Full text of "De generis humani varietate nativa"

See other formats

West  Virginia  University  Libraries 


3  0802  100914206  6 


Locked  Cage 

GN 

23 

.B5 

1795 


r 


JUN  1  7  1955 

WESi    vu.  ......  .       -'^^[TV 

'  MEDICAL  SCHOOL  LIBRARY 


Digitized  by  the  Internet  Archive 

in  2009  with  funding  from 

Lyrasis  IVIembers  and  Sloan  Foundation 


http://www.archive.org/details/degenerishumanivOOblum 


DE 

GENERIS  HVMANI 

VARIETATE  NATIVA. 


HhALTH 
SCiENCES 

GENERIS  HVMANI    ^^ 

VARIETATE  NATIVA  ^-y^^: 


EDITIO     TERTIA 


PRAEMISSA    EST    EPISTOLA 
AD   VIRVM   PERILLVSTREM 

lOSEPHVM  BANKS  earonetvm 

REGIAE     SOCIETATIS    LONDIN.     PRAESIDEM 


AVCTORE 

^"'"^      M.    D» 


10.  FRID.  ^VMENBACH 

EIVSDEM     SOCIETATIS     SODAI,!. 


GOTTINGAE 

apud  Vandenhoek    et    RVfRECHT. 

1795. 


NoH  hic  CentauYos,  mn  Gorgonas,   Harpyasqiie 
Invenies:   hominem  pagina  nostra  sapit. 

Martial.  I.  X.  epigr.  4. 


N. 


on  una  caussa  estj,  J^ir  Peril- 
histrisj  quare  Tihi  quicquid  hoc  est 
opellae^  tribuam  et  dedicem, 

i 

\  Praeterquajn  enim  quod  in  uni- 

L         versum  grati  animi  sensum  publice 

aliquando  declarare  a^veam  pro  in- 

numeris  benejiciis  quibus  me  ab  eoy 

^         quo  in  propiorem    Tui  notitiam  dc- 

\         ni    tempbrej    affecisti;    ipsa    haec 

quae  curis  reno^vatis  prodit    libelli 

editioj  magnam  partem  praeclaris- 

sima  quibus  priores  praecellit  aug- 

*  3  men^ 


VI 


menta  et  ornamenta  maxime   me- 
morabilia^  liberalitati  Tuae  dehet. 

TJti  enim  a  plurihus  jam  retro 
annis  necfue  studio  neque  sumtihus 
pepercisti  ut  coUectionem  meam 
craniorum  diDersarum  gentium  ra- 
rissimis  ditares  speciminihus  quae 
omnium  auidissime  desideraham^ 
^mericanorum  inquam^  et  oceani 
australis  insulanorum^  ita  praeser- 
tim  cum  ante  triennium  Londinum 
iwviserenij,  cadem  generosa  lihera' 
litatCj,  qua  Gaertnero  quondam 
nostro  seminarium  Tuum^  aliis  alias 
musei  Tui  divitias  utendas  conces- 
sisti^  mihi  illimitatum  plane  usum 
omnium  qui  ad  studium  anthropo- 
logicum  spectant  thesaurorum  an- 
ecdotorum  quihus  hihliotheca  Tua 

SU' 


VI  r 


superhit  j  picturarum  sciL^  cata- 
graphorum  etc,  a  summis  artifici- 
hus  ad  ipsam  naturam  delineato- 
rum  ita  permisisti  ^  ut  apographa 
eorum  mihi  parare  et  quiccpiid  iihe- 
ret  descriherc j,  adeoque  tot  tantis- 
cjue  novis  plane  suhsidiis  auxiliis- 
que  ad  lihellum  meunz  denuo  suh 
incudem  revocandum  accedere  pos- 
senzj  ut  jam  eundcm  innumcris  mo- 
dis  auctum  j  emendaliim  et  ad  ip- 
sam  naturam  perfectum  dicere  ahs- 
cjue  "vaniloipientiae  suspicione  au- 
sim, 

Accipe  ergo  serenafronie  opus- 
culum  cuius  adeo  magna  pars  Tua 
est  j  quodcpie  vel  eo  nomine  Tihi 
non  ingratum  fore  confisus  sum^ 
quod  particulam  historiae  natura- 
*  4  lis 


VIU 

lu  exponatj  etsi  dignitate  nulli  alii 
secundam  j  tamenj  quod  mirumjt 
omnium  diutissime  neglectam  et  in- 
cultam, 

Manet  enim  et  hoc  immortali 
Linnaeo  meritum  quod  jam  ante 
fios  sescaginta  annos  in  cditiofiepriji' 
cipe  systematis  nalurae  primus  ^ 
quod  norimj  naturalis  historiae 
auctorum  genus  hunianum  quoad 
characteres  eocteros  suh  certas  ua- 
rietates  redigere  studuerit :  idque 
pro  ea  qualis  tunc  temporis  innotue- 
rat  quatuor  tantum  orbis  terraquei 
partium  earumque  incolarum  noti^ 
(ia  j  satis  adaequate^ 

Postquam  autem  a  Tuo  inde  tri^ 
enni  periplo  j  vir  P erillustris  <, ,  gen-^ 
tium^  per  oceani   australis  insulas 

lon- 


longe  lateque  dispersarum  j  cura-^ 
tior  cognitio  historiae  riaturalis  et 
antkropologiae  cultorihus  innotuis" 
setj  facile patuit  Linnaeanam  istam 
generis  huniani  divisionein  jam  non 
amplius  adhiheri  posse;  quare  et 
ego  in  hocce  opusculo  ^  post  alios  a 
viro  summo  in  eo  deflecterej  et  va- 
rietates  hominum  magis  ad  natu- 
rae  veritatem^  quae  nohis  Tua  ma- 
xime  soilertia  et  curatissima  obser- 
vatione  innotuitj  componerej,  nullus, 
duhitavi, 

Jmo.  vero  et  in  universum  Lin^ 
naeanam  methodunij  animalia 
mammalia  ex  dentium  ratione  ordi- 
nandi  j  itidem  isti  quidem  tempori 
quo  eam  condidit  satis  convenien- 
tem^  hodienum  autem  postquam 
*  5  tot 


tot  tantaeque  novae  hujus  classis 
species  cletectae  sunt  ^  magnopere 
Tnancam  et  ingentibus  exceptioni- 
hus  ohnoxiam  j  relinquere  ^  et  arti-^ 
Jiciali  isti  systemabij  magis  natura- 
ie  ab  universo  mammalium  habitu 
desumtumj  substituere^  zoologiae 
studiosis  utile  et  proficuum  esse 
duxi, 

Quanquam  enim  longissime  ah 
eorum  opinione  absum  qui  sibi^  nu- 
peris  praesertim  tempojibus  ingenii 
sui  lusibus  de  nescio  qua  continui- 
tate  aut  gradatione  naturae  ut  do- 
cahant^  ita  placuerunt^  ut  creatoris 
sapientiam  et  creationis  perfectio- 
nem  in  eo  quaererent  quod  natura 
ut  dicunt  non  faciat  saltum^  sedres 
naturales  ternorum  naturae  regno- 

rum' 


XI 


rum  quoad  conformationem  suam 
externam  sc  invicem  ceu  gradus  in 
scala  aut  articuli  et  juncturae  in 
catena  excipiant :  cum  contra  iis^ 
qui  rem  pracjudicii  expertes  et  se- 
rio  aguntj  facile  pateat  esse  ^vel  in 
regno  animali  ah  una  parte  inte- 
gras  classes  ^  ut  a^vium  j,  aut  ge- 
ncra^  v,  c.  sepiarum  ^  quae  male 
et  non  nisi  affectatione  quaclam  in 
ejusmodi  schematibus  gradationis 
rerum  naturalium  aliis  ^vicinis  jun- 
guntur ;  ah  altera  autem  extare  ge- 
nera  animaliu?nD,c.  coccos^  in  qui- 
hus  tam  ingens  differentia  uLrius- 
que  sexus  habitum  intercedit ^  ut  si 
ad  ejusmodi  scalam  ea  rcvocare  've- 
lisj  masculos  a  suis  .femellis  longis' 
sime  remoTJcre  et  diversissijnis  locis 
diversos  ejusdem  speciei  sexus  inse- 

rere 


Xn 


rere  necesse  foret ;  contra  ^ero  in 
schematibus  istis  non  infitiandos  imo 
vero  insignes  esse  hiatus  quihus  na- 
tm:ae  regna  luculentissime  a  se  iwvi^ 
cem  discriminantur ;  et  quae  sunt 
id  genus  alia  ;  quanquam  ergOj  his- 
ce  probe  perpensisj,  eam  in  doctrina 
de  gradatione  naturae  graiyitatcm 
et  dignitatem^  qua  amlgo  a  physico- 
theologis  ornari  et  commendari  so- 
let  j  nullus  plane  agnoscere  queo^ 
hoc  tamen  amhabus  concedo  inesse 
hisce  nietaphoricis  et  allegoricis  lu- 
sibus  j  non  infitiandam  ad  metho- 
dum  studii  historiaenaturalisfaci^ 
litandam  j,  utilitatem, 

Basin  enim  quasi  constitumU 
omnis  systematis  naturalis  ^  quo  res 
secundum   hahitum     universum    et 

loU' 


xin 


longe  pliiiimas  quihus  irwicem  con- 
spirant  qualitates  externas  ordinan- 
tur^  cum  artijicialia  contra  singu^ 
larem  tantum  characterem  profun^ 
damento  distrihutionis  agnoscant* 

Cum  vero  naturale  istiusmodi 
systema  ideo  quod  tum  acuendo  iu- 
dicio  j,  tum  suhlei^andae  inemoriae 
egregie  inserviat  ^  artificiali  prae- 
ferendumesse^  extra  duhitationem 
positum  sit ;  eo  magis  in  id  incuhui 
ut  mammalium  classem  ad  ejusmo-- 
di  naturalis  systematis  ordinem  red- 
igerem^  cum  artificiale  Linnaea- 
numj  a  dentium  ratione  petitum^ 
tot  specierum  nuperis  temporihus  re- 
center  detectarum  accessione^  in- 
dies  molestiorihus  anomaliis  et  ex^ 
ceptionihus  lahoret, 

Ita 


XIV 

1 

Ita  enimj  ut  paucis  saltern  haec 
ttingam  j  hinas  jam  noDimus  rhi- 
nocerotum  species  j  cjuoad  hahitum 
sihi  in^vicem  simillimas^  ast  clentihus 
ita  diversas  ut  si  adhuc  Linnaea- 
num  sequi  lihuerit  systemcij,  alteram 
speciem  acl  beiluas ,  alteram  ad  gli- 
res  referre  oporteret! 

ita  et  tunc  suem  aethiopicum 
dentihus  primorihus  destitutum  a  re- 
licjuis  belluis  removere  et  brutis  Lin- 
naeanis  annumerare  necesse  esset. 

Taceo   myrmecophagam  clenta- 

tam  Africanam  tunc  a  genere  isto 

ex   Linnaei    mente    edentulo  ^    aut 

Lemures  aliquot  (indrum  et  Janige- 

rumj  oh  dentium  anomaliam  a  Le^ 

murum  genere  Linnaeano  removen- 

dos  etc. 

Huic 


Huic  confusioni^  quam  sane  stu- 
dio  zoologico  ingentes  molestias  pa- 
rere  nemo  infitiabitur  ^  sequentibus 
denis  ordinibus  naturalibus  anima- 
liu^n  mammalium  constitutis  me- 
defi  studui  y  quorum  recensum  ideo 
hic  subjungere  liceat  quod  passini 
in  praesenti  opusculo  eorum  men- 
tionem  injecerim^ 

L  Bimanus. 

1.  Homo. 

n.  Quadrumana. 

2.  Simia, 

3.  Papio. 

4.  Cercopithecus, 

5.  Lemur, 

III.  Bradypoda, 

6.  Bradypus. 

rj.  Myrmecophaga, 

8.  Ma- 


XVI 


8*  Manis, 
9*    Tatu,  *) 

IV.  Ghi- 

*)  Alimiisimns  quidem  sum  a  neotericorum  multo- 
rum  novandi  pruritu  qui  vebus  naturalibus  quae 
pridem  nominibus  suis  vel  in  vuigns  7totissimis 
insignes  sunt  ^  nova  imponendoj  mirifice  sibi  pin' 
cent:  qui  quidem  onomatopoietaruhi  lusus  ingen- 
tem  studio  historiae  naturaiis  calamitatem  attu- 
lit;  adeoque  et  in  nominibus  systematicis  namma- 
linm  non  nisi  invitissimus  et  rarisSime  a  Linnaei 
terminologia  discessi,  quando  nempe  nomen  a  vi- 
ro  sttmmo  adhibitum  plane  erroneam  et  falsam 
notionem  involvebat.  Ideo  -v.  c  armddillis  7tati- 
vum  nomen  genericum  Tatu  restitui  cnm  Lin- 
naeanum  Dasypus  nulla  plane  ratione  defendi  pos- 
sit.  OfHnes  enim  7tovimus  graecum  hoc  nomen 
esse ,  ct  pedibus  hirsutls  insigne  animal  notare, 
ideoque  a  veteribus  lepori  et  cuniculo  inHitum 
esse  quod  in  his  ipsissimae  palmae  plantaeque 
pilosae  sint^  quae  vero  in  ista  ?iovi  orbis  loricata 
animantia  a  cuniculorum  habitu  mirutn  qnantum 
abhorrentia  minime  quadrare^  monitu  vix  opus  est, 

Ita  et  in  vespeyiilionum  genere  vampyri  nomen 
isti  speciei  Americae  ausiralis  restituendum  censeo 
quam  Linnaeus  speftrum  vocabat,  cum  contra  vam- 
pyri  appellationem  isti  vespertilioni  Indiae  orien- 
talis  et  insularum  oceani  australis  tribuerii,  quem 
vulgo  canem  volantem  vocant.  Jam  vero  vam- 
pyri  nomen  idetn  aC  sanguisugum  notare,  constat; 
quod  ergo  utique  Americano  isti  vespertilioni  con- 
venit ,  «am  ob  caussam  aliis  animantibus  ipsisqtU 
hminibus  infesto;  nentiquam    vero   alteri  quam 

dixit 


XVil 


IV.  Chiroptera* 

I  o.    V^espertilio* 

V.  Glires. 

1 1 .  Sciurus^ 

12.  Glis. 
t3.  Mas. 

14.  Marmota, 
i5.  Sauia, 
16.  Lepus, 
ij,  Jaculus* 

18.  Castor* 

19.  Hjstrix^ 

VL  Ferae. 

20.  ErinaceuSi, 

21.  Soreoc* 

22.  Talpa» 


23.  Z>/- 


rffa;» ,  canino  nentpe,  uipote  unice  phytophago ,  et 
nunqnam ,  quod  norim ,  aliormn  animalium  san" 
gninetn  sugenti^ 


XVIII 


25.  Didelphis* 

24»  T^i^verra. 

25.  Mustela, 

2.6,  Lutra, 

2.J,  Phoca, 

28.  Meles, 

29.  Ursus, 

30.  Canis, 
3i.  i^e/w. 

Vn.  Solidungula. 
32.  Equus, 

Vm.  Pecora. 

35.   Camelus, 

34.  Capra, 

35.  Antilope, 

36.  i5o^. 

37.  Giraffa, 

38.  Cewus, 

39.  Moschus. 


IX.  Bel- 


XIX 


IX.  Belluae. 

40.  Sus, 

41.  Tapir» 

42.  Elephas, 

43.  PJiinoceros, 
44«  Hippopotamus, 

45.  Trichechus. 

X,  Cetacea. 

46.  Monodon, 
l\'-j,  Balaena, 

48.  Physeter. 

49.  Delphinus. 


Haec  ut  tot  alia^  in  quihus  in  ope- 
re  ipso  cui  haecce  praefanda  duxij 
passim  ah  aliorum  sententia  defler 
ccij  Tuo  judicio  Vir  Perillustris 
pari  tum  reverentia  tum  Jiducia 
submitto  j  Tuoinquam^  quo  prae- 
**  2,  side 


XX 

side  dignissimo  eb  meritissimo  gau- 
det  Societas  Regia  scientiarum^  cui 
a  primis  inde  cunahulis  aureum  ex- 
titit  symholum  Nullius  in  verba. 

Ita  "vale  V^ir  Perillustris  et  mi- 
hij    Tihi  deditissimo  j  pojio  faue, 

Dah,  in  Acad.  Georgia  Augu- 
sta  d,  II  Apr,  1795.. 


IN- 


I  N  D  E  X 

SUPELLECTILIS     ANTHROPOLO- 
GiaAE    AUCTORIS, 

QUA  IN  ADORNANDA  NOVA  HACCE 
EDITIONE    MAXIME   USUS   EST. 


X  riplicem  praesertim  ob  caussam 
indicem  hunc  hic  inserere  operae  pre- 
tium  duxi. 

Primo  ut  intelligant  lectores  docti 
et  aequi  qualibus  quantisque  subsidiis 
ex  ipsa  natura  petitis  instructus,  ad 
libellum  huncce  denuo  edendum  ac- 
cesserim. 

**  5  Tum 


XXII  INDEX   SUPELLECTILIS 

Tum  varo  ut  et  grati  animi  testi- 
monium  extet  pro  insigni  munificen- 
tia  qua  fautoribus  et  amicis  supellecti- 
lem  hanc  ad  studii  anthropologici  in- 
crementum  hactenus  ditare  placuit. 

Denique  ut  et  pateat  quibus  ad- 
huc  caream  et  quibus  iidem,  si  ipsis 
amplius  occasio  et  animus  benevolus 
fuerit,  eam  porro  augere  possint. 


I. 

CRANIA  DIVERSARUM  GENTIUM. 


Seleclum  hujus  colleclionis ,  quoad  nu- 
meruin  et  varietatem  quantum  sciam  in 
suo  genere  unicae,  utpote  cui  neque  Cam- 
peri  neque  Jo.  Hunteri  similes  colleckio- 
nes  hoc  respedlu  comparari  possunt ,  ter- 
nis  decadibus  uberius  descripsi  et  curatis- 
simis  iconibus  illustravi ,  ubi  de  occasio- 
ne  et  via  qua  quodvis  cranium  ad  me  per- 

vcnit, 


AKTHROPOLOGICAE   AUCTORIS.    XXIU 

venit ,  rationem  reddidi ;  quare  et  in  iini- 
versum  huic  thesauro  jujidum  servo  ap- 
paratum  epistolarum  avtographarum  qui- 
bus,  tanquam  documentis,  genuina  cujus- 
vis  origo  firmatur.  Qiiae  ullo  modo  du- 
bia  aut  ambigua  videri  possint ,  ea  sepa- 
ratim  pono. 


A)  Quina  exemplaria  selectissima  va- 
rietatum  principalium  generis  hu- 
mani,    viz, 

a)  mediae,  nempe  Caucasiae. 

i)  Feminae  Georgianae,   tab.  I. 
fig.  2.  tab.  11.  fig.  5. 
(^Dec.  cranior.  illuUr,  III.  tab. 

21.) 

munus  perill.  LB.  de  Asch. 

tum    binorum    extremorum. 
scil.   b)  Mongolicae  varietatis. 

2)   Tungusae  rangiferini,  tab.  I. 
iig.  I.  tab.  11.  fig.  2. 
(Dec.  II.  tab.  16.) 
d.  perill.  de  Asch. 

**  4  €t 


XXIV  INDEX    SUPELLECTILIS 

etc)  Aethiopicae. 

5}  ylethiopissae  Quineensis,  tab, 
I.  %.  3.  tab.  11.  iig.  5. 
(Dec.  II,  tab,  19.) 
d.  cl.  Steph.  Jo.  van  Geuns, 
Prof.  Ultraject. 

denique  binarum  varietatum  inter- 
mediarum,  scil. 

d)  Americanae. 

4)  diicis  Caribaei  ex  ins.  S*^'  Vin- 
centii.   tab.  II.  iig.  2. 

(Dec.  I.  tab.  10.) 

d.  perill.  Banks ,  Baronetus, 

et  e)   M  a  1  a  i  c  a  e. 

5)  O-taheitae,  tab.  II.  iig.  4. 
(Dec.  IIL  tab.  26.) 

d.  idem  generos.  Banks. 


B)  Alia  quinque  specimina  eadem  ra« 
tione  selecta.    viz. 

a)  va- 


ANTHROPOLOGICAE  AUCTORIS.     XXV 

a)    varietatis    Caucasiae, 

6)  Natolici  Tocatensis. 
d.  generos.  de  Asch, 

b)  Mongolicae. 

^)   Tu ngusa  e  Sin  ensis.  s .  Daiirici* 
(Dec.  lU.  tab.  23.) 
d.  idem  perill,  de  Ascb,  . 

c)  A  e  t  h  i  o  p  i  c  a  e. 

8)  AethiopiSn 

(Dec.  I.  tab.  8.) 
d.  cl.  Michaelis ,    consil.  auhc. 
Hasso  -  Cassellan.    et    Prof. 
Marburgens, 

d)  A  m  e  r  i  c  a  n  a  e. 

c))  Indi  Americae  septentrionet" 
lis. 
(Dec.  I.  tab.  9.) 
d.  idem  cl.  Michaelis, 


** 


(^)  Ma- 


XXVI  INDEX    SUPELLECTILIS 

e)Malaicae. 

lo)  NoDo  '  Hollandi, 
(Dec.  III.  tab.  27.) 
d.  perill.  Banks. 

C)  ad  demonstrandam  normam  ver- 
ticalemj  de  qua  infra  §.6i. 

a)  varietatis  Caucasiae. 

i^)    Tatari  Casanensis, 
(Dec.  11.  tab.  12.) 
d.  perill.  de  Asch. 

b)  M  o  n  g  o  1  i  c  a  e. 

I  2)  JaciUae, 

(Dec.II.  tab.  i5.) 

d.  idem  generos.  Aschius. 

c)  A  e  t  h  i  o  p  i  c  a  e, 

i3)  Aethiopis, 

d.  cl.Soemmerring,  consil.  au- 
•    lic.  et  Prof.  Moguntin. 

D)  Aha 


ANTHROPOLOGICAE   AUCTORIS.    XXTII 

D)  Alia  tei'na  specimina,  in  quibus 
etsi  partim  studio  partim  morbosa 
affectione  deformata  sunt,  attamen 
normae  verticalis  character  et  ha- 
bitus  elucet. 

a)  varietatis   Gaucasiae. 

i4)  Turcae, 

d.  generos.  de  Asch. 

b)  Mongolicae. 

i5)    Calmucci. 

(Dec.  n.  tab.  14.) 
d.  aeque  ac  sequens  cranium 
idem  perill.  Aschius. 

c)  A  e  t  h  i  o  p  i  c  a  e. 

16)  Aethiopis, 

(Dec.  II.  tab.  17.) 


E)  Triga  craniorum,  quanquam  in- 
fantilium  tamen  normam  vertica- 
lem  apertissime  demonstrantium. 

a)  va- 


XXVUI  INDEX    SUPELLECTILIS 

a)  varietatis    Caucasiae, 

ly)  puellae  judaicae^ 
(Dec.  in.  tab.  28.) 

b)  Mongolicae, 

18)  infantis  Buraebi, 
(Dec.  III.   tab.  29.) 
d.  perill.  de  Asch, 

c)  Aethiopicae, 

jg)  Aethiopis  neonati. 
(Dec.  m.  tab.  3o.) 
d.  cl.  Binmann ,    chirurg.  Cas- 
sellan. 


F)  Specimina  ob  insignem  transitum 
jTiemorabilia  quo  diversas  generis 
humani  varietates  quasi  invicem 
jungunt. 

Ita  V.  c.  medium  tenent  locum 
a)  inter  C  a  u  c  a  s  i  a  m  va- 
rietatem  et  M  o  n  g  o  1  i  c  a  m 

20) 


A^^THROPOLOGICAE    AUCTORIS.    XXIX 

20)  Casacci  Donensis  cranium. 

(Dec.  I.  tab.  40 

d.   cum  proxime  sequentibus 
perill.  de  Asch. 

21)  Kirgisa e  -  Ka isacci. 
(Dec.  n.  tab.  i3.) 

22)  aliud  ejusdem  tribus,    priori 
simillimum. 

/3)  inter  Caucasiam  et  Ae- 
thiopicam. 

23)  JVEumiae  Aegyptiacae. 
(Dec.  I.  tab.  i.) 

24)  Cingari  genuini, 
(Dec.  II.  tab.  11.) 

d.  cl.  Pataki,  Medicus  Claudi- 
nopoHtan. 

y)   inter    Mongolicam 
et  A  m  e  r  i  c  a  n  a  m. 

:i5)  Eskimotae. 

(Dec. 


XXX  INDEX    SUPELLECTILIS 

(Dec.  IIL  tab.  24.) 

d.  CLim  sequenti  cl.  Jo.  Loretz. 

26)  alius  Eskimotae. 
(Dec.  ffl.  tab.  25.) 

G)  Crania  infantili  quondam  aetate 
peculiaribus  artificiis  deformata. 

27)  Macrocephali    probabiliter 
Tatarici. 

(Dec.  L  tab.  3.) 
d.  perilL  de  Asch. 

28)  feminae  Caribeae; 
(Dec.  IL  tab.  20.) 
d.  perilL  Banks. 

H)  reliqua  id  genus  supellex. 

29)  ^Diri  Germani. 

30)  feminae  Germanae, 
3i)  judaei  jwvenis, 

32)  judaei  senis, 

33)  Batavi, 

d.  cL 


ANTHROPOLOGICAE  AUCTORIS.    XXXI 

d.  cl.  Wolff,    medicus  Ultra- 
,    jectin. 

54)  G-allL 

d.  cl.  Soemmerring. 

55)  Itali, 

d.  perill.  de  Asch. 

56)  alius  Itali,  et  quidem  Veneti, 
d.  cum   sequenti    cl.  Dr.  Mi- 

chaelis,  medicus  castrensis 
Hannoveran. 

57)  Longobardi, 

58)  Deteris  Fwmani  militis  prae- 
toriani. 

d.  Eminentiss.  Cardinal.  Steph. 
Borgia. 

59)  Sarmatae  Lituani, 
(Dec.  III.  tab.  22.) 
d.  generos.  de  Asch. 

4o)  calvaria  veteris  Cimbri, 

d.  perill.  Bozenhard  ,  consul 
generaUs  Caesareus  apud 
Danos. 

40  Fehnonis, 

d.  cum 


XXXII  INDEX    SUPELLECTILIS 

d.  cum  omnibus  sequentibus 
usque  ad  N.  80  perill.  de 
Asch. 

42)  alius  Finni, 

43}  Feminae  Finnicae^ 

44)  Cingari  Pmssici.' 

45)  Russi  juvenis  *). 
46  )  Russi  senis. 

47)  Russi  Moscoviensis^ 

48)  alius. 

49)  tertii. 

50)  quarti. 
5i)  quinti. 

62)  Feminae  Moscoviensis* 

53)  Russi  Swenigorodensist 

54)  Juvenis  Urussi. 

55) 

*}  Maxime  memorabilis  qiiae  sequitur  series 
craniorum  Ruthenicorum  usque  ad  N.  63. 
ob  miram  qua  multa  eorum  ad  Mongoli- 
cum  habitum  plus  minus  accedunt  diversi- 
tatem,  procul  dubio  ex  connubiorum  mi« 
sccla  derivandam. 


^NTHROPOLOGICAE   AUCTORIS.    XXXIII 

55)  Russi  Wenewskiensis* 

66)  Russi  B.oma?iovici. 

67)  Alius  Kihnoici, 
58)  Alius  PdbinscensiSi, 
69)  KosCromensis, 

60)  Feminae  Kras?ioichoImicaei 

61)  Russi  Nysch enovogorodensis* 
6ri)  Kursci,' 

63)  Orlowensis. 

64)  Tatari  Orenhurgensis, 

65)  Tatari    (probabiliter    Casa* 
nensis). 

66)  Alius  Tatari, 

67)  quartii 

68)  quiiiti. 

69)  Tschuwaschix 
rjo)  Lesghi, 

71)  Georgiani. 

72)  Turcae, 

73)  alius» 

/M  74) 


XXXlV  INDEX    SUPELLECTILIS 

f][\)  tertii. 

y5)  Calmucci  Orenburgensis, 
y6)  alius  Calmucci» 
(Dec.L  tab.  5.) 
yy)  tertii. 

78)  quarti. 

79)  quinti. 

80)  sexti. 

81)  Aeihiopis   Creoli  Nov-Ebo- 
racensis. 

(Dec.  I.  tab.  7.) 

d.  cl.  Michaelis ,  Marburg. 

82)  y4ethiopis  Congensis, 
(Dec.  n.  tab.  18.) 

d.  perill.  de  Asch. 


II. 


A^^THROPOLOGICAE    AUCTORIS.    XXXY 

IL 

FOETUS    EGREGIE    CHARACTE- 

RISTICI     VARIETATIS     MEDIAE 

ET  BINARUM  EXTREMARUM. 


a)  varietatls ''Oaucasiae. 
i)  Gemelli  germanici  diversi   se- 
xus,  eximia  pulcritudine  insignes* 
quarti  mensis. 

b)  Mongolicae. 

a)  Calmuccae  Orenburgensis  ^  se- 
xus  feminei.    tei  tii  mensis, 
d.  D.  Kosegarten. 

c)  Aethiopicae. 

5  )  Aetliiopis  masculi.  quinti  men- 
sis. 

d.  cl.  Meyer,  archiater  Hanov* 


III. 


XXXVI        INDEX  supellectilis 

III. 

PILI  ET  CAPILLI  DIVERSARUM 

GENTIUM. 


Quanquam  haec  primo  intuitu  ininu- 
tius  huc  relata  videri  possint,  infitiari  ta- 
men  nequit  etiam  hujusmodi  colleclioni, 
quando  varietate  infjignis  es^,  utique  suam 
utihtatem  ad  curatius  studium  anthropo- 
logicum  esse.  Continet  haec  specimina 
omnium  quinarum  varietatum  principahum 
generis  humani :  et  in  his  satis  meraora- 
biUa  de  quibus  pasSim  infra  suo  loco  adlum 
est,  ut  bicoloris  capiUi  Nigritae  maculis 
niveis  variegati  quem  Londini  vidi  dc. 


IV. 

PRAEPARATA  ANATOMICA. 


Maxima  horum  pars  ad  Aethtopum  hi- 
storiam  naturalem  attinet.  Passim  in  ipso 
libro  uheriorem  eorum  mentionem  injeci. 

.   V. 


ANTHROPOLOGICAE  AUCTC^IS,   XXXVlI 

V. 

COLLECTIO    IMAGINUM  DIVER-. 

SARUM  GENTIUM  A  PERITIS  AR- 

TIFICIBUS  AD  IPSAM  NATURAM 

CURATISSIME  DELINEATARUM- 


HujusmocU  apparatum ,  praesertim  sic- 
ubi  cum  colleftione  qualeiii  dixi  cranio- 
rum  perpetuo  conferatur,  ad  primos  et 
principes  et  fallere  nescios  fontes  studii 
anthropologici  pertinere,  per  se  quidem 
patet  ""') :  adeoquc  et  a  vicenis  inde  annis 
omnem  operam  navavi,  ut  talium  iconum 
ad  ipsam  naturam  et ,  quod  caput  rei  est, 
a  yteritis  artificibus  confeclarum  copiam 
mihi  compararem.  Magnus  quidem  extat 
numerus  similium  effigierum  apud  itine- 
rariorum  auftores :  at  enim  vero  quando 
hae  ad  criticam  lancem  revocantur,  pau" 
cissimae   sane   reperiuntur  quibus  utique 

fiderc 

*")  cfr.  locum  huc  facientem  ap.  Vohiey ,  in  Rui- 
nes,  011  m^ditation  sur  les  RfvolutiQns  des  eiti' 
prts  p,  m.  349. 


XXXVni       IKDEX   SUPELLECTILIS 

fidere  possis.  Quodsi  eiiiin  a  nonnullis, 
V»  c.  a  Corn.  de  Bruin  itinere  Persico  et 
Indico,  et  immortalisCookii  secundo  peri- 
plo  a  se  ipso  descripto  et  iconibusa  cl.  Hod- 
ges  delineatis  ornato,  discesseris,  in  reli- 
quis  tantum  non  omnibus  tabulas,  etsi  pas- 
sim  splendidissimas  ouibus  superbiunt,  cu- 
ratius  spedatas  et  cum  genuinis  iconibus 
aut  ipsa  natura  collatas,  vix  uUius  ad  hi- 
storiara  generis  humani  naturalem  usus 
esse,  facile  deprehendcs.  Oportet  igitur 
hoc  fine  potius  hinc  illinc  extantes  imagi- 
nes  exoticarum  gentium  conferre ,  tum 
acri  incisas,  easque  sive  separatim  editas, 
sive  sparsim  hbris  insertas ,  tum  vero  ip- 
sissima  avtographa  artis  perita  manu  de- 
lineata.  Illarum  quidem  insignem  copiam 
mihi  comparavi,  in  quibus  praesertim  ma- 
gui  in  hoc  gencre  artificis  Wenc.  Hollar 
figurae  aqua  forti  expressae ,  et  nupero- 
rum  Anglorum  chalcographorum  egregiae 
tabulae  eminent ;  sigillatim  vero  eas  con- 
slgnare,  indicis  hujus  limites  vetant.  Liceat 
saltem  rccensum  niaxim  nemorabilium  ex 
ijs  subjungere  quae  manu  dcUneatae  sunt: 


a)  varietatis   Caucasiae, 

i)  Turca.  rubrica  ad  vivum  delinea» 
tus    Berolini    ab    egregio     artifice 

Dan, 


ANTHROPOLOGICAE  AUCTORIS.    XXX IX 

Dan.  Chodowiecki  qui  me  hocce 
suo  autographo  donavit. 
2)  Fcmina  HindosLanica  j    a  picto- 
re  Indo  miranda  subtilitate  et  ac- 
curatione  designata. 

accepi   Londini   a    viro   doctiss^ 
Sam.  Lysons» 

b)   rj  Q  n  g  o  1  i  c  a  e. 

5)  Cossim  Ali  Chan ,  quondam  Ben- 
galiae  praeses  fNa^vabJ  qui  post^ 
hac  Delhii  sacerdotem  Muhame- 
danum  (FaquirJ  egit.  Vivis  colo- 
ribus  a  pictore  Muliamedano  (Mau- 
ro)  exhibitus. 

dono  dedit  cum  sequenti  cl, 
Braim  jam  rebus  humanis  ereptus, 
Britannicus  quondam  apud  Ber- 
nenses  Res  ;ens,  antea  Tribunus 
legionis  Anghcae  in  India. 

4)  Conjuoc  ultimi  inzperaborisMogo- 
liciy  Shaw  Allum,  a.  i  ygo  defiincti, 
Simili  artiiiciosa  manu  depicta  *). 

5)  Feo- 

*)  Propter   origiiiem    Indiae   hodiernae  do- 
***  4  mino- 


XL  INDEX   SUPELLECTILIS 

5)  Feodoris  Jwanowitsch,  Oalmucci, 
imago  ah  eo  ipso^  propria  manu, 
incomparabili  plane  artiiicio  et  gu- 
stu ,  et  vividissima  similitudine  cre- 
ta  nigra  s.  schisto  scriptorio  ,  Ro- 
mae,  ubi  felicissimo  cum  successu 
arti  pictoriae  incumbit ,  delineata. 

munus  insigne  Roma  mihi  mis- 
sum  a  cl.  Tatter ,  M.  Britann.  Reg, 
a  secret.  legation. 

6)  Nautae  bini  Sinenses,  Viennae 
depicti, 

donum  generosiss.  Nic.  Jos.  de 
Jacquin  rei  metallicae  consil.  Cae- 
sar. 
y)  Ettuiack,  incantator  Eskimota, 
ex  ora  Labrador  a.  lyyS.  Loiidi- 
num  advectus. 

Haec  aeque  ac  sequens  icon,  ex 
avtographis  Nathan.  Dance  in  mu- 

seo 

nnnorum  binas  has  icones  ad  Mongolicam 
varietatem  retuli ,  etsi  vultu,  ob  caussas 
pag.  187  di(Stas,  propius  ab  Hindostanicis 
absint. 


ANTHROPOLOGICAE  AUCTORIS.       XLI 

seo  perill,  Banks ,  curatissime  de- 
picta  ab  egregio  pictore  Loncli- 
nensi  G.  Hunnemann. 

8)  Feinina  Eskimotica  cui  nomen 
Caubvic  (quod  vernacula  barba- 
rorum  istorum  lingua  ursum  lus- 
cum  denotat);  simul  cum  priore 
queni  diximus  a  cL  Cartwright  Lon- 
dinum  advecta. 

c)  Aethiopicae. 

9)  Hottentotta  Amaqiiensis, 

Cum  sequenti  itidem  ex  biblio- 
theca  perill.  Banksii. 

10)  Hottentotta  syhncola  (belg. 
Boschman')  cum  uxore  et  infante. 

11)  Femina  Hottentottica, 

Haec  icon  cum  quatuor  sequen- 
tibus  in  capite  bonae  spei  ad  vi- 
vum  dehneata  et  ad  imperatorem 
Josephum  11  Viennam  missa. 

curatissima  apographa  d.  gene- 
rosiss.  de  Jacquin. 


XLII    INDEX  SUPELXi.  AKTHROPOL.   AUCT. 

1 2)   Karmup ,    Hottentotta   Nama^ 
quensis, 

i3)  Kosjo,  Hottentotta  Gonaguen-- 

sis  acl  Caffreriae  confmia. 
i4)  Koba,  dux  Caffrorum, 
i5)  Puseka,  ejusdemyZ/z^, 

d)   A  m  e  r  i  c  a  n  a  e. 

1 6)  Accola  freti  Magellanici  ex  Ter^ 
ra  del fuego, 

17)  Femina  ejusdem  gentis, 

e)  Malaicae. 

1 8)  Bini  ^viri  Nouo  -  Zeelandi,^ 
i^  Dux  Nor)o  -  Zeelandorum^ 
$>o)  Bini  ejusdem  gentis  yV^i^me^. 

Omnes,  aeque  ac  freti  Magel- 
lanici  accolarum  imagines  quas  di- 
xi,  ex  thesauris  anecdotis,  quos 
ex  periplo  suo  retulit  perill.  Banks, 
Baronetus. 

AJD- 


A  D  D  E  N  D  A. 


pag.  Sg.  De  qiiarto  exemplo  scele- 
ti  cercopitheci  mortae,  ossis  hi- 
termaxillaris  vestigiis  plane  de- 
stituti,  litteris  me  docuit  cl. 
Holme,  micdicus  Manchestrien- 
sis   celeberr. 

pag.  loo.  Cretinos  non  obstante  mi- 
sero  quo  afficiuntur  stupore,  ef- 
frenata  tamen  libidine  subinde 
insanientes,  in  vallibus  Alpinis 
Salzbilrgensibus  non  raro  pecora 
inire,  cl.  Michaelis  medicus  ca- 
strens.  Hannoveran.  relatum  ac- 
cepit.  cfr.  medicinische  Bihlio- 
thek  T.  UI.  pag.  649. 


XLIV  ADDENDA. 

pag.  i3i.  De  Maynis,  Americae  au- 
stralis  ad  Maragnonium  superio- 
rem  incolis,  F.  Xav.  Veigl  in 
cl.  de  Murr  Journal  ziir  Kiinst- 
geschichte  T.  XVI.  pag.  ii5. 
«//z  ipsis  (eorum)  oculis  j  quod 
^^nohis  alhum  est  j  paulisper 
nnigro  tingitur,^^ 


Sectio 


Segtio    L 

DE 

HOMINIS  A  CETERIS   ANIMALI- 
BUS  DIFFERENTIA. 


T)ifjicultas    disquisitionis» 

I  )e  generis  humani  varietate  scri-- 
pttiro  et  ea  enarraturo  quibus 
hominum  stemmata  corporis  sui  ha- 
bitu  ab  invicem  discrepant,  ante  om- 
nia  in  eas  diflerentias  inquirendum 
est,  quae  ipsum  hominem  et  rehqua 
animantia  intercodiuit.  Accidit  ve- 
ro  et  hic  quod  saepius  in  historiae 
naturalia,  et  quidem  zoologiae  prae- 
A  ser- 


2  SeCTIO    L     DE    HOMINIS 

sertim  studio  contingere  vldemus, 
ubi  subinde  longe  facilius  alicjuam 
speciem  a  congeneribus  primo  intui- 
tu  et  sensuali  quadam  perceptione 
distinguere,  quam  ipsos  istos  chara- 
cteres  distinctivos  enarrare  et  verbis 
exprimere  valemus.  Ita  satis  facile 
rattum  a  mure  domestico ,  cunicu- 
ium  a  lepore  timido  dignoscencli,  dif- 
ficile  vero  notas  characteristicas  eru- 
endi,  quibus  ista  diversitas  quam  om- 
nes  sentimus,  nititur.  Et  eadem 
quoque  difficultate  idem,  de  quo  agi- 
mus  argumentum,  laborare,  magni  in 
eo  studio  viri  aperte  et  ingenue  con- 
fessi  sunt,  adeo  ut  Linnaeus,  vir  im- 
mortalis  et  characteribus  rerum  na- 
turalium  inv  stigandis  hisque  syste- 
matice  ad  eos  ordinandis  vere  natus, 
in  praefatione  Faunae  Suecicae  rein, 
pertjuam  arcliiae  indaginis  esse  di- 
cat,  propriam  tradere  honiinis  dif- 
ferentiam  specificam;  imo  et  nul- 
lum  se  hactenus  characterem  erue- 
re  potuisse  fateatur,  unde  homo  a 

simia 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DlFFERENTlA.    5 


simia  internoscatur :  et  in  systema- 
te  naturae  miruni  censueritj  acleo 
■parum  differre  stultissimam  simi- 
am  a  sapientissimo  hominej  ut  iste 
geodaetes  naturae  etianinum  quae- 
rendus  j  qui  hos  limitet ;  denique 
et  revera  homini  neque  genericum 
nequespeciiicum  characterem  adjmi- 
xerit,  contra  vero  simiam  longima-^ 
nam  ipsi  congenerem  fecerit. 

§.2. 

Ordo  tractationis» 

Liceat  interim  ea  enarrare  quibus, 
Si  quid  recte  video,  homo  a  ceteris 
animahbus  differre  videtur,  in  quo 
quidem  negotio  ita  versabor  ut 

P.  ea  enumerem  quae  corpo- 
ris  humani  conforniationem  ex^ 
ternam  attinent;     v 

IP.  c[\iSie  fabricam  internam ^ 
A  ^  UP* 


4  Sectio  L  de  hominis 

in°.   quae  functiones  oecono^ 
miae  animalis  ; 


IV°.  quae  animi  dotes  spe- 
ctant^ 

his  V°.  pauca  subjungara  de 
morhis  homini  propriis ; 

et  VI°.  denique  loco  eorum  re- 
censum  dabo,  quibus  vulgo  SiStfal' 
so  hominem  a  brutis  distingui  pu- 
tarunt. 

I.    Conformatio  externa 

Quo  quidem  nonnullos  quoque 
refero  characteres,  qui,  etsi  ad  sce- 
ieti  fabricationem  proxime  attineant, 
tamen  in  ipso  externo  corporis  habi- 
tu,  dehinc  pendente,  patescant :  tunc- 
que  sequentes,    maxime  si  junctim 

coUe- 


A  CETERIS  ANIMALlBUS  DIFFERENTIA.    5 

collectivi  spectentur,  ad  humani  ge- 
neris  deiinitionem  sufiicere  videntur: 


A)  statura  erecta; 

B)  peluis  lata^  depressa; 

C)  manus  cluae; 

D)  dentes  aequali  serie  ap-^ 
proximati, 

Ad  liaec,  tanquam  ad  capita  sua, 
reliqua  quae  humani  corporis  habi- 
tus  priva  prae  se  fert,  commode  re- 
ferri  poterunt;  adeoque  de  singuUs 
jam  seorsim  agamus. 

g.     4. 
A)  Statura  erecta, 

Bina  hic  probanda  nobis  incum- 
bunt  momenta: 

A  3  1° 


6  Sectio  I.   de;  hominis 

I®  nempe,  staturam  erectam  ho* 
mini  natura  sua  convenire ; 

2^°  eandem  homini  propriam  esse. 

Hoc  infra  patescet  (v,  §.  lo.). 

Illud  vero  cum  a  priori  quod  di- 
cunt,  evincitur  ex  ipsa  corporis  hu- 
mani  structura ;  tum  a  posteriori  ex 
unanimi  omnium  (|uotquot  novimus 
omnis  aevi  gentium  consensu,  Huic 
diutius  immorari  non  magis  opus  est, 
quam  argumento  in  contrarium  alla- 
to  quod  ab  inlantum  quadrupedum 
inter  feras  adultorum  exemplis  pete- 
re  solent,  Qui  enim  rem  sei  ius  agunt, 
facile  vident,  nullum  aHum  animo 
concipi  posse  statum  hominis,  ab  eo 
cui  natura  eum  destinavit,  longius 
abhorrentem ,  quam  ipsum  istum 
quos  innuimus  miserorum  infantum ; 
ita  ut  eodem  jure  monstrosum  quem- 
vis  partum  pro  norma  ideah  confor- 
mationis  humanae  habere,  quam 
eiusmodi  infantibus  feris  ad  demon- 
gtrandum  naturale  hominis  ingressus 


A  CETERIS  ANIMALIBUS   DIFFERENTIA.    ^ 

et  vitae  genus  abuti,  liceat.  Imo  ve- 
ro  quodsi  in  isfas  de  feris  infaiitibus 
relationes  curatius  paulo  inquirimus, 
apparet  potius  in  maxime  £;enuinis  et 
vere  extra  dubitationis  aleam  positis 
exemplis ,  ut  celebris  nostri  Petri 
Hamelensis  /tJ,  ( Peter  the  wild  hoy^ 
Jiinenis  HannoDeranus  Linr^.)  pu- 
ellae  campanicae  hj^  viri  pyrenaici 
c) ,  aliorumque,  miseros  liosce  erec- 

tos 

(C)  cfr.  conjiiiictiss.  Voigt  MagaTin  fiiv  Phy- 

sik  u.  Naturgesch.  T.  IV.  P.  IIl.  pag  pr. 

tum  et    (cl.   Monboddo)  flwr/ewr  we/«- 

physics  T.  III.  Lond.  1784.  4-  pag.  57- et 

367. 

Qiianti  faciat  Scotiis  ille  philosophus 
Petruni  Hamelcnsem  praeter  alia  sequen- 
tibus  profitetur:  '•^this  phai-nomenon  is 
^ytnore  extraordinary  ^  l  think  .,  than  the 
„new  planet^  or  than  if  we  were  to  cHsco- 
,^ver  30,000  rnore  fixed  Jiars,  besides 
y^those  lately  discovered" 

h)  (  de  la  Condamine  )  histoire  d' une  jeme 
fiUe  sauvage  Paris  1761.  T2. 

<•)  cfr.  Leroy  sur  Vexploitation  de  la  m^- 
ture  dans  Us  Pyrenees.  Loiid.  1776.  4, 
pag.  $. 

A  4 


8  SeCTIO    I.    DE    HOMIKIS 

tos  incessisse;  in  historia  vero  reli-« 
quorum  qui  vulgo  pro  quadrupedi- 
bus  h.ubiti  sunt ,  ut  ju^venis  ovnns 
Jiibernus  Linn.  varia  occurrere, 
quae  eam  valde  dubiam  et  sublestae 
fidei  reddunt  dj :  ita  ut  Linnaeanus 

ille 

d)  videsis  v.  c.  quac  meritissimus  ccteroquin 
Tulpius  de  iuvene  isto  Hiberno  refert  oh' 
sevvat,  medicar.  L.  IV.  cap  9  ^^  adoks" 
cens  16  nnnornm  in  Hihernia  i  n  t  c  r 
„0  V  e  s  s  y  l  V  e  s  t  r  e  s  ^/^  incU' 
yynafmiis  ahus^  induerat  qnaii  naturam 
5,0  V  i  1  1  a  m,  —  vidtu  truciy  —  rudis^ 
,ytewerarius ,  imperterritns.  —  Vixerai 
,iin  montibns  asperis^  ac  locis  feris ,  ipsus 
,,non  minus  ferox  ac  indomitus''  &c.  — 
quaenam  quaeso  oves  sylvestres  in  Hiber-f 
iiia?  qualis  natura  ovilla?  an  ferox  et  in^ 
domita  ?  Ccrte  cuivis  historiolam  hanc 
critica  lance  perpendenti  facile  orietur  su- 
spicio  stupidum  istum  stipitem  ,  tanquara 
prodigium  spedaculi  causa  per  Hollandi- 
am  du(5\um,  non  magis  forte  ad  homines 
intcr  feras  adultos  pertinuisse,  quam  si- 
mile  monstrum  ibidcm  loci  aliquando  ab 
impostorc  fraudulento  pro  Eskimota  ex- 
hibitum,  C  (^e  quo  v.  Recberches  pbilosO' 
fbiques  snr  les  Americains  T.  I.  p.  358') 
ad  geniiiqos  terrae  Labrador  incolas, 


A  CETERIS  ANIMALIBUS   DIFFERENTIA.    Q 

ille  HoMO  s  a  p  i  e  n  s  ferus  (S.  N. 
ed.  Xn.  T.  I.  p.  28)  non  maiori  sane 
jure  tetrapus  (juain  hirsutm  vocatus 
videatur. 

§.  5. 

I^aturam  hominem  erexisse  ex  fa.-. 
brica  eius  evincitur, 

Taedet  cpidem  pigetque  rei  per 
»e  manifestae  evidentisque  demon- 
strationem  longa  deducere  virga; 
intactam  tamen  plane  dimittere  ve- 
tat  claror.  viror.  biga,  P.  Moscati 
scil.  Italus  ,  et  A.  Schrage  e)  \  Belga, 
contrariae  sententiae  paradoxi  fau- 
tores.  Interim  vero  pauca  e  pluri- 
mis  delibasse  sufiiciat. 

Erectum  ergo  statutum  esse  ana- 
tura   hominera   declarat  jam  primo 

intui- 

f)  V.  Ej.  VerhandeUng  over  de  Lon^teering 
in  diario  cui  titulus  Genees  ^  Natuur  -  en 
Huishoud  -  kundige    Jaarboeken    T.  lU, 


JO  SeCTIO    1.     DE    HOMINIS 

intuitu  longitudo  crurum  pro  portio^ 
ne  trunci  et  brachiorum,  Quam- 
quam  enim  Daubentonio  assentire 
nequeam,  quando  nulli  praeter  ho- 
minem  animanti  tantos  pedes  poste- 
riores  datos  esse  putat  fj  qui  trun- 
cum  cum  capite  longitudine  sua  ex- 
aequent ;  utpote  quod  variorum 
mammalium  (ut  simiae  laris  et  jer- 
boae  capensis)  exemplis  refutatur; 
illud  tamen  cuivis  patet,  hominem 
ita  fiibrefactum  neutiquam  quadru- 
pedum  more  ingredi  posse,  cum  nec 
ipsi  infantes  aUter  quam  genubus  iii- 
xi  repere  queant,  etiamsi  his  ea  tenel- 
la  aetate  crura  pro  ea  quam  diximus 
portione,  breviora  sint,  quamadultis, 

Verum  non  lougltudo  solum,  sed 
et  rohur  insigne  crurum  si  cum  gra- 
cihoribus  brachiis  comparaveris ,  a- 
perte  monstrant  ista  unice  ad  fulci- 
cndum  corpus  a  natura  parata  ^^^^\ 

quod 

f)    V.  Merfioires  de  l' acaiL   des  sciences  de 
Paris  1764.  pag.  569. 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFERENTIA.     I  l 

quod  cpidem  tnaxime  argumento  ex 
osLeogenia  petito  evincitur,  quo 
nempe  in  nuper  nato  infante  ossa 
tarsi,  et  maxime  quidem  calcaneum, 
longe  citius  ossescere  et  perfectiora 
fieri  quam  carpi  ossa,  constat:  idque 
ut  rei  natura  fert,  cum  manus  tenel- 
lae  primis  aetatis  annis  vix  ullam  vim 
exserere  necesse  habeant,  pedes  au- 
tem  jam  primo  anno  ad  finem  ver- 
gente  ad  corpus  sustinendum  et  ad 
gressum  erectum  apti  esse  debeant, 
ut  surae  validos  lacertos  taceam  ma- 
xime  solei  musculi  cum  gemello  suo, 
quippe  qui  ad  erectum  hominem  sus- 
tinendum  tam  robusti  et  insignes  a 
natura  parati  sunt  ut  exinde  soli  ho- 
mini  veras  suras  tribuendas  esse  cen- 
suerint  cum  Aristotele  veteres  an-= 
thropologi. 

Porro  universa  thoracis  compa- 
ges  docet  hominem  nullatenus  qua- 
drupedum  more  ingredi  posse.  Hi& 
enim  si  longipedes  sunt  thorax  con- 

tigit 


12  SeCTIO    I.     DE    HOMINIS 

tigit  ad  latera  quasi  compressus  an- 
trorsum  vero  carinatus,  et  claviculis 
destituuntur  ut  pedes  ex  utroque  late- 
re  aptius  invicem  convergere,  adeo- 
que  corporis  pondus  facilius  et  firmi- 
us  sustinere  queant.  Praeterea  qua- 
drupedibus  aut  longius  sternum,  aut 
maior  costarum  numerus  propius 
versus  cristas  ilei  descendentium  con- 
cessa  sunt,  ad  SListentanda  in  situ 
trurici  horizontali  viscera  abdomina- 
lia.  Quae  vero  omnia  in  homine  bi- 
pede  aliter  se  habent.  Thorax  ipsi 
magis  complanatus,  humeri  clavi- 
cularum  repaguUs  late  divaricati, 
sternum  breve,  abdomen  maiore 
quam  in  iis  quae  diximus  animaHbus 
osseis  fulcris  destitutum  et  quae  sunt 
id  genus  aUa,  quae  neminem  vel  pau- 
ca  quadrupedum,  praesertim  longi- 
pedum,  sceleta  cum  humano  atten- 
tius  comparantem  fugere  poterunt, 
utpote  quae  omnia  monstrant  quam 
inepta  hominis  fabrica  ad  incessum 
qiiadrupedum  sit,   qui  ipsi  non  nisi 

incer- 


A  CETERIS  ANIMALIEUS  DIFFERENTIA.     I  5 

incertus,  vacillans,  maxime  luolestii» 
et  defatigans  esse  queat. 


B)    Pelvis  humana  lata  et  de- 
pressa. 

Maximum  vero  accedit  roburliac- 
tenus  dictis  consideratione  pehns 
humanae^  cuius  peculiaris  plane 
conformatio  itidem  characterem  di- 
agnosticum  praebet  quo  homo  mi- 
rum  quantum  a  simiis  anthropomor- 
phis  et  in  universum  ab  omnibus  ac 
singuHs  rehquis  mammalibus  longis- 
sime  et  apertissime  differt. 

Etsi  enim  paradoxum  et  affecla- 
tum  videatur  ,  defendi  tamen  posset 
assertum,  non  nisi  humano  sceletoi 
genuinam  pelvim  tribuendam  esse* 
Talem  sciHcet  ossium  innominato- 
rum  cum  sacro  et  coccyge  syntaxin 
quae  ad  pelvis  s,  la\acri  simihtudi- 

nem 


l4         '    SeCTIO    I.    DE    HOMINIS 

nem  accedat :  a  qua  quidem  pelvi^ 
formi  fabricatione  reliquorum  mam- 
malium  coxae  eloiigatae,  mirum 
quantum  distant.  Nam  et  simiae  sa- 
tjri  et  elephantis  coxendices ,  quan- 
quam  paulo  propius  quam  in  reliquis 
mammalibus  quorum  sceleta  perqui- 
sivi  ad  humanae  pelvis  formam  acce-. 
dere  videantur,  nihilominus  tamen 
in  priori  longitudine  sua  latitudinem 
excedunt,  in  posteriori  autem  pubis 
synchondrosin  valdopere  elongatanl 
prae  se  ferunt,  et  in  utroque  ab  ea 
quam  diximus  lavacri  simihtudine 
iTianifeste  differunt,  utpote  quae  in 
solo  homine  tum  ihi  ossium  super  H- 
jieainnominata  explanatione,  et  syn- 
chondroseos  gracihtate ,  tum  vero  et 
ossis  sacri  inde  a  promontorio  incur- 
vatione  et  coccygis  vertebrarum  ver- 
sus  anteriora  directione,  conspicua 
CSt. 


§•7^ 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  BlFFEREOTlA.     I  5 


7- 


Vicinarumpartium  mollium  adpel- 
^is  humanae  formam^  relatio, 

Postica  pelvis  facies  glutaeis  mus- 
culis  fundamentum  praebet ,  quo- 
rum  extimi  s.  magni  ciassitie  nuUos 
alios  corporis  musculos  pares  habent, 
et  insigni  adipis  strato  obtecti  Jiates 
formant,  quarum  carnosani,  habi- 
lem  et  iSubglobosam  ampKtudinem 
qua  podex  absconditur,  tum  classici 
historiae  naturahs  auctores,  ut  Ari- 
stoteles  gj  et  Buffon  //J,  tum  summi- 
phjsiologi,   ut  Galenus  ij   et  Halle- 

rus 

g^  (ie  partib.  animaUnm,  IV.  To. 

h)  Hiit   nat.   T.  II.    pacr.  5^4.    '■'Lts  fnm 
^^nappartiennent  qu'  a  l^espece    humaine^^ 

i)  de  usu  partium    XV.  g. 

Physicotheologiciim  finem  huius  praero- 
gativae  argute  excogitavit  Spigel  de  hn- 
mani  corporis  fahrica  p,  g. 

^Soius  honio  ex  omnihus  a7timalilnif 
^^commode  sedet^  cni  carnoiae  et  maj^^nae 
^^nates  contigere^  et  pro  suhstemacuh  pul- 
ffVinnrique,  tomcnto  repkto,  imerviunt  uf 

^sCitYfi 


l6  SeCTIO    I.     DE   HOMmiS 

ms  k)  pro  principe  charactere  ha- 
bent,  quo  homo  a  simiis  utpote  quae 
plane  depygessunt,  maxime  differat* 

Porro  et  ab  ea  quam  diximus  os- 
sis  sacri  et  cocbygis  incurvatione  me^ 
rnorabihs  genitaHum  muKebrium  in- 
ternorum  et  quidem  vaginae  prae- 
sertim  directio  pendet,  cuius  quippe 
axis  longe  magis  quam  in  ceteris 
mammalibus  femineis  ab  axe  vulgo 
$ic  dicto  pelvis  antrorsum  decKnat, 
quod  quidem  partum  difriciHorem 
reddere  solet,  contra  vero  mukis  ahis 
incommodis  quibus,  maxime  duran- 
te  graviditate ,  erecta  incedens  mu- 
lier  obnoxia  esse  posset,  egregie 
praecavet. 

Eidem 

^ycitra  tnohstiam  sedendo,  cogitationibns 
^yYeriim  divinarum  animum  reSiius  appli* 
,,care  poiset,'' 

k)  de  corp.  hum.  funSiionibus  T.  I.  pag.  57« 
^Uieque  nlia  nota  simiac  facitius  ab  homi* 
»,ne  digfioscuntur," 


A  CETERIS  AXIMALIBUS   DIFFERENTIA.     I  7 

Eidem  vaginae  diiectioni  tribu- 
endum,  quod  in  humano  genere  se- 
quior  sexus  non  ut  brutorum  femel- 
lae  ?' et romin gens  sit',  idque  eo  minus 
cum  in  his  ( quantum  hactenus  con- 
stat)  urethrae  ostium  non  ut  in  mu- 
liere  intra  ipsa  labia  pudendi  exe- 
at,  sed  retrorsum  in  ipsam  vaginam 
hiet,  quod  quidem  in  ipsis  animah- 
bus  anthropomorphis  ,  papione  scil. 
maimon  et  simia  cynomolgo,  quae 
animaha  cukro  anatomico  subieci, 
expertus  sum. 

Et  secundum  eandem  vagmae 
muhebris  directionem  componere  K- 
cebit  litem  inde  a  Lucretii  tempori- 
bus  saepius  agitatam,  quaenam  in 
coitu  posittira  homini  maxime  con- 
veniat 

„Et  quibus  ipsa  modis  tractetur 

blanda  volupias  ?  " 

quanquam  enim  non  uno  modo  sa- 

cra  haec  celebrare^  possit  homo,  ea- 

demque  cultus  varietas  a  Latinobar- 

B  baris 


tS  SeCTIO    I.     DE    HOMINIS 

baris  Ij  ad  ea  relata  sit  quibus  ipse 
a  brutis  differat ,  imo  et  pliysicae 
caussae  quandoque  intercedere  pos- 
sint  quae  eundeni 

5)more  ferarum, 
5)Quadrupedumque  magis  ritu^^ 

concumbere  suadeant  inj ;  in  univer- 
sum  tamen  vaginae  ad  virilem  has- 
tam  relatio  obversae  veneri  magis 
adaptata  videtur  n), 

%.  8. 

/)  cfr.  v.  c.  Carpi  (  Berengarii)  commmtavia 
sitper  anatomia  Munclini  pag»  XIII.  — 
y^Homo  iiitev  caetera  animalia  coit  per  di^ 
,^versof  situs  dando  amplexus  et  oscn/a,  ef 
yydetestandus  est  in  hoc ,  quia  est  magis 
^^vitiosum  ac  voluptuorum  et  diahlicum, 
,/juam  rationale, " 

w)  V.  Kaempfii  enchiridium  medicum  p.  Igr. 

fl)  Cum  ante  biennium  Londini  versatus  in- 
gentem  thesaurum  pi6Vurarum  lineariuni 
perlustrarem,  in  Augustissimi  MagnaeBri- 
tanniae  Regis  bibliotheca  asservatum,  prae 
omnibus  acimiratus  sunl  et  curatius  per- 
tra^lavi  celebre  volumen  iconum  ad  hu- 
manam  aeque  ac  comparatam  anatomeri 
facieutium,  a  summo  pidore  Leonardo  da 

Vinci 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFERET^TIA.     I Q 

§.     8. 

Ohiter  de  hyjnene  ^    njmphls^ 
clitoride^ 

Ut  obscena  haec  femineo  sexui 
in  liumano  genere  propria,  junctini 
absolvamus,  hynienis  quoque  men- 
tio  iniicienda  est,  quae  quidem  mem- 
brannla,  quantum  sciam,  hactenus  in 
nuUo  ttUo  animante  reperta  est.  Ne- 
que  in  simiaram  neque  in  papionum 
femelhs  ulhim  eius  vestigium  aut  re- 
liquiae  in  carunculas  myrtiformes 
inutatae  mihi  inquirenti  occurre- 
runtj  non  niagis  quam  in  elephante 

femi- 

Vinci  calamo  exaratarum.  inter  quas  ma- 
xinie  cminet  smgularis  plane  et  in  suo  ge- 
nere  umea  delineatio  vin  cum  foemina 
coniU!ubcntis ,  utnusque  vero  trunco  ita 
disseclo,  ut  ea  qu'im  nmuimus  virilis  ge- 
nitalis  tensi  ad  vac>tnae  dircelionem  aptis- 
sima  rclatio  lucukiiter  patescat.  —  In- 
gen.osissimae  rahube  curatissimum  apo- 
graphiim  f.lebeo  amicitiae  viri  hnmanissimi 
et  egregii  artificis  Jo.  Chamherlaine,  coh 
le£Vionis  istius  Regiae  praefe^to. 

B  a 


20  SeCTIO    I.     DE    HOMINiS 

femineo  ante  plures  annos  per  Ger- 
nianiam  ducto ,  cuius  genitalia  ideo 
curatius  exquisivi,  quod  nunciatum 
mihi  esset  b.  Trendelnburgium  medi- 
cum  tunc  temporis  apud  Lubeccen^ 
ses  clarissimum,  in  eadem  bellua  hy- 
menis  quandam  speciem  observasse. 
Memorabilis  ceteroquin  in  puellari 
corpore  particula,  utpote  cuius  nul- 
lam  plane  physicam  utilitatem  con- 
jectura  assequi  possum.  Minus  cer- 
te  arrident  quae  a  pliysiologis  super 
fine  hymenis  prolata  sunt;  omnium 
vero  minime  quam  Hallerus  subjun- 
git  parum  acuta  sententia,  "cum  so- 
„lo  in  homine  sit  repertus,  etiam  ad 
^^morales  fines  ei  esse  concessum 
„signum  pudicitiae." 

De  nymphis  et  clitoride  ambige- 
re  videtur  Linnaeus,  an  praeter  mu- 
Kebremin  genere  humano  sexum  ahis 
quoque  femellis  concessae  sint?  ve- 
rum  neutram  istarum  partium  homi- 
ni  propriam  ^^^^^  ipse  comperi,  ch- 

tori- 


A  CETERIS  AIVIMALIBUS  DIFFERENTIA.     21 

toridem  enim  post  tot  alios  testes 
idoneos  in  multifariis  diversorum  or- 
dinum  mammalibus  luculenter  ob- 
servavi,  eamque  passim  ingentem, 
ut  in  papione  maimon  et  lemure  tar- 
digrado,  omnium  vero  maxime  pro- 
digiosam,  pugilli  mensura,  in  balae- 
na  boope  62  pedum  longitudine, 
quam  recenter  in  littus  eiectam  m. 
Dec.  1791  prope  Sandfortum  Hol-^ 
landiae  curate  contemplatus  sum. 

Nymphas  autem  in  lemure  mon- 
goz  quem  ipse  per  plures  annos   vi- 


vum  alui,  bumanis  simillimas  r 


eperi. 


^-     9- 

C)  Homo  animal  himanum, 

Fluit  ex  iis  quae  hactenus  de  sta- 
tura  hominis  erecta  dicta  sunt,  sum- 
ma  conformationis  eius  externae 
praerogativa ,  liherrimus  scil.  ums 
binarum  perfectissimarujn  manu- 
B  3  um  ; 


I3r2  SeCTIO    I.     DE    HOMIKIS 

inn;  quarum  quippe  conformationo 
tantopere  reiiqua  animantia  praecel- 
lit  ut  liinc  Tritum  Anaxa^orae  sopiiis- 
ma  ortum  duxerit  ab  Helvetio  nos- 
tris  temporibus  recoctum:  ^^sapien- 
j,tissimLmi  icleo  videri  hominem  quia 
5,manibus  esset  instructus."  Haec 
sane  nimis  paradoxa;  propius  con- 
tra  a  naturae  veritate  .ibesse  videtur 
Aristotelis  assertum:  "sobim  homi- 
5,nemverehabere  manus  quae  Derae 
5,sint  manus;"  cum  in  ipsis  simiis 
anthropomorphis,  principahs  manu- 
um  pars,  pollex  inquam,  pro  portio- 
ne  brevis  sit,  fere  muticus,  et  ut 
summi  Eustachii  vocibus  utar,  om- 
nino  ridicuius :  ita  ut  certe  nulla  aha 
manus  praeter  humanam,  organi  or- 
ganorum  appeUationem  mereatur, 
qua  idem  Stagirites  eani  extulit. 


§.   10, 


A  CETERIS  ANIMALLBUS  DIFFEITENTIA,    2D 
§.        10. 

Simiae  conira  et  affiiiia  animaUa^ 
quadrumana, 

Simiae  et  alia  animantia  vulgo 
anthropomorplia  dicta,  ex  papionum, 
cercopithecorum  et  lemurum  gene- 
re,  revera  neque  bipeda  dicenda 
sunt ,  neque  quadrupeda ,  sed  qua- 
drumaiia ,  Pedes  enim  eorum  po- 
steriores  itidem  pollice  genuino  in- 
structi  sunt,  non  hallice  qui  homini 
bipedi  unice  concessus  est  oj :  imo 
vero  maiori  jure  quam  anteriores  eo- 
rum  pedes  mariuum  nomen  meren- 
tur,  cum  aptius  quam  istos  ad  pre- 
hendendum  fabricatos  esse  constet, 
itemque  detur  quidem  cercopitheci 
species  (paniscus)  polHce   manuum 

anti- 

o)  Exhibuit  paradoxoriim  nmantissimus  Ro- 
binet  T.  V^°  libri  ^e  hi  natuve  tab.  o. 
embryonis  iconem,  quem  pro  simia  saty- 
ro  venditat :  cum  tamen  vel  ex  solis  pe- 
dibus,  hallicc  (non  pollice)  instru61is,  pri- 
nio  intuitu  pateat  humanum  foetum  essc. 

B  4 


34  -  SeCTIO    I.    DE    HOMINIS 

anticorum  clestituta,  nullum  vero 
unquam  innotuerit  id  genus  animal 
quadruraanum  quod  posticae  manus 
pollice  careat. 

Facile  quoque  exin  componere  li- 
cebit  litem  de  siuiia  satyro  aliisque  an^ 
thropomorphis  agitatam,  anne  iiempe 
natura  sua  in  sylvis  bipedes  incedant 
anve  quadrupedes.  Certe  neutrum. 
Cum  enim  manus  non  ad  ingressuni 
sed  ad  capiendum  aptatae  sint,  per 
se  facile  patet,  naturam  haec  ani- 
mantia  ad  vitam  in  arboribus  maxi- 
me  degendam  destinasse.  Has  scan^ 
dunt,  in  his  victum  quaerunt ,  tunc- 
que  alterura  maimum  par  ad  susti- 
nendum,  alterum  ad  fructus  decer- 
pendos  aHaque  negotia  ipsis  inservit ; 
eundemque  in  Iineni  multis  cercopi- 
thecis ,  manibus  imperfectis  instruc- 
tis,  providit  natura  cauda  prehensili 
qua  eo  tutius  se  in  arboribus  iirmare 
possint. 

Artia; 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFERENTIA.     a5 

Artis  vero  et  discipliiiae  opus  es- 
se  quodsi  quandoque  simiae  erectae 
incedent^s  visae  sunt,  monitu  vix 
opus  est,  cum  vel  ex  curatis  ad  vi- 
vum^delineatis  iconibiis  simiae  saty- 
ri  pj  patescat  quam  incommoda  et 
contra  naturae  ordinem  affectat^ 
eiusmodi  positura  sit,  qua  manibus 
anterioribus  baeulo  innititur,  posti- 
cis  interim  inepto  modo  in  pugnum 
complicatis  cp,  Necjue  unquam  simiae 
aut  alius  praeter  hominem  animantis 
mammabs  exemplum  mihi  innotuit, 
quod,  ut  hic,  erectus  alterutro  pe- 
de  insistens,  aequilibrium  servare 
possit. 

Patet  hinc  staturam  erectam,  utf. 
homini  natura  sua  vere  convenire  vi- 
dimus,     ita    et  ipsi  propriam     ^s^^ 
(§.  4.).     Siquidem 

p)  vicle  sis  v.  c.  cl,  Vosinaer  monographiam, 
q)  Miiuis  re6le  ergo  Linnaeus  asseruit  "^^- 
„r/  nmias  ereSio  corpore  biuis  aeqne  ac  ho- 
j^mo  pecitbuf  iucedentes^  et  pedtmt  et  ma- 
^^nnum  ministerio  humanam  referentes 
,,ipeciem." 


%S  SeCTIO    I.    DE    HOMINIS 

,5  Unica  gens  liominum  celsmii  le- 
vat  altius  cacumen, 
„At(jue  levis  recto  stat  corpore," 


§. 


1 1 


JD)   Dentium  linmanorwn  proprie- 
tates. 

Dentes  homini  magis  quam  ce- 
teris  mammaUbus  aequali  serie  ap- 
proximati  sunt, 

Incisores  inferiores  magis  erecti, 
quod  ad  principes  liumani  corporis 
eharacteres  distinctivos  refero. 

l^aniarii  neque  exserti,  neque 
remoti,  sed  eodem  ordine  vicinis 
iuncti. 

Molares  apicibus  singulariter  ob- 
tuse  gibbis,  quibus  a  dentibus  mola- 
ribus  simiae  satyii,  et  longiinanae  et 
quotquot  aKarum  huius  generis  spe- 
cierum  crania  indagavi,  evidentissi- 
me  differt. 

Man- 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFERENTIA.    2^ 

Mandihula  cleiiiqiie  humana  tri- 
bus  characteribus  insigiiisest;  hreTiU 
tate  inquam  eximiaj'  tuin  mentopro-' 
viinulo  quod  incisoribus  erectis  re- 
spondet,  maxime  vero  condylorunz 
sinp;ulari  forma,  direclione,  et  cum 
ossibus  temporum  iunctura,  quibus 
certe  ab  omnibus  quas  novi  aKorum 
mammalium  maxiilis  differt,  et  quae 
manifeste  monstrant  hominem  a  na- 
tura  omnis  generis  victui  ceu  animal 
vere  omnii^oruni  destinatrmi  esse, 

§.         12. 

B-eliqua  quae  exteriori  homini  pro-^ 

pria  mdentur j,    ut  corpus  depi- 

le    etc. 

Taceo  nonnulla  minoris  momen- 
ti  quae  itidem  ad  characteres  distinc- 
tivos  horninis  referri  solent ,  ut  auri- 
culae  appendiculam  j  lahia  tumi^ 
dula  j  praesertim  inferius  et  quae 
sunt  id  genus  alia. 

Paii. 


38  SeCTIO    I.     DE    HOMINIS 

Paucis  saltem  de  glahra  corpO' 
ris  humani  laevil ate  agere  oportet  et 
Ninquirere,  quatenus  ea  inter  signa 
diagnostica  referri  possit  quibus  iio- 
ano  ab  aliis  mammalibus,  ipsi  quo- 
dammoclo  similibus,  differt.  '^Dan- 
^^tur"  quidem,  ex  Linnaei  asserto, 
^^alicuhi  terrarum  sirniae  minus 
^^quarri  homo  pilosae ;''  candide  ve- 
ro  profiteor  me  hactenus  uhinam 
terrarum  simiae  hae  extent,  frustra 
quaesivisse.  Contra  vero  eas  simias 
anthropomorphos  quae  vulgo  sub 
cojnmuni  IVIcilaico  nomine  Oran- 
uian  complectuntur,  et  quidem  tam 
Angolenses,  quam  insulae  Borneo 
indigenas ,  aeque.  ac  simiam  longi- 
nianam  natura.  sua  longe  magis 
quam  hominem  hirsutas  esse,  unani- 
nii  itinerariorum  fide  dignorum  con- 
sensu,  tum  et  exemphs  istorum  ani- 
niantium  in  Europa  passim  visorum, 
constat:  utpote  quae,  etiamsi  non- 
dum  adoleverint  et  tenui  valetudine 

usa 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFEREKTIA.    2^ 

usa  sint,    iiiliilominus  tamen  magis 
quam  liomo  pilosa  fuerint. 

Illud  vero  extra  dubitationem 
positum ,  observatos  passim  esse  et 
quidem  maxime  in  quibusdam  maris 
paciFici  insulis,  incolas  liirsutiore  cor- 
pore  insignes;  quorum  tamen  cura- 
tior  descriptio  hactenus  desideratur. 

Primus  eorum  mentionem  fecit 
nauticis  expeditionibus  cel.  Spang- 
berg  rj  qui  a  Japoniae  oris  Kamt- 
schatkam  reversus  in  australiore  Ku- 
rihum  insularum  (latit.  43°»  ^o') 
eiusmodigentemse  reperisserefert  sj, 

Passim  tantummodo  eiusmodiin^ 
dividua  anomala  inter  incolas  insu- 
larum  Tanna,     MalHcolo  et   Novae 

Cale- 

y)  Miiller's  Sammhmg  Russischer  Geschich' 
te  T.  III.  pag.  174. 

s)  Frocul  diibio  Nadigsda  insula,  dc  cuius 
incolis  idem ,  sed  fando  soluni  ,  acct-pit 
iragni  Cookii  sodalis,  Jac.  King  in  voyns^e 
to  the  northern  hemisphere  T.  lil.  pag. 
377. 


50  SeCTIO    I.     DE    HOMINIS 

Caledoniae  observavit  cl.  J.  R.  For- 
ster  ij- 

De  siniili  stemmate  Sumatrae  fa- 
ma  est,  quod  interiora  insulae  liabi- 
tare  dicitur  et  Orang  gugu  voca- 
tur  uj. 

Uti  vero  in  universum  homo  gla- 
bra  magis  et  laevi  cute  conspicuus 
est,  ita  contra  partes  nonnullae  sin- 
gulares  corporis  huniani  magis  quam 
in  brutis  animantibus  pilosae  vi  :en- 
tur,  ut  pubes  et  subaxillaris  scrobi- 
culus,  quas  ideo  veteres  itidem  ad 
characteres  homini  proprios  retule- 


runt* 


§.  x3, 


^)  v.  Ej.  Bemevknngen  auf  seiner  Reise  um 
die  Wdt  pag   2i8- 

U)  Refert  quae  de  iis  relata  aiuUvit  classi- 
cus  de  ea  insula  auftor  cl.  Marsden,  his<^ 
tory  ofSnmatra  pag.  35.  not.  *) 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFERENTIA.    3l 

§.     i3. 

II.     Memorabiles   corporis  humani 

proprietates j,    rcspectu  fabricae 

internae. 

Absolutis  quae  de  proprietatibus 
coiporis  liumani  externi  monenda 
erant,  jam  ad  alterum  tractationis 
momentum  (§.  2.)  fabricam  scil. 
eius  internam  delati  sumus;  circa 
quam  tamen  Neoptolemum  sequi,  et 
paucis  pliilosophari  angusti  huiuslo- 
ci  limites  nos  iubent.  Universam 
hanc  disquisitionem  ad  bina  iterum 
capita  referre  licebit, 

A)  ea  indagando  quibus  homo 
aut  solus,  aut  cum  paucis  tantum 
aliis  animantibus  caret ; 

B)  ea,  quae  ipsi  contra  propria 
sunt» 

.  §•   '^- 

A)  Partes  internae  quibus  homo 
caret. 

Partes  hae  in  brutis  mammalibus, 
maxime     domesticis      reperiundae, 

quon- 


52  SeCTIO    L     DE    HOMINIS 

qiiondam,  cum  Immana  cadavera  se- 
candi  rarior  opportunitas  esset,  aut 
zootomiae  amore  negligeretur  ad 
unum  fere  omnes  homini  quoque 
vulgo  tributa  sunt. 

Pertinet  h*uc  v.  c.  panniculiis 
carnosus  s.  musculus  subcutaneus  a 
Galeno  eiusque  sequacibus,  imo  ve- 
ro  et  ab  ipso  anatomes  humanae  re- 
stauratore  et  a  Galenicis  erroribus 
acerrimo  vindice ,  VesaKo  inquam, 
male  homini  tributus,  a  Nicolao  Ste- 
nonis  vero  huic  recte  negatus  et  uni- 
ce  brutis  animantibus  adscriptus. 

Rete  mirabile  arteriosum  itidem 
aGaleno  inter  partes  corporis  huma- 
jii  relatum,  Vesahus  post  Berengari- 
um  Carpensem  huic  deesse  monstra- 
vit. 

Musculo  oculi  suspensorio  s.  hul- 
hdso  j,  s.  septimo  quo  quadrupeda 
mammaha  instructa  sunt,  liominem 
carere  primus  ad  naturae  veritatem 
docuit  Fallopius. 

Nul- 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DlFFERENTIA.    35 

NuUam  humano  foetui  conces- 
sam  esse  membranam  allantoidemj 
reliquis  mammalibus  tantum  non 
omnibus  communem,  serius  demum 
evictum  est. 

Taceo  alias  partes  in  paucioribus 
saltem  brutorum  animantium  gene- 
ribus  repertas  quidem ,  nihilominus 
tamen  aiiquamdiu  homini  etiam  fal- 
so  tiibutas,  ut  pancreas  sic  dictum 
Aselliij,  ductus  hepaticysticoSj  cor-^ 
pus  Highmori  etc. 

aut  eas  quae  uti  quibusdam  tan- 
tum  mammaUum  ordinibus  datae, 
ita  etiam  tam  manifeste  homini  ne- 
gatae  sunt,  ut  nemo  facile  eas  ipsi 
tribuere  potuerit,  quo  v.  c.  memhra- 
71  am  nictitantem  refero  (  quam  or- 
dinis  in  disserendo  caussa  aptius  hic 
nominandam  censui,  etsi  potius  ad 
externas  partes  pertineat),  et  liga- 
mentum  suspensoriuin  collij  et  quae 
sunt  id  genus  aha. 

G  Fora* 


34  SeCTIO    I.    DE    HOMINIS 

Foramen  incisi^vum  pone  dentes 
primores  superiores  homini  quidem 
cum  quadrupedibus  commune  est, 
pro  portione  tamen  minus ,  et  sim- 
plex,  cum  in  plerisque  ceteris  mam- 
malibiis  duplex  sit  et  in  multis  ingen- 
tis  magnitudinis. 

§.     .5. 

Os  inbermaxillare. 

Memorabilis  ossis  non  unam  ob 
caussam  seorsim  mentio  injicienda 
est.  Quae  enim  in  homine  contigua 
sibi  sunt  ossa  maxillae  superioris, 
omnesque  ac  singulos  dentes  supe- 
riores  infixos  tenent,  in  brutis  an- 
trorsum  tertio  quodam  singulari  os- 
se  cunei  in  modum  ipsis  interjecto  ab 
invicem  separantur ,  cui  Hallerus 
ideo  quod  dentes  incisores  superio- 
resXsi  qui  adsint)  ipsi  insideant  os- 
sis  incisivi  nomen  dedit.  At  enim 
vero  cum  et  in  iis  reperiatur  mam- 

mali- 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFERENTIA.    55 

malibus  quae  istis  dentibus  prioribus 
destituuntur,  ut  pecora,  et  elephas, 
et  rliinoceros  bicornis  africanus,  aut 
quae  plane  edentula  sunt  ut  myrme- 
cophagae  et  balaenae ,  potius  os  in- 
terinaxillare  vocandum  censui  wj^ 
Ahis  hocce  os  unicum  est  et  indivi- 
sum,  mukis  contra  bipartitum,  omni- 
bus  vero  sutuiis  propriis  a  vicinis  cal- 
variae  ossibus  distinctum,  faciah  al- 
tera  plerisque  utrinque  secundum 
nasum  ad  extremos  incisorum  alveo- 
los  tendente,  palatina  altera  ab  istis 
alveohs  versus  foramina  palatina  an- 
tica  arcuata.  Cum  ergo  desideratis- 
simus  Camper  defectum  huius  ossis 
ad  principes  characteres  retulerit 
«juibus  homo  ab  ahis  mammahbus 
differat,  duplex  sane  oritur  quaestio 
I )  num  vere  homo  eo  careat, 
o)  numque  omnia  rehqua  mam- 
maha  eodem  instructa  sint? 

C  a  Pri- 

tt>)  clarissimis  zootomis  Vitet  et  Vicq  *  d^A- 
zyr  audit  os  maxiilare  inferius^  Blairioin 
ostcographia  elephantina  os  falati* 


36  SeCTIO    I.    DE    HOMINIS 

Prius  ante  bina  cum  dimidio  se- 
cula  acerrimae  inter  anatomicos  id 
temporis  disputationi  ansam  prae- 
buit.  Cum  enim  Galenus  eas  quas 
diximus  ossis  intermaxillaris  suturas 
inter  reliquas  eranii  recenseat,  Ve- 
salius  hoc  argumento  post  tot  alia 
utebatur  ut  demonstret  istum  non  ad 
humanmn  sceletum  sed  ad  simiae, 
enchiridium  suum  osteologicum  tam 
diu  pro  canone  habitum,  composuis- 
se.  Post  vana  autem  Jac.  Sylvii  ten- 
tamina  miseris  praetextibus  Galenum 
suum  vindicandi  ocj  totam  hanc 
quaestionem  tam  perfecte  diremtam 
putabamus  ut  praeter    omnem  opi- 

nio- 

x)  Adeo  se  torquet  in  salvando  divino  suo 
Galeno,  ut  denique  ct  ad  cam  excusatio- 
nem  delabatur,  etiamsi  hodiemmi  homines 
osse  intermaxillari  careant,  Galeni  tamen 
tempore  eos  utique  eodem  instrudlos  esse 
potuisse,  neque  ideo  hunc  anatomicorum 
principem  accusandum  esse  —  ^^  sed  na- 
i,turae  impedimenta  qtiaedam,  nostriscoV' 
,,poriOus  in  viBu  et  venere  intempestiva 
j^ac  immodica  vitiis  sHccede?itia.'' 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFERENTIA.    5  7 

nionem  acciderit  quando  cl.  Vicq- 
d'Azyr  nostris  temporibus  analogiam 
inter  hominis  et  brutorum  fabricam 
quoad  os  intermaxillare  tanquam 
rem  inexpectatam  demonstrare  co- 
natus  est  j::^.  Unicum  enim  quo  ea 
analogia  nititur  similitudinis  vestigi- 
um,  rimula  scil.  semilunaris  in  foe- 
tuum  humanorum  et  infantum  ossi- 
hus  maxillaribus  ex  transverso  pone 
dentium  incisorum  alveolos  spectan- 
da,  et  quandoque  etiam  in  aduhis 
superstes  pridem  tritissimum  est  zj. 
Male  autem  eam  fissuram  suturae  no- 
mine  insigniri,  jam  ante  ducentos  et 
quod  excurrit  annos  sapienter  et  ad 
naturae  veritatem  monuit  acutissi- 
mus    Fallopius   aj,       Facialem  vero 

ossi- 

y)  V.  Memoives  de  f  acad.  des  scieuces  de 
Paris  a.  1780. 

z)  V.  iam  Vesalii  et  Coiteri  icones. 

a)  ^'■dissentio^  inquit,  ab  iis  qni  publice  te- 

i^stantur  reperiri   s  u  t  u  r  a  m  snb  pa- 

^Jato  per  transversimi  ad  utrumque  cani- 

y^num  pertinentem,  quae  in  pueris  pateat, 

C  3  «'« 


38  SeCTIO    I.    DE    HOMINIS 

ossium  maxillarium  superficiem  iii 
humano  cranio  ne  fissura  quidem 
eiusmodi,  nedum  sutura,  in  simiis 
tam  conspicua  hj^  notari,  monitu 
haud  opus  est. 

Quod  vero  alteram  quaestionem 
attinet  num  solus  inter  mammalia 
homo  osse  intermaxillari  careat,  fa- 
teri  utique  oportet,  me  in  pluribus 
quadrumanorum  craniis  incassum  id, 
quaesivisse. 

Desunt  enim  suturae  hocce  os 
definientes  in  sceleto  Cercopitheci 
mortae  quod  in  museo  academico  as- 
servatur;  cuius  ceteroquin  cranium 
reHquas  suturas  satis  distincte  mon^ 
strat. 

Neque 

„7«  aduhis  vevo  itn  oblitevetuY^  ut  nuUnm 
,fipsius  relinqiiatUY  vestigium,  Nam  ve- 
i^perio  hanc,  ciivisionem  vel  r  i  m  a  m  po- 
^ftius  esse  quam  sutuvam^  c  ii  m  o  s  a  b 
,,osse  non  separet  ne- 
„que  in  exterioribus 
„a  p  p  a  r  e  a  t." 
^)  V.  Eustachii  tab,  anat»  46.  fig.  Z» 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFERENTIA.    O9 

Neque  magis  istas  in  alio  eiusdem 
speciei  sceleto  reperi,  quod  cl.  Bill- 
mann,  chirurgus  Cassellanus  dexter- 
limus  servat,  quod  vero  senioris 
mortae  fuit  et  plerasque  suturas  ob- 
literatas  habet ,  adeo  ut  ex  unico 
liocce  specimine  nihil  coUigere  Hceat. 

Verum  tertium  mihi  innotuit  eius- 
dem  cercopitheci  exemplum  cuius 
notitiam  amicissimo  Schacht  Profes- 
sori  Harderovicensi  meritissimo  de- 
beo,  quod  itidem  isto  osse  caret.  Ita 
ut  utique  operae  pretium  videatur  iu 
aUis  speciminibus  huius  animantis  ul- 
tro  circa  intermaxillaris  ossis  prae- 
sentiam  aut  defectum  inquirere. 

In  horrendo  immanis  vere  simiae 
anthropomorphae  sceleto  ex  insula 
Borneo,  quod  in  thesauro  rerum  na- 
turahum  Principis  Arausionensis  Ha- 
gae  Comitum  curate  et  repetitis  vici- 
bus  perquisivi,  ne  minimum  quidem 
istarum  suturarum  vestigium  vidi; 
verum  grandem  natu  fuisse  hanc  si- 
C  4  miam 


4o  SeCTIO    I.    DE    HOMINIS 

miam  uti  miiversus  sceleti  liabitus  ita 
praesertim  plurimarum  suturarum 
cranii  coalitus  docet  cj, 

Aliter  vero  se  res  habet  cum  cra- 
nio  junioris  eiusmodi  anthropomor- 
phi  animantis,  cuius  sceleti  reUquias 
Londini  in  museo  Britannico  dete- 
xi,  appensa  adhuc  schedula  ve- 
tusta,  quae  docet  esse  simiae  quam 
Orang  utang  vocant ,  ex  insula  Su- 
matra  allatae  a  praefecto  navis  Apri- 
ce.  In  hocce  quippe  cranio  inter- 
maxillaris  ossis  suturarum  ne  umbra 
quidem  aderat,  quamquam  rehquae 
ad  unam  omnes  manifeste  extarent. 

Verum  quoque  nec  Ed.  Tyson  in 
Angolensi  suo  satyro  eas  reperit,  ne- 
que  Daubentonii  icon  cranii  simihs 

ex 

f)  Miror  contrariam  sententiam  tueri  po- 
tiiisse  Camperum,  utpote  qui  sceletum 
hunc  aetatis  nondum  provedtae  simiae 
anthropomorphae  fuisse,  contemht.  v.  E|. 
NattiYgeschichi^  des  Qyang.Utang  p.  146, 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFEREKTIA.    4 1 

ex  eodem  natali  loco  animantis  j  eas 
exhibet. 

Ut  ut  interim  sit  hoc  sane  certuni 
quod  itidem  ad  hominis  characteres 
referri  potest,  hisce  quae  dixi  simia- 
rum  craniis  aeque  ac  reHquis  mam- 
mahbus  maxillas  magis  esse  promi- 
nentes  et  antrorsum  porrectas. 


§.      i6. 

B)    Partium  quarundam   hominis 

internarum  ah  iis  aliorum  mani^ 

malium  differentiae, 

Non  nisi  de  paucis  iisque  maxime 
singularibus  eiusmodi  differentiis , 
hic  nobis  sermonem  esse  posse,  faci- 
le  inteUigitur. 

Ut  ergo  a  capite  incipiamus  ho- 

mini,  praeter  varia  minoris  momen- 

tijlentem  v.  c.  crystallinam  ipsi  (si  ce- 

C  5  tacea 


42  SeCTIO    I.    DE    HOMmiS 

tacea  exceperis)  pi^o  portione  ut  vi- 
detur  minimam,  et  adulto  minus 
quam  aliis  animantibus  convexam, 
foramen  occipitale  magnum  magis 
quam  in  quadrupedibus  antrorsum 
locatum  dj ,  et  quae  sunt  id  genus 
alia  cerebri  moles  contigit  ma- 
xima,  non  quidem  (quae  inde  ab 
Aristotelis  temporibus  •  praevaluerat 
opinio  )  pro  portione  universi  corpo- 
ris,  sed  ex  eleganti  cl,  Soemmerringii 
observatione  respectu  habito  tcnuU 
tatis  nerDorum  exinde  orientium  ej, 
Quodsi  ergo  universum  systema  ner- 
vosum  respectu  physiologico  in  binas 
partes  dividitur,  alteram  scil.  nervo- 
sam  proprie  sic  dictam,    quae  qui- 

dem 

d')  Daubenton   in  Memoircs  de  Vacad,   des 

sciences  de  Paris  a.  1764. 
f)  V.   Ej.  diss,  de  hasi  encephali    Goetting;. 
1778.   pag.  T7. 

IH.  iiher  ciie  kovperliche  Verschicdenheit 
des  ^e^ers  vom  Enrapiieer  pag.  59. 

It.  j.  Gottfr.  Ebcl  Qhservntiones  neurQ- 
h^.  e.x  anatome  compnrata  Francof.  ad 
ViaJr.  1788. 


\  CETERIS  ANIMALIJJUS  DIFFERENTIA.    45 

dem  ipsos  nervos  et  eam  iitriusque 
cerebri  et  spinalis  medullae  portio- 
nem  complectitur  quae  proxime  ad 
origines  eorum  pertinet,  et  sensoria- 
lem  alteram,  quae  propius  ad  vincu- 
lum  spectat  quo  ipsae  nervorum  fun- 
otiones  cum  animae  facultatibus  nec- 
tuntur,  homini  maxima  portio  nobi- 
lioris  istius  partis  sensorialis  conces- 
sa  est. 

Aeque  memorabile  est  quod  iti- 
dem  acutissimi  Soemmerringii  sagaci- 
tas  detexit,  arenulas  glafidiilae  pi- 
nealis  toties  quidem  iam  ab  aliis  ob- 
servatas,  a  i4^^  inde  aetatis  anno 
adeo  constanter  et  perpetuo  in  hu- 
manis  cerebris  reperiundas  essie  utiti- 
dem  ad  homini  peculiaria  referri  me- 
reantur  f),  Semel  tantum  similes' 
arenulas  in  cervi  damae  pineaH  glan- 

dula 

f)  cl.  Soemmerring  ik  lapillis  vel  prope  vd 
intra  glandulam  pincalem  sitii.    Mogunt. 

1785. 

iconem  dedit  diss.  de  decmsatione  ney- 
fjorim  opticoYum  ib.  1786, 


44  SeCTIO    I.    DE    HOMINIS 

dula  reperit.  Et  si  quando  in  adtdti 
hominis  enceplialo  vere  defuerunt,ad 
rarissimas  certe  anomalias  referen- 
dum  est,  cuius  defectus  exemplum 
debeo  egregio  physiologo  Patavino 
L.  M.  A.  Caldani,  utpote  qui  litteris 
me  docuit  inter  quaterna  quae  anno 
lySGsimuleo  scopo  indagaverit  ce- 
rebra  Iiumana ,  unum  fuisse  et  qui- 
dem  senescentis  viri,  in  quo  nullum 
infuerit  arenulae  pinealis  vestigium. 

In  tliorace  situs  cordis  liomini 
proprius  nominandus  venit  quod  qui- 
dem  viscus  non  ut  in  quadrupedibus 
sterno  incumbit,  sed  ut  statura  erec- 
tasecumfert,  diaphragmati.  Basis 
quoque  eius  noii  ut  in  istis  capiti  ob- 
versa  sed  thorkcis  vertebris,  ut  apex 
sinistrae  mammillae,  hincque  istis  cor 
dextrum  et  sinistrum  quod  huic  con- 
tra  anterius  potius  est  et  posterius. 
Paucissimis  etiam  praeter  hominem 
aliis  mammalibus  pericardium  dia- 
phragmati  coalitum, 

Tu- 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFERENTIA.    4  5 

Tiibus  aUmentariiis  perfecte  talis 
qualem  a  n  i  m  a  1  o  m  n  i  v  o- 
r  u  m   habere  oportebat. 

Carnivoris  scil.  quoclammodo  si- 
milem  dixeris  ventriculi  structura  et 
intestini  caeci  .brevitate: 

herbivoris  contra  intestini  tenuis 
longitudine  et  insigni  a  crasso  diffe- 
rentia;  colo  bulboso;  defectu  glan- 
dularum  odoriferarum.  smegma  pone 
anum  secernentium  etc. 

Muliehria  denique  praeter  ea 
quae  supra  iam  enarravimus  ,  singu- 
lari  uteri  parenchymate;  conceptus 
autem  tum  placentae  textura  tum  fu- 
niculi  umbihcahs  longitudine  et  ve- 
na  umbihcah  unica  insignis  est. 

Tenello  vero  enihryoni  humano 
quantum  scio  propria  est  aenigmati- 
ca  hactenus  ix-sicula  mnhilicalis 
€[uam  omnibus  humanis  foetubus  ad 
quartum  circiter  usque  post  concep- 
tionem  mens©m,  communem  et  se- 

cun- 


46  SeCTIO    I.     DE    HOMINIS 

cundum  naturam  convenientem  esse^ 
alias  monui  gj  ubi  et  de  aliqua  eius 
analogia  cum  sacco  vitellari  pulli  in- 
cubati,  disserui. 


III.  Homird  propriaj  respectu  func» 
tionura  oeconomiae  animalis, 

Maxime  liic  nominanda  venit 
peculiaris  plane  humanae  telae  mu- 
cosae  (quam  vulgo  cellulosam  vo- 
cant)  tenerituclo  et  obsequiosa  moU 
lities.  Uti  enim  notum  est  quam 
quid  notissimum  insignem  intercede- 
re  varia  animantium  genera  eorum- 
que  species  differentiam  quoad  mu- 
cosae  huius  telae  tenorem;  tenacio- 
rem  v.  c.  esse  anguillae  ,  teneriorem 
contra  farioni:  ita  et  iam  pridem  a 
Zinnio  quondam  nostro ,  anatomico 
oculatissimo  observatum  est  liomini 

prae 

g)  Commentationnm  societatis  Regiae  scien^ 
(iar,  Gottingensis  T.  IX.  pag,  ii6. 


A  CETERIS  ANIMALIEUS  CIFFERENTIA.    4 7 

prae  reliquismammalibus,  ceterispa- 
ribus,  cellulosam  esse  subtilissimam 
€t  teneiTimam. 

Ego  vero  aut  graviter  fallor  aut 
eandem  istius  parenchymatis  molli- 
tudinem  ad  piincipes  praerogarivas 
-referendam  esse  ceiiseo ,  quibtis  ho- 
mo  prae  ceteris  auimantibus  eminet. 
Cum  enim  ea  tela  ab  nna  parte  pev 
universum  corpus  a  corio  ad  intima 
usque  eius  meditulHa  perfusa  sit  et 
omnibus  ac  singuhs  totius  machinae 
partibus  tanqnam  comniune  vincu- 
lum  intertexta;  ab  altera  autem  se- 
dem  constituat  maxime  universaHs 
omnium  virium  vitalium,  contracti- 
litatis  nempe,  a  qua  tonus  Stahho 
dictus  proxime  abesse  videtur;  mihi 
sane  persuasum  est,  eidem  telae  mu- 
cosae  in  homine  obsequiosae  teneri- 
tudini  maxime  deberi  quod  ipse  fa- 
cihus  quam  ullum  aHud  mammale 
cuivis  cHmati  adsuesci ,  sub  quavis 
caeH  plaga  degere  possit. 

Uti 


4S  SeCTIO    I.     DE   HOMINIS 

Uti  ergo  naturahominemrespec- 
tu  victus  ut  supra  vidimus ,  o  m^  i- 
V  ,o  r  u  m  fecit ;  ita  respectu  habita- 
tionis  eum  omnis  soli  et  cli- 
matis  (TTUVTcSocTrov^  esse  voluit; 
ideoque  corpus  eius  ex  maxime  ob- 
sequioso  contextu  mucoso  fabricata 
est,  ut  eo  facilius  ad  muhifaiios  di- 
versorum  chmatum  impulsus  se  ap- 
tare  et  accommodare  possit. 

Eidem  autem  adsuescendi  aptitu- 
dini  egregie  respondet  aha  hominis 
proprietas  physiologica  ,  tardum 
nempe  incremenbum^  longa  infan- 
lia.  sera  pubertas,  NaUiahimam- 
mahum  tam  sero  calvaria  coalescit 
et  dentes  erumpuntj  nullum  praeter 
Iiominem  tam  sero  pedibus  inniti 
discit,  et  in  staturam  plenam  adoles- 
cit,  aut  ad  sexuales  functiones  exer- 
cendas  maturescit. 

Nulhim  vero  ab  ahera  quoque 
parte  mammale  quod  respectu  mo- 
dicae  corporeae    mohs   tam  seroti- 

iinm 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFERENTIA.    ^Q 

num   n)itae  terminum  hj  habeat  a 
natura  praefixum. 

Staturae  mentio  quam  ialeci,  in 
mentem  retocat  singularem  proprie- 
tatem  itidem  praeter  hominem  in 
nuUo  aho  animanti  quod  sciam  ob- 
servatam,  et  a  situ  eius  erecto  pen- 
dentem,  quod  scil.  matutina  corpo^ 
ris  eius  mensura  transversum  digi- 
tum  et  quod  excurrit,  njespertinam 
excedat  ij* 

Sexua- 

h')  Terminum  vitae  hiimanae  naturaleni  (qui 
nempe  pro  frequentiore  et  quasi  regulari 
provedlioris  seiiii  meta  haberi  possit)  de- 
finire  vix  quiclem  licet.  Memorabile  ta- 
men  ,  quod  plurium  tabularum  curata 
comparatione  didici,  satis  multos  pro  por- 
tione  senes  Europaeos  annum  aetatis  84 
attingere,  paucos  contra  eum  vivendo  su- 
pcrare.  Ratione  ergo  habita  btimatiae  long' 
aevitatisj  comparando  eam  cum  aho- 
rum  mammalium  vitae  terminis,  facile  pa- 
tet  quanta  vel  eo  quoque  nomine  homini 
concessa  sit  praerogativa,  aut  saltem  lon- 

*  gae  infantiae  cum  fenorc  compensatio. 

i)  primum  id  observante  a.  Ij:?^.  clerico 
D  Anglo^ 


5o  SeCTIO    I.     DE    HOMIlSriS 

Sexuales  vero  quorum  memini- 
mus  functiones  de  quibusdam  ad  eas 
pertinentibus  sigillatim  enarrandis 
monenti* 

Homini  ergo  in  universum  nul- 
lum  ut  bestiis  statutum  est  peculiare 
anni  tempus  quo  coitum  appetat  k), 

Viris  in  specie  concessa  praero- 
gativa  pollutionum  nocturnarum 
quas  quideni  eatenus  ad  naturales 
hominis  sani  excretiones  refero,  ut 
iisdem  si  pro  temperamenti  et  con- 
stitutionis  ratione  congruum  ipsi 
fuerit  a  molesto  et  alias  stimulante 
superfluo  semine  liberetur. 

Feminis  contra  non  minus  pro- 
prius  sed  magis  universus  et  omnibus 

com- 

Anglo,  Wasse.  v.  Phihsophical  Transae^ 
tiojts  T.  XXXIII. 
k)  Nisi  Augustino  Nipho  ficlere  malis,  qui 
siiigulari  de  amore  libro  (  quem  Joannae 
Arragonensi  ob  eximiam  pulcritudinem 
faniosissimae  dicavit),  de  caussis  disputat, 
qui  fiat  ''nt  aestate  piielJae  sint  UbidinO' 
„siores  et  amanfiores :  viri  anfm  contra 
,,hjiemer 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFERENTIA.    5 1 

communis  Yidie\.u.v  /liixus  mejistruus^ 
ita  ut  recte  Plinium  mulierem  solum 
animal  menstruale  vocasse  putem. 
Novi  quidem  aliis  quoque  animanti- 
bus  femineis  et  quidem  maxime  ex 
quadrumanorum  ordiue  ,  passim  ab 
auctoribus  tributum  esse  eiusmodi 
fluxum, 'simiam  v.  c.  dianam  ex  cau- 
daeapicemenstruare  dictmn  esse  etc. 
At  enim  vero  quoties  a  viginti  inde 
annis  aut  in  yivariis  aut  a  circumfo- 
raneis  monstratas  femineas  simias, 
papiones  etc.  mihi  videre  licuit,  de 
ea  re  quaesivi ,  et  passim  quidem 
unam  aiteramve  earum  quandoque 
uterinae  haemorrhagiae  obnoxiam 
esse  didici,  quam  vero  in  nulla  pe- 
riodum  servare,  asserebant  cordatio- 
res  custodes  qui  ipsi  eam  pro  mor- 
bosa  contra  naturae  ordinem  affec- 
tione  habebant ,  quorumque  plures 
.  candide  fatebantur,  vulgo  eandem 
pro  fiuxu  menstiaio  declarari  ut  ple- 
bis  admiratio  eo  maior  moveatur. 

D  a  Fabu- 


52  SeCTIO    I.    DE    HOMINIS 

Fabulosas  contra  credulae  anti- 
quitatis  relationes  de  universis  genti- 
bus  quarum  feminae  menstruo  fiuxu 
destitutae  sint,  alio  loco  paucis  tan- 
gemus. 

§.     i8. 

IV.   Quae  homini  respectu  animae 
facultatum  propria   sunt, 

Omnes  uno  ore  huc  referunt  tam- 
quam  summam  et  maximam  hominis 
praerogativam,  rationis  usum,  Cu- 
ratius  vero  inquirenti  quid  ijjsae  hae 
voces  sibi  velint ,  mirationem  subire 
necesse  est,  quam  longe  diversissi- 
mas  de  rationis  notione  reddant  ra- 
tiones  philosophi  maxime  rationales. 
AUis  enim  est  pecuharis  plane  et  ho- 
mini  unice  propria  animi  facultas, 
aliis  eximius  saltem  et  valdopere  ex- 
cellens  gradus  facultatis,  cuius  in  bru- 
torum  aniuia  non  nisi  tenuia  vestigia 
extent.  Aliis  complexus  omnium  ac 
singularum  humanae  mentis  altiorum 

facul- 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFERENTIA,    53 

facultatum.     Aliis  singularis  directio 
facultatum  mentis  humanae  et  s.  p. 

Nbn  nostrum  inter    hos   tantas 
componere  Htes. 

Brevius  autem  et  tutius  expediri 
quaestionem  confido,  si,  a  posterio- 
ri  ut  dicunt,  istam  hominis  praeroga- 
tivam  in  eo  ponimus  quod  ipsum  re- 
liquorum  animantium  imperantem  et 
dominum  facit  Ij.  Esse  ipsi  hoc 
imperium  in  propatulo  est.  Aeque 
vero  manifestum,  caussam  eius  impe- 
rii  non  in  corporeo  hominis  robore 
positam  esse.  Unice  ergo  ad  ani- 
mae  dotes  earumque  praestantiam 
referenda  est.  Hasque  dotes,  quibus 
ergo  homo  rehqua  animantia  longis- 
sime  superat,  cuiuscunque  ceterum 

indo- 

0  j»fi/^?^<7«'J  ^s  iniquus  aestimator  sortis 
^^hurnanae^  eogita  quanta  nohis  tribnerit 
,^parens  noster,  quanto  vakntiora  aniwa- 
^Jia  sub  jugmn  miserimus  ^  quanto  velo. 
^yciora  assequamur^  quam  nihil  sit  morta- 
yie  non  suh  ictu  nostro  positum,"    Seneca, 

D  5 


54  SeCTIO    I.     DE    HOMINIS 

indolis  et  naturae  fuerint ,  ratioiiem 
appellemus. 

Natura  hominem  ut  viclimus  ita 
fabricata  est  ut  omnivorus  sit  et  uni- 
versi  terrarum  orbis  habitator.  Illi- 
jTiitata  autem  haecce  in  victii  et  in, 
sede  hbertas  pro  iafinita  fere  varie- 
tatc  climafei^,  soh,  aliarumque  cir^ 
cumstantiarum,  aeque  multifarias  af- 
fert  indigentias  quibus  non  uno  mo- 
do  obviam  ire  et  mederi  potest.  Pia- 
tionis  ergo  etinveniendi  ingenio  mu- 
nivit  eum  creator  quibus  se  istis  con^ 
ditionibus  a.ccommodare  possit. 

Hinc  et  jam  vetustissimis  tempo- 
ribus  a  sapientissimis  gentibus  hic 
summus  hominis  principatus  in^ven^ 
Cionis  scil.  genius  divino  cultu  cele- 
bratus  est.  Thoth  nempe  ab  Aegyp- 
tiis,  Hermes  a  Graecis. 

Ita  enim,  ut  paucis  multa  com- 
plectar,  instrumenia  sibi  conficitho- 
mo,    adeoque    acute   euui  definivit 

-     Frank- 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFERENTIA.    55 

Franklinus  tanqiiam  animal  instru- 
mentiFicum  (a  tool-making  ani- 
TnalJ\  ita  arma  et  tela  sibi  ipsi  pa- 
ravit ;  ita  ignem  excitandi  modos  si- 
bi  excogitavit;  ita  et,  ut  alter  alteri- 
us  adminiculo  et  auxilio  uti  posset, 
loquelam  sibi  inuienitj  itidem  inter 
ea  quae  homini  propria  sunt  mj^  re- 
ferendam ,  cum  non  ut  vox  animali- 
um  ipsi  connata,  sed,  quod  vel  lin- 
guarum  arbitraria  varietas  docet  ab 
eo  iicta  et  in  usum  versa  sit  nj, 

ni)  Infinitae  sunt  vetcnim  et  nuperorum 
scholasticorum  de  loquela  brutorum  ar- 
gutiae.  Speciminis  loco  Albertum  cogno- 
niine  niagnum  citasse  sufficiat,  qui  uni 
praeter  hominem  simiac  anthropomor- 
phae,  pygmaco  inquam,  loquelam  conce- 
dit,  attamen  non  sinc  mcinorabili  rcstric- 
tione.  ^^Pygmaem,  "inquit,  Joqiiituv  qjii' 
,ydcm  cnm  tamen  sit  irrationuhik  animaly 
j,v  c  r  u  m  n  o  H  (i  i  s  p  u  t  a  t , 
„wec  kquitiir  cie  univevsalibns  vevum ,  sed 
^^potitts  suae  voces  r/ivi^tintur  ad  res  paV' 
,,tica/aves  de  quibus  loquituvy 

«^  Loquelam  ab  homine  sibi  inventam  cssc 

(de  quo  nostris  adhuc  temporibus  dubita- 

D  4  bas 


56  SeCTIO    I.     DE    HOMINIS 

Ohiter  cle  risu  et  fletu. 

Praeter  istam  quam  modo  dixi- 
mus  animi  explanationem,  loquelam 
iiiquam,  aliae  biiiae  nominandae  ve- 
niunt  de  quibus  minus  adhuc  extra 
dubitationem  positum  est,  num  uni- 
ceut  loquela  homini  conveniant,  ut- 
pote  quod  non  ab  eo  invejiitae  sed 
ipsi  connatae  quasi  sint,  neque  tani 
ad  rationis  usum  quam  ad  animi  pa- 
themata  pertineant;  risus  nempe, 
hilaiitatis  comes,  et/letus 

—  —  haec  nostri  pars  optima 
sensus. 

La^ 

bat  ineritissimus  ceteroqiiin  Siifsfnilch) , 
jam  perspcxit  Hobbesiiis :  *'  Tbe  moit 
,,nohle  and  projitakle  invention  of  all 
f^other^  was  tbat  of  Speecb^  wberelfy  men 
^.dtclave  thnv  Tbougbts  one  to  anotber  for 
,,mi'tual  ntility  and  convevsation;  witb' 
,out  wbicb  tbere  bad  hsen  amongst  men^ 
^neithev  cofnmon-wea/th ,  nov  Society.  no 
,,move  tban  amougst  Lyous ,  Bears ,  and 
iifVolvss."  V.  Ej,  Uviathan  pa^,  ijj.  ed, 
165  £. 


A  CETERIS  ANIMALIBUS   DIFFERENTIA.    5  7 

Lacrumas  quiclem  secernere  mul- 
ta  praeter  hominem  animalia ,  tritis- 
simum  est.  Quaeritur  autem  num 
et  ex  moerore  plorent.  Asserunt 
quidem  de  nonnullis  idonei  testes; 
ut  de  phoca  ursina  Steiler  o) ,  de  ca- 
melis  cl.  Pallas  pj.  Piidendo  vero 
hilaritatem  manilestare  bruta  animan- 
tia  magis  dubium  videtur;  etsi  pas- 
sim  ab  auctoribus  exempla  notata 
sint.  Le  Cat  v.  c.  simiam  ^  satyrum 
angolensem  et  plorantem  et  riden- 
tem  vidisse  asserit  qj, 

§.     20. 

V.  Morhi  maxime  memorabiles  ho^ 
mini  proprii, 

Quamquam  haec  pathologicapri- 
mo  intuitu  minus   ad  historiam  ho- 

minis 

0)  nov.   comment.  acad»  scient.    Petropolit» 

T.  II.  pag.  353. 
p)  V.  Hj.  Nachrichten  iiber  die  MongoUschen 

Vdlkerschnften,  T.  1.  p.  177. 
q)  V.  Ej.  Traite  de  lExistcnce  dufluide  det 

nerfs  pag.  35. 


SS  Sectio   I.  J>E  HOMimS 

jninis  naturalem  spectare  videantur, 
tribus  tamen  verbis  principalium  in- 
de  mutuari  liceat  morborum  recen- 
sum,  qui  itidem  homini  proprii  sunt, 
cum  utique  etiam  haec.contra  natu- 
ram  phaenomena  ipsi  peculiaria  in 
naturali  corporis  sui  dispositione  et 
habitu  et  animali  oeconomia  nitan- 
tur:  eodemque  adeo  ]ure  et  hic  'no- 
tari  mereantur,  quo  et  animaHum 
'(piorundam  morbi  ipsis  proprii  in 
historia  eorum  naturaH  recenseri  so- 
leant,  ut  lues  bovilla,  aut  coryza  ma- 
ligna  equorum,  aut  rabies  spontanea 
canino  generi  frequentior  etc. 

Per  se  interim  inteUigitur  non  ni- 
si  de  maxime  memorabihbus  morbis 
hic  loci  nobis  sermonem  esse  posse, 
neque  haec  paiica  e  pluribus  selecta 
extra  omnem  dubitationis  aleam  ad- 
huc  posita  esse,  cum  nosologia  bru- 
torum  si  a  paucis  animantibus  nobis 
domesticis  discesseris,  ob- graves  et 
partim  insuperablles  difficultates  fe- 
re  inciilta  adhuc  iaceat. 

Magna 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DIFFERENTIA.    Sq 

Magna  tamen  cum  probabilitate 
inter  morbos  humano  unice  generi 
proprios  nominandi  veniunt : 

Febres  exanthemati- 
c  a  e  tantum  non  omnesj  aut  sane 
ex  his  praesertim 

V^ariolaej  rj 

Morbilli^ 

Scarlatinajt 

IVLiliareSy 

Petechiaej 

Pestis, 


Ex 


r)  Simiae  aiite  aliquot  annos  Amstelodami 
ex  contagio  varioloso  locale  quidem  ul- 
cus  neutiquam  vero  febrem  variolosam 
contractum  fuisse ,  litteris  tunc  temporis 
me  docuit  medicus  egregius  cl.  Janscn. 


60  SeCTIO    L     DE    HOMINIS 

Ex    h  a  e  m  o  r  r  h  a  g  i  i  5 
Epistaxis  (?) 
Ha  emorrhoides^ 
Menorrhagia» 

Ex    n  e  r  V  o  r  u  m    a  f  f  e  c  t  i  o- 
n  i  b  u  s 

Hypochojidriasis^ 

Hysieria^ 

Morbi  jnentis  proprie  sic  dic- 
tij,  ut  melancholia^ 
Nostalgia  etc.  lorte 
e  t  Sa  tyriasis  etNym^ 
phomania^ 

Cretinismus. 

Ex    cachexiis 

Rhachitis  (?) 
Scrofula  (?) 

Venerea  luesy 

Pela- 


A  CETERIS  ANIMALIBUS  DlFFEREKTlA.    6 1 

Pelagra^ 

Lepra  cum  Rlephantiasi, 

Ex    localibus     morbis 

Am  enorrJi  oea^ 

Cancer  (?) 

ClaiuiSj 

Hernia  congenita  (?) 

Prolapsus  variae  species,  ut 
ille  "vesicae  urinariae 
inversae  cuius  cura- 
tiorem  notionem  de- 
bemus  acumini  egre- 
gii  Bonn  sj. 

Her- 

s)  Caussam,  cur  memorabile  hoc  confor- 
iiiationis  vitium  in  humanis  partubus  to- 
ties,  in  aliorum  vero  mammalium  foeti- 
bus,  quantum  mihi  constat,  nunquamob- 
servatum  fuerit,  in  angustiore  pro  por- 
tione  homini  pubis  synchondrosi,  singula- 
ri  fissura  (quam  itidcm  cl  Bonn  accura- 
tissime  indagavit)  quasi  bipartita ,  quae- 

len- 


62  SeCTIO    I.    DE-  HOMINIS 

Herpes  (?) 
Tinea  capitiSi, 

Anceps  liaereo  anne  et  huc  refe- 
ram  v  e  r  m  e  s  i  n  t  e  s  t  i  n  a  1  e  s 
hominis ,  et  binas  ex  pediculorum 
genere  species,  praeter  ipsiim  quan- 
tum  novi  in  nullo  alio  mammali  ob- 
servatas. 

Taceo  eos  morbos  qui  etsi  homi- 
ni  non  proprii,  tamen  longe  quam 
aliis  animantibus  frequentiores  sunt, 
ut  dentitio  gravis^  molaj  abortuSj 
partus  difficilis  etc. 

§.     21. 

,VL    Brenis   recensus   eorum  quihus 

Q)ulgOj  ast  falso^  homirxema  hru- 

tis  differre  putarunt, 

In  j)lura  huc  pertinentia  jam  su- 
pra  ut  occasio  ferebat ,    animadver- 

sum 

rendam  esse  censeo.  — -  cf.  cl.  Roose  diss. 
de  nativo  vesicae  iirinariae  inversae  pro- 
iapsu,    Gotting.  1793,  4.  c.  tab.  aen. 


ACETERIS  ANIMALIEUS  DIFFERENTIA.     65 

sum  est.      Reliqiia  quae  succurrunt 
suGciiicte  enarrantor. 

Pertinet  er^o  liuc  v.  c.  oculorum 

...  ^  1 

"vicinitasj  utpoie  qui  m  simus  longe 

magis  quam  in  homine  invicem  ap- 

proximati  sunt, 

Cilia  in  utraque  palpehra^  quae 
praeter  hominem  mukis  ahis  animaii- 
tibus  quadrumanibus  praesertim,  ve- 
rum  et  elephanti  coricessa  sunt. 

Naso  prominente  hominem  prae- 
cellit  simia  rostrata  t), 

^uriculae  non  omnibus  honii- 
nlbus  immobiles  stint,  neque  omni- 
bus  rehquis  mammahbus  mobiles. 
Excipiendae  enini  v.  c.  myrmeco- 
phagae. 

Ojganon  tactus  plurimis  qua- 
drumanibus  cum  homine  commune. 

ita 

f)  V.  Buffon,    hist.  des  quadmpedes ,   Snp» 
pl^mfif  T.  VII.  tab.  Ii.  u. 


64    SeCTIO  I.   DE  HOMINIS  A  CETER.  CtC. 

ita  et  wvula, 

Vermn  pudet  fere  ea  enarrare, 
quae  nimis  inepta  sunt,  ut  riictus  in- 
ter  hominis  praerogativas  relatos  uj^ 

et  quod  liomo  iion  ut  bruta  sa- 
ginari  possit  "siO^  ot  quae  sunt  huius 
farinae  aHa. 


tt)  V.  Aemytianiis  de  vuminantilms .  pag.  50» 
^yCim  veBe  sohis  incedat  homo^  solus  etiarfi 
f^intev  tot  animalia  vnSiat ;  nam  cum  le- 
^^ves  sint  flatus  ^  sublimiorem  exposcunt 
,,vegionemf  natnvalique  i?npetu  quodam  ad 
^^sublime  attoUnntuvy 

vp)  Lorry  iu  histoive  de  la  Societe  de  mede- 
cine  a.  1779. 


Sectio 


65 


Sectio  II. 


D  E 


CAUSSIS     MODISQUE 

QUIBUS 

ANIMALIUM    SPECIES   DEGENE- 
RANT,  IN  UNIVERSUM. 


^.        22. 

Instituti   ratio, 

1— lactenus  ea  indagavimus  quibus 
*•  liomo  a  ceteris  animalibus  dif- 
fert.  Jam  ergo  scopo  totius  disser- 
tationis  primario  propius  accedimus, 
tum  inquisituri  qualis  et  quanta  di- 
versitas  nativa  ipsas  hominum  gentes 
et  nationes  multifarias  intercedat; 
tum  ponderaturi  an  haec  diversitas 
E  dege- 


66  Sectio  II.  de  caussis  modisque 

degenerando  ortum  suum  traxiss^ 
potuerit,  anve  tanta  sit  ut  plures  po- 
tius  generis  humani  species  primige- 
nias  statuere  oporteat.  Antequam 
vero  hoc  fiat,  binae  adhuc  conside- 
randae  sunt  quaestiones 

I)  ^iiid  slt  s  p  e  c  i  e  s  irt  zoolo- 
gial 

II)  quomoclo  iii  univermm  spe- 
cies  primiu^va  in  v  a  r  i  e  t  a- 
t  e  s  degeneret^l 

atqui  de  utrisque  seorsim. 

§.       23. 

I)  quid  est  s  p  e  c  i  e  s? 

Ad  unam  eandemque  speciem 
pertinere  dicimus  animantia  quodsi 
forma  et  habitu  ita  conveniunt  ut  ea 
in  quibus  differunt,  degenerando  so- 
lam  ortum  duxisse  potuerint. 

Diversas  contra  species  vocamus 
quarum   differentia   tam    essentialis 

est 


DEGENERANDI    IN    UNIVERSUM.       67 

est  ut  ex  notis  fontibus  degeneratio- 
nis  (sit  venia  verbo }  explicari  ne- 
queat. 

Hactenus  bene,  in  ahstracto 
quod  vocant. 

Jam  vero  characteres  exhibere 
quibus  in  ipsa  reriim  natura  meras 
varietates  et  genuinas  species  ab  in- 
vicem  distinguere  possimus,  hoc 
opus,  hic  labor. 

Raius  quidem,  vir  immortahs, 
praeterito  jam  seculo,  adeoque  diu 
ante  Buffonium  ea  animantia  ad  ean- 
dem  speciem  referenda  esse  cen- 
suit,  quae  invicem  coeant  et  foecun- 
dam  prolem  gignant. 

Cum  vero  in  domesticis  animan- 
tibus  quae  homo  sibi  subegit  ob  co- 
actum  quod  agunt  vitae  genus,  an- 
ceps  videatur  et  dubius  iste  charac- 
ter,  ineunte  jam  quod  agimus  seculo, 
acutissimus  Frisch  eum  unice  ad  fera 
animantia  restrinxit,  eaque  eiusdem 
E  2  esse 


68    SeCTIO  II.  DE  CAUSSIS   MODISQUE 

esse  speciei  declaravit ,  qiiae  secun- 
diim  naturam  suam  ocj  invicem  coe- 
ant. 

Sed  et  hac  limitatione  parumno- 
bis  profecisse,  fateri  oportet. 

Primo  enim  quam  nulla  fere  spes 
est  tot  aiiimalia  fera,  inprimis  exoti- 
ca,  circa  quae  maxime  nostra  intere- 
rat  nosse  anne  pro  meris  varietatibus 
anve  pro  diversis  speciebus  liabenda 

sint, 

x)  „»«««  sicb  Thiere  v  o  n  N  a  t  u  r 
„W7>  einandev  ^atten ,  $o  ist  sokhes  ein 
^^unfehlhaYes  K^twzeichen ,  dafs  sie  von 
y^einerky  Specie  sind.'"  — 

Eumdein  speciei  characterem  nuper  re- 
cepit  cl.  Berthout  van  Berchem  fil.  ^*si  ks 
^^animaux  se  miknt  dans  Vetat  de  na^ 
yyture  &c."  Verum  nec  Frischii  nec  ipsi- 
us  Kaii  mentionem  facit,  imo  vero  as- 
serit :  "  Mv.  de  BufFon  ,  tjni  k  prewier  a 
,^ahandomie  ks  distinHions  peu  sthes  def 
^^nomenclateuvs^  est  aussi  le  premicr  qiii 
\  ,j^  fait  sentir  que  la  copulation  etoit  k 
^^meiUeUY  guide  pour  reconnoitre  ks  espK 
j,m."  V.  -Mem,  de  la  Societe  des  sciences 
physiqnes  de  Lausaitne  T.  II.  pag.  49, 


DEGENERAOTI    IN    UNlVERSUM.       69 

sint,  unquam  ad  istam  copulae  truti- 
nam  revocandi?  praeseitim  si  longe 
diversa  ipsis  patria  fuerit:  satyrum  v. 
c.  Angolensem  (Schimpanse)  cum 
isto  insulae  Borneo  (Oraug  -  utangj, 

Tum  vero  in  universum  longe 
minor  neque  tanti  momenti  dubitatio 
et  obscuritas  hocce  de  quo  agimus 
respectu ,  est  circa  animantia  fera, 
quam  circa  ipsissima  ea  quae  liac  ra- 
tione  excluduntur,  domestica. 

Hic  enim  maxime  haeret  aqua. 
Hincque  miri  auctorum  dissensus, 
circa  canem  v.  c.  familiarem  cuius 
gentes  ab  aliis  ad  plures  species  pri- 
mitivas  referri  videas;  ab  aliis  pro 
meris  varietatibus  ab  eo  stemmate 
quod  domestici  nomen  fert  Cchiert 
de  bergerj  degeneratis  haberi;  ite- 
rum  ab  aliis  omnes  has  varietates  a 
cane  aureo  (SchakalJ  derivari;  ab 
aliis  denique  contendiet  hunc  ipsum 
junctim  cum  omnibus  canis  domesri- 
E  5  ci 


yo  Sectio  U.  de  caussis  modisque 

ci  varietatibus  a  lupo  ortum  duxisse 
et  s.  p. 

Uti  vero  lioc  a  copula  petitum 
principium  non  sufficit  ad  specieino- 
tionem  eiusque  a  varietate  diffei^n- 
tiam,  deiiniendam,  ita  nec  alia  quae 
hoc  scopo  adhibita  sunt ,  v.  c.  con- 
stantia  characteris  cuiusdam;  nam 
colorniveus  et  pupillae  rubrae  incu- 
niculorum  Darietate  alba  adeo  con- 
stantissimae  sunt  ut  unquam  specifi- 
cus  character  esse  possit  etc. 

Adeo  ut  fere  desperem  posse  ali- 
unde  quam  ex  analogia  et  verisimi- 
htudine  notionem  speciei  in  zoolo- 
giae  studio  depromi. 

Video  V.  c.  molares  dentes  ele- 
phantis  Africani  ab  iis  Asiatici  confor- 
matione  sua  mirum  quantum  differ- 
re.  Nescio  quidem  an  unquam  ista- 
rum  dissitarum  orbis  partium  ele- 
phantes  invicem  coituri  sint;  neque 
magis  scio  quam    constans  sit  haec 

den- 


*  DEGENERANDI    IN    UNH  ERSUM.       y  I 

dentium  in  utroque  conformatio ; 
cum  vero  liactenus  in  iis  quae  mihi 
videre  contigit  speciminibus  eandem 
differentiam  observaverim ,  cumque 
nullum  mihi  hucusque  innotuerit  ex- 
emplum  dentium  molarium  clegene- 
vando  solum  ita  immutatorum,  ex 
analogia  coniicio  elephantes  istos 
non  pro  meris  varietatibus  sed  pro 
vere  diversisspeciebus  essehabendos, 

.  Mustela  contra  furo  non  pro  pe- 
culiari  specie  sed  pro  mera  varietato 
putorii  mihi  habenda  videtur,  non 
tam  quod  utramque  invicem  coire 
sciam,  quam  quod  iiia  pupillas  rubras 
habeat,  mihique  ex  anaiogia  omnia 
ea  mammalia  quae  pigmento  fusco 
oculi  interni  destituuntur,  pro  meris 
varietatibus  a  speciebus  suis  primili- 
vis  degeneratis  habenda  sint. 


E  4  §.  2i 


7 3    SeCTIO  II.  DE  CAUSSIS  MODISQUE 

§.    34. 

\Applicatio  dictorum  ad  quaestio^ 

nem  de  humani  generis  aut  ^va- 

rietatibusj  aut  speciehus  con- 

stituendis, 

Facile  patet  qtiorsum  hiic  usqiie 
dicta  tendant.  Non  altera  ergo  et 
nobis  praeter  analogiam  patet  yia 
qua  ad  problematis  supra  (§.  22.) 
propositi  solutionem  pertingere  li- 
cebit. 

Hac  vero  via  incedentes  semper 
ante  oculos  habere  oportet  aureas 
binas  regulas  pliilosophandi  magni 
Newtonis. 

Alteram  nempe:  ^.cEffectu- 
y^um  naturalium  eiusdem  ge- 
■>^neris  easdem  assignandas  es- 
:>^se  caussas,^'^ 

Gentium  ergo  in  genere  humano 
diversitati  corporeae  easdem  ut  as- 

signe- 


DEGEXERA^^DI    IN  UNIVERSUM.       ^3 

signemiis  caussas  necesse  est  qiias  si- 
mili  diversitati  corporeae  aliorum 
animantium  domesticorum  late  per 
orbem  dispersorum  assignamus. 

Alteramvero:  <icCaussas  re^ 
y>rum  ?iaturalium  non  plures 
^^admitti  dehere^  quam  quae 
■y^earum  phaenomenis  expli^ 
^^candis  sufficiant.^^ 

Quodsi  ergo  apparebit  degenera- 
tionis  caussas  phaenomenis  circa  di- 
versitatem  corpoream  in  genere  hu- 
mano  explicandis  sufficere,  nulla 
aha  apkiribus  hominum  j/?ecieZ»z/5pe- 
tita  admitti  debet. 

§.       25. 

II)  Quomodo  species  primiti^va  ivi 
varietates     degenerat? 

Jam  ergo  de  modis  degcnerandi 

acturi  optime  persjucuitati  tractatio- 

E  5  .    nis 


74    SeCTIO  II.  DE  CAUSSIS  MODISQUE 

nis  cavere  speramus  si  eam  sub  bina 
iterum  capita  redigimus: 

quorum  primum  A)  pliaenome- 
na  principalia  clegenerationis  b  r  u- 
t  o  r  u  m  a  n  i  m  a  1  i  u  m  nude  e- 
narrabit ; 

alberum  B)  in  c  a  u  s  s  a  s  huius 
degenerationis  brutorum  animalium 
inquiret; 

quibus  perspectis  facilius  erit  se- 
quenti  Sectione  phaenomena  varie- 
tatis  i  n  g  e  n  e  r  e  h  u  m  a  n  o 
tam  cum  istisphaenomenisdegenera- 
tionis  brutorum  animaKum,  quam 
cum  caussis  hisce,  comparare. 

A)  Phaenomena  principalia  dege- 

nerationis  b  r  u  t  o  r  u  m    a  n  i- 

m  a  i  i  u  m. 

Pauca  eaque  unice  ex  cahdi  san- 
guinis  animantibus,  et  quidem,  quan- 

tum 


DEGENERANDI    i:V    UJJiVERSUM.       7  5 

tum  fieri  potest,  praesertim  mam- 
malibus  utpote  homini  omnium 
maxime  quoad  oeconomiam  cor- 
poream  similibus,  deprompta  ex- 
empla  sufiiciant  ad  demonstrandum, 
nuliam  plane  esse  in  genere  humano 
varietatem  nativam,  quam  non  et  in- 
ter  alia  animantia  domestica  itidem 
tanquam  meram  varietatem  degene- 
rando  ortam  observare  Hceat. 

Verum  et  haec  sigillatim  in  capi- 
ta  distribuere  praestat, 

§.      27. 

I  )     C  o  l  o  ?\ 

Ita  V.  c.  respectu  coloiis  sues  in 
Normannia,  ad  unam  omnes  albae; 
in  Sabaudia  nigrae;  in  Bavaria  spa- 
diceae  eicyj, 

Pecus  bubulum  in  Himgaria  ple- 
mmque  ex  griseo  albidum ;  in  Fran- 
conia  ruiiim  etc. 

in 

)}  cf.  coniun6rissimi  Voigt  Magazin  T.  VI. 
P.  I.  pag.  10. 


yG   SeCTIO  II.  r>E  CAUSSIS  MODISQUE 

in  Corsica  ins.  canes  et  equi  ele- 
ganter  maculati. 

in  Normannia  gailopavones  nigri; 
nostrates  contra  pierumque  albi. 

in  Guineae  oris  uti  homines  indi- 
genae  ita  et  aves  gallinacei  praeser- 
tim  generis  zj  j,  et  canes  nigri ;  et 
quod  inprimis  memorabile  cani  gui- 
jieensi  (quem  Linnaeus  nescio  quo 
jure  aegyptium  vocat)  aequeacisti- 
us  climatis  hominibus  et  holosericea 
glabrae  cutis  moilities  et  maior  et  fe- 
re  specifica  perspiratio  cutanea  aj. 


q)  Pilorinn  textura, 

'K^^f^^QXvitexturae  pilorum  quan- 
ta  quaeso  varietas  vel  in  sola  ovium 
diversorum    climatum  lana ,    inde  a 

tener- 

z^  V.  Daii.  Bceckmaii^s  voynge  to  and  front 
Borneo  Lond.  lyrfj.  8-  pag.  14. 

a^  cf.  Pcchlin  de  habitu  et  colore  Aethiopnm 
Kilon.  1677.  S.  pag.  56. 


DEGENERANDI    IN  UNlVERSUM.       77 

tenerrima  Tibetana  nsque  ad    cras- 
sam  et  fere  rigidam  Aethiopicam. 

aut  in  setis  suillis,  quae  v.  c.  adeo 
molles  suibus  Normanniae  ut  nec 
scopulis  parandis  idoneae  sint. 

Et  quanta  hoc  respectu  differen- 
tia  inter  aprum  et  suem  domesticam, 
praesertim  quoad  brevem  lanuginem 
setis  interspersam. 

Et  quam  mirandus  contra  singu- 
laris  cuiusdam  orbis  plagae  in  pilos 
non  unius  generis  mammalium  do- 
mesticorum  effectus,  ut  Galatiae  cli- 
matis  in  Ancyranas  barbigeras  pecu- 
des  ,  cuniculos ,  et  feles  ,  bombyci- 
na  molUtie  et  memorabili  longitu- 
dine  tum  et  plerumque  niveo  can- 
dore  pilorum  aeque  conspicuas. 

§•  29. 

3)    Statura, 

Respectu  staturae  diikYentm  Pa- 
lagonem  inter   et  Lapponem  longe 

luinor 


yS  SfiaTio  U.  de  caussis  modisque 

iniiior  quam  quae  passim  in  aliis  ani- 
mantibus  domesticis  diversarum  or- 
bis  plagarum  observatur.  Ita  v.  c. 
sues  in  Cubam  insulam  ex  Europa 
translatae  in  duplo  maiorem  statu- 
ram  excreverunt  l^J. 

Ita  boves  in  Paraguayam  transpo- 
sitae  cj  etc. 

g.     5o. 

4)  Figura  et  proportio  partium» 

Quoad  proportionem  partium 
quam  insignis  varietas  equos  inter 
Arabes  aut  Syriacos  et  Germaniae 
borealis ;  boves  inter  altipedes  capi- 
tis  bonae  spei  et  brevipedes  Angliae. 

Suibus  Normanniae  crura  poste- 
riora  longe  altiora  anterioribus  etc. 

Cornua  bobus  quarundam  pro- 
vincia/um  Angiiae,  Islandiae  cet.  pla- 

ne 

b)  V.  Voigtii  Magazin  1.  c. 
t^  cf.  F.  Savcr.  Clavigero  storia  antica  del 
Missico  T.  IV.  pag.  l^Z- 


ne  nulla  sunt  dj ;  Siculis  contravae- 
grandia;  ut  ingentia  cornua  Habes- 
siniae  boum,  quale  gener.  Baron. 
Banks  mihi  monstravit,  sicco  praeter- 
eam  pede,  quod,  si  Bruceo  fides, 
ad  morbosam  potius  caussam  refe- 
renda  videantur. 

Verum  ovis  polycerata  jure  liic 
nominanda  venit. 

et  quoad  ungularum  varietatem, 
integrae  stirpes  suum  tam  solidungu- 
larum  quam  trisulcarum  e), 

Respectu  aliarum  partium  oves 
laticaudae;  fringillae  canariae  cri- 
statae  (nostratibus  vulgo  Kapp-  Vo- 
gel)  et  quae  sunt  id  genus  alia. 

§.     3i. 

5)  Craniorum  praesertim  formae. 

Craniorum  formae  in  generis 
humani  varietatibus  passim  ab  invi- 

c5m 

</)  cf.   etiara   Hippocrates  de  acribus  nqnis 

et  locis  S.  44. 
t)  Voigtii  Magazin  1.  c. 


80   SbCTIO  II.  DE  CAUSSIS  MODISQUE 

cem  differre  observanlur;  verum 
omnis  haec  differentia  ne  hilum  ma- 
jor  imo  vix  aequiparanda  ei  quam  in- 
ter  aliorum  animantium  domestico- 
rum  diversas  gentes  observare  licet. 
Aethiopis  v.  c.  cranium  non  magis 
ab  Europaeo  abhorret  quam  suis  do- 
mesticae  ab  apri  capite  osseo;  aut 
equi  Neapolitani  caput  quod  a  simi- 
litudine  arietinum  vocant  ab  eo  equi 
Hungarici  quod  singulari  brevitate 
et  maxillae  inferioris  ampHtudine 
conspicuum  esse  periti  norunt. 

In  uro,  stirpis  bovinae  domesti- 
cae  auctore,  ex  observatione  Cam- 
peri  insignes  spectantur  foveae  la- 
crymales;  quae  in  nostratibus  con- 
tra  bobus  degenerando  plane  obso- 
ietae  sunt. 

Taceo  prodigiosam  plane  cranii 
deaenerationem  in  varietate  i^aUina- 
rum  quas  Patavinas  vocant  fj, 

§.3a. 

/)  V.  cl  Pallas  spiciieg.  zoologic.  fasc.  IV. 
pag.  22'  ct  cl.  Sandifort  mmeum  anato- 
tmc,  acaU,  Lugd.  Batav,  T.  I.  pag.  306. 


DEGENERATOI    IN  UNIVERSUM*       8l 

§.       02. 

B)  Caussae  degeiieratlonis, 

Vita  animalis  duas  facultates,  a 
viribus  vitalibus  pendentes  tanquam 
conditiones  primas  et  principes  om- 
nium  ac  singularum  ejus  functionum 
eupponit: 

alteram  scilicet,  stimulorum  in 
corpus  agentium,  vim  ita  suscipien- 
di,  utpartes  inde  afficiantur; 

alteram  vero  ,  ex  hac  affectione 
ita  reagendi  ut  motus  corporis  vivi 
dehinc  excitentur  et  perficiantur* 

Nullus  ergo  motus  in  machina 
anim.di  absque  stimulo  praegresso  et 
absque  actuoso  exiil  reagente. 

Hi  cardines  in  quibus  omnis  phy- 
siologia  oeconomiae  animaUs  ver- 
satur. 

Et  hi  quoque  fontes  ex  quibus, 

uti  ipsum  generationis  negotium,  ita 

F  et 


8«  Sectio  II.  de  caussis  modisque 

et  caussae  degenerationis  dimanant; 
quod  vero  quo  clarius  pateat  etiam 
parum  physiologice  doctis,  pauca  ex 
ista  disciplina  praemitti  debent. 


§.    33. 
Nisus  formati^vus, 

Alias  jam  ex  professo  et  singulari 
de  hocce  argumento  libello  monstra- 
re  studui,  vulgare  istud  evolutionis 
quod  vocant  systema,  ( quo  quidem 
nuUum  animal  nuUamve  plantam  ge* 
nerari,  sed  omnia  corporum  organi- 
corum  individua  prima  statim  crea- 
tione  involutorum  germinum  specie 
praeformata  jam  successive  evolvi 
tantum  docent),  nec  ipsis  phaeno- 
menis  naturae  nec  sobriae  philoso- 
phandi  rationi  respondere:  contra 
vero  aptissime  iungendo  bina  princi- 
pia  explicationis  naturae  corporum 
organicorum ,  physico  -  mechanicum 
scihcet  cum  teleologicoj  tum  genera- 

tionis 


rEGENERANDl   IN    UNlVERSUM.        83 

tionis  phaenomena,  tum  sanum  ra* 
tiocinium  eo  ducere  ut  potius  pona* 
mus; 

Genitale  liquidum  non  nisi 
informem  materiem  esse  orga- 
nicorum  corporum,  a  materie 
inorganici  regni  innata  sed 
ex  phaenomenis  manifesta  vi 
differentem,  qua  certis  sub  cir- 
cumstantiis  maturitatis ,  mix- 
tionis,  loci,  ctc.  statutam  ip- 
sis  et  destinatam  formam  ge- 
nerationis  negotio  primo  in-- 
duat,  nutritionisposthac  func- 
tione  perpetuo  conservet,  et 
si  ea  forte  mutilata  fuerit, 
quantum  fieri  potest  ope  re- 
productionis  iterum  restituat* 

Hancce  vim,  ne  cum  aliis  vis  vita- 
lis  generibus  aut  cum  vagis  et  inde- 
terminatis  veterum  vocibus,  vis  plas- 
ticae  etc.  confundatur,  nisus  for- 
jn  a  t  i  V  i  nomine  distinguere  hce- 
at :  quo  tamen  nomine  non  tam  caus- 
F  a  sam 


84    SeCTIO  II.   DE  CAtJSSIS  MODISQUE 

sam  quam  effectum  quendam  perpe* 
tuum  sibique  semper  sirailem ,  a  po- 
steriori  ut  dicunt  ex  ipsa  pliaenome- 
norum  constantia  et  universitate  ab- 
stractum  insignire  volui :  eadem  fere 
ratione  qua  attractionis  aut  gravita- 
tis  nomine  ad  denotandas  quasdam 
vires  utimur,  quarum  tamen  caussae 
etiam  cimmeriis  quod  aiunt  tenebris 
sepultae  latent. 

Uti  ergo  aliae  vires  vitales,  quan- 
do  statutis  suis  sibique  convenienti- 
bus  stimulis  excitantur,  actuosae  fiunt 
et  ad  reagendum  promptae;  ita  et 
nisus  formativus  stimulis  ipsi  respon- 
dentibus  excitatur,  caloris  v.  c.  fotu 
in  ovo  incubato  etc. 

Cum  vero  aliae  vires  vitales,  ut 
contractilitas ,  irritabilitas  etc.  noii 
nisi  motu  se  exserant,  ea  contra,  de 
qua  hic  agimus  incremento  et  deter- 
minatam  formam  materiei  impertien- 
do  sese  manifestat ;   qua  quidem  iit, 

ut 


DEGENERANDI    IX   UNIVERSUM.       ,^5 

ut  quaevis  planta,  quodvis  animal, 
sui  speciem  (sitve  hoc  immediatey  sit- 
ve  gradatim  successivo  aliorum  sti- 
jnulorum  adventu  et  vicissitudine, 
per  metamorpliosin )  iu  foetus  suos 
propaget. 

Triplex  autem  maxime  modus  est 
quo  nisus  formativus  a  statuta  sibi  di- 
rectione  et  norma  deflectere  potest. 
Monstrosa  scilicet  fabrica;  tum  hy- 
bridageneratione  ex  diversarum  spe- 
cierum  genitalis  hquidi  miscela ;  de- 
nique  degeneratione  in  varietates, 
proprie  sic  dictas. 

Monstrosa  fabrica,  qua,  sitve  ni- 
sus  formativi  turbatione  et  quasi  er- 
rore,  sitve  etiam  casu  fortuito  et  ad- 
ventitio ,  ut  pressione  externa  etc. 
vitiosa  plane  et  deformis  structura 
contra  naturam  corporibus  organicis 
inducitur,  in  praesenti  nihil  ad  nos 
attinet. 

Neque   magis    hybrida   ex    com- 

mixtione  genitarae   diversarum  spe" 

F  5  cie^ 


86    SeCTIO  IL  DE  CAUSSIS  MODISQUE 

cierum  nata  huius  loci  sunt,  cum  ex 
sapientissima  naturae  lege,  (qua 
nempe  formarum  specificarum  infini- 
tae  confusioni  praecavetur) ,  eiusmo- 
di  hybrida,  in  animali  praesertim  re- 
gno,  vix  unquam  nisi  hominis  coa- 
ctu  oriantur;  tumque  tantum  non 
semper  steriUa  sint,  ita  ut  novam 
6ui  ex  anomala  venere  ortam  formam 
heteroclitam  ultro  propagare  neque- 
ant.  Interim  tamen  et  hanc  circa 
quam  versamur  disquisitionem ,  illu- 
strare  potest  historia  hybridorum  ex 
diversis  speciebus  natorum;  partim 
ob  analogiam  cum  iis  hybridis  quae 
ex  diversis  uarietatibus  oriuntur,  de 
quibus  infra  seimo  erit;  partimquod 
vel  instar  omnium  argumento  sint  ad 
refutandam  istam  de  geriminum  prae- 
formatorum  evolutione  theoriam,  et 
ad  manifeste  contra  declarandam  ni- 
sus  formativi  vim  et  efficaciam,  quae 
neminem  fugiet  rite  considerantem 
notissima  illa  et  maxime  rnemorabi- 
lia  experimenta,  quibus,  in  larioribus 

hybri^ 


DEGENERANDI  m    UNIVERSUM.       87 

hybridorum  prolificorum  exemplis, 
per  plures  generationes  saepius  ite- 
rata  eorum  foecundatione  ope  virilia 
ejusdem  speciei  seminis,  adeo  sen- 
sim  a  primaeva  materna  forma  defle- 
xit  nova^ea  pronepotum  hybridorum 
facies,  ut  potius  magis  magisque  in 
paternam  alterius  speciei  formam 
abiret,  et  sic  denique  ista  in  hanc 
( —  arbitraria  quasi  metamorphosi  —  ) 
tota  quanta  transmutata  videretur  g), 

Uti  vero  geniturae  specifice  di- 
versae  miscela  etiamsi  non  omnem 
nisus  formativi  excitationem  praever- 
tat  et  quasi  suffocet ,  tamen  singula- 
rem  et  anomalam  directionem  ipsi 
impertit,  ita  et  perennis  et  aeviterna 
per  longas  generationum  series  con- 

tinua- 

^)  Kolreiiter  drittQ  Fortsetzujig  dev  Nach- 
richt  vou  eini^en  dai  Geschkcht  der  PflaU' 
zen  betrejfendm  VersuchenScz.  p.  51.  $.  24. 
ciim  epigraphe :  '■'Gamlich  voUbrachte 
^yVerwand/nng  einer  natiirlichen  Pflan- 
^^zengattnng  in  die  andere.'' 
F  4 


B^    SeCTIO  II.   PE  CAUSSIS  MODISQUE 

tinuata  peculiarium  qnorundam  sti- 
mulorum  in  corpora  organica  actio, 
itidera  multum  vaiet  ad  nisum  forma- 
tivum  sensim  a  sueto  tramite  deflec- 
tendum;  qui  quidem  deflexus  uber^ 
rimus  degeneraUonis  fons,  et  varie- 
tatum  proprie  sic  dictarum,  mater 
est. 

Jam  ergo  agamus  et  principes  is- 
torum  stimulorum  sigillatim  recen- 
seamus. 

§.     34. 

C  l  i   m   a, 

Iniinitam  fere  esse  climatis,  ut  in 
omnia  corpora  organica,  ita  maxime 
in  calidi  sanguinis  animantia  poten- 
tiam,  facile  patebit  cuivisperpenden- 
ti  primo,  quam  intimo  quamque  per- 
petuo  nexu  haec  animalia  dum  vi- 
vunt  aeris  atmospliaerici  in  quo  de- 
gunt  actioni  obnoxia  sint;  j^^^''^ 
quam  multifariis  elementis  ut  vocant, 

tum 


DEGENERANDI  IN  UNlVERStJM.       89 

tum  constitutivis  gasiformibus ,  tum 
accessoriisluminis,  caloris,  electricae 
materiei  etc.  aer  iste  (  quem  ipsum 
quondam  pro  elemento  simplici  ha* 
buerunt)  mirum  in  modum  composi- 
tus  sit ;  denique  vero  quam  multirao- 
dis  pro  portione  istorum  elemento- 
rum  variet,  quamque  diversaproliu- 
jus  varietatisratione  actio  atmospliae- 
rae  in  ea  quae  diximus  animantia  esse 
debeat:  maxime  ubi  tot  aliorum  ra- 
tio  habita  fuerit,  quorum  accessu 
climata  tantopere  variant,  ut  situs  re- 
gionum  respectu  zonarum  globi,  ele- 
vationis  soli,  montium,  maris  vicini- 
tatis  aut  lacuum  et  liuviorum,  ven- 
torum  endemiorum ,  et  quae  sunt  id 
genus  inxiumera  aiia. 

Quem  ergo  animalia  quae  dixi- 
mus  inde  a  partu  inspirando  liauri- 
unt  aer,  tantopere  climatum  varieta- 
te  modificatus,  in  pulmonibus  eorum 
tanquam  in  laboratorio  vivo  decom- 
poniiur;  pars  istius  haustus  cum  san- 
F  5  guina 


go  Sectio  IL  de  caussis  modisque 

guine  arterioso  per  universum  cor- 
pus  distribuitur,  pro  portione  vero 
hujus  partis  alia  contra  elementa 
hinc  liberantur  et  partim  ad  integu- 
menta  corporis  peripherica  deponun- 
tur,  partim  venosi  sanguinis  fluento 
ad  viscera  respiratoria  revehuntur: 

hinc  sanguinis  ipsius  variae  modi^ 
ficationes,  harumque  in  secretiones 
humorum ,  praesertim  oleosorum, 
adipis,    bihs  etc.  memorabihs  influ- 

xus ; 

hinc  denique  horum  omnium, 
tanquam  totidem  stimulorum  in  so- 
lidum  vivum  actio,  indeque  pendens 
tum  hujus  sohdi  actuosi  reactio,  tum, 
quod  proxime  ad  nostram  disputa- 
tionem  attinet,  n  i  s  u  s  f  o  r  m  a  t  i- 
V  i  directio  et  determinatio. 

Ingens  hic  et  perpetuus  chmatis 
in  oeconomiam  animalem  et  corpo- 
ris  habitum  et  conformationem  po- 
testas  etsi  nuUo  non  aevo  ab  attentis 

obser- 


DEGEXERANDI   IN   UNIVERSUM.       Ql 

observatoribiis  agnita  fuerit,  maxi- 
me  tamen  nostris  temporibas  tumin- 
genti  quod  chemia  cepit  incremento, 
tum  subtiliore  physiologiae  stuclio 
maxime  iilustrata  est  et  confirmata. 

Nihilominus  tamen  difficile  sae- 
pe  et  arduum  in  disquisitione  varie- 
tatum  definire  quid  unice  cliniati, 
quid  potius  aliis  degenerationis  caus- 
sis,  quid  denique  istius  cum  his  con- 
cursui  tribuendum. 

Interim  tamen  liceat  unum  alte- 
rumve  degenerationis  exemplum  pro- 
ferre  quod  apertius  ex  climatis  influ- 
xu  derivandum  videtur. 

Color  V.  c.  albidus  multorum  sub 
septentrionibus  animaUum,  quae  in 
temperatis  zonis  aliter  colorata  sunt. 
Exempla  praebent  vulpes,  lepores,  ju- 
menta,  falconcs,  corvi,  monedulae, 
merulae,  fringilla  caelebs  etc. 

Frigori  tribuendum  esse  Imnc 
candoiem  analogia  docet  ejusmodi 

ani- 


^^2    SeCTIO  II.  BE  CAUSSIS  MODISQUE 

animalium  quae  eadem  sub  caelipla- 
ga  hyberno  tempore  aestivum  colo- 
rem  in  albidum  aut  griseum  mutant; 
iit  mustelae  herminei  et  vulgares, 
lepores,  sciuri,  rangiferi,  tetrao  la- 
^opus,  emberiza  nivalis,  alia  h), 

Ita  et  sericea  moUitie  conspicu- 
um  et  utplurimum  niveum  vellus 
animalium  quae  diximus  Ancyrae 
(§.  28.)  climati  potius  tribuo  quam 
victus  generi,  quod  diversissimis  ali- 
mentis  vescentibus,  carnivoris  v.  c. 
ut  feli,  aeque  ac  herbivoris  ruminan- 
tibus  ut  caprae,  commune  sit. 

SimiHsque  ratio  esse  videtur  car- 
bonaceae  nigredinis  quam  sub  qui- 
busdam  torridae  zonae  plagis,  ut 
in  Guineae  oris,  diversi  ordinis  ani- 
mantia,  tam  mammalia  quam  aves, 
aethiopum  colore  inducere  Vidimus. 

(§•27-) 

Et 

h)  cf.  post  alios  Linnaeum  iii  fiora  Lappo- 
nka  pag.  55.  352.  ed.  cl.  Suiith. 


DEGENEIIANDI    IN   UNIVERSUM.       9:» 

Et  maxime  memorabile,  hancce 
aetliiopicam  nigiediiiem  aeque  ac 
istum  Syriae  animalium  candorem, 
etiamsi  in  remotas  diversi  longe  cli- 
matis  regiones  translata  fuerint,  con- 
stanter  tamen  per  longas  generatio- 
num  series  servaii. 

Neque  minor  climatis  in  statu- 
ram  corporum  organicorui?!  vis  et 
potentia  ;  cum  frigus  incremento  eo- 
rum  obstet,  quod  contra  calore  ma- 
nifeste  augetur  et  promovetur.  Ita 
v.  c.  equi  Scotici,  aut  frigidae  North- 
\7ales  pusiUi;  in  Scania  equi  et  pe- 
cora  ut  homines  indigeni  statura 
procera  et  lacertosa,  in  Smalandia 
sensim  minora,  in  boreali  Ostrogo- 
thia  demum  pro  portione  minima. 

§.  55. 

V  i  c  t  u  s* 

Verlsiminimum  quidem  est,  quod 
maxime  cl.  G.  Fordyce  sagacitas  evi- 

rit. 


94    SeCTIO  II.  DR  CAUSSIS  MODISQUfi 

cit,  prima  elementa  ut  vocantur  om- 
nis  generis  alimentorum  sintve  ex 
animali  regno  desumta  sive  e  vege- 
tabili,  eadem  esse;  hincque  a  mul- 
tifariis  calidi  sanguinis  animantibus 
tam  carnivoris  quam  herbivoris  ,  ex 
diversissimis  nutrimentorum  ordini- 
bus,  dummodo  liaec  a  digestionis 
organis  rite  subacta  fuerint,  similem 
cliylum,  similemque  in  universum 
sanguinem  parari.  At  enim  vero  ut- 
ut  haec  a  veritatis  specie  proxime 
absunt,  neutiquam  tamen  infician- 
dum,  adventitias  diversorum  alimen- 
torum  qualitates  innumeras,  in  im- 
mutandis  animalium  naturis  et  pro- 
prietatibus  magnum  habere  momen- 
tum. 

Paucishoc  probasse  exemplissuf- 
ficiat. 

Specificam  v.  c.  singularium  quo- 
rundam  ahmentorum  in  colorem  ani- 
malium  esse  potentiam,  aviculae  do- 
c^nt  cauorae,  praesertim  ex  alauda- 

rum 


DEGENERANDI   IN    UKIVERSUM.       ^5 

riim  et  fringillaruni  generibus ,  quas, 
si  cannabis  semine  unice  pascuntur, 
lensim  nigrescere,  constat. 

Texturam  pilorum  mutato  victns 
genere  mirum  quantum  mutari,  o^is 
africana  exemplo  est  in  Angliam 
translata,  eujus  lana  natura  sua  viiis 
et  camelini  pili  ad  instar  recta,  post 
annuum  anglici  graminis  pastum  iio- 
bilissimam  nacta  est  teneritudinem  ij, 

Quanta  vero  in  sbatura  et  pro^ 
portione  immutanda  victus  sit  po- 
tentia,  aperte  liquet  ex  animalium 
domesticorum  comparatione.  Equi 
V.  c.  qui  in  terris  uliginosis  ( qua^ 
vernacula  Maschldncler  vocant) 
pingui  utuntur  alimento,  ut  Frisici 
etc,  maxime  grandescunt,  cum  con- 
tra  in  saxosis  et  lapidosis  terris,  qua- 
les  sunt  Oelandicae,  aut  in  aridis  eri- 
«etis,  pumiles  maneant.      Ita  boves 

in 

i)  cf.  Jam.  Bates  on  the  literal  doEivme  of 
origimi  Siu,  Lond.  1766.  8.  pag.  224« 


g6  Sectio  IL  de  caussis  modisque 

in  solo  pingui  mire  quoque  pingues 
et  ventriosae  fiunt  sed  cruribus  pro 
portione  brevioribus;  sicciore  vero 
gramine  pastae,  quale  v.  c.  capense 
est,  minus  adipis  secernunt,  cruribus 
vero  validis  et  carnosis  insignes  sunt; 
ut  multifarias  diversitates  saporis  car- 
liium,  ^Mt  pofiderls  etc.  taceam  ,  iti- 
dem  a  victus  varietate  pendentes. 

§.     36. 
T^itae   gentis, 

De  vitae  genere  tanquam  caussa 
degenerandi  locuturus,  omnia  ea 
momenta  illuc  refero  quae  praeter 
clima  et  victum  ita  oeconomiam  na- 
turalem  animalium  spectant,  ut  diu 
et  cpntinuo  in  eandem  agentia  cor- 
poris  habitum  aliquo  demum  modo 
immutare  valeant;  quo  quidem  ma- 
xime  cultura  et  ^vis  consuetudinis 
faciunt,  quorum  vis  et  potestas  iti- 
dem  omnium  maxime  in  animanti- 

bu$ 


DEGENERAKDI    IN  UNIVERSUM.       Q^ 

bus  nostris  domesticis  manifeste  con* 
spicua  est. 

.  Cogitemus  v.  c.  ingentem  diffe- 
rentiam  quae  conformationem  et 
proportionem  partium  equi  generosi 
in  schola  ficti  et  sylvestris,  quem  fe- 
rum  vocant,  intercedit.  Hic  cum 
aliis  dimicans  mordet  magis  quam 
calcitrat;  ille  contra  frenatus  et  so- 
leis  ferreis  armatus  his  potius  hostem 
petit  et  mordere  dediscit  quasi.  Ple- 
raque  a  hoinine  subjugata  mamma- 
lium  genera  cauda  pendula  et  auri- 
cuHs  demissis,  mitem  et  servitio  ab- 
jectum  animum  demoiistrant.  Iri 
multis  ipsissimae  functiones  corpo- 
reae,  secretionis,  generationis  etc* 
mirum  quantum  mutantur.  Sui  v.  c* 
domesticae  ingens  panniculi  adiposi 
moles  succrescit  qUa  aper  caret,  cu- 
jus  contra  teneriores  et  quasi  lanugi- 
nosi  pih,  setis  interjecti,  in  ista  do- 
mestica  varietate  sensim  evanescunt, 
Domestica  haec  animantia  longe  ma- 
G  gis 


gS    SeCTIO  ir.  DE  CAUSSIS  MODISQUE 

gis  quam  ferae  eorum  aborigines 
monstrosis  partubus  obnoxia;  et  no- 
vorum  morborum  cohortibus,  quid 
quod  et  plane  novis  vermium  generi- 
bus  quorum  in  fera  et  primigenia  eo- 
rum  varietate  ne  vestigium  quidem 
reperitur:  cujus  asserii,  etsi  paradoxi 
minime  tamen  infitiandi,  veritatem 
hydatidis  intercutis  (vernacula  vo- 
CRWt  Finnejij,  itsl,  Lazaroli^  exem- 
plo  demonstrare  hcet  kj,  Refero 
huc  etiam  staturam  pumilam  ex  prae- 
matura  et  intempestiva  venere,  et 
quae  sunt  id  genus  alia. 

§.  37. 

Generatio  hyhrida, 

Hactenus  enarrati  triplicis  generis 
fontes  degenerationis  non  nisi  longa 

et 

K)  V.  Malpighii  opeva  posthtma  pag.  84.  ed. 
Londinens.  1697.  Ibl.  —  it.  J.  A.  E. 
Goeze  Entde<kuii^:  dafs  die  Finnen  im 
Schweincfieisch  keim  Dviisenkvankheity  son- 
devn  rvabre  Blasenwiirmer  sind,  Hal. 
1784.  8. 


DEGENERANDI    IN   UNtVERSUM.       99 

et  diuturna,  perque  plurimas  genera- 
tionum  series  continuata,  actionepri- 
migenium  animalium  cliaracterem  et 
habitum  sensim  paulatimque  immu- 
tare  et  varietates  producere  valent. 

Allter  vero  se  res  habet  et  proxi- 
mae  jam  progeniei  novus  impertitur 
character,  quando  diversae  hujus- 
modi  varietates,  e  caussis  istis  tan- 
dem  ortae,  invicem  copula  junguntur, 
quae  hybridae  proH  ortum  praebet, 
neutri  parentum  in  totum  simih,  sed 
utriusque  formae  participi,  et  medi- 
am  quasi  inter  utramque  prae  se  fe- 
renti. 

Vulgo  quidem  hybrida  vocantur 
ex  parentibus  diversae  plane  speciei 
oriunda,  ut  muH  ab  equa  ex-asino 
prognati ,  aut  aA^iculae  ex  fringiUaa 
canariae  copula  cum  cannabina  or- 
tae  etc.  De  his  vero  hic  loci  nobis 
sermo  non  est,  utpote  quibus  in  liu- 
mani  generis  varietatibus  nullus  da- 
G  i2  tur 


100    SeCTIO  II.  DE  CAUSSIS  MODISqUE 

tiir  locus.  Non  desunt  quidem  liis' 
toriae  nefandae  hominum  cum  bru- 
tis  copulae,  quando  aut  viri  cum 
bestiarum  femellis  rem  habuerunt 
(sive  effrenata  libidine  rapti  /J,  sive 
ex  vesana  continentiae  opinione  m)y 

sive 

l)  cfr.  v.  c.  Th.  Warton  ad  Theocviti  Idyll. 
I.  88.  pag.  19.  '''Audivi  ex  doSioquodam 
y^amico,  qiii  pev  Siciham  insulam  iter  fa^ 
^,ciens ,  ihidem  cum  vetera  ?iionumentay 
yytum  'populi  mores  accuratius  investigave- 
y-prat,  inter  confessionis  articulos  a  Siculis 
,fCaprariis  apud  montes  vitam  solitariam 
yidegentihis,  etiamnum  per  sacerdotes  pro- 
,,prios  rite  solere  exigi,  an  rem  eum  hircis 
^iSnis  habuerintr' 

m)  V.  Mart.  a  Baumgartcn  Equ.  Germ.  per- 
egrinatio  in  Aegyptum,  Arabiam  &c,  pag. 
73.  "£,v  Alchanica  Aegypti  egressi,  veni' 
„ntus  ad  casale  quoddam  Belbes  diBum, 
,,ubi  carabenae  eunti  Damascum  sumus 
,yConjun&i»  Ibi  vidimus  sanSium  unum 
„Saracenicum ,  inter  arenarum  cumulos, 
yyita  ut  ex  utero  matris  prodiit,  nudum 
yySedentem,  —  Audivimus  sanSium  iU 
,Jum.  quem  eo  loco  vidimus,  pid>licitus  ap- 
,^prime  commendari :  eum  esse  hominem 
^ysanSium^  divinum  ac  integritate  praeci- 

„puumy 


DEGENERANDI    IN    UNlVERSUM.     lOl 

sive  quod  medicum  usum  ex  ejusmo- 
di  facinore  sperarent77j)  aut  feminas 
a  brutorum  masculis  subactas  esse 
relatum  est  (sive  violento  stupro  id 
acciderit  o) ,  sive  sollicitantibus  ex 
libidine  insanientibus  feminis  pj ,  si- 

ve 

,ipuum.  eo  quod  mc  foeminnvum  unquam 
^^essef  nec  piierorum,  sed tantummodo  asel- 
„iarum  comuhitor  atque  mulatum.'" 
7i)  hoc  fine  v.  c.  Persas  ischiade  laborantes 
onagras  inire  cl.  Pallas  auctor  est,  iii 
7ieuen  nordischen  Beytrcigen  P.  II.  pag.  38. 

e)  V.  c.  Papionum  •-,  confer  Th.  Phillips  iter 
Guineense  in  Churchiirs  coUection  of  vo- 
yages  T.  VI.  pag.  211.  ^^Here  are  a  vast 
^^mmher  of  over-gvown  large  bahooniy 
y^some  as  big  as  a  large  mastiff  dog^ 
^^which  go  in  droves  0/50  and  loo  to- 
y^gether^  and  are  very  dangerous  to  be  met 
^^voith,  especiaUy  by  women ;  who  I  have 
^J;een  cvedibly  assured  they  have  often 
,,seizd  upon^  vavish^dy  and  ij^  that  kind 
,^ahusd  one  after  another ,  tiU  they  have 
,,md  them," 

p)    Ita  fcminas    Kamtschadalicas    quondam 
cum   canibus  coivisse,  Steller  refert,   iii 
Beschreibung  von  Kamtschatka   pag.  589- 
G  5 


102    SeCTIO  II.  DE  CAUSSIS  MODISQUE 

ve  prostituentibus  sese  ex  religiosa 
superstitione  qj )  nuUiim  tamen  un- 
quam  a  teste  fide  digno  relatum  com- 
perimus  exemplum  ,  ubi  fecunda 
evaserit  ejusmodi  copula,  liybridum- 
que  ex  hominis  cum  bestia  imma- 
ni  coitu  prognatum  fuerit. 

Verum  de  iis  unice  agimus  liybri- 
dis,  quae  ex  copula  diversarum  ^va- 
rietatum  unius  ejusdemque  speciei 
animalium  ortum  habent,  quando  v. 
c.  fringilla  canaria  viridis  varietati  al- 
bidae  jungitur  etc.  qualis  quidem 
coitio  insignem  in  immutanda  novae 
prolis  exin  oriundae  colore  aut  con- 
formatione  exerit  effectum ;  adeo  ut 
et  in  animalium  domesticorum  fetu- 
ra  utilissime  adhiljeatur  ad  emendan- 
dam  et  nobiUtandam  prolem ,  equa- 
riam  praesertim  et  ovillam. 

%.  38. 

q)  iit  Mendesiae  fcniincie  cum  hirco   sacror 
de   quo    singulari    ritu    videsis    uberrinie 
disserentem   cl.   PTIancarville   in  Recher^ 
cbss  stir  i'ongmf  des  arts  de  la  Grlce\  T. 
I.  pag.  350/ 


BEGENERANDI    IN   UNIVERSUM.     Io5 

§.     38. 

lleredibariae  proprietates  animali-' 
um  ex  morbosa  intemperie, 

Morbosa  ex  hereditate  dispositio 
primo  quidem  intuitu  ad  pathologi- 
am  potius  quam  ad  historiam  anima- 
lium  naturalem  pertinere  videtur. 
Curatius  vero  rem  perpendenti  faci- 
le  patebit  non  una  ratione  utique 
etiam  ad  has  quas  agimus  caussas  de- 
generationis  referri  posse. 

Primo  enim  quaedam  animalium 
qualitates  externae  etsi  ex  viilgi  no- 
tione  minime  advere  morbosam  con- 
stitutionem  referri  soleant ,  proxime 
tamen  ab  ea  abesse  videntur ,  utpote 
quae  plerumque  cum  valetudinaria 
praeter  naturam  affectione  conjunc- 
tae  sint.  Refero  huc  ex.  gr.  peculia- 
rem  quorundam  animaKum  albedi- 
nem,  quam  quidem  sapiens  Verula- 
mius  pridem  imbeciUitatis  colorem  r) 

appel- 

y)  ''  tht  coIquy  of  defect,'" 


I04    SeCTIO  XI.  DE  CAUSSIS  MODISQUE 

appellavit,  Non  raro  certe  vitiosam 
constitutioriem  et  delectum  oecono- 
miae  corporeae  pro  caussa  agnosce- 
re,  boves  Hungarici  docent,  quibus 
non  nisi  castratione  niveum  vellus 
nascitur;  ab  altera  vero  parte  etiam 
morbosa  symptomata  eiusmodi  sin- 
gularem  candorem  sequi,  canum  et 
felium  Ancyranorum  exemplis  con- 
stat,  utpote  quas  tantum  non  semper 
auditu  difficili  laboi^are,  vulgata  ob- 
servatio  est. 

Tum  vero  et  genuini  nonnulli 
morbi,  quando  natura  animalium  per 
longas  generationum  series  iis  quasi 
adsueta  est,  sensim  sensimque  leniores 
et  minus  incommodi  ipsis  evadere 
videntur,  ita  ut  denique  vix  amplius 
pro  morboso  pathemate  haberi  sole- 
ant.  Exemplum  praebet  ea  vitiosae 
albedinis  species,  quae,  cum  defectu 
pigmenti  nigri  quod  oculum  inter- 
num  calidi  sanguinis  animantium  in- 
vestitj  conjuncta,  leucaethiopiae  no- 

mine 


DEGENERANDI  IN    UXIVERSUM.     loS 

mine  nota  est.  Haec ,  quando  spo- 
radice  iinum  alterumve  loetuni  cor- 
ripit  (semper  enim  congenita  aflec- 
tio  est}  aperte  cachexiae  genium  ex- 
hibet,  quae  passim  ad  leprosam  fere 
constitutionem  accedit ;  in  aliis  vero 
hereditario  quasi  jnre  per  multas  ge- 
nerationes  inveterata  in  alteram  na- 
turam  abiit,  ita  ut  v.  c.  in  cuniculo- 
rum  alba  varietate  ne  vestigium  qui- 
dem  pristinae  morbosae  affectionis 
restet,  (quam  tamen  analogia  cum 
aliis  animalibus  per  anomaliam  ni- 
veis  cum  pupulis  oculorum  rubris 
manifeste  demonstrat):  furo  pro  pe- 
cuUari  specie  generis  mustelini  habi- 
tus  fuerit  a  zoologis,  quem  tamen, 
nisi  omnia  me  faUunt ,  non  nisi  pro 
mera  varietate  putorii,  et  quidem 
morbosae  ex  leucaethiopia  originis, 
habendum  esse,  supra  jam  monui 
(§.23.). 


§.39. 


io6  Sectio  U.  de  caussis  modisque 

§•  39. 

Quaestio    prohlematica :    anne    et 

mutilationes  aliave  artijicia  nati- 

vis  animalium  'varietatibus  an- 

sam  praebere  possint  ? 

Disputatum  est,  aiine  et  deforma- 
tiones  aut  mutilationes,  sive  casu  sive 
studio  animanribus  illatae ,  maxime 
sicubi  per  longas  generationum  series 
repetitae  fuerint,  demum  temporis 
progressu  in  alteram  quasi  naturam 
abire  possint,  ita  ut  quod  antea  arte 
effectum  fuerit  nunc  in  connatam 
conformationem  degeneraverit.  As- 
eertum  ab  aliis  sj  ^  ab  aliis  contra  re- 
probatum  tj. 

Qui  asserunt,  ad  exempla  provo- 
cant  catulorum   diversi   generis  ani- 

man- 

j)  Jam  ab  Hippocrate  ct  Aristotele.  Nu- 
perrime  adhuc  a  cl.  KUigel  T.  I.  Encyclo- 
paediae  pag.  541  edit.  2^^^. 

t)  V.  c.  a  cl.  Kaiitiii  Berlme^'  Monatsschrift 
1785.  T.  VI.  pag.  400. 


DEGENERANDI    IN    UNIVERSUM.     10 J 

xnantium ,  canum  v.  c. ,  felium  etc. 
quae  cauda  aut  auriculis  muticis  na- 
ta  esse ,  postquam  parentibus  eo- 
rum  eaedem  partes  truncatae  fue- 
rant,  idonei  testes  extant:  item  pue- 
rorum  qui  inter  gentes  circumcisas 
passim  natura  sua  apellae  nascun- 
tur  u)  :  aut  cicatricum  parentihus  eic 
vulnere  ortarum,  quarum  notas  in- 
fantibus  postea  connatas  fuisse  con- 
stat.  Quid  quod  et  Buffonius  ex  si- 
mili  fonte  peculiares  quosdam  ani- 
malium  nonnullorum  characteres  de- 
rivabat,  ut  callos  in  pectore  et  cru- 
ribus  camelorum,  aut  frontem  nu- 
dam  furfuraceam  corvi  frugilegi. 

Qui  haec  admittere  recusant, 
hancce  Buffonii  opinionem  tanquam 
principii,  quam  vocant,  petitionem 
non  inepte  rejicient;  rehqua  autem 
quae  dixinius  exempla  casui  potius 
fortuito  tribuenda  censebunt. 

Neu- 

w)  cl.  Volgt  Magazin   T.  VI.  P,  I.  pag.  32. 
$q.  ct  P.  IV.  pag.  40  sq. 


I08    SeCTIO  II.  DE  CAUSSIS  MODISQUE 

Neutram  quidem  harum  senten- 
tiarum  ,  neque  affirmantem ,  neque 
negantem,  hactenus  meam  facio; 
lubens  vero  negantibus  calculum  me- 
um  adjiciam,  quando  rationem  red- 
diderint,  cur  ejusmodi  singularia 
conformationis,  primitus  sive  studio 
sive  fortuito  efficta,  in  posteros  nul- 
latenus  propagari  possint,  cum  ta- 
men  aUae  notae  gentihtiae  ab  aUis 
caussis  hucusque  ignotis,  in  vultu 
praesertim  oriundae ,  ut  nasus  ,  aut 
lal^ia,  aut  superciha  etc.  passim  in 
familiis  per  plures  paucioresve  gene- 
rationes,  majori  minorive  constantia 
propagentur,  aeque  ac  morbi  orga- 
nici  wj^  ut  loquelae  et  pronunciatio- 
nis  vitia  et  quae  sunt  id  genus  alia ; 
nisi  forte  et  haec  omnia  casu  tantum 
contingere  mahnt. 

§.  4o. 


?p)  Memorabile  exerapkim  perhibct  cl.  Hac- 
qiiet  iii  Voigtii  qiioH  modo  citavimus 
promtuario  T,  VI.  P.  IV.  pag.  34  sqq. 


DEGENERAKDI  IN   UNlVERSUM.     IO9 

§.    40. 

Cautelae    quaedam    iii    scrutinio 

caussa,rum  degenerationis  obser- 

<vandae. 

Multae  ex  hactenus  enarratis 
caussis  clegenerandi  tam  luculenter 
patent  adeoque  extra  omnem  dubi- 
tationis  aleam  positae  sunt,  ut  pluri- 
ma  degenerationis  phaenome/ia  su- 
pra  enumerata  facili  negotio  et  in- 
dubitate  ad  easdem ,  tanquam  effec- 
tus  ad  caussas  suas,  referri  possint. 

Ab  altera  vero  parte  tanta  etiam 
subinde  eontingit  plurium  ex  istis 
caussis  sive  conspiratio  sive  contraria 
adversitas;  tum  et  tam  diversa  et 
multifaria  organicorum  corporuni 
ad  degenerandum  sive  pronitas  sive 
renisus;  porro  et  varius  istarum 
caussarum  in  haecce  corpora  effec- 
tus  prout  vel  immediate  (ut  ita  di- 
cam)vel  mediate  magis  agunt;  de^ 
nique  et  ea  horum  effectuum  diffe- 

ren- 


I  I O    SeCTIO  II.  DE  CAUSSIS  MODISQUE 

rentia  qua  sive  tenaci  quasi  constan- 
tia  per  longas  generationum  series 
intemerati  servantur,  sive  mutabili 
niagis  genio  brevi  temporis  spatio 
iterum  se  subducunt;  ut  pro  multi- 
moda  hacce  -et  varia  lelatione,  in 
scrutinio  varietatum  summa  quoque 
cautione  opus  sit. 

Liceat  ergo,  vel  tironum  in  gra- 
tiam,  ad  calcem  hujus  tractationis, 
antequam  ad  ipsas  hominum  varieta- 
tes  transimus,  aliquot  saltem  caute- 
las  principes,  in  ea  quam  agimus  dis- 
quisitione  probe  ponderandas,  tan- 
quam  corollariasubjimgere: 


I.  Quo  plares  caussae  degene- 
randi  junctim  concurruntj,  et  quo 
diutius  in  eandem  aninialium  spe- 
ciem  aguntj  eo  luculentius  haec  a 
primigenia  conformatione  deflecte" 
re  poterit, 

Nul- 


DEGENERANDI   IN    UNIVERSUM.     I  I  t 

Nullum  itaque  aiiimal  hoc  re- 
spectu  homini  comparandimi,  utpote 
omnivoro  et  sub  quovis  coelo  cle- 
genti,  et  omnium  animantium  longe 
maxime  et  a  primis  sui  generis  initiis 
domestico ;  in  quem  ergo  juncta  vis 
climatis,  et  victus ,  et  vitae  generis 
diutissime  agere  debuit. 


2.  Contra  Dero  qiioque  caussa 
degenerandi  alias  satis  efficaxmu- 
tari  imo  et  infirmari  potest  accessu 
aliarum  conditionum  ^  praesertim 
si  isti  tanqucpm  contrariae  adDer- 
santur. 

Hinc  V.  c.  passim  in  variis  orbis 
terraquei  plagis  etiam  si  sub  eodem 
latitudinis  geographicae  gradu  posi- 
tae  sint,  diversissima  tamen  aeris 
temperies  et  aeque  diversus  ejus  et 
subinde  fere  contrarius  in  animanti- 
um  habitum  effectus  observatur, 
prout  sive  elatiore  sive  humiliore  si- 
tu,  ^ut  maris,   aut   paludum,    aut 

mon- 


112    SeCTIO  II.  DE  CATJSSiS  MODISQUE 

montium,  aut  silvarum  vicinia,  aut 
coeli  vel  nebulosivel  sereni  differen- 
tia,  aut  soli  peculiari  ratione,  aliis- 
que  id  genus  circumstantiis  variant. 


5.  Quandoque  insigne  degene- 
rationis  phaenomenon  non  tani  ad 
imjnediatum  quam  ad  m  e  d  i  a- 
tum,  remoiiorenij  primo  intuitu 
latentem  caussae  cujusdani  influ^ 
ocum  referri  debet. 

Hinc  V.  c.  color  obscurior  popu- 
lorum  non  unice  ex  solis  in  cutem 
directa  actione,  verum  etiam  ex  re- 
motiore,  ut  in  hepatis  functionem 
insigni  eius  potentia,  derivandus  est* 


4.  Mutationes  ex  m  e  d  i  a  t  o 
ejusmodi  caussarum  influxu  ortae^ 
tanto  altius  suhinde  radices  agerej, 
tantoque  tenacius  etiam  in  sequen- 
tes  generationes  propagari  viden- 
tw\ 

Hinc 


DEGENERANDI   IN   UNIVERSUM.     I  1 3 

Hinc  e.  gr.  ni  fallor  ratio  peten- 
da,  cur  fuscus  cutis  color  sub  torri- 
da  zona  contractus  (§.55.)  alio  quo- 
que  sub  coelo  magis  perennet  quam 
albidus  borealium  color  quodsi  ver- 
sus  austrum  translata  fuerint. 


5,  Denique  et  mediati  istU 
usmodi  caussarum  influxus  tam* 
remoti  latere  possunt^  ut  nondum 
wel  conjectura  eosdem  assequij,  et 
hactenus  aenigmatica  phaenome- 
na  degenerationis  ad  istos  ^  tan- 
quam  adfontes  suos^  referre  licuerit. 

Ita  V.  c.  procufdubio  ad  media- 
tas  ejusmodi  et  magnam  partem  ad- 
huc  nos  latentes  caussas  referre  opor- 
tet  gentilitias  et  constantes  cranio- 
rum  formas,  colores  gentilitios  ocu- 
lorura  etc. 


H  Sectio 


ii4  Sectio  IU.  de  generis  hum. 


S  E  C  T I  O      III. 

DE 

.    CAUSSIS     MODISQUE 

QUIBUS 

HUMANUM   GENUS  DEGENERA- 
VIT,  IN  SPECIE. 


§.     4i. 
Ordo  tractationis^ 

jam  ergo  agamus  et  ea  quae  hacte- 
^  nus  de  modis  caussisque  quibus 
animalia  in  universum  degenerant, 
exposuimus,  ad  generis  humani  va- 
rietatem  nativam  appHcemus,  ita  ut 
modos  degenerandi  sigillatim  enarre- 
mus,  et  cuivis  quicquid  de  caussis 
innotuit  ad  quas  referri  possit,  sub- 

junga- 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.        i  1  5 

jungamus :  auspicaturi  a  cutis  colore, 
quod  etsi  non  fallere  nescius,  ta- 
men  prae  reliquis  valde  constaiis  sit 
et  hereditarius  character  aj,  et  qui 
in  hybrida  progenie,  ex  copuhi  diver- 
si  coloris  varietatum  orta,  (§.  57.)  lu- 
culentissime  utiiusque  parentis  tinc- 
tura  mixtus  appareat,  cujus  porro 
magna  cum  capillorum  et  iridls  ocu- 
lorum  colore  consensio,  et  ad  tem- 
peramentum  homiimm  relatio  sit; 
quique  in  universum  vel  indoctorum 
ocuios  omnium  maxime  feriat. 


§.  42. 

sedes  coloiis  ctitanei. 

Tela  mucosa,  quam  vulgo  cellu- 
losam  vocant,  de  cujus  summa  in  oe- 
conomia  corporis  humani  dignitate 
supra  locuti  sumus  (§.  17.)?  ^ti  to- 

tius 
x)  v.  cl.  Kaiit    in    Bevlimr    Monatsuhvifp 
1785.  T.  VI.   pag.  591.   et  in  Teuticben 
Mivkur  1788.  P- 1-  pa§.  48* 
H  z 


Il6    SeCTIO  III.   DE  GENERIS  HUM. 

tius  machinae  fundamentum  quasi 
praebet,  utpote  ceteris  partibus  simi» 
laribus  tantum  non  omnibus  ad  ossi- 
um  usque  meduUam  intertexta,  ita 
in  extima  corporis  superiicie  in  can- 
didum  et  tenax  integumentum  com- 
mune,  coriinn  nempe,  coacta  est, 
quo  reliquum  corpus  ambitur  et  in- 
cluditur,  et  quod  praeter  alia,  maxi- 
me  ingenti  apparatu  tum  nervorum 
cutaneorum,  tum  venarum  lympha- 
ticarum,  denique  vero  et  arctissimis 
subtilissimisque  reticuHs  vasorum 
sanguiferorum  scatet. 

Illi^  nervi  scilicet,  corio  sensum 
impertiunt,  ut  tactus  organon,  et 
universi  corporis  quasi  vigil  sit. 

IsbaSj,  venae  nempe  lymphaticae, 
idem  corium  resorbtionis  et  inhala- 
tionis  instrumentum  faciunt. 

Haec  vero  ,  vascula  inquam  san- 
guifera,  proxime  ad  hanc  quam  agi- 
mus  disputationem  attinent,  utpote 

qui- 


l)EGENERATlONfe  IK  SPECIE.       II7 

quibus  integumenta  corporis  com- 
munia,  aeque  ac  pulmones  et  intes- 
tinalis  tubus  magnum  machinae  hu- 
manae  purgatorium  et  laboratorium 
chemicum  constituunt,  cujus  sum- 
mae  quoque,  ut  mox  patebit,  ad  co- 
lorem  cutaneum  constituendum,  par- 
tes  sunt. 

Oblitum  est  corium  tenerrimo 
muco,  quem  ex  erronea  inyentoris 
descriptione  reticulum  Malpighii 
vocant,  et  qui  glutinosum  quasi  vin- 
culum  praebet,  quo  extimum  deni- 
que  integumentorum  stratum,  epi- 
dermis  nempe  s,  cuticula ,  corporis 
superficiem  obducens  et  superconte- 
gens ,  semipellucida ,  et  in  homine 
nato  proxime  aeri  atmosphaerico  ex- 
posita,  corio  adhaeret. 

Reticukim   aeque    ac    epidermis 

structura  simpHcissima   nervis   A^asis- 

que  plane  destituta,  longissime  aco- 

rii  natura  differunt,     invicem    vero 

H  5  non 


I  1 8    SeCTIO  ni.   DE  GENERIS  HtJM. 

non  uno  niodo  convenlunt,  ita  ut 
cognatas  esse  has  partes  similares, 
imo  extimam  cuticulam  a  substrato 
reticulo  quodammoclo  ortuni  duce- 
re,  verisimillimum  videatur. 

Utrumque  quoque  hocce  afiine 
stratum  sedem  coloris  integumento- 
rum  ita  constituit,  ut  in  candidis  ho- 
minibus,  nuUo  pigmento  infectum, 
corii  nativam  albedinem  subrubellam 
pelkicere  sinat;  in  fuscis  vero  aut 
aho  colore  infectis  princeps  pigmen- 
tum  cutaneuni  reticulo  Malpighiano 
inhaereat,  epidermis  vero  etsi  palli- 
dior,  manifeste  tamen  de  ejus  tinctu- 
ra  participet;  et  quo  fuscius  reticu- 
lum  sit  eo  crassius  quoque  et  propi- 
us  ad  membranulae  sui  generis  spe- 
ciem  accedens,  quo  pellucidius  con- 
tra  eo  tenerius  et  non  nisi  difflui  niu- 
ci  habitum  prae  se  ferens. 


§.43. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.        I  1 9 

§.     45. 

Darietates  coloris  gentilitiae, 

Etsi  inter  niveum  candorem  Eu- 
ropeae  puelLie  etsummam  aethiopis- 
sae  Senegambicae  nigredinem  innu- 
meris  modis  yj  ludere  videatur  cu- 
taneus  hominum  color :  neque  ullus 
horum  modornm  sive  omnibus  ejus- 
dem  gentis  hominibus  communis,  si- 

ve 

j)  Quofl  i"  universo  historiae  naturalis  stu- 
dio  ingeiites  difficultates  parit ,  indefini- 
tus  scil.  et  arbitrarius  sensus,  quo  pluri- 
mi  autlores  colorum  nominibus  utuntur; 
id  certe  in  ea  quam  hic  tra6lamus  clisqui- 
sitione  anthropologica  inprimis  molestum 
accidit.  Ne  ergo  ejusdem  vitii  arguar, 
monerc  oportct.  mc  quiclem  minime  om- 
iiia  quae  cuivis  quinorum  quos  distinxi 
Golorum  pruicipalium  subjunxi  nomina, 
pro  genuinis  synonymis  habere,  anglicas 
V.  c.  voces  yellotp  et  olive  tinge  d:c. :  ve- 
runi  hoc  unice  me  voluisse,  has  voccs  a 
divcrsis  auctonbus,  iisque  classicis  in  de- 
notando  unius  ejusdcmquc  gentis  colore 
gentilitio  adhibitas  fuisse. 

H  4 


1 20    SeCTIO  III.  DE  GENERIS  HTJM. 

ve  uUi  genti  adeo  proprius  sit ,  quin 
et  in  aliis,  magnopere  ceteroquin  ab 
ea  diversis,  qaandoque  occurrat;  in 
universum  tamen  omnes  gentilitiae 
coloris  varietates  aptissime  ad  5  se- 
quentes  classes  principes  referendae 
videntur. 


jmum  g^Q^  locum  teneat  albus  co- 
lor,  qualis  v.  c.  est  plerorumque  Euro- 
pae  populorum.  Huic  varietati  ge- 
narumruborfere  proprius;  inreliquis 
saltem  rarius  observabilis. 


2.  gilvus  s.  buxeus,  (angl.  yellow^ 
olive-tingej  )  medius  quasi  inter  tri- 
tici  granorum,  et  malorum  cydonio- 
rum  coctorum,  aut  corticis  exsucci 
et  aridi  malorum  citriorum  colorem ; 
Mongolicis  gentibus  familiaris. 

3,  cuprinus  (  angl.  copper  -  colour 
galL  bronzej)   s.  obsoure   aurantius 

et 


DEGENERATIONE    IN  SPECIE.        121 

€t  quasi  ferriigineus,  cinnamomi  aut 
coriario  contuso  cortici  non  absimi- 
lis ;  Americanis  fere  proprius. 


4.  badius  (angl.  tawmy^  gall.  ha- 
sane)  s.  medius  inter  ligni  recentis 
mahagoni  et  caryophyllorum  aroma- 
toricorum  vel  castaneorum  colorem ; 
Malaico  stemmati  et  australis  archi- 
pelagi  hominibus  communis. 

5.  denique  fuscus ,  s.  fuligineus, 
(angl.  taxvny-black)  ad  piceam  us- 
que  nigredinem  (angl.  jet-black)  in 
Aethiopicis  quibusdam  gentibus  spec- 
tandam:  quae  vero  fuhginosa  nigre- 
do  neutiquam  Aethiopibus  propria 
est  verum  et  in  ahis  maxime  diversis 
et  ab  invicem  remotissimis  varietati- 
bus  generis  humani,  principaH  cutis 
colori  admixta  reperitur;  ut  in  Bra- 
silianis,    Californiis  zjy  Indis ,  et  au- 

stra- 

2)  De  Brasilianis  cf.  v.  c.  G.  Forster  ad  Wil- 
H  5  son'6 


iQ.<2  Sectio  III.  de  generis  hum. 

stralis  oceani  insulanis ,  ubi  v.  c.  No- 
Vo-Caledonii  hoc  respectu  insensi- 
lem  transitum  a  badio  colore  Otahei- 
tarum  per  castaneum  insulae  Tonga- 
tabu  incolarum  ad  fuscum  Novo- 
Hollandorum  faciunt. 


g.     44. 
Caussae  hujus  varietatis. 

Sedes  coloris  cutanei  hodie  extra 
dubitationis  aleam  posita  est.  Va- 
rietatum  coloris  divisio  et  in  classes 
distributio,  etsi  arbitraria,  satis  pla- 
iia  tamen  et  perspicua  videtur.  At 
enim  vero  caussas  hujus  varietatis 
eruere,  hoc  opus,  hic  labor.  Et  ma- 
xime  quidem  in  aethiopum  colore 
exphcando  desudarunt  auctores,  ut- 
pote  qui  prae  reliquis  coloribus  gen- 
tilitiis    vel    antiquissimis    temponbus 

ocu- 

son's  'Nachrlckten  von  den   Pelew..-  hiseln 

pag-  36 

de  Cabforr.lis  Begcrt,   "NachrUhten  von 

Californicn  pag.  89. 


DEGENEP.ATIO^^E  IN  SPECIE.        133 

oculos  Europaeorum  ferire  et  inge- 
nia  ad  inquirendum  excitare  debuit. 
Neque  mirum  eo  fine  multifarias  hy- 
potheses  excogitatas  esse,  quas  vera 
ut  satis  notas  aj  et  jam  ab  aliis  junc- 

tim 

fl)  CliiTiati  V.  c.  piurlnmm  tribuuiit  Buffon, 
histoire  iiatnreUe  Tom.  III.  pag.  526.  cl. 
Ziinmermann ,  geograpk.  Gesckickte  def 
Menschen  &c.  T\  I.  pag.  77.  Abb.  Nau- 
ton  in  yourual  cie  Pkysique  T.  XVIII.  m, 
Sept.  178I. 

biii  ex  professo  Petr.  Barrere,  diss, 
sur  la  cause  fkysique  de  la  couleur  des  ne^ 
gres.  Perpign.  174I.   12. 

sanguini  praeter  tct  alios  praesertim 
Th.  Tcwns  in  pkilosopkical  Ttansa^ions 
T.  X.  pag.  39^.  qui  contra  de  solis  aci  in- 
ficiendam  cutem  Aethiopum  cfficacia  dubi- 
tabat. 

globulosae  sanguinis  ad  cutem  appei- 
lentis  parti ,  au6tor  quacstionis  nieclicae 
Parisinac  non  una  vice  dcfcnsac.  v.  c.  a 
dcs  Moles  1742.   a  Munlero   I775. 

ferri  in  sanguine  aethiopum  abundan- 
tiae,  transpiratione  acidi  phosphorei  iu 
rcticulo  nuicoso  praecipitatac,  cl.  Kant  in 
cl.  Engel  Pkilosopk  ftir  die  JVelt  P.  II. 
pag.  151. 

taceo 


1 24    SeCTIO  IIL  DE  GENERIS    HUxM. 

tim  expositas  hj  y  intactas  relinquo, 
eam  unice  sententiam  expositurus, 
quae  nisi  me  omnia  fallunt ,  proxime 
a  naturae  veritate  abesse  videtur. 

Caussam  equidem  proximam  ad- 
usti  aut  fusci  coloris  externorum  cu- 

tis 

taceo,  nescio  quam  mixturam  succi 
nervei  et  liquidi  cujusdam  secreti  in  pa- 
pillis  ncrvosis  et  arteriosis  intcgumento- 
rum,  quam  sibi  ad  aethiopum  nigredinem 
explicandam  fingebat  magnus  per  insom- 
nia  physiologus  le  Cat  in  Traite  de  la 
couleur  de  la  peati  humaine.  Amst.  1765.  8* 

aut  in  Nubiae  aboriginibus  fibras  elon- 
gatas,  sanguinem  rubrum  dissolutum,  se- 
rum  evaporatum,  et  particulas  fixas  sali- 
nas,  oleosas  et  adiposas  sanguinis  in  cute 
restantes,  quibus  omnibus  nigrediiiem 
aethiopum  explicare  studet  cl.  Attumonel- 
li,  elementi  di  fisiologia  medica.  Neap. 
1787.  T.  I.  pag.  140, 
h)  Ita  V.  c.  vetcrum  opiniones  congessit  B. 
S.  Albinus  de  sede  et  caussa  coloris  aetkiO' 
'pum  &c.  Lugd   Batav.  1737,  4. 

Recentiorum  v.  Haller,  element.  'pky- 
siolog.  T.  V.  pag.  20. 

farraginem  au6toruni  citat  cl.  Kriiniz 
in  Hamburgischen  Magazin  T.  XIX.  pag. 
379. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       IsS 


tis  integumentorum ,  in  abiindante 
carbonaceo  corporis  humani  ele- 
mento  quaerendam  censeo,  quod 
cum  hydrogenio  per  corium  excer- 
nitur,  oxygenii  vero  atmosphaeiici 
accessu  praecipitatum ,  Malpighiano 
muco  infigitur. 

Hinc  gentihtium  cutis  colorem 
etiam  ipsis  aethiopibus  non  connasci, 
sed  post  nativitatem  et  postquam 
commercium  quod  foetus  cum  ma- 
tre  hactenus  aluerat  sublatum  est, 
aeris  externi  accessu  acquiri,  notis- 
simum  est. 

Porro  vero  etiam  tum  secernen- 
do  tum  figendo  carbonaceo  elemen- 
to,  actione  vasculoruin  sanguifero- 
rum  corii  (§.  42.)  opus  esse  videtur. 

Hac  enim  aut  turbata  aut  ces- 
sante  niveus  contra  naturam  et  vi- 
tiosus  passim  cuti  inducitur  candor 
fuscis  aeque  hominibus  ae  aethiopi- 
bus. 

Coii- 


126    SeCTIO  in.  DE  GENERIS   HUM. 

Gontra  vero  in  candida  cute 
quodsi  ea  vasorum  corii  actio  exci- 
tata  fuerit,  ephelides  et  badii  coloris 
maculae  oriuntar,  quid  qiiod  et  fere 
aethiopicam  nigredinem  eam  induis- 
se,  compertum  est. 

In  universum  autem  carhonace- 
tim  istud  elementum  maxime  in  atra- 
bilariis  praevalere  videtur;  manifes- 
tus  enim  officinae  bilis  citm  infegii-^ 
mentis  communibus ,  ( et  qui  ad  ea* 
dem  pertinent ,  piHs  , )  consensus, 
iitraque  quippe  organa,  hepar  nem- 
pe  et  cutis,  ad  maxime  principaKa  et 
invicem  consentientia  sanguineae 
niassae  purgatoria  r eferenda. 

Tum  autem  ingens  climatum  in 
hepatis  actionem  potentia^  utpote 
quae  intra  tropicos  coeh  ardore  mi- 
rum  quantum  excitatur  et  augetur. 
Hinc  morbi  bihosi  intra  tropicos  mul- 
tifarii  et  endemii.  Hinc  porro  teni- 
peramentum  plerorumque  indigena- 

runi 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       127 

rum  intra  tropicos  populorum  chole- 
ricuux  et  in  iram  proclive.  Hinc  quo- 
que,  quod  pridem  a  medicis  obser- 
vatum  est  c) ,  Europaeis  in  Iudiis  de- 
gentibus,  et  maxime  infantibus  eo- 
rum  ibidem  terrarum  natis,  consti- 
tutio  et  habitus  bihosus. 

Nullum  autem  nliud  chma,  tuni 
vehementia  et  diuturnitate  ardoris, 
tum  singularibus  plane  atmosphaerae 
quahtatibus  chemicis  huc  iacientibus, 
ventis  v.  c.  specihcis,  puiviis  etc.  isti 
fervido  et  urenti  coelo  coraparan- 
dum,  quod  udis  et  paludosis  Afri-- 
cae  tam  orientahs  quam  occidenta- 
lis  regionibus  snh  torricla  zona  in- 
cumbit. 

Aethiopes  vero  indigenae  diutis- 
sime  jam  et  per  longas  generatio- 
num  series  cHmatis  istius  actioni  ob- 
noxii  fuere,  utpote  qui  procul  dnbio 

iiiter 

c)  V.  De  Haen   "praeleSiiones   in   Bnerkiiavii: 
institut,  patkologicas  T.  II.  pag.  155. 


1^8    SeCTIO  III.  DE  GENERIS   HUM. 

inter  antiquissimas  orbis  gentes  refe- 
rendi  d),  Hinc  non  mirum  eosdem 
quoque  eandem  dispositionem  post- 
quam  in  proavis  a  remotissimis  inde 
aboriginibus  tam  altas  et  aeviternas 
egerat  radices,  etiam  alieno  sub  coe- 
lo  in  proximas  generationes  inteme- 
ratam  propagare.  Ab  altera  autem 
parte  ex  eadem  habitus  aethiopum 
tenacitate  et  constantia  illud  ipsum 
eo  luculentius  patere  videtur,  scili- 
cet  non  nisi  per  longas  generatior 
num  series  eundem  contrahi  potuis- 
se,  adeoque  contra  naturam  miracu- 
lis  annumeranda  si  vera  essent  quae 
passimrelata  legimus,  colonorumLu^ 
sitanorum,  sec.  1 5^''  in  Guineam  mi- 
gratorum  ,  hodiernos  nepotes  tam 
brevi  jam  paucorumseculorum  inter- 

vallo 

d)  adeant,  quoriim  interest,  opera  trium 
virorum  dodissimorum  :  Jac.  Bryant  mw 
System  of  ancient  mythology,  T.  I. 

Jac.  Rruce  Reisen  zur  Entdeckung  der 
Quellen  des  T\ils.   T.  I. 

et  Guil.  Jones  dissertationes  in  Asiatick 
Researckes  T.  II.  et  III. 


DEGENERATIOXE  IN  SPECIE.        I  29 

vallo  climatis  tantum  potentia  e)  ha- 
Litum    istum    aethiopicum    contra- 


xissel 


§.  45. 


Caussarum  coloris  cutanei  uUerior 
illustratio, 

Quae  modo  summatim  et  suc- 
clncte  de  caussis  coloris  cutanei  ex- 
posuimus  ,  curatiore  indagine  argu- 
mentis  multifariis  sed  ad  amussim 
sibi  invicem  respondentibus  et  ex  ip- 

sa 

e)  Nigros  quidem  ad  Gambiam  reperiri 
homines  a  proavis  Lusitaiiis  ortos,  omnes 
novimus.  Verum  horum  iiigredinem  ma- 
xime  e  patrum  cum  aethiopissis  indigenis 
connubio  derivandam  essc,  vel  eo  jam  ar- 
gumento  verisimilHmum  fit,  quod  femi- 
nas  Europaeas  immediate  ex  patria  sua  iii 
Guineam  translatas,  non  nisi  rarissime  il- 
lic  durare  possc,  constet ,  utpote  ex  cli- 
inatis  potcntia  tunc  menstruis  nimiis  ob- 
noxias ,  quae  tantuin  non  semper  brevi 
temporis  spatio  in  lethalcs  uteri  haemor- 
rhagias  abire  assolcnt. 
I 


loo  Sectio  III.  de  generts  hum. 

sa  iiaturae  Immanae  observatipne  de- 
promptis,  egregie  confirmantur. 

Carboriaceam  equidem  materiem 
tum  ad  radicalia  corporis  animalis 
elementa  pertinere,  tum  vero  et  ob- 
scurioris  coloris  sitve  flavus  ,  sitve 
fuscus  et  nigricans  caussam  esse,  Gal- 
lofrancorum  cliemia  antiphlogistica 
docuit  fj. 

Porro  vero  ne  redundantia  istius 
materiei  oeconomiae  animali  moles- 
ta  et  periculosa  evadat  variis  emunc- 
toriis  cautum  est,  in  quibus  hepar  et 
cutis  non  ultimum  tenent  lo^um. 

Bilis  vero  officinae  cum  integu- 
mentis  communibus  consensionem 
declarat .  praeter  phaenomena  jam- 
jam  memorata,  pathologia  quoque, 
uti  toties  ita  et  hic  physiologiam  in- 
formans.  Quanquam  enim  non  ni-^ 
mis  urgere  vellem  icteri  cum  tinctu- 

ra 

f)  V.  cl.  Glrtanner  Attfangsgriinde  der  an- 
tifhlogistischsn  Chemie  pag.  ^^oz» 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.        l3l 

ra  gentilida  cutis  analogiam,  varia 
tamen  intercedunt  phaenomena  pe- 
culiaria  et  quae  attentionem  meren- 
tur,  regio  morbo  laborantibus  et  gen- 
tibus  coloratis  ( ut  ita  dicam,)  com- 
munia,  quo  v.  c.  albugineam  oculi 
flavedine  infectam  refero ,  fuscis  na- 
tionibus  et  nominatim  quidem  In- 
dis  gj ,  Americanis  /jJ  et  Aethiopi- 
bus  i)  famiUarem. 

Tum  et  quod  non  raro  ictericis, 
pro  morbi  ipsius  varietate,  diverso 
gradu  tincta  cutis,   coloratarum  gen- 

tium 

g)  In  Cisgangctanis  toties  ipse  observavi. 
De  Transgangetanis  monet  De  laLoii- 

bere  in  Descript,   du  Reyaum^  de  Siam 

T.  I.  pag.  81. 

De  Nicobaris  Nic.  Fontana  in  Asiatiek 

Researckes  T.  III.  pag.  151. 
h)  de  Caribaeis  v.  Rochefort  kistoire  natu- 

relle  des  Antilles  pag.  383. 
i  )  cl.  Socmmerring  iiher  die  kovperliche  Vcr- 

sckiedenheit    des   Negets   vom   Europoer, 

pag.  lU 

I    2 


1 32  Sectio  IIL  de  generis  hum. 

tium  cuti  slmillima,     etiam  sublato 
morbo  perennis  perstet  kj, 

Verum  et  genuinam  fuligineam 
nigredinem  passim  in  morbis  atrabi- 
lariis  critica  quasi  metastasi  in  cutem 
depositam  fuisse,  exempla  extant  Ij. 

Ex  bilis  vero  cum  adipe  affinita- 
te  in)  liquet  porro  hujus  ceracea  qua- 

si 

k)  videsis  v.  c,  cl.  Strack  observationes  de 
febribus  intermittentibus  L.  III.  c.  3.  de 
i6iero  ex  febre  interfnittente. 

^^vidi"  (inquit  pag.  194.)  ''ex  tali  iC' 
^^terOi  cutim  olivei  coloris ,  qualis  Asiae 
^^■populo  est^  imposterum  mansisse.^* 

i^alius  niger,  fere  ut  Indus^  ex  febre 
„faii»s  est.'*^ 

^-,alius  universam  corporis  cutim  ni- 
iigram,  quasi  natus  ex  patre  Indo^  et  Eu- 
^^ropaea  matre  esset,  retinuit:  manuum 
^jCtiam  volas  et  pedum  plantas  sijniliter  al- 
y^bas  kabuit,'*  &c. 

l)  cfr.  V.  c.  Lorry  de  melanckolia  Tom.  L 

pag.  273. 
I»)  V.  Ql.Foutcvoypkilosopkieckimiquei^i^, 

III. 


J^EGENERATIONE   IN  SPECIE.        l35 

81  tmctura  in    fuscis  gentibus  obser- 
vata  nj, 

Hinc  et  ni  fallor  caussa  repeten- 
da  cur  gentes  qui  oleo  animali  co- 
piose  vescunturuti  eumaclipem  olent 
ita  et  fuscum  cutis  colorem  sibi  con- 
trahunt  o)\  cum  contra  O-taheiten- 
ses  elegantiores  qui  paliido  colore 
esse  student,  quotannis  per  aliquot 
menses  unice  artocarpi  fructu  vi- 
vant,  cui  quippe  victui  magnam  in 
dealbanda    cute    vim    tribuunt  pj  ^ 

quan- 

fi)  in  aethiopibus  notata  a  J.  Fr.  Meckel  in 
Histoire  de  Vacadeinie  des  sciences  de  BeT' 
lin  a.  1753.  pag.  92.  ct  a  cl.  Soemmer- 
ring  1.  c.  pag.  43. 

d)  Groenlandorum  v.  c.  fuscam  cutem  raa- 
xime  viftui  eorum  oleoso  tribuit  Craiiz  in 
Historie  von  Gronland  T.  I.  pag   178- 

Ab  esu  copioso  ferculorum  cx  tesrudi- 
ne  myda  paratorum  cutcm  Europaeorum 
in  Intliis  occidcntalibus  flavescerc  Sloane 
au6lor  est.  v.  Ej.  voyage  to  Jafnaica  T.  I. 
introd.  pag.  ig.  et  T.  II.  pag,  331. 

p)  V.  chirurgi  Andcrson  relatio  in  Cook"« 
voyage  to  tkt  northern  hemis^here  T.  II. 
pag.  147. 


l54    SeCTIO  IIJ.    DE   GENEPtlS  HUM. 

quanquam  et  pars  hujus  effectus  eo 
refeiri  debeat ,  quod  simul  per  id 
tempus  domi  manentes,  et  vestimen- 
tis  onusti,  publico  abstineant. 

Quantum  enim  ejusmodi  absti- 
nentia  a  coelo  aperto  et  libero  ad 
nitorem  cuti  conciliandum  valeat, 
annua  et  apud  nostrates  experientia 
docet,  cum  verno  tempore  feminae 
elegantiores  et  delicatulae  candidissi- 
mam  prae  se  ferant  cutis  albedinem, 
hyemali  domestica  vita  contractam; 
quae  vero  in  iis  quae  ejasmodi  cul- 
tus  minus  studiosae  postea  aeri  soli- 
que  aestivo  temere  se  exponunt,  an- 
te  proximi  autamiii  adventum  ver- 
nalera  istam  gratiain  perdit  etsensim 
obfuscatur  qj, 

Quod- 

q)  Ex  nube  testium  qui  cundem  notissimum 
vitae  generis  effeftum  et  in  aliis  terrae 
plagis  observarunt,  unicum  citare  liceat 
Poiret,  de  Mauris  agentem,  in  voyage  en 
Barharie  T.  I.  pag,  31.  ^'Les  Maures  ne 
ijSOttt  foint  naturelJement  noirs,   malgre 


DEGENERATIONE    IN    SPECIE.        100 

Quodsi  vero  jam  imo  eodemque 
sub  coelo  diversa  saltem  anni  tempo- 
ra  cutis  tincturam  mutare  valent, 
quid  mirum  climatibus,  eo  quem  su- 
pra  deilniyimiis  sensu  (  §.  340  ^b  iu- 
vicem  diversis ,  maximam  et  peren- 
nem  in  colorem  gentililiura  poteii- 
tiam  esse;  passim  vel  intra.  pauco- 
rum  latitudinis  geographicae  gradu- 
um  limites  rj^  imo  vero  (]uando  mul- 
.'  tifa- 

,,/ff  proverl/ei  et  cQnivte  le  pcmeKt  flusi- 
,,eurs  ecrivains ;  mais  iis  naissent  blancs^ 
„er  restent  blancs  tonte  hitr  vie,  quand 
fjeurs  travaux  ne  les  ex-posent  fas  aux 
s^ardeiirs  du  soleiL  Dans  les  vilJes  les 
.^femmes  ont  une  blanchenr  si  eclatante^ 
y^qH^elles  ccli^pseroient  la  plwpart  de  nos  eu- 
^^ropeennes ;  mais  lcs  Muuresqnes  monta- 
,,g72nrdes^  sajts  cessc  bruUes  par  le  solcil  ct 
^^prcsque  toujnurs  a  moitie  mies,  devien^ 
„7?fnr,  Jtienie  des  Penfancc,  cVnnc  ccnUur 
i^bruue  qui  approcke  beaucoup  de  ccllc  de 
^Ja  suit."* 
>0  Pauca  cx  multis  attulisse  cxcmpla  /suffi- 
ciat :  Hiscayas  feminas  niticlc  candiclns  esse 
iiovimus ,  Granadenscs  ccntra  subfnscas, 
ita  ut  ct  in  hac  prcvii^cia  australiorc  s^,\\- 
1   4  aas 


i36  Segtio  IIL  de  generis  hum. 

tifarius   caussarum    supra    dictarum 
concursus  sj  accesserit,  etiam  sub  ea- 

dem 

ctae  Mariae  imagines  eodem  gentilitio  co- 
lore  pingi  observatum  sit  ab  Ol.  Toree 
Reise  nack  Surate  &c.   pag.  9, 

De  Malabaris  expressis  verbis  menio- 
riae  proditum  est  nigrum  eorum  colorem 
eo  propius  ad  badium  et  flavum  accedere 
quo  niagis  versus  septentrionem  degunt; 
in  Tranquelyarischen  Missions  -  Berichten 
continuat.  XXII.   pag.  896. 

Qiii  boreale  Senegae  litus  inhabitant 
acthiopcs  fusci  sunt,  qui  australe,  nigri. 
V.  post  alios  Barbot  in  Churchill^s  coUec- 
tion  of  voyages  T.  V.  pag.  34. 

.f )  ita  V.  c.  a  e  r  i  s  m  a  r  i  n  i  in  co- 
lorem  cutis  effc6^um  notat  cl.  Marsden, 
history  of  Sumatra  pag.  43.  it.  Wallis  in 
Hawkesworth's  coUeHion  ofvoyages  T.  I. 
pag.  260. 

s  i  1  V  a  r  u  m,  Hartsink,  ^e/cArz/- 
ving  van  Guiana  T.  I.  pag.  9. 

m  o  n  t  i  u  m ,  Kougucr ,  figure  de 
la  terre,  introdu6t.  pag,  loi. 

c  1  c 


DEQENERATIONE  IN  SPECIE.       1 5^ 

dem  latitudine  tj ,  luculenta  incola- 
rum  coloris  varietate  observabilem. 


§.     46. 

C  r  e  o  l  i, 

Praeclare  etiam  eadem  de  qua 
agimus  climatis  ad  colorem  concili- 
andum  potentia ,  elucet  in  Creollss 
quo  quidem  nomine  (passim  ab  auc- 
toribus ,  iisque  classicis  ii) ,  male 
cmn     Mulatorum     vocabulis     con- 

fuso) 

elevationis  territorii, 
de  Pinto  in  Robertson's  history  of  Ame- 
rica  T.  II.  p.  403. 

t)  V.  de  hoc  argumento ,  occasione  proble- 
matis  quare  non  etiam  in  Americae  zona 
aequatori  subjeda  aethiopcs  gignantur, 
studiose  et  do6tc  disputantem  cl.  Zimmer- 
mann,  geograyik*  Gesckickte  des  Menscken 
T.  I.  pag.  86. 

u)  V.  c.  a  Th.  Hyde  in  notis  ad  Abr.  Pc- 
ritsol  itinera  inundi ,  in  Ugolini  thesnnro 
antiquitatuvt  satrarum  T.  VII.  pag.  141. 

I  5 


l58    SeCTIO  III.  DE  GENERIS  HUM. 

fuso)  angustiore  sensii  wj  eos  intel- 
ligimus  homines  in  Incliis  ^.quidem,, 
sive  occidentalibus  .?2/^  sive  orientali- 
bus,  sed  a  parentibus  Europaeiswdi- 
tos.  His  equidem  tam  constans  et 
fallere  nescius,  austrum  quasi  spi- 
rans  vultus  et  color,  maxime  quo- 
que  comae  et  ardentium  quasi  ocu- 
lorum  est,  ut  et  nitidissiniae  cetero- 

quin 

w)  Prirnam  qiudeiii  originem  ducit  ea  vox 
a  servis  aethiopibus ,  seculo  XVI  ad  ope- 
ras  in  Americam  translatis,  qui  quidem 
infantes  suae  gentis  illic  natos  omnium 
primi  Qriollos  ct  crioUas  appellarunt; 
quod  quidem  nomen  postmodum  Hispani 
ab  ipsis  mutuarunt,  ct  propriae  proli  in 
iiovo  orbe  natae  imposuerunt.  v.  Garci- 
lasso  del  origen  de  los  hicas  p.  m.  255. 

Hodie  vero  in  India  occidentali  idem 
vocabulum  ad  ipsa  quoque  animaiia  do- 
mestica  extendittir  quae  non  Amencae  in- 
digena,  ab  Europaeis  istuc  transplantata 
sunt.  V.  Oldcndorpii  Geschichte  der  Mis- 
sion  auf  den  Caraib.  Ivseln  T,  I.  p.  232. 

x)  de  his,  Creolis  scil.  entillicis,  curicse  ct 
egregie  agentcm  videsis  cl.  Girtanncr  Ubev 
die  fratizosische  Revofmion  T.  I.  pag. 
60  -  72  ed.  secundae. 


DEGENERATIONE   IN  SPECIE.        iSg 

quin  et  pulchGrrimae  feminae  facile 
eo  characterepeculiariab  ahis  etiam- 
si  consanguineae  earum  fuerint  sed 
in  Europa  natae,  distinguantur  yj. 
Imo  nec  de  Europaeis  tantummodo 
valet,  sed  et  de  Asiatis  qui  in  India 
orientali  a  parentibus  Persis  autMon- 
golis  istuc  migratisj  gignuntur  zj, 

$■     47- 
Mulati  etc. 

Memorabihs  porro  est  constantia 
qua  proles  ex  parentibus  diversi  co- 

loris 

•tf)  cf.  Hawkes\vorth's  coJIeBion  of  voyage^ 
T.  III.  p.  m.  374.  "//^  two  nativcs  of 
^^England  inarry  in  tkeir  oivn  country 
^yand  afterivardf  remove  to  our  senle- 
,^nte7its  in  tke  JVest -Indies^  tke  Ckildren 
,.rkat  are  conceived  and  horn  t  h  e  r  c 
^.Lvill  kave  tke  com-plexion  and  cast  cf 
^^co7intenance  tkat  distingiiisk  tke  Creole  ; 
^sif  tkey  return^  tke  ckildrcn  conceived  and 
^^horn  afterwarcis,  will  kave 
,^no  suck  ckaracteristiks.^^  &c. 

z)  V.  cl.  Hodgcs'3  Travils  in  India  pag.  3. 


i4o  Sectio  III.  de  generis  hum. 

loris  nata,  mediam  et  ex  utroque  pa- 
rentali  quasi  mixtam  corporis  tinctu- 
ram  prae  se  fert.  Quanquam  enim 
passim  relata  legamus  singularia  ex- 
empla  infantum  liybridorum  ex  ejus- 
modi  diversarum  narietatiim  copula 
(§.  37.)  natorum,  qui  unice  alteru- 
trius  parentis  colorem  habuerint  ^J; 
in  universum  tamen  adeo  stabilis  est 
hereditarius  iste  tenor  mixtus,  ut  su- 
specta  videatur  narratio  Jac.  Bruce 
de  aethiopibus  quorundam  pagorum 
regni  Tigre  qui  nigrum  colorem  in- 
temeratum  servent,  etiamsi  alteruter 
parens  eorum  ahter  coloratus  fuerit; 
et  de  Arabibus  qui  cum  Aethiopissis 
infantes  albos ,  unice  patri  similes, 
gignant  hj. 

Cum 

a)  cfr.  v.  c.  Jac.  Parsons  in  philosojjhkal 
TransaCHons  T.  LV.  pag,  47. 

h)  Reisen  nach  den  Quellen  des  Nils  T. 
III.  pag.  106.  et  T.  IV.  pag.  470.  cfr. 
animadvcrsiones  cl.  Tychsen  ad  h.  1.  T. 
V.  pag.  357» 


DEGENER.^TIONE  IN  SPECIE.        I^I 

Cum  vero  hybridi  istiusmodi  par- 
tus  e  diversi  coloris  parentibns,  pe- 
Guliaribus  nominibus  insigniantur, 
operae  pretium  erit  ea  hic  in  ordi- 
nem  redacta  synoptice  exhibere. 


A-)  p  r  i- 


l42    SeCTIO  in.   DE  GENERIS  HUM. 

A)   p  r  i  m  a  e     g  e  n  e  r  a  t  i  o- 
n  i  s. 


Ex  Europaeis  cum   Aethiopibus 
nascuntur  Mulati  cj. 


Ex  Europaeis  cum  Indis  nati  vo- 
cantur  Mestissi  d). 


Ex   Europaeis    cum   Americanis 
geniti  itidem  Mestissi  ej  audiunt  s. 

Mestin-^ 


c)  V.  litem  forenscm,  circa  habitum  et 
charafteres  Mulatoriim  versantem,  in  cl, 
Klein  AnnaUn  der  Gesetzgehung  in  den 
Freussiscken  Staaten  T.  VII.  pag.  Ii6. 

ci)  V,  iconem  Mestissae  Cingalensis  in  de 
Bruin  Reizen  over  Moskovie  &c.  p.  m.  358. 

Ternatanae  vero  (ast  minus  insignemj, 
in  Valentyni  oud   en  nieuw  Oost-Indien 
T.  I.  P.  2.  pag.  18. 
e)  Garcilasso  1.  c.  ^''por  dezir  qiie  somos  viS' 
fiZelados  de  amhas  Nasciones,'' 


DBGENEHATIONE   IN  SPECIE.        I  4^ 

MeslincU  fj  item  Meiifi  gj  et  Ma- 
melucki  hj, 

Ex  Aethiopibus  cum  Americanis 
Zambi  ij,  quos  vero  alii  itideni  Mu- 
latos  vocant  kj  alii  Lobos  Ij  ^  alii 
Curibocas  et  Kabuglos  mj, 

Hi  omnes  medium  ex  utroque 
parente  mixtum  prae  se  feruiit  vul- 
tum  et  colorem,  liuncque  plus  mi- 
nus  subfuscum  aut  luteum,  vix  ullo 
genarum  rubore  conapicuo;  capilli 
Mulatis  plerumque  crispi,  reliquis 
prolixi,  omnibus  tantum  non  semper 
nigri ;  oculorum  irides  autem  fuscae. 

B)    s  e- 

f)  Twifs's  Traveh  through  Fortugal  and 
Spain  pag.  332.  ex  tabulis  Malagae  a  se 
visis. 

g)  Labat,  voyage  aux  Isles  de  VAmeriqm 
T.  II.  pag.  132. 

h)  de  Hauterive  in  Histoire  de  V  acad.    def 

sc.  de  Paris  a.  1724.  pag.  18. 
i)  Gily,  storia  Americana  T.  IV.  p.  320. 
^)  Garcilasso  I.  c. 
/)  Twifs   1.  c. 
m)  Marcgrav,  tra^atus  Brasiliae  pag.  12« 


1 44  Sectio  IIL  de  generis  hum. 

B)     secundae      genera- 
t  i  o  n  i  s. 

Mulati  inter  se  coeuntes  Cas- 
cjuos  nj  generant. 

Europaei  cum  Mulatis  Tercero- 
nes  oj ,  quos  vero  alii  Quarterones 
vocant  pj  ,  alii  Moriscos  qj  ,  imo  et 
Mestissos  rj,  His  vultus  et  coma  ut 
Europaeis,  cutis  levissime  ex  subfus- 
co  tincta,  sed  genae  rubescentes. 
Feminis  labia  oris  et  pudendi,  viola- 
cea,  masculis  scrotum  nigricans. 

Aethio- 


ff)  de  Haiiterivc  I.  c. 

o)  (  Ed.  Loiig )  History  of  Jamaica  T,  II, 

pag.  260. 
jj)  Aublet,  kistoire  des  flantes  de  la  Guia- 

ne  T.  II.  append.  pag.  122. 
^)  Twifs. 
r)  V.  Moreton's   manners   avd   customs  in 

the  West  •  India  -Islands  pag,  123. 


JDEGENERATIONE  IN   SPECIE.        i^S 

Aetliiopes  cum  Mulatis  GriffossJ^ 
alias  quoque  Zamhos  de  Mulata  tj 
vocatosj  item  Cabr^s  uj. 

Europaei    cum    Mestissis    IndiSj 

Castissos  wj. 


Ex  Europaeis  et  Mestissis  Ameri- 
Canis  vero  nati  vocantur  Quartero- 
nesxj)  s.  Quatra/^vi  jj )  ab  Hispa- 
nis  quoque  Castissi  zj. 

Ex 

i-)  de  Haiiterive   L  c. 

/ )  History  of  Jamaica  1.  c. 

U)  Bomare,  Di^ionnaire d'kiftoire natureOe 
ed.  4.  T.  IX.  art.  Kegre. 

m;)   Tranquehariscke  Missions-Berickte  Con- 
tin.  XXXIII.  pag.  919. 

ar)  Giimilla,    Orinoco  illustrado  T.  I.  pag. 

83. 
y)  Garcilasso   1.  c.   *^^ok    dezir  que   tienen 

,,quarta  parte  de    Yndio  y  tres  de   Es- 

,,panol'' 
2)  Twifs. 

K 


l46    SfiCTlO  ni.  DE  GENERIS  HUM. 

Ex  Americai\is  autem  et  iisdera 
Mestissis  nascuntur  quos  Tresalvos 
vocant  a), 

Ex  Americanis  et  Mulatis  nati  iti- 
dem  passim  Mestissi  appellantur  bj, 

Ex  Europaeis  et  Zambis  s.  Lobis 
prioris  generationis  nati  passim  ite- 
rum  Mulati  dicuntur  cj, 

5x  Americanis  et  iisdem  Zambis 
S.  Lobis  Zambaigi  dj, 

Ipsorum  vero  Zamborum  s.  Lo- 
borum  prolem  Hispani  contemptim 
Cholos  ej  vocabant. 

C) 

a)  Garcilasso,  **joor  dtzir  que  tienen  tres 

^^joartes  de  Yndio  y  una  de  EspanolJ* 
h)  History  of  Jamaica, 

c)  Fermin  sur  Voecon.  animale  T.  I.  pag.  179. 

d)  Garcilasso.  "C  h  o  l  o  ^/  vocablo  de  las 
,ilslas  de  Barlovento,  quiere  decir  PerrOy 
,^no  de  los  casticos ,  sino  de  los  ntui  beU 
^ylacos  go^ones:  y  los  Espanoles  usan  del 
^■por  infamia  y  vituperio,'* 

e)  Twifs. 


DEGENERATIONE  IN  8PECIE.       147 

C)    tertiae     gener^- 
t  i  o  n  i  s. 

Ex  Europaeis  et  Terceronibu^  ge- 
nitos  quidam  Quatejones  vocant  fj 
alii  Ochavones  gj  sive  Octavones^ 
Hispani  quoque  Alvinos  hj,  Jam 
in  liis  nullum  amplius  aethiopicae 
originis  restare  vestigium  asserunt 
acutissimi  observatores  ij, 

Ex  Mulatis  et  Terceronibus  na- 
tos,  Saltatras  vocant  k). 


Ex  Europaeis  et   Castissis  Indis, 
Postissos  Ij* 

Ex 

f)  History  of  Jamaica.  —  Qiiateronis  hu- 
jusmodi  c  Tercerone  secundae  generatio- 
nis  natam  prolem  vocari  Tente  -  enel-  ayre, 

g)  Gumilla  1.  c.  pag.  86. 
X)  Twifs. 

i)  V.  c,  Aublet. 

k)  History  of  Jamaica. 

l )  Tran^uebarisclie  Missions  -  Berichte  1.  c. 


l48    SeCTIO  III.  DE  GENERIS  HUM. 

Ex  Europaeis  et  Quarteronibus 
Americanis  secundae  generationis, 
Octavones  mj. 


Ex  Quarteronibus  et  Mestissis 
Americanis  primae  generationis  Co- 
jotas  nj, 

Ex  Griffis  s.  Zambis  de  Mulata 
cum  Zambis  primae  generationis  Gi- 
a)eros  oj, 

Ex  Zambaigis  et  Mulatis  Cambu' 
jos  pj. 


Sunt  quidem  qui  in  quartam  us- 
que  generationem  hybridorum  ge- 
nealogiam  extendunt  et  ex  Europae- 

m)  Gumllla  1.  c.  pag.  83. 
n)  Twifs. 

0)  History  of  Jamaiea, 
p)  Twifs. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.        I^^ 

is  et  Quarteronibus  tertiae  generatio- 
nis  natos  Quinterones  qj ,  Hispani- 
ce  Puchuelas  rj  dici  referunt  quod 
autem  nomen  itidem  natis  ex  Euro- 
paeis  et  Octavonibus  Americanis  tri- 
buitur  s) ;  verum  in  his  partubus  vel 
minimum  constans  vestigium  super- 
esse  mixtae  originis  tj  post  ea  quae 
a  testibus  avtoptis  fide  dignissimis  de 
tertiae  generationis  hominibus  quod 
quoad  colorem  et  habitum  abavis 
Europaeis  perfecte  siraillimi  sint,  re- 
lata  accepimus ,  vix  ac  ne  vix  qui- 
dem  credibile  videtur. 

q)  History  of  Jamaica, 

r)  Gumilla.   pag.  86. 

s)  Id.  pag.  83. 

r)  Ita  et  ex  Coyotis  tertiac  generationis  et 
Americanis  natos ,  Harnizos  vocari ;  ex 
Cambujis  et  Mulatis  genitos ,  AWarassa- 
dos ;  denique  ex  his  et  Mulatis  ortos, 
Barzinos  appellari,  idem  quem  modo  sac< 
pius  citavi,  Twifs,  refert. 


K  5  §.  48. 


1 5o  Sectio  III.  pe  GENERIS  hum, 

§.     48. 

Cutisfusca  maculis  cancLidis  va^ 
riegata. 

lis  quae  supra  (§.  44«)  ^^  actio- 
ne  vasculorum  sanguiferorum  corii 
ad  excernendam  materiem  carbona- 
ceam,  oxygenii  accessu  postmodum 
praecipitandam  diximus ,  singulare 
pondus  accedit  exemplis  fusci  colo- 
ris  hominum,  praesertim  Aethiopum, 
quibus  cutis,  et  quidem  tantum  non 
semper  inde  a  prima  tenella  infantia, 
uj^  iiivei  coloris  maculis  distinguitur. 
(gall.  Negres  -  pies  ^  ^n^,  piebald^ 
Negroes). 

Vidi  ejusmodi  Aethiopem  Londi- 
ni,  cui  nomen  Joannis  Richardson, 
servum  T.  Clarkii  qui  animaha   exo- 

tica 

u)  Exemplum  pueri  Aethiopis  in  quo  macu- 
lae  quarto  demum  aetatis  anno  apparue- 
rant ,  temporisque  progressu  ambitu  in» 
creverant,  refert  W.  Byrd  in  philosojoki' 
cal  Transa^ions  T.  XIX.  pag.  78 1. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.        1 5 1 

tica  viva  ibi  (in  aedibus  Exeter^ 
chan g e  dictis)  spectanda  et  venden- 
da  exhibet.  Adolescens  eratperfec- 
te  ater  excepta  abdominis  regione 
umbilicali  et  epigastrica,  ut  et  media 
utriusque  cruris  parte  quae  genua 
cum  vicinis  femoris  et  tibiae  regioni- 
bus  occupat,  utpote  quae  candidissi- 
ma  et  fere  nivea  albedine  insignes 
erant,  ipsae  tamen  iterum  sparsim 
maculis  nigris ,  pantherae  quasi  ad 
similitudinem ,  distinctae.  Capillus 
ipsi  itidem  bicolor.  Media  nempe 
ejus  sincipitalis  pars  a  vertice  versus 
frontem  in  acutum  angulum  descen- 
dens  alba,  non  tamen  ut  cutis  quas 
diximus  regiones,  nivea  sed  pauxil- 
lum  potius  subflavescens.  Ceterum 
ut  reiiqui  crines,  ceu  in  Aethiopibus 
vulgo  solent,  crispi:  quam  quidem 
crispitudinemspecimen  utriusque  co- 
loris  pilorum  quod  ab  ipso  redemi, 
hodieque  post  biennium  adhuc  inte- 
meratnm  servat.  Picturam  quoque 
hominis  retuli,  qua  collata  cum  aUis 
K  4  ternis, 


l52    SeCTIO  in.    DE  GENERIS  HUM. 

tetnis,  similium  Aetliiopmii  quas  a(J 
manus  habeo,  pueri  et  binarum  pu- 
ellarum,  memorabile  videtur  in  om- 
nibus  abdominis  et  crurum  regiones 
aliis  majores  aliis  minores  albas  fuis- 
se,  pedes  vero  manusque,  partes  scil. 
quae  cum  in^uine  in  neonatis  Aethio- 
pibus  omnium  primae  nigrescunt, 
perfecte  fuscas,  in  universum  autem 
regionum  cancjidarum  dispositionem 
satis  symmetricam,  Gingivis,  ut  hoc 
quoque  addam,  in  eo  quem  vidi, 
aeque  ac  hnguae  et  universis  fauci- 
bu5,  aequabihs  et  pulcher  rubor. 

Uterque  parens  tum  hujus  de  quo 
ago ,  tum  rehquorum  quotquot  ab 
aiiis  descriptos  invenio  Aethiopum 
maculosorum  ivj,  perfecte  niger  fue- 

ratj 

^v')  V.  iconem  piiellae  ejusmQdiapud  BufFon, 
Swpphmenti  T.  IV.  tab.  2.  pag.  565. 

fsli  fallor  eadem  est  quam  prolixe  de- 
scribit  Gumilla,  Orinoco  iUustrado  T.  !• 
pag.  109. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.        l53 

rat,  adeo  ut  male  fundata  sit  Buffonii 
conjectura  qui  hos  partus  connubio 
tribuit  Aethiopum  cum  leucaethio- 
pissis,  morbosa  cutis  et  oculorum  af- 
fectione  laborantibus ,  de  qua  infr^ 
ex  professo  agendi  locus  dabitur, 

In  universum  etiam  probe  caven-. 
dum  ne  male  confundantur  maculae 
de  quibus  hic  nobis  sermo  est ,  inte- 
merata  ceteroquin  epidermid-e  nou 
nisi  niveo  candore  a  rehqua  cute  di- 
stinguendae  cum  ahis  quibus  passim 
integumenta  corripiuntur ,  quae  au- 
tem  non  tantum  diverso  colore  ve- 
rum  et  ipsa  textura  corii  depravata, 
aspera,  quasi  squamosa  aut  furfura- 
cea  dignoscuntur:  qualem  quidem 
gutaneum  morbum  praesertim  apud 

Mala- 

AUa  hujusmocli  Aethiopum  exempla  ex- 
hibent  v.  c.  La  Mothe  in  Bibliotkeque 
impartiale  m.  Apr.  1752. 

D.  Morgan  in  Transa&ions  of  tke  f^lii- 
loso]pkical  Society  at  Philadeljokia  T.  II, 
pa§-  39^- 

K  5 


l54    SeCTIO  in.  DE  GENERIS  HUM. 

Malabaros  jcJ  et  Tataros  Tschulymi- 
cosfj  observarunt  auctores. 

Niveae  vero  istae  et  aequabiles 
mollesque  maculae  quae  non  nisi  ac- 
tionem  alienatam  vasculorum  mini- 
morum  corii  sequuntur,  neutiquam 
inter  Aethiopes  tantum  verum  etiam 
passim  inter  nostrates  occurrunt; 
mihique  ipsi  bina  istiusmodi  exempla 
in  Gerlnanicis  hominibus  observandi 
occasio  fuit,  akerum  viri  juvenis,  al- 
terum  senis  sexaginta  et  quod  excur- 
rit  annorum.      Utrique  cutis  subfus- 

ca 

x")  Tranqmharische  Mlssiotts-Berkhte  Coii- 
tin.  XXI.  pag.  741.  leprae  affine  malum 
esse. 

tf^  V.  Strahlenberg ,  "Nord-  Ostlick  Eurojoa 
und  Asien  pag.  j66.  qui  proprium  hujus- 
modi  gregcm  Tataricum  quondam  fuisse 
autumabat  cui  nomen  Fiegaja  s.  Festraja 
Orda. 

Morbo  tribuit  J.  G.  Gmelin ,  Reise 
durch  Sihirien  praefat.  T.  II. 

Etquidem  scorbuticae  affedioni  J.  Bell, 
Travels  from  St,  Fetershnrg  to  diverse 
yarts  of  Asia  T.  I.  pag.  aiS» 


DEGENERA.T10NE   IN  SPECIE.        l55 

ca  hinc  illinc  maculis  diversae  magni- 
tudinis  eandidissimis  distincta:  quae 
vero  neutri  connatae,  sed  isti  infan- 
tili  aetate,  liuic  contra  virili  sensim 
et  sua  sponte  subortae  fuerant. 


§•     49- 

Similes  coloris  cutanet  mutationes 
singulares. 

Uti  haec  quae  modo  enarravimus 
exempla  actionis  vasorum  minimo- 
rum  corii  ad  colorem  cuti  concilian- 
dum  potentiam  demonstrare  viden- 
tur;  ita  et  alia  passim  occurrunt 
phaenomena  huc  spectantia,  quibus, 
ni  graviter  fallor,  ea  quae  supra  ( §. 
44.  45. )  de  carbonaceo  elemento 
abundante  et  muco  Malpighiano  in- 
fixo  tanquam  caussa  proxima  istius 
coloris  conjeci,  egregie  iUustrantur. 

Refero  huc  ante  omnia  singula- 
rem  coloris  mutationem  toties  in  fe- 

minis 


j56    SeCTIO  ni,  DE  GENERIS  HUM, 

minis  Europaeis  observatam  z) ,   qui- 
\ms>  quippe  ceteroquin  candidissimis, 

gra- 

%)  ,,Bey  vielen  VVeihern  wird  der  untre 
,  ,^Tkiil  de.f  Korpers^'  (der  Vnterleib') 
yjUnd  die  Ringe  um  die  Rriiite^*  \um  die 
PapiUen  )  ^'■so  oft  ^ie  sckwanger  sind, 
ifganz  schwarz^  Camper,  kleinere  Sckrif- 
ten  T  I    H.  I.   pa§    47. 

vDe  nos  jonrs  tme  ^areille  metamor'- 
,^y)k9.<e  s^  est  renouvelee  annuellement  dans 
^yla  personne  d^tme  Dame  de  distindion, 
i^dun  beati  teint  et  dune  peau  fort  blan- 
,ycke.  Des  qu^elJe  etoit  enceinre^  elie  com' 
i^men^oit  a  brunir  et  vers  la  jin  de  sa 
„grossesse  e/Je  devenoit  une  veritahle  N  e- 
5,g  r  e  s  s  e.  Apres  ses  couckes  la  coU' 
^yleur  noire  disparoissoit  peu  tt  pet^  sa 
yypremiere  blanckeur  revenoit^  et  sonfruit 
,^n^avoit  aucunq  teinte  de  noirj'*  Bopiarg 
1.  c.  art.   hlegre. 

pluribus  cf.  le  Cat  L  c.  —  v.  c.  pag, 
141.  ^^une  Faysanne  des  environs  de  Pa- 
i^ris,  nourrice  de  son  metier^  a  reguliere- 
,fment  le  ventre  t  ou  t  n  o  i  v  a  cka- 
^-qtie  grossessey  et  cette  couleur  se  dissipe 
yypar  Vaccouckementy 

^^Une  autre  a  tqujours  la  jamhe  gjucke 
fiVoirey  dins  cette  circonstance."  ^c. 

it.  Lorry  de  melanckolia  T.  I.  pag, 
298.  &c. 


DEGEi^RATlONE   IN  SPECIE.        I  5^ 

graviditatis  tempore  plures  paucio^ 
resve  corporis  partes  carbonacea  ni- 
gredine  obfuscatae  sunt,  quae  vero 
post  puerperium  sensim  sensimque 
iterum  evanuit  et  pristinus  corpori 
nitor  restitutus  est.  Solutionem  ae- 
nigmatici  problematis  praebet  che- 
mia  recentior  ad  physiologiam  gravi- 
ditatis  applicata.  Equidem  matri 
non  praegnanti  modica  corporis  pro- 
prii  carbonacea  portio  superflua  per- 
spiratione  cutanea  commc^de  excer- 
nitur,  gravidae  contra  praeter  pro- 
priam  istam  portionem  alia  quoque 
accedit  a  foetu  ^  qui  liquori  amnii 
immorsus  ipse  nondum  perspirat. 
Nimis  ergo  tunc  abundat  sanguis  ma- 
ternus  carbonaceo  elemento  a  binis 
quasi  humanis  corporibus  junctim  in 
unum  congesto  ita  ut  non  omnis  ejus 
copia  solito  more  a  matre  perspiran- 
do  excerni  possit,  sed  pars  ejus  prae- 
cipitata  muco  Malpighiano  inhaerens 
restet  et  cutim  tirigat,  donec  partu 
absoluto  pristinum  istud   aequipon- 

dium 


l58    SeCTIO  in.   DE   GENERIS  HUM. 

dium  inter  carbonaceam  materiem 
proprii  corporis  et  vasa  perspirantia 
cutis  restitutum  et  epidermis  quae 
cum  subjecto  muco  perpetuo  sensim 
et  deteritur  et  vicissim  renovatur  na- 
tivam  albedinem  denuo  induerit. 

Neque,  mutatis  mutandis,  dispar 
ratio  videtur  fuisse  in  tot  aliis  Euro- 
paeorum  exemplis  quibus  praeter  na- 
turam  variae  corporis  partes  fuligi- 
nosa  nigredine  infectae  sunt :  utpote 
quae  itidem  ad  carbonacei  elementi 
congestionem  referre  licebit.  Ita  v. 
c.  similis  nigredo  in  feminis  observa- 
ta  est  quae  menstruum  tributum 
nunquam  solverant  a),  Ita  et  in 
aliis  hominibus  hj  praesertim  iniimae 

sor- 

a)  cf.  V.  c.  Jac.  Yonge  in  philosopk,  Trans- 
aa.  Vol.  XXVI.  pag.  425. 

b)  Ipse  in  supelle^ile  anatomica  specimen 
integumentonim  abdominis  mendici  ante 
aliquot  annos  hic  mortui  servo,  nigredi- 
ne  sua  vix  ac  ne  vix  quidem  aethiopum 
cuti  cedens, 

Copio- 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       I  Sq 

sortis,  atrabilariis  et  qui  cachexia  ex 
inopia  et  sorditie  laborant.  Hinc 
quoque  passim  in  scorbuticis  cj  etc. 

Vice 

Copiosa  id  geniis  exempla  in  Europae- 
is  observata  alii  exhibent  v.  c.  v.  Haller 
eUmentor.  'physiologiae  T.  V.  pag.  i8. 

Ludwig  in  epistolis  ad  Hallerum  scri^p' 
tis  T.  I.  pag.  393. 

de  Riet  de  organo  taBus  pag.  13. 

Albinus  de  sede  et  caussa  coloris  ae- 
thiopum   pag.  Q. 

Klinkosch  de  cuticula  pag.  46. 

cl.  Soeramerring  fiber  die  korperl.  Ver- 
schiedenheit  des  Negers  vom  Europaer 
pag.  48. 

cl.  Loschge  in  Naturforscher  P.  XXIIL 
pag  214. 

Fuscas  maculas  (dunkelbraun')  divcr- 
sae  magnitudinis,  partini  spithamae  diame- 
tro,  in  viro  tunc  sexagenario  observatas, 
cui  juvenili  aetate  ex  febre  quartana  sub- 
ortae  erant,  descriptas  v.  ib,  P.  XVI.  pag. 
170. 
s)  cfr.  V.  c  posttotalios,  Jo.  Narborough's 
voyage  to  the  Streights  of  MageUan  p.  m. 
64  :  '''their  Legs  and  Tkighs  are  turned 
,,as  black  as  a  black  hat ''  &c. 

it.  cl.  Phillip's  voyage  to  Botanij  baif 


i6o  Sectio  III.  de  generis  hum. 

Vice  versa  autem  Aetliiopum  tn- 
gredinem  non  adeo  constantem  esse 
quin  et  passim  sive  pallidior  reddita 
sive  plane  in  album  colorem  mutata 
fuerif ,  experientia  docuit.  Utique 
enim  Aethiopes  quodsi  tenelia  infan- 
tia  coelum  mutarunt  et  ab  eo  inde 
tempore  temperatam  magis  zonam 
inhabitarunt,  subinde  sensiiii  palluis- 
se,  memoriaeproditum  est  dj.  Idem 
quoque  et  quidem  citius  accidere 
solet  iisdem  Nigritis  gravioribus  mor- 
bis  decumbentibus  ej, 

Verum 

d)  siSutor  de  hac  gente  adkuc  Venetiis  vivit, 
i^cujus  nigvedo^  longo  annorum  intervallo^ 
5,(joaer  efiim  ad  kas  oras  a-pfulit)  ita 
,^sensiin  itmninuta  est^  ut  leni  idero  labo- 
^^rare  videatur,"  cl.  Caldani  institutio- 
nes  pkysiologicae  pag.  151.  ed.  1786. 

cfr.  etiaiii  Pechliil  de  kahitU  et  colore 
Aetkiojjum  pag.  128. 

it.  Oldendorp  T.  I.  pag.  406. 

e)  t^On  en  a  vu  dtine  telle  faleur^  qua  pei- 
,,ne  les  distinguoit  -  on  d'un  Blanc  d^une 
,foibk  complexion,'*  Labat,  Relation  d^A- 
frique  occidentale  T.  II.  pag.  260. 

it.  Klinkosch  1.  c.  pag.  48. 


DEGEN^RATIONE   IN  SPECm.       l6t 

Verum  et  absque  notabili  valetu- 
dine  passim  Aetliiopibus  sponte  sua 
atrorem  nativum  cutis  in  albedinem, 
qualis  Europaeorum  esse  solet,  sen- 
sim  mutatum  esse,  notissima  exem- 
pla  prostanty^. 

g.     5o. 

AUae  quaedam  cutis  proprietates 
gentilitiae. 

Praeter  cplorem  aliae  adhuc  qua- 
litates  singulares  cuti  quarundam 
gentium  passim  tribuuntur,  quas  iti- 
dem  vel  tiibus  saltem  verbis  tangere 
iiceat. 

Piefero  huc  laevorem  et  moUiti- 
em  cutis,  quam  holoserico  compa- 
rant,  passim  ab  auctoribus  in  variis 
gentibus  v.  c.  Caribaeis  gj ,  Aethio- 

pibus 

f^  cfr.    V.  e.    Jac.    Bate     in    'pkilosophical 

Transa6lions  Vol.  LI,  P.  I.  pag.  175. 
g)  ,,L€ur  chair  est  hasanee  et  fort  douce  y  il 
fysemhle   que   ce  soit  du   satin    quand  on 


iGa    SeCTIO  III.  DE  GENERIS    HUM, 

pibusA^,  Otaheitis  z^,  imo  et  Tur- 
cis  kj  notatam.  In  omnibus  siva  a 
teneriore  epidermide,  sive  a  crassiore 
muci  Malpighiani  strato  pendere,  in 
aprico  est. 

AHa  contra  et  ad  chemicas  potius 
corporis  et  atmosphaerae  elemento- 
rum  affinitates  referenda  caussa  vi- 
detur  subfrigidae  ad  tactum  cutis  in 
variis  Africae  Ij  et  Indiae  orientalis  mj 
gentibus  memofabilis. 

HuG 

y^touche  Jeur  jjeau*'      Riet,  voyage  de  h 

France  equinoxiale  pag.  353. 
/t)  Pechlin   l.  c.  pag.  54. 

cl.  SoemnieiTing  1,  c.   pag.  45. 
i)  ,^tkeir  skin  is  most  delicatelij  smootkand 

i^soft.''     Hawkesworth's  colletiion   T.  II, 

p.  m.  187. 
^)  „//  n^y  a  femme  de  quelque  laboureur  ou 

^^rustique  en  Asie^  (  Tuiquie  ;   ''qui  n'ait 

^^une  peau  si  polie^  quil  sembU  toucker-  d 

,iUn  fin  veloursy      Belon,  observations  p, 

m      98 
/)  Bruces  Reisen  natk  den  Quellen  des  Nih 

T.  II    pag.  552.   T.  IV.  pag.  471  et  489. 
fn)  <te  Indis  v.  cl.  Kant  in  cl.    En^el  Philo- 

sofkfiir  die  Weh  P.  II,  pag,  154. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       l63 

Huc  deniqiie  etiam  perspirabi- 
le  Sanctorianum  pertinet ,  itidem  in 
quibusdam  nationibus  ut  v.  c.  Cari- 
baeis  7iJ ,  Aethiopibus  o^,  aliisque  pj 
singulari  odore  praeditum;  simili 
adeo  ratione  qua  et  aliorum  anima- 

liuin 

de   Sumatranis    cl.   Marsden  pag.  41. 
classici  operis. 

»)  „  l\s  ont  tous  UKe  odeur  forte  et  desagre' 
,^able.  ye  ne  "puis  rien  indiquer  qni  fut 
ifCn  rajoprocher  Videe.  Ouaud  on  trouve 
^^aiUeurs  une  odeur  semblahle,  on  fapjoel" 
^Je  nux  Isles'^  (  AntWhs)  ^'une  odeur  de 
^fCaraibei  ce  qui  prouve  1'embarras  ok 
,iPon  est  de  la  desig^ner.'*  Thibault  de 
Chanvalon,  voyage  a  la  Martinique  pag. 
44. 

0)  cfr.  post  alios  Schotte  0»  the  synochus 
atrahiliosa  pag.  104. 

History  of  Jamaica  T.  II.   pag.  352, 

425. 
p)  Ita  V.  c.  Pausanias  in  PAoc/c/V  narrat  Ozo- 
las  populos  indigenas  Locri  secundum  to- 
tum  fcetere  proptcr  aeris  proprietatem. 

cfr.  ctiam  cl.  Lavatcr  physiognQmische 
Fragmente  T.  IV.  pag.  268. 

it.  cl.  Jac.  Frid.   Ackermann  de  discri^ 
viine  sexuum  joraeter  genitalia  pag.  10. 
L  u 


l64    SeCTIO  III.   DE  GENERIS    HtJM. 

Hum  domesticorum  quibusdam  ^a- 
rietatibus^  ut  inter  canes  Aegyptio, 
inter  equos  ex  albo  rufescentibus 
( germ.  Kothschimmel )  sp.ecificam 
et  plane  singularem  perspirationem 
esse,  vulgo  notum  est. 


g.    5i. 

Capillorum  cum  cute  consensus. 

•  Pilis,  et  maxime  quidem  capillis; 
uti  ex  ipsis  integumentis  communi- 
bus  gignuntur  et  nutriuntur,  ita  et 
in  universum  magna  et  multifaria 
cum  his  consensio  est.  Hinc  v.  c. 
Aethiopibus  de  quibus  egimus  varie- 
gatis,  crines  quoque  diversi  coloris; 
hominibus  quibus  cutis  albida  ephe- 
lidibus  macuiosis  distincta  est,  rufi 
capiUi  qj  etc.     Imo  vero  et  memora- 

bilis 


q)  Inter  nostrates  fes  vulgatissima  est.  Ve- 
rum  et  inter  remotissimas  gentes  obser- 
vata  :  v.  c.  in  insula  Otaha  raaris  pacifici. 

V.  d. 


DEGI^KERATIONE  IN  SPECJE.       l65 

bilis  capillorum  ad  totam  corporis 
constiiutionem  et  temperamentum 
relatio  est.  Docent  hoc  vel  patho- 
logica  phaenomena  quibus  v.  c.  con- 
stat,  iis  qui  flavam  caesariem  habent 
(gall.  Blondins)  ex  teneriore  et  ma- 
gis  obsequioso  contextu  celkiloso  ce- 
teris  paribus  variolas  similiaque  ex- 
anthemata  faciHus  erumpere;  nigro 
contra  capillo  praeditis  tantum  non 
semper  habitumstrictum  esse  et  tem- 
peramentum  atrabilarium ,  adeo  ut 
et  in  hospitiis  insanorum  et  ergastu- 
lis  longeplurimos  reperiri  homines 
V  atro  crine  insignes  pridem  observa- 
tum  sit. 

§.  52. 

V.  cl.  J.  R.  Forstcr,  Bemerkungen  auf 
seiner  Reise  uni  die  IVelt  pag.  205. 

Multos  Timorenses  ciiprei  coloris  esse 
€t  riifos  capillo,  van  Hogendorp  in  Ver- 
handelingen  van  ket  Bataviaasck  Genoot' 
.  scka^p  T,  I.   p.  m.  319. 

Africanam  Feminam  rnfa  plane  cute  ct 
pilis  ac  capillis  rufls  vidit  Marcgrav, 
Tra^iatus  Brasiliae   pag.  i^. 

L  3 


l66    SeCTIO  in.    DE  GENERISHUM. 

Varietates    capillorum  principes 
gentilitiae, 

In  universum  quidem  gentilitia 
diversitas  capillorum  ad  quatuor  va- 
Vietates  principes  redigenda  videtur : 


I.  subfuscus,  aut  nucei  coloris 
(gall.  cendre),  ab  una  parte  in  fia- 
vum  ab  altera  in  nigrum  abiens. 
Mollis  idem  et  prolixus  undulatiin- 
que  fiexus.  Frequens  in  Europae 
temperatae  nationibus  :  quondam 
praesertim  in  veteris  Germaniae  in* 
colis  celebratus  rj. 


2.  Niger,  rigidior,  rectus  et  ra- 
rus,:  qualis  Mongolicis  gentibus  et 
Americanis  esse  solet. 

3.  Ni^ 

r)  Conring  de  hahitus  corpormn    Germani' 
•     corum  antiqui  ac  novi  causis.  pag.  85- 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.        167 

>^  3.  Niger ,  mollior ,  cincinnatus, 
densus  et  uber:  qualem  plerarum- 
que  maris  pacifici  insularum  incolae 
prae  se  ferunt. 


4.  Niger,  et  crispus,  quem  vulgo 
oviumlanae  comparant;  Aethiopibus 
communis. 


Hujusmodi  quidem  divisio  in  uni- 
versum  locum  habere  et  utilis  esse 
poterit.  Non  magis  vero  eam  ab  ip- 
sa  natura  defmitam  esse  quam  alias 
varietatum  G;entilitiarum  generis  hu- 
mani  divisiones ,  hodie  non  ampHus 
monitu  opus  est.  Ita  enim  ut  hoc, 
etsi  praetpr  necessitatem,  uno  tamen 
alterove  arguniento  probem,  neque 
crispitudo  Aethiopum  capiUis,  neque 
nigredo  ternis  quas  postremo  loco 
dixi  varietatibus  conimunis  et  pro- 
pria  est.  Pantur  siquidem  Aethio- 
L  4  pum 


l68    SeCTIO  ni.  DE   GENERIS   HUM. 

pum  stemmata  prolixa  coma  sj ;  dan- 
tur  contra  gentes  cuprei  coloris  atta- 
men  crispo,  qualis  Aethiopum  esse 
solet,  capillo  tj;  dantur  alii,  v.  c, 
Novo-HoUandi,  quorum  caesaries, 
ut  ex  speciminibus  video  quae  milii 
ad  manus  sunt,  tam  perfecte  medi- 
um  tenet  locum  inter  Aethiopuni 
crispitudinem  et  cincinnos  hominum 
qui  maris  pacifici  insulas  inhabitant, 
ut  mirus  inde  dissensus  natus  sit  in 
itinerum  relationibus  a  primis  inde 
secuHpraeteriti  Batavorum  adnuper- 
rimas  usque  Anglorum,  num  sciUcet 
potius  ad  uiiam  numve  rectius  ad  al- 

teram 

s)  cfr.  V.  c.  de  Gallariim  gente  Briice,  Ke/- 
se  nach  den  OueUm  des  Nils  T.  II.  pag, 
314.  *" 

dc  incolis  rcgni  Kornu,  proceedings  of 
the  African  Association  p.  m.  20 1, 

f)  V.  c.  incolae  insulae  Ducis  Eboraci  (^the 
Duke  of  York^s  Island )  haud  procul  a 
Nova  -  Hibeniia  oceani  australis.  v.  J, 
Hunter's  historical  JourHal  of  the  Trans- 
aElions  at  Fort  Jackson  &c.  pag.  233.  — 
y-itkevj  are  of  a  light  copper  colour  ■ — thi 
^iha^r  is  woolli^" 


DEGENERATIOKE  IN  SrECIE.        1  b^ 

teram  varietatem  pilorum  referenda 
eit. 

Quod  vero  varium  pilorum  colo- 
rem  atlinet,  eas  quoque  gentes  in- 
tercfedentem,  quibus  plerumque  ni- 
ger  solet  esse  capillus,  citasse  suffi- 
ciat  idoneos  testes ,  qui  in  omnibus 
tribus  quas  praeter  primam  recensui 
varietatibus,  quamplurimos  rufos  re- 
periri  refermit  u)^ 

§.  55. 

«)  cf.  V.  c.  de  Esthonibus,  Anoii.  in  Tcut- 
sclien  Merkur  1788.  P.  II.  pa§.  34T. 

Plerosque  Wotjakos  ,  sibi  visos , 
rufos  fuisse,  J.  G.  Gmelin,  Keise  durch 
Sihirien  T.  I.  pag.  89. 

Flavi  capilli  Eskimotas  memorat-  Ctiar- 
levoix  in  Histoirc  de  la  nouvelle  France 
T.  III.  pag.  179. 

De  Aethiopibus  rufis  v.  Lopez,  Ke/a- 
zione  det  Reanie  di  Congo  p.  m.  6. 

Mulatum  rufo  capillo  ipse  vidi,  et  pi- 
lorum  specimen  servo.  Idem  de  Mulatis 
a  se  in  Sierra  Liona  visis  notat  von  dcr 
Groben ,  Guineische  Reisebeschreibung 
pag.  29. 

De  Papuis  propeNovamGuineam  Son- 

•     Heratj  voyage  a  la  nouveUe  Guime,  p.  15.^. 

L  5  De 


fJO    SeCTIO  III.  DE  GENEmS  HUM. 

§.     53. 

Tiides  oculorum  cum  capillorum 
colore  consentiejites, 

Capillos  cum  integumentis  *cor- 
poris  communibus  consentire  vidi- 
mus.  Verum  et  colorem  oculorum 
colorem  cutis  sequi  pridem  Aristo- 
teles  wj,  Eos  qui  albi  colore  sunt, 
caesios  habere  oculos;  qui  autemni- 
gri,  nigros.  Hinc  v.  c.  neonatis  in- 
ter  nostrates  plerumque  oculi  caesii 
et  capilli  pallidi,  qui  postmodum  in 
iis  qui  subfusci  (gall.  bjunet)  fiunt, 
pari  quasi  passu  sensim  obfuscantur. 
Hinc  contra  senio  confectis  cum  pilis 
canescentibus  oculi  quoque  interni 
pigmentum  mukum  de  sueto  colore 
obscure  fusco  perdit.      Leuoaethio- 

pibus 

De  Novo-Zeelandis,  Mariort  et  Ducle?- 
meur ,  nouveau  vGyage  a  la  Mer  du  Sud 
pag.  138. 

DeOtaheitis,  Wallis  in  Havpkesworth's 
coUeBion  T.  I.  pag.  260. 
iv)  Problemat,  Se(^,  10.  pag.  416.  edit.  Ca- 
saub. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE,       lyi 

pibus  denique  de  quibus  infra  ex  prD- 
fesso  s&rmo  erit  uti  capillus  ex  sub- 
llavescente  peculiaiiter  albidus  ita 
pigmentum  oculi  plane  nullum,  hiac- 
que  iris  pallida  subrubella, 

In  universum  etiam  memorabile 
non  nisi  iis  animantibus  oculorum 
varietatem  esse,  qui  et  cutis  et  pilo- 
rum  colore  variant,  id  quod  non  so- 
lis  hominibus  et  equis,  quae  veterum 
opinio  fuit,  sed  et  aliis ,  ex  domesti- 
corum  maxime  tribu,  contingere  no- 
vimus. 

Quid  quod  et  in  iis  quorum  pel- 
lis  variegata  est,  saepissime  quoque 
iris  non  uno  colore  variegata  cerni- 
tur.  In  canibus  v.  c.  diversicolori- 
bus  pridem  observatum  xj.  Simile 
quid  in  ovibus  et  equis  animadverti, 
in  nullis  aliis  autem  tam  luculenter 
ac  in  ctmiculis;  ubi  griseis,  qui  nem- 

pe 

fc)  cfr.  MoUnelli  in  commemar.  instituti  Bo' 
noniaisis  T.  III.  pag.  281. 


172    SeCTIO  in.   DE  GENERIS  HUM. 

pe  nativum  et  silvestrem  colorem  re- 
tinuerunt,  irides  in  totum  fu^cas,  in 
variegatis  autem,  quorum  pellis  ni- 
gro  et  niveo  maculata  est ,  subincle 
evidentissime  irides  quoque  identi- 
dem  maculatas  reperi :  in  plane  can- 
didis  demum,  qui  leucaethiopibus  si- 
miles  sunt,  pallide  roseas  esse,  vul- 
go  notum  est, 

§.  54. 

Colores  principes  oculorum. 

Ternos  colores  primarios  iridis 
oculi  humani  idem  jam  quem  moda 
citavi  Aristoteles  et  quidem  bene 
constituerat : 

1.  caeruleum  scilicet; 

2.  obscure  aurantium,  quem  ca- 
prinum  vocat  (gall.  yeux  de  ch^- 
'vres)  yj 

.3. 

i^)  Medius  inter  caesium  et  aurantium  color 

est 


DEGENERATIOINE  IN  SPECIE.        1^3 

3.  denique  fusco  -  nigricantem. 

Omnes  tres  uti  passim  in  singulis 
hominibus  unius  ejusdemque  gentis 
occuirunt,  ita  et  in  diversis  passim 
stemmatibus  ejusdem  terrae  intra 
paucorum  latitudinis  geographicae 
graduum  limites  magis  constaiites  et 
quasi  gentilitii  observantur.  Hinc 
V.  c.  Linnaeus  z)  inter  Sveciae  popu- 
los  Gotkis  capillos  albidos,  oculo- 
rum  autem  irides  cinereo-coerules- 
centes  tribuit:  Fennonihus  capillis 
Jlavis,  irides  fusCas :  Lapponibus  de- 
nique  capillis  nigiis ,  irides  nigrican- 
tes. 

Caerula  lumina  quondam  aeque 
ac  flava  caesaries   ad  veterum  Ger- 

mano- 

cst  singulariter  viricfescens  et  quasi  prasi- 
nus  subindc  in  hominibus  observabiiis 
qui  flammeani  fere  comam  et  cutem  ephe- 
lidibus  valdc  maculosain  habent. 

cfr,  liber  singularis  de  coloribus  oculo- 
rum  Shtj.  Portii.   Florent.  1550.  4. 
z)  Faunn  Smcica  pag.  i. 


I  7 4    SeGTIO  III.    DE  GETsERlS  UVM, 

nianorimi  characteres  nativos  relata. 
Verum  et  passim  inter  remotissimas 
gentes  reperiuntm^  aj, 

Nigerrimae  irides  Aetliiopibus, 
ita,  ut  in  vivis  praesertim,  non  nisi 
propius  inspectis  oculis  ab  ipsa  pi*- 
pilla  distingui  possint  bj^ 

§.     55. 

Facles  gentilitia, 

Jam  ab  *oCulis  aptissime  ad  reli- 
quamfaciem,  cujus  quidem  in  uni- 
versum  tanta  est  et  memorabilis  in 
singulis  hominibus  diversitas  ut  pro- 
xime  a  miraculo  absit  quodsi  vel  duo 
occurrant  indiscreto,  et  quod  vulgo 
ajunt  ad  eandem  formam  fuso ,  ore. 

Imo 

a)  Exempla  congessi  in  notis  ad  Jac.  Briice 
Kei/e  zu  den  OiieUen  des  Nils  T.  V.  pag, 

h')  Ita  ennn  mterpretan  oportet  voces  cl.  J. 
Gottl.  Walter  de  venis  oculi  pag.  23»  ^^iris 
y^in  aethiofe  nuUa  est^'  &c. 


DEGENERATIONE    IN  SPECIE.        l^S 

Imo  et  haec  facierum  discrimina  non 
solum  in  Europaeis  verum  et  inter 
barbaras  gentes  observabilia  esse  cer- 
to  certius  constat  cj,  Quanquam 
vero  haec  vera  sint  ut  sunt  verissima, 
non  minus  tamen  extra  dubitationem 
positum  est,  esse  utique  diversis  hu- 
mani  generis  varietatibus  (quid  quod 

et 

tf)  Ita  V.  c.  de  indigenis  insularum  amico- 
rum  oceani  australis  ( rke  Frieticily  h- 
lands)  oculatissimus  observator  Guil.  An- 
derson:  ''tkeir  fearures  are  very  various ; 
^jin  so  much  that  it  is  scarcelij  ■pnssihle  to 
^^fix  en  antf  general  likenefs  htj  which'  to 
yXkaratlerize  them^  unlefs  it  be  a  fulnefs 
^^at  the  point  of  tke  nose,  wkich  is  very 
^yCommon.  But^  on  the  other  hand ,  we 
i^met  with  hm^dreds  of  truly  European 
,foces  ,  and  many  genuin  Homan  noses, 
,^amongst  tkem."  v.  Cookii  iter  ultimum 
T.  I.   pag.  380. 

Alia  'k\  genus  exempla  inter  Aethiopi- 
cas  et  Americanas  gentes  observata,  infra 
dicentur. 

Vice  versa  Europneorum  singulorum 
quod  ad  faciem  cum  Acihiopibus  aut  Mon- 
golis  similitudo  satis  frcqueus  vel  vulgo 
in  proverbium  abiit. 


1^6    SeCTIO  III.   DE   CE]N'ERfS  HUM* 

et  passim  siiigularum  provinciarum 
incolis  dj  in  universum  faciem  genti- 
litiam  cuivis  earum  propriam  et  com- 
munem  et  qua  a  reliquis  varietatibus 
facile  distinguantur. 


§.     56. 

J/arietates  faciei  gentilitiae* 

Periculum  itaque  feci,  postquam 
copiam  iconum  exoticorum  homi- 
num  a  peritis  artificibus  ad  vivum  fac- 
tarum  mihi  assiduo  studio  compara- 
veram,  tum  vero  in  emporiis  quae  ab 
exteris  gentibus  maxime  frequentan- 
tur,  Londini  praesertim  et  Amstelo- 
dami  magnum  eorum  hominum  nu- 

merum 

ci)  Hinc  pridem  aiite  ducentos  annos  Liba- 
,  vius,  non  conteninendus  au6lor:  ^'■aiiafoL' 
f^cies  est  Thuringorum ,  alia  Saxonmn , 
,,«///?  Suevormn^  et  in  singulis  'pagis  fere 
y^sua  ,  ut  si  liberet  aliquid  studii  in  hoc 
f^repotjere,  pene  agnoscas  ex  aspe^u  pa* 
^ytriam.^'  Iibro  de  Aethiopibus  Virgilia» 
iiif,  Singfilnrium  T,  IV.  p.  m,  659. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE. 


77 


meriim  ipse  videiam,  hasce  faciei 
geiitilitiae  varietates  in  classes  certas 
redigencli,  quae  nisi  me  omnia  fal- 
lunt,  etsi  exceptionibus  singularibus 
obnoxiae,  proxime  tamen  ad  naturae 
veritatem  sequenti  modo  ad  quina- 
rium  numerum  redibunt,  tanquam 
reliquarum  rninoris  momenti  diversi- 
tatum  exempla  et  formae  principales : 


1°.  Facies  ovalis,  rectior,  partibnis 
modice  distinctis. 

Frons  planior. 

Nasus  angustior,    leviter  uncus, 
aut  dorso  saltem  gibbosiore. 

Ossa  jugalia  nuspiam  protuberan- 
tia. 

Os  parvum,    labris   (praesertim 
inferiore)  molliter  explicatis. 

Mentum  plenum,  rotundatum. 
M  In 


1^8  Sectio  III.  de  generis  hum. 

In  universum  ea  vultus  species, 
quam  ex  nostratium  de  symmetria 
judicio  maxime  venustam  et  formo- 
sam  censemus. 


Eadem  haecce  faciei  species  me" 
dium  quasi  constituit  quod  utrinque 
in  extrema  maxime  sibi  opposita  de- 
generando  abiit,  quorum  alterum  fa- 
ciem  latius  diductam,  alterum  infe- 
rius  porrectam  exhibet. 

Utrumque  vero  iterum  binas  di- 
versas  varietates  complectitur,  facie 
a  latere  spectata  {enprofil)  maxime 
ab  invicem  distinguendas.  Tunc 
nempe  altera  harum  varietatum  na- 
sum  rehquasque  partes  monstrat  mi- 
nus  distinctas  sed  quasi  confluentes. 
Altera  vero  easdem  profundius  ut  ita 
dicam  exscalptas  et  angidose  quasi 
prosilientes. 

Sequen- 


DEGENERATIONE   IN  SPECIE.       179 

Sequentes  liinc  constituendae 
praeter  primam  istam  mediam^ 
quatuor  reliquae  varietates.  viz. 


A)  bina^j  faciei  latius  diduc- 
tae: 


2°.  nempe,  facies  lata,  simulque 
plfna  et  deptessa,  partibus  ideo  mi- 
nus  distiiictis  sed  quasi  confluentibus. 

Glabella  s.  oculorum  interiinium 
planum,   latissimum. 

Nasus  simus. 

Genae  fere  globosae  ^  extrorsum 
eminentes. 

Palpebrarum  apertura  angusta, 
linearis  (gall.  yeux  brides), 

Mentiim  prominulum. 

M  a  Hic 


1 8o  Sectio  III.  de  generis  hum. 

Hic  vultus  Mongolicis  gentibus 
communis  (hinc  angl.  the  Tartar  fa- 
ccj  ex  vulgariloquendiratione  quam 
infra  tangemus ,  Tataros  cum  Mon- 
golis  confundente). 


3°.  Facies  lata  quidem,  malis  emi- 
nentibus,  sed  non  plana  et  depres- 
ga,  verum  partibus  a  latere  spectatis 
magis  elaboratis  et  quasi  profundius 
exscalptis. 

Frons  brevis. 

Oculi  profundius  locati. 

Nasus  subsimus  quidem,  attamen 
prominens. 

Haec  facies  plerorumque  Ameri- 
c^norum. 

B)  bU 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       1 8  I 


B)  hinae  ^arieiates  faciei  infe- 
rius  porrectae. 


4°.  Facies  angustior,  inferius  pro- 
minens. 

s  Frons  gibba,  fornicata. 

Oculi  magis  eminentes  ( h  fleur^ 
de-  tete), 

Nasus   crassus    et  cum  porrectis 
genis  quasi  confusus.    (lenez  epate), 

Labia  (praesertim  superius)   tu- 
more  impleta. 

Mandibulae  porrectae. 

Mentum  retractius. 

Hic  vultus  Aethiopum  (angl.  the 
Ouinea  facej, 

M  5  5^  Fa- 


I^a    SeCTIO  III.   DE   GENERIS  HUM. 

5°.  Facies  minus  angustior,  infe- 
rius  quidem  aliquantum  prominens, 
^ed  partibus  ejus  a  latere  spectatis 
magis  prosilientibus  et  ab  invicem 
distinctis. 

Nasus  plenior,  latiusculus,  quasi 
diffusus,  apice  crassiore.  (angl.  bott- 
led), 

Os  magnum. 

HaecMalaicae  stirpis  facies,  prae- 
sertim  qui  oceani  australis  insulasha- 
bitant  incolarum. 


§•  57. 

Caussae  faciei  gentilitiac, 

Ante  omnia  monere  oportet  bic 
loci  non  esse  sermonem  de  vultu, 
pliysiognomico  sensu  sumto,  fBlick^ 
jiusdruck)  temperamenti  indice, 
qui  quidem  et  ipse  nonnunquam  gen- 
tilitius  et  quibusdam  nationibus  pro- 

prius 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.        l85 

prius  atqtie  ex  communi  fonte  deri- 
vandus  esse  potest. 

Siquidem  huc  conferre  probabi- 
le  est  V.  c.  victum,  cui  placidum  vul- 
tum  in  abstemiis  Braminis  et  Bania- 
nis  Indiae,  atrocem  contrain  anthro- 
pophagis  Boticudis  BrasiHae  e^)  vero-* 
simiHter  tribuas; 

Item  religionem ,  exemplo  pii  et 
devoti  vukus  c[uo  sequior  praesertim 
sexus  in  austraUoris  Europae  quibus- 
dam  terris  excellit  (vernacula  Ma-- 
donneii  -  Gesichter )  i 

aut  cidtum  et  luxuriem,  quibus 
V.  c.  molles  et  effeminati  Otaheitaa 
tantum  superant  viriles  et  strenuos 
Novo  -Zelandos: 

Verum 

f)  Notitiam  ferocissimae  hujus  gentis  an- 
thropophagae  debeo  cl.  duumviris  Lusi- 
lanis  Brasiliensibus ,  de  Camara  et  d'An- 
drada. 

M  4 


l84    SeCTIO  ni.  DE  <3:ENEIII^   HUM. 

Verum  de  caussis  faciei  gentili- 
tiae,  ipsissimae  nempe  figurae  et  pro- 
portionis  et  directionis  partium  ejus, 
agimus,  quae  quidem  omnia  diversis 
generis  humani  varietatibus  utique 
propria  et  characteristica  esse  vidi- 
mus. 

^  At  enimvero  ipsa  harum  caussa- 
rum  disquisitio  tantis  premitur  diffi- 
cultatibus,  utnon  nisiprobabihacon- 
jectura  sequi  liceat. 

CKma  sane  principem  faciei  gen- 
lilitiae  caussam  esse,  mihi  tribus 
praesertim  argumentis  persuasum  est : 

I.  videmus  faciem  gentiUtiam 
quibusdam  certi  cujusdam  coeli  po- 
pulls  adeo  communem  esse  et  in  di- 
versi  ordinis  et  vitae  generis  homini- 
bus  unam  eandemque,  ut  vix  ad  ali- 
am  caussam  referri  possit.  Exemplo 
sint  Sinenses,  quibus  characteristica 
quasi  complanata  facies  aeque  ac  in- 
ter  ipsos  nostros  Europaeos   Anghs 

et 


DEGENERATIONE    IN    SPECIE.        l85 

et  Majorcanis  fj  symmetrica  et  exi- 
mia  pulcliritudo  communis  est. 

2.  Ni  fallor  exempla  extant  po- 
pulorum  qui  postquam  sedes  muta- 
■runt  et  aliorsum  migrarunt,  tempo- 
ris  progressu  pristinam  quoque  fa- 
ciem  cum  nova,  novo  climatipropria, 
permutarunt.  Jacutae  v.  c.  a  pluri- 
mis  antiquitatum  septentrionalium 
auctoribus  ad  Tataricam  stirpem  re- 
feruntur.  Faciem  vero  eorum  ho- 
die  Mongolicam  esse ,  curati  avtop- 
taeasserunt,  et  ipse  in  Jacutae  cra- 
nio  quod  gener.  L.  B.  ab  Asch  mu- 
niiicentia  supellectilem  mer.m  an- 
thropologicam  ornat,coram  video^J. 
Simiie  quid  de  Americanis  utriusque 
zonae    frigidissimae  infra   notabitur 

(§.  88.). 

Ita  et  Creolos  ab  Anglis  parenti- 
bus  et  proavis  in  AntiUicis  insulis  or- 

tos 

/■)  V.  Memoires  du  Cardinal  de  Retz  T.  III. 
g)  Decas  craniorum  ahera  pag,  II. 

M  5 


I  86    SeCTIO  111.  DE  GEKERIS  HUM, 

tos  demum  nativmn  Bi  itannicum  vul- 
tum  cum  characteristico  indigena^ 
rum  Americae  quodammodo  commu- 
tasse ,  horumque  oculos  profundio-^ 
les  ,  malasque  elatiores  accepisse, 
pridem  annotatum  est  h^, 

Verum  omnium  luculentissima 
exempla  praebent  Aegyptus,  et  India 
Gisgangetana. 

Uti  enim  haec  peninsula  a  diver-^ 
sissimis  jam  popuhs  subacta  est;  ideo 
quod  priores,  postquam  iu  tam  emoL 
liente  cKmate  effeminati  erant,  de-^ 
nuo  ab  aliis  ipsis  succedentibus  for- 
tioribus  gentibus  boreahbus  devicti 
sunt ,  ita  et  facies  eorum  novo  coelo 
se  quasi  accommodasse  videtiu',  adeo 
ut  V.  c.  vetustissimoruni  Indiae  pos- 
gessorurn  vultum  gentiUtium  et  plan^ 
characteristicum  hodie  non  nisi  ex 
antiquissimis  Indlae  artis  operibus, 
3tupendis  scil.  statuis  noscamus,  in- 

signi 
hk)  History  of  Jamaka,  T,  II.  pag,  261. 


DEGENERATXOXE  IN  SPECIE.        187 

signi  artificio  in  templis  subterraneis 
insularam  Salsette  et  Elephanta  ex- 
scalptis,  quarum  specimina  admiran- 
da  Londini  vidi  tum  in  Museo  Britan- 
nico  tum  inter  thesauros  antiquarios 
viri  humanissimi  cl,  Car.  Townley  i). 
Verum  etiam  nuperiores  Indiae  vic- 
tores,  Mongolos  scil.  a  Timuri  inde 
temporibus  multum  a  nativa  sua  facie 
novo  sub  coelo  perdidisse  et  propius 
ad  Indicam  accessisse,  ibidem  adhi- 
bitis  imaginibus  Indicis  ad  ocukim 
mihi  demonstravit  cl.  Jo,  Walsh,  re« 
rum  Indicarum  peritissimus. 

Quod  vero  Aegyptiorum  veterum 
faciem  gentihtiam  attinet,  mirari  sa- 
tis  nequeo,  qui  celeberrimi  archaeo- 
logi  Aegyptiacae  artis  veteris  studio- 
sissimi  omnibus  ac  singulis  unum 
eundemque  communem  vultum  tri- 
buere  potuerint    k)'^     cum   curatior 

horum 

i)  Archaeologia  T.  VII.  tab.  25.  26,  27. 
k)  V.  c.  Winkelmaiin,  description  des  •pier- 
res  gravees  de  StOfch  pag,  lo.  et  alias. 


i88  Sectio  III.  de  GEisrERis  nvu, 

horum  monumentorum  contempla- 
tio  et  comparatio  me  apertissime  do- 
cuerit  tria  in  iis  faciei  genera  distin- 
guenda  esse;  alterum  scilicet  Ae- 
thiopicae  afiine ;  alterum  Indicae ; 
tertium  vero  in  quod  utrumque  isto- 
rum  temporis  progressu ,  et  climatis 
specifici  Aegypto  proprii  influxu, 
abiit,  liabitu  spongioso  et  flaccido, 
mento  brevi,  et  oculis  prominenti- 
bus  insigne^. 

5.  Videmus  gentes  quae  tantum  pro 
coloniis  unius  ejusdemque  stirpis  ha- 
bentur  diverso  sub  coelo  diversam 
quoque  faciem  gentilitiam  sibi  con- 
traxisse.  Hungari  v.  c.  ad  eandem 
cum  Lapponibus  stirpem  primitivam 

refe- 

cl.  D'HancarvilIe *  Recherckes  sur  lo- 
righi-e  des  arts  de  la  Grece  Tom.  I.  pag. 
300. 

/)  phiribus  de  triplici  hoc  chara6lere  artis 
veteris  Aegyptiacae  inonuineiitorum  egi 
iu  pkilosojshical  Transa8iotis  a.  1794-   P. 

•    II.  pag.  191^' 


DEGENERATIONE   IN  SPECIE.        I  89 

referuntur  m).  Hi  autem  ultimo 
sub  septentrione  faciem  induerunt 
borealibus  maxime  gentibus  farhilia- 
rem,  cum  isti  contra  in  temperata 
zona  et  Graeciae  ac  Turciae  vicinia 
elegantiorem  faciei  formam  nacti 
sint. 

Multum  quiclem  in  his  omnibus 
quoque  tribuendum  esse  connubiis 
diversarum  gentium ,  omnes  novi- 
mus,  et  ipse  mox  de  eorum  in  im- 
mutanda  facie  gentilitia  potestate, 
quaedam  in  medium  proferam.  Mag- 
nam  vero  utique  et  ipsius  climatis 
per  se  jam  spectati  in  haec  potentiam 
esse ,  maxime  sicubi  cum  iis  confe- 
rantur  quae  supra  de  caussis  modis- 
que  monuimus  quibus  bruta  anima- 

Ka 

m)  cfr.  Ol.  Ruclbeckii  fil.  analogia  linguae 
Finnonicae  cum  Ungarica  ad  calcem  Spe- 
cim.  usus  linguae  Gotkicae  Upsal.  I717. 
4.  praesertim  pag.  77. 

€t  post  alios  luiperos  cl.  J.  Hager,  neue 
Beweise  der  Verwandtsckaft  der  Hun- 
garn  mit  dcn  Lajpflandern  VVien  1794.  g» 


IQO    SeCTIO  III.   DE  GENERIS  HUM. 

lia    degenerant,    verisimillimum  ap- 
paret. 

Rationem  vero  reddere,  cur  hoc 
clima  hanc,  illud  illam  faciem  genti- 
litiam  efiingat,  difficillimum  videtur; 
et  tamen  acutissimi  viri  in  explican- 
da  diversarum  geiitimn  facie  id  tenta- 
runt;  ut  cl.  Kant  in  MongolicawJ  cL 
Voiney  in  Aethiopica  oj» 

Accessorias  passim  singulari  cli- 
mati  caussas  endemicas,  v.  c.  perpe- 

tuas 

«)  in  cl.  Eiigel  Fkilosofh  fiiv  die  PVelt  T. 
11.  pag.  146. 

0)  Voyage  en  Syrie  et  en  Egypte  T.  I.  pag, 
74.  ''£■«  ejfct^  fobserve  que  la  figuve  des 
ij^egres  represente  precisement  cet  etat  dt 
^,contra8ion  que  jorend  notre  visage^  lorS' 
\tquil  est  frafpe  par  la  lumiere  et  une 
,forte  reverheration  de  ckaleur.  Alors  le 
^^sourcil  se  fronce ;  la  pomme  des  joues 
^^s^eleve;  la  •pawpiere  se  serre ;  la  bouche 
^ifait  1  a  m  o  u  e.  Cette  contra&ion, 
^^qui  a  liett  perpetuelJement  dans  le  pays 
y^nud  et  chauddes  Islegres^  na-t-ellepas 
,,dA  devefiir^  U  carailere  propre  de  leur 
yifigureV 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.        191 

tuas  culicum  nubes,  aliquid  ad  faci- 
em  piopriam  incolarum  contrahen- 
dam  conferre  posse,  Dampien  de 
Novo-HoUandiae  occidentalis  acco- 
lis  observatio,   docere  videtur  pj, 

Anceps  haereo  anne  et  de  clima- 
tis  in  conformationem  hominis  aeque 
ac  brutorum  animaUum  influxu  in- 
terpretanda  sit  Leibnitii  nostri  opi- 
nio  de  siiniUtudine  gentium  cum  ani- 
mantibus  terrae  ipsarum  indigeiiis: 
videri  scil.  Lappones  vuku  msum  re- 
ferre,  Nigritas  simiam,  de  qua  vero 
et  extremi  orientales  aUquid  habe- 
ant  etc.  cp, 

Prae- 

p)  ^r^Leun  paupieres  sont  toujours  demifer- 
^,mees  fjour  emjoec/ier  que  les  mouckes  ne 
^jleur  donnent  dans  les  yeux.  —  De  W 
ifVient^  qu^tant  incommodez  de  ces  inse- 
,j8es  des  leur  enfance^  ils  nouvrent  ja- 
,^mais  les  yeux  comme  les  autres  'pewples,^* 
T.  II.  pag.  [69. 

q)  V.  Felieri  otium  Hanoveranum  pag.  150. 

Liceat     ob    argumenti    affinitatem  his 
subjungere  locum  cx  cl,  Marsden  kistory 


^9 


2    SeCTIO  III.  DE  GENERI3    HUM. 


Praeter  clima  vero  etiam  vitaege- 
nus  nonnihil  ad  faciei  formam  genti-  " 
litiam  conferi^e  posse,  asserttim  legi- 
mus  exemplo  Aethiopum,  quorum 
nasum  crassum  et  hibia  turgida  pas- 
sim  tributa  sunt  modo  quo  tenella 
adhuc  aetate  a  matribus  lactantibus 
dum  sorgum  tundunt  aKisve  sub  di- 
ris  earum  et  gravissimis  laboribus 
dorso  portari  soleant  rj.  < 

Imo 

of  Sumatra  pag.  173.  ^'Sotne  writer  has 
jyVemarked,  that  a  resemhlance  is  usiiallij 
yfound,  between  the  dispositiofi  and  qua- 
^^lities  of  the  beasts  proper  to  any  couH' 
^itry^  and  those  of  the  indigenous  kahi*' 
pytants  of  the  human  sfaecies,  where  an  iti' 
yytercourse  wiih  foreigners  has  not  de- 
y^stroyed  the  genuinenejs  oftheir  charaSier, 
,,T/ie  Malay  may  he  compared  to  the  buf 
^faloe  and  the  tiger.  In  his  domestic 
^fStatCy  he  is  indolent^  stubborn,  and  volup' 
^ytuous  as  the  former^  and  in  his  adven- 
„tureous  lifcy  he  is  insiduous,  hlood  -  thir^ 
y,sty  and  rapacious  as  the  latter,  Thus 
\yythe  Arab  is  said  to  resemble  his  camel, 
ifOnd  the  placid  Gentoo  his  cow»* 
r)  cfr.  V.  c.  praeter  tot  alios ,  Barbot  ia 
Churchiirs  coUe^ioh  ofvoyages  T.  V.  pag. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.        I  gS 

Imo  vero  et  apud  varias  barbaras 
gentes,  Aethiopes  sj  v.  c.  Brasilien- 
ses  O)  Caribaeos  uJi  Sumatranos  wj^ 

insu- 

36.  *'TAe  wives  of  the  hetter  sort  of 
^^men  heing  jout  to  no  suck  hard  lahour 
,,as  tke  ineaner^  it  has  heen  ohserved,  that 
,^their  children  have  not  generaUy  such 
,fat  noses  as  the  others ;  whence  it  matf 
,,he  inferr'd  that  the  noses  of  these  'poor 
^^infants  areflattend  hy  heing  so  long  car- 
„ried  ahour  on  their  mother^s  backs ,  he- 
,,cause  they  must  he  continually  beating 
,,on  them,  when  the  motion  of  their  arms 
,^or  hodies  is  any  thing  violent ;  especial- 
,fly  wken  tkeij  are  beating  or  pounding 
^,their  mi/Jet  every  morning^  wkich  is  the 
^^constant  task  of  the  women  of  inferior 
,,rank  " 

s)  V.  post  silvam  aliorum  testium,  Report 
of  tke  Lords  of  tke  Committee  of  Coun- 
cil  for  tke  consideration  of  Slave  -  Trade, 
1789.  fol.  P.  I.  fol.  C.    i.b. 

/)  Lery,  voyage  en  la  terre  du  Bresil  p.  m. 
98.  265. 

«)  De  la  Borde  relation  des  Caraihes  in 
Melchis.  Thevenoti  niinore  colledione 
(Paris.  1674.  4-  ;  pag-  29. 

m)  cl.  Marsden,  history  of  Sumatra  ^ag.^S- 

N 


1^4    SeCTIO  III.  DE   GENERIS  HUM. 

insularum  societatis  in  oceano  au- 
strali  incolas  orj  etc.  neonatorum  na- 
sum  studio  et  vi  illata  deprimi  et  qua- 
si  subigi  avtoptarum  fide  dignissimo- 
rum  uberrimis  testimoniis  extra  du- 
bitationem  positum  est ;  etiamsi  ni- 
mia  sint  quae  passim  de  fractis  seu 
disjunctis  hac  ratione  ipsis  nasi  ossi- 
bus  perhibentur  yj. 

Verum  istiusmodi  violenta  et  diu 
continuata  nasi  moUis  compressione 
augeri  tantum  et  tueri  nativam  ejus 
configurationem,  neutiquam  veropri- 
mitus  formari,  vix  monitu  opus  est, 
cum  jam  in  foetibus  abortivis  gentili- 
tiam  faciem  agnosci  posse  vulgo  no- 
tum  sit. 

Denique  autem  gentilitia  ista  fa- 
cies  in  prole  ex  connubiis  diversarum 

gene- 

x)  cl.  J.  R.  Forster,  Bemerkungen  auf  sei- 
ner  Reise  um  die  Welt  pag.  482.  516. 

y)  cf.  V.  c.  Kolbe,  Besckreibung  des  Vor' 
gebiirges  der  guten  Hoffnung,  pag,  567» 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       igS 

generis  humani  varietatum  non  ml- 
nus  ac  color  earum  cutaneus  misce- 
tur  et  quasi  confluit,  ita  ut  medium 
tunc  inter  utriusque  parentis  vultum 
prae  se  ferat.  Hincmixta  faciesMu- 
latorum  ,  liinc  Cosaccorum  z)  etKir- 
gisarum  aj  progenies  connubiis  cum 
Calmuccis  sensim  deformata,  Tata- 
rorum  contra  Nogaiensium  proles 
copula  cum  Georgianis ,  venustior 
reddita  bj, 

Exempla  autem  intemerati  vultus 
populorum  nullis  aliis  aliarum  natio- 
num  connubiis  infectorum  quondain 
praebebant  veteres  Germani  cj ,  ho- 
dienum  vero  Cingari  genuini  Tran- 
sylvaniae  indigeni  dj ,  et  instar  om- 
nium   Judaeorum   gens    sub    quovis 

coe- 

z)  Decas  craniorum  prima  pag.  ig. 

a)  Decas  craniorum  altera  pag.   8- 

b)  Peyssonel  sur  le  commerce  de  la  mer  noi- 
re  T.  I.  pag.  177. 

c)  Tacitus  de  morihus  Germanorum  c.  4, 
(i)  Dicas  craniorum  altera  pag.  3. 

N  2 


196  Sectio  IIL  de  generis  hum. 

coelo,  quod  ad  fundamentalem  fa- 
ciei  configurationem  attinet  e) ,  sibi 
similis,  et  gentilitio  quodam  charac- 
tere  insignis  tantum  non  omnibus 
communi,  et  vel  a  parumphjsiogno- 
mice  doctis  primo  intuitu  dignoscen- 
do,  etsi  difficulter  verbis  concipien- 
do  et  exprimendo /^. 

§.58. 

e)  Hinc  vulgo  pro  siimmo  artis  documento 
Batavi  chalcographi  Bern.  Picart  habetur, 
quod  in  notissimo  opere ,  Ceremonies  et 
couttt?nef  religieuseSy  fere  innumeros  ex- 
hibuerit  Judaeos,  quod  ad  faciei  lineamen- 
ta  singulos  quidem  a  singulis  diversos,  at- 
tamen  omnes  gentilitio  isto  charadlere  in- 
signes  et  ab  aliarum  gentium  hominibus, 
ipsis  interraixtis ,  luculentissime  distingu- 
endos. 

f)  Summo  artifici  cl.  Benj.  West,  acade- 
miae  regiae  artium  Praesidi ,  quocum  de 
judaeorum  facie  gentihtia  disserui,  vide- 
batur,  eam  praeter  aha  maxime  caprini 
quid  pecuHaris  et  charafleristici  prae  se 
ferre,  quod  non  tam  in  naso  adunco, 
quam  in  transitu  ef  confluxu  sepimenti 
quo'd  nares  discriminat  ad  labii  superioris 
medium,  ponendum  esse  censebat. 

Mmus 


DEGENERATIONE   IN  SPECIE.        I97 

§.     58. 

Craniorum  fojina  gentilitia. 

Intimam  esse  relationem  faciem 
inter  externam  et  substratam  ipsi  os- 
seam  compagem ,  per  se  patet  gj 
adeo,  utvelcoecum,  dummodo  ali- 
quam  ingentis  diiferentiae  notitiam 
habuerit,  qua  Mongolica  facies  ab 
Aethiopica  abhorret,  vel  solo  tactu 
statim  cranium  Calmucci  ab  eo  Ni- 
gritae  distinguere  posse,  nulkim  du- 
bium  sit;     neque    vel    indoctissimo 

per- 

Minus  accurate  itaque  cepisse  viri  hu- 
manissimi  sententiani  videtur  desidcratiss. 
Camper,  uher  den  naturlichen  UnterschiecL 
der  Gesicktsziige  p  m.  7.  ubi  etiam,  quod 
equidem  miior,  Judaeorum  nasuni  isti 
Mogolonim  similem  esse  arserit. 
g)  cf.  Sr  Th.  Brown's  Discourse  of  the  Se- 
pulckral  Urns  found  in  Norfolk.  p.  m. 
13.  Idem  vir  acutissimns  primus  Iquan- 
tum  novi  ad  gentihtiam  formani  cranio- 
rum  Aethiopum  attendit:  ''/>  is  hard  to 
^^be  deceived  in  the  distindion  of  Negro^s 
,,ScuWsr 

N  3 


igS    SeCTIO  IIl.   DE  GEKERTS   HUM. 

persuadere  possis  alterutrum  eorum 
capiti  inhaesisse  istis  simili  ad  quo- 
rum  exempla  divina  artis  antiquae 
Graecae  opera  exsculpta  sunt.  Haec 
inquam  quoad  generalem  habitum 
plana  et  evidentia. 

Verum  a  curatiore  anatomica  in- 
dagine  craniorum  genuinorum  h)  di- 
versarum  gentium  plurimum  adhuc 
lucis  in  studio  varietatis  generis  hu- 
mani  vel  ideo  expectare  Hcebat,  quod, 
a  molKbus  et  inconstantioribus  par- 
tibus  nudata,  firmum  et  stabile  ca- 
pitis  fundamentum  exhibeant,  et  com- 
mode  tractari  et  explorari,  diverso 
sub  aspectu  considerari  et  invicem 
comparari  possint. 

Patet  quidem  ejusmodi  compara- 
tione  formas  craniorum  non  minus 
quam  colores  cutis  aut  ahas  hujus- 

modi 

K)  Regiilas  et  criteria  quibus  hoc  respe6tu 
in  dijudicaiulis  craniis  utor,  enarravi  De- 
caie  frima  coUettionis  craniorum  pag.  5. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       199 

modi  varietates  in  singulis  hominibus 
passim  ludere,  unam  cum  aliis  afii- 
nibus  gradatim  et  inobservabili  trans- 
itu  quasi  confluere ,  attanien  in  uni- 
versum  haud  inficiandam  imo  insig- 
nem  ipsis  inesse  constantiam  charac- 
terum  ad  habitum  gentihtiam  phiri- 
mum  facientium  et  faciei  nationibus 
propriae  ad  amussim  respondentium. 
Induxit  etiam  ea  constantia  ogregios 
quosdam  anatomicos  inde  ab  Adr. 
Spigeho  ij  ut  dimensionum  normam 
quandam  constituerent  ad  quam  tan- 
quam  ad  trutinam  craniorum  varie- 
tates  revocari  et  in  ordines  redigi 
possent;  in  quibus  equidem  prae  ce- 
teris  pecuharem  mentionem  meretur 
ingeniosi  Camperi  hnea  faciahs  k), 

§•  59. 

/)  de  cOYforh  htmani  fahrica  p.  m.  17. 

k)  V.  Ej.  kleinere  Sckriften  T.  I.  P.  I,  pag. 
15.  Ej.  Naturgeschichte  dcs  Orang-utang 
p.  18'.  212.  et  libruinsiiigularem  Uher  den 
natiirlichen  Unterschied  dcr  Gesichtsziige 
&c. 

N  4 


200  Sectio  IIL  de  generis  hum. 

§.  59. 

LAnea  facialis    Camperi, 

Equidem  animo  sibi  concipit, 
cranio  a  latere  viso,  binas  lineas  rec- 
tas  se  invicem  secantes.  Primam 
nempe  horizontalem  per  meatmn  au- 
ditorium  externum  et  narium  fun- 
dum  ductam.  Alteram  vero  quae 
ossis  frontis  supra  nasum  prominen- 
tem  partem  tangit  et  inde  ad  extre- 
mum  usque  limbum  alveolarem  su- 
perioris  mandibulae  decurrit.  Ex 
angulo  qui  binarum  istarum  linearum 
concursu  efficitur ,  aestimandam  pu- 
tabat  vir  egregius  differentiam  crani- 
orum  tam  in  brutis  animantibus  quam 
in  diversis  generis  liumani  nationi- 
bus. 

§.  60. 

In  eandem  a?iimadversiones, 

At  enim  vero,  si  quid  recte  vi- 
deo,  haec  regula  non  uno  vitio  la- 
borare  mihi  videtur. 

lo. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       20  l 

i".  enim,  quod  equidem  ex  iis 
quae  de  varietatibus  faciei  gentilitiae 
diximus  (§.  56.)  per  se  patet,  uni- 
versa  haecce  linea  facialis  ad  sum- 
mum  non  nisi  in  eas  generis  humani 
varietates  quadrat  quae  mandibula- 
rum  directione  ab  invicem  variant, 
neutiquam  vero  in  eas  quae  contra- 
ria  plane  'ratione  facie  potius  in  la- 
tera  diducta  insignes  sunt. 

2.  Saepissime  diversissimarum 
gentium  craniis  toto  quod  ajunt 
coelo  ab  invicem  discrepantibus 
una  tamen  eademque  lineae  fa- 
cialis  directio  esse  solet  ;  vice 
versa  pluribus  unius  ejusdemque 
gentis  craniis,  quae  in  universum  eo- 
dem  habitu  invicem  conveniunt  hnea 
faciaHs  valdopere  diversa.  Parum 
enim  ex  sola  directione  faciei  in  cra- 
niis  a  latere  visis  judicare  Hcet,  nisi 
simul  respectus  habeatur  latitudinis 
eorum.  Ita  v.  c.  dum  haec  scribo 
coram  video  craniorum  bigam,  Ae- 
N  S  thio- 


2.02  Sectio  III.  de  generis  hum. 

tliiopis  scil.  Congensis  Ij  et  Sarma- 
tae  Lithuani  mj ;  utrisque  linea  fa- 
cialis  fere  una  eademque;  habitus 
tamen  maxime  diversus  si  angustum 
et  quasi  carinatum  Aethiopis  caput 
cum  quadrato  magis  Sarmatae  com- 
paraveris.  Contra  vero  aha  bina! 
Aethiopum  crania  ad  manus  habeo, 
faciaH  linea  mirum  quantum  ab  invi- 
cem  abhorrentia  nj ,  utroque  vero, 
si  a  facie  spectetur,  angusta  et  c[uasi 
compressa  calvaria,  fronte  fornicata 
etc.  Aethiopicam  originem  aperte  tes- 
tante. 

5.  Denique  vero  Camperus  ipse, 
iniconibus  operi  saosubjunctis,  Hne- 
is  suis  binis  normaUbus  adeo  arbitra- 
rie  et  inconstanter  usus  est,  toties 
punctis  contactus  variat,  secundum 
quae  hneas  istas  dirigit,  et  a  quibus 

omnis 

/)  Decade  altera  cvUeEliopis  0dniorum.  tab, 

18. 
7«)  Decadc  tertia  tab.  22. 
n)  cfr.  Decadis  frimae  tab.  7  et  8- 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       !203 

omnls  earum  vis  et  fides  pendet,  ut 
se  ipsum  in  earum  usu  incertum  et 
ambigue  haesitantem  tacite  profitea- 
tur. 


TSforma    n^erticalis  ad  characte- 

res  gentilitios  craniorum  defi- 

niendos. 

Equidem  quo  major  milii  indies 
usus  et  quasi  consuetudo  cum  col- 
lectione  mea  craniorum  diversarum 
gentium,  eo  minus  possibile  mihi 
videtur  varietates  hasce  gentilitias, 
in  tanta  proportionis  et  directionis 
partium  capitis  ossei  vere  multifor- 
niis  differentia,  plus  minus  ad  cha- 
racterem  gentihtiumfaciente,  ad  gra- 
dus  et  angulos  generalis  cujusdam  re- 
gulae  reducere. 

Quum  tamen  ille  craniorum  aspe- 
ctus  in  hac  de  qua  agimus  diagnosi 

ce- 


2o4  Sectio  III.  de  generis  Hmi. 

ceteris  praeferendus  videatur  qui 
plurimas  et  maxime  principales  et  ad 
comparationem  characterum  gentili- 
tiorum  inprimis  idoneas  partes  imo 
intuitu  simul  offert,  eum  prae  aliis 
liuic  scopo  egregie  respondere  expe- 
riundo  didici,  quando  crania  ossibus 
suis  jugalibus  versus  eandem  lineam 
horizontalem  directis  junctim  cum 
maxilhs  suis  iixferioribus  eidem  tabu- 
lae  una  serie  imposita  retro  a  vertice 
intuemur.  Tunc  enim  quicquid  ma- 
xime  ad  gentihtium  craniorum  cha- 
racterem  confert  ,  sitve  mandibula- 
rum,  sitve  jugahum  ossium  directio, 
latitudo  calvariae,  aut  angustia,  pla- 
nities  frontis  aut  tuberositas ,  etc. 
uno  obtutu  tamque  distincte  oculos 
ita  feriet,  ut  eum  aspectum  non  in- 
epte  n  o  r  m  a  m  v  e  r  t  i  c  a- 
1  e  m  appellare  hceat;  cujus  ratio- 
nem  et  usum  lah.  I"'^  facile  illustra- 
bit;  utpote  quae  speciminis  loco  tria 
crania,  ea  quam  diximus  ratione  dis- 
posita,  exhibet.      Mediiim  sciL  (fifij. 

20 


DEGENERATIONE   IN  SPECIE.        2o5 

!2.)  maxime  symmetricum  et  venus- 
tissimiim  feminae  Georgianae ;  utrin- 
que  vero  bina  capita  ossea  opposito 
plane  modo  ab  eo  discrepantia.  Al- 
terum  nempe  (iig.  5.)  antronsum 
elongatum  et  quasi  rostratum  Aethio- 
pissae  Guineensis ;  alterum  vero  (fig. 
I.)  ad  latera  extrorsum  diductum  et 
quasi  complanatum  Tungusae  rangi- 
ferini. 

In  illo  tum  orbitarum  limbus  tum 
jugalia  ossa  elegnnter  angustata  ip- 
saeque  mandibulae  sub  ossis  frontis 
modice  ei^cplanati  peripheria  abscon- 
duntur ; 

in  isto  contra  maxillaria  ossa 
utrinque  compressa  prominent; 

in  hoc  denique  jugalia  ossa  cum 
nasi  ossicuhs  et  glabella  in  eodem  fe- 
re  plano  horizontah  posita,  utrin- 
que  enornuter  exporrecta  eminent. 

g.6a. 


206    SeCTIO  III.   DE  GENERIS  HUM. 
§.       62. 

Varietates  craniorum  gentilitiae, 

Omnis  Capitis  ossei  diversarum 
gentium  diversitas  aeque  ac  ea  faciei 
gentilitiae  quam  supra  recensuimus 
( §.  56. )  ad  cjuinas  quoque  varieta- 
tesprincipes  redigenda  videtur;  qua- 
rum  specimina  e  multis  selecta  tah. 
Il'^*  exhibet. 


I .  Medium  in  his  locum  tenet  op- 
time  symmetricum ,  subglobosum, 
cui  frons  modice  explanata,  ossa  ju- 
galia  angustiora,  nuspiam  protube- 
rantia,  a  processu  malari  ossis  frontis 
deorsum  decurrentia ; 

Kmbus  alveolaris  rotundior; 

dentes  primores  utriusque  maxil- 
lae  ad  perpendiculum  positi. 

Speciminis  loco  inservit  tah.  11, 
Jig.  3.  feminae  Georgianae  elegantis- 
simum  cranium. 

(—  cfr.  §.  56.  n.  i.  — ) 

Media 


DEGENERATIONE   IN  SPECIE. 


207 


Media  est  haec  venusta  craniifor- 
ma.  intev  hinsi  extrema ;  quorum  al- 
teri 


2.  caput  quasi  quadratum;  ossa 
jugalia  extrorsum  eminentia; 

glabella  et  nasi  simi  ossicula  fe- 
re  in  eodem  cum  ossibus  jugalibus 
plano  horizontali  posita ; 

arcus  superciliares  vix  uUi; 

nares  angustae; 

fossa  malaris  leviter  tantum  si- 
nuata ; 

limbus  alveolaris  antrorsum  ob- 
tuse  arcuatus; 

mentum  prominulum. 

Haec  cranii  forma  Mongolicis 
gentibus  propria. 

Hujusmodi  est  tab.  11.  /ig,  i .  Tun- 
gusae  rangiferini. 

(—  cfr.  §.  56.  n.  2.  — ) 

Alteri 


208    SeCTIO  III.  DE  GENERIS    HUM. 

alteri  contra  extremo 

3.  caput    angustum    a    lateribus 
compressum^ 

frons  tuberosa,  fornicata; 

ossa  jugalia  antrOrsum  prominen- 
tia; 

nares  amplae; 

fossa  malaris  pone  foramina  in- 
fraorbitalia  profundius  sinuata; 

mandibiilae  porrectae; 

limbus  alveolaiis  angustior,  elon- 
gatus,  magis  eliipticus; 

dentes  primores  superiores  obli- 
que  porrecti; 

inferior    mandibula  magna,    ro- 
busta; 

cranium  plerumque  crassum,  pon- 
derosum. 

Hujus- 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE. 


^09 


Hujusmodi  Nigritis  commune; 
quale  est  tah,  Il.Jig»  5.  Aethiopissae 
Guineensis. 

(—  cfr.  §.  56.  n.  4.  — ) 


Sequuntur  denique  binae  varie- 
tates  inter  primam  illam  et  extre- 
mas  istas  intermediae : 


4.  nempe  ea,  cui 

malae  latiores  quidem,  attamen 
magis  arcuatae  et  rotundatae  quam 
in  Mongolica  varietate  ( —  n.  2.  — ) 
non  ut  in  hac  utrinque  exporrectae 
et  angulosae; 

orbitae  plerisque  profundae; 

frontis  et  verticis  forma  plurimis 
arte  efficta; 

cranium  plerisque  levius. 

Haec  Ajiiericana  varietas. 

O  vide- 


2  I O    SeCTIO  IIL   DE  GEKERIS  HUM* 

videsis  tah,  Il.fig.  i.  caputducis 
Caribaei  ex  insula  S"  Vincentii. 

(— cfr.  §.  56.  n.  5.  —  ) 


5.    Calvaria  modice  angustata; 

frons  subtumida ; 

malarum'  ossa  haud  protuberan- 
tia; 

mandibula  superior  aliquantum 
prominens ; 

bregmatis  ossa  ad  latera  protube- 
rantia. 

Haec  MalaicO  stemmati  per  oce- 
anum  australem  communia. 

Specimen  exhibet  tah^  II,  Jlg,  4» 
cranium  scil.  O-taheitae. 
(- cfr.  §.  56.  n.  5.--) 


Et  haec  quidem  craniorum  for- 
ma  gentiHtia  in  universum  adeo  con- 
stans,  ut  et  in  tenellorum  infantum 

capi- 


DEGE1S'ERATI01S'E  l^  SPECIE.       2 1  l 

capitibus  jam  observabilis  sit.  Ita 
eiiim  V.  c.  infantis  Buraeti  cranium 
possideo  oj  Mongolicum  cliaracte- 
rem  aperte  prae  se  ferens;  aliud  Ni- 
gritae  neonati/^  Aetliiopicum  habi- 
tum  prodens. 

§.     63. 

Caussae  Darietalis  craniorum 
gentilitiae, 

Ossa  quidem  ommum  corporis 
humn^ni  partium  similarium  solidissi- 
maesunt  et  maxime  stabiles,  utj^ote 
quae  reliquis  solidis  tanquam  funda- 
menta  et  fulcra  substrata  inhaerent. 

Attamen  nihilo  minus  multo  ma- 
gls  quam  partes  corporis  moUes  per- 
petuis  mutationibus  obnoxias  ess^ 
tum  physiologica  experimenta  tum 
pathologica  phaenomena  aperte  do- 
cent. 

Deli- 
0)  Decade  tehia  tab.  29. 
p)  ibidcm  tab,  30. 

O  2 


212  Sectio  III.  de  generis  hum. 

Deliquescunt  continuo,  etsi  in- 
sensili  modo,  elementa  ossium  et  re- 
sorbentur;  nova  contra  ex  purpureo 
sanguinis  fluento  secreta  et  eorum 
loco  deposita  denuo  solidescunt  et 
jacturam  reparant. 

Perficitur  ergo  continua  hacce 
materiei  osseae  permutatione  quod 
jam  inde  a  prima  ossium  formatione 
inchoatum  est,  ut  nempe  ipsa  vicinis 
se  accommodent  partibus,  et  earum 
actione  quodammodo  formentur  et 
effingantur. 

Evidentissime  praesertim  hoc 
patet  in  capitis  ossei  aetate  provec- 
tioris  configuratione.  Tunc  enim 
basis  cranii  interna  ectypum  quasi  re- 
fert  loborum  et  gyrorum  cerebri  cui 
adaptatuni  erat:  exterior  vero  facies 
ossea  haud  inficianda  exhibet  vesti- 
gia  tum  actionis  musculorum  tum 
imiversi  vultus  cujus  generalem  ha- 
bitum  et  rationem  satis  facile  ex  cra- 
nio  denudato  hariolari  licet. 

Quod- 


DEGENERATIONE    IN  SPECIE.       ai3 

Quodsi  ergo  verum  est,  ut  qui- 
dem  videtur  verissimum,  climatis 
magnam  esse  in  faciem  gentilitiam 
potentiam,  (§.  67.)  per  se  quidem 
patet  eidem  caussae  etiam  magnas 
esse  partes,  etsi  magis  mediatas ,  ad 
formam  craniorum  gentilitiam,  prae- 
sertim  quod  ipsa  faciei  ossa  attinet, 
constituendam, 

Attamen  et  praeter  istam  caus- 
samprincipem  alias  quoque  tanquam 
accessorias ,  ut  violentiorem  et  diu 
continuatam  pressionem  etc.  in  ipsis 
hisce  faciei  ossibus  locum  habere 
posse,  mihi  quidem  non  improbabile 
videtur.  Superbit  v.  c.  collectio  mea 
HberaUtate  perillustris  Banksii  raris- 
simo  cranio  Novo-Hollandi  fp  ex 
viciniasinus  botanici  C^<^f^^^^y-^^yJ 
praeter  aha  singulari  planitie  maxil^ 
lae  superioris  ubi  dentes  superiores 
et  canini  insident,   conspicuo.     Jam 

vero 

q)  Decade  tmia  tab.  27, 

o  3 


3l4    SeCTIO  III.    DE  GENETIIS  HUM. 

vero  notum  est  barbaris  istis  parado- 
xum  morem  esse  ligno  transveisali 
nasi  sepimentum  perforandi  et  tan- 
quam  pessulo  nares  sibi  ita  obturan- 
di  ut  non  nisi  ore  aperto  spirare  ipsis 
liceat.  Credibile  ergo  perenni  obi- 
cis  hujus  transversi  pressura  plani- 
tiem  istam  sensim  effici. 

Multo  frequentius  autem  ossa 
phnia  cal^variae  diutino  pressu  pe- 
euliarem  et  passim  quidem  itidem 
gentilitiam  conformationis  mutatio- 
nem  pa  tiuntur,  sive  a  communi  qua- 
rundam  nationum  more  infantes  in 
incunabulis  coUocandi ,  sive  a  vio- 
lentiore  encbeiresi,  studio  diu  conti- 
nuata,  profectam. 

Hinc  Vesalius  suo  aevo  Germa- 
nos  compresso  plerumque  occipitio 
et  lato  capite  spectari  ajebat,  quod 
pueri  in  cunis  dorso  semper  incum- 
bant. 

Bel- 


DEGENERATIONE  IK  SPECIE.       2. 1  5 

Belgis  vero  oblongiora  caeteris 
tribuebat  capita ,  quod  matres  suos 
puerulos  fasciis  involutos ,  in  latere 
et  temporibus  potissimum  dormire 
sinant.  ^ 

Hinc  quoque  barbari  Americani 
circa  Caroiinam  meridionalem  ad 
novam  Mexico  usque  calvaria  de- 
pressa  insignes  sunt,  quam  infantibus 
declivi  situ  in  cunis  contrahunt,  quo- 
rum  vertex  imo  vero  universi  corpo- 
ris  pondus  inimobiliter  sacculo  are- 
na  infarcto  inqumbit  7;^. 

"  Quod 

x)  v.  A(lair*s  history  of  the  Nortk-Ameri^ 
can  Imiims:  pag.  9.  'Hhcy  fix  the  render 
y^ififant  on  a  kind  of  cradls  y  where  his 
,feet  it/e  tiltedy  ahove  a  foot  higher  than 
^^a  hnrizontal -position ;  —  his  lieadhends 
„back  into  a  hole,  made  on  purpnse  to  re- 
,yceive  /f,  where  he  hears  the  chief  fart 
^^of  his  wcigkt  on  the  crown  of  the  heady 
^jWpon  a  s?iiall  bag  of  sand,  withnut  heing 
^yin  the  least  able  to  mnve  hjmself.  8if 
^^this  pressure  and  thdr  thus  flattening 
^ythe  crown  of  tke  head,  tkcy  consequent- 
y,ltf  make  their  heads  fhick.And  their  facei 
ifhroad," 


CL 1 6    SeCTIO  III.  DE  GENERIS  HUM, 

Quod  vero  alia  artificia  attinet 
capita  neonatorum  infantum  pressi- 
one  manuum  aut  vinculis  aliisque  in- 
strumentis  in  gentilitiam  quandam 
formam  redigendi,  ea  apud  antiquis- 
simas  gentes  aeque  ac  apud  hodier- 
nas,  inter  nostrates  aeque  ac  inter 
remotissimas  nationes ,  in  usu  fuisse 
constat  s), 

Relatum  enim  accepimus  istius- 
modi  ritus  sollemnes  hodienum  esse, 
aut  quondam  fuisse,  quarundam  Ger- 
maniae  provinciarum  incoHs  0  tum 

Bel- 

i)  iiHOS  tetes  seroient  mal  de  la  fapn  de 
,^1'auteur  de  notre  etre :  it  nous  les  faut 
„fa(onnees  audekors  yiar  les  sages-fem- 
^,mes  et  au  -  dedans  par  les  johilosopkes.  — 
,Jes  Caraibes  sont  de  la  moitie  iplus  keU" 
f^reux  que  nous.**  J.  Jacqu.  Rousseau, 
Emile  T.  I.  p.  m.  19, 

f)  de  Variscis  hodiernis  cl.  J.  Chr.  Gottl. 
Ackermann  in  cl.  Baldinger  neuen  Magazin 
fiir  Aerzte  T.  II.  pag.  506. 

de   Hamburgensibus    sui  temporis    v„ 
Laurembergii  fiasicomjose  pag,  63. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE,       21 7 

Belgis  ujy  Gallis  w)  ^  Italis  quibus- 
dam  ocj ,  Graecis  Arcliipelagi  insula- 
nis  yjj  Turcis  zj^  priscis  Siginnis  aj^ 
et  Macrocephalis  ad  pontum  Euxi- 
num  bj  y    hodiernis  Sumatranis    cj  y 

Nico- 

u)  Spigel  de  humani  covjporis^  fahrici  pag.  17. 
w)  cie  Parisinis  v,  Andry,  ortkofedie  T.  II, 

pag-  3. 

x)  cie  Genuensibiis  v.  c.  v.  Vesalius  de  cor^ 
foris  humani  fahrica  p.  m.  23.  Spigel  1.  c. 

tj)  nominatim  de  Chiis  retulit  mihi  avtoptes, 
carus  mihi  quondam  auditor,  cl.  PhiUtes 
M.  D.  Epirota. 

z)  docuit  me  Perill.  de  Asch  litteris  d.  20 
Jul.  1788  datis,  quaerere  vulgo  obstetri- 
ces  Constantinopoli  post  partum  e  matrc 
qualcm  neonato  suo  capitis  torniam  optct  ? 
ct  ab  Asiatis  quidem  eam  praeferri,  qiiae 
fascia  transversa  frontem  et  occiput  ar6le 
cingente  cfficitur,  quia  rubra  capitis  tc- 
gumenta  quibus  uti  solent  tunc  melius  in- 
sidere  putant. 

cfr.  Decadis  craniorum  primae  tab.  2, 

fl)  Strabo  L.  XI.  pag    .;58    ed.  Casaub. 

b)  Hippocrates  de  aerihus^  aquis  et  locisy  ed, 
Charter.  T.  VI.  pag.   206. 

e)  cl.  Marsden,  histortf  of  Sumatra  pag.  38, 

O  5 


2 1 8  Sectio  IIL  de  getceris  hum; 

Nicobaris  c]J ,  praesertim  vero  diver- 
sissimis  Americae  popuKs,  v.  6.  aceo- 
iis  freti  Nootka  rj^  Scliactarum  gen- 
ti  Georgiae  indigenae  fj ,  Waxsawis 
Carolinae  gj^  Caribaeis^  hj  ^  Perua- 
nis  ij ,  imo  et  Aethiopibus  liberis  in- 
sularum  Antiilicarum  k), 

Mirum 

d^  Nic.  Fontana,  in  Asiatick  Researckes  T, 
III.  pa§.  15?. 

f)  V.  Meares's  voifages  pag.  249. 
/)  Adair  1.  c.  pag.  8-  284. 

cfr,  Decadis  craniorum  pritnae  tab,  9. 

g)  Lawson's  kistorij  of  Carolina  pag.  35. 
k)  (OviQdo)  kistoria  gcjteral  de  las  h^di" 

dias.    Sevilla  1535.  fol.   pag.  255- 

RaynionH  FjVQton ,  didionaire  Caraihc" 
fran^ois.  Auxerr.  1665.  8.  pag.  58.  92. 
145,289. 

ctr.  Decadis  craniorum  primae  tab.  10 
ct  tabulae  huic  opusculo  subjunclae  IL 
fig.  2, 

it.  Decadis  sccuitdae  tab.  20. 
i)  Torquemaila  monarckia  Yndiatia.  SevilL 
1615.  fol.   T.  IIL   pag.  623. 

de  Ulloa  Relarion  del  viage  para   pie- 
dir  algunos  Grados  de  Meridiano.  Macira 
1748.  fol     T.  II.  pag,.  533. 
h)   Thibault  de  Chanvaion  votjage  a  la  Mar" 
tinique  pag.  39.    ^  ' 


DEGEyrEHATlONE  1^-  SPECIE»       2 1 9 

Mirum  sane  extitisse  nuper  auc- 
tores  qui  totum  hocce  infantum  ca- 
pita  fmgendi  artificium  in  dubium 
vocare  ausi  sunt  /y;  rem  inquam, 
tanto  testium  ocnlatorum  unanimi 
consensu  evictam;  ex  qua  pluribus 
Americae  tum  australis  m)  tum  sep- 
tentrionalis  nj  nationibus  nomen  na- 
tum  est;  quam  jam  ante  ducentos 
annos  in  conciliis  cleri  Hispanici  bar- 
baris   novi    orbis    interdictam   novi- 

mus 

J)  V.  Haller,  Camper,  Sabatier  &c. 

w)  „L^  nom  ci*Omagiias  Aans  la  langue  da 
,jFeroUj  ainsi  que  celui  de  Camhevas  que 
^yleur  dounent  les  Fortn^ais  du  Fara  dans 
y^la  langue  du  Brcsil,  signific  Tete-plate: 
,,(?«  effct,  ces  fjeuplcs  ont  la  hizarre  cou- 
,.tU7ne  ds  presser  entre  de!'X  'planckei  le 
^,front  des  enfans  qui  vienmnt  dt  n((itrej 
y^et  de  leur  procurer  letrange  figure  qui 
,,e;z  resultCj  pour  lcs  faire  mieux  ressem- 
,ihler,  disent-ilsf  ci  la  pleine  ■  Lune.'*^  ile 
la  Coiidamine  iii  Memoires  de  racad.  dcs 
sc.  de  Paris  1745.   pag.  427. 

»)  Tites  de  Boule  et  Tetes  platcs.  cfr.  Char- 
levoix,  kistoire  de  la  nouvelle  France  T, 
III.  pag,  187.  323- 


^20    SeCTIO  III.  DE  GENERIS    HUM, 

mus  oj;  cujus  singula  momenta  cu- 
ratissime  descripta  habemus ,  machi- 
namenta  et  vincula  pj  quibus  cliutino 
et  per  annos  continuato  constanti  et 
uniformi  pressu  gratam  ipsis  formam 
obsequiosae  infantili  calvariae  indu- 
cunt;  quibus  omnibus  denique  ipsa 
barbarorum  istorum  crania  Europam 

illa- 

0)  Jos.  Saenz  de  Aguirre  coIJeBio  maximn 
conciliorum  omnimn  Hispaniae  et  noyi  or- 
his ;  ed.  2.  Rom.  1755.  fol.  T.  VI.  pag. 
204.  ubi  in  historia  Synodi  tertiae  dioe- 
cesanae  Limensis  a  1585.  d.  17  Jul.  de- 
cretum  ne  Indifiliorum  capita  forment  ty- 
pis.  —  ^^Qufientes  "penitus  exstirpare 
y^abtisum ,  et  superstitionem ,  quibus  Jtidi 
yfpassim  infantium  capita  formis  impri' 
j^munt^  quos  ipsi  vocant  C  a  i  t  o,  Q» 
„m  a,  O  p  a  1  t  a;  —  statuimus  et 
» itpraecipimus  &:c.  &c."  varias  nempe  in 
delinquentes  poenas,  ut  v.  c.  mulier  quae 
talia  fecerit,  ^\frcqucntet  do^rinam  joer 
,^continuos  decem  dies  mane  et  vesperi , 
,f-pro  prima  culpa ;  pro  secunda  vero  per 
^^viginti"  &c. 

p)  cfr.  V.  c.  curatas  icones  vinculorum  hu- 
jusmodi  quibus  Caribaei  utunturin  Jour^ 
nal  de  pkysi^ue  m.  Aug.  I79I.  pag*  133. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       221 

illata,  et  passim  pridem  iconibus  ex- 
hibita  qj ,  exactissime  et  ad  amussim 
respondeiit. 

Utut  vero  res  ipsa  extra  omnem 
dubitationem  posita  sit,  de  eo  tamen 
adhuc  ambigendum  quod  inde  ab 
Hippocratis  temporibus  saepius  as- 
sertum  legimus,  pecuhares  istiusmo- 
di  craniorum  formas  studio  primum 
et  artificiis  etfictas  et  per  longas  ge- 
nerationum  series  continuatas  et  re- 
petitas,  temporis  progressu  demum 
hereditario  quasi  jure  connatas  esse 
€t  in  alteram  naturam  abiisse. 

Extat  quippe  in  aureo  Hippocra- 
tis  opusculo  quod  de  aeribus,  aquis 
et  locis  inscribitur,  celeber  locus  de 
macrocephahs,  ponto  Euxino  vicina 
gente,  de  qua  primo  et  principe  sta- 
tim  loco  disserit,  ideo  quod  nulla 
omnino  aha  gens  sit,  quae  simiha  ca- 

pita 

^)  y.  c.  m  Memoiref  de  VAcad,  des  rc.  de 
Paris  1740.  tab.  16.  fig,  i. 


222  Sectio  III.  de  generis  hum. 

pita  Iiabeat.  A  principio  quidem 
consuetudinem  in  caussa  fuisse  dicit, 
iit  tam  longis  capitibus  essent;  post- 
modum  vero  naturam  ipsam"  cum 
Gonsuetudine  conspirasse.  Genero- 
sissimum  autem  apud  macrocepha- 
ios  putafi,  caput  habere  quam  maxi- 
me  longuni.  Et  hoc  quidem  consue- 
tudinis  initium  fuisse:  quum  recens 
adhuc  ipsis  natus  fuerit  infans,  caput 
^jus  adhuc  cereum  quasi  aut  udo  et 
moUi  luto  simile,  quam  celerrime 
constrinxisse  manibus,  coaptantesque 
coegisse  in  longitudinem  augeri,  quin 
et  vincuHs  constrinxisse  ac  aptis  in- 
strumentis  colKgasse,  quo  rotunditas 
capitis  prohibeatur  ac  longitudo  au- 
geatur.  Eam  consuetudinem  tan- 
dem  effecisse  ut  ejusmodi  natura  ca- 
pitum  existeret.  Temporis  vero  pro- 
gressu  naturam  quoque  tales  produ- 
xisse,  ut  non  ampKus  necesse  fuerit 
consuetudine  priore  cogere. 

Singularis  phaenomeni  rationem 
ex  celebri  sua  generationis  hypothe- 

si 


DEGENERATIONE   IN  SPECIE.       223 

si  explicare  studet  Cous  senex ,  quae 
a  Biiffoniana  non  multum  abludir,  et 
qua  genitale  liquidum  ab  omnibus 
corporis  membris  procedere  et  quasi 
defluere  putabat,  indeque  formas 
partium,  modulo  quasi  exceptas,  ad 
foetus  formationem  congeri.  Hinc- 
cpe  contingere,  ut  ex  caivis  calvi  gi- 
gnantur,  ex  caesiis  caesii  et  ex  ma- 
croceplialis  macrocephali. 

Simile  quid  postmodum  et  de  aliis 
gentibus  P^ruanis  v.  c.  rj  et  Genu- 
ensibus  s^  memoriae  proditum  est. 

In  universum  quidem  rem  bacte- 
nus  adhuc  in  medio  relinquo,  et  ad 
ea  tantum  provoco  quae  supra  (g. 
59.)  occasione  aliorum  similimn 
phaenomenorum  protuli. 

§.64. 

r)  deincolisprovinciaePortus  veteris(Hisp. 

Puertoviejo)  Carclanus  de  rerum  varietatc 

T.  III.  pag.  162.  edit.  Sponii. 
s)  Jul.    C.^es.    Scaliger   rntnment,   in    TkeO' 

'pkrastum  de  causis  i^laittarum  pag.  287, 


1324  Sectio  IIL  de  generis  hum* 

§.     64. 

Dentium  ^varietates  aliquot  gentili- 
tiaej  earumque  caussae, 

Craniorum  formas  proxime  ordi- 
ne  excipiant  dentium  varietates  non- 
nuUae  quibusdaln  in  gentibus  nota- 
tae. 

Ita  V.  c.  jam  a.  1779*  tam  in  frag- 
mento  medicati  funeris  Aegyptiaci, 
quam  in  integio  mumiae  cranio  tj 
singularem  dentium  primorum  ano- 
maliam  observavi,  utpote  quorum 
coronae  non  scalpriformes  margine 
tenui  instructae,  sed  crassae  et  co- 
nis  truncatis  similes,  canini  vero  quo- 
ad  coronarn  non  nisi  situ  a  vicinis 
bicuspidibus  distinguendi  erant.  Ea- 
demque  singularis  plane  conforma- 
tioetiam  inabis  mumiis  annotata  est; 
ut  in  Cantabrigiensi  uj  ^  et  Cassella- 

na 

^)  V.  Decas  craniorum 'prltna  ^  tab.  I. 
U)  Middletoii,  monumema  anciquitatif  ^  O- 
perum  T.  IV.  pag.  170.    ^^dentes  omnef 

i4n 


DEGENERATIONE   IN  SPECIE.       22$ 

na  wj ;  simile  quid  etiam  in  Stuttgar- 
diensi  acj ;  imo  vero  et  ipse  cum  ante 
bienniuniLondini  versarer  simillimos 
incisores  in  juvenili  mumia  reperi^ 
quam  pro  humanitate  suasolvendam 
niihi  concessit  possessor  ejus  cl.  Jo. 
Symmons  yj.  Quamquam  autem  vix 
monitu  opus  sit,  in  tanta  seculoium 
serie  qua  mos  cadavera  condiendi  in 
Aeg\q)to  invaluit,  inque  tam  vario- 
rum  ejus  terrae  dominorum  et  inco- 
larum  vicissitudine,  magnam  quoque 

mu- 

ifytn  maxiUa  swperiore  firyniter  adkuc  in- 
^^haerentes  reperiunrur ;  quod  vero  singu- 
jjare  et  prodigii  fere  loco  kabendum^  an- 
fyteriores  s,  incisores^  non  acuti  ilJi  qui* 
,ydefn  atque  ad  incidendum  apti ,  sed  per- 
,^inde  ac  maxiUares  lati  platie  atque  obtu- 
^^si  sunt." 

U>)  cfr  cl.  Briickmanni  archiatri  Brunsui- 
cens.  relationem  de  ea  mumia.  Brunsuic* 
1782.  4- 

X)  cl.  Storr,  prodr.  metkodi  mammalium 
Tubing.  1780.  4.  pag.  24. 

ij)  Pkiloso-pkical  Transattions  a.  1794.  P«  II. 
pag.  184- 

P 


226  Sectio  III.  de  generis  hum. 

mumias  earumque  crania  intercede- 
re  debere  varietatem ,  neque  sanum 
quenquam  iii  omnibus  mumiis  ean- 
dem  quam  innuimus  dentium  singu- 
larem  formam  expectare  posse ;  me- 
morabilis  tamen  varietas  videtur  et 
fortassis  aliquando  utiliter  pro  cha- 
ractere  distinctivo  adhibenda,  quo 
iinius  aevi  aut  gentis  mumias  a  reH- 
quis  dignoscere  licebit»  Difficile 
quidem  fuerit  caussas  pecuHaris  hu- 
jus  conformationis  eruere;  non  im- 
probabile  tamen  videtur,  magnam 
sane  partem  eandem  victus  rationi 
tribuendam  esse,  quem  quidem  vete- 
ribus  Aegyptiis  agrestem  fuisse,  cau- 
libus  ac  radicibus  constantem,  ex- 
pressis  verbis  Diodorus  Sicukis  mo- 
net.  Dentes  hinc  magis  detriti;  de- 
tritos  vero  aut  studio  obtusos  crassi- 
tie  contra  increvisse,  et  in  homini- 
bus  z)  et  in  brutis  aj  annotatum. 

Pon- 

z)  Eirch's  hinory  of  the  Koyal  Society  T. 

IV.  pag.  3. 
a)  de  dentibus  exserti»  eburneis   elephanto- 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       2 27 

Pondus  accedit  huic  conjecturae 
observatione  Winslovii  hj  qui  in  cra- 
nio  Groenlandi  ex  canum  insula  c) 
similem  dentium  incisorum  singula- 

reni 

niirt  V.  Tranqucharische  Missionr  -  Berick- 
te  Contin.  CVI. 

b)  V.  Memoires  de  VAcad.  des  sc.  de  Paris^ 
1722.   pag.  323. 

tf)  Hond-  Eyland^  adeo  notissima  est  insula 
ad  fretum  Disko  littoris  occidentalls 
Groenlandiae,  et  in  omnibus  accuratis 
istius  terrae  mappis  geographicis  a  Zorg- 
drageri  inde  temporibus  obvia ,  ut  plane 
nie  non  intelligere  profitear  quid  sibi  vo- 
luerit  Canipcrus  quando  Winslovium  ig- 
iiorantiae  arguere  et  cx  Hiibneri  gcogra- 
phia  emendare  ausus  est ,  in  qua  ncmpe 
canum  insula  reclius  ad  oceanum  pacifi- 
cum  sub  tropicum  capricorni  &c.,  relata 
sit  Aime  nescibat  hancce  australem  in- 
sulami  ab  inventorc  Schoutcnio  a.  t6i6. 
in  notissimo  itinerario  ut  plane  non  habi- 
tatam  describi,  imo  vero  ab  eo  inde  tem- 
pore  a  nullo  quod  sciam  Europaeo  denuo 
visitatam  esse!  cum  contra  borcalis  iila 
regio  cx  qua  Winslovius  cranium  istud 
acccperat  ab  innunieris  Europaeis  balae- 
narum  capiendarum  caussa  frequentetur. 

p  2 


228    SeCTIO  III.   DiE  GENERIS   HUM. 

rem  crassitiem  et  cum  molaribus  si- 
militudinem  notavit,  eamque  modo 
quo  barbari  isti  crudis  vescantur  car- 
nibusj  tribuit  dj, 

Respondent  sane  liuic  observa- 
tioni  dentes  crassi  et  mire  detriti  in 
binis  Eskimotarum  craniis ,  quae  ex 
colonia  Nain  terrae  Labrador  nuper 
ad  me  pervenerunt  ej*      Eskimotas 

enim 

d)  „Les  dents  incisives  sont  courtes ;  ( ver- 
„ba  sunt  Winslovii )  eUes  sont  larges  de 
,idevant  ett  arriere  et  plattes,  au  lieu  d^etre 
^jtranckantes ,  et  ressemblent  'plus  a  des 
yydenti  molaires,  qu^a  des  incisives»' 

,^Mr.  Riecke  (^quiavoh  trouve  ce  cra- 
iitte )  ina  dit  que  les  habitams  de  cette  Is- 
,Je  mangent  de  la  ckair  totite  crue.  — 
,flls  font  flusieurs  mouvemetits  extraordi' 
^^naires  avec  la  mackoire ,  et  heaucowp  de 
,,grimaces  en  mackant  et  en  avalant.  CV- 
^ytoit  principalement  ce  sfeSlacle,  quipor- 
^ita  Mr.  Riecke  a  ckercker  quelque  cada- 
jjvre  de  ces  insulaires  pour  voir^  si  leurs 
i,mackoires  et  leurs  dents  avoient  quelque 
^,conformation    joarticuliere"  &c. 

e)  v,  Decas  craniorum  tertia,  tab.  24.  25» 


nEGEHERATlONE  IN  SPECIE,       22^ 

eiiim  cum  Groenlandis  ad  unum 
idemque  stemma  pertinere,  et  ipsum 
nomen  eorum  gentilitium  a  crudae 
carnis  esu  vulgo  derivari ,  pridem 
notum  est, 

Quae  varii  auctores  f)  de  Cal- 
muccorum  dentibus  retulerunt,  quod 
longiores  sint  et  interstitiis  majoribus 
distincti,  ea,  ut  demum  reperi,  pri- 
mitus,  neque  tamenaccurate,  exYvo- 
nis  Narbonensis  clerici  relatione,  an- 
no  1243  concepta  et  infra  adliuc 
pluribus  tang,enda,  hauserunt,  neque 
cum  hodiernorum  Mongolorum  cra- 
niis  quae  in  collectione  mea  servo, 
conveniunt, 

Ah*ae  denique  proprietates  ^qw- 
tium  gentihtiae  unice  artificiis  deben- 
tur;  ut  in  Nigritarum  quibusdam 
stemmatibus   qui  sibi  dentes  hman- 

do 

/)  cfr.  V.  c,  Buffon,  Erxlebcn  dc. 

p  5 


^5o    SeCTIO  III.  D"fe   GENERIS  HUM. 

do  g)  subularum  in  moduni  acu- 
unt  kj;  aut  in  Malaicis  nonnullis  po- 
pulis  qui  vitream  dentium  substanti- 
am  magnam  partem  delent  ij  aut 
praeterea  sulcos  quoque  eidem  in- 
sculpunt  kj  etc. 

Simi- 

g)  van  Liiischoten  SchipvaerS  naer  Oost  P.  I, 
p.  m.  60. 

von   der  Groben    Guineiscke  Reisebc' 
schreihung  pag.  51.  94. 

Barbot  in  Churchiirs   coUeStion  of  VO' 
yages  T.  V.  pag.  159.  T43,   :85- 

Schotte  in    Philosopliical  TransaSiions 
T.  l.XXIII.  P.  L  pag.  92. 

Report  of  tke  Lords  af  tfie  Committee 
of  Council  for  tke  consideration  of  Slave 
Trade.  fol  L.  et  M. 
fe)  Miror  egrcgios  quosdara  auftores,  iit 
Rbmerum  et  d.  Niebuhr  hanc  dcntium  de- 
formationcm  artificialem  pro  naturali  con- 
formatione  habuisse.  v.  Istius  Efterret' 
tting  om  Kysten  Guinea  pag.  21.  Hu- 
jus  vero  diss  iii  Deutschen  Museum  1787« 
P.  I  pag.  425. 
r)  de  PhUippinis  Magindanai,  v.  cl.  Forrest, 
voyage  to  New-Guinea  pag.  237, 

de  Sumatranis ,  cl.  Marsden  pag.  46. 
k)  de  Javanis,  Hawkesworth's  coUeBiott  of 
voyages  T.  III.  p.  m.  349. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       201 

Simile  quid  ipse  in  Sinensibus 
quibusdam  Javanis  observavi  qui  sibi 
eandem  substantiam  a  dentium  pri- 
morum  extremo  margine  studiose  et 
aequaliter  coticula  detererant. 


6 


Aliae  quaeclam  ^arietates  gentili- 

tiae  respectu   sin^ularum  corpo- 

ris  partium, 

Principes  liactenus  indagavimus 
varietates  diversarum  gentium,  sive 
in  colore(tum  cutis  earum,  tum  ca- 
pillorum  et  oculorum),  sive  in  vultu 
et  craniorum  forma  observabiles. 

Nonnullae  interim  adhuc  restant 
enarrandae  quae  alias  corporis  par- 
tes  attinent,  quanquam  minoris  pas- 
sim  momenti,  neutiquam  tamen  sic- 
co  plane  transeundae  pede,  quas  ita- 
que  paucis  sigillatim  percurrere  li- 
ceat. 

P  4  Etiam- 


33a  Sectio  III.  de  GENERIS  hum, 

Ehamsi  vero  non  omnium  caus- 
sae  ac  rationes  aeque  ad  liquidum 
demonstrari  possint,  nuUa  tamen  erit 
tam  singularis  et  plane  aenigmatica 
t[uin  comparando  cum  phaenomenis 
analogis,  qualia  superiori  sectione  in 
brutis  animantibus  observata  conges- 
simus,  comprehensu  facilior  red- 
datur,  r. 


Auriculae^ 

Notum  est  rei  antiquariae  studio- 
615  multa  veteris  Aegypti  idola  sive 
aenea  et  figuHna,  sive  ex  variis  la» 
pidum  generibus  aut  sycomori  Hgno 
exscalpta,  sive  denique  in  sarcopha- 
gis  picta,  auriculis  altioribus  insignia 
esse.  Brevi  manu  hoc  vitio  artificum, 
artis  delineandi  imperitorum,  tribue- 
re  placuit  ilupero  auctori  /J.  Cui  ve- 

ro 

\ )  Rerherckes  'philosopkiques  stir  les  EgijfO'- 
mns  T.  I.  pag.  212. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE,       233 

ro  quo  minus  caleulum  acljiciam  im- 
pedior  egregio  artificio  et  gustu  quo 
plura  eorum  elaborata  vidi,  tum  ve- 
ro  quod  maxime  in  iis  observaverim 
quae  Indicum  vultum  prae  se  fe- 
runt  m^ ,  similisque  collocatio  etiam 
in  genuinis  Indicorum  hominum  pic- 
turis ,  passim  summo  studio  exaratis, 
reperiatur.  In  universum  vero  non 
major  est  ea  diversitas  quam  ea  qua 
et  passim  in  varietatibus  animalium 
domesticorum ,  equi  praesertim  et 
suis,  auriculas  situ  et  collocatione 
ab  invicem  differre  videmus,  imo  ve-' 
ro  quodsi  in  iisdem  Aegyptiacis  et 
Indicis  figuris  simul  directionis  aper- 
turae  palpebrarum,  a  nasi  radice  ver- 
sus  aures,  rationem  habemus,  mag- 
nam  partem  auricularum  altitudo 
non  nisi  a  modo  quo  caput  gestatur, 
occipitio  nempe  elatiore  et  mento 
depressiore,  pendere  videtur, 

Pris- 

m)  V.    Pkilosophical   Transa&iont  ?.  1794- 
P.  II.  pag.  191.  tab.  16.  fig.  2. 

P  5 


^54  Sectio  IIL  de  generis  hum. 

Priscis  quoque  Batavis  auriculas 
tum  forma  tum  coUocatione  singula- 
res  fuisse  tam  ex  locis  veterum  auc- 
torum  quam  ex  signis  antiquis  asser- 
tum  legimus  nj, 

Ita  et  Biscaiae  inoolarum  aures 
magnitudine  insignes  dicuntur  o^. 

Barbaris  hominibus  auriculas  ma- 
gis  a  capite  distare,  et  mobiles  esse 
vulgo  notum  est,  multis  quoque 
praesertim  Indiae  orientalis  et  maris 
pacifici  stemmatibus  appendicem  au- 
ris  variis  artificiis  vaegrandem  et 
monstrose  elongatam;  cujusmodipa- 
radoxus  ritus  hyperbolicis  veterum 
auctorum  fabuUs  de  quorundam  po- 

pulo- 

n^  icones  exhibent  Smetii  antiquitates  Neo- 
fnagenses  pag.  70.  et  Cannegieter  de  Brit- 
tenburgo,  matribus  Brittis  &c.  pag.  144. 

Oi)  V.  nobilis  feniinae  (Comitissae  D'Aunoy) 
relation  du  voyage  d^Espagne  T.  I.  p.  m. 
23.  Vindicat  aii(5oritatem  operis  desidera- 
tiss.  Dieze  in  notis  ad  Puente,  Reise  durck 
Spanien  T.  II.  pag.  271. 


DEGENErxATIONE  IN  SPECIE.       2.3^ 


pulorum  auriculis  plane  inimanibus 
ansam  praebuit, 

§•  67.  ■ 

M  a  m  VI  a  e, 

Mammas  barbararum  quarundam 
gentium  feminis,  et  quidem  Africaeyr7j 
praesertim  et  quarundam  maris  pa- 
cifici  iiisularum  qj^  prolixaset  pendu- 
las  esse,  nube  testium  constat.  In- 
terim  tamen  monere  oportet  relatio* 
nes  eorum  partim  supra  veritatem 
auctas  videri  /;;:   tum  vero  eundem 

habi- 

p)  cfr.   V.  c.   dc  Aethiopissis ,    Fermin  suy 
Vouonomie  animale  T.  I.  pag    117. 
de  Hottentottis,  Kolbe  pag    474. 

^)  V.  incolas  insulae  Horn  apud  Schouten 
in  cl.  Dalrymple  colhllion   T  II.   pag    i;g, 

r)  V.  c.  Towrsoni  assertum  in  Hakluyt's 
coUeHion  T.  II  pag.  26  de  Nignti>  ad 
fl.  S'"  Vincentii:  ^Divers  of  tlie  wnwen 
,,kave  siirh  exeeedin^  long  hrtasts  ^  tkat 
^^some  of  tliem  will  Ijy  tke  same  u^on  tke 
,^ground  and  lie  downs  bij  tkemj" 

aut 


S56   SeCTIO  111.   DE  GENERIS  HUM, 

habitum  non  omnibus  ejusdem  gen-- 
tis  feminis  communem  esse;  dari 
enim  et  in  oceani  australis  insulis  fe- 
minas  quam  plurimas  sj  aeque  ac  tot 
Aethiopissas  vel  in  Europaeis  empo- 
riis  quotidie  visendas  mammillarum 
decora  pulcritudine  conspicuas ;  de- 
nique  autem  istam  vastitatem  neuti- 
quam  barbaris  tantummodo  nationi- 
bus  propriam,  verum  etiam  passim 
inter  Europaeas  v.  c.  quondam  apud 
Hibernicas  O^     et  hodienum  adhuc 

apud 

aiit  Brucei  de  Shangallarum  mammis 
jn  quibusdam  earum  fere  ad  genua  usque 
dependentium  ,  Reisen  nack  den  QueUen 
des  Nils  T.  II.  pag.  546.  ** 

neque  majorem  fidem  habeo  Mentzelii 
narrationi  de  Tabaci  crumenis  ex  mam- 
mis  Hottentottarum  confectis  et  magna 
copia  ad  caput  bonae  spei  vcnaHbus :  Be" 
Sckreihung  des  Vorgeburges  der  guten  Hojf- 
nung  T.  n.  pag.  564. 
^)  cl.  J.  R.  Forstcr,  Bemerkungen  &c.  pa^, 

242. 
f)  Lithgow's  rare  Adventures  andpainefull 
■peregrinations  p.  m.  433.   —     *'/  saw  in 
^Jreland^s  North-fartswomen  travayling 

iitk^ 


DEGENERATIONE  IN  SPEClE.       sS^ 

apud    Morlachicas     uj    observatam 

esse. 

Caussa  maxime  m  more  infantes 
dorso  matris  inhaerentes  lactandi, 
partim  etiam  in  diu  et  per  plures  an- 
nos  continuata  lactatione,  quaeren- 
da  videtur.  Imo  vero  passim  etiam 
artificio  elongatas  fuisse  mammas 
apud  populos  qui  eam  prolixitatem 
pulcram  censuerint,  relatum  legi- 
mus  wj* 

Aliae 

„tAe  waijy  or  toytwg  at  home^  carry  tkeir 
,,lnfams  ahout  their  neckes^  and  laijing 
„the  dugges  over  their  skoulders  ,  would 
iigive  sucke  to  tke  Babes  behinde  their 
fjbackes^  without  taking  tkem  in  their  ar. 
„mes  :  Such  hind  ofbreasts ,  me  thinkethy 
,ywere  very  fit^  to  be  made  money  bagsfor 
,,East\-or  fVest-Indian  Merckants^  being 
,,more  then  kalfe  a  yard  long,  and  as  well 
^.wrougkt^  as  any  Tanner ,  in  tke  like 
^^ckavge^  could  ever  moUifie  suck  Leather^ 

u)  cl.  Fortis,  viaggio  in  Dalmazia  T.  I. 
pag.  81. 

M;)  de  incolis  orae  occidentalis  Africae ,  in- 
ter  promontoriura  album  et  Senegam   fl. 

Cada. 


258    SeCTIO  IIL    DE  GENERIS  HUM.  . 

Aliae  gentes  amplitudine  et  tur- 
gore  mammarum  conspicuae,  ut  Ae- 
gyptii;  Juvenale  jam 

„In  Meroe  crasso  majorem  in- 
fante  papillam'* 

tanquam  rem  vulgarem  et  omnibus 
communem  memorante.  Imo  non 
muliercs  tantum  sed  et  viri  aegyptii 
mire  mammosi  dicuntur  crj. 

Inter  Europaeas  nationes  Lusita- 
nae  feminae  mammas  amplissimas 
prae  se  ferunt  )fj,  cum  contra  His- 
panicis   tenues  sint  et  exiles,    quas 

prae- 

Cadaniosto  in   Ramiisii  collcclione  T.  I, 
p.  ni.   loo. 

cfr.  Lamiral,  VAfrique  et  le  peuple  A- 
friquain,  Par.  rySQ  8.  pag.  45.  ~  "«« 
fySenegaf  Jes  jeunes  filles  font  leurs  effom 
,^,pour  faire  tomber  Uur  gorge  afin  qu^on 
^jes  croife  femme  et  qtion  les  respefte  da- 
,,vantage." 

x)  Alpiniis,  historia  naturali  Aegypti  T.  I. 
pag.   14. 

y)  reterente   niihi  cl.  Abildgaard  ex  itinerc 
Lusitano  niiper  reduce. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.        2.Zg 

praeterito  certe  seculo  studio  com' 
primere  et  incrementum  earum  im- 
pedire  curabant  zj. 

Contraria  cura  ambitum  manima- 
rum  augeri  posse  nullumdubiumest; 
quantum  vero  praeterea  Venus  quo- 
que  praematura  eo  conferre  possit 
memorabili  sane  exemplo  impuberes 
et  nondum  adultae  puellae  merce- 
nariae  docent  quae  Londinum,  prae- 
sertim  ex  vicinis  maxime  suburbiis, 
confluunt,  et  quaestum  corpore  fa- 
cientes  ingenti  numero  plateas  noctu 
pervagantur. 

§.     68. 

G  e  n  i  t  a  l  i  a. 

Linnaeo  quidem  in  prolegomenis 
systematis  naturae  ccgenitalium  cu- 
55riosior  indagatio  abominabilis  dis- 
:»plicet:5)    progressu  tamen  laboris 

aliter 

s)  Comitissa  D'Aunoy  l.  c,  T,  II.  pag.  158. 


j354o    SeCTIO  III.   DE  GENERIS  HUM. 

aliter  eum  sensisse  evidenter  termi- 
nologia  ejus  conchyliorum,  imo  vel 
instar  omnium  venus  dione  docet, 
lubrico  sane  stilo  metaphorico  ab  eo 
depicta.  Ignoscent  ergo  manes  viri 
Summi  si  et  hic,  quae  de  gentilitiis 
quibusdam  varietatibus  geniralium 
memoratu  digna  visa  sunt,  succincte 
enarravero* 

Nigritas  mentulatiores  esse  vulgo 
fertur.  Respondet  sane  huic  asser- 
to  insignis  apparatus  genitahum  Ae- 
thiopis  quem  in  supellectile  mea  ana- 
tomica  servo.  Num  vero  constans 
sit  haec  praerogativa  et  nationi  pro- 
pria,  nescio  aj,       Venere  ardentes 

femi- 


4)  Idem  cle  Scotis  septcntrionalibus  qui  inin- 
quam  braccati  incedunt  praedicabat  cl. 
Faust,  wie  der  GesckUchtnrieb  der  Men- 
scken  in  Ordnung  zu  bringen    pag    52. 

De  his  vero  rainus  re<^e  hoc  assertum 
C5se,  au6toritate  gravissima  docui  in  me^ 
diciniscke  Bibliotkec  T.  III,  pag.  413. 


DEGENERATlOTyTE   IN  SPECIE.       Q^  I 

feminas   amplexus    Nigritarum   aliis 
praeTerre,  dictum  est  hj, 

Vice  vetsa  etiam  Aethiopissas  c) 
et  Mulatas  clj  maxime  ab  Europaeis 
expeti,  relatum  accepimus.  Caus- 
sam  praestantiae,  quae  varia  esse 
potest,  ignoro. 

Anne  in  eo  siiniles  Mongolicis  e) 
et  Americanis  fj  nonnullarum  gen- 
tium  feminis  de  quibus  praedicatur 
quod  arcta  servent  muliebria  etiamsi 
nuptae  fuerint  imo  pepererint.     , 

Con- 

h)  V.  Saar,  Ostindiscke  Kriegsditnste  p.  hi, 

45. 

c)  Chanvalon,  voyage  alaMartini^uep.  6t» 

Sparrmann,   Reise  nach  dem  Vorgebur* 
ge  der  gtiten  Hoffnung  pag.  72. 

d)  V.  de  H^erken  van  W.  V.  Focquenbroch 
T.  ir.  pag.  421.    . 

t)  cl.  Georgi,    Besckreihung   aUer  Nationen 
des  Russischen  Reicks  P.  II.  pag. '220. 

f)  V.  Vcspucci,  Lettera  a   Lnrenzo  de'  Me- 
dici  pag.  i  fo.  edit    Bandini. 

Riolani  jgl.  anthropograjohia  p.  m.  306. 

Q 


242  Sectio  III.  de  gekeris  hum. 

Contrariam  huic  pudendorum  ra- 
tionem  Kamtscliadalicis  femini^  tri- 
buit  Steller  gj. 

Idem  plures  earum  nymphis  pro-' 
lixis  et  propendentibus  insignes  esse 
asserit ;  quas  in  Hottentotticis  mulie- 
ribus  in  dactyliformes  appendiculas 
abire  nonnuUi  ajunt  /7J,  Rectius  ta- 
meri  hic  siniis  pudoj^isj  ut  Linnaeus 
vocabat,  in  elongatione  ipsorum  la- 
biorum  consistere  videtur  ij ,  quam 
quidem  artificio  deberi  fertur  if) ;  et 
quae  fabuloso  ventrali  cutaneol  an- 

saift 

)  Besghreihuttg  von  Kamtschatka  pag.  ijpp. 
)  cfr.  W.  ten  Rhyne,  de  promontorio  bo' 
nae  spei.  Scaifus.  1686.  8.  pag.  33- 
i)  V.  Hawkesworth's   colle&ion  T.  III,   p. 
in.  388. 

Varias  icones  hujtis  Sinus  pudorif  in 
capite  bonae  spei  ad  ipsam  naturam  fac- 
tasdebeo  liberalitati  perill.  Banksii.  In 
una  earum  labia  ita  elongata  6  pollices. 
cum  dimidioj  mensurae  Rhenolandicae, 
*aequant. 
k)  V.  le  Vaillant,  voyage  dans  Vinterieur  de 
VAfrique  p.  m.  37 1. 


DEGENERA^riONE  IN  SPECIE.       s43 

sam  praebuit,  quod  ab  abdomine  de- 
pendens  J)  obscenas  liarum  femiiia- 
rum  partes  obtegepe  creduli  aucto- 
res  putabant  mj. 


§•  69.. 

7'  u  r  a. 


Porro  crurum  proportione  et  ha-. 
bitu  aliquam  quibusdafn  gentibu»  va- 
rietatem  esse  novimns.     Ita  v.-  c.  In- 
dilongitudine  crurum  insignessunt;?)^ 
Mongoli  contra  brevitate  eorum  o). 

.    Hi- 

i)  V.  iconem  apud  F.  Leguat ,  voyage  et 
aventures  T.  II.  tab.  13. 

m)  Voltaire  fabuloso  hocce*  ventrali  cum 
aliis  ejusciem  ponderis  argumentis  utitur 
ut  demonstret  Hottentoticam  gentem  non 
ad  eand^m  cum  Europaeis  hominum  spe- 
cieni  referri  posse.  Lettres  cVAmabed 
Oper.  T.  XLV.  p.  m.  224. 

«)  De  l^  Boullaye  -  le  -  Gouz ,  voyages  et 
ohservations  pag.  153. 

cl.  Kant  incl.  En^dPhilosofhfur  dis  ^ 
WeU  T,  II.  pag.  155. 

•)  Vvo  Narbonensis  in  MattHaei  Paris  his- 
toria  viajore^  ex  edit.  Watsii  paj,  530. 


!244    SeCTIO  III.   DE  GENERIS  HUM. 

Hibernis  feminis  femora  amplissima 
esse  dicuntur  pj, 

Novo-Zelandis  crura  adeo  crassa 
tribuuntur  ut  oedematosa  videan- 
tur  cp,     ' 

Alii  curva  et  deformia  eadem  es- 
se  antipodibus"  hisce  nostris  ajunt, 
haecque  vitia  ipsis  positura  qua  sede- 
re  solent,  contrahi  rj, 

jncurva  v^o  crura  apud  Calmuc- 
cos  frequentissima,  tum  a  ratione  cu- 
narum  infantiHum,  tum  ab  equita- 
tione  cui  a  tenella  jam  juventute 
asuescunt,  derivantur  sj, 

Mire  defot-mes  descfibtmtur  pe- 
des  incolarum  tierrae  del  Fuogo  t) 

quos 

p)  Twifs's  Tour  in  Ireland  pag.  39. 

q)  Monneroii  apud  de  la  Bordc,  kistoire  de 

h  mer  du  Sud  T.  II.  pag.  97, 
y)  G,  Forster's  voyage  round  tlie^world  T. 

II.  pag.  480. 
s)  cl.   PalJas  riber  die  Mongolischen   Volker- 

schaften  T.  I.  pag.  98«  ' 

r)'cl.  J.  R.  Forster  Bemerkungen  pag.  225. 

^idie  FUsfe  habm  keih  Verhaltnifs  zu  dem 
.  "    ..Ober- 


.   ©EGENERATIONE  IN  SPECIE.       24^ 

quos  cl.  Bougainville  Pescheras  ap- 
pellavit  i/J' 

Praesertim  vero  Afiicae  quibus- 
dam  populis  deformationem  crurum 
pedumque  gentilitiam  esse,  veteres 
jam  annotarunt,  maxime  de  Aegyp- 
tiis  w)  Qt  Aethiopibus  xj  ac  servisJSFi- 
gritis  yj,  In  hodiernorum  servc^'um 
nigrorum  cruribus  triplicis  generis 
vitia    distinguere    oportet,    diversis 

quo- 

,jOberleibe  ;  die  Sckenkel  sind  dihin,  und 
iikagsr;'  die  Bcine  'gekriimmt,  die  Knie 
^iausgedeknr  j  die  Zeken  einwnrts  ge- 
^^kehrt."  * 

u)  Voyage  autour  du  monde  pag.  147.  — 
^ynous  les  avons  nomines  Pecherais,  farce' 
i^que-  ce  fut  lc  fremier  mot  qu^ils  pronon- 
,,cerent  en  nous  abordant ,  et  que  sans  cesse 
j,i/y  nous  le  rejjetoient,^* 

10)  Aristoteles,    problematum    5,   14,    pag, 
*  43  C.  ed.  Casaubbni,  * 

X)  Virgilii  moretum  vers.  35  sq. 

cfr.  conjiiii6liss.   Heyne  notac  ad  h,  I. 
T.  IV.  operum  Virgihi  p.  ra,  215  sq. 

ij)  Pctronii  satijricon  c.  io;j. 

Q3    . 


246    SflCTIO  ni.  DE  GENERIS  HUlif .  ' ' 

quoque  caussis  tribuenda ,  vajgam 
sciL  Ciirvationem  z-)  (  galL  jamhes 
cambrees^y  tum  invenustam  crassi- 
tiem  ajj,  denique  rimas  et  fissuras 
quibus  frequenter  dehiscere  dicun- 
tur  bj.    . 

Cuf- 

%)  cl.  Soemraerring  uher  die  kbrperUcke  Ver' 
sckiedenheit  des  Negers  &c,  pag.  40. 

Chanvalon  veyage  d  la  Martiuiqne 
paD-;58«  * —  ^^cette  forme des  jamhes  cour' 
,,bees  est  assez  commune  aussi  farmi  les 
,,Americains ,  mais  elJe  est  qiielquefois 
,,moins  sensible  que  farmi  les  Negres,'*' 

a  )  Albr.  Diirer  von  menschlichertrofhrtion 
fol.  T.  3.  ed.  1523.  —  ^''der  Morn  ire 
y^sckinheyn  mit  dem  knie  unn  fufs  sind 
,^zu  knorret  nit  so  gut  zu  seken  alfs  der 
„weyssen.^^        ^  • 

Ramsay  on  the  treatment  and  conver- 
'sion  of  African  Slaves  p.  21 7. 

/>)»Allatum  mihi  est  m.  Jan.  I789  crus  dex- 
trum  receiis ,  ceteroquin  sanissimum*Ae- 
.thiqpis  pridie  C.asselUs  defundi,  cujus  par- 
tem  adhuc  supellex  mca  anatomica  scrvat, 
epidermidc  plantae  pedis  mirum  in  mo- 
dum  crassa,  rimosa  et  in  muitifidas  lamel» 
las  dehisceute. 


DEGENERATPONE  IN  SPECIE.       2^7 

Curv^tio  illa  maxime  positurae 
tribuenda  videtur,  qua  infantes  lac- 
tentes  dorS'©  matris  inhaerentes  ge- 
mibus  suis  arcte  innituntur  c).  Non- 
nullae  id  genus  deformitates  passim  ^ 
etiammorbosas  caussas  agnosctmt  clj.  • 

Crassitiem  pedum  (nisi  itidem 
subinde  ad  pathologiam  referenda 
fuerit).improbo  et  perpetuo  labore 
contrahi  posse,  probabile  est. 

Fissuras  denique  quibus  callosa 
epidennis  praesertim  in  plrfnta  pedis 
aethiopum  dehiscere  solet  urente 
arenoso  solo  contrahi  vix  est  quoJ 
dubites  t^. 


§•7 


o. 


c)  Chanvalon  I.  c. 

d)  Fr.  Allamand  in  noms  aElis  atademiae  tta- 
turae  curiosorufn  T.  IV.  pag.  89.  * 

c)  V.  Hier,  MQVcundlis  dc  dccoratione  p.m. 
103. 

■  Q  4 


s48  Sectio  IIL  de  ceneris  hum. 

'§,     70. 

Pedes  manusque, 

Denique  et  manus  pedesque  •  qui- 
^  busdam  gentibus  pro  portione  singu- 

*  lariter  parvos  esse  curati  observato- 
res  notarunt. . 

Fertur  hoc  v.  c.  de  Indis  fj ,  Si- 
nensibus  gj ,  Kamtschadalis  ^i) ,  Es- 
kimotisz^j  Peruanis  k) ,  Novo-Hol- 

lan^ 

f)  ,,fif  has  been  ohserved  of  the  arms  of  the 
,fHindBos  frequently  brought  to  ctigland, 
^ythat  the  gripe  of  the  sabre  is  too  small 

«       \^^for  most  European  hands,''  cl.  Hodges, 
Travels  in  India  pag.  3. 

g)  Dampier,  suite  du  voyage  autour  du  moii' 
de  pag.  1.00. 

de  la  Barbinais,  voyage  autour  du  mon^ 
de  T.  II    pag.  62. 

Osbeck's  Ostindisk  Resa  pag.  .I7I« 
h)  Steiler  1.  c. 

i )  V.  post  H.  ElUs,  Dav.  Cranz   &c.   egre- 

*        gius  astronomus  cl,  Wales   in  "philosofjhi' 

,    eal  Transa^ions  T%  LX.  pag.  109.   et  cL 

Curtis  ibid.  T.  LXIV.  pag.  383. 
k)  cL  de  Ulloa  Nachrichsen  &c.  T.  IL  pag, 

•  92- 


DEGENERATIONE   IN  SPECIE.       249 

landis  Ij ,  et  Hottentottis  mj, 

Passim  artiiicia  huc  conferre ,  Si- 
nenses  feminae  struthopodes  docent. 
Verum  et  vitae  genens  nj  VictusquG 
rationem  iniquam  qj  in  culpa  esse 
posse,  verosimillimum  videtur,- 

l)  Watkin  Tench's  Account  of  tke  ■Settk' 
ment  at  Port  Jackson  pag.  179.* 

tii)  cl.  Sparrmann  1.  c,  pag.  172. 

«)  ^yAn  (  American  )  Indian  man  is  small  in 
,,rAe  hand  and  wrist^  for  the  same  rea- 
y^son  for  wkich  a  sailor  is  large  andstroug 
,^in  the  arms  and  shoulders,  and  a  forfer 
,^in  the  legs  and  thigks."  Jefferson  in 
Morse'§  American  universal  Geographif 
T.  I.  pag   87-  • ' 

^)  V.  Tench  1.  c.  ex  observatione  guberna- 
toris  Capensis :  —  ^^colonel  Gordon  told 
5,we  that  it  indicated  foverty,  and  inadc- 
y^quacy  of  living,  He  instanced  iomethe 
^^Rottentots  and  Cajfres ;  the  former  fa- 
,,re  fonrltf,  and  have  small  hands  andfcct; 
,  „f/ie  Caffres,  their  neighbours ,  live  ■pleti'^ 
^yteously,  and  have  very  large  onesS^ 

Q5 


2J0    SeCTIO  III.  DE   GENERIS   HUM. 

Varietates  gentilitiae  re^pecLu 
staturae, 

.  Absolutis  hactenus  quae  de  rela- 
tiva  proportioue  et  conformatione 
singularum  partiuni  memoratu  dig- 
niora  visa  sunt,  •  jam  etiarn  totius  sta- 
turae  varietatem  succincte  indagare 
oportet,  quo  quidem  disquisitionis 
antliropologicae  capite  vix  aliud  fa- 
bellis  et  liyperbolicis  superlationibus 
pravaque  interpretatione  magis  de- 
turpatum  accepimus;  quae  tamen 
ho*dienum  magnam  paftem  adeo  re- 
futata  aut  explanata  et  ad  genuinos 
fontes  reducta  sunt  ut  vix  ulteriore 
aaientione ,  ne  dicam  per  curas  reno- 
vatasiterata  disquisitione,  egeant. 

Ita  V.  c.  pygmaeis  veterum  Ae- 
thiopicis  non  nisi  sjmbolicam  gradu- 
um  in  Ndometro  signification^m  sub- 
esse,  demonstratum  est.  • 


Ita 


DEGElfeRATlONE  TN  SPECIE.       s5l' 

Ita  ossa  vaegrandia  passim  nostro 
sub  coelo  effossa  quae  praejudicata 
opinio  quondam  gigantibus  tribue- 
rat,  curatiore  osteologico  studio  bel* 
luis  restituta  sunt  pj,  et  s.  p. 

Con- 


p)  Mirum  sane  nuperis  temporibus*  BufFo- 
nium  plura  istiusmodi  bclluarum  ossa  fos- 
silia  diversis*temporibus  et  locis  eruta, 
'  T.  V^°  Sufplementi  classici  &ui  operis,  de- 
nuo  gigantibus  tribucrc  potuisse.  v.  c.  ea 
quae  a.  I577  prope  Lucernam  effossa  sunt 
et  hodienum  in  curia  istius  urbis  servan- 
tur ,  ubiipse  ea  lustravi  et  primo  intuitu 
elephantina  esse  agnovi.  Mcritissimus 
contra  medicus,  immo  yero  egregius  ana- 
tomicus,  Felix  Platcr,  tum  temporis  cum 
ea  monumenta  geognostica  effossa  erant, 
studiosissime  ea  emensus  est  et  contenjpla- 
tus ,  ipsaqiie  ad  humanum  gigantem  17 
pedum  longitudinis  pertinuisse  summa 
fiducia  dcclaravit,  et  mirandam  picturam 
colossaiem  humani  sceleti  tantae  magni- 
tudinis,  cura^issime  fieri  fecit,  "quae  in 
coUegio  societatis  Jesu  Lucernae  adhuc 
visitur:  memorabih  sane  exemplo  quan- 
tum  et  in  .tanto  viro  fucrit  irapcrium 
.  pracjudicii,  quando  semcl  akns  in  mente 
radices  egit,  ia  ipsara  scnsuum  cvklentiam. 


'aSa  SeCTIO  IIL  DE  GENEHfe   hum. 

Contra  vero  omnes  quae  nobls 
supersunt  reliquiae  et  antiquaria  su- 
pellex  ex  quibus  staturam  priscarum 
gentium  aestumare  licet,  ut  mumiae, 
ossa  et  praesertim  dentes  humani  in 
antiquissimis  sepulcretis  et  urnis  re- 
perti^/J,  armamenta  etc.  eo  conve- 
iiiunt  ut  et  eas  gentes  vix  ac  ne  vix 
quidem  statura  sua  hodiernas  supe- 
rasse  censendum  sit,  ' 

•  Est  quidem  et  inter  has  non  infi- 
iianda  diversitas  gentiHtia.  Procera 
V.  c.  statura  inter  Europaeas  gentes 
Scanis  aut  quarundam  ditionuniHel- 
vetis,  .V.  c.  Suitensibus ;  humihor  Lap- 
ponibus;  in  novo  orbe  majora  cor- 
pora  Abiponibus;  humiliora  Eskimo- 
ti§;  neutra  tamen  modum  excedentia; 

et 

^)  Debeo  v.  c.  liberalitati  perill.  Bozenhard, 
consulis  generalis  Caqsarei  apud  Danos, 
calvariam  et  alia  ossa  provectae  aetatis 
jiominis  haud  ita  pridem  in  antiquissimo 
tumulo  Cirabrico  reperta,  proportione  ve- 
ro  et  magnitudine  vulgari  staturae.  no- 
stratium  nihilum  cedentia. 


.  DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       255 

et  in  universum  nuUa  inter  liodierni 
orbis  nationes  respectustaturae  varie- 
tas  tam  enormis,  quin  ex  vulgatis  de- 
generandi  modis  et  dnalogis^phaeno- 
menis  in  aliis  animantibus  mammali- 
bus  observandis,  explicatu  satis  faci- 
lis  fiat* 

Binas  tantum  ejusmodi  varietates 
seorsim  tangere  oportet,  quarum  cj- 
tera  excessu  altera  defectu  a  statura 
vulgari  humani  generis,  mirum  quan- 
tum  abhorrere  nuperis  adhuc  tempo- 
ribus  dicta'  est.  *Gigantei  inquam 
Patagones  Americae  maxime  «austra- 
lis,  et  pygmaei  Quimotae  CQif^^^^osJ 
crediti  insulae  Madagascar  monti- 
colae.  * 

g.     72. 

Pabagones, 

Est  in  extremo  Americae  austra- 
lis  ad  euronotum  sitae  continente, 
natio,  quae  inde  a  Magalhaensii  pe- 

riplo 


^54    SeCTIO  III.   DE  GENERIS  HUM. 

riplo  Europaeis  innotuit,  qui  nomen 
ipsi  compositum  indideriuit  Pata-go- 
num ,  quod  scil.  eos  vicinis  Chonis 
cognato^  censebant,  pedes  autem  eo- 
rum  pellibus  cameli  guanaco  involu- 
ti  brutorum  -liirsutis  pedibus,  quos 
•patas  hispanice  vocant,  similes  es- 
sent.  Proprium  vero  et  indigenum 
ipsis  nomen  Tehiieletarum, 

De  hisce  ergo  vulgo  sic  dictis  Pa- 
i:agoriibus  primiis  Anton.  Pigafetta 
itineris  Maealhaensii  socius  in  narra- 
tione  sua  linxit  esse  gigantes  Euro- 
paeis  sfeatura  duplo  majores  rj.  Ab 
eo  inde  tempc^re  per  bina  cum  dimi- 
dio  secula,  relationes  de  itineribus 
ab  Europaeis  in  iStam  novi  orbis  pla- 
gam  institutis  tam  mira  inconstantia 
quoad  notitias  dePatagonibus  sibi  in- 
vicem  repugnant  et  contradicunt,  ut, 
instar  omnium,  exemplo  monitorio 

ad 


y)  V*  Ej.  viaggio  atovno  il  mondo  ap.  Ra- 
musium  T.  I.  (edit.  4.)  pag^  353  t,. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       Q.bS 

ad  cautionem  et  difiidentiam  in  usu 
itinerariorum  esse  possint. 

A*deant  quorum  interest  diversas 
istas  relationes  et  anthropologorum 
de  iisdem  sententias  perlustrandi  et 
comparandi,  infra  citatam  auctorum 
decadem  sj.  Nobis  vero  in  praesen- 
tiarum  sufficiat  ea  tantum  consecta- 
ria  proponere  quae  omnibus  invicem 

pon- 

j)  Bujfon^  histoire  naturelle,  T«  III.  et  Sup' 
.    flementf  T.  V. 

(  De  Brosses )  histoire  des  navigationf 
aux  terres  australes  T.I. 

(cl.  de  Pauw)  Recherches  fur  les  Ame- 
vicains  T.  I. 

cl.  Ortega,  in  viage  del  comand.  By- 
ron  al  rededor  del  mundo,  traduc.  del 
Ingles. 

Robertson's  history  of  America  T;  I. 

cl.  Zimmerrnann  geograyhiscke  Gf- 
schichte  des  Menschen  T.  L 

cl.  J.  R.  Forster  Bemerkungen, 

(Com,  Carli-Rubbi)  Lettere  America- 
fie  T.  U 

(cl.  Pennant)  of  the  Patagonians, 

Relacion  del  ultimo  viage  hl  Estrech$ 
di  MagaUanes  en  ijSS  y  86, 


056  Sectio  III.  be  generis  hum:. 

ponderatis  et   critica  face   lustratis, 
verisimillima  videntur. 

Stirps  ergo  est  hominum  fieuti- 
quam  gigantea  longitudine  etsi  pro- 
cero  corpore  et  magis  adhuc  lacer- 
toso  et  toroso  habitu  tj  conspicuo- 
rum.  Proceritatis  mensuram  qui- 
demin  tanta  relatiorium  variante  am- 
biguitate  neutiquam  certo  definire 
licet;  ex  auctoritate  testium  hde  dig- 
nissimoriim  tamen  vix  ultra  dimidi- 
mii  supra  sextuni  pedem  mensurae 
anghcae  ascendit :  quae  eo  minus  pro 
prodigio  habenda,  cum  et  ahis  Ame- 
ricae   (praesertim  australioris)  stir- 

pibus 

i)  Tales  enini  imo  ore  a  veracissimis  aut- 

•  optis  (lescribiiiitur. 

Taks  quoque  erant  qui  Sec.  XVF°  ad 
finem  vergente  in  Hispaniam  allati  sunt; 
soli  et  unici ,  quantum  ego  quidem  no- 
■Ci,  quos  Europa  unquam  vidit  Patagones, 
vidit  hos  ipsos  -Sevillae^  magnus  et 
vere  classicus  peregrinator  van  Linscho- 
tzw ,  et  de  iis  dicit :  —  *'  waren  wel  ge» 
,iStatueen  ende  grofvan  Udeit'  dc. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       sS^ 

pibus  indigenis  staturam  valde  pro-^ 
ceram  esse  pridem  constet,  maximej 
sicubi,  ut  verisimillimum  est,  de  iis 
valet  quod  de  priscis  Germanis  Taci- 
tus  praedicat,  nuUis  nempe  aliis  alia^ 
rum  nationum  connubiis  infectos> 
propriam  et  sinceram  et  tantum  sui 
similem  gentem  servare. 

Nomades  sunt  aeque  ac  Terrae 
del  Fuego  incolae  aliaeque  Americae 
australis  gentes  errones;  liinc  non 
mirum  si;  ab  Europaeis  qui  adunas 
easdemque  quidem  istius  terrae  oras, 
sed  diversis  temporibus ,  appulerunt, 
non  semper  ejusdem  procerae  stirpis 
liomines  visi  sunt* 

Ab  aitera  vero  parte  etiam  non 
admodum  difficile  intellectu  quomo- 
<io  fabula  de  giganteis  Patagonibus 
ortum  ducere  potuerit. 

Primo    enim    animis   inhaerebat 

yetus  traditio  de  gigantibus  orbis  ve- 

R  teris» 


258    SeCTIO  III.    DE  GENERIS  HUM. 

teris,  quidni  ergo  prodigiorum  in  no- 
vo  orbe  avidi  itineratores  de  iis  quo- 
que  cogitassent  cum  revera  proceros 
et  lacertosos  homines  tum  etiam  mi- 
rae  longitudinis  sepulcra  uj  ?  et  pas- 
sim  pone  ea  singularis  magnitudinis 
ossa  reperibant  %^J, 

Acce- 

«)  cfr.  Ed,  Brown's  Traveh  p.  ni.  50.  —  '*Mr. 
5,Wood,  wlio  has  made  very  accurate  mapf 
,yoftheftreights  ofMageUan  ^c.  told  me^ 
yjthat  he  had  seen  divers  graves  in  the  Sou' 
jfthern  parts  of  America  near  four  Yards 
tylong ,  which  surprized  him  the  more, 
^ybecause  he  had  never  seen  any  American 
„that  was  two  Yards  high ,  and  therefo- 
„re  he  opened  one  of  these  long  sepulchres 
iifrom  one  end  to  the  other ,  and  found 
,)in  it  a  man  and  a  woman,  so  placed^ 
,,that  the  womans  head  lay  at  the  man'5 
i,feet ,  and  so  jnight  reasonably  require 
5,a  Tomb  of  near  that  length.'' 

w)  equorimi  scil.  quorum  sceleta  prope  se- 
pulcreta  cognatorum  erigunt.  v.  Falkner, 
Beschreibung  von  Patagonien  p.  ni.  149. 

In  universum  vetustissimus  mos ,  et 
qui  apud  diversissimas  gentes  invaluit, 
equos  heroum  simul  cum  horum  funere 
inhumandi ,     postmodum    errori     ansam 

prae- 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       sS^ 

Accederepoterat  iiiHispanis  con- 
siliuni,  ejusmotU  relationibus  alias 
Europaeas  gentes  a  navigatione  per 
fretum  Magellaniciuii  deterrencli  jo) ; 
in  his  vero  tum  panicus  terror,  tum 
jactandi  libido,  qualis  et  currente 
adhuc  seculo  auctorem  belgicae  nar- 
rationis  de  Roggeweinii  periplo  in- 
duxit  ut  paschatis  insulae  in  mari  pa- 
cifico  incolas  pro  gigantibus  duode- 

cini 

praebere  potiiit   ut   ista  eqiiina  ossa  pro 
giganteis  haberentur. 

Ita  V.  c.  «in  Sibiricis  vetustissimis  sepul- 
cris  equorum  ossa  inveniuntur:  v.  I.  G. 
Gmelin,  Reisen  T.  III,  pag.  313. 

Imo  et  in  christianorum  equitum  sar- 
cophagis ,  medio  quod  vocant  aevo  in 
templis  sepuhorum,  praeter  ipsorura  sce- 
letos  et  arma ,  equina  quoque  ossa  pas- 
sim  reperta  sunt.  v.  Dorville,  Sicula 
pag.  148. 
x')    v.  Jo.   Winter   in   Hakluyt's   col/eSfion 

T.m.  pag.751. 

it.    Sir  John  Narborough*s  voya^e   to 
thf  Streights  of  Magelian  p.  m.  90. 
R  2 


2.6o  Sectio  III.  de  generis  hum:* 

cim     pedum     longitudine     vendila- 
ret  fj. 

$.  73. 

Q  u  i  771  o  t  a  e, 

Vetus  est  fama  praeterito  jam  se- 
culo  a  classico  auctore  Steph.  Fla- 
court  pro  fabuloso  iigmento  declara- 
ta,  dari  in  montosis  interioribus  in- 
sulae  Madagascar  gentem,  statura 
quidem  pygmaeam,  animo  vero  mire 
bellicosam,  reliquis  incolis  subitaneis 
invasionibus  molestam  etc.  Quimos 
istos  homunciones  vocabant  s.  Ki- 
mos^ 

Defen- 

y)  V.  Anon.  tweejaarige  Reyz  rondom  de 
wereld  Dordr.  1728.  4. 

Longe  veracior  et  accuratior  contra 
Behrenfius  (professione  libarius,  ein  Leb* 
kiickler  -  GeseUe  )  qui  eidem  itineri  inter- 
fuit,  in  Reise  durck  die  Siid-LHnder  und 
um  die  fVeh,  Francof.  1737.  8.  ubi  pag, 
87.  paschatis  insulae  tunc  primum  detc- 
ctae  incolas  vocat  tantum  ^^  iHoklgestalt  ^ 
,^stark  von  Gliedern'\ 


DEGENERATIONE   IN  SrCClE.       2.6  L 

Defensores  hic  rumor  denuo  nac- 
tus  est  nostris  temporihus  guberna- 
torem  Modave  et  botanicum  cele- 
brem  Commerson.  Quodsi  vero  in 
relationibus  eorum  de  iis  discesseris 
quae  uterque  fando  tantum  accepit, 
et  quae  ipsa  non  una  in  re  inter  se 
repugnant,  rcliquum  unice  eo  redit 
quod  gubernator  iste  servam  aliquani 
emerit  pumilam,  pro  Quimota  ipsi 
venditami ,  colore  pallido  ,  mamimis 
depressis  et  brachiorum  ad  genuafere 
pertingentium  longitudine  conspicu- 
am.  At  enim  vero  cl.  Baro  de  Clug- 
ny  qui  per  integrum  fere  mensem  in 
eadem  navi  cum  ipsissima  hacce  pyg- 
maea  versatus  est  kiculenter  mon- 
stravit  non  nisi  mala  conformatione 
et  morbosa  constitutione  eam  nanam 
fuisse ,  macrocephalam,  stupidam, 
et  quae  confusam  vocem  redderet 
etc.  quibus  omnibus  ego  quidem  fe- 
re  persuadeor  ut  valetudinem  ejusad 
Cretinismum  referam,  cum  liaecsym- 
ptomata  in  Cretinis  occurrant;  itaut 
Pt  3  et 


fi62    SeCTIO  III.   DE  GENERIS    HUM. 

€t  brachiorum  longitiido  in  multis 
eorum  et  nominatim  in  Salzburgen- 
sibus  expressis  verbis  ab  observato- 
ribus  iiotata  sit, 

Contra  cl.  Sonnerat  universam 
eam  traditionem  acute  ita  interpre- 
tatus  est,  ut  de  Zaphe-Racqiiimus- 
sis  intelligenda  sit,  senis  nempeprin- 
cipibus  stirpis  quae  istius  insulae  pro- 
vinciam  Manatan  inhabitat,  quos 
quidem  principes  ab  auctore  stem- 
matis  derivant  qui  pumilio  fuerit, 
quod  et  barbarum  nomen  modo  dic- 
tum  innuit  zj, 

§.74. 


z)  c\^°  Pallas  orfciim  duxisse  videntur  Qui- 
motae  ex  hybrida  quadam  generatione.  Vi 
Ej.  Observations  sur  la  formation  des  mon' 
tagnes  pag.  14.  ubi  de  Aethiopum  origi- 
ne:  —  '' i/  n^est  point  necessaire  de  re- 
,iCOurir  ici  a  une  mesaiJiance  de  Vesfece 
,ykumaine,  comme  il  semble  quen  est  arri- 
,iVee  une  'pour  produire  les  montagnardf 
^ilongi  -  manes  ou  Quimos  du  Madagascar,'* 


UEGENERATIONE  IN  SPECIE.       265 

§•     74. 
De  caussis  staCurae  gentilitiae, 

Dantur  itaque  neque  gigantum 
integrae  gentes  neque  pygmaeorum. 
Varietas  autem  staturae  gentilitia 
quam  supra  ( §.  71.)  tetigimus  arc- 
tioribus  pro  portione  limitibus  cir- 
cnmscripta  videtur,  quam  quae  inter 
alia  animantia  domestica  passim  ob- 
servatur  ( §.  29.) :  et  ex  iis  quae  de 
caussis  degenerandi  exposita  sunt, 
haud  difficulter  intelligi  poterunt. 

Conferre  siquidem  huc  clima  (  g. 
34.)  vel  praeter  tot  aHa  argumenta 
Lappones  docent  cum  Hungaris  col- 
lati,  quae  binae  unius  stemmatis  co- 
loniae  vario  sub  coelo  variam  quo,- 
que  staturam  adeptae  sunt. 

Victus  (§.  55.)  quoque  magnani 
esse  potentiam  ad  staturam  sive  au- 
gendam  sive  imminuendam  physio- 
logia  aperte  docet. 

R  4  Hinc 


^64    ^ECTIO  in.  DE  GE]SrERlS   HUM, 

Hinc  V.  c.  procerum  corpus  no- 
bilium  Otaheitae  incolarum  victui  qux 
indulgent  lautiori  tribuitur  aj. 

Gontra  barbararum  quarundam 
g^entium  staturam  per  generationum 
series  sensim  decrevisse  postquam 
abusui  aquae  vitae  s.  spiritus  ardentis 
adsuetae  sunt,  relatum  accepinius  bj. 

Porro  et  pubertatis  terminus  va-. 
riis  gentibus  varius  hic  nominandua 
venit,  eatenus  sane  ad  statutam  gen-> 
tilitiam  faciens ,  ut ,  qui  diutissime 
impuberes  permanent,  bacce  conti- 
nentia  (quodpridem  de  priscis  Ger- 
manis  notavit  Caesar)  staturam  alant; 
cum  contra  praematuram  venerem 
proceritati  corporis  obesse  ab  acutis- 
gimis  auctoribus  vario  et  remotissimo 

sub 

fl)  V.  cl.  J.  R.  Forster ,  Bimerkungen  p.  m, 
236. 

^)  De  accolis  barbaris  freti  Hudsonis ,  v. 
H,  Ellis  Reise  nack  Hudsons  Meerhusen 
pag.  201.  Umfreville  uber  den  gegenwhr^ 
ngen  Zustand  der  Hudsonsbay  pag.  ^l, 


DEGENERATIOXE  IN  SPECIE,       265 

SLib  coelo  uno  consensu  observatum 

sit  cj, 

Conservatur  porro  gentibus  sta- 
tura  propria ,  si  minime  aliarum  ad- 
ventibus  et  bospitiis  miscentur:  uti 
ab  altera  parte  sensim  gentilitia  sta- 
tura  per  generationum  series  muta- 
tur  postquam  aliarum  nationum,  alius 
staturae,  connubiis  infectae  sunt  clj^ 

Denique  vero  et  hereditariae  dis- 
positioni  magnam  esse  potestatem 
in  staturam  prolis,  haud  inficianda, 
exempla  docent  famiharum  aut  pro- 
ceritate  aut  humilitate  staturae  in^ 
signium. 

§.  75. 

c)  cfr.  V.  c.  post  tot  alios ,  Je  Kamtschada- 
lis,  cl.  Behm  in  Cook's  voifage  to  thc 
northern  hefitisphere  T.  III.  pag.  372, 

de  Otaheitis ,  Cook  in  Hawkesworth's 
coUe6tion  T.  II.  p.  m.  I87. 

de  Siimatranis,  cl.  Marsden  pag.  41, 
fi)  Maupmviis  5   Venus  yhysique  p.  m.  131, 

R  5 


^66    SeCTIO  III.   DE  GEXERIS  HUM. 

§.    75. 

T^arieLates  generis  humani  fahu- 
losae, 

Infinita  sunt  quae  inde  ab  Hero- 
doto  ex  variis  fontibus ,  Aristeo  ma- 
xime,  Ctesia  et  Megasthene,  a  Cos- 
mographis  narrata  accepimus  de  gen- 
tibus  monstriferae  plane  figurae, 
Arimaspis  v.  c.  unoculis;  Cynamol- 
gis ,  caninis  capitibus ;  Monoscelis , 
singuHs  cruribus;  sylvestribus  homi- 
nibus  ad  Imaum,  aversis  post  crura 
plantis;  etc.  ej,  * 

His  quidem  diutius  immorari  non 
hujus  loci  est;  etsi  ceterum  nec  utiH- 
tate  nec  voluptate  careat  indagatio 
rerum,  quae  hujusmodi  figmentis  an- 
saiTtpraebuerint;  valet  enim  et  in  an- 
thropologico  hocce  studio  quod  de 
rehqua  historia  naturah  constat ,  •  vix 
uliam  in  ea  unqUiam  relatam  fuisse 

fabel- 

e)  cf.  Jo.  Alb.  Fabricii  diss.   Sie  hominihus 
erbis  nostri  incolis  &c.  Hamb.  172I.  4« 


DEGENERATIONE  INSPECIE.        *l^f 

fabellam  tam  absurdam  et  ineptam, 
quiii  veii  aliquid  eidem  subesse  re- 
periatur,  hvperbolica  tantam  exag- 
geratione  aut  prava  interpretatione 
deturpatum  f), 

Unicum  tamen  ex  prodigiorum 
ista  farragine  in  medium  proferre  li- 
ceat  exemplum,  toties  scil.  repetitae 
famae  de  gentibus  caudatis  ^  utpote 
quas  a  multifariis  et  longe  diversae 
aetatis  auctoribus  iterum  iterumque 
assertas  accepimus  g), 

%■  76. 

De  gentibus   caudatis  jumor, 

Et  primus  quidem  Plinius,  post 
eum  Ptolemaeus  et  Pausanias  cauda- 

tarum 

f)  ita  V.  c.  conjun6Viss.  Heyne  fabulosas  rc- 
lationes  de  hcrniaphroditis  Floridae  ad 
geiniinos  fontes  revocavit  iii  Commentation. 
soc.  reg.  scient.  Gottingens,  T.  I.  pag.  39. 
g")  Niiperrinuis  caudatorum  hominum  pa- 
tronus  ct  asscrtor  extitit  cl.  Monboddo  in 

utro^ 


a68    SeCTIO  III.    DE  GENERIS   HUM, 

tarum  Indiae  gentium  mentionem  fe- 
cerunt;  tum  medio  quod  vocant  ae^ 
vo  denuo  assertae  a  Geographo  Nu- 
biensi,  Marco  Polo  Yeneto,  aliis: 
recentiOribus  denique  temporibus 
plures  itinerum  auctores  similia  re- 
tulerunt  de  variis  Indici  archipelagi 
insulanis  caudatis  10\  alii  de  ejusmo- 
di  Russiae  cujusdam  provinciae  in- 
colis  ij;.  de  aliis  alii  kj, 

Curatius  vero  pensitatis  hisce  as- 
sertis  exiguum  ponderis  ipsis  inesse 
facile  deprehenditur; 

Pleri^ 

utroque  opere,  scil.  of  the  origin  and 
'progress  of  language  T.  I.  p.  m.  234.  et 
antient  Metapkysics  T.  III.  pag.  250. 

h)  V.  praeter  auctores  mox  citandos ,  Hqt' 
vey  de  generatione  animalium  p.  m.  lo. 
de  Borneensibus. 

i)  Rytschkow,  Orenburgisehe  To^pograpkie 
T.II.  pag.34. 

Falk ,     Beytrage    zur    Kenntnifs    des 
Russischen  Reicks   T.  III.  pag,  525. 

h)  V.  c.  in  ins.  Tcrra  del  Fuego.  v.  tib. 
geograph.  apud  Alons.  d'Ovaglie  ,  Rela-^ 
eio7ie  del  Regno  di  Cile  Rom.  1646.  fol. 


DEGETs^ERATlONE  IN  SPECIE.       269 

Plerique  auctores  enim  non  nisi 
fando  ab  aliis  notitiam  acceperant* 

Tum  vero  negari  nequit  pleros- 
que  eorum  testium  qui  avtopsiam  rei 
jactant  per  se  jam  valde  sublestae 
iidei  esse  1J. 

Porro  autem  ipsae  eorum  circa 
hoc  momentum  relationes,  suspecto 
modo  inter  se  variant  mj^ 

Coii- 

i)  V.  c,  de  Nicobarids,  ineptarum  fabel- 
lariim  plenissima  Beskrifning  om  en  Re' 
sa  genom  Asia^  Afnca  &c.  af  N,  Matthss. 
Kbping  {Skeps-Lieut.}  p.  m.  131.  quam 
tamen  summae  fidei  relationem  vocat  Lin- 
naeus,  in  litteris  ad  cl.  Monboddo  of  the 
erigin  of  language  1.  c. 

Dav.    Tappe,     isjahrige    ostindische 
Reisebeschreibung  pag.  49.  de  Sumatranis, 

T«)  cfr.  V.  c.  de  Formosanis  caudatis  tri- 
gam  testium  ,  qui  se  ipsos  avtoptas  di- 
cunt  Jo.  Strauss,  Jo^  Ott.  Helbig,  et  EK 
Hesse. 

Ille,   Reisen  i^.m,  %2.    '^  Ein  Formo' 
PiSaner   von    dtr    Sud-Seite    vtit    einem 

^iSchwanZf 


j^yo  Segtio  IIL  de  generis  hum, 

Gontra  vero  cordatissimi  et  cura- 
tissimi  earum  Tegionum  indagatores 
aut  de  monstroso  isto  prodigio  silent; 
aut  incolarum  auctoritate  freti  nude 
pro  fabuloso  iigmento  declarant  nj. 

Alii  denique  expresse  monent 
quid  erroneae  famae  ansam  prae- 
buerit : 

V.  c.  appendix  pendula  -dorsalis 
vestimentorum  ojj 

aut 

,^Schwanz ,   einen   guten  Fus  lang ,    und 
\^rauck  mit  Haaren  bewachsen.'" 

Iste,  in  Ephem.  Naturae  curiosor.  Dec. 
I.  ann.  IX.  pag.  456.  —  *^  caudae  calvae 
^^assimilabantur  porcijtis.'' 

Hic  ,  Ostindische  Reisebeschreibung  p. 
m.  2X6.  —  "  Unter  andern  unsern  Scla- 
,^ven  beij  dem  Bergwerk  katten  tvir  auch 
,yeine  Sclavinj  welcke  gleich  einer  schand- 
ijlicken  Bestien  mit  einem  kurzen  Stiel 
,^oder  Ziegensckwanz  iiber  dem  Hintern 
^yausgeschandet  war." 

«)  ita  de  Philippinicis  cl.  le  Gentil ,   voya- 
ges  dans  les  jners  de  VJnde  T.  11.  pag.  52. 

0)  Nic.  Fontana  on  tke  Nicobar  Jsles  mAsi* 
atik  Researckes  T,  III,  pag.  151. 


DEGENERATIOXE   IN  SPECIE.       27  I 

aut  simiae  caudatae  anthropo- 
morphae  pj, 

Adeo  ut  ne  unicum  quidem  extet 
gentis    caudatae    exemplum   genui- 

nuni 

p)  Hinc  vulgatissima  icon,  toties  repetita., 
et  vuigo  pro  hcmiiie  caudato  exliibita  pri- 
mitus  nou  nisi  geiiuinam  simiam  ^au- 
datam  referebat ;  quam  vero  postmoduih 
aiter  audlorum  ab  altero  ita  mutuavit,  ut 
quivis  fere  simul  paulo  humaniorem  eam 
redderet.  Martini  nempe  in  versione  sua 
Buffoniani  operis  suam  iconem  ex  Lin» 
naei  amoenitatibus  depromsit;  hic  ex 
Aldrovando ,  hic  ex  Gesnero ;  qui  ipse 
suam  ex  ^rmanica  quadam  descriptione 
terrae  sancVae  desumsisse  refert;  cujus 
quidem  au6lorem  tacet,  quem  tamen  esse 
Bern.  de  Breydenbach  faciie  agnovi;  ut- 
pote  qui  in  editione  principe  operis  sui 
iReyfs  in  das  gelolfte  Land')  Moguntiac 
1486  impressa,  animalium  quorundani 
exoticorum  in  terra  sancla  sibi  visorum 
figuras  exhibet ,  et  inter  has  ipsissimam 
quoque  de  qua  agimus,  iconem,  satis  ac- 
curatam ,  simiam  referenteni  vere  qua- 
drumanam ,  hallicibus  nempe  a  reliquis 
digitis  pedum  remotis  &c.  quae  vcro 
postmodum  delineatorum  qui  apographum 
«umebant,  incuria,  denium  in  humanam 
figuram  bimanam  transmutata  est. 


^72  Sectio  III.  de  generis  hum* 

num  plurimii  iide  dignomm  testium 
avtoptarum  consensu  firmatum ;  imo 
iie  quidem  unius  saltem  familiae 
quae  monstrosa  ista  anomalia  insignis 
fuerit,  cum  tamen  alias  exempla  fa- 
miliarum  monstrificarum ,  quibus  v. 
c.  sexti  digiti  exuperantia  per  gene- 
rationes  hereditaria  est,  in  vulgus  no- 
ta  sint* 

De  singulis  vero  liominibus ,  qui 
sparsim  hinc  ilHnc  etiam  inter  Euro^ 
paeos  monstrosa  ad  coccygem  ex- 
crescentia  insigniti  visi  sunt,  hic,  non 
niagis  quam  de  innumeris  ahis  mon- 
strosis  partubus,  sermonem  esse  pos- 
se,  per  se  facile  inteUigitur. 

§•     77- 

Vctrietas  gentilitia    ex  niorbosd 
affectionek 

Supra  jam  (§.38.)  de  eo  respectu 
dictum  est,  quo  et  morbosa  intem- 
peries  habitum  animaHum,    et  maxi- 

me 


DEGENERATIONE   IN  SPECIE.       S^S 

me  quidem  coloiem  ita  mutat,  ut 
hereditaria  dispositione  per  longas 
generationum  series  propagata ,  sen- 
sim  in  alteram  quasi  naturam  abeat, 
et  in  nonnuUis  animantium  speciebus 
singularibus  et  constantibus  varieta- 
tibus  ortum  praebeat.  Notissima  ex- 
citavimus  exempla  varietatis  niveae 
muris  domestici  et  cuniculi,  utpote 
quorum  niveum  vellus  et  roseae  pu- 
pulae  certo  certius  morbidae  intem- 
periei,  leucaethiopiae  scil.  debentur. 

Eadem  quidem  affectio  passim 
etiam  in-genere  humano  observatur. 
Verumtamen  magis  sporadice,  certe 
nulHbi  tanta  frequentia  et  constantia 
quanta  in  brutis  quae  modo  diximus 
animantibus  occurrit,  qua  nempe  in 
peculiarem  et  copiosissimam  varieta- 
tem  eorum  degeneravit. 

Nihilominus   tamen    et    humana 

ista  leucaethiopia  paucis    tangenda 

est.     Sed  paucis  inquam,  ipsam  eara 

3  ob 


274    SeCTIO  III.  DE    GENERIS    HUM, 

ob  caussam  quod  in  homine  vix  pe- 
culiarem  varietatem  constituere  di- 
cenda  sit,  tum  et  quod  ea  repetere 
pigeat,  quae  alias  jam  de  memorabi- 
li  isto  morbo  disputavimus  q), 

'%■  78. 

Leucaethiopia  humana, 

Ad  cachexias  referenda  videtur 
affectio;  binis  symptomatibus  pa- 
thognomonicis  iisque  perpetuis  con- 
spicua. 

Alterum  horum  symptomatum 
singulari  cutis  colore,  vitiose  albido, 
partim  ad  ruborem  non  naturalem 
accedente,  imo  et  passim  levioris  le- 
prae  habitum  prae  se  ferente  />>,  tum 
vero  pilorum  et  pubis  albedine  ano- 

mala 

q)  commenratioii.  soc,  Reg.  scientiar.  Got- 
tingens.  T.  VII.  pag.  29.  et  medicinisclie 
Bibliotkek  T.  II.  pag.  537. 

r)  cf.  V.  c.  Hawkesworth's  coUe&ion  T.  If, 
p.  m.  188. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       27  5 

mala  constat,  non  nivea  hac  ut  in  se- 
nibus,  neque  pulchie  subflava  et  in 
cinericium  paulo  vergente  ut  in  tot 
nostratibus  quos  ideo  flavos  Cg^ll» 
BloJidins)  vocant,  sed  giiva  potius, 
colori  cremoris  lactis  (angl.  crea?n' 
colour^  quodammodo  comparanda. 

Alterum  visus  organa  occupat, 
eaque  pigmento  fusco  orbat,  quod 
sani  oculi  tnembranas  ahquot  inter- 
nas  obducit,  et  absorbtioni  nimiae 
luOis  destinatum  ,  ad  recte  beneque 
videndum  summi  momenti  est.  Hinc 
iris  oculi  leucaethiopum  palHde  ro- 
sea,  et  semipeUucida,  pupula  autem 
intensiore  rubedine  splendens,  sar- 
dae  s.  carneolae  pallidioris  colori  si- 
milis. 

Singulari  vero  constantia  bina 
haec  sjmptomata  invicem  consenti- 
unt,  ita  ut,  quantum  mihi  quidem 
innotuit,  nunquam  oculorum  iste  pe- 
culiaris  rubor  solus  et  absque  vitiosa 
S  2  illa 


276    SeC^TXO  III.  DE  GENERIS  HUM. 

illa  albedine  comae  et  reliquorum  pi- 
lorum  visus  sit.  Saepius  vero  pupil- 
larum  ruborem  ab  observatoribus 
noii  animadversum  esse  non  mirum, 
cum  reliqua  quae  diximus  symptoma- 
ta  magis  in  oculos  eorum  inciderent, 
leucaethiopes  vero  lucis  minus  pati- 
entes  palpebras  plerumque  conni- 
ventes  habeant. 

Semper  connatus  morbus  est, 
nunquam,  quod  novi,  post  partum 
acquisitus. 

Semper  ijisanahilis ;  quippeocu- 
lis  unquam  pigmentum  fuscum  post 
partum  demum  subnatum  esse  ne 
unicum  quidem  exemplum  extat. 

Non  raro  hereditarius  existitj 
falso  enim  leucaethiopes  steriles  et 
sive  ad  generandum  sive  ad  concep- 
tum  inepti  a  nonnuUis  dicti  sunt. 

Verum  in  universum  morbi  hu- 
]us  memorabilis  notitiam  multifariis 
erroribus   mire    deturpatam  accepi- 

mus. 


DEGENERATIOKE  risr  SPECIE.       277 

mus.  Ita  V.  c.  alii  haesitarunt  anne 
leucaethiopia  pro  vere  morbosa  af- 
fectione  habenda  sit;  ahi  eam  cum 
cretinismo ,  alii  cum  simiae  satyri 
historia  male  c.onfuderunt ;  ahi  non 
nisi  intra  tropicos  eam  affectionem 
visam  esse  etc.  temere  asseruerunt. 

Quanquam  enim  utique  primum 
inter  Aethiopes  observata  fuerit,  ideo 
quod  in  nigra  gente  cutis  et  capillo- 
rum  albedo  omnium  maxime  oculos 
ferire  oportebat,  hincque  ea  affectio- 
ne  correptis  leucaethiopum  (gall. 
Ne^res  hlancs^  nomen  datum  sit 
(  quos  homines  Batavi  in  India  orien- 
tali  contemptim  insecti  hicifugi  no- 
mine  Kackeriacken  appellant,  Hi- 
spani  AlhihoSj  GaUi  Blafardsj»  etc.) ; 
tantmn  tamen  abest  unice  inter  ni- 
gritas,  imo  vel  in  torrida  saltem  zo- 
na  eam  occurrere,  ut  potius  nullam 
humani  generis  varietatem,  nuilam 
terrarum  orbis  partem,  ad  eum  mor- 
bum  producendum  ineptam  esso, 
certo  certius  constet. 

S  3  MUn 


278  Sectio  III.  de  generis  hujvi. 


Mihi  ipsi  enim  jam  sedecim  ex- 
empla  innotuerunt  leucaethiopum  iii 
variis  Germaniae  nostrae  provinciis 
natorum  sj,  Tum  in  reliqua  Euro- 
pa  alia  inter  Danos  l^J ,  Anglos  ujy 
Hibernos  tvj ,  Gallos  aj ,  Helve- 
tos  jj,  Italos  zj ,  Archipelagi  insula- 

nos 

j")  pluriuni  notitia  datur  in  mediciniscke  Bi' 

bliotkek  T.  III.  pag.  16 1.  sq.. 
f)  ibid.  pag.  170. 
u)  Benj.  Duddeirs  Swpflement  to  his  Trea- 

tise  on  the  Diseases  of  the  Horny-coat, 

Lond.  1736.  8.  pag.  19. 

it.  desideratissimus  Jo.  Hunter  on  cer- 

tain  'parts  of  the  animal  oeconomy  pag. 

206. 
te>)  C.  Perceval  in  TransaStions  of  the  Irish 

Academy   T.  IV^.  pag.  97. 
^)  le  Cat  de  la  couleur  de  la  peau  humaine 

pag-  103. 
e/)  medicinische  Ribliothek  T  I.  pag.  545. 
z)  De   Sabaudicis    quos  et  ipse  descripsi  v. 
cl.  Saussure  voyages  dans  les  Aipes  T.  IV. 
p.  m.  303. 

Venetum  memorat  Bourguet  in  Lettres 
fhilosofhiques  sur  la  formation  des  sels 
pag.  163. 

Mcdio- 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       279 

nos  aj^  Hungaros  hj,  Porro  exlra 
Europam  inter  Arabes  cj,  Malaba- 
ros  dj  ^  Madagassos  ej  ^  Caffros  fj^ 
Nigritas  (tani  in  ipsa  Africa  natos 
quam  inter  Creolicos  novi  orbis  Ae- 

tliio- 

Mediolanenseni  dissccuit  cl.  Buzzi  v. 
Ej.  dissertazione  sopra  tina  varitta  parti- 
colare  ci'  Uomini  biancki  Eliofbbi.  Mediol. 

1784-  4- 

Romae  similem  se  vidisse  puellam  rc- 
tulit  mihi  cl.  Jo.  Hawkins, 

4)  Ex  relatione  ejusdem  quem  modo  citavi 
amicissimiHawkins  qui  binos  fratres  leuc^ 
aethiopes  12  circ.  annorum,  in  priore  suo 
itinere  Archipelagico  et  maris  interni  ver- 
satus  in  ins.  Cypro  viderat,  Laniicae  natos. 

If^  Mich.  Klein  Natur  -  Sehettheiten  von  Un- 
garn.  Prefsb.  1778.  8.  pag.  15. 

c)  Ledyard  in  Proceedings  of  the  African 
association  pag.  45. 

d)  Tranquebarische  Missions  -  Berichie  Con- 
tin.  XLVL  pag.  1239.  ^^  ^^'i^LS. 

e)  Cossigny  in  Histoire  de  VAcad.  dcs  sc,  de 
Paris  a.  1744.  pag.  13. 

/)  de  la  Nux ,  ejusdem  historiae  ac.  Paris, 
a.  1760.  pag.  17. 

S  4 


^8o  Sectio  IIL  de  generis  hum. 

tMopes  gj, )  Tum  et  inter  America- 
nos  isthmiDariensis  h)  etBrasiliae  i). 
Denique  inter  barbaros  oceani  Indici 
et  paciiici  insulanos;  v.  c.  in  Suma- 
tra  kjy  Bali  /J,  Amboina  mjy  Mani- 
la  n) ,  Nova  -  Guinea  oj,  insulis  ami- 
corum  pj  et  Societatis  qj^ 

Imo 

g)  Ex  silva   observatorum  avtoptarufn   tri- 

gam  saltem  nuperorum  citasse   sufficiat: 
Oliv.  Goldsmith,  history  of  the  Eartk 

T.  II.  pag.  240. 

Biiffon  Supplement  d  Vkistoire  natureUe 

T.  IV.  pag.  559.  cum  icone. 

et  cl.  Arthaud  in  yournal  de  -physique, 

oa.  1789. 
A)  Wafer's   descriftion   of  tke  Isthmus   of 

Atnerica  ed.  2.  pag.  107. 
i)  de  Pinto  ap.  Kohtrtson ^  history  of  Ame' 

rica  T.  II.  p.  m.  405. 
k)  cl.  van  Iperen  in  Verhandelingen  van  het 

Bataviaasch  Genootsshap  T.  I.  pag,  314, 
l)  h\,  1.  c.  cum  icone. 
»;)  Valentyn  Beschrt^ving  van  Amhoina    T, 

II.  pag.  146, 
«)  Camelli  in  philosopkical  Transa6iions  T, 

XXV.  pag.  2268. 
p)  Argensola,  Conquista  de  las  islas  Malu- 

cas.  pag.  71. 


DEGENERATIONE  IN  SPECIE.       28 1 

Imo  vero  neutiquam  humano  ge- 
neri  propria  est  haec  de  qua  agimus 
affectio,  verum  et  in  multis  aUis  cali- 
di  sanguinis  utriusque  classis  animan- 
tibus,  observata,  Ex  mammaHbus 
enim  praeter  vulgatissima  exempla 
cuniculorum,  murium,  furonum,  et 
equorum ,  (in  quibus  quaternis  ani- 
malium  speciebus  affectio  ea  tempO'- 
ris  progressu  in  alteram  quasi  natu- 
ram  abiisst  videtur  (§,  58.)>)  inno- 
tuerunt  mihi  ejusmodi  simiae?;^,  sciu- 
ri  sj  y  ratti  Ij ,    criceti  uj ,   saviae  wj^ 

tal- 
p)  Cook's  voyage  to  the  northern  hemisphere 

T.  I.  pag.  381. 
^)  Hawkcsworth's  coUe&ion    T.  II.    p.  in. 

99  et  188. 
r)  Sir  Rich.  Clayton  in  Memoirs  of  the  Soc, 

of  Manchester  T.  III.  pag.  270. 
0  Wagner  histor.  natur.  Helvetiae  pag.  185. 
Gunnerus  ad  Leem  de  Lapjoonibus  Fin., 
marchiae  pag.  207. 
t)  Gesner  de  quadrwjpedihus  p.  ni.  829. 
u)  donavit  me  ejusmodi  criceto  aucVor  clas- 
sicac  de  eo  animalculo  monographiae,  cl, 
Sulzer. 
w)  cl.  Boddaert  natmrhindige  Eeschemning 
der  Dieren  T.  I.  pag.  2iQ, 


2.S2.  Sectio  III.  de  generis  hum. 

talpae  xj^  didelphides  yj,  martes  zj, 
mustelae  aj^  et  capreoli  l?J, 

Ex  avibus  autem  corvi  cjj  meru- 
lae  djj,  fringillae  canarienses,  per- 
dices  ej^  gallinae  et  pavohes. 

Memorabile  autem  ne  unum  qui- 
dem,  quod  sciam,  exemplum  hujus 
affectionis  in  uUo  frigidi  sanguinis 
animanti  observatum  esse?   > 


79« 


x)  Id.  ibid, 
if)  U.  1.  c. 

£)  Kramer  elenck,  animalium  Austr,    pag. 

312. 
a)  Boddaert  1.  c. 

^)  Themel  in  Ohererzgebiirgischcn  Journal 
Freyberg,  1748.  8-  P.  I.    pag.  47. 

-e)  ex  relatione  amlcissimi  Sulzer. 

ci)  Jo.  Hunter  on  certain  joarts  of  the  ani- 
tnal  oeconomij  pag.  204. 

e)  Ruffon,  histoire  naturelle  des  oiseaux  T. 
II,  pag.  416, 


DEGENERATIOIS^E   IN  SPECIE.       28S 

§•     79- 
Acl  hanc  sectioiiem    epilogus, 

Et  haec  qiiidem  de  caussis  mo- 
disque  quibus  genus  liuinanum  re- 
spectu  coloris,  aut  structuiae,  aut 
proporj:ionis ,  aut  staturae  corporis 
etc.  in  varietates  degenerat,  suffici- 
ant:  in  quorum  quidem  enarratione 
nullum  quod  sciam  intactum  reliqui 
momentum  quod  ullo  modo  ad  di- 
rimendam  celebrem  quaestionem  de 
unica  tantum  pluribusve  in  isto  ge- 
nere  speciebus  conferre  potest.  Jam 
ergo  quomodo  ea  ipsa  post  univer- 
sam  lianc  disquisitionem  ad  naturae 
veritatem  componenda  sit,  sequenti 
sectione  videamus. 


SfiCTlO 


^84      SeCTIO  IV.    GENERIS  HUM. 


S  E  C  T  I  O       IV. 

GENERIS  HUMANI  VARIETATES 

QUINAE  PRINGIPES, 

SPEGIES    VERO    UNICA, 


§.     80. 

Jnnumerae  generis  humani  ^arie^ 

tates  insensibili  graclatione  invi^ 

cem  confluunt, 

I  Jti  ab  una  parte  iii  universo  queni 
hactenus  absolvimus  recensu 
genuinarum  generis  humani  varieta- 
tum  ne  unicam  quidem  invenimus 
quae  non,  (quod  quidem  penultima 
Sectio  docuit)  etiam  inter  aKa  ca- 
lidi  sanguinis  animantia,  praesertini 
domestica,  imo  vero  plerumque  lon- 
ge  iuculentius  adhuc  et  insignius  qua- 

si 


SPtCIES    UNICA.  285 

si  siib  oculis  nostris  contingat  et  ex 
manifestis  degenerationis  caussis  or- 
tum  ducat;  ita  ab  altera  (quod  supe- 
riore  Sectione  expositum  est)  nulla 
earum  existit,  sitve  coloris,  sitA^e  vul- 
tus,  staturae  etc.  tam  singularis  quin 
cum  aliis  ejusdem  oi^dinis,  insensibili 
transitu  ita  confluat  ut  omnes  eas 
non  nisi  relativas  esse,  non  nisi  §ra- 
du  ab  invicem  differre,  apertepateat. 

Hinc  et  non  mirum  in  tali  con- 
fluxu  non  nisi  arbitrariam  divisioneni 
et  partitionem  istarum  varietatum 
locum  habere. 


§•     8i. 

Quinae  varietates  principes generis 
humani  constitutae, 

Cum  tamen  et  inter  arbitrarias 
ejusmodi  partitionum  rationes  altera 
alteri  utique  praestare  dicenda  et 
praeferenda  sit ,  omnibus  diu  et  cu- 

rate 


286       SeCTIO   IV.    GENERIS  HUM. 

rate  ponderatis,  universum,  quout 
liactenus  nobis  innotuit ,  genus  liu- 
manum  aptissime  ad  ipsius  naturae 
veritatem  in  quinas  sequentes  varie- 
tates  principes  dividi  posse  milii  vi- 
detur;  nominibus 

A)  Cauca^iae^ 

B)  Mongolicae^ 
C^  Aethiopicaey 
D)  Americanaej 
et  E)  Malaicae 

designandas  et  ab  invicem  distin- 
guendas. 

Caucasiam  ob  caussas  infra  enar- 
randas  pro  primigenia  habendam  pri- 
mo  loco  posui. 

Haec  utrinque  in  bina  ab  invicem 
remotissima  et  diversissima  extrema 
abiit,  hinc  nempe  in  Mongolicam^ 
ininc  in  Aethiopicam. 

Medi- 


SPECIES    UNICA.  287 

Meclios  vero  inter  istam  primi- 
geniam  et  hasce  extremas  varietates 
locos  tenent  reiiquae  binae: 

Americaiia  nempe  inter  Cauca- 
siain  et  Mongolicam. 

Malaica  inter  eandem  istam 
Caucasiam  et  Aethiopicam. 


§.  82. 

Characteres  et  limites  harum  Da- 
rietatum. 

Sequentibus  autem  notis  et  de- 
scriptionibus  quinae  istae  varietates 
in  universum  definiendae  videntur. 
Quarum  tamen  recensui  duplex  mo- 
nitum  praemittere  oportet,  primo 
nempe  ob  multifariam  characterum 
per  gradus  diversitatem  non  unuiii 
alterumve  tantum  sufficere ,  sed  phi- 
rimis  junctim  sumtis  opus  esse;  tum 
vero  neque  ipsum  huncce  characte- 

rum 


288       SeCTIO   IV.   GENERIS   HUM. 

rum  complexum  adeo  constantem 
esse  quin  innumeris  exceptionibus  in 
omnibus  ac  singulis  hisce  varietati- 
bus  obnoxius  sit.  Interim  vero  eun- 
dem  tamen  ita  conceptum  esse  ut  in 
uniDersum  satis  planam  et  perspicu- 
am  earum  notionem  exhibeat. 


A)  Var, 


SPECIES   UNICA.  289 


A)   Var.  Caucasia, 

Colore  albo,  genis  rubentibus 
(§.  43.)  capillo  subfusco  aut  nucei 
coloris    (§.  62.)    capite  subgloboso 

(§.62.) 

facie  ovali,  rectiore,  partibus  eius 
modice  distinctis ,  fronte  planiore, 
naso  angustiore,  leviter  unco,  ore 
parvo  (§.  56.) 

dentibus  primoribus  utriusque 
maxillae    ad   perpendiculum   positis 

(§.62.) 

labiis  (praesertim  inferiore)  mol- 
liter  explicatis ,  mento  pleno  rotun- 
dato  (§.  56.) 

In  universum  ea  vultus  specie 
quam  ex  nostratium  de  symmetria 
judicio  maxime  venustam  et  formo- 
sam  censemus. 

T  Per- 


290       SeCTIO  IV.     GENERIS    HUM. 

Pertinent  ad  primam  hancce  va- 
rietatem  Europaei  (exceptis  Lappo- 
nibus  et  reliqua  Finnica  progenie) 
tum  Asiani  occidentales  usque  ad 
Obi  fl.  ad  Caspium  mare  et  Gangem. 
denique  Africae  borealis  incolae. 


B)  Var* 


SPECIES    UNICA.  ^291 

B)    Var.  Mongolica. 

Colore  gilvo  (g.  43.) 

capillo  nigro,  rigidiore,  recto  et> 
raro  (§.52.) 

capite  quasi  quadrato  (§.  62. ) 

facie  lata,  simulque  plana  et  de- 
pressa,  partibus  ideo  minus  distinctis 
sed  quasi  confluentibus. 

glabella  plana,  latissima, 

naso  parvo,  simo. 

genis  fere  globosis,  extrorsum 
eminentibus. 

palpebrarum  apertura  angusta, 
lineari. 

mento  prominulo  (§.  56.) 


Complectitur  haec  varietas  reli- 

quae  Asiae  incolas  (exceptis  Malais 

T  a  ex- 


QQQi       SeCTIO   IV.    GENERIS  HUM. 

extremae  peninsulae  Transgangeta- 
nae)  tum  Finnicos  Europae  refrige- 
ratae  populos,  Lappones  etc.  et  ex 
America  maxime  boreali  latissime 
diffusam  Estimotarum  gentem  inde 
a  Beringii  freto  ad  extremam  usq_ue 
habitatam  Groenlandiam. 


C)  Var. 


SPECIES    UNICA.  295 

C )  Var.  AetJdopica, 

Colore  fusco  (g.  45«) 

capillo  nigro  et  crispo  (§.  52.) 

capite  angusto,  a  lateribus  com- 
presso  (§.  62.) 

fronte  gibba,  fornicata. 

ossibus  JLigalibus  antrorsum  pro- 
minentibus. 

oculis  magis  eminentibus. 

naso  crasso  et  cum  mandibulis 
porrectis  quasi  confuso  (§.  56.) 

limbo  alveolari  angustiore,  an- 
trorsum  elongato. 

dentibus  primoribus  superioribus 
obKque  prominentibus  (§.62.) 

labiis  (praesertim  superiore)  tu- 
more  impletis. 

mento  retractiore  (§.  56.) 

Multi  cruribus  valgis  (  §.  69.  ) 

Ad  hanc  varietatem  reliqui,  prae- 
ter  boreales ,  Afiicani. 

T  5  D)Var. 


1594       SeCTIO    IV.    GENERIS  HUM. 

D)    Var.  Americana, 

Colore  cuprino   (§.  43.) 

capillo  nigro,  rigidiore,  recto  et 
raro  (§.  Sa.) 

fronte  brevi. 

oculis  profundius  locatis. 

naso  subsimo,  attamen  promi- 
nente. 

In  universum  facie  lata  quidem, 
malis  eminentibus,  sed  non  plana  et 
depressa,  verum  partibus  ejus,  si  a 
latere  spectatur,  magis  elaboratis  et 
quasi  profundius  exscalptis  (§.  56.) 

frontis  et  verticis  forma  plurimis 
arte  efficta  (§.62.) 

'  Haec  varietas  reliquae  (praeter 
Eskimotas)  Americae  incolarum. 

E)  Van 


SPECIES    tNlCA,  295 

E)  Yar.  Malaica, 

Colore  badio  (§.  45.) 

capillo  nigro ,  moliiore  ,  ciiiciu- 
nato,  denso  et  ubere  (§,  32.) 

capite  niodice  angustato, 

fronte  subtumida  (§.  62.) 

naso  pleniore ,  latiusculo ,  quasi 
diffuso ,  apice  crassiore ,  ore  magno 
(§•  56.) 

niandibula  snperiore  aliquantum 
prominente  (§.  62.)  attamen  parti- 
bus  faciei ,  a  latere  spectatae,  satis 
prosilientibus  et  ab  invicem  distinctis 
(§.56.) 


Concipit  haec  ultima  varietas  ma- 
ris  pacifici  insulanos  simul  cum  Mn- 
rianarum  ,  Philippinarinn  ,  Mohicca- 
rum,  Saiidaicaram  insahu'um  et  Ma- 
laccae  peninsuhie  incohs. 

T  4  §.85. 


296      SeCTIO   IV.   GENERIS   HUM. 

§.     83. 

Aliorum   auctonnn   divisione$  va- 
rietatmn  generis  humani, 

Verum  aequum  videtur  aliorum 
quoque  auctorum,  qui  genus  huma- 
num  in  varietates  distribuerunt,  sen- 
tentias  succincte  exhibere,  ut  lecto- 
ribus  facultas  detur  easdem  invicem 
comparandi ,  ponderandi,  et  delec- 
tum  earum  quae  maxime  arrideant, 
habendi. 

Equidem  primus  omnium  ,  qUod 
sciam,  periculum  fecit  Anonymus 
quidam  seculo  praeterito  versus 
finem  vergente,  qui  humanum  genus 
in  quatuor  stirpes  dispescit:  scil.  i. 
universae  Europae,  sola  Lapponia 
excepta:  tum  Asiae  austrahs,  Afri- 
cae  boreahs,  et  universae  Americae, 
2.  rehquae  Africae.  5.  rehquae  Asiae 
cum  insuhs  versus  Vukurnum  positis, 
4.  Lapponumy^. 

Leib- 

/)  in  Journal  des  Scavans  a.  1684.  p.  133. 

cfr. 


SPECIES  UNICA.  297 

Leibnitius  nostri  continentis  ho- 
minum  quatuor  ordines  statuit.  Bi- 
nos  nempe  extremos  ,  i.  Lapponum 
inquam  et  2.  Aethiopum ;  totidem- 
que  medios;  3.  orientalem  nempe 
alteram  (  Mongolicam ) ,'  4»  alteram 
occidentalem  (Europaeis  similem)  gj. 

Linnaeus  vulgatam  sequutus  geo- 
graphiam,  homines  in  i.  America- 
num  rubrum,  2.  Europaeum  album, 
5.  Asiacum  luridum  et  4»  Afrum  ni- 
grum  dividit  //^. 

Buffonius  sexhominum  varietates 
distinxit  i.  Lapponicam  s.  polarem, 
2.  Tataricam  ( quo  nempe  nomine 
ex  vulgaii  loquendi  ratione  Mongoli- 

cam 

cfr.  Rob.  de  Vaugondy  fil.  nouvel  At- 
las  "portatif  Paiis.  1778.  4.   tab.  4. 

g)  apud  Feller  in  otio  Hanoverano  pag.  159. 

Ii)  inde  ab  a.  1735  per  oinnes  operis  ini- 
mortalis  editiones.  Subjunxit  cl.  Gmelin 
editioni  nupcrac,  a  se  curatae,  meam  divi- 
sioncm  T.  1.  pag.  2"^. 

T  5 


zgB     Sectio  IV.  generis  hum. 

cam  appeilavit),  3.  Asiae  aiistralis, 
4.  Europaeam,  5.  Aethiopmn,  6.  A- 
mericanam  0» 

Inter  eos  qai  tres  gentes  primiti- 
vas  humani  generis  pro  numero  fiHo- 
rum  Noachi  statuunt,  inpiimis  lau- 
dandus  venit  cl.  Gubernator  Pow- 
nall  qui,  quantum  equidem  novi,  om- 
nium  primus  in  hoc  studio  ad  for- 
mam  gentihtiam  craniorum  attendit. 
Stemmata  ea  secundum  colores  prin- 
cipes  dividit  in  i.  album,  2.  rubrum, 
et  5.  nigrum.  medio  ex  his  cumMon- 
golos  tum  Americanos  complectitur, 
utpote  quod,  praeter  aHos  characte- 
res,  et  craniorum  figuratione  et  capil- 
lorum  habitu  invicem  conveniant  kj. 

Abb. 

t)  Senas  hasce  varietates  egregle  describit, 
imo  vero  vivido  quasi  peiiicillo  depir.git 
cl.  Herder,  classico  opere,  Ideen  zur  Pki' 
losopkie  der  Gesckichte  der  MensctJieit 
T.  II.  p.  m.  4-68. 

k)  cf.  a  new  colleBion  ofimyages  &c.  Lond. 
1767.  8.  T.  II.  pag.  273- 


SPECIES  UNICA. 


299 


Abb.  cle  la  Croix  homines  dividit 
in  albidos  et  nieros.  lllos  autem  de- 
nuo  in  i.  albos  proprie  sic  dictos.  2. 
badios  C^rimsJ.  3.  gilvos  Cjaunatres), 
et  olivaceos  l). 

cl.  Kant  ab  Avtocbthonibus  subfu- 
scis  fwe^5^e  "vojz  hriinetter  FarbcJ 
quatuor  varietates  derivat ;  i .  candi- 
dam  Europae  borealis.  2.  cuprei  co- 
loris  Americanam.  3.  nigram  Seiie- 
gambiae.  4-  olivaceam  Indicam  mj, 

cl.  Jo.  Hunter  M.  D.  septem  va- 
rietates  recenset :  i .  nigrorum  homi- 
num,  Aethiopum  nempe,  Papuaruni 
etc.  2.  subnigrorum  Mauritaniae  et 
capitis  ?jonae  spei  incolarum.  3.  cu- 
preorum,  Indiae  orientaHs.  4-  ^^^' 
broiaim,    Americanorum.    5.  fusco- 

rum, 

/)  V.  Ej.  Geogra^hle  moderne  T.  I.  pag.  62» 
ed.  5.  it.  Vaugondy  1.  c.  tab.  3. 

m)  tum  in  cl.  Engel  P/ulosopk  filr  die  JVch 
T.  II.  tum  in  Berliner  Monats-Sckrift 
1785.  T.  VI. 


500       SeCTIO    IV.    GENERIS  HUM. 

rum ,  Tatarorum  ,  Arabum ,  Persa- 
rum,  Sinensium  etc.  6.  subfuscorum, 
Europaeorum  meridionalium  v.  c.  Hi- 
spanorum  etc. ,  Turcarum,  Habessi- 
norum,  tum  et  Samojedarum  Lappo- 
numque.  7.  alborum,  Europaeorum 
reliquorum,  tiim  et  Georgianorum, 
Mingreliorum  et  Kabardinorum  n), 

cl.  Zimmermann  iis  accedit  qui 
aborigines  generis  humani  in  monto- 
sam  planitiem  Scythico-Asiaticam  in- 
ter  fontes  Indi,  Gangis  §t  Obi  flu- 
niinum  ponunt ,  et  dehinc  varietates 
derivat  i.  Europae.  2.  Asiae  borea- 
lis  et  Americae  maxime  septentrio- 
nalis.  3.  Arabiae,  Indiae  et  archi- 
pelagi  Indici.  4»  Asiae  Euronoto  ob- 
versae,  Sinae,  Coreae  etc.  Aethio- 
pes  sive  a  prima  sive  a  tertia  harum 
varietatum  ortum  suum  duxisse  viro 
cl.  verisimile  videtur  o), 

cl. 

«)  DisfJut.  de  hominum  varietatibus .  Edinb. 

1775-  pag.  9. 
0)  ditissimo  opere,  Geoora^phische  Gesckich- 
te  des  Menschen  &c.  T.  !• 


SPECIES  UNICA.  OOI 

cl.  Meiners  omnes  ^entes  ad  bi- 
nasstirpes  refert:  i.venustarum  et  2. 
turpium  C^chdfie  uncl  hdfsUcheJ\  il- 
las  albas,  has  obscure  coloratas  fdun^ 
kelfarhige),  Venusta  stirpe  conci- 
pit  Celticos,  Sarmaticos  et  orientales 
populos.  Turpi  contra  reliquum  qua 
late  patet  g^nus  humanum  pj. 

cl.  Kliigel  quatuor  stirpes  distin- 
guit.  I.  primitivam  Avtochthonum 
montosae  quam  modo  diximus  pla- 
nitiei  Asiaticae,  ex  qua  derivat  in- 
colas  universae  reHquae  Asiae ,  uni- 
versae  Europae,  Americae  maxime 
septentrionahs ,  et  Africae  boreahs. 
2.  Nigritarum.  5.  Americanorum 
(praeter  istos  maxime  septentriona- 
les).  4-  insularum  oceani  austrahs  qj. 

cl.  Metzger  binas  varietates  prin- 
cipes    tanquam    extrema    constituit 

i.al- 

p)    V.    Ej.   Grundrifs    der    Geschichte    der 

Mensckkeit  ed.  2.   Lemgov.  1793.  81 
q)  d,  Ej.  Encyclopadie^TA,  pag.523.  cd.  3, 


502       SeCTIO  IV'.    GENERIS  HUM. 

I.  album  hominemEuropae  incolam, 
tum  borealium  Asiae,  Americae  et 
Africae  regionum.  2.  nigrum  s.  Ae- 
thiopem  reUquae  Africae.  Transi- 
tum  inter  utramque  facere  Asiacos 
reUquos,  Americae  meridialis  inco- 
las  et  insulanos  oceani  australis  jJ. 

§.     84. 

De  quinis  generis  humani  varieta- 
tihus  annotatiojies, 

Verum  ad  nostram  humani  gene- 
ris  varietatum  quinionem  redeun- 
dum.  Omnes  quidem  ac  singulos 
quos  cuivis  eorum  tribuimus  charac- 
teres  superiore  sectione  sigillatim 
indagavimus.  Jam  autem  ad  calcem 
opuscuh,  coronidis  loco,  sparsas  ad- 
liuc  quasdam  annotationes  ad  quam- 
vis  eorum  in  universum  attinentes, 
subnectere  liceat. 

§.85. 

r)  V.  Ej.  Pkysiologie  in  A^horismen  pag.  5. 


spECiEs  imicA.  5o3 

§.     85. 
A)    Varietas    C  a  u  c  a  s  i  a. 

Nomen  huic  varietali  a  Caucaso 
monte,  tum  quod  vicinia  eius  et  ma- 
xime  quidem  australis  plaga  pul- 
clierrimam  hominum  stirpem,  Ge- 
orgianam  foveat  sj\  tum  quod  et  om- 
nes  physiologicae  rationes  in  eo  con- 
spirent ,  in  eandern  regionem ,  si  us- 
piam,  primos  humani  generis  avto- 
chthones  verisimiiHme  ponendos  es- 

se. 

j)  Ex  nube  testium  avtoptarum  unicum 
eumque  classicum  citasse  sufficiat  Jo.  Char- 
din,  T.  I.  p.  ni.  171.  —  *'Le  sa^ig  de 
^fGeorgie  est  le  plus  beau  de  lOrient ,  et 
,,je  yiuis  dire  du  mOTide,  Je  nai  'pas  re- 
yyinarque  un  visage  laid  en  ce  pats  -  la , 
j,parmi  lun  et  Vautre  sexe :  tnais  j'y  en 
y,ai  vu  d^angeliques.  La  Nature  y  a  ri' 
^^pandu  sur  la  plupart  des  femmes  des 
^ygraces  quon  ne  voit  point  ail/eurs.  Js 
^ytiens  pour  impossible  ^  de  les  regarder 
,,sans  les  aimer,  Uon  ne  peut  peindre 
,^de  plus  ckarmans  visages ,  ni  de  plus 
iibellcs  tailles  ^    que   ceUes   des   Georgien- 


3o4       SeCTIO   IV.    GENERIS    HUM. 

se.  Primo  enim  loco  eam  venustis- 
simam  ut  vidimus  (§.  62.)  cranii  for- 
niam  prae  se  fert  ista  stirps  ,  ex  qua, 
tanquam  ex  figuratione  media  et  pri- 
migenia,  reliquae  utrinque  usque  ad 
ultima  bina  extrema  (hinc  scilicet 
Mongolicum,  illinc  contra  Aetliiopi- 
cum)  simplicissima  gradalione  fluunt, 

Tum  vero  eadem  albo  colore  est, 
quem  itidem  pro  primitivo  generis 
tiumani  habere  Hcet,  cum  ex  eo,  ut 
supra  exposuimus  (§.  45.)  facihs 
in  fuscum  degeneratio  sit ,  longe  dif- 
ficihor  contra  ex  fusco,  (quando 
nempe  hujus  pigmenti  carbonacei  se- 
cretio  et  praecipitatio  (§.  44.)  se- 
mel  inveterata  radices  egit,)  in  can- 
didum. 

g.     86. 
6 )  J^arietas   Mongolica. 

Eadem  quam  quondam  vulgo , 
8ed  ambiguo  et  yago  sensu,  Tatari- 

cam 


SPECIES    UNICA*  5o5 

cam  vocabant  hj^  quae  quidem  de^ 
nominatio  in  ipso  quod  agimus  va- 
rietatum  generis  humani  studio  ,  mi^ 
ris  erroribus  ansam  praebuit :  ita  ut 
V.  c.  Buffonius  ejusque  sequaces  ap- 
pellatione  ista  seducti  characteres 
gentilitiosMongolorum,  a  priscisauc- 
toribus  mutuatos  ii)  qui  eos  sub  Ta- 

taro- 

t')  ^e  origine  ert-oneae  hujus  confusionis, 
iinde  Tatarorum  nomen  ad  Mongolicas 
gentes  transferri  cepit,  cfr.  Jo.  Eberh, 
Fischer  conje^iurae  de  gente  et  ntmine 
Tatarorum  inter  Ej  quaefliones  FetrofiO' 
litanas  p;ig.  46.  it.  Ej.  Sibiriscke  Ge- 
sckickte  T.  I.  pag.  28.  142. 

«)  Primarium  fontem ,  ex  quo  toties  repe- 
tita  descriptio  Mongolorum ,  sub  nomi- 
ne  Tatarorum  in  nuperos  historiae  ^iatu- 
ralis  au6tores  derivata  est ,  reperi  in  epi- 
stola  Yvonis  cujusdam  Narbonensis  Cle- 
rici >a.  1243.  Vindobonae  ad  Giraldum  ar- 
chiepiscopum  Burdegalcnsem  data ,  et  a 
coaetaneo  suo  Matthaeo  Paris  monacho 
Albinensi  anglo  kistoriae  quam  vocat 
majori  inserta ,  pag.  530.  ed.  Londin. 
1686.  fol.  Agit  ea  epistola  Yvonis  de 
horrihili  vastatione  inkumanae  gentis , 
quam  Tartaros  vocant,  hosque  jequenti- 
U  bu8 


3o6       SeCTIO    IV.    GENEmS    HUM. 

tarorum  nomine  descripserant ,  in 
ipsos  genuinos  Tataros  (ad  primam 
quam  diximus.  varietatem  procul  du- 
bio  pertinentes ) ,  erronee  transtu- 
lerint. 

Ceterum  Tatari,  utique  per  Kir- 
gisas  affinesque  populos  cum  Mon- 
golis  eadem  ratione  confluunt,  qua 
hi  per  Tybetanos  wj  ad  Indos,  per 

Eski- 

biis  depingit  verbis:  ^^Hahent  autem  Tar^ 
f^tari  fe^ora  dura  et  rohusta ,  facies  ma- 
,^cras  et  faUidas ,  scapulas  rigidas  et  ere- 
^,^as ,  nasos  distortos  et  hreves ,  menta 
^,proeminentia  et  acuta,  superiorem  man^ 
y^dihulara  kumilem  et  profundam  ,  dentes 
^ylongos  et  rarosy  palpehras  a  crinihus  us- 
,^que  ad  nasum  protensas ,  ocuIqs  incon- 
,iStantes  et  nigros ,  aspeEius  ohliquos  et 
^^torvos ,  extremitates  ossosas  et  nervo- 
^ysas ,  crura  quoqne  grossa^  sed  tihias 
jyhreviores,  statura  tamen  nobis  aequales ; 
„quod  enim  in  tibiis  deficit  y  in  superio- 
i^ri  corpore  compensatur.'' 
w)  Ita  sane  mihi  ex  imaginibus  Tybetano- 
riim  concliidere  licet  a  magno  artifice 
Kettle  ad  ipsam  naturam  depicVis  ct  a 
cl.  Warr.  Hastings  mihi  monstratis. 


6PECIES    UNICA.  Sc/ 

Eskimotas  ad  Americanos/  imo  et 
quodammodo  per  Pliilippinos  insula- 
nos  xj  ad  Maiaicae  Varietatis  homi^ 
nes ,  transire  dicendi  sunt. 


§•  87. 

C )   Varieta^  Aethiopica. 

Haec  varietas,  praesertim  quod 
colore,  longissime  a  nostrate  abesset, 
plurimos  induxit  ut  cum  faceto  qui- 
dem  ast  male  physiologice  docto 
Voltaire  eam  pro  pecuUari  generis 
humani  specie  haberent.  Verum 
non  opus  est  refutationi  eorum  hic 
loci  diutius  immorari  cum  jam  supe- 
riore  sectione  luculenter  patuerit  ne 
unicum  quidem  esse  characterem  Ae- 
thiopibus  adeo  proprium  et  commu- 
nem,  quin  ab  una  parte  et  passim  in- 

ter 

x)  Pcrfecle  mediiim  hiijusmodi  vultum  pra» 
se  ferebat  Philippineusis  Indus  quem  vi- 
vum  ap,  cl.  Alex.  Dah-ymple  Loiidini  vidi. 

U  a 


3o8       SeCTIO  IV.     GENERIS  HUM. 

ter  alias  homirium  varietates  obser- 
vetur  yj;  et  quin  ab  altera  etiam 
muiti  Nigritae  eodem  carere  visisint: 
nulium  denique  qui  non  et  in  hac 
horninum  varietate  insensili  gradatio- 
ne  cum  vicinis  confluat ,  quod  cuivis 
patet  qui  vel  paucorum  hujus  varie- 
tatis  stemmatum,  v.  c.  Fularum,  Wu- 
lufarum  et  Mandingonum  differen- 
tiam  et  quomodo  ipsis  hujus  differen- 
tlae  grada,tionibus  sensim  ad  Mauros 

et 

u)  lis  quae  superiore  se6tione  de  hoc  argu- 
mento  uberius  disputata  sunt,  unicum 
hoc  addere  liceat,  fuligini  similem  pulvis- 
cuUim  quem  in  fusCorum  hominum  cute 
distinguere  licet,  minime,  ut  quibusdam 
au6toribus  visum  est,  tantum  Aethiopum 
muco  Malpighiano  proprium  esse,  cum 
perfedte  eundem,  etsi  magis  sparsum  et 
minus  aequaliter  distributum ,  in  tot  In- 
dicis  nautis  quos  Lascaros  vocant  obser- 
vaverim;  in  Indica  autem  femina  Bom- 
bayi  nata,  quae  mihi  in  famuhtio  dome- 
stico  est,  eandem  fuHginem  in  facie  et 
brachiis  temporis  progressu  sensim  eva- 
nescere  videam ,  superstite  ceteroquin  et 
irttemerato  castanei  coloris  praecipitato 
carbonaceo,  sub  epidermide  eftuso. 


SrEClES    UNICA.  309 

el  Arabes  accedant,  ciiratius  ponde- 
raverit. 

Quod  vero  de  Aethiopibus  asser- 
tum  est,  propius  eos  a  simiis  abesse 
quam  alios  homines,  hoc  quidem  eo 
sensu  lubens  concedo,  quo  v.  c.  suis 
domesticae  varietatem  soKdungulam 
(§.  3o. )  propius  ad  equum  accedere 
dici  potest,  quam  reUquas  sues  :  pa- 
rum  tamen  in  universum  ponderis  in- 
esse  relativae  hujusmodi  comparatio- 
ni  vel  ex  eo  patet,  qupd  vix  ulla  sit 
oxrehquis  quoque  generis  humani 
varietatihus  principibus ,  cujus  non 
unus  alterve  popuhis  itidem,  et  qui- 
dem  a  curatis  observatoribus,  quoad 
vultum  cum  simiis  coUatus  sit ;  quod 
V.  c.    de   Lapponibus    zj ,    Eskimo- 

tis 

z)  Hinc  V.  c.  Regnard  dcscriptionem  Lap- 
poniim  his  A^crbis  concliuiit ;  ^''voilci  la  de- 
y^scription  cie  cc  pefit  animal  quon  afelle 
,,Lavo7i ,  €t  Voti  ■pejit  dirc  qu^il  ny  en  a 
^..y^poijiT  apres  le  singe  ■,  qui  approcke  flur 
yjde  liiomme.''     Oeuvres  T.  I.  pag.  71. 

u  5 


3lQ       SeCTIO   IV,    GENERIS  HUM. 

tis  aj^  Caaiguis  Americae  australis  bj^ 
et  insulaeMallicolo  incoliscj,  expres--. 
sis  verbis  relatum  accepimus. 

§.     88, 

D)    Varietas  A  m  e  r  i  c  a  n  a. 

Miruiti  sane  et  indignum  quanta 
et  qualia  figmenta  dq  liujus  varieta- 

tia 

^)  Eskimota  Attiiiock  ciijus  ad  viviim  de- 
piclam  imaginem  perilliistri  Banks  debeo, 
cum  primum  Londini  simiam  videret, 
comitem  suum  cl,  Cartwright  obstupe- 
scens  interrogabat;  "Jj"  that  an  Esqui- 
mau?''  et  hic  relationi  suae  subjungit: 
<'I  must  confefs,  that  both  the  colour  and 
^^contour  of  tke  countenance  had  consider- 
,^able  resemblance  tot  the  peojole  of  their 
j^nation.'^' 

^)  ^'■tam  simiis  similes  quam  hominibus''  eos 
dicit  Nic.  delTecho,  r^latione  de  Caai.f 
guarum  gente  p.  m.  34. 

c)  de  his  cl  J,  K.  Forster  inquit  in  Bemer- 
kungen  pag.  217.  '*D/>  Bewohner  der 
filnsel  Ma/Jikollo  scheinen  unter  allen  Men- 
^fSchen^  welche  ich  je  gesehn,  die  mek- 
^^reste  Verwandschaft  mir  den  Affen  zu 
^^habett»'' 


SPECIJZ S    UNICA.  ^  I  I 

tis  characteribus  gentilitiis  quondam 
divulgata  sint, 

Viris  barbam  negavere  quidam  dj, 
mulieribus  alii  purgationem  menstru- 
am  ^.  Alii  Americanis  omnibus  et 
singulis  unum  eundemque  colorem/), 
alii  perfecte  similem  vultum  g)  iis- 
dem  tribuebant, 

Americanos  non  natura  imberbes 
6sse  hodie  unanimi  consensu  obser- 
vatorum  accuratorum  et  veridico- 
rum  ita  eyictum  est,  ut  supervacui 
fere  poeniteat'  laboris  quo  antehac 
testinm  silvam  congessi  hj ,  quorum 

te- 

(^)  V.  c.  cl.  de  Pauw  iii  Recherckes  -philoso' 
fhiques   sur    les   dtnericains    T.  I.    pag. 

37. 
e)  V.  Schurigii  parrhenologiam  pag.  200. 
/)  V.   c,    Home  in  Sketckes  of  the   hijiorif 

of  Man  T.I.  pag.  13. 
g)  cfr.  Robertson's  kiftory  of  America.  T. 

II.  p.  m.  404. 
h)  paucos  e  multis   jam  ante  plures   annos 

citavi    in   Gottitigisckem  Magazin  ,    anni 

2^'  P.VI.  pag.  419. 


3 1 1       SeCTIO  IV.    GENERIS   HUM, 

testimoniis  confirmatiir,  tum  per  uni- 
versam  Americam  inde  ab  Eskimotis 
usque  ad  incolas  Terrae  del  fuego 
dari  incolarum  stemmata  quae  uti- 
que  barbam  abint;  tum  vero  de  ce- 
teris  imberbibus  certo  certius  consta' 
re  quod  studio  et  artificiis  eandeni 
sibi  erikdicent  et  evellant ,  eundem 
in  modum  qui  et  apud  tot  alias  gen- 
tes,  Mongolicas  praesertim  zj  etMa- 
laicas  Aj,  invaluit, 

Tenuem  et  raram  utique  Ameri-' 
canis  barbam  esse  aeque  ac  totMon- 

goli- 

i)  V.  praeter  tot   alios   J.  G.  Gttielin  Reise 

durckSihirien  T.  II.  pag.  125.   '■^Man  fin- 

o  det  nicht    leickt   bey    einem  Tungnsen  so 

■   wie  hey  atien  diesen  Volkern  ^  einen  Bart. 

Defin    sobiild    sick    derselbe    einfindet    so 

raufen  sia  die  Haare  aus ,    u  n  d    b  r  i  n- 

g  e  n    e  s    e  n  d  1  i  c  h    d  a  h  i  n    d  a  f  s 

k  e  i  n  e   m  e  h  r   n  a  c  h  vv  a  c  h  s  e  n." 

h)  cfr.  V.  c.    de  Sumatranis    cl.    Marsden; 

de  Magindanis    Forrest ;    de  Pelew  -  insu- 

lanis  Wilson;  de  Papuis  Carteret ;    dein- 

colis  insularum   navigatorum  Bougainvil-' 


SPECIES   UlSriCAo  3i3 

golicis  nationibus  omnes  novimus. 
Ideo  autem  non  majori  jureimberbes 
vocarentur,  quam  si  raripilos  homi- 
nes  plane  calvos  appellares. 

Qui  ergo  natura  sua  imberbes 
putarunt  Americanos  in  eundem  in- 
ciderunt  errorein  qui  veteres  induxit 
■Ut  aves  paradiseas,  quarum  exuviis 
pedes  abscindi  solent,  natura  sua 
apodes  esse  sibi  aliisque  persuade- 
bant. 

Alter  fabulosus  rumorquod  nem- 
pe  Americanae  mulieres  menstruum 
tributiim  non  solvant,  exinde  ortum 
duxisse  videtur ,  quod  Europaei  no- 
vum  orbem  invisentes,  edamsi  innu- 
meras  tantum  noii'  plane  imdas  se- 
quioris  sexus  incolas  viderint ,  nun- 
quam  tamen  purgationis  istius  inqui- 
namenta  in  ipsis  observaverint  1j :  cu- 
}us  vero  rei  duplicem  fuisse  caussam 

pro- 

V)  Lery ,  voyage  faiSl  en  h  tcrre  dti  BresH 
p.  m.  270. 

u  5 


5l4       SeCTIO   IV.    GENERIS   HUxM. 

probabile  est;  partim  nempe  quod 
apud  istas  Americae  gentes  feminae 
quamdiu  menstruatae  sunt,-  felici 
praejudicio  pro  venenatis  quasi  ha- 
beantur ,  et  a  sociali  consortio  arce- 
antur,  inque  remotioribus  tuguriolis 
e  hominum  conspectu  remotae  tam- 
diu  benefico  ipsis  otio  fruantur  rri)\ 
partim  vero  etiam  laudatam  ipsarum 
corporis  munditiem  et  modestam 
crurum  commissuram  eo  conferre  ut 
nulla  catameniorum  vestigia  in  ocu^ 
los  incurrant,  annotatum  est  nX 

Quod  vero  colorem  hujus  varie^ 
tatis  cutaneum  attinet,  ab  una  par^ 
te  supra  jam  monitum  est,  neuti- 
quam  eum  adeo  constantem  esse 
quin  et  utique  passim  ad  fuscum  us- 
que  ludat  (§.43);  ab  altera  vero 
facile  tum  ex  cHmatis  Americani  ratio- 

ne 

m^  cfr.  V.  c.  Sagarcl ,    voi^age  du  pays  dei 

HuroTif  pag.  78. 
n)  van  Berkel*s  Reisen  nack  R,  de  Berbice 

und  Surinam  pag.  46. 


5PECIES  UNICA,  3 1  5 

ne  oj,  tum  ex  degenerationis  legibus, 
ad  veiisimillimum  Americanorum  ex 
Asiaboreali  ortum  applicatis /i<),  caus- 
sae  patent,  quare  non  tam  ingenti- 
bus  coloris  diversitatibus  obnoxii  es- 
se  possint,  quam  reliquae  avtochtho-. 
num  Asiaticorum  propagines^  <jui  ve- 
terem  incoluere  orbem. 

Eadem  fere  de  vultu  Americano^- 
rum  valent,  Riserunt  jam  curatis- 
simi  avtoptae  ineptam,  nisi  jocularis 
fuerit,  quorundam  hyperbolen,  qua 
omnibus  novi  orbis  incolis  faciem 
adeo  eandem  esse  asseruerunt  ut  qui 
unum  viderit ,  omnes  se  vidisse  dice- 
re   possit   r/J    etc.       Docent  contra 

tuni 

p)  v.  cl.  Zimmermann  geogra^phische  Ge- 
sckichte  des  M^nschen  'V.l.  pag.  87* 

fi)  v.  cl.  Kaiit,  in  Teutschen  Mercur  a,  1788« 
T.  I.  pag.  119. 

q)  v.  Molina  sulJa  storia  naturale  del  Chili. 
pag-  336.  "  Rido  fra  me  stesso  ,  quando 
,Jeggo  in  certi  scrittori  moderni  riputati 
fyditigenti  osservatori,  che  tutti  gli  Ame- 
^yTicani  hanno  un  medesimo  aspettOy  e  che 

,^iuan- 


5l6      SeCTIO  IV.    GENERIS   HUM. 

tum  a  summis  artificibus  profectaef 
imagines  Americaaorum,  tum  avto- 
ptarum  iide  dignissimorum  testimo- 
nia,  et  in  hac  humani  generis  varieta- 
te  aeque  ac  in  ahis  utique  vultus  va- 
rietatem  occurrere  rj :   etsi  in  uni- 

ver- 

i^quando  se  ne  ahhia  veduto  uno^  si  'possa 
,^dire  di  avergli  veduri  tutti.  Codesti  au- 
iitori  si  lasciarono  tro^ppo  sedurre  da  cer^ 
iite  vagke  apparenze  di  somiglianza  fro- 
„cedenti  per  lo  •piii  dal  colorito  ^  le  quali 
^ysvaniscono  tosto  cke  si  confrontano  glin- 
xjdividup  di  una  nazione  con  qucUi  deW  al- 
jftra.  Un  Chilese  non  si  differenzia  jne- 
'•'■  *J  ,ino  ndV  aspetto  da  ttn  *Pcruviano  \  ck^ 
„tin  Italiano  da  un  Tedcsco,  lo  ho  ve- 
^yduto  pur  dei  Paragnaj,  de'  Cujaf.n^  e  dei 
„Magelhnici^  i  quali  tuttt  kanno  dei  li- 
i^neamenti  peculiari.,  che  li  distinguono 
-t^notahilmente  gli  uni  dagli  altri.'" 

r)  Ita  V.  c.  ut  vel  ex  aiistr^Ji  Amerka  pau- 
■  c^  exempla  proferam,  Caaiguos  simis  na- 
ribus  describit  Nic.  clel  Techo;  vicinos 
contra  Abipones  non  raro  aquilino  ix3so 
jnsignes  dicit  Mart.  Dobrizhoffer ;  Pcrua- 
jus  angustum  et  aciuncum  nasum  tribuit 
,       cl.  UUoa ;  Chilensibus  aliquantiiiii  {atum 

,  ^  Molin^ ;  Terrae  del  Fuego  insujpm^  val- 
-v.4,v.  .iie  depressum  G.  Forster. 


SPECIES'  UNICA.  Oiy 

versum    ea    figaratio    gentilitia    pro 
fundamentali  eJLis  habenda  sit  c[uam 
supra  (§.  5(3.)  ipsi  tribuimus.      Pro- 
ipius  eam  a  Mongolica  abesse  primi 
'jam  qui  novi  orbis  continentem  visi- 
tarunt  Europaei  recte  annotarunt  sj^ 
quod   quidem  novum  pondus  addit 
verisimillimae  sententiae  Americanos 
ex  Asia  boreali  advenisse,  et  a  Mon- 
golica  gente   ortum   suum    duxisse. 
Repetitis   autem  post  diutina  inter- 
valla  vicibus,  quibus  variae  tam  jyhj- 
sicae   et  geogenicae  quam  politicae 
catastrophae  ansara  dare  potuerunt, 
eas  migrationes  contigisse  probabile 
est;  hincque,  si  conjecturae  in  hisce 
indagationibus  locus  conceditur,  ra- 
tio  probabihter  derivanda,  cur  Eski- 
motae  longe  magis  adhuc  quam  reli- 
qui    Americani    Mongolicum    istum 

vul- 

j)  V.  Lettere  dl  Amer,  Ve§pucci  pag.  9.  edit. 
Bandmi.  —  "«0«  sono  di  voho  molto 
^^belli ,  loerche  tcngono  il  viso  largo  y  cke 
^^vogUon  'parere  al  Tartaro.'' 


3l8       SeCTIO    IV.    GENERIS    HUM. 

vultum  prae  se  ferant  tjl  partim 
nempe  quod  longe  serius,  nupeiiore 
catastroplie  pulsi,  ex  Asia  boreali 
accesserint  iij',  partim  quod  clima 
novae  ,  quam  nunc  habitant,  terrae 
pristinae  patriae  climati  maxime  lio- 
mogeneum  sit.  Imo  vero  ni  gravi- 
ter  fallpr  eidem  cjuam  supra  tetigi- 
mus  (§.  67.)  climatis  ad  vultum  gen- 
tilitium  sive  conservandum  sive  resti- 
tuendum  potentiae  tribuendum,  quod 
alterius  Americae  e:?^tremi  frigidi  lia- 
bitatores,  ut  freti  Magellanici  barba- 
ri  accolae,  adpristinum  vultumMon- 

goli- 

f)  quod  tiim  iii  binis  craniis  Hskiniotarum 
e  colonia  Labradorica  Nain ,  quae  col- 
ledionem  meam  ornant ,  tum  in  imagi- 
nibus  horum  barbarorum  ab  egregiis  ar- 
tificibus  ad  vivum  depiftis,  quas  liberali- 
tati  generosissimi  Banksii  debeo,  luculen- 
tissime  coram  video. 

»)  Robertsonii  enim  paradoxa  opinio  qui 
Eskimotas  a  Normannis  derivabat,  in  ki- 
story  of  America  T.  II.  p.  m.  40.  hodie- 
uum  vix  seria  refutatione  eget* 


SPECIES  UNICA.  O19 

golicum  denuo  propius  accedant  et 
quasi  relabantur  ^<Ji, 

^     $■  89. 

E)   Varietas   M  a  1  a  i  c  a. 

Uti  Americani  respectu  habitus 
gentilitii  medium  quasi  locum  te- 
nent  inter  varietatem  mediam  huma- 
ni  generis,  quam  Caucasiam  dixi- 
mus,  et  alteram  ex  binis  extremis, 
scilicet  Mongolicam ;  ita  Malaica  si- 
milem  ab  ista  media  varietate  transi- 
tum  facit  ad  alteram  extremam,  nem- 
pe  Aethiopicam. 

Malaicam  eam  appellare  licet, 
quod  longe  plerique  hujus  varietatis 

homi- 

vo)  Hinc  V.  c.  classkus  Argonauta  et  egre- 
gius  observator  avfoptes,  Linschotanus, 
accolas  freti  Magellanici  sibi  visos,  quoad 
physiognomiam  ,  vultum ,  colorem  ,  ca- 
pillos  et  b  a  r  b  a  m  cum  Samojedis  com- 
parat,  sibi  ex  celebri  suo  itinere  acl  fretuni 
Nassovicum  notissimis.  in  notis  ad  Aco- 
stam  p.  m.  46  ^, 


320       SeCTIO   IV.    GENERIS   HtJM» 

homines,  praesertim  qui  Indicas  in- 
sulas  Malaccae  yiciniores,  tum  et 
Sanclwichias,  societatis,  et  amico- 
rum  incolunt,  imo  vero  inde  a  Ma- 
lambis  Madagascariae  usque  ad  pa- 
schatis  insulae  liabitatores  Malaico 
idiomate  utantur  aj, 

Interim  tamen  et  hi  ipsi  tantopere 
inter  se  per  varios  venustatis  et  reliqui 
habitus  corporei  gradus  differunt,  ut 
iion  defuerint  qui  v.  c.  ipsos  Otalieiten- 
ses  in  binas  ab  invicem  diversas  stirpes 
CracesJ  dividerent  yj^  alteram  nem- 
pe  colore  palKdiore,  statura  proce- 
ra,  vultu  ab  Europaeorum  facie  vix 
,,s5ifi!^-  ac 

x)  Primum  docente  hoc  perilliistri  Banksio 
in  Hawkesworth's  coUehion  T.  III.  p.  ra. 

373. 

tiim  post  eiim  cl.  Bryant  in  Cook's  vo^ 

yage  to  tke  Northern  hemisjokere  T.  IIL 
Append.  N°.  2.  ad  pag.  528- 

et  cl.  Marsden  iu  Archaeologia  T.  VI» 

pag- 154. 
y)  V.  c.  cl.  Bougainville,  in  voyage  autout 
du  monde  p.  m.  zi^» 


SPECIES    UNICA.  621 

ac  ne  vix  quiclem  disLinguendo;  al- 
teram  contra  statura  mediocri,  colo- 
re  et  vultu  parum  ab  eo  Mulatorum 
diverso,  capillis  crispis  etc.  z),  Haec 
posterior  ergo  proxime  ab  iis  homi- 
nibus  abest  qui  insuias  magis  ad 
occasum  in  oceano  pacifico  positas 
incolunt,  e  quibus  praesertim  nova- 
rum  Hebridarum  insiilani  sensim  ac- 
cedunt  ad  Papuas  et  Novo-Hollan- 
dos,  qui  denique  ipsi  tam  insensili 
transitu  cum  Aethiopica  varietate 
confiuunt ,  ut  si  lubuerit  ad  eam  ip- 
sam,  in  ea  quam  agimus  varietatum 
distributione,  non  inepte  referri  pos- 
sint. 

z)  Hinc  et  jam  immortalis  de  Qiiiros ,  qiii 
societatis  insulas  prinuis  dctexit,  eam  va- 
rietatem  honiinum  insulas  oceani  pacifici 
habitantium  curate  distinxit,  cum  alios 
albuios  diceret,  alios  vero  Mulatis,  aUos 
Aethiopibus  compararet.  v.  cl.  Dah'ym- 
plc  colle^ion  of  voijages  to  tke  Soutk-fpa' 
cific  Ocean  T.  I.  pag.  164, 

X 


322   SeCT.  IV.  GEN.  HUM.  SPEC.  UNICA. 

§.       90- 

Conclusio, 

Est  enim  et  heic  idem  insensilis 
transitus  quo  et  aliae  varietates  ut  vi- 
dimus  invicem  confluunt,  et  qui,  col- 
latus  cum  iis  quae  superioribus  libel- 
li  sectionibus  de  caussis  modisque 
degenerandi  et  analogis  degeneratio- 
nis  phaenomenis  in  ahis  animantibus^ 
domesticis  disputata  sunt ,  ultimo  ad 
eam  conckisionem  ducit,  quae  ex 
principiis  physiologicis  ope  criticae 
zoologicae  ad  naturalem  generis  hu- 
mani  historiam  appHcatis,  sponte  flue- 
re  videtur,  nuilum  inquam  super- 
esse  duhitationi  locum  quin^  omnes 
ac  singuhiSj  quotquot  hactenus  in- 
notuerunt  hominum  uarietatesj  ad 
unam  eandemque  s  p  e  c  i  e  m  "ve- 
risimillinie  referre  liceat. 


TA- 


TABULARUM    EXPLICATIO.         323 


TABULARUIM  EXPLICATIO. 


Tab.   L 


i^chema  synopticum  exhibet  ad  il- 
lustrandam  normain  iwrticalem ,  de 
cujus  ratione  et  in  studio  anthropo- 
logico  usu  pag.  204.  dictum  est. 

Fig,  I.  respondet  flgurae  i*"*^  ta- 
bulae  II. 

Fig.  2.  figurae  3*'^^  istius  tabulae 
•ubsequentis ,  et 

Fig.  3.  ejusdem  figurae  5*^^ 


X  a  Tab. 


5^4      tabux.arum  explicatio. 

Tab.    IL 

Crania  coUectionis  meae  quinase- 
lectissima  adumbrat,  ad  totidem  ge- 
neris  humani  varietatum  principalium 
diversitatem  demonstrandam,  de  qua 
pluribus  pag.  206. 


Fig.   I. 

Timgusae  est,  et  quidem  ex  iis 
qui  vulgo  a  rangiferis  appellantur. 
(Kehnthier-TungusenJ .  Nomen  ipsi 
erat  Tschewin  Amureer\\'  ex  Gilge-^ 
girskio  stemmate  nato ,  qui  35o  leu- 
carum  Russicarum  (Verstas  vocant) 
distantia  ab  urbe  Bargusin  degebat, 
anno  vero  1791  sibi  ipsi  gulam  fre- 
git,  ideoque  cl.  Schilling,  chirurgus 
exercitus  primarius  Werchnelldiriski 
iUinc  mittebatur,  ut  de  laesione  mor- 
tis  caussa,  ex  lege  disquireret,  qui 
cranium  avtochiri  reportavit  et  ge- 
nerosissimo  L.  B.  de  Asch  transmisit. 

Fig' 


TABULARUM    EXPLICATIO.  5^5 

Fig.    2. 

Caput  est  cliicis  Carihaei  ex  in- 
sula  Sti  Vincentii  ante  octennium  ibi 
defuncti,  cujus  ossa  desiderante  per- 
illustri  Banksio,  Baroneto,  efro.ii  cu- 
ravit  cl.  Anderson,  horti  regii  in  ista 
insula  praefectus. 

Fig.  3. 

Feminae  juvenis  Georisianac  ^ 
quae  nuperiore  bello  Turcico  a  Rus- 
sis  capta,  etMoscoviam  translata,  illic 
cum  morte  subitanea  obiisset,  caus- 
sam  ejus  legali  sectione  exmuneris  of- 
ficio  indagavit  cl.  Hiltebrandt,  anato- 
nies  Professor  apud  Moscovienses  di- 
gnissimus ;  qui  caput  osseum  ob  exi- 
miam  formae  elegantiam  curate  ser- 
vavit  et  Aschio  perillustri  Petropolin 
misit. 

Fig.  ^, 

O-tahcitae  cranium,    quod   ge- 

nerosissimi  Banksii  rogatu  retuht  for- 

X  3  tis 


326         TABULARUM    EXPLICATIO, 

tis  et  animosus  Navarclius,  GuiL 
Bligh ,  ex  memorabili  itinere  redux, 
quo  artocarpi  incisae  stirpes  ex  So- 
cietatis  insulis  oceani  australis  in  In- 
dias  occidentales  felicissimo  succes- 
$u  transportavit. 

Fig,  5, 

jdethiopissae  Guineensis  ^  Bata- 
vi  cujusdam  concubinae ,  quae  aeta- 
tis  annoaS^^^Amstelodamidiem  suum 
obierat;  ubi  anatomico  cultro  eam 
subjecit  cl.  Steph.  Jo*  van  Geuns, 
Prof.  med.  Ultrajectinus  meritissimus. 


IN. 


I  N  D  E  X. 


S  E  C  T  I  O      J. 

DE  HOMINIS  A  CETERIS  ANIMA- 
LIBUS  DIFFERENTIA. 


I)  Proprietates  corporis  hu- 
mani  quodad  conformatio- 
nem    externam.    pag,  4. 

A.  Statura  eredla.    5, 

B.  Pelvis  humana  lata  et  depressa.    13. 

Nates  subglobosae.    15. 
Direclio  vaginae  raulicbris.    16. 
Hymen.    19. 

Obiter  cie  nyinphls  ct  clitoride.   20. 
X  4  C.  Ho- 


I    K    D    E    X. 

C.  Homo  animal  bimannm.   21 

Simiae  contra    et   affinia  animalia, 
quadrumana.    23. 

D.  Dentiiim  humanortim  proprietates,  36. 

Reliqna  quae  exteriori  homini  propria  vi- 
dentur,   ut  corpus  dcpile  &c.    37. 

U)  Memorabiles  corporis  Iiu- 
mani  proprietates  respectu 
fabricae    internae.    3i. 

A,  Partes  internae  quibus  homo  caret.  ib. 

Panniculus  carnosus.    32. 

t^ete  mirabile.  ib, 

Musculus  suspensorius  oculi.  ib. 

Allantois.    33. 

Pancreas  Asellii.  ib. 

Du6tus  hepatico-cystici.  ib. 

Corpus  Highmori.  ib. 

Membrana  niftitans.   ib. 

Ligamentum  suspensorium  colli  &c, 
ib. 

Os  intermaxUlare.    34. 

B.  Par- 


I    N    D    E    X. 

B.  Partiiim  quarundam  homlnls  interna- 
rum  ab  iis  aliorum  mammalium  diftc- 
rcntiae.    41. 

Proportlo  cerebri  ad  nervos.  42. 
Acervulus  glandulae  pincalis.  43, 
Situs  cordis.    44, 

Peculiaria  tubi  alimentarii  humani. 

45. 
et  muliebrium.  ib. 
Vesicula  umbilicalis  embryonis.  ib. 

III)  Homini  propria  respectu 
functionum  oeconomiae 
animalis.     46. 

Teneritudo  teiae  mucosae.  ib. 

hac  homo  omni  climati  aptus  fit.  48. 

Tardum  hominis  incremciitum.  ib. 

Serotinus  vitae  humanae  terminus. 
49. 

Statura  hominis  matutina  vesperti- 
nam  exccdcns,  ib, 

Homini   nulium  ad  venercm  statu- 
tum   anni  tempus.    50. 

X  5  Prac- 


I    N    D    E    X» 


Praerogativa   pollutionum   noctur- 
narum.  ib. 

Fluxus  menstruus,   51. 


IV)  Quae  homiiii  respectu 
animae  facultatum  propria 
sunt.    62, 

Rationis  usus,  ib. 

inventionis  genius.    54, 

homo  animal  instrumentificum.  ib. 

Loquelae  inventum.    55. 

obiter  de  risu  ct  fletu.    $6> 

V)  Morbi  maxime  memorabi- 
les    liomini   proprii.    67. 

VI)  Brevis  recensus  eorum, 
quibus  vulgo,  ast  falso,  lio- 
minem  a  brutis  differre  pu- 
tarunt.     62. 

r)culorum  vicinitas,    63. 

Cilia  in  utraque  palpebra.  ib. 

Nasus  prominens.    ib, 

Au- 


I    N    D    E    X. 

Auriculae  irnmobilcs.    ib. 

Organon  taftus.    ib. 

Uvula.    64, 

RudVus.    ib, 

ct  quod  homo  saginari  nequeat.  ib, 


Sectio  II. 

DE    CAUSSIS    MODISQUE    QUI- 

BUS  ANIMALIUM  SPECIES  DEGE- 

NERANT,   IN  UNIVERSUM. 


Praeraissa  disquisitio :    quici  sit  sfecies  in 
zoologia.    66. 

A.    Phaenomena   principalia    degeneratio* 
nis  brutorum  animalium.    74. 
Color.    75. 

Pilorum  textura.    76. 
Statura.    77. 

Figura  et  proportio  partiura.   78. 
Craniorum  praesertim  formac.   79. 
B.  Caus- 


I    N    D    E    X. 

B.  Caiissae  degenerationis.    gl. 

Nis.iis  forraativi  potentia,    82. 
Clima.    88. 
Vi6tiis.    93. 
Vitae  genus.    06. 
Generatio  hybrida,    pg. 

Hereditariae  proprietatcs  ex  nior- 
bosa  intemperie.    103. 

Quaestio  frobUinatka :  antie  et  mu- 
tilationes  aliave  artificia  nativis 
animalium  varietatibus  ansam 
praebere  possint?     106. 

Cautelae  in  scrutinio  caussarum  Az' 
generationis   observandae.    109. 


Sectio   III. 

DE  CAUSSIS  MODISQUE  QUIBUS 

HUiMANUM   GENUS   DEGENERA- 
VIT,   IN  SPECIE. 


Color  cutaneus,    115. 
ejus  sedes.    ib. 

varietates  coloris  gentiiitiae,  119. 

caus- 


I    N    D    E    X, 

caussae  hujus  varietatis,    122. 

praesertim     nigredinis    aethiopuni. 

127. 
de  creolis.    137. 
de  mulatis.    139. 

cutis  fusca  maculis  candidis   varie- 
gata.    150. 

similes   coloris    cutanei   mutationei 
singiUares.    155. 

aliae    quaedam    cutis    proprietates 
gentilitiae.     i6l. 

Capillorum  cum  ciite  consensus,    164, 

varietates  capillorum  principes  gen- 
tihtiae.     166. 

Irides  oculonim  cum  capillorum  colore 
consentientes.    170. 

colores  principes  oculorum.    172. 

Facies  gentihtia.    174. 

ejusque  varietates.    T76. 
harumque  caussae.    I83. 

Craniorum  forma  gentihtia.    197, 

aniniadversioncs   in    hneam    facia- 
lem  Caniperi.   :joq. 

nor- 


1    I^    D    E    X. 

tiotma  venicalis  ad  chara6ieres  gen- 
tilitios  craniorum  definiendos, 
203. 

varietatcs  craniorum  gentilitiae.  206. 

caussae  harum  varietatum.   211. 

Dentium   varietates    aliquot  gentilitiae. 
^24. 
carumque  caussae.   226. 

Auriculae.  232. 

Mammae.  235» 

Genitaha.  239. 

Crura.  543« 

Pedes  manusque.   248. 

Varictates  gentilitiae  respc6lu  staturac. 
250. 
Patagones.  253» 
Qiiimotae.  260. 
de  caussis  staturae  gentilitiac,  263. 


Varietates    generis    humani  fahulosae, 
266. 
de  gentibus  caudatis  rumor.  267. 

Va- 


1    N   D    E    X. 


Varietas  gentilitia  ex  morhosa  affec^io- 
iie.   272. 
JLeucaethiopia  hiimana,    273, 


Sectio   IV. 

GENERIS  HUMANI  VARIETATES 

QUINAE  PRINCIPES,    SPECIES 

VERO  UNICA. 


Inminierae  generis  hiimani  varietates  in- 
seiisili  quidem  gradatione  invicem  con- 
fluunt.    284. 

Qiiinae  tamen  earum   principes   distiu- 
guuntur.    285- 
viz     A)  Caucasia 

B)  Alongolica 

C)  Aethio-pica 

D)  Americana 

et  E)  Malaica. 

Cha- 


I    K    D    E    X. 

Characteres    et   liniites  harum  varieta- 
tiim.    387. 

Alioriim   au6lorum    divisiones    varieta* 
tum  geiieris  humani.    296. 

De  qujtiis  hic  constitutis  varietatibus  an- 
notationcs  quaedam:    303. 

de  Caucasia.    303. 

de   Mongolica.    304. 

de  Aethiopica.    307. 

de  Americana.    310. 

de  Malaica.    319, 

Conckisio,  332. 


Tabularum  explicatio.    SaS. 


E  r  r  a  t  a. 

\\  28-  1.  13.  iege  anthropomorphas.  p.  lod.  I.  14,  — 
immutando.  p.  192.  I.  8.  —  sorghum.  p.  197.  I.  ult.  — 
Scnlls.  p.  244.  l.  16.  —  Fiiego.  p.  265.  1.  12.  —  poteriE, 
p.  299.  1.  5-  —  et  4.  olivaceos. 


.'/.7-^./. 


B 


■\' 


^^rm 


M..  i 


i 


M 


J^^"^^^ 


4w,///,,ff      (/,fy;/f„ 


'H"/- 


ZU.E. 


Vf' 


'iL.^y^'^^ 


p^»/  r 


f 


'y^' 


Jfer^"" 


y?-...//../.  (;.vv 


•./crr</^(y^/r/c' 


0./u/,„/a 


V,-/U/.,/.i
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "De generis humani varietate nativa"

See other formats
