἐφέρετο. αὕτηλ. C. 491 
τῆς ἡμετέρας εὐδαιμονίας, ἀρ "χὴ xal κατάστασις πρώτη, τοῦτο 
πᾶσαν ἤγειρε πόλιν ταῖς εὐπραγίαις, ἐντεῦϑεν ἀχμάζει τὰ 
καϑ᾽ ἡμᾶς καὲ μεταβέβληται, xai τῶν λυπούντων λόγος οὐδείς. 
s. "Ἄλλοις μὲν οὖν ἐκ πρώτης γενέσεως ἁλουργίδες xo 
2014 σπάργανα" καὶ βασιλεῖς εὐθὺς καλοῦνται, πρὲν αἰσϑέσθϑαι 
τῆς τύχης. ὕστερον δὲ πολλάκις ἀνάξιοι φανέντες τῆς δωρεᾶς 
κατηγόρους ἐφιστῶσι τῇ δαίμονι, ὡς οὐδὲν ἠπίστατο τῶν 


16, χατάστασις Villois., χατάστα cod. 


vero quae secuta sunt bona sinent nos contristari anteactorum me- 
moria. Erat enim tempus, cum mon bene se res haberent eorum 
qui imperio Romano continentur, sed immoderatus quidam lucri 
amor vigebat et animi perfidia; et calummniatores omnia tenebant. 
Qui modo felix, is paulo post, bona spe abiecta, miserorum habi- 
tum induebat. "Nihilque intererat, rem haberes, an egeres, cum 
idem tibi exspectandum esset. Monstri similis et contra naturam 
conditio. erat; divitiae enim possidentes angebant. Hisce ita se ha- 
bentibus , omnibusque per miseriam desperantibus, sicut deus ex 
machina apparens manum liberatricem tendebas: et illa protinus finita 
sunt, et difficultatum caligo dissipata est. Divinum vere quoddam 
placitum versus te movebat suffragia, et quasi uno ore in te popu- 
lus universus clamando consentiebat, summus senatus assentiebatur, 
Augusta annuebat, et comitia perfecta sunt. Id nostrae felicitatis 
principium, haec prima quies; hoc omnem excitabat urbem felici- 
tatis sensu. Ab illo tempore florent res nostrae et mutatae sunt: 
atque nulla eorum vis est, qui nos laeserant. 
6. Quibusdam inde a primo nascendi tempore ipsae fasciae de 
purpura sunt, ac statim reges vocantur priusquam Fortunam experti 
Sunt. Postea vero saepius eo dono lies visi excitant accusatores 


496 PROCOPII 


k o - - i 
μελλόντων, οὐδὲ κρίνειν οἶδε καλῶς, ἀλλ᾽ εἰκῇ φιλοτιμεῖται, 
dme c E 2 ἐᾷν 2 dod Ard ] " 
x«i δίδωσιν ξαυτὴν οὐχ 0g0tg ἄξιον, ἀλλ᾽ ὅσοις xat βούλεται " 
2 ^L -᾿ Jg ^ - 
εἰ δὲ xai ἄξιοι φανεῖεν τοῦ πράγματος, ἀλλ᾽ οὖν δοχοῦσι τῇ 
τῆς τιμῆς ὠνατάσει, καὶ τῷ μὴ κατόπιν ὀφϑῆναι ταύτης, 
ἐπιτηδεύειν τὰς ἀρετάς. ἐπὲ δὲ σοῦ παραδόξως κρίσιν ἔσχενῆ 
ἡ τύχη, καὶ ψῆφον ἔγνω δικαίαν. ἠχολούϑει γὰρ ταῖς ἀρε- 
ταῖς, ἀμοιβὴν καὶ χάριν τὴν βασιλείαν ἀποδιδοῦσα, καὶ ταύ- 
τὴν ἀναίμαχτον, καὶ πάσης ἀπηλλαγμένην ἀπάτης " οὐ γὰρ 
t , 
ὥσπερ ἑτέροις ὅπλα καὶ μάχαι καὶ προσηχόντων σφαγαὶ, xat 
δόλος ἀπάτῃ νικῶν, τοσαύτην σοι περιτέϑεικε τὴν τιμήν. δυσ-ῖο 
τυχοῦς ταῦτα βασιλείας δυστυχῆ τὰ προοίμια, xai τῶν 
ὅσοι πλεονεξίας ὠφορμὴν τὴν ἁλουργίδα περίκξινται. ἀλλὰ 
' ' , f. |! 5 » 
᾿προσήχουσαν ταύτην προσηχόγτῶως δεξάμενος, ovx ἥἤλεγξας, 
μὰ Δία, τῶν σε ψηφισμένων τὴν μαρτυρίαν, ἀλλὰ xal πα- 
- S wm , j , ^ 
ρῆλϑες τὰς ἐχκείγων ἐλπίδας νικῶν. . 15 
» D 9. δὲ ^ À , , * * - 
ζ. Ἐνταῦϑα δὲ vo) λόγου γενόμενος, καὶ πρὸς rocoü- 
4 ^ , - 
τὸν πλῆϑος πραγμάτων δρῶν, ταὐτὸν ἔοικα πάσχειν τοῖς 
ὅσοι τὰ πελάγη περισκοποῦσι. πολλάκις γὰρ τοὺς ὀφϑαλμοὺς 
ἐπιφέροντες, ϑάλατταν μόνην δρῶσιν" οὐδὲν δὲ τούτοις δρί΄- 
' e ' e x DAS 
ζει τὴν ϑέαν. ὅμως τολμητέον τὴν πεῖραν" οὔτε γὰρ éxeivou20 
πλοῦν ἀποχνοῦσι" μήτε τὸν λόγον ἡμεῖς. ἐπειδὴ γὰρ ϑᾶττον 
ἀπειλήφεις τὰ σκῆπτρα, πρέπειν ἡγούμενος πᾶν ὅ,τι νόϑον 
4. ἀνᾶ cod., ἀνατάσεν coni. Villois. τή. Leg. ἐψηφισμένωγ vel 
ψηφισαμέγων, — 19. περιφέρογτες coni. Vill. 


contra Deam, quasi nihil de iis quae futura occultent sciverit, 
neque discernere possit, sed temere honores tribuat, et 'se dedat, 
non quibus oporteat sed quibus lubeat. Quin si digni appareant 
eo culmine, tamen honoris studio , et ne infra hunc relinquantur, 
virtutes colere videntur. Sed in te eligendo praeter exspectationem 
iudicium adhibuit Fortuna et iustum suffragium tulit. Sequebatur 
enim virtutes, imperium praemii loco et gratiae donans, et incru-- 
entum quidem, et omni fraude remota. Non enim, ut aliis, arma et 
proelia et cognatorum caedes et dolus fraude vincens tantum tibi 
dedit honorem. Haec infelicis imperii infelicia initia sunt, et eorum 
propria qui purpura ad explendam lucri cupiditatem induuntur. 'Tu 
tibi debitam | pie accepisti , neque, me Hercule, frustratus es te 
eligentium. testimonium, sed etiam illorum spes superasti. 

- 5. Hactenus oratione progressus, tanta rerum multitudine con- 
specta, idem mihi accidere videtur quod illis qui pontum prospe- 
ciant. Saepius enim oculos eo vertentes, mare solum vident: nihil 
aspectum determinat. Nihilominus periculum est faciendum: neque 
enim illi navigationem reformidant, neque nos orationem. Nam cum 
primum sceptra accepisses, decere existimans omne peregrinum δὲ 


PANEGYRICUS. 497 


καὶ βάρβαρον πόῤῥω τῆς σῆς ἀρχῆς ἀπελαύνειν, zal μετὰ τῆς 
ἐλευϑερίας ἐπιφανῆναι τοῖς ὑπηχύοις, ἐπένευσας ταῦτα, καὶ 
* , 3 vor » ^ Ὁ * δὶ i A - ᾿ 
πρὸς πέρας ἀφίκετο. ἔγνως γὰρ, ὡς τὴν ξῴαν λῆξιν, τῆς Δ. Ὁ. ἠδ 
ἀρχῆς τὸ σεμνότερον, πρόσοικχοί τινες ἐπετάραττον βάρβαροι, 
δάνδρες ὑβρισταὶ καὶ θρασεῖς, καὶ μίαν ἀρετὴν εἰδότες τοῖς 
5 ^ Ll 
ἀλλοτρίοις ἀγαϑοῖς ἐπιτίθεσθαι" καὶ ϑᾶττον μὲν ἐπιόντες, 
ϑᾶττον δὲ μεϑιστάμενοι, καὶ ὅποί mors γῆς εἶσι ῥᾳδίως 
λαγϑάνοντες “ οἷς γὰρ μὴ χῶρος μὴ πόλις εἰς οἰκητήρεον 
e TAS. d e c 2 , 
ὥρισται, ἀλλ᾽ ὅλην. ἕκαστος ἐπάγεται τὴν Oix(av , αὐτοῦ χέΞ- 
χοδιον καλύβην ὕπη τύχῃ συμπηγνύμενος, oi δὴ τοιοῦτοι τίνος 
^ 
ἀν ἀπόσχοιντο τύλμης ; τούτοις εἰς ἁρπαγὴν mQovxtivtO πό- 
λεις, τὸ πρὲν μὲν εὐδαίμονες καὶ λαμπραὲ, vórs δὲ τῶν flon- 
ϑούντων ἔρημοι καὶ συμμαχίας ἐστερημέναι" καὶ ἡ μὲν εἴχε: 
c * » € ^N , * ^ ^ , : : 
το, ἡ δὲ ἔμελλεν, ἢ δὲ μετανίστατο * xoi μᾶλλον τοῦ πάϑους 
150 τῶν μελλόντων φῦβος ἐλύπει" φήμη δέ τις οὐχ εὐτυχὴς. 
^ ^ c , , ? * 3:927 M ἣν 
τὰς τῶν ἁπάντων διέσειεν ἀχοᾶς, ém ἄλλοις ἄλλα διηγουμένη, 
καὲ πάντα δεινά. ἦν γὰρ ἀκούειν πύλεν. ἁλισκομένην, &ona- 
ζομένην εὐδαιμονίαν, ἐλαυγνομένας γυγαῖχας εἰς ἀσέλγειαν 
ἠναγκασμένην, ὑβριζομένους παῖδας, αἰκιζομένην πολιὰν, 
1 3 ' ἡ 
δοξλκομέγην γεύότητα, καὶ παρϑένους ἀγομένας, οὐ πρὸς εὐτυχῆ 
παστάδα καὶ νύμφιον εὐδαίμονα, κατὰ τὰς πρώην ἐλπέδας,, 
12. βοηϑούντων Villois., βηϑούντων cod. 56: ξλχομέγην Villois., 
ἐλωμένην cod., x«i ἑλκομένην rec. m. 


barbarum procul a' tuo imperio arcere, et .una'cum libertate sub- 
ditis apparere, fieri iussisti, et protinus res ad exitam venit. Nam- 
que conipereras, orientem, praestantiorem imperii partem, ἃ qui- 
busdam finitimis barbaris perturbari , hominibus superbis et feroci- 
bus, qui aliorum: bona infestare unice pro virtute agnoscerent; et 
quidem celeriter ingruentes, celeriter quoque recedentes, et, quo 
se contalissent, facile latentes : quehpe quibus neque locus neque urbs 
ad habitandum definita est, sed quisque totam domum secum vehit, 
tumultuariam casam ubicunque fuerit; compingens. "Tales vero ho- 
minés'quo facinore abstineant?  His:ad praedandum exposita erant 
oppida prius fortunata et splendida, tum vero auxiliis destituta et 
propugnatoribus privata ; e quibus hoc quidem iam captum erat, 
illud in eo, ut caperetur, erat etiam e quo cives migrarent. Et ma- 
gis quam ipsa calamitas futuri metus angebat ; rumor autem infelix 
omnium aures perstringebat, alia super alia nuntians, cuncta hor- 
rendà. Audire poteras urbem expugnari, divitias auferri, mulieres 
rapi ad stuprum, pueros nefande tractari, foedari canitiem ; trahi 
iuventutem , et virgines duci, non ad genialem lectum et fortuna- 
tum sponsum, secundum spes antea conceptas, sed ad libidinem ho- 
stis barbari: et ipso aspecta foedi, His enim omnia patebant. Qui 


Dexippus, Eunapius etc, 3a 


498 PROCOPII 


ἀλλὰ πρὸς ὕβριν ἐχϑροῦ καὶ βαρβάρου καὶ μέχρι τῆς ϑέας 
- L4 LI 

λυποῦντος" πάντα γὰρ προύκειτο τούτοις. ὃ δὲ μὴ παϑὼν πρώην 
μὲν μόνῃ τῇ τύχη χάριν ἠπίστατο" γῦν δὲ σὲ πάντες ὑμνοῦ- 
σε μετὰ ταύτης, ὦ βασιλεῦ, οἱ μὲν διὰ σὲ μὴ παϑόντες, 
οἱ δὲ μὴ προσδοκῶντες πάλιν παϑεῖν. ὃ γὰρ βάρβαρος, τὴνδ 
προσήκουσαν πληγὴν δεδεγμένος, κάτω νεύει, καὲ δεσπότην 
ἐπίσταται, καὶ σωφρονεῖ μὴ βουλόμενος. αἱ δὲ πόλεις τῶν 
δραμάτων ᾿ἐλεύϑεραι " καὶ τείχη, τὰ μὲν γεγηρακότα γνεάζει,, 
τὰ δὲ νῦν πρῶτον ἀνίσταται * καὶ σωφρονοῦσιν αἱ πόλεις, 
? - , Ἵ , - ' : , * 
ἀσφαλῆ κόσμον émidsuxvvusrau τοῖς βαρβάροις * φρούρια δὲτο 
πανταχοῦ τῶν ὑπηκόων προβέβληται, καὶ στρατιωτῶν Zw 

, c! M , ; , x , - , 
κία ῥώμῃ xat πληήϑει συμπέφραγμένων: ἀνᾶθες ἀχμῇ BEQyPEÓ, 

, M 

καὶ βλέποντές τι νεανικὸν, καὶ ὡς ἀν Oungoc εἶπε, ϑεράποντὲς 
*"4orog* οὐχ ὥσπερ πρώην ἀσϑενεῖς χαὶ γεγηραχότες, ἐν 

p ^" c , ' p" . ᾿ ^ t€ 
τοῖς δεινοῖς ὑπότρομοι, xat μεϑ᾽ ἡμῶν δεδιότες, καὶ τοῦ 00-15 
ζοντος μᾶλλον δεόμενοι * xol μάρτυς ἡμῖν ἐγγύϑεν αὐτὸς» 
τοιαῦτα διατάττων τῷ βασιλεῖ, καὶ πρέπων ἐκείνῳ πρὸς κοι: 
γὴν εὐεργεσίαν ὑπηρετεῖν. ὅϑεν ys σὲ πατέρα καλεῖ , καὲ πι- 
στὸν ἡγεῖται, xai πάσαις. ψήφοις ἐπαινεῖ, xal ᾿τεϑαύμακε; 
καὲ οὔποτε παύσεται. .20 

1 9? 4 -» ^ , , 
4. ᾿Αλλὰ γὰρ ὃ λύγος, ἀεὲ τῆς τῶν πραγμάτων dxo- 

λουϑίας ἐχόμενος, ὥσπερ τι ῥεῦμα φερόμενον, ἐνταῦϑά που 


ή. οἱ uivRitt, οἱ δὲ μὴ ed. 8. πραγμάτων coni. R. pro ϑια- 
μάτωγ. 16. ὃ στρατὸς. coni. Villois. pro αὐτὸς. 


vero a malis immunis erat, is prius quidem. soli Fortunap. ark AN 
referebat; nunc vero te, Auguste, omnes canunt cum illa, .alii te 
auctore nihil patientes, 'alii persuasi se nihil rursus passuros esse. 
Barbarus enim. vulnere: merito accepto. oculos submittit, et doimni- 
num agnoscit , et modeste agit- quamvis invitus; urbes autem ae- 
rumnis. liberae sunt; et moenia, quae consenuerant iuvenescunt, 
alia nunc. primum exoriuntur; civitates modeste agunt, securum 
ornatum . ostendentes barbaris ; castella ubique opposita sunt. ad 
tuendos provinciales, et militum iuventus. robore. et multitudine 
munita: viri aetàte ílorentes, et torvum intuentes, et, quomodo 
Homerus dicat, Martis satellites;:non ut antea infirmi, et.senio con- 
fecti, in rebus asperis trementes , et nobiscum timore perculsi, et * 
ipsi propugnatore indigentes. Et testis nobis prope adest ipse ex- 
ercitus ,. principi talia perficiens, et accommodatus servire illi ad. 
comntunem salutem augendam. Quare te patrem appellat, et tibi 
confidit, et uno. ore laudat, et admiratur, et nunquam. admirari 
desinet. 

8. Sed oratio, semper rerum, seriem prosecuta , quasi fluminia 


PANEGYRICUS. 499 


παρήνεγχε βέᾳ. τοιγαροῦν ἐπανιτέον ὅϑεν ἐξέβημεν. ὁμοίως γὰρ 
πρέπειν ἐλογίσω τῇ μελλούσῃ καλῶς ἔχειν ἀρχῇ, μὴ μόνον τῶν 
ἀλλοφύλων χεχαϑάρϑαι, καὶ τῶν ἐκεῖθεν ἀφεστάναι δεινῶν, 
ἀλλὰ καὶ, el τι μέρος αὐτῆς νοσοῦν ἐστιν ἤδη xai ὕπουλον, 
Ἡχαὲ κατὰ τοῦ λοιποῦ διανίσταται, xGL τοῦτο πρὸς εὐρυϑμίαν 
μεταστῆσαι, καὶ μίαν διὰ πάντων δεῖξαι διήκουσαν ἁρμονίαν, 
ὥσπερ. ἐν σώματι. ἤδεις γὰρ, ὡς ὁμονοοῦντες μὲν ἄνθρωποι 
xal μετ’ ἀλλήλων ἱστάμενοι φοβεροί τε τοῖς ἀντιπάλοις εἰσὲ, 
καὶ τοὺς λυποῦντας ϑᾶττον ἀμύγονται" αὐτοὶ δ᾽ ἐν ξαυτοῖς 
τοστασιάζοντες οἴχοϑεν ἔχουσι τὴν φϑορὰν, καὶ οὐδενὸς πολε- 
pov προσδέονται, μᾶλλον δὲ τούτῳ xai δυσμενεῖς καὶ ju- 
σοῦντας ἐπάγονται, καιρὸν ἡγουμένους οἰχεῖον τῶν ἐν αὐτοῖς 
ψοσούντων τὴν συμφοράν. ὡς οὖν εἶχε τὸ πρᾶγμα, μικρὸν 
ἄνωϑεν διηγήσομαι. | 
15-9. Τὴν Κιλικίαν προσοικοῦσι δυσμαχοί τινες ἄνϑρωποι, A. C. 49a 
Σολῶν ἔϑνος, ἀπὸ ϑαλάττης ἀνατρέχον εἰς ἤπειρον. οὗτοι "191 
τοίνυν, ὥσπερ οὐ δυνάμενοι μένειν εὐδαίμονες, ὕψοῦ τε αἴ- 
Qovot τὴν αὐχένα, καὶ φρονοῦσι τι γαῦρον χατὰ τῆς Po- 
μαίων ἀρχῆς, καὶ δυστυχεῖν ἀλάζογες ὑπῆρχον. μάλιστα δὲ 
φοτούτους ἐχίνει xa) ϑαῤῥεῖν ἐδίδου παρὰ καιρὸν $ τὸ χώρα, 
δυσάλωτον παρεχομένη τὴν φύσιν: ἄχρα γὰρ ἐνταῦϑα πὰν- 


16. Zol/uoy coni. N.; cf. Priscian. 81. 82. 


vi huc delata est; redeundum igitur unde digressi sumus. Similiter 
enim ad imperium bene constituendum oportere existimasti non so- 
lum a peregrinis id purgatum esse, et liberatum malis inde nascen- 
tibus, sed etiam, si quae ipsius pars morbida esset et ulcerosa, 4 
atque a ceteris discreparet, et hanc numeris suis restituere, et unum 
omnium partium eflicere conéentaüm, quemadmodum in corpore. 
Sciebas enim, homines concordes et se invicem iuvantes hostibus esse 
metuendos, seque contra infestos facile defendere: contra autem 
inter se dissidentes domi perniciem habere, ctsi hostes absint, ex- 
citare autem adversus sé inimicos et infensos , ratos sibi oblatam 
esse occasionem per seditionis calamitatem. "WVerum res quomodo se 
habuerit, paulo altius ab origine enarrabo. Ὁ ὁ ὃ n 

9. In Ciliciae finibus habitat gens ferox, Solorum matio, a ma- 
ris littore in mediterranea pertingens. Hi itaque, felicitate sua frui 
nescii, verticem tollunt, et superbiunt contra Romanorum imperium, 
in suam perniciem iactantia elati. Maxime autem hos commove- 
bat et confidere. praeter rem faciebant ét regio, ad expugnan- 
dum sane difficilis: arx enim est, plura culmina ad coelum attol- 
lens: et hominum exercitatio. Sunt enim expediti, pernix genas, 


500 PROCOPII 


A.C. (92 τοδαπὰς κορυφὰς εἷς αὐτὸν ἀγατείνουσα τὸν. αἰϑέρα" xai 
497 μέντοι. καὶ τῶν ἀνδρῶν ἥ πρὸς τὰ τοιαῦτα μελέτη. εὐσταλεῖς 

γὰρ οὗτοι καὶὲ κοῦφα βαίνοντες, xoi ὥσπερ πτηνοὶ τοῖς 0gs- 
σιν ἐποχούμενοι. ὅϑεν ἐπαρϑένεες, τὴν καϑ' ἡμῶν, συνίσταν- 
ται σχευωρίαν" καὶ ἢγόν τε xal ἔφερον τὰ τῶν πρὸσοικούν- 
των, καὶ δεινῶς ἠπείλουν, κόμπῳ δημάτων ἐπηχοῦντες. βα- 
σιλέων δὲ ἦν αὐτοῖς προσταγμάτων, ἐκ μὴ προσηκόντων, orQa- 
τηγῶν 76 ὄχλος, καὶ ) λοιπὴ παρασκευή. καὶ ταῖς ἐλπίσιν 
ἦσαν λαμπροί" ὥσπερ . ἐπὲ σχηνῆς ὃ μὲν ““γαμέμνων ἐξαίφνης 
εἶναι δοκεῖ" ὃ δὲ goes τὴν ᾿Αχιλλέως sixóva τῷ cxtat »ἴ0 
«καὶ ἄλλος ἄλλου μεμίμηται, πτωχοί τινες καὶ ὠγέστιοι" εἶτα 
“πέρας τῷ δράματι, καὶ ἡ σκηνὴ διαλύεται. " 

A. C. - o8. (. Kai οὗτοι τοίνυν οὐκ sig μακρὰν ἔμελλον γνώσε- 
σθαι, ὅσην βασιλέως φιλανθρωπίαν εἰς προσήκουσαν ὀργὴν 
ἐπεσπάσαντο, εἰ καὶ μὴ. πρὸς. ἀξίαν τῆς δίκης. ἐτύγχαγον “1' 
ἀλλ᾽ ἐνίκας πάλιν, ὦ βασιλεῦ, καὶ ϑρασυγομένους μάχη, xai 
δυστυχοῦντας φιλανϑφωπίᾳ ' καὶ ἔδειξας ὡς ἀληθῶς ἑπομέ- 
γᾶς ἀλλήλαις τὰς ἀρετάς. οὗς γὰρ ἀνδρίᾳ κοτηγωϑέσολυ 'καὲ 
φρονήσει στρατηγικῇ y. καὶ ποικίλῃ τῶν ἀγώνων εὐεργεσίᾳ, 
τούτους 2 χφηστότης ἑπομένη ταῖς ἀδελφαῖς , σώζειν ἐκέλευε20 
καὶ διπλοῦν ἔστησας τρύπαιον,, τοῦ δευτέρου νικῶντος τὸ 
πρότερον. τὸ μὲν γὰρ ado “πολεμίων teme ἄν καὶ τύχης 


6. βασιλέων δὲ iv αὐτοῖς προστάγματα, ἐκ μὴ προσηκόντων» 
στρατ, coni. R., f. B«o, δὲ ἦν αὖτ, πρόσχημα: Imperatore 
gloriabantur — $c. Zenone — qui immerito ad summum fasti- 
gium evectus erat ?. N. 


et alitum. ritu super montes delati: unde, delapsi CARS incidunt, 
Diripiebant igitur finitimorum bona, et horrendum in modum mi- 
nabantur, verbis superbientibus - - - - - - - - : ducum turba ali- 
usque apparatus: spes eorum  splendidae erant ; 'sient in scena ille 
Agamemno sibi factus videtur, alius autem Achillis imaginem habitu 
repraesentat, ct alius alium imitatur, homines mendici et laribus 
destituti ; at dramate finito scena. dissolvitur. 

το. Εἰ hi quidem mox experientia doceri debebant , quam be- 
nevolum Imperatorem ad iustam iram coégerint, quamquam poenam 
meritam non, solverent. Tu vero, Auguste, bisvicisti; feroces pugna, 
et debellatos clementia, et ostendisti. virtutes vere se invicem susti- 
nere. iones enim fortitudine et AM Map artibus E Subepcrap , hos 


PANEGYRICUS, . Bot 


γένοιτο μόγης " τὸ δὲ τοῖς προλαβοῦσιν ἀχόλουϑα προσϑεῖναι *A- C. 498 
τὰ δεύτερα, τοῦτο χαὶ τὴν τῆς μάχης ἐπεχόσμησς. νίκην, xod 
μόνης ἀρετῆς τοῦτό γε τὸ τρόπαιον. οὐχ, ὥσπερ Φίλιππος 
ὃ Πακεδὼν ὄντως καὶ βάρβαρος καὲ ταῖς Ἑλληνικαῖς συμ- 
δφοραῖς ἐναχμάζων, ἀπάτῃ καὶ δόλῳ δύο xai τριάκοντα Xaà- 
κιδικὰς πόλεις ἑλὼν, oUrOg & iielisc ὠμῶς, ὡς διαλαϑεῖν εἰ 
γεγόνασε πρόσϑεν: καὶ σιωπῶ τοὺς σοφωτάτους ᾿Αϑηναίους, 
ὅπως Πἤηλίους καὶ Σχιωναίους διέϑηχαν. σὺ δὲ, δικαίας 
ἀφορμὰς τῆς κατὰ τῶν ἀδικούντων ὀργῆς εἰληφὼς, οὐχ οὗ. 
Iozoc μετῆλθες, ὦ βασιλεῦ" ἀλλ᾽, οἷα πατὴρ ἀγαθὸς, ὡς σε- 
αὐτὸν ἐχάλεις, σωφρονεῖν μόνον παιδεύσας, καὶ πόλιν ἐδί- 
δους ἣν αὐτὸς ἐδημιούργησας, χαὲ χώραν. εὐδαίμονα. καὲ 
γῦν δεόντως χρύνται τῇ ῥώμῃ , xaà τῶν ἄλλων προβέβλεμν. 
ται. πρέπων οὗτος βασιλεῖ xóouoc, xai πάαης κρείττων ἐλ-- 
τδπίδος. καί μοι ϑοκεῖς ᾿ἡλέξανδρον ἐχεῖγον βασιλικῇ φρονή-, 
paco παρελϑεῖν " ὃς, ἐπειδὴ τὸν Ἰνδὸν γικῆσας εἶχε τῇ μάχῃ, 
σύμβουλον αὑτῷ ἐπεποίητο τὸν πολέμιον. - ὅπως αὐτῷ δέοι 
“ἰεχρῆσϑαι" τοῦ à »»ϑασιλικῶς" εἰπόντος, ἠρώτα μή τι zg00- 
τιϑέναι μέλλει τῇ συμβουλῇ" ὡς δὲ δὲ ἑγὸς δήματος πᾶσαν 
202915 τὴν ἀρετὴν δεδηλῶσϑαι, αἰδεσϑεὶς, οἶμαι, τὴν παραΐ- 
γεσιν, ἴσως ἄχων ὥφϑη φιλάνθρωπος. σὺ δὲ φύσει τὸ καλὸν 


4. ὄντως Villois., ὄντος cod. 8. Σχιωγαίους R., Σικυωναίους 
ed. 10.Codicis verba: σωφρονεῖν μόνον παιϑεύσας, ὡς σεαυτὸν 
ἐχάλεις, ita transponenda esse iudicavit Villois. 11. πόλιν 
Villois. , πάλεν cod. 12. δαίμογα ed. 13. Ante τῶν ἄλλων 
Villois. perperam inseruit τῇ. 


altera adiicere , hoc pugnae victoriam ornat, et unius virtutis hoc 
tropaeum est. Non, quemadmodum Philippus, vere Macedo et bar- 
barus, et Graecorum calamitatibus florens, fraude et dolo expugna- 
tis duobus et triginta oppidis Chalcidicis, sic erudeliter illos sustu- 
listi, ut incertum sit, num antea fuerint. "Taceo sapientissimos 
Athenienses E quomodo Melienses et Scionenses tractaverint. Tu 
vero, quem ad iram adversus hostes iustae impellebant causae, non 
talem , Imperator, ultionem sumsisti. Sed quemadmodum pater bo- 
nus, ut ipse te appellabas, tantum modeste agere eos docuisti , et 
urbem a te aedificatam donasti et regionem fecundam. Et iain, 
ut oportet, fortitudine utuntur, et alios protegunt. Decet hic Im- 
peratorem ornatus et omni spe maior est. Et mihi videris Alexan- 
drum illum animo regio superare ; qui, postquam Indum pugna vi- 
cerat, hostem bosstl bap) quomodo se tractari oporteret? quo re- 
spondente: ,,regie", iterum quaerebat, num quid adiicere vellet huic 
consilio? Quum vero is uno verbo se totam virtutem indicasse di- 
ceret, motus , puto , exhortationis pudore , fortasse invitus humanum 


502 . PROCOPIL 


/ 


Y, » ᾿ , ^ , » 
À. C. 498 ἐπιστάμενος, οἴκοϑεν εἶχες τήν συμβουλὴν " καὶ ΡΟΝ duaset 
* c - ' - 
ἡττηϑέντες, olt, καὶ μίαν ἡγοῦνται συμφορὰν τὸ τοιοῦτον 
ὄντα λελυπηκέναι. 

' 5 Y ki , NY - , ΚᾺ ἀν A 

ια΄. Οἰμαι μὲν οὖν, εἰ xol μόνα ταῦτα λέγειν ἦν uot, 

* € * ^ , 3 - 
πρὸς ἱχανὸν πέρας ἀφῖχϑαι τὸν λόγον, καὶ οὐ μετρίως τοῖς 

, , 


^ δ, t ^ ^ ^ ^ - , 
εἰρημένοις quioruutio9at, νυνὲ δὲ πρὸς τὴν τοῦ βασιλέως 


^ 
? 


ἀρετὴν φιλονεικοῦντες οἱ λύγοι δεινὸν ἡγοῦνται καὶ πάσης 
ἀνανδρίας μεστὸν, εἰ μηδὲ λέγειν ψιλῶς καρτεροῦσιν, ἃ τοῖς 
ἔργοις εὖ ποιῶν ἐκεῖνος οὐ δυσχεραίνει τῷ πλήϑιει καὶ παῦε: 
ται. δυοῖν γὰρ ὄντοιν ἐν ἀγϑρώποις καιροῖν, εἰρήνης ve καὶτὸ 
πολέμου, πρὸς ἀμφότερα μερίζει τὴν ἀρετὴν, καὶ μέτεισιν 
ἑκάτερον, ὡς αὐτὸ μόγον εἰδὼς, ϑατέρου δὲ μηδὲν ἐπιοτά- 
μενος. καὶ τῆς μὲν ἐν πολέμοις ἐνδραγαϑίας ἱκανὰ δειγμᾶτα 
περὲ ὧν λέγων ἐπαυσάμην ἀρτίως: τῶν δὲ κατ᾽ εἰρήνην ἀγα- 
ϑῶν μέγιστον ἐκεῖνο, καὶ πολλῶν τῶν xarà μέρος altiov,15 
xoi ὃ μάλιστα πρὸς εὐδαιμογίαν ἄγει τὰς πόλεις ἔξ οὗ γὰρ 
ἄρχεσϑαι πεφύκασιν ἄνϑρωποι, καὶ βασιλέως προῆλϑεν Ovo- 
μά τε καὶ πρᾶγμα, τῶν κρατούντων ἕχαστος, ἀπορῶν δι’ ἑγὸς 
σώματος πανταχῇ παρεῖναι τοῖς ὑπηχόοις, διὰ τῶν κατὰ μιέ- 
Qoc ἀρχόντων συνέχει τὰς πόλεις, διὰ τούτων εὐεργετῶν πᾶσιπο 
παρεῖναι δοκεῖ" καὶ ὅπερ ἐχλείπει τῇ φύσει, μηχανᾶται τῇ 
γνώμῃ. ταῦτα τοίνυν ἐξ ἀρχῆς οὕτω καλῶς ἐγνωσμένα νόϑοι 
τινὲς ἄνϑρωποι καὶ παρέγγραπτοι τῇ βασιλείᾳ, κέρδος ἴδιον 


ili se praebuit. Τὰ vero ex ingenio tuo pulceri gnarus, proprio usus 
es consilio. Et grati sunt victi, et hoc unum dolent, talem a se 
laesum esse. 

11. Credo equidem, si haec tantum dicenda haberem, ad suf- 
ficientem finem venisse orationem , rebus expositis non mediocriter 
ornatam. Nunc vero Imperatoris virtutem aemulans non ferendum 
esse arbitratur, remque omnium ignavissimam , si ne eloqui quidem 
valeat ea, quae ille dum agit propter multitudinem non fatigatur. 
Nam cum duo sint apud homines tempora, pax et bellum, ita ille 
dividit virtutem, "t utrumque administret quasi id solum didicerit, 
alterius ignarus. Zt fortitudinis in bellis documenta satis multa ea 
suppeditant, de quibus modo dixi; nunc vero de eo dicendum, quod 
pacis bonorum maximum est, et multorum deinceps causa, et quod 
maximead felicitatem adducit civitates, Nam ex quo imperari homi- 
nibus coeptum, et regis nomen et imperium natum est, unusquisque 
regnantium , cum uno corpore ommibus sibi subiectis adesse non 
possit, per eos qui imperii partem administrant, civitates continet ; 
et per illos bencfacta tribuens omnibus adesse videtur, ct quod na- 


PANEGYRICUS. ' 503 
7 


τὴν χοινὴν πολιτείαν πεποιημένοι, διέφϑειράν τε καὶ πρὸς 
τοὐγαντίον τῆς χρείας μετέβαλον- ὡς γὰρ οἱ ἐμπορίας τινὸς 
προεστηκότες, τὰς ἀρχὰς ὠγίους ἐποίουν" χαὶ ἦν ἰδεῖν ἐν 
' ἀρχῆς σχήματι πιπρασχομένας τὰς πόλεις τοῖς χρήματα δοῦ- 
5γαι καὶ λαβεῖν ἐγνωχόσιν, οὐ τοῖς εὖ ποιεῖν SUPR 
τοιγαροῦν ἅμα τε ταῖς πόλεσιν ἐπεδήμουν, καὶ ἐφ᾽ à παρῆ- 
σαν ἐπράττετο, καὶ τῆς χοινῆς͵ συμφορᾶς οἱ τῶν ἀνϑοώ- 
πῶν ἡγεμόνες ἐπλούτουν. 
ιβ΄... ἘΞ οὗ δὲ ἡμῖν τὰς πόλεις ἀνέχεις τῷ νεύματι, 
τοΐγνωμεν ὡς ὃ τῶν χρημάτων ἄπληστος ἔρως, ὃ τὴν δίκην 
ἀπείργων παρ᾽ ἀνθρώποις ἐνδιαιτᾶσθαι, οὐ πάντα νιχᾷν ὡς 
ἔοικεν εἶχεν, ἀλλὰ γάρ ποτε καὶ παραδόξως ἡττᾶσϑαι. καίτοι 
. διὰ τοῦτον πατὴρ μὲν προδίδωσι παῖδα, γύναιον δὲ τὸν av- 
doa, xai τὰ γένη κατ᾽ ἀλλήλων ὁπλίζεται. σοῦ δὲ παρακα- 
1 δϑημένου τῷ βήματι, πρὸ μὲν τῶν ὀφϑαλμιῶν 7 δίκη. ὥσπερ 
δὲ ταύτης ὁρώσης μέλλουσι δικασταῖς ἐπιφέρεις τὴν ψῆφον" 
καὶ εἷλε σοῦ τις τὴν γνώμην οὐ χρυσὸν προτειγόμενος, ἀλλ᾽ 
ἀρετῇ πλουτῶν, καὶ μεταβάλλειν ἀγθροώπους εἷς εὐδαιμο- 
γίαν εἰδώς. ὃ δὲ «Τύσανδρος, εἰ xat Σπαρτιάτης ἦν, xat 
χοσεμινὸν ἐφρόνει διὰ τὰ πρώην εὐτυχηϑέντα, ἀλλὰ τοῖς ἔργοις 
τὸν Σπαρτιάτην ἐψεύδετο" τὴν γὰρ τῶν ἀρχόντων αἵρεσιν οὐ 
προσηκόντως ποιούμενος φόνου καὶ ταραχῆς τὸ τῶν 'EA- 
7. xai διὰ τῆς coni. N. 13. διὰ τοῦτον Villois., δεὰ τού- 
των cod. 15. δήματε cod., suprascr. al. man. f. 


tura efficere non potest, id facere conatur prudentia. Haec igitur 
ab initio bene constituta spurii quidam homines et ad regiam digni- 
tatem praeter ius evecti, Incrum privatum e re publica imperii quae- 
rentes, perverterunt, et utilia damnosa fecerunt. Tanquam enim ne- 
gotiantes vendebant magistratus, et videre poteras sub magistratus 
titulo vendi provincias lis, qui pecunias dare et accipere vellent , 
non qui recte agere scirent. Quapropter simulatque in provinciam 
venissent, id agebant cuius rei causa aderant, et e publica calami- 
tate magistratus locupletabantur. i 

12. Sed ex quo tu civitates nobis nutu sustentas, cognovimus, 
divitiarum insatiabilem amorem, qui iustitiam apud homines habi- 
tare non sinit, non omnia, ut videbatur, vincere, imo vero praeter 
exspectationem eum aliquando superari. Et tamen propter hunc pa- 
ter filium prodit, uxor virum, et gentes invicem arma capiunt. Τὰ 
vero cum assides tribunali, ante oculos versatur iustitia, et tanquam 
ea cernente , iudices in suffragia mittis, Atque tuam sententiam sibi 
conciliat non qui aurum offerat, sed virtute dives, qui homines 
felices reddere noverit. Lysander vero, licet Spartanus, et propter 
res feliciter gestas animo elatus, factis Spartanum mentitus est: 


5o4 PROCOPII : 


λήνων ἐνέπλησε τὸ γένος, καὶ δι’ ἑνὸς γνώμην ἐδυστύχουν 
αἱ "πόλεις. | 

e o4y. ᾿Αλλὰ γὰρ ἕν ἢ δεύτερον εἰπὼν, ἔτε τῆς κοινῆς xod 
κατὰ πάντων. εὐεργεσίας ἐχόμενον, οὕτω χαὶ πρὸς τὴν κατὰ 
μέρος φιλανθρωπίαν πέμψω τὸν λόγον. ἴστε γὰρ, — καί uoi 
μηδεὶς ταραττέσϑω τὴν γνώμην, — ὡς φόρος τις ᾿ δυσχερὴς 
ὥσπερ τι τῶν δεινῶν ἐκ περιόδου ταῖς πόλεσιν ἐπετίϑετο, 
καὶ διὰ πάντων ἐφοίτα, πρόφασιν δικαίαν οὐκ ἔχων, ὄνομα 
δυστυχὲς τοῖς ὑπηκόοις, χρυσὸς xai ἄργυρος εἰς μίαν ἐλϑόν- 
τὲς προσηγορίαν. ὅσοι γὰρ ἀνθρώπων αὐτουργῶν τε xai τῶντὸ 
χαϑ' ἡμέραν. ἐνδεεῖς, καὶ ταῖς χερσὶ πᾶσαν ἐλπίδα πεποιημέ- 
γοι τοῦ βίου, ὥσπερ ἱδρώτων καὶ δυοτυχίας μισϑὸν ἐτέλουν * 
καὶ τοῦτὸ μιετὰ τῆς τύχης αὐτοῖς ἐπετίϑετο. ἔστενξ γεωργὸς 
περὲ τὰ δένδρα" διπλῆν γὰρ εἶχε τὴν συμφορὰν, xai πονῶν 
τῷ σώματι, καὲ μεμνημένος τῶν λυπηρῶν" ἁλιεὺς παρὰ τὴῆγιῇ 
ϑάλατταν ἠφίει τὸ δίκτυον, ϑήραν εὐχόμενος λαβεῖν, ἧς με- 
ϑέξουσιν ἕτεροι. ἔμπορος δέ τες, μετὰ χειμῶνα xoi. ϑάλατταν 
καὶ τύχην ἀγρίαν μόλις τῆς γῆς ἐπιβὰς, xad. πόλιν ἰδὼν, οὐκ 
ἄμισϑον εἶχε ταύτης τὴν ϑέαν. xal τί δεῖ λέγειν τοὺς ἄλ- 
λους; αἱ γὰρ ἐπὶ τῶν οἰκημάτων γυναῖκες, ὄνειδος ἀναγκαζοναο 
λαχοῦσαι τὸν. βίον, οὐδὲ τὸ δυστυχεῖν ἐπ’ ἀδείας ἐχέχτηντο, 


10... αὐτουργοῦγτες καὶ N. 17. δέ τις Villois., δὲ τῆς cod. 


cum enim magistratus non ut par erat conferret, caede et tur- 
bis Graecorum gentem implevit, et unius consilio civitates misere 
: vivebant. 

13. Sed unum vel alterum, quo totam adiuvit rem publicam, 
ubi dixero , tunc ad ea quoque orationem convertam, quae in sin- 
gulos munifice fecit. Namque scitis ipsi, -— atque ut tranquilla me 
audiatis mente vos rogo, — tributum quoddam acerbum quasi ma- 
lum horrendum certis temporibus invasisse civitates, singulosque 
cives corripuisse,, alienum a iustitia, infaustum subditis nomen, au- 
rum et argentum uno verbo comprehensa. Homines enim operarii, 
victu quotidiano egentes, qui omnem vitae spem in manibus repo- 
sitam haberent, hi quasi sudoris et miseriarum mercedem solvebant: 
et.hoc praeter fortunam illos premebat. Agricola circa arbores in- 
gemiscebat: duplici enim infortunio afficiebatur, et labores corpore 
perferendo, et aerumnas secum commemorando. Piscator apud mare 
cum rete demitteret , iactum optabat, cuius pars in aliorum cederet 
lucrum. | Mercator autem exantíiatis tempestatis et maris periculis. 
ct fortuna saeva, aegre in terram egressus, et urbem conspiciens , 
xe huius quidem aspectu gratis fruebatur. Quid opus est ceteros 
commemorare? cum ne. ipsae quidem meretrices in lupanaribus pro- 
stantes, vitae opprobrium non cvitandum sortitae, in turpitudine de- 


PANEGYRICUS. 5o5 


ἀλλ᾽ ὦνιον ἐποιοῦντο τὴν τοῦ σώματος ὕβριν" xai τοῦ μὴ σὼ- 
φρονεῖν μισϑὺὸς χατεβάλλετο" καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν, ἐκ τῶν κοινῶν 
ἀτυχημάτων ὃ τοῦ βασιλέως ϑησαυρὸς ἐπληροῦτο. ταῦτα τῶν 
πρὶν χρατούντων τινὲς δόξαντες εἶγαι φιλάνθρωποι ἠλέουν 
5uiv, βοηϑεῖν δὲ οὐχ siyov- ἀλλ᾽ ἐβουλήϑησαν᾽ uovor , καὲ 
μέχρε τούτου τὴν ἀρετὴν ἐνεδείξαντο" τὸ δὲ πρὸς ἔργον ἐχφέ-: 
Qe μετὰ τῶν ἀδυνάτων ἐϑαύμαζον - ἔδει yag ooi καὶ τοῦτα 
τηρεῖσϑαι καὶ σὺν ἔργον γενέσϑαν μετὰ τῶν ἄλλων, ὅπως 
ἀρετὴ μὴ λανθάνῃ τοσαύτη μὴ παρόντων αὐτῇ πρὸς ἀξίαν, 
100v ὧν ἑαυτὴν ἐπιδείξεται. ὅϑεν παντὸς ἀτύπου κέρδους iv- 
voix» παριδὼν, χαὶ ζημίαν ϑαυμάσας ἐπαινουμένην, ἠβου-: 
λήϑης, ἐπένευσας, εἰς ἔργον ἀφίκετο, καὶ οὐδὲ μέχρι τούτου 
τὰ τῆς εὐεργεσίας ἡμῖν" ἀλλ᾽ οὐδὲ τοῖς μετὰ ταῦτα πονη-" 
oic γεγέσϑαι πάλιν ἐπέτρεψας" πᾶσα γὰρ περὶ τούτου συγ- 
τδγραφὴ πυρὸς ἔργον ἐγένετο" xai μετὰ τῶν λυπούντων ἡ τού-: 
των ἀνήρηται μνήμη. ταῦτα γὰρ προσέταττες ὥσπερ ἴδρας 
κεφαλὰς ἐχκαίειν, ὅπως μὴ πάλιν ἀνίσχῃ, τὸν σὸν "Hoaxén 
μιμούμενος. 
ιδ, Πρωην μὲν οὖν ᾿Δριστείδης οὐκ εἰωϑύτας φόρους 
«οτάξας τοῖς Ἕλλησι, ὡς τι μέγα κατορϑώσας, τὴν τοῦ Ζ[ι- 
καίου προσηγορίαν ἠνέγκατο" καὶ τὸν ᾿Αριστείδην τις εἰπὼν 
10. χέρδους Villois., χέρδος cod. 16. ταύτας pro ταῦτα coni. 
Villois. 17. ἐχχκαίειν Villois., ἐχχαΐξιν cod. 


spectae vitae vacarent iniuriis: sed cum vendendam proponerent 
corporis contumeliam, impudicitia mercede redimebatur. Ut brevi 
praecidam , ex publica calamitate Augusti thesaurus implebatur. 
Quare cum ex prioribus Imperatoribus nonnulli , qui humanitatis lau- 
de florent, misericordia afficerentur, mali tamen medelam invenie- 
bant nullam. Sed optabant tantummodo, et ita virtutem suam osten- 
debant. Rem vero conficere, id tanquam supra humanas vires positum 
admirabantur. Oportebat enim et hoc tibi reservari et abs te per- 
fici cum ceteris, ne tanta lateret virtus, deficientibus magni momenti 
rebus quibus se ostenderet. Itaque neglecta omni turpis lucri cogi- 
tatione et iacturae cum laude coniunctae cupidus, voluisti, rem 
fieri iussisti, et facta est. Nec vero intra hos fines tua in nos be- 
nevolentia se continuit, sed ne iis quidem, qui post regnabunt, 
pravis esse concessisti. Tota enim de ea re scriptio igne consumta, 
et una cum illa peste eius memoria deleta est. Eam enim quasi 
Hydrae capita exuri iussisti, ne rursus enascerentur; quo Herculem 
tibi cognatum imitatus es. 

. τά. Olim Aristides tributis insolitis inter Graecos describendis, 
quasi rem magnam perfecisset, Iusti cognomen accepit, et Aristidem, 
si quis appellaret, utique adiiciebat, iustum. Tu vero tributa tam 


'δοῦ /  PROCOPII 


πάντως προσετίϑει τὸν δίκαιον. σὺ δὲ φόρους οὕτω usyá- 
λους, conso "Eowyvv τινὰ xoiwrv, μεταστήσας τῶν ὑπηχόων, 
» M δ ', M , - 
τίνος ὧν εἰχότως τύχοις προσηγορίας; μικρὸν γὰρ πρὸς ταῦτα 
M2 , ^ , 2 Tato 2 , 
καὶ “ριστείδης καὶ Πεισίστρατος, ἐν οἷς ἑχάτερος ἐϑαυμα- 
ζετο" ὃς δεχάτην τῶν ἐκ τῆς χώρας γενομένων φόρους τάξας 
τοῖς ᾿ϑηναίοις, ἐπειδὴ παρὰ τὸν Ὑμηττὸν διερχόμενος ᾿άττι- 
*» - 
κὸν εἶδε πρεσβύτην πέτραν ἐργαζόμενον, καὶ τοῖς μόχϑοις ἄπει-- 
, ^ 3 » 
ρηκότα, πέπονθεν ὡς εἰχὸς ἐπ’ αὐτῷ * καὶ πέμψας ἠρώτα, τίξ 
vac αὐτῷ καρποὺς ἥ πέτρα κομίζοι" ὃ δὲ xal λίαν στενάξας, 
ὀδύγας.." à xat ὃν πλῆϑος" xai τού "y δεχά-το 
» 6, €9"u, , καχῶν 7zÁAQNJjoc* καὶ TOUTOY τὴν Otxa-IO. 
- - , P Ρ 
τὴν δεῖ γενγέσϑαι τῷ Πεισιστράτῳ," εἶπε, παρεῖναι τὸν τύ- 
2 ^ ᾿ H , Y € r J * 
avrov ἀγνοῶν" καὶ tic Πεισίστρατον 5A9tv ὃ λύγος. xui 
ϑαυμάσας ἐκεῖνος τῆς καρτερίας, μέγα τε νομίζων δωρεῖσθαι, 
» - * , 3i dne - - ' € 2 ΄ E j 
ἀτελῆ τὴν πέτραν ἀφῆκε τῷ γεωυγῷ * καὶ ὡς εἰς μνήμην ἄρε- 
M 32 » 2 , ^ , * 
τῆς ᾿Αἀτελὲς ἐξ ἐκείνου τὸ χωρίον ἐπωνομάζετο, ἀλλὰ τί μοιῖϑ 
λέγειν ἐπῆλθε Πεισίστρατον, καὶ πρεσβύτην ἕνα, καὶ δυσ- 
τυχὲς ἐκεῖνο χωρίον, πρὸς πάντων ὑπηχύων ἐλευϑερί- 
Uu p ce ΕῚ ^ 
αν, ὅϑεν χαὶ τῶν βαναύσων ἕκαστος παρ᾽ ἐλπίδας εὐτυχῶν, 
^ ^ γ΄ - , 
xai γεωργὸς περὲ τὰς ἀρούρας παραμυϑίαν τῶν πόνων 
ἄδει τὰ σά; ; 20 
t£, ᾿Αἰκόλουϑα δὲ τούτοις χἀχεῖνα παρέσχου, καὶ πᾶσαν 
* - “ ͵ 3 
ἀκοὴν νικῶντα τῷ ϑαύματι. πρότερον γὰρ ϑέας τινὰς ἦγον 
, , « , » og D] ^ - Ur 
ὠπανϑρώπους αἱ πόλεις. ἄνδρες yao δυστυχεῖς ὃν μέσῳ 
23. ἀπανϑρώπους Villois., ὕπ᾽ ἀνθρώπους cod. : 
grandia quasi communem quandam Erinnyn cum a subditis remove- 
ris, quonam cognomine digne-appellari poteris? Parva enim prae 
hisce sunt, .propter quae Aristides hominum admirationem excitavit 
et Pisistratus. Qui postquam: decumas pro vectigali Atheniensibus 
solvendas imposuisset, prope Hymettum per agrum transiens senem. 
Atticum conspexit saxum fodientem et labore deficientem. . Misertus 
igitur, ut par erat, hominis, misit qui ex co quaereret quos fru- 
ctus saxum istud ferret. llle autem graviter suspirans, ,,Aerumnas," 
respondit, «οὐ malorum multitudinem; quorum decumae Pisistrato: 
debentur." Scilicet tyrannum adesse nesciebat, cum haec loqueretur. 
Qui, sermone hominis ad eum delato, miratus patientiam, et ma- 
gnum aliquid se donare ratus, saxi immunitatem concessit colono - 
et tanquam virtutis documentum ex illo tempore Immunis cognomi- 
natus est agellus ille. Sed quid Pisistratum et unum senem δὲ steri- 
lem illum agrum commemoro potius quam omnium subditorum li- 
bertatem, qua operarii adeo omnes praeter spem beati evaserunt, et 
rustici in agris ad laborum solatium tuas canunt laudes? L 


15. Hisce convenienter et illa fecisti , quac omnem famam su-: 
perant. Antea enim civitates inhumanos quosdam ludos celebrabant, 


——— 


PANEGYRICUS. 507 


δήμῳ παρεδίδοντο τοῖς 9zolotg , ϑεατὰς ἔχοντες τοὺς τὸ ovy- 
γενὲς τῆς φύσεως κεχτημένους " καὶ ἥδετό τις οὐκ οἶδ᾽ ὅπως 
ἀνὴρ ἄνδρα διασπώμενον ϑεωρῶν xoi μηδὲ γῇ τὸ σῶμα 
κρυπτόμενον, ἀλλ᾽ ὥσπερ ἀντὲ τάφου τὰς τῶν ϑηρίων πλη- 
δροῦντα γαστέρας. 

id. Ἑτέρα δέ τις παντελῶς πρὸς τοὐναντίον ἀπένευσξ 
ϑέα: ἄῤδενες γὰρ παῖδες, ὥσπερ τὴν ἰδίαν εἰς γυναῖκας 
ἀμειβόμενοι φύσιν, γυναῖχες ἤϑελον εἶναι τῷ σχήματι, 
καὶ διεκλῶντο τοῖς μέλεσιν, ἀντὶ γλώττης κιγοῦγτες τῆν χεῖ- 

τόρα, καὶ δῆμον ὅλον πρὸς ἀσελγῆ ϑέαν ἐχμαίγοντες " ὅϑεν àx- 
καιόμενοι πρὸς ἔριν ἄνθρωποι καὶ μανίαν, ἐμερίζοντο τῷ 
μίσει, χαὶ κατ’ ἀλλήλων ὠϑοῦντο. ταῦτα τοίνυν, οἷα δή 
τινὰ κηλῖδα τῶν ὑπηκόων ἀπεσόβεις" καὶ κατ’ ἄμφω σω- 
φρονεῖ τοῖς ἀνθρωποὶς ἡ φύσις * ai δὲ πόλεις ἐσώζοντο. 

15. εἴ, IAAX ἵνα μὴ πόῤῥω τοῦ καιροῦ γένωμαι, πέρας 
τούτοις ἐπιϑεὶς, καὶ δὴ πρὸς τὰ λοϊπὰ βαδιοῦμαι τῷ λόγῳ. 
ov γὰρ ἀρκεῖν ἡγήσω μέχρι τῆς κοινῆς χρείας τὴν φιλαν- 
ϑρωπίαν ἐχτείνειν, ἀλλ᾽ ὥσπερ εὐεργετεῖν dei ποϑῶν ἐπισχο-- 
πεῖς τοὺς εὖ παϑεῖν δεομέγους, καὶ ὅσα κατὰ μέρος ἐλύπει 

οοτὰς πόλεις. γνοὺς δὲ ταῦτα προσετίϑεις τὸ λεῖπον, καὶ πρὸς 
τὸ χρεῖττον μεταβάλλειν ἠξίους" καὶ μετεβάλλοντο. ὧν τὰ 
πλεῖστα παρεὶς, μείζω γὰρ ταῦτα καὶ! τοῦ καιροῦ νικῶντος 


in quibus, praesente populo, feris tradebantur homines miseri, spe- 
ctantibus iis quibus eiusdem maturae affinitate. coniuncti essent, 
Atque delectabatur, nescio quomodo, homo hominem dilacerari con- 
spiciens, et ne terra quidem eius cadaver occultari, sed pro sepul- 
cro ferarum corpora illo impleri, 

16. Porro alterum erat spectaculum, quod ad contrarium pror- 
sus vergebat. Namque pueri, quasi.suam maturam in femineam 
mutantes, corporis habitu feminae videri volebant, et incessu fracto, 
manumque pro lingua moventes, totum populum libidinoso aspectu 
ad furorem incendebant. Homines ita instigati, ad certamina et in- 
saniam acti, odio dividebantur, et in se invicem irruebant. His 
igitur spectaculis quasi macula subditos purgasti,. In utroque nunc 
homines caste agunt, et civitates salvae sunt. 

17. Sed ne longius aberrem, hisce missis ad reliqua dicenda 
me converto. Non enim satis esse putasti communem. utilitatem mu-- 
nificentia tua complecti, sed quasi perpetuo benefaciendi desiderio 
motus, qui benefactis indigerent, quibusque premerentur singula 
oppida incommodis circumspiciens, quod deesset suppeditare, atque 
in meliorem statum eorum rem convertere statuisti. Atque eventus 
voluntatem consecutus est. Quarum rerum plurimis praetermissis , 


* 


508 : - PROCOPII 


τὴν χρείαν, ὥσπερ ἐξ ἱερῶν πρέπουσαν ἀρχὴν ποιοῦμαι τῷ, 
λόγῳ. : tes snae 

uj. Πόλις ἐστὶν ἱερὰ, τῶν πρὸς ἥλιον ἀνισχόντων, πο-- 
λυάνϑρωπος, éx τῆς εὐσεβείας φέρουσα γνώῤισμα., καὶ ταῖς 
ϑείαις τελεταῖς τῶν ἄλλων προβεβλημένη" ὅϑεν εἰς ταύτην 
φοιτῶσιν Ἰνδοὲ καὶ Πέρσαι καὶ Φοίνικες καὶ Σχυϑῶν γένη καὲ 
τὰ σεμνὰ τῆς Ἑλλάδος, Ἰωνία τε πᾶσα " καὶ ὥσπερ τοῦ TOv 
ἀνθρώπων γένους κοινήν τις ἄν εἴποι πατρίδα. αὕτη τῶν 
ὑδάτων ἐνδείᾳ μετὰ τῶν οἰκητόρων καὶ τοὺς ᾿πανταχόϑεν 
ὄντας ἐλύπει. τοσαῦτα γὰρ παρεῖχεν, ὅσα τῶν ὄμβρων ἧτο 
τύχη" καὶ ἀντ᾽ ἄλλου τινὸς ὑδάτων ϑησαυροὺς ἐπεποίηντο". 
χαὲ τὴν ἔνδειαν σοφιζόμεγοι πρὸς τὸ δεινὸν οὕτω μόλις ἀν-- 
τεῖχον. ἀλλὰ μέχρι σοῦ xal τοῦτο πάλιν ἐλύπει" τήν τε γὰρ 
πύλιν ᾧου δεῖν τιμᾶσϑαι τὰ πρέποντα" xoi δεινὸν ἡγούμενος 
διὰ μιᾶς ταύτης πάντας ἀνθρώπους πειρᾶσϑαι τῶν Óvoys-15 
Qr, ὀχετοὺς ὑδάτων sig ὕψος éndágac , xai εἰς ταὐτὸν ἀγα- 
γῶν τὰ μὴ διαγνεστηκότα τοῖς μετεώροις, xai δι’ ἀνωμάλου 
xui τραχείας γῆς εὐθεῖαν ὁδὸν διατυπώσας τῷ δεύματι, πηγὰς 
διὰ ταύτης πόῤῥωθεν συνῆπτες " καὶ ἐν αὐτοῖς διαφανῆ καὲ 
ἄφϑονα δεύματα πέμπουσι, τῇ τῆς φορᾶς ὀξύτητι νικῶνταχο 
τὴν ϑέαν ὡς καὶ τοὺς ἀφιχνουμένους ἐπ’ ἀδείας πανηγυρί- 
ζειν καὶ σὺν ἡδονῇ πάντας ἐνδιαιτᾶσθαι. | 


13. μέχρν σοῦ correpta esse susp. N. 17. μὴ ante διαγεστη- 
 &ór€ del esse putat N. 


(ampliora enim haec sunt, quibus enarrandis tempus non sufficiat ;) 
quasi ex sacris initium orationi decorum petam. 

18. Urbs est sacra, in orientis regionibus sita, frequens , pie- 
tate cognita, ac divinis mysteriis aliis praestans. Itaque hanc ade- 
unt Indi et Persae et Poeni et Scytharum nationes, Graeciaeque 
gentes nobiles, et tota Ionia: eamque quasi communem humani 565 
neris patriam dixeris. Quam aquae penuria laborare, id praeter cives 
etiam advenas undique affluentes vexabat, "Tantum enim praebebat 
quantum imbres forte demitterent : cumque terrae vena deesset, plu- 
viae thesauros struxerant, qua ralione inopiam arte vincentes aegre 
se sustentabant. Sed et hoc rursus usque ad te angebat. Cum enim 
censeres urbem illam debito honore afficiendam esse, graviterque 
ferres per hanc unam omnes homines incommodis laborare , aquae 
ductibus in altum exstructis et collectis fontibus, qui in superiori- 
bus locis scaturirent, et per salebrosum asperumque terrae solum 
ducto fluminis alveo, longinquos rivos coniunxisti, qui per illos 
ductus pellucidam et largam aquae copiam effundunt, fluminis cele- 
ritate aspectum superante, ita ut nunc advenae ad voluntatem dies 
festos celebrent, omnesque hilariter ibi versentur. 


PANEGYRICUS. 5o9 


Á- (^ 1 t l5 “ἢ &» ᾿ " ᾿ 
a9. Πάλιν τὰ χαϑ᾽ ἡμᾶς. τοῦ Καίσαρος πύλιν ἔπω- 
- - . k^ - "at ^ 
wvuo», ἀπειρηχότος αὐτῇ τοῦ λιμένος τῷ χρόνῳ, καὶ πρὸς 
πᾶσαν ἀπειλὴν ϑαλάττης ἠγεῳγμένου;, καὶ μηχέτε σώξοντος 
»-Ὃὦ5- » bj M — " 
τὴν κατηγορίαν τοῖς ἔργοις, ἀλλ᾽ ἐχ τῆς παλαιᾶς τυχῆς ψι- 
δλὸν τοὔνομα κεχτημένου, οὐ περιεῖδες δεομένην καὶ ϑρηνοῦ- 
᾿ , - δ“ : 
cu» ἀεὶ τὰς δλχάδας, aU πολλάκις διαφυγοῦσαι τὸ πέλαγος 
ἐν τῷ λιμένι τὴν ναυαγίαν ὑπέμειναν, καὶ οἱ δεόμεγοι τῶν 
" E ^. 
φοῤτίων 'éAesivóvegov εἶχον τὸ πάϑος" διαφϑειρόμενα γὰρ 
: Ἢ - p. ^ Ln 
ἑώρων ὧν ἐν χρείᾳ τυγχάνοντες ἀνόγητον εἶχον τὴν ϑέὰν- 
τοάλλὰ γὰρ σοῦ βουληθέντος νεάζει, καὶ ϑαρσοῦσα δέχεται 
τὰς γαῦς" καὶ πλήρης τῶν ἐπιτηδείων ἡ πόλις. 
κ΄. Παραπλήσιον δέ τι πάϑος μικροῦ δεῖν καὶ τὴν .Ζ2:- 
* x : * - - 
λεξάνδρου χατείληφε. πύῤγος γὰρ ἄγαν ὑψηλὸς, παλαιᾶς 
ἔργον εὐδαϊμονίας, ἐπ᾿ ἄχρου τοῦ λιμένος ἀνέχων, ἐγείρει 
: l ' ν * 0 : N 
a45g9Aóya τοῖς ἐκ πελάγους σωτήριον. xab παραμυϑεῖται τοῦς 
: , . P Pd á "A 
&x ϑαλάττης, προμηγύων τὴν πόλιν. πρὸς τοῦτον κυβεργὴ“ 
τῆς δρῶν ἰϑύγει τὸ σχάφος, καὶ τὴν ναῦν ἀπείρατι σώζει 
τῶν παρακειμένων xivdvvor* οἱ. δὲ γαῦται πρὸς τὴν ϑέαν 
« , - 5 * * , » » - 
ἡδόμενοι χροτοῦσιν εὐθὺς, καὶ δείχγυσιν ἄλλος ἄλλῳ, xa 
20rZv πόλιν ἔχειν κατεπαγγέλλονται" καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν, ἡδονὴν 
ἅμα καὶ σωτηρίαν τοῖς dqixvovuérotg χαρίζεται. τοῦτον 7 
ϑάλαττα κατὰ νώτου προσβαλοῦσα καὶ γυμνοῦσα κατ᾽ ὀλίγον 
M 2*5" » / 
τῶν προβλημάτων, πλησίον. ἤδη γενομένη, διέδειέ τὲ xa 
17. ἀπείρατον N, | 
19. Ad nostras regiones: revertor. Urbs, quae Caesareo no- 
mine ornatur; re ipsa nomini non amplius respondebat, imo nihil 
raeter nudum nomen ex veteri fortuna servaverat; cum. portus 
vetustate defecisset, ommibusque fluctuum minis pateret. .Eam tu 
non contempsisti orantem, ct continuo deflentem navigia, quae 
saepe post superata maris pericula in portu elidebantur, Quin ad- 
huc magis miserandi erant qui mercibus indigerent: perire enim. vi- 
debant quae opus essent, incassum oculis oblata.. Sed te volente 


urbs iuvenescit, et confidenter recipit naves ::et abundat rebus ne- 
cessariis, : ; 

». 90. Non multum abfuit, quin similis casus Alexandriam quoque 
corriperet. Turris enim praealta, pristinae opulentiae opus, extremoin 
portu se attollens, excitat flammam e mari advenientibus salutarem, so- 
latium. navigantibus, urbem adesse praenuntians. Oculis in hanc con- 
versis gubernator cursum dirigit, et navem servat expertem instantium 
periculorum. Nautae vero laeti aspectu statim plaudunt, et alius alii 
eam ostendit et ad urbem se venisse sibi invicem narrant: atque ut. uno 
verbo dicam, voluptatem simul et salutem praebet appropinquan-. 


510 PROCOPII | : 


μικροῦ δεῖν καϑεῖλεν εἷς ἔδαφος. ἄλλ᾽ ἔφϑασας τῇ ϑερα- 
πείᾳ τὸ πάϑος. ἀῤῥαγέσι γὰρ προβόλοις τοῦτον ἀποφραξά- 
μενος καὶ δυσμάχῳ ϑαλάττῃ μάχεσθαι δυναμένοις, d9uva- 
τον ἀπέδωχας τῇ πόλει τὸ χτῆμα. | 
xu. Καὶ τί δεῖ xa9' ἕχαστον ἀπαριϑμεῖσθαι τείχη xai5 
λιμένας, οἰχοδομημάτων τε χάλλη καὶ χρημάτων ἀφϑονίαν, 
εἰς παρασκευὴν τροφῆς φιλοτιμούμενα ὶ τί δὲ τὸ μέγιστον 
καὶ ἱκρεῖττον πάσης ἐννοίας τεῖχος ἐγειρόμενον, ὑψηλόν τε 
καὶ μέγα δι’ ὅλης ἐν μέρει τῆς Θράκης ἀγόμενον; ἐκ ϑαλάτ-- 
τῆς γὰρ εἰς ϑάλατταν ἕλκεται, τοῖς βαρβάροις ἀποκλεῖον τήντο 
ἔφοδον, καὶ πᾶσαν πολεμίων ἀπωϑούμενον προσβολήν: ὡς 
μικρὸν πρὸς τοῦτο χαὶ τὸ Θεμιστοκλέους εἶναι πλάτους ἕνε- 
κα x«i τὰς ἁμάξας ἀμφοτέρας φέρειν, εἰ καὶ πρὸς τοῦγαν»- 
τίον ἀλλήλαις ἐπὲ τοῦ τείχους ἐχώρουν. οἶμαι γὰρ ἄν, εἶ 
περιῆν Ὅμηρος, καὲ τοιούτων ἔργων καϑίστατο ϑεατὴς, dqé-15 
μενον αὐτὸν τῆς μήνιδος τῆς ᾿Αχιλλέως xai μιᾶς ἐμπιπλα- 
μένης ὅλκάδος, πολλάκις ἐνταῦϑα χαλέσαι τὰς Πούσας, ὅ- | 
πως ποιητικῇ μεγαλοφωνίᾳ μὴ τῆς ἀξίας ἄγαν ὕστερίζῃ TOV 
ἔργων. Us 
xf. Πρὸς γὰρ αὖ τοῖς ἄλλοις wai τῷ προσιόντι quiv-20 
ϑρωπον ὑπέχεις τὴν dxonv. καὶ διαλέγεταί τις ἀδεῶς περὲ 


4. ἀπέδωχας Villois,, ἐπέδωκε cod. 16. ἐμπιπραμένης coni, 
et vert. R., scilicet Odysseam μ. 415. respiciens, 


tibus. Hanc maris fluctus a tergo assultans, ac nudatam: paulatim 
munimentis iam cominus invadens  conculiebat ct. in eo erat, ut 
in solum deiiceret. Sed tü eam calamitatem | medela  praevenisti; 
Substructionibus:. enim indissolubilibus, quae saevi maris vim susti 
nerent, communitam, in perpetuum mansuram urbi restituisti, is 
21. Sed quid opus est singulatim enumerare moenia et portus; 
aedificiorumque. pulcritudinem.ac pecuniarum copiam ad comparan- 
da alimenta liberaliter insumtam ἢ quid. maximi illius et omnem co- 
gitationem superantis muri exstructionem, qui altus et. magnus per " 
totam fere Thraciam ductus est? Nam a mari usque ad mare pro- 
tenditur, barbaros aditu arcens, omnemque hostium impetum re- 
pellens, Itaque parvus prae hoc etiam Themistoclis murus est, licet 
eius latitudo celebratur, quod duo plaustra sibi occurrentiá ceperit; 
Equidem existimo, Homerum; si viveret. et haec opera conspiceret , 
valere iussa Achillis ira et navi una incensa, Musas saepe advoca- 
turum, ne poetica verborum magnificentia nimis infra rerum digni- 


"TEM 


tatem subsistat. Igsitodq 
253. Etenim praeter cetera clementer. audis. ad te accedentem, 
qui sine timore de rebus quae opus. sunt tecum loquitur, dignitatis 


E 
ἡ 
1 
i 


PANEGYRICUS. . 511 


τῶν προσηκόντων, ὁρῶν ὡς τὸ τῆς ἀξίας ὑψηλὸν σοβαρὸν 
οὐδὲν ἐπιδείκνυται: ὅπερ Παυσανίαν τὸν Σπαρτιάτην ἀπέι- 
ροχάλως εἰς ἀλαζόνειαν ἐπῆρεν, ὑπὸ Περσικῆς τρυφῆς ἐἔλεγο 
χόμεγον. σὺ δὲ λέγεις τε φιλανθρώπως, xai λεγόντων dxov- 
bac βλέμμα δὲ δεινὸν καὶ φρόνημα μέγα κατὰ τῶν βαρβά- 
gov καὶ τῶν ἀδικούντων τετήρηται. καὶ δικάζεις μὲν ἡμῖν 
εὐμενῶς" γομοϑετεῖς δὲ τὰ προσήκοντα. καὶ διὰ τὸν σὸν 
ἔννομον φόβον δίπαια μὲν τὰ συμβόλαια: σώφρονες δὲ τοῖς 
ὑπηκόοις οἱ γάμοι: γγήσια δὲ τὰ γένη" καὶ οὐχ ἀμφίβολοι 
τοτοῖς πατράσι διὰ τὴν ὑποψίαν οἱ παῖδες: | 
xy. ᾿Αλλὰ γὰρ ἡμῖν τὸ χρυσοῦν ἐκεῖνο γένος, τὸ μέχρι 
λόγων ἀδόμενον, μόλις ἀπέδειξε τοῖς ἔργοις ὃ χρόνος. οὐ μόνον 
γὰρ ἡμῖν rà βέλτιστα διὰ τῶν γόμων γομοϑετεῖς, ἀλλὰ xad 
τὸν σὸν βίον vouov ἔμψυχον καὶ παράδειγμα πρὸς σωφροσύ- 
15vg» τοῖς ἀρχομένοις ἀπέδειξας" φιλεῖ γάρ πως Gel τὸ ὑπήκοον 
πρὸς τὴν τῶν ἀρχόντων ἀπεικάζεσϑαι γνώμην. μίαν γὰρ 
σύγοιχον πεποίησαι, χοινωνὸν βίου καὶ βουλευμάτων, zv cot 
μετὰ τῆς βασιλείας ἣ τύχη. δεδώρηται. εἰ δέ τις ἄλλη καλή 
τισι δοκεῖ, καὶ λόγος ἐπ᾽’ αὐτῇ κινεῖται πολὺς, αὐτή σου 
λοπάντως μετὰ τῆς Ἑλένης ἠγγόηται. δεινὸν. γάρ σοι δοχεῖ 
τοσούτων μὲν ὑπηχόων κρατεῖν, δουλεύειν δὲ ταῖς ἡδοναῖς 
τὴν πάντων ἀτοπωτέραν δουλείαν, καὶ τὴν ἐξουσίαν ὕλην ᾿ 
ἀσελγείας πϑιεῖσϑαι. 
21. τοσούτων Villois., τοσοῦτον cod. 


magnitudinem ab omni. fastu immunem conspiciens: quae tamen 
Pausaniam Spartanum stolide ad iactantiam extulit, qualis. esset, 
Persarum -luxuria convictum. Tu vero clementer et loqueris, et 
dicentes audis; vultus terribilis et superbia adversus barbaros et ho- 
stes servantur, Nobis iudicia exerces benevole, legibus iubes ne- 
cessaria: cumque tu legitime timeris, iusta sunt commercia , et pu- 
dica subditorum matrimonia, coguationes ;genuinae, neque ambigui 
propter suspicionem patribus filii, 

23. Nobis sane aureum illud saeculum oratione celebratum, re 
ipsa tandem aevum ostendit Neque euim legibus tantum nobis 
sancis optima, sed vitam tuam tanquam vivam legem et temperantiae 
exemplar. civibus proponis. Solent enim plerumque ad principis 
mores se accommodare subditi. ^ Unam coniugem tibi habes sociam 
vitae et consiliorum , quam tibi simul cum regno Fortuna dedit. Si 
qua alia pulcra videlur hominibus. et sermonibus celebratur, ea 
.tibi haud secus quam Helena ignoratur, quippe cui non- ferendum 
videatur tot imperare subditis, servire autem voluptatibus servitu- 
tem omnium teterrimam, et potestate ad libidinem explendam abuti. 


512 ΡΒΟΘΌΡΙ. 


κδ΄, ᾿Ζ4λλὰ γὰρ πεπονϑέγναι τὶ Ἑέγον ὁμολογῷ,. καὶ ὑφ᾽ 
ἡδονῆς τῶν σῶν ἀνδραγαθημάτων μὴ μητρεῖσϑαι τῇ δυνάμει 
τοὺς λόγους, ἀλλὰ ἈαΥ Ή ΘΕ ὡς οὐχ ἐν εἰδόσι. τὰ σὰ 
διηγούμενος: δμὼς δὲ xal ὑμῖν ἥδιστον ἀεὶ hd τούτων. 
ἀχούειν ὧν ποθοῦσιν ἡμῖν ἐγνώρισε πολλάκις 7 φήμη. ἐπεὶδ 
xai τοὺς ἐρῶντάς quet παντὸς μᾶλλον χρόνου ἐπισταμένους 
τὰ. παιδιχὰ, ὅσῳ - καὶ pid εἰδέναι φιλογειχοῦσιν, ὅμως 
μηδὲν osos. λέγειν. τε χαὶ ἀκούειν, ὃ μὴ τούτων ἔχει τὴν 
μνήμην. τοὺς μὲν οὖν πάλαι λαβπροὺς ἐγωγὲ πολλάκις ἀκού- 
ων τεϑαύμακα, χαὶ πρὸς. Τὴν ᾿ἀχοὴν διανίσταμαι, καὶ τοῦςτο 
τοιούτους ἀεὶ τῶν πραγμάτων ἄρχειν ηὐξάμην ^ μηδ᾽ ἀνδρῶν 
ἀγαθῶν φορᾶς ἔρημον ἡμῖν γενέσθαι τὸν βίον. οὐ μὴν ἀλλὰ 
᾿τοὺς τοιούτους ἄλλον ἐπ᾽ ἄλλῳ σεμνυνομένους εὑρίσχω, xv 
ἕν τις ἔχῃ μόνον, ὡς πάντα φέρων ϑαυμάζεται: σὺ δὲ τὰς 
ἁπάντων συλλαβὼν ἀρετὰς ; χαὲ τὸ ἑκάστῳ λεῖπον τῇ τοῦτϑ 
ἑτέρου, προσϑιηκῇ κοσμήσας, δι troc σαυτοῦ ἑὰς τῶν nU 
λαβόντων εἰκόνας δεικγύειξ, 
κε, Κῦρον; μὲν οὖν oi Ἡέρδαι ϑαυμάζουσιν. : εὐεργέτην 
ἅμα: xod πατέφω καλοῦντες" χαὶ τὴν κρίσιν τέως οὐ μέμψομαι" 
ἐδ ὧν yàg ηὐτύχουν τὴν προσηγορίαν dope τῷ ΒΘ 20 


4. ἡμῖν rte $.cod., ἡμῖν Villois. 6, tiet pro ae 
70U susp. 


24. Sed mirum quoddam mihi accidisse confiteor, meque volupta- 
te de tuis egregie factis dicendi abreptum orationem viribus meis non 
metiri, scd longum sermonem texere, quasi ignaris hominibus res tuas 
enarrem. Quamquam vobis quoque. semper iucundissimum esse: censeo 
de iis audire, quae. facta esse nos fama relata saepius libenter audi- 
vimus, Hoc (modo amantes ferunt, quamvis delicias. suas melius 

uam cetera omnia noscant, unice scilicet de iis solliciti, nihil tamen 
Ébéntius loqui neque audire, quam quo illorum memoria contine- 
tur. — Et homines quidem veteris aevi claros saepius, cum: de iis 
audirem, admiratus sum, eorumque fama commotus tales semper 
rébus publicis praeesse, utque. virorum bonorum proventu humanum 
genus nunquam careret, precatus sum, lllos tamen alium de alia:re:se 
iactare invenio, ct, si quis una sola excellat, tanquam omnia con- 
Secutum eum admirantur. Τὰ vero omnium coniunctis virtutibus; 
àdiectoque ex aliorum ornamentis quod unicuique deest, in te uno 
omnium qui ante fuerunt imagines ostendis. 

..25, Cyrum quidem Persae admirantur, patrem et seuil dudtije 
rem appellantes : quorum iudicium hactenus non reprehendam : nam 
€ felicitate sua, regi cognomen dederunt, non propter. Medorum 


PANEGYRICUS. 513 


ἀλλ᾽ οὐκ ἐξ ὧν ἠδίχηντο Mzow καὶ ᾿ἀστυάγης ὠδύρετο, μη- 
τρὸς πατὴρ ὑπάρχων τῷ Κύρῳ, καὶ πολιὰν ἔχων δι’ ἐχεῖνον 
αἰχμάλωτον, καὶ, τὸ μέγιστον εἰς συμφορὰν, "ἐξ ὧν αὐτὸς 
ἐδυστύχει, τὸν ἐξ αὐτοῦ τρίτον παιδὸς ὁμοῦ παῖδα καὶ δεσπό- 
Juv ἀποχαλῶν. καὶ οὕτως ἀδίκῳ πόϑῳ καὶ δράμασιν οἴχείοις 
τὴν ἀρχὴν ἀνεδέξατο. χαὲὶ ταῦτα σιδήρῳ καὶ μάχαις ἐπήει 
τοὺς τῆς ἐλευϑερίας ἐρῶντας, εἰς δουλείαν ἄγων χαὲ νόμους 
ἀήθεις: κἀκ τῶν προσηκόντων ἀνεδήσατο τὴν ᾿“σίαν: σὺ 
δὲ ἔρωτι μὲν οὐδενὲ, ψήφῳ- δὲ διχαίᾳ. τὴν βασιλείαν ἀπολα- 
τοβῶν, γέγονας ἡμῖν ἅπασιν, ὅπερ μόνοις τοῖς Πέρσαις ὃ Κῦ- 
Qoc* καὶ πρὸς τοὐναντίον ἐκείνῳ τῶν συνήϑων φόρων ἀπαλ- 
λάξας. xoi νῦν μία δοχεῖ πᾶσιν ἐλευϑερία τὸ ὑπὸ coi τε-- 
λεῖν ἑχόντας, xai φιλανϑρώπῳ πείϑεσϑαι νεύματι. 
x&. Τὸν ᾿4γησίλαον ὑμγοῦσιν oí Σπαρτιάται, x«i σε- 
τὔμγοι τινές εἶσιν ἐπ᾿ ἐχείγῳ φρονοῦντες" χαγὼ δὲ μετ᾽ ἐχεί- 
vor ἐραστής εἶμι, καὶ τεϑαύμαχα μόνον τῶν πώποτε Σπαρ- 
τῆς βασιλέων ἄρχεσθαι πρῶτον χαλῶς ἐγνωκότα, xci οὕτω 
τὴν ἀρχὴν χομισάμενον. ἣν γὰρ ἰδεῖν ἀγαθὸν ἄνδρα, καὶ 
πγέογτά τι “αχωνιχὸν, καὶ τοὺς βαρβάρους παιδεύοντα σω- 
“οφρονεῖν, καὶ πεπεῖσθαι χαλῶς, ὅσον zv ἄρα χρῆμα τῆς EÀ- 
λάδος ἡ φύσις. ἤδη δὲ καὶ τῆς πατρίδος τὸ νοσοῦν τε xai 


5. οἰχτροῖς coni. Villois. 6. μετὰ ταῦτα, τι. ἀπήλλαξας, et 
14. σεμγὸν coni. idem. 


calamitates, et quas Astyages deflebat, Cyri avus, canitie consper- 
sus captiva, cuius miseriarum culmen erat, quod nepotem suum; 
natae filium simul et dominum appellabat. Quo quidem modo ille per 
iniustam cupiditatem et domesticas tragoedias imperium adeptus est. 
His peractis libertatis amantes ferro et bellis invasit, eosque ad 
servitutem ct leges insuetas adegit: itaque per victoriam de neces- 
sariis Asiam obtinuit, Τὰ vero, nulla cupiditate sed iustis suffra- 
gii$ ad imperium evectus, nobis omnibus idem factus es, quod Cyrus 
solis Persis: tum vero contra quam ille, consuetis tributis nos 1} - 
berasti. Et nunc quidem ea unice libertas esse ommibus videtur, 
tibi sponte obedire et tuis iussis obtemperare. (ae: 

26. Agesilaum Spartani celebrant et de eo magnifice sentiunt: 
Et ego quoque cum illis ipsum diligo et admiror unum ex omnibus, 
qui unquam Spartae regnarunt; propterea quod, cum parere didice- 
rat, ad imperium accessit. Conspiciebatur in illo vir bonus, spi- 
ritus ducens Laconicos, qui barbaros docuerat modeste agere et 
cognoscere, quae esset Graeciae indoles. Porro ille quod in pa 
tria morbosum et seditiosum esset compescuit, et Spartam consiliis 


Dexippus, Éunapius etc. 33 


514 PROCOPII 


στασιάζον κατέπαυσε, καὶ μίαν τὴν Σπάρτην ἐποίει ταῖς 
γνώμαις. ἀλλὰ μέχρι τούτων φρονεῖν οὐδὲν πλέον ἐπιτρέ- 
wouer Tol? Σπαρτιάταις, “τὸν νέον ἔχοντες ᾿4γησίλαον, δι᾽ 
ὃν βάρβαρος ἠρεμεῖ, τὴν ἀσπίδα κρεμάσας, xol τὴν εἰρήνην, 
καίτοι μὴ φίλην οὖσαν, ἀσπάζεται" τῆς ἀρχῆς δὲ ὅσον ἄ-5 
ταχτον εἰς σωφρογοῦντας μεταβέβληται, xoà φέρειν ἔννομον 
εἰδότας ἀρχήν. τὸ ᾿δὲ τοῖς φίλοις ἀδίκως παρίστασϑαι xat 
παρὰ τὸ δέον φιλογεικεῖν, ÓV ὃ καὶ πῦρ ποτε πολέμιον τότε 
πρῶτον εἶδεν ἡ Σπάρτη, καὶ τὸ ἄνϑος ἐν “εύχτροις ἀπέβαλε, 
ταῦτα δὲ ᾿Αγησίλαος ὃ πρώην ἐχέτω, πόῤῥω δὴ τούτωντο 
ἡμεῖς. 
xb. ᾿Αλέξανδρον δὲ τὸν Φιλίππου πυϑόμενος" ἀξίαν γνό- 
μὴν τῆς τοιαύτης παρέχεσθαι βασιλείας, χρυσίου ῥέουσαν 
προτείγοντα χεῖρα τοῖς ὑπηχύοις, καὶ τῶν τοῦ σώματος ἧδο- 
γῶν κρατοῦντα, ἤδη δὲ xoi χρείττονος γενέσϑαι φύσεως , 5 
πρώην μὲν ἠπίστουν, καὶ μῦϑος ἄλλως ἐδόχει μοι τοῦτο καὲ 
πλάσμα. νῦν δὲ τοῖς ἔργοις ὁρῶ, ἃ τοῖς λόγοις ἀκούων ἐ- 
ϑαύμαζον. τοσοῦτον περὲ τούτου γιγώσκω" εἰ τοιοῦτος ἦν 
ἐχεῖνος, οἷος ἡμῖν αὐτὸς προῆλϑες τῇ πείρᾳ, πείϑομαι v0U- 
τὸν τοῖς πᾶσι νενιχηχέναι, x«t Διὸς εἰγαι παῖδα, καὶ Φίξ2ο 
λιππὸν ἡπατῆσϑαι. ᾿ 
xg. Καὶ οὕτως ἡμῖν προῆλϑες, πάντας ἀποχρύπτων τῷ 
10. δὴ coni. Schop. πρώην Villois, πρῶν cod. ^ 16. ἄλλως 
Villois.,, ἄλλος cod, 


, 


ad concordiam adduxit. Tam vero superbire Spartanis non ultra 
concedemus , cum novum habeamus Agesilaum , per quem barbarus 
suspenso clipeo quiescit, et pacem quamvis ingratam amplectitur , 
quicquid vero in imperio turbatum erat ad temperantiam et legiti- 
mum ordinem revocatum est.  Verumenim amicis iniuste adesse, 
ac praeter fas honori servire, unde tunc primum hostium ignes 
Sparta vidit, floremque. apud Leuctra amisit, haec antiquus ille 
Agesilaus sibi habeto, nos ab istis longe remoti sumus. bi 
27. Cum vero audirem Alexandrum, Philippi filium, animum 
tanto imperio dignum exhibuisse, cum manum. subditis porrigeret 
auro redundantem, et voluptatibus corporis imperaret, imo vero di- 
vina natura praeditum fuisse, antea quidem incredulus fabulam haec 
esse temere confictam putabam. Nunc vero expertus video quae 
verbis tradita mirabar. Sic de illo sentio: siquidem talis erat, 
qualem te usu compertum habemus, credo eum omnibus excelluisse, 
et lovis fuisse filium, ac Philippum deceptum. 

28. Atque sic nobis processisti, omnes miraculo occultans. Hinc 


"AIMMU, DI 


PANEGYRICUS. 515 


ϑαύματι. ὅϑεν ἡμῖν αἱ πόλεις εὐδαίμονες, χοροῖς μεμελη- 
μέναν. καὶ πανηγύρεσιν" εἰρήνη yag ἡμῖν τοῖς πράγμασιν 
ιἐπανϑεῖ" "Agno δὲ καὶ στάσις πόῤῥω τῶν ἡμετέρων πλανᾶ- 
ται. πλεῖται μὲν τοῖς ἐμπόροις ἀχινδύνως ἡ ϑάλαττα - ἐπὲ 
502 χούφαις ἐλπίσιν ἣ γῆ γεωργεῖται" χράγος δὲ xoi δόρυ 
καὶ Ἑύρος εἰς ἄροτρα μετεσχεύασται καὲ φίλας προσηγορίας" 
»τίκτουσι δὲ γυναῖχες ἐοικότα τέκνα γονεῦσι." 

x9. Τὰ δὲ τῶν ὡρῶν τεταγμένα, καὶ πάντα κατὰ φύ- 

σιν προέρχεται. τὸ γὰρ ϑεῖον εὐμενὲς, ἐπ’ εὐσεβέσιν ἔργοις 
τοδσίως τιμώμενον: χαὲ φαιδραὶ μὲν αἵ πόλεις, ἄλλη κατ᾽ 
ἄλλα σεμνυγνομένη" πᾶσαι δὲ κοινὸν προβέβληνται κύσμον, 
τὰς σὼς εἰκόνας ἐπ᾽ εὐεργεσίαις ἱστῶσαι" καὲ μετ᾽ ἐχείνων 
ἡμεῖς" ἐφ᾽ αἷς δήμου uiv οὐ συνάγομεν ϑέατρα καὶ παρὰ 
σοὶ, κριτῇ σώφρονι, λίαν ὠπεῤῥιμμένα" ἐν τούτοις γὰρ φορτι- 
15x5 τις 7 τέρψις" καὶ ὄχλον ἀγοραῖον ἰδεῖν ἐστιν εὐφραινό- 
μενον. ὅϑεν ταῦτα μὲν χαίρειν ἐῶμεν" λόγοι δὲ τὰς σὰς 
εἰχόνας τιμῶσι, καὶ λόγων ἀγῶνες, καὶ διὰ τούτων αἱ Π]οῦσαι. 
X. ᾿Αλλὰ τί ποτε ταύταις ἐπιγράψομεν; τί τῆς ἀξίας 
ἐχόμενον; ἢ πάντως ἐκεῖνα" ,,ο πόλις τὸν εὐεργέτην, δι᾽ 
2000 vOv αὐχένα τε γαῦρον ἐπαίρω καὶ πόλις εἰμί," ἀλλ᾽ εἴη 
σὲ μὲν ἐσαεὶ διέπειν τὴν “Ῥωμαίων ἀρχὴν, πλείστους δὲ 
τοιούτους ἀγαϑοὺς ἔχειν ἀγδρας τῶν πραγμάτων προεστη- 


8. ὡρῶν Villois, δρῶν cod, 12. εδεργεσίαις N., εὐεργεσίας ed. 


urbes nostrae felices choreis et ludis vacant. Pax enim in rebus nostris 
floret, Mars et seditio procul a nobis pulsi sunt, mercatores se- 
curi per mare navigant: laeta cum spe ager colitur; at galea cum 
hasta et gladio in aratra et grata mutata sunt nomina: mulieres ve- 
ro genitoribus similes pariunt natos. 

29. Quae autem anni tempora ferunt, ex ordine et secundum 
naturam procedunt. Numen enim, cum factis piis caste cultum, 
propitium est, Splendent urbes, alia aliis superbiens; omnes autem 
communem ornatum induunt, tuis'imaginibus benefactorum gratia posi- 
tis: et nos idem quod illae facimus. Ad quas inaugurandas non plebis 
concionem indicimus, rem a te, iudice prudenti, magnopere contem- 
ptam. Illic enim vilis voluptas, et delectatio turbae forensis conspicitur. 
Quare haec missa fecimus: orationes autem tuas imagines veneran- 
tur, et orationum certamina et in illis Musae. 

: 3o. Sed quid tandem his inscribemus? quid pro dignitate satis 
esse poterit? Num haec utique: ,,Urbs auctori salutis, per quem nunc 
cervicem attollo superbam et urbs sum?" — Utinam vero tu in ae- 
ternum tempus Romanorum imperium regere possis, plurimosque ta- 


516 PROCOPII PANEGYRICUS. 


χότας: τὰς δὲ πόλεις ἐπ᾽ εὐτυχίαις στεφάνους πλέχειν, xod 
γραφὰς ἀνατιϑέναι, καὶ ἄδειν ὑμνούσας" ποιητῶν δὲ παῖδας 
καὲ ῥήτορας, ἀμφὲ σοὲ κινοῦντας τὴν γλῶτταν, εὐπορεῖν ἀεὲ 
χκαὲ τοῖς σοῖς τροπαίοις ἁβρύνεσϑαι. 


2. ὕμγους coni. N. 


les habere viros bonos, quos rebus praeficias : at civitates ob felix 
aevum nectant coronas, et tabulas dedicent et hymnos canant: deni- 
que vatum filii et oratores, tuas laudes celebrantes, semper ab- 
undent ac tuis tropaeis delectentur. 


— Mc 


LAUDES SAPIENTISSIMI IMPERATORIS ANA- 
STASIL, ISAURICI ET PARTHICI ET GOT- 
THICI VICTORIS, DICTAE A  PRISCIANO 
GRAMMATICO. 


ARGUMENTUM. 


Prooemium (τ — 10). Anastasius e stirpe Pompeii (11 — 15). 
Isaurorum sub Zenone violentia (21 —37). Firtutes Anastasii , opti- 
mis Imperatoribus comparati (33—49). Bellum Isauricum (50—132). 
Delatores urbe eiecti (133 — 139). Chrysargyri vectigal funditus 
sublatum (149 — 170). Triumphus Imperatoris (171 — 179). lust- 
iia redux (480 — 183). Oppida restaurata (184 — 192). Vitia in 
administranda re publica correcta (193 — 205). Horrea constituta 
(206—217). Circi crudelitas abolita(218—227). Multiplex Imperato- 
ris clementia , qui Italis exulibus , virisque doctis favet (228—253). 
Arabes Scenitae repressi (254 — 260). Anastasius Deo dilectus , pe- 
riculoque ereptus (261 — 290). Paulus, Imp. frater, Hypatius, 
sororis filius, Ariadna Augusta laudati (290 — 308).  Peroratio 
(30g — 312). 


ῬΑ ΑΕ ΕΣ ΟΣ 


Summi poétae quae solent in versibus , 

Quos Imperatorum modulantur laudibus 

Proferre, caelum cum petunt et sidera , 

Adversa naturae sequentes impie; 

"Tibi sciens quod displicent nimis pio , 5 
Nihil nefandum , nil nisi verum loquar. 

Nam qui tribuit mortalibus caelestia , 

Sapientium damnatur arbitrio pari; 

Et si qua vere praedicat, non creditur, 

Cum falsa ceperit canens exordia. 10 


9. praedicant cod. 


518 PRISCIANI 


Quare, precor, libenter audias tua, 
Quae cuncta non ego potero producere , 
Non mille dentur si mihi linguae , simul 
Fons ingeni si carmen effundens novum ; 
Sed parte ferre qua valeo pro viribus, 
Decerpta lucem conferat quae cantibus.. 
Quod more miro fit; solent nam carmina 
Addere decus rebus. magis quam. sumere. 

Deo favente iam subibo pondera 
Laudis, serenus quae relevat vultus. mihi 
Praesens ubique cernitur qui sensibus , 
Arcana nudans principis mitissimi. 


Accipe Romanum clementi pectore carmen , 
Accipe, quod soleo caelesti reddere Regi 
Munere pro vitae, pro pulchro lumine solis. 
Namque Deum sentis placari carmine tantum, 
Quem sequeris, princeps animo iustissime .recto , 
Qui tibi regna dedit, cui debes omnia soli 
Prospera, quae bellis pariter vel pace tulisti. 
Audax nam venio praeconia dicere vestra , 
Quae finit caelum, quibus omnis cingitur orbis. 
Nec mirum tales ex tanta stirpe creatos 
Pompeii , proprio quem culmine Roma locavit , 
Cuius quis merito valeat numerare triumphos , 


Quos vidit Titan linquens repetensque profundum, 


Quos medio veniens steterat miratus Olympo? 
Sed tamen egregio, Pompei, cede nepoti. 
Namque genus , quod tu, terrarum victor ubique , 
Indomitum Tauri linquebas collibus altis , 

Hic domuit, penitus convellens semina belli; 
Quod , οὐ positum fortunae vertice nuper, 

Et nullum finem credens felicibus esse , 

Impia condebat terris monumenta doloris , 


Praef. 14. ingenii cod. Pan. 21. do.... cod. 


15 


20 


15 


20 


PANEGYRICUS. 


Vexatis domibus raptu stuprique furore, 

Cum similes omnes ad. pessima damna putabant; 
Non honor aut aetas potuit defendere quemquam , 
Legibus eversis, certo munimine rerum , 

Vique potestatem telluris sola tenente. 

Tunc pravi scelerum capiebant praemia laeti, 
Iudiciis nimium iustos damnare coactis. 

Nam vanum nomen retinebant inrita iura , 
Umbraque iustitiae rebus restabat inanis. 
Paupertas nulli tenuis prodesse valebat, 

Quae solet esse salus raptorum tempore regum. 
Namque dabat poenas, ut non praesentia ferret, 
Et stupuit sese damnis maioribus esse , 

Quam plenos opibus largis gravibusque metallis. 
Corpora nam , spolii si copia nulla dabatur, 
Vexabant vinclis, vexabant stipite duro. 

Cladibus his tandem caeli rex liberat orbem, 
Cum dominum , melius sed patrem dicere possum , 
Praebet Anastasium , tanta pietate vigentem , 

In cuius vita virtutes cernimus omnes. 

Est iustus, sapiens, castus, fortisque , piusque ,, 
Est clemens, stabilis, moderatus , mitis , honestus ; 
Et, loquar ut breviter quod sentio corde sub imo, 
Possidet hic, veterum quidquid laudatur in ullo. 
Antoninum huius pietas, sapientia Marcum , 

Et mitem Nervam lenissima pectora vincunt ; 
Promeruitque Titus non tantum mente benigna, 
Gloria magnanimi Traiani cesserat isti. 

Nam quis tot domuit simul uno Marte tyrannos? 
Rupibus adverso quos duxit Isauria fato , 

Quos bonitas domini placidissima cedere iussit 
Moenibus ex urbis, voluit nec laedere prorsus, 
Quamvis supplicium debentes solvere mundo. 

Sed non ille pater, qui sustinet omnia dextra 9. 
Atque pari libra iusti monumenta. repensat, 
Adnuit impune sceleratam linquere gentem. 

Nam furor immissus commovit Marte nefando , 

57. . . . uit eod. 


519 


25 


30 


35 


£5 


5o 


55 


B5o -PRISCIANI 


Et Romae caecos rapiendas traxit ad arces, 


Vindicta ut pereant merita, lucemque relinquant. 


'Tristia nam rursus cupientes damna referre, 

Et Latiis raulto regnis peiora minantes, 
Principis invicti felix exercitus armis, 
Ductoresque fide nec non virtute potentes, 
Omnibus adficiunt caesos profugosque ruinis, 
Cum ducibus sceleris ducentibus improba signa. 


Ut leo, qui regnans silva dominatur in alta, . 


Per Libyae saltus, nisi nobilis ira lacessat, 


Non movet arma, suas stimulat nec verbere vires; 


At si commoveat clamor, si turba coronae, 
Infremit horrendum ; simul et distendit hiatus 
Sanguineis torquens ardentia lumina flammis , 


Et ruit in medium, prosternens arma virosque ; 


Nec vis ulla potest venienti obsistere contra ; 
Impetus hos frangit, pulsos hos emetit unguis, 
Pars lacerata iacent inimici dentibus oris ; 

Hos metus exanimat pereuntes vulnere nullo : 
Viribus Augustus sic saevos perculit hostes , 
Per varios sternens casus non fanda furentes. 
Graecia iam, taceat iactans mihi Bellerophonten , 
Qui vicit Solymos, ut rursus bella moverent. 
At semel hos dominus noster felicibus armis 
Sic domuit, post haec ne possint esse rebelles ; 
Quod nec ductorum Servilius optimus olim , 
Pro merito laudum cui nomen Isauricus illo 
Marte datum fuerat, potuit praestare Latinis. 


Non illos: aurum , non vis, non copia ferri, 


Nec castella quidem praeruptis ardua saxis , 
Nec tantae validis munitae moenibus urbes , 
Quantas non ullus victorum ceperat ante , 
Exitiis rapiunt dignis et principis ira. 

Et qui spe fluxa frustrati cuncta tenebant , 
Nil satis esse sibi credentes tela movendo , 
Cautibus angustis conclusi fata trahebant 
Peioremque famem crudeli morte tulerunt ,- 

64. Ducturesque cod. 


6o: 


65 


25 


80 


85 


9o 


^95 


PANEGYRICUS. 


Quae plus corrupit, quam cetera funera , victos. 
Et mentés avidas orbis consumpsit. egestas. 

Principe pro iusto taceat quis fulminis ictus? 
Nam quos non valuit robur corrumpere Martis , 
Nec tot ductorum.- cireumdata moenia vallo, 
Deiicit hos summi genitoris dextera flagrans , 
Iniustos contra praesenti numine pugnans. 

O pietas praestans, toto memorabilis aevo , 
Pro qua cum ventis sociantur proelia nimbis , 
Ignibus et rapidis armantur fulgura bello, 
Percutiuntque sono concussa tonitrua montes, 
Quid tempestates memorabo fluctibus ortas , 
Atque hostis Lyciae proiectas littore classis? 
Cum vice Romani functae sunt militis undae, 
Sceptrifer et cepit pelago pugnante triumphum ; 
Omnia sic habuit virtus elementa saluti. 

Quis repetat totiens acies stragesque peractas 
Aequatasque solo sublimi tegmine turres ? 
Agminibus domitis cum parte cadentibus omni, 
Flumina torrebant fluviis mutata cruoris ; 

Et prope corporibus raptis sunt ostia clausa. 
Tunc mare confuso rutilavit sanguine victum , 
Et saturi pisces tempsere cadavera plura. 

Sic qui sperabant captivas ducere matres, 
Atque frui spoliis urbis sacrique palati , 

Et reges iterum , infandum! se reddere nobis, 
Lumine cum caeli terrae caruere sepulcris. 

At reliqui patrias aedes urbesque relinquunt , 
Orbati natis, lugentes pignora cara ; 

Moenia subvertunt, quaecumque reliquerat ignis, 
Et vix aetherio poenas sensere Tonanti 

Reddere se iustas , contempto mille per annos, 
Ultoremque Deum post clades esse fatentur, 
Atque sui casus se causam scire fuisse. 

Sed tamen Augusti superat clementia cuncta, 
Qui stratos relevat, domuit quos Marte superbos , 
Hostibus et pacis concedit munera pacis, 
Gaudens nunc proceres securos fidere vita, 


7 


521 


100 


το 


115 


120 


125 


150 


5252 PRISCIANF 


Imperiumque suum. vivendi ponere fructum. 
Insidias nemo diras metuitque venenum 
Linguae, quo multi ceciderunt crimine ficto. 
Perdita res populi fuerat sub tempore diro 5 
Bestituit tamen hanc domini prudentia mira, 
Perficiens firmum , quod cepit debile , regnum. 

Multa simul vario concurrunt ordine rerum , 
Diversosque trahunt angusto pectore sensus. 

Ac veluti Delphis Phoebas cum numine plena 
Omnia quae fuerant, quae sunt, pariterque futura 
Conspicit et cupiens prohibetur. prodere luci : 

Sie ego concipiens tua , Princéps, plurima facta , 
Quae tibi debentur diversis partibus orbis, 

Non possum verbis animo proferre parata. 
Quocirca laudum relego fastigia summa. 

Nunc hominum generi laetissima saecula currunt, 
Quos inopes dudum faciebant iussa nefanda , 
Quae propter multi sedes fugere. parentum , 
Quae pater et dominus terrae delevit in aevum , 
Argenti relevans atque auri pondere mundum ; 
Perpetuoque parans sibi maxima praemia caeli 
Divitias temnit, quo. prodest omnibus unus. 
Namque cibum poterant qui vix adquirere vitae, 
Oblato miseri thensauris munere flebant , 
Munere cum gemitu tristi lacrymisque coacto. 
Quippe dabat causas violentis lucra parandi 
Et mala, quae plures pridem dixere, canentes 
Romano vestras vel Graio carmine laudes, 

Et quo sceptra loco dederat tibi rector Olympi , 
Quo caput ipse tuum primo diademate cinxit , 
Hic sibi donari librorum vidit acervos , 
Censibus infestos, servantes scripta dolorum, 
Munera suscipiens flammis aeterna beatis. 

Ad quas accessit placidus magis omnibus aris; 
Aspexit vestros radiis sol aureus ignes; 

Et placuere diem violantia lumina fumo, 

Quae pura fulgens accendis mente. serenus. 

Ipse locus vobis ostendit iure tropaea ; 


135 


15o 


155; 


160 


165. 


170 


PANEGYRICUS. 523 


Obtulit et vinctos oculis domitosque tyrannos, 
Ante pedes vestros mediis Circensibus actos. 
Aemilius quondam Paulus, fortissimus ille, 
Sic regem Persen, populo spectante Latino , 200355 
Curribus invectus Tarpeiam traxit ad arcem , 
Placavitque Iovem Capitolia templa tenentem. 
Omnipotens sed te Superum conspexit ab arce , 
Numina placantem caelestia, templa tenentis. 
Auspiciis gaude, Princeps , felicibus aulae ! 18o 
Cui Deus omniparens renovandum credidit orbem , 
Iustitiamque iubet descendere rursus ab axe , 
Et faciles precibus populorum praebuit aures. 
Quorum prostratas recreasti funditus urbes 
Portibus et muris, undarum et tractibus altis, 185 
Nunc tuto nautae repetunt hic ostia velis , 
Qui dubio quondam peiora pericula ponto 
lam patrias oras tolerabant nave tenentes ; 
Naufragium navibus fessis statione minante , 
Disiectis claustris, quibus aequor frangitur altum. 192: 
Sed nunc vota Deo servati pectore toto 
Pro pietate tua , qua respicis omnia , fundunt. 
Agricolas miserans dispendia saeva relaxas ; 
Curia perversis nam cessat moribus omnis, 
Nec licet iniustis solito contemnere leges. 195 
Nunc equites horrent rectorum iussa vehentes, 
Nec lucri causa commiscent sacra profanis. 
ludicis ipse sedens iudex caelestis imago 
Per te respondes populis oracula sancta , 
Proicis et nullos, nisi qui non iusta reposcunt, 200 
Aurum non adhibes , moderantes ante solebant 
Quod dare, ne liceat socios evertere furtis , 
Exemploque doces quaestum contemnere turpem. 
"Tirones forti numeros nunc milite complent, 
Veraque non pretio, sed robore, signa merentur. 205 
Quid, quod dispensas cerealia munera vitae ; 
Luxurie prohibens urbes cautusque futuri. 
Nec sensum populis caeli paenuria praebet, 
186. hic EndL, vix cod, 


524 .-PRISCIANI 


δὶ desint imbres ;-nec. linquit-eopia victus , 
Consilisque tuis servamur-saepe- paternis. 
Aegyptum septem. sic servat losiphus annos. 
Mle, pudicitiae meruit qui sidera fama , 
Cuius placavit sapientia numinis iras, 
Memphitae regis solvens insomnia mira. 
Horrea nam primus Nili construxerat oris, 
Luxurie prohibens urbes cautusque futuri, 
Atque famem potuit divina vincere cura. 

Per te seditio penitus deletur ab urbe, 
lnnocuos spolians sub terras sole retracto. 
Nam cives mediis caedebant moenibus ense, 
Dacchantes stimulis vini , plausuque frementes , 
Et spoliüs pacis gaudentes nocte paratis. 

Tpse vetas ludos, animarum damna, nefandos, 
Atque voluptates prohibes a sanguine sumi , 
Corporis et causa pascendi perdere vitam ; 
Humanos arcens lacerari dentibus artus , 
7Dentibus, armatur rabies quibus atra ferarum. 
Et superans omnes mentis novitate benignae , 
Sufficis haud. animo cupienti commoda cunctis 
Largiri, quamvis numerum vincentia donas , 
Ingenuos relevans , occulte munera praestans. 
Namque cupis Superi te cerni lumine solo ; 
Corrupitque tuum non ulla superbia pectus , 
Affectusque bonos : minime fortuna novavit. 

Et quicumque, prius caperes quam sceptra rogatus, 
Offendit propriae temeratus crimine culpae , 
Felicis domini fruitur nunc tempore laeto , 
Praemia pro poenis speratis sumere mirans. 
Omnia sed superat, Princeps, praeconia vestra 
Propositum sapiens, quo fidos eligis aulae 
Custodes, per quos Romana potentia crescat, 
Et quo, Roma vetus misit quoscunque , benigne 
Sustentas , omni penitus ratione fovendo , 
Provehis et gradibus praeclaris laetus honorum , 
Ne damni patriae sensus fiantve dolores, 
Fortunam quare tibi debent. atque salutem , 


210 


215 


220 


225 


230 


255 


* 
PANEGYRICUS.. 


Votaque suscipiunt pro te noctesque diesque. 
Nec non eloquio decoratos , maxime Princeps, 
Quos doctrina potens et sudor musicus auget , 
Quorum Romanas munit sapientia leges , 
Adsumis socios, iusto moderamine rerum , 
Et solus doctis das praemia digna labore, 
Muneribus ditans et pascens mente benigua. 
Haec propter celsi dominator maximus axis 
Infestos vestris avertit ab arcibus hostes, 
Quos furor iniustus violato foedere movit 
Euphratis vasti prope maxima flumina raptim , 
Ex improviso latronum more ruentes. 
Sed Deus in propriam cladem converterat illos , 
Consiliisque tuis iustissima damna tulerunt. 
Haec eadem cunctos , bello quicunque lacessunt 
Imperii columen vestri pacemque , manebunt ; 
Ut sol oceano tollens mergensque iugales 
Cernat Anastasii florere per omnia nomen. 
Utraque Roma tibi nam spero pareat uni, 
Auxilio summi , qui conspicit omnia , Patris, 
Quem placas omni stabilis pietate per orbem , 
Templa novans renovansque Deo fulgentia semper , 
Lucraque vera putans aurum consumere iuste. 
Experti nuper sumus ergo, Sceptrifer , omnes , 
Quanta tuum pectus servat praesentia regis 
Caelestis, propria bonitate pericula pellens. 
Nam cum mole nova supra te navis iniqua 
Sese cum ventis veheret velisque nefandis, 
Atque salus dubiae penderet maxima vitae, 
Vitae, qua leges Latiae, qua cuncta tenentur: 
Ipse Deus pelago praesens exhausit ab alto, 
Quantus adest pro te, ostendens discrimine magno , 
Non aliter summum solitus monstrare favorem. 
Sancta pios homipes testantur scripta per aevum, 
In quibus historiae tales sunt mille bonorum , 
Quorum sic virtus praefulserat omnibus annis , 
Dextra quod eripuit divina e casibus illos, 
270. omnis cod, 


255 


260 


“80 


5236 PRAISCIANI PANEGYRICUS. 


Nec prius enituit pietas , quam tecta salute , 

Ex insperato dederat quam Numen Olympi. 

Hoc rex omnipotens in vobis ipse probavit , 

Qaüi peperit mundum , qui lumine cuncta tuetur, 
Quem recolens animo veneraris tempus in omne , 
Pignoribus dignis decoratus sanguinis apti. 

Nam quid commemorem Pauli mitissima corda , 
Quem tibi coniungit munimen laudis honestas, 
Non solum generis venerandi vincula sacra ? 

Nam mores sequitur mediocres pectore casto. 

Ore canam quonam pietatis culmina. tantae , 
Qua fratris natos animo complecteris aequo , 

Non patrui tantum , sed patris more colendo? 
Indole quos nutris dignos et stirpe parentum, 
Hypatii vestri referam fortissima facta, 

Qui Scythicas gentes ripis depellit ab Histri, 

. Quem vidit validum Parthus, sensitque timendum ? 

Quas laudes meritas Augustae dicere possim ? 
Auctor quae fuerat tantorum et causa bonorum, 
Dum patrium munit tam firmo principe regnum , 
Permittitque viro mundum seseque tuendam. 

Ex omni sensus invicta cupidine prava , 
Cuius fama piae vulgatur in omnibus oris. 
Plus fecit quam quod sexus concesserat illi , 
Provida cum tantum Romano profuit orbi. 

Numen , quod caelum , terram pontumque revisit , 
Ausoniis servet regnis haec munera semper, ; 
Barbariaeque ferae capiant iuga vera subactae, 
Votaque firmentur populi sanctique senatus. 


285 


290 


295 


510 


quus 


NOTAE 
HENRICI VALESII, 


PHILIPPI LADBBAEI 


ET 


IO. BAPT. CASP. VILLOISONIS. 


a Reo afr Mao od 


s ida RS Sw 


XN 
Wirt da. y 


ἢ ipo 


HENRICI VALESII NOTAE 
IN EXCERPTA 
CONSTANTINI PORPHYROGENITI 


DE LEGATIONIBUS. 


E DEXIPPO. 


Pag. 7. À. ed. Par. [Pag. τι. ed. Bonn. lin. 2. in- p, 4,3 
script.| Dubitari merito potest, an e Dexippi Scythicis, an vero y, 135 
ex eiusdem Chronicorum libris haec fragmenta descripta sint, 
Nam praeter Scythica, quae laudantur a Photio, scripserat 
etiam Dexippus Chronicorum libros, quorum duntaxat epito- 
men legerat Photius. Eorum mentio fit a Constantino no- 
stro in l. 2. de thematibus, ubi de Dyrrhachio loquitur. Sed 
in vulgatis editionibus perperam eius libri titulus scribitur : 
Ζέξιππος ἐν Χεῤῥονικῷ δεκάτῳ, cum scribendum sit Xgo- 
γικῶν δεκάτῳ. Eiusdem operis undecimus et duodecimus li- 
ber citatur a Stephano et ab Auctore magni Etymologici, in 
voce Ἔλουροι.  Eunapius quoque in vita Porphyrii id opus 
commemorat, cum ait: Ζέξιππος 0 τὴν χρογικὴν ἱστορίαν 
συγγράψας. De Scythicis autem. praeter Photium loqui etiam 
videtur Euagrius in fine libri quinti historiae Ecclesiasticae , 
ubi de historia Dexippi sic ait: xo ζεξίππῳ δὲ πλεῖστα περὲ 
τούτων πεπόνηται, ἀπὸ μυϑιχῶν ἀρξαμένῳ etc. Sed non 
dubito, quin scribendum sit ἀπὸ Σχυϑικῶν. | 

Pag. το. A. B. (16, 5.] Lege: μηδ᾽ εἰς εὐεργεσίας λό- 
yov προϊσχόμενοι τοῦ πολέμου τὴν κατάλυσιν. Vulgo μηδεὶς 
legitur nullo sensu: quod Cantoclarum Interpretem fefellit. 

Pag. τι. A. [17, 16.] Lego: vàv τε xa£ ἔπειτα τῷ χρό- 
vo συμπαραϑέουσαν. τάς τε Γαλβιόγων συμφορὰς etc. , sed 
aliquid deest post haec verba. Οἱ sint autem Galbiones, 


Dexippus , Eunapius etc. 34 


53o HENRAICI VALESII NOTAE 


quos Aurelianus cum Scythis a se victos esse gloriatur, ob- 
scurum est. Chabiones quidem seu Chaibones im vetere pa- 
negyrico memorantur: sed an iidem sint cum his Dexippi Gal- 
bionibus, alii viderint. Paulo post lege: ἡμεῖς δὲ ἐπὲ ταῖς. 

Pag. 11. C. [18, 21.] ἐπείληπται yàg Ῥοδανοῦ μὲν εἴσω xat 
τῶν ἡμετέρων δρίων. Mendum est in v. Ῥοδανοῦ, pro qua 
fortasse "Hgióaro? legendum est. luthungi enim ltaliam in- 
vaserant, qui tum undique circumclusi ab Aurelio teneban- 
tur fame oppressi. : 


EX HISTORIA EUNAPII. 


P.»o4 Pag. το. C. [49, 4.1 οὐκ. ἐνεγκόντες àni τὸν ϑεῖον. To- 


tus hic locus pessime acceptus est ab Interprete. Verte igi- 
tur: Tandem Imperator eos recipere decrevit, partim ex ae- 
mulatione adversus consortes imperii, (erant hi fratris füü, 
ut superius dictum est, qui paternum imperium inter se .ar- 
bitratu suo diviserant. inconsulto patruo ,) partim etiam, quod 
maxima wirium. accessione aucturus sibi imperium videbatur, 
has ob causas iussit etc. 

Pag. 19. Ὁ. [49, 10.] In. fine legendum est continue: 
τοῖς σώμασιν ἐκινδύνευσαν, ὅτι πολεμίους. διέφϑειραν, ut 
recte ediderat Henricus Commelinus in editione sua Eunapii. 

Pag. 20, A. [5o, 3.] τὸ τῶν στρωμάτων ἐπ᾽ ἀμφότερα 
ϑυσανοειδές. intelligit tapetes utrimque villosos, qui uno 
verbo ἀμφέμαλλοι dicuntur: qualia sunt stragula e lana, qui- 
bus lectos operimus. His opponuntur.tapetes ἑτερόμαλλοι, 
cuiusmodi sunt ii, quos Turcicos et Persicos vocamus: sic 
Gaza vocem ϑυσαγωδὴ interpretatus est in "Theophrasti hi- 
storia plantarum, ^ Quodsi quis cum Cantoclaro maluerit in- 
lerpretari stragula utrimque fimbriata , equidem non valde 
repugnabo. 

Pag. 20. B. [5o, 16.] παῖδες ἐχείνων τὰ βασιλικὰ πα- 
ράσημα ἔχοντες. Male Cantoclarus vertit signa regia gere- 
bant, cum potius insignia vertere debuisset. ld enim sibi vult 
Eunapius, pueros Gothorum impuberes inter Imperatoris mi- 
nistros adscriptos fuisse, et cultu regio vestitos. Nam pae- 
dagogiani pueri purpura induebantur, ut docet Marcellinus 
in rebus Procopi. Sunt igitur βασιλικὰ παράσημα quos 
colores regios vocamus vernaculo sermone, quos etiam in 
regalibus pedisequis magnopere Galli venerantur. 

. Pag. ao. D. [51, 17.] ὥστε χρυσὸν ἀποδειχϑῆναι πρὸς 
τὰ Θρῴχια πάϑη τὴν Mvoov παροιμιώδη λείαν. Verte: Ut 
vetus illa Mysorum | praedatio "proverbio celebrata, cum hac 
J'hraciae vastatione. collata, aurum esse videretur, Hanc. Grae- 


m 


Pre ood 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 531 


τὶ sermonis elegantiam non intellexit Interpres , ut ex ipsius 
versione satis apparet. Eadem phrasi usus erat Eunapius in 
gestis Carini Augusti. Καρῖνος, inquit, ὃ βασιλεὺς γενόμενος 
ἐν ἐξουσίᾳ , καὶ βουλήσεως χύριος; ἀνέδραμε τηλιχοῦτον χα- 
κὺν ἐς τυραννίδα, ὥστε ἀπέδειξε χρυσὸν τὴν τραγῳδουμένην 
τυραννίδα. Quem Eunapii locum citat Suidas in v. JMaxgo, 
et in v. Καρῖνος ; est autem phrasis elegans, et plane Atti- 
ca, qua utitur etiam Plato in epist. 7: ad Dionis propinquos, ubi 
loquitur de 5o. tyrannis, qui reip. constituendae causa ab 
Atheniensibus creati fuerant; sic ait: δρῶν δήπου τοὺς üy- 
δρας àv χρόνῳ ὀλίγῳ χρυσῆν ἀποδείξαντας τὴν ἔμπροσϑεν 
πολιτείαν. Similiter . Dio in l- 4j. historiae Rom. : οὕτω τὰ 
πράγματα πρός τε τὸ βούλημα xod πρὸς τὸ ἐπιϑύμημα τὸ 
ξαυτῶν διῆγον, ὥστε χρυσὸν τὴν τοῦ ᾿ΪΙουλίου Καίσαρος uo- 
γαρχίαν qury5vat Male apud Ioannem Zonaram i in tomo 3. 
Annal. pag. 14r. legitur: ὥστε χρηστὴν τὴν τοῦ ἀνῃρημένου 
Καίσαρος μοναρχίαν νομίζεσϑαι. Scribendum enim est χρυ- 
σῆν ex Dione, quem Zonaras exscripsit. Denique Conon, ve- 
tus scriptor, in narrat. 13. apud Photium: χρυσὸς ἄν αὐταῖς 
δόξειε τὰ τῆς Τροίας xaxa. 


EX HISTORIA PETRI PATRICII. 


Pag. 25. [121, 2. inscript.] Hic Petrus oriundus fuit 
Thessalonica , qui cum rhetor esset Constantinopoli, et o- 
mnium saeculi sui prudentissimus, et ad persuadendum aptissi- - 
mus haberetur, legatus ad Àmalasuntham missus est a [usti- 
niano, ut refert Procopius 1, τ. Gothicorum pag. 170. ; idem 
postea ob legationem bene atque e rep. gestam magistri of- 
ficiorum dignitate auctus est, teste Procopio in l. 2, Gothico- 
rum pag. 244. [5 ipse est, cuius meminit Theodadus in epist. 
ad lustinianum Imp., quae "rta est in 1. 9. Variarum Cas- P, 305 
siodori, ubi vir eloquentissimus dicitur, Missus est quoque 
legatus ad Chosroém, regem Persarum , ut tradit Procopius 
in lib. 4. Gothicorum pag. 333., ubi. Patriciüs appellatur, Eius- 
dem meminit Stephanus "Byzattius i in v. ᾿φἰκόναι. Memoratur 
eliam in epist. encyclica Vigilii Papae ad universam Ecclesi- 
am, et in Synodo quinta. 

Pag. 34. A. [122, 18.] Haec omnia de legatione Decebali 
ad Traianum missa iisdem plane verbis scripta habentur in 
Excerptis legationum ex historia Dionis Cassii, quae a Ful- 
vio Ürsino primum sunt edita, ut necesse sit, Petrum Pa- 
tricium Dionis scrinia compilasse. — Ceterum πελοφόρους Da- 
corum commemorat ctiam Aurelius Victor in Traiano , ubi 


532 HENRICI VALESII NOTAE 


pileatos Dacorum vocat, perinde ac Paulinus in Carmine de 
Niceta, Daciae Episcopo, his versibus: 


Et Getae currunt et uterque Dacus , 
Qui colit terrae medio , vel. ille 
JDivitis multo bove pileatus 

"ccola. ripae. 


Sic enim in Paulino legendum esse monuit me Hadrianus Va- 
lesius frater, non, ut vulgo scribitur, pe/leatus. De his Daco- 
rum et Getarum pileis loquitur etiam Dio Chrysost. in orat. 

V.13671. pag. 628.: ἔνϑα γὰρ ἐνιότε βλέπουσιν ἀνθρώπους, τοὺς 
μέν τινας πίλους ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ἔχοντας, ὡς νῦν τῶν 
Θρᾳκῶν τινες τῶν Γετῶν λεγομένων. 

Pag. 25. C. [126, 1.] Lego: xa£ κατὰ τὴν τοῦ IMmyvogi- 
λου ἀρχήν. Porro haec ante Valeriani Imp. tempora viden- 
tur esse gesta, quod docet caput sequens de Sapore, qui 
contento cursu Persidem repetiisse dicitur: victus scilicet 
Callisto et Odaenatho , ut docet Zonaras. | 

Pag. 26. C. [127, 18.] Lege continue absque ulla distin- 
ctione : οὐδὲ νῦν δύγασϑαι xor ἀξίαν χάριτας δμολογεῖν, ὅτε 
ἐν αἰχμαλωσίᾳ γενόμενοι ctc. Male ὅτε vulgo scribitur a 
linea , quod Cantoclarum fefellit, Antea scribe: 7j ὅπλοις πε- 
Qi» etc, Post hanc legationem Narsaei, regis Persarum, ad 
Galerium Caesarem: sequi debet caput illud, quod legitur pag. 
29. D.: Ὅτε Γαλέριος, wt series historiae satis indicat. 

Pag. 27. B. [129, 2.] τὴν βαστάγην αὐτοῦ μετὰ τῆς Ba- 
σιλικῆς ὑπηρεσίας κατέσχον. Pessime hunc locum vertit Can- 
toclarus, "Verte igitur: Deinde cum belli incertos exitus re- 
putaret. Constantinus , cumque, Liciniani. occultis insidiis iumenta 
sarcinalia et. suppellectilem | regiam cepissent, eum in. conspectum. 
suum, admisit. Bastaga enim id significat, quod dixi. Eius 
mentio fit in Notitia imperii Romani, eratque sub dispositio- 
ne comitis largitionum et rerum privatarum. 

Pag. 27. B. C. [129, 15.] τὸν οἰκεῖον γαμβρόν. So- 
rorium suum Licinium Constantinus γαμβρὸν vocat. Sic The- 
mistius in orat. 16. sub fin. Licinium Constantini γαμβρὸν 
appellat, et auctor vitae Metrophanis in Bibliotheca Photii, 
Eodem modo Scholiastes Lycophronis p. 185. de Aenea dicit : 
γαμβρὸς αὐτῆς τῆς Κασσώνδρας ἐπὲ Κρεούσῃ τῇ ταύτης d- 
δελφῇ. Plura notavit Cuiacius in libro. 6, observ. et Bon- 
garsius in Notis ad lIustinum, 

Pag. 29. C. [154, 15.] ἀντιγραφέα τῆς μνήμης. Verte 
Magistrum memoriae , ut observavi in Notis ad Amm. Marcel- 
linum. Menander in lib. 6. hist. p. 98. ἀντιγραφέας dici ait 
τοὺς βασιλικοὺς διαιτητὰς, id est, proximos sacrarum co- 
gnitionum, 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUs. 5939 
Pag. 29. A. [134, 3.] ὅτε ὃ ZfévaSoc, scribe, ὅτε Ὀδαίΐ- 


γαϑος. Sic enim hoc nomen scribitur apud ΕἸ μέτα in 
epist. 999. et apud Suidam in Ὀδαίναϑος, qui locus descri- 
ptus est ex Damascio in Isidori vita. lta etiam scribitur apud 
Euagrium in fine libri V. Porro hoc fragmentum cum superio- 
re collocandum erat pag. 24. D. aut 25. C. 


EX HISTORIA PRISCI RHETORIS. 


Pag, 55. A.[140, 1.] Ut ordo servetur historiae, P RUN 
da est ante omnia legatio illa Ruae, regis Hunnorum , quae 
pag. 47. A. habetur. Nam Margus et Viminacium post obitum 
Ruae ab Attila captum est, ut docct pag. 59. D. 

Pag. 45. A. [167, ι7 ᾿Αμιλζούροις καὶ ᾿Πιμάροις ete.P. 206 
Harum gentium nomina paulo aliter refert lordanes in Gothi- 
cis: ipsuros, ftimaros, Tuncarsos et Boiscos Hunni rapuere. 

Pag. 48. B. [168, 7.] Post hanc legationem collocanda 
sunt ea, quae habes pag. 55. A.. et sequentibus. 

Pag. 35. B. [143, 3.] "τοὺς κατὰ χοόγον τινὰ τὴν βαρυ- 
τάτην κουφισϑέντας τῆς γῆς ἀποτίμησεν. Hunc locum fusius 
explicavi in. Annotationibus ad hb. 19. Ammiani Marcellini , 
pag. 167. ., ubi de census relevatione affatim dixi. "Graeci xov- 
φισμὸν vocant. Sic Theodoretus in epist, 45. et 47. et vetus 
inscriptio apud Gruterum pag. 1116. : 


“Ἑσπερίης πάσης χϑονὸς ὄβριμον ἰϑυντῆρα, 
Ἰηάρκελ, λον ó ϑρασὺς μάρψε μόρος ταμίην" 
Ἑλλάδος ἀγλαὸν ἔρνος, ὃς εὐδοκίῃ Κυκλάδων γῆς 

Κουφίζων πόλιας ϑῆχεν ἐλαφροτέρας. 


Ceterum haec relevatio aut principum beneficio concedebatur ,. 
aut iudicum sententia, ut ait Priscus. udices autem intelligo. 
peraequatores aut censitores, qui ad inspiciendos ac relevandos 
provincialium census a principe mittebantur. 

Pag. 55. B. [145, 6.] ἐν τῇ γερουσίᾳ ἄνω γεγραμμένοι. 
Videtur scribendum esse ἀγαγεγραμμέγοι. "Omnes enim sena- 
tores aurum conferre cogebantur, tam nuper allecti, quam ii, 
qui pridem in Senatum adscripti "fuerant. Conferre antem co- 
gebantur Senatores certum auri pondus in praemium suae di- 
gnitatis. Sic enim vertenda sunt haec verba, ὑπὲρ σφῶν αὐ- 
τῶν ἀξίας. non ut Cantoclarus vertit, ultra ox Jacultates 
ferre pere 

Pag. 55. A. [146, 9.7 Lege παντὲ ὑπήκουον. ὁ ἐπιτάγματι. 

Pag. 35. B d ((6, 19.] Post haec verba, xat στρατηγοὺς 
χειροτογνοῦγτες, p. 37. D., videtur collocanda. legatio "e ὅτε 


P,205 


534 . HENRICI VALESII NOTAE 


Θεόδωρος ἔπεμπε Σηνάτορα, pag. 48. B., nisi potius ante Cher- 
ronense proelium locanda sit, quod verum puto, ^ 
Pag. 57. D. [147, 21.] De Chrysaphio, τῷ βασιλέως ὕπα- 
σπιστῇ, verte, Chrysaphium Imperatoris spatharium. δὶς 
enim appellat Auctor Alexandrini Chronici. τ 
Pag. 58. D. [15o, 1.] καὲ στρατιωτῶν τῶν ἀμφὲ τὴν Ba- 
σιλείαν φυλακὴν ὑπ᾽ αὐτὸν ταττομένων. Hunc locum uberius 
explicavi in Annotationibus ad lib. 26. Marcellini pag. 317., 
ubi de magistri officiorum dignitate abunde dixi. His autem 
postremis verbis Priscus intelligit scholas Palatii, quae erant 
sub dispositione magistri officiorum. Ceterum post haec sequi 


omnino debent ea, quae habes p. 48., quod quidem verba ipsa 


bis utrobique repetita satis superque demonstrant, 

Pag. 48.D. [170, 2.] Lege ἀπέσταλκέν oi. 

Pag. 51. D. [175, 14.] Scribe: κομίσαιτο διανεμηϑησόμε- 
vor ταττομιίένοις ἀνδράσι. προδεδομιένος δὲ ἐληλύϑει, id est, 
verum infelix Bigila proditus fuerat. 

Pag. 55. Β. [178, 17.] Lege: πρὸς βορὰν οἰωνοῖς ἐδεδώ- 
κεὶ ἂν, εἰ μή γε τῷ τῆς πρεσβείας ϑεσμῷ λυμαίνεσθαι ἐδόκει. 
Simile mendum in Menandri Protectoris historia notavi, 9ὲ0- 
HQ ,pro ϑεσμῷ. τ᾿ 

Pag. δή. Ἀ.{1τ8ο, 5.] Lege : οἷα δὴ ἀμέτοχος cv. Ibid. b, 
item scribe Ἐδέχωνος δὲ πάντως etc. 

Pag. 54. D. [181, 15.] ᾿“κατιζίρων é9voc. Lege A4xosti- 
go». Infra Κατζίρων scribitur truncate. At p. 59. et Go. di- 


cuntur Z4xerígot. Sed lordanes in kistor, Goth. Acatziros. 


nominat, Sic enim habent MSS. Palatini, quos Gruterus in- 
spexit. Gens est Scythica, teste Prisco. 


, Pag. 57. B. [186, ».] Σιλβανὸν ἀρμίου τραπέζης xarà 


Pouxzv προεστῶτα. "Videtur scribendum — esse ἀργυρίου zga- 
πέζης. Sic mensam argentariam vocat: erat enim hic Silva- 
nus argentarius, lta Euagr. in lib. 5. cap. το. de Magno quo- 
dam, πρώην μὲν ἀργυρᾶς τραπέζης προϊσταμένω. 

Pag. 57.D. [187 , 8.]. Scribe: οὐ γὰρ ἐχδώσειν. ltem 
lege: σφᾶς ὃ βάρβαρος ἀγαμείναντες, ibid. eod. Item scribe: 
yu. καὶ ἀποχρινόμενος, ibid. eod. 

Pag. 59. A. [189, 13.] Lege: κατεσκηνώσαμεν, ὧς ἢ etc. 
Scribe: γνοίη οἷ βούλεται αὐτῷ, ibid. B. ltem lege: ζηλοῦ- 
ot» ἢ τὴν Ovyvo» , ibid. eod. 


Pag. 61. A. [193, 6.] τῶν παραστάντων τοῖς δικασταῖς. 


Apparitores Magistratuum intelligit, qui sententias iudicum exse- 
cutioni mandabant, Quos etiam sportulas a litigantibus acce- 
pisse testatur Priscus, Proinde haec, quae sequuntur verba, 
κακείγῶν δίγαι τοὺς πρόγοιαν ποιησομιένους, interpretanda sunt 


de iisdem apparitoribus seu officialibus, hoc modo, et ex. 


eorum. Rumero, qui prospiciant etc. 


a ema LN 


à IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 535 


Pag. 61. B. [193, 22.] ἀνατιϑέντες ἀδικίᾳ σφετέρᾳ. 
Scribe ἀνατιϑέντων, more Attico, pro ἀνατιϑέτωσαν. 

Pag. 61. C. [194, 7-] Scribe x«? οὐχ ὡς τῇ αὑτοῦ etc. 

Pag. 62. B. [195, 17.] ᾧ x«i πότε βούλεται διαλέγεσϑαι. 
Scribe oi χαὲ πότε, quod. idem valet ac ποῖ. Sie supra pag. 
50. B. Priscus dixit: ὅπως γνοίη, οἷ βούλεται αὐτῷ, καὶ ὅ- 
πύτε ἐς λύγους ἐλϑεῖν. 

Pag. 66. B. [503, τι. καϑάπερ da) τῶν γαμούντων 
Ὕλληνες etc. 'Pori geniales tum apud Graecos, tum apud 
Latinos velis ac preciosis vestibus ornabantur. Erant quoque 
gradus eburnei, quibus ascendebatur in torum , Lucanus. lib, 
2. de lecto geniali : 

— gradibusque. acclivis eburnis 

(Stat torus, et picto vestes discriminat auro. 

Claudianus quoque inl. 2. de raptu: 
— alii praetexere ramis 

Limina, et in. thalamis cultas extollere vestes. 

Vide Theophylactum in lib. 1., ubi thalamum Mauricii Au- 
gusti describit. Graeci παστάδας vocant huiusmodi geniales 
lectos; ϑάλαμιοι vero apud eos sunt cubicula, in quibus col- 
locati sunt hi lecti. — Sic Basilius in l. 2. de Thecla cap. 5. 
et in l. r. cap. 12. 

Pag.66. D. [204, 8.] Lege meo periculo χατὰ zzv τῶν 
ϑακῶν τάξιν, non Θρᾳχῶν , ut est in editione vulgata, quae 
Interpretem fefellit. Infra τῶν ϑρόγων dicit. Paulo post 
scribendum videtur τῶν τῇ μαγίδε ἰδίᾳ ἐπιτιϑεμένων. Men- 
sae enim ternis aut quaternis singulae erant appositae, ita 
ut quisque in sedili suo residens, de impositis mensae fer- 
culis commode sumere posset. 

Pag. 67. €. [205, 21.] Ζέρκων ὃ Ἰϊαυρούσιος, De hoc 
Zercone Mauro vide omnino Suidam, qui totam huius Zerco- 
nis vitam refert ex Prisci Rhetoris historia , ut satis constat. 

Pag. 68. D. [207, 17.] παρὰ ἀδαμειτῶν. Leve mendum 
totam sententiam corrupit, quod facillimum erat sola disiun- 
ctione litterarum . emendare. Scribe igitur: παρὰ Louer 
τῶν αὐτῆς πραγμάτων τὴν ἐπιτροπὴν ἔχοντι, id est, znte- 
rim Rhecan, uxor Zttilae, nos αὐ coenam invitavit ἐπ aedibus 
"Adami, procuratoris ipsius. 


Pag.69. B. [208, 17.] τὸν δὲ ΣΣατοονίλον ἀνῃρήκει "A95v&c V. 137 


ἡ καὶ Εὐδοκία. Scribe ᾿ϑηναὶς. Sie enim vocata est Eu- 
docia, Theodosii lunioris uxor, teste Cedreno et Zonara. Pro 
Saturnilo quoque Saturninum scribi mallem. Fuit enim Sa- 
turninus Comes Domesticorum , qui Severum Presbyterum 
et loannem Diaconum, quos Eudocia Augusta urbe Constan- 
tinopoli Hierosolymam secum abduxerat, missus ab Impera- 
tore "Theodosio occidit. Quod indigne ferens Eudocia mulie- 


536 HENRICI VALESII NOTAE 


bri furore percita, Saturninum protinus obtruncari iussit an- 
no Natalis Dominici 444., Theodosio 18. et Albino Coss. ut 
scribit Marcellinus in Chronico. Cedrenus supra dictos Cle- 
ricos adulterii suspicione contactos fuisse prodit. 

Pag. 69. B. [208, 20.] Ζήνων ὑπατικὸς ἀνήρ. Flavius 
Zeno (sie enim vocatur in Actis Concilii. Chalcedonensis) 
Consul fuit anno Natalis Dominici (48. Huius viri potentiam 
satis superque declarant ea: quae subiicit Priscus |eum scili- 
cet Imperatoris voluntati unum restitisse, cum magnas lsau- 
rorum copias circa se haberet ad urbis CP. custodiam: et 
quae p. 72. D. Priscus commemorat, sopitis omnibus eum 
Attila dissensionibus, unicum 'Theodosio Imp. metum super- 
fuisse, ne forte Zeno tyrannidem invaderet. Hic postea 
Marciani Augusti temporibus interiit suspectus rerum novarum. 
Sic enim lordanes de successione regnorum scribit de Marci- 
ano: Obitumque εἶα, et Zenonis Isauri interitum , ante- 
quam. moreretur , felix comperit. Damascius in Isidori vita 
scribit, hune Zenonem idolorum cultum restituere, et Christi- 
anorum religionem abolere voluisse, sed violenta morte fuisse 
praepeditum. Nam ex equo lapsus, crure confracto, non mul- 
to post exspiravit. ἘΠῚ Damascius quidem eum magnum Ori- 


P. aoSentalis militiae Magistrum appellat, ὅ μέγας τῆς $e στρατη- 


λάτης. Sunt ad hunc Zenonem Magistrum militum et Con- 
sulem duae Theodoreti epistolae, quibus illum nondum sacro 
baptismate initiatum fuisse testatur. Ceterum ex hoc Prisci 
loco manifeste sequitur, hanc Maximini ad Attilam legationem, 
quae hic luculente describitur , contigisse Zenone et Posthu- 
miano Coss., sub exitum anni, quod confirmare etiam videtur 
Marcellinus in Chronico. Certe Priscus p. 7o. C. de Areo- 
bindo tanquam adhuc vivente loquitur , qui sequenti Consu- 
latu obiit, teste eodem Marcellino. 

Pag. 71. C. [212, 20.] Post haee verba , ἐς τὴν Ko»- 
σταντίγου, collocari debent ea, quae habes pag. 59. A.: ὅτι 
φωραϑέντα., ut satis manifestum est. : 

Legas: ἐδήχθη rs ὃ Θεόδωρος τὸν 9vuóv, 39. C. et 
post haec sequi debent, ὅτε ὑπ᾽ ἀμφοτέρων, quae leguntur 
71. C., ut luce ipsa clarius est, 

Pag. 71.C.[215, 2.] |MvazóXiov τῶν ὠμφὲ βασιλέα ἄρχον- 
τα τελῶν. Male Cantoclarus vertit, regiorum tributorum prae- 

J'ectum. — Ego Magistrum | militum | praesentalem | interpretor. 
Fuerat hic Anatolius antea Magister militum Orientis, ut 
testatur "Theodoretus in epist. 45. et Marcellinus in Chronico. 
Quo revocato ut praesentale Magisterium acciperet , Zeno Isau- 
rus in eius locum subrogatus est, ut indicat Priscus p. 69. D. 

Pag. 71. D. [213, 6.] o£ δὴ τὰς ἀρχὰς ἀναβεβήκασι nacac. 
Haec verba perperam vertit Interpres, qui notionem verbi 


nca sim! 


———-— — e—H—— EET 


prm 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 597 


εἰναβαίγειν minime intellexit. Verte igitur: JVomum vero ex 
Magistro officiorum , utrumque Patricium, quae dignitas  cete- 
ris omnibus antecellit. Eodem sensu Priscus p. 49. D. dixit: 
᾿Εδέχωνα δὲ ἀναβεβηκέναι τὸν Ὀρέστην πολὺ, id est, Ede- 
conem multum Oresti antecellere. 

Pag.751.D. [213, 9.] ὅτεγὰρ μάλιστα προσῆν αὐτῷ. "To- 
tum hunc locum, «ui ab Interprete male acceptus est, ita 
verte : JMissus vero est cum  Znatolio INomus , non solum ob 
dignitatis amplitudinem , sed etiam. quia amicus erat Chrysa- 
phio, et barbarum muneribus capturus sperabatur. Erat enim 
oppido liberalis, nec pecuniae parcebat, ut negotium, quod se- 
mel susceperat, ad. effectum. perduceret. ( 

Pag.72.B. [214,9.] Lege: σὺν τοῖς msg. ἐς τὴν Σχυϑι- 
κὴν διαβὰς, ut Cantoclarus legisse videtur. 

Pag.72. D. [215, 2.] τυραννίδι ἐπιϑήσεται. Post haec 
verba sequi: debet legatio Attilae ad Mareianum Imp., qui 'Ehe- 
odosio successerat, quae refertur pag.39. D. ; 

Pag. 4o. C. [155, 7.] ἀγείρων πλῆϑος. Post haec sequi 
debent ea, quae habes p. 72. D. : ὅτε τοῦ ᾿Αττήλα , ubi sermo 
fit de Apollonio, Rufi illius, cui Zeno Saturnini filiam dede- 
rat, fratre, Magistro militum, ad Attilam legato. Hic videtur 
esse Apollonius, qui postea Consul fuit cum Magno. Sunt ad 
illum aliquot Theodoreti epistolae, qui etiam Rufi Comitis me- 
minit in epist, 79. 

"Post illa verba, ἄπρακτος ἐπανήει., 73. B. , collocanda 
sunt ea, quae leguntur 4o. C. : ὅτε ὃ ᾿άττήλας et sequentia. 

Pag. 4o. D. [155, 16.]] ὅτε Βλέμμυες καὶ Νουβάδες. De 
Nubis et Blemmyis sub Marciano devictis testatur lordanes in 
lib. de success. regn.: Cum Parthis et FI'andalis omnia infe- 
stantibus pacem instituit ,, Attilae minas. compescuit, Nubades 
DBlemmyasque Aethiopia prolapsos per Florum, Alexandrinae 
urbis procuratorem, sedavit ac. pepulit a sedibus Rom. Erat 
hic Florus non solum Procurator sive Augustalis , sed etiam 
Comes rei militaris per Aegyptum, ut ex Prisco docet Eua- 
grius in lib. 2. cap. 5. Hi a Procopio Νοβᾶται dicuntur , a 
Stephano Νοῦβαι et Νουβάδες. Sic enim scribendum est, 
non autem Νουμίδες. : 

Pag. 41. A. [154, 12.] ἐν τῷ Φίλαις ἱερῷ. Scribe ἐν τῷ 
ἐν Φίλαις ἱερῷ. Philae insula est et oppidum in finibus Ae- 
gypti, cirea Elephantinem, ubi maximum erat Osiridis tem- 
plum. per quod Aegyptii iurare consueverant, μὰ τὸν ἐν Φί- 
Aatc Ὄσιριν, teste Scholiaste Lycophronis p. 45., in quo male 
Φήλαις legitur: de Isi Philis culta loquitur etiam Marinus in 
vita Procli. Procopius in lib. r. Pers. p 53.ait, Nubas et Blem- 
myas Isim atque Osirim colere; adde et Servium in lib. 6. 
Aeneidos, ex Seneca in libro de sacris et ritibus Aegyptiorum. 


4 


538 HENRICI VALESII NOTAE 


Sed notandum est quod ait Procopius in lib. iam citato, Dio- 


P.2o9cletianum scilicet, cum iuxta Elephantinem insulam in Nilo 


reperisset, castro ibi exstructo, aras Romanis ac barbaris com- 
munes statuisse, ac sacerdotes ex utraque gente ordinasse, ut 
sacrorum communione amicitia coalesceret, unde et locum 
Philas vocavit. In quo fallitur Procopius. Philae enim lon- 
ge aute Diocletiani imperium dicebantur, ut constat ex Stra- 
bone et Piolemaeo. 


Pag. 41. B. [154,25] χώραν κατέδραμον. Post haec sequi 


dcbet legatio Martiani ad Gensericum , quaelegitur pag. 73. B. 


Pag. 74. A. [217, 21.] Post illa verba “αζοὺς καταφεύ- 
γοντὰς adscribenda sunt quae leguntur pag. 41. B.: ὅτε l'o- 
βάξης, idque eadem serie, ut manifestum est. 

Pag. 41. C. [155,7.] Lege continue absque ulla distin- 
ctione: τὸν πόλεμον, Εὐφήμιος εἰσηγήσατο, id est, wt autem 
alter tantum, aut. Gobazes, aut eius filius, apud Colchos regna- 


ret. Euphemius, Magister Officiorum, consilium dederat, qui et. 


prudent et eloquentia. praestans. cuncta. administrabat. — 4c 
multorum praeclare factorum, et. consultorum. auctor. IMarciano 


"Augusto fuit, qui et. Priscum, huius historiae scriptorem, asses- — 


sorem, sibi adiunxit. "Vide quae notavi ad Amm. Marcellinum 
lib. 28. p. 353., ubi assessores Magistrataum χοιψωγνοὺς dictos 
esse a Graecis observavi. Sic Greg. Nazianzenus in epist. 48. 
ad Asterium , et in epist. 175. ad Olympium. 

Pag. 42. A. [156, 12.] xa τὰ ὕδατα. Post haec verba 
scribe quae leguntur pag. 74 B.: ὅτε 0 Γεζέριχος usque 
ad vocem συγγένειαν," deinde recurre ad pag. 42. A. : ὅτε oi 
ἑσπέριοι etc. j j 

Pag. 74. B. [218, 10.] Sic interpunge: παρελέσϑαι αὐτὸν 
τῆς δυνάμεως ἐθελήσαντα, τοὺς etc. ; mox lege: ἀφικέσθαι 
δὲ παρ᾽ αὐτόν. εὐλαβηϑεὶς δὲ τὴν ἐπιβουλὴν etc. ὕπενύ- 
0770€. "lotum autem hunc locum pessime vertit Interpres , 
cuius versio ex his, quae dixi, facile emendari potest. 

Pag. (2. B. [156,17.] Νεγιδίου. Scribendum est «Δ γεδέ- 
ov, ut iamdudum alii monuerunt. De quo vide libros re- 
rum Francicarum Hadriani Valesii. 

Pag. (2. C. [157, 12.] Lege: δύο δι’ ἔτους éx&orov. 

Pag. 43. B. [159, 5.] τῶν Merov, xai τῶν ἐν τῇ Pouot- 
ὧν yz. Scribe absque coniunctiva particula τῶν άγων τῶν 
ἐν τῇ etc. — Intelligit enim Magos, qui in Cappadocia degebant, 
per totam provinciam sparsi, Erant autem Magorum Persico- 
rum coloni, de quibus multa scribit Basilius Magnus in epi-. 
stola 325. ad Epiphanium, a quo consultus de illis fuerat. 

Pag. 45. D. [160,3.] Κωνσταντῖνος. Scribendum est K«w»- 


στάντιος, ut legitur in p. 74. D., ubi haec iisdem verbis re- - 


petita habentur. Sed illic male τρίτον μὲν τὴν ὕπατον λῶ- 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 990 


βὼν ἀρχὴν, quae ex hac pagina sunt emendanda. Ad hune, 
Constantium Praefectum Praetorio sunt epistolae Theodoreti 
Episcopi a facobo Sirmondo editae. I τς 

Post haec verba, πατρικιότητος τυχὼν, p. 49. D., continu- 
anda sunt ea, quae habes p.74. D.: καὶ Τατιανὸς μὲν etc. 
Hic Tatianus Patricius Occidentalis imp. paulo post Consul fuit. 

Post finem huius legationis, p. 76. A., scribe ea, quae edi- 
ta sunt p.43. D.: ὅτι μετὰ τὸν ἐμπρησμὸν. Quod quidem 
incendium contigit Basilisco et Hermenerico Coss., anno 464. 
Natalis Dominici , ut scribit Marcellinus in Chronico. Huius 
incendii meminit etiam Candidus Isaurus in libro 1. historiae, 
atque in eo multa ab Aspare utiliter esse ordinata commemo-. 
rat. Vide Zonaram. 

Scribendum videtur: ὑπὸ τῶν νέων τῶν Ρωμαίων zaga- V. 138 
σπονδούμεγνον. p. 76. A. Ceterum post haec verba locanda 
sunt illa, quae habentur pag. 44. A. : ὅτε Σκύϑαι καὶ Γότϑοι, 
et sic deinceps usque ad finem. : 

Pag. 44. C. [161, 11.] Lege ἀπαγόντων αὐτὸν πολέμων. 
Item, zai οὐ συγχωρούντων. Paulo post lege continua serie 
ἐπυνθάνετο ὅδιτι βουλόμενοι etc., vel simpl. ví βουλόμεγοι- 

Pag. 44. D. [162,6.] 9 ᾿᾿θρνιγίσκλου. Scribendum puto, 
"“νάγαστος ὃ "“ρνιγίσκλου. Hic enim Anagastus Comes ripam 
Istri tuebatur. De quo plura mox Priscus memorat. Hic 
etiam Dengesic, regem Hunnorum, tandem devicit, caputque 
eius Byzantium misit Zenone et Marciano Coss., ut est in Chron. 
Alexand. et Marcellini Chron. De hoc Anagasto Suidas in $zro- P. 210 
στάς. Arnegiscli meminit Marcellinus in Chronico in rebus 
Theodosii Iunioris, et Iordanes. de successione regnorum. 

Hoc igitur ordine haec Prisci Rhetoris fragmenta locanda 
sunt, scriptoris valde boni et utilis. Cuius elogium apud Sui- 
dam sic legi debet: ἔγραψεν ἱστορίαν Βυζαντικὴν, xat τὰ 
κατὰ ᾿Δττήλαν etc. Stephanus Byzantius in voce Σάλωγῳ 
laudat librum 6. huius historiae. Euagrius quoque in libro 2. 
hist. Eccl. cap. 1. et5. Prisci Rhetoris historiam commemorat. 
Sed in cap. r. corruptum est eius nomen :: Πατρίσκος enim. 
exaratur pro Πρίσχος ; in 5. vero cap., ubi seditio Alexandrino- 
rum describitur post abdicationem Dioscori, scribendum puto z 
ἱστορεῖ γοῦν Πρίσχος ὃ Ῥήτωρ, φϑῆναι τηνικαῦτα ἐς τὴν adie- ἡ 
ξάνδοου ἐκ τῆς τῶν Θηβαίων ἐπαρχίας etc. 


EX MALCHI HISTORIA. 


Pag.91. C. [251, 1.] Hinc inchoandam esse historiam Mal- 
chi, et series ipsa temporum docet, et Photius in Bibliotheca : 


540 HENRICI VALESII NOTAE 


qui Malchum a 17. Leonis Àug. anno historiam ordiri testatur. Ipi- 
tur recte ab hoe fragmento incipiemus: Ὅτι ἐν τῷ ἑπταχαιδεχά- 
τῷ ἔτει. Prisci ergo Rhetoris historiam continuaverat Malchus. 

Pag. 92. A. [252, 17.] Lege: τῶν ἐπὶ Πετραίαν ὑπὸ “Ῥω- 
μαίοις ὄντων Σαρακηνῶν. A 

Pag. 92. B. [233, 5.] πόῤῥωθεν ovri. Optime Cantocla- 
rus vertit e Zongimquo. — Sic enim loquitur Tacitus in lib. 1. 
historiae: JMaiestate salva, cui maior e longinquo reverentia, 
Sed et Nero reprehensus est a multis, quod Tiridati Persae 
interna. imperii Romani nudavisset. 

Pag. 92. €. [333, 6.] Scribendum videtur : καὶ γὰρ δὴ πολ- 
λοῦ κρεῖττον etc. 

Pag. 95. C. [553, 13.] καθέδραν αὐτῷ τὴν πρῶτοπα-ὄ 
τριχίων.  Cantoclarus quidem legisse videtur τῶν πατρικί- 
cov. Sed vulgata lectio tolerari potest: nam πρωτοπατρίπιος. 
erat primus Patriciorum, .is videlicet, qui ante alios ommes 
Patriciatus dignitatem ab Imperatore acceperat. 816. Aspar 
primus Patriciorum dicitur in Chronico Marcellini, Leone IV, 
et Probiano Coss. 

Pag. 93. B. [255, 8.7 εἰς τὴν ἑτέραν γῆν. Haec verba 
iransposita esse videntur, et inferiore linea collocanda hoc 
modo: xe? μηδένας ἐξ αὐτῶν ἀποστῆναι ϑέλοντας εἰς τὴν 
σφετέραν γῆν τὸν βασιλέα δέχεσθαι. "Totus autem locus sic 
vertendus est:  Z'heodoricum Magistrum equitum et peditum. 
praesentis militiae constitui, quae dignitas maxima — habetur, 


solumque Gothorum regem esse : neque quemquam eorum, qui. 


a Gothis transfugere vellent , ab Imperatore in regionem suam 
admitti. 'Vheodoricum porro Triari filium hic intelligo, qui 
sedes in Tbracia habebat, ut refertur pag.8o. A. et 88. D. 

Pag. 93. D. [236,5.] Lege: τῶν τε γεγενημένων συνησϑησό-. 
μενοι τῷ Ζήνωνι. ut Cantoclarus legissd videtur. Paulo post 
legendum , χατιόντα προσδέχεσϑαι, et locus sic vertendus : 
Imperatore enim superstite, reliquum. esse, ut eum |. redeuntem 
excipiánt. Nepotem Augustum intelligit, qui a Romanis expul- 
sus fuerat. Hunc Leo copulata ei nepte sua per Domitianum, 
clientem suum, in urbe Ravenna Caesarem ordinaverat, ut 
refert lordanes in lib.de successione regnorum. | Ex quo intel- 
ligitur, quod ait Malchus, Nepotis uxorem Verinae cognatione 
iunctam fuisse. : 

Pag. 94. B. [257, 1.] καὶ τόν τε κοινὸν τῆς τύχης. Lege 
καὶ τὸ κοιγὸν τῆς τύχης. 

Ῥαρ.οἕ. D. [257, 16.] Lege absque ulla distinctione : ἑκα- 
γὸν εἶναι συντάξεις τε xai μισϑὸν ἐπαρκέσαι προχείρως. 

Pag. 94. D. [257, 21.] στρατιώτας κελεύσας ; melius 
legetur καλέσας. 

Pag.94.D. [238, 41 ἅμα τῷ “Φρματίῳ. dem marrat 


20. xiu nen 2E 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 541 


'Suidas in vocez49urtog. | Hic est Armatius Magister militum, 
qui Basiliscum Augustum prodidit, de quo multa habet Suidas 
in v. ἱ“ρμάτιος εἰ Candid. inlib. 5. hist., qui Armatium cum 
Basilisci Tyranni uxore stupri consuetudinem habuisse scribit : 
eoque ad maximam. potentiam pervenisse, adeo ut filium 
suum Dasiliscum Caesarem videret, ipse belli contra Zenonem 
administrationem solus habuerit. Ad quem, ab. Hillo solli- P. 21: 
citatus, tandem . defecit. Ceterum ex hoc Malchi fragmento 
colligitur, Theodoricum, Triarii filium, a Basilisci partibus 
stetisse. Quod confirmat etiam Suidas in L4gu«roc. 

Pag. 95. B. [239, 5-] 9 Ζήνων ἐβούλετο. Post haec ver- 
ba collocanda sunt ea, quae habes pag. 78. A. 

Pag. 58. B. [245, 7-] xai αὐτὸν. Ioannem intelligit Prae- 
fectum  Praetorio Illyrici. Erat autem "Thessalonica sedes 
Praefectorum Praet. et Metropolis totius Illyrici. 

Pag. 78. B. [245, 12.] x«i oi ἐν ταῖς ἀξίαις. — Verte et 
honorati. "Vide quae notavimus ad lib. 14. Amm. Marcellini, 
pag. 14.5 sic et infra pag. 64. 

Pag. 79. B. [246, 9.] ὡς οὐκ ἴδεις, lego &0ztc , id est: 
quod facere non debueras. SHERSUER à eor. 

Pag. 8o. B. [248, 5.] 9 δὲ τὸν Βαλαμήρου. Lege ὁ δὲ 
Βαλαμήρου. 

Pag.8o.B. C. [248, το. Γηρήνης τε μάλιστα ὄντος oizsi- 
οτάτου. Scribe meo periculo Βηρήγης. Haec erat socrus 
Zenonis Augusti, soror Dasilisci , mulier supra muliebrem 
modum ambitiosa et cupida dominandi. 

Pag.80o.D. [249, 3.]. εὖ ἔτι ἄπεστιν, scribe ἕως gr. 

Pag. 81. B. [249, 16.] καλοῦντα πρὸς τοὺς Ἡρακλειώτας. 
Hic locus prava interpunctione corruptus Interpretem in erro- 
rem induxit. Sic autem distinguendus est: χαλοῦντα, πρὸς 
τοὺς Ἡῤαχλειώτας, ἐχλιπόντας μὲν τὴν πόλιν etc., πέμψας 
ἀπήτει σῖτον. Heracleam Sinticam intelligit. 

Pag.81. C. [250, 11.] οἱ δὲ κατὰ πολὺ ἐρημίαν. | Scribe 
xarà πολλὴν ἠρεμίαν προϊόντες. 

Ῥαρ.85. A. B. [251 , 11.] xe? στρατηγὸν ἀποφαίΐγουσι. 
Ex hoc loco discere possumus, quo anno "lheodoricus Vala- 
mer Epidamnum occupavit, et quo cuncta haec acta sunt 
quae narrantur a Malcho. Nam Sabinianus Magister militum 
creatus est consulatu tertio Zenonis Augusti, ut scribit Mar- 
cellinus in Chronico , qui eum priscis illis exercituum du- 
ctoribus comparabilem fuisse dicit. 

Pag. 82. B. [251, 16.] μετὰ τοῦ στρατηγοῦ ὃ Εὐούλφου. 
Scribe: μετὰ τοῦ στρατηγοῦ "OrvovAgov, ut legitur in Bi- 
bliotheca Photii. Hic Onulphus ex infimae sortis barbaro 
primum Comes, deinde Magister militum Illyrici ab Armato 
factus fuerat. Idem postea per summam perfidiam Armatum, 


54a HENRICI VALESII NOTAE 


a quo tantis beneficiis auctus fuerat, manu. sua occidit, üt ex 
Malcho tradit Suidas in v. “Αρμάτιος. Erat autem Onulphus 
patr ia Thuringus, ut docet fragmentum Malchi apud Suidam : 
ὃ δὲ Ὀνοῦλφος ἔφυ ἐξ ἐϑγῶν κατὰ πατέρα μὲν Θουρίγγων, 
τῶν δὲ Σκίρων κατὰ τὴν μητέρα. 

Ραβ. 85. C. [551,35.} λέγοντες οὖν αὐτὸν. Scribendum 
est ἄγοντες. Quod etiam Cantoclarus monuit. 

Pag. 82. D. [232, 1ro.] περιμεῖναι ἐν Καμπίᾳ. . Scribe àv 
Σχαμπίᾳ. Urbs est Epiri non longea Lychnido. Scampis 
dicitur in ltinerario Antonini, apud  Godnantid Porphyro- 
gennetam in lib. 3. de 'Thematibus Scampa. Scampina civitas 
appellatur in exemplari suggestionis Germani et loannis Epi- 
scoporum ad Hormisdam Papam. In Itinerario Burdigalensi 
Mausio Scampis dicitur, et 52. millibus passuum distare dici- 
tur a civitate Lychnido. Sic enim scribendum est, non ut est 
in vulgatis editionibus Cedo. Pari modo corruptum est huius 
civitatis vocabulum apud Constantinum in loco supra jen n | 
"Airnwóoc enim perperam scribitur pro té yvidoc. 3 

Pag.83. C. [255, 21.] Κλαύδιον τὸν τοῦ Γοτϑικοῦ τα- | 
μίαν. Werte procuratorem. stipendii Gothici. Erat haec di- 
gnitas sub Comite largitionum , ut videtur. 

Pag. 83. C. [254, 5.] σὺν ἱππεῦσί τε ἰώνων. Scribendum 
est ἰὼν, et totus locus ita vertendus: Ub cum equitatu et 
curribus, et reliquo apparatu (utmos est) iter faciens, irruenti- 
bus in me hostibus, parum abfuit, quin cum meis funditus interirem. 

Pag. 83.D. [254. 12.] Lege: μηδέποτε πρὸς αὐτὸν ἄλλως 
πῶς ἢ πρὸς πατέρα. Nihil certius. Et paulo post scribe: ἐν 
πρεσβείας ἐλπίδι καταλαβὼν τὰ “Ῥωμαίων. 

Pag. 84. Ὁ. [256,8.] περὲ τούτων πείϑεσϑαι, scribendum : 
puto πυϑέσϑαι. Et mox lege xat αὐτὸς ἐπιμενεῖν. : 

Pag. 85. A. [256, 14.] κατιάσειν ἀπὸ τῆς Κανδαμείας. 
Lege Κανδαβίας. Mons est in Illyrico, in via Egnatia, quae. 
ab Epidamno incipit, unde Gothi veniebant. "Vide Strabonem 
lib. 7. Montes Candaviae vocat Plinius lib. 5. ab Epidamno 

P. 21279. millibus passuum distantes, et Ptolemaeus Haliacmonem 
fluvium ἀπὸ τῶν Κανδαουίων ὀρέων oriri scribit. Sic enim 
lego, non xeraAovicv. 

V. 139 Pag. 86. C. [259, 12.] ἐχπέμπει Πελάγιον. Hic est 
Pelagius Patricius, quem Zeno interfici iussit, eo quod scelera 
ipsius summa cum libertate reprehenderet. 'pe laudibus eius 
multa referuntur a Cedreno et Zonara et in Chronico Alexandrino. 
Occisus est Faustino et Longino Coss., ut refert Marcellinus. 

Pag. 86. D. [260, 4.] ὃ uà» Θευδέριχος οὕτως ἀπεχώρησε. 
Contigit id Placido solo Consule, quemadmodum testatur Mar- 
cellinus in Chronico:  Z'heodoricus, JTriarii filius, rez Gotho- 
rum, adscitis suis usque ad'Znaplum quarto urbis milliario ad- 


NER UE RE ENS 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 543 


venit : nulli tamen Romanorum noxius, continuo reversus est. 
Venerat autem Theodoricus usque ad Anaplum, audita seditione 
Marciani, ratus oblatam sibi esse opportunitatem urbis inva- 
dendae. Et causam quidem adventus sui prae se ferebat, ut 
Zenoni opem ferret, sed revera, ut Constantinopolim prae- 
daretur, advenerat, ut Malchus in hoc loco docet. Porro 
hanc seditionem Marciani et Procopii, qui Anthemii Augusti 
filii erant, luculente describit Candidus lIsaurus in Bibl. Pho- 
tii, et Euagrius in lib. 5. 

Pag. 87. B. [260, 16.] Zevzgor. Huius legationis Severi 
Patricii ad Genserichum, regem Wandalorum, meminit etiam 
Victor Uticensis in lib. r. de persceutione Wandalorum, sub fin. 

Pag. 87. D. [262, 1.] Ἡρακλείου τοῦ στρατηγοῦ. ^ Huius 
Heraclii Magistri militum. elogium exstat apud Suidam in v. 
"Hoexietog , ex historia Malchi proeul dubio descriptum. 
Eiusdem Heraclii meminit etiam Priscus p. 46. C. 

Εἰς αὐτὸν ἐτηρεῖτο, 88. B. Post haec verba locanda sunt 
ea, quae habes 95. C.: ὅτι τῷ αὐτῷ ἔτει. 

Ῥαρ.65. C. [239, 7.] ᾿Αλέξανδρος ἦγεν ó τῆς ᾿«λυαρίου 
γυναιχὸς ἐπίτροπος. Scribe meo periculo ὃ τῆς Ὀλυβρίου. 
Haec Placidia Nobilissima dicebatur. Hane Gensericus roga- 
tu Leonis ÀÁugusti una cum .Eudoxia matre, Valentiniani Pla- 
cidi vidua, Constantinopolim remiserat , ut scribit Procopius 
in lib. τ. Wandalicorum , et Priscus in fine historiae. De 
Alexandro autem Procuratore Placidiae loquitur Victor Uti- 
censis in lib.2. de persecutione Wandalorum, qui hanc histo- 
riam valde illustrat. 

Pag. 95. D. [239, 17.] Lege τὰς σπονδὰς ὀμπεδώσειν- : 
Et paulo post scribo : ἦν δὲ τοῦτο πρόσχημα εὐπρεπὲς, et 
locum sic interpretor : Εἰ haec quidem in speciem dicebantur. 
Nam revera omnem belli suspicionem JY'andali Jormidabant. 

Pag.96. À. [240, 5.] ἢ ὡς ἀν ἄλλοις βουλεύσαιντο. Scri- 
be ἄλλοι. | Sensum horum | verborum non est assecutus In- 
terpres. Hoc enim sibi vult Malchus, Gensericum regem clas- 
sem semper ad omnes casus paratam habuisse, adeo ut cele- 
rius consilia sua exsecutioni mandare solitus esset, quam alii 
consultare solent. 

Pag. 96.4. [240,8. ] τῶν πριβάτων κόμητα. Post haec verba 
locanda sunt ea, quae habes pag. 88. C.: ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ etc. 

Pag. 88. D. [265, 13.] ὅτε τὸν υἱὸν. Scribe € ὅτι οὔτε τὸν 
υἱὸν. Et paulo post scribe σφύδρα συστελλομένῳ. 

Pag.89.B. [264,20.] πρὸς ταῖς πύλαις τοῦ «Αἵμου. Su- 
corum angustias intelligit, quas describit Amm. Marcellinus, 
ubi vide quae annotavi. 

Pag.89. €.[265,5.] πρὸς τῷ 7 Εὔρῳ. Scribendum est Ἕβρῳ, 
id est, ad Hebrum flumen. 


544 — HENRICI VALESII NOTAE 


,Pag. 89: D. [265, 11.] 9v ἐρημίας. Scribendum videtur 
δι’ ἠρεμίας. 

Pag. 89. D. [265, 12.] εἰς τοὺς περὲ Σόνδιν παρ. χώρους. 
Scribendum puto mepi X Σοῦκιν. Zovxovc enim procul dubio in- 
telligit Malchus. Philostorgius Σούκεις appellat. 

Pag. 90. Α. [566, 24] τὴν τοῦ λόγου, χαὶ εἰς μίαν ἀπο- 

ἔρονται νίκην. Hunc locam egregie mihi videor restituisse. 
Scribo enim: τὴν τοῦ λόγου Καδμείαν ἀποφέρονται, γίκην- 
Proverbium est pervulgatum apud Graecos Καδμεία ví, 
de victoria victoribus simul ac victis funesta et exitiosa. 

Pag. 9o. A. [266, 4-] παρέσεσϑαι xar αὐτῷ. Lege πα- 
ρέσεσϑαί τε αὐτοι xal χοινῇ συστρατεύειν. Paulo post lege: 
ᾧ προέδωκας γένει, ut legisse videtur Interpres. 

Pag.90o.D. [267, sa πρέσβεις ἐπὲ τὸ Βυζάντιον. — Post 


P. 213 haec. verba dubium non est quin locanda sint ea, quae haben- 


tur pag. 96. À.: ὅτε συγϑῆήκας etc., ut eadem verba utrobi- 
ue demonstrant. 

Pag. 96. B. [240, 17.] o9c δομεστίκους :-.«λοῦσι Ῥωμαῖοι. 
Hunc Malchi locum explanavi in Annotationibus ad librum 
15. Amm. Marcellini p. 85. 

Pag. 96. B. [240, 18.]. εἰ μὴ ταῦτα ποιουμένων. Scri 
bendum omnino est: 7, μὴ ταῦτα etc. 

Pag. 96. B. [240, 20.] τῷ μιὴ ὅϑεν δύναιντο. Deest ali- 
uod verbum huiusmodi, τῷ μὴ ἔχειν ὅϑεν etc. , et pro àv 

ἁρπαγῆς videtur legendum esse χωρὶς ἁρπαγῆς. 

Pag. 97. B. [242, dein εἰς χεῖράς τε ἔχογτες. Lege o£ 
χεῖράς etc. De Zenonis Imp. ignavia iam locutus est Mal- 
chus p. 87. À. et B., cui assentitur etiam Damascius in vita 
Isidori puse e his verbis: δειλὸς δὲ ὧν ὃ Ζήνων φύσει. 

Pag. 97.8. [245, 5.71 8e τῆς παρούσης denk ὠντιχτᾶ-- 
σθαι. Scribe τῆς παρ. λύμης ἀναχτᾶσϑαι. pos - post 
hoc fragmentum sequi debent ea, quae habentur p. 9o. D. : ὅτε 
Ζήνων ἐπεὶ διέλυσε: quod quidem nemini dubium esse 
potest. 

Pag. 9o. D. [267, 15.] καὶ κατατεινάμενος. Legendum 
puto κατασινάμενος. 

Pag. 91. A. . [267; “αι. ὧν οὐδὲν φϑειρομένων. Scriben- 
dum videtur: ὧν ὧδε φϑειρομένων Ζήνωνά τε καὶ Βηρίγαν. 

Ῥαρ.οι. A. [268, 3.] Δυοῖν δὲ αὐτὸν σχολῶν προβ. ἄρ- 
χοντα. Verte: duarum scholarum comitem fieri. — Comes scho- 
lariorum memoratur in Chronico Marcellini in rebus Anasta- 
sii Augusti. 

Pag. 91.B. [268, 5.] τὴν ἑτέραν τῶν δύο στρατηγῶν τῶν 
περὲ βασιλέα , d est, et Magister praesentis militiae fieret, 
sive equitum, sive peditum. De Theodorico, Triarii filio, lo- 
quitur et Malchus, quem fere Theodoricum simpliciter appel- 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIbUS. | 545 


lat: alterum vero τὸν Βαλαμήρου solet nominare. Haec au- 
tem gesta videntur Severino et 'TTrocundo Coss., anno :Natalis 
Dominici 482., «quo anno idem "Theodoricus , Triarii filius, 
interiit. Quamquam Marcellinus in Chronico mortem illius 
confert in annum praecedentem. 

Porro fragmenta ex historia Malchi praeter haec, quae 
superius indicavi , exstant apud Suidam in v. ἀμοιβαία,, et 
in v, Egv9gioc, et in v. Ζήνων,, et in Παμπρέπιος, etin v. 
σύνταξις, et in v. ozmoAoflov. 


EX HISTORIA MENANDRI. 


Pag. 132. A. [544, 1.] ὅτι ἐπειδὴ. — Hinc incipere debent 
Excerpta legationum. e Menandri Protectoris historia. Nam 
cum Menander historiam Agathiae continuaverit, ut ipsemet 
testatur in prooemio historiae suae apud Suidam, in primo 
operis libro res gestas lustiniani usque. ad eius obitum re- 
tulerit necesse est, exorsus ab anno 59. eiusdem lustiniani, 
Etenim Agathias in 32. illius anno desierat, in victoria scili- 
cet Belisarii de Zabergane et Cutriguris. Quam quidem eo 
anno contigisse testantur Theophanes ac Cedrenus , et Auctor 
historiae Miscellae. Male. ergo Victor "Tununensis id refert 
anno 35. Imperatoris lustiniani, post consulatum Basilii anno 
20. qui et in eo fallitur, quod eos Hunnos Bulgaros appellat. 
Sclavini in historia Miscella dicuntur maiori adhuc errore. 

Pag.153. A. [345, 17.] ÓrtLMupuyoc. Hic Amingus di- 
citur a Paulo lib. 3. historiae Longobardorum : — Zfmzngus vero 
dum. ?Y idino, Gothorum Comiti, contra Narsetem rebellare pa- 
ranti auxilio esse non dubitat, victus Narsetis gladio perimi- 
tur , JV idinus captus Byzantium | mittitur. Sic etiam nomina- 
tur ab Aimonio in lib. 2. hist. Franc. et ab Hermanno Con- 
tracto in Chronico, quod editum est a Canisio. In Appen- 
dice vero Marcellini Comitis, ex qua Hermannus haec de- 
sumpsit, omnirugus perperam exaratur, annusque, quo a Nar- 
sete devictus est, male designatur, cum haec clades anno 53. 
Iustiniani, ut minimum, contigerit. 

Pag. 133. B. [546, 5.] ὡς οὐκ ἐνδώσοι. Male haec ver- 
ba vertit Interpres. ^ Vide Collectanea veterum historicorum 
de Francis, quae ab Andrea du Chesne olim sunt edita in 
tomo 1. rerum Francicarum , ubi hunc locum et alios quose 
dam interpretati sumus. 

Pag. 155. C. [546, 11.] στέλλει Πέτρον, ὃς τῶν κατὰ 
τὴν αὐλὴν ταγμάτων ἡγεῖτο. Verte: Petrum Magistrum offt- 
ciorum. Sic enim Graeci eam dignitatem designare solent, ut P, 214 
notavi ad librum 26. Ammiani Marcellini, p. 318. Sane Menander 


Dexippus, Éunapius etc. 35 


546 HENRICI VALESII NOTAE 


hune Petrum infra μεάγιστρον appellat, cumque omni genere 
doctrinae et praecipue iuris scientia instructum fuisse. testa- 
tur, eiusque meminit p. r4o. B.: Πέτρος ὃ τῶν περὲ βασι-- 
λέα καταλύγων ἡγεμών. Hic est Petr us Patricius et Magister, 
de quo multa annotavi in Excerpta ex eius historia. Vide et 
paginam 1 49- C. 

Pag. 138.C. [546, 14.] ὡς πάρεστιν ἐπιχρυχευσάμεγος. Ap- 
paret legendum esse ἐπιχηρυχευσάμενος, quod non monerem, 
uisi Cantoclarum. in buius: loci emendatione frustra aesluasse 
ex illius notis deprehendissem. 

Pag. 133. C. [346, 18.] M uua Sic ctiam appel- 
latur infra p. 137. B. et το. B. ls est omnino, qui a Proco- 
pio Isdigonnas dicitur, qui bis legatus a Chosroz Byzantium 
venit. Zich vocatur ab Agathia in fin. lib. 4. ab officii , quod 
apud Persas gerebat, nomine. 

Pag. 136. C. [555, 7.] ἐνομάδι δεχαξτίας. Lege absque 
ulla dubitatione ἐν. ὁμάδι. Idem enim est ac illud, quod . 
supra dixerat, ἐν ἐγὲ ξυγαϑροισμῷ. Nam cum Persae pro 
ferienda pace annuum tributum | sibi ἃ Romanis pendi vel- 
lent, Romani tandem assenserunt, "ut quotannis quingenta 
auri "centanakid penderent, ac deleniti tributum. duabus pen- 


V. 14o sionibus praestaretur. At Persae decennii tributum unica 


pensione in antecessum sibi solvi capiebant. 

Pag. 136. C. [552, 8.] ἔνια τῶν ἑπτά. Scribe nati, 
quemadmodtim legisse videtur Inter pres. 

, Pag. 137. D. [554, 22.] oL ἐκεῖνοι βάρβαροι, Lege οὗ 
ἐχείγῃ βάρβαροι. 

Pag. 159. A. [357, 7 .] Ἐξισάτῳ καὶ τοῖς ἑτέροις ἡγεμόσιν," 
Hic Exisatus supra PAFI A vocatus est, unus e ducibus Ro- 
manorum in Suania, At Interpres nomen proprium esse baud- 
quaquam putavit. 

Pag. 14o. C. [559, 21.] τοῦ λεγομένου Χορουτζόν. Ῥτο- 
copius Ἰζοὺρ nominat. Scribit enim in lib. 6. Goth. ,.Cau- 
casum montem qua in ortum et meridiem vergit, ^M duas 
angustias desinere, quarum altera 7 τι) appellatur, altera Ca- 
spiae portae, et per has fauces Hunnorum gentes in Romanorum 
et Persarum ditionem irrumpere. ltaque haec castella diligen- 
ter servabantur a Persis, et Romani ad eorum custodiam sum- 
ptus et stipendia conferebant, teste Theophylacto in l. 3. cap. 
9. et historia Misc. lib. nr quod quidem iam inde a Leonis 
Aug. spon ibus postulasse Persas ait Priscus pag. 45. 

Pag. τήά. A. [566,. 15.] οἰοιτο ἀδιχεῖσϑαι. — Addenda 
videtur par iticulà negativa , hoc modo; οἴοιτο οὐχ ἀδικεῖσθαι. 

Pag. 146. A. [37 70, 18.] Σκένδεις xai Σάραπα. Procop. 
in lib. 4. Goth. PE 939. Σκάνδα xat Zeganaviz vocat. 

Pag. 146. B. [371, 2.] τοῦ xa9' ἡμᾶς δούλου ὁ ΗΝ 


IN EXCERPTA ΡῈ LEGATIONIBUS. — 545 


Totus hic locus pessime acceptus est ab Intetprete, quem ego 
sic interpretor: Petrus contra respondit: Id quidem minime 
contigit, propterea quod iSuani a nobis non defecerant, cum 
Lazi nobis servirent. Hoc igitur affirmo, servos servorum no- 
strorum minime a nobis defecisse. 

Pag. 147. C. [5753, 13.] ὅμως δ᾽ οὖν ἐπίστατο Πέρσαϊς. 
Seribe ἐσπείσατο. Haec legatio Petri Patricii foedusque Ro- 
manorui cum Persis contigisse videtur anno 56. lustiniani, 
ut ex ipso Menandro colligere est: qui p. 145. et 146. scribit, 
decem annos tunc praeterüisse, ex quo Chosroés Suaniam oc- 
cupaverat. Suaniam porro ceperant Persae anno 6. post foe- 
dus quinquennale initum cum Persis, ut docet Procopius in 
lib. 4. Goth., id est anno 26. lustiniani: quippe foedus illud 
quinquennale cum Persis initum fuerat anno 50. lustiniani, 
quemadmodum testatur Marcellinus in. Chronico. 

Pag. 147. C. [575, 17.] κατέλυσε τὸν βίον. Post hacc 
verba collocanda sunt ea, quae habentur pag. 99. in tit. περὲ 
*Afoov etc. eph jor μὴ μὴ 
. Ῥαβ.τοο. A. [285, ».] 9 γὰρ ἐσφρίγα οἱ τὸ σῶμα. Scribe : 
ὃ Kavóiy, αὐτίχα (οὐ yao ἐσφρίγα etc. et post vocem ga- 
ϑυμότερον  claudenda est parenthesis) Idem de lustiniano 
scribit Agathias in libro 5., illum scilicet, qui olim bellicosis- 
simus fuerat, et qui Africam atque Italiam subegerat, ingra- 
véscente aetate paulatim emollitum fuisse: adeo ut bellicos la- 
bores formidare videretur. Proinde id potius studebat, ut 
barbaros inter se committeret, donisque interdum pacem red- 
imeret. Quamobrem legiones imminui ac delabi patienter fe- P. »15 
rebat, perinde ac si nulli deinceps usui futurae essent. Nam 
cum universae imperii Romani copiae 645. militxm millibus 
constare debuissent, aegre tum temporis 150. millibus censta- 
bant. Ita valde accisae et imminutae erant Romanorum co- 
piae Principis negligentia , qua mox ipsi Praefecti Praetorio 
abusi ad quaestus proprios, partim stipendio militem frauda- 
bant, partim serius persolvebant. Haec Agathias. 

Pag. roo. B. [283, 1:.] οὐ γὰρ πολλῷ ὕστερον. Maec 
prima legatio Avarum Constantinopolim introisse dicitur anno 
50. lustiniani in libro 16. historiae Miscellae. Tustinianus au- 
tem e vita decessit anno 4o. imperii. Sed in historia Miscella 
annum huius legationis Ávaricae male assignari existimo: qua- 
re potius assentior Victori Tununensi, qui id refert anno 36. 
Justiniani; eodem anno, inquit, Justinianus Princeps legatos 
ZAbarorum, unde venerant, facit (sic). Quae tamen verba refe- 
renda potius sunt ad secundam Abarum legationem , de qua 
Menander pag. 1or. A. f tont 

Pag. 100. B. [283, 19.] τῶν βασιλικῶν uayctogogogov. 
Menander initio libri$. de eodem Valentino loquens, εἷς δὲ 


548 HENRICI VALESII NOTAE 


οὗτος τῶν βασιλείων ξιφηφόρων. | Spatharii ἃ Latinis dicun- 
tur, quos sic describit Corippus in lib. 3.: 

ZIrmiger interea. domini vestigia. lustrans 

Eminet excelsus super omnia vertice Narses. 

Pag. 100. C. [584, 3.] Ovtyovoorc, εἶτα Ζάλοις. Pag. 109. 
D. Ovtyotgor dicuntur Turcis vicini. 

Pag. 100. C. [284, 5.] ὅτι ἐπεὶ οἱ ἄρχοντες τῶν. Scribe 
meo periculo oí ἄρχοντες ᾿“Ϊντῶν. Et paulo post, ubi legi- 
tur πιεζόμενοι δ᾽ οὖν ταῖς τῶν πολ. ἐπιδρομαῖς οἴονται, 
lege ἐπιδρομαῖς οἱ ""hvat Nec multo post emendo : z&g4- 
βέβληται δύναμιν ἐν "Ἄνταις 5 deinde in eodem capite scribe: 
ἔτεμνον τὴν γῆν τῶν ᾿Αντῶν, quod quidem miror ab Inter- 
prete non animadversum fuisse. De Antis vide Procopium 
et Iordanem. 

Pag. 101. D. [286, 21.] Lege ἐγχαϑειργμένοι εἶεν. Quae 
deinde sequuntur, sunt ex libro 2. historiarum Menandri , de 
legatis Avarum , qui imperante lustino Byzantium venere, 
ut solemnia munera, quae a [Tustiniano ipsis dari consueverant, 
ab Iustino quoque acciperent ; fascias scilicet auro variegatas 5 
σειρὰς et καλώδια vocát Menander. is autem fasciis seu 

randeis Abares comam vinciebant, ut docet historia Miscella 
fib. 16., unde Corippus in lib. r. dicit: 
—-—- colubrimodis barum gens nexa capillis. 
Porro haec legatio Avarum introducta est die 7. post inaugu- 
rationem Iustini TIunioris , teste Corippo in lib. 5. : 
Septima lux: aderat. 
el mox, 
Legatos A4varum iussos intrare Magister 
"nte fores sacras divinae nuntiat 4ulae, 
Orantes sese vestigia sacra videre 
Clementis domini: quos voce et mente benigna 
Imperat acciri. 
Reliqua Corippi narratio cum Menandri historia prorsus con- 
uit. 

Pag. 103. C. [290, 1.] ἐς τὴν τῶν Φράγγων χώραν.  Aba- 
res post mortem Clotharii in Thuringiam irruperunt, et cum 
Sigisberto bellum gessere, ut scribit Paulus in hist. Longobar- 
dorum lib. 2. cap. 10. et Gregorius Turonensis lib. 4., quod 
notandum est contigisse anno primo lustini Iunioris. Male ergo 
Hermannus Contractus anno ὅθι. id refert quinquennio ante 
Iustiniani mortem. 

Pag. 103. C. [290, 2.] ἀπολογίαν ϑαυμάσαντες. Post haec 
verba sequi debet legatio lustini ad Persas, quae refertur pag. 
148. A. , quod quidem manifeste convincitur ex illis verbis, quae 
ibi leguntur sub initium : παρεγεγγύησε δέ μοι [scribe o ἐκ 
μὸν τοῦ ἐμφανοῦς ἀνακήρυξιν ποιήσασϑαι τῆς αὐτοῦ. ἐπὶ τὴν 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. | 549 


βασιλείαν ἀναγορεύσεως. Solebant enim tunc temporis Impe- 
ratores Romani, simul atque imperium adepti fuerant, id Per- 
sarum regi per legatos nuntiare, ut Theophylactus etiam te- P. 216 
statur. Quam consuetudinem lustinus quoque servare voluit 

in exordio imperii. i 

Pag. 148. C. [374, 10.] τῷ μὴ διὰ τοὺς ἐπιτιϑεμένους. 
Scribe: δ αὐτῆς, supple Σουανίας. 

Pag. τήρ. B. [375, 6.}] μυριάδες ταῦτα. Scribe: μυρία 
δὲ ταῦτα. : 
, Pag. τήρ. B. [3γ5, 11.] 0 δὲ Ἰουστινιανὸς ἐμβριϑής τε 
ὧν. Scribe ᾿Ιουστῖνος, quod confirmat etiam Suidas, qui 
locum Menandri profert ex pag. 151. B. 3 

, Ῥαρ. τ50. B. [377, 6.| ὑπερειδόμενος ydo. — Scribe ὕπερη- 
δόμενος. Et mox pro εἴπερ ἀχουσίως lege ἥπερ. 

Pag. 151. B. [379, 5.] ὅπως ὅσοι τό γε αὐτῷ ἐς δικαιολο- 
γίαν. Dubium non est, quin Menander scripserit: ὅπως ἐσοιτό 
γε αὐτῷ, id est, ut aliquem inde praetextum haberet, tan- 
quam Suanis Romano imperio parere nolentibus. Tametsi ad. 
eam rem incitarentur. ἘΠῚ sic corrigenda est Cantoclari inter- 
pretatio. 

Pag. 151. D. [38o, 3.] εὖ διαϑείη. Post hanc legationem - 
recurrendum estad pag. 105. C. : ὅτε ἠγγέλϑη "Iovovivg. | Haec 
enim omnia inter se connecti manifestum est. 

Pag. 103. D. [29o, 13.] τῷ ἅμα Ἰωάννῃ γενομένῳ. | Scri- 
bendum puto: τῶν ἅμα Ἰωάννῃ γενομένων ἑνὶ xarà δὴ τὴν 
Περσῶν προτοῦ, id est, litterae Timotheo traditae sunt , un 
ex üs, qui Joannem in legatione Persica comitati fuerant. 

Pag. 104. D. [292, 4.] πρεσβείαν, διαλεχϑησομένους. Fru- 
stra huic loco Hoeschelius asteriscum affixit. —Usitata enim 
est locutio tam apud Graecos, quam apud Latinos: quae figu- 
ra πρὸς τὸ σημαινόμενον dicitur. —— ; 22d 

Pag. 105. C. [293, 14.] οὐχ 00tov &paoxev εἰναι uera 00a. 
Scribendum est: μὴ τὰ ὅσα etc., ut videtur legisse Cantoclarus. 

Pag. 106. D. [295, 1.] εἰ Σαρακηνῶν ἔϑνη xai ταῦτα No- 
μάδων. Leg. εἰ Σαρακηνῶν ἔϑνει τούτῳ καὶ Νομάδων, id 
est, Saracenorum et Nomadum. genti. Vox τούτῳ non medio- 
crem habet emphasin. Met τῶν αἱρετικῶν φαρμάκων, leg. τῶν 
ἀναιρετικῶν. DIN ΣΝ , : 

Pag. 108. C. [299. 6.] ἄρα κατὰ wow. Scribe, κώμας, 
Paulo post lego: ἀγαδιδάξατε, ὅση τῶν "Afagov πληϑὺυς τῆς 
τῶν Τούρκων ἀφηνίασεν ἐπικρατείας. Qua quidem emenda- 
tione nihil certius. 

Pag. 108. D. [3oo, 3.] ἐφοίτησαν πολιτείᾳ. Post hanc 
'Turcorum legationem, quae ineunte anno quarto Imperatoris 
Iustini Constantinopolim ingressa est, ut testatur Menander 
pag. 106. C., proxime: sequi debet lustini legatio ad Turcos, 


X. 141 


55o HENRICI VALESII. NOTAE 


quam babes pag. 15r. D., cuius quidem legationis princeps fait 
Zemarchus. De cuius ad Turcos legatione vide 'Theophanem 
Byzantium in Bibliotheca Photii cap. 64. 

Pag. 151. D. [38o, 4.] Σακῶν καλουμένων τὸ πάλαι. 'Theo- 
phanes Dyzantius T'urcos a veteribus Massagetas esse nominatos: 
scribit: a Persis vero Kermichionas. dici. ; 

Pag. 151. D. [380 , 11.]. τῷ δευτέρῳ ἐνιαυτῷ τῆς πεντε- 
καιδεχαετηρίδος περιφορᾶς. Vertendum erat Zndicttone secunda. 
Hoc enim significant haec Menandri verba: quanquam Graeci 
frequentius ἐπενέμησιν vocant, quam Latini dicunt indictio- 
nem. Ceterum valde notandus est hic locus, qui insignes. 
eontinet temporum characteres. — Ait enim. Menander Zemar- 
chum, cui legatio "Turcica ab Imperatore mandata fuerat, 
profectum fuisse Byzantio sub. initium mensis Augusti , affe- 
eto iam anno quarto Imperatoris lustini, indictione secunda: 
sed pro δευτέρῳ legendum est τρίτῳ. [Fallitur Val. N.] Nam 
lustinus indictione quindecima imperium inierat, die quinde- 
cima mensis Novembris. taque tunc cum Zemarchus profe- 
ctus est, indictio tertia paene ad exitum pervenerat, et Kalen- 
dis Septembris proximis inchoanda erat indictio quarta. Ex 
boc etiam loco coniicere est, Menandrum annos Imperatorum et 
indictionis tempora signare solitum esse. Quod utinam a Pro- 
copio et Agathia praestitum fuisset. : 5 
, Pag. x52. B. [381, 5.] ὕσα ἐάττα ῥήματα. Scribe ὅσα 
ἄττα ῥήματα. 

Pag. 152. D. [382, 8.] ξξετὲ 02. τὴν χκαϑ᾽ ἡμᾶς. Supple 
πολιτείαν. Sic supra locutus est Menander , pag. 108. D. de 
legatione. Turcorum : za τῇ xaJ' ἡμᾶς οὐχὲ ἄλλως ἐφοίτησαν 
πολιτείᾳ, 


Ῥ. 231) Pag. 155. D. [584, 9.]. τὸν νόμον τῆς σιωπῆς. De si- 


lentio Persarum in conviviis vide quae notavi ad librum αὖ. 
Ammiani, Marcellini , pag. 277. | 

Pag. 154. B. [585, 1.] Lege τὸ πατρῷον διαδεξάμενος 
γέρας. Et paulo post: οἶμαι δὲ τὸ, scribe vg, id est: hanc 
autem, dignitatem paternam, ut equidem iudico, a Dizabulo ob- 
Uünuerat eo, quod pater eius |Maniach Dizabulo | carissimus. 
et. fidelissimus fuisset. la ; 

Pag. 154. C. [585, 9-] διὰ φρουρίων ἐπορεύοντο. Post 
finem huius legationis. sequi debent ea, quae leguntur pag. 
108. D. : ὅτι διαϑρυλληϑὲν etc. : ᾿ : 
.. Pag. 109. A. [30o, 16.] 0c ἀνεῖτο ἐς τὴν τῶν ἐπιτομω-- 
τέρων συλλαβὼν ἀπαγγελίαν. Scribe συλλαβῶν. Sic enim 
Menander epistolas vocare solet. His autem verbis Veredari- 
um designat, qui praemissus erat, ut veloci equorum permu- 
tatione reditum Zemarchi lIustino nuntiaret. 

Pag. 110. D. [3o2, 21.] ὅτε βάρων καὶ Φράγκων. De 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 551 


pace inter Sigibertum, regem Francorum, et Cbhaganum, Ava- 
rum principem, facta vide Gregorium "luronensem in libro 
quarto cap. 23. Ceterum notabis obiter Menandri religionem, 
qui Sigiberto βασιλέως vocabulum non tribuat, uti nec ce- 
teris barbaris: timebant enim Romani, ne imperatoriam maie- 
statem laederent , si βασιλέως vocabulum barbarorum regi- 
bus communicarent, solisque Persarum regibus illud tribuere 
solebant: quos etiam Latini Persarum Imperatores. vocabant , 
ut patet ex Chronico Abbatis Biclariensis. ἌΡ 8 

Pag. 110. C. [303, 13.] τῶν Ῥωμαίων συμμαχούντων 
τοῖς Γήπαισιν. Cum Gepidae a Longobardis gravissima clade 
affecti fuissent, ad lustinum Imperatorem confugerant , qui 
Baduarium | generum | eis auxilio misit, ut scribit "'heophyla- 
clus in |. 6; cap. το.. De hoc Baduario loquitur Corippus 
in.1..3.: 

Dispositorgue. novus sacrae Baduarius. aulae , 
Successor soceri , factus moa. Curopalates. 
Idem postea proelio victus a Longobardis, obiit in Italia, 
anno decimo lustini Imperatoris, ut scribit Abbas Biclariensis 
in Chronico. 

Pag. 110. D. [303, 17.] τὰς Ἰουστινιανοῦ τοῦ μὴ 
παραδέλφου σπονδὰς. Scribe τοῦ μητραδέλφου. Etenim 
lustinianus πη ρογαῖου avunculus crat lustini, frater Vigilan- 
tiae, quam lustinus matrem habuit, teste Corippo et Victore 
'Trununensi. 

Pag. 114... [351o, 8.] ὅτε αὖϑις ἦλθε Ταργέτιος. Haec 
legatio plenius refertur in p. 154. C. et seqq., quae hic locum 
habere debet. Porro ex huiusmodi repetitione satis apparet 
horum fragmentorum duas fuisse collectiones. Proinde nemo 
mirari debet, qua ratione fieri potuerit, ut haec fragmenta ad- 
eo confusa sint et. perturbata. 

Pag. 115. D. [313, 16.] στέλλει Σεβόχϑην. Post hanc 

legationem Sebochthis quae sequuntur usque ad πολὺν ἀπερ-- 
γάζογται φόνον, Menandri non sunt, sed Theophylacti Simo- 
cattae. verba ex libro 1. cap. 3., quin et illa ἐκ τῆς 8^ βίβλου 
ad. Menandrum mon pertinent, sed ad TTheophylacti historiam, 
ex qua legationes quoque Constantinus excerpserat, ut titulus 
docet, seu prooemium liorum EÉxcerptorum. 
Pag. 119. A. [317, 14.] Post haec verba, ἐκ τῆς βασε- 
λίδος, sequi debent ea, quae habes pag. 156. D. ex lib. 6. 
historiarum Menandri, ὅτε ἡ βασιλὶς Σοφία. usque ad illa 
verba: ἦρος ἀρχομένου ovríorg πόλεμος, quae leguntur pag. 
158. A., ae deinde scribe quae habentur pag. :65.D.: ὅτε 
ἡνίκα Τραϊανὸς, usque ad finem capitis: quo transcurso, red- 
eundum est ad pag. 158. A., ubi legitur ὅτε ὁ Τιβέριος 
Kaicag etc. 


552a HENRICI VALESII NOTAE - 
Pag. 119. B. [318, 5.] ὡς ὃ Afgso ἀπέστη. Lege 


ὃ Σαβεῖρ, id est Sabirorum regulus. Paulo ante non in- 
tellexit Interpres haec verba: χάριν εἰδέναι τῷ κρείττονι, 
id est, grates agebant Deo. Graeci enim Deum appellant 
τὸ χρεῖττον. . 

Pag. 160. D. [397, 17.] ἀφῆκε τὴν Θεοδοσιούπολιν. Post 
haee verba sequi debent ea, quae habes pag. 119. C.: ὅτι τῶν 
στρατηγῶν. : 

Pag. 120. A. [519, 8.] Θεόδωρος ὃ Πέτρου, ὃς τῶν ἐν 
τῇ αὐλῇ χαταλόγων etc. Hic locus sic vertendus est: T^eo- 
dorus, Petri filius, qui prius. quidem Magister Officiorum fue- 

P. 218 rat, tum vero Comes erat largitionum. Quod confirmat 'Theo- 
phylactus in lib. 3. cap. 15., ubi de hac legatione loquens, 
ait: Θεόδωρόν τε τῇ μαγιστερέᾳ ἀρχῇ τιμώμενον. . Corippus 
in lib. 1. huius Theodori meminit: 

iSuccessorque. boni redivivaque gloria Petri 

Hinc Theodorus adest patria gravitate Magister. 
De eodem loquitur historia Miscella in fine libri 16. Erat hic 
filius Petri illius Patricii ac Magistri, de quo toties locuti 
sumus, lisdem temporibus fuit alter "Theodorus, Bacchi filius, 
cuius supra meminit Menander. 

Pag. 120. A. [519, 15.] ΙΚωγνσταντίγαν. Yd est Con- 
stantinam, urbem Mesopotamiae , de qua Procopius et Stepha- 
nus et Ámm. Marcellinus. 

Pag. 120. B. [519, 18.] ἤεβωδην τὸν Savvayosovyar. 
Theophylactus in lib. 3. cap. 15., ubi hane historiam perse- 
quitur, Σαργαχοργώνην nonunat. à 

Pag. 120. D. [321, 2.] καὲ ov. τὸ τοιόνδὲ σιγηθῆναι. 
Locus prava interpunctione corruptus Interpretem fefellit. Sie 
enim erat distinguendus: τίς αἴτιος xai ov, τὸ τοιόνδε etc., 
id est, tandem legati eo devenerunt , ut de violatis induciis utri 
auctores violandi foederis, utri minime auctores fuissent, et 
huiusmodi omnia silentio involverentur. 

Pag. 121. A. [521, 8.] ἀποχωρῆσαι περὲ "Aousvíag τὲ 
καὶ ᾿Ιβηρίας. Scribe Περσαρμενίας. Has enim regiones oc- 
cupaverant Romani, ut scribit Abbas Biclariensis in. Chronico 
anno r, imperii lustini: Zrmeniorum gens et fberorum , dum 
a Cosdra, Persarum Imperatore, ad cultum. idolorum. compel- 
duntur, renuentes tam; impiam iussionem , Romanis se cum suis 
provinciis tradiderunt, | Quae res inter Romanos et. Persas pacis 
Joedera rupit. Werum haec deditio Armeniorum non anno 
primo Iustini, sed. sexto videtur contigisse. Septimo enim 
lustini Imperatoris anno pax inter Romanos et Persas disso- 
luta est, ut scribit Theophylactus in libro tertio cap. 9., The- 
ophanes ct historia Miscella. . Vide Euagrium in libro quinto . 
cap. 7. 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 553 


Pag. ται. D. [32a, 15.] οὐδέ γε ἢ τελέως κατολισϑήσοι- 
Scribe εἰ τελέως, quomodo saepe peccatum est in his libris. 

Pag. 121. D. [522, 15.] γενεήέρχας Περσαρμενίων. Sic 
etiam pag. 167. C. appellantur. Euagrius in libro 5. ἄρχον- 
τας simpliciter appellat. Plerique barbarorum in tribus et 
gentes erant divisi, ac singulae tribus suum habebant princi- 
pem. Sic Priscus p. 55. ἃ. de Scythicis gentibus: πολλῶν 
κατὰ φῦλα καὶ γένη ἀρχόντων τοῦ ἔϑνους, ltatamen ut unus. 
ex iis principem locum obtineret. Apud Malchum quoque 
p. 91. D. Amoreesus quidam dicitur τοῦ ΝΝοχαλίου γένους. 

Pas. τοῦ. B. €. [525, 18.] Mofoac τινὸς ὡς τὸν πα- 
ρασχόμενον ἄνδρα μούσης. Scribe meo periculo dradga- 
μούσης, id est, pactum non esse, ut alterutri parti liceret, 
restituta integra pecunia, aut aliqua eius parte ei, qui. dedisset, 
reddita, a foedere discedere. At Cantoclarus nescio quid 
de musica hic somniavit. 

Pag. 125. C. [326 , 1.] ἰσχυρότατά mcg ἀπομνύμενος. 
Scribendum videtur ἐπομιγύμεενος. 

Pag. 123. D. [326, 7.] οὐδὲ μεῖναι ἑτέρου. Scribe οὐδὲ 
μὴν ἑτέρου, et. paulo post scribe: ὃς ἐν τῷ τότε τὸν βασίλειον 
ἰϑύνειν ἐκληρώσατο λόγον. DeMauricio loquitur, Pauli filio , 
qui postea Imperator est factus; quem tunc temporis, id est 
circa annum 9. lustini Imperatoris, ait Menander fuisse 
magnum Logothetam. Sic enim interpretor Menandri verba 
proxime allata. Vide Nicephorum Patriarcham in hist. p. 115., 
ubi Logothetam vulgo dictum esse scribit τῶν δημοσίων Ao- 
γιστὴν. sed in Menandro forte legendum est λόχον pro λύ- 
yov  Érat enim tunc Mauricius Comes Excubitorum , ut do- 
cet Theophyl. in lib. 3. cap. r5. 

Pag. 124. Q. [527, 18.] τοῦ ξῴου πολέμου ἐπ᾽ ἀδήλοις. 
Quae deinde sequuntur , prorsus alieno loco posita sunt, ut 
series ipsa temporum doeet, et ad librum 8. Menandri refe- V. 14a 
renda sunt, ut inferius dicam. His igitur resectis, post verba 
citata scribe ea, quae habes p. 124. D.: ὅτε oi JMzóo. etc. 
deinceps. 

Pag.125.A.[529,5.] ὅτι τὰ Χοσδρῶ. Lege ὅτι Τανχοσδρῶ. P. 219 
Sic enim vocat Suidas in v, Τανχοσδρῶ, Infra p. 165. D. 
Ταγχοσρῶ scribitur, at in p. 175. C. Ταχοσδρῶ; apud Eu- 
agrium in lib. 5. cap. 20. Ταμχοσρόης vocatur. "Theophyl. 
in lib. 3. cap. 15. Ταμχοσρῶ vocat. Sed Tanchosdro vel 'l'an- 
chosro scribi malim , quemadmodum apud Amm. Marcelli- 
num  Tansapor quidam dicitur Magister militum | Saporis 7 
regis Persarum. 

Pag. 125. B. [529; r1.] éxroazeig ἀπὸ τοῦ καϑαρίζειν. 
Scribe meo periculo τοῦ Κιϑαρίζων, quod nomen est castelli, 
teste Theophylacto in lib. 5. cap. :5., ubi eandem, quam 


554 HENRICI VALESII NOTAE 


hic Menander narrat historiam , summa duntaxat capita deli- 
bans. Itaque quod Menander dixerat ὀχεραπεὶς ἀπὸ τοῦ Κι- 
ϑαρίζων, ipse dicit zü,ze Κιϑαρίζων τὸ “Ρωμαίων φρούριον 
παραμείψας. KEadem forma dicitur. -XAcuagor, castellum in 
Arzanene, cuius meminit Menander infra in hac pagina et 
Theophylactus ..in libro secundo, | Similiter τὸ ᾿φφουμῶν su- 
pra pag. 167. D., cuius mentio fit etiam a Procopio et Theo- 
phylacto. 

Pag. 126. B. [531, 135.] τῆς πολιορκίας οἱ “Ῥωμαῖοι. | Post 
haee collocanda sunt ea, quae habes pag. 166. D.: ὅτε ὁ 
Τιβέριος etc. deinceps ; quae quidem ad libr. 7. historiarum 
Menandri videntur pertinere, 

Pag. 168. B. [412, 1.] ἅτε Xoogoov. Scribendum videtur : 
ἔχυρώθϑη ἂν sire Xoog0ov συνέβαινεν ἔτι περιόντος, quem- 
admodum legisse videtur Interpres. Ceterum ex. hoe loco 
manifeste colligitur, Chosroén seniorem usque ad Tiberii Au- 
gusti principatum regnavisse, quod etiam confirmat 'Pheophy- 
lactus in. libro 5. cap. 16.5; licet aliter sentiant Euagrius , 
Cedrenus, aliique. Baronius Chosrois mortem optime ex Aga- 
thia collocavit anno Christi 579., qui est Tiberii Augusti an- 
nus primus , ut salis constat. 

Pag. 168, C. [412, 10.] προσημήγαντες τοίνυν οἱ Ρωμαίων 
πρέσβεις. Non intellexit hunc locum Interpres. Mos erat le- 
gatorum, non Romanorum modo, sed etiam Persarum, ut, 
cum ad imperii limitem accessissent , adventum suum signifi- 
carent lis, ad quos veniebant, quod προσημαίγειν dicit Me- 
nander, cuius consuetudinis exemplum habes in lib. 1. histo- 
riarum Menandri pag.: 155. C. et apud Libanium in oratione 
consulari ad Iulianum Imperatorem. p. 244. : 

Pag. 174. C.[425,.22.| ἐς τὰ περὲ Kovoravrívgr. . Post 
haec verba collocanda sunt Excerpta ex lib.8., quae leguntur 
pag. 161..À.: ὅτε περὲ τὸ δεύτερον ἔτος. ' 

Pag. 161. B. [398, 9.7 ναγκάστης ἐνταῦϑα. —Anagastus 
Patricius memoratur in Chronico Abbatis Biclariensis. 

Pag. 161. D. [599, 11.] ἔν ὀχτὼ γὰρ μοίραις. — Atqui Me- 
nander supra in pag. 108. DB. quatuor duntaxat principatus 
esse "ll'urcorum dixerat, ut alterutro in loco mendum latere 
necesse sit; apud Theophylactum in lib. 7. cap. 7. Chaganus 
Turcorum septem se gentium dominum vocat. 

Pag. 162. C. [401, 3.] ἱππείαν ἐσαϑροίσουσι. Scribe £ca- 
ϑρήσουσι, ut videtur legisse Cantoclarus ; sed hic locus prava 

interpunctione corruptus est , quod quidem miror ab Interprete 
non animadversum fuisse. Quis enim non videt , legendum 
esse continue: εἴγε τὴν xav! ἐμὲ ἱππείαν ἐσαϑρήσουσε μά- 
στιγα. Μοτῖο igitur : et F'archonitae quidem utpote Turcorum 
famuli , cum voluero, ad me rcdibunt, et simulatque. flagellum 


IN EXCERPTA DE LEGATIONIBUS. 555 


meum equestre conspexcerint in ipsos immissum ,. in interiora 
terrae sese abdituri sunt. Verba sunt 'Turxanthi, "Turcorum re- 
guli, plena fastus et arrogantiae barbaricae adversus Abaros, 
quos Varchonitas appellat ; hoc enim erat verum nomen Aba- 
rorum, teste "Theophylacto in libro septimo cap: 8. Ovagzo- 
γῖται, seu Οὐὰρ καὶ “Χουννί. 

Pag. 162. D. [4οι, 11.] ὡς ἂν εἴποιμι διὰ τὰς δυσχωρίας, 
Scribe ὡς ἀπείποιμι. 

Pag. 165. C. [402,17.] «a£ πραγμάτων ὅσίων ταμεῖα. Le- 
gendum est ταμίαι. 

Pag. 165. D. [405, 9.] καταχαράττειν τὰ πρόσωπα ταῖς 
μαχαίραις. De hoc Hunnorum more plura notavi ad lib. 51. 
Amm. Marcell. l4 415. 

Pag. 164. C. [404, 15.] εἶτα οὕτως ἀφῆκεν. Post hancP. 330 
Romanorum ad ρόδο legationem collocanda sunt ea, quae 
" habes p. 124. C. de Sclavis, xar& δὲ τὸ τέταρτον ἔτος, usque 
ad illa verba πολλὰ ληΐσασϑαι ; deinde redeundum est ad 
p. 164. C.: ὅτε, κεραϊζομένης τῆς Ἑλλάδος etc. n Chronico 
quidem Abbatis Biclariensis. haec Sclavorum in "Thracias ir- 
ruptio refertur anno 5. Tiberii Augusti , sed Menandri potior 
est auctoritas. 

τ Pag. 164. D. [405, 11.] τῶν νήσων Oujvvs τὴν ἀρχήν. 
Provincia insularum olim quidem sub Proconsule Asiae, ut 
testatur notitia imperii Romani. "Tunc vero aliter. videntur 
constitutae fuisse provinciae. lnsularum provincia passim me- 
moratur in subscriptionibus Conciliorum. 

Pag. 165. D. [407, 4.] πάντων ἐθνῶν οὐδαμῶς. Post haec 
scribe quae habentur p. 124. C. : ὅτε ὃ Καῖσαρ etc. , ubi 
Caesaris nomen abusive positum videtur. pro Augusti nomine, 
eo qucd Tiberius olim sub lustino Caesar fuisset. '"Transcurso 
deinde hoc capite , collocanda est legatio , quae legitur p. 126. 
B.: ὅτε ᾿Ιταλία etc. consequenter. 

. Pag. 135. K. [935, 2.] πρὸς τὴν βουλὴν ἐς τὸ φανερὸν 
ἐκπεσεῖν. Scribendum est πρὲν τὴν βουλὴν. 

Pag. 127. D. [534,5.1 ὑβρίσϑαι μὲν ἔλεγε πρὸς αὐτόν. 
Lege πρὸς αὐτῶν, id est. ἃ Sclavis. 

Pag. 129. D. [5538, 7. «κατὰ τὴν ᾿Ιλυριῶν αὐτὸν διοδεύ- 
εἰν τὰ μετὰ τῶν. Scribe διοδεύοντα μετὰ τῶν. 

Pag. τ5ο. D. [54ο,4.] ἤν δικαιώματα xal προσήκειν αὖ- 
τῷ. Scribe ἣν δικαιώτατα. 

Pag.132. A. [542, 9.] ἐπὲ τούτοις ἀπηλλάγησαν. Post haec 
verba sequi debent ea, quae leguntur p. 174. C.: ὅτι ἐπὲ 
τρεῖς ἡμέρας , et hie historiam suam clauserat Menander, in 
expugnatione scilicet Sirmii, aut potius in eius deditione , et in 
obitu Tiberii Imperatoris. Etenim Sirmium Abaris deditum 


556  H. VALESII NOTAE IN EXCERPT. DE LEGAT. 


est paulo ante Tiberii mortem , ut a Menandro scriptum esse 
testatur Theophylactus in lib. 1. cap. 3. ᾿ 

Pag. 175. B. [425, 9.1 ὃς προσειώρησε τῇ Ῥωμαΐων πο- 
λιτείᾳ. Scribe ὃς προσεχώρησε. s Bocolabra dicebatur , qui 
cum una e Chagani pellicibus congressus , timensque ne graves 
poenas lueret, ad Turcos confugere statuerat. Sed in itinere 
captus a Romano duce, ad Mauricium Imperatorem transmis- 
sus est, ut refert Theophylactus in cap. 8. libri primi. 

Haec sunt, quae ad Menandri historiam olim in schedis 
annotaveram , scriptoris eximii, cuius elogium habes apud 
'Theophylactum in lib. zr. cap. 3., qui etiam eius historiam 
continuavit, Sunt et alia Menandri fragmenta luculenta apud 
Suidam in v. ZMérarógoc, quod fragmentum descriptum est ex 
Prooemio historiarum Menandri , in quo de suo genere prae- 
fatus fuerat, proinde ut Agathias, cuius historiam continua- 
bat. Est et aliud fragmentum illius apud Suidam in v. dze- 
τάφρευον, etin v. δοκιμιάσας, et in ἐμβριϑὴῆς, et in v. ἐπι- 
δουπῆσαι., de tympanis Abarum et de Boni ducis antistra- 
tegemate. ltem in ZMavgéioc, de laudibus Mauricii Magistri 
militum Orientis. ltem in voce σπαλίωνες et in. Ταγχοσδρῶ. 
Ne quis autem miretur, haec fragmenta adeo confusa ac per- 
turbata ad nos pervenisse, meminisse debet Lector, hanc edi- 


tionem ex duobus MSS. codicibus a Davide Hoeschelio esse 


concinnatam , Boico scilicet et Andreae Schotti, quorum alter 
altero integrior fuit, ut in praefatione monuit Hoeschelius. 
Duae proinde horum Excerptorum collectiones fuerunt , quod 
supra in notis observavi. Atque huic operi idem videtur con- 
tigisse, quod Bibliothecae Photii, cui altera eiusdem argu- 
menti adiecta est, ut patet ex iisdem auctoribus , qui bis in 
illa Dibliotheca descripti reperiuntur. 


PHILIPPI LABBEI 
NOTAE HISTORICAE ET ANIMADVERSIONES 
IN ECLOGAS 


OLYMPIODORI THEBAEI, CANDIDI ISAURI, 
ET 
THEOPHANIS BYZANTII. 


EX OLYMPIODORO. 


Pag. 3. A. ed. Par. [447 , 1.] Olympiodorus hic no-P. 88 
ster natione Aegyptius, patria TThebaeus , religione genti- V- 199 
lis , professione poéta , non tam omnibus suis numeris 
absolutam historiam , quam collectorum tumultuaria opera 
commentariorum libros duos ac viginti, ὕλην inscriptos, po- 
steritati reliquit; exorsus ab anno Dominici Natalis 407., quo 
Honorii Augusti VII. Consulis collega fuit Theodosius Iunior, 
ex fratre Arcadio nepos, usque ad annum 425., quo Valenti- 
nianus, eius nominis tertius, ex Caesare Imperator iussu patru- 
elis sui Theodosii Augusti Romae renuntiatus est. Zosimus 
Comes, non ignobilis historicus, lib. 5. p. 805. editionis Syl- 
burgianae, meminit Olympiodori Thebani, quo fit, ut merito 
arguendi sint, qui Olympiodoro Zosimum praemittunt. Huius 
verba eo libentius exscribo , quod vix ulli alteri ex antiquis , 
si a Photio Patriarcha discesseris, cuius incredibili diligentiae 
huius aliorumque plurium, qui iniuria temporum perierunt , 
Excerpta debemus , notus fuisse videatur. Ἔν δὲ τῇ "Pafiév- 
vn, μητρόπολις δὲ Φλαμινίας, πόλις ἀρχαία, Θεσσάλων ἄποι-- 
xoc, “Ρήνη κληθεῖσα διὰ τὸ πανταχόϑεν ὕδασι περιῤδεῖσϑαι, 
χαὲ οὐχ ὡς Ὀλυμπιόδωρος ὃ Θηβαῖός φησι διὰ τὸ “Ρῶμον 
etc. ΑΒ hoc vero nostro diversus omnino fuit tum Olym- 
piodorus Philosophus , quem Aristotelis dogmata exponentem, 
teste Suida, audivit Proclus Lycius, cuiusque exstant aliquot 
in Platonem eiusque discipulum Stagiritam commentarii partim P. 89 
editi, partim calamo duntaxat exarati; tum alius ille, sive 
Monachus, sive Alexandrinae Ecclesiae. Diaconus, qui in lo- 
bum, Ecclesiasten , aliosque nonnullos sacrae Scripturae li- 
bros notationes catenasve conscripsit. 


558 — PHILIPPI LABBEI NOTAE 
Pag. 5. A.[447, 4-] F'alentinianus, Constantii et Placidíae 


filius. Crebra hic mentio Constantini tyranni, Constantis, eius 
filii, et Constantii ex Magistro militum Imperatoris, Gallae 
Placidiae mariti, tenebras Graeco contextui offudit , incuria , 
ut arbitror, librarii, Gonstantinum aut Constantem pro Con- 
stantio saepenumero subrogantis, ut hoc loco aliisque, quos 
in Latina interpretatione sanavimus. ldem quoque memini 
me observasse in datio , Prospero utroque, Marcellino- 
similibusque Fastorum, Chronicorum Annaliumque auctori- 
bus, quod modo. monuisse sufficiat, ne quis ad hunc scopu- 
lum posthac offendat. Sylburgius in brevibus illis Olympiodori 
Eclogis, quas a Francisco Pithoeo commmunicatas luliani Aug. 
Caesaribus subiecit, et Vitis Imperatorum ex Suida collectis 
praefixit , JV cvoravz(ov diserte ediderat. 

Pag.^. A. [448, 7.] Patruelis. Sic vertit Interpres ἀγνεψι- 
ὃν, cum hoc loco fratre genitum, atque, ut vulgo dicimus, 
nepotem significet. 'Plheodosius quippe ex Eüdoxia Arcadii 
filius fuit,. cuius frater Honorius, soror Placidia, Valentinia- 

.ni IIl. mater, quod nemo ignorat. "Vide Anastasii Bibliothe- 
carii historiam pag. rr. sub finem de genealogia Valentiniani 
Magni accurate disserentem , licet schema genealogicum, quod 
praemittitur, corruptum sit. 

Pag. 4. A. [448, 8.] &vaqovst, Lege ἀναφωνεῖ, 

Pag. 4. A. | 448, 10.] Tutorem Stelichonem. Recte Interpres 
expressit vocem ἐπίτροπος, quam Graeco textui inserendam 
docuit in notis David Hoeschelius.. DeStelichone res protrita, 
notumque, quid Claudianus in eius laudes poética licentia ef- 
fusus, aliique , praesertim Ethnici, conscripserint. Unum e 
nostris profero Orosium , qui Zosimi atque Olympiodori in 
commendando Stelichone suo effraenem coerceat audaciam. 
Cum a "Theodosio Imp. seniore, inquit cap. 37. lib. 7., Hu- 
Jino orientalis aulae ,' Stelichoni occidentalis imperii cura com- 
missa esset, quid uterque egerit, quidve agere conatus sit, exi- 


tus utriusque docuit: cum alius sibi, alius filio suo affectans ο΄ 


regale fastigium , gentes barbaras ille immisit , hic fovit. . 'Tum 
c. seq. initio : Znterea Comes Stelicho  F'andalorum imbellis , 
avarae , perfidae et dolosae gentis genere editus, parvi pendens 
quod sub Imperatore imperabat, Eucherium, filium, suum, in 
imperio substituere nitebatur. Et paulo post: occisus est iSte- 
Jicho, qui ut unum puerum purpuram indueret, totius: generis 
humani sanguinem dedit etc. 
Pag. 4. A. [448, τα. Serenam duxisset. Genus tacet, quod 
docuit Zosimus p. 810. sub fin. : Θεοδοσίου γὰρ ro) πρεσβυ- 
τέρου συνοικῶν ἀδελφιδὴ x. v. À. — licet enim filiae fratris 
T'heodosii senioris matrimonio iunctus esset , amborumque Theo- 
dosii filiorum regna ei credita fuissent, et annos tres ac wi- 


IN ECLOGAS . OLYMPIODORI. 559 


gini militum Ducis munus gessisset. etc. Ex quibus aliisque 
videas.non tantum ÉEunapii Sardiani, quod monuit Photius , 
sed nostri etiam Olympiodori breviatorem Zosimum fuisse. 

Pag. 4. B. [448, 14.] Thermantiae. Miror omissam ab 
Olympiodoro alteram Stelichonis filiam Mariam, cuius nuptias 
cum Honorio Imp. Épithalamio celebravit Claudianus, quamque 
.cum sorore non omisit Marcellinus Comes in Chronico , süb 
Consulatu Bassi et Philippi: Stelicho Comes, cuius duae filiae, 
Maria et Thermantia, singulae uxores Honorii Principis fuere , 
utraque tamen. virgo defuncta ete. "'hermantiae mortem mense 
Panemo 5. Kal. Augusti feria 6. renuntiatam fuisse Con- 
stantinopoli Indict. X11I., Honorio X. et "Theodosio VI. Coss., 
hoe est anno 415., testatur Chronici Alexandrini Auctor 
Anonymus. 

Pag. 4. B. [448,17.] Olympii sanguinaria immanique opera. 
Zosimus iisdem in hunc Magistrum officiorum. apud Christia- 
nos celeberrimum actus intemperiis , plura de eo comminisci- 
tur libro quinto a pag. 808. Olympius oriundus a Ponto 
FEuxino, splendida quadam militia Palatina donatus, quum sub 
specie pietatis Christianae magnam intra se. malitiam tegeret , 
atque hominem se frugi Fiet νῷ simulans cum Principe: 
colloqui. frequenter soleret etc. etera non exscribo, neque P. go 
enim mihi animus est conciliare omnia, quae: de Stelichonis 
caede prorsus ἀσύγχλειστα apud Philostorgium , Orosium , 
Sozomen., Marcell. aliosque. 

Pag. 4. B. [448 , 20.] Alarichum Gothorum praefectum. 
Marcellinus in Chron. Olybrio et Probo Coss. narrat: Aufi- 
nun, Patricium Zrcadio Principi tendentem insidias , Alaricum, | 
Gothorum. regem , missis ad illum pecuniis, infestum rei publi- 
cae fecisse, et In Graeciam misisse. inde postea.a Stilichone 
in lilyrieum, quod Honorio in partitione imperii obvenerat, 
invitatus, teste Prospero in Fastis, cum Radagaiso perraptis 
Alpium claustris Italiae fines pervasit. Plura in eandem rem 
Orosius , Sozomenus, aliique, quibus iunge Philostorgii Excer- 

Ρία a Iacobo: Gothofredo edita initio libri 12. 

Pag. 4. €. [449, 4.1 Honorii Placidiam. | Sororem intel- V. 200 
lige, quod in Graeco expressum Latinae interpretationi deest. 
Huius longiorem apud Gothos moram, initasque cum  Ataulfo 
. rege nuplias videtur ignorasse Constantinus Manasses, qui sic 
canit pag. 51. editionis Regiae, quae brevi vulgabitur : 

Kai πλοῦτον τὸν βασίλειον ᾿“λάριχος λαμβάνει. 

Koi Πλακιδίαν. ἀδελφὴν οὖσαν τοῦ βασιλέως, 

"Hug φυγοῦσα παρευϑὺ τὰς χεῖρας τῶν βαρβάρων 

Σπουδῇ πρὸς τὸν “Ονώριον τὸν ἀδελφὸν ἐκτρέχει 

Eic * Págevvav στεῤῥύπυργον πόλιν προσπεφευγότα, 

Καὲ Κωνσταντίῳ ζεύγνυται τῷ ταύτην σεσωχότι. 


t 


560 PHILIPPI LADBEI NOTAE 


"ES ὧν Οὐαλεντινιανὸς ὃ νέος ἀπετέχϑη 

Ὃ μετὰ ταῦτα βασιλεὺς ἀναδειχϑεὶς τῆς Ῥώμης. 

Quae sie vertit loannes Leunclavius : ZAex Τἰαγίοι Impera- 
toris opibus potitur , et. ipsa Imperatoris sorore Placidia, quae 
mox de. barbarorum. manibus elapsa, celeriter ad Honorium 
fratrem. se contulit, qui. Ravennam , urbem. munitam , profu- 
gerat: est autem in matrimonium. collocata Constantio, per. quem. 
servata fuerat, de quo hic F'alentinianus Junior procreatus. est , 
qui secundum haec Romae imperium. consecütus fuit. 

Pag. 4.€. [449, 6.] Attalum illustrem. virum ,. qui ab 
Alarico ad' imperium promotus est, vere pila ludibriumque 
iocantis Fortunae, factus, refectus, nón summam tunc ges- 
sisse Praefecturam , sed urbis po duntaxat fuisse Prae- 
fectum, docet Philostorgius in Excerpfis lib. 12., nemine, quod 
sciam , refragante : οὗτος δὲ Ἴων μὲν ἦν τὸ γένος, Ἕλλην 
δὲ τὴν δόξαν, τῆς αὐτῆς δὲ πόλεως ἔπαρχος. Viderint ergo 
qui ἔπαρχον καὶ ἐπαρχότητα Praeféctum Praetorio, et sum- 
miam Praefecturam. ἀγεξετάστως intérpretantur. 

Pag. 4. C. [449. 8.] Sarum. De quo multa Sozomenus 
lib. 9. capp. 9. et 15. Philostorgius lib. 12. segmento 1. et Zosimus 
Comes lib. 6., qui in hoc, aut auctoris obitu aut tempo- 
rum iniuria, deficit; neque vero aüctiorem. fuisse Photii tem- 
pore Zosimum, par est credere, ut discimus ex Codice 98. τοῦ 
μυριοβίβλου. | Quod autem ad oram exteriorem notavit Inter- 
pres, Àsarum quoque appellatum fuisse, id ex depravato per 
incuriam dormitantis amanuensis codice originem traxit; sic 
quippe legendum in Excerptis illis Photianis : ἀλλὰ Σάρος 
Τότϑος xai αὐτὸς διάφορος ὧν "AAagíyq , non vero ἀλλ᾽ 
"Aoapoc. 

Pag. 4. D. [449. 16.]. Centenarios quadraginta | accepisse. 
Hinc tantum incipiunt Olympiodori Eclogae in Romanae histo- 
riae tomo 3. editionis Sylburgianae. 

Pag. 4. D. [449, 19. ] Καισαρίνα. Scribendum. xa Σερήνα, 
de cuius et Eucherii filii morte, nec non de Romae gemina 
obsidione, et prae immani fame 4AAzAogayí« plenae sunt 
Historicorum ' paginae. Inter ceteros Zosimus refert in Cir- 
censibus ludis, Attalo tum absente, succlamatum fuisse: Pre- 
tium pone carni humanae. 

Pag. 4. D. [449, 25.] Buccellarii vocabulum. De buccellis, 
buccellato et buccellariis praeter Adriani Turnebi adversaria, 
et Nicolai Rigaltii V.. C. Glossar. Tacticum , quae citantur a 

. P. AndreaSchotto, consule sis Cuiacium, iurisperitorum prin- 
cipem, et Dionysium Gothofredum multis locis, Bonaventuram 
Vulcanium in notis ad 'Themata Porphyrogennetae, Glossar. 

P.9: Meursii, Heriberti Rosueydi Onomasticon ad vitas Patrum, 
Claud. Salmasium in Notis ad auctores hist. August., loannem 


* 715 


IN ECLOGAS OLYMPIODORt. 561 


Ludovicum de Lacérda, loannem Gerardum Vossium aliosque 
passim. Quam vero ob "causim idem illud Buccellarii vocabu- 
lum inclinante iam Orientis imperio Hellenogalatis sive Gallo- 
graecis, quod ait Suidas, eorumque regioni. adhaeserit, doce- 
bit te , si nescis, Constantinus Porphyrogenitus, cuius tamen 
hoc in argumento auctoritàtem respuit Salmasius in Plinianis 
ad Solinum exercitationibus. 

Pag. 4. D. [450, 1.] Foederatorum nomen. Quod Ioannes 
Meursius in Glossario ex Malcho Philadelphiensi (cuius haec 
verba in Excerptis pag. 94- B. C. editionis regiae : ὅτι ἐν τῷ 
ἑξῆς ἔτει ἐπὶ Ζήνωνος πρέσβεις ἦλϑον ἐν Θράκῃ τῶν ὑποσπόν- 
δων Γύτϑων, otc δὴ καὶ φοιδεράτους οἱ Ῥωμαῖοι za οὔσι.) nec 
non ex Iordane de rebus Geticis colligere videtur, Gothis dun- 
taxat hoc nomen tributum fuisse : — tum ex nostro hoc Olym- 
piedoro, tum ex aliis p eei antiquis refelli potest, ac 
nominatim Procopio lib. τ. Vandalicorum p. 106. sub initium: 
ὃν παρασχευῇ εἶχε γεζοὺξ μὲν στρατιώτας μυρίους , ἱππέας 
δὲ πεντακισχιλίους ἔχ τὲ στρατιωτῶν xot φοιδεράτων ξυγει-: 
λεγμένους. ἐν δὲ δὴ φοιδεράτοις πρύτερον μὲν μόνοι βάρ- 
βαροι χατελέγοντο, ὅσοι OUx ἐπὶ τὸ δοῦλοι εἶναι, «(ἅτε μὴ 
πρὸς “Ῥωμαίων ἡσσημένοι,) ἀλλ᾽ éni τῇ ἴσῃ καὲ τῇ ὁμούᾳ εἰς 
τὴν πολιτείαν ἀφίκοιντο. φοίδερα γὰρ τὰς πρὸς τοὺς πολε- 
μίους σπονδὰς χαλοῦσι “Ῥωμαῖοι. τὸ δὲ νῦν απάσι τοῦ ὑνό- 
ματος τούτου ἐπιβατεύειν οὐκ ἐν κωλύμῃ ἐστὶ, τοῦ χρόνου 
τὰς “προσηγορίας, ἐφ᾽ ὧν τέϑεινται, ἥκιστα ἀξιοῦντος τῃ3 
θεῖν , ἀλλὰ τῶν πραγμάτων ἀεὲ περιφερθμένων. j ταῦτα 
ἄγειν. ἐθέλουσιν ἄνϑοωποι, τῶν πρόσϑεν αὐτοῖς ὠνομασμέ-: 
ψων ὀλιγωροῦντες. ἄρχοντες δὲ ἦσαν ᾿φοιδεράτων ui$v “ίω- 
ρύϑεος etc. lllustris plane locus , qui et lucem foeheretur 
Olympiodoro , et ab eo vicissim accipiat, qua refellantur 
à, qui id demum Procopii tempore contigisse conténdunt; 
Poterat etiam Meursius suffragantem opinioni suae Suidam ad- 
scribere: φοιδεράτοι * οὕτω καλοῦσι “Ρωμαῖοι τοὺς ὕπο: 
σπόνδους τῶν Σχυϑῶν. Gothos autem vulgo Scythas dictos 
Traianus Patricius asserit, referente Anastasio Bibliothecario 
historiae ecclesiasticae pag. 55. editionis regiae.  Plüra de 
foederatis.R. P. Sirmondus in notis ad Sidonii Apollinaris 
k eire Carolus Annibal Fabrottus Glossario ad Cedrenum; 
alii 

Pag. 5. A. [45o, 5;] Olympium. a. Constantio. fustibus ma-- 
ctatum. "PonaAotc παιόμεγνον habent Graeca, qua etiam dicti: 
one usus Photius in amplioribus ex historia Philostorgii eclo- 
gis initio libri: 12.: ἀλλ᾽ ovx εἰς μαχρὰν xai αὐτὸν ῥοπάλοις 
ἀναϊφεϑέντα. (plumbatis caesum, reddit interpres) τῆς giag0- 
γίας τὴν δίχην ἀποτῖσαι τῷ Στελίχωνι. Quodsi paulo post 
Stelichonis obitum poenas dedit Olympius, óc ἠγάγετο IlLa-- 


Dexippus, EÉunapius etc. 36 


P. 92 


562 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


κιδίαν verti. debuit non qui duxerat, sed qui Placidiam ἡ 


duxit uxorem , anno scilicet dominici natalis 417. 

Pag. 5. A. [450, 9.] Zhodogaisus. "Vulgo Radagaisus aut 
Rhadagaisus dicitur sancto Augustino, Prospero utrique, Mar- 
cellino, Cassiodoro aliisque. "Orosius hunc omnium antiquo- 
rum praesentiumque hostium longe immanissimum appellat , 
qui, ut mos barbaris, Romani generis sanguinem Diis suis 
propinare decreverat. 

Pag. 5. A. [450, 9.] κεφαλιῶται ὀπτιμάτοι ἐκαλοῦντο. 
Fridericus Sylburgius proceres ;; Andreas Schottus Przmarios 
eiros reddit. Recentiores Graeci χεφαλάδας Praefectos ca- 
strorum aut militum, duces ac centuriones appellant , de qui- 
bus éonsule Glossaria. Rigaltii et Meursii. | 

Pag. 5..B. [45o, 12.] ᾿“΄δάουλφος. Latinis dicitur Ataul- 
fus, imo et Graecis, Zosimo, Sozomeno. et auctore Chronici , 
cui Alexandrino nomen est, Indictione XIII., Honorio X. et 
Theodosio VI. Augg. Coss.: μηνὲ Γορπιαίῳ τῇ πρὸ η΄ Καλαν- 
δῶν ᾿Οχτωβρίων ἡμέρᾳ παῤασχευῇ ἐδηλώϑὴ ἀγνηρῆσϑαι Vra 
οὔλφον βάρβαρον. Philostorgius ᾿“'δαοῦλφον appellat, et ab 
Olympiodoro nostro solo dissentit accentu. i 

Pag. 5. B. [45o, 17.]. De Constantino "Tyranno praeter 
Marcellinum lllyric. in Chron. sub consulatu Honorii IX. ct 
Theodosii IV., Idatium in Fastis et Chron., Prosperum in 
Fast. similiter et Chron., Cassiodorum aliosque, qui brevitatis 
studio praecipua quaeque omiserunt, consulendos omnino cen- 
seo GQrosium lib. 5. cap. 4o. , Sozomenum lib. 9. cap. 1r. 
ac nominatin Zosimum, qui initio libri sexti cadem ferme 
omnia recenset, quae ex Olympiodoro perstrinxit Photius z 
1) De militari tumultu in Britannia excitato, vel Honorio. VII. 
et '"heodosio iterum Coss., vel paulo ante, ut noster hic insi- 
nuat, vel etiam tardius, Dasso nimirum Philippoque Coss. , 
ut alii contendunt , biennio ante captam ab Alarico Romam. 
2) De Marco , Gratiano ac Constantino subinde creatis Impp. 


3) De lustino sive lustiniano et Neovigaste , ducibus Constan-. 


üni. 4) De Bononia, urbe maritima, quam noster Olympio- 
derus recte primam in Galliae finibus positam docet e Bri- 
tannia venientibus, perperam vero Zosimus in inferiori seu 
secunda Germania collocat ,, l'eguavíac οὖσα πόλις. τῆς χάτω. 
5) De conciliatis sibi ad Alpes usque, quae Galliam Italiamque 
disterminant, exercitibus ; quos Gallos et Aquitanos, observata 
iam alis, certe familiari per illa tempora divisione, appellat 
Olympiodorus, cui subscripsit etiam Sozomenus. 6) De eius- 
dem Constantini filio natu maiore Constante, quem a patre. 
habitu Caesaris ornatum in Hispaniam missum docet Zosimus.. 
Eum vero ex monacho factum esse Caesarem Orosius et Mar- 
cellinus , Christiani scriptores, graviter expostulant. dijti 


IN ECLOGAS OLYMPIODORI. 563 
57 Pag. 5. D. [451, 17.] Julianum. deinde eo ipso tempore No- 


: bilissimum nominavit. Sic quippe corrigendum mendum typo- 
-thetae negligentia inductum.  Nobilissimi dignitatem per ea 
-tempora Augustorum filiis aut propinquis tributam videor mihi 
observasse quendam veluti gradum ad Caesaris nomen digni- 
tatemque exstitisse. Neque longe abeundum, cum Olympio- 
dorus noster paulo post aperte pronuntiet, Valentinianum lII., 

qui superstite etiamnum Honorio dictus faerat Nobilissimus, 
impellente fratrem Placidia, post Honorii mortem restituto V, 201 
primum Constantinopoli Nobilissimi titulo, tum iussu Theo- 
dosii Thessalonicae Caesarem nuncupatum , ac deinde Romae 
ab Helione Patricio et officiorum Magistro Imperatoria veste 
indutum fuisse. De voce consule lulium Caesarem Bullenge- 
.rum de Imp. Romano, lacobum Gutherium de officiis Domus 
Augustae, Meursium et Fabrottum in Glossariis, aliosque. 
Nec superfluum forte fuerit hic monuisse, duplici plerumque 
"compendio nomen illud efferri, vel simplici N., ut in fastis 
mummisque veteribus, vel syllaba integra Nob., ut apud Ida- 
tium in. fastis Consularibus, Ricimere et Clearcho Coss. : 
Jpso anno natus est Honorius: Nob. in purpuris die Y^. Id. Sept., 
pro quo quidam male substitaunt JVobzs. Notandum quoque 
-Philostorgium tmemate 1:0. lib. 12. non Latinam vocem, ut 
Olympiodorus, sed Graecam usurpasse, τὴν τοῦ ἐπιφανεστά- 

TOV ἀξίαν. 

Pag. 5. D. [451, 2o.] De Iovii, Praefecti Praetorio et Pa- 
triciatus dignitate sublimis , aliorumque ab Honorio missa ad 
Attalum legatione , eiusdemque lovii perfidia legendus Zosi- 
mus , licet nonnulla omiserit, quae ad illustrandam temporum 
illorum historiam excerpsit Photius. Neque mihi placere pot- 
est Interpretis nostri nimia in eadem voce inconstantia, dum 
modo Zovium, modo Jobianum , modo Jovinianum vocat, 

Pag. 5. D. [451, 21.] JF alens utriusque militiae dux. — Zosi- 
mus Daimaticarum legionum Praefectum ac Magistrum equi- 
tum nominat, et ab Alaricho, dum adhuc in fide Attalo data 
perseveraret, ob proditionis suspicionem interfectum scribit. 

Pag. 6. A. [452, 8.] Eusebium Praepositum φύλακα τοῦ 
κοιτῶνος, hoc est, προεστῶτα τῶν βασιλιχῶν χοιτώνων, ap- 
pellat Zosimus lib. 5. pag. 821. editionis Sylburgianae ; ΑἹ- 
lobichum vero sive Ellebichum τὸν τῶν ἱππέων ἡγούμενον 
xai μετὰ Βιγιλάντιον ὕπαρχον. Eius necem paucis perstringit 
Hermias Sozomenus lib. 9. cap. :2., ubi Alabichus corrupta 
voce dicitur. Alius vero ab eo existimandus est Edobccus, 
sive Edobincus, Constantini tyranni partibus addictus, de quo 
plura idem Hermias citati ii. capp. 15. et τᾷ. et Renatus 
Profuturus Frigeridus, cuius non ignobile fragmentüm ín li- 
brum 2. Historiae Francicae coniecit Gregorius "lürotiensis.P, 93 


΄ 


564 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


Ζυναστείαν nihil est, quod cogat intelligere τὴν ἐπαρχίαν 
τῆς αὐλῆς, cum nulla apud veteres exstent summae huius 
dignitatis Eusebio collatae vestigia. Displicet. quoque Inter- 
pretis decretum. illud publicum ;; verum in iis similibusque mi- 
nuliis persequendis non immoror. " 

Pag. 6. ^. |452, 13.] Attali geminam. depositionem opera 
perduellis Iovii procuratam non solus narrat Olympiodorus; 
consonat ei vel maxime Zosimus lib.6. aliique passim. : Tiro 
Prosper in Fastis, llonorio X. et "Theodosio VI. Coss.: Zftta- 
lus (qui superiore anno in Galliis tyrannidem resumpserat) a 
Gothis ad. Hispanias migrantibus. neglectus , et praesidio carens 
capitur, et Constantio Patricio vivus offertur. Marcellinus Co- 
mes triennio citius, quam par erat, Theodosio lmp. V. solo 
Cos. haec habet: J4fttalus in. mari captus atque Honorio eachibi- 
ius, truncata manu. vitae | relictus est... Praeclare omnino Oro- 
sius lib. 7. cap.. penultimo: Quid de infélicissimo Attalo lo- 
quar, cui occidi inter. tyrannos honor, et mori lucrum fuit? 
4n hoc Alaricus. Imperatore facto ,. infecto ,| refecto ac defecto 
citius his omnibus actis paene quam. dictis , mimum risit , et. lu- 
dum spectavit imperii. Plura subinde persequitur, quae in 
compendium a Marcellino lilyriciano redacta exhibuimus. Ele- 
ctum vero prae ceteris memoratum illud supplicii genus ar- 
bitror, quod, ut cum Zosimo , Sozomeno aliisque narrat .Phi- 
lostorgius, mandasset alias Attalus Honorio , τὸν ἐδιώτην dz- 
᾿ϑελέσθϑαι βίον καὶ τῶν τοῦ σώματος ἀκρωτηρίων. τῇ περιτο- 
μῇ τὴν τοῦ. ὅλου σωτηρίαν ὠνήσασθαι. . Quae de vera digi- 
iorum duorum aut integrae dexterae abscissione intelligi nihil 
prohibet, imo. id maxime persuadet Lipara insula, in quam 
relegatus est ἀχρωτηριασϑεὶς Attalus, quidquid contra quidam 
viri docti scripserint. In hunc ergo merito quadrabit illud 
Adonibezeci lud. 1. 7. : Srcut feci, ita reddidit. mihi Deus. 

Pag. 6. B. [452, 25.] Alarichum . Campaniam | vicinasque: 
Rhegium usque Bruttiorum metropolim vastasse provincias, te- 
stantur οἵ alii scriptores, S. Augustinus de. Civitate. Dei , 
Philostorgius, lordanes sive lornandes, Ravennaiium Episco- 
pus, Auctor Miscellae lib. 15., (qui Consentiae. mortuum Ala- - 
ricum, et in medio Basentii amnis alveo sepultum reciiat,) qui- 
bus praeivit Orosius extremo capite libri septimi , ubi etiam 
observat, tentato ab eodem Alarico in Siciliam transitu , Go- 
thos in conspectu. suorum miserabiliter abreptos et demer- 
sos fuisse. | y 

Pag. 6. B. [452, 23.] Βρεττίας pro depravata. voce Boerz- . 
τανίας apposite subrogarunt Hoeschelius et Schottus. De sta- 
tuis arte magica consecratis, quarum etiam paulo post memi- 
nit Olympiodorus noster gentilitiae superstitioni pertinacissime 
addictus, plura alias, si Deus otium dederit, exponentur. ll- 


IN ECLOGAS OLYMPIODORI. 565 


lud modo non oniiserim, simulacrum illud. ἀλεξώκαχον positum 
fuisse. non in finibus Bruttiorum , :sed in ipso Siciliae littore 
iuxta Messanam, ut quae de Asclepio, illius eversore, mox. sub- 
dit,. planum faciunt. Cum vero Asclepius, quem Aescula- 
pium: reddit Interpres, possessiouum Constantii er Placidiae 
fuerit per Siciliam Procurator , necesse est eversionem. statuae 
illius non contigisse ante annum Dominici Natalis 417. 

Pag. 6. D. [453, 14.] Gerontius, belli dux, Maximum, fi- 
lium suum, Caesarem. renuntiat. Zosimus initio libri sexti me-- 
minit huius Gerontii cum. ait: lustiniano et Nevigaste ducibus 
a Saro interfectis, suffectosa Constantino tyranno Edobinchum, |. 
natione Francum, et Gerontium, ex Britannia oriundum, quos 
veritus Sarus ab obsidione Valentiae recesserit. Eundem Ge- 
rontium addit, conciliatis sibi militibus barbaris in regione 
Celtarum , adversus Constantium defectionem molitum fuisse. 
Cetera, quae ad Maximum , non eius filium, ut vertit Inter- 

res delusus ambigua voce παῖδα, sed famulum, aut e fami- 
Bec unum, in ordine sive schola. domesticorum  militan- 
tem, et ad generosam Gerontii cum uxore Nonnechia sive 
Nunichia et Alano quodam . milite mortem pertinent, mutu- 
anda suadeo, ex Orosio.capite penultimo libri: 7., ex Renati 
Profuturi Frigeridi' fragmento, ex Miscellae: historiae libro r4. 
aliisque , quibus longe certiora et uberiora scripsit Sozome- P. 94 
nus lib. 9..cap..13. -et narrationi Olympiodori magis affinia. 

- Pag. 6. Ὁ, [453, 21.] Constantinus Arelate obsessus ad. tern- 
plum confugiens sacerdos | ordinatur. | Marcellinus in. Chronico 
Constantium apud Arelatem, filium vero. eius Constantem apud 
Viennam capite ;plexum asserit. Quae e diametro pugnant 
cum iis, quae Olympiodorus narrat, cuique συγχρόύγῳ maier 
haud dubie fides. habenda , quam illi, qui centum post annis 
scripsit. ldatius. in Fastis: Constantini tyranni in conto ca- 
put. allatum fuit X6. Καὶ. Octob. , Theodosio Aug. fF. Con- 
sule, sed locum modumque necis non aperit. ln Chronico 
intra Gallias occisum | memorat. ab. Honorii duce Constantio , 
captum dicere debuerat.. Propius rem attigit Prosper in Fa- 
stis: Constantinus . per, Honorii duces Constantinum , (lege Con- 
stantium ,) et. Ulphilam, apud. ZArelatense oppidum: victus et. οα-: 
ptus est , cuius Jfiliurk Constaitem. in. Hispania regnare exorsum 
- Gerontius Comes , in. Maximum quemdam tyrannidem transfe- 
rens, interemerat. Renatus. Frigeridus Constantinum . hunc su- 
pra Mincium flumen, immissis a Principe percussoribus,: capite 
truncatum profitetur, multaque alia subdit Lectori - curioso 
non. obfutura. X gets] : 

. Pag. 6. D. [454, 4.] Cognatos suos. Zosimus lib. 6. qua- 
tuor nominatim designat ex "Theodosii Magni familia Hispanias 
pro Honorio adversus Constantem collectis raptim mitibus 


566 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


. propugnasse: Verinianum et Didymium , qui capti cum uxo- 
ribus, in custodiam dati et iussu Constantini interfeeti sunt: 
"Theodosium et Lagodium, qui, audita aliorum clade, hic in 
Italiam, alter in Orientem profugerunt. ^Videndi quoque de 
his Orosius, eiusque exscriptor Paulus, seu quis alius Mi- 
scellae consarcinator, lib. 13. extremo, nec non Sozomenus, apud 
quem cap. rr.lib. 9. Didymus, Verianus, "Theodosiolus at- 
que Lagodius appellantur quatuor illi Honorii Imperatoris pro- 

inqui. 

Pag. 2. A. [454, 14.] Maximus, eius filius (l. famulus), ad' 
Joederatos confugit barbaros. "Prosper in Chron.: AMaaimo in 
Hispania regno ablato vita concessa, eo quod modestia humili- 
tasque hominis affectati imperii invidiam non merebatur. Olym- 
piodoro consentit Orosius: JMaximus exutus purpura destitu-' 
tusque a militibus, vivus inter barbaros in Hispania egens exulat. 
Quae verba suo more sublegens Paulus Diaconus corrupit : 
Mazimus deinde purpura exutus: in Hispania  exulans οὐϊξ, 
Neque enim obiisse tum dicendus est in: Hispania Maximus, 
si idem ipse est, de quo paulo post eodem lib. 14. haec süb- 
dit: /Maaimus apud Hispanias factione foviani , qui tunc in: 
re militari clarus. habebatur, tyrannidem assumpsit. |. Nec multo 
post separati utrique , et capti ab exercitu Honorii , eidem, cum 
apud Ravennam tricennalia sua perageret , praesentantur. Cer-: 
te.eadem de Maximo referuntur a Prospero in Chron.: /7a- 
amus tyrannus de regno deiücitur, ac^ Ravennam perductus 

V. 202 sublimem speculatorum. pompam tricennalibus Honorii praebuit ; 
et a Marcellino Comite : Zn tricennalia Honorii Maximus tyran- 
nus et lovinus ferro victi, (forte vincti,) adducti de Hispaniis at^ 
que intepfécti sunt. πον τος ᾿ 
—  Pag.7:B. [454516.] Moguntiacum sive Magontiacum, (sic enim, 
Sylburgius, Hoeschelius aliique recte; emendandum monuere ,) 
alterius Germaniae urbem. .Primae utique- ac superioris, τῆς 
ἄνω, non secundae , quam ad extremas Rheni Mosaeque ripas 
iacentem τὴν κάτω Γερμανίαν, inferiorem Germaniam Ptole- 
maeus, Zosimus aliique indigitant, cuique Metropolim prae- 
fuisse Agrippinensem Coloniam Übiorum nemo nescit. Quid 
si alterius Germaniae nomine Delgicam cis Rhenum sitam, Mi- 
noremque dictam. Germaniam denotare voluit ad discrimen Ma- 
ioris, τῆς μεγάλης, quae ἃ Rheno ad Arcton longissimis spatiis 
porrigitur. — Urbem illam per ea tempora a barbaris vastatam 
deflet sanctus Hieronymus in epistola ad Gerontiam de mono- 
gamia* Quidquid inter. Alpes et Pyrenaeum est, quod Oceano 
et Rheno includitur, Quadus ,| F'andalus, iSarmata, lani ὁ 
Gipedes, JEruli , Saxonés, Burgundiones ,  4lemani et hostes, 
Pannonii vastarunt: etenim Assur venit cum illis. .Magontia- 

P. 95 cum, nobilis quondam civitas, capta atque. subversa est , in ec- 


IN ECLOGAS OLYMPIODORI. 567 


clesia multa hominum millia trucidata, F'angiones longa obsidio- 
ne deleti ; Remorum urbs praepotens, A4mbiani, Atrebates , ex- 
tremique hominum Morini, Tornacum , Nemetae , ZArgentora- 
tus translatae in. Germaniam: | Aquitaniae , Novemque populo- 
rum , Lugdunensis et Narbonensis provinciae praeter paucas ur- 
bes populata sunt cuncta ; quas et ipsas foris gladius, intus va- 
stat fumes. Quae damna non culpa principum accidisse testa- 
iur, sed scelere semibarbari proditeris: Steliehonem intelligit, 
quem genere Vandalum fuisse Orosius , Paulus Diaconus 
aliique. demonstrant. 

Pag. 7. B. [454, 16.] De Iovino eiusque fratre Sebastia- 
no dicturi sumus in Chronico nostro. Pauca haec intcrim ex 
Orosio: Zovinus, eir Galliarum nobilissimus, in tyrannidem moa 
üt assurrexit , cecidit. Sebastianus, frater eiusdem, hoc solum, 
ut tyrannus moreretur , elegit. Manu Dardani interfectum no- 
ster hic paullo post affirmabit. 

Pag.7.B. [454, 17-] Goaris Alani studio. De eo Renatus Fri- 
geridus apud Gregorium Turonensem : Znterea Fespendiat 4lano- 
rum (sic enim legendum, non Alamannorum, ut habent vulgatae 
Gregorii editiones, etiam Duchesniana, ceteris licet emendatior,) 
Goare ad Romanos transgresso, de Rheno agmen suorum conver- 
lit, F'andalis Francorum bello laborantibus, Godigisclo rege ab-. " 
sumpto , acie viginti ferme millibus ferro peremptis, cunctis F^ anda- 
lorum ad. internecionem delendis, ni Alanorum wis in tempore sub-. 
venisset : qua ratione emaculandum arbitror loeum illum vitiosa 
interpunctione aliisque mendis deformem. ^ Tum quibusdam 
intermissis : J/Lxdum quartus obsidionis Constant mensis age- 
batur, cum repente ex ulteriori Gallia nuntii veniant, Iovinum 
adsumpsisse ornatus regios, et eum Burgundionibus, Alamannis, 
Francis , Alanis omnique exercitu imminere obsidentibus. 

Pag. 7. B. [454, 17.] .Guntiarü ,. Burgundionum praefecti. 
Sic enim Interpres φύλαρχον reddit, quae vox regem alüs so- 
nat summumque principem: quod pluribus firmare possem. 
veterum testimoniis: unum eligo Cohstantinum Manassem pag. 
92. editionis regiae de Carolo Magno, cuius auxilium Leo 
Papa imploraverat : ud 

Ἦν δὲ τῶν Φράγγων φύλαρχος ὃ Κάρουλλος éxtivoc, 

Ῥῆγας τοὺς σφῶν κατάρχοντας οἴδασι Φράχγγοι λέγειν. 

“έχεται τοῦτον Ιζάρουλλος, ἦν γὰρ παπποπατρόϑεν 

Ὑπὸ Χριστοῦ χαλούμενος, καὶ σέβων Χριστοῦ νόμους. 


Prospér in Fastis, Lucio V. C. Consule, Burgundiones par- 
tem Galliae propinquam Rheno obtinuisse refert, quo anno 
Yovinum et Sebastianum fratres in Galliis regno. arrepto per- 
emptos esse imemorat.  Gundicarius sive Cundieharius aliis 
dicitur, non. Guntiarius. Cassiodorus in Chronico, Theodosio 


568 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


XIV. et Valentiniano IV. Coss.: .Cundicharium, Burgundionum 
regem, -détius. bello subegit ,, pacemque δὲ reddidit supplicanti , 
quem.non multo post Hunni peremerunt: quae ex Tironis Pro- 
speri Fastis derivata sunt, ubi Gundicarius scribitur. De Bur- 
gundionibus plura qui volet, adeat Orosium libri 7. cap. 31.» 
Socratem libri 7. cap 5o. , 1ldatium in Chronico, Paulum 
Diaconum Miscellae libro 14. , Sidonium Apollinarem aliosque. 
Ibidem παραινεῖ scribendum , non παραίγει. 
Pag. ^7. B. δή, 22.] Sarus Alarico primum, tum Ataul- 
fo infensissimus hostis, non secutis adhibitis, ut Interpres ver- . 
tit, quasi σάχεσιν haberent Graeca, sed. saccis per tumultum 
iemere arreptis, pannisque quibuscumque obviis, veluti qui- 
busdam retibus ad feram capiendam iniectis, captus est viyus, 
Olympiodoro teste, cui non refragantur ali. Quis vero Bel- 
lerides 116 fuerit, cuius caedem ab Imperatore minime vindica- 
tam defectioni Sarus praetexuit, obscurum est. Neque maior 
lux affulget iis, quae de Charatone, primario Hunnorum rege , 
et de Doenato contra iurisiurandi fidem iugulato, suaque ad 
Hunnos legatione historicus subiicit. Certe vix ex eius nar- 
ratione elici potest, cuias fuerit Donatus ille, aut quis fuerit 
Imperator, a quo. ad barbaros missus sit. 
᾿ P.96 Pag. 7. D.[456, 4.] Dardanus praefectus. Jovinum sua 
manu percutiens interimit. Prosper Pithoeanus in Chronico ad 
annum Honorii Imperatoris r9. Dardani huius meminit: sed 
quia locus vitiosa: interpunctione laborat, quam auxit editio 
Audreae Duchesnii, ne incautis fraudi. imposterum esse pos- 
sit, integrum hic adscribere operae pretium censui: Zovinus ty-. 
rannidem | post. Constantinum, invadit. — Industria. viri strenui , 
qui solus tyranno non cessit, Dardani, 4taulfus, qui post 
Alaricum Gothis imperitabat , a. societate Iovini avertitur. |. :Sa- 
Lustius quoque et Sebastianus occisi. Ll'alentia, nobilissima Gal- 
liarum civitas , a Gothis ef]ringitur, ad quam se fugiens Iovinus 
contulerat. nde vero ad Imperatorem in Italiam missum Dar- 
danus manu sua interemit, caputque eius ante portas Raven- 
nae, regiae sub Honorio civitatis , palo affixum est. Quod 
enim Carthago dormitanti librario in locum avennae sub- 
repserit, res clara est ex iis, quae de Constantino tyranno , 
eiusque filio Iuliano, Maximo (sic enim legendum, non Maxi- 
mino,) atque Eugenio tyrannis subiungit. Corrigendus quoque 
Theophanes ad annum "Theodosii quartum: τούτῳ τῷ. ἔτει 
ἐσφάγησαν ὃν Γαλλέαις Ἰουβιανὸς καὶ Σεβαστιαγὸς οἱ λαμιπρό-. 
τατοι, χαὶ ἦλϑον αἱ κεφαλαὶ αὐτῶν ἐν Ῥώμῃ , καὶ μεϑ᾽ ἡμέ- 
ρας εἰ ἐσφάγησαν Σαλούστιος καὶ Ἣρακλειαγός. ᾿ 
Pag. 8. B. [456, 19.] Bonifacii laudes Tiro Prosper plu. 
ribus exsequitur in fastis, cum ad annum Christianae aerae 422., 


Coss. Honorio XIII. et Theodosio X., tum ad 427., Hierio et 


IN ECLOGAS OLYMPIODORI. 569 


Ardabure Coss., et 432. sub Consulatu Aétiiet Valerii. Adde 
Idatium ad annum ab obitu iionorii VIII. , Marcellinum Il- 
lyricianum iisdem Valerio et A6tio Consulatum gerentibus, 
lordanem de rebus Gothicis, Anastasium Bibliothecarium p. 39. 
et jo. editionis regiae, et ex eo consarcinatorem Miscellae 
Historiae libro 14. ac priorem utroque Theophanem ad 
anniuun Mundi 5931:.: δύο στρατηγοὲ ἦσαν "Aériog καὶ Bovg- 
φάτιος, et quae sequuntur suo tempore vulganda: ex hoc 
quippe fonte cetera prodierunt, quae posteriores Graeci Lati- 
nique scriptores de ambobus a Theodosio luniore missis ad 
Valentinianum falso tradiderunt. Ceterum | Massiliam, Pho- 
caeensium in Narbonensi colonia nobilissimam coloniam, ad- 
versus Átaulfum industria et virtute Bonifacii τοῦ yevratorarov 
strenue propugnatam, nullus, quod sciam, praeter Olympio- 
dorum observavit. 

Pag. 8. B. [457, 5.] Constantii Constantisque Consulatus 
anno congruit Dominici Natalis 414., quamquam solius oceur- 
rat Constantii mentio in Fastis Idatii et apud Tironem 
Prosperum.  Designati vocem a Latinis ad Graecos transiisse, 
certum est. Meursius in Glossario, cui et hic Olympiodori 
locus poterit posthac interseri, ex Glossis Dasilicorum | illud 
unum in medium adducit: δεσιγγατεύεσθαι, ἀποδείκνυσϑαι. 
Quod vero subdit non uno in loco noster hic Olympiodorus 
de immensis sumptibus in consulatu ac praetura fieri consue- 
tis, collatis aliorum scriptorum laciniis, illustrare nec otium 
nec animus est. "Videndus lustus Lipsius similesque Roma- 
nae magnitudinis admiratores. 

Pag. 8. C. [457, 9.1 Heraclianus affectatae tyrannidis no- 
mine interemptus. Paulo Orosio eiusque breviatori Paulo Lon- 
obardo, seu Landulfo Sagaci initio lib. 14. Miscellae historiae 
iunge Idatium et Marcellinum in Chronicis, qui plura habent 
notatu dignissima.  Pauciora Prosper in Fastis Lucio V. C. 
Consule, cuius collegam vocat hunc Heraclianum. De eodem 
plura Zosimus suppeditaret eruditis, si integra ad nos illius histo- 
ria pervenisset, cum libro quinto extremo doceat, occiso Jatha- 
nario, militum in magna Libya Magistro, quocum nupta Sti- 
lichonis soror erat, provinciam illam ZZeracliano traditam , 
qui manu sua Stilichonem interfecit, eiusque facinoris prae- 
mium honorem hünc tulit; et libro sexto Africam adversus 
submissos ab Attalo milites ZZeracliani opera in fide Honorii 
permansisse commemoret. 

Pag.8. C. [457, 19.] Quomodo Constantii forma digna im- 
perio, si torvis magnisque oculis et subtristi tetricoque vultu, 
nec non capite plano, incumbens equi collo, et oblique huc 
illucque respectans? Sola erecta cervix imperatorium quid re- 
praesentat, cum Magnus Constantinus inde etiam dictus fue- P. gs 


570 PHILIPPI LABBEI NOTAE - 


rit τραχηλίας. Quid si εἰρωνικῶς ab Olympiodoro pocticum 
illud (mera loco adiectum sit? De Candidiano plura 
pag. I 


Pag.8. D. [4575 25.] lanuarium mensem nuptiis Ataulfi 
cum Placidia Narbone Marcio in aedibus Ingenii sive Eugenii 
cuiusdam celebratis praefigit Olympiodorus ; alii vulgo annum 
designant Aerae Christianae 414.  ldatius in Chronico de 
loco consentit: Aftaulfus apud  Narbonam Placidiam | duxit 
uxorem , i quo prophetia Danielis putatur impleta, qui ait 
filiam regis Justru sociandam regi Aquilonis , nullo tamen. etus 
ex ea semine subsistente. Qui enim ex iis natus est hoc vel 
sequenti anno Theodosius, morte paulo post obita prope Bar- 
«cinonam tumulatus est. lordanes de origine Gothorum sceri- 
bens aberrat a veritate longius, tum quod Gallam Placidiam 
post mortem duntaxat Alarici Roma ab Ataulfo captivam ab- 
ductam velit, tum quod nuptias antequam Alpibus superatis 
Gallias petiisset, coaluisse contendat Foro-Livii Aemiliae civi- 
iate, quam in Forum Cornelii Miscellae auctor, quisquis est, 
transformavit, 

Pag.8. D. [458, 3.] Ἐν παστάδιε in atrio reddit Inter- 
pres: quid, si auía potius aut thalamus? unde et pastophoria, 
de quibus alias. At δωρεῖται certo certius hoc loco agendi 
verbum est. Quis enim novis nuptis oblata munera ignorat 
et Morganegibam , de qua noster Gregorius aliique? Sic igitur 
interpretationem recense: «Δ 5 insuper nuptialibus donis ad- 
Jecit Jtaulfus. quinquaginta .formosos pueros , sericis indutos 
vestibus, quorum singuli utraque manu binos ingentes discos 
ferebant , alterum auro. plenum , alterum. gemmis etc, 

Pag. 9. A. [(58, 12.] Pro. Hustacio sive Rusacio Interpres. 
subrogare malit Justzcium : sed cavesis confundas cum Deci- 
mio Rustico, qui ex Magistro officiorum factus tyrannorum 
praefectus , apud Arvernos ante biennium a ducibus Honori- 
anis captus et crudeliter interemptus est cum Agroecio, ex pri-. 
micerio notariorum lovini, multisque nobilibus; ut memoriae 


prodidit Renatus Profuturus Frigeridus in iam saepe laudato 


apud Gregorium fragmento. 

Pag. 9. A. [458,15.] Albinus urbi praefectus. Gessit praefe-. 
eturam urbanam anno/14., quo Placidiam duxit Ataulfus, ut 
miraculo proximum sit intra quadriennium Gothicae direptionis. 
ruinas potuisse. reparari. Cogitandum, an de hoc Albino ege- 
rit Rutilius Numatianus libro primo ltinerarii : 

Jamque aliis Romam redeuntibus haeret. euntz 
Rufius Albini gloria viva patris , 

Qui F'olusi antiquo derivat stemmate nomen , 
Et reges Rutulos , teste Marone , refert. 


. D., ex quibus colligas Placidiae semper favisse, eius- 
V. 203 que peregrinationum ac fortunae comitem et participem fuisse. 


ἡ ων... 


ΠΝ ECLOGAS OLYMPIODORI. 571 
Huius facundae commissa palatia linguae , 
Primaevus meruit Principis ore loqui. 
Rexerat ante puer populos pro consule] Poenos , 
ZAequalis Tyrüs terror amorque fuit. 
Álbini praefecti urbis meminit antiquus Romae lapis , teste 
Onuphrio in commentariis ad librum tertium Fastorum : 


D. N. FL. ARCADIO 
.PIO FELICI VICTORI AC TRIUMPHATORI 
SEMPER AUGUSTO 


CAECINA DECIUS ALBINUS V. C. 
PRAEFECTUS URBI VICE SACRA IUDICANS 
DEVOTUS NUMINI MAIESTATIQ. EIUS. 


Pag. 9. B. [459, 3.] De Ataulfi nece eiusque successore 
Vallia Orosius, Philostorgius, Idatius, lordanes, Chroni- 
con Alexandrinum, Paulus Longobardus , Isidorus, nosque ex P. 98 
iis aliisque historicis in Chronico novae Romae, "Vérum cae- 
dis illius auctorem Dubium Gothum plurimasque περεστά- 
σεις Olympiodoro nostro debent antiquitatis studiosi, ut quae 
de Singerichi barbara crudelitate brevique septem dierum im- 
perio subnectit. Iordanes aliud interfectoris nomen aliamque 
memorat causam necis, his verbis : Tertio anno postquam Gal- 
lias Hispaniasque domuisset , occubuit gladio illo perforato Fer- 
nulfi , de cuius solitus erat ridere statura, 

Pag. 9. C. [459; 13.] Singerichus, Sari frater. Corrupta 
voce in Gothicis ' Iordanis Originibus Hegerinus, Orosio, lsi- 
doro aliisque melius ;Segericus sive Sigericus dicitur, quem 
plerique ob exiguum temporis intervallum ex albo Vesogo- 
thorum regum expungunt. Παιδία lege , non παΐδια. 

Pag. 9. D. [459, 16.] Szgesari. episcopi e sinu. lpsus ille 
videtur Gothorum episcopus Sigesarius, qui teste Sozomeno 
lib. 9. c. similiter 9. Alarico regi carissimus sacris baptismi 
undis Christiano ritu abluerat Attalum et Arrianis spem fa- 
ciebat, ut, si is firmum obtineret imperium, in ecclesiüs, sicuti 
Constantii et Valentis tempore, primatum obtinerent. 

Pag. το. B. [460, ».1 Valerium "Thraciae praefectum fu- 
isse imperante Constantio et ab eodem effossas argenteas sta- 
tuas, ut facile concesserim Olympiodoro, ita falsum esse exi- 
stimo, quod subiicit: eo primum tempore et hac occasione in 
"Thraciam erupisse Gothos. Discimus enim ex historico Ano- 
nymo, cuius excerpta quaedam de rebus Magni Constantini 
post Ammianum Marcellinum edita sunt, iam a pluribus annis 
Thracibus infestos fuisse Gothos. Verba ita se habent in co- 
dice MS. R. P. Iacobi Sirmondi : Jtem cum Constantinus Thes- 


57).  .PHILIPPI LABBEI NOTAE. 


salonicae esset , Gothi per neglectos limites. eruperunt , et vasta- . 
ta Thracia et Moesia praedas agere coeperunt. 

Pag. 10. B. [460,24.] Quo tempore Leontius iste Olym- 
piodori cura ac studio ad sophisticum thronum evectus est 
Athenis , (siquidem ordine temporum per singula | decurrat 
oratio,) iam fatis concessisse videtur celeberrimus ille Atheniensis 
philosophus Leontius, pater Athenaidis, quae ab Attico, a 
triarcha Constantinop., in baptismate . Eudocia appellata 'The- 
Oodosii Imp. coniux fuit. Cuncta haec uberrima narratione 
explicat auctor Chron. Alex., cui suífragantem Theophanem 
ex MS. nostro cod. adiungo : Zfsovzíov τοῦ φιλοσύφου ϑυ- 
γατέρα ᾿ϑηναΐδα λεγομένην ἐβάπτισεν - ᾿ΔΑιτικὸς χαὶ Εὖδο.- 
κίαν μετωνόμασεν. ἥτις κατὰ γνώμην TlovAzegtac. γαμεῖταν 
Θεοδοσίῳ, κάλλει σώματος καὶ συνέσει ψυχῆς xal ἐν λόγοις 
διαπρέπουσα: quam periocham, ut plerasque alias, praetermi- 
sit in sua historia ecclesiastica Anastasius Biblioth. De solenni 
pallii sophistici concessione, de balneari pompa, de sophi- 
stico throno, de pecunia danda scholarum antistitibus | ac 
similibus , ne actum agam, consule Theatrum Rhetorum R. 
P. Ludovici Cressolii τοῦ μαχαρίτου,, ac nominatim 9 16. 
lib. 5., capita priora lib. 4. et lib. 5. c. 5. 

Pag. 10. D. [461, 19-] ἀκρωμῖται, (sic enim legend. est) 
Olympiodoro dicuntur o£ τῶν διατριβῶν προστάται, vel quod 
alis praeessent ac tanquam humeris omnes supereminerent , 
(quo sensu o£ μείζονες dicuntur Hesychio ἀχρωμῖται 4) vel 
Tr laevo dextrove humero , aut etiam utroque quoddam 

octrinae ac magisterii insigne gestarent : certe τὸ μὲν ὕπερ- 
ἔχον τοῦ βραχίονος ἀχρωμία.,. καὶ ὦμου. κεφαλὴ, καὶ ἐπω- 
pic , καὶ ἀχροχωλίᾳ dicitur Iul. Polluci lib. 2. c. 4. sect. 3r. 
De Zrulis ac Trula nihil mihi aliunde subsidii ; cum Trullo 
ac trulla nihil notius sit. 

Pag. 11. A.[462,8.] Euplutii magistriani opera redditam. 
fuisse fratri a Vesogothorum rege Vallia Placidiam firmatasque 
pacis conditiones, aliiá indictam fuit. DeMagistrianis sive Ma- 
gisterianis, qui et Agentes in rebus dicti sunt, praeter. Glos- 
saria consule quae magno studio ac lectionis varietate colle- 
git noster Heribertus Rosueydus in Onomastico ad Vitas Patrum. 

Pag. 11. B. [462, 19.] De Oasi sive Avasi magna et parva 
eiusque ulteriore eremo plura hic congerere possem ex Ptole- 
maeo , Strabone, Stephano aliisque geographis, quibus et 
addere possem historicos, Herodotum in "Thalia, Hieronymum 
in vita sancti Hilarionis, Zosimum libri 5. p. 787. , Theodo- 

P. 99 rum Lectorem libro ». Collectaneorum , Evuagrium libri primi 
cap. 7. ex litteris Haeresiarchae Nestorii, qui ibi in exilio per- 
iit. Verum tanto non est opus apparatu; sufficit digitum 
intendisse in fontes. 


IN ECLOGAS OLYMPIODORI. 573 


Pag. τι. D. [465, 15.] Herodori lucubrationes dum pro 
more diligenter colligit Ilo. Gerardus Vossius pag. 292. de hi- 
storicis Graecis, miratus sum praetermissam fuisse citlatam hoe 
loco ab Olympiodoro nostro historiam de Orpheo et Musaeo, 
in qua Beatorum insulam ἐπιϑετιχῶς Phaeacidem. appellarat, ad 
similitudinem, ut opinor, Corcyrae Homericae, quam incolebant 

Φαίηκες δολιχήρετμοι, ναυσίχλυτοι ἄνδρες. 
Quod vero ad varios ipsius Homeri natales spectat, consule 
singularem doctissimi viri. Leonis Allatii diatribam , qui totam 
hanc controversiam in favorem patriae suae ingeniose extricat. 
᾿ς Pag. 12. A. [464, 6.] Placidiae et Constantii nuptias Ho- 
norio Aug. XI. et Constantio iterum Coss., hoc est anno 
Christianae Epochae 417., illigat Olympiodorus, a quo haud 
multum abludunt ldatius in Chronico et Tiro Prosper in 
Fastis. Natam eodem exeunte anno aut potius sub initium 
sequentis Honoriam, verisimile est ; Valentinianum autem, eius 
fratrem, lulio duntaxat mense anni /1:9. in lucem prodiisse 
necesse est, ut anno 425., eum lmperator Romae renun- 
tiatus fuit, septennis esse potuerit; quod postea testatur no- 
ster historicus.  Consentit Marcellinus Comes in Chronico 
indictione II., Monaxio et Plintha Coss. : 'alentinianus. Tunzor 
apud Ravennam patre Constantio εἰ Placidia matre | quinto 
Nonas lulias natus est. Prosper in Fastis diem hunc annum- V. 404 
que natalem uno antevertit, et consulatu Honorii duodecimo 
ac Theodosii octavo temere consignat, cum a Calendis Ianua- 
riis anni 417., quo die consulatum iniit Constantius, et, Ho- 
norio conciliante nuptias, Placidiae convenit in manum, ad Ca- 
lendas Iulias anni 418., octodecim tantummodo numerantur 
menses, intra quos Honoriam ae Valentinianum natos affir- 
mare non patitur naturalis partus humani conditio. 

Pag. 12. B. [464, 17.] Constantium ab Honorio in consor- 
tionem imperii adscitum non 7. integros menses explevisse 
constans est Olympiodori aliorumque sententia , fatali illo 
somnio subnixa: Sextus abüt, septimus inchoatur. Quo fit, 
ut assentiri nequeam Prospero, qui in Fastis Agricola et Eu- 
stathio Coss. Constantii mortem collocat, cum anno praece- 
dente donatum imperatoria dignitate scribat; multo minus 
idatio in Chron. Constantium lmp. Ravennae mortuum suo 
tertio consulatu affirmanti: cum certum sit ex libro 5. Cod. 
Theod.,; adhuc anno Christi (2 1., Coss. Agricola et Eustathio, 
superstitem fuisse cum Honorio et Theodosio Constantium 
paulo. ante Calendas Augusti. Aberrat quoque in Chronico 
a V. C. Pithoeo edito sive idem, sive diversus Prosper , 
dum.ad annum Honorii 29. differt Constantii obitum his ver- 
bis: Constantio. dignitas imperii ab Honorio (non) sponte (excu- 
sis negationem deesse arbitror) delata ; qua vir octo mensibus 


574 ;PHILIPPI LABBEI NOTAE. 


usus interiit F'alentiniano octo (lege duorum , aut ad summum 
trium) annorum filio derelicto. Omnium accuratissime Theopha- 
nes in codice MS., quem penes nos habemus, nisi quod iugula- 
tum fingat, quem ceteri pleuritide exstinctum volunt : τούτῳ 
τῷ ἔτει Kovoravztoc ὃ πατήρ Ουαλεντιγιανοῦ ἐβασίλευσε 
πρὸ ἕξ εἰδῶν (εβρουαρίου καὶ ἐσφάγη πρὸ δ' νογῶν Σεπτεμ- 
Borov. Certe ab octavo Februarii die ad secundum diem Se- 
ptembris non integri septem fluxere menses, sicque sua somnio 
ct historicorum testificationi veritas constat , ut necesse sit 
falli plerosque omnes chronologos, qui cum Tirone Prospero 
duobus annis lulianis, etsi non integris, Constantium impe- 
rasse asserunt, aut uno saltem anno mortem eius praevertunt, 
neque diem , quo diademate ornatus , aut quo vita simul re- 
gnoque exutus est, ulla ratione designant. 

Pag. 12. B. [464, 21.] De Constantii Imp. electione nun- 
tus mittitur. . Philostorgius non nuntium duntaxat ad "Theo- 
dosium Constantinopolim ab Honorio Constantioque ablegatum 
refert, sed ex recepto more missas simul asserit electi. Au- 
gusti imagines, quas labrata sive laurata fuisse appellatas plu- 
ribus exemplis firmat loannes Meursius in Glossario mixobar- 
baro. Quibus addere possumus inter cetera Chronicon Ale- 
xandrinum de Anthemio: xa εἰσῆλθεν τὰ λαβράτα αὐτοῦ ἐν 
ἹΚωνσταντινουπόλει διὰ Φερεντίου ἐπάρχου πύλεως. Quod 
vero Occidentem. pro Oriente hoc, quoque loco temere subro- 
gatum vides, culpae potius librarii properantis, quam eruditi 
Interpretis μνημογικῷ ἁμαρτήματι tribuere soleo, quemadmo- 
dum in notis Theodori Douzae ad Acropolitae Logothetae Chro- 
nicon Constantinopolitanum , in. emendationibus Friderici Mo- 
relli ad. librum alterum de thematibus Constantini Porphyro- 
geniti aliisque non semel me observasse memini. 

Pag. 12. D. [465, 9.] T'heudericus J'alliae suscepit impe- 
rium. Minc ergo confutare, possis eos, qui Valliae regnum 
Vesogothicum. ad 15. pluresve annos prorogant, qua de re 
adversus lornandem aliosque disputavimus suo loco. 'Theo- 
doricus vulgo dicitur, addito Maioris sive Senioris cognomine , 
ut a Iuniore "Theodorico discerni facilius possit, qui, fratre 
"Thorismundo interfecto, regnum Vesogothorum occupavit, pari 
scelere ab Eurico fratre postea. peremptus anno Dominici Na- 
talis 469. 

Pag. τα. D. [465, 14.] Uraniam. Mihi dubium mon est 
aberrasse Interpretem , qui ad infaustum hoc insolensque me- 
teoron refert , quod Hispani nautae sam Teimo, nostrates Galli 


le feu saint. Elme, ou sainte Helene nuncupant. Neque enim: 


Castor et-Pollux, aut ipsum Helenae sidus inter prodigia .nu- 
merantur, cum non raro appareant, neque tanta illis inesse 
vis perhibetur a physicis, ut malos suo pondere deprimant 


IN ECLOGAS OLYMPIODORI. $45 


navesque demergant pelago. De psittacis adi ex Plinio aliis- 
que Gesnerum , Aldrovandum similesque racematores. 

Pag. 15. A. [465, 21.] .Blemmyae barbari apud. Talmin. 
Noti Blemmyae sive Blemyes priscis scriptoribus, "Theocrito 
Idyllio 7., Dionysio Characeno, Straboni, Melae, Plinio, 
Ptolemaeo , Stephano, Ammiano Marcellino lib. 14., Zosimo 
lib. primo , Heliodoro, Procopio, Prisco in Excerptis de le- 
gationibus p. 4o. editionis regiae, aliisque passim. Unum hic 
Claudianum affero , ut de .Syene in locum .Soznes reponenda 
coniecturam Interpretis firmem: 

Et loca continuo Solis damnata vapore 

Jrrorat, populisque salus sitientibus errat 

Per Meroen Blemyasque feros atramque Syenen. 
In Aethici sive Antonini Itinerario pag. 35. editionis Colo- 
niensis: Jtem per partem Arabicam trans Nilum: contra Psel- 
cim , contra Talmis , contra Tahis, (forte "Tapis seu Thapis , 
in editione losiae Simleri 'TTafis, et paulo ante in codice re- 
gio Thafis seu 'Taphis,) PA/as, (apud Simlerum mendose Z?/as,) 
SSyenem ,  Ombos , contra 4pollonos, contra Laton , Thebas etc. 
Occurrit quoque in alio itinere Penzconon, vel, ut habet editio 
Simleri, Phoenico Niconon, quod forte in Phoenicon icono 
mutare possis. ln Notitia utriusque imperii : Ax laterculo 
minore Ala VIII. Palmyrenorum Phoenicone; et in vetusto 
exemplari, teste Hieronymo Surita, Aulae Dei Foenitionis. 

Pag. 15. A. [466,5.] διέχοντος ἀπὸ τῶν QuAÓr. Sic le- 
gendum, non φίλων, aut φύλων, ut suspicabatur Interpres ; 
a quo male acceptum locum hunc admodum difficilem et in- 
tricatum ita verto: Quae loca cum peragrarem, Talmin usque 
accessi et a Philis quinque. dierum intervallo progressus. aliam 
civitatem. lustravi , quam. Romani eam ob causam dixere Pri- 
mam, quod in Thebaidem e barbarorum regione venientibus - 
prima. occurrat. .Eodem nunc. quoque. nomine appellatur. etc. 
Ita quidem si διέχοντα legas ; sin vero διεχούσης substituas 
et ad genitivum . τῆς Τάλμεως referre malis, Talmin quinque 
dierum spatio a. Philis distantem habebis, cum tamen in. Án- 
tonini Itinerario inter utramque .civitatem tantum millia pas-P. 101 
suum 34. numerentur, et inter 'Talmin et Thebas septem supra 
ducenta , quae quinque dierum spatium: superare videntur : 

Contra Talmis. 


Contra Tapis. M. P. X. 
Philas. M. P. XXIII, 
ISyenen. LP. E. 


M 
Ombos. M 
Contra Apollonos. M. 
Contra Laton. M 
Thebas. M 


576 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


De Philis nihil addam ad ea, quae collegerunt duo subacti: 
cum primis iudicii scriptores, Hieronymus Surita in notis ad. 
Itinerarium Antonini, et Henricus Valesius in animadvers. ad 
Excerpta Prisci Rhet. p. 208. editionis regiae. 

Pag. 15. C. [466, 23.] Libanius praestigiator atque infidelis. 
Haec ad annum 21. omnino perünent, quo Constantius ab. 
Honorio Augusto in communionem honoris atque imperii die 
8. Februarii evectus, nondum elapsis septem mensibus inte- 
gris, die secunda Septembris defunctus est, ut ex "Theophanis 
Chronico paulo ante docebamus. ! 

Pag. 15. C. |467, 1.] Κωνστάντιος ᾿Ιλλυριὸς ἦν τὸ γένος 
ἀπὸ Παναίσου πύλεως τῆς Καδίας. Lege meo periculo ἀπὸ 
ΝΝαίσου, sive, facta diphthongi solutione, Ναΐσου πόλεως τῆς 
Zaxíac. Naesus, sive Ναΐβιιβ, Naissus , aut Nainsus plerisque 
veterum nota civitas: Ammiano Marcellino tum lib. 26., tum 
maxime 2r. , ubi dicitar copiosum oppidum et civitas circum- 
sessa quidem aliquoties, nunquam | tamen excisa aut dedita; 
Zosimo Comiti et Marcellino IHllyriciano, ut ceteros omittam. 
Panaesus vero civitas, ut et Cadia provincia in Illyrico, omni- 
bus incognitae.  JNazssum inter Pompeios et femessianam.col- 
locat Antonini Itinerarium ,  Moesiaeque videtur adscribere, 
si quae fides additis ad oram libri in editione Simleriana 
provinciarum nominibus. Stephanus Byzantius, seu potius 
eius breviator Hermolaus, "Thraciae vindicat: Ναίσσος πύλις 
Θράκης, κτίσμα καὶ πατρὶς Κωνσταντίνου τοῦ βασιλέως: 
quod ultimum de natali urbe Magni Constantini pluribus ar- 
gumentis corroborat V. C. Henricus Valesius in notis ad Am- 
mianum. Ego vero ceteris praeferendam arbitror Olympio- 
dori nostri sententiam , qui Naissum in Dacia collocat; nam; 
ut nihil dicam de Itinerario Durdegalensi a Petro Pithoeo pri- 
mum edito , ubi in finibus Daciae Mysiam inter ac Thraciam 
ponitur, controversiam omnem decidit Hierocles Grammaticus 
in veteri provinciarum civitatumque Notitia. 

Ἐπαρχία Ζακίας μεσογείου ὑπὸ κογσουλάριον πόλεις €. 

Σαρδικὴ μητρόπολις. 

Παυταλία. 

Τερμάη. 
INatvooc. ; 

€ , 

Peusoiava. 

.V.205 Neque otiosum fortassis fuerit addere, quod annotavit Hiero- 
nymus Surita ad Antonini Itinerarium : Cedrenus de rebellione 
in Pannonia a Bulgaris facta pag. 625. (quae est 745. editio- 
nis regiae) Ναΐσσου meminit. .Et Ptolemaeo inter. Dardaniae 
urbes Νεσὸς recensetur, forte pro Ναίσσος : cui adiunguntur 
Ulpianum et Scupi ; et Cedrenus Naisso adiungit Scupias ; quam 


IN ECLOGAS OLYMPIODORI. 577 


primariam Bulgariae urbem esse asserit. Maec ille," quae ad 
examen revocanda erunt alio in opere. 

Pag. 14. A. [467, 18.] Leontio Placidiae curatore. Mirum 
quid de cura Palatii, sive de officio Curopalatae hic in men- 
tem venerit Interpreti, cum χουράτωρ idem sit, qui procu- 
rator et administrator, διοικητῆς, κτημάτων ἀρχὴν εἰληχὼς, 
qui postea λογοϑέτης, aut saltem, auctore Hesychio, vox illa 
τροφέα xai παιδοτρόφον nonnunquam sonet. Elpidiam nu- 
tricem Placidiae omnes agnoscunt: de Spadusa, fuerit necne, 
ambigi potest. Hanc si expungas, aliam in eius locum sub-P. 103 
stitui postulat orationis ipsius contextus. 

Pag. τή. B. [468, 1.| De Placidia Constantinopolim cum 
filio pulsa ac de obitu Honorii Imp. non 6., sed 18. Calend, 
Septembris, sive 15. Augusti anni 425., Asclepiodoto et Mari- 
niano Coss., passim omnes loquuntur historici et chronicorum 
fastorumque scriptores: quemadmodum de Bonifacio, ἀνδρὲ 
790ixà , et de loanne tyranno, de quo praeter Suidam con- 
sulendi Philostorgius, Socrates, Renatus Frigeridus , Sozo- 
menus , Procopius aliique. | 

Pag. 15. A.[469, 12.] Romanarum aedium magnificen- 
tam, Thermas publicas , civium opes moeniumque urbis am- 
plitudinem copiose explicant lustus Lipsius, Alexander Dona- 
tus alique. De Probis vero, Olybriis, Maximis, Symmachis 
ceterisque eiusmodi Romanae urbis proceribus priscae inscri- 
ptiones, quas summa diligentia unum in corpus redegit Ianus 
Gruterus , plura subministrabunt; cum coaetaneis scriptoribus, 
Ausonio, Symmacho, Prudentio , Claudiano, Paulino etc. 

Pag. 15. C. [470, 17.] Extremas Italiae oras. Quid, si Hz- 
spaniae legas, et de freto Herculeo , Tartesso Gadibusque 
intelligas? quo sensu facilis tum erit atque expeditus per Oce- 
anum ad inferos, hoc est, ad Antipodas, descensus, 

Pag. 15. C. [471, 2.] Valentiniano redditum Constantino- 
poli a Theodosio Nobilissimi titulum, tum "Thessalonicae col- 
latam Caesaris dignitatem opera Helionis, magistri officiorum, 
exeunte anno 423. aut sequentis initio, quo quintum agebat 
annum, docet Olympiodorus, cui ferme in omnibus subscribit 
Philostorgius. Quae praeeunt verba, sic clarius poterant reddi: 
Submissus quoque exercitus, cui praeerant utriusque militiae 
dux Ardaburius , filius eius Aspar , et Candidianus. | Ardabu- 
rium captum in manus loannis tyranni venisse, priusquam 
Aspar, eius filius, ab Imperatore cum potestate mitteretur, 
multi referunt. Vide inter ceteros Socratem  Scholasticum 
libri 7. eap. 25., ubi de Ravenna ductu Angeli pastoris ha- 
bitum. ementiti ab eodem Aspare capta longam narrationem 
texit , quam confirmat Theophanes in Chronico, atque ex eo 
Anastasius Bibliothecarius pag. 36. editionis regiae, et Paulus 


Dexippus, Eunap:us etc. 37 


578 PHILIPPI LABBE( | NOTAE 


Diaconus, sive potius Landulfas Sagax Miscellarum  histori- Ὁ 


arum lib. :4. No 

Pag. 16. A. [42 1, 14.] Helion Magister officiorum. et. Pa- 
tricius. Helionis huius meminit Socrates tum lib. 7. cap. 20. , 
ubi legatum ad Persas refert, ut eum illis pacem constitueret: 
πέμπει οὖν Hora , ἄνδρα, ὃν πάνυ διὰ τιμῆς ἦγεν 5, tum 
eiusd. libri cap. 24., dum Valentiniano. missam a "Theodosio 
consobrino coronam imperatoriani testatur. Corrigendus interim 
Theophanis locus in MS. nostro codice , cuius haec sunt verba : 
Θεοδόσιος διὰ “ήϊνος πατρικίου στέφανον βασιλικὸν énxtu- 
wev τῷ Οὐαλεγτιγνιανῷ ἐν “Ρώμῃ : scribe Ἣλίωνοςξ, ut res 
ipsa loquitur, quamquam Anastasius Bibliothecarius et Miscel- 
lae Auctor sententiam istam praeterierint. Corrigendus quo- 
que is, quem mox appellavi, Anastasius, dum Heleonem 
vocat :. AMittit legatarios ' Heleonem Patricium ,' quem | valde 
honorandum ducebat, [non dicebat, ut excusum est in Miscella ,] 
et. Znatolium., Orientis Stratíigon, Scio Socratem de tempore 
missae illius ad Persarum regem legationis cum "Theophane 
eiusque interpretibus non convenire. "Verum hanc litem diri- 
mere non est huius operae, quam modo aggressi sumus. Ad 
Candidum itaque eique adiunctum "Theophanem Byzantium 
transeamus. 


P. το3 E CANDIDO ISAURO. 


Candidum ex 'Tracheotide sive aspera Isauria oriundum, 
ibidem exceptoris notariive officio apud magistratus. functum 
fuisse ac religione Christianum Chalcedonensisque Synodi defen- 
sorer) acerrimum praemittit Photius , qui in eius stylum plu- 
ribus censuram paulo post exercet. Nec plura de eo praefari 
hic possumus , cum nulla ipsius apud ceteros scriptores hac- 
tenus oblata sit mentio. 

Pag. 17. A. [472, 2.] “έων ἦν ἐκ Ζίακίας τῆς ἐν ᾿Ιλλυ- 
oiofc. Daciam 1uisse duplicem, "Trans - Danubianam. scilicet 
sive veterem , quam Gothiam ac Gepidiam suo tempore dictam 
fatetur lornandes, et novam cis Danubium sitam, in duas 
postea , Ripensem Mediterraneamque , divisam norunt eruditi. 
Hanc ad prioris distinctionem zfaxíav τὴν ἐν ᾿Ιλλυριοῖς, Da- 
ciam lllyricam vocat sive Photius , sive is cuius verba senten- 
tiasque excerpit, Candidus, qui tribus libris historiam annorum 
35. complexus est. "Tetidem quippe fluxerunt. ab anno Domi- 
nici Natalis 45.7.7) (quo , studio praesertim Asparis, genere 
Alani, Ardaburii, de quo ad Olympiodorum diximus, filii , 
Marciano Augusto suffectus est Leo lmperator,) usque. ad. mor- 


xa D... 8. iic E 


IN ECLOGAS CANDIDI ISAURI. 579 


tem Zenonis et Anastasii Silentiarii anno 491. factam Ariadnae 
opera inaugurationem. Leonem hunc alii 'Thracem appellant, 
et cognominatum fuisse Magnum , Seniorem ac Πίακέλλην 
solia. Theodorus Anagnostes libro primo Co lectaneo- 
rum : προχειρίζεται δὲ εἰς βασιλέα “Μέων τις Θρὰξ μὲν 
τὸ γένος, τριβοῦνος δὲ τὴν ἀξίαν, quam dignitatem Can- 
didus longa circuitione CMM : στρατιωτιχῷ παρφαγγεί- 
λας τάγματε χαὲ τελῶν ἄρξας τῶν ἐν ᾿Σηλυμβρίᾳ.. De pa- 
tria et officio consentit Theophanes in Chronico iisdem usus 
verbis , quibus subnectit : μηνὲ QGrgoovagío , ᾿Ινὸ. t στε- 
φϑεὶς ὑπὸ varoAíov πατριάρχου, quod an verum eit, in 
Chronico videbimus. 

Pag. 17. A. [472, 6.1 Ardaburium , Patricium et Herme- 
narichum.  'Yres Asparis filios ex tribus uxoribus susceptos 
memorat Candidus. De quibus plura paulo post, cum ex 
ipsomet, tum ex aliis coaetaneis scriptoribus dicintk a nobis ; 
interim observa, implexam nimis apud Zonaram orationem 
levi mutatione sanari posse : εἴχων ἀγάγκῃ Καίσαρα ποιεῖ 
ἀπὸ πατριχίου (lege τὸν Πατρίκιογν) τὸν τοῦ “ίσπαρος παῖδα, 
᾿Δρδαβουρίου δὲ ἀδελφόν. 

Pag. 18. A. [473, 12.] Ζεαισίαπηι ab Esau nomen mutua- 
tam. ldem quoque infra eadem pagina inculcat. Sed de hac 
originatione mirum apud ceteros silentium. 

Pag. 18. A. [475, 14.] Leonis per 4sparem electionem. 
Auctor Chronici Alexandrini ab exercitu creatum — Leonem 
Magnum testatur 7. Idus F ebruarii , Constantino et Rufo Coss., 
anno Dominici Natalis 457. : ΠΥ ἐπήρϑη Leo ὃ μέγας βα- 
σιλεὺς ὑπὸ τοῦ ἐξερχέτου μηνγὲ Περιτίῳ πρὸ L' ἰδῶν Φεβρου- 
αρίου. Propius ad Candidi narrationem accedit tum | Suidas 
in voce Ardaburi us, tum Priscus Rhetor apud Euagrium 1. 2. 
cap. 16.: ἅπερ ἀκριβέστατα Πρίσκῳ τῷ “Ρήτορι πεπόνηται. 
ὅπως τε δόλῳ περιελϑὼν ó ““έων͵ μισϑὸν ὥσπερ ἀποδιδοὺς 
τῆς ἐς αὐτὸν προαγωγῆς ἀναιρεῖ " Aonaga τὴν ἀρχὴν αὐτῷ 
᾿περιϑέντα, παῖδάς τε αὐτοῦ ᾿Δρδαβούριον͵ καὶ Τ]ατυΐκιον, 
ὃν Καίσαρα πεποίητο πρότερον, ἵνα τὴν " Aonagoc ἄνοιαν 
κτήσηται, seu potius εὔνοιαν, ut iampridem «emendavit doctis- 
simus Tacobus Billius lib. 1. cap. 38. Observationum sacrarum. 
Aspari Senatum coniungit Constantinus Manasses in. compen- 
dio Chronico pag. 58. editionis regiae : 

Ἢ σύγκλητος σὺν ᾿ἄσπαρι τῷ τότε πατριχίῳ 

Εἰς “έοντα κατάγουσι τὴν σκηπτροχθατορίαν. . 

Tov φροντιστὴν τὸν ᾿λογιστὴν τῶν ᾿ἥσπαρος πραγμάτων, 

Καϑυποσχόμενος αὐτῷ ϑάτερον τῶν ὑέων 

Τῷ στέφεϊ τοῦ “Καίσαρος τὴν ,εφαλὴν χοσμῆσαι" 

Οὐδὲ γὰρ ἦν τὸν " donapa κράτους ἐπιλαβέσϑαι 

Τῇ λύσσῃ κατεχόμενον ? doeiov τοῦ βεβήλου 


580 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


P.:o4 Ραροι8. A. [475, 15.] De urbis conflagratione exorta. Pri- 
mum illud sub Leone Imperatore incendium regiae urbis 
fusissime describit Euagrius lib. 2. cap. 13.: ἐν μὲν τῷ βο- 
θείῳ κλίματι, ἐν Q καὶ νεώρια τῆς πόλεως χαϑεστᾶσιν ἀπὸ 
τοῦ. καλουμένου βοὸς πόρου μέχρι τοῦ παλαιοῦ ᾿“πόλλωνος" 
ἐν δὲ τῷ νοτίῳ ἀπὸ τοῦ ᾿Ιουλιανοῦ λιμένος μέχρι οἰχιῶν 
οὐ πολὺ χειμένων τοῦ εὐχτηρίου τῆς ἐπίκλην ὅμονοίας ἐχζκλη- 
σίας: ἐν δὲ τῷ μεσαιτάτῳ τῆς πόλεως μέρει ἀπὸ τοῦ Κων- 
σταντίνου προσαγορευομένου φόρου μέχρι τῆς τοῦ ταύρου 
καλουμένης ἀγορᾶς. Quibus ac praecedentibus maxime: verbis 

V.ao6significat, quam foede grassata sit haec clades et quantam 
urbis partem. flamma populata sit. Eiusdem conflagrationis 
mentio apud Priscum in Excerptis Legationum pag. 45. D. edi- 
tionis regiae, et Marcellinus Comes in Chron., Basilisco et Her- 
menerico Coss., hoc est, anno Christi 465. , Constantinopolim 
magno invasam incendio facieque foedatam deplanzisse, me- 
morat. Diem praescribere videtur 'Pheodorus Anagnostes 
Magnae Ecclesiae lib. 1. Collectan.: ἐμπρησμὸς ἐγένετο μέγας 
τῇ δευτέρᾳ τοῦ Σεπτεμβρίου μηνὸς ἀπὸ τοῦ νεωρίου ἀρξα- 
μενος, xat φϑάσας ἕως τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ τοῦ ᾿“Ἱμαντίου. 
Quo tempore idem testatur, Marcianum Oeconomum super 
tegulas ecclesiae sanctae Anastasiae conscendisse, et Euange- 
liis manu prehensis precibus lacrimisque templum illud illae- 
sum servasse, Eadem habet Theophanes in Chronico iisdem- 
que paene verbis, hoc duntaxat insuper addito, quod ad an- 
num Leonis quintum atque indictionem XV., sive annum 
Dominici Natalis 46:., incendiariam illam populationem refe- 
rat, in quo , ut vides, quadriennio dissidet a Marcellini cal- 
culo. Chronicon Alexand. duplex distinguit incendium, et 
primum quidem accidisse refert Basilisco et Armenarico Coss., 
post dies 5o. ab iniusta caede Menae, praefecti vigilum , ac 
vindicta numinis conflagrasse in urbe octo regiones 2. Sept. 
fer. 4. Indict. HI., (seu potius IV.,) cum celebraretur memo- | 
ria S. Mamantis. Alterum vero refert ad annum Christi 469., | 
Zenone ef Marciano Coss., quo arsisse urbem scribit a mari 
ad mare. Utrumque videtur confudisse Zonaras , apud. quem 
leges, Asparem tunc vas aqua plenum humeris ferentem vicos 
percurrisse, populum cohortatum fuisse et singulis nummum 
argenteum pro mercede dedisse. 

Pag.18. A. [475, 17.] De Titiano et Fiviano. Reponendus 
forte pro Titiano Tatianus, de quo Priscus Historicus in 
Excerptis Legationum pag. 74. editionis regiae: ὅτε émi 44é- 
ovrog βασιλέως Ρωμαίων ἐπρεσβεύετο παρὰ μὲν Βανδήλους 
ὑπὲρ ᾿Ιταλῶν Τατιανὸς ὃν τῇ τῶν πατρικίων ἀξίᾳ καταλεγό- | 
μενος, quae verba ibidem habentur p. 43. D. Vivianus vero 
sive Bibianus anno Dominici Natalis 465., Ind. 1., cum Felice, 


IN ECLOGAS CANDIDI ISAURI. 581 


, aut, ut alii habent, Basilio Consulatum gessit, quemadmo- 
dum discimus ex Fastis Consularibus apud Cassiodorum , Mar- 
cellinum et Auctorem Chronici Alexandrini. 

Pag. 18. A.[475, 20.] Tarasicodisam, Rusumbladeoti filium. 
Patrem Zenonis solus, quod sciam, commemorat Candidus : 
de patria nemo ambigit. Primigenium autem illius ac bar- 
barum nomen varie a variis concipitur, ut fieri amat in 

pitur, 
peregrinis vocibus. Omnium maxime aberrat a recto tramite 
Euagrius lib. 2. cap. 15. : «““έων δὲ yauflgóv ἐπὲ ϑυγατρὲ 
EI , Π , ΕἸ - χ , 
douadvy, προσλαμβάνεται Ζηνωνα, -“ἰριχμῆσον μὲν ἐκ onag- 
y&rov χαλούμενον. Rectius Agathias Scholasticus libro 4. 
ag. 135. editionis Graecae: Ζήγων ὃ Ῥωμαίων βασιλεὺς Ó 
y » ᾿- κ᾿ 
loavgog, ὃς δὴ πρώην Ταρασισχωδίσεος ἐπωνομάζετο, ὑπὸ 

2, x ' , m , Ἴ ^ : a * 
ἴἤλλου τε xoi Βασιλίσκου xci Κόνωνος ἐπιβουλευϑεὶς, ovveg- 

3 -9 , , , - - 
yovonc ἐς τὰ μάλιστα xai Βηρίνης, éxnénvoxe τῆς ἀρχῆς etc. 
Interpres dialysi vitiosa usus sic vertit pag. 127. : Zeno ille 

saurus fiomanorum £mperator ui antea Tarasis seus 
1. R Imperator, q tea. T. Cod. 

cognominabatur,  insidus οἱ per Hillum | et Basiliscum | et 
Cononem structis, coadiuvante praecipue Berine, imperio ex- 
cidit etc. Auctor Chronici Alexandrini errandi ansam Vul- 
canio praebere poterat, si iam e tenebris in lucem editus 
fuisset: sic enim dimidiatam duntaxat vocem usurpat Ind. XII., 

5 * - , "yt € 

sub Consulatu Leonis lunioris: ἐβασίλευσε Ζήνων ὃ Kodio- 

» * - EJ , , , 
σεὺς ὃ Ἴσαυρος μετὰ τοῦ ἰδίου éxyOvov “έοντος ὀλίγον χρό- 
γον. "Theophanes in Chronico ad annum Zenonis 8. sacram 
Verinae Augustae, Zenonis socrus, refert, in qua imperium se 


* * * - ΄ e ^ c , , 
Zenoni tradidisse gloriatur: ἔστε, ὅτε τὸ βασίλειον ἡμέτερόν P. 105 


ἐστι, xai ὅτι μετὰ τὴν ἀποβίωσιν τοῦ ἐμοῦ ἀνδρὸς ““έοντος 
προεχειρισάμεϑα βασιλέα Ταρασχαλισαῖον τὸν μεταχληϑέντα 
Ζήνωνα etc. Certiora de his affirmare possemus , si iniuria 
temporum non periisset Eustathii Syri lucubratio, in qua, 
teste Euagrio mox citato, unde iste Zeno ad tantam dignita- 
tem ascendisset , et quam οὗ causam omnibus a Leone fuisset 
praelatus , commemorabatur. ἢ 

Pag. 18. B. [475,22.] Ardaburium. Hune maiorem natu 
Asparis filium avoque suo cognominem a Leone Aug. Cae- 
sarem creatum fuisse persuadebit Interpres Euagrii idis, qui, 
usitato plurimis more , Graeca consulere dedignantur. Locum 
vide, quem paulo ante exscripsimus. Priscus pag. 4o. editio- 
nis regiae, ab eo superatos Saracenos ad Damascum, memo- 
rat.. Eundem tyrannidem in Occidente molientem expulit An- 
Xhemius Imperator apud Cassiodorum in Chron., Marciano et 
Zenone Coss., Chronicon Alexandrinum, Rusticio et Olybrio 
Coss., anno Christi 464., Ind. Ii., scribit e vita migrasse san- 
ctum Symeonem Stylitam , τος τότε χόμητος “ἀνατολῆς 
"dodafovoíov τοῦ πατριχίου τοῦ υἱοῦ “σπαρος τοῦ στρατη- 


582 PHILIPP] LABBE] NOTAE - 


λάτου, Videndus etiam Suidas in Excerptis nostris pag. 54. 
editionis regiae. 
Pag. 18. B. [474, 5.] Patricium Caesarem, Asparis filium; 
excepta duntaxat plaga, praeter opinionem salvum evasisse 
ac fuisse superstitem, solus, quod viderim legerimve, testatur 
Candidus : alii quippe omnes una cum Aspare filios Ardaburium. 
atque Patzicium interemptos fuisse memorant: Marcyllinus Il- 
lyricianus in Chron. Ind. IX. Leone Aug. IV. et Probiano 
Coss., hoc est anno Christi 47 1.: 24spar, primus Patriciorum, 
cum. Zrdabure et Patriciolo filiis , illo quidem. olim | Patricio , 
hoc autem Caesare. generoque Leonis Principis appellato , Ar- 
rianus cum Zrriana prole spadonum | ensibus in. Palatio vulne- 
ratus interiit. Chronicon Alexandrinum, etsi non suo loco ,. 
Pusaeo et Ioanne Coss., hoc est anno Christi 467.: Τούτῳ τῷ 
ἔτει τυραννίδα μελετήσαντα (sic enim legendum est, non ue- 
λετήσας τις.) «σπαρα τὸν πατρίκιον, ὡς πρῶτον τῆς συγ- 
κλήτου, ἐφόγευσεν ἐν τῷ παλατίῳ ἔσω, καὶ ᾿“Ιρδαβοῦριν 
καὶ Πατρίχιον τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἐν κομβένδῳ xai αὐτοὺς 
συγκλητικοὺς ὄντας, χατακόψας τὼ σώματα αὐτῶν. Dama- 
scius in vita Isidori Philosophi apud Photium Cod. 242.: ἦγε- 
μόνα τῶν Γύτϑων "Aoneoa βασιλεὺς “έων ἐδολοφόνησεν, 
αὐτὸν καὶ παῖδας, ut omittam ea, quae de spectro Ànthusae 
in nubibus oblato fabulatur. . Theophanes in Chronico bis 
terve illud idem repetit, aperitque causas, cur Aspar Leoni 
suspectus fuerit: eamque praecipue aliis intactam, quod Zenoni, 
genero Imperatoris, in Thraciam misso, insidias tetendisset Aspar, 
occidissetque imparatum , nisi re detecta Sardicam Zeno au- 
fugisset. Scio Procopium lib. r. Vandalic. solius Ardaburii 
cum patre caesi meminisse, sed de Patricio salvo ne yg? qui- 
dem. Cur vero Patricius Caesaris dignitatem prae Ardaburio 
fratre natu. maiore nactus sit, discimus ex eodem  Theo- 
phane, qui quoniam nondum editus est, verba illius ex 
nostro Codice MS. tibi repraesentabimus: Τούτῳ τῷ ἔτει 24é- 
, € € * P4 [A € 

ovrog (9  Πατρίκιος ὃ υἱὸς .donagoc, ὃν Καίσαρα ὃ βα-. 
σιλεὺς “έων πεποίηκε διὰ τὸ ἑλκύσαι τὸν ".domaga éx τῆς 
᾿Τρειανικῆς δόξης καὶ εὐνοεῖν τῷ βασιλεῖ, παρεγένετο ἐν 
“λεξανδρείᾳ μετὰ μεγάλης φαντασίας etc. Quod si verum 
est, immerito Marcellinus Asparem eiusque filios , cum occisi 
sunt, Árianae haereseos crimine infamat. Porro, ne id fu- 
giat ad alia properantem, "Victor Tunnunensis in Chronico: 
Joanne et Severo Coss., hoc est anno 470., Leo Augustus 
Patricium, Asparis filium, Caesarem facit; tum anno sequenti : 
Leone Augusto V. et Probino Coss. ZAspar et duo fili eius, 
Patricius Caesar et Ardaburius CP. praecepto Leonis occiduntur. 
Pag. 18. B. [474, 7.] Alius item. de Aspari filiis, Armena- 
ríchus , caedem effugit. Nomen illud variis modis pingitur in 


IN ECLOGAS CANDIDI ISAURI. 583 


editis manuscriptisque codicibus. Damascius in vita Isidori 
Philosophi Armerichumi vocat, docetque, Severiani adversus 
Zenonem coniurationem ab eo fuisse detectam : "Mousorzov 
τοῦ «Ασπερος παιδὸς ἐξειπόντος τὴν συνωμοσίαν τῷ Ζήγωνγι. 
Basilium et Hermenericum Coss. anno Christi 465. assignat 
Marcellinus Comes: Herminericus dicitur Cassiodoro, FastisP. τοῦ 
vero Siculis sive Chronico Alexandrino ᾿ρμενάριχος. "Pheo- 
phanes in Chron. Armenarichi huius non meminit. : 
Pag.18. C. [474, 8.] Zenonem data 4réadne filia generum 
adscivit et in. Oriente ducem exercitus creavit. lam ab anno 
Leonis Imp. septimo "Theophanes Zenonem generum Leonis 
appellat et in Orientem missum scribit: z/écov 0 βασιλεὺς 
Ζήνωνα τὸν yauflgóv αὐτοῦ στρατηγὸν τῆς équc πάσης πε- 
ποίηχε etc., quae sic Latine reddidit Anastasius Biblioth. in 
Hist. Eccl. p. 44. edit. Lupar., quae sub praelo calet: Per 
idem tempus Leo. Imp. Zenonem, generum suum, Magistrum 
totius. Orientis fecit, et Basiliscum, fratrem. F'erinae Augustae, 
Magistrum Thraciae constituit. Zeno autem veniens Antiochiarma 
invenit in ea episcopum sacrum Martyrium. | Petrus autem 
Cnapheus | sequebatur Zenonem etc., quae ad institutum no- 
strum non pertinent. Anno vero eiusdem Leonis τῷ. idem 
Chronographus, antequam caedem  Asparis filiorumque eius 
referat , Zenonem similiter, generum Leonis, in Thraciam mis- 
sum asserit. "Theodorus quoque Lector lib. 1. Coll. Zenonem 
στϑατηλάτην καὶ γαμβρὸν ἐπὲ ϑυγατρὲ ᾿Αριάδνῃ τοῦ “Μέοντος 
appellat, eum Antiochiam venisse asserit cmm Petro Cnapheo, 
templi sanctae Bassae martyris, quod Chalcedone erat, pre- 
sbytero. At vero Candidus noster, Marcellinus et quidam 
ali nuptias Leonis cum Ariadna post necem Asparis differre V. 207 
videntur : Sunt tamen. quidam auctores, inquit Zonaras , 7fspa- 
rem et AÁrdaburium ea gratia a Leone interfectos , ut nepotem 
ex filia Leonem luniorém Imp. crearet, weritum illorum po- 
tentiam , ne despecta huius infantia imperium sibi vindicarent. 
Pag. 18. C. [474, 10.] Quae in Africa. secunda. adversaque 
gesserit Basiliscus. Huius aliorumque ducum . infelicem | in 
Africa expeditionem pluribus in.Chronico exponemus ex Ida - 
tio , Marcellino, "Theodoro Lectore lib. τ. Collect., ubi inter 
cetera: Βασιλίσχος χρήματα λαβὼν πάντα προέδωκε παραι-- 
γέσει άσπαρος, Procopio lib. r. Vandalic., Theophane , Zo- 
nara, Cedreno, Constantino Manasse, Nicephoro aliisque. 
Quaedam hic in antecessum verba Theophanis repraesento ex 
MS. nostro Codice : γαυμᾶχίας πολλάχις τοῦ Γεντζερίχου 
μετὰ τῶν νηῶν τῷ βυϑῷ παραδοὺς, eira καὶ αὐτὴν ἠδυνήϑη 
Καρχηδόνα κρατῆσαι, ὕστερον δὲ ὑπὸ Γεντζερίγου καὶ πλεί- 
στοις χρήμασι δελεασϑεὶς ἡττήϑη ἑκὼν, ὡς Περσικὸς (forte 
Πρίσκος) ἱστόρησεν ὅ Clogs. 


584 —. PHILIPPI LABBEI NOTAE 


Pag. 18. C. [474, 16.] 4 Leone filio Zenonem patrem Im- 
peratorem coronatum.  Videndi Theodorus Lector, '"Theopha- 
nes, Marcellinus, Euagrius, Chronicon Alexandrinum , Pro- 
copius lib. 1. de bello Vandalic., aliique passim. Unum hic 
tacere non possum, Victorem "Tunnunensem in Chronico affir- - 
mare, Leonem illum Iuniorem ad necem a Zenone patre quae- 
situm, ab Ariadna matre servatum fuisse: Zum, inquit, pro 
eo elus uxor similem puerum ad mortem obtulit, et Leonem . 
eundem | Augustum. occulte totondit , eumque clericum. unius ec- 
clesiae CP. fecit. Qui Leo usque ad lustiniani principis tem- 
pora wixit. Eadem habet Isidorus Hispal. in Chronico, atque 
ex alterutro Gothefridus Viterbiensis in Pantheo parte 16., qui 
huic fabulae plura etiam de suo addidit. 

Pag. 18. D. [475, 1.] .4 F'erina deceptus Zenon. Causam 
ilius in Zenonem odii Auctor Chronici Alex. hanc profert, 
quod Zeno socrum nescio quid petentem .repulerit. Alteram 
memorat Candidus, quod in Patricium Magistrum derivare 
vellet imperii dignitatem, qua spe frustrata, Basiliscum fratrem 
Imperatorem renuntiarit. Plura Theophanes, Procopius, Aga- 
thias, Suidas, Euagrius, Theodorus Lector, Marcellinus, 
Victor, Anonymus post ÀAmmianum editus, aliique, quos hie 
conciliare aut exscribere non est animus. Graeca sic distin- 
gue: xai ὡς Βηρίνα ἐλπίδι τοῦ συναφϑῆναι Πατρικίῳ τῷ 
μαγίστρῳ xai βασιλεύειν αὐτὸν, τὸν γαμβρὸν αὐτῆς φυγα- 
δεύσασα. ; 

Pag. τ8. D. [475, 4-] De JVepote, Oreste, filioque eius 4fu- 

gustulo , sive Zlomulo , Graece apud 'Theophanem et Euagrium 

Ῥωμύλλῳ, (unde vulgaris de Momyllo erroris origo emanavit;) 

non est quod plura quis a me exspectet in re contrita καὶ 

καϑημαξευμένῃ. Ex recentioribus de his consule Henricum 
P. τοῦ atque Hadrianum Valesios , par fratrum eruditissimum , hune 
libro 5. Rerum Francicarum , illum in notis ad fragmentum 

Anonymi ex schedis ἢ, P. Iacobi Sirmondi post Ammianum 

Marcellinum evulgati. Cabadem ac Zenonem imperiis spolia- 

tos ea recuperasse observat post Agathiam aliosque Constantinus 

Manasses pag. 6o. edit, regiae. Solum Nepotem deiectum for- 

tuna benignis oculis non respexit. 

Pag. το. A. [475, 12.] 4rmatus, sive Armatius , (cui voci 
sunt, qui aspirationem praefigant,) non ignotus erit iis, 

qui Malchum  Philadelphiensem pag. 9/4. editionis regiae , 

Suidae Excerpta pag. 54. eiusdem editionis, Chronicon Alexan- 

drinum, Procopium lib. 1. Vandalie. , Theophanem similesque 

scriptores frequenti lectione familiares sibi fecerint. —Malchus 
ac Suidas interfectorem Armati Onulphum sive Onuolphin no- 
minant eundemque barbarum ac genere Thuringum fuisse 
te;tantur. Neque vero Ármatus hic idem videtur cum altero. 


IN ECLOGAS CANDIDI ISAURI. 585 


eiusdem nominis Praefecto Praetorio Galliarum, ad quem anno 
425. Valentinianus lll. rescripsit, ut habes tom. 1i. Conci- 
liorum Galliae. . 

Pag. το. B. [475, 18.] .Basiliscus ex: Caesare inter lectores 
in Blachernis profiteri coepit. Aliter rem narrat Auctor Chro- 
nici Alex. Theodorico et Venantio Coss., hoc est , anno Do- 
minici Natalis 84. : χαὶ μετὰ τὸ φονευϑῆναι ᾿Αρμάτον, τότε 
καὲ τὸν υἱὸν αὐτοῦ Βασιλίσχον τὸν Καίσαρα γεώτερον ὄντα 
ἐπίσκοπον ἐχειροτόνησεν εἰς Κύζικον μητρόπολιν “Ἑλλησπόν-- 
του, ἐπειδὴ ἦν φορέσας πορφύραν βασιλιχὴν ὡς Καῖσαρ, 
hoc "est , post caedem A rmati Basiliscum , filium eius, Caesarem 
adhuc adolescentem, episcopum. Cyzici , Hellesponti metropoleos, 
inauguravit , propterea quod purpuram  gestaret regiam non 
secus ac Caesar. Audi Constantinum Manassem pag. 6r. edi- 
tionis regiae : : 

Tov uiv “Τρμάτιον οἰχτρῷ ϑανάτῳ παραπέμπει 
ΤΙροδότην δολομήχανον φανέντα, τῷ δεσπότῃ. 
Πληροῖ δὲ τὴν ὑπόσχεσιν καὶ τὸν ἐκείνου παῖδα 
Karaxoouet τῷ Καίσαρος ὀλβιωτάτῳ στέφει. 
.Mev' οὐ πολὺ χὠχείνου δὲ τὰς τρίχας ἀποχείρας 
"Egíovgot Κυζικηνοῖς ἀρχιερέα βίᾳ. 
Euagrium paulo post citabimus.. De celeberrimo  Blacherna- 
rum. templo plura, Deo dante, dicemus in nostris Annotati- 
onibus ad topographiam CP. Petri Gylli. 

Pag. 19. B. [475, 19.] Basiliscus Marcum filium Caesa- 
rem tum imperatorem facit. KEuagrius lib. 3. cap. 4. reci- 
tat illorum litteras ad Timotheum Aelurum hoc titulo: 40-- 
τοχράτωρ Καῖσαρ Βασιλίσκος εὐσεβὴς, γικητὴς, τροπαιοῦχος, 
μέγιστος, ἀεισέβαστος, αὔγουστος , xai IMagxoc ὃ ἐπιφανέ- 
στατος Καῖσαρ Τιμοϑέῳ τῷ εὐλαβεστάτῳ καὶ ϑεοφιλεστάτῳ 
ἀρχιεπισκόπῳ τῆς ᾿Δλεξανδρέων μεγαλοπόλεως : : tum cap. 5. 
subdit Episcopor um Asiae, qui Ephesi convenerant , libellum 
ad Impp. scriptum : τοῖς κατὰ πάντα εὐσεβεστάτοις xoi φι-- 
λοχρίέστοις δεσπόταις ἡμῶν Βασιλίσκῳ καὶ lMágxq αἰωνίοις 
γικηταῖς αὐγούστοις. Ex quibus aliisque conficitur , errasse 
qui aut Marcum Caesarem duntaxat creatum , aut eodem cum. 
Caesarea tempore Imperatoriam dignitatem a patre fuisse con- 
secutum. In iis sunt Theodorus Lector, Marcellinus et Au- 
ctor Chronici Alexandrini, ut ceteros silentio premam , atque 
in primis Theophanem, ex quo Anastasius Bibliothecarius 
pag. 45. editionis regiae: ^ Basiliscus in. campo  acclamatur 
Imperator. Marcum filium Caesarem fecit , et Zenobiam, uxo- 
rem suam. Augustam coronavit , et statim contra fidem praelia- 
tus est, Zenobia maxime incitante illum ad istud, Timotheum- 
que Helurum. revocavit per typum , et Petrum. Cnaphea , quz 
abstrusus erat in. Monasterio Jcoemetensium. Tum paulo post: 


586 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


Zeno cum Ariadne ad regiam perveniens urbem susceptus est 
« populo ac Senatu. .Basiliscus vero veniens ad ecclesiam , 
imperiali deposita. in: divina. mensa corona , ad baptisterium 
confugit cum. Zenobia malae opinionis uxore sua. Ubi vides 
Zenobiam dici, quam passim alii omnes Zenonidem cum Can- 
dido nostro appellitant. Zenonidam vero Marcellinus, fami- 
liari per ea tempora dialecto, qua apsidam, lampadam, Hel- 
ladam similisque formae nomina barbare per primam flectebant.: 


P. 108 Pag. το. B..[476, 5.] 4n Cappadoeiam relegatus cum tota 


stirpe caesus est. Fame sitique periisse omnes ferme aflir- 
mant. De loco dissentiunt : turrim castri Limnarum in Cap- 
padocia habet Chronicon. Alex., cui aecedit Marcellinus Illy- 
ricianus in Chronico: Zn oppidulum , quod Leminis in provin- 
cia. Cappadociae dicitur , trusus fame extabuit. Victor Tunnu- 
nensis: Jasiliscum cum filis atque uxore exilio in Sasimis 
Cappadociae mittit ete... At "Theodorus Lector libro τ. Col- 
lect.: Βασιλίσκος xat Ζηνωγὶς ἐν Βουσάμοις ἐπέμφϑησαν. 
Euagrius autem libri 5. cap. 8.: ἐν L4xovoq δὲ τῷ σταϑμῷ 
ἅμα γυναικὶ καὶ τέκνοις ἀποσφάττεται, In '"Theophane nostro 
MS. locum adscriptum non reperi; en ipsa eius verba : ἔλα- 
Bev τὸν Baci(oxov, δοὺς αὐτῷ λόγον ur ἀποχεφαλίζειν αὖ-- 
τόν τε καὶ τὰ τέχνα αὐτοῦ, ὃν ἀποχλεισϑῆναι προσέταξεν 
εἰς ἕνα πύργον σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοις, καὶ τῷ λιμῷ; δια-: 
φϑαρῆναι.. τινὲς δέ φασιν, ὅτι ἐπαγόμενος ἀποσφάττεταε τ 
quibus haud dubie praeivit noster Candidus: εἶτα meyyeret 
κατασφάζεται.. Anonymus post Ammianum Marcellinum edi- 
tus communi subscribit sententiae : JDBasiliscus fugiens ad ec- 
clesiam , intra baptisterium cum uxore et filiis ingreditur. Cu£ 
Zeno dato sacramento securum esse de sanguine, exiens inclau- 
sus cum, uxore et filiis intra. cisternam. siccam, ibidem frigore 
defecerunt. 

Pag. το. B. [476, 4.] De Petro Fullone εἰ Calandtone , 
obortisque in Oriente turbi Euagrius aliique historici. Unum 
hic appellabo 'Theophanem, quem magna ex parte Latine 
reddidit Anastasius Bibliothecarius p. 46. et seqq. : Znathe- 
matizabat eos, qui non dicunt Deum crucifixum esse, et sciu- 
dens populum Antiochenum | addit ἐπ Trisagio hymno : qui 
crucifixus est propter nos. Quod ex tunc hodieque (— T'heo- 
paschitas «ici obtinuit. 'Tum postea: Zeno iussit 4cacio CP. 
episcopum. Antiochiae constituere , qui ordinavit Calandionem. 
Consecraverunt autem. et Antiocheni per ignorantiam Ioannem , 
qui dicebatur Codonatus, quem — Calandio in Tyrum, quae 
primus est. thronus. Antiochenae dioeceseos, translatum. inthroni- 
zavit. 'ITCum ut videas versatile Zenonis ingenium , aut ver- 
sipellis haeretici subdolam indolem in demulcendo sibi, quem 
Basilisco favens offenderat , Imperatore, subdit: Zene requie 


PER γυσγγον νυ SEAT EP, γε RE RR e RENE 


ΡΣ 


pr 


IN ECLOGAS CANDIDI ISAURI. 587 


potitus a. barbaris , ab Antiochena Calandionem. pellit. ecclesia , 
exulem faciens apud Oasin , | Petrumque  Cnaphea | constituit. 
Graeca sic se habent in MS, codice, quo utor: Ζήνων δὲ ὃ 
βασιλεὺς ὠνεϑεὶς τῶν τυράννων ἐξέβαλε τῆς ἐκκλησίας "Avri- V. 208 
oyéov KaAavr0toya , xai ἐξώρισεν εἰς Ὄασιν. Πέτρον δὲ τὸν 
Κναφέα χατέστησε. Causam exili aperit Euagrius lib. 5. 
cap. 16. : ὃς ὕστερον τὴν εἰς Ὄασσιν οἴχησιν xaraxglrttat , 
ἀμῦναι νομισϑεὶς Ἴλλου καὶ ““εοντίῳ καὶ Παμπρεπεῖ περὲ 
τὴν Ζήνωνος τυραγνίδα. 

Pag. 19. C. [476, 8.1 Τλις multa Romanae rei publicae 
contulit. Laudatur a Candido, quem alü ut Magum et in- 
cantatorem traducunt. Vide Suidae Excerpta p. 47. et 6o. 
regiae editionis. At noster hic culpam omnem confert in 
Pamprepium, hominem impium, Aegyptium, Grammaticum et 
praestigiatorem. — Hilli artibus Armatus a DBasilisco ad Zenonem 
defecit, ut Candidus narrat , eiusdemque suasu, teste Euagrio, 
Zeno AÀrmatum interfecit: 0 δὲ Ζήνων Ἴλλου γνώμῃ καὶ τὸν 
ρμάτον ἀναιρεῖ συγγενῆ Βερίνης τῆς βασιλίδος etc. , lib. 3. 
cap. 24. , ubi subiicit, Basiliscum , Armati filium , Caesarem 
Nicaeae creatum , sacerdotem primum, tum postea episcopum 
fuisse creatum. Illius quoque sedula opera ac promissis multi 
a Marciano et Procopio abstracti , ut docet Theophanes. De 
eodem Hillo plurima scripserat μάλα λογίως Eustathius Syrus, 
quem multis laudibus effert Euagrius lib. 5. capp. 26. 27. 
et 29., quae per otium consules: neque enim iuvat conferre 
quae de insidiis a. Verina aut Zenone Hillo paratis uterque 
refert. Nec desunt, qui etiam ab Ariadna paratas illas scri- 
bant apud Suidam. Ceterum de Marso et Pamprepio qui 
singularia volet , adeat Damascium in vita Isidori . Philosophi 
apud Photium pagg. ro5o. 1058. r071:. edition. Genev. 

Pag. 19. C. [476, 15.] Zn Odoacrum magis Zenonis ani- 
mus inclinavit. Per Gallos Occidentis , qui Odoacro non ac- 
quiescebant, Romanos intellige, qui Galliarum partem aliquam 
incolebant, et adversus Francos, Vesogothos et Burgundio- 
nes , civitates aliquot propugnabant. lta enim expono óvo-P. 109 
μιχοὺς Γαλάτας, ad distinctionem Γαλατῶν τῶν ἐν τῇ L4o(a. 
Eadem locutione propemodum usus Priscus Panites ϑορϊβία, 
pag. 57. Excerptorum de. legationibus edit. regiae, meminit 
Γαλατῶν τῶν ἐν τῇ ἑσπερίᾳ. De Odoacre, Erulorum. rege, qui 
pulso Roma Jugustulo Ytaliae per 18. annos imperavit , plura 
alias ex coaetaneis maxime scriptoribus proferemus. Interim 
lege ignoti fragmentum post Ammianum Marcellinum editum, 
alteriusque Anonymi a Cuspiniano Cassiodori Fastis inserti 
pretiosas reliquias. 

Pag. 2o. A. [476, 2o.] J'erinam in Ciliciae castellum ab- 
legavit. Papyrium lsauriae nominatim .designant Theodorus 


588 PHILIPP] LABBEI NOTAE 


Lector sub finem libri primi Collectaneorum et initio secundi, 
ac Theophanes, cuius sententiam integram curiosis lectoribus . 
exhibebo : ἐβουλεύσατο "IAAoc ὃ Π]αΐστρος (dignitate Magistrum 
Officiorum Marcellinus appellat) τῷ βασιλεῖ Ζήνωνι, ὕπως 
Βερίναν τὴν πενθερὰν αὐτοῦ ἐχβάλῃ τῆς πόλεως, καὶ δόλῳ 
τινὶ πέμψας αὐτὴν sig Χαλχηδόγα, μετ᾽ ὀλίγον δὲ εἰς τὸ 
Παρίου (corrigo Παπυρίου) καστέλλιν ταύτην ἀπέστειλε συν- 
διάγειν ἸΠαρκιανῷ καὶ “εοντίᾳ τῇ ἰδίᾳ ϑυγατρί. Meliqua 
ob prolixitatem omitto, in quibus de amputata auricula, et 
Orientis praefectura aliisque uberrime pertractatur , quibus 
illustrari possint, quae habet Marcellinus Comes in Chronico, 
Theodorico et Venantio Coss. sive anno Dionysiano 484.: 
Jilus natione Isaurus, amputata apud Comitatum auricula, Ori- 
entem Zenoni infestus invasit. Porro cum Leontio tyrannidem 
arripuit. 

Pag. 20. À. [477,2.] Marciano et Procopio, füüs 4n- 
themii. Civilis illius belli causam tacuit Candidus, quam 
Theodorus Lector extremo libro primo , Theophanes Chronico, 
alüque pluribus explicant : Marcianus Leontiam duxerat Leo- 
nis ex Verina filiam, cui eo nomine regnum. deberi asserebat , 
quod regnante patre nata esset, cum Ariadne, eius soror Zeno- 
nis coniux , antequam Leo imperaret fuisset in lucem edita. 
Idem bellum eleganter descripserat Eustathius Syrus et. Mal- 
chus Philadelphiensis , ut tum ex pag. 86. Excerptorum de 
legationibus editionis regiae, tum ex cap. 26. libri tertii hi- 
storiae. ecclesiasticae Euagrii clarum est. Marciano et Pro- 
copio tertium adiungunt utriusque fratrem Romulum citati 
paulo ante "Theodorus et Theophanes, quem silentio Candidus 
obvolvit, et Marcianum quidem in Papyrii castellum relega- 
tum, Procopium vero ac Romulum in Occidentem sive Romam 
aufugisse testantur. 

Pag. 20. B. [477, 10.] illus znsurrexerit et Leontium Imp. 
renuntiaverit. Rebellionem Hilli ac casum referunt "Theodorus 
Lector initio libri2., Euagrius lib. 5. cap. 27., ex Eustathio 
Syro, quem vulgo Epiphaniensem nuncupant, ubi et Theo- 
dorici, Gothorum ducis, meminit, qui postea Romae regna- 
vit, Damascius in vita Isidori loco supra indicato, Marcel- 
linus Comes, Dynamio et Sifidio Coss., ann. Christi 488. : 
Leontius rex et Hillus tyrannus in Papyrio , Jsauriae castello, 
capti decollatique sunt. Capita eorum. CP. allata praefixa. ha- 
stilibus tabuere. "Victor 'Tunnunensis in Chronico, et Theo- 
phanes, qui uberrime singula quaeque persequitur, suo tem- 
pore alias proferenda, ex quibus haec pauca delibavit Àna- 
stasius Bibliothecarius pag. 46. edit. regiae : ZZi//us Patricius 
cum. Léontio et reliquis venit ad. castellum Papyrii , et educta 
Verina. Augusta in .Tarsum | Ciliciae fecit eam coronari extra 


IN ECLOGAS THEOPHANIS BYZANTH. — 589 


civitatem apud sanctum Petrum. | Scribe eum, nempe Leon- 
üum , ut Graeca manifeste edocent: ὃ δὲ πατρίχιος ᾿ἴλλος σὺν 
«Δεοντίῳ καὲ τοῖς λοιποῖς παραγίνεται ἐς τὸ. Παπυρίου xa- 
στέλλιν xal ἐξαγαγὼν Βερίγαν εἰς Ταρσὸν τῆς Krieg 
ἐποίησεν αὐτὴν στέψαι ἔξω τῆς πόλεως εἰς τὸν ἅγιον Πέτοον 
βασιλέα “εόντιον τὸν πατρίχιον. καὶ ἔγραψενξ ἡ δέσποινα 
Βερίνα σάχραν τοῖς ᾿Αντιοχεῦσι Σύροις etc. Quae vero ad 
mortem Zenonis spectant repete sis ex vulgaribus -historicis 
Chronicorumque scriptoribus. 


E THEOPHANE BYZANTIO. 


Byzantius hic Theophanes omnino diversus est tum aP. 110 
Theophane Lesbio sive Mitylenaeo, cuius meminere Plutarchus 
in Pompeio, Strabo, Paterculus aliique , tum a sanctissimo 
Christi confessore Theophane, Monachorum Agri praefecto 
sive Abbate (quem minus apposite Georgium nonnulli, et 
post Leunclavium in Latina Michaélis Glycae versione ruri 
degentis coetus praefectum dicunt; cuiusque Chronicon ab 
Anastasio S. R. E. Bibliothecario Latinitate mixobarbara ma- 
ximam partem redditum , atque a Landulfo Sagaci Miscellae 
Historiae sparsim insertum , regiis typis in lucem publicam 
nunc primum exit), Nulla ut iusta satis suspicio eruditis viris 
esse potuerit, cur noster hic, qui res suo, ut videtur, tem- 
pore sub lIustino Iuniore gestas, circa annum Dominici Nata- 
lis 580. conscripsit, idem fuerit cum 60, qui post ducentos 
et quod excurrit annos adhuc superstes erat, 

Pag.21. A.[483, 5-] Justinus Imperator et Chosroés, Per- 
sarum. rex. nterpretationem sic recense: quod ruptis ;foede- 
ribus exortum. est, quae a lustiniano Imperatore et Chosroé , 
Persarum. rege , constituta solverunt Chosroés ipse et lustinus, 
Justiniani successor, exeunte altero imperii anno. Yustinianum 
certe in locum lustini subrogandum esse, dubitare non sinit 
series orationis ; firmantque omnia, quae de initis non semel 
opera maxime Petri Patricii atque officiorum Magistri Roma- 
nos inter ac Persas foederibus pluribus exponunt Procopius 
tum lib. 5. Persicorum pag. 4ο., tum lib. 4. de bello Goth., 
et Menander Protector in Excerptis legationum pag. 133., 
ubi inter cetera dicitur Petrus ille “Ῥωμαίων πρεσβευτὴς 
ἀποχρώντως ἔχων τῆς τε ἄλλης παιδείας xai τῆς τῶν νόμων, 
et seqq. 157. 139. r4o. τήτ., in quibus conditiones pacti in 
annos quinquaginta foederis recitantur, quas quivis percurrere 
potest. Videnda quoque, quae de iis habent Agathias l. 4. 
p. 137. et Theophanes Confessor in Chronico. Quae omnia, 


590 PHILIPP] LABBEI NOTAE 


Deo dante, in suos annos digerentur a nobis in Chronico 
novae Romae. 

Pag.21. À. [485,12.] Justinus per Comentiolum Suaniam 
«a. Chosroé repeteret.. Quem hoc loco "Theophanes Comentiolum 
nominat , in Excerptis Menandri Protectoris pag. 148. editio- 
nis regiae dicitur loannes, Comentioli filius, ut necesse sit 
alterntri loco subesse mendum. Locum Menandri adscribam, 
tum quod legationis tempus causamque insinuet "Theophanis 
nostri narrationi consentaneam, tum quod levi unius alteriusve 
litterulae mutatione. sanandus | videatur : Ἰουστῖνος ó ἀνεψιὸς 
᾿Ιουστινγνιανοῦ κατ᾽ éxeivo χαιροῦ ᾿Ιωάννην τὸν Kousvri0Aov 
(vel, quod non minus arridet, τὸν Κομεντίολον. sic quippe le- 
gendum arbitror, non “Ιομεντιόλου , ut habent edita ἡ εἰς τὰ 
Περσῶν ἤϑη ἔστειλε πρεσβευσόμενον. παῤενεγγύησε δέ oi, 


ἐκ μὲν τοῦ ἐμφανοῦς ἀγαχήρυξιν ποιήσασϑαι τῆς αὐτοῦ ἐπὲ 


'V. 209 


τὴν βασιλείαν ἀναγορεύσεως κατὰ τὸ εἰωϑὸς “Ῥωμαίοις τε 
καὶ Πέρσαις, ἐν ταὐτῷ δὲ, εἴγε καλέσοι καιρὸς, xol ἀμφὲ 
Σουανίας χινῆσαι λόγους. ταύτην γὰρ οὕπω Χοσρόης ἀπε- 
χράτησε “Ῥωμαίοις etc., quae Eclogas nostras mirifice illustrant 
nimio brevitatis studio subobscuras. Equidem sub ea tempora, 
Iustino, Tiberio Mauricioque imperantibus , crebram reperio 
Comentioli mentionem apud Euagrium Scbholasticum , qui 
lib. 6. cap. 14. genere CThracem fuisse, et Martyropolim e 
Persis recepisse, Ocbasque, munitissimam arcem , expugnasse 
docet, et Theophylactum Simocattam lib, r. historiae capite 4., 
ubi dicitur ἀνὴρ τῶν σωματοφυλάχων τοῦ βασιλέως ὕπερ- 
φερύμενος , ὃν Σκχρίβωνα τῇ “1ατινίδι. φωνῇ “Ρωμαῖοι χατο- 
γομάζουσι. et 5. 6. 7. lib. 2. lib. 5. cap.2. aliisque deinceps. 
Auctor Chronici Alexandrini narrat, Comentiolum, Patricium 
et Magistrum militiae, cum Mauricio pluribusque nobilibus 
iussu Phocae tyranni caesum fuisse trans urbem ad S. Cono- 
nis, additque ex Magno Chronographo , quisquis ille fuerit , 


. divinae in Mauricium ultionis causam his verbis : αυρίχεος 


P, 111 


ὃ βασιλεὺς τῷ στρατῷ Κομεντιόλου (sic) ὑπέϑετο τὸ Ῥωμαΐ- 
κὸν στράτευμα παραδοῦναι πολεμίοις etc. 

Pag. 21. A. [484, 1.] Suantam. repeteret. Ex Menandri 
Protectoris Excerptis pag. 138. 143. 145. 146. aliisque disci- 
mus: 1) Suaniam fuisse provinciam Colchidi vicinam , par- 
itemque Lazices circa Caucasum, ubi transitus Scytharum 5 
2) Suanos, sive Soanos, (sic enim quibusdam dicuntur, et 
Prisco Sophistae Σουάγνοι pag. 46.) iuga Caucasi incolentes , 
esse χλῶπας, λαφυραγωγοὺς καὶ χαλεπῶν ἔργων xai ἀνοσίων 
ἐργάτας ; 3) a tempore Theodosii usque ad Leonis Imp. tempora 
Lazorum reges Suanis duces principesque dedisse; 4) cum ne- 
gata fuisset annona , quam rex Colchorum Süanis praestare 
solebat, eos iniquo animo tulisse, et Persis se sponte dedisse ; 


IN ECLOGAS THEOPHANIS BYZANTI. 501 


5) ut cetera praetermittam, vere Suaniam illam a Petro, sa- 
pientissimo oratore, vocatam fuisse fomitem malorum, σπενϑῆ- 
ρα τῶν xaxàv, ut quae μεγίστη δυσμενείας ἐμπύρωσις, et 
formidolosissimi belli Romanos inter ac Persas causa fuerit, 
quo Constantinopolitanum imperium totusque adeo Oriens 
nltimum in discrimen venit.  . 
... Jag. 21. B.[484, 4.1 Jn. Oriente ad Tanain, Turci degunt. 
De Turcorum origme multa multi, neque satis consentanea. 
Noster hic dictos olim  Massagetas asserit. Menander vero 
Sacas pag. 151. D. editionis regiae. Videnda de iis prolixa 
4lgressio 'Theophylacti Simocattae. libro septimo historiae 
Mauricianae capp. 7. 8. et 9. a pagina 174. editionis regiae. 
Pag.»1. B. [484, 6.]. Cermichiones.. Quid vox ista veteribus 

Persis significaverit, quamve ob causam Turcis imposita sit, mihi 
fateor incompertum. Menander Protector pag. 153. videtur 
inmuere, Cherchos fuisse populos Turcis vicinos, unde forte 
"Turcis inditum illud a Persis nomen, quasi Cherchorum vi- 
ctores, aut quid simile. Zemarchum quippe refert a Disa- 
bulo, Türcorum rege, donatum concubina captiva ex iis, 
qui Cherchis dicuntur. "Theophanes Confessor in Chronico 
ad annum (lustiniani Imperatoris 36. haec habet: ἐλθόντες 
πρέσβεις Aor) τοῦ Ῥηγὸς “Ἑομιχιώνων τοῦ ἔσωϑεν κειμένου 
τοῦ τῶν βαρβάρων ἔϑνους πλησίον τοῦ ὠχεαγοῦ,, δεόμενοι 
μὲν (lege μὴ) ἀποδέξασϑαι. Quae sic interpretatur Anasta- 
sius Bibliothecarius pag. 67. editionis regiae: Eodem anno 
venerunt legati scelti, regis Ermichionum , (corrigendum ar- 
bitror Chermichionum, quamquam eadem hic servanda regula, 
quae in Chunis et Hunis, Lotario et Clotario, similibusque 
barbaris recipitur ,) qui positus est inter barbarorum gentem 
iuxta. Oceanum. 
.. Pag. 21. B. [494, 8.] Ne bares. reciperet obsecrantes, 
"Turcis olim. subiectos fuisse Abaros sive Hunnos, plerique ve- 
terum. scriptis prodidere, atque inprimis Menander in Excerptis 
non solum p. 99. et seqq., sed etiam. 162. Corippus Gram- 
maticus lib 5. de laudibus lustini Minoris, Avarum legatos 
ad Imperatoris praesentiam deductos, hac oratione usos fingit : 

Crudus et asper “σαν dictis sic coepit acerbis : 

Rex Avarum Cagan debellans intima mundi , 

Famosos stravit magna virtute tyrannos , 

Innumeros populos , et fortia regna. subegit etc. 
Cui inter cetera respondit lustinus, quae ostendant a potentio- 
ribus populis victos fugatosque in alias oras commigrasse: 
Quid profugos laudas , famaque. attollis. inani 
Extorrem. populum ? quae fortia regna. subegit ? 
Effera. gens .4Avarum proprias defendere terras 
INon potuit , sedesque suas fugitiva reliquit, — — 


592 PHILIPP] LABBEI NOTAE . 


Tu velut. ignarus falsis rumoribus audes 

Pana loqui, turpique dolo nova somnia fingis etc. 
Quantum vero damnum Romanae rei publicae intulerit repu- 
diata Abarum amicitia, docent tum ceteri illius temporis scri- 
ptores, tum. loannes ex Biclariensi Abbate. Gerundensis Epi- 
scopus, ad annum lustini X. et Tiberii I. ac III. Nam quae 
sub Mauricio, Phoca et Heraclio postea contigerunt , ex Si- 

P. 112 mocatta, Chronico Alexandrino, utroque Nicephoro, '"Theo- 

phane, aliisque vix cuipiam ignota esse arbitror. 

Pag. 22. A. [484, 13.] .Bombycum originem homo quidam 
Persa. Iustiniano imperante Constantinopoli ostendit. Procopius 
Caesariensis monachis quibusdam ex India profectis inventum 
hoe tribuit lib. 4. de bello Gothico paginis 545. et 546., ubi 
vocat σκώληκας τῆς μετάξης δημιουργοὺς, τῆς φύσεως αὖ- 
τοῖς διδασκάλου τε οὔσης, καὶ διηνεκῶς ἀναγχαζούσης ἐργά- 
ζεσϑαι. Ὥς bombycibus pauca. admodum "Theophylactus Si- 
mocatta cap. 9. lib. 7. p. 177. regiae edit.: in Excerptis apud 
Photium cod. 65. dicuntur σχώληχες τίκτοντες τὴν ἐσθῆτα τὴν 
Σηρικὴν., cum Simocatta scripsisset ἐξ ὧν τὰ Σηρώων (forte | 
“Σηρῶν --- Σηρικῶν ἢ N. — reponendum) καϑέστηχε νάματα; 
quae pro more sublegit cum aliis plerisque Nicephorus Callisti 
l. 18. Historiae Ecclesiasticae cap. 3o. De his videndus omnino 
Suidas in dict. Σῆρες et Σηρική. Nec omittendus Menander 
Protector pag. ro6. edit. regiae, ubi Cantoclarus Interpres 
ubique vertit purpuram , cum μόταξα sericum , seu bombyci- 
num pannum ex filis tenuioribus depexum, aut certe, quod 
alii malunt, sericum crudum ,. necdum lotum, neque tinctum, 
sed αὐτοφυὲς significet , vel ipsis Suida mox citato atque He- 
sychio testibus, ut plures non congeram. | Quod insigne inter- 
pretationis mendum , plus quam duodecies intra duas paginas 
repetitum , miror viris doctis minime animadversum. - Tanta 
porro ab eo tempore sericorum pannorum copia in urbe regia 
extitit, ut paulo post Corippus Africanus Grammaticus l. 4. 
de laudibus Iustini Imperatoris , Iustiniani nepotis ac succes- 
Soris , canere vere potuerit: | 

Interea, populus. totas. compleverat aedes , 

Ornatas nexis diversa ex fronde coronis , 

ISerica. per cunctas pendebant vela columnas , 

Perque .arcus vicosque omnes astabat utraque 

Parte favens vulgus , palmasque sinusque parabat. ^ - 

Pag. 22. B. [484, 25.] Ephthalanus enim ,  .Ephthalitarum 
rex, a quo appellationem universum genus traxit. Quibusdam 
ergo codicibus corrupte dicuntur, litterula addita , Nephthali- 
tae: de quibus consule Menandrum Protectorem pag. ro6. et 
137. editionis regiae, Theophylactum Simocattam lib. 7. eap. 7. 
pag. 174. editionis regiae : unde etiam, non secus atque ex 


IN ECLOGAS THEOPHANIS BYZANTIL. 5099 


eius exscriptore Nicephoro, mendam, geminata per librarii 


dormitantis socordiam consonante ortam ; expungendam mone- 
mus: τῷ ὄντι γὰρ τὸν ἐθγάρχην τῶν ᾿βδελῶν (φημιὲ δὴ 
τῶν “λεγομένων Ἐφϑαλιτῶν) καταπολεμήσας αὐτὸς ὃ Χαγά- 
voc ἐνίκησε, τήν τε τοῦ ἔϑνους ἀρχὴν περιεβάλετο: et utroque 
antiquiorem Procopium, qui libri primi Persicorum initio haec 
habet a nostro instituto non aliena : Περόζης ὃ Περσῶν βα- 


σιλεὺς πρὸς τὸ Οὔννων τῶν ᾿ἐφϑαλιτῶν͵ ἔϑγνος, οὕσπερ λευ- 
χοὺς ὀνομάζουσι, πόλεμον περὲ γῆς ὁρίων διέφερε. Ἔφϑα- 


Airat δὲ Οὐννικὸν μὲν ἔϑνος εἰσί τε χαὲ ὀνομάζονται - οὐ 
μέντοι. ἀναμίγνυνται, 7 ἐπιχωριάζουσιν Οὔννων τισὶν, ὧν 
ἡμεῖς ἴσμεν. ἐπεὶ οὐδὲ χώραν αὐτῶν ὅμορον ἔχουσιν, οὐδέ 
πη αὐτῶν “ἄγχιστα ᾧῴκηνται, ἀλλὰ προσοικοῦσε μὲν Πέρσαις 
πρὸς βοῤῥᾶν ἄνεμον etc., in quibus Gorgo dictam illorum 
civitatem asserit, neque more aliorum Hunnorum , mutatis 
in dies sedibus, vagari , sed civilem societatem legibus tueri, 


suisque regibus subiici ; quae maximam partem in codicem 


suae Bibliothecae 65. rátulit Photius Patriarcha CP. 


Pag. 22. B. [485 , 2.] Perozem et Persas cum wicisset. 


Peruzus sive Perozes, avus magni Chosroae , regnabat Leo- 
nis Macellae tempore, ut Isdigerdes et Varanes imperante 
Theodosio Iuniore, Vide praeter citatum mox Procopium, 
Priscum pag. 75. et Menandrum Protectorem pag. r46. edi- 
tionis regiae. 

Pag. 22. B. [485, 2 1 Zemarchum ad Turcos legatum mittit. 
Cilix genere fuit, teste Menandro pag. τὅτ. edit, regiae, De 
tempore, quo legatio ista contigit, dubium esse potest, sed 
unius duntaxat anni. Qui anno lustini quarto illigant, mendum 
irrepsisse putant in indictionis notam , et pro δευτέρῳ legen- 


dum edicunt : τρίτῳ ἐνιαυτῷ τῆς πεντεκαιδεχαετηρίδος 7£0i- P, 113 


φορᾶς. Qui vero in praecedentem annum reiicere malunt, 
pro τέταρτον ἔτος, quod mox sequitur ; procliviori , ita me 
Deus amet, correctione substituunt τρίτον. Quam coniecturam 


nostram suis postmodum in Chr. novae Romae momentis exa- 


minabimus, Alteram ad Turcos legationem consignarat Me- 
nander Prot. libro 8., ut ex eius Excerptis discimus pag. 61. 
et sequentibus. Zemarchum Comitem Orientis exhibet 'l'heo- 
phanes ad annum Iustiniani Imp. 54. : cwvvéfalov xar ἀλ- 
λήλων οἱ ὀρϑόδοξοι xat Σεβηριανοὶ, zai πολλοὲ “φόνοι γεγόνα-- 
σιν. καὶ ἀποστείλας. ὃ βασιλεὺς Ζήμαρχον τὸν χύμητα τῆς 
ἀνατολῆς ἐχώλυσε τοὺς ἀτάχτους: quae sic Latine reddit Ana- 
stasius Bibliothecarius pag. 66. editionis regiae : congressi sunt 
adversus alterutrum Orthodox et Severiani , et multa homicidia 
acta sunt, et misso Imperator Zimarcho, iile Orientis, in- 
hibuit: inordinatos. Cogitandum , an idem sit cum hoc nostro. 
Certe et hic et ille diversus est ὯΝ altero , cuius meminit his 


Dexippus , Eunapius εἰς, 38 


V 210 


504 ^ PHILIPP LABBEI NOTAE 


verbis idem Theophanes ad annum Iustiniani 55., quae ex nostro 
MS. codice repraesento ab Anastasio Bibliothecario praetermis- 
sa: καὶ τῷ ΠΙαΐῳ μηνὲ y κατηγορήϑη Ζήμαρχος ὃ κουρμάτωρ 
τῶν Πλακιδίας, ὃς κατὰ τοῦ βασιλέως πολλὰ λαλήσας etc. 
Pag. 55. B. [485,8.] Aethiopas amicos populi Romani olim 
Macrobios , nunc Homeritas appellatos. Marcianus in compen- 
dio Stephani Byzantii inter Aethiopas collocat: Ὁμηρίται, 
ἔϑνος “ἰἰϑιόπων. lMagziuvóg ἐν περίπλῳ α΄. Plinius ac Pto- 
lemaeus in Arabia felice, sed eodem plane sensu. Arabes enim 
dictos Aethiopas sacrae profanaeque litterae persuadent. Diversos 
fuisse Macrobios Aethiopas, non inficiamur, de quibus Diony- 
sius Periegetes, aliique , at de iis hic non est disputandi locus. 
Procopius libro primo de bello Persico plurima affert de Ho- 
meritis ultra Maaddenos sibi subditos ad litus Oceani habi- 
tantibus scitu dignissima , ad quae Lectorem curiosum amando, 
non secus atque ad Bibliothecam patriarchae Photii, cuius 
tmemate tertio habentur excerpta quaedam ex Nonnosi histo- 
ria, qua legationem a se lustiniani Imp. iussu susceptam ad 
Aethiopas , Auxumitas, Saracenos atque Homeritas fabulosis 
καὶ παραδοξοτάτοις narrationibus intertextam posterorum me- 
moriae commendarat. "Theophanes ad annum lustiniani septi- 
mum revocati inter Romanos ac Persas belli causam hane 
subiicit: πάλιν ὃ Περσικὸς &vexowicO9n πόλεμος διὰ τὸ πρε-- 
σβεῦσαι τοὺς Ὅμηρίτας ᾿Ινδοὺς πρὸς Ῥωμαίους, καὶ ἄἀπο- 
στεῖλαι τὸν βασιλέα ᾿Ιουλιανὸν τὸν μαγιστεριαγνὸν τὰς σάχρας 
πρὸς ᾿Αρέϑαν τὸν βασιλέα τῶν «Αἰϑιόπων etc., quae ex Ana- 
stasio sic Latine sonant: iterum Persicum renovatum est bellum, 
eo quod KHomeritae Indi legationem. ad. Romanos miserint , et 
Imperator |. Julianum. Magistrianum. cum. sacra. destinaverit ad 
Aretham , regem. Aethiopum, Reliqua brevi in editione regia 
legere licebit, utque Hunni per illud tempus, quos Turcos 
dicere consuevimus, legationem direxere ad lustinum per Ala- 
norum regiones. An vero Arethas ille, sive Aretas, sit Sa- 
naturces, Homeritarüim rex, a Persis opera Meranis ducis 
vivus captus , ut noster recitat , aliis inquirendum relinquo : 
certe alius ab eo fuit Sanaturces, rex Armeniorum, cuius 
hoc elogium legitur apud Suidam : Σανατούρχης, ᾿“Ιρμενίων 
βασιλεὺς, ὃς τὸ μὲν σῶμα ξύμμετρον εἶχε, τὴν γνώμην δὲ 
μέγας ἐτύγχανεν sig ἅπαντα, οὐχ ἥκιστα δὲ εἰς τὰ ἔργα τὰ 
πολεμικά. ἐδόχει δὲ καὶ τοῦ δικαίου φύλαξ ἀχριβὴς γενέσθαι, 
καὶ τὰ εἰς τὴν δίαιταν ἴσα καὶ τοῖς κρατίστοις “Ελλήνων τε 
καὶ Ῥωμαίων κεχολασμένος. Quid. si quis paulo audacior 
εἰντὲ τῶν ᾿“Ἰρμενίων legat Ὃμηριτῶν, deceptumque notiori 
dictione amanuensem contendat ? 
Pag. 22. C. [485 , 13.] Armenii a Surina male acceptt. 
Euagrius lib. 5. cap. 7. Persarmenos vocatos fuisse docet Ma- 


IN ECLOGAS THEOPHANIS BYZANTI. 5095 


ioris Armeniae incolas Persis subiectos, qui sub lustino ad 
Romanos defecerunt : οὗ τῆς πάλαι μεγάλης "Aouev(ac, ὕστερον 
δὲ Περσαρμενίας ὀνομασϑείσης, 7 πρώην “Ρωμαίοις κατήκοος 
ἦν" Φιλίππου. δὲ τοῦ μετὰ P'ogótavóv καταπροδόντος αὐτὴν 
τῷ Σαπώρῃ , ἢ μὲν κληθεῖσα μιχρὰ "Aopuevía πρὸς Ρωμαίων 
ἐκρατήϑη, ἡ δέ γε λοιπὴ πᾶσα πρὸς Περσῶν. Inter Theodo- 
reti, Cyrensis episcopi, a R. P. Iac. Sirmondo editas episto- P. 114 
las exstant duae 77. et 78. scriptae ad Eulalium et Eusebium , 
Ilegatxrc "Aouew'ag ἐπισκόπους. Meminit quoque Persarme- 
niae Procopius paulo post citandus aliique. 

Pag. 225.C. |485, 14.] Surinam coniuratione facta. per Far: 
danem. "Vàrdanem hunc apud Persarmenos cum ob generis 
honorisque splendorem , tum ob militaris scientiae peritiam 
singularem facile primas obtinuisse testatur loco mox citato 
Euagrius , quem vide , licet Surinae nomen , necemque reti- 
cuerit, de quo plura observavi scitu dignissima pag. 139. et 
140. Excerptorum Menandri Protectoris de legationibus: Ce- 
terum iustissimam fuisse defectionis causam edocent pacta con- 
venta lustinianum inter ac Chosroéón utrumque Magnum, in 
quibus nominatim de religione Christiana non violanda cau- 
tum fuerat, ut habetur pag. 142. : separatim pacta sunt in- 
terposita de Christianis, ut illis liceat. templa | construere, et 
sine ullo timore sacra peragere , et gratiarum. actiones per 
hymnos Deo canere, neque cogi magicis. caeremoniis. interesse, 
aut invitos. colere et venerari Deos , qui apud ÍMedos Deorum 
numero habentur. |Vexatos fuisse religionis causa Armenos 
demonstrat etiam Nicephorus Callisti cap. 57. lib. 17; Histo- 
riae Eccles., sed in hoc non leviter peccat, quod pro Var- 
dane, Persarmeniorum duce, Ardaamanem substituat , quem 
tamen capite sequenti a Persarum rege Chosroa adversus Ro- 
manos missum cum copiis refert. "Theophanes conquerentem 
quidem de defectione Armenorum Chosroén inducit, atque 
ex eo Anastasius Biblioth. et Auctor Miscell. hist., at causam 
non aperiunt. 

Pag. 22. C. [485, 15.] VT s oppido Dubii homine. 
To Δούβιος πόλισμα, inquit "Theophanes : ,a quo videtur dis- 
sentire Procopius lib. 2. de bello Pers. : ἔστι δὲ τὸ .Zfovfitoc 
χώρα TLG , τά TÉ ἄλλα ,“ἀγαϑὴ, καὶ ἀέρων vs καὶ ὕδατων 
εὐεξίαν τινὰ διαρκῶς ἔχουσα. Θεοδοσίου πόλεως δὲ ὁδῷ 
ἡμερῶν ὀχτὼ διέχει etc., tum in ültimo versu Ρ- 89: : ἄλλῳ 
στρατῷ ἐς τὴν Περσαρμενίαν ἐλϑὼν ἡσύχαζεν ἐν τοῖς ἀμφὲ 
«Ἰούβιος χωρίοις etc. 

Pag. 55. €. [485, 20.] Desciverunt Íberes, Gorgone eos 
ducente. Persarmenis Iberes ab Euagrio praetermissos iungit 
loannes Biclariensis Abbas in Chron. ad annum Iustini Imp. r. 
communemque uirique populo rebellandi causam tribuit: 4»»- 


596 PHILIPPI LABBEI NOTAE 


meniorum. gens et lberorum , qui a praedicatione Apostolorum 
Christi susceperunt fidem , dumiat Chosdra , Persarum Imp. ; 
ad cultum idolorum compellerentur , renuentes tam impiam. ius- 
sionem. , Romanis se cum. provinciis suis tradiderunt: quae res 
inter. Romanos et Persas pacis foedera rupit. De lberibus 


eorumque primaria urbe, quam Noster Tiphlim seu Tiphilim 


appellat , ex Geographis plura alias : unum praemitto, longe 
dissitam fuisse a Tibrica , Armeniae urbe, de qua inter ce- 
teros Petrus Siculus in historia de vana et stolida Manichae- 
orum haeresi, quam Matthaeus Raderus noster publicavit 
anno r6o4. 

Pag. 22.D. [485, 25.] Marcianus , Imperatoris. patruelis , 
Orientis dux renuntiatur. "Theophanes Confessor in Chronico 
ad annum Iustini Augusti septimum exeuntem haec habet in 
codice nostro MS. : ὃ δὲ ᾿Ιουστῖνος ἔλυσε τὴν εἰρήνην φά- 
σχὼν ἐπογείδιστον. εἶναι φορολογεῖσϑαι ὑπὸ τῶν Περσῶν 


τοὺς Ῥωμαίους. διὰ τοῦτο “χώραν ἀνέλαβεν ὃ μέγας οὗτος 
"Περσῶν τε xoi Ῥωμαίων πόλεμος , ὃ δὲ ᾿Ιουστῖνος JMaozi- 


P. 115 


yov (corrige Mapxiavóv) τὸν πατρίκιον xad συγγενῆ, αὐτοῦ 
στρατηγὸν χειροτονήσας τῆς ἀνατολῆς, κατὰ Περσῶν ἐξέ- 
πεμψεν : quae sic. vertit barbare, ut ita loquar, "Anastasius 
Bibliothecarius pag. 69. editionis regiae , atque ex eo Miscellae 
inseruit loannes Diaconus : Justinus pacem. dissolvit , asserens 
opprobrium esse sub. Persis solvere tributa Romanos: propterea 
locum. magnum. hoc Persarum. fiomanorumque reperit. bellum. 
Porro lustinus Martinum (emenda similiter Marcianum), patri- 
cium. et cognatum suum , praetorem creans Orientis, contra 
Persas | direxit. De eodem Marciano videndi eiusdem tem- 
poris scriptores alii: Euagrius lib. 5. cap. 8. et sequenti, 
atque ex eo Nicephorus Callisti libro 17. Historiae Ecclesiast. 
capp. 137. et 138, vocant etiam συγγενῆ , quem Noster ἐξά- 
δελφον. dicit. Corippus libro secundo Panegyrici in Iustinum 
Iuniorem Marcellum ,. fratrem eius, memorat cum  Baduario , 
genero eiusdem lustini , quem tamen fratrem Imperatoris, τὸν 
ἴδιον ἀδελφὸν, appellat "Theophanes, atque ex 80 Anastasius 
et Miscellae Historiae Auctor. 

Jpse inter primos vultu praeclarus . honoro 

Fratris in. obsequium gaudens. Marcellus obibat ; 

JDispositorque. novus sacrae Baduarius aulae , 

ISuccessor. soceri factus moac Curopalates. 
ve His aetas dispar , sed par votum. atque voluntas, 

Ambo patricii , dilecti Principis ambo. 

Fulgebant. geminis similes radiantibus astris. 
Enimvero Marcianus, Marcellus et Martinus cognata valde 
nomina: quod tamen affirmare non. ausim, nisi maior lux 
aliunde affulgeat. Certe proximus Corippo et Euagrio 'Theo- 


IN ECLOGAS THEOPHANIS BYZANTIL 507 


phylactus Simocatta cap. 10. libri tertii Marcianum hunc 
patricium , ac propemodum de familia imperatoria appellat: 
᾿Ιουστῖνος ὃ o) Ρωμαϊκοῦ βασιλεὺς tig τὴν ἕω ἐχπέμπει 
ἹΠαρκιανὸν στοατηγὸν, ἐν τῷ χαταλόγῳ. τῶν πατρικίων ὄντα, 
περίβλεπτον ἄνδρα, οὐκ ἀπὸ τοῦ γένους τοῦ βασιλείου τυγ- 
χάνοντα, pag. 75. editionis regiae. 

Pag. 23. D. 1486, 5.] JMeranes, Persarum dux , qui et 
Baramaanes. Ductorem hunc Persici exercitus Euagrius l. 5. 
cap. 9. “δααρμάνην appellat , Theophylactus Simocatta libri 
tertii cap. ro. et 17. ᾿δοορμιαώγην, Nicephorus lib. 17. c. 158. Υ- 211 
Οὐαρδαμαάνην, Theophanes Confessor ad annum lustini 9. 
-AoOaBavnv, Anastasius Bibliothecarius Z4rdamenum, pag. 69. 
editionis regiae , loannes Diaconus sive Landulfus Sagax Mi- 
scellae libro 16. Arinardanem : ut merito hic exclamare possis : 
tot capita , tot sententiae. Quod vero maioris est ad rem no- 
stram momenti , illi omnes non prope Nisibim a Romanorum 
duce Marciano victum, sed victorem describunt, ac de Ro- 
manis toto paene Oriente triumphantem Meranem, neque oh 
affectati imperii suspicionem revocatum a lustino. Marcianum , 
sed propter parum faustos in bello successus et captas a 
Persis nobilissimas civitates. Ceterum paene omiseram obser- 
vare ex Procopio lib. 1. Persicorum, Meranem nomen digni- 
tatis atque officii fuisse apud Persas, quemadmodum et Cha- 
narangem. Quod enim in editione Hoescheliana pag. 19. cor-. 
rüptum videtur hoc modo: στρατηγὸς δὲ εἷς ἅπασιν ἐφειστή- 
κει Πέρσης ἀνὴρ, ΠΠιῤῥάνης μὲν τὸ ἀξίωμα, (οὕτω γὰρ τὴν 
ἀρχὴν "καλοῦσι Πέρσαι,) Περόζης δὲ ὄνομα, in excerptis apud 
Photium codice 65. emendatius legitur : Καβάδης δὲ Περό-. 
ζην, ἄνδρα Πέρσην, ΜΙηράνην δὲ τὸ ἀξίωμα, τοῦ οἰκείου 
στρατοῦ ἡγεμόνα κατεστήσατο. "^ 

Pag. 22.D.[496, 5.] bassi, et Saroés, rex Alanorum. 

- Anastasius Bibliothecarius aspirationem — Habasgis praemittit 
pag. 93. editionis regiae , de quibus plura suo loco. Unum 
hic moneo, in Excerptis ex TTheophylacti Simocattae lb. 7. 
apud Photium. grave subesse mendum , quod. ipsam. etiam in- 
terpretationem inficit; quid enim. Turcorum. Chagano sive Im- 
peratori per ea tempora potuit esse commercii cum Agarenis 
totà ferme. Asia distantibus? ἐτε δὲ τοὺς “γὰρ τὸ &9vog xoi 
δὴ καὶ τοὺς Κόλχους ἄχρε τριάκοντα μυριάδων διέφϑειρεν. 
Vel enim legendum ᾿“βασγῶν τὸ ἔϑγος suadebat Colchorum 
Abasgorumque vicinia, vel quod. ipsum "Theophylacti caput 
octavum expressissimis verbis docet, 548a96» subrogandum 
omnino fuerat. Quod Davidi Hoeschelio, qui sollicitus de 
accentu , 74y«9 — legendum esse contendit ,  Pontano. atque 
Schotto, interpretibus eruditis, fraudi fuisse saepe miratus sum 
De .Sabiris, .Saberis aut Sapiris plura alias ex. Procopio, 


598: PHILIPPI LABBEI NOTAE- 


Prisco, Menandro ceterisque historicis ac geographis, inte-. 
rim consule Notas Caroli Cantoclari ad Menandrum. — Daga-. 


nees nobis ignoti : quid si Dabanees ? Equidem Dabanam sive 
Davanam , Osroenorum urbem, legi in Notitia utriusque im- 
peri, et apud Ammianum Marcellinum libro 25. Pro JDi- 
mainis non Dilmaenos substituo, sed JDilimmitas , quos Aga- 
thias Scholasticus Sabiris , tanquam bostes obiicit libro tertio 
pag. 88. et sequentibus : οἱ δὲ Ζιλιμνῖται μέγιστον ἔϑγος τῶν 
ἐντὸς Τίγρητος ποταμοῦ τῇ Περσίδι χώρᾳ προσοικούντων 
μαχιμώτατοι τέ εἶδιν ἐν τοῖς μάλιστα. Cetera curiosi loco 
a nobis indicato per otium legent. Urget quippe typographus, 


P. 116 clamatque manum tollendam de tabula , ne primum hoc volu- 


men a plurimis expetitum diutius sub praelo laboret. 

Pag. 25. B. (486, 16.] Justinus Marcianum exercitus im- 
perio submovit , Theodorumque substitut. ^Euagrius lib. 5. 
cap. 9. Marcianum ab Acacio, homine superbo ac contumelioso, 
spoliatum dignitate narrat. "Theophylactus Simocatta lib. 5. 
cap.rii. patrem Acacii designat Archelaum : unde occasio er- 
randi data 'Pheophani Confessori, qui Archelaum pro filio 
eius Acacio subrogat , et in aliis plerisque ἃ vero deficit: ó 
δὲ αὐτοκράτωρ ᾿Ιουστῖνος ἐπὶ τοῖς πραττομένοις δεινοπαϑῶν 
τὸν μὲν Magztvov “τῆς “στρατηγίας ἀπελαύνει, ᾿Πρχέλαον δὲ 
χειροτονεῖ στρατηγόν. ὃ δὲ ᾿Αρδαμάνης τὸ “άρας παρέλαβε, 
καὶ τοῦτο μαϑὼν " [ovorivog , καταπλαγεὲς τῷ μεγέϑει τῆς 
συμφορᾶς νόσῳ παραφορᾶς περιβάλλεται. Quem substituerit 
Marciani loco "Justinus, reticet Euagrius , neque "lheodori 
huius meminit, sed Magni duntaxat cuiusdam , qui mensae 
argentariae praefüerat , unamque ex imperatoris aedibus pro- 
curarat: eius haud dubie, de quo Corippus initio Panegyrici 
carminis mox citandus. 

Pag. 253. B. [486, 16.] TAeodorum cognomento T*iron. 
Multi per ea tempora occurrunt "Theodori. Corippus Gram- 

maticus initio libri primi senatores palatinosque prae ceteris 
insignes. commemorans , "Theodorum Magistrum non omittit 
cum Magno, Demetrio , Anastasio etc. : 

Nec non inagnanimus mentis , et nomine μα: 

οι placens Dominis, sacris rationibus aptus , 

Hectorum Latii discussor providus orbis ; 

ISuccessorque. boni , recidivaque gloria Petri. 

Hinc Theodorus üdest patria. gravitate Magister ; 

Hinc secreta. sacrae tractans Demetrius aulae. 
Theophylactus -Simocatta lib. 5. cap. 15. missum ad Chosroén 
narrat Θεόδωρον τῇ μαγιστερίᾳ ἀρχῇ παρὰ Ῥωμαίοις τιμώ- 
μενὸν τὲ χαὶ γεραιρόμενον. Ad hunc, ut videtur, '"l'heodo- 


rum scripsit Childebertus , Francorum rex, epistolam , quae: 


est 55. inter Francicas ἃ Marquardo Frehero editas, sicque, 


— VOTRE 


IN ECLOGAS THEOPHANIS BYZANTI. 599 


incipit: Praelati magisterii vestri dignitas excolenda , quae; 
licet. magna per se sit, magis facta sit etc, De eodem Me- 
nander Protector pag. 120. edit. regiae : ἦσαν δὲ οἱ σταλέντες 
Θεόδωρος ὃ Πέτρου, ὃς τῶν ἐν τῇ αὐλῇ καταλύγων πρὸ 
τούτου γενόμενος ἡγέμωῶν., τηνιχαῦτα τῶν βασιλεῖ ἀνειμένων 
προειστήκει ϑησαυρῶν. "Vide Notas Valesii. Idem Alexander 
pag. praecedenti, legationem a "Theodoro quodam, Bacchi 
filio, ad Chosroém ante haec tempora fuisse susceptam insinuat. 
Fuerunt et alii, sed paulo, ut arbitror, antiquiores Iustiniani 
Τρ. témpore, de quibus hic nihil dicam , ut paucis comple- 
ctar, ab his omnibus diversum videri nostrum hunc Theo- 
dorum, peculiari "Tziri cognomento, et patris sui lustiniani 
designatione ab historico abunde secretum. 

Pag. 23. B. [486, 17.] Justiniani filium. Satis hinc ar- 
gumenti habuisse sibi visus est. vir doctissimus Nicolaus Ale- 
mannus in Notis ad L4rvéxdore Procopii, ut contra omnium 
opinionem ignotum hactenus lustiniani filium patri suo su- 
perstitem obtruderet, spurium quidem illum, et ex concubina 
post obitum "Theodorae Imperatricis genitum. Quae omnia 
gratis conficta sola inficiatione everti possunt: praesertim cum 
ἅπαιδα lustinianum obiisse veteres affirment , ex quibus mu- 
tuatus est Constantinus Manasses, quae his versibus cecinit 
pag. 67. editionis regiae : ἢ 

“ἡλλὰ τοιαύτας χάριτας τῷ βασιλεῖ πλουτοῦντι 

Οὐκ ἦν ϑυγάτηρ, οὐχ υἱὸς, οὐ διαδόχων γένος " 

Ἔνϑεν vot μέλλων τελευτᾷν, καὶ γῆϑεν μεταβαίγειν, 

"Eni τὸν ἀδελφόπαιδα βλέπει τὸν ᾿[ουστῖνον, 

Kai τοῦτον Αὐσονάναχτα καὶ κράτορα δεικγύει. 

Adde, quod, si quis fuisset lustiniani superstes filius , eius 
nomen non tacuisset Corippus, cum lustiniani funus tam 
operose describit: neque adeo diserte Alemanni opinationem p, 117 
iugulasset his versibus: 

iSustulit haec vox: alma patrem :  Fortissime surge, 

Te exspectat , Iustine , dies, tu proximus heres etc. 
Atenim a 'Theophane nostro Theodorus ille dicitur lustiniani 
filius : quid ita? an nullus per ea tempora lustinianus dictus 
fuit? certe, ut longius non recedam , ecce tibi in Chro- 
nico loannis Abbatis Diclariensis ad annum Iustini 9.: Zusti- 
nianus, dux Romanae militiae et magister militum Orientis a 
Tiberio destinatus , bellum parat , castra Chosrois pervadit, et 
provinciae Persidae fines victor vastat , exuviasque eorum pro. 
triumpho Constantinopolim. dirigit: 24. elephantos inter cetera , 
qui magnum spectaculum Romanis in urbe regia exhibuerunt. 
De eodem Euagrius libri 5. capp. 14. et 19., "Theophylactus 
Simocatta capp. 12. et. 15. libri 3. Mauricianae historiae, alii- 


600 PH. LADBEI NOT. IN ECL. THEOPHANIS BYZ. 


que, Verum mihi temperandum , ne annotata nostra nimiam 
excrescant in molem. ETUR 4 

Pag. 23. B. [486, 19.] Chosrocs Daras oppugnatam urbem 
cepit. Biclariensis Abbas in Chronico praepostere expugnationem 
huius civitatis sub anno [lustini octavo collocat, postquam 
iam ab anno in morbum incidisset, qui , ut ait, ab aliis qui- 
dem cerebri motio , ab aliis daemonum vexatio putabatur. Ῥω 
agrius enim, Simocatta et Nicephorus testantur, ex nimio 
dolore de Daris captis concepto , tam insolita infirmitate con- 
cussum fuisse. Vide et quae ex Theophane Confessore paulo 
ante in medium attulimus. 

Atque haec schediasmata e multis electa aequi bonique 
consulat candidus lector, quae, currente praelo et urgentibus 
operis typographicis, inter varias occupationes et apparatus 
nostri delineationem primam raptim deproperavimus. Quid 
quod paratas etiam in Suidae Excerpta Byzantina annotatio- 
nes emendationesque nostras modo praecidere , atque in aliud 
tempus differre cogimur, ne multorum votis exoptatam primi 
huius Constantinopolitanae historiae voluminis editionem diu- 
turniore mora retardare videamur. Tu quisquis haec legis, 
fave, et suo. demum, si Deus dederit, tempore plura ia- 
ioraque a nobis exspecta. 


I. D. C. ANSSII VILLOISONIS 


NOTAE 
IN PROCOPII PANEGYRICUM. 


EX EIUSDEM DIATRIBA DE CODICIBUS GRAECIS ; 


ANECDOTORUM TOMI II. P. 27. $EQQ. 


Qa Photius cod. 160. laudat Procopii orationes varii gene- Pag. 57 
ris, Fabricius VI. p. 259. exstare vix putat: licet Nic. Ale-Ed. Ven. 
mannus Praef. ad Caesariensis Procopii ἀνέχδοτα Declamatio- 

nes Procopii Gazaei ineditas memorare videatur. Operae igi- Pag. a8 
tur pretium facturum me credidi, si, hac occasione data, e Cod. 

S. Marci CCCCXXVIII. hic depromerem unam huiusce Proco- 

pii Gazaei Orationem, quae et inedita, et Fabricio ignota, et 
elegantissima est, et maximam habet cognationem cum dicendi 
genere, quo usus est Choricius, Procopii discipulus, et Ana- 

stasii Imperatoris, quem celebrat, vitam illustrat, ac de eo 
multa nobis tradit, quae nusquam leguntur apud Theophanem, 
Cedrenum, Zonaram, Euagrium, Theodorum Lectorem , Ana- 
stasium. Bibliothecarium , Ioélem , Victorem "Tunnunensem , 
Malalam , Chronicon Paschale, Comitem Marcellinum, Proco- 

pium historicum , lornandem, Suidam, Baronium, Pagi, Can- 
gium, Tillemont, le Beau, aliosque omnes auctores, quos 

de Anastasii rebus gestis agentes diligenter evolvimus. 

Pag. (9o , 2. ed. Bonn. Eodem sensu Choricius in illa 
oratione funebri, qua eundem Procopium , suum magistrum, 
celebrat, apud Fabric. Bibl. Graec. T. VIII. p. 862. : γῦν 
δὲ τίς οὐ κατόπιν χωρήσει τῶν εἰργασμένων, ὧν τί παρεὶς 
τίγος μνησϑῶ; : 

* Pag. (9i, 18. Euagrius Scholasticus, Ecclesiast. Histor. pag. 49 
L. 5. c. 29. p. 357. ed. Vales. Amstelodam.: οὗτος ó 14ja- 
στάσιος πατρίδα τὴν Ἐπίδαμνον ἔχων, ἣ Ζυῤδάχιον νῦν 
προσηγύρευται, τήν τε Ζήνωνος βασιλείαν xoi γαμετὴν 
τοῦ αὐτοῦ Ζήνωνος, τὴν ᾿Αριάδγην, ἐσοικίζεται. Idem. ibidem 
paulo supra: ἡ "4otadvm ᾿Αναστασίῳ τὸν στέφαγον ἐπιτίϑη- 
σιν, οὕπω μὲν ἥχοντι εἰς γερουσίαν, ἐν δὲ τῇ λεγομένῃ τῶν 
σιλενγτιαρίων σχολῇ καταλεγομέγῳ : ex quo , ut ex lis, quae 


. 


602 VILLOISONIS NOTAE 


infra notabimus, apparet Anastasium obscuro natum loco, 
Silentiarii autem, observante lacobo Goaro p. 35. et 56. no- 
tarum in Cedrenum , Graecis sunt ἡσυχοποιοὶ, id est, qui 
ad Imperatoris latera silentium et quietem indicant, iuxta Aga- 
thiam ἐπιστάται τῆς ἀμφὲ τὸν βασιλέα σιγῆς. V. et Fabrott. 
in Glossario Cedreni. Epidamnus vero, illius patria, erat ἐκ 
τῆς νέας Ἠπείρου ἐπαρχίας, ut ait Chronicon Paschale, de 
Anastasio videndum p. 529. et seqq. 

Pag. 491, 20. 1n Cod. ἑκάτερον. Mic Venetiarum de- 
scriptionem legere tibi videaris. 

Pag. (92, 8. Male in Cod. τὸ μέλον. 

Pag.492, 13. Male in Cod. guzuuav. 

Pag. 492,118. In Cod. γικῶγτες ; forte γνικῶντας, id 
est: vicisti, maiores tuos, qui et omnes alios sua virtute zpsi 
vincebant. 

Pag. 92, 20. Cangius Famil. Byzantin. p. 85. : ,, Anastasii 


Imperatoris patris nomen hactenus incertum manet. apud. scri- 


ptores: ex quibus duntaxat docemur , Dyrrhachio oriundum, 


Pag. 30 


ac religione Arianum fuisse... mater vero Anastasii Mani- 
chaea et soror fuit Clearchi Ariani, uti habet Theophanes 
p.117. Ex quo mirum videri haud debet, si haereticis pa- 
rentibus natus, toto regni tempore haereticos ipsos ( Eutychi- 
anos) tutatus , Catholicos tam acriter insectatus sit." V. Vi- 
ctoris 'Tunnunensis Chronicon p. 325. De Anastasii parentibus 
vide et Theodor. Lector. Histor. Eccles. L. 2. p. 558. 
Pag.493,7. Legere mallem Z βασιλὲς τῶν πόλεων, quem- 
admodum Constantinopolim vocant Eudocia Imperatrix in sua 
ad Romanum Diogenem epistola nuncupatoria, et Auctor ano- 
nymus poématis de capta Constantinopoli in Cod. S. Marci 


'CCCCVIII. p. 198. Catalogi. 


Pag. 493,8. ᾿Ανήγου σχῆμα: mallem ὠνάγουσα.  Scili- 
cet Anastasius , quod Baronium, Tillemont, le Beau etc. fu- 
git, antequam imperium adipisceretur , Antiochiae episcopus 
non quidem consecratus, sed populi suffragiis electus et de- 
signatus fuerat. "Theophanes in Chronographia p. 116.: x 
δ᾽ αὐτῷ ἔτει Πέτρος ὃ Γναφεὺς (Antiochiae episcopus) z&- 
ϑνηκεν, καὶ προεβλήϑη ἐπίσκοπος Παλλάδιος, πρεσβύτερος 
τῆς ἐν Σελευκίᾳ ἐκκλησίας τῆς ἁγίας πρωτομάρτυρος Θέκλης, 
συνεψηφίσϑη δὲ Παλλαδίῳ καὶ Ἰωάννης ὃ Κωνσταντίνου, 
xai ᾿Αναστάσιος ὃ σιλεντιάριος ὃ καχῶς βασιλεύσας. Quae 
ad verbum descripsit Cedrenus p. 354. et sic e Theophane, 
ut omnia fere, convertit Anastasius Dibliothecarius in sua. 
Historia Ecclesiastica p. 48. Ed. Paris. ann. 1649. ed. Fa- 
brotti : ,,Eodem anno, Petro Cnapheo mortuo, promotus est 
episcopus loco eius Palladius, presbyter Leucensis (lege |Se-. 
leuciensis) Ecclesiae sanctae primae Martyris Theclae, cum quo 


leuc cte cibi 77 — gift ai 


--— 


IN PROCOPII PANEGYRICUM. 603 


electus est et loannes Constantini, atque Anastasius Silentia- 
rius, qui male posthac imperavit :" ubi pro eZectus emendo 
electus , cum textus Graecus '"Theophanis, quem semper χατὰ 
πόδα sequitur Anastasius Bibliothecarius , habeat συγεψηφί- 
995, id est, simul electus fuit. ΟἹ. Tillemont , qui Anasta- 
sium designatum fuisse Antiochiae episcopum ignorabat, gra- 
viter lapsus est, haec Theophanis verba sic vertens , Zstoire 
des Empereurs 'Y. VI. art, 1. p. 552. Ed. Venet, 1759. : Zna- 
stase étoit à Antioche avec cette dignité (de Stlentiaire en 448.) 
lorsqu'il contribua à élever sur le tróne de cette Eslise Pallade 
Eutychien comme lui ; scilicet per συγεψηφίσϑη falso intellexit: 
suum. calculum addidit , ut Palladius crearetur episcopus ; cum 
potius significet, simul cum eo electus fuit. Ydem Histoir. Eccle- 
siast. 'T. XVI. art, 51. p. 581. ed. Venet. 1752.: On mit en 
sa place (de Pierre le Foulon) Pallade, prétre de U Eglise 
de 8. Thécle à Séleucie, par la faveur de Jean fils de 
Constantin et d! Anastase qui fut bientót aprés Empereur. Sci- 
licet non assecutus est vim vocis συγεψηφίσϑη, quam optime 
declaravit Cangius in suo mediae Graecitatis Glossario, in Σύμ- 
ψήφοι, quos dicit eos esse, qui populi clerique suffragiis si- 
mul ad episcopatum eligebantur seu proponebantur: nam, 
ut fieri solet in eiusmodi electionibus , alii alium postulabant, 
inquit Socrates L. V. c. 2. et L. VI. c. 11., tanquam τοὺς ézi- 
σκοπεῖν ἐπιτηδείους, ἢ προσδοκωμένους, ut loquitur Sozomen, 
L. VH. c. 5. , donec, conspirantibus omnium suffragiis, unus 
eligeretur , vel e tribus ad Principem delatis horum unus ad 
episcopatum proveheretur; quod Cangius hoc ipso confirmat 
Theophanis loco, ubi observat tres hic συμψήφους appellari, 
licet plures forsitan essent; quod ex iis unum Princeps, vel 
certe Metropolita seligeret pro arbitrio ; quippe , uti docemur 
e Novella 158. Iustiniani c, 2., mortuo episcopo, coibant χλη- 
ρικοὲ καὶ πρῶτοι τῆς πύλεως, iique, propositis sanctis Evan- 
gelis, ἐπὲ τρισὲ προσώποις ψήφισμα faciebant, ὡς éx τῶν 
ψηφιζομένων τριῶν προσώπων ὃ βελτίων χειροτογηϑῇ τῇ ἐπι- 
λογῇ καὶ τῷ χρίματι τοῦ χειροτογοῦντος. Qui quidem tres 
electi invicem , sive, ut horumce temporum Latini dicebant, 
suffraganei, σύμψηφοι et. interdum etiam ὑπόψηφοι appel- 
labantur, quemadmodum apud eundem Socratem L. V.c. 5.: 
συναγαγόντες τοὺς ὑποψήφους εἰς ἐπισχοπὴν, εὑρίσχουσι 
τοὺς πάντας τὸν ἀριϑμὸν ἕξ. ln eundem ac Tillemontius 
errorem inciderunt doctissimi Bollandistae in Historia Chrono- 
logica Patriarcharum Antiochenorum p. 9o. Col. ». T. IV. Pag. 31 
Actor. SS. Iulii, Ed. Venet. 1748., ubi sic loquuntur : ,,Hinc 
facile suspicari quis posset, imo deberet , non unum hic tan- 
um electum esse Patriarcham Antiochenum , sed tres eodem 
iempore. Verum haec interpretatio omnino corrigenda est; 


604 .. . NVILLOISONIS. NOTAE 


neque enim Anastasius Patriarchatum , sed imperium in. ipsos 
etiam Patriarchas tyrannicum affectabat atque aliquanto 

consecutus est. Seduxit interpretem vox illa συνεψηφίσϑη. 
passive posita. Sed exempla non pauca Grammatici proferunt, 
quibus tempus illud aoristum actionem: significare ostendant. 
Sie igitur locus ille verti debuit: Palladio vero suf/lragatus 
est et Joannes, Constantini filius , et! Anastasius. Silentiarius, 


(nomen est dignitatis , de quo vide Cangii Glossarium , ) quz. 


postmodum. pessime imperavit. Uterque autem in aula , cuius 
primi erant proceres, valebat plurimum ; unde nihil mirum 


fuit, si, invitis baud dubie Catholicis , sedem illam Palladius 


obtinuit, quam tam potenti fultus patrocinio affectabat." 


Sic supra in annotatione ad p. 8. observavimus, eosdem : 


Bollandistas lapsos fuisse, cum inter CPolitanos Patriarchas 
recensuermnt quendam Macarium , qui nunquam Patriarcha 


electus fuit, sed cum duobus aliis συμψήφοις Imperatori, qui. 


Philotheum praetulit, indicatus et propositus fuit. "Eundem 
autem Anastasium ante quam imperium  adipisceretur , Pa- 
triarcha Euphemius, utpote haereticum et Eutychetis se- 
ctatorem, e templo. eiecerat. "Pheophanes in Chronographia 
p. 115.2 Εὐφήμιος δὲ ó ὀρϑοδοξότατος ᾿“ναστάσιον τὸν σι- 
λεντιάριον τὸν καχῶς μετὰ ταῦτα βασιλεύσαντα τῆς &x- 
κλησίας ἐδίωκεν, ὡς αἱρετικὸν xai ὅμόφρονα Εὐτυχοῦς, ἐνο- 
χλοῦντα δρῶν" τὴν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καϑέδραν αὐτῷ ἀνέστρε- 
we», ἀπειλήσας αὐτῷ, ὡς, εἰ μή παύσοιτο, ἀποχείραι τὴν 
χεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ τοῖς ὄχλοις αὐτὸν ϑοιαμβεύσαι: ubi 
male Goar..xa94dgav αὐτῷ ἀνέστρεψε vertit: eversa eius in 
Kcclesiae coetu sella; male etiam Anastasius Bibliothecarius , 
Histor. Ecclesiastic. p. 48. hune locum vertens , habet sedile 


ipsius, quod erat in ecclesia , subvertit : peius etiam. Cl. Til-- 


lemont ZZistoire des Empereurs 'T. Vl. art. r. p. 532. ed. 
Venet. Nihil autem clarius; haec erat proprie cathedra in 
Ecclesia erecta , in qua publice docebat et suos errores 
spargebat Anastasius. Suidas, qui voce Q'argía omnino vi- 
dendus , eadem fere.de Anastasio narrat: “ναστάσιος ὃ σι- 
λεντιάριος ὃ μετέπειτα βασιλεύσας, ἐπὲ Ἐυφημίου 'πατριάρ- 
yov Κωγσταντιγουπόλεως καϑέδοαν κατασχευάᾶσας ς (cathedra 
sibi constructa) μετά τινων ἐφατρίαζεν x. T. À., de quo 
vide et Georgium Cedrenum p. 554. Quae quidem Suidae 
verba male ibidem interpretatur summus homo , sed in quo 
accuratiorem Graecae linguae cognitionem desideres , Cl. Tille- 
mont T. Vl.art. l. p. 552. Magnam autem pietatis speciem: 
prae se ferebat acerrimus ille Catholicorum persecutor. Cl. 
le Beau Histoire du Bas-Empire 'T. VIM.. p. 5910. : 4nastase 


etoit dévot sans étre Chrétien ; τ alloit ἃ Ü église avant. le: 


jour, et m'en sortoit que quand le peuple s'étoit retiré; il jeü- 


DOW ENSEM PUT NOW SR E REERLN 


IN PROCOPII PANEGYRICUM. 605 


noi , il faisoit de. grandes aumónes. Γα multitude, toujours 
dupe de l' hypocrisie , admiroit sa vertu. De quo vide Cedre- 
num p. 557. et Cl. Tillemont ZZstozre des Empereurs 'T. Vf. 
art. IV. p. 55. Multas ecclesias Constantinopoli restauravit, 
referente "Theodoro Lectere Histor. Ecclesiast. L.2.p. 561. 
De hoc Victor Tunnunensis in Chronico p. 526.: ,. Messala Con- 
sule, Constantinopoli, iubente Anastasio , sancta Evangelia, tan-- 
quam ab idiotis Evangelistis composita, reprehenduntur et 
emendantur;" de quo adeunda egregia Petri Wesselingii Dis- 
 sertatio. Sic eodem fere tempore, teste Euagrio Histor. Eccle- 
siast. L. III. c. 31. p. 361. multi sanctorum Patrum libri cor- 
rupti sunt; multi quoque Apollinaris libri S. Athanasio et S. 
Gregorio Thaumaturgo falso adscripti sunt ab Haereticis, hac 
fraude multitudinem in sui erroris societatem  inducentibus. 
Anastasius autem , cuius pietatem hic tantopere praedicat 
Procopius, non solis Eutychianismi, sed et Manichaeismi er- 
roribus imbutus erat; de quo vide Cl. le Beau Zstoire du 
Bas- Emp. 'Y. VMI. p. 450. sq. Theophanem in Chrono- 
graphia p. 128. etc. 

Pag. 493, 18.. Haec demonstrant, Anastasium ad Antio- 
chiae episcopatum propositum quidem , sed non electum 
fuisse. 

Pag. £95, 5. Hos omnes ab urbe abegit rar meent- re-Pag. 3a 
ferente Cedreno p. 557. 

^ Pag. (95,15. Ariadna, quae, referente Qudside p. 355., 
vivente Zenone, suo primo marito, iam tum Anastasium ama- 
bat, et de qua v.Cl. le Beau Zistozre du .Bas - Emp. 'T. VIII. 
P. Sog. Theophan. p. r:7. et Zonaram L. XIV. p. 53. et 
Cedrenum p.357. ldem le Beau infra p. 511. et p. 518. sq. 
Supra nostrum Procopium audivimus praedicantem , non Pag. 33 
quidem Anastasii gentis, sed omnium eorum, qui Epidamni 
nati sunt, antiquissimum et nobilissimum genus. Ny. Euagr. 
Eecles. Histor. L. Ill. c. 29. p. 357. 

Pag. 495,16. Sic. emendavi pro χατάστα, , quod in Cod. 

Pag.490,4. Sic (ὠνᾶ) in Cod. An ἀναστάσει, ps. &ya- 
τάσει ? 

Pag- 496, r9. Mallem περιφέροντες.. 

g. 497, 10. Cf. Cl. le Beau Zstoire du Bas - limo 
T. vut p.539. sq. Quam quidem adversus Scenitas expedi- Pag. 34 
tionem ad annum 498. refert idem. — V. Euagr. Histor. Eccle- 
siast. L. lll. c. 56. p. 366. 'Theophan. in Chronographia 
ΣΉ ΣΝ 
" Pag.497, 12. Male in Cod. βηϑούντων. 

Pag. 497, 18. Hoc sic imitatur Choricius oration. in Sum- 
mum ducem, apud Fabric. Biblioth. Graec. Vol. VII. p. 871.: 
οὐ γάρ ἐστι γλυχεῖαν ἄγειν εἰρήνην ὑποψίᾳ πολέμου * ἡ yag 


606 VILLOISONIS NOTAE 


ἐλπὲς εἰσιοῦσα τὸν λογισμὸν, χἂν βούληταί τις αὐτὸς iav- 
τὸν ἀπατήσας ψυχαγωγεῖν, αὕτη παρακαϑημένη, καὶ ϑύουσα, 
καὶ φοβερὰς ἀναπλάττουσα φαντασίας, γῆρας οὐδαμῶς ἐλε- 
οὐμένην, χύρην ὑβριζομένην, ἑλκόμενον εἰς δουλείαν παιδών, 
ἀγομένην ἐκ παστάδος γυγαῖχα x. v. À. Scilicet e communi 
fonte Il. IX. 592. 

Pag. 497,20. Sic ad marginem emendatum, xa δλχομέ- 
vyv; in textu. éAouérgr. 

Pag. 498, 4. Prius uz, ut supervacuum, mihi videtur 
tollendum ; nisi vertas: qui nom passi sunt, tibi debent , quod 

nihil perpessi fuerint. 

Pag.35 Pag.498,16. «Αὐτός. An ὃ στρατός ἢ 

Pag. 499, 5. Forte hic intelligit seditionem illam , de 
qua loquitur Cl. le Beau, ZZistoire du .Bas - Emp. 'Y. ΝΠ]. | 
p.319. Deinde post duos annos alia etiam concitata fuit se- | 
ditio , eo periculosior , quo saevius tunc incumbebat Isauro- 
rum bellum ; cf. eundem T. VIII. p.526. De prima autem 
seditione hic loquitur Procopius. loannes Malala in sua 
Chronographia lib. «c'. p.58. ed. Venetae: ἐφίλει δὲ ὃ αὐτὸς 
βασιλεὺς τὸ Ῥούσιον μέρος Κωνσταντινουπόλεως" τοῖς δὲ 
Πρασίνοις καὶ Βενέτοις πανταχὴ ἐπεξήρχετο στασιάζουσιν. 
V. Victor. Tunnunens. p. 537. 

Pag. 5oo, 4. Cf. Cl. le Beau T. VIIT. p. 326. 

Pag. 5oo, 6. Locus corruptus: forte post προσταγμά-- 
τῶν deest σχῆμα, vel eov , vel quid simile; nam eos ex- 
hibet veluti actores tragicos, impositam. regum personam. in 
Scena sustinentes. Hi autem horumce Isaurorum duces, ozga- 
τηγῶν 0yAog, a Cl. le Beau recensentur  Zistoire du. Bas - 
Emp. T. VH. p. 325. sq. Huiuscc belli originem vide ibi- 
dem p. 321 — 555. 

Pag. 36 Pag. 50o, 13. Cf. Cl. le Beau T. VIII. p. 554. post Mar- 
cellinum Comitem in Chronico pag. 284. T. 2. ed. Venet. 
Operum. Sirmondi. 

— JPag.500,16.  Choricius in oratione in Aratum ducem 
et in Stephanum: ἡ τοῦ πολέμου φύσις σωμάτων μὲν ἴσως; 
γνώμης δὲ κρατεῖν οὐ φιλεῖ. 

ag. boo, 17. Contra CI. le Beau T. VIH. p. 555. et 
supra p. 324. "Vid. Malalam in Chronographia p. 58 et 39. 


ed. Venet. 

Pag. 5oo, 20. Ταῖς ἀδελφαῖς, id est ταῖς λοιπαῖς 
ἀρεταῖς. : 

Ῥαρ. δοι,)4. Male in Cod. ὄντος. 


*T * , ᾿ ε ^ 
Pag.5o1, 10. Lego: οἷα πατὴρ ἀγαϑὸς, dc σεαυτὸν 


ἐχάλειςι, σωφρονεῖν μόνον παιδεύσας. i 
Pag. 501, r1. Forte hic vox omissa est, ut πόλιν, vel 
. . . H [4 ^ , D 
quid simile; vel potius legendum xai πόλιν pro καὲ πάλιν. 


IN PROCOPII. PANEGYRICUM. 607 


Pag. 501, 15.  Restitui τῇ, quod in Cod. ante τῶν ἀλ- 
λων exciderat. 

Pag. 5or, 16. . Forte εἷλε pro εἶχε. Suspicarer Proco- pag. 37 
pium hoc Pori exemplum ideo potissimum protulisse , quod 
unus ex Ísaurorum ducibus vocabatur Indus, nisi hic suppli- 
cio affectus et minime βασιλικῶς tractatus fuisset. 

Pag.505, 2. De hoc cf. Cl. le Beau T. VIII. p. 547. sq. 

Pag. 505 , 7. Vendebatur. 

Pag. 505,13. Lege διὰ τοῦτον, nempe ἔρωτα χρημάτων. 

Pag. 505, 15. In Cod. ῥήματι, et alia manu supra τὸ 
ὃ scriptum est f. 

Pag. 5o4, 9. Scilicet vocabatur χρυσάργυρος. Cf. Cl. Pag.38 
le Beau, T. VIII. p. 545. , qui videndos indicat Euagr. L.5. 
€. 39. p. 568. , Theodorum L.2. , Theophan. p.125., Ana- 
stas. p. 5o. , Cedren. p. 557. 558. 365., Zonar. p. 54. , Gly- 
cam L. 4. p. 265. 266., Manass. p. 65., Suidam voce T:- 
μιόϑεος, Pagi ad Baronium , Asseman Bibliothec, Oriental. 
T. I. p. 268. 269. 

Pag. 5o4, 14. Mallem παρὰ τὰ δένδρα, ut infra ó ἅλι- 
εὑς παρὰ τὴν ϑάλασσαν. | 

Pag. 504,15. Subauditur ἔστενε ; nisi potius legendum 
sit: παρὰ τὴν ϑάλατταν ἠφίει τὸ Ótxrvov. 

Pag.504, 17. Male in Cod. δὲ τῆς , ut infra τῇ γῆς pro 
τῆς γῆς. 
τς  Pag.5o4,19. Imo singulis iumentorum , asinorum , pe- 
corum, neque canum etiam exceptis capitibus impositum erat 
hoc tributum. V. Cedrenum p. 557. et Zonaram L. XIV. 
p.94. Nescio cur Tillemont ZZístozre des Empereurs T. VI. 
art. V. p. 3í(1. dicat: Je me fierois peu à ce que Cédréne 
ajoute p. 357., qu' Znastase abolit vers le méme temps deux 
sortes de Chrysargyres ; nam de uno eodemque Chrysargyro 
hic loquitur Cedrenus. : 

Pag. 5o4, 20. Hic, ut alibi passim, τὰ οἰκήματα signi- 
ficant lupanaria. Euagr. Histor. Eccles. L. ΠῚ]. c. 59. p. 568. 
^ Pag. 505, 5. Fecit hoc Imperator persuasus a "limo-Pag.39 
theo poéta, ut narrat Cl. le Beaa T. VIII. p. 346., auctoribus 
Suida in v. Τιμόϑεος, et Scholiaste Aristophanis ad Plutum 
p.20. ibidem a Kustero laudato. Conf. et Henricum Vale- 
sium p. 96. notar. ad Euagrium L. III. c. 59., ubi describit 
elegantem Libanii locum in Oratione contra Florentium p.427., 
quem hic ante oculos habuisse Procopius videtur. Ante 'Theo- 
dosium luniorem et Anastasium , Alexander Sever., referente 
post Lamprid. in ipsius vita Cl. Tillemontio 'T. VI. Zstoire 
des Empereurs p. 539. 

— Pag. 505, το. xégdovg. Male in Cod. κέρδος. 


608 VILLOISONIS NOTAE 


Pag. 505, 16. Forte ταύτας, id est, συγγραφὰς, pro 
ταῦτα. ΐ 


Pag. 505, 17. Male inCod. ἐχχαίειν. | Cf. Cl. le Beau » 


l. p. 346. sq. 

Pag. 506, 2. Ἐρινγὺν κοινὴν. Sic apud Virgil. patriae com- 
munis Erinnys. Hunc autem locum sicexpressit Choricius ora- 
tion. inSummum ducem apud ] Fabric. Biblioth. Graec. Vol. VIII. 
p. 871. : olo9a τὸν .véov, ὃν ἔναγχός μοι συγέστησας,, ᾧ 
γνώρισμα μέγιστον ὃ πατήρ. οὗτος ἐμοῦ διηγουμένου ὃ ὅπως 
διένειμιας τοῖς αὐτοῦ πολίταις τοὺς φύρους, ἀνέμνησέ n 
τοῖς περὲ σοῦ "λεγομένοις ᾿Δριστείδου τοῦ «Ἰυσιμάχου. ἐκεῖ- 
voc τοῖς γησιώταις τάξας τὸ σύμμετρον, ἣν “ἐπεδείξατο τοῖς 
Ἕλλησιν ἀρετὴν» ταύτην ἔλαχεν ὕγομα " xai σὺ τῶν Ldga- 
βίων ἑκάστῳ τὴν ἐπιβάλλουσαν διώρισας οὕτω μοῖραν x.T. À., 
ubi legere mallem οὗτος ἐμοὲ διηγούμενος, quam ἐμοῦ διή- 


γουμέγου ; nam hic iuvenis ex Arabia redux Choricio narra-. 
bat, quomodo Summus suis civibus Arabibus tributa solven- . 


da descripsisset. In eadem oratione Pausaniam el Lysandrum 
memorat 'Choricius , quemadmodum et in hac Procopius. Uter- 
que eodem modo veteres heroas collatos deprimit, ut suum 
extollat; uterque eodem modo historias et iubiulus nihil ad 
rem bicis attexere amat. | Denique facile agnoscitur, Cho- 
ricium sui praeceptoris dicendi genus semper expressisse , illi- 
usque orationes in suum succum et sanguinem convertisse. 


Pag. 4o Pag. 506, 25. ᾿“πανϑρώπους. Sic restitui pro ὑπ᾽ dv- 


ϑοώπους, quod in Cod. Cf. Cl. le Beau L. XXXVIII. T. VIII. 
p. 548. sq. Tillemont ZZstoire des Empereurs Ὃς (Vl. art. IV. 
p.538. ed. Venet.: 11 óta des spectacles publics les combats 
.des hommes contre les bétes; ἃ quoi Je pense qu 'on peut rap- 
porter. ce qu écrit le Pape Gélase ,' qu' il employa son. auto- 
rité à reprimer les folles passions du peuple pour des choses 
infames. Quae quidem potius referenda viderentur ad haec 
turpia spectacula, quae ab Anastasio prohibita nullus alius 
auctor refert ,praeter nostrum Procopium, sic paulo infra 
dicentem : ἄῤῥενες γὰρ παῖδες, ὦ ὥσπερ τὴν ἰδίαν εἰς γυναῖκας 
ἀμειβόμενοι φύσιν. .. δῆμον ὅλον πρὸς ἀσελγῇ ϑέαν ἐχμαΐ- 
γόογτὲς x. T. À. Sed Papae Gelasii, Anastasio Imperatori scri- 
bentis, verba sic se habent p. 511. T. V. editionis Concili- 
orum curatae a doctissimo Nicolao Coleti , dignissimo doctissi- 
morum Coletorum patruo : ,,Faceo quod pro rebus ludicris 


populares tumultus nunc etiam vestrae pietatis auctoritas re-. 
Ífrenavit. ^ Unde cum non in hac epistola de rebus turpi-. 


bus, ut ait Tillemont , sed duntaxat de ludicris agatur, hic 
a Gelasio respici puto populares illos tumultus, factiones 
imo et caedes, .ob aurigas eorumque ludicra certamina in 


ἄν. 


ET 


IN PROCOPIH PANEGYRICUM.- 609 


Circo obortas, de quibus Cl. le Beau ibid. p. 557. Cetera 
vide apud eundem p. 345.sq. , ubi narrat horribilem in Circo 
stragem ex hac causa derivatam , in qua 35000. homines tru- 
cidati sunt. Conf. eundem p. 527. et 519. 2 

Pag. 508,3.  Hierapolis. j Pag. 41 

Pag. 508, 16. De hoc altum apud omnes historiae By- 
zantinae scriptores silentium. i : 

Pag. 508, 9. Hoc, ut et quae sequuntur de Alexandria, 
a nullo Byzantinae historiae scriptore tradita sunt. 

Pag.510, 4. Forte ἀπέδωχας, nisi ὠποφραξάμεγος sitPag.4a 
nominativus absolutus. 

Pag. 510, 6. Cf. Cl. le Beau T. VIII. p. 4/15—417., Ma- 
lalam p. 46. ed. Venet. et Cangium in CPoli Christiana L. 2. 
pag. τά... 

Pag. 510, 8. Cf. Cl. le Beau T. VIII. p. 435..— et v. 
Euagr. Histor. Ecclesiast. L. IIl. c. 39. p. 567., et Petrum 
Gyllium in L. 1. de Topogr. Urbis Constantinop. c. 21. Hic 
autem. murus, ut observat Henricus Valesius ad Euagrium , 
, ex conditoris nomine dictus est Anastasianus. V. et Procopium 
Caesariensem de Aedificiis L. IV. c. 9. p.86. et Zonaram p. 58. 

Pag.510, 12. Forte hic deest xa ante πλάτους ἕγεχα 5 
vel potius legendum φέρον pro φέρειν, ut referatur ad Θε- 
μιστοχλέους τεῖχος. , 
ο΄ Pag.510, 21. Contra Photius in Bibliotheca art. 69. 
p.104. nescire se dicit, cur Hesychius Illustris, qui in sexto 
suae χαϑολικῆς ἱστορίας libro. Auastasii gesta narraverat, eum 
multis aliis clementia et benignitate praestitisse | scripserit : 
ὃν οὗτος 0 συγγραφεὺς πραύτητί τὲ χαὶ ἡμερότητι, οὐκ οἶδ᾽ - 
ὅπως, πολλῶν. ἀποσεμνύυνει διενεγκεῖν: quod quidem Chry- 
sargyro sublato tribuendum suspicatur Andreas Schottus. 

: Pag. 511, 15. Cf. Cl. le Beau T. VHI. p. 520. Aliam Pag. 43 
sapientissimam Anastasii legem vide ibidem p.521. V. et Ma- 
lalam in Chronogr. p. 42. ed. Venet. 

Pag. 511, 15. Hinc Eudocia in sua Epist. nuncupatoria 
p.11. nostrae ed.: φιλεῖ τὸ ὑπήχοον φύσει τῇ TOU ἡγεμόγος 
γνώμῃ διαιτᾶσθαι, ἀεὲ πρὸς αὐτὸν, ὡς ἐπὲ σκυποῦ., στοχα- 
ζόμεγον. ' 

Ραρ. ὅτι, 17. Scilicet Ariadnam, Zenonis Imperatoris, 
«ui successit Anastasius, viduam; Cf. Cl. le Beau T. VIII. 
p. 917. sq. At idem ibidem Anastasii filium memorat , qui 
occisus est in seditione; ex concubina, ἀπὸ παλλακῆς, inquit 
Theophan. p. 126., natus erat ante huiusee Principis matrimo- 
nium; qui cum Ariadnam duxit, dicitur a Cedreno p. 557. 
et "TTheophane p. 117. οὐ πρότερον γαμετῇ ovroux5oac , d 
est, qui nondum habebat legitimam coniugem. 

Pos. 511,21. Male in Cod. τοσοῦτον. 


Dexippus , Eunapius etc. 39 


610  VILLOISONIS NOTAE IN PROC. PANEGYR. 


Pag. 511, 55. Hoc , ut multa alia, sic e suo praeceptore 
Procopio imitando expressit Choricius in Declamatione avari 
atris, filio post rem fortiter gestam virginem amatam praemii 
loco petenti contradicentis : ἄτοπον ἑτέρων χρατοῦντα, μόνου 
μὴ κρατεῖν ξαυτοῦ. 
Pag.512, 2. In Cod. δὺ per compendium. 


Pag. 512, 4. InCod. ἡμῖν, quod indicat variantem le- 
ctionem ὑμῖν. 

Pag. 44 Pag. 515, 5. Forte οἰκτροῖς. 

Pag. 513, 6. Forte μετὰ ταῦτα. 

Pag. 518, τι. Hic mallem ἀπήλλαξας. 

Pag.515, 14. Lege σεμνὸν. , quod refertur ad φρογοῦγ- 
τὲς : ut supra: “υσανδρος εἰ καὶ Σπαρτιάτης ἦν, καὶ σεμνὸν 
ἐφρόνει. 

Pag. 514, το. Male in Cod. πρῶ». 

Pag. 514, 15. χρείττονος. Supra humanam naturam po- 
sitae, divinae. Passim τὸ κρεῖττον pro numine dicitur. 

Pag. 514, 16. ἴῃ Cod. ἄλλος. 

Ῥαρ. διτή, τι8. τοσοῦτον. Hoc tantum de hoc teneo. 

"Pag.515, 8. Malein Cod. δρῶν. 

Pag. 45 Pag. 515, 19. Sic et Choricius in fine orationis funebris , 
qua Mariam, Marciani, episcopi Gazae , matrem , celebravit, 
inscriptionem apposuit. 

Pag. 46 Hactenus Oratio Procopii in laudem Anastasii, quem de- 
pingit Cl. le Beau T. VIII. p. 31r. — 514. Vide et Collecta- 
nea Constantini a Valesio edita p. 853. et Suidam, qui haec 
in vocem "4vaoraci0g descripsit; ab his enim boe de Ana- 
stasio iudicium mutuatus est Cl. le Beau. Cf. idem p. 516. - 
Procopius in Historia Arcana c. XIX. p. 57. eum ter centum 
et viginti millia librarum auri rudis necdum signati in im- 
periali aerario reliquisse affirmat, Cf. Cl. le Beau Tom. IX. 
pag. 12 — 13. 


I N DE X 
HOMINUM ET RERUM, 


QUAE HOC VOLUMINE COMMEMORANTUR, 


Littera C. Candidum significat, 


D. Dexippum, E. Eunapium, 


Ma. Malchum , Me. Menandrum , N. Nonnosum , Ὁ, Olympiodorum, 
Pe. Petrum , Pr. Priscum, Prisc. Priscianum , Proc, Procopium , 
. Pro. Prooemium Eclogarii , Th. Theophanem. 


4 


Abos , socii Ármeniorufn ΤῊ. 
486 , 5. 

Abires (leg. Sabires) Me. 318, 5. 

Abrames, Nonnosi pater, lega- 
tus ad Alamundarum Sarace- 
num N. 478, 9. 

Abrogastes, dux Francorum sub 
Theodosio Magno E. 11:1, 2t. 
(Idem a Zosimo IV. p. 275. Ar- 
bogastes nominatur.) 

Abundantius, vir consularis, ab 
Eutropio eunucho oppressus E. 
87. 20. 

AÀcacius, episcopus Byzantii, ἃ 
Basilisco vexatus Ma. 274, 18. 

Ácacius, rhetor sub Iuliano E. 
108 , r0. 

Acatiri Hunni a Saraguris victi 
Pr. 158 , 13. 161, τὰ, 

Acatzires, gens Scythica, Hunnis 
subiecta (f, iidem cum Acati- 
ris) Pr, 181, 13, 182, 10.101} 
8. 197 , 1t. 

Áccaga, nomen Scythicae regio- 
nis Me. 399, 5. 


Acromitae Áthenis praefecti so- 
phistarum vocabantur O. 46i, 
19. 

Prim procurator domus Crecae, 
Attilae uxoris Pr. 207 , 7. 

Adamantius, Viviani fil, patri- 
cius, legatus missus a Zenoné 

.limp. ad Theuderichum, Vala- 
miri fil. Ma. »47, 6. 248, 3. 
249, 2. eius iter 551, 8. 552, 
1. cum Theudericho colloqui- 
tur 253, 13. 254, io. post 
Sabiniani victoriam a Zenone 
revocatur 358, 6. 11, 

Adaulphus , Alarichi successor 
O. 450, 13. Sarum vincit et 
occidit 455, 1. cum Honorio 
Imp. in gratiam redit 455, 20. 
Placidiam in matrimonium pe- 
tit 456, 9g. 457, 1. inter ob- 
sidionem Massiliaé vulneratur 
456, 19. nuptiae eius cum Pla- 
cidia 458, 2. interficitur 459, 
3. liberi eius a Singericho oe- 
cisi 459, 15. 


612a 


Adrianopolis Pr. 210, 15. Ma. 
265, 3. 

Adulis, portus Aethiopiae N. 480, 
17. 

Medium regiarum Attilae descri- 
ptio Pr. 197, 13. sqq. 

Aedoingus, Gothus , domesticus, 
Verinae familiaris Ma. 248, 9. 

Aeétis regia in Phasi opp. Me. 
344,6. Ti 

Aegidius, magister militum in 

. Gallia, Italiae bellum minatur 
Pr. 156, 17. 

Aegyptius medicus 
contra patriam 


Cambysem 
incitat Pro. 


2, 1t. 
Aelianus Syedrius (ἐκ Συέδρων), 


dux copiarum sub Valente Imp. 
Ἐς τοῖν 6. 
Aclius Bassus, Pannoniae prae- 
' fectus sub Marco Imp. Pe. 
124, 6. 53 

Aethiopes , Romanorum socii, a 
Chosroé infestati N. 485, 8. 

Acthiopiae inter Adulin et Auxu- 
min tempestatis vicissitudines 
mirae N, 481, 3. 

Aethiopicae gentes bellum mi- 
nantur sub 'Theodosio Min, Pr. 
146, 16. 

Alius foedus pangit cum Attila 
Pr. 147 , 1. in discordia Fran- 
corum auxilio vocatur 152, 13, 
Constantium ad Attilam mittit 
scribae munere functurem 176, 
19. 208, 10. Silvanum contra 
Attilam tuetur 186, 21. 206, 3. 

Agathias continuatur a Menandro 
Me. 439, 20. 

Agesilaus, rex Spartanorum, cum 
Anastasio comparatus Proc, 513, 
11. 

Agintheus, dux Romanorum in 
Illyrico sub Theodosio Min. Pr. 
192, 5. 

Alamanni ab Aureliano victi D, 
17, 17. a Iuliano E. 109, 1. 
Alamundarus senior, regulus Sa- 
racenorum : legatus ad eum 
Abrames, Nonnosi pater Ν. 
478, 10. iunior ab Ambro 

bello petitus Me. 295, 14. 

Alani, socii Romanorüm Me. 585, 
2. 317, 19. ἃ Turcis devicti 
for, 19. 


INDEX 


Alania Me, 3o:, 16. 18. 

Alarichus Romam captam  de- 
vastat Ο, 449, 1. morbo dece- 
dit 450, 12. 

Albani a Romanis sedibus suis 
exciti Me, 394, 4. 

Albania a Romanis invasa Me. 
315 , 16. 393, 2o. 

Albinus, praefectus Romae, quum 


a Gothis expugnatur O. 458, 
15. 
Alboinus, rex Longobardorum, 


Avarum auxilium contra Gepi- 
das quaerit Me. 303, 7. ) 
Alexander Macedo D. 33, 14. E. 
71 , 12. Proc. 5o1, 3. 
Alexander Severus Marciani fili- 
am ducit D. 36, 16. 
Alexander, Placidiae iunioris tu- 
tor, legatus missus ab Hono- 
richo, Vandalorum rege, ad Ze- 
' nonem Imp. Me. 239, 7. comes 
privatarum rerum ab Impera- 
tore creatus 240, 8. 
Alexandriae seditio a Floro, 
praefecto Aegypti, repressa Pr. 
2233, 2. pharus ab Anastasio 
restitutus Proc, 509, 12. 
Alexandrinorum obscoeni mores 
E.:945/3.^ 9558; ig 
Allobichus Gothus Eusebium oc-. 
cidit O. 452, 9. ipse occiditur 
452, 18. 
Ambrus, Alamundari filius, rex. 
Saracenorum, legatos mittit ad 
Iustinum Imp. Me. 292, 4. 
294, 15. Alamundarum incur-, 
sionibus vexat 295, 4. a Ro- 
manis tributum poscit 358, 16. 
369, 9. (sed hic non idem cum 
superiore esse videtur.) 
Ambrus, Saracenus, Caisi regis 
frater N. 479, τ. 
Ameritae , gens Aethiopica N.. 
4795 11. ὃ 
Amilzuri, gens barbara, in Ro- 
manorum tutelam confugiunt Pr. 
166, 1. 
Ammigus Francus bellum con- 
tra Romanos renovat Me. 345, 
17. 

Ammon, geometra sub Honorio 
Imp. Οὗ 469, 21... 
Amorcesus, Nocalius, ex Persia 
profugus, regnum sibi condit 


HISTORICUS. 


inter Saracenos Àrabas Ma. 235, 
5. vocatus a Leone Byzantium 
venit 233, 7. multis muneri- 
bus ornatus in regnum redit 
233 , 21. 

Anagaeus, dux Utigurorum Me. 
399, 7. dux Turcorum (fort. 
non diversus a praecedente) 
Me. 404, 8. 

Anancastes , 
Me. 398, 9. 

Anastasii Imp. origo Proc. 491, 
17. episcopatus Antiochiae can- 
didatus 493, 1. 8. eius renun- 
tiatio 495, 13. beneficia erga 
imperium Rom. 497, 3. sqq. 

. Prise. v. 184—253. effigies By- 
zantii exposita 490, 8. genus 
ducit a Pompeio Prisc. v, i1. 
Deo dilectus periculoque ere- 
ptus v. 273. 

Anatolius, legatus Romanorum ad 
Attilam Pr. 142, 2. 144, 20. 
175, 9. 178, 12. 202, 14. ite- 
rum 212, 2. 19. 

Andigan, Persa, legatus Hor- 
misdae Me. 415 , 22. 418, 15. 
419, 7. 420, 7. dolus eius 421, 
8. sqq. 

Anolinus , praefectus praetorii sub 
Maximino, occisus D. 36, 27. 

Antae ab Avaribus eversi Me, 284, 
5. 385 , 2. 

Anthemius, Imp. Occidentis Pr. 
221, 15, Ma. 2536, 11. 

Anthimus , medicus, ob commu- 
nicata cum 'Theudericho con- 
silia ad supplicium vocatus 
Ma. 538, 19. 

Antiochia a Persis capta Me, 347, 
20. 423, 5. 

Antiochus praepositus et patri- 

cius sub Theodosio Min, Ma. 
227 , 13. : 

Antoninus Heliogabalus Ὁ, 36, 
20. 

Apamea, a Persis oppugnata Me. 
423, 6. 

Apatures, nomen corruptum gen- 
lis alicuius Me. 398, 50. 

Apharban,  Narsaei legatus ad 
Galerium Caes. Pe. 126, 18. 
inter nobiles in aula regia 
135.5: 

Aphumon, castellum Armeniae in 


legatus Turcorum 


613 


confiniis Romanorum et Persa- 
rum Me. 410, 3. 415, 8. 

Apollonius, legatus ad, Attilam 
a 'Theodosio Pr. 215, 5. 9. 
16. infectis rebus revertitur 
216, 2. 

Apsich, legatus Avarum ad Ro- 
manos Me. 311, 21. mox dux 
in bello adversus eosdem 424, 4. 

Apsilia regio Me, 302, 13. 

Aquileia a Maximino obsessa D. 
36, 33. 37 , 26. 

Aquitani Constantini partes ad- 
versus Honorium Imp. sequun- 
tur O. 451, 12. 

Arabes scenitae , quos Saracenos 
appellant Ma. 231, 3. ab Ana- 
stasio repressi Proc. 497, a. 
Prisc. v. 255. 

Arabessi, populus Armeniae Me, 
395, 16. 

Arabianus historicus D. 37, 12. 

Aral lacus (A£uygy ἄπλετος xci 
εὐρεῖα) Me. 300, τό. ᾿ 

Arbazacius, Isaurus, sub Arcadii 
imperio, Harpazacius ludibrio 
dietus E. 117, 15. 

Arbitio , a consiliis Valentis Imp. 
E. 73, 20. (v. Gibbon. c. 28.) 

Arcadiopolis a Gothis capta Ma, 
234, 17. 262, 8. 

Archapetus , praefectus praetorio 
Narsaei, regis Persarum Pe. 
135, X 

Ardaburius , Asparis pater Pr. 
2325, 5. 

Ardaburius, Asparis filius, dux 
Romanorum sub Marciano Imp., 
bellum gerit cum Saracenis Pr, 
153, 12. 227 , 17. Placidiam in 
Italiam revertentem comitatur 
O. 471,3. C. 473, 6. 

Arelate opp. O. 453, 21. 
Areobindus, dux Romanorum sub 
' Theodosio Min. Pr. 211, 6. 
Argibolus, dux Gothorum, cum 
Gaina coniunctus contra RHo- 
manos rebellis E. 92, 2. (idem, 
qui Tribigildus apud Zosimum 

1, 304—312.) 

Ariadne , Leonis filia, Zenonis 
uxor €. 474, 9. postea Àua- 
stasio nupta Proc. 5r1, 16. 
Prisc, v. 3o1. 

Aristoteles citatur E. 47, to. 


614 


Armatus s. Armatius , Plinthae 
fil, dux Romauorum sub Theo- 
dosio Min., in Africa. moritur 
Pr. 214; 17. 21. 

Armatus, Basilisci propinquus, 
uxoris eius, Zenonidis, amator, 
vanitate et superbia plenus 
Ma, 273, 17. C 475, 3. a Ze- 
none supplicio aífectus — 475, 
18. v. Harmatius. 

Armenii a Persis ad Romanos de- 
ficiunt Th. 485, 13. 

Arreston, pagus (in Sophene?) Me, 
393, 7. 

Arrianus historiae Augustae scri- 
ptor D. 36, 3o. 36. (idem, ut 
videtur, qui Arabianus.) 

Arsilas, dux Turcorum Me. 399, 
12. 

Artabanus, rex Parthorum, Ti- 
ridatem expellit Pe. 122, 7. 
Artemidorus, legatus Zenonis ad 
Theuderichum, ^ Valamiri fil. 

Ma, 246, 1. ^ 

Arzanene provincia , Romano im- 
perio adiuncta Pe, 135, 10. 
sub Persarum ditione Me. 329, 
19. 410 , 4. 415, 7. 419, 2. 

Ascalon, Syriae urbs Εἰ, 115, 21. 

Asclepius , procurator bonorum 
Constantii et Placidiae O. 453, 


Asdingi , regium Vandalorum ge- 
nus D. 38, 8. 

Asiaticae calamitates sub Arcadii 
imperio (e£ :40:«vai συμφο- 
oci) E. 96, 6. 

Asimuntum, castellum Thraciae 
in Illyrici confiniis Pr. 143, 
21. eius incolae fortiter contra 
Hunnos rem gerunt 144, a. 
Hunnos captivos trucidant 145 , 
7. paucos superstites petenti 
Attilae remittunt 145, 16. 

Asini sub imperio Theodosii Mai. 
magno pretio habentur E. 83, 
11. 

Aspar senior cum patre Placidiam 
sequitur O. 471, 4. iunior prae- 
fectus copiarum sub "Theodosio 
Min. 211 , 6. 225, 5. 226 , 15. 
sub Leone Imp. Pr. 160, 15. 
163, τά. 164, το. 228, 5. Leo- 
nem ad imperium occupandum 


adiuvat. C, 473, 5. 473, 15. 


INDEX 


'Theuderichum, Triarii fi, bo- 
norum suorum heredem insti- 
tuit Ma. 234, 9. 

Asprudius, fluvius Mediae Pe. 
134 , 21. 

Assyrius, h, e. Persicus Me. 360, 
22. 

Asterius notarius (ἀντιγραφεὺς) 
captus et a Chosroé interfectus 
Me. 319, 2o. ; 

Astingi, h, e. Vandali (v. Asdingi) 
P. 124 , 14. 

Athenais v. Eudocia. 

Athenis grammaticorum schola 
floret Ma. 270 , 16, schola so- 
phistarum O. 461, 5. 

Athroélon, castellum in confiniis 
Romani et Persici imperii, ubi 
legati conveniant Me.3250, 8. 

Attacam, puer regius gentis Hun- 
nicae, ab Attila supplicio affe- 
ctus Pr. 168, 22. 

Attalus ab  Alaricho Imperator 
Occidentis renuntiatus O. 449, 
6. 451, 18. ab eodem destitu- 
tus 452, 13. in exilium pul- 
sus 492, 17. 

Attila ,. post Ruae mortem rex 
Hunnorum Pr. 167, 15, Theo- 
dosio Minori bellum minatur 
141, 9. in fines imperii Romani 
irrumpit 14:1, 20. magnis tri- 
butis extorlis pacem facit 142, 
2. 169, 2. postea quoque mi- 
naces mittit legationes ad Theo- 
dosium 145, 233. Edeconem 
mittit de tradendis captivis 
146, 20. ]strum traiicere parat 
173, 4. Honoriam in matrimo- 
nium petit 151, 3. 14. bellum 
parat cum imperio Occidentali 
152, 5. Francos aggreditur 152, 
10. a maiore natu puerorum 
regiorum apud Francos auxilio 
vocatus 152, 12. Italiam vastat 
153, 8. eius tentoria 173, 17. 
178, 2. Escami filiam, uxorem 
ducit 183, 2, regius eius vicus 
187, 14. 224, 9. solennis in 
regiam- suam introitus 188, 9. 
eius ius dicendi ratio 198, 12. 
Romani ducis dignitatem et sti- 
pendia accipit 20:, 6. eius 
coenae descriptio , ad quam 
Maximinus et Priscus vocantur 


HISTORICUS. 


203, 1, moderatio eius in cibo 
et vestitu 204, 18. adhorta- 
tione suorum ab invadendis 
Romanorum finibus deterretur 

3E. 3o. 

Attilae filii in patris coena ac- 
cubant Pr. 203 , 18. pacem et 
foedus petunt a Leone Imp. 
160, 20. 

Attilas, fluvius (Volga, Ethel) Me. 
3o1, 3. 

Attisas fl, (Athesis) Me. 345, 18. 

Aue, in Aethiopia (8h ipse mons 
Taranta aut locus illi apposi- 
tus. N.) N. 480, 20. 481, 4. 

Augustulus, Orestis fil. (perperam 
ab eclogario pro Odoacro no- 
minatus) Ma. 235, 12. Impe- 
rator factus C. 475, 4. 

Ausonica lingua (Romana rustica) 
Pr. 190, 9. 206, 8. 17. 

Ausoriani, gens Africae, cum Ro- 
manis bella geruntPr, 214, 20. 

Auxiliarium copiarum praefectus 
(ὁ ἡγεμὼν τῶν ξενικῶν στρα- 
τοπέδϑων) D. 20, 18. 

Auxumis, Aethiopiae metropolis 
N. 479, 1a. 

Avares, sedibus suis eiecti, ipsi 
Sabires expellunt Pr. 158, 5. 
homanorum amicitiam petunt 
Me. 282, 1, 3. societate cum 
Romanisinita, Utiguros et alias 
Hunnicas gentes invadunt 284, 
3. 7, Antarum legatum inter- 
ficiunt 286, 16. legatos mit- 

. tunt ad luostinum Imp. tribu- 
tum petituros 288, 23, qui 
infecta re revertuntur 290, t1. 
pars eorum Turcis subiecta 299, 
12. foedus componunt cum 
Francis 302, 21. iterum tzibu- 
tum poscunt a Romanis 310, 
16. victo Tiberio, duce Rom., 

acem a lIustino impetrant 313, 
. legatos mittunt ad Tiberium 
Caesarem 336, 18. legatus eo- 
rum rediens a Sclavinis occi- 
ditur 338, 9. magna eorum 
multitudo in fines Romanos, 
contra Sclavinos advocatur 405, 
15. 406, τ. sub "Tiberio Imp. 
bellum renovant 424, 1. 

Ávito imperante Vandali ltaliam 
vastant Pr. 216, 4. idem hici- 


615 


merum contra Genserichum in 
Siciliam mittit 217 , 6. 

Azarephthus (?), octingenti eius 
equi albi Me. 435, 10. 

Badiana, provincia Ármeniae Me. 
395, 9. 

Badomarius, princeps Germano- 
rum E. 45, 10. 

Baianus, chaganus Avarum, Ro- 
manis infestus Me. 286, 18. a 
Sigisberto. Franco auxilium im- 
plorat 305, 21. ipse ab Alboino 
Longobardo auxilio — vocatus 
303, 10. 3o4, 8. legatos Ro- 
manorum in vincula coniicit 
305, 17. de Sirmio tradendo 
agit cum Romanis 306, i. re- 
iecta conditione Cotriguros in 
fines Romanorum immittit 310, 
4. foedus ictum statim violat 
332, 8. Saum ἢ. traiicere co- 
natur 333, 11. iureiurando ad 
pacem servandam sese obstrin- 
git 335, 1o, Sirmium sibi 
tradi postulat 340, 2. Targiti- 
um Byzantium mittit 385, 10. 
cum Theognide, duce Rom., ite- 
rum de Sirmio tradendo agit 
341, 3. frustra 342, 6. Sirmium 
in deditionem accipit. 425, a. 
eius uxor 425, 10. 

Balaam , oppidum Cidaritarum 
Hunnorum, a Persis captum Pr. 
165 , 15. 

Balamirus v. Valamir, 

Balbinus lmp. D. 36, 25. 31. 37, 
8..12, 25,21. 

Ballomarius , rex Marcomanno- 
rum, legatus missus ad Roma- 
nos Pe. 124, 7. i 

Balneae Antonianae (sic iam tum 
dictae pro Antoninianis) O. 469, 
17. Diocletianae 20. 

Baramaanes, nomen Miranis, Per- 
sarum ducis Th. 486, 4. 

Barcellon (Barcino) opp., ubi 
Adaulphi filius sepelitur .O, 

Do. d 

ME ab Eutropio eunucho in- 
sidiis circumventus E. 86, 20. 
sqq. 

Basich, dux Scytharum (Hunno- 
rum), Persas aggreditur Pr. 200, 
Ὡς 

Basiliscus, Verinae frater, a Leone 


616 


:lmp. dux exercituum creatus 
Pr. 162, 17. Ma. 274, τὰ. C, 
| 474 5 τι. post expulsum Zeno- 
nem Imperator renuntiatus C, 
475, 2.. a Zenone reverso ex- 
pellitar Ma. 235, 13, a Theu- 
dericho ,. Triarii f., ad impe- 
rium occupandum adiutus 238, 
5. ab episcopis pecuniam exi- 
git 274, 16. eius mores 274, 
14. avaritia 275, 1. ab Armato 
expulsus et interfectus C. 476,1. 

Basiliscus, Armati filius, Caesar 
factus C, 475, 17. 

Baudo Francus E. i112, 1. 

Belleridas, Sari domesticus, ab 
Honorio. interfectus Ὁ, 455, 6. 

Berichus, vir nobilis inter Hun- 
nos Pr. 203, τ. ab Attila le- 
gatus Byzantium missus | 209, 
t4. comes Romanorum legato- 
rum 21:0, 4. Maximinum apud 
"Theodosium Imp. calumniatur 
Sd ode 

Betharmais opp. in Perside Me. 
365, 8. 

Bigilas v. Vigilans, ; 

Binganes Persa, praefectus Chlo- 
amaronis castelli Me. 329, 17. 
33o, 7. 

Blachernae, regio Byzantii C. 475, 
18. 

Bledas, rex Hunnorum cum At- 
tila Pr. 169, 2. 186, 5. 206, 
1. una eius uxorum legatos 
Romanos hospitio excipit 184, 
11, Zerconem Maurum secum 
ducit 225, 9. eius mors 226, 
13. 

Bledas, Arianorum episcopus, le- 
gatus missus a Marciano Imp. 
ad Genserichum Pr. 216, 13. 

Blemmyes , gens Aethiopiae supra 
Aegyptum, de pace agunt cum 
Maximino Pr. 153, 16. post 
eius mortem bellum renovant 
154, 22. ad eos Olympiodorus 
proficiscitur 466, 1. 

Bochanus, dux "Plurcorum sub 
Turxantho Me, 404, 8. 

Boisci, gens barbara, sub Romano- 
rum tutelam confugiunt Pr. 166, 
3. 

Bombyces a Persa 


uodam By- 
zantium translati 


h. 484, 13. 


INDEX | 


Bonifaclus , Africae praefectus, 
Placidiae fldus O. 468, 3. eius 

* laudes. 468, 14. 

Bonifacius (fortasse idem) Adaul- 
phum in oppugnatione Massi- 
liae vulnerat O. 456, 19. ^ 

Bononia, opp.Galliae (Boulogne) 
Ο; 451, το. : 

Bonus (Βώγος, Agath. 54, 9. Bó- 
γος), dux. domesticarum copia- 
rum sub lustiniano Me, 586, 7. 
389, 2. Sirmium .contra Avares 
defendit 306, 10. vulneratus 
306, 14. Baiani legatis respon- 
det 307, 12. 312, 18. 

Bosporus, urbs a Turcis oppu- 
gnata Me. 4o4, 8. capta 404, 10. 

Buccellarii, genus militum sub 
Honorio O. 449, 23. 450, 16. 
(dicti a buccellato h. e. pane - 
bis cocto.) : í 

Bunus, comes rei privatae Im- 
peratoris sub  Iustiniano (6 
προεστὼς τῆς αὐτοῦ (l τοῦ) 
βασιλέως περιουσίας) Me.345, 


20. ' 

Busalbus, profugus ad Theude- 
richum, Triarii fil, a Zenone 
exposcitur Ma, 260, 5. a'Theu- 
dericho non traditur 260, 12. 

Byzantium fide Christiana insi- 
gne Ma. 271, 1. 

Byzantini urbis defensionem con- 
tra Fheuderichum, Val. fil, acri- 
ter parant Ma, 242, 3. mox a - 
Zenone avocantur 243, 1, 

Caesareae portus ab Anastasio 
Imp. refectus Proc, 509, 1. 

Caisus, Arethae filius, regulus 
Saracenorum N. 478, 6. By- 
zantium venit] 479, 19. Palae- 
stinae regimen a lustiniano 
accipit 479 , 22. 

Calandio, a Zenone Imp. Antio- 
chiam missus C. 476, 5. 

Camboses, Ambii frater, Sara- 
cenus Me, 295, 14. , 

Camus, potio, quam Hunni jex 
hordeo conficiunt: Pr, 183, 14. 

Candavia, montes Epiri Ma. 256, 


14. 

Candich, legatus Avarum ad Iu- 
stinianum Me. 9582, 8. 

Candidianus , Adaulphi amicus OQ. 


452, 22. 421, ἦ. d 


HISTORICUS. 617 

Candidus, saurus, historicus ^ Chindeni, populus Saracenorum 
472 ,. t. N. 479, a. : 
Caudidus, dux Romanorum, Obios — Chiris , ορρ, Plemmyarum Ὁ, 


et Longobardos repellit Pe. 
124 , 3. 

Cardueni, Romano imperio sub- 
iecti Pe. 135, 10. 

Carini Imp. crudelitas E, 99, 19. 

Carpi bella gerunt cum — Moesis 
D. 37, 19. stipendia petentes 
a Romanis sub Alexandro Se- 
vero a Menophilo , Moesiae 
praefecto, spe frustrantur Pe. 
124, 16. 

Carpileo, Aétii filius, obses apud 
Hunnos Pr. 179; 5. 

Carsus, castellum Thraciae Pr. 
168, 23. : 

Casia et Carbonaria, insulae in 
Istro fl,, in quibus Baianus et 
Theognis conveniunt Me, 341, 


1. 

Caspiae pylae Pr. 159, 8, 161, 
14. Me. 359, 22. 

Catulphus ,  Ephthalita, gentem 
suam Turcis pródit Me. 296, 
11. ad Persas profugus 296, 
14. in Chosrois consilio plu- 
rimum valet 297, 4. eius fa- 
cete dictum 427 , 17. 

Celagastus Anta Me. 284, 

Gercio a Chariettone in luliani 
partes traductus E. 65, 9. 

Cermichiones v. Kerm. 

Chaganus Ávarum Me. 284, 17. 
336, 19. v. Baianus, 

Cliamavi, gens Germanica, a Iu- 
liano victi E. 41, 3. commea- 
tus e Britannia ad Romanos 
missos prohibere possunt 425, 3. 

Charato, Hunnorum rex Ὁ, 455, 
14. 

Charietto Iuliani partibus adhae- 

Orrehs E..65, 5, 106 , 18... 

Chelchal, natione Hunnus , sub 
Aspare dux Romanorum Pr. 
163, 13. 164, 7. 

Cherchis, gens barbara, ex qua 

' serva a Dizabulo Zemarcho dono 
oblata Me, 383, 19. (Kirgisii.) 

Cherson , urbs a 'lurcis oppu- 
gnata Me, 337 , 16. 398, 14. 

Chersonesus: pugna ibi inter Ro- 

. manos et Huunos commissa 
Pr. 142, 1. 


466 , 9. sd 

Chliatae s. Choliatae, gens Tur- 
cis subiecta, legatos mittit ad 
Romanos Me. 3oo, 12. 383, 
16. 385, 9. - ᾿ 

Chlomaron, castellum in Arzanene 
prov., a Romanis obsessum Me. 
329 , 14. 

Chorutzon, castellum in faucibus 
Caucasi Me. 359, 21. 

Chosroés, rex Persarum Me. 290, 
22. Sogdaitarum preces repu- 
diat 296, 10. Turcorum socie- 
tatem recusat 297, 4. ad lu- 
stinum Imp. mittit, qui tribu- 
tum poscant 313, 16. lacobum 
legatum de pace Byzautium 
mittit 316, 7. titulus eius 353, 
13. in Armeniam incursionem 
facit 393, 13. 394, 14. Pherog- 
dathem Byzantium mittit 410, 
9. eius mors 411, 21. 

Christi natalitia Me. 364, ar. 

Christiani quomodo a Persis tra- 
ctandi sint Me. 363, 18. 

Chrysaphius, eunuchus, spatha- 
rius Theodosii Min. Pr. 147, 
21, Edeconem ad interimendum 
Attilam corrumpere studet 149, 
1. 169, 11. fraude detecta ab 
Attila ad poenam poscitur 150, 
21. idem a Zenone graviter ac- 
cusatur 150, 23. 212, 21. At- 

. tilam placat 213, 2. a Pulcheria 
ad supplicium vocatur 227, 11. 

Chrysargyri vectigal ab Anastasio 
sublatum Proc, 504, 5.Prisc, v. 149. 

Cidaritae, gens Hunnica Pr. 159, 
15. Persarum πο: infestant 
161, 18. a Persis vincuntur 
165 , 17. 212, 20. 219, 23. 

Citharizon , castellum in confiniis 
Persarum et Romanorum Me. 
329, 11. 

Claudius Gothicus , Imp. non oc- 
cisus D, 38, 3. in eius regno 
desinit Dexippi historia Chro- 
nica: E. 57, 14. 

Claudius, dux Romanorum, quae- 
stor Gothici stipendii a Zenone 
constitutus (ὁ τοῦ IorOixoU 

- ταμίας) Ma. 252, τι. 


618 - 


Clazomenii legatos mittunt ad 
Julianum Imp. E. 46, 9. 

Cochus (?) sagitta interfectus 
Me. 441, 3. : f 

Coeranus Aegyptius a Festo oc- 
cisuns E. 110 , 11. i 

Coichi cum Romanis sub Marcia- 
no bellantur Pr, 217, 8. 

Colchis frustra a Persis 
M. 344, t. 

Comentiolus, legatus Iustini ad 
Chosroén N. 483, 12. 

Comicus mescio quis citatur E. 
98. 12. (ἄρξαντος ἀνδρὸς δὴη- 
μόσια τὰ πράγματα.) 

Comitas , legatus Romanus ab 
Avaribus in vincula coniectus 
Me. 305, 17. 

.Conimundus, rex Gepidarum , a 
Longobardis beilo petitus Me. 
303, 8. auxilii pelendi causa 
ad lustinum mittit 304, 19. 
perfidus et periurus 305, 4. 

Constans Imp. a Magnentio oc- 
cisus Pe. 130, 20. 

Constans, Constantini fiL, Caesar 
renuntiatus O. 451, 16. cum 
patre victus et interfectus 453, 
12. 

Constantia, opp. ad Istrum situm 
Pr.-465, 22. 

Constantia, Constantii soror, a 
Magnentio in matrimonium pe- 
tita Pe, 130; 3. 

Constantina, urbs Mesopotami- 
ae Me. 319, 15. 421, 2. 423, 
19. 

Cotinnt hope a Gothis infe- 
stata E. 52, 11. incendium ur- 
bis sub Leone Pr. 160, 6. C. 473, 
15. 

Constantinopolis, castellum, quo 
victus Zeno confugit Ma. 276, 
20. 277 , ή. 

Constantiolus, ex Pannonia oriun- 
dus, in aula Attilae versatur 
Pr. 198, 20. 200, 23. immi- 
nentia ab Attila Romano impe- 
rio pericula praesagit 201 , 9. 

Constantinus Imp. legatos accipit 
a Licinio Pe, 128, 20. 129, 
3:53 

Constantinus , in Britannia Impe- 
rator renuntiatus contra Hono- 


rum Ὁ, 450, 7. 491, 7. Ra- 


invasa 


INDEX 


vennam exercitum ducit 452, 
21. devincitur 453, 12. captus 
et cum filiis supplicio affectus 
454, 6. 

Constantinus Porphyrogenitus li- 
brorum collectiones instituit 
Pro. 4, τή. 

Constantius Imp. patri Constan- 
tino similis E. 61, 21. Gallos 
contra Iulianum incitat 62, 4. 
ei insidias struit; 65, 21. 66, 
2. Magnentii et Vetranionis 
legatos in vincula coniicit Pe. 
129, 20. 131, 8. 

Constantius ,  Placidiae — coniux 
O. 464, 5. eius origo 467, t. 
mores 457, 14. Olympium oc- 
cidit 450, 6. ab Honorio in 
societatem imperii adscitus 464, 
17. paulo post moritur 465, 6, 

Constantius patricius et ier praes 
fectus, Leonis ad Persas lega- 
tus Pr. 160, 3. Edessae mora- 
tur 219, 14. 18. 

Constantius Gallus, Attilae scri- 
ba Pr. 186, 3. ἃν» Attila pro- 
ditionis causa supplicio alife- 
ctus 186, 17. 

Constantius ltalus , item Attilae 
scriba (ὑπογραφεὺς), ab Aétio 
illi commendatus Pr, 151, 2. 
176, 18. 185, 5, 186, τι, 208, 
9. Attila petente "Tbeodosius 
Imp. Saturnini filiam illi de- 
spondet 151:, 2. 208, 9. ipse, 
praerepta sibi sponsa , Attilam 
ad ultionem incitat 209, 3. 
Chrysaphius aliam illi pollice- 
tur opulentam uxorem 213, 
13. Harmatii viduam uxorem 
ducit 214, 23. 

Cophen, fluvius (Kuma) Me. 3o1, 
5. 19; 

Cotragegus Avares contra Antas 
instigat Me. 284, 14. 

Cotriguri (s. Contriguri) Hunni 
Thraciam vastant. Me, 344, 16. 
a Baiano in Dalmatiam im- 
missi Me, 310, 4. eius subditi, 
quibus quondam Iustinianus 
stipendium pendebat 385, 19. 
386, 14. k 

Cotys, Mithridatis, regis Ibero- 
rum, frater, legatus ad Clau- 
dium missus Pe. 122, 14. 


COT PEN ERRARE 


HISTORICUS. 


Craterus , princeps (πρωτεύω») 

. Ascalonitarum E. 115, 22. 

Creca (s. Rhekan), uxor Attilae, 
ex qua tres filios suscepit Pr. 
197, 9. 19. legatos Roinanos 
convivio excipit 207, 17. 

Ctesiphen a luliano obsessa E. 
68, 16. 108, 15. 

Cunchas, rex Hunnorum Cidari- 
tarum, a.Persarum rege deci- 
pitur, pro sorore eius alia mu- 
liere in matrimonium accepta 
Pr. 220, 8. fraude detecta bel- 
lum renovat 220, 23. 

Curidachus , princeps Acazirorum, 
Attilam auxilio vocat Pr. 181, 
20. 

Cursich, dux Scytharum (Hunno- 
rum), Persas aggreditur Pr. 
202, 2. 

Cursus dux Rom, 
393, 17. 

Cyllenius : Iuliani epistola ad eum 
missa E. 675, 3. 

Cyrus, fluvius Me. 394, 5. 

Cyrus, Persarum rex, cum Ana- 
stasio comparatus Proc, 512, 
p: 

Dacica bella sub Domitiano et 
''raiano Pe. 122, 18. 123, 10. 

Daganes, socii Persarum Th, 486, 


in Asia Me. 


Dagistheus Gothus, obses missus 
ad Adamantium Ma, 255, 8. 
Daich fluvius (1411) Me, 8οι, 3. 
Dalmatia Ma. 2356, 5. a Cotri- 
guris vastata Me, 310, 6. 340, 
23. ab Avaribus infestata 424, 
2. 

Damascus: bellum Saracenorum 
prope hanc urbem Pr. 153, 13. 

Damianus, dux Rom, Me. 313, 2. 

Damnatorum cum bestiis pugnae 
abAnastasio abolitae Proc. 506, 
23. Prisc. v. 223. 

. Danapris fluvius Me. 4or, 13. 


Daniel, eunuchus sub Basilisco 
Me. 273, 6. 
Daras, oppidum  munitissimum 


in confiniis Romanorum et Per- 
sarum. Me. 319, 17. 320, 2. 
346, 13. a Chosroé. expugnatum 
Tiberius pro reddenda Persar- 
menia poscit 324, 3. 360, 18. 
361, 16. 


619 
Dardania a Zenone "Theuderi- 
cho habitanda oblata Ma. 255, 


b. 
Darina regio (ἡ 4αρεινή) Me. 302, 


7- i 
Daurentius s. Dauritas, dux Scla- 
vinorum Me. 406, 6. 8. 
Decebalus, rex Dacorum, legatos 
mittit ad Domitianum Pe. 122, 
18. ad "Traianum 123, 3. 10. 


Decius Imp. in Thracia versatur: 


D. 22, 8. 

Dengizich, Attilae f., bellum cum 
Leone Imp. parat Pr. 161, 8. 
exercitum ad Istrum ducit 162, 
T 

Dexippi Atheniensis oratio ad 
cives post obsidionem ex urbe 
elapsos 26, 6. 29, 11. 

Dilmaini (Dilemitae), Persarum 
socii Th. 496, 7. 

Diocletianus hnp. E. 106, 15. 
Nisibi Galerium convenit, unde 
legatos mittunt ad Narsaeum 
Pe. 134, 15. 

Dionysius a Marciano Imp. lega- 
tus missus ad Colchos Pr, 155, 
20. cum Gobaze revertitur 160, 

bid de genere Thrax, dux Rom. 
consulari dignitate sub Theo- 
dosio Min. Pr. 167, 8. . 

Ditatus, (dub.) dux Romanorum 
in Suania Me. 356 , 18. 

Dizabulus (s. Dilzibulüs 399, 21.» 
Silzibulus in Excc. de Sentent. 
427, 5, Silxibulus ap. Suidam 
442, 18.), supremus princeps 
Turcorum Me. 296, 1. 299; 2. 
bis legationem mittit ad Persas 
296, 2. 297, 22. legatis suis ve- 
neno necays, Persas odio per- 
sequitur 297 , 18. legatos mit- 
tit ad Romanos de serico ven- 
dendo 298, 6. legatos Iustini 
excipit 381, 17. eius tentorium 
382, 12. 1g. 383, 5. bella 
gerit cum Avaribus 427, 5. cum 

- Ephthalitis 427 , 15. 

Domestici in aula Byzantina Ma. 
249 , 17. 248 , 11. 

Domitianus Imp. de pace agit cum 
Decebalo Pe. 122, 19. 

Donatus Hunnus.,, dolo interem- 
ptus Ο. 455, 13. 


- 


620 


Draus fl. Mc. 304, 22. 

Drecon s. Drencon fluv. Pr. 183, 6. 
213, 20. idem 224, 6. Dricca 

-. nominatur. 

Dubium, opp. Armeniae Me. 435, 
22. ilem. Dubius Th. 485, 17. 

Dubius Gothus ime on inter- 
ficit O. 459, 

Ectag, aureus xd (sed Ak dag 
montem album significat. N.) 

:. Me. 38r, 13. idem ut videtur 
cum monte. 

Ectel Me. 4o4, 4. 

Edecon , Attilae a consiliis, lega- 
tus ad Theodosium Min. de 
tradendis captivis Pr. 146, 20. 

. 148, 1o. fides eius ἃ Chrysa- 
. phio tentatur 149, 1. 169, 11. 
nefarii consilii conscius ad At- 
tilam cum Maximino revertitur 
170, 15. insignis eius dignitas 
171.» 16. insidiarum consilium 
ad Attilam defert 175, 15. 

Edessa, urbs Mesopotamiae Pr. 
219, 15. 

y Pena rex Auxurmitarum N. 


479; 


Eleuthéropolis, opp. Paláestinae 


E. 34115535. 

Elpidia , Placidiae nutrix Ο. 
467 , 17 

boniaoc dal egregie dictum E. 
68, 16. 

/Ephthalanus , rex Ephthalitarum, 
Perozem vincit ΤῊ. 484 , 23- 
Ephthalitae , olim Sogdaitarum 
' domini Me.295, 21. mox Tur- 
cis subiecti 299, 3. eorum vi- 
tae descriptio 299 , 6. a Persis 
victi i ah 20. ἃ 'lurcis victi 

Th. 485, 

Epidamnus (Dysrha bium) vi ca- 
pta (a Gothis, ut videtur) D. 
36, 6. a 'Theudericho petitur 
Ma. 248, 7. 14. ἃ Sidimundo 
prodita 248, 19. 249, 7. ἃ 

"Theuderieho capitur 25: , 1. 
Anastasii Imp. patria Proc. 
491 , 18. urbis origo 492 , 5 

Epigenes, quaestor, comes Plin- 
thae, legati ad Hunnos Pr. 167, 


17. 

Epinicius , Verinae familiaris , 
Mlo necem parare tentat C. 
426, 16. 19... 


INDEX 


Epiphaniae festum Me. 364, 23. 

Epirus a Sidimundo Gotho occu- 
pata Ma. 248, 7. T 

Epirus nova Ma. 250, 5. 

Episcopus Arianorum Pr. 216, 23. 
—  Chlomaronis castelli Me. 
339, 18. — Margi, oppidi 1|- 
lyr., Gothis urbem prodit Pr. 
140 , 21. — Sirmii vasis aureis 
sacris ad redimendos captivos 
uti constituit Pr. 186, 8. 

Eriulphus , Gothus, auctor con- 
iurationis contra Romanos sub 
Theodosio Maguo E. 54, 9. ἃ 
Fravitta occisus 19. 

Ermenarichus (s. τ ριον μὲ 
Asparis filius C. 472, 6. 

Erythrius, praefectus urbis sub 
Zenone. Ma. 255, 3. 8. 

Escam, Hunnus, pater puellae ab 
Attila in matrimonium ductae 
Pr. 183, 2. 

Eacherids: , Stilichonis et Serenae 
fiL, interemptus. O. 4419, 22. 

Eudocia, antea Athenais, "Theo- 
dosii Min. uxor, Saturpiium 1 
interimendum curat Pr. 208, 18. 

Eudocia , Valentiniani filia, uxor 
Honorichi Vandali Pr. ed 11. 
218 , 22. dimittitur 219, 2. 

Eudoxia, Theodosii fil., Valenti- 
niani III. coniux , a Gensericho. 
in captivitatem ab lucta, a Mar- 
ciano deposcitur Pr. 216, 7. 

Eugenius, tyrannus sub "Theodo- 
sio Imp. interfectus Ο. 456, 7- 

Eulogius, philosophus sub Leone 
Imp. Ma. 270, 9 

Eunapius, rhetor legatus Lydo- 
rum ad fulianum Imp. E. 46,6. 
cumMusonio coniunctus 109, 13.. 

Eunapius Sardianus chronologiam 
negligit 57,20, 60, 7. Dexippi 
historiam continuat 61,5. 62,12. 
admodum puer, dum Iulianus ᾿ 
regnabat 62, 18. 

Euphemius , magister in aula Mar- 
ciani Imp. Pr. 155, 10. Pri- 
scum assessorem sibi adiungit 
155 . 14. 

Euphratas, Menandri historici pa- 
ter Me. 438, 5. 

Euplutius magistrianus , legatus 
ad Valliam , Gothorum regem 
O. 462, 8 


HISTORICUS. 


Euripidis. Andromeda E. 8o, TS 

Eusebius, Ravennae praefectus 
O. 452, 8. fustibus occisus 
452, 10. 

Eusebius, comes Petri Patricii in 
legatione ad Persas Me. 354, 4. 
359, τή. 

Eusebius, dux Rom. in Asia Me. 
39o, 2. 

Eutocius Thrax, pecuniam publi- 
cam furatus ad Craterum, prin- 
cipem Ascalonitarum, confugit 
E5315; t2. 

Eutropius, eunuchus , PBargum 
insidiis subvertit E. 86, ari. 
87, 16. eius mores 87, 19. 
102, 21. 117, 7. commercium 
inter Byzantium et Romam im- 
pedit 89, 13. 9r, 13. 

Eutychius , legatus ad Turcos 
Me. 398, 10. 

Exisatus , dux Rom. in Suania 
(idem qui 356, 18. Ditatus ape 
pellatur,) Me. 357, 7. 

Feri penuria apud Turcos Me. 

. 380, 20. 

Festus, procos. Asiae sub Valente 
Imp. E. 110, 1. Maximum in- 
terfecit 110, 10. 

Fines Romani et Persici imperii 
pace inter Galerium et Narsae- 
um facta constituti Pe. 135, 9. 

Florus, praefectus Aegypti, 86- 
ditionem Alexanlrinorum co- 
ercet. Pr. 253 , 13. 19 

Foederati, numeri barbarorum va- 
rii generis in exercitu Impera- 
toris O. 450, r. 

Franci foedus faciunt cum Ava- 
ribus Me. 3o», 21. 

Francorum rege mortuo, filii eius 

Ὁ de regno litigant Pr. 152, 11. 
eorum fines ab Avaribus invasi 
Me, 290, 1. 

Fravitta Gothus E. 523, 13. Eri- 
ulphum occidit 54, 15. Gainam 
inChersoneso devincit E. 92, 23. 
latrocinia coórcet 115, 3. ab Ar- 
cadio consulatu ornatur 93, 12. 
Ioannis iussu interficitur 95, 19. 
96, 4. 

Furdigan, festum Persarum (ve- 
«vía). Me. 374, 20. 

Fuscus, legatus Domitiani ad Da- 
cos Pe. 122, 20. 


621 


Gaínas Gothus, Eutropio eunu- 
cho loco deiecto, mox ipse sub- 
vertitar E. 91, 20. 92,6. vi- 
ctus a Fravitta 103, 17. 117,20. 

Galerius Caesar, victis Persis, cum 
Narsaei legato de pace agit 
Pe. 126, 20. 127, 23. legatum 
mittit ad Narsaeum 134, 15. 

Galli, Galatac occidentales dicti 
Pr. 186, 3. 

Gelimer, rex Yandalorum, a lu-. 
stiniano victus Me. 283, 4. 
Genserichus (Γεζέρεχος ap. Pr., 
Γιγνζίρεχος ap. Ma. ) rexVandalo- 
rum, ab Attila auxilium accipit 
contra Gothos Pr. 152,9: Italiam 
invadere parat 157, 8- crude- 
liter devastat 157, 13: cunt 
imperio Orientali inducias con- 
stituit 157, 23.- captivas Va- 
lentiniani uxorem et filias Mar- 
ciano petenti remittere recu- 
sat 216,3-10. in libertatem re- 
stituit 2185-21. Italiam et Si-. 
ciliam vastare pergit. 219; 4- 
221, 14 cius mors 240; r. 
Nicopolin (in Epiro) capit Ma. 
260; 22. Severum , Zenonis le- 
gatum, benigne excipit 561, 4. 

Gento, Gothws ; dux Rom. sub 
Zenone Ma. 258, 8. 

Georgius inter legatos Romanorum 
ad Turcos Me. 30o , 16. 19. 
Gepidae (Γήπαιδες) a Longobar- 
dis bello petiti Me.303, 9. a 
Romanis adiuti 303, 14. 387, 16. 
ab Avaribus invasi 310, 7. ex- 
cisi 340, 5, olim a Iustiniano 
in Sirmiana regione recepti 

387 , 14. 

Germani E. 45, 10. 

Gerontius, dux exercitus sub Ho- 
norio, Maximum filium lmpe- 
ratorem renuntiat O. 453, 1:4. 
se ipsum interficit 454, 14. 

Goar, Alanus OQ. 454, 17. 

Gobazes , rex Colchorum, re- 
gnum filio concedit Pr. 155, 1. 
14. Constantinopolin venit ; 160, 
7. Christianum se profitetur 
160, 12. legatos mittit ad Per- 
sas auxilium petituros 217, 16. 

Gordiani Imperatores D. 36, 35. 
325 ἪΡ 7- 10. 13. 31: : 

Gorgas, opp. Persicum Pr. 221,10. 


625 


Gorgenes , 
485, 21. 

Gothi : de origine et moribus 
eorum Pr. 223, 37. stipendia 
accipiunt a Romanis sub Ale- 
xandro Severo Pe. 124, 17. 

Gothi in Illyrico (Ostrogothi) cum 
Scyris bellum gerunt Pr. 160, 13. 
fame pressi cum Romanis de.de- 
ditione agunt 163, 21. Hunnos 
secum militantes iussu Romano- 
rum ducum trucidant 164, 8. a 
Justiniano superati Me. 430, 19. 
v. Scythae. 

Gothi in Gallia, (Visigothi) Maio- 
riani Imp.socii Pr. 156, 4. cum 
Aegidio bella gerunt 156, 21. 

Gothi foederati Ma. “32, 6. 

Gothi qui Optimates dicebantur 
O. 450, 10. 

Graecus quidam apud Hunnos 
captivus, ab Onegesio libertate 
donatus, vitae süae  felicitae 
tem et Orientalis imperii cala - 
mitatem cum Prisco colloquens 
exponit Pr. 190 , 20 — 192, 10. 

Gratianus lmp. E. 83, 19. 

Gratianus in Britannia Imp. factus 
contra Honorium O. 451, 5 

Grypes Hunnicas gentes sedibus 
suis expellunt Pr. 158, 8. 

Guntiarius, Burgundionum regu- 
18 O. 45r, 5. . 

Haemus mons Ma. 964, 21. 

Harmatius (idem qui supra Ar- 
matus) magna gratia floret apud 
Basiliscum et Zenonidem Ma. 
274, 1. a Zenone supplicio af- 

' fectus 2974, 2. eius crudelitas 
274, 5. 

Hebrus fluvius Ma. 265, 2. 11. 
Me. 338, 1». 4o1, 14. 

Helion, dux copiarum sub Pla- 
cidia OQ. 471, 5. 

Heluri, gens Scythica (Heruli) 
D. 36, 3. 

Heraclea. (Sintica), opp. Macedo- 
niae, cuius episcopus Theude- 
ritho, Val.fil, dona et commea- 
tum mittit Ma. 246 , 20. 248, 4. 

Heraclianus novas res molitus oc- 
ciditur O. 457, 9 

Heraclius Cynicus a Iuliano re- 
futatus E. 67, 22. Procopium 
ad virtutem hortatur 73, 1:3. 


dux Iberorum Th. 


INDEX 


Heraclius, dux Rom. sub Leone 
Inp. Pr. 165, 9. ἃ Gothis ca- 
ptus a Zenone liberatur Ma. 
262, 2. ἡ. domum proficiscens 
a Gothis trucidatur 262, 14. 

. eius iniustitia et crudelitas 
262,25. 299, 3. 

Herculii, legiones sic dictae E. 
106 , 12. 

Hereunianus, Lyéids j vicarius in 
Asia E. «5, 6. 98, 15. 

Herodianus historicus D. 354, 3E. 

Herodianus, legatus ad "Turcos 
Me. 398, 14. 

Herodorus Orphei et Musaei hi- 
storias scripsit O. 463 , 13. 
Herodotus historicus citatur Ὁ. 

463, 12. 

Herodotus, propinquus Menandri 
historici Me. 438, 7. 

Heruli, olim Pannoniae incolae 
(τῆς ΠΙαιονίας) Me. 285, 9. 

Hesiodus citatur E. 98, 19. Me. 
433, 18. 

Hierapoli aquaeductus ab Anma- 
stasio exstructi Proc. 508, 3. 

Hierax, Alexandrinus, homo im- 
pudentissimus E. οἵ, 18. Pam- 
phyliam exspoliat 96, 3. poenas 
avariliae luit 96, 8. 98, 16. 

Hilarius sub loviano arte divi- 
nandi celebris E. 109, 21. 

Homeritae Aethiopes ΤῈ. 485, 9 

Homerus citatur E.53, 20. 97,7 
Proc, 498 , 13. 510, 15. 

Honoria, Valentiniani HI. soror, 
ab Attila in matrimonium pe- 
tita Pr. 151 , 14. 152, 20. 

Honorichus, Genserichi filius , 
Eudociae maritus Pr. 157, 11. 
319 Tí. 
ambit Ma. 539, 10. 

Hormisdas , Persa exul E. 101, 19- 

Hormisdas, Chosrois fil, regnum 
suscipit Me. 411, 21. eius su- 
perbia 416, 12. 

Hanf Scythas ( Gothos) icd 

sedibus expellunt E. 48, 
75, 14. pacem componunt idis 
'T'heodosio Min. Pr. 145, 2. 
169, ». de origine eorum E. 
75 , 13. Pr. 2253 , 36. 

Hypatius, Anastasii sororis filius, 
bella Scythica et Parthica ge- 
rit Prisc. v. 298. 


Zenonis Imp. amicitiam . 


"oro e———————enImmmSISdZ 


HISTORICUS. 


Hyperechius, grammaticus, a Le- 
one limp. in exilium missus 
Ma. 270, 8. 

Hyperides a Dexippo inducitur 
32, 16. 

Tacobus , legatus Chosrois ad Ro- 
manos Me. 316, 8. 

Iberes a Persis ad Romanos de- 
ficiunt ΤῊ. 485, 21r. 

Iberiam Persae a Romanis repe- 
tunt Me. 321, 9. 322, ir1. 
410, 3. 

Iberiae rex Romanorum Impera- 
tori vectigalis sub Galerio Pe. 
135, 13. 

Ich fluvius ( Temba) Me. 30:, 2. 

Idarizius Anta Me. 2584, 9. 

lesdegusnaph, cubicularius, su- 
premus legatus (Zich) Persarum 
ad pacem componendam cum 
Petro convenit Me. 346, 18. 
354, 2. 358, 16. 

lezidus, Caisi Sarazeni frater N. 

g. 31. 

Illius, Isaurus, dux copiarum sub 
Zenone Ma. 241, 4. 264, 5. 
Pamprepio grammatico favet 
271, 5. pacem conciliat inter 
Armatum et Zenonem C. 475, 16. 
laudes eius 476, 8. consilia 
contra Zenonem init 477, 10. 
occisus 477 , 12. (prosodia no- 
minis incerta: modo Ἴλλους, 
modo Ἰλλοῦς, Latinis nonnun- 
quam Hillus.) 

Illyricum praefectura (ἡ Ἰλλυρι-- 
ὧν s. ἡ Ἰλλυρὶς) Me. 338, 8. 
340, 22. 405 , τι. 17. 

Imagines Aug. inter signa mi- 
litaria Romanorum D. 12, 10. 

Indicae gemmae Pr. 171, 5. 

Induciae factae inter Romanos 
et Persas Me. 344 , 11. 346, 7. 
cum Francis 346, 2. L 

Intelene provincia cum Romano 
imperio coniuncta Pe. 135, 9. 

Ioannes, discordiae in domo re- 
gia auctor E. 95, 5. τή. (in- 
certum, sitne Ioannes comes, 
qui verus Theodosii Min. pa- 
ter esse dicebatur, an Divus 
Chrysostomus.) 

Ioannes praefectus (6 ὕπαρχος) 
sub Zenone Ma. 248, 1. 258, t. 

Ioannes, lllyrici et insularum 


623 


praefectus sub. Tustino, Baianum 
et Avares in ripam Romanam 
contra Sclavinos transducit Me. 
405, 10. 

Ioannes Comentiolaus, Iustino Imp. 
a secretis Me. 290, 11. legatus 
ad Persas de tradenda Suania 
373,19. in oppido Daras a- 
quarum ductus reficiendos cu- 
rat 374, 15. nihil apud Chosro- 
ém assecutus revertitur379, τι. 
haud benigne ab Imperatore 
exceptus 380 , 1. eius mors 
291 , 9: 

Ioannes, Consularis, legatus Ro- 
manorum ad Persas Me. 319, 13. 

Ioannes, dux Romanorum , apud 
Saracenos captivus N.478, 15. 

Ioaunes, dux Armeniorum, socius 
Romanorum "Th. 486, 3. 

Ioannes tyrannus Ὁ. 454, 16. 
468, 10. occisus 471 , 13. 

Iobulidas, nobilis inter Avare 
Me. 385, 14. 

Iones a Iuliano Imp. quae pe- 
tunt impetrant E. 46, 4. 

Iotabe, (insula in sinu Arabico, 
ut vid.), ab Amorceso occupa- 
ta Ma. 232, 13. 

Iovianus patricius sub Honorio 
O. 451 , 20. 

Iovii, nomen legionum E. 106, τ. 

Iovinus lmperator renuntiatus 
O. 454, 16. ab Adaulpho victus 
et occisus 456, 2. 

Irnach (s. Irnas) "Hover, filius 
Attilae minimus natu, eum ffta- 
tre discors Pr. 16: , 10. patri 
carior 206, 13. oraculo ad re- 
stitaendam lapsam, Hunnorum 
potentiam destinatus 206, 50. 

Isaozites, olim Magus , tum Chri- 
stianus, in Perside in crucem 
actus Me. 432, 9, 433, 1. 

Isauri Romanis cladem inferunt 
E. 77, 7. bella adv. eos sub 
Arcadio E. 95, 20. fines Ro- 
manorum praedantursub Theod. 
Min. Pr. 146,14. Byzantii plebi 
invisi Ma. 559, 11. urbem in- 
cendio vastare parant 260, r. 
caedes eorum Ryzantii facta 
C. 475, 3. ab Anastasio sub- 
acti Proc. 499, 15. sqq. Prise. 
v. 51 — 132. 


624 


Isauriae. nomen :ab. Esau derlva- 
tur C. 473, τὰ. 

Isidis templum in Philarum insu- 
la et cultus: Pr. 15 

Tslan ("Ho«v), Hunnorum ad The- 
odosium Min. legatus | Pr. 150, 8. 
162,3. 179, 3., 182, 15. 212, 19. 


Ister fluv. Me. 333, 4. in eius 
traiectu — Iuthungi | caeduntur 
D, 34,52. 


Itali auxilium, petunt Constanti- 
nopoli contra Vandalorum in- 
cursiones Pr. 158, 50. 

Italia a Iuthungis bello petita 
D. 13, 2. a Vandalis. vastata 
Pr. 157 , 14. a Longobardis Me. 
328, 4. 331, 14. 

Itimari, gens barbara, Romanis 
se dedunt Pr. 166, 2. 

Iulianus Caesar cum victis Cha- 
mavis de pace agit E. 41, 
Pe. 131, 13. obsidem poscit 
filium regis, quem iam capti- 
vum secum habebat E.42, ir. 
Pe. 131, 50. bellum contra Ger- 
manos parat E. 45, 20. Augu- 
stus renuntiatus 46, 1. a Con- 
stantio insidiis petitur 62, 5. 
idem Eunapii historiae summa 

, 61, 8. 6», 15. ipse bellum su- 
um Gallicum conscripsit 64, 1. 
67; 1. 
Heraclium sophistam 68, 3. fu- 
tura. Scytharum bella .animo 
praesagit 68, 10. in bello Per- 

. Ssico  Ctesiphontem — obsessam 
tenet 68, 16. 2o. inde rever- 
iens 69, 6. moritur 69, 9. eius 
superstitionis vestigia 71, 20. 
72, 14. eius iustitia et huma- 
nitas 64, 13. moderatio 71, 9. 
severitas 107, 3. litterarum stu- 
dium 108, 

Iulianus, legatus Zenonis ad Theu- 
derichum, Val. fil. Ma. 241,21. 

Iulianus primicerius notariorum 
sub Honorio O. 451, 22. 

Iulianus, Constantini tyranni fi- 
lius, nobilissimus creatus OO. 
451, 17. occisus 456, 6. 

Turoipaach (s. Uroisach), castel- 
]um prope Caspias pylas, dis- 
cordiae inter Romanos et Per- 
sas causa Pr. 159, 8. 21. 161, 
21. 


orationem scribit contra , 


: INDEX 


Iustinianus Imp. legatos Avarum 

. Byzantium vocat, Me. 382, 5. 
senex segnior factus 283, 5. 
Avarum legatos Byzantii deti- 
net 285, 14. Sandilchum Uti- 
gurum contra Zaberganem Co- 
trigurum sollicitat (Agath, 332, 

4) 344, 15. 345, 13. Petrum 
Patricium ad Chosroón mittit 
de pace acturum 346, 10. 

Iustinianus, dux Orientalium co- 
piarum sub Iustino Imp. Me. 
394, 7. 

Iustinus Minor, post ἡ ον 
Imperator Me. 286, 22. lega- 
tos Avarum tributum petentes 
cum contemptu remittit 288, 17. 
.289, 13. Avaribus infestissimus 
303, 16. Gepidis auxilium ne^ 
gat 305, 3. item Longobardis 
305, 15. ἃ "Turcis ad bellum 
cum Persis sollicitatur 311, 6. 
Sebochtham, legatum Persarum, 
cum superbia excipit 314, 17. 
eumque infecta re remittit 316,2. 
mentis imbecillitate — laborat 
316, 3. Ioannem Comentiolum 
ad Persas mittit 373, 18. 

Iustinus , Germani filius, exerci- 
tus in Lazica praefectus Me. 
282, 3. 285, 6. 

Tástinuá., dux "exercitii creatus a 
Constantino O. 451, 8. 
Iuthungi, Scytharum, h. e. Go- 
thorum, populus, ab Aureliano 
victi D. 11, 1. legatos de pace 
mittunt 11, 4. 12, 1. 18, r0. 


infectis rebus discedunt 19, 13.. 


rursus Italiam invadere parant 
21,11. (F. Longobardi, quorum 
reges e stirpe Jucungorum erant: 
Vandalos a regum gente As- 
dingos vocari, supra vidimus. 


Kermichiones: sic Turci a Persis 
vocantur. ΤῊ. 484, 6. (a gherm, 
calidus, et chun, sanguis. N.), 

Lacringi, gens barbara, Marco 
Imp. auxilio veniunt Pe. 134, 
14. (Itidem, ut videtur, gentis 
regiae nomen pro nationis. N.) 

Lazi cum Romanis discordes Pr. 
164, 21. 217, 9. a Persis fru- 
stra auxilium petunt 217, 21. 

Lazica, induciis cum Chosroé fa- 


TWOUTES wem PENNA ATTEN T 


HISTORICUS. 


ctis sub Romanorum ditione ma- 
net Me. 344, 5. 

Legatio minor apud Persas Me. 
318, 13. (De maiore legatione 
vid. Constantin. Cerimon. L. I. 
c. 89.) 

Legationis Maximini ad Attilam , 
cui Priscus comes additus erat, 
uberior descriptio Pr. 170, 12 
— 212, 20. 

Legatio ex Occidentali imperio ad 
Attilam missa Pr. 185, εἰ — 


187, 9. 

Leo Macelles (h. e. Lanio) Mar- 
ciano Imp. succedit Ma. 2928, 5. 
Asparis ope ad imperium per- 
venit C. 473, 15. Asparem et Ar- 
daburium interfici iubet 474, 4. 
Amorcesum, Saracenorum regu- 
Jum, Byzantium vocatum benigne 
excipit 232, 22. 233, 13. Theu- 
dericho, Triarii filio, frustra 
reluctatus, tributum et Romani 
ducis honorem concedit 234, 3. 
235, 4. felicissimus vulgo iu- 
dicatus 269, 9. a Malcho pro- 
pter avaritiam | graviter repre- 
henditur 270, 1. eius mores 
et indoles 275, 19. 20. 276, 4. 
incendium urbis sub eius regno 
Pr. 160,6. Scyris auxilium con- 
tra Gothos pollicetur 160, 16. 
Attilae filiis pacem et foedus 
petentibus negat 161, 4. Hun- 
norum sub Dengezicho dediti- 
onem postulat 162, 15. missa 
legatione Genserichum ad di- 
mittendas Eudoxiam eiusque 
filias commovet 218, 17. expe- 
ditionem parat contra Vanda- 
los C. 477: 16. 

Leo praefectus ab Eutropio con- 
tra barbaros missus, homo dis- 
solutis moribus E. 114, 4. 

Leo , Zenonis filius, Leonis Imp. 
'mepos, patri diadema imponit 
C. 474, 16. 

Leontius, curator Placidiae O. 
467 , 18. 

Leontius Athenis pallio sophista- 
rum indutus Olympiodori opera 
O. 460, 24. 

Libanius Antiochenus, rhetor, 
a Iuliano magni aestimatur E. 


108, 8. 
Dexippus, Éunapius etc. 


625. 


Libanius thaumaturgus sub Ho- 
norio O. 466, 15. : 

Liburnicae naves (.4ifegrtdec) 
E. 115 ,.B. 

Libros ligandi ars Athenis inven- 
ta O. 462, 17. 

Licinius Imp. legatos mittit ad 
Constantinum Pe. 128, 20. 
Locustae agros circa Tigridem 

fl. vastant Me. 414, 7. 

Longobardi (.40yyí8«0002 et 440y- 
γόβαρδον.) incursiones faciunt 
in fines imperii Romani Pe. 
124, t. Gepidis bellum infe- 
runt Me. 303, 7. Avarum so- 
cietatem ambiunt 303, 14. alu- 
stino Imp. auxilium contra Ge- 
pidas petiisse dicuntur 305, 11. 
ltaliam ingressi vastant 328, 4. 
331, 14. aliquot duces eorum . 
Tiberii donis capiuntur 382, 6. 

Ludorum immanitas et obscoeni- 
tas. ab Anastasio abolitae - Proc. 
506, 52. seq. Prisc. v. 223, 

Lychnidus , opp. Epiri, Theude- 
richi impetum sustinet Ma. 
250, 19. Sabinianus ibi copias 
contrahit 256 , 1. 

Lycurgus Lacedaemonius: de eius 
aetate historicorum discrepan- 
tia E. 59, 20. 

Lydi ad Iulianum Imp. legatos 
mittunt E. 46, 5. 

Lysander Spartanus Broc.. 503, 
19. 

Maadeni, populus Saracenorum 
N. 479; 3. 

Macedoniae paludes, Gothorum 
perfugium E. 85, 3. ; 

Macedonum opes sub Alexandro 
quaesitae D. 33, 22. 

Macrabandon, Armeniae regio 
Me. 394, 19. 

Magi in provinciis Romanis (prae- 
sertim Cappadocia : vid. Val.) 
habitantes in sacris faciendis 
impediti Pr. 159, 3. 

Magistri officiorum magna  di- 
gnitas etauctoritas Pr. 149, 21. 

Magnentius legatos mittit ad Con- 
stantium Pe. 129, 19. 

Maiorianus Imp. in Africam tra- 
iicere parat 156, 3. foedus eius 
cum Gensericho ictum 218, 6. 

Mama, puer regius gentis Hun- 


4o 


626 


nicae, ab Attila occisus Pr. 
168 , 21. 

Maniach , legatus Sogdaitarum ad 
Persas Me. 296, 3. 380, 14. 
297 , 21. mox ad Romanos mis- 
sus 298 , 6. eius mors 384, 18. 
filius eius item legatus ad Ro- 

. manos 384, 22. 

Manuel Armenius, a Surena oc- 
cisus ΤῊ, 485, 15. 

Marcellinus , legatus Magnentii 
et Vetranionis ad Constantium 
Pe. 129, 20. 

Marcellinus post Maioriani mor- 
tem imperium appetit Pr. 156, 

14. a Phylarcho legato ad pacem 
permotus 157, 5. a Ricimere 

. ex Sicilia expulsus 218, 8. 

Marcellinus quidam CPtanusTheu- 
dericho, 'lriarii fil., occultos 
nuntios mittit Ma. 238, 18. 

Marcellus a luliano lmp. venia 
donatus E. 107, 22. 

Marcianopolis Ma. 264, 19. 

Marcianus quidam sub Valente 
valde laudatur E. 96, 13. 

Marcianus Imp. Attilae tributum 
pendere recusat Pr. 151, 9. 21, 
.Euphemio magistro plurimum 
utitur 155, 9. Valentiniani u- 
xorem et ülias ex Genserichi 
captivitate exposcit 216,4. 222, 
14. somnium videt Attilae mor- 
tem portendens 225, 1. eius 
mors 2258, 3. 

Marcianus , Anthemii Imp. filius 
C. 477, 2. cum aliis seditio- 
nem molitur contra Zenonem 
imp. Ma. 9558, 19. 271, 19. 
477, 29. superatus fit presbyter 
C. 477, 4. in Gallia iterum novis 
rebus studet 477, 7 

Marcianus, lustini patruelis, Mi- 
ranem Persam ad Nisibin vin- 
cit Th. 485, 923. 486, 5. Iu- 
stinus ei imperium  abrogat 
486 , 15. 

Marcus Aurelius Imp. pacem com- 
ponit cum Quadis Pe, 124, 10. 

Marcus, DBasilisci filius, Caesar 
C. 475, 20. 

Marcus , Imperator renuntiatus a 
Britannis et mox occisus Ὁ. 
451, 4. 


Mardis, opp. Romanum in Meso- 


INDEX 


48, 


in Armenia 


potamia (Merdin) Me. 
16. 


Marepticon, clima, 
Me. 393, 8. 

Margus , opp. in Illyrico Moeso- 
rum, a Gothis captum Pr. 140, 
6/^141,:6,* 169, 2E. 

Maria, Zenonidis nutrix Ma.273, 6. 

Marii de Sylla iudicium E. 65, 
22; 

Martialis magister in aula 'Theo- 
dosii Min. Pr. 149, 18. 169, 
13. 

Martianus Alexandro Severo in- 
sidiatur D. 36, 19. 

Martinianus, dux Rom. sub Zenone 
Ma. 242, 18. 264, 6. 

Martinus, dux Romanorum in La- 
zica Me. 357, 1. 

Martinus, Ardaburii 
C. 473, 24. 

Martis ensis, apud Hunnos futu- 
rae potentiae augurium , bovis 
ope repertus Pr. 201, 17. 224, 


familiaris 


Masrilia, ab Adaulpho frustra ob- 
sessa Ὄ. 456;, 18. 

Mauias, Caisi filius, Saracenus, 
obses datus Iustiniano Ν. 479; 6. 

Mauri in Valentiniani exercitu 
Pe. 133, 2. terra eorum a Van- 
dalis vastata Pr. 156, 10. 

Mauricius, Pauli fil. , plurimum 
valet apud Tiberium Caes. Me. 
396, 8. bellum gerit cum Per- 
sis 329, 17. 330, 7. 4 τὰν 15. 
417 , 10. 421, 1. 423, 18. 434, 
18. 435, 16. 440 , 17. acie vi- 
ctus 437, 1. Imperator factus 
439, 10. litterarum amans 439, 
12. eius morum laudes 443,20. 

Maximinus Imperator D. 36, ;53. 
31.895 9. dE 

Maximinus, legatus "Theodosii 
Min. ad Attilam Pr. 150, 3. 
151, 23. 169, τή. 17. sqq. in 
eius tentorium introducitur 178, 
6. idem ad Saracenos missus 
153, 13. composita pace mori- 
tur 154, 20. 

Maximus Pupienus Imp. D. 36, 
25,:.31,:905- 13. 21. 

Maximus inter legatos Magnentii 
ét Vetranionis ad Constantium 
Pe. 129, 22. 


HISTORICUS. 


Máximus quidam sub Valente a 
τ Festo interfectus E. r10, 10. 
Maximus tyrannus, imperante 
- Theodosio E. 84, 20. 100, 2o. 
Maximus, Gerontii filius, Impe- 
rator renuntiatus O. 453, 16. 
Mebodes Sannachoérygas, lega- 
tus Chosrois ad lustinum Me. 
291, 11. ab Imperatore con- 
temptus 291, 20. iterum mis- 
sus 319, 19. 355, 20. 391, 13. 
cum Traiano, legato Romano, 
^ paciscitur 407, 9. apud Hor- 
' misdam  magnà gratia floret 
^44, 18. 
Medus, potio e melle , ( Meth ,) 
 . quam Hunni pro vino bibunt 
Et 18241 
Menander comicus citatus E. 99. 8. 
Menander Christianum se profi- 
tetur 363, 20. 364, 1. Attici 
sermonis studiosus 428, 55. e- 
- pigramma composuit in lsaozi- 
iam 432, 13. Agathiam conti- 
nuat 439 , 20. ipsius de vita 
- sua testimonium 438, 4. 
Menophilus, Tullius (s. fulius), 
Moesiae praefectus, sub Ale- 
-xandro Severo Carporum po- 
stulata deridet Pe. 1954, 17. 
Mermeroés, dux Persarum Me. 
368, 8. 13. 
Mesopotamia terrae motu con- 
cussa Th. 484, 2. 
Mestrianus, comes, Licinii lega- 
tus ad Constantinum Pe. 1258, 
21. ῈΦ 
Mezamerus, Anta, legatus ad A- 
"yares Me. 284, 9. ab iis occi- 
sus 285, 1. 


Mindimiani (Misimiani Agath. 173, - 


10.) Me. 302, 5. 

Miranes, proprio nomine Baramaa- 
nes vocatus, dux Persarumad- 
-versus Homeritas ΤῊ. 485, 11. 
a Marciano victus 486, 8. 

Mithridates, rex Iberorum, Ti- 
ridati opem fert Pe. 122, 3. 
Claudio principe bellum parat 
contra Romanos 122, 10. 

Monachi apud Gothos E. 85,18. 

Monocarton, regio Mesopotami- 
:ae Me. 421, 2. 

Mundiuchus , Attilae pater Pr. 
150 , 15. 


627 


Musonius, sub loviano, ob sapi- 
entiam et virtutem valde lau- 
datur E. 76, 15. 109, 3. cae- 

sus ab Isauris epigrammate ce- 

* lebratur 75, 1. 9. 

Mygdonius, fl. prope Nisibin Me. 
420 , 22. 

Mysorum praeda, proverbium E. 
51 , 18. | 

Nachoérgan (Nachoragan Agath. 
139, 11.) dux Persarum Me. 
368, 13. 

Nadoés, Persarum legatus (ἐς τὴν 
λεγομένην μιχρὰν πρεσβείαν 

-᾿χειροτογηϑεὶς) Me. 318, 13. 

Naissus, opp. Daciae in Illyrico 
Pr. 142, τι. ab Hunnis diru- 
tum 171, 21. 

Nardini populus (scriptura dubia) 

ESOS ΚΔ, 

Narsaeus, rex Persarum Pe. 126, 
18. legatos Diocletiani et Ga- 
lerii moratur 134, 1:9. denique 
omnes pacis conditiones acci- 
pit 135, 15. 

Narses, dux Rom., Francos repel- 
lere conatur Me. 345 , 19. ipse 
fugatur 442 , 10. 

Narses, Persarum ad Constantium 
legatus Pe. 131, 10. 

Nebigastus, princeps Chamavo- 

τ rum E. 45, 6 

Nemetes: lulianus apud eos com- 
moratur E. 45, 51. 

Neobigastes, dux creatus a Con- 
stantio O. 451, 8. 

Nepos , Iulius, Occidentali im- 
perio eiectus a Zenone auxili- 
um petit Ma. 236, 3. 

Nero Imp. invidia motus actorem 
tragicum Roma expulit E. 8o, r. 

Nicaea E. 46, 11. Illus eo recedit 

- Ma. 272, 8. 

Nicopolis ad Istrum: prope hane 

' urbem Gothi vincuntur D. “5, 
22. propriis viribus sese a Go- 
this tutata, in libertate vivit 


DE 79: 19 à 
Nicopolis in Epiro a Gensericho 
. expugnatur Ma. »60, 22. 
Nigri homines pusilli in insülis 
Arabici sinus N. 481, 19. 
Nisibis in pàce inter Galerium et 
Narsaeum composita ad «com- 
mercia exercenda delecta (το 


658 


πος τῶν συναλλαγμάτων) Pe. 
135, 14. Me.319, 17. 360, 18. 
obsidetur a Marciano ΤᾺ. 486, 
11- 

Nomus, magister et patricius sub 
Theodosio Min. Pr. 202, 14 
legatus missus ad Attilam cum 
Anatolio 213, 2. 7. 

Nonnosus , Abramae filius, histo- 
ricus, legatus missus ad Sara- 
cenos, Auxumitas et Ameritas 
à lIustiniano 478,2. 13. 479, 8. 

Novae, opp. Thraciae ad Istrum 
Pr. 147, 8, 

Nubades, ad Nilum supra Ae- 
g£yptum, de pace agunt cum 
Maximino Pr. 1:43, 16. post 
cuius mortem bellum renovant 
154, 22. 

Nunechius, princeps senatus, le- 
gatus Magnentii et Vetranio- 
nis ad Constantium Pe. 129» 
22. 

Oasis descriptio O. 462, 19. 

Obii cum Longobardis in fines 
Romanos irrumpunt Pe. 124, 1. 

Odenathus Saporis, Persarum re- 
gis, amicitiam sibi conciliare 
studet Pe. 134, 3. 

Odessus , opp. in ora Ponti(Par- 
na) Pr. 169, 9. 

Odigar Hunnus (si coniectura ve- 
ra) Me, 4409, 9. 

Odoacer per Senatum Romanum 
a Zenone. patricii dignitatem 
et Italiam dioecesim petit Ma. 
235, 15. in |talia dominatur 
C. 426 , 12. 

Oebarsius, Attilae patruus Pr. 
208, 7. 

Oecunimon,. ÀÁvarum legatus ad 
Iustinianum . Me. 585, 15. 

Oich , fluvius (laxartes) Me. 
300, 13. 

Olybrius , Placidiae iunioris con- 
iux Pr. 2319, 3. a Gensericho 
ad. imperium Occidentale oc- 
cupandum adiutus 219, 7. Ma. 


239; 7. 

Olybrii filia 'Theudericho , Val. 
fiL,a Zenone in matrimonium 
oblata Ma. »41, 18. 

Olympiadis, Alexandri matris, di- 
ctum | E. 71 , 14. 

Olympiodorus, Thebanus, histori- 


INDEX | 


cus 447, τ. historiam ab Ar- 
cadii et Honorii temporibus 
usque ad Valentiniani III. 
imperium composuit, quam £- 
λην ἱστορίας ipse appellavit 448, 
A4 ipselegatus missus ad Donatum 
Hunnum 455, 1:1. eius itinera 
460, 21. 465, τι. 19. 

Olympius Stilichonem occidit O. 
448, 18. magister officiorum 
creatus 450, 3. a Constantio 
crudeliter interfectus 450, 6. 

Onegesius, nobilis inter Hunnos Pr. 
170, 9. 176,20. 187, 21. Scottae 
frater 177, 5. ad maiorem Atti- 
lae filium Acazirum regno praefi- 
ciendum missus 181, 12. 182, 
12. lignea eius domus in regio 
Attilae vico , in qua legati Ro- 
mani excipiuntur 187, 18. 189, 
4. uxor eius adventantem Αὖ- 
tilam salutat 188, 17. a Theo- 
dosio Constantinopolin invita- 
tur ad discordiam componen- 
dam 2502, 8. 

Onoguri, sedibus suis a Sabiribus 
expulsi, auxilium petunt a Le- 
one Imp. Pr. 158, 3. 

Onulphus (Herulus), dux Rom. 
sub Zenone Ma. 2551, 16. in- 
gratus, Harmatium occidit 274, 6. 

Oraculum Iuliano datum , quum 
Ctesiphontem obsidebat E. 108, 
1 


Orestes, Romanus origine, Tatuli 
filius, Romuli gener Pr. 185, 
16. 21, comes Edeconis Scythae 
in legatione ad "Theodosium. 
Min. 146 , 21. cum eo reverti- 
tur 171, 4. 173, 22. denuo ab 
Attila Constantinopolin  mis- 
sus 150, 8. 212, 9. 

Oribasius medicus, Eunapii ami-* 
cus, ad scribendum eum im- 
pellit E. 63, 8. eius cum Iu- 
liano familiaritas 71: , 8. 

Oromoschi , in Caucaso, gens la-: 
trocinio assueta Me. οι, 17. 

Orontes Persa E. 118, 5, 

Ostryes (Gothus), dux Rom. sub 
Leone Imp. Pr. 162, 18. 

Pacis leges inter Romanos et Per- 
sas compositae sub Diocletiano 
Pe. 135, 8. sub lustiniano Me. . 
3523, 223. 359, 20. 


HISTORICUS. 


Pamphronius, patricius ex urbe 
Roma, a Narsete legatus ad Am- 
migum Francum missus Me. 345, 
19. Tiberii Caesaris auxilium 
Italiae ferendum implorat con- 
tra Longobardos 328, 1. 

Pamphylia ab Hierace exspolia- 
tur E. 95, 20. 

Pamprepius , Thebis Aegyptiis 
oriundus, Athenis Procli disci- 
pulus, grammaticam docet Ma. 
270, τή. 17. religione Graecus 
--τὸ λληνιχὸν αὐτοῦ τῆς ϑρη-- 
σχείας, 271, ἃ. ὃ δυσσεβὴς C. 
476, 21. Byzantium: se confert 
270, 22. ab lllo benigne ex- 
ceptus 271, 5. Verinae insidiis 
ex urbe pellitur 271, 12. cum 
1110 reversus 271, 18. cum eo- 
dem post Marciani seditionem 
iterum exulatum it 272, 8. 

Pannonia (Paeonia dicta) Pe. 124, 
7. circa Saum fluvium Hunnis 
subiecta Pr. 147, 1. Avarum 
sedes Me. 405, 12. (Paeonia) 
secunda Me. 285, 9. superior 
Me. 333; 3. 

Papa Romanus simnl cumSenatu 
legatos ad opem implorandam 
CPlim mittit Me. 331, τ. 

Parthi vimineis scutis et galeis 
armati E. 101, 3. a Tiberio 
regem petunt Pe. i21, r. 

Patavia (Petovio), opp. Norici 
Pi:^395; 23 

Patricii, οἱ βασιλέως s. βασίλει-- 
o, πατέρες Me, 328, 1. 345, 
20. 390, 5. 

Patricius, haruspex Lydus subTo- 
viano E. 109, 17. 

Patricius, Asparis filius C. 472, 
6. Caesar factus vix caedem 
effugit 473, 5. a Basilisco oc- 
cisus 475, 8. 

Paulus Cilix, legatus ad Turcos 
Me. 398, 14- 

Paulus, Ánastasii frater Prisc. v. 
290. (Hunc Paulum tribunum 
notariorum esse credo, de quo 
Marcell. ad a. ὅοο. N.) 

Pausanias Spartanus Proc, 511, 2. 

Pautalia, regio llyrici , ubi Go- 
this a Zenone sedes concedun- 
tur Ma. 247, 9. 

Pelagius a Zenone missus ad Theu- 


6529 


derichum, Triarii fiL Ma. 259, 
12. (fort idem cum 'Telogio 
234 , 3.) 

Pergamus, urbs Mysiae Ma. 271, 
13. 

Perozes ( Πειρώζης), rex Persa- 
rum, ad Leonem Imp. legatos 
mittit Pr. 159, 1. Constanti- 
um, Leonis legatum, admit- 
tere cunctatur 219, 17. Cur- 
cham, Cidaritarum regem , frau- 
de ad pacem adigit 220, 7. 

Persa, praefectus urbis Romae, 
(fastis ignotus,) aut pius , aut 
. Augustum irridens E. 95, 8. 

Persae a Leone auxilium petunt 
contra Saraguros et Cidaritas 
Pr. 161, 9. in Armenia Roma- 
nos yincunt Me. 324, 16. 

Persarmenia seditionibus turbata 
Me. 313, 17. 314, 23. ad Ro- 
manos deficit 315,5. a Ro- 
manis vastatur 318, 12. eàm 
Chosroés cum exercitu recu- 
perat 394, 14. reddendam of- 
fert Tiberius 321, 8. 419, a. 

Persarmenii Christiani Me. 315, 
6. 

Persarum cum Romanis foedus , 
quo vetabatur, me alteri eos; 
qui ab alterorum partibus de- 
fecissent , tuerentur Ma. 232, 


2. 

Persicum ;bellum sub Iuliano E. 
68, 9. 16. sub Iustino magna 
contentione geritur Me. 337, 
I. 

Persici belli metus sub Theodo- 
sio Min, Pr. 146, 12. sub Iu- 
stino Imp. causae Me. 311, 5. 
392, 10. Th. 482, 4. 

Petraea Arabia sub Romanorum 
ditione Ma. 232, 17. 

Petrus Patricius magister oflici- 
orum (ὅς τῶν χατὰ τὴν αὖ- 
λὴν ταγμάτων ἡγεῖτο) Me.346, 
11. Ó τῶν περὶ βασιλέα χατα- 
λόγων ἡγεμὼν 359, τά. 374, 
5. ἃ Zicho, Persarum legato , 
deceptus 327 , 8. legatus ad 
Chosroém 346, ro. eius itcr 
365, 7. de Suania nihil impe- 
trat 373, 12. Byzantium rever- 
sus moritur 373, 16. cius hi- 

- storiae dictio parum  eompta 


63o 


428, 20. ad rerum cognitionem 
idonea 429, 8. 

Petrus, exconsul, inter legalos 
Tiberii ,ad Persas Me. 319, 13. 

Petrus, episcopus Saracenorum, 
ab Amorceso ad Leonem Imp. 
missus Ma, 232, 19. 

Petrus, ὁ dvaoepsc, τὰς τῆς ἀνα- 
τολῆς ταράσσων ἐχκλησίας C. 
4η6, 

Phameas "Himilco (ὃ Μίλκων ἐπι- 
καλούμενος): dictum eius. de 

. ; Scipione E. 93, 14. 

Pharsan , opp. Aethiopiae  N. 

$1,.9. 

pibeiP fluy Me. 3o», 17... 

Phasis oppidum (Pozi) 344, 5. 

Pherogdathes, legatus Persarum 
Me 410, 13. 

Philae, in confiniis Aegypti et 
Blemmyarum , ibique templum 
Isidis, caius usus barbaris con- 
cessus, alque in. illo tabulae 
Aoederis collocatae | Pr. 154, 
6.. seqq. 

Philippi opp. a Gothis. obsessum 
Ma. 234, 16, 22. 

Philippi Macedonis facete dictum 
Ε,. 23, 6... 83, 12. 

Philippopolis Pr, 210, 16. 

Philoxenus,. legatus Zenonis ad 


Theuderichum ,. Val. fil, Ma. 
981591, -95t 540«0x 
Philtatius grammaticus Ὁ, 462, 


16. 

Phocas , legatus Zenonis ad Theu- 
derichum , Val. fil Ma. 246, ». 

Phoebadius in. aula. Adaulphi O. 
458, 12. 

Phoenicon, opp..Blemmyarum , 
olim Aegypti O. 466, 9. 

Phraates a "Tiberio in regnum 
Parthorum constitutus moritur 
Pe, 122, 1, 

Phylarchus legatus ad Marcelli- 
num Pr. 157, 6. ad Genseri- 

* chum 22: , 15, 

Pileati, Daci nobiles Pe, 122, 3. 

Pindarus citatus E. 9o, 5. 

Piso, legatus d oue ad 

. Iulianum E. 46, 9. 

Placidia , '"'heodosii 'M. filia, ab 
Alaricho captiva,  abducitur 

.. 0. 449. 4. Adaulpho nubit. 458, 

. 2, post. eius mortem ἃ Singe- 


INDEX 


richo abducta 459, 12, a Val- 
lia dimittitur 462, 10. Con- 
stantio nubit 464, 9. ab Ho- 
norio inceste amata, 467, 12. 
Ravenna pulsa 468, 1. post 
Honorii mortem in Italiam re- 
versa 470, 22. Augusta Raven- 
nam redit 471, 14. 

Placidia iunior, Valentiniani IIL et 
Eudoxiae fil, Olybrii uxor, e 
Genserichi captivitate dimissa 
Pr. 219, 3. eius tutor Ma. »40, 9. 

Plato citatur E. 71, 21. 73 , 4. 

Plinthas , origine Scytha, dex 
Bom, consulari dignitate, le- 
gatus ad Attilam | Pr. 167 , 17. 
eius gener Armatius 214, 17. 

Posidonius citatur E. 74, 9. 

Potamius, quaestor sub naa 
O. 451, 21. 

Praestigiatores apud Turcos, qui 
sese averruncos ferunt (Sehen 
mani) Me. 381, 1. 

Presbyteri dignitas Ma. 251, 21. 

Prima , ultimum olim Thebaidis 
opp. postea in Blemmyarum 
potestate Ὁ. 466, 

Primutus (s. Promotus), praefe- 
ctus Norici, legatus imperii 
Occid. ad Attilam | Pr. 185, 13. 
198, 17. 

Priscus quidam, tempore Decii Imp. 
D.22, 16,2lius fortasse E. 100, 
20. 

Priscus Panites , rhetor, coram 
vidit Francorum regium pue- 
rum Pr. 152, 14. Damascum 
profectus cum Maximino 153, 
14. ab Euphemio assessor. ad- 
Scitus 155, 12. Maximini co- 
mes in legatione ad Attilam 
170, 1r. Maximino adeundi 
ad Attilam copiam obtinet 176, 
15. 22. 177, 12. cum Graeco 
quodam apud Hunnos vivente 
de imperii Romani statu collo- 
quitur 190, 3 — 195, 5. Crecae, 
Attilae uxori, Imperatoris dona 
offert 197, 8. testis seditionis 
Alexandriae echun et a Fiere 
repressae 223, 

Probus, Olympii (f. Olybrii) fil, 
praetor. OQ, 470. 7. 

Proclus(ó μέγας Πρόκλος) Athenis 
.Pamprepii magister Ma. 270, 19. 


HISTORICUS. 


Procopius , Iuliani propinquus, 
quum imperium affectat, contra 
Valentem Scythas (Gothos) au- 
xilio vocat E. 46, 9. 101, 17. 
lulianum imitatur 73, 10. 

Procopius, Anthemii Imp. filius, 
Marciani frater, seditionem mo- 
vet contra Zenonem C, 477,2. 
ad Theuderichum, Tr. fiL, pro- 
fugus 477, 5. poscenti Zenoni 
non traditur Ma. 260, 5. 12. 

Procopius historicus a Menandro 
egregie laudatus 433, 13. 

Proculus, 'latiani filius, exprae- 
fecto urbi CPtanae, a 'Theodo- 
sio in vincula coniectus E. 85, 
19. 

Prohaeresius , Atheniensis, sophi- 
sta celeberrimus Iuliani tempore, 
Christianus E, 108, 10. 

Protopatricii dignitas Ma. 233, 
τή. 

Publicorum equorum cursus (στέλ- 
λεσϑαι τῇ ταχύτητε TOY δὴη- 
μοσίων ἵππων) Me. 359, 1. 
360, 10. 

Pulcheria imperium administrante 
omnia publica munera vendun- 
tur E. 96, το. 99, 1. iniusti. 
tia praefectorum in provinciis 
97: 19. Chrysaphium eunu- 
chum supplicio tradit Ma. 227, 


11. 
Putei Atrebatenses (des puits Ar- 
iésiens) in Oasi ellossi O. 462, 


24. 

Pythagorei E. 65, 7. 

Quadi cum Marco Imp. pacem 
componunt Pe. i24, 10. 

Quinquaginta annorum induciae 
inter Romanos et Persas con- 
stitutae Me. 313, 14. 359, 11. 
363, 10. 

Ratiaria, opp. ab Hunnis vasta- 
tum Pr. 141 , 21. 

Rauracorum castellum EF. 45, 22. 

Ravenna, regia Honorii sedes 
O. 467, 19. 

Regii Scythae (οὗ βασίλειον Σχύ- 
θαι) Pr. 168, 2. 17. 214, 13. 
225, 7. ὃ βασίλειος Σχύϑης, 
h. e. Attila. 173, 5. 

Rhadagaiso Gotho debellato eius 
copias Stilicho sibi conciliat 
Q. 450, 9. 


631 


Rhegio Alarichus in Siciliam tra- 
iicere frustra conatur O. 452, 
23. 

Rhekan v. Creca (Frau Helche). 

Rhodope mons Ma. 267, 14. 

Ricimer patricius ab Avito in Si- 
ciliam missus contra Genseri- 
chum Pr. 217, 6. Marcellinum 
Sicilia decedere cogit 218, 9. 
legatos mittit ad Genserichum 
218 , 16. 

Rogatorium , locus haud procul 
a Phasi flumine |Pr. 3o2, 16. 

Roma ab Alaricho obsessa ex- 
tremam inopiam patitur O. 449, 
14- 

Eris vetus (ἡ πρεσβυτέρα Ῥώμη), 
Longobardorum incursionibus 
vexata Me. 328, 23. 331, 16. 
multi viri docti sub Anastasio 
inde Byzantium | commigrarunt 
Prisc, v. 224. 

Romae ambitus et opulentia sub 
Honorio O.469, 12.21. 470, 1. 

Romanus ,dux exercitus, inter le- 
gatos imperii Occidentalis ad 
Attilam. Pr. 185, 14. 198, 17. 

Romulus comes, legatus imp. 
Occid. ad Attilam - Pr, 185, 12. 
198, 16. pericula ab Hunno- 
rum potentia imminentia de- 
seribit 199, 7 

Rua, ante Attilam Hunnorum rex, . 
a Romanis transfugas dedi po- 
stulat Pr. 166, 1i. 167, 5. eius 
mors 167 , 14. 

Rufinus, praefectus praetorio, le- 
gatus Magnentii et | Vetranio- 
nis ad Constantium Pe, 129, 20. 

Rufinus, Arcadii tutor E. 86, 
10. 102, 18. eius mores 112, 
10, 19. 

Rufus, Zenonis ducis familiaris , 
Saturnini filiam , Constantio 
desponsam, in matrimonium ac- 
.cipit Pr. 209, 23. paulo post 
moritur 215, 8. 

Rusticius, in aula Adaulphi O, 
458 , 12. 

Rusticius, origine Mysus, -capti- 
yus apud Attilam scribae et 
interprelis munere — fuugitur 
Pr. 207 , 6. Maximini legati ad 
Anilam comes 176, 15. at. 
198 , 19. 


632 


Rusticius, dux copiarum sub Leo- 

né :Ma.^474, 13: "— 

Rusunmbladea, opp. Isauriae, (ut vi- 
detur) unde Rusumbladeotes di- 
ctus Zeno Imp. C. 473, 2o. 

Sabinianus, dux copiarum sub 
Zenone, contra Theuderichum, 

- Val. fib, missus Ma, 251, 9. 13. 
jurare recusat 252, 13. Theu- 

- derichi matrem et fratrem cum 
novissimo agmine invadit 256, 
21. multos Gothorum capit 
257, 9: Lychnidi cum Adaman- 
tio convenit 2557, 13. 

Sabiri (iidem, quiAbires Me.318,5.) 
Hunni ab Avaribus expulsi Sara- 
guros et alias gentes invadunt 
Pr 158, 4. ab Avaribus victi 


: Me. 384, 4.317, 19. a Romanis: 


vexati 393, 20. sedibus suis 
exciti 394, 3.- 

Sacae: sic olim '"lurci nomina- 
bantur Me. 38o, 4. 

Salios Iulianus edicto laedi vetat 
E. 64 , 21. 

Sallustius, praefectus praetorio 
sub Iuliano - E. 107, 19. 

Salonae, urbsDalmatiae Pr. 222, 12. 

Sanaturces, rex Homeritarum, a 
Persis captus Th. 485, 10. 

Sandilchus (v. Agath.303, 11.), dux 
Utigurorum Hunnorum, a Iusti- 
niano contra Cotriguros incita- 
tur Me. 345, 1. 

Sapoés, Maerani 8, Meaerani fil., 


dux Persarum Me. 329, 7. 


409, 5. 

Sapores, rex Persarum, e Syria 
révertitur Pe. 126, 3. Vale- 
riano pacem negat 133, 5. eius 
minae | adversus Odenathum 
134, το, 

Saraceni | fines Rom.  infestant 
sub "Theodosio Min. Pr. 146, 
15. ab Ardaburio ad pacem 
adiguntur 453, 12. stipendi- 


um poscunt a Iustino Imp. Me. . 


292, 1. 3. legati eorum non 
admittuntur 292, 10. pace cum 
Persis facta includuntur 360, 
9. partim Persis , partim  Ro- 
manis subiecti 360, 4. eorum 
religio et cultas N. 480, 3. 
Saracenorum equitatus in exer- 
citu Valentis Imp. E, 52, 9. 


INDEX 


. Saraguri sedibus suis expulsi By- 
zantii auxilium petunt Pr. 158, 
2. 12. contra Persas se vertunt 
161, 12. 

Sarapa, castellum Lazorum Me. 
370, 19. (Sarapanis Nov. 28.) 

Sardica oppidum Pr, 147, 17. 

' vastatum 170 , 10, tredecim 
dierum itinereByzantio distans 
170, 13. 179, 21. 

Saroés, dux Alanorum Th. 486, 
5 


Sarosius (s. Sarodius), dux Ala- 
norum Me. 582, 23. 301, 18. 
20. (forte idem cum praece- 
dente.) 

Sarus Gothus, Alarichi adversa- 

' rius O. 449, 8. fortissimus, ab 
Adaulpho interemptus 455, 5. 

Saturninus (Σατοργίλος), vir no- 

' bilis et dives, ab Eudocia sup- 


plicio affectus Pr. 208, 17. 


eius filia Constantio, Attilae 
scribae, desponsa 208, 15. Ze- 
nonis ope Rufo in matrimo- 
nium data 209, 2. 

Saus fluv., Romani imperii termi- 
nus Me. 310, 5. 332, 19. 


Scamares (οὗ Σχαμάρεις ἐγχω-, 


ρίως ὀγομαζόμενοι) subditi 
Romanis impedimenta Avarum 
latrocinantur Me. 313, 7. 

Scampia, opp. Epiri, a Theude- 
richo capta Ma. 5250, 21. 

Scendes, castellum Lazorum Me, 
370, 18. (Scandis, vel Scan- 
dias Nov. 28. 

Scholae , militum genus CPli, Ma. 


237, 21. 268, 3. v. Indic. Agath. 


8. V. Scholarii. 

Sclavini (Σχλαβηνοὶ) Thraciam et 
.Graeciam vastant sub [Iustini 
imperio 
4. 404 , 16. 

Scottas, Hunnus, Onegesii" frater 
Pr. 177, 5. inter legatos Attilae 
ad '"Theodosium Min. 143, 15. 


magna dignitate in aula Attilae | 


173, 22.. 174, 6. 176, 20. 
Scyri (Zxíoov) bella gerentes cum 
Gothis, auxilium accipiunt a 
Leone Imp. Pr. 160, 13. 17. 
Scythae (h. e. Gothi) ab Aure- 
liano victi pacem petunt D. 
11, 2. qui Procopio auxilio 


Me.. 337, 20. 334, 


HISTORICUS. 


- venerant, a Valente Imp., armis 


' ademptis, per urbes dispersi E, 


47, 6. ab Hunnis oppressi et 
expulsi intra Bomani imp. fi- 
nes sedes accipiunt 48, 7. de- 
scriptio transitus eorum :82, 4. 
lidem Thraciam , Macedoniam 
et Thessaliam vastant 5r, 9. 
775, 14 erant inter. eos, qui 
'8acra antiqua cum Christianis 
non mutassent 82, 8. 83, 7. 


sub 'Theodosio imp. Rom, in- 


festant 79, 19. 84, 21. 
Scytharum (Gothorum) principes 

sub Theodosio inter se. dissi- 

dent E. 523, 21. pars coniu- 


rationem ineunt contra. Roma- 


nos 53,23. 54, 8: 
Scythae (h. e, Hunni) sub TTheo- 
dosio Min. Istro traiecto fines 


Rom. vastant Pr. 14o, τή. 
Persarum imperium adoriri pa- 
rant 199, 50, 


Scythae convenae ex variis gen- 
tibus praeter suam sive Hun- 
norum, sive Gothorum, inter- 
dum etiam Romanam linguam 
tenebant Pr. τοῦ, 8. 

Scythica (Hunnica) carmina a 
virginibus in Attilae honorem 
cantata Pr. 188, 15. inter coe- 
nam 205, 13. 

Scythici (Gothici) belli sub Va- 
lente Imp. initium E. 48, 2. 
Sebanum, monasterium in con- 
finiis Romanorum et Persarum 

Me. 352, 13. 

Sebastianus a "Valente exercitui 
adversus — Gothos praefectus 
E. 78, 10, quomodo milites 
ad disciplinam reduxerit 78, 

* 15. (efr. Gibbon, c. 36.) insignes 
eius virtutes 110, 14. ab eu- 
prium imperio privatur 111, 
14. 

Sebastianus, Iovini fiL, Imperator 
factus O, 455, 9. ab Adaulpho 
occisus 456, t. 

Sebastiani (Bonifacii f.) milites 
sub Theodosio Min. piraticam 
exercent Ma. 257, 3. 

Sebastianus plurimum valet apud 
Zenonem 
Ma. 256, 7. 

Sebochthes, legatws Chosrois a 


turpissima avaritia | 


633 


' Justinum Me; 313, 16. vir in- 
signi prudentia 315, 8. 

Senator, legatus "Theodosii Min. 

' ad Attilam Pr. 169, 6. 202, 
τή. 


Senatus Cpolitanus (ὃ ἱερὸς 
. ξύλλογος) Με. 483, 13. 
Senatus Romanus per legatos 


opem Imp. implorat Me. 331, 15. 
Serena, Stilichonis uxor, inter- 
fecta . O. 449 , 19. 
Serieum  (uérat«) a Sogdaitis 
. Persis venditum Me. 295, 23. 
296, 15. ab his crematur 296, 
20. | 
Sethus, Singidonis praefectus 
Me, 333, 13. 334, το. Baiani 
legatos admittit 336 , 8. 
Severus, senator et patricius, 
Zenonis legatus ad Vandalos, 
magnis impensis captivos Ro- 
manos redimit ^ Ma. 2360, 16. 


22. 
Sicorius Probus, magister memo- 
riae, legatus Diocletiani et 
Galerii ad Narsaeum Pe. 134, 


17. 
Sülisender: Gothus, Romano- 
rum socius, in Epiro consedit 
Ma. 248, 5. a T heudericho ad 
defectionem | sollicitatur 248, 
13. Epidamnum  Theudericho 
prodit / 248, 17. 249, 7. 
Sigisbertus, rex Francorum, ex- 
ercitum Avarum commeatu sus- 
tentat .Me. 3o», 23. 303, 5. 
Silvanus, Romae mensae argen- 
tariae praefectus Pr, 186, a. 
ab Attila deposcitur 186, 19. 
199, 5. 
Silzibulus v. Dizabulus, 
Simonides, philosophus, sub Io- 
viano floret E. 109, 15. 
Singara (Σγγαρα), opp. munitum 
prope Nisibin δῖα, 415, 12. 
Singerichus, post Adaulphi mor- 
tem septem dies Gothorum rex 
O. 459, 18. ; 
Singidon opp. Me. 332, 19. 333, 
vixit 


Singilachus, legatus ad Hunnos 
cum Plintha Pr, 167, 12. 

Sinope Με. 398, 19. 

Sirmiana insula Me. 333, τὸ. 
34o, 3. 


634 


Sirmium opp. ab Hunnis obses- 
sum et captum Pr, 186, 7. 

-1n sub ditione Gepidarum 
Me. 3o4, 22. 310, 12. 340, 4. 
ab Avaribus oppugnatum 305, 
18. 308, 2. 332, 40. 338, 17. 
424, 8. Avaribus deditur 425, 
2. 


Sirmiensis architectus balneo ae- 
dificando ab Onegesio praefi- 
citur Pr, 186, 19. 199, 5. 

Soas, dux Gothorum sub Theu- 
dericho , Val. fil. Ma. 250, 13. 
obses missus ad Adamantium 
252, 8. 

Sogdaitae, Turcis subiecti , seri- 
cum. Persis vendere cupiunt 
Me. 295, 20. 23. 

Solachus, Avarum ad Tiberium 
lL Imp. legatus Me. 338, 12. 

Soli (Isauri), finitimi Cilicum a 
Romanis. sub | Anastasio Imp. 
deficiunt Proc. 499, 15. — cor- 

rig., ut videtur, Solymi, — Prisc. 

81. 

Solomo, praefectus  Sirmii ab 
Avaribus oppugnati Me, 424; 


Me 

Solymi vid. Soli, 

Sondis in Haemo (at Valesio iudice 
Succorum angustiae intelligen- 
dae et scribendae sunt) Ma. 
265 , 12. ; 

Sophene, regio Romano imperio 
adiecta Pe, 135, 9. 

Sophia, Iustini Imp. uxor Me. 
316, 5. cum Tiberio imperium 

. administrat 317, 9. 389, 11." 

Sophistarum in schola Atheniensi 
initiatio O. 461, 5. 

Sorosgi, gens barbara, cum Hun- 
nis bellantur Pr. 169, 4. 

Spadusa, | Placidiae familiaris O. 
4654.17. 

Stephanus propter. coniurationem 
-ceum Theudericho, Tr. fil, poe- 
nas luit Ma. 938, 18. 

Stilicho (Στελέχων), Honorii tu- 
.Aor E. 86, τι. 90, 1. 99, 6. 
eius mores 112, 11, Serena, 
uxor eius Ὁ, 448, τὰ. ab Olym- 
pio interemptus. 448, 18. 

Stobi, opp. Macedoniae, a Theu- 
«dericho , Val. ll, eversum Ma, 
245; 3. 


INDEX 


Suani Romanorum auxilium pe- 
tunt Pr. 164, 20. 165, 3. ma- 
gnae inter Homanos et Persas 
contentionis causa Me. 200, 5. 
Romanorum praesidia eiiciunt 
353, 12. 

Suania Me. 291, 13. lis de ea 
inter Persas et Romanos 356, 
9. 365, 20. Lazorum regno 
subiecta inde a Theodosii Imp, 
tempore 366, 6, 371, 17. 372, 


Subarmachius Colchus, Eutropii 
eunuchi familiaris Pr. 164, 20. 
165, 3. 

Succhaei, 
36, 1. 

Supremi duces in imperio Orien- 
tali duo (δύο στρατηγίαν αὖ 
ἀμφὲ βασιλέα, αἵπερ εἰσὲ 
μέγισται) Ma. 235, 7. 268, 5. 

Surenas Persa, Armeniae prae- 
fectus, occisus Me, 313, 15. 
Th. 485, τή. eius crudelitas 
485 , 13. 16. 

Surenas , comes lesdegusnaphi 
in pacis componendae negotio 
Me. 357, 19. 359, 16. 

Syene, opp. Aegypti Ο. 465, 
20. 

Sylli, nobilis Romani, uxor et 
liberi ex Hunnorum captivitate 
dimissi Pr. 207, 10. 

Symmachus orator, vir opulen- 
tissimus Ο. 470, 11. 

Tagma, '"lurcus, dignitate Tar- 
chan, legatus Dizabuli ad Ro- 
manos . Me. 384, 19. 

Talas, opp. in Persarum et Tur- 
corum confiniis Me. 383, 2a. 

'Talmis, opp. Blemmyarum Q.- 
465, 21. 466, 

Tanchosro, vel Tanchosdro (ita 
enim ubique scribi debuisset 
nomen, quod alterum  Chos- 
roém , Chosroém ipsum , vel 
eum, qui aequalis est Chosrot 
significat, plane ut sub Sapore 
supremus Persicarum copiarum 
dux Zamsapor vocatur; honoris 
nomen, non hominis proprium, 
sicut Zich. N,) exercitus Persici 
dux, fines Romanos invadit Me. 


329, 3, 391, 16. 407, 12. 416, 


gens Mauritaniae D. 


HISTORICUS. 


«3.420, 20, 441, 7. vulueratur 
436 , 1G. "n 
"Taranuon, xàíu& Armeniae Me. 
394 ; 19. 
'Tarasicodissas, Isauricum nomen 
Zenonis Imp. C. 473, 20. 474, 
8 


πα 

Tardu, 'Turcus, Turxanthi fra- 
ter Me. 404, 3. 

'l'argitius, Avarum ad Romanos 
legatus: Me. 310, 8. 15. 385, 
16. infecta re remissus 311, 
123382. 4 EL. 

Tatianus, praef. praet. sub Theo- 
dosio, blanditiis deceptus, mox 
in Lyciam relegatus E, 85, 15. 

Tatianus patricius, legatus Leo- 
nis ad Vandalos Pr. 160,.2. 
219 , 9. 12. idem commemorari 
videtur . C. 473, 17. 

Tatulus ,, Orestis pater, inter le- 
gatos imp. Occid. ad Attilam 
Pr. 185, 16. 20. 

Telesmata magica ad hostes ar- 
cendos Ο. 453, 2. 460, 8. 
Telogius (f, Pelagius s. Enlagius) 
silentiarius ἃ Leone : Imp. a« 
Theuderichum , Tr. fil., missus 

Ma. 234, 3. 

'"'haunarius , castellum Romanum 
a Persis occupatum Me. 328, 
20. 2 

Thapis; opp: Blemmyarum 0. 
466, 9. 

Theagenes, Pamprepii inimicus 
Ma. 270, 19. 

Theodorus notarius, Valenti Imp. 
valde carus. E. 74, 12. 76, 20. 
eius in Musonii sepulcro epi- 
gramma. 77 , 9. 

'I'heodorus, Iustiniani fil, Tzirus 

. cognomine, a Tustino dux Οἷα 
entis creatus ΤῊ. 486, 6. 

''heodorus, Bacchi. fiL, legatus 
Rom. ad Chosroóm — Me. 318, 

«:15.«392, 14,395, 3. 

Theodorus, Petri fil,, comes lar- 
gitionum , legatus ad Persas 
Me. 319, 8. 

Theodorus, comes Zachariae ἴῃ 
.legatione ad Persas Me. 409, 


17. 
Theodorns, dux Romanorum in 
Asia Me. 393, 18, 


635 


''heodorus medicus Me. 306, 
15. 

'Theodosiopolis in. Armenia Me. 
395, 10, frustra a Chosroé op- 
pugnata: 397, τή. 

"Theodosius Magnus Imp. princi- 
pes Gothorum honoribus or- 
nat E. 52, 19. 53, 10. acerbe 
ab Eunapio reprehenditur 78, 
21. 111, 16.- Augustam de- 
functam luget 117, 9. eius 
fili sub Rufini et Stilichonis 
tutela E. 86, 7. 

Theodosius Minor Attilae pacis 
conditiones respuit Pr. 141, 
8. 16, turpem pacem cum Hun- 
nis componit 142, 2. non agno- 
scit Constantii imperium Ὁ, 
464, 21. eius mores Pr. 226, 
17. 227, 9: foeda dilapidatio 
sub eius imperio 142, 17. cru- 
delis tributorum exactio 143, 
8. 191, 21, pessima reip. admi- . 
nistratio |. 226 , 17. 846. 

Theodosius, Adaulphi et Placi- 
diae filius, infans mortuus O. 
458, 21, 459, 1. 

Theodulus, praefectus militum 
sub Theodosio Min. Pr. 144, 
30. 169, 10. 

Theognis, dux Rom, contra Áva- 
res Me, 341, 1. de pace agit 
cum Baiano 424, 16. 

Thermantia , Stilichonis filia, Ho- 
norio nupta O. 448, 14. . 

'Thessalonicenses , adventante 
Theudericho, Zenonis Imp. sta- 
tuas deiiciunt Μὰ. 245, 8. 

'Theudimundus ,  Valamiri fil, 
Theuderichi frater Ma, 550, 14. 
a Sabiniano fugatur 256, 16. 
23. 

'Theuderichus , post Valliae mor- 
tem rex Visigothorum  O. 
465 , 9. 

Theuderichus, :Triarii fiL, dux 
Gothorum foederatorum, a Ze- 
none eandem dignitatem, quae 
alteri 'Theudericho data erat; 
poscit. Ma. 235, 8.  Basilisci 
partibus favet 238, 5. 268, 7. 

. alterum. Theuderichum |. monti- 
bus inclusum magnopere pre- 
mit 265, 17. eundem mox ad 


societatem hortatur 466, 1, 
habitoque colloquio 267, 6. 


sese cum illo coniungit 24o, 
10. 267, 9. denique cum Ze- 


none pacem componit 268, 1. 


postea CPlin adoriri parat 258, 
19. multis donis et precibus 
a consilio suo avertitur 260, 


Th uderchus. Valamiri fiL, Go- 
thorum princeps, a Leone Imp. 
[eius alia magistri militum 

onores petit Ma. 234, 7. spre- 
tis conditionibus Thraciam va- 
stat 334, 14. denique pacem 
cum Leone facit, qua tribu- 
tum et supremi ducis officium 
ipsi conceditur 235, 5. a Ze- 
none precibus ad. exercitum 
contra ''heuderichum, 'r. fiL, 
ducendum commovetur 264, 7. 
19. omni auxilio destituitur 
265, 10. et a Triarii fil. vehe- 
menter premitur 265, 15. mox 
cum eodem foedere composito 
240, 9. 254, 6. 267, 8. a Ze- 
none stipendia et agros poscit 
940, 14. sed ab illo ducis di- 
gnitate exutus 268, 10. Stobos 
vi capit 245, 2. "Thessalonicam 
oppugnare parat 245, 4. Zeno- 
nis precibus commotus Mace- 
doniae vastationem inhibet 246, 
15. Heracleae initio parcit 246, 
^93. mox urbem incendio va- 
stat 549, 22. Epirum invadit 
248, 7. 250, 2. a Lychnido re- 
pellitur 250, 19. Scampiam et 
Epidamnum capit 250, 21. 251, 
1. cum Adamantio legato col- 
loquitur 253, 14. multa deZe- 
nonis proditione questus 253, 
15. tamen operam suam ad 
omnia eius consilia adiuvanda 
offert 255 , 16. 

'Theuderichi, Val. fil, soror in 
Macedonia morbo decedit Ma. 

249, 11. 

"Thracia a Theudericho , Valam, 
filio, vastatur Ma. 2367 , 15. 
eius pars magno muro ad- 
versus barbarorum  incursio- 
nes ab Anastasio septa Proc. 
510, 9: l : 


INDEX 


Thracia dioecesis (τὸ Θρῴχεον 
. μέρος) Pr. 144, 2. 21, 162, 


Thucydides citatur E. 60 , 1. 
Tiberius Imp. rogatus regem mit- 
tit ad Parthos Pe. 121, 2. 
Tiberius, dux copiarum sub Iu- 
stino Me. 3i1, 2. ad pacem 
cum Avaribus componendam 
propensus 311, 22. 312, 7. vi- 
ctus ab Avaribus 312, 20. ἃ 
Iustino in imperii societatem 
adscitus 316, 3. Longobardo- 
rum proceres allicere conatur 
328, g. cum Avaribus foedus 
- facit 332, 17. Sirmium Baiano 
cedere constanter recusat 34o, 
1j. magna copiarum penuria 
laborat 337, 8. 340, 20. 404, 
18. Theodorum, Bacchi fil, le- 
gatum mittit ad Chosroém 392, 
11. Valentinum ad Turcos mit- 
tit 398, 2. Baianum contra Scla- 
vinos excitat 405, 3. 
Tigas fluv. Pr. 183, 6. (Tysias 
224, 6.) 
Timasius ab Eutropio ad hono- 
res provectus E. 113, τι. 
Timostratus, dux Rom., captus 
a Saracenis N. 478, 11. 
Timotheus , legatus ad Persas 
Me. 290, 13. 291, 2. à 
Tiphisas fl. Pr. 183, 6. Tibisias 
224, 6. (Tibiscus, Theiss.) 
Tiphilis, primaria Iberiae urbs 
(Tiflis) 'Th. 485, 22. 
Tiridates, a Tiberio in regnum 
Parthorum. missus Pe. 122, 
3. 
Titus, tribunus Maurorum, a Ma- 
ximino deficit D. 37 , 37. 
Tonosures, gens barbara, Roma- 
nis se dedunt Pr, 166, 2. 
Tragicae artis mirum elfectum E, 
8o, 5. 

Traianus Imp. Dacorum legatos 
accipit Pe. 123, 3. 13. 19. 
Traianus patricius et quaestor, 
legatus ad Chosroém Me. 390, 
5. 391, 5. eum Mebode de pace 

agit 407 , 5. 

Trapezus Me. 302, 17. 

Tributa Romanis ab Hunnis im- 
posita Pr 142, 4. 


HISTORICUS. 


Truli: sic Gothi dicti a Vandalis 
O. 461, 20. 

Turci, olim Sacae (Massagetae 
Th. 484, 4.) appellati Me. 380, 
4. legationem mittunt ad Ro- 
manos 295, 19. Persarum so- 
cietatem petunt 297, 1. legati 
eorum a Persis veneno necan- 
tur 297, 8. sacri eorum ritus 
381, r. gentis reique publi- 
cae descriptio 298, 2a. foedus 
cum Romanis ineunt 300, ἃ. 

- Iustinianum ad bellum cum 
Persis incitant 311, 7. ipsi in 

. Persarum fines incurruut 311, 
8. Chersonem obsessam tenent 
337, 16. in parentalibus regum 
servos immolant 403, 17. 

Turxanthus , Dizabuli fil., unus 
e regulis Turcorum Me. 399, 
9. 400, 5. superba eius ad le- 
gatos Rom. oratio 4oo, 6. 402, 
I. 

Tuscianus Phryx, rhetorsub Iu- 
liano E. 108, r1. 

Tzathius, regulus Suanorum Me, 
356, 18. 

Uguri (f, Uiguri), Turcorum sub- 
diti Me. 3or, 4. 7. 

Ulphilas , dux copiarum, ab Ho- 
norio contra Constantium ty- 
rannum missus O. 453, 20. 

Urogi , sedibus suis expulsi, By- 
zantii auxilium petunt Pr. 158, 


3. 

Usdibadus, Gepida, ad Romanos 
profugus, a Baiano in captivi- 
tatem vindicatur Me. 307, 12. 
310, 17. 385 , 21. 386, 14. 

Utiguri, Hunnica natio Me. 284, 
3. 345, 1. ab Avaribus victi 
385, 19. 386, 13. a Turcis de- 
bellati 4o1, 20. 

Valamir, Gothus , numerato tri- 

- buto a vastandis finibus. Bom, 
retinetur Pr. 2317, 22. Theu- 
derichi pater Ma. 237, 11. 240, 


ἘΠ 
Valens Imp. Gothos, qui Proco- 
pio auxilio venerant, inermes 
per-urbes dispergit E. 46, 16. 
47 , 6. petentibus Gothis sedes 
intra Rom. imp. fines concedit 
48, 21. 101, 21. invidia eius 


635 


adversus Gratianum et Valen- 
tinianum 49,1. cum Persis pa- 
cem componit 52, 7. Gotho- 
rum vastationes coércere cona- 
tur.52, 9. 77, 13. eius avaritia 
74, το. 

Valens, dux exercitus sub Hono- 
rio O. 451, 21. 

Valentinianus Nicaeae Imperator 
renuntiatus E. 46, τι. 

Valentinianus , Constantii et Pla- 
cidiae filius, Nobilissimus cre- 
atus O, 464, 13. Caesar re- 
nuntiatus 471, 7. Imp. ab At- 
tila premitur Pr, 153, 1. 

Valentinus , legatus Iustiniani ad 
Avares Me. 283, 18. 

Valentinus, satelles Imp. , legatus 
Tiberii ad Turcos . Me. 398, 3. 
402, 3. a 'Turxantho superbe 
exceptus 4o4 , 14. 

Valerianus Imp. a Persis circum- 
sessus, frustra a Sapore pacem 
petit Pe. 133, 1. eius captivi- - 
tas apud Persas 128, 5. 

Valerius, praefectus Thraciae sub 
Constantio Imp. O. 460, 3. 

Vallias , rex "Visigothorum | O. 
459, 21. Placidiam dimittit 462, 


12. 
Vandali (Βαν δῆλοι), victi abAu- 
reliano Imp. pacem petunt D, 
19, 16.-Pe. 126, 15» Romanis 
auxilia mittunt 20 11. reliqui 
in sedes suas revertuntur 2r; 
4. Hispaniam vastant 462; r. 
fame prémuntur 462; 3. maria 
infestant sub Theodosio Min. 
Pr. 146,- 13.  Maioriani tra- 
iectum in Africam metuentes 
oram maritimam vastant 156, 
12. contra eos Theuderichus, 
Tr. fiL, Leoni opem ferre re- 
cusat Ma. 535,11. post Gen- 
serichi mortem pristinam for- 
titudinem amittunt 2540-, r. 
Christiani, sed peculiari secta 
(Ariani) Pr. 2316, 14.— 51, 

Varanes , rex Persarum. Me. 372, 
12. 

Varchonitae: sic Avares a Turcis 
appellantur Me. 4oo, 22. a 
Turcis victi 400, 12. 4or, 16. 

Vardanes, Armenius, defectionis 


* 


638 


a Persis ad Romanos. auctor 
'Th. 485, τά: 
Vardus , Armenius ΤῊ. 485, 16. 
Verina, Leonis uxor, Basilisci 
soror, Nepoti favet Me. 237, 
2. Aedoingo familiariter utitur 
- 948, 10. item Patricio magistro 
C. 475, 7. magna gratia apud 
Zenonem floret Me, 271, τι. 
eundem expellit C. 474, 19. 
- a Dasilisco vexatur 475, 9. 12. 
lo insidiatur 476, 17. 19. in 
exilium mittitur 476 , 20. 
Vidicula, Gothus, Sarmatarum 
fraude succumbit | Pr. 2524, 


? 

Vigilans (Βιγίλας), interpres in 
legatione Anatolii ad Attilam 
Pr. 175, 9. item in legatione 
Edeconis Hunni ad Theodos. 
Min. 147, 19. cum eo et cum 
Maximiuo ad Attilam reverti- 
tur. 169, 14. eius imprudentia 
170, 20. acriter ab Attila in- 
crepatur 178, 9. CPlin remit- 
titur 182 , 14. iterum ad Atti- 
lam missus 210, 21. Chrysa- 
phii et Edeconis insidiis Gete- 
ctis in vincula coniicitur 212, 
15. pretio persoluto dimittitur 
214, 8. 

Viminacium , opp. Moesiae in Il- 
lyrico, alIstrum, a Gothis ca- 
ptum Pr. 140, 16. 190, 21. 

Vindex, dux Rom. sub Marco 
Imp., barbaros trans Istrum re- 
pellit Pe. 124, 2. 

Virgilius citatus, (Aen. VI. 854.) 
nomine non addito Pe. 128, 
15. 

Visumar, rex Vandalorum, e gente 
Asdingorum D. 38, 7. 

Vitalianus, legatus et interpres,a 
Baiano in vincula coniectus 
Me. 305 , 17. 385, 12. 17. 

Vitiges Goihus a Iustiniano vi- 
ctus Me. 283, 4. 

Vivianus, vir nobilis sub Leone 
Imp. C. 473, 17. 

Zabdicene, regio, Rom. imp. sub 
Galerio adiuncta Pe. 135, ro. 

Zabergan, dux Hunnorum Cotrigu- 
rorum Me. 344, 14. a Iustiniano 


INDEX 


tributum accipit 345, 7. (Agath. 
301, 6. 330, 21.) . .. : 

Zacharias, regius medicus , lega- 
tus ad Chosroóm. Me. 315, 1». 
319, 14. 325, 20. 389, τι. in- 
ducias componit 389, 15, ite- 
rum missus cum Traiano 39o, 
7. 407 , 5. expraefecti digni- 
tate ornatur 409 , 14. tertium 
missus ad Hormisdam; 4175, 17. 

Zali, Hunnica gens Me. 284, 4. 

Zemarchus Cilix, legatus Iustini 
Imp. ad (Turcos Me. 300, 15. 
380, 7. Th. 485, 5. eius iter 
Me. 300, 21. 380, 15. 385,9. 
per Alaniam 3o: , 20, per Da- 
rinam et Apsiliam 302,13. Di- 
zabulum contra Persas ducen- 
tem comitatur 383, 19. 

Zeno (olim Tarasicodissa dictus), 
gener Leonis Imp. 473, 20. a 
filio Imp. coronatus 474, 16. a 
Verina eiicitur 474 , 19. Basi- 
lisco expulso imperium recu- 
perat 2535, 12, Nepotem in 
imperium Occid, restituere co— 
natur 236, 8. Odoacro in lit- 
teris patricii nomen tribuit 236, 
21. Honorichi Vandali legatio- 


nem benigne excipit 240, 6. 


'Theuderichum, Val.fiL, frustra 
ad bellum cum Tr, filio solli- 
citat 541, 14. Adamantium leg. 
ad Theuder., Val. fil, mittit 
ad foedus faciendum 2547, 6. 
eundem post Sabiniani victori- 
am revocat 358, 5. Severum ad 
Genserichum mittit 560, 14. 
Triarii filio pacem et foedus 


offert 563, 7. quibus spretis 


bellum parat contra eum 2563, 
21. denique pacem componit 
268, 1, eius ignavia 25726, 18. 
magna sub eo aerarii penuria 
275, 12. quum fugiens in ca- 
stellum, Constantinopolin di- 
ctum, pervenisset , vaticinii lu- 
dibrium agnoscit 276, 19. . 

Zeno, Zenonis Imp. filius, luxu- 
ria immaturam mortem sibi pa- 
rat. Ma. 275, 5. 

Zeno, (diversus ab €o, qui postea 
Imp. factus,) vir consularis; 


HISTORICUS. 


Orientalium exercituum prae- 
fectus, Saturnini filiam Rufo 
in matrimonium tradit Pr. 208, 
20. 150, 23. 215, 7. eius insi- 
dias veretur Theodosius Min, 
215, 2. 

Zenonis, Basilisci uxor, adultera 
Armati Ma. 272, 2. 273, 8. 


274, 1. cum coniuge occisa C. . 


426 , 1. 3. 
Zercon, Maurus in aula Attilae, 
iocularibus coenantes exhilarat 


639 


Pr. 205, 41, ab Attila Aótio 
dono missus 206, 3. eius for- 
ma et fata 225, 1. sqq. 

Zich, non hominis, sed oflicii no- 
men 346, 17. Zich, legatus Per- 
sarum ad lu:ctinum , Nisibi mo- 
ritur Me. 290, 4. 291, 8. 293, 
6. Petrum deceperat circa Su- 
aniam 327, 8. 

Zintha, castellum in confiniis Per- 
sidis et Armeniae Pe, 135 , 12. 


INDEX 
GO eT qiias 


AD DEXIPPUIM. 


Vocabula , quibus asteriscus praefigitur, in lexicis desiderantur. 


3 

eoo», subito 28 , 5. 

ἀλλὰ in media propositione in- 
sertum D. 14, 20 οὐκ ἀπροσ- 
δόκητοί ἐσμὲν ἀλλὰ νῦν — γε- 
γνέσϑαι. 

ἁλουργὶς, ἣ 12, 5. 

ἀμανᾶσϑαν (corruptum) 17 , 9. 

duoigéo τινὸς 30, 20. 

ἀναμεταξὺ 19, 18. 

“ἀνάσεισις, ἢ, ὅπλων 24, 3. 

ἀνομία, ἡ, inscitia 14, 8. 

ἀπόγνωσις, ἣ 19, τή. 

ἀποχινδυνεύω “3.,. 9. ἀποκχινϑυ-- 
γεύσεταν ἡμῖν σωτηρία 24, 5. 
10, 

ἀποπεποιηχὼς (haud dubie cor- 
ruptum) 17 , 5. 

dz otvyía, ἡ 29 ή. 1 

ἀρωγὸς, ὃ, 5X 18, 8. παρὰ τοῦ 
ϑείου ἔσεσϑαι ἡμῖν ἀρωγαὰ 28, 
18. 

ἀσπὶς, 5, peditatus 13, 5. 

ἀχϑηϑὼν,, ἣ 18, 20. 25 , t1. 

Beívo , βέβηκα, constiti 12, 5 
ἐπὶ ὑψηλοῦ βήματος βέβηχε. 

βραβεύω 58, το. 

δαιμόνιον, τὸ 28, τὸ τὸ δαιμό- 
viov ταύτη ὡς ἐπὶ πολὺ foa- 
βεύει τὰ ἀνθρώπεια. 

δαιμόνιος, «, ov 80, 7 τῆς δαι-- 
μονίας σπουδῆς μὴ ἀγαξίους 
φαγῆγαιυ, 


διαγιγνώσχω, decerno 13, 9 οὗ 
διαγιγνώσχομεν ἐς ἀγτιλογίαν 
ἥκειν. 

διαχόσμησις, ἣ 12, ή. 

διαμέλλω 22, 24. 31^, 9. 

δορυφορία, ἡ, τοῦ ἄρχοντος at, 


. 
. €eiyexo 12, 14. 13, 1. 15, r. 


ἑχὰς 27, το τὴν δύναμιν τὴν γαυ-- 
τιχὴν οὐχ ἑχὼς εἴγαι. 
ἐχβησόμενον, τὸ 13 , 11. 23, 6. 


11. 

ix. ἐκ τοῦ βασιλέως ἀπεδόϑη τὰ, 
15. τὸ « 19h 

ἐλαττόω 18, τι συμφορὰς ἔλατ-- 
τῶσαι. 

ἐνδιαίτημα, τὸ 25, ή. 

ἐνδοιάζω 20, 8. 

ἔξω. οὐκ ἔξω προσδοχίας ἄγομεν 
18, 8. οὐκ ἔξω κινδύνου 27, 
LX Slo 5... 

ἐπανατείνομαν 15, 14 πόλεμον 
ἐπανατεινομένων ὑμῶν. 

ἐπηλυγάζομαι 19, 8. 

ἐπιβούλιος (haud dubie corru- 
ptum) 23, 11. 

ἐπιϑεραπεύω τινὰ 3o, 6. 

ἐπιχομέζομαΐξ vw (sed verum vi- 
detur ἐπιχομπάξομαι) 16, 11 
πλούτῳ λαφύρων ἐπιχομιζό- 
μενοι. 

ἐπιμᾶλλον 34., 21. 

ἐπισχιάζω 13,7 ταῖς ἑτέρων ἐπι- 


P 


INDEX GRAECITATIS AD DEXIPPUM. 


μιξίαις ἐπισχεάξοντες τοῦ σφε- 
τέρου στρατοῦ τὸ ἀχαταγώνε- 
στον. 

ἐπισχοτέω τινὲ πρός τι (si con- 
iectura vera) 15 , 21. 

ἑταιρικχὸς, 5, 0» 21, 8 ἥ éreugi- 
x τάξις. 

εὐεξία, ἡ 31, 13. 

εὐχαιιπὴς, ὃ, ἣ 34, 56. 

εὔχλεια, 59 17, 16. 48, 15. 30, 3, 
31,76. 3a, 16. 

εὐπαράκλητος, ὃ, ἡ 30, 19 τα- 
πειγναὶ φύσεις χαὲ εὐπαράκχλη- 
EL ἐς σπουδήν. 

εὖ παρασχὸν 13, 13. 

ἔφορος, 6, ἡ 28, 19 9€oi ἔφοροι. 

ζέσις, 5j 16, 20. 

κρένω ἢ. e. vouíto 15 , 4 εἰ ταῦ- 
τα ποιεῖν ὧδε χρίνοιτε. 19, 22 
χρίγοντες τὴν εὐτυχίαν διασώ- 
σασϑαι. 

λογισμῷ ἡγεμόγε χρῆσϑαν 16, 15. 
185 33. 

μιεγαληγορέομιαι 25, 23. 

μετέωρος, ὃ, ἣ 12, 5. 28316 
ἀναχωρήσομεν ἐς τὸ μετέωρον. 
οχϑέω 1 I5 1 

P 5. 9 ἐσὸν ἐφ᾽ ἡμᾶς 
ἐλθεῖν 18, 10. 

οἷα δὴ Pee valde usitatum 
13 , 13. 16 , 14. 18, 8, 20, 19. 
22, 26. 234, )7. 25, 7: 27: 


οἰχεῖος, α, ον, tanquam prono- 
men possessivum 14, 11. 17, 
15.33; 24. 

ὀλίγωρος πρός τε 14, ή. 

ὁμόϑεν. ἡ ὅμόϑεν μάχη .“6, 22. 

ὅσα pro ὡς 15, 7 ὅσα ἐχϑροὺς 
ἀμυνόμενοι πολεμήσομιεν. 

οὔτε pro οὐδὲ 15, 10 οὔϑ᾽ ἡμῖν 

- sine altero inemibro. 

"παρὰ c. acc. 18, 11 παρὰ φαῦ- 
λον τίϑεσϑαι. 

παραπολὺ 34 , 27 

πατάσσω 35, 4 ἢ ivadépddy τῇ 
καρδίᾳ, 

περιγραφὴ ΧΗ 29, 5 5. 

περιδεῆης, éc. σὺν τῷ περιδεεῖ 
1E, 5. 31, 9. 35. 

περιήχω 35, 13 αἱ τῆς τύχης 
πλεονεξίαι — περιήκουσι. 

πεύσαντας ( forma haud dubie 
corrupta) 20, 6. 


Dexippus, Eunapius etc. 


6Ár 


πῇ μὲν ---ὅτὲ δὲ 15, 13. 
πιστόύόω 34 ,9 πιστοῦταν εὔγοια 
συμμάχων. 
"προαγώνισμα, τὸ 22, 58. 
προεχφοβέω 24, 4. 
προελπίζω 22517 
* προεξαίρω 21, 1 τῆς πάσης τά- 
ξεως προξεξαίροντες. 
προΐσχομαν 16,6 εἰς εὐεργεσίας 
λόγον προϊσχόμενον τοῦ πο- 
λέμου τὴν κατάλυσιγ. 
προχάμνω i9. ,'3. 
πρύχειρον, τὸ 15, 20. 
17 , 18. 
πρώτιστος, 2, ov 30, 14. 
ῥώννυμι 15, 3 ῥωσϑέντες, 
σύγχειμιαν 8, 12 τὰ εἰρημένα 
ἐς εὐπρέπειαν 18... 33, 4. 
συμβαίνω πρός τινε τινος 13, 
13 πρὸς "Iov9oUyyove τῆς πρό- 
σϑεν διαφορᾶς συμβῆναι. 
συιιβησόμενον, τὸ 18 , 16, 32, 6. 
συμπαραϑέω 17, 17. 
συμφέρομαν pro simpl, φέρομαι 
17, 1 τοῖς ζέσει ἐς τὰς πρά- 
ξεις μὴ συμφερομένγοις. 20, 4. 
58, 5 ; 9. 
συνέπομαν 31, 12. 32 , 15. 
end g 17, 7. 23, 5. 
1539-4 34; 
cpérsgug, «, ov, de quavis per- 
sona 13, 17 ἡμεῖς --τοῦ σφε- 
τέρου στρατεύματος τὸ dvay- 
ταγώνιστον. 19, 8. 25, 10. 
* σφετερόω 34, τι δφετερωϑέγ-- 
τὲς (sed f. leg. σφετερισϑέντες). 
τίϑεμαι 15, 2 τὰ τοῦ πολέμου 
πράγματα συν ἡμῖν τίϑεσϑαι. 
34, 6. 
ὑπόϑεσις, X 27,6 ὑποϑέσεις τῆς 
ἀγαναχτήσεως, 98 , 9. 
ὑπόστατος, Ó , ἢ 14,21 ὑπόστα- 
TOL ἡμῖν γενέσθαι, 
ὑφίεμαΐ τινος 53, 8 τοῦ χοιγοῦ 
τῆς ἀληϑείας ὑφέσϑαι. 
φέρειν ἐπὶ παντὲ, in summo dis- 
crimine verti τή, 6. 
φϑάνων, 6,5, praeteritus 18.» 
τὰς 26; ἃ; 
χαλεπότης, »| 18, 19 αἱ τοῦ πο- 
λέμου χαλεπότητες. 
χεὶρ, 5j, exercitus 15, 3. 
χρηματίζω 12,2. 22, 17 περὲ 
: εἰρήγης. ; 


16, 18. 


19. 3o, 


41 


64a 


Neutra adiectivorum et partici- 
piorum pro substantivis usur- 
pata 11, 5 σὺν τῷ ἄγαν πε- 


INDEX GRAECITATIS 


ριδεεῖ καὶ χαταπεπληγότι. {1, 
8. 14, 14. 16, 3. 17. 19. 20, 3. 
23, 2. 24, 17. 30,12, 35,15. 


AD EUNAPIUMNM 


"dyéomyoc , 6, ἡ 47, 2. 88, 10. 
105, 22. 113, 14. 

αἀδιήγητος, 6, ἡ 52, €. 100, 7. 

ἀχμαιότατὸς, ἡ, 0v. ὥρα zv ϑέ- 
ρος ὅτι περ ἀχμαιότατον 80,18. 

ἀλαοσκοπίη, 5X 96, 6 οὐχ εἶχεν 
ἀλαοσχοπέην. (ll. x , 515.) 

*diexrQuudOnc, ὃ, ἣ 91, 32. 

ἁλιτενὴς, ὃ, ἢ 109,7 ἡ ἁλιτε- 
γὴς χώρα, 

ἀλώπηξ, 5 982, 14 πολλῆς αὖ- 
τοῖς τῆς ἀλώπεχος ἐπιχέαντες. 

ἀῤιείλιχτος, ὃ, ἡ 102, 16. (Il. ε, 
158.) 

ἀμέγρύπακος, ὅ, ἡ 112, 20. 
μφαφάασϑαι 92, 2. (Od. τ, 475.) 

ἀγαγωγία, 5X 78, 17. 88, 12. 

ἀνάλογον, adverb. 65, 11 ó τῶν 
συνισταμένων ὄχλος ἀνάλογον 
ἠχολούϑει ταῖς πράξεσιν. 

ἀναμάσσομαι οή, 20 τὴν ψυχὴν 
ἀνεμάξατο διὰ τὸν λόγον (sed 
legendum videtur: ἐπεμάξατο). 

ἀναπάλλομαι 51, 1. 

ἀνατρέχω 99, 20 ἀνέδραμε ro- 
σοῦτον κακὸν τῆς τυραγγέίδος, 

"ἀναφράζω 67, » πρὸς πολλοὺς 
ἀναφράζων ἐν ἐπιστόλαῖς. 

᾿ἀνεξικαχία, ἡ 88, 2. 

ἀνεστηχὼς 101, 7. ἐλεύϑερος ἄ- 
γαν χαὶ ἀνεστηχώς. 

ἀνέχω c. dat. 83, 7 πάσαις ταῖς 
τελέταις ἀνέχοντες, 

ἄνϑος, τὸ metaphor. 96, 2 τοὺς 
᾿Ισαύρους --- ἄγϑος ἀπέδειξεν ó 
“έραξ. 

ενθϑρώπειον s. ἀγθρώπινον, τὸ, 
h. e. οὗ ἄνϑρωποι 61 , 9. 69, 
1. 90, 3. 74, 18. 85,3. 85, 10, 

* ἀντιζηλοτυπία, ἢ 49 , t. 

ἀντιφερίζω 98, 20 ἀηδὼν οὐ dv- 
ψαμένη πρὸς χρείττονα dvri- 
φερίζειν. (Tes. Op. et. D. 208) 

εἰνυπόστατος, 0, ἡ 82, 10. 107, 
i. 


ἀπαρτάω 75, 17 ὡς ἂν μὴ τοῦ 
πιϑαγοῦ τὴν γραφὴν επαρ- 
τήσαιμεκ.. ᾿ ὶ 
ἀποχινδυγεύω 78, 4. 
ἀποκολλάω 114,23 τὸ σῶμα du- 
αλυόμενον χαὶ ἀποκολλώμεγογ, 
ἀποῤῥήγνυμι 53, 7. 113, 20. 
ἀποτραχηλίζω 104, 17 GOyoiwt- 
οἷς. : 
ἀποψύχω 8o,21 περὶ λήγουσαν 
χαὶ ἀποψύχουσαν ἡμέραν. 
καἀπρόεδρος, ὃ, ἡ 58,  ἐχχλη- 
σία. 
ἀπροσδιόνυσος, 6, 7) 60, 18.. 
ἀῤῥενωπὸς, 0, ἡ 112, 5. ; 
ἀρτύω 87, 9. 0:4 τιγος ἠρτυμέ- 
γὴς ἐπιβουλῆς. Ι 
ἀρύω 117, 8 τύχης ἀρυόμιενος. 
ἀρχόμενον, 10 74, 4. 84, 14- 
* ἀσιώπητος »6, 5» 909, 9. 
dorocBye, ὃ, 5» 112, 7. 
ἀτάσθϑαλος, ὅ, 7 103, 19. 
ἄτεγχτος, 0, 5 76, 55. — 
ἀτέραμγος, ó, ἡ 76, 22 ἀνὴρ: 
ἀτέραμγος χαὶ ἄτεγκτος, 
ἀτυχέω 42 , 21, 43 , 4. 44, 13. 
ἀφιλοχρήματος, ὃ, ἢ αἰ, Yt. 
ἀχρεῖος, α, oy 47, 9 τὰ σωμα- 
τα πρὸς μῆχος ἀχρεῖον ἐλαυ- 
γόμενα 49, 14. 60, 7. 
βάϑρον, τὸ 113,1 τὰ βάϑρα καλ- 
λύνειν xci τοὔδαφος xOQtiv, 
*Ba9UnzÀioxog, ó, ἢ 989,5 ἕτερα 
τούτων πολυπλαγέστερα καὶ 
βαϑυπλοχώτερα. E ἐς. 
βάραϑρον, τὸ 5o, τι ἡ «Σχυϑῶν. 
ἐρημία καὶ τὸ βάραϑρον, 
βαρύτης, κα 81, 3 ὄγχος τὲ zal 
βαρύτης λέξεων. 
βαρύνομαι 81, 11 τὸν πλοῦτον 
ó τραγῳδὸς ἐβαρύνετο, 
βιχάριος, ὃ 96, 7. τὸ. 
γαῦρος, «, ὃν 46, 530, 113, 13. 
γεγηθὼς 86, 22. 93, 22. 
γιγαγτώδης, ὃ, ἡ 116, 20. 


γραμμιχὸς, m ὃν 27» 18. Gua- 
χος xci yoeuuax ἔχβασις. 

δάχνω 44, 19 τοὺς οὐδὲν ἐδὲ- 
χοῦντας δάκνειν xai σπαράτ- 
τειν. 

διαγεύω $0, 15- rc φωνῆς 
αὐτοὺς διέγευσε χαὶ τοῦ μέ- 
λους. 

διαχράτησις, ἢ 53, 17 ἐς ἀπάτην 
x«i διακράτησιν, 

* διαληρέω 93, 8. 

διαρϑρόω 112,. 2 πρὸς σωφρο- 
σύνην πεπηγώς τὲ χαὶ διηρ- 
Socu£roc. 

διαρτύω 82, 12 πλάσις εἰς τὴν 
τῶν πολεμίων ἀπάτην διηρτυ- 
μένη. 

διασφίέγγω 47, τὸ τὰ σώματα 
χατὰ τὸ μέσον διεσφιγμένα. 
Ὁ1.3:} 3. 

διασχηματίζω 97 , 20. 

διατεταμένως 61, 3. 

διαυχενίζομαι 103, 15 ὠνωρϑοῦτο 
zc διηυχενίζετο. 105, 22, 116, 
18. 


διαφλέγω 93, 9 diaqisydutyoy 
φϑόνῳ. 

διαφωνέω, dissentio 59 , 13. 

διαψύχω 45, 9 χειμῶνος ἤδη di- 
ei ortos, 

διέρπω 86, 16 τὸ διέρπον καὶ 
ὕπουλον τῶν μηχανημάτων. 

* διεριχνέομαν 9i , 16 ὁιμεφῖχται. 

διοιστρέω 66, 12. 

διοσημεία, ἢ 95, 22. 100 , 13. 

διψὰς, ἡ 99: 4. 

διωϑέω 107, 8 τὸ μέλλον χαὶ δὲ- 
ωὠϑούμεγον. 

δουπέω 102, ή- 

δραστήριος, € , OY 107, 1- 109, 
D. 4465, 1T. 

δυσέξοδος, ὃ. ἡ 43, 13 

δϑύσλυτος, 6, 5 43, 13 Τὰ ἄπο- 
Qo» χαὶ δύσλυτον. ; 

ἐγχαταμίγνυμι 85, 7. 

ἐγχύχλιος, ὦ, ἡ 100. 
xÀwy xci πρόχειρον. 

ἔϑνος, τὸ, τῶν πονηρῶν 107, 
11. τὰ ἔϑνη, omnes gentes im- 
perio Hom. subiectae 46, 3. 

εἰς μέσον 43, 15. 4^ 8 βαρὺ 
φϑεγξάμενος εἰς μέσο». 

ἐκ pro ὑπὸ 49, 6 πρὶν τὴν δεά- 
βασιν ἐκ βασιλέως ἐπιτραπὴῆ- 
yt. 


4 &yzV- 


643 


ἐχδαχούω 43, 12. 

ἐχκλησιάζω 60 , 9 πρὸς ἐμαυτὸν 
ἐκπλησιάσας. 

ἔκκρισις, ἡ ιτή,ή ἡ φυσικὴ τῶν 
ὑγρῶν ἔκερισις. 

ἐχμελὴς, ὃ, ἡ 104, 21 χατὰ τὴν 
ἐχμελὴ λύραν (f. ἐμμελῆ) ταὶ, 
16. 


“Ἕλλην τὴν ϑρησχείαν, paganus 
115, 

ἐνέργεια, αὶ 58, 19. 64, 7. 

ἐγτείνω rid 9. 63, 19. 78, 20. 

ἐντρέχω 101,10 τὰ ὄργανα συν- 
ἐπεπήγει χαὶ ἐνέτρεχε τοῖς 
τῆς ψυχῆς ἈΡΡΊ ΜΑΙ. 

ere pin die ó, lector (Polyb. I, 

, 10. 4, 1. saepissime) 56, 8. 

Fe 58, 2. 59, 1. 60, 15. 
73, 5. 

ἐξημερόω 101, 13. 

ἐξογχόω 52, 19. 66, 13. : 

ἐπεισόδιος, 6, ἡαὶ 43,15 6 ἀπὸ 
εἰηχανῆς ϑεὸς ἐπεισάδιος εἰς; 
μέσον ἕλκεται. 

ἐπὲ c. dat. 45, 5 ϑεόν τινὰ ἐπὲ 
τοῖς λόγοις ἡγούμεγοι. 

ἐπιδιαβαένω 82, 5. 

ἐπικίνδυγος, ó, ἡ 79, 18. 85, 7. 

ἐπιχλύζω i11, 18 τοσαῦτα xci 
τοιαῦτα ἐπέχλυσε xaxd. 113, 
16. 

ἐπιτειχίζω metaph. 62, 5. τοὺς 
ἡγουμένους τῶν πολεμίων ἐπε- 
τείχιζε τῷ Καίσαρι. 

ἐπιτρέχω. 46, 14 ἐπιτρέχων ὅᾳ-. 
δίως οὑτωσὶ καὶ: συντόμως. 57» 
13. 62, 14. 64, 10. 

ἐπίφορος, ó, ἡ 69, 1 πρὸς τὸ 
βάσχαγον. $1, 5 εἰς ἀχοῆς xí- 
γησιν. 


ἐρωτομανία, ἡ 117 , 19. 
εὔανδρος, ó,55tr, 14 
εὐδιαίτητος, ὅ, ἡ 47 HI 
εὐϑεώρητος, ó, ἡ ϑι; 22. 


εὐχρασία, ) 50, 18, 

"εὐχρατὴς, é, ἡ χά, 21 τὸ πρὸς 
τὰς Nares εὐκρατές. 

εὔχριτος, ὃ, 9j 43, 16. 

εὐπαϑῶς 43, 12 εὐπαϑῶς ἐξεδά-- 
«Quat. 

tUe Qd yo yog , 6, 5 ri4, 6. 

εὐπάρυφος, ὅ, j 11,3 χλα- 
αὐϑες εὐπάρυφοι. 

εὔπεπτος, ὃ, ἡ 106, 10. 

εὐπρόσοδος, d, ἡ 107, 13. 


644 


εὔροια,  ηὅ, 20 διὰ τύχης EU- 
ροιαν, 

ἥμαρ, τὸ 117, 3. 

ἡμιμανὴς. 6,1 δή, 7. 

ἡφαίστειος 117, 18 ὥσπερ ἥφαι- 
στείοις δεσμοῖς ἀῤῥδήχτοις. 

ϑαλαμηπόλος, ὃ 87, 18. 102, 21. 

ϑάμβος, τὸ 44, 5. 

ϑεοχλυτέω 68, vi. 

ϑεομισὴς, 0, ἡ 44, 18. 

ϑεοφιλὴς, ὃ, ἡ 53, 13. 

ϑερμὸς, 7 , ὃν 47, 2 10 ἀγέρω- 
χον x«i ϑεριιόν. 110, 11. 

ϑερμότης, ἢ 66, 19. 81, 19. 

ϑύραϑεν iro, 6 ἦν δὲ μαγία oU 
ϑύραϑεν. 

ϑυσαγνοειδὴης, 6, 9» 50, 3. 

κἱεραχοτρόφος; ὦ 95 , 18. 

ἱερατεύω 93 , 11. 

ἱεροιιηνία, ἢ 107 , τή. ; 

ἴονϑος, ó 984, 8 ἴονϑός τις πα- 
ραγνατέλλων παρὰ τὸ γένειον. 

ἕσταμαι 45 , 8 μετωπώρου ἕστη- 
κύτος, 

ἱταμότης, 2 95 , 1. 

χκαγχάζω 105, 3 

χαϑαμαξεύω 51, 17. 4 

χαϑειμένος 97,7 διὰ χαϑειμέ- 
vor ἀνθρώπων. 

καϑελίττω 113 , 9. 

χαλινδέομαιτιθ, 14 o£ περὶ ταῦ-- 
τὰ χκαλινδούμενοι. 

χάμπτω metaph. 42, 5 χκαμπτό- 
μενος ὕπο τῆς χρείας. 

χαρόω 103,9 τὴν ψυχὴν κεχα- 
ρωμένος. 113, 5, 


χαταϑαπαγάω 97, 15 oL dzo- 


ροῦντες κατεδαπαγῶνγτο μά- 
στιξι τὰ σώματα, 
χαταδρομη, ἡ 49, 13. 
χατάϑυτος, 0, ἡ 69, 10 χατα- 


δύτων γενομένων δυεῖν ἀλγη- 
μάτων. ; 
χατακοιμιστὴς, Ó 111, 13. o£ χα- 
τακοιμισταὶ εὐνοῦχοι, 
καταμαραίνω 69, 14. 
χατασείω 67, τὸ διὰ τὸ μέγεϑος 
“τῶν πεπραγμένων πρὸς τὸ λέ" 
γειν αὐτὰ κατασειύμεγος 95 ; 
$..102,.22. 
χαταστολίζω 82, 13. 
χατάφραχτος, ὃ, 5 1001, ! oí 
κατάφρακτου ἱππεῖς. 
καταφρυάττομαν 93, 2. 
χαταχλευάζω 93, 13. 
Ὁ 


INDEX GRAECITATIS 


χαταψύχω 87, τὸ ἔχιδναν ὑπὸ 
χρύους χατεψυγμέγνην. 

χατεξαγίσταμαν 102, 20. 

χόλλησις, 5j 95 , 7 τοὺς βασιλέας 
διατέμνων ἐκ τῆς σφῶν αὐτῶν 
χολλήσεως, 

χοραχώδης, 0, ἡ 94, 21. 

χροτοϑόρυβος, ὃ 88,18 τὸν xpo- 
τοϑόρυβον ἔχουσιν. 

χρυψίνους 112, 11. 

κωϑωνίζομαν 92 , 20. 

λαφύσσω τοῦ, 11. 

λευκὸς, ἡ, ὃν 49, 21 παιδαρίου 
λευχοῦ καὶ χαρίεντος. 111, 19 
λευχή τις ἡμέρα. 

λύσσα, 5 , ἐρωτιχὴ bo, 5. 

λύσσημα, τὸ 71, 3. 

λυσσώδης, 6 , ἡ 54, 9. 

μαχαριότης, 5» 8o, 23. 

μάλη, 5» 96, 5 óno μάλης δια- 
φεύγειν 

μέγιστον ὅσον 42, 18. 

μειραχεώδης, ὃ, ἡ θή,9 ἅμιλλα. 

μελεδωγὸς, ἣ, τῆς Συρίας ϑεοῦ 
404, 15. 

* μελλόπλουτος, 6, ἡ 79, 9 ὥσ- 
πὲρ μειράχιον μελλόπλουτον. 

μερὶς». ἥν, factio 53, 13. 

μεσαιπόλιος, ὅ, X (1l. v, 361.) 
116, 17. 

μηχανὴ, ἣ 43, 15 ὃ χαλούμενος 
ἀπὸ μηχανῆς ϑεός. 

μουσουργὸς, η, 117, 22 μουσουρ- 
γοῖς συνέζησε τοσαύταις. 

μυριέλιχτος, ὃ, 5j 103, ὃ, 

μυροπώλιον, τὸ 57, 9. 

γεμεσητὸς, 7 , 0» 88, 9. 

γεοχμόω 9o, 8. 

γηστεία,, ἣ 94, 2. 

ξένος, ἡ, ov 74 , 3 τὸ ξένον τῆς 
τιμωρίας. 

ὀδύρομαι 43 , 2. 48, 16. 

οἰχετικὸν, τὸ 5o, 18. 

οἰσύϊνος, ἡ, 0» 101, 3. 

ὀκρίβας, ὃ 80, τι. : 

δμιλέω 102 , 19 ποικίλαις ὅμι- 
λήσας τύχαις. 119 , 14. 

ὀξυϑάνατος, ὃ, ἣ 975 17. 

δοταχὸς, ὃ (i. q. Attice ὠστα- 
κός) 85, 75. e 

οὐρανομήχης, ὃ, ἡ 85, 17. 88, 


22. 95, 8. 
οὔτε pro οὐδὲ 44, 16. 83, 21. 
παγκράτιον, 10,10» λόγων 89, 21. 
παγτομιγὴς, ὃ, » 112, 16 xo- 


AD EUNAPIUM. 


. οἷον ztaytouvyég τε xai εὔχαρ- 
πον. 

παραδυναστεύω Á9, τι. 

παραγαλίσχω 100, 7. 

παρατρέχω. 53:,3 συνϑῆκαι. βαρ- 
βαριχκὸν ἦϑος εἰς ὠμότητα πα- 
ρατρέχουσαι. 

παραφέρω 75, 18 μὴ παραφέροιυ 
πρὸς τὴν ὠλήϑειαν ὃ λόγος 92, 
9: 975.2» 

παραφλυαρέω 93 , 9. 

παραχρῆμα c. gen. τῆς διαβάσε- 
ωδοθιν 15. 

παρεχλέγω 85, 12. 

περιχαῶς 116, 16. περιχαῶς τῆς 
γυναικὸς ἔχων. 

περιχτυπέω 102, B. 

περισπειράομαν 113, 8 περιεσπει- 
ρασάμενος τὰς αὐλάς, 

"περιφρονητικὸς, j; ὃν 46, 21. 

περιωπὴ ᾽ ἡ 79. 7 

πλάσις, 5n 53, 17. 82, tr, 

πλαστὸς, ὴ, ὃν 69, 18 οὐδὲ εἰ 
πλαστὸς ϑεύός, 

πλοχὴ, ἡ 43, 14 αἱ τῶν ὑπο- 
χειμένων ἔργων πλοχαΐ. 

ποινηλατέω 85,3 ποινηλατεῖσϑαν 
τὸ εν ϑρώπινον. 

πολυάνδριον, τὸ 117, 13 πολυ- 
ἄνδριον καὶ πολυτελῆ pend 

πολυπλανὴς, ὁ 9 89, 5. 

πολύπλοχος, $5 ἡ 117:5..2. 

πολύτροπος, ὃ, ἡ 48, ἡ πολύ- 
τροπον συμφοραί. 66, 22. 

πολυύμνητος , $, 5 51, 11. 60,2. 

πολυωπὴς, ó, ἡ 94» 17. 

πραγματωδὴς, ὃ, ἡ 92, 20 πρα- 
γματῶϑες καὶ δύσκολον. 

πρόβολος, ὃ τοι, 22 προβό- 
λους ὑπελάμβανε γεγγαίους καὶ 
ἀδαμαντίνους. ἔχειν. 

προσεμφερὴς, ὃ ; j/ 116, 9. 

προσχυγέω 45, 4. 8 9, 10 dzpí- 
βειάν τε προσχυγήσει xci ἐ- 
λήϑειαν, 

“προσχρότερος, €, ον 66, a1 

, τὸ τῆς ἀνάγκης προσχρότερον 
ἀπαιτεῖ τὸν χίνϑδυγον. 

πρωτεύων, ὃ 115, 22 principalis 
civitatis. V. Briss. s. v. n. 4. 
Chersone illud solemne prin- 
A τος iiem nomen erat. 


πυνϑάνομαι c. gen. δα, 6 τού- 
των ἐπύϑετο τῶν χακῶγ. 


645 


QU μα, τὸ 104, τι ἐς τόξου δῦμα. 

ῥύμη, 5. δύμη 1€ καὶ φορὰ 96, 
δι 102, 13. 

ῥῶπος, ὁ ὅη, 8. 

σαλεύω 83, 18. 

* gugou&GOTS, ὃ 102, 11, (ferrum 
telonarum, quo ad merces in- 
 vestigandas utebantur.) 

σχέπη, ἢ 83, 2 μετὰ βαϑύτητος 
xc σχέπης. 

"σχιρτὼν, 6,7 88, τι ἄνδρας 
ἀγερώχους ἴτε xai σκιρτῶγας. 

σταϑερὸς, d, ὸν ἠά, 8. 48, 6. 

στεγανὸς, 5, ὸν 79, 1. 83,9. 
83, 3. 21. 86, 3. 

στενωπὸν, τὸ 81, 15, 

vy youqóo 115, 1. 

συγχατασπείρω 85, 8, 

συγκυρόύω 103, 20. 

συμπεραίνω 43, 15. 

συμπερατόω οἵ, 16. 

συμπυνϑάνομιαι 88, 8. 

συμφοιτάω 46, 12. 

συγαεχέτεθκι 92, 15. 

συνϑέω 44, 5 ϑάμβει συνδεϑέντες. 

συνενϑθουσιάω 62, 2 ταῖς τοῦ 
Καίσαρος. ἀρεταῖς συνεγϑου- 
01.0059 τῆς τύχης. 63, 21. 

συγεφέλχω 82, 8. 97. 4. 

συνοράω 43, 1. 82 , 223. 

συντεχμαίρομαν 105, 8. 

συντήχω 81, 20. 

συντολμάω 51, 9. 16. 

συσχιάζω 87, 9 διά τινος συνε- 
σχιασμένης ἐπιβουλῆς 117, 5. 

σφαδάζω 54 , 8. 

oqértoos , singul.- num, 73, 7 τὸ 
μέτρον ἰδὼν τοῦ σφετέρου σώ-- 
ματος. 91; 9. 

σωρεύω 79, 4. 

τέχμαρσις, ἢ 109; 19. 

τελέω εἴς TL 87; 20. 98, 22. 

τίχτω 44; 3 ovx ἔτεχεν ὃ ἥλιος 
τοιαύτην ἡμέραν. 

ὑγρὸς, ὰ, ὃν 91 , 23. ὑγρότερος 
καὶ αλακώτερος γενόμενος. 

ὕλη, ἡ 69, 6 ὕλη τις τῆς φλυα- 
ρίας ὑπὴν. 

ὕπαιϑρος, ὅ, ἡ 100,21 τῶν χου- 
γῶν χαὶ ὑπαίϑρων πραγμά- 
των. 115, τὸ ἔνγομόν tive xai 
ὕπαιϑρον μάχην. 

ὑπερζέω 52, 8 τῷ ϑυμῷ ὕὑπερέ- 
beoe, 

ὑπόδειγμα, τὸ 111, 7. 


646 


ὑπομοσχεύω toj, 9 ὑπεμόσχευ- 
or τὸν πόλεμον, | 

ὑποτύφω 45, τι ἐς τοῦτο ὕπε- 
τύφετο μεγαλαυχίας. 

ὑποφρύω 104, 3 ὑποφυομένου 
xcexzov. 

ὑφειμένος, ἡ, ov 112, 18 διά 
τινῶν ὑφειμένων ἐνηδρευμένγος. 

φιλόζωος, ὃ, ἣ 91, 14. 

φιλοστρατιώτης, ὃ 70, 3. 111, 2. 

φλήναφος, ὃ 84, 19 οἱ τὸν xot 

. yov φλήναφον ἡσχηχότες, 92, 
20. 103, 6. 

φλογοειδὴς, ὃ, ἢ 111, 22. 

φρικώδης, ὃ, 5» 96, 1. 

φῶς, τὸ bi, ἃ εἰς φῶς καὶ ἔρ- 
γον συνάγειν. 

χανϑὸν τοῦ; rt. 107, 3. 117, 8. 

χαῦνος, y, ov, 88, ,33 χαυγό- 
τερον ἐπαινεῖν. 

χεὶρ, 9 44. 21 χειρῶν dófízov 
ἄρχειν. 86, τά χεῖρας évavit- 
eg ἄρασϑαι. 93, 24 νικᾷν καὶ 
χεῖρας ἔχειν, 

χιόω 105, τι ὡς χεχιῶσϑαι τὴν 


γλῶτταν ταῖς ἀντιτύποις συμ- 


- βολαῖς τῶν ἀκίδων. 

χλευασία, ἡ 92, 8. 

χλιδὴ. ἡ 88 , 23. 

χλοερὸς, ἃ, ὃν 96, 5. 

χορηγέω 101, 8 dq90roc ἐχο- 
ρηγήϑη τὰ παρὰ τοῦ σωμᾶτος. 

ψυχιχὸς, x, ὧν $81, 20 τὰ tpv- 

yixà Opyava, 3 

3 € i] » ὃν 
δὲν, ἡ 54,8 πρὸς τὴν ὠδῖνα 
τῆς ἐπιβουλῆς σφαϑάζοντες. 

Augmentum insolitum. 83, 5 ἐξ- 
εἐπιτώχεσαν. 

Comparationes audaciores 44.7 ἧ- 
συχία μυστηρίων ἁπάντων στα- 
ϑερωτέρα. 19. τοὺς οὐδὲν ἀδε- 
χοῦντας δάχνειν χαὶ σπαράτ- 
τειν, ὥσπερ τὰ ϑηρία τοὺς 
ἀπαντῶντας, ὅταν ὑφ᾽ ἑτέρων 
διώχηται. 51, 1. 65, 6. 68, 7. 
73, 17. 85, 7. 87, 10. 9o; 12. 
100, 8. 111, 9. 113, 9 

Dictio metaphorica 43, 13 χαϑά- 
πὲρ ἐν τοῖς δράμασιν, ὅταν 
εἰς ἄπορον x«i δύσλυτον αἱ 
τῶν ὑποχειμένων ἔργων πλο- 
καὶ τελευτήσωσιν, Ó χκαλούμε-- 
γος ἀπὸ μηχανῆς ϑεὸς ἐπεισ- 


INDEX GRAECITATIS 


ὁδιος εἰς μέσον ἕλκεται. 44, 
3 οὐκ ἔτεχεν ὃ ἥλιος τοιαύ- 
τὴν ἡμέραν. 5 ϑάμβει συνδε--. 
ϑέντες ἐς τὸ ἀχίνητον ἐπάγη- 
σαν. 47, ἡ ἔντος ἀρκύων xa-. 
τέχειν. 51, 16 ἡ ἐπανάστασις 
— ἀνοιδήσασα χατεστόρεσεν ἐς 
τοσόνδε χαὶ χαϑημάξευσε. 52, 
14 χάλλιστα στρατηγῆσαι ἔδο-- 
ξεν ἡ τύχη. 54,12. 56,13 πρό- 
ϑυρα κάλλους ἀνάμεστα προ-- 
ϑεὶς τῆς συγγραφῆς. 57. 8. 
58, 7. 12. 59, 9 ἐπεισοδίοις 
ὥσπερ ξενικοῖς. ἡδύσμασιε τὸ 
τῆς ἱστορίας ἐδώδιμον καὶ. 
χρήσιμον ἀνατρέπειν. 63 , 15. 
64, 6. 17. 69, 10. 23, 21 τὴν 
τοῦ βασιλέως ἄτακτον χαὶ xU-: 
ματώδη φορὰν εἰς ὁμαλὸν καὶ 
λεῖον χαταστορέσαι. 74, 538. 
25, 7. 19. 76, 3. 16. 795, 8.: 
$2, 14. 88, 6. 89, 16. 93, 7. 
95, 10. 96, 2. 98, 19. 103,17. 
113, 17. 114, 20. 

Neutra adiectivorum pro substan-; 
tivis 44, 10. τὸ Ῥωμαίων qu- 
λάέγϑρωπον, (9, 12 αὐτῶν τὸ. 
φιλοπόλεμον x«i στρατηγιπόγ. 
53; 117 92, 5. 

Participium aor. fort. minus recte , 
ex illius aetatis usu, in futu-. 
rum mutatum 67, 22 ὁ Ἣρά- 
xituog ἀχροασάμενον ἐἔχάλει. 
τὸν ᾿Ιουλιανόν, Cfr. ind. ad 
Priscum et Menandrum. 

Proverbia 51,18 χρυσὸν ἀποδει-- 
χϑῆναι πρὸς τὰ Θράκια πάϑη. 
τὴν Μυσῶν παροιμιώδη λεί- 
αν (cfr. 95, 16. 100, 1. 110, ὅν 
111, 18.) 54, 12 οἶνος χαὶ d- 
λήϑεια, 58, 8 ἡ Βοιωτία πα- 
ροιμία, ὅτε οὕτως αὐλεῖν οὐ 

πρέπει, 6r, 20 τὸ ϑέρος ἐπὲ 
τῇ καλάμῃ φαίνεσθοι, 63, 14 
οὐ πεισόμεϑα ταὐτὰ τοῖς ἐν 
τῇ. ἡμέρᾳ δᾷδας ἀνασχοῦσιν. 
69, 3 τοὺς ᾿χαιούς, φασιν, 
ἔχριναν ὠπὸ τοῦ πύργου, 96, 
22 οἱ νόμοι. χατὰ τὸν Σχύ- 
ϑὴν ᾿Ανάχαρσιν οὐχ ἀραχνίων 
ἦσαν ἀσϑενέστεροι μόνον. 98, 
 νιχήσας τὴν Καδμείαν. 100, 
19 Καρικὸν ϑῦμα. 


AD PETRUM PATRICIUM. 


647 


AD PETRUM PAÁTRICIAU6XM. 


᾿4γώγιμος, ὅ, ἥ 134, 5 δῶρα 
μεγαλοπρεπῆ xci ἄλλα dyw- 
γιμα. 

ἀναχτάομανι 134, 20 τοὺς πρέ- 
σβεις βουλόμεγος ἀγαχτήσα- 
σϑαι. 

ἀνεχδίχητος, ὃ, ἡ 131, 6. 

ὠνενόχλητος, ὅ, ἡ 126, 7. 

Reyes ὅ,τῆς μνήμης 134, 


ἀπρούπτως 130, 9. 

ἀφυπνίξζω 131 , 7. 

βαστάγη.,, ἣ, lectica A dun ᾿ 

δέομαι pro δεῖ ἐμὲ 195, 12 μη- 
γύσαι δέομαι τῷ αὐτοχράτορι. 

διαχκόπτω ιδι, 3 τὴν βασιλείαν 
διακοπτομένην. 

διαρνέομαι 135 , 18. 

διασύρω 1528, 22. 

δοὺξ, ὃ 124, 19. 

ἑαυτοῦ cum 2. pers. coniunctum 
125, 20 dhpere ἑαυτούς. 

εἰς i25, 9 καὶ ἡμᾶς ἐχέτω εἰς 
τοὺς ᾿δεομένους. 126 , 11. τὴν 
ἑορτὴν εἰς τὰ οἱχεῖα ποιῆσαι. 

ἐπιχάμπτω 128, 10. 

ἐπιφϑάνω 124, 3 τῶν πεξῶν 8- 
πιφϑασάντων. 

ἐφ’ οἷς οὕτω πραχϑεῖσιν 124, ἡ. 

ἐφ᾽ οὗ, quam ob rem 122, 19. 

κάστρον, τὸ, oppidum (gr. barb.) 
135, 12. 

χλίμα, τὸ, ἀνατολιχὸν 135, 9. 

μεταγενέστερος, &, OV , inferior 
127». 5. 

Myangpe,. & , ὃν 128, 3. 

οἰχεῖος, « , ον, quasi pronomen 
possess, 126, 4 μετὰ τοῦ oi- 
χείου στρατοπέδου. 127, 10. 
129, 13. 131, 11. 134, 11, 135, 
13. 

δροϑέσιον, τὸ 135, τι. 

ὅσον οὔπω 127, 21. 

ὅστις pro οὗτος 126, 20. 
* παχτεύω (gr. barb.) 126, 17 πα- 


χτεύσας πρὸς αὐτοὺς dytyd- 
ρησεν. 

παρασχευάζομαν εἴς τι «132, fI 
παρεσχευάζετο εἰς τὸν χατὰ 
τῶν Ῥωμαίων πόλεμον. 

παρελχύω 134, t τοὺς πρέσβεις 
παρελχύσας 135 , [5 

“παρελχυσμὸς, ó 124, 23. 

πιλοφόρος, ὃ 123, 3. 

προσελπίζω 128, 18. 

προστρίβομαν 123, τ μεγάλα αὖ- 
τοῖς πιροστρίψεσϑαι χαχά. 

σχορπίξω 135, 2 οἱ τῇδε xdzti- 
σε διὰ τὸν πόλεμον σχορπι- 
σϑέντες. 

συγχινέω 128, 1 συγχιγήσας, τὸ 
ἑαυτοῦ σῶμα, 

συγχλητιχὸς ὕπαρχος, ó 129, 22. 

συγχροτέω 125, 21 &ixóg ἐστε, 
συγπροτηϑῆναι ὑμᾶς. 

συγχρύτησις, ?j 125 , 19. 

σχολάζω c, genit. 129, 17 τούτου 

τοῦ μέρους τὴς πρεσβείας σχο- 
λάζοντα, 

ὑπάγομαι 134, 5 βουλόμεγος «ü- 
τὸν ὑπαγαγέσϑαι, 

ὑπέρϑεσις, ἢ 126, 12 τριβὴν zat 
ὑπέρϑεσιν γενέσϑαι τῇ ὅδοι- 
πορίᾳ αὐτοῦ. 

χλευασμὸς, ὃ 122, 21. 

Augmentum omissum 129,11 di- 
αγενόμεϑα. 

Forma inusitata 126, 5 dto u£- 
yov χιγδύγου (haud dubie d- 
πῳγμένου). 

Infinitivus aor. pro fut. 123, τ 
πολεμήσειν xai μεγάλα αὐτοῖς 
προστρίψασϑαν χαχά (quod 
fort, mutandum non erat). 

Perfectum pro aoristo 121, 2 δέ- 
δωχεν. 124, 12 δεδώχασι, 125, 
: E oa 128 , 13 πεπράχα- 

.,135, 20 ἐγθεδωχέγαν χρὴ 
Bre τοῦτο." 


648 


INDEX GRAECITATIS 


AD PRISCUIHDM. 


M ywisetu, X 159, 5, 
ἀλεὰ, ἡ (ἀλέα P) 184, 10 ἀλεὰν 
παρεῖχον καλάμους ἑναύοντες, 
ἀλλὰ γὰρ pro simpl ὠλλὰ 208, 
7. 219, 21. ἀλλὰ γὰρ x«i pro 
ἀλλὰ x«i 142, 21. 150, 3. 164, 
10. 
ἀλύω 177, 12. 
εἰμετάτρεγιτος, ὃ, ἡ 206, τι. 
duécoyoc, ὃ, ἡ 180, 3. : 
εἰμιλλάομιαν 163, Yo πρὸς τὴν 
αὐτῶν χομιδὴν ἀμελληϑήσογ- 
ται. 
αἀμοίβαιος, α΄, ov 222, 3. 
ἀμφίβολα, τὰ 140, 13. 147. τή. 
177» 3. 181, 6. 196, 6. 13. 15. 
202 , 9. 
ἀμφίβολον εἶναν 177 ; 9. 180, 4. 
ἀναβαίνω c. acc., excellere 171, 
17 "Eóéxova ἀναβεβηχέναν τὸν 
Ὀρέστην πολύ. 213, 6 τὰς ἀρ- 
χὰς ἀναβεβήκασι πάσας. 
ἀγάγκῃ adverbii modo usurpatum 
142, 12 ἀνάγκῃ ὑπερβάλλοντι 
δέει. 149, 20 ἀνάγχῃ ἐθάῤῥεν 
τὸ τῆς ἀρχῆς. 176 , 2. 
 ἀναζωπυρόω 221, 4 ὃ πόλεμος 
ἀνεζωπυρώϑη (f. — ρήϑη). 
ανακαλοῦμαν ἐμαυτὸν 164 , 18. 
ἀνασχολοπίζω 178, 17. 
“ἀγάχυσις, ἡ 158, 7 τοῦ ὠχεα- 
γοῦ. 
ἀνειμένος 142, 19 δαπάνας ἀἄνει- 
μένας. E 
ἀγνέχομαν C. gen. 199 , 9 ὥστε 
μὴ ἀνέχεσϑαν δικαίων λόγων. 
ἂντιφιλοτιμέομαν 218 , 13. 
ἀνωμάλως 154, 20 τὸ σῶμα δι- 
ατίϑεται. 
ἀπαγορεύω c. dat. 184, 15 τῇ 
ὁμιλίᾳ ἀπηγορεύσαμεν. 
απασχολέομαν 165 , 12. 
ἀπεμπολάω 207, 13. 
dzoBovxoléo 227, 6. 


ἀποδιδράσχω aor, 1. ἀπέδρασα 
4s τή. 

ἀπιοϑαυμάζω 1147, 22. 174, 2. 
199, 5. 


ἀποχαρτερέω, cibo abstineo 143, 
12. 
ἀποτίμησις, ἡ 142, 9. 


143, 4. 
144, 18. 154, 5. 


ἄσβεστος γέλως 206, 9, . . 

ἀσμενίζω 142, 15 πᾶν ἐπίταγμα 
ἠσμένιζον. 220, 9. 

ἀστεμφὴς, ὃ, » 206, 1t. 

ἀτενῶς 182, 8 τὸν τοῦ ἡλίου 
δϑίσχον ἀτενῶς ἰδεῖν. ᾿ 

αὐτὸς abundat 164, 4 περὲ τοῦ 
αὐτοῦ χρυσίου μηνύσειν, 

αὐχέω 164, 4 10 Οὔννων αὐχεὲϊ 
γένος. ; 

ἀφαιρέομαν aor, 3. med. sensu pas-- 
sivo (si scriptura sana) 150, 
6 τοῦ χρυσίου ἀφελομένου. 

βαλαγεὺς, ὃ 188, 7. 

γαληνὸς, ἡ, ὃν 206, 14 γαλὴη- 
γοῖς ὄμμασι ἀποβλέπω, 

γεηπονία, 5 163, 20. 

δειματόω 183 , 21. 

διαγλύφω 172, 23. — jj 

διάχειμαι pro simpl. χεῖμαν 168, 
| φρούριον χατὰ τὴν ἑτέραν 
ὄχϑην διαχείμεγνον. 

διαχονέομαν c, dat. 167, 3 τοῖς 

διαφόροις. 188,8. 192, 9. 204; 
4 


14. 
διαλυμαίνοιαν 195, 7. 
διαναβάλλομαν 219, 16. 
διαποιχίλλω 197, 23. 
διάστροφος 225, 4 toig ποσίν. 
διατερσαίνω 184, 21. 
διαφιλονεικέω 157, 1. 176 , 13. 
διαφυλάττω 204, 23. 213, 12. 
διευχρινέω 170, 8. 177 , 3. 196, 
6. 15. 
δίσκος, 6, τοῦ ἡλίου 182, 8. 
δυσαὴς, 6 , ἢ 222, 10. 
κἔγγλυφος, ὃ, Àj 197,19 σαγνέδες 
ἔγγλυφοι, 
ἐχδαπανάω 142, 17. 192, 6. 211» 


17. 

ἐχλιπαρέω 170, 11. 19. 

ἐχμειλίττομαι 186, 1. 

izorQdrtiO , ἣ 157 , τά. 

ἐμβατεύω 170 , 1 τῇ Ῥωμαίων 
ἐμβατεύειν γῇ. 

ἐμπιστεύω 148, t. 

ἐναύω 184, 10. ; 

ἐξ ἀνθρώπων yíyrvto9av, mort 
215 , 18. 

ἐξαντλόω 143, 14 τῶν ϑησαυρῶν 
ἐξῳντληϑέντων. 

ἐπικυρόω 144 , 16. 


ἐπίσχοπος, ó ils. 6. 186, 8. 

ἐπιτηδειότης, 7 158, 16. 

ἐπιτροπὴ, à 163, 5. 207, 1 18. 

ἐπιχωριάζω 185, 5 διὰ τὸ μὴ 
ἐπιχωριάζειν τοῖς βαρβάροις. 

ἑσπέρα, jj, imperium | occid. 152 , 
5. 157, 23. 179, 6. καὶ ἑσπερία 
151, 18. 

tütíuav , ὅ, ἡ 190 , 15. 

εὐημερία, A 216, 17. 

ἐφιχτὸς, ἡ. ὃν 174... 1 οὐκ ἦν 
ἐφικτὸν γιγγώσχειν. 

ξωλὸος, ὃ, ἣ 210, 6 διά τινας 
ἑωλοὺς προφάσεις, 

ξάπλουτος, Ó, ἣ 191, t. 209, 10, 

ϑαμινὰ 174, τὰ, 

ϑεῖον, τὸ 185 , 6. 

ϑηλυδριῶτις 227, 22 πρὸς &ye- 
σιν ἐτράπη zai ῥᾳστώγην ϑη- 
λυδριῶτιν. 

ϑύελλα, ἡ 183, 17. 

ἰδιολογέομαι 171 , 18. 179, 18. 

ἐταμότης, ἡ 178, 20. 

καϑιστάω 202, 17. 


χαϑηγητῆς, ὃ 155, 11. * 

χαϑυφίημι 226 , 5. * 

χκακοφυΐα, j 555, 2. Á . 

«&uoc, ὃ, cerevisia, potio Hun- 
nica 183, τή. 


κατάλυμα, τὸ 172, 1 
εροὶς χαταλύμ(εσι. 
“αταφυγγάνω 167 , 2. 
κισσύβιον, 10 203, 21. 204, 3. 
χρατέω ti, obtinere 183 , 21 ἡ 
κρατοῦσα τὸν ἀέρα ταραχή. 
199, 20. 

κυλίζω 182, 20. 

λιμινάζω 183, 10 οὗ λιμνάζοντες 
τόποι. 

μαγὶς, ἥ 204, 19. 

a cis ide ó 149, 19. 21. 213, 


ἐν τοῖς Í- 


ἜΡΟΝ » 6, hydromeli (Meth), potio 
Hunnica 183, 12. 

μερίζομιαν 152, 3 τὸν. γνώμην. 

μετάκλησις, ἢ 60, 14. 

μετεξέτεροι 154 , 14. 126, 4. 

vtoyuéo 226, 23. 

γομίζομαι pro δοχέω 179, 19 
πάλαι πρᾷός τε xci ἤπιος vo- 
μισϑείς. 180,12. 193,9. 210, 5. 

ΙΝουβάδες, recentior nominis for- 


ma pro antiqua Νούῦβαι Gp ) 


152 , 16. 154, 22. 
ξεγαγέω 173, 11. 182,22. 185, 8. 


Dexippus, Eunapius etc. 


(AD PRISCUM. ANO 
: iiysier. “εν 5 M iRg ipd 


οἰχεῖος, quasi pron. poss, d ; 
9. 179, 9. 228 5. 

δμιχλώδης. ὃ, ἣ τ88,.7 

ὁμολογέω χάριν 194 ; i 96,2. 

ὅπάων, ὃ 171, 15. 

οδριοδρομέω 223, 9. 

οὔτε pro οὐδὲ 209, 8. 

ὀφείλω c. infin. 185 , 10 ἡμῶν 
χατόπιν πορεύεσϑαι Mii 
των. 189 , 15. 


πανήγυρις, ἡ τήο, 1. 168, y 


παράβυστα, τὰ, ϑεῶν 174, 18. 


παραπέτασμα, τὸ 203, 11. 

παρασαλεύω 169, 22. 

παρεγοχλέω 159, 5. 

παρευϑὺς͵ 150, 5. 

πατρίσιος, ó 160, 3. 

πατριχιότης, ij 160 5. 
περιαγωγὴ, ἡ 172». τή. χωρίον 
- περιάγωγάς πολλᾶς ἔχον. 

περιτρόχαλα 190, 16 ἀποχειρό- 
utrog τὴν χεφραλὴν περιτρό- 
χάλα. 


. πεῦσις, ἡ 175 ,.1, 


λωτὸν, 10 197, 20 τοῖς ix τῆς 
ἐρέας πιλωτοῖς τοῦ ἐδάφους 
σχεπομένου. 

ποῖος pro τές 152, 4. 179, 10. 
199, 16. 

πολυπληϑία, 5g 14r, 3. 


“πρέσβις, acc. — i»: haec forma 


exstabat ap. Hoeschel. 146, 20. 

προλοχίζω 141, 4. 

προξενέω 226. 20 πολλὰ προῦ- 
ξένησε zaxü τῇ “Ῥωμαίων πο- 
λετείᾳ. 

προσχκαρτεῤέω 162, 6. 189, 2r. 
199, 2. 206, 23. 227, 10. 

προσμεταπέμπομαι 149, 19. 

σηρεχὸς, ἢ, ὃν 171, ἡ σηριπκὰ 
ἐσϑήματα. 

σιτηρέσιον, τὸ, 
193, 2. 223, 16. 

στρατοπεδαρχία, 3 227, 20. 

σύμβολα, τὰ, τῶν “Χριστιανῶν 
160, 22. 

συναπαίρω 172, 13. 

συνηρεφῆς, εὖ, 5 ἢ 172, 13. 

σύνταξις. 5 τήν, 12. 142, 5. 
15. 201, 8. 

σφέτερος, «, 


στρατιωτικὸν 


ον» singul -íum, 
142, 8. 150, 11. 1591, 5. 153, 
9. 162,3. 178,20. 179, 7. 
182, 9. 196, 7. 9. 217, 10. 


ji 


650 


τελέω pro &lui 197,7 ἔν ἀξίᾳ τε- 
λεῖν. 227, 16. 

τηνάλλως 192 , 13. 207, 1: 

ὑπασπιστὴς, ὃ 147, 21. 

ὑπογραφεὺς, ὃ 171, 15. 126, 
18. 179, 1. 185, 16. 207, 5. 
208, 10. 

ὑποθερμαίγοιιαν 170, 22. 

ὑπονοστέω 218, τή. 

έρνη, 5 209, 5. 

φορτηγὸς, 0, ἡ 211 , 17 ὑποζύ- 
γιὰ φοῤτηγά. 

φρεγοβλαβὴς, ὅ, ἢ 205, το. 

χορηγέω 163, 5. 183, 10. 201, 
8. 227, 2. 

χορηγία, » 223, 16. 

χρηματίζομαν, dona accipio 146, 
4 


χρηστηριάζομαν 154, 4. 

χρυσόστεγος, 60, ἡ 148, ἡ οἵ- 
χουν χρυσόστεγου, 

Articulus omissus (in hac editi- 
one interdum additus) 157, 3 
vulgo: ἑσπέριον Ῥωμαῖοι, 172, 
15 τοῦ ἡλίου ἀνατολή. 173, 


17 ἐς τοῦ ᾿Ζ“ττήλα σκηνάς. 1905. - 


19 τῶν Ἕλλήνων φωγήν. 194; 
5 εἰς τοῦ δικαίου εὑρετὴν 9ὲ-: 
ὃν πλημμελεῖν. 2315, 3. 216, 
9. 219, 1I. 

Ellipses 170, 13 τρισχαΐδεχα, scil. 
ἡμερῶν, ὁδὸν ἀπέχουσαν. 178, 2 


INDEX GRAECITATIS 


ἐς τὴν ἐχείγου, sc. σχηνὴν, παρα « 
γινόμεθα. τοι, 12 ἀμείνονα 
τοῦ προτέρου τὸν παρόντα ἧπ- 
γεῖσθϑαι, scil. βίον, 196, 14. 202, 
22, 209, 17. 219, 20. 

Formae inusitatae 174, 1 dvé&- 
ρῶντες, quasi ἀνερωτήσοντες. 
187,1 ἐρώγτες, quasi ἐροῦντες 
(utrobique in hac ed. mutatum 
est). 204, 1 ἱζῆσαι tanquam 
ab ἱζέω. 

Infinitivi aoristi pro futuris 149, 
13 πολυπραγμογῆσαι pro — γη- 
σειν. 202, 15 δέξασϑαν, ubi 
nunc editum legitur δέξεσθϑαι. 

Participia aoristi pro futuris (pas- 
sim in hac editione fortasse 
minus recte mutata) 141, 13 
τοὺς διαλεξαμέγους ἀφιχγεῖς- 
σϑαι. 147, 17. 19. 149, 110 
159, 10. 179» 3. 

Participia fut. pass. Prisco valde 
frequentata 148, 21 τὰ ῥηϑη- 
σόμενα, 149, 5 λιτρῶν χρυ- 
σίου δοϑησομένων, 150, 10 τὸ 

— χρυσίον δοϑησόμεγον. 152, 22 
ἐπιδειχϑησόμενογ. 167, 11. 175, 
11. 14. 20, 176, 14. 175, 15. 
16. 180, 16. 181, 10. 198, 1. 
206 , 18. 205, 4. 212 , 2. 

Participium cum &/ye: composi- 
tum 210, 8 dwpzodutros ἦν. 


AD MA 


7400s» 277 , 10. 

ἀχροβατέω 277, 16. 

dÀj, 5 273, 14 τοσοῦτον αὐτοῦ 
ἥδε 5 ἄλη ἐπεκράτει. 

ἀμφίβρῥοπος, ὃ; » 254, 2. 

ἂν cum pronom, relat. seq. in- 
dicativo 238, 12 o? ἂν — κοι- 
γώσουσιν. 

εαναχτάομαν 235, 13. 943, 6. 

ἀγαφέρω 259, 18 ἔδοξε τοῦτο 
τοῦ φόβου τοῦ πλείογος ἀγα-- 
φέρειν τὴν πόλιν. 

ἀπελπίζω 234, 21. 

ἀποζεύγνυμι 250, 9 ἐποζεῦξαν 
τὸ τείχισμα, 

εἐποπατέω 277, 21 ἐς τὴν εὐγήν. 


LCHUNM 


ἀποσβέννυμν 942, 13 ὑπὸ τῆς 
συμφύτου ἀπεσβέσϑη δειλίας, 
ἄπρατος, ὃ, ἡ 276, 9. 
ἀρχεῖον, τὸ 245, 11. 276 , 18, 
ἀρχιερεὺς, ὃ 245, 18. 246, 20. 
γένος, τὸ : và ἱερὰ γένη, sacer- 
dotum collegia 245, 12. 
γοῦν praeter morem adhibitum 
246, 18 οὐχ ἐδύγατο πάντων 
ὄντας ἀπόρους τὰ γοῦν ἐπι- 
τήδεια ἐχπορίσαν κωλύειν. 266, 
4 νῦν γοῦν σὲ καλέσαντες, 
γυναιμανὴς, ὃ 273, 21. 
δαιμόνιον, τὸ 277, 2. 
δεχατηλόγος, ó 232, 13. : 
δέχομαι, passivo sensu, ut vide- 


AD MALCHUM. 


tur 233, 10 δέχεταε παρὰ τοῦ 
βασιλέως ἀσμένως. 

δήϑεν 239, 4. 262, 7. 

διαπυνθϑάνομαι 256, 10. 

διατείνομαν 277, 4 οἱ μάντεις 
διατεινόμενον προὔλεγον. 

διϑαχτὸς, ἢ, ὃν 277,, 19 τὴν 
φυσικὴν καὶ διδαχτὴν χαχό- 
τητα. 

δομεστιχὸς, ὃ 240, 17. 

ἑαυτοῦ cum 2. pers. coniunctum 
246, 10 εἰς ἑαυτὸν xai εἰς &- 
χεῖνον ἥμαρτες. 

εἰς. εἰς ὑπόϑεσιν ἔχειν 237 , 1. 

ix τῆς ἀνάγχης “63, 18. 

ἐχχλησία, 5. oí τῶν ἐχχλησιῶν 
ἐπίσχοπον 274 , 17. 

ἔχτοτε 262, 18. 

ἐχτρίβω 267, 16 ἐξέτριψε ἅπαν 
τὸ αὐτόϑι γεωργοῦν. 

ἐχφέρω 263, 20 ἕως τῷ παντὲ 
πέρας ἐξοίσειεν. ; 

ξλληνιχὸν, τὸ, τῆς ϑρησχείας 
271, ἃ. 

ἔνβως (corruptum) 255 , 16. 

ἔνδειγμα., τὸ 260, 6. 

ἐνεργέω 277 , 12 τὸν γέον χραι- 
παλᾷν ἐνήργουν. 

ἐξαπόλλυμαν 266, 16. 

ἐπανορϑόομαι τὴν ἔνδειαν χήο, 
20. 

ἐπίσχοπος, ὃ 232, 19. 274, 17. 

ἐρυϑροπρόσωπος,, ὅ, ἡ 273, 19 

εὔγειος, ὃ, ἢ 255, 6. 

"εϑεπίτευχτος, Ó , ἡ 274, τή. 

κευπαρόδευτος, ὅ, ἣ 273 , 2. 

ἡγέοιμαν γνώμην 236, τι. 

ϑεάζω 271, 22 παρέσχεν ὕπο- 
ψίαν, ὡς ἔχ τινος ἀδήλου ταῦ- 
τα ϑεάζοι προγνώσεως. 

ἰσχύω pro δύναμαι 261, 19 ὅ- 
σους ἴσχυσε τῶν αἰχμαλώτων 
ἐπρίατο. 274, 1. 

Καϑμεία γίκη 266, 1. 

χαπηλεύω 276,8. - 

χαραδοχία, ἢ 277, 16. 

«ατάλιϑος, ὃ, ἡ 233, 17 εἰχόγα 
χρυσῆν xci κατάλιϑογν. —— 

χαταλιμπέάνω 277, 8. 

κατάρχων, ὃ 277, 8. 

κατατείνομαν 267, 1τ5 χατατεξε- 
γάμεγος τὰ κάλλιστα τῆς χώ- 
ρας — ὑφαρπάζει. 

χόμης, 6 240, 8 τῶν πριβάτων, 

C. 0898, 


651 


» χτηνιχὸν , τὸ 276 , 16. 

μαγγαγεύω 271, 10. 

μάγιστρος, ó 239, 2. 

uaía, ἣ 273, 7: 

μαστροπεύω 277, 12. 

μερὶς, ἡ 266 , 20 ἐν ἀνδραπό-. 
do» μερίδι. : 

μιαιφόνος, ὃ, » 274, 11 μετα 
χειρὸς μιαιφόγου. 

μόρος, d 247, 2 ἔκ τῶν ταύτῃ 
μόρων (sed leg. videtur qógo»). : 

ξυῤῥήγνυμανι 232, 3 ὁ πόλεμος 
ξυνεῤῥάγη. 241, 22 μεταπεῖσαν 
ξυῤῥαγῆναι ἐχείγῳ. 

οὐραγία, ἡ 250, 15. 256 , 16. 

παλαιόπλουτος, 6,7 252, 2. 

παρὰ μιχρὸν ἐλθεῖν 254, 3 πα- 
ρὰ μιχρὸν ἦλθον ἀπολέσϑαι. 

παραλυπέω 247, 1. 

zt«06zOTQOQ , ἣ 275 , 3. 

παρευδοχιμέω 273, 10. 

πείϑω c. dat. (si lectio sana) 249, 
ἀτοῖς στρατιώταις --- ἔπεισεν 
ὁμοῦ πάντας ἐχλιπεῖν. 

πολιαρχέω 247, ὃ πολιαρχή- 
σας. 


πολιτοχάπηλος, ὅ 276, 16. 

πολὺς 274, 20 πολὺς ἣν ἐς ἐπι-" 
ϑυμίαν χρημάτων. 

"προαγωγεὺς, ὃ 240, 16 τοὺς 
προαγωγέας τῶν λημμάτων τῆς 
ἀρχῆς. 

σάλος, ὅ 259, 4 μόλες χκαταστᾶ- 
σαν ἐχ τοιούτου σάλου πόλιν. 

σιλεντιώριος, ὅ 534, ἡ. 

σχευωρίω, ἣ 270, 22 ὑπ᾽’ αὐτοῦ 
πειραϑεὶς σχευωρίας (f. σχευ- 
ὠὡρέαις). 

στέγω 273, 5. 

στενοχωρέω 234, τὸ λίμῳ τοὺς 
ἔνδον στενοχωρήσαντι, 

στρατοπεδάρχης, ó 274, 13. 

στῆναν c. gen. 9418, 15 στῆγαν 
τῆς πολλῆς πλάνης. 

συβαριτιχῶς 577, 11. 

συντελέω 265, 6 ἐς ἐλπίδα χρη- 
στὴν τῷ ἔργῳ. : 

σύντρεις 437, 4. 

αὐνταξις, ἢ 271, 6. 272, 13. 

σύρφαξ, ὅ, τοῦ δήμου 273, 17. 

συσπουδάζω 236, 5. 

σχολαὶ, αἱ 237 , 21. 268, 3. 

σωμασχέομαι 277, 9" 

σωμασχία 273, τι. 

τελέω 233, 18 ὅσοι ἐτέλουν ἃς 


652 INDEX GRAECITATIS 


τὴν βουλήν. 262, 16. 269, 11, 
255, 9. 

ὑποχάϑημαι 265 , 11. 

ὑποφθάνω 245, τι. 

φύλαρχος, ó 232, 17. 933 , 9. 

χορηγέω 247; 19: 268, 3. - 

χορηγία, ἣ 237, 18. 

Articulus practer morem omissus 
246, 21 ταύτῃ πόλεν (quod 
fort, non erat mutandum). 

Formae verborum  insolentiores 
263, 20 ἐξοίσειεν quasi ab aor, 
1. ἐξῶσα verbi ἐχφέρω. 62, 
11 οἶδας. 246, 9 ἔδεις. 

Neutra participiorum saepe pro 
substantivis posita 238, 4 τὸ 
γεωργοῦν ἅπαν. 245, 13 τὸ 


— À 


AD MEN 


᾿“γαϑοποιὸς, ὃ 353, τή. 

αἀγελάζομαν 599, 19 ἐς τὴν xav 
αὐτοὺς ἀγελάζονται ἤπειρον. 

ἁγίστεια, ἣ 330, 230. .— 

ἀγχινεφὴς, ὃ, 5» 2398, το. 

εἰδελφότης, ἡ, τοῦ Καίσαρος 353, 
.22. 

ἀϑρόον,, subito 341, 8. 391, 17. 

αἴσιος, ὃ, ἡ 391» 1 οὐκ αἰσίως 
προβήσεται τὰ τῆς πρεσβείας. 
314 , 11. 440, 6. 7. 

ἀχάϑεχτος, ὃ, ἡ A21, 13. 

ἀλαζονικώτατος 422, τή. 

ἀλεξητὴρ, 6 282, 13. 

ἄλκιμος, ὃ, 5j 282, το. 

ἀλλὰ initio apodosis (Agath. τι, 5. 
23, 8. saepe) 310, 3 & x«i 
συμβαίη γέ σφισι ϑανάτῳ ἄ- 
λῶναι, dÀÀ ἐμοί γε μὴ γενέ- 
σϑαν συναίσϑησιν. 

ἀλλὰ γὰρ et ἀλλὰ γὰρ χαὶ pro 
ἀλλὰ et ἀλλὰ χαὶ (Ag. “6, 10. 
67, 11, saepissime) 296, 16. 
299, 23. 307, 14. 310, 20. 
312, 4. 315, 19. 316, 6. 315, 
8. 322, 15. 332, ro. 341, 6. 
352, 3. 17. 355, 2o. 360, 14. 
394; 17. : 

ἄλλως δὲ pro ἀλλὰ 315, 16 οὐχὲ 
ἐς τὸ ἁβροδίαιτον -- ἄλλως δὲ 
ὡς φιλοπόλεμιοί εἰσιν. 333, 20 


ἀταχτοῦν, 359, 5 τὸ ϑορυβεῖ- 
σϑαι φιλοῦν. 467, 17 10 γε- 
ὠργοῦν, 275, 19 τὸ ϑυμούμε- 
γον. 

Nominativus absolutus 362, 1 ὅ 


Ζήνων πρεσβευσάμενος — — 
ὑπέσχετο, Scil ὃ τῶν Γύτϑων 
στρατηγός. 


Participium aor. pro fut. 255, 
16. ἐπαχολουϑήσαντας vulgo: 
nunc — Oovrvtes, 

Párticipium praes, pro fut. 4o, 
18 ἐχπέμπειν λόγον διϑόντας. 

Recentioris graecitatis vestigia 231, 
2 «Δέοντος τοῦ Mezéílij pro 
MacxéLÀAov. 


ANDR U M. 


οὐ κατὰ Ῥωμαίων, ἄλλως δὲ 
χατὰ Σκιλαβηνῶν, 362, τὸ μὴ 
δυνάμει στρατιωτιχῆ, ἄλλως 
δὲ δίλ». 
ἀμηγέπη et ἀμωσγέπως (Ag. τι8ῖ- 
tatissimum 5, 4. 33 , τή. cett.) 
345, 3. 417, 12. 
"ὡμιλλητήριος, «, ov 439, 6 οὗ 
ομελλητήριοι ἀγῶνες. 
"ἀὠμοιβάζω 360, 14 τὰς ἐμπορέ- 
ας. ἀμοιβάζειν ἀκωλύτως. 
ἀμπεχόνιον, τὸ 309, 2. 
ἀμφήριστος, ὅ, ἡ (Ag. 278, 1 
τὰ ἀμφήριστα γένη) 351, 4 
αἵ ἀμφήριστον πολιτεῖαι. 372, 
33, 
éugínovuroc , ὃ, ἣ 405, 19. 
ἀναδέομαι 354, 18 τὴν χέδα- 
Qi. 411, 22. (Ag. 46, 20. 113, 
10, 
ἀναλέγομαν (Ag. 13, 12. 96 , 16. 
cett) 317, 9 ἐναλεξαμένη τὰ 
γράμματα. 389, 9. 39r, 13. 
429 , 22. 
ἀναμαστεύω $25, t7. 
ἀναπτερόω 31v, 6. 322, 8. 329, 


ἀναῤῥήγνυμι 342, 8 τὴν μάχην. 

cvdggonzoc, ὃ, ἣ 440 , 13. 

ἀναφαίνομαν pro simpl. qaíró- 
por 381, 1. 392, 1. 993 , "13. 


AD MENANDRUM. 


ἀνόνητα adverb. 289, 20 οὐδὲ 
X μένειν. ἀνόνητα ἤϑελον. 
αἀξιόχτητος, ὃ, 5 339, 19. 
ἀπαυϑαδιάζομαν 292, τι. (αὖϑα- 
διάζομαι 308, 4.) et 
ἀπαυϑαδίζομαι 317, 2. 406 , 14. 
427. 8. (αὐϑαδίζομαι 289, 4. 
χκαταυϑαδίξομαι 407, 20.) 
ἀπειρόχαλος, ὁ, 2317; 
ἄπλετος, Ó , 5j 300 , 15. 425, τή. 
ἀποδιδρέσκω aor. 1. επέδρασα 
(Ag. 126, 10. 171, 5) 299, 13. 
361, 9. 391, 22. 40o, 23. 
ἐποδιοπομπέομαι 381, 8. 
ἀπόδρασις, ἡ 412, 16. 
dauozcocdoxzéo 412, 15. 
ἀποπορεία, 5 305, 20. 
ἀποπροσποιέομαι 294,8. 337, 12. 
"ἀποσιγάω 595. 9- 
ἀποσχίασμα, τὸ 422, 2t. 
ἀποτρόπαιος, 6,5 381, 7. 
daótQonos , ὅ, ἡ 49€, 7; ἐμοί 
y& οὐχ ἀπότροπον φαΐνεται. 
(Cfr. Ag. 7; 14., ubi nunc le- 
gitur: ἔδοξέ uos οὐχ ἀπὸ τρό- 
που εἶναι, fort. minus recte.) 
“ἀποφεναχίζω 404, 14. 
ἀποφλαυρίζω 291, 20. 310, 21. 
429, 14 ju 21. 
ἀπρόσμαχος, ὃ ν»ἥἣ 435, 6. 
Δομαεοεουχία y 2.5, ἈΠ 
εαρτιϑαγὴς, 6, ἡ 4o3, 9. 
ἀρχιερωσύνη, ἡ 336 , t. 
ἀσάλευτος, 6, ἡ 316 , 6. 403, 2. 
εἰσεχρῆτις ἜΝ ιἴ οὗς, εἴ τις τῇ 
«Ἰατένων χρήσοιτο φωνῇ, ἀσε- 
κρῆτίς τε προσαγορεύσειξν. 
ἀτὰρ (Ag. 131 , 17.) 298, 19. 320, 
3..331,.9.-. 341,.8. 352, 18 
373, 16. 381, 22. 386, 17. 395, 
10. 421, 5. 
αὐτὸς pro 6 αὐτὸς 346, 20 ἐν 
αὐτῷ γενόμενοι (sic vulg. ut 
in Ágath. 334, 10 zcr' αὐτὸ 
τοῖς ἄλλοις γενόμενοι) 398, 
11 vulg. χατ’ αὐτὸν ξυγενεχϑῆς 
vct. fog, 1 ἐν αὐταῖς ταῖς j- 
μέραις. 
ἀφαγνίζω 381, 10. 
"ἀφιλοπρωτεία, ἡ 434 , 13. 
βασίλειος στοὰ, ἡ 439, 2. 
βεβαιωτιχὸς, ἡ, ὃν 353, 8 yotu- 
μα. 
ἐξεχοξ; firmus 43o, τὸ μὴ λο- 
γισμῷ βεβηχότε χρωμένοις (Ag. 


ς 
? 
ε 

? 


653 


266, 14 λογισμῷ στεῤῥῳ καὶ 
βεβηκ ó11). 
βιβλίδιον, τὸ 372, 7. 
γελοιώδης, ὅ, ἡ 295, 1n 
γενεέρχης, ó 322, 15. 410, 18. 
γνωματεύω (Ag. 33, 13. 43 , 19. 
saepe) 285, 16. 297. 4. 3132, 
8. 38o, 2. 392, 21. 
δεδίττομαι 288 , 14 ταύτῃ δεδί- 
ξονταν χαὶ ἐχφοβήσουσι τὸν 
βασιλέα. 442, 1. (Ag. 220, 11., 
ubi legendum: δεδεδεγμέγοις 
pro δεδειγμένοις.) 
δεχατευτήριον, τὸ 360, 8. 
δεχατημόριον, το 3οή, 14. 
δὴ abundans, inprimis post praep. 
χατὰ 591, 4 χατὰ δὴ τὴν πι- 
σιβιν. 300, 14 κατὰ δὴ τὴν λέ- 
pray. 3o1, 21. 3o», 16. χατὰ 
δὴ rov Εὔξεινον πόντον. 314, 
8. 318, 17. 320, 19. 332, 18. 


386, 15. 392, E doa 13. 
386, 1. 389, 22. 391, Y ig 
12. 414, 4. $21, 21. αἱ. ὃ : 


δῆϑεν Men. usitatissimum “85, 
19. 289, 7. 292, r5. 292, 23. 
25, 18. jo 22,4. 326, 14. 336, 
-- 332 4,2: 351, 1, 405, 2. 

δηλητήριος, 6, 5 297, 6 φάρμα- 
zov. 

δήτιουϑεν valde frequeniam n 299; 
13. 320 , 10, 338, “3. 349, 15. 
PP. 12. 357, 17. 369, 6. 371, 

383, 10. 

DET $5 5 341 ,5 ix δια- 
λίϑων ὑφασμάτων. 

διασαφηνίζομαι 341, 11. 

διατυπόω 362, 21 διετυπώϑη τὰ 
πογοῦν μέρος πρεσβείαν στέλ-- 
λειν. 

διχήγορος, 6 433, 13. (Ag. 295, 
10, 

Ei ó 3or, 13. 

δοναχώδης, ó , 5 399, 3. 

δουλαγωγέω 355, 7. 

δόχια, voc. Turcicum. quod pa- 

' rentalia significabat 403 , 15. 

δοαματουργέω 422 , 22. 

δράσσομαϊ τινος 416, 2 ἐπειρί- 
«c δραξάμενοι. 

ἐγχαλινόω 356. 6 ἐγχαλινώσαν- 
τε τὴν τοῦ Ζὶχ μεγαληγορίαν. 
406, 19. 122, 9. 

εἶνε. cum participiis praes, et 
aor. (Ag. 175, 14 λύοντες ἡ- 


654 INDEX. GRAECITATIS 


9c») 290, 18. ὡς ἄν ἔσοιτο ἐξ- 
ἐπιστάμεγος. 295, 15 &rtixa- 
ϑιστάώμενος ἦν. 326, 1. 335, 


6 οὐκ ἣν — προατπιοϑέμεγος. ᾿ 


ἊΝ 10, 344 , 17. 384, 5. 396, 
. 429; 7. 439, 18. 
Pm RFT. (Chosrois titulus) 
3535 43. 


εἰς pro ἐν 3or, 4 εἰς τὰ περὲ 


τὸν Κωφῆνα--- ἐπιτηροῦσι. 310, 
7 ἐς τὰ τῶν Γηπαίδων ὅρια 
διέτριβεν. 330, 3. 331 , 19. 

god (Ag. 6, 4. 47.2. passim) 
294, 16. 321, 22. 354, 1. 370, 
5. 392, 18. 397 , 5. 406, 15. 

ἐχδιαιτάω 427, 1 ἀμέριμνος ὅ 
βίος ἐχδεδιῃτημένος. 

ἐχεῖσε. οἴχεσϑαι ἐχεῖσε, mori 
(Ag. 4, 5.287, 5.) 283, 11. 
403 , 18 ἐπιέναι, 

ἐχεῖσε pro éxei (Ag. 137, 2.) 3o1, 
8 δϑιέσωζεν ἐχεῖσε τοῦ Διζαβού- 
λου τὸ κράτος. 357, 1. 383, 
12. 414, 10. 416, 13. 

ἐχμαγεῖον, τὸ 364, 9. 

ἔχπαλαι 392, 15. 

ἐχπολεμέομαίΐ τινι 404, 12 Τοῦρ- 
xo, ἐξεπολεμήϑησαν τοῖς Ῥω- 
μαίοις, 

ἐμπεδώτατα 302, 22. 313, 21. 
340.9. 

ἔμπης (forma ion.) 326, 20. 

ἐμφιλοχωρέω 430, 2. 

ἐμφωλεύω 432 , 6. 

&y "ai εἰς 29v, 14. ἐν Βυζαντίῳ 


ΠΩΣ 306,/5, 323, I5. . 48 5, 
4. 362, 2. 485, 22. 421, 18. 
ἐξ ἀρχῆς, penitus 330, 19 UY 
ἐξ ἀρχῆς δουλείαν. ἐν ἀρχῇ 
321, 23 οὐχ ὑποχαλώντων ἐν 

ἀρχῇ τῶν Περσῶν. 

ἐξηγούμεγος, ó 585,4 6 τῶν ᾽4- 
λανῶν ἐξηγούμεγος 356, 18. 

ἐξογχόομαν 291, 1τ1..308, 5 ἐξ- 
ογκούμενος (vulg. ἐξογκώμε-- 
voc, f. pro ἐξωγχωμέγος, negle- 
cto augmento). 

ἐξουσιάζω 373, 6. 

ἐπιαχτρὶς, ἢ 333, 9. 

ἐπεντρυφάω 297, 7. 407, 20. 

ἐπιβύω 4o, 8 ἐπέβυσε τοῖς δέχα 
δακτύλοις τὸ στόμα τὸ ἑαυτοῦ. 

ἐπιδουπέω 44i, 22. 

ἐπιϑειάζω 363, 19. 364, 41. 441,17. 


ἐπιῤῥεπέστατα 423 , 6. 
ἐπισχιάζω 350, 7. 428 , 7 
ἐπιτροχάδην 384, 10. 
ἐπιτωϑάξω ή59, τή. 

ἐρίτιμος, ὅ, ἡ 331 , 3. 

ἐς 314,7 φοιτήσαντα ἐς τὸν fa- 
σιλέα. 

ἐς τὰ μάλιστα, formula Men. u- 
sitatissima 282, 15. 285, 17. 
298, 10. 303, 17. gt 14. 
374, 19. 392, τή. 393, 6. 409, 
7. 416, 18. 

&oór, cum superlativis (Ag. 16, 
12. 31, 14. passim) 284, 18. 
285, 11. 998, rr. 3233, 19g 
327, 9. 396 , 5. 41t , 12. 427, 
2. 429, 17. 431, 19. 432, τι. 

ἐσφοιτάω 282, 9. 301, 19. 302, 
14. 396 , 3. 412, 2, 414 , 14. 

ἕτερα ἄλλα (f, ἄττα) 344, 9 εἴτε 
φρούρια, εἴτε ἕτερα ἄλλα. 

εὐϑύωρος, ὁ, ἡ 44ι, 4 εὐϑύω- 
Qo» ἀπεβίω. 

εὐνούστατος, ἡ, ον “85, τή. 288, 
10. 320, 16. 3236, 9. 330, 15. 
385, 3. 409 12. 

ἐφεστρὶς, ἡ a στρατιωτικχὴ 309, 9. 

ἐχέφρων, ὅδ᾽. 5417, 22. 422, 


ré pro ᾿αἰτέω 385, 12 ἐζήτει 
τὸν Βιταλιαγὸν χρυσίον oi πα- 
ρασχεὲϊν, 

ζοφώδης, 6, ἢ 416, 17. | 

ἡγούμενος, ὃ 295, 15. 305, 15. 
3og, 10. 312, 6. 332, 3. 358, 
17. 385, τό. : 

ἡλίβατος, ὃ, ἢ 306, 3 τὸ ἡλί- 
βατον τοῦ βαλανείου, 

ἢν c. optat. 335, 21 ἢν ἐπιορ-- 
χοῖεν. 

ϑαμίζω 439, 2 ἐν τῇ βασιλείῳ 
στοᾷ ϑαμίζειν, (Ag. 6, 20.) 

ϑεῖον, τὸ 434, 22. 

ϑεοκλυτέω 363, 22. 

ϑεόσδοτος, ὃ, ἣ 409 9; 22. A 

ϑέρω 406, 10 ταῖς τοῦ ἡλίου 9é- 
θεσϑαν ἀχτῖσιν. 

ϑητιχὸν, τὸ 286, 7 τὸ ϑητιχὸν 
χαὶ οἰκετικὸν, copiae domesti- 
cae, (Ag. 8o, 5.) 

ϑρέψαμένην ἥ, patria 323, 4. 15. 
349, 13. 

ϑυρεὸς, ὃ 341, 7 

ϑυρεοφόρος, ἃ 408, 13. 

idiogoviéo 309, 3. 


AD MENANDRUM. 


"fepovoyóc , ó 331 "E 
᾿ἑλαστήοιον, τὸ 352, 16. 
iyÓcAu«, τὸ 383, 9. 
ἰσοδύναμος, 6 , 5 350,18. 364, 6. 
ἰσχυροποιέω 377, 19 
xui ὃ et xai ὃς ἂμ, 23; 19. 56, 
16. passim) 292; 4 "dufoos £x- 
πέμψας ὑπῆρχε xai Ó γε — 
πρεσβείαν. 292, 15. 297; 17. 
335, 19,360; 3X. 
καιροφυλαχέω 435, 4. 
κατ᾽ à&xtiyo χαιροῦ 282, ή. 323, 
19. (Ag. 19, 4 ἐς ixtiyo τοῦ 
καιροῦ -) 
χατὰ τὸ μᾶλλον eg i N17 133; 
6. saepe) 289, 5. 301,16. 405,6. 
πκαταδιχιτάω 293, 7. 
χκαταϑύμιος, 0, ἡ 439, 5 
κατασοβαρεύομαν 429, 13. 
καταυϑαδίζομαι 407 , 20. 
χενεμβατέω 439, 19. 
χεντηγάριον, 10 357, 23. 
* χλεπτοτελωνέω 360, 21. 
ziíue , τὸ, pagus vel castellum 
in Ármenia vicinisque regioni- 
bus 393, 8 διὰ τοῦ λεγομένου 
* Addeordy pr cr χαὶ τοῦ 
Μαρεπτιχῶν, 391, 19. 
κρεῖττον, m Deus (Ag. 49, 18. 
65, 4.) 318, 4. 370, 1. 
χρυμωδὴς, $, 5 297, τή. 
λαοτόμος, Ó , ἡ 443, 5 ὄργανα 
λαοτόμα χαὶ τοιχι ὥρυχα. 
λαφυραγωγὸς, ὁ 368, τ6. 
λειτούργημα, 10 418, τι. 
λοχμώδης, ó, ἡ 399, 3. 
μάγιστρος, ὃ £13 : UL 
μαχαιροφόρος, ó 283, 19. 
μεγαλοῤῥήμων, 6, 5 347, 7. 
μειονεχτέομαι 349 , 13. 
μεμεϑυσμένα ῥήματα 312, 5: 
μεταβολεὺς, ó 294, 18 μεέταβο- 
λεύς TE xci παλιγκάπηλος. (^g. 
254 , 12.) 


gu uu 4, sericum 295, 23. oi, 


μεταῤῥυϑμίζω 280; 2- 

μῆνις, ἢ 335, a1. 

quite pro μηδὲ 351, 19. 

μῆτε μὴν 418 , 22. ήτο; 16. 
μοναστήριος οἶχος 352, 12. 

p rsies ΔῸΣ ó , episcopus 329, 


stuteiti c. dat. 312, 13 ἐνεμέ- 
σιζε toig στρατιάρχαις, 


655 


ξιφείδιον, τὸ 403, 13. 

ξιφηφόρος, ó 398 . ἡ. 

ξυμβὰν 349, 6 τυχὸν μὲν γονεῖς, 
τυγὸν δὲ παῖϑθας, ξυμβὰν δὲ 
τοὺς φιλτάτους. 

"ξυμμεταρυϑιϊοῶ 351, 6. 

ξυνέλευσις, ἡ 354, 15. 

ξυνωϑέω 409, 17 Ζαχαρίου τὴν 
πρεσβείαν ταύτην γεγέσϑαι ξυγ- 
ὠϑήσαντος. 

ὅ ys tanquam pronomen person. 
293, 9 ὁ Μεβώδης αὐτίκα ὅ γε 
— συγχέας τὸ πρόσωπον ἐφοι-- 
γίττετο. 200, 22. 297, 15. 303, 
δ:.341.,.13. 326, δὲ 337,13. 
407, 9. 414, 20. 

οἱ pro αὐτῷ initio enuntiati 417, 
13 οἱ (sic scrib., non o£) δὲ τὰ 
μὲν ἄλλα οὐχ εἶχε καλῶς. 

οἰχεῖος, suus 287 , 7. 310, 11- 

Gu&c , ἢ 352, 7 ἐν oct. 

ὅπως c. inf. 391, 22 βουλεύσα- 
σϑαι ὅπως δὴ τὰ ὅπλα χατα- ; 
ϑέσϑαι τελέως, 

ὀρϑογνώμων, ὃ, ἡ 299, 21. 

ὅρισμα, τὸ 288, 2. 

ὅσον οὕπω (Ag. 79, 16. 106 , at. 
saepius) 314, 13. 324, 11.358, 
19. 344, 11. 395, 14. 414, 


οὐ μὴν ἀλλὰ x«i 3οι, 2. 339, 3. 
383, 9. 399 , 4. ήοι, 13. 412, 
22. 431, 22. 439, 7: 

οὐ apis καὶ (omisso dAÀc) 389, 


di pro οὐδὲ (Ag.216 , 18.) 315, 
i1. 322, 17. 413, 1, 434, 22. 

οὕτω ξυμβὰν, οὕτω παρασχὸν 
(Ag. 99, 9. 123, 17. cett.) 290, 
22. 297 , 15. 314, 10. 414, 7. 
410, 9. 424, 21. 

ὀφϑῆναι, videri 289, 5 ὀφϑή- 
σεται χατὰ τὸ μᾶλλον εὐεργέ- 
της. 293 , 6, 387, 18. 434 , τι. 

παγιόω 362, 6 ἐπαγιωϑὴ τὸν 
ἄρχοντα τοῦ Ζάρας διατιϑέγαι. 

παλιγκάπηλος, ó 294,18.; v. με- 
ταβολεύς, 

παλίμβολος, ὃ, 2972, 5. 355, 
23. 395, 3. 

παλύνω 292, 13 τῆς αὐτῶν χώ- 
ρας γιφετῷ παλυγνομένης, 
"παρατιτρώσχω 420, 10, 

παρευναστὴρ, ὃ 346, 19. 

περιγοστέω 282, 1, 402, 6. 427, 


650 


19. 432, 4. 439, 5. 
26,  περιγύσιησις.) 
περιπέιτω 42, 16. 
περιβδαντήριον, τὸ 330, 21. 383, 1. 
περιώδυνος, ὃ, 5 306 , 14 
πλεῖστα ὅσα 305, 13. 320, 13. 
404, 1. 407 , 13. 414, 13. 
πολεμησείω 328, 13. 414, τι. 
πρέσβις, acc. — 1v: haec forma 
exstabat in ed. Hoeschel. 389, 
11. 
προσάπαξ 355, 2. 
προσιζάνω 409, 22. 
"προσχετπιαστὴς, ὦ 418 , 9. 
*zgotízio0 , ὁ 18, 7. 
πρωτοστάτης, ὃ 286, ^. 
πτερόω 314, 13. χολακείαις τὸν 
βασιλέα ἐπτέρωσανγ. 
πτοία, ἡ 421, 6. 
σάχραι, αἱ λεγόμεγναν τῇ «Δατί- 
γων διαλέχτῳ σάχραν 352, 19. 
353 , 2. 363, 16. 
σέβασμα, τὸ 326, ἡ. 
σελειῆναν voc. corruptam 358, 16. 
σημαίνω : aor, 1. tum ἐσήμαγα 308, 
13. 309, 4. 358, 4., tum ἐσή- 
μήνα, 312 , 3. 18. 422, 2, 
σήραγξ, ὁ 44, το. 
σηριχὸς, 1, ὃν 283, 16 ἐσθῆτας 
σηριχὰς. 339, 18. 382, 13. 
σπαλίωνες, oí, vineae 442, 1. 
' (Ag. 147, 15. 195, 5.) 
στέργω c. dat. 391, 16. 441, 7 
' χαῖς σπονδαῖς oU. στέργουσν 
οἱ “Ῥωμαῖοι. 
συμβούλαια, τὰ 358, 4. (leg. συμ- 
βόλαια.) 
σφεῖς cum 1. pers, 423, 5 ἕχε- 
τείαις χρώμεϑα μὴ ἄναγκχα- 
σϑῆναν σφᾶς ἐπιλαβέσϑαιν ὅ- 
πλων. 
σφέτερος cum nom. sing. 300, 8, 
σφριγάω 283, 3 οὐχ ἐσφρίγα 
oí τὸ σῶμα. 396, 2. 
ταῦτά τοι, ταύτῃ TOL, propterea 
(Agath. 18, 17. 16, 14.) 284, 
14. 2997» 6. 14. 301, 7. 303, 
10. 329, 19. 355, 18. 385, 16. 
405, 3. 428, 10. 442, 12. 
τελέω 289, 9 ἐν ζῶσι τελεῖν, 
τέλος, τὸ 283, 10 τῷ ὀφειλομέ- 
vo τέλει ἡφανίσϑη. 
τέρϑρεια, ἥ.321ι, 22. 348, 6, 
τίϑεμαν 283, 5 ἔϑετο δορυάλω- 
voy. 287, 8 οἰχεῖον τέϑεσϑαι 


18. (Ag. 


INDEX GRAECITATIS 


κέρδος, 591. 15 αὐϑαδέστερον 
τοῖς χατὰ τὴν ὁδοιπορίαν 9έ- 
μέγος, 307, 19 λόγους ἡμῖν 
ϑέσϑαι. 34, 3) E n 

τεμαλφὴς,, 6, ἡ (Ag. 93, 1.) 309, 
13, 330, 2». 

τραχταΐζω, gr. barb. 354, 5. 7. 

τῷ τον ἄρα, formula Menandro 
usitatissima (sicut Agathiae 119, 
1, 158 , 12. cett) 314, 14. 356, 
10. 375, 15. 384, 15. 393, 6. 
400 , 2. 404 , 12. 416, 6. 

ὑδροστάσιον, τὸ 301 ΣΧ ν 

ὑπερβλύζω 335, 17. 

ὑπερόριος, 0, 5 316, 2. 

ὑπευρύνομαν 432 , 4. 

ὑποστρώνγυμν 327, i3 ἐλπίσε 
ὑποστρωνγγύς. 

ὑποτύφω 286, 17. 

ὑψαγόρας, ὃ (Ag. 79, 1.) 284, 

13. 294 , 11. 317, 4. 402, 2. 

ὑψαύχην, ὃ, ἢ 325,4 : 

φϑάσας, coc, «v 305, 4. 339, 
21 τὰ φϑάσαντα. (Ag. 91, 9.) 

φιλορώμαιος, φιλοπέρσης 402, 22. 

φιλοτάραχος, ὃ, ἡ 430, 12. 

φόβητρον, τὸ 441, 10. 

φοινίττομαν 293 , 10. 

φύλαρχος, ὁ 292, 3. 

χαραχτηρίζω 353, 16. 

χορηγὸς, ὃ, τῆς τρυφῆς 289, 5. 

χρονοτριβέω 360, 13. 

χρώματα, τὰ (in circo) 439, 5.. 

χωρέω c. part, fut. 304, 18 ἐχώ- 
Qovv πολεμήσοντες." 

0i 3og, 13. f. 440, 9. 

Accusativus absolutus 287, 9 τοῦ- 
το ἐφειμένον αὐτοῖς — ἐχρή- 
σαντο. 990, 20 Τιμόϑεος, τοῦ- 
τὸ ἐπιτειραμμένον αὐτῷ, πα- 
ρεγένετο. 300, 4. 326, 6. 374, 
14. 417, 16 ἀὠρέσαντα βασιλεῖ 
(f. ἀρέσαν τῷ βασιλεῖ). 

Articulus praeter morem omissus 
285, 13 διάδοχον. εἶναν τετε- 
λευτηκότος (pro τοῦ τετ.). 360, 
12 χατὰὼ ταύτην ἀξίαν. -- po- 
situs 411,2 μεταξὺ τῶν ἀλ- 
λήλων. 

Formae nominum insolitac 391, 
5 τὼ πρέσβει pro πρέσβεε s. 
πρέσβη. 4o2 , ἡ ὦ ἡγεμὼν pro 
ἡγεμόν, — verborum : 421, 6 
ἐχρᾶτο pro ἐχρῆτο. 436, 12 χα- —. 
ϑέστηκα sensuactivo. zt0yot — 


AD PROCOPIUM. 


ἀπόλαυσιν ὥσπερ ταιμεῖσν τε 
χαϑεστήχασι. 2984, 20 dzo- 
χτανϑῆναι. 3o4, 6. 316, 1 χα- 
ϑελῶ fut. v. χαϑαερέω (Ag. 269, 
5). 333, 1 ὑφειδόμενος (9). 
Infinitivus aor, pro fut. 325, 13. 
15. ἀπάρξασθαι — παραβήσα- 
σϑαι. 412, 22 t&UÉc02c.(nunc 
ubique mutatum est). 

Neutra participiorum sensu col- 
lectivo 282 , 11 τὸ ἀντιστατοῦν. 
3941, 22 τὸ γεηπογοῦν. 


- 


657 


μένοι, μοῖραν επεχατέστησε. 
317, 15 οὗ στρατηγοὶ εἰσβολὴν 
ποιησάμενοι καὶ ὁμήρους Àa- 
βόντες, ἧκον ἐς Βυξάντεον scil. 
οἱ ὅμηροι. ἢ 


Neutra adiectivorum pro substan- 


tivis 983, 14 τὸ ἀγχένουν tt 
x«i βουλευτικὸν τοῦ βασιλέως. 
285, 19 τῷ ἐμπεδῶσαι τὸ εὖὔ- 
γουν. 286, 19. 288, 20. 292, 
21. 299, 18. 316, 15. 349, 5. 
435, 20 ἐς ἔσχατον χενδύγου. 


Nomina castellorum et pagorum — Optativus futuri Menandro, ut 


in Armenia et adiacentibus ter- 
ris in — on exeuntia non de- 
clinantur: Χλωμάρων 329, 14. 
Κιϑαρίζων 329, τι. Χορουτζόν 
359, 21. ῤῥεστῶν 393, 7. 
Μαρεπτιχῶν 393, 8. Maxga- 
βανδῶν χαὶ Ταρανγῶν 394, 
19. Μονόχαρτον 421, 2. 
Nomina propria in ---ἰος, in — 
zc (pro ες) mutata (gr. barb.) 
386, 2 Ταργίτης, qui alias 
Ταργίτιος 386 , 16. 


Agathiae, nimis frequentatus 
282, 3 ἱχέται ἐγένοντο, ὡς ἄν 
γνώριμον ἔσοιντο. 285, τή. 
286, 4. 287, 17. 289, 19. 290, 
18. 292 , 7. 294 , 11. 16. 296, 
7. 3o1, 10, 303, 20. 305, 8. 
309, 22. 315 , 22. rell. 


Participia praes. s. aor, pro fu- 
. turis (interdum hac ed, muta- 


ta) 282, 2. Κάνδιχ ἡρέϑη πρε-. 
σβευόμενος. 308, 9 πρέσβεις 
τοὺς βεβαιώσαντας περὲ τῆς 


Nominativus absolutus 313, τ « εἰρήνης, 345, 21. 346, 15. 384, 
ἀνερευϑέντες ob vv χλοπὴν elg i 17. 
γασμέγνοε ἐν φανερῷ τε ytvá- | 


AD PROCOPIUIM. 
Ἂν post ὅπως seq.indicativo 494, χρεῖττον, τὸ, Deus 492, 15. 495. 
10 ὅπως ἂν ἡ τύχη χρίγεται. 
ἀχλὺς, ἢ 495, 12- 
ἐναχμάζω 5οι, 5. 
χατόπιν ὀφϑῆναΐ τινος 49o, 2 ἡ 
πόλις μηχανωμένη ux κατόπιν 
ὀφϑῆναι τῶν δωρεῶν. 496,4 
τῷ μὴ κατόπιν ὀφϑῆναι τῆς 
τιμῆς. 


λῆξις, ἡ 497, 3 ἡ ἔψα λῆξις. 

πολι, 5 4g7, 19 αἰχεξομένην 
πολιών. 

προλαβόντα, τὰ, praeterita 494, 
21. 495, 175. 5or, 1. 512, 16. 

Augmentum omissum 496, 14 τῶν 
ψηφισμένων. 


Dexippus, Éunapius etc. 4* 


CORRIGENDA AD EDITIONEM HOESCHELII. 


^ Ρ, γ. 1. 6. μὲν ἐπ’ εὐσ. p. 8. 1. rx. ac. p. 146. 1. 20. πρέσβες 
(p.389. L 11. zoéoBuv) p. 12. .. 8. €q? fanov — p. 53. L 12. 
παρεγυμνοῦτο p. 169. l 14. ἀλλὰ καὶ Ma. p. 177. 1. 9. ὅς 
δὲ p. 190. Ll rr. παράλου Ρ. 210. 1. 1. δεδεμένω — p. 216.1. 2r. 
οὔτε ὃ dz. p.aig. l. 15. Ῥωμαϊχῇ uiv zz. p.221. l5. αὐτῷ ἄν-- 
δρας τῶν p. “85. 1. 10. χελεύον — p. 242. 1. 18. Magr iy vavóc 
p. 255, 1. 16. ἔνβως p. 357. L 16, τοὺς μὲγ εὖ p. 294. 1. 12. 
τῇ τῶν ῥημ. p. 3or. l 17. Ὀρομου σχῶν p. 324. l. 21. ὠπισχυρ. 
p. 334. 1. 18. οὔτε p.353. 1, 7. περὶ τοῦ τοιοῦδε 1. τή, Q τινι 
οἱ ϑεοὲ p. 365. 1. 16. γεχήσεε, 


ALIA CORRIGENDA, 


P. 13. in Schol. ad :. dele mg. p. 21. (Arg) 1. 13. Epistola ad 
cives oppidi a barbaris obsessi, qua monentur ne temere pugnam 
ineant(5) Oratio Dexippi ad eos fte p. 139. (Arg.) l.14. pro Mar- 
cellinus scr, Aegidius. p. 145. dele Scholion ad 2. et 4. p. 166. 
(Arg. L 5. pro Romano scr. rüeco. p. 203. Schol 3. énéAixa. 
p. 242. vers, lat, l, 19. MarUnianus, p. 291. l. 3. πρὸς τοῦ Περσ. 
p. 295. in Scholio ad 1, 2. pro vulg. scr, Pal. p. 305. 1. 13. χα- 
κηγορήσαντες. p. 366.1 12. προτερήσας. p. 612. col 2. 1, 4o. 
41. dele verba (sed hic — videtur.) p. 616. col, 2.1. 39. scr, Are- 
thae nepos. 


ADDENDA, 


P. XXIX. 1.12, Postea, eodem Marciano Aug.superstite, ab Eu- 
phemio, magistro officiorum , adsessor adlectus fuit (p. 155. 1. 12. 
ed, B.). ad p. 6. 1, 7. ἀπὸ ἐπάρχων H., similiterque infra p. 48. 
1. 14. μετὰ ὀλοφυρμῶγ. p. 124. 1. 18. μετὰ ὑπερηφανείας, | p. 154. 
l 2. κατὰ éx&tíyQv. p. 176. 1. 21. ὑπὸ ἑἕρμηνεῖ. p. 188. 1. 10. ὑπὸ 
ὀϑόγαις : quae cuncta in editione Parisina sublata sunt; mansit ta- 
men, imo in nostram quoque editionem transiit p. 143. 1. 8. μετὰ 
αἰχισμῶν. — ad p. 15, 1, 15. Oui» vulg. p. 19. 1. 5. βουλόμεϑα vulg. 
p. 127. 1. 12, παρὰ Ναρσαίου H., περάγας σαΐου vulg, p 139. (Arg.) 
1. 15. post gerít add. Legatio ad Marcellinum pacem confirmat, ad 
p.159. 1, 13, τὰ εἰς τῶν vulg. p,.162.1, 17. ἐφικουμένοις vulg. l.19. 
ἔστιν dxoilor vulg., ἐς τὸν χοῖλον H. p. 175. 1.16 εὐλαβηϑεὶς H., 
εὐλαβεῖσϑαν vulg. p. 182. l, 10, Κατζίρων vulg. at p. 191. 1, 8. et 


Wt 


107. 1, 1r. ζχατήρων. — p. 203. l τ. παραγεγόμεϑα vulg. — p. 207. 
l 1γ. ᾿ἡδάμει τῶν Val, ᾿“δαμειτῶν vulg. p.210. L8. ὡς τὸν vulg. 
p. 211. Pericopae , quae incipit a verbis ἀγαζεύξαντα δὲ (1. 11.) ap- 
ponitur in ed. Hoesch. lemmatis ἴοοο: λόγος d. p. 215. 1. 7. Kw»- 
σταντίνῳ vulg. p. 219. l το. Κωγσταγτῖνος vulg. p. 233. 1. 1. 
ἐχϑεῖν ed,H. p.247. 1. 11. et p. 258. L 19. Ὀτρεαρέου vulg. p.249. 
l, 17. ἐχλιπόντας H., ἐχλιπόντα vulg. p. 250.1, 10. τῶν abest vulg. 
p. 266. l το. αὐτῶν vulg. p. 267. 1. i9. αὐτοῖς H., αὐτοὺς vulg. 
p. 283. L 9. χατηγωγίσαιτο vulg. 1. τι, ἡφαγέσϑαν vulg. 1. 21. 
ἐμφρονέστατον vulg., ἐμφρογέστατος H, p. 296. 1. το. μὲν vulg. 
p- 298. 1, 21., p. 396. 1. το, et p. 413. L i1. εἴρετο vulg. p. 300.1,8, 
ἀποστείλον vulg. p. 305. l. 6. τῷ Πέερ. vulg. p. 303. 1. 5. διαχρῆ- 
μα ed.H. p.3o7.l7. ὑμῖν vulg. p.309g.l17. οἷόν τὲ vulg. p. 319. 
Ll 16. τὴν H., τῆς vulg. p.321:. L 15. φόρον ed, H., φόρων ed. Par. 
p. 342. L τ. αὐτῷ vulg. p. 345. 1, 5. χατηγωγίσοιτο vulg. p. 356. 
l 19. χαταλόγου vulg. p. 358. 1. 4. f. ὀγόματι περὲ τῆς Z2. N. 
p. 370. 1. 4. ἡμεῖς vulg. p.392. L7. πλέον vulg. p. 394. 1. 15. ἀγ- 
τιχαϑεσταμέγου vulg, p.419. 1.4. προεχώρησαν vulg. p. 438. 1. 18. 
Coniungenda sunt haec cum fine narrationis de Petri legatione , su- 
pra p. 373. 1. i1. 4 

p. 612. ad vocem: Alamundarus senior — Almondar, Hirensium 
rex XVI. ap. Pocockium , Spec. hist. p. 69. N. 

ibid. ad vocem : Alamundarus iunior — Almondar,  Gassanen- 
sium rex XXVII, ap, eund. p. 77. N. 

ibid. ad vocem: Ambrus — Amru ibn al Mondar, Hirensium 
rex XVIII ap. Pocockium p. 72. N. 

ibid. ad vocem : Amorcesus — Amru '1 Kais II, pater Alamun- 
dari, avus Ambri: Hirensium rex XVI. ap. Pocock. p. 69. N, 

p. 613. col. 2. post L 45. adde: Arethas, imperante Anastasio , 
regulus Saracenorum Chindenorum, ad quem avus Nonnosi legatus 
missus est. N. 478, 6 — Al Hareth, Ambri fiL, rex Kendensis, a 
Cabade regno Hirensium ornatus, unde eum Chosroes deiecit: Po- 
cock. p. 79. N. 

p. 617. ad vocem: Chindeni — Kende, apud Arabas: Pocock, 
p. 79. N. 

p. 621. ad vocem : Furdigan — 2o. Sed Menandrum errare 
suspicor: certe Fardchane Persis ptochodocheum significat. N, 

p. 624. ad vocem Iuroipaach — Apud Lydum de mag. III. 52. 
53. "Viriparach, vel Viraparach (B:g.) vocatur: id quod proxime ad 
veritatem accedere videtur: barach enim domum, sive mansionem 
significat, viran solitudinem , vel ruinas. N. 


ΣΉ 


xv 


ΓΑΕ νὰ ΗΝ 


5 T3 0 eno Rn EA "EVATETA E "Her 


BONNAE 
^ "TYPIS C. F. THOR M ÁNK 


M. S Mia T :) 


$4 


τς ΚῊΣ ἦτ 


bz 


ns 


i s. 2 
EST 
ol 


» 
NS o E Je 


DF Corpus scriptorum historiae 
503 byzantinae 
c6 


v.10 


PLEASE DO NOT REMOVE 
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET 


UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY 


Iv 


ἐλ παῖ, Mem Rm. V aie ir dn SR ον Re αν EB d Bt Aime tei. M D, E re GIA ire ra ς Ὁ 
Ed" c E MAP CRAP ike A n PAR. τ νον ον ei AR Ie δος τοις ἀπ τις 
UMS. vi ^ : -- : ELI ἂν Tp ail uia ri ον, 
" v -— » - ἣν Ἂν ^ eae. m-— 

ow d m Asa TUR σα 


MIDI th 
Ara am ir M TA AR ori ae rm m 
TES ARTT ETT T ] 


rt ptm 
——— 


Ve Si Ai τ em A σας 
ες 


A ue 
m EN TE A En En I 


2 eret 


me VS : x : 

τς ^ adipi tfe e D CINE an C wee stress i € Bn τ Any δ dr etu 
Mtem. eene e Met . s mer meer wi TT NM ; 
" τ es cart t eai m a ip ed Ls E x AUS : * or tA e 

Dr rtr Wem ie rd qo νον φώς, o cercate Pee MEAM REA : : ^ * - : ς - 

red eei e en τος τ γυτος : 

Vm rusa a) - 

e 5 ara Y CEDE Σ 

τσ τας πολ ται 2 meet Tm S AS dm T im ace aei -— A Vae Re ne atre 

rec ER e as Un m : ] refe μόν ας m : 

ret 4 mr erem y 


Un Sew er uar Lr e D 


^ iv 2 asa 
eM Yom eet vs m ME het. 
y Lr wsipar d cin SOR. Feed AA e tarte rM Marre e aem e a E iu 


etre 
PEE τς A eerie ταν τον ας iae MUN - ; 

ae S maf d mit σατο A «e D eerie ra. 

- ἔν το mreeez er e a M ra Dg 5 


- 


^ a 
UAE MERE e ra et στ RARE S  δν 
V E wm cy riot νος, i agde S rr RC 


Torn] reae ir e S ὀτβ χω 
rere me e ME μον, n MER rp 
MEA IgE A A e αν τα : 

Cad vot ^. 


rd ir e Mp Ric 


IN 
; trol ^ E