Skip to main content

Full text of "De graecae linguae dialectis;"

See other formats 


Google 



This is a digital copy of a book that was prcscrvod for gcncrations on library shclvcs bcforc it was carcfully scannod by Googlc as part of a projcct 

to make the world's books discoverablc onlinc. 

It has survived long enough for the copyright to cxpirc and thc book to cntcr thc public domain. Α public domain book is one that was never subjcct 

to copyright or whose legal copyright term has expircd. Whcthcr a book is in thc public domain may vary country to country. Public domain books 

are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discovcr. 

Marks, notations and other maiginalia present in the original volume will appear in this flle - a reminder of this book's long journcy from thc 

publishcr to a library and fmally to you. 

Usage guidelines 

Googlc is proud to partncr with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to thc 
public and wc arc mcrcly thcir custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken stcps to 
prcvcnt abusc by commcrcial partics, including placing lcchnical rcstrictions on automatcd qucrying. 
Wc also ask that you: 

+ Make non-commercial use ofthefiles Wc dcsigncd Googlc Book Scarch for usc by individuals, and wc rcqucst that you usc thcsc filcs for 
personal, non-commercial purposes. 

+ Refrainfixtm automated querying Do nol send aulomatcd qucrics οΓ any sort to Googlc's systcm: ΙΓ you arc conducting rcscarch on machinc 
translation, optical character recognition or other areas where access to a laige amount οΓ tcxt is hclpful, plcasc contact us. Wc cncouragc thc 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 

+ Maintain attributionTht GoogXt "watermark" you see on each flle is essential Tor informingpcoplcabout thisprojoct and hclping thcm lind 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 

+ Keep it legal Whatcvcr your usc, rcmember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
bccausc wc bclicvc a book is in thc public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countrics. Whcthcr a book is still in copyright varies from country to country, and wc can'l offer guidance on whether any specific usc of 
any speciflc book is allowed. Please do not assume that a book's appearancc in Googlc Book Scarch mcans it can bc uscd in any manncr 
anywhere in the world. Copyright infringement liabili^ can be quite severe. 

About Google Book Search 

Googlc's mission is to organizc thc world's informadon and to makc it univcrsally acccssiblc and uscful. Googlc Book Scarch hclps rcadcrs 
discovcr thc world's books whilc hclping authors and publishcrs rcach ncw audicnccs. You can scarch through ihc full icxi of ihis book on thc wcb 

ai |http://books.qooqle.com/| 



ι 



2.bi+ F. ι. 



:j 



7 



DE 



oRAKCAi: liiiroijAi: 



i>iAiii:cTii» 



SCRIPSIT 



— * • 



HEHflHCIJIS lilJDOIJPTJIS AmtEltflS. 



- τ 



LIBER PRIMUS. 

DE DIALECTIS AEOLICIS 
ET PJiSUDAEOLIClS. 



ArVD VAflDENHOECK ET ttUPRECnTT. 

mncccxxxix. 



κ 



^Λ^^•• 



^^^ 



/ 



D£ 



1»ΑΙ^Ε€ΤΙϋ Αΐ:θΐ4ΐ€Ιϋ 



Ef 



PJiKIIliJLEOIilCTIIi 



SCRIPSIT 



nDBlirjRlCIJS IiIJDOI^UIS AHHElirjS. 



ooTTiivefAc: 

ΑΡυη TANDEN.HOECK ET Rlir' 

HDCGCXXXIX. 



■^ 






D£ 



niAIiECTlJi Αΐ:θΐ4ΐ€Ιϋ 



Et 



PJii:iiiijjB20iiici:s 



scRiPsrr 



HEIVJRICIJIS lilJBOI^US AUREIirsl. 



GOTTiniefAfi 

APVD TANDEN. HOECK ET RUrltECHT. 

MDCCCXXXMK. 



..t^i- 



/ 



■ί. "^ 






\ 



AUGUSTO ΒΟΈΟΚΗΙΟ 



S. ρ. D. 



HENR LUD. AHRENS. 



tt^aam ante bos decem annos almae Georgiae Aiigustae 
(hea, qnantam nuiic dietat ab illal) alumnomm nnmero 
tam adscriptae priinitias stadiorum meoram (de Athena• 
rnm statu etc.) in lucem edidisscm, nuUniii cujnsqiiam 
jadicliim gratlus mihi contigit^ quam qnod Carolus 
Fridericue Hcrmannae, yir ei doctrinae at hamanl- 
tatls nomliie insignie^ primum eum Corporis Tni In- 
ecriptiooain Graecarain fructam appellare dignatns 
eet. Ita enim a praeceptoribne iiiim€|iiam satts colendisy 
Beato Diseenio et Catolo Odofredo MiiUero, 
ita assidno operam Tuorum nsa Te et admirari et 
amare edoctns eram^ ut aumma Toluptate afficcrer^ quum 
Tibi meam qaalemciimqae kndeni debere atque Tecam 
pietatis quodam vinculo conjimctas esse Tlderer. Jam 
daobas lastris peractis qBum mijas οραβ pabUco judiclo 
Gommittera auso itenim Tnis potiesimum vestlgus iasi- 
ateodam faieeet^ accedeotc praeterea tasigjfii bamaiiitate, 



VI 

qua etadia mea priyalim adjuyisti, non potui mihi tem- 
perare, quin reyerentiae mcae at(|ae pletatis docamentnm 
boc Tibi dedicarem^ 8imnl quacsiturns, num hanc alte- 
ram Corporis Tni progenlem snsclpiendam judicares. 
Neque despero fore, ut sangainis qnodam amorc Tictos 
filiolam, pulchrae matri vlx coinparandam , nolis asper- 
narl. Panca tamen praefando, qaae plura essent, nisl 
molestissima de&trae debilitas ex aliquot meiisibus ecri- 
bendl laborem paene mtolerabUem efficeret, iafantls caa* 
eam agere baud allenam yidetar• 

Operam in hac potissimuin antiquitatis partc celloea- 
tam yix opus est excusare. Miram enim potius videtar 
et paene incredibile, bis triginta annis^ qafibiis tantnia 
etndii et laboiis iii Imguarnm , nec minime Graecae^ in- 
dole cognoscenda cam ubemmo frnctu conenmptam eet, 
nemineiii exstttlgse^ qni post Maittami opusi Sturzii cura 
iteratum uniyersam de Graeeie dialectie doctrlnam re* 
tractare dignaretnr• Neqne enim illi ita rem egerant, ut 
sua aetate magna laude digni essent, ncqne, etiaiasi sex 
abbinc lustris, quae exhibuerant , omnibns nmneris abso- 
lufa yiaa eesent, diu bominibus eatlsfacere poterant, quam 
grayieeima miilta grammaticonim ecripta poetea aut pri• 
miim ant emendaliora in lucem edita , plerique scriptores 
Graeci accuratiue receneiti, inscrlptionum theeaurus Tua 
opera tandem Feclasue, multa de elng^lis eagaciter et 
docte dieqnisita, deniquc ling^anim ratio omnino penitius 
cirgiiita, noyam huic parti operam nayari jubereut. Ne- 



VII 

qae qui id faeeret, iadigae otio abnsarue esee ei^qttatti 
videri poterat, qai quidem Graecam linguam et Graeces 
scriptores aeeuratiiis eognoecere operae pretium jiidiGaret^ 
praeeertim* postquam Jacobus Grimmias, vir onini- 
gena laude cnmulandua, conspieuo Grammatieae Diiiti<- 
8cae exemplo docuit^ dialectorum seeandiiia aetatea vel 
stirpes diyersaruin dlUgenti et sagacl comparatioiie quam 
poseit in secreta lingnarum penetrarl. 

Contra exponendain est, cor noatris bumerls gravle- 

simiim onns eublre conali aimae, neque aliorum operam, 

praeserfim liberali praemiorum poUicitatione unper excita- 

tam^ exspectare malaerimus. Lustruin forme praetcrla- 

psum esij ex quo ofiam nostram Homericae llng^a^ per- 

vestigatioiii dedlmus eoqae omaiuin γΐτιαια contentione 

eniti constitaimiis , ut yeram et incorruptam Graecae Ud- 

guae^ qna Homenis usud esset, speciem quam fieri posset 

accnratissime describeremas• Qao quiim primum diligenti 

ipeius Homericae linguae ebservatione pervenire conati 

essemQS, neque eine aliquo fructu^ nisi forte doeumen- 

tiim etadii nietrl^ qaod in lucem edidimus *), immerlto 

doGtomm quoriindam aliqaam laudem tulit^ mox tamen 

inteUectain est, eummam operia non posse nos absolverc, 

nisi accurata Graecanim dialectonim cognitione inetractos. 

Ε ο ipso tempore, noyissiini anni mense MartiO;» in ma- 



*) Ueber die Conjugatioii auf /«# im homerischen Dialecte• 
Nordhausen 1838. 



VIII 



ηιΐ8 nostras incldit Petropolitaoae Academiae proTOCatio^ 
qaa omniuni terrarum docti yiri excitl eunt, ut pleno et 
absolato Graecanim dlalectomm corpore confecto et anti- 
quissimae Graecae linguac ratione indc iUastrata de prae- 
mlo insi^i muiiificeiitla proposito certarent. Quaestio 
projiosita ita nostrornm etud!or«iu ratloni convenit^ ut 
primo^iAfeliciseiinuni casnm exsecraremur , qno post an- 
num demum cxactum provocatlo illa in solitudincm nostram 
eilvestrcm perlata est, quippe qui, qaum in gravissima 
operis parte jaiu din versati iBsemus, plerisque melliis 
instructi ω arenam desccnsuri fulsse yidepeinur^' deinile^ 
operis amore ficti, quamquain totum perfici non posse 
satis p^bat, dubitavimiis , possetne fieri, nt graviore 
parte absoluta aliquam laudcm reportaremus , et intrepldo 
animo ilos adeinximud. Mox intelleximns , ita non possc 
aliorum vestiglis insisil, eed omnia proprio labore esse re- 
tractanda, ut, ei nobls, nedum doctioribtts, satisfacere 
velleinus^ intcgram quaestloifem v^x deeem annomm in- 
defesso laborc, uno anno tantillam partem abeolaturi es• 
eetnus, quam Petropolitanae Acadcmiac judieio sobjlcerc 
ridicalum yideretiir. Ita tamcn interea hoc stadiomin 
genud adamayeramas totque noya et utilia in re paucorum 
etudiisdelibuta bren teinpore reperire nobi$ yisi eramiis, 
ut ηοη possetfius nobis temperarc , qnin et continaareiiiiis 
opus iDC^tam et noetri laboris qoalescumqiie frofitiie in 
publlcum edere coostltueremus. Ncque tamen reprehen- 
sionein aut possumus aut yolumoe deprecarl , sl forte Po» 



IX 



tropoUtana ptovoeatione excUati dbetiores in lioc argnincnto 

1 

itayersati «nmt, at nostra etadia inania videri poesant. -^ 

Sin vero haec.prbna operie pars Tibi et alib idonels ja- 

dicibas aliqua laude digoa erit Ύΐ8μ neque alii interim 

exstiterlnt , qai laudabiliora esJiibeant, propoeitam est de 

omnibus Graecis dialectis, praeter Atllcam, qaae wlgo 

grammatlcsi curae est, ita disputare, ut Gnjiieqae proprie• 

tas, oiDiiiiim inter se ratio appareat. Neqae tamen prae- 

mittenda jadicayiniiie , qnae iiniverso operi prooeiuio es- 

eent, et quia dublom yidebatur an desistendam• 'eseet a 

proposito 9 et qula pleraquc non possunt euiii fnicta 4iis" 

patarl, priusquam de slngttlb dialectie accuratius quacsl'- 

■ 
tam sit• Nunc BuffiGit monere, primum de iis nos acta- 

ros Graeicae Unguae differentile, qQibas variao Graecorum 

etirpes usae eant, deladc ad eas acceseuros, quae aut^ 

qaod io HAmericie Garmuiibiis factum esse yidetur, anli• 

qaorttm rhapeodoram et Ubrariomm ctflpa aut scrlptoram 

arbitrio mixtam quandam speciem praebent^ iiisi forte in- 

ter ipeum οραβ ordmett propoeitum mutare satias νίβαιη 

erit. Ab Aeolicie 'dialectis inltium faciendum duximus ct 

qula faerniit ouper, qni, Te potieelmum.attctore^ Aeolcs 

reliquis Graecie antiqabsimac. Unguac tenaciores fulsse 

^ntendcrent, et qaia ία bac operls parte muiue doctorum 

stadiis destituta optime^ quid ipsi valcremus^ dyudicari 

posse •pinabamur. 

De via atque ratiQne^ quam secuti siiinue, nanc ia 

tanta scribendi diflEicaitate praefai*! nolumiis. Alii alia 



rejwelicncleiit et desiderabunt ^ qni ei melioni docebunt^ 
{^tieeimam nobis faeient• Si qua deerunt ex antlqiiie 
l^miHftticis y e scripforibns Aeolieis, ex i]i8criptioDiba& 
«Iqiie nimuiiiis^ qaae ad AeoUcam dialectam illastrandam 
facere yideantQr (neqne tMnen mnlta aat graiia ease eon- 
iidimns)v amplae bibliotbecae continno irsu destitalie apad 
aequos judices aiiqnid exeneatioiiie erit. Gni4ttnaticoniiii 
grayiora testimonia qaod in annotationibae enbjecimae^ 
emnibos^ etiam qai illorum opera teneant, gratttm fore 
eKistlmaaine. Contra ne libri moles eupra modam auge- 
Tetmty maxiiiie;breTitati stadolmns in grammaticonim erro- 
rlboe refatandls^ iis potissimamy qui qaasi eolemiies 
eaepissirae redeiint. Antiqnomm enim de dialectis opi- 
niones aliquando eiiignlari commentatione illustrare in 
animo est• Non minue ebartae pepercimiie in recentio- 
rum opinionibus commemorandis. Si qna acute et acca- 
rate dispntata eant^ante nos^ suas euiqne laudes detrectare 
nolaimas. Prae aliis noimidla debemne Gieoio, qai in- 
eignl doctrliia inetrnctas in Aeolieam dialectam' inqnirere 
institoit, sed, longe dlversam a nostra ratlonem secatns^ 
tantnm in adita operis moratne est^ nt immatara morte 
inraereptue tul limen saperaTerlt, plura de Lesbiaca dia- 
lecto NeTio^ Welckero^ Seidlero, plnrima de Boeo» 
tica Tibi. Erroree autem, etiam eomm^ qni merito 
eamma doctrinae lande florent, raro , ande solent miilti 
ribi laudem quaerere, amplia dispatationibas detegere 
plaeuit, sed satls hababaiae nostris rationibus probandis 



XI 

iUoram peeeata taeite damiiare. Saeplne Tecum quam 
com aliie pngnaviinits ^ non quo eaepiae Te lapeam esse 
jadicaremns, eed qaia tanta eet Tua apnd nos auctoritas, 
at aeg^re ipsi nobie crederettiae^^ β! φlando a Te dlssen- 
tiendam videretar. 

In Appendice Alcaei^ Sapphns, Corinnae carmSna 
^ddidimiia , qnanqnaiii nnper a Schneidewino nostro 
in Delectn malto qnam antea emendatiora edita 
erant. At prunam td spectayimas^ ut lneido exemplo 
declararemus , qna dialecto illomm cannina nea eese air- 
bitraremur , noetro qnidem proposito audaciorem conetan- 
tiam conveniTe rati^ praeterea haud pancas, quibas sen- 
βαβ tangltnr, emendatlones tentayimus. Ordioem fra- 
gmentorum serYaTimae Schneidewinlannm, numeris tamcn 
Matthlanls et Nevianie adscriptls ^ addldimus ca frustala, 
qnae ille suum eonsiUum eecutus omisit^ in notulis eas 
librorum lectiones enotayimas^ qaae proxlme ad conjecta- 
ras receptas accedunt, et breyisslme^ pleramque ad no- 
etrain llbelliim yel ad Maseam Rhenannm ablegando indl- 
cayimue> cur a prioribue edltoribas, maxlme a Sdmeide- 
wino disceeeerimus. Qanm enlm^ ne libri moles nlinis 
angeretiir, en^endatlones nostras, quae ampliore dlsputa- 
tlone egereut, Welckero transmisissemas , pars in Ma- 
eei Rhenanl yol. YI. fasc. 11. Jucem yidit, reliqais spera- 
mas Welckeram in proximo fasclculo locum concessuram. 
In Theocriti cannlnibus Aeollcis raro a codlclbue discc- 
dere ausi sumas, quia latet, quam accuratc iinitator 



XII 

AeQUcam dialectAm expreseerU^ cetenim baec vix addi- 
dissemas y si editio Meineokiafia recentior {Nriue io manas 
nostras penrenisset• 

Haec fere sunt, quae neqQie Te, Vir Clarissime^ 
necpie reliquoe leiftores celare Tolni. Deus optimas 
maximue precibue meie coiicedet^ ut 4e:^ae UbeiH> nsu 
restltato mox et inoeptaia epue continiiare et, ei opiis 
erit visnin, rationes mea» accuratittg probare lleeat. Tu, 
qnod coneilium ia qaibiieqae eecutas eim, etiam tacente 
me opfiiiie intelliges, Tuam qualecimque judi^lum justuia 
liabebo, Tibi quae placnerlot eatls plaeulsse, qaae Tu 
vituperaTeris ^ laibi quoque damiiauda judicabo. ΎΛ^ I 

Pabam Ilfeldaie Idibus Sextili^us. 



Ι η d e χ. 



De dialectis Aeolicis in universum. §.1. .... 1 

De dialecto Aeolum Asianorum. 

De fontibus. §.2 5 

De accentu. §.3 , . 10 

De spirhu. §.4 19 

De digamma. §.5 • 30 

De consonantibus simplicibus. §.6. 40 

De consoaantibus duplicibus. ^.7 45 

Oe daplicatione liquidarum. §.8 49 

De aliarum consonantium duplicatione. §.9 ϋ^ 

Pe ρ ante σ in iota mutato. §.10 '69 

De aliis consonantium conjonctionibus. §.11. . . . • 73 

De vocalibus brevibns. §.12. 74 

De ά pro ^. §. 13 84 

De ^ et ω pro c? et όιΓ. §. 14 89 

De aliis longarum vocaliam el diphthongorum mutationi- 

bus. §• 15. . • 94 

De diphthongoitim et longarum vocaliam oorreptione. §. 16. 100 

De contractione. §.17. . • 102 

De diphthongorum diaeresi. §.18• 103 

He eyncopey apocope etc, §. 19. . . . . ^ . . . . 107 

De declinatione I et II. §. 20 • .... 108 

De declinatione III. §.21 ,•...*.. 113 

De declinatione irregulari. §. 22. . . -. 120 

De pronominibus et numeralibus. §.23 '123 

De conjugationis ratione communi. §. 24. • . . , . . 128 

De coujugationp in ω. §. 25 131 

De conjugatione in ^?. §. 26 134 

De perfecto et aoristo I. §. 27. • . • 147 



XIV Index. 

Pag. 
De praepositionibus. §.28. 149 

De adverbiis. §.29 ♦ . 152 

De vocum formandarum proprietate. §.30 157 

De nniversa Lesbiacae dialecti indole. §.31 160 

De dialecto Boeotica. 

De fontibus. §. 82. . . . 164 

Dc accentu. §.33. 166 

De spiritu. §.34. : 168 

De digamma. §. 35. . , ... 169 

De consonantibue simplicibus. §.36 172 

De consonantibus duplicibus et duplicatis. §. 37. ... 175 

De vocalibus brevibue. §.38. . . . : 178 

De vocalibus longie. §.39 181 

De diphthongis. §.40 J . . 186 

D'e Boeoticae dialecii in vocalibus proferendis inconstan- 

Ua. §. 41 .5 194 

De vocalibus productione suppletoria ortis. §» 42. • . . 200 

De contractionc. §.43 201 

De declinatione. §.44 202 

De pronominibus. §.45. 206 

De conjugatione. §.46 ^ 208 

De praepositionibus. §.47 212 

De patronymicis et diminutivis. §.48 214 

De Boeoticae dialecti indole et antiquitate. §. 49. . . . 216 

De dialecto Thessalica. §.50 218 

Aeolicarum dialectorum inter 86 comparatio. §.51. 223 

De dialectis PeeudBeolicis. 

De dialecto Eleorum. §.52 225 

De dialecto Areadica. §.53. i" ,1 . . 231 

De reliquis dialectis Pseudaeolici^. §.54 234 

Appendix. 

Alcaei fragmenta . 241 

Sapphus fragmenta 256 

Theocriti Carmina Aeolica 274 

Corinnae fragmenta » 277 

Foedus £leorum et Heraeensium 280 



Inilex elglonmi et abbreirlattonimi• 



A. vel Alc. Alcaene e nostra, quam in Appendice dedimuSy re- 

ceosione. 
Ann. Ox. Anecdota Graeca e codd. manuscripUs bibliothecarum 

Oxoniensium descripta a Cramero. 
App. £t. G. Appendix Elymologici Gudiani. 
Auct. 9r. 6 μ, δ,, Auctor π^ρΐ Όμηρίχης d&aUnTov apud Blaittai- 

rium de dialectis ed. Storz. 
Aag. Grammaticas Augastanus post Schaeferi Gregorium Corin- 

tbium. 
Bekk. Aneodota Graeca Bekkeri. 
Choer. Choeroboscus et, ubi nihil additur, ejus liber de ortho- 

graphia in Anecdotorum Oxoniensium volumine secando. 

Cofft. Corinnae fragmenta in Appendice. 

C. I. Gorpus Inscriptionum Graecanim ed. Boeckh« 

Gam. MariDor Camaeum. vid. §. 2. 

God. Par.) Excerpta e codice Parisiensi post Sehaeferi Grego- 
Exc. Par.i rium Corinthiam. 

£t. G. Etjmologicum Gudiannm• 

— M• — Magnam. 

— Or. . — * Orionis. 

Eust Eustathii Commentarii Homerid. 

Ex. Cr. Exercitationes Criticae. 

Giese iiber den Aeolischen Dialect. 

G r. Grammaticas. 

^reg. C. Gregorius Corinthias ex editione Scbaeferi. 



XVI Index siglorum et abbreviationum. 

H. Ad. Hortus Adonidis. 

Herod. it, μ. λ, Herodianus πβρί μονήρους λ^ξίωί ed. Dindorf. 
J. Gr. Joannes Grammaticus in Horto Adonidis. 
Jo. Al. Joanues Alexandrinus negl τόνων ed. Dindorf. 
Lamps. Marmor Lampsacenum. vid. §. 2. 

L e id. Grammaticus Leidensis post Schaeferi Gregorium Gorinlbiuni. 
Leeb. Ifiscriptiones Lesbiacae in Corp. Inscr. 
'Lex. de spir. Lexicon de spiritibns post Ammoniiim Vaicke- 

narii. 
Meerm. Grammaticus Meermannianus post Sdtaeferi Gregorium. 
Mus. Rhen. Mueei Rhenani Welckeriani Vol. YI. Fasci II. et 

fortasse Fasc. III.. vid. Praef. 
Οχ. Anecdota Oxoniensia Crameri. 
Prisc. Priscianus ed. KrehL • 
S. Sapphonis reliquiae in Appendice. ^ 

echoll. i)ion. Scholia ad DionysiumThracem in Bekkeri Anec- 

dotis, 
Seidl. Seidlerus in Mus. Rheik 1829. 
Th. Theocritus in Appendice. 
Tryph. πα&. λβξ. Tryphonis nd&ij λφως in Mus. Oaiitabr. 

Vol. I. 
Vatic. Excerpta e codice Vaticano post Gregoriuii[i Schaeferi. 



V, 



^ 



De dialectls Aeollcls 
In luilyersuiii• 



§■ 1. 

1) m^uod vttlgo qiiatuor Graecae ling^ae dialec)! emime^ 
rantur, Attica, lonica, Dorica, Aeolica >), indicare vi- 
detnr^ omnes, qui reliquis non usi siut, Graecos Αβο- 
lice loquatos esse et Aeollcae fiiisse stlrpis^ Neqiie ali«• 
ter Strabo 2) judlcavit, qui hanc stirpem dicit plerosque 
Graeelae populos amplectl ^ extra Isthmum omnes ^ exce•* 
ptle Megarensibus , Atticls et Doribns ad Parnassum^ 
etiamtam Aeolcs vocari^ Peloponnesnm olim totam Aeo- 
les tenniese^ quibus etiam Achaeos adoumerat; post He* 
racUdarum rcdltii];iGi solos £leos ct Arcades integ^IoreBi 

1) Vid. quos aflFert Maittair. de diall. ed. St. p. XXX; diale- 
ctum eoromanem, quam multi quintam poiiunt, consulto omisimos. 

2) Strab. VIII* p. 513 : ηάντίς ot έκτος Ισθ-μον πλην 'A&ipfcUow xai 
Μίγαξέων κα* ntql τον Παρνασον J/o;^*«W Ttcu νυν ^i. ΑίολΗς παλονν- 
τα*• — xai οΐ ivtoq Αιολείς ττρότί^χ/ν ηΰαν, €tt' έαίχθ-ησαν, ^Ιώνύΐν μΐ'Ρ 
tx της ^Αττι>χης τον ΑΙγι^λόν %ατααχ6ν€(ι)ν j τύν ih Ήξαχλΐίάων τους Αω- 
^ΜιΧς xatayayonoyv — ο* ^μ^ν ovv^lowfq i^ijtfaw TtaXiv 1ίαχέό)ς vit6 
ΑχοΛων, AioXmov ϊ&νους , ίληχρΘ^ dh h τ^ ΠεΧοΛοννησφ τά ^νό ί&νη^ 
to τ« ^ΑΙολΜον xoti το /ίωρι>χ6ν, "Ocuu μεν ονν ησσον τοις Αωόν^νανν ίπέ^ 
nXUovto, na&an^Q σννίβη τοΐς ^Αρχάΰ» κβέ τοΓς *Ηλ(ίο^ς ■— o^toc AioXi.-. 
β^• όνίλέχϋ-ησαν' οΐ if οίλΧοι> μΐ'λ^νι τννΐ ίχ^ηα(χΛ'^ο έ| άμφοΐ^, οί μίί' 
μάλλον ^ οΐ ί* ηΰοον Αιολί^οντις» — * 

1 



2 De dialectis Aeolicis 

AcoHcam dlalectum scrvassc. Straboncm yero in bis non 
antiquas de Aeollca stirpc et dialecto traditiones, sed 
Yulgatam illam quatuor dialcctorum diylslonem eeqaatum 
esse , ipse satis prodit , quum paiiUo ante tot Graecoram 
fulsse stirpes affinnat, quot dialectos , qaatuor^ lonicam, 
Attieam, Doricam, Aeolicam, Atlicnicnses propter dia- 
lcctiim male ab lonibns segregans^ dum Heraclides Pon- 
tlcns apud Atben. XIY, 624 cautius tria Graecorum γένη 
Dores, Aeolcs^ lones dietlnguit. INeqne recte Strabo 
illa dlvisione omnes Graecorum stlrpes et dlalectos con- 
tineri oplnatus est• Antiqiii cnim grammatici eas tantum 
dialcctos spectabant , quibus scrlptores usi essent , cete- 
ras , quae non Tigebant , nlsl iii ore popiili , non cura- 
bant. Nec , si onilttamus , quaccunqiie e mythlcis ge- 
ncaloglis colliguntur ^ quia vix qnidqiiam est, qaod inde 
colUgl neqaeat, Elei, Arcadcs, Locri^ Phocenses^ Acto- 
li, Acarnanes^ unquam practer Strabouem Aeolicae etlrpi 
disertc adnumerantar ycl Acollca dialecto usl esse refc- 
runtur. Contra, ut taceamns de Arcadibus Pelasgis, 
qaia etlam Aeoles Pclasgl vocantiir ^) , Locri ccrte Lele- 
ges babebantur ^) , A^toli adeo Doribus adnumeraiitur ^), 
nec minus Eplrotae Dorica dialecto uti dicuntur ^) , qaae 
qaam Tera sinf , alio loco qiiaeretnr. Niiuc sufiiciat mo• 
nere, et in Eleomm Arcadumqae dialectie nihil, qiiod 
qaidcm sclamas^ inesse, car Aeolicae potius qiiam Do- 
ricae dialecio adnamerentnr , et Pboeenses , Delpbos, 



3) Herod. VII, 95. Strab. V. p. 335. 

4) Strab. YII. p. 495. Dion. Hal. I, 18. 

0) Steph. Byz. S. v. ^lmiai ep de /ίωρι^νΰΐψ Αιτωλοί, L• Se AioXtvOi 
Bovonqif i» όί *'Ιωσι^ Α&ψαΐο^. 

6) Joann. Gl. p36, b: ^^ω^» χρωνται, 'Poatoi τ< xai Κώο» χα» 
Πε^οΛοννησκίΛ χομ KqIoxm ncd Σ^μΧλιΙ xcu Α^β^ς xcu ο* τψ ηπα^ον Xc- 
γομίινψ ΟΜοΰνζίς,.ρτο quo in receDtioribus editionibas et Gr. Meerm. 
p. 642 est oi την παΧοΛΛψ ηπ, olx. — X^e^xo* in edd. recc. et apud 
Gr. Meerm. omissum nescio, quomodo emendari possit, nisi velis 
£i^<tf<Mb» f quanquam mirum est urbis olim dirutae a grammatico 
mentionem fieri. 



in uniyersum. §. 1. 3 

Aetolos y si qna fides est inscriptionlbns , non multam 
a JDorica dialecto discrepare (v!d• §. 52 — 54). 

2) Strabone repndiato tres tantummodo ροραΐί ak 
Heraclidarum inde redlta et Aeoles yocantur et Aeolica 
dialecto uei dicuntur, Aeoles Asiaol, Boeoti, Thcssali. 

In Aeolibue Asianis firinissiine Iiaesit Aeoloni 
oomen , ita ut nullo alio appellarentur. Quo quum acce- 
deret praeterea, quod horum dialectos e Lesbiorum poe- 
taram carinmibus notlor erat ceteris , non luiriim , est^ 
antiqnos, ubi Aeolcs AeollGainqiie dialectam nominant, 
fere semper Aslanos Aeoles eignificare. Patet vero baee 
gframmatlcoram consuetado inde^ quodAIcaeum et Sappho 
Aeolicae dialecti auctores habere eolent, et quod quae ex 
illa tradunt, iiunquam fere non conspirant cani Lcsbio•' 
ruin poetarnm et titiilorum ling^ua y slmul a Bocotorum ei 
Thessaloruin dialectis haud levi discrimiue distant. — 
Bofroti nan miiltis^ sed certissimis teetimonns Aeoles 
Tocantnr ^ ) , et intcrdum , raro tamen , grammatlei , qiil 
plerumque Boeoticam dlalectum suo nomine distingnunt, 
Aeolica yocant, qnae certissime aut mag^na cum veri spe- 
cle Boeotica babenda sunt ^)• Tbessaliam oliiu fere 
uniyeream Aeoluni fuisse, antiquis certum erat, qui 
ipsam tcrram Aeoltdis nomen habuisse tradunt ^). Etiain 
Tiiessali, qui e Tbcsprotia irrnentes antiquis incoHs vel 
cxpulsis Tcl eubjcctis tcrrae a se uomen indldcre, AeoU* 



7) Ihucyd. VII, 57. cf. III, 2; Steph. B. s. v. Ιωνία et s, v- 
Xalia e Theopompo; Pausan. X, 8; Id. IX, 22, 3 Corinnam, quae 
Boeotica dialecto usa est, cecinisse dicit, 6πο7α owijativ εμβλλον 
Jiolug; Plut. Q. Symp. VI, 7. p. 694, Α , ubi Plutarcbue Boeotus 
παρ* ημΤν uiioXevatv f Id. Quaest. Gr. p. 292. Βοιωτοί uίωλiζovτtt; 
Scholl. Pind. 01. I, 162 et Pyth. U, 127. 

8) Res certissima in Prisc. I. p. 35. vid. §. 38 not. 5; alia vide» 
bimus $. 37 not. I, §. 40, not. 5. 9, §. 42, 1 etc. 

9) Herod. VII, 176. ΘtQσΰιL•ϊ ηλ&ον ix Θ8σπρο»των^ οΙκησοΡΤ99 
την γην AloUda^ τηρπιρ νυν ixriofa*• cf. Diod• IV> 67. 68 etc. 

1* 



.Λ. 



4 De dialectis Aeolicis 

bns cogiiati dicuntiir ab Hcraclide Pontlco '^). Quem βΐ 
fortc mlnus accuratc antlquos hicolas Tlicssalls enbditos 
Thessalorum nomiiic sig^nificassc putes, tamcn hos ipsoa 
antlquain dlalcctuin scrvasse et fortaese cum domiiiis ni« 
dioribus communicassc ,• ct satis Tcrislmile cst et compro- 
batnr iis, quae dc Thcssalonim dlalccto co{;iiita habcmns, 
qnippc quae fcre omnia vol Asianl^ AcoUbus vel Boeotis 
coinmuma sint. Etlam Pcrrhaebl, antiquus Tbeesaliae 
populus^ Acolibus adnnmcrantur , eoramqiic urbis Gonno- 
rum nomen recte, ut yidctiir, ex Aeolica dialccto expli- 
catar ^^). Deniqiic g^ammatici , rariseime quidcm, AeoU- 
biie tribuere vldeiitar) quae sunt Thesealicae dialectt 
(vid. §. 50, 3). 

3) Practer bos tres populos nuUi Graeconim «s« 
qnam , si Strabonem excipias , Aeollbiis adnumerantur. 
Illos enlm Aeoles, qul antiqiilssimis temporibus Corinthi, 
in Enboea, in AetoUa babitabant, postea a Dioribae, lo- 
nibus , Aetolis pulsi sunt , nostro jiire praetermitdmus• 
Nec plures qiiam trcs Aeollcas fuisse dialcctos, etiam 
grammatici cujusdam notabili testimonio coniprobari vidc- 
tur i^). — Summopere autem cavendnm cst, ne iinani 
fulese Aeolicam dialectttm putemus, cnjus trta g^nera ita 



10) Heracl. ap. Aih. XIV , 624, C: θ$σΰαΙοί tlat την αρχήν yi^ 
vovS jitoXhvai μΛταίοντΒζ. 

11) Steph. £yz. s. v. Γόννοι ex Eustatbio p. 335, 38 supplen- 
dus. vid. §. 50 not. 3. 

12) Gramm. Leid. p. 639: ytyovaoi 8i avtyf {jiloltSot) τρ^Χδ /ΐί- 
ταπτώαας^ quae explicanda sunt ex eodem p. 629, ubi lonicae dia- 
lecti agnoscit quatuor μ§ταητωοεΐ9; in quo quum aperte Ilerodotum 
sequutus sit, qui (Γ, 142) lonicae dialecti dicit esse riaasgag τρ6~ 
πους παραγωγέων in quatuor loniae partibus, edam AeoHcae dia- 
lecti Tarietates intellexit , non procedente tempore natas , sed se- 
candum tres Aeolicae stirpis populos diversas. Neque aliter idem 
de dialecto Dorica p. 635: γεγόναοί St αντη^ μΛταπτώα^ις πλδισταΛ 
ου μόνον κατά πόλίΐς αλλά χαΐ τα Ι'&νη (Koen. χατά 6&νη αλλά ηαΐ 
«ατά 1t6λ§tς); eaedem a J. Gr. 242, a, Greg. Cor. 294, Meerm. 
656 vocantur υπο^ιαιρίοΜ rojrcpcaA 



in universum. §. 1. 5 

discrepuerint , ut ad omncs A<^oles rcferri posslnt, qiiae 
de singfnlls tradantiir ct maximc quac Aeollca yocentur^ 
nisl dc rellqnomin diflcrcntia constet. Qucin pernlciosaooi 
crrorcm fnrca propellcndum cssc, AeoUcarum dialcctornm, 
qaam infra (§. 51) institiiemus , comparatio lacidlesime 
doceblt. Apparebit euiin^ AcoUbus Aslanis et Bocotis 
mhU fere/Gommiuie essc, quin idcm sit Doriensinm^ con- 
tra miiltts grayissimls rcbiis ita corum dialectos diflTeiTe, 
iit utraquc vix alterl cog^nata vlderetiir, nisi Thesealica, 
medla intcr illos, atque utriqiic baud dubic affinis, dissl-' 
iniles eororcs eadem matrc ortas essc prodcrct. Praetcrea 
gTaminatlcos , ubi de Aeolica dialecto lo([uiuitur, scmper 
fere dc Acolibus Asianis, raro dc Boeotis vcl Tbessalis, 
iiauqaaiii de omnibus Acolibus cog^ltasse, eatls Inde ap• 
paret, qnod quac Aeollca yocantur, ea ipsa rarisslme 
Aslanis ct BocotLs communia sunl, et utrlqiic slmul no* 
luinarl solent, si conyenit inter eos. 

4) Quae quum ita sint, rcm ita mstituendam diixl• 
mus, ut dc eing^ulls dialcctls Acollcls ag^cremus, Aeoll* 
bus Asianis omnia diibitantcr adscribcrcmus , quae 
quiim Aeoltca a {j^ranunaticis yoccntiir, iion reperiuntur 
apnd poetas Lesbios - ucque in Acoridis Asiaticae titnlis, 
ncque ea in boruni dialccto tractanda silentio tri^nsmitte^ 
rcmiis, quac Aeolibus trlbuta, Bocotlca yel Tbesealica 
fuisse, eertisslmum yidetiir. — Deiade etlam dc ceteris, 
quae yulgo Aeolieac habentur, dialectia Eleornm, Arca•^ 
dum , allomm Pseudaeollcarum noiuinc dieputabianus , quo 
mcUue appareat, optiino jiire contra Strabonis auctorita- 
tcm ex Aeolicariua numero cas a nobie cxemtas esse. — 



De dialecto Aeoluin Asianomm• 

§. 2. 

He fontibns• 

1) Grammaticos antlquos^ ubi monciit de dlalecto 
Aeoliea, nunquam ferc non mtelligere eoloa Asianoa 



6 De dialeclo Aeolum Asianorum. 

Aeoles , auctores liabere Alcaeum et Sappho , eupra mo- 
nnimae. Unus Heraclldes eemel accuratins Lesbiornm 
dialectnm disting^iit ^ ). Inde et ipsi , ubi nuUum erroris 
est periculnm, eaepe Aeolicae dialectl nomen retlnebimns, 
ubi accnratine dlstincto opus cst, yel Asianos Aeoles no* 
mlnablmas, ycl brevltatis studlo Lesblacam dialectum το- 
cabimus^ a qna contlnentis mcolas non multnm recessissc, 
marmor Cumaeum docet. — Ceterum de gprammaticoriun 
auctoritate alio tcmporc ag^endnm cst. Nimc snfficit mo- 
nere, plurlma et optima deberi Heraclldae Alexandrino, 
ciijus baad pauca serTavlt Eustatliias^ ApoUoiiio Dyscolo 
et Herodiaiio, liiijus filio, unde omnia fcre sua bansemiit 
Thcog^nostiis 9 Choeroboscus et Etymolog^ica. Neqiie ta- 
inen hos omnis crroris immunes esse, accurata inqaisitio 
doccblt. Graiumatici de dialcctis, Joannes, qiii fertur, 
Philoponus sItc Grammatlciis , Grammatici (qui editi 8unt 
post Greg^orium Corlatbiiim) Leidensis, Aiigustaiius, Mecr- 
maiinianus^ Vaticaiiiis, deinde Excerpta Birobaumiana 
post Etymologicum Gudianniii, deniquc Gregorius Corin• 
thmd ex codciu fonte sua derivarunt, nisi quod hic pauca 
allunde hausta addidit, et, quaDqaam saepe ita sunt cor- 
rnptl y ut nUiIl indc sani elici possit , tameu multa iion 
contemnenda de Aeolica dlaleeto tradunt. — 

2) Certlssima Lcsbiacae dlalecti, qualls inde ab 
Alexandro M. erat, cognitio capitur cx iiiscriptlonibus 
Lesblacls, quod valde dolendum, satls paucis. Propriam 
Lesbiorum dialectum tenent nr. 2166, Alexandri M. tem- 
pore incisa, quae quanquam lacera tamen snmmi est prc- 
tii, nr. 2167 valde lacera et recentioris aetatls^ iit docet 
ΊΊ pro Ϊ in πολείταις , dcinde nr. 2172 — 2190 breviores 
et Romanorum imperatorum tempore scriptae, scd proptcr 
dlalectum antiquam fideluis seryatam, qiiam allls in civt- 
tatibus boc tempore fierl solet^ non ncglijjfendac. Acce- 
dit decretum Cumaeornni, quod lcg^Itur ia (Caylus) Ee- 



1) £ust. 1613, 22 ex Heracl. τό γίλαιμι καϊ τα λοιηά jiioXtxa 
Hvta της Λΐοβιων Ι'χονται dtakiniov. 



J. 2. De fontibus. 7 

cueil d^anHquii^s VoL IL Pl. LVl—LVUiy Augnsti 
tcmpore scrlptum, cujiis dialectiis nlhil fere differt a Lee- 
biaca ^ deniqae ig^otae urbis Aeolicae dccretunk ad Lam- 
peaceaos, nnde nonnulla protulcrunt Koenius ad Greg^o- 
rium et Giesius de dlalecto Aeollca, meis preclbuej 
quale mox in Corpore Inscriptionum Graecamm ia lucem 
prodiblt, insig^nl buinanitate Boedibu et Franzii con- 
cessQin. Titolus ante Romanoram ia illis reg^Ionibus 
imperiam ecriptns yldetiir; intcrdum purlor Aeolismus 
desidcratiir 9 at πασαν 1. 9 pro παΐσαν, 1. 28 νπάρχπρ pro 
νπάρχην etc. , vel dlalectus slbi non constat, ut 1. 16. 32 
legitur iv τω Άγωνι, quanquam In rcliquls iota dativl ecm- 
per omittitur, qiiae indc cxplicaoda sunt^ quod inscrlptio 
Lampsaci, in urbe non AeoUca, a lapicida Aeolicac dla- 
lectl ig^naro incisa est. — 

3) Poetac Lesbli, Alcacus ct Sappho^ Aeolica I. e. 
Lcsbiaca dialccto usi fcruntur ^ ) et saepissime a gramma•' 
tlels cjus aactorcs habcniur. Et satis quldem accurate 
eain exprcssenint^ non, ut Dorici poetae lyrlci, dialectum 
slbi ipsi fiDxerunt e varlis dialcctls compositam. Modo 
enlm repatcmus^ in frag^inentls klc illic servatis propric- 
tatein dialcct! facilc deleri, pauclssima, immo nuUa fcrc 
apud illos lcg^intiir dlversa ab ils , qiiae aliunde Lesbiaca 
fuisse certiim est. Nam ne diiplices quidem, quae Inter- 
dum rcpcriuntur ^ ) , formae sunt certa mixtae dialecti in- 
dicla ξ eaepe enim in llngpais ct dlalectis simnl vigeot for« 
mae pleniores et breviores, tibsoletiorea et usitatiorcs, 
neqae mirnm maximc poetas talciii ling^uae copiam in 
sttum usum convertcrc , ut iidem qiiantitate syllabaram ia 



2) ApolL de syiit. 279, 25. Joann. Gr. 245, b, Gre». C. p. 
6. 11, Leid. 639, Meerm. 6l3, Epigr. in Scholl. Pind. p. 8, B. 

3) Ut ηύζω et π^άζω apud Alcaeum tesle Herod. ττ. μ» λ, 44, 9 

(§. 12 not. 1); gen. sg. d«d. II. in ω etTto §. 20, 3; dat. pl. decl. 

III. in toQi et Oi §. 21, 3; βαοίλι^α et ^jixDJiia $. 21, 6; digamma 
modo assumptum modo n«giec(um vid. §. 5, 3; πό&ημι et πο6•ή(» 
§. 25, 5 elc. 



8 I)e dialecto Aeolum Asiunorum. 

valgari scnnonc miiius certa ex ^rbitrlo uti eoleat ^). 
Cctcruin Lesbionim poetarum dlaleetuin majoriis liic ilUc 
antiqultat^s vestigia ]iaberc, quam quae in tltuUs multo 
recentlorlbus repcrltur (yid. §.^ 31 ) , neminem inirum Ιιβ- 
bebit. — Fra^mcota Aleaci ct Sappbus, quautum fiepi 
poterat, proprla (Jialecto rcstituta, in Appeadtqe addldi- 
nius. — 

Practerca Lcsbiaca dlalecto utuntur Tbeocriti idyllia 
28 et 29 , quoruitt dlalcctus a scholiasta ^) Aeolka Toca- 
tur. Dlalectum ία priore codlciun ope fere iutegram re- 
stltuere licet^ paiica i)on Acollca, ut ίερον pro iQOPy άπα- 
λαλζψ€ΐ/ pro άπαλάλχ7]ΐ^, metruni tuetur^ m altero saepius 
codlccs dcseruDt. Nec mlriun csset^ si etiam saepiiis iim- 
tatcr puram dlalectum Lesbiacam uon exprcssisaet• Etiam 
bacc carmlaa lu Appcndice emeiidatiora addldlmue. Quae 
vulg^ata contra Acollcac dialectl indolein iu iis leguQtur, 
sacpe tacltc neglexiinus, 

4) Alli poetae carminibus suis Dorlcls nonnulla e 
dlalecto Lesbiaca intermiscuerant. Α 1 c m a n, qui ab Apol* 
lonio Dyscolo dc prou. p. 136^ ubi de dlgamma loqultur, 
ανρεχώς Αιολίζίύν dicitur, nec miaiis a Pri^clano, de eo^ 
dcm dlgammaagcnte (J. p. 21. 22)^ inter poetas Aeoli- 
cos ^) refertur (vld. §. 5 not. 4 et 12) , dlgamma quidem 
non mlnus a Doribus autlqiiis aqcipere poterat, sed aU» 
sibi concessit solls Asianls Aeolibus propria, ut q8 pro ζ^ 
Ιχοισα etc. — Recte etlam Pindarus ct Dorica et Aeo«- 
lica dlalecto usus essc dicitur ab Endt. p. 1702, 5 (cf. Ann, 
Ox. Ij 278: Αιολπς μοϊσα^ ώμ i(fil ΠΙνδΰ^ρος); U eniiii 



4) Talia sunt w(/avos et ορανος^ πδρράτων et ττίράτων, μέσαοί et 
μέοος etc. vid. §. 8, Jlj §. 9, 1 et §. 16, 3} §. 7, 1 et §. 16, 2. 

5) Argum. Id. 28. γέγραπται, 8έ AloXiSi, SiaUxTOi; ilem Id. 29. 
in eodem cod. Vat. 6. inscriptum est AloXiua πα«^«Να• 

6) Inde etiam hexametri, quos Priscianus ibidem ex Aeolicis 
poetis non nominatis ailert, Alcmanis esse vidcntur, 4ocet|te etiam 
Laconica forma M(uaa, vid. §. 5. not. 5j de qno ^x iilis versibu^ 
idem sensit Welckeius ad Alcm, fr. 1, 



S• 2. De fonlibus. 9 

etiam plura quam AlcmaQ a Lesbiis aseumpsit, non eolum 
ίχοισα^ Jfo7aa, sed etiam ορ'&ώσαις^ πν^οισ^ ppo όρϋ'ώσας, 
nviovat et similia vere Lesbiaca, yld. §..10. — Theocrl- 
tus φloque, ut Argumenti ad Id..I. yerbis iitamur, 0ί5κ 
άηολψπάνηαι xai Αίολίδος διαλέχτου-, certe, ctiamsi Id. 28 
ct 29 omittas, saepe similia atque Alcman adhibiilt, a^ 
pro ζ y Μοΐσα etc. — Accuratius ct de Lis poeticis dia- 
lectis alio tempore. agfendiim est , et de Homerica atque 
Hesiodea , apud quos poetas baud paaca g^ammaticis 
Aeolica sunt. 

Erinnam quoque Lcsblam * Ηλαχάτην J^orif^h et Aco- 
lica dlalecto scripslsse tradunt Said. s. v. et £ust. p. 
326 fiii. Niinc cjue carmlnis nUill supercst^ epi^^ram- 
mata, qnae ejusdeui nomen fcrtint (Schiieldew. Dclcct. 
p. 323), nihil fere Lcsbiaci Labcnt. — Mclinuo, 
qnam Stobael codiccs Lcsblam diciiTit, in carmlne ad Ro- 
mam (Schneid. p. 454), apcrte antlqiiornm poetarum Les- 
biorum dialectum imitata cstj iit ΰδβυγλα, βααιληον, κοίρα- 
vfjov doceut^ audacius tameu cst, ubique hanc dlalectuin 
rcstituere. — Pittaci, quae fcrtup apud Dlog•. Laert. 1, 
81 , epistola , qiianqnaia apertc subditicia , npnnidla Le- 
sblls pccuUaria habet. — Oinittimus allos poetas , rcccii- 
ttsslmi maxime temporis^ qui antiqulorcs scquuti, Doricain 
dialectuin uonnidlls, qnae Lcsbiacae proprla sunt^ tcm||p- 
raverunt^ adeo ne prosa quideiu oratio Pytkagoreomm 
antiquitatem meutitoriim talibus abstinmt. 

Nolumus autem omittere Grammatlcum ' Leidensem, 
qui p. 639 de Aeollca dialecto loquutus addit: ι/ιέχρηταν 
δί αυτζ Σαπφώ, Άλχαΐος ^ Μύννα χαΐ αλλοί, Koenius 
cmendavit Μύΐα, quam yolidt haud dubic Suidae Tkc- 
spiensem lyricani^ qiiae non dlvcrsa est a Corinna. vld. 
Suld. s. V. Κόριννα, Wclck. in Krcuz. Melctt. II• p• 
10 eeqq. Neque improbabilc cst^ g^rammaticam Cormnae, 
Boeotica dialecto usae, Aeolicam adscrlpsisse^ qaum idem 
Boeotica Μώσαι, λιπώσαι, βωλά Aeolica dicat ρ. 637. 
638. Cetcrum possis etlani ^Ήριννα vel ΜΆιννα 8U- 
spicarL 



10 De dialecto Aeolum Asianorum. 

§.3. 

De aceentn• 

1) De Lesbiacae dialectl acccntu omnis cogoltio no- 
gtra ex antiquis grammatlcis pendet. Nam sl quaudo an- 
tiqui librl In Lcsblacls Yocibiis acceutum a vulgato dlver- 
eam traduut^ ii quoquc grammatlcorum praeccpta• seqaull 
eunt. Grammatlcl yero uno orc teetantur^ Aeoles accen- 
tum in ultima acutiiin fnglentes rctraxisse in priores syl- 
Isibas^ exccptis tantummodo , ut accuratlorcs monent, 
praeposltionlbus et conjanctlonlbas ^). Inde factum est, 



1) Herodian. H. Ad. 206, b. ol jiloXu^ tptvyovat την οξίίαν 
χάοίν' παοαν γαρ λέζιΡ ντηρ μίαν συλλαβών παρ' ημιν οξντονον αυ- 
τοί βαρννονσι χωρΐ9 τωΡ προ&ίσιων χαϊ των οννΒέαμων, — Choe- 
Tob. Bekk. 1203. ηαοα USiS νπίρ μίαν σνΧλαβην παρά τοις Αίο- 
Xetoh βαρΰρβτα&' οϊον ^ΑτρΜ*Άτρ^$υς^ οογός οόφος^ χο^ρίς των 
προ&ίοδων ΜαΙ των ονν9ίσμων ίπΐ τόντων γαρ φιλάττονοι^ zt^v όξίίαν 
τάαιν' hlov ανά, κατά, δια, μΒχα^ ανταρ, ατσρ ^ προς (?). Eadem 
fere leguntur in Ann. Οχ. IV, 3i0, 19, nisi quod exempla sunt 
^u^XiXksvSy ουφος^ deinde ανα, xare, ατάρ , αντάρ, — Priscian, 
XIV. ρ. 584. yAccentum habent praeposiUones acutam in fine, 
tam apud Graecos, quam apud Latinos, qui tamen cum aliis le- 
gendo in gravem convertitur, nisi praepostere proferantur, quod 
Aeoles quoque, quamvis fugiant in iine acutum, in hac parte so- 
imki servare, quos in plerisque sequuti in hoc quoque sequimur.« -. 
Athen. X, 425. A. ot 'Ρωμαιοί — τζάντα τους ^ίΙο)Λίς μιμοίμινοί 
%αΙ χατα τους τόνους της φωνής, 

Minns accurate alii ηοη excipiunt particulas : Joann. Gr. 236, a. 
τας λέξης αντιοτρέφονσ^ τάς όξυτόνους, ut χα7οβ, ήοταμος; i(em Leid. 
638, Vatic. 6S8, ubi καταοτρ. et additur οόφος , J. Gr. 244, a. 
(§.4. not. 1).— ApoUon. de synt. 309, 5. ή uiloXu μηατιΟιιοα τοις 
τόνους τους πατά το τέλος ek βραχιίας ονλληβάς μ6τατί&ηα& χατά το 
πλέον (ut αμμδς), — ' Herodian. Eust. 518. Αίολέων το βαρντονίιν, — 
Et. Μ. 575, 55. (Aeoles) χαίρονοέ τζ βαρεία τασβ» ως το ΙΙήΧίυς, 
unde recte a Bastio emendatur Greg. Cor. 602. τάαιι, χαΐρουα, 
postea eodem exemplo Πήλδυς addito. — SchoU. Dioji. Tbr. 662. 
'ji. την βαρύτητα των τόνων έζηλώχαοιν, — Eust. 1613, 21. τβ 
Αίολιχά δηλον ως βαρΰνβταί, — Arcadil GI. Ms. apud Koen. ad Greg. 
C• 636. χαίρονσιν oi Αιολείς αναβίβαζαν τους τόνους, ωαπερ inl του 
*Ατρίυς "Αίρβυς, —- Αηη. Οχ. Ι, 394, 30. Ά. άνοβΛβαστΛχϋί μ* 



§. 3. De accentii. 11 

I 

nt grammaticl ^ quaccunquc ali<pia de cansa Aeolica pnta- 
rent^ barytona csse juberent^ et Aeollca yocarent oinnia, 
in qiiibus accentns retractus esset ^). 

2) Conspirant cnm lils g^rammaticomm praeccptls 
etlam quac de sing^alis vocibue monent. Primnm^ si syl- 
labaram numerum epActamns^ omnia bisyllaba nomina, 
valg^o acuto in fine notata^ apnd Aeoles acccntum in peii- 
ultlma haberc traduntur^ ut σόφος, -fttfto?, χόίλος^). Dc 
iis, qnae duas syllabas snperant^ testantur qui Aeoles 
προπαροξύρδίν dlcunt nt δύνο^τος * ). Adeo monosyllaba^ 
quae longam yocalcm ant diphthong^m babent, boc Aeo- 
llco more tanguntur^ siquidem semper snnt perlspome- 
na ^ ) ^ qaia aut contractlonc bisyllaborum nat& snnt , aut 
certe accentum ex ultima yocalis parte in prlorem retraxc- 
rant^ unde circamflexma fieri constat; nam ut ynlgatum 



των TOPOjPf otov *jirQBvs *Άτ Qsv^^ σοφοί σοφός, iiem Herodian. 
Ann. Ox. IV, 422, cum exeroplis *ΆτρΒν9, Πήλ^υί , et Choerob. 
Bekk. 1294. sine exemplis. Saepe βαρυνηποί vocantur: Et. M. 
548, 20; 752, 14; Et. G. 581, 9; Ann. Ox. I, 356, 26 et 403, 4; 
SchoU. Dion. 663, 21 et 929^ 26; Eust. 265, 14 et 752, 14 etc. 

2) Ita Choerob. Bekk. 1194. nolvta va eh vp βαρυνδτα^, ιττβΐ τα 
ηολ?,ά παρ' Αίολ^νσιν βυρΙσηιταΛ. — £t. Μ. 617, 52. το ovvotSa 
jiioXuiov ίστ& ηα9ά τον τόνον dvtfiiftaaep, cf. ρ. 484, 4, et Αηη. Οχ. 
IV, 191, 19; alia vide not. 10. 14. 2L 31, §. 25, 2 etc. 

3) J. Gr. 244, b. τα δ^ δισύλλαβα όξντόνως παρ* ημιν λβγόμίνα 
βαρντονονσι' οϊον σοφός ^ χάλος, Xevxoff, οξνς, χόπις, &νρις^ αΜίς, 
ασπίς, βρωμος (leg. βωμός e Greg. C), τράχνς (leg. τραχύς), &νμος, 

οα).ηρος, χώλος. Greg. Cor. 617. omittit voces in Ίς, addit βραδύς, 
βάρνς; Meerin. 662. sola habet οόφος , κάλος, 

4) Eust. 75, 2. προπαροξνντ&ηοΐ γαρ tmv οι ΑιολίΙς ev πολλοϊς, 
ως δηλοϊ ηαΐ το δυνατός παρ * αΰτοις ηροπαροξννόμίνον χαΐ μύρια άλλα. 
Recte emendatur Gramm. in Αηη. Οχ. II, 368, 15, qui male eil- 
^έμβνα^ Aeolicam dicens addit, τάς λέξβις άγαπωσιν {προ)παροξνν8$ρ, 

5) Gr. Mcerm. 662. (et item leviter corruptus J. Gr. 244, b.) 
π^ρ^σπωσιρ ώς ίπίπαρ τά μονοσύλλαβα ονόματα, ρωξ, πτωξ, δρωψ, 
χρονς, ρους, &ρουΨ, βοΖς, χνοΖς, νοίΤί, χην, Ζ^υς. Pleraque ex his 
ηοη eunt vere Aeolica; nam νόος in νως cpntrahi debebat^ ei un- 
quam contractain est> χ^ν, ut apud Dores, ά habere. 



f^ 



12 De dialecio Aeolum Asianorum. 

vovg e voog^ νους natiim est^ ita Aeollcuin Ζευς e Ζενς^ 
pro yulgato Zivg^ Zeig. Ceterum quod de nomluibiie 
praeclpiunt^ ctiain ad reliqaa^ quae non simt particulae^ 
cxtendendam yidetur, nec dubitamus Aeoles intcr alia 
σοΓ pronuntiasse , ut etiam yiilgo cet oT, -— Denique 
etlam tertia ante fincm acutum hi^iiisse refertur in Μή- 
δεια apud Sappho ^)y quia diaeresis non mutabat accen- 

tum. — 

3) Si de eingulis rocum generihus quaerimus^ pn- 
mum de substantiYis DecL I. jadicare licet, inde, quod 
retractus accentus in noimuUis nominatiyls masculinorum 
breyioris formae^ ut μητΐετα , άκάκητα, ex Aeolica dialecto 
deriyatur ab Eust. 75, 34 (yid. §. 20, 2) 5 deinde quod 
*Αψρ6διτα apud Aeoles accentum in antepenultima liabere 
dicitur ^)^ quod ultimo α correpto factum est (yid. ibid.) ^ 
denique Lesbiaca nonnulia rctracto acccntu scripta repe- 
rluntiir, βόλλα VIvlX, Q. Rom. p. 288, B. δε^ρα pro δειρη 
yid. §. 8. not. 39., ώτείλα pro ώτει,λη Tbeogn. Ox. II. 
111, 16. Et. Gud. 584, 8. ^). Genitlvl pluralls ini*; 
iion nimus apud Aeoles quam apud Dores clrcuiuflexo 
notandi yidentur, ut κυλι^χναν ΤηΥαν , quia αϊ contractione 
cx am natum est, cujus ylx ita immemores erant, ut ac- 
centus rcb*ahi posset. 

Substantiya declinatlonis II. haec affenintar a gpram- 
maticis de dialectls : βώμog\ ^ϋμog (not. 3), πότaμog (not. 
1 med. ), qoibus aliimde Lcsbiacum vavog pro vaog ad- 
dcndum yldctur ^). 



'6) Joann. Alex. 4, 28. η οξδϊα iv rilet ti&erat η προ μιας τον 
viXovS η προ δυο, προ τριΰΐν dt ovxiri, το γαρ Μήδέϊα παρά ^απφοϊ 
παραιτονμί&α^ οτι την εϊ δίφϋΌγγον διβίλβν• 

7) Jo. ΑΙ. Sf 17. το *Αφρ6διτα πάρα μίν jiloXevO• προ δνα ^χ$ι 
τον τονον^ παρά δό ^οίρι^νοί προ μ&αί, 

8) Quae Joann. Gr. 244 , b. habet: ί'&ος δέ ίχονσι ηαΐ τα προςη- 
γορΜα βαρΰνδίν' εΙρηνη^ ωρα y ημέρα, κάΧ τά κνρια* '^ίφροδιτα, 
"άρα, 'SUva, ηοη differunt a vulgatis neque leguntar apud ceteros 
de dialectis. 

9) Scholl. A. II. μ 9 137. de avos: ΓαοΜ δ^ β§βαρντονιιταΐψ ifrsl 



$. 3. De acc^mtu. 13 

In Dccl. III. primnm ^aTem habcnt in fine voces ia 
i", etiain eae, cpiae vulgo acutum^ nt κόπις , ϋ-νρις , axtg, 
ασπίς a Joaime Gr. aficruntar (not. 3), ab aliis ύ,υλις et 
ί'ροτις pro ίορτη Aeoltca vocantur *^). Accedunt eae vo- 
ces y quac vulgo lcBg^um iota ct accentum in fiiic Labeiit, 
apiid Aeoics corripiunt yocalcm et accentam retrahunt^ ut 
χναμις^ σφρα'/ις **)• — Substantiva in £νς^ vulgo oxytona^ 
apnd Aeolcs barytona siint^ *'^τρδυς, '^^χίλλίνς, ΠηλβΗς ^^), 
ncque mluus in casibus obliquis^ ut βασίληος^ '^^χίλΐη^ 



nal to vavS ΐβαρννβτο xal το Τρανός itvgtov xal το t/favos παρ* Άλ- 
Ημανι. Apud Yiiloisonum scribitur τον avoSf unde certissime το 
vavoe restitui videtur, quae non potest non esse Lfl||>iaca vocis vaos 
forma, vid. §. 5, 5. 

10) Eust^ 265, 12. οξύνεται St η ΑυλΗ ανάλογων δια την ηαρω- 
ννμίαν, ω9 πύλη πνλίς' τύ ^s ^αρυτονον, ίξ ου χαΐ ή tnavXiS Αίολιχον 
elval φααιν' βαρνντιχοί γαρ οι uiioliif, — Steph. Byz. S. ν. JavXU: 
το δε avXtS .Αιολικών βαρύνεται, — Eiist. 190S, 5^• de εορτή: jilo-m 
λ£?ί ^£ προπαροξύτονων χαΐ κατά μετα-^εοιν εροτιν» cf. §. 30 , 2• 
Sieph/ Eyz. s. ν. ''^ίδανα ex Herodiano: το ''^4δανις παΐ Θήβανις 
Αίολιηυν Ι'χει τόνον (ex emend. Salmasii), deinde: ει τοίννν {άπο) 
τον '^έδανευζ 'jiBavtls (leg. '^^ai-ti), tJe τον Ταροίν9 ΤαροεΪ9 (leg. 
Ταροίί) , ί'δει ουνοξΰνεοχϊαι , ει μη χατ jiioXlai βαρύνεται y όπερ επΙ 

'τον Θηβανιζ εΐρηκεν, 

11) Eust. 265, 9. χνημιδα χαΐ οφραγΐδα βαρύνοντες οί Αιολείς 
ηναμιν χαΐ οφραγιν αννεοταλμένο»ς γράφονσι, Apud Choerob. Bekk. 
1207. minus recte acutus scribitur, ubi Aeolica dicantur μετά βα- 
ρείας τάσεως χνημιν χσΐ οφράγιν χαΐ αψιν ως παρ' Ήσιόδ^} (Ορρ. 
421), vid. §. 21. not. 3, jibi haec ex Herodiano iluxisse apparebit. 
De αψις praeterea Scholl. II. ε, 487. αψις βαρύνεται ως AloXixoVy 
ως χάϊ Ήαίοδός φησιν αψιν^ cf. Eust. 574, 21. 

12) Choerob. Bekk. 1237. de vocibus in ενς oxytonis locatus: 
fit Αίολεϊς βαρντ6νν)ς λέγονοιν, οίον Ά'/ίλλενς χαΐ *^Ατρενς χαΐ Πη•- 
λενς, — Herod. Αηη. Οχ. IV, 422. άe'Άτρεvς et ΙΙηλενς; Et. Μ. 
189, 46, Αρρ. Εί. G. 671, 36, Scholl. Theocr. 7, 4. de *Αχίλλενς et 
ϋηλενς; Porphyr. de pros. 104 fin. et Ann. Ox. IV, 340, 21. de 
Άχίηενς; Et. M. 575, 53 et Greg. C. 602. de Πήλενς; Choer. 
Bekk. 1203. 1294, Ann. Ox. I, ?i;4, 30, IV, 191, 16 et 340, 8. 
de ^Ατρενζ, 



14 De dialecto Aeolum Asianorum. 

09 ^^)» — Feuuiima in ώ «ccentiuii in penultima habcnt, 
nec mmns yoces in ως ^^). Recte in libri$ eeirvatttm eef 
Γνρίννως Sapph. §.66, pro Tulgata Γυριννονς , ueqae mi- 
nus saepe <χι;ωςγβ1αι;ως in libris scriptum reperltur pro ηώς, 
ut Sapph. 11• 45. 105, Aan. Ox. III, 400, 20, SchoU. 
Pind• P. II, 52 cf. §. 5, 5, — Adeo Ποσβίδαν vel JTo- 
τίδαν retrahebat accentum ^^), quanquam contractione e 
ϋοσ^άων natum, ut contractio jam obliterata fuisse yi- 
denfur. — 

Ift Tocativo bujus declinatlonis , ubi ultima corrlpie- 
batur, simul accentas retrabebatur, ut τριβόλεείρ ^^). 

* 4) Adjectivorum, quae, quum Tulgo oxytona eint^ 
apud Aeoles accefttum retrabunt, haec. excmpla affemn- 
tur: σοφός, ^Hkog , λεΰχος y σκληρός, χώλος (Yid.not. 1 et 
3, dc σόφος practerea Ann. Ox. IV, 191, 16), δυνατός 
Λ Eust. 75, 36, quo accedit Ιρος pro ίερος i^) et non- 
nuUa, quac recte scripta leg^tur in Ubris, χεννος Choer. 
Ox. II, 242, 24, ομολος pro ομαλός apud Suid. s. v. όμο^ 
λώ'ίος, φάενος et φώτενος Et. 9, 547, 5^ et 560, 5 (legf. 



13) Scholl. Theocr. 7^ 4. γραφιται ttal ^ίνχωπδωί 8ιά τον ώ μΒ-^ 
γάλου ^ όπερ ^ίίολιχως προπαροξννεται, intiSrj οΐ ΑίολεΧ^ '^ίχΐλλ^νς ηαΐ 
ϋηλβνς βαρντόνω6 λέγονα&* ομοίως χαΐ το uivtuuntwe (leg. ^ίνχωπβυί)' 

δια τοντο ^ των ele ως (leg. evi) γ$νΜη παρ* αντοΪ8 προπαροξννίτα*• 
Choerob. Bekk. 1194, £t. Μ. 189, 29.' οί jiloXeU ηροπαροξΰνοναιν 
'^ίχίλληος ηαΐ βαοίληος , vid. §. 21. not. 9. 

14) Choer. Bekk. 1203 de accasativis vocum in ω: (^ioUic) /?ce- 
ρννουσιν, οίον την ^ητοΛ χάϊ την 2άπφω, — Draco 116, 2 (ο/ αΙ- 

τιατικοΧ) των tls ως πΐριοπωμίνως^ Αίολινιως Bh βαρντόνως, £χ ac- 
cusativis facilis conjectura est de nominativis. 

15) Choerob. Bekk. 1413. ^ωριΛς ΙΙοτιδάν Xiyovaiv όξυτόνως^ ol 
δέ ΑϊολδΧς Ποτΐδαν %αΙ Ποοδίδαν βαρντόνως^ vid. §. 22. not. 8. 

16) Choer. Bekk. 1239. ΑίολεΙς ^&ος ^'χονοι πολλαΜίς ουατέλλΒΛν 
το η eh το e iv τζ χλητιηρ χαΐ άναβ&βάζδ&ν τον τονον^ οίον ό τριβο•^ 
Χ^τήρ, ω τρίβόλβτδρ, cf. §. 21, 2. 

17)' £t. Sorb. ap. Bast. ad Greg. 590. ιβρός, ίροβ κατά ηραοιν του 
i ηαΐ 7 slg 7 μακρόν, Αΐύλίκως ϊρο6 (coiT. Τρο9 cum Schaefero ad 
Greg.). 



$. 3. De accentu. 15 

φάεννος , φώτεννος). ~ Dcmde οξύς, βράδνς^ βάρνς, τρα- 
χύς (not. 3)5 dcnlque adjectlva in ^^ δυςμίρης^ ίνρνρί- 
φης ^3) etc^ ut rccic post Stepkaniim άβάκην scribltur 
apud SappL. 80^ quod legitur etlam in Hcsyekio. 

5) Etiam prouoniina omnla barytoua crant^ ut cer- 
tisslma testiinonia adsiiut de ίγων, ψοι, dc omnibus hujus 
pronominis formis^ quae i in fronte L•abeIlt ^^) ^ deiode 
dc αμμες, υμμδς eorumque casibus ^^), quae solent etiam 
in libris recte scrlbi^ dcuique de αυτός ^O• 

6) In conjugatlone maxime constat dc verbls in ^^ 
in ptaesenti pcrsonas sing^aris secundam et tertiam^ in 
ΪΪ9 , aii , οΓς et it y άΐ , oi exeiintes^ quanquam slmiUa in 
reliquis dialectis circumllcxo notari solent^ ut διδοις, 
τι^ίί y apud Aeoles acccntum in penultima {labere^ inde 
patet^ quod δίδο^ς Acolicum dicitai' ^2)• neque aiitcr in 



18) Choer. Bekk. 1233. et Bt οξννίταί η ct^eta, β/ sk ψ ληγον- 
aai αιτ^ατικαΐ από γ^ν&χωρ tit ovs ληγουοων βαρννονναί δια το τουί 
j4toXiae X(f7jad'ai ravtaiQ taU αιτιατιχαΊς* δνίμίνην γαρ λίγονοι καΐ 
ηυχλοτέρην καΐ ίυρινέφην, cf. §. 21, 1. Nominativos apud Aeoles 
eundem acceiitum habere, facile patet. ^ 

19) Apoli. de pr. 64. jiluhiQ βαρέως Ι'γων, ρ. 104. '^. Ι'μοι βα- 
ρίθί£^ de synt. 120. κοί δια τούτο τ^ μονζ του Ί αΐ ΐΐαρ* ΑΙοΪλΖοι» 
αντωννμίαι ορ&οτονοννται παΐ βαρύνονται κατά το τίίος» 

20> αμμ^ς £t. Μ. &1, 15, Gud. 243, 18. 33, Αηη. Οχ. Ι, 5 et 
188, 22, Choer. Οχ. II, 216, 12, Eust. 1112, 39 etc; αμμε Eust. 
47, 31) j de νμμι Eust. 951, 8. η του νμμι χρίλωσις χαΐ 6ξντ6νησι9 
(leg. βαρντόνηοιζ) JMti ί iv αυτιά διπλόη του μυ χαΐ ή ίχχοπη τον ν 
AloXiojv etoiv. 

21) KSimmaimmM. Ad. 228, a, et Bekk. Ann. 1153. pronominis 
αυτός genitivum el Λβήνυιη dicit non esse encliticos δια το μη ofv- 
ΒμπΒοΰν τοΧς jiiokkloi βαρντόνως λίγουοιν αντου %αί αί/τφ* ry δ^ 
αιτιατική ου ουνδνέπίοιν Ιγκλινομένη γαρ eh την προ αυτής λέξιν 
τον τόνον αναπέμπει* χόψβ γαρ αΰτον.Ι'χοντα* το δί AιoL•xόv tU την 
αρχην αυτον, 

22) Scholl. Α. II. τ, 270. διδοιο&α' οι μεν βαρντονουσιν ώς uiio- 
λιηόν, από τοΖ δίδοιμι, διδοις 9 δίδοια^α ώς τί&ηοϋ'α. — Saepe talis 
accentus apud Homermn resedit• \iil. diss. nostram de conj. ia ^* 
§, 8, 4. 



16 De dialecto Aeolum Asianorum. 

Kbris leguiitup χαύροις AIc. 42, γ^'λαις et γΑαι Hcfod. ία 
Η. Ad. 206, b. et Theodos. Bekfc. 1045. — Tcrtiam 
plnralis accentiiin retrahere , docet Heslodeiim αασιν 
(Theog. 875), qiiod proptep accentum Aeollcum vocatup *), 
et recte sic ίπιρφύμββισιν in libris est Sapph. 2, 11. — 
Infinitivonim brevior forma in ν exicns gravem in fine ha- 
bebat ^3)^ ut φιλην, χάλην « ψίλημί, %άλημι,; in libris 
jnstne accentus scrvatus est Alc. 10 άσυνετην^ 11 αντλψ, 
29 με&ύσ'Θ^ην, Sapph. 14 προτερην, Theocp. 29, 26 ό- 
μνάσΰ-ην. — Participla in βΤς, Ζϋ, οΓς cxenntes ηοη minns 
barytona erant, ut φρόνπς, γελαις, ορΒοις 24). recte in 
Kbris repcriuntup μέδπς Alc. 2, κίρναις Α. 27, μάτδίσΜ 
S. 67, φίλίΐς^ φρονπς, voug Eiist. 1756, 12• 

In perfecto actiyi infinitmis ΐ£ΰ•νάχην S. 2, 4 accen- 
tum grayem babet in libris, ncc mijiiis partlcipla 7ί€χλη~ 
γοντΒς, ηιφνγγων apud g^*ammatico8 (§. 27, 2)$ diserta 
testimonia doceut, infiuitivum passlvl accentum in ante- 
pcmiltima habuisse ^S)^ ίφϋΌρΰ^αι. 

7) Intcr adverbia constat de accentu ^ayi locatlvo- 



*) £t. M. 22, 12. aeioiv — to γ των ηΧη^υντιηων Λΐολιχωτδρον 
ix(f^v γαρ auatv ΟΛΟΤτ^ρ itiatV αλλοτβ S* οίλλη oigiOiV, Item Pbavor. 
Ecl. p. 74, ubi additur ovtoj Φίλων ίστορίϊ αυτά, — SchoU. V. II. 
c, 526. το 8b τταρ* Ήσιόίω αλλοτβ δ* αΙΧο$ aa*uiVy Jttohitov, 

23) J. Gr. 245, a, Greg. 0. 619, Meerm. 663. τα ug i^ χατά- 

λήγοντα απαρέμφατα Sia του ην εχφ£ρονσι βαρντονουντδβ* οΐον φιλίΤν 
φίλην, 9(αλ6Ϊν Μαλην. 

24) Joann. Gr. 245 , a , quanquam is male eas formae pro iahni" 
tivis venditat, vid, §. 26. not. 18. 

25) Apio et Herodorus ap. Eust. 780, 6. το ίγρηγορ&αΒ ονκ 
Βχρην ντροπαροξννβσ&αι' — > μΙα δέ αφορμή αυτή τον δυνασ^α• τΟ" 
νουο&αι ούτω* τα tie 'θ'α* ττ} ορ συλλαβή παραληγόμ^να ^ίίολίχα παι' 
τέτορ&α&, μίμορ&α$, ίφ&ορ&αι• intl ουν παΐ του ^γρηγορϋ'α^ η ηα- 
τάληζιί ./ίίολίΗΟΛτέρα iorly πίπτβι 6 τ6νο9 ομοίως τοις ηροκΗμένοίς. 
Eadem ex eodem haud dubie fonte tradunt SchoU. A. 11. x, 67, 
£t. M. 312, 40, Ann. Ox. ^I, 126, 30; βγρηγορ^ά* Aeolicam di- 
citur propter accentum ab,Herodiano Ann, Ox. IV, 421, 33. 



J 



§. 3. De accentu. 17 

rom in 5t 2*)^ nt μίσοι recte leg^itar Alc. 9^ nec mmus 
in ^i ^? ) ; sed falso in his apnd Theog^ostum penultlina 
accentn iiotata est π>/Αι;Γ etc^ qnia nihil est^ cur iiltl- 
mnm I longpnm puteinns. Potius πηλυϊ etc. scribendum 
est et in coiiti*acta forma n^Xvt^, nt rectc apud Hesychiiun 
μεσνΓ legitir, deniqae τυΓίί e τύϊάε cf. §. 29, 3. — 

GraTcm in fine habent etiam Acolicae adverbl! ad 
fonnae αϊ et αΐϊ 28 ) ^ demde oxpi ppo oxpi ^» ) ^ deniqac 
etlam interjectio ωαι pro ώαιαί 30). — ,- 

8) Enclitlcas bisyllabas non cxccptae fiiissn ab Aeo- 
lica aecentam reti*ahendi consuetudine ^ jam pronoininis 
αυτός accentus docerct, nisi dubitatlo esset de hujus yo-' 
cis encllsi. Accedit tamen quod Tyrannlo, omnia Verba 
in μΐ ex Aeolica dlalecto flnxlsse opinatns, ad«o apiid 
Homerum ψ^ίμι scnpsissc tradhur ^^), nec minus cpiod in 
Tcrbo ειμί, eadem ratione ab AcoUbus derivato, accentus 
abcrravlsse dlcitur, deniqne qiiod Herodlanue^ contra hanc 
opinlonem omnia verba in μί cx AeoHca dlalecto repeten•* 
tiiim disputans (in H. Ad. f. 206, b, quae pleniora 1β• 
gantiir in Ann. Ox* lY, 340)^ etiam eo nltitur, qiiod Terba 



26) ApolL de adv. 588» 27* το γαρ ηαρά roTc ntgl tov *j4XnaioP 
μέσσο& ΒηΙον οτί κατά την idiav διαΧίπτον βαρϋΡϋ^ιίη αν» 

27) Theogn. Οχ. II, 160, 7. (Bekk. 1425.) Αίολικως — fia^vva^ 
ται 'ηηΐνϊ^ αΐυέι^ άτβρνίι (Bekk. άλνϊ, άτ(ρνί). 

28) Theogn. Οχ* IIj 3, 4* eX Hefodiano! παρά 8h jihUvotv, της 

αρχονοηί ίχούοηϋ την αι δίψ'&ογγον , του dt ΤίΑονς το Γ συστιλλόμίΡΟΡ 
βαρντόνως «Γ* (leg* αΤι) — deinde βϊ βαρυτόνως, vid. §. 29> 4. 

29) ΑροΙΙ. de adv. 573, 10. avaloyoS καΐ ή πύρ* j4iolevat βάρδια 
tdais J λέγω δε του* oxpt γάρ αρξατο. 

30) ApolL de adv. 538 > 1. tiatal, οπίρ ονναλίΐφϋ^εΡ lial iv βαρ^Ι*^ 
tdaei γίνόμενορ παρ' jiioksvolv iartp φα«. 

31) £u9t 1613, 19« ούτω, φασί, ηαΐ από του φω το uίioL•xόv 
1pημϊi Sio βαρύνων 6 Τνραννίωρ φημι γραφεί βαρντόνως ΑιολίκώτεροΡ, 
ίιϊον φζί^ι γοίρ ονν κατανβνοαί (II. β^ 350)* ονχονρ καΐ από του ώ^ 
ηγονν νπάρχω, βΐη νρ Αίολικον ημι nai ΒοιωτΜ]^ μετΑΰΊσ^ί τον η eh 
Tijv Τϊ δίφ^Όγγορ ^μϊ , ημηρτημ^Ρον ίν τω τόν^/^ χαΌ'ά έτέροβ&ί λίγβί 
αντυ£ (Heraclides) * το γάρ ^ίιόλι%ά όηίορ οτ* βαρύνονται» 

2 



18 D« dialecto Aeolum Asianorum. 

φημϊ et «ί>Γ oxytona »on poseint esse Aeolica. Igitnr 
apud AeolcB φαμ& et βμμι^ barytona sun^. 

9) Memorabili grammatlconim de dialectis teetimo- 
nio 3a) docerl videtiip, eo extensam esse accentne apud 
Aeoles retractionem , ut etiam artiGulus, cum aliis qol- 
busdam Tocibus juiictu8> hapum quasi encliticarum accen- 
tum in se reciperet, cujud rei exempla tradimt ο σος, το 
σον pro δ σος, το σον; accuratiopa nunc ηοη licet ex' 

plorare. 

10) In praepoeltlonibus et coiyunctionibas etlam apud 

Aeoles acutum In ultima manere^ jam siipra vldimus 
(not. 1). Accedunt alla testlmonia 33). 

11) His omnlbus comparatis , nisl inanee saspiciones 
disertissimls antiquopum testlmoniis ppacferre vclimuS; 
nuUa fere dubitatio relmquitup, praeter part-culas, qua- 
rum exceptlo ipsa cetepopum regulam confirmat, nbiqac 
Aeoles acccntum petraxisse, quantuin per ultimae sylla•' 
bae quaniitatein llcepet. Minus enim accuratc g^ammatlcl 
loqiiuntur^ qul tantum de a£uto In fine evltato monent^ 
eyltatar etiam circumflexus m altlma, ut βίδοις ppo δίδοϊς, 
acutus In pcnultlma, neque minus circuniflexus in eadein, 
quando ulthna brevU habetur^ ut docent lufinltiyi per- 
fectl έφ&ορϋ^αι etc. ppo ίφϋ^όρΰ^αι , απσιν ppo aHOi (vid. 
nr. 6) et alia. Vlx uUa forma reperitup, de cnjus ac- 

32) J. Gr. 244, a, Greg. C. 616, Meerm. 662: βαρντονουοί Sl 
ov μόνον το ονόματα^ ολλά χοΐ τα αρ&ρα, όταν ονομάτων τάξιν initjli 
6 αος ο σος, ή σή i} αη^ το αον το σον, quibus J. Gr. addit της oijs 
της σης• — Num forte eodem spectat ApolL de synt. 51, 26, i 
non esse vocativum articuli docens: τΐ de, d neQionaTat, ov* «ΐ'βχλ*- 
&η ίί«τα τάς Αιολ^Λας . ανάγνωσης, νπ '^ίριστάρχον , χα^ο ttal τα rtU* 
των η8ρίσπο)μίνων άρθρων f 

33) ApoU. de synt. 309, 15. ovS* ol πιρί τον ΆρΜΤοφάνη ηξΐω* 
σαν βάρυναν τα μόρια χατα την jiioUBa SiaXiwov, iva μη το tdunf 
της Ίΐρο&ίοΒως άποατησωσι, λέγω την άναστροφην, — Id. de pron. 
93 Β. ovib γαρ ΜοΙίΧς τον ίπΐ τηνταις (ταϊς προ&έοΜσή τόνσν «tw- 
βίβάζσνσιν. — Scholl. Dion. 929 , 16. ηαΐ οΐ J4ioL•tς ωξυναν «Jf «f 
(praepositiones) ttal ταύτα βαρνντικοί οντίί. 



§. 4. De spiritiu 19 

centu^ etiamsi ^cneralem regnlam ^gfnoscere noUmus» 
uon liceat e ^ing^lb gramifiatlcoriim teetlmomis aut e^ 
analogla judicare* — Non dobitavlmus igfitiir in frag^meu-' 
tie Leebiorum poetarum* ublque genuUiiim acGentain Aeo«' 
Ucum rcTocare. Nam etiam hlc grammatlcos semper de 
Aeolibos Asianis cogitare^ ut alla oimttamus^ apparet ex 
i!s locis^ ubi de pronominam accentu ag^itiir• ApoUoniud 
Dyscolus enim ad Aeolicum ίγων Sapphus affert fragmeii- 
tum m*. 103; propria dcinde Lesbiie eunt αμμδς, νμ^ 
μίζ etc. 

§. 4. 

De epirltu• 

1) Qaae fuerit epiritns apud Acoles Aeianos ratio^ 
praeter g^rammaticos poetarum rellquiae ct Inscrlptio- 
nes aliquatenus docere posdimt^ .elqmdem teauis ante 
eequentcm yocalem in asplratam mutata asperum, uon 
mutata lcnem prodit. Nulla enim inscrlptio ejus aetatid 
rcliqua est^ qua solebant Graecl ipsum asperl signum ap•* 
pingere. Non multum auctorltatis spirltuttm slgna in 
Ubpis babent^ qulppe quae faclUiine corraptelam traxerint 
et, ubi acciiratius libraril vepsatl sunt, g^rammaticorum 
tantiim opiniones referant, duin ipsae literae facillus ex 
antlquiesimls libris contra grammaticonim jadiciiun teneri 

poterant. 

2) Gtammatlcos primiim si aadlamud, Aeoles aspero 

splrlta omnino non sunt usi, sed, qui apud rcliquos 
Graecos erat, aspepum ubique in lenem mutabant^ eaque 
ipsa de causa, ubi ieliqui teiiuem cum sequenti aspero 
in asplratam mutabant,.ipsi tenuem retinebant ^ )# , Ncqu,e 



1) Apoll. de synt. 38, 27 uJKemplo donstfucdoiiiii lioc utitUri o* 
μίν a?Jiot **ΜληΡί6 Baoivovai, ta Iv x^ kiSes φωνηβντα, ΑιοΐΛΐς W 
μόνον %f/dovot, et item p. 39, 17. σ^Ιοέ μ^ν "JSXhvig Saavvovai τα 
ψοη^Λντα, JίιoL•U ii αύ^αμως. — Melaiiipus Bekk. 777, 18* (^/o- 
his) ψίλονντ^ς naoaP liiiv. — ScholL Dion. 779, 18* toU 9aQia$ 



22 De dialecto Aeolum Asianorum. 

monent^ qnae eemper fierl ciim enmma confidentia pro• 
nuntiant^ quanqnani ea raro fieri certiesimum cst. Tale 
est, quod Priscianus (I. p. 22) et Melampne (Bekk. 777, 
15) semper apud Aeoles aspemm in digamma mntari tra• 
dunty !άφΐ6, hoc miidem teste, yjuovvTag πασαν λεξιν, 
Delnde nnum certe grammatlci teetimoiiinm extat, unde 
coUigpere llcet, fiiisse qui psilosin Acolicam iinlbus qoi- 
busdam circnmscraberent ^ qaiim Aeoles aspenim ignorare 
dicuntnr iv τοίίς idiatg λεξεσιν ^ ). SatU patet proprlas 
Aeolum dlctioncs eas vocari, qiiae alus dialectis non sant 
communes, sed aliqua certe mutatione Aeolibus proprla a 
reliquomiii Graecornm asn discedunt. Et reperlniitar 
aliac slmillimae grammatlcorum rcg^lae, unde Illa illu- 
^trar! pdssit. Primum (docente Herodlano in Ann. Ox. 
IV, 416^ 12^ unde Choer. ap. Bekk. ad ApoU. de gynt. 
p. 350) (xf δίφϋΌγγοι ^ioUvtai ουδέποτε το7ς uiioktvai dia^ 
liovtm^ qnales siint iii μελαις^ οροιρος , qnia reliquac 
dialeoti μ^λας et ονειρος liabent^ dcinde Aeoles alio aucto- 
rc (Annl Ox. I^ 291 j 24) ουδέποτε τα παρ' αύτοΤς δύο σσ 
τρεπονσιν aig ζ, nec νίσσω, quod ίρβί pro νίπτω Iiabent, in 
νΐζω miitant• Jam in Iiis regnlis ΑιολίΆαΙ δΙφϋ•ογγοι , τα 
TTttp' ξίύτοΊς δύο σσ nihil est nisi *ίδιαν δίφθογγοι ^ τα Ίδια 
δύο σσ^ et ipsae yoces μελαις , ονονρος ^ νίσσω optimo jnre 
ξδιαι Αίολέων λέξεις Tocari poterant• Igitur non magis in 
iUa regala Toccm ιόίαις snperyacaneain Iiabere licet et 
tantologicam (quae est Gicsii opinio p. 348) , quam Alo^ 
hical yel τα παρ* αύτοΊς in ccteris. Neque,» si gramina- 
licorum doctriiiam de dialectls epectamns, absona ct ab- 
eurda yidetur ea reg^ula^ qaae proprias Aeolnm dlctlQnes 
aspcpo carulsse docet^ Illi eiiiin Ita persuasum habebant, 
quamque dialectum alia propria habere, alia cnm aliis 
dialectts commqnia y qiiae nuili dialeoto propria yindicari 
pos^cntji alia βχ'^ιΓιΙδ dialoctU^ qulbns propria essent, d^ri- 



6) ScbolL Dion. 716 » 9 r^ ^V'^ Al>ltito«' tavwv γάρ iattv 6 U- 
Yffiv ort ol Αίολος Iv ταίιί I9(iat9 λ^ξίοι την iaasinv okwC άγί*οοναψ. 
ip« ^orrupta voce ημιν Giesii euspidones vi^e^is p. 341 seqq. 



§. 4 {)e spiritu. 23 

Tata. Iltt graininaticua in Ann. 0&. I, 325> 31 postqiiam 
apad Aeoles llquidas et σ^ non ita ceteras consouautcs, du- 
plicari docait^ pefgit: iav ovi/ ίτ^ρον ά^πλασιασμορπαρ' αύτοις 
έΰρψ]ς, τφ χοινφ Ιχρτ^σαντο , και ονχ ιδίως inolfiuctv i. e. iv 
ταις ιάίαις λιξ^σιρ ον διηλασιάζονσ^ τά άλλα σύμφωνα πλην 
γών άμηαβύλων χαι τον α. Νοη aliter apnd Aeoles omnee 
vocee lenl inetractas , quaiu vulg^o asperum habereot, 
Aeolicae dialeeto proprlas (ιδίας λίξεις) jiidicare^ contra, 
ei qna asperam vuigarcm tenebant, c coinmuni usu rc- 
petere poterant. £t adjavabat hanc opinioneia fortasse, 
qnod multae uotissimae Toces Aeolicae, quae leuem pro 
aspero babcbant, siinul aliaiii mHtationein Aeolibus pro- 
priara passac crant^ u( αμμίς, ϋμμ^ς, ίμμα pro νμ^^ς, 
νμπς, £Ϊμα. Neqoe, si qiia τοχ as{)cro non Aeolica, 
alile mutationlbns Aeolica vtderetnr , id grammaticos tur- 
bare poterat, qui band raiO nilxtam in uaa yoce agno- 
ecerent dialectom ^ ). Jam ycro non latet^ qaaai faclle ac- 
curatior regnla miniis accurate ita pronuntiari potuerit, 
ut Aeoles iibiqae asperum fogerc dicercntHr, qoia alicoa 
ab Aeolibus et aliiinde intrusa putabant, quae asperum 
habebant. Qnanquam plcrosqtte graminaticos non arctiorc 
boc ecnsn psilosiu Aeolibus tribacrc persnasum habemas. 
Partem tamen graiuraatlcornin AeoUcam psilosln finibus 
qnlbttedam c!rciiiD8crips!sse , probabUe est. 

4) Iii titulis Acollcis ct Aeolicorum poetarum Vcli* 
qaiis nonniiUa rcperiiintur , quae Acolcs yulgatum aspe- 
ram in lenctn mutasse docciit^. tenui antecedente non in 
aspiratam convcrsa ^ baud raro tamen tenuls mutata asperi 
iadicium facit. Ncqae hacc recentlori dialecto Aeolicae^ 
qiialls in tltulis Lanipsacetto et Cumaeo apparet (nam e 



7) Ita in άγαυός Aeolicuin habetur ν pleonasticuiHy accentirs nou 
AeolicuSy £(. Orion. 3, 8; Jloatidaov Pseudaeolicnm vocatury quia 
correptio vocalis in vocativo Aeolica sit y forina eoluta Hoaetiuojy 
non Aeolica, Anti. Ox. ΙΠ, 394 , 8^ σΰνοιδβι, quia accentas et «7 
in oi mutatum Aeolica hahebantnr , dipbthongtts tamen diaeresin 
patitur, Herodiaao e»t ψίνδαιολιχόν ^ rid. §. 18. not. 4. 



24 De dialecto Aeoluqi Asianorum. 

Lesbiis casn nihil fere de sptnta dUcitur), aDtiqnae pro• 
prietatis minus tenaci, et librariomni oscitantiae vnlga- 
rcm rationem intrudentium adscribi posse, inde apparet, 
qaod comparatis omnibus, qaae in librls tituUeque cer- 
ttora aut asperi aut leiils indicia reperiuntar , certa qaae- 
dam lex atque regnla detegltar. Constat enlm Graeco- 
riim asperum saepe ex antiquo β aut j natam esse , quod 
Gognatae liagaae servaruiit, yid. Giese p. 242 eeqq. Jaia 
yero asperum cjas originis fere eemper apad Aeolee non 
minaa servatum esse, qnam in reliqnis dialectis, contra. 
lenem fuisse^ ubi reliquarum dialectomm asper alla ra• 
tlone ortas est, indicia titulorum et librorum satis loca- 
leater docent. 

5) Asperi indicia prinium reperluntar in titulis et 
librls sine ujjla varlctate lcctionis baee : « 

In articulo et demoQetrativia Sapph. — 29 
ίφαινίΰ'* ά σδλάνα^ 46ποθ'' ωό\ Antiquume, utallaoinit- 
tamus, apparet in pronomine dcmonstratiTO Sanacritico 
sa, 89, tat, Gotbico aiiiculo sa, βό, thata, denique in 
Latlnae Ungnae formis antiquis sum, sam, sos, eapea 
pro euin, eam^ eos, ipsa (vld• Μ. Scbmidt de pron. 

Aelativa non miiius epirltam asperum prodant in 
Lamps. 14 xa^' ογ χοίροι^, Cnm. 8. κα&ά, 36 έφ* avy 40 
Ιφ* οΐσιν^ £a vero aut noo diversa eraut ollin a demon- 
stratme, pt Homerica dUIeqtus nuUuin fere discrimen 
lioylt (cf. Scbmidt p. 42) et Aeolica quoque ac Dorica 
dialectus Telatlyis eaepe τ praefigit (yid. §, 23) , nnde s in 
fisperum mptatuni appareret, aut e Sanscritis relatiyls jas 
etq• deriys^nda suQt, quod maluerunt Βίορρ Vergl, Gr• 
§. 382, Potl II, 162, Gicse p. 243. — Nos niiuc nola- 
inas quacrere^ utrnm yerine eit. — 

αβα pro ί[βη \n ίφαβος Cnm• 46. StO^ Pottius.J. p. 
113 coqfert jayenis, Sanscr. j α ly a i| Compar. ja\yijas. 

αγνός -«- Alc, 45 Ιοπλοχ' αγνά, 85 Ιδεξανϋ'' αγνμ^, 
Boppliis^ Giesias et Pottias I. p. 23.6 ii^ccte derlyar^ yi* 



§. 4. De 3piritu. 25 

deatar a radice Sanscrita jadsh (Tcnerari); minas rccte 
comparantar Latina eacer^ eancio, 

έ radix in άφ^πς Lamps. 14^ comparatur a Pottlo 
I, 276 radix Sanscrita as (jacere), unde transposltione 
natam patamas, dtversi a Pottio; yide tamen eandem II• 
p. 672. 

ίΰδω in ηα&ίύδω S, 24; in reliqnis llng^is cognata 
sllrps non reperltur; at ιαύω, quod non alienum videtur, 
splrltam e j natpm prodit, qaaDqnam in €ννη (ex ^ύδνη) 
lenie est. 

οδός in ίφοδος Lampe. 29 , cf• Sanscr. sad (ire) 
Pott I. p. 248, Gicsc p. 248. 

ορώ (vlderc) in ίφόρ€ίς AIc. 70• cf. servare, ob- 
serTare. 

ύπ^ρ ia %α^ύπερ&Βν Alc. 7* cf. super. 

ύπο in πρώτισϋ•' ύπο Alc. 7. cF. sub. 

ώρα in ίρχ€ϋ'\ ώρα S. 24; rcctc Pottius I. p. 123 
comparat Gotkicam jer (annus). 

6) Gontra lenls indlcia, ubi vulgo aspcr est^ rcpc- 
rluntur in his: 

άγρέω pro αίριω (cF. Buttm. Lcxll. I. p. 130, Gicse 
p, 234) — κατάγρ€ρτον Lesb. 2166, 10, 9^ατάγρδί Sappb. 
98• cf. Hes• χαταγρδΐ, τία^αιρίϊ; neqae aliter sptritus a- 
spcrapparet in Homerico αντάγρηος pro αύ&αίρδτος Od. ττ, 
148, et ubicanqae extra Aeolicam dlalectnm aaliqnior 
forma eervata est. Glesius et Pottlus I. p. 234 coofcruiit 
Sanscr. hri (prebeDdere), quibus non adversor, modo 
ά eopbonice praepoeitum judic^tur. 

αμμες — ac' αμμι Alc, 60, QV^ αμμ$ S. 78, ct lcnla 
certissimus eet apnd Homernqpi et ubicuiique eae formac 
legantqr; Sanscrite asman est ήμας, 

απαλός ••— Sapph. 76 ώρχεΰίπ* άπαλοΊς cst in uon? 
nuUis llbffis^ Theocr. 28, 4 υπ' άπαλώ in duobus; acce- 
dant ία ^apph. fr. 15 χάηάλαιςι e Qergkii conjectura prQ 
9cai πολίαϊς , et ai^* μτ^αλαι/ δεραν e nostra pro άντιαηαλαι 
δεραι (aut e Nevu άμτί' ^τι^λζ δερ(^), Υοχ ηοη diversa 
est ab άμαλος, de cnjus spiritu molta inter grainmatlcos 



26 De dialecto Aeolum Asianorum. 

I 

discepfatio erat^ yid. SpitEn, ad II. χ, 310. Origo vocis 
dnbia eet; ei tamen Bnttm. Lex. I. p. 262 αμαλος rede 
cnm μαλακός, αβληχρος comparat, ά euphonice praeposi- 
tum antlquitQs lenem babebat. ' 

ig radlx in ίπψμένα pro ΙφΗμένα Sappb. 74 ^ certis- 
Bime olim dig^amma habebat^ yld. Glese p. 278. 

ίτδρος vel ατ^ρος in χάτίρωτα Sappb. 1,5 pro χβ( 
ίτερωτί, cf. Hcs. ι^ατεροτα; comparanda enot LatiDnm 
iterum, Anfrlosaxonicnm otber^ vid. Grimmlll. p. 637. 

ίμ^ρ in in* ίμερτω Sapph. 58, nt ex URO libro ecri- 
ptum est. Pottius Υμ^ρος derivat a radicc Sanecrita ieh 
(citpcrc). 

7ρος pro Ιερος -^- Cum. 6. 16 κατίίρων, χατΗρωσιος 
pro χαϋιερονν, χαΰΊερώσεως ^ AIc. 61 τον απ* 7ρας e cer- 
tissiiBa Bergkii emendatione pro τον πήρας. Asper non 
minus dccst in *Ιάρον i. e. */6ρο)ν iii antiqua inscriptloiie 
Theraea nr. 12 (Boechb Abh d. Berl Ac. 1836), qiian- 
qnain in illis asperl sig^nnm frcquend cst, ut antiqaa Do- 
rica dialectns acqnc in bac sttrpc aspcnim ig^norasse τϊ- 
deatur^ Ιπιαρος legitar in focdere Elcoruiu C. h nr. 11, 
quod pro έφίερος videtur. Cognata yidcntar aruepcx, 
Ιδροακόπος , et ipsa Gracca άρα, αρητηρ, επαρή (cf. sacer, 
eacerdos^ cxsccrari), quae cx antiqaa forma ίαρος abjecto 
Τ nata sntit^ cf. ίανω et αεσα, Ιάχη et ηχη ctc. 

tif) rad. pro νψ — χατ* ιψήλων όρεων S. 119$ com- 
paratar a Pottio I. p. 88 Sanscr. utshteha, altne• 

ο,ττ* — Sappb, 1 v. 15. 17 χώ',Γτ*, cf• Lat. CGquls. 
Mlnimc cnim boc pronoinen e relatlvo ef interrogativo 
composltam cssc, doccnt adverbia όπως etc. cf. 23, 10. 

^'Τρράδιος — το} τ* *'Τρφα&ήοκ AIc.73$ νοχ, ei com- 
paras Latlnnm spiirina^ a radice σΡνρ dcecendere 
yidetar^ vide qnae dlsputavlmas in Mns. Rben. a, 1838. 
Aeoles^ eigma oliin abjccto, digamma babiiisse videDtar, 
n% Fqc pro σίος (cf. Sanscr. evae, Liaf. suue), ita 
tamen ut ncgligi possct^ cf. nr. 9 β. τ. αδνς. 

ύστερον — ^ Sappb. 69 ovdinQ^* ΰστερορ in libris 



' $. 4. De epiritu. 27 

est, qnanqaam alia de cansa emendandam• Pottias IL 
p• 338 deriTat ab 6ipe\ 

7) Omisimas, qaae nostrae regolae advereantar^ 
sunt ea tamen satis pauca. Primam radix /x et asperi 
et lenis indicia habet^ legfitor enim ίφίχτοίσ$ν Cum• 14^ 
ίφίχίσ&αι Sapph. 44; contra apud Sapph. 2, 8 pro antl• 
qua lectione lO•' ijxH post Tonpiam, qni in omiiibas fcre 
libris eiXH legi affimiat, ir* Ϊχη editum est ot ex ano 
codice ccrtins traditar; αηίξηαι, est Theocr. 29^, 13, 
cjaanqnam quatuor Galsfordii llbri άφίξηΜ pracbentw 
Antiqua radicis forma latet ^) ; certiora sant asperi indicia. 

Deinde leucin prodit καχιδρύσεν Ciim. 7 y quanqnam 
apertc cognata sunt sedeo, Gotbic• sitan; deniqne 
νμμίς lenem babet in ^iXn* νμμες Sappb. 95 ^ multis 
{j^minaticoram tcstimOniis confinnataiii , qaanqaam 
Sanecr. joebman est νμας, Scd tam pancac exccptio* 
nes in tot excmpUe ipsam reg^lam non debilitant^ sed 
confirmant. 

8) Jam ad grammatlcos redenntibua apparet, exem^ 
plorum, quae affcrunt^ nonnulia nostram de psilosl Aeo- 
lica regalam scqui , plura adTcrsari , in qiiikits non ino• 
ramiir, quia exempUa non magis dabitanma fidcm de* 
trectare, quam ipsU grammaticis , omnem asperi nsnm 
Aeolicae dlalecto abjadicantibus• Neqne qaidqnara frd<• 
ctoB carpitar ila Tocibue Aeolicia comparatis, qaae iti 
poetarom et {j^raminaticoruio librls passlm leDem pro vuU 
Mri aepero applctam babent• £xciiipla coUeqta addimtta 



8) Boppfas \n Gloss. Sanscr. p. 211, Pottius I. p. 268, Giesiui 
p. 291 confenmt Sanscr. νίς; non recte. Nam nullum digammi 
vestigiam in hac radice apparet. Quod Giesius ad digamma pro* 
bandum affert ex Hesychio γίζαι^ χωρηοαΒ, potiue est Boeoticum 
J'7ia» pro Γ»7ξα*, cf. §. 4Q, 3; deinde in Od. v, 213 Ztvg οφέας t/- 
ΌΛίτο ίΜτηα$ης, quam antiquam lectioQem rpcte restitui jubet p^239y 
liiatus 6( productionii ^ausa non est digamma, sed caesura primaria^ 
cf. II. f , 676, V, 259, Od. *, 365, », 322 ctc iiequa apud Sapph. 
59 ullo jvre F/£(« flcript^m.est, 



28 De dialeGto Aeolum Asianorum. 

eorum causa, qul haerent in librornm leyiseiina anclori- 
tate. Ceterum, ubi plures libri extant, vix unqaaiii con- 
spbant. Leg^antar haec: άγησαηο Α. 57, άγρεω eemper, 
αίίσίοδοβ et αιμίονος, qaae Aeolica dicuntur pro Ήΰίοδος^ 
τίμίονος Et. Μ. 452 9 37, adv S. 2, 3, άλλόμάν S. 88, 
αμμίς fere Eemper; ίμμα semper pro εΤμα vid. §• 8, 3, 
ίροτις Tid. §. 30 not. 3 , ίτάρας S. 53 , Εύρος pro Έβρος 
Α. 94, Uluoq ct Ιλλαϋ'ί, (potias ϊλλα&ι) Choer. Ox. II, 
224, 16 et 225, 6, Ιμέρ^ω J. Gr. 244, b et Meerm. 662, 
itnog ^. 18, *ί\ρος Ann• Ox. I, 63, 29, ϊψηλθς, ϊψο&ίν et 
έπαρ (fort. ιπίρ) J. 6r• 244, b, ομΜος Ckoer. Ox. II, 
244, 22 et 247, 16 (adeo cornipte ίπόμΜος in £t. G. 
561, 4), ορημ$ S• 2, 11 et ορημαι ap. Hes., ορηηον S. 
20 et Tbeocr. 29, 13, οππη Yatic. 690, ν^ω(> S. 4, 

νμάρτη Tbeocr. 28, 4, νμο^ον 29, 20 pro ομάρτΒ^, ομοιον, 
νμμες fere seiBper, νπισ^α et ϋπερΟα Apoll. de ady. 606, 
16 (sed teete Baetio ad Ore^. Cor. 187 νπ^ρϋ•»), υσδων 
pro οζών S. 4; νπισ^α et ϋσδων bic adjecimus, quia ΐ; 
initiale Tulgo asperttm postulat. 

9) Igitur, nisi omnia noe fallunt, quanqnam noo 
certissiinum , eatia tamen probabile est, Aeoles Asianos 
cum rdiquis Graecis fere communem habuisse aspenua 
e 8 Tcl j natuQi, contra aliis causis recentiore, nt yi- 
distar, tempore ia aliis diaiectis additum reepuisse. £an- 
dem leg^em in Acolicornm poetaram reliqniia descrlbcn- 
dis, qimntuiii fieri potcrat, ecquendam duximus. In ani• 
veP8um reliquim,ue i^spernm Yalgatuni, si certa lenis prae- 
fcrendi cansa deesset. LencDi posaimns in omnibns voci- 
bas, etlrpibiis et formls, quas certiora lenis iiidicia ha- 
bere vidimns nr• 5j dsperum iqaluiiune in radice 7x, adeo 
id^' fix€l• S. 2, 8 et άφίξετα^ Theocr. 29, 13 non alne li- 
bris reetitaimns , Tid- nr• 7. Praeterea lencm, partim 
cnm aliqna libroruni aactorltHtc pro YuI{][ato aspcrQ addi- 
dimue in his χ 

άγησαττο Alc 57, quia άγίομαι, ab αγω derlvatam 
etiam apad Dores knem liabet, vld. Giese p. 417. 

αδυς, quia antlquom dlgamiiia, etiam AeoUbiia usi•- 



$. 4. De spiritu. 29 

€atiiin (vid. §• 5, S) in lenem abisse^ nt in ψμενος ph> 
Ι^μμΒνος (nr. 5), consentaneuni est, qiianquam antlqalssi- 
mo tempore haec etlrps ante dlgaiiima habebat s^ nt do- 
cent Sanscr. syadus, Lat. suavis. 

άμέ^α propter ^μαρ et Pindarlca ίπάμ^ρος, ττίμτιτά^ 
μ€ρος. 

άρμα Β, radice άρ, ut etlam in antiqao titalo Dori- 
co G• I. nr. 4 *^4ρμοξΙδαμος sine asperi sig^no dialecti 
eausa scriptum yidetur. 

inniol• AIc. 7. gF. Sanscr. acyas, Lat. eqane et 
Ipsa Gra^ca λίύχιππος etc. cf. Glese p. 332• 
ϊστος propter Homericam iniauov. 
οριτετον pro αρπηορ yid. §• 12, %, cf. αρπάζω j 
rapio. 

ϋδωρ cf. Οοϋιίοαηι rato, Anglos• y^ater• 
υσδος ut όζος. 

Contra leylssimae libroram auctorltatl obtemperare 
taolulmus iii έταΙρα, νμάρτη^ νμοιος (cf. Sanscr• sama, 
Lat. similis, simnl). — In singalls yocabnlis Aeo- 
llcls) quae passim e titalis et grammatlcls afferantiir, 
eaedem regalas tacite sequutl sumas• 

Quod grammaticl ncgant, ρ apud Aeoles asperam 
habmsse^ quam yeruin slt di£Bcile est ad dijuilicanduni, 
qnia asperl sig^no graminatici nifail signtficabant nisi ro- 
diorem literae eonum ; antlqul enlm Graeci , quanqaam 
in ceteris utebantnr asperi sig^no, nuiiqiiain literae ρ ad- 
dnnt. Apud Aeoles hunc consonantis ρ sonum alinm 
fnlsse^ non credo g^rammatlcis^ g^eueralem de psilosl Aeo- 
Ilca regulam etiam ad ().adhibentibus. Exeuipliim, qnod 
Aeolicum yocatur, ράρος lenem non minus kabere ylde- 
tur propter sequens ρ aspiratam, quain N. P. 'Ράρος. 
yid. quos laudat Passow in Lexico ct Herod. ττ. μ. λ• ρ. 
35. — Itaque in his yulgarem usum dcserere nolnlmus. 



30 De dialecto Afiolum Asianorum. 



§. 5. 

1) DiQ^mma apnd Aeoles in asa fuiesey ipsam Aeo- 
licl cognomen , quod apud Grammaticos g^erit ^ ) , eatis 
arguit , et diserta adsunt testlmonia ^) , undc , qnam una 
Boeoti nomineiitar 9 etiain hlc {j^rammaticos de Asianis 
Ateolibus cogitasse apparet. — Priscianns *et Melam• 
pns 3) tradunt Aeoles ubiqne dig^amma aspirationis loco 
posaisse, quos Tehementer errare, monaisse eatis habe* 
mus. Accurata inTestig^atlo ^ reliqals dialectis et cogna* 
tis lingnis comparatis, potiug dlgfainina ex antiquiore lin- 
goa acceptum^ nanqaam ex arbitrio quodam additam 
esse^ luculenter docet. 



1) Quinctil. I, 4, 7 et 7, 27; Prisc. I. p. 12. 16. 21$ Apoll. de 
pron. 98. 

2) Tryph. na^. ί1β£. §.11. ηροίτι^βταί Si ttal το, δίγαμμα ηαρά 
τβ "Jojot 9tal ^ωρΛΒνο& καΙ .uiaxojOiP , ot9V αναξ Ράναξ, *Ekiva FEkiva• 
προ^ίϋΊασι nal (leg. 9k) απο ψοινηίντων αρχομ4νοί9' άπαξ Sh παρ* 
'Ahtaitf το φηξ&ς ηαΐ Ρρηξις δϊρηται, Scholl. Dion. 777, 26. το παρά 
BouoTOit ηαΐ Alokhva$ δίγαμμα; ρ. 778, 9• πάντα τα ατοίχβϊα αατα 
πασαν totiv ίνρίσηβαϋΌ* διάλέχτον• το δέ δίγαμμα ον, άλλα παρά μό^ 
νοα τοιβ ΒοΜοτοϊς χαΐ τοιβ ^ίάταωοΛ hukX τοϊ9 AtoL•vOΛP$ item Anu. Οχ. 
IV, 323, 3. Alia vid. infr. 

3) Prisc. I. ρ. 22. »Sciendam tamen, quod hoc ipsam (digam- 
ma) Aeoles quidem ubique loco aspirationis ponebant effugientes 
spiritus asperitateiii.« — Id. XIII. p. 574. »et in aliis dictiontbus 
qaibasdam soletit Latini Aeoles sequuti vel in digamma V vel in S 
convertere aspirationem , ημμτν semis, «£ sex, snta septeiii« (male 
Krehlius ϊ^μ^σν etc; Aeoles ob solum digamifaa memorantar) , cf. 
Γ. p.23.24. vid. Dot.8. — Melampus Bekk. 777,15* τΰ ΒυρΛσηόμβνοτ 
παρά τοΐ^ Αίολενα^ δίγαμμα «νχ ίοτι γράμμα — ^χβ$ δδ τνπον τορδ** 
JP — ο προίτι,ϋ'έααιν ο Ι Αιολίΐί έπάοτρ λίζβ» παρ* ήΐ*ίν δααννομέρι^ψ 
αυτοί ^ffιL•vl•t9i παοαν U^tP, Ονμβολον ονΡ παρ' avroU iatlv cx^arvf?' 
otiQ ίχον της οϊ *αΙ ον διφθόγγου etc. — Macrob. II. ρ. 296, ed. 
Bip. »ί digammon est Αίολίων, qaod ilU solent magis contra vim 
adspirationis adhibere.c 



§. 5. De digamma• 31 

2) Digamma primum ante Yocalea initlalea faisse 
traditnr. Gramaiaticorum testlmonia adsunt de pronomine 
3 peps. Fa^€v, JToi, I^, possessiTO Fogj et de ΙΌΐνος ^), 
Iq poetarum reliquiis nunc ipsnm digauima non est cer* 
tissimum^ nisi In fragmentls ab Apollonio allatls) qnan- 
quam et h!c plos semel in codice corruptum^ Fi&av Alc. 
6 (cod. γέ&εν), Foi S. 2, 1, Fov G. 106 (cod. ^ov) 5). — 
Interdnm in simiies literas etiam alibi ablit, priiuum ia 
T, ttt in frag^mentis ab Arlstotele seryatls AIc. 45 ct S• 
26 rccte Fsmriv pro τ' dniiv emendari yidetur, et Alc. 
31 Fadsa pro τάβδ αν, In γ corruptuin est praeter γέ&^ν 
Α. 6 apud AIc. 56^ ubi /x F^ tkno correxlmus pro llbro- 
ruin lectione fx όΊλίγετο, demde in giossls nonnuLlI» 
HesycL•iaIlίs , quas Lesbiacas esse liquidarum dupllcatio 
arg^uit (§. 85 3• 8), γάλλοι, fjXoi et γψματα, ίΤματα ppo 
FakXoty Fψμaτce et mlnas certis γίλλαι, τΐλαι; γδλλίξΜ, 
συνίίλησαι. 



4) Apollon. de pron. 98. το Αίολιηον δίγαμμα τα7ς «ατά το τρίτον 
πρόίωηον ττροίνίμίται αα'&ΰ «αϊ αΐ αηό φωνιμντος άρχομιναι δασύ- 
vovratf addito Alc. fr. 6. — Id. 106. AιoL•ίς ovv τψ F* φαΐνβταΐ 
Fot mtJvoQ' ^απφώ, — Id. 107 de acciis. AtoksU μετά τον F i, e. 
Fe. — Id. 136 de pron. poss. 3 p. Aiolsis συν τφ F «ατά naoav 
πτωοίν «αϊ γένος* τον aov παϊδα «aXtt (S. 103) «αϊ Άλχμάν σννβχωβ 
ΑίοΚίζων φηοΐ• τά ία «άδεα, ubi minas recte Bekkerus scripsit 
F^oVy Fsa, quem«Nevius fr. 89 et Welckerus Alcm. fr. 76 sequuti 
sunt. — J. Gr. 244 , b τον δέ olvov eoivov (recte Lascaris Fhivov) * 
i''&09 δέ Ιατιν avzoit των φωνηέντων προτιϋ'έναι το δίγαμμα, 

5) Addimus hic Prisciani testimonia nonnuUa de digamma apud 
Aeoles, quia exempla non e poetis vere AeoIiciSy sed fortasse ex 
Alcmane hausisse videtur (vid. §. 2, 4): I. p. 21. »Sicut illi (Aeo- 
les) solebant accipere digamma modo pro consonanti simpliciy teste 
Astyage, qui diversis hoc ostendit usibus^ ut in hoc versu: οΐόμε- 
voe FMivav ίλι«ώπιδα^ sic nos quoqu^ etc.c — Deinde: «Est ta- 
men quando iidem Aeoles invcniuntur pr0 duplici quoque conso- 
nante digamma posuisse. ut Νέστορα δέ Fov παιδοςα (codd. i^« πράος 
et παραος^ unus £rl. Fa^ παιδος), — Id. p. 21 »Digamma JF" Aeoles 
est quando pro nihilo in metro accipiebant, ut αμμϋ δ* F^sιρηvav 
το δέ τ* αρ &έτο Μωοα L•γaιa; est enim hexameter lieroicus^i d• 
quo versu corrupdssimo vid. Giese p. 184 seqq. 



32 De dialecto Aeolum Asianorum. 

Interdum literae cognati eoni pro digamma ^criptae 
reperiunf nr , in βίτνς pro Ρίτνς, qhod Terentianus Man- 
rns Aeolibus trlbait^), in φεσπ^ρβ, ut in Sapph. fr. 45 
legitnr apud Et. God. 446, 3, dum ceterl , qnl Iiunc 
versum affcrunt^ "ϋσπβρε habent, et lianc lectionem ipsis 
ineptls tocIs etymolog^lls confirinant^ Tid. Neue fr. 68, 
unde cum Welckero ΡΕσπερξ scripslmus. 

Subinde in poetarum reliqniis hlatus iUlGitas oUm 
digamma pronantiatani fuisse indicat, nt Alc. 7 vno ίρ- 
yovj S. 2, 11 γλώσσα eaye, ubi recte scripscrunt Ι^εργον, 
Fiaye; pecte etiam Alc. 31 e doplici lectione οΥνω nXev- 
μονά τεγγε, cui m^trnm adyersatur, et τδ'γγδ ηλεύμονας οΐνω 
intellexerunt olim xeyye πλεύμονα οΤνορ i. e. Foip(^ scriptnm 
fuisse. (Minus ccrtam est dlgamma, quod in cormptiore 
loco Sapph. 2 V. 7 ciig σ€ γαρ Γίδω scribeDtes restituiinus)• 
Cayciiduin tamen ne hiatnm quemUbct, saepe corruptela 
ortum, dig^ammi, id quod Alcaei et Sapphus editorcs non- 
nulll fecerunt, indiciam Labeamas. Qui quas Toces te- 
mere digamma ornaTcrnnt, quod nallo aliunde argumento 
yindicari posset, omittimus. 

3) Qaas Yoces apud Aeoles magis minnsye certis 
argamentis intelligitur digamma apud Lesbios L•abαisse, 
pronomina 3 pers. , Fadvg, Γάλλος^ Παγα, Fetnov, Γψμα, 
Γίργον\ Πσπερος, Γίάω , Fitvq, Fotvog, eaedem omnes 
apad Homerum certissinia digamiiii indicia habent, ut ex 
antiquissima Graecorum lingua hanc sonum apad Aeoles 
servatnm esse pateat. — Ncquc tamen semper aut ubi- 
qae antlqui digainma tenaces erant• Nam et in titulls 
nuUum eju8 Testigium, ubi adeo Lesb. 2166, 16 Μοσι 
1. 24 οΐχησοισι^ Lampe. 12 ϊσως, Cum. 41 £Ϊκονας legun« 
tur, quas voccs οΐίιη digamma habuisse, ex eodei^ Ho- 
mcro ct aliunde constat, ct in poetarum rcllquus reperU 
uiitiir, ubi digamma, quod olim fuit, vlm consouanti9 



6) Ter. M. de syll. c. 2 v. 658 p. 2397 P. : 

Quamque ΐτυν dicunt Achaei, hanc fiirtfv gene Aeolis; 
Plura Sappho cofflprobaYit» Aeoles et ceteri. 



§. 5. De digamma. 33 

amisisse metro appareat. Satis erit j, certlesima exempla 
afferre: A. 41 άπάλαμνορ βοΐην, 57 το δ' ίργον^ S. 51 δσσσμ 
ί'ν, S. 111 ex antiqao papyro πρυςΙδο$σαμ, (nec miniis 
in fr. 110 ex eodem papyro ovx oUa non ου Γυΐάα scri- 
ptum est), S. 3 φάδΐ/νορ είδος, S. 74 Ιηψμενα, Α. 1 ω 
Wj, S. 2, 1 χηνος ίσος, 44 ερχηοί Ισος, Α. 5 δνπίδΜος 
'fQ^Sy S. 55 χάλιστ' ίϊχάσδω'')'^ nam fnisse digamnia in 
Idih, οΊδα^ δίδος, ανα'ξ , ϊσος , "Ίρις et radice ί/χ , ex Ηο- 
mepo et allunde satis constat. Conscntlt Prieeianns 
digamma sabinde Acolibus pro niliUo fiilsse tcstatud 
(not. 5), qaanquam vix probabile est, quod e corrupto^ 
(liiem adhibet versu, dolUgi possit, vel s!c dlganimi 
sig^um adscriptum fiiissc. Neqae Lesbii, id quod Do- 
rienses noniiiiUos feclsse, e tabulis Hepacleensibus appa- 
ret, ia aliis yocibus et stirplbns antiqnnm digamma te- 
nuerant, in aliis abjccerniit, siquidem in iisdem yocibns 
scrvati et ncfflectl vestigia rcpcrliintnr. Tantiimmodo in 
pronominc tertlae pcrsonae firmins hacsissc yidetiir, unde 
allls rationibus acccdentibus , Alc. 88 scripslmus W 
Γαντω jfTO^ έαντω, yld. §. 23, 7$ in reliquis saadente 
versu ct aesuml yidetar et, saepias quidem, negllgL 
Ipitur yldentar Lesbu dlgamma ante yocalcs initialcs ex 
antiqua ilogna heredltate acceptnm jam Alcacl et Sappbus 
tcmpore pleramquc ncgicxisse, postea anic Alexandram 
M. prorsns abjeclsse. 

4) Digamma ante ρ initlalc posltum in unico traditur 
^QnhQy q«o Alcaeum semel usum esse Trypho refert 
(vid. not. 2). ContraPriscianiis 8) docet^ dlgamma aote ρ 

7) Apud Theocritam nullum fere digamiDi vestigium, nisi forte 
χα/ ol 28, 23 9 plura neglccti. 

8) Prisc. I. p. 23: »In ^ solet apud Aeoles "transire digamma, 
quoties ab ζ incipit dictio, quae solet aspirari, ut ^ήτωρ βρήτωρ 
dicuut.* — Id. p. 24: ^Aeoles loco aspirationis digamma ponentes 
in diciionibus ab ρ incipieniibus solent loco' digamma Β scribere 
judicantes debere praeponi digamma quasi vocali; sed rursus quasi 
consonanti digamma in eadem syllaba praeponere recusantes com- 
mutabaiu id in B, βρήτοίρ, βρόδος dicentes.« 

3 



34 De dialecto Aeolum Asianorum. 

initiale ab ΑοοΓιΙιιι» mTitatum esse In β , qnod miime ac- 
curate reliqiil ^) graminatici pleonastlce praeposltam dicunt. 
Hacc vero hujns usns excnipla apnd graminaticos reperi- 
untar: βρα et βραΐδιος , Βραδάμαν&υς^ βράχοζ, βρητωρ, 
βρίζα vel βρίσόα^ βρόδον , βρντηρ, βρντις. 

Sappbo βρόόον dixUse refertur ab Orione ρ. 140, 18^ 
βράχ£α habet fr. 69 , iit Tbeocr. 28, 11 ^ denique τοχ a 
g^rammaticis oinissa βραδινός Ve^itav Sappb. 18 et 55• 
Recte a ScbneideiTino restituta videhtur βρόδων et βρο- 
δοπάχεες Sappb. 69 et 62, quia nuUo indicio iinquam hoc 
β omissum csse Bignificatur. — In titnlisi niilia yox le- 
gltur, quae Tiuc facerc possit. Non alieiiuin aatein Tide- 
tur noinen Lesbiaci promontorii Βρησσα^ qnod coQime^ 



9) ApoU. de adv. 567» 20. μ?} γαρ αϊλυτΒ προ^τίΟίννα^ AtoXtU το 

β τω 1ρ, §1 μη το d inttpiQovto χατά την έξηί αυλλαβην η το avyysvti 

-ζ η 1^0 ουμπαϋ'ίατίρην τ ' άησζ γαρ τον κ ίτηφερομίρου η ηρ66ϋ'δαίζ 
iylvtTO' δια τοντο β ρόδο ν φαοί χαΐ βρίζα χαΐ βρντη ρ$ς• ον μην 
το ρέω *τι βρίω φαο}ν ον^δ α?2ο τι τωΡ τηούτων^ tinde Aeolicum β(,α 
e βράδίος deiivat, cf. ρ. 566, 32 et 573, 29; hinc hausit £t. M. 
700, 30; £ust. 222, 3 in ceteris consentiens addit exemplum ab 
ApoHonio oinissum βράχος, cf. p. 1654, 23. -— Manca rcgula (Htera 

"ξ et exeinplo βρίζα oraisso) legitur apud Joann. Gr. 243, b, Greg. 
Cor. 572, Meerra. 660, Vatic. 689. — Praelerea pleonasticus liie- 

rae "β ante ip^apud Acoles usus cum vulgatis exemplis βρόδα^ βρ^*^ 
commemoratur a Joann. Gr. 236, a et 237, a, Lcid. 638, Vatic. 689 
(ubi additur ^ανα« βραναι^ fort. ρα βρά), Mich. Psello apud Koen. 
ad Greg. C. 572. — AeoHcnni βροδον agnoscitur ab Orione p. 140, 
17, cf. Et. Gud. 114, 17, ubi corrupte κρόδον, et Et. M. 185, 29; 
Hes. βρόδα * AloXtTe ρόδα, ct βραΐδιον, ^αΐδιον AtoXtiC; βρά et βρα^• 
διον Eust. 163, 21; βράηι» (sic) Et. Μ. 98, 4. — Nova exempla 
accedunt ex Joann. Gr. 244, b, ubi βρόδα ^ Βραδάμαν&υς, βρν 
τηρδί afieruntur, et ex Etym. ]VI.;214, 31: βροδον ηατά διάΧβχτον 
ηαρά το ρόδον πλίΟΡααμω τον β ωοπίρ ρντίδ^ζ βρντιδ»ί ηαί ρίζα 
βρίοδα^ ubi Aeolicam dialectum significari , etiam ζ in αδ solutam 
docet. vid. §. 7, 3. — Ceterum grammatici eo progressl sunt, ut, 
ubicunque in vocibus minime Aeolicae dialecto propriis jF pleo- 
nastice additam putabaiit, ab Aeolibus id repeterent,'at in βραβη» 
τα\ Orion. £t. 33, Ί^'^αλιβδνΗν £t. M. 63, 15, £c. G. 35, 32. 



§. 0. De digamma.. 35 

moraTit Androtlo, vld. Et. M. 214, 7 (libi αχρας Λεσβία- 
χης Βρ7}σης), a ρηγνυμύ. Nam ηοη ubiqae Aeoles ρ ini- 
liali /Γ pracfixisse, recte ApoUonius monet, giianqnani, 
qiiibas iinibus biinc usam circamscribit , eos uon veros 
essc, ipsam adverbkiin βρα docet, quod iion dlyersum 
csse a ρί'α, neqne, nt ille vult, apocope e βρ^διον or- 
tuni, nanc nemo negabit. Mellus Priscianus intellexlt^ 
autiqnuni dig^amma in /9 translsse, quod confinnatur, sl 
βρητωρ comparaiQus ciini Γράτρα ίη foedere Eleorum C. 
I. nr. 11, βρίζα cum Dostpo Wupzel, βρντηρ et βρύτ&ς 
c«m ίρύω, quod apud Hoioerain dl{raiiimi iiulicia habct. 

Ccterum apparet, ut reliquos g^rammaticos, ita Apoi^ 
ioiiiani, qui aiite Tocales ip^um dig^amma In poetarnm 
Lesblomm libris scriptuni inyenit, antc ρ inyciiisse ^ 
pro di{^uima. Ccrtuin iiide viderctur, ipsos poetas jain 
iu bis β pro di{>;araiua proiiuiitiasse, nisi Trypfaonis te- 
stiinouio constaret, scmel apud Alcaenm Γοηξις ^ non 
βρη'ξις, scrlptuni fuisse. Jam suspleio nascitur, matur<S 
recentiprum Aeolum pronuntiatiouem in libros irrepsisse 
autiqaum dlgamiiia casu aliquo in Ι'ρηξις scryatiuu esse 
neque tamen rem ad liquidum perdacere licet^ 

5) Ια inedils quoquc yocibus iuter yocales apad 
Aeoles digamma fuisse, ut οΓις , Prlscianus lOj tradlt, 
sed is non inag^na &de dignus, quia Alcmanem Laconem 
pro Aeolico poeta testem babet. 

Reliqul g;ramiiiaticl referunt, Aeoles in quibusdam 
inter yocales ϋ inseruissc, cujas usua exempla babent; 



10) Prisc. VI. p. 264: »Aeoles quoque solenl^ inter duas vocales 
ejusdem dictionis digamma ponere^ quos in multis nos sequimury 
oFis ovis, JaPoe Davus^ wFov ovum.« — Id. I. p. 22: «Hjatus 
quoque causa solebant illi (Aeoles) interponere digamma F, quod 
ostendunt etiam poetae Aeolidae usi, Alcman : xod χιιμα πυρ te Sa^ 
Ftov^ et epigrammata, quae egomet legi in tripode vetustissimo, 
qui stat in Xerolopho Byzantii, sic scripta: ^ημοφοϋαν ^aFbxo^ 
Fuiv.« — Id. I. p. 21 : ylnveniuntur etiam pro vocali correpta Uoq. 
digaxQina illi usif ttt Alcman »al %ίίμα πυρ re daFtov»* 

3* 



36 ne dialecto Aeolum Asianorum. 

αυτιρ, ανως pro Dorico αώς, v(*vog, πίχρανα pro Dorico 
ηαράα, unde Pindaricum χαλχοπάραος^ φανός (ίη Hesychu . 
glossa φανοφοροι^ ηρααι, j^ioXeTg) , ενάλωχθν ") pro ίά- 



11) Scholl. Pind. Pyth. II, 52. (AloXtU) iav ωσι δνο ψο)νηεντα 
μηαξν ivti^iaai το ν ojS απΰ τόν άηρ άνηρ καϊ doU avoiff (sic)* όταν 
di ανμφωνον ίοτι μεταξύ, ουκέτ^ (unde eliam Pindari άυάτα Aeolicum 
vocatur). £adem fere Grcg. €or. 611 in antiquis editiouibus, ubi 
nunc pro altimis hacc leguntur: ούτω καϊ χέο) χενω Kdtl &ίω &εΰω 
ual vbfo νενω. Νοη recte regula restringitur apud Tzetz. ad Hes. 
Opp. 664 f £t. Leid. ap, Gaisf. ad 1.) ad χαυάξαις: ot AioXtU μετά 
αλψα αν η φωνήεν προίτι&έααΛ το ν' οΐον άηρ ανηρ, ηο)ς αυωζ, 
άγιος ανγιος (Koen. ad Greg. 612 em. άγαόί άγανός, Scalig. diltoi 
aviXioe)^ άάτην ανάτην; Joann. Gr. 244, a: προςτι&έασι τω α το ν, 
άήρ αν ή ρ, αώς avok. De Aeolico avojs praeterea testantur Et. Gud. 
254, 1 (corr. 95, 22), Ann. Ox. III, 400, 20, Eust. 161, 16, Suid. 
S. V. ηώς. Et. M. 171, I. παρά το ανω Αίολιχώς ο σημαίνει την ημί^ 
ραν, unde corrigas ibid. 174,36: παρά την α ν αν Αωλικως την ημέ- 
ραν* την γαρ ην) οι AioktU αν ο ν φαοί (in Et. G. 95, 20 est αναρ et 
avav). cf. not. 12, Hes. αυοϋς ημέρα; de ανηρ Et. Gud. 93, 55. — 
Praetereo νάνος Aeolicnm dicitur ab Apollon. de adv. 559,31, Et. 
Orion. 3, 8, Et. M. 6, 26, Ann. Ox. III, 237; de παρανα Ann. 
Ox. I. 343, 18 : o* Αίολεΐς παρανα λέγονσι τροπτ} χαϊ βπβν&έσει τον ν 
τι? ΙδίΜ ε^ει, corruptius Choer. Οχ. II., 251: παρειαί' ει' παρανναί 
γαρ λέγοναιν (Et. G. 453, 20 παρειαΐ παραιαϊ λέξις) οι AioXetg τρδ- 
ράντες το Ι εις ν καϊ το ϊ είς α , et Αηη. Οχ. II , 301 : παρειά Sui 
της ϊ7 διφΟόγγον, οτι οι Αίολεΐς πηροιάς λίγοναιν y nisi hic παρηάς 
legendum est, quod quum alibi Aeolicum vocetur, Boeotis vindi- 
care studebimuS §. 40. not. 6. — Aim. Ox. I, 174, 19. το δρβίτνω 
πΒρίοπώμενον οι AtoL•ις άποβαλΚοντ^ς το ν βαρυνουσών δρβύϋα, potius 

ex ερίο)^ — 

Saepe grammatici suo more pleonasmum hunc Aeolicum agno- 
scunt in vocibus Aeolicae dialecto non propriis, ut dyavos Et. 
Or. 3, 8, Et. 1VI.*6, 26, Et. G. 3, 28, Ann.; Ox. I, 32, 18; 
ficU rorma ελανοβ Heraclid. ap. Eust. 670 fin. , Herod. H. Ad. 205, 
a, App. Et. G. 661, 38; χευαντες J. Gr. 243, b, Gr. C. 591, 
Meerm. 660, Aug. 070, Valic. '690; svads Meerm. 660, Eust. 990, 
36 et 1792, 54, Scholl. Dion. 694, 19, Ann. Ox. IV, 177, 11, 
quod caiitior Apollonius de adv. p. 559, 30 non vocat AeoliGum, 
qaanquam deinceps AeoHcum ναυός commcmorat; denique Pindari- 
cum αυάτα vid. supra. Ceterum negare nolumus, ea maxime, qaae 
ultimo loco nominavimus , fortasse etiam apud Lesbios fuisse in 



§. 5u De digamma. 37 

?.ui)X€Vj dcnujuc χίύω, ϋ^ύω^ νίύω, ίρ^υω. AcoUcac vidcntar 
ctiain Hcsycirri glossAc ανελλαι^ ίίελλαι ct auiderovy άφαροΰς 

i. e. α/'άετοΰ ct corrnptiores αύέρος, /rx/oel αύητων^ ίπνηον. 

Non mluns ϋ intcrdum antc ecqiicus ρ inscrtum est, ut 
ανρηχτος^ ίύραγη pro (ίρρηχτος^ Ιρράγη «2). Quae praeterea 
vocalis ϋ ante allas couisonantcs abundantis a grammatlcia 
cxcmpla affcruntiir, noii sunt vcrc Acollca, sed e mala 
hujus plconasini Acolic! doetrlna cx.plicantnr '3^. 

In tUiilis liujiis iisiis bacc cxciiipla legpimtur: ναυος 
Lcsb. 2166, 38, Cum, 5. 16 5 ίνόεύη 2166', 32 et fti^o- 
μίνοις 2189. — Apud poctas lcg^iintur αυως Sapph. 11. 
45. 108 5 ναύ(ύ Alc. 35 dciudc Hcsyehlas post glossam 
ίπιπνεύων, επιβλέπων Alcacl fragmeiitiim ti*ad!t coiTuptls- 
siinnm (fr. 55), in qiio yix dubiuiii cst, quln jiro πνέοισα 
corrigi oporteat ηνεύοιαα; AIc. 33 antiqna lectlo est ίγ- 
χενε pro ε/χεε; caadtiiu origiociu habeikt "φρενός, "^ρευΥ, 



iisu , quia non alia causa nata sunt y quam quae Lesbiaca esse cer- 
ium est. 

12) Ann. Ox. III, 237. li^oc AioXevai το ΰ ηλιονάζ^ίν φωη^βντοβ 
ιπιψβρομένον η του ρ• vuot ναυος, αος ανός (leg. «ως avok), iahuKSV 
BvalojxsVf άρρηκτος ανρρηΗΤΟί (leg. ανρηκτος), αρραγή ενρραγη (leg. 
ινράγη), — Scholl. Dion. Thr. 694, 18. thu^aow ΑωΜς φοινηβντος 
ΐπιφΈρομίνον ηροίτ^ϋ'έναί %ο ν ojS έπΙ του ίυαδβ• χαΐ naltv το ηώς 
αώί λδγόντοίν των ^ιηρ^έων οΐ AtoXsiS λέγοιοι,ν ανώς το ν ηροςτιϋ'έν- 
τΐ9, «αί 'TtiXtv το ατην αυατην kiyovotv oi AtoXetS' του di ρ ίπιφδρΟ'^ 
μένον πολλάηιί προζΤΛ&ιασιν οι AioXtts' οιον αυρηπτοί, — £ust. 548, 
30. ταλανρα'ος ττλίονασμω ΑίολίΗφ του ϋ ώς αρηχτο6 ανρηιητος, 

13) Ita αυτάρ et δνχηλος pro ατάρ et ϊχηλος Aeolica vocantar ab 
Aiict. 9Γ. 6μ, SiaX, ρ. 478, αυτάρ Eust. 72, 41, Bυ*ηL•ς Eust. 149, 
1δ, Αηη. Οχ. ΙΠ, 398, 29; voZaoi ei Ουλυμπος Αηη. Οχ. IV, 177, 
11; denique £ust. 1654, 28. AloltU παρατιΟ-έντες το ν, ως φηυίρ 
*Αρίθταρχο6 τιαρατι^είς το ατάρ αυτάρ y βαλος δαυλός, ΐαχ^ν ιαυχδρ^ 
λέγονσι» ούτω χαΐ φάσκω φαυσκω (unde π$φαΰθΜω derivat); similia 
tradiHitur in App. Et. Gud. 661, .50. At cautior Apollonius de 
adv. 559, 30 νουαος lonicum dicit et tacite signiiicat, ευχηλος noo 
esse Aeolicum (cf. not. 11) ; αυτάρ diserto testimonio iibn Aeolicum, 
sed χοιψον esse traditur Ann. Ox. I, 67, 11; denique δαυλός recen- 
tioribus lonibus tribuitur Scholl. V. U. 0, 421. 



38 Pe dialecto Aeolum Asianorum. 

^'^ρδυα, de qnibas viJe §. 22. -^ Demgpnc non alienuin 
esset Εύρος Alc. 94 pro ynlgato "^βρος^ iiisl librarii 
splialoiatc natuni yldcrctur. 

6) In his omnibus ν cx antiquo diganima ortiim 
esse , satis docent αυως et φανός cum Laconico α/^ώ^ ct 
Pamliyllco φάβος coinparata, ίνάλοίχμ et άνΐδηος cnni οΑώ- 
i/exf et /^£?i/^ qiiae apud Homcriim certa diganiml indicia 
liabent, ανρην,τος deiiiqiie ct ^νράγη cuin ipso Aeollco 
'^ρ^^^ί'ζ > Ut al!a imiiiis apcrta oriiittamns. 

Ccrtisslmum inter bacc cst dlgamma, In ν miitatiim 
post longum α iii αύηρ , ανως , ναϋος^ παρανα; nibilomi- 
nus^ digamma post eandem vocaleni pothis ejccto, legl- 
tiir άίλιος S. 79, qiiod si St^allgeri iii Tzefzc cmcnda- 
tione confisus (vid. not. 11) in αύελιος corrig^crc vclls, 
certlora siiiit ναος^ ναι' AIc. 10. 11 et qiiod Acolicum d!- 
cifur νάεσσί Et. M. 605, 25 ct Ann. Ox. I, 298, 17j 
ubl Aicaei frustulum adbibetiir (AIc. 70) '^), in qmlius 
dig^amma omissain Latino navis argnitiir. Dcindc post 
7J baec mutatio facta est in'' Κρίνος ppo *^ρηΙ^ος; at ccte- 
rae yoccs in "ϊ^ in obllquis casihiis non babent ν ex 
ipsorum granimaticorum t^stimonus , acccdentibus libris 
et titulis^ ut βασίληυς, vid. §. 21, 6. Cum brcvi α dl- 
gamma in dipbthongum αϊ; coalcscit in φανόφοροι, avelL•, 
αυί'δδτος^ quibnsci^ni compares Homericum αυί'αχο^, Pin- 
darlcum ανάτα Ρ. II, 52 et III ^ 42^ coutra omlssiim cst 
in άείδω Alc. 4• ^* 64, άοΐδα Α. 31^ αοιδός S. 44 (cf. 
τρΛγαΙ\;δ6ς etc. apud Boeotos C. I. m, 1583), άηδιαν S. 
19 (cf. 'Hes. άβηδόνα, άηδόνα) ^ denique in ipso φάος, 
qnod legitar in Sappbus fr. 111 cx anticjuo papyro. 
Plpbtbongus "iv ex f et di^amma prodiit in (ύάλωχα, 
χδύω^ πνεύω, δένω etc, nt ii^ Homepico fvaδ€; at iavaoai 
Alc. 53, ίαγε S. 2, U, χεω Α. 31, S. 2, 13, alU |e- 
guntar, noii αιίναασε (qaai|qni|m ip^um aqgmeiitum ^yl- 

14) SGhnei^ewinus Ex^ Cr. tl. p.9 in boc loco correxit ναΰΒο•^^^ 
fretus grammatiqi loco ^ quem attulimue mt^ 12 V^ \ at ibfi raec 
%'ανυς est templum , non genitivua fi rav€• 



§.5. De digamma. 39 

lakicnm olnn dlgainnia interfiiisse prodil), evays , ubi 
ecidcm valcnt de rediipHcallone , xetm. Poslfenio acce- 
diint ανρηκτος, ένράγη , quibnsctim cousplrat Hoiuericam 
ταλαύρινος. — Apparet Jiullaiu ccrtam reg^nlam atque 
normain' in h!s reg*iiare , scd casu quodatn factiim ylderl^ 
nt in aliis dl^ainma iii ΰ mataretur, iu^alus ejieerctar. 

7) Jam Ycro fuerunt, qui judtearent^ dig^ainma In 
his non essc iu ν verc miiiatiiiii ^ 8cd pronuntiatione non 
mutata ν pro ^jP scriptuiii csso. Cujus rci arguincntum 
Boeckblus ad Pind. P. II , 28 maximc pctiit e splrhns 
atque acccntus collocationc sin^rular!, qiiani in άνάτα, 
αυι]ρ, ανως Scliolia ad illuin lociim (iiot. 11), ut In άνάτα 
miiltl Plndar! libri, tiicntiir^ indc pnim apjparere, gram- 
inatlcls V γ^το coneonante fiiisse. At quuiii iitillum prae- 
tcrea talls [j^ramHiatlcoriiin opinloiiis vestig^ium reperiatur, 
itascrlbendo potliis pleonastioDm vocalis ^usum slgnlfi- 
€are videntur ^^)^ Graviiis cst, qiiod, eiciiti αύάτα apud 
Pindarum^ ita tyxfvs AIc. 33 dlplitbon^runi corripit (ncc 
juinns Ιπιπνενοισα Alc. 55 , iit eomiptissiinani fragmen- 
tum correximus ) ^ dciudc apcrta scribciid! inconstantla 
indicare videtur, non accurate ipsuiii ylvac orationis so- 
iiuni cxpriin!. Yix taiiicn diibuiiii vidctiir recentlores 
A(>oles , qiioriiiii inscriptiones babcnius^ vere di^amma in 
talibus in ν iniitassc^ car cnim soiio -non miitato signuin 
mutarent? Contra in poetls LcsbiU iicri potait, nt di- 
gamma in mediis yocibus , qiiod scnpsisse Aeoles 
Prlscianus affirmat, in reccntioribus libris ut obsoletum 
ant ejiceretur aut e recentloram Aeolum consuetadine in 
V mutarctnr, non miniis qiiam αύάτα νΐχ ipsi Pindaro 
Boeoto debetur , quum Boeoti multo recentlorcs djg-amnii 
signnm intcr voeaies tenaerint. 

8) Raro dig-amma inter Tocales ita evanuit , ut etlam 
coniractio concederetur^ nt factum est in '*u4\ib A. 70 « et 



15) Adversatur etiam, si recte judieavimiis^ antiquum de vocis 
ναυος accentu testimonium, qiio coniparatur cum l^QaZoSy ψανος^ 
ctoif nullo discriraine notato. vid. §. 3. not. 9. 



40 De dialecto Aeolum Asianorum. 

'ui4XiO) S\ 111 ^ nam καταρρβΊ S. 4 etiam aliam oL caasam 
corruptnm Yidetiip, yid. §. 28, 1. — Post vocalcs, qnac 
non possunt diplithongum cani ν cfficere , dlg^nima 
omissum esse in libris , ylx opns cst moncrc , . ut ^ιος 
S. 1 , 2 ctc. , ώ'ιΌν S. 17. 37. 85. — AHaruin literarain 
pro digamma !n nicdus yocibii8 usus inccrtisstmus cst^ 
nain αβως^ qtiod ecribitur Et. G. 212, 43 in Sappbus 
fr. 45 pro valg-ato ανως, notac bariim lUcrariim apud rc- 
centiores librarios permutatloni dcbetnr^ Hcsycbii ycro 
glossa xagct^idsg f γράδς' Me&v^valot uon una causa sln- 
{j^ularis est. / 

9) Jam satls apparct, non cniii fuisse dig^ammi apnd 
Aeoles Asianos usuin , quem Acollcl noiiien prodcrc yi- 
dctur. Nam et ante yocales initiales jam apud antiqiios 
poetas sacpe pro nihilo babitiim est, ct autc ρ atque !n 
mcdus yocibus , si non eorundem aetate , tamcn satls 
itiatiire in β' ^ ν transiit. Miilto accuratiiis ct dhittus 
Boeotos digamma seryasse postea yidebiinus^ inulto ctlam 
Doriensium uonnuUos, tabnlac Heracleenscs arg^unt. 

§• 6. 

De conednaiitlbae elinpliciliue• 

' 1) π pro yiil{]^ato τ est in ηεμπ^ pro πεντδ, qnod a 
g^raminatlcls ^) Aeollcum yocatur ct lcgitnr AIc. 26, nnde 
rcctc Scbiieidewinus Sapph. 49 pro πίντεβόηα scripsisse 
yidctur πδμπεβόηα; delndc in πδσσνρβς pro τίσσαρδς^). 



% 

1) Herod. Vit. Hom. c. 37 ^ ubi Homerus ut Aeolensis η^μηοίβο-' 
λα dixisse refertur, καΐ γαρ όνομαζουαιν ol AloXaU τά ndvt§ πέμπβ^ 
cf. Eust. 135, 38, Scholl. Od. S^ 412; £t. M. 660, 3; Hesych. s. 
V. πέμττδ et nBunaaobrai; P|iot. πέμπτα; πέΡΤΛ nal Aioltjlt xal */ai- 
V8S κάί *A%ttiMl leg. πέμπδ* τά πέντί» 

%) Hcsych. π^σσί'ρβί, rlaoaQtQ AioXstSy cf. πίσονρα^ πίσνρα, 
τέαααρα'^ apud Joann. Gr. 244, b: ol Atolets αρτΙ του τ το π'Joτoληv 
οπυλην, σταλύζ onaXtlc , τίτραπται πέπραπνβΐ^ ubi pro alUniis gu* 
spicor τδtράτq• πετράτ^. 



§« 6• De consonantibug simplicibus• 41 

qaanquam Alcaco adscribitar τετραβαρηων apad AeeyclK 
β. γ.; deinde ία advcrbio locatiTO πηλυι, quod qnuni 
AeoUciim vocetur a g^ammaticis (Tid. §. 29. not6), Aeo- 
lice pro τηλόσε posltum csse intellexit Scldleras p. 219 
ct cgrcgia cmendatione apud Sappli. 1^6 pro πόλυ rest!» 
tult Bergkius ; denique iii σπελλω pro στέλλω ct derivato 
σηολά^)^ nnde faturum χασπολεω est Sapph. 23 ^ στολά 
taincn in libris est S. 74, απέστελλαν, άποστελλαντα , άπο- 
σταλεηα in Lamps. 12. 18. 23. — Apparet, Aeoles η 
pro τ haberc , ubi apiid Latinos est q , cf. q α ί η q u e, 
qnatuor, pro-cal i. e. proqaul, Gultus (στυλη)^ in 
Saiiscrita llngua tsh, pantscha, tscbatnr, tschela 
(vcstls)^ inanet tamcn τ in τις et rf ^ cf. quis, qaCt 
Sanscr. tscha, ncquc mlnas in adverbiis temporalibaa 
οτα, αλλοτα etc. , abi Dorlca dialectas κ liabet. yid. §• 

Male a nonnuUIs ^) χ pro π Acoltcnm dlcltar, quod 
potlus cst ronum in interrogatiyls. Aeoles ubiqiie π te- 
nent, nt jro7, ττότα, οττηοτα, vid. §• 29. 

2) β pvo d Aeolicum vocaturS) in βλτίρ pro δέλεαρ, 
et βελφϊνες, ΒελφοΙ pro βελφινδς, Δελφοί. At illud e con- 



3) J. Gr. 244, a (not. 2) e( altimia omissis Greg. 0. 615^ 
Meerm. 662; Lesbiacae sunt etiam Hesychii glossae απελλάμ^αι^ 
οηάάμεναΛ propter liquidae diiplicationem.(§. 8, 2), σπολίΐαα, ata~ 
λίΐσα propter α in ο matatum (§. 12, 2), deniqae ΐΜοπέλη^ ato^vts 
(leg. ηαστίέλλ^ι) et Μαοπολίω, νττοστρίφω (fort. νποατορέσοί) pro ntata^ 
οτίλλβι^ ηατνσηλέω vel ηατασταΐέω, docente insuper praepositionis 
rara apocope. vid. §. 28 > 1. 

4) SchoU. Hes. Theog. 134. Kotov λέγπ την ηοίοτητα sceera τρο-^ 
ηην Αίολίϋην του η πρΟ€ το χ, undc EU Μ. 623) 49 y Greg. Ο. 
549; etymologiae ineptia apparet. 

5) £t.M. 200) 27. βλήρ Alohitoli το δέλεαρ* ot AloXtU το F Βίς'β 
τρίπονσι* τούί γαρ δβλφϊναζ βδλφϊνάί φαβι ual τον€ JU4povS ΒβΧφοΰί, 
cf. Hesych. βληρ^ δέλεαρ* ηαρ* Άλκμαίωνι η λίξίς^ ubi ηοΐο cuin 
Schneidewino £χ. Cr. II. ρ. 10 *Αλ»αίφ corrtgere, quia ηοη est 
cur nolimus AlcniaeQnem (vid, Lob. Parall. p. 75) hae dictione 
usum credere. 



42 De dialecto Aeolum Asianorum. 

euetiidine grammaticornm per eeqnentia Aeoiica cxpUcarl 
vidctnr, qnam necessitatc quadam e δλίίρ ficrat βλη^, 
vld. §. 11 9 Ij baec Tero comparanda eunt ciim Latinis 
bis pro δις e diiis, dF7g ^ bellum e duelluiii, et cogDa- 
ta sunt β(λφις et bellaa; ?"'φΡ^9 qune incipiebant olim 
a dFy postea ant digamma ojccerunt ant, δ ejccto, id 
mcdiaiii mutariiQt. Non aUam causam babucrlt σάμβαλα 
pro vnlgato σάνδαλα^ quod lcghur S. 49. — Contraria 
miitatio ia όδ^λος pro όβελος lcvi auctorltate Aeolica vo• 

catiir β). 

3) AeoUbus tribuUnr ctiam aspiratarnm permutatio, 
pracGlpac ψ pro 'd' in φηρ, φήρίον'')^^ nt Latina lingoa 
eacpissime pro Graecornm & babct f, cf• ^/}ρ et fera, 
Ό^άρσος et fortis ^ ^^ίρος ct fervco, Ό-ύρα ct forcs ctc. 
Hinc vcrnm Tiderl possit, quod Sapph. 1,1 gravissiina 
anctoritatc confirmatur , ποίχι?.όφρον' pro ποίχιλό&ρορ' ^ et 
quod ibidcm v. 5 In cod. ud legitur ΐλφ* pro elO-^ qnan- 
quam non ansi eumus ea rccipcre. Ettam Alcman ^/o- 
λίζων dixit φοΙναι>ς pro ^Ohaig fr. 6 Scbn. Alia muta- 
tione Aeolicum dicitur αϋφην pro ανχηρ a Joann. Gr. 
^iiy a, ut apud Latlnoe cst fcl ]fro χύ?.ος; deuique 7Γλι$;(ω 



6) Scholl. ^ic. Ther. 93. οδβλός JmgiK(u6 ήγουν ΑΐοΙ$»ως. 

7) £ust. 101 9 44. φηρας 6ρβίΧ(γθνς τονί κίνταυρονς φηαΐ, icovrUtTi 
&ζρα£ ορΗψοίταβ , Αίθλι*ή St λέξί€ κατά rovS παλαίονα τύ φηρίζ άντΙ 

του &ηρ69^ cJc των Αίολέων ούτω ΪΛγοντων, Ιοτέον δΐ οτι ή του ^ 

μδτάΐηψιί Bt9 το φ *αΙ Άττικζζ ηοτδ διαλέητον iatlv^ ixuvvi γαρ το 
(ykav φλορ λέγονοί, το μίρτοι φλίψίτα^ τυ iv *09vootla (ρ, 221) ιμΧ 
το ηαρά Θ^οκρίτψ iv *Αδωρ&αζονσαιζ (15, 76 φλίβηοΛ) ΑιοΧιχον χαι 
αυτό, — Id. 1817, 33. φλίψιταί' η 'δΙ Xt^tQ Αίολ^ηή ώζ το φηροΙ,καΧ 
το φλ$ν; Scholl. Ofi, ρ, 221. ^λίψ^ται Λίολίχωί^ leg. φλίψβτα», — 
SchoU. L. II. α, 268. φηρο}ν ^ηροΐν ΑϊοΧιιιιωί, — Hesjch. φηρί9, 
ηέρταυροΦ Αίολικως et φηρία^ θηρία' Αϊολιπωβ, — J. Gr. 244, a, 

Greg. €• 614, Meerm, 641. αντί Si του^& τό'φ, &λ^ται, φΧαται. 
Aeoliea suo more vocaut etiam quae extra Aeolicam dialectum simi- 
lia reperiantur φλοίν et φΧΐβαν, Satis inceita sunt, quae Hesjchii 
interpretes huc praeterea retulerunt, φάβα^ μίγας φόβος, cf. ϋ^όμ- 
βος, τ4&ψΓα etc, ψάρνμος, τολμηροί ψ θρααύς cf. θάροος etc. 



1$. β. De cdns^onaMibus simplicibus. 43 

« 

pro πλ7}ϋω Ann. Ox. I, 149, 6, qnanqnam πλη&οφα lc- 
gltur Sappli. 3, — Ncquc a TliessaUs aliena erat Laec 
aspIratarDm inter se permutatio. yid. §. 49, 3« 

4) Tenais pro asplrata in paucls quibiisdam cst, ne- 
qae Aeolicae dialecto propriis, όίχότ' Sapph. ], 22, 
αρητον Α. 29 ^ S. 67. JVon Tcra enim puto, quae in 
marinore Cumaeo leguntur 1. 40. 41 ^οραγιαν et νπαρκοί* 
σας y quta saepisstmc liae literae in tltulls referendis per- 
mntantur^ ncqiie credo g^rammaticis ^ qui άμηΐ pro άμφΐ 
AeQlicum dicunt^), quia, qiiod doccnt comparati, uon 
alia vldentar exempla liabere quam άμπέχΗν et derlvataj 
in qalbus aspirata - propter eeqiientcm asplratain mutata 
cst, qno jniuus intellecto ab Acolibus ι//^ωτ^κο?^ άμπί 
deriyarant. £t ία librls es# άμφΐ Alc. 3. 27, S. 3. 4. 
7Q. 96 9 unde Ncvu conjecturam^ cctcrum satis probabl- 
lem S. 15 άμη* άπάλα δί'ρα pro άιτεια ηαλαν δδρα^, yix 
Ycram liaLere licet. -^ Denlque ne *£πιάλτης quidem 
aut *Enialog , qao Inciibi nomluc Alcacus ^ ) usu9 fcrtur 



8) Choerob. Bckk. 705, 4. notXanii al SMsxTot χρι,Ιονμίνον ψω^ 
νήβντο9 ίπ^φΒρομίνον τρέπονσι το δασύ', οΐον ^xea&at 9ΐαΙ το αμφί 
πρό-θ'^σι^' ijc τούτον γίνηαι αμφίχΒΟ&αΛ ual jiiokixaig άμηΐχίο&αι, ; 
£t. Μ. 85, 48. i αμφϊ πρό^δοις λέγΒτα* ηαΐ άμπΙ ηαρα τοις AtoXtv-^ 
otv^ οΐον άμήΒ%6νη^_ αμπίσχονσα} Id. ρ. 94, 19. άμφΐ καΐ άμπΙ παρά 
AioXtvoiVi Δηη. Οχ. Ι, 66, 24. Aloiuii^ άμπΙ liyovet δ$ά του ψιΧου 
—^ «Γ^ι^τα» δι vtaX Ιν owblou το πι ^xtwaa ^ηβρά Άττικοΐί^ φίμπβ" 
χορη^ άμπίσχονοΛ^ ΙΥ, 309, 5. αμφέχδσ&ο^ Αιολικως αμπίχδο&α^ 
cf. Herod. η*, μ, λ. 45', 20. XfytTai δ* ίσθ'' ora καϊ άμηϊ ip aw^lo»k 
δίά τον η *α\ $οωί άvaL•γωτ6ρovy qui ^i Aeolicum ίμπϊ noyissety \ΙΧ 
eilentio praetermitteret, 

De Aeolico άμφΐ tesiskn videi\tur SchoH. Dion, 779, 17. ro7c δαοΐαι 
cvμφo»vo^Q ol ΑίοΧίίς κίχρ,ηνται οννίχωί * οΐ>ν ΟΜψ*' ayct&ov ^βράτζον^ 
τα, neque tamea huic juuUuib tribuo^ quis^ ^efl(ip]um est Ηοηιβ'τ 
ricam• * • 

9) Eust. 1687 y 62. τδρ ΒψΜτψ^ ΙηιάΧτην^ ηατά ^α1<ηάν ηαρα^ 
ϋημβίωαιν 6 ^AXmios Xiysi} Et, Μ. 434, 12. 4 δΐ *ΑΧ*αϊος iniaXov 
αυτδν ^φη; cf. Hesycli. '£πιαλ^ί 6 ΕφιίΧτην Sv AtoXsU *ΒφΙΧην^ 
ηΙΙοΛ *£πΛάΧΧην ηαΐΈπωφΙΙην xtdovotv, De aliid vocis formis, ηπία^^ 
W, ηπιάΧηζ^ quo Sophroa usud est^ ηπιοΧηί etc. vid. Giese p. 349 



44 De dialecto Aeolum Aaianorum. 

pro yaI{];ato ^Έφιάλτης^ certo liac trabitur propter incertam 
V0C18 multiformis origiuem. 

Aspirata nro tenai in Φίτταχος legitar^ iii rcccntiore 
nQinmo Lesbiaco (Mionn. SuppL VL jp. 64 nr, 28); 
ecriptnra singOlaris ct mlra. 

Qiiod AeoUGnm dlcltiir ^ pro i^^)^ ct inrellqnis inani 
ctymolog^ia nitl yidctar et υν&δίς pro ουδείς potins Bocotl- 
cum ct Doricuin cst. vld. §.34 ct Boeckh. ad C L I. p. 
881, b. ct II. p. 23, b. Ncquc rcctc Schneidevvinas 
aiictorc Bocckhio Ale. 36 c partc libroruni rccepit μη^ίν^ 
quuin ovdalg ct In tltulo Lcsblaco 2166, 38 scrjptum s!t 
et ia Sappbus fr. 111 ^ qnod in antiqno papyro scrvatum 
Cdt, ct in multls aliis poctarun» frag;iiicntis. 

5) Cam loiiibas ct .^lcis Lcsb!! plernmqnc σ pro 
antiqucr ct DoriGO τ Gommnnc babcnt , ut in coDJujj^atione 
f]ab S. 48, qaod Dorlce apud Alcuiancm ητΐ sonabat 
(Ann. Ox. I, 190, 19), Xnav pro Dorico iivrt,, χρνητοίσί 
pro Dor. χρντττορτι etc. Tid. §. 24, 4, deinde eYxoai nr. 
S166, Dop. δέχατι, προς pro προτϊ, ποτί (§.28). In non- 
nuUis et σ ct f apud Lesbios in iisu crat , ut ΠοτΙδαν ct 
Jloaii^mv (vid. §. 22), σι), σοΓ^ ai eX rartora aut incer- 
tiora τύ, τοΐ^ ri §• 23, 2^ dcniquc ίπετορ Aeolicuiii est 
eec. Ann• Ox. I, 179, 3 et lcgitur Alc• 51 c discrto 
lestimonio , contra ίμπεσο^ S« 22, quod non audemns 
mntarc. 

Errat LjictaTitlae , qa» σιος pro ^ώς, quod est Laco- 
nlcuni , yocat AcoIIcuni (I, 6, 7) Sibyllae nomeii e ϋώς 
et βουλή derivw»• 



eeqq. Quod £ustatbiu9 addh κατά ηαΐαίάψ παραϋημβίωοίν, et alios 
in errorem liaud levem iiiduxU et Giesium, non memoreSy nihii 
aliud liaec significarey quam secundum veteris graipmatici 
adiiotationemy ut frequens est apad Eustathium verbum παρα- 
ϋημβίΟνο&α^ι ρ. 209, 40. οι de παλαιοί παρασημίΛουνται ivtau&a, oti 
ot' μόνον Βίνοφάνης πατοίηκδ adloit. cf. 188,3; 204, 23; 735, 58 eic. 
10) East. 1841 , 23. άρίοΜϋ Si τοις ηαλαιοι9 η μηά&Μΐς το» 7 
ftalH Η9 αΙληΧα Λίολέων βΐναι• όΐον το ov6iv ov^tVf §ξου9δνω ίξου^ 
^BVtUf μηβω μή^ω, daooQ docwc. cf. Philem. 8. ν. ovdi tv^ 



$. 7. De consonantibu3 duplicibus. 45 

6) μ pro η Aooliciim dlciftir in ματείν pro ηατίΐν ^^) 
ct lcgitiir μάτπσαι (Acol. pro ματονσαι) S. 76, qaod ple- 
ri€|iic pro τιατονααι, diGtnm putant^ neqiic refrag^arcr, si 
vcrsiis certo enm antccedentibiis cohacrcrct, qnibae fpiom 
ronjectura additus sit, altcra explicatio quacrcntes 
coiumciidatnr eo, quod Thcocritns in carmine Aeolico ba- 
bet 29 , 15 μνη^ς. 

Non minus Aeolcs μ pro β dixisse refcrnntur in 
%νμερνητης ppo χνβ^ρντίίης '^), et βάρμιτος ppo βάρβηος, 
qiiac taDien vocis forma non diversa Yidetiir a βάρμος vel 
βάρωμος y ut alibl aiidit• 

7) V i(f)6XK. notabilem in modmn in titnlis neglig^tur. 
In Lesb. 2166, 17 legitur πρόσ'&δ ιόντων, ^27 οσσα x« 
ύμο . • •, 29 «ί χί ayrjrm^ 31 ελΰ'όνησσΰ im, 35 τοις 
^ίονσν im ^ ίο Lamps. 12 διέλυσε Υσως. CDiispirat qaod 
in dativls pluralls pronoiiiinuin αμμι, ϋμμι sol! Lcsbil Vy a 
ccleris omiiibiis eoiistantcr ecryatiim^ abjiciuut, quan- 
qiiaiu iutcrdum etiain rctlncnt teste ApoUonio, yld. §. 23 
not. 5. 7. — Contra additur, nbi reliqul Graeci eo ca- 
rent in λέγόμεϋ-εν pro λίγυμ&&α^ vid. §. 24, 7. — In ti- 
tiilo Cainaco ct poctarum librls vulgata ratlo, exceptls 
pronominlbas , non dcserltur. 

§• 7. 

lie coneonantllius dnpliclbne• 

1) Graminaticl ^ ) tradnnt , Acoles ^Uabam dt^ anfe 
scqiientcm vocalcm iu ζ mutasse, cnjus ret exempla 



11) J. Gr. 244, b. Alolsit άντΙ του π' natttvy ματΛν^ irarovaa», ^ 
ματουσαι, cf• Hissych. ματβΐ^ nattZ, 

12) £t. M. 543, 2, Gud. 352, 9. κνβίρνήτψ AtoUU ηνμβρνητην 
Χέγοναιν, — Et. Μ. 188, 20, Gud. 104, 35. βά^βιτον AloXeU βάρ^ 
μιτον βιά τον μ^ teste Euphorione ap. Athen. IV, 182, F. Sappho 
et Anacreon mentionem fecerunt τον βαρώμον nal βαρβίτον; Phillis 
ap. Atheti. XIV, 636, C. xal γαρ βάρβιτος ή βάρμος, 

1) Et. Μ. 407, 18. 7; dta πρό&εϋΐδ Ιοτιν ors initaaiv αημαίνβι ηαί 
τριπομίνη νπό ΑϊολΙων γΐρΐται ζα ojS διαψλΒγής ζαφλεγη^' ηαΐ άηλω^ 



9 



46 De dialecto Aeolum Asianorum• 

praeter ζά innatimov, qaod neque e diu natuniy neque 
Aeolibus propriain est (yld. Hartnng^ Pariik• L p• 350) 
haec affcruut: ζαβάλλειρ pro δίΐχβάλλΗν, ζά νυχτος pro δια 
ννχτος, Ηαρζα pro καρδία, et e Sapplionc ζάβατος pro 
διάβατος. Hac acccdant ζα^λίξάμαν S. 22 pro διύίξάμψ, 
ubl praepositionis elislo yitata yidetur, qaia monosyllaba 
facta est, ζάδηλος Alc. 10 pro διάδηλοζ i. e. lacer, cf* 
διαδτιλίομαι y ζά τάν σάν ιδίαν Theocr. 29, 6 pro δια, ot 
e librU restUuimus , denique Ζορρυξο^ pro A^ovvaog in 
tltiilo Lesblo m*. 2167 ^). 

2) Delnde "ζ ab Aeolibus in nonnuUle yerbis proli 
posltum est^)^ exempla a gi*ammaticis adhibentur ητάζα 



%o δια tiT€ ηρο&Μίν αημαΙν§ι tXtB μόνον ΰνλλσβά9^ τρέπητοΛ μ ζα' 
tial γαρ την ηαρδίαν ηαρζάν φαοι καΐ το διαμίνη9 ζαμβνης f item 
ζϋ initarixov Aeolice e δια derivatur E(. Μ. 407, 3. 28, £t. G. 
228, 34. — 3- Gr. 244, a. άντΙ δί του δ (potius δι) τό ζ' διαβάΐ- 
Χιιν ζσβάλλβίν, ^ice ννχτός ζά νυκτός, cf. Hcs. ζαβάΐλίΐν ίξαηαταν^ 
Et. Μ. 406,. 42. ζαβάλλω τό ίξαπατω, --_ Αηη. Οχ. IV, 325, 27. 
ίίαρά τοι9 ΛιοΧ^υΟίν άντΙ του δ (potius δι) ζ παραλαμβάν^αι' Jiii 
όταν τό διάβατον η 2απφώ ζάβατον Xiy^. 

2) Boeckhii haec lectio jam satis certa magis etiam confirmatur, 
quod a SchoU. B. U. £, 325 inter varias nominis Jiowoog formas 
etiam Jiowioi refertur; ceterum ' cf. de hacvoce §. 8, 8. Vulgari 
forma Jiovvaia dicuntur in decreto ad Lampsacenos^ sed ea Lam- 
psacenorum y non Aeolum. 

3) Herod. π, μ• λ, 23, 8 postquam docuit, verba in αζω exean- 
tia ά corripere: ηαραοτηαόμΒ^α (leg. παραιτ.) δε ΑίοΧίδα διάλίΐηον 
δια τό πτάζω (sequitur Alc• 19, ubi Ιπταζον) * in di του ηοινου ψ 
ϊπτηααν (leg. ϊπτηοοον), τό δ^ αντό inl τον πλαζο»' τόν δ Ι ininla- 
ζοντϋ etc. (S. 10) άντΧ του έττιπλησσοντ^ς. — Νοη aliter πτάζω et 
πλάζω Aeolica dicuntur ab Herod. Αηη. Οχ. 111,^92, 17 et Αηη. 
Οχ. Ι, 47, 21; πλάζω £t. Μ. 335, 38. τά δύο οσ βίς ζ τρέπονοιν 
AioXtif τό γάρ επιπληοοω δπιπλάζω, addito Sapphas fragmento, 
cf. ρ. 737, 34, Αηη. Οχ. Ι, 149, 7, Draco 21, 19 et 84, 2^ Greg. 
Cor. 613. — Adhibetur haec mutatio Aeolica ad άτνζω £t. M. 
168, 15; €μπάζω £t. M. 335, 37, Greg. Cor. 613; διάζομαι, μ$ίζων 
et ό^ζων £t. Μ. 270, 24, Gud. 143, 20; μβίζων £t. Μ. 582, 13, 
Αηη. Οχ. II, 392, 18; μείζων et νίζω Αηη. Οχ. II, 389; 20. Catt- 
tius de νίζω Αηη. Οχ. 1 , 291 , 14. τό δέ νΐζω ου* ijivno i» %w 
Αιολικού' ούδένοτβ γάρ τά ^αρ* αντοι^ dwt ασ τρίπον9ΐ¥Β 



§. 7, De consonantibus duplicibus. 47 

et πλάζω pro πτησσω et ήλησσω ex Alcael fr• 19 9 abi 
εηταξον et Sapph. 10 9 ubl Ιπι,πλάζο^τα; neque tamcn 
seDfiper banc mntationcin Taluiese , indlclo cst σταλάασων 
S. 104. Alla , iii qnibus vulgo Ύ est , grammatlci suo 
more Aeollca liac mutatione cxplicant, at έμπάζομα^ ex 
ίμπάσσω , μείζων e μέασων etc. 

De ζ pro γ^ quod AeollGum yocatur io οΐιζον^ vid. 
§. 49, 3. 

3) Aeoles igltur non ig^norarunt "f , quod e gramma- 
IIgIs 5) coUigi possU , qui eos liS pro "ζ scripslsse referunt. 
Jam patet hoc non posse nisi ad ca rererri , quac vulg^o 'ζ 
habent, nt g^aminatici Aeolica vocant Σδευς, advyog, με- 
λίσδω , ΐζωμάσδω , quo acecdtt βρίσδα ρρο. ρίζα cx Et. Μ. 
214, 33 (yid. §. 5 not. 7), et ex Hesycbio άπύσδεον, 
άπώδίς leg;. απυσδορ i. e. αποζον , qiiod Lesblacam esse^ 
etlam in ν miitatuiu indicat^ yld. §. 12^ 7. 

In poctaruin Hbrls bacc rcperiiiiitiir : AIc. 43 πα- 
ρίσδων; idem testa Ilcrodiano in Et. M. 181, 44 dlxit 
άχι^άσδημ* τροπζ του ζ eig 7 και "δ ; Sappb. 4 νσδων, 44 
οσδ<^ , 20 φροντίσδην, 55 είχάσδω; deinde in Melinnue 
cariniiie σδεύγλα , dealque ίη marmore Gamaco 1. 7 προς- 
ονυμάσδέσϋ-αι. Saepe taineii "ζ servatum* est , ut Zevg A. 
10. 27 , ύηοζενξοίίσα S. 1 , 9 , Ζδφύρω Α. 5, ζοφοδορπίδας 
AIc. ap. Diog. L• 1 , 81 et Plut. Mor. II , 426 B. (Hes. 
ζοφοδερχιας) ; αιωμάζοντα Α. 46, ιζάνε$ S. 2, 3^ μείζων 
S. 44. Adeo in Cninaeo sacpms "ξ uon mutatiim est I. 
5. 16. 17 δογματίζοντος , άρμόζοισαν ,'νομίζων ; deniqne in 
LampeaceAo i• 14 ίδίχαζε e meliore lcctione. 

4) Qnibus comparatis satis dubium yidetur, annon 
semper yulgare "ζ apud Aeoles in o7 transierit. Nam de*; 



4) J. Gr. 244, a. ovrl τον ζ ri^iaot το σ nal δ ZtvQ ^Savi^ ζυγο€ 
αδνγός^ μβλίζειρ μίλίΌδβίν^ cf. Meerm. 661. Aeolicae diaereseos (ζ in 
α et δ) exemplum affertur %ωμάαδω ϋ\ Drac. 161, 1 et Exc. Par. 
post Greg. C. 678. Aeolica praeterea dicuntur οδυγος a Greg. 
Cor. 598 et Theod. Bekk. 815, 32, Ann. Ox. IV, 326, 8 et 332, 18, 
μασδος £ust. 753, 12, μ^λίοδδταΛ Scholl. Theocr. I, 2. 



48 De dialecto Aeolum Asianorum. 

initiali co minns grannnaticie et Melinnoni, recenttori 
poetriae, confidendnm arbitror, qnod iic Alcman qaidem 
et Thcocritiis, qiios Aeolico, iiou Dorico inorc o3 in ninl- 
tis pro ζ habere alio tcmpore docebimus , ( initialc muU- 
rant ct qiiod ζ in Ζευς et ζυγός non minns e Τί natnm 
est, qaam Ια ζά etc. (vid. Hartiingp Pariik. L p. 353). 
Deinde "ζ seryatum est, niei falior, nbicnuqoe non e 1 
ortnm erat, nt μείζων e μεγίων non minus quain πλάζω a 
radice πλαγ* Contra ubi σ^ ab orijj^ine crat, ut νσδος, 
Υσδω ^), Ληϊ'ξ e7 natum est, ut in βρίσδα, cf. radix, et 
plerlsqne verbis in ζΖ, apud antiqniorce poetae aS scrl- 
ptum faisgie videtur, nndc non dabitayiinue cum aliis 
ισδάρει et κωμάσδω corrigere, quanqnam recentiores titoli 
ne in hi8 qiiidcm slbi eonstaiit• 

Ceteriim '^ in 7 mutatain , qiiod Intcrdum Aeolibns 
adscrlbitar, Boeotorum est, yid. §. 37, 1. 

5 ) Pro diiplicibns f et yT Acoles refcruntur w ei πσ 
ecripstsse ^ )• Constat antiqiiiorcs Graccos omncs eas H- 
teras ignorasse^ Attici tainen tituli antiqiiiorcs pro itiis 
xq €ίφά babent, sed columna Melia C. I. nr» 3 ct antl- 
qni tltuli Theraei no et πσ^ neque abeonnm yidetor, 
Aeole^s qnoqne antiquiores cum bis conspirasse. Mirom 
tamcn^ qaod res, ad antiqQam ortbograpbiam pertinens, 
ad dialectiim refcrtur, quum non credibilc eit, in poeta- 
rum Aeolicorum librls eam scriptnram a g^ammaticis, 
qai recettsnerunt, Alexandrinie scrvafam csse. Qnarc^ 
antiquissima in Joanne 6r. lectione σχενος pro ησενος 
adjuYante, snspicor, non alinm morem, cxemplis male 
additls et mutatis, ea regula slg^Ificari, quam quoAeoIcs 



5) €um νϋδοί compara nostrum Asi; ex antiqua radice ac^, per 
reduplicationem οίοδω et abjecto σ 'iaSoi natam est, ut e oex (Ιύ 
σίαχω, ϊ'οχω (cf. ΙΌχον ex ϊοΒχον), μίμνω^ πίπτω e μδν^ πδτ• 

6) J. Gr. 244, b, Greg. Cor. 613 , Meerm. 661: άντΙ τοίξ 
ti^iaol• το χ ttal σ* ξένοί ntolvoi, Ιέραξ ίέραης* αντί δί τον ψ το η 
9ΐαΙ σ* Πέλοψ ΠέΧοπς^ "Αραψ'Άραηςί apud J. Gr. in Η. Ad. legi- 
tur σκένος, in edd, recc. Ttoivos, 



§• 8• De dujJicatione liqmdarum. 49 

σηίφος et miiktov pro liffog et %piliov dlxiese tradantur ')• 
Qaanquam ne hajus quldem usus certa exeiiipla reperi- 
nntur, eed ξίφβος legltar Alc. 25 5 coatra σχ/φο^ Dorien^ 
slum nonDulll dicebant, ut apad ΕρίελβΓωηιιι Ήβ. γαμ. 
fr. 1 et 3 Cras. leguntur σχιφύδρια et σκιφίας. Et fieri 
potait , nt qaae exempla Scholiaetes Dionyeii e dialectie • 
profert, a Theodosio et Gregorio miniis recte onuila 
Aeolibue tribuerentur propter σδυγός. 

Ipsiiin ψ est pro 7 in noinine poetriae Ψάπφοι S. 71 
et Ψάπφ 1} 20, qoanqiiam vulgata forina Σάπφοι metro 
eonfirniatar Alc. 45 8). Slmile est ξύρ pro συν , quod le- 
gitiip S. 27 in ξννοΐχην et Theocr. 28, 25 ξύν okiy^, 
quum pleramque yulgaris forma tradita sit. 

§. 8. 

m 

He daplicailone llqaidianiin• 

1) Maxime insignis. et LesbiaGae dialecto propria est 
duplicatio qaaedain llquidaram, ubi reliquae dialecti 
slmplices habent, pleramque longa yoGali aut diphthongo, 
quae ante liqnidam eet, simul apad Aeoles correpta• 
Grammattci iiialti sunt de hac consuetudide neque tamen 
veram rationem perspexerant. Quare nunc quidem non 



7) Scholl. Dion. 815 ^ 2. οτι St ital S$a 9vo στοιχείων το naXatoP 
iYQatpovvo (duplices)y δίίάοΜουΟίΡ al d&aXeHTOt' το γαρ ξίφοβ σηίφο9 
ixakow ηαΐ το ψέλιον οπ4λ$ον καϊ τορ ζνγόν αδνγόν, — Theod« 
Bekk. 815^ 32. οΐ AloXeiS *ατά την προφοράν τον ζνγός αδυγόί 7.9^" 
φονβί καΐ ηατά την προφηράν του ξίφο9 «aitpos (leg. anltpos) 9tal ΰατά 
την προφοράν τον ψ^λλιον artUXtov; item Ληη. Οχ. IV, 326, 8 et 
Greg. Cor. 598, ^isi quod recte αχίφοί legitur et additur in hujus 
antiquis editiouibus «al την ψαλίδα οπαλίδα, 

8) Psapphae nomen restituit C. O. Muellerus apud Varropem 
de L. L. IX, 90, 51, ubi de duplicibtts nominum formis agit.t 
»Sappho (et Psappha) , ei Alcaeus et Alcaeo , Geryon , Geryoneus, 
Geryones.t — Ceterum ψ et α perrautantur in nonnuUis vocibus 
peregrinis , ψίτταχο^ et σίττακο^ , ίράγδαί et οάγδα9• 

4 



60 De dialeclo Aeolum Asianoruiii^ 

fltemnr Digi exemplis ^ qnae plnriiiia liradant ^ ) ^ postea 
eomin opiniones atqae errores et coinmeiiiorabimiie et re- 
fatabimus. — Accuratins vero qnaerentlbus , niMie haec 
dupUcatio orta sit, in laallls apparet^ ab origine doas 
coneonantee' fuisee conjunctas , qaaram rodlor sonus 
quHm tolerari non posse viderelor, reliqiii Gracsei alten 
ejeela rocatem aiitecedentem , nt eyltabae quautltas mn- 
taretur^ producebant , Lesbit altcra ejecta ma&«iitem li- 
qnidam doplicabant. Quae Tera hitjiis proprietatie ratio 
qao lucidius appareat , priinuiii ea Tidebimae , de quarum 
antlquiorc forina magis constat, postea ad reliqua pcrge- 
mus , qaae inde iUustYanda siint. 

2) In Aorietie I. Terborum λ, μ, ν, ρ antiqaitoe σ 
fmsse eoque propter euphoniam plerumque ejecto breyem 
YOGalem antecedcntem ^ ne eyllabae quantiias turbaretnr, 
productam esse^ ri»I!quoram Yerborum et eoriim maxime, 
quae poet liqiiidas σ tuita suDt^ analogia satis eylncit 
(cf, Pott Etym. Forsch. I. p. 19); igitur t<rcevXa ex 
ϊστελσα natum cst etc. Jam yero Aeoles in his bferem 
Tocailem intactam reliqaerunt , Hqiiidam dnptiearunt. 
Exempla afferuntur a grammaticis ^) στeλλάμ€vccly ίνψματο, 
iyivvaxOy χτενναι ppo στΗλάμίναι , όρράτω ctc. — In inar- 
more Lampsaceno lcgtintur 1. 10. 18 άπίσχΜαν , άποστΑ- 
λαντα. — Apud poetas duplex liqutda in libm eet S. 



1) Grammatici enini hac Lesbiacae dialecti ratione atontar ad 
orthogTaphiam vocam certius constituendam , ut δΤμΛ scribenduDi 
esse, iion ΐμ»^ recte ex Aeolico €μμα coUigunt, contra χρΐμα, non 
χρίιΊμα, ex Aeolico χρίμμα, Omnia fere ejus generis ex Herodiano 
manare videntur, unde haud dubie hausit, qui plenua est talibos^ 
Choeroboscus de orthographia in Anecdotorum OXoniensiam Υοΐα- 
mine altero. 

2) Ann. Ox• I, 325 ^ 27. ιγέννατο, στβλλάμβνα*, quocuin conferas 
Hes. (ίη§λλάμίΡα*, οτ8&Ιάμ€να& (vid. §. 6, 1); J. Gr. 244, a. Greg. 
C. 587. «Vwfliro, Meenn. 660. Μμματο^ Vadc. 690. ιγίψναχο^ ίνέμ- 
/ΜΙΤΟ, J. Gr. 244, b• uttivai nvawt& leg. miwut; de ορράτω ab clfw 
vid. §. 15. not. 7. 



$. 8• De duplicatione liquidarum. 51 

67 αννίρραισα (leg. σννόρφαίσα» cf. §. 15 not. 7)^ e con- 
jectara restitoitar Alc. 24 ιγέννατο, 28 Hxipvag, — 

Non miDus Tv e va natam est in μηννος, Lesb. 2166, 
34, ut patet e Latino mensis^ minae recte in Cumaeo 
I. 55 (ΐηνος scriptam est. De longa vocali servata vid. 
nr. 10. 

3) Doplex β ubi praeterea reperitar, semper est pro 
ομ. Ejnsmodi snnt ίμμι^) pro «/fti, qnod legitur S. 2, 
15 et (ex ίμμεν emendatnm) fr. 80 , et infiuUivae ίμμ^- 
ναι, qiii et Aeolicas vocatur ab Heraclide ap. Eust. 
1407 extr. et rcperitur Lesb. 2166, 41, Cum. 51, S. 2 
V. 2, 16, Alc. 66, Theocr. 29, 2. Constat enim nunc 
inter omDee, yerbi sabstantivi radicem esse ig (quod ser- 
Tatar in iaxly iari etc)? cujas σ apud Aeolcs ante se- 
qoens μ in μ inutatnin est. — Non aliter a radlce I^eg 
(d. FfOTOy yeetie) deecendunt Aeolica ίμμ^νος^) pro 
i^ivog et ίμμα ^) pro ίΐμα; illad legitur Sapph. 74 ίπδμ- 
μίνα, — Deinde Aeolicum est χρίμμ<*^) pro χρΙ(τμα 
si?e χρ7μα, ubi antiqunm σ in altera vulgari forma ser- 



3) Ghoer. Ox. 11, 210, 32, Eust. 110, 39. cf. £t. Gad. 169, 51, 
ubi ϊμμ^ dialecto non nominata comparaiur cum χίρρω et ψ&4ρρω, 
Male τφϊ Aeolicum vocatur al) Heraclide ap. £ost. 1613, 21. 

4) Choerob. 203, 27. Ημ4ρο9 — δια τη£ u δίφθογγου' — ot γαρ 
AioXilq ίίμβνοί (leg. ϊμμίνοι) ααϊ αφημένοι (leg. αμψιέμμβνοι) φασίν* 
(υσπ«^ ntlQoj ηίρρω, φ&ίίρω φ^έρω, — Id. 176,24. αφίβίμ^νοι (leg. 
^t^.) οημαίνβι το ^νδ^δνμέΡΟΛς δια τηί Έΐ διφθόγγου ' βνρηται γαρ πα'- 
^α rotc jiioUvoiv »αΙ χωρίς τον 7* οΐον αφιβμένο* (Leg,, άμφιίμμβνοι) f 
cf. £t Gud. 167, 15, ubi άμφιέμίνοι scriptum est. 

5) Ghoer. 209, 12, Et. M. 300, 18, Et. G. 167, 12, Ann. Ox. 
^» 325, 27, J. Gr. 244, b et 245, b, Greg. C. 597, 622, Meerm. 
fi62. 664. Corrupte ίμβα scribitar Ann. Ox. I, 153, 22. Perti- 
ient huc etiam glossae Hesychianae ϊμμα , ιμάτιον et γέμματα (i. e. 
^^ΐ*ματα), ιμάτια y dialecto non nominata. 

6) Choer. , 276, 20. χρίμα* αημαίνη ίί το χρ/σμα, δια τον 7 γρά^ 
Ρίτα** ίηπδη οι jitoXtit χρίμμα λέγονοι ηαί ουχϊ χρίμμα• loriov δ^ 
^« (»(ΠΓ«ρ Χ4γουο& χρονμμα (leg. κρονμα) ttal χρονΟμα, ουτωί λίγηα^ 
ίί*^ καί χρίομα. 

4* 



52 De dialecto Aeolum Asianorum. 

vatam est. — Deniqiift Lesbiaca ίίμμ^ς et νμμες (vid. §. 
23) pro νμξΐς et ύμδΤς eandem originem habere^ Sanecrlta 
lingua docet, in qua Inter aliae formas accnsatiYL horum 
pronominum asman etjuehman sonant. 

4) AeoUca Yocantur adjcctiva in TvvOi pro sivos "^ ) > nt 
αργίννος, ίρέβξνρος , αελάδερι^ος ^ ορερνος y πόϋ^εννος , φαίν- 
voQy φώτίνμος. Inde gcnuimiin noinen insalarum Ar- 
gmuearanl prope Lcskum sitaram erat '^ργεννονααΜ 
(potius * Αργεννυεσσαι) , ut scribitur apud Steph. Byz. et 
Thucyd. VIII, 101. vid. Poppo Proll. II. p. 448, a 
qutbus haud procul aberat promoiitorium *Αργεννον teste 
Stepbano. Apud Sapph. 3 recte χράενρον slne llbrls 
restitutiim est. — Jam vero in bis adjectivls vv e ονϋτ- 
tam esse, maxime apparet in iis, qiiae a substantivie 
nentr. gcn. in ος derivata sunt, ut φάερρος, oQtppoq a 
(paoQy ορός. Horiiiu enim stlrpcs esse φαες, ορες, docent 
composita φαίσφόρος, όρεσκωος ( cf. Bopp Vergl. Gr, §. 
128); iinde terminatlone νός addita ορεσνος, φαεσρος, dc• 
inde Tulgaria ορπρος, φαενρος , AeoUca ορειρος , φάεννοζ 
orta sunt. Cctcra ad borum slmilitildlnein formata esse 
videntur. 

Nop mlnus ερννμι, qnod Aeolicum dicitur (Et M. 
90 9 11 7 Et. 6. 48, 36), quanquain est viilgare , es 
ισρνμι ortom est a radice tg. 

5) Yerbay quoram stirps in Ilqnidam cxlt, yulgo λ in 
praesentl duplicant, antc ν et ρ breycm vocalem produ- 
cunt ^ Aeoles etiam in h!s duplicatlonein malebant. £x- 
cmpla traduntur baec: ατεννω^) pro χτείρω; άίννω pro 



7) De αργίννός Phav. £cl. 124, 21, iQsfievvot Tzetz. ad Hes. 
Opp. 17) nsXadtwos Gboer. 232, 2d, φαδννόί et φωτΒΡνος Cboer. 
273, 30. Inde corrigenda in £t. Gud. 548, 10. φάίνος, qnum 
praeterea de dupdici liquida moneatur, 20, 53. όρ^νός ei φοανοί, 
471, 57• no&ivoSy 560, 5• φο^^νος, 

8) Choer. 233, 9, Eust. 1604, 11, Greg. 587.597. Contra 
ΗταΙνω JwQiK(uttQov παρ' '^^χα/φ fuisse tradit £ustatb. 1648, 5; at 
vereor, ne per errorem Eustathio antiquiorein hoc scriptum fuerit 
pro vtTivvm, 



§. S. De duplicatione liquidaruiti. 53 

δίνω Cboer. 190, 24^ πλίννω Id. 227, iQ; ηρίρρω^)^ 
obAc legitur ίπίχρίννίτα Lesb. 2166, 23 et χρίνρδο nr. 
2170 5 όρίννω ^®); σίννονται Choer. 259, 7, qaod vix 
dubito quin c Sapph. fr. 72 petitam slt, iibi correximne, 
qaod legebatur σίνονται. — Deindc yerba in ϊϊρω exeuDtia 
oiniiia apad Aeoles Τρρω babaisee referantnr ^^); singula 
afferantur baec : d eg ρο), χίρρ ω, φ'&έρρω^ ση ε ρ ρ ω ^^), 
ά/δρρω ^^), άίρρω **), ande rectc άερ^Η legitar Alc. 
90, emcndatione restitata sunt αερρδ Α. 33 et άερρηε 
S. 44 3 ίγερρω 'S)^ ιμερρω ^^), ande ιμίρ^Η S. 1 v. 27, 
τίρρω ^'^). Accedit οικτίρρω , quae ecrlbeadl ratlo 
certtore testiinonio uititiir ^^)j quam οίχτερφω apud Herod. 
π. μ, λ. 43^ 16, quaoqnam vulgo οίκτείρφ scribitur^ denl- 
que ολοφνρρω pro όλοφνρω apud Herod. 1. l. — Non 
mliius Homcrieum όφελλώ pro vulgato οφείλω AeoUcum 



9) Cboer. 227, 7^ in £t. G. 317, 52 male ίπιχρίνω Aeolicum 
vocalur, leg». inncQivvoj. 

10) Choer. 244, 8; male in £t. G. 33, 39 ορίνω legitur. 

11) Heraclid. ap~. £ust. 756, 32, 6ρρω a φ&ίίρω derivans: ol 

jiioX^li τα tU ρ(Α βαρντονα, ί'χορτα την ϊ7 ίίψ^ογγον παρατέλβντον^ 
μδτατ&&έρτί9 το Τ sls ϊτβρον ρ προφέροντοί^ το χβ/ραι ηίρρω λέγοντδί 
ΜαΙ το δβίρξ» Βέρροί' οντ(ύ9 ονΡ χαΐ φ&ίίρω φ^ίρρω, Eadem fere 
Herod. Η. Ad. 205, a et App. £(. Gud. 661, 34, ubi additur 
οπέρρω, cf. £ust. 1648, 1, £t. M. 90, 11, £t. G. 157, 48. Recte 
Herod. n, μ. X. 43, 17 de Aeolico ερρω dubitat. 

12) Haec quatuor saepissime afferujitur, ut Choer. 194, 11 et 
209, 13, £t. M. 658, 55, £t. G. 566, 27, Ann. Ox. I, 303, 8, 
Scholl. Dion. 665, 22, Greg. C. 597. 602 etc. 

13) Choer. 175, 21, Ann. Ox. I, 325, 27, £t. M. 8, 13, J. Gr. 
244, a etc. 

14) Choer. 175 , 25 , £t. G. 11 , 29. 

15) Choer. 201, 22, St. G. 157, 48, Greg. C. 587. 

16) Herod. nr. μ. λ, 43, 16, J. Gr. 244, b., Meerm. 662. 

17) τίρρ^ται Cboer. 269, 7; corrupte τίρίται 266, 13, ubi com- 
paratar cum φ&έρρω, 

18) Choer. 243, 26 οίΛτίρω — Sia tob Τ — ol ^loXbU οΙχτίρρϋΛ 
Xdygvot *al αίχϊ οιητίρρω. 



54 P^ dialecto Aeoluin Asianorum. 

Yoeatai• in Sclioll, II. ce, 353; de οπώΑω pro αττ^ώω et 
βόλλομαί^ pro βούλομαι yid. nr. 8. 

Non aliter feminlna substantiya et adjectiva in α 
Tulgo ante termlnationem X ddpUcant, ante ν et ρ breves 
Tocalcs producunt, ut αδλλα^ μέλαινα^ τίρπνα^ μοΊρα. 
Apud Aeoles etiam ν et ρ dapliearl, coneentaneam est, 
ut exemplain traditnr περρα pi*o ππρα i^). — Deniqae 
eadem analogla apparci in comparativls μαλλορ^ άμείρων^ 
χειρών ^ ande non mirum , Iioc apud Aeoles χερρων βο- 
nare 20 ), _ 

Conjunximus haec^ qiio mellus yera dupUcatlonis 
ratio appareret. Apcrtlssima enim analogla eohaerent 
ycrborum geiius guoddam, femiulna in α et comparativl 
iu ων , quippe quae omnia I antc tertaiaationein dupllcent, 
brcres vocales ante ρ ct ν ppoducaiit (et α quideiu ia ai^ 
i in ei), denique mutas ante termmatioiiciii in ^ yell 
miitare soleant^ ut φρίσσω y Κιλϊσσα^ γλύσσων derivantnr a 
stirpibus φρ^χ^ Κάικ, γλνχ, Jam vero in comparatiyis 
baud diiblc aiitiqua tcrminatio est 7ων, ut γλνσσωρ e yliy 
χΙων nascitur; in femininis sacpe integra tcrminatio Ία 
patet, ut ποίΎίτρια^ γλυκεία; denique etiam praesentia Jlla 
ab originc Τω habuisse^ cognatarum llnguarum praeterea 
comparatio docet, in quibus late patct ycrborom per Ί 
forinatio, ut αλλομαι^ s a 1 i ο. Hoc igUur ϊ . consonans cnm 
antccedente mnta in ϊί yel "f mutatiiin cst, cum 7 in 3Ϊ, 
contra antecedens ν yel ρ yulgo quasi transsUiens cum 
Yocali in diphthongum jungltur, ut τείνω ^'τέρεινα^ χειρών 
e τεπω^ τερεννα^ χέρσων. Apparet Igitur», in bis omnibag 
Aeoluin^ dupllcem llquldam e simplici et sequente T, ant 
potlus j natam esse 21 ), _ IXeqae tamen in bie Aeolea 



19) Choer. 252, 7; male πέρα scribitur 178, 5. 

I 

20) Choer. 277, 20, J. Gr. 245, b, Greg.^C. 622, Meerm. 664; 
in Et. G. 564 , 7 corrupte legitur ^ίΙοΙ$ϊς χήρων χαΐ χέρσων. 

21) Jamdudum hanc praesentium , femininorum, comparativorum 
oiiginem esse intellexeramus atque (Conj. aufJup.M) innueramos, 



$. 8. De dupUcatione liquidarum. 55 

nbiqae chipltcationem Itqui^ae yulgatae ratloni practalisee 
videntur. Qntppe eaepiseime reperitiir post i , rarius poei 
(, scmel post ν in όλοφύρρω^ nunqiiam post a. Contra le-* 
gnntar φαίνω S. 1 v. 16, 16, 25, χαίρω S. 54. 56, μαρ^ 
μαίρω Α. 7, μάαινα S. 1, 10, μάχαιρα S. 1 , 13 et 67. 
cf. Seidl. ρ. 181. Tanta igitur in liis est constantia, ut 
Lesbios post α άηρΓιεβηι liquidam pro simpllci et j po- 
nere noliiisse fere certain yideatur. 

6) His addtmus alia, io qnibns duplcx Aeolam U- 
qnida ejeeto j originem debet. Primuin χέννος **) ex 
antlqiio xepiog natum esse, et duplex Homerica forma lu- 
dicat KHvog et xepaog et Sanscrltum cuiija, vid. Pott E. 
F. //. p. 53. Huic autein similliina suat ξ^ννος et 
Gxtvvog 23) pro lonicis l^Hvog et GTHvogj ut de eadem 
oHgine vix dubitare liceat. 

Deinde hac pertlncnt Aeolica ^*) Περφaμogy χότίδρρα^ 
άλk6τiρρogy μήίρρος pro vnlgatis Πρίαμος ^ χάηρια^ αλλο- 



quum Boppium (l 300. 500. 501) et Pottium (11. p. 30. 38 etc.) 
similia judicare vidimus. 

22) Greg. Cor. 609, quanquam Herodianus Aeotibus xiwos ab- 
judicat. vid. nr. 11. 

23) De Sivvos Herodian. Et. M. 582, 46, Choer. 242, 19. (ubi 
male ^ivos scribitur), Et. G. 413, 43 et 414, 27. vid. not. 48^ 
SchoU. Tzetz. Chil. io Ann. Ox. Ill, 356, 16. στ^νωτατος, έβνώτα- 
τοί, ΗΒνωτατος ηαΐ τα όμοια μεγάλα γράφ8, ΑίοΙίΜως U μιηρα^ ΟΓ* 
Sia 8ΰο νν γράφεται στ$ννότατος, ξ^ννότατοί, Μεννότατοί' οι βε μ^ηρα 
ταύτα γράφοντες άλλως φλυαροΖαιν^ similiter Izetz. ad Hes. Opp. 
412. Vulgatae liiiguae adscribuniur ectVoiepofi, στενότερος a Choe-, 
lob. Bekk. 1286, στενότατος et κενότατος in Et. M. 275, 50, ejusque 
rei causa ex antiquis formis κείνος et οτει,νος repetitur. Jure de his 
tesiimoniis dubitatum est (vid. Buttm. Λ. G. §. 65. Anm, 4), quia 
vocalis quantitas pendet a rhythmo neque ea cst, quae ex anti- 
quiore lingua retineri possit. Quare Tzetzem ejusque Scholiastem 
veriora tradere, Choeroboscum , unde fiuxeront, quae sunt in Et. 
M., aut antiqaiorem Grammaticum male ad vulgarem dialectum ad- 
bibuisse credo , quae de Aeolica tradita erant. 

24) Et. M. 665, 40. ϋίρραμος, Πρίαμος uifiW««ifTc• ^ets Jlo ρρ 
Ktti πότβ eV; ηαϊ εοτι^ ειπείν, or» εάν ϋνμφωνον επιφίρηται, tv oiav 



\ 



56 De dialecto Aeolum Asianorum. 

τριος^ μίτρως. Nam facile apparet, otraeqQe formas 
orlginem trabere c Πίριαμος^ χοπδρια^ ΰΛλοτίριος^ μ^τΒ- 
ριος^ ut daplex forma δύνητρια ct Έυμητβιρα ex antiquo 
ιύρητερία derivanda est; μετίρφα ex Aeolico poeta affertnr 
(S. 118). Ceteram dobitari poteet, an άλλόηρος reetiDa 
gimpUcl ρ ecribatar, qaam de dapllcata nnllum disertom 
teetimoniam adftlt et optimo jure poseesstva ημέτόρος etc. 
compararl yldeantur. 

Denique non aliam rationem habet πιρφοχος S. 44 
pro πδρίοχος (qnod intellexit etiam PqU IL p. 53) et 
quae Acolicae esse yidentar glossae Heeychli, ηερρέχε$ν^ 
νη£ρ€χ£α^ et πδρφ^&ηχατο ^ ηδρ^ϋ'ηχατο ^ unde etiam apud 
Tbeocr. 29 , 25 e codicnm lectione π^ρΐ άπαλώ metro ja- 
bente rescripsiinns περρ άπάλω, qnod non magU a con*- 
eneta scribendi ratione alienom pntamus qaam καχ χδφά" 
λάς, Mon minus recte apod Theocr. 29 , 36 pro ίνοχλέΐς 
propter metrai» Harmanikae ίννοχλπς acribi jusBit^ sed 
etiam T. 12 pro hv ivi Acolicuin fuerit ii^v ίη^ qood ex 



tgltot τίταρτο^ (leg. W(>roc cum Seidl. p. 185), ovulxi Svo ρρ — iav 
μίν η χαΰ'αρον , Svo y — Μοπρια »6π{ρφα , υπΒρΰ'έαβ& * ΙΙρΙαμο9 
ΤΙ^ρραμος' πδρϊ πα^ων i. e. Herodianus. — Choer. 275, 24. ο* 
AiQ^ts το 7 το σννΒσταλμένον π9φν*ααί τρίπαν eh το i * οϊον 
ΧΙρίαμο9 Πέρραμο^, τρίτοζ τίρτοί, χόπρια, ΜΟπ§ρρα, unae emendetur 
Et. G. 566, 27. ubi ΙΙρέαμος, χ^πρέα, τρέτοί leguntur. — £t. Μ. 
529, 22• κ09Γ6ρα τα κοπριά jfioXiKJj diaUitttf ως ο Πρίαμος ΙΙίραμοζ^ 
αλλότριος αλλοτβρος (Ms. Par. Αρ. Bast. ad Greg. 907 recie οόπδρρΛ 
etc); Uem in Et. G. 337, 43; Ann. Ox. I, 45, 13: άΐλότ^ρος tk 
ημέτερος — νπέρΌ'ΒΟίς ΑΐοΧί9ος Βιαλέητον^ η τον Πρίαμον Ιϋραμον 
λέγβι xce2 την Μοπρίαν χοπδρραν (sic)* αλλοτβρος (leg. αλλότριος) ον¥ 
ην mad'' υπίρ^δοιν γέγονιν αλλότβρος• — ' £t. Μ. 587, 12, μέτβρρα' 
τούτο το ιτά^ος της ^ίιολίΗης ioxi Βιαλίικτον* οίον α ιτιά ο τα μέτδ^ρα* 
6 γαρ μέτριος μέτδρρος παρ* αντόϊς ηα^ΐται. ^- De Ηέρραμος 
Aeolico praeterea J. Gr. 236, a, Leid. 639 (ubi Πίραμος), Y&tic 
689, Tzetz. ad Hes. Opp. 666, Epex. II. 103, 24, Hesych. ΤΤΙρρα- 
μος, βασιλεύς, — Ceterum ex hac Aeolica nominis forma apparet, 
Priamum non minus arcis ΙΙδργάμων eponjmum esse qaam Ilam 
urbis, TtOem populi; Πέργαμα eniin e Πίριαμα natum est, Τ inf 
inutato. 



§. 8. De duplicatione li<{uidarum. 57 

Μ naseitiir, nt πίρρ e ττ^ρΐ «s). — Qaibiis comparandam 
Tidetar^ qaod etiam praepositio σνν interdum apnd Aeo- 
les prodacitar, ijaod qniim in ξυνοϊ^ην S. 27, avifolda S• 
102 e digamma Tocum οΊχος et oidot expUcari possit, non 
eadem ratio valet in άσϋνένην Alc. 10, ξυν oXiym Theocr. 
28 , 15 ^ ίφίητ etiam in hie σννν restitaendam Tidetur ex 
antlqoa forma σννΐ natum• 

Raro dnplex liquida omleso post liquidam dig^amma 
orta est. Ccrtior res est iii γόννα^ qiiod Aeoiicum το- 
catar pro γόνα ^^). Nam a nominativo γόνυ g^enitivue de- 
mabatnr γονυος, unde transposlto ν γουνος factum est, 
aat Tocali ν in consonans digfamma mutata• yovFog, deinde 
per Aeolicam aesimilatlonem γόννος. 

8) Aliaram Tocum, in qiiibus Aeoles duplicationem 
liqQldarum proprlam babciit^ antiqaa forma minus eerta 
cst; neque tamen possumus similem atcjuc ia rellqiiis 
orlgineiii nou euspicari. Snnt yero hae : άλλος pro 
'ikedf ^T), nt Sappb. 86. 87 άλλαν; Γάλλος ppo ^log^ 



25} Non minus Homericum bIv ex lv\ originem traxit, iota trans- 
posito (vid. nr. 5); cam Aeolico ττΙ^ρ autem Homericum νπΒ)ρ com- 
parandum est; nam vnhg^ vittlq et π^ρΐ^ τ^ρρ, ab origine non di- 
versa et ex antiqao vntQl (cf. Sanscr. upart) derivanda esse^ etiam 
utriasqne praepositionis cognata significatio docebit §. 28. 

26) Steph. Byz. s. v. Γοννος: γοννα (sic codd.) γαρ oi AloWtt τ« 
γόνατα ^ ubi quanquam de Aeolibus Thessaliae sermo est (cf. §. 49, 
3), non dubitavimus tamen, idem ad Aeoles Asianos^ hujus duplica- 
tionis amantissimoSy^referre. 

27) Methodius £t. M. 68, 37 (corr. £t. G. 38^ 35) aiXsf)^ pro 
ματαίων apud Aristophanem , Eiiripideniy Homeriim, Thucydidem 
reperiri docet, deinde ab ηλοζ d^rivat: ηΧως ίπίρρημα to ματαίων 
«αΐ διηλασιασμω του λ καΐ ονστοΐτ] τον η αΧλωζ' elwd'aat γαρ οΐ 
jitoXeU διπλααιαζβίν το άμηάβοΐον ηαί ανστίλΧαν τάς νπβρκδίμέναί 
ί/νίλαβαίς^ βίτΒ ψωνηβν § βϊτβ δίφθογγος» Νοη credimus de adverbio 
αΧΧως^ quod a vulgari aiUoc bene derivatur; sed fuisse apud Le- 
abios αλΧο9 pro ήλ^ο^ docet Herodian. π, μ. λ, 26, 13, qui vocem 
μαλλορ singularem dicit, quod α ante dnplex 2Γ corripiatar, ^^ωρίς 
01 μη τροηή rif $ϊη tov η 'th α παρά SiaXiHt^ , deinde exempla . 
aifert e dialectis, quae metro Aeolica videntur et (duo prima S« 



60 De dialecto Aeolum Asianorum. . 

1 

XidsQQOi AIc. 64^ μά^βρφος prO μάγπρος ^^); πέρρατα 
pro ηδΙρατα^ ei recte Seidierue Alc• 64 η^ρράτων e παρά- 
των eni^ildaYit^ τίρρ^ων apud Alcaeum 4i)^. χ^ρφ^ς 42)^ 
nnde χερρας legitar Thcocr. 28^ 10 et χ^ρφόμαχτρα cor- 
reximus S. 141, quanqaam In Lampeaceno yulg^ata forma 
l^gitvr χΗροτονησα^, χειροτόνησαν 1. 37. 39. 

9) His Aeolicae dupHcationls exemplie comparatls 
apparet^ nunquam, ubi qiildem de origine Tocum satls 
GOnstat, diipliceni liquidam non ortam csse assimtia- 
tione qnadam aHus cujusdain, quae vicina crat, conso- 
nantis. £t primnm quidem H etc. nata siint e Ισ etc. 
(nr. 2) 9 deinA^ μμ etvv e ομ ei ov (3. 4) , saepissime ϊί 
et ^ e ίΤ et ^ (5. 6) , para U ctvv ekF eivF (7). — ^ Non 
potcst duplicatlo esse, ubi uiilla consonans excidit. Igi- 
tur recte legantur περικείμεναι Alc. 7 a radiee κει^ χειμων 
Α. 10 9 άχείμαντοί Α. 8. cf. hiems etc. Contra malc 
AeoUca Tocantar ab Heraclide ηόϋ'εμμ^ et φίλεμμέ^^ (unde 



39) Choer. 194, 10; minas recte S^§4v scribitur in Et. M. 262 
extr., 663, 46, Et. G. 136, 58, δέρη Ann. Ox. I, 114. 

40) Ann. Villois. II. p. 167 ; contra £t. G. 376, 45. Φιλόξβρος δε 
Xiysty oxi na^* jiloltvoiV η γραφή δια του 7 io%l μάγιροδ (item in 
£t. Sorb. ap. Bast. ad Greg, 606, nisi quod aperta corrnptela μά- 
γοιρος scriptum est), et Theogn. Ann. Ox. II, 71, 20. μάγ^ρος* Αίο- 
Xeic δί δ&ά του Ι , quae fortasse mature corrupta suiit e δίχα τον Τ et 
μάγιρρος, quum grammatici constanter de diphthongo in hac voce 
praecipiant. vid. Theogn. 1. L, Et. M, 28, 42 et 488, 15 etc. 

^41) Georgius ap. Eust. 1155, 40 de τβίρίαι €φανίρωο$ δε το a 
'ui?Matos iiViwV τ9ρέο)ν δίχα του 7, qbi Seidlerus recle τερφίων 
emendare \idetur. cf. not. 4, 40. 

42) Choer. 278, 7; Heracl. ap. Eust. 119, 34, SchoU.A. II. α, 
353; in Et. G. 666, 40 male 6cribitur χ^^«β, apud J. Gr. 244 b. 
XaiQSSf χίρεοοίν leg. χίρρίί• 

43) Heraclid. ap. Eust. 1407 extr. ούτω χαϊ φ^λω, φ^^Γι/, φιΧη^ 
μ^νοΛ WfX νοημβνα* wtl φρονημενοΛ -— δηίον οίν ωί κιύ το έμμηνα* (leff . 
ήμβναι) aito του ω πβρίσπωμένου τηί πρώτης συζυγίας j4loXunl φαμβν 
ίμμίΡα&. Καθότι Αϊολ$%9 scal ίν &4μα9$ το ηροηγοΰμ^νον η του μ aie 
i μετατί^έντβς δ^πL•υa$ το μ * οίον πό&ημ$ πόϋβμμ» , φίίημί φϋ9μμ&. 



§• 8. Be. Juplicatione liguidarutn. 61 

calidius Schneidevvinns χάλδμμι S, 1, 16 et φΙΧψμι S• 79 
scripsit), qni et reliqnis g^rannnaticie (yid« §. ^^ 4) ad* 
versatnr de hanim forniarniu terminatione "ημί lcstantihns• 
et sibi ipsi, et Terbi ψμι> anatogia haud^dubie iiKdactii^ 
est. Neque mtnas eFrant^ qui ηάμματα pro χτήματα Aei^ 
licum babent ^^) ^ radix eniin est πα , qaae apparet in 𣫠
nceraiy ίμπασις, παμωχεω^ unde n^ πάμμα nec noXvnaurt 
μων^ qiiamqaam baec lectio apad Hom• 11. d^ 434 satis 
antiqoa est^ in ulla dialccto fieri poterat. .i 

10) Reperitur deinde dopUcatio liquidae post omnes 
breves yocales, saepissime post i ^^), nec raro post ~ij ra- 
riiis post ο In αμμίς , FaXloQj χράννα (nec vldentur post 
α VI et'g7hi vp et ρρ transisee); post ο io /όννα^ Ζόννϋ'ξος^ 
όρφότω (nr. 2) 9 post ΰ in νμμ€ς et όλοφύρφω, — Longa 
Tocalis yel dipbtbongus aute liqnidam Aeolice duplicatam^ 
81 fidcs est g^ammaticis ^^) ^ nunqiiam manebat. At ipsQ 
Herodiano teste άλλος ^ qiiod 'Lesbiacum eese pro νλ^ος 
supra (nr. 8) vidimus , α productum babet. Adyersatur 
etiam μηννος^ quod in Lesb. 2166 , 34 scriptum est; 
malto enim mmoFem fideiu babet recentliie mariiior Cu* 
maeiim, in quo 1. 55 μηι^ος leg^itnr. Et recte dopU^eiii 



— Contra Id. ap. Eust. 1613, 16. ^vtoi των ΑίοΧινιων μΒτατ*ϋ'4ντ99 
iv πρωττι nal δευτέρα αυζνγία rd (ω, quod inserit Giese.p. 210) ah 

η ηοίΌνοΛ ρι}ματα sls μ* , πλβονααμψ τη9 μ* συλλαβής έπΙ τέλους, 

44) Scholl. L. II. 9, 433 et £ust. 493, 44. ηάμματα ΐσως Μολ^ 
%ον 9μ τα δυο μμ, 

45) Inde grammatici saepe tradunt, 7 apud Aeoles in liq\iidam 
mulari, ut Heraclid. ap. £ust. 1648, 1, £t. M. 9Q, 11, £t. G. 48, 
35, Greg. C. 597 etc. — Alii accuratius ejecto ί liquidam dupli. 
cari docent, Choer. 209, 12 — 233, 9 — 252, 7-266, 13, Et. G. 
548, 11, Ann. Ox. I, 303, 8, Herod. H. Ad. 205, a. Haec vero 
non valent, nisi ubi vulgo est Ή diphthongus, apud Aeoles e ante 
duplicem liquidam. 

46) Heraclid. ap. Eust. 110, 34. ov προτιρον διπλαοιαζουσίν ^ al 
μη βραχίΐΛ ίΐη ιτροηγονμένη* ίιμί Ιμμί, ημηί αμμ*9γ C^- Method.. 
Et. Μ. 68, 19. vid. not. 27. 



α De dialeoto Aeolum Aeianoruin• 

Uqiiidam e «7 natam eese, eupra (nr, 2) Lafiho mensis 
eoUato τίιΐίηιηβ. Longa rero yocalie neeessaria . est ^ ei, 
quad euspicari licet, etlam in Latina Toce € produeitiir. 
Non nuoias^ si quid Tidemns^ ξώμματα scribendum est 
pro ζώματα Ak. 7 a radice ζως^'') pro ζώσματα. cf. nr. 3. 
Contni male dupUci ^ ecriptum reperitnr in Ciim. 6 
ΐΐροαγρημμίνω et in libris Sapph. 1, 16 χάλημμ&^ 79 φ/- 
Ai;^itit , 114 νόημμα , quia nuUa in hie cansonans excl£t. 
Et recte leg^ntur in antiqniore titiilo LesbiQ 2166 άμφίς-^ 
βαττιμίνωρ^ ομολογημένα, deiudc ipsum νόημα S. 110 (ex 
aatiqao papyro) et eaepiue. 

11) Alio errore Herodiaiiue ^^) docet non doplicari 
liqutdas iota ejecto^ abi hoc sit pleonasticura (in lonlca 
dialecto). Nam etiamsi nolimus credere Gregorio Corin- 
thio (yid. nr. 6), qui Aeolicam dieit ipsnm νίέννος pro 
Muvog^ quod Herodianue Aeolibus abjudicat^ tamen ipse 
Aeolicum liwog affert, quanquam hoe e ξένος ortum esse 
BOphietkc conticDdit, deinde Acolica vidiinue axiwog (nr. 
6), twi^a et di^Qa{%), quanquam In gttvoff, στηνος , fi- 
V6x«, du^ti pleonasticum est iota e doctrina grammatico- 
iom^ eorpeptam yocalem in Ιίένος etc. perperam antiquio- 
rem judicantium• Nos faclle intelligimus in Iiis omnlbas 



47) Hanc radicem esse, non fw, ipsa Graeca indicant fwa-Tafp, 
ζώννυμ^ e ζοίσ^ννμί, ut (Ρννμι ex δονυμ^, cf. nr. 4, coiiiinDaiit Litta- 
vicuia jos-ti, cinctum esse, Letticum jost cingere^ quae comparat 
Pott I. p. 213, in ceteris falsus. 

48) Choerob. 242, 19. (cf. Et. M. 582, 43 ex Herodiano, Et. G. 
413, 43, Et. Sorb, ap. Bast. ad Greg. 610) ξίϊνος δια διφ&όγγου' — 
6J uilQleiS iipos (leg. ξέννος ex Etjmm.)^ λίγονσι- μη8ίϊς Si oUa&oj, 
οτι το ξίνος (leg. ξέννος) άπο του ξδΪΡος γέγοην ουδέποτε γαρ οί 
jitoktig το 7 το από πλβονασμου αποβάλίουαι χαΐ διπλασιαζονοι το 
αύμφωνον οϊον το xeyoc yivsrat ΧΒΐνός ηα} ου Ιέγοναι χ£ννος• αλλά 
από του ξένος γέγονΒ liwoi' χα2 γαρ πολλάκις καΐ ΙπΙ βραχεία ουστολζ 
(leg. βραχείας συλλαβής ex Et. Gud. , vel βραχειών συλλαβών ex Et. 
Sorb.) ποιούνται του συμφώνου διπλαοιασμόν' οίον (jiDsere tvij ex 
ΕίΧ.)'']3ννη' εστε δε (add. ηαΐ ex Ett.) ονομ» π6L•ωςy θεράπων ^β- 
ράπονος (leg. ^ερράηονσς^ Ett. ^§ρφάπων). 



§. S* De duplicatione Uqctidarum. 6S 

* antiqoitu» tiqaidain ciim alia eonsonante junctam fiiisse, 
qaa ejeeta lenes Tocdiem breyem producebant, Aeolcs li- 
qaldam duplicabant^ Atticie neatnim facientibus• Neque 
aiiter ee Labent ivv pro ih, tv et η^'ρφατα pro ηείρατα^ 
πίρατα^ quae conjecturis probabilibus Aeoltca habentur 
(yid. nr. 6 et 8)^ deniqoe γόννα pro γοννα, γόνα (nr. 9) 
et Ζάη^νξος pro Αιήννσος , Jlioyvaog (nr. 10). 

At ipei quoque Aeolee mterdDm alteram llqnidam 
omittebant^ 'maxime ίη quibus etiam Attici eorreptam eyl- 
labam Jiabent. Ita praeter Ktvvog et nevog, de quo ex 
Herodiano coUigcre llcet^ δερφα diccbant et δίρα^ quod 
metro certum cst S. 15^ probabillus A. 29^ deinde qnum 
γόννα Aeolicum vocetur, auyyoptav kgpitnr S. 14 et γόνα 
verior emendatlo yidetiir Alc. 31. Non minus ex emen- 
datione Seidlcrl faclltore η^ρράτων (e πίράτωρ) est Ale. 
64, quanquam περάχων Α. 25 metro certum est^ ncqiie 
aUena erunt ivv, σννν (np. 6) et yulg^ares formae iV, συν. 
Aliornin corrcpta tantum forma seryata est, ut Alcaeus 
fr. 52 τερένας pro τερείνας dixit ^^) , qttod Aeolicc ynlgo 
τερεννας eonare debebat. yid. nr. 5. Adeo ubi reliqui 
Graeci duplex Π babebant , ΐΛαλλων apud Alcaeam ^^) eyl- 
laba correpta eonabat xaXiovy undc egreg^Ia conjectura 
Bergkiue Sapphoni fr. 55 restitait χάλιστα pro μάλιστα 
(qaanquam nolliinns indc κάλλιστος Α. 94 tentare). Quo- 
cum cobaerct, quod in κάλος yocalem corripicbant , quac 
apnd HomeruDi constanter prodacitur et apud Dorienses 



49) Ann. Ox. I, 413, 23. Ζηηίταί παρά τζ ^λχα/φ ^ηΧναον* 
TiffipaQ avd^oQ 6nw(faQ* ττώβ η τίρβνα eintv «αϊ (οτιν eintiVf οτ& άπο 
τον τέρην η γίνιχη aiQ ev&tiav δ ri^evos' από τούτον ^ηλνχον τ^ρίνη 
ηαϊ Αΐολίχάί^* rt^ivas av&os οηώρα^, Origo formae ηοη recte ex- 
plicatur. 

50) Tryph. n»&. Ιβξ, §. 26. inter exempla parelleipseoe i. e. 
otav των διπίασιαζομένωρ συμφωνών ev παραλ*ίηητα&^ atfert ex A1- 
caeo ηάλίον pro Ηάλλ$ον, item cod. Amstel. ap. Wassenbergh II. I 
et II. ad β, 129. 



64 De dialeclo Aeolum ABianonim. 

teste Apollonlo^i) duplex IThabeliat, vld. Sapph. 26• 51. 
55. 79 etc. Nee dissimilee euat alifte longaTam vocalium 
et diptkUiougorum aate liquidas correptiones (yld. §• 16^ 
3) ct slmplex σ pro duplici posltum (vld. §• 9^ 1). 

Jam yero siiuplex liquida pro dupUci^ ib quibns sa• 
tls de origine duplicatlonis couetaf, non reperitur^ nlsl 
antiquitus Γ vel F infuerlt, ut Ktvog, tt^eva, tv e %tvvoQ^ 
τδ^^ν^α^ ivi et γόνα c ^ovFa nata yldimus. Inde de reli- 
quis conjecturam fac^re licet. Non llcebat Mqaidam e σ 
natam omlttere^ quare jiire Seidlerus reprobatit, qnod 
oliin S. 13 e Bentleji conjectura legebatur πδρρίμενον pro 
πξρρψμενον a radice igy Feg. 

12) Graniinatici praeeuute Herodiano llquldas etiam 
post breves yocales duplicari docent^^)/ At intep exem• 
pla Herodlaui Ό-έρράπωρ^ ei qua fides est Choerobosco^ in 
genitiyo '&€ρράπονος (yid. §. 22, 9) legebatur, nt prima 
syllaba in dactyii arsi producta fuisse yideatur; deinde 
ivvij j quod praeter Heslodeum ίννηφω^ Opp. 410 in yersa 
lcepitur, quem nou sine causa Sappboni noimiilii tribue* 
Tunt (&• 117)^ si recte a Goettiuuigio ad Hes. 1. 1. ab ev 



51} ΛροΙΙ. de adv. 565 , 13. καλά^ ο Si* ivoQ fdv λ γράψΜτα* πα- 
τά v6 Μοινόν tdOi y ηΛρά ^ωρίδνσι Sb δι' Βτέρου λ, %α\ ουχ oU ίΡίΟί 
υ^έλαβον^ χατ* Αίολίδα δ^άλβητον ίβά^ννον γαρ αν, η^0£ οιβ ονδί το 

naXoS jdloktiS iv διπλασιασμέ του λ προφέρονται, 

52) Praeter Herodianum (vid. not. 48) Tzetzes ad Hes• Opp. 
664 y Moschop. ad Hes. Opp. 404 et 767 ¥ννη pro tvij Aeolicum vo- 
cant ; Greg. Cor. 609. ovroi πάντα τα συμφωνά διπλασιάζουσιν ίπΐ 
των βραχέων' ω6 το Ι'ννΒπβ, εννη, χίννος; J. Gr. 244, b. inter dupli- 
cationis exempla σελήνη σβλλάνα habet; ίλλαββ Aeolicum dicitur ab 
Auct. π. Όμ, διαλ, ρ. 478 , iwooiyaioi a Diac. ad Hes. Sc. 102, 
ί'μμορον Anii. Ox. III, 264 y 1 et App. £t. G. 645 , 21. Omnino 
grammatici minus accurati meram liquidarum duplicationem Aeoli- 
cam vocare solent, ut Ann. Ox. I, 325, 26, Greg. Cor. 587, J. Gr. 
244, a, ]\Ieerm. 660 etc. , adeo diplasiasmus in aniversum Aeolibus 
tribuitur in £xc. Par. 686. — Nihil dandum librariorum mendis, 
nt Hea. iS νμάλλαχν, ίξ ομοίων, leg. «£ υμάλων, vel αμμυδιί Lex. de 
spir. p. 210 etc. 



§. 9. De aliar. oonsonantium duplicatione. 65 

deiiyfttui', dnplicis liquida^ caneani in i!s habet, qnae 
snpra nr. 6 ae Aeolico in^ dispntaylmns. De niwog siipra 
vidimns^ Joaniiis σίλλάνα corruptum est^ qutini coBStaiiter 
udiva prlmaiu corripiat^ ut Sapplu 3^ 24. 25• Fortassc 
Yoluit atXavvay ut χράννα est pro χρηι^η, — Reliqna stint 
Homcrica^ a gmmmatlcie proptc^r duplicationem Aeolica 
vocata^ qiiae nihil ponderis habcnt, qnancpiam nonnuUa 
et ipea ejecta consoiiaiitc duplicem liqnidam aisceplse^ vi- 
deiitiir. -^ ' Ceternm uoii mlrtim est, Acoles in arsi da- 
ctylica sibl interdttm breyis eyllabae ante Hqliidatn pro- 
dnctiooem conceseleec^ ut μίλιχροος S. 58, πϊρυσιρ Tkeocr. 
39, 16, quo etiam -^^ρφάπονος eupra retulimue^ qaia gpram- 
matici in talibus eaepc liquidam dnplicabant• 

§. 9. 

iie i&liantiii conflonaoLiiuiti daplicalionLe• 

1) Daplex σϊ^ iibl vulg^o est simplex^ apod Aeoled 
interdum' poni et {prammatlci teetantiir ') ^ et exempla re- 
periuntur haec: ίσσοντα^ Leab. 2166 ^ ίσση S« 69 ^ ίσσ&^ 
σ^α» S. 111 ^ unde ίσσομαί et έσσιτα^ 8• 47. 51 propter 
metram recte emendata sant ^ et fortasec ίσσγ Alc< 89« 
ίσσαν AIc. 71 ^ ίσσο S* 1 , 28 ^ delnde in Aorist* I. iniT&* 
λίσσαντα Lesb. 2184^ ίτίίμασσεν L•eab. 2190 a receiitiore 
τιμάζω ^ Idi^aaas^ ίίχάσσαντα Lamps. 12. 24 ^ έπαΐνίσσαό 
15^ 21 5 6ν£ηρψασσαν Α• 24^ ίΐάλ^σσαι Alc^ 49 , τίλίσσαύ 
S. 1, 22\ ίπύχασσδ S. 96, χτίσσε Tbeocr^ 28^ 17, ili 
qulbue duplex σ partlni sine librls metro postulaiite repo•• 
situm est^ denique in οσσος^ τόσσος, τοσσοντος^)^ ilt 



1) Anli. Οχ* t, 3^9, 26, 3, Gr. ί44, a, Greg. Cor, 589, Meeiiil* 
656« 660, Vatic. 690. 692, qui exempla addunt oaoov^ toaoovrovy 
ίόσσον^ pra^terea gramm* de diaL corniptum την^ήαοη* (Vatic. 
ιτιν^ηοοΒίς, £xc4 Birnb* p^ 67U ττίν&έναης)* Saepe receniiores 
gramniatici futura et Aoristos^ in quibus duplex σσ, Aeolica vocant, 
ut Tzetz^ Epex. tl. 103^ 24« naXiaaatOi 115, 15^ ίσσαμίνά^ 118^ 12< 
ομοοαον; Phavofi EcL 83^ 26« αΙΒέαοηα^^ 286> 25« λοίοσάμίνα* ete. ^ 

5 



66 De dialecto Aeolum Asiainonim. 

οσσος m. 2166, 27, Sappli. 1, 26 et 51^ μίσϋος Alc. 10, 
Sappk.' 1, 12 j unde dcrivatiim adverbium fi*<raof. Alcaeo 
adscrUiitur ab ApoU. de adv. 588, 27; ισσύ&ιος Cum. 1. 
15 , iinde . apud Sappli. 44 ισσος pro Ίσος ecFlbendum τί- 

d^tur. 

Rcperltnr tamen in liis oninlbus eiiam simplex cob- 
. sonans ; cam scmpcr in aorlstie^ teiiet mannor Cmnaeum, 
1. 6. πασσνδίάσαντες ^ 12 ίπισναάσαντα , 42 imTiXiisaina ; 
dclnde Lamps. 12 ίσω^; in poetis mctro certa suut «λΛι? 
Α. 60, τέλισον S. 1 , 27^ αμπίτασον S. 28, ίσχεδασ S. 
45; deuidc όσος S. 45, μέσος S. 24, μέσοι Α. 9> ioog 

S. 2, 1. — 

Jam vcro si quacrlmus, unde liacc duplicatio, antl- 

qiiiori Graecorum Img^ac omuino propria, orta sit. Ια 

radice ίς apparet ab orlgine, accedente altero ς ϊα ter- 

minatione^ duplcx eigfma fulsse. In fiituro et aoristo I. 

57 e σΤ natiim essc Sanscrita Hngiia docet , cnjas futu- 

rum I. et coiiditionalis , quac tempora Graecorum fnturo 

et aorieto I. rcspondent, sj habent, iit a rad. tud fut. II. 

1 1 s j a m 1 , Cond. a t ο t β j a m. Deinde - μέσσος e μεδως 

aat potlus με&ιος ortam esse, docent Sauscr. madhja, 

Lat. mcdiiis; neque alltcr Aeoles teete Hesycblo pro 

ηεδίον dlcebant πεσσον, ut recte pro ηεσορ serie literanim 

jubente correctum est. Non alitcr ϊσσος, qiiod olim di- 

gamma babebat, e ΐΊδιος natam videtiir a rad. Fid (cf. 

εεΜμενος) j* τοσσος etc. e τοτιος^ si comparamus Latina 

tot, tantus. 

v2) Ubi Yulgo duplex σ est, tenetnr apud Lesbioe, ut 
θάλασσα, nec ferri potest ΐΛνπίττι,δες , quod Alc. 7 ex At- 
tica dialecto irrepslt. 



Non recte £σσ«τα« Aeolicum esse negat antiquus technicus ap. Eust. 
655) 13. •— Contra non magis recte £ust. 20, 2, Tzetz. ad Hes• 
Opp. 238, duplicationem Aeolicam agnoscunt in dativis nvvMow etc., 
quia simplex σ in his omnino ranim et dubiuni est. 



§. 9, De aliar. consonantium duplicatione. 67 

In verbis , ut (jfrainmatlci affirmant ^) , Acoles ^ ha- 
bebant , ubi vulfo est "πτ. Exempla tamcn plcrnmqiic af- 
fcriint Hotiicrica et viilgafa^ iit πί'σσω, οσσομαι, iV /σσω, 
•λορνσσω; alla etyiuolo{ip!ariiin suaruin caiisa finxisse νί• 
tlentar^ ut βλί'σσω , όίσσω, νίσσω, Ccrtiiis fuerit χόσσω 
pro κόητω , nisi id forte propter χόσσος iictum est. Ne - 
qiic tamcn absoniim est, Acolcs in vcrbis , quorum radix 
in π, "β"^ φ" cxit ^ saepiiis ^ baBuissc , quam in aliis dla* 
lcctls factiim est. Valde autem dubitamits de πίσσω , ίμ^ 
ηίσσω y quia πίητω a radicc nn rediiplicatlonc iiatum cst, 
iit μίμνω, γίγνομαι a μ^μ^ γίν. — Ceteriim niillum bujiis 
mntationls exemplum nnnc le{ipitur; contra π7 rctlnetnr in 
ixaXvjTTS S. 34 et in Hesychll g^loesa όσχάπτω, ανασκάπτω^ 
quae Acolica vidctur, vid. §. 12, 2. 



2) HeracL ap. Eust. 54 ^ 19: jIIoXhq τα bU πτω λήγοντα fiagvto•^ 

vovVTSQ μίτατιϋ'έασίν tts δυο ao* oiov πίπτω y πίοοοί^ οπτο» οαοω; item 
Herod. Η. Ad. 205, a. — £ust. 824, 30. το νίπτω παρ' jiioXtvoA 
νίσοω γίνόμίνον^ ως πίπτω πέοαω^ οΐ Ταραντινο^ μίτα-Θ'έοη των δνο 

ασ tli ζ νΐζω λίγονοί^ quae ex Heraclide Uuxisse apparet ρ* 1654, Ι ^ 
ead;?in leguntur Ann. Ox-. I, 62^ 17, ubi additiir πίσσω pro πίπτο», 
cf. Et. M. 605, 43. — Α βλέπο)^ βλέπτω^ Aeolice βλέασω^ ut 
οπτοί oooojf derivatur λίνσαω £t. Μ. 562, 4, Ann. Οχ. Ι, 262, 28^ 
Orion. 95, 26; οσσω ut mooooj et πέσοω Et. M. 635^ 54, £t. G. 4^8^ 
3; de πΐοαω cum aliis £t. M« 673, 11, Gud. 467, 53, Atin. Ox. Γ, 
274, 20, Ael. Dion. π^ρΐ dxX, ρημ. in H. Ad. 5 praeterea vulgafa 
exempla haec leguntur Et. G/ 110, 14 — 438, 9 — 463, 49; Ann, 
Ox. I, 353, 25 etc. — Minus vulgata exempla haec sunti aooot 
pro αητω^ unde ασσον derivatur, £t. M. 157, 43, Ann« Ox< I, 42, 
28; χορΰοσω SchoH. L. II. /9, 273; ινίοοω ScholL V. 11« oi, 238. -*- 

J. Gr. 244, b. ol u4w).t7c αντί του πτ Sio σο, ίμπίπτ^ιν ίμπίοΟΒίν^ 

unde corrupte Greg. Cor. 615 et Meerm. 661 s άντΙ ^t των Sio nit 

δυο οσ, ίμπίππδΐν έμπίοσπν. £adem cotruptela est in £t. Gud• 
384, 1 et Ms. Reg. s. v. μι/ζων ap, Koea* ad Gfeg* 615* j4tokkU 
τον ϊππον 'iaoov λέγουοί χαΐ το βλέποί βλέααοί^ ubi Giese ρ. 119 rectti 
corrigit το νίπτοι νίσσω, quod coiifirmatur ex Anti. Οχ. Ι, 274, 20, 
s. ν. μδίζοίν, ubi eadem emendate legantur. Aliae aperta« corni 
ptelae suiit in Eu G. 110, 12 et 294, 10. 

5* 



68 De dialecto Aeotum Asianorum. 

3) Mntae non repcrinntor duplicee pro elmplicibiiSy 
niei in relatlvis, quae ex interrog^ativis prt^efixo ο naeGan- 
tup3). lU οττι S. 1, 15 et 110, Alc. 37, Lampe. 17, 
J12, οττινας S. 72, nndc rccte S. 1, 15. 17 a Sclmeide- 
wino TtWym pro χώ,τ» scriptuin est; οπποτα S. 3, A. 31, 
οππα et οππως Theocr. 28, 4 et 29, 13. 33. Antiqultad 
dnplices in liis {uisse, doccnt Latina ecquis, ccquan- 
do, quac nobis Yidcmur recte eomparasse (§. A, 5), qoan- 
quam &ignificatio paulluluin decluiavit. 

Practerea mutac, qaae \ulg^o eiinplicee sunt, non 
dnpUcantur ab Aeollbas, quanquam grammatici mlnus ac- 
curati ^) quamquc duplicatloDcm AcoUcam vocant^ recte 
jam ejeccriint alterum π iw χνπηάσσιδίς Alc. 7, nec mi- 
nns in όππάσαι Theocr. 28, 16; ntroque cnim loco nie- 
trum breTcm syllabam pcrinittit. 

4) Notabill AeoUsmo Ιτπ est ,pro ynlgato ]ΰ/Γ, iibi hoc 
natnm est e "πμ, JjT^ ^/I. Graminaticl ^) cxcmpla afferunt 



3) Mecrm. 6G0. ta αμ^τάβοΧα ίίπλασιάζίΐ nal ro π xal ο *α1 τ, 
ubi inter exempla est οπηη^ οττι» cf. ρ. 656. Aug. 671, Vatic. 692, 
J. Gr. 237, a, Greg. C 290; οττιν^ς^ οππο&*^ οττι Aeolica aife- 
runtor a J. Gr. 244, b; όππότβρος Aeolicum vocatur Scholl. D. II. 
^, 71 et Auct. π. Όμ. iiaX. ρ. 478, οττι et οπηω^ Kust. 20, 2. — 
Daplicationem hanc in relativis reperiri, nequc tamen esse Acoli- 
cam sed ipsis relatiyis propriam vel ιωινήν^ accurate monent Add. 
Ox. I, 325, 17, J. Gr. 244, a, Greg. Cor. 588. (Vatic. 690. corr, 
η γά(^ «Οίνη τα αναφορίπβ faavvHy leg. διπλασιάζίΛ e reliquis). 

4) Tzetz. ad Hes. Opp. 664. (£t. Leid. ap. Gaisf. ad b. 1.) jilo- 
Χ§Χς — inl των μηά ιροΛνη6ν τι9βμίνων συμφώνων 9&πΙασίάζσνσ»ν 
«ντβ, η τοΧ9 avrolQ ϋνμφωνοΛς η inltus σνμφωνοίί' toU αυτοϊζ μέν ως 
το *ννη^ αμμ$9^ νμμίς^ ΙΙίρραμο€ 6 Πρίαμου* άπλωί 8i ονμφωνοΛί* 
οίον νωννμνος^ οχχος» — Cod. Par. 680, Tzetz. Epex. 87, 15. 
Aeolici diplasiasmi exemplum habent ^Sdeio§; idem agnoscitur in 
fumios ab £ust. 610, 26 etc. — Cautius agunt, qui Aeolicam du- 
plicationem nullam nisi liquidarom et literae σ agnoscunt Ann. Ox. 
I, 325, 25, J. Gr. 244, a, Greg. €or. 588. 

5) De οππατα Orion 117, 14, JEu Leid. ap. Koen. ad Greg« 
581, Et. M. 624, 19 (ubi corrupte onta)^ J. Gr. 236, a et 244, a, 



$. 10. De ν ante σ in lota mutato. 69 

onnaTUy αλιηπα pra όμματα, αλδίμμα a radicibus όπ, άλιφ. 
lilud in libris eet S. 2^ 11, e conjectura rcstUuitor S. 
26. Contraria in bls est aeeimiiationis ratio ae vulg^o. 

§. 10. 

De V anite α in lote mutafo• 

1) Acoles sacpe ut pro yiilg^ari α et oi pro ov habcre 
i-eFeriintiir , quod accuratlus inquirentibus ibl tantnm 
factain esse apparet^ ubi antlquissima lingpa post brevem 
vocalem vi habiierit. Ex omnibQS enim Graeeis , sl pau- 
cissifliia qaacdain excipiamus^ soU Arg^lvl et Cretes anti- 
qunm vs intcg^rum scrvabant ^ ) , reliqni , 7 ejecto , breyem 
vocalem antcccdentcm prodaccbant et ita quidcm ut rulg^o 
a, B^ ο in a^ Sl•, ου mutarcntiir, a partc Dorlcusimn iii 
α, η^ ω, deiiiquc ab Acolibus Lcsbiis in ai, H, ot. 
Apod hos ig^itur ν antc σ in ϊ mutatum cet^ quod ctiiii 
vocali antcccdcnte in dipliUiougiim jiing^itar. Quod qiiiini 
antcccdcntlbns ϊ et ν iieri noii possel, !ii bis vutg^atani 
piOductionis rationeni apiid Aooles ([uoqiie valiiiese, nt 
^ΰσα pro φννσα, suspieari licct» qiiaiujiiain cxempla 
cnsii dcsant ^). 



Greg. C. 580, Ijeia. 638, Meerm. 660, Aug. 670, Vat. 689^ de 
βί/ιτττα Et. M. 64, 40. Ceterum modo α-ττ pro ]w]i, modo jTpro /* 
positum dicunt. 

1) Apoll. de synt. 313, 20, HeracHd. ap. Eust. 722, 58, H. Ad. 
204, b., ubi exempla afferuntur ivs et τι&ίνς pro μ et vt&sit. 
Alia Cretica exempla in decretis Vaxiorum et La^iorum C. I. 3050 
et 3058 in melioribus apograpbis servata Boeckbing perperani ne^ 
glexit. Α Sherardo enim traduntur Dr. 3050 1. 7. napaag pra πάση^ 
€t l. 14. τορδ pro rovSf h 16. υπαρ^ξοντας pro νπηρχονσας^ und^i 
νπαρχόνααζ eoribenduDi est. Item nr. 3058 1. 4. Hesselius Uahet 
πρΗγβυτάνί pro πρείγΒυτάί^ 1. 7. υτίαρχονσ . . . (Sher. ^αρ^οντ . .), 
uade Boeekhius fecit νπαοχονοας j quod debebat esse νπαρχόνβαί. 
Aceasativum πρηγβντάνς jam Giesius agnovk p. 103; Alia miRus 
aperta nune omtttimus. 

2) Interdum Graecl, ne Aeolibns quidem excoptis, β potitts omi| 
tebant, ut tvnuvay AeoK ixr^i^va, est pro iwtwaa. vid. §. Q, 2, 



70 De dialecto Aeolum AsiaQorum. 

3) Huc pertinet primnm Nom. sg. in DecL III ^ ubl 
α addltar etirpl in 7 vel ντ e\ei|nti• Grammatlcl ^) tcstan- 
titr de τάλαις, μί/Μΐς^ Soaig^ naig pro τάλας, μ^'λας, 
Θΐίοίζ, i^g , quae e τάλανς, μίλανς , Θόανς^ πάνς (el liacc 
quldcm e Θοαντς^ navtQ^ nata euiit. Rectc ita lcgmitiir 
iii Lesb, 2166, 29 {α'λο)νσαίς pro ά'λονσας y in poctU x/(>- 
vmg pro ϋίρνα^ Ato. 27. 33, nuTg S. 120. Indc cinciida» 
vlmus μΆα^ζ Sapph. 97, ι^νηααις Alc. 61 pro yulgpatis. 
Quod g^rainniattci ab Aeolibna nou essc A^iuig pro ^lag 
dtetum tradiiiit 9 vl& verum est (οΓ. Lobeck Parall. p. 21), 
sed fortas^e ex acoiisatlvo Acolico Alav (vid. §. 21 9 1) 
male . conclusuin ^ iii quo qiiia milliiiu σ Inerat, uon pot- 
ciaal diphthoiigfiig nomiiiatiTt tciieri. 

Ploiainativl in. ΊΓς non dificruiit a valgata rattone, ut 
ilg. ex 'ivQi quod ΑοόΓιοηιη dit^Uiir \n Ann. Ox• I, 171, 
19, ri&Hg ctc. Ytd. §. 26^ 6. Nommatlvorum hi o7i pro 
evi nuUiiin oxeinpliiin rcliquuni cst praetcr particlpia 
νψοις^ oQ&oig y quae a graiumatlcis pro iufinittvis veudi• 
tantnr, vid. §. 26, 10. 

Cctcruiu noii ininua iii datiro pluralis Aeolee baud 
diilile fiaiaiv^ λίονσιν pro πάσιι/^ λέοναιν dlccbant , si qaan- 
do brevlore forma pro πά^τεσσί^ ?,£ύνησσ$ uei sunt^ cx- 
empla deeunti 

3) Eadem ratia cst in foiiilmnis partlcipiormu in ^ 
exeuntibus, quarum analo^iain eequitur etiam nag. Non 
diffcrt a yqlgata linjpia dqditlioiigus Ti^ ut μάτΗσοΛ S. 76. 
Contra παΤσα legttur Losb. 2183. 2188, Coiii. 24 pro 



3) Cboerob, Bekk. 1183. Jlioldt to τάλας raXats Uyovot nal το 
μ{λα^ μίίαις καΙ το θόας Θόαις, n^oSrt^ivTBS το 7* το Si jilas 
u4iais ου λίγονσι δίοί τήν infMijUav της άΐ Βιφ&όγγορ. Eadem ba- 
bent £t. Μ* 573, 54 et Greg. Cor. 599» qui itieptissima de suis ad- 
dit, — . I>e τάλα$ς^ ^^Αα«β praeteroa Choerob, ex Herodiano ap, 
Bekk< ad ApoIK de synt. 350, de rikais, Θόαις Choer. Bekk. 1193, 
de μ^αι$^ Θόαα Ann, Οχ, III, 23d, 23, ubi male addilur Όρ4^ 
σναις, — \nn. Οχ. III. ρ. 240. ol AioltU Uyovot π«€ 9τα«β ο 
χώρος (S. 120). Addenda suot etiam participia γέλα^ς^ v^^t«ιςJ <iui 
^rammaticoi-um errore infiDitivi vocantur. vid. §. 26. not. 18. 



§. 10; De ν ante σ in lota mutato. 71 

πασα^ qnocl natuin est ex antiqiio πάνσα (vid« ilot. 1); 
σνρορφαΜ* 8. 66^ ct γίλαίσας e cornipto ytluig emcnda- 
tmii S. Z, 5» Rcctc etiam S. l^ 9. 14 ύποζίνξαισ» et 
μπδιάσίΜσ* pro yiUgaribus fonnis restltaeruirt ^ qtiod ipsi 
practerea fecuiius lii παΤσα S. 2, 14 et 77, Alc. 7. 50. 
In Lampeaceiio 1. 9 iion Aeolicc τιασΜΐ^ lcgitHr. 

Non miiiii» oura fvo valgato οϋοα ^ antiquo oroa repcm- 
tur ία liU ; Ciiin. 16. 19. 41 άρμόζοισαρ , πρδποίσαις, 
ύπαρχοίσαις ; Alc. 29 ηαΌΌΪσας^ 50 π^δίχοιπαιτ^^ 55 nveuoh- 
(sctv ; Sappli. 1 άΪΌισα, ίϋελοισαν (e corrupto ii^iXotg einen- 
dfttuin), 3 πλήϋΌίσα, 31 λι'ποισαι, 66 τνχοισα, 69 χατ- 
{^άνοίσα, 70 όο7σαι , 77 ίχοισα, 111 ηροςίδοιααν, lndo 
recte yiilgatac fonnae slnc librie ciaeiidatae stiiit S. 36 
άμέ'ρ'/οισαρ^ 59 λίποισα etc. 

Ejusdem {j^cnerls est Μονσα, qnod antiquiim paillcl- 
pium vidctiir radicls juiu, ut γρονσαι a /i^cj. l{]^itiir Aeolos 
Moiaa dieebant^), qiiod nunc leg^ifiir in libris Sappli. 31. 
61^ re8tltiitiiui «st Alc. 48, ut ΛΙοισυπολ'ι^ S. 78. 

4) Acciisattvoe pliiralLs iii decl. I ct II. oliui in ^, 
ονς cxissc , docenl; Cretlca ηρΗγεντά^ς , roi/^• (not, 1) , cum 
qnlbus conyenit Gothoriiiii acc. pliir. maecultnonim , ul 
fUkans, sunuiis. cf. BofjfVergl. Gr §.236. Ea rulgtt 
in ^ et ori , apud Lcitbios . Iii αις et "ϋΐς transleruiit. 

Dc decl. I. aec. plur. iii "^ ct grammatici testantur ^), 
φΐΊ cxempla χάλα^ς^ aoq^aig , νύμφαΐζ affcrnnt, et rcperi- 
untur haec: Lesb. 2166, 23 τάΐς, 38 ταΐζ ίρ^ίαις ^ nr. 
2188 παίσαις, Cum. 7 taig^ 8 χρνσια^ς , 41 xalg ύτυαρχοί•* 
ffatff j tantiim 1. 20 ag μ6l•lζoιg ά χάρα συνίπιν^υσδ τ^ιμοίΐς 
ρΐΌ aig; Lamps. 12. 24 dhciig ; Alc• 3 παρ* ox&aig y 33 



4) £ust. 413, 9, Ann. Ox. I, 278, 14, ubi Sappho μοιοάων 
dixisse refertur. — Alii grammatici μωσα, λίΛωσα Aeolica dicant, 
quae sunt Boeotica. vid. §. 42. 

5) J. Gr. 236, a. τισΐ 6i όνσμαοΛ d^XvnoiC το J ηροίτι^έααιν 
•^ioXhii ^ όταν Χέγωαιν άντϊ του καλα« tnaXali^ χαϊ αντί τον οοφάί σο* 
9«ί'δ; item Leid. 637 et corr. Vatic 688. — Prisc. I. p. 30: »Aeolei$ 
ννμφαις pro Ρνμφαί (iicunt.c 



72 De dialecto Aeolum Asiaaorum• 

96νλΙχναις μεγάλαις e% πλ(αις, 65 νύμφαις^ τάΐς Aioq il 
aiyiQxw <ρά!σί τετνγμίναις^ 67 oV/«*ir; Sapph. 15 ftanukaiq 

— πλί««:«^, imde reofe ττλίχταί• AIc. 29 eorrigitur. Aped 
Tlieocritiiin In VHtmB eimt 28, 20 λνγρα^, 29, 39 αύ)^α^ς 

Iii decl, II, acc• plur, in T^ exU grammaticle testan* 
tlbuse) et legitup in^Ms: Lesb. 2166, 12, 21 προς τοΙς 

— iovvag^ 25, 30 νρυς άλλάλοις; Cnm. 20 μ^νίζο^ς -,- w/- 
μαίς; Lamps• 13• 25 xamiV «'Oiuoig, Ιδ.^ο^ι^σασθ-α^ wiV 
στρατάγο^ 5 32 7r(>0ff ^Ι^μχρακάι^οίς ; Alc• 7 πασσάλους , 28 
ΙνΗΐΜχμένοις μι&ύ(50ην ; Sappb. 67 στ^φάνοις, unde cw• 
rexlmus άηολλνμξί^ονς Α, 92. Apud Theocritum in libns 
suDt 28, 10 ^ρ^ρίΐο^ς jj£7iAo*s, 12 μαλάχο^ς πόχοις^ 16 ίό- 
μoιQy 20 νόσους. 

5) DeBique in coDJug^atione tertta pereona pluralte, quae 
ollm (quod Dorcs seryarimt) in iii exlbat, dcindc i ia σιοη- 
tato in ΤσΙ , eaodem apud LesUos rattonem eequitur. £t 
termmatlo vulgata «Ισϊ non jnutatur ut Yeiaiy contra ρτο ^i 
G8tIIo«, ut φα^σί Aeolicuiii dioitur a Prlsciano I. p. 47, 
iiiide idein Sappli, 35 e corrupto φ«/σ«* et c Yulgato φααΐ 
sine librle restitutuin cet AJc• 41. 65, SappL. 17 ^ deinde 
Alp. 10 ;^(ίλ«*σί, 31 ^iipcttat a ycrbb conti*actls, qul yer- 
borum ia μϊ ratiojiem sequuntur^ ncc miiius τι^ηάγ^ι,αιη 
Α. 27 et 9ί€ΜρΙχαισΐρ S. 85 pro vulg^atis formls reponenda 
crant, Aequc pro Γΰσ* lcgituv οϊάϊ Lcsb. 2166, 24 ιμμι^ 
νέο^σι^ QiTftjaoiaiy Alc. 7 κ^ιΐπτοίσ^ν , Tlieocr. 28, 11 φρ- 
ρδοισιν, imde jiure vulgatac forinae vtiavQiv iUc, 7, tt^o- 
χρώττουσ^ S, 3 expiilef^(5 siuit. 



6) J. Gr. 245, a, Greg. C. 617, Meerm, 662. αντί αιπαχ^η^ 
ti]v δοτιηηΡ παραΧαμβάνονοίν iv wots πλη^'νντικοιβ (male J, Gr, πα- 
^yriMiui)' toi9 αν&ρ(ύποι^ άψτΐ,του rovs άρ&ριάπονς' τοντο Si noiQvotv 
διοί το χρησ&αι avrovs τω 1 άντϊ τον ν. Male rem ^escribunt, unde 
ialsus accentus in τοΓβ originem traxit. Acciisativu^ f ύ3( Λνϋ•ρωπί»ς, 
qui Aeplicus vocati;r, est Boeoticus. vid. §, 42. 



§. 11. De eHia oonloiiaDtium oaajiiBStiQnibus. 7^. 



§11. 

lie aliis eoneoiiaiitiiiin coi^anctioiifbiie• 

1) Grammatlci ab AeoUbus γ pleonastice addUiiin 
cssc rcferunt^) In γέντο , γνοώ^ γνόφος, At yiVro Doricae 
et Aeollcae dlalccti ope ex tlsTO (Άτο^ tvxo, γίντο) derl- 
vatum, nimis prodlt fiitUcia grammaticorum ctymolog^iiini : 
non minus /i/oca.pro νοω fictum vldctur, tmde uyvota^ 
γνώμη etc. dcrivarentur. Manet γνόφος^ quod y non pleo-' 
nasticiuu .lialii^t^ sed pro rudiore δνοφοζ (quod ipsuni ab 
Hesychio s• v. δνοφ^ρος Aeolicum vocatup , Doricum a 
Scholl. Aescli. Prom. 570), euphbniae causa posltuiu esse^ 
ut γλυκύς c όΐνχύς natiim csse docent devxog et Latinuiii 
dulcis, Non alitcr βληρ , quod AcoIIcum yocatur pro 
δέλίαρ y e δληρ ortum supra slgnlficavlnius §. 6, 2. 

Initiale σ ante sequens μ omlssnm cst iii μύρρα^ qiiod 
Athen. XV, 688, C. Aeolicum dlelt, pro σμύρνα ^ reti- 
uctiir m σμίχρα Sappli, 16. — NuUo , quaiitam T!dei*e 
llcct, jure arsis vel unius ycl dnariini consonantium In 
fronte yociim, ut ίϊβω, εύράξ pro λίίβω^ πλ^υράξ AeoUbns 
adscribitnr ^), 

Z) In mcdiis vocibu^, ut graiuiiuitici indicant ^), 



1) Heraclid, ap. £ust. 1722, 40 a ροω deiivat νοίσπω xal jiloM^ 
χώί γνώα*ω, uiioliic γαρ, φι^ΟΛ , το νοω γνοω φααίν* o9£v χαΐ το 
αμφιγΡΟΒΪΡ ηγονν βί^ονοζίν^ χαΐ η ξΰγγνοια χαΐ το aypoiiv^ χαΐ ή α- 
γνοΐΛ' — απο του νέφο9 ροφοί χαΐ γνόφος Αϊολιηορ ο αίλλως δροφος 
καΐ οτ* χαΐ το Ιρ Ίλίάδι γέρτο ηγουΡ Β'ίλβτο ίξω^ίΡ 6xe& το γ y χαΐ ως 
7/ γροψη αντη πL•ovάζBι τφ γάμμα^ γ^νομίρη δηλαδή ix του Ροώ 
νοήσω, 4ωρι«ως μίρ νωμη^ Αιολίπως δέ γρώμη» Item ρ. 1064, 6, 
Herod. Η. Ad. 203, b; de γροω praeterea £t. Or. 25, 29, Gud. 5, 
43 et App. £t. G. 661, 49, de γέρτο SchoU. L. 11. v, 23, Herod. 
1. J. , App. £t. Q. 661 y 69. 

2) Pust. 1647, 63. ΐδ&ον 'ΐώρων xal ^ίιολίωρ τά τωρ λέξίων προ,τα 
ονμφωρα αΐ'ρβιρ, «Jre 6ρ τνχοι ΟΡ, οΐορ λαιψηρόί αίψηροβ, iir^ δοο^ 
ηλδνραξ^ ίυράξ} id. 1471, 29 £(ddit ttfiftp pro λίίβειρ, 

3) De ϊδμίΡ^ όδμή Greg. Cor. 589, Auct. η. Όμ, διαλ. 473,* £t. 



Τ4 De didlect<y Aeolum Asianorum. 

I 

Aeolee tolerabant ^y Ϊ7Γ, 'χμ^ ncqne in 'ojty γμ nnita- 
i>ant, ut 7όμ6ν , όδμη ^ χίυϋ^μίς y διωχμός. Nune ejusniodi 
leg^Itur παιυηάδμδνος Sapph. 17. 

Non mlniie σΙ in medus voclbns , 7 non inserto^ 
scrvatum est in ίσλος^ (jiiod in librU est AIc. 41, Sapph. 
2&. 46, niide idem AIc. 77 a Sclineidewlno restitii.tum 
est pro Ισ&λος y et a nobis S. 34 μάσλης jiro μάσϋ^λης^ 
qttla tcete Hcpbacstlone p. 15 ctlaiii μάσλης diccbatiir χατα 

na&OQ 7^• 

Acollciun cst άγ^ίω pro α/^^ω.^), qiianqnaiii 0011 plane 
allcnum a reliqnis Gracels. cF. Biittin. Lexil. I. p. 130 et 
8upr. §. 4,5. Leguntup ^ίατάγ^Βίτον (ί. e. χαΰ-αιρούνΐων vid. 
§! 26^ 7) Lesb. 2166, 10, quam vocem i|on intellexU 
Boecldiiiis, άγ^ί{>ίΐηες ibld. 28, qiiod idem pjerperam iii 
alQid'ivTig correxU, π^οαγρημμίνω Cum. 6^ αγρ^ρ S. 2, 14, 
^ί»τάγρΗ S. 98, quo spcctare vldetiir Hesychil gloesa 
κατα/ρ«, καθα^^ίΓ, παλινάγρ^τον Tlieocr. 29, 28• 

3) Ectbllpsis iu axohtTOPj oniQev pro σχ^τιτρον, oniQ&sv 
AeoUca rocatur a grammatlcls ^) vix ullo jure. 

I 

§• 12. 

Ve vocalibne breTlbas• 

1) Acolee α pro yulgari f babcnt in adverbiis: tem- 
porls in οτα nt οτα, αλλοτα, delndc in parte loGativomin, 



G. 271, 8j Herod. Vit. Hora. p. 288; dc Ηβυ^μος Et. G. 317, 39; 
£t. M. 371, 20. ερίχμός — dotcst Si ταύτα παρά roiff ^ioXavatv cx- 

φέρ6θ•3'α& Sta τον χ' διΟΛχμον γαρ λίγονοι ααΐ ληχμόν, ωβ Αντίμαχοι; 
HojTien axayuivos Aeolicum dicitur a Methodio £t. M. 56, o3. 
(vid. tamen §, 26. not. 20). 

4) Aiin. Ox. I, 117, 27. αγβ, νπ€ρ οι ^toXeU aye* φασί καΙ πλίο-^ 

νασμζ τον ρ αγρα^ nnde iutelligitur Homerjcf.m αγρδί ab Aeolibus 
repetitum esse. 

5) Ecthlipsis Aeolica vocatur a Tryph. na&. ilc|. §. 27. et Drac. 
Strat. 161, 5. cum exeroplo σχαπτορ; frequenter ea utitur ineptus 
Tzetzes in Epex. II., ut Βπιϋ^δ pro onut^B^ 6 pro oe 87, 15. cf. 
71, 28 etc. 



§. 12« De vocalibbs bKevJJbus. 7S; 

cjuae vulgo in ^f{v) exeiint, AeoUise in 7«, «t W(jd'a^ vid,- 
§. 29. Miiius certum est ατδρος pro m^tf^s e c«irrupta 
Iΐl•rorιiIll lectlone d* άτ^'ρα pra ά d* .irtpa Alc 33, et avt-^ 
ρνϊ apud Tlicogn. 0\» II y 167^ 7 (.Χ4ίΓ£(»ωτα Sap{)ii• 1, 
5 iiihil ccrtl prodit« yld. §. 17, !^); nam tu^o^ in libris 
cet A. 33, S. 57» ιτέρωτα ApoU. de adv. 606, 16 et 
607, 17. — Ycrbl πι^ζω duplici forma Alcacue usus 
porhibctur i. c. πίάζω Dorico et vulgari ηίίζωι,, quod dji• 
8erto testtinonlo Acolibae vindicatur ^). Contra maiiet «^ 
ubi Dores α habcut , in xi(v) et ia "Άρτψις.^ B4 qua fides 
cst rcccutioribue titulis Lcsbiis nr. 2172. 2173. 

£ pro α vulgan iu paacle positum videtur ^). Cer- 
tiora exempla suiit χρ^'τος pro πράτος, quod rcete rcsti- 
tuei*c videntur Alc. 17 et inde Ιη^ιαρέτΗ Alc. 61 c Bcrg-' 
Ι^ίΙ conjeetiira pro επιχρίπ^ί^ deinde -Θ-^ρσος pro ταρσός, 
Jcuiqae λ^γόμ£χ>€Ρ, ςδρύμξ&€¥, pro λ^γόμίϋα, φ^ρόμί&α, 
qiiac g^ramiJtatici Aeollca esse traduiit, quaiiquaui nunc 
uusquam lcgiuitur, scd φορι}μδΰ•α Alc. 10. vld. §. 24 , 8. 

2) oc pro apiid Acoles crat in praepositlone ύπά pro 
1/710 ^), quod duo libri Sappli. 2, 14 in ύπαάίόρύμαχίν 



1) Herod. π.^μ Α. 44, 10 d€ πιέζω: παρ' *^ίΙκαίφ δίχως ϋγίτα*^ 
παρά Si '^λχμανι dtd του α. Ληη. Οχ. Ι, 29Κ πιίζω Aeolicum, 
Aiticuoi et loBicum vocaturi πιάζω Doricum. 

2) Joann, Gr. 244, a. postquam de ό pro α Aeolice posito dixit: 
ποτέ δέ το 1 η η (sc. afr2 τον α)* x^aroC χρέτοί ^ Πρίαμος Πρίμος, 
γαλι]νη yeAjyViy, β^ρ 1^^*^, quae turpiter corrupta esse inde patef, 
quod Πέρραμος et avi^^» Aeolica sunt. \id. §. 8, 6 et §. 5, 5. — £t. 
M. 537, 18. ΛρίΙοαων derivat a ηράσσω χατά τροπην ^ΐϊολιχην του α 
«ΐ€ i *αΙ πλίονασμφ του 7. cf. Αρρ. £t. Ο. G48> 20« — Schol. 
^^JBiaU Vesp. 1227, qui servavit Alc. fr• 7, in quo το μέγα χράτος^ 
addit αντί του μέγα χράτοί, ούτως Alol^Uy unde BuUmann. Ausf. Gr, 
§. 27. Anm. 20. not. inlellexit olim ηρέτος scnptum fuisse. — De 
Aeolico Χέρσος pro ^άροος Choer. Bekk. 1190 (corr. Ann. Ox. 
II, 217, 33), Et. M. 447, 24, Et. G. 259, 47,SchoIl. I!. β, 212, 
Eust.'213, 12, qui omnes inde nomina propria Θίροίτης vel 'jiXi- . 
^έροης explicant• 

3) Ann. Ox. I, 47, 28. jiluXsit την νπο νπά λέγονσι xai την από ^ 
άην y 100}$ Ivawai το {ΰ) ληχτιηον γένηται των προ&έοδων^ ως το α 



76 De dialeeto Aeolum Asianorum. 

sdrvi&raot. Iii4e 'vHm vbiqiie pro yulgfata forma reetitaen- 
aum dmdntta» Ale• 7 etc. 

Saepiue Volgatom α ' apnd Aeolee in δ transiit. 
Grammatici.4) teetaBtnr de praepoeifione oV pro αρά in 
ονάψοίί, όνέχώρησίρ, etiam οψω ρρβ α^ώ^ dcinde &Qoaewgi 
στιρύτος, στόλϋς, τηόρμος y βροχ^ως^ υμολυς pro ομαλός^ 
1'φΌ•ϋρΰ•αι^ μ^μορ^α» ρρο ύμάρ^αν y nomine mensls Πορνο- 
uiafv a ηάρνοψ. vid. Strab. XIII. ρ. 613• 

In titiilie liftcc exempla leg^ntiir: Cuin. 8. 34 oytl•- 
&^P^ 39. oWiWa, 53 ορ^ψίραι^ Lesb. 2186. 2191 στρο- 
τ«/ω, ΖΙ^β-στροτάγησαρτα. Ιο poctie eo0t haec : AJc. 
24 ον€χρεμασσαρ (e librorum lcctlone op *x().)> Theocr. 
29 5 26 όμρόσ&ηρ ppo άμράσ&ηρ i. e. άραμρησ&ηραι. vid. 
§. 28, Ovia pto άρια Alc. 67 (S. 1, 3 oi^/awr* recte scri- 
bihir e v. 1. oxiai&i)^ ορ^αρορ pro άηηρορ Alc. 78 5 ορηι- 
τύΡ pro αρπ^τορ *) S. 20;, Th. 29, 13 5 βξ/οχίως S, 2, 7, 



tral I. Ibid. 422, 1. ol ^t jilo),Bti ttjv υπό νη^ρ (leg, νπίρ ίττερ) 
Uyovct iree2 την νπύ νπά • jy γαρ την αρχήν ψρίηονσ^ ΑίύλΒΪς ηαΐ το 
TiL•^ φνΧάοσονσιν, η το τέλος τρέττονοι fpvXaaaovTtC την αρχήν ψtL•υo» 
Si το 7, — J. Gr. 245, b, Meerm. 661. male Aeoles α pro 
ponere dicunt in ασύα pro acaa , falsam vocis aeoa pro αηνα ex- 
plicationem sequuti. cf. Scholl. II. α, 554. Corruptiora haec in an- 
tiqu}s Gregorii edhionibus p. 685 leguntur. 

4) J. Gr. 244, a. ot jiloUU e&ot l'xovatv <fi^l του ά τό ό Ti&ivar 
δράσεως ^'ρoσioJς, οτρατός στρατός^ ανω ^νω y άνΆητα^ ορέΧητα*^ 
άνβχωρηοΒν οηχώρηοίν^ οτολύς aroific, Id. 245, b. πταρμ^ς πτορ- 
μυς, — De ατρατός Et. Μ. 728, 44, Αιιη, Οχ. Ι, 394, 13. — 
' Hes. βροχέως η βρουχέο}ς (Jog. βραχέα) σαφώς, αυντομως jiioXiU. — 
De ^φ&ορ^αί, μέμορ&αι vid. §. 3, not. 25. — Suid. et Phof. s• v. 
^Ομολώϊος Ζίυς inter varias vocis explicationes: ^* Ιατρός di iv r/7 *^ 
της ^νναγωγης, dta τ6 παρ* ^toXevoi το όμονοητικόν χαϊ ίϊρηνιηον 
ομοΧςιν Χεγ^σ^αι^ quod pro όμαΧοϋ esse patet, nec Boeotioum haben- 
dqm est , ideo quod Ζίνς ΌμοΧωϊος in Boeotia et Thessalia cole- 
batur, quum ipsa etymologia inceriissima sit. Ceterum hao muta- 
tione Aeolica etiam ογμος ab ayoi derivatur Et. M. 613, 38, 

♦) Vulgo pro ϊρπίτρν esse putatur^ quod ipsum In plerlsqae 
Theocriti libris legitur; at in Sapplms cerle Joco Eros ineptissime 
ίρπι^ον vocaretur. Veriora docet Hesychii glossa άρη^τον α«6μ*αιον 



§. 12. De vocalibus bfevibiis• 77 

γροφαλλορ pro γνάφαλλον Α. 37 ^ τομίας Α. 89 , χ6^ 
λαισ^ i. e. χαλώσί Alc. 10« — Pertinet kuc etiam ««- 
σπολίω Sappli. 23 (cf. Hes. κασπολ^ω^ νποατριφω)^ qmd 
est pro στδλώ , χαταστίλώ. yid. §. 6, 1 et §. 28; ώμολ uti 
apnd Homerum duplex fiitiirum est Ητίρί'ω et χτανιω , ita 
pro στίλέω etiam σταλίω essc potcrat^ iinde Aeolice σπό^ 
λίω fieret. 

Deniqne his addi possnnt g^lossae nonnuUa^ Hefly- 
chianae^ quamin dialectus non elgnificaljir, sed satls certa 
fide Lesbiaca liabetnr et propter alias proprietates^ qaae 
in plerleqne simal apparent, et qaia ipsa Yocalla α in ο 
mutatlo^ excepta Thessalica dialecto raro memorata^ Aeo- 
libus Asianis propria est. Sunt rero hae : όσπάτιτω, 
άίτασκύπτω ex ορσχάπτω. cf. §. 28^ 1 , item οστάταν, άνί-- 
στησαν et οατα&ύς, ^ξαγχωνισΰ-είς i. e. ίναστα^^Ις; deinde 
$άμορτ$ς^ γυνή pro δάμαρ , σηολ^ίσα, σταλέΐσα. cf. §.6, 1. 

HU comparatis apparet^ α apud Aeoles haud raro 
inntari ante liqnidas: anoketg, σπολίω, ομολος, χοΐΜοι, 
τομίας, {δόμορτις), ον pro άνά^ ονω^ όνία, ητόρμος , ΐ- 
φ^ορ&αί^ μ^μο ρ&αί, .Πορνοπίων; 'Aeinde post liqnidas cum 
mnta conjnnetas: ^ροσίως , οτροτος , βροχίως, γροφαλλον; 
neque tamen Iiaec matatlo nisi certas yoces tangebaf. 
Maxime notabile est^ etiam α ia Aoristo II, Perfecto 
Pass. et Foturo^ quod ex i natum dlcere solent^ banc 
matationem patl in σπόλδίς pro σταλείς, σηολίω pro σταλεω 
(στίλί'ω), ίφ'Θ'ορ&αι pro έφ&άρ^αι. 

Ceterum in titulis hacc mutatio interdom ncglecta 
(!st. In Lesb. 2166, 47 lcgitur άναγρ αίροντας y Cuin. 52 
άναγράψαι et 22 ανηκόντων, Lamps• 35. 36 άvaγρaψil^ 



η Χ»τινον* K^tJTitf unde hoc saltem apparet, tintvov, milvum, a Cre- 
tibus αρηΒτον appellatum esse, ut α^πη est όρνέον r« dsTuideQ (vid. 
£ust. 11 8S, 3, £t M. 148, 20, Hes. s. v.) ei^jQuvta^ eimilcm for- 
mam habuisse traduntur. Sappho vero Oupidinem ορπίτοψ i. e. 
aQitttov vocasse, imagine omnino aptissima, eo libentius credimiis, 
quod teste Hesychio eundem Aeoles ^'A^nw vocabaot. cf. £t. M. 
148, 33 ; neque minas apta est avis rapacis meotio apud Theocritani• 



7β De (lialecto Aeolum Asianorum. 

V 

' awctT£&lj , 23 anomaXttrfa , 28 στρατάγοφς ; gud plora ex ii!» 
exemplis eimnl alia ratione minas sunt Aeoliea, iit 
propter ncgflectam apocopcn pracposltionie άνά, deinde anu 
>pra ajU). Tid* nr. 7. 

In poetanim rcliqiiiis adyersantur άρηε^ασον S. 28, 
av το μίσσον Alc• 10 , άμμίνομίν Α. 33. Qiiae nof| diibi- 
tanter corrig^enda puto^ quia Acolica pracpositionis formay 
qaae servata est y ubi corrnptela inyasit Alc. 24, aat for- 
ma non inteUi{i^cbatnr ^ ut όμνάσ^ην Theocr. 29^ 26, Ta• 
ciie ίη Yulgatam abiit, ubi eensns patebat. Aeceiut, 
qaod A• 33 librorum lectio il τορ λνχνον άμμίνομίν, qnam 
metrum damnat, facillns e τι τά λνχν ομμίνομδν nasci 
poterat. Non nilnus apud AIc. 63 c codicis lectione 
αφντον ϋ'ησπ restituinins ag,d'iTov όν&ησ6ΐ {άν^ησδΐ ali!), 
quia id facilius Gomimpl poterat et iiv&og cum apu co- 
baerct. Deniquc στρατός Α. 55 non magis fercndum est. 

Addimus , qiiod Aeoles in ίΐΗοσΰ (Leeb. 2166) tuI- 
^are ο babcnt pro antiqua α, quod Dores in jTixcni, »- 
Ηοιτι gervarant. 

3) Saepe α apnd Aeoles in ΰ mutari grammattci ftf* 
finnant^.); sed unica certiora exempla euut σνρχίς ei 
πεσσνρ^ς pro σάρχδς et τίσσαρΒς; nam αμνδις et βύϋ^ος si 
Aeolica sunt, noa aliena ei«nt ab aliie dialcctis, et pro- 
pter baoc ipsam nintationeni^colica vocanliir^ Βύ%χις Ν. 
Ρ, cogoatum est com Βάκχος, ut "Ιαχχος, ίάχω cam ινζω, 
έμαχον .et ίμυχον , βράχω et βρυχάομαι etc. 



'5) £t. Orion. II, 18. αμνδ*ί.^4ΐοΙίΗω€* πάρα γαρ το eluaiiS μΙ 
αμνδί^ τροητ} τον α iis ν κατ* uitoXitg ώς oaffxs^ αυρ*69; item ΟπΗ 
Et. Μ. 87. 13 (cf. Gud. 46, 27) et Scholl. Dion. Thrac. 949, 25, 
Scholl. II. «, 6• — De Aeolico αυρη^ς praeterea £(. M. 486, 9. 
jiioXiU το ΰ BiS α τρέποντ89 τάί σσρχας σνρχα9 Xtyovatf Ibid, 708,319 
Ef. G. 294, 23, Or. 147, 12, Ann. Ox. II, 379, 28, Tzefz. ad 
Hes. Opp. 195, Hes. συρίίδσί, οαρξΐ jiloltXv, τ- Saepe praeterea 
αμνδί€ Aeolicum dicitur, Orion. 31, 11 etc. vid. §. 4. not. 3. — 
Hes. ηί^αυρβί^ τίοααρί^ uiwXeU, cf. πίοσνρα^ ηίανρα, τίσοαρα. -^ 
£t. Μ. 216, 47. Βνχχι9 όνομα j4io?axov παρά το Βάηχο9 — τρο^ιι 
fr«v α th ϋ ως βά^ο9 βν&*9 (leg« βΰ&09). 



§. 12. De voiealibus breyibu^ 79 

Jam vero πίσσν^ις pro ιτ^σσοφ^^, «i companimiia; 
Saiiscr. tecliatur, Lat. quatuor^- Goth. fidvor, kia- 
tom inlelligitur ex antiquo π^τΡα^^ς^ ita ut if ^ Fu n«- 
tum sit, quiiiu vulgata lingua tF in σσ mutaret. Colll- 
gitur htiiC) non rccte yocem duplici σ acribi, qui error 
apad Hesychhim corrig^i potest^ serte llterarum Bon tur- 
bata^ aecedlt Homericum πίσυρ^ς^ quod primain brerem 
habct. In Dorica forina τέιορ^ς antiquum I\* in ο coala- 
ity unde lleeret Aeolicum ν pro Dorico ό posltum dicere. 
Alio teiiipi>re docebimus^ etiam σνρκ^ς ex antlquo σΡάρ- 
Ktg natam esse^ cf. de γννη e yFava nato §. 36, 1. 

Pessime grammatici inyersam quoque matationem 
AeoUcam. finxeruiit , ut ν transiret in ό ^ ). 

4) i pro Ϊ apiid Aeoles positum dicitur lo τ^'ρτος pro 
τρίτος, ϋδρραμος pro Πρίαμος etc. vid. §. 8. not• 24. 
Ibideio docuiinas, non recte iu rcliquis haiic mutationem 
ag^osci^ in τίρτος scqiicns ρ mntatloncm efficei*e videtur, 
iit in Latino tertius , Belglco derde , et Anglici 
tbird pronuntiatione. Grammatici "^ ) solito more hanc 
mutationem ad alia npn Aeolica adbibent. 

Cpntra 1 pro vulg^ato i Aeoles Asiani babent in no- 
mmlbus derivatis, quae in coc, eoy^ e^ vulgo excunt ^)• 



6) Et. M. 486, 9. ^άίνδουμα^ το κυλίομαι at γαρ AtoUU το ν 
fk « (leg. α %h ν) τ(»έ9τονσ« τάς αάρηα^ οίρηα^ λέγονν»9* Ιηέί ow 
τρέιτβτα* το α us ν, ίηίονότι τρέπ^τα* ΗαΙ το ν Μ α* ηαΐ ovrwt tM 
τον κνλίω γίν^τοΛ ηαλίω ηαΐ ηλβοναομψ των ονμφώνων Ηαλινδω, c(, 
Et. G. 294, 23 y Ann. Οχ. II, 379, 29; corrupte £t. G. 175, 51. 
JiίoL•ntJ τροπ^ του ν els η πηΧ^νδόϋ* 

7) yheogn. Οχ. II, 17, 21. η Ί (leg. f) συλίαβή iv τζ aw&ian 
ίΡίοτβ τρίπ»Λ το 7 ek i* onavtot> $b al λέ£«ι0, cJe Ι'χί^ το αγχ& άγχέμα" 
χος ιτά) δ*»αστο9 aSiuaotos' Αιολίων Bt το πά&ο€» cf. ibid. 53, 
23 et £t. Μ. 193, 11, ubi adeo praeter illa βίβαΐΛς hac mutatione 
e βιβάζο» derivatur. Pessime etiam dSivtaoxo^ a διχάζω repetitur. 

8) Sequentia docent corruptelam esse iii Ann. Ox. I, 436, 25. 
τα δια του los (leg. H09) χτητιχά υπ^ρ δύο αυϊΧαβά^ ot AioXiiQ σ«« 
του eoff προψέρονοΐίΐ^* οϊον φλόγδίο^ φ?.6γβοί* οιδηρίίος οιδήρ§ο9' χαΐ- 
Κί«ος xaXueot' οντοίί χαΐ χρνοβιος χρύσβοβ leg. φλ6γ*Λ£ etc•} excipi- 
untur bisyllaba eot , τέος, Terminatio lols est lonum. 



80 De dialecto Aeohim Asianorum. 



iitarniore Comaeo talia legvnliir χρνσιο^^ χάλη€ος^ μαρ^ 
μίριος 1. 8. 33. 35. 36. 76^ qnanφlaιtl in Laraps. 20. 
2β est χρνσίω. In poetamin libris senrata sont φλόγιον 
Alc. 31, πορψνριαν S. 13, %ik%tct$ et mvviMah A. 7, ύώί- 
ριος 'Hi. 29, 24, δί,^έρίω Th. 29, 12. Inde tH ab aliie 
rel a nobis e conjectnra χρνσιος pro χρνσίος et χρύσαοζ 
restitutum cst Sappfa. 1. γ, 8 et S. 29« 31 ^ demde biv^ 
9ριον ecripetmns Alc. 36, nbi Hbri δερδρορ habent, valgo 
δΜρίον leg^itnr.' Nam qnod a Grcg^. Cor« p. 589 ^δρδον 
Aeolicum dicitur pro δένβροψ^ ibi qnoqne βέρδρ%ον emcn- 
dandnm est. Non minus άδδλφίψ pro άδελφίηί eomgcii- 
dnm du^imns Alc. 72 5 de πψπίβοηα vid. §< 15^ 2« SU 
milig mutatio mag^is esse yidetur, qaam est lA Aeolieis 
η'φ, τιοισιν pro τθ'ω, τεοισιν Ι. e. τιρι, ησί^ qnippe quae 
t in stirpe τ« babeant. ef. §; 23, 10. In Γβϋφΐί» οοιηί- 
bns ε ante vocalee manet nt ΰ^εος^ xiog^ ξίφεος etc. 

Praeter hacc οψ$ pro oipi Aeolicum dieitar ab Apoll. 
de adv. 573, 10 et Herod. π, μ, λ, 26^ 9, qal afferunt 
Aeolicam frag;inentam (Alc. 107). 

5 ) £ pro apud Aeoles fiiUse refertor in εδοντίς et 
εδύνα^) pro οδόντες et οδύνη. lUud haad dabie antiquio- 
rem formam serrayit, qanm οδούς jam antiqnls (Ann. 
Bekk. 740, 25) ab εδειν descendat. cf. Pott 1. p. 242; 
εδύνα autem , si compara8 Sanscr. vudana (dolor), di•» 
gamma babuisse yidetar, quod ynlg^o cum ββφίβηΐβ yocaii 
in abilt. 

Contra i Aeollcc in mutarl, grammatlcl haud raro 
tradiint, ubl potius de dipLtkongo Ίϊ in 0I mutata dicen•• 
dam erat. yid. §. 15, 8. Unicum ycrlus bujus mutatio- 



9) Greg, Cor. 597. to ets Ί τρίπουοι Ιιταγομίνου τον δ* rovf 
γαρ oSovtaQ άδοντας λίγονσι *αΙ τάς odvvat idvvas, De Aeolico 
¥SoVTS6 testantur praeterea Prisci^n. I. p. 33 et Prod. ad Cratyl. in 
Bekk. Ann. 1163. Corruptissima viuentur, qttae leg;untar apnd 
Joann. Gr. 244, b. et in antiqais Gregorii editicmibu» p. 585: 
ποτΐ 3i καϊ ro Ί (sc. «frl toC o)' προς σβ fcρtt σβ; nam ubique in 
titulis et poetanim reliquiis ιτρος legitur. 



§. 1% De rocalibus brevibus/ 81 

nis exemplum videtQr όρ^άτω ψτο ίρ'φάτω^ δΐρότω ab €Ϊρω, 
necto. Tid. ibid. not. 7. 

6) Interdam I pro ν initiali positnm 68t ^^) ^ exempla a 
gframmaticie afferuntnr /itpog^ Υψηλός^ txpo^iv pro inpog etc^ 
deinde ϊπαρ pro ϋπαρ et /7Τ«'() pro νπίρ; ex Aeolico poSta 
(S. 119) κατ ίψηλωρ ορίων traditnr^ unde Τψοι pro vxpoi 
a Schneidewino S. 44 , ΐίαΗταρ&εν a nobie Alc. 7 scri* 
ptnm eet pro χα&νπδρϋΊΡ^ qnanqaam ϋπ^ρ&α etiam apnd 
ApoU. de adv. 606, 16 inter Aeolica legitur* 

7) Haad raro Ai^oles ν habebant, nbi reliqni Graeci ο Ό• 
Exempla hiijas mutatiome yel apud grammaticos , yei in 



10) J. Gr. 244 y b. dvtl ds tov ν ro 7* νψν^ν ΙψηΧον^ νψο^ίΡ 
ϊψο&$ν, νπαρ ΐπαρ, nisi forte hoc cx υπίρ A9r£^^orruptuin est. — 
Ann. Ox. I9 69^ 29. AioktiS άναΧογωτοροί elaip ΐψος λίγοντ66 xal' 
κατ' ιχρηλων ορέων άποοώζοντ69 ηαϊ το iStov τον πνίΰματοί* 
Ibid. Ι, 418, 32. ηαΐ το χατ' αρχήν τρέπονα^ν υ tiS 7* χαιτ* Ιψν* 
Imv ορέων (leg. χατ'), — Herod. η. μ. Λ. 22, 5 de νψοί: AtoXtii 
9ίψος (leg. δ' ΐψο9) λέγονοιν» — De Ιπέρ pro νπίρ testantur Αηη* 
Οχοη. 1 9 ρ. 422. vid. not. 3. — De spiritu harum vociim vid. §• 
3,4. 5, ubi apparet, cur contra grammatici testimonium nolueri.• 
mus ιπίρ scribere. — Male haec mutatio Aeolica ab £ust. 1913> 
32. etiam in aliis agnoscitur: βυφρο9 δίφροι ^ μνοο£ μιοος, μοναα 
μοιοα, tv'Jtcovoa tvntoioa χαΐ οσα τοιαντΛ δωρικά «αϊ AioXtna, U1-' 
tima Aeolica sant, neque tamen hiic pertinent vid. §. 8^ 2; eimilid 
coofusio est apud Joana. Gr• 246, & et Greg. Cor. 619, qui άν^ρώ•^ 
^o^i ab A^olibus pro άν&ρώπον^ dictum referunt ^«a τά χρηοχ^οΛ 
αΰτον9 τφ Τ αντί τον ν» vid. §. 8, 3• 

11) J. Gr. 243, b, Mcerm. 660, Vadc. 690. το ν αντί tov ο noU 
Αάχις ίχφέρί^* οΐον νμοιον αντί τουομοιον; plenius J. Gr. 244, b^ 
cum exemplis νμφαΧος leg. νμφαΧος, μνγί£, νμο^ος^ Greg. Cor. 
584, ubi νμοιοζ, ονυμα, στνμα, Leid. 637. v^oioc et ϋτνμα• 
Corruptiora legnntur apud J. Gr. 236, a. αντί 8i του ο τζ ώ χρων- 
ftti, όταν λέγοιιαν ^μοιον άντΙ τον ομοίον^ et item Λ'^atic« 688, ubi 
Λάά'ιίίΛτ'ΌΧυμποί , *ΏΧνμπο9 leg* ''Τίνμηοί» De νμθΛθ9 praetetea 
Theogn. Οχ. II, 88, 20 (ubi νμμ^09), Et. Μ. 243, 18, Et. G. 130, 
52; de οννμα ApolL de pron< p. 3, Herod. n. μ. Α. 29, 19, £t. 
Or. 27, 32, Et. M. 696, 3, Ann- Ox. I, 327, 28, SclioH. II. /?, 
353, East. 631, 41 etc. — Ann. Ox. I, 64, 4. nal παρά το7ί Λϊο~ 
XiZoiv ενρίαχομΒν το μ6γΛ% μνγ*9' τοτί τντβ (cdd. τότί)• 



De dialecto Aeolum Asianorum• 

litnlie librieque servata baec eiuit : primimi , qaae ab ν 
pro incipinnt ^Tdvaasvg ppo Οδυσσεύς '?), ΰσ^οςρη) 
οζος^ qaod in librU est S. 4 et confirmator Hesychu 
glosea vaiok οζοι^ nnde non minue S. 44 νσΟ€η eorrexi- 
mus pro oadiu^ νσδω pro οξω, quod coUigritur e g^lossa 
Hesycbii aperte Aeolica άτνίσδδον άπώδ^ς leg. anvoSov pro 
αποζον; ^'Τλνμπος fro *' Ολυμηο^. ^*); i|t»o*Off ^^), quod 
legltur Tbeoer• 29> 20^ ut ύμοίως Lesb. 2167, 17, v|ua()Tf; 
pro ομάρτΗ Tbeocr. 28^ 3, quo refcrendam yidetur etiam 
Hes. εξ υμάλλων, δξ όμοιων^ leg. νμάλων^ quanqnam pro 
ομαλός alias ο μόλος AeolicQm ilicitur (yid. not. 3) 9 ct 
δμο{λογησωσί) leg^itnr in Lesb. 2166, 27^ νμφαλος ^^); 
νπισϋ•α pro οπισΰ-δν ApoU. de adv. 606, 26, ut in Aeo- 
licl poetac fragmcnto (A. 102) apud eundem legpitnr ίξν- 
πισΰ-α; νρνις Tzetz. ad Hes. Opp. 664 leg. νρρις y unde 
non ausi sumus ορνι&ίς Alc. 19. 64 corrigcrc. — 

In mcdiis yocabnlis mntati haec suiit exempla: 
dvvai pro doval Sappb. 20, qnod ex uno libro restitnea- 
diiin duximus, μύγις ^i), ξνανον Tzetz. Epex. 11. 122^ 
12, ονυμα e plurimis testimoniis ^^), et legltur Lesb. 
2167 6νυ{μάσϋ^6ντα) y Cuin. 7. 17 ονυμάσδεα^αι, , προςονυ- 
μασΙας^ iieqne tamcn a cetcris Graecis plane alieuuia erat, 
ut doccnt composita ανώνυμος ctc. , et ipsius ονυμα vesti- 
gta nonnulla apud Dorienscs^ πύταμφς pro ποταμός e 
Gonj. in corrnptissimo Υβιτοηίβ loco ^^), unde non llce- 
bat ποτάμω Alc• 3 mutarc^ στ ν μα *1^, qaod lcgltiir 
Theocr. 29, 25^ τύτέ Ann. Ox. I, 64, 4 ^O? quod vU 



12) Quinctil. Instit. I, 4, 16. pOSvoobvC, quem 'Τδυσσέα fece- 
runt Aeoles, ad Ulyssem deductiis est (olim Ουδυοαέα),* 

13) Varro de L. L. V, 25 Mull.^ »Unde sumi pote, piiteas, 
nisi potius quod Aeolis dicebant ut %νταμον τον ποταμόν, sic 
πντεον a potu, non ut nanc φρέαρ»* Ita e conj. BuUmanniy quam 
Hbri babeant ut potamon sic potura potu. ForUsse verios 
est: »ηί*ποταμόν sic πότβον a potue, si censeamus leYem voca- 
lium diiferentiani a Varrone neglectam esse, cf. YI, 84: vputeus, 
quod sic Graecmn antiquum, lion ut nnnc φρέα^ dictuiD.« 



§. 12. De Yocalibus brevibus. 83 

▼eram yidetar> qiiia ettis eerta eaat οτα, ηότα, αΙλατα4 
▼id. §. 29. 

Deoiqae ο in fine inutatar in άπύ Ann. Ox. I, 47, 
28 (Tid. not* 3), utide in tltolis leguntur Leeb. 2166^ 
40 άπυδομδναι, 2186 άηύγονον^ 2189 mv βασΜων^ Cum. 
24. 28 άπνδέΰΐοα'&Μ , άηνόόχα^ contra Lesb* 2172 άηο 
Κ€γχ^€αν, Cam. 12 άποδίξάμενος, Lampg. 23. 33. άποστα^ 
Xtvta^ άηοδώσδί. Ιο poetaruoi librls servata sunt anu 
Φωχάας S. 14 , άπνστρί'φοντα^ S. 67 , qula in majorc cor« 
ruptela librarii praepositlonem non agnovcrant, undc non 
dubitayimus , yulgarem formam ubique e^pellcre , ut Alc. 
26. 35. 64. Huc pertinet etlam Heeycbii glossa ixnv&ip, 
uno^-cv^ 6t alia fortasse mendosiora^ άττν&ύσσομδρ y ίξ^* 
λασκόμ^α^ άπύστισιρ (leg. άπύστασιν) απότισιν ; άτΐνστρό-^ 
π£ον άπίστρ$φον. — Νοη minus ό finale mutatum eet iit 
δεΰρυ pro δενρο, qaod Aeolicum dicit Herod• ts, μ, Α. 26^ 

35- vid. §. 29 , 3. 

Omiaimas, quod a gcammaticis Acolicum dicltui*^ 
quanqoain etiam rcliquis dialectls conimune cst, Άγυ-^ 
Q6Q i^). Nolnmus tameu Aeolibus abjudicare, apud quos 
etiam alteriue progrcssa est yocalle in hac stirpe mutat^ 
siquldem recte Lesbii nomeu Μεγαλάγνρος e Godd. Stra•' 
bonis XIII. p. 617 pro vulgato Μεγαλάγορος resfitui jubet 
Welckerus (Jabn 1830 p. 41); αγορά tamen est Cnm. 45. 
— Saepe gramiuatlci bac wutatlone Aeolica ad inepiisei* 
iiias etyiuologtas uttintur ^^). 

Jam si cxempla eoUata comparamns ^ Aeoles Asiani ο 



14) JElt. Or. 27 j 6', Ef. M. Πβ^ 47, Et G. 7, 9j Ann* Ox. Π, 
3d9, 6y Eusu 1430, 36 etc. 

15) Eusti 631, 41. ^ίσνφο9 derivans a Laconico σιος, Aeolico 
ουφος pro &90οοφο6, cum hoc eomparat οννμα^ doovte^oSf alyvQiSf 
ταναίποδα, vvsti09 pro onrtot; eadem nominis JS'/ffi'9os.riciicuia ety- 
mologia lagiiur p. 1702,2, Choerob. Ox.II, 260, 15, £t.M. 714,30, 
£t. G. 501, 9* Alia ejusmodi sunt νφο£ ex οτττω apud Theoga. 
Bekk. 1428 ex Herodiano, υμίνα^ος ex ομονοίω Theogti< Ox. II. 52, 
7 etc, γνν?} e γονή id. 88, 20 etc^ eic, » 

6* 



84 De dialecto Aeolum Asianorum• 

non yidentar mntaese in ν niei in eyUabanyn mitio et 
exitu, iieque tamen id eemper. In plurimls integnim 
manet^ nt ubicunqae ex i natiUD est, δόμος , λόγος (nam 
ίίγνρις ab άγδρ^ ξνανον a ξεω^ cf. ξύω, dlvereaiii rattonem 
habent), in termlnationibas conjn^ationie^ εύξιηο^ etc. etc. 
Inyersa mutatlo yocalls ii in ο reperitar in προτανιος 
Leeb. 2166, 33 , de quo yalde licet dubitare, quum n^i- 
τανις in Cumaeo, ηρντανηΐα in Lesb. 2189 leg^atnr. 

\ 

§. 13. 

He α pro η, 

1) Aeoles Asiam pro ij, qnod lones et Attici liabent, 
antiqulos longnm α non minns seryarunt^ quam gentiioa *) 
Dorica dialectus et Boeotica. In eo lantnin differunt, qnod 
ili paacis , scqueiite liqaida duplicata , correptam α prae- 
bent, iit -ημείς, άμίς Dop., αμμίς^ yid. §. 8j in alils, quae 
olim digainina interjectuin habebant, ^ pro Dorieo apro- 
ferunt, ut ηώς, άώς, άύίος^ yid. §. 5, 5, deniqne inter- 
dum Ttl pro yulgari ij ^ Dorlco ά, ut ϋ^ρτ^σχω, «^άσχω, 
^^/σχω• yid. §. 15, 3. Plerumqiie t5ntus mter has dia- 
lectos est consensus, ut ex altera ad alteram conjecfaram 
faccre liceat. Accuratiiis de graylsslmae mutationis hnjos 
legibns quaerendum est^ quum de Dorica dialecto dispn- 
tabimiis• Nunc satis erit ca aiTerre, unde Aeolicae dia- 
lecto Gum Dorica conyenlre apparea}. 

2) In uniyersain Aeolica dialectus cnm Dorica cam 
legem sequitar, ut ά tcneat, ubi lonicum ^ ex ά natam 
est. Ea regala yalet in dcclinatione I. et adjectiyls iDde 
deriyatis, ut φωνάείς ,• ασάρος Sapph. 63. 66 ^ deinde in 
augmento syliablco, ut ayov S. 1, 9, tam in omnibus 



1) Genuinam Doricam dialectam eam vocamus^ ^inae in titulis 
non nimis recentibus et in scriptoribus antiquiorihus vere Doricis, 
maxime Epicbarmo et Sophrone conspicitur; Theocritus et Pytha- 
gorei nctitia quadam dialecto utuntur et praecipue α pro η saepe 
ponunt contra certissimnin genuini Dorismi usum. 



$. 13. De ά pro η. 85 

fonnis et derivatle vjcrboruiii, quoram stirps in « exlt^ 

ut Giui^ify S. 289 άμφιςβάτημίνα (a βα) 2166, φοντάοΗς S. 
69 9 νπαδέδρόμαχδν S. 2, 11 (cf. δρομάασχ£ Hes. fr. 156 
Goettl.)^ άγαπάτα S. 77 etc^ denique ublcunque in radice 
α esse ex aliis iDcIlnamentis et deriyatis apparet, qaalia 
sant αδυς pro ^δυς, cf. άδ^Τν, λά&α, ef.iliud^ov^ πλάζω pro 
πλησσω (§, 7, 2), cf. ίηλάγην, 

Contra η manet^ ubi ex i natiim est. In eam ratio- 
nem certa sunt talia: άφάνης gen. άφάρεος, μάτηρ gen. 
μίτίρος , 7]ράμαν ab ίραμαι^ Aoristi et Fntura Passiyi, ut 
Ιστάϋ-ησαν^ διαλυΟ-ησονται y cf. aza^eig , Conjanctlvus , ut 
ukiati^ maxime omnia, quorum stirps in fine 1 habet, ul 
οίκησοισι^ φίλημί^^ φιλησπ^ qiio pertiuere etiam βίβλημενα^ 
AIc. 7, ex Homerko βλπο^ Epicbarmeo βλείης intelli- 
gitur• 

3) Pauca snnt , qtiae contra bas regulas pag^nare γ1•< 
deantnr. Ita a χτάομαι, χραομαο deriyantur χτίίμα 2166^ 
/iO, χτησις Cum. 41, χρν^^ 2166, 15, χρηματισμός Lamps. 
30^ at in hia stirplbns etiam apud Dores ν rcgiiat et iode 
apiid Boeotos il, yld. Boeelih. C. I. p. 721 ct infFa §. 
39, 2, ^t antiquitus iu radicibus 7 fuisse, doccnt χρ^ος, 
χρίία, χτδ'αρ^ nnde ctiaui χρι] Alc. 49 etc. — Deinde 
rccte 86 babent πλτιρης S. 6^ πληϋ^ω S• 3, st coQferamus 
ηλίος et Latlna plenus, implere^ nee minus in Do» 
rieis titulis plerumqne πληϋ^ος legitur, in Bocotico 1569, 
a. III. πλδΊϋ-ος• Contra πλϋϋΌς cst in Ciiin. 41, ut in 
Crctico G. I. nr. 3048, qnod excusatlonem habet compa- 
rato πίμπλαμαι. Eadein vocalis ambiguitas in nonnulUs 
verbis derlyatis rcpcrltur. Ut pro yatgari οράω lones 
Iiabciit δρ(ω et iiide Aeolcs ορημν^ ita c duplie! forma 
πτο£ω et ητοάω Acoles banc praetiilerunt , unde ίπτόασα^ 
S. 2, dcinde a ιχοτάομοκ, cst Ιχπδηοταμενα S. 69^ a πο- 
χίομαι autem noxiovzM AIc. 35, πότι^ pro πότησαι S. 20, 
ηοτημξνα Thcocr. 29 , 30. ; denique non audemiis ten- 
tare έξεπόνασαν S. 49, Ιξεπάνασί Theocr* 29, 24 (quan• 
quaiu bic sex Gaisfordl codicea ίξίπόνησβ yel ίξ^ηυίησ^ 
liabent), qt idem In Dorlcis TheocritiA 7, 51 et 15, 8& 



86 De dialecto Aeolum Asianorum. 

legitur , a πονάω ppo novita ^). - Gontra epporem gramma- 
ticoruin agnosclmus^ qoi νοαμα AeoUcum vocant ^), quom 
ubiqnc νόημα a νοίω scriptnm leg^atur^ Sapph. 110 ex 
antiqno papyro, Alc. 60. 69 ^S. 114. 

Interdum Aeoles et Dorcs α pro Attlco e habent, 
qnod ex lonico η natam est. Ita ναός (yid. §. 23, 4) 
Aeolicam est pro Attico v^og^ lonico vηbςy nbi α antl- 
qmtas faisse ct Latinum navis et ipsa Graeca ναΰττ^ζ^ 
ναΰφ* etc. docent. Non aliter pro louico »ληΐς^ Attlco 
κλέίς yel χλδίς AeoHcnm erat χλάϊς, vid. Et. Sorb. ap. Koeo. 
ad Gpcg. p. 584 et Hesych. κλαδβς ζνγά* ΑίολΛζ ^ leg. 
ncX^diQ yel χΑά7%^, cf. Lat. clavis. Inde, mctro quoqne 
saadente, apnd Sapph. 77 N. P. Kk^ig in KkaVg muta- 
tum e8t- — 

Aperta librarioram peccata , dudum ab aliis Gorrccta, 
enumcrare piget. 

4) Saepe tamen in ipsls dialoctis lonica et Attica 
non apparet, 17 es α natain csse^ quanquam reliqnae d!a• 
lectl et Latina qiioque llng^a magno conscnsu ot taeotar. 
£0 pertlnent fcminina absiracta in ϊας pro ^^ ut σψνότα; 
Cnnf. 26, cf. Lat. Yenuetas, eubstantiva in ^ pro ^ 
gcn. ηκος, ut ορπαξ Sappb. 55. 67 ^), Feminina in ^ pro 
ηνη] ut σδλάρα, Κυλλάρα Α. U, ^Α^ανάι, Et. G, 12, 47 cl 
inde *Ad^avaa A. 3 , Th. 28 , 1 , adverbia in ^av pro J^s 
iit ΐΛλξβδαν^ σύδαν Apoll. de adv. 570, 17. Accednnt sln- 



2) Ita pro vulgari IXtita Aeoles et lones Ιλβάω habuisse referun- 
tur in Anti. Ox. IV, 420, 5. χατα AloXui tuil "ίωνας tXt(3 eXtac iativ, 
vjont^ §00» §οαί% y dXX* ου πατά hoivovQ 'AttikovQ, iXsw iXfftS iaxiv, 

3) J. Gr. 244, a, Greg. C. 613, Meerm, 661. άντϊ Si τον ή - 

το α 9ΐοινιυ« το7ί JojgteZaiv — Έκάβην *Ε*Λβαν — νόημα νοαμα^ *1^ 
άως, ubi uiiimum exumplum aeque ineptum, quum Lesbiacam sit 

avwS• 

4) Huc facjt Herodianus ap. £ust. 287, 19, qui nomina decliua- 
tinnis tertiae apud Dores et Aeoles η non mutare in ά docet, Di!*i 
barytona sint, dc qua regula accuratius videbimus, quum de Dorica 
dialccio disputabimug. 



§- 13. De α pro ij. 87 

gula iionnulla, qaoram qnae in Aeolicae dialecti fontibas 
reperiantiir, ita enumerabimue, ut locos^ ubl in poetarum 
reliquiis yel titulis legantur, iis tantum adjiciamos , qnae 
e Dorica dialecto nondam sunt certisaima et notissima. 
Sant vero haec:. 

άίλιος et αλιος, akaxata pro ηλαχάτη Tlieocr. 
285 άΐ'ων S. 29, άμiρa/'u4φcίιστoς S. 35^ cf, Et. G. 
252, 16 et Reg. Ms. ap. Larch. ad £t. Or. 69, 5, iinde 
et Iioc et £t. M. 440^ 27 emendanda sucit, axet pro 
'ηχΒΪ \. 31, όάμος, ίξαττίρας Α. 19, χάδος, χάρνξ, 
κναμις Α. 7, Ααμ'ψάκαυοι Lainps.^ ^άτω. Μα- 
Ό-υμνα in nummis ap. Mionn. SuppL VL p. 55 y μαλον 
(cf. Yarro de L. L. Y. §. 102 »malum, quod Graeci Aeo- 
lis dtcant μάλονα)^ μάν ady. , μάτηρ, μαχάνα, Μίλλα^ 
τος pro Μίλητος Greg^. Cop. 597, Choer. Οχ. II, 239, 
30, Theocr. 28, 21, μνάσασϋ-αι et deriw. , ν άσο ς, 
το παρ ο ς pro πηρός Alc. 78 ex Herodiani tcstimonlo π. 
μ. λ. 35, 32, παχύς, σίδαρος Et. Μ• 712, 27, Τά^ 
μνος, oppidum Aeolicum Temnus ίη iiumiius ap. Mionn. 
SuppL VL p. 41 j 'ψάφίσμaet φάφαξ J, Gr. 245 , b, 
Greg;. G. 623, Meerm. 664. 

Contra η manet in nominibiis tertiae dcclinatlonls 
in "^ et "^ exeuntibus , quae ij m g^euittyo scrvant , eo- 
rnmqae derivatis, ut χράτηρ, σωτηρία, μάσλης S. 34, Κρησ~ 
σαν S. 76^ delnde in coinpositis, ubi η est pro 0, ut βα- 
λανηψάγοι Α. 71^ tam ίη verboram flcxione, ei η stirpi 
addltur, nt γηγενή σ^-αι Α. 49, γενη&ην Cuin. 11, quo per- 
tluent etiam^ syncope accedenfe, βίβλημαι (vid. nr. 3^)^ 
χέχλημαν^ ίχχλησία^ dcnlque in his eingalis: 

άηδων, ανητον' Α. 29, S. 67, βληχροζ Α. 8,• 
δη, η in ηρα Α. 73, & 52, quod ApoU. de conj. 490 
et Scholl. Dion. 968 male pro Tulgato αρα esse dicunt, 
et νδη ^ η χω in άνηχόντων Cnm. 22, ^ρ'ηνος, ααρχη-^ 
σια S. 46, Αηδα, μη/ στη'&ος S. 2 ν. 6, 53^ Α. 29, 68• 

5) Ιη pancls quibusdam aliqua dabitatio est^ utriim 
ά an ^ antiquoruiii Aeolnm fuerit. Primnm teste gramiua- 
tico in Anu. Ox. III, 237, 26. μέταγενίστδραι Αιολιΐς ίτρε^ 



69 De dialecto Aeoluni Asianorum. 

tjjav Zavbg και Zav^ unde antiqaiores Ζηνος diusse coU!- 
gitur^ quod ubique apud PiDdarum scribitiir; at Zuvoq 
legitnr etlam in Doricis tltalis, ut in Cretieo nr. 2555, 
Aap Boeotlcum erat, rld. §• 37, 1, et α οιηηιηο antiquum 
esse yidetnr, sl Latina Deoram nomIn& Janus et Diana 
recte cam Ζψ-ος comparantur (vid. M. Schmidt in JaLn. 
Ann. PLiU. 1831 T. XIL p. 333). — " Deinde valgarU 
Dorismua ?/ servat in "Μβα (ut "Hj^ctg γάμος Epicharffli), 
έφηβος, iit in testameoto Eplctctac C. I. nr. 2448; recon• 
dltioris Dorisml est "Αβα^ irid. BoeclsL•. ad C. I. nr. 2138^ 
cum hoc facmnt Aeoles, quum "Αβα leg^atnr AIc. 90, έφά* 
βων Ciim. 46, 50. — Aeolicum et Doricum dicitnr μ«ν 
pro μην^ mcneis ab Herodiano ap. Eust. 287, 24, nisi 
forte liQC eet addltamentum Eustatbii; errare eniin gram* 
maticam, quicunqae is est, et Acollcl titnli docent, in 
quibus il servatum est, Lesb, 2166 > 34 et Cum. 54, et 
Dorlol, ut tabulae Heracleenses., accedcnte etlaui Boeot 
tico μ^ίνος nr. 1569, a. III, et Latlno mensls. -^ In 
poetarum reliquiie praeter apertissima nonDuUa peccata 
ab allls correcta, nos τιλάαίον pro ηλησιον Sapph. 2, 30 
restltuimus , quia et Dores πλατιοί/ dlcebant (Epich. *0d, 
Αντ. fp. 2 Crua., Theocp. V, 28, Greg. C. 267), el 
cognata πείας^ τ^ιλάζω antiquuia ξί prae se ferunt. Gon* 
tra pro ζάδηίος Alc. 10, quod est pro δνάδηλος^ lacer, 
non ausl eumus ζάδαλος^ a Schneidewino propositam, re* 
clpere, quanqaam δαίίομαι et ia foedere Eleorimi C. I. 
BP. 11 et apud TbeocrHum (15, 48-et 22, 427) legitur; 
nam et apud Eleos (vld. §, 52) et apud Tbeocritom α 
pro ^ in maltis reperitnr., quae apud Aeoles 19 &eryaruDt 
non minus qnam in vulgari Dorismo; accedit, quod ipse 
Theocritus δηλεομαι habet 24, 83 et Latmam delere, 
nlsl male cognatum babetur, η antiqiium csse indicat. — 
Theocrlto ςίμισυ 29 > 5 et επάβολος 28^ 2 non ausi sninns 
contra bonppiim librorum auctoritatem abjiidicare, quan- 
quam ain bis non crcdimus aiitiquorum Aeoliim fuissc, 
ef. §. 15, 2. 3. Hoc cpnfiriuatur etiam Hegyqbil glossa 
ίπάβοίος, iTfiwj^dv^ 



§. 14. De ^ et ω pro ΐί et δϋ. 89 

§. 14. 

0e η et ώ pro e7 et oJ. 

1) Sacpe antlqui grammatici Έ apudAeoles in η mn- 
tarl tradunt. £t ccrtissima qiiidein haec mutatio est ia 
infinitivis Terborum, quae conjugationein in ώ sequuntur. 
Praetcr grammaticoriim ^) enim testlmonia titull haec ex- 
empla Labent: Lesb. 2166, 20 συμφίρην, 38 fortassc οείγην 
Tid. §. 20. not. 8. 39 (συνέλ)^ην^ Cnm. 17. 28 άρκίην^ 
σννΐχην, tantuin Lamps. 28 νπάρχίΐν; in libris seryata sunt 
Alc. 45 et Sapph. 26 ίϊπην, S. 1, 19 αγην, 2, 15 ίπιβεύ- 
Gt}v, 18 χρίχην, 20 ψροντίσδην , unde vulgares formac^ 
quae passim leguntur, haud cunctanter propellendae eunt. 

Non mlnue yerum habemus XVQ » quod a Choero- 
bosco ^) Acolicum dicitur pro χ^Ιρ y qaanquain g^enitlvum 
ΐίρρο(; sonasse snpra yldimiis (§• 8^ 8). Quuin enim 
dupUcatlo liqiiidae, quac ejecta allqua consonante nata 
\idctar^ in fine vocis locam baberc non posset, Aeoles 
eam brevis Yocalis productloucm adbibebant, qaae apad 
Dorienslum partcm in nsu est, χχιρ dicentium, Ncque 
luultum dlversa est iufiDitlvoFum ratlo. Nani utl {yfiyak 
e ϋ^ίμεραι {^ίμναι) natum cst cjecto μ e% voc^li indQ 
prodncta (vld• diss. nostr. de conj. ip ]i^ p. 11), ita e 
1(γ{μΒναν facta sunt λεγεμναι, λξγπνΜ, qime non repcri- 
untiir, deniquc keynv, ultimo at abjecto, Jam vero Do- 
rlensiqm pars et Aeolos cUam liic ^ ptoductioiie UU 



1) J. Gr. 214, a. , MeeTm. 660, Greg. C. 587, Aeoles η pro Ίΐ 
habuisse docentes ^xempla adhibent iniiuitivos Aorist. II, ikd^Vf 
Ιοίβην etc; item J. Gr. 236, a, Leid. 637 (corr. Aug, 670, Vatic. 
689), qui Κυϋ'έρηα pro Kvd-iQeia addunt. — Tzetz. ad Hesiod. Opp. 
664 et £t. Leid. ap. Gaisf. ad h. 1. παν άπαρίμφατον Siu του> η 
Aeolice scribi tradunt. — Et. M. 342, 22, τό δέ Uyttv naX q^Qstv 
ol Αίο^ί^ λ^γην xal φ£ρ.ην διά ταυ ij, 

2) Choer. Οχ. ΐί. 274, 3. ;fi?(», inel ol AtokiU ή> (leg. χήρ) 
qaolv TQinoPti9 ττ}ν Jl els το η• 



90 De dialecto Aeolum Asianorum. 

snpplctorla potins in η mutabaut, nec poterant Aeoles 
duplicationem suam in syllaba ifinali adbibere. 

2) Apnd eosdem Dorlensium praeterea ij pro yalgari 
Ti saepe ex le contractlone natam est, ut άγητα$ pro ηγεί- 
ται. Apud Aeoles paucisslma talls contractionis exempla, 
quia dlversam Terborum yulgo contractoram rationein 
habentj quare omnes contractoram yerbornm formas, In 
quibus η pro Ίϊ poeitam yidetnr, hic omittimus. Nou 
alicna tamcn sant γπον pro einop, quod Priscianns ^) 
Aeolicam dicity et ηχδς pro (ΐχ^ς , quod ex uno libro rc- 
etltulmus Sapph. 26 (e conjcctiira ibidcm 'ηχδΐ^ scribcn- 
tes) 9 qunm etiam Dores ηχον et ηλχορ diccrciit ( Et. M. 
419, ^)^ quippe haec contractlone ex lemop, ίίχο9 
nata suut. — Etiam τρη^^ qiiod Acolicum dicitur pro 
TQHg^)^ e TQieg contractum yldetur, si comparamus San- 
scritum trajae^ 

Denique ΐΛηνος AeoUcum est pro iteivog testibus gram- 
maticis (Apoll. de pron. 73. 75, Ann. Ox. I^ 223^ 30) 
ct libris apud Sappb. 2. 46, AIc. 66, nec minas itij pro 
ixH^)^ latet tamen antiqnior forina. 

3) Minus recte in aliis Aeolicis ij pro Ti esse dici- 
tar , quum potius ^ pro li positum sit , inde iota 8ub- 
ecripto oiuisso ij nascatur. £o pertinent datiyi Αημοο^ΐηιι 
apud Ppiscianum 3)^ Αιννομίνη Alc. 43. 73, "^(J^ Alc. 
7, qui i] , quod in nomlnatlyo est , ' seryarnnt , cf. §. 21, 
5 3 ncqiie minas i} interdum seryatum cst in nominum, 
quae in 'ης exeunt , dcriyatls. Nam iit pro Ιτιψέλπα ab 
Ιπιμελης !n Lesb. 2189 legitar ίπψέλψα^ quod rectlus 



3) Prisc. I. p. 50. »Illi enim (Aeoles) ^ημοοϋ•έντι pro άημοο^ί- 
vhi et ψίον pro elitov,* 

4) Choer. Ox. II , 267 , 10. ot AloXeU ^ta τον ή γράψονοίν αντο 
τρηβ, ^os έχοντδ£ την ϊϊ ^ψθ-ογγον eit η rginuv, 

5) Theogn. Οχ. II, 155 » 17. τα us η λήγοντα επιρρήματα S$a 
τον η γράφονται* οΐον μη, νή^ ή αντί τον Μ,' ο *αΙ δαουν^ται' «η 

αντί του ΙκΛ τροπ^ τη^ 17 διφϋ'όγγου atS ijv (leg. η) Aioluiais, 



§. 14. Oe fj et ώ pro η et δν. 91 

fortasse ίπψίλί^Λ gcribitnr (yid. §. 18) 9' ita Κνπρογένηα 
pro KvnQoytvita a Κνηρογενης legitiir Alc. 51 et probabili 
conjectura e Κυπρογεννα restitatum est Sappli. 22. Dcnl- 
qne apertissime haec ratlo Talet in βαλανηον Ciim. 40 
pro fiaXavsiOPy βαλανηΥορ a βαλανενς ^ cnm qao compa- 
randa sunt σμαραγηον ibidem dablae significationis , βασι^* 
λζον et χοιρανζον in Melinnus carmine τ• 7, neque ab- 
liorreret ηρυταντια pro πρυτανηΐα^ quod Boeckhius scripsit 
Lesb. 2189. -^ De iota subscrlpto interdum omissQ 
vid. §. 15 5 9. * 

Interdum i], qnod pro Ti positam videtur, potiue in 
antlquioris ΐ locnm successit, nt in Κυϋ^έρηα '), vld. 
§. 15, 2. 

4) Grammatici ^) tradunt, ctlam in 2 pers. sing^. 
Aeoles, ti in ^ matato, λίγης dlxisse pro λέγεις et similia, 
et reperitur baec forma interdam in libris, Alc. 43 πω- 
νηζ, Theocp. 29, 4 Ι&Αησ&α, Melinn. 3 ναΙης. Similem 
aintationem in tertia persona^ quac cx arctissiina ntrias• 
que formae cognatione coUigitnr, non mlnus jibri raro 
offerant, άδικηη S. 1 γ. 20, φδϋγη γ. 21 apud Yo^sium, 
^ατοιχΒη Α. 31 in Demetrii ed. Ald. At contra gTanima- 
ticoriim, adeo ipsiiis ApoUouil auctorltatein , Acoles in 
liis formis non discrepasse a Yalg^ari usu, contendere au- 
demus. Non multnin quideiu fidei babere licet «tibris^ 
qnl praeter pauca illa eemper Ή scrYant, neque litulo 
Lampsaceno , ubi 1. 33 legitur άποδώσΈΐ, et άξ^άσεν, quia 
in eodem Yulg^are νπάρχειν pro AeoUco νηάρχην scriptam 
est. At qiinm λέγης etlam Dorlbns a Cboerobosco ud- 
scribatar, In pnrioribus Doricae dialecti fontibus iiallu.ni 



6) Choerob. Bekk, 1282 de 2 sing, praes. : o/ Jmqatt wu ot 
AiokiU τρέπουοι την ti δίφ&ογγον tk η , οΐον λόγη9, ( Αηη. Οχ. IV, 
171, 19 idem brevius). Idem indicat Apoll. de syut. p. 92, ubi 
contra Apionem docet, Alcaei μίδας esse participium, ovx iv ρημΛ- 
tojv ονντάξ$ι positum ( vid. §. 26. nol. l): Mdx της γ{^«φηί οννηλέγ- 
χορτο^ ουκ ονοη^ ποτί δια του e (leg. 11) Hata ηα,ν δύντιρον πραω" 
ηον ηαρά AioXtvai, 



92 De dialeoto Aeolum Asianorum• 

Ιη]α8 miitatioiiie exemplom reperitttr, et tabalae Hera• 
cleenscs , cctcrum ^ in multie pro vialgfarl ϊϊ praebentes, 
^ώσe& et eimiUa molta babcnf . Deinde Boeotica dialectas, 
qnac ij ialtet et in ? mntat , eed servat Yolg^are ii , ubi 
eeverior DorUmns ^ babeC ut δίμ^ν, ΧΗρΙ(χς propter Do• 
rlca νμεν, χηρ (vid. §. 39, 2), in bis formi» t offcrt, ut 
λί'γις, ίχν pro λίγπς, ίχπ (§. 40, 3). Collig^ttaY iade, 
etiam seyeriorem Dorismum ?T in bis servasse^ nec nii- 
Aas Aeoles, quorum η apud Bocotos nunqnain non trans- 
it in 11• — Dcnique λίγας el ΙίγΗ e λίγεον ct λί /m 
orta sant iota transposlto (vld. diss. Dostr. de conj. iii ^ 
§. 6, Bopp Vei^gt Gr. p. 645 seqq. , Pott Ef. Forsch. I. 
p. 21) , unde ? rix ia iilla dialecto omitt! possc videtiir. 
Jam yero^ unde bic g^ammatlcorum crror manaycrit, io- 
dicium qnoddam ipse Chocrobosctis pracbet , de * tcrtia 
persona taccns, secundae praeterea Doricam formam kiyeg 
commemorand. • Qnum enlm in antiquissimls Ubrls I pro 
^ ct iT scrlptum essct, grammatlci^ qui AeoUcorum poe- 
tamin carmina recensebant , non miniis eaepe diibii bac- 
rebaQt,- qiiam qni Homerum ct Pindanim, dubia judica- 
bant ex analogiie. £rant auteni, sat miiltae analo^iae, 
nnde Aeolcs et Dores λ^'γης pro Af/ff^ dixisse coUigi 
posse Yideretar. Nam pro k€/Hv Dorlciim et Aeolicnm 
est λίγην^ Doricnm praeterea ktyeif, pro χαριπς Doricom 
et χίΛρίης et χαρί^ς, nnde quuin pro Ifyeig Dorcs ctiam 
leyeg diccrent^ non minas λίγης DQrictim et Aeolieuiu vl- 
dcpi potcrat. Tcptiam pcrsonam illae aiialo{]fiac iion tao» 
gebant. 

Minore etiam jure grammatiol hanc inatationem Aco* 
Ucam agnoscunt !n ηαρηά pro παρβιά^ quiim Lcsbiacum 
potius slt ηαρανα (§• 5, 5), et ονηαρ pro ονπαρ , quae 
Boeotlca videntur e ηαραια, οναιαρ nata, yld. §. 40. not. 
5, deliide in πΐηων pro nXtim^ (quooutu παρηά Gompa- 
raiav in Et. M. 653, 33 et Gnd. 453, 13), quod, qnum 
Yulgatissimani apud grammatlcos slt exenipiuin ii Dorice 
in η matati, tamen non Yidctur yci*c Doriciiiu esse nequc 
Aeolicum, quuin ηλεΊστος legatur in Lcsb. 2166 (cf• 



§. 14. Oe ή ei ώ pro U et 6v. 93 

Boeiat. ^Aiet/ee C. I. ar.. 15βί>9 ft)$.deniqae «ι^^ών Λ 
άίίάω Aeolica hae mulalione derlyatur Et. M. 23, 38, 
Gud. 11, 25 et 12, 10, Tteogn. Ox. II, 32, 18. 

5) Quuin igUur ^ pro vnlgari ii non vldcatur apud 
Aeoles fuisse, nisi producttone suppletoria quadam vel 
contractiose natum, caedcm leges eequltur ώ pro rulgart 
όό posttuin. £t primum quidem ώ ex'oo coutractum eet 

10 genltiyo eing. deol• I. άνΰ'ρώηω pro άρ&ρώπου (§. 20), 
quum antiqulssima forma esset άν^ρώποο (yid. BaUm. 
Ausf. Gr, §. 35. Anm. 6), nec mlnu» in αίδως pro atdovg ex 
aldoog et eimillbns (§• 21, 7), et tradltur Alcaeus oo ϊα ώ 
contrabere. vid. §. 17. Deiade^ciJ pro vulgari ^ ex oi 
contractam esl in craeeos exemplis^nonnniris, τωμον, τω- 
nogy ώξ pro το ίμον ^ το ίττος , 6 Ιξ. vid. §. 17. Confra- 
cta Gonjugatio ubi ώ pro Τϋ habere yldetur, aliam ratio- 
nem scqiiitur. 

Deinde ω pro 'Zv supplctorla quadam productlone ex 
natani cst in δίδων Theocr. 29, 9 pro διδονναν, qnod 
apud Homeram est, e διδόμίραι, διδομναι^ cf. nr. 1. — - 
In aliis antiquiore forma latente similem originem suspi- 
cari licet, ut ών pro ovv Acolicom dicitur ab ApoUonio 
de conj. 495, 7^ deinde ώραρος pro ούραρος apnd Al- 
caeam erat ^) et legitur etiamnnnc AJc. 9, Sapph. l, 

11 ^ non minas χώρος pro ΐΛοϋρος AcoUcum dicitur ab 
Eustath. 1539, 49, quanquam nunc non legitur nisl χορα 
correpta yocali ^ fiumen prope Coroncam Κουράλιος ab Al- 
caeo fr. 3 ΚωράΙιος yocabatur teste Strabone IX, 411, 
quanqttam ne ipsis quidem Boeotis , aeque όϊΓ in ώ mu- 
tautibns, aliter audiebat^ denlque apud Alcaeum fr. 74 
non male fortasse Gorniptum ώης ia ωρ^ος corrlgitur, nec 
ferri posse yidetur lonicum ονρδσι S. 44, 7, si recte illi 
versus Sappboni tribuuntur• — Jam yero longam yoca- 



7; Herod. 9r. μ, λ, 7, 25. 'AXitaiOS de eis ω άποφαΙνηοΛ %6 όνομα 
^ΛΪ utQotvos kiyotv xartt τ ροπή ν rye όυ διφ^6γ)ου ih TtfV ώ καΐ αν^ν 
tov ΰ όρανόί , ωστβ το ίπιζητουμ^νον ktkvo^ai χαί ^αηψιϋ * ^avHV Si 
Ου dontl μοι ωρανω δνΦπηχβα^ leg. όρανω. 



94 De dialecto Aeolum Aeianorum. 

l«m rel diphtliongam pvodo^tiooe• eopplot^m orta$ esse, 
indicant etiam fonnae, qoae covreptaa voealee habcnt, 
ipsis Aeolibus ueitatae^ Ζ^ζίΡΟς, χέρα, ορός. cf• §. 16. — - 
Quaeslyerlt aliqais, cnr nolHeiittt Aeoles liqaida dapli- 
cata ορρανος etc. proferre, eni qaid, respoiuleaniine , certi 
nihil habemus; quam dupUcatio poet b admittatnr in non- 
nallis (§.8, 10) ; comparandam tamen est, qaod noa 
mimie diphthongnm αϊ intetdum •η8ΐθ6ΓαηΙ ^ qttam dupli* 
catam liqnidam (§• 8, 5). 

Alia, in quibuB ώ pro ύϋ Aeolicam dicitnr a grani" 
matiele, ut βωλά^ Μώσα,- άν&ρώπως , certissime sont 
Boeotica, Tid. §. 42 ^ nec Lesbtacum credimas esse^ qi|od 
Priscianus Y• p. 264 Doriciim et Aeolicum appellat, βώς 
pro βονς. 

§. 15. 

De aliia lonyariiiii vocalium et dipUthongroniiii 

muiationibue• 

1) Longiim α pro ώ apud Aeoles Asianas non minus 
qnam apud Dores reperitur, ubi contractio facta eet ex 
ao yel αώ. yid. §. 17. Non recte eodem retaleris Terbo- 
rum in αω formas nonnullas, ut άσάμ^νοι pro άσίίμίνοί. 
Tid. §. 26. — Quae praeterea in Dorica dialecto α pi^ 
Ynlgari ώ babent^ ηρΖτος et &€αρος, apud Aeqles ώ ser- 
Tare yidentiir, qunm ηρωτος iegatar ib titDlis Lesbiis 
2186. 2189 et Alc. 54, πρώτιστα Alc. 7, ^£ωρία Leeb. 
2167 , ^πίτί^δωρηχην Cam• 18 , contra ηρατος tantDia 
Tbeocr. 29^ 18. Singnlare est άξιάσδ^ pro άξιώσΗ in 
Lamps. 33 ^ num forte alia ycnrbi fonna άξι^ω a eubstan' 
tiyo άξΙα deriyata est? 

2) Grammatici ^) refemnt^ Aeolea i mntasse in rjy 



1) Choerob. Bekk. 1193. ηόΧηος καν* ΑιοΙίκη^ τροηην τον 7 β/β 
το η ως inl τον ψιμνϋ'ιορ ^ημΰ^^ον ηαΐ umlvbi ακτ^^ββ. ScboH. II. 
9>, 516. ηόληος Αϊολιχωί ως αχτίνας ual ψΛμν&ίΟΡ, lisdem exemplU 



§. 15. De aliis long. vocal. et diphthong. etc. 93 

certiora, ut Tidetar, exempla afferdnt^ άχτην^ς et 'ψημύ" 
Oiov pro ΜίτΊνες^ χρψύϋΊον y unde solito more alla^ non 
vcre Aeolica expHcantur. Hi» addere lieet Κυ&ίρηα ppo 
Kv^fQsiay quod S.43 e bono libro legituF et a graininati- 
cis (§. 14. not. i) ft Aeolice in 17 inatati exeiupluiii af- 
fertur^ nain ύ coniparaflius dapuces formas Ki>&tQHa et 
ΚνϋΉρα, evnaxtQiia et άντιάνδίρα, χερ^ίων et χαίρων , ad- 
ditis, quae de femininoriiin et coinparatiyoruni bortiiat' 
orlj^ne monnimue (§. 8, 5), antiquiores formae fulsee 
hjffSiTet Κν^ερια^ δύηατδρια, χδριων, Deinde eandem.fiim^ 
tationem ag^ooecere oportet in ' Τρράδηω, quod e conjeetnra 
rcpositum est Alc. 73^ quum phirimi tcetes Aeoliciim' pa- 
tronymlcnm 'Τρφάδως tradant^ yid. §. 30^ nec minus ff 
est pro Ϊ in πψηεβόηα, quod e llbris pro -poeict leg^ttiir 
Sapph• 49^ qiila apnd Aeoles adjectiya, materiein signifi- 
cantia^ in »oi exeunt, ut χρνσιος , vid. §. 10, 4. — Aeo- 
libns non propriom cst ήκω e radice Ix in άνηχόντωρ 
Cum. 22^ unde vera videtnr antiqua lectio ηχίΐ Sapph. 2 
y. 8 et ηξω S. 59> qiiod sine libris mutariint^ neqae ina". 
gie όπ^ηβολος pro ani βόλος , quod pars Ubrorum praeb«t 
apnd Tbeocr. 28 ^ 2 9 reliquis ίπάβολος vlx ' Aeollcum 
tQentibas. 

Jam yero iii bis omnibus, ai unuin cxcipiae άχτ'ηρίς, 
cujus obscnrior ratio, rj positum est pro correpto iota, 
neque minus in Homericls formis , quae Aeolica bac mii- 
tatioue cxpUcantur. Yidetur autem in Oinnibus , praeter 
ν^ιω , brcyis yocalis inetrl causa produci, quanquaui in lis 
Yocibas, quae multas breyes syllabas ab origine habcbant^ 
productio ctiam in prosam oratlonem et quotidianum ser- 
monein translre poterat. Rem non una dc causa• mir»ii 
nanc uon licet accuratius tractare. 



utuntur Choer. Ox. Π, 241, 7 et Et. M, 603, 54. (cf. Scholl. Od.^, 
^17) ad ρηλητΒΐί explicandum; deiudede ψημΰ^ιον Aeolico Ληη. Οχ. I^ 
^19,21. Inde corrigere oportetEt. M. 123, 25, ubi κηηΐω e κΐΗίω na- 
tum dicitur," ut ψιμν^ων ψημν&ων jQonf^ ΊωνίΗ^^ leg. AloXtHJj, Si- 
militer κοίμησον pro «οίμιαον Aeolicum audit SchoU. Α., II. 9r, 524. 



06 De dialecto Aeolum Asianorum. 

De η Aeollce^ ut dicunt^ in I matato yid. §. 39 , i. 

3) Pro Yulg^ari y^ Dnrico a, Aeolcs interdum di- 
plitliongum St babuiese refenintar. Certiora exempla^) 
^pctlirptfa et μ^μναίύχω conspirant cnm antiqua scrlptura 
ϋν^σπω^ qnae a grammaticoram parte ^) defeBdebatur et 
etianinnnG in codicibns reperltur. yid* Bast. ad Greg. p. 
719- Inde yerum yididse yidentar antiqui granunatici, 
φι1 haec e ΰ'νηΐσκω, μίμντμσχω orta putabant. Ncqne 
diani ratlonem babet μαχαιτας pro μαχητής Alc. 9, quod 
e μ^χοΰτας ortum esse intelligltiir eomparatis οπλίτης, όδί- 
τ^ς yel ^οδοίτης^ Contra quod ^Ισίοδος et αιμιορος aucto- 
ritate, ut yidetur^ non coateinnenda ^) Aeolica dicuntnr 
pro 'Ησίοδος^ ημίονος,.»ΛΪι» iuinim est^ pracsertim st cum 
hoc cdmpares Latinam eemis, neque tamcn nunc aude• 
mus graniniatici commentum agnoscere• Neque omiieoi 
fidem Tzetzae ^) denegare andemus, μαΊνις Aeollcum csse 
tradenti pro μηνις , et παίτρα pro πάτρα, quam diphthon- 
ffis expUcatlonem admlttat^ si comparantar Sanscr. man- 
jue^ et Lat. patria, iinde illa slmUi ratione nasci pote- 
rant atque μάχαιρα e μακάρια (§. S, 5) 5 leyisslmam ta- 
men omniAo Tzetzae auctoritatem in Epexcgesl de Aeo- 
lica dialecto disserentis multa arguunt et in bac ipsa re 
tertlom 9 qnod affert eimilis mutationis exempluni y a< pro 



2) Et. M. 272 y 15. AloXtli ^ναΐσχω teal μίμναΐσχο^ δίά της «u 
9ιφ&6γγον λέγονσιν^ cf. Scholl. Α. II. Χ, 799, Αηη. Οχ. Ι, 197. — 
£t Μ. 452, 35. οί 3i λέγονοι συν τζ 7 (^ντ^αχώ et μνι^οχω) oti οΙ 
AloXtU ϋ'ναίσπω χαΐ μναίοκο) λέγονοι δ$ά της αί δίφθογγου, αΧλ* Ιδον 
το Ήαίόδος »ο1 ημίονρς AloloSoQ wA αίμίονος Χίγονσιν, αΙλΧ' όμως οί% 
t%Bi το ϊ y ή μέ^τοΛ παραδοσις Ι'χβι το ϊ , ΐσως in. τον Χόγδίν τονς Αίο- 

ΤαΧς ^ηίοχω ηαΐ μναίοπω f αΧΙοι di λίγουαιν , οτι δια τον Λοκω γιριται 
η παράγωγη Ό'νηΐσχο) ηαΐ μνηίοκω etc. — De ΑίοΙοδος cf. Et. Gud. 
249, 49. ^ΗοΙοδος ΑίοΧιχως 6 την atoiav οδον πορινόμδνος, 

3) Tzetz. Epex. II. 50, 1. μηνιν ^Αττιχης iaxt διαΧ^χτον, μίνι» 
(leg. μηνια) ΊοίνΜης^ μηνιδα ηοινης^ μανιν Αοιρικης, μαΧνί/ν ΑιοΧ^ηης, 
— Id. 85, 4. ποΧις noivdvy πατρίς Άττικον, πάτρα JoJρ4Hov, πάτρη 
*Ιωνιΐίόν^ ώς φαοΐν αΧΧοι, παίτρα δέ Alohnov, Id. ρ• 63. ijf Α(ϋ- 
cum dicit, α Doricum , a*i Aeolicam. 



§. 15* De aliis lotig. vocal. et diphthong. etc. 97 

η. Errorem g^ammatici aliue, ^Ορεσταις Aeolicam dieen- 
tisy snpra significavimiis §• 10 not. 3^ neqne mlnas /«- 
λαψί et similia , in qulbus diphdioiigpas aeqiie pro ij po- 
slta cseet , non esse Acolica demonstrare stttdcbimus §. 
2Γ)^ 4. Interdum ca pro ij, ΰ etiam in llbros male irre- 
psit, ut Alc. 33 χακχδφαλαις, Sapph. II^ 3 φωνούσαις; 
neque in Lampsaceno 1. 27 dtphthoii|rus in g^enitlyo to- 
lcrarl potest in τας di άναγγελίαις^ pro φΐο alia apog^ra- 
plia habent ά^αγγίλιλίαις, leg. αναγγελίας, quum 2^ repetituni 
lapicldae splialmatl debeatur. Male non mintis apud Alc* 
89 c codicls lcctioiic τόμαις vulgo emcndatur τομία^ς, 
qiiun» facUlns jtista forma τομίας pro ταμίας restituatnr. 
Cetcrum errorcs graminatlcoruin et librarioruin inde ortl 
sunt j quod , quum sacpc apud Aeolee ai pro ynlg^ari ^ 
vel α (vld. §. 10.) yidercDt, leg^es bujna matatioQie 
igDorabant• 

De Vi pro ?7 ^n reccntiore Aeolismo Tid. §. 22 ^ 6; 
de eadem mutatione Aeolibus pro Bocctis tributa §. 39. 

not. 3. 

4) Longam Τ et ύΐ In nonoullis Tocibus jam apud an- 
tiqniores Graccos pcrmiitantar , quo pertinet £/χοσ^^ quod 
lcgUiir etlam in Lcsb. 2166 pro antiquioce /Υχατ^; et 
duplex forma Ilooeldatf fet Ποτίδαν (vid. §. 23). — In 
reccntiorlbns titalis saepe , ut aetas fert , £i pro 1 scribi- 
tup, τόίμα, χατίίρωσις^ πολίίταις etc. 

5) Interdum, si qua fidcs est {j^i aminatlcle , apiid 
Aeoles ν erat pro ω ^). Exempla affcrantur χΜνη pro 
χίλώνη e Sappbooe , deindc τίχτνν pro τίκτων et alia for- 



4) Et. Or. 28, 16. άμωμοι — άμωμων %ai τροητ} AioXixjj tov ω 
th V αμνμων — ωί παρά ^απφοΐ χ8L•Jvή χ6λυνη\ eadem Sapphus 
nomine omisso Et. M. 87, 33, cf. 808, 26. χ^λυρη — λίγβται 8e nal 
tj χδλώνη' δήλοι de xal χην Μ^άραν παρ* AioXtvoi^ — Arcad. de 
acc. p. 10. (cf. p. 93.) τα έΐς vv λήγοντα βαρννβτα$ £ξα»ρίτοίς παρά 
τοις Αίολβνσιν^ Φόρχνν , Πόλτνν, Γόρτνν, τέχτνν pro τέ*των; Choer, 
Bekk. 1198. πάντα τά lii νν βαρντονα^ Ιππδη τά πολλά παρά τοϊί 
Atoltvaiv Βίρίσκετ ar» 



98 Do dialecto Aeolum Asianorum. 

taeee in ων vnlgo exciihtia, quia eaepe apnd Aeoles ter- 
mioatio vi repcplri dlGitur. In prima Toce ϋ antiqnnin 
«sse docet alia forma χ^'λνς Sapph. 685 In τΐ^ϋν baec 
mtttatio e fpequenliore copreptl ό in ϋ orta videtop, 
qnnin consentaneum eit, genitivum sonare xtmvvog, ande 
τίχτυνες reecripsimus Sapph. 44. 

6) Ppo V Aeoliis ΰΐ habcre tpadunlup in χροισος pro 
χρυσός ^)^ cujus mutat!onis qunm nnllum praetcrea yesti- 
giam reperlatur, sed nbiqae ιμ llbrls et titnlis ν in hac 
vocc legatur (cf. §• 12, 4), levl auctoritati vix quidquam 
dandum eet. 

7) Veritts videtup, quod Aeoles φνΐω et άλνΐω pro 
φύω et άλύω habnisse refernntttr iu Et. M. 254, 14; 
nam apnd Alc. 68 metrum in φύδΐ primam longam posta- 
lat, unde recte Seidlerus p. 218 φνί6& restitui jnbet; 
neque obe^t Ιψύοντο Sapph. 29^ qula facile Γ ante Yoca- 
lem ejici poterat, y!d. §. 16. 

8) Dipbtbongus eet pro (T scmper est in parttcnla al^ 
ut Lesb. 216^9 22. 29. 32 ct sacpc apud poctas, item 
at^B S. 8. Inde €orrigenda Ale. 49. 62. De ΐΛχαΊνω 
pro χτδίνω, quo Alcacus nsns dicitnr, vid. §. 8. not. 8. —- 
Saeplssime grammatici ^) tradunt, dipbthoiigum el apud 

5) Tzetz. ad Hes. Opp. 6G4 et £t. Leid• ap. Gaisf. AloXeig χροι- 
wv δια διφ&ογγον γραίφανσιν, 

6) Et. Gud. 33 y 26, £t. Par. ap. Bast. ad Greg. 605, ,Αηη. Οχ. 
Ι, 29, Ι. ηατά δ&άλδκτον Αιολιχήν την 1Ί δίφ^Όγγον ει£ ΰΐ τρίπονα^ν* 
το γαρ ΟΡδίρον ορο^ρσν λίγοναι καΐ το ίπιίγω tnolyon — At hoc 
grammaticis deberi, οϊγω ab ιπ^ίγω temere derivantibus, docet Choe- 
rob. Ox. II, 203, 16, ubi legas υ γαρ οίγο)ν (pro χατβττδίγοιρ) vjS u 
avvaat^ Ρϋνλόμδνος καη7Τ$Ιγδ&. De ονο^ρο^ praeterea J. Gr. 244, b et 
Greg. G. 605, Et. M. 660, 53, Choer. Ox. II, 245, 9, Ann. Ox. 
I, 335, 9 et II, 327, corr. III, 229, 3. Item Choerob. Bekk. 1294 
(cf. «und. ap. Bekk. ad Apoll. de synt. p. 350) olSa explicat tt 
AeoHce in 07 mutato, ut οροιρος, ncque.aliter haec mutatio Aeolica 
(tt ia 07, ve\ minus accurate % in 6) adhibetur ad perfectA olSa^ 
niwct&a etc. apud Orion. 106, 6 et 124, 20, £t. G. 421, 2 et 423, 
17, Ann. Ox. I, 68, 27 et 331, 32, IV, 173, 26 — 186, 27 - 
191, 9 etc. 



% 15. De aliis long. vocal. et diphthong^ etc• 99 

Aeoles In ol mntari, εβηΐφΐβ mutationem eno more ad 
malte non Aeolica adhibent; exempla, quae vcre Aeolica 
baberl possint, nulla habent praeter ονοιρος. Nam quae 
practerea*tifferuntnr^ ant corrupta sunt^), aut propter fa^ 
tilcs grammatlcoruin etymolog^ias ficta. 

Mero errore ου in υ transire refertar apnd Aeoles in 
Μΰαα , βνλη ^ ) ; Boeotorain est , qaod a Prisciano Aeoli- 
bus datar, ov pro υ. vid §. 38, 5. 

9) lota subscriptum ki datlvis singnlaris ab AeolSbne 
omlssam esse, grammatici ^) tradui^t, nec reperitur in ti• 
tiiHs Lampsaceuo et Cumaeo , ut Lanipe• 31 iv έχχλ^^σία, 
20. 26 δ όαμος στέφανοι — χρνσίω στδφάνω τω ίννομω, 
Cum. τύχα άγά&α^ Ιν τώ γνμνασίω, nisi quod in illo Ι. 
16. 22 legitar iv τφ αγωνι, qaod lapici^ae Lainpsaceno 
dcberi Yidetar. Contra in antiqaiore Lesbiaco 2166 iota 
constanter seryatur, nt 1. 15 τξ. iv τούτω τω χραφίσματι; 
nam qaod in conjnnctiyo non eoliim titoli Lamps. 35. 36 
in αναγραφή et άνατίΟ^η atque Cninaens 1. 30 In σνιαδλίη iofa 
omittant, sed etiaiu Lesbiue 2166^ 31 in ενόδύη, alienum 
est, quia conjanctiyus etiam in maltls Dorlcis titulis iota 



7) Choer. Ox. Π, 209, 32. 9Ϊρω• σημαίΡβ• Si το ονμηΐ4χω, S&ai 
νης 67 Βιφ^ογγον — or« οΐ Aiohtis οΐρατο Xfyovotv iarl Si ^ρρω, 
*Q<Uy δΤρα, ^ρρον τό προίταχτΜόν i^09 γαρ Ιχονσ& το Ι τρέππν' οιορ 
ovei^oc ονοιρο£. Si quid video , corrigendum est όρράτω, haud du- 
hie ex Aeolico poeta; imperativi enim formam esse satis patet, 
quam ita grammaticus derivat, nt ab Aeolico praesetiti Ιρρω pro 
ίϊρω imperativum Aor. I. Ιρρον pro ίΐρον, ei iode nova mutatione 
ορρον^ όρράτω ήβτϊ dicat. cf. §. 12, 5. Hinc αννόρραια* pro ovvl^^ 
ραιο* scribere ausi sikdus apud Sapph. 67. 

S) Clem. Alex. Protr. p. 19« D. μοΰσας nalu μνσας *ατά την d«cS- 
XittTov των AtoJJwv.-^ Lactant. I, 6, 7. iconsilium non βονλην sed 
βυλήν appellabant Aeolico genere 8erinonis.c 

9) Choer. Bekk. 1187. (Greg. Cor. 606.) ol AioXuQ ται9 βΐς ώ Xfj^ 
γονσαις δοτ&ηαΧδ ου προίγράφονα* το 7* τώ Όμήρο) γαρ φαοιν καΐ Ttt 
Όυφω ZOjgU τον 7. Drac. Strat. 109 , 13. παοα γαρ δοτ^ητ] inl ψταντοζ 
αρέ&μον το 7 ^χ$ι' AloXiU Si ηαΐ Βοιωτοί ονχ υΏίγραψον, cf. Por- 
phjr. in Ann. Yillois. II. p. 116. 



100 De dialecto Aeolum A^ahorum. 

oarGt. Tid. Boeckfa. ad C. I. nr. 1841. Contra conetat iibi 
Camael dialectu8, iota etiam ia mediis^Yocibae omisso^ nt 
1. 40 βαλαντίον pro βαλαν^ορ, βαλανηϊον et βμαραγτίον pro 
ομαραγψον, Libri in hac re nullam aiictoritalieiababent. 
Jain yero ex inscriptionibus certum yldctur, grammatlcos 
e recentiore AeoHsmo hauaisse, qnac de iota omUso tra- 
dant, paulio antiquloreiii tenuls^c iota. llBde poetis nbi- 
que iota aut rellnqucndum aut rcstituendum non golum 
in dativls dcd. I et II, sed etlain in dativo decl. III^ nt 
*Άρ^^ Αιννομεντι Alc. 7, 43, in Κυπ^γέντ^α Alc. 51, 
Sapph. 22 etc. vid. §• 14, 3. 

§. 16. 

De dlphihoneoram et lonflramm τοβΑίΙιιηι 

correptione• 

1) Graminatici ^) docent , dipbtbong^m άΤ saepe ante 
seqaentem vocalcm apud Aeoles 1 abjicere ^ exempla affe- 
Tunt ''^Ακαος , ακμαος, αρχαος, Θνβαος, 'Ρώμαος, πάλαοζ, 
βδβαώηρο^, Nunc baep in poetis leguntur : ^u^&avia 
AIc. 3, Tbeocp. 28, 1, Φωχάας S. 14, 'Τμηναον S. 44, 
Nixiaag , quod e librls restituimus Theocr. 28, 9, μαομίϋ 
S. 115^ neqne alicnnni est «Γ pra aui, yid. §. 29, 4. 

2) Neque miniis aliae d!pblbon{|;i I abjicIuDt, nt aki- 
^ea pro άλη&ίΐα est Tbeocr. 29, 1, unde idem recte apnd 
Alc. 47 scripsenint, deinde Ράδεα ceria, ut yidetur, con- 
jectura Alcaeo fr. 31 restitutuin est, ct nXeaig e Ubris 



1) J. Gr. 244, a, Greg. C. 596, Meerm. 661, Aug. 671, Vadc. 
691. To Τ rijs ai 9ίφ•&6γγον άποβόλλη, όταν αυτω μη (male in J. 
Gr. et Meerin. μή omittitur) Βπκρίρητη$ σνμφωνον, cujus regnlae 
exempla alii alia, baec adjiciunt: Άλκάοζ, αρχαοί^ 'Ρωμαία ^ i- 
K^ivc•^ — In £t. M. 66, 27 haec sunt exempla: θηβάος, αρχάα, 
ΆL•άoς, apud Eust. 28, 32. πάΐαος, ^Αχαος-, Ann. Οχ. Ι, 318, 10. 
WiUoc; ibid. I, 279, 28. cl JloUl^ βΒβαωτ^ρος Uyovct S§a του ύ 
Mal βιβαωτ6ρο£ το β^βαιοτΒρο^ y ωοπίρ atpvtM$ αφηΛ6τ9ρο$' αφνίοί ^t 
αφνΒωτβρο9, — Etiam σλαο^ ab αλα*ο€^ hac AcoJica mntadone de* 
rivafur Scholl. U. v, 10. 



J. 16. T)e diphthong. et long. vocal. correptione. 101 

retincndnm Qst A. 33 pro itXilmg. Hinc etiam ίω^α 
Aeolicnm dicifur pro είωϋ'α ^). 

Aeqiie iii optatiYO λαχόην iota ejecto Aeolicnm fradi- 
tur^), iindc recte haec forma restitiita est Sapph. S^ 
livoa legitnr Ciiin. 18. 43. 49; minas .propria Aeolibns 
sant ηο^ς Tli6ocr. 29, 21, ηοας S. 76 (ποίας 11, 14)) 
ΐπτόασ^ρ Sappli. 2, 6. %itur pro ίπόίησαν S. 70, to*«iJ- 
τα S. 57^ qaae diplitliong^nm corripiunt, inelins (ή&ησαν, 
τοαύτα scribantar. — Ccterum non eemper Iias dipbtboti'- 
gos corrlpi ct ratio eviQcit et docent ex«mpla &$ή«1ως 
Lamps. gC Sapph. 26, μαιόμ^ι^οζ Α. 17, atetoQ Α. 19, 
φιλοχνμαΤοζ Gam. etc• 

2) SlmiU ratlonc ν est abjectnm in έπιση^άσαρτα 
CHm. 42. Deinde etiam long^ae vocaled Interdain ante 
scqaetitem rocalem correptae reperiuntur; Alcaeus δίο» 
pro δη ω babebat fr. 95 q disci*to testinionio ap. Et. M. 
264, 14; dcinde f(Ji?v ct ζοΐ'ας lcgtintur apiid Thcoep. 29, 
5. 20; deniquc non alicna 8uut '^χίλλ^α et similia (vid. 
§. 21, 6), 'ut^xiXktTot. Theocr. 29, 34 pro anliqaiorlbus 
fbrmis ^^χίλληα etc. 

3) Interdiiiil dipblhongi «t 'h)»g'ac vocales eliam ante 
scqiientem, liquidam corripiiiniiir. Aoolibiis proprium eet 
όρανος pro ουρανός vcl Acolico ώραρος (§. 14,. 5), ψΛΛ% 
correpta fonna et Alcaeo trlb«itiir ah Herodialio (vid. 
I. 1.) et metro certa eet Ale. 27, Sappb. 13. Cum alue 
dialeclis commane babent κόρα Α. 57, S. 43«. 62 pra 
χούρα^ qnanqaam χώρος Aeolicum dicitar. ab EHst. 1539, 
49; deinde Άαρος, quod'> Aeollcum dicitar ab Eudt. 28',, 
32 et Gregp. C> 609 , qiianqnam έταΙρα legltar Sappb, 64.^ 



2) Et. M. 306, 49 (Gud. 174, 50) βΐ'ωθ^ο• mal ανναρχομένως ew&a' 
ahl γαρ μο& ϊω^^ν etc. — ot γαρ AloXu9 το etwvta ίω&α Xiyovatv, 
Έί. G. 174, 46. ΒΪ'ω&α -^ Sid τζί St Β%ψ&ογγου' άνίφάνη Η to 6 iv 
τφ Ι'θΌβ iut\ Ι'ωϋ'α, ol γαρ AiuXtti το sYoj&a 2ωθ« Xfyovat , unde cor» 
rigendus est Choerob. Ox. II, 210, 27» qui bis βνω^β habeU 

3) Et. M. 5.58, 30. anofioXj} Αιολικί} tov Τ λαχοψ^ corruple Anft. 
Ox. IV, 204, 6. 



102 De dialecto Aeolum Asianorum. 

829 ^νάρα inetr• incerto minns' certnm est S. 53. Hoc 
pertlnent practerea alia , qoae, quum in antiqaiore llngiia 
longaiu vocalem vel dipbthougum babeant) apud Aeoles 
ut vulgo eyllabam corripitint , ut niulog^ μορος Sappb. 24, 
cf• μοϋνο^; eimilliina est ea eyllabarum correptio, qaac 
alteriiie liquidae vel α omissloiic cfficltar^ vid• §.8, 11, 
et 9, 1, 

. Grammatici de dlalectis Aeolcs ο pro ώ liabaleec 
leetaiitBr 4) in ορα et οτΗλη pro ωρα £t ώτ^ιλη. Iliud vix 
Yelram cst, quiim ωρα metro confirmetur Alc. 31 , Sappb. 
24^ fortassc ορανος restltn^Ddum cst. Hoc, si quld ven 
inest, eing^ularc est. Gorraptlora apertc, qaae iidem de 
« pro fi produnt. — Dc alUs correptioiiibas infra vlde• 
bimu8 §• 20, 1$ §• 2i, 2. 8^ §. 24, 7• 

§. 17. 

De contractioiie• 

1) CoDtractidnie exempla rara eunt, quia conjugatlo 
ynlgo contracta apud Acoles aliam rationem eeqiiltur 
contractionlg cxpertem itt tcrtia quoqiie decliuatio eam 
ferc igfnorat^tttt alia amitlamuft. Digna , quae uotentar, 
eant baec: 

oo et αάΤ eemper in oL ooalesennt, ut apud Dores. 
Inde gvnitiTi ded• I• eonant Κρόνιο, τάνσπορόάν ex an- 
tiqais Κρονίδαο, τάωρ σπορόάωρ, yid. §. 2U, 3; deinde 
Jloaeldap-rel ΠοτΙδαρ β ΠούΒΐόάωρ^ §. 23, 4 ^ denique per• 
linet buc ας pro ίως , quod leg^tur Tbeoer. 29, 20 ct a 
nobis Sappb. 95 pro u^ .scriptum . est » ei comparamus 
Creticuiii τάως pro τέως apud Heeychiam. 



4) J. Gr. 244, b, IVIeerin. 662, Greg. G. 615. άντϊ 91 τοί ώ 

μβγαΧον to δ μικρόν ωρα ορα^ ωτίίλη οτδίΧη, -» J. Gr. 244, b, 

Greg. Cor. 613, Meerm. 661. άντϊ Η του ^ τό t -^ ώς το "Αρης 

Αρ9£ (add. J. Gr. *Αρη'£ο9 *^ίρίΐο9) — αΰικησαι^ άδΐΜέοακ Ργο 

Αρης Aeolieum est ^Άρβνς^ vid. §. 22. 



$. 17. De contractione. 103 

f^ Tulgata ratione in ν conjangitnr^ ut ηρ pro ίαρ 
Alc. 37, S. IQ, iari pro eaiat Alc. 89 etc. 

Te itt ij contrahitur Dorieo more. vld. §• 14 , 2. 

^ a g^raminaticis apad Aeoles in 7^ coalescere dici- 
tur')^ nunc (si excipiasTheocritca σεν^ iytviv 29, 16. 17) 
nuUa exempla leguntor praetcr βέλους Alc.7^ Θ^νόαμος lu 
uuinmo Cumaeo Mionn. Suppl, VI. p^ 7 et conlractoruiu 
Terborum participia μοχ&Βννης AIc• 10, μαρτνρίΰντίχς Α. 
95, φιλέΰντα^ χαλίυρτος Theocr. 29, 18. 39, allie de cau- 
sie eoepecta. vid. §.26, 10. 

η contrabitur iu I long^um in ιρος pro !€ρος ') , unde 
leguntiir in Lesb, 2166, 39 7(>a>, 23 'ίρηες, 38 ιρίίαις, 
Lamps. 31 Ιίρων , Alc. 61 e certa emendatione ϊρας, 
Theoer. 28, 4 Ιρόι^. In recentioribns ϊΓ pro e ecriptimi 
est, Cum. 6. 16 χατδίρωρ, χτχτα'ρωσις , Lesb. 2184• 2187 
sqq. δϊρ€νς, άρχδίρ^νς. Soluta forma e yalgari lingua in- 
vasit in Cum. 55. 56 Ιβριως, άρχιίρδος y Tbeoer. 28, 7 

κρόν, ^ 

Γ» in antiqiiiore titulo 2166 in t jungitur, ut in dati- 
Tis noXiy όιαλύσί e ηόλίϊ, όιαλνσύ' elc. vid. §. 21, 4 3 iii 
rccentioribuK Ti ecriptiiin est, ut πύλέΐ , διαλάμψΗ in 
Lamp8. et Cuin• 

^ iu ώ contrahebatur apud Lesblos ^) , quo pertiuet 
genitiyus eing. decl. II. άν^ρωηω ex antiqua forma άν- 
ϋ^ρώττοο (vld. Bnttm. Ausf. Gr. §• 35. A, 6), άϋδως ex 
aidoog. vid. §. 21, 7. 



1) £t. M. 189, 30. βαού.ίο9 ua\ xgaan του 7 χαΐ ο §h την Si^ 
φ&ογγον fiaaiXivS TtaQa τοΐί AloXsvaiv η ^ωρίΜναιν ώοπ^ρ 'Odvaeve ir 
λαβών (Od. ω, 397). cf. Eust. 1965, 22; Tzetz. £pex. II. 93, 23. 
*AxiX6vs et δμβυ Dorica et Aeolica dicit ; £t. M. 38 , 15. αΙρονμ»νον 
nol τροπρ AlolMiti αίρβνμβνον ex Hes. Opp. 474 ; SchoU. Theoer. 3, 
11 de i9UL•v^ 

2) £t* Sorb. ap. Bast. ad Greg. 590. jiioXtnws ΐρο6 (leg. iρo9)f 
Greg. C. 539. το Ι^ρον Ιρον] de Iqm Tzelz. £pex. 88, 26. 

3) Scholl. V. II. t, 332. σω» t*Wc in του o6of, -άλλ'.ίδί^ οου9% 
tivii Sm άπο του ooloU• ^AhiaXoi ii nal τα 9vo t^ tk ώ συνηλ^ίφ^». 



104 De dialecto Aeolum Asianorum. 

2) Crasis primam tangit «rticalnm ita, nt vocales 
eecnndnm contractionis lcges conjnngantur• Igitur ό et 
το cum sequenti α vel ? efiiciunt cS ct tw in ώνηρ S. 2, 
2 et A. 17 9 τωμορ pro το ίμον S. 114, ώξ pro ο ^ξ 
Theocr. 28 , 17 9 τωπος pro το εηοζ^ qnod restitaimos 
Tbeocp. 28, 27f neqac enim lAiter Dorica dtalectne oT in 

Conjuuctio xa2 cuni seqnciiti e modo Dorica more 
^ effibU, S. 69 χην, Tlieocr. 29, 3. 24. 33 κηγώ, χημί^ 
9ΐηπι , modo sceundnin Atticae dialecti nsiitn xce , uuriQma 
S• 1, 5 (nisi Aeoles ατ^ρος dixcrunt) , Ηαπ^λ^ίψω S. 91 
e\ ApolK de pron. (nisl forte Vossii excerpta yerias χα- 
ικ^Χίίψω praebent), χάηιπλδύ^ιρ Α. 79• Sci^ipturae ambig^ui- 
tae Qx, aiitiqaoriim Ubrorum usn , xal integram serTan- 
lium , escplicanda yidetur ^ Doricum contractlonts gcniis 
Ae^libus melius convenlt. •^— Cum eeqacnti Γ xal trans^ 
Jt iii ηω conCra Ledbiacae contractionis lc^em, κώττι S. 
1, 15. 17, χωι^χ 1, 24, qnae fortassc cx eadem aatl- 
quioFe scriptura explicare oportet. 

ParUcnla δηΰτ^, qaam Hartungiue e δη αυτδ natam 
jadicayil (Partih. L p. 322) y aine moiido non legUiir in 
librls niel S. 31; contra restituta est e ai €vy£ A. 11, e 
i' VP TO S, Ij 15, δήν T« 1, 17, ^' ηύτ€ νβΐ δ^ evjt 1, 
18, δ* €^J6 S. 20. Coronldem appingere nolaimas^ quia 
yocie ojrigQ matnre obliter»ta esse yidetar« 

§. 18. 

He ^lpUtlipiierPravt diaeresl• 

1) Grammatici, qai saepe de Aeolica diaeresl tcstan- 
tur, non satis discernunt inter duo dlaercscos ^enera, 
non leyi disorlmine dtyersa. Tfam aut yocales antiquitus 
ecparatae, qiias recentior ling^ua in dlpbtbonguin conjun• 
xit, apud Aeoles antiqiiae ratlonla tenacee diaercein po- 
tius yidentur pati, quam patiuntnr; aut qaae ab origiiie 
diphtkongl erant, eiiigalari Lesbioram more iu eingulas 
yocales dieeolntae snnt. 



§. 18. De diphthongorum diaeresi. I(^ 

2) Priopie geiieriB iunt *^ργίΐος, f^T^tSagy πλόιΌν, 
qiiae gprammatici ^) Aeollbiie tribtiaot, gnippe t€rmiiiati4>iM- 
bus loT, Τον] TSui' stirpi adjectis. In poetis ejiisniodi rcpe- 
rjantur liaec: '^^ρψΌ^ Α. 15, βασιλ^γϊο^ Α. 26 ^ S. 107, 
'^χιλλε'ώί Th. 29, 34, άρΰριΐοςίί», 10 et 29, S3\ auXfkiig 
TL•. 29, 39, χροΐαισιρ S«^405, ut m^tpi emiea «crfpsitnoe^ 
ncqiie dlversa sunt «γροΐωτιν S• 74, in que dkei^esiii me- 
tri causa assampstmiis , Πληΐαόίς S.'34, Cotu Th, 29, 5. 
In inscriptionibiis dia^rcsin Boeckbine sigptiifieaTit m in^ 
μίλψα' et πρυτααβηΐα nr. 2189: possiint tainen aeqao jniys 
ίπψΆτια et τξρνταν^α profcm (§. 14, 2): ' 

Proxlme ad illa cKacreeie exempla accedlt^W», qaod 
ex AcoKci poetae frnetiilo (S. 121) a grammatieo ^) Aei^ 
li«nm dicitttrj quia Γ ad tepmiiiatioiieiii , noa ad stirpem 
pcrtiiiet. 

2) Yera diaeresis primum in monosyllable ηάΥς et 
ίάΥς a{]^noecittir ^) , qaanquain illad etiam oxtra Aeolicaia 
dialectiiia reperUtir, ut apud Homeram. Nunc ττα\ς le- 
gltur S. 30. 77, minas certo metro S.. 57; contra nui fi^it 
Alc. 1, Sapph. 1,2, 7γ«?^ο?•8. 18, η^βα 8,68, 103^ 
v!x vernm est ηάΥδ\ qnod scripseront S. 36, pro quo ma« 
Ιιύιηαβ naYvf quod Boeckbius 3cr!psit i^^A^ 2t86f 



1) Eust. 28, 33. 01 jitoXeii nolUtuQ iv raU δ*φϋ^ι5γγοίζ oJu mo^ 
βάλλονϋΐν t , ak)* αρκούνται μόντ] διαστάαβι ώς iv tvu '^τρ^ίδη^^ Ai^ 
γΰδης^ 'Jl^ytiosi de *Α^γ&ο9 praeterea testantur Choer. Oxi II, 178, 
26, Greg. C. 605 (corr, Et. G. 73, 33); Areadii Gloss. Ms. ap. 
Koeiu ad Greg, 583, ηΜον η9ρ*οπατα$ ω$ πάαχαν Htvl^tatv jiioXt^ 
xiSs γαρ πλο7ον πλότίον^ 

2) Et. Leid. ap. Koen, ad Greg, 583. μαΐβιν jilokMius ^alW wA 
ωσπερ το MXoUetv uiioXixdit δι^ίρηται κα) γράψδτοΛ nXatetv ^«»ρ«σ», 
Οντως μαΐην wl πλ$ονασμζ τον ν μαν^ιν^ ubi μαίριν etymologiae 
causa fictum videtur, 

3) J, G. 243, b, Greg. C. 582, Meerm. 660, Aug. 670, τα ih 
cui μονοανΧΙαβα ονόματα Βιαιρονοι^ οΐον πα79 παΛ, SaU 9a'£Q;,ae 
πάϊς praeierea J. Gr. 245 , b , Et. G, 221 , 16, ubi comparatur ^i 
ei corr. 216, 50. cf. Tiyph. in not. 4. 



J06 De dialfielQ Aeahiln Asianoruui. 

Ccrttor etiam v^ra dtaereeifil•, qua^ tang^it aatiqaas et 
geBoiiiae «UphthoagoB, eat in aliiey quae g;raDiinaticI ^) 
afferunt, excmplis^ Syiaj xitlog, ϋρόίτρς^ οιωνός, fortasse 
ΝΑΙος ^)• Apud Alcaeam lcg^ebatar oYda ^) , et Sappboni 
laoB σύι^Ο'^α restilyiiiau^ fr. lOO^ Mrid^Ya erat apad Sappho 
teate Joapn• Atex;• p• 4 9 metn^ diaeresie postulatur in 
•nmkM AIc^! 7^ έϊΐΛ^αδξ^ S. 55, συνοΐκη^ S. 27. . 

Herodlani reguUm :^)9 diphtboqgoe nou dlvidiAeolicae) 
4. e« nuitalione aliqua Aeolibus propria ortaa, caen exeoi• 
'plfli aervata coafiriiiant. **- Idom Herodianu» monuit ia 
iida post diaeresia A^olicani l produql ') y quod e nostra 
;emendatioae ifit ia .σύνοΥδα S• 100 et noUilaiq Alc. 33. 
doHtra pylniaiiir. YacaJiem prodaceadam duximas in αώϊΙνΛ 
Α. 7y ubi aUi ^oAfm scripeerant^ qaiim hoc nietrum apud 



-•» 



4) Trypho πβθ•. A«f. §. 15. de diaeresi: το nd^oc «στϊ Λ-βτρά re 
^Ιωσι ΧΰΛ GeztaXoU^ το Si πλέον jiioXi%6v' οϊον χοιλον uouoVy οιωνών 
'^CmvitVi TtaU ηάϊς. — Herodian. iti Ann. Ox, IV, 416, 13. (Choer. 
'ap. Bekk. ad ApoJl. de synt. p. 350) al γαρ διφ&ογγοι ΑίοΙοίαϊ 
ikvSinatd' toU jitol§i9* d»aXvQ9fta$' oUv το τ άλας tutl μΙλα£ na\ oPti- 
fiOI^ ol AtokhU τάλαα καΛ μέλαι9 χα) ονο^ρος λίγοναι' χαΐ ου δ^αλΰουοί 
την δίφ^γγον inl τούτων^ intl Aloltxat ttoiv αΐ δίφθογγοι' χατά 
γαρ r?Jv των Αιολίων δ*άλ§χτον γβγονασι' το δί ΙΤροίτον χαΐ xoUo¥ 
δίΛλύονϋΐ χαϊ λέγονα* ΙΙροΐτου «ai χοΐλου, (πίΐδή αΙ διφ&ογγο^ ανται 
ονχ Μίν Alokunal αλλά nowaU Η ουν το αννοιδα δ§αλΰονσ&, ovvoiSa 
λέγοίητΒς^ δηί^ οτ$ ονπ iativ 9 ό< δίφθογγος ΑΜίχη, Eadein, Προι- 
τ9υ et xo£λovy diale<fto tioa nominata, aiferunt Herod. π. μ, Ζ. ρ. 21 
a Joann. ΑΙ. 6, 22, De Aeolico xoOmv Prisc. L p. 49 et VoK II. 
p. 219; de ο'£δα cf. do4. 6. 7. 

5) Herod. n, f£, X, 14, 10 de NtUo^s — νοϊλοζ τβ γαρ λίγηαί 
ηατά διάλίχτον, leg. Νέ'ΐλος» — Αηη. Οχ. 11^ 291, 5. οίσημΒίωτα* το 
χείλος y χέλος γάρ (leg. χiλL•ς)* ηαΐ το Ν§7ΐος, νέ^ίλος γαρ, ubi Aeoli- 
cttm χέ3Λος alterius dialectum prodit. 

6) Herdd. Jt. μ. X. ρ. 24; ο/ η»ρΙ τον 'AXxouov Χέγονσ• οΐδα r()«- 
ουΧλάβωί• 

7) Stepb. de urb. s. ν. ΚαρΙ» ex Herodiano : IW* γάρ οτβ μη• 
την διαίρβσίν extaoiS γίγνβται* όΐομα•^ οϊον (sic), οϊδα παρ* AioXavoi» 
αντΧ τον ο2δα, — Αηη. Οχ. Ι, 219, 3. §νρ4^ κατά δ^άηταοαν «oiXot 
ΝαΙ §ν ονναιρίση χοΖΧος, ait ΖώϊΧος^ unde ηώϊλός legendam videtur. 



% 19. De synoope^ αροοορβ etc. 107 

Alcaenm ecmper spondenm aot trocliaeum in basi Iiabeat^ 
accedente grammatico , qui xmkog diaeresia paeeani cum 
ΖώΊΊος comparat ^). 

Addimus Ljc Tecem μάϊος^ quae apud Aeolea pio 
μάγος erat ^), aQtiquiore forma eei^yata, ut docet SaaecriU 
vox maja, L e• praestlglae, magia. 

§. 19. 

lle eyncope^ epocope ^tc• ^ 

1) Saepissime autiqui grammatici eyncopen Aeollcam 
dlcunt^ neqiie eam tantum, qaa breves Yocales e medua 
Yocibue cjiciuntar, eed etiamj qna totae eyllabae ^)• £x- 
empla tamen,. quae babeat^ pessime syncopen passa dl- 
ciiutur, ut ίίρσαι ex άρμοσα», ώρσ^ν ex ωρμησίν^), αλλός 
e\ ίλαλος etc. , aut Aeolibas non sunt proprla , ut Ho- 
mcricaui χάμμορος pro χαχόμορος. Neque rccte io Homc- 



8) £t. Gud. 377, 31. Φιλόξενος fi Xiyu^ οτ§ ηαρ* jitolavatv ή 
γραφή Βλλ του !ωτα* ιστϊ δδ μαίο£ δπδζονσιαστηί r^ μαϊον ΚΛτά dtam 
Αυοιν τον ι, 

1) Drac. 161, 1, liyph. % 23. cum exempHs *άμμορο6 ei Sa^ 
onios pro daovantof. — J. Gr. 243, b. .Meerm. 660, Aag. 670, 
Vatic. 690. exempluin aiferant ωραιν pro ωρμηαν^ cui Greg, Cor. 
578 addit agoat pro άρμόοαι et ιίλλος pro aXaXos (c£. de hac ine- 
ptissima elymologia £t. M. 66, 4 et £t. Sorb. ap. Bast. ad Greg.)• — 
In Exc. Par. 677 syncopae Aeolicae exempla aiferuntur ivfptios ex 
ir^QiovTOQ^ &έραπα e ^δράποντα, Heraclid. ap. Eust. 28. extr. 
βάηροτ e δαγκάνω derivat, cf. Pseudo-Herod. H. Ad. f. 205« Ple- 
Dus est talibus Tzetzes in Epex. II., qui p. 63, 18. ΐφ&*μοί ita ex 
ίφί&νμος derivat, 98» 13. χραίνω e ααραινω^ 81, 18. "Όλνμπος ex 
ΌλόΙαμηο^ etc» 

2) Optime Lex. de spir. 229, ubi agitur de ΐρός, ΙρδΧον, ϊρηξί 
twii δ^ παραΧόγως ψ*λο^θΛ td τοιαύτα , XfyovτbQ oTt τα ουγηοιηομδνα 
xat* Αίολδΐί i//iXovrat' otov ωρμηοδΡ ωροδν ^ αρμόοας αρσας. πρνί ov9 
loTiV elntiv^ οτλ ovra το ωρμηοδν Ιγένδτο ηατά ονγηοπην ύροδν, οντβ 
ΊΟ άρμόοας αροαί , αλλ* από τον ορω το δΐδγ»{ροί 6 μέλλων Αιολικών 
ο(,αω ηαϊ αρω το αρμόζω ^ ν ρω καΐ AlυL•xωs αρσω τα TQtal^ta yr«. 
λυνν%αΛ γδί'όμδνα. 



106 De dialecto Aeolum Asianorum. 

rids Ί3ί)χο, aXfiepog, δεχ&αι ^) syncope Aeolica^ aiit omniDo 
eyacope agnoscitur, φϊηιιι ροΙίΑ? antiquitas ad' conjnga- 
tionis in "μί rationem Yocalis defQerit. 'Sini!lc est χύτο 
^S. 97; conthi lyivTO, quod S. 9 metricausa ppo ίγίνίτο 
ecriptam est^ ct ipsi sjncopc ortam pdtamiue^ vld. Diss. 
nostr. de eonjug;. in /ϊΐ §. 22• 

Grammaticorum haec de eyncope Acolica doetrina c 
praepositioniiPii apocope,. Aci^tbas c^neueta, quam syu- 
€opeB 4ic^rc eol^t , tnjuiassc yldctur. vid^ §. 20. 

2) Non majore jurc AeoHca vocatiir ^) apocope m 
S£ pro Μμμ^ φ^ pro φ^^ιορ ti simitibue^ Quatnqaam 
cniin βρα eet Aeeltcatii, yid. -§. 5, 4, tameli aon est eya- 
cope i^ βρ^δίορ ortam^ cf,' Lobeek. PanitL p. 119. 

3) PleoQaenius vocali^ ag^nosisitar ab Herodiano ^) ia 
Aeoiieo φ^ρίρα pro φ€ρνή,^ ' 

I * 

§. 20. 

De declinatioite I et U• 

1) Praemonfendiiin eei, Acolcs, granimaticis ^) testi• 
Bus, dualcm nuineram Ignorasse, nequc iillain ejos ίο 



a) De akμΛpoς Tzets. ad Hee. Opp. 195. 405, Epex. 81, l^j 
ilxp £asU 14S,,40, Pbilem. Lex. 17. p. 139, δέχ&Μ £ust. 73, 12. 

4) Eust. 187, 2d. AtoKxuv ^ tov μ»ψ βρίίχνλογία iu χου ματψ^ 
Ctfff nal %6 αψ iu του iniuO}, ual ai άποποπαί τον δώμα βω καϊ ράί^β 
^m *αΙ ηρίμνον ηρΐ ηα\ χων ομοίων^ Vri St χα2 αΐ ονγηοπαΐ, 

6) (Herodianus) πβρί πα^ων Et• Μ. 790, 42. tpigtva (leg. η>ερΙνα)' 
τούτο ηατα SiellMtov οΐ γαρ ΑιολΛ^ λέγσυοι φ^ρίνα — ^άν βΐ dmari 
χύζ τον πΧίονΛομον uiioXiHop έΐνα$ ttal ttirTj <ρ4ρ§να ηαϊ μιμι^σηται το 
^ΒλΜ^η (leg. 'BXivm) , anoXihdtat χ 6 ηλογ^μίνον (de accenta). — He- 
rod. rc, μ. λ, 33, 28. ίρερνη' AioXeiS Si ψίρνάν {leg,*φeρipaψ) avtr^v 
U/ofioiv ομοίου xfi aUvav (leg. 'Elivnt). 

1) Choen Bekk. 1184. or« νοτβρηγζνη tiioi χα SvUa 9ij)jov αφ' ω* 
ev iraout ai Sta^itnot i'xovot Svtua' IBov γάρ * oi Αίολβιζ o^m ίχονη 
dv«W , o&tv ov3i oi ' Ρωμαίοι airoiitot ονη^ χύίν Alokiwp κίχρηντΛ» 
χω Svinf άρφμψ; hinc hauserunt Greg. C. 606 et Ann. Ox. IV, 
174, 6, consentift Herod. H. Ad. 191, a^ ta ivUa υ^ρογ^ν^ vocans 
et Aeolibus abjudicans. 



$. 20. De declinatione I et IKl 109 

dddinatione et conJQgationc nunc exempluBi reperiW> nisi 
quod Homericuiii αητοι^ jeiim ποίητον CQllatam Ae^Jiicun» 
Yocatur in . Et. M. .23, 12 > cul testiinonio uon multum 
iidci babcmus• — Terminatio ψΓ, quac apiid Homemia 
pro geiHtivoi. et dativo est in omnibue dccUnatioiiibus^ 
leTi quadam aiictorUate ab Aeollbus repetitur, alia a 
Bocotis. vid. §.43,.!• 

2) Iti declln^tione prim.a prq ^ nbiqne esee ciy 
snpra monulmus. Sed α etlam corripi testantur gram» 
matlci^), ut in '^φροδιτα^ Latinam linguain comparantes 
ct Homerieum νύμφα φίλη, Hinc procIiTe eet 'saspicari, 
yocatiyl correptionem malc ad alios caeus tractam eese^ 
nam eo casu νύμφα apud Homeruui legitur II. /, 130, 
Od. dy 743. Et reperitnr correpta haec yocativi forjpa in 
ω Jlxa S. 67 et ω ''ραι^νά S. 66, 99,' uequc aliena esl 
.Yocatiyi in dcHnatione III. correptio. Tamen etiam no• 
minativiim interdum apud Acolcs correptum esse, nolu- 
mus negare, cuJHs rei exemplum habet Melinno v. 5. 
ool μόνα πρίσβνστα δεάωχδ Moiga^ qnae est optlmi codicls 
lectio, pro qna editores e Gesncrl margine receperunt 
πρίσβΗρα, — 

NoiiiinatiTl masciilinornm breylor forina in & 
pro ης sacpe a grammaticis Aeollcae dialeoto tribaitur ^)» 



I• 



2) Ghoer. Bekk. 1200 de Θέκλα: λίγοναιν οτ* ΊναλίΗίυς Ιτρίψί το 
V ί«ί δ• οΐ Se ΊταλοΙ αποίχοί tiot τιΖν ^έίολέοιν* οΐ δέ AioXtiS το η 
**δ α βραχύ τρέπονοίν* οίον ^Αφροδίτη *^4φροδιτα (\eQ, Άφροδιτα)^ 
νύμφη ννμφα' οϊον παρά τψ πο^ηττ} ννμφα φίλη, Accuratius de ac- 
centu tradit Joann. Al. 3, 17. το αφρόδιτα παρά μίν Αιολβνα» προ^ 
Ονο txtt tov τόνον, παρά δέ ^ωριβνσι προ μιας. 

3) Eust. 75, 30. το Ιππότης Ιηπότα ttal τα όμοια από των $1ς η9 
*ν&ίίων ίΐ'ς α μίταπΕοόννα μ^ταπλαομον παράδοξον ιπα^ον — «στί δ^ 
*«Γ« τονς παλαίοΐ^ Βοιοηων χσΐ Αίολέων ό τοιούτος τύπος του οχη•» 
μα-^ιομου , διό Hai τίνα Ικ τούτων προπαροξύνςνται^ ώς ίνταν&α το 
μητίίχα Ζδύς, — Aeolibus et Boeotjs praeterea bae formae adscri- 
buntur in Scholl. II. «, 175, Et. Gud. 393,39, Et. Leid. ap. 
Koen, ad Greg. 96, quibus Dryopesaddit Diacon. ad Hes. Sc. 33. 
216, male yocatiyum pro nominaUvo positum dicens. Solis Aeoli- 



110 De dialecto A^olum Asianoran)• 

Nalluin tatnen excioplnm niiiic legpltnr, qaftnqnam non li- 
cet eam-Aeolibns Asianis abjudicare• 

3) Gcn. slng^. in^asciilinorum Decl. L gram- 
inatlcis ^) testlbns in ao apud Aeoles exit ; nunc cum all- 
qaa yert epecie eonjectura restituta est haec forma in IIo• 
λναναπτίδαο Sapph. 68; Tulgo in titnlis et poetaram li- 
bris terminatio α reperitar, Cnm. 16.* 59. -60 χτιστά, €v- 
^ργηα^ Ήρακλείδα, Alc. 39 ΚρονΙδα, SAppb. 69 ^Atda, — 

Sacpiseime ^) gfenitivus pliir. in αων AeoUcus dl• 
cltnr^ adeo ipsi Sappboni Μοι^οάωι/ tribuitur ^), nisl forte 
μοίσάν GOirlgendiim est. Yulgo Dorica genitm forma le- 
gltur^ Cum. 30. 31 ταρ χατόυχαν^ ταν anovdciv^ LaiDpSr 
15 άμφοτδράν ταν πολΙων, Lcsb. 2172 άπο Κίγχρ^αν ^ ίη 
numnMi Temni Aeolicae ap. Mionn. SuppL VL p. 41 



bus tribuuntur ab Eust. 1457, 26 et SchoU. Pal. Od. γ, 68. Omnes 
illi Homericis tantum exemplis utuntur; aliis SchoU. Dion. Thr. 
818 y 30 et Greg. C. 603, ol jiloXbU TtolXautg ets α notovai νάς eJ- 
&eias' 6 * Αρχύτα γαρ φασιν αντί του Άρχντης %αΧ *Τβραγ6ρα αντί του 
*Τβραγόρψ. 

4) Βχατηβδλδναο geniiivus Aeolicue vocatur Et. Μ. 320, Ι, Et. 
G. 176, 4, Ann. Οχ. Ι, 155, 10; αγχνλομηταο Boeoticum e( Aeoli- 
cum Et. M. 11,* 11, cf. Et. G. 465, 24, Ann. Ox. I, 347, 20. 
Corruptissimus est Gregorius Cor. 611. rcce βίς oo λήγουσας γβνιχας 
did του ev ίΗφέρουοιν uiiaxlSao γαρ 'lottvittws ηαΐ AianiStw '^ττίχωί, 
Αιαχίδδυ γράφονοίν οντο», nisi veram lectionem servavit cod. Aag., 
qui α et Alaxida habet. 

5) Et. M. 40, 56 — 507, 14 — 577, 44; Et. G. 23, 52 — 398, 
55 - 493, 33; Ann. Ox. I, 24, 4 — 239, 1 - 382, II,' Eust. 
178, 21; Drac. 76, 19 — 110, 8 — 160, 27; J. Gr. 243, b, Gres;. 
C. 577, Meerm. 660, Aug. 670, Vatic. 689. 696 etc. Plerumque 
Homerica exempla offiQrunt. Corrapte £t. Gud. 318, 1. o£ di Ato- 
XtU Sta του ιων, 

6) Ann. Οχ. Ι, 27β, 18• καϊ η γΒνιηη των ηληϋ'υντΜων μοηιάων 
Καρά uiaxwatv, ηαρά di ^απφοΐ fiotanojv ^ το *Ιωνίχον μουαίυ»ν ^ το 
Βοιωτιηον μονσάων, το 'Ρηγινον μοίοαν, Corrapfa ex bis sunt La- 
conicum μωαάων pro μο»οαν^ Boeoticum μουααων pro μξκίοαων, deni- 
qae Rheginum, de quo alio tempore disputandiim est. 



§. 20. De decIinalioiiQ I et IL 111 

Ταμνιταν^ Alc. 7 xatrihj ϋχνλιχνΒν άπν T^tSp, 50 π«ι- 
ΰαρ j Sapph. 1 , 26 χαλίηαν μεριμναν, 

GenitiTi sin[]^.^ declinationis ««cundae lon-' 
pior forina In olo semel AeoliGa, Tocatur {vito7o Et. Gud. 
539, 11. 44), seinel in Ubris legitar Ιρχομίνοιο Alc. 37. 
Praetcrea apud Sappli. 67 emendatio άνητοιο ppo άνητω 
nobis probabilior videtiip ceteris. Vnlgo, ut In seTeiiore 
Dorismo^ genitiyus in ώ exit (ApoU. de pron. 138 ^io- 
lelg ίμω^ σώ , ώ)^ ciijus formae, interdum iota eabscripto 
in datiynm corrnptae, tot siint excmpla, nt ea ennmerare 
pigcat. Yulgata forma in οΰ ublque expellenda cst. 

Composuiiiius haec, quo Knellns appareat, in hls ge• 
nitiyis contractae formas ia ce, ^ ώ, yulg^ares fiiisse apud 
Aeolcs Aslaiios^ qnanqnam g^ammaticis tacentibus^ qui 
eas inag;!s e Dorica dialecto cog^nitas habcbant, temere 
aiiteiii acturuui , qni ea dc causa graminaticornm testl- 
monia dc solutis fortnis in ao, αων, 'οϊο ad Aeoles Boeotos^ 
aut, qaum saepius simul nominentar Aeoles et Boeoti^ 
ad Tbessalos referrc yelit^ Ut cnim apud Boeotos ntraiv- 
qne formae reperluntnr, ita apud Lesbios, maxiine anti- 
quiores poetas, solutam forniam intcrdnm adbibitam esse^ 
satis probabile yidetur, confirmatur ccrtissima forma έρ•-- 
χομίνοιο , δι Sappbus Μοοσάων dubnim foste yideatnr. 
Unde non dubitayimus eoDJecturas illas, quibus solutae 
formae restituantur, probare. Qnae de metri yel nomi- 
nnm proprioriim yi in golutarum formariim usu Seldleras 
p. 274 et Hcrmannus Opp. YL p. 138 dispiitant, in tanta 
exemploriim paucltatc Inccrtissima suut. 

4) In datiyo pluralis utrtusque deellnatlonle 
Acolica dicitur longior foruia ^) , quae I adjectum babet• 
Et in titulis quidcm, Lesbiaco 2166 et Cumaeo, unica 
exGcpto articolo, scmper longlor foriiia legitiir^ ut 2166^ 



7) J. Gr, 245, a. την db 9oTtxt]v των πλη'Θ'υντίΐίων συν τω 7 λ/- 
γονσι* τοισι. ^toioAy τοΊοι οοψοίαιν ; item Meerm. €63, ubi τοΧ9 mV- 



112 De cUaleptQ Aeolum Aeianorum. 

35 ϋ•εοίσ6, Coin• νέοκη,^ ϋ'ίοιαι^ τούτοισι^ προνηαργμίνοισί 
etc. , contra 2166 ^ 23 τως^ 35. 36 ctc. τοΤς'^ idem sacpe 
in Cnmaco ^). Quod in Lamps. 34 itf το7ς jdiopvaioig legU 
tor^ facile lapicidae ciilpa factum est. Apud poetas qno- 
que longior forma regnat, ut Sappb. 1 ασαισι^ ονίαισι, 77 
χρνσίοισιν άρ&ψοισιν etc. Brevior forma praeter articn- 
lum Bon reperitur fere, nisi sequente vocali, ubi elislone 
explicari potest, ut ηλβίστοις ίάνασσδ ^ aat in adjectiTis 
cum eabstantivo plenlorle rormac junctls, ut άμερίοις βρό- 
τοισι Alc. 59, Ιράταίς φόβαισι Sappli. 67, παντοόάπαις — 
χροιαισι>ν S. 105 , aot in fine versuum S. 5 αβροις, 28 
οσσο^ς, 69 δόμοις^ Α. 53 λάοις. Adversari vldentnr Alc. 
44 ohog γαρ άνϋρωποις όίοπτρον et Sapph. 97 όφί^άλμοΐζ 
di μίλαις χντ άωρος ^ quae fortasse corrupta Iiabenda 
snnt, qimm lcvl auctoritate uitantur. — Articulus nun- 
qiiam pleniorem formam aesumere videtur; nam ταΓσ» da 
Sappb. 9 est dcmonetratiTum. Ubi duplex einendatio m 
promptu est Sappb. 64 ταΐς ψαισιν aut ταίσι,ν ψα$ς, Alc• 
29 τοις δίραισι aut τα7σ^ δίρραις, breTiorem formam prac- 
ferrc certius yidetur.* 

5) De iota dativi slngularis subsGripto in utraquc de• 
cHnatione omlsso monuimus §. 15, 9^ de accusatiyis plu- 
ralis in αϊς et οΓς exeuntibus §. 10, 4. — Male correpta 
foriua ό^δυματόχος pro διδνματόχονς^ qnae est Dorlca, Aco- 
llca audit apud Scholl. Tbeocr. Y^ 84. 



8) μβνίζοις Cum. 20. οβ μ^Ιζοις α %άρα αννβπίΡδνϋβ τίίμαι(, 
quod Giesius ρ. 364 pro dativo habet, potius accusativas esse vi- 
dctur. — In Lesb. 2166^ 38. Boeckhias legit raU t^eUiS ταΐς ip 
Tois vavotfj vix recte. Apographa haec habent pro ταΐς iv: Dodw. 
oBtyrjt^ Richt. υΒ^γ^ν^ Did. οΒίγνι, unde fere snspicor Tals /^c/afV 
ΟΒίγην τοΙς ναυο^ς, cf. II. ζ, 89 {Θεανώ) οϊξαοα ιάηΐδι ^νρας U^oXo 
δόμο 10» 



$. 21. De declinatione III. 113 

§. 21. 

He deellnatione Ilf• 

1) Accusatiyus sing^nlaris apiid Lesbios in tT 
exire amat, nbi yalgo terminatlo α est. Primum yoces 
in^teste Choerobosco (yid. §• 3. not. 18) in accuBatiyo 
ψ habent apnd Aeolee, ut δνσμίνην, χυχλοτερην, εύρυνέ" 
φην 0• Nonc ejasmodi superest άβάχην Sappb. 80 y He* 
sychli glossa confiroiatum ^ delnde hiatns causa pro ψ- 
φΐρη ίχοισα S. 77 recte scnptum est ίμφερην. Vulgata 
forma olvov^ λαϋΊχάδ^α legltur A. 33. 

Aeque femlnina In ώ accasatlyum in ων habent teste 
Choerobosco ^ ) , qui ex Aeolico poeta affert "Ηρών, 
(Sapph. 75) 9 unde iTs/^oiy scripslmns S. l^ 20 et χρων 
S. 2, 10. 

Non mlnns ^ ante banc terminationein excidlt. Gram* 
matici 3) testantur de Aeolicis χροίμιν , σφράγιν^ xAaiy pro 
%vriiuday σφραγίδα ^ χληΐδα; legitiir χλάμυν S. 13 y πάϊν in 



1) iiuc spectaverint etiam Scholl. Tzetz. Chil. in Aiin. Ox. Iit| 
372 y 20. ^τρ$ίρίάδην * οί AloXtit ual συμφωνών ίίΐ^φβρομένων ra roi- 
αντα μηα του ν γράφουοιν, iitOLaqvL&m ^tρ9tffuiSηC recte antiquitiis 
declinationem primam sequitar. 

2) Ghoerob. H. Ad* 268, b. tijV αΐτ^αππην οί AIoXbU nal μόνοί 
(leg. μόνη) n^09d'ia8$ tov ν inoiovv ti]v Λήτων^ (u6 moI η χρηοιξ 
^ηΐοΐ* Ηρών ίξ^Μαξβ γυάρωίΐ την ανυόδρομον' αΐτίατικωί γαρ iort 
άη' §v08la9 τη€ Ήρώ* Inde emendandus est idenk Choerob. ap. 

Bekk. 1203. jiloXtiQ nal δια του ώ (leg. ων) Ιίγουσ$ τι}ρ Λιτίατιχί^ν 
των tlt ω ^λυηων καΐ βαρυνουαιΡ' οίον την ^ίίήχο» ηαΐ £άπψΟί (leg« 
Λψξον ^ ^^άπφων)^ 

3) ISmsU 265) 9* ΐκν^^μίδα λοΧ οφρίιγιδΛ ot Atol»i€ ηναμ^ν ttal 
οφραγιν οΰΡβστ•λμένως γράφουα*. Itide emendandi sunt Herodian. ap« 
£ust. 8) 44. Την ΛνημΖδα nal σφραγίδα οί AloXi%9 ΜΡαμΙν ual αφραγίΡ 
lfyovT8t μΒτά 6λ*γ6τητο€ συλλαβών 'ουστέλλουοί^ * et Cho^robt Bekki 
)Ι207* ηαρά δί το$ί Αίολβΰσί γίνοντά* mIs ν ηατά τη^ αιτιάτιπην μετά 
βαρίίαψ τάοβωβ' κνήμιν^ γαρ λέγουσα ιω\ σφραγ^ν 9tt»l αψίν ώς ηαρ* 
'J7oM>a<s» (Ορρ. 424.) ^ 'De $Αάίν (leg. uXaivh AeoUco Eu Sorb. ap. 
Bast. ad Greg. 584* •>' s * ; 

8 



114 De dialecio Aeolum Asianoruin. 

tltulo Lcsbio 2186, undc idcm scnpftimus S. 36, et Aco- 
licam esse euspicainiir Hesychii glo8sam naVv^ πάίδα^ 
qiiae ^ix ex ΑροΙΙοηίο Rliodio aliisTC poetis rcceutiori- 
bus , qui eadcm forma usl snnt , manasse yldetur 
(na7da tamen est S. 36. 68. 106) ^ πώλυποΗ Aeollciini 
vocatur^), et Pittacum Alcaeus σαράποδα et σάραηορ vo- 
casse refepliir a Diog. Laert. I, 81 et Suid• s. v. 

Deuiqiie Alc. 39 etlam ^^ϊαν dlxit pro ^YavTUy qnod 
Clioerob. Bekk. 1183 ciim Hcsiodeo θόαν (fp. 79. Gottl.) 
comparans a genitivo του Αία non rectc rcpetit. Consp!• 
rat λνκάβαν, qiiod legltiir iu Lesbiaeo titulo metrico ur. 
2169, qui ppacterea nihll fere AeoHci offert, et quod Hc- 
sychiiis dialectl nomine omisso habet anav^ όλον, άπαντα. 

Ultima docent, accueativl hanc forinain non posse 
ita a iiominativo derlvari, ut hiijus g in ν niutetur^ qnia 
nominativos sonabat λνχάβαις et, si rccte judlcayimiis 
contra grammatlcoram oplnionem, Αϊαις, vid. §; 10, 2. — 
Cetenim non ignorasse Aeoles accnsatlvum in «, praeter 
ca 9 qiiac jam adnotavimus , doccnt χαχοπάτριάα Α. 30, 
βασίληα η. 2166, Άχίλλεα Α. 39. 

2) In vocativo singularls Aeoles breyem yoca- 
lcm amabant. Grainmaticl ^) Aeolica yocant χ^λιόόν et si- 
milia , qwae Yulgo lon^am tenent (Buttm. Ausf. G. §. 45. 
Annu 2); deinde 'Άπολλον ^ Πόσαδον^ σώτδρ^ quae etiam 
Yulgo vocalem corripiunt (Battm. Anm* 3) y nisi qood 



4> Aihen. YII, 316, A, unde hausit Eust. 1541 , 23 «t Phavor. 
Ecl. 379, 15, qui ηονλνπον, 

5) J. Gr. 243, b, Greg. Cor. 595, Meerm. 661, Aug. 671, Va- 
ttc. 691 , ταβ ιάητΐΜ$ των tlg ojv ληγόντων ανατέλλω ; , exempla alias 
alia addunt χελΜρ, MaxtdoVj αηδον, ^αρπηδον^ τρνγό», "^ποί- 
λον, — Αηη. Οχ. III, 391, 8. ''^ίποΐλον AlolutMS owiorsdt to ώ 
tls το ΰ ηατά την Ηλητίχ^^νι deinde IIootMov ψδΐ'δαιολίκυν voca- 
tur, quod Aeolicum sit Ποτιδαν. — Choer. B^kk. 1239. omttQ 
ψίνδαιολικόν vocat: ol γαρ Αίολίϊς Ι'&οί Ιχουβί ηολλάηι^ ovndXXetv w 
η δΐΰ το ξ iv Tfj κλητηιΐϊ χαΐ αναβιβάζουν τον.τονον' οίον 6 τρ^βολδ- 
τηο, ω τριβολίτδρ — τότβ ^ovotMoom το γΓβιβ το ?, ηνί^φ μη μαηρξ 
rriteaAiJyrre*, quare οωτ^ρ ηοη est vere Aeolicum. 



§.21. De declinatione III. 115 

Πόσηδον et σώτδρ ab accuratiopibus Pseiidaeolica dicntitur, ι 
quia siint ciir vcre Aeolica Iiaberi nequcant. Ε Sapplionc 
100 correptioiils cxcmpluin a ChoerobosGO affertnr τριβό- 
ksuQj eiinul traditur, ί in vocativo non corripi ab Aeoli- 
bns, nisi brevis syllaba antecedat, qiiod quam verum 
slt, non licet judicare. — Reperitiir deinde *'uinoXXov 
Alc. 1 5 at χ£λιδών ίη llbris cst S. 57 , mctro tamen non 

ccrtom• , 

Non alit^p Ψάπφ* S. 1. ν. 10 (ί. e. ψάπφο) covrlpi- 
eodo ortum Yidetnr e Ψάπφοι vel Σάπφοι», quae plcnio- 
rcs forinae leguntur S. 71 ^ A. 45 > iit non opiis s!t no- 
ininatlvum Ψάπφα fingere^ vid. Seidl. p. 159. Deniqne, 
sl qnid fidei habent graDimatici , vocatiTi ΣώΐΛρο^τδ, 
Άρι,ατοφίχνε hac trahendi videntur, utpote e Σωκράτη^ 
'Αριστοφάνη orti , Tid. nr. 5. 

Pleniorcm coiitra forniain Alcaeus feste Choerobosco 
ap. Bekk. 1183 babebat Εύρνδαμαν ab Εύρυδάμας (errore 
Const. Lasearts dc nom. et verbo f. 116, b ΙΙολύδαμαν)^ 
qaam simtle noiiien Πολυδάμας apad Homcrum Πουλυδάμα 
Yocauvam babeat. 

3) Dativipluralis longior forina in «<τσ* AeoUbue 
tribQitar «). Et lcguntup in Lesb. 2166 ikd^oneaai, iav^ 
teaai^ διοάυσίέσσί^ 2167 άρχόντβσσί, Cum* άγών^σσ^^ παν- 
Tfaaiy ^ν^ργ^τησάρτίσσι , Sapph. ^. ν. 11 όππάησσι, 5 
χϋλ/χίσσ^ν, 76 πόδ^σσιν, 100 '^ρχάδίσσι^ Alc. 79 νάδσσι, 
cf. σύρχδσι^ σαρ'ξΐν' AioXfig Hesych., leg. σύρίΛ^σσι. 

Poctac tainen breviore fonna baud raro utuntur, 
ΰτη-^ίσιν Sapph. 2 τ. 6 ct 53. 84 > A. 68, χέραιν S. 
67, δρύσιν S. 21, πόσσι et ονρίσιν S. 44, 7. 8, >si ϋ 
versue recte Sappboni trlbnuntiir. 



6) Greg. C. 610* to ΤρωοΙ καΙ yvPai^ ntoivov Τρώιαοί Hal ywolU 
xtaoi γράφοναι• — ούτως καϊ jitavTtaoi καΙ Ααχήτεοοί «αΐ inl των 
ηαραπληοΐων* Ita ntPtaai Aeolicuni vocatur Scholl* II. α, 4, Et. G. 
354, 10, Ann. Ox. I, 241, 12, Tzetz. Epex. 66, 27 et ad Hesiod. 
Opp. 238. — Eust. 802, 28. Sva}Vi αφ* ηί την dviutv AioXtU imSi" 
TsivaVf leg« SvioatVt 

8* 



116 De dialecto Aeolum Asianorum. 

4) Voces in T^ 9 qnAC apnd Atfiuos in gcnitlvo T^ 
habent^ apud Aeoles ubiqiie Ι scrvant. Legpiintur liaer 
exempla : gen. πόλως Lcsb. 2176. 2180 et Gain., iinde 
recte libroram lectio πόλεως Alc. 15. 30 «imendata est, 
κατειρώσιος Cnm. , παναγνριος 2187, πρυτάνίος 2166. 
Cum.; dat. ηολι^, διαλύσω 2166, contra rceenttore ortlio- 
^apbia ποΑ^^ Lamps. , βιαλάμχ^Η Cam. cf. §. 15, 4 et §. 
17^ gen. ηολ'ιων Lampe. , dat. diaXvaUaat Lcsb. 2166, 
acc. χτησιας Cnin. 

Nomina in 7c Qen. Τος nunqnam contrahuntur , iit 
ωπας S. 1 5 10 5 βροόοπάχ€£ς S. (^. 

5) Nomlna in ης, «7, o7, qaorain genitivas in To! exit, 
Tnlgo non contrahont , ut πλάϋ•€ος Cum. , (η^η^εος Α. 39» 
ξίφεος Α. 25, μελιάδεος Α. 37. 38, acc. sing;. λαϋ-ικάδία 
Α. 33, ευάν&εα S. 67, άολλεες Α. 30, navciXaa Cara. ctc. 
Unicnm contractionis exemplum est βίλευς Alc. 7. 

Praeterea yoccs in "ης interdum i/ extra noniinativiim 
serTant. Quod quam maxime fiat in acc. sing., ut άβάχην 
(yid. nr. 1), repcritur etiam in dat. sing^. Αημοσ^εντι, 
quem Priscianus I. .p. 50 Aeolicum dicit, et Αιννομερτι 
Α. 43. 73 (yid. §. 14, 3), denlqiie iu glossa Hesychu 
τετραβαρτιων j ηλίν&ων xal τάγματα' ΆλίΛοΐος. Adeo ad 
Bentra in oi , metro cog^ente , boc translatum est , ut scri- 
beretur τεμένηος παρά '^Αχα/ςι άπαξ χρησαμενω Αηη. Οχ. 
Ι, 342, 1• Eodem tcndunt g^ammatici de dtalectls ^), 
qul Aeolibus tribuunt yocativum υώχρατε, genitiTum ^ω- 
9^ράτον; illad enim e Ι^ωκράτη aot corraptum aut corre- 
ptlone ortum est, hoc a grammatlcis fictum yidetar, iinde 
alii caaas .Σωχράτι^, Σωχράτην^ Σωκράτη explicarentur. 

Leyl auGtoritate neutra in ai apud Aeoles in oi trans- 



7) J. Gr. 215, a, Greg. G. 617, Meerm. 662. φ 9i ait βς uln- 
τικηρ των tiQ ijs ονομάτων Βίχα τον α προφ4ρονσ$' 2ώηραη9 Σωκρα- 
τβ, *j4QiaTc(pavn '^ίριατοφανβ, ^ημοαϋ^Μνβς Jημ6o^w8y %λ\ των yept* 
»ων Se πτώο^ων το 9 άφα^ρονοΛ^ ^ωπράτον^ ^ιομήδου^ Σοφοκλίο• 
λίγοντί£. 



S. 21. De decUnaUone III. 117 

ire dicantur^)^ at 'χώας χώος^ uode κώ^α; opiuio for* 
tasse nata est propter « ab Acolibus ia ό miitatuia. 

6) JMasGulina in «77 apud aDtiqaiore^ Aeoles te- 
stibus grammaticis ^) in genhlvo ^ babehant , apud re* 
centlores gUg. Secandam illam rationeiu leguiitur iii Leeb. 
2166, 41. 42 βασίληα, 37 ιίρηας,, Alc. 39 βα^ίληος , S. 44 
μαλοδρόπηίς , in Pittaci epistola βασιληωρ, HnJQs uoiGuin 
cxcmplnm est in Lamps. 31 πρισβΗα pro ηρέσβηα a OO- 
ininativo non neitato ηρίσβίύς, unde rcperiuntur alia» 
πρίσβηδς^ πρ€σβδνσ&, ηρέσβ^ως, yid. BaUm. Ausf, 6. §. 58. 
8. T. — Forma haec satis inira, qaia £Ϊ ex ^ orti, 
quac mntatio apud Boeotos et Thessalos regoat, in Aeo- 
lam Asianoruiii dialecto hoc unlcum est exempluni• 

Ncqae Aeoles yulgare « in hte forinis ignorariint. 
Aniiquius exemplum est *ΑχίλΚία Α• 39^ rcgnat praeterca 
liacc ratio in tUtiUs Romano tempore ecriptis^ ut iu Cuiu. 
^ρχ^ρ^ος^ Aaodimogy In Lesb. 2184 eeqq. (/ρεα^ άρχ^^- 



8) Tzetz. ad Hesiod. Opp. 61. rd noiat καΐ το tdaS καΐ f α o^oia 
tcc tiS ac uilohnulis μ$τατρέποψτα Μ os, 

9) £t. M. 189 , 29. βασ$ληο9 Ίωνιχως κοΛ jftoXittoit * αλλ" ot j4to^ 
h7s ηροπαροξύνουσιν '^4χίλληο9 ual βαοίληο^, — Choerob. Bekk. 
1194. ^«d του ij %αϊ ο παρά roeC αρχαίοίς "lojoiv' otov Άχ»λληος^ ^u- 
Όΐλζος• ομοίου δΐ χαΐ ηαρά τοΐί άρχα^Μ AloltZoiv αλλ' ο/ ΑίολίΖζ 
ηροπαροζυνονσιν, ΆχίλΙηοζ χάΐ βαοίληοί' παρά di τόΐς νίοιτίροις ^Jwat 
9ιά τηί Τι διφ&όγγον «αΐ ο* οίον 'AxtXXuof nnl βαού^Χο^' ομοίων Si 
ΗοΙ παρά το7ζ νδωτίροί^ AioXsvotp' αλλά πάλιν οι ΑίολΛ^ προπαροξν^ 
vovatv *Αχ£λλαοί χα} βασίλδίος λέγοντβί' παρά ie toU BoiottotS διά 
tov Ί ftai ο *Αχίλλιος βααάΐο^, Mutiiata et corrupta in Ann. O^c. III, 
23Q, 25 ex Ilerodiano leguntur: διά του ^ xal ό παρά τοις *ΑχαιοΧ^ 
(leg. άρχα£οι9)*Ίωοι χαΐ AioXtvaiv• οΐον Άχι?<.ληοζ* αλλά ual Αίολδΐί 
προπαροξννουσ*; corruptius £t. G. 99^ 42. 'AxiXboq ntoivoii ηατά τονί 
ΑίχαΙονς *αΙ*Ίθίνας, Αιολίΐς *αΙ ^w^mc* Άχιλ^ϊος ΐΛατά τονζ vtov€ 
"ίωναζ, AtohU καϊ 4^ριύς, — SchoU. Nicand. Ther. 764. ϋδρσβιος 
Se την γενιπήν ΒΪπίν ω? άηο τηδ Ιϊβρσβυς »vd'tia9, Τίεραέοζ ηαΐ ΙΙβρ•^ 
ocioc αίολιχως , άροίνιχω^ ηλιρης, ως βαϋΐΧίυς, βαοιλέος ηαΐ βαοιλδίος^ 
quae, 81 acc^ntum tenes, Boeoiica sunt^ ceterum in Nicandri \9€σ 
nuiic Πξροζος l^gitur, oliiu Π^ρ^διος^ 



118 De tUalecto Aeolum Asiaaorum. 

ρΐοί; Gregorio Cor. p. 6&5 ^aa!>.t'i' intcr AcoUcw diaere- 
seos esempU afferenti nibil ferc danduui. 

Cetcrnni Atticnm iluplici ηϋαηβ est ίΐρίως in Cdid. 
55 pro aotiqao φηος, rcceotiore (ϊριος; contncUe formac 
fiaati^Q, 'ΟΪυσίΰς νίχ recte AeoUcae dicantnr. -via. §.1T. 

7) Femiuiiia in ω etuVin ^nitiTo μ fatibent t 
grainmatlcorui» testiiuoiiiis *<>); nunv Don ake libris le" 
giuntnr Πιρίρνω^ S. 66, />i^i;wv S. 73, £άπφας S. 12!, 
Γΐ'ίλως S. 41 e Jupllci lcctione />/λώ et /ViUov; reficliira, 
avStof Λ nova voce «uitu ppo avdii (cf. ijj^^ et ijjjw) Sipph< 
1 T. 6; deinilc ceMck; A. 13 pro alSoug et Ζάρως (S. 116j 
pro ίόροΰξ ab l^^uf, quod «pnd Aeoleft femiaiDuiu cral")' 
— AccnsatiTns baniiu vocam ΰν habebst, ut "ff^my^ vid- 
or. 1 ; Tocativi repenuntur ^άαφοί τβΐ Ψάτιφόί el corwpl» 
eylUlM Ψάπφ, v!d. nr. 2. Ceterum Mityfenaei eliaui 
Mil^ti) diccbant pro αηδών ii). 

ft^ Femluiiia ΐηΤΐ. nune vuIpvi In itfu^linatiouc ^ 



t a- 







118 De dialeclo Aeolum Asianorum. 

gBoQ; Gregorio Cof. p• 605 βασίλίι' intcr Acolicae diacre- 
seos cxempla afferent! iiiliil ferc dandum. 

Ceternm Atticam duplici ratione eet ΐ€ρίως m Cum. 
55 pro antiquo 'iQtio9<) rccentlore ctQiog; contractae formae 
βασίλδνς, Όδυσίΰς vix recte Aeolicae dicnntiir. vld. §• 17. 

7) Femiiiliia in 4» et "ως in genitivo «7 babent e 
graiimiaticorum testiiuouiis ^^)^ nuQc non sliie librie le-* 
guntar Γυριρνως S. 66, Γόργως S. 73 ^ ^άπφως S. 12^, 
ΓΆλως S. 41 e dnplici lectlone ΓΜώ et ΓΜοΰς refictam, 
αϋάω,ς a nova voce αυδω ppo αύόή (cf. ηχη et VX^) Sappli. 
1 y, 6^ delndc aidojg A. 13 pro αιδοΰς et Υδρως (S. 116) 
pro Ιδρους ab Ιδρώς, quod apnd Aeolee feminiiium erat >0• 
— Accasativas L•arulu vocum ων babebat , ηί'Ίίρων^ vid. 
nr. 1 ^ Tocativi reperiuntur Σά,ηφοΰ yel Ψάπψόν et correpta 
syllaba Ψάπφ\ vld. nr. 2. Ceterum Mitylenaei etiain 
ά/^δω diccbant pro αηδών **)• 

8) Femiuiua ιηΤς, quae vulgo in decUuatione "s 
as3iiiaunt, apud Aeolet» co carerc dli:uiitur '^), liiter ck- 



10) Choerob. H. Ad. 26S, b. ol AioXsIq ιλλϊ ^diuovic n^os^^t^ 
του α ποιοΰοι την γβνίχην' οΐον ι) 2απφώ της ^^απψως ^ η ^ητω τη^ 
^ητώί ΉαΙ δηL•υoιv αϊ χρηοαί οντω£ (%ονοαι; sequantur cornipta 
fragmenta S, 122. 73 et 66. ν, 1. — Male ηοα Aeolicum dicitur in 
£t. Gud, 196, 14, Aqii. Ox, I, 137, 2, idem lonicunk £t. G. 195, 
13, Ann. Ox. I, 158, 5. 

11) Ann. Ox, I, 208, 13. Ιδρώς* τοντο παρ' ^toXtvat ^-ηίνκως 
λέγεται * άναδίχΒται ntXiaiv αΜολον&ον 0ηλυκ4^ yivsi • βίδβμ* Ιδρως * ««- 
ηός χέβταΐ (leg. ά δέμ 'ίδρω(ί καχχέηαι S, 2. ν. 13), ομοιον t^ ηως' 
£ΪΤΛ η γ6νίχη ίδρώί αμφότίρα (lcg. 'ίδρωί αμφόρα f|ut potius όμφόρα) 
αντί του Ιδρονί ώί μδλάγχροίζ αντϊ μΒΐάγχρον€ Κ(χ2 αιδοϋς αξιοζ (leg. 
Μέλαγχροί αΐδως αξ*ος Α. 13) vid. Mus. Rhen. — De gt^nere te&- 
tantur etiam Ann. Ox. I, 209, 33. Ιδρώς παρ* AioXtZoi ^ηλυχως JU- 
γδίαι nal κλίνεται, {ως) το r/oi?, et Scholl, Π. χ, 2 {ιδρούς) ^ΙοίΛΐς 
Ό'ηΐνχόϊΐς Ιίγοντδς. 

12) Scholl. Soph, Aj. 623. t} άηδω χατά Μηυληναιονς^ Suid. β. ν. 
αηδών ΛαΙ (αηδώ) αηδονς ως ^απφώ {2'απφους) κατά 3Ι$τνληνΰίίονς, 

13) J. Gr. 245, a, Meerm. 662. οσα δέ ημΛς βις «ς ^ηΙυηΛ διβί 
του ? πλίνομιν, αντοί χoJρi(i τον δ λίγοιοί, ' Αρτέμιος j Θέτιος, μήνιος» 



$• 21. De dcclinatione III. 119 

cnipia, quae afferuntiir, recte se liaberc possunt Θίτι^ος^ 
μάνως, qiiae etiam apud Dores et lones Έ igiioraiit^ vix^ 
verunt est * jsiQxi^iog ^ quum Doriciiiii sit ^Αρτάμιτος et in 
receDtioribus titulis Lcsbiis 2172. 73 vulgatuiu ^Αρτψνδ^ 
leg^atur. Nequc eiiini semper Έ ejectum essc^ dpcent Αά- 
ndigy ανπάσσιδίς Alc. 7. 11 ctc. — Adco 7 inserltur, 
iibi allae dlalectl co carent, iit Sappbo dixlt πολυΐδριδι^ 
Yid. SehoU. 11. γ, 219, neqiie alltcr άμαμάξνδδς vel άμάξν- 
deg, vid. Cboer• Behk. 1317, Et. M. 77, 3. 

Yoces iii Τς y qiiae tu%o ϊ prodacunt, apud Aeolcs 
scnipcr fere corripcre yldentur, qunm χνάμ^δες leg^atur 
AIc. 7, ϋλΰϋ'ς iiitima brevi S. 77 et χνϋμιν , σφραγιρ 
grammatieorum testlnioniis vocaleiu corriperc dicautur. 
vid. not. 3. 

9) Voces in 7γξ ct S7F «pud Aeoles γ ejicere dlcun- 
tur, ut φόρμίξ, φάρνξ **)• 

Nomen proprlum Αράχωρ ^^) apud Acolcs in geiiitiTo 
Αράνίωνος aut e raria lectione Αρά^ιονος^ contra appellati- 
Yum vulg^ari ratione δράχοντος habere traditur. Altera 
lectio Αράχονος confirmatnr fortasse forma Ό-ερράπονος pro 
θεράποντος j, qiiam Choeroboscus ex Aeolico poeta tradcre 
vidctuF. vid, §. 8. not. 48 ct nr. 12^ 

Neutrum nap apud Aeoles corripi docent Herod. Ox. 
III, 290, 5, Choer, Bekk. 1362, Drac. 29, 20 et 85, 
U, unde ublque niv ecrlbcnduni est. 



14) Tzetz. ad Hes. Opp, 664. (Et. Leid. ap. Gaisf. ad h. 1., 
Phavor. EcL 262, a) αποβάλλονοίν oi jdtoXtig το γ των «<ς Τ| (cett. 
Ι|) ληγόντων f φάρνξ *αϊ φορμνξ λέγοντΒς , quibus Phavor. ΐνξ addit. 

15) Choer. Οχ. ΠΙ, 387, 8. (Bekk, 1199) οΐ ΑίοΧ^ΐς ^ράαωνοίί 
(Bekk. ^ράϋονος) tlq^maa^ τι^ν γκνοΛην ίπΐ τον κνρίον ονόματος' hni 
του θηρίου κ«1 αντοί δράχοντος λέγοναι, £odem spectare videntur 
corrupUssinia apad J. Gn 245, b. 6 άνήρ δρίν^ν^ ο Si &ηρ δράκων 



120 De dialecto Aeolum Asianorum. 



§. 22. 

D.e declinatlone anomalar • 

1) Metaplaamos haud raro iu Aeolica decluutione 
apparere yidetur. Et nonnuUa qaidem, quae eo trahun- 
tur, nt accusatlros Amv , πώλνπον, σάραπον, alia ratione 
eupra (§• 21 j 1) cxplicnimna. Certiue in declioationem 
II• transire Yidentur, qaae Aeolica a grammaticis perhi- 
bentnr '), αγώνος^ quo Alcaeiis jnsus est, φύλαχος, nnde 
fpvlfAViQv Theocp• 29, 38, μάρτυρος^ έ^ατογχΗρος» At prae- 
tcr Ζγωνος rellquii sunt Homerica ^ illud vero apnd Al• 
caeum in accusativo αγωνον repertum esse, HesyGhu 
glossa prodit. Jam susplcio orlinr, etlam hane essc ac* 
cusatiTi declinatloiiie III• fonnain AeoUcam, ante tcrmi- 
natlonem ν yocali interjecto, ut Yulgo fit apud Latmos, 
of, άγωνα, αγωνον, agonem, JSimills accasatiyi forma 
iil infima Graecitatc rcvixit Άνδραν etc. dicente, yld. Lo•' 
beck ParalL p, 142, 

Νόη miiius mctaplasticam, quae yldctur^ datlyi plura- 
lis formam οσσοις S. 28 ab οσσ€ (cf• οσσοισί Hes, Sc. 
426) cum aliis infra (§. 54) cooiparabiiDus , ande pecth 
llaris potiaa tertiae declipationia tejrminatio qaam yeros 
ipetaplasiiine agnosci poe^it. 

2) Alia ratione in dccllnationcm eecundam e tertia 
tranaire yldentar 6ρως et γίλως^ quac apad Aeoles tcst!- 
bu^ grammaticis ^) ίρος et γίίος eoQabant, declinatioqem 



1) Phot. Lex. p. 12. αγώνος χβτα αχηματ^ομον αντί του 6 αγ(£9' 
άπο di γβνΜης (σχηματία^η* βντως *ΑΧχαιος 6 λνριχος πολλαχίς fjfpi- 
αατρ. — Hes, αγοίνον ^ αγΰνα Αίολβίς* — - J. Gr, 230, a, Leid. 
639, Vatic. 699, tov αγώνα αγωνον λέγουαιν. — Greg. C. 691. π 
ονοματιηά ο μάρτυρος μοΙ 6 φύλαχος »livovot, — Scholl. II. α, 402. 
^χατόγχί^ρον f έχατόγχβιρα ΑίολΛχως, 

2) l\leerin. 664. λίγέτα& Si παρ' αντοΤς 6 ^ροις Ιίρος, χαΐ 6 yil»^ 

γέλος^^ ηαΐ κΚίνουοιν αυτά ομοίως τοις βίς ος ληγουσ* κνρίοις oiv/«e«s 
cf. Greg. C. 608^ et J. Gr. 245 y b, ubi male τον ^ρωτα ίροιν «αϊ τον 



§. 22. De deolinatione anoiuala. 121 

eetfiiiidUin eeqnta• Nnuc tQog in lihris est S. 20. 79^ 
apiid T&eocr• 29 ^ 2S metro nccesearium , inde etlam S. 
33 restatiiendaai» ^ Getenim ne iu liie quidein verum mc- 
taplaamiun inesee pereuaeum liabemus, qaanqiiam qudc 
non licet ratlodee Rostrae probare. 

3) Aeolibas noa mkius trlbuitiir metapbiemae e decL 
I. et II• in iertiam. Sed Homerica et Heelodea Ιωηα, 
(Uxi, 9ΐ(>όχα, qaae buc trahuntar^), potliie antiqmorea 
breviores fonnae sunt, qaamin einguli tantnm casas ser- 
Tati erant• Et Tidentar sane Aeolee plura ejusniodi ha* 
bnlsse^ at itivduv pro ulvdvvog^ quo Aeoiici poetae usi di- 
cantiir^)) αχλάδας, axkadtvxovg ^ίίολέΊς^ Hcsych. Qaod 
e Sappbone iuter metaplaeoii excmpla affertur αύα ab 
Apollon. de adv. p. 596 ^ quid sit nesGitur , nisi forte 
ciunL Nevio ad fr. 114 aita vocls αυως forma agnoecenda 
est, qno praeter avav, quod Etymologlca in corruptiorU 
bus locis (rid. §• 5) Acolicum dictint pro i^cii, Boeotlqam 
quoque faeit αας pro ηονς. vid. §, 44• 

4) Singfula Tocabula irregularla praeterca bacc no- 
tamiis; ^ 

« 

"^Qfjg apud Aeolea hano declinattonem habuisse re- 

ferturS): *Άρ€υς, "^Qivog, *Άρενι\ 'Άρ^υα^ "^^ev. E| 



γέλωτα γίλων. £t. Μ. 379 > 38. ^ρον tov Ι'ρωζα ol ΑίολεΤς, ό Ι'ρος^ 
του ϊρου^ τω tρt^^ τον δρορ Αίολίηως; Aeolica vocaDtur 6ρον et yikov 
a Ύτ,^ί%, ad Hes. Opp. 412 , tQov SchoU. II. α, 469» Eust. 136» 33. 
40, Hesych. s. v. 

3) Scboll. II. ff, 299. Άρίρταρχος λίγΒΐ, οτι Ι'^βς τοις AloXevaiv 
cor« λίγε^ν την ιωχην ίωκα ual την χροΛην «ρόκα «αΐ την άληήν αλχα, 

4) Cboer. Bekk^ 1389. x/i^^vt'|» ηίνδννος' οντω di ξφη ^απφώ τάν 
κίνδυνο»' ό γουν Άληαϊος την SoTtHijv €φη τζ ηινδύνφ (leg. Ηίνδνν^)^ 
c/• £t, Μ. 514» 44 et Gud. 322» 25» ubi commempratur ηΐνδνν. 

5) Choer. Bekk. 1340. τά βίς Βνς α^οβάλλουα το υ ηατά την ytvi^ 
xjyv χωρϊς tov ''Αρβυς ^' Αρένας ' τοντο γαρ εφυλαξί το ΰ ηαρά τοΓς 
Atolsvoiv οϊον*Άρ9νας οτρατιωτέρο^ν ital πάλ*ν'*Αρβν* Ματ- 
&av6iv καλόν ηαΐ πάΐιν μίξαντβς αλλήλο^σιν **Αρβυα, -^ 
Αηη. Οχ. III, 237, 1 sine (Ιίαΐβςύ nomine; 'Άρενος, "Αρενϊ* μίξαν 
^δ άλληλοίΟΐν^Αρενα* η τάηταιή ''Α ρ βν δ** ό φόβος δ&ά^τηρ. 



122 De dialecto Aedlum Asianortun. 



iiominativo qnidcm ^Αρ^υς Alcaeiis ueus ImditiiP Λ Be- 
rodiano ap. Eust. 518, 36 cf. 187^ 2 et Ann. Ox. IV, 
336; 6^ idem Sappboni fr. 88 e corrnpto Aa^&fg restitn- 
tns est ; rcllqai casae le^ntur in vereibu», ^oos gramma• 
tici e poetis Aeolicls affenint (Alc. 20 — !^). Minore 
auetoritate "Αρηϊ AeoUcain voeatur^) ct lcgitiir S. 44^ 
bieyllaba forma opue est Alc. 7 , ubi libri ^Αρη et "ji^i^ 
babent, iinde "Άρ^ι Temm yidetiir^ qnod restituimas 
ctiam A. 24 e libronmi uqh et άροι, Maxime dobia euot 
^Agiog etc. ')• 

γονυ in plarali habcbat γοννα vel γόνα. yid• §• 8, 
7. 11. 

γυνίι apud Alcaeum in TOCatlya ω yvv^ (γύρη) sona• 
bat^ teste g^rammatico in Ann. Ox. I, 102, 12, quod chf 
nolimue in γύρα mutare, docebimus, ubi de Dorica du• 
lecto dlsputabimus• — Ceterum γύναια^ς, ut vulg^o, est 
Alc. 31, 

θέμις gcn, Θψίστος Aeolicum vocatar in Scholl. 
vulg• Od. β, 70. 

μείς pro μηρ Aeolicum audit in ScboU. IL τ, 117^ 
East. 1179 9 19^ Suid.^ de gcnitiyo μηρρος yid• §. 8, 

2• 10. 

ραΰς ubique α eeryat, gen. pcios A. 11 , dat. pSY A. 
10, dnt, pl. paiGGi A. 79 ex An^. Ox, I, 298, 17 (Jiih 



Inde corrigtindus est Choer. Bekk. 1237. ro *Ά^η^ fo γ•ρ6μ^νον tk 
^νς AioXtuwq iyivetQ ttal iia τοντο βαρνΡίτα$ * olop "Αρινς * ttal ifv- 
Ιαξβ t6p avTov xovop naX iv τάΐς λοιπαΤς πτώαβΟίΡ* οίον '*Αρβος^ "A^h 
''Ageay leg. "A^evoq etc, , cf. Diacon. ad Hes. Sc. 88. ίτίρα ev&tU i 
"Αρβνς Motl itXiP8ta$ του "AQto^ nal "Αριος AioL•uwς xal Βοιωτίκως. — 
De nom. "Αρβνς praeterea Ληη, Οχ, II , 286 ^ 17 et corrupte £t. M. 
189, 47. *ΑχίΙϋΛΌς, HtjUvq' τοιούτον di τό "ΆρΜς Alokmov^ leg. ^4ρ«ν?) 
cui similem corruptelnm vid, §« 16, not• 4. De gen. ''^^νος Λοη, 
Οχ. III, 233, 19. 

6) Et. Μ. 139, 54, Ληη, Οχ. Ι, 28, 21, ^Αρ^Ι ηατά τονς wiqtd• 
ονς *Jwri|Kv^, Αίολίκώς χαΐ ^ωρικως, 

7) Greg. C. 607. 'Άρtoς Sta rov ο μίΜρον nUvovQtiv ος W 
Όμΐήρ^ ΛυρητίΜ ΜϋΛ ^ofoxltt» cf. not. 6. 



§. 23. De pronomimbus et numeralibus. 123 

}.ifg viuaoi' itamnlsuas$p νάίσσιρ ' ^u^Xxaiog), cf. Et. M. 
<i05, 25^ ttl/» νά^σσ^ Acolicum dicitur. 

Ποσδίόών apiid Aeoles diipliccin formain babebat i 
ΠοσΜαν j yuod leg^ttar A. 18 , et Ποτίδαια 8). 

§. 23. 

He pronominibua et aumeraliliae• 

1) "ί*:γων βαρέως ApoUon. de pron. p. 64 0^ q»i 
adhibet ,Sappli. 102 5 in eodem tamen fragmento apud 
cundeni p. 103 codex iyw liabet , teete Bastio ad Greg^. 
249^ quaiiquam Bekkeriis iterum ίγων edidit. Iteiii legi- 
tur in Ann. Ox. I, 162, 5 oi ΑίολαΊς ?γ(», nec ιηίηνιβ 
r /ω slne ν iii llbris est A. 48. 95 , S. 7. 12. 23. 27. 77. 
101, nietro ccrtum est S. 77, quia ί/ω ούά^ synizesin 

patitur. 

Gen. e^ed^ev ApoU. 83 cnm excmplis apad S. 89, 
(Iiilbus addas S. 20. Malc Ιμ^ϋ AeoUcum dici videtur a 
Tzelz. Epcx. 93 , 20. cf. §. 17. 

Dal, *>o^ βαρέως Apoll. 104, enclitice ftot S. 16 ctc. 



8) Choer. Bekk. 1413. οί μ^ν JwquT^ ΙΙοτΜν Χέγονοιν όξντόνως^ 
οΐ ^i AioUiii Ποτίδαν «αϊ HoQeiSav βαρι^ονως. -* Et. G. 476, 59. 
xtti παρά τοις AloXavai ηαΐ ^ωρανοίν §στ$ δ»ά τον ϊ γραφ6μ6νον' akV 
ot μίν ΑίολΒίς βα(^ύνουαι, τρ^ττονΓβς το σ stq τ κοϊ %ην τtL•vτa^av «/ς 
αϊ'• Οίον Ποτίδάν (leg. Πστίδαν); cf. item ΙΙοτιδάν Αηη. Οχ. III, 
394, 8. cf. Choer. Οχ. II, 253, 23 (Sia ro? Γ). — Herod. π. μ, Χ. 
1013. oidiv πΜριοποιμενον υπέρ ϋΰο ουλλαβας τρέπει το Ίω βις ά %αρ 
AioXevCiV η Jωρ^8vo^v^ το δέ γδ ΠοΡδίδάων δτράπη' ΙΙοτΒΐδάν γαρ λί- 
yeraiy ubi in addito fragmento (Α. 18) rectius UoanSav scribitur. 
Comipte in Ann. Ox. III, »241, 16. Aeolicum dicitur Ποτιδάν οξν- 
τόνως^ Doricum ΠοοΒίδαν βαρντόνως, quum ibidem 1. 10 verius 
ΠοοΒίδάν όξυτόνως Doricum audiat. Qaod Ποα^ιδάων Aeolicum vo- 
catur a Drac, 76, 19 et cum μοναάων coiaparaUir, Boeotos spectat. 
vid. §, 41. . 

1) Min«8 recte ίγο)ν scfibitur J. Gr. 245, b, Greg. C, 248, 
Meerm. 664. Oorrupitissima sunt apud J, Gr, 244, b, orctv δί άντωρυ^ 
μιων ΒνιψέρωαΛ^ π^ριαπωοιν ' έγων, έμω, cf. Greg, C. 621, Meerm. 662* 



134 De dialecto Aeolam Asianorum. 

Acc. ιμί ab ApoU. 106 omiiibns dialcctls commiuiis 
dicitur^ eed apad Leebios liaud dabie acee ^lum rctrabe- 
bat; eBcI. μ«• 

2) Tv^ ApoUoDio tacentc^ a gramnnallcis de dialectia 
Acolicnm ▼ocatiir ^) et in libris est S. 1 y. 13^ Tbeocr. 
29, 7. 85 contra συ S. 1 v. 27. fr. 67. 101. — Gen. 
ae^sv S. 12. 66. 69. — Dat. σοι (rectius fortasse σοι) 
ApoU. 104^ qiii affert S. 7, cf. 20, deinde ciicliticum τοί 
tc«te ApoUonio ibidem (χατά το απόλυτον όιά του τ), qul 
adklbet S. 91. — Ace. σ^' omnibue dialectis coiuiniuiia 
audit Apoll. 106, et iegitivr S. 1 v. 2. 9, 2 y. 7, fir. 6. 
26. 55, A. 2. 46. Grammatici de dialcctis tig τί AeoU- 
CMm afferunt (J. Gr. 244, a, Greg. C 618), eaqae forina eo 
ronfivmari Yidetur, qood Herod. π. μ. Λ. 39, 27 corrupto 
Sappbns frag^eato 23, in quo est τ£, addit 01; γαρ ότι 
σύνδεσμος y undc Hcrmannus pronomcD esse eolligit. 
QQanquam igUor ApoUoniiis noa memoral τΐ η\ύ c Do- 
rica dtalecto, probablle taincu videtiir, encliticaoi Lesbio• 
ram forniain re sonasse nt τοι. Inde ettam nomioatiyi 
daplex forma aliquam excusatloueni babet, quanqaain 
ueutra cncUtica babcri potest. 

3) GcD. Fi^av Apoll. 98 cam Alc. 6^ Dat. Γ0Ι 
Apoll. 106 cum S. 2 v. I5 Acc. Fi ApoU. 107, nnde 
idem reetttuimue Alc. 56. De digamma yid. §. 5, 2. 

4) Nom. αμμβς^) ApoU. 119 cam Alc. 10; Gen. 
άμμίίαν ApoU. 121 ex Alc. 67*), praeterea A. 77, S. 



2) J. Gr. 244, a et 245, b, Greg. €. 615, 622, Meerm, 661. 
664, Male quod in £t. M. 732» 30 per errorem Doriciim audit 
αίγα (pro τνγα) iu Ms. Leid. teste Koenio ad Gre^. 268. Aeolicum 
vocatur, quum γ» pro yi vix Lesbiorum fuerit. 

3) Theodos« Bekk, 1127, Cho^r. Ox. II, 217, 14 etc etc^ 

4) ApoU. 121, post(]fuam de Dorico άμίων dixk, dtaeresi a pos- 
eessivo αμ&ν diverso, pergit: ομοίως AloXuq* 'Alxalw;* μηδ* ovimt^ 
fo» 09rA«tt9 νμ4ων παρ^ΧΒΐν, inl δΐ τ^ς οννάρ^ραν ηΑτίρων άμμων; 
apparet pro νμίοιν corrigendum esse ομμίων; praesertim, quura de 
υμμέων postea disserat. 



§. 23. De pronominibus et numeralibus• 125 

8l5.Dat. αμμι et ίίμμιψ^)^ quorum illud legitnr A. 4. 
11. S9. 60, S. 78. 113. Lamps. 5. 8, hoc in Pittaci epl- 
etola et recte emendatur pro άμ7ν S. 27 nec minus A. 86 
pro νμμιν; longiorein formam αμμβσιν ex Alc. 91 affcrt 
ApoU. 123. — Acc. αμμ^^) ApoU. 127 cum S. 93 5 
male apud Theocr. 29 , 2 in likri» est αμμδς , a Brunckio 
correctani. 

5) Nom. νμμ€ς Apoll. 119 cum Sapph. 95 ^). Gea. 
νμμ{ί»ν ApoU. 122 ex Alc. 77 (ubi cod. νμεων); DaL 
νμμ^ et υμμιν^)^ lioc S. lll^ Acc. νμμε ApoU. 127 
ex Alc. 63, cf. Hes« υμμε, νμας, ύμίΐς ^ιολικώς. 

6) Nom. σφ«έ^ ApoU. 120^), Gen. σφείωψ Αρ. 
122, Dat. ασφξ^ Αρ. 126 cam Sapph. 98, Acc. ασφβ 
Αρ. 128 cum Alc. 92. 



5) Et. Μ. 84, 15. oi AloXtU ovστiλL•vg^ to ϊ nal βαρννουσι καΙ- 
vliovάζovat βτβρον ονμφωνον %α\ ανοτέλίονα την αρχήν ΜαΙ ψιλουΌΐψ 
αντήν; similiter Et. G. 59, 23 (ubi errore ^Ιων^ς nominantur) et 
243, 18. 35; cf. Ann. Ox. I, 5 et 188, 21, Choer. Ox. II, 216, 12, 
Eust. 1112, 34, Apoll. 123 cum S. 110; deinde Id. 124 {αμμιν) 
frce^* AloXtvotv tvtxa της σνντάξίωζ πολλάκις άποβάλλ9$ το ψ Si* eJ- 
φοινίαν (addit Α. 4. 60)* μίνβ& τβ inl τον νμαιν elc. (Α. 86), ubi 
aperte αμμ&ν legendnm est, quia de Aeolico νμμιν deinceps agitur. 
Praeterea αμμιν Aeolicum dicitur J. Gr. 244, b et 245, b, Greg. 
G. 662, Meerm. 664. 

6) Eust. yiy 30. Aioliuov το αμμΒ ώς δηλον c» της βΰίρντονηαΒωί 
«αϊ της ^iiUva&iue *αΙ της των αμ^ταβολων διηλοίΟίως, Male αμμ^ς 
ντώοα αΙτΜτΜτ^ Eu G. 45, 18. Homericum αμμ9 nonnulli dualem 
babebant. vid. Et. M. 84, 8, Gud. 45, 20 et mirum locum in Scholl. 
A. II. ^, 352. 

7) J. Gr. 244, b, Meerm. 662, Porphyr. de pros. 114. 

8) Apoll. 124. de υμμι cum S. 111, deinde: ομοίους καΐ Αιολιχαί 
f^^topdHovoat το ν ΛαΙ φνΐάοοονοα^ την iv όνόμαοι δοτικής πληΒυντι- 
«?ί οννταίιν ΰΐναδίχονται (cf. Scboll. II. δ, 249). — Eust. 951, 8. η 
rov νμμι ψΛωοις καΐ όξυτόνησις (leg. βαρντ.) καί ή iv αντζ δνπίοτι 
tov μν καΐ ή (κκοπή τον ν AioXimv βίσΐν, 

9) ΑροΙΙ. 120. η οφβϊς οντΒ παρ* AtoXtvoiv οντφ παρά ^ωρϋΖαΐΨ 
ακοΑον^/αν ^χ§ προς τά τοντων πρώτα κα\ διντίρα• 



126 De dialecto Aeolum Asianorum. 

7) Reflexivoruin Gompositorain ApoUoniiis dnplex (re- 
nns in AcoHcis poetis agnoscit ^®), alterum iv naga^mt 
eive ip διαλύσει j iibi non ycra est compositio, sed pro- 
nomen αντος pronomlni pcrsonall apponitur, cnjas gcneris 
affert ίμ* avxff S. 102 et ήκ' αντω Α• 87; aiterum tv σνι^ 
<&iaHy qualia diclt d* iainoi A. 88 , σαι/τω Α. 89. 90 , ία 
quibus verain conipositSoncm eo prodl dicit, qnod 1 desit, 
^uum in simpHcibus Id omittl non possit. Igpitur in pri- 
oribus elisionem ag^oyit pro ίμοι αΰτη^ ίμοι at/rm, quan- 
qnain non patet, cur noluerit ea qnoqnc conjunctim pro- 
ferre. De altero g^nere patet A^^olloiiil scntentia i» 
σαύτω , qnod , nisi vcrc composltnm essel debebat cain, 
i i. e. ui* αντω pro σίο αυτού scribi^ inde etiam pro ^ 
ίαύτω scribendiim est δδ Ι'^αντω , quiiin praeterea prono- 
men tcrtiae personao minquam apud antiquiores Aeoles 
dlg^amma abjeclsse videatur. yid. §. 5, 3. In Lampsaceno 
qaidem 1. 33^ leg^itar παρ* έαντοΊς, 

8) Possessiya haec snnt : ίμος ApoII. 138; τίο; 
Αρ. 135 ex AIc. 57 et σος ex Alc. 93, cf. p. 138; Fh 
Ap. 136, yld. §. 5. not. 4; άμμος et άμμέτ^ρος Αρ. 
144 cum Α. 103. 104, lioc etiam Tbeocr. 28, 16^ 
νμμος Αρ. 144; σφος Αρ. 144 e Sapph. 70. 

9) .Articulus et demoiistratiyiini in nommatlyo pliira' 
iis splritum aspcrum in fiOntc habcnt , iion f , ut apud 
Dorienses: oi Leeb. 2166, 28, S. 85, al S. 25, oUf 
A. 64. — Ab 006 Alcaeus habebat τώνδέά)ρ ^^) ^cnltivuni 
pluralie ad imltationem datlyi τοΊςδισσι factum^ 



10) Apoll. 103. xal παρά toU Αιολικοΐς ως iv παραϋ^^σ^ι ovt- 
γνώο^η (seqq. S. 102, A. 87, ubi */*' αυτά et *>' αΖτωΥ αλλ' εμά- 
%9το το ν 6ο ν δ* εαντοί η ά μπαρ a/(J^e«, απίρ αουνη^Βς iv άπλοτψ^ 
μη ονχΐ το ε προςλαμβαν^ν ^ χα2 Ι'τι υμοΐοί^ (addit AIc. 89. 90, ubi 
catnC(o)y πωί γαρ τα τοιαύτα σύνθετα των πρώτων iv ΒιαλνθΈ$ ovtoiVi 
δηλον Φυν οτΛ άνοίμαλος ή άνάγνωοις των πρωτίον προζ τά έξης. 

11) Αηη. Οχ. Ι, 253, 19. Ζητονα(ν ηαΐ το τοϊςδβοσι πως Βϊρηταί. 
ΚαΙ αμπνον λέγειν mlmaaiv* τοντο μιμούμενος *Α7Μαίος φησ^ rw»' 
δέων (leg. τωνδεων)^ όπερ τινές αγνοίφ του άηριβοΰς αίίγνωοαν τωι^ 
διων y tv* y των δεϊν (i. e. των δεινών ab ο δεινά)* 



$• 23• De pronominibus et numeralibus. 127 

10) Relativum apud poetas plcnimqae τ In fronte ha- 
Let, το S. 1 V. 16, T«ff S. 77. 81, ταρ Α. 7, »a Α. 62, 
et e nostra emendatione τοί Α. 63 ^ yulgarem formam ha- 
bct tip nt ώς S. 50. Non minus Ια antlqiiiore Lesblaco 
titulo 2166, 23. 40 ταίς et τα leguntur. Contra in Lam- 
psaceno et Cumaeo non siiut nisi rulgatae formae. Eodem 
spectat, quod Aeoles articulo praepositlyo pro postposi- 
tivo usi iliciintnr i^). 

11) Pronominuin τις et τ$ς Yulgatke formae eunt 
apud Aeoles in jiommativis et acciieatms, τιν* S. 89, 
τίνίς Α. 64 etc. Contra τίφ eet S. 55, τίοισιν S. 109; 
adc^ grammatlci ^^) Aeolibus noainiatmim t/o^, geniti- 
vnm τίου adscribunt, yix rectc. Nam si comparamus 
Homerica τείχΐ et τέοισιν^ βοΐί dativi declinatlonem secun- 
dam secuti essc yidentiir. 

'Όστις legttiir iii Lamps. 32, S. 2 v. 2, orct S. 1 
Y. 15 et 110, A. 37, undc recte %ωττν pro τιωτι scrlbitur 
S. 1 V. 15. 17 5 ohivss A. 77, οττινας S. 53. Accednnt, 
qaae graniniaticl de οττι, omiveg testantur (§. 9. not• 3). 
Qiilbus comparatis non dubltamiis , quin apud Aeoles an- 
tiqiiiores omg et οττιρίς yera sint; non esse enlm hanc 
yoceni antlquitus cx og et τις compositum , sed e τις non 
alUer natam quam οπως^ οποτΒ ctc. e πώς^ πότ<, jam 
snpra innuimae §.4,5 et §. 9, ubi simul lenem apud 
Aeoles haberc et semper τ diiplicare docuimus• 

12) Inter nnmeralia Aeolee /α pro μία dixisse tra- 
duntur a J. Gr. 245, b, Gregp. C. 622, Meerm. 622; et 



12) Ann. Ox. I, 406, 11. τω μο&• άρθρον υττατακτιχορ αντί τον προ^- 
taxtiTtov (leg. ιτροτ,)' οΐ γαρ AioltZe τοϊί προταχτϋίοΪ€ »ντϊ νποτα^ 
xrixfijv χρωνταΐ' τυ γαρ οιμο& λίγοναιν οντωί {τοι μοι) χαΐ ωμο& ταί- 
μοί αντί τον ovtnvas' τω μο& γαρ μΙα ίγίίνατο μητηρ, (II. γ, 
238). Hinc corruptiores in £tym. Gud. loci p. 532, 4. 13—538, 
42 emendandi fiunt 

13) Apoll. (|e synt. 106, 15. το x/oec ηαρ^ AioXeva& %fj^ ek ος 
tv&tiaQ hvxs. — Et. M. 752, 12, Gud. 526, 3, Ann. Ox. I, 403, 
4. τις τίνος xoX Αιολίχωδ ixfioljj τον ν τίος ' κηΐ μίτάγ^ται η γινικη 
*ts S9&biav Hai γίνιταί τΙο9^ τ/ον, τ/φ* οΐ γαρ Αίολδΐς βαρνντιηοί iioiv• 



128 De dialecto Aeolum Asianorum» 

legitor ονδ* iotp Sapph. 111 ^ μηδί ?« Lesb• 2166 ^ 7^ ta- 
men etiam μΐορ Α. 26 e ceitleeiina emmdatioue• 

Alcaeae dipog dixit pro τ$ρος ^*) ib fr• 76 xai x' ov- 
diw i% ddpog yivono , qiiaei ούδ^Ις ex ου et δ^Ις ^ non ex 
ov^^ «Γι; compositam esset. Foitasse binc maiiai^eniiit^ 
qiiae grammatlci dc dilg ct ii» pro τΙς et r^ tradont ^^), 
cf. Lobeck Parall. p. 79. 

Namerallnm ordinalinm declinatlonem Aeoles nltra 
Bolifos fines extendebant. Ita apad AIg. 96 est iig τώρ 
duoxuidivtmp e τβήββίιηβ Ο. MuUeri emendatione , deuide 
A. 26 ex ejosdem certiseiina conjectura παχ^ωρ άηο πίμ-- 
πω ν (de niovQeg et ττψττί pro reaaaQeg et πίρτε vid. §. 
69 1). — Mlnus insoliti liabet δύεσσι pro δυσί. yid. §. 
21. not. 6. 

De AeoIlGO tiQxog pro τρίτος vidimus §. 8 not. 24 et 
§. 12 9 ij quibas adde Hesycb• τ^ρτα^ τ} τρίτη, 

§. 24. 

He conJoifatioiiU ratlone coininaiii* 

1) Ad repetitionem eYitandam boc ordlne de ύοηία-• 
gatione Aeolica agendum duximas. Primiim eas flexio- 
nes spectabimns, qnae, qnum oiDnibae conjug^ationie gc- 
neribtts aut pluribns communes sint, in Lesbiaca dialecto 
allquid pecnliare babent^ deinde agemus de €onjugatione 
in ώ, quae secandum nostram rattonem complectitur con- 
jugationie in ώ^ quae yiilgo Tocatur, praesentia, imper- 
fecta et aoristos II. a. m. , nec minus omnium Terborom 
oniiiia futora^ tam accedcmus ad coiijagationeiu in Ju, 
qna praeter praesentia, imperfecta, aorietos II. a• m. 



14) Zenobius in £t. M. 639 ^ 31. tov ονδ$Ις ro οζ)ίΙτ$ρορ Siv χω^ 
gU rijs ου παρα&ίοίως Ι'χομίν ηαρά 'Αλκαιψ iv €ψ Ινάτψ' ηονδίψ i* 
δένος γέροιτο» 

15) Choer. Bekk. 1362« δέν οηίρ ϊϋoδv^aμΛ^tf τι;, de δΛ9 pro 
tiff £t. Μ. 305, 1 — 639> 17 — 640» 25, ttbi addiuir neutrum lew^ 
Et. G. 172 > 6, Ami. Ox* 1« 133, 29 etc. 



§. 24. De conjugationis ratione communi. 129 

yerbofum in ^ ^ quae yulgo dicnnt , etiam omnes aorieti 
I. ct II. passivl^ nec minus miilti aoristi II. a. m. utun-> 
tur^ denique monebimue de aoristis I. a. m. et perfectis. 
Eodem brevitatis etudio omnes activi formas , additie 
aoristis I. II. pass.^ Objectivi nomine significabimas^ 
Subjectiyi contra reliquas medii*et passivi formas. 
Cur haec novayerlmas ^ yidesls dlssertationem nostraioi de 
conjug. ίη ;SI §. 1. 

2) Augmentum apad poetas baud raro omittkiiir s 
Alc. 12 χάτϋ^ανδ^ 92 σάως, Sapph. 16 ψαίνΒο , 26 e no- 
stra emendaiione διχαίως, 32 ex emendatione ilevj 46 ίχον 
et e Bostra emendatione αραντο prima breyi, ut 50 αραο etc. 

3) 2 pers. ^sing. objectiyi qaod in conjunctiyo 
apnd Homeraiii saepe syllabam "Sa additam babet ^ g^m- 
matici ex Aeolica dialecto repetunt ^ ) ^ raro alios modoe 
commeiaoraiit. Et reperltur bujus terminatlonie rarior 
asas apud Aeoles; ΐχπσϋ'α et ψΙλΗα&α S. 89, ί^ελησ'&α 
(potius Ι&δλπσ&α) Theocr. 29 , 4, χαίροισ'&α S. 54 e pro- 
babili conjectura pro χαίρουσα. Pleruinqne tamen abest. 

4) 1 pers. plur. object. , »i qua fides est Ilbrie^ 
μ^ terminatioDem babebat, ut apnd lones et Atticos, 
ϋοπ/Μς^ ut apud Dores. Leguntur enim Aic. 7 ίσταμίν^ 
28 ηροχό'ψομδΡ , 32. 33 πίνωμεν et μενομίν , S. 43 ΰ•£7μ€ν. 
Dorica dialectus male Aeolicae intermixta yidetur in m^ 
λομ(ς Theocr. 29^ 16^ nimis ab omni parte corrnpta est 
Hesycbil glossa άγν-ηκαμ^ς ^ ^ηγνοηχαμ^ν ΑίολΗς, « 

5) 3 pers. plur. temporttm primariorum ind. 
obj. exlt in «σΤ, ita ut prius t cum antecedente yocali in 
dlphthoiig^um coalcscat, ut φαισί, ΪΗσι, χρύητοίσι, οίχη" 



1) J. Gr. 243 , b. α/ irQO^&iattS τηί ^a συλλαβή s inl των νποτα•^ 
ητιχών ρημάτων Αϊολέων tlolv, οϊαν tXnjii ίϊπτ^α&α^ evdtjs 6v8jio&a^ 
cf. Greg. C. 581, Meerm. 660, Aug. 670, Vatic. 690. — Auct. 
nsQ. *Ομ, StaX, 478. Aeolicum dicit το nQoui^iviu t^ δάυτέρψ ηροί- 

ωτΓ'^ των φημάτο)ν το &α^ ως το ^φησ&α καί elSjjo^a• 

9 



130 De dialecto Aeolum Asianorum.^ 

αοίσι, Η^ηρΙπαισί, Tid. §. 10, 5 ^). ConjonctiTl niiila e%,- 
empla extant^ τίχ tamen differebat a forma yulgari. 

6) 3 eing. Gonj. obj. iota subecripto caret etiam 
in antiquiore titulo Lesbiaco 2166 (1. 31 ίνδ^ίη)^ abl 
iota in datiyis tenetur, quare eimlli in Doricis titolie 
more comparato, nbique et in bac pereona et in secunda 
iota eabecriptum delendum judicavimus, leyi interdDia 
codicam auctoritate accedente , ut ίλ'&η legitnr A. 66^ 
vld. §. 15, 9. 

7) 3 plur. imperat. in Lesb. 2166 sonat 1. 18 
tphQOvtovy 28 φνΧάααοντον , 10 χατάγριντον (quod propter 
ylcinorum cladenl minus certam est), 18 ίπιμΐλίσ&ορ. 
Singularie in his est breyis uhimae vocalls, quam non tu- 
lit Boeckhins ; omnium tamen apographoram consenso, 
nisi qnod Didotios minoris ceteris iidei φ^ρόί^οίρ habel, 
confirmatar. 

8) 1 plar. subject• pro terminatione μβϋα teetibus 
grammaticis 3) apud Aeoles lit^ habebat; nanc tamen 
nullam exemplum legltar, sed φορημέ&^ Alc. 10, αίτη- 
μι&α Theocr. 28 > 5 metro certa sunt. 

9) In 3 plur. optat. subj. ν apnd Aeolee in ά 
mntatom eese, grammatlci ^) docent, qnod eatis eet credi- 



'2) Qaae Heraclides apud £ustathiuiii 1557, 41. AeoUca ^dicit 
tl^tvrtf o2jm»t» etc.y fortasse sunt antiquioris Boeotismir vid. §. 46. 

3) ApoU. de adv. 604, 23. nakiv el το ΰ sU i μηαπίσοΛ, το τη^ 
vtxavra πρ6{βίσ& το ν παρ' jiioXivat* το λ§γ6μ6&α λ^γόμίϋ'^ν «αϊ 
πάντα τα τοιαύτα. ^ £t. Μ. 559, 30. ο/ AloXeit το λίγομ6&α ηαΐ 
φβρόμβ&α $h i ποξΟνοι λίγόμύ&Βν ttal φβρομΒ^ηβ μ§τά τον ν * το γάρ 
ψ ίψΜληνστικόνί item cum iisdem exemplis Macrob. Π. ρ. 310 ed. 
Bip. et Scholl. Theodos. ap. Bekk. ad Apoll. de synt. p. 353. — 
Temere in £xc. Paris. p. 681. τυητόμδο^α exemplum παρ8μπτωο$»ί 
ΑίοΧκίη^ datur. 

4; Et» M. 258, 50. inl τον ινητηοΰ τρίτον προζύπον των πΧη~ 
&νντίκων — οι AloktU τρίηοναι το άμετάβοΐον eiC α — φρασαΐατο 
χαΐ ysvoUno; sic Et. G. 557, 21 de π9ΐ^οιατο et ψραβαΐατ•^ Ana. 
Οχ. Ι, 148, 32 ae πλωιατο (sic), πυϋΌΐατο^ Οίχαροίατο, μαχοίατο. 
£t. Μ. 611, 51. iMiato άρτΙ τον idiSavro AtoXian τροπή του ψ •/« β. 



§. 26. Be conjugationiQ in ω. 131 

bile, qa«nqnam exempla^ qaae afferunt, fere omnia w^^lt 
Hoinerica , ut πΗϋ^οίατο , neqae Dunc alla hojas fonnae 
exempla legantur praeter ηέ^αιντ* Theocr. 28, 23. Mi- 
nus fortasse recte etiam lonicum idediono hac Aeolica. 
mutatione expllcatar, qaanquam simile eet %έοτ* Alc• 73| 
Theocr. 29, 3. 



§. 25. 
He eonjnffatione tn ώ• 

1) PraeeentiQin formatio non differt a ceterie dia• 
leGtis. Unum memorabile est πώνω pro πίνω, nnde ηοί- 
vHq legitar Alc. 43 , ηώρην (e librornm lectlone πονέΐν a 
nobis restitotain) A. 12. Qunm cDim hoc yerbum dupli- 
cem radicem habeat Π Ο et 17/, ab bac yalgo praeaens 
ηίνω ct aorlstue II. iniov derlvetar, Acoles ab ilta et 
aorlstam dueebant (yld• §. 26 not. 15) et praesene. 

2) In fHturis yerborum λ, μ, ν, ρ Aeoles σ addi« 
disee , gramiaatlci iDgenti coiisensu testantnr ^). Νηΐίαιη 
tamen bujaa generis exemplam nnnc legitur, eed Ιμμενίω 
est in Lesb. 2166, 24, σηολίω pro σταλθώ ^ στδλέ'ω (ut 
*τανίω, 7ίτ€νίω) Sappb. 23 (cf. §. 12, 2) neque in aorlsto 
I. homm Terborum σ tenetur. yid. §. 8, 2. — Exempla 
grammatiGornin fere omnia aut yulgata eunt yel Homericay 
ut ορσω, «£()σω^), aat etymologiaram causa eaepe ine-* 
pti89imarnm ficta^), nt paucis• reliquie φ^δ'ρσω , σπιρσω^ 



1) Eust. 23, 13. AtoXsU Ss nal tovs της πέμπτης (verborum λ, μ, 
y, ρ) ηερίοπω μένους μέλλοντας βαρννονσι ΜοΙ δια του ο ίκφέρουο** 
ϋπίρσω γαρ φασ* *αΙ κέραω καΙ ψ'θ'έραω,^ Saepe haec regula ad eia• 
gttla exempla repetitur. 

2) οραω Sclioll. II. α, 10, Lex. de spir. 229, Ann. Ox. I, 360, 
28; αραω Scholl. U. /?, 55, ηέροω, κυραω, χέλσω^ de quibus omni- 
bus ingens tegtimoniorum cumulus vel ex Etymologicorum indi- 
cibus colligi potest. 

3) αίέροο»^ unde άβροίπους^ £t. M. 20, 46, Gud. 11, 28, Aon. 
Ox. I, 36; ίέροω^ unde βiρoΛy £t. M. 217, .11, Gud. 102, 22; 

9* 



134 De dialecto Aeolum Asianorum. 

Paacae formas CQBtractas^ qnae in poetaniin Aeeli- 
corum libri» leguntar ^ ^itium tnodese y postea demon- 
atrare etudebimns (§• 26 ^ 13). 

§. 26. 

11 e conjnffatlone In μ«. 

1) Conjogatto in μ» apud Aeolea Asianos multo ^latios 
patet, qnam in notioribus dialectis, unde factum cst, ot 
antlqai nonnuUi grammatlci omnia yerba in '^ ex hac 
dlalecto repetere yellenti). Nam lianc flexionie ratlonem 
non solom paucomm Terborum praesentia, imperfecta 
et aoristl II. scqauntur, deinde aUorum yerboruin non- 
nalll aoristi II• ^ denique omnes aorlsti passlvi, sed etlam 
verba conlracta^) fere semper, Tocali stirpis finali pro- 
ducta, ut φίλημα y δοχίμωμι pro ςρ»Α«ω, δοχψόω. 



Herod. «r. μ, L 43, 28. de verbis in ηω• καΙ ιταψ' Αιολβνο^ ΕπΙ τωρ 
νπίρ δυο avllafiais' αδικηω^ πο&ψϋ, 

1) Theodos. Bekk. 1045. τίνίς Μμιααν τα «iV μι πάντα της *AtO' 

Xi8oS alvat δίαλέχτον' πολλή γαρ ioriv παρ' avrots η eiC μι ηατάληξ*ς' 
γέλα*μ& γαρ φαοι «αΐ ασυνίτημ», — Αηη. Οχ. IV, 340» 6. .r« 

βις μι νπίλαβον τιη^ Αίολιπά Btvaij ^πΒίδή πολλά παρ* avtoXs βνρΐ- 

αχοντα» th μι* το γαρ γβλω γ έλα ι μι λίγονοι καΐ το δοχιμώ δοχι^ 
μώμι, ubi multis deinde haec sententia oppugnatur, (similiter apad 
Herod. in H. Ad. 206, b, brevins a Tbeodosio). — Eust. 1613, 18. 
οντω φαοί ηαϊ άπο τον φω το Αίολιαον φημί* διό βαρννων ό Τνραν^ 
νΙων φζμι γράψΛΐ βάρντόνω^ Αίολιψοτβρον οϊον φημι γαρ οΖν ηατα^ 
vtvaaif neque aliter ημί deinde ex Aeolica dialecto derivatur. 

2) HeracHd. ap. Eust. 1613, 16. ίνιοι των Αίολιχων μηατβ,^έψτΗ 
iv πρώττι χαΧ δβντέρα ανζνγί<!^ των περισπωμένων (verbiu ίη αϊο ei u») 
το (d?) §iS η ποιον αι ρήματα iis μι π^fovaσμ^ της μι ανλλαβης inX 
τέλους ^ qui in eo errat, quod etiam verba in αω transire in η^ΐΐ di- 
cit. — Ann. Ox. IV, 340. οί Αιολείς την us ω πιρωπωμένην μιτα• 
ποιον αιν th μι\ ibid, 341, 19. ονδέποτ$ παρά τοις Αιολβνοιν από βα^ 
ρυτόνων γίνονται τά fi'c μι, άΐλ' από των π$ριαποΛ μένων' οίαν έλ§ν^ 
^*ρω §λ§»^§ρωμι, δοχιμω δοχιμωμι^ γιλτΖ γέίαιμι, •> ΑροΙΙ. 



$. 26. De conjugatione in {ΰ. 135 

2) Verba barytona eimilem mutationem apud Aeolee 
pati posse^ neg^ant g^rammatici insigniores ^). Quibus 
confisi dam Laud ciinctanter φ^ρδίς^ quod legebatnr S. 
45, pro participio bfdberi posse negamus, dubitationem ta- 
meti aliquam movd; άχνάσδημι^, quo Alcaeus usus dici- 
tar^)^ nam pro άχνάζω id positum esse, docet Hesychii 
glossa άχνάζπ, αχ&ετα^, μ^σπ^ ipeyH, nec yerbnm άχνα- 
ζίω fingere licet. Accedlt άριπημίνοι^ quod apud Alc. 
38 conjectara, si sensum spectes, egregia reposult Bcrg- 
kius, quanqaain etiam inde dubitatlo nascitur, quod άρν^ 
τω pro άρνω AttiCum dlcitur ab Heraclide ap. Eust. 32, 
26. cf. 1216 9 63. Si tamen yerum est^ similllmum yide- 
tur Homericuin άλιτ^μενος (Od. δ, 807), quod metri causa 
γτοάλιτ6μ€νοί positum est ut τ^&ήμδνος pro τιΌ-εμβΡος et 
ίΐαφηβόλος fro Ιλαφοβόλος ; igitur άρντημ^νος qaoque me- 
trica productione pro άρντόμ^νος esset. Jam yero suspi- 
cari licet^ e eimili forma άχνασδη μένος Herodlanuni male 



de synt. p. 92. καΙ na(fa 'AXttaliuy oi ηβρί Άπίωνα τον μόχ&ον to 
KviXavat ό μέδβίί iv ^ματοο. σνντα£β« ηκονον, ον παραδίχόμ^νοι 
μίτοχήν τοίοντ^/ν in βαρντόνον φη^ατο£, §ϊγί τη£ τοΛαΰτηί ληξβως ουη 
ί'χονταί (α») «ατά το χοινόν i» βαρντονων όνο»* ρημάτων. »λλά ual 
νρος το τοΜυτον eSeixvvro , cJc καϊ πδριαπωμίνον 6Ϊη ρήμα το μβδω^ 
Ι'ν^βΡ ual το ^ωίώνηί μ^δέων^ αφ* νυ το μ έ δη μι ως οΙΉημι, ,καϊ 
ΐν« ή μβδίονσα (leg. μέδί^ς) gvvovaa μβτοχή κατά το οηόλονϋΌΡ. ttdit 
της γραφής σννηλέγχοντο , ουπ ονοης ποτέ δια του e (leg. «Ι) κατά 
ηάν δΒντβρον πρόςωπον παρ' uitoXsvoiv, 

Minas accurate alii regulam traduiity sed genuina exempla ad- 

dunt: Greg. Cor, 619. τά ίΐς ω καταληγοντα παρ' ημιν §ις μι ποιου- 
o«y, οίον νοώ νόημι, φιλώ φίλη μι } pejus J. Gr. 245 , a at Meerm. 
664. τά sh ώ καταληγοντα ρήματα παρ* ημιν ίνια αντί οριστικών 
ivvriKa ποιονοιν * οΐον νοώ νόημι, φιλώ φ/λημι (J. Gr. νότ^μι^ φίλι^μι). 
Alia exempla vide in not. 1 et in sequentibus. 

3) £t. M. 181, 44. άχναοδημι κακώς παρά *AXKait^i ΙοτΙν Λχοτ, 

ηαράγαχγον άχάζω, άχάζημι^ καΐ τροπρ του ζ μ ο καϊ δ, πλβονααμψ 
του ν άχνάοδημι' ούτως Ήρωδιανος π€ρΙ πα&ών, Etymologia pes- 
sima; άχνάζω ab άχνα descendH, ut ά'&ίρίζω^ ejusdem fere stgnifi- 
cationiS) ^b α^ήρ. 



l^ De clittlecto Aeolum Asianorum. 

fftt&^Bec^Aunt leviseima PIiaTorini (Lex. 8. v. άμηάβοΧά) 
tfactoritate etiam χΐίνσω, ψί'μσω, vix fidem babere Hceat. 
Et ipsl graminaHci satie indicant ^), propter aecentiim 
^aTem^ qiio differunt χί'ρσω et κδρώ^ se illa fatura ex 
Aeoltea dialecto repetere. 

Post brcves vocales σ in futnro duplicatum putaTeris, 
nt In aoristo I. y!d. §. 9, l^ neque. tamen exemplDiii 
aliquod pcpcritur praetcr δσσομαι^ eujus alia est ratio^ Tid. 
Ibid. ^ contra σ omissum esl in ιάρκίην in tltiilo Ciimaeo 
1. 17 , si recte infinitlvne futiiri babctur. 

Mero ephalmate futnruin contractuni, ut πδσπται, Aeo- 
Kcum pro Dorico vocatur apud Eust. 129, 23. 

3) Redaplicatio , qaam aoristi II. aaepius in ϋο- 
merica dialecto habent , ab Aeollbus repetitur ^) , et repe- 
ritar sane εχλ&λά&οντο Sappb. 44. Yix tainen ea ratio 
htine patebat, qiiam apad Homernin. 

4) De 2* 3 pcrsonis indlcativl praeeentls et futari, 
nt yalgo iii «»e et «I exeuntibus , 8u|kra disputayimoe. §. 

14, 4. 

In optativo aoristl II. longlor forma άγαγοιην Sap- 
phoni tribuitnr e)^ neqae ixunns λαχοην ^ quod Aeolicuiu 



^lQom, unde BBf^kfjt et ^άρσος, Et. Or. 74, 12, £t. M. 442, 3, 
Gud. 12, 36 etc; μέραω^ uode α/*«^σ«, Et. M. 82, 9; ν&τάψοω^ 
unde τινάσσω, £t. M. 759, 9, Gud. 530 , 25; τ^Ασα/, unde τ4ΐσοτ, 
£t. M. 751, 30 etc. 

4) £t. M. 548, 19. AloXutaie χυρσω ωαπβρ οροκ ορω οραω' ο/ γαρ 
AloX*U βαρνν^ΛΜοΙ οιτ«( ονα αλίο πλΜνάζονϋΐν αλλ' η το ό; item 
Αηη. Οχ. Ι, 356, 26. cf. not. 1. 

5) Tryph. παβ: ΐΒξ, §. 12. (17 αναδίπλωαί€) ηλ^ορύζβέ πα^ά τ€ 
'Ίωσ& «αϊ AioXbvoiV οίον «άμοίσι χδ^άμωσι, λάχωα* λΜχωσΜ, e(c. 
Ita Scholl. V. 11. ϋ•, 352 et ν, 332 etiam «^αδηΰομα^ et νίΒΐάόμ^ψος 
anadjplasi&smo Aeolico explicant, adco ίχίχραζα £t. M. 535, 52 et 
ΜΒηορβσσάμίνος (e corrupta lectione in Hesiodi loco) Tzetz. ad Hes. 
Opp. 33. 

6) Scholl. A. II. £s 241.*o/u>ior τφ Ιοίην ηαϊ αγαγοίην ηαρβ ^8απ^ 
φο? wt\ π$ιταγοίην ^αρ* BvnoXti^ — ηκότωφ $βαρντονη^η το int^ 
cxoltjt ω€ AtoXutov ex Alexandro Ck>tiaeo. 



$. 25. De conjugatione in ίό. 133 

Tocatar in Et. M. 558, 28, l^gpitar S. 8 e λαχοίην certa 
cmendatione restitutuin. vid. §. 16, 2. Ια praesentl bre- 
vior forma leg^itnr, όαύοις^ χαίροισ^α S. 53. 54. — lu 
3 plur• non diiTeraiit a yalgata ratlone ΙμμένονΒν Lesb. 
2166,. 14^ φβροΐδν Sapph. 10, unde δϊπα^σαν, quod Aeo- 
liGDm Yocatar a Phayor. Ecl. 172 > 24, ad Boeotos refc- 
rendum yidetur. 

Infinitiyum objcctivi !n ^ exlre supra docuimns 
§. 14^ 1, ut ψίρην y Ιπιδίύαην^ ίΐπην. Male a nonnuUis 
Homerici infimtivi in βμϊναί ab AeoUbue derivantur ^)^ 
grammatici inducti yidentur yerbornm in "μί Infinltlyis 
Aeolicis, ut ϋ•ψ€ναι>. Neque mag^Is Aeolicam faerit άτια- 
ΧαΧίΛίμεν apad Tbeocr. 28, 20. 

Subjectiyi persona eecunda plerumquc non coiitra- 
hitnr: γιγν^ο S. 63, 7iQe* S. 1 y. 15, qictiveo S. 16, f*iya- 
Ivveo S•' 86. Gontractionis Gxcmpla οϊχί] S. 59, ίσσψ] Α. 
89 propter metnim incertum non yalde ccrta siiut, ccrtlor 
synizesis χίίσϊοΰ S. 69 3 ccrtum iytveu apud Thcocr. 29j 17. 

5) Verba xalgo contracta apud Acoles plerumqiie 
conjtigationem in /Te scqunntiir (yid. §.26)^ formae non 
contractae ad lonicac dialecti ratlonem, practer noxiovtab 
Alc. 33, non leguntur nisi apiid Theocritum 28, 11. 14 
φϋρίοίσί', φιλ^Η^ 29, 3. 9. 19, 31 φύΜιν , q.tXiovittj do- 
^iug, νοέοντα, Nam conjiinctlvi σνη^λί'η Cum. 30 alla 
ratio esse vidctar (vid. §. 26, 7), et άρχξ'ην Cum. 17 infii• 
nitlyum futari putaiuiis. — Pcciiliare est Lesbiis, quod 
interdom yerboriini in m brcyem yocalem producunt. 
Grammatlci ^) hajus gcncris άόιπηω afferunt e Sappb. 1 
V. 20, πο&ηω ex Acoltco poeta (S. 115). 



7) χολοΛσίμίναι Scholl. A. II. α, 78 et Tzetz. Epex. 119, 6; 
ΙΙ^ίμΛναι Ann. Ox. II, 368, 15. cf. Et.. G. 568, 32. 

8) £t. M. 485, 41. (Gud. 294, 38.) ol ΑϊοΐΛΪς τά τής πρωτηζ cv^ 
ζνγίαί δία τον η προφίρονσιν' Λ^Μηοι * Ώψα τ^ άδιηηη (cod. Dorv. 
Ωψαφ*): — τιο^έί» πο^ηω* μοΙ πο&ήω χαΐ μάχομαι (Gud. μάομαι)* 
o%nt»i ew καλώ f ηαρά μίν "loiOt Μαλέιυ^ ηαρά.δΐ AtoXtvGi χοιΑι^μ, 
unde %αληζ{» derivant; %Λλ^ω etyaiolof^iae eausa fictum videtur. — 



138 De dialecto Aeolum Asianorum. 

meminU Herodianus (not. 8), in qoo, quia pro naXatni 
poeitiim est, diphthongus locum tuetar. Neqae tamen 
iiiliil potest pro diphthongo dispiitari. Yerba enim deri- 
vata in ΐω^ ow , οω antiqnitas iota eoDSonans intermedium 
babuisse^ ut Sanserlta denominativa exennt in ajiini, 
alio tempore probare studebimas^ inde 7 in γελαψι, πϋά- 
νβΐμ$, δοηΐμοίμι baeslese eaepicari possis^ neque tameii 
baec ratio cadit in ΐσταψι^ όΐδοψι, et adversatar yerbo- 
mm in ^ , diphtbongom certios respaentiimi , analojfia. 
Quare nolumns buic snspicioni aliquid trlbuere. 

5) In secunda persona pleramqae yulgata tenni- 
natio 9 reperitar, raro <^additur• yid. §. 24, 2. Tertiam 
personam apud Aeoles non in <r» exisse , sed secundae ] 
abjecto formatam esse, grammatici ^) docent. Non pUne 
tamen Aeoles pleniorem formam ignorasse^ docet tjat 
apud Sappbi ^8 pro AlGmanico ητί. Male aatein Hen- 
clld. ap. Eust. 1613 , 28 φάτ6 AeoUcam dictt pro φησί. 

UlfficiUor eat qaaestio de vocaliam mutatione. Res 
maxime patet in iie Terbis, qooruin stirps in cc exU^ 
^rammatici enini non solum Aeolica γέΐανς et yiXui tn- 
dant, sed etiain diserte monent., In bis iota non esse 
Mibscriptum , aed geniiiaam dipbthongiim etfficere ^^). 



9) Ann. Ox. IV, 352, 14. ol AiolaU αποβολή τον σ ίπΐ τούτων χν. 
τρίτα ποιουαιν' οϊον τΙ&η9 τί^η ^ ιστηβ 'ίοτη^ δί^ως δίδοι, ζβνγννί 
ζΒυγνυ^ quae repetuntur fere ρ. 353, 26; exempla ceterum non suot 
vere Aeolica. — Ibid. 340, 28% τά Αιολικά αττοβοί^ τοΓ σ ποιουοί ti 
τρίτα, οϊον γίλαίμι, γίλαις, γέλαι, — Herod. Η. Ad. 206, b. ο/ Ato- 
Xtts των βίντίρων ττροςώηων το δ αποβάΧλοντδ£ ποιονοι τά τρήΛ' 
οίον yiXaitf γίλαι, — Iheodos. Bekk. 1045. AloUis ομοίως τοΧ9 it^ 

ώ ual τά iie μι Mvovatf γίΧαιμι^ γέλαις f yiXat λέγοντύς, 

10) J. Gr. 244 , a. τη^ δ^υτίρα^ αυζνγίας των πιριοττωμένοίν το Γ 
inl δβντέρον »αϊ τρίτον προςώπον άνδΜφώνητον ον ηαρά το79 aUioiS 
SiaXitnoiS ίχφωνίϊται' οϊον βοαϊ'ς, βοαϊ; 'eimiliter Greg. C. 590, 
Meerm. 661, Aug. 671, Vat. 690, ubi leguntur γΜϊς, γίλάϊ et yi- 
naU^ puiali. At §ηψωνΒΐσ^αι et άν^ηψωνητον eum, quem diximns, 
sensuin babere ct male in exemplie diaereseos aigna appingi docent 
Nevius ad Sappli. p. 31 et Giesiug p. 212. 



§. 26. De conjugatione in jiH. 139 

Inde apud Sapph. 1,• 19/λαΓ^ e Seid(eTi conjectura dedi- 
miis pro μαις^ i. e. Dorifee λ^ς^ deinde fr. 93 οτιταις pro 
οητας et pro δάμνησί Alc. 72, quod alli metri cansa in 
δάμνη correxerant , ύάμναι. — Nam grammatici ^(not. 9) 
exempla Υστης, ϊστη nQllam auctoritatem habent. 

Non miaus a Terbis in ωμ* Aeolicum traditur dldoig*^)^ 
leguntar χαύνοις Alc. iZ , στίφάνοι in Cum. 32. 47^ 
Lainps» 18. 23. — Male se L•abeIlt grammatici δίδως, 
δίδω 9 ). 

YcrborDin in ημι , sl eandem analogiam eervant^ se- 
ciinda et tertia persona in lii et ei exeunt, neqae aliter 
tertla leg^i solet, ut φίλει S. l, 22, αγρπ S. 2, 14 etc, 
nisi qnod Ubri circamflexnm praebent. Adyersatur tam';n 
Apollonias , secundam pcrsonam unqnam apud Aeoles 71 
habere negans, et in Hbris sunt φίλησ&α S. 89, ματζς 
Theocr. 29, 15 et φορη ibid. v. 29 in nno codice pro 
φορδϊ^ nam gpammaticopum τί&ης^ τΙ&η ^) et οΥδης ab o?- 
δημί^), non mnltum auctoritatis habent ii). At Apollo- 
nlum non rccte de secnnda yerborum in ώ persona jud!- 
casse, supra demonstrare studaimus (§. 14, i) , .neqne 
bic η ppo ΪΙ veriiie Aeolicum judicari , analog^ia docet. 
Naiii τιϋ^ας, 'ίατανς , δίδοις ex antiquissimis formis τΐ&ησι, 
ϊστασι^ δίδωσ^ iota transposito nata sunt, neque minus 
Ti&Hy Ίστοιν, διδον ex antiquissimis τί^ητι^ ιστατι, δίδωτι^ 
nisl qnod haec τ finale abjecernnt. yld. qnac adyocaylmus 
§. 14, 4. Quare non dubitayimus φιλεισ^α restitaere. 

6) In duall AeoUcum dlcitur ποιητον *2)^ justa for- 
ma, quanquam Aeollbus diialis abjudicatur. — Tertiae 
plnralie tcrmlnailonetn Ισ» ex vcr« natam esse sapra do• 
cuimas (§. 10, 5), ciijue exempla sant Γέ*σ* S. 9, ίηιρ^ 
ρομβπαι, S. 2 y. 11 (a ρόμβημί pro φομβίω)^ φαΐσι, δίψα^ 



11) %QVy ^^^^ legitur Alc. 4. 29, S. 33, non esse ab origine 
\erbum, sed nomen, docuimus in diss. de conj. in μ& ρ. 17. 

12) £t. Μ. 23, 12. παρά AioUvQtv αητον (Hom. II. ι, 5) euc 
ηοίητοψ. 



140 De dialectd AeoIum.Asianorum» 

Ci,, A. 26 a ϋψαμξ, pro Λ^χράω^ χοΧαισι Α. 10 a χολαμι 
pro χαλάω. Neque dubiam eet , qain a δίδο)μ& deecende• 
rlt δίδο&σ&. 

7) ConjqnctiTi panca exempla serrata sunt•' Le- 
gltur &£ω Sapph. 72 et 110 ^^), cum quo conspirat συν- 
τίλβη in Cam. 30. Contracta forma est in Lampe. 35. 36 
άναγραφτ} et avtni&fj. Reetttuimus φη Alc. 66 pro φιπ 
(ubi, ipiod alli volaerant φη ^ debebat φαί esse)^ nam ne 
φ$ exspectes, conferas Doricum ίπιβ^ in tabuiie Hera- 
cleeneibue. 

Optativi ab Heraclide bae formae traduntiir: φ«- 
λίίην^ νο^ίην (Eu8t. 1756, 10) et φά^ίη^ φρυνδίη (ib!d. 

1787, 42)^ le^Itar ^εΤμ^ν Sappk. 43. 

8) Impcrativi 2 pers• sing^. plenioreiii formam 
ecrvavit in στα'&ι S. 28 et toriasse . avfmn&i ^^) ^ plerumqae 
<^ omittebatur testibns grammaiicis ^^ ) , qui AeoHca το- 
cant Ηίντη, ϊστα , πώ, hoc e poeta (Alc. 105) afferentes, 
ut fortasse μύρω et δίδω ^^), Praeterea leg^nntur aeiV»; S. 



13) £t: M. 449, 32• &6ίομ9Ρ derivat a ^ω, &lm ita\ πάρα 2απ^ 
φοΐ' οττινας γαρ cv ^έω etc. (S, 72); minus accurate Scboll. L. li. 
TTy 437. uti(a y ^tjaw ΑίοΙιχωί. 

14) Tzets. ad Hes. Opp. 664 de Aeolica dialecto: xal η γράφ§^ 

€at το ΐΛέντη ηαϊ τα ομο^α προίταητίΜα; item £t. Leid. ap, Gaisf. 

τρη 
ad h, 1., nisi quod ηβντη scriptum est. -^ £t. G. 283, 40. oi Jllo^ 

Xtiti μιμούνται τα ξΐς ω χαΐ ποιονσιν από τον ίοτώ το προϋτακτιχόν 

Ίστα καΐ '$ατη; EU Μ. 348, 9 de ίξδ^ pro 6ξί&$: ovrot «αΐ απο τον 

ek μι σχήματοδ Αΐολίχον χαΐ ^^ττιχόν οϊον 'ίατη από τον 7ata&* ««} 

ίμπΙπΧι/ αντί τον ίμπίπλα&ι, ίη quibus η pro α ηοη est Aeolicum. 

15) £t. Μ. 69Si, 61 de πώ — iorl δί χαϊ ^μα παρά jiioUvoiV 
οϊον χαΖρΛ ual πώ: ~ οπβρ ίέγίται iv έτέρω σνμπωϋ'Λ^ τρίτη* 
ονζνγίαζ ίστίν, vU μνρώ, διδώ, πώ' όταν γένητα$ πώ&$, $πανξηοίζ 
imv ως ζη&ι χαΙ ζώ&έ, Ιη his ανμπω&$ ex alio ^juedem poetae 
(Alcaei) carmine petitum videtur; deinde μνρω et δίδω scribepduin 
est, ut sint imperativi, quos in eodem carmine lectos fuisse suspi- 
camur, in quo erat χαΤρβ xal πώ. Nam si grammaticus hoc voluis- 
9et, imperafivtiin πώ deecendere a verbo πώ (pro πόω), ut μνρώ^ 
δίδω, . elegisset exempla teruae contractorum conjugationis vulgo 



$• 26. De conjugatione in μι, 141 

42 9 qaod e dapllci lectlone xiVf» et χ^ρη eomposaimug, 
νμάρτη Tbeocr. 28, 4, qikv TL•. 29, 20, ^άμνα S. 1, 7. 

Deinde ω^τω e libro restitnimns Alc• 33^ deniqae 
χατάγρίντον in Le^b. 21ββ, 10 est tertia pluralie. vid. 
§. 24, 7. ^ 

9) Infinitivas sttrpiom anine eyllabae in fieva§ 
exit, ut όν&εμ£νΜ Cnm. 53^ άπυό6μ£ν(α)ΰ Lesb. 2166, 40 
(ubi pro α est lacuna). cf. ψμ^ναι nr. 14. 

Stirpes pluriuin syllabaram in i exeant• Legantur 
ab aoristls paesivi in Cum. 8. 34 ορτί^ην^ 19 γ^νη^τιν, 
46 (η^φανώ&τ]ν y 48 πς^ρίχ&ην^ 51 ίντάφην, Alc. 28 μ^'&ύ^ 
β&ην; quod etiam fr. 12 e coDJectura pro μεϋ'ύσχειν re- 
posUam est, ομνάσ^ην Tbeocr. 29', 26 pro άναμνησ&ηραι. 
Νοή minue verbomin, vnlgo contractorum, in ^ infiniti- 
vns teetibas grammaticie in ην exit βαρντόνως i^) «t le- 
guntar in Cum. 25. 29 εηαίνην, κάλην, Alc« 10. 11 άσυ^ 
νίτην^ αντλην, Sappb. 14 ηροτερην^ uade ξννοίίίην pro 
iwoi^eiv S. 27 correctmn eet. — Non aliter a yerbie iii 
αμί descendant vImop Alc. 86 > συνίραν Tlieocr. 29, 32 
(rectius συρεραν)^ a verbie in wju χατείρωρ (ppo κίκΰΊερονρ) 
et στεφάνων Cttm• 6. 29, deniqoe δίδων (potins δίδωρ) 
Tbeocr. 29, 9. — Male grammatici de dialecti» partici* 
pia γελαις, υψοις pro infinltms yenditant ^^)• 



adhibita, ut χρ^^οώ , ορ&ω; desideraretur praeterea Aeolicae formae 
ηω pro που exphcatio. 

16) J. Gr. 245^ a, Greg, C. 619» Meerm. 663. τα ehwp ««ret- 

Ιτ/γοντα απαρέμφατα αϋτοΙ dia του ην ^Ηφίρουσ» βαρυτονουνχΒ^ f οΐοτ 
tptXtiV φίΧην, Kokttv χαληρ (J. Gr. φίλτ^ν, ηάλτ^ν). 

17) Heraclid. ap. £ust. 1756, 12. {AloXtiS) taie μίτοχα9 αυτών £iV 

sti προφέρουοι, φ<7«ι? καΙ voetQ λέγοντ^9 αντί του φ^Χων «α) νοών, 
Id. ibid. 1787, 40 de φ/Αβις et φροΡΜ. Et. Μ. 20, 25. ο» AloXtU 
r^V αων μ^τοχην «α&ά ποιων καΐ φιΧων deU Xiyovatp ως φίL•}:ς nat 
noteU* καΐ ή ev&tta των πΧηθ-υρπηώψ άέντ69^ ή γβριπή άέντων ώ6 
ποίέντων' οντω ΦίΧοίΡ tis τα ρηματίηά αυτού, — Αηη« Οχ. Ι, 327, 4. 
το ορω δίντέραί μεν ως πρόδηL•p αΧΧα ttal πρώτης ως ίηΧον in Ttjt 
ΑίοΧίδος δίαΧέητου , ως γαρ από του οΙ*ω η μβτοχη* ttal τ«Ρ επ* ίσχα» 
Tiaiotv outtW ούτω από του όρω* αΧΧ' ω πάντ' $φορέις "jiXie• — De 



142 De dialecto Aeolum Asianaruin. 

10) ParlicipiHm yerborain in "^» a vulgala fornui 
(accentu excepto) oon discedit^ ut τΐ&πς Alc. 27. Etm 
rationem etiam yerba vulgo ' contracta eeqauntur testlbus 
graaimaticis ^^) ^ qui AeoUca dicunt φΐλέίς^ voais, φρονίΐς, 
ποΙέίς, e poetls Aeolicls afferunt otxng A• 58, ίφόρεις Α. 
TUy μί^Ης Α. 2^ idem legitiir e conj• pro μίδύις Α. 40, 
Beque nninas ορ^Ις ia Pittaci epietola, φάρας a S. 45 e 
dupllci lectione φίρο^ν et φίρπς e3LCue8iinii8 ^ deinde sunt 
in Cum• 13 στοίχος et προςμίτρπς. — In genitiTo φίΧΗ; 
sonasee φίλ^ντος, coDsentaneum eet, et testatur Philo de 
AeoUco noiivtmv ^^)^ Aeolica praeterea videtur Hesychu 
glQSsa anctktniQ , άμέλονη^ς (cf. άηαλέΐν, άμ^λίΐρ) ah' άηύ- 
λημ^ pro άπαλέω ab AeoUeo απαλός. Nanc tamen in 
poetarum reliqniis libri nugqnain genuinam formam ser- 
yarunt. Apud Sapph. 1, 11 plurimi libri δ^νηντδς tenent^ 
alli διν£ΰιη:£ς^ δινϋντίς. lUud satis antiquann yidetar et 
iis, nisi fallor, grammatiGis debetur, qoi η non correptum 
ia bis yerbie Aeolibus proprluin putabant. yid. nr. 12. 
At non inlnus apud Aeoles quam apud ro.Uquos Graecos 
longae yocales in h!e forinis corripi (cf. diee.de conj. ia 
'μί ρ. 10) et exempla eupra allata indicant ^t imperatiyos 
χατάγρδντον a χατάγρημ^ (§• 24, 7) in Lesb. 2166, 10; 
unde haud cunetanter δίνίίτδς restituimus. Deinde eon- 
tracta forma μοχ&ίΰντίς apud Alcaeum 10 In HeracUdis 
libris est, nbl Cocondrius μογέοντες babet^ deinde μαρ- 
τύρων ντάς Alc. 95 ex £t. M. ^ denique Alc. 5 inatpaorreg 
(quatuor eyllabarum) et in Arlstotelis et in Plutarcfai 
Itbrle lcgltur. At reputantibus nobis, quam facile obsco- 
rlores Γοηιιοβ μοχΟ^ίρτες , έπαΐνερχως in notlorcs μοχ&δΰίαδς, 
ίηαι,νίοντες abire potiieriiit^ dum niinquaaiy qula boc aegre 



μΙϋ6^ vid. Apoll. de sjnt. p. 92 (not. 1 ). — Addimus bic Et M. 
377 9 19. ί^ρβντί παρά '^ίλχοίψ από του ίρρω ,η έ^ρώ π{ρΛοπ<ομίνον* 
η μΛχοχή ίρρίίς ίρρίντο£' ηαΐ ωβ παρά το i&iXovroS l&tlovrl, ούτω 
mal παρά το έρρ4ντο€ έρράντί. Derivatio ab ιρφίω vera yidetur, 
quam formam praeeeatis iadicat euam fataram ί^^ηοω^ quanquam 
muic ignoratttr. 



§• 26. De oonjugatione in μί. 143 

fiebat^ θί*ων pro Oixeig etc. scriptum legitar, et qauin ia- 
certa omiiino sit yocalinm so Aeolica In ϊϋ contraetio 
(§. 17)^ apparet omnee illas formas contra ceterorum ana- 
log^iaoi pugnantes damnandas eese. Theoeritea φιλ€νντα^ 
nuXivvtog minus licet tentare• 

Femininam aieut όάμβισα S. 28 a δάμπς etc. , ita a 
φίλπς esse debet φίλησα. £t recte Sapph. 76 e bonie 
libris legitar μάτπσαι a μάτημι, ματίω^ ubi plerique μά^ 
τοίϋΜ babent; item recte Nevius S. 2, 3 e meliornui 
librorum corrupta lectione φων. σαΐς (all. φωνονσαις) φω- 
vsiactg scripsisse yidetar et S. 5 οινοχόβισα pro yulgato 
οινοχοοϋσα. Fortasse etiam apud Tbc^ocr. 28, 3 pro ^αρ- 
σενσ' (cod. Vat. ΰ'άρσοισ*) antiqiiitus erat {^άρσΗσ\ 

Α stirpibus in α exeantlbus recte derivantnr κίρναίς^ 
Α. 27. 33^ l:t yeXataag, S. 2, 5, qnod e corrupta libro• 
niin leetione yiXmg bene restltuerunt ^ denique a stirpe 
in 5 δοίσαι S. 70. vid. §. 10, 2. 3. 

Praeterea de par^cipiis Terborum yulgo contractoram 
apud Aeoles iu Ιϊς^ "αΐί, οϊς exeuntibus, ut φΙλπς^ γίλαις^ 
ορΰ^οις testlmonia leg^aiitiir apud g^ammaticos de dialectis^ 
ita tamen comipta^ ut infiuitivi pra participu& nomU 
nentur *8), 



18) J. Gr. 245, a. ta Ss αίι^ρέμφατα ρήματα nof»vo$P uno των 

HS ων ληγόντων μβτοχωρ' τά χαταληγοντα «ιβ stv αντοϊ βίς at9 μδτα- 
ράλλουϋ&• νοών νο6Ϊν voaiS' φρονών ψρονβϊν φρονείς' wikaiv nakalv χά•» 

^ecff, Ζταν Si άπαρέμφο^τα παρ* ημιν λήγ^ί Wff αν, αντοϊ πς αβ« μβτα-^ 

βάλΧονοι' γβλαν γέλαιί^ ππναν ntlvaii. Τά ii Bit ουν ίίαταληγοντΛ 

απαρέμφατα αυτοί δια τη9 oiS ίηφίροΡται* ορβΌνν ορ&οίς, γυψονν 
γνψοιί, χρνσονν χρνσοιί, Ταντα δέ πάντα βαρυτ^Οίί προφέρονται. — 
Prioribus omissis neque minus• ultimis de accentu y reliqua fere ea- 
dem leguntur in Meerm. 664 cum exempiis γtL•ι9^ νψοΗ, ^t in 
Greg. Cor. 619, ubi exempla scribuntur yMUf πβ»ναϊβ, νψόϊς^ 
ορ&6ϊς, χρυσόις,'^^ Veram bQrum testimomonim rationem primus 
perspeSLit Nevius ad Sappb. p. 31. Corruptela maxime patet in 
Joanne Grammatico, qui antea recte monet de in&nitivis φΐΐην,. 
ηάλην (Tid. not 16), qaa inconetahtia intell«ela reliqai» quae d« iii«. 



144 De dialecto Aeolum Asianorum. 

11) Practeriti paaeae formae servalae sant. Α 
Terbis yiilgo CQntractis Aeolica yocantur Ιφιλην^ ίνόην et 
Ιφίλη^ tvori '^). Ittde ίίη^φ^νηηλοκτιν pro yolgata forma 
repo3uiniu9 S. 112^ leguotur praeCerea £χύχα S. 26^ σάως 
Α. 92 et e nostra emendatlone δικαίως S. 26 (pro δ&χαίω). 
In 3 plur• saepe brevior forma, at ificw, Aeollca yoca• 
tnr, ciijus qaam apvd Aeoles Asianos nuUum exemplum 
reperiatur , contra ίστάϋ^-ησαν S. .^5^ 'ήσαν et ίσσαν S. 
82 9 A. 71 longiorcm tefminationem seryent, Boeotica 
dialectus Intelligenda yldetur^ cui breyior forma alibi di- 
eerte adscribitur. yid. §. 46 , 4. 

12) In sabjeGtiyo Aeoles nihil singpulare habcnt, 
niai quod ycrba contracta etiam bic yerboruin in ^Tratio• 
Beni sequuntur, longam, nt decet, yocalem ubiqae ser- 
yantia. £xetnpla grammatici afferunt ποίημα^ et νόημω, 
πώλητα^, ίκαλημην et ίνοημην (rectiiis -fiav), χαλήμενος^ 



finitivis in eis Joannes habet, omiserunt. Antiquus vero grammati- 
cuSy unde haec omnia manarunty ita, quod Nevius ex aperta apud 
Joannem confusione bene intellexit, pardcipiorum formas descri- 

pserat, ut diceret, participia in ων , si vulgo infinitivus esset in ttv, 

apud Aeoles in hs exire^ si infinitivas in av, pardcipium jn a«?, 

si ille in owy hoc in oiff, quam sententiam faciliore quam JN^evius 
emendatione restituimus, primis Joannis verbis in hunc modum 

mutatis : tas Si ik ων XtfYovoat μηοχάί από %ων ατΐΛρΜμφύτωρ φιιμά^ 
%inv ηοιονυι* τα χαταλήγοντα etc. 

19) Heraclid. ap. £ust. 1408, 3. φ*1ω ίψίλην^ νοω ίψοηψ $μ\ τα 
ομΟΛΛ ΑίαΧίΛΜ, ΈΑ, μ. 23, 4. ΑίοΙβις βφίλη Sta τον η ^ «α) χατ' 
ΑίοΧΛί αη, — Auct. fc. 6μ, δ, 47, 8. ηαΐ inl του παρατατ$«ον χρό- 
νου τα τρίτα ηρόίωπα λήγοντα παρά το<( aXXoiS ele την 77 βίφ&ογγον 
Sm του η παρά tqcC Aiolsvatv ίχφίρίται^ (oS iπl του ίφίλη^ ίνοη, 

20) Methodius in £t. Μ. 56, 50. άλαλυητημαΛ derivat ab αΛνχτώ, 

0« παράγωγον eh μι άλνητημι* ου πα^'ητ$Η6ν AloXui<at άΐΰχτημα*' 
itutvot γάρ οντω ποίημα^ *αΙ νόημα$ λίγονσι — βπύ ,ο ηο«ητή$ ποΧ^ 
Xarnt AloXtHoU χρητα^ ηαϊ μάλιατα άχαχήμβνο^ ηαΐ άααχμβψο^• Item 
ia Αηη. Οχ. Ι, 77,*14, nisi quod'male νόοημαι pro νόημοΛ^ dcinde 
&νημβνο€ pro Λ»άχμ§νοζ$ utrumque conmptum est^ restituere liceC 
άίαλήμίνα^ quod maxiine placet> aut άήμβνο9 aut 6νημ9¥ος* — 



$. 26. De conjugatione χα μ$. 145 

νοήμονος, φοβημίνος , deniqne φΙΧησΰ•Μ 2Ι). — Nnnc 
ejnsmodi leguntnr φορημί^α Α. 10, αίτι^μ^α Theocp. 28, 
5 (vulgo α!τ{νμ{&ά) , imperatlTus αρνησο S. 27 ex emen- 
datioDe nostra (Ubri αρνησον), πατημένα Theocp. 29, 30, 
Qnde etiam ηοττι S. 20 e ηότηαΰ contractQm yidetur. Con- 
tractam formam librl tacntar in ώρχεΰντο S. 73, nbi non 
minus ωρχηντο restituendnm yidetur. In titulo Lesbio 
2166, 20 άμφι,σβατημίνων participium praesentis habemus 
et 1. 30 potlus {δ)μολογημ€να i. e. δμολογούμενα qaaia cnm 
Boeckhlo (ομολογημένα enpplendo rcstituimns• 

Α stlrpibus in α baec leg^ntnr: άσάμενοι Α. 28, /uv« 
ναμίνος Α. 69, εράταΰ indic. S. 101, ίίρασο S. 50, quae 
vera lectio e codicum Tarietate eroi yidetur, nnde ipsi S. 
46 e coDJectura αροατεο scrlpslmus pro αράσαντο. — Stir- 
pluia m ώ nulla forma legitar. 

13) Yerba yulgo contracta apud Lesbios ecmpcr 
fcre y^rborum in μί ilcxionem assumere^ satis docent, 
quae attulimus. Juyat tamen, ut qnaeyis dubitatio eya- 
nescat, omnia paucls nunc repetere. Prlmum plorlma 
sunt, ia quibus certisslma ea ratio Aeolibus propria ya- 
lety ut in prima persona φίλημα, δοκίμωμ^ etc. , in se- 
cnnda et tertia γίλαις, γέλαι, ia tertia plaralis ρομβεισι^ 



Ληη. Οχ. Ι, 362, 25. to Ίωνίχόν πο)λ8ΐταί, το jiioXmov ηωληται• — 
Heraclid. ap. £ust. 1432, 3. uiloXixoSc γαρ τήρ ου δίφ&ογγον παρατέ- 
hvTov ονσαν iv rote τοιούτο ι9 els ijf μδτατι&ίασιν , οϊ χαΐ το ixaXov•' 
μψ mtti ίΡοονμην χαΐ οσα όμοια τηί πρωτηί ονζνγίαί των ίτεριοπωμέ^ 
vifjv ίκαλήμην ηαΐ ίνοήμην λέγονσι χαΐ inl μέτοχων Μαλήμινοί ηαϊ 
νοημ8νοβ, — JEt. Μ. 182, 48. αχρονς καΐ τροπρ ΑίοΧιχρ τηζ οϋ διφ^ογ-^ 
γου Η9 το η, ωσπερ το φοβούμενος φοβήμβνο9 γίνβτα$ αχρης, — . 
Scholl. II. ζ, 2G8 de accentu loquens: τα γαρ τοιαύτα δΙζηοϋΌί^ ipU 
Χηα^αι υΐτοφαίνβι ΑίοΧικον χαρακτήρα, 

21) Grammatici , quaecunque verba in μι apud Homerum η ser- ' 
vant, ex Aeolica dialecto derivare solent, ut άΧάλημαι, ά*άχημαι\ 
ίιζημαι, ονήμ^νος, adeo τί&ημΒνοζ, vid. praeter ea, quae in not. 
20 attulimus, Scholl. II. «, 24, τ, 335, Od. μ, ^84, £t. M. 45, 54^ 
56, 23; Ann. Ox. I, 87, 30. (οίητον) τροιτ^ τον e elt η AloXmtwQ ws 
t6 διζέμ^νο% διζήμδνοζ ηαϊ τι&έμΒνοί τι^ημβνοβ, 

10 



146 De dialecto Aeolum Aeianoruii)^ 

dhpaiaty in imperatlYO ιαστάγρ^ντον ^ in partSclpus flUiii 
etc. y in subiectivi formie φορημ^&α , ηοτημίρος etc. ^ 
Contra pauctesima ^ant , quae haud dabie Terborum in α 
flexlonem tencnt^ nec ei accarate qnacrlmns plara, qoam 
ποτίονται Α. 35 et quae pecaliari Aeolum moire rj pro i 
habent, πο^ή<^, άδι,^ηΗ, vid. §. 25^ 5; de aliis fonnis 
non contractie yid. 1. 1. Formae contracfae aut ita b 
libris repcriuntur^ at mellores Tcrlora teneant, ut S. 2 
T. 11 βομβών acv pro ρομβησ^^ S. 1 v. 11 dinmni^ 
Tbeocr. 28 ^ 5 αίτ^ύμε&α , aut faicUliniie 'mutatlombnfl 
jemendarl possiint ^ ut μοχΰ^έΰντ^ς , ίπαινέοντες y ynlgare 
οινοχοοΰσα In μόχ'&ίντίς, inalvcvregy οινοχοΗσα (nr. 10), 
ώρχεΰρτο S. 73 ia ωρχηντο. Qaae coUata et emendatio- 
nee sublnde tentata» satls excusant et doGcnt eas fbrmas, 
quac (accentu neglecto) etiam contractione natae esse 
poeelnt, ut φύέΐ, χαυνοΤς, χίνη^ itaXijv , vmuv, στέφανων, 
Ιφίλη, exi/xa, άσάμ^ος etc.^ potius ad coDJagatloncm In /ί» 
GUBt reliqiiU referenda essc. 

14) Yerbi eabetantiyl bae formae tradiintar: 
Praes. ίμμ^ (§. 8, 3), ίστ*, ut vulgo^ de 3 plur. mi, 
quam Heraclides Aeoricam diclt^ yld. §. 46. — Impe- 
ratiyus snbjectlya forma utltur In «σσο S. 1, 28. Ib- 
fin. ψμεναι (§. 8, 3), quae forma metro postolante etlam 
S. 78 pro ihat^ restituta cst^ nec nimas antiqnam lectio- 
nem ίμμεν* ωνηρ S. 2, 2 reyocayimus pro ίμμερ, qni^ 
nunquam infinitiyus in μϊν exit. — Partlcipii mascali- 
nam eemper sonat έωρ, ιόντος^ ut saepe ia Lesb. 2166, 
Cumaeo et Lampsaceno legltar, pi*aeterea Sapph. 37. 
Femininnm ευσα e libris legitur S. 27 (oHm ούσα) et 
Tbeocr. 28, 16 (cod. Par. Ισσαν, Medlol. ίονσαν). Qnae 
forma non minus nobie suspecta est , qnara Ό'aρσ{ισaii 
eimUia. Si qiia fidee est Heraclidl ^2) Jbabenda, Aeoli- 



22) Heraclid. ap• £ast. 17S7, 45» postquam de Aeolicis optati' 
yis φιλΒίη, φρον^ίη et participiis tpiXtiQ, φρόνΒΐς dixit: μηηοχΒ ot' 
nal τό ιΐη ^νμ^ AloL•%6v iortv dno τη£ cTc μβτοχης, ης nUaii n^* 
τοΊς notrjraU δίπών φνλΛττ9σ&α$ παράγβ* χ^ηοιν £ξ *Αΐημανος ro Uu 



§. 27. De perfeclo et aoristo I. 147 

cain dicenti partlcipii forinam ng, ivrog^ qnanqnam eo- 
luin Alcmanem auctorem habet, feminiiiiiiii ίΐσα analo* 
giam servaret. Res tamen nlmis est incecta. Praete* 
riti 1 81 η g. tov apad Alcaeum legebatur teste Heraelide 
ap. Eust. 1759, 28$ 2 sing. ησ&α Theocp. 28, 17; 3 
rin^. ^v S. 57 et olim 1 τ. 15. Ifi ; 3 pl. ήσαν S. 82 et 
ίσσαν Α. 71. — De fnturo ίσσομαί vid. §. 9, 1, 

15 ) Έχ aliis irrefj^ularibus Tcrboram in Ju fonnis 
commemoramas xaar' AIc. 73, Theocr. 29, 3 (pro itelvtat)^ 
deinde formara, quam vnlgo syncope expllcant, χύτο S. 
89, cf. §. 19, 1. 

§. 27. 
0e perffecto ei aorlato I• 

1) RednpUcationem in perfecto Aeoles saepiiid 
qnam rellqui Graeci iis stlrpibas, quae tn^yel πτ in fronte 
habent, addldisse yidentur, quum Sappbo fr. 30 dixerit 
ηίπτίρνγωμαύ , et χίκτημαΰ quoque atqne πετνταμαύ ex Aeo- 
llca dialecto repetantnr ^). -r- Alia ratlone reduplicatio 
apad Aeoles apparct in μψορϋ^Μ pro ιίμαρ&αι^ yid. §. 3 
not. 25^ quae forma non ignoratur a recentioribus poetis^ 
cf. Battm. Ausf. Gr. ed. II. p. 241. — , Omissio redu- 
plicationls, ut βλησ&αί^ vix recte nad^og ^ίίολικον tocatar 
a Tryphone παθ•. λίξ. §. 2ΐ• 

2) Objcctivi indicatiYi flcxio , quantum Intelli'• 
gcre licet, non dlffert a vulgata ratione, nt πίπορ&α S. 
1, 15, avifoida S. 102 etc. — De οιδημο pro oUa vid. 
§. 26, 3. 



^αρέρτω^ μναοτιν i^t'U'iad'ai^ ov ttat* ^aQOiP tov ο mto του 
^αρίογτων, άλλ* από του sU trtO£ ^ίοίικου» cL ρ. 1766) 14* 

1) £t. Μ. 662, 32 (cf. Ms. Reg. ap. Koen. ad Greg. 638 et Zo« 
«ar. s, V. Ίΐέπχαμαι) ex Herodiano ιηρϊ ηα&ων: πέηταμα& uiioXixws' 
o^* γαρ uitoXett βΐώ&ασί προζτϊ&έναι ανμφωνον^ ωσπερ το επτερύγωμαι 
ηίπτ^ρνγωμαί. — Id. 501, 27. πέητημα^ λίγίΐ 6 ΉρωΒίανο^ οτ• Ματά 
ηΐ6ονασμόρ του η Αίο^ίΛω^» 

10• 



148 De dialecto Aeolum Aeianorum. 

Infinitiyue in ην exit, nt ίπιτδ^έωρηκην Cam. 17, 
τ^νάκην S• 2 Y. 15, quod e τί^αχ£μ^(χ$ natnm Tidetar, 
nt φερην e φ^ρψ^ναν etc. (§. 14, 1). . 

• Partlcipium grammatlci io oiy, gen. οντος cxisse 
tradnut ^), ut νδνοήηων. Et Alcacns singulari omnino for- 
ma πδφνγγων pro πδφ^ν/ώς dlx.i88c refertur^), neque Βύ" 
HQS ηδπληρώχοντα est iu recentiore titnlo Lesblo 2189. 
De X omisso^ qnae ratio, qnum Aeolica vocetar, Boco- 
tlca esse yldetiir, y!d. §• 46^ 5. 

In perfecto eabjectivi ο intcrdam pro α posltam, 
at ίφ^ορ^Μ, yidimus §. 12, 2; Aeolicum praeterea ύο- 
catar ίστόροται pro ίστρωται, a J. Gr. 245 , b (minuB 
enim recte Ιστόρηται ecribi yldetar apiid Greg. C. 623 et 
Meerm. 6^), obi 6 insertam est, ut in Hoinepico idrr 
doT€u, ab actiyo εδηδα. . 

3) In Aoristo I. liquidas dupllcatas^ ut a7ic.U«/if- 
vaiy iyewojo, ίνψματο, σννόρφαισα yldimus §. 8^ 2^ φ 
eaepe post breyes yocales daplicatinn §.9,1. 

In optatiyo Aeolibas τύψεια^ τύψειας, Tvipeit, τι!- 
tjjHctv trl^uuntur ^) et ita qnidem ut bac prlmae personae 



•3) J. Gr. 245,8, Meerm. 664, Greg. G. 621. οσαΛ Si μκοχαΐ 

όξΰτονοΛ ile (u^ ίΐαταληγσΌαι j dta του ν παρ* eutlvotS Β*ψΙρονται• tl- 
{^η»ως §1ρηχών (Greg. addit νβνοηηων)• φυλαττονα^ Si Mtd τάς άπο 
τούτων ηΧΐαα9 αναλόγως ττ} χαταληξβ*; ηοη minus η$Μληγοντβ9 AeoU- 
cum vocatur a Scholl. II. π, 430 et Auct. ττ. όμ, S, 478. 

3) Ann. Ox. I, 366, 22. 6 'Μχαϊος μ6τατι•&βΙς το σΐγμα eh τον 
χατά πλίονασμον έτερον γ φηοΐ ηΒψνγγων, cf. 325, 30; iqinus recte 
apud Eust. 1596, 5 ex Heraclide πδψνγγω scribitur. — Ceterum 
Aeolicum parlicipium iidsts ab Λΐδώ ab HeracK ap. £ust. 178^, 44 
fictum est, unde derivaret optativum §1δ£ΐην ut φάίίην a φϋας, 

4) Et M. 760, 60 ( Gud. 531, U, Ann. Ox. I, 408, 7), ubi 
τΐ89ΐαν Aeolicum vocatur: intivot γαρ το τνψαίμί τνψδία Ιέγουο*' το 
δΒυΤΒρον πρόσωπον rJy>e«a(, το τρίτον τυψ^ιβ' καΙ τζ μίν ^ιρωτν 
ηροςώπψ κέχρηντα^ οΐ ^lolsis* τοϊς Se λοίποΧς προςωποις η ηοινη ow- 
η&ΒΜ ηαΐ δ^άλίχτος; similiter Greg. C. 604. Minus accurate Ann. 
Ox. I, 3, 30 et IV, 205, 3 et primae personae mentione omissa 
Theogn. Ox.JI, 150, 9, Ut. M. 125, 31, Et. G. 28, 2-472, 25- 
541, 56, Eust. 36, 44 etc. etc. 



§. 28. De praepositionibus. 149 

fonna soli usi dieaiitur. Exempla nunc deslderantar. 
Vnlgarle forma axovamg legUur A. 62, ecd propter 
inetrum iDcertam minns certa^ Tbeocritus 29, 11. 16 
inaivtaaig ct aiviaai habet. De fmataav , qnod Aeoltcum 
dicltur,' polips Boeotico vid. §• 46 not. 3. 

§. 28. 

He praepoeitionlline• 

1) Aeolibus g^aminatici praeposltlonnni syncopen ti4- 
bucre eolciiti)^ neque ea Lesbiaca dialectus, quanquam 
baic non est propria, in nonnullis praepositionibas fere 
unqaam negligere yldetur, io uvu^ παρά et χατά. 

^Av ant potias ov (vid. §. 12, 2) leg^Itur in Cum. 8« 
34. 39. 53 ό'ντί^ην^ ον^δρτα, ονΌ-ψίναί, Alc. 10 όν το 
μίσσον ct consonante rltc inatata όμπετασσν S. 28, ομμί- 
νομ(ν, llbrls fere άν praebentlbas. Rarilis est υμνάσϋην 
Tlieocr. 29, 16 ppo άναμνησϋ^ηναι, altero μ ejccto, ut 
Bocckhltts apud Pindarum Pytb. I^ 47 et lY, 54 recte 
scripeit άμνάσΗ€ν, άμνάσπ; nec mlnue ν ante eequens σ 
rjcclum est in Hesychii glossis, ut vidctiir, Aeolicis, 
οσχ «71X01^ οστασαν, 6στάϋ•€ΐς (§. 12, 2). — Plcniop forina 
άνά reperitnr in tituUs Lesb. 2166, 44 αναγράψαντας, 
Lamps. 35. 36 αναγραφή et άνατε&η, Cum. 52 άραγράψαι. 

Παρ est in Cnm. 53^ Alc. '7^ Sappb. 9, Theoer. 
28, 5. 25. Plenior forma, qnam in Alcacl frnstulo fr. 
99 παραβάλλεται σ€ Apollooli Itber taetar^ \ix (j^enuina 
est, qaanqoam etiam in Lanips. 29. 32 9unt ηαρά τα πό- 
λπ et παραγενομενος. 



1) ΑροΠοπ. de adv.x 550 , 23. πα^ά jitohv04,v ovvsxim^w α• 
nQfy&ianS ονγηοπτονται. Cfreg. C 617. αυγαιοπτοναΑ Si »al τά οΰν^β^ 
τα των ονομάτων Sίπλaetaζovτt£ τά αφο^α ut xanneoeVy uadSiy χάβ~ 
βαλ^ν, — J. Gr. 214, b. et Mecrm. 662 inter duplicationis Aeoli- 
cati exempla habent «άππδΟίν^ χαίδέ; etiam Auct. ir. 6μ. 9, 477, 
syncopen ia eoiupositione Aeolicam dicit, exempla Homcrica affert 
ηαδδραϋ-ίτην , vfifiaXXetP» 



150 De dialeeto Aeolum Asianorum. 

K€it notas consonaiitis mntatioDes expertQm in \as 
exemplis legitnrt Lamps. 14 χαττοις, Cmai» 31• 35. 46 
noctra et χαττάδί, Α. 7. 29. 34 κατταρ, χαττώ ^ ηαττας, 
S. 43 )ίαντύπτίσ&6 ; ν^αδδΐ S. 2 V. 13 ct 32, Alc^ 29^ 
Kar&api, χατΰ-άνην Α. 12. 21, χατϋ'άροισα S. 69, χατ* 
^νάσχδΐ S• 43; «καχ χ^φάΑας Α. 33, χα/ ^^όι^ωι^ $. 14, 
χαχχύται ^. 2 Τ. 13 , χαχχΐΗ Α. 31 5 ^άββαλλδ Α. 27 j 
4ίαμ μ^ν S. 2 ν• 9• Partim in liis brevior forma metro 
postulante sine libris reposita cst. Rariora. eant^ in qoi» 
bu8 τ ante seqqens στ, σπ ejicUar, χαστάΰΉς Α. 192, 
%ασηολεω S. 23 cf. §. 6, 3. , Neglectae in hac praeposi- 
tione apocopae iinica exempla sont ^(αταστειβονσ^ S. 44 
in versibus Sappboni ex incerta conjectura tribiitls^ et 
9(tnv^g€7 S• 4, quod qiinni etiam contractionis nomioe 
eospectiiiii eit (vid. §• 5, 8)^ inalulnins luetro patiente 
χίκρφείΐ ecrlbere.* 

2) Aliae praepositiones Interdom apocopcn admitfcont,, 
Ht am) (Aeolice ppo άπο §. 12^ 7) in απ ττξχτέρων Α. 190 
(cf• άππίμψΗ Od. ο, 83), νπά (Aeollce pro ύπο §. 12, 2), 
ei. qua fides est Herodiano νββάλλω apiid Homcruin Aeo* 
llciini Yocanti ap. ScbolL A. II. τ, 80. cf. Eiist. 1172, 60 
et not, 1. — Apocopen, si compares προτΐ, ηοτΐ^ etiam 
In προς ag^Doscere licet, qiiae praepositionis forma ubique 
legfitnr in tltuUs Lesb. 2166, Cumaco, Lampsaceno , A. 
12. 14, S. 111, qaum rcccntlores criticl temere enbinde 
προτι yel ποτΐ intruderc yoluerlnt• 

3) Πδρϊ plenum lcgitur in licsb. 2166 (etlam ante 
Tocalem L 26 η^ρΐ ορχων)^ Lamps. 31, Alc. 29^ Sapph. 
1 y. 10, fip• 25. 26, Elisio a grammaticis Aeolica voca• 
tup^j, et leg^Itar πε'ρφοχος S- 44, uiule apqd Tlieocr. 29, 
25 restituimus π^ρρ άπάλω pro ηίρΐ απαΑω^ in qaibae 
non vera elislo cernitur eed ρρ pro ΙρΙ positam est, vid. 
§. 8, 6. Apocopen patitar in π^ρ&ετω Α. 29, οιχω u 



2) Scholl. Α, II. Of 657 ad ^χννμπ'ός ηβρ irnigovs 'B^ivufv^ 
^loXmwc νομίζει %ην ne^l π6ρ' §t^^Q^at ^ cf. Schol!. 15. L. } item 
£uet. 1044, 15. 



§. 28. De praepositionibus. 151 

π(ρ σω Α. 93^ iinde l;«cte e Gonjectara reetituta euul ab 
aliis η^ρ^εμβνος S. 13 e ηροΥψίνος^ πίρ-ί^^σ^' S• 67 pro 
ηάρ&^σβ•* j neQ μ^ν pro παρ Α. lO^ a nobis π€ρ χ^φάλας 
Α. 74 pro παρ, ^ — Sunt tamen inter liacc exempla, in 
qaibas π^ρΐ vel η^ρ pro yulgato νπ^ρ, Acolico ίπ&ρ (§. 12^ 
6) posituiu eet, ut πδρι γας μίλαίνας S• 1 V. 10, πέρροχος 
S. 44 pro ύπίροχοί, cf. Hesych. π^ρρίχΗν^ ύπ£ρίχ€ΐ¥, περ κί- 
φάλας Α. 74, ηδρ μίν γαρ αιηλος ίστοηέδαν ίχ^ Α. 10 ρρο 
νπδρίχΗ. Quae pracposhioniiin istarum eognatio, cujaa 
vcetigia niinue consplcua iu alUs qiioque dialcctis repe-' 
riantur, utramquc e communi forma νπ^ρΐ natam produnt, 
cf. Sanscrit. upari euper. De qua re quum alio tem- 
pore accuratius ag^endum ait, nunc vide^ quae mouuimus 
in Mne. Rlicn. 1838. 

Non alitcr «V.ex ivl natum esse, συν fortasgQ e Gvpt, 
eaqae de causa ϊ abjecto ν interdum diipUcari, docuimus 
§. 8., 6. — Ceterum mlro testimonio ^) Acoles ct Do- 
rcs pro iv dlxisse rcfejraatur ivop quam -cst ,ρτο Tcrbo 
i. €. ppo iviaTty ipi, 

Praepositio fig y qnac cx Ivg (vid. §. 10 not« 1) nata 
rccte apud Aeoles eam formam plcriimque eervat^ raro 
corripitur, ut ίςέρχειαι, S. 44, ig ά^ργω Tbcocr• 28, 15. 

3) Pro μηά Aeoles diccbant neduj qiiod in librld 
saepe in ηοίδα ctyrruptum est. Exempla baec rcperiuii- 
tur, md* άμαύρων νίχνων S. 69, ned* ^ΑχΙλλια Α. 39, 
n^a μάηρα S. 30, neda Κίρβίρον Theocp. 29, 38, η^δίχω 
Α. 50 et S. 69 , ηίδάορος Α. 91 , π^δίρχομαι Tkaocr. 29, 
25. Yulgatum μενά est in Lamps. 30 μηά το/ χρ^^" 
τισμον, 7 μηαηίμψϋΐσϋ'αβ^ Theocp. 28, 21 μη* Ίαόνων, 
adco Alc. 90 μηέχων , qnod νΐχ eaniim est. Grammatlci 
Aeoles in μ^τά mutare fi ία π docentes male πηα Aeoli- 
cuiu Tocant^). At non cognata esse μηα et Treda, eed 



3) Ann. Ox. I, 176 ^ 12. η roMtittj n^6&eati παρά την AloXlda 
κα2 JotQiia δίάΧδκτον ivo yivniMy onotav nal άντΙ ρήματοζ, 

4) J. Gr. 236, a. Gr. Leid.' 638. Vat. 689. Icrr« St ttal rtva 
ιΐίίως ηαρ* αυτοΐ9 οχημαηζόμβνΛ' ύΐον αντί νη9 μβτα nQO&ios(»i V19» 



152 De dialecto Aeolum Asianorum. 

* 

^versae stirpie, recte intellexit Pottius Et Forsch. II. 
p. 515^ nos πεόά Gum poet, novg^ pes cogaatuia txU 
eti]]iaitta9> ita qt seqaendi notio prtmaria sit. 

§. 29. 

Ue adverblle• 

1) Adverbla temporis, quae valgo in w, apud Dores 
in mm exennt, in Acolica dialecto testibiis grammaticis >) 
tenninationein οτα habent, ut πότα^ οτα, αλλοτα, nec mi- 
nus η^ρωτα ^)y qnod iii reliqois dialectie ignoralar. Nune 
leguntur S. 1 ν. 5 ai ποτά χάτ^ρωτα (cf. Hes. ncnaQoia, 
xal άλλοτε), οτα S. 98. Recte correcta suut πότα S. 17, 
ubi libri ποτέ et πoτ€tμgyy S. 12 pro ποηά, S. 69 ούδί- 



ndtut (J. Gr. et Vat. corruptius «οτα) ναραλαμβάνονα». Gorruptis» 
sime Meerm. 661 et Greg. C, 581 io antt. €dd. oW Si του L• %6 w• 
ftiv δμον Ttav §πον, 

\ 1)^ ApolL^e adv. 606, 16. ra dia rov ? ίκφβρόμβνα βπΛ^φι}μβτα 
(ίη'τβ, &ey 08 f Sa) ου τρέπβ* πάντοτβ το i eiff το α παρ* jilokBwn 
nal ^ωρ^Βυσιν^ όλλα τρixpavτά iartv η 9*ά του 57 ίπφίρόμ^Ρα η dui 
τον τ Β» — ^ϊρητa^ μίν τΐίρΐ τον vitto^a scetl νπβρϋ'α (cod. teste Bast. 
ad Greg. C. 187. υπηο^α wtl νπβρ^Ό) »al των τοΜντων ϊοτι Si noi 
νποίύίγματα των τον τδ, το πότβ^πότα, οτβ-στα, έτέρωτβ 4τ4ρωτΛ 
(cod. secundum Bastium ετέρω^βρ -^ Μρω&α) , ίλλίίτβ^αΐίίοτα' Sto^ 
φέρίί di ποΧιν τα AloXvma των ^οίρνκων^ ρ το μ^ν /ίωρίτχόν το τ etsi 
μ6ταλαμβάνβι•, οτβ το ηότβ-πόηα έίτΐ, τό aAAoTff-oMUosca, ογμ^ολλ, 
cf. ρ. 607, 17 ubi Aeolica Μρωτα, ποτά, — Αηη. Οχ. Ι, 328, 30. 
το οτβ οι uiloXtU όταν (leg, οτβ) λίγονονν* Ααιιωνβς δέ οκα• tutl οΐ 
μίν μόνον ότρβψαν το β Μ α, οΐ di καΐ το ουμφοίνον* ωστβ ουη αηο 
τον οτα uitoL•iξov το όταν πλΒονασμ^ τον ν' όταν γαρ μβταβολη γένη» 
τ«• τον β βΐς α^ ον π^οςέρχ^ται^ το W οπιο&βν οπισ^α" πρόο&βν προ^ 
ο&α, liide* adeo νέωτα a νέωτ9 τροπ^ Aiohat^ τον e ils α derivatar 
Et. Μ. 607, 17. 

2) Ab ΙτΒρος debebat $τέροτα derivari ut αλίοτα ab oA^oe, οτα ab 
ος; in ίτέρωτα, non mifius quam in Μρωαβ , έτέρω^ιν propter bre- 
vium vocalium concursum Tocalis producta videtur; Hesychii ta- 
men «α^δροτα excusationem liabet. 



§. 29. De adverbiie. 153 

ποτ* pro 4)idino%* ; nos praeterea ecrlpsimns αΚλοτά pro 
illoxB A. 38 9 dcinde οπποτα S. 3 pro δτνποταν , qnia 
Aeoles ignorant άν (c£. eimilem corruptelam not. 1 iu 
Ann. Ox.), nec minus A. 31 pro οτι ποτ' up^ ubi alii 
οππόταν^ Minore jare tentares apiid Theocr. 29, 5. 6. 
39 χώτα^^ oxa^ τόκα. 

2) Similiter ^nonnnUa adverbla loci in ^e(v) apnd 
Aeoles ia ^ exeunt. Griimmatici ^ ) afferunt πρόαϋ•α et 
ψηροσϋ'α y ενερΰ'α, νπιαϋ'α et ίξνπισ'&α pro οπισΰ-δν, νπ^ρ-^ 
^Uy ατερ'Θ'α, ηάρο^α. Nuhc UDicam ex.emplum legltur 
in Aeolici poetae frnstnlo (Alc. 102) , qaod ApoUonius 
affert, έξύηίο^α. Νοα omnia adverbia \n ^ hanc mnta- 
tionem pati^ ApoUonius docet^ qui quuin neqiie ούρανοϋ^α 
neqne άλλο^α dictiim esse affirmet, intelllgitur ^cTin iis 
etiam apud Aeoles mansissey' quae motam ex alique 
loeo eignificant , nt recte leguntur ixXXo&ev et xfjpod-ev 
(pro ineT&sv) apad Alc. 66. , matatum esse in reliquis, 
quae, ubi aliqald eit^ indicant. Neqae tamen in hls 
Yulgatam forinam plane ignorarant; potios ante sequen- 
tem yocalem non tentanda Yidentur χα&ύπ{ρΰ•δρ ϊηπιοι Α• 
7 , πάροι^ίΡ άμφι AIc. 3 3 adeo in Lesb. 2166, 17 legitur 
ηρόσ'&ί ίόντων» Comparanda est diiplex, quae faisse vi- 
detur fonna λεγόμενα et λεγ6μεϋ•εν §. 24, 8. 

3) Adverbia in ol exeautla et locum in quo sigiiifi• 



3) Apoll. de adv. 563, 19. βαρύνεται ual oaa int μ^ταληψ^ωί iar$ 
των tU •d'iVf 07C9Q iarl ηαρ* AtoXeto* xai ^ωρυβυαιν — ο ν γαρ iφ^κτη 
νασα μ^τά^^οΐΛ των els &tv ληγοντοιν τοπικών tls το α * ου γαρ ουρά- 
v6d'ev ονρανόΰ'α φααΐν ου δ» Το akXo&ev aλL•&a, το Si βμπροσ&ίν ίμ-» 
ngoa&af ϊνίρ&βν ^νβρΰ'α^ onto&sv οπ^σΰ'α' 6 δ* έξΰτΐ^σ^α χαοτα&βΐ9* 
πρόο&εν ηροσ&α» — Ibid. 604, 16 eadem fere cum iisdem exem- 
plis, p. 606 vnut^a^ υπερώα, vid. not. I. — Hesycb. εΐίπια&α^ «jc 
του οπιοω dialecto non nominata. — £t. M. 559, Sl. ol jiloXtU τα 
tls 'd'sv Χηγοντα ίπ^ρρηματα UQ α notovobv* onto&ev οΛια&α^ ατερ^εν 
ατβρ&α wvtv τον ν, — Joann. ΑΙ. 33, 10 inter adverbia in ^a af- 
fert νρόσ&α, πάρο^α^α (leg. nafioi{^a)^ νπκί&α, quae AeoHca esse, 
uUima vox prodit. 



154 De dialecto Aeolum Asianorum. 

cantia apud Aeoles ' ploree eraut , qaani ia Tulgari lin- 
gaa, ut teste ApoUonio ^) tvdoi et apud Alcaeum μάο* 
(fr. 9) Tel μίσσοι. Eadem tcrminatio facUe assuiiielMt 
elgnlficatloneiu locl inqaem^ ut htpoi (aut potlns hjmt, 
Yid. §. 12 9 6)9 quod AcoUcum esee dicitur^) pro ύψοϋ, 
apud Sappli. 44 c libro (rell. ΰψι) ea , qua dlximus, si- 
goificatlonc sureuiu legitur. ItemnoJy quo, esl S. 51^ 
nec inlnus noi pro που e coujectura scripsiinus^ in eoi^ 
ruptlssimie locis A. 3. 55. 

Utriusque tanien sigirilicatioDis etiam alla forma tra- 
ditur ^), μί'συϊ pro iv μίσω , τνΊ'0€ pro iv^ade vel ipravda, 
πηλνϊ, ολλνΊ'^ ατίρυΥ, τούτυΥ ρρο τηλοσ^ , αλΚοσ^ , έτίρωσι. 
GrammaUci docent ΰϊ in hisce dnas eyUabas ejfficere , sed 



4) Apollon. de adv. 610 y 20. ipdd*y οπβρ iv χρηοΒΐ JSv^amoiitts 
xal Α^Ι^υοίν^ γβνόμινβν in αυγχοπης του tv9o9y\ deinde 1. 30. trfit 
γαρ Ιχβΐτ χάΐ ίπίρ^ημα ΐίαρ* Aio).9vai το μέοοι* yaias ual νιφό^ΐ'τοί 
ωρανώ μέσοι. — Id. 588, 27. το γαρ πάρα τοΪ9 ηβρί το¥ *^λκαίθ¥ 
μέσαο^ βηλον οτ$ χατά την ιδίαν SialtfiTOV dva λόγον βαρννθ'δίη αν' 
ον γαρ (οτιν ίλλιπήί τζ iv . προ•&έθδΐ ουοτίλλομένον τον w tit το ο w9 
τιν$9 βίΒΡοηοαΡ, iv μίοϋψ* α?Χ ον^ τρόπον παρά το oIxoQ το οΓχο• 
ίγένίχο σημαίνον tv oimujfy παρά rc το ΙΙυΌ^ώ το Πν&οϊ «α) ηαρά το 
ΙΙίέγαρα το Μ*γαροΐ οημαΐνον iv* ]\ΐ6γάροί£^ τον αυτόν τρόπον «αϊ 
πάρα το μέσος τό μίσσοί ίγένέτο σημαίνον το iv μέαο^ , οτηρ €φην 
*ατά τό jitoXixov βαρυνδοϋ'αι• 

5) Αηη. Οχ. Ι, 418, 29. τό νψον νψοΤ Ιέγονοιν jiloXi^^ τροπζ 
του ΰ 6iS 1 ομοίως το7ς *u4ττi*oις πανταχού χαΐ πανταχοΧ^ ονδαμαυ ««ϋ 
ονδαμοΐ, που ΛαΙποι* ουη ael αΑΑ* έπΙ πολλοϊς. Reliqua ηοη Aeoli- 

* ca, sed Attica vocari videntur. ' ' 

6) Hesych, μίσνϊ, iv μέοϋ^* jilohU, ^ Scholl. 11. f, 298. τόί" 
ίχάνβις' λίίπητό ορός* μηποτδ ΙαοΒυναμ%% τζ παρ* Αιολ^υοι τυϊδδ,^' 
Hesych. τνδαι^ ivrav&a' j^iolui. — * Theogn. Οχ. Π, 160, 7 
(Bekk. 1425) τα uiioXiXWS Sia κα&αρου του Ί 6*φίρόμδνα βαρόν^τοί 
ual διά του Ι γράφβι την Ιηγονσαν χαΐ την παραλήγονσαν δια τον ν 
γίλου ααΐ τοπικην οχέσιν δήλοι' οΤον πηλυϊ• άλνΒΐ (Β. άλνϊ leg. 
αλλνϊ)' άτίρΐίΐ (Β. άτΒρυ'ί)' τό τνϊ (\eg. τοντνϊ), Corropte J. 
Gr. 245, b, Greg. C. 622, Mecrm. 622. το iv^aSe Tpe fj. Gr. 
t/^«)* to αλλοαβ έτέρηοβ, leg. τό Ιν^άδ§ wiidsy τό £iUoo• ouUvV, το 
ΗέρωοΛ ίτέρνϊ aut άτέρν*. 



§. 29. De adverbiifi. 155 

iiiterduBi ]n imam cfoaleseare ^ ). Nec legantar nunc ex- 
empla, nisi in quibus vi pro una est gyllaba* Ita tvidi, 
Iioc, S« 1 y/5 et Theocr. 28, 5 e Seidlcri et Bergkii 
emendatione pro ynlgato τ^δδ (dao libri τύ di)^ • deinde 
ηηΐυι e Bergkii palmaria eincndatione S. 1 v. 6 (e ηολύ)^ 
denique in αλλνι^ qnod Sctdleros restUuit Alc. 69 (Hbri 
aUa et άλλο)• Priscianasedocet^ νϊ eadem ratlone unam 
syliabam «flScerc, qua apud Romanos snayis bisyllabuin 
sit, cui nullam fidem babendam arbitramiir^ qaia^ quum 
1 locatlvam haud dubie brere eit, longa syllaba esse non 
posset, nisi dipbUiongus naeceretur. Neqae elne ancto• 
ritate est simplex ϋ pro υΐ scriptDm, qunm et Dionysii 
codiccs in Sapphas loco et Theocriti incorroptiores τύδβ 
L•abeant et Hesychil τύδαι eodem ducat, nce minus in 
Ubrordni apnd Sappbo πολύ facIUus πι^Ζν lateat, deniqae 
hoc ipsam , ei recte Bekkerus emendavit, slne dialecti 
nomlne inter adverbia non locatiya in ϋ cxenntia enome- 
xetar ^) , quanquam et boc et devQv , qaod ibldcm legitur, 
locum significanL Hoc ipsumj etiam ab Herodlano Aeo- 
llbns adscriptuin^ bnc trabere liceat, si i; longum est 
ievQv , neqne AeoHca mutatione ex ο natum. Jain igitor 
muUiplcx Iiorum adyerblorum est termlnatlo ΤΓ , νϊ, ϊ7, ν; 
antlqulssimam C8se νϊ facile apparet, unde ot et ϋ natae 
euDt, qiiia ΰΤ baud facUe, nisi ante sequentem yocalem 
άίρΐϋιοηςαια efficit, ct fiaitm. Lexll. I• p. 56 ^ Lobcck 



7) Priscian I. p. 35 postquam de ϋ dixit vocalis vim amittentc 
in euaviSy suadeo etc: vquod apud Aeoles quoque νϊ saepe patitur 
ct amittit vim litterae in metro ut Sappho: άλλα τνίδ*' £λ&€τβ ποτι- 
οατ' (ρωτά (Addeud. ρ. 19 τυΐδ'). Similiter πηλυι disyllabum ia• 
venitur apud eosdem, cum υϊ non est dipbthongus.« 

8) Theogn. Ox. II, 161, 6 (Bekk. 1341) ra ih ff λήγοντα eVi^- 
ρηματα μή τοη^Λω^ λαμβανόμενα δ^α τον ν γράφονται, οΐον ηάγχν, 
προχνν^ δβνρν^ πλην (Bakk. πηλυ) , αρ^ etC. *— Herod. π, μ. λ» 
26, 35 δ^νρο παρά roU ^Mtvat^ vtaX δευρα ηαΐ δδνρν δια του ν. — 
Αηη. Οχ. Ι, 117, 29. 'WcTtno) δδνρΐ φαοί τοπίκον^ Αιολβΐς δβνρΐ leg, 
ί(νρν, cf. Theogn. Οχ. II, 161, δ. cWors δ4 ΐξαΐ δβυρν διά τον w 
ipdov, — Quqd ΛροΠοη. de pron. 69. τηλν pro τ^λ• commemorat, 
vix de Aeolico cogitavit, sed e τηίΰνγηος finxit. 



156 De dialecto Aeokim A&ianorum. 

Parall. p. 143. *— Non AeoUoa ennt οππα Theocr. 28, 
5 ct οτιπη 29, 13, iibi verior lectlo onot in niio libro est. 
Dc accenta haram formaroni eglmns §• 3 , 7 ^ de π 
pro τ iu πηλυϊ §. 6 > 1 , de i pro « in στέρυϊ §. 12 , 1. 

4) Adverblam ati apnd Aeoies, si varia grammatieo- 
ram ^) testimonia comparamns^ quataor formas habmsse 
yidetur, ύΐ, (div^ ai\ αϊν. Iude φlod.S• 47 leg^Itar ad 
in αϊ mutandum erat ; cf. de accentu §. 3^ 7y de coiTe|ita 
in αϊ diphthongo §. 16^ 1. 

5) Pro av Aeolicum est x«, cf . §.6, 7 ^ nnnqnam U- 
lud uearpatum videtav, qiraiii οιτηότορ Α• 31 et S. 3 fa- 
cile in οπηοτα emeudetnr• yid. ur. 1« 



9) Theogn. Ox. II. p. 3 ex Herodiano de duodecim hujos ad- 
verbii formis: παρά Si u4lolevoiP %ys αρχονοης Ιχουσης την αΐ di- 
φ^ογγον, του Sk τέλον£ το 7 ονϋτίλλόμβνον βαρυτορως αΤΐ (leg. ati)' 
ΧίγΕται Se παρ* avroiQ ttal ου ν %ζ ν auv ()eg. αΤίν)' γίνεται St παρ* 
avTote καΐ *ατά ονστοΧήν τη£ αρχονσηζ ηαΐ αποβολή τον e αϊ βαρντο- 
νως. — Εχ eodem fonte fluxerunt, quae leguntur in £t. Gud. 9, 
4β (Et. Par. ap.intt. ad Greg.346) inter diiodecim formas: ot' (Par. 
aal) παρά Tots jiioXfvaif άΐν παρ' avtoU (Bast. Gonj. παρά τοι$ αν- 
τοις); ubi quum duae e pleno numero formae desiderentur^ AeoHca 
aTi ei auv deesse, docent Etymologica Parisiensia tria apad Bast 
ad Greg. 348, 'quae dialecds non nominatis duodecim formas eno- 
merant et Aeolicis αϊ et αϊν vicina addunt ait et auv, -1 Corra- 
ptela invasit in Ann. Ox. I, 71^ 19. 6 S' AloXevs τρ^χως' dtl παρ&ί- 
vos ^ομαί' χαΐ aiel ital aliv ; nam recte pauUo ante Homero tres 
illae formae vindicantur, cf. p. 19, 11 et £t. M. 31 > 8, quare e 
Theognosto restituenda sunt αϊ, aTi, αΤΐν, neque atl παρ&ένος de- 
fendere licet iis^ quae in £t. Gud. et Par. antea leguntur: τα ii 
παρά το άέΐ oifVTS&itnra S$a τηβ Ιϊ διφ&όγγον γράφηο*' οΐον οίίμνη- 
ατος, άειπάρ&βνος, aat&aXySy dum in tribus illis Parisiensibas ex- 
empla Μίμνηοτος, άβίφρονροί leguntur, quia eam vocem aut aliuDde 
bauserunt, aut antiqua comiptela decepti sunt. — Aperta corni- 
ptela laborat etiam Herod. π, μ, λ. 45, 33.. ΠρΙν ovStp πς Ιν μονό- 
ϋΙλΧαβον ίπίρρημα^ αλλά μόνον το πρΙν τα Si βυρβ^ίντα υπέρ μιαν 
ανλλαβην Βνρέ^η, oU το πάλιν ιβροιοιν παρ* 'uiTTiftoU aitv^ πάρα. 
^ωραΖοι αην, παρ* ^ίίολίυαι λίγέται ταύτα avsv τον ν* leg. το πί- 
XiVy πέρυαιν^ ael παρ* *^ίττικο7£ , aiiv παρά ^(ορΜνα^ αϊί¥ παρ' 
Αιολευοί' λΙγηοΛ ταντα καΙ αν§ν τον ν. 



$. 30. De vocum formandaruin proprietate. 15? 

§. 30. 

Oe τοοηιη fformaiidaruiii pro|urieia<e• 

1) Patroiiymlca pecnliari Aeolam more in aSios 
exire tradiintnr ^)^ exemplum eaepissime affertur 'Τρρά^ιος 
i. 6. Plttacus^ Gujns pater eτίΛ''Tρρaς; unns.grammati•* 
cus addit Ttvadiog^ Ttva παις; ncque abliorret Μυσάδιοι, 
AeoUcnm 'Mysornm nomen ^ Tzctzae autem , qui dc LIs 
formis ag^it in Epex. II. 59 > 20, Πηλπάδιος ipsins inge- 
nio dcbetnr. Illud ^Τρράδι,ος, forma paallulum rautata 
nunc leg^ltur Alc. 73 ^Τρραδ?}ω e probabill einendatione 
pro νρφαχχω (vid. dc ij §. 15^ .2). Nibilominus yalde de 
hac patronymicoram forma dubitare licet. lUnd quidcm^ 



1) Dion. Thr. Bekk. 634, 29. τύποι πατρωνυμίχων αρσίνικων μ^ν 

v^<7<»y ο ίϊζ Βης^ 6 «ις ων, 6 th αδκχ;' οίον Άτρβϋης, ^Ατρ^Ιων ιμΛ ο 
των Αίολίων ϊδιος τνπος ^Τρράδιος* ^Τρρα γαρ παί<; ο Πίττακος, — 

Scholl. Dion. Thr. 849, 17. 6 dt etS αδιος παρ' Αιολβυαιν' οίον Τ«- 
νάδιος, 6 Τίνα πβ<ς, nal 'Τρράδίος''Τρρα ίταΓς. — Ibid. 8δ0, 16. 

τά di δίά του αδ&ος Αίολιχά' χραώδηζ 8e AtolevOiV ό τνπο9 χαΐ προς 
XQovov χαΐ προζ τονον' τα γαρ 9*ά του αδιος προζ τφ oiOtilXso&at 
ηαΐ {προ)παροξυνΒτα$, — Αηη. Οχ. IV , 326, 26. περί di του «ις 
αδίος λέγομ^ν, οη Αΐολέων tdios iaziv — Βν&βτος δύ ο αδιοβ AloXtZai 
*αΙ προς τονον χαΐ προί χρόνον' ttal γαρ προς τφ αυστίλλίοΌ'αι καΐ 
^ροπαροξυνΒβ&αι (sic), οπίρ ixetvot ψίλονσιν, "Τρραδιος δί iaviv 6 
του*'Τρρα παιί* "Τρρας δε ΜηυληναΙων τνραννος, ου vios ΙΙίτταχος, 

— Prisc. Ι. ρ. 81. »(Patronyinicorum forma) in αδιος^ quae est 
Aeo]ic^, ut Hyrradios Hyrrae filius Pittacus.* — Eust. 13, 45. 
'^Τρρα^ ίίΰριον AloXuiov y 9i6 xal ψίλουτα* αφ* ου πατρωνυμίκον *Τρ^ 
ρέδης, όπερ AioXeU *Τρράδιος λίγοι σι. — Suid. "Τρρα πάΐδ 6 ΙΙίτ- 
Toxoff nal 'Τρράδίος 6 αυτός, — Hesych. 'Τρράίιος^ από τινοί των 
προγονοιν αδοξοί η βιχα?οΡ• *'Τρρα πα&δίον, — Steph. Byz. s. ν. 
JHvola: λέγονται χαΐ ΜνοοΙ %al Mvotoi 9fa\ .Μυοάδιοι Αίολιχως; 
idem inter voces in αδιος apud Herod. π, μ. λ, IS, 9 pro μονοάδιος 
restitui jubet Lobeck Parall. p. 77, vix recle, qaum huic bene 
conveniat cum μολπάδιος. 



158 Όβ dialecto Aeolum Asianorum. 

φΐοά ab alile ipee Pittacl pater YocatoF ^Τρφάδιος^)^ ex 
nno Calllniacbl epigratamiate fiaxisse syspieerisj ia qoo 
πα7δα τον ' ΤρραδΙον errore eatis antiquo e παΐδα τον ' Τρρά- 
όιον coiraptam haberl potest. Yalde aotein mlrum est, 
qaod iD Hesycba glossa νρφάδίος expUcatur από τιροί 
τώρ προγονών άδοξος t} eixa7og, qaociiin conspirant alia^). 
Casu vero eundem sonum habere patronyinicom*Pittad 
et adjectivnm, quo eadem opprobria exprimuntar, qnae 
Alcaeas alSbi In illum conjicit, ζοφοδορπίδαν (apudDIog. 
Laert.) et. χαχοπατριδα fr. 30 appellans (cF. Welcber in 
Jabn. Ann. 1830, I. p. 15)', neuio sibi facile persnadebit. 
Qaam difficultatem in Muaeo Rbenano 1838 ita expedire 
conati samus, ut yemm Pittaci patronymicam Τυρράδιορ 
dixerimus, quia PilUcI filins apud Diog^enem Laertlam 
Τυρταίος appellatur, inde Alcaeum Indibriose ^Τρράάιο; 
fecisse. -^ Patronyinlcorum forma in adwt non caret ant• 
logta y quum dimiiiutiya , quae eaepe eimiles atqae illa 
terminationcs habent, baud raro in Smv exeant. cf. Pott 
Etym. Forsch. IL p. 564, Grlmm Gr. IL p. 349 seqq. — 
Cetemm non alienain foisse ab Aeolibus' Asianis patro- 
nymicoriim formam in loi , Boeotis et Tbessalls usitatam 
.(yld. §. 47) , innuant Τύρραιος ille ct quodammodo iV^- 
χιάα αλοχος (Ι. e. ΝΜναΙα) Tbepcr. 28, 9 ^ ut e llbris 
restituimus. 

%) Aeolica yocantnr feminlna ^) in 1F pro ^ yel ά, ot 



2) Callimach. ap. Diog. Laert. I, 81. {ΤΙΙτταηον) τον Μιτυληνάίον 
παιδα τον 'Τρραδίου, ut ipse Diog. Laert. Πίτταχος 'Τρραδιον, — 
Suid. ϋίτταχος νιος Καΐκου nal 'Τρραδίον θρ^κος. — Phav. Lex. 
*Τρράδιο9 χνρίον , 6 ηατηρ του Πίττάχον» 

3) Suid. νρραξ ίπίρρημα άντΙ του μίγδην^ αναμίξ, Hesych. νρ^ί, 
μίγδιιν, αναμίξ, Id. ανρράδοζ' νό^ος, μιχτοί, ίιχαιος leg, ρνρράδιος, ^ 
Theogn. Οχ. II, 23, 22. υρραξ, μίγδην^ αναμίξ' υρράδιος^ προγονίος 
η άδοξος , quae ex Hesychio porrigas. Apud Herod. ar. μ. i. 18, 9. 

inter nomina in αδιος aiTeruntur μ$χ^άδίος^ υρράδίος, μολπάδ*ος etc. 

4) SchoU. Λ. II. 8, 2SS. αλχί — vtvk δΐ από του ίίχις AioXtxn 
αϊτό ^aptv* τοι^γάρ β /c η πΛράχβίταΛ βίς ις ius έορτι^ χαΐ έορτίί χαΐ 



§• 30. De vocum form&ndarum proprietatei 159 

aSkig, StyvQiQ, ίροτις, κΐΰ'α^ις^ 'xafig pro ανλ^, αγορά, 
ioQTtj , xiS^a^a, χαρά. At pleraqne ii| Tulgata iingiia aut 
apud Homerain leg^untur, ίροτις apnd Earipldem Electr• 
620 3 quare non i^lia de causa Aeolica illa vocari yiden- 
tar, qnam quod accentum retraliant. Neque de Aeolica 
origine aliquid collig^ere licet ex α in ν mutato in αγνρις^ 
qula ea vox non magis Aeolibns propria est quam /παί- 
νυμος et eimiUa , neqiie e dDpHcata liquida in δίρφις, 
quod granunatici male hnc trahuQt, qaam nlbil commaDe 
Labeat cum δε^ρή. 

Non majorc jare abslracta in Tt^ Aeollca dicuntor ^), 
ut χ^&αριστνς. 

3) Acolibns' grammatlci tribunnt ^ ) adjectiva in ωηος 
possessiva s! jpiiiicatloiie , a genitivo pluralis dcrlyata, άλ- 



iv vTrtQ&ioit f^orts, — £ust. 1908, 53 ad εορττ}: jdioXits di προ^ 
ναροξυτονως ααΐ χαζά μδτά'θ'δαιν ϊροτιν ως από ίν^Ίΐας της η ίροπίΐ 
Ιά. 381, 4. χΙ-βΌρις — ix του %ι9άρα χαΐ ίστιν ΐσο)ζ Αιολιπόν* ito 
καΐ προναροζυνηΰ^ κατά το εορτή Ι'ορτις (si^)* τοιοντο δέ χαΐ το ανίη 
ανλις, Iri δέ ηαϊ τό χαρά χάριί^ cf. de ανλις ρ. 265, 13 et de αγν- 
Qtty quod cum ϊροτές (sic) comparaUir ρ. 1430, 39. — £t. Μ. 262 
ϋο., Gud. 136, 48, Ann. Οχ. Ι, 114, 1. δβιρή — οΐ AioktXq δί^^η 
χαΐ κατά παρααχηματιαμον δίρρις• 

δ) ScboU. D. II. /?, 600. χί^αρωτυν — ο αχηματ*σμ6ς της λίξπφς 
AIoL•κ6q ομοίως τζ όρχηοτνν, 

6) Αηη. Οχ. IV, 329, 22. ό μίν δια τον ωσϊόϊ 'Ρηγίνων 6στ)ν, 
intl αννίχής παρ' αντοΊς από γ^νιχης γίνβταΐ' ανακων avawuaioi' χα^ 

ρίτων χαριτωσιος, Ό δια ωηος ΑιοΧίων ίοτίν* πολύς γαρ ίοτι παρ* 
αυτοις» Άλώνιος '(leg. άλλωνιος) * παντοίνιος (cf. Hesych. παντόνια, 
παντοδαπά)' ιτίρωνΜς* τοιούτον το Έλιχωνιον αμφΐ αναχτα παρ' 
^Ομηρι^• ούτως χάί άνβμωλιος' άνέμω (leg. ανίμοίν), αημώνιος' αλλ»-' 
χον μ^ταμώνιος' τοΐτο σνγχίχοπται^ το πρότιρον τέτραττται, — Αηη 
Οχ. Ι, 152, 30, ubi ^τώσιος mira ratione derivatur ab αβτος non 
verus, gen. pl. άέτωνι αί από γβνιχων πΧη^υντιχων ονομάτων δίά 

τον ιος γινομένων (sic) παραγοιγαΐ δίχως σχηματίζονται* χαΐ διά τον ο 
(leg. σ) χαΐ δια τον ν' χαΐ η μίν των 'Ρηγίνων διάλίχτος διά τον σ* 
οίον ahoiv άετώσιος* η δέ των Αίολίων διά τον ν* οϊσν Ιλιχη^ έΐίχης^ 
ΈΧίχων (leg. 'BL•χωv) *£λιχωνιος * ανέμων άνεμωνιος^ eadem , minu9 
plena tamen, leguntur in £t. M. 387, 46, £t. G. 216, 31 , Ann. 



160 De dialecto Aeolum Asianorum. 

Χώνιος^ ίτίρώνιος, nuvxmviog I. e• δ νίλλωρ , αλλότριος etc^ 
nt CQJas a cujae deecendit. Grammatici male hanc 
AeoHcam rationem adbibent ad Homericum Έλιχώνιος ex- 
pUcandum^ nec meliiis adjectiTum ejusmodi άν€μώνιος 
fingant, unde deducant άνψώλιος et μηαμώνιος; quae 
praetcrea affert ecfaoliasta Homerlcas, corrnpta sunt^ ne- 
que yldetnr hoc adjectiyorum genas nisi ab adjectiTis il• 
lis pronomlnalibus descendisse, quae multas deriyatomm 
formas, sabetantlyis ignotas,' commanes babent, ut oA- 
λοσ£, πάντοσδ^ ίτερωσε, άλλοΤος , παντοίος, έτεροΊος etc. 
De adjcctiyie in ψιος et 'ααϊΓς y qoae idein schoUasta Aeo- 
libus tribuere yidetur, mmns judicare licet• 

§. 31. 

De nnlTerea Ijeeblacae dialecti Indole• 

Jam inter antiqi^os erant, qul nnlyersam AeoUcae 
dlalectl indolem dcscribere, inde slng^ula, quibus a reli- 
quls dlalectis diffcrt, expllcare coiiarentar• Ita Scholl. 
Dion. Tbr. 661, 28. το di α^Ιολικον τω τ* αύστηρφ της 
δΜίτης χαι τφ της φώνης άρχαιοτρόπφ* δια τοντο xat την 
βαρύτητα των τόνων και την ^ψιλότητα έζηλώχασιν, Adyer- 
βηβ quem dieputat alius g^ammaticus ibld. ρ• 662 extr. 
τούτο di ov πιϋ'ανον. τι γαρ η βαρεία τάσις χαΐ το ιριλον 
πνεύμα προς το αύστηρδν τών τρόπων αυτών; αλλά διά τοντο 
βαρνντιχοί είσι %αΙ χριλωτικοι οι ΑίολεΊς^ Ιπειδη τοΊς ao&e- 
νεστεροις χαΐρονσι' και γαρ το φϋ'είρω φ^ε'ρ^ω λεγουσι %αΙ 
το σπείρω σπερφω — το δέ -ΰεσει μακρόν άσΰ'ενεστερόν εστί 
τον φύσει μακρόν — καΐ η βαρεία τάσις ασθενεστέρα εστί 



Οχ. Ι, 162, 14. — ScholJ. Β. II. «, 404. οΐ AtoXtU ηαρά τα€ γε- 
vt%at των πρωτοτνηων ποΗ>νσ& χτητιχου^ τνπονί' εταίρων έταιρώνίΟί 
(leg. ετέρων Ιτερών^ος)^ ανεμώνιος^ έτοιμο^ηος (leg. μίταμων^οή, 
'ΣλίκωνίΛς^ τα τβ βιά τον ws , ιΐ μίν το πρωτοτνπον tif ος l'x9if Sta 

του ηαιοί, 'Ίΰ'αχος 'ΐθαΜησιος^ βροτησ^ο^ y ίτησιοί' e» Si τρέηετα»^ το 
η του πρωτοτνπον slt ά παρά. JoJρ^8vaίf did τον α * ΤΓρνμνάσιον, 
]^ορνφάοιον' όντως ¥χβ* ttai το Κοράοιον y ο μαΑΑον itnl MaHtdovtHov• 



§. 31. De universa Leebiacae dialecti iadole* 161 

της o|i/«ff'— ica2 tj ψ*λ^ τ^ης βασίΐας άσ^€νιστ^ρα• ''— 
jQnibus rationlbtts homo baec probare studeat, ,ιη ipso 
libro φίΕβΓβΙ^ cui talla placent. Nobls quidem nll nisi 
yerba et merae nugae Tidentnr. Ridicolc grammaticolns 
iste βαρίίαν Aeolum τάσιν debiliorcm Tocat quam οξίΐαν^ 
quasi accentum in fine eyltatum non haberent in alia το- 
cis eyllaba^ guI majorem faclle aliqnls vlm adsciipserit, 
qaia non, sicat acutos in fine, lenitiu* ante sequcntein 
vocem. Libentltts conceditur, quod syllabam posltlone 
longam et spiritum lenem debiliores diclt, qaanquam di- 
yersissima est ntrlueque ratlo , quum lenis spiritus molle 
qaid habeat, duplicata consonans contra rigldius quod• 
dam et asperius. Neque meliora sunt» quae alibi de 
breYiornm syllabarum apud Aeoles amore leguntur ^ ), 
unde repetuntur κίρρω pro χ^/ρω, μέλαι,ς pro μέλας et si- 
milia. Rectins jam alter ille 'Diotiysli scholiasta io Aeo* 
lum psilosi et barytoncsi αυστηρού et άρχαιοτρόηον aliquld 
inesse dicit• Nam ct accentum retractum et Jenls usum, 
qnatenus Aeolam faisse videtur, ex antlquissima Grae- 
coram lingua transmanasse , Latinorum in ntraqae re 
consejQsus satis prodit^ antiquiora autem facile seyeriora 
babentar. In multis famen Aeolica dialcetus longiue ab 
antiqua ratlone recessit , quam aliac dialecti , ut quum u 
in niutat, aut τ, a Doribns servatum^ lonico more in σ^ 
quae neque antiqua sunt neque scTera. At de antiquitate 



1) Et. M. 575, 54 (Ms. Leid. ap. Koeti. ad Greg. 600) ΑίοΙ^ωί 
μέλαΐ9 nal τα7α«(, ίπί^Βη χα/ρονοι tp. βαρίί<ι> τάσβ», ως το Πηλι,νζ 
nr,ltvt, χαίρονοΦ χαΐ τ^ βρ^χυτέρα συστολτ} (leg. συλίαβζ e Leid.) το 
κ«/()ω ίΐ4ρρω XiyovxBQy τοντου χάριν προίτι^δισι Mtl ωδβ το 7, ϊνα βρα^ 
Χντέραν την σνλλαβηρ ποιησωο^* το γάρ α το μαχρόν μδιζον iotl της 
(χονσης (add. αΐ βιψ&όγγον e Leid.) το 7 ίψρωνουμίνον, Inde co]*ri« 
gendas Greg. Cor. 602 de &6ab6\ τάσβι χαίρονοι (add* βαρίΐί;^) hoX 
tixU των βραχυτέρων ουλλαβαΐς (leg. TaU βρaχvτiρa^ς)y το 11ηλίν€ 
ϋηλίνς λέγοντας %οΛ το φ&βίρω φ&ίρρω, η γαρ ^ioey μακρά Βλάτ^ρν 
ml της tpvoel• μαχρας' iir§l ονν το φύση μαηρον α μΛζον iart της 
%t δίψ'&όγγον της ιχονοης το Ί Ιχφωνοΰ μίνον (ό γάρ ηο*ων Ιργον δυο 
ηρατιωτόϋν Ιοχνροτίρος (οτιν §κβίνων\\\) χρωντα* τζ αϊ δ*φϋ•όγγ(^, 

11 



162 De dialecto Aeolum Asianorum* 

slng^ularnini dialcctornm alio t^mpore acenrattud dispnfaii- 
dam «st. — Mnlto istis {prammaticiilis meliora docet 
Heraclides Ponticns apud Atben. XIY p. 634 ^ Aeolibus 
tribnens το ij&og το γαύροι^ nai oyxdSdeg^ txt di ύηοχαυνον, 
quae etiam ad dialcctum adhiberc licet. Nam tale qn!d 
profecto agnoscitnr in bairytonesi, qua τοχ in sing^lis 
dlctionlbus commoratnr^ ut fit apiid Latlnos et Germanos, 
non rapido cursa ad scquentia volat^ tale in Tocaliaro, 
quac grayiorem sonnm babent, amore^ nt α in o> ο in i; 
transeiint; tale in dipbtboug^is , quas hand raro pro rel!• 
tjuariiiii dlalectorum siinpllcibns Tocalibns babent (vid. §. 
5, 5^ §• 1^9 §• 1^9 3)^ nec minus iii dipbfhongporniii 
diacresi, quia et diphtbong^l plenlus qiiid sonant, qQam 
vocalcs , ct ipsaram illarum sinjpilae partes mag^is qnam 
apud rcliquos distinctae g^-ayltatem etiam ang^ent ^ tale de- 
niqne χη'ψϊ} , quod in fronte Tocum babent> in οδ pro '^ et 
in consonantlbus diipllcatis, quac non poterant nisi orc 
magiia sonantc pronuntlarl. Et in his quidem Hispanl- 
cae Ung^iae slmilltudo quacdam apparct^ quae quod liqnl- 
das baud raro daplicatas inoUlorc qiiodam , quam nos, 
8ono prpfert, Corana, llano, vlx aUenum erat ab Aeo- 
libus. Ncque fcrc dtibito , quiii , qul acciiratius Htspano- 
rum sefnionem cogiiltum babct, plura repertunis sit^ qnl- 
bus cum L•csbiis conyciiiat, quorum poetae, slye Alcaei 
fortiesimum aiiimum spectas, nuliis malis fractum, peri- 
culorum aniantem, odio in advcrsarios flagrantem^ sm 
Sappbo amore fervldam, divlnae artis consciam, nesclo 
quid Hispaiiici splrai*e Tideiitur. 

Negleximus modo ct alia et quaecimqac Lesblacae 
dialecto cam Doriciisibu8 commuiila sunt^ neqae ouinino 
iis^ qnae de dialectl Iudole monuimus / multum tribol 
ToIumtt£(. Difficilliimim enlm judicamus ^ dialecti yel l!a• 
guae alicajus ingenlum deplngere, praesertim ubi τίτι 
YQf , qaae non potest nnquam literls satis expriml, du- 
dnm silentlo cecidlt. Alils acntioribue integ^um relin- 
quimas opns^ Lesbiomm mortbus, artc^ diaiecto compa- 
ratis , yeram populi iinaglnem delineandi. — • 



f 

§. 31. De uniyeraa Lesbiacae dialecti indole. 163 

2) Reetat at moneamus de Aeolicae 4ialecti muta- 
tione, qnam aniils circnmyolventlbus factam eese et ratio 
evinclt et grammatlci indicaiit, inter antlquoram et re- 
centiorum Aeolnm dialectunt discernentes. Nam prlmmu 
Herodlanus, unde Ghoeroboscus hauslt (vid, §.21. not. 9) 
antiquorum lonum et Aeolum dicit «sse *^ίχιλλ^ος et 
Άχίλληος recentioram lonum '^χάλ^ΐος^ Aeolum '^χίλ- 
Img, qnod memorabill ratione inde confirmatur, quod 
ψιπιη Lesbiaca inscriptio Alexandri M. tempore exaratsi 
nr. 2166 antlqnum ij in his teneat, Lampsacenam mar- 
mor recentius πρεσβεία ppo πρεσβηα praebet. Tid. §. 21 
nr. 6. Igitur baec antiquac dialecti mutatlo post Ale- 
xandrnm M# invalult. Ab eodem hand dnbie Herodlano 
manavit^), qpiod antiqai lones Ζην, Ζηνος, recentiores 
Aeoles et lones Ζάν, Ζανος dixlsse referuntur^ de qua 
re dmmiis §. 13, 5. 

Aliud reccntioris Aeolismi dlscrimen in eo Yidimns 
quod, qaum antiquiores Lesbii Alcaens et Sappho baud 
rapo 'digamma usi essent, in titulls, ne in antiquiore 
qaidein nr. 2166 nusquam id conspiciatur. Alla ibldem ' 
6usplcati sumus (§, 5). — In reliquis Lesbiacus titulus 
nr. 2166 antiqnam linguam accurate referl^ Lampsacenns 
nbi declinat ad vulg^arem Unguam, aliam ratlonem sub- 
esse indicaylmus §.25 Romanornm imperil tcmpore^ 
qno reliquae inscriptiones exaratae sunt, yalgarem dia- 
lectum antlquae Aeolicae subindG adinisceri, nemo est, 
qui miretnr• 

I III I ' 

I 

2) Ann. Ox. III ». 237, 23 in fragmento grammatici , quod etiam 
Cramerus ex Herodiano excerptam judicat: ^ltniov ort νου Ζην, 
Ζηνοί ίφΰλαξαν οΐ παλαιοί *ΊωνΒ9 την χλίσιν * οίον 

enal δ' ϊοχβ Ζηνος νψηρέφηί δόμοίζ ζάρηί* 
μ8ταγιν4ατ6ρο^ Αιολείς ^ρβψαν Zavos %αΙ Ζάν: ftai lirb μ8Ταγβνέοτβρο$ 
Οι lojvet δια του Ζαν (add. ομοίως) τφ ^ίνκανι* 

Κ^ν^« μοι Zavos τβ χονρηξαντδλβνϋ'βριω (leg, ΜΟνρη — ΖανΙ τ* 
ίλβνΌ%ρί(ίΐ), 
ΙΙαλιν απορον το α $ls η (leg. η 8ΐί «) τέτραηται' το γαρ ΒναντΙον τό 
α Ης η τρέπουο^ το Ζανος Ζηνος βίρηκασι (sic)' Μγω δη οτι ου» ίΤ(>ί- 
ψαν αλλ* εμιμήααντο μειαγ^νίοτέρονς Αΐολη94 

11* 



164 Οθ dialecto Boeotica. 



De dtalecto BoeoMca. 

§.32. 

I^ fonilliae• 

< — 

1) Boeotieac dialecti cog^nltio maximc cx inscriptloni- 
bns bauritiir^ intcr Bocotlcos titulos in Coppore Inscrl- 
ptionuin Graccarum coUectos Bocotlca dialecto utuiitur Ll: 

Orchomcnli: nr. 1564 post Alexaiidniia M. scri- 
ptus, quia Alexandrea in Troade commemoratup *), nr. 
1568 5 nr. 1569, a, reliquis longiop et meliiis senratns^ 
po8t 01. lli 8cr5ptu8 5 nr. 1569, b, pauca laccra Tcrba 
contmens^ nt. 1569, c, valde lacer etcoppuptusj np. 1573, 
nr. 1579. 1580. 1583 cjiisdcm, ut videtur aetati^^ nr. 
1593 non antiquior Olympiade 116.- Omnes inscriptiones 
Orcliomemas , quae Boeotica dialecto utuntur, ante 01. 
145 exaratas exlstimare licet, quia nr. 1584, quae jam 
yulgarcm dlalectum prae se fert, ex co tcuipore essc γί- 
detor 5 TL•espίen8C8 tamcn jam antc 01. 135 yulgari lin- 
gaa in publicl8 documciiti8 ii8i sunt, yid. Boeckh. ad C. 

I. nr. 1590. 

Chaeroneenses; nr. 1581 brevis et lacer^ nr. 

1595 — 97 breves et incertae lectionis. 

Lebadecnses : nr. ^571 ita laccratas et tot traH• 

scribentis erroribns focdatns, ut nisi in paucissimis eo 

uti non liceat^ nr. 1575 allquanto mellus babitae^ nr. 

15^. 

Copensis nr. 1574 valde lacer et.corruptus. 

Tbebani: nr. 1564 decrctum Boeotorum^ qno No- 
bae Carthaglniensi proxenia datar, continens, ig^ltur ante 
a. 146 8cpiptiie5 nr. 1576 valde corruptas^ nr. 1577$ nr. 
1578 lacer et coppuptus. 

Tanagraei nr. 1562. 1563^ praeterea antiqiiitate 



*) Quae de titolornm aetate monemus, omnia Boeckhio debemn». 



§. 32. De foHtibus. 165 

insignes 3unt iir. 1599« 1047 y qaanquaia pauca tantiim 
verba amplcctantar. 

Acccdnnt paucl alil^ qui singiila» voccs pracbent. 
Omnee fcre sacculo a. Clir. tcrtio cxaratl videntur, cx- 
ceptis aiitiquioribus Taiiagracis 1599. 1647 et aliis qui- 
busdam brcvIssiBiis ^ neque tamcn hi quartiiiii eaeciiluiii 
8uperavcrlnt. 

Reliqiiae inscriptiones Bocotlcae viilgarem Graecita- 
tem oficruiit (nam Cbaiicnses 1567. 1594. 1607^ in qui• 
bus Dorica dialectiis coospicltnr^ non recte a Bocckbio 
Boeotico oppido Chaliac tributos essc, doccblmtts §. 
54). Raro ia bis bacslt aliquid e pcciillari Boeotoriim 
dialccto, maximc io nominibus proprlis. 

2) Scriptor nuUas^ qiiantam eciinus, Boeotlca dia- 
lccto usiis cst practer Corinnam Tanagraeam, qaam Pau- 
eanias (IX, 22^ 3) dicit carmina ceemksc, όποΓα συνησ€ίν 
ψΜον Αίολπς i. c. Aealcs Boeoti. Hjus Quiie pcrpauca 
fraginenta jsupersiint et ca qiildem yalde corrupta^ vcl sic 
tamen inslg^nia Boeoiicae dlalceti dociimenta. In bcxame- 
tris qnldcm,' quos duos rcliqiios babcmus (fr. 14. 15)^ 
Boetlca dialccto uon usa vidctur; in c^cris frag^mentis 
strictlor Boeotlsmus ^ ubi nunc dceldcratur, co magls rc* 
stUuendus cssc videtnr^ quia g^raminatlel , quac dc Boe- 
ottca dialecto pracclpiuot^ e Coriimac maxime, si quid 
video, carminibus didtccrupt^ \\A. lir. 3. Ipsa fragmenUi 
in Appendice emcndatiopa addidimus. 

Practcrca Artstopbanes in Acbarncnstbus indc a v. 
826 Beeotiim loquentem introducit^ neque tamen, nt in 
Lysistrata Laconttm, in ipsis AcharQCiisibiis Mcgareiisliim^ 
ita BQcotorum dialectas cum aHqua fidc expressa yidetnr. 
At multa, qoae Bocoticam proprietatcm ucgllg^crc yidcn- 
tur, rccte Boeotlsmum cjus aetatU, postca mutatuui rc- 
ferre^ infi:a §. 41 doccblmus. Nonniilla Attlca^ sivc 
Aristopbanie sivc librarlorum culpa intcrmixta csse , non 
Hiirum est, quac plcrumqqc ^ sUentlo praetermittemus. 

3) Grammatici haud panca de Bocotlca dialccto jtra- 
duuty maxime Hcraclidcs, ApoUonins et Herodianiie, ad 



166 De dialecto Boeotica. 

queni omnia fcrc refereBda videntnr^ qiiae a Clioerobosco, 
Theognosto et in Etymologicls doecntur• Apolloniae 
eaepe et Herodianns (Cor. fr. 2) Corlnnam Boeoticae 
dialecti aactorem liabeiity neque dubium vidctur qnln 
etiam ceteri cognitionem euam fere omnem ex. ilUus cai^ 
minibus bauscrlnt, quia horum grammatlcorum tempore 
Boeoticae dlalectl rara tantam vestlgia apud infimam ple• 
bem euperesse poterant. Quanquam antiqalores gram« 
maticoe, qui Corlnnae carmina rceensuerunt , ex ipso po- 
pull ore eam , qua opus erat y cognitionem hausiese ^ satb 
certum habemus• cf• §. 41. — Pleminque grammatic!, 
ut monuimus §• I9 accurate distiuguunt inter dtalectum 
AeoHcam et Boeoticam, raro hanc Aeolicae nomlne signi- 
ficant, Quare in tanto Aeolicaram dlalectorum diecrimine 
nunquam^ quae Aeolica yocantur^ Boeotis adscribere U- 
cet, nisi aliunde de Boeoljca dialecto fidcs accedat• 

§. 33. 

lie accentii• 

De Boeotorum accenta nibil fere discrte a grammatf- 
€18 praecipitur^ eed inde maxime intelligitur, eam Qon 
discrepasse a yulgarL more* Nasqnam id magis apparet^ 
qnam in Apollonii libro de protiomine , qui quuin accu- 
ratleelme moneat^ Aeoles i. e. Lesbios gravi accenta 
ίγων et ψο§ protullese, ubique de Bocoticaram , qots 
affert, formarum, accentu tacet^ ita ut rectc apud iUiun 
ecribi videantur Ιών pro Ιγώρ ρ. 64^ (μν ρ• 104 pro Ifiol, 
ούμίς pro νμίΤς ρ• 119 ^c• ^ adeo ίμονς Boeotis et Syra- 
.Gnsanis commane dicit p. 94. Valde dolendum est^ qnod 
Herodianus ^ ) , abi Boeoticam Toceoi βάνα pro γυνή ac• 



1) Herod. π, μ, X^ 18 , 18. τα $&ά τον ανη ίχφ^ρόμενα ^ifXvMa 
μονογενή νπίρ δυο σνλληβάς πάντα βαρύνεται* πτιααρη etc. (praeter 
μηχανή ) -^ ηροςίϋ'ηχα υπίρ $νο ουλλαβας Sta το φανη ηαρ* ΉσΛϋδβ» 

— - το γαρ παρά ΚορΙνντι βάνα ον ttoivov ovdi th νη ληγον^ άλλα 
ίδιον 91μα Βοαητων τασσόμ^νον^ άντΙ tov γυνή, Licet interpr^tariy 



$. 33. De acoentii. 167 

ccntus causa ^ffcrt, tam ainkigiic locutns cst^ ut in 
utramquc purtcui dc vocis acccntii dlsputari posslt^ nam 
quod acutiis ia pennltima ibi po8itus cst a librario, noa 
liabet plus^ auctoritatis ^ qiiam quod eadciii vox In rra-- 
g^ento Coriiinae apiid Apoli. dc pron. p. 65 βανά scripta 
cst. Acccdunt aiitem miilia Bocotlua noiuina propria, 
quae accentiiin \n ultima habciit^ ut ^ Ερχόμενος , Κωπαι^ 
MvxakfjTTdg, Βοιωτός (nam Βοιωτέ apud Cor. 2 lcviore 
auctoritatc uitltur), "Έλιχών, Χιΰ-αιρωμ^ Ίσμηνος^ *^ίσω- 
nogj ^u?.ig c dlscrto tcstimonio ^), quanquam appcUatlvum 
αυλις {gpraYi acccntu scribitur et AeoHcuiu babelur. In 
hls omnlbus acceiitiim a rellqiiis Graecls mutatuiu aut 
Diale tradltiim csse, parum probabilc vldetiir. 

Retractl apud Boeotos acccntus tcstimonlum si quis 
apud Thcognostum 3 ) sibi repcrire vidctur, τραπίζοιος, 
Bocotlcam Yocein , acceiituta iii antcpcniiltuua babere 
(loccntcm y rcputct nibll esst , cur ρ r ο ρ t e r acccntuni 
retractum eara vocem Boeoticam yocari arbitremur. 
Ncc mmus alia, qiiac co trabcrc possis,' ubl foriuis, quae 
ϋχ AcoIIca ct Boeotica dialcctis repctuntur, g^ravls ad- 
ecnbUar ^ ) , Icviora eunt , qula soll Aeolcs in acccntu 
(lcsGribeudo rcsplci poterant. 



/?ανα non iu censum venire, quanquam noti minus quam φανή oxy- 
conon, aut, quanquam secuDdum generalem regulam barytonori. 

2) Eust. 265, 12. οξυνδται de η Avkh ανηλόγως Sta την παρωνν^ 
μίαν, ως πύλη πνλίς' το δέ fia^it ovoy , «ξ ου χαΐ ή επαυλίζ^ Αίολί'- 
Ίΐον ίιραί φασιν* βαρυντιχοί γαρ οΐ AioXttq» ΚαΙ άλλως St η μίν Αυ^ 
lU ojC f κ τον ανλίζω , αυλίσω Ι'χο^ αν lows την όζΰαν τυνωσιν, η δέ' 
ai>?ue ττ,ν βαρ*ίαν 7Γ(>ος διαατολην, 

3) Theocn. Οχ. II , 53 , 27. τά δια του otoe όξντονα υπίρ δυο 
ονλλαβάς δια της οΓ δίφθογγου γράφονται• — το Ζατοιος , **Αχ^οιος 
χνρια οντά προτταροζννονται' oU ομοιον ηαΐ το τραηέζσιος^ Βοιωτία*" 
ηον ϋν, κ«ί κατά τόνον χβ< κ«τα γραφην, cf, §. 40, 5. 

4) £us(. 75, 32. ΙστΙ δι χατά τους πα/.αιθνς Βοιωτών καΐ ΑιολίωΡ 
6 τοιούτος τύπος τον οχηματιομον , διό ttai Tiva^ix τούτων ΐτροπαρΟ" 
^ννονται ^ ως ίνταυΌ'α το μητύτα. — Id. 1613, 20. Αίολικον η μι καί 
Βοιωτιχ^ μΛτα&έοίΐ του η «/c την ίϊ δίφ&ογγον βφΐ η/ιαρτημίνον ον. 






168 De dialecto Boeotica. 

Qaanqaam igitur non andeinas certissimnm pronnn- 
tlare, tamen*, in tanta praesertlm Lesbiacae et Boeotlcae 
dialecti diyersitate, probabile yidetnr, Boeotoe non fnisse 
βαρυρτιχονς, Cautlas certe daximus , ia Boeoticia οιηοΐ^ 
bus Ynlgarem accentam eerrare* 

§34, 

De eplritur' 

« 

Non mliius quam barytonesin recentiores Boeotls 
psilosin tribuere solent^ qola Aeolica vocatnr. Aspero 
tamcn Boeotos usos esse certlssimum est• Primiim Apol• 
lonlus.de proA. p. 64 (e Tryphonis, utyidciary senten- 
tia, cf. §. 45, 1) Boeotlcum Ιώρ pro Ιγώ aspcro instmctiim 
esse tradit, inel δασννβταΰ τα φωνήεντα iv τοίίς άντωννμία^^ 
^τέ προ φωνηέντων γίνεται, unde , etiamsi qais grammati• 
eom malc regulam enam adhibuisse opinetiir, hoc tamen 
certum est^ eum Bocoticam psilosin ignorasse. Praeterea 
et Apollonins et rcliqui g^rammatici, ubi Bocoticas formas 
affcrunt , Bunquam de spiritu moncnt , ut άμΙων pro. ^μών 
Aeol. άμμίων (dc pron. p. 121). Delnde in antiqaioribns 
tltulis^ qui spiritus aspori sigmim eoriptum habent^ le- 
guntup nr. 1637 ΒΑΤΕΣΑΝΛΡΟΣ et 1642 HIUUAP^ 
XJA ; neque inmne io nr* 1569 hoc eignum retentqm est 
in eiglis JHE pro t^axov et Ιί pr6 ημιοβόλων. Tenui iii 
aspiratam mutata spiritus aspcr proditur in ι^α&άπερ nr. 
1563, a, ΐΛαϋ•* ξααστρν 1569^ a. III. ^ άφεδριατενοντων 
^593, "Εφιππος 1640, item apiid CoriQnam fp. 1 χΗρωά-• 
δωυ pr^ xa^ ηρωάδων, 7 πεντείκονΰ'' ονχριβίας pro ύψίβίας, ' 
8 εφ* Γττττω. Adeo meclia mutatur in ov&iv 1569, a.' UI. 

Boeotl igitur non solum non ignoraqt aspcrom, scd 
etlam Ua, qiiibus ne Dorcs qqidcm, cetcrum asperi non 



ψζ tovnf -^ ta γαρ Λίολικη δηΧον or* βαρννοντΛί, Neqtie in contra- 
riam partem aliquid efiicere yelim ex iis, quac Ghoerob. Bekk. 
1224 de Boeoticorum genitivorum in αδ accentu disputat, αργπηΰο 
scribendum esse docens. 



§. 34. De spiritu. 169 

osores^ enm addebant^ ut !ών, s! ApoUomo credimns^ 
'^γξίσανδρος cf. Glese de dlal. Aeol. p. 417 ^ neqne ιτψί, 
apnd Lesbios aspcnmi habebat^ ant^ ei recte dispatayi- 
mas §. 4, 9 9 ϊππος• 

Contrarlnm Tidetar miicnni Corinnae exemplum fr• 
iy άπ* iovg e% ApoU• de pron. p• 98 ^ ubi, qnnm lectio 
certa Tideatur^ asper ipslns ApoUonii reg^la, qnam antea 
attaliinua, postaletiir, tenuis eodem modo relicta videtar, 
quo saepe in Dorlcls scriptoribqjs tcste AppUonio de synt. 
p. 335^ qualia lejpmfnr etiam in titnlis Doricls^ ut in 
ITieraeo 2448, IV, 11 in άμερας, in Rhodio 2525, b iii 
Uqimg^ in Calymiiio 2671 μετ* ομονοίας, 

Lenis praeterea pro aspero ecribi eolct in Toelbns 
Boeotlcls, qnae ν Initlale in ου miitarunt (§. 38, 5), ut 
ουμές Cor• 9, ούμίων Cor• 11, ούμαΐ apnd HcsycL•Ium 
(contra ονμίν Ann. Ox. I, 146, 15), Ουρίας Cor. 6 pro 
'Τρίας^ Ούριεύς SchoU. Nic. Ther. 15 pro ^Τρίδύς^ οΰλη 
,et ουδωρ Hcraclid. ap. Eust. 23, 28 et Hort. Ad. f. 205• 
Neqac mimm esset, si in liis Tocall mntato etiam epiritiis 
mataretiir, quia ν proprium eibl* postulat aspcram, qui 
antiqniori sono, qualem exprimit Boeoticum oD, non ne- 
cessarius eet.^ Neqiie tamen boc δΰ ubiquc lencm habn- 
isse , g^ammaticorum libris credimus , et Ttetnelxovd'* 
ούψιβίας Cor. 7 certlus aspcri indicinm habct, quanqiiam 
in hac yoce faciliiis lencm fcn*emu9• cf. §• 4^ 5« R^a 
ηορ poteat ad li<|iiidQm pcrduci• 

§• 35. 
De diffanuna• 

1) Boeotoe qaoqnexdigainina usoe csse ct g;rammat!<;i 
doccnt (vid. §. 5 not. 2) et tltull. Hi primum ante yo- 
calcs imtlalcs dlgamma pracbcnt in bis Yo^il)i|S|^ quarma 
minue certas aatcrlsco iiotaniiie; 

" ΡΑδων N« P. 1574 c conjectura BocekliU pro 
radtavn 

* /'-i^f ag/c»i»N.P.1574cxcjusdcmcoiij. pro ΓαναΙΙων• 



170 Οθ dial^cto Boeotica. 

ΡΑ^νων Ν. Ρ• nr. 1569^ a. III ab αρρις. 

Faaxiog (i. e. α^τεοζ) ην» 1569 e certa BoeckUi 
emendatione pro iacrciog^ ut etlam Ια nuinmls Boeodcis 
lcgitur FAgt. vld. Eckbel D. N. II. p. 196. 

^Ελάτια «t ΡΕλατι,ηος pro *ΕλάτΗα et *ΕλαχΗαιος 
np. 1569 5 a. III. 

Fiz og^ plur. /^mce nr. 1569 , a. . III et FMtaiFi- 
%UQ nr. 1575 e certa Boeckliii emendatione pro τιχαταάκς 
vel Ιλατιγέτιες, 

* ΕΙδρίας Ν. Ρ. nr. 1573, 3 e Boeckhli eraenda- 
tione pro Νιδρίας a Pidaivy undc etiam Ρΐδημων desccndc- 
ret, quod Boeckhlud nr. 1574, 21 c conjectiira scripsit 
pro *Ήλημων^ in quo potius Εύδημων i. e. Ευδαίμων la- 
terc euspicamar. ^ 

FiitaTi nr. 1569, a. III. ^cf. Pitog^ pro £/χοσ^ 

Ει^σοτελια nr. 1562. 1563, b. > 

/^o^ nr. 1565 e ceptlssima emendatione pro oL 

Eoixia nr. 1565 e certa emendatione pro ίο^ία^ nt 
FvHla {Zl in if luutato) lcgitar nr. 1563 , a. 1564 , iiiide 
eolum i^..« restat nr. 1562« 

/ Nunquam boc dlgainma initiale in titulls neglectnm 
reperitur *)i nam txacnogy quod digamina caret nr. 1569, 
a. III, ne in Homerica qaidem dialecto reete illo in- 
etractum faisse putatur• 

Coriimam digamma usam esse docet Apoll. de proD. 
p« 136, qul postquam Aeoles et Alcmaaein proaomen 
possessivuin tertiae personae cum digamma profcrre tra- 
didit (§.5 not. 4), similem iisum adscribit Corinnae^ in 
cnjue Ycrbls (fr. Ί0) pro πηδεγον rectius emendatnm cst 
πήδα Fov qnain ab aliis πήδα Feov, Nam formas tcrtiae 
perdonas, qaae £ in fronte babcnt, digamma initiale 



*) 'AQvonAtiioi 'AvTioxlSaOy ut Boeckhius nr. 1593 dedit Cocke- 

relli apographum sequutus, in quo, si comparaUir ΓΑρνων, di- 
gamma omissum esset, minus vera videlur lectio, quam Leakii 
*Ανιοίίλί7ος ΆνιοχίδαΟρ nominum patris et filii coosueta similkudine 
commendata. 



§. 35. De digamma. 171 

ignorare , aliquando ex > Homerica dialecfo docebimns. 
Nec digammi yestigiuin est in Gorinnae iovg et iiv, vid. 
§. 44^ 3. — Non scrlptum est digamma in ίίραξ Cor• 
fr. 2 et vSa (pro οΐδά) ^ sl recte ita emendayiiiius fr. 1, 
qaod llbrariorum culpae dare metram incertum permlttlt. 

Boeoticae denlque Labendae eunt Hesyckii g^lossac 
γίξαύ, χωρησαύ y γίπον ^ είπον ^ γίαρος^ έαρ (leg. 
ίαρος cum Guyeto) et yio ^ υευτοΰ ^ in qulbus ii et i in 7 
mutata dlalectum, quanquam non nominatar, produnt, et 
γ soUto errore pro F positum cst. Igitur corrigas Fi^ac 
i. e. εΤξαι^ Flnovj FiaQog^ JFio ^ de quaram vocam anti- 
qao digamma satis constat• 

2) In mediis yocibus tltuli raro dig^amma pracbent. 
Praeter compositum MnaTiFhieg nr. 1575 (vid. supr.) 
$criptum legitup nr. 1583 in ραψα^νδυς, avkaFuddg, κ^^α- 
ρούΡΌδος, τραγαΙ\)δος ^ χωμαΙ\;δος pro ροηραοΜς, ραιρο)δος 
etc. , deinde in Bominibus propriis Βαπεν^ψ nr. 1639 et 
ΕυΓάρα in nummo. Interdam inter yocales ^ , ut in Lc- 
sblaca dlalecto in ν mutatum est: βονων^ βούεσσι nr. 1569^ 
a. III. cf. bovLs^ '^ρχενανΐδας Ν. Ρ. nr. 1571. cf. na- 
yis ^^^4ρ6να Cos• 3^ ut apud Aeoles Aelanos. 

Plerumque tamen digamma in mediis vocibus plane 
ncgligltur^ ut in ipso άείδωρ iinde άΐδων (non 4^ων cam 
Boccyuo) legitur nr, 1579. 1580 et Cor. 8 e nonnnllis 
librlsy €ν£ργετας nr. 1562 — 65, quanquam de vocis ίργον 
diganmia satls constat, Αιΐ nr. 1568^ qiiiijn ^iFc scrl- 
ptum slt in galea Argivoruin• Adoo digamnia ejecto 7 ante 
ecquentem vocalem in I mutatum est in Νιώριος nr. 1574 
a vioq (cf. Sanscr• nayas, novus) ρίοντος 1569, c (cf, 
ρίύσω)^ ΚλΙων, Κλιώνιος a ΐΛλέος , quod ηοη minas dlgam- 
ma babiiisse alio teinpore docebinms» Et In bac qiiidem 
stlrpe digamma plane periisse, docent etiam ΠασικλεΊν, 
Ααμοκλποξ et similia (^. 44) , ^ίαμοκλίδας , 'ΙϊράκλΗτος 
1575 etc. — MiDus certum est digamina initlale in com- 
positione ita ncglectum^ ut contractlo liceat, Nam pro 
Κλιοναξ 1575^ qood BoeGkbius correxit ia ΚΧίώναξ^ pos* 
818 Kkioonva^ suspicari , et άγροΊτίος , ande * Αγρυ^ί^(,ο^ 



172. De dialecto Boeotica. 

1574, 25, fortasee non est cx olxog compositaiii , st cre- 
die Pottio (Et. F. 1. p. 268). 

§. 36. 
ϋβ coneonAiitiliiiB Blmpllclliiu• 

1) π proY ut apud Leebios (§. 6, 1) es€ la ηετιαρα, 
ηδττα^άαοντα nr. 1569, a. III. pro τίσσαρα , τίσσαρά- 
Μοντα. 

ΐΤ pro "fi Boeotos nsarpasse , certe in πονλιμος pro 
βούλιμος, auctor est PIutarcLus ^ ) , neque tamcn uUiim 
praeterea ejue mutationie yestigium rcpcritiir. 

β pro 7 Boeotl non mlnus qunm Aeoles poocre dican- 
tur In βδλφΤνες^ ΒελφοΙ ^) ^ exempla ctiam hic deslderantnr. 

S pro ^ in odeXog pro opeXog levissiina auctontate 
Boeotlcum dicitar ^). 

^pro γ est in βανά pro γννη y yocali eimul miitata, 
quod lcgltur Cor. 12, βανηκος pro γυναΊκος ^). — Golhlco 
qaino comparato (Grimiu Gr. III. p. 322) apparet ct 
γύρη et βανά ex antiqaisslma forina yFavA nata csse, iinde 
βίηιαΐ vocalis inutatio iUustratur. cf. §. 6^ 2 ct 12^ 3. 

JT pro Sf» quod lcgltur in Καρίσανόρος »r. 1574^ KctU.1- 
κάριος iir. 1577, Έρμάι'χος 1593, \4ρψχος 1575^ recfc a 
Boccklilo transcribentium crrori trlbuitar. 



1) Plutarch. Symp. VI ^ 8, 1. το βοΰλψον tSoxst μέγαν η δημό- 
αιον άποοημαίνβΐρ χαΐ μάλιστα ηαρ' τ/μΐν toU Αϊολβυοι,ν, αντί του β 
Τω ή χρωμίροιί' ον γαρ βονλιμορ αίλα πονλίμον, οϊοψ πΜλ&μον ^riU 
XtP ονομαζομίΡ. 

2) Et. Μ. 200, 27 (vid. §. 6 not 5); ita etiam ^βη τραηζ jilo- 
Un^ τοΖ Jm β ab ί}Βω derivaiur Έχ. M« 417, 42, Gud. S^, I, 
£ust. 581, 39. 

3) Scholl. A.rist. Ach, 762, uhi Megarensis voce oSeXoe ηύΐμτ, 
quam Doricam e^e certum est; ScholK Nicand. Tber. 93 Donciiin 
vel Aeolicam vocant, 

4) Herod. π. μ Λ. 18, 25. vid. ξ. 83, not. Ι; Hesyeh. βάνψο^ 
γνρή νπο Βοιωτών ξ id. βανηηας^ γυναΐΛα^* Botdtolf corriiptlini vi- 
detor ejuedem βάττιxt€f γνραοΜ' Βοιωτοί. 



§. 36. De consonantibus simplicil)us• 173 

2) Antlqanm τ Boeoti retment cam Dorlbus, ubi 
lones, Atliciy Lesbil m amiitant) nt Juxari, deaxOTiot 
nr. 1569^ a. III., /Vxar^/VTM^ 1575 pro δΥχοσι^ διαχόσιοι; 
του pro συ vid• §. 44^ 2 9 ΙΙοτνδάων^) Cor. 2 9 τϋν^α pro 
σϋχα apud Thcbanos teste Strattide Comico ap• Atben. 
XIY. p. 621, F. Comparentnr praeterea alXtTiag yA il- 
liGiaq ^ gcnns quoddam calami, cnjne nomen ei recte a 
Boeotieo oppldo Εΐλέσιον derlyatnr, etiam hoc ab ipsls 
Boeotis Ειλίτιον vocatum yidetur ^ yid. Mull. Orchom. p. 
491 ^ Τιλφώσσα fons ^ qui a σ/Αφι; nomea traherc yidetur^ 
cF. ibid. p. 480^ denlqae oppidum Σιφαν yel Τίφα^ unde 
Argus giibernator Τιφι/ς appcllatas fertnr. yid. Stepb. 
Byz. 8. y. JSig^t et iiitt. 

Peciiliari Boeotornm more Doricam τ In 3 pere. 
plnr. y quod yulgo Ια σ rniitatain est^ in ^ traosit : ^χων&ΰ 
nr. 1568^ 'ίωνϋι ct anodMui^t, nr. 1569^ a. III. ^ 

Laconico morc ^ in σ mutatum est in νύ τω σίώ 
Arist. Acb. 872 et N. P. Σιανορίδας nr. 1574, 32, 'quod 
pro Θίανορίδας esec yidetiir, quo refcrrl posset Lactan- 
tius I, 6, 7 σιος Aeolicum yocans. At neqiic bujus te- 
etimonio, neque Aristopbani, neque corniptissiino titalo 
fides haberi possc yidetnr, quum practerea nbique '&€ος 
vcl ^ioff legatup. vid. §. 38, 4®). 

3) Sigma apnd Boeotos in asperum mntari traditur a 
Prisciano "^) in μονά pro μοΰσα; nuUum tamen ejus morls 



5) Herod. π. μ,λ. Π, 8 postquam de Homerico Hoonddow dixit: 
. παρά Bo&ojtoU Ποτβιδάοίν t^anivrps του ο sis τ, addito Corinnae 

fragmento nr. 2, ubi ΠοτίΜων scribitur; corrupte in Ann. Ox. III, 
241, 15 6 ηοίητης Ποσβιδάων* παΐ ot Βοιωτοί διη του 7 ΙΙοϋίδαίων^ 
ubi Ποτιδάων et fortasse δια του τ corrigendum est. 

6) Νοη recte Boeckhius G. Ι. nr. 724, b mensem Boeoticum 
θttL•Ό&Λoςy qui in vulgari dialecto (nr. 1608, d) θηλου&ιος sonat, 
a θαΧνσ*α derivat, quum nullo modo α ίηΤϊ transire potuerit ne- 
que σ in ^; potius vocem e O^etXov&ios ortam et mensem a dei cu- 
jasdam adventu nominatam putaverim, si quaerendum est de no- 
minis origine. 

7) Priscian. I. p. 40. tAdeo autem cognatio est huic literae, id 



174 De dialecto Boeotica. 

restigium npparet. Nam qaod a BoeckUo eo refertnr 
avi&iav pro άνί&€σαν nr• 1588^ .aliam expUcationem habet. 
yid• §. A6, 4. Prisciani error inde natus est, qnod 
practer Doiiensium nonnnllos etiam Oropii , qui per ali- 
quod tempus Boeotis adnnincrabantur , quanφlam vix im* 
qaam Boeotlca dialecto usi eunt , epiritum asperum pro σ 
inter yocales assumebaiit• yid• Et. M• 391} 12. cf. Giese 
p. 310. 

4) V Ιφίλπ. in tltulis Tulgo fie ante vocales qnidem 
scriptum reperitnr , ut nr. 1563, b ίπεψάφιδδε '* Ορσίμαχος, 
1569^ a. II. άηεδωχ€ Έυβώλυ, Scriptam est in nnico ti- 
tulo antiquiore Thisbensi 1592^ in quo άνεϋ^ηχερ *Α^άνη; 
nam Ιππάσιν nr. 1588 non recte legi doeeblmns §• 44. 
not. 5. 

5) Qiiod iTapud Boeotos In 7transire ^) dicitur, inde 
male fictam yidetur , quod pvaepositio 7| contraria ratione 
£ in σ mntat (§. 47, 4). — Boeotos cum Lesbiis (§• 
11) άγρ^ pro »Iqs babuisse, indicat Hesycbii glossa άγρέ-^ 
μονές ^ ϋ'ηρδυταΐ, πορ&ητίΗοΙ' Βοιωτοί, — Fortasse yemni 
est ενδομος pro έβδομος nr. 1563, quod Boeckhius non 
magis tulit qnam' εύδομηχοντα in titulo Corcyraeo 1845; 
in nr. 1571 est εβδομείχοντα. — Omissiim est γ inter 
yocaies in Ιων pro εγών (§. 44, 1). — Sing^aria 8iiiit 
βλεφύρα (y. 1. φλεφνρα) pro γέφυρα inter Strattldis lo- 
Gutioncs Thebanas Atben. XIY, p. 622 A; βλείρε^ 
(lcg. βλε αίρει) οίχτείρει' Βοιωτοί Hes. pro ελεαίρει; 
φ IX α pro Σφίγγα ^). — Deniqae Boeotlcum aadlt ενεΊ- 
9cai pro ενεγχαι apud Cboerob. Ox. II, 251, 12, £t. M. 
691, 24^ ubi ^Ιωνιχώς corrigenduin yidetur. 



est Sj cum adspiratione , quod pro ea in quibusdam dicdonibud so- 
lebant Boeotes (sic) h ponere, muha pro musa dicenles.« 

8) Hac mutatione Boeotica explicantur <2|ασ* £t. M. 297, 15, 
€ud, 169, 12, Ann. Ox. IV, 194, 16; Ίξον £t. M. 472, 10, Add. 
Ox. I, 205, 25; ζν^ιξα £t. M. 431, 45. 

9) SchoU. Hes. Theog. 326 et Scut. 32. ψίχα δέ αντην (^ΤφΙγγα) 
Qt BouuTol ίλβγον^ cf. Hes. φίγα, ψίκα^ S^lyyok et Ληη. Bachm. II, 
285,, ande Φίκίον ο^ος nomen accepit. 



§. 37. De Oonsonant, duplicibus et dupUcatis. 175 

I 

§. S7. 

De coiieoiiaiitibae dnpllcilliu et daplicatis• 

1) Boeoti ^ in ^ mutare traduntttr ^) , quod de initlali 
tantum ζ intelligeQdiim eese ipsa exempla docent, Αδύς et 
Aav pro Zsvg^ δυγον^ Arj&og pro ζυγον, ΖηϋΌς ; Atvg 
Aristophanls Boeoto Ach. 871 in Ίττω Ζ£ΐ)ς restituendum 
est e lemmate schollastae) quanquam in hanc fonuulam 
etiam alias yulgaris forma irrepslt. yid. nr. 4. — Boeo- 
ticac 'fortasse sunt Hesychii glossae δάλον, ζηλον; Scaiv,' 
ξητίΐν etc• 

2) In mcdiis vocibus ζ ct testlbus g^mmatlcis ^) In 
^ mutanint^ ηΙ•σφάδδω^ σαλπίδόω, ρδ'δδω et Icg^untur in 
titulis ίτΐίψάφιδδδ nr. 1562. 1563 , a. b., γραμματίδδορτος 
1573. 1574, ίαρδΜδοντος 1568 5 deinde '&δρίδδω Arist. 
Ac!i. 958. cf. ββίοίίοη in Et. M. 447 , 41 ; denique hnc 
pertinet νίριδδίμδν pro γδλαν inter Strattidis dictioncs Tbe- 
banas^)^ cujus yulgaris forma essct αρίζδνν^ nisi soU 



1) Clioerob. Bek.k, 1194. το ζ th το δ τρίπ(ναί Βοίωηηως' οΤον 
Ζη&ο9 Jn&o<i %αΙ το ζνγον δνγον* οντω «αΐ το Ζενς Jsvq; item 'Αηη. 
Οχ. Ι, 107, 2. Herod. π, μ, λ. 6, 16 νιο Βοιωτών Jsvg χαΐ /iav^ 
unde corrigendus £ust. 1387» 30. Βοιωτίκως Ztv(i %αϊ Jav, cf. Hes. 
Jtvi^ Zsvs. — Huc referenda sunt, quae de ζ Aeolice in δ mutato 
referuntur: Et. M. 466, 35. Ιδρνω ab 'ίζω derivatur τροπτ} τον "ζ Βίς 
f Αίολιπώς ως ζνγος δνγος. cf. Et. Gud. 233, 9jBt 271, 59,_Ann. 
Οχ. Ι, 213, 23, SchoU. L. II. /?, 191; deinde Sa μ6ρ$ον e ζα Alo-^ 
λιηως explicatur £t. M. 248, 17, et eadem. mutatio agnoscitur in 
Ιδνώ Et. G. 214 , 13. 

2) Ann. Ox. IV, 325, 25. τταρά Βοιωτο7ς το σφάζω S&d δυο δ δ 
σφάδδω, καΐ το σαλπίζω ααληίδδω, — £ust. 984, 1. ρέδδω νο- 
cat Βοκυτίον ρήμα ε* τον ρέζω. — Fortasse huc spectat £ust. 570, 
12. γνμνάζω, 'γυμνή δω ηαΐ διίτλαοΛααμ^ AloXiJU^ ttal ^ωριχζ γν- 
μνάδδω, nisi inepte Aeolicam duplicationem adhibere voluit. 

3) Athen. XIV, 622, Α in libris est το γελάν δέ εχχριδδέμεν, 
quod recte emendavit Valcken. ad Roev. p. 87 collata corrupta 
Hesychii glossa χριαδέμεν^ γενναν' Βοιωτία ή λ^£*ς, leg: χριδδίμεν^ 
γελάν. Item Phot. Lex. κριαδδέμεν* το γελάν' Βοιωτοί, 



176 De dialecto Boeotica. 

Boeoti hanc etirpcm (cf* Lat• rideo) servassent. -— Co- 
rinna prO φ()ά^ω, tradltur Βοιωτικώς φρά^τω dixisee, qaod 
a Tarentinorum φράσσω deriyant^)^ si yerum est φράττω 
neqne errore ex Abristo I. ίφραττα (nt. 3) fictam^ com- 
parandum est, qaod etiam Lacones, yulgo ζ'οηιη Boeotis 
in Τδ mutantes^ interdnm ^ assampeUee yidentar ^). Ex 
eadem mutatione explicandae Tidentur glossae Hesychil 
οπΙττομΜ^ ου πίΙΰΌμαι. Βοιωτοί et Photii όπλιττομα^^ ου 
η^ΰΌμαι' Mctl τούτο Βοιωτών. * Αριστοφάνης ^Βκχλησιαζού" 
σαις* Res satis mira, quia neque in Ecclesiazasis tale 
quid legitur, aut facile Boeotica vox legi poterat, et 
utraqae lectio serie literaram confirmatur. PLolii tamai 
δπλίττομαι yerius putaycrim pro όηλίξομαι i. e. φυλάσσο^ 
μαι^ mlhi cayeo. Qaod nonnulU et ipse Boeckhins 
όπίττόμαι Boeotlcls mntationibus ex ου πίΐϋΌμαι Batma 
putarunt , credat Judaeus Apella. 

3) Duplex 00 apud Boeotos in rr mntabatar <^). In ti• 
tulis ita leguntur ϋ-άλαττα nr. 1562 — 65, πίτταρα^ τι^ττα^ 
ράποντα pro τέσσαρα , τ^σσαράχοντα nr* 1569, a. ΠΙ. Ιη* 
certius est, quod Boecklilus supplendo effeclt (πράτ)τη 
nr. 1569, a. III. pro πράσστι. Deinde oppidam Boeoti- 
cnm Μυχαλησσος teste Strabone IX• p• 404 apud ipsos 
Boeotos audiebat Μυχαληττός. Sed praeter talia, qnae 
post Perlclem etiaia Atticis in qsu erant^ Boeoti adeo 



4) Enst. 824, 29, Ann. Ox. I, 62, 7'; eodem spectat «οιτυρϋδ* 
simus locas in £t. G. 384, 3. xal παρά τοΰί Βοιωτούς μείζων' η 9έ 

των Ταραντίνων SMsxtoS χα δυο οο bU ζ τρίπβι ' ως χαΐ ή των 
Βοιωτών» 

5) Arist. Lystetr. 1167 in librie est βλιμάχτύμίςζ cf. Hesydi. 
^γχνρίτηι^ μιταμίΧβται' Κρητβί, £t• Μ. 144, 46. αρμόζω άρμόττω 
Jωρι%ωQ» cf. Αηη. Οχ. Ι, 62, 7• Sine dialecti nomine legantur 
apud Hesychium αφοπλιττονται ^ αιτολνονται της οτρατβίας^ δηρίττβ»9 
ίρίζβΐν; λαγαρίττβται J μίτρι^ν^ταΐξ μέττον^ μείζον, 

6) Aelius Dionysius ap. Eust. 813, 45. ΘηταΧοΧ $taX Κιτι»ις — ο/ 
ηερί Κνηρον — ^άλατταν lAtyov χαΐ πιτταν ital ΜαρδιώττίΐΨ 
χαΐ τα τοιαύτα, οσα ονδαμον ^Αττικά νομίζονται y άλλα των γδΐτόνων 
Βοιωτών, 



§. 37. De consonant. duplicibus et duplicatis. 177 

habent όπόττα nr. 1564 pro δπόσα^ qnla antiqaitns duplex 
ασ erat in οσσος^ δπόσσος^ simplex tamen σ apparet in 
μίσος nr. 1569 , c , FtQOTiliu 1562 seqq. , quanqaam Le- 
sbii etiam haec μέσσος^ ϊσσος proferebant. yid. §. 9, 1. 
Non minns in Aor. I. duplex σ, quod a Lesbiis et parte 
Doriensltim servatur, apud Boeotos transit in ττ; ita 
»οιτασχ£νάττη nr• 1568 est^ pro infinltlyo χατασχευάσσαί 
(vid. §.469 1)^ nec minas apud Arist. Ach. 850^ ubi ταΐ- 
g^o legitap χηπιχαρίττα , in Et. M. 367 , 19 pep ίπιχαριζου 
explicatam^ e cod. Ray. in ed. Lond• legendum est 
χηπιχάριτταΐι i• e. xal ίπιχάρισαι, 

4) Interdum ττ apud Boeotos pro στ positum est ^ ita 
in notissima formula Boeotlca ιττω Ζενς^ qua utantur 
Boeotus iu Arist. Ach. 877, Cebes Tbebanus in Plato- 
nis Phaedone p. 62 , iibi ScLolia Boeoticam yocant, Plat. 
£pist. VII. p. 345, A,' neqiie aliter Ιίττω Ήραχλης Ach. 
830 9 cf. Et. M. 479, 46 ητω άρτι του Ιίστω Βοίωτιχώς ; 
item in ίπιχαρίττως Ach. 833 pro ΙπιχαρΙστως ; hra τον 
ορον nr. 1569 , c pro iW, nlsi forte ίντε leg^en^um est. 
Tid. §. 46^ 2. Fortasse Boeotica eant Hesychiana Ιττία, 
ΙστΙα et trtaxav , έστησαν leg. ϋτασαι/. At raro "Jr ita 
mutatam esse, docent χ^χόμ^στη ^ ίστω nr. 1569 > a. III.^ 
jraaTiog 1569, c, χνΰ•αριστάς 1583 etc. 

Simillimiim est td• pro σ& in οπιτ^οτίλαν (i. e. οπισ&ο- 
τ/λ«ν), ut Strattis Boeotos τι]ν σηπίαν dixisse refert apud 
Ath. XIV. p. 621, F. , qoanquam yalgatum όπισ'^οτίλαν 
tuentur Eustath. 1818, 4, Hes. et Pbot. s. y., ncc mi- 
nus Bocoticum yideri potest ϊτ&αι, χαϋ-ίσαί Hes. leg. «ft- 
S-ai> ppo ησΰ-αι, Comparare praeterea licet Id pro Aeolico 

ZSy vulgariT• 

5) In ►relatiyis non dupllcatur π yel τ, nt onovta , 

nr. 1564, όπως 1568, οτν Cor. 2 5 de mira dapUcatlone 
in ennacig pro ίμπασις yld. §. 47, 3. — Μιχχος pro 
μικρός legitar Arist. Ach. 875, qiianquam duplicatia in 
liac yoce yulgaris non Aeolica yocatup in Ann. Ox. I, 
325 24. Duplicatiouem liquidarum, quae est frequentis- 
sima apud Aeoles Asianos, ignorant Boeoti. cf. §. 42. 

12 



178 De dialecto Boeotica. 

§.38. 

ue vocalibae 1»reTi1iiie# 

» 

1) Boeotl ut Doree in nonnullis voclbiis α pro e lia- 
bent. Ita in particula γα Arist Ach. 826. 875 (ye 918), 
Ιώνγα Cor. 12, Acli. 864, τονγα ApoU. de pron. p. 69^ 
in 3cce pro κ« nr. 1569, a. III 5 ατερος pro Ιτερος^ vid. 
Et. Gud. 256, Ζ'/'^ρταμις dp. 1595— 97$ Ιαρος 1568, 
10, ίαρειάδδω 1568. cf. 1576, Ίαροχλ^ΐος 1563, a, '/αρώ- 
ννμος 1579, ^Αρ^Ιαρος 1569, a. Ι. ^). 

ό pro Yulg^arl ο, in pancis reperitnr, nt apad Dores, 
PUaUy όιακάτ^ού 1569, a. III. FtnaxiFiTUQ 1575 pro ii- 
κοσι, διαχόσιοί. — Contra pro α in πόρνοψ cam Aeo- 
libue Asianis coinmane habere dlcniitur a Strab. XIII. 
p. 613, qaanquam α ab bts mutatam ya%o tenent Boeoti, 
ut in ανά. . ^ 

€ pro ά est in noinme nrbls ^Ερχόμενος, qaae yoI- 
go ^Ορχομενός audlt^ illud semper In tituUs OrchomenUs 
legitur 1564, 1569, a. ΙΠ., 1573, 1595, et in antiquio- 
ribus nummls, vld. Mionn, Supph III. p. 516, nec mi- 
niis in. antiqno titulo Crissaeo C. I. nr. 25 et apad 
Plnd. 01. XIV, 4 e cod. Yatlc^ deinde Τρδφώννος in 
Lebadeensi titulo nr. 1588, quanquam nr. 1571 Τρο^,ώ- 
νιος legi vldetur. 

2) i ante sequentem Tocalem a Boeotle in ϊ matatur 
teste ApoIIonio^). Reperitur haec mutatio primoia in 



1) *I$QeU N. P. 1575, quod Boeckhius pro 'ΐΒρης, Ίίρβνΰ dictnm 
opinatur, in titulo corrupto vix sanum est. 

2) Apoll. de pron. 64. Βοιωτοί Ιών^ ως μίρ Τρνφωρ φψΛ, νψέ- 
οη tvloyf^ τον f^ ίνα Μαί τα της μβταΰ'έσβωί τον s slc Τ γένηται' 
iirel φωνήεντος ίπιφβρομένον το τοιοντορ naρanoL•v&9t. — Id. ρ. 95, 
postquam τβονί e Corinna attulit, hm nal η τιονς^ ην ηαΐ αναλογω- 
τίραν ηγητέον, intl το t eh 7 μεταβάλλονσι , φωνήεντος δπ&φβρομέ- 
νον, — Id. ρ. 125 eos vituperans, qui οφίοίν e σφίσ* derivabant 
μεία^ίοΒΐ τον Ί eU 1 Βοίωτιχώς η ^Ιαηως^ pergit: πάρα Botonoit ορ 
μΒτατί&βται ονμφώνον ΈπίψΒρομίνον Ηο s iU 7. 



§. 38« De Tocalibus brevibus. .179 

nomiiillU vocibas earnm([iie deriyatls: ϋΊος eecnndnin 

ApoUonium 3) et nr. 1564 , θιόδωρος 1563, c, θ^μναστος 

1593^ ϋ^ιοηροπίων 1593, Τψάσ^ιος 1575, Αωρο^ιος 1562 j 

χρίος 1569, a. III. J (><λ/ο^), unde ΚλΙων, JKJuoiviog, 

Κλιώναξ 1574. 1575. 1583 ^ (νιος), unde Νιώνιος 1574} 

etiam Flag pro ta^ ex Heeycliu glossa γίαρος», yid. §. 

35. — Deinde in declinatione III. bac pertmeot easus 

obliqui Tocum in oTn. g. et^(Boeot. aT^), ut ^a• 

μοτΆιος 1569, a. II. , Πρφτελιος 1593, Καλλψελιος 1573, 

*uiX%iQd^tviOQ 1579 etc, /^ma 1569, a, III., MxceutFmeg 

1575} nee minue Faaxtog 1569, c, et a Tocibus in 

Μ gen. βασιλιάς, yld. §*44 ^). — £ pronomiiiibus hanc 

laatationein prae se ferunt ίων pro έγών^ τιοϋς pro 

τ€οϋς, fortasse Flo pro £0, vld. §. 35•, άμίων et ov^ 

μΐων ppo -ημεων^ νμέων^ τι ο ς pro τ«5ί. yld. §. 44. — Ιη 

conjugatione eadem apparet in yerbi eabstantiyi formis 

/ών, ϊων&ι pro ίώι/, £ωσ^, άνευ- 1 αν 1588 pro άνίϋ'εαν 

i. e. άνί&η%αν , mdxime yero in yerbis contractis in 

Τω , nr. 1565 Βοιωταρχιόντων , 1573. 1574 πολεμαρχιόντων 

et μοραγίοντος^ 1579. 1580 αυΑ/οντο^ et χύραγίοντος ^ 1583 

αγωνοΌ'ετΙοντΘς, 1588 είλαρχι,οντων ^ 1593 ϋ^ωπροττίοντος^ nec 

minas d^ox/j^ pro ^oxfj? 1568. — Denique notamas ter- 

minationem iiomIni6 proprii Mvaoiag 1575 pro Jffi^a- 

σία?. 

Intepdum i ante yocales , slne ulla tamen constantia, 
seryatam est. Ε Corinna fr. 12 ApoUonius τεοϋς affert, 
quantpiam ipse rtovg analoglae mellas conyenire dicit ^) } 
in titulo Tbebano 1576 nanquam i mutato leg^untur βθο- 
γίτων, ειλαρχεοντος y Καλλικράτεος , άναγεομενων; in Tbe- 
bano 1565 (β)εος, quanquam ibidem est Ιώσας pro ioi^ 



3) ApoU. de pron. 135 de reoi: inl ravtfit τη£ λίξβως Boufixot 
^Μταβάλλοναι to e «/β T, nad'0 καΐ το ^aos — &i6t. 

4) Eodem epectat, quod Jios a Ζβνς non solum propter 'ζ in 'i^ 
Bed etiam propter i in & inutatum e Boeotica dialecto repetitur^ 
vid. Choerob. Bekk. 1194 (§. 37 not. 1), £t. M. 409, 18, Gud. 
230, 6, Ann. Ox. I, 107, 15 et 180, 29, III, 236, 30, IV, 337, 10-. 

12* 



160 De dialeclo Boeotica. 

σης et ΒοιωταρχΙοντων y in CppeJiet 1574 KKsoTtoXifuog^ 
qaaoqaam Κλιων , KXmviog etc. , in Lcbadeensi 1575 
θ^άδοτος^ eed FiHatiFtTug , Καλλ^ράτιος. Πον&εαο πο- 
men peregrini In Orehomenio 1583 aliqnid exensationis 
habet. 

3) ϋ et breye et longpnm a Boeotis in ov mntabatar, 
quantitate non miitata, ita ut οϋ, qnod eseet pro bre\i v^ 
corriperetiir ^)• ' GraDimatlcl hacG cxcinpla habent: %σύ- 
vsg , οΰδωρ , ουλή > (potias οϋλα) , ^Λοϋμα , ονμιν , quo acce- 
dnnt cx Apollon. de pron. 69 του/ τουρ, τούγα pro σν, 
et Hesycbii glossa, quae Boeottca Tidetar^ ούμαΐ, νμιτε- 
ραι. — In Corlnnae fragmentis legnntar του fr. 1. 16, 
ούμές 9^ ούμίων.ΙΆ^ πουχτίύύ 3^ ώνούμηνεν pro ωνύμαιν{9 
Aj ούψιβίας 7, γλουχού S, λ^ουροκωτίλης 11^ λιγουράρ et 



5j Heraclid. ap. Eust. 23 y 16. o/ Βοιωτοί yr^o^ct&hvH τψ ΰ Si- 

Χ^ονψ το μίΛροψ ο ttal βραχννόμενορ μίν βραχίνοντίί f μηηννομβνον il 

μηχννοντβί^ το νΧη ουλή λίγονα§ χαΐ το vdoiQ ονδωρ^ eadem fere in 

Η. Ad. f. 205. — £t. Μ. 632, 51. (Gud. 436, 15, Ann. Ox. I, 

313 , 14) oi ΒοίωτοΙ τοτβ πλ§οψάζονο& τψ ν οτοίχβΐψ το ο^ ήνΙχΛ το 

ΰ ού% υνονάσοητα* φωνηΒντ^* οίον nvvBi itovv9t (leg. itovvsc)^ κομ• 

ηοίμο^ — Αηη. Οχ. Ι, 146, 15. ο/ ΒοίωτοΙ τζ υ ηρο^νέμουο^ το 

ο, νμΪ9 ονμΐν^ χννβς κουνβς^ cf. SchoU. Hepli. ρ. 60 ad Coriimae 

fragmenta: Βοιωτιαχη η του ό ηρο^^ηικη, — Scboll. Dion. Tbr. 

779, 31. (corruptius in Αηη. Οχ. IV, 324, 5) Jhv δέ «στ» ζητηαα^ 

§1 αρα το ο το προτ&Ο'έμ^ορ παρά BoMtroU του ν δυναμαρ εχβί στοΛ- 

χΒίου* ηοΧ ίοτβρ δ1π$ιρ\ οτ* ουκ i%n δυραμιν οτοιχ^ίον' δηλον^ fift 

•προοερχομέρου τον ν τορ αυτόρ τορορ φυλάττΒ&, ΚαΙ γαρ ωαπίρ το 

9tvPi9 συνβσταΧμίρορ Ιχί$ το ν, οντωί'ηαΐ το »ονΡ8 6 ονΡΜοταΙμίρψ 

«χ«» τηρ w)v ουλλαβηρ, — Hinc patet Aeoles Boeotos spectari etiam 

a Prisciano I. p. 35: »In plerisque tamen Aeoles sequuti hoc faci- 

mus. Illi enim -'ί^-οντ'άτ^ρ pro ^υγάτηρ^ όΰ corripientes, vel ma^ 

V sono ov soliti pronundare, ideoque ascribunt o, non at di' 

pbthongum faciant, sed ut sonum ν Aeolicum ostendant, ut «αλλιχν* 

ρου χ&ορός eΰρtiaQ ^ονγάτηρ (vulgo ΟνρίαήΛ Fragmentum , euam 

propter Boeoticoin oppidom Ουρία, 'Τρία, recte post Welckenm 

Gor^innae dedit Scbneidewinus , fr. 6. — Pleraque grammaticoniii 

tcstifflOttia afferuntur ad ορουω et εΙΧηΙου^α explicanda n^que miciH 

ο lk)cotice pleonasticum in ΛΪλήλον&α agnogdtur in £t. M* 298, 4^ 

€|ud. 166 9 13, H. Ad. f. 205, b. 



§. 39. De vocalibus longi& 181 

φουσα 12, Ουρίας pro 'ΤρΙας et ^Όνγάταρ 6. Iiide ireele 
corrlgitiir Μουρτίδα 12 pro Μνρτίδα. — Et sicut Hyria 
apud Corinnain audit Ουρία y ita eponjmus hajua oppidi 
heros Hyrieue vocatur Ούριους in Sckdll. Nic. Ther.'15 
cF. MilU• Orch. p. 99. 

In inecriptlonlbns haec eniit': 1562 — 6S άσουλύχ, 
1563, a (Π)ούρφανδρος f 1564 τούχαρ^ 1569, & irow^ aat^r 
χωρίίσι^ σούγγραφος^ άργουρίω, 1569, b Αουαι(μάχΰΛ)^ 
1569, c Πορπουλίάδος e Ιϊουρηολιάίος , at yidetar, cor• 
raptam, 1573 Αιωνούσιος^ 1583 si4X(>oi;§, iTovC^x^vo^ ^ Jffoi;- 
^iVe, Που&έαο^ 1593 Πούί^ων^ 1597 Πον^ίάς^ 1645 ϋ/οι;^- 
τω. 

Haad raro tamen in titalis baec mtitatio neglig^itar. 
In titalo .Thebano 1565 legmitur τΰχαν, ' ϋια^όδωρος^ Βύω-- 
ρνμίδαο, quanqnam Άΐάβιαάσουλία ; in rclkpds Thebanis 
nullnm in utramqae partem exemplum reperitur. In Le• 
badeensibus sunt. nr. 1571 νπδρ , Πυ^οριηος, άργυρίω^ 
15i^5 * Ολύμπιος y Αιονυσοδωρος y nequc hr. 1588 οϋ pro ^ 
consplcitur. In antlquo Tanagraco 1599 cst Αιονυ&ο^; 
inter Orchomeiiioe nr. 1568 habet ουϋ•νΐ€ς, qaod aperte 
est ^ύοντ^ς^ noii ^ούοντ^ς , ut Boeckbias dcdit^ nr. 1579. 
1580 Ίαρώνυμος, Ακανύσοι,, adeo 1569, a Αυσίδαμος et 
Αιωνύσιος, quaQqaam in hoc ut iu reliquls OrchomenUs 
praeterea semper όϋ scribitnr. In Copensi 1574 est Πο- 
λυΐζρηίω^ qaanqaain 1. 13 ΑιωρουσΙχιος scriptum foUse 
videtar; dcnique io Cbiieroneensi 1597 leg^iuitar ^ΑμφΙΙυ^ 
χος et Που^ιάς^ 

§. 39. 

^ Ite vocalUiue lonerla/ 

1) Longnm i pro η vulgari Boeoticae dialecto ciiiii 
genuino Dorlsmo eine ulla discrepantia cpmmune est. 
Rcperltur igitur^ ubicaoque 17 ex α natam est, ut in decll- 
natione prima τούχα^ γα (ef. Herod. π. μ. λ, 7, 15) et ^a- 
φναφορίω nr. 1595 a δάφρα; in terbis, qnorttin stirpe Iq 
ά cxlt, eorumqtte derivatia, ^ at ?βα Cor. 12 ^ Ρίκάσαρτ$ς 



182 De dialecto Boeotica» 

« 

HT. 1S8&> ΕνψαμΙόας 1574 et^.f deude ubicanqiie ο ib 
vadice eet, ni Νίκάνωρ ab avtj^y 'AfidMog 1564, ονα- 
γ^σμέ^ων 1576, 'χοραγίω 1579. 1580 etc. a radiee ay, άμίων 
pro ιίμων coUato Lesbiaco αμμ€$ etc. *- Praeterea α ap- 
paret in 3 dual. ave&hav 1580^ in femininia in ηνη exeua* 
tibu» *^dw0a^ ίράνα fro πρηνη 156$^ α, ttrbliim nomini- 
bns in ^9ωτ, Κνρχαδονι,οζ 1565, *^[νϋτ(δόριος 1593, deni- 
qne ia his sing^ulie '^σχλάπ^ος 1583^ γβγαϋ•€ Cor• 11, 
γλαχώνΑΑ. 826* 35. 40, δαμος et compp. , Ααμί" 
T^fo^ 1592^ Λαν ^ito Ζην vid. §• 37, 1, ΰ'ρανυξ inl τον 
&ρόνου apud Corinnaia teste Choerobosco BeUs. 1381 pro 
&ρηννς^ Καφισος et compp•, 9^άρουξ 1583, χλα()ο$ 
GcKT• 17, niutntnog Ach. 873, ασαμος 1569, a, III, χα- 
v€Q Acb. 844, %ΐ)(κφΙδδω^ ν^άφ^σμα 1563, 1569 etc. ^). 
2) Contira, Dbicimqae η manct apad Doriensesj 
Boeoti nmlaiit in il, ut gramiilafici ^) accorate praea- 



1) £t. M. 9/47, Gud. 4, 28, Ann. Ox. I, 14, 2, Π, 431, 3. 
Νιχάνω^ .*ατα τ^οηην Βοιωτών τον η tU ά« 

2) Errore in £t. Μ. 266^ 21, Gud. 142, 33 legitur η^ω'^ν χα} 
τροπ^ Βοιωτ^ζ ηρωΐην^ leg. ^Ιωνίχτ}, cf. £t• Μ. ρ. 692, 8. et Gud. 
484, 21. 

3) Choerob. Bekk. 1366. ol Βοιωτοί τοπ τρέπονσ& το η «iV τηρ 
Έΐ δίφ^ογγον y ηνίπα μη τρίττβταΛ το η ets α παρά τοιί ^ωρ*δν€ΐψ' 
οίον 6 λέβη9 κάΙ ηένης οΐ Βοιωτοί δια τη9 ϊι διφθόγγου γράφονΰ»' λΐ^ 
βίϋ ΜαΙ nivs»t λέγοντδί^ §π8ΐδη inl ΓΟντων ου τρίηουαι το η etS i 
οι ^ωρίίΐζ* το δ^ ^Ατρ^ιδη^ %αϊ * Ορέστης ίπδίδή τρέηουαιν οΐ ^ωρΜΪζ 
το tj th ά χαΐ λέγονσιν Άτρ9ΐδα9 ntaX Όρέσταζ , ου τρίπονΰιν οΐ Bouo" 
τοί βι€ τήρ £Ϊ δίφϋΌγγον, — Hort. Ad. f. 207 , a de Tid-eittm : ol 
^ωριβί^ το η οττδρ ου τρέΐτουσιν Βι6 α, οι Βοιωτοί τρίπουζ/ιν bU την 
Ζϊ δΙφΰΌγγον το δέ τρβπόμδΡον etS ά παρά Jωριδυatv ais την Ιϊ δΐ" 
φ^ογγον ου τρέπονοιν* οϊον iv τζ ήρωα Ιπδίδη οι ^ωρΜ?β ον τρέπονοι 
το η έ16 ά, ονδ^ γράφονσιν ορωββ, οί Βοιωτοί τρέποντβί το η •ις την 
ΒΪ δίφ^ογγον φασίν βιρωβί' iv δέ τφ ήδν ιπδίδή τρέπονοιν οι ^^ω- 
ρΐδι^ , ου τρέποναι το η siS την δϊ δίψϋΌγγον * ονδέ γαρ φασιν δίδυ διά 
διφ&όγγον, — Αροΐΐοη. de pron. 64 de Iojvbi pro δγωνη: το ηαρά 
^ωρίδνοιν η $h δΐ μδταβάλίδται• vid. §. 45 not. 1. — Αηη. Οχ. ΠΙ, 
238, 9. το γάρ η ro 9taρά toU Jωρ^9vCιv bU η τρέίτουοιν (Boeoti). 
vid. §. 44 not 6. — Male Heraclides ap. £ust 1442» 49. δι* ¥&ους 



§. 39. De vocalibus longis. 183 

plnnt• Exempla afferniit: λίβπς, πίνπς, Αάχ^ις^ πίσί- 
fisigy ivyepilg, άφΰίΡδίς^ παηειρ , μάιπρ^ ίϊρ(Ας^ ηονπρός^ 
deinde verba τι^Ημι^ φίλδψί,, pro τΙϋΊίμι, φίλημι et simi- 
Ua. Tid. §. 46, 4 4). 



JBotcircU μηδ4ποη τζ η χρηο&ΟΛ inl τη€ ul*9iat 9νΡίίμδω9 , aXV ina" 
arote aU ΪΤ βίφ&ογγον μ^τατ^^έναι * ^mc τούτο ΗύΧ τα roiotrra dta ton 
«Γ ηροφίροκταί , τΙϋ'ΒίμΛ, »1ρν9ΐμ$^ ίστβ^μι ttal 7tap&' ομοίων, 
ubi peesime Boeotica dicuntur ηΙρνΒψ* et <στ«»^, quum Dorica sint 
%1ρναμ$^ ϊσταμ&, — 

Minus accurate alii: Theogn. Ox. 11, 71 , 25. χανΰτβ«ροβ — - 
ηράηιι παρά Βοίωτοΐί els την Ti δίφ&ογγον, tVya παρ* αύτοι9 ηγνόη- 
ταΛ η Sm του η γραφή* δ*6 ηοΐ το πένης^ πονηροί, ηρωί παρ* 
ημίν dta τον η γράφο μίψα^ παρ* αντοΐί 9$ά τη9 ίϊ δ^φ^ογγον γρα^ 

φόντα*, — Id. 41 , 27. οΐ ΒοΜατοΙ ποίλην ΐσαα* την §$ρ ηατάληξίν^ 
wt&o παρ* αντοϊς βΐω&Β το η tls την Ιϊ δίφ&ογγον τρέπβσ^αΛ' το γαρ 
πένης πένβΛί γράφονσ* 9$ά τηί kl δ*φ&6γγου, ηαΐ το πατήρ «ά^ 
μητηρ παρ' αυτοι^ δίά τηί Τϊ δ&φ&όγγον, — De Boeoticis Xifi8$i 
et πίνδίί vide praeterea Heraclid. ap. £ust. 1401 » 39 , Theogn. 
Ox. Ily 42y 11 et 111, 15? Ann. Ox. II, 295, 28; de ϋΐ^αεββίς et 
9vYtielg £t. M. 184, 13 — 304, 56, Gud. 171, 50, Ann. Ox. I, 
133, 20 et II, 305, 17 — 342, 11 — 364, 25; de αφαν9ΐς Et. G. 
59, 7; de jiaxe*9 Ann. Ox. IV, 379, 29; de ίϊρως Tbeodoe. 
Bekk, 1046, Ann. Ox. IV, 366, 32 et corr upte 201, 7. Corrupta sunt 
etiam Ann. Ox• I, 301, 31. οντηλη xal τροπζ ΒοίωτίΜ^ της 6ΰ dt^ 
φθόγγου sis ω, ωβ fiovv βων^ ual /ίωρ^πζ πα^^ν τροπζ του η els την 
ϊΤ ίΐφ^ογγον^ ως τέ&ηηα τέ^βΜα μοΙ ηρωπ ίΙιρωΒς γίγο/ννν ώζ^ύ^η, 
ubi transponenda sunt Bo»antnj} et ^ωρ&ΐΛξ* 

Semel haec mutatio Aeolica vocatur: Et. M. 675, 30. πΙδίαρΒ^ν 
τον γαρ πληρην ούτος εφη πΙβΛαρβιν* οι γαρ AloieU το η CfV el 
μηαβάΙίΛυαι ' το γαρ πένης πένβις Χέγουο* * πβρΧ πα^ων (H«rodianas). 
At qais est ille, qui praeter Corinnam tam insigni Boeotisino 
usus est f 

4) Saepe haec mutatio Boeotica a grammaticis ad voces non vere 
Boeoticas adbibetur. Sxempla quae supra congeseimus , pleraque 
afferuntur ad explicai^das voces ωτειλη y τέ&ΒΛχα^ ηανοτηρός. Eae- 
dem praeterea Boeoticae vocantur propter η in li mutatum Et. M. 
493, 45 — 660, 51—825, 18, ^Et. G. 589, 3, Theogn. Ox. Π, 71, 
11, Add. Ox. I, 335, 7, U, 327, 4, Scholi. II. 9, 342, Eust. 481, 
14 ^ 1442, '49. — Non mintts Boeotica audiunt άγΒίοχα Et. M. 9, 
33; ζ9£9θ0ρος Choer. Ox. II, 215, 13^ £t. M. 410, 6, Gud. 229, 33, 



181 De dialecto Boeotioa. 

Freqaentissima liaec matatio in insdiptionibus. R^- 
peritor primum in norainibas in ijs exeuntibas^ qaae in 
geaitiTO eoi aut ijioi habent, '^vnyive^^ Ιΐ€ρ^ερ£ΐς^ Με- 
νεχράτδίς, *ΑντιφάνΒνς^ Τιμοσϋ^ένΗς 1569, c. 1574• 1576. 

1578. 1583, Aionld^stg 1575, 12 e conj. ppo Aioni&ig^), 
Ααμοτίλί^ 1569, a, BaU,Hg 1576, item ΧαρύτΙδας a Χά- 
ρης 1578; deinde in conjagatloms conjvnetiTo δοπΐ» pfo 
doxdri (vid. §. 46. not. 1) et in omnibits formla et voci- 
bns derivatis^ qnaram etirps in i exit, avt&stxa 1571. 

1579. 1593. 1601, χοραγείσανης 1579, ίποδ^σε 1582, Έν- 
ψΊλΗτος 1575, αουγχάρησ^ς 1569, a• II ^ ηοΗτης et αύλΗ- 
τάς 15833 ^d^Dique in his sin^Us: έβδομεΐ^ίορτα 1571, 
particalis ei pro ij 1568 ^), dsl in inidd pro έπΗ^η 1569, 
a. III, μεϊ ibid., N. P. ΕΙρφδας 1574, 1583 ab νρ<»ς, 
θειβνος^ θειβδΊος^ θείβιχος 1593. 1583. 1577 a 
Θήβα ν ^ θδίλού'ΘΊος, nomine mensi^ 1569, a, qnod in 
yulgari dialecto spnat Θηλού'&ίος ^ Nn. Pp. ^Ισμεινίας 
et ^Ισμεινιάτας 1578. 1593 ab *Ισμψος; μεϊλα pro 
μήλα in Nn. Pp. ΕΖμπλος^ Τψόμειλος^ Μνασίμπλος^ Σΰΰί^ 
μπλος 1569. 1575; denlque Χαριτείσία 1583. 

Neqne male rj niatatum Qst iu Κτπσίας 1573 et πλΰ- 
ϋ'ος 1569, a. III, quanquam uonnuUI Doriensmm XTaatg 
dlcebant et nl&UOg, qula plernmque Dorlca dlalcctus in 
his stlrpibus η servabat. yid. §. 13, 3. 

Periinent buc etiam nonnalla,. qiiae li apud Boeotos 
habent, quanquam neque in volgari lingna, neqne ia 



East. 1206, 4; πμΐ ΗβΤΛοΙιά. ap. £ust. 1442, 52. cf. 1613, 20 e( 
Herod. H. Ad. 207, a; δϊ&ιζον et ^Ιργαζόμην Ann. Ox. II, 310, 4 
et alia non pauca. 

5) In eodem titulo corruptum Mvaaiades vel Μνασ^αδη 1. 4 a 
Boeckhio non in MvaaiaSas sed in Mvaaiadais corrigendum erat; 
quippe nomen non aliter ac Θνμάδη^ 1601 pro Θυμηδψ ex avdavpi 
aut ηδνς compositum est. 

6) ApogEaphum habet ίντνιαρνβιηαρτολΧρ, . . i. e. iv τν ίαρυ «Γ 
ηαρ to Ιαρ{ον) } Boeckhius nibil expressit praeter iv zv ΐΛρυ ηαρ 
το . . • 



§. 99. De vocalibus longis. 185 

Dbriea flialecto η coDspicItiiP. Nam obllqai casns notni• 
nnm in m^ nt ΦωΠΗος a Φωιανς (yid. §. 44, 3)^ ex antiqai- 
oribiie (et Lesblaeis) fonnie, Φωχηος etc^ justa mutatione 
origfinem traxerant , unde non minus• recte ee habent ia- 
ρπάδάω 1568 ab Ιαρίύς gen. Ιαρεΐος y . et μανταία 1593 
(cf. loaie. μανχηΐή) a μαντενς pro ftearet^* Deinde quod 
ivomiDa in Τΐης Boeot. ϋλϊΐς ία obliqnie casibas ic seryant, 
ut '^μινοχλίίος^ Homerica 'Ίίρακλ'ηος etc• cmDparare licet. 
vid. §.43. 

Interdam yalgtire it retineri yidetar^ nbi accnratine 
qnaerentl Doricum η justam mutationem paseam esse ap- 
paret, ut "ΗράηΧΗτος 1577 (cf. Ήράχλητος in tabb. He- 
raci.) ; Klt^vlag 1579. . 1580 (cf. ΚΚηνΙππα in tltulo Zacyn- 
thio nr. 1934), ιίίμ^ 1562 eeqq. i. e. ihai pro Dorico 
^iwiy, Χηρίας 1575 (cf. χήρος Akm. 114 W•)? τ^Βίσας 
1569, a. III, στα&ίΊσα 1569, c (cf. ηαταλνμαιαω'&ης tabb. 
Heracl. I, 8), (ΐλαρχιόντων 1588 (cf. έγΓηληΜωντι tabb• 
Heracl. I^ 104 pro ίξ^ιλη^ώσι^ qaom ίϊλη baud dubie 
cnm yerbo «ΓΑω, «£^«ω cohaereat) cf. «ιΑντα^ 1571. — Jam 
vcro sl Lesbiaca χερρβς, ίμμεναί^ άπέλλω (yid• §. 8) Gom- 
paramns^ non minus Boeoticnm fi ex tj natum yldetar 
in μειλίχιος 1568, χείλιοι, οφείλω 1569, a. III^ quia, 
qanm Lesbii μίλλιχος, χίλλιοι, όφίλλω dlxerlnt, striGtiorls 
Dorlsmi fuisse yldcntar μνλιχος, χίλιοι y όφηλω, de qul- 
bus nuBC casu non constat. ' 

Raro in titulis η yulgare relictnm repcritar; at, 
qiium Η et EI facillime a transscribentibns confundantur^ 
ut ipsc Boeckhius 1563, e εϊμεν e coDJectara dedlt pro 
^μεν, reliquis excmplis, quae non eant nisi in tltuUe in- 
certioris lectionis , non majorein fidem habemus. Snnt 
vero haec: 1563, a Αιογίνην^ 1563, c 'Ερμογένης, 1571 
^ησαυρος^ στατηρας^ 1574 Τηλιδωρίων(Χ), 1575 'Ηράκλειτος^ 
Μρηΐων, "Αρηιχος^ 1577 ΉραπλεΙδας^ 1601 Θυμάδης. Εχ- 
casatlonem habent nomlna pcrcgrinorum Μηστωρ^ Kov^ 
ζίϋηνος etc. 1583. 

Apud Corinnam li pro ν lcgitur fr. 1 in ΙώνΗ pro 
Ιγώνη, quod e diserto ApoUonii testimonio restituimua. 



186 De dialecto Boeotica. 

Vid•^ §. 45 not. 1 et €ΐρωά9ωρ pro 'ηρωίίί»ν, unde ibidfeoi 
recte €ΐρώ<ον pro 'ηραίωρ deriptaia est. Yere Boeoticum 
deinde est doveiTM fv. 8* (cf. Lacomcam άγηται, LeebU- 
cum πωλητα^ §• 26 ^ 12). Corrupta battd conctanter jiidi- 
caYimas fr• 4 μέγαλοί^ϋ'ίνης , 6 ^ουγάτηρ^ 7 περτηχον^α. 

Apnd Arlstophaneiii pi^Hca ejLempla habeBtur: φιΐροη 
^ev 828. 877, θ^ίβη^ι. 834, f/^el 871 ex imo Ubro , a^uie^. 
ρανος 881. la reUqais ^ tenetur. 

Boeotica yel Aeolica vocalls ^ In 7 mafatio ^) eo 
Aeuipore a grammaticis ficta Tidetur^ quo non multam aat 
nibU 8ono differebaot H et 1. 

3) α loDgum pro ώ yulgari apnd Boeofos est, ubi 
apud Dores, in πρατος 1569, a. III. et si cpiando ex ao, 
Ζω contracilone natam est, ut tSp pro τάοίΡ, 'των. yid. §. 
41• -^ Notabilis praeterea Hesyebii glossa μηλατάρ τορ 
xoifuva' Βούωτοί cP. μηλωταΐ, ποιμένες, Contra male u 
in. ώ Boeotice transire refertar in ωρίοτος pro α^^τ^ος 
St. M. 823^ 55> Yerias exempliuu eeeet ίρίχωσαρ 1583^ 
lectio tamen yix integra est, qamn 1588 νιηάσαντες ct 
Cor• 4 ι//»«σ£ reperiantiir. 

I 

§. 40. 

1) Grammatici ^) docent αϊ a Boeolis in ^ mutar! , ct 
Choeroboscus quidem accurate monet, hoc ijy ubi sit in 



7) Et. M. 671, 20. ηΐδαξ παρά to ηη9αν πατά μεΐά&βσιν τον η 
th το 7 Βοιωτίχών, ωσπερ fjwoi '/χω. cf. £t. Or. 132 , 10 et Gud. 
467 y 44. In £t. M. postea additur nata μβΤΛ^ίΟίν ΑίολΜηρ^ qoo- 
cum consentit £ust, 697. 33. 

1) Eust. 365 9 27. *ΗραΜΐΒί9η8 δί ανβν τον 7 γράφβ* vOve mno τον 
MuUpvoQ iiiXijO-ivxai MjovaSf Idyojv Βοιωτίατ βΐναΛτήν τοιαυτηρ 
^βολήν^ ώβ των Βοιωτών την οΧην αϊ δίφ&ογγον 9ΐς η παταμόναί 
ΡαΧλόντων, ως που χαΐ'6 ΧοιρόβοοΜος παραοημβίονται^ iv οΓς Εζι^γ^ΐ- 
ταΛ τον Ήρωδίανον λέγων καί οτ& ταβ 'Ο'ηλνηαί πλη&ί/ντ»Λας ev&eias 
των πα&ητΜων ivBartoTotV^ το ποΛονμβναί, Ιβγόμβνα^ «αϊ τά roMtvre 
ϋτο$ονμ9νη, Ιηγομ^ρη i%u»ol ψΛσιν* ούτω δέ «ο2 τά o/mimu — 



$...40. De diphtiioDgis, 18V 

syUaba fiitali, nen nagie accentiim in antepiiUiniaiii re«> 
trahi Tctare qaam valgare ai, Exempla traduntur Xsyo-' 
μ^ρη, τύπτομη, παΐηος, άρ^ηος , '^ίχηος, πης, δης, πηω, 
ηαληω, 'ηΐ pro aiei, β^ιρηχας pro γννάίηας. 

Inflcrlptiones ij pro αϊ praeb^nt prlmnm ϊα declina- 
tlone prlma ίττπότη 1588 , ίύδργετης 1563. 1564^ όία^ατίης 
et χαλίης 1569, a. III, τηg 1593^ deinde ia tenninatio- 
nibae eonjngatioiiis 1568 Ηατασχενάττη , 1569, a. III ice^ 
κομιστή^ όφδίλαη y άπογράφ^σΰ'η et 1562. 1563, a. h, 
1568 dsdojfi^; non mimis in adjectiYie in a$oi, qnae a 
nomlnibas decUnatlonis prlmae deriTantar, nt Θδίβηας, 
Τίχναγρηος 1571. 1593, ΡΕλατφς 1569, a. III pro θη- 
paioQ, Ταναγραιος, *JSXcasia7o9, item Αεβαδπηων 1588,. 
qvae eet veiior lectio (vid. §• 44 , 3) , quo pertlnent 
etiam patroiiymiea Καλλιηος^ '^ρ^ηι^ηος, *Ισμ6^νιηος prc» 



Choer. Bekk. 1215. Mtk Bst nQOQd^BiVM iv τψ scerOM τφ liyovi&y ot& 
tpvou μα«ρΛ€ ουοηί τη9 TsXewalaS ονΧλαβης ov9htitT9 τρίτη από r^- 
L•υζ πίπτη η οξηα, ηγονν ον προπαροξυνηα** »χαΙ Χ^ρ^^ τον η του 
γινομένου από τροπηί τη9 αϊ διφθόγγου πaρm τοίί BotwTOtft τόντου 
γοίρ (πΐ tiXove ovros nolXatus τρίτη αηό τίλονί πίπτδ* ή οξδΐα* το 
γαρ τυπτομα* οΐ Βοιωτοί τρέηορτβί τηρ αϊ δίφ^ογγον eis το η ηρο- 
ηαροίύνονσι ηαΐ Χίγονα* τνπτομη, — Iheogn. Οχ. II, 51, 18 et 
£t Μ. 32, 6. ηαληός, άρχηός, Άχηός (male Γ subscr. apud 
Theogn.) Βοιωτία §στι »ατά τροπην τηί αϊ δίφθογγου (£t. Μ. male 
«Γ) δΙς η, — Αηη. Οχ. Ι, 346, 6. οΐ Βοιωτοί χήν αϊ δίφ^ογγον eiV 
V τρέποντί^ πζϊί (leg. nijs) liyovatv άντΙ τον παΐς• — Theogn. Οχ. 

Π, 134, 29. τα als η^ μονοονλίαβα απο τροπής τινός γβγενημένα^ δια 
ΐον η γράφονται y ΜαΙ τόν αντόν τόνον φυλάττδΐ τοϊς ,αφ*, ων τέτρα^ 
πται* — το παις π^ριαπαται^ άλλα icai το πης^ το δάΐς ό^ν^ται^ 
Μά Ηαϊ το δης^ quae aperte sont Boeotica. — Herod. ττ. μ, λ, 

43, ^^ inter verba in ηω enumerat το παΐώ ηηω λίγόμβνορ ηαρά 
ΒοιωτοΊς {ηοϊ το παλαίω) παλήω, — Theogn. Οχ. II, 3, 4. ex 
Herodiano de ahl: Βοιωτοί δ^ ηΤ, δια τον η μοΙ μαηρον του Ι luixm 
χην ληγουααν, cf. Αηη. Οχ. Ι, 71, 18 (not. 4); minue recte £t. Ms. 
Par. apud Bast. ad Greg. p. 347 et aliud ibid. . p. 894 παρά τοις 
BoiortoU δια τqv t xal η } sine dialecti nomine Boeoticum ηΐ com- 
menioratur in aliis £tymologicis ibid. p. 349. — Hcsycb. βανη-• 
κας, γυνάΐΜαζ Βοιωτοί, 



1 

188 De dialecto Boeotiea.:; 

KaXhmlogj vid. §. 48, 1; deniqoe m eingulis noniiiiUis 
vocibaB« ij pro Dorico ct Leebiaco.cx/ 1569, a. III , χη 
1562 seqq. 1569 , a. c , ^V^y ct fjyvQ. 1569 , a. III , '2Γσχι- 
vag 1641 9 Ήσχριωρ 15^ , 'ϋολ^ΐα.ψτο ^ioJJu 1564, Aa- 
μηνιτο$'1593^' χηρδ 1648 y Xtj^dvta 1569, C, Χηρωνάς 

1569, a. 

In antiqiiieeiiao titalo Tauagraeo 1599 α? pro ai scri- 
piam eat, * A€(sxqQv6ug !Α^γιτ . . • • - pro ΑΙσχρώνδας 
^Ιγιτ ..... 

Raro w. intactam mansit^ iiam praeter aiitlqiiiim ti• 
talum valde mirnin nr. 1679, ubi ΧαιρρανΒ», in imico 
Tbebano 1565 legnntur %ai et ΑΙτώνάο.. £xGUsatiotteiii 
liabet aX in nominibus peregrinis ar. 1583 ΦωΐΛα^υς et 
u4iol€vg ^ iaterdam minue recte a Boeckbla ^) . diphthongos 
scripta yidetttr. — Raro t Lcsbiaco et Attrco more abjc- 
:ctum est^ aetdg 1569, c, nXtxtaHog 1593. 

In Corinnae fragmentis libri ^ pro ai eeryanint fr. 
IP niida Fov ^έλωαα φίλης αγκάλης έλίσ&ή i. e. nmda — 
φίλαις άγκάλαις έλέσβ'αι; fr. \\.Λιγονρονΐ(ύτίλης ivonijg, qni 
snnt datiyi pliiralis^ nnde ibidem Ιμης pro ίμη conjectora 
restltutuin est^ fr. 12 %η, Ipsi Κροννδηβ i. e• Κρονιδαίί 
ecrlpsimus pro Κρονίδη fr. 2. vid. §. 48. Corrigenda sunt 
etlani dovehac 8, μέμφομαι 12, δαίμων 5, 9cai 7. 

Yalde mlrain est^ qaod nonaulla gentilia yulg^o in 
οίος esLeuntia m titulis 7i pro ai habent. Talia legimtiir 
Ταραγρίίων 1562. 1563, ΘΗβπος (quanqnam recte Tava- 
γρηος, Θίίβηος 1593. 1571)^ Λίβαδε^Ιοις 1575 (qnanquam 
Αεβαδόΐηων 1588) , "A^avHog 1562. 1583. Qaui^ vix 1ί- 
ceat ensplcari^ in bis onmlbua transscribentiam errore ^ 
pro ^ tradi, cnm Boecbbio p. 721, b daplex iqaidam 
Boeotlsmus agnosccndue esse videtur, qoo ij Boeotice ex 
ai natnin nova mutatione BQeotica in ii traneierit. 

2) Νοα minus α apud Boeotoa in η valgo mtttatain 



2) Pro Έρμαίω 1573 legendum videtur *Ερμαΐω^ ut ipse Boeck- 
hius nr. 1578 scripsit Ν&ηαίός a Ntnae; pro απ^γράίραρτο iv «si«- 
ra(«0 1574 potius supplendum est iv 6πλίτα{ή» vid. §. 47. 



%. 40. De diphthongis. 189 

est , nnclc gramnidtlci ^) dativoe eingnlarls dccUnationis 
{irimae non satie recte lota sabecripto carere diciint, iit 
τη Έλίνη. In ' titiilts nunc legnntur 1563 τρ^ς%ηδί%άτηγ' 
1569, a. III τη π6Χι et h ΡΕλατιη, 1569, c ηροβασίη^ 
iv τη ίγορη y Iv τη όδυ , 1588 Ιππασίη, vid. §. 44. not. 5. 
In antiqno Tanagraeo 1647 inl Πλανχαί est pro iZlav- 
X(jt. — Ipsum ^ servatum est in antiqaioribas titdlis 
1591 Ά^άνα, 1639 Bax^vFff, nisi forte Boeoti olim '^^ά-^ 
ναι pronuntiabant^ nt δάμο^ pro δάμω (nr. 5). Non recte 
a Boeckhio η^δοίπος ecriptum est 1579• 1580 pro άΐδοντος 
i. e. άδίδοντος. yid. sqq. 

3) DiphUiongns ii apud Boeotos in longam 1 abiit 
sccttndnm grammaticos ^) , qiu testantar de λ^/ις, ηΐ, ϊμ^ 
pro Xtyiig, aiel, ίΐμ^, fortassc etiam Ποτιδάων^ qaanquanft 
Herod. π. /tc. 1. 11, 8 e Cor• 2 Ποτηδάων Boeoticam yo• 
cat, qaod facile corriiptam habetur^ deinde τιδ^ pro 
Dorico τ€Ίδ€ liuc, siquidem rectc Heeycbinm emenda*-^ 
miis^ dcnlque addere licct H^sycbianas glossae γΐξαΦ, 
χωρησαι i. e. /7|a* pro 1^<ε7ξαι et γίπον, ilnov leg. JF7noVy 
qnanqaam dialectiis non nominatar. 

Inscrlptiones banic mutationem babent; in conjnga• 
tionie terminatlonibas οίρχι, άπίχι 1569, a. III, pro οιρχπ; 
in substantivorum terminatione m^ άσφάλια^ άτΑία, jFl^ 

3) Choer. Bekk. 1187. ol Boioirol taU βίς η ληγονϋίης ^oruM?^ 
ον προ^ράφονΟί το 7' τη ΈΙίνη γάρ φασ* χαΐ τη ΙΙηνίλόηη χωρ]9 
του Γ, ci. Drac. Strat. 109 > 13 et Poirpbyr. in Ann. Yillois. II. p. 
116 (\id. §. 15. not. 9). ^ 

4) Priscian. IX. p. 438: '»ei diphlbongum in i longum conver-. 
terunt more Boeotico« (Latinum vis e veis, velis explicat). •— 
Ann. Ox. I^ 71, 18« ot Bouarol τρέποντΒ^ την αϊ eh η nal την η 
(leg. 17) sls 7 ηΐ λέγονσιν, ωοπ$ρ ΗαΙ το λέγβΛ^ διά μόνον τον 7 
ηροφέρονοι^ cf. de i^t* pro αΐέί not. 1, ubi Theognostus de longo 7 
teslAur. — De Boeotico /μ* pro ci]u« Herod. nr. μ• l. 23 y 19. — 
Ann. Ox. 111 ^ 241 , 15. ot BoMtnol δια του 7 ϋοοιδαίων leg. Hoot^ 
δάων aut potius Ποτιδάων^ nisi majus mendum inest. cf. §. 36. not. 4. 
— Hesych. τΐ Sal, τΐ γαρ άλλο, η τ Ι γαρ; Κρηη^. Βοιωτοί Bt «f- 
^άδδ' 'Αττικοί δια τΐ δη. Diversa, ut solet^ ^iscuiiy Boeoticum 
voluit τιδβ• 



4 



190 Dq dialeeto Boeotida. 

σοτΆια 1562 sqq., FEXcaitt et FEXmi^og 1569, a. III f 
iti nomioibas in «Ιόβ exeuntibus *^ργιος 1583, '^λαΧ^ομί- 
νιος 1569, a. III (cujue mensis Yulg^aris fonna '^AoeAxofi^ 
viiog legitiir 1608, e), item in patronymicls ΆνοχροτΊος 
15)74, ^ίαλλ*;τα()Γοίτ 1577, Φ^οχρατΊο^ 1571, 23, vid. §. 48, 
l^ in patronymlcU in 7*iai ut Ααμοπλίδας 1575, KaXXl•- 
Ttildag 1578, Ήρακλίόας 1583, *u^(>iOTOxA/^«ir'l593 ^ denl- 
.qvie in elng^is yoeibue et etirpibus utdovtog 1579. 1580 
i(u}ii BoeGkhilis minus re^te ^OOVTog)^ *A(iwlag 1575, 1584, 
1608, h, '.Αμινοχλδις 1563, b', ΕνγΙτων et *ΑριστογΙτωρ 
1575, Αιογίτων 1579, ΘδογΙτων 1576, ΑΓαλΑν^των 1593, 
Aiviag 1593 , /ράι^α 1563 sqq. , «τί^ίί ρρο ίτΐίίί^ et x/jw- 
yoff 1569, a, ΚαβΙρνχος Ν. Ρ. 1584, ΊΙαμπΙρας 1574 a 
•τκΓ^^α, Aioni^tig 1575, πλίονα et Oidiag 1569, a- 

. Interdam yalgare ?t serratur , non solam in qalbne 
Dorlenses ^ habulsse certum aut verisimile est, Yid. §• 
39, 2, sed etiam in ils, qnae quum apud ipsos Dores 
IZ tenc^ant, yulgo mutationem patiuntar. Talia reperiim- 
tar in titalo Thebano 1577 SevonUidug^ 'Hρaκλd^ag (v. I. 
• ϋλίδας ) Άριστδίδας , AtofpavHog , in LebadeeBsIbvs 
1571, 23. 25 Φιλο%ράτΗος , \^Ι9& ΣαυχράτΗος, at ipsnm 
nomen Α^βάδΗμ scribitnr 1575. 1588 et 1569, c. Prae- 
terea non reperiuDtur nisi in Tanagpraeo 1563, a ασφά- 
Xhu^ in Orcbomenio 1569, a. III aavetov; nam in nomi- 
ne peregrino Άλίξανδρ^Ια 1564 mutatio neglecta minus 
offendit. 

In Cormnae reliqnile recte haec mutatio tradlta est 
ia πονχτεύϊ fr. 3 , έσσάρχι pro ίξάρχπ 19 , άιδων 8 , τιρ 5 
e Dorieo πι. yid. §. 45, 2. Male se babet ΠοτΗδάων fr. 
2. yid. supr. — NuUum hujns mutalioiiis apud Aristo- 
phaneia yestigium. 

Apparet^igitur, Ίϊ diphthongum , ubi est in strlcttore 

Dorismo, in nDiyereum, quocunqne modo nata est, in ? 

a Boeotis mutari, nec si quando maiatio negligatnr, ccr- 

tas Yoces et formas hac regnla excipi. — Sl qua saiit 

Inter exempla ailata , quao^ a grammatlcis in Doiica d!a- 

lecto ii babaisse^ referuutur, at Xijng, πΐηων , non recte 



§. 40. De diphthongis. 191 

bos praecipere indicaYlinue §. 14 ^ 4, alio teinpore accu» 
ratlus demonstrabimns. 

Qnod grammatici 7i apnd Boeotos etiam in η trans- 
isse tradunt ^) , error eet. 

4) Dipkthongus oi a Boeotis Becandam g^raminati- 
cos ^) in υ longum mutata est, ita tamen ut in fine yor 
cis accentam retrahi non |nagis yetaret, ut "Ομηρυ, χαλί), 
ίμν pro "Ομηροι^ xaloiy ίμοί. 

In titulis hanc mutationem patlnntar primum nomi- 
natiyi pluralis decl• II τύ^ τύδδ pro τοι^ τοίόδ i. e. οί, 
oWc nr. 1568. 1569, a. III. 1583; item datlyl τνς αλλνς 



5) £t. Gud. 296, 17. καλλινάρηοί .κατά τροπηρ Bouorix^v τη£ ft 
δίψ&όγγον sts* ή ; neque aliud "νοίυηΐ, qui παρηά Aeolicum dicunt 
pro παρβιά^ £t. M. 487 > 6. et Gud. 295, 39; Et. M. 653, 33. et 
Gud. 453, 13 (ubi exemplam πλψην pro ηλ^Ιοίν additur); Tzetz. ad 
Hes. Opp. 664 et £t. Leid. ap. Gaisf. — Jam vero vox a παρά 
derivata (unde α tenetur in Pindarico κάλΧι,ηάραος et Lesbiaco na^ 
ραυα, vid. §. 5^ 5) antiquitus παραα vel παραϊα sonasse videtur^ 
unde α lonice in η mutato παρηΐη, inde Atticum παρβίά ortum est^ 
apud Boeotos autem αΐ in rf mutato παρι^ά, quod grammatici male 
et ad Homericum ΜαΙλ^πάρηοί adhibebant et ex Attico παρπά deri• 
vabant. — Similliina sunt, quae tradit Choerob. Ann. Ox. II, 245, 
21. ovsiata ^- Sta τηί Τΐ διψ'&όγγου γράψίχαι' ineidtj οΐ jiloXili η 
γράφονΰιν αυτό' οϊον ονηατα' χατά l'^os γαρ ^χονσι.την Ζϊ δίψ'&ογγον 
tis η τρέπΒίΡ, Nam e radice ονα (cf. οναιτο) antiqaitus οναιαρ 
factum videtur, inde ονραρ, ονααρ^ Boeotice autem ονηαρ, £rrore 
latius propagato eadem mutatio in aliis agnoscitur: £t. M. 605, 34. 
Άπολλωνιο9 6 Άρχββίον nal τό νηφω το ϋ'νω από τον νδίφω τον χιο^ 
νΐζω Xfytt γβγένηα&αι κατά τροπην Βοίωτικην τηί 6Ϊ Βιφϋ'όγγον βίς ij^ 
Adjavabat ,errorem contraria Boeotorum mutatio τον f[ §!ς ?Γ ei 
Aeolicum in nonnullis η pro cl. vid. §. 14. 

6) Choerob. Bekk. 1215 post ea, quae in not. 1 attulimus: ct» 
Sst προζ^βΤναι' »χαΙ χο»ρ}9 τον ν τον μακρόν τον γενομένου από €ρο~ 
πης της οϊ δ&φ&όγγον παρά τοι{ Βοιωτο79'^( τοντον γάρ $πΙ τέΐονί 
οντος πολλάιας τρίτ^ι^ από τέλον^ πΙπτ^Λ η oitXa' τό γάρ "Ομηρο* τρέ- 
ποντας την οι 9ΐφ&ογγον οι Boiorrol eic τό ν μακρόν προπαροξννονο* 
καΐ λίγονσιν*Όμηρν, — ΑροΙΙ. de pron. 104 de §μοΙ: ΒοιοηοΙ Sia 
τον ν βμν οννη^ωί, κα'&ά καΐ τό καλοί καλν. — Ibid. 106 de ot 
et Aeolice JPbts Βοιωτοί ουνη&ως eis το £ μΒταΧαμβάνονσι (Bekk. 
vult υ, potius JFv), 



192 De dialecto Boeotica. 

προξίνυς 1562 — 64, αύτνς 1562• 63, ϊππνς, ιίγυς, προβά^ 
tvgy ^ΈρχομένΙυς 1569, a. III, Βοιωτίυς^ ΈρχομενΙυς^ πο- 
λψάρχνς 1573; deinde Fvitia 1562 — 64 pro oixia^\ 
'^γρν^ξίχιος ab άγροΊχος 1574, avKaFudogy χωμεϋΡϊιδος etc. 
1583 ab αοιδός, χατάλνπον, θνναρχος 1569, a. 

Contra ό( eeryatnm est in titnlo Thebano 1565, nlit 
Foi et Fowla, Lebadeensibas 1575, ubi Bomtoig, Λ^βα- 
deuloig^ 1588 τοϊ Ιππότη ^ Gopensi 1574 Iloldixog^l) et 



7) Hinc fortasse illustrandae -snnt duae voces Boeoticae satis 
dilHciles. Primum Plutarch. Quaest. Gr. p. 292. τ/ί ο παρά Bom- 
τοις TtlarvXairaQ; τονς oi*ia γατνιωντας η χωρίο^ζ ομορονντα€ 
αιολίζοντβς οντω χαλονσιν ως τ.6 πλείστον $χοντας, Deinde Thucyd. 
IV y 97. Βοίωτοϊ/ς {πΜαλονμένους τους ομωχέχας δαίμονα^ ^ quam 
Tocem explicant SchoU. Tbuc. όμωχίται ol ονμμνζίχοντβς τώρ αντώψ 
ναών ηαΐ των αντφν U^ioVy Said. όμωχαίταί (ν. 1. όμοχαίτας)' θον- 
ηυίίΒης τον£ awvaovS ϋ'εονς χαΐ ομοροφίονς*' Βοίωτιηη δε ή λίξιζ ad- 
dita Scholiastae interpretation^; similiter Photius, apud quem ομω- 
χέταί; Hesych. ομωχίτα^ οι σνμμ^τίχοντβζ των αντων απονδων η 6μο~ 
βώμΛ0& ηαΐ όμόναοι, — Recle Schneiderys in lexico s• ν. ομωχίτηί 
utriusqqe vocis alteram- partem non differre intellexit et apud Pla- 
tarchum correxit ώς το πλησίον, έχοντας, Contra dubito an non recte 
grammaticis crediderit et Plufarcho^ utramqne vocem ex ¥χω com- 
positam existimantibuSy et Plutarcho πλατίβχέτας restitui jasserit. 
Adversantur enim et terininatio in derivatis verbi Ι'χω insolita et 
reliqua Platarcheae vocis forma , quae certe (e Dorico πλατίον pro 
πΐηοΐον) πλατίΟΛχέτας sonare debebat, et significatio habitandi objecto 
omisso in Yerbo (χω vix probabilis. Potius in Plutarchea voce 
suspicamur latere πλaFvxiτaς i. e. πΙησιο^Μίτας (cf. de terminatione 
. μίοοίκέταί et /««rofx^rac pro μέτοικος apud Ilesychium , Θ6τναλοι*1^ 
τα$ apud Athen. VI. p. 264), ut πληγ^νβΤς significat τονς πλψιίον 
γένονί, cf. πληοίοίχος^ πλησιόχωρος, Plutarchus ηοη minus ίη hac 
yoce, quam ex aiitiquis publicis documentis se hausisse profitetor, 
legepda errare poterat, quam qui iii^dem plane erroribus C. I. nr. 
1575 legerunt τίχατι pro Fntazt, Thucydidis igitur ομοίχέται δαΙμονΗ 
8unt ομοικέται, ομοικοί i. e. ομόναοι^ ομοβώμιοι, Quod in Boeotict 
Tocis forma nullum, ut apud Plutarchum, ν apparet, inde expli- 
candum videtur, quod eo tempore Boeoti οϊ nondum in ΰ mutave- 
rant, sed aut o7 retinebant aut o? proferebant (vid. g. 41). Itaque 
Yox e ομό^οιπέχας aut όμοΓο(κέτα£ corrupta est» .fortasse non siae 
aliqua ipsius scriptoris culpa• 



ι 

§. 40. De diphthongis. 193 

ι 

τοίδδ e Boecldiu conjectara pro τον • • • ^ in Orchomenio 
1593 Boianoly quanqaam haec lectlo non certlssima yide- 
tnr. Praeterea ol semper retinetur in ipso Βοιωτών no- 
mine 1565. 1573. 1575. 1588. 1593, denlqae !n nominit 
bas proprlis Ααμοτοίδας 1568 , Mevohag 1569 , a. III. 
lota ejicitur in inoetat 1582 et noehag 1583. 

Apud Coriimam certum bujus mutatlonis exem- 
plum non legltur. Praeter Βοιωτός fr. 2 et Πινδάροιο 12, 
quorum alterom tltulorum hsu defenditur, alterum auti- 
qiiitate formae, qnae non iu yulgato usu erat, excusatlo- 
uem liabet, adeo legontur βριμούμενοι 8 et XevyLoninXoiQ 
11• At in his olim ν scriptom fuisse arbltramur, qnum 
ipse Apollopins, qni Corinnam Boeoticae dialecti aucto- 
rem habet^ hanc mutationem non ignoret (not. 6). Inde 
pro cormpto rid* fr. 1 susplcarl ansi sumus Fvd^ i. e. o?- 
da, — ~Apud Aristoplianem nulliim hujus mutationle ye- 
stigium. — Pertinet hoc etiam Boeotlcum oomen pro- 
prium *Ανεμντας pro yulgari Άνεμοίτας apud Demosth. de 
cor. p. 324. 

5) Non minus diphthongus ω in nonnuUis titulis in 
V ablt: τΰ δάμυ 1562 — 64, αντυ 1564. 1569, a. III, Ευ•• 
βωλν et ΓΕλατιηϋ 1569, a. III, οδΰ et τϋ 1569,. c. Pri- 
sclano contra teste ^) Boeoti ω mutabant In oi^ neque 
aUter in antlquo titnlo Tanagraeo 1599 Αιονυσοε le]g^tiir 
pro Αιωνύσφ. Alii grammatiQi ^) testantur, dlpbtbongum 



8) Priscian. I, p. 49. «Romani 5e pro φ, ut comoedia, tragoe- 
<iia. Nec mirum, quam pro ω quoque habemas δ et pro ϊ e in 
diphthougo accipimus. Hoc tamen quoque ad imitktionem Boeoto- 
rutn solemus facere.« 

9) £t. M. 29, 26 e Ohoerobosco (cf. £t. G. 13, 35): άπό τον 
ΐι3ως Ytvsvai aidtooS , ώσιτερ ηωο9 »al ηρφοδ χαϊ χατά τροπτ}ν Βοιωτΐ' 
i^fV τηζ φ διφΰ-όγγον Μ ο1 ηο7ο6 tcal atdutos; deinde 1. 50. o^ev τό 
u8o7oe ix tov aldfjfOi xtffrixov yivsTa& χατά τροπήν AtoXndjv της ω 
^ιφ&ογγον bIs qT, — Et. Μ. 224, 36. πσρά το γέλωί γβλω γελωϊος 
α πατροίϊος * χα2 BouoTixwi γsL•ϊoQ * οι γαρ Βοιωτοί τό ώ χαΐ Τ βίς 
νν οι δΙφϋΌγγον TQinovoiy το πατρφος ηατροΐος λέγοντΒ9 χαΐ τό 
ροηος ί^ροΐοί. — Theogo. Οχ. II, 53, 30. τραπίζοιος^ Βοιωτιχόν 

13 



Ν 



194 De dialecto Boeotica. 

ω apud Boeotos in oi mutari^ ut πατ^οΊος, ηροΤος pro 
πατρώος y νρφος ; neqiic vero liunc nenm ad sola talia ad• 
jectiva pertlnere, indicat Apollonine ^^), qumn tradit 
nonnnllos iota eubscriptum In νώ falsum jndicasse^ qiiod 
fioeoti non dicerent vol; docent etlani tituU noiiiiulli, in 
qtiibus oi pro φ legitur : nr. 1565 τοΐ άάμοΰ pro τφ ίάμω, 
1588 το7 ΤρεφωνΙοι, ut etiam in corruptissimo 1571 1. 2. 
23 Τροφωνίου esse yldetar, nr. 1579. 1580 Ανωνΰαοι. 
Nam quod Boeckhius has antiquae scripturae reliquias 
esse judicat^ nuUum praeterea in Boeoticls titulis λθ]αβ 
aelatts Testlgium reperltur. 

Ipsa diphthongus ω raro scripta legitur nec nisi le- 
ctione eatis incerta: Τρεφωνιω 1571 , 13^ Auuvoofa 1601, 
c, Μρωόας 1574, at Μρώδας 1583. 

6) Pro diphthongo^ quae vulgo est^ ου Boeoti cum 
severiore Dorlsmo ώ proferunt, ubi contractiooe ex do 
vel o€y aut prodiictione sappletorla, consonaate ejeeta^ 
nata e»ty ut πολεμώ pro πολέμου ex antiquissimo πολέμους 
^ίλωσα pro ϋΆουσα ex antiqao ^έλονσα. vid. §. 42 et 43. 

§. 41. 

Oe Boeotlcae dialectl in Tocalibna profereaidia 
, IncoiietanLtla• 

. In Yocalium mutationibus , quibas Boeotica dialectiis 
minim quantum a reliquoram Graecoram consuetudiDe 
discedit^ insignls qnaedam iiiconstantia coaspicitiir, cojas 
rationem et cauaas aGcaratiua exqairere operae pretiiiiii 
yidetur. 



or, hmX wtxa tovw ntaX κατά γραφην• — Ittde etiam 2Γιρο/» vocatar 
όνομα Bouttvutov e Τρωΐα £t. M. 770 y 15; adeo simpleK ω Boeotice 
in δι transire dicitur, ut άγηοΐνη ab αγκωνή SchoU. Dion. Tiir. 
782, 32, Ann. Ox. IV, 320, 22. 

10) ApoUon. de pron. 111 de iis, qui ΐ sttbscr. In ρω falsan 
judicabant : τβχμηριονντίί τβ Ίχ τον JBonurtaKOv * in$l ovSin&ta «raf* 
avroit rol δαί του ol, ubi non recte Bekkerus probante Boeckbk» 
proposuit vv et v. 



J. 41. DeBoeoticae dial. in vocal. prof. inconst• 195 

Ut ordlamnr ab iis inscriptioiiibog , qaae tertio fere 
^aeculo exaratae, aetate non multum differttnt^ duplex ca- 
rum genus diseernitar^ alteruin proprietate qaadam Boeo- 
tica in yocalibue proferendis a reliqaarain dialectorum 
U8U remotissima insigne, alterum yalgari lin^ae ppo* 
piorem dialectvim exhibene. IUud coiiiplectitur tituloe 
Tanagraeos 1562. 1563 et Orcfaomenios 1564. 1568. 1569. 
1573. 1583. 1593, hoc Thebanos 1565. 1576. 1577. 1578, 
Lebadeenses 1571. 1575. 1588, Orchomenlos 1579. 1580 5 
minus certa est ratio comiptlssiini tituli Copensis 1574, 
ut alioe breviores omittamas. Maxime eo differant^ qaod 
in primo inscriptionam gencre fere semper ϋ mutatnr in 
oi, oT et*qi in i, dam aiteram retinet ΰ (excepto unico 
άσονλία 1565) et οΓ, contra ω miitat in o7. Sed etiam re-» 
llquae Boeotlcae yocaliani mntationes saeplus in altero 
genere negliguntur , ut «I servatur nr. J565, quanquaiu 
idem in ij inutatur 1578. 1588, li retinetar J577. 1571. 
1588^ quanquam vulgarem Boeotoram mutatlonein patitur 
in nr. 1575. 1576. 1578—80, adeo in ipsis 1571. 1577, 
81 fides est lectioni; postremo i ante yocales semper reti• 
netur in nr. 1576^ interdum in nr. 1565. 1575, dma 
idem semper in τ mutant nr. 1579. 1580. 1588. Contra 
V sluc uUo iuscriptioDuni discrimine Ια 7i mntatur, ut 
taceamtts de ea YOcaUum ratione, quae Boeotis cunr Do* 
ribus communis est. 

Jam yero quaerentibus , quac sit hnjas diecrepaiitiae 
causa, procliyis est suspicio , in ils tituUs, qui (ut 
Bocckbli yerbis utamnr) Boeotismuin minue perfecte refe- 
runt^ e yulgarl reliquornm Graecorum nsu nonnuUa in* 
termixta esse. At primum bi tituli in aliis rebus Boeo• 
ticae proprietatis eatis eant tenaces , adeo habent , quibus 
longiue , quam qui magis Boeotici yisi eunt, a yulgarl 
consuetudine recedant, quo pertinent παγγαν καΐ χατϋ^ά- 
1(χτταν, ητ. 1565, dum apocope negligitnr 1563-^1564, 
Σαύμ€ΐλος et ^αυχράτδίο^ 1575. 1588, dum 2!ωκράτιος cet 
1583 , avt&iav 1588 pro άν6ΰ•£ΐκαν^ quod legltiir 1579• 
L593 , denlque singiilarie patiOnymlcorum in 7o7 usns, qiit 

13* 



196 De dialecto Boeotica. 

praeter titulos Thebanos 1577. 1578 ct Lebadcenses 1571. 
1588. 1601 non reperltiir nisi in Copcnsl, qui medins 
quasi est Inter utrosquc. vld. §. 48. Deinde in his ipsU 
tituHs ω, quod altcri in ϋ inutant, transit in 0«, qaam 
mutatl^ncm Boeotis ppopriam esse testantup granimaUci, 
dum taccnt de altera i). Igitup Lic quidem apparet du- 
pliccm fuisse Bocoloriim morem^ utrumquc inscriptloni- 
bus, altcrum^ qui est in titulie minDs, ut yisuiu est, 
Boeoticis, ctiam grammatlcorum testlnionus coofirmatam, 
nentrnm altero niag^is Bocotis proprlum. 

Satls liinc paterc existimamus ^ quae in altero in- 

SGriptlonum g^euere minus a vulgari Graecitate abhorrent, 

non esse pereg^re inyecta, sed et Ipsa non minas Boeotlca. 

Ncquc tamen discrepantiae causa ita explicari potest, ut 

in dlversls Boeotiae partlbus dlversa dialectus yalulsse 

putelur, qonm Orchoinenii titiill reperiantur in utroqne 

generc^ qoanquam notabile est, alteram yocaliitm profe- 

rendaruin rationcm regnare in tituHs Tanagraels et Or- 

chomeiiiis, alteram in Thebanis ct Lebadeensibas^ neque 

aetfts . discrimiiiis causa est babenda, qaum et omnes sae- 

culo fere tertio, et Orchomenii nr. 1579. 1580 eodem 

ferc tempore exarati sint quo nr. 1583. Nibilominas al- 

teram rationem altera antlqitiorem esse ^axime apparet^ 

ubl accnratias quaerimus >de ϋ in ου uHitato. Qaum enim 

baec dlphthonjrus ctlam brcyls yocalis ylcem ita SQstineat^ 

ut ipsa Gorrlpiatur, rectissime Prisclanns iDtellexit, eam 

non ycram esse dipbthonguni ^ nec Disi pcGiiliarem et an- 

tiquum quidem yocalis ν sonnm^ a Boeotis seryatam, ex^ 

primere eodem modo, quo Graeci scriptores Latiiiiiiii η 

per diphthongum οϋ proferre solent• At hl qnideiu pere- 

grmum sonuni, qnem siinpllci Graeca litera reddere non 

llcebat, ncceesario, quatenus fieri poterat^ duplici eigno 

imitati sunt^ nee mirum esset si reliqui Graeci eaodeiii 



1) Adeo, si recte Boeckhitis hoc οϊ pro φ ex antiqua scrtptnra 
remansisse judicar^t (cf. §. 40, 5), appareret inde, Boeotos olim ψ 
non mutasse. 



§. 41. De Boeoticae dial, in vocal. prof. inconst. 197 

vocalis apnd Boeotos sonam eodem niodo sigiiificarent. 
Boeotos autem Ipsos cur proprium sonum ralioue non 
valde probaada exprcssisse putamas? Num forte lite- 
rarnm, usum eo dcmnin tempore acccpisse^ quo apnd 
cos Graecos, unde acciperent, antiquus vocalls ϋ souus 
jam mutatus esset^ ita ut nuUaiii eimpliceiii literam re> 
perirent; qua sonum ipsis proprium eig^Diiicarcot? Nc- 
mo facile credet^ praesertiin quum Roinani, quos 11- 
teras post Boeotos accepisse ccrtigslmum yidetur, eun•- 
dem Yocalis sotium simplici litera scribere non dubita- 
i^erint. Ighur Boeotl oiiin scripsernnt v, postea, sono 
noQ inutato, mQtarniit scrlpturam, qauin ceteri Graeci 
signo servato aliam pronuatiationem tribuisseiit. Boeotl 
igitur scripturae mutandae nuUam habebant caasam^ nisi 
ut in lUeraram sono eibi ciim rcliqais Graecis eo|iyeni- 
ret, quantumvis dlalectus discreparet. Neque yero prius 
Boeotos* antlquam scripturam ad peregrinas dialectos ac- 
conmiodasse probabile cst, qaam tntercursu ciim reliqais 
Gracciae populis aucto Dorica et maxime Attica lingua 
magis magisqne ninotuisseut , qulbus prlmum antlqua 
Boeotornm scriptura, mox ipea dialectus eessit ^). Et 
egregie cofifirmatar opinio. iiostra eo qaod in Boeotiae 
pottssimuin finrbus, Ofcbomcni et Tanagrae nora scribendi 
ratlo inraluisse yidetur^ antiqua tencbatur in media terra^ 
Tbebis et Lebadeae. 

Jam lYero non casu aliquo factum est , ut in iis- 
dem titulis neque ν in οϋ ^ neqne oi yel ω m ΰ mutetur. 
Qiittm enim cayendum esset^ ne eadem Ihera diiplex 
inunus snstlneret , pro oi et ω non patcrat ν (quod baud 
dubie 60II0 apad reliquos Graecos usitato pronuntiatttm 



2) Non aliter, qui hodie Germaniae inferioris dialecto ut«ntar, 
ad vocalis a peculiarem sonum {the broad German sound) expri- 
mendum scribunt 'woater; majores nostri scripserunt water, ut 
etiamnunc Augli. Sed, posiquam invasit et superavit superioris 
Cfermaniae dialectus^ ad hujus pronuntiationem scriptura accomoio- 
datur. 



198 De dialecto Boeotica. 

est) prius i^dhlberi^ quam aDtiqao Boeotlco eono se ab- 
dicasset ct οΌ pro ϊ; ecribi coeptam esset. 

Jam ig^itnr satts certnm videtar, eos titalos, qai 
mlnus perfecte Boeotiemiiin .referre Tisi sont, ϋ et ol cum 
Tulgari dialecto comiimnia, neqae minus δΐ pro Tulgari 
ω ex antiqna ipgorum Boeotorum dialecto et ecriptuTa 
gervasse. Minns certam judiciiiin est de reliqme Toca* 
liam mutationibus y quae minore constantia in iisdem ti• 
tulle neg^Ugnntur , quia eine uUa pereg^Inarum dialecto- 
rnm cognilione αΐ in η ^ 3t in c, « aiite yocales in ΐ trans- 
ire poterant, At e reliquoram tamen analo^ia eatis pro• 
babili conjectura coUIgimas, ne in his qaidem antlqoam 
Boeotornm ecriptarain a ynlg^ari diyergam fuisse, qaan- 
qttam titnloram antiqniorls rationis teiiaciorum minor in 
bie mutationibae negfllg^endis constantU majorcm niQta* 
tionam antiqnltatem prodere yidetur. Qaod ^ in dmnibiis 
titulis eine disGrimine in ?i transit^ aainmani bujns mu^ 
tatioiiie antiqiiitateia indicat. 

Jam acGcdainiie ad eae inscriptiones , quae qQom 
Bcriptnrae genere inajorem antlqaitatem prodant, ylx ta- 
men quartnm eaeGulam multum snperant* Et Ires qiu<* 
dem ex bie ipsam αΤ, qaod apad yetercs Boeotofr non 
mutatniii fiilsse euspicatl sumus , offerunt y Tbisbensie 
1592 ^A^avttij Orcbomcnia 1639 BaxiuJ^ai, Ghaeroncen- 
eia 1679 XtuQ^ova^; \ix enim dubitamas, quin in prlori• 
bas Si pro $ non minas scrlbendum sit^ qnain antiqulor 
dialectae ol habebat pro φ, In ultlma praetcrea, qunm 
singiila yox pro Χαιρώνπα baud dubie prlecp ecriptorae 
geoere posita sit, e est pro it, igitar haec diphtbongns 
nondttin in 1 transiit. — Deinde in antiqois titulie Ta- 
nag^aeis legiturt nr. 1592 Ήσχρονδας Α^γιτ,,•^ Amvvaot 
et 1647 inl Πλανχαδ^ Igitur bic , abt proprietas Boeotica 
conepicittir^ ν iion mutatum egregie seiitentiam nostram 
confirmat• Valdc aiitein notabile est dlphthongoram ge- 
iius , qaodLattnis unice usltatam^ apad Graecos rarissi- 



§•41. De Boeoticae dial• in yocal. prof. inconst. 199 

jnnia^), Boeotis non alienum fuieee solns Prisciamis, ex 
antlqnis fortasse monnmentis , cognitum habebat (§. 40. 
not. 8). Quod recentius esse co gcnere, in qno I est, 
docent dativi primae et secandae declinationis , qai i ab 
orig^ine habent, docct etiam LatiDa lingua^ in qua anti- 
quiiin terra'i aeque iii terrae transiit, Et cii, oe me- 
dla quasi sunt inter ai^ οΐ et tj, v, Sed qQum re« 
centlores ii tituU^ qui antiqaissima αϊ et oi serTarunt, 
nunqiiaiii ae yel ui oiTerant, hoc diphthougorum genus 
non yalde placiiiese nec diu aut multia usitatum esse 
-videtar. Ceternm nou neg^Ugendum est, boe tltulos 
Tanag^ae fuisse positos^ in confiniis Atticae , ubi faci- 
lius id ag^ebant, nt dipbthongorum sonum apud Boeotos 
mutatum^et ab Attlco diversam scriptiira exprimerent. 

Deinde nostrae sententiae fidem addit Arlstopbanes, 
in cujus Boeotlcis aliquot -η xn 'it mutati exempla repe- 
riaiitiir, nulla rellqaarum mutatlonum (« enim mutatam 
in ιώγα pro ίγωγ^ propter γ eimiil ejectuin diversam ab 
aliis exemplis rationem habet). CQOspirant etiam cor- 
ruptae voces Boeoticae πλατυχαίτας apud Plutarchum et 
δμωχέτας apud Tbucydidcm, quaram altera pare quum 
Boeoticain yocIs οίχίτης forinam tenere videatur (§. 40 
not• 7)y Pliitarcbea vox ϋ babet pro 57, non ita Thuey* 
didea. Quibus emnibua comparatis certuin fere yidctur 
non ante quartam saeculnm eaa 9 quas reccntior<?s dixi^ 
mue^ YOcaUum mufationes apud Boeotos in usum yenisse, 
cxceptis a£ et of , de qnibus diflScilius jiidicatur, Contra 
Boeoticum nomen Άν^μύτας pro *Ανψοίτας apud Demo- 
stlienem prodit, ejus tempope jaiu ν pro οϊ scribi coeptum 
fiiisse« 

Postremo etiam ex liliis dialectis nostrae de BoeotiGartim 
mutationum aetate opinioni allquid praesidii arceescre licet. 



3) Vnica exempla extra BoeoUam novi ^αρ«αα<ο^ in nummo 
Thessalico et ^oqm in vase antiquo Musei Gregoriani, quod de- 
' scripsit Abeken in Annalibus lustitud Archaeologid 4836 Vol. 
Ylll. fasc. II. 



200 De dialecto Boeotica. 

Nam primiiin Thessalos η mntare in Tt, sed retlnere ν et 
aij nisi qnod semel ae scriptnm reperlatur, videbiniiis 
infra §. 50^ dclnde δϋ pro v, quod Labonibue In usa 
fiiisse Hesycbtanae maxime gloesae doeent, non fniese 
antiqniorls aetatis ex Alcmanis reliquiis et AristopliaDh 
Lysistrata colligere licet, ubi nuUum ejus scriptarae 
yestiginm apparet. 

At omnem nostram de mntatioinim illarain aetate 
atqne orlgine disputationem Corinnae carmma perrertere 
yldentur, in qnibns ου pro v, 'ij pro at^ t pro 11 scrlpta 
fulsse certissimle antiquorum grammaticoriim testimonus 
et exemplis docetur. Tix tamen dubium Tldetar, qum 
Boeoticae poetriae carmloa a Boeotls potiseimiim lectitata 
et deseripta rarlas scrlpturae Bocotlcae mutatiqnes non 
effagerint et ad Alexandrinos critlcos ea ratione scrlpta 
pervcncrint , qua Boeotl tertio fere saecnlo ntebantar, 
Adeo si qua forte antiquiora, a yntgarl liog^a non Ά- 
vcrea relicta essent, criticos id egisse, at proprietatem, 
qaam opinarentur , Bocoticam reetltDerent ^ satis proba* 
bile est. Singiila nonnulla^ ut τ€ονς pro tiovq (§. 38^ 2), 
facile relinqul poterant. Non credimus^ ot dipbtbongiim 
rellctani esse , ubi Boeotos rcGentlores eam mutasse cer- 
tam est. Quippe horant banc mutatlonem etiam gram- 
matici ^ qui omnem fere Boeoticae dialectl cognltionem e 
Corinnae carminibus, antiqiitiornm cara recensis^ baurire 
yldehtur. Jidcm ω apud Boeotos in oi traneire referant, 
nibil monent de φ in ν mntato. Unde aliqua easpicio 
oritur illam ecriptorain in Corlnnae canninibns repertam 
esse, deinde, alteram matationem pmnibas reliqiiis rc- 
centiorem esse, qnippe quae-postea inyaluerit, qaank Co- 
rinnae carmlnam orthograpbia constituta e^set. 

§. 42. 

0e vocalibus prodactione sniipl^ioria iiati»« 

Breyes yocalcs, iibi altera c duabus consonantibns 
seqaentlbiis cjecta est^ ne syllabac quantUas minuatur, 



§. 42. De vocal. productione suppletoria natis. 201 

!n bnnc modfnn producuntnr: ppimnm α breve prodacitu^ 
in ηοίσα Cor. 4 pro navacty cf. ϋασικλίΐν nr. 1569 , a, 
accasativls plnralis declinationis primae, nt τάς κψί'νας 
nr. 1569, a (cf. §. 10) 5 i producitur in et^ quae diphthoa- 
gns mutatlone Boeotica ex antlquiore et Dorico η nata 
est, ut σταθ-ίΓσα pro στα&6νσα, Dor. στα^ησα^ δίμ^ν ex 
Ισμ^ν Dor. i7|U5i/, Tid. §. 39, 2; denique o^ ut in strlctiore 
Dorismo 9 produGitur in ώ^ Ιώσα 1563^ a, b. ex iovaa 
{ίοΰσα)^ ^ίλωσα Cor. 10, acc. plup. ίςγόνως 1562. 64, 
σονγγράφως 1569, a, Arist. Ach. 840. 845 xpbaOmg, ίχίνως, 
αΐ^λονρως, ex antiqua termlnatlone ονς, yid. §. 10. Hinc, 
fit, iit ώ pro Yulgari od in talibus Aeolicum yocetar ^). 
Neque mlnus Boeoticnni est βωλά (pro βονλή)^ qiiod Aeo• 
lieum audit apiid Joann. Gr. 236, a, Leid. 638, Yatic. 
689, docente nomine proprio Ένβωλος nr. 1569, a^ qulppe 
etiam in bac Toce Ioii{]^am vocalcm yel diphtbongiim coii- 
sonante aliqua ejcGta natam esse , indicat Lesbiacum 
βολλά^ yid. §. 8, 8^ neque allenum est Boeoticam Αιώνυ- 
σος^ qaod legitur 1579. 1580, et inde Αιωνυσιος τ Α Ανω- 
νονσιος 1569, a. 1573. 1577, Αιωνονσίχιος 1574 (ηΛΊήΑιΟ" 
yvGOc in antlquiore titulo 1599 ο pro ω ex antiqua ecri- 
ptora babet)^ si comparatar Lesbiacnm Ζόνννξος. vid. 
§. 8, 8• 

» 

§. 43. 

De contractione• 

In nniversum contractlonis usus apud Boeotoe satis 
rarue. .Contrabuntur ae in ij in φνσητδ Acb. 829^ cto et 
^ In genitivls declinationls primae yolgo non contrabnn- 
tur^ raro in α conjuDgunhir, iit ταν e τάων, Attlce των, 
vid. §« 44. Non mlnusr Ποτιδάων deas apud Boeotoe au- 



1) Aeolibus tribuuntur accusativi τώς άν^ρο^ως a J. Gr. 245, a, 
Greg. Gor. 619, Meerm. 663; deinde Μωσαι, XelnoHia* a J. Gr. 236, 
a et 243, b (ubi minus recte additur Χαλωοα»)^ Leid. 637, Aug. 
670, Vatic. 680, Gieg. C. 584. 



202 De dialecto Boeotica^ 

dlt (vld. §. 36, 2)> uoiitra φυσαντδς pro φνσάορπς^ φιν 
σωντ^ς legitnr Ach. 833. Singnlari *) contractionis n- 
tione, ex uu fit av in Σαύμπλοζ, J^cevHQttTHog 1575. 1588 
pro ΣαομηΧος , Σώμηλος; vnlgare tamen Σωχράτης legitur 
nr. 1583. 

Non minus « cam eeqaente vocali Tiilgo non contrt- 
Lltnr^ sed In l mutatur. yld. §• 38 , 2. Ubi contrahmi- 
tnr Tif naecitur el, quia strictior Dorismos daplex e in 
^ GODJangit, ut ΉράηλΗτος 1577 e -HXaecog^ ΚλιινΙας 
1579. 1580 (cf. Aeol. %leewdg)y dovMai Cor. 8 (vid. §. 
39 9 2) et casus obliqui nominum iu ^Λης Boeot. x2m, qoi 
eemper contractionem patiuntur ^^έμινοηλ^ίος, Ααμοχλίϊοξ^ 
ΊαροίΛλΗος 1563, a. b•^ ΠοΧυχλίΊος 1569, a. II., '^^jr«o- 
χλίΐος, Aioakuog, NMoxXe7og 1593, qaae nata sant ex 
'^μivoxλύog etc. — Miram videtur^ quod in pronomi- 
num genitms ίμονς, %eovg yel Tiovgy iovgy qul apnd 
Corinnam lcgebantor, fo Tulgari ratlone in ου coaluif, 
ncc iniuus eiDguiare est T€vg pro Tiog apud eandem. Tid• 

§.45. , ... 

Dorlco more ex ot St-di in Τιλφωσσα, qaae est Boe- 
otica nomlnie forma (yid. Miiller, Orchom. p. 480), e 
Τιλφόίσσα; deinde €x δδ in genitiYO dedinationis secoii• 
dae, ut πολψω ex antiquo πολίμοο (cP. Buttm. Ausf• Gr• 
§. 35. Anm, 6); corruptum est βρψούμδνοί Cor. 8« 

Crasis exempla rariseima siint, ταλλα 1562 sqq., 
x/; 1569, a. III. pro χή r^ i. e• acai α/, χΗρωάδο^μ Cor. 1. 
pro χη Ηρωάδων^ 

§. 44. 

• De decllnatloiie• 

1) Non defuisec Boeoticae dialecto daaleiu, qao 
Aeolica i. e. Lcsbiaca carebat, iiitelligltar e νώ^ Cor. 16. 



I 

*) i^raeterea non reperUur fcre nisi apud Arcades, vid. {. 63, 
Macedone^ in σαιτορ/α pro αυ»τηρΙα, et in paucis glossis incertae 
dialecti apud Hesychium, ut τινλαυρο^^ ηνλω^ς e ΑΤνΑαω^χ»^. 



§. 44. De declinatione. 203 

apud Apoil. ie pron» p. 113, cf. ibid. p. 111 ^ et ex ape- 
OtTcev nr* 1580» 

Terminatlo φΤ?^ qaae apud Homcrum in omnibus 
deeUnatlonibus pro genitivo et dativo est^ Bocotlca yoca- 
tur ab Hcsychio:. πασσάλοφί^ν τον πασσάλου' δ σχημα- 
τισμός Βοιώτως; Aeolica aiidit in Scholl. Vnlg. II. γ^, 338 
(quae non legantnr apud Bekkerum) : παλάμηψι' 'η λί'ξις 
παράγωγος ^ιολιχώς• NuUa tameu usquam exempla rcpe- 
rluntnr. 

Z) In declinatlone prima in uniyetsiim Dorico 
more pro YQlgari η est α, ita tamen, iit diphthong^us α pro 
?7 Boeotlcam matationcm in ij patiatnr• — Brevior no- 
mlaatiyi niasculmorum forraa in α lit alile ita Boeotis 
adscribitur, Tid. §. 20 not. 3, ncqae tamen nunc reper?- 
tur. — Gemtivas mascuHnornm in ao sacpe Boeotis 
Yindlicatar ^) et saepissimc in titulis Icgifur^ iit Ααφιταο, 
Ενμαρίδαο^ Ααμοτοιδαο 1564. 1565. 1568. 1569, a. III. 
cic. Satis incerta est in corroptissiiuie titalls contracta 
forina in ά : nr. 1571 , 30 . • . δας Ααμία Τηνιος , in ηο- 
niinc peregrbii, 1578 ΧαρπτΙδα^ ubi qnum 1. 3. lonjpor 
tcrmhiatio reperiatur, Boeckhius ο addidlt^ qiiod facile 
in fine Tersus excidere poterat ^). — Non aliter geniti- 
Yus pluralls in αων Bocoticas yocatur 3) et legitur δρα- 
χμάωρ 1571 > πολιτάων 1568, ΐίατοπτάων 1569^ a; contra* 
ctam tameii formam articulns habet ταν, qul plue semel 
legitur nr« 1569, a. UL et χο()αι/' Arist. Ach. 849. — 



1) Choerob. Bekk. 1224, £t. M. 35, 38 et 154, 6, Herod. Ox. 
III, 229, 27, Eust. 13 init., Scholl. £ Od. ^, 655^ alias Aeoles et 
Boeoti aut soli Aeoles nomiiiantur. vid. §. 20 not. 4. 

2) Incerlius est etiam *AXiva αρχοννοί^ ut nonnulH emendarunt 
corruptum *^?,6νΛράχοντο9, Boeckhio praeferente *Αλ9ναο fyxovtoQ. 
Comparaveris etiam 7\μόλα (e conj. pro Τψολλ)^ nr. 1569, c, qiii 
genitivus videtur a Τψ61α€ pro Τιμόλαοςα'αί hoc potius e Τιμολάω 
contractum est; 

3) Scholl. II. r, h ^oaW* Boiwtioi ή φωνη^ — Ann. Οχ, Ι, 
27Θ, 14. το Βοιωτιχον μονοάων (po(ius μωσάο^ρ). 



204 De dialecto Boeotica. 

De diphthongoruin mutationibus io dat. sing^. ^ nom. dal. 
plur. supra Tidimns §. 40 9 l^ notabile est praeterea, da- 
tlTum pluralls seinper brcvem terminationem in l^ (pro 
m) habere. — In accusativo plaralis Boeckhiiis temere 
ultimam correptam yolait, ut τίϋ-δίσας 1569 , a, qaum se- 
cnndae declinationis^ quae σονγγράφως habet, analog^ia ad- 
versetar. 

2) Indecllnatloiie II. , gCDUIvus singnlaris in 'ow 
Boeoticus vocabatur ab Apione et Herodoro ^)^ dum yulgo 
Thessalicus, rarius Aeolicus audlt (yid. §. 20, 3)^ nimc 
iinicuin exemplam legitor Πίρδάροιο Cor. 12. In titnlis 
Tulgo Lesbiaca et Dorica forma in ώ legitur, πολίμω 
1562 sqq.^ ΊτΐποδρομΙο), Αωρο&ιω 1562 etc. Ncqne ali- 
tcr ϊηηω Cor. 8.9 nisi hic forte propter metram anuquls- 
simam formam Υτνηοο restituere oportet. — De diphthon- 
goram mutationibus in dat. slng.^ nom. dat. plnr• Tid. 
§. 40, 4. 55 Gctcram dativus pluralis semper brcTlorem 
formam ia νς babet pro o*i, De acc. plar. in ως yid. 

. §. 42. 

3) In deolinatlone tertia dat. plnr. semper ha- 
Let Iongiorem> forinam in toai, βού^σσι 1569, s. III• ,* αν- 
δρ^σσί 1579. 1580, ΧαρΙησσ^ 1593, Ταναγρίδ^σσι Cor. 10, 
π^λεχίσσι Cor. 8^). — De forma metaplaetica , ut yide- 
tnr, τ^γνς 1569, a. III. i. e. αϊγοις pro αίξΐ ycl αϊ/6σσι^ 
yidebimus §. 54, 3« 



4) £ust. 140, 20. at dia τον oio γιν^ϋάί κατά μίν τονς SiXXovt 
θtττaL•Hal, tv St rotC *ΑπΙωνος χα2 ^ΗροΒώ^ου Βοιωτών ψέρσψτα» 
γλώττη^^ το?ο, οΓο, ntvXoXo, 

5) Semel brevior forma legitu;• nr. 1588, ubi ^Boeckhius e Spo- 
nio et "^helero recepit vintaaavtti Ιππάσιν ΠαμβοΛοΙτια et explicat: 
>in ludis equitatus, qui ita instituebantur, ut turmae 
inter se concurrerent. < Explicatio non valde commeDdat 
lectionem, praeserlim quum /ττπαβ vix turmam sigDificet. Praetcr- 
ea etiam ν §φδλΜ. suspecuiin est. vid. §. 36, 4. Igitur Pocockii 
ίπασίη verior videtur, nisi quod e reliquis duplici η scribendaiB 
ίππααίη i. e. Innaaii^ ycquitatione. 



§• 44. De declinatione. 205 

Voces m Ις, quae Atticam declinationem Tolg^o se- 
quuntur, apud Boeotos servant ly πολιός 1562 seqq. 
1569, a. III., dat. nolt 1569^ a. III, 1571, σονγχωρ6ίσ$ 
1569, a. III ^ ubi I non e Tulgato il natum^ sed ex ΐΓ 
contractum est. 

• Neutra in ος et nomina in ^ (Boeot. elp) nilnquam 
contractionem adinittant, sed F ante sequentem yocalem 
in Γ mutaiit. yid. §. 38^ 2. Hifec in acc. sing. (ut in 
dialecto Lesbiaca §• 21, 1) ν assumunt^ Αιογένην 1563, 
a, Ααμοτίλειν 1569 > a, ΠασικλδΊν ibld. — Nomina pro- 
prla in TtXttq pro xl^ et aDtiquo χλϊης, in casibus obliquie 
efy quod ab origine Inest, in II contrahnnt, ut AionXeiog 
e AioxXeeog etc. vid. §. 43. 

Voces in 7νς g^ammatico , qnl ex Herodlano baurire 
vidctur, teste ^) In g^cnltivo aut ^ habebant, ant uoi^ ut 
βασιλίος aut βασιλπος^ qnae recle e βαανλίος et βασιληος 
Boeoticis mutationlbus orta dicit. De illa forina practer- 
ca alia testiuionia adsunt^), ex Herodiano, tit yldetnr, 
manantia^ niinc tamen nusquani reperltur, qnum Boeck• 
liius in nr. 1593, 14 Lcakiano Πλαταπος recte aUam le- 
ctionem ΙΏΜταίϊος practn|isse yidcatur. Yiilgo cnim lon- 
glor forma cst in titulls, ut in eodem nr. 1593 ΑΌ^ω- 
vHOQy Θδσηίίίος, 1569, a ΦωχβΊ'ί, ΧηρωρίΊα, 1563, b. c 
ΧαλτίίόεΊα, l^&i 'HoXfia , 1569, a Φωχι^ας, Dublum est 
in titnlo Lcbadeensi 1588 ΑεβαδΒΐέων ^ quod Boeckhius e 
plnrlbus apog^raphis Irecepit, qunm hic titnlns t ante yo- 
cales non seryet^ qnare Pocockii Α^βα^Ηηων i• e. Αδβα^ 
δβιαίων praetalerim. 



6) Ann. Ox. III, 238, Ί. Βοιωτοί Sta τον 7 xXivovoi* oTov βασί- 
XiO<;, «al Sia τη9 Tt διφ&όγγον^ fiaatXit {\eg. fiaoiletof)* όταν γαρ του 
βασίΐιος ^, τον βαοίλέος τροπρ (suppl. y/yfere»• όταν di βασιΐΒίος, 
τον βααληος τροπ^') το γαρ ^ το παρά τοΐδ ^ωρηναν slq την ΊΊ 
ΒίψθΌγγον τρέπονονν» 

7) Ch(xerob. Bekk. 1194 postquam antiquis Aeolibus βασίληος, 
recentioribus paoilttoq tribuit (vid. §. 21. not. 9): παρά 9h BouuroU 
Sta τον Ϊ 9tal δ' otov ΆχΜίοί, fiaaiXloq; item' Herod. Ann. Ox. III, 
236, 25; corr. Et. Gud. 99, 41. 'AxtXeoq xard τονς Βοιωτονί, 



206 De dialecto Boeotica. 

JE Boeotico aag (Hes. αας^ ilg wjq^ov* Βοιωτοί*' oi di 
το Ης τρίτην), qnod Zenodotus etiam in Homerum H. ^, 
470 pro -ηονς iirferebat, concludere licet, Boeotos aa i. e.- 
aFa pro ιζώς dixiese^ cnjae formae Testigia etiam apud 
Lesbioe depr^cnduntur. Yid* §• 22, 3. 

*'^ρης ut apud Lesbios "^^ρενς sooasse Tidetiire)^ 
certc ^Αρ^υα legitur Cor. 3 ^ Boeoticum ab eodein gram- 
matico *Άριος yocari yidetiir; *^ρψχοζ nr. 1575 a geDi• 
tiyo ^^ρηος (magie Boeotice **ΑρΒ(,ος) descendlt. 

*Ά ρταμις^ ut yulgo ^ 7 in declinatlone assamit nr. 
1595—97. — De Αάν pro Zdg yid. §. 37, 1. 

§. 45. 
De pronomlnlbaa• 

1) Pro Ιγώ Boeoti grammaticis testibae ^) dlxeront 
ίων, unde Ιώνγα i. e. ίγωγί et ίων^ι pro Dorico tya^ 
νη; et in Corinnae fragpnaentie ab Apollonio allatie Ιώνγα 
fr. 12 et ΊώνΗ fr. 2 (ut ipsi restituimus) le^ntnr; ιώγα 
ecriptnm est Arist. Ach. 864, ut etiam τ. 865 antiqoa 
Taria lectlo eet ιώ, qaod Boeoto tribuitar. Arietophanls 



8) Diac. ad Hes, Sc. 88. Im Η %al Μρα avd-tia η^Αρ^υβ mI 
κΑ /fffra» xoZ "Aqms ual "Aqioq ΑίολΛπωί tcal Βοιωτίκως» 

l) Apoll. de pron. 64. Bouarol {'ΙΩ'Ν), ως μίν Τρύφων (φηοΐν), 
νψέοη βνλόγμ) τον γ , *iva %α\ τα τη9 μβτα^έσΒωί τον e Μ 7 γένητϋΛ^ 
intl ψωνηΒντοί ^ιηφβρομένου το τοιούτον naQaitolov&aZ' αίλΐά μην wai 
ΙΒαονν^η^ inal δασννηαι τά φωνήβντα iv TatS αντωννμία$ς^ οτβ προ 
φωνηέντων τ1^9ντ<Μ^ έος, έον, «αντφ, έαντορ^ iol, ως ^i tviot^ wf 
ίοτι καΐ 6 "Αβρών, &έμα ίοτ}ν,' 6 ονζυγως οΐ αντοί φαονν ^ τη μίν 
έγών την ιών. (insere r^ 3i έ)ώνη την lojyet), §ΐγ9 το παρά Αωρι» 
ivoiv η eh Ίϊ μίταβάλΐίταί, τη Si §γωνγα riyv Ιωνγα* Κόριννα* (fr« 
12 ubi ιώνγα) ΛαΙ ϊτι' ιωνι^ etc. (leg. ιώνβι fr. 1). -» Νοη recte 
Bekkerus locum corruptum, quem lacuna supplenda sanasse Dobis 
videmur, ita tentavit, ut scriberet ίϊγβ το ηαρά ^ωρ^υοι» e μ Τ 
μ9ταβάλλ€ταΐ9 ^uod est nihilt. cf. §. 39 not. 3. — £t. M. 315, 17 e 
Gregorio : ^ωριΛς Ιγών , οι Bt Βοιωτοί Ιών * §ϊτα ταντα γΐνηαο ηατα 

iniiciaoiv ίγώνγα ifoi Ιώνγα* καΐ φίρ9ΐ το γα iv^if λέξβι nal ου ψρί» 
frei το ν ui γ. 



§. 45. De pronominibus. 207 

locain epectara yiclchir Hesyelili glossa ιάγα^ iywye' Βοιω- 
τοί ^ neqne eae formae damiiandae videntur, ei coinparan• 
toi* τούν et του, yid. seqq. — De spirltn aspero^ quem 
ApoUonius magls e Tryphonis, qHam e sua sententla τό- 
ci adscrlbere yidetnr, yalde diibitamus; tertlae enim per- 
sonae pronomina, quae comparantur , non propter yoca• 
lem seqaentem aspero instructa sunt, sed quia antiqu!- 
tas^ Latina lingua cam reliquls cogfnatis docente^ σ in 
fronte habuerant. 

Gen. ίμονς e Corlnna^); dat. ίμύ ApoU. 104 (§• 
40. not. 6). 

2) Nom. του ^t τονν et τ ου γ α ApoU. 69 (de τούν 
cf. ρ. 64)^ του legltur Cor. 2 et 16, τυ Acli. 826 ^ gen. 
τδονς e Cor. 3, sed etiam τ ι ους ApoU. 95 (yid. §. 38. 
not. 2), denique idem ^) τ^ϋς Boeotlcum affcrt e poeta 
(Cor. 18); acc. τι ν ab ApoUonlo ^) e Corinna fr. 5 affer- 
tar, eed male explicatur, qaam potlas e Dorlco τει^)^ 
diphtbongo Boeotice motata et ν ut in τούν addito^ natiiiu 
csse yideatur. 



'2) Apoll. 94. ή ίμονς ποινή ονσα 2υραιωυοίωψ ttaX Βοιωτών ^ χα• 
&ώς ίΜΪ Κόριννα %αί Έηίχαρμο^ ίχρησαντο, 

3) ΑροΙΙ. 95 postquam de Dorico rsvg dixit: iarl Si nal Βοιω» 
τια%ον βηλον ωί' ΤΜ γίρ 6 xXagoQ• ο πβρ•σπαοΌ'έν την πρ&ιτότνιτον 
σημαίνβι* ϊσον γαρ ϊοται τζ σον ονχ αίλης' το di iv όξ^ία τάσβι tp 
μέντοι τρ άναγνωο^ι iynki^ivy ϊοον Ttj aot, 

4) Apoll. 105 postquam de Dorico dativo τ\ν dixit: τΐ&ίται we- 
ρά ΚορΙννρ scal in* αΐτιατιχη^ iv Κατάπλφ• ου γαρ τίν 6 φ&ονβρΟ€ 
δαίμων αντί τον aiy καΐ σαφίί οτι «ατ' έναλλαγήν πτώοίοιί, Tirtq 
βΐίντοι ^Siojoav τίίνβιν το Γ, 'ίνα ix της τί παρά /ίωριβυοιν, Sia τον 
Έ γραφομένης ij ίαχηματιομένη μ^τα^έοη τον t t/ff το 7, οπβρ σννη•^ 
^hf ηροςδίληφνϊά τβ το ν, ομοίως τφ ctuivooIv οντοοιν, αλλ' άντίΜΐ•» 
ται το μόνον iv τρίτοις το 9. προςέρχία&αι, 

6) Doricum τβί* aifertur ab ApoU. 106 cum fragmento τβ* γαρ 
ΆΙ^ξάνίρων δάμαααι^ quod quam inter Alcmanica recepisset Wel• 
ckerus fr. 70, non debebat eum postea poenitere. vid. Mus. Rhen, 
1838; ibidem ίμεΐ apud £picharmum fuisse tradit.^ Nihil lamen est 
cur vocales disjungantur ; contra Alcmanicus versus, cujiis metruia 
dactylicum videtar, scripturam τύ commendatk 



208 De dialecto Boeotica. 

3) Gen. iovg Apoll. 98 e Cor. 4 et §.34, et for- 
taese lio yid. "§• 35.^ dat. ν aat potio8 jTu ApoUon. 106 
(yld. §. 40. not. 6) , pro ΙΌ Γ, qaod ipsam in titulo The- 
bano 1565 certiesima emendatione e voi restitutnm^ deni- 
que Apollonlus ibidein iti^ e Corinna commeniorat. 

4) Daalis νώδ e Cor. 16 ab ApoU. 113 affertnr^ 
praeterea eo Boeotos non carnisse etiam inde apparet, 
quod eecandum ApoU. 113 nonnuUi νω cnm io.ta sob- 
scripto scribi vetantes argumcntum duxernnt e Boeotlca 
dtalecto, quae non proferret voi• yid. §. 40, 5. • 

5) In plurali Boeotica dlcuntur άμίων pro -ημώψ 
Apoll. 121 5 ουμίς (μ€τά διφθόγγου του δν) pro ύμϋς 
ΑροΙΙ. 119 e Cop. 9, νμ^ Ach. 828 5 ουμίων ρρο ύμων 
Id. 122 e Cor. 13; ονμιν Αηη. οχ. Ι, 146, 15. 

6) Possessiyam τ 10 ς pro σος ApoU. 135 ; Ι^ρ ς pro 
ος ρ. 136 e Cop. 10 (vld. §. 35, 1)5 άμος ρρο ι^μ^τ^ρος 
ΑροΙΙ. 121 e poeta (Cor. 19); ου μα Ι, υμέτερα apud He- 
eycbinm aut Boeoticum est ant Laconicum. 

7) Articalas in noniinativo pluralls semper τ ία 
fronte habet: τοί nr. 1588, utl etiam τον . . . 1574 a 
Boeckbio in τοιδε Gorrigitar, τ υ pro τοΙ 1568. 1569, a. 
III, τύδί 1583. BelatiTnm των pro ων legUar Ach. 836. 

t 

He conjug^atioi&e• 

1) ε terininationlbus commanlbus (rid. §. 24) prlma 
pers. plur. objectiri μΐν babebat, non Dorico morc ^, 
81 fidcs est libns apud Cor. 8 ίπρά&ομεν praebentlbas. — 
Tertia pluralls pro Dorico ρτΐ singularl Bocotorum more 
in f^ exit, ίχωνϋ-ι 1568, Ιίωνΰ'ί et anodedoav&k 1569, a. 
III.; sed qaum apud Arist. Ach. 868 leg^atur eWi, for- 
tasse apud recentiores demum Boeotos 7 in ^ traDsiit et 
antiquiorls Boeotismi sunt praeter ivxl etiam τι&εντι^ ο/- 
nevTiy φίλεντι^, quae qaum Heraclides ^) Aeolica yocet^ 

1) Heraclides ap. £ust. 1557 y 41. twv d' αυτών Jm^Uofv χα2 χά 



' §. 46. De conjugatione. 209 

■χ 

eerte ηοο sunt Lesbiaca. — > yocalinm' mutationee in ter• 
minatiotiibus, ut α pro ij in duali ave&eTOP 1580, et η pr6 
tt7 iu τύπτομη, όφίίληη ^ απο}'ράφ€σ&η j supra vidimiie• •--« 
In conjiuicliyo ij (quod in 2. 3 eiftg* apn'd Lesbios et 
saepe apud Dores iota eubscripto caret^ yi^. §• 24, 6) 
coneueta mutattone ia Ti transit , ut doxisi 1568 ^) ^ nam 
quod in nr. 1569, a« III. Boeckhius supplendo effecit^ 
η de ica τις (πράτ)τη το ίνρόμιον :Ενβωλον , propter lacu- 
nam Bimis incertam est^ χατασχδνάττη nr• 1568, qnem 
idem p• 7%2, a conjanctivam babet, pQtius infinitivaB 
cst^). 

2) CoDJugatioDis in ω fonnas Boeotica dlphthoDgi 



φρονουσι ital voovOb φρονβνντι λέγπν ntal voivvtt inl ταρΊαττωμίνων 
3ηλαδή^ ατΐβρ {ζάροδ* του ν (leg. ν) Χβγόμβνα Αίολιχά iaxiv* οίον 
φροΨΒυτΛ (leg• φρονίντι)' tti Si χαΐ evrt (leg. δνντι), οπίρ αίλωΰ 
ίντί Xiyttui /Ιο»ριον ομον ον χαϊ jiioXtMOP* /ίυ'ρίον μέν, φηοΐ^ 9ιά τό 

ρ χαΐ το τ, Αίολιχορ 6ί Sial την παράληξ^ν τον e * τα γαρ lie ο$ πβ- 
ραιουμίνα ( leg. πβρατονμίνα) τρίτα ηλη^υντικά αίματα τρ 7ϊ ' ^*- 
φ&ογγοί π^ραληγόμ^να μδτατι&έαοί- το μίν ϊ Μ ν Αωρίκως, το ii ο eic 
τ' Ti&ttai T&'9'ivTt, uioip Uvri* οντυ» Se χαϊ Αίολιχώς olxsvTt, φίΐίντι^ 
ηγονν oixovot ι ψίλονσ* ' ΤΌίοντον de χαΐ το eto)v , οτβ γένοιτο ίντί• 
τοιαύτα υ ΉρΛηλΒΐ8η9 βίπων* slia χαϊ οτι ivioi άχέραιον το ilol Joi» 
ριζόμ&νον ivrl Yivto^ai <pao$Vy ίπάγί* ως ΑίοΧιχευοντέ^ Tiveq' αυτο 
τταρατι'^β^τα* sU πίστιν το τ<^β<σ» τ&ϋέντι χαϊ τα 6'μο<α, ΑιοΧιχά 
οντά δίχα μνρίοιν αλΧοιν* παρά το noXXoCs χαίρΒίΡ ταΪ9 ^δΡιζούοαί^ 
τωρ Χίζίων /tSXXov ητηρ ταΤί Όννη&ΈΌΐν» 

2) Ιη titulo valde corrapto et lacero, omissis, qua^ nimis incerta 
sunt, haec legantur: BtBot^fi τυ δάμυ, oTtojq δχοίΡ&ι των ποΧιτάνιν 

τυ &vovTes τ ν μ»ιΧιχίν .... χαταοχβνάττη iv τν 

ιαρν %Χ ηάρ το Ιαρ{ον) ( vid. §. 39. not. 6 ) δοχΙ^Λ χαΧΧιστον^ 

Ιη his^^oicic» esse conjunctivum pro δοχΐ^^ δοχέη, docent siihiles 
formolae cpmparatae: nr. 1570, a. άνα^^έτωσαν^ ov av Boxrj ev xaXXi» 
^ti» iJpat; in Corcyraeis 1841. 43. 44. ίδοξί jf aXia — αναϋ'έμΛν^ 
οπη χα δοχ^ πρoβovL•ιQ ^ xaXdic exeiv, Minus recte Boeckhius δο^ 
^β« ρ. 723, a indicativum judicat, pro δοχέβί, diphthongo contra 
vulgatum Boeotoram morem^ a quo hic titulus nusquam discedit, 
aon mutata; χαταοχΒναττη y quem idem conjunctivum habet, potius 
est infinitiTns, pro ίίατασχηάοοαι (vid. §. 37, 3), a δίδόχ&η pendens, 
^t in Corcyraeis άνα&έμίν, 

14 



21% De dialecto Boeotica'. 

pro (ών BoeoticuDi vocatar ab Heraclide ap. Euet. 1410, 
59, et legltur ίώσας i. e. Ιονσης 1563, b. 1564. 1565. 

5) In PcrfeGto notabilis est forma anodfdoav&l• 1569, 
a. III pro άποδδδώχ&σ^ ejccto χ et correpta Tocali, cul 
siiullllmum est Homerlciim βίβάασρ pro βίβηχασι et ipso- 
ruin Boeotorum avi&iav pro άι/ίϋ'ηχαρ. Hiuc verisimile 
cst Bocotos spectare, qu^e de Aeolico χ in perfecto ej!• 
clendl morc tradaiitnr ^). Nolamus tamen eani ob cau- 
ΒΛία Tt&eiTia , qnod propter dipbtbongnm a Boeotls repe^ 
tere solcnt (vld. §• 39• not. 4), bis abjadlcare, qala etiaui 
aoristue ti^eixa χ modo servat, inodo abjicU. 

De duplici 7r in Aoristo I. pro anticpio duplici σσ, 
Yulgari simplicl σ apad Bpeotos posito, ut ίπιχαρίτται^ χα- 
τασχίναττη y vldlmus §. 37, 3. — Recte in ur• 1588 pin- 
rimoram apograpboram lectionem ν&3ίάξαρτος Boeckkiiis 
minu^^yeram judicajsee et ex uno restltuisse videtur vixi- 
poLVTiQ^ quum idem legatur 1579. 1580, Μχωσαν 1583, 
vUaae Cor. 4.-^ Latet, qno jure utatur Hesycbii glossa 
aevuy ίδίωξα' Βοιωτοί^ quae male inter ae^ev el σ^?^ col- 
locata eet. 

§• -47. 

De praepoaiiioiUbia•• 

1) Apocopen semper patitar παρά, ut παρ το 1568, 
παρ τορ^ παρ τάν , παρ τος, παρ Σώφύον , παρ ^ιωνύσαν 
1569, a^ ανά, qaae eadem ratione uteretnr, caea non re- 
peritor ante consonantes. — Κατά apocopen patitur aate j 
articalam χαττον, χαττο, χαττάν 1569, a et 1593, adeo | 
χαγγάν et χατϋ^άλατταν 1565 e certa emeudatlone^ qoao• 
qjaain χατά γάν et χατά ^άλατταν lcguntur 1563^ a. b. 
1564, χατά μξινα et χατάλνπον 1569, a. III., χατασχευάπτ, 
1568. — Pro προς Boeoti habent ποτΐ cum Doriensibiis, 



7) Greg. Cor. 581 de dialecto Aeolica: το % νΐτβξαιρονϋ& των ά 
xots ληγορχωρ μέτοχων ^ ^(ποίηο)^• uel τ^^ηυί^ ηαΐ τηιψο(; ηαΐ nenotr* 
νίΛ 9ΐαϊ τί^νηνία ηα\ τη^ηνία. 



§. 47* De praepositionibus. 213 

iit τιοτιδεδομένον 1569 , a. III, ηοτ* "^'^ρενά, ποτ* εριν Cor. 
3. 12^ aotc artlcttlam, ei unqnara ]eg^eretur, Iiaud dubic 
apocope afficeretnr. 

2) Pro fig Boeotos «V dixisse testimonia adsnnt > ) et 
leg^intar nr. 1568 iv τάν προβασίαν, iv τον οίβτον, Iv τορ 
ορορ f ^v το μέσον ^ nr. 1571 iv τον '&7ίσανρον , atqac nr. 
1574 rectiu8 suppletar άττεγράψαντο iv όπλίτα(ς) qaam cum 
BoucMiio itf on/Jta(ig) ; denique couipositum ψπρακτος 
156^9 a. III cst pro ειςηρακτος, 

3) Praeposltio «V miram aseimilatlonein patitiir in 
innaatg nr. 1563, a. b, yel ίπασις 1564. 1565 pro ^μπασις 
i. e. ί/κτησις^ quod legitur etiam in• tltulo Oropio 1566, 
qul Attiea dialeGto utltur ^). Ubi siinplei^ η scribitur, 
non potest facile ex antiqua ortbographia derivari, sed 
eoinparaada videntur Pindaricum Hanevov pro xanneaovy 
Alcmamcum %αβαίνων pro χαταβαίνων, 

4) ^jEi a Boeotis ante eequentem eousonantem in ig 
luulabatui'^ ante Yocalem m ioa ^)y ut ig Μωσάων, ίσσάρχ^ 



1) Ann. .Ox. I, 176^3. το ivdeSta δΐ μίν αναγνωμ^ν όξντόνως^ 
iazl το w»Xovii6Vov BoiojTiXOV σχήμα' Βοιωτοί γαρ την iv ngo&eoiV 
ανντάαϋουαιν αΙτιατιηΤ^" ϊΒιτ* iv χορον Όλνμπιοι• Ιϋνδαρος. Ibid. 
169, 19. ή iv ηατά μεν σννη^'βιαν ονντάοοδται dortttfj, χατά Si *J4ττt^ 
χους yivix^ , *ατά Si Βο*ωτον£ χα2 αιτιάται^' όντως γαρ f%$i »αϊ το 
παρά ΙΙινδάρω* ϊδδτβ δ' iv χορον ΌλνμπΜί' καΐ ηαρά τφ ηο»ητζ 
iav αναγνιζς δνδβξίά όξντόνοϋ^ την των Βοιωτών δέδωχαί αυνταξιν, 

2) Boeoti igitur dicebant Λαομαι pro χτάομαι^ ut fecerunt Do- 
ricnsium ηοηηαΙΗ. vid. £ust. 493, 44> cf. Hes. ίμπάο^ιί, ίγχτηοδίς, — 
Ad raram illam assimilationem comparare licet, quod in nummis 
CampaDis. legitur eiKannavo, ei Καμπαν. (Mionn, Descr. I. p. 110), 
ncque minus ia nummis Cretici oppidi Α^χμηιαίων jpt Aaitnaimv 
(Mionn, Suppl. IV. p. 326); deinde antiquam grammaticorum 
disceptalionem de άμπέμψβι aut αππίμψει apud Hom. Od. o, 83; 
denique duplicem scripturam ααμφόρας et σαπφόρας, vid. SctioU. 
Aiist. JVab. 122. 

3) Ann. Ox. I, 172, 14. οννεμπίπτει δε η ες ττρόΌ-εσις »αϊ aUof 
Βοι-ωτιχ^ πρα&ίσε& τ^ εξ* i9 Μο οών άντϊ τον itt Μονοών αν δε 

φωνήεν εττιφέρήταί, δια δυο αα' εσσ' Άρχιπτολέμον, — Id. Ι, 160, 
19. iS παρά Βοιωτοις λέγεται ci, ονμφώνου *επιφερομίνον εάν δε κα- 



214 De dialecto Boeotica. 

pro έξάρχΗ. Inde egyovog est iil titalis 1562 — 64 pro 
ixyopoQ, qood Iiabes in ipso Oropio 1566; nee legitnr h 
jiiei in cormptieeiinle inecriptionibDS 1569$ c, ubi i% τάς, 
et 1571 9 13 ix ΚυτινΙου. -^ Comparare licet^ φΐοά in 
tltulo Boeotico, cajas dialectae in reliqais Tulgaris est, 
1625^ 14. 58 scriptum legitur ip τοις π€ρΙς naUaip pro 
πέρΙξ. 

5) Ileda nt apnd Aeoles Asianoe (§. 28.) pre με^α 
legitor 1569, a, ubi bis reperitnr mda τ&ν ηολψάρχων; 
ibidem tamen μηά θύναρχον reperitor• 

Oe patroiiyiiilcla et dimliiiiilTto• 

1) Antlqpia patronymica in t8aQ exeimtia apnd Boeo• 
tos e ejicere solent^ ei deriyantar a nomimbaa in ων*), 
lit Χαρώνδας 1581 *Α€σχρώνδας 1599 , * Επαμπνώνδας ^ Πα- 
γώνδας a Χάρωρ etc. Rariue elmilia apud aiios Graecoe 
reperluiitur , ut Χαρώνδας. Contra vnlgata fornia *Anolr 
λωνίδας legi Tldetar 1574 , 17 , quanquain ibidem 1. 4 re- 
ctius fortasse Σααν{δ)αο , qiiam Σαων(Ιδ)αο cum BoecUiIo 
eappletnr* pmnia tamen nomlna iii ίάς exeantia non suat 
apnd Boeotos, ut in antiquiore lingna^ vera patronymiea, 
eed nominum propriorum yim assnmpsenmt. 

Yera patronymica in Toi exeantia in noimnUie titallfl 
ita uominibas propriig addlta reperiantar, ut ynlgo Gne- 
ci, exceptis poetlg, genitiTum patrii nomims addunt, 
cpiem morem etiam reliqui titall Boeotici seryaiit• Com• 
paranda ennt Homerica Τίλαμώνιος uitag, Hovavthog vlog, 
Pindarica Κρον^ n<u 'Ρέας, ^ΙανομίρΜ ηαί; neqoe enim 



&aQBvtiy §it δυο oo * "Βαααρχος ηοταμός, — Vix dubiam Tidetar, qoie 
altima exempla ex eodem Corinnae loco corrupta sint, uflde eospi- 
cati gamus §σσάρχ& ηολέμω. 

*) Eustatb. Prooem. Gomm. Pind. p. 15 ed. Scbneidew. 9ταττ/^ 
μ^ ΠαγώνδΛζ 6νοματΛ«ζ τνπς» Βοίωτίφ ηατά το *£παμ§Λψωνίας, 
ΚρβοΜας, 



§. 47. De patronymicis et dixninutiyis. 215 

recte Boeckliins, ceternin bcne de liis formis di^utans, 
ab adiecdvis poseeesiTis^ nt *Εχτόρδΐος, deriyavit. Leg^ii- 
tar antem talia patronymica in titulls Thebanie 1577. 
1578, Lefaadeeoeibus 157L 1588. 16»! , Copensi 1574, 
quos non mlnn» alia alltiφiiora tenere docniikiua §. 41. 
Yolgaris tamen genitivi usiis, ut in peHqnarum urblmii 
inacriptioiiibtte , ita in Tbebaiio 1576 et Lebadeensl 1570 
reperitur. Et iilae ipsae, qaae pecnliarem patronymico- 
ram formain eervant, non his sed geHitiTo otuntur pri- 
inum in nominibus peregrinorum^ ut nr. 1571 Εΰανϋ-Μας 
Μιχρίωνος ^οχρος et . . . . μίδας Αημία Τηλιος (cf. in 
Tbebano 1565 Νώβας ^^ξιούβω Καρχαδονιος) -, deindf; m 
iioiiimibns ab orlgine patronytnidis in Taq exeuntibas, ut 
nr. 1577 Ήραχλίίόαο , ^Αραηύδ»ο^ Εύωρυμίδύο^ 1578 X«- 
ρδίτιδαο^ 1574 ^tivouo, * Επαμινώνδαο , ^^ιανορίδαο etc. — 
Derivanlnr autem haec patronymica primam a nominibus 
in ος , ut *Αηψάχιος, ΆποΧλοδώριος etc. , vel a nommibus 
in ^, ut θραοώνι,ος y KXiaviag etc. Ubi descendunt a 
nominibas primae decKnationis , «7 yulg^ato more in ^ 
transit, ΚαλΧ^ηος 1574, ^ Ισμπνι^ηος , ^Αρνστιηος 1578 pro 
KalXialog a Καλλίας etc. ^ solnm Ν^άΐος 1578 a contracto 
JV*x«ff deriyatum Tidetur. vid. §. 40, 1. — Α nomini- 
bus tertiae decluiationis in ^ vulg^atae formae (ut Pinda* 
xicnm Απνομίνηος) descendunt 1577 AtoqavuoQy 1588 
ΣαυχροηΗος ^ \hTl , 24. 25 φιλοχράτ^ιος , at~ibidein 1. 27 
φιλοχρύίΐι^ος diphtbongo Π Boeolice in Γ mntata, si le- 
ctioni fidem babemns, at 1577 Καλλ^χάριος^ 1574 S^i^- 
χράτιος* — Denique nr. 1577 legitar ΣψμΙας , Αιωνυσϊος^ 
quod est e Α^^ονυσϋος contractam , neque recte a Bocck- 
bio tentatur. 

Coriiinae fr. 2 e corrnpto Κρονιδη restituimus simile 
patronymicuiti Κρονιδη s (vid. Bfus. Rben. 1838), quod 
quum titnlorum consuetudini, nanquam ea a patronymicls 
in ^ai derivautium , advcrsetur, satis tamen defenditur 
patronymico , qaod in Thesealico titalo nr. 1766 legitur, 
Πολψαρχώαιος. ^ 

2) Freqaens est apud Boeotos usus nomiimm pro- 






21 β De dialeoto Boeotica, 

prAomm in "^, qaae ab origufte siuil dimlimttTa et bypo- 
corlstlca. .£t eervat talem yiiii apiid Artst. Ack. 925 
'Ισμηνιχος ejusdem Boeotl nomen , qai *Ινμηνιας audit τ. 
827 (ut apad Theocr. VII, 2. 132 '^4μύντας et ίΑμνντ^χοζ)^ 
η\ύ forte at^ojiique Bomea eimili modo ab Ίσμηρος deri- 
yatain est, nt'uί.'^'άpl•χoς et '^^«i^/a^ ab *Α^άνα, CGtemm 
^aepe .talia nomma a deoriun y Αατίοηιιιι , locoram nomi- 
mbns derivakitur^ *Α&άνιχοατ 1562> ^ΑρηΥχος 1575, Αιωναυ^ 
G^%OQ ISjl^ e coajeetura, ^ΕρμάΙ'χ^^ 1593, Καβίρ$χος 1584, 
Plot.de gen. Secr. c. 30, ^Ασωτ^χος 1575 > Piad. 01. 
XII, ^Ισμηνιχος Arist. Ach. 925., ΘΜβίχος 1577, ^Ολνμπί- 
χρς Polyb. ΧΧΥΙΙ , 1 , 9. SeboU• Pind• Pytb. ΙΠ , 137, 
'Ομολώϊχας 1577. 1590. Plut SulL c. 17, ^Ιάμ^χος iSIi. 
1590. 1608, b. Praeterea Άγρί^ιχος 1574, Άμφάριχοζ 
1673, , Θ(ρσάι/δριχος 1593, Καράϊχος 1573. 1575^ MeXiaf^ 
ν^χος 1574. 1577. 1590, il/<;()*;fOi? 1579, Μύρριχος Polyb. 
XXIII, 2, 15, Σωτηριχας 1586, \ΕγΗριχα 1672, ^ωσίχα 
1.608,. b» — Congessit haec Boecldiius ρ. 725, b, qoi 
candem. nomlDum formam renquis Graecis non ignotam, 
qjaanqnain miniis nsitatam, poet.interpretes ad Greg. Cor. 
p. 290 exempUs demonstrat. 

Neque solum haec terminatiQ in nonKinlbus proprus 
haesltj teete Sla!att!do ap. Athen. XIY, 622. A. Tbebani 
gallam vocabant ορτάλιχον (cf. Hes. Όρτάλί>χο^ — xcu oi 
άλ^χτρνόνες) , et utitur ea votee fioeotus Ar. Ach. 837) 
mide Boeptoe spectare yidetur Et. Gud. 436, 49 όρταΧΙς 
9iou Αιολΰκώς αρτάλιχος, Deniqtte πύρριχος pro ηνρροζ 
apud Theocr. lY, 20 a Scboliasta υποϋοριστιχον Αίολ^χώς 
dicUur> diim idem, qula apud Tbeocrituni legUur, Gre< 
gorio Corlnthlo p. 290 est Dorlcnm. 

§. 49. 

He Boeoticae dlalecti fndole et antlqultate• 

Boeolicam Jialectuin AttlGis auribus satls barbaram 
Visam cssc, docet E^^slathius p. 304, 2 or^ di το τών 
*ΙΙλί(ωρ ύποβάρβαρορ ίαΐΛωπτ^το ^ δηλοΐ ^ ip τω ίρωτη^ηναί^ 



§. 49. De Boeoticae diaT. indole et atitiquitate. 217 

7titsρa ΒοίωτϋΙ βαρβαρωτδροί τνγχάνονσιν Skmg ij SerraXol, 
^afi^pog, ως ^Jffkiioi, Nostris atiribtis potins molliiis so-^ 
nare tidetnr,' qiiam Attica Ung^a, quippe quae vitet si- 
JiUantes et pleramque diplithongos. \ Sed nolumna morari 
iii dispiitatione labrica neqne yalde «tili. Gravior qoae• 
8tio est de anti(|aitate dialecti Boeeticaej ijnain nolumiie 
hie silentio prae^ermhtere^ quanqQam non potest ad Itqui- 
diim ρήαβ perduci^ quam de antiqnieeiina Graeeomm 
Kng^ eerties quam mmc eonetet. Gui Boecikhius qmim 
Boeotorvm dialeetum propiorem habeBdam esse jiidicat, 
quam Aeolmn Asianomm (C. I. p* 717, b) , maxiine nitU 
tur ea affiiiitate, quam Boeotica lingaa ciim Lacontca 
(S9 pro f , TT pro or 9 ου pro ϋ ) et Latina (as et o>) pro- 
dore Tidetnr. At talibue non nimium est tribuendiim, 
qiiia eaepe fit, ut diyereissimae ling^iae^ mter quas nuUa 
affinitas neqqe nlliie intercursus unqnam extitit, easdem 
antiqnae proniintiatioiiis mutationes patiantur. Ita apud 
Franco-Gallos et Anglos diphtbongus ai pronnntiatione 
in similem soiram abiit^ atque Boeoti yel ae cum Latinis 
yel η ecpibendo expresseruut. £t ipeos Boeotos antiqiit• 
ttisca^ 01 y V scripsisse, nobis demonstrasse yidemur• 
yid. §. 41. Deniqae ne ipsi qiiidcni L•aconcs, id qiiod 
mox demonstrabimus , 'neqiic Xatini ubique antiqiioriim 
tenaciores erant, quam plerique Gracci. Ccterum non 
iicgamus, nonnnlla a Bocotts ex antiquiore lingna retcnta 
csse, quae rellqal Graecl Diutarint• Eo pcrtiuet dlgamma 
dlutius et majore cnm fidc, quam apud Aeoles Asianos 
et Dores seryatum^ antlquus dcinde yocalls υ eoniis, 
quem reeentiores Boeoti et Laconcs οΰ scrlbendo cxpres- 
serunt, quanqnam dubium yldcri potest, an alii Graect 
cundem sonum, ut antiqniorcs Bocoti, scriptura nou ιαιι- 
tata tennerint^ dehique formac non contraetae Aaφiτaoy 
αατοητάων, In aliis contra longlus ab antlqua ratlone re-< 
cesserant, quam iiUaiii alluiti Graecorum populum con- 
stat, id quod maxluic conspieiiuin cst in diplithongorum 
inutationibus , quas ipsas ab autiquiore Boeotisiuo alieiias 
esse eiipra (§• 41) dcmougtravlmus» £t bls quidem me* 



218 De dialeoio . Thesfialtra. 

« 

morabilem ia laodaiB Boeoticae dialecto convenit enm 
]^eo*6raeconim proaontiatione^ qaae qamn iUa il in 1 
et αϊ in i^ uiutet^ diphfliod(;o9 eaft eodeai souo proFert, 
deinde Vy quod Boeoti ia il miitaiit, nova miiftatiiMie ia 
^num i afficit, denlqtte eundem trlbwt diphthoago οϊ, 
quae Boeotie in elmilein eoDma ν traoricrat. Yerissime 
Boeekhias p. 718 judieavit^ e% hae ipea simUttndiDe 
Boeotieae ecripturae et Neo-Graecae promuitiatioiiis ap- 
parere^ nnn recte reliqiiis GraecQriutt dUlectift Neo- 
Graecam pronuntiatitinem obtmdi) qoia , ipisi Boeoti di- 
Terea a reliquis pronaiittatioae usi easeiit^ nan inteliig^e- 
retar, car acriptarain mutasseot* Cui .argainenio haud 
eugnam momentuni accedit, bI recte (§. 41) euspicati 
8amtt8> proptcr Ipsam Boeoucae pronnntiatioiiie a τΐΰίηίβ 
populis discrepantlam , ecripturam novatam eesCk — Ne• 
que tamen credibile est ab ipais Boeotle et Theasalis, 
quae noniiuUa eunilia habenty Yocaliuin pronantlatienem 
ia recentiseimam omniam Graecoriim lingaam tranemat 
naase. Sed quae prins apud iUoe regnaverat Yocales pro- 
ferendi ratio^ pauUatun apud rellquos Graecos non imi- 
talione, aed uecesaitate quadam naturali inTaliiisae vlde- 
tur. De qua re muie verbo momiisee aafficiat• 



De dtalecto Thessallca. 

§. 50. 

1) De Thessalonim dialeeto^ qaain Attici satis bai^ 
baram jadicanmt (vid. §. 49) , paucieeiina comperta habe- 
mae^ neque enim iillae scriptor ea neas eese yidetiur, 
neqn^ grammatici ea ipsa de caHsa ηίβι rarisetme eain 
c<Miimemoraiit, neqiie inscriptionee genuini TheesalieoiJ 
documenta praebeiit plnres quam duae satie brer^s iir. 
1766 et 1767 ^)^ quo accedunt noniiuUi nuiniui Tbessallcl. 

l) Nr. 1766 l|aud procul a Larissa: '^nXowi nt^d, tov^ovotntn' 



De diftlecto Thessalica. §»50« ^19 

Beliqiiae inscriptionee in Thessalia repertae vulg^arl dla- 
lecto utuntur ptaeter TliaamaceQsee nr^ 1771. 1772^ 
1773, de quibus dicemue §. 54• 

Z) De accentii nihil constat, .bUi quod oA^^oi^ pro 
6kfyo¥, qnod TheseaUcum et Aeolicmn aadit, acceiitiim 
m antepenaltbna habere dicitur, yld. nr. 3, et qiiod geni- 
tivi Thesealici in o«p saepe referuntur accentum iri ea syl- 
laba aeryare, qaae babet in nominatiyof (Chcfer• Bekk^ 
1223, Abh. Ox. I, 212, 9 eie.). Hinc nihU certi effiei 
vix opus est moaere. 

3) £ eoneonantibiis priinain » et ίν* permatantur la 
nomine nrbis Kuqiov^ ut in ipsis naniinie appelUtiir, .rel 
HiiQiov^ iit haud raro apud «icriptoirefl• (Tid. MiiUer Dor. 
IL p. 476 in AngfUca yersionc)^ neqae aliter in ^oqvox^ 
pro πάρνοψ apud Oetaeoe, qui Inde Hercalcm Κορνοπί(ονα 
cognominabant teste Strabone XIII. p. 613 et inde Eust. 
34, 26. * Delnde ^ pro J, quae mutatio a graiiimatlci9 
Aeolica et Boeotica yocatar (Et. M, 200, 27. yid. §.6 
not. 5 et §• 36), posltum cst in Βωδώρ, ut Thessalicain 
Dodonen audiese docent ScboU. IL π, 233, Stepb. Byz. 
8. y. Αωδώνΐ}, Aeplratae saepius permutatae essc yiden- 
tur^ nam et άρχιάανχναφορίίσας nr. 1766 pro yulgari άρ- 
χιδαφνηφορησαί esee, rectissiBie intellexit Boeckliius, et 
φηρ^ς pro ^νρ^ς^ quod AeoUcum yocatur (yid. §. 6, 3), 
Thessalicum habendum est, quia Ceotaari habltabant in 
Tbessalia. -— Pro ολίγον Thessali yel Aeoles ολιζον dt^ 
xlsse tradimtur ^ ) ^ eed quqm Tbessaiicae urbis ' Ολιζώρ 
nomen inde derivetur, grammaticoriiia boc iayeatom yi• 



ρο9 Πολ^μαρχίδοίοζ 6 ΰ'νταζ 6v$d'eiM9 ΐΒρομναμορ$ίσαζ tca% αρχί9ανχνα^ 
φορ^οα9$ nr. 1767 inter Larissam et Tempe: *jinXovvt Τβμπβιτα | 

2) Apion et Herodorus αρ. £ust. 329, 12, θίτταλοί το μικρόν 
οΧίζον nμλoυaly od'ev 9tai 17 noXtS ίηληϋ'η {'Ok^ojv) dtoi ro μ»(ρϋί e/•» 
va$, — £ust. 1160, 17 e rhetorico lexico Aelii Dionysii: του Si 
νλ%ζον ή χρψ'^ ηαρά Ανκοφρονι'^ doiiet ii ή Α^|κ ΑΐυΙέων §Ivu>h* iio 
χ(ά προηαροίννΜταί, 



22ύ ύβ dialecto Thessalica. 

diitiir, qnftnqndiii etlam Lycoplilpon ea voce neus est. — 
Bnpiicatlonc llqaldamfn Perrliaebi nt Aeblee nsi esse re• 
feruntar ^) ^ ut in γόννατα \A γόννα pro yOVputfx , γοϋνα et 
'noiuine nvhvA Tivyog ppo Tuuifog^ ef. JbVya)^, Lero» 
■epotiymi tietiieii Hom. II. /$^748^ iniiAis enim recte eotra- 
liila^ duplex liqttlda ιηΠ^ρφάφύί. Practerea Tlieesalicae 
iirbis tioiiicn Κ^αννών a κ(ί iyi/iy dcscf^ndere videtnr^ quod Aeo- 
liee sonatat x^awa (yid. §. 85*8)5 cl• 8a#is prdbubile est, 
(ditpll^titlOnem llqiiidaruiii omiiiao Tbes»afis eoin Aeoli- 
bus Aslanis cominnnem fuissc. — Ctim Bocotis σσ ma- 
iant •ίϋ rf , «t '&aX{tcTay nhta tftete Aelio Dionysio ap. 
Etist. 813, 48. vid. §. 37 not. 6. 

4) ITt accedaJmiB ad Yocales, primttni viilgpare e lcgi- 
tur in ιε^ομνάμορόΐσας nr. 17665 qttum Boeoti et Dorien- 
868 dtcant ίαρος^ Lesbit Γ()ο^• Coiitra α breve ut apnd 
Lesbios in inutatQr iit uvi&eixe 1766« et Oetaeorum xO(h 
1/οψ pro vulgari πάρναχίι^ Bocotico et Acotico ηορνοψ. τίό. 
Strab. XIII. ρ. 613. — Quod Bocoti, recenti^es certe, 
ihTv mutant, iJ retinetupin ^mag 1766, ΑίαχυλΙς Σατν- 
ρόιο 1767. — LoBgum υ ppo tj nou minus, qaam apud 
Dori^nses, Lesblos, Bocotos reperitur in ^ύτας, Ηρομνα- 
μονεΐσας, άρχιδαυχνοκρορΒίσας y 1766, Τψηξίτα \7&7^ oppidi 
^hessaiicl nomine ΦαρίΛίδων (cf. *^4ν^ηάων^ Καλχ^δωρ) 
ctc. — Contra antiqaum t;, qnod Dorlca dialectus ser- 
yat5 Boeotico morc in 71 mutatur, ut docent nr. 1766 
ond^HxSj ΗρομναμονίΊσας j δανχναφορβίσας , et Κ^ρ^ιων 
pro antiqno Κ^^ρ^ηων in nnmmo apud Μισηη. SuppL III. 
p. 281. — Tbessalis pccnliare est ω in ^ miitatum, ut 
in nr. 1766 et 1767 lcgitur 'uinkovi^c pro Απόλλωνα , cf. 



3) Stephan. Byz. ap. £ust 335^ 38, qui integriore exemplari 
usus est: λέ/β» Η 6 τά i^viHa γράχρας^ oti Αιολδίς ovxs^ ο/ ΧΓίρ^αί^ 
flol ίϋίπλονν τά ανμφωνα ΙΙ$^ρα*βονς tavxovQ nalovvtei *ai ^ολιν Pcv^ 
νον παρ' «vto7c ονσαν x<tl γόννατα παΐ τοιαύτα τννα. — , Stepb• Βγζ. 
edilus S. ν. rowot - γράφεται. St tial μετά του ν (ί. e. ΓΌυνο^): 

2^ν6 di ΙΙ^ρραιβους χαΧονντας έαυτοΰς, Κα} Γόννον dtu Sv0 r¥ την 
ποΑιν. Γόνα (codd. yowa) γαρ ο» AloltlQ τα γόνατα. 



De dialecto Thesealipa. . §: 50.. %%1 

Platon* CratyK p. 405 , c *y^nlcS« γάρ ψασν πάντις ol 
ΘδτταλοΙ τοϋτορ τον &a6v, iibi Boeckktus ad nr. 1766 rectc 
praestare dlclt noonuUorum Ubroram lcctioncin Άηλοϋν; 
dctndc ^υσίπατρος 1766, ταρόοίον pro κβρόωφ 1767 ab- 
jecto c subscripto, ^Κ^ραννοννίουν pro ΚραννωνΙων in nam- 
mo apad Mionn. Suppl. III• p. 281 , * adeo ibid. p. 284 
in unmmo Γομφιτονν pro Boeotico Γομφμάων ^ Lesbiaco 
et Dorico Γομφιταν, qnod non ex Attico Γομφηών, sed 
ex antlquiore Γομφιτάουν contractlone natum vldetur (cf. 
Lat. eoelicolum e coellcolarnm). — : Dipktkonjpie ai re- 
tinetur in nicu et ΠολδμαρχιδαΤος 1766, Ααρισαιον in 
nummo apud Mionn, SuppL III, p. 2β8^ in alio contra 
nummo ibldcm ΐ6|]^ίΐμΓ ^ίαρισαίον ^ de qno dipbthongomm 
genere, rarissimo apud Graecos, diximus §. 41. not. 3. 
Dipbtbong^s n tcnetur in Τίμπδίτα. — lota siibscrlptum 
omittUur in dativis Τψπ^Ιτα 1767, χόρδοίου 1766, qui 
mos Aeolicug yocatur. yid. §. 15, 4. — Long^um ά pro- 
ductlone snpplctorla ortum tcncnt cnm plerisquc Graecis 
in ίδρομναμονδίσας , δαυχναφορείσας ^ duin Aeolcs .«siaiii 
in bis termlnafionem ali babcnt. 

5) In dcclinatlone I. nomlnatiyi masculinorum in 
correptiim α cxeuiites Thessallcae dlalccto trlbiiuntur ab 
Apolloiiio ^), quuin plernmque Acolum vel Bocotornm 
(yld. §. 20. not. 3) yel Maccdonum yel alloriim eesc 
-dicantur^ -^ύτας tamcn Icgitur nr. 1766. — De Dulla 
Tbessallcae dialccti proprletate in yulg^ns magis coiistat, 
quam de genitiyis decUnationis secnndae in 7to cxeuiitl- 
bus ^) 5 quod nunc in nr. 1767 lcgitur Αϊσχυλις Σάτυροι^ 



4) Apoll. de synt. 214, 4. ή κλητική «»τ' tvi^smv παραλαμβάνβ'•' 
ra^ χατά Μαχίδον&ΗοΡ ϊ'&ος η QttTaXixov ^ ως οΙ προ ήμων το τοιου" 
τον Βπιοτώααντο' αντάρ ο αντβ Θνιατ*. cf. Priscian. XVI. ρ. 613. 

5) Apoll. de pron. 138. ή Ιμο'ίο, σο7ο, οΐο ήτοι μβτά διαιρέοίΟίς 
το 1 παρέλαβαν η ΘίτταλιχαΙ etaiv , ως y.al '^ίριοτάρχί^ί ηριοΗίν, cf. 
quae antecedunt. — Id. de synt. 50, 4. ή ΘίτταΧιχή διαίρίοις κατά 
γινιηήν (in το7ο) ; eodem igitur spectare videtur Trypho πα^. U^^ 
§. 15, quum diaeresin Thessalicam vocat (vid. §. 18 not. 4), quan•^ 
quakn non memorat hos genitivos. Praeterea Thessalicorum geniti- 



^24 Aeolioarum diakctQrum. 

alla mlnue certa oinlttainas'^ peciiti^ii^ eibi habent maxime 
iM iu ov niutatum. TheesaUc». igUar dialecttts ita mcdia 
est inter Lesbiacam et BoeotLcam^ «I conuiiaiiie Aeolica- 
mm dlalcctorum origo et patrla Tbeesalia Uide appareat. 
Quanquam nolnmns hoc ita aiueipi^ quaiu quae alteriatii 
dialecto cum TL•essalica commtinia suBt, sine uUa dnb!• 
tatione slnt aiitlquisslma^ ex antiqule Tbeeaaliae sedibus 
a colonis deducta^ sed saepe indolem potiue qnandam an- 
tiqnae dlalecti Acollcae agnoscimua^ ttnde miitatianee il> 
lae prodirc petuerint^ - quae non omiies Ια omnibus dla• 
lectis AcoUcls, sed aiiac in aliis inyaluerunt. Ut exemplo 
eententiam nostram illustremus, non credimas, antiqaos 
Aeolcs in ανά et aliis pro ά pronuntiasae ο , idque a Boe• 
otls postea in ΰ mutatnm essc, neqae antiqaissiiKiiua esse 
71 pro ^j ita ut Lesbii ab antiquo more receeeeriiit , sed 
α et ^ antlquitus ita esse pronuutlata, ut postea facile 
in ό et cT transire potuerlnt. Accuratins nunc in tantis 
antiquissimac Graecae lingua^ tenebrls non licet dispa- 
tare. 

%) Nolumus nunc silentlo omlUere, quod jam anti- 
qui ^) cognationem quandam agnoyeriuit inter dialecto» 
Aeolum et Doriensium non mmus quam inter lonicam et 
Atticam. Qui quam recte judicaverint, nunc noo possa- 
mus accuratius quaerere. — Neque magie aanc jadi- 
cium fercmus dc ea antiqiioriiin opinione, quae cog^atio- 
nem quandam Aeolicae dialecti cum Lattna lingua inter- 
cedere yoluiis^). Singala Aeolica, quae Latinis elmilla 



1). Strab. VIII. p. 513. tiJv μέν '/άΛ» τζ nakaiS, *Μ^ΙΒ& την αυ- 
τήν φαμβν -^ την ίί JatgiSa τρ AiuXlBl•, cf. XIV.' ρ. 997. β* γαρ — 
οτ& το naXawv οί αυτοί ήσαν ^Ιωγ^ς καϊ *^&ηναΐο^^ λβγέσ&ΟΜαν χαΐ οΐ 
JwQitiq χα« οι jiioXilt οΐ αυτοί, — £ust. 8 y 40. iv ηοΙΧοϊς inmos- 
νοίνοΰσιν αι Sio avrat SiaXtxroi (lonica et Attica). "Ομοιον Si τ» ααί 
negl τη6 j4io).lBoQ na\ Jtti^iBoi SiaUtnov Χίγδται, oU ual αντων όμοίό» 
τι/τά τίνα '§χουσύίν, 

%) Dionys. Hal. Ι. extr. 'Ρθ}μΛΐοι Si φοίνην μ^ν ουτ' άκράν βάρ^ 
βαρο^ ουτ* απηρτισμίνως '£λλάβα ψ&έγγονταί\ μιατην Βέ τίνα ίξ αμ- 
tpotv, η^ itniv ή ηΐΛίων jilokis• — Saepe Priscianae Romanos io 



§. 52. De dialecto Eleorum. 

habentnr, aut omnibae AeoUcis dialeGtie et eimul Dori- 
eae communia eunt, ut digamma^ saepe a Prlsciano cmn 
Latino T< comparatam (yid. §. 5. not• 3. 10.) et longnm ά 
pro η (vid. §• 13^ 4 de μαλον);. aut Aeianis Aeolibus pro- 
pria, ut accentus retractus (§. 3. not. 1.^, ΰ pro ο (§• 
12. not. 12. 13.), ^ pro Ti (§. 14• not. 3.), dnalis absen- 
tla (§. 20. not. 1.) et α correptum in declinatlone I. pro 
V (§• ^• >^ot• 2.)j aut Boeotica, ut ov pro v^ qaod cum 
Liatino yocalis sono confertar, 7 pro Ti (§. 40. not. 4.) 
et 09 pro φ (§• 40, 8.)• 



De dlalectls PseudaeoUcls. 

§. 52. 

De dialecto Eleomni• 

1) Paucissiina de Eleorum dlalecto ab antiqnls tra- 

duntur^ quibus addenda sunt iionnulla, quae de Eretrien- 

siam et alipnim Euboeae incolarum lipgua refemntar^ 

quia Eretrienses cam colonis Eleis nonnulla bonim dia- 

lecto propria acceperant (vid• not. 3.)? nisi forte ex ipea 

dialecti similitudinc quadam oplnio de Eleomm colonia^ 

cctemm non yalde probabllis, nata est. Plurima de 

Eleorum lingua discimus ex antiqao Eleorum et Heraeen- 

smm Arcadum foedere G• I. nr. 11 , quod , Boeckblo ju- 

dlce^ inter 01. 40 et 01. 60 exaratum. antiquiesimo scri- 

pturae genere utitur. Neque ejus dialectiim Heracenslum, 

sed Eleoram esse^ et inde probabile est, quod Olym- 

piae lapie collocatus erat, et ex ipsa linguae ratione elu- 

cet, quae^ qaod Eleorum fulsee scimus, σ finale inter^ 

dum mutat in ρ. Quo in monumento insigni legendo 

qaum a Boeckhlo aliquoties nobis discedendum esset^ in 



muItiS) adeo in plerisque ait Aeoles seqaatos esse. Maxime mi• 
rum esty quod Romani vel Itali adeo Aeolum coloni esse dicuiKur, 
haud dubie propter solam linguae eimilitadineiii• vid. §.20. not. 1.2. 

15 



226 De dialectis Feeudaeolicis. 

appendice noetram eententiam exponendam duximiie. — 
Eleoram cantllena popiilarie apud Piutarch• Q. 6r. 36 
(Schneidevr. Del. p. 463) nihil fere non vulgare habet. 

2) Spiritus asper in foedere nosquaui scriptoe legl- 
tnr, neqiie tamen ccrtum est inde, Eleoe leni usos esse 
in ix^ ΊίρΙ\χωοις, tkarov, quia asperi sigoum qaanqaam 
in antiquioribus inscripttonibns exarari solet, omittitnr 
tamen io galea Hicronis C. I. nr. 16, uno ex antiqmssi- 
mie monumentiB {HIAPON Ο AEINOMENEOS)^ in ar- 
ticulo J9 dum ecribitar in nominc Ίάρων^ Certior lenift 
pro aspero cst in έπιαρος^ ei recte^id pro ίφίδρο,ς esse po- 
tatnr^ sed Ιαρος^ legdg antiqultus apud Graecos aspero 
carnlsse^ yidimus §. 4, 6. 

Dlgamma titulus babet in Ράργαν pro ?ργον , Finoq, 
FtxoQ, Ρίτας j quas yoces olim digamma instructas foisse 
ex ipso Homero eatie constat^ deinde in nomine popnli 
ΡΑλψον pro *HkHoiy ut etiam in nummis leguntur PA,, 
PAAE. , PAyiEIdN (Miom. Suppl IV. p. 175) , et aa- 
ctor gcntis Εηλ^νς pra *IIXivg Tocatur >) , non allter β pro 
Ρ pouto atque in Badv pro ηδύ ^) ^ de!i)de digamma re- 
peritur ante ρ in Ρράτρα et in fi mutatum in Hesychil 
gloesa βρατάραν^ τορύνην ^Ιίλδίοι, cf. φατάναν , τορνναν^ et 
ctfrrupta βρατάν€^^ ραΐζβν άπο νόσου' *Hlftot; denique ίο 
media yoce in ΊίρΡαφοις. Excidit ίη Ai, qaod e Ait^ 
AiPl (C. I. nr. 29) contractum est. 

3) Maxime notabills est Eleorum et Eretoiensioin 
(ande etiam ad CbAleidenses. propagatne yidetiur) mos^) 



1) Et. M. 426, 12 « Leandro: "nm άπο τον υΰΰ HofnMfot 

*llUot£' — tov Si ^Hlia noX μ«τα του 'β ΒηΙΙα προ£α^ορρνβ9&α$ $utT• 

το t&oQ της ^ωρίδος imUKTOv το β ηροςγράφ^α&α* t^U από ψωτφ•' 
των άρχρμέναις U^taiv, 

2) Pausan. V, 3. 'Hlttot νηΒρηοϋ'έντκ » αυτό το χωρίον BaSi 
6νομάζθίσ$ ual ποταμον τον ρέοντα ivTav^a νδωρ Βαδυ «πι^βν^Μ 
φωνί}» 

3) Strab. Χ. ρ. 686 'ae Eretria: ίποΐ^να δ' ^χον απ' *ΒλΙδν:, 
ώρ* ον ηαΐ τφ γράμματΛ τω ρ ηολΧψ %ρηααμ%νο* ονη βπΐ TiXft μορ^ 



§. 52. De dialecto Eleorum. 227 

^ et in extreinU yocibas et in mediis ante yocales in ρ 

mutaudi. Antiqui ^) exempla £liaca afferuiit οΰτορ, ΐπ- 

noQy δίχαρ^ Eretriaca σκληροτηρ^ Πελαργός. — Eo acce- 

dit ApolUnis apud Eleos cognoinen θΒρμιος ^) pro 'δέσμιος 

a &{ρμα, quod^ quuin Hesychius dialecto non nomiiiata 

explicet ίδπα^ Ικ^χΗρία, Eleorum esee pro ϋ•ίσμα rectis- 

eiioe yidit Mullerus 'Dor. I. p. 252. In foedere talia le- 

g^ntnr τοΊρ ΙΙ^ληί'οις et ai δί τιρ τα ppo xoig et τις; re- 

liqua σ finale servant, ΡΑληΐοις , τοις "ΗρΡαφοις^ αλλά- 

λοις, Ρίπος y Firagj et aote consonantes et ante yocales, 

ut nulla hujus mutationls sit constantia, nlsi forte in ar- 

tlculo et slmilibus yocalis prlus inyaluit ante sequentes 

coneonantes , postea latias reg^oare coepit. Ceterum haec 

mutatio Laconicae dialecto commaiiis est• 



των ^ημάτοίν αλλά %αί tP μ^οφ κβκωμ(ύδηντα»» — £ust. 279 > 34. 
δχωμ(^»δονψτο δέ οΐ '£ρίτρίίΐς ωί ηολλί^ τφ ρ iv ταί^ 6μιΧίαι>ς χρίόμ^" 
νοι' διό ΗαΙ αυτοί ual Ήλ^Ζοι ^αρβαρόφωνοι ίχαλουντο, ώς iv ρητΟ" 
ρ&κζ δνρηταί Αΐξ^κφ. cf. ρ. 492 , 14. — (Hanc proprietatem ideo 
maxime spectare videntur, qui Eleorum linguam barbaram vocant, 
Hesych. β. ν. βαρβαρόφωνοι' ol Ήλδΐοι xal £αρ69 ωζ τραχύφα>νο§ 
ual ασαφή την φωνην, ^χοντβς f et £ust. 304, 2. vid. §. 60 init.). — 
Hesych. s. v. *Ερβτριέων ρω ' Έρ^τριεΧί τω f καταχόρως χρωνται, cf. 
Diogenian. IV, 57. Apostol. IX, 5. — Siiid. s. v. Χαλιαδίζιιν — 
αλλοί' δέ inl τον ρωταπΐζειν, insl αντοί τβ χαΐ Έρ^τριβίς δθΗθυα& «φ ρ 
χατακόρως χρησ&αΛ καΙ αντί τον α τιϋ'ένίδΖ, 

4) Herodian. ap. £ust. 114, 17. μαρτνί η svd-sia ην^ ην η Αίο^ 
ϋων διάλβκτοί δια τον ρ προψίρίΐ' Ιη^ΧνοΙ γάρ^ φησί, το σ m ρ μβ- 
ταβάλλουσι το οντος ο ντο ρ λίγοντβ9 παΐ το ϊππος ίππο ρ, Αί apad 
Bastathiuin mero sphalmate Αίολίων scribi pro Ήλ6ίο}ν, patet e 
Phavorino, qui bis in £cl. 429, 20 et Lex. s. v. γ^νιπη £ustathium 
ixscribens * Ηλείων habet. — Hesy ch. διηάρ, τους χριτάί • ΉλίΤοΛ. — 
Plat. Cratyi. ρ. 434, C. oloi&a ovf, οτι ιπΐ τφ αντψ ημείς μέν φαμεν 
ιχληρότη^, *£ρετρΐ6ΐς δέ σχληρότηρ, — Phryn. Ecl. ρ; 109 Lob. 
Ίδλαργ09 '£ρΒτριακως ΙΙελασγός, ' 

5) Pausan. V, 15, 4. τον μέν δη παρά ΉλεΙοιαι θ4ρμιοι^ (Άηόλ" 
ωνά) χαΐ α,ντζ μοΛ ηαρίοτατο είχάζιιν , cJff χατά 'ΑτΌΊδα γλωοοαν 
Χη αν Θίσμίοί^ nt rectissime pro iterato Θέρμιον correxit Bu(t- 
lannus. 

15* 



229 De dialectis FseudaeoUcis. 

Eretrienses etlam inter eos eunt, qni Laconico more 
σ inter yocales ia epIrUum aeperum mutare refemntur, 
nec miniie Oropii Eretrieneiam trans Euripum viclni '). 
Quod qutim facilc siispicemur non allenum fuisse ab £leo- 
min dialccto, nullum nunc exemplum repcritur^ undc 
certhis quid appareat. 

Etiam ^ ab Eleis^ nt a Laconibus in σ mutatum es- 
86, interpretes ad HesycLium optnati suiit^ qui glossam 
βορσον^ σταυρόν *IIXe7oc pro 6ρ•&ορ esse putariint. Qiiod 
qnum pamm slt probabile^ ccrtlas de mntatione illa apiiJ 
Carysttos constat ex Hcsycbli gplossa σαρμοί^ ϋ^ρμοί' Ku- 
Qiuxioiy qttanqaam calidius esset^ si quis Indc ad Tici- 
nos Eretrlenses et cog^natos his Eleos conjecturam faccr« 
yellet, qnia Carystii ab orig^ine eunt Dryop^s. yid. Miill. 
Dor. I. p. 43. 

Tenuis τ pro aspirata ^ posita est in ίνταΰτα (sl qui- 
dem recte ultima foederls verba lcguntur τφ *νταϋτ* ίγραμ- 
μένω) pro ivtav^a aut potius lonlco ii/^amu; hoc enim 
rectius ex tv^a natam est, ut ταΰτα e τά, τοβαϋτα e τόσα. 
— Denique in Hesychii gflossa %ύλλας, σχύΑαΙ' *IIkim 
primum σ abjectuin est, ut in σχίάμαμαι^ χιδναμαι» et aliis, 
deinde terminatio eandem mutatlonem experta est, quae 
conspicitur in Hesycbii glossa βάννας\ βασιλεύς' πάρα 
Ίταλιώταις , qulppe quod slt pro Ι^άναξ, 

4) £ Tocalibus « est pro €, primiim in χα et ίπίαρος 
pro ίφίερος^ ubine Dores quidem et Boeotl altter, sed 
praetevea, ubi iidem ^ vulgare tcncntj, in Jra^yop pro 
ίργον^ quocutu solum antiqouin Atticae tribas nomen 
'^4ργαδ€7ς comparare licet, παρ πολψω , quod pro περί 
ηύλέμου esse Hermanno monente Boeckbius intellexit Add. 
p• 878 9 et in optativis awHav^ άποτίνοιαν pro avviieif^ 



6) £t M. 391, 15. ΙΘό€ Sk txoOO$ ^ωριίων riWff' cJff ^«^ « 
*ΑργΛο$ »al Αά%ων$9 καΧ ΠαμφνΧοι χαΐ ^EqnQuXi ntaX Ώρωπιο*^ | 
^vSitoP toS δ noMvvTBSf daoBiav χαράττονσι roi9 ίττιφβρομένοίς φωψηΐ' 
OiV, (Jff inl του πο^ηοα* ποίηαι (leg. ηοιηαί)' nal Βονσόα^ Bovedf 
ηαϊ μονσ^χά μωίχά. 



§. 52« De dialecto Eleorum. 22^9 

dnoTivouv^ simile est Carystioriim σαρμοί pro 'Θ^^ρμοΙ, vld. 

nr. 3. — Hinc Ellaca dialecti^ esse yidctiir io antl- 

qua galeae prope Olympiam repertae inscriptione nr. 31 

po7og μα ποησερ^ ^num μα pro /tt£ in reliqals dialectls 

inaiiditnm slt^ rectius tanien fortasse legitur μ* anorjaev, 

qiium augmenti in α mutatl aliquot exempla apud Hesy- 

chluin slne dlalecti nominc ecrvata sint: αδειρ^ν^ tdeiQaif 

et oipQayevy ^Ιχησ€Ρ, Longum ά pro tj Elei non solum 

cum Doribus ct Acolibus coinmune habent in Ferag, άλ- 

λάλοις, βαμος^ Ρ^4λις , dav pro δην (Hes. όαν ^ μακρώς η 

πολύν χρόνον' *Hktloi) et Pausaniae βαδυ pro νδύ^ sed 

etiam ia aliis^ qaae apud Dores ct Leebios ij tenent, in 

Boeotica dialecto in Tt mutant^ μα pro μη, Γράτρα pro 

Ρρητρα^ optativo πα pro «n;^ quo fortasse etfam όαλεο- 

μαι pertinet. ^ Eretrienses cei*te lonico tj abstinuisse, 

prodlt nomen Χαρίδαμος in nammo apud Mionn. Supph 

IV. p. 364. — Pro diphthongo §1 est ai Dorlco et Aeo* 

lico more in particulls al et a/Vf; Boeoticae di]|[ihthon- 

(i^orum "aiy 7i, ol mutatlones alienae sunt ab Eleis. 

Recte elne controversia judicatain est in genitiyis de- 
clinationis secundae άργυρο^ πόλεμο finale ο antiquo mo- 
re scriptum esse pro ω, quod Lesbiaca et Boeotica (vid. 
§. 17 et 43.) et Dorlca dialecti ex oo contractum babent 
pro Tulg^ari ov^ nec magls λατρδί&μίνον ciim Hennanno λα« 
τρόΐονμενον legt poterat^ sed rectius ei quid yidemas λα- 
τρηϊώμδρον profertair. Crasin agnoyimus in έρτδπ^αροι i. 
e. iv τηπιάρω pro iv τα ίπ$άρο)^ ita nt cc et « Dorlco mo- 
re in ^ coaluerint, e secundum yulgarem usuni ejecto. 
Idem retinefur in τοινταντ i. e. toj ^νταντ* pro τω ivjuC^a, 
qnae potius apbaeresls est qaam craels. 

In opUtiyie ία et awiav ex antiqua scrlpturae ratione 
~Β pro rj positnm yidetur, non Lesbiorum more ~i Ax•^ 
phtbongi omissum^ nam quod in g^entili Ήραώοις ~i eje- 
cttiiii est, frequentem omnium Graecorum usnm^ non mi- 
nus in al!a ejus g^entilis fonna Ήραίύς apiud Stcpbanum 
conspicaum ^ sequitar. yid. Lobeck. Parall. p. 27• — Aa- 
iH|uam diaercsio agnoyimus in ΓΑλεΙοις, λατρπομενον^ 



230 De dialectis Pseudaeolicis. 

φίλβ ΡΑΧηιο^ς et λατρηΥώμΒνον proferenda^ eese jadicavi- 
Π1119, et quod diphthongns «7 ex antiqua tituli ecriptnn 
per i proferri videtur et quod dlalecti antlquioram tena• 
ces in eimilibas diaeresia taentiir^ nam gfentile *Ilkitog^ 
qaod quomodo a terrae notnine *Ιίλις deriyari posset , aD- 
tiqui dnbil haereliant (yid. Steph. Byz.) , ab eponymi be- 
rois nomine *ΗλΒυς descendere yidctur^ at βασίλειος a 
βαάιλιύς^ deinde λατρέίον^ unde λειτρίώω (utraqae τοχ 
alias ήοη obyia)^ non aliter nascitar e λατρδύς aat, slc- 
nti μαντεϊον j πρντανΗον a μάνας y πρύτανις, ab usitatiore 
torm^L λάτρις, Igiiur Ι^^^λψΌς^ λατρη'ίώμβνος eodem jiure 
antiquiora habenda sant^ qao βασιλψος, μαντηϊον^ πρν^ 
τανηΥον. 

4) In declinatione notabllis est nominatm fonna τ;- 
Xi(not pro τελεστής, ^quam g^ammattci Aeolibus, Boeotis, 
Thessalis^ Dryopibus, Macedonibus trlbannt. yid• §. 20, 
2. ; plenior tamon forma servata est in Ρίτας. — Dati• 
vii8 pluralis declinationis eecundae breviore termtiiatione 
utitur τοΐρ Ρ^λψοις etc. — In declinatione tertia non 
contrahunfnr FhiUy γράφεα. 

In conjugatlone χαδδαλημενος Lesbiomni et Boeoto- 
rnm more conjugationem in μί eeqattur^ eontra in »aMa- 
λίοιτο Tulgaris terminatio conspieiter. Sing^nlare est 
ί'/ραμμενος prp γεγραμμενος• 

Praepositiones apocopen patluntiir im »αδ9αλ4ύμο^ et 
ηαρ ηολεμω pro περί; adeo noyns appeopae nsue apparet 
in τά r' αλλ pro άλλα, nisi forte reete HermaonuB βοβρί- 
catus est^ lapicldae culpa α excidlsse• 

Jam apparet Eleorum dialectum bob temere Atticis 
scmibarbaram yisam esee ^ tantuni a yulgart Graccitaie 
abhorret, quanqnam nihil e pereg^inls lingaig iRterinix- 
tiiin est. Quibus dlffert a dialectis Atttca et loniGa , ea 
partim cum antiqnioribtts et Doribu» et Aeollbus comiiiiinia 
babct, ut dig^amma, α pro fj , dlaeresin, prircpositioniim 
apocopen (cum Doribiis ct Boeotis α pro ε In nonnDllis), 
alla cum soli? AeoUbus, ut nominatiyum in α pro ^^ yer- 
ba Gontracta conjug^ationein in μί seqtientla y alia cam La- 



§. 53* De dialecto Arcadica. 231 

conibus^ ul σ in ^ motatam et fortasse epiritum asperum 
pro slg^ma; alia deniqiie propria sibi habet, maxime ΰ 
pro £ et ^ Ia multis. Igitur ne ipsa quidein dialechis 
Strabonis Aeolicaiu cam yocantis auctoritateiu" confirmat. 
Propius enim accedit ad Dorlcam et Laconlcam maxlme 
dialectumi, ita tanien nt optimo jare pecaliarls dialectus, 
non Doricae yarietas quaedam habeatar• 

§. 53.• 

De dlaleoto iUrcaillca• 

De Arcadum dialecto g^ammaticl pauclsslma fradunt, 
pauca cognoscantur e titulis Tegeaticis , quac aliqaa certe 
ex antiqua proprietate eervamnt. Snnt yero hi : in Gorp. 
Inscr. nr. 1513 ^ qnem titulum corruptlssimam Boeckbias 
e yariis frastulis consuit^ iiiitlani tamen τ. 1 — 4 a solo 
Corsinio tradltum non vidctnr nisi casu cum eequentibus 
junctam esse, extrema pars postea emendatins exblbita 
est a Leakio Morea nr. l^ delnde C. I. nr. 1514^ pauca 
-verba continentes , et paaclora etiam antlquiores tituU nr. 
1512 et 1520, apad Leakiuiti Mor. nr. 52 et apud Ros- 
sium in Inscrlptioniim Graecaram Fasc. I. nr. 7. Ε re- 
liquis inscriptionibus . Tegeaticis nr. 1511 foederls P.elo- 
ponnesiaci auctoritate exarata purnin Dorisinum refert^ nec 
ininus aliae recentiores, maxime Rosd. nr. 1 et quam ideia 
cdidit in Ephemcridibus Halensibus (Inielligenzblatt 1838 
nr. 40); Meg^alopolitanae non differaat ferc a vulgari Do- 
rlsmo; nam quod in nr. 1539 tenuem pro asplrata habeiit 
7τροχάτ^σ£ et Πύτιον^ quain Arcadicae dialccti proprietatein 
judicavit Boeckblus, Fourmontio , cujus c schedis oiiinls 
ejus tituli cognitio manayit, non magnam iidein babeo, 
praesertim qaam aspirata ibidem conspiciatur io μη&ίΐς^ 
άφ* ισπερας et ν{ψύ)μ€ϋ^α, quanquam bic Mucllcri apo• 
graphum aeque -/u«ra praebet. 

£ certioribus fontibus haec de Arcadica dlalecto com• 
perta habemiie: 

Spiritns asper scriptiis reperitar in Rossii anliquior<^ 



232 De dialectie Pseudaeolicis. 

tltulo nr. 7 in ^ΕρμιΙίχς, Ηρακλής; adeo pro σ in medu 
Yoce inoifji apad Leaklam nr. 52 i• e. ίποίησ^. Tid. infr. 
— * Digamma apparet in antlqniore frastiila nr• 1520, 
ubi Ι'ασστνοχο ab άστυ; contra in nr. 1513, 14• 19 ne- 
glecto dig^amma leghnr μέτοικοι, pro eo, qaod est in an- 
tiqaie titnlis Arglvls nr. 14. 19 , nedaFoi^xoi. 

Sig^ma Dorleneiam nonnuUoriim et alioram more (yid. 
§. 52. not. 6) omiseuiii esse aat potius in spiritQna aspe• 
rQm traHsisse, inde cplligere Ucet, qnod Teledldes, 
scriptor Attlcus^ Eotresii, oppldi Areadici inGolas, JSv- 
τρηΐονς vocavit ^) , ipsomm hand dnbie nsam eeqnufas. 
Accedit Leakii titolus antiquus nr. 52 , in quo inaui i. 
e. έποίησέ aspemin pro sigma habet. . Seryatnr tamen σ 
in reliqnis tltulis, nr. 1512 Σωσίας, 1513 Ααμίσας, Nl•- 
κασίας^ 1514 Σωσικλης, — Non mutantur σ finale ne- 
que '^, de qno monere Tolaimas^ ai qois forte LaconiGae 
et EHacae dialectomm proprietates eas Arcadicae commn- 
nes fuisse suspicetar. — Pro fi testlbus grammaticis ') 
Arcades ζ proferebant io ίπιζαρίω et ζ€ρ€&ρον i. e. inl•- 
βαρέω et βάραϋ^ρον; illo etiam Eurlpides tosus est Phoen. 
45 , boc Macedonicum dicitnr ab Eustathio p. 695 , 34 et 
1715 9 38. Inde Porsonus ad Έατ. 1. 1. Arcadicniix esge 
suspicatas est ζέλλω pro βάλλω ^ quod dlalecto non nomi- 
nata traditiir ab Hesycbio β. y« ζίλλην ^ βαλλπν et ίζύ^ν^ 
έβαλαν et Et. M. 408^ 42 ζίλλω το βάλλω, Ο'&εν ζίλλπν ίο 
βάλλπν. — Pro κλήρος Arcades dixeront κραρος^ ut ap- 
paret e nomine tribus Κραριώται nr. 1514, quam Pansui. 
YIII, 53^ 3 Κλαρβώτις vocat• Comparandi euut antiquo• 
rQm AtbeniensiQm νανχραροι. 



1) Hesych. Εντρηίονί τονς άπο Εντρη€ (l^g• ΣντρηϋΙον) mltmt 
χης 'ji^HadiaS* ^ωρΐΜω£ di €ΪρηΜ§ Τηλβκλίίδη^' ^έλβΛ γαρ Λίπέ*» Ei- 
τρηαΐου^, 

2) £ust. 909 , 27. το ιπίβριοαν , ως φαοιν οΐ ηαΧαιοΙ , ίπ^ζα^ηνα» 
Οί ^^QytaStQ ψααΐν* odev χαΐ παρ* EvgtniStj «ο* £π«ζα^β« 2ψιγξ• %1 Η 
%α\ ζίρί'&ρον το βάρα&ρον οι αυτοί φαοιν, ον πάνυ δηλον, el μτ^ ρψ- 
τΜ που 6υρ8•&9ΐη παραοημανΌ'ίν υπό τίνος γλιοοοογραφον, Stnb. 
ΥΙΠ• ρ. 389*€as. των βαρά&ρων^ α tudovoiv οι *^ίρ*ά^»9 ζέρβ^ρα. 



§. 53. De dialecto Arcadica. 233 

Ε Tocalibns Tnlg^are i^ non Doricam et Boeoticiim 
α, est in ΐίρης nr. 1513 pro ίίρ^ύς^ adeo praefertur e in 
ξίρ£ΰ•ρον pro βάραΰ•ρον et ζελλω pro βάλλω ^ si hoc recte 
Arcadiciim judicatur, et fortasse Τψο^ρηης 1513, 27» 
quanqttaui ^δξίχράτης , Σωσ^κράτης siint 1. 13. 26. Con- 
tra ά pro vulg^arl et Dorico l- est in Hesychli glossa Ar- 
cadica &ύρδα, ίξω i. e. ΰ'ύραζ€. Correptum ΰ praeterea 
in ό mntatar in έκοτόνβοια pro ί%«ι:6μβοια^ quod legitur 
in titalo nr. 1513, a^ ubi praeterea nihii non est tu1« 
g^are^ ipsam ίκατόμβοια traditur in nr. 1513, b^ quod 
cjusdem inscriptionis aliud apographum esse yidetar• — - 
Longam ά pro vulgarl η reperitur, ubi' est apud Dores, 
^αμοκλΐ}ς 1512• 1513, *Αρι,στ^ίδας^ ^Αϋ'αναία, Κρηρι,ώτα^ 
1513 ete. — Mirum cst Ποσοιδαν apod Ro&s. nr. 7, 
quocum si comparare Tells Aeollcum ονοιρος (§. 15^ 5), 
ipsi tamen Lesbli ΙΙόσεΙδαν dixernnt• — Ceteruin ^ et 
of non patiuntiir Boeotlcas matationes. , # 

In g;enitlTO decllnatlonle secundae slngnlarl contra- 
ctlonis genere antlqaa tenninatlo ao transit in αΰ, '^tioA^ 
λωνιδαυ nr. 1513^ 52 et 1514, "Έαυ et Εύμιήλίδαυ 1513, 
16. 50^ nam in ΦιλλΙα 1514 in fine ν addendum yidetur• 
Badein contractionis ratlo quum apud Boeotos in Σανμ^ΐτ' 
λος^ Σαυχράτειος reperiatur (yid. §. 43), in Tegeatlco tl- 
tulo 1512 legltnr Σωσίας^ non Σαυσίας, ut incertiora 
alla omittamus. Dorica contractionis ratto valet in 17o- 
σοι9αν Ross• nr. 7, et Πδρίλα^ Leake nr. 1, si yerme 
hoc est, qaam Πβρίλαος, quod Boeckhias edldlt nr. 1513, 
32. — In genitiyo declinatlonis secundae Arcades cum 
Leebiis^ Boeotis, Dorlensiam parte terminatlonem (u.ha- 
bent, Οντιω 1513, 8, Μόσχω 1514, deinde apud Lea- 
Isiiim nr. 1 ΣΙμω, cum quo coneeiitlt Gellil apographum, 
cul Boecldiius PooqaeyilUi Σιμών. . • praetuUt 1513, 32, 
ΠραξΜμω (Β. 1513 , 45 Πραξίδλκτω) , Γόργω (Β. 1513, 
54 Γόρτυ), — Ιη decllnatlone tertla notabills est nomi- 
natiyus ί^ρης pro Ι^ρ^ύς 1513, 6. 27. 30, qnam formam 
Doricac dialecto adscribit Priscian. YL p. 283 ex Hero- 
diano. Nomina propria in io^ semper contracia legun• 



234 De dialectis Fseudaeolicis. 

tar, nt ^άραχλης Roes. nr. 7, ^αμοχλης nr. 1512 etc.5 
in obUqnie casibus vocee in ^ non contfahnntar, ut 
Α^νοφάρδος^ Τψοπλίος 1513 etc• 

Qaantam igitar jndicare licet, Arcadica dialectas 
alia habebat cnm Dorlbns et Aeolibus commafiia , at di- 
gamma, α pro fj^ ώ pro ov^ alia eeveriori Doriemo fere 
propria ^ maxime asperum pro sigma et terminationem "ης 
pro tvf9 alla paene pecnliaria, ut άϋ in genitiyis dedina- 
ttonis primae. Nihil reperitur, unde arctior cam AeoU- 
cls diatectis cogoatlo appareat et Strabonl Arcades Aeo- 
lice loqpiatos esee affirmaiiti aliqaa fide» accedat• 

§. 54. 

ήβ reliqale dialectla Peeaclaeolicia• 

1) De AGhaeoram dialecto nUiil fere certi comper- 
tuna L•abemns. Praeter paucas grammaticomm , maxime 
Hesychii, g^loseas^ unde nUiil de lingaae indole apparet, 
iiDica fere inscriptio C. I. nr• 1542 euperest, qnae non 
tota valgari ling^aa ntitur , eed nonnulla plane^ Dorica 
praebet, ίΐμερ, δάμεν^ δαμιοργών• £t Achaeos α Doricoin 
pro Yulgari ij habuisse et magistratns δαμιοργων nomeii 
etiam aliunde notum (yld. Boeckh ad nr. 4 et 1542) in- 
dlcat et άρη&ς in titulp Patrensi 1544. Unde, qu^e in 
>ir. 1542 Attica reperiuntur ειρήνης και κατά γην καΐ κατά 
ί^άλατταν etc, ab antiqaa Achaeoriiin dialecto alieaa esse, 
confidenter contendere licet. Achaeis proprla est correp- 
tio in ξαμιοργος, de qua constat e nr. 1542. 1543. 1567, 
dam iscrlptores Dorlca forma δαμιουργοί aat δημιουργοί 
iitnntur. Ceteriim Achaeos Dorlce loqautoe esse, eonfir- 
mat Strabonis testimonium (§. 1 not. 1) ; utrniii Doricam 
lingnam y inyalescente Dorlcnsiam per Peloponnesnm 
auctoritate paullatim adoptaverint , qaae est Slraboflis 
ppinio, an antiquitus dialecto simili usi slnt, Bon liqaet. 

2) AUqnanto mellas constat de lingua LocroraiOy 
Phocensium, Aetoloram, Acarnanum^ qaorum inscriptio- 
nes baud pancas babemn&^ nondam vulgari Uogaa nsan. 



§. 54. De reliquis dialectis Pseudaeolicis. 235 

* 

Eo pertlnent Inscriptiones Locricae C. 1. 1751. 1752 yalde 
corraptae, praeterea 1567. 1594. 1607, quas Boeckliins i) 
non recte Chaliae, oppido Boeotico dedit, qanm potius 
Clialaeo, Locrico oppido « orig^inein debeaDt^ Delphicae 
1688. 1690-1694. 1699 -- 1710 et apad Ros&ium dp. 67 
et 71^ aliae Pbocicae 1724, b et 1725 corruptlssimae et 
apnd Rossiam 73. 74. 75. 81. 82. 85 5 Aetollcae 1756. 
1757. 2350. 2351. 3046; Acarnanica 1793; poetremo 
Thaamaeenees 1771 — 17735 qnae non Theasalica diar- 
leeto, eed eodem llngaae genere ntnntar, quod in ylci- 
nornm Aetolorum et Locrorum inscriptionibus obseira- 
tup. — ^ Ceterum pleriqne ex illls titulis teFtio ant se- 
eiindo ante Chr. saeculo scripti snnt; antiqaiores sunt 
Boli Delphici 1688, qui 01. 100, 1 exaratus est, et 1690. 
3) In omnibus ble tltulis dialectue non multum dls- 
erepat a valgato Dorismi genere, quod diphthoiigos il et 
ov nunquam mntat in ij et ώ. Reconditiora qaaedam 
neqae tameii minus Dorica, reperiuntar in autiquioribus 
Delpbicis 1688. 1690. Sed praeter Doriea, qaae nunc 
praeterlre satius est, nonnulla bis inscriptioiiibus insunt• 



* 

1) Tres illi tituli, exarati in eodem lapide ad Asopum in Boeo. 
tia reperto, originem debent oppido cuidam XaXsii^, quod in ulti• 
mo nominatur. Id Boeckhius non diversnm esse judicavit a £oeo- 
tico oppido a[d Euripum sito, quod apud unum Stepbanum e Theo- 
pompo commemoratuin Xalla audit. At praeterquam quod nominis 
discrepantia m^or est et quod Chalia ea aetate, siquidem superstes 
erat, vix autonomiam , quam titulorum ratio prodit, servasse pu- 
4anda est, maxime Boeckhio adversatur dialecius Dorica in titulia 
Boeoticis inaudita. Potius Locrorum Ozolarum oppidum Xahuov 
(de quo vid. Steph. Byz. et inu.), inlelligi jubent, praeter dia^' 
lectumet nominis formam levius mutatam, civis Aegiensis cui 
proxenia Chaliensium datur in nr. 1567, et homo Amphissae habi-. 
lans, in nr. 1607 Apollini vaoiojrei, cujus templum Chalii fuisse vi- 
detur, mancipiunl vendens; nam Chalaeensibus frequens cum Am.. 
phissa et Aegio comnrercium fuisse , non mirum est oppidi situm 
reputanti. Quomodo factum sit, ut lapis ad Asopum, haud multo 
remoiiorem a Chalaeb quain a Clialiay deferretur, nescimus. 



2^6 De dialectis Pseudaeolicis. 

qnae potius cam Aeolicie dialectis cognationem quaDdain 
prodant. Sunt yero baec: 

lu tltulo Delphlco 1693 , qni circa a• 270 a. Chr. 
exaratas est^ decliiiationia tertiae dativi pluralis mira 
qoaedam forma bU legitury άγώνοις 1. 3 et ίντνγχηνόντοις 
1. 7} hoc enim nnllo jnre a Boeckbio in ίντυγχανόρτεσσ^ 
mntari, Roesius e βαο tltalo nr. 67, qni qanui non 
miiltaiii ab iilo discrepct, easdem formas άγώνοις et iV- 
τυγχανοντοις 1. 13. 25 offert, rectlssime docnit. Eandem 
dativi rationem Aetolis viclnis in neii fulese, ab Ar!sto> 
pliane g^ammiitico ^ ) traditam erat, ex Aetoloniiii ad Mi- 
lesioe cpistola γ^ροντοις et παϋ'ημάτοις pro γίρονσι et πα- 
ϋ-ημασι afferente. Praeterea non diversum est BoeotiGnm 
^χνς 1569 9 a. III• pro αίγοις^ αίξΐ^ nec fortasse δσσοίς 
apud SappL•• 28 et oaaoiat^ apud Heeiod. Sc. 426. Qnod 
Aristoplianee haec ita nata esse dicit, ut genitiyns in 
nominatiyuin ablerit, indc noli Aetolis et reliqais noTas 
formas γίροντος, γεροντου^ γεράντφ etc. obtradere (cf. §. 
22, 1)^ ecd datlvi pluralis haec irarior forma, in septen• 
trionali maxlme medlae Graeciae parte nsitata, potlos 
contractione quadam ex anliqulore γερόντδσσ^ ita nata ύΊ- 
detnr, ut apud Latinos qnie e quibus, poematis e 
poematibus. 

Praepositionis iv cnm accusatlvo conjanctae usus, a 
graminatlcis ^) , qui exempla afferunt iv χύρον, iv ταν άγο- 



2) £ust. 279 9, 38. ct Si δ*ά την του ρ χρηοιν μονην ^ηληρουντο οί 
*£ρ8τρΐ'ίΐί το βαρβαροψωνον ^ τίΡδ9 αν ηοΛοΧντο οί ^ίΐτωλοί dXlotuna 
hUovVTts* tus 6 γραμματΜος ΆρΗηοφάνης παρίπηξβν οΤς ^ψ^ι π^ρί 
9ΐαίνοτίρο»ν λέξιων την γαρ γέρων γέροντος γίνιη^ν άναγαγόντις μ 
9v&etav γράφονσνν οντω* Μι^οΙοΛ %α^ ταΧί ιινναρχίανί ηαί ro<ff χβ* 
ροντοις' τουτίοτ*ν έπίθτέ?Λομ8ν οί ^ίΙτωΧοϊ τοΧς JHiXffaioiS »αΙ τά όξη^' 
το δ* αντο^ VV^h fpaivta&ai nutl inl του παΟ'7}ματο9, ws ΒηΧον iu του' 
μη ηαταγίλατβ ioiS εμοΧς παϋ'ηματοιΛ (unde haec?). 

3) J. Gr. 243» b, Greg. C 355, Meerm. 658; vulgo opinantor, 
apud hos grammaticos omnia inde a verbisJT^^ree το δ*απα3^τ6ς aih 
Cretica esse, quum accuratius inqiiirenti pateat post unicam illam 
Creticam glossam reliqua ad Dores in universum referri* — £ust. 



§. 54. De reliquis dialectis Pseudaeolicis* 237 

ράν, Doricas vocatar• At Dorieneibne ittuiii morem non 
alla de caasa adscribi^ qnam qaod Pindaro^ cujns dia• 
iectam Dorlcam patabant, proprlus est, et Eustalhiue 
prodlt et prius reliquoram exemplnm, quod est Pindarl• 
CQm e Didi• fr. 3. Eodem dil utnntur, qoi iv cam ac-• 
casativo et Boeotis et Pindaro tribnunt. yid. §. 47 , 2. 
^funqaam hic usas in puri Dorlsmi fontibns obserratar^ 
praeter Pindarum (vld. praeterea Pyth. II, 11. 86, Y, 36) 
et Boeotos non reperiantur uisi haec exempla: in titalo 
Delphico 1688, 15 iv δύνασιν et 1. 49 eva pro «V^, quod 
est ex igote natum; in Hyampolitano apud Rossium nr. 
85 iv αυτούς; in Aetolorum decretis 2350, 6 τα iv ΑΙτω-^ 
λίαν χαταγόμίνα^ 1. 9 πρίσβίύσαντας Jv Κέω; nr. 3046^ 18 
iv τους νόμους <^ quod ex Hesselii meliore apographo resti- 
tuendnm est pro {Ις τους νόμους, qood Boeckhius CLis• 
hullo nnllius fidel boiiiiiii acceptum debet ^) ^ postremo in 
Thauinaccnsibas 1771. 1772 pro inl τον άπαντα χρόνον, 
quod Boeckhius e Dodwello reccpit, Lcakius, insig^nis 
Yir fidei, iv τον α. χ. tradit, quod quum praefcrre noa 
diibitemns, adeo in nr. 1773, qui a solo Dodwello tra- 
ditur, idem e Gonjectara restltuendum esse judicamus. 

Alia ejue g^eneris sunt : παρέχοισαν in titnlo Dclphico 
1702 pro παρέχουν, quum long^or haec terminatio Boeo* 
tis tribui soleat, Yid. §. 46, 2^)^ άνατ£^ιχαντι et άνατί^^» 



1839 y 3. €^os J(ti(iiBvow , ως «αϊ Iv toU rov Πίνδαρου falvitat 9 cw^ 
τάοϋπν loTiy οτβ την iv nQo&aotv μ^τά amarix^ff• 

4) Boeckhius hoc praetulit^ quod 1. 16. βις τονς νόμονί sine va- 
ria lectione extat; neque tamen est, cur in titulo Tei a Tejo haud 
dubie inciso talem dialecti inconstantiam miremur. 

5) £andem terminationem , hellenisticae linguae frequentatamy 
Heraclide ap. £ust. 1759 ^ 36 teste ol τζ *j4oiav7j φωνζ «t 0/ ^ΕΧΚη^ 
νίζονη9 iv KtXiMit^ utebantiir, secundum Ann. Bekk. 91, 14 '^Ac- 
iavdQBiSf contra secundum Aristophanem ap.Eust. 1761,30 ChaU 
cidenses, quem quum alii sequud sint (vid. Maittair. ed. Sturz p. 
299) apud Tzetz. ad Lyc. 21 recte Maittairius ιοχάζοααν Χαλκιδιχόν 
ρτό'ΧαλδαϊΗον legi jubet, nec minus corruptum €&ίΚαλχηδονέων apud 
Choerob. Bekk. 1294 e ΧαΙηιδέων. Temere Phavor. in Lex, s. v. 
Έψυγοοΰο^ Doricum vocare videtur. 



238 De dialectis Pseudaeolicis. 

fupog In Phocico apad Rossinm nr, $1, cai comparan- 
duin est BoeotiGiim άποδ(δόαν^& 1569 , a. III ^ Aeolicus 
accasativiie ^αμών ibidem^ praepoeitlonis nepl ellsio ia 
πάροδος in Delphico 1688 , 18 , qoanquam ibidem 1. 18 
eet mgiitiiv, quam Toculae eiisio et apocope Aeolicae 
aint^ vid. §. 28, 2j praeterea apud Pindamm reperiaBtor, 
Bt π^ρόίοίς Nem. XI, 40> et in foedere £leonim παρ πο- 
λίμω pro ηβρί πολέμου. 

4)r^Jain intelligltar , dialecto in hac mediac Graeciae 
parte vigeQti aliqqam esse cum AeoUcis dialectls, maxl- 
me Boeotlca, Gognatlonem , neque tamen eam, ot a Do- 
rica^ quacam mnlto plara commooia habet, diejaiigi pos- 
eit. At dubitaTerit ailquis, an Dorlca lingoa non anti- 
qnitus his populis in U8U fuerit, sed eodem modo sit 
adoptata et paucis antiqui Aeollsml rellquile temperata, 
quo in Arcadicae locam enccessertt. Cui qaanquain con- 
cedimne, Corinthioruni coloniis allquam Tim trlbui posse 
in Acarnanuin lingnam, antiquae Creticae in Delpbicain, 
Trachiniae et Messenlorum Naupactiae in Yicinoram l!n- 
guam^ non erat tamen unquam ea Doriensium apud re- 
liqaoe Aetoloe^ Phocenses^ Locroe auctorltae, ut ea dia- 
lecti mutatio fieri potuerit, quam inscriptlones prodant• 
Itaque Straboni, illos popalos Aeolicos eorumque diale- 
ctos Aeolicas yocantl, mlnus credimus» quam iis^ qui 
Actolos Doribns adnumerant^ Crisaeoram lingaam dia• 
lecto Doricae. yid. §• 1. not• 5. 6• 



Appendix. 



Aleael frag:meiila.' 



*1. (20) 

Λ ' ναξ '^ποΧλον , nut μίγΰλω Αίος,, 

2. (22) 

ϊ««ρί ΚνλΧάνκς δ μίδης, ai γάρ /μο». 

3. (54) 
β νασσ* *Α^ανάα πολ€(μηδοκος), 

i ηοι Κορωρδίας ίπΐ λαΐη 
ναύω πάροι&εν άμφι{βαίνΗς) 
ΚωραλΙω ποτάμω ηαρ* οχ&αις» 

ι ' 

4. (25) 

^Άπσον αμμ6 
τάν ιόκολπον, 

5. (24) 

ΑΗνοτατον ϋ'ίων 
ίγέμνοτ* ίύττεδιλλος ^Ιρ^ς 
χρυσοχόμηί Ζίφνρφ μΙγΗσα. . 



3) Msa* *Α&άνα απολβ .... αϊτό Κ, IniStmv ανω, Recepimus 
^elckeri supplemema et emendationes , nisi quod ω *νασσ' malui- 
us quam ανασσ* propter ω 'ναξ fr. 1 et propter antecedens apud 
rabonem Xiyojv^ unde facilius syilaba ων excidere poterat^ deinde 
* quam nov vid. §. 29, 3; Schn. e ΚοιρωνΙαί in cod. Par. finxit 
)ρωνίας^ quod esset Boeoticum. 

5) γείρατο. — Βνπίδιλος , vid. §. 8, 8. — μιχ^ίΐσα. 

16 



242 Appendix. 

6. (71) 

"Λση &ea)p μηδίι^* 'Ολυμπίων 

7. (1) . 

ΜαρμαΙρΗ di μίγας δομος χάλ'λω' παισα δ* *'^ίρΐβ χίχοσμη- 

ται στέγα 
λάμπραισίν χυρίαισι, χατταν Xevxo^ xa&imQ^iv Υππιοί koifOi 
vevoufiv, χ^φάλαισιν ανδρών αγάλματα' χάλχιαι δί πάσσαλοι; 
χρύπτοισιν πδρικ^Ιμ^ναι λάμπραι χνάμιδες, άρχος ίσχύροί 

βίλδυς, 
ΰ'ώραχες te νίω λίνω, χώίλα/ τε^χατ* ασπιδδς βδβλημερΜ' 
παρ δέ Χαλχιδιχαι σηάϋ'α$^ παρ δέ ζώμματα ηολλα χαι 

χυπάσσιδες^ 
των ούχ ίστί λάϋ^δσΰ'' , ίπ^ιδη πρώτισΰ"* ιπά Ρεργον !σιααο> 

τόδδ, 

• 8. (46) 

Βληχρων α^ίμων άχδίμαντοι πνόαι. 

^9. (52) 

Γαίας χαι νιφοίντος ωράνω μέσοι,, 

10. (2) 

'^συνετην χαι των άνεμων στάσιν ' 
το μ^ν γαρ ίν&εν χύμα χυλίνδεται^ 
το δ* iv&iv' αμμες δ* όν το μβσσον 
νάϊ φορημε&α συν μελαίν^ 



6) λνοίατ^ρ ys&tv, 

7) πααα, vid. §. 10,3. — οτέγη; 2. χα&ντΤΒρ&βν, vid; §. 12,6; 3. 
vtvovaiv; 5. ν/φ λΙν<^. — icpiAec», Scbn. cum Seidlero ηόϊλα§, vid. §. 
18, 2 4 6. ζώματα^ yid. §. 8, ΙΟ.χ — «νππαττίίίδς, Scfan. cum Mehl- 
hornio nvTtattiSat, \id. §. 9, 2; 7. Schii, πρώτιστη vid. §. 4, 5. — 
vnOf Vid. §. 12, 2. — έργον, 

10) Schneidewinus e Cocondrio corniptum ϋννίημι recepit, codi 
Lob<;ckio quoddam bujus verbi inclinamentum olim scnpuim fuisse 
opinafus; nos e Heraclidis libris restituimus αοννίτην χαΐ^ quem 
non intellexerant esse infinitivuin Aeolici verbi άοννέτη^& (de qao 



Alcaei fragmenta. 243 



χ^Ιμωρί μ6χ^€νης μ^γάλω μάλα' 
π6ρ μέν γαρ αντΧος iinonidcw ίχπ^ 
λαΤφος di πάν ζάδηίον ηδη 
«αί λάχιδ^ς μέγοίλαι χαι* αΰτο. 

11. (3) 
Το δηντβ %ϋμα τφ προτερω viov 
οτοΙχΗ, ηαρίξέΛ ί*' αμμι πύνον πόλυν 

ίντληρ Inii xe vSog ΙμβαΙ^ 
ρη 

12. (4) 

-Λ^** χ^ν μ^θνσϋ^ηρ, και τίνα προς βίαν 
πώνην , ίππάη nat&ava Μύρσύος, 

Μίλαγχρος άίδως άξιος ίίς πόλιν. 

14. (10) 

Αοφον τδ σίΐωρ ΚάρΐΗον, 



vide Theodosiam teetantem {. 26 not 1)/, hoc sensu: (yides) 
etiam ventorum seditionem insanirey cf. Mus« Rben. et de 
producto oi;V §. 8, 7; 3. eV, vid. §. 12, 2; μοχΌ^$νντ»ς, vid. §. 26, 
10 ί 6. παρ, quod retinet Schneidewinus, vid. S• 28, 2; παρ. vid' 
S. 21, 8. . » , . 

^ II) ro d^ §!γβ — ΡΜομωοηχΒί, Schn. cum Seidlero τωρ προτέρωρ 
ομω oTixuy ubi neque ομω pro locativo όμον (vid. §. 29, 3) Lesbia- 
cum est, nec orixu pro ατβίχΒΐ. Nos Hermanni emendationem in 
D. M. p. 688 eeqauti, nisi quod pro ομοοχ^χΛ, quod versuum ra- 
tionem minus aptam po^tulat, dedimns στο/χβ• i. e. οτο^χΛ, nova 
unda priorem deinceps sequitur. cf. Mus. Rhen. ^ πόνωρ 
πολλήρ,'^ 3^ naU — ιμβαίν^ι, Schn. cum Seidlero ϊμβ(^^ quod non 
minus ιμβζ esse debebat, quam ^πιβ^ DoriGum est in tabulis He- 
racleensibus. De versuum Alcaicae strophae terdi et quarti con- 
iunctione, quam έμβαίρη j. e. ίμβαίριι (§• 24, 6) scribendo effecimus. 
cf. fr. 24. ' 

12) μβ&νσηίίρ. — ποριίρ, vulgo e Stephani conjectura πίρπρ, vid 
i. 25, 1 et Mus. Rhen. 

16* 



244 Appendix. 



15. <12) 

jipOQiQ γ&ρ noXiOQ πύργος '^ίρψΌ$. 



»/ 



17.(14) 

"Λνηρ οντος δ μαιόμενος το μίγη Μρηος 
όντρίψΗ τάχ» τάρ ηολίΡ, ά ό* ίχίΤΜ ρόπης. 

18. 

Ούδίηω ΠοσεΙδαρ 
αλμνρορ ίστυφίλιξί ηόντορ, 

ι 

• 19. 

"Επταζορ ως ορριϋ'ίς ωχνρ 
«ίηορ έξϋρϊΙρΛς φάρίρτα, 

•20. 

^^ίρ^υ δαΐφοβος δαΐαηηρ• 

* 21. 

Το γαρ 
"^ρίυΐ ΗΦηΰ^άρην χάίορ. 

*22. 

ΛΙιξίκρ ί* ίρ άλλάλοις *Άρ^οί. 



' 23. 

^Αρίνος στρατιωτίροίς. 



15) noUfoi. Duos Tersue, quo9 Schneidewinus cum Bergkio 
pmemieit, noluimus recipere, quia ipsa poetae verba incerUssiiiia 

siint. Eandem ob causam omisimue fr. 16r 

17) ntQazoi τρέίρης τάχα την, Schn. άντρίψΗ, vid« §. 12 , 2. 

19) $1απτηνα9, 

20) 9k 6 ψ6βο9 διαχτηρ• 

21) ttata^avkiV fSchn, ηα^^ανύν, vid. §. 14, 1« 

22) δι aXXnhttq. 



Alcaei fragmenta. 245 

24. (9) 



•/ 



.... **ΑΧΐΛαος ύωο^ 

Αρψ €VT€a ο ουκ {ίσως)' 

αυτόν (δ') άλυχτόρινον ίίς jHlai;- 

τίώπιον ίρον όνΐΗρέμασσ%(Ρ 
. . . *Άττιχοί. 

25. (67) 

^m&eg ίκ παράτων γας ίλίφαντίναν 
λαβαν τω ξΙφ€ος χρυσοδιταν έχωρ. 

26• (8) 
Κτέννας «»^ρ« μαχαΐταν βαοίληΥον 
παλαΐστορ anoXehtovca μόνον μίαν 
παχίων άπύ πίμηων. 

27. (27) 

Tft μίν ό Zivg , in δ* οράνω μέγας 
χίίμων^ π^πάγοισίν δ' υδάτων ρόαί. 



χάββαλλ€ τον χιίμων* , inl μίν τΐ'&πς 
Ίΐνρ y iv δί χίρναις οΊνον άφπδεως 
μίλ^χρον, αυτάρ άμφΐ ηόρσι^ 
μάλΰΌΚον άμφί{τΙ'&η) γνόφαλλον* 

24) 'jilKatot ϋωο9 αρβΛ iv^ad* ον» αντθν αΧυπτορΙν it rhummnov 
§βρόν ον ^Μρέμασα»^ Schn. IVre« δ* ovid τα οι•τ$ άΐίχροτον h /Vlav- 
aanrov ϊρον 6ν9Ηρέμαααν, in quibus offendit metrani insolituiDy 
faexametri exitae spondiacuSy intolerabilis biatas το αλίηροτον^ ούχΙ 
vix Aeolicum• £x ug, quae nos restituere ausi eumuSy Άρηϊ* et 
φίνον suspicatus eat Welcker^ ΓίαυΜωπιον Pindorfius; de *ΆίίΜαος 
vid. §. 16; cum nova voce αλνητόρίνον i. e. scutum firmam con- 
fer Hesiodi αλυατοπέδοΛ^ de jnnctura versuum AIcaicaQ strophae 
tertii et quarti vid. fr. 11 , in uniYersam cf. Mus. Hhen. 

26) 'Αντιμ^νΙδον φηοΐν *jihtato9y — «teivavra — άνδρα μα -m 
χαΐταν βαοίληων jnaXa&orav (Schn. e cod. παΐαατάν) άποΧι- 
η όντα μ6γον άνίαν τ* αχέ ων (cod. ηαχέον) άποηέμηωνξ de 
άπν^ qnod nos pro άηο ecripsimasy vid. §. 12, 7. 

27) ωρανω. — mnayaeiVy vid. §. 10, 5. 



216 Appendix. 

28. (29) • 

Ου χρη ηάχο^σι ^ΰμορ Ιπιτρίπψ' 
7iQO%i%lio^iP γαρ ουδέν άσάμινο^, 
ώ Βύχχ^^ φάρμακορ d* αριστορ 
" οΊρορ έΡΗκαμίροις μδϋ'ύσ^ηρ^ • 

29. (32. 33) 

*^λλ* άνητω μίρ η€ρι τοις ϋροασίρ 
ηερ&ετω ^λίχτΜς νποΰ'ύμιδάς τ^ς, 
%ttd di χξυάτω μύρορ αδυ χατ τω 

στή&€ος αμμι. 

30. (5) 
Τορ κακοπάτριύα 
ΙΙΙτταχον πολιός τ&ς άχόλω ual βαρυδαΐμορος 
Ιστάσαντο τύρανρον μέγ^ ίπαΐρδρπς άόλλας 
άϋ'ρό^ U υ φώρα. 

31. (28, a et • ν. 4. 5 Sapph. 48 Ν.) 
Ttyye πνεύμονα Folvo^' το γαρ αστρον πδρ$τΆλ€ταί^ 
ά δ* ώρα χαλίπα^ πάντα δι δίχράισ* νπά καύματος^ 
αχΗ δ^ /χ ^πέταλων Ραδ^α τίττιξ', πκρύγων i* νπα 

%αχχΐΗ λιγύραν άοΐδαν • • • ^ οπποτα 

^φλόγί>ον κα&έταν Ιπιπτάμίνον ΚξκταυδεΙη» 
αν%Ή δΙ σκόλυμος * νυν δέ γύναι%ις μίαροίταται^ 
λίπτοι δ* αν^ρίςψ έπ^Ι χαι κδψάλαν «αΐ γόνα £δΙριος 



28) μυ&ον, — inn^in$&v, vid. §. 14, 1. 

29) ανηττω Schn. — ται9 Sigai9f Schti. tatfft δ4ρρα*9ψ vid. §. 20^ 
4; 2. ηΙδΗτάς νποθ'υμιάδαί. — tt«8 δ' ixeifarQ Ms. £pit. Athen. 

30) πόίβωζ, — inaiviovtet^ Schn. iiraivtvpres^ yid. §.26, 10. 

31) tiyYB πνίνμονα^ oXv^ et οϊνμ^ πνΛνμοΡα τίγγ$; 2. viro, vid. {• 
12, 2^ 3. τάδβ αν τίττ*ξ, — vne s 4. οτι ποτ' ap^ Scbn. oinrerfr, 
vid. §. 29, 1; 5. Schneider (vid. Nev. ad Sapph. 48) uaravUhit 
quod verum putamus, modo scribatur κατανλέ^^ ut^it conjiinctivus; 
6. dvd'ti δ^ %a\ αχόΧνμο^* vvv dh μιαρο'ταται /vfaZjftc, ΙέιηοΛ Si το» 
£νδρ68, ίπύ αβφαλην πα) γόνατα Χ α., Scha. γορν^ vtd. §. 8» 7. 11. 



Alcaei fragmenta. 247 

32. (28, *) 

TL't>wfU¥f το γαρ «ατρον ηιριτίλΐίΐαί. 

33. (31) 
ΙΙίνωμ^ρ' τι τα λύχν* ομμί»^ομ€^' δάχτνΧος άμ('ρα' 
χαό ό* αδρρδ χυλίχναις μίγάλαι>ς αίφα noixlkai^, 
οίνυν γαρ Σιμίλας χαι Αίος νιος λα&ιχάδδα 
άνΟρώποιοιν ίδωχ * * ίγχίυί χίρραις Ινα χαΐ δυο 
ηλιαις χαχ χ€φάλας' ά δ' Ιτίρα τάρ ίτί'ραρ xvkti 
ύ&ητω. 



34• (32) 

Καττας πολλά πα&οίσας Χ£φάλας χ^ϋον ίμοί μνρορ 
χαι χατιώ πολίω στηϋί^ς. 

35. (35) 

Aajayeg ηοτΐοντα^ 
χνλιχραν άπο ΤηΥαν. 

36. (30) 

Μηδίρ αλΑο φντδύσης πρότβρορ δέρδριορ άμπί?φ. 



33) τι τον λυχνοψ αμμίνομβρ, Schn. το λνχνον μένβμέν^ Pors. τα 
Ιυχν' αμμένομκν^ τίά. §. 12, 2; 2. α«<ρβ, vid. j. 8, 5. — αΐ τα ποι^ 
χίΐλξς^ Schn. αΐτα no$iUXaiS, ubi inaudita est vocis atfa qoandtas» 
<\d. §. 18, 2 et IVIus. Rhen.; 4. fyxsvs pro vulg. fyxet ex aotiquu 
aate Casaubonum editionibus revocavimas, vid. §. 6, 5; 5. πλέαις 
pro vulg. nXtiais e libris restituimus, vid. §. 16 , 2, et cum eo xatt 
Μφαλα9 (libri ηά» Χβφαλίς) Porsonnm sequuti junximue (cf. Tbeocr. 
Vllly 86 aly»f «riff νπίρ ΧΜψαλας αΐβΐ τον άμύλγία πΧηροϊ). <- δ' 
ar /ρα, Schn. δ' ά Ρβτέρα^ ίη Add. ρ. 470 α δ* Μρα, qaum intel- 
lexissety digamma huic voci nunquam fuisse; 6. ω&ητω cod. 
Schweigh. y vulgo ω&§ίτοί• vid. §. 26 y Θ. 

34) *jiXxaio€ ηΛλβύων χαταχέαι το μνφον αν το» χατά τ ας 
'ττολλα πα^οΙοΛζ χβφαλας χαΐ τω ηολιω ατη&§09^ Schii. 
χ»υαον^ vid. Lobeck ad Buttm. Gr. II. ρ. 326, neque ipse Schneide- 
winiis in fr. 29 e plerorumque Athenaei librorum lectione ίχ^υαατο 
maluit χβνσατω scribere qoam χΒνάτω, 

36) μη&έν Scbn. e libris plerisque/ vid. §.6, 4« — if,vttvojit, vid. 
§. 24, 6. — δίνδρον, vulg. δένδρ^ον^ vid. J. 12, 4. 



248 Appendix. 

37. (28, b) 

ΙΙρος άνΘ'έμόέρτος ίτίάϊον ίρχομέροίο- 

Έν δέ χίρνατδ τω μδλίάόίος om τάχιστα 
χράτηρα, 

38. (34) 
"^λλοτα μέν μδλιάδέος , αλλοτα ό* 
όξντίρω τριβόΐων άρυτ-ημέροι, 

39. (26) 

Κρονιδα βασίληος γένος ^.Αϊαν^ τον άριστον πεδ* '^χίλΧία, 

40. (49) 
^^χίλλδυ δ τίίς ^χυϋΊχας μέδπς. 



41. (50) 

Ώς γάρ δηποτ* *Αριστδδαμ6ν φαισ' ουκ άηάλαμνον ίν 

Σπάρτ(^ λογον 
ειηηρ' χρημ^χτ" ανηρ , πενιχρός δ* ουδείς η(λη" ίσλος ovde 

τίμιος, 

42. (59) 

Πέτρας χαΐ πολιάς θάλασσας, τέχνον — — — — . 

ί'κ Χεπάδων υ χαύνοις φρένας ά θαλάσσια λίπας. 

43. (60) 

'JSx δί ποτηριών πώνεις Λιννομέντι παρίσδων. 



38) Λ^Ότ$, vid. §. 29, 1. — όξντέρον, — άρητυμβνοί. 
40) 0«, — μ^ΗΜ. 
41; φαοίν, -^ ι/ττιϊτ. * 

42) Schn. 'χαΐνοιαα y pro quo χάννους i. e. χανΡοις e libris revoca- 
vimus , etiam Schweighaeusero probatum , nisi qnod sine causa ac- 
centum mutari jussit. 

43) nojvijg Jιwoμipη, Schn. πω viois Μννομένη, vid. §. 25, 1 ei 
Mu3. Rben. De Dinuomene cf. fr. 73. 



Alcaei iragmenta. 249 

44. (36) 

όϊνος γάρ^ άν&ρώποις δίοπτρον, 

45. (41. 42) - 

Ιοηλοχ αγνά, μ^Ιλιχόμπΰξ ^άπφοι, 

^άω τι Ρίίπην J άλλα μ€ χωλύδύ αιδώς. , 

46. (40) 

Αίξαί. μί αωμάσδοντα, δέξα^, λίσσομαΐ σ«, λισσομαί, 

47. (37) 
Οΐρος, ω φίλδ ηαί, χα& αλάχ^ία. 



.48. 
Οί/χ ΐγω ΑύίΛον ίν ΜοΙσαι>ς άλίγω. 






* 49. (SappL. 33 Ν.) 
Κίλομαί rwa τον χαρίδντα Μόνωνα πάλεσσαι, 
«' χρη σνμποσιας ίπόνααιν ίμοι yeytinja&ai, 

50. (69) 

■Εμε deUaVj ΐμβ nata&v Μκχοτάτων ηίδβχοισαν. 

51. 

■Επηον Κνηρογ^ντ^ας ηαλάμανσι,ν. 

52. 

Τερβνας ανϋΌς οπώρας. 



^^) ϊ6πλο% Schn. sine causa, vid, §. 4, 5. — μπλιχομπ^. — 

4β) κωμάζοντα^ Β1. κωμοΐαδοντα, 

48) Jtfouooif. 

49) χολ<?σο*. — βί, vid. §. 15, 8. 

50) πασαν, vid. §. 10, 3. 

51) Κυηρογ9νηα8, vid.. §. 15, 9. — πα1αμΐ}^οιν» 



250 Appendiz. 

53. 

Και nXdatoig iavaaai Xaoig• 

54. (56) 

55. (82) 
ουν&γΒν αρίρωρ δυςμίρίων στροτον 

56. (84) 

ΧΖάμπαν di τύφώς ΐχ J^Heto φρι'νας. 

57. (81) 

Το δ* ίργον άγησαίτο τία κυρα. 



ι 



58. (123) 
ΚαΙ ug in' iO][utiaiat» clixttg. 

'59. 
JSTot ^tov αμιρίοΐξ βρότοισα>. 

60. (15) 

jii dt N* ctfffU Ζίΰς χέΚίαη νόημα. 

61.(47) 

Νυν δ* ούτος ίπικρετει 
$ιιρησαις τον άπ* ίρας πύκιρον ΧΙ^ον, 

62. (85) 

'Αί χ* ίιπης, τα ^έίΗς, (r %iv) aHOvaoug τά uev ου &ίΧοις. 

55) 17 «rovy vid. §. 29 ^ 3. — Ovvayaviiifmv δαομίνον (Schn. ovpij 
ανδρών αμένην) ατρατον, — nvioioa, Schn. νβμίομ* intnvtvorra. 

56) i* δ* iXiytto, Schn. ix FiXeto, in^Add. p. 470 F' sXtvo. 

57) Schn. ro Fi^yov sine justa causa , vid. {. 698. — άγηοΛίο, 

60) t9U(ftj9 yia. §. 24 9 6. 

61) ίπιηρέΗ9ί, — mvijca9j vid. §. 10» 2. — cor nij^at, 

62) β» Ν* ecVroiff. — Hov ^tletg. 



Alcaei fragmenta. 251 

ι > 

63. (79) 

ΤοΙ γαρ ^imv 16τητ* νμμ* ίίαχο¥/τώρ yigas αφ^ίτον 

« 

64. (53) 

''Ορριΰ'ίς τΙν€ς oXd* ; ώχ«άι/ο> γας άηύ π€^φάεα»ν 
Ύΐλ&ον παρύοπδς, ηο&κιλόδδρφοι, τανυσίπτίροι. 

65• (68) 
Ννμφαις^ ταΐς Alog ίξ αίγ$6χω φα7σ$ τηυγμίναις. 

66. (94, C) 
Ai γαρ κ* aklo^ip ίί^η^ (ο) di φη »ηνοΰ•€Ρ ίμμιναί. 

67. (72) 
Μηδ* όνία^ς το7ς πΆας άμμέων παρέχην. 

68. (44) 
Έλάφη α βρόμος ip στηΰ'δσ^ φυΐπ φοβερός, 

69. (48) • 
Ovdi τ$ μυνάμ&^ος αλλυι το νόημα, 

70. 

*Αλλ' ω πάντ' ίφόρδίς "AXu. 



63) το γαρ ^tJHv Ιότητίνμμβ λαχοντωρ αφντον &ηοΒ$ γ^ραί; nostra 
sunt τοϊ — νμμ* ^χον των et όνΰ'ηοΒΛ, vulg. ον^ησβ$. vid. §. 12, 2. 
Sensus est: qui deorum voluntate yestrum imperium 
nacti eunty eorum (i. e. nobilium) dignitas integra flore- 
bit. vid. Mus. Rhen. 

64) γαρ ano πβράτων Vel το σα πτέρα^ Schn. ηΒράτιον aVo, vid. 
§. 8, 8. 11 et §. 12, 2. — ποίηΜδαροΛ. 

65) φοσ), — Schn. %ηογμέναις$ at χβτνγμίναί9 eet pro ονσας. 

66) φο», Schn. φη^ quod debebat esH^ ψΜ, vid. §. 26, 5; de iota 
subscripto in conjunctivis ^&η , ubi codex conspirat^ et φξ omisso 
vid. §. 24, 6. 

67) TOi onXsaS νμ^ων, — παρέχ^ιν^ vid. §. 14, 1. 

68) 9t'«<, vid. §. 15, 7. 

69) iU.a ei άλλο, Schn. αλλφ, vid. §. 29, 3. 



232 Appendiz. 

71. (91) 

72. (65) 
*^4ργάλ€θν nepla, χάπον ϋσχ^νον , α μ^γαν 
δάμνΜ λαον άμαχανίψ συν άδζλφίι^, 

73. (70) 

ν/ρ' m Αιννομένν^ τφ τ* ^Τ^ραδηω 
τ(ίρμ£να λαμπρά κίατ* Ιν μυραίνωνι, 

74. (51) 

Κπται, ηιρ Miq^alag μέγας 
ωρ€ος Σιηύλοί λίϋΌς, 

75. (66) 

"Εκ μ* Άασας άΐγίων. 

76. (89) 

ΚαΙ χ' Qvdiv iit δίνρς γένοιτο. 



72) δάμνηα^, Schn. δάμνη^ vid. §. 26, 5. — αμηχανίψ. — aSd- 
ψιφ, vid. §. 12, 4. 

73) Μννομένη vf τυρραηχω, — μυρσί^φ, Schn. r^ Ρνρραδηι» — 
«ioi^r' «ν Μυροάηοί^ Νβν. ad Sapph. ρ. 2δ ΜννομΙντ] τψ τ* 'Τρρα- 
urjiji, Accuratius de hoc fragmento disputavimus in Museo Rhenano. 
^omina /Ι^ννομέντ^ς i. e. Versimens et 'Τρράδιος vel 'Τρράδησς 
i. e. Spurius ab Alcaeo ladibrii causa corrupta sant e ^ίεινομίνης^ 
qui Pittaci eodalis fuisse videtur, pf. fr. 43 et §. 8. not 2β et 
Τνρράδιος i* e. Tyrrae filius, Pittacus, vid. §. 30, l^ in xiar* ahe- 
rius syllabae productionem Aeolico poetae abjudicare Dolamus- 
eensus est hic: adhuc Versimenti (Dinomeni) et Spurio (Pit- 
taco) aptae deliciae jacent in myrteto. 

74) ntta^ai ηαρ, Schn. Μβ7<7^α» νπΐ^ vid. §. 28, 2 et Mus. Rbeii. 
•^ ωα( θέμιδα λΐ'&ος» 

76) Schn. μ» Χασας, 

76) Kcel a Schn. omissum, cum aliis e cod. Dorv. El. Μ. addi- 
dimas. 



Alcaei fragmenta. 2Εϋ 

77. (77) 



78, (94, d) 
*ΕηΙ γαρ το παρος ονίαρον ϊχνητοα, 

79. . . 
Κάπίπλιύην νάίσσιν. 

* 85. (124) 

KoXnol• σ* ίδεξΰΐρ^* αγναύ Χάριτες Κρονω. 



Oinleea a Schaeldewlno• 

86. (15) 



^μμιν αΰΌνατοί &toi 
vixav, 

87. (73) 

^Βμ* αντω πίχλαμάσυμαί. 

88. (74) 

Νόον ΰέ Ι^αύτω 
Ίΐάμηαν ά^ρρδί. 



77) άϊν^ΡΒς, vid. §. 23 , 10. -- ia&lol νμέοίν. 

78) 9τά^οβ ονβΛαρον^ — iitvtittUy vid. §. 26 , 13. 

79) uanutXtOOMV y Schn. ttamnXaieiv vavwatv, vid. {• 14 , 1 et §. 
5, 6. 

80—84) omisimuSy quia de ipsis poetae verbis non constat. 

85) έδΰξαντ* Schn. sine causa, vid. §.4,5. 

86) ApoU. de pron. 124 νμμιν vid. §. 23 not. 5. — η&ανάτοίο 

87) Ibid. 103. 

88) Ibid. d* ίαντώ vid. §. 23 , 7. 



254 Appendix. 

89- (75) 

2ΰ ii βνντφ τομίας eaari. 

90. (76) 

91. (78) 

92. (80) ^ 

'Οτ* ασφ* άπολλνμβροις σάως* 

93. (81) 

Ο/χω te ntQ σω ntalnsQ άτψΙα$ς• 

94. (86) 
"Εβρος itaXXtatog ηοτάμων• 

95. (87) 

^Εγω μίν χ* ον δίω ταντα μαρτυρώντας• 

96. (88) 

Mfi (συ) μέγαν πδρΐ 
%νάφον περΙστΗχ* όν χύχλον. 

97. (90) 
Καϊ 2%νΰΊΐίαίς νπαφησάμενος. 



89) Ibid. τομαι^^ alii τομίαι^^ vid. §. 16 , 3. — ίοη, 

-90) Ibid. ααυτω μ6τ£χων, 

91) Ibid. 123 παίδαορον, 

92) Ibid. 128 aVoAAv^t^ovff, vid. §• 10 ^ 4. 

93) Ibid. 125 αΐ'χφ — σφ. 

94) SchoU. Theocr. VII, 112 Ενρος^ vid. §. 5, 5. 
^95) £t. Μ. 264, 14 μαρτνρβΖντας , vid. §. 20, 10. 

96) Ibid. 521, 35 πιριατ^ίχΒ^ cW, vid. §. 12', 2. Matth. sref*- 
ot«tx' dvaf temere comicum Aloaeum iotelligi jabens. 

97) Suid. Harpocr. Phot. 8. v. ^nv^uiai: ^Hv&iuuQ^ Tid. §. 10,4. 






Alcaei fragmenta. 255 



98. (99) 

ETg τώρ δυοχαιδίκων. 

99. (115) 

ΠαρβάλληαΙ σ«, 

ι 

100. (94, e) 
Απ ηατί'ροη> μά^ος, 

* 101. (Sapph. 88 ScLn.) 

* 102. 

Ό 9' ΐξύπισ&κ χαστάΰΉς. 

• 103. 

Ιϊατίρων Άμμων, 

* 104. 

Αμμηΐ()<αν άχί'ων. 

• 105. 

« 

Χαίρι *αΙ πω. 

' 106. 

Το πασσνρίορ άμμεων άηάντων γίνος. 



99) Et. Μ. 290, 48 nV τον SvoKoihxov, vid. §. 23, 11. 

99) Scholl. Arist. Αν. 1647 παραβάλΧδτα* , vid. §. 28, 1. 

100) Herod. π. μ. λ. ZS^ 15 άππατίρων. 

101) Ibid. 26, 22 αβρα^ δβντβ πά,χης πάλαι άλΧομαν; Alcaeo 
etiam Cramerus dedit corrigens "^ίβραίάτη in* iyxtanaX^ αΧλόμαν, 
Sapphoni Bergkius, quem Schneidewinus fr. 88 sequutus est, qui 
scribunt ufi^a βηΐτβ πάχ^ cnoX^f, άλλόμαν. Si Crameruis et nos re- 
ctius judicavimus , Alcaeus exul in orientalibus partibus militasse 
videtur non minus quam frater Antimenidas. 

102) Apoll. de adv. 563 et 604. 

103. 104) Apoll. de pron. 121 antecedente Alcaei fragmento. 

105) Et. M. 698, 52. vid. §. 26. not. 14. 

106) Hesych. s v. ηαοοΰρίον — ημών, quod correxit et frag« 
mentum Alcaeo dedit Giesius de dial. 'Aeol. p. 385. 



256 Appendix. 



Οψί γαρ αρξατο 



■ i \ > 



Sapphus fragmentd• 



ΜΙ) 

ΠοιτΛίλόΰ'ρον* ά^ανατ ^^φρόδιτα, 
τιαί Αίος δολόπλοκε, λίσύομαί σ€, 
μη μ' ασαισ& μηδ* όνία&σι δάμνά, 

πότνια, &υμον, 
5 *Αλλά τυΧδ^ eld•* α? ποτά κάτερωτα 
τας 6μας αυδως άί'οισα ηηλνι 
exXvig, ηάτρος di δομον λίποισα 

χρύσιον ηΐ&ίς 
αρμ" ύπαζ^ύξαισα' χάλο^ δί σ* αγον 
10 ω%Ης στροΖ^ού πβρί γας μίλαΐνας^ 

πνχνα δίν^ιτΐ^ς πτίρ* απ* ω ράνω cu&i^ 

ρος δνα μεσσω. 
ju^a δ* έξίχοντο* τν δ* , ώ μάϋαιρα^ 
μΗδιάσαισ* άϋ•ανάτω τιροςώπι^, 
15 νρε* 9 οττ^ δηϋτ$ ηέηον^α κώττ« 

δηϋτΜ χάλημι, 
TtiSm ψω μάλιστα •Θ•ίλω γίνίσ&αν 



107) ΛροΙΙ. de adv. 573^ 10 et Herod. ir. μ. Χ, 26, S>. 



1) ν. 3. aviaiaif Turn. oxiaiaif 6. noXv; 8. χρνοίον, χρνσειον; 
9. ντΐοζ^ν^ασα, Schn. ΰποζ^νζαιαα, vid. §. 12, 2; 10. πτέρυγας Schn. 
vid. §. 28, 2 et Mas. Rhen.; 11. δίνηντα^ divevvrtQ, vid. §. 26, 10; 

14. μ9ΐ9ίοίαάο* ; 15. δ* yv το, — iccot* vel κ* ortif 16. δη ν re 

Schn. χάλ^μμΛ, vid. §. 8, 9; 17. se&m, »' οττι. — πεί9ωμα$ οαγη» 
viooav^ Schn. cum Hermaniio πΜω »al ΟΛγηνβΙβσσαρ: at constructio 
est impeditior et τίνα cnm antecedente οττ* comparatum docet, faic 



I 



Sapphus fragmenta. 257 



μαιρολα -^ύμω • τ/να ίηΰτ^ IIsl^aMf 
λαΐς αγην dg σαν ψιλότατα, τΙς σ' ω 

20 • Ψίάητφ* άδ(,%7ΐΗ; 

nai γαρ ai φενγΗ, ταχέως άιωξα, 
αΐ di δώρα μη δέκη\ akka δώσ£ΐ^ 
ai 8i μη φίλπ, ταχέως φιλησπ 

χωύχ ί^ίλοισαν. 

25 "Έλ^Β μοΰ χαΐ νυν, χαλβπαν oi λΰσον 
ix μίρψναρ, οσσα δε μοι τελεσσαύ 
^νμος ιμιρρει^ τέλεσον^ συ δ' αΰτα 

σύμμαχος εσσο. 

2. (2) 
Φαίνεται F(^b κηνος ϊσος ϋ-εοισιν 
εμμεν ωρηρ, οττις εναντίον το$ 
Ισδάνε^ καΐ πλάσιον αδυ φωνεί" 

σας ύπαχούε^ 
5 Ηαι γελαΐσας ιμεροεν , το μοι εμαν 
χαρδίαν εν στηΰ-εσιν επτόασεν' 



incipere interrogationem directam, quae per τ/ς continuatur; prae 
terea ηβΐ^ω debebat esse πιί&ων^ vid. §. 20, 1, oay^yaaocap vix 
apud Aeoles synizesin patitur, cf.Jr. 63, et potius Qayava Aeoles 
dixerunt, quum reliquae voces in ηνη hanc mutationem paUantur et 
Cyprii teste Hesychio dyava pro ααγηνι^ dixerint. Igitur maeia 
placuit Seidleri emendatio HiidOJ λα7ς αγην h a«V, nisi quod ma^is 
Aeolice scripsimus ΠηΙ^ων et «V, vid. §. 28, 2. Quod Hennanirus 
Opusc. VI. p. 107 contra Seidlerum monet, inepte Suadelain hic 
nominari, quum Veneri potius quaerendum esset, quem ipga in 
Sapphus amorem abduceret, nihil nos movet, quia apte Dea famu- 
lam Suadelam memorarc videtur, ipsius jussu amores excit^ntem 
19. q>iUTfita; 20. άδ,κήη, vid. §. 14, 4} 21. Schn. cum Vossio 
ψΒίγη, vid. §. 14, 4; 23. Schn. ^«λαση, in Add. p. 470 <piA»wi• 

2) μοι vulgo, cui cur praetulerimus Foi ex Apoll. de pron loe 
vid. Mus. Rhen.; Schn. Ιμμ^ν, vid. §. 26, 14. - οατ*ς, quod cor- 
rexit Blomf. vid. §. 23, 10; 3. Ιζάν^ι cum Blomf. mutavimus vid 
§. 7, 4; πλ^οιοΡ, vid. §. 13, 5. - η>ων. οα7ς, Schn. φoJV6ΰσfitς *JVev 
φωΡΒίσας, vid. §. 26, 10. 13; 5. yuaU^ 6. μάν Schn., valgatae 
Βμαν pleonasmus cxcusaUonem habet propter oppositum πηνος vid 
Mus. Rhen. / > . 

17 



260 Appendiz. 

14. (25) 

Χίρφόμαχτρα 91 ηορφνρα 

ταντα μη ττοτ* αημάσης 
(οσσ*) Ιπψψ* άπύ Φωχάας 
όώρα χιμ$α χα/ γόνων» 

15. (26) 

KanaXatg ύηα^ύμιίας 
nXtXTcttg άντ* άπαλαν δ^ραν. 

16. (27) 

ΣμΙ^ρη μοι πά'ις ιμμ^ναί 
tti φαΐνδο χαχαρφς. 

17. (30) 

ΦαΊσΦ δη ηοτα Αηδαν ύααΐν^ινον 
ττδπυκάδμίνορ ίΰρην w w ώ'Γον. 

18. (32) 

rkv%Ha μδηρ^ οντοί όύναμαι χρεαην τον ΐύτον^ 
πόϋ'ω δάμπϋο, παΊδος βραδιναν δι,* *Λφροδηαν. 

19. (36) 
^Ηρος ίγγίλος Ιμέρόφωνος άηδων. 

20. (37) 

*Έρος όηΰτε μ* δ λυσψιλης δύνπ 
γλυκύπίχρον άμάχανον ορμηον• 



14) χίίρόμακτραψ vid. §. 8, 8. — Si ηαγγόνων^ quod cum NeTio 
ejecimus ; πορφυρά , cf. fr. 44 ; 2. μίν ατιμάοΒ^ς et μt9 ntaxt^^^tts, 
De γόνων vid. §. 8» 11; Schiieidewinus pleraque intacta rcliqait. 

15) 9UU πολλαΰ νττο&νμιάδαίς^ vulg. νττο&νμίδαί^ vid. §. 12, 3; 
2. uvtt» παΧοΛ δβρα$^ Schn. cum Nevio άμπ* απαλά δ4ρψ, vid. §.6^i 

16) Schn. cum Bergkio "jit&t pro lr«, 

17) φαοί^ Tid. §. 10, 2. — ποτέ et ποταμον, Nev. πότο. «- cc- 
ρβϊν^ vid. §. 14, 1. Verba nova radone in versas coegimus. 

20) ^' avve• — δνν9$ pro vulg. jom e cod. Naniaiu recepiaiK 
vid.J. 12, 7. 



Sapphus fragmenta. 261 



φροντισδηρ^ inl δ' *Α¥δρομέ9α¥ ποττ^. 

21. (74) 

*Λς &ν€μος kor* ορός δρύσιρ ίμηέαιαν. 

22. (53) 
Ζα^λίξάμαν οναρ Κνηρογιν?}^. 

23. (54) 

^ 'Έγω δ' inl μαλΰ^άηαν 

τύλο» ηασπολιω μΑια* 



*Εν τί miXif κασπολέοισα. 

* 

24. (55) 

Aiihmi μίν ά σιλάνα 
Mcec Πληιαδδς, μίσα$ δί 
vvxregj ηξχρά δ' ^ρχίϋ'* Λραί, 
ίγω δί μονά %α^ευδω• 

25. (56) 

Ώληρψΐς μίρ ίφαίριϋ'* ά σδλίνα' 
οΙ δ* ως π€ρϊ βώμορ Ιστάΰ'ησαΐβ, 

26. (61) 

Ai δ* ηχ^ς ίολωρ ΐμ^ρον ^ χάλων, 
χαΐ μη Ti ΛΙηην γλύσσ* ίκνχα κάχον. 



22) ΚνΛρογβΡΜίψ vel Κνπρογέντ^, vulg. KviiQoytPijtfy \td, {. 15, 9. 

23) ^ίαπφώ tp divtiQi^^ ίγώ •— απολύω μέ7*6α* ttat^ μέν τβ τνλαγ- 
κας «οπόίίβα; Schn. cum Herm. nuuntoXiw μιΧέ* ai ua.l άμ* iv '^i rv | 
τνΑςΕ ^iuumoXiMij abi intolerabilis est monosyllabonim concarsus. 
Noe in lanta corruptela eatis dubitanter suspicamur ttal iv ά* tV 
xl etc. 

24) Schn. iipX«T* ω^α, vid. §. 4^ 6. 

25) Schn. ίψαίνη* m^ vid. §.4,6. 

26) \id. Mus. Rhen. — vulgo Th» o' et sine codicum auctoritat• 
V/M^off, d« ηχΗ vid. 9. 14, 2; 2. μι} r«r* §inijv. 



262 Appendix/ 

αιδώς scf νυν σ* συ% ^χιν οππατ*^ 
αλλ' ΐλεγ^ς η^Ι τ& δΜμίως. 

27. (20) i 

'Αλλ' 6ων φίλος αμμιν λίχος αρνησο ψ^ωτ^ρον' 
ου γαρ τλάαομ' ίγω ξυνού^ην evaa γ^ραιτέρα* 

* 

28. <62) 

Σταΰ'ί χάταντα, φίλος ^ ααΐ τάν ίπ' οσσοις- 
Όμπέτααον χάρι^ν. 

29. (66) 

Χρύσιοι ίρέβ^ν^ο^ ίη' άΐόνων ίφύοντο. 

30. (75) 

' ίΐς δέ πάΐ'ς ηβδά μάτδρα τ^ίτζΐ^ρν/ωμαι, 

31. (77) 

Α^ϋρο δηΰτί, ΜοϊσαΦ, χρύσνον λΐηοισαι, 

* * 

32. (79) ct 46. (70) 

Καδ' δ' αμβροσίας μίι^ 
9ξράτηρ ίχίχρατο. 



3. 9tiv 06 ονχ ίΐχβν όμματα, Schn. cum Herm. «έ vevs ouu ίίχιν 
Όΐίπατ' y ubi revg non est Lesbiacum; 4. π$ρΙ τω δ**αίω^ Scha. 
neQl jFVj et iu Add. p. 470 ά aut τω^ cf. Alc. 45 <9έλω τ& /V«- 
πηvy cui respondet Sappho. 

27) άμΧν. — αρννσο βίαρνηαον, all. αρννσαο^ ubi duplicatio con- 
sonantis ferri non potest, vid. Mus. Rben. — » ίννο$κί7ν^ Schn. ξρψ- 
FbiM^Vf neque tamen digamma opus est, vid. j. 8, 7. Sappho dis- 
suadet amico, ne jdnioreQi conjggem quaerat, se ipsam exemplum 
proponens, quae nunquam ipsa senior juniori nuptura sit. 

28} nSvtay vid. Mue. Rhen. ^ άμπίταοον^ \id. §. 12, 2. 

29) %Qva9ioif vid. §. 12 ^ 3$ hexameter Aeolicus trochaeum primo 
loco patitur. 

30) ηαι>δα, 

31) χρνσβον. 



ι 

Sapphus fragmenta. 2β3 



*Ερμας ό' fliv οληιν 
'Θ-ίοις οίνοχόησαι. 
χηνοι δ* αρα πάντες 
5' χαρχησι^* ίχον χαΐ 
ί%£ΐβον, αραντο 
di πάμπαν {in) ίσλα 
τφ γάμβροκ 



33• (81) 

JSol TS Ισαλος '&€ράηων ^Ερος. 

34. (83) 
Πόδας δί 

noUt>log μάσλης ίχάλυήτε Αύδίτ- 

ον χάλορ ίρ^ορ. 

35. (88) 

Ό δ*"Αρευς^ φάΊσί, ΐΛίρ^Αψακη^ον nyBp βΐ^. 

ι 

36. (92) 

''/δον Stpd'i άμίργοισαρ πά'ιν ϋγναρ άπάλ«ρ. 



37. (95) 

38• (96) 
Πολν πάκτίδος άδυμελεΰίτ^ρα. 



ftS et 46) vid• Mus. Rhen. — Β,έλων; 6. άράααντο, Nuptiae 
Herculis et Hebae describi yidentur) primi fragmenta junximus, 
alterius metro probabiliter descripto. 

33) σν et*'f^off, quae correxit Hermannus, reliquit Schneide- 

34) ηόδα. — μαοΗη9^ vid. §. 11. 

35) ο Ja^svq φαωβικβρ αφβατον ayBtv fit» , Schn. ο δ' ^ji^vvq <paU 
η Mv — »γψ9 cf. Herm. de part. op p. 195 de collocatione par- 
ticulae. 

36) 2αΐίφώ φηοΛν ΙδΛν ανϋ'β* άμίργονααν ηαΐδ* ίγαν άπαΐάν, 
Schn. cuin Herm. πάϊ9\ vid. §. 18, 2. 



264 Appendix. 

39. (96) 
Χρύσω χρυσοτίρη. 

40. (98) 
Μητ' ίμο* μΐλ* μήτΐ μιλι.σακ. 

41. (122) 
ΓίΜ.ως πΜδοψιλωτϊρα. 

42. (85) 

Μη *ινη χΐραδας. 

* 43. (128) 

KctT&vuGHity Κυ&ίρη* y αβρός "Άδωνις* τΐ χ£ ϋ-έίμέρ; 
χαττνπτέσβδ %όραι xac χίχτερδίΗδσ&δ χΙτωνας, 

44. (73 [ν. 1 — 3]. 09 [ν. 4]. 35 [ν. 5], qao accedimt 

ν. 6. 7 et • 8. 9). 

Vi//o« δή ΤΟ μελα&ρον (^Τμηραον) άδρριτε xinwwtg 

ανδρός (* Τμηναον) ' 
γαμβρός ίςίρχεεαί ισσος^Άρηΐ ..*.... 
. • ανδρός μ^άλω ηόλλγ μΗζ^ν. • • • • • '. 
ηέρροχος ώς οτ' αοιδός ό Λεσβίος άλλοδάποισιν. 

Οίον το γλνχύμαλον ίρ^ύΰ-εταν αχρω in* ϋσδω, 
άκρον ίπ άαροτάτω^ λεΧάϋ^οντο δέ μαλοδρόπηες^ 
ου μαν ίκλελάϋΌντ' ^ αλλ* ούκ έδύναιη* ίφίχεσ&αι. 

Ο'ίαν ταν ύάχιν&ον iv ωρεσι ηοιμΒνες ανδρός 
ηόσσι χαταστβίβοισύ , χάμαι, ,δί τ€ πορφνρον ανϋΌς• 



$ Λ 



41) Γίλλώ et Γ9λL•vς. 

42) uivB$ et in SchoU, 4^polI. Ηρνη^ yid. §. 26, 8. , 

43) «αταϋνάοΜΐ• •— uaTeQvtuo&e, 

44) νψοι» — deiQBri. — τέΜίο^βς^ vid. §. 15, 6^ 23. e&/^xcr«u. — 
Γαο^ΐ^ vid•- §. 9• — , μβγάλου^ Schn. "jigri μ^γάλω πολύ /M/j^otr, nt 
hcxameter plenus refingeretur$ i\os ^ . ανίρος omhti non posse arbi• 
trati, potius lacunas significavimus, quum DemetriuSy qui haec ser- 
v^vity sententias excerpere soleat; 5. οσ^φ, vjd. §. 12» 6; 8. <w- 
ρβσ«, vid. §. 14, 5; 9. uaTaoislflovot, Ceterum ultimi vergug vix 
recte Sapphoni tribuuntur. 



Sapphus fragmenta. 265 

\. 

45. (68) 

φόρας οϊρ , αίγα φόρπς^ μάηρι njDuda φορπς, 

46. (70) vid. fr. 32. 
47. 

"4/' πάρΰ^ίρος ί^σομΜ, 



48. 
Ifa$, ίώσομιν, ησ$ ηάτηρ. 

49. (38) 
θνρώρί^ πόδες έτιτορόγνιοι, 
τα di (τάμβαλα ηεμπξβόηα^ 
niavyyoi di Λκ' iSinopuQCiy. 

50. (63) 

"Ολβίί γαμβρέ, σο7 μίρ δη γάμος ^ ως αρασο,^ 
ίχτίτΆ£στ\ ίχπς di ηάρ&€νον, αν αρασο. 

51. (41) 

Ό μίν γαρ κάλος, ΰσσον ϊίηρ neXttai (κάλος)' 
ο δέ χαγα^ος αΰτικα χαΐ κάλος taonau 



52. (71) 

^Ηρ* m παρϋ-δριας επιβάλλομαι. 



53. (86) 

Αανοις άπάλας ίτάρας ip στήβ-^σιρ. 



45) vulg. *'j&c3re^«, Et. G. 446, 3 φέσπ£ρ§, unde Welck. iTi<wre- 
ρΒ, vid. §.5, 2. — φέρων et ψίρ€$ς^ vid. §. 26, 10; 2. φίρβίς — 
oTpov. Ceterum alter versue non oontinet nisi excerptas a Demetrto 
sententias. 

47) oe2, vid. §. 29, 4. — ^μοί» 

49) ίηταοργνιοί •*- ηεντίΐβοηα, . 

50) 1. αραο^ 2. αρα6^ Schn. bis αρίο• 

51) tdetv, vid. §. 14, 1. — jorac. 

52) παρ^ινίηί et ηαρ^ΒνΜαί, 



26β Appendix^ 

54. (78^ 
XcUgota&tti νύμφη y χοίβώο» d' ό γαμβρός- 

55. (34) 

Τίφ σ', ω φΐΧί γάμβρΐ, %άλωζ ϋχάσδω; 
ορηαχ» βραίΐν^» σί χ«λ»σΓ* «χάσίω. 

56. (49) 

57. (65) 

Οί γαρ ^ν έτδρα πάΐ'ς, ω γαμβρϊ^ τοαυτα. 

58. (64) 
ΜελΙχροος δ* ίπ Ιμέρτοί ^ίχυταν προ^πφ. 

59. (51) 
ΙΤαρ^^'α, ηαρ^ίνία, ποί με λίαοισ' άηοίχΐβ^ - 

Ούκιτι σ* iil(a, ούχίτ^ σ' ηξω. 

61. (50) 

J6vj£ WV, αβραι Χάριτες μαλΚίτίΟμοΙ η Molum. 

62. (22) 
Βροδοηάχίίς ayvat Χάριτες, δίΰτδ Jlpg κ(5()α*. 

63. (24) 

"Aye δη %έλυ μοι Xiye^ 
φωνάδσσα δί γίγνεο. 



54) χαΐροίοα, 

65) τίω• — μάλιατ*• 

67) Μρα ην TtaU• — froicnTce, vid. j. 18, 2. 

68) μβ^ϋχρως^ Schn. μ^Ιλίχροος, vid. §, 8, 12. 

59) λιπουσα otXfjy Schn. λνηοία* oXxsat^ 2. ουκ «r« ηξω η^ς ©t, 
ovx iti Ϋέω, Schn. ονχέτ^ Ρίξω, οΰχέτΛ Ρίξω προτΐ σ\ ubi nec di- 
gamma ferri pptest, vid. §. 4 nol. 8, nec προζΐ, vid. §. 28, 1. 

60) omisimus, quia vix recte Sapphoui aut omnino Acolico poe- 
tae datur. 

62) ^οδοηηχΜ9. 



Sapphus fragmenta. 267 

r 

64. (47) 

Tads νυν ixuiQmg 
τοις 6μοίΐσ6 τερπνά χάλως adam, 

66. (42) 

^υμορφοτερα Μνασιδιαα τάς junalccg ΤυρΙννως^ 
^Ασαροτίρας ονδάμ* ίτ* y ώ ''ραννα, ai&ev τυχούσα. 

67. (44) 

Σύ di σηφάνοις^ ώ Αίχα, ηίρϋ'^σϋ'* ίράτανς φόβαισιν^ 
ορπακας άνητονο Οίυνορραίσ* άπάλαισι χέρσιν* 
ίνάνΰ^δα γάρ{ϋ•δ5ν) πεληαι χαΐ ,χάρηος μ€αία$ρίίρ 
μάλλον προτέρην ' άατεφανώτοιαν δ* άπνστρεφοντα^ 

68. (80) 

Πολλά μοι τάν ΠολυαναχτΙόαο 
παΊδα χαΐρν^• 

69. (19) 

Κατ^άνονβα δδ neheai^y ονδ* ετι τις μναμοσννα aed^ev 
ί'σσίτ' ούδβποτ' (sig) νστβρον' οι) γαρ ηεδέχεϋς βρόδων 
των 1% Παρίας, αλλ' άφάρης %ην ^ Αιδα δόμοις 
φοιτάσπς πίδ* άμαίρων νε^ύων έχπεποταμένα. 



64) Ιμαί^, Schn. έτάραις ταισιν ίμαίς, vid. §. 20, 4. 

65) omisimus, quia de ipsis verbis minus constat. 

66) inwgava, Schn. ex unius codicis vestigiis ονδαμά πω, "^avvay 
ubi aegre fero ω omissum. 

67) πάρ&£0&*; 2. ανήτω . ονν^ρράϊ^ , Schn. σννξέρραίσ' y quqd non 
potest excusariHomericis hegTo, δερμένοί, in quibus praeiixuin a pro 
augmento est, Id. in Add. p. 470 ανναίρραιο' melius, quia Λδίρω 
olim nectendi significationem habebat, at vid. §. 15 not. 7 et §. 20, 
3; 3. χάριτες μάχαιρα y vid. Mus. Rbeu. Sententia baec: est 
enim, ut, qpae floribus ornata est, gratia apud divas 
superet; Sclin. evavS^eta γαρ πέλεται «αϊ χάριτες μαπαίρ^ί^ μάλλον 
ττροτόρψ, quae multis de caiisis ferri non possunt. 

68) Παλυαναψίτίδα, — χαίρειν, 

69) ovSi τ*βί 2. ουδέημμ. ^ ροδών. 



268 Appendix. 

70. (90) 

Ai μί τφΙΰίΡ Ιπόησαν Ιργα 
τά σφά doiQM• 

71. (58) 
"Ejtt (*ίρ '^viQOfUia κάΑαν άμοΐβατ. 

Ψάπφοί, τ/ Tctf ηολΰολβον '^ίφροδααρ. 

72. (87) 

"Οττίνας γάρ 
ιν HfOy ηηνοί μi μάλκηα σίννον•» 

τα* ,.•..• 



73. (91) 

Μάλα δη χ^ηορημινας 
Γόργω^. 

74. (23) 

^ U — U U Τ«ν ^' άγροΐωτίν τοι Ιη^μμένα 

rniolav .• ^έΧγπ νοον . 

ού% ίπι,οταμένα τά βράχί Άχην inl των σφύρων. 

75. (91) 

"Ηρών *ί«ί/ί«ί« * γυάρών ^ την άνυοδρόμον. 

* 76. (46) . 
ΚρησσαΙ νύ πο&* ωδ* ίμμύίως nodtaaiv 
ώρχηντ* άπάλοις άμφ' Ιρο^ντα βώμον. 



ηόας τιρ^ν ην^ος μάΙϋΟΛον μάτΗσοί. 



70) F/M ημία»• 

7ί) uatvot. — ο/νοιτα», vid. §.8,5.. 

73) ηΛίϋορημΙνη ατοργας. 

74) uY^oMtrtPf Schn. minus facili emendalione r/f »« «/ροκντββ 
αγροΛωτ^νί 2. στοληνί 3. επισταμένη• -^ HtteiP• • 

76) jroT* Schn. sine libris, vid. §. 4, 6; 2, οιρχΒνντ*^ vid. J. 18, 
13; Sehn. non sine libris ματοίύα$ψ vid. tbid. Ceteriiiii cf. §. 6y 6. 



Sapphus fragmenta. 2β9 

77. (76) 

'JEin$ μο$ πάλα naVg, χρυσΙοίσ$» άρϋ^ίμοιαιν 

ψφίρηρ ίχοισα μόρφορ. Κλαις άγαπάτα, 

arrl τας e/u ovdi Λυδία» ηαίσαν ούδ* ίράνναν. 

78. (28) 

Ού γαρ oixltf Ιν Μοίϋοηολο^ ^ίμις 
^ρην^ ιμμαρα^, ovh αμμι ηρίππ ridi. 

79• (23) 

*ΈγίΑ δί φίλημ* άβροσύνορ %αΙ w w /«ο* το λάμπρβν ^ 
ίρος W W — ά{11ω χαΐ το ηάλορ ΐΆογχ^, 

80. (29) 
*Λλλά τις ονχ ίμμι παλιγχότων 

οργαν y αΐΧ άβάχην τάν φρέν* έχω, 

81. (16) 
Μνίαασϋ'αΙ τινά φσμι χαΐ υστίράν αμμίων. 

82. (67) 

Αάτω %άΙ Νιοβα μάλα μίρ φίλαι ήσαν Άαιραι, 

83. (45) 

Πλοΰτος άνευ άρηας ουκ («W) άσίνης παράοιχος, 
αμφοτέρων χρασις δ* ευδαιμονίας €χ£ΐ αχρον. 

77) %QvaiotutVy vid. {. 12^ 3; 2. ^μφβρη έχουσα• ^ Κΐιΐς άγα^ 
9τατα; 3. naoaVy vid. §. 10, 3. 

78) ^^μα iv μοναοηόλων οίηίφ Ό^ρηνον bJvuh^ Schn. μοΛΟοπόλψ oi^ 
%1α ^ρ, ίμμ$ναί. 

79) Scbn. φΙλ9μμ'^ vid. §. 8, 9; id. Γαβϋω^ quod ferri ηοη 
posse intelligens ipse in Add. p. 470 ϊρως α$Χίω proponit; nos Aeo- 
Ireum ¥ρος (vid. §. 22, 2) servavimus, vocibus aliter in versum 
distributis. 

80) Iju/MV. — o^avov. 

81) φάμη, — βτίρον, 

83) πάροιίίοί» -^ α S' ίξ αμφοτέρων ι aliter Schneidewinus, apud 
quem maxime intolerabilis est biatus το άκρον, Sententia'et metrum 
epithalainio conveniunt, vid. Mus. Rhen. 



270 Appendix* 

84. (93) 

Σ^ιδναμένας στη-θ'^σίΡ- οργάς ηΒψύλαχΟ'Μ 
γλώσσαν μεεψυλάχαρ. 

85. (10) 

— - *^πο&νϋ(ΐσχηρ πάκον' ο* ^iot γάρ 
οϋτω 9αΗριχαισίν• 

* 86. 
*ΑλΧαν μοί μεγάΚύν^ο δακτνλίω ηερι. 

* 87. 

MX&Vy μηνο κατ' αμμηίραν φρένα. 

(• 88. vid. AIc. 101.) 

* 89. 
*Έμί^ίν d^ ϊχπσ^α λάϋ'αν' 



7] TLV 



άλλον άν&ρώπων ψδϋ'δν φίλεισ'&α. 

ι 

Omtesa a 8clineIdei¥ino• 

91. (7) 



Καπιλίΐ^ω τοι* 



84) 2απψν) naQMvet οκιδναμίνη^ iv οτη^Β0ΐ¥ οργής ηδψ, γΐ. 
μαψυλοΜταν, 

85) dno&v^oKUVf Schn. uno^vamcetVy vid. §. 15, 3. — nt&tQUaoiVj 
vid. §. 10, 5. Quae adduntur απέ^ρηοτίον γαρ «V, ηοπ ipsa poetriae 
verba referunt. Cetcrum metrum nova ratione constituimus. 

86) oW av, Schn. άλλα, μη, Cram. kλL•Vf vid. §. 8,8. — i«- 

87) αλλαν μη 9ΐαμέοτέραν, Schn. άλλα, μη κάμβ τύ οτ^ρέαν, Cram. 
άλλα»» μη τ* ΐΜμμηέραν. 

89) ιρ^λιια&α, vid. §. 26, 5. 

91) Apoll. de prori. 104. 



Sapphus £ragmenta. 271 



92.(9) 

Ψαύπν di ου doxH μο6 όρανώ όνςτίάχίίχ. 

93. (13) 

94. (15) 
Πόλλα ί* άνάρύ&μα ποτήρια * χαλαΐφις. 

95. (17) 
^uig ΰ•δλη* νμμ£ς, 

96. (31) 
*ΑμφΙ α (σον χάρα} 

αβροισι/¥ ΧασΙοισιν £v 
iniicaaae. 

97. (39) 

^Οφΰ•άλμοις δί μελαις χύτ* ίίωρος. 

98. (40) 
"Ottt πάνννχος ασφί ΐΛοτάγρει* 

99. (52) 

Τΐ μ€ ΠανδΙονις ω ^ραννα χύίδων. 

100. (57) 

Τριβώλεε^ρ ' ου γαρ ^Αρκάδ^σσι λώβα. 



92) Herod. ίΤ. μ» λ, Ty 2^ ωρανω^ vid. §. 14 not. 7. 

93) ApoU. de pron. 127 οπτας^ vid. §. 26> 5• 

94) Athen. XI, 460, d. 

95) ApoU. de pron. 119 βίς, vid. §. 17, 1. 

96) PoU. VII, 16, 73. αμφΐ λαβροίί Xaaioif tv invMtae, quae 
correxit Herm. Opusc. VI. p. 120. , 

97) Et. M. 117, 17. μiλaςy vid. §. 10, 2. 

98) Apoll. de pron. 126. 

99) Hephaest. 66. ωρανα. 

100) Hephaest. 61. 



272 Appendix. 

ΜΙ. (59) 

102. (60) 

103. (72) 

Αυτά di συ Καλλιόπα. 

104. (82) 

*ΙΙμιχύβίθν ϋταλάσσων* 

105. (84) 

IIctvTodanaig μψ^γμί- 
να ^QotuthaiVn 

106. (89) 

Τον Fov ηξίίία %άΧΗ, 

107. (94) 

108. (105) 
IIOTVt' «νως, 

109. (113) 

Τίοισιν οφ^άλμοισί^ν. 



101) ΑροΙΙ. de synt.288; nulla emendationuniy quae adhuc tentataf 
sunt, nobis placet; νοττωτ&ί et νοττός^ quae ineese volaerunty non 
sunt Lesbiaca, vid. §. 9, 1. 

102) Apoll. de pron. 64 et 103 avvotSay vid. 18, 3. 

103) Hephaest. 85. 

104) Scholl. Arist. Plut. 729. 

105) Scholl. Apoll. Rh. I, 727. xgotaioiv. 

106) ApoU. de pron. 136. «ov , .vid. $• ^ not. 4. 

107) Ath^n.XV, 690, E. 

108) Etym. M. 174 > 43. 

109) Ibid. 759 > 35. 



Sapphus fragmenta. 273 

110. 

Ούχ Oid* οττι ^«u• ίύο μού τά νοήματα* 

ι 

111. 

Ovd* 7αν δοκίμωμφ ηροςίδοξσαν φάος άλιω 
?σσ€σΟαδ σοφίαν πάρ^^νον ^ig oidiva πω χρονον 
τοιαύτακ. 

112. 
Αυτά φ* ι^ράα ίστ^φανηπλόιΐίηρ, 

" 113. 

,. *Αλλά Tig αμμί, δαίμων* 

* 114. 

Talg ^akais υμμιν το νόημα τωμον 

ου δνάμΗητον• 

- * 115. 
ΚάΙ πο9ηω %αΙ μάομαι,. 

* 116. 

"Ιδρως^-ίμφόρα. 

* 117. 

Μόλις μίν ιννη λίητον ίχα%σ' in' άτράχτφ Uvov. 



110) Εχ antiquo papyro a Letronnio erutum. vid. Schneidewin 
Fragm. Griech, Dicht. ati» einem Papyrua p. 27 (cf, Delect. Add. 
p. 470), qui minu9 recte non interpunxit et vertit: ich weisa nichty 
wesshalb ich mir die Gedanken entzweimachen ^ theilen 90IL Sen- 
tentia potius est: ndscio quid faciam, duo mihi sunt con- 
silia• 

111) Ibid. p. 29 (p. 470) δοχίμοιμ». 

112) Scholl. Rav. Arist. Thesm. 400. avtao^a αΙατΒφανψίλΟΜονν, 

113) ApoIL de pron. 123. 

114) Ibid. 124, cod. νόημμα et sine artlciilo. 

115) £t. M. 4$5, 45, Cud. 2d4, 42. (Ht M. μάχομαι). 

116) Ann. Ox. I, 208, 16. Ιδρως αμφότδρα^ vid. §« 21* not 11 et 
Mug. Rhen. 

117) Hephaest. dl. 

18 



274 Appendix. 

• 118. 

• 119. 

Κατ* ίίρηλοίν ορίων. 

• 120. 

η<Λΐς ο χώρος• 

• 121. 

ΚΚανην δάκρυσι. 

• 122. 

*Εχ Σαπφώς τόδ* άμ^λγόμ^νος μίλύ τοι φέρω. 



TbeocrUl Idyllla Aeollca< 



idyik χχτηι. 

TlavitSg, ω φιλίριβ^ αλαχάτα, δίίρον Ά^ανάας 
γνναιξίν y νοος οίκωφίλίας αΤσιν ίηάβοΧο'ς^ 



U8) Et. Μ. 587, Μ αλκτο, vid. §. 29, 4. 
. 119) Αηη. Οχ. Ι, 63, 29^ et 418, 32, ubi ww'. 

120) Αηη. Οχ. ΠΙ, 240. 

121) £t. Leid. ap. Koen. ad Greg. 583. uLoitii». 

122) Chroerob. Hort. Ad. 134, b. το 9h εη^Σαηφωί^ μέ¥ ψολ ψίρω, 
\ϊά, f. 21. not. 7; versus a Sapphos discipula vel reoentiore. imiu« 
tore profecttts Tidetur. 

m ' ' ' ■ -■■■I .— 

Varietas lectionis luIeineGkianae; 

XXVJJl. 2. νόος οΐ^οφβλίας utlotv, qnam lectionem e codicibm 
eruimus in Zimmerm. Zeiiachr. f. Altgrth. 1839 nr. 25, jam priui 
aliis auctbribus Meineckius receperat. — 



Theocriti Idyllia Aeolica. 275 

^αρσδΰσ* &μμ§ρ ύ^άρτίΐ πόΐιν ig iVe/Aeai άγλαάν^ 
ζππα KvnQidog Ιρον παλάμω χλωρόν υπ* άπαλώ» 
5 Tvde γαρ ηλόον (ύάνίμον αιτημ€^α παρ Αιος^ 
οτιπως ξπνον ίμον τ^ριρομ* Ιδών χάντιφύησομαΦ^ 
NmIov , Χαρίτων Ιμ^ροφώνων ίερον φυτόν^ 
καΙ σξ τάν έΐίφαντος πολνμόχ^ω γηγενή μεναρ 
δώρον ΝΜίάας iig άλοχω χί^φας οπάσσομ€ν^ 
10 συρ τξ. πολλά μέρ ίργ^ ίίζτιλεσ^ις^ άρδρίΐοις πίπλο^ς^ 
πολλά δ* οία γνναΊ^ας φορεοισ* νδάτιρα βράχη. 
ΑΙς γαρ ματίρ^ς άρνων μαλαχοϊς ip βοτάνηί πόχοις 
πίξα^ντ* αύτο€Ρί2^ θδυγβρίδος γ* tpp£H* ίϋσφύρω' 
οϋτως άννσίξργος j, φίλίεν δ^ οοτσα σαόφρορδς, 

15 Ον γάρ eig άπίρας ούδ* ig άέργω χ^ρ ίβολλόμορ 
όπάσα^ σθ δόμους ^ άμμetiρag evaop άπο ^&opog. 
Και γάρ σοι πατρίς, αν ώξ ^Εφύρας χτισσ* ποτ ΆρχΙας, 
νάσω Τριρακρίας μυελον^ άνδρώρ δοχιμωρ πόλίΡ, 
Νΰρ μάν οΐκορ Ιχοισ* άνερος^ og ποΑλ' εδάη σοφά 

20 άρΰ'ρϋίποισι voootg φάρμαχα λυγραΐς άπαλαλχεμερ^ 
οίχησεις χατά Μίλλατορ ίραρνάν μετ' *Ιαόνων, 
ώς εναλάχατος Θενγενις ερ δαμότισιρ πελ?], 
χαΐ οΐ μράστι/ρ άεΐ τΰ φιλαοίδω παρεχγς ξενω. 
Κειρο γάρ τις ερεΐ τωπος Ιδώρ σ' ' ^11 μεγάλα χάρίg 

35 δώρ(γ ζνρ όλίγ*ο y πάντα δί τιματά τα πάρ φίλωρ. 



3. νμάρτη, vid. §. 4, 9. — 4. οπα e conj. Herfflanni, rid. §. Ο, 8; 
νπαπαλω Mein. corruptum reliquity quum primae in απαλό t sylla- ^ 
bae corruptio sane mira sit. — 5. τν/^β, codd. τν Siy vid. §. 29,^ 
3 et §. 3> 7. — 6. οποις, cf. v. 4. — 9. Nt^Uai e»V, oodd. Ν^ηΙφ 
aoeis y unde veriorem formam restituimus in Zeiischr, f, Alterth, 

]. ]. 13• αυτοΛΡΛΪ est e conj. Bergkii^ cod. αντοίντβΐ; h'ivtn 

Mein. vid. §. 8^ 8. — 15. άέργοα e conj. , codd. άέργω j quod 1. I. 
restitui jussimus hoc sensu : in domum inutilis et pig;rae 
mulieris; άκίραις apud Mein. est sphalma typographi. — 16. 
77ίάσαΛ Hermannus emendavit pro όππάσαΐ} Mein, άμ8τίρα9, pro quo 
%μμ9τέροί9 e libris recepimus, vid. §. 23 , 8. — 17. ποκ* .e conj, 
Brunckiiy vid, §. 29, 1. — 24. r^ ποτ*9ων, codd. τφ ποσβίδων^ 
mde locum emendavimus 1. l^ — 25. Ttfkavta, quod non sine libris 
nutavimus. 

18* 



276 Appendbi. 

IdyD• XXIX; 

Ohog, ώ φίλ^ τιαί^ Xiyeta^^ xat άλάϋ-έα' 
* χαμμδ χρη μί^ύοντας άλαΰ'ίας ίμμ^ναι' 

κηγώ μιν τα φρένων Ιρίω nicn* iv μνχω, 
Ονχ iiXag φιλίπν μ* Ιβ^ίλησϋ•' άπο καρδίας' 
5 γινώσκω ' το γαρ αμισν τ ας ζοΐας ίχω 
ζά τάν σαν ιδίαν , το δέ λοιπόν άπώλίτο. 
Χωταν μέ» συ •&άγς , μαχάρ€σσιν ϊσαν αγω 
άμεραν^ οχ α δ* ονχ ί&ίΧτ]ς τυ ^ μάΧ Ιν σκότ<υ. 
• IJalg ταΰτ* άρμενα, τον φιλεοντ* άνίαις διδών• 

10 *^λλ* £1 μοί τ& ττίϋΌΐο, νέος ηρογενεστερω, 
τω χε λώϊον αντος έχων εμ* επαινε'βαις, 
ΙΙοίηααι χαλιάν μίαν είν ενί δενδρίω^ 
οποί μη^έν άπίξεται αγρι,ον ορπετον. 
Νυν δ^ τώδε μίν αματος άλλον έχεις χλάδον^ 

15 άλλον δ* αΰριυν, εξ ετερω δ* έτερον μάτης, 
Καί κ^ν σεΰ το χαλόν τις ιδών ρεϋΌς αινεσε ' 
τίΫ δ* εύ'&ύς ηλεον -η τριετής εγενεν φίλος* 
τον πρατον δβ φιλευντα τριτάϊον έ&ηχαο• 
'ανδρών των νπερανορε'ων δοχεεις ηνέειν* 

20 φίλη δ\ ας χε ζονις^, τον ΰμοιον εχειν αεί, 
αί γαρ ώδε ποιης^ άγαμος μέν άχούσεαι 
εξ αστών ' δ δε τοί χ * ^Έρος ου χαλεπώς εχοι^ 
ος ανδρών φρενας εύμαρεως νποδάμνατα& 
χημέ μαλΰ'αχον εξεπόνασε σιδάριον. 

25 *^λλά πίρρ άπ(ύώ στύματός σε πεδερχομαί, 
Όμνάσ&ην y οτι περυσιν ησθ^α νεώτερος 



XXIX. 2. libri ηαμμ^ζ, — 6. ζά τάν^ ϊη quod ipsi incidiJDO! 
in Ztitschr, f. Alterth, 1. 1. , dudum Bergkii nostri sagacitate prae* 
reptum receperat Meineckius. — 7. τν e conj. — 8. fort. οΰ %\ - 
11. τφ %aL — 12. StvdQi^ sine libris, ut videtur. — 13. οπ?, τνΙ. 
§. 29^ 3. — 16. χαΐ nev otv -^ alviaai; ex nostra ^mendatioDe β 
X6V melius se habet et sequens praeterkum. — 20. υμοιον, vid. f 
4, 9. — 24. ίξΒίίοΙησβ, vid. §. 13, 3; σιδαρέω e conj. Valck., vi<J• 
§. 12, 4. 25. αλλ' απρ}ξ, codd. αλλά πιρί, unde emendavimas ^^tv 
vid. §. 8, 7 et Zeiischr. f. AlterlL• 1. 1. -^ 26. de ομνάοϋψ ^i^. 
§. 26, 9 et §. 28, 1. — J 



Corinnae fragmenta. 277 

χωτί γηραλίΟύ τιίλομίς ηρΐρ άποτιτύσαι, 
9tal ρυσσοί' yeoxaxa /' ίχειν παλννάγρειόν 
ονχ ϊίηι' Ίϊτίρυγας γαρ ίτϊωμαδιαις φορίΐ' 

30 %&μμίς βαρόύτεροι τά ποτήμδνα συλλαβΗν* 
Ταϋτα χρη voiovta πΐλπν ποτψώτδρορ 
χα/ μοι τώραμένω συνεραν άδόλως σέ&εν^ 
οππως^ άνίχα τάν γεννν άνδρεΐαν εχι^ζ, 
άλλάλθί<τι πελώμεϋ'* ' αχίλλειο c φίλοι* 

35 ^i όε ταϋτα φερειν άρεμοισιν επιτρέπεις, 

εν ϋ-νμφ δέ λέγεις. Τι με, δαιμορι* y εννοχλεΊς ; 
νυν μίν χτίπι τά χρύσεα μάλ* ένεκεν σε&εν , 

βαιην και φνλακον νεχνων πεδά Κέρβερον' 
€θκα δ' ονδέ καλενντος επ' αύλεΐαις ^νραις 

40 προμόλοψΐ %ε, παυσάμερος χαλεπω πόϋ'ω. 



Corbuiae frasineiita» 



1. 

Ίώνει /ΰ^' είρώων άρετας χειρωάδων. 

2. 

Του dif μάκαρ Κρονιδηί, του Ποτιίάωνος , Ράι/αξ Βοιωτϊ. 

3. 

ΙΙίρΙ τεοΰς Έρμας ποτ^^Αρευα πουχτεύϊ. 



28. ρυσοί. — 33. onmt, vid. XXVUI, 4. 



f f» l-»i . > i»•• i.lll ^ H 



1) ίων8ΐ ηδ\ vid. §. 45. not. 1 et §. 40, 4% cf. Mus. Rhen. — 
ffρωωv, — χΒίρωάδων, 

2) Κόριννα' ΒόίωτοΙ (leg. Κόριννα Βοιωτω') €θνδ€ μαχαρ Κρο- 
νΐδη• του ποτδίδαωνος αναξ βοίωτβ, cf. Mas. Rhen. §. 48 et §. 40, 3. 
Corinna in carmine Boeoto alloquUur Boeotum, Neptuiu §lium, 
Croni nepotem. 



478 Appendix. 

4. 

Νίκασ* δ μΒγαλοσ&^νπς 
*ΛαρΙων^ χώραν τ* άπ* ίονς 
ηασαν ωνούμην^ν, • 

5. 

Ου γάρ τϊν δ φΰΌνέρδς δημ^ον, 

•6. 
Καλλιχόρω χΰ•ορδς ΟύρΙ(Χ9 ^ουγάτΗρ, 

7. 

Κη πίντδίκονΰ'* ονψιβίας, 

8. 
Αονρξχτος ωστ| ίφ* '(ίττπω. 



*ηατα μίν βριμούμ^νοι 
^τιολι,ν δ* £πράΰ•ομίν* 
* προφανής γλονκου δδ τις άιδων 
neXexsaai δον^ΐτη, 

9. 

Ονμίς δι χομισΰ^ίντδς, 

10.. 

Πήδα Ρον &άωσα ψΙλης άριάλης ίλισ&η. 



4) μ9γαΙοο&^ηί, vid. §. 39, 2. •— ωαρίΐων. 

5) δαίμων y vid. §. 40 , 1. 

6) naλL•χ6ρov» — ^οιγάτηρ, vid. §. 39 y 2. 

7) κΰΛ irwti}uov&\ vid. §. 40, 1 et 39, 2. 

θ) De his frastiilie, nuHo arctiore vinculo junctis, vid. Mos. 
Rhen. Pleraque intacta relinqiiere malaimus, αΐδων (;^bii. Λβίδωή 
e libris dedimus, vid. §. 40, 3. — libri δονβΖται. 

10) βνωνιμίηί Κόριννα πηδβγον — έληΰϋ^; priinaiii Tocem, qoaa 
9νωννμίης ficribentes et transponentes fiagmento addunt, ooiisiiinis, 
quia foriasse aliud quid latet. 



Cannnae fragmenta. 279 

11. 

Καλά ^ ysQOt άΐσομέρα 
ΤοραγρΙδίσβ^ levnonijtXvg ' 
μίγα d^ ίμης yiya%t τιοΚι,^ 
λι^ονροκοηίλης ίνόπης. 

12. 

Μίμφομη di %η λιγονράν ΜουρτιΛ* tdvya, 
οτί β ανά φοΰσ* ίβα UwdaQOko ηοτ* ίρ^ν* 

13. 

Το di Tis ούμίωρ ακουσάτω, 

14. 

^H dtavenmg evdeig * ου γαρ πάρος ησ&α Κόριννα. 

15. 

θίσπια xaUiydved^le^ φιλ6'ξ€ν€^ μουσοφίλητέ. 

\ 

t 

Ojmieea a echneMewlno. 

Τού τ< vdSt. 

Μ7. 
Tivg γαρ δ %λαρος• 

• 18. 

*^ίμ&¥ 86μων• 

• 19. 

'Κσσάρχί ηολί^μω. 



11) γβραα Μομένα. — • λ8vnoπίπL•ις^ vid. §. 40, 4. — βμή. 

12) μέμφομΟΛφ — ΜυρτΙδ\ — Π^νΒαρΙοΛΟ, 

1β) ΛροΙΙ. de pron. 113. Β. rovr« νώύ' iv '/οΑβφ Κόριννα^ qiiae 
correxit Boeckhius C. Ι. ρ. 722. 

17) Ibid. 96, Α. Tid. §. 45. not. 3. 

18) ibid. 121, C. ΒοΜοτοί αμίων^^ από ds %η^ κτί^τιχη» αμών* 
άμωρ 96μων, 

19) Αηη. Οχ. Ι, 160,« 19. ϋοοαρχο* ποταμός et 172, 14. ka 
'^ίρΖίΊηοΙέμο^ρ vid. §. 47. not; 3. 



280 Appenthx. 



Foedius Kleomm et HeraeenstiuiL 

Corp• InecP• w». 11• 



Faoiolg : συνμο^χίαχ^αίχατον Fmtx: 
αρχοίδεκ (notaide^idiot : niTelhto gavceF 
ϋΐργον: συνδανκαλαλοις : rctt»XKama 
ρπολεμο: αιίβμασυνΐαρ: ταλαντονχ 
άργυρο: cmOTWOKXv: τοιδωλνρηιοι : TOiKCi 
όαλδμενοί: λατρ€ΐομ£νον : αιδ^τιρταγ 
ροίφεα: τΜΧξχδαλδΟίτο : αιηΡεζαςαιτη 
iXiara: αιτίδαμος: €ντ6πι«ροίΚδνδχ 
οιτοτοινταυτεγραμενοί* 

Quae recentiore scribendi more in hanc modum ex- 
primeiida• nobie yidentur: 

'ui 1 ) Γράτρα τοΐρ FMniUg χαί τοις ΉρΓαώοις Ι. 3) 
συμμαχία πίία 3) ίχατον *) Ferea, άρχοι δξ πα τψ *)* m di τι 



Α Boeckhio discessimus inhis: 

1) Β. β, *ΗρΡαοΙοιζ^ snaToVy vid. §. 52, 2. 

2) Β. Fjilelots^ Ια, ovviav^ λατρβιόμίνον, — At primam proba- 
bile yidetur, β in titulo andquissimo vicem diphthongi e» susdnere, 
deinde in derivatis a FuiXtvs, λάτρΐ9 Eleos antiquissimo diaereseos 
genere ηϊ, jion β» habere, vid. §. 52, 4; itaque scripsimus «ie, ovr- 
tXaVf FAXfftoity λατρη'ίώμ^νον; de hoc ef. not. 6. ^ 

3) B. ^H^JPkoioiSf quod pro 'ffgFatloie esse dicit, diphthongo u 
Aeolice in o* mutata. At etiamsi Aeolicam iUam mutationem Eleis 
concedere velimus, tamen nullum ejus certum reperitar exemplom 
praeter ονοιρο^^ vid, §. 15, 5. Itaque praetulinius Ή^/^ο^ς, m 
Γβλφοί a jT/Aa, quod Hermannus propoeuit, Boeckhius lo Addendis 
p, 877, b non reprobavit. 

4) B. άρχοι, Si »ce rot, initium autem eit hic ipse anmrs. 
At veUem demonstrasset, 7 Attice demoastrativis additum* ab anti- 



ι 

Foedus Eleorum et Heraeensium. 281 

dio^ €ur€ FinoQ o!r£ Ράργον, (Tvvilap ^) » άΐλάΐοίς τα τ 
aXk %al παρ πολεμώ * al di μα συν παν ^), ταΚαντον % άργύρω 
άποτίνοιαν τφ ^Ι * Ολυμπίας τοί χαδδ(Λλημ€Ρθύ^) λατρηΥωμί- 
νον β) ' at di τιρ τα γράφια τςτ 7 ^ καδόαλίοιτο ahe /Vto^ 



quioribus dialectie non esse alienum. Recte enim Scholiasta ad 
Arist. Ach• 710, ubi legitur ra^, monere videtur: αμβινσν Si α^τ) 
rov radl γράφβα^ τα3ή' JωQlζe^ γάρ, ^eque uUain hnjus neus ia 
Aeolicis dialectis vestigium reperitur. Praetulimus igitur alioi-um 
r4>9 foedus incipiat hoc anno; nam quae Boeckhius Add. p• 
877 contra monet de demonstrativorum et verbi αρχήν ^ αρχδσ&α$ vi, 
etiamsi vera habeantUFy e cultioris Graecitatis legibus petita sunt et 
vix recte adhibentur ad hujus tituli simplicissimam orationeniy cui 
simplicis demonstrativi ό pro οδβ usus bene convenire videtar. — 
Non alia de causa in sequentibas cum aliis τξ quam wim Boeckhio 
ταΐ legere maluimas. 

5) B. r^ ΐΛοΒαΧημέψί^^ Jovi violato. At dubitamug cum aliis 
de passiva vocis significatione; (>erfecti enim quod passivam vim 
habet apud Herodotum et £uripidem, alja est ratio quam praesen- 
usj quod rectius in hac forma agnoscitur^ quum reduplicatio per- 
fecti vix unquam jure neglecta putetur; praeterea xadSaXioito in 
proximis acuvam vim habet. Itaque cum aliis legimus τοΙ MttdSaXt}" 
μβροί, iiy qui foedus violant. — Ceterum β in his duplicare 
maluimus, quia simplex consonans ia Pindarico ηάπηορ^ Alcmani- 
co χαβαΐνων poeticae licentiae deberi videtur. 

6) B. ΧατρΒίομ^νον^ quod pro λατρβνόμβνορ esse dicit.et explicat 

per venerationem praestitum. At» ne urgeamaSy quae alii 

monuerunt de passivo hujus vocis apud antiquiores certe non ob- 

\iOy etf ipso Boeckhio concedentey de insolita significationey noe 

ferre non possumus 6& pro av posituni. Nam qaae Boeckhius hujus 

mutationis exempla e decreto in Timotheum attuUt, *£keiaivlap eC 

SisomiottTOj ea nuUam auctoritatem babent, quam verissime illud 

decretum a Muellero Dor. II. p. 323 spurium judicetur, neqae io 

recentlssimis inscriptionibus Laconicis ^ttdinras, ^thro^not etc. pro 

eeodBtnaff θδόπομποί (vid. C. I. nr. 1239, 1372) e QBvSinraty θβν* 

πομπός nata sunt sed ex antiquioribus Laconicis fbrmis Stoiittrat, 

2ι6πομπος. Hermannus proposait λατρΗουμ$νον a novo verbo Xa^ 

τ(>•<όοι, et interpretatud edt usui templi sacro deetinatum. 

Boeckhius in Add. p. 878, a cum Wel^kero novam et Tocem et 

significauonem respuit. At vox, quanquam nova, tamen prob^ est 

formata. Nam sicuti ab outBvt^ fkmulue, derivatur oatatot fami-t 

UariSy inde ohutooi familiarem reddo, ita a λάτρις vel λατρβνς^ 



282 Appen^x. 

«ί5τί Teleata aai οαμοζ, iv τηπιάρφ %' ίνίχοιτο- τω *νταντ 



famulus descendere poterant XarQstot^ Χατρβίόω^ quae eandem fere 
vim haberent. Igitur άποτίνοιβν τάλαντον Ju λατρβιονμβνον potius 
interpretor οΪΜΜίνμίνον i. e. talentam golvant, qnod Joti 
peculiare fiat Cur vero ΧατρτβώμΛνορ scripserimus, vide not. 2 
et 8. 62, 4. * 

7) iB. Taff vid. nr. 4$ dariorem constructionem ra γράφδα τσ, 
iiteras, quae hic leguntur, rudis sermonis indoles excusat. 
Ceterum Boeckhium recte γράφβα per γράμματα inttirpretatam esse^ 
nostra gequentium interpretatio magis Goniiroiat. 

6) B. aZre δαμόζ evr', ιιτιάρω »' ενέχοαο τζ *ψναυτ* εγραμμίνω^ 
mulCa sacra tenetor hic scripta. OiTendit in his primum vox 
ivtl et quod certe supervacanea est, et propter formam. Nam ivtl 
pro iatl apad Theocritum l^gitur et in Pythagoreorum libris re- 
centiore aetate gcriptis, non legitur apud antiquiores scriptores 
Doricos, ne Siculos quidem Epicharmum et Sophronemy neque in 
ullis titulis Doricis, et, qnum praeterea omni analogia careat» re- 
centioris Dorismi corruptdae deberi yidetur, ut αναδβύα^νντΛ pro 
dvaSelxwTi in titula Cretico €. I. Hr. 3050. Deinti^s επίαρος i. e. 
βφίδρος gi non nova vox, novae certe signiiicationi$ est neqoe ejas 
valde probabilis. Denique non ferimus, quod^ qui tabulas laedit^ 
eadem multa multatur, qua qui foedas violat fioeckbius comparat 
diras Tejonim C. I. 3044, ubi iisdem diris devoventur, qui fabulas 
taeseririt et qui ciyitatein. At exsecratio ejas, qai tabulam laesurus 
eit, apta, non apte multa centam talentorum homini fortasse egen- 
tissimo irrogatur. Minus etiam placent, quae Hermannus excogita- 
.Tit• Quare novam interpretationem pjoponere ausi samus, iv τη- 
ιηάρφ legentes, quod e τα δηίάρω Dorico more natum patamas. 
Jam^ero βηΙαρο9 cum Boeckhio pro βφίδροί^ sed simul ά επίαραν 
non diversum esse putamus ab ίττάρά/ vid. §. 4, 6. &. v. Τρο^; de 
terminatione matata conferatnr praeter alia ά αονγγραφο9 in titalo 
Boeotico 1569, a pro ανγγραφή, Formnla non alia atque in Diris 
Tejoram C. 1.^044, 34 ip τηπαρζ cxeo^at, eententia haec: si qni 
tabulae laeserit, deprecalione tenetor eo, quod hic 
iscriptam est. 



Addenda et Emendanda. 



Pag. 2. init. Strabo Dicaearchum sequutas est, qui in ΒΙφ ^JSXXa-^ 
djoq haec de stirpibus et dialectis: *^ίτν&χοΙ μέν ttay τψ^γένβ^^ 
raU Si SiaXixTOtQ * Αττιι^ζουαιν * fiknBQ JiogiBXt μίν ol απο //ω- 
οου TJj φωνί} ^ωρίζονα^ν • ΑίοΧίζουαί di ot άπο Αΐόλον '/άζονσ• 
oh οΙ*ά7ίό *Ίωνος ηαΐ ffov&ov φύντβς, 

— 3. not. 7. StraboXIV. ρ. 653 ipsos HeraclidaSy utpote e Boeo- 
tia oriundos, errore tempomm Aeoles fuisse arbitratur. 

— 3. 1. 21. Quo jure Magnetes ad Maeandram Aeolicae stirpi ab 
antiquis adnumerentur ifvid. Boeckh ad G. I. nr. 2910 ), latet, 

' quum nihil de eoram dialecto cognitum hab^amus. 

— 7. 1. 6. inf.^ leg. 611 pro 6. 11. 

<- 8. 1. 9. inf. Addatur Enstath. Prooem. Comin. Pind. p• 9. g. 
21. ed. Schneidew. de Pindaro: Αίοϋζβί di τα πολλά ^ u ηοΛ 
μη ατρ^βη BUwiv Αίολίδα, . 

— 9. L 7. Simonidem quoque, raro Aeolica intermiscentem (vid. 
Simonid. ed. Schneidev. j>. XLyil)) et altos nunc omisimus. 

-^ 26. 1. 8. inf. leg. §. 23 9 10. 

-* 28. 1. 8. del. »(potiud ϊλλα&$).Μ 

^ _ 1. 7. inf. del. »et αφίξβναί Theocr. 29> 13.t 

— 36. 1. 11. leg. ξ pro η. 

— 43. 1. 3. leg. §. 60. pro J. 49: 

— 47. 1. 8. item« 

-^ 48. 1. 9. leg. vcSoc prb υαδύς. 

— . 50. 1. 22. leg. *ορράτω pro αχΒίΧαμαι^ΰει etc.« 

— 51 9 13. add. »et in dicto Pittaceo XttXsnov Λσ&λοΡ ίμμβνα^^ vid. 
Simonid. 6d. Schneidewin p. 16 seqq.« 

_ 57. not. 26. leg. §. 50, pro §. 49. 

58. 1. 9 et not. 32. Valde nunc dubito, annon recte correxe- 

rim UXa^t pro UXa^t. In Et. Gad. 506 , 28. enim legitur: 



284 Addenda et Emendanda. 

onavtmt το Ιώτα ΈΐΐτεΤαμένον tQhtovatv β/ς F, oTop ϊλα&ι tUa^tj 
χΰΐΜ>& zilXto&f et Simonidis fraa;mentuin (X€I Schn.) in Scholi. 
Ven. II. *f 252. scribitor xal av μίν βΧλοολ nalBotv ματ§ρ 'Ma^i, 
nec minus in Callimach. fr. CXXI. legitor pluralis eXkarey vid. 
Schneidewin. ad Simon. 1. 1. GoUocado vocis έιΙα&Λ apud 
Choeroboscam sub litera initiali iota, qua emendatiohem «Ie^« 
et '/UaO'* olim tueri voluiniuSy nihil certi indicat, quiim p. 214, 
16. etiam α\α&ηοι9 sub litera Ε legator. Yix tamen quisqaaiD 
sibi persuadebit, eosdem Aeoles et XXXaos et ΊΙλα^Λ dixisse. 
Dubitatio igitur eubnascitar, an ΏΧαϋ:& nihil commune habeat 
cum ΣΙαθ'* vel Ίλη&ι^ qoibus quum non appellentur nisi dii, 
ΙλΑατβ quidem apud Callimaclium fr. CXXI. est• obi Gratias 
alloquitur, contra llkai^l• apud Simonidem ubi Divus Achiiles 
(e probabili Schneidewini saspicione) Hecubam. Neque diver- 
sum videiur liUcr«, quo Callimachus utitur in fr. CCXCIl. 
flXtxg βασκανίηζ όλοον yhoty quanquam Heraclides apud £ustatfa. 
756, 36. id naetu γΐωασάν τίνα pro Ιί^^βτβ esse contendit. Qai- 
bus comparatis audemus suspicari , tXXa^t^ cum Homerico olls 
cognatum, signiiicatione non differre a χαιρ§. Ceterum matare 
grammatici vocem raram et obscuram pro Aeolica notioris 
ϊΧα&ι forma habuerint. Nqd esse eam vere Aeolicam vel inde 
colligere licet, quod poetae noiii Lesbiaci dupUcationeni liqui- 
darum Aeolicam, njsi in paucissimis quibii^dam (ut 9<uml$, 
έμμ^αι) sibi non concesserunt. 

Pag. 60. 1. 13. leg. »raro pv e vF,• 

— 72. ]. 5. add. »ιηέρνγα9 $ίτωμα9ίαίς Theocr. 29» 29.« 

— 82, 15. Addimas hic Tzetzae locuniy quia nonnolla insunti 
quibus nuequam usi sumas. Post ea eniniy quae §. 6. not. 11. 
exscripsifflus, Izetzes ad Hes. Opp. 664, quocum conspirat £t. 
Leid. ap. Gaisf. ad Ιορ., ita pergit de dialecto Aeolica : χρο4σ6ζ 
Sta δίψϋ^όγγον γράφονσι xoi Άμφ^τρνων χάΐ α9ων (fort. 
*jitdutv cf. Hesych. 'j4idwp& — ZevS 9^αταχΌ'ον$ος\ ual Τ^^ηρνω» 
λέγονβΛ «al υρν^ν την ορνίΡ tuu ayvta xal οργν^α χβΐ σωπύ- 
αομαι, ual η γράφ§τΐΜ το ηίντη ιμΧ τα ομο*α προζταΜΤΛκά μ1 
παρηφ ηαΐ τα όμοια ηαΐ παν απαρέμφατον ηαΐ 'έτ^ρα μυρΙα, 

— 83, 2. add. »et fortasse ^Hesycfaii glossa πυλαίμαρχος (leg. πνΙΙ- 
μαρχοί) πολέμαρχοι ΜαΙ όνομα ΜνρΜν,€ 

^ 87. 1. 18• add. 9πaviL•n9S Alc• 64.« 

<» — 1. 20. leg. ψαφαξ, 

— 89. 1. 8. leg. »(vid. §. 20. not 8.), 39•« 

— 92. L 15. leg. Nam. 

» 97. 1. 5. inf. add. «cf.Hesycb. £β)ΙνΜ7^τι)ι^ΐΜ^άρα9•— ΜΐλΛ«^.< 

— 100. fin. Aeolica fuerit etiam Hesychii glossa ov dinaopy μ 
diMOiOVy cf. δαίαόζΒΐν»' 

— 102. 1. 6. inf; Contractio neglecta videtnr in paoe^ vid. He- 
eych. οαώτίροζ από πρωτοτύπου oaos j4toliHOVf und^ οαοψρονΛ 
Theocr. 28, 14; οωο9 tameo legitur Alc. 24. 

— 103, 4. leg. Ιρον, 

— ~ 1. 5. inf. add. tad l^ 85. de ζατβίαα^ ad 5> 86. de ο^«Γμ.* 



v^ 



Addenda et Emendanda. 



285 



Pag. 105 , 17. leg. 3). 

— 106, 6. leg. yrestituimus fr. 102, Alcaeo ποϊπίλαίς ir. 33-c 

— 129, 20. \eg. χαίροισα, 

— 136. not. 5. Socrates Platonis in Protagora p. 346, D. de Si- 
monide (fr. 12. v. 21. Schn.) voce ίτταίνημι nso: nal ττ} ψωντ^ 
ivrav&a χίχρητα$ rfj των ΜηνΙηναίων , ώς nqoi ΠίττοΗον λίγων. 

— 139. 1. 7. inf. leg. vat pro ναι, 

— 154. 1. 2. leg. plura pro plures. 

— 162. 1. 10. inf. Lesbiacam linguam aliis Graecis barbaram vi- 
sam esse, docet Prodicus Platonis Protag. p. 341, C, qui 
Pittacum a^Simonide vituperari piitat , οτ* τα ονόματα ovx rjnU 
οτατο όρ&ως Siai^eiv, ατ• Αέοβωί ων χαΐ iv ψωνζ βαρβά^^^ 
τΒ&ραμμίνος, 

— ' 163. 1. 21. leg. conspicitur pro conspiciatur• 

— 177, 3. inf. leg. yulgaris, non. 

— 188. 1. 4. inf, leg. q pro α. 

— 190, 4. leg. ^βνοχράτίος etc. 

— 203. not. 2. leg. άρχοντος nn 1564. 

— 207. 1. 5. inf. leg, '^ίλίξάνΒρφ pro 'Αλίξάνδρωρ.' 

— 227, 13. leg. voculis pro yocalis. 

— 243. 1. 2. praepositioni 7rffρ'accentum addas et ita ubique prae- 
positionibus apocopen passis. 

— 256. V. 9. leg. αρμ\ 

Leviora peccata, maxime in accentibus et interpunctione , be- 
nevolus iector facile ipse corriget. 



mPREeSIT FRIDERIGUS ERNESTUS HUTH. 



1